pantomografia

metoda badania radiologicznego, umożliwiającego ocenę stanu zdrowia całego uzębienia


SJP.pl

Wikipedia


pantomogram

zdjęcie panoramiczne ukazujące całą szczękę i żuchwę jednocześnie


SJP.pl

Pantomogram, zdjęcie pantomograficzne (zbitka wyrazowa panorama + tomogram) – zdjęcie rentgenowskie struktur zakrzywionych szczęki i żuchwy, do wykonania którego używany jest pantomograf. Często nazywane potocznie zdjęciem panoramicznym.

Wikipedia


pantopizm

założenie naukowe, według którego powstanie nowego gatunku organizmów może zachodzić jednocześnie w wielu miejscach o bardzo podobnych warunkach środowiska


SJP.pl


pantopon

lek zawierający zespół alkaloidów opium; środek narkotyczny o działaniu przeciwbólowym, przeciwskurczowym i uspokajającym; omnopon


SJP.pl


pantoprazol

organiczny związek chemiczny, lek z grupy inhibitorów pompy protonowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. farm. organiczny związek chemiczny, lek gastryczny z grupy inhibitorów pompy protonowej;

Wiktionary

Pantoprazol (łac. Pantoprazolum) – organiczny związek chemiczny, lek z grupy inhibitorów pompy protonowej, zmniejszający wydzielanie do światła żołądka jonów wodorowych. Jest stosowany głównie w terapii choroby wrzodowej, także w terapii choroby refluksowej.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) lek

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) pantoprazole

* arabski: (1.1) بانتوبرازول

* chorwacki: (1.1) pantoprazol

* duński: (1.1) pantoprazol

* fiński: (1.1) pantopratsoli

* francuski: (1.1) pantoprazole m.

* hiszpański: (1.1) pantoprazol m.

* łaciński: (1.1) pantoprazolum

* niderlandzki: (1.1) pantoprazol

* niemiecki: (1.1) Pantoprazol n.

* portugalski: (1.1) pantoprazol m.

* rosyjski: (1.1) пантопразол m.

* rumuński: (1.1) pantoprazol

* turecki: (1.1) pantoprazol

* ukraiński: (1.1) пантопразол m.

* węgierski: (1.1) pantoprazol

* włoski: (1.1) pantoprazolo m.

źródła.

== pantoprazol (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) chem. farm. pantoprazol

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) lek

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) pantoprazole

* arabski: (1.1) بانتوبرازول

* chorwacki: (1.1) pantoprazol

* duński: (1.1) pantoprazol

* fiński: (1.1) pantopratsoli

* francuski: (1.1) pantoprazole m.

* hiszpański: (1.1) pantoprazol m.

* łaciński: (1.1) pantoprazolum

* niderlandzki: (1.1) pantoprazol

* niemiecki: (1.1) Pantoprazol n.

* portugalski: (1.1) pantoprazol m.

* rosyjski: (1.1) пантопразол m.

* rumuński: (1.1) pantoprazol

* turecki: (1.1) pantoprazol

* ukraiński: (1.1) пантопразол m.

* węgierski: (1.1) pantoprazol

* włoski: (1.1) pantoprazolo m.

źródła.

== pantoprazol (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) chem. farm. pantoprazol

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pantostat

uniwersalny aparat elektryczny do zabiegów lekarskich i kosmetycznych


SJP.pl


pantotenowy

taki, który zawiera witaminę z grupy witamin B, taki, którego głównym składnikiem jest ta witamina


SJP.pl


pantragizm

ogół pojęć i zasad opisujących teatr, jego zadania, formę i rolę we współczesnym świecie


SJP.pl


pantropa

zadanie szaradziarskie polegające na wpisywaniu kolejnych liter odgadniętych słów w pola połączone ze sobą linią


SJP.pl

Pantropa (z greckiego pan=wszech + tropos=zwrot) – rodzaj diagramowego zadania szaradziarskiego.Diagram pantropy składa się z pól, do których wpisuje się odgadywane wyrazy odgadywane na podstawie definicji. Wyrazy te są wpisywane w wyznaczone pogrubionymi krawędziami lub wskazane odcinkami linii łamanej ciągi kratek. Rozwiązanie pantropy odczytuje się najczęściej rzędami w oznaczonych kratkach.

Wikipedia


pantum

utwór liryczny wywodzący się z malajskiej poezji ludowej; pantun


SJP.pl

Pantum (pantun) – powstała w XV w. malajska forma wiersza, zbudowana ze strof czterowersowych, rymowanych (z układem rymów abab lub abba) bądź nierymowanych, w której każdy 2. i 4. wers jednej strofy powtarza się jako wers 1. i 3. strofy następnej. Wiersz kończy się wraz z kolejną zwrotką albo następuje powrót do wersów 1. i 3. pierwszej strofy (jedynych dotąd nieużytych) i umieszczenie ich jako 2. i 4. (lub 4. i 2.) w ostatniej strofie.

Wikipedia


pantun

utwór liryczny wywodzący się z malajskiej poezji ludowej; pantum


SJP.pl

Pantun – utwór liryczny wywodzący się z poezji malajskiej. Ma postać czterowersu. Charakterystyczne dla pantunów jest to, że dwa pierwsze wersy ukazują pewien obraz (czasem sytuację), natomiast dwa kolejne stanowią refleksję luźno skojarzoną z tym obrazem. Treść refleksji może być sentencją filozoficzną, moralistyczną lub przybiera lżejszą formę aforyzmu miłosnego bądź sielankowego.

Wikipedia


panturecki

przymiotnik od: panturkizm; związany z panturkizmem, odnoszący się do głównych założeń panturkizmu, charakterystyczny dla panturkizmu


SJP.pl


panturkista

osoba popierająca ideologię głoszącą jedność etniczną wszystkich ludów tureckich i dążącą do ich integracji kulturalnej i politycznej


SJP.pl


panturkistka

panturkista


SJP.pl

Patrz:

panturkista

panturkizm

ideologia głosząca jedność etniczną wszystkich ludów tureckich i dążąca do ich integracji kulturalnej i politycznej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. nacjonalistyczna ideologia i doktryna polityczna głosząca jedność etniczną ludów tureckich i konieczność ich integracji kulturalnej i politycznej;

Wiktionary

Panturkizm – doktryna powstała na początku XX wieku w Turcji, głosząca jedność etniczną ludów tureckich i konieczność ich integracji kulturalnej i politycznej, od Cieśniny Bosfor do gór Ałtaju. Nadano jej miano Wielki Turan. Obowiązywała jako oficjalna doktryna państwa tureckiego za rządów młodoturków.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. turecki mrz., Turcja ż., Turek m., Turczyn m., Turczynka ż., tureckość ż., panturkista m., panturkistka ż., turczenie n., sturczenie n., protureckość ż., antytureckość ż., pantureckość ż.

 czas. turczyć ndk., sturczyć dk.

 przym. turecki, proturecki, antyturecki, panturecki

Wiktionary


panty

poroże wschodnioazjatyckich jeleni


SJP.pl


pantyra

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zool. nazwa systematyczna|Panthera pardus|Linnaeus|ref=tak., pantera

Wiktionary


panufnik

nazwisko


SJP.pl


panująca

władczyni, kobieta sprawująca władzę nad kimś lub nad czymś


SJP.pl


panujący

władca, osoba sprawująca władzę nad kimś lub nad czymś


SJP.pl


panuś

nazwisko


SJP.pl

  • Panuś − polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 841 osób.

Wikipedia


panwia

przestarzałe: panew


SJP.pl


panwiowy

przymiotnik od: panew


SJP.pl


panzer

potocznie:
1. niemiecki czołg Panzerkampfwagen z okresu II wojny światowej;
2. panzerfaust


SJP.pl


panzerfaust

[czytaj: pancerfałst] ręczna broń przeciwpancerna, stosowana przez wojsko niemieckie w czasie drugiej wojny światowej; pancerfaust


SJP.pl

Panzerfaust – niemiecki bezodrzutowy granatnik przeciwpancerny jednorazowego użytku z okresu II wojny światowej.

Wikipedia


panzerschreck

Raketenpanzerbüchse Panzerschreck – niemiecki rakietowy granatnik przeciwpancerny z okresu II wojny światowej.

Panzerschreck stanowił duży postęp w stosunku do Panzerfausta. Jego budowa była bardziej skomplikowana i droższa, jednak rekompensowane było to przez większy zasięg i lepszą celność, a także przez możliwość wielokrotnego użycia. Panzerschrecki skonstruowano na podstawie amerykańskiej wyrzutni Bazooka o bardzo podobnej budowie, zdobytej przez Niemców w Afryce Północnej; według innych źródeł pierwszą bazookę zdobyto na froncie wschodnim, gdzie do Armii Czerwonej trafiła w ramach programu „Lend-Lease”. Niemcy zachowując ideę, powiększyli jednak broń, stosując znacznie skuteczniejsze pociski większego kalibru.

Wikipedia


panzoocja

masowe występowanie i szybkie rozprzestrzenianie się zakaźnej lub inwazyjnej choroby zwierząt; panzootia


SJP.pl


panzootia

masowe występowanie i szybkie rozprzestrzenianie się zakaźnej lub inwazyjnej choroby zwierząt; panzoocja


SJP.pl


paolo

Paolo – srebrna moneta o wartości grosza wprowadzona przez papieża Pawła III, przedstawiająca postać apostoła Pawła.

W okresie późniejszym nazwa paolo została rozciągnięta na wszystkie grosze papieskie, zwane też giulio, o wartości ⅓ testona.

Do 1859 r. paolo bito w Toskanii. Było wówczas warte: 40 quattrino, ⅔ liry lub {\tfrac {1}{10}} francescone.

Wikipedia


pap

1. materiał nasączony najczęściej smołą i posypany piaskiem, używany do krycia dachów i izolacji;
2. potocznie: gęba, morda


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = Polska Agencja Prasowa;

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku:

  • Csaba Pap – węgierski szermierz
  • Jenő Pap – węgierski szermierz

Zobacz też:

  • Polska Agencja Prasowa (PAP)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pap, AS: pap

Wiktionary

Powiązane:

 przym. PAP-owski, papowski

Wiktionary


pap-owski

PAP (Polska Agencja Prasowa); papowski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z PAP-em, dotyczący PAP-u

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. PAP m.

 przym. papowski

 skr. PAP

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) papowski

Wiktionary


papa

przestarzale: tata, tatuś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. książk. tata

 (1.2) pot. papież

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) materiał budowlany stosowany do wykonywania izolacji fundamentów, posadzek, ścian piwnic i pokryć dachowych;

 (2.2) pot. obraź. twarz

 (2.3) pot. często obraź. usta

Wiktionary

Papa – materiał budowlany stosowany do wykonywania przeciwwilgociowych i przeciwwodnych izolacji elementów budowli (izolacje fundamentów, posadzek, ścian piwnicznych i pokryć dachowych). Wytwarza się go przez pokrycie i/lub nasączenie masą asfaltową lub smołową osnowy z włókna szklanego lub poliestrowego albo tektury (tak zwana papa tradycyjna).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój papa zakazał mi się z nim spotykać.

 (2.1) Dach tego domu jest pokryty papą.

 (2.1) Nie drzyj papy! - takim hasłem reklamuje się firma GadEx.

 (2.3) Zamknij papę!

 (2.3) Na samą myśl o tym papa mi się śmieje.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpapa, AS: papa

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

 rzecz.

:: zdrobn. papcio m.

 (2.1)

 przym. papowy

Wiktionary

Synonimy:

 (2.3) gęba, jadaczka, japa, morda

Wiktionary


papabile

kardynał, który w wyniku konklawe może zostać wybrany na papieża


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. publ. nieoficjalne określenie osób uważanych przez watykanistów za ewentualnych kandydatów na stanowisko papieża;

Wiktionary

Papabile (z wł. godny pozycji papieża; możliwy, prawdopodobny następca papieża; lm. papabili) – nieoficjalne określenie osób uważanych przez watykanistów za ewentualnych kandydatów na stanowisko papieża. Wyraz ten jest neologizmem i pochodzi od nieistniejącego czasownika papare oznaczającego czynić kogoś papieżem.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|wł|papabile.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== papabile (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) godny papiestwa

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpapaˈbʲilɛ, AS: papabʹile

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|wł|papabile.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== papabile (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) godny papiestwa

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


papacha

męska futrzana czapka kaukaska z nausznikami; papaszka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odzież. męska futrzana czapka używana przez Kozaków, mieszkańców Kaukazu i Azji Środkowej;

Wiktionary

Papacha (od tur. papak) – męskie nakrycie głowy popularne wśród narodów Kaukazu i Azji Środkowej oraz Kozaków.

Tradycyjnie wykonana z owczej wełny lub niedźwiedziego futra. W zależności od regionu występuje w różnych rozmiarach i kształtach (m.in. z dnem półkolistym oraz płaskim).

W Polsce moda na noszone zimą papachy (lub czapki „uszatki”) zapanowała, zwłaszcza wśród młodszego pokolenia, od lat 70. ubiegłego stulecia i w ograniczonym stopniu utrzymywała się później.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dziadek w dzieciństwie zbierał papachy, które gubili na drogach bolszewicy uciekający spod Warszawy.

Wiktionary


papafilia

zbieractwo przedmiotów powiązanych z Janem Pawłem II


SJP.pl


papagaj

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. papuga

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|papuga.

źródła.

== papagaj (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

 IPA|papǎɡaj.

 dzielenie|pa|pa|gaj.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) ornit. papuga

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


papagajo

gwałtowny wiatr północny, wiejący wzdłuż wybrzeża Pacyfiku Ameryki Środkowej (w tym w zatoce Papagayo)


SJP.pl


papagallo

żartobliwie o kokiecie, osobie starającej się spodobać i wzbudzić zainteresowanie kobiet, często przez natarczywe zaczepki


SJP.pl


papaina

białko enzymatyczne otrzymywane z owoców papai, mogące rozdzielać przy udziale wody inne białka; papainaza


SJP.pl

Papaina (EC 3.4.22.2) – enzym z podklasy proteaz o niskiej specyficzności substratowej (proteoliza zachodzi niezależnie od tego jakie aminokwasy sąsiadują z wiązaniem peptydowym) otrzymywany z mleczka zielonych owoców i liści melonowca właściwego (od którego łacińskiej nazwy gatunkowej pochodzi nazwa papainy).

Wikipedia


papainaza

białko enzymatyczne otrzymywane z owoców papai, mogące rozdzielać przy udziale wody inne białka; papaina


SJP.pl


papainowy

papaina


SJP.pl

Patrz:

papaina

papaj

nazwisko


SJP.pl

Popeye – fikcyjny bohater komiksów i krótkometrażowych filmów animowanych, stworzony w 1929 roku przez Elziego Crislera Segara, przedstawiany z nieodłączną fajką w ustach.

W latach 1933–1957 powstał seria kinowych filmów animowanych (pierwszy to: Marynarz Popeye), a w latach 1960–1962 serial animowany. W 1980 Robert Altman nakręcił film fabularny, z dekoracji stworzonych do niego na Malcie powstał park rozrywki Popeye Village.

Wikipedia


papaja

wysoka bylina o pokroju drzewiastym, uprawiana w krajach tropikalnych ze względu na jadalne, żółtopomarańczowe owoce przypominające melony; melonowiec, drzewo melonowe; także owoc tej rośliny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. zob. melonowiec właściwy.

 (1.2) uczn. gaduła, papla

Wiktionary

Melonowiec właściwy (Carica papaya L.), nazywany przeważnie papają, czasami nieściśle drzewem melonowym – gatunek rośliny z rodziny melonowcowatych (Caricaceae). Pochodzi z Ameryki Południowej, Środkowej i południowych rejonów Ameryki Północnej (Meksyk, Floryda). Uprawiany w tropikach i subtropikach.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|hiszp|papaya. < etym|indiańskie.

 (1.2) etymn|pol|paplać.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|melonowiec właściwy.

 (1.2) zobtłum|papla.

* hiszpański: (1.1) papayo m.; (1.2) loro m., papagayo m., parlanchín m.

* kataloński: (1.1) papaia ż.

* koreański: (1.1) 파파야 (p’ap’aya)

* łotewski: (1.1) papaija ż.

* niderlandzki: (1.1) papaja m.

* portugalski: (1.1) papaia ż.

* rosyjski: (1.1) папайя ż.

* węgierski: (1.1) papaja

źródła.

== papaja (język niderlandzki.) ==

wymowa. audio|Nl-papaja.ogg.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) bot. papaja

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈpaja, AS: papai ̯a

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|hiszp|papaya. < etym|indiańskie.

 (1.2) etymn|pol|paplać.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|melonowiec właściwy.

 (1.2) zobtłum|papla.

* hiszpański: (1.1) papayo m.; (1.2) loro m., papagayo m., parlanchín m.

* kataloński: (1.1) papaia ż.

* koreański: (1.1) 파파야 (p’ap’aya)

* łotewski: (1.1) papaija ż.

* niderlandzki: (1.1) papaja m.

* portugalski: (1.1) papaia ż.

* rosyjski: (1.1) папайя ż.

* węgierski: (1.1) papaja

źródła.

== papaja (język niderlandzki.) ==

wymowa. audio|Nl-papaja.ogg.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) bot. papaja

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


papajowate

o cechach charakterystycznych dla papajowatych, typowy dla papajowatych


SJP.pl


papajowaty

o cechach charakterystycznych dla papajowatych, typowy dla papajowatych


SJP.pl


papajowy

papaja


SJP.pl

Patrz:

papaja

papalino

żołnierz gwardii papieskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) żołnierz gwardii papieskiej

Wiktionary


papamobil

skonstruowany specjalnie dla papieża Jana Pawła II samochód o kuloodpornych szybach i wzmocnionym nadwoziu, służący do przejazdów ulicami wśród tłumów; papamobile


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zob. papamobile.

Wiktionary


papamobile

skonstruowany specjalnie dla papieża Jana Pawła II samochód o kuloodpornych szybach i wzmocnionym nadwoziu, służący do przejazdów ulicami wśród tłumów; papamobil


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) samochód z platformaatformą, przeszkloną lub odkrytą, służący do wożenia papieża podczas oficjalnych wizyt państwowych;

Wiktionary

Papamobile (wł. papa – papież, [auto]mobile – samochód) – nazwa pojazdu papieża, używanego do oficjalnych przejazdów, zazwyczaj na krótkich trasach.

Obecnie forma papieskiego samochodu zbliżona jest do zwykłego samochodu typu pick-up z tylną przeszkloną częścią w kształcie sześcianu. Konstrukcję auta specjalnie wzmocniono (nadwozie, silnik), a część tylną, w której podczas przejazdu przebywa papież, dodatkowo opancerzono (od czasu zamachu na papieża Jana Pawła II z dnia 13 maja 1981). Jednak papież Franciszek zrezygnował z opancerzeń.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpapãmɔˈbʲilɛ, AS: papãmobʹile

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) papamobil

Wiktionary


papandreu

Papandreou, greck. Παπανδρέου, Papandreu – greckie nazwisko, nosi je np. rodzina polityków (dziadek-ojciec-wnuk):

  • Jeorios Papandreu (ojciec) – działacz polityczny, szef greckiego rządu na emigracji, premier Grecji
  • Andreas Papandreu – założyciel partii PASOK, premier Grecji
  • Jeorios Andreas Papandreu – przewodniczący partii PASOK, minister spraw zagranicznych Grecji od r. 1996 do 2004. Aktualny premier Republiki Grecji, od września 2009 r.

Wikipedia


papanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|papać.

 (1.2) żart. pokarm, jedzenie

Wiktionary


paparazzi

[czytaj: paparac-c-i] zawodowy fotograf skandali; paparazzo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) publ. pejor. fotoreporter szukający skandalicznych, sensacyjnych tematów, próbujący zrobić kompromitujące zdjęcia

Wiktionary

  • paparazzi – określenie żądnych sensacji i natrętnych fotografów prasowych

Filmy pod takim tytułem:

  • Paparazzi – film z 1964 roku
  • Paparazzi – film z 1998 roku
  • Paparazzi – polski tytuł amerykańsko-kanadyjskiego filmu pt. Who Is Cletis Tout? (USA) lub Cletis Tout (Kanada, Anglia)
  • Paparazzi – film z 2004 roku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Aktorka uskarżała się, że prześladuje ją natrętny paparazzi.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) paparazzo

Wiktionary


paparazzo

zawodowy fotograf skandali; paparazzi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zob. paparazzi.

Wiktionary

Paparazzo (l.mn. paparazzi) – fotoreporter specjalizujący się w wykonywaniu zdjęć celebrytów, gwiazd, osób publicznych lub prominentów, z zastosowaniem uporczywej i natrętnej taktyki, jak też zwykle z naruszeniem ich prywatności.

W kontekście, w jakim zwykle stosują ten termin znane publicznie osoby, jest to określenie negatywne, odnoszące się do tych dziennikarzy, którzy bez pozwolenia wkraczają w prywatność i starają się wykonywać zdjęcia w sytuacjach niezręcznych dla fotografowanych. Redakcje czasopism natomiast używają tego pojęcia w odniesieniu do wszystkich fotografów – wolnych strzelców, specjalizujących się w wykonywaniu zdjęć sławnych osób, również wtedy, gdy wykonują oni zdjęcia w sytuacjach oficjalnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Aktorka uskarżała się, że prześladuje ją natrętny paparazzo.

Wiktionary


paparuch

1. potocznie: osoba niestarannie wykonująca swoje obowiązki; partacz, niezguła;
2. pejoratywnie: paparazzo


SJP.pl


papaszka

męska futrzana czapka kaukaska z nausznikami; papacha


SJP.pl


papataci

[czytaj: papataczi] tropikalna choroba, której typowe objawy to wysoka gorączka oraz częste wymioty; pappataci


SJP.pl


papatacz

drożdżowe ciastko z cynamonem i rodzynkami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. słodki wypiek z ciasta półfrancuskiego, w kształcie okrągłej, spiralnie zwiniętej muszli, zazwyczaj z rodzynkami i cynamonem

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ślimak

Wiktionary


papatki

żartobliwie: pożegnanie


SJP.pl


papaweryna

alkaloid występujący w opium, stosowany w lecznictwie jako środek przeciwskurczowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. med. alkaloidowy składnik opium;

Wiktionary

Papaweryna (od łac. Papaver – mak, ATC: A 03 AD 01) – alkaloid izochinolinowy występujący w opium. Jest trzecim alkaloidem opium pod względem działania i klasyfikuje się za kodeiną i morfiną.

Nazwa międzynarodowa: papaverini hydrochloridum

Nazwa handlowa (w Polsce): Papaverinum hydrochloricum
Postać: ampułki zawierające 40 mg chlorowodorku papaweryny w 2 ml

Wikipedia


papała

nazwisko


SJP.pl


papcie

1. miękki, wygodny but do chodzenia po domu; łapeć, papuć, kapeć, kapuć (rzadko);
2. potocznie: stary, przechodzony but


SJP.pl


papcio

przestarzale, zdrobniale o ojcu; papunio


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od: papa

 (1.2) przest. pieszcz. tata

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Niech się papcio nie irytuje.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papa mos., papo mos.

Wiktionary


papeć

1. miękki, wygodny but do chodzenia po domu; łapeć, papuć, kapeć, kapuć (rzadko);
2. potocznie: stary, przechodzony but


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. również poznań. zwykle w lm. papcie pantofle domowe, kapcie

 (1.2) gw-pl|Poznań. stary but

 (1.3) gw-pl|Poznań. but

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. papcioszek m.

 przym. papciowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kapeć

Wiktionary


papeczka

zdrobnienie od: papka


SJP.pl


papeda

gatunek rośliny z rodziny rutowatych; lima kaffir, limonka kaffir


SJP.pl

Papeda (Citrus hystrix DC.) – gatunek rośliny z rodziny rutowatych (Ruteceae). Pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej. Owoce nazywane bywają potocznie „limonkami kaffir”, a liście – „liśćmi kaffiru” („liśćmi kaffir”, „liśćmi limonki kaffir”).

Wikipedia


papée

[czytaj: paPE] nazwisko


SJP.pl


papeete

stolica Polinezji Francuskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Polinezji Francuskiej, położona na wyspie Tahiti wchodzącej w skład Wysp Towarzystwa;

Wiktionary

Papeete (wymowa: /papeʔete/) – stolica Polinezji Francuskiej, położona na wyspie Tahiti wchodzącej w skład Wysp Towarzystwa. Drugie co do wielkości miasto na wyspie.

Miasto zostało założone w 1890 i zamieszkuje je ok. 26 tys. osób (stan na 2005 rok), a cała aglomeracja liczy ponad 120 tys. osób. Dominującą religią jest protestantyzm (55%) oraz katolicyzm. Klimat jest tropikalny. Intensywne deszcze występują od października do maja. Średnia temperatura w styczniu +27 °C, w lipcu +25 °C.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Papeete

* czeski: (1.1) Papeete n.

* francuski: (1.1) Papeete

* niemiecki: (1.1) Papeete n.

* szwedzki: (1.1) Papeete

źródła.

== Papeete (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) geogr. Papeete

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Papeete

* czeski: (1.1) Papeete n.

* francuski: (1.1) Papeete

* niemiecki: (1.1) Papeete n.

* szwedzki: (1.1) Papeete

źródła.

== Papeete (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) geogr. Papeete

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


papendekel

masa papierowa służąca do wyrabiania przedmiotów pustych wewnątrz, które mają być z założenia lekkie i tanie


SJP.pl


papendekiel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) lwów. tektura

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. płyta pilśniowa

Wiktionary


paperback

tania książka w estetycznej, miękkiej okładce


SJP.pl


paperblank

[czytaj: pejperblank] notatnik lub terminarz z efektowną okładką i starannie wykonanym wnętrzem, inspirowany tradycyjną sztuką Bliskiego Wschodu; paperblanks


SJP.pl


paperblanks

[czytaj: pejperblanks] notatnik lub terminarz z efektowną okładką i starannie wykonanym wnętrzem, inspirowany tradycyjną sztuką Bliskiego Wschodu; paperblank


SJP.pl


papeteria

komplet kopert i papierów listowych używanych do korespondencji


SJP.pl


papeteryjny

przymiotnik od: papeteria; odnoszący się do papeterii, związany z papeterią


SJP.pl


papiak

gwóźdź o szerokiej płaskiej główce, używany do przybijania papy dachowej


SJP.pl


papiamento

język kreolski, używany w regionie Karaibów, głównie na wyspach Aruba, Curacao i Bonaire, uznawany za mieszankę języków iberyjskich i angielskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jęz. język kreolski holenderskich wysp karaibskich, powstały na bazie portugalskiego i hiszpańskiego;

Wiktionary

Język papiamento, papiamentu, papiamen – język kreolski na bazie portugalskiego i hiszpańskiego, używany w regionie Karaibów, głównie na wyspach Aruba, Bonaire i Curaçao. Nazwa pochodzi od czasownika papiá („rozmawiać”), z portugalskiego papear.

Słownictwo języka papiamento zawiera liczne zapożyczenia z różnych języków: przede wszystkim niderlandzkiego, ale także angielskiego, francuskiego, judeo-portugalskiego oraz języków afrykańskich.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) papiamentu, papiamen, papiamencki

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|papiamento|papiá. < etym|port|papear.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Papiamento, Papiamentu

* francuski: (1.1) papiamento m., papiamentu m.

* papiamento: (1.1) Aruba Papiamento, Curaçao papiamentu, Bonaire papiamen

* słowacki: (1.1) papiamento n.

* szwedzki: (1.1) papiamento w.

* włoski: (1.1) papiamento m.

źródła.

== papiamento (język francuski.) ==

wymowa.

 IPA|pa.pja.mɑ̃.to.

 audio|LL-Q150 (fra)-Pamputt-papiamento.wav.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) jęz. papiamento

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) papiamentu, papiamen, papiamencki

Wiktionary


papiarnia

miejsce, zakład, w którym następuje proces produkcji i pakowania papy


SJP.pl


papiarz

osoba, której zajęcie polega na obkładaniu dachów papą, naprawieniu papy oraz jej wyrabianiu i pakowaniu


SJP.pl


pąpie

dawniej: pąkowie (zbiór pączków i pędów rośliny); pępie


SJP.pl


papieć

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Poznań. zob. papeć.

Wiktionary


papier

1. materiał wytwarzany z włókien roślinnych służący różnym celom; także: arkusz takiego materiału
2. potocznie (zwykle w liczbie mnogiej): różnego rodzaju pisma, dokumenty, świadectwa, podania itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wyrób z celulozy w postaci arkusza, zwykle przeznaczony do zapisywania informacji;

 (1.2) pot. biur. księg. urz. dokument

Wiktionary

Papier (z gr. πάπυρος (pápyros), łac. carta papirea) – spilśniona na sicie masa włóknista pochodzenia organicznego o gramaturze od 28 do 200 g/m². Wytwarzany poprzez ułożenie na sicie włókien. Papier jest wytwarzany w formie arkuszy lub wstęgi nawijanej w zwoje. Po uformowaniu masy na sicie jest odwadniany, prasowany, suszony i gładzony w podzielonych etapach ciągłego procesu wytwarzania.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pisarz wsunął papier do maszyny do pisania, zapalił papierosa, pomyślał i zaczął pisać.

 (1.2) Student zapomniał dołączyć do papierów odpisu matury.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpapʲjɛr, AS: papʹi ̯er

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papiernia ż., papiernictwo n., papiernica ż., papiernik m., papieros m., papierośnica ż.

:: zdrobn. papierek m.

:: zgrub. papierzysko n.

 przym. papierowy, papierkowy, papierniczy, papierośniczy

 przysł. papierkowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk|papiór.

 (1.2) dokument

Wiktionary


papierek

niewielki kawałek papieru, najczęściej kolorowego i odpowiednio umacnianego, pełniącego rolę opakowania cukierków i innych podobnych produktów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: papier

 (1.2) mały kawałek papieru

 (1.3) pogard. dokument, pismo urzędowe

Wiktionary

Papierek – niezamieszkana osada leśna w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, w gminie Siemkowice.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Małżeństwo to fikcja i tylko urzędowy papierek. (…) Miłość jest bezinteresowna i nie potrzebuje formalności.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈpʲjɛrɛk, AS: papʹi ̯erek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papier mrz., papiernia ż., papiernictwo n., papiernik mos.

 przym. papierkowy, papierowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk|papiórek.

Wiktionary


papierkomania

potoczne określenie oznaczające biurokratyczną manię sprzątania i gromadzenia dokumentów, pism


SJP.pl


papierkowaty

przypominający mały kawałek papieru


SJP.pl


papierkowość

potoczne określenie oznaczające ogół obowiązków oraz spraw związanych z wypełnianiem pism urzędniczych i innych dokumentów


SJP.pl


papierkowy

taki, który jest powiązany z czynnościami tyczącymi się pism urzędowych i innych dokumentów


SJP.pl


papiernia

budynek lub zespół budynków, w których następuje proces produkcji i pakowania papieru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zakład wytwarzający papier

Wiktionary

  • papiernia – zakład przemysłowy produkujący papier

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. papier mrz., papiernictwo n., papierek mrz., papieros mzw./mrz.

 przym. papierniczy, papierowy

Wiktionary


papiernica

zespół urządzeń mechanicznych produkujących wstęgi papieru z masy papierniczej


SJP.pl

Papiernica – rodzaj maszyny służący do wytwarzania wstęg papieru z masy papierniczej. Papiernica składa się z kilkunastu różnych zespołów urządzeń, które wykonują kolejne fazy procesu technologicznego wytwarzania papieru:

  • kadzi masowej i urządzenia do przelewania i oczyszczania masy;
  • części sitowej służącej do spilśniania włókien i odwadniania masy;
  • urządzeń do wyciskania wody;
  • części suszącej;
  • urządzenia do ostatniej obróbki papieru.

Wikipedia


papiernictwo

sektor przemysłu zajmujący się produkcją papieru, tektury i innych tworzyw wykonanych z masy papierniczej


SJP.pl

Przemysł celulozowo-papierniczy – gałąź przemysłu związana z produkcją masy włóknistej, papieru i tektury. Z uwagi na źródło pochodzenia surowca zaliczany do przemysłu drzewnego, a w praktyce gospodarczej do przemysłu drzewno-papierniczego.

Wikipedia


papierniczy

dotyczący papiernictwa (np. przemysł papierniczy, produkcja papiernicza)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący sprzedaży papieru

 (1.2) dotyczący produkcji papieru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kupiłem zeszyt w sklepie papierniczym.

 (1.2) W tym regionie dominuje przemysł papierniczy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpapʲjɛrʲˈɲit͡ʃɨ, AS: papʹi ̯erʹńičy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papiernia ż., papier, papiernictwo, papiernik

 przym. papierowy

Wiktionary


papiernik

osoba zajmująca się produkcją papieru lub nadzorująca proces produkcji papieru


SJP.pl


papieroch

zgrubienie od: papieros


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zgrub. od zob. papieros.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój mąż pali papierochy w domu, śmierdzi jak na melinie.

 (1.1) Zgaś w końcu tego papierocha!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈpʲjɛrɔx, AS: papʹi ̯eroχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papierośnik mos., papier mrz., papiernia ż., papierosisko n., papieros mrz., papierosek mrz., papierośnica ż.

 przym. papierosowy, papierośniczy, papierowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) papierosisko

Wiktionary


papierochy

zgrubienie od: papieros


SJP.pl


papierochłonny

taki, który pochłania olbrzymie ilości papieru


SJP.pl


papierodajny

przymiotnik

 (1.1) taki, który daje papier; taki, z którego pozyskuje się papier

Wiktionary


papierologia

żartobliwie: sporządzanie wielkiej liczby dokumentów w urzędach lub przedsiębiorstwach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żart. opracowywanie i przechowywanie przesadnej ilości dokumentów w urzędach i instytucjach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – Co jest najgorsze w zawodzie bibliotekarza? – Papierologia. Ja, mimo mojego stażu, do dziś nie mogę pojąć, dlaczego mam pisać plan pracy na każdy kwartał!

Wiktionary


papieroplastyczny

przymiotnik od: papieroplastyka; związany z papieroplastyką lub mający cechy papieroplastyki


SJP.pl


papieroplastyka

technika plastycznego formowania przedmiotów z papieru, które potem mają służyć najczęściej celom dekoracyjnym lub użytkowym


SJP.pl

Papieroplastyka – technika wykonywania przedmiotów dekoracyjnych i użytkowych z papieru lub masy papierowej.

W Polsce za jej prekursora uważa się wykładowcę Szkoły Sztuk Plastycznych prof. Jana Kurzątkowskiego, początkowo miała być sposobem na tanią, szybką i estetyczną dekorację balów tej uczelni. Polegała na budowie scenografii z giętego i łamanego kartonu, tektury, słomki, celofanu, drutu etc. Z założenia dekoracje te posiadały nietrwały charakter, w związku z czym traktowano je jako tanie naśladownictwo stałych dekoracji. Artystami, którzy uczynili z papieroplastyki sztukę dekoracyjną byli Antoni Wajwód i Edward Manteuffel-Szoege, pierwszy z nich współpracował z redakcją Wiadomości Literackich. Na należącej do redakcji witrynie stosując papieroplastykę tworzył z papieru, blachy, szkła i drutu podlegające częstej zmianie dekoracje sytuacyjne. Z czasem do stosowanych materiałów dołączył prasowaną tekturę, tiul, celofan i aluminium.

Formy płaskie

Wikipedia


papieros

1. drobno posiekany tytoń owinięty w bibułkę, służący do palenia poprzez wciąganie dymu;
2. papieros elektroniczny - urządzenie do wdychania oparów płynu z małym stężeniem nikotyny, przypominające papierosa; e-papieros


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) wyrób tytoniowy w postaci cienkiej papierowej rurki długości kilku centymetrów wypełnionej zmielonym tytoniem;

Wiktionary

Papieros – wyrób tytoniowy składający się z rurki z cienkiej bibułki (gilzy) o średnicy do 1 cm i długości do 12 cm (zwykle 8,5 cm), wewnątrz której znajduje się mieszanka tytoniowa zawierająca spreparowane liście różnych odmian tytoniu.

Podczas palenia papierosa zawarta w dymie papierosowym nikotyna dostaje się do krwi i wywiera swoje działanie na organizm palacza. Oprócz nikotyny dym tytoniowy zawiera tysiące innych szkodliwych, rakotwórczych substancji chemicznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Od dwóch lat palę papierosy.

 (1.1) Policjanci znaleźli ponad 100 kartonów nielegalnych papierosów.

 (1.1) Kolega poczęstował mnie papierosem.

 (1.1) W zamkniętym oddziale papieros jest pieniądzem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈpʲjɛrɔs, AS: papʹi ̯eros

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papier mrz., papiernia ż., papierośnica ż.

:: zdrobn. papierosek mrz.

:: zgrub. papierosisko n., papieroch m.

 przym. papierosowy, papierośniczy, papierowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. szlug, kopeć, fajek; reg. śl. cygareta., reg. pozn. ćmik., reg. pozn. szpet.

Wiktionary


papierosek

zdrobnienie od: papieros; papierosik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od: papieros

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Papierosy. — Papieroski? A skąd papieroski? Machlojki? Handelek? — Nie. Palę skręty. Skręty z przydziałowej machorki. — A z czego skręty? — naciskał kapitan. — Z gazet. Ze starych gazet. Z marginesów, żeby było mniej druku. O, proszę!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papierośnik mos., papierosisko n., papieroch mzw., papieros m., papierośnica ż.

 przym. papierosowy, papierośniczy

Wiktionary


papierosik

zdrobnienie od: papieros; papierosek


SJP.pl


papierosisko

zgrubienie od: papieros


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zgrub. od zob. papieros.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Żona rzucała papierosiska już kilkakrotnie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papierośnik mos., papier mrz., papiernia ż., papieroch mrz., papieros mrz., papierosek mrz., papierośnica ż.

 przym. papierosowy, papierośniczy, papierowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) papieroch

Wiktionary


papieroski

zdrobnienie od: papieros; papierosik


SJP.pl


papierośnica

płaskie, najczęściej prostokątne lub owalne etui, służące do przechowywania papierosów i podobnych wyrobów tytoniowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mały, elegancki pojemnik do trzymania papierosów.

Wiktionary

Papierośnica – niewielki sztywny pojemnik służący do przechowywania papierosów i zabezpieczający je przed uszkodzeniem.

Rodzaj płaskiego czworobocznego etui, najczęściej wykonany z twardego, odpornego materiału (metalu) lub inaczej usztywniony, o grubości ok. 1–2 cm. Papierosy są w nim przytrzymywane elastyczną gumką lub dociskane blaszką na sprężynie. Dawniej nazywany portabakiem (Warszawa) albo (w Krakowie) portcygarem (portcygarnicą), bo służący też jako pojemnik na cygara. Używany w czasach własnego wyrobu papierosów (ręcznie bądź za pomocą specjalnej maszynki) oraz kupowania ich na sztuki lub w dużych opakowaniach sztywnych. Zaliczane do męskiej biżuterii papierośnice były niezbędne dla korzystania z niewielkiej ilości papierosów poza domem, by przy tym zabezpieczyć je przed zgnieceniem. Uważano je za elegancki prezent (zwłaszcza z osobistym monogramem albo okolicznościowym napisem wewnątrz) okazyjny (ślub, awans, pożegnanie) lub pamiątkowy (emerytura, uroczyste rozstanie).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Generał wyjął papierośnicę i poczęstował pułkownika papierosem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpapʲjɛrɔɕˈɲit͡sa, AS: papʹi ̯erośńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papierośnik mos., papieros, papierosek, papierosisko, papieroch, papier

 przym. papierosowy, papierośniczy

Wiktionary


papierośniczy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z produkcją papierosów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To uderzało nie tylko przemysł spirytusowy czy papierośniczy w Polsce, ale w system podatkowy, bo oni żadnych podatków nie płacili.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papier mrz., papiernia ż., papieroch mrz., papieros mrz., papierosek mrz., papierosisko n., papierośnica ż., papierośnik mos.

 przym. papierosowy, papierowy, e-papierośniczy

Wiktionary


papierośnik

1. potocznie: palacz papierosów;
2. rzadko: osoba pracująca zawodowo przy wyrobie papierosów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzad. osoba paląca papierosy

 (1.2) rzad. osoba zatrudniona w przemyśle papierośniczym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niech portier rozgoni tych papierośników spod naszych okien!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papier mrz., papiernia ż., papieroch mrz., papieros mrz., papierosek mrz., papierosisko n., papierośnica ż.

 przym. papierosowy, papierośniczy, papierowy

Wiktionary


papierosowy

przymiotnik od: papieros


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący papierosa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cały pokój był ogarnięty przez dym papierosowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpapʲjɛrɔˈsɔvɨ, AS: papʹi ̯erosovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papierośnik mos., papieros, papieroch, papierosek, papierosisko, papierośnica

 przym. papierośniczy

Wiktionary


papierosy

1. drobno posiekany tytoń owinięty w bibułkę, służący do palenia poprzez wciąganie dymu;
2. papieros elektroniczny - urządzenie do wdychania oparów płynu z małym stężeniem nikotyny, przypominające papierosa; e-papieros


SJP.pl

Papieros – wyrób tytoniowy składający się z rurki z cienkiej bibułki (gilzy) o średnicy do 1 cm i długości do 12 cm (zwykle 8,5 cm), wewnątrz której znajduje się mieszanka tytoniowa zawierająca spreparowane liście różnych odmian tytoniu.

Podczas palenia papierosa zawarta w dymie papierosowym nikotyna dostaje się do krwi i wywiera swoje działanie na organizm palacza. Oprócz nikotyny dym tytoniowy zawiera tysiące innych szkodliwych, rakotwórczych substancji chemicznych.

Wikipedia


papierówka

1. odmiana jabłoni;
2. owoc jabłoni;
3. drewno niektórych drzew przeznaczone do wyrobu papieru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. ogrod. wczesna odmiana uprawna jabłoni domowej o białawych lub bladożółtych owocach;

 (1.2) ogrod. spoż. białawe lub bladożółte jabłko o cienkiej skórce, owoc papierówki (1.1)

 (1.3) techn. leśn. odpady z tartaku lub pocięte w drobniejsze kawałki drewno, surowiec do produkcji celulozy albo płyt wiórowych

 (1.4) syst. bot. nazwa systematyczna|Broussonetia|L’Hér. ex Vent.|ref=tak., rodzaj roślin drzewiastych z rodziny morwowatych rosnących w Azji; jeden z gatunków tych roślin (brusonecja chińska, nazwa systematyczna|Broussonetia papyrifera|ref=tak.) stanowi surowiec do wyrobu papieru

 (1.5) bot. roślina z rodzaju papierówka (1.4)

Wiktionary

  • papierówka – rodzaj drewna przeznaczony do produkcji papieru
  • papierówka – wczesna odmiana jabłoni
  • papierówka – brusonecja, krzew z rodziny morwowatych

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Trzeba podeprzeć gałęzie papierówki, bo się złamią pod ciężarem tylu owoców.

 (1.2) Jak te papierówki pięknie pachną! Aż ślinka cieknie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papier mrz.

 przym. papierowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk|augustka.

 (1.4) brusonecja

Wiktionary


papierówkowy

przymiotnik od: papierówka; związany z papierówką, papierówkami


SJP.pl


papierowość

cecha przypisywana czemuś, co pozbawione jest realizmu, nieprawdziwość, nienaturalność


SJP.pl


papierowski

nazwisko


SJP.pl


papierowy

1. zrobiony z papieru
2. przypominający papier, mający cechy papieru
3. istniejący tylko na papierze, nierealny
4. sztuczny, nieprawdziwy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wykonany z papieru

 (1.2) przen. cienki lub blady, jakby wykonany z papieru

 (1.3) istniejący tylko na papierze lub w piśmie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziecko dostało trochę cukierków w papierowej torebce.

 (1.3) Nie chcę już słuchać o tym papierowym bohaterze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpapʲjɛˈrɔvɨ, AS: papʹi ̯erovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papierośnik mos., papierosisko n., papieroch mzw., papierówka ż., papier m., papierek m., papierzysko, papierowość ż., papiernia ż., papieros m.

 przym. papierniczy, papierośniczy

 przysł. papierowo

Wiktionary


papierski

nazwisko


SJP.pl


papierz

nazwisko


SJP.pl


papierzany

przestarzale: papierowy


SJP.pl


papierzysko

zgrubienie od: papier


SJP.pl


papieski

przymiotnik od: papież; związany z papieżem, odnoszący się do papieża, jego zadań, funkcji i otoczenia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z papieżem lub papiestwem, dotyczący papieża lub papiestwa

przymiotnik jakościowy

 (2.1) charakterystyczny dla papieża lub papiestwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Owo rzymskie przyciąganie trwa nieustannie, trwa do dziś, a zostało jeszcze spotęgowane wyniesieniem Polaka na tron papieski.

 (1.1) Bóg jeden wie, ileż trosk wypełnia papieskie serce każdego dnia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈpʲjɛsʲci, AS: papʹi ̯esʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papista mos., papież mos., papieżyca ż., papiestwo n.

 czas. papieżować ndk.

Wiktionary


papieskość

papieski


SJP.pl

Patrz:

papieski

papiestwo

urząd, kompetencje papieża


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. urząd papieża, forma rządów papieża

 (1.2) rel. okres sprawowania władzy przez papieża

 (1.3) rel. polit. państwo kościelne

Wiktionary

Papiestwo – instytucja najwyższej władzy w Kościele katolickim, sprawowana przez papieża, skupiającego scentralizowaną i absolutną władzę typu monarchicznego, tzw. prymat, sprawowaną bezpośrednio lub przez aparat administracyjny w postaci Kurii Rzymskiej, zajmującej się sprawami państwowymi Watykanu i sprawami religijnymi Kościoła.

Terytorium papiestwa do 1870 roku stanowiło Państwo Kościelne, a od 1929 roku – Watykan.

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Wpływy papiestwa nie sięgały jednak do Petersburga.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papież mos., papieżyca ż.

 przym. papieski

 czas. papieżować

Wiktionary


papież

1. tytuł biskupa rzymskiego, najwyższego zwierzchnika kościoła rzymskokatolickiego używany od VI w.
2. osoba nosząca ten tytuł


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. biskup i patriarcha Rzymu, głowa Kościoła katolickiego oraz państwa Watykan;

 (1.2) rel. koptyjski patriarcha Aleksandrii, głowa Kościoła koptyjskiego

 (1.3) rel. prawosławny patriarcha Aleksandrii

 (1.4) jedna z kart tarota;

Wiktionary

Papież (ojciec święty, łac. summus pontifex, od starożytnego pontifex maximus; wł. papa, gr. πάπας (papas); forma funkcjonująca w języku polskim pochodzi od czeskiego papež) – biskup Rzymu, prymas Italii, zwierzchnik Kościoła katolickiego, głowa Stolicy Apostolskiej oraz suweren Państwa Miasta Watykan.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niedzielnym rankiem papież pobłogosławił z okna pielgrzymów na placu św. Piotra.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpapʲjɛʃ, AS: papʹi ̯eš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papiestwo n., Papieże nmos., papieżnik m.

:: fż. papieżyca ż.

 przym. papieski

 czas. papieżować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biskup rzymski, ojciec święty, skr. PP

 (1.4) arcykapłan

Wiktionary


papieżomania

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) społ. przesadne uwielbienie osoby papieża, ocierająca się o dziwactwo lub obsesję

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na świecie, choć reakcje po śmierci Jana Pawła II były mniej emocjonalne niż w Polsce, także trudno nie zauważyć swoistej papieżomanii, i to nawet w środowiskach, które jeszcze niedawno trudno było określić przychylnymi Ojcu Świętemu.

Wiktionary


papieżować

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) daw. sprawować władzę papieską

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Landon papieżował na początku X wieku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papista mos., papież mos., papieżyca ż., papiestwo n.

 przym. papieski

Wiktionary


papieżyca

określenie na kobietę mogącą sprawować urząd papieża, w obecnych czasach niedopuszczalny dla niej ze względu na prawa Kościoła katolickiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) legendarna kobieta wyświęcona na papieża

Wiktionary

Papieżyca (Arcykapłanka) – karta tarota należąca do Wielkich Arkanów, oznaczana numerem 2 (II).

Inne nazwy: Kapłanka, Hierofantka, Junona, Czarownica, Kapłanka Srebrnej Gwiazdy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wizerunek papieżycy w średniowieczu pojawił się na kartach tarota.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papista mos., papież mos., papiestwo n.

 czas. papieżować ndk.

 przym. papieski

Wiktionary


papilarny

linie papilarne: linie na skórze dłoni i stóp mające trwały i u każdego odmienny układ, co wykorzystywane jest do identyfikacji przestępców


SJP.pl


papillon

[czytaj: papijon] rasa psów będąca odmianą rasy spaniela kontynentalnego miniaturowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) kynol. rasa długowłosych psów;

Wiktionary

  • Papillon (rasa psa)
  • Papillon – książka autobiograficzna Henriego Charrière’a z 1969 r.
  • Papillon (film 1973) – film fabularny w reżyserii Franklina J. Schaffnera
  • Papillon (film 2017) – film fabularny w reżyserii Michaela Noera
  • Papillon Records – wytwórnia płytowa.

Wikipedia


papilocik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od papilot

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie papilot, lecz tylko mały papilocik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papilot m.

Wiktionary


papilot

1. kawałek zwiniętego papieru lub szmatki, używany do zakręcania loków;
2. pasma włosów zakręcone na te materiały


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kosmet. podłużny wałek, najczęściej wykonany z papieru, na którego środkową część zakręca się kosmyk włosów, a następnie zawiązuje wokół

 (1.2) kosmet. pasmo włosów zakręcone na taki papilot (1.1)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈpʲilɔt, AS: papʹilot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papilocik mrz.

Wiktionary


papilotek

niewielki papilot


SJP.pl


papilotka

niewielki papilot


SJP.pl


papiloty

1. kawałek zwiniętego papieru lub szmatki, używany do zakręcania loków;
2. pasma włosów zakręcone na te materiały


SJP.pl


papin

[czytaj: papę] nazwisko


SJP.pl

Osoby:

  • Denis Papin (1647–1712) – francuski wynalazca
  • Jean-Louis Papin – francuski duchowny katolicki
  • Jean-Pierre Papin – francuski piłkarz

Technika:

  • „Papin” – francuski okręt podwodny z okresu I wojny światowej

Geografia:

  • Papín – wieś w powiecie Humenné (Słowacja)

Wikipedia


papiński

nazwisko


SJP.pl


papiok

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. gwóźdź do papy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|papyngel.

Wiktionary


papiór

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. papier

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papiórek mrz.

Wiktionary


papiórek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. papierek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papiór mrz.

Wiktionary


papirolog

specjalista, naukowiec zajmujący się odczytywaniem, przetwarzaniem, interpretacją starożytnych tekstów zapisanych na papirusach; papirusolog


SJP.pl


papirologia

nauka zajmująca się odczytywaniem, przetwarzaniem, interpretacją starożytnych tekstów zapisanych na papirusach, ale także na innych materiałach pisarskich, np. pergaminie, skorupach glinianych; papirusologia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka, która zajmuje się badaniem i odczytywaniem rękopisów;

Wiktionary

Papirologia (łac. papyrus „papirus”, gr. pápyros) – nauka zajmująca się badaniem i odczytywaniem rękopisów (zwłaszcza greckich, rzadziej łacińskich, zwykle sporządzonych na papirusie).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) paleografia

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. papirolog m., papirolożka ż.

 przym. papirologiczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) nie mylić z papierologia

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) papyrology

* baskijski: (1.1) papirologia

* hiszpański: (1.1) papirología ż.

* niemiecki: (1.1) Papyrologie ż.

* nowogrecki: (1.1) παπυρολογία ż.

* słowacki: (1.1) papyrológia ż.

źródła.

== papirologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) papirologia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papirolog m., papirolożka ż.

 przym. papirologiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) paleografia

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. papirolog m., papirolożka ż.

 przym. papirologiczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) nie mylić z papierologia

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) papyrology

* baskijski: (1.1) papirologia

* hiszpański: (1.1) papirología ż.

* niemiecki: (1.1) Papyrologie ż.

* nowogrecki: (1.1) παπυρολογία ż.

* słowacki: (1.1) papyrológia ż.

źródła.

== papirologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) papirologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


papirologiczny

dotyczący papirologii; papirusologiczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z papirologią albo papirologiem, dotyczący papirologii albo papirologa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papirologia ż., papirolog mos.

Wiktionary


papirolożka

papirolog


SJP.pl

Patrz:

papirolog

papirus

1. roślina bagienna, w starożytności uprawiana dla włókna, z którego wyrabiano materiał pisarski; cibora papirusowa
2. materiał pisarski wyrabiany ze sklejonych na krzyż włókien papirusu
3. zapisany zwój takiego materiału


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Cyperus papyrus|L.|ref=tak., cibora papirusowa, gatunek roślin należący do rodziny ciborowatych, pochodzący z Afryki, głównie z Egiptu;

 (1.2) materiał pisarski, wyrabiany z włókien papirusu (1.1);

 (1.3) zwój lub dokument spisany na papirusie (1.2)

Wiktionary

Papirus (gr. pápyros → łac. papyrus) – materiał pisarski otrzymywany z tzw. trzciny papirusowej, czyli cibory papirusowej (Cyperus papyrus), rosnącej na bagnistych terenach strefy podzwrotnikowej. Długość jej łodyg dochodzi do 3 metrów. Roślina ta niegdyś powszechnie występowała m.in. w delcie Nilu, gdzie obecnie jest rzadko spotykana.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nad Nilem rosną papirusy i trzciny.

 (1.2) Dokumenty te spisano na papirusie.

 (1.3) W Aleksandrii istniał doskonały księgozbiór, liczący tysiące papirusów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈpʲirus, AS: papʹirus

Wiktionary

Powiązane:

 przym. papirusowy

Wiktionary


papirusolog

specjalista, naukowiec zajmujący się odczytywaniem, przetwarzaniem, interpretacją starożytnych tekstów zapisanych na papirusach; papirolog


SJP.pl


papirusologia

nauka zajmująca się odczytywaniem, przetwarzaniem, interpretacją starożytnych tekstów zapisanych na papirusach, ale także na innych materiałach pisarskich; papirologia


SJP.pl


papirusologiczny

dotyczący papirusologii; papirologiczny


SJP.pl


papirusowy

przymiotnik od: papirus; odnoszący się do papirusu, zrobiony, wykonany z papirusu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wykonany z papirusu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Największa ilość znalezisk papirusowych pochodzi z Egiptu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papirus m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) z papirusu

Wiktionary


papis

nazwisko


SJP.pl


papista

1. gorliwy zwolennik papieża;
2. u protestantów: pogardliwe określenie katolika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zagorzale popierająca papieża

 (1.2) pogard. w środowisku protestanckim katolik

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Matka się gniewa, że podajesz rękę temu papiście.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papież mos., papizm m.

:: fż. papistka ż.

 przym. papistowski, papieski

 czas. papieżować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) katol

Wiktionary


papistka

zagorzała zwolenniczka papieża, jego poczynań


SJP.pl


papistowski

papista


SJP.pl

Patrz:

papista

papizm

system rządów papieża i jego najbliższych współpracowników


SJP.pl

Papizm (od fr. pape, papież, i łac. papa, ojciec, biskup) – określenie postawy zwolennika działań i postanowień (również pozareligijnych) papiestwa.

Pojęcie to powstało w XVI wieku, w czasach rozłamu w europejskim Kościele na luteranizm i katolicyzm. Protestanci nazywali papistami (w pejoratywnym znaczeniu) wszystkich katolików, zarzucając im przedkładanie politycznych interesów papieża nad interesy własnego kraju.

Wikipedia


papka

gęsta substancja powstała wskutek rozrobienia ciała stałego w płynie; pacia, paćka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) półpłynna, miękka, gęsta masa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na śniadanie dostaliśmy gęstą, kleistą papkę przygotowaną z mąki kukurydzianej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpapka, AS: papka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. papkowaty

Wiktionary


papke

nazwisko


SJP.pl


papkin

nazwisko


SJP.pl

  • Aleksandr Papkin – radziecki i rosyjski dyplomata
  • Józef Papkin – postać literacka, bohater komedii Zemsta

Wikipedia


papkowaty

z wyglądu taki jak papka lub podobny do papki, mający konsystencję papki


SJP.pl


papla

potocznie: osoba nadmiernie rozmowna, często wyjawiająca tajemnice; paplacz, pleciuga, pleciuch, plociuch, gaduła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski albo żeński

 (1.1) ktoś, kto mówi dużo i niepotrzebnie

 (1.2) ktoś, kto nie potrafi dochować tajemnicy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Powiadają, że kobiety mają długie języki, ale to bajki, mój panie, niejeden mężczyzna większy papla niż dziesięć kobiet. (J. Bliziński, Pan Damazy, akt II)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpapla, AS: papla

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paplanina ż., paplanie n., paplacz m.

 czas. paplać ndk., wypaplać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gaduła, pleciuch, pleciuga

Wiktionary


paplać

1. mówić dużo i bez potrzeby, gadać, pleść;
2. powtarzać coś bez zastanowienia, przenosić niesprawdzone wieści; plotkować


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) pot. mówić dużo i bez sensu lub o mało istotnych sprawach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przychodziła do mnie i godzinami paplała o bzdurach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpaplat͡ɕ, AS: paplać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papla m./ż., paplanie n., paplanina ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bajdurzyć, gadać, pleść, nawijać, trajkotać; reg. śl. faflać.

Wiktionary


paplacz

potocznie: osoba nadmiernie rozmowna, często wyjawiająca tajemnice; papla, pleciuga, pleciuch, plociuch, gaduła


SJP.pl


paplanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|paplać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈplãɲɛ, AS: paplãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. paplać ndk., wypaplać dk.

 rzecz. paplanina ż., papla ż., paplacz m., wypaplanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gadanie

Wiktionary


paplanina

beztreściowe mówienie, niepoważna rozmowa nieprowadząca nigdzie, niewyjaśniająca nic, podczas której rozmówcy niekiedy wymieniają się plotkami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. rozwlekłe mówienie o nieważnych rzeczach, często bez wewnętrznego ładu, często bez związku z reakcją otoczenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nudzi mnie ta bezsensowna paplanina.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpaplãˈɲĩna, AS: paplãńĩna

Wiktionary

Powiązane:

 czas. paplać

 rzecz. paplanie n., papla

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gadanina, gadka, gadka szmatka, klituś-bajduś, ecie-pecie

Wiktionary


papliński

nazwisko


SJP.pl


paploła

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plotkarz

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) gw-pl|Górny Śląsk. plotkarka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|drzistok, drzistoń, fulok, klachocz, klekot, klyta, melikot, paplok, pierdoła.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|leja.

 (2.1) gw-pl|Górny Śląsk|drzistula, fyrtula, klachula, klachulino, klapaczka, klebetnica, klekotka, klyta, melikot, tyrtula, tyrtulino, tyrtyna.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|fulandryna, klebetnica, lejana.

Wiktionary


papo

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. tato, tatuś

forma rzeczownika.

 (2.1) W. lp. od: papa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Prosiłam, by papo obudził mnie przed siódmą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpapɔ, AS: papo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papa mos., papcio mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) papa, papcio, tata, tato, tatunio, tatuś

Wiktionary


papowiec

potocznie o osobie pracującej w PAP-ie (Polskiej Agencji Prasowej)


SJP.pl


papowo

1. wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie wałeckim;
2. Papowo Biskupie - wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie chełmińskim;
3. Papowo Toruńskie - wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w gminie Wałcz;

 (1.2) geogr. zob. Papowo Biskupie.

 (1.3) geogr. zob. Papowo Toruńskie.

Wiktionary

Integralna część wsi w Polsce

Wg TERYT jest 1
  • Papowo – część wsi Ługi Wałeckie w woj. zachodniopomorskim, w pow. wałeckim, w gminie Wałcz

Zobacz też

  • Papowo Biskupie
  • Papowo Toruńskie

Wikipedia

Powiązane:

 przym. papowski

Wiktionary


papowski

przymiotnik od: PAP (Polska Agencja Prasowa); PAP-owski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z PAP-em, dotyczący PAP-u

 (1.2) związany z Papowem, dotyczący Papowa

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

 rzecz. PAP m.

 przym. PAP-owski

 (1.2)

 rzecz. Papowo n., papowianin m., papowianka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) PAP-owski

Wiktionary


papowy

przymiotnik od: papa; odnoszący się do papy, procesu produkcji papy lub zrobiony z papy, obłożony papą


SJP.pl


pappardelle

duży, bardzo szeroki, płaski makaron, pochodzący z regionu Toskanii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. włoski makaron w kształcie długich, płaskich pasków, podobny do tagliatelle, lecz szerszy

Wiktionary

Pappardelle (z toskańskiego pappare lub z prowansalskiego papard) to rodzaj makaronu jajecznego podobnego do tagliatelle, ale o znacznie większej szerokości. Czasem uważany za rodzaj lasagne.

Podczas gdy tagliatelle są formą makaronu pochodzącą z tradycji Emilii-Romanii to pappardelle należą do typowej tradycji toskańskiej.

Wikipedia


pappataci

[czytaj: pappataczi] tropikalna choroba, której typowe objawy to wysoka gorączka oraz częste wymioty; papataci


SJP.pl

Wikipedia


paprać

1. brudzić, zanieczyszczać coś czymś, babrać, walać coś;
2. robić, wykonywać coś niedbale, niechlujnie, bez zastanowienia


SJP.pl


papranina

nieprzyjemna, brudna robota nieprzynosząca zazwyczaj większych korzyści, papranie się, babranie się w czymś


SJP.pl


paproć

roślina o charakterystycznych, pierzastych liściach z kupkami zarodni na spodniej stronie, rosnąca w lasach, a dziś także uprawiana w doniczkach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Polypodiopsida|ref=tak., klasa roślin z kladu monilofitów;

 (1.2) bot. roślina z klasy paproci (1.1)

Wiktionary

  • paproć – roślina należąca do klasy paproci
  • Paproć – góra w Beskidzie Wyspowym
  • Paproć – góra w Górach Słonnych
  • Paproć – wieś w województwie wielkopolskim
  • Paproć – przysiółek Rud
  • Paproć – dawna gromada
  • Paproć – stacja kolejowa w Rudach

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Paprocie rosną najczęściej w cienistych lasach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpaprɔt͡ɕ, AS: paproć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paprocie lm nm., paprotnik mrz., paprotniki lm nm.

:: zdrobn. paprotka ż.

 przym. paprociowaty, paprociowy, paprotkowy, paprotnikowy

Wiktionary


paproch

niewielka część, cząsteczka czegoś najczęściej nieokreślonego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) drobina jakiegoś materiału o nieokreślonej formie

 (1.2) wędk. sztuczna przynęta wędkarska, gumowy wabik

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na wodzie unosiły się paprochy, piana i kawałki kory.

 (1.2) Małe pstrągi atakowały paprochy w kolorze seledynowym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paproszek m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drobina

 (1.2) twister, wabik

Wiktionary


paprocie

roślina o charakterystycznych, pierzastych liściach z kupkami zarodni na spodniej stronie, rosnąca w lasach, a dziś także uprawiana w doniczkach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Polypodiaceae|ref=tak., klasa roślin w kladzie monilofitów licząca około 10 000 gatunków;

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: paproć

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W latach 90. XX wieku i w wieku XXI, głównie dzięki analizom genomów chloroplastowych, poznane zostały relacje pokrewieństwa w obrębie paproci istotnie zmieniające dotychczasową systematykę tej grupy roślin.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paproć ż.

Wiktionary


paprocieński

przymiotnik od: Paprotnia; paprocki


SJP.pl


paprociowate

o cechach paprociowatych (rodzina paproci)


SJP.pl


paprociowaty

o cechach paprociowatych (rodzina paproci)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) bot. przypominający paproć, mający cechy paproci

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paproć, paprotka, paprotnik

Wiktionary


paprociowe

paproć


SJP.pl

Wikipedia

Patrz:

paproć

paprociowiec

niegdyś imponujących rozmiarów, dziś niewielka roślina rozmnażająca się poprzez wytwarzanie zarodników; paprotnik


SJP.pl


paprociowy

paproć


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z paprocią, dotyczący paproci

Wiktionary

Patrz:

paproć

Powiązane:

 rzecz. paprotnik mrz., paprotka ż., paproć ż.

Wiktionary


paprocki

przymiotnik od: Paprotnia; paprocieński


SJP.pl

  • Paprocki – polskie nazwisko

Osoby o nazwisku Paprocki:

  • Antoni Paprocki – podpułkownik 10. Regimentu Pieszego Ordynacji Rydzyńskiej (1789), konsyliarz ziemi dobrzyńskiej w konfederacji targowickiej (1792) roku,
  • Bartłomiej (Bartosz) Paprocki – podczaszy dobrzyński, heraldyk polski i czeski, autor wielu herbarzy, pisarz, historyk, poeta i tłumacz,
  • Bogdan Paprocki – polski śpiewak operowy,
  • Bonawentura Paprocki – cześnik dobrzyński,
  • Brunon Paprocki – polski architekt,
  • Franciszek Paprocki – ujednoznacznienie
  • Gustaw Paprocki – sekretarz wydziału spraw wewnętrznych Rządu Narodowego w powstaniu styczniowym,
  • Henryk Paprocki – teolog i duchowny prawosławny,
  • Józef Paprocki – ujednoznacznienie
  • Kazimierz Paprocki – kapitan, za zasługi w boju otrzymał Złoty Krzyż Virtuti Militari
  • Michał Paprocki – ujednoznacznienie
  • Paweł Paprocki – łowczy dobrzyński w latach 1790-1793, łowczy rypiński w latach 1788-1790, członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej,
  • Stanisław J. Paprocki – polski sowietolog
  • Thomas Paprocki – amerykański biskup katolicki polskiego pochodzenia,
  • Wincenty Paprocki – major w powstaniu kościuszkowskim (1794), porucznik 4. Brygady Kawalerii Narodowej (1788),

Wikipedia


paprok

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) dial. ktoś, kto psuje wszystko, za co się weźmie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z niego to taki paprok.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. paprać ndk., spaprać dk.

 rzecz. spapranie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) partacz

Wiktionary


paproszek

niewielki paproch


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: paproch

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paproch m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) paproch

Wiktionary


paprota

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Artur Paprota – polski samorządowiec i polityk
  • Krystyna Paprota-Żylińska – polska siatkarka i koszykarka

Wikipedia


paprotka

1. gatunek paproci występujący w lasach o wilgotnym, skalnym podłożu, dziś także uprawiany w doniczkach;
2. potocznie o każdej roślinie z wyglądu przypominającej paproć


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: paproć

 (1.2) mała paproć, zwłaszcza doniczkowa

 (1.3) przen. iron. kobieta, która pełni jakąś funkcję lub jest członkiem jakiegoś gremium z powodów pozamerytorycznych

Wiktionary

Paprotka (Polypodium) – rodzaj roślin należący do rodziny paprotkowatych. Liczba gatunków tu zaliczanych w różnych źródłach i ujęciach systematycznych waha się zazwyczaj od ok. 40 do 100–110. Taksonomiczne bazy danych zaliczają tu 58–59 gatunków zweryfikowanych. Rodzaj jest niemal kosmopolityczny – występuje na wszystkich kontynentach półkuli północnej, poza tym w południowej Afryce oraz w Ameryce Południowej. Największe zróżnicowanie osiąga w strefie międzyzwrotnikowej na kontynentach amerykańskich. We florze Polski występują dwa gatunki – pospolita paprotka zwyczajna P. vulgare i bardzo rzadka paprotka przejściowa P. interjectum oraz mieszaniec między nimi – paprotka mieszańcowa P. ×mantoniae.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈprɔtka, AS: paprotka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paprotkowce nmos., paprotkowate nmos., paproć ż., paprotnik m.

 przym. paprotkowy, paprociowy, paprotnikowy, paprociowaty

Wiktionary


paprotkowate

o cechach paprotkowatych (rodzina paproci)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Polypodiaceae|ref=tak., rodzina roślin należąca do klasy paproci;

Wiktionary

Paprotkowate (Polypodiaceae Bercht. & J. Presl) – rodzina roślin należąca do klasy paproci. Zalicza się do niej ok. 1000 gatunków, zgrupowanych w 50 rodzajach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do paprotkowców zalicza się m.in. paprotkowate.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paproć ż., paprotka ż.

 przym. paprotkowy, paprotnikowy

Wiktionary


paprotkowaty

o cechach paprotkowatych (rodzina paproci)


SJP.pl


paprotkowce

1. przedstawiciel rzędu paproci;
2. tarcznik paprotkowiec - niewielki owad z rzędu pluskwiaków, będący szkodnikiem paproci, małych drzew i krzewów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Polypodiales|Link|ref=tak., rząd roślin z klasy paproci szeroko rozprzestrzenionych na różnych kontynentach;

Wiktionary

Paprotkowce (Polypodiales Link) – rząd paproci szeroko rozprzestrzenionych na różnych kontynentach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gametofity paprotkowców są zielone i zwykle kształtu sercowatego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paproć ż., paprotka ż.

Wiktionary


paprotkowiec

1. przedstawiciel rzędu paproci;
2. tarcznik paprotkowiec - niewielki owad z rzędu pluskwiaków, będący szkodnikiem paproci, małych drzew i krzewów


SJP.pl


paprotkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z paprotką, dotyczący paprotki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paproć ż., paprotnik mrz., paprotka ż., paprotkowate lm nm.

Wiktionary


paprotnia

1. nazwa wielu miejscowości w Polsce;
2. szczyt w Beskidzie Małym


SJP.pl

W Polsce
  • Paprotnia – wieś w województwie lubelskim, w powiecie ryckim, w gminie Stężyca
  • Paprotnia – wieś w województwie łódzkim, w powiecie brzezińskim, w gminie Brzeziny
  • Paprotnia – wieś w województwie łódzkim, w powiecie rawskim, w gminie Sadkowice
  • Paprotnia – wieś w województwie łódzkim, w powiecie zduńskowolskim, w gminie Zapolice
  • Paprotnia – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie kozienickim, w gminie Grabów nad Pilicą
  • Paprotnia – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Paprotnia
  • Paprotnia – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Teresin - tam Niepokalanów
  • Paprotnia – wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Krzymów

Wikipedia


paprotnica

rodzaj paproci z rodziny paprotnicowatych


SJP.pl

Wikipedia


paprotnicowate

rodzina paproci z rzędu paprotkowców


SJP.pl

Paprotnicowate (Cystopteridaceae) – rodzina paproci z rzędu paprotkowców (Polypodiales). Obejmuje 3 rodzaje z ok. 37 gatunkami. Są to paprocie naziemne, szeroko rozpowszechnione na świecie. Do polskiej flory należą 4 gatunki z rodzaju paprotnica Cystopteris i dwa z rodzaju cienistka Gymnocarpium.

Wikipedia


paprotnik

niegdyś imponujących rozmiarów, dziś niewielka roślina rozmnażająca się poprzez wytwarzanie zarodników; paprociowiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Polystichum|Roth|ref=tak., rodzaj roślin należący do rodziny nerecznicowatych;

 (1.2) bot. wieloletnia bylina z pierzastymi liśćmi, występująca w strefie umiarkowanej i subarktycznej półkuli północnej

Wiktionary

Paprotnik (Polystichum Roth) – rodzaj roślin należący do rodziny nerecznicowatych. Obejmuje ok. 400 (zweryfikowanych według Plants on the World online jest 394) albo nawet 500 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje wszystkie kontynenty (z wyjątkiem Antarktydy). Rośliny te występują głównie w strefach umiarkowanych i podzwrotnikowowych, zarówno na nizinach, jak i w górach. Centrum zróżnicowania jest w Azji wschodniej i południowo-wschodniej (w Chinach rośnie ponad 200 gatunków, w tym ok. 140 endemitów). Liczne gatunki obecne są także w Ameryce Środkowej i Południowej. Stosunkowo nieliczne występują w Afryce (16), w Ameryce Północnej na północ od Meksyku (15), w Australazji (12). W Europie rosną tylko 4 gatunki i wszystkie obecne są w Polsce: paprotnik Brauna P. braunii, kolczysty P. aculeatum, ostry P. lonchitis i szczecinkozębny P. setiferum (poza tym także mieszaniec – paprotnik Luerssena P. × luerssenii).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. paproć ż., paprotka ż., paprotniki lm nm.

 przym. paprociowaty, paprociowy, paprotkowy, paprotnikowy

Wiktionary


paprotniki

niegdyś imponujących rozmiarów, dziś niewielka roślina rozmnażająca się poprzez wytwarzanie zarodników; paprociowiec


SJP.pl

Wikipedia


paprotnikowate

rodzina paprotników


SJP.pl


paprotnikowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z paprotnikiem, dotyczący paprotnika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paproć ż., paprotkowate nmos., paprotka ż., paprotnik mrz.

Wiktionary


paprotniowce

rząd paproci


SJP.pl


paprotno

W Polsce
  • Paprotno – część miasta Świnoujście
  • Paprotno – wieś w woj. mazowieckim, w pow. białobrzeskim, w gminie Wyśmierzyce
  • Paprotno – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfickim, w gminie Karnice
  • Paprotno – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gminie Mielno

Wikipedia


papryczka

niewielka papryka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: papryka

 (1.2) mała papryka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈprɨt͡ʃka, AS: papryčka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papryka ż., paprykarz m.

 czas. paprykować, popaprykować

 przym. paprykowy

Wiktionary


papryczkowy

papryczka


SJP.pl

Patrz:

papryczka

papryka

1. roślina warzywna o nieregularnych okrągłych lub wydłużonych owocach barwy czerwonej, żółtej, zielonej lub pomarańczowej;
2. owoc tej rośliny, z którego po ususzeniu i sproszkowaniu można otrzymać przyprawę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. roln. gatunek rośliny uprawnej o owocach spożywane jako warzywo lub przyprawa;

 (1.2) spoż. jarzyna z owocu papryki (1.1);

 (1.3) spoż. czerwona, sypka przyprawa sporządzona z owocu papryki (1.1)

Wiktionary

Papryka, pieprzowiec (Capsicum L.) – rodzaj roślin z rodziny psiankowatych. Obejmuje 37 gatunków. Rośliny te pochodzą z Ameryki Środkowej i Południowej z terenów między północnym Meksykiem i północną Argentyną. Współcześnie są szeroko rozprzestrzenione w uprawie na całym świecie, a jako zdziczałe spotykane są w strefie międzyzwrotnikowej i w ciepłym klimacie umiarkowanym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Papryka pochodzi z Ameryki.

 (1.2) Lubię nadziewane mięsem owoce papryki.

 (1.3) Tę sałatkę trzeba przyprawić i dodać trochę papryki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpaprɨka, AS: papryka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papryczka ż., paprykarz m., paprykowiec m.

 przym. paprykowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pieprzowiec

Wiktionary


paprykarz

1. tradycyjna potrawa kuchni węgierskiej z mięsa przyprawionego dużą ilością papryki, niekiedy z dodatkiem śmietany;
2. paprykarz szczeciński - zmielone mięso rybie z ryżem, cebulą, koncentratem pomidorowym i różnymi przyprawami, sprzedawane w puszkach konserwowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. tradycyjna potrawa kuchni węgierskiej z cielęciny, drobiu lub ryb, przyprawionych dużą ilością papryki;

Wiktionary

Paprykarz (węg. paprikás) – tradycyjna potrawa kuchni węgierskiej, przyrządzana z mięsa i papryki, niekiedy z dodatkiem śmietany (według części opinii jest to podstawowy wyróżnik paprykarza).

Występuje w wielu wariantach, w zależności od rodzaju użytego mięsa:

  • marhapaprikás z wołowiny
  • borjúpaprikás z cielęciny
  • birkapaprikás z baraniny
  • csirkepaprikás z kurczaka
  • halpaprikás z ryby
  • krumplipaprikás z kiełbasy i ziemniaków

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. papryka ż., papryczka ż., paprykowiec mrz.

 przym. paprykowy

Wiktionary


paprykarzowy

przymiotnik od: paprykarz; zrobiony z paprykarza lub z dodatkiem paprykarza, smakujący, pachnący tak, jak paprykarz


SJP.pl


paprykować

przyprawiać jakąś potrawę wysuszoną i sproszkowaną papryką, nadając jej przez to pikantny albo słodkawy posmak


SJP.pl


paprykówka

nalewka z papryczki chili ze skórką cytryny


SJP.pl


paprykowy

papryka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z papryką, dotyczący papryki, zawierający paprykę, mający smak papryki

Wiktionary

Patrz:

papryka

Powiązane:

 rzecz. papryczka ż., papryka ż., paprykarz mrz.

Wiktionary


paprzyca

dawniej:
1. otwór w żarnach, gdzie wsypuje się ziarno;
2. żelazo pod kamieniem młyńskim


SJP.pl

Kuszaba (Bychawa, Kuczaba, Kuczawa, Ruchaba, Ruczaba, Paprzyca, Rakwicz) – herb szlachecki, noszący zawołanie Iwiczna oraz Kuszaba.

Wikipedia


paprzycki

nazwisko


SJP.pl


paprzysko

1. piaszczyste miejsce, w którym grzebią się i kąpią ptaki kurowate;
2. gniazdo kuropatwy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) łow. ornit. piaszczyste miejsce kąpieli kurowatych

 (1.2) łow. ornit. gniazdo kuropatw

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jarząbek tarza się w paprzysku.

 (1.2) Z paprzyska wymknęły się małe kuropatwy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papranie n., papranina ż.

 czas. paprać ndk.

Wiktionary


papt

skrótowiec

 (1.1) = Polska Agencja Promocji Turystyki

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɛ‿a‿pɛ‿ˈtɛ, AS: pe‿a‿pe‿te

Wiktionary


papu

pieszczotliwie: jedzenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. żart. jedzenie, pożywienie (zwykle u małych dzieci nieumiejących mówić)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpapu, AS: papu

Wiktionary

Powiązane:

 czas. papusiać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. jedzenie.

Wiktionary


papua

1. prowincja Indonezji na wyspie Nowa Gwinea;
2. zatoka u południowych wybrzeży Papui-Nowej Gwinei;
3. brytyjskie, a później australijskie terytorium zależne, obecnie część Papui-Nowej Gwinei


SJP.pl

  • Papua – inne określenie wyspy Nowa Gwinea
  • Papua – brytyjskie (1884–1906), a później australijskie (1906–1975) terytorium zależne, obecnie część Papui-Nowej Gwinei
  • Zatoka Papua – zatoka u południowych wybrzeży Papui-Nowej Gwinei
  • Papua – prowincja Indonezji na wyspie Nowa Gwinea
  • Papua Zachodnia – prowincja Indonezji na wyspie Nowa Gwinea

Wikipedia


papuańczyk

obywatel Papui-Nowej Gwinei


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Papui-Nowej Gwinei

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpapuˈwãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: papuãĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Papua ż.

:: fż. Papuanka

 przym. papuański, papuaski

Wiktionary


papuanka

obywatelka Papui-Nowej Gwinei


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Papui-Nowej Gwinei

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpapuˈwãŋka, AS: papuãŋka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Papua ż.

:: fm. Papuańczyk

 przym. papuański, papuaski

Wiktionary


papuański

przymiotnik od: Papua, Papua-Nowa Gwinea


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do państwa Papua-Nowa Gwinea

 (1.2) odnoszący się do Papui (prowincji Indonezji)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Więcej dziś w Polsce egzotycznych gatunków - na tegorocznej wystawie wzrok przyciągały wspaniałe żako afrykańskie, słowiki chińskie, bea papuańskie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpapuˈwãj̃sʲci, AS: papuãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Papuańczyk mos., Papuanka ż., Papuas mos., Papuaska ż.

 przym. papuaski

Wiktionary


papuas

rdzenny mieszkaniec Papui


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) autochtoniczny mieszkaniec Nowej Gwinei;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Papua ż.

:: fż. Papuaska ż.

 przym. papuaski, papuański

Wiktionary


papuaska

dotyczący Papuasów, charakterystyczny dla Papuasów


SJP.pl


papuaski

dotyczący Papuasów, charakterystyczny dla Papuasów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Papuasami, dotyczący Papuasów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Papuańczyk mos., Papuanka ż., Papuas mos., Papuaska ż.

 przym. papuański

Wiktionary


papuć

1. miękki, wygodny but do chodzenia po domu; łapeć, papeć, kapeć, kapuć (rzadko);
2. potocznie: stary, przechodzony but


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) pot. zob. kapeć.

 (1.2) gw-pl|Poznań. zob. but.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpaput͡ɕ, AS: papuć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papucik mrz., paputek mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kapeć, papeć

 (1.2) but, reg. pozn. papeć.

Wiktionary


papucaki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) kulin. potrawa grecka z połówek bakłażana nadziewanych mielonym mięsem i zapiekanych z beszamelem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wczoraj zrobiłam mężowi na kolację papucaki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpapuˈt͡saci, AS: papucaḱi

Wiktionary


papucik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od papuć

 (1.2) mały papuć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jasiu, chodź, włożymy papuciki, bo ciągnie od werandy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papuć mrz., paputek mrz.

Wiktionary


papuga

1. egzotyczny ptak charakteryzujący się barwnym upierzeniem i specyficznym hakowato zakrzywionym dziobem;
2. obraźliwe bądź żartobliwe określenie na osobę powtarzającą coś bezmyślnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Psittaciformes|Wagler|ref=tak., rząd ptaków tropikalnych;

 (1.2) ornit. ptak z podrodziny papug (1.1)

 (1.3) przen. ktoś, kto powtarza czyjeś słowa lub gesty

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) więz. adwokat

 (2.2) gw-pl|Warszawa. stróż nocny

 (2.3) środ. bileter w kinie

Wiktionary

Papugowe (Psittaciformes), potocznie papugi – rząd ptaków z podgromady Neornithes. Najliczniejsze w Ameryce Południowej i Australii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Widzieliśmy w zoo przepiękne papugi.

 (1.3) Mamo, a Józek to papuga! On mnie przedrzeźnia!

 (2.1) Bronił mnie taki jeden papuga, ale nie dał rady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈpuɡa, AS: papuga

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papugowanie n., papugowate lm nm., papugowe lm nm.

:: zdrobn. papużka ż.

 czas. papugować ndk.

 przym. papuzi, papuziowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk|papagaj.

 (2.1) kauzyperda

Wiktionary


papugarnia

pomieszczenie dla papug


SJP.pl


papugi

1. egzotyczny ptak charakteryzujący się barwnym upierzeniem i specyficznym hakowato zakrzywionym dziobem;
2. obraźliwe bądź żartobliwe określenie na osobę powtarzającą coś bezmyślnie


SJP.pl

Papugowe (Psittaciformes), potocznie papugi – rząd ptaków z podgromady Neornithes. Najliczniejsze w Ameryce Południowej i Australii.

Wikipedia


papugodzioby

treron papugodzioby, kłowacz papugodzioby - gatunki ptaków


SJP.pl


papugoryba

ryba z rzędu okoniokształtnych, u której zrośnięte zęby tworzą charakterystyczny dziób, występująca wśród raf koralowych


SJP.pl

Skarusowate, papugoryby (Scaridae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych (Perciformes). Poławiane lokalnie. W akwarystyce trudne do utrzymania z powodu specyficznych preferencji pokarmowych.

Wikipedia


papugoryby

rodzina morskich ryb z rzędu okoniokształtnych; skarusowate


SJP.pl

Skarusowate, papugoryby (Scaridae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych (Perciformes). Poławiane lokalnie. W akwarystyce trudne do utrzymania z powodu specyficznych preferencji pokarmowych.

Wikipedia


papugować

potocznie: bezkrytycznie, ślepo naśladować; małpować


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. spapugować)

 (1.1) pot. naśladować kogoś bezkrytycznie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papużka ż., papugowe nmos., papugowate nmos., papuga ż., papugowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) małpować

Wiktionary


papugowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. naśladowanie kogoś lub czegoś w sposób bezkrytyczny i bezmyślny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpapuɡɔˈvãɲɛ, AS: papugovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. papugować ndk.

 rzecz. papugowate nmos., papuga ż., papużka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. małpowanie; neutr. naśladowanie, imitowanie

Wiktionary


papugowate

rodzina ptaków z rzędu papugowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Psittacidae|Aplin|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu papugowych;

Wiktionary

Papugowate (Psittacidae) – rodzina ptaków z rzędu papugowych (Psittaciformes).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najliczniej papugowate występują w Ameryce Południowej i Australii.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papuga ż., papugowanie n., papugowe lm nm., papużka ż.

 czas. papugować ndk.

 przym. papuzi, papuziowy

Wiktionary


papugowaty

o cechach papugowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl


papugowe

rząd ptaków neognatycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Psittaciformes|Wagler|ref=tak., rząd ptaków o masywnych i hakowato zakończonych dziobach;

Wiktionary

Papugowe (Psittaciformes), potocznie papugi – rząd ptaków z podgromady Neornithes. Najliczniejsze w Ameryce Południowej i Australii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do rzędu papugowych zalicza się m.in. kakaduowate.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. papugować ndk.

 przym. papuzi, papuziowy

 rzecz. papuga ż., papugowate lm nm.

Wiktionary


papugowy

1. papuga;
2. o cechach papugowych (rząd ptaków)


SJP.pl


papunio

przestarzale, zdrobniale o ojcu; papcio


SJP.pl


papusiać

1. w mowie dziecięcej: jeść lub pić, popijać;
2. brudzić się, najczęściej przygotowując jakiś posiłek będący papką


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pieszcz. jeść papu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papu n., papusianie n.

Wiktionary


papusianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|papusiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. papusiać ndk.

Wiktionary


papuśny

potocznie: mający dużo tkanki tłuszczowej; pulchny, okrągły


SJP.pl


papusza

(zwykle w liczbie mnogiej) wiązka wysuszonych liści tytoniowych


SJP.pl

Papusza, właśc. Bronisława Wajs (Wajss) z domu Zielińska (ur. 17 sierpnia 1908 w Sitańcu, zm. 8 lutego 1987 w Inowrocławiu) – polska poetka wywodząca się z romskiej grupy etnicznej Polska Roma, pisząca w języku romskim.

Wikipedia


paputek

niewielki papuć


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od papuć

 (1.2) mały papuć

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Basiu, włóż paputki, bo ciągnie od sieni.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papuć mrz., papucik mrz.

Wiktionary


paputki

niewielki papuć


SJP.pl


papużak

papużak afrykański - gatunek ryby z rodziny strzępielowatych


SJP.pl


papuzi

przymiotnik od: papuga; odnoszący się do papugi, typowy, charakterystyczny dla papugi


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) charakterystyczny dla papugi; dotyczący, odnoszący się do papugi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈpuʑi, AS: papuźi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papuzica ż., papugowe nmos., papugowate nmos., papuga ż., papużka ż.

Wiktionary


papuzica

wirusowa choroba odzwierzęca objawiająca się zapaleniem płuc, przenoszona przez ptaki (głównie papugi); choroba papuzia; ornitoza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. odzwierzęca choroba zakaźna, wywoływana przez drobnoustrój Chlamydia psittaci;

 (1.2) ornit. zob. nazwa systematyczna|Coracopsis vasa|ref=tak., papuzica duża;

Wiktionary

Ornitoza, zwana także papuzicą – odzwierzęca choroba zakaźna, wywołana przez drobnoustrój Chlamydia psittaci.Człowiek zaraża się najczęściej od ptactwa domowego i gospodarskiego (papugi, kanarki, indyki, kaczki, gołębie) wskutek wdychania (droga kropelkowa) pyłu, cząsteczek zawierających drobiny wysuszonego kału. Opisywane są również zakażenia od chorego człowieka, które charakteryzują się cięższym przebiegiem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Papuzicą człowiek zaraża się zwykle od ptactwa domowego wskutek wdychania cząsteczek zawierających drobiny wysuszonego kału.

 (1.2) W okresie godowym papuzica traci część upierzenia na głowie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papuga ż.

 przym. papuzi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ornitoza, choroba papuzia, choroba ptasia

 (1.2) papuzica duża

Wiktionary


papuzik

rodzaj ptaków z rodziny astryldowatych


SJP.pl


papuziński

nazwisko


SJP.pl


papużka

mała papuga


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: papuga

 (1.2) mała papuga

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) (…) na białych atłasach i koronkach leżała papużka nieżywa, z czerwonemi skrzydłami, z szarym czubem nad głową, z garbatym dziobem, żałośnie opadłym na pierś puszystą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈpuʃka, AS: papuška

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. papugowate nmos., papuga ż., papugowanie nmos.

 czas. papugować ndk.

 przym. papuzi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) papuga

Wiktionary


papyngel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. gwóźdź do papy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|papiok.

Wiktionary


papyrus

dawniej: papirus


SJP.pl

Papyrus – antykwy krój, opracowany w 1982 roku, przez grafika Chrisa Costello. Charakterystycznym elementem tego fonta są linie przypominające pociągnięcia pędzelka po papirusie. Pociągnięcia pędzla są symulowane przez różną grubość linii, a pisanie po papirusie wyszczerbienia na brzegach glifów.

Wikipedia


par

1. członek brytyjskiej Izby Lordów,
2. członek parlamentu we Francji 1814-1848,
3. w średniowieczu: jeden z wasali podległych seniorowi


SJP.pl

Tytuły

  • par – tytuł przysługujący wasalom jednego seniora
  • par – brytyjski tytuł arystokratyczny, zwykle wiążący się z prawem zasiadania w Izbie Lordów
  • par Francji – francuski wyższy tytuł szlachecki
  • par – w latach 1814–48 członek wyższej izby parlamentu (Izby Parów) we Francji, a w latach 1826–1910 (z przerwami) w Portugalii

Wikipedia


par.

skrót od:
1. paragraf; parag.;
2. parafia; paraf.;
3. parafialny; paraf.


SJP.pl

skrót

 (1.1) = praw. paragraf

 (1.2) = kośc. parafia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Par. 5 ust. 1 pkt 2 wchodzi w życie z dniem 30 października 1937 r.

 (1.2) Gwara koronna, o ile zbadać mogłem, występuje [...] w powiecie białostockim w parafiach: bierezowskiej (w. Bierezowa, Bobrówka i inne pobl.); dolistowskiej (w. Jaćwież mały, Jaćwież wielki i inne pobl.); jesionowskiej (we wszystkich wsiach), przytem, jak to słyszałem z ust wiarygodnych, gwara ta występuje jeszcze w wielu wsiach par. goniadzkiej i knyszyńskiej.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. §

Wiktionary


para

1. substancja gazowa;
2. drobna moneta jugosłowiańska;
3. dawna moneta w Turcji;
4. dwie sztuki czegoś stanowiące komplet;
5. dwie osoby bliskie sobie;
6. dwoje zwierząt (samiec i samica);
7. przestarzałe: tchnienie, dech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w obwodach riazańskim i tambowskim Rosji, prawy dopływ Oki w dorzeczu Wołgi

 (1.2) geogr. adm. dystrykt w północnym Surinamie;

Wiktionary

Język, mowa

Para – grupa złożona z dwóch dopełniających się elementów, np.

  • dwa osobniki, najczęściej płci odmiennej (np. para małżeńska, związek, diada)
  • dwa narządy spełniające jednakową funkcję (np. para rąk, para oczu)
  • dwa przedmioty stanowiące pewną całość, komplet (np. para butów, para pończoch)
  • jeden przedmiot składający się z dwóch części, mający nazwę w liczbie mnogiej (np. para spodni, para okularów).

Wikipedia


para-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający: niby, prawie, podobny do tego, co jest określane drugą częścią złożenia

 (1.2) chem. określenie wzajemnego położenia dwóch podstawników sześcioczłonowego pierścienia aromatycznego w pozycjach 1 i 4;

 (1.3) chem. określenie stopnia polimeryzacji niektóry prostych aldehydów;

Wiktionary

Para – przedrostek stosowany w nazewnictwie chemicznym, który może oznaczać położenie podstawników pierścienia aromatycznego bądź wskazywać stopień polimeryzacji aldehydów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Nazwa ksylen obejmuje wszystkie izomery ksylenu: orto-, meta- i para-.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpara, AS: para

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) p-

Wiktionary


parabank

instytucja finansowa świadcząca usługi podobne do usług bankowych, np. SKOK, NFI


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) publ. ekon. instytucja finansowa, niebędąca bankiem, działająca jednak w sposób do niego podobny;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Szpitale masowo zadłużają się w parabankach. Wprawdzie odsetki są wysokie, ale u nich pożyczki dostają od ręki.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. parabankowy

Wiktionary


parabankowy

związany z parabankiem


SJP.pl


parabaza

część utworu literackiego, w której autor zwraca się do widzów lub czytelników bezpośrednio lub poprzez wystąpienie chóru i jego przewodnika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. część utworu literackiego, zwykle sztuki, w której autor zwraca się do odbiorców z dygresją o treści niezwiązanej z akcją utworu, wykorzystując didaskalia bądź którąś z postaci scenicznych

Wiktionary

Parabaza (gr. παράβασις, parabasis, przejście obok) – element budowy komedii starogreckiej, w którym to następuje zawieszenie akcji, a chór zwraca się bezpośrednio do widzów, odnosząc się w satyryczny sposób do aktualnych wydarzeń politycznych i społecznych. W szerszym znaczeniu parabaza to każda forma apelu autora dzieła literackiego wystosowana bezpośrednio do jego odbiorców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌparaˈbaza, AS: parabaza

Wiktionary


parabelka

potocznie: niemiecki pistolet samopowtarzalny opracowany przez Georga Lugera na przełomie XIX i XX w.; parabellum, luger


SJP.pl


parabellum

1. niemiecki pistolet samopowtarzalny opracowany przez Georga Lugera na przełomie XIX i XX w.; parabelka, luger;
2. niemiecki karabin maszynowy używany na sterowcach i samolotach w czasie I wojny światowej


SJP.pl

  • Parabellum – pistolet
  • Parabellum MG 14 – karabin maszynowy
  • 7,65 × 22 mm Parabellum – nabój
  • 9 × 19 mm Parabellum – nabój

Wikipedia


paraben

organiczny związek chemiczny używany jako środek konserwujący w kosmetykach, lekach i żywności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. związek organiczny z grupy estrów stosowany jako konserwant w kosmetykach i żywności;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mechanizm przeciwbakteryjnego działania parabenów nie został do końca wyjaśniony.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈrabɛ̃n, AS: parabẽn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. parabenowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) ester, konserwant

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. parabenowy

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|paraben. < skr. od etym|ang|para-hydroxybenzoic acid.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) paraben

* bułgarski: (1.1) парабен m.

* fiński: (1.1) parabeeni

* francuski: (1.1) parabène m.

* hiszpański: (1.1) parabeno m.

* niderlandzki: (1.1) parabeen m.

* niemiecki: (1.1) Paraben n., PHB-Ester m.

* portugalski: (1.1) parabeno m.

* rosyjski: (1.1) парабен m.

* ukraiński: (1.1) парабен m.

* włoski: (1.1) paraben m.

źródła.

== paraben (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) chem. paraben

odmiana.

 (1.1) lp. paraben; lm. parabens

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


parabenowy

paraben


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z parabenem, dotyczący parabenu

Wiktionary

Patrz:

paraben

Powiązane:

 rzecz. paraben

Wiktionary


parabenzochinon

1,4-Benzochinon, pot. chinon – organiczny związek chemiczny z grupy chinonów, cykliczny, nienasycony diketon.

Powstaje m.in. w wyniku utleniania hydrochinonu (C
6
H
4
(OH)
2
), np. w trakcie wywoływania filmów fotograficznych:

2AgBr + C
6
H
4
(OH)
2
→ 2Ag + C
6
H
4
O
2
+ 2HBr

Wikipedia


parabiotyczny

przymiotnik od: parabioza; odnoszący się do parabiozy, typowy, charakterystyczny dla parabiozy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z parabiozą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parabioza ż.

Wiktionary


parabioza

zespolenie chirurgiczne dwóch zwierząt, u których dla celów doświadczalnych wytwarza się wspólny układ krążenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. zespolenie układów krążenia dwóch zwierząt;

Wiktionary

Parabioza (gr. pará 'poza (czym); (tuż) obok; mimo' i bios 'życie') – u owadów społecznych korzystanie z tego samego gniazda, a czasami nawet z tych samych śladów zapachowych, przez kolonie różnych gatunków, które jednakże trzymają osobno swe potomstwo.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. parabiotyczny

Wiktionary


parabola

1. krzywa, której punkty są jednakowo oddalone od ustalonego punktu - ogniska i ustalonej prostej - kierownicy;
2. przenośnie o czymś przypominającym swoim kształtem taką krzywą;
3. krótkie opowiadanie moralno-dydaktyczne; przypowieść


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mat. zbiór punktów równo odległych od pewnej prostej (kierownicy paraboli) i pewnego punktu (ogniska paraboli) nieleżącego na tej prostej;

 (1.2) liter. przypowieść, alegoria;

Wiktionary

  • parabola (matematyka)
  • parabola (teoria literatury)
  • Parabola.cz – serwis internetowy
  • Parabola – singel grupy Tool

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Parabola jest krzywą stożkową.

 (1.2) Parabola stosowana jest często w homiletyce i literaturze parenetycznej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparaˈbɔla, AS: parabola

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paraboloida ż.

 czas. parabolizować ndk.

 przym. paraboliczny

 przysł. parabolicznie

Wiktionary


paraboliczność

1. cecha wykresu funkcji kwadratowej, charakterystyczne zakrzywienie prostej w układzie współrzędnych;
2. alegoryczność


SJP.pl


paraboliczny

1. charakterystyczny dla paraboli, przypowieści; alegoryczny;
2. przypominający parabolę, łukowato zakrzywiony


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z parabolą, dotyczący paraboli

 (1.2) taki, który ma kształt paraboli

przymiotnik jakościowy

 (2.1) liter. szt. mający charakter paraboli, przypowieści

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparabɔˈlʲit͡ʃnɨ, AS: parabolʹičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parabola ż., parabolka ż.

 przysł. parabolicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) alegoryczny

Wiktionary


parabolizacja

nadawanie czemuś stałego umownego sensu przenośnego, charakterystycznego dla alegorii; alegoryzacja


SJP.pl


parabolizować

nadawać utworowi literackiemu cechy paraboli - opowieści moralno-dydaktycznej; alegoryzować, metaforyzować


SJP.pl


paraboloid

parabola przedstawiona za pomocą wykresu funkcji w układzie współrzędnych


SJP.pl


paraboloida

powierzchnia powstająca poprzez obrót paraboli dookoła jej osi


SJP.pl

Paraboloida – nieograniczona powierzchnia drugiego stopnia, powstała przez przesuwanie paraboli po innej paraboli, leżącej w prostopadłej płaszczyźnie i mającej równoległą oś symetrii.

Wyróżnia się dwa typy paraboloid, zależnie od wzajemnego skierowania tworzących parabol:

  • paraboloida eliptyczna, w której tworzące parabole są skierowane zgodnie;
  • paraboloida hiperboliczna, w której tworzące parabole są skierowane w przeciwne strony.

Wikipedia


paraboloidalny

paraboloid


SJP.pl

Patrz:

paraboloid

parabulia

sprawdzanie danego impulsu nerwowego i zastępowanie go innym, podobnie przebiegającym przez układ nerwowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. zastępowanie jednej aktywności inną bez kończenia poprzedniej

Wiktionary


parać

1. dawniej: łączyć, kojarzyć coś z czymś;
2. parać się - zajmować się czymś


SJP.pl


paracelsus

Paracelsus, właśc. Phillippus Aureolus Theophrastus Bombastus von Hohenheim (ur. 11 listopada lub 17 grudnia 1493 w Einsiedeln, Szwajcaria, zm. 24 września 1541 w Salzburgu, obecnie Austria) – lekarz i przyrodnik, zwany ojcem medycyny nowożytnej. Pionier jatrochemii.

Wikipedia


paracenteza

zabieg rozcięcia błony bębenkowej w uchu, wykonywany w celu otwarcia drogi odpływu gromadzącej się ropy w ostrym ropnym zapaleniu ucha środkowego


SJP.pl

Paracenteza – nakłucie jamy otrzewnej u pacjenta z wodobrzuszem.

Wyróżnia się:

  • paracentezę diagnostyczną – nakłucie jamy otrzewnej z pobraniem płynu puchlinowego do badania diagnostycznego (badanie cytologiczne, posiew)
  • paracentezę terapeutyczną – nakłucie jamy otrzewnej i upuszczenie większej ilości płynu puchlinowego jako metoda leczenia wodobrzusza

Wikipedia


paracetamol

lek przeciwgorączkowy i przeciwbólowy; acenol


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) farm. lek o działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym;

Wiktionary

Paracetamol, acetaminofen (łac. paracetamolum) – organiczny związek chemiczny, hydroksylowa pochodna acetanilidu, stosowany jako lek o działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. W handlu znajduje się od 1955. W Polsce stał się popularny w latach 90. XX wieku, wypierając z rynku aminofenazon, powszechnie wówczas używany lek przeciwgorączkowy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) U chorych z niewydolnością nerek sprzężony paracetamol kumuluje się we krwi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparat͡sɛˈtãmɔl, AS: paracetãmol

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) acetaminofen, tylenol, apap

Wiktionary


parachora

wielkość charakteryzująca ciecze, zależna od napięcia powierzchniowego, gęstości i masy cząsteczkowej cieczy oraz od wilgotności powietrza, w którym znajduje się ciecz


SJP.pl

Parachora – wielkość fizykochemiczna, określająca objętość cząsteczkową cieczy. Jest niezależna od temperatury w szerokim zakresie temperatur. Zależy natomiast od budowy cząsteczki.

Parachora jest wielkością addytywną – może być otrzymana poprzez dodanie do siebie udziałów pochodzących od atomów, rodzajów i liczby wiązań chemicznych pomiędzy nimi. Np. dla etenu są to cztery udziały od atomów wodoru, dwa od atomów węgla, cztery od wiązania węgiel–wodór i jeden od wiązania podwójnego węgiel–węgiel.

Wikipedia


parachronizm

anachronizm polegający na umieszczeniu jakiegoś faktu w epoce późniejszej niż ta, do której ten fakt należał


SJP.pl


parada

1. uroczysta ceremonia
2. w sporcie efektowna zasłona ciała, piłki, bramki etc.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) efektowny przemarsz z udziałem wielu osób;

 (1.2) wojsk. uroczysty przegląd wojsk połączony z defiladą;

 (1.3) sport. w szermierce, boksie: odparcie ciosu lub uderzenie w odpowiedzi na cios przeciwnika

 (1.4) sport. w piłce nożnej, ręcznej i hokeju: obrona bramki gdy bramkarz rzuca się całym ciałem w bok w celu złapania lub odbicia piłki

 (1.5) jeźdz. w ujeżdżeniu: zatrzymanie i zebranie konia;

 (1.6) hist. teatr. pierwotnie krótka scenka grana dawniej za darmo na zewnątrz jarmarcznej budy, aby przyciągnąć widzów;

 (1.7) karc. w brydżu: rodzaj manewru rozgrywkowego, polegający na wyimpasowaniu honoru atutowego, przy braku kart w kolorze impasu, przez podegranie kolorem bocznym;

 (1.8) choreogr. w tangu argentyńskim: zatrzymanie ruchu partnerki przez postawienie swojej stopy blisko stopy partnerki

Wiktionary

  • parada (brydż)
  • parada (jeździectwo)
  • parada (tango)
  • parada (wojsko)
  • parada (wydarzenie)
  • Parada (forma sceniczna)
  • „Parada” – polskie czasopismo
  • „Parada” – dwutygodnik ilustrowany Armii Polskiej na Wschodzie
  • miejscowości w Portugalii:
    • Parada – miejscowość w gminie Alfândega da Fé
    • Parada – miejscowość w gminie Bragança
    • Parada – miejscowość w gminie Carregal do Sal
    • Parada – miejscowość w gminie Monção
    • Parada – miejscowość w gminie Paredes de Coura
    • Parada – miejscowość w gminie Vila do Conde

    Wikipedia

    Wymowa:

    IPA: paˈrada, AS: parada

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. paradowanie n., paradier mzw.

     czas. paradować ndk.

     przym. paradny

     przysł. paradnie

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.2) rewia

    Wiktionary


paradentoza

choroba przyzębia, prowadząca do stopniowego rozchwiania i wypadania zębów; paradontoza; przyzębica; parodontoza (uwaga: ta forma uważana często za niepoprawną)


SJP.pl


paradier

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) hipol. koń okazowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W naszej stadninie mamy same paradiery.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parada ż.

 czas. paradować ndk.

Wiktionary


paradnica

rzadko: kobieta lub dziewczyna wystrojona, odświętnie ubrana; strojnisia, elegantka


SJP.pl


paradniej

stopień wyższy od przysłówka: paradnie


SJP.pl


paradniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: paradny


SJP.pl


paradność

1. cecha czegoś, co wywołuje śmiech; śmieszność, wesołość;
2. cecha charakteryzująca coś uroczystego, ważnego; odświętność


SJP.pl


paradny

1. wywołujący śmiech, wesołość; śmieszny, wesoły;
2. stosowany podczas wielkiej uroczystości; odświętny, uroczysty


SJP.pl


paradoks

1. zaskakujące twierdzenie sprzeczne z przyjętą powszechnie opinią; sytuacja pozornie niemożliwa, w której współistnieją dwa wykluczające się fakty;
2. rozumowanie logiczne, pozornie oczywiste, prowadzące z powodu pewnych nieścisłości logicznych do wyniku sprzecznego z założeniem lub udowadniające jednocześnie dwie sprzeczne tezy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zaskakujące twierdzenie sprzeczne z przyjętą powszechnie opinią

 (1.2) rozumowanie logiczne, pozornie oczywiste, prowadzące z powodu pewnych nieścisłości logicznych do wyniku sprzecznego z założeniem lub udowadniające jednocześnie dwie sprzeczne tezy

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈradɔks, AS: paradoks

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parodoksograf m., paradoksografia ż., paradoksalność ż.

 przym. paradoksalny

 przysł. paradoksalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) absurd, niedorzeczność

 (1.2) sprzeczność, antynomia

Wiktionary


paradoksalnie

przysłówek

 (1.1) w sposób paradoksalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paradoksalność ż., paradoks mrz.

 przym. paradoksalny

Wiktionary


paradoksalniej

stopień wyższy od przysłówka: paradoksalnie


SJP.pl


paradoksalność

cecha charakteryzująca niedorzeczność, coś, co jest pozornie prawdziwe lub zawiera elementy sprzeczne ze sobą; absurdalność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest paradoksalne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paradoks mrz.

 przym. paradoksalny

 przysł. paradoksalnie

Wiktionary


paradoksalny

pozornie prawdziwy lub zawierający elementy sprzeczne ze sobą; niedorzeczny, absurdalny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) sprzeczny z tym, co jest lub wydaje się oczywiste, będący paradoksem lub mający cechy paradoksu, osobliwy, absurdalny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparadɔˈksalnɨ, AS: paradoksalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paradoks m., paradoksalność ż.

 przysł. paradoksalnie

Wiktionary


paradoksograf

autor antyczny zajmujący się opisywaniem zdarzeń, miejsc oraz rzeczy niezwykłych, niesamowitych i uznawanych za cuda


SJP.pl

Paradoksografia (gr. παράδοξος parádoxos – dziwny, osobliwy; γράφω grapho – piszę) – antyczny gatunek literacki.

Piśmiennictwo zaliczane do tego gatunku podejmowało tematykę cudownych i niewytłumaczalnych zjawisk, niezwykłych zdarzeń i tajemniczych osobliwości przyrody.

Wikipedia


paradoksografia

opisywanie przez antycznych autorów zdarzeń, miejsc oraz rzeczy niezwykłych, niesamowitych i uznawanych za cuda


SJP.pl

Paradoksografia (gr. παράδοξος parádoxos – dziwny, osobliwy; γράφω grapho – piszę) – antyczny gatunek literacki.

Piśmiennictwo zaliczane do tego gatunku podejmowało tematykę cudownych i niewytłumaczalnych zjawisk, niezwykłych zdarzeń i tajemniczych osobliwości przyrody.

Wikipedia


paradoksomania

potocznie: nadmierne posługiwanie się paradoksami


SJP.pl


paradokument

film mający cechy dokumentu, ale nie w pełni udokumentowany, dopuszczający interpretację własną reżysera; film paradokumentalny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) film. telew. film fabularny zrealizowany w konwencji filmu dokumentalnego, zwykle oparty na faktach;

Wiktionary

Paradokument – gatunek filmu lub serialu znajdującego się na granicy filmu dokumentalnego i filmu fabularnego.

Tradycja paradokumentu sięga czasów słuchowiska Wojna światów Orsona Wellesa z 1938 roku, zaś pierwsze przykłady zastosowania formy paradokumentu w kinie znalazły się w Obywatelu Kanie tegoż reżysera, jednakże formą stosowaną w kinie rozrywkowym, paradokument stał się na przełomie XX i XXI wieku. Zdecydowana większość najpopularniejszych produkcji paradokumentalnych powstała po 2000 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ale element fikcji jest równie istotny, bo chciałem dać do zrozumienia, że mamy do czynienia z opowieścią wymyśloną, a nie paradokumentem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paradokumentalizm n., paradokumentalność ż., paradokumentarność ż.

 przym. paradokumentalny, paradokumentarny

 przysł. paradokumentalnie, paradokumentarnie

Wiktionary


paradokumentalizm

nadawanie filmom, tekstom itp. charakteru dokumentalnego


SJP.pl


paradokumentalność

paradokumentalny; paradokumentarność


SJP.pl


paradokumentalny

mający charakter dokumentu, filmu dokumentalnego, ale mający jednocześnie nieznacznie zmieniony sens, przebieg lub formę; paradokumentarny


SJP.pl


paradokumentarność

paradokumentarny; paradokumentalność


SJP.pl


paradokumentarny

mający charakter dokumentu, filmu dokumentalnego, ale mający jednocześnie nieznacznie zmieniony sens, przebieg lub formę; paradokumentalny


SJP.pl


paradontolog

stomatolog zajmujący się rozpoznawaniem i leczeniem chorób przyzębia


SJP.pl


paradontologia

dział stomatologii zajmujący się rozpoznawaniem i leczeniem chorób przyzębia


SJP.pl

Periodontologia, dawniej: parodontologia, potocznie (ze względu na najczęstsze schorzenie przyzębia paradontozę): paradontologia – nauka o aparacie zawieszeniowym zęba, tj. przyzębiu. Jako dziedzina stomatologii zajmuje się profilaktyką i leczeniem chorób przyzębia i błony śluzowej jamy ustnej.

Wikipedia


paradontologiczny

przymiotnik od: paradontologia; związany z paradontologią, odnoszący się do paradontologii


SJP.pl


paradontopatia

choroba przyzębia; parodontopatia


SJP.pl


paradontopatyczny

paradontopatia; parodontopatyczny


SJP.pl


paradontoza

choroba przyzębia, prowadząca do stopniowego rozchwiania i wypadania zębów; paradentoza; przyzębica; parodontoza (uwaga: ta forma uważana często za niepoprawną)


SJP.pl

Zapalenie przyzębia (łac. periodontitis), potocznie nazywane parodontozą lub paradentozą – choroba infekcyjna tkanek przyzębia, prowadząca w skrajnych przypadkach do rozchwiania i utraty zębów. W polskiej systematyce jedna z chorób przyzębia (periodontopatii).

Wikipedia


paradować

1. uczestniczyć w paradzie, pochodzie;
2. chodzić, poruszać się, popisując się swoim wyglądem, towarzystwem lub posiadaniem


SJP.pl

czasownik

 (1.1) uczestniczyć w paradzie nie jako widz, tylko maszerując

 (1.2) przesadnie obnosić się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Natomiast Chilijczycy potraktowali mistrzostwa z wielką pompą - konie i jeźdźcy paradowali, jak gdybyśmy byli na dworze królowej angielskiej sto lat temu.

 (1.2) Paraduje jakby nic się nie stało.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parada ż., paradowanie n., paradier mzw.

 przym. paradny

 przysł. paradnie

Wiktionary


paradowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|paradować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parada ż.

 czas. paradować ndk.

 przym. paradny

 przym. paradnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) defilowanie

Wiktionary


paradowski

nazwisko


SJP.pl

Paradowski (forma żeńska: Paradowska; liczba mnoga: Paradowscy) – polskie nazwisko. Pod koniec XX wieku w Polsce nosiło je 5239 osób.

Mężczyźni o tym nazwisku:

  • Dariusz Paradowski (ur. w 1966) – polski śpiewak operowy, sopranista
  • Leszek Paradowski (ur. 1946) – profesor medycyny, rektor AM we Wrocławiu
  • Ryszard Paradowski (ur. 1946) – profesor UAM w Poznaniu oraz UW, filozof i politolog
  • Zbigniew Paradowski (ur. 4 lipca 1932) – polski wioślarz, olimpijczyk z Melbourne

Wikipedia


paradowy

parada


SJP.pl

Patrz:

parada

paradur

ostra, bakteryjna choroba zakaźna wywołana przez jedną z trzech rodzajów pałeczki salmonelli; paratyfus; dur rzekomy


SJP.pl

Dur rzekomy – choroba, która przebiega podobnie jak dur brzuszny, ale łagodniej, a powikłania występują bardzo rzadko. Wywoływana jest przez bakterie Salmonella Paratyphi. Rozpoznanie opiera się na badaniach serologicznych i bakteriologicznych. Leczenie i postępowanie jest takie samo jak w przypadku duru brzusznego.

Wikipedia


paradygmat

1. przyjęty sposób widzenia rzeczywistości w danej dziedzinie, doktrynie itp.
2. w językoznawstwie: zespół form deklinacyjnych lub koniugacyjnych właściwy danemu typowi wyrazów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filoz. zbiór pojęć i teorii tworzących podstawy danej nauki;

 (1.2) jęz. system form odmieniającego się wyrazu;

Wiktionary

Paradygmat (gr. παράδειγμα parádeigma „przykład, wzór”) – zbiór pojęć i teorii tworzących podstawy danej nauki; znaczenie to wprowadził filozof Thomas Kuhn w książce Struktura rewolucji naukowych (ang. The Structure of Scientific Revolutions) z 1962 roku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌparaˈdɨɡmat, AS: paradygmat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paradygmatyka ż., paradygmatyzm m.

 przym. paradygmatyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) model, wzorzec

Wiktionary


paradygmatyczny

wzorcowy, przykładowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący paradygmatu, właściwy paradygmatowi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wszelkie błędy w deklinacji czy koniugacji wskazują na eksponowanie przez Białoszewskiego relacji paradygmatycznych, konsekwencji w stosowaniu zasad językowych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparadɨɡmaˈtɨt͡ʃnɨ, AS: paradygmatyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paradygmat m.

Wiktionary


paradygmatyka

w językoznawstwie: dział fleksji obejmujący podział form wyrazowych między wyrazy


SJP.pl


paradyski

przymiotnik od miejscowości: Paradyż


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Paradyża, związany z Paradyżem

 (1.2) odnoszący się do Paradyza, związany z Paradyzem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Studiuję w paradyskim seminarium duchownym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paradyż m., paradyżanin mos., paradyżanka ż., Paradyz mrz.

Wiktionary


paradyz

paradyż;
1. przestarzale: najwyższa kondygnacja w teatrze, na której znajdują się najtańsze miejsca;
2. dawniej: pióro rajskiego ptaka, które służyło jako ozdoba kapeluszy i fryzur


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim

 (1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie pomorskim, w gminie Wejherowo

 (1.3) geogr. część wsi Gościkowo, w województwie lubuskim, w gminie Świebodzin

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Po II rozbiorze Rzeczpospolitej w 1793 r., klasztor w Paradyżu znalazł się w obrębie zaboru pruskiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paradyżanin m., paradyżanka ż., Paradyz mrz.

 przym. paradyski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Paradyz

Wiktionary


paradyżanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Paradyża

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jak nazywa się sławny na cały świat paradyżanin?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paradyż m.

:: fż. paradyżanka ż.

 przym. paradyski

Wiktionary


paradyżanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Paradyża

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W konkursie zwyciężyła paradyżanka Julia Bobrek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paradyż m.

:: fm. paradyżanin m.

 przym. paradyski

Wiktionary


paradyzowy

przymiotnik od: paradyz; taki, którego część stanowi paradyz, mieszczący się na paradyzie, odnoszący się do paradyzu


SJP.pl


parądzice

Parądzice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Wartkowice, około 17 km. na północny wschód od Poddębic.

Wieś arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w powiecie łęczyckim województwa łęczyckiego w końcu XVI wieku.

Wikipedia


paraekumena

obszar powierzchni ziemi zamieszkiwany przez ludzi jedynie przez jakiś czas; subekumena


SJP.pl

Subekumena – obszar na kuli ziemskiej zamieszkany przez człowieka jedynie okresowo (np. półpustynie przez koczowników czy też tereny polarne przez polarników) bądź niezamieszkany, ale wykorzystywany gospodarczo (np. kopalnie cyny w Boliwii na wysokości 5400 m n.p.m.).

Wikipedia


paraekumeniczny

przymiotnik od: paraekumena; odnoszący się do paraekumeny, typowy, charakterystyczny dla paraekumeny


SJP.pl


paraf.

par.; skrót od:
1. parafia;
2. parafialny


SJP.pl


parafa

podpis w skróconej formie; parafka


SJP.pl

Parafa (z fr. paraphe, z gr. paragraphos „(znak) dopisany obok”) – znak graficzny w postaci inicjałów jego autora. Parafę odróżnia się od skrótu podpisu, tj. podpisu składanego z pominięciem niektórych liter. Parafa nie jest pojęciem zdefiniowanym w polskim prawie, choć istnieje w orzecznictwie.

Wikipedia


parafarmaceutyczny

przymiotnik od: parafarmaceutyk; odnoszący się do parafarmaceutyku, wyprodukowany, zrobiony z parafarmaceutyku, taki, którego częścią jest parafarmaceutyk lub coś zrobione z parafarmaceutyku


SJP.pl


parafarmaceutyk

środek zbliżony w swych właściwościach do właściwego lekarstwa, działający zwykle łagodnie leczniczo lub profilaktycznie, wytworzony najczęściej z surowców naturalnych; paralek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) farm. med. środek leczniczy lub zapobiegawczy o bardziej łagodnym działaniu od farmaceutyku, dostępny bez recepty lekarskiej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od czasu gdy apteki straciły monopol na sprzedaż parafarmaceutyków, niemal wszystkie sieci handlowe, stacje benzynowe i nawet najmniejsze sklepy postanowiły uszczknąć z tego tortu jak najwięcej dla siebie.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. parafarmaceutyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) paralek

Wiktionary


parafazja

zaburzenie mowy, w którym chory używa słów o podobnym brzmieniu zamiast właściwych


SJP.pl

Parafazja – zaburzenie mowy polegające na zachowaniu zdolności płynnego mówienia przy równoczesnym przekręcaniu wyrazów lub używaniu niewłaściwych. Występuje przy uszkodzeniu (ognisko udaru niedokrwiennego, choroba Alzheimera) struktur kory mózgowej odpowiedzialnych za mowę: ośrodka Wernickego (dysfazja sensoryczna) i obszaru kory mózgowej położonego peryferycznie od niego (dysfazja sensoryczna transkorowa).

Wikipedia


parafernalia

1. rzeczy osobiste; akcesoria, wyposażenie;
2. dawniej: majątek osobisty mężatki


SJP.pl


parafia

1. najmniejsza jednostka administracyjna w Kościele chrześcijańskim, w której najwyższe urzędy sprawuje proboszcz;
2. ogół parafian, ludzi należących do parafii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kośc. najmniejsza jednostka podziału administracyjnego w niektórych wspólnotach chrześcijańskich, wspólnota eucharystyczna kierowana przez proboszcza;

 (1.2) ogół mieszkańców parafii (1.1)

Wiktionary

Parafia (z łac. parochia, paroecia), probostwo – podstawowa jednostka organizacyjna Kościoła katolickiego i innych wyznań chrześcijańskich. Według koncepcji teologicznych to określona wspólnota wiernych. Zwierzchnikiem parafii jest proboszcz, któremu mogą pomagać inni księża wikariusze oraz kapelani czy rezydenci. Centralnym ośrodkiem życia parafii jest kościół parafialny (farny).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W maju w naszej parafii odbędzie się uroczystość pierwszej komunii świętej.

 (1.2) Cała parafia przyszła na mszę z udziałem arcybiskupa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈrafʲja, AS: parafʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parafianin m., parafianka ż., parafiada ż., parafiańszczyzna ż., parafiaństwo n., parafianizm m.

:: zdrobn. parafijka ż.

 przym. parafialny, parafiański, wewnątrzparafialny

 przysł. parafiańsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. parochia

 (1.2) parafianie

Wiktionary


parafiada

parafijna impreza kulturalna i sportowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kult. rel. środ. impreza publiczna, często o charakterze sportowym, kulturalnym, itp., organizowana przez parafię

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na niedzielnej parafiadzie wystąpił miejscowy zespół folklorystyczny.

 (1.1) Nasi parafianie każdego roku organizują parafiadę, która gromadzi tłumy bielszczan.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parafia ż., parafianin m., parafianka ż., parafianizm m., parafiańszczyzna ż., parafiaństwo n., parafijka ż.

 przym. parafialny, parafiański

Wiktionary


parafialny

przymiotnik od: parafia; odnoszący się do parafii, związany z parafią, należący do parafii, będący własnością parafii


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) kośc. związany z parafią, należący do parafii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie wiedziałem, że w naszym kościele parafialnym jest figura św. Antoniego.

 (1.1) Pochowaliśmy babcię na cmentarzu parafialnym przy Sienkiewicza.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parafia ż., parafijka ż., parafianin m., parafianka ż., parafiada ż., parafiańszczyzna ż., parafiaństwo n., parafianizm m.

 przym. parafiański, wewnątrzparafialny

 przysł. parafiańsko

Wiktionary


parafianin

członek parafii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) kośc. członek wspólnoty parafialnej

 (1.2) przest. pogard. mężczyzna ze wsi, bez ogłady, wykształcenia, zacofany

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Parafianie zebrali się na niedzielnej mszy.

 (1.1) Zdaniem niektórych parafian postąpiono nierozważnie, stawiając kościół na tak grząskim gruncie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparaˈfʲjä̃ɲĩn, AS: parafʹi ̯ä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parafia ż.

:: fż. parafianka ż.

 przym. parafialny, parafiański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. parochianin

 (1.2) ograniczony; pot. zacofaniec

Wiktionary


parafianka

1. członkini parafii;
2. przestarzałe określenie na kobietę bez ogłady, wykształcenia, zacofaną, ograniczoną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kośc. członkini wspólnoty parafialnej

 (1.2) przest. pogard. kobieta zacofana, ograniczona, bez ogłady i wykształcenia

Wiktionary

Parafianka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, w gminie Żyrzyn.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa lubelskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Żyrzyn. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 221 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ksiądz martwił się o los jednej ze swoich parafianek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparaˈfʲjãnka, AS: parafʹi ̯ãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parafia ż., parafijka ż., parafiada ż., parafiańszczyzna ż., parafiaństwo n., parafianizm m.

:: fm. parafianin m.

 przym. parafialny, parafiański

 przysł. parafiańsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wieśniaczka

Wiktionary


parafianowicz

nazwisko


SJP.pl


parafiański

przestarzale: nieumiejący się zachować lub niewykształcony, zacofany, ograniczony w jakiś sposób


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) przest. wynikający z parafiaństwa, zacofania, braku wykształcenia i ogłady

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bo na razie u panny obyczaje iście parafiańskie, ale i z tym się człek rozważny upora.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parafiańszczyzna ż., parafiaństwo n., parafianizm m., parafia ż., parafijka ż., parafianin m., parafianka ż., parafiada ż.

 przym. parafialny

 przysł. parafiańsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parafialny, prowincjonalny, kruchciany, zaściankowy, ograniczony, zacofany

Wiktionary


parafiaństwo

ogłada, nieumiejętność zachowania się w pewnych sytuacjach lub brak wykształcenia, zacofanie, ograniczenie, głupota


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przest. ogół cech właściwych parafianom; zaściankowość

 (1.2) przest. ogół ludzi o takich cechach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dość mam już tego parafiaństwa sąsiadów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parafia ż., parafijka ż., parafianin m., parafianka ż., parafiada ż., parafiańszczyzna ż., parafianizm m.

 przym. parafiański, parafialny

 przysł. parafiańsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parafiańszczyzna, parafianizm, zaściankowość

Wiktionary


parafiańszczyzna

ogół negatywnych cech przypisywanych mieszkańcom obszarów opóźnionych w rozwoju cywilizacyjnym i kulturalnym; prowincjonalizm, zaściankowość


SJP.pl


parafijka

zdrobnienie od: parafia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żart. o małej parafii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kurialiści skrupulatnie ujęli w spisie wszystkie, nawet najmniejsze parafijki.

 (1.1) Ksiądz dziekan uważa, że w naszej parafijce nie ma zbyt wiele roboty.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parafia ż., parafianin m., parafianka ż., parafiada ż., parafiańszczyzna ż., parafiaństwo n., parafianizm m.

 przym. parafialny, parafiański, wewnątrzparafialny

 przysł. parafiańsko

Wiktionary


parafiletyczny

takson parafiletyczny - takson obejmujący tylko część potomków ostatniego wspólnego przodka; grupa parafiletyczna


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) biol. obejmujący tylko część potomków wspólnego przodka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Taksonem parafiletycznym są też zielenice, bo nie obejmują roślin lądowych, czy gady, bo nie obejmują ptaków.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parafiletyczność ż.

Wiktionary


parafilia

zaburzenie lub zboczenie seksualne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) seks. med. zboczenie lub zaburzenie seksualne

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) paraphilia

* baskijski: (1.1) parafilia

* fiński: (1.1) parafilia

* francuski: (1.1) paraphilie ż.

* hiszpański: (1.1) parafilia ż.

* islandzki: (1.1) kynlífsafbrigði ż.

* nowogrecki: (1.1) παραφιλία ż. (parafilía)

* portugalski: (1.1) parafilia ż.

* rosyjski: (1.1) парафилия ż.

* turecki: (1.1) parafili

* włoski: (1.1) parafilia

źródła.

== parafilia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) seks. med. parafilia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) paraphilia

* baskijski: (1.1) parafilia

* fiński: (1.1) parafilia

* francuski: (1.1) paraphilie ż.

* hiszpański: (1.1) parafilia ż.

* islandzki: (1.1) kynlífsafbrigði ż.

* nowogrecki: (1.1) παραφιλία ż. (parafilía)

* portugalski: (1.1) parafilia ż.

* rosyjski: (1.1) парафилия ż.

* turecki: (1.1) parafili

* włoski: (1.1) parafilia

źródła.

== parafilia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) seks. med. parafilia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


parafilny

parafilia


SJP.pl

Patrz:

parafilia

parafimoza

uwięźnięcie żołędzia prącia w pierścieniu otworu napletka, prowadzące do upośledzenia krążenia i obrzęku tej części


SJP.pl


parafina

substancja o barwie od białej do żółtej otrzymywana z gazu parafinowego albo syntetycznie, stosowana do otrzymywania sztucznej wazeliny, do produkcji m.in. kremów, świec, smarów, do zabezpieczania serów i innych produktów spożywczych


SJP.pl

Parafina (z łac. parum affinis, niskie powinowactwo) – mieszanina stałych alkanów, zawierających od 16 do 48 atomów węgla w cząsteczce, wydzielana między innymi z ciężkich frakcji ropy naftowej o temperaturze wrzenia ponad 350 °C lub z frakcji smół wytlewnych z węgla brunatnego.

Wikipedia


parafiniuk

nazwisko


SJP.pl


parafinoterapeutyczny

przymiotnik od: parafinoterapia; odnoszący się do parafinoterapii, typowy, charakterystyczny dla parafinoterapii


SJP.pl


parafinoterapia

metoda leczenia reumatyzmu, stosująca specjalne okłady z odpowiednio rozgrzanej parafiny


SJP.pl


parafinować

1. nakładać na coś parafinę, powlekać coś parafiną w celu zabezpieczenia przed zniszczeniem lub zepsuciem;
2. stosować parafinoterapię, poddawać coś lub kogoś leczeniu rozgrzanymi warstwami parafiny


SJP.pl


parafinowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|parafinować.

Wiktionary


parafinowy

przymiotnik od: parafina; typowy, charakterystyczny dla parafiny, wykonany z parafiny, wykorzystujący w czymś parafinę lub w jakiś inny sposób związany z parafiną


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z parafiną, dotyczący parafiny

 (1.2) zrobiony z parafiny, zawierający parafinę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parafina ż.

Wiktionary


parafka

podpis w skróconej formie; parafa


SJP.pl


parafonia

nieprawidłowa modulacja głosu


SJP.pl


parafonista

osoba występująca niegdyś w Parafonii lub innym satyrycznym kabarecie radiowym, którego główna idea była zaczerpnięta z Parafonii


SJP.pl


paraformaldehyd

biała, stała masa wykorzystywana głównie do produkcji tworzyw sztucznych; poliformaldehyd


SJP.pl

Polioksymetylen, poli(tlenek metylenu), POM – organiczny związek chemiczny, polimer z grupy polieterów wykorzystywany do wytwarzania termoplastycznych tworzyw sztucznych (termoplastów), z których następnie produkuje się m.in. armaturę wodną, podzespoły samochodowe, elementy urządzeń elektrotechnicznych, sprzętu AGD oraz kostki (piórka) gitarowe.

Wikipedia


parafować

1. podpisywać się (podpisać się) parafą (parafką);
2. podpisywać (podpisać) uzgodniony tekst umowy (zwykle międzynarodowej);
3. zabezpieczać (zabezpieczyć) dokumenty poprzez numerację ich kart i przeciągnięcie przez nie sznurka, przytwierdzanego na ostatniej stronie


SJP.pl


parafowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|parafować.

Wiktionary

Parafowanie – poświadczenie dokumentu skróconą postacią podpisu (czyli parafką). Parafowanie stosuje się np. do kopii dokumentów, dokumentów roboczych, dokumentów o mniejszym znaczeniu, oraz dokumentów wymagających zatwierdzenia. Stąd w znaczeniu prawniczym parafowanie to takie podpisanie umowy, które nie niesie za sobą żadnych skutków prawnych, a jedynie oznacza zgodność i dobrą wolę stron przed podpisaniem dokumentu końcowego. Parafa nie jest pojęciem zdefiniowanym w polskim prawie, choć istnieje w orzecznictwie.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. parafka ż.

Wiktionary


parafraza

swobodna przeróbka utworu literackiego, zachowująca jednak rozpoznawalne podobieństwo do pierwowzoru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. wyrażenie tej samej treści innymi środkami wyrazowymi

 (1.2) liter. przeróbka tekstu literackiego rozwijająca lub modyfikująca treść pierwowzoru;

 (1.3) muz. utwór stanowiący fantazję na tematy z innych utworów muzycznych

Wiktionary

Parafraza (gr. παράφρασις paráphrasis „omówienie; opowiadanie”) – swobodna przeróbka tekstu lub tłumaczenia, która rozwija lub modyfikuje treść oryginału, zachowując jednak jego zasadniczy sens. Przeciwieństwo metafrazy – literalnego przekazu słowo w słowo. Parafraza jest czytelna tylko wtedy, gdy odwołuje się do dzieła powszechnie znanego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Czytelność parafrazy zależy od znajomości dzieła, do którego stanowi odwołanie.

 (1.3) Niektóre współczesne melodie pieśni kościelnych stanowią parafrazy melodii chorału gregoriańskiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parafrazista mos., parafrazowanie n.

 czas. parafrazować ndk.

Wiktionary


parafrazista

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzad. osoba tworząca parafrazy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parafraza ż., parafrazowanie n.

 czas. parafrazować ndk.

Wiktionary


parafrazować

1. dokonywać parafrazy utworu literackiego, tekstu, utworu muzycznego
2. w językoznawstwie: wyrażać tę samą treść innymi środkami językowymi


SJP.pl


parafrazowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wyrażanie tej samej treści w inny sposób

Wiktionary

Parafraza (gr. παράφρασις paráphrasis „omówienie; opowiadanie”) – swobodna przeróbka tekstu lub tłumaczenia, która rozwija lub modyfikuje treść oryginału, zachowując jednak jego zasadniczy sens. Przeciwieństwo metafrazy – literalnego przekazu słowo w słowo. Parafraza jest czytelna tylko wtedy, gdy odwołuje się do dzieła powszechnie znanego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Umiejętność parafrazowania stanowi istotną część kompetencji językowych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parafraza ż., parafrazista mos.

 czas. parafrazować ndk.

Wiktionary


parafrenia

choroba psychiczna, odmiana schizofrenii paranoidalnej


SJP.pl

Parafrenia (ang. paraphrenia z gr. παρά „poza-, obok” i φρήν „umysł”) – termin wprowadzony do psychiatrii przez Karla Ludwiga Kahlbauma w 1863 roku na określenie chorób psychicznych, charakteryzujących się występowaniem w określonym wieku: w młodości (paraphrenia hebetica s. hebephrenia) lub wieku starczym (paraphrenia senilis). Obecnie zespół parafreniczny jest definiowany jako zespół urojeniowy z urojeniami o strukturze pośredniej między urojeniami paranoidalnymi a urojeniami paranoicznymi przy względnie zintegrowanej osobowości. Miejsce zespołu parafrenicznego i parafrenii w psychopatologii jest jednak nierozstrzygnięte.

Wikipedia


parafreniczny

dotyczący parafrenii


SJP.pl


parag.

skrót od: paragraf; par.


SJP.pl


paragenetyczny

przymiotnik od: parageneza; odnoszący się do paragenezy, typowy, charakterystyczny dla paragenezy


SJP.pl


parageneza

1. zmieniony przebieg rozwoju zarodka przez doświadczalną zmianę warunków, w których ten rozwój zachodzi;
2. współwystępowanie wielu różnych minerałów lub skał na określonym terenie


SJP.pl

Parageneza – genetyczny, wzajemny związek minerałów w jednym zespole.

Minerały występują w skorupie ziemskiej w pewnych naturalnych zespołach. Taki zespół łączy w sobie minerały, które wydzielały się ze wspólnego środowiska (równocześnie lub po sobie), wobec tego charakteryzują się wspólnym pochodzeniem.

Wikipedia


paraglajciarz

osoba latająca na paraglajcie (paralotni); paralotniarz


SJP.pl


paraglajd

potocznie: paralotnia; paraglajt, glajd, glajt, paraglide, parapent


SJP.pl


paraglajding

latanie na paralotni; paralotniarstwo, paragliding


SJP.pl


paraglajt

potocznie: paralotnia; paraglajd, glajd, glajt, paraglide, parapent


SJP.pl


paraglide

[czytaj: paRAglajd] rodzaj otwartego spadochronu, używanego w celach rekreacyjno-sportowych; paralotnia, paraglajd, paraglajt, glajd, glajt


SJP.pl


paragliding

[czytaj: paraglajding] latanie na paralotni; paralotniarstwo, paraglajding


SJP.pl

Paralotnia, zwana też glajtem (ang. paraglide) lub parapentem – rodzaj szybowca o miękkim płacie nośnym (miękkopłat). Wywodzi się w prostej linii od tzw. spadochronów szybujących, od których odróżnia się dużo większą doskonałością i sterownością. Używana jest głównie do celów rekreacyjnych i sportowych (paralotniarstwo).

Wikipedia


paragnejs

gnejs będący wynikiem przeobrażenia się skały osadowej na znacznej głębokości


SJP.pl

Paragnejs – skała metamorficzna (odmiana gnejsu) o składzie granitu, powstała z przeobrażenia facji amfibolitowej (relatywnie średnie ciśnienie i temperatury) skał osadowych – piaskowców, zlepieńców, szarogłazów, arkoz, rzadziej mułowców, a także kwaśnych skał wulkanicznych – porfirów oraz ich tufów.

Posiada tzw. strukturę gnejsową.

Nazwa paragneiss wprowadzona w 1891 przez Karla Heinricha Ferdinanda Rosenbuscha.


Wikipedia


paragnejsowy

przymiotnik od: paragnejs; odnoszący się do paragnejsu, typowy, charakterystyczny dla paragnejsu


SJP.pl


paragogizm

wyraz, którego końcówka jest połączona z głoską lub sylabą, zazwyczaj w celu określenia lub poprawy brzmienia formy obocznej, przyimkowej


SJP.pl


paragon

1. kwitek kasowy potwierdzający zakup towaru
2. przestarzale: współzawodnictwo, rywalizacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) księg. dokument, najczęściej kwit z bloczka kasowego, świadczący o zapłacie za zakupiony towar

 (1.2) daw. współzawodnictwo, emulacja; porównanie z kimś

Wiktionary

Paragon – dokument potwierdzający dokonanie zakupu. Przez sprzedawców posiadających kasy fiskalne wydawany jest paragon fiskalny, zawierający m.in. dane sprzedawcy, informacje o cenie produktu oraz naliczonym podatku od towarów i usług (VAT). W Polsce powinien być wydawany przy każdej transakcji bez potrzeby dodatkowych starań ze strony klienta.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie dostałem paragonu w sklepie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈraɡɔ̃n, AS: paragõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. paragonik m.

 przym. paragonowy

Wiktionary


paragonik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od paragon

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paragon m.

 przym. paragonowy

Wiktionary


paragonit

rzadki minerał z rodziny łyszczyków; glinokrzemian sodu i gliny


SJP.pl

Paragonit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy mik. Należy do grupy minerałów bardzo pospolitych i szeroko rozpowszechnionych.

Nazwa pochodzi od gr. paragein = wprowadzać w błąd; przez długi czas był błędnie uważany za odmianę talku.

Wikipedia


paragonowy

przymiotnik od: paragon; uwieczniony na paragonie, potwierdzony wydrukiem na paragonie lub w jakiś inny sposób odnoszący się do paragonu, związany z paragonem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z paragonem, dotyczący paragonu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paragon m., paragonik m.

Wiktionary


paragraf

1. przepis prawny stanowiący część jakiegoś kodeksu, ustawy, zarządzenia lub podobnego dokumentu;
2. fragment tekstu stanowiący pewną całość, opatrzony zwykle odpowiednim numerem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) podstawowa jednostka redakcyjna tekstu prawnego (z wyjątkiem ustaw nieokreślanych mianem kodeksów), oznaczana w tekście symbolem §;

 (1.2) pot. znak paragrafu (1.1) §

Wiktionary

Paragraf – podstawowa jednostka redakcyjna tekstu prawnego, oznaczana w tekście symbolem § (U+00A7). W systemie Linux można go wprowadzić za pomocą kombinacji klawiszy Ctrl+⇧ Shift+U oraz A7, w systemie Windows Alt+21 z klawiatury numerycznej, a w systemie macOS ⌥ Opt+6. Paragrafy można dzielić na ustępy, ustępy na punkty, punkty na litery, a litery na tiret. W ustawie określanej jako kodeks paragrafy występują zamiast ustępów i dzielą się tak jak ustępy (na punkty, litery i tirety). Jeśli w danym akcie prawnym paragrafy pełnią funkcję podstawowej jednostki redakcyjnej, są numerowane w sposób ciągły w całym akcie prawnym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Paragraf 1. Albania jest republiką parlamentarną.

 (1.1) Moja siostra boi się, że rząd zniesie paragraf osiemdziesiąt dziewięć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈraɡraf, AS: paragraf

Wiktionary

Powiązane:

 przym. paragrafowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) §

Wiktionary


paragrafia

specyficzne zaburzenie umiejętności pisania polegające na pisaniu słów o podobnym brzmieniu zamiast właściwych


SJP.pl


paragrafowiec

statek, którego nośność została zwiększona zgodnie dopuszczonym prawem konstrukcyjnym; statek paragrafowy


SJP.pl


paragrafówka

gra książkowa polegająca na czytaniu opisów i dokonywaniu wyborów, z których każdy odsyła do danego paragrafu w książce; gra paragrafowa, gamebook


SJP.pl


paragrafowy

1. paragraf;
2. gra paragrafowa - gra książkowa polegająca na czytaniu opisów i dokonywaniu wyborów, z których każdy odsyła do danego paragrafu w książce; gamebook, paragrafówka


SJP.pl


paragram

zmiana znaczenia wyrazu przez zmianę litery, dokonana dla efektu humorystycznego, np. dalszy pomyślny rozbój


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zmiana znaczenia wyrazu przez niewielką modyfikację jego postaci dla efektu humorystycznego

Wiktionary

Paragram – gra słów wykorzystująca podobieństwo brzmieniowe wyrazów, polegająca na zmianie znaczenia wyrazu za pomocą zmiany sposobu zapisu; zwykle o zabarwieniu humorystycznym, np. Nie rzucim ziemi, skąd nasz root (u administratorów sieci); półkownik (film, który ze względów cenzuralnych przeleżał się na półce), Raczek movie (tytuł audycji Tomasza Raczka poświęconemu kinu w Radiu Nowy Świat).

Wikipedia


paragrypa

Wikipedia


paragwaj

1. rzeka w Ameryce Południowej;
2. państwo w Ameryce Środkowej ze stolicą w Asunción; Republika Paragwaju


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Południowej;

 (1.2) geogr. hydron. rzeka w Ameryce Południowej, w środkowej części kontynentu; stanowi największy dopływ Parany

 (1.3) geogr. część wsi Tuczna w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim;

Wiktionary

Paragwaj, Republika Paragwaju (hiszp. Paraguay, República del Paraguay, guar. Paraguái, Paraguái Tavakuairetã) – państwo śródlądowe w Ameryce Południowej, sąsiadujące z Argentyną, Boliwią i Brazylią.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podróżując przez Paragwaj, zebrał sporą kolekcję motyli.

 (1.2) Na terenie Argentyny rzeka Paragwaj wpada do Parany, stanowiąc jej największy dopływ.

 (1.3) Ciotka Dawida miała pole w Paragwaju.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈraɡvaj, AS: paragvai ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paragwajczyk mos., Paragwajka ż.

 przym. paragwajski

 (1.3)

 rzecz. paragwajanin mos., paragwajanka ż.

Wiktionary


paragwajanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec miejscowości Paragwaj

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paragwaj mrz.

:: fż. paragwajanka ż.

Wiktionary


paragwajanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka miejscowości Paragwaj

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paragwaj mrz.

:: fm. paragwajanin mos.

 przym. paragwajski

Wiktionary


paragwajczyk

obywatel Paragwaju


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Paragwaju

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparaˈɡvajt͡ʃɨk, AS: paragvai ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paragwaj mrz.

:: fż. Paragwajka ż.

 przym. paragwajski

Wiktionary


paragwajka

obywatelka Paragwaju


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Paragwaju

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparaˈɡvajka, AS: paragvai ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paragwaj mrz.

:: fm. Paragwajczyk mos.

 przym. paragwajski

Wiktionary


paragwajski

związany z Paragwajem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do państwa Paragwaj

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Potentaci przemytu broni czynni są po stronie paragwajskiej, w granicznej Bahii Negra.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparaˈɡvajsʲci, AS: paragvai ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paragwaj m., Paragwajczyk m., Paragwajka ż., paragwajanka ż.

Wiktionary


paraheliotropiczny

przymiotnik od: paraheliotropizm; mający charakter paraheliotropizmu, odnoszący się do paraheliotropizmu, jego cech charakterystycznych lub podobny do paraheliotropizmu


SJP.pl


paraheliotropizm

zjawisko obracania się części roślin w kierunku miejsca, w którym promienie słoneczne docierają w najmniejszych ilościach


SJP.pl


parahormon

hormon odpowiadający za regulację hormonalną gospodarki wapniowo-fosforanowej w organizmie; parathormon, paratyreoidyna


SJP.pl


paraíba

rzeka i stan w Brazylii


SJP.pl

Wikipedia


paraigrzyska

igrzyska, w których udział biorą sportowcy niepełnosprawni; igrzyska paraolimpijskie, paraolimpiada


SJP.pl


paraiguanodon

roślinożerny dinozaur z rodziny hadrozaurów; jaszczur maczugowaty, baktrozaur


SJP.pl


parakeratoza

patologiczne, niepełne rogowacenie naskórka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. patologiczne rogowacenie polegające na obecności jąder komórkowych w keratynocytach warstwy rogowej naskórka, gdzie fizjologicznie komórki są pozbawione jąder komórkowych;

Wiktionary

Parakeratoza (łac. parakeratosis) – patologiczne rogowacenie polegające na obecności jąder komórkowych w keratynocytach warstwy rogowej naskórka, gdzie fizjologicznie komórki są pozbawione jąder komórkowych. Jest to związane ze skróceniem czasu przejścia keratynocytu (ang. turnover time) z warstwy podstawnej naskórka do warstwy rogowej.

Parakeratoza jest charakterystyczna dla chorób skóry przebiegających z nadmierną proliferacją naskórka, np. dla łuszczycy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Parakeratoza pojawia się na przykład przy łuszczycy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparakɛraˈtɔza, AS: parakeratoza

Wiktionary


paraklet

rzadko: osoba broniąca, pocieszająca kogoś; obrońca, pocieszyciel, rzecznik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rel. tytuł, przydomek Ducha Świętego;

Wiktionary

Paraklet (gr. παρακλητος 'obok wezwany') – termin techniczny, stosowany w sądownictwie wobec osoby wspomagającej, wezwanej do pomocy prawnej oskarżonego w procesie, obrońca, adwokat. Parakletos występował i przemawiał w imieniu oskarżonego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Parakleta da wam, aby z wami był na zawsze.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Duch Święty

Wiktionary


parakodyna

jedna z wielu pochodnych morfiny


SJP.pl


parakwat

organiczny związek chemiczny, stosowany jako herbicyd


SJP.pl

Parakwat (nazwa systematyczna: dichlorek 1,1’-dimetylo-4,4’-bipirydyniowy) – organiczny związek chemiczny, stosowany na masową skalę jako herbicyd.

Jest to czwartorzędowa sól amoniowa, najprostszy wiologen (N,N'-dialkilowa pochodna bipirydyny). Łatwo ulega redukcji do rodnikojonu, będącego prekursorem rodników nadtlenkowych, reagujących następnie z nienasyconymi lipidami błon komórkowych.

Wikipedia


paralaksa

1. w astronomii: kątowa zmiana położenia ciała niebieskiego na sferze niebieskiej zaszła w wyniku zmiany położenia obserwatora, odwrotnie proporcjonalna do odległości danego ciała, używana jako miara odległości;
2. w metrologii: pozorne przesunięcie wskazówki przyrządu mierniczego względem kreski podziałki, spowodowane patrzeniem nieprostopadłym do powierzchni podziałki;
3. w fotografii: niepokrywanie się obrazu widocznego przez celownik aparatu fotograficznego z obrazem tworzonym przez obiektyw


SJP.pl

Paralaksa (z gr. παράλλαξις) – efekt niezgodności różnych obrazów tego samego obiektu obserwowanych z różnych kierunków. W szczególności paralaksa odnosi się do jednoczesnego obserwowania obiektów leżących w różnych odległościach od obserwatora lub urządzenia obserwującego, a objawia się tym, że obiekty te na obu obrazach są oddalone od siebie o odmienną odległość kątową lub też nachodzą na siebie na tych obrazach w odmiennym stopniu.

Wikipedia


paralaktyczny

1. paralaksa;
2. trójkąt paralaktyczny - sferyczny kąt na sklepieniu niebieskim, którego wierzchołkami są: biegun nieba, zenit i badane ciało niebieskie


SJP.pl


paralalia

specyficzne zaburzenie mowy polegające na myleniu wyrazów podobnie brzmiących


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. psych. objaw chorobowy polegający na mimowolnym myleniu wyrazów podobnie brzmiących

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój kuzyn cierpi na paralalię.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparaˈlalʲja, AS: paralalʹi ̯a

Wiktionary


paraldehyd

ciekły polimer aldehydu octowego


SJP.pl

Paraldehyd – organiczny związek chemiczny, trimer aldehydu octowego, cykliczny eter. Po raz pierwszy został otrzymany przez Aleksandra Butlerowa w 1861 roku.

Powstaje w wyniku polimeryzacji aldehydu octowego pod wpływem kwasu siarkowego. Miesza się z wodą i rozpuszczalnikami organicznymi. Dawniej używany był jako środek uspokajający. Obecnie jest stosowany m.in. do produkcji barwników oraz jako rozpuszczalnik.

Wikipedia


paralek

środek zbliżony w swych właściwościach do właściwego lekarstwa, działający zwykle łagodnie leczniczo lub profilaktycznie, wytworzony najczęściej z surowców naturalnych; parafarmaceutyk


SJP.pl


paraleksja

zaburzenie mowy polegające na błędnym odczytywaniu wyrazów lub na zastępowaniu ich podczas czytania innymi podobnie brzmiącymi wyrazami


SJP.pl

Wikipedia


paralela

zestawienie cech analogicznych w rzeczach porównywalnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cechy podobne, analogiczne

 (1.2) zestawienie cech podobnych, analogicznych

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paralelizm m., paralelność ż.

 przysł. paralelnie

 przym. paralelny

Wiktionary


paraleliczny

paralelizm


SJP.pl

Patrz:

paralelizm

paralelizm

1. jednoczesne występowanie, odbywanie się czegoś; jednoczesność, równoległość;
2. podobieństwo treści, kompozycji lub składni kilku części utworu, zdań lub wersów;
3. paralelizm psychofizyczny - harmonijne współistnienie duszy i ciała


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) równoczesne pojawianie się, występowanie dwóch lub więcej elementów podobnych do siebie w jakichś aspektach

 (1.2) liter. tożsamość lub zbieżność określonych elementów utworu literackiego pod względem treściowym, kompozycyjnym, składniowym itd.

Wiktionary

  • paralelizm (literatura)
  • paralelizm ewolucyjny – biologia
  • paralelizm kulturowy
  • paralelizm polityczny
  • paralelizm walutowy

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Biblia obfituje w paralelizmy składniowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paralelność ż., paralela ż.

 przysł. paralelnie

 przym. paralelny

Wiktionary


paralelka

dawne zdrobnienie od: paralela (druga klasa w szkole o tym samym programie nauczania)


SJP.pl


paralelność

jednoczesne trwanie, występowanie czegoś z czymś innym, takim samym lub pod pewnym względem podobnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest paralelne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paralelizm m., paralela ż.

 przym. paralelny

 przysł. paralelnie

Wiktionary


paralelny

jednocześnie zachodzący z czymś innym, takim samym lub pod pewnym względem podobnym


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) trwający, zachodzący jednocześnie z czymś innym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To wydarzenie było paralelne ze spaleniem tego budynku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparaˈlɛlnɨ, AS: paralelny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paralelność ż., paralela ż., paralelizm mrz.

 przysł. paralelnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) równorzędny, równoległy, analogiczny, równoczesny

Wiktionary


paralimpiada

potocznie: igrzyska paralimpijskie (paraigrzyska)


SJP.pl


paralimpijczyk

uczestnik igrzysk paralimpijskich


SJP.pl


paralimpijka

uczestniczka igrzysk paralimpijskich


SJP.pl


paralimpijski

igrzyska paralimpijskie - zawody sportowe dla osób z niepełnosprawnością fizyczną


SJP.pl


paralipomena

uzupełnienia, dodatki lub poprawki do jakiegoś tekstu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) książk. liter. teksty stanowiące późniejsze dodatki do tekstu głownego;

 (1.2) bibl. starotestamentowe Księgi Kronik; ;

Wiktionary

Paralipomena (stgr. παραλειπόμενα paraleipómena, dosł. „rzeczy pominięte”) – teksty lub fragmenty tekstów, będące albo uzupełnieniami, albo dodatkami do innych tekstów (zwykle rozpraw bądź utworów literackich), które pierwotnie zostały opuszczone, a w danej publikacji są uwzględnione, np. w postaci suplementu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie przekreślił ani jednego słowa z tego, co był przedtem napisał […]; przeciwnie nawet, w wydanych pod sam koniec życia paralipomenach poematu Batrachomyomachia wyszydza w wierszach smutną zaprawionych ironią, patryotyczne złudzenia, którym sam chwilowo a mimo woli ulegał.

Wiktionary


paralipsa

chwyt polegający na napomknieniu o przedmiocie w sposób szczególnie zwracający na niego uwagę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. figura retoryczna polegająca na zwróceniu uwagi na przedmiot wypowiedzi poprzez zapowiedź pominięcia go lub stwierdzenie, że nie jest on warty uwagi;

Wiktionary

Opuszczenie, pominięcie, paralipsa (gr. παράλειψις paráleipsis), praeteritio – figura retoryczna polegająca na zwróceniu uwagi na obiekt poprzez pozorne pominięcie go.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Murasaki Shikibu […] często posługuje się niedopowiedzeniami, niedomówieniami, aluzjami, paralipsami czy antycypacjami, pomijając pewne informacje lub jedynie zapowiadając je, tak aby móc wyjaśnić później.

Wiktionary


paraliteracki

podobny, zbliżony do literatury, ale pod pewnymi względami różny od literatury, jej funkcji, formy


SJP.pl


paralityczka

1. kobieta dotknięta paraliżem;
2. obraźliwe określenie na kobietę niezdarną, niezręczną, poruszającą się niezgrabnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. kobieta sparaliżowana

 (1.2) obraź. o kobiecie niezgrabnie się poruszającej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paraliż m.

:: fm. paralityk m.

 czas. paraliżować ndk.

 przym. paralityczny

Wiktionary


paralityczny

przymiotnik od: paraliż; odnoszący się do paraliżu, związany w jakiś sposób z paraliżem, podobny do paraliżu, będący wynikiem wystąpienia paraliżu


SJP.pl


paralityk

1. osoba dotknięta paraliżem;
2. obraźliwe określenie na osobę niezdarną, niezręczną, poruszającą się niezgrabnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. ktoś sparaliżowany

 (1.2) obraź. o kimś niezgrabnie się poruszającym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Marek ewangelista opisuje uzdrowienie paralityka w Kafarnaum.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paraliż m., paraliżowanie n., sparaliżowanie n.

:: fż. paralityczka ż.

 czas. paraliżować ndk., sparaliżować dk.

 przym. paralityczny

Wiktionary


paraliż

1. utrata zdolności ruchowej spowodowana uszkodzeniem ośrodkowego lub obwodowego układu nerwowego;
2. niezdolność do działania lub funkcjonowania, zanik aktywności, niemoc


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) utrata możliwości ruchu spowodowana uszkodzeniem układu nerwowego

 (1.2) przen. niemożność działania

Wiktionary

Porażenie, paraliż (łac. plegia) – stan charakteryzujący się całkowitą niemożnością wykonywania ruchu, na skutek braku dopływu bodźców nerwowych do mięśni.

Wyróżnia się:

  • porażenie wiotkie pochodzenia neurogennego – spowodowane uszkodzeniem obwodowym nerwów (np. pourazowe, poinfekcyjne, nowotworowe), przewodzących impulsację nerwową z ośrodków wyższych do efektora, którym jest mięsień. Neurologiczne objawy porażenia wiotkiego, to: duże obniżenie napięcia mięśniowego, zanik mięśni, drżenie pęczkowe mięśni, zniesienie odruchów w objętej paraliżem kończynie, neurogenny zapis w elektromiogramie.
  • porażenie wiotkie pochodzenia miogennego – związane z uszkodzeniem samego mięśnia lub grupy mięśniowej najczęściej na skutek urazu, niedorozwoju, miopatii.
  • porażenie spastyczne – porażenie kurczowe – spowodowane uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego. Objawami paraliżu spastycznego są: wzmożone napięcie mięśniowe, brak zaniku mięśni, brak zmian w badaniu elektromiograficznym, odruchy kloniczne, odruchy patologiczne, zniesienie odruchów powierzchniowych.
  • porażenie przysenne – stan występujący podczas zasypiania lub rzadziej podczas przejścia ze snu do czuwania, objawiający się porażeniem mięśni (katapleksja) przy jednoczesnym zachowaniu pełnej świadomości. Osoba doświadczająca paraliżu przysennego ma wrażenie ogarniającej niemocy, nie jest w stanie wykonać żadnych ruchów, mówić ani otworzyć oczu. Zjawisku temu towarzyszą zazwyczaj bardzo nieprzyjemne doznania psychiczne, takie jak wrażenie ogłuszającego dudnienia lub dzwonienia w uszach, bezwładnego spadania, wykręcania ciała, przygniecenia klatki piersiowej lub kończyn. Prawie zawsze towarzyszy mu przyśpieszony rytm serca oraz uczucie strachu. Podczas paraliżu możliwe jest również występowanie różnego rodzaju halucynacji, zarówno wzrokowych jak i dotykowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wtedy jedna strona twarzy wykrzywia się. To nie paraliż, to po prostu porażenie nerwu twarzowego. Ta choroba wywołana jest deficytem wapnia w organizmie.

 (1.2) Zgłoszeń było podobno tak wiele, że ich liczba groziła paraliżem policji, więc państwo wykazało się sprawnością legislacyjną i szybciutka nowela ustawy już obowiązuje.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈralʲiʃ, AS: paralʹiš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paralityk mos., paralityczka ż., paraliżowanie n., sparaliżowanie n.

 czas. paraliżować ndk., sparaliżować dk.

 przym. paralityczny

 przysł. paralitycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) porażenie, bezwład, bezwładność

Wiktionary


paralizator

niewielkie urządzenie wytwarzające prąd elektryczny, służące do paraliżowania i obezwładniania przeciwnika; elektroszoker


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) elektr. niewielkie urządzenie wytwarzające prąd elektryczny, służące do paraliżowania i obezwładniania przeciwnika

Wiktionary

Paralizator – broń elektryczna, która z założenia nie ma zabić przeciwnika. Wytwarza napięcie elektryczne rzędu 20 000 – 2 000 000 V, jednak o bardzo małym natężeniu, nie powodującym trwałego uszczerbku na zdrowiu. Poraża układ nerwowy napastnika, czyniąc go niezdolnym do dalszej walki. Wyróżniane są paralizatory tradycyjne (wymagające bezpośredniego kontaktu z ciałem przeciwnika), jak i te wystrzeliwujące elektrody (o zasięgu ok. 5 m) – np. taser. Skuteczność paralizatora uzależniona jest od warstw odzieży, które ma na sobie napastnik, oraz tkanki tłuszczowej.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. paraliżowanie n., sparaliżowanie n., paralityczka ż., paralityk mos.

 czas. paraliżować ndk., sparaliżować dk.

 przym. paralityczny

 przysł. paralitycznie

Wiktionary


paraliżować

1. powodować, wywoływać paraliż, porażać;
2. hamować czyjąś działalność, powodować wewnętrzny chaos w czymś, krzyżować plany


SJP.pl

czasownik

 (1.1) utrudniać swobodne funkcjonowanie czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paraliż m., paraliżowanie n., sparaliżowanie n., paralityczka ż., paralityk mos., paralizator mrz.

 czas. sparaliżować dk.

Wiktionary


paraliżyk

żartobliwie zdrobnienie od: paraliż


SJP.pl


paralogiczny

przymiotnik od: paralogizm; będący wynikiem paralogizmu, błędnego rozumowania prowadzącego do fałszywego wniosku, związany z paralogizmem, odnoszący się do paralogizmu lub jego skutków


SJP.pl


paralogizm

błędne rozumowanie prowadzące do fałszywego wniosku


SJP.pl

Paralogizm (z gr. paralogismós od parálogos 'niespodziewany, nierozsądny' od para- 'obok' i logos 'mowa, słowo, wypowiedź') – błędne rozumowanie prowadzące do fałszywego wniosku. Jest to wnioskowanie niepoprawne, w którym błąd popełniono nieświadomie albo bez zamiaru wprowadzenia kogoś w błąd. Termin ten odnosi się przede wszystkim do błędnych sylogizmów. Od paralogizmu odróżnia się sofizmat, błąd rozumowania popełniony świadomie.

Wikipedia


paraloid

rodzaj żywicy syntetycznej w postaci stałej, używanej jako spoiwo, utrwalacz lub impregnator


SJP.pl


paralotnia

rodzaj otwartego spadochronu, używanego w celach rekreacyjno-sportowych; glajd, paraglide, paraglajd, paraglajt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. rodzaj lotni o miękkim płacie nośnym, w formie zbliżonej do spadochronu

Wiktionary

Paralotnia, zwana też glajtem (ang. paraglide) lub parapentem – rodzaj szybowca o miękkim płacie nośnym (miękkopłat). Wywodzi się w prostej linii od tzw. spadochronów szybujących, od których odróżnia się dużo większą doskonałością i sterownością. Używana jest głównie do celów rekreacyjnych i sportowych (paralotniarstwo).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌparaˈlɔtʲɲa, AS: paralotʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paralotniarstwo n., paralotniarz m., paralotniarka ż.

 przym. paralotniowy, paralotniarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) glajt, parapent

Wiktionary


paralotniarka

paralotniarz


SJP.pl

Patrz:

paralotniarz

paralotniarski

przymiotnik od: paralotniarstwo; odnoszący się do paralotniarstwa, związany z paralotniarstwem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) przym. od paralotniarstwo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Marzę o zimowej turystyce w Tatrach, i o ski-touringu (wyobrażam sobie kompletnie puste Beskidy i spokojny marsz na nartach w zimie od schroniska do schroniska w pustce i spokoju). Mam również niezłomny zamiar zrobić kurs paralotniarski - ale to już trochę offtopic…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparalɔtʲˈɲarsʲci, AS: paralotʹńarsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paralotniarstwo n., paralotnia ż., paralotniarz m., paralotniarka ż.

 przym. paralotniowy

Wiktionary


paralotniarstwo

latanie na paralotni; paraglajding, paragliding


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) sport.sport i forma rekreacji polegająca na lataniu przy użyciu paralotni:

Wiktionary

Paralotniarstwo – sport i forma rekreacji polegająca na lataniu przy użyciu paralotni. Jest jednym z najpopularniejszych (szczególnie w Europie i Ameryce Południowej) sportów lotniczych. Paralotniarstwo jest często mylone z lotniarstwem. Zasadniczą różnicą jest brak sztywnych elementów konstrukcyjnych w paralotni.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌparalɔtʲˈɲarstfɔ, AS: paralotʹńarstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paralotnia ż., paralotniarz m., paralotniarka ż.

 przym. paralotniarski, paralotniowy

Wiktionary


paralotniarz

osoba uprawiająca paralotniarstwo, latająca na paralotni; paraglajciarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek uprawiający paralotniarstwo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paralotnia ż., paralotniarstwo n.

 przym. paralotniarski, paralotniowy

Wiktionary


paralotniowy

paralotnia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z paralotnią, dotyczący paralotni

Wiktionary

Patrz:

paralotnia

Powiązane:

 rzecz. paralotnia ż., paralotniarz m., paralotniarka ż., paralotniarstwo n.

 przym. paralotniarski

 przysł. paralotniarsko

Wiktionary


paramagnetyczny

przymiotnik od: paramagnetyzm; odnoszący się do paramagnetyzmu, ulegający paramagnetyzmowi, typowy, charakterystyczny dla paramagnetyzmu


SJP.pl


paramagnetyk

ciało, wewnątrz którego powstaje słabe oddziaływanie magnetyczne, w wyniku którego ciało to magnesuje się w kierunku zgodnym z kierunkiem magnesowania pola oddziałującego na nie


SJP.pl

Paramagnetyzm – zjawisko magnesowania się makroskopowego ciała w zewnętrznym polu magnetycznym w kierunku zgodnym z kierunkiem pola zewnętrznego. Substancje wykazujące takie własności to paramagnetyki. Są one przyciągane przez magnes, jednak znacznie słabiej niż ferromagnetyki. W niezbyt niskich temperaturach oraz dla niezbyt silnych pól magnetycznych paramagnetyki wykazują liniową zależność namagnesowania od pola zewnętrznego, co wyraża wzór:

M=\chi H,

Wikipedia


paramagnetyzm

zjawisko powstawania słabych oddziaływań magnetycznych wewnątrz jakiegoś ciała, w wyniku którego ciało magnesuje się w kierunku zgodnym z kierunkiem magnesowania pola oddziałującego na to ciało


SJP.pl

Paramagnetyzm – zjawisko magnesowania się makroskopowego ciała w zewnętrznym polu magnetycznym w kierunku zgodnym z kierunkiem pola zewnętrznego. Substancje wykazujące takie własności to paramagnetyki. Są one przyciągane przez magnes, jednak znacznie słabiej niż ferromagnetyki. W niezbyt niskich temperaturach oraz dla niezbyt silnych pól magnetycznych paramagnetyki wykazują liniową zależność namagnesowania od pola zewnętrznego, co wyraża wzór:

M=\chi H,

Wikipedia


paramaribczyk

mieszkaniec Paramaribo (stolicy Surinamu)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Paramaribo

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparãmaˈrʲipt͡ʃɨk, AS: parãmarʹipčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paramaribo n.

:: fż. paramaribka ż.

 przym. paramaribski

Wiktionary


paramaribka

mieszkanka Paramaribo (stolicy Surinamu)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Paramaribo

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparãmaˈrʲipka, AS: parãmarʹipka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paramaribo

:: fm. paramaribczyk mos.

 przym. paramaribski

Wiktionary


paramaribo

stolica Surinamu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto, stolica Surinamu;

 (1.2) geogr. adm. dystrykt Surinamu, w północnej części kraju, obejmujący miasto Paramaribo (1.1);

Wiktionary

Paramaribo, nazywane także Parbo – stolica Surinamu, położona nad rzeką Surinam, na wybrzeżu Oceanu Atlantyckiego.

W 2002 roku zabytkowe centrum Paramaribo zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kolokacje miejscowość|D=Paramaribo|Ms=Paramaribo.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) stolica

 (1.2) dystrykt

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) Surinam

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. paramaribczyk m., paramaribka ż.

 przym. paramaribski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Paramaribo

* arabski: (1.1) باراماريبو

* białoruski: (1.1) Парамарыба m.

* czeski: (1.1) Paramaribo n.

* islandzki: (1.1) Paramaríbó

* litewski: (1.1) Paramaribas

* niemiecki: (1.1) Paramaribo n.

* nowogrecki: (1.1) Παραμαρίμπο n.

* rosyjski: (1.1) Парамарибо m.

* słowacki: (1.1) Paramaribo n.

* szwedzki: (1.1) Paramaribo n.

* ukraiński: (1.1) Парамарібо n.

* włoski: (1.1) Paramaribo ż.

źródła.

== Paramaribo (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Paramaribo.wav.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Paramaribo

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparãmaˈrʲibɔ, AS: parãmarʹibo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paramaribczyk m., paramaribka ż.

 przym. paramaribski

Wiktionary


paramaribski

przymiotnik od: Paramaribo (stolica Surinamu)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Paramaribo

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparãmaˈrʲipsʲci, AS: parãmarʹipsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paramaribo n., paramaribczyk m., paramaribka ż.

Wiktionary


paramedycyna

metody leczenia schorzeń sposobami nieuznawanymi przez oficjalną medycynę


SJP.pl

Medycyna niekonwencjonalna, paramedycyna, pseudomedycyna lub inaczej medycyna alternatywna, w skrócie alt-med – metody i praktyki, o których twierdzi się, że mają działanie lecznicze lub diagnostyczne, ale są obalone, niesprawdzone, niemożliwe do udowodnienia na podstawie badań naukowych lub ich działanie szkodliwe jest większe niż pozytywne działanie lecznicze. Te metody zazwyczaj nie są akceptowane, a niekiedy stoją w sprzeczności z medycyną opartą na badaniach naukowych (evidence-based medicine), oparte są na twierdzeniach niezgodnych z podstawową wiedzą przyrodniczą i medyczną i w opinii lekarzy i naukowców uchodzą za nieskuteczne albo o wiele gorsze od dostępnych metod oferowanych przez medycynę.

Wikipedia


paramedyczka

paramedyk


SJP.pl

Patrz:

paramedyk

paramedyczny

przymiotnik od: paramedycyna; odnoszący się do paramedycyny, typowy, charakterystyczny dla paramedycyny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z paramedycyną, dotyczący paramedycyny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paramedycyna ż., paramedyk m.

 przysł. paramedycznie

Wiktionary


paramedyk

1. osoba zajmująca się paramedycyną - leczeniem chorób metodami nieuznawanymi przez oficjalną medycynę; uzdrawiacz;
2. osoba należąca do personelu medycznego, wykonująca czynności nie wymagające kwalifikacji wyższych niż podstawowe w opiece nad chorymi, np. sanitariusz


SJP.pl

  • Ratownik medyczny
  • Osoba parająca się paramedycyną

Wikipedia


parament

1. szata liturgiczna;
2. dawne określenie na ogół sprzętów kościelnych


SJP.pl

Paramenty kościelne (łac. paramentum, 'ozdoba', od parare, 'przygotowac'; l.mn. paramenty) – przedmioty przeznaczone do sprawowania liturgii, używane w przestrzeni sakralnej (w kościołach, ale też np. w czasie procesji czy na cmentarzu). Współcześnie termin odnosi się do szat liturgicznych, pierwotnie były to również sprzęty kościelne.

Wikipedia


parametr

1. wielkość występująca we wzorach i wyrażeniach matematycznych, która w zależności od rozpatrywanego przypadku może być stałą lub zmienną;
2. wielkość, osiągi dla danego procesu, urządzenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. mat. fiz. wielkość charakteryzująca właściwości czegoś (np. równania, rozkładu, urządzenia, procesu technologicznego, materiału, itp.)

 (1.2) inform. wartość lub zmienna przekazywana do podprogramu podczas jego wywoływania, pozwalająca na sterowanie jego zachowaniem lub uzyskanie jego wyników;

Wiktionary

  • parametr w matematyce
  • Parametr w automatyce
  • parametr w informatyce
    • parametr formalny
    • parametr aktualny
  • parametr w statystyce
    • parametr położenia
    • parametr skali
    • parametr kształtu
  • parametr w fizyce
    • parametr heterogeniczności
    • parametr Coriolisa
    • parametr spowolnienia

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dobór optymalnych parametrów procesu ma decydujący wpływ na jakość uzyskanego materiału.

 (1.1) W równaniu ax^2+bx+c=0 liczba rozwiązań zależy od parametrów a,b,c.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈrãmɛtr̥, AS: parãmetr̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parametryzacja ż.

 czas. ndk. parametryzować, dk. sparametryzować

 przym. parametryczny

Wiktionary


parametryczny

przymiotnik od: parametr; charakteryzujący parametr, związany z parametrem, odnoszący się do parametru


SJP.pl


parametryzacja

zastępowanie wartości uproszczonymi parametrami w modelach komputerowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mat. fiz. techn. określenie czegoś za pomocą parametrów

Wiktionary

  • parametryzacja – w matematyce.
  • parametryzacja – w robotyce.
  • parametryzacja – w programowaniu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. parametr mrz.

Wiktionary


parametryzować

zastępować wartości uproszczonymi parametrami w modelach komputerowych


SJP.pl


paramilitarność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest paramilitarne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. paramilitarny

 przysł. paramilitarnie

Wiktionary


paramilitarny

funkcjonujący na sposób zbliżony do wojskowego


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) zorganizowany na wzór wojskowy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparãmʲilʲiˈtarnɨ, AS: parãmʹilʹitarny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paramilitarność ż., paramilitaryzacja ż.

Wiktionary


paramilitaryzacja

tworzenie i funkcjonowanie oddziałów lub organizacji mających charakter wojskowy, ale formalnie nie wchodzących w skład sił wojskowych


SJP.pl


paramimia

zaburzenie psychiczne polegające na braku związku między przeżyciami a ekspresją uczuć, np. nieadekwatne reakcje mimiczne


SJP.pl


paramistrzostwa

mistrzostwa dla osób niepełnosprawnych


SJP.pl


paramita

w buddyzmie: praktyka lub cnota pozwalająca na osiągnięcie oświecenia i przejście do nirwany


SJP.pl

Paramita (skt. pāramitā पारमिता; chiń. boluomi(duo) 婆羅蜜(多); kor. paramil(t'a) 바라밀(타); jap. harami(ta); wiet. ba-la-mật(-đa)) czyli „przekroczenie", „wyjście poza", „osiągnięcie drugiego brzegu": w buddyzmie praktyka bądź cnota pozwalająca na osiągnięcie oświecenia i przejście do nirwany.

Wikipedia


paramnezja

zaburzenia w odtwarzaniu pamięci polegające na przyjmowaniu nowych zjawisk i sytuacji jako znanych lub pojawianiu się fałszywych wspomnień, w których zdarzenia zmyślone mieszają się z prawdziwymi


SJP.pl

Déjà vu (wym. [deʒa ˈvy], fr. już widziane) – odczucie, że przeżywana sytuacja wydarzyła się już kiedyś, w nieokreślonej przeszłości, połączone z pewnością, że to niemożliwe. Przeciwieństwem déjà vu jest jamais vu (fr. nigdy nie widziane). Anomalia funkcjonowania mózgu, przedstawiającego sytuację aktualnie widzianą, jako wspomnienie.

Wikipedia


paramo

formacja roślinna na płaskowyżach północnych Andów


SJP.pl

Paramo – formacja roślinna o charakterze trawiastym i zaroślowym występująca w Andach powyżej górnej granicy lasu na obszarach o klimacie zimnym i wilgotnym. Występuje w Ameryce Centralnej i Południowej między 11° szerokości geograficznej północnej i 8° szerokości geograficznej południowej. Największy areał formacja zajmuje w Ekwadorze i Kolumbii, na mniejszych powierzchniach wykształca się w północnym Peru, Wenezueli, Panamie i Kostaryce. Nie ma charakteru ciągłego – występuje w różnych obszarach górskich, w tym wyodrębnianych jako osobne ekoregiony np. najdalej na północ wysunięty w Ameryce Południowej ekoregion górskich formacji trawiastych i zaroślowych północnej Kolumbii obejmujący góry Sierra Nevada de Santa Marta. Największy areał formacji znajduje się w ekoregionie rozciągającym się w Andach Północnych od Środkowego Ekwadoru po Kolumbię, przy czym występuje w jego obrębie także w odrębnych pasmach m.in. Kordyliery Środkowej i Cordillera de Mérida.

Wikipedia


paramorfoza

proces, podczas którego w wyniku zmiany budowy wewnętrznej minerału bez zmiany jego postaci zewnętrznej i składu chemicznego powstaje nowy twór krystaliczny


SJP.pl

Paramorfoza – rodzaj pseudomorfozy utworzonej przez odmianę polimorficzną tej samej substancji chemicznej, bardziej trwałą w danych warunkach. Substancja zachowuje swój dotychczasowy kształt i skład chemiczny, lecz zmienia swoją budowę wewnętrzną.

Wikipedia


parampampam

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca głośną rytmiczną muzykę

Wiktionary


paramylon

substancja zapasowa pierwotniaków zaliczanych do rzędu Euglenida, zbliżona budową do skrobi


SJP.pl

Paramylon – polisacharyd występujący jako substancja zapasowa w komórkach euglenin. Jest polimerem złożonym z reszt glukozy połączonych wiązaniem β 1-3 glikozydowym. Kształt ziaren jest silnie zróżnicowany u poszczególnych gatunków i może być wykorzystywany do określenia przynależności taksonomicznej euglenin. W syntezę polisacharydu zaangażowane są zarówno chloroplasty, jak i mitochondria, a ziarna powstają w systemie błon pomiędzy tymi organellami.

Wikipedia


paramythia

utwór pocieszający potencjalnych odbiorców w pewnych kwestiach lub zawierający wezwanie do odpowiedniego postępowania, zazwyczaj moralnie wartościowego, dobrego


SJP.pl

Paramythia (stgr. παραμυθία „zachęta, łagodne upomnienie; pocieszenie, ukojenie”) – gatunek literacki obejmujący utwory, które zawierają napomnienie oraz pouczenie moralne, a także słowa zachęty i otuchy. Utwór ten pozostaje w ścisłym związku z takimi gatunkami literatury dydaktycznej, jak przypowieść czy apolog, jako że on również opiera się na jakiejś przykładowej historii.

Wikipedia


parana

1. dawniej: łączyć, kojarzyć coś z czymś;
2. parać się - zajmować się czymś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w Ameryce Południowej; płynie przez terytorium Brazylii, Paragwaju i Argentyny;

 (1.2) geogr. adm. stan położony na południu Brazylii;

 (1.3) geogr. miasto we wschodniej Argentynie, na lewym brzegu rzeki Parany (1.2);

Wiktionary

Miejsca:

  • Parana – rzeka w Ameryce Południowej
  • Parana – stan w Brazylii
  • Parana – miasto w Argentynie
  • Parana – miasto w Brazylii

Technika:

  • „Paraná” – brazylijski niszczyciel typu Pará z początku XX wieku i okresu I wojny światowej

Sport:

  • Paraná Clube – brazylijski klub piłkarski

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na terenie Argentyny rzeka Paragwaj wpada do Parany, stanowiąc jej największy dopływ.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Parańczyk mos., Paranka ż.

 przym. parański

Wiktionary


paranauka

coś podobnego do nauki, zawierającego elementy charakterystyczne dla nauki, ale nie będące nauką w rozumowaniu naukowców, zazwyczaj ze względu na elementy, których nie można w doświadczalny sposób dowieść, potwierdzić; quasi-nauka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) część wiedzy przez naukowców nieuznawana za naukę

Wiktionary

Paranauka (gr. παρα – „przy”, „obok”, „poza czymś”) – część wiedzy, bardzo bliska wiedzy racjonalnej, czy nawet naukowej, która teoretycznie powinna poddawać się racjonalnej kontroli (weryfikacji), ale obejmuje pomysły i hipotezy niespełniające mocnej zasady racjonalności, tzn. nieposiadające odpowiedniego uzasadnienia. W efekcie paranauka obejmuje wiedzę stojącą poza oficjalnym nurtem naukowym, z których uczeni czerpią jednak pomysły i hipotezy robocze. Paranauka stanowi swego rodzaju „przedsionek” wiedzy naukowej.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. paranaukowość ż.

 przym. paranaukowy

 przysł. paranaukowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pseudonauka

Wiktionary


paranaukowy

przymiotnik do: paranauka; odnoszący się do paranauki, typowy, charakterystyczny dla paranauki


SJP.pl


parandowski

nazwisko


SJP.pl

  • Jan Parandowski (1895-1978) – pisarz
  • Piotr Parandowski (1944-2012) – archeolog
  • Zbigniew Parandowski (1929-2017) – architekt

Wikipedia


parandża

tradycyjny długi płaszcz noszony przez kobiety z ludu w Afganistanie, Tadżykistanie i Uzbekistanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) długi płaszcz zakrywający całe ciało, noszony przez kobiety w islamie

Wiktionary


paraneuron

jedna z komórek budujących gruczoły wewnętrzne


SJP.pl


parang

maczeta malajska


SJP.pl

Parâng (531.22; rum. Munții Parâng, węg. Páreng) – drugie pod względem wysokości pasmo górskie Rumunii, położone w Karpatach Południowych. Odgraniczone jest na północy doliną Jiu de Vest od gór Șureanu, na wschodzie dolinami rzek Lotru i Olteț od pasm Lotru i Căpățânii, na zachodzie doliną Jiu od gór Retezat, od strony południowej opadają w stronę Niziny Wołoskiej.

Najwyższym szczytem gór Parâng jest Parângul Mare (2518 m n.p.m.).

Wikipedia


paranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|parać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. parać ndk.

Wiktionary


paranoiczka

1. kobieta chora na paranoję, dotknięta paranoją;
2. potoczne, czasem także żartobliwe określenie na kobietę szaloną, nieliczącą się z niebezpieczeństwami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. kobieta cierpiąca na paranoję

 (1.2) przen. pot. kobieta zachowująca się niedorzecznie i obsesyjnie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paranoja ż.

:: fm. paranoik m.

 przym. paranoiczny, paranoidalny

 przysł. paranoicznie

Wiktionary


paranoicznie

przysłówek

 (1.1) w sposób paranoiczny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paranoik m., paranoiczka ż., paranoja ż.

 przym. paranoiczny, paranoidalny

Wiktionary


paranoiczny

przymiotnik od: paranoja; mający charakter paranoi, odnoszący się do paranoi, jej cech charakterystycznych; paranoidalny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) med. psych. związany z paranoją, charakterystyczny dla paranoi

 (1.2) przen. niedorzeczny i obłędny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paranoja ż., paranoik m., paranoiczka ż.

 przym. paranoidalny

 przysł. paranoicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) paranoidalny, niedorzeczny, absurdalny

Wiktionary


paranoidalnie

przysłówek

 (1.1) w sposób paranoidalny, podobny jak w paranoi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Emocjonalna potrzeba przystosowania sprawia, że osoba łyka bezmyślnie naukę i ślepo i paranoidalnie w nią wierzy…

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paranoidalność ż.

 przym. paranoidalny

Wiktionary


paranoidalność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co paranoidalne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. paranoidalny

 przysł. paranoidalnie

Wiktionary


paranoidalny

przymiotnik od: paranoja; mający charakter paranoi, odnoszący się do paranoi, jej cech charakterystycznych; paranoiczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) med. psych. mający pewne cechy paranoi, podobny do paranoi

 (1.2) przen. niedorzeczny, absurdalny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Faktycznie okazało się, że Peter cierpi na schizofrenię paranoidalną, na którą był już leczony w USA, Danii i trzech szwedzkich szpitalach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparãnɔjiˈdalnɨ, AS: parãnoi ̯idalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paranoja ż., paranoik m., paranoiczka ż., paranoidalność ż.

 przym. paranoiczny

 przysł. paranoicznie, paranoidalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) paranoiczny

Wiktionary


paranoik

1. osoba chora na paranoję, dotknięta paranoją;
2. potocznie: szaleniec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. chory cierpiący na paranoję

 (1.2) przen. pot. człowiek zachowujący się niedorzecznie i obsesyjnie

Wiktionary

Zaburzenia urojeniowe (dawniej paranoja prawdziwa, obłęd, z grec. ἡ παράνοια „szaleństwo”, obłęd, παρά „obok, poza” i νοῦς „rozum, sens”) – rzadkie zaburzenie psychiczne z grupy psychoz, w przebiegu którego chory doświadcza urojeń, bez współwystępujących poważnych zaburzeń myślenia, nastroju, omamów bądź wyraźnego spłycenia afektu. Struktura osobowości osoby dotkniętej tym zaburzeniem pozostaje zachowana. Urojenia mogą być usystematyzowane, możliwe do zaistnienia (np. dotyczące bycia napadniętym, zdrady partnera) bądź irracjonalne. Pomimo występowania urojenia bądź urojeń, ludzie dotknięci zaburzeniem urojeniowym nadal mogą angażować się towarzysko i prawidłowo funkcjonować, a ich zachowanie wcale nie musi odbiegać od normy. Jednakże zmaganie się z pomysłami podsuwanymi przez urojenia może mieć także negatywny wpływ na każdy aspekt ich życia.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.2) szaleniec

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) chory

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. paranoja ż.

:: fż. paranoiczka ż.

 przym. paranoiczny, paranoidalny

 przysł. paranoicznie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) paranoid, paranoic

* białoruski: (1.1) параноік m.

* bułgarski: (1.1) параноик m.

* hiszpański: (1.1) paranoico m.

* rumuński: (1.1) paranoic m.

* słoweński: (1.1) paranoik m.

* ukraiński: (1.1) параноїк m.

* włoski: (1.1) paranoico m.

źródła.

== paranoik (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

 (1.1) med. psych. paranoik

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paranoja ż.

:: fż. paranoiczka ż.

 przym. paranoiczny, paranoidalny

 przysł. paranoicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) szaleniec

Wiktionary


paranoja

1. choroba psychiczna charakteryzująca się silnie rozbudowanymi i spójnymi urojeniami; obłęd;
2. potocznie: coś niedorzecznego, pozbawionego sensu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. psych. choroba psychiczna charakteryzująca się występowaniem urojeń o różnym podłożu;

 (1.2) przen. pot. sytuacja absurdalna, niedorzeczna

Wiktionary

Paranoja (gr. παράνοια od παρά „poza-, obok” i νόος „myśl, umysł”) – silnie nacechowane poczucie lęku lub strachu przed mniej lub bardziej realnym zagrożeniem, prześladowaniem bądź konspiracją. Z reguły oparta jest na fałszywych bądź niekompletnych informacjach, jednak w niektórych zaburzeniach psychicznych może być do tego stopnia irracjonalna, niepodatna na zdroworozsądkowe argumenty, że definiuje się ją jako urojenie. Paranoję od fobii (w której również występuje paniczny strach) na ogół odróżnia obecność oskarżycielskiej postawy wobec innych. Rzucanie fałszywych oskarżeń i ogólny brak zaufania bardzo często towarzyszą paranoi. To, co dla większości ludzi wydać się może przypadkowym incydentem, dla paranoika będzie zamierzonym działaniem, mającym na celu zaszkodzenie jemu, bądź otoczeniu. Paranoja jest jednym z głównych objawów psychozy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zdaniem psychologów, Ola jest o krok od paranoi - przestaje bowiem rozróżniać fikcję od faktów i żyje w pełnym zła świecie, który sama sobie wykreowała.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paranoik m., paranoiczka ż.

 przym. paranoiczny, paranoidalny

 przysł. paranoicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obłęd, obsesja

 (1.2) obłęd, absurd, niedorzeczność, nonsens

Wiktionary


paranormalium

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zjawisko paranormalne lub przedmiot związany z parapsychologiąfakt.

Wiktionary


paranormalność

paranormalny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co paranormalne

Wiktionary

Patrz:

paranormalny

Powiązane:

 przym. paranormalny

 przysł. paranormalnie

Wiktionary


paranormalny

trudny lub niemożliwy do wytłumaczenia, sprzeczny z powszechnie przyjętymi prawami, zasadami


SJP.pl


parański

Parana


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Paraną, dotyczący Parany (miasta, rzeki lub stanu)

Wiktionary

Patrz:

Parana

Powiązane:

 rzecz. Parana ż., Parańczyk, mos., Paranka ż.

Wiktionary


parantela

1. książkowo: związek rodzinny oparty na pokrewieństwie lub powinowactwie; koligacja;
2. krewni i powinowaci należący do jednego, tego samego rodu


SJP.pl


parantetyczny

paranteza; parentetyczny


SJP.pl


paranteza

zdanie wtrącone wyjaśniające lub uzupełniające kontekst przez dodanie jakiegoś szczegółu; parenteza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. wtrącenie, wyjaśnienie, uzupełnienie ujęte w treści w nawiasie;

Wiktionary

Parenteza, paranteza, zdanie parantetyczne (gr. παρένθεσις parénthesis – wstawienie) – środek stylistyczny, zdanie wtrącone w nawias, uzupełniające wypowiedź, niekoniecznie powiązane kontekstowo z całością tekstu.

Przykłady:

Wikipedia

Powiązane:

 przym. parantetyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parenteza

Wiktionary


parantodon

rodzaj dinozaura z infrarzędu stegozaurów


SJP.pl

Parantodon (Paranthodon) – rodzaj wymarłego dinozaura z grupy stegozaurów, żyjącego na terenach Południowej Afryki w kredzie wczesnej, pomiędzy 145,5 a 136,4 milionami lat temu. Odkryty w 1845, należał do pierwszych znalezionych stegozaurów. Jego jedyne znane pozostałości obejmują niekompletną czaszkę i izolowane zęby, znalezione w formacji Kirkwood. Brytyjski paleontolog Richard Owen początkowo przypisał te szczątki parejazaurowi Anthodon. Po analizie niebadanych przez wiele lat szczątków z British Museum of Natural History południowoafrykański paleontolog Robert Broom zidentyfikował niekompletną czaszkę jako należącą do innego rodzaju i ukuł nazwę gatunku Palaeoscincus africanus. Kilka lat później węgierski paleontolog Franz Nopcsa, nieświadomy nowej nazwy autorstwa Brooma, również doszedł do wniosku, że czaszka reprezentuje odrębny takson, który nazwał Paranthodon owenii. Ponieważ gatunek Nopcsy opisany został po Broomie, a Broom nie stworzył nowego rodzaju, obie nazwy stały się synonimami obecnej nazwy binominalnej Paranthodon africanus. Nazwa rodzajowa składa się ze starogreckiego para („obok”) oraz z nazwy rodzajowej Anthodon, odnosząc się do początkowego przyporządkowania pozostałości zwierzęcia.

Wikipedia


parantrop

dwunożna, kopalna i najprawdopodobniej roślinożerna małpa człekokształtna zaliczana do australopiteków


SJP.pl

Parantrop (Paranthropus) – wymarły rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny Homininae w obrębie podrodziny człowiekowatych (Hominidae); były masywniejsze od australopiteków, sklasyfikowane jako archaiczny typ człowiekowatych. Prawdopodobnie stanowiły boczną gałąź, nie prowadzącą do linii Homo. Pomimo że miały większą twarz, szczęki i zęby, ich mózg i ciało były tylko nieznacznie większe od pozostałych australopiteków. Były przystosowane do spożywania twardej żywności roślinnej.

Wikipedia


paraolimpiada

olimpiada, w której udział biorą sportowcy niepełnosprawni; paraigrzyska


SJP.pl

Igrzyska paralimpijskie (wcześniej igrzyska paraolimpijskie oraz International Stoke Mandeville Games, początkowo Stoke Mandeville Games) – drugie pod względem wielkości zawody sportowe w wielu dyscyplinach dla zawodników z niepełnosprawnościami fizycznymi, w tym także niepełnosprawnych z problemami mobilności, po amputacjach kończyn, z utratą wzroku i porażeniem mózgowym.

Wikipedia


paraolimpijczyk

osoba niepełnosprawna, biorąca udział w paraolimpiadzie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. zawodnik startujący na paraolimpiadzie

Wiktionary

Igrzyska paralimpijskie (wcześniej igrzyska paraolimpijskie oraz International Stoke Mandeville Games, początkowo Stoke Mandeville Games) – drugie pod względem wielkości zawody sportowe w wielu dyscyplinach dla zawodników z niepełnosprawnościami fizycznymi, w tym także niepełnosprawnych z problemami mobilności, po amputacjach kończyn, z utratą wzroku i porażeniem mózgowym.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌparaɔlʲĩmˈpʲijt͡ʃɨk, AS: paraolʹĩmpʹii ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paraolimpiada ż.

:: fż. paraolimpijka ż.

 przym. paraolimpijski, olimpijski

Wiktionary


paraolimpijka

paraolimpijczyk


SJP.pl

Patrz:

paraolimpijczyk

paraolimpijski

przymiotnik od: paraolimpiada; charakterystyczny dla paraolimpiady, sportów uprawianych w trakcie trwania paraolimpiady lub w jakiś inny sposób odnoszący się do paraolimpiady


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z paraolimpiadą, dotyczący paraolimpiady

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Są zawodnicy, którzy potrafią wygrywać na zawodach zarówno paraolimpijskich, jak i olimpijskich.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparaɔlʲĩmˈpʲijsʲci, AS: paraolʹĩmpʹii ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paraolimpiada ż., paraolimpijczyk m., paraolimpijka ż.

 przym. olimpijski

Wiktionary


parapaństwo

państwo nieuznawane; quasi-państwo


SJP.pl

Państwo nieuznawane (państwo powstańcze, państwo nieuznane, quasi-państwo, parapaństwo) – jednostka geopolityczna, która pomimo braku uznania na arenie międzynarodowej (lub z minimalnym uznaniem) kontroluje określone terytorium funkcjonując jako de facto państwo (niekiedy suwerenne i niepodległe).

Wikipedia


parapareza

częściowe porażenie mięśni ruchowych; niedowład


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. zob. niedowład poprzeczny.;

Wiktionary

Parapareza – niedowład (poprzeczny) obu kończyn dolnych o charakterze spastycznym lub wiotkim. Spowodowany jest najczęściej uszkodzeniem rdzenia kręgowego.

Wikipedia


parapecik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od parapet

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie parapet, lecz tylko mały parapecik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parapet m.

Wiktionary


parapent

przestarzale: paralotnia; paraglajt, paraglajd, glajt, glajd, paraglide


SJP.pl


parapet

1. odpowiednio obrobiony kawałek deski, blachy, kamienia itp., umieszczony poziomo poniżej okna wewnątrz lub na zewnątrz pomieszczenia; podokiennik;
2. część okopu, nasyp ziemny chroniący przed pociskami nieprzyjaciela, stanowiący również podparcie obsługiwanej broni; przedpiersie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fragment deski lub innego tworzywa umieszczony poziomo tuż pod oknem na zewnątrz lub wewnątrz pomieszczenia

 (1.2) hist. archit. wojsk. w fortyfikacjach: mur lub nasyp, biegnący szczytem wałów od strony zewnętrznej, osłaniający chodnik straży

Wiktionary

Parapet – poziome wykończenie ściany pod oknem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moja mama lubi stawiać doniczki z kwiatkami na parapecie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈrapɛt, AS: parapet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parapetówa ż., parapetówka ż.

:: zdrobn. parapecik m.

 przym. parapetowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podokiennik; reg. śl. fynsterbret.

 (1.2) przedpiersie, nadwałek

Wiktionary


parapetówa

potocznie: przyjęcie z alkoholem organizowane z okazji wprowadzenia się do nowego mieszkania; parapetówka, zasiedliny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. od parapetówka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Postanowiliśmy urządzić parapetówę w piątek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparapɛˈtuva, AS: parapetuva

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parapet mrz., parapetówka ż.

Wiktionary


parapetówka

potocznie: przyjęcie z alkoholem organizowane z okazji wprowadzenia się do nowego mieszkania; parapetówa, zasiedliny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. impreza z okazji wprowadzenia się do nowego domu/mieszkania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Idziemy na parapetówkę do Kowalskich i nie wiemy, co im kupić na nowe mieszkanie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparapɛˈtufka, AS: parapetufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parapet m., parapetówa ż.

 przym. parapetowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parapetówa, osiedliny, zasiedliny

Wiktionary


parapetówkowy

parapetówka


SJP.pl

Patrz:

parapetówka

parapetowy

przymiotnik od: parapet; nadający się do zrobienia parapetu, trzymany lub hodowany na parapecie albo w jakiś inny sposób związany z parapetem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z parapetem, dotyczący parapetu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parapet m., parapetówka ż.

Wiktionary


parapitek

kopalna małpa wąskonosa


SJP.pl


paraplegia

symetryczne porażenie dwóch kończyn, najczęściej dolnych, spowodowane uszkodzeniem rdzenia kręgowego na różnych poziomach lub uszkodzeniem mózgu; porażenie dwukończynowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. porażenie dwóch kończyn spowodowane urazem rdzenia kręgowego na różnych poziomach lub mózgu;

Wiktionary

Paraplegia – upośledzenie funkcji motorycznych i/lub czuciowych kończyn dolnych w wyniku urazu rdzenia kręgowego na odcinku piersiowym, lędźwiowym lub też krzyżowym kręgosłupa człowieka.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) porażenie poprzeczne

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. paraplegik m., paraplegiczka ż.

 przym. paraplegiczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) paraplegia, paraplegy

* baskijski: (1.1) paraplegia

* bułgarski: (1.1) параплегия ż.

* francuski: (1.1) paraplégie ż.

* hiszpański: (1.1) paraplejía ż., paraplejia ż.

* interlingua: (1.1) paraplegia

* niderlandzki: (1.1) dwarslaesie

* niemiecki: (1.1) Querschnittlähmung ż.

* nowogrecki: (1.1) παραπληγία ż., παραπληξία ż.

* portugalski: (1.1) paraplegia ż.

* słowacki: (1.1) paraplégia ż.

* włoski: (1.1) paraplegia ż.

źródła.

== paraplegia (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-CandyKayak-paraplegia.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) med. paraplegia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparaˈplɛɟja, AS: parapleǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paraplegik m., paraplegiczka ż.

 przym. paraplegiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) porażenie poprzeczne

Wiktionary


paraplegiczka

kobieta dotknięta porażeniem obu kończyn dolnych spowodowanym uszkodzeniem rdzenia kręgowego na różnych poziomach lub uszkodzeniem mózgu


SJP.pl


paraplegiczny

przymiotnik od: paraplegia; podobny do porażenia obu kończyn dolnych, charakteryzujący takie porażenie lub w jakiś inny sposób z nim związany


SJP.pl


paraplegik

osoba z porażeniem obu kończyn dolnych (dwukończynowym)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. człowiek cierpiący na paraplegię

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. paraplegia ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) paraplegic

* hiszpański: (1.1) parapléjico m.

* portugalski: (1.1) paraplégico m.

* słowacki: (1.1) paraplegik m.

źródła.

== paraplegik (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

 (1.1) paraplegik

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paraplegia ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. paraplegia ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) paraplegic

* hiszpański: (1.1) parapléjico m.

* portugalski: (1.1) paraplégico m.

* słowacki: (1.1) paraplegik m.

źródła.

== paraplegik (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

 (1.1) paraplegik

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


parapodatek

w ekonomii: obciążenie fiskalne w nieopodatkowanej postaci, zbliżone pod względem formy i celu poboru do podatku


SJP.pl


parapodatkowy

parapodatek


SJP.pl

Patrz:

parapodatek

parapodium

1. urządzenie rehabilitacyjne pomagające utrzymać stabilną pozycję stojącą;
2. narząd ruchu większości przedstawicieli pierścienic prowadzących przydenny tryb życia w morzach lub oceanach; pranóże


SJP.pl

Parapodium, przynóże, pranóże – parzysty, boczny, umięśniony wyrostek występujący na każdym segmencie tułowiowym u wieloszczetów. Pełni funkcje lokomotoryczne, a u niektórych gatunków również zmysłowe lub oddechowe. Parapodia są zwykle dwugałęziste (wyróżnia się gałąź grzbietową oraz brzuszną) i dodatkowo zaopatrzone w pęczki chitynowych szczecinek (a niekiedy także w wąski czuciowe).

Wikipedia


parapsychiczny

taki, który jest powiązany ze zdolnościami psychicznymi i nie został w pełni wyjaśniony przez naukę


SJP.pl


parapsycholog

specjalista z dziedziny psychologii, zajmujący się badaniem zjawisk psychicznych, których charakter nie został jeszcze w pełni wyjaśniony przez naukę


SJP.pl

Parapsychologia (gr. παρα- – „przy”, „obok”, „poza czymś”) – dziedzina pseudonauki lub paranauki badająca rzekome zjawiska psychiczne, wywołane przez siły, zdające się posiadać charakter inteligentny lub przez nieznane moce utajone w umyśle ludzkim, która zajmuje się zjawiskami paranormalnymi.

Wikipedia


parapsychologia

dziedzina psychologii zajmująca się badaniem zjawisk psychicznych, których charakter nie został jeszcze w pełni wyjaśniony przez naukę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dziedzina badań zajmująca się zjawiskami psychicznymi, których charakter nie został jeszcze w pełni wyjaśniony przez naukę;

Wiktionary

Parapsychologia (gr. παρα- – „przy”, „obok”, „poza czymś”) – dziedzina pseudonauki lub paranauki badająca rzekome zjawiska psychiczne, wywołane przez siły, zdające się posiadać charakter inteligentny lub przez nieznane moce utajone w umyśle ludzkim, która zajmuje się zjawiskami paranormalnymi.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌparapsɨxɔˈlɔɟja, AS: parapsyχoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parapsycholog mos.

 przym. parapsychologiczny

Wiktionary


parapsychologiczny

przymiotnik od: parapsychologia; odnoszący się do badań nad zjawiskami psychicznymi, które nie zostały w pełni wyjaśnione przez naukę, związany z tymi badaniami lub nauką zajmującą się takimi badaniami


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) psych. związany z parapsychologią, dotyczący parapsychologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parapsychologia ż., parapsycholog mos. / ż.

Wiktionary


parapsycholożka

parapsycholog


SJP.pl

Patrz:

parapsycholog

pararędzina

gleba uboga w składniki mineralne, które w wyniku nadmiernej eksploatacji zostały wypłukane


SJP.pl


parareligijny

zbliżony charakterem do religijnego


SJP.pl


parasang

staroperska, a później także starogrecka miara wyrażająca odległość między poszczególnymi punktami w terenie; mila perska, parasanga


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) metrol. zob. parasanga.

Wiktionary

Parasanga lub parasang – starożytna perska miara odległości, która została także przejęta przez starożytnych Greków.

1 parasanga = 30 stadionów = ok. 5,5 km

Wikipedia


parasanga

staroperska, a później także starogrecka miara wyrażająca odległość między poszczególnymi punktami w terenie; mila perska, parasang


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) metrol. miar. starożytna perska miara odległości, przejęta także przez starożytnych Greków, u Herodota odpowiadała 30 stadionom (ok. 5,5 km);

Wiktionary

Parasanga lub parasang – starożytna perska miara odległości, która została także przejęta przez starożytnych Greków.

1 parasanga = 30 stadionów = ok. 5,5 km

Wikipedia


parascenium

1. garderoba aktorów;
2. boczne skrzydła dobudowane do sceny, które służyły za przejścia na orchestrę w starożytnym teatrze greckim


SJP.pl


paraselene

ujęcie bądź fotografia słońca lub rzadziej księżyca z pierścieniowatymi rozbłyskami


SJP.pl


parasol

1. osłona z tkaniny rozpiętej na składanych drutach przymocowanych do pręta, chroniąca przed deszczem lub słońcem;
2. w lotnictwie: jednopłat, którego płat nośny umieszczony jest nad kadłubem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przyrząd składający się z laski i czaszy, używany do ochrony przed deszczem

 (1.2) przyrząd jak parasol (1.1) do ochrony przed słońcem

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) środ. dla tarnobrzeżan i okolicznych mieszkańców: mieszkaniec lewego brzegu Wisły, szczególnie Sandomierza;

Wiktionary

Parasol (wł. parasole – dosłownie „słońcochron”) – przedmiot chroniący przed deszczem, słońcem lub śniegiem. Składa się z dwóch części: rączki oraz usztywnionego kawałka materiału, najczęściej o kształcie wielokąta foremnego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Chyba będzie padać, weź parasol.

 (1.2) Usiądźmy pod tym parasolem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈrasɔl, AS: parasol

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parasolka ż., parasolnik m., parasolnictwo n.

 przym. parasolowy, parasolkowy, parasolowaty, parasolniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parasol przeciwdeszczowy; gw-pl|Górny Śląsk|paryzol.

 (1.2) parasol przeciwsłoneczny; gw-pl|Górny Śląsk|paryzol.

Wiktionary


parasolarz

osoba zajmująca się robieniem lub naprawianiem parasoli i parasolek; parasolnik


SJP.pl


parasoleczka

zdrobnienie od: parasolka


SJP.pl


parasolka

parasol damski, zwykle mniejszy od męskiego i ozdobny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mały, rozkładany parasol dla kobiet

Wiktionary

  • parasol – przedmiot chroniący przed deszczem, słońcem lub śniegiem
  • Parasolka – miejscowość w województwie łódzkim
  • Parasolka – obraz olejny Francisco Goi
  • parasolka – potoczne określenie lekkiego, łatwo składanego wózka dziecięcego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie wzięłam parasolki i zaskoczył mnie deszcz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparaˈsɔlka, AS: parasolka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parasol, parasolnik, parasolnictwo

 przym. parasolkowy, parasolowy, parasolowaty, parasolniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parasol

Wiktionary


parasolkowaty

podobny do parasolki, przypominający parasolkę lub jej część, charakterystyczny dla parasolki lub jej przeznaczenia


SJP.pl


parasolkowy

przymiotnik od: parasolka; taki, który jest częścią parasolki, przeznaczony na parasolkę, charakterystyczny dla parasolki, jej części lub przeznaczenia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z parasolką, dotyczący parasolki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parasol mos./mrz., parasolka ż.

Wiktionary


parasolnictwo

rzemiosło, którym trudnią się osoby robiące lub naprawiające parasole i parasolki


SJP.pl


parasolniczka

parasolnik


SJP.pl

Patrz:

parasolnik

parasolniczy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z parasolnictwem, dotyczący parasolnictwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parasolnictwo n., parasol mos./mrz.

Wiktionary


parasolnik

osoba zajmująca się robieniem lub naprawianiem parasoli i parasolek; parasolarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przedmiot służący do przechowywania parasoli

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) osoba zajmująca się wyrobem parasoli

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (3.1) mikol. czubajka kania

Wiktionary

  • parasolnik – przyrząd do przechowywania parasoli
  • parasolnik – osoba zajmująca się wyrobem parasoli
  • parasolnik (Diphylleia) – rodzaj roślin z rodziny berberysowatych
  • Parasolnik – pseudonim Czesława Bulczyńskiego, barwnej sopockiej osobowości

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten parasolnik właśnie sam się przewrócił.

 (2.1) Parasolnik jest w tych czasach zawodem wymarłym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parasol mrz., parasolka ż., parasolnictwo n.

 przym. parasolowy, parasolkowy, parasolowaty, parasolniczy

Wiktionary


parasolowaty

podobny do parasola, przypominający parasol lub jego część, charakterystyczny dla parasola bądź jego przeznaczenia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przypominający parasol, mający kształt parasola

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parasolnik mos./mrz., parasol, parasolka, parasoleczka

 przysł. parasolowato

Wiktionary


parasolowy

przymiotnik od: parasol; taki, który jest częścią parasola, przeznaczony na parasole, charakterystyczny dla parasola, jego części lub przeznaczenia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący parasola

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parasol mrz., parasolka ż., parasolnik mos./mrz.

Wiktionary


parasomnia

zaburzenie snu


SJP.pl

Parasomnia – grupa zaburzeń, polegających na występowaniu w trakcie snu lub przy wybudzaniu się nieprawidłowych lub niepożądanych zachowań. Nazwa parasomnia wywodzi się ze zbitki grecko-łacińskiej: para (odbiegający od) i somnus (sen).

Do parasomnii zalicza się somnambulizm, lęki nocne, koszmary senne, bruksizm.

Wikipedia


parasomnie

ogół zaburzeń snu o mniej (np. mówienie przez sen, koszmary nocne) lub bardziej (lunatyzm) zaawansowanym przebiegu wynikającym ze stopnia niedoczynności lub nadczynności części autonomicznego układu nerwowego


SJP.pl

Parasomnia – grupa zaburzeń, polegających na występowaniu w trakcie snu lub przy wybudzaniu się nieprawidłowych lub niepożądanych zachowań. Nazwa parasomnia wywodzi się ze zbitki grecko-łacińskiej: para (odbiegający od) i somnus (sen).

Do parasomnii zalicza się somnambulizm, lęki nocne, koszmary senne, bruksizm.

Wikipedia


parastezja

przejściowy paraliż części ciała lub powierzchni skóry


SJP.pl


parasympatyczny

stanowiący część autonomicznego układu nerwowego działającego zazwyczaj przeciwstawnie w stosunku do układu współczulnego nazywanego na przemian sympatycznym


SJP.pl


parasympatykolityczny

przeznaczony na leczenie schorzeń układu nerwowego przywspółczulnego, używany w leczeniu tych schorzeń albo charakterystyczny dla tych schorzeń


SJP.pl


parasympatykotonia

wzmożona czynność przywspółczulnego układu nerwowego; wagotonia


SJP.pl

Wagotonia (vagus (łac.) błąkający się, chwiejny i tónos (gr.) naprężenie), parasympatykotonia – stan wzmożonego napięcia nerwu błędnego bądź szerzej układu przywspółczulnego, wyrażający się stałym zwiększeniem wpływu napięcia nerwu błędnego na unerwiane narządy człowieka.

Wikipedia


parasympatykotoniczny

odznaczający się przewagą układu nerwowego przywspółczulnego nad układem nerwowym współczulnym


SJP.pl


parasza

fragment Pięcioksięgu odczytywany w synagodze podczas świąt, dni postu, początku nowego miesiąca księżycowego oraz w szabat


SJP.pl

Parasza, Parashat HaShavua z hebrajskiego: פָּרָשַׁת הַשָּׁבוּעַ, inaczej parsza – fragment Pięcioksięgu, czytany w synagodze z okazji świąt, postów i początków nowego miesiąca księżycowego – Rosz Chodesz, a także w każdy poniedziałek, czwartek oraz dwukrotnie w szabat. Rano, w ostatni dzień tygodnia, odczytuje się całą Paraszę przeznaczoną na dany tydzień, zaś po południu i w pozostałe dni czyta się jedynie jej fragmenty.

Wikipedia


paraszybowiec

szybowiec mający nienapędzany wirnik zamiast stałych płatów; wiroszybowiec


SJP.pl


paraszyt

w starożytnym Egipcie: osoba zajmująca się przygotowywaniem zwłok do balsamowania


SJP.pl


parataksa

w językoznawstwie: układ zdań współrzędnie złożonych


SJP.pl

Parataksa (z gr. parataxis „postawienie obok siebie”) – współrzędne połączenie kilku zdań w jedno złożone. Jest charakterystyczna dla języka mówionego, występuje również w języku osób o ubogiej edukacji. Zastosowanie parataksy bądź hipotaksy jest cechą stylistyczną, a nie gramatyczną; nie istnieją treści, które mogą wystąpić jedynie w konstrukcji parataktycznej bądź hipotaktycznej.

Wikipedia


parataktyczny

przymiotnik od: parataksa; typowy, charakterystyczny dla układu zdań współrzędnie złożonych, odnoszący się do takiego układu


SJP.pl


parateatralny

mający charakter podobny do widowiska, przedstawienia teatralnego, bardzo zbliżony do takiego widowiska


SJP.pl


parateliczny

stan parateliczny - jeden ze stanów będących źródłem wzorców motywacji w teorii odwracania kierunku Michaela Aptera


SJP.pl


parathormon

hormon odpowiadający za regulację hormonalną gospodarki wapniowo-fosforanowej w organizmie; parahormon, paratyreoidyna


SJP.pl

Parathormon, PTH (od ang. parathyroid hormone) – hormon polipeptydowy składający się z 84 aminokwasów, który odpowiada za regulację hormonalną gospodarki wapniowo-fosforanowej w organizmie. Masa cząsteczkowa parathormonu wynosi 9,4 kDa.

Wikipedia


paratus

niewielki walcowaty pojemnik, wykorzystywany niegdyś do przechowywania wysterylizowanych strzykawek i igieł lekarskich


SJP.pl


paratyfoidalny

mogący wywołać paratyfus, stwarzający zagrożenie zachorowania na paratyfus


SJP.pl


paratyfus

ostra, bakteryjna choroba zakaźna wywołana przez jedną z trzech rodzajów pałeczki salmonelli; paradur; dur rzekomy


SJP.pl

Dur rzekomy – choroba, która przebiega podobnie jak dur brzuszny, ale łagodniej, a powikłania występują bardzo rzadko. Wywoływana jest przez bakterie Salmonella Paratyphi. Rozpoznanie opiera się na badaniach serologicznych i bakteriologicznych. Leczenie i postępowanie jest takie samo jak w przypadku duru brzusznego.

Wikipedia


paratyfusowy

przymiotnik od: paratyfus; odnoszący się do ostrej, bakteryjnej choroby zakaźnej wywołanej przez jedną z trzech rodzajów pałeczki salmonelli, typowy, charakterystyczny dla tej choroby


SJP.pl


paratymia

brak związku między uczuciami a ich ekspresją


SJP.pl


paratyp

okaz określonego gatunku roślin lub zwierząt, uznany przez badacza opisującego po raz pierwszy dany gatunek za okaz nietypowy


SJP.pl

Paratyp – typ nomenklatoryczny, okaz wykorzystywany przez autora przy opisie nowego gatunku, niebędący holotypem. Paratypy pozwalają lepiej wyrazić sposób pojmowania nowego gatunku przez jego autora.

Wikipedia


paratyreoidyna

hormon odpowiadający za regulację hormonalną gospodarki wapniowo-fosforanowej w organizmie; parathormon, parahormon


SJP.pl

Parathormon, PTH (od ang. parathyroid hormone) – hormon polipeptydowy składający się z 84 aminokwasów, który odpowiada za regulację hormonalną gospodarki wapniowo-fosforanowej w organizmie. Masa cząsteczkowa parathormonu wynosi 9,4 kDa.

Wikipedia


parawan

1. przenośna, niewysoka, składana ścianka do zasłaniania czegoś lub oddzielania części pomieszczenia od reszty;
2. rzecz lub ciąg rzeczy zasłaniających coś;
3. osoba, rzecz lub zasada, którą ktoś posługuje się w celu ukrycia prawdy, rzeczywistych powodów działań;
4. trał ochronny zabezpieczający płynący okręt przed minami kontaktowymi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rozstawialna segmentowa ścianka wydzielająca część pomieszczenia;

 (1.2) przen. osoba, rzecz lub zasada, którą się ktoś posługuje dla zachowania pozorów w celu ukrycia swoich rzeczywistych interesów, spraw

Wiktionary

  • parawan – mebel, rodzaj przenośnej ścianki
    • parawan koromandelski
    • parawan plażowy
  • parawan – trał morski

Wikipedia

Synonimy:

 (1.2) kamuflaż

Wiktionary


parawanik

mały parawan


SJP.pl


parawaning

ogradzanie się parawanem na plaży


SJP.pl

Parawan plażowy (dawniej także wiatrochron) – rodzaj parawanu używanego na plaży do ochrony przed wiatrem, ale także odgrodzenia się od innych plażowiczów.

Wikipedia


parawanowy

przymiotnik od: parawan; taki, którego część stanowi parawan, związany z parawanem, jego częścią lub konkretnym przeznaczeniem


SJP.pl


parawanoza

ustawianie licznych parawanów na plażach


SJP.pl


parawodór

jedna z odmian wodoru cząsteczkowego, w którym kierunki obrotu dwóch protonów są do siebie przeciwne


SJP.pl

Wodór (H, łac. hydrogenium) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 1, niemetal z bloku s układu okresowego. Wodór jest najczęściej występującym pierwiastkiem chemicznym we Wszechświecie i jednym z najczęściej spotykanych pierwiastków na Ziemi. Ma najmniejszą masę atomową, wynoszącą 1,00794 u. Najczęściej występującym izotopem wodoru jest prot (1
H
), którego atom ma najprostszą możliwą budowę – składa się z jednego protonu i jednego elektronu.

Wikipedia


parazaurolof

rodzaj dinozaura kaczodziobego z rodziny hadrozaurów


SJP.pl

Parazaurolof (Parasaurolophus, co znaczy "prawie zaurolof") – rodzaj dinozaura kaczodziobego, żyjącego w Ameryce Północnej w epoce kredy późnej około 76,5–73 milionów lat temu. Żywił się roślinami, poruszał się na dwóch oraz czterech łapach. Wyróżnia się 3 gatunki: typowy P. walkeri, P. tubicen i krótkogrzebieniasty P. cyrtocristatus. Szczątki znajdywano w kanadyjskiej Albercie oraz amerykańskich Nowym Meksyku i Utah. Pierwszego opisu rodzaju dokonał w 1922 William Parks dzięki czaszce i niekompletnemu szkieletowi z Alberty. Parazaurolof należy do rzadszych hadrozaurów, znany jest jedynie z nielicznych okazów zachowanych w dobrym stanie.

Wikipedia


parazonium

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hist. ozdobny sztylet z czasów starożytnego Rzymu noszony do celów reprezentacyjnych i ceremonialnych, reprezentujący status społeczny właściciela;

Wiktionary

Parazonium (z gr. παραζώνιον od παραζώνη – pas) – rodzaj ozdobnego sztyletu rzymskiego służącego głównie celom reprezentacyjnym i ceremonialnym.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) sztylet

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|parazonium. < etym|gr|παραζώνιον. < etym|gr|παραζώνη. → pas, talia

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) parazonium

* francuski: (1.1) parazonium m.

* hiszpański: (1.1) parazonio

* łaciński: (1.1) parazonium n.

* niemiecki: (1.1) Parazonium m.

* rosyjski: (1.1) паразониум n.

* ukraiński: (1.1) паразоніум n.

* włoski: (1.1) parazonio m.

źródła.

== parazonium (język angielski.) ==

thumb|parazonium (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) hist. parazonium

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) sztylet

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|parazonium. < etym|gr|παραζώνιον. < etym|gr|παραζώνη. → pas, talia

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) parazonium

* francuski: (1.1) parazonium m.

* hiszpański: (1.1) parazonio

* łaciński: (1.1) parazonium n.

* niemiecki: (1.1) Parazonium m.

* rosyjski: (1.1) паразониум n.

* ukraiński: (1.1) паразоніум n.

* włoski: (1.1) parazonio m.

źródła.

== parazonium (język angielski.) ==

thumb|parazonium (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) hist. parazonium

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


parazuch

przedstawiciel wymarłego podrzędu wczesnych gadów naczelnych o budowie przypominającej krokodyle; fitozaur


SJP.pl


parazuchy

wymarły podrząd wczesnych gadów naczelnych o budowie przypominającej krokodyle; fitozaury


SJP.pl


parazwarty

przestrzeń parazwarta - przestrzeń Hausdorffa o tej własności, że w każde jej pokrycie otwarte można wpisać pokrycie lokalnie skończone


SJP.pl


parazyt

dawniej: pasożyt (organizm roślinny lub zwierzęcy żyjący wewnątrz lub na zewnątrz organizmu - jego kosztem)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) daw. organizm żyjący cudzym kosztem

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) daw. człowiek żyjący z cudzej pracy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈrazɨt, AS: parazyt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parazytyzm m., parazyta m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pasożyt

 (2.1) parazyta, pasożyt, naciągacz

Wiktionary


parazytofauna

ogół zwierząt pasożytniczych występujących na danym obszarze, zazwyczaj będącym wnętrzem organizmu innych zwierząt


SJP.pl


parazytolog

naukowiec, specjalista zajmujący się badaniem organizmów prowadzących pasożytniczy tryb życia oraz opisywaniem zjawisk pasożytnictwa w przyrodzie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) specjalista w dziedzinie parazytologii

Wiktionary

Parazytologia (stgr. παράσιτος parásitos „współbiesiadnik, pieczeniarz” oraz λόγος lógos „nauka”) – nauka zajmująca się badaniem pasożytów i pasożytnictwa w przyrodzie.

Biorąc pod uwagę umiejscowienie pasożyta w systematyce, dzieli się ją na poddziały, np.:

  • helmintologię (nauka o robakach);
  • trematodologię (nauka o przywrach);
  • inne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Była w owym czasie jedynym parazytologiem w polskich ogrodach zoologicznych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parazytologia ż.

 przym. parazytologiczny

Wiktionary


parazytologia

nauka zajmująca się organizmami prowadzącymi pasożytniczy tryb życia oraz zjawiskiem pasożytnictwa w przyrodzie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. dział biologii zajmujący się pasożytami;

Wiktionary

Parazytologia (stgr. παράσιτος parásitos „współbiesiadnik, pieczeniarz” oraz λόγος lógos „nauka”) – nauka zajmująca się badaniem pasożytów i pasożytnictwa w przyrodzie.

Biorąc pod uwagę umiejscowienie pasożyta w systematyce, dzieli się ją na poddziały, np.:

  • helmintologię (nauka o robakach);
  • trematodologię (nauka o przywrach);
  • inne.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌparazɨtɔˈlɔɟja, AS: parazytoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parazytolog m.

 przym. parazytologiczny

Wiktionary


parazytologiczny

przymiotnik od: parazytologia; odnoszący się do nauki badającej organizmy prowadzące pasożytniczy tryb życia oraz zjawiska pasożytnictwa w przyrodzie, związany z tą nauką


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący parazytologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parazytologia ż., parazytolog m.

Wiktionary


parazytolożka

parazytolog


SJP.pl

Patrz:

parazytolog

parazytoza

schorzenie ludzi i zwierząt wywołane przez pasożyty zwierzęce, głównie pierwotniaki, płazińce i nicienie; choroba pasożytnicza (inwazyjna)


SJP.pl


parazytozy

schorzenie ludzi i zwierząt wywołane przez pasożyty zwierzęce, głównie pierwotniaki, płazińce i nicienie; choroba pasożytnicza (inwazyjna)


SJP.pl


parazytyzm

bytowanie pasożyta w organizmie swego żywiciela, polegające na wykorzystywaniu organizmu żywicielskiego jako środowiska życia i źródło zdobywania pokarmu; pasożytnictwo


SJP.pl

Pasożytnictwo, parazytyzm – forma antagonistycznego współżycia dwóch organizmów, z których jeden czerpie korzyści ze współżycia, a drugi ponosi szkody. Termin ten stosowany jest w biologii – w odniesieniu do dwóch organizmów różnych gatunków – oraz w socjologii, gdzie pasożytnictwem nazywany jest próżniaczy tryb życia osoby zdolnej do pracy. Zbliżonymi do pasożytnictwa formami – spotykanymi w biologii rozwoju – są szczególne taktyki rozrodcze prowadzone przez parazytoidy, pasożyty lęgowe oraz niektóre gatunki tzw. pasożytów płciowych (np. matronicowate).

Wikipedia


parałupek

łupek krystaliczny powstały w wyniku procesu przeobrażania się skały osadowej


SJP.pl


parcela

wyodrębniony kawałek gruntu w celach rolniczych lub pod zabudowę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) działka gruntu utworzona poprzez wydzielenie jej z większego obszaru

Wiktionary

  • Parcela – działka ewidencyjna (działka gruntu), wydzielona z większego obszaru, przeznaczona pod zabudowę lub użytkowana w inny sposób

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. rozparcelowanie n., parcelowanie n., parcelacja, parcelant

 czas. parcelować, rozparcelować

Wiktionary


parcelacja

ustalony podział gruntu na mniejsze części, parcele


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) podział gruntu w celu jego sprzedaży lub nadania komuś;

Wiktionary

Parcelacja – dokonanie podziału większych posiadłości ziemskich (latyfundium, folwark, wspólnota gminna) na mniejsze działki (parcele) i oddanie ich w użytkowanie indywidualnym gospodarstwom w drodze sprzedaży; także unormowany ustawą podział większych gospodarstw rolnych poprzez sprzedaż bądź nadanie.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpart͡sɛˈlat͡sʲja, AS: parcelacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parcela ż., parcelka ż., parcelant m., parcelówka ż., parcelowanie n., rozparcelowywanie n., rozparcelowanie n.

 czas. parcelować ndk., rozparcelowywać ndk., rozparcelować dk.

 przym. parcelowy, parcelancki

Wiktionary


parcelacyjny

związany z parcelacją


SJP.pl


parcelancki

parcelant


SJP.pl

Patrz:

parcelant

parcelant

1. nabywca parceli;
2. osoba dzieląca grunt na parcele


SJP.pl


parcelantka

1. kobieta będąca nabywczynią parceli;
2. kobieta dokonująca parcelacji, dzieląca grunt na parcele


SJP.pl


parcelka

parcela zajmująca niewielką powierzchnię


SJP.pl


parcelować

dzielić grunt na mniejsze części, parcele


SJP.pl


parcelowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dzielenie ziemi, lasu na mniejsze działki, tzw. parcele

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rozparcelowywanie n., rozparcelowanie n., parcela ż., parcelka ż., parcelacja ż., parcelant m., parcelówka ż.

 czas. parcelować ndk., rozparcelowywać ndk., rozparcelować dk.

 przym. parcelowy, parcelancki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozparcelowywanie

Wiktionary


parcelowy

przymiotnik od: parcela; podzielony na parcele, znajdujący się w obrębie jakiejś parceli, odnoszący się do jakiejś parceli


SJP.pl


parch

1. grzybicza choroba skóry;
2. żółtawy strup wywołany tą chorobą;
3. grzybicza choroba roślin, objawiająca się plamami i naroślami;
4. plama lub narośl wywołana tą chorobą;
5. warstwa czegoś niechcianego na jakiejś powierzchni;
6. potocznie: stary, zużyty samochód; grat;
7. pogardliwie: Żyd; gudłaj, pejsowaty, Żydzisko, Mosiek (mosiek)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. grzybicza choroba owłosionej skóry głowy;

 (1.2) biol. grzybicza choroba roślin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) przest. obraź. Żyd, żyd

Wiktionary

  • parch (grzybica woszczynowa) – grzybica głowy
  • parch – grupa chorób roślin

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1) strupień, grzybica

 (2.1) łapserdak

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

 (1.2) parch jabłoni

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. parszywiec mos., parszywość ż.

 czas. parszywieć ndk., sparszywieć dk.

 przym. parchaty, parszywy

 przysł. parszywie

frazeologia.

etymologia.

 etym|prasł|*pr̥chъ.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) dermatophytosis; (1.2) scab; (2.1) kike

* francuski: (1.1) teigne ż.

* hiszpański: (1.1) tiña ż.

* nowogrecki: (1.1) ψώρα ż.

źródła.

== parch (język angielski.) ==

wymowa. audioUS|En-us-parch.ogg.

znaczenia.

czasownik

 (1.1) spiekać, wysuszać

 (1.2) prażyć

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: parx, AS: parχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parszywiec mos., parszywość ż.

 czas. parszywieć ndk., sparszywieć dk.

 przym. parchaty, parszywy

 przysł. parszywie

Wiktionary

Synonimy:

 (1) strupień, grzybica

 (2.1) łapserdak

Wiktionary


parchaty

parchowaty;
1. taki, którego skóra jest pokryta żółtawymi strupami; parszywy;
2. pokryty w części naroślami i plamami; parszywy;
3. nieprzyjemny, oceniany negatywnie; parszywy;
4. nędzny, podły, lichy; parszywy;
5. pogardliwie: żydowski


SJP.pl


parchimowicz

nazwisko


SJP.pl


parchowaty

parchaty;
1. taki, którego skóra jest pokryta żółtawymi strupami; parszywy;
2. pokryty w części naroślami i plamami; parszywy;
3. nieprzyjemny, oceniany negatywnie; parszywy;
4. nędzny, podły, lichy; parszywy;
5. pogardliwie: żydowski


SJP.pl


parchowo

1. wieś w Polsce;
2. osada leśna w Polsce


SJP.pl

Parchowo, dodatkowa nazwa w języku kaszubskim Parchòwò (niem. Parchau) – wieś w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Parchowo.

Duża kaszubska wieś, na zachodnim skraju Pojezierza Kaszubskiego, o charakterze letniskowym, jest siedzibą sołectwa Parchowo w którego skład wchodzą również Frydrychowo, Karłowo, Parchowski Bór, Parchowski Młyn, Wiślany i Zielony Dwór.
Miejscowość jest siedzibą gminy Parchowo i leży przy trasie drogi wojewódzkiej nr 228 (Kartuzy-Klukowa Huta-Sulęczyno-Bytów), znajdują się tu również placówka Ochotniczej Straży Pożarnej i liczne kwatery agroturystyczne.

Wikipedia


parchowski

przymiotnik od: Parchowo


SJP.pl


parciak

1. płótno zgrzebne, siermięga;
2. ubranie, zwłaszcza spódnica z takiego płótna;
3. dawne określenie człowieka chodzącego w parciaku;
4. rodzaj złotej monety z czasów średniowiecznych lub nowożytnych


SJP.pl


parcianka

ubiór noszony przez ludność białoruską i ukraińską, podobny do grubego żupana z lekkimi fałdami z tyłu


SJP.pl


parcianki

ubiór noszony przez ludność białoruską i ukraińską, podobny do grubego żupana z lekkimi fałdami z tyłu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. odzież. spodnie z parcianego płótna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ospale snuły się po zagrodach dziewki do obór zdążające ze skopcami; chłopi w parciankach łazili koło stajen, na ziąb listopadowy nie bacząc.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. parciany

 rzecz. part mrz., parcianka ż.

Wiktionary


parciany

zrobiony z partu; zgrzebny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zrobiony z partu, z grubego płótna konopnego lub lnianego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. part mrz., parcianki ż.

Wiktionary


parcie

nacisk, napór mający w różnych przypadkach różne przyczyny, które mogą być skurczem mięśni lub wynikiem działania na jakieś ciało siły


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|przeć.

 (1.2) med. fizj. uczucie wewnętrznego nacisku na organy, zwykle związane z oddawaniem moczu i stolca

 (1.3) fiz. siła oddziałująca na powierzchnię zanurzonego ciała;

Wiktionary

Parcie hydrostatyczne, napór hydrostatyczny – siła nacisku, jaką płyn wywiera na daną powierzchnię. Siła ta jest normalna do tej powierzchni.

Parcie hydrostatyczne jest związane z ciśnieniem wzorem

d{\vec {P}}=pd{\vec {S}}

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W mgnieniu oka zepchnięto rajtarów na płot, który zwalił się z trzaskiem pod parciem zadów końskich […]

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈparʲt͡ɕɛ, AS: parʹće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. opora ż., zapora ż., podparcie, oparcie, zaparcie, poparcie, wyparcie

 czas. przeć

Wiktionary


parcieć

rozpadać, rozlatywać się, niszczeć ze starości


SJP.pl


parcjalność

wynik podzielenia czegoś na części, odłączenia czegoś od całości; cząstkowość


SJP.pl


parcjalny

książkowo: nieobejmujący całości, związany tylko z częścią; cząstkowy, częściowy, niecałkowity, niezupełny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) cząstkowy

 (1.2) daw. stronniczy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: parˈt͡sʲjalnɨ, AS: parcʹi ̯alny

Wiktionary


parcours

[czytaj: parKUR] teren jeździeckiego konkursu skoków przez przeszkody; parkur


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jeźdz. plac z przeszkodami, na którym trenuje się konie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parkur

Wiktionary


parczek

mały park


SJP.pl


parczelina

drzewo lub krzew z rodziny rutowatych, występujące w Ameryce Północnej i Meksyku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Ptelea|ref=tak., rodzaj drzew i krzewów z rodziny rutowatych;

Wiktionary

Parczelina (Ptelea L.) – rodzaj roślin z rodziny rutowatych. Obejmuje we współczesnych ujęciach trzy gatunki, ale w przeszłości wyróżniano ich w obrębie rodzaju 11 do ponad 60 (przyczyną była duża zmienność gatunku parczelina trójlistkowa P. trifoliata). Rośliny te występują we wschodniej Kanadzie, w Stanach Zjednoczonych (z wyjątkiem północno-zachodniej ich części) oraz w północnym i środkowym Meksyku. Rosną w lasach i kanionach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W krajach klimatu umiarkowanego parczelina sadzona jest jako krzew ozdobny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpart͡ʃɛˈlʲĩna, AS: parčelʹĩna

Wiktionary


parczew

miasto w Polsce


SJP.pl

Parczew – miasto położone na obszarze Równiny Parczewskiej, w województwie lubelskim, w powiecie parczewskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Parczew. Według danych GUS z 31 grudnia 2022 r. Parczew liczył 10 298 mieszkańców.

Historycznie Parczew położony jest na skraju Małopolski, początkowo należał do ziemi sandomierskiej, a następnie do ziemi lubelskiej. Alternatywnie używano nazwy Parczów.

Wikipedia


parczewianin

mieszkaniec Parczewa


SJP.pl


parczewianka

mieszkanka Parczewa


SJP.pl


parczewski

przymiotnik od: Parczew


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Parczewem, dotyczący Parczewa

Wiktionary

  • Alfons Parczewski – prawnik i działacz polityczny
  • Erazm Parczewski – działacz społeczno-narodowy
  • Michał Janusz Parczewski – archeolog, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego
  • Konstanty Parczewski – powstaniec listopadowy
  • Władysław Parczewski – klimatolog i meteorolog
  • powiat parczewski – powiat w województwie lubelskim

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Parczew mrz., parczewianin m., parczewianka ż.

Wiktionary


parczów

Parczów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Białaczów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela w Białaczowie.

Wikipedia


parda

osłanianie kobiet muzułmańskich przed oczami obcych


SJP.pl

Parda – (hindi, dosł. zasłona, welon) – praktyka, której celem jest zasłanianie kobiet przed obcymi. Funkcje zasłony mogą pełnić ubiory, ale też wysokie ogrodzenia, kotary wewnątrz domu. Praktyka ta, została zapoczątkowana w Indiach przez muzułmanów, później przyjęta przez różne grupy hinduskie.

Wikipedia


pardela

nazwisko


SJP.pl


pardon

dawniej: przebaczenie, darowanie winy; na wojnie: darowanie życia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. przebaczenie, darowanie

wykrzyknik

 (2.1) pot. przepraszam

Wiktionary

pardon – niemieckie czasopismo satyryczne. Ukazywało się po raz pierwszy w latach 1962–1982 (jako miesięcznik); ponownie na rynku od kwietnia 2004. Aktualnie ukazuje się jako dwumiesięcznik, publikowany przez wydawnictwo Rübe Verlag.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Krzyczy Moskal: — Pardon wołaj! / To ciebie ocalę! — / A Sowiński pierś mu przebił! / — Ot pardon, Moskale!

 (1.1) Kapitan Ryków wcale nie prosił pardonu; / Zebrawszy koło siebie pół batalionu, / Krzyknął: za broń!

 (2.1) Pardon! Zaraz to pozbieram.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pardonować ndk.

 rzecz. pardonowanie n.

 przysł. bez pardonu

Wiktionary


pardonować

dawniej:
1. przebaczać, darować winy, ułaskawiać;
2. darować komuś życie, nie zabijać, oszczędzać;
3. potocznie: przepraszać, żałować za coś, usprawiedliwiać, tłumaczyć się;
4. pardonować się - prosić o pardon, poddawać się


SJP.pl


pardubice

miasto w Czechach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Czechach;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌparduˈbʲit͡sɛ, AS: pardubʹice

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pardubiczanin mos., pardubiczanka ż.

 przym. pardubicki

Wiktionary


pardubicki

przymiotnik od: Pardubice


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z miastem Pardubice, dotyczący miasta Pardubice

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pardubice nmos., pardubiczanin mos., pardubiczanka ż.

 przym. hradubicki

Wiktionary


pardubiczanin

mieszkaniec Pardubic


SJP.pl


pardubiczanka

mieszkanka Pardubic


SJP.pl


parduna

lina biegnąca od szczytu stengi lub bramstengi do burt statku z tyłu za wantami; paduna


SJP.pl


pardwa

łowny ptak roślinożerny z rodziny głuszców, charakteryzujący się krótkimi skrzydłami i nogami oraz solidnym mocnym dziobem, zamieszkujący mszary i tundry północnej Europy, Azji i Ameryki, w Polsce chroniony


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. ptak z jednego z gatunków rodzaju nazwa systematyczna|Lagopus|ref=tak.;

Wiktionary

Pardwa mszarna, pardwa (Lagopus lagopus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Szkocji pardwy zamieszkują wrzosowiska.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpardva, AS: pardva

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pardwię n.

 przym. pardwi

Wiktionary


pardwi

przymiotnik

 (1.1) dotyczący, odnoszący się do pardwy (o ptaku)

 (1.2) charakterystyczny dla pardwy, mający cechy pardwy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pardwa ż., pardwię n.

Wiktionary


pardwię

młode pardwy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ornit. pisklę pardwy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W gnieździe czekały na matkę trzy pardwięta.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pardwa ż.

 przym. pardwi

Wiktionary


parę

liczebnik nieokreślony odpowiadający liczbie od dwóch do dziewięciu; kilka


SJP.pl

liczebnik nieokreślony

 (1.1) kilka; niewielka liczba czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mam jeszcze parę ciekawych filmów płaszcza i szpady.

 (1.1) Obawiam się, że te parę groszy, które mam przy sobie, nie wystarczy na bilet.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈparɛ, AS: pare

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kilka

Wiktionary


parechesis

w literaturoznawstwie:
1. figura stylistyczna, odmiana paronomazji polegająca na zestawieniu słów różniących się jedną głoską lub przestawionym porządkiem sylab, np. ani brzask, ani blask;
2. zestawienie wyrazów, z których pierwszy kończy się tą samą sylabą, jaką zaczyna się wyraz następny, np. skrzywdzona natura raka


SJP.pl


pareczka

zdrobnienie od: parka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: para, parka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈrɛt͡ʃka, AS: parečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. para, parka

Wiktionary


parecznik

przedstawiciel drapieżnych stawonogów z gromady wijów, występujący w ok. 2800 gatunkach, m.in. skolopendra, drewniak, przetarcznik


SJP.pl


parędziesiąt

liczebnik oznaczający w sposób przybliżony liczbę w przedziale od 20 do 99; kilkadziesiąt, ileśdziesiąt


SJP.pl


pareidolia

zjawisko postrzegania znanego obrazu, wizerunku (np. twarzy, oczu) w przypadkowym układzie kształtów i elementów graficznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. błąd poznawczy polegający na dopatrywaniu się znanych kształtów w przypadkowych szczegółach;

Wiktionary

Pareidolia – zjawisko dopatrywania się znanych kształtów w przypadkowych szczegółach, czemu towarzyszy poczucie nierzeczywistego charakteru owych spostrzeżeń (co odróżnia je od iluzji), przeważnie pojawiające się przy pełnej świadomości.

Znanymi przykładami pareidolii są: dopatrywanie się przez wiele osób wizerunku diabła we włosach królowej Elżbiety II na portrecie znajdującym się na kanadyjskich banknotach z 1954 roku oraz na kilku zdjęciach przedstawiających dym wydobywający się z płonącego budynku World Trade Center, a także dostrzeganie rzeźby twarzy w fotografii jednego z wypiętrzeń o rozmiarze 1,5 × 3 km na Marsie.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) błąd poznawczy, objawienie, nadinterpretacja

hiponimy.

 (1.1) apofenia, mimetolit

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. pareidoliczny

 przysł. pareidolicznie

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|gr|παρα-|εἴδωλον.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) pareidolia

* baskijski: (1.1) pareidolia

* czeski: (1.1) pareidolie ż.

* estoński: (1.1) pareidoolia

* fiński: (1.1) pareidolia

* francuski: (1.1) paréidolie ż.

* hebrajski: (1.1) פראידוליה ż.

* hiszpański: (1.1) pareidolia ż.

* kataloński: (1.1) pareidolia ż.

* macedoński: (1.1) пареидолија ż.

* niemiecki: (1.1) Pareidolie ż.

* nowogrecki: (1.1) παρειδωλία ż.

* portugalski: (1.1) pareidolia ż.

* rosyjski: (1.1) парейдолия ż.

* rumuński: (1.1) pareidolie ż.

* turecki: (1.1) pareidolia

* ukraiński: (1.1) парейдолія ż.

* węgierski: (1.1) pareidolia

* włoski: (1.1) pareidolia ż.

źródła.

== pareidolia (język angielski.) ==

wymowa.

 audioUS|En-us-pareidolia.ogg.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) psych. pareidolia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pareidoliczny

 przysł. pareidolicznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) błąd poznawczy, objawienie, nadinterpretacja

hiponimy.

 (1.1) apofenia, mimetolit

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. pareidoliczny

 przysł. pareidolicznie

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|gr|παρα-|εἴδωλον.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) pareidolia

* baskijski: (1.1) pareidolia

* czeski: (1.1) pareidolie ż.

* estoński: (1.1) pareidoolia

* fiński: (1.1) pareidolia

* francuski: (1.1) paréidolie ż.

* hebrajski: (1.1) פראידוליה ż.

* hiszpański: (1.1) pareidolia ż.

* kataloński: (1.1) pareidolia ż.

* macedoński: (1.1) пареидолија ż.

* niemiecki: (1.1) Pareidolie ż.

* nowogrecki: (1.1) παρειδωλία ż.

* portugalski: (1.1) pareidolia ż.

* rosyjski: (1.1) парейдолия ż.

* rumuński: (1.1) pareidolie ż.

* turecki: (1.1) pareidolia

* ukraiński: (1.1) парейдолія ż.

* węgierski: (1.1) pareidolia

* włoski: (1.1) pareidolia ż.

źródła.

== pareidolia (język angielski.) ==

wymowa.

 audioUS|En-us-pareidolia.ogg.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) psych. pareidolia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pareidoliczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pareidolią, dotyczący pereidolii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pareidolia ż.

Wiktionary


parejazaur

niewielki gad kopalny, którego głównym pożywieniem były paprotniki i niskie krzewy


SJP.pl

Wikipedia


parękroć

parę, kilka razy


SJP.pl


paremia

dawniej: przysłowie, sentencja, maksyma


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. przysłowie, sentencja

Wiktionary

Paremia (stgr. παροιμία paroimía) – jednostka językowa o pochodzeniu ludowym, wyrażająca mądrość lub doświadczenie ludowe.

Niekiedy paremie są utożsamiane z przysłowiami. W szerokim ujęciu do paremii zalicza się różne twory literacko-językowe (przysłowia, porzekadła, zagadki, przepowiednie pogodowe i skrzydlate słowa). W literaturze hiszpańskiej zaproponowano podział na paremie znanego pochodzenia, właściwe dla „wysokiej” sfery użycia języka (proverbium, aforyzm) oraz paremie anonimowe, o charakterze ludowym i „niskim” (w tym przysłowia, zwroty przysłowiowe i welleryzmy). Część badaczy zalicza paremie do frazeologizmów i włącza je w zakres badawczy frazeologii, inni natomiast podkreślają ich odrębny charakter jako gotowych tekstów, przybierających postać cytatów.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) paremia prawnicza • paremia rzymska • paremia łacińska

synonimy.

 (1.1) przysłowie, sentencja

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. paremiografia, paremiograf, paremiologia, paremiolog

 przym. paremiczny, paremiograficzny, paremiologiczny

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|παροιμία. (paroimía) → przysłowie

uwagi.

tłumaczenia.

* galicyjski: (1.1) paremia ż.

* hiszpański: (1.1) paremia ż.

* nowogrecki: (1.1) παροιμία ż.

* włoski: (1.1) paremia ż.

źródła.

== paremia (język hiszpański.) ==

wymowa. IPA3|pa.ˈɾe.mja.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) paremia

odmiana.

 (1.1) lm. paremias

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈrɛ̃mʲja, AS: parmʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paremiografia, paremiograf, paremiologia, paremiolog

 przym. paremiczny, paremiograficzny, paremiologiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przysłowie, sentencja

Wiktionary


paremiograf

specjalista zajmujący się gromadzeniem i opracowywaniem paremii (przysłów, porzekadeł, maksym itp.); paremiolog


SJP.pl


paremiografia

nauka zajmująca się gromadzeniem i opracowywaniem paremii (przysłów, porzekadeł, maksym itp.); paremiologia


SJP.pl

Paremiologia – dyscyplina zajmująca się badaniem paremii. Pod względem obszaru zainteresowań paremiologia pokrywa się częściowo z frazeologią, ale w odróżnieniu od niej bada również swoiste właściwości folklorowe i literackie paremii (np. ich specyfikę gatunkową).

Paremiografia – dział leksykografii zajmujący się gromadzeniem i opracowywaniem paremii.

Językiem polskim zajmuje się paremiologia polska, badająca przysłowia polskie.

Wikipedia


paremiograficzny

przymiotnik od: paremiografia; odnoszący się do działu leksykografii zajmującego się zbieraniem przysłów, ich wyjaśnianiem, szukaniem genezy i głębszym opracowywaniem, związany z tym działem; paremiologiczny


SJP.pl


paremiolog

specjalista zajmujący się gromadzeniem i opracowywaniem paremii (przysłów, porzekadeł, maksym itp.); paremiograf


SJP.pl


paremiologia

nauka zajmująca się badaniem paremii (przysłów, porzekadeł, maksym itp.); paremiografia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. liter. nauka o przysłowiach zajmująca się ich pochodzeniem, znaczeniem oraz porównywaniem ich wersji w różnych językach;

Wiktionary

Paremiologia – dyscyplina zajmująca się badaniem paremii. Pod względem obszaru zainteresowań paremiologia pokrywa się częściowo z frazeologią, ale w odróżnieniu od niej bada również swoiste właściwości folklorowe i literackie paremii (np. ich specyfikę gatunkową).

Paremiografia – dział leksykografii zajmujący się gromadzeniem i opracowywaniem paremii.

Językiem polskim zajmuje się paremiologia polska, badająca przysłowia polskie.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) przysłowioznawstwo

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. paremia ż., paremiolog mos.

 przym. paremiologiczny

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|παροιμία. (paroimía) → przysłowie + etymn|polski|-logia.

uwagi. por. paremiografia

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) paremiology

* baskijski: (1.1) paremiologia

* francuski: (1.1) parémiologie ż.

* galicyjski: (1.1) paremioloxía ż.

* hiszpański: (1.1) paremiología ż.

* niemiecki: (1.1) Sprichwortforschung ż., Parömiologie ż.

* nowogrecki: (1.1) παροιμιολογία ż.

* portugalski: (1.1) paremiologia ż.

* słowacki: (1.1) paremiológia ż.

* włoski: (1.1) paremiologia ż.

źródła.

== paremiologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) paremiologia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparɛ̃mʲjɔˈlɔɟja, AS: parẽmʹi ̯oloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paremia ż., paremiolog mos.

 przym. paremiologiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przysłowioznawstwo

Wiktionary


paremiologiczny

przymiotnik od: paremiografia; odnoszący się do działu leksykografii zajmującego się zbieraniem przysłów, ich wyjaśnianiem, szukaniem genezy i głębszym opracowywaniem, związany z tym działem; paremiograficzny


SJP.pl


paręnaście

liczebnik określający liczbę większą od dziesięciu a mniejszą od dwudziestu; kilkanaście


SJP.pl

liczebnik nieokreślony

 (1.1) oznaczenie w sposób nieokreślony liczby od jedenastu do dziewiętnastu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na spotkaniu było paręnaście osób.

Wiktionary


parenchyma

1. jeden z rodzajów tkanek stałych występujących u roślin, złożony z żywych komórek, w których dokonują się zasadnicze procesy biologiczne; tkanka parenchymatyczna, miękisz;
2. komórki różnokształtne wypełniające przestrzeń między powłoką ciała a narządami u niektórych grup zwierząt


SJP.pl

Parenchyma może oznaczać:

  • w botanice: miękisz roślin,
  • w zoologii: Pierwotna tkanka łączna, zespół luźno połączonych komórek różnego pochodzenia i o różnych funkcjach, wypełniająca wnętrze ciała organizmów acelomatycznych. Do komórek parenchymy zaliczane są, m.in.: neoblasty, komórki żerne, komórki gruczołowe, cytony neodermy lub perykariony komórek nabłonkowych. Różnokształtne komórki połączone wypustkami, gromadzą i rozprowadzają u płazińców substancje odżywcze. Uczestniczą w wydalaniu protonefrydialnym.

Wikipedia


parenchymatyczny

przymiotnik od: parenchyma; odnoszący się do jednego z rodzajów tkanek stałych występujących u roślin lub związany z grupą komórek wypełniających przestrzeń między powłoką ciała a narządami u niektórych grup zwierząt


SJP.pl


parenchymula

jedno ze stadiów rozwoju gąbki niewapiennej, w czasie którego gąbka ta w postaci larwalnej porusza się w wodzie dzięki ruchom wici aż opadnie na dno i przekształci się w formę dorosłą


SJP.pl

Wikipedia


parenetyczny

przymiotnik od parenetyka; pouczający, zachęcający , charakterystyczny dla literatury, której zadaniem jest pouczanie i prezentowanie jakichś postaw, wzorców


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający charakter moralizatorski, rozpowszechniający wzorce osobowe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pareneza ż.

 przysł. parenetycznie

Wiktionary


parenetyka

literatura pouczająca, przedstawiająca jakieś postawy i czasami zachęcająca do przyjmowania tych postaw; literatura parenetyczna


SJP.pl

Literatura parenetyczna (pareneza – pouczenie) – utwory piśmiennicze kształtujące i propagujące wzory postępowania związane z odgrywaniem określonych ról społecznych. Jedną z cech parenetyki jest właściwy jej normatywizm, który wyłonił określone wzory osobowe i sformułował modele idealnych postaci o ścisłym usytuowaniu społecznym, konkretne zaś zalecenia właściwego postępowania zawierały jednocześnie i utrwalały swoistą hierarchię wartości przypisywanych prezentowanym postaciom. Motywy te przewijają się stale w literaturze XVI i XVII wieku, ulegając jedynie nieznacznym modyfikacjom.

Wikipedia


pareneza

1. opowiadanie o treści moralizatorskiej;
2. oparty na antycznym pojęciu cnoty wzorzec postępowania


SJP.pl

Pareneza (gr. paraínesis – "zachęcanie") – inaczej porada, napominanie, pouczenie, przedstawienie wzorca osobowego w tekście. W poezji termin pareneza, czyli poezja parenetyczna, jest to twórczość o charakterze dydaktycznym (publicystycznym i moralizatorskim). W polskiej literaturze obecna była głównie w poezji staropolskiej, głównie w średniowieczu. Liczne przykłady parenezy można znaleźć w twórczości Wacława Potockiego.

Wikipedia


parentalia

rzymskie święto ku czci przodków


SJP.pl

Parentalia – rzymskie święto ku czci zmarłych przodków, obchodzone 13-21 lutego.

W tych dniach Rzymianie odwiedzali groby swoich przodków na cmentarzach znajdujących się za miastem. Zanosili im kwiaty, mleko i wino, karmiąc ich w ten sposób, aby nie szkodzili żyjącym.

Obchody kończyły 21 lutego Feralia, w zespół z Caristia (22 lutego).

Wikipedia


parentela

przestarzałe: parantela


SJP.pl


parenteralny

odbywający się z pominięciem jelit; pozajelitowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) med. zob. pozajelitowy.

Wiktionary

Parenteralny (od gr. ἔντερον – énteron „jelito”) czyli pozajelitowy sposób podawania środków chemicznych, głównie leków – metoda dostarczania do organizmu tych środków poza przewodem pokarmowym, na przykład poprzez iniekcje podskórne i wlewy dożylne.

Wikipedia


parentetyczny

parenteza; parantetyczny


SJP.pl


parenteza

zdanie wtrącone wyjaśniające lub uzupełniające kontekst przez dodanie jakiegoś szczegółu; paranteza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. zdanie nawiasowe, stanowiące wtrącenie, mające za zadanie wyjaśnić lub uzupełnić kontekst jakiejś wypowiedzi poprzez dodanie pewnego szczegółu;

Wiktionary

Parenteza, paranteza, zdanie parantetyczne (gr. παρένθεσις parénthesis – wstawienie) – środek stylistyczny, zdanie wtrącone w nawias, uzupełniające wypowiedź, niekoniecznie powiązane kontekstowo z całością tekstu.

Przykłady:

Wikipedia

Powiązane:

 przym. parentetyczny

Wiktionary


parentingowy

związany z byciem rodzicem; rodzicielski


SJP.pl


parentyfikacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. socjol. zjawisko psychosocjologiczne polegające na odwróceniu ról w rodzinie, gdy dziecko pełni rolę opiekuna, partnera i powiernika wobec swojego rodzica lub rodzeństwa;

Wiktionary

Parentyfikacja (także: odwrócenie ról, inwersja ról, „niewidzialne dzieci”, „dorosłe dzieci”, „dzielne dzieci”, „dzieci rodzicielskie”, „karmienie się dziećmi”) – zjawisko psychosocjologiczne polegające na odwróceniu ról w rodzinie, w wyniku czego dziecko pełni rolę opiekuna, partnera i powiernika w stosunku do swych rodziców, bądź rodzeństwa, przy czym zadania oraz obciążenia przypadające na dziecko są z reguły nieadekwatne do jego poziomu rozwoju i możliwości emocjonalnych.

Wikipedia


pareo

1. kawałek materiału, z którego można upiąć sukienkę, spódnicę itp.;
2. ubranie upięte z takiego kawałka materiału


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) etn. kawałek kolorowej tkaniny, rodzaj spódnicy noszonej przez kobiety lub mężczyzn na Tahiti;

 (1.2) prostokątna, kwadratowa lub trójkątna chusta z cienkiej tkaniny noszona jako część damskiego stroju plażowyażowego, zawiązywana zwykle na biodrach i noszona jako spódnica lub zawiązywana na szyi i noszona jako sukienka

Wiktionary

Pareo – tradycyjna spódnica noszona przez kobiety na Tahiti, zbliżona do malajskiego saronga. Obecnie oznacza prostokątną, kwadratową lub trójkątną chustę z cienkiej tkaniny, noszoną jako część damskiego stroju plażowego i zawiązywaną zwykle na biodrze. Pareo można także nosić owinięte wokół górnej części ciała tak, aby trzymało się na piersiach lub owinąć róg wokół ramienia lub szyi.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) chusta, spódnica

 (1.2) strój kąpielowy, spódnica

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|tah|pāreu.

 (1.2) od (1.1)

uwagi.

 (1.1) por|sarong.

tłumaczenia.

* angielski: (1.2) pareo

* baskijski: (1.2) pareo

* francuski: (1.1) paréo m.; (1.2) paréo m.

* hiszpański: (1.1) pareo m.; (1.2) pareo m.

* nowogrecki: (1.1) παρεό n.; (1.2) παρεό n.

źródła.

== pareo (język baskijski.) ==

thumb|neska bat pareoa (1.1) [[jantzi|janzten]]

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) pareo

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


parerga

pośledniej wartości utwory autora, twórczość uboczna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) liter. ogół ubocznej, drobnej twórczości danego autora, niezaliczana do jego twórczości podstawowej;

Wiktionary

Parerga (liczba mnoga, jako taka częściej występująca, od słowa parergon grec. πάρεργον) – określenie dzieł ubocznych, mało znanych, pozostających poza głównym nurtem twórczej działalności artysty, pisarza, kartografa, itd. Często bywają to dzieła uzupełniające cudzą twórczość lub świadczące o własnych talentach w innej dziedzinie (dziś nazwalibyśmy to wielozawodowością).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈrɛrɡa, AS: parerga

Wiktionary


parergon

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) drobne dzieło z twórczości danego autora, niezaliczana do jego twórczości podstawowej

Wiktionary


paręset

liczebnik oznaczający w sposób przybliżony liczbę w przedziale od 200 do 999; paręset, kilkaset


SJP.pl

liczebnik nieokreślony

 (1.1) zob. kilkaset.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kilkaset; daw. kroćset

Wiktionary


paręsetkilogramowy

1. ważący paręset kilogramów;
2. przeznaczony na paręset kilogramów czegoś


SJP.pl


paręsetkilometrowy

mający długość paruset kilometrów, wynoszący paręset kilometrów


SJP.pl


parestezja

przykre wrażenie w postaci drętwienia, mrowienia, bólu, charakterystyczne w uszkodzeniach nerwów obwodowych; czucie opaczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. przykre wrażenie czuciowe, zwykle odbierane jako mrowienie, drętwienie lub zmiany temperatury skóry, będące objawem uszkodzeniem układu nerwowego;

Wiktionary

Parestezja (paraesthesia), inaczej czucie opaczne – przykre wrażenie, najczęściej mrowienie, drętwienie lub zmiany temperatury skóry (uczucie silnego gorąca lub zimna) bądź też „przebiegnięcia prądu”.

Parestezje występują najczęściej w przypadku uszkodzeń nerwów obwodowych, mogą jednak być objawem uszkodzenia centralnego układu nerwowego.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) czucie opaczne

Wiktionary


pareto

nazwisko, np. Vilfredo Pareto (1848 - 1923), włoski ekonomista i socjolog, twórca zasady 80/20, według której 20% przyczyn powoduje 80% skutków (istnieje wiele innych sformułowań)


SJP.pl

Pareto – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Piemont, w prowincji Alessandria.

Według danych na styczeń 2010 gminę zamieszkiwało 629 osób przy gęstości zaludnienia 15,4 os./1 km².

Wikipedia


pareza

upośledzenie ruchowe, niedowład


SJP.pl

Niedowład (łac. paresis) – zmniejszenie siły lub ograniczenie zakresu ruchu powstałe najczęściej na skutek zmian organicznych ośrodkowych, obwodowych lub dotyczących samego mięśnia.

Wyróżnia się:

  • niedowład spastyczny – wywołany uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego
  • niedowład wiotki – wywołany uszkodzeniem obwodowym

Wikipedia


parezja

szczera, otwarta wypowiedź lub wyznanie; parrezja


SJP.pl

Parezja albo parrezja (grec. παρρησία [παν = wszystko + ρησις / ρημα = mówienie / mowa] znaczy dosłownie „mówić wszystko”) – wolna, otwarta, szczera i jasna wypowiedź. Dotyczy aktu mówienia: jest wyrażeniem siebie w jakimś konkretnym zakresie. Jest wyrazem przekonania o prawdzie lub wierze mówiącego. Chrześcijańskie wyznanie wiary w Boga Ojca to przykład parezji jako świadectwa wiary religijnej.

Wikipedia


parfait

[czytaj: parFE]
1. mrożony deser na bazie śmietany i żółtek;
2. wysokie szklane naczynie, w którym zwykle podaje się ten deser


SJP.pl

Parfait (fr. krem mrożony, wym. paʁˈfɛ) – deser podawany zazwyczaj w wysokim kielichu.Sporządza się go z masy mleczno-jajecznej wymieszanej z bitą śmietaną oraz dodatkami aromatycznymi, takimi jak kawa, czekolada, przecier owocowy itp.

Wikipedia


parfors

polowanie na zwierzynę ze sforą psów, w czasie którego ściga się zwierzę konno tak długo, aż padnie ze zmęczenia


SJP.pl


parhelion

zjawisko optyczne w postaci jednego lub kilku mniejszych jasnych, białawych pierścieni występujących z boku Słońca, powstających poprzez rozpraszanie się promieni świetlnych na znajdujących się w atmosferze kryształkach lodu; słońce poboczne, pozorne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) meteorol. słońce poboczne;

Wiktionary

Słońce poboczne, parhelion (gr. παρήλιον od parà – „obok” i hēlios – „słońce”) – zjawisko optyczne w atmosferze. Jest ono jasną plamą światła, powstającą na przecięciu halo opisanego oraz kręgu parhelicznego.

Wikipedia


parias

1. w Indiach: człowiek z najniższej grupy społecznej
2. człowiek żyjący w nędzy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) w Indiach: człowiek należący do jednej z najniższych kast lub będący poza systemem kastowym;

 (1.2) człowiek uważany w jakiejś grupie za gorszego, pogardzany

Wiktionary

  • parias – człowiek wzgardzony, wykorzystywany, często żyjący w nędzy
    • parias (dalit) – w Indiach: człowiek z najniższej grupy społecznej, nienależący do żadnej kasty, pozbawiony wszelkich praw
  • Parias – w mitologii greckiej syn Filomelosa
  • Parias – polska grupa muzyczna
  • Parias – album grupy muzycznej Parias
  • Parias – rodzaj węży z podrodziny grzechotnikowatych

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) dalit

 (1.2) wyrzutek

Wiktionary


pariaska

parias


SJP.pl

Patrz:

parias

parietalny

stanowiący jedną z partii górnej części czaszki, związany w jakiś sposób z tą partią; ciemieniowy


SJP.pl


parińas

[czytaj: paRInias] przylądek w Ameryce Południowej


SJP.pl


paris

Geografia

Francja

  • Paris (fr.) – Paryż

Kiribati

  • Paris – miejscowość

Stany Zjednoczone

  • Paris – miasto w stanie Arkansas, w hrabstwie Logan
  • Paris – miasto w stanie Idaho, w hrabstwie Bear Lake
  • Paris – miasto w stanie Illinois, w hrabstwie Edgar
  • Paris – miasto w stanie Kentucky, w hrabstwie Bourbon
  • Paris – miasto w stanie Maine, w hrabstwie Oxford
  • Paris – miasto w stanie Missouri, w hrabstwie Monroe
  • Paris – miasto w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Oneida
  • Paris – miasto w stanie Tennessee, w hrabstwie Henry
  • Paris – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Lamar
  • Paris – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Grant
  • Paris – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Kenosha
  • Paris (ang. Paris Township) – gmina w stanie Illinois, w hrabstwie Edgar
  • Paris (ang. Paris Township) – gmina w stanie Iowa, w hrabstwie Howard
  • Paris (ang. Paris Township) – gmina w stanie Kansas, w hrabstwie Linn
  • Paris (ang. Paris Town) – gmina w stanie Maine, w hrabstwie Oxford
  • Paris (ang. Paris Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Huron
  • Paris (ang. Paris Town) – gmina w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Oneida
  • Paris (ang. Paris Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Stutsman
  • Paris (ang. Paris Township) – gmina w stanie Ohio, w hrabstwie Portage
  • Paris (ang. Paris Township) – gmina w stanie Ohio, w hrabstwie Stark
  • Paris (ang. Paris Township) – gmina w stanie Ohio, w hrabstwie Union
  • Paris (ang. Paris Town) – gmina w stanie Wisconsin, w hrabstwie Grant
  • Paris (ang. Paris Town) – gmina w stanie Wisconsin, w hrabstwie Kenosha

Wikipedia


park

1. rodzaj dużego ogrodu z alejkami spacerowymi;
2. zespół sprzętu transportowego lub produkcyjnego danego przedsiębiorstwa;
3. tabor wojskowo-techniczny;
4. park wiatrowy - turbiny wiatrowe wraz z infrastrukturą; farma wiatrowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) turyst. ogrod. duży miejski, rekreacyjny zadrzewiony teren zielony z wytyczonymi alejkami;

 (1.2) ogół urządzeń, pojazdów w zakładzie

Wiktionary

Park – teren rekreacyjny, przeważnie z dużą ilością roślin, w tym często zadrzewiony. W miastach ma charakter dużego, swobodnie ukształtowanego ogrodu z alejami spacerowymi. W Polsce 9249 parków jest objętych ochroną prawną poprzez wpisanie ich do rejestru zabytków lub rejestru pomników przyrody. Łącznie zajmują obszar 50354,65 ha.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W niedzielę byliśmy w parku całą rodziną.

 (1.2) Za miastem otwarto nowy park technologiczny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: park, AS: park

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. parczek m.

 przym. parkowy, przyparkowy, wokółparkowy

Wiktionary


park-ogród

miejsce będące jednocześnie parkiem i ogrodem


SJP.pl


parka

1. zdrobniale o narzeczonych, sympatyzujących ze sobą itp.;
2. potocznie o dwojgu dzieciach (synku i córce);
3. zdrobniale o dwojgu ptakach, zwierzętach;
4. mała para;
5. puchowa kurtka z kapturem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od para (dwa obiekty)

 (1.2) rzad. zdrobn. od para (woda w stanie gazowym)

 (1.3) tradycyjna eskimoska długa puchowa kurtka z kapturem

 (1.4) mitrzym. każda z trzech bogiń, personifikacji przeznaczenia: Nona, Decima i Morta;

Wiktionary

Parka – dłuższa kurtka wypełniona naturalnym lub syntetycznym puchem, z wyściełanym futrem kapturem.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈparka, AS: parka

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

 rzecz. para, pareczka

 rzecz. parnik m.

Wiktionary


parkać

o niektórych zwierzętach: zaspokajać popęd płciowy; parzyć się


SJP.pl


parkan

1. ogrodzenie wykonywane z różnych materiałów, najczęściej z drewna;
2. jeden z pary ochraniaczy na nogi zakładanych w czasie meczu przez bramkarzy hokejowych, zawodników krykieta lub osoby uprawiające inne tego typu sporty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ogrodzenie drewniane złożone z desek, sztachet, drągów (dylów);

 (1.2) sport. osłona na nogach bramkarza hokejowego

 (1.4) lwów. kołnierzyk

 (1.5) daw. gwara. więz. boczna kieszeń

Wiktionary

Płot, parkan, blanka – typ ogrodzenia, służący separacji danego areału od środowiska zewnętrznego, tudzież innego typu bytów żyjących.

  • nazwa płot, grodza pleciona z chrustu (XIV wiek), wywodzi się od słów pleść/(s)platać, gdyż pierwsze płoty, przynajmniej na obszarze Słowiańszczyzny i innych, tworzone były z gałęzi (chrustu) przewijanych poziomo między palikami. Płot najczęściej otaczał pastwisko, zrobiony był z pojedynczych drągów przybitych do kołków i nazywał się gródź, rzadziej ogrodzenie.
  • nazwa parkan, węg. párkány, śrgniem. parkan (XIV wiek) – ogrodzenie, zwykle z dylów lub desek (sztachet). Wysoki z balów drewna lub desek umocowanych pomiędzy słupami służył w dawnych czasach do fortyfikacji miast.
  • nazwa blanka (Warmia, Mazury).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈparkãn, AS: parkãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. parkanik m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) płot, reg. pargan, blanka

Wiktionary


parkanik

parkan niewielkich rozmiarów


SJP.pl


parker

wieczne pióro marki Parker


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. wieczne pióro marki Parker

Wiktionary

  • Parker – firma produkująca przybory do pisania
  • Parker – firma produkująca gitary elektryczne
  • Parker – seria komiksowa
  • Parker – film z 1986
  • Parker – film z 2013

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Muszę w końcu dokupić tłoczek do mojego parkera, bo denerwuje mnie ciągłe wymienianie naboi.

 (1.1) Naboje do parkera są dłuższe niż do pelikana.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈparkɛr, AS: parker

Wiktionary


parkeryzować

wytwarzać powłokę ochronną w postaci warstwy fosforanów na powierzchni metali, zabezpieczając ją w ten sposób przed uszkodzeniami mechanicznymi lub tworząc powłokę zmniejszającą tarcie i będącą dobrym podkładem pod farby i lakiery; fosforanować, fosfatyzować, bonderyzować


SJP.pl


parkesowanie

reakcja prowadząca do otrzymania srebra ze stopu rudy srebronośnej z ołowiem


SJP.pl


parkieciarka

1. kobieta zawodowo zajmująca się pokrywaniem podłóg parkietem lub wykładzinami;
2. potocznie: kobieta lubiąca tańczyć;
3. obrabiarka do obróbki deszczułek posadzkowych; deszczułkarka


SJP.pl


parkieciarnia

zakład, w którym wykonywane są wykładziny i materiały do budowy parkietu


SJP.pl


parkieciarski

parkieciarz


SJP.pl

Patrz:

parkieciarz

parkieciarstwo

zajęcie parkieciarza


SJP.pl


parkieciarz

1. osoba zawodowo zajmująca się pokrywaniem podłóg parkietem lub wykładzinami;
2. potoczne określenie na osobę lubiącą tańczyć


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzemieślnik budowlany, który zajmuje się układaniem parkietów i innych podłóg

Wiktionary

Parkieciarz – rzemieślnik wykonujący prace związane z montażem podłóg drewnianych, takie jak:

  • montaż parkietów z uwzględnieniem wszelkich możliwych wzorów przy wykorzystaniu wielkości elementów, barwy, gatunku drewna oraz położenie elementów,
  • wykonanie parkietów na płytach warstwowych, klejonych i wykończonych fabrycznie powłoką lakierniczą,
  • wykonanie parkietu artystycznego według własnego projektu, również rekonstrukcja płyt zabytkowych w remontowanej posadzce zabytkowej,
  • wykonanie podłogi z desek klejonych warstwowych, wykończonych fabrycznie,
  • wykonanie konstrukcji podłóg sportowych dla obiektów sportowych ze specjalnymi sprężystymi posadzkami,
  • wykonywanie konstrukcji podłóg z desek iglastych,
  • układanie paneli laminowanych jako podłóg,
  • przeprowadzanie remontów i naprawy strych podłóg zgodnie z wymaganiami ujętymi odpowiednimi przepisami (normy).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. parkiet mrz.

Wiktionary


parkiecik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od parkiet

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie parkiet, lecz tylko mały parkiecik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parkiet m.

Wiktionary


parkiet

1. fragment podłogi pokryty kawałkami specjalnych deseczek, którego najczęstszą funkcją poza użytkową w mieszkaniach jest pełnienie roli miejsca do tańczenia lub uprawiania niektórych sportów;
2. kratka z listewek używana jako zabezpieczenie dużych powierzchniowo przedmiotów przed wyginaniem się na skutek działania wilgoci;
3. rodzaj impregnatu;
4. giełda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) drewniane klepki na podłogi

 (1.2) podłoga z drewnianych klepek

 (1.3) miejsce w restauracji lub kawiarni przeznaczone do tańca

 (1.4) sala, w której odbywa się sesja giełdy papierów wartościowych

 (1.5) część sali sportowej przeznaczona do gry w piłkę

 (1.6) kratka z listewek przytwierdzana do odwrocia obrazu malowanego na desce dla zabezpieczenia jej przed paczeniem się

Wiktionary

  • parkiet (budownictwo) – rodzaj drewnianego pokrycia podłogi
  • parkiet – synonim giełdy papierów wartościowych
  • Parkiet (dziennik) – dziennik ekonomiczny (poświęcony gospodarce, giełdzie papierów wartościowych i rynkowi kapitałowemu)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈparʲcɛt, AS: parʹḱet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parkieciarz m., parkieciarka ż., parkieciarnia ż., parkietówka ż., parkiecik mrz.

 czas. parkietować

 przym. parkietowy

Wiktionary


parkietaż

pokrycie płaszczyzny wielokątami przylegającymi i niezachodzącymi na siebie, np. parkietaż Penrose'a


SJP.pl

Parkietaż, kafelkowanie lub tesselacja – pokrycie płaszczyzny wielokątami przylegającymi i nie zachodzącymi na siebie. Można rozpatrywać parkietaże części płaszczyzny oraz powierzchni, które nie są płaskie (np. parkietaże sfery, np. kopuła geodezyjna). Można także badać parkietaże przestrzeni trójwymiarowej i przestrzeni wymiarów wyższych. Nie jest konieczne ograniczanie się do przestrzeni euklidesowych. W praktyce (parkietaż chodnika na zdjęciu) elementy parkietażu nie muszą być wielokątami.

Wikipedia


parkietować

zabezpieczać obraz drewniany przed zniszczeniem, pokrywając go warstwą parkietu


SJP.pl


parkietowanie

zabieg zabezpieczania obrazu drewnianego parkietem


SJP.pl


parkietowy

przymiotnik od: parkiet; taki, którego część stanowi parkiet, pokryty parkietem lub taki, z którego można wykonać parkiet


SJP.pl


parkiety

1. fragment podłogi pokryty kawałkami specjalnych deseczek, którego najczęstszą funkcją poza użytkową w mieszkaniach jest pełnienie roli miejsca do tańczenia lub uprawiania niektórych sportów;
2. kratka z listewek używana jako zabezpieczenie dużych powierzchniowo przedmiotów przed wyginaniem się na skutek działania wilgoci;
3. rodzaj impregnatu;
4. giełda


SJP.pl


parkin

placek angielski


SJP.pl

Parkin lub Perkin to miękkie ciasto tradycyjnie robione z płatków owsianych oraz podobnego do melasy czarnego syropu, który powstał w Północnej Anglii. Często kojarzony jest z Yorkshire, zwłaszcza z okolicami Leeds. Początki tego dania nie są dokładnie znane, ale cieszy się on popularnością w innych rejonach, np. Lancashire. Parkin jest zazwyczaj wilgotny lub nawet czasami lepki. W Hull i wschodnim Yorkshire jest bardziej suchy niż w innych rejonach i fakturą przypomina biszkopt. Parkin jest tradycyjnie spożywany 5 listopada, w dniu Guya Fawkesa, cieszy się uznaniem również przez resztę roku. W całym hrabstwie Yorkshire wypiekany jest komercyjnie, w innych rejonach jako produkt na użytek własny.

Wikipedia


parking

miejsce postoju pojazdów mechanicznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) plac lub budynek przeznaczony do odstawiania (parkowania) pojazdów mechanicznych;

Wiktionary

Parking – wyznaczone miejsce służące do odstawiania (parkowania) pojazdów mechanicznych lub innych środków komunikacji. W zależności od formy budowlanej można wyróżnić parkingi terenowe oraz mające formę budynków parkingi piętrowe – garaże wielokondygnacyjne natomiast ze względu na poziom posadowienia można je podzielić na podziemne i naziemne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przez dziesięć minut musiałem szukać miejsca na parkingu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈparʲcĩŋk, AS: parʹḱĩŋk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parkowanie n., parkingowy m.

 czas. parkować ndk.

 przym. parkingowy, wokółparkingowy, przyparkingowy

Wiktionary


parkingówka

środowiskowo: przewrócenie się na stojącym motocyklu


SJP.pl


parkingowy

przymiotnik od: parking, np. opłata parkingowa


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z parkingiem, odnoszący się do parkingu

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) osoba, która pilnuje pojazdy na parkingu i pobiera za to opłaty

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparʲcĩŋˈɡɔvɨ, AS: parʹḱĩŋgovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parking m., parkowanie n.

 czas. parkować ndk.

 przym. przyparkingowy

Wiktionary


parkingoza

zbytnie nagromadzenie miejsc parkingowych na jakimś terenie


SJP.pl


parkinson

potocznie: choroba Parkinsona


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. choroba Parkinsona

Wiktionary

Medycyna:

  • choroba Parkinsona

Biografie:

  • Cecil Parkinson – brytyjski polityk
  • Cyril Northcote Parkinson – brytyjski historyk i pisarz
  • James Parkinson – angielski aptekarz, lekarz, geolog i paleontolog
  • John Parkinson – brytyjski kardiolog
  • Katherine Parkinson – brytyjska aktorka
  • Mark Parkinson – amerykański polityk
  • Michael Parkinson – brytyjski dziennikarz
  • Robin Parkinson – brytyjski aktor
  • Sydney Parkinson – brytyjski rysownik
  • Tessa Parkinson – australijska żeglarka

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. parkinsonik mos., parkinsonizm m.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* baskijski: (1.1) parkinson

* hiszpański: (1.1) párkinson m.

* nowogrecki: (1.1) πάρκινσον n.

źródła.

== parkinson (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) med. choroba Parkinsona, parkinson

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: parʲˈcĩw̃sɔ̃n, AS: parʹḱĩũ̯sõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parkinsonik mos., parkinsonizm m.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. parkinsonik mos., parkinsonizm m.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* baskijski: (1.1) parkinson

* hiszpański: (1.1) párkinson m.

* nowogrecki: (1.1) πάρκινσον n.

źródła.

== parkinson (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) med. choroba Parkinsona, parkinson

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


parkinsonik

osoba dotknięta chorobą Parkinsona


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. osoba cierpiąca na chorobę Parkinsona

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Parkinson, parkinson, parkinsonizm

Wiktionary


parkinsonizm

choroba układu nerwowego, objawiająca się drżeniem kończyn i częściowymi zaburzeniami mowy; choroba Parkinsona


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. zespół neurologiczny charakteryzujący się drżeniami, bradykinezją, sztywnością mięśni i trudnościami w utrzymaniu prawidłowej postawy ciała, obecny w chorobie Parkinsona i innych chorobach neurodegeneracyjnych;

Wiktionary

Parkinsonizm – zespół neurologiczny znamienny dla uszkodzeń układu pozapiramidowego, zwłaszcza istoty czarnej i gałki bladej, charakteryzujący się objawami:

  • drżenia (o charakterze spoczynkowym)
  • spowolnienie ruchów (bradykinezja)
  • zubożenie ruchów (zmniejszona aktywność)
  • trudności w utrzymaniu prawidłowej postawy ciała
  • hipomimia lub amimia
  • monotonna mowa
  • wzmożenie napięcia mięśni (sztywność mięśni).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. parkinson mzw., parkinsonik mos.

Wiktionary


parkobus

autobus wożący pasażerów do parków miejskich


SJP.pl


parkocić

o zającach, królikach itp.: parkocić się - przejawiać, zaspokajać popęd płciowy


SJP.pl


parkogrzybek

rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych


SJP.pl

Hortiboletus Simonini, Vizzini & Gelardi (parkogrzybek) – rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych (Boletaceae).

Wikipedia


parkomat

urządzenie ustawiane w obszarach płatnego parkowania, do którego kierowca wrzuca pieniądze za czas postoju; parkometr


SJP.pl

Parkomat – urządzenie techniczne służące do wnoszenia opłat za parkowanie.

Wikipedia


parkomatowy

przymiotnik od: parkomat; przeznaczony do użytkowania systemu urządzeń pobierających opłaty za parkowanie, związany z takim systemem lub pojedynczym urządzeniem tego systemu; parkometrowy


SJP.pl


parkometr

urządzenie ustawiane w obszarach płatnego parkowania, do którego kierowca wrzuca pieniądze za czas postoju; parkomat


SJP.pl

Parkometr (parkować + gr. metreín – mierzyć) – urządzenie, które po wrzuceniu odpowiednich monet odmierza czas postoju bezpośrednio obok tego urządzenia zaparkowanego pojazdu.

Parkometr został wymyślony i opatentowany przez Carla C. Magee z Oklahoma City, Oklahoma. Pierwsza nazwa – „coin controlled parking meter” użyta 13 maja 1935.

Wikipedia


parkometrowy

przymiotnik od: parkometr; przeznaczony do użytkowania systemu urządzeń pobierających opłaty za parkowanie, związany z takim systemem lub pojedynczym urządzeniem tego systemu; parkomatowy


SJP.pl


parkoszowic

Wikipedia


parkoszowice

2 miejscowości w Polsce:

  • Parkoszowice – wieś w woj. małopolskim, w pow. miechowskim, w gminie Miechów
  • Parkoszowice – wieś w woj. śląskim, w pow. zawierciańskim, w gminie Włodowice

Wikipedia


parkot

okres godowy zajęcy


SJP.pl


parkotać

1. wydawać bulgoczący odgłos charakterystyczny dla wrzącej wody lub innej cieczy; perkotać, pyrkotać;
2. uczestniczyć w kopulacji, kopulować


SJP.pl


parkoty

okres godowy zajęcy


SJP.pl


parkour

[czytaj: parkur] sport wyczynowy polegający na pokonywaniu przeszkód w biegu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. sztuka pokonywania przeszkód w możliwie efektywny sposób, w szczególności przez bieg, skoki, czy obroty;

Wiktionary

Parkour (wymowa: [paʁˈkuʁ]; często skracane do PK) bądź l'art du déplacement (fr. sztuka przemieszczania się) – pochodząca z Francji forma aktywności fizycznej. Za twórcę parkour uznaje się Davida Belle'a.

Wikipedia


parkourowiec

[czytaj: parkurowiec] osoba uprawiająca parkour


SJP.pl


parkourowy

parkour [czytaj: parkurowy]


SJP.pl


parkować

ustawiać pojazdy w miejscach przeznaczonych na postój tych pojazdów


SJP.pl

czasownik niedokonany (dk. brak)

 (1.1) zostawiać pojazd na parkingu, miejscu przeznaczonym do zatrzymania pojazdu lub innym wolnym miejscu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zawsze parkuję jak najbliżej domu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: parˈkɔvat͡ɕ, AS: parkovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parking mrz., parkingowy mos., parkowanie n., zaparkowanie n.

 przym. parkingowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stać

Wiktionary


parkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) mot. zatrzymywanie pojazdu na postoju, parkingu lub w innym przeznaczonym do tego miejscu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparkɔˈvãɲɛ, AS: parkovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zaparkowanie n., parking m., parkingowy m.

 czas. parkować ndk., zaparkować dk.

 przym. parkingowy

Wiktionary


parkowanko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. pieszcz. żart. parkowanie

Wiktionary


parkowo

W Polsce
  • Parkowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. obornickim, w gminie Rogoźno
  • Parkowo – osada w woj. wielkopolskim, w pow. wągrowieckim, w gminie Gołańcz
  • Parkowo – dawna gromada
  • Parkowo – przystanek kolejowy

Wikipedia


parkowy

przymiotnik od: park


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący parku, związany z parkiem, charakterystyczny dla parku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. park mrz.

 przym. przyparkowy

Wiktionary


parks

Osoby o nazwisku Parks:

  • Rosa Parks – afroamerykańska działaczka na rzecz praw człowieka.
  • Alycia Parks  – amerykańska tenisistka.
  • Reynaldo Parks  – kostarykański piłkarz.

Miejscowości w USA:

  • Parks – jednostka osadnicza w stanie Arizona, w hrabstwie Coconino
  • Parks – jednostka osadnicza w stanie Nebraska, w hrabstwie Dundy
  • Parks – wieś w stanie Luizjana, w parafii St. Martin

Wikipedia


parkur

teren jeździeckiego konkursu skoków przez przeszkody; parcours


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jeźdz. plac z porozstawianymi przeszkodami, na którym odbywają się jeździeckie zawody w skokach;

Wiktionary

Parkur – ogrodzony plac na świeżym powietrzu lub w hali, na którym ustawia się kilka lub kilkanaście przeszkód, które koń i jeździec muszą pokonać w określonej kolejności i czasie, z jak najmniejszą liczbą zrzutek i przypadków nieposłuszeństwa konia. Rozróżnia się parkur ćwiczebny i konkursowy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈparkur, AS: parkur

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tor konkursowy, parcours

Wiktionary


parkway

[czytaj: parkłej] szeroka szosa dla ruchu kołowego, biegnąca przez park, las, podgórze itp.


SJP.pl

  • Parkway – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Somerset
  • Parkway – wieś w Anglii, w hrabstwie Herefordshire
  • Parkway – jednostka osadnicza w USA, w stanie Kalifornia, w hrabstwie Sacramento
  • Parkway – wieś w USA, w stanie Missouri, w hrabstwie Franklin

Wikipedia


parlać

czasownik niedokonany

 (1.1) żart. mówić po francusku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parlanie n.

Wiktionary


parlament

1. naczelny organ władzy państwowej sprawujący funkcję ustawodawczą oraz posiadający prawo do kontrolowania innych organów władzy w państwie;
2. budynek będący główną siedzibą tego organu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. w systemach demokratycznych najwyższy organ ustawodawczy;

 (1.2) gmach, w którym obraduje parlament (1.1)

 (1.3) hist. w dawnej Francji sądy królewskie, ustanowione w XIII wieku przez Ludwika IX;

Wiktionary

Parlament – najwyższy organ przedstawicielski, a jednocześnie zasadniczy organ władzy ustawodawczej w państwach demokratycznych. W systemach opartych na oświeceniowym trójpodziale władzy jest jednym z trzech pionów władzy państwowej i w żaden sposób nie jest ważniejszy od dwóch pozostałych. W systemach parlamentarno-gabinetowych (np. współczesna Polska) parlament jest najwyższym organem władzy państwowej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Polski parlament składa się z dwóch Izb: sejmu i senatu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: parˈlãmɛ̃nt, AS: parlãmẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parlamentarzysta mos., parlamentarzystka ż., parlamentariusz mos., parlamentaryzm mrz.

 przym. parlamentarny, wewnątrzparlamentarny

 przysł. parlamentarnie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

 (1.1) sejm, senat

pokrewne.

 rzecz. parlamentarzysta mos., parlamentarzystka ż., parlamentariusz mos., parlamentaryzm mrz.

 przym. parlamentarny, wewnątrzparlamentarny

 przysł. parlamentarnie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) parliament; (1.2) parliament

* arabski: (1.1) برلمان

* baskijski: (1.1) parlamentu

* białoruski: (1.1) парламент m.

* białoruski (taraszkiewica): (1.1) парлямэнт m.

* bułgarski: (1.1) парламент m.; (1.2) парламент m.; (1.3) парламент m.

* dolnołużycki: (1.1) parlament

* duński: (1.1) parlament n.; (1.2) parlament n.

* esperanto: (1.1) parlamento, deputitaro; (1.2) parlamentejo, deputitejo

* francuski: (1.1) parlement m.; (1.2) parlement m.; (1.3) parlement m.

* górnołużycki: (1.1) parlament

* hiszpański: (1.1) parlamento m.

* islandzki: (1.1) þing n.

* jidysz: (1.1) פּאַרלאַמענט m. (parlament), כּנסתּ ż. (kneset)

* kataloński: (1.1) parlament m.

* niemiecki: (1.1) Parlament n.

* norweski (bokmål): (1.1) parlament n.

* norweski (nynorsk): (1.1) parlament n.

* nowogrecki: (1.1) κοινοβούλιο n.

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|parlament.}}

* rosyjski: (1.1) парламент m.

* rumuński: (1.1) parlament n.

* slovio: (1.1) parlament (парламент)

* suahili: (1.1) bunge

* szwedzki: (1.1) parlament n.

* ukraiński: (1.1) парламент m.

* węgierski: (1.1) országgyűlés

* wilamowski: (1.1) parlament n.; (1.2) parlament n.

* włoski: (1.1) parlamento m.

źródła.

== parlament (język albański.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) polit. parlament

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


parlamentariusz

osoba wysłana do nieprzyjaciela w celu prowadzenia z nim rokowań dotyczących przerwania konfliktu; parlamentarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wojsk. posłaniec wysyłany przez walczące strony w celu negocjacji;

Wiktionary

Parlamentariusz (fr. parlementaire od parler, pol. mówić) – posłaniec strony walczącej kierowany do przeciwnika w celu prowadzenia rokowań.

Delegacja taka wyposażona jest zazwyczaj w białą flagę, co zgodnie z konwencjami wojennymi sygnalizuje żołnierzom przeciwnika, że niosący ją żołnierze nie podejmują działań bojowych. W związku z tym prawnie zabronione jest atakowanie ich. Po przekroczeniu linii frontu często nakazuje się założyć na oczy opaskę, uniemożliwiającą zapamiętanie topografii i rozmieszczenia wojsk przeciwnika. Zgodnie z konwencjami międzynarodowymi, po wykonaniu zadania (na przykład po przekazaniu propozycji kapitulacji) delegacja parlamentariuszy odsyłana jest z powrotem w kierunku własnych linii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ale zanim zjawi się ich parlamentariusz, gruppenfuehrer Wolf zdąży posłać na śmierć jeszcze kilkuset tych ogłupiałych szczeniaków - odezwał się Kloss.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parlament m., parlamentarzysta m., parlamentarzystka ż., parlamentaryzm m.

 przym. parlamentarny, wewnątrzparlamentarny

 przysł. parlamentarnie

Wiktionary


parlamentariuszka

kobieta wysłana do nieprzyjaciela w celu prowadzenia z nim rokowań dotyczących przerwania konfliktu


SJP.pl


parlamentarnie

przysłówek

 (1.1) zgodnie z zasadami parlamentaryzmu i obyczajami panującymi w parlamencie

 (1.2) przen. zgodnie z dobrymi obyczajami, w sposób przyzwoity i cenzuralny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parlament m., parlamentarzysta m., parlamentarzystka ż., parlamentariusz m., parlamentaryzm m.

 przym. parlamentarny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) przyzwoicie, kulturalnie, cenzuralnie

Wiktionary


parlamentarniej

stopień wyższy od przysłówka: parlamentarnie


SJP.pl


parlamentarny

1. przymiotnik od: parlament; charakterystyczny dla parlamentu, właściwy parlamentowi, jego kompetencjom, odnoszący się do parlamentu;
2. zgodny z dobrymi obyczajami, ogólnie przyjętymi normami


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) polit. dotyczący parlamentu, związany z parlamentem

 (1.2) zgodny z dobrymi obyczajami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Węgry są demokracją parlamentarną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparlãmɛ̃nˈtarnɨ, AS: parlãmẽntarny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parlament m., parlamentariusz m., parlamentariuszka ż., parlamentarzysta m., parlamentarzystka ż., parlamentaryzm m., parlamentowanie n.

 czas. parlamentować ndk.

 przysł. parlamentarnie

Wiktionary


parlamentarski

przymiotnik: parlamentaryzm; taki, którego część stanowi system rządów i kompetencje parlamentu, odnoszący się do tego systemu


SJP.pl


parlamentaryzm

system rządów sprawowanych przez parlament wraz z kompetencjami tego organu władzy państwowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. system rządów z parlamentem mającym władzę ustawodawczą i sprawującym ją nad rządem;

Wiktionary

Parlamentaryzm – system rządów parlamentarnych, tj. rządów, opierających się na parlamencie, jako na podstawowym czynniku władzy państwowej.

Przedstawiciele większości w parlamencie obejmują władzę i tworzą rząd. Mniejszość parlamentarna pozostaje w opozycji aż do chwili, kiedy przez nowe wybory uda jej się uzyskać większość dla swego programu i przejąć władzę w swe ręce. Istnienie większości i mniejszości, obozu rządowego i opozycji, jest formalnym warunkiem parlamentaryzmu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po I wojnie światowej miało miejsce odrodzenie parlamentaryzmu polskiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parlament m., parlamentariusz m., parlamentariuszka ż., parlamentarzysta m., parlamentarzystka ż., parlamentowanie n.

 czas. parlamentować ndk.

 przysł. parlamentarnie

 przym. parlamentarny

Wiktionary


parlamentarz

osoba wysłana do nieprzyjaciela w celu prowadzenia z nim rokowań dotyczących przerwania konfliktu; parlamentariusz


SJP.pl


parlamentarzysta

osoba wchodząca w skład parlamentu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) członek parlamentu

Wiktionary

Parlamentarzysta – członek wyższej lub niższej izby parlamentu.

Poseł, senator, lub eurodeputowany, przedstawiciel wyborców swego okręgu, wybrany z reguły w wyborach powszechnych.

Liczba członków parlamentu waha się w zależności od wielkości państwa i tradycji od kilkudziesięciu (25-osobowy Landtag w Liechtensteinie) do nawet kilku tysięcy (2984-osobowe Ogólnochińskie Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych w ChRL). Liczba parlamentarzystów z reguły jest określona przez konstytucję, lecz zdarzają się wyjątki (np. amerykański Kongres). Izby niższe parlamentów są zazwyczaj liczniejsze od izb wyższych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌparlãmɛ̃ntaˈʒɨsta, AS: parlãmẽntažysta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parlament m., parlamentariusz m., parlamentowanie n., parlamentarność ż.

:: fż. parlamentarzystka ż.

 czas. parlamentować ndk.

 przym. parlamentarny

 przysł. parlamentarnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) deputowany

Wiktionary


parlamentarzystka

kobieta wchodząca w skład parlamentu


SJP.pl


parlamentować

prowadzić rokowania, negocjacje, występować jako parlamentariusz, parlamentariuszka, reprezentować parlament w ważniejszych sprawach


SJP.pl


parlando

określenie wykonawcze: śpiewać w sposób zbliżony do mowy, deklamacji; parlante


SJP.pl


parlandować

potocznie: śpiewać w sposób zbliżony do mowy, deklamacji; stosować parlando


SJP.pl


parlante

określenie wykonawcze: śpiewać w sposób zbliżony do mowy, deklamacji; parlando


SJP.pl


parlatorium

pokój w klasztorze do rozmów z osobami z zewnątrz, zwłaszcza świeckimi; rozmównica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) archit. rel. pomieszczenie w klasztorze do prowadzenia rozmów z gośćmi;

Wiktionary

Parlatorium, rozmównica – pomieszczenie w klasztorze, przeznaczone do prowadzenia rozmów z gośćmi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) A tu znowu, nim do parlatorium wyszła przeorysza, nim przestraszoną zdołaliśmy ubłagać i nakłonić, aby drzwi klauzury otworzyć kazała, truchlałem na każdy szmer u furty.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozmównica

Wiktionary


parle-parle

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca rozmowę, zwłaszcza błahą

Wiktionary


parler

zastępca mistrza budowniczego w czasach średniowiecznych


SJP.pl

Parler – serwis społecznościowy udostępniający usługę mikroblogowania, uruchomiony w sierpniu 2018. Parler reklamuje się jako bezstronna i zapewniająca wolność słowa alternatywa dla głównych sieci społecznościowych, takich jak Twitter i Facebook. W listopadzie 2020 serwis miał około 4 mln aktywnych użytkowników i łącznie ponad 10 mln użytkowników.

Wikipedia


parlicki

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Mariusz Parlicki – polski poeta, prozaik, satyryk, krytyk literacki oraz eseista
  • Mateusz Parlicki – polski lekkoatleta

Wikipedia


parlin

  • Parlin – wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Dąbrowa
  • Parlin – wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Pruszcz
  • Parlin – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Czerwińsk nad Wisłą
  • Parlin – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Lutocin
  • Parlin – stacja kolejowa w Parlinie, w województwie kujawsko-pomorskim

Wikipedia


parlino

Parlino (niem. Parlin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stara Dąbrowa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Wieś przy drodze wojewódzkiej nr 106 Rzewnowo – Stargard – Pyrzyce, 6,5 km na północny zachód od Starej Dąbrowy (siedziby gminy) i 12,5 km na północny wschód od Stargardu (siedziby powiatu).

Wikipedia


parlofon

ulepszony i zmodyfikowany fonograf


SJP.pl


parma

1. miasto we Włoszech;
2. miasto w USA


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto i gmina w północnych Włoszech, w regionie Emilia-Romania; stolica prowincji Parma (1.2);

 (1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w regionie Emilia-Romania;

Wiktionary

Parma – miasto i gmina w północnych Włoszech, w regionie Emilia-Romania, w prowincji Parma. 174 tys. mieszkańców (2004). Stolica prowincji. Została założona w 183 p.n.e., jako kolonia rzymska. W latach 1545–1860 Parma była stolicą Księstwa Parmy rządzonego przez dynastię Farnese, a następnie Burbonów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Parma jest tak mała, tak nieproporcjonalnie mała w stosunku do swej świetnej przeszłości, aż do roli stolicy Księstwa Parmeńskiego, że wystarczy pół godziny by ją powolnym krokiem turysty przemierzyć od rogatki do rogatki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈparma, AS: parma

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parmeńczyk m., parmenka ż., parmezan m.

 przym. parmeński, parmezański, parmezanowy

Wiktionary


parmeńczyk

mieszkaniec Parmy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Parmy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Parma ż.

:: fż. parmenka ż.

 przym. parmeński, parmezański, parmezanowy

Wiktionary


parmenides

Parmenides z Elei (ok. 540 - 470 p.n.e.), filozof grecki


SJP.pl

Parmenides z Elei (gr. Παρμενίδης ὁ Ἐλεάτης Parmenides ho Eleates, ur. ok. 540 p.n.e., zm. ok. 470 p.n.e.) – grecki filozof, twórca szkoły elejskiej w Elei, wedle tradycji – słuchacz Ksenofanesa.

Wikipedia


parmenka

mieszkanka Parmy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Parmy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Parma ż.

:: fm. parmeńczyk mos.

 przym. parmeński, parmezański, parmezanowy

Wiktionary


parmeński

przymiotnik od: Parma


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Parmą, dotyczący Parmy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Parma ż., parmeńczyk mos., parmenka ż., parmezan mrz.

 przym. parmezanowy, parmezański

Wiktionary


parmezan

rodzaj twardego sera używanego po utarciu jako przyprawa do potraw


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. włoski twardy ser podpuszczkowy, dojrzewający kilka lat, utarty dodawany do potraw jako przyprawa;

Wiktionary

Parmezan (wł. Parmigiano Reggiano) – ser twardy typu podpuszczkowego, wytwarzany z krowiego mleka, leżakujący w solance.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) ser parmezański

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) ser

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Parma ż.

 przym. parmezanowy, parmezański, parmeński

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|franc|parmesan. < etym|wł|parmigiano., od nazwy miasta Parma we Włoszech

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) parmesan

* baskijski: (1.1) parmesano

* chorwacki: (1.1) parmezan m.

* czeski: (1.1) parmezán m.

* duński: (1.1) parmesan w., parmesanost w.

* fiński: (1.1) parmesaani

* francuski: (1.1) parmesan m.

* galicyjski: (1.1) parmesano m.

* hiszpański: (1.1) parmesano m.

* niemiecki: (1.1) Parmesan m., Parmesankäse m.

* norweski (bokmål): (1.1) parmesan m.

* norweski (nynorsk): (1.1) parmesan m.

* nowogrecki: (1.1) παρμεζάνα ż.

* portugalski: (1.1) parmesão m.

* rosyjski: (1.1) пармезан m.

* rumuński: (1.1) parmezan n.

* słowacki: (1.1) parmezán m.

* słoweński: (1.1) parmezan m.

* ukraiński: (1.1) пармезан m.

* węgierski: (1.1) parmezán

* włoski: (1.1) parmigiano m.

źródła.

== parmezan (język chorwacki.) ==

thumb|parmezan (1.1)

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) parmezan

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: parˈmɛzãn, AS: parmezãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Parma ż.

 przym. parmezanowy, parmezański, parmeński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ser parmezański

Wiktionary


parmezanowy

przymiotnik

 (1.1) związany z parmezanem, dotyczący parmezanu; zawierający parmezan; mający smak parmezanu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podano tace z przystawkami: placuszekacuszkami parmezanowymi z odrobiną delikatnego sera burrata, obłożonymi cienkimi plasterekasterkami pomidora (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parmezan mrz., Parma ż., parmeńczyk mos., parmenka ż.

 przym. parmeński, parmezański

Wiktionary


parmezański

przymiotnik od: parmezan


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) daw. parmeński, dotyczący Parmy, miasta we Włoszech (dziś tylko w wyrażeniu ser parmezański)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pomiędzy wojskami austriackimi, które przeciw Piemontczykom walczyły, wyliczają dzienniki 4 000 żołnierzy parmezańskich, których księżna Parmy w posiłku dostarczyła uwsp..

 (1.1) 26. lutego: Ponieważ parmezańscy powstańcy starali się uwieść do buntu wierne rządowi gminy Piacenzy i zbliżyli się ku tej twierdzy, przeto dowódca tejże wysłał naprzeciw nim oddział piechoty i pluton huzarów uwsp..

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Parma ż., parmeńczyk mos., parmenka ż., parmezan mrz.

 przym. parmeński, parmezanowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) współcz. parmeński

Wiktionary


parmigianino

Parmigianino (właśc. Girolamo Francesco Maria Mazzola) (ur. 11 stycznia 1503, zm. 24 sierpnia 1540) – włoski malarz, rytownik manierystyczny. Jego przydomek artystyczny pochodzi od miejsca urodzenia (Parma). Charakterystyczne dla jego malarstwa wydłużenie postaci, wyszukany wdzięk i odrzucenie postulatów realizmu stały się cechami typowymi dla wielu malarzy doby manieryzmu.

Wikipedia


parnas

elita literacka, zwłaszcza w odniesieniu do poetów


SJP.pl

Parnas (gr. Παρνασσός Parnassós) – pasmo górskie w środkowej Grecji, z najwyższym szczytem wznoszącym się na wysokość 2457 m n.p.m., zbudowane głównie z wapieni. W pobliżu leżało miasto Delfy, siedziba najsławniejszej starożytnej wyroczni i poświęconej Apollinowi świątyni. Obecnie Parnas jest jednym z ważniejszych w kraju ośrodków sportów zimowych, z rozbudowaną i rozległą bazą turystyczną, której centrum znajduje się w miejscowości Arachowa. Większą część masywu Parnasu pokrywa stary, świerkowy drzewostan. Przy zbliżonej także budowie geologicznej, poza okresem suchego, greckiego lata, znaczna część masywu Parnasu przypomina krajobrazem słowackie Tatry, co nie dotyczy jednak ogołoconego z roślinności wierzchołka góry.

Wikipedia


parnasista

1. zwolennik lub przedstawiciel parnasizmu;
2. członek Parnasu, francuskiej grupy poetyckiej


SJP.pl


parnasistka

1. zwolenniczka lub przedstawicielka parnasizmu;
2. członkini Parnasu, francuskiej grupy poetyckiej


SJP.pl


parnasistowski

przymiotnik od: parnasizm; odnoszący się do dziewiętnastowiecznego kierunku w poezji francuskiej, przybliżającego obiektywizm i opisującego wszechstronną wiedzę, typowy, charakterystyczny dla tego kierunku; parnasistyczny


SJP.pl


parnasistyczny

przymiotnik od: parnasizm; odnoszący się do dziewiętnastowiecznego kierunku w poezji francuskiej, przybliżającego obiektywizm i opisującego wszechstronną wiedzę, typowy, charakterystyczny dla tego kierunku; parnasistowski


SJP.pl


parnasizm

dziewiętnastowieczny kierunek w poezji francuskiej przybliżający obiektywizm i opisujący wszechstronną wiedzę


SJP.pl

Wikipedia


parnaski

przymiotnik od: Parnas


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Parnasem, dotyczący Parnasu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Parnas mrz., parnas mrz., parnasista mos., parnasistka ż., parnasizm mrz.

 przym. parnasowy, parnasistyczny, parnasistowski

Wiktionary


parnassia

Dziewięciornik (Parnassia L.) – rodzaj roślin zielnych należący do rodziny dławiszowatych. Należy tu około 70 gatunków. Dawniej włączany do rodziny skalnicowatych, jednak badania genetyczne wykazały, że z innymi zaliczanymi tam roślinami jest odlegle spokrewniony. Rośliny tu należące są wieloletnimi roślinami zielnymi występującymi w strefy umiarkowanej półkuli północnej. Najliczniej występują w południowej i południowo-wschodniej Azji (w Chinach rośnie 49 endemitów z tego rodzaju). Do polskiej flory należy dziewięciornik błotny (Parnassia palustris).

Wikipedia


parnawa

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w południowej Estonii, położone nad Morzem Bałtyckim;

 (1.2) geogr. rzeka w Estonii uchodząca do Zatoki Ryskiej;

Wiktionary

Parnawa (est. Pärnu, niem. Pernau, ros. Пярну – za czasów ZSRR i obecnie; za czasów Imperium Rosyjskiego Пернов, łot. Pērnava) – miasto w południowej Estonii, port morski nad Zatoką Parnawską (część Zatoki Ryskiej we wschodniej części Morza Bałtyckiego), stolica prowincji Pärnu. Liczba mieszkańców wynosi 44 tys. Przez Parnawę przepływa rzeka o tej samej nazwie.

W mieście jest towarowa stacja kolejowa Parnawa.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. parnawianin mos., parnawianka ż.

 przym. parnawski

Wiktionary


parnawski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Parnawą, dotyczący Parnawy (rzeki lub miasta)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Parnawa ż.

Wiktionary


parnia

miejsce na kąpiele w parze


SJP.pl


parnica

urządzenie do parowania ziemniaków i pasz zwierzęcych; parnik


SJP.pl

  • Parnica – kanał wodny na Międzyodrzu
  • Parnica – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Szczecinek
  • Parnica – wieś w woj. zachodniopomorskim, pow. gryfińskim, gminie Banie
  • Parnica – wieś w Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w kantonie zenicko-dobojskim, w gminie Maglaj
Zobacz też
  • Párnica – miejscowość na Słowacji
  • Stocznia Remontowa Parnica – stocznia remontowa w Szczecinie

Wikipedia


parnicki

nazwisko


SJP.pl


parniej

stopień wyższy od przysłówka: parno


SJP.pl


parniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: parny; bardziej parny


SJP.pl


parnik

urządzenie do parowania ziemniaków i pasz zwierzęcych; parnica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) roln. kocioł z paleniskiem do gotowania na parze karmy dla zwierząt hodowlanych (ziemniaków, śruty, buraków itp.)

 (1.2) bot. nazwa systematyczna|Disporum|Salisb.|ref=tak., rodzaj roślin azjatyckich z rodziny zimowitowatych;

Wiktionary

  • parnik – rodzaj roślin
  • parnik – urządzenie rolnicze

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈparʲɲik, AS: parʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parownica ż., para ż., parka ż., parowiec m., parowanie n., parówka ż.

 czas. parować ndk., wyparować dk., odparować dk., sparować dk.

 przym. parowy, parnikowy

Wiktionary


parnikowy

przymiotnik od: parnik; działający na zasadzie podobnej do parnika, urządzenia do parowania ziemniaków i pasz zwierzęcych, przeznaczony na obróbkę w takim urządzeniu, charakterystyczny dla takiego urządzenia lub w jakiś inny sposób z nim związany


SJP.pl


parno

przysłówek

 (1.1) wilgotno i gorąco

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ale w tym pokoju jest parno. Otwórzmy okna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈparnɔ, AS: parno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parność ż., para ż., parowiec mzw./mrz.

 przym. parny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) duszno

Wiktionary


parnorost

roślina najlepiej i najszybciej rozwijająca się w środowisku wilgotnym, w którym stężenie pary wodnej jest wysokie


SJP.pl


parność

wilgotność najczęściej połączona z wysoką temperaturą oraz brakiem ruchów mas powietrza; duszność


SJP.pl


parnowski

nazwisko


SJP.pl


parny

charakteryzujący się wysoką temperaturą, dużą wilgotnością oraz bezwietrznością, typowy dla takiego stanu; duszny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) gorący i wilgotny, duszny

 (1.2) daw. parowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Było wciąż gorąco, powietrze parne, a muzyka marimby brzmiała jakby spod wody.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈparnɨ, AS: parny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parność ż., para ż., parowiec mzw./mrz.

 przysł. parno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) duszny

Wiktionary


parob

zgrubienie od: parobek


SJP.pl


parobas

obraźliwe określenie na osobę niewykształconą, nieumiejącą się zachować, prostaka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zgrub. parobek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten krępy, silny parobas troszczył się o Romka, przynosił mu kawę i smakołyki wyłudzone od gospodyń, a podczas bójek odgradzał go pięściami od kolegów, wyciągał spod stosu ciał i rzucał na górną pryczę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parobek m.

Wiktionary


parobczaczek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od parobczak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parobczak m.

Wiktionary


parobczak

młody, zazwyczaj jeszcze niedoświadczony robotnik rolny lub sługa, pracujący niegdyś w gospodarstwach bogatych chłopów i w folwarkach; parobeczek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) młody parobek pomagający w gospodarstwie wiejskim

 (1.2) młody, zdrowy chłopak wiejski

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈrɔpt͡ʃak, AS: paropčak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parobek m.

:: zdrobn. parobczaczek m.

 przym. parobczański

Wiktionary


parobczański

odnoszący się do parobka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący parobka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parobek m., parobczak m.

 przym. parobkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parobkowy, daw. parobczany

Wiktionary


parobeczek

młody, zazwyczaj jeszcze niedoświadczony robotnik rolny lub sługa, pracujący niegdyś w gospodarstwach bogatych chłopów i w folwarkach; parobczak


SJP.pl


parobek

robotnik rolny lub sługa, pracujący niegdyś w gospodarstwach bogatych chłopów i w folwarkach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. najemny pracownik rolny;

 (1.2) pogard. pachołek, sługus

 (1.3) daw. obecnie gwara. kawaler, młodzieniec

Wiktionary

Parobek – stały lub sezonowy robotnik najemny pracujący w folwarku lub gospodarstwie bogatego chłopa, też służący w karczmie lub majątku dworskim.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kilku naszych parobków pobiegło zaraz do pożaru.

 (1.2) Nawet nie zauważyłeś, jak zrobił z ciebie swojego parobka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parobczak mos., parobkowanie n.

:: zdrobn. parobeczek mos.

:: zgrub. parobas mos.

 czas. parobkować ndk.

 przym. parobkowy, parobczański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|haśnik.

Wiktionary


parobkowy

przymiotnik od: parobek; należący do robotnika rolnego lub sługi, pracującego niegdyś w gospodarstwach bogatych chłopów i w folwarkach, odnoszący się do tej osoby, związany z nią


SJP.pl


parocentymetrowy

mający długość paru centymetrów; kilkocentymetrowy, kilkucentymetrowy


SJP.pl


paroch

pleban


SJP.pl


parochia

parafia, zwłaszcza greckokatolicka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. kośc. parafia

Wiktionary

Parafia (z łac. parochia, paroecia), probostwo – podstawowa jednostka organizacyjna Kościoła katolickiego i innych wyznań chrześcijańskich. Według koncepcji teologicznych to określona wspólnota wiernych. Zwierzchnikiem parafii jest proboszcz, któremu mogą pomagać inni księża wikariusze oraz kapelani czy rezydenci. Centralnym ośrodkiem życia parafii jest kościół parafialny (farny).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) parafia

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|parochia. < etym|gr|παροικία. < etym|gr|παροικέω. → mieszkać obok

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|parafia.

źródła.

== parochia (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) parafia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈrɔxʲja, AS: paroχʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|parochia. < etym|gr|παροικία. < etym|gr|παροικέω. → mieszkać obok

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|parafia.

źródła.

== parochia (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) parafia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parafia

Wiktionary


parochialny

przymiotnik od: parochia; należący do parafii greckokatolickiej, wchodzący w jej skład lub w jakiś inny sposób z nią związany


SJP.pl


parochija

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. parafia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparɔˈxʲija, AS: paroχʹii ̯a

Wiktionary


parociąg

pojedyncza rura wchodząca w skład sieci rurociągów, w którym przesyła się parę wodną pod wysokim ciśnieniem


SJP.pl


parocja

parocja perska - gatunek drzewa z rodziny oczarowatych


SJP.pl


parodia

1. wypowiedź, scena lub przedstawienie będące ośmieszającym naśladownictwem jakiegoś dzieła, osoby lub zachowań;
2. coś, co jest nieudolnym naśladowaniem czegoś, coś, co daje niezamierzone efekty komiczne, ośmieszające autora


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) celowa przeróbka czyjegoś utworu (książki, filmu, muzyki itp., także stylu) lub zachowania, gestów, służąca ośmieszeniu oryginału lub będąca żartem z niego;

Wiktionary

Parodia (gr. παρῳδία parōidía od παρά pará „poza (czym); obok; mimo” i ᾠδή ōidḗ – „pieśń”) – odmiana parafrazy, która spełnia funkcję humorystyczną (rodzaj zabawy literackiej) bądź satyryczną (używana jako element polemiki).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten film jest parodią „Gwiezdnych Wojen”.

 (1.1) (…) oczywiście może się zdarzyć, że to się skończy znowu po polskiemu, czyli dobry pomysł zostanie powyginany tak, że będzie przypominał swoją parodię.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈrɔdʲja, AS: parodʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parodysta m., parodystka ż.

 czas. parodiować ndk., sparodiować dk.

 przym. parodiowy, parodystyczny

 przysł. parodystycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) burleska, trawestacja

Wiktionary


parodiować

1. tworzyć scenę lub przedstawienie będące ośmieszającym naśladownictwem jakiegoś dzieła, osoby lub czyichś zachowań;
2. żartobliwie lub złośliwie naśladować kogoś


SJP.pl

czasownik

 (1.1) dokonywać parodii czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parodia ż.

 przym. parodystyczny

Wiktionary


parodiowość

cecha czegoś będącego parodią; parodystyczność


SJP.pl


parodiowy

przymiotnik od: parodia; stwarzający efekt parodii, przedstawiony za pomocą parodii, odnoszący się w jakiś sposób do parodii; parodyjny


SJP.pl


parodniowy

mający parę dni, trwający parę dni itp.; parudniowy


SJP.pl


parodontologia

dziedzina stomatologii zajmująca się chorobami przyzębia; periodontologia


SJP.pl

Periodontologia, dawniej: parodontologia, potocznie (ze względu na najczęstsze schorzenie przyzębia paradontozę): paradontologia – nauka o aparacie zawieszeniowym zęba, tj. przyzębiu. Jako dziedzina stomatologii zajmuje się profilaktyką i leczeniem chorób przyzębia i błony śluzowej jamy ustnej.

Wikipedia


parodontopatia

choroba przyzębia; paradontopatia


SJP.pl


parodontopatyczny

parodontopatia; paradontopatyczny


SJP.pl


parodontoza

choroba przyzębia, prowadząca do stopniowego rozchwiania i wypadania zębów (forma nieakceptowana w polszczyźnie przez wiele osób, gdyż pierwszy człon słowa to greckie "para", znaczące "przy" (zębie)); paradontoza; paradentoza; przyzębica


SJP.pl

Zapalenie przyzębia (łac. periodontitis), potocznie nazywane parodontozą lub paradentozą – choroba infekcyjna tkanek przyzębia, prowadząca w skrajnych przypadkach do rozchwiania i utraty zębów. W polskiej systematyce jedna z chorób przyzębia (periodontopatii).

Wikipedia


parodos

1. pierwsza pieśń chóru następująca po prologu, pojawiająca się w sztukach starogreckich;
2. przejście prowadzące na scenę w starożytnych budynkach teatrów greckich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) teatr. początkowa pieśń chóralna w dramacie starogreckim

 (1.2) teatr. wejście na scenę w teatrze starogreckim

Wiktionary

Parodos – w teatrze greckim pieśń wejściowa chóru.

Nazywano tak również boczne przejście dla chóru (i widzów pierwszych rzędów), znajdujące się pomiędzy frontową ścianą skene przylegającą do orchestry a theatronem.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== parodos (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

 (1.1) teatr. parodos

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== parodos (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

 (1.1) teatr. parodos

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


parodyjny

przymiotnik od: parodia; stwarzający efekt parodii, przedstawiony za pomocą parodii, odnoszący się w jakiś sposób do parodii; parodiowy


SJP.pl


parodysta

osoba pisząca parodie lub występująca w parodiach, które są jednocześnie przedstawieniami scenicznymi


SJP.pl

Parodia (gr. παρῳδία parōidía od παρά pará „poza (czym); obok; mimo” i ᾠδή ōidḗ – „pieśń”) – odmiana parafrazy, która spełnia funkcję humorystyczną (rodzaj zabawy literackiej) bądź satyryczną (używana jako element polemiki).

Wikipedia


parodystka

kobieta pisząca parodie lub występująca w parodiach, które są jednocześnie przedstawieniami scenicznymi


SJP.pl


parodystyczność

cecha czegoś będącego parodią; parodiowość


SJP.pl


parodystyczny

przymiotnik od: parodystyka; odnoszący się do sztuki parodiowania i pisania parodii, związany z tą sztuką


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z parodią, dotyczący parodii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parodia ż.

 czas. parodiować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parodiowy

Wiktionary


parodystyka

sztuka parodiowania


SJP.pl


parogodzinny

trwający parę godzin


SJP.pl


parohektarowy

a) będący wielkości paru hektarów;
b) posiadający parę hektarów ziemi (np. rolnik parohektarowy)


SJP.pl


paroizolacja

warstwa w ścianie lub stropie przeciwdziałająca przenikaniu pary wodnej z pomieszczenia do zewnętrznych warstw przegrody


SJP.pl

Paroizolacja – warstwa w ścianie lub stropie, której zadaniem jest przeciwdziałanie przenikaniu pary wodnej z pomieszczenia do zewnętrznych warstw przegrody.

W pomieszczeniach, gdzie przebywają ludzie wilgotność względna powinna wynosić 50-70%. W niektórych pomieszczeniach może wynosić więcej ze względu na czynności tam wykonywane (gotowanie, pranie, kąpiel) lub z innych powodów (Palmiarnie itp). Para wodna zawarta w powietrzu wnika do wnętrza ścian. Temperatura w ścianie zmienia się od pokojowej na jej wewnętrznej stronie do temperatury zewnętrznej-na zewnętrznej stronie. W zależności od różnicy temperatur, w pewnym miejscu przekroju ściany temperatura osiąga punkt rosy i para wodna skrapla się, powodując zawilgocenie materiału, z którego zbudowana jest ściana. Powoduje to szereg niekorzystnych zmian: wzrasta przewodnictwo cieplne ściany, możliwy jest rozwój pleśni, szkodliwych dla materiałów i dla zdrowia ludzi, możliwe jest zamarzanie ściany i jej niszczenie.

Wikipedia


paroizolacyjny

paroizolacja


SJP.pl

Patrz:

paroizolacja

parokilogramowy

1. ważący parę kilogramów;
2. przeznaczony na parę kilogramów czegoś


SJP.pl


parokilometrowy

mający długość paru kilometrów, wynoszący parę kilometrów


SJP.pl


parokonka

dorożka zaprzężona w dwójkę koni


SJP.pl


parokonny

taki, który został zaprzężony w parę koni, przeznaczony do zaprzężenia w parę tych zwierząt


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) o pojazdach: taki, który jest zaprzęgany do pary koni

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwukonny

Wiktionary


parokroć

parę, kilka razy; kilkakroć


SJP.pl

przysłówek liczebnikowy

 (1.1) przest. parę razy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. parokrotny

 przysł. parokrotnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kilkakroć, parokrotnie

Wiktionary


parokrotnie

przysłówek

 (1.1) kilkakrotnie, kilkukrotnie

Wiktionary

Powiązane:

 przym. parokrotny

 przysł. parokroć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. parokroć, kilkakroć

Wiktionary


parokrotność

parokrotny


SJP.pl

Patrz:

parokrotny

parokrotny

a) powtarzający się parę razy;
b) parę razy większy od czegoś porównywanego


SJP.pl


paroksyton

wyraz mający akcent na przedostatniej sylabie; paroksytonon


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fonet. akcent na przedostatniej sylabie wyrazu;

 (1.2) fonet. wyraz mający akcent na przedostatniej sylabie

Wiktionary

Paroksyton, paroksytonon (gr. paroksýtonon) – wyraz lub zestrój akcentowy akcentowany paroksytonicznie, czyli taki, którego akcent pada na przedostatnią sylabę. W języku polskim większość wyrazów jest zaliczana do paroksytonów.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. paroksytonon mrz., paroksytoniczność ż., paroksytoneza ż., paroksytonizm mrz., paroksytonizowanie n.

 czas. paroksytonizować ndk.

 przym. paroksytoniczny, paroksytonizowany, paroksytonizujący

 przysł. paroksytonicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) paroksytonon, akcent paroksytoniczny

 (1.2) paroksytonon

Wiktionary


paroksytoneza

akcentowanie przedostatniej sylaby wyrazu; paroksytonizm (rzadko)


SJP.pl


paroksytoniczność

padanie akcentu na przedostatnią sylabę wyrazu; akcentowanie przedostatniej sylaby


SJP.pl


paroksytoniczny

dotyczący paroksytonu


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) fonet. charakteryzujący się akcentowaniem wyrazów na przedostatniej sylabie, mający akcent na przedostatniej sylabie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paroksyton mrz., paroksytonon mrz., paroksytoniczność ż., paroksytoneza ż., paroksytonizm mrz., paroksytonizowanie n.

 czas. paroksytonizować ndk.

 przym. paroksytonizowany, paroksytonizujący

 przysł. paroksytonicznie

Wiktionary


paroksytonizm

rzadko: akcentowanie przedostatniej sylaby wyrazu; paroksytoneza (częściej)


SJP.pl


paroksytonizować

akcentować przedostatnią sylabę wyrazu; przesuwać (akcent) na przedostatnią sylabę


SJP.pl


paroksytonon

wyraz mający akcent na przedostatniej sylabie; paroksyton


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fonet. zob. paroksyton.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paroksyton mrz., paroksytoniczność ż., paroksytoneza ż., paroksytonizm mrz., paroksytonizowanie n.

 czas. paroksytonizować ndk.

 przym. paroksytoniczny, paroksytonizowany, paroksytonizujący

 przysł. paroksytonicznie

Wiktionary


paroksyzm

1. atak, nagłe wystąpienie lub zaostrzenie się objawów chorobowych
2. gwałtowny, bardzo silny przejaw jakichś przeżyć


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. nasilenie się choroby

 (1.2) przen. napad żalu, gniewu lub śmiechu

 (1.3) geol. stan aktywności wulkanu

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Śmierć Stalina spowodowała falę histerii w propagandzie i społeczeństwie oraz ostatni realny paroksyzm jego kultu.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. paroksyzmowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) atak

 (1.2) przejaw

Wiktionary


paroksyzmowy

przymiotnik od: paroksyzm; przypominający atak, nagłe wystąpienie lub zaostrzenie się objawów chorobowych, typowy dla tego ataku, odnoszący się do niego


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z paroksyzmem, dotyczący paroksyzmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paroksyzm mrz.

Wiktionary


parol

przestarzale:
a) słowo honoru
b) umówione, tajne hasło wojskowe
c) podwojenie stawki w grze karcianej, oznaczane przez załamanie rogu karty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. wojsk. rozpoznawcze, tajne hasło

 (1.2) daw. słowo honoru

 (1.3) daw. podwojenie stawki po wygranej, oznaczane przez załamanie karty lub zgięcie jej rogu

 (1.4) daw. karta zaginana w parolu (1.3)

Wiktionary

  • Adam Parol (ur. 1936) – polski inżynier mechanik i działacz partyjny, poseł na Sejm PRL VI kadencji
  • Aleksy Parol (1927–1994) – polski kontradmirał, oficer polityczny piechoty oraz oficer mechanik okrętowy
  • Antoni Parol (1902–1944) – polski działacz ruchu robotniczego, kierowca i monter samochodowy.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.2) dać parol

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

 zagiąć parol

etymologia.

 (1.1-2) etym|franc|parole. → słowo

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

źródła.

== parol (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) mówić

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈparɔl, AS: parol

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

 zagiąć parol

etymologia.

 (1.1-2) etym|franc|parole. → słowo

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

źródła.

== parol (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) mówić

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


parolatek

dziecko mające parę lat, liczące sobie parę lat; kilkulatek


SJP.pl


parolatka

dziecko mające parę lat, liczące sobie parę lat; kilkulatek


SJP.pl


parolatki

dziecko mające parę lat, liczące sobie parę lat; kilkulatek


SJP.pl


parolecie

okres paru lat


SJP.pl


paroletni

kilkuletni, kilkoletni;
1. trwający parę lat; przypadający za parę lat;
2. będący w wieku paru lat, mający parę lat


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający kilka lat

 (1.2) trwający kilka lata

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przecież paroletniego dzieciaka wpuszczą za darmo.

 (1.2) Podczas paroletnich starań wysłaliśmy dziesiątki próśb i petycji.

Wiktionary


parolist

kilkuletnia roślina krzewiasta z rodziny bodziszkowatych, występująca we wszystkich strefach klimatycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Zygophyllum|ref=tak., dzika roślina pustynna

Wiktionary

Parolist (Zygophyllum L.) – rodzaj roślin z rodziny parolistowatych. Obejmuje ok. 50 gatunków, w dawniejszym, szerszym ujęciu zaliczano tu ponad 100 gatunków. W szerokim ujęciu zaliczano tu rośliny rozprzestrzenione od Afryki i południowej Europy, poprzez rozległe obszary Azji po Australię. W węższym ujęciu zasięg rodzaju obejmuje tereny od basenu Morza Śródziemnego po wschodnią Azję, z centrum zróżnicowania w południowo-zachodniej i centralnej Azji. W Polsce na izolowanym stanowisku na murach w Sandomierzu rósł parolist wschodni, ale wyginął. Rośliny te rosną zwykle na terenach suchych, w tym także na pustyniach. Rodzaj należy do nielicznych, w obrębie którego występują zarówno rośliny przeprowadzające fotosyntezę C3 jak i C4.

Wikipedia


parolistowate

o cechach parolistowatych (rodzina roślin)


SJP.pl

Parolistowate (Zygophyllaceae R.Br.) – rodzina roślin okrytonasiennych z grupy różowych. Obejmuje 22–24 rodzaje z 255–325 gatunkami. Występują one głównie na obszarach tropikalnych i subtropikalnych, często na terenach pustynnych i półpustynnych. Liczne gatunki rosną na glebach słonych. W Polsce przejściowo zawlekani bywają przedstawiciele rodzajów parolist i buzdyganek.

Wikipedia


parolistowaty

o cechach parolistowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


parolować

zwalniać, zwolnić na parol


SJP.pl


parometrowy

mający długość paru metrów, wynoszący parę metrów


SJP.pl


paromierz

urządzenie pomiarowe montowane w różnych punktach rurociągów gazowych, używane do mierzenia natężenia przepływu gazu w tych rurociągach


SJP.pl


paromiesięczny

mający parę miesięcy, trwający parę miesięcy itp.; parumiesięczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) trwający kilka miesięcy

 (1.2) będący w wieku kilku miesięcy

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) pot. Na wersalce leżało paromiesięczne śpiące bobo.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kilkumiesięczny

 (1.2) kilkumiesięczny

Wiktionary


paromilionowy

liczący parę milionów czegoś


SJP.pl


parominutowy

trwający parę minut


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) trwający parę minut

Wiktionary


paromorgowy

a) będący wielkości paru mórg (morgów);
b) posiadający parę mórg (morgów) ziemi, np. rolnik paromorgowy


SJP.pl


paronim

wyraz kojarzący się z innym wyrazem ze względu na wspólność rdzenia lub podobieństwo brzmienia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. wyraz kojarzący się z innym ze względu na podobieństwo brzmienia, ale odmienny pod względem znaczeniowym;

Wiktionary

Paronim (fr. z gr. παρά, para „obok, mimo”; όνυμα, onoma „imię”) – wyraz kojarzący się z innym ze względu na podobieństwo brzmienia, ale odmienny pod względem znaczeniowym. Paronimy bywają mylone w szybkich, spontanicznych konwersacjach, choć zjawisko paronimii bywa też wykorzystywane w celach artystycznych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈrɔ̃ɲĩm, AS: parõńĩm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paronimia ż.

 przym. paronimiczny

Wiktionary


paronimia

błędne kojarzenie, mylenie jakiegoś wyrazu z innym wyrazem ze względu na wspólność rdzenia lub podobieństwo brzmienia


SJP.pl

Paronim (fr. z gr. παρά, para „obok, mimo”; όνυμα, onoma „imię”) – wyraz kojarzący się z innym ze względu na podobieństwo brzmienia, ale odmienny pod względem znaczeniowym. Paronimy bywają mylone w szybkich, spontanicznych konwersacjach, choć zjawisko paronimii bywa też wykorzystywane w celach artystycznych.

Wikipedia


paronimiczny

przymiotnik od: paronimia; wywołujący błędne kojarzenie, mylenie jakiegoś wyrazu z innym podobnym wyrazem, odnoszący się do takiej pomyłki, związany z nią


SJP.pl


paronomazja

figura stylistyczna polegająca na zestawieniu podobnie brzmiących wyrazów o innym znaczeniu; annominacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. liter. zestawienie wyrazów podobnie brzmiących o różnych znaczeniach;

Wiktionary

Paronomazja (gr. παρονομασία paronomasía – „lekko zmieniona nazwa”), adnominatio – figura retoryczna, fonetyczny środek stylistyczny, polegający na zestawieniu podobnie brzmiących słów (często homofonów i homonimów) celem osiągnięcia efektu stylistycznego.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) annominacja

Wiktionary


paronychia

1. w medycynie: ropne zapalenie tkanki podskórnej palca ręki oraz stopy; zanokcica;
2. rodzaj roślin z rodziny goździkowatych, występujący w około 110 gatunkach


SJP.pl

  • Paronychia – rodzaj roślin z rodziny goździkowatych
  • Paronychia, zanokcica – stan zapalny paznokci

Wikipedia


paroosobowy

składający się z paru osób; kilkuosobowy, kilkoosobowy


SJP.pl


paropokojowy

złożony z paru pokojów


SJP.pl


paroprocentowy

stanowiący parę procent czegoś; kilkuprocentowy


SJP.pl


paros

Paros (gr. Πάρος) – wyspa na Morzu Egejskim, w archipelagu Cyklady, o powierzchni 165 km². Liczy około 9600 mieszkańców (2002). W jej centrum wznosi się wysoki na 771 m Profitis Ilias (Marpessa), na którego południowym zboczu, niedaleko klasztoru Hagios Minas, znajduje się kamieniołom słynnego marmuru paryjskiego. Na Paros urodził się poeta Archiloch. 1,5 km na południe od Paros leży mała wyspa Andiparos. Paros jest dziś lubianą wyspą turystyczną.

Wikipedia


parosekundowy

trwający parę sekund


SJP.pl


parosetletni

trwający paręset lat, mający paręset lat; parusetletni


SJP.pl


parosmia

zaburzenie węchu polegające na wyczuwaniu zapachów nieistniejących lub odmiennych od tych rzeczywistych


SJP.pl

Zaburzenia węchu (dysosmia) – upośledzenie lub zmiana odczuwania wrażeń węchowych.

Za odczuwanie bodźców węchowych odpowiedzialne są następujące struktury (tworzące drogę węchową):

  • pole węchowe – obszar o wielkości około 2,5 cm znajdujący się w błonie śluzowej przedniej części przegrody nosa.
  • dwubiegunowe komórki węchowe, których jedne wypustki znajdują się w polu węchowym, natomiast drugie przechodzą przez blaszkę sitową do opuszki węchowej tworząc tzw. ‘nici węchowe’
  • nici węchowe wnikają do tzw. opuszki węchowej i oplatają komórki mitralne tworząc kłębuszki węchowe odpowiadające za proces integracji informacji węchowej.
  • pasmami węchowymi odchodzącymi od kłębuszków węchowych informacje kierują się do ośrodków CUN o różnym rozwoju filogenetycznym, między innymi do wzgórza, układu limbicznego oraz obszaru węchowego kory mózgowej, zlokalizowany od haka skroniowego po środkową część powierzchni płata czołowego.

Wikipedia


parostateczek

zdrobnienie od: parostatek


SJP.pl


parostatek

statek, do którego napędzania wykorzystuje się silniki parowe; parowiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. zob. parowiec.

Wiktionary

Parowiec – statek lub okręt o napędzie parowym, napędzany tłokową maszyną parową (SS) lub turbiną parową (TSS).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Popłynęliśmy parostatkiem w dół Missisipi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparɔˈstatɛk, AS: parostatek

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parowiec, statek parowy

Wiktionary


parostek

zwykle w lm - parostki: poroże samca sarny


SJP.pl


parostopniowy

1. mający parę stopni (w jakiejś skali);
2. mający parę stopni, etapów


SJP.pl


parostwo

godność, kompetencje członka brytyjskiej Izby Lordów lub niegdyś parlamentarzysty francuskiego


SJP.pl


paroszczelność

paroszczelny


SJP.pl

Patrz:

paroszczelny

paroszczelny

nieprzepuszczający pary wodnej lub wilgotnego powietrza, niedostępny dla tych mieszanin, odizolowany od działania tych mieszanin


SJP.pl


parotomowy

składający się z paru tomów, zawarty w paru tomach


SJP.pl


parotonowy

a) ważący parę ton;
b) mieszczący parę ton czegoś;
c) mogący unieść parę ton


SJP.pl


parotygodniowy

trwający parę tygodni, mający parę tygodni; parutygodniowy


SJP.pl


parotysięczny

liczący parę tysięcy czegoś; parutysięczny


SJP.pl


parów

dolina przekształcona z wąwozu, charakteryzująca się płaskim dnem i stromymi zboczami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geogr. rodzaj suchej doliny o niezbyt stromych zboczach;

Wiktionary

Parów – rodzaj małej, suchej doliny o płaskim dnie i nachylonych zboczach. Powstaje poprzez przeobrażenie wąwozu podczas erozji. Wypełnia się wodą po intensywnych deszczach. Od wąwozu różni się mniej stromymi zboczami pokrytymi roślinnością.

Słowa arroyo, używanego również we współczesnym języku angielskim na określenie parowu, użyli po raz pierwszy Hiszpanie w roku 775, w odniesieniu do koryta rzecznego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nad głowami małych podróżników przelatywały ciągle z jednego brzegu parowu na drugi tukany o purpurowych głowach, niebieskich piersiach i żółtych skrzydłach (…)

 (1.1) Jednak łagodne i wdzięczne zakręty łąki zwężały się coraz, aż ustąpiły miejsca wąskiej rozpadlinie, a ścieżki w głąb parowu prowadzące zaczęły piąć się po stokach gór; to nagie, skaliste, ostrymi rozpęknięciami poprzerywane i kolczystą wikliną zjeżone, to zielone i tajemniczo pod sklepieniami liściastej zarośli przepadające.

Wiktionary


parówa

1. zgrubienie od: parówka (rodzaj wędliny);
2. potocznie: upalna pogoda;
3. młodzieżowo: brzydka osoba; paszczur, pasztet


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. od parówka

 (1.2) pot. spoż. gruba, duża parówka

 (1.3) pot. duchota, upał, gorące, duszne powietrze

 (1.4) wulg. gwara. przestępcza: bierny homoseksualista

 (1.5) wulg. gwara. przestępcza: prostytutka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈruva, AS: paruva

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parówka ż.

 przym. parówkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) gwara. więz. cwel, nygus

 (1.5) zob. prostytutka.

Wiktionary


parować

1. zmieniać stan skupienia ze stałego lub ciekłego w gazowy, przechodzić lub przemieniać coś w stan gazowy;
2. odpierać, blokować cios zadany przez przeciwnika;
3. dobierać do pary


SJP.pl

czasownik

 (1.1) wydzielać parę wodną

 (1.2) łączyć w pary

 (1.3) poddawać działaniu pary

czasownik zwrotny parować się

 (2.1) łączyć się samemu w pary

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziewczyna, wciąż trąc stłuczony o drabinę łokieć, skwapliwie sięgnęła po parujący dzban z przyprawionym korzeniami piwem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈrɔvat͡ɕ, AS: parovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. para ż., parówka ż., parowanie n., wyparowanie n., parownica ż., parownik m., parnik m., parowiec mzw./mrz.

 czas. wyparować, wyparowywać, sparować

 przym. parowy, parny

Wiktionary


parowacz

1. aparat do oziębiania środowiska; parownik;
2. osoba zajmująca się zawodowo obsługiwaniem urządzeń parowych wykorzystywanych zazwyczaj do napędzania czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) urządzenie pełniące funkcję wymiennika ciepła

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parownik

Wiktionary


parowaczka

kobieta zajmująca się zawodowo obsługiwaniem urządzeń parowych wykorzystywanych zazwyczaj do napędzania czegoś; parowniczka


SJP.pl


parowanie

1. zmieniać stan skupienia ze stałego lub ciekłego w gazowy, przechodzić lub przemieniać coś w stan gazowy;
2. odpierać, blokować cios zadany przez przeciwnika;
3. dobierać do pary


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|parować.

 (1.2) fiz. zmiana stanu skupienia substancji z fazy ciekłej na fazę gazową

Wiktionary

Parowanie (ewaporacja) – zmiana stanu skupienia z ciekłego na gazowy (parę), zachodzący z reguły na powierzchni cieczy. Może odbywać się w całym zakresie ciśnień i temperatur, w których mogą współistnieć z sobą obie fazy.

Szybkość procesu parowania zależy od temperatury oraz ciśnienia parcjalnego pary nad cieczą. Gdy ciśnienie pary jest równe ciśnieniu pary nasyconej w danej temperaturze, to parowanie nie zachodzi. Stan też określa się jako równowagę między parowaniem a skraplaniem. Obniżenie ciśnienia oraz napływ gazu o mniejszym stężeniu pary, zwiększa szybkość parowania.Gdy ciśnienie pary nasyconej zrówna się z ciśnieniem otoczenia, wówczas proces parowania – zwany wówczas wrzeniem – zaczyna zachodzić również w całej objętości cieczy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Morze Martwe wysycha na skutek wzmożonego parowania.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparɔˈvãɲɛ, AS: parovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. para ż., parnik m., parowiec mzw./mrz.

 czas. parować, odparować, wyparować

 przym. parowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) ewaporacja

Wiktionary


parowaniec

rodzaj dużej kluski (pączków, pyz) z ciasta drożdżowego; pampuch


SJP.pl

Pampuchy (pyzy, pyzy drożdżowe, pączki/bułki/kluski na parze, kluski parowe/parowane, parzaki, parowańce, parowce, paruchy, ruchańce, ruchane kluski, śl. buchty) – w kuchni polskiej, rodzaj dużych klusek (pączków, pyz) wyrabianych z ciasta drożdżowego i gotowanych na parze. Ugotowana kluska ma kształt kulisty, płaski od spodu, a konsystencję sprężystą, pulchną i miękką.

Wikipedia


parowar

maszyna do gotowania na parze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. naczynie lub urządzenie służące do gotowania na parze;

Wiktionary

Parowar – rodzaj urządzenia kuchennego, wykonanego z tworzywa sztucznego, ceramiki lub metalu, gdzie metodą obróbki żywności jest zastosowanie pary powstałej w dolnym naczyniu dzięki gotującej się wodzie. Parowar składa się z kilku naczyń nałożonych na siebie, co umożliwia przygotowywanie w jednym czasie różnych rodzajów żywności. W parowarze można przyrządzić warzywa, mięso, owoce morza i ryż. Wyróżnia się kilka rodzajów parowarów:

  • elektryczny
  • stalowy lub ceramiczny, przeznaczony do użytku na kuchence gazowej
  • bambusowy
  • szklany lub silikonowy, przeznaczony do użytku w kuchence mikrofalowej

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈrɔvar, AS: parovar

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parowarka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parowarka

Wiktionary


parowcowy

parowiec


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z parowcem, dotyczący parowca

Wiktionary

Patrz:

parowiec

Powiązane:

 rzecz. parowiec m.

Wiktionary


paróweczka

zdrobnienie od: parówka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: parówka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparuˈvɛt͡ʃka, AS: paruvečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parówka ż.

Wiktionary


paróweczkowy

paróweczka


SJP.pl

Patrz:

paróweczka

parowiec

statek, do którego napędzania wykorzystuje się silniki parowe; parostatek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) przest. statek z napędem parowym;

Wiktionary

Parowiec – statek lub okręt o napędzie parowym, napędzany tłokową maszyną parową (SS) lub turbiną parową (TSS).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. parownica ż., para ż., parnik m., parowanie n.

 czas. parować ndk.

 przym. parowy, parny, parowcowy

 przysł. parno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parostatek, statek parowy

Wiktionary


parowiekowy

trwający parę wieków, mający parę wieków; paruwiekowy


SJP.pl


parowiersz

niewielki tomik wierszy, w skład którego wchodzą najczęściej krótkie fraszki, limeryki lub wierszowane opowiadania


SJP.pl


parowierszowy

składający się z paru wierszy


SJP.pl


parówka

1. pomieszczenie do kąpieli w parze; łaźnia parowa
2. kąpiel parowa
3. cienka kiełbaska z mielonego mięsa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. tania kiełbasa z przemielonej masy mięsno-kostno-tłuszczowej, spożywana zwykle na gorąco;

 (1.2) kosmet. zabieg kosmetyczny lub leczniczy z użyciem pary wodnej;

 (1.3) pot. gorąca i parna atmosfera w jakimś miejscu

Wiktionary

Parówka – wędlina drobno mielona, nietrwała. Często spożywana w postaci hot doga, zapiekana w cieście bądź gotowana i spożywana z dodatkami, takimi jak musztarda, majonez lub keczup.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zjadłbym parówkę z musztardą.

 (1.2) Parówka twarzy to dobry sposób, aby oczyścić sobie cerę.

 (1.3) Gdy gotuję obiad, w kuchni robi się okropna parówka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈrufka, AS: parufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. para ż., parnik m.

:: zdrobn. paróweczka ż.

:: zgrub. parówa ż.

 przym. parówkowy, parowy

 czas. parować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) frankfurterka

 (1.2) łaźnia parowa, kąpiel parowa

 (1.3) ukrop

Wiktionary


parówkowa

potocznie: kiełbasa parówkowa


SJP.pl

Patrz:

parówka

parówkowy

parówka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z parówkami, dotyczący parówek

Wiktionary

Patrz:

parówka

Przykłady

 (1.1) Ta kiełbasa parówkowa wygląda bardzo smakowicie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parówa ż., parówka ż.

Wiktionary


parówkożerca

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) żart. ktoś, kto z upodobaniem jada parówki

Wiktionary


parownica

niewielkie naczynie laboratoryjne używane do stężania roztworów lub ich odparowywania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. naczynie laboratoryjne w kształcie czaszy służące najczęściej do odparowywania i zatężania roztworów;

 (1.2) urządzenie do rozprostowywania odzieży wyposażone w generator strumienia pary

Wiktionary

Parownica – naczynie laboratoryjne w kształcie czaszy służące najczęściej do odparowywania i zatężania roztworów. Wykonywane są zazwyczaj z porcelany, szkła, kwarcu lub metali szlachetnych (np. z platyny). Często zaopatrzone są w dziobek ułatwiający przelewanie.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. para ż., parówka ż., parowanie n., wyparowanie n., zaparowanie n., parownik m., parnik m., parowiec mzw./mrz.

 czas. parować ndk., wyparować dk., wyparowywać ndk., sparować dk., zaparować dk.

 przym. parowy, parny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) steamer

Wiktionary


parowniczka

kobieta zajmująca się zawodowo obsługiwaniem urządzeń parowych wykorzystywanych zazwyczaj do napędzania czegoś; parowaczka


SJP.pl

Parownica – naczynie laboratoryjne w kształcie czaszy służące najczęściej do odparowywania i zatężania roztworów. Wykonywane są zazwyczaj z porcelany, szkła, kwarcu lub metali szlachetnych (np. z platyny). Często zaopatrzone są w dziobek ułatwiający przelewanie.

Wikipedia


parownik

aparat do oziębiania środowiska; parowacz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. rodzaj wymiennika ciepła, w którym jeden z czynników roboczych ulega odparowaniu;

 (1.2) zootechn. urządzenie do przygotowywania paszy dla zwierząt hodowlanych przez obróbkę gorącą parą wodną

Wiktionary

Parownik (lub parowacz) – rodzaj wymiennika ciepła, w którym jeden z czynników roboczych ulega odparowaniu.W parowniku chłodni dla stabilnej pracy układu zawsze jest wymagane nieduże przegrzanie czynnika chłodniczego. Wynosi ono najczęściej ok. 60 do 70% różnicy pomiędzy temperaturą w pomieszczeniu a temperaturą odparowania. A zatem przy temperaturze odparowania –8 °C i temperaturze w komorze 0 °C przegrzanie czynnika powinno wynosić ok. 5 K.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. parować

 rzecz. parownica ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parowacz

Wiktionary


parowóz

lokomotywa z silnikiem parowym; także pociąg ciągnięty przez taką lokomotywę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kolej. lokomotywa, której napęd stanowi silnik parowy

Wiktionary

Lokomotywa parowa (parowóz) – lokomotywa napędzana silnikami parowymi. Para pochodzi z kotła opalanego najczęściej węglem kamiennym.

Pierwszą lokomotywę parową zbudował w 1802 roku Richard Trevithick. Za wynalazcę współczesnej lokomotywy parowej uważa się George’a Stephensona. Jego parowóz Rakieta (Rocket) z 1829 r. stał się pierwowzorem wszystkich dalszych konstrukcji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podróż parowozem ciągle dostarcza wielu wrażeń i przypomina początki kolejnictwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈrɔvus, AS: parovus

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parowozownia ż.

:: zdrobn. parowozik m.

 przym. parowozowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lokomotywa parowa; żart. ciuchcia

Wiktionary


parowozik

niewielki parowóz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. parowóz

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parowóz mrz., parowozownia ż.

 przym. parowozowy

Wiktionary


parowozokilometr

w kolejnictwie: jednostka drogi (kilometr trasy przejechany przez jeden parowóz)


SJP.pl


parowozownia

wydzielony teren lub pomieszczenie, będące miejscem napraw parowozów oraz miejscem ich dłuższych postojów, jeżeli nie są w trasie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kolej. zespół pomieszczeń, warsztatów oraz torów przystosowanych do obsługi technicznej i napraw parowozów;

Wiktionary

Parowozownia (potocznie: szopa, depo) – baza, zakład eksploatacji, zajezdnia lokomotyw parowych; zespół pomieszczeń i warsztatów oraz torów przeznaczonych do przechowywania i obsługiwania technicznego parowozów.

Charakterystycznymi instalacjami są:

  • obrotnice lub przesuwnice do zmiany kierunku jazdy na małym terenie,
  • żurawie (z wieżami ciśnień) do tankowania parowozów,
  • piaskownice,
  • składy węgla z wyciągami nawęglającymi,
  • kanały oczystkowe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Za oknem pociągu mignęła nam tylko katowicka parowozownia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parowóz mrz., parowozik mrz.

 przym. parowozowy

Wiktionary


parowozowy

przymiotnik od: parowóz; przeznaczony dla parowozów i czynności, jakie należy przy nich wykonywać, odnoszący się do parowozu, związany z parowozem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) kolej. związany z parowozem, dotyczący parowozu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parowóz mrz., parowozik mrz., parowozownia ż.

Wiktionary


parowy

1. poruszający się dzięki parze wodnej, napędzany przez parę wodną (np. maszyna parowa);
2. przestarzale: stanowiący parę


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z parą, dotyczący pary lub par

 (1.2) zasilany parą, wykorzystujący parę do działania

forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.

 (2.1) B. i W. lm. od: zob. parów.

Wiktionary

Parowy (dawniej: niem. Heinen) – kolonia w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie sztumskim, w gminie Sztum przy drodze wojewódzkiej nr 607.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈrɔvɨ, AS: parovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. para ż., parówka ż., parnik m., parowanie n., parowiec mzw./mrz.

 czas. parować ndk.

Wiktionary


parp

skrótowiec

 (1.1) = Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości;

Wiktionary

Wymowa:

IPA: parp, AS: parp

Wiktionary


parposz

gatunek ryby z rodziny śledziowatych; aloza parposz


SJP.pl

Parposz, aloza parposz (Alosa fallax) – gatunek anadromicznej ryby z rodziny śledziowatych (Clupeidae).

Wikipedia


parr

roczny narybek, głównie łososia


SJP.pl

  • Parr (architekci)
  • Parr (ryby)
  • Parr – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Merseyside
  • Katarzyna Parr

Wikipedia


parrezja

szczera, otwarta wypowiedź lub wyznanie; parezja


SJP.pl

Parezja albo parrezja (grec. παρρησία [παν = wszystko + ρησις / ρημα = mówienie / mowa] znaczy dosłownie „mówić wszystko”) – wolna, otwarta, szczera i jasna wypowiedź. Dotyczy aktu mówienia: jest wyrażeniem siebie w jakimś konkretnym zakresie. Jest wyrazem przekonania o prawdzie lub wierze mówiącego. Chrześcijańskie wyznanie wiary w Boga Ojca to przykład parezji jako świadectwa wiary religijnej.

Wikipedia


pars

wyznawca monoteistycznego odłamu staroirańskiej religii rozpowszechnionej przez indiańskich Persów i opartej na kulcie boga dobra i światła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) członek tradycyjnej społeczności zaratustriańskiej zamieszkującej głównie Indie;

Wiktionary

Parsowie lub Indyjscy zaratusztrianie – grupa etniczna wywodząca się od starożytnych Persów, wyznająca zaratusztrianizm, zamieszkująca przede wszystkim Indie (Bombaj – około 69 tysięcy).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. Parsanka ż.

Wiktionary


parsanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) członkini tradycyjnej społeczności zaratustriańskiej zamieszkującej głównie Indie;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cóż dopiero, gdy obok tych elegantów, ujrzałem siedzące w powozach, a wbrew etykiecie wschodniej nie zakryte woalem, piękne Parsanki, o cerze białej, rysach pociągłych, a ujmujących, o wielkich i wyrazistych czarnych oczach, którym długie rzęsy uroku dodawały.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. Pars mos.

Wiktionary


parsęcki

dotyczący Parsęty, rzeki na Pobrzeżu Bałtyckim


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Parsętą, dotyczący Parsęty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Parsęta ż.

Wiktionary


parsek

astronomiczna jednostka długości równa ok. 3,262 roku świetlnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) astr. jednostka długości w astronomii, odległość, przy której paralaksa roczna jest równa 1 sekundzie łuku;

Wiktionary

Parsek – jednostka odległości używana w astronomii. Jest to odległość, dla której kąt paralaksy (równy połowie kąta całkowitej rocznej zmiany) położenia Ziemi widzianej prostopadle do płaszczyzny orbity wynosi 1 sekundę łuku. Parsek można równoważnie opisać jako odległość, z jakiej połowa wielkiej osi orbity ziemskiej (czyli 1 au) jest widoczna jako łuk (na firmamencie obserwującego) o długości 1 sekundy kątowej.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) skr. pc, daw. ps

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) parsec

* baskijski: (1.1) parsec

* hiszpański: (1.1) pársec m.

* kataloński: (1.1) parsec m.

* nowogrecki: (1.1) παρσέκ n.

* rosyjski: (1.1) парсек m.

* słowacki: (1.1) parsek m.

źródła.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. pc, daw. ps

Wiktionary


parser

program dokonujący analizy danych wejściowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. program komputerowy wykonujący analizę składniową;

Wiktionary

Analizator składniowy, parser – program komputerowy dokonujący analizy składniowej danych wejściowych w celu określenia ich struktury gramatycznej w związku z określoną gramatyką formalną. Analizator składniowy umożliwia przetworzenie tekstu czytelnego dla człowieka w strukturę danych przydatną dla oprogramowania komputera. Wynikiem analizy składni, dokonywanej przez parser, najczęściej jest drzewo składniowe nazywane czasami drzewem wyprowadzenia.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈparsɛr, AS: parser

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parsowanie n., sparsowanie n.

 czas. parsować ndk., sparsować dk.

Wiktionary


parsęta

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w województwie zachodniopomorskim;

Wiktionary

Parsęta (dawniej Prośnica, niem. Persante) – rzeka Pobrzeży Południowobałtyckich, w północno-zachodniej Polsce, w woj. zachodniopomorskim, o długości 139 km.

Dorzecze Parsęty obejmuje obszar 3151 km².

Głównym dopływem rzeki (prawym) jest Radew, która uchodzi do Parsęty w Karlinie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do Parsęty uchodzi rzeka Radew.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: parˈsɛ̃nta, AS: parsnta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Parsęcko n.

 przym. parsęcki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Prośnica

Wiktionary


parsifal

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Sir Parsifal, Percival – według legend arturiańskich, jeden z towarzyszy króla Artura i jego rycerzy Okrągłego Stołu. Podobnie jak oni, poszukiwał Świętego Graala. Parsifal zakochał się w żonie króla Artura. Postać ta jest wzorem odwagi; jej pierwowzorem jest prawdopodobnie wojownik Peredur występujący u boku Artura najwcześniej, bo już w podaniach walijskich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Lohengrin, główny bohater niemieckiej poezji z końca XIII w., był synem Parsifala i kolejnym, po swym ojcu, strażnikiem zamku Świętego Graala.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: parˈsʲifal, AS: parsʹifal

Wiktionary


parsk

regionalnie: dół w ziemi do przechowywania ziemniaków


SJP.pl


parskać

1. gwałtownie wydmuchiwać powietrze nozdrzami lub wargami, wydając charakterystyczny odgłos; prychać;
2. potocznie o pojeździe, silniku, urządzeniu: wydawać charakterystyczny dźwięk przypominający odgłos, który towarzyszy wydmuchiwaniu powietrza nozdrzami lub wargami; prychać;
3. potocznie: mówić coś opryskliwie, ze złością; fuknąć, prychać;
4. potocznie: sykać, trzaskać, skwierczeć


SJP.pl

czasownik niedokonany (dk. parsknąć)

 (1.1) prychać

 (1.2) kichać

 (1.4) pot. śmiać się

Wiktionary


parskania

odgłos wydawany przez konie, powstały poprzez nagłe i silne wypuszczenie powietrza nozdrzami


SJP.pl


parskanie

odgłos wydawany przez konie, powstały poprzez nagłe i silne wypuszczenie powietrza nozdrzami


SJP.pl


parsknąć

1. gwałtownie wydmuchać powietrze nozdrzami lub wargami, wydając charakterystyczny odgłos; prychnąć;
2. potocznie o pojeździe, silniku, urządzeniu: wydać charakterystyczny dźwięk przypominający odgłos, który towarzyszy wydmuchiwaniu powietrza nozdrzami lub wargami; prychnąć;
3. potocznie: powiedzieć coś opryskliwie, ze złością; fuknąć, prychnąć;
4. potocznie: syknąć, trzasnąć, zaskwierczeć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. parskać)

 (1.1) dokonany od|parskać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Słysząc sprośny żart, chciał zrobić oburzoną minę, ale nie wytrzymał i parsknął śmiechem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parsknięcie n., parskanie n.

Wiktionary


parsknięcie

1. gwałtownie wydmuchać powietrze nozdrzami lub wargami, wydając charakterystyczny odgłos; prychnąć;
2. potocznie o pojeździe, silniku, urządzeniu: wydać charakterystyczny dźwięk przypominający odgłos, który towarzyszy wydmuchiwaniu powietrza nozdrzami lub wargami; prychnąć;
3. potocznie: powiedzieć coś opryskliwie, ze złością; fuknąć, prychnąć;
4. potocznie: syknąć, trzasnąć, zaskwierczeć


SJP.pl


parsować

w informatyce: analizować ciąg znaków w celu ustalenia jego struktury


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) inform. dokonywać analizy składniowej ciągu znaków w celu ustalenia jej struktury;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parser mrz., parsowanie n., sparsowanie n.

 czas. sparsować dk.

Wiktionary


parsowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) inform. dokonywanie analizy składniowej ciągu znaków w celu ustalenia jej struktury;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parser mrz., sparsowanie n.

 czas. parsować ndk., sparsować dk.

Wiktionary


parsowo

Parsowo (do 1945 r. niem.: Parsow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Biesiekierz.

Według danych z 31 grudnia 2005 r. wieś miała 304 mieszkańców.

Parsowo to miejscowość o charakterze turystycznym. Pobliski zabytkowy kościół. W okolicach Parsowa rośnie również ok. 200-letni dąb szypułkowy o obwodzie 7 m. i wysokości 23 m.

Wikipedia


parsuna

portret typowy dla malarstwa ruskiego od końca XVI do początku XVIII w., początkowo malowany na drewnie, zbliżony techniką do ikon


SJP.pl

Parsuna (od łac. persona) – nazwa portretów świeckich malowanych w Rosji od końca XVI do początków XVIII wieku

Parsuny wywodzą się z malarstwa ikonowego, korzystając z jego schematów przedstawieniowych i technik. W XVII w. pojawiły się bardziej realistyczne ujęcia postaci i tła, co wiązało się z oddziaływaniem z Rzeczypospolitej wzorców portretu sarmackiego. Terminem parsun określano także portrety ukraińskie oraz białoruskie.

Wikipedia


parsyzm

monoteistyczny odłam zaratusztrianizmu, wyznawany głównie w Indiach


SJP.pl

Mazdaizm, Mazda – Jasna (od Mazda [Ahura Mazda] i aw. Mazdajasnô) – podstawa kolejnych religii perskich (zaratusztrianizmu, mazdaizmu achemenidzkiego, manicheizmu, zoroastryzmu średnioperskiego za panowania dynastii Sasanidów III–VIII w. i nowoperskiego, a także zurwanizmu).

Wikipedia


parszeć

pokrywać się parchem, brunatnymi strupami charakterystycznymi dla parchu; parszywieć


SJP.pl


parszewski

nazwisko


SJP.pl


parszkowo

wieś w Polsce


SJP.pl

Parszkowo (kaszb. Parszkòwò lub też Pôrszkòwò, Parzkòwò, niem. Parschkau, dawniej Parchowo, Parskowo) – osada kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Krokowa. W najbliższej okolicy (na północy) znajdują się rezerwaty przyrody Moroszka Bielawskiego Błota i Woskownica Bielawskiego Błota.

Wikipedia


parszów

Parszów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie starachowickim, w gminie Wąchock.

Był wsią biskupstwa krakowskiego w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku.

W latach 1954–1972 wieś był siedzibą gromady Parszów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Zesłania Ducha Świętego.

Wikipedia


parszowice

Parszowice (niem. Porschwitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Ścinawa. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa legnickiego.

We wsi był przystanek kolejowy Parszowice.

Wikipedia


parszywie

przysłówek

 (1.1) od: parszywy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tymczasem chodził od drzwi do drzwi, wciąż obijając sobie pięści o mur biurokracji i czując się coraz parszywiej, zupełnie jak żebrak.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: parˈʃɨvʲjɛ, AS: paršyvʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parszywiec m., parch mos./mrz.

 czas. parszywieć ndk.

 przym. parszywy

Wiktionary


parszywiec

osoba parszywa, zła podła, czasami także dokuczliwa, złośliwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obraź. człowiek podły

Wiktionary

Wymowa:

IPA: parˈʃɨvʲjɛt͡s, AS: paršyvʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 czas. parszywieć ndk.

 przym. parszywy

 przysł. parszywie

 rzecz. parch mos./mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bydlę, gnida, łajdak, łotr, łachudra, kanalia, menda, padalec, plugawiec, skurczybyk, sobaka, swołocz, szuja, szubrawiec

Wiktionary


parszywiej

stopień wyższy od przysłówka: parszywie


SJP.pl


parszywość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest parszywe; cecha tych, którzy są parszywi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parch m.

 przym. parszywy

 przysł. parszywie

Wiktionary


parszywszy

stopień wyższy od przymiotnika: parszywy; bardziej parszywy


SJP.pl


parszywy

1. okryty parchami, mający parchy;
2. nędzny; podły; lichy; zły


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. podły, zły, nędzny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: parˈʃɨvɨ, AS: paršyvy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parszywiec m., parch mos./mrz.

 czas. parszywieć ndk.

 przysł. parszywie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odrażający, obrzydliwy, ohydny, podły, nędzny, szkaradny, szubrawy

 (1.2) parchaty

Wiktionary


part

1. grube płótno konopne lub lniane;
2. taśma pleciona ze szpagatu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. mieszkaniec starożytnej Partii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Plutarch twierdzi, że Part imieniem Promaxatres zabił Krassusa, Dion zaś przytacza sugestię, jakoby został on w rzeczywistości zabity przez własnych ludzi (…)

 (1.1) Na razie wystarczało im, że zginęły setki Hindusów, a żaden Part.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. partyjski mrz., Partia ż.

 przym. partyjski

Wiktionary


part.

skrót od: partykuła


SJP.pl


partacki

partaczy; potocznie:
1. wykonany nieumiejętnie, niedokładnie, niestarannie;
2. wykonujący swoją pracę nieumiejętnie, niedokładnie, niestarannie


SJP.pl


partactwo

coś, co zostało wykonane niestarannie, nieudolnie; partanina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) coś źle zrobione

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. partacz mos., partaczka ż.

 czas. partaczyć, spartaczyć

Wiktionary


partacz

osoba robiąca coś źle, nieudolnie; fuszer, knociarz, patałach, brakorób


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. zły pracownik lub rzemieślnik; osoba źle (niedbale, niechlujnie) wykonująca pracę

 (1.2) daw. w średniowieczu: rzemieślnik niezrzeszony w cechu

Wiktionary

Partacz (łac. a parte paternitatis = poza cechem), także przeszkodnik, szturarz – dawniej osoba wykonująca działalność rzemieślniczą w mieście lub w jego pobliżu, ale niebędąca rzemieślnikiem zrzeszonym w cechu pomimo jego istnienia, często osiedlająca się w nieobjętych prawem miejskim jurydykach. Partacze byli silnie zwalczani przez cechy, jako zagrażająca im konkurencja (łamiąca monopol produkcji). Bronili się przed konfiskatą wyrobów, a także narzędzi pracy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten fryzjer partacz zrobił mi schodki z tyłu głowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpartat͡ʃ, AS: partač

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. partactwo n., partanina ż.

:: fż. partaczka ż.

 czas. partaczyć ndk., spartaczyć dk.

 przym. partacki

 przysł. partacko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brakorób, chałturnik, brakoróbca, fuszer, niedbaluch, tandeciarz; gw-pl|Górny Śląsk|bazger, ciachrocz, complok, dudra, pyprok.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|niszczyż.

Wiktionary


partaczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|partaczyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. partaczyć, spartaczyć

Wiktionary


partaczka

kobieta robiąca coś źle, nieudolnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta partacząca coś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. partactwo n., partanina ż.

:: fm. partacz m.

 czas. partaczyć ndk., spartaczyć dk.

 przym. partacki

 przysł. partacko

Wiktionary


partaczy

robić coś źle, nieudolnie, wykonywać coś niezgodnie ze wcześniej przyjętym planem, czego skutkiem są późniejsze straty; partolić


SJP.pl


partaczyć

robić coś źle, nieudolnie, wykonywać coś niezgodnie ze wcześniej przyjętym planem, czego skutkiem są późniejsze straty; partolić


SJP.pl

czasownik

 (1.1) robić coś byle jak, nieudolnie, źle

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Był tak nieudolny, że partaczył każdą robotę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: parˈtat͡ʃɨt͡ɕ, AS: partačyć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. spartaczyć

 rzecz. partaczenie n., partaczka ż., partacz, partanina, partactwo

 przym. partacki

 przysł. partacko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fuszerować, knocić, partolić

Wiktionary


partanina

1. słabo płatne zajęcie, praca;
2. coś, co zostało wykonane niestarannie, nieudolnie; partactwo


SJP.pl


partaninka

zdrobnienie od: partanina


SJP.pl


partenion

pieśni pisane przeznaczone dla chórów dziewczęcych niegdyś istniejących w starożytnej Grecji


SJP.pl


partenogenetyczny

przymiotnik od: partenogeneza; przypominający rozwój zarodka z jaja, które nie zostało zapłodnione, charakterystyczny dla tego procesu, odnoszący się do niego


SJP.pl


partenogeneza

rozwój zarodka z jaja niezapłodnionego; dzieworództwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. rozmnażanie z niezapłodnionej komórki jajowej;

Wiktionary

Partenogeneza (z greckiego παρθενος, „dziewica” oraz γενεσις „narodziny”), dzieworództwo – odmiana rozmnażania traktowana najczęściej jako płciowa (z powodu udziału gamety) pomimo braku zapłodnienia, polegająca na rozwoju osobników potomnych z komórki jajowej bez udziału plemnika. W botanice jest rodzajem apomiksji, utraty zdolności do rozmnażania płciowego – amfimiksji.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. partenogeniczność ż.

 przym. patenogeniczny, partenogenetyczny

 przysł. partenogenicznie, partenogenetycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dzieworództwo

Wiktionary


partenogeniczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co partenogeniczne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. partenogeneza ż.

Wiktionary


partenogeniczny

przymiotnik

 (1.1) związany z partenogenezą, dotyczący partenogenezy

Wiktionary


partenokarpia

wytwarzanie przez roślinę owoców pozbawionych nasion w sposób naturalny (np. u bananowca) bądź wywoływane sztucznie u roślin uprawnych


SJP.pl

Partenokarpia – wytwarzanie owoców bez żywotnych nasion. Zjawisko powszechne wśród roślin. Jako przyczyny wymieniane są brak zapylenia i zapłodnienia. Nie tłumaczy to jednak, dlaczego roślina wytwarza i podtrzymuje rozwój owoców. Do partenokarpii mogą doprowadzać czynniki endogenne, takie jak fitohormony czy czynniki genetyczne. U tytoniu, bakłażanu, truskawki, maliny i pomidora zidentyfikowano gen odpowiedzialny za wytwarzanie owoców pozbawionych nasion. Wpływ zidentyfikowanego genu potwierdzono doświadczalnie poprzez stworzenie transgenicznego pomidora i bakłażanu wykazującego partenokarpię.

Wikipedia


partenokarpiczny

przymiotnik od: partenokarpia; charakterystyczny dla pozbawionych nasion owoców wytwarzanych przez rośliny, odnoszący się do tych owoców lub procesu ich wytwarzania


SJP.pl


partenon

Partenon (gr. Παρθενών, Parthenṓn) – świątynia poświęcona Atenie Partenos (pol. Atenie Dziewicy) na akropolu ateńskim, wzniesiona w połowie V w. p.n.e. według planów Iktinosa i Kallikratesa pod nadzorem Fidiasza, który wykonał również elementy rzeźbiarskie.

Wikipedia


parter

1. najniższa kondygnacja naziemna
2. w sporcie: pozycja zapaśnicza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kondygnacja budynku położona tuż nad ziemią

 (1.2) niskie położenie ciała – w sporcie, tańcu itp.

 (1.3) najniższa i położona najbliżej pałacu reprezentacyjna część ogrodu francuskiego;

Wiktionary

  • Kondygnacja budynku położona tuż nad ziemią (budownictwo)
  • Parter ogrodowy – francuski styl ogrodowy
  • Walka w parterze – sporty walki

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moja babcia mieszka na parterze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpartɛr, AS: parter

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parterówka ż., parterak m., parterowość ż.

 przym. parterowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1) dach

hiperonimy.

 (1.1) kondygnacja

 (1.3) ogród

hiponimy.

 (1.3) parter dywanowy, parter rabatowy, parter kompartymentowy, parter oranżeryjny, parter angielski, parter gazonowy

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. parterówka ż., parterak m., parterowość ż.

 przym. parterowy

frazeologia.

 sprowadzić do parteru

etymologia.

 etym|franc|parterre. → parter < etym|franc|par|terre.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bryt. ground floor, ground level, amer. first floor; (1.3) parterre

* bośniacki: (1.1) prizemlje n.

* chorwacki: (1.1) prizemlje n.

* czeski: (1.1) přízemí n.

* esperanto: (1.1) teretaĝo, daw. partero; (1.3) partero, ĝardenpartero

* fiński: (1.1) ensimmäinen kerros, pohjakerros

* francuski: (1.1) rez-de-chaussée m.

* hiszpański: (1.1) planta baja ż., planta calle

* macedoński: (1.1) приземје n.

* niemiecki: (1.1) Erdgeschoss n., Parterre n.

* nowogrecki: (1.1) ισόγειο n.

* rosyjski: (1.1) первый этаж m.

* słoweński: (1.1) pritličje n.

* szwedzki: (1.1) bottenvåning w.

* ukraiński: (1.1) перший поверх m.

* węgierski: (1.1) földszint

* włoski: (1.1) piano terra ż., pianterreno m.

źródła.

== parter (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) parter

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


parterowiec

potocznie: dom parterowy


SJP.pl


parterowy

przymiotnik od: parter; znajdujący się na parterze, mający, składający się tylko z jednego poziomu lub w jakiś inny sposób związany z parterem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nie mający pięter

 (1.2) znajdujący się na parterze

 (1.3) znajdujący się na parterze widowni

 (1.4) ogrod. rosnący na parterze kwiatowym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wokół zabudowa miejska, domy przeważnie parterowe, ze zdobionymi obramowaniami okien i firaneczkami nadokiennymi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpartɛˈrɔvɨ, AS: parterovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parter

Wiktionary


partes

dawniej:
1. nuty, partytura; partesy;
2. grzeczność, łaskawość;
3. księga z zapisanymi odrębnie partiami głosów kompozycji; księga głosowa


SJP.pl


partesy

dawniej: nuty, partytura; partes


SJP.pl


parthenaise

[czytaj: parteNEZ] francuska rasa bydła


SJP.pl


partia

1. część stanowiąca kawałek jakiejś całości;
2. część zawodów, gry sportowej lub towarzyskiej; runda;
3. organizacja polityczna mająca własny program i dążąca do jego realizacji;
4. odpowiedni kandydat lub kandydatka do małżeństwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. starożytna kraina historyczna, położona w dzisiejszym północno-wschodnim Iranie i Turkmenistanie, na południowy wschód od Morza Kaspijskiego;

Wiktionary

  • partia polityczna
  • partia powstańcza
  • Partia – starożytna kraina
  • partia (wojsko) – jednostka zbrojna jazdy w okresie I Rzeczypospolitej
  • partia (wsad)
  • partia (towar)
  • partia – fragment utworu muzycznego przeznaczony do wykonywania przez odpowiednią grupę instrumentów, wykonawców
  • Partia – polski zespół rockowy
  • Partia (album)
  • PZPR – Polska Zjednoczona Partia Robotnicza, w okresie PRL synonim pojęcia partii rządzącej w Polsce

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedy Cyrus walczył z Astyagesem, wojska z Partii i Hyrkanii jako pierwsze przeszły na jego stronę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Part mos., partyjski mrz.

 przym. partyjski

Wiktionary


participium

[czytaj: partic-ipium] w językoznawstwie: imiesłów


SJP.pl

Imiesłów (łac. participium) – nieosobowa forma czasownika mająca cechy składniowe i fleksyjne przymiotnika. W języku polskim istnieją również imiesłowy o funkcji zbliżonej do przysłówka (imiesłowy przysłówkowe). Imiesłów jest przykładem kategorii gramatycznej, która znajduje się na granicy fleksji i derywacji.

Wikipedia


partita

utwór muzyczny złożony z kilku kontrastujących ze sobą części o charakterze tanecznym, biesiadnym; suita


SJP.pl

  • partita – utwór muzyczny (suita)
  • Partita – polska grupa wokalna

Wikipedia


partito

przysłówek

 (1.1) muz. z podziałem na głosy

Wiktionary


partizan

Wikipedia


partner

1. współuczestnik w jakimś przedsięwzięciu, współrozmówca albo pomocnik w grze, doradca;
2. osoba, którą można traktować jak równą sobie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) współuczestnik w grze, rozmowie, zabawie lub przedsięwzięciu

 (1.2) osoba, którą traktuje się jak równą sobie

 (1.3) osoba, z którą pozostaje się w związku (hetero- lub homoseksualnym)

Wiktionary

  • partner – uczestnik gry
  • partner – strona związku partnerskiego
  • partner – wspólnik spółki partnerskiej
  • partner – wspólnik działalności gospodarczej
  • partner – inne określenie współmałżonka
  • partner – inne określenie kontrahenta
  • partner – inne określenie sponsora
  • Partner – sieć handlowa

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.3) partner życiowy

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. partnerstwo n., partnerowanie n.

:: fż. partnerka ż.

 czas. partnerować ndk.

 przym. partnerski

 przysł. partnersko, po partnersku

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang.

uwagi.

 

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) partner

* arabski: (1.1) شريك ,قسيم ,مشترك m.; (1.2) زميل‎; (1.3) ‏ عاشق

* białoruski: (1.1) партнёр m.

* chiński standardowy: (1.3) 爱人 (àirén)

* duński: (1.1) partner w.; (1.2) partner w.; (1.3) partner w.

* esperanto: (1.1) partnero; (1.3) partnero

* francuski: (1.1) partenaire

* hiszpański: (1.1) compañero m., pareja ż.; (1.2) igual m.

* japoński: (1.1) 相手

* kataloński: (1.1) company m.

* kazachski: (1.1) ойындас (w grze), сұхбаттас, әңгімелесуші, кеңестес (w rozmowie), істес, жұмыстас, еңбектес (w przedsięwzięciu, pracy), әріптес, қызметтес (w służbie); (1.2) жақтас, мүдделес, ниеттес, пікірлес

* nepalski: (1.1) अंशी (anśī)

* niemiecki: (1.1) Partner m.; (1.2) Partner m.; (1.3) Partner m.

* rosyjski: (1.1) партнёр m., компаньон m.

* turecki: (1.1) ortak, eş; (1.2) arkadaş

* tuvalu: (1.1) hoa

* ukraiński: (1.1) партнер m.

źródła.

== partner (język albański.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) partner

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpartnɛr, AS: partner

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. partnerstwo n., partnerowanie n.

:: fż. partnerka ż.

 czas. partnerować ndk.

 przym. partnerski

 przysł. partnersko, po partnersku

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. partnerstwo n., partnerowanie n.

:: fż. partnerka ż.

 czas. partnerować ndk.

 przym. partnerski

 przysł. partnersko, po partnersku

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang.

uwagi.

 

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) partner

* arabski: (1.1) شريك ,قسيم ,مشترك m.; (1.2) زميل‎; (1.3) ‏ عاشق

* białoruski: (1.1) партнёр m.

* chiński standardowy: (1.3) 爱人 (àirén)

* duński: (1.1) partner w.; (1.2) partner w.; (1.3) partner w.

* esperanto: (1.1) partnero; (1.3) partnero

* francuski: (1.1) partenaire

* hiszpański: (1.1) compañero m., pareja ż.; (1.2) igual m.

* japoński: (1.1) 相手

* kataloński: (1.1) company m.

* kazachski: (1.1) ойындас (w grze), сұхбаттас, әңгімелесуші, кеңестес (w rozmowie), істес, жұмыстас, еңбектес (w przedsięwzięciu, pracy), әріптес, қызметтес (w służbie); (1.2) жақтас, мүдделес, ниеттес, пікірлес

* nepalski: (1.1) अंशी (anśī)

* niemiecki: (1.1) Partner m.; (1.2) Partner m.; (1.3) Partner m.

* rosyjski: (1.1) партнёр m., компаньон m.

* turecki: (1.1) ortak, eş; (1.2) arkadaş

* tuvalu: (1.1) hoa

* ukraiński: (1.1) партнер m.

źródła.

== partner (język albański.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) partner

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


partnerka

1. współuczestniczka w jakimś przedsięwzięciu, współrozmówczyni albo pomocniczka w grze, doradczyni;
2. kobieta, którą można traktować jak równą sobie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: partner

 (1.2) kobieta w związku

Wiktionary

Wymowa:

IPA: partˈnɛrka, AS: partnerka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. partnerstwo n., partnerowanie n.

:: fm. partner m.

 czas. partnerować ndk.

 przym. partnerski

 przysł. partnersko, po partnersku

Wiktionary


partnerować

być partnerem kogoś, być przy kimś pomagając mu, towarzyszyć komuś, dotrzymywać komuś towarzystwa


SJP.pl


partnerowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|partnerować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. partner m., partnerka ż., partnerstwo n., partnerskość ż.

 czas. partnerować ndk.

 przym. partnerski

 przysł. po partnersku, partnersko

Wiktionary


partnerski

odnoszący się do bycia partnerem, przedsięwzięć podejmowanych przez partnerów lub czynności wykonywanych przy partnerze, charakterystyczny, typowy dla partnerów, partnerstwa


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) oparty na partnerstwie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mnie i siostrę zawsze łączyły bliskie stosunki, ale z powodu różnicy wieku była dla mnie kimś bardziej jak ciocia, chociaż w ciągu ostatnich kilku lat nasza relacja zmieniła się i stała się bardziej partnerska.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. partnerstwo n., partner m., partnerka ż., partnerowanie n.

 czas. partnerować

 przysł. partnersko, po partnersku

Wiktionary


partnerskość

partnerski


SJP.pl

Patrz:

partnerski

partnerstwo

bycie partnerem kogoś, towarzyszenie komuś, dotrzymywanie komuś towarzystwa, współuczestnictwo w czymś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) równe traktowanie siebie nawzajem, bycie partnerami

Wiktionary

  • Partnerstwo publiczno-prywatne
  • Partnerstwo terytorialne
  • Partnerstwo pomiędzy miastami
  • Partnerstwo międzyszkolne (zwłaszcza między szkołami wyższymi czy ich wydziałami):
    • Studia interdyscyplinarne
    • Socrates-Erasmus (program KE)
    • Uniwersytet Viadrina
  • Partnerstwo dla Pokoju (program NATO)
  • Partnerstwo euroazjatyckie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie było między mną a rodzicami partnerstwa, nie zwierzałam się im.

 (1.1) Jesteśmy partnerami i to wymaga partnerstwa w życiu. Nie mogę sobie wyobrazić, że mój mąż pracuje po dziesięć godzin dziennie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. partner m., partnerka ż., partnerowanie n.

 przym. partnerski

 przysł. partnersko, po partnersku

Wiktionary


partolić

robić coś źle, nieudolnie, wykonywać coś niezgodnie ze wcześniej przyjętym planem, czego skutkiem są późniejsze straty; partaczyć


SJP.pl


parton

cząstka elementarna będąca składnikiem hadronów (mezonów i barionów)


SJP.pl

  • Parton (Allerdale) – wieś w hrabstwie Kumbria (Anglia)
  • Parton (Copeland) – wieś w hrabstwie Kumbria (Anglia)
  • Parton – wspólna nazwa dla cząstek będących składnikami barionów i mezonów.
  • Parton – miejscowość w hrabstwie Herefordshire (Anglia)
  • Dolly Parton – amerykańska piosenkarka

Wikipedia


partorg

rzeczownik

 (1.1) organizator partyjny, sekretarz grupy partyjnej

Wiktionary


partowie

mieszkańcy starożytnej prowincji Partia


SJP.pl

Królestwo Partów (łac. Regnum Parthorum) – państwo na terenie starożytnego Iranu, rządzone przez dynastię Arsakidów, istniejące od 247/238 p.n.e. do 226 n.e.

Wikipedia


partoła

(r. męski) osoba robiąca coś źle, nieudolnie; partacz


SJP.pl


party

impreza, zabawa, przyjęcie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. przyjęcie towarzyskie

Wiktionary

Party (ang. 'impreza') – piąty album solowy Iggy’ego Popa, wydany w 1981 roku. Album zajął 166. miejsce na liście albumów Billboard's Top 200.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dziś nie mogę, idę na party.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpartɨ, AS: party

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) impreza, przyjęcie, biba, bibka

Wiktionary


party-line

[czytaj: party lajn] linia telefoniczna do nawiązywania kontaktów towarzyskich; party line


SJP.pl


partycja

1. pewna część, wyróżniony fragment komputerowego dysku twardego;
2. dawniej: partytura


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) inform. wydzielona część dysku fizycznego umożliwiająca utworzenie dysku logicznego;

Wiktionary

Partycja – wydzielony logiczny obszar dysku twardego, który może być sformatowany przez system operacyjny w odpowiednim systemie plików. Niekiedy określenie partycja odnosi się do wydzielonego zasobu innego niż dysk na przykład partycja jako wydzielony logiczny komputer (PR/SM) lub partycjonowanie przełączników Fiber Channel lub ESCON Director.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. partycjonowanie n.

Wiktionary


partycjonować

w informatyce: dzielić (dysk twardy) na partycje


SJP.pl


partycki

nazwisko


SJP.pl


partycypacja

branie w czymś udziału; udział, uczestnictwo


SJP.pl

Partycypacja (z łaciny particeps - biorący udział, z ang. participation – uczestniczenie) – uczestnictwo, udział jednostek w większej grupie, formacji, projekcie czy instytucji.

Pojęcie związane z sektorem pracy (partycypacja pracownicza, udział w zarządzaniu przedsiębiorstwem, udział w procedurach decyzyjnych) oraz z teoriami demokracji (udział ludności w podejmowaniu decyzji politycznych i ekonomicznych, współpraca między instytucjami a społeczeństwem, podział władzy).

Wikipedia


partycypacyjny

partycypacja


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) taki, który polega na udziale we wspólnym przedsięwzięciu zarówno ponosząc koszty, jak i czerpiąc zyski

Wiktionary

Patrz:

partycypacja

Powiązane:

 rzecz. partycypowanie n., partycypant m., partycypantka ż.

 czas. partycypować ndk.

 przysł. partycypacyjnie

Wiktionary


partycypant

osoba ponosząca wspólnie z kimś koszty jakiegoś przedsięwzięcia lub mająca udział w zyskach płynących z jakiegoś przedsięwzięcia


SJP.pl


partycypantka

partycypant


SJP.pl

Patrz:

partycypant

partycypować

współdzielić koszty albo zyski; uczestniczyć


SJP.pl


partycypowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) uczestniczenie we wspólnym przedsięwzięciu, najczęściej gospodarczym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. partycypacja ż., partycypant m.

 czas. partycypować ndk.

 przym. partycypacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uczestniczenie

Wiktionary


partyjeczka

zdrobnienie od: partyjka


SJP.pl


partyjka

1. krótka partia, część zawodów, gry sportowej lub towarzyskiej;
2. niewielka partia, organizacja polityczna, w skład której wchodzi niewiele członków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: partia

 (1.2) lekceważąco o partii politycznej

 (1.3) mała partia, rozgrywka w jakąś grę towarzyską

Wiktionary

Wymowa:

IPA: parˈtɨjka, AS: partyi ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. partyjny mos., partia ż., partyjeczka ż., partyjniak m., partyjniaczka ż., partyjność ż., bezpartyjność ż., bezpartyjny mos.

 czas. upartyjnić, upartyjniać, odpartyjnić, odpartyjniać

 przym. partyjny, partyjniacki, bezpartyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) partyjeczka

Wiktionary


partyjna

członkini partii


SJP.pl


partyjniacki

partyjniak


SJP.pl

Patrz:

partyjniak

partyjniactwo

pejoratywnie: kierowanie się wyłącznie interesem własnej partii; partyjnictwo


SJP.pl


partyjniaczka

partyjniak


SJP.pl

Patrz:

partyjniak

partyjniak

osoba należąca do partii komunistycznej; partyjnik


SJP.pl


partyjnictwo

pejoratywnie: kierowanie się wyłącznie interesem własnej partii; partyjniactwo


SJP.pl


partyjnik

osoba należąca do partii komunistycznej; partyjniak


SJP.pl


partyjność

podzielność na partie, części lub powiązanie z organizacją polityczną, programem takiej organizacji i jej obowiązkami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przynależność do partii

 (1.2) cecha tego, co partyjne

 (1.3) zależność od partii

Wiktionary

Partyjność – zasada marksistowsko-leninowska, która wyraża klasowy charakter nauk społecznych, filozofii, literatury oraz sztuki. Marksizm-leninizm uczy, że w społeczeństwie klasowym wszelka ideologia, a więc i filozofia, wyraża interesy jakiejś klasy społecznej. Nie istnieje więc postawa neutralna, a każda filozofia stanowi jakąś uwarunkowaną klasowo ideologię Walka kierunków ideologicznych, filozoficznych jest przejawem walki klas. Marksizm-leninizm wychodzi z założenia, że historia filozofii jest polem walki partii w filozofii — materializmu i idealizmu. W walce tej znajdują wyraz interesy społeczne oraz ideologia różnych klas i grup społecznych. Partyjność filozofii, jak i całego marksizmu, polega na tym, aby prowadzić walkę przeciw ideologii burżuazyjnej i jej przeżytkom, broniąc i twórczo rozwijając jedynie naukową i rewolucyjną ideologię marksizmu-leninizmu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. partia ż., partyjka ż., partyjny m., partyjniak m.

 przym. partyjny

Wiktionary


partyjny

związany z partią, dotyczący partii, należący do partii (np. działacz partyjny, dyscyplina partyjna)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z partią polityczną, dotyczący partii politycznej

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) przed 1989 r.: członek rządzącej partii komunistycznej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: parˈtɨjnɨ, AS: partyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. partia ż., partyjka ż., partyjniactwo n., partyjniak m., partyjniaczka ż., upartyjnianie n., upartyjnienie n., partyjność ż.

 czas. upartyjnić, upartyjniać ndk., upartyjniać dk.

 przym. partyjniacki

 przysł. partyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) pot. partyjniak

Wiktionary


partyjski

przymiotnik od: Partia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Partami lub Partią, dotyczący Partów lub Partii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język partyjski;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po drodze rozstawię konie partyjskie i w każdy dzień wolny będę przy tobie, póki powrotu sobie nie wyproszę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Part m., Partia ż.

Wiktionary


partyka

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. duża pajda

Wiktionary

Partyka – nazwisko używane w Polsce.

Na początku lat 90. XX wieku nosiło je w Polsce 6925 pełnoletnich osób. Najwięcej w dawnym woj. tarnobrzeskim (947 osób), katowickim (481 osób) i wrocławskim (353 osoby).

Wikipedia


partykularność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co partykularne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. partykularny

 przysł. partykularnie

Wiktionary


partykularny

1. taki, który charakteryzuje się partykularyzmem - postawą cechującą się preferowaniem spraw dotyczących wybranej grupy społecznej lub regionu z pominięciem spraw ogółu; aspołeczny;
2. ograniczony do pewnej części kraju, dążący do uniezależnienia od centrum kraju; prowincjonalny, miejscowy, regionalny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający na względzie korzyść własnego środowiska, regionu itp., a nie ogółu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. partykularność ż.

Wiktionary


partykularysta

osoba dbająca o własne interesy lub interesy swojego środowiska z pominięciem interesów ogółu


SJP.pl


partykularystyczny

taki, który dotyczy partykularysty, uwzględnia tylko swój własny interes, dba o własne interesy z pominięciem interesów ogółu


SJP.pl


partykularyzacja

rzadko: dbanie o interesy własne, swojego środowiska itp., z pominięciem interesów ogółu


SJP.pl


partykularyzm

postawa cechująca się preferowaniem spraw własnych, dotyczących wybranej grupy społecznej lub regionu z pominięciem spraw ogółu


SJP.pl

Partykularyzm – stanowisko, zgodnie z którym ośrodki władzy i administracji nie uwzględniają całokształtu interesów określonego społeczeństwa czy państwa, ignorując potrzebę jego harmonijnego rozwoju gospodarczego lub kulturalnego, dbając jedynie o interesy własne, najczęściej własnej grupy interesu. Stronnicze decyzje podejmowane są wówczas na korzyść pewnych regionów kraju lub określonych grup społecznych, a pozostałe regiony są spychane na dalszy plan.

Wikipedia


partykularyzować

1. nadawać czemuś cechy partykularyzmu;
2. rzadko: myśleć, działać w duchu partykularyzmu;
3. rzadko: myśleć, działać w duchu zaściankowości, prowincjonalizmu


SJP.pl


partykularz

lekceważąco: miejscowość bez od uczelni, szkół lub innych tego typu placówek, będąca także częściowo odcięta od spraw i problemów własnych mieszkańców


SJP.pl


partykuła

w językoznawstwie:
1. nieodmienna część mowy pełniąca pomocniczą rolę w zdaniu, polegającą na modyfikacji sensu wyrazu lub wypowiedzi, np. no, niech, bądź, by;
2. partykuła wzmacniająca - partykuła, która wzmacnia znaczenie innego wyrazu, wyrażenia lub zdania, np. -że (po samogłoskach: -ż)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gram. nieodmienna i niesamodzielna część mowy wyrażająca, uwydatniająca pytanie, rozkaz, zaprzeczenie, życzenie, np. bym, byście, -li, -ż, -że, nie, czy, niech;

Wiktionary

Partykuła – niesamodzielny (pozbawiony samodzielnego znaczenia) wyraz lub morfem (tzw. wyrazek), nadający wypowiedzeniom zabarwienie znaczeniowe lub uczuciowe. Partykuły są nieodmiennymi częściami mowy. Służą wyrażaniu rozmaitych treści modalnych (np. by tworzące tryb przypuszczający, imperatywne niech), emfazy, nacisku (np. no, -że, ż, por. Chodź no!, Chodźże, Chodźcież wreszcie), ograniczenia (np. jeszcze, już). Partykułami są również elementy negacji (nie) i potwierdzenia (tak).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odróżnienie partykuły od innych części mowy może czasem sprawiać trudność.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpartɨˈkuwa, AS: partykuu̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. partykułowy

Wiktionary


partykułowy

przymiotnik od: partykuła; związany z partykułą, mający partykułę, charakterystyczny, typowy dla tej nieodmiennej części mowy


SJP.pl


partytura

1. szczegółowy spis nut dla zespołowego utworu muzycznego
2. teatr. egzemplarz sztuki teatralnej z naniesionymi uwagami reżysera


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. szczegółowy zapis nutowy całości utworu muzycznego z założenia przeznaczony do wykonywania przez wiele instrumentów, uporządkowanych według powszechnie przyjętej kolejności jedna partia pod drugą;

 (1.2) teatr. egzemplarz sztuki teatralnej, opatrzony komentarzami reżysera lub inscenizatora odnośnie wystawienia dzieła

 (1.3) film. zapis filmu z użyciem obrazów i tekstu, uwzględniający długości całości i poszczególnych ujęć, ustawień kamery, postaci i scenografii, warstwę słowną, muzyczną, efektów akustycznych, specjalnych itp., sporządzany m.in. w celach naukowo-badawczych, dydaktycznych i szkoleniowych

Wiktionary

Partytura (wł. partitura) – notacyjne zestawienie nad sobą wszystkich partii wokalnych i instrumentalnych utworu zespołowego w celu przejrzystego utrwalenia całości dzieła, ułatwienia orientacji kompozytorowi, dyrygentowi oraz słuchaczom śledzącym z partyturą wykonania danej kompozycji. Partytura eksponuje wertykalne związki między poszczególnymi partiami, zestawionymi nad sobą w pewnym określonym porządku. Poszczególne rodziny instrumentów łączone są ze sobą oddzielną linią: akoladą. W ramach poszczególnych grup najwyżej umieszcza się instrumenty o najwyższej wysokości skali, najniżej – o najniższej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W partyturach widzi się porządek. U góry strony zapisywane są partie instrumentów o wysokim brzmieniu, niżej tych o niższym, aż do najniższych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpartɨˈtura, AS: partytura

Wiktionary

Powiązane:

 przym. partyturowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. partycja, skr. part.

 (1.2) partytura teatralna

 (1.3) partytura filmowa

Wiktionary


partyturowy

przymiotnik od: partytura; będący szczegółowy spisem nut dla zespołowego utworu muzycznego lub egzemplarzem sztuki teatralnej z naniesionymi uwagami reżysera


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) muz. przym. od partytura

 (1.2) teatr. przym. od partytura

 (1.3) film. przym. od partytura

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpartɨtuˈrɔvɨ, AS: partyturovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. partytura ż.

Wiktionary


partytywny

dopełniacz partytywny: dopełniacz wskazujący na część całości; dopełniacz cząstkowy, częściowy


SJP.pl


partyzana

broń biała mająca postać trzymetrowego drzewca, na którym osadzono szeroki i obosieczny grot


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. wojsk. broń drzewcowa o długim, zwężonym, obosiecznym grocie z bocznymi rozgałęzieniami, używana jako broń piechoty w zachodniej Europie od XV wieku, później, od XVII w. jako broń straży i oznaka oficerów piechoty;

Wiktionary

Partyzana – broń drzewcowa o obosiecznym grocie, mającym u nasady dwa rozgałęzienia o kształcie skrzydeł lub półksiężyca. W XVII wieku przekształciła się w typ broni znany jako szponton.

Używana na zachodzie Europy w XV wieku jako broń bojowa piechoty, w XVII wieku stała się bronią paradną: oznaką godności oficerskiej oraz bronią straży pałacowych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpartɨˈzãna, AS: partyzãna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. partyzant m., partyzantka ż.

 przym. partyzancki

 przysł. partyzancko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bardyzana, kapralski kij

Wiktionary


partyzanci

osoba walcząca w partyzantce


SJP.pl

Partyzanci (z fr. partisans) – nieregularna formacja zbrojna działająca w ramach ruchu oporu, warunkowo zaliczana do sił zbrojnych danego państwa.

Wikipedia


partyzancki

1. związany z partyzantami lub partyzantką (np. oddział partyzancki);
2. potocznie: działający samowolnie i nieprofesjonalnie


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z partyzantką i partyzantami

przymiotnik jakościowy

 (2.1) działający samowolnie, nielegalnie lub nieprofesjonalnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pod pseudonimem „Meteor” walczył w kilku oddziałach partyzanckich.

 (2.1) W światku reklamy nielegalnie rozklejane plakaty określa się mianem marketingu partyzanckiego…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpartɨˈzãnt͡sʲci, AS: partyzãncʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. partyzana ż., partia ż., partyzant m., partyzantka ż.

 przysł. po partyzancku

Wiktionary


partyzant

osoba walcząca w partyzantce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wojsk. uczestnik konspiracyjnej walki zbrojnej na tyłach nieprzyjaciela; żołnierz oddziału partyzanckiego

 (1.2) hist. żołnierz walczący w wojnie podjazdowej

 (1.3) hist. polit. członek nieformalnej frakcji wewnątrz PZPR, której liderem był Mieczysław Moczar;

Wiktionary

Partyzanci (z fr. partisans) – nieregularna formacja zbrojna działająca w ramach ruchu oporu, warunkowo zaliczana do sił zbrojnych danego państwa.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: parˈtɨzãnt, AS: partyzãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. partia ż., partyzantka ż., partyzana ż.

 przym. partyzancki

 przysł. partyzancko

Wiktionary


partyzantka

1. zbrojna walka przeciwko okupantowi prowadzona nieregularnie, poprzez podjazdowe ataki, dywersję itp.
2. oddziały partyzanckie
3. pot. kobieta partyzant
4. pot. działalność prowadzona na własną rękę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wojsk. forma walki zbrojnej z ukrycia

 (1.2) przen. niezorganizowana działalność prowadzona na własną rękę

 (1.3) oddziały partyzantów

 (1.4) kobieta partyzant

 (1.5) daw. kobieta opowiadająca się za czym

Wiktionary

Wojna partyzancka – jedna z najstarszych form walki zbrojnej, polegająca na działaniach nieregularnych prowadzonych przez partyzantów przy poparciu ludności i skierowana przeciwko okupantowi/zaborcy lub przeciw rodzimym rządom uważanym przez partyzantów za wrogie.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. partyzana ż., partyzant mos., partia ż.

 przym. partyzancki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wojna partyzancka

 (1.3) chłopcy z lasu

 (1.5) stronniczka, zwolenniczka

Wiktionary


paruch

nazwisko


SJP.pl


parudniowy

mający parę dni, trwający parę dni itp.; parodniowy


SJP.pl


parulski

nazwisko


SJP.pl

  • Krzysztof Parulski – polski prawnik i wojskowy
  • Ryszard Parulski – polski szermierz i działacz sportowy

Wikipedia


parumiesięczny

mający parę miesięcy, trwający parę miesięcy itp.; paromiesięczny


SJP.pl


parurarura

wykrzyknik

 (1.1) muz. częsty wypełniacz w piosenkach

Wiktionary


parusetletni

trwający paręset lat, mający paręset lat; parosetletni


SJP.pl


parusetmetrowy

mający długość paruset metrów, wynoszący paręset metrów


SJP.pl


parusetstronicowy

składający się z paruset stronic


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) liczący paręset stron, składający się z paruset stron

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie miała szans na wydanie i nigdy nie wyszła przygotowana przeze mnie w owych latach parusetstronicowa książka o albańskim stalinizmie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparusɛtstrɔ̃ɲiˈt͡sɔvɨ, AS: parusetstrõńicovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kilkusetstronicowy

Wiktionary


paruszewo

Paruszewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Strzałkowo.

Wikipedia


paruszewski

nazwisko


SJP.pl


paruszowice

Paruszowice (niem. Baumgarten)– wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim, w gminie Byczyna.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.

Wikipedia


parutygodniowy

trwający parę tygodni, mający parę tygodni; parotygodniowy


SJP.pl


parutysięczny

liczący parę tysięcy czegoś; parotysięczny


SJP.pl


paruwiekowy

trwający parę wieków, mający parę wieków; parowiekowy


SJP.pl


paruzel

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jan Paruzel – polski działacz konspiracji niepodległościowej w czasie II wojny światowej
  • Marian Paruzel – polski wędkarz, publicysta i dziennikarz
  • Olaf Paruzel – polski lekkoatleta, sprinter

Wikipedia


paruzja

według Nowego Testamentu: powtórne przyjście Chrystusa na świat przed Sądem Ostatecznym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. w chrześcijaństwie: ponowne przyjście Chrystusa na świat,

 (1.2) hist. oficjalna wizyta władcy w świecie hellenistycznym w okresie III w. p.n.e. - II w. n.e.

Wiktionary

Paruzja, Dzień Pański, Drugie przyjście (z gr. παρουσία, obecność, przyjście, pojawienie się) – według Nowego Testamentu oznacza zapowiadany przez proroków powrót Chrystusa na świat w chwale pod koniec dziejów, jako triumfatora nad złem, wskrzesiciela umarłych i sędziego świata. Jej źródłami biblijnymi są wypowiedzi Jezusa w ewangeliach (głównie Mt 24, Mk 13 i Łk 21), komentarze św. Pawła z Tarsu i Apokalipsa św. Jana.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈruzʲja, AS: paruzʹi ̯a

Wiktionary


parwa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. pierwsza klasa w szkołach pijarskich

Wiktionary


parwe

przymiotnik

 (1.1) rel. w tradycji żydowskiej – neutralny, nie będący pożywieniem ani mięsnym, ani mlecznym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wszystkie produkty parwe można łączyć i z mięsem, i z mlekiem.

Wiktionary


parweniusz

człowiek, który dorobił się majątku niekoniecznie ciężką pracą, lecz wykorzystując koneksje, układy, starający się naśladować zamożne warstwy społeczeństwa; dorobkiewicz; nuworysz; nowobogacki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. pejor. osoba, która dostała się do wyższych sfer i nieudolnie próbuje je naśladować

Wiktionary

Wymowa:

IPA: parˈvɛ̃ɲuʃ, AS: parvńuš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parweniuszostwo n.

:: fż. parweniuszka ż.

 przym. parweniuszowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dorobkiewicz, nowobogacki, nuworysz

Wiktionary


parweniuszka

kobieta, która dorobiła się majątku niekoniecznie ciężką pracą, lecz wykorzystując koneksje, układy, starająca się naśladować zamożne warstwy społeczeństwa; nuworyszka; nowobogacka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeńsk

 (1.1) książk. pejor. kobieta, która dostała się do wyższych sfer i nieudolnie próbuje je naśladować

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parweniusz mos.

Wiktionary


parweniuszostwo

zarabianie dużych sum pieniężnych niekoniecznie ciężką pracą, lecz wykorzystując koneksje, układy, zyski i skutki będące efektem takich działań


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. pejor. cecha osób, które dostały się do wyższych sfer i nieudolnie próbują je naśladować

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parweniusz mos.

Wiktionary


parweniuszowski

przymiotnik od: parweniusz (np. parweniuszowskie maniery, parweniuszowski charakter); nowobogacki; nuworyszowski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nowobogacki, nuworyszowski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Opuściła Warszawę, która, jak stwierdziła, wydawała jej się parweniuszowska i jesienią mieszkała już w skromnej stancji na Łyczakowskiej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparvɛ̃ɲuˈʃɔfsʲci, AS: parvẽńušofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parweniusz m.

Wiktionary


parwowiroza

zakaźna choroba bakteryjna psów i kotów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wet. zakaźna choroba psów wywoływana przez parwowirusa psiego;

Wiktionary

Rumień zakaźny (choroba piąta, łac. erythema infectiosum, ang. fifth disease) – zakaźna choroba wirusowa, przebiegająca ostro, występuje najczęściej u niemowląt i dzieci. Spowodowana zakażeniem parwowirusem B19. Okres wylęgania choroby wynosi od 4 do 14 dni. Głównym objawem chorobowym jest wysypka, która początkowo ma charakter ostro odgraniczonego rumienia zlokalizowanego na policzkach (kształt motyla), często przybierającego kolor sinoczerwony („spoliczkowane dziecko”). Po 1–4 dniach wysypka rozszerza się na ramiona, tułów, pośladki przybierając postać plam, obrączek, girland. Wysypka ustępuje i nawraca przez 1 do 3 tygodni. Zanika bez pozostawiania blizn i bez złuszczania naskórka. Przebieg choroby jest zazwyczaj łagodny, ale niekiedy w trakcie choroby może wystąpić depresja układu czerwonokrwinkowego szpiku (aż do przemijającego przełomu aplastycznego), prowadząc w rzadkich przypadkach do ostrego zespołu hemolitycznego. U kobiet w ciąży może dojść do uogólnionego obrzęku płodu oraz do jego obumarcia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przyjmuje się, że psy dorosłe przechodzą parwowirozę w zasadzie bezobjawowo.

Wiktionary


paryjski

przymiotnik od: Paros (grecka wyspa na Morzu Egejskim oraz największe miasto na tej wyspie)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Paros, dotyczący Paros

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paros

Wiktionary


parys

mit. gr. jeden z bohaterów Iliady, syn Hekuby i króla Troi, Priama; Aleksander


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mitgr. królewicz trojański, syn Priama i Hekuby, sędzia w sporze o jabłko niezgody, ukochany Heleny;

 (1.2) rzad. imię|polski|m.;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (2.1) astr. planetoida o numerze katalogowym 3317;

 (2.2) geogr. wieś w województwie warmińsko-mazurskim;

Wiktionary

Parys (także Aleksander, gr. Πάρις Páris, łac. Paris) – w mitologii greckiej królewicz trojański.

Uchodził za syna Priama i Hekabe. Był bratem Hektora, Deifobosa i Kasandry oraz ukochanym królowej Sparty – Heleny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Uprowadzenie Heleny przez Parysa było przyczyną wojny trojańskiej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈparɨs, AS: parys

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Parzysz m.

Wiktionary


parysek

nazwisko


SJP.pl


paryski

przymiotnik od: Paryż (stolica Francji)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Paryżem, dotyczący Paryża

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈrɨsʲci, AS: parysʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paryż mrz., paryżanin mos., paryżanka ż., Paryżewo n.

 przym. podparyski

 przysł. parysko

Wiktionary


parysko

przysłówek

 (1.1) na sposób paryski, po parysko

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chyba po raz pierwszy Anglicy wyzbyli się snobistycznej powściągliwości i oto pokazywali Londyn nowoczesny, pogodny, barwny, hej, niemalże parysko roześmiany.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paryż mrz.

 przym. paryski

Wiktionary


paryskość

paryski


SJP.pl

Patrz:

paryski

parysów

1. wieś w Polsce;
2. osiedle w Warszawie


SJP.pl

W Polsce
  • Parysów – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim
  • Parysów – gmina w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim
  • Parysów – osiedle w Warszawie
  • Fort P Twierdzy Warszawa (Parysów) – fort Twierdzy Warszawa
  • Parysów – przystanek kolejowy
  • Parysów – dawna gromada

Wikipedia


parysowski

przymiotnik od: Parysów; charakterystyczny dla Parysowa, odnoszący się w jakiś sposób do tej miejscowości i gminy


SJP.pl


parysowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Parysa lub z nim związany


SJP.pl


parytecik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od parytet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parytet m.

Wiktionary


parytet

1. ekon. stosunek wymienny (np. walut)
2. parytet złota - zawartość czystego złota w jednost. wymiennej stanowiąca podstawę kursu
3. praw. zrównanie ze sobą różnych podmiotów
4. społ. zrównanie warunków życia, dochodów pewnych grup ludności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zasada równości proporcji dwóch lub więcej wielkości, określana prawnie a priori;

Wiktionary

Parytet (łac. paritas – równość) – zasada równości proporcji dwóch lub więcej wielkości, określana prawnie a priori.

Zasada parytetu definiowanego przez:

  • ekonomię – stosunek proporcji dwóch walut, powiązanie wartości tychże walut.
  • prawo – polega na ustalonej ustawowo lub umownie reprezentacji podmiotów prawnych (reprezentowanych przez osoby fizyczne) na zasadzie równości w składzie osobowym ustalonych umową lub ustawą instytucji wyłanianych wspólnie przy udziale tych dwóch podmiotów prawnych.
  • nauki społeczne (socjologia, politologia) – forma dyskryminacji pozytywnej polegająca na administracyjnym rezerwowaniu miejsc (kwot) dla reprezentantów określonych grup społecznych; dotyczy zwykle miejsc w instytucjach przedstawicielskich, w przedsiębiorstwach, uczelniach itp. Ma gwarantować zasadę równości uczestnictwa (partycypacji), przeciwdziałać marginalizacji (wykluczeniu) ze względu na płeć, rasę, pochodzenie etniczne, przynależność partyjną czy inne kryterium.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈrɨtɛt, AS: parytet

Wiktionary

Powiązane:

 przym. parytetowy

 rzecz. parytecik mrz.

Wiktionary


parytetowo

parytetowy


SJP.pl

Patrz:

parytetowy

parytetowy

przymiotnik od: parytet; charakterystyczny dla parytetu, wyznaczający parytet lub w jakiś inny sposób związany z parytetem


SJP.pl


paryż

stolica Francji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica i największe miasto Francji, położone nad Sekwaną, w północnej części kraju;

 (1.2) geogr. miejscowość w Polsce w województwie opolskim;

 (1.3) geogr. miejscowość w Polsce w województwie kujawsko-pomorskim;

 (1.4) geogr. przysiółek w Polsce w województwie małopolskim;

Wiktionary

Paryż (fr. Paris, wymowa) – stolica i najludniejsze miasto Francji, a także departament (nr 75), w regionie Île-de-France. Położone jest w północnej części kraju, w centrum Basenu Paryskiego, nad Sekwaną. Stanowi centrum polityczne, ekonomiczne i kulturalne kraju.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Internet jest obecnie przestrzenią kwitnącej aktywności artystycznej, przy której oblężony przez artystów Paryż przełomu XIX i XX w. wygląda jak prowincjonalny grajdoł.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈparɨʃ, AS: paryš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paryżanin m., paryżanka ż., Paryżewo n.

 przym. paryski, podparyski

 przysł. parysko

Wiktionary


paryżanin

mieszkaniec Paryża


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Paryża

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Codziennie z usług miejskich środków transportu korzysta 7 milionów paryżan.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparɨˈʒãɲĩn, AS: paryžãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paryż mrz.

:: fż. paryżanka ż.

 przym. paryski

Wiktionary


paryżanka

mieszkanka Paryża


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Paryża

Wiktionary

  • Paryżanka – nazwa nadana jednemu z fresków z pałacu w Knossos
  • Paryżanka – amerykański film z 1923 roku w reżyserii Charliego Chaplina (A Women of Paris: A Drama of Fate)
  • Paryżanka – komedia Henry’ego Becque’a
  • Paryżanka − amerykański film z 1938 roku w reżyserii Henry’ego Kostera (The Rage of Paris)
  • Paryżanka − francuski film z 2017 roku w reżyserii Ludovica Bernarda (Mission Pays basque)
  • 'Paryżanka' – odmiana gruszy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Paryżanki podobno zajadają się kasztanami, żabami i ślimakami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌparɨˈʒãnka, AS: paryžãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paryż mrz.

:: fm. paryżanin mos.

 przym. paryski

Wiktionary


paryżewo

Wikipedia


paryzol

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. parasol

Wiktionary


parząco

1. powodując pieczenie, ból;
2. wywołując podrażnienie skóry;
3. wywołując nieprzyjemne wspomnienia, odczucia


SJP.pl


parzacz

pracownik masarni zajmujący się parzeniem wędlin


SJP.pl


parzęchlin

rodzaj mchów z rodziny parzęchlinowatych


SJP.pl


parzęchlinowate

rodzina mchów


SJP.pl


parzęczew

nazwa kilku miejscowości w Polsce


SJP.pl

Wikipedia


parzęczewianin

mieszkaniec Parzęczewa (miasta w Polsce)


SJP.pl


parzęczewianka

mieszkanka Parzęczewa (miasta w Polsce)


SJP.pl


parzęczewo

Parzęczewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Kamieniec. Około 4 km na południe od wsi przepływa Północny Kanał Obry.

Wikipedia


parzęczewski

przymiotnik od: Parzęczew


SJP.pl


parzelnia

pomieszczenie do wstępnej obróbki drewnianych belek, w którym znajduje się system urządzeń wytwarzających gorącą parę, pod której działaniem uzyskuje się wymaganą barwę drewna


SJP.pl


parzelniczy

wytwarzający gorącą parę


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) służący do wytwarzania gorącej pary

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. naparzanie n., naparzanka ż., naparzenie n., odparzelina ż., odparzanie n., odparzenie n., oparzelina ż., oparzelisko n., oparzelizna ż., oparzelnik mrz., oparzanie n., oparzenie n., oparzeniówka ż., para ż., parzelnia ż., parzenie n., parzonka ż., parzydełko n., parzydełkowiec mzw., parzydło n., ponaparzanie n., poodparzanie n., poparzenie n., poparzeniec mos., poparzony mos., powyparzanie n., rozparzacz mos., rozparzanie n., rozparzenie n., rozparzeniec mos., sparzanie n., sparzelizna ż., sparzenie n., wyparzacz mrz., wyparzanie n., wyparzarka ż., wyparzenie n., zaparzacz mrz., zaparzaczka ż., zaparzanie n., zaparzenie n.

 czas. naparzać ndk., naparzyć dk., odparzać ndk., odparzyć dk., oparzać ndk., oparzyć dk., parzyć ndk., ponaparzać dk., poodparzać dk., powyparzać dk., poparzyć dk., rozparzać ndk., rozparzyć dk., sparzać ndk., sparzyć dk., wyparzać ndk., wyparzyć dk., zaparzać ndk., zaparzyć dk.

 przym. parzydełkowy, oparzelinowy, oparzeniowy, poparzony

 przysł. parząco

Wiktionary


parzenica

1. jednobarwny lub kolorowy ozdobny haft na sukiennych spodniach góralskich
2. drewniana rzeźbiona forma w kształcie serca służąca do wyciskania serów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. charakterystyczne haftowane zdobienie ludowych góralskich spodni;

Wiktionary

Parzenica – struga wypływająca z Jeziora Wielewskiego i uchodząca do rzeki Niechwaszcz w południowym regionie Kaszub zwanym Zaborami. Struga przepływa przez następujące jeziora: Głuchówko, Swatki, Blewiec, Łazy oraz Skąpe.

Parzenica stanowi szlak spływów kajakowych.

Wikipedia


parzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|parzyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈʒɛ̃ɲɛ, AS: pažńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. parzyć, zaparzać

 rzecz. poparzenie n., parzydełko, parzydło

 przym. parzelniczy, parzydełkowy

Wiktionary


parzeplin

rodzaj roślin z rodziny parzeplinowatych; gunnera, gunera


SJP.pl

Parzeplinowate (Gunneraceae) – rodzina roślin z rzędu parzeplinowców (Gunnerales). Obejmuje jeden rodzaj – parzeplin, znany też jako gunnera, gunera (Gunnera). Należą do niego 63 gatunki. Są to byliny kłączowe występujące głównie na półkuli południowej w pasie zwrotnikowym (w klimacie umiarkowanie ciepłym) w Ameryce Południowej, Afryce, Nowej Zelandii, Tasmanii i Oceanii. Najdalej na północ spotykane są na Hawajach, w Ameryce Centralnej, w Malezji i Filipinach. Rosną one w wilgotnych lasach oraz nad brzegami wód i na mokradłach. Naukowa nazwa rodzajowa upamiętnia norweskiego botanika i biskupa Johanna Ernsta Gunnerusa.

Wikipedia


parzeplinowate

o cechach parzeplinowatych, charakterystyczny dla parzeplinowatych


SJP.pl

Parzeplinowate (Gunneraceae) – rodzina roślin z rzędu parzeplinowców (Gunnerales). Obejmuje jeden rodzaj – parzeplin, znany też jako gunnera, gunera (Gunnera). Należą do niego 63 gatunki. Są to byliny kłączowe występujące głównie na półkuli południowej w pasie zwrotnikowym (w klimacie umiarkowanie ciepłym) w Ameryce Południowej, Afryce, Nowej Zelandii, Tasmanii i Oceanii. Najdalej na północ spotykane są na Hawajach, w Ameryce Centralnej, w Malezji i Filipinach. Rosną one w wilgotnych lasach oraz nad brzegami wód i na mokradłach. Naukowa nazwa rodzajowa upamiętnia norweskiego botanika i biskupa Johanna Ernsta Gunnerusa.

Wikipedia


parzeplinowaty

o cechach parzeplinowatych, charakterystyczny dla parzeplinowatych


SJP.pl


parzno

Parzno – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Kluki, 8 km na północny zachód od Bełchatowa.

Wikipedia


parzonka

gotowana trawa z otrębami


SJP.pl


parzony

przymiotnik

 (1.1) taki, który się parzy na parze

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sparzony, zaparzony

Wiktionary


parzuchowski

nazwisko


SJP.pl


parzybroda

1. potrawa z duszonej słodkiej kapusty z dodatkiem kartofli
2. kapusta faszerowana


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań. kapuśniak (zupa)

 (1.2) gw-pl|Poznań. włoska kapusta ugotowana na słodko

Wiktionary

Pazibroda lub parzybroda – regionalna wiejska potrawa polska charakterystyczna dla Kielecczyzny, powiatu skarżyskiego i terenów wokół Radomia. Przygotowywana jest z utłuczonych gotowanych ziemniaków zmieszanych z ugotowaną kapustą kiszoną, omaszczonych skwarkami świeżo wytopionymi ze słoniny. Czasem przyprawiana na ostro pieprzem. Podawana na gorąco, dawniej jako jednodaniowy, codzienny obiad. Istnieje też wariant ze słodką kapustą gotowaną razem z ziemniakami.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pazibroda ż.

Wiktionary


parzyć

1. wywoływać ból swoim gorącem; piec, palić;
2. wywoływać ból i podrażnienie skóry jak przy dotknięciu czymś gorącym;
3. myć produkty spożywcze w gorącej wodzie;
4. zalewać wrzątkiem, aby otrzymać napój;
5. parzyć się - łączyć się w pary na czas godów


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zaparzyć)

 (1.1) być odczuwanym jako gorące

 (1.2) kulin. poddawać coś działaniu wrzątku lub gorącej wody

 (1.3) kulin. otrzymywać napar po zalaniu wrzątkiem, zalewać coś wrzątkiem

czasownik przechodni niedokonany (dk. poparzyć)

 (2.1) podrażniać skórę podobnie jak coś gorącego

czasownik zwrotny niedokonany parzyć się

 (3.1) odczuwać ból po dotknięciu czegoś gorącego

 (3.2) o zwierzętach: łączyć się w pary w okresie godowym, kopulować

 (3.3) o ziołach, herbacie: podlegać parzeniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Każdy w dzieciństwie sprawdził, że ogień parzy.

 (1.2) Według tego przepisu szynkę należy parzyć przez półtorej godziny w temperaturze ok. 80°C.

 (1.3) Parzę sobie herbatę, zrobić ci też?

 (2.1) Pokrzywy parzą przy dotknięciu.

 (3.1) Jestem niezdarą, bo często parzę się żelazkiem.

 (3.2) Te ohydne pawiany, parzą się na oczach zwiedzających zoo!

 (3.3) W moim kubku parzą się ziółka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpaʒɨt͡ɕ, AS: pažyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sparzenie n., oparzenie n., oparzelizna ż., oparzelisko n., naparzanie n., zaparzanie n., zaparzaczka ż., para ż., parzelnia ż., parzenie n.

 czas. naparzać ndk., naparzyć dk., odparzać ndk., odparzyć dk., oparzać ndk., oparzyć dk., ponaparzać dk., poodparzać dk., powyparzać dk., poparzyć dk., rozparzać ndk., rozparzyć dk., sparzać ndk., sparzyć dk., wyparzać ndk., wyparzyć dk., zaparzać ndk., zaparzyć dk.

 przym. parzelniczy, parzydełkowy, oparzelinowy, oparzeniowy, poparzony

 przysł. parząco

Wiktionary


parzych

nazwisko


SJP.pl


parzydełko

u różnych zwierząt (np. jamochłonów) narząd wydzielający paraliżującą substancję


SJP.pl

Parzydełka – wieloznaczny termin z anatomii zwierząt, którym określane są różne struktury o różnej budowie i pochodzeniu:

  • organ ataku i obrony charakterystyczny dla jamochłonów,
  • organellum komórki parzydełkowej,
  • komórka parzydełkowa (inaczej knidocyt),
  • knidoblast parzydełkowców,
  • knidocysta (inaczej knida) parzydełkowców,
  • knidocyl,
  • nematocysta,
  • ptychocysta,
  • spirocysta,
  • trichocysta (inaczej trychocysta) orzęsków,
  • trychit wirków.

Wikipedia


parzydełkowce

typ wodnych, dwuwarstwowych zwierząt tkankowych o promienistej symetrii ciała


SJP.pl

Wikipedia


parzydełkowiec

wodne zwierzę bezkręgowe, którego jednym ze sposobów obrony i zdobywania pożywienia jest paraliżowanie ofiary przy pomocy parzydełka


SJP.pl

Wikipedia


parzydełkowy

przymiotnik od: parzydełko; spełniający funkcję parzydełka, wyglądający jak parzydełko, przypominający je lub w jakiś inny sposób z nim związany


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z parzydełkiem, dotyczący parzydełka, wyglądający jak parzydełko, przypominający je lub spełniający jego funkcję

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. naparzanie n., naparzanka ż., naparzenie n., odparzelina ż., odparzanie n., odparzenie n., oparzelina ż., oparzelisko n., oparzelizna ż., oparzelnik mrz., oparzanie n., oparzenie n., oparzeniówka ż., para ż., parzelnia ż., parzenie n., parzonka ż., parzydełko n., parzydełkowiec mzw., parzydło n., ponaparzanie n., poodparzanie n., poparzenie n., poparzeniec mos., poparzony mos., powyparzanie n., rozparzacz mos., rozparzanie n., rozparzenie n., rozparzeniec mos., sparzanie n., sparzelizna ż., sparzenie n., wyparzacz mrz., wyparzanie n., wyparzarka ż., wyparzenie n., zaparzacz mrz., zaparzaczka ż., zaparzanie n., zaparzenie n.

 czas. naparzać ndk., naparzyć dk., odparzać ndk., odparzyć dk., oparzać ndk., oparzyć dk., parzyć ndk., ponaparzać dk., poodparzać dk., powyparzać dk., poparzyć dk., rozparzać ndk., rozparzyć dk., sparzać ndk., sparzyć dk., wyparzać ndk., wyparzyć dk., zaparzać ndk., zaparzyć dk.

 przym. parzelniczy, oparzelinowy, oparzeniowy, poparzony

 przysł. parząco

Wiktionary


parzydło

wieloletnia roślina zielna o pierzastych liściach i kremowych lub pomarańczowych kwiatach zebranych w pęki


SJP.pl

Wikipedia


parzygnat

żartobliwie o kiepskim kucharzu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pogardliwie o kucharzu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈʒɨɡnat, AS: pažygnat

Wiktionary


parzynów

Parzynów (niem. Hedwigsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrzeszowskim, w gminie Kobyla Góra.

W latach 1954–1958 wieś była siedzibą władz gromady Parzynów, po jej zniesieniu w gromadzie Kobylagóra.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.

Wikipedia


parzysta

łyżwiarz startujący w konkursie jazdy parami


SJP.pl


parzystoczłonowe

o cechach charakterystycznych dla parzystoczłonowych, typowy dla parzystoczłonowych


SJP.pl


parzystoczłonowość

cecha charakteryzująca głównie skąposzczety z rzędu parzystoczłonowych, odznaczająca się budową z kilku członów, których liczba jest parzysta


SJP.pl


parzystoczłonowy

o cechach charakterystycznych dla parzystoczłonowych, typowy dla parzystoczłonowych


SJP.pl


parzystokopytne

rząd ssaków łożyskowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Artiodactyla|Owen|ref=tak., rząd ssaków łożyskowych, posiadających dwa wyraźnie większe palce – trzeci i czwarty – zakończone racicami;

forma przymiotnika.

 (2.1) plural|parzystokopytny.

Wiktionary

Parzystokopytne (Artiodactyla) – rząd ssaków łożyskowych z nadrzędu Laurasiatheria w obrębie magnordo Boreoeutheria, posiadających (oprócz waleni) dwa wyraźnie większe palce – trzeci i czwarty – zakończone racicami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W warunkach naturalnych parzystokopytne stanowią bazę pokarmową ssaków drapieżnych.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. parzystokopytny

Wiktionary


parzystokopytny

o cechach charakterystycznych dla parzystokopytnych, typowy dla parzystokopytnych


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) zool. mający parzystą liczbę palców zwieńczonych kopytami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈʒɨstɔkɔˈpɨtnɨ, AS: pažystokopytny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parzystokopytne nmos.

Wiktionary


parzystopierzasty

z wyglądu przypominający liście grochodrzewu pospolicie nazywanego akacją, charakterystyczny dla liści tego drzewa


SJP.pl


parzystość

podzielność przez dwa, występowanie w liczbie parzystej, parami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mat. cecha liczb całkowitych, podzielnych przez dwa bez reszty;

 (1.2) mat. cecha funkcji zachowujących symetrię względem znaku argumentu;

 (1.3) mat. cecha permutacji, której liczba inwersji jest parzysta;

 (1.4) fiz. własność zmiany znaku funkcji falowej lub pola kwantowego przy zmianie znaku jednego z jej argumentów;

Wiktionary

  • parzystość liczb
  • parzystość funkcji
  • parzystość permutacji
  • parzystość (mechanika kwantowa)
    • parzystość C
    • parzystość P
    • parzystość R
    • parzystość T
  • kontrola parzystości

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jedną z cech liczb jest parzystość.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈʒɨstɔɕt͡ɕ, AS: pažystość

Wiktionary

Powiązane:

 przym. parzysty

 przysł. parzysto, parzyście

Wiktionary


parzysty

1. podzielny przez dwa
2. występujący parami


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który występuje w parze

 (1.2) mat. podzielny przez dwa;

 (1.3) mat. o funkcji: symetryczny względem zmiany znaku argumentu;

 (1.4) mat. o permutacji: mający parzystą (1.2) liczbę inwersji

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Rzuca na ślepo kilkoma żetonami i na ogół trafia. Jeżeli żeton spadnie na - powiedzmy - "dwadzieścia dwa czerwone", obstawia albo parzyste, albo czerwone.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈʒɨstɨ, AS: pažysty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parzystość ż., para ż.

 przysł. parzysto, parzyście

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) dodatni

Wiktionary


parzyszek

nazwisko


SJP.pl

  • Adrian Parzyszek (ur. 1975) – polski hokeista, reprezentant Polski
  • Czesław Parzyszek (ur. 1943) – polski duchowny katolicki, prowincjał pallotyńskiej Prowincji Chrystusa Króla, prof. dr hab.
  • Kazimierz Parzyszek (1937–1983) – polski duchowny katolicki, pallotyn, filozof i popularyzator teologii
  • Piotr Parzyszek (ur. 1993) – polski piłkarz

Wikipedia


pas

1. przenośnie: rezygnacja z dalszego udziału w czymś;
2. lek przeciwgruźliczy; PAS


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. intensywny jasnoczerwony kolor

 (1.2) książk. silny rumieniec na twarzy (zwykle w liczbie mnogiej)

Wiktionary

Pas – długi, wąski kawałek skóry, tkaniny lub innego materiału. Zazwyczaj służący do przytrzymywania spodni, koszuli itp. blisko ciała, ale niekiedy pełniący też funkcję czysto ozdobną. Zwykle zapinany jest na sprzączkę i przytrzymywany szlufkami.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔ̃w̃s, AS: põũ̯s

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka

 przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy

 przysł. pąsowo, daw. ponsowo

 czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) daw. pons

 (1.2) wypieki

Wiktionary


pasać

pilnować pasących się kóz, owiec, bydła itp.


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) paść zwierzęta co pewien czas, wiele razy

czasownik zwrotny niedokonany pasać się

 (2.1) korzystać wielokrotnie z pastwiska, jeść tam trawę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasterz mzw./mos., pasterstwo n., pastuszek mos., pasanie n., pasterka ż.

 przym. pasterski

Wiktionary


pasadena

nazwa kilku miejscowości w USA


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Kalifornii;

 (1.2) geogr. miasto w Teksasie;

Wiktionary

  • Pasadena – amerykański serial obyczajowy z 2001 r.

Miejscowości w USA:

  • Pasadena – miasto w stanie Kalifornia, w hrabstwie Los Angeles
  • Pasadena – jednostka osadnicza w stanie Maryland, w hrabstwie Anne Arundel
  • Pasadena – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Harris

Wikipedia

Powiązane:

 przym. pasadeński

Wiktionary


pasadeński

Pasadena


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pasadeną, dotyczący Pasadeny

Wiktionary

Patrz:

Pasadena

Przykłady

 (1.1) Jako że za polowanie na demony nie dostawałam nawet symbolicznego dolara, parę razy w tygodniu pracowałam w jednym z pasadeńskich pubów.

 (1.1) Musieliśmy zadowolić się klasą ekonomiczną, gdzie było niewiele więcej miejsca niż w pasadeńskim autobusie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pasadena ż.

Wiktionary


pasalicyl

jedna z soli kwasu salicylowego, będąca bezbarwną lub białawą, krystaliczną substancją stosowaną jako zamiennik salicylu w lecznictwie


SJP.pl


pasaman

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) daw. pasamon

Wiktionary


pasamon

1. wyrób w formie taśmy służący do obszywania brzegów ubrań, obić, dekoracji;
2. dawniej: liberia


SJP.pl

Pasmanteria, wyroby pasmanteryjne, wyroby szmuklerskie, dawniej pasamony, wyroby pasamoniczne (z wł. passamano) – wyroby włókiennicze używane, jako ozdoba, wzmocnienie lub ochrona brzegów, do obszywania brzegów ubiorów, tkanin dekoracyjnych, obić tapicerskich. Ich wytwarzaniem zajmowali się szmuklerze, zwani też pasamonikami.

Wikipedia


pasamonictwo

rzemiosło szmuklerza; szmuklerstwo, pasamonnictwo


SJP.pl


pasamoniczka

pasamonik


SJP.pl

Patrz:

pasamonik

pasamonik

dawniej: rzemieślnik wyrabiający pasamon; szmuklerz, pasamonnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzem. rzemieślnik zajmujący się wyrabianiem pasów, galonów, frędzli, taśm itp.

Wiktionary

Szmuklerz, pasamonik (niem. Schmuck, wł. passamano) – rzemieślnik zajmujący się szmuklerstwem (pasamonictwem), czyli wyrabianiem pasów, galonów, frędzli, taśm (w tym przerabianych metalowymi nićmi) i innych wyrobów pasmanteryjnych.

Do dzisiejszych czasów zachowała się w Krakowie Baszta Pasamoników.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pasamonictwo n., pasmanteria ż.

:: fż. pasamoniczka ż.

 przym. pasamoniczy, pasmanteryjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szmuklerz

Wiktionary


pasamonika

dawniej: rzemieślnik wyrabiający pasamon; szmuklerz, pasamonnik


SJP.pl


pasamonnictwo

rzemiosło szmuklerza; szmuklerstwo, pasamonictwo


SJP.pl


pasamonnik

dawniej: rzemieślnik wyrabiający pasamon; szmuklerz, pasamonik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) wytwórca pasamonów, galonów i lamówek

Wiktionary


pasamoński

pasamon, pasamonik


SJP.pl

Patrz:

pasamon, pasamonik

pasanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pasać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pasać ndk.

 rzecz. wypas mrz., pasterka ż., wypasacz mos.

 przym. wypasiony, spaśny

Wiktionary


pasasana

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jedna z asan; skręt podczas kucania z dłońmi połączonymi na plecyecach

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pozycja pętli, pętla

Wiktionary


pasat

typ stałego wiatru strefy międzyzwrotnikowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) meteorol. geogr. stały, ciepły wiatr wiejący w strefie międzyzwrotnikowej w kierunku równika;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) mot. pot. model samochodu osobowego niemieckiej marki Volkswagen;

Wiktionary

Pasat (hol. passaat) – stały, ciepły wiatr o umiarkowanej sile (3-4°B), wiejący w strefie międzyzwrotnikowej w kierunku równika między 35° szerokości północnej i 35° szerokości południowej. Miał duże znaczenie w epoce żaglowców.

Na półkuli północnej pasat wieje z kierunku NE, a na południowej z SE, zgodnie z działaniem siły Coriolisa. Powoduje ona odchylenie kierunku poruszania się ciał na półkuli północnej w stronę bieguna północnego w prawo (z punktu widzenia poruszającego się obiektu), a na południowej w stronę bieguna południowego – w lewo. Wieją one ze strefy wyżów zwrotnikowych ku strefie niżów równikowych znajdujących się w tzw. komórce cyrkulacyjnej Hadleya.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na półkuli północnej pasaty wieją w kierunku równika z północnego wschodu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpasat, AS: pasat

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pasatowy

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) passat; pot. pasek; iron. passerati

Wiktionary


pasatowy

przymiotnik od: pasat; charakterystyczny dla stałego wiatru strefy międzyzwrotnikowej, związany z tym wiatrem


SJP.pl


pasawa

miasto w Niemczech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na prawach powiatu w południowo-wschodnich Niemczech, w Bawarii, bezpośrednio przy granicy z Austrią;

Wiktionary

Pasawa (niem. Passau, łac. Castra Batavia, czes. Pasov) – miasto na prawach powiatu w południowo-wschodnich Niemczech, w kraju związkowym Bawaria, w rejencji Dolna Bawaria, w regionie Donau-Wald, siedziba powiatu Pasawa. Leży bezpośrednio przy granicy z Austrią. Liczy 49 454 mieszkańców (31.12.2013) i jest ważnym ośrodkiem gospodarczym, kulturalnym, administracyjnym i turystycznym, węzłem komunikacyjnym oraz siedzibą uniwersytetu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pasawczyk mos.

 przym. pasawski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) peryfr. Miasto Trzech Rzek

Wiktionary


pasawczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Pasawy, ktoś pochodzący z Pasawy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rudolf zgadza się, pasawczycy Leopolda przybywają do Pragi i jak każda najemna armia łupią i grabią.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pasawa ż.

 przym. pasawski

Wiktionary


pasawski

przymiotnik od: Pasawa, miasto w Niemczech


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pasawą, dotyczący Pasawy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) pasawscy księża, poniekąd w myśl zasady „kto pierwszy, ten lepszy”, uważali Morawy za swój własny obszar misyjny, który Cyryl z Metodym im zabierali.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pasawa ż., pasawczyk mos.

Wiktionary


pasaż

1. przejście między budynkami, ulicami, galeriami, często kryte szklanym dachem;
2. w muzyce: szybko następujące po sobie dźwięki; biegnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. przejście na poziomie chodnika, które łączy budynki lub ulice, przykryte dachem, często szklanym, często z wejściami do sklepów;

 (1.2) muz. szereg szybko następujących po sobie dźwięków granych lub śpiewanych w oparciu o rozłożony akord;

 (1.3) jeźdz. element ujeżdżenia, w którym koń jadąc miarowym kłusem, unosi wysoko nogi i na moment zatrzymuje je w powietrzu;

Wiktionary

  • pasaż (architektura)
  • pasaż (handel)
  • pasaż (jeździectwo)
  • pasaż (muzyka)

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Początkującemu instrumentaliście ćwiczenie gam i pasaży pomaga osiągnąć precyzję i biegłość w wykonywaniu kolejnych dźwięków i odnaleźć ich czystą barwę. Doświadczony muzyk stosuje gamy i pasaże bardziej jako wprawki, rozgrzewki na początek muzycznego treningu.

 (1.3) Pasaż jest miarowym kłusem, o wysokim stopniu zebrania, wyniosłym i z dużą kadencją. […] Celem pasażu jest pokazanie najwyższego stopnia zebrania, kadencji i wyraźnie zaznaczonej fazy zawieszenia w kłusie.

Wiktionary


pasażer

osoba korzystająca z jakiegoś środka lokomocji i niekierująca nim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba podróżująca, ale nie kierująca pojazdem

Wiktionary

Pasażer – osoba korzystająca ze środka transportu, która nie kieruje pojazdem. Pasażerem jest zarówno osoba, która jedzie publicznym środkiem transportu (np. metra), jak i np. samochodu.

Pasażer kolejowy – osoba podróżująca pociągiem lub znajdująca się na terenie kolejowym przed rozpoczęciem podróży pociągiem lub po jej zakończeniu, z wyłączeniem członków obsługi pociągów.


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pasażerowie proszeni są o zajęcie miejsc.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈsaʒɛr, AS: pasažer

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. pasażerka ż.

 przym. pasażerski

Wiktionary


pasażerka

kobieta korzystająca z jakiegoś środka lokomocji i niekierująca nim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta podróżująca, ale nie kierująca pojazdem

Wiktionary

Pasażerka – czarno-biały polski film fabularny z 1963 roku w reżyserii Andrzeja Munka, zmontowany przez Witolda Lesiewicza.

Film jest adaptacją słuchowiska Zofii Posmysz Pasażerka z kabiny 45 z 1959 oraz późniejszego widowiska telewizyjnego z 1960 roku. Pasażerka podzielona jest na dwie części: współczesną, w której podczas rejsu transatlantyckiego była nadzorczyni SS Liza (Aleksandra Śląska) dostrzega swoją dawną więźniarkę Martę (Anna Ciepielewska), oraz rozgrywającą się w czasie II wojny światowej w hitlerowskim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau, w której odbywa się pojedynek psychologiczny między Lizą a Martą.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpasaˈʒɛrka, AS: pasažerka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasażer m., współpasażer mos.

 przym. pasażerski

Wiktionary


pasażerokilometr

jednostka stosowana w przewoźnictwie, transporcie pasażerskim, będąca iloczynem liczby pasażerów na danej trasie i długości tej trasy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stosowana w transporcie pasażerskim jednostka miary pracy przewozowej będąca iloczynem ilości przewiezionych pasażerów i pokonanej przez nich odległości;

Wiktionary

Pasażerokilometr (paskm, pkm; ang.: pass·km=passenger·kilometre) – stosowana w transporcie pasażerskim (zazwyczaj publicznym i regularnym) jednostka miary pracy przewozowej wykonanej przez środki transportu pasażerskiego w określonym czasie (np. doby, miesiąca, roku, wybranego kursu itp.).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpasaʒɛrɔciˈlɔ̃mɛtr̥, AS: pasažeroḱilõmetr̦

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. pkm

Wiktionary


pasażerski

związany z pasażerami, dotyczący pasażerów (np. ruch pasażerski, statek pasażerski)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który służy do przewozu pasażerów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od strony Gdańska, blisko brzegu, płynął wielki pasażerski statek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. współpasażer mos., pasażer m., pasażerka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) osobowy

Wiktionary


pasażować

przeszczepiać wielokrotnie bakterie z jednej pożywki na drugą lub z jakiegoś organizmu na inny w celu zmiany cech kolonii tych bakterii


SJP.pl


pasażowy

przymiotnik od: pasaż; znajdujący się w pasażu, będący w pasażu, charakterystyczny dla niego lub w jakiś inny sposób z nim związany


SJP.pl


pasażyk

zdrobnienie od: pasaż


SJP.pl


paść

1. nadzorować pasące się zwierzęta;
2. karmić, tuczyć;
3. przenośnie: sycić, nasycać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) doglądać zwierząt pożywiających się na łące

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. padać)

 (2.1) zob. padać.

czasownik zwrotny niedokonany paść się (dk. brak)

 (3.1) o zwierzętach: pożywiać się trawą na łące

 (3.2) przen. o ludziach: jeść w nadmiernych ilościach

rzeczownik, rodzaj żeński

 (4.1) gw-pl|Bukowina. pułapka na myszy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pewien chłopak w Briesen cały dzień pasł konie.

 (2.1) Strasznie się spociłem, bo padła mi klimatyzacja.

 (2.1) Wiązka światła odbija się od lustra pod kątem, który jest równy kątowi, pod którym padła na (to) lustro.

 (3.1) Książe Demidow odwiedził kiedyś posiadłość wielkiego obszarnika na Uralu. Ten z dumą pokazywał księciu wielkie stado koni, które pasło się na łące.

 (3.2) Aniela nie może przyjść, bo się pasie kanapkami na śniadanie.

 (4.1) Nie kupiłam paści i myszy zjadły mi chleb.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paɕt͡ɕ, AS: paść

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1, 3.1-2)

 rzecz. pastwisko n., pasza ż., wypasanie n., wypas m., spasanie n.

 czas. pasać ndk., wypasać ndk., spasać ndk., spaść dk.

 przym. pastwiskowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wypasać

 (2.1) zob. padać.

Wiktionary


pascal

[czytaj: paskal]
1. imię francuskie;
2. nazwisko francuskie, m.in. Blaise (a. Błażej) Pascal (1623-62), francuski filozof, matematyk, fizyk i pisarz


SJP.pl

  • paskal (Pa) – jednostka ciśnienia nazwana na cześć Blaise'a Pascala
  • Pascal – francuskie imię męskie, którego polskim odpowiednikiem jest Paschalis
  • Pascal Brodnicki – francusko-polski kucharz
  • Pascal – język programowania nazwany na cześć Blaise'a Pascala
  • Wydawnictwo Pascal – wydawnictwo turystyczne (grupa ITI)
  • Université Blaise-Pascal – uniwersytet w Clermont-Ferrand
  • „Pascal” – francuski okręt podwodny z okresu międzywojennego i II wojny światowej
  • nazwisko Pascal:
    • Blaise Pascal – filozof i matematyk francuski
    • Jacqueline Pascal – zakonnica, siostra filozofa Pascala
    • Gisèle Pascal – francuska aktorka
    • Jean-Claude Pascal – francuski aktor, piosenkarz i pisarz

    Wikipedia


pascalowski

[czytaj: paskalowski] taki jak u Pascala, właściwy Pascalowi, charakterystyczny dla Pascala itp.


SJP.pl


pascha

danie wielkanocne z sera, jaj, masła i rodzynków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) rel. żydowskie święto obchodzone w pierwszą niedzielę po wiosennej pełni Księżyca na pamiątkę wyzwolenia Izraelitów z niewoli egipskiej; w Izraelu trwa 7 dni, a w diasporze – 8 dni;

 (1.2) rel. Wielkanoc we wschodnich Kościołach chrześcijańskich;

Wiktionary

  • Pascha – święto ludowe obchodzone przez plemiona koczowników semickich w czasach przed Mojżeszem
  • Pascha (Pesach) – święto żydowskie
  • Wielkanoc – święto obchodzone przez chrześcijan zachodnich
  • Pascha – święto obchodzone przez prawosławnych i w innych Kościołach wschodnich
  • Pascha – potrawa wielkanocna
  • Pascha 2000 – album grupy 2Tm2,3

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy.

 (1.2) Wielkanoc określana jest mianem Paschy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpasxa, AS: pasχa

Wiktionary

Powiązane:

 przym. paschalny

 rzecz. pascha ż., Paschalis m., Paschazjusz m., Paschazy m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Pesach

Wiktionary


paschalis

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Paschalis – imię męskie pochodzenia greckiego, następnie łacińskiego, oznaczającego Wielkanoc. Wywodzi się od aramejskiego, słowa „pascha” lub też hebrajskiego Pesach oznaczającego żydowskie święto wyjścia, upamiętniające opuszczenie Egiptu i początek drogi do Ziemi Obiecanej, także przypadającego w znaną już wcześniej Paschę. Paschalis jest polskim odpowiednikiem francuskiego imienia Pascal.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie wiem, co Paschalis miał na sumieniu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pascha ż., pascha ż., paschał m.

:: fż. Paschalia ż., Paschalina ż.

 przym. paschalny

Wiktionary


paschalny

przymiotnik od: Pascha; typowy dla judaistycznego święta obchodzonego w pierwszą niedzielę po wiosennej pełni Księżyca, związany z tym świętem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Paschą, dotyczący Paschy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nikczemnicy jedli baranka paschalnego niezgodnie z przepisami rytualnymi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pasˈxalnɨ, AS: pasχalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pascha ż., pascha ż., paschał mrz., Paschalis mos., Paschazjusz mos., Paschazy mos.

Wiktionary


paschalski

nazwisko


SJP.pl


paschazjusz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bóg raczy wiedzieć, dlaczego Paschazjuszowi nie spodobały się żarty Gerwazego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pascha ż., pascha ż., paschał m., Paschazy m.

 przym. paschalny

Wiktionary


paschazy

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Paschazy, również Paschazjusz – zlatynizowane męskie imię (łac. Paschasius od wyrazu pascha), pochodzenia hebrajskiego od wyrazu Pesach (pascha).

Hagiografia wymienia sześciu świętych o tym imieniu, m.in. Paschazjusza-Hibernusa (wspomnienie 22 marca) i Paschazego wspominanego 13 listopada w grupie męczenników afrykańskich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kupiłem Paschazemu butelkę oranżady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pascha ż., pascha ż., paschał m., Paschazjusz m.

 przym. paschalny

Wiktionary


paschał

w Kościele rzymskokatolickim - duża świeca zapalana podczas nabożeństw wielkanocnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. świeca poświęcona w Wigilię Paschalną z charakterystycznymi greckimi literami Α i Ω (alfa i omega);

Wiktionary

Paschał (łac. cereus paschalis, dosłownie „świeca wielkanocna”) – w katolicyzmie: duża świeca z wosku pszczelego (gdzieniegdzie bielonego) używana w liturgii, symbolizująca Chrystusa Zmartwychwstałego.

Świeca paschalna zapalana jest podczas Eucharystii i Liturgii Godzin w czasie całego okresu wielkanocnego, a poza nim podczas sprawowania chrztu i odprawiania pogrzebu. W okresie wielkanocnym umieszczana jest w prezbiterium, w pozostałe dni roku winna znajdować się przy chrzcielnicy, a w czasie pogrzebu obok trumny z ciałem zmarłego. Co roku przygotowuje się nową świecę, która zostaje uroczyście poświęcona i wprowadzona do świątyni podczas Wigilii Paschalnej sprawowanej w nocy z Wielkiej Soboty na Niedzielę Wielkanocną.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Paschał zapala się w kościele m.in. podczas chrztu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpasxaw, AS: pasχau̯

Wiktionary

Powiązane:

 przym. paschalny

 rzecz. Paschalis m., Paschazjusz m., Paschazy m.

Wiktionary


paściak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jan Paściak – polski chemik
  • Józef Paściak – rzymskokatolicki duchowny

Wikipedia


pasecki

nazwisko


SJP.pl


paseczek

zdrobnienie od: pasek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mały, cienki pasek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pas m., pasek m.

 przym. paskowy

Wiktionary


pasecznik

rodzaj gryzoni z rodziny wiewiórkowatych


SJP.pl

Funambulini – monotypowe plemię ssaków z podrodziny wiewiórczaków (Callosciurinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae).

Wikipedia


paseista

osoba dbająca o tradycje, przywiązana do tradycji, tradycyjnych obyczajów lub wzorców


SJP.pl


paseistka

paseista


SJP.pl

Patrz:

paseista

paseistyczny

przymiotnik od: paseizm; wynikający z dbałości o tradycje, przywiązania do tradycji, tradycyjnych obyczajów, wzorców


SJP.pl


paseizm

dbałość o tradycje, przywiązanie do tradycji, tradycyjnych obyczajów lub wzorców, a także kierunek w sztuce będący wynikiem takiego przywiązania


SJP.pl


pasek

mały pas


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) lekki i wąski pas na biodrach lub w talii noszony w celach ozdobnych lub dla przytrzymania odzieży, także do noszenia zegarka, bagażu itp.

 (1.2) jedna z naszywek na elementach munduru służąca do określania rangi

 (1.3) taśma używana do mocowania, łączenia czegoś

 (1.4) pas będący wąskim wycinkiem powierzchni

 (1.5) wąska część czegoś

 (1.6) wąska linia w deseniu

Wiktionary

  • pasek: element ubrania
  • pasek: paskarstwo
  • pasek komiksowy: krótka humorystyczna historyjka obrazkowa (komiks) najczęściej składająca się z trzech lub czterech obrazków wydrukowanych w gazecie w jednym rzędzie (z ang. comic strip)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wiosenną porą ubranie jego składa się z dziwnie długiej zgrzebnej koszuli, pod szyją na czerwoną wstążeczkę związanej i przepasanej paskiem.

 (1.4) Błoto było czarniejsze i płynniejsze, trotuary zmieniały się przed każdym prawie domem, raz były szerokie z kamienia, to biegły wąskim wydeptanym paskiem betonu, albo szło się wprost po drobniutkim zabłoconym bruku, który kłuł przez podeszwy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpasɛk, AS: pasek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pas m., pasy nmos., paski nmos.

:: zdrobn. paseczek m.

 przym. paskowy, pasiasty, paskowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) belka

 (1.6) prążek, pas

Wiktionary


pasemko

pewna liczba nici, włókien lub włosów przylegających do siebie równolegle, najczęściej także wyróżniających się od całości kolorem, połyskiem lub wielkością


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od pasmo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasmo n.

Wiktionary


pasemkowy

pasemko


SJP.pl

Patrz:

pasemko

paseo

1. w Hiszpanii:
a) aleja, bulwar, promenada;
b) spacer po takim miejscu;
2. w korridzie: uroczyste wejście zapaśników


SJP.pl


paser

osoba zajmująca się handlem skradzionymi towarami lub nabywaniem ich w celu odsprzedaży


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba handlująca kradzionymi rzeczami

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) poligr. pomocniczy znak montażowy;

Wiktionary

  • paser – osoba biorąca udział w handlu kradzionymi rzeczami lub je rozprowadzająca
  • paser – element graficzny
  • Paser – kabupaten w Indonezji
  • Paser – dostojnik w starożytnym Egipcie, syn Nebneczeru, arcykapłana boga Amona.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie kupuj w tamtym sklepie, jego właściciel jest paserem!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpasɛr, AS: paser

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

 rzecz. paserstwo n.

:: fż. paserka ż.

 przym. paserski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 (1.1)

 rzecz. paserstwo n.

:: fż. paserka ż.

 przym. paserski

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|niem|Passer.

uwagi.

 

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) receiver

* duński: (1.1) hæler w.

* esperanto: (1.1) ŝtelaĵokaŝisto, ricelisto

* jidysz: (1.1) פּאַסער m. (paser)

* niemiecki: (1.1) Hehler m.

* norweski (bokmål): (1.1) heler m.

źródła.

== paser (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) ornit. wróbel

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


paserka

1. kobieta zajmująca się paserstwem, nabywaniem albo przechowywaniem skradzionych wcześniej dóbr materialnych;
2. potoczne określenie na paserstwo


SJP.pl


paserski

przymiotnik od: paserstwo; związany z obrotem rzeczami skradzionymi, ich skupem, sprzedażą oraz przechowywaniem, odnoszący się do osób tak działających


SJP.pl


paserstwo

zajmowanie się obrotem rzeczami skradzionymi, ich skupem, sprzedażą oraz przechowywaniem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) praw. przestępstwo polegające na skupie, przechowywaniu lub sprzedaży rzeczy kradzionych;

Wiktionary

Paserstwo – zachowanie polegające na nabyciu rzeczy uzyskanej za pomocą czynu zabronionego (najczęściej kradzieży), lub udzieleniu innej osobie pomocy do jej zbycia, albo na przyjęciu tej rzeczy lub pomocy w jej ukryciu.

Paserstwo można popełnić umyślnie jak i nieumyślnie, zależnie od tego, czy paser wie o przestępnym pochodzeniu przedmiotu (paserstwo umyślne), czy też w konkretnym przypadku powinien i mógł takie pochodzenie rzeczy stwierdzić na podstawie towarzyszących okoliczności, np. podejrzanie niskiej ceny, sprzedaży bez dokumentów lub w niekompletnym stanie itp.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W niektórych knajpach na Pradze, szczególnie w pobliżu bazaru, kelnerzy wyłącznie trudnili się paserstwem i donosicielstwem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paser m., paserka ż.

 przym. paserski

Wiktionary


pasewicz

nazwisko


SJP.pl

Edward Pasewicz (ur. 9 czerwca 1971 w Kostrzynie nad Odrą) – polski poeta, pisarz, dramaturg i kompozytor.

Wikipedia


pasiaczek

zdrobnienie od: pasiak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od pasiak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasiak m.

Wiktionary


pasiak

1. ludowa tkanina w pasy lub wyrób z tej tkaniny
2. strój więźniów hitlerowskich obozów koncentracyjnych
3. pasiak narudziak - rzadki motyl dzienny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) odzież. strój w paski

 (1.2) chodnik lub bieżnik w paski

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zool. warchlak dzika o pasiastym umaszczeniu

Wiktionary

Pasiak – ubiór więźnia, składający się ze spodni i kurtki uszytych z materiału w pionowe (najczęściej), szerokie pasy na przemian jasne i ciemne (np. biało-czarne), jak w typowej piżamie. Do tego zestawu czasami dołączana była czapka z identycznego materiału. Ten sposób ubierania więźniów utrudnia im ucieczkę i "wmieszanie się w tłum", ponieważ w kulturze europejskiej i amerykańskiej ubranie takie odróżnia się znacznie od powszechnie noszonego.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pasy nmos., pas m., pasek, paskowanie n.

:: zdrobn. pasiaczek m.

 przym. pasiasty

Wiktionary


pasiastość

cecha czegoś, co zostało pokryte równoległymi pasami, najczęściej o odmiennych kolorach występujących na przemian


SJP.pl


pasiasty

pokryty równoległymi pasami, najczęściej o odmiennych kolorach występujących na przemian


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma deseń w pasy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na pasiasty egzotyczny parkiet sypnęły się jakieś saszetki, monety i elegancka koperta z wystającym białym kartonikiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈɕastɨ, AS: paśasty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pas mrz., pasek mrz., pasy lm nm., pasiak mrz.

 przym. paskowy, paskowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) prążkowany, paskowany; gw-pl|Śląsk Cieszyński|mręgaty.

Wiktionary


pasiatka

ubranie w paski, najczęściej kojarzone z ubiorem więźniów i skazańców przebywających w areszcie


SJP.pl


pasiaty

przymiotnik

 (1.1) pasiasty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z przepastnego worka wyjmowali pluszowyuszowe małpki i pasiate tygryski.

 (1.1) Na drugi dzień przyniosłem jej bukiet polnych kwiatów, ukryty w mojej pasiatej czapce.

Wiktionary


pasibrzuch

osoba myśląca jedynie o jedzeniu, obżerająca się oraz z natury leniwa, nieskłonna do pracy; obżarciuch


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. leniwy obżarciuch

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasobrzuch m.

Wiktionary


pasibrzuchowy

charakterystyczny dla pasibrzucha, osoby ciągle obżerającej się i z natury leniwej, odnoszący się do takiej osoby


SJP.pl


pasić

młodzieżowo: pasić komuś - pasować, odpowiadać komuś


SJP.pl

Pasić – wieś w Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w kantonie dziesiątym, w gminie Tomislavgrad. W 2013 roku liczyła 250 mieszkańców, z czego większość stanowili Chorwaci.

Wikipedia


pasieczka

zdrobnienie od: pasieka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: pasieka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈɕɛt͡ʃka, AS: paśečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasieka ż.

 przym. pasieczny

Wiktionary


pasiecznictwo

hodowla pszczół w pasiekach lub barciach oraz zyski przynoszone przed prowadzenie takiej hodowli; bartnictwo


SJP.pl


pasieczniczka

pasiecznik


SJP.pl

Patrz:

pasiecznik

pasiecznik

pszczelarz zajmujący się hodowlą pszczół w barciach, a później także w pasiekach; bartnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pszcz. hodowca pszczół

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) przest. pasieka

Wiktionary

  • Pasiecznik – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Lubomierz
  • Pasiecznik – dawna gromada
  • Pasiecznik – szczyt w Krowiarkach (Sudety)
  • Olga Pasiecznik – śpiewaczka

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wójt mówi, że we wsi mieszka sześciu pasieczników i każdy sprzedaje miód letnikom.

 (2.1) Na skraju pasiecznika rosła stara grusza.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasiecznikowanie n., pasieczny mos., pasieka ż.

 czas. pasiecznikować ndk.

 przym. pasieczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pszczelarz, przest. pasieczny

 (2.1) pasieka

Wiktionary


pasiecznikować

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) daw. pszcz. być pasiecznikiem, zajmować się pasieką

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wuj Józef pasiecznikuje od dziecka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasiecznik mos./mrz., pasiecznikowanie n., pasieka ż.

 przym. pasieczny

Wiktionary


pasiecznikowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pasiecznikować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasiecznik mos./mrz.

Wiktionary


pasieczny

przymiotnik od: pasieka; związany z hodowlą pszczół w pasiekach, odnoszący się do sposobów tej hodowli, osób zajmujących się tą hodowlą i korzyści z niej płynących


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. pszczelarz

przymiotnik relacyjny

 (2.1) odnoszący się do pasieki, związany z pasieką

Wiktionary

  • Pasieczny – polskie nazwisko

Osoby noszące nazwisko Pasieczny:

  • Leszek Pasieczny (1930–2014) – polski ekonomista;
  • Tadeusz A.H. Pasieczny – brytyjski dermatolog polskiego pochodzenia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sezonowo zatrudniam dwóch dodatkowych pasiecznych, sam bym wszystkiego nie obrobił.

 (2.1) Trzymamy sprzęt pasieczny w szopie koło kurnika.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasiecznik mos./mrz., pasieka ż.

 czas. pasiecznikować ndk.

Wiktionary


pasieczysko

miejsce, gdzie znajduje się pasieka


SJP.pl


pasieka

ule z pszczołami; pasiecznik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pszcz. teren z ustawionymi ulami;

 (1.2) gwara. zagroda dla koni

Wiktionary

Pasieka – w pszczelarstwie teren z ustawionymi ulami. Jako pasiekę określa się też wszystkie ule danego właściciela – pszczelarza, wraz z jego budowlami i urządzeniami pasiecznymi, ułatwiającymi pracę w pasiece.

O istnieniu na ziemiach polskich pasieki już w czasach piastowskich świadczą liczne nazwy miejscowe, pierwsza zaś wzmianka pisemna o pasiece pochodzi z 1238 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pszczoły hoduje się w pasiece.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈɕɛka, AS: paśeka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasiecznik mos./mrz., pasieczny mos.

:: zdrobn. pasieczka ż.

 czas. pasiecznikować ndk.

 przym. pasieczny

Wiktionary


pasienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|paść.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈɕɛ̇̃ɲɛ, AS: paśė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. paść

 rzecz. wypas mrz.

Wiktionary


pasierb

syn męża lub żony z poprzedniego małżeństwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) syn męża lub żony pochodzący z wcześniejszego małżeństwa

Wiktionary

  • pasierb – przybrany syn.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bogdan wreszcie zaakceptował trudny charakter swojego pasierba.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpaɕɛrp, AS: paśerp

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. pasierbica ż.

Wiktionary


pasierbek

nazwisko


SJP.pl


pasierbica

córka męża lub żony z poprzedniego małżeństwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) córka małżonka z innego małżeństwa

Wiktionary

Przybrana rodzina – niespokrewniona rodzina powstająca w wyniku powtórnego małżeństwa przez owdowiałego lub rozwiedzionego rodzica. Składa się ona z jednego rodzica, jego rodzonych dzieci, nowego małżonka oraz ewentualnie dzieci własnych tego nowego małżonka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czasem myślę, że moja pasierbica jest piękniejsza od mojej żony…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpaɕɛrˈbʲit͡sa, AS: paśerbʹica

Wiktionary

Powiązane:

 forma męska pasierb

 rzecz. pasirb mos., pasirzb mos.

Wiktionary


pasierbiec

Pasierbiec – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Limanowa. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.

Wikipedia


pasierbiński

nazwisko


SJP.pl


pasierbowy

przymiotnik od: pasierb; typowy, charakterystyczny dla pasierba, syna męża lub żony z poprzedniego małżeństwa, krótkiego słupka wzmacniającego lub bocznego pędu rośliny, wyrastającego przedwcześnie


SJP.pl


pasierski

nazwisko


SJP.pl


pasik

regionalnie: pasek (do noszenia na ubraniu)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) reg. zdrobn. od pas

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pasek

Wiktionary


pasikoń

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zgrub. od pasikonik

Wiktionary


pasikonik

nocny zielony lub brunatny owad z długimi czułkami, silnie rozbudowanymi tylnymi odnóżami umożliwiającymi dalekie i wysokie skoki, wydający charakterystyczne dźwięki; konik polny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ent. zwykle zielony, skoczny owad;

Wiktionary

Tettigonia – rodzaj owadów prostoskrzydłych z rodziny pasikonikowatych (Tettigoniidae). Obejmuje owady dość duże, o masywnym ciele, barwie zielonej lub brązowawej, z długimi skocznymi tylnymi odnóżami. Przechodzą przeobrażenie niezupełne.

W Polsce występują 3 gatunki z tego rodzaju: pasikonik zielony, pasikonik długopokładełkowy i pasikonik śpiewający.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpaɕiˈkɔ̃ɲik, AS: paśikõńik

Wiktionary


pasikonikowate

o cechach pasikonikowatych (rodzina owadów prostoskrzydłych)


SJP.pl

Pasikonikowate (Tettigoniidae) – rodzina owadów prostoskrzydłych, długoczułkowych (Ensifera).

Rodzina jest reprezentowana przez ponad 6800 gatunków na całym świecie, grupowanych w około 20 podrodzinach, przy czym część systematyków niektóre z tych podrodzin, a nawet niższe taksony, traktuje jako odrębne rodziny (np. długoskrzydlakowate, miecznikowate, nadrzewkowate lub siodlarkowate). Wówczas do pasikonikowatych zalicza się około 900 gatunków.

Wikipedia


pasikonikowaty

o cechach pasikonikowatych (rodzina owadów prostoskrzydłych)


SJP.pl


pasikoniszka

pasikoniszka białobrzucha - gatunek ssaka z podrodziny nowików


SJP.pl

Pasikoniszka (Onychomys) – rodzaj ssaków z podrodziny nowików (Neotominae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Wikipedia


pasikowski

nazwisko


SJP.pl


pasikurowice

Pasikurowice (niem. Paschkerwitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Długołęka.

Przez Pasikurowice biegnie linia kolejowa nr 326 Wrocław Psie Pole – Wrocław Zakrzów – Trzebnica.

Znajduje się tu rozdzielcza stacja elektroenergetyczna 400/110 kV Krajowego Systemu Elektroenergetycznego.

We wsi działa jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej.

Wikipedia


pasiński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Artur Pasiński – polski siatkarz
  • Jacek Pasiński – polski siatkarz, trener siatkarski
  • Jerzy Pasiński – polski działacz państwowy, w latach 1989–1990 prezydent Gdańska
  • Paweł Pasiński – polski lekkoatleta

Wikipedia


pasionka

potoczne określenie na czynność pilnowania pasącego się stada krów lub innych zwierząt stadnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) reg. pasanie bydła

Wiktionary


pasirb

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. pasierb

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasirzb m., pasierb m., pasierzbica fż., pasierbica fż., pasirbica fż.

Wiktionary


pasirbica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. pasierbica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasirb mos., pasirzb mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pasierbica, stpol. pasirzbica, synowica

Wiktionary


pasirzb

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. pasierb

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasirb m., pasierb m., pasierzbica ż., pasierbica ż., pasirbica ż.

Wiktionary


pasirzbica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. pasierbica

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pasierbica, stpol. pasirbica, synowica

Wiktionary


pasirzyt

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) stpol. darmozjad, pasożyt

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stpol. pasorzyt, dudło; współcz. zob. darmozjad.

Wiktionary


pasisty

mający wzór w pasy; tkany, malowany w pasy; porośnięty sierścią w pasy; pasiasty


SJP.pl


pasiut

nazwisko


SJP.pl


pasiwum

strona bierna czasownika; passivum


SJP.pl


pasja

1. zamiłowanie do czegoś, namiętność; także przedmiot tej namiętności
2. silne rozgniewanie się, furia
3. wielkopostne nabożeństwo służące rozpamiętywaniu męki Jezusa
4. dzieło artystyczne traktujące o męce Jezusa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) silne zainteresowania, zamiłowanie

 (1.2) rel. utwór artystyczny lub przedstawienie religijne opisujący mękę Jezusa Chrystusa

 (1.3) gniew

Wiktionary

Pasja (łac. passio – cierpienie, męka) – fragmenty Ewangelii opowiadające o męce Pańskiej – ostatnich 12 godzinach życia Jezusa Chrystusa, od pojmania w Ogrójcu do śmierci na krzyżu na wzgórzu zwanym Golgota.

Jej rozpamiętywanie stanowi treść nabożeństw Drogi krzyżowej i Gorzkich żali oraz liturgia Wielkiego Tygodnia zapoczątkowana jeszcze liturgią Niedzieli Palmowej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jego pasją jest modelarstwo.

 (1.2) To (była) najpiękniejsza pasja, jaką widziałem!

 (1.3) Matka zaczęła bić w pasji syna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpasʲja, AS: pasʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasjonat m., pasjonatka ż., pasjonowanie n.

:: zdrobn. pasyjka ż.

 czas. pasjonować się

 przym. pasjonujący, pasyjny

 ims. pasjonujący

 przysł. pasjonująco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zamiłowanie, hobby

 (1.3) gniew, złość, furia

Wiktionary


pasjami

1. zamiłowanie do czegoś, namiętność; także przedmiot tej namiętności
2. silne rozgniewanie się, furia
3. wielkopostne nabożeństwo służące rozpamiętywaniu męki Jezusa
4. dzieło artystyczne traktujące o męce Jezusa


SJP.pl


pasjans

rozłożenie kart w określonym układzie i staranie się odkrycia wszystkich kart wg ścisłych reguł


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) karc. rodzaj jednoosobowej gry karcianej polegająca na układaniu w odpowiedni sposób talii kart na stole;

Wiktionary

Pasjans (z fr. patience) – układanka karciana (gra karciana), zwana także samotnikiem (fr. solitaire) przy użyciu jednej, dwu lub rzadziej większej liczby talii kart, zazwyczaj dla jednej osoby, w celu ułożenia ich według ustalonych wcześniej reguł w określone sekwencje lub inne uporządkowane układy, bezpośrednio kartami lub za pomocą kart wirtualnych (programów komputerowych).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W długie, jesienne wieczory najchętniej układam pasjanse i pijam wino.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpasʲjãw̃s, AS: pasʹi ̯ãũ̯s

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pasjansowy

 rzecz. pasjansik mrz.

Wiktionary


pasjansik

zdrobnienie od: pasjans


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od pasjans

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie pasjans, lecz tylko mały pasjansik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasjans m.

Wiktionary


pasjansowy

przymiotnik od: pasjans; mogący utworzyć pasjans, odpowiedni do układania pasjansa (np. karty pasjansowe) lub w jakiś inny sposób związany z pasjansem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pasjansem, dotyczący pasjansu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasjans m.

Wiktionary


pasjonacki

przeznaczony dla pasjonatów, hobbistów, łączący ludzi o podobnych zainteresowaniach (np. klub pasjonacki), mogący przejąć kogoś do głębi, pochłonąć, zainteresować; hobbistyczny, hobbystyczny


SJP.pl


pasjonat

1. człowiek mający wielkie zamiłowanie do czegoś, oddany czemuś, zainteresowany czymś; hobbysta, zapaleniec, miłośnik, entuzjasta;
2. człowiek gwałtowny, skłonny do wpadania w pasję, łatwo wybuchający gniewem; furiat, złośnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która się czymś pasjonuje

 (1.2) przest. człowiek, który łatwo wpada w gniew

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈsʲjɔ̃nat, AS: pasʹi ̯õnat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasja ż., pasyjka ż.

:: fż. pasjonatka

 czas. pasjonować się

 przym. pasjonacki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) miłośnik, fanatyk, wielbiciel

 (1.2) gwałtownik, raptus

Wiktionary


pasjonatka

1. kobieta mająca wielkie zamiłowanie do czegoś, oddana czemuś, zainteresowana czymś; hobbystka, hobbistka, miłośniczka, entuzjastka;
2. kobieta gwałtowna, skłonna do wpadania w pasję, łatwo wybuchająca gniewem


SJP.pl


pasjonał

księga liturgiczna z opisem męki i śmierci Chrystusa


SJP.pl

Pasjonał (łac.) Passionales – w hagiografii zbiór (również nieuporządkowany) tekstów hagiograficznych (pasji, żywotów i innych); księga liturgiczna, zawierająca teksty ewangelicznych opisów Męki Pańskiej, które odczytuje się w miejsce ewangelii w Niedzielę Palmową Męki Pańskiej oraz w liturgii Wielkiego Piątku. Teksty te zawarte są także w lekcjonarzu i ewangeliarzu.

Wikipedia


pasjoniści

członek włoskiego zakonu istniejącego i działającego do dziś, założonego w celu prowadzenia misji oraz szerzenia kultu męki Chrystusa


SJP.pl

Zgromadzenie Męki Pańskiej (CP), popularnie zwane pasjonistami, zostało założone w 1720 we Włoszech przez św. Pawła od Krzyża (Paweł Danei, 1694–1775), a zatwierdzone w 1741 przez papieża Benedykta XIV. Zgromadzenie Męki Pańskiej dało Kościołowi dwóch biskupów.

Wikipedia


pasjonista

członek włoskiego zakonu istniejącego i działającego do dziś, założonego w celu prowadzenia misji oraz szerzenia kultu męki Chrystusa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. zakonnik ze Zgromadzenia Męki Pańskiej założonego przez św. Pawła od Krzyża;

Wiktionary

Zgromadzenie Męki Pańskiej (CP), popularnie zwane pasjonistami, zostało założone w 1720 we Włoszech przez św. Pawła od Krzyża (Paweł Danei, 1694–1775), a zatwierdzone w 1741 przez papieża Benedykta XIV. Zgromadzenie Męki Pańskiej dało Kościołowi dwóch biskupów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poza ślubami: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa, pasjoniści składają dodatkowo ślub apostolstwa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasja ż.

:: fż. pasjonistka ż.

 przym. pasyjny

Wiktionary


pasjonistka

członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Męki Pana Naszego Jezusa Chrystusa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. mniszka z żeńskiej gałęzi Zgromadzenia Męki Pańskiej założonego przez św. Pawła od Krzyża

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Regułę pasjonistek zatwierdził papież Klemens XIV.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasja ż.

:: fż. pasjonista mos.

 przym. pasyjny

Wiktionary


pasjonować

1. przejmować kogoś, pochłaniać, interesować;
2. pasjonować się: oddawać się czemuś z pasją, mieć pasję do czegoś, interesować się czymś


SJP.pl


pasjonowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pasjonować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pasjonować ndk.

 rzecz. pasja ż., pasyjka ż., pasyjność ż.

Wiktionary


pasjonujący

1. taki, który przejmuje kogoś, pochłania, interesuje;
2. pasjonujący się: taki, który oddaje się czemuś z pasją, ma pasję do czegoś, interesuje się czymś


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: pasjonować

przymiotnik

 (2.1) szczególnie ciekawy, wyjątkowo interesujący

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpasʲjɔ̃nuˈjɔ̃nt͡sɨ, AS: pasʹi ̯õnui ̯õncy

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pasjonować ndk.

 rzecz. pasja ż., pasyjka ż., pasyjność ż.

 przysł. pasjonująco

Wiktionary


paskal

jednostka ciśnienia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) metrol. fiz. jednostka ciśnienia w układzie SI;

Wiktionary

Paskal (Pa) – jednostka ciśnienia (także naprężenia) w układzie SI (jednostka pochodna układu SI).

\mathrm {1\,Pa={\frac {1\,N}{1\,m^{2}}}={\frac {1\,kg}{1\,m\cdot s^{2}}}}

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpaskal, AS: paskal

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. Pa

Wiktionary


paskalizacja

konserwacja produktów spożywczych za pomocą wysokiego ciśnienia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) konserwacja wysokim ciśnieniem;

Wiktionary

Wikipedia


paskara

zgrubienie od: paskarka


SJP.pl


paskarka

kobieta zajmująca się nieuczciwym i nielegalnym handlem przynoszącym zyski ze sprzedaży po zawyżonych cenach towarów, których brakuje na rynku


SJP.pl


paskarski

przymiotnik od: paskarstwo; charakterystyczny, typowy dla nieuczciwego i nielegalnego handlu przynoszącego zyski ze sprzedaży po zawyżonych cenach towarów, których brakuje na rynku, odnoszący się do takiego handlu (np. cena paskarska) lub osób zajmujących się takim handlem (np. pośrednik, wspólnik paskarski)


SJP.pl


paskarstwo

nieuczciwy i nielegalny handel przynoszący zyski ze sprzedaży po zawyżonych cenach towarów, których brakuje na rynku


SJP.pl


paskarz

osoba zajmująca się nieuczciwym i nielegalnym handlem przynoszącym zyski ze sprzedaży po zawyżonych cenach towarów, których brakuje na rynku


SJP.pl

Paskarz – handlarz zajmujący się nieuczciwym i nielegalnym handlem przynoszącym zyski ze sprzedaży po zawyżonych cenach towarów, których brakuje na rynku.

Wikipedia


paski

deseń na materiale


SJP.pl

  • Nowe Paski – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Teresin
  • Stare Paski – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Teresin

Wikipedia


paśko

nazwisko


SJP.pl


paskować

zajmować się nieuczciwym i nielegalnym handlem przynoszącym zyski ze sprzedaży po zawyżonych cenach towarów, których brakuje na rynku


SJP.pl


paskowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|paskować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepaskowanie n., pasiak mrz., pasy nmos.

 czas. paskować ndk.

Wiktionary


paskowany

zajmować się nieuczciwym i nielegalnym handlem przynoszącym zyski ze sprzedaży po zawyżonych cenach towarów, których brakuje na rynku


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pokryty deseniem w paski

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pasiasty

 rzecz. pasek mrz.

Wiktionary


paskowiec

gatunek ptaka z rodziny jastrzębiowatych; białostrząb ciemny


SJP.pl

Paskowiec, białostrząb ciemny (Morphnarchus princeps) – gatunek ptaka z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Średniej wielkości ptak drapieżny zamieszkujący Amerykę Centralną i północno-zachodnią część Ameryki Południowej. Gatunek niezagrożony wyginięciem.

Wikipedia


paskówka

rzadki, europejski, w Polsce chroniony gatunek ropuchy, o szarym zabarwieniu i charakterystycznej brunatnej prędze przebiegającej wzdłuż grzbietu


SJP.pl


paskownik

rodzaj ptaków z rzędu wróblowych


SJP.pl


paskowy

przymiotnik od: pasek; mający paski, taki, którego zewnętrzna część jest pokryta paskami, najczęściej w kontrastujących kolorach, podobny do pasków lub w jakiś inny sposób z nimi związany


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z paskiem, dotyczący paska

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) telew. pot. pracownik telewizji przygotowujący paski z informacjami przewijające się u dołu ekranu

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) "Paskowy" z TVP Info ujawnia szokujące kulisy pracy: "Ludzie tam wymiękają. Coraz więcej osób leczy się psychiatrycznie".

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pas mrz., pasek mrz., paseczek mrz.

 przym. pasiasty

Wiktionary


paskud

pejoratywnie:
1. brzydka, nieurodziwa kobieta; brzydula, pokraka, szkarada;
2. kobieta budząca niechęć, zachowująca się źle, niestosownie do sytuacji;
3. coś brzydkiego, niesmacznego, nieprzyjemnego; paskudztwo


SJP.pl


paskuda

pejoratywnie:
1. brzydka, nieurodziwa kobieta; brzydula, pokraka, szkarada;
2. kobieta budząca niechęć, zachowująca się źle, niestosownie do sytuacji;
3. coś brzydkiego, niesmacznego, nieprzyjemnego; paskudztwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ktoś lub coś brzydkiego, budzącego odrazę i niechęć opowiadania o tym przy jedzeniu

Wiktionary

  • Paskuda z Zalewu Zegrzyńskiego – mistyfikacja, wzorowana na Nessie
  • Katarzyna Paskuda – polska modelka i aktorka

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ich oczom ukazała się okropna czerwona paskuda. Była gruba, niekształtna, miała wielkie zęby.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paskudztwo n., paskudność ż., paskudnik m., paskudnica ż., paskudzenie n., napaskudzenie n., zapaskudzenie n., paskudnięcie n., spaskudnięcie n.

 czas. paskudzić ndk., napaskudzić dk., zapaskudzić dk., paskudnieć ndk., spaskudnieć dk.

 przym. paskudny, paskudnawy

 przysł. paskudnie, paskudnawo

Wiktionary


paskudka

pieszczotliwie o ukochanej


SJP.pl


paskudnica

obraźliwe, pogardliwe określenie na kobietę paskudną, budzącą odrazę


SJP.pl


paskudnie

przysłówek

 (1.1) w sposób paskudny; wstrętnie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈskudʲɲɛ, AS: paskudʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. paskudny

 rzecz. paskuda, paskudztwo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) strasznie, okropnie, obrzydliwie, brzydko

Wiktionary


paskudniej

stopień wyższy od przysłówka: paskudnie


SJP.pl


paskudniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: paskudny


SJP.pl


paskudnik

paskuda, paskud; pejoratywnie:
1. brzydki, nieurodziwy mężczyzna; brzydul, brzydal, pokraka, szkarada;
2. mężczyzna budzący niechęć, zachowujący się źle, niestosownie do sytuacji


SJP.pl


paskudny

bardzo brzydki, odrażający, swoim wyglądem budzący niechęć, obrzydzenie lub złośliwy, nieznośny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) bardzo brzydki

 (1.2) zły, przykry, nieznośny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od trzech dni mamy paskudną pogodę: jest zimno i pada deszcz.

 (1.2) Ten chłopak ma paskudny zwyczaj dłubania w nosie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈskudnɨ, AS: paskudny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paskuda ż., paskudnik mos., paskudztwo n., paskudnica ż., paskudzenie n., zapaskudzenie n., napaskudzenie n., spaskudzenie n., wypaskudzenie n.

 czas. paskudzić ndk., zapaskudzić dk., napaskudzić dk., spaskudzić dk., wypaskudzić dk.

 przysł. paskudnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odrażający, wstrętny

Wiktionary


paskudziarz

osoba, która paskudzi, zanieczyszcza coś, brudzi lub robi coś źle, nieudolnie, ze szkodą dla czegoś


SJP.pl


paskudzić

zanieczyszczać coś, brudzić lub robić coś źle, nieudolnie, ze szkodą dla czegoś, partaczyć


SJP.pl


paskudztwo

coś, co budzi wstręt, obrzydzenie, odrazę z powodu brzydoty, złego smaku lub zapachu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) coś paskudnego, bardzo brzydkiego, nieestetycznego

 (1.2) coś bardzo niesmacznego

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Oni, jak chcą jeść to paskudztwo, proszę bardzo, w końcu co kraj, to obyczaj!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈskut͡stfɔ, AS: paskuctfo

Wiktionary

Powiązane:

 przym. paskudny

 rzecz. paskuda

 czas. paskudzić, napaskudzić

 przysł. paskudnie

Wiktionary


paskustwo

dawniej: paskudztwo


SJP.pl


pasmajtki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) pot. majtki z pasem do pończoch

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pasˈmajtʲci, AS: pasmai ̯tʹḱi

Wiktionary


pasmanteria

1. ogół wyrobów włókienniczych do wykańczania i obszywania odzieży;
2. sklep z takimi wyrobami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sklep z odzieżowymi elementami wykończeniowymi

 (1.2) wyroby włókiennicze służące do obszywania i wykańczania odzieży (frędzle, wstążki, lamówki, tasiemki)

Wiktionary

Pasmanteria, wyroby pasmanteryjne, wyroby szmuklerskie, dawniej pasamony, wyroby pasamoniczne (z wł. passamano) – wyroby włókiennicze używane, jako ozdoba, wzmocnienie lub ochrona brzegów, do obszywania brzegów ubiorów, tkanin dekoracyjnych, obić tapicerskich. Ich wytwarzaniem zajmowali się szmuklerze, zwani też pasamonikami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Idę do pasmanterii kupić guziki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpasmãnˈtɛrʲja, AS: pasmãnterʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pasmanteryjny

 rzecz. pasamonik mos.

Wiktionary


pasmanteryjny

pasmanteria


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący pasmanterii

Wiktionary

Patrz:

pasmanteria

Powiązane:

 rzecz. pasamonik mos., pasmanteria ż.

Wiktionary


pasmar

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w północnej Polsce i w obwodzie królewieckim Rosji, dopływ Stradyka, który sam wpada do Świeżej

Wiktionary


pasmo

1. szereg nici, włosów itp. tworzących jakąś całość;
2.
a) fragment powierzchni w postaci długiego pasa;
b) rzeczy znajdujące się w ułożeniu ciągłym;
3. wiele następujących po sobie zdarzeń; ciąg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) szereg nici, włosów itp. tworzących jakąś całość

 (1.2) fragment powierzchni w postaci długiego pasa

 (1.3) rzeczy ułożone w kształt pasa

 (1.4) przen. wiele następujących po sobie zdarzeń

 (1.5) fiz. przedział (częstotliwości, energii, czasu)

 (1.6) geogr. grupa gór, wzniesień o wydłużonym kształcie;

Wiktionary

W elektronice, akustyce, fizyce, optyce, telekomunikacji:

  • pasmo widzialne
  • pasmo przenoszenia
  • pasmo radiowe
  • pasmo Macha
  • pasmo pracy anteny

W fizyce molekularnej:

  • pasmo wzbronione
  • pasmo przewodzenia
  • pasmo walencyjne

Inne:

  • pasmo górskie
  • pasmo programowe
  • Pasmo – tygodnik

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpasmɔ, AS: pasmo

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pasmowy, bezpasmowy

 przysł. pasmowo

 rzecz. pasy nmos., pas mrz.

:: zdrobn. pasemko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pas, pasek, prążek, pręga, smuga

 (1.3-4) ciąg

Wiktionary


pasmować

malując, rysując itp., pokrywać jakąś powierzchnię w taki sposób, że tworzą się na niej paski; paskować


SJP.pl


pasmowaty

przypominający budową pasmo


SJP.pl


pasmowoprzepustowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) elektr. przepuszczający wszystkie składowe częstotliwości sygnału z określonego zakresu i tłumiący te spoza niego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przyjmijmy, że interesuje nas filtr pasmowoprzepustowy, przenoszący tylko sygnał o pulsacji w przybliżeniu równej 10 radianów na sekundę.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) środkowoprzepustowy

Wiktionary


pasmowozaporowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) elektr. tłumiący wszystkie składowe częstotliwości sygnału z określonego zakresu i przepuszczający te spoza niego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podobnie filtr typu II nie może być zastosowany dla filtrów górnoprzepustowych i pasmowozaporowych, ponieważ A(\pi) = 0.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) środkowozaporowy

Wiktionary


pasmowy

mający kształt pasma; podłużny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma pasma

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasmo n.

 przym. bezpasmowy

Wiktionary


paśnica

paśnica tarczówkowa - gatunek muchówki z rodziny rączycowatych


SJP.pl


paśnictwo

dawniej: rzemiosło zajmujące się wytwarzaniem pasów


SJP.pl


paśniczy

związany z rzemiosłem zajmującym się wytwarzaniem pasów


SJP.pl


paśnik

1. rodzaj koryta nakrytego daszkiem, do którego wykłada się paszę dla zwierząt;
2. przestarzale: pastwisko
3. motyl dzienny z rodziny miernikowcowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) niewielka konstrukcja z zadaszeniem do dokarmiania zwierzyny leśnej;

Wiktionary

  • paśnik – konstrukcja do dokarmiania zwierząt
  • Paśnik – część wsi w gminie Wojcieszków, pow. łukowskim, woj, lubelskim
  • Paśnik – przysiółek wsi w gminie Nowy Kawęczyn, pow. skierniewickim, woj. łódzkim
  • Paśnik – skała w Dolinie Będkowskiej na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej
  • Paśnik – skała w Dolinie Wodącej (koło Smolenia) na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej
  • Paśnik – staw w gminie Niemodlin, powiecie opolskim, województwie opolskim
  • Paśnik – wzgórze w gminie Nowogród Bobrzański, pow. zielonogórskim, woj, lubuskim
  • Paśnik – wzgórze w gminie Zgorzelec, pow. zgorzeleckim, woj, dolnośląskim
  • Paśnik – rodzaj chrząszcza z rodziny kózkowatych i podrodziny kózkowych

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wypasacz mos., wypas mrz.

 przym. wypasiony

Wiktionary


paso

peruwiańska rasa koni gorącokrwistych


SJP.pl

Geografia

Argentyna

  • Paso de los Libres – miasto

Urugwaj

  • Paso de Carrasco – miasto

Stany Zjednoczone

  • Paso Robles – miasto

Wikipedia


pasobrzuch

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. pasibrzuch

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈsɔbʒux, AS: pasobžuχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasibrzuch m.

Wiktionary


pąsogłówka

gatunek ptaka z rodziny papug wschodnich


SJP.pl

Pąsogłówka (Purpureicephalus spurius) – gatunek średniej wielkości ptaka z podrodziny dam (Loriinae) w obrębie rodziny papug wschodnich (Psittaculidae). Zamieszkuje południowo-zachodnie wybrzeże Australii. Nie jest zagrożony.

Wikipedia


pasok

Ogólnogrecki Ruch Socjalistyczny - partia polityczna


SJP.pl


pasolini

[czytaj: pazolińi albo pasolińi] nazwisko, np. Pier Paolo Pasolini (1922-1975) - włoski reżyser filmowy


SJP.pl

Pasolini – włosko-belgijsko-francuski dramat biograficzny z 2014 roku w reżyserii Abla Ferrary. Historia życia legendarnego włoskiego artysty i intelektualisty Piera Paola Pasoliniego. Zdjęcia kręcono w Rzymie.

Wikipedia


pasoń

nazwisko


SJP.pl


pasować

1. odpowiadać czemuś, nadawać się do czegoś;
2. rezygnować z gry, mówić "pas";
3. potocznie: nie podejmować dalszego wysiłku; odpuszczać sobie;
4. potocznie: zestawiać części tak, aby przystawały, dopasowywać;
5. pasować się:
a) zmagać się z trudnościami;
b) robić coś z dużym wysiłkiem;
c) ironicznie: nadawać sobie jakąś godność


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) być w sam raz wobec czegoś, zgadzać się z czymś pod określonymi względami; nie być ani za dużym, ani za małym, przylegać, mieścić się

 (1.2) książk. ustępować, rezygnować z zamierzonego celu

 (1.3) karc. wycofywać się z dalszej licytacji przez powiedzenie słowa „pas”

 (1.4) być odpowiednim do czyichś potrzeb

 (1.5) stanowić dobraną parę lub zespół

 (1.6) przypadać do gustu

 (1.7) dokonywać drobnych przeróbek ubrania u krawca

czasownik przechodni niedokonany

 (2.1) podn. mianować, nadawać komuś jakąś funkcję

czasownik zwrotny niedokonany pasować się

 (3.1) walczyć z czymś, zmagać się z przeciwnościami

 (3.2) robić coś z wielkim trudem

 (3.3) bić się z kimś, mierzyć się z kimś

Wiktionary

Przykłady

 (1.5) Emilia i Adam pasują do siebie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈsɔvat͡ɕ, AS: pasovać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dopasować (się) dk., spasować dk., przypasować dk., wpasować (się)

 przym. pasowany

 rzecz. pasowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) harmonizować (ze sobą)

 (1.4) odpowiadać

 (3.1) mierzyć się, zmagać się, walczyć, konkurować

Wiktionary


pasowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pasować.

Wiktionary

  • pasowanie (maszynoznawstwo)
  • pasowanie na rycerza

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpasɔˈvãɲɛ, AS: pasovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pasować ndk.

 rzecz. pas n./mrz.

Wiktionary


pasowany

1. odpowiadać czemuś, nadawać się do czegoś;
2. rezygnować z gry, mówić "pas";
3. potocznie: nie podejmować dalszego wysiłku; odpuszczać sobie;
4. potocznie: zestawiać części tak, aby przystawały, dopasowywać;
5. pasować się:
a) zmagać się z trudnościami;
b) robić coś z dużym wysiłkiem;
c) ironicznie: nadawać sobie jakąś godność


SJP.pl


pąsowieć

1. rumienić, czerwienić się, pokrywać się pąsem;
2. kontrastować kolorystycznie z czymś poprzez intensywną czerwień


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) książk. wyraźnie odróżniać się od tła kolorem pąsowym

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. spąsowieć)

 (2.1) książk. czerwienić się, rumienić się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Piękne maki pąsowiały w zbożu.

 (1.1) …z góry, poprzez szczyty drzew, zaglądały błękitne i białe kawałki obłoków, jakby ciekawe spojrzeć w tę głąb cienistą, (…) w której spomiędzy trawy wykwitał blady nieśmiertelnik żółty, podnosiły się dzwonki liliowe albo śród mchu pąsowiały lśniące grona żurawin.

 (2.1) …oczy moje, jakby pociągnięte niewidzialną jakąś siłą, która na nie wpływ wywierała, zwróciły się w kąt pokoju i spotkały parę czarnych, palących, wlepionych w twarz moją oczów. Nad oczami tymi rysowały się brwi czarne, pod nimi pąsowiały dumne wargi, uśmiechnięte słodko i pokornie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃w̃ˈsɔvʲjɛ̇t͡ɕ, AS: põũ̯sovʹi ̯ėć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pąs, pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka

 przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy

 przysł. pąsowo, daw. ponsowo

 czas. spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) rumienić się, czerwienić się

 (1-2) daw. ponsowieć

Wiktionary


pąsowienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pąsowieć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃w̃sɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: põũ̯sovʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pąs, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka

 przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy

 przysł. pąsowo, daw. ponsowo

 czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. ponsowienie

Wiktionary


pasówka

1. klucz wyrobiony, dopasowany na podstawie odcisku;
2. niewielki ptak z rzędu wróblowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. przestępcze klucz dopasowany na podstawie odcisku

Wiktionary

Pasówka malgaska, paskówka malgaska (Galidictis fasciata) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny galidii (Galidiinae) w obrębie rodziny falanrukowatych (Eupleridae).

Wikipedia


pasówki

1. klucz wyrobiony, dopasowany na podstawie odcisku;
2. niewielki ptak z rzędu wróblowatych


SJP.pl

Pasówki (Passerellidae) – rodzina ptaków z podrzędu śpiewających (Oscines) w obrębie rzędu wróblowych (Passeriformes).

Wikipedia


pąsowo

przysłówek

 (1.1) książk. przysł. od pąsowy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃w̃ˈsɔvɔ, AS: põũ̯sovo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pąs, pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka

 przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy

 przysł. daw. ponsowo

 czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. ponsowo

Wiktionary


pasowość

układ pasowy, układ kilku pasów, rzędów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest pąsowe; cecha tych, którzy są pąsowi

Wiktionary

Pasowość – jeden z porządków przestrzennych środowiska geograficznego kuli ziemskiej, polega na występowaniu równoległych do siebie pasów krajobrazowych, z których każdy cechuje się odmiennym charakterem środowiska.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. pąsowy

 przysł. pąsowie

Wiktionary


pasowy

zrobiony z pasów, tworzący pasy, ułożony w pasy (np. wzór pasowy), ustawiony w rzędach lub taki, którego częścią jest pas (np. koło pasowe, transporter pasowy)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. jasnoczerwony

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tu kupowano talerze, szklanki, żelazka, młynki, lalki, a niekiedy duże parasole szafirowe lub pąsowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃w̃ˈsɔvɨ, AS: põũ̯sovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pąsowość ż., pąs, pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka

 czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć

 przym. spąsowiały, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy

 przysł. pąsowo, daw. ponsowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. ponsowy, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy

Wiktionary


pasożyt

organizm roślinny lub zwierzęcy żyjący kosztem innego organizmu; parazyt (dawniej)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) biol. organizm żerujący na innym organizmie, zazwyczaj ze szkodą dla swego żywiciela;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) przen. pejor. osoba wykorzystująca innych dla osiągnięcia własnych korzyści

Wiktionary

Pasożytnictwo, parazytyzm – forma antagonistycznego współżycia dwóch organizmów, z których jeden czerpie korzyści ze współżycia, a drugi ponosi szkody. Termin ten stosowany jest w biologii – w odniesieniu do dwóch organizmów różnych gatunków – oraz w socjologii, gdzie pasożytnictwem nazywany jest próżniaczy tryb życia osoby zdolnej do pracy. Zbliżonymi do pasożytnictwa formami – spotykanymi w biologii rozwoju – są szczególne taktyki rozrodcze prowadzone przez parazytoidy, pasożyty lęgowe oraz niektóre gatunki tzw. pasożytów płciowych (np. matronicowate).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tę śmiertelną chorobę wywołują mikroskopijne pasożyty krwi.

 (2.1) Był jak pasożyt lub wrzód; wszyscy go mieli dość.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈsɔʒɨt, AS: pasožyt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasożytowanie m., pasożytka ż., pasożytnictwo n., pasożyctwo n., pasożytyzm m.

 czas. pasożytować ndk.

 przym. pasożytniczy, pasożytny

 przysł. pasożytniczo, pasożytnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parazyt

 (2.1) darmozjad, niebieski ptak, truteń, pieczeniarz, krwiopijca

Wiktionary


pasożytka

1. kobieta żerująca na pracy innych, żyjąca cudzym kosztem; darmozjadka;
2. gatunek średniej wielkości ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych, występujący w centralnej części Ameryki Południowej


SJP.pl

Pasożytka (Heteronetta atricapilla) – gatunek średniej wielkości ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Zasiedla południową połowę Ameryki Południowej. Szczegółowe informacje dotyczące jej życia nie są jeszcze znane.

Wikipedia


pasożytnictwo

1. bytowanie pasożyta w organizmie swego żywiciela, polegające na wykorzystywaniu organizmu żywicielskiego jako środowiska życia i źródło zdobywania pokarmu; parazytyzm;
2. życie cudzym kosztem, żerowanie na pracy innych ludzi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) negatywny typ zależności między żywicielem a pasożytem, gdy pasożyt żyje kosztem gospodarza i działa na jego szkodę, równocześnie nie mogąc bez niego utrzymać się przy życiu

Wiktionary

Pasożytnictwo, parazytyzm – forma antagonistycznego współżycia dwóch organizmów, z których jeden czerpie korzyści ze współżycia, a drugi ponosi szkody. Termin ten stosowany jest w biologii – w odniesieniu do dwóch organizmów różnych gatunków – oraz w socjologii, gdzie pasożytnictwem nazywany jest próżniaczy tryb życia osoby zdolnej do pracy. Zbliżonymi do pasożytnictwa formami – spotykanymi w biologii rozwoju – są szczególne taktyki rozrodcze prowadzone przez parazytoidy, pasożyty lęgowe oraz niektóre gatunki tzw. pasożytów płciowych (np. matronicowate).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pasożyt m., pasożytowanie m., pasożytka ż., pasożyctwo n., pasożytyzm m.

 czas. pasożytować ndk.

 przym. pasożytniczy, pasożytny

 przysł. pasożytniczo, pasożytnie

Wiktionary


pasożytniczy

przymiotnik od: pasożyt; będący wynikiem działania pasożytów (np. choroba pasożytnicza), odnoszący się do pasożytujących zwierząt lub roślin (np. organizm pasożytniczy, rośliny pasożytnicze)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biol. dotyczący pasożytów

przymiotnik jakościowy

 (2.1) książk. przen. postępujący jak pasożyt, żyjący na cudzy koszt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasożyt m., pasożytnictwo n., pasożytowanie n.

 czas. pasożytować ndk.

 przysł. pasożytniczo

Wiktionary


pasożytny

wydrzyk pasożytny - gatunek wędrownego ptaka z rodziny wydrzyków; wydrzyk ostrosterny


SJP.pl


pasożytować

1. o roślinach i zwierzętach: żyć kosztem innego organizmu, być pasożytem
2. o człowieku: żyć cudzym kosztem, być darmozjadem


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) biol. żyć kosztem innego organizmu, nie uśmiercając go gwałtownie lub wcale

 (1.2) przen. żyć cudzym kosztem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasożyt mzw., pasożytnictwo n., pasożytowanie n.

 przym. pasożytniczy

 przysł. pasożytniczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żerować

 (1.2) żerować

Wiktionary


pasożytowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) biol. odżywianie się kosztem innego organizmu

 (1.2) przen. życie na cudzy koszt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasożyt m., pasożytka ż., pasożytnictwo n., pasożyctwo n., pasożytyzm m.

 czas. pasożytować ndk.

 przym. pasożytniczy, pasożytny

 przysł. pasożytniczo

Wiktionary


passa

pomyślny lub niepomyślny okres w jakimś działaniu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ciąg następujących po sobie zdarzeń, zwykle o charakterze pozytywnym lub negatywnym

Wiktionary

  • Passa – okres
  • Passa – miejscowość we Francji

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ostatnio mam dobrą passę w szachach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. passus mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) seria, ciąg

Wiktionary


passacaglia

[czytaj: passakalja]
1. starowłoski powolny taniec ludowy;
2. dawna hiszpańska pieśń uliczna z towarzyszeniem gitary


SJP.pl

Passacaglia (czyt. passakalja; wł., z hiszp. pasacalle „piosenka uliczna”, od pasar „przechodzić” i calle „ulica”; fr. passacaille) – hiszpańska pieśń z towarzyszeniem gitary wykonywana na ulicy, w XVII w. – taniec w metrum trójdzielnym.

Wikipedia


passamezzo

[czytaj: passamecco] szesnastowieczny włoski taniec


SJP.pl

Passamezzo – włoski taniec dworski w dwudzielnym metrum i tempem umiarkowanym, popularny w II połowie XVI wieku. Tańczony był zazwyczaj razem z następującym po nim szybkim tańcem saltarello. Później para tych dwóch tańców została zastąpiona parą pawana i galiarda.

Wikipedia


passat

przecier pomidorowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) mot. pot. model samochodu osobowego niemieckiej marki Volkswagen;

Wiktionary

  • pasat – stały, ciepły wiatr o umiarkowanej sile
  • Volkswagen Passat – rodzina samochodów osobowych klasy średniej, produkowanych przez firmę Volkswagen od 1973 roku
  • Volkswagen Passat CC – samochód osobowy z 4-drzwiowym nadwoziem fastback, produkowany przez firmę Volkswagen od 2008 roku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój sąsiad postanowił sprzedać swoją dwudziestoletnią ibizę i kupić nowego passata.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpasat, AS: pasat

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. pasat, pasek; iron. passerati

Wiktionary


passata

przecier pomidorowy


SJP.pl


passé

[czytaj: pasSE] z francuskiego: przeszły, miniony; używane w znaczeniu: przebrzmiały, niemodny, demodé


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przebrzmiały, już niemodny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Buty ze szpicami są passé.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. passus mrz.

Wiktionary


passe-partout

[czytaj: pasparTU]
1. stały bilet wolnego wstępu do kina, opery itp.;
2. tekturowa ramka nakładana na grafikę, zdjęcie itp. w celu ochrony brzegów i lepszego wyeksponowania obrazu;
3. arkusz kartonu, na który nakleja się ilustrację, większy od niej samej i tworzący dodatkowy margines


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stały bilet wolnego wstępu

 (1.2) karton tworzący oprawę rysunku, drzeworytu, obrazka, fotografii

 (1.3) poligr. arkusz kartonu, na którym nakleja się odbitkę ilustracji, będącą częścią składu książki

 (1.4) klucz uniwersalny, służący do otwierania wielu zamków

Wiktionary


passendorfer

  • Edward Passendorfer (1894–1984) – polski geolog, specjalizujący się w stratygrafii, tektonice i paleontologii
  • Jerzy Passendorfer (1923–2003) – polski reżyser filmowy
  • Władysław Passendorfer (ur. 1895) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego

Wikipedia


passent

nazwisko


SJP.pl

Passent – polskie nazwisko

  • Daniel Passent (1938–2022) – polski dziennikarz, dyplomata, tłumacz, satyryk i autor książek
  • Agata Passent (ur. 1973) – polska felietonistka i dziennikarka

Wikipedia


passepartout

Passe-partout (wym. paspartu, wyraz pochodzenia fr.) – kartonowa ramka umieszczana w oprawie obrazu lub innego płaskiego utworu plastycznego, zasłaniająca jego brzegi.

Ramka pełni dwie role: dekoracyjną, która ma na celu poprawienie wyglądu oprawionego dzieła oraz ochronną, służącą do oddzielenia szkła od obrazu lub dokumentu.

Wikipedia


passepied

[czytaj: paspjE] starofrancuski taniec ludowy, zbliżony do menueta, ale w szybszym tempie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki

 (1.1) muz. choreogr. bretoński taniec wykonywany w szybkim tempie;

Wiktionary

Passepied – bretoński taniec ludowy, popularny w Bretanii od XVI wieku do dziś, będący rodzajem szybkiego menueta, zwykle w takcie 3/8 lub 6/8.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bretoński passepied pojawił się w jednej z suit Claude’a Debussy’ego.

Wiktionary


passerati

żartobliwie: samochód marki Volkswagen Passat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) środ. mot. iron. o modelu samochodu osobowego niemieckiej marki Volkswagen;

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) passat; pot. pasat, pasek

Wiktionary


passiflora

[czytaj: pass-iflora] roślina pnąca z rodziny męczennicowatych, mająca duże barwne kwiaty i przeważnie jadalne owoce, rosnąca głównie w strefie Ameryki międzyzwrotnikowej; męczennica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. tropikalna roślina z rodzaju nazwa systematyczna|Passiflora|L.|ref=tak. o charakterystycznych kwiatach, uprawiana jako ozdobne pnącze oraz dla owoców

Wiktionary

Męczennica (Passiflora L.) – rodzaj roślin z rodziny męczennicowatych (Passifloraceae Juss. ex Kunth in Humb.). Obejmuje co najmniej 513–567 gatunków. Występują one głównie w strefach międzyzwrotnikowej i podzwrotnikowej obu Ameryk, 24 gatunki rosną poza tym także w Azji Południowo-Wschodniej, w północnej Australii i na wyspach Oceanu Spokojnego. Centrum zróżnicowania rodzaju znajduje się w tropikach Ameryki Południowej – tylko w Kolumbii rośnie ponad 100 gatunków reprezentujących niemal wszystkie sekcje rodzaju. W USA rośnie 18 gatunków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wąsy czepne passiflor są zapewne zmodyfikowanymi szypułami kwiatostanów.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) męczennica

Wiktionary


passim

łac. prawie wszędzie


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) książk. w wielu miejscach

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|łac|passim.

uwagi.

 (1.1) używane przy odnośniku do książki, w której dane pojęcie występuje w wielu miejscach

tłumaczenia.

źródła.

== passim (język angielski.) ==

wymowa. audioUS|En-us-passim.ogg.

znaczenia.

przysłówek

 (1.1) książk. passim

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|łac|passim.

uwagi.

 (1.1) używane przy odnośniku do książki, w której dane pojęcie występuje w wielu miejscach

tłumaczenia.

źródła.

== passim (język angielski.) ==

wymowa. audioUS|En-us-passim.ogg.

znaczenia.

przysłówek

 (1.1) książk. passim

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


passionato

[czytaj: pas-ionato] muzyczne określenie wykonawcze: namiętnie, z pasją; appassionato


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) muz. namiętnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) passionné

Wiktionary


passivum

strona bierna czasownika; pasiwum


SJP.pl


passport

samochód typu Honda Passport


SJP.pl


passus

1. ustęp tekstu pisanego;
2. zdarzenie, wypadek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liter. fragment tekstu, wyjątek z jakiejś książki, zazwyczaj jakiś szczególny

 (1.2) przest. jakieś nieoczekiwane wydarzenie, które wydarzyło się w najmniej odpowiedniej chwili

Wiktionary

  • passus (łac. krok) – rzymska miara długości tzw. podwójny krok
  • passus – pojęcie obecne w literaturze, oznaczające ustęp, fragment tekstu

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Już na pierwszych kartach książki, przykuł moją uwagę pewien interesujący passus.

 (1.2) Od passusu z kradzieżą portfela, staram się nie nosić przy sobie dużej kwoty pieniędzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpasːus, AS: pa•sus

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. impas m., passa ż., passacaglia ż.

:: zdrobn. passusik m.

 przym. passé

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ustęp, fragment, urywek, wyimek, wycinek, cytat, partia, akapit, wyjątek

 (1.2) incydent

Wiktionary


password

[czytaj: pasłerd] hasło użytkownika podawane przy logowaniu się do Internetu


SJP.pl


past

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego

 (1.1) = hist. Polska Akcyjna Spółka Telefoniczna;

Wiktionary

Past (cyr. Паст) – wieś w Bośni i Hercegowinie, w Republice Serbskiej, w gminie Rudo. W 2013 roku liczyła 16 mieszkańców.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) pot. PAST-a

Wiktionary


pasta

1. masa, zwykle o półpłynnej konsystencji, będąca mieszaniną różnych składników, w zależności od jej zastosowania;
2. włoska potrawa z makaronu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) substancja o stałej, ale kleistej konsystencji; coś, czym można smarować

 (1.2) kulin. potrawa lub półprodukt o konsystencji pasty (1.1)

 (1.3) rzad. kulin. makaron włoski

 (1.4) środ. zmyślona historyjka wielokrotnie kopiowana i wklejana w Internecie

Wiktionary

  • pasta do butów
  • pasta do zębów
  • pasta kanapkowa
  • Pasta (farmaceutyka)
  • PASTA (zespół budynków w Warszawie)
  • Polska Akcyjna Spółka Telefoniczna (spółka telekomunikacyjna, właściciel PAST-y)
  • pasta ścierna
  • pasta BHP
  • pasta termoprzewodząca
  • pasta (rodzaj opowiadania)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Producent próbował udowodnić, że to właśnie jego pasta najlepiej chroni zęby przed próchnicą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpasta, AS: pasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastowanie n., wypastowanie n., creepypasta ż.

 czas. pastować ndk., wypastować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) maź

Wiktionary


pastafarianin

wyznawca Latającego Potwora Spaghetti, kultu będącego formą parodii i krytyki religii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zwolennik pastafarianizmu, „wyznawca” pastafarianizmu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Austriak tłumaczył, że służące do odcedzania makaronu naczynie jest religijnym nakryciem głowy pastafarian. Urzędnicy odrzucili wniosek, jednak po trwającym trzy lata procesie sąd przyznał Almowi rację. Od tamtej pory pastafarianin legitymuje się prawem jazdy, na którym widnieje jego fotografia z durszlakiem na głowie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpastafarʲˈjä̃ɲĩn, AS: pastafarʹi ̯ä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastafarianizm m.

:: fż. pastafarianka ż.

 przym. pastafariański

Wiktionary


pastafarianizm

wiara w absurdalne bóstwo w postaci Latającego Potwora Spaghetti, będąca formą parodii i krytyki religii


SJP.pl

Latający Potwór Spaghetti (LPS) (ang. Flying Spaghetti Monster, FSM) – bóstwo opisane po raz pierwszy w 2005 przez fizyka Bobby’ego Hendersona, w którego istnienie deklarują wiarę wyznawcy pastafarianizmu (pastafarianie), skupieni w Kościele Latającego Potwora Spaghetti (KLPS) (ang. Church of the Flying Spaghetti Monster).

Wikipedia


pastafarianka

wyznawczyni Latającego Potwora Spaghetti, kultu będącego formą parodii i krytyki religii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) neol. zwolenniczka pastafarianizmu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Myślę, że ta "modlitwa" pastafarianki Oli pomogła… Latający Potwór Spaghetti zlitował się nad Igorem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastafarianin m., pastafarianizm m.

 przym. pastafariański

Wiktionary


pastafariański

związany z wiarą w absurdalne bóstwo w postaci Latającego Potwora Spaghetti, będącą formą parodii i krytyki religii


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z pastafarianizmem, zgodny z pastafarianizmem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W Warszawie odbył się pierwszy ślub pastafariański.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastafarianizm m., pastafarianin m., pastafarianka ż.

 przysł. pastafariańsko

Wiktionary


pastasciutta

włoska potrawa, makaron z sosem pomidorowym i parmezanem


SJP.pl


pastel

1. farba artystyczna w postaci miękkiej kredki, wykonanej z barwnika z dodatkiem kredy glinki lub gipsu;
2. technika malowania taką farbą lub obraz, rysunek wykonany taką farbą;
3. rodzaj norki w kolorze jasnobrązowym w różnych odcieniach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środek rysunkowy i malarski w postaci miękkiego sztyftu, kredki lub ołówka;

 (1.2) szt. technika malowania pastelem (1.1);

 (1.3) szt. obraz namalowany pastelami (1.1)

 (1.4) barwa pastelowa

Wiktionary

Pastel – technika malarska i rysunkowa oraz środek rysunkowy i malarski w formie kolorowego sztyftu, służący do nanoszenia kolorowych pigmentów na podłoże. Mianem pastelu określa się także kompozycję malarską wykonaną tą techniką.

Nazwa pastel pochodzi z języka włoskiego (pastello, od pasta – ciasto).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpastɛl, AS: pastel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastelowość ż., pastelista m., pastelistka ż.

 przym. pastelowy

 przysł. pastelowo

Wiktionary


pastelista

osoba zajmująca się rysowaniem za pomocą pasteli, tworząca obrazy wykonane przy użyciu pasteli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) szt. artysta malarz wykonujący obrazy w technice pastelu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastelowość ż., pastel m.

:: fż. pastelistka ż.

 przym. pastelowy

 przysł. pastelowo

Wiktionary


pastelistka

kobieta zajmująca się rysowaniem za pomocą pasteli, tworząca obrazy wykonane przy użyciu pasteli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) szt. artystka malarka wykonująca obrazy w technice pastelu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastelowość ż., pastel m.

:: fm. pastelista m.

 przym. pastelowy

 przysł. pastelowo

Wiktionary


pastelowość

delikatność, jasność kolorów, najczęściej także odpowiednio dobranych, tworzących razem bladą i niewyróżniającą się całość


SJP.pl


pastelowy

1. delikatny w kolorach, pokryty jasnymi lub bladymi kolorami;
2. przymiotnik od: pastel; namalowany pastelami, wykonany przy użyciu pasteli lub odnoszący się do pasteli


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który jest wykonany pastelami

 (1.2) taki, który ma delikatne, jasne barwy, przypominający pastele

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpastɛˈlɔvɨ, AS: pastelovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastel m., pastelowość ż., pastelista mos., pastelistka mos.

 przysł. pastelowo

Wiktionary


pasteloza

nadmierne używanie kolorów pastelowych w celu upiększania otoczenia


SJP.pl


pastereczka

zdrobnienie od: pasterka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: pasterka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpastɛˈrɛt͡ʃka, AS: pasterečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypas mrz., pasterz mos., pasterka ż., pasterstwo n.

 przym. pasterski, wypasiony

Wiktionary


pasterek

1. msza odprawiana w dzień Bożego Narodzenia, najczęściej o północy, mająca na celu upamiętnić przybycie pasterzy do Betlejem;
2. rodzaj damskiego kapelusza słomkowego;
3. kobieta trudniąca się pasterstwem;
4. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej


SJP.pl

Pasterek (Opilo) – rodzaj chrząszczy z rodziny przekraskowatych.

Chrząszcze te mają wydłużone, często przypłaszczone grzbietobrzusznie ciało, w przypadku fauny środkowoeuropejskiej osiągające od 7 do 13 mm oraz ubarwione w odcieniach żółci i brązu. Głowę mają zaopatrzoną w duże oczy złożone o słabo wykrojonych przednich brzegach, głaszczki szczękowe z trójkątnymi członami szczytowymi oraz długie czułki zbudowane z jedenastu członów, z których te nasadowe są spłaszczone. Przedplecze jest węższe niż podstawa pokryw. Te zaś są płaskie i rozszerzone z tyłu. Wszystkie odnóża mają stopy złożone z czterech widocznych członów. Odwłok odznacza się redukcją szóstego sternitu.

Wikipedia


pastereloza

ostra choroba zakaźna zwierząt domowych, atakująca górne części dróg oddechowych i uaktywniająca się w stanie osłabionej odporności zwierzęcia


SJP.pl

Cholera drobiu, pastereloza – choroba zakaźna ptactwa wywoływana przez pałeczkę Pasteurella multocida.

Choroba często powoduje śmiertelność ptactwa domowego oraz dzikiego. Ptaki zakażają się przez zainfekowaną karmę lub wodę. Zwykle objawami są: gorączka, utrata apetytu, zasinienie grzebienia oraz biegunka. Stosuje się szczepienia ochronne. Zwierzęta leczy się farmakologicznie.

Wikipedia


pasterka

1. msza odprawiana w dzień Bożego Narodzenia, najczęściej o północy, mająca na celu upamiętnić przybycie pasterzy do Betlejem;
2. rodzaj damskiego kapelusza słomkowego;
3. kobieta trudniąca się pasterstwem;
4. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. msza odprawiana w noc Bożego Narodzenia

 (1.2) dziewczyna pasąca bydło, gęsi, itp.

 (1.3) daw. rodzaj damskiego kapelusza słomkowego

 (1.4) techn. w wiertnictwie: łącznik do uchwycenia liny w celu połączenia jej z warsztatem przy wierceniu linowym

 (1.5) daw. pastorałka

Wiktionary

Pasterka, Msza Pasterska – uroczysta msza odprawiana w nocy (najczęściej o północy lub w godzinach wieczornych) z 24 na 25 grudnia, jako druga z liturgicznej uroczystości Bożego Narodzenia. Pasterka upamiętnia oczekiwanie i modlitwę pasterzy zmierzających do Betlejem. W Polsce jest jedną z najważniejszych świątecznych tradycji.Wedle zwyczajów ziemiańskich z XIX wieku po Pasterce kończył się post mięsny. Po mszy siadano za stołem, gdzie podawano swojskie wędliny i mięsa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Byłeś w tym roku na pasterce?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈstɛrka, AS: pasterka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasterz m., pastuch m., pastuszek m., pastuszka ż., pasterstwo n., pasanie n., pastwisko n., wypas m., Pasterka ż., pasza ż.

:: zdrobn. pastereczka

 czas. paść, pasać

 przym. pasterski, wypasiony, spaśny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) msza pasterska

 (1.2) pastuszka

 (1.5) pastorałka

Wiktionary


pasternaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od pasternak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasternak m.

Wiktionary


pasternak

gatunek rośliny warzywnej i pastewnej o jadalnym korzeniu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Pastinaca|L.|ref=tak., roślina warzywna i pastewna o jadalnym korzeniu;

 (1.2) kulin. korzeń tej rośliny

Wiktionary

  • pasternak – rodzaj roślin z rodziny selerowatych
  • Pasternak – miejscowość w województwie warmińsko-mazurskim
  • planetoida (3508) Pasternak

Osoby noszące nazwisko Pasternak:

  • Agnieszka Pasternak – polityk
  • Bogumił Pasternak – kompozytor
  • Boris Pasternak – poeta i prozaik
  • Iwan Pasternak – ukraiński działacz społeczny
  • Joe Pasternak – amerykański producent filmowy
  • Katarzyna Pasternak – polska judoczka
  • Klaudia Pasternak – kompozytorka
  • Leon Pasternak – poeta i satyryk
  • Michał Pasternak – zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA)

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Pasternak jest większy od pietruszki i zwykle sprzedawany bez liści, a jego zapach przypomina bardziej marchewkę.

 (1.2) Bulion pozostały służy do brukwi, rzepy i marchwi, a osobliwie do pasternaku, z baraniną zaś tak postąpić, jak z nogami wieprzowemi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. pasternaczek mrz.

 przym. pasternakowy

Wiktionary


pasternakowy

pasternak


SJP.pl

Patrz:

pasternak

pasternik

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl


W Polsce

Wikipedia


pasterowski

taki jak u Pasteura, charakterystyczny dla Pasteura; pasteurowski


SJP.pl


pasterski

przymiotnik od: pasterstwo; odnoszący się do pasterstwa lub osób zajmujących się pasterstwem (np. życie pasterskie, chata pasterska), charakterystyczny dla tych osób, należący do nich (np. fujarka pasterska);
2. należący do kompetencji biskupa lub arcybiskupa (np. list pasterski)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący pasterstwa, związany z pasterstwem

 (1.2) kośc. przen. leżący w gestii biskupa lub episkopatu, odnoszący się do ich posługi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W szałasie pasterskim poczęstowano wszystkich żentycą.

 (1.2) W liście pasterskim biskupi przypomnieli o roli rodziny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasterstwo n., pasterka ż., pastwisko n., pastuszka ż., pastereczka ż., wypas m., pasterzowanie n., pasza ż., pastuszek m., pastuch m., pasterka ż., pasterz mos./mzw.

 czas. paść ndk., pasać ndk., wypasać ndk.

 przym. pastuszkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) biskupi

Wiktionary


pasterstwo

hodowla udomowionych zwierząt polegająca głównie na ich stadnym wypasaniu na halach górskich, łąkach lub stepach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) roln. rodzaj hodowli zwierząt połączony z ich wypasem;

 (1.2) rzad. grupa pasterzy, ich zbiorowość

 (1.3) daw. teol. wypełnianie posługi biskupiej

 (1.4) daw. teol. stan kapłański i biskupi, zbiorowość duszpasterzy

 (1.5) daw. pot. obszar pod władzą konkretnego biskupa

Wiktionary

Pasterstwo – rodzaj hodowli stadnych zwierząt domowych, prowadzonej na obszarach nienadających się do uprawy roli, ale będących w stanie wyżywić stada zwierząt, np. góry, stepy, tundra.

Gatunki pasterskie to głównie owce, kozy, lamy, renifery, bydło, trzoda chlewna, wielbłądy, konie i jaki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zanim na dobre rozwinęło się pasterstwo, gospodarka bazowała na rolnictwie, myślistwie i rybołówstwie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasterz m., pasterka ż., pastereczka ż., pasterzowanie n., pastwisko n., pastuch m., pastuszek m., pastuszka ż., wypas m. pasza ż.

 czas. paść ndk., pasać ndk., wypasać ndk.

 przym. pasterski, pastuszkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pasterzowanie

 (1.3) duszpasterstwo, pasterzowanie

 (1.4) duchowieństwo, kler

 (1.5) diecezja

Wiktionary


pasteryzacja

niszczenie bakterii i innych drobnoustrojów w produktach spożywczych i farmaceutycznych, polegające na ogrzewaniu takiego produktu do określonej temperatury


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. metoda konserwacji żywności przez jej podgrzewanie;

Wiktionary

Pasteryzacja – technika konserwacji za pomocą odpowiednio dobranego podgrzewania produktów spożywczych, tak aby zniszczyć lub zahamować wzrost drobnoustrojów chorobotwórczych lub enzymów przy jednoczesnym zachowaniu smaku produktów i uniknięciu obniżenia ich wartości odżywczych. Głównym zadaniem pasteryzacji jest przedłużenie trwałości produktów poprzez unieszkodliwienie form wegetatywnych mikroorganizmów. Proces ten nie niszczy jednak form przetrwalnikowych ani większości wirusów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jedzenie poddane pasteryzacji wolniej się psuje.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpastɛrɨˈzat͡sʲja, AS: pasteryzacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasteryzowanie n.

 czas. pasteryzować ndk.

 przym. pasteryzacyjny

Wiktionary


pasteryzacyjny

związany z pasteryzacją


SJP.pl


pasteryzator

aparat do pasteryzacji


SJP.pl


pasteryzować

prowadzić pasteryzację, niszczyć bakterie i inne drobnoustroje w produktach spożywczych i farmaceutycznych, podgrzewając taki produkt do określonej temperatury


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) spoż. eliminować zawarte w produkcie spożywczym drobnoustroje powodujące jego psucie poprzez ogrzewanie tego produktu przez pewien czas w wystarczająco wysokiej temperaturze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mleko stosowane w serowarstwie rozpoczęto pasteryzować na początku XX wieku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasteryzacja ż.

 przym. pasteryzacyjny

Wiktionary


pasterz

1. osoba hodująca udomowione zwierzęta, głównie pilnująca ich podczas wypasania na halach górskich, łąkach lub stepach; pastuch;
2. podniośle o księdzu; ojciec, mistrz, kapłan;
3. ptak z rodziny szpakowatych;
4. polski taniec ludowy w metrum trójwymiarowym; owczarek, kujawiak, okrągły (odmiana "pasterzów" przestarzała)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zootechn. osoba, opiekująca się zwierzętami podczas wypasu

 (1.2) rel. przen. duchowy lub religijny opiekun

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) ornit. nazwa systematyczna|Sturnus roseus|ref=tak., gatunek ptaka z rodziny szpakowatych;

Wiktionary

  • pasterz – człowiek trudniący się pasterstwem
  • pasterz – ptak z rodziny szpakowatych
  • Pasterz – dokumentalny film biograficzny w reżyserii Ewy Świecińskiej (2000), poświęcony osobie Józefa Glempa

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mówią do pasterzy, którzy trzód swych strzegli (…)

 (1.1) Na stołach stały (…) laleczki gipsowe i cukrowe, przedstawiające pasterki z pasterzami, cyganów prowadzących niedźwiedzie, i świętych, trzymających w ręku pozłacane palmy.

 (1.2) Jakże czuliśmy się opuszczeni po śmierci Jana Pawła II, Papieża który przez ponad 26 lat był naszym pasterzem i przewodnikiem po drogach czasu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpastɛʃ, AS: pasteš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasterstwo n., pasterka ż., pastereczka ż., pastwisko n., pastuszka ż., wypas m., pasterzowanie n.

:: zdrobn. pastuszek m.

:: zgrub. pastuch m.

:: fż. pasterka

 czas. pasterzować, paść ndk., pasać ndk., wypasać ndk.

 przym. pasterski, pastuszkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|owczor.

 (1.2) duchowny, duszpasterz, ksiądz, pastor

 (2.1) pasterz różowy

Wiktionary


pasterzować

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) być pasterzem

 (1.2) rel. w chrześcijaństwie: pełnić posługę duchową, prowadzić duszpasterstwo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Członkowie jego rodziny pasterzowali na tatrzańskich halach.

 (1.2) Ksiądz Paweł pasterzuje w parafii pilskiej już dziesiąty rok.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasterz mos., pasterzowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) duszpasterzować

Wiktionary


pasterzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bycie pasterzem

 (1.2) rel. w chrześcijaństwie posługa duchownych

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasterstwo n., pasterz mos.

 czas. pasterzować ndk.

 przym. pasterski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) duszpasterzowanie

Wiktionary


pasterzowice

Pasterzowice – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim, w gminie Szprotawa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Wikipedia


pasteur

[czytaj: pasTÖ:R albo pasTER] nazwisko, m.in. Louis Pasteur (1822-1895) - francuski chemik i mikrobiolog, twórca podstaw mikrobiologii i immunologii


SJP.pl

  • Louis Pasteur – francuski naukowiec
  • (4804) Pasteur – planetoida
  • Pasteur – obecnie Seriana, miasto w Algierii
  • Pasteur – stacja metra w Buenos Aires
  • Pasteur – stacja metra w Paryżu
  • Pasteur – stacja metra w Mediolanie
  • „Pasteur” – francuski okręt podwodny
  • Pasteur – francuski film z 1923, reżyseria: Jean Benoît-Lévy i Jean Epstein
  • Pasteur – francuski film z 1935, reżyseria: Sacha Guitry i Fernand Rivers
  • Pasteur – amerykański film z 1936, reżyseria: William Dieterle

Wikipedia


pasteurowski

[czytaj: pasterowski] taki jak u Pasteura, charakterystyczny dla Pasteura; pasterowski


SJP.pl


pastewnik

miejsce, ogrodzony plac przeznaczony do wypasania bydła lub innych zwierząt stadnych


SJP.pl

  • Pastewnik – wieś w powiecie kamiennogórskim (województwo dolnośląskie)
  • Pastewnik – część miasta Łukowa
  • Pastewnik – zajazd, skansen w Przeworsku.

Wikipedia


pastewny

przymiotnik od: pasza; nadający się na paszę (np. buraki pastewne), służący jako pasza dla zwierząt lub w jakiś inny sposób związany z paszą; paszowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) służący jako pasza dla zwierząt, nadający się na paszę, związany z paszą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastwa ż.

Wiktionary


pasticcio

[czytaj: pasticzczio]
1. utwór napisany wspólnie przez kilku kompozytorów
2. typ muzyki scenicznej, polegającej na szeregowaniu popularnych fragmentów z oper wybitnych kompozytorów


SJP.pl

Pasticcio – utwór muzyczny, stworzony przez kilku kompozytorów lub złożony z utworów zaczerpniętych z różnych wcześniej istniejących dzieł.

W XVII i XVIII wieku odmiana opery, polegająca na łączeniu odcinków muzycznych z różnych oper w jednym dziele o odrębnym libretto. Rozumiane może być jako dobieranie przez autora pasticcia, arii jednego bądź różnych autorów do nowej opery, ze względu na upodobania słuchaczy albo jako przemyślaną kompozycję, w której wykorzystuje się dzieła innych autorów.

Wikipedia


pasticjo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. włoska potrawa z długich makaronowych rurek układany warstwowo z podsmażony mięsem mielonym i zapiekanych w beszamelu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wczoraj na urodzinową kolację dla mamy upiekliśmy pasticjo i cynamonowe babeczki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈstʲit͡sʲjɔ, AS: pastʹicʹi ̯o

Wiktionary


pastis

francuska wódka wytwarzana z anyżku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. kulin. francuski likier anyżowy pity z wodą;

Wiktionary

Pastis – francuska wódka produkowana z anyżku i lukrecji wraz z innymi ziołowymi dodatkami. Z reguły zawiera 40–45% alkoholu.

Do konsumpcji zwykle rozcieńczana wodą z dodatkiem lodu, co nadaje jej charakterystyczną mleczną barwę. Jest to napój typowy dla południa Francji (Prowansja).

Wikipedia


pastisz

1. świadome naśladowanie stylu innego twórcy lub innej szkoły, epoki;
2. dzieło będące świadomym naśladownictwem stylu innego twórcy lub innej szkoły, epoki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. dzieło sztuki, którego autor świadomie naśladuje styl innego autora, innej szkoły lub epoki;

Wiktionary

  • pastisz w stylistyce
  • pastisz w muzyce

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpastʲiʃ, AS: pastʹiš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastiszysta m.

 przym. pastiszowy

 przysł. pastiszowo

 czas. pastiszować

Wiktionary


pastiszować

tworzyć pastisz, dzieło stanowiące świadome naśladownictwo dzieła innego twórcy


SJP.pl


pastiszowość

cecha czegoś powstałego jako świadome naśladowanie stylu innego twórcy lub innej szkoły, epoki


SJP.pl


pastiszowy

przymiotnik od: pastisz; taki, jak dzieło stanowiące świadome naśladownictwo dzieła innego twórcy (np. pastiszowy portret, pastiszowa stylizacja)


SJP.pl


pastiszysta

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) autor pastiszy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastisz mrz.

Wiktionary


pastitsio

[czytaj: pastisjo] makaron zapiekany z mięsem mielonym i sosem beszamelowym


SJP.pl


pastoforium

jedno z dwóch pomieszczeń tworzących zakrystię, przeznaczone na przygotowanie naczyń i szat liturgicznych


SJP.pl

Wikipedia


pastor

w Kościele protestanckim - osoba duchowna odpowiedzialna za parafię


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. duchowny protestancki;

Wiktionary

Pastor (łac. pastorpasterz) – w Kościołach protestanckich duchowny, który pełni obowiązki duszpasterskie w zborze. Mianowany jest przez organy centralne danego Kościoła (np. synod, generalną konferencję), bądź jest powoływany przez kongregację wiernych (zbór) w drodze demokratycznego wyboru.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpastɔr, AS: pastor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastorał m., pastorałka ż., pastorówka ż., pastorowa ż.

 przym. pastorski, pastoralny, pastorałkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. minister

Wiktionary


pastorale

1. muzyczne określenie wykonawcze: sielsko, spokojnie;
2. utwór wokalny lub instrumentalny o tematyce związanej z życiem na wsi; pastorałka


SJP.pl


pastoralista

osoba zajmująca się układaniem i wygłaszaniem kazań i naukową interpretacją tekstów biblijnych; homileta, homiletyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) teol. specjalista w zakresie teologii pastoralnej

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pastoralny

Wiktionary


pastoralistka

pastoralista


SJP.pl

Patrz:

pastoralista

pastoralnoteologiczny

teologiczny pod kątem pastoralnym


SJP.pl


pastoralny

o tematyce wiejskiej, pasterskiej; bukoliczny, sielankowy, idylliczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) kult. związany z życiem wiejskim

 (1.2) rel. związany z działalnością duszpasterską, dotyczący duszpasterstwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Przy naszym wydziale istnieje studium pastoralne dla kapłanów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastoralista mos., pastorale n., pastor m., pastorał m., pastorałka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) duszpasterski

Wiktionary


pastorał

laska zakończona u góry spiralą lub krzyżem, będąca atrybutem dostojników kościelnych i oznaką ich władzy w Kościele


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. ozdobna zakrzywiona laska noszona podczas liturgii przez biskupów, opatów i infułatów uprzywilejowanych jako atrybut ich urzędu;

Wiktionary

Pastorał, także w kościołach wschodnich jako żezł (łac. baculus pastoralis, dosł. „kij pasterski”) to w Kościołach chrześcijańskich atrybut biskupów, opatów i infułatów uprzywilejowanych (we wschodnim chrześcijaństwie: archimandrytów); długa, zdobiona laska o ślimakowato zwiniętym zakończeniu, nazywanym krzywaśnią lub z łaciny – kurwaturą. Pierwotnie był to po prostu krótki, zakrzywiony kij służący do podpierania się.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ruszyłem co tchu do króla i powiadam, com słyszał, a tu ksiądz prymas pastorałem mnie w kark: „Nie powiadaj głupstw, pijany byłeś!”

 (1.1) Biskup może używać pastorału tylko na terenie diecezji, do której jest przypisany.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastorałka ż., pastor m.

 przym. pastoralny, pastorałkowy, pastorski

Wiktionary


pastorałeczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: pastorałka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastorałka ż.

Wiktionary


pastorałka

1. ludowa, wesoła pieśń o lekkim charakterze i tematyce związanej z Bożym Narodzeniem lub przedstawienie sceniczne o takiej tematyce;
2. utwór wokalny lub instrumentalny o tematyce związanej z życiem na wsi; pastorale;
3. gatunek starofrancuskiej i staroprowansalskiej liryki; pastorella, pastourelle


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. etn. lekki utwór o tematyce związanej z Bożym Narodzeniem; także: widowisko sceniczne o takiej tematyce;

 (1.2) liter. utwór poetycki lub dramatyczny przedstawiający tematykę pasterską w sposób sielankowy; idylla

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpastɔˈrawka, AS: pastorau̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastor mos., pastorał mrz.

:: zdrobn. pastorałeczka ż.

 przym. pastorałkowy, pastoralny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) sielanka

Wiktionary


pastorałkowy

pastorałka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od pastorałka

Wiktionary

Patrz:

pastorałka

Wymowa:

IPA: ˌpastɔrawˈkɔvɨ, AS: pastorau̯kovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastorałka ż., pastor mos., pastorał mrz.

Wiktionary


pastorella

gatunek starofrancuskiej i staroprowansalskiej liryki; pastourelle, pastorałka


SJP.pl


pastorka

kobieta odpowiedzialna za parafię w niektórych odłamach protestantyzmu


SJP.pl


pastorostwo

pastor z żoną


SJP.pl


pastorowa

żona pastora


SJP.pl


pastorówka

potocznie: mieszkanie pastora


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanie pastora

Wiktionary

Pastorówka – potoczne określenie budynku będącego mieszkaniem pastora, czyli duchownego protestanckiego. Alternatywnie nazywana jest plebanią, określeniem stosowanym także w innych tradycjach chrześcijaństwa.

Zwykle budynek taki położony jest w pobliżu kościoła przynależącego do zboru, zatrudniającego duchownego, względnie duchownych zamieszkałych w pastorówce. Nie istnieje wzorcowy model budowli tego typu, stąd pastorówki przybierały różne kształty, zależne od możliwości finansowych zboru oraz planu i położenia nieruchomości, na której były wznoszone.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pastor mos.

Wiktionary


pastorowy

pastor (dawniej); pastorski


SJP.pl


pastorski

przymiotnik od: pastor; typowy, charakterystyczny dla pastora (np. strój pastorski), odnoszący się do pastora lub jego zadań, funkcji


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pastorem, dotyczący pastora

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Swoją działalność pastorską rozpoczynał od ewangelizacji ulicznej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastor m., pastorał mrz.

Wiktionary


pastoso

określenie wykonawcze: pompatycznie, z ostentacją


SJP.pl


pastourelle

gatunek starofrancuskiej i staroprowansalskiej liryki; pastorella, pastorałka


SJP.pl

Pastourelle (z łac. pastorella poprzez st. prow. pastorela) – starofrancuski gatunek poetycki uprawiany w północnej Francji, głównie w wiekach XII–XIII.

Pastourelle było gatunkiem poezji dworskiej. Odnosiło się do życia wiejskiego, aczkolwiek typy wiejskie były przedstawianie w sposób stereotypowy, karykaturalny czy ośmieszający. Głównym tematem tego gatunku były zaloty oraz spory rycerzy i pasterek, aczkolwiek pasterki bywały często ukazywane niezbyt pochlebnie jako kokietki, osoby interesowne, naiwne czy głupie. Duża część utworów przybierała formę dialogu między bohaterami. W wieku XII i XIII gatunek cieszył się dużą popularnością. Z tamtego okresu zachowało się około 150 utworów pastourelle.

Wikipedia


pastować

czyścić coś wcierając lub nakładając warstwę specjalnej pasty, nadawać czemuś błysk poprzez użycie takiej pasty


SJP.pl


pastowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pastować.

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 czas. pastować ndk.

 rzecz. pasta ż.

Wiktionary


pastownica

mechaniczne urządzenie służące do czyszczenia podłóg przy użyciu specjalnej pasty


SJP.pl


pastowy

pasta


SJP.pl

Patrz:

pasta

pastrami

rodzaj kiełbasy wołowej


SJP.pl

Pastrami – sposób przechowywania i konserwowania mięsa, a także mięso konserwowane w odpowiedni sposób, przez solenie, peklowanie, a następnie wędzenie. Jest charakterystyczne dla kuchni amerykańskiej. Tradycyjnie wytwarzane jest z wołowiny, choć w handlu spotkać można pastrami wykonane z baraniny, wieprzowiny bądź łososia.

Wikipedia


pastuch

osoba zajmująca się pasterstwem, osoba hodująca udomowione zwierzęta, głównie pilnująca ich podczas wypasania na halach górskich, łąkach lub stepach; pasterz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek wypasający hodowlane zwierzęta domowe

 (1.2) przen. pogard. obraź. o człowieku niewykształconym, zacofanym, często z prowincji lub ze wsi

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) pot. roln. zob. elektryczny pastuch.

 (2.2) środ. med. defibrylator

Wiktionary

Pastuch (bułg. Пастух) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Kiustendił, w gminie Newestino, nad Strumą. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 czerwca 2020 roku miejscowość liczyła 54 mieszkańców.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pasterz m.

:: zdrobn. pastuszek m.

:: fż. pastuszka ż.

 czas. paść ndk., pasać ndk., wypasać ndk.

 przym. pastuszy, pastusi, pasterski, wypasiony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pasterz, daw. skierdż

Wiktionary


pasturma

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. rodzaj wędliny z suszonej wołowiny o wyrazistym smaku i aromacie; specjalność kuchni tureckiej;

Wiktionary

Pasturma (pastourma) – suszona wołowina o zdecydowanym smaku i wyrazistym aromacie. Polecana jest do wytrawnego, czerwonego wina. Można podawać ją pokrojoną w cienkie plastry, na platerowym półmisku w otoczeniu koktajlowych pomidorków i pikli. Można serwować też pasturmę na pieczonej fasoli z czerwonym pieprzem oraz sosem chaimen. Pasturma jest przysmakiem kuchni tureckiej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈsturma, AS: pasturma

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. basturma ż.

Wiktionary


pastusi

typowy, charakterystyczny dla pastucha, pasterza, odnoszący się do takiej osoby, jej zadań, funkcji; pastuszy


SJP.pl


pastusiak

nazwisko


SJP.pl


pastuszak

nazwisko


SJP.pl


pastuszek

młody pastuch


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od: pastuch

 (1.2) chłopiec zajmujący się pasterstwem

 (1.3) daw. lub gwara. ornit. pliszka

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Pastuszkowie przybiegają na znak im dany, / cześć oddają i witają Pana nad Pany.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈstuʃɛk, AS: pastušek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasterka ż., pasterz mos., pastuch mos.

:: fż. pastuszka ż.

 czas. paść ndk., pasać ndk., wypasać ndk.

 przym. pasterski, pastuszy, pastuszkowy, wypasiony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pasterz, pastuch

Wiktionary


pastuszewski

nazwisko


SJP.pl


pastuszka

młoda dziewczyna będąca pastuchem, zajmująca się pasterstwem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dziewczyna pasąca bydło, gęsi, itp.

Wiktionary

Pastuszka (niem. Viehhof) – kolonia w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Gryfino.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈstuʃka, AS: pastuška

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasterka ż., pastuch m., pasterz m.

:: fm.: pastuszek

 czas. paść

 przym. pastuszy, pasterski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pasterka

Wiktionary


pastuszkowy

przymiotnik od: pastuszek, pastuszka; charakterystyczny dla pastuszka lub pastuszki, będący w ich posiadaniu, odnoszący się do nich, ich zadań, funkcji


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do pastuszka

przymiotnik relacyjny

 (2.1) dotyczący pastuszka, związany z pastuszkiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chłopak położył swój pastuszkowy tobołek pod drzewem i zasnął.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastuszek mos., pasterstwo n., pasterz mzw./mos.

 przym. pasterski

Wiktionary


pastuszy

typowy, charakterystyczny dla pastucha, pasterza, odnoszący się do takiej osoby, jej zadań, funkcji; pastusi


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przest. lub poet. od pastuch

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W miarę jak szli na południe, stada przytrafiały się częściej, a pilnowali ich sami niemal Tatarowie, w kupach dość znacznych. W ciągu dwutygodniowego pochodu otoczył Nowowiejski i wygniótł trzy watahy pastusze od stad owczych, po kilkudziesięciu ludzi liczące.

 (1.1) Wtem na łąkach dalekich, kędyś pod skrajem nieba, zagrała fujarka pastusza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈstuʃɨ, AS: pastušy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastuch m., pastuszek m., pastuszka ż.

 przym. wypasiony

Wiktionary


pastuła

nazwisko


SJP.pl


pastwa

pokarm, żer dla dzikich zwierząt, najczęściej zdobywany siłą lub coś, co stało się ofiarą czegoś nieożywionego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. pokarm

 (1.2) daw. łup, zdobycz

 (1.3) gw-pl|Mazury. pasza dla zwierząt

Wiktionary

Pastwa (niem. Gross Weide) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Kwidzyn.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpastfa, AS: pastfa

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pastewny, wypasiony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pokarm, pożywienie, strawa, żer

 (1.2) trofeum

Wiktionary


pastwić

pastwić się: postępować z kimś lub z czymś okrutnie, znęcać się nad kimś lub nad czymś, dręczyć kogoś, coś


SJP.pl


pastwiska

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. nazwa części Cieszyna i kilku polskich wsi;

Wiktionary

  • pastwisko


W Polsce
Administracja
  • Pastwiska – dawna gromada
  • Pastwiska – dawna gmina

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mieszkańcy Pastwisk głosowali przed południem.

 (1.1) Pokazy zorganizowano w podcieszyńskich Pastwiskach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastwisko n.

 przym. pastwiskowy

Wiktionary


pastwisko

teren do wypasania zwierząt domowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) roln. teren porośnięty trawą, przeznaczony do wypasania zwierząt

 (1.2) daw. pastwienie się nad kimś

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wczesnym rankiem wypędzono bydło na pastwisko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈstfʲiskɔ, AS: pastfʹisko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pastwa ż., paśnik m., pasanie n., pasienie n., pasza ż., popas m., wypas m., wypasanie n., wypasienie n., pasterka ż., pasterz m.

 czas. paść (się) ndk., pasać (się) ndk., wypasać (się) dk., wypaść (się) dk., pastwić się ndk.

 przym. pastewny, wypasiony, pastwiskowy

Wiktionary


pastwiskowy

przymiotnik od: pastwisko; będący pastwiskiem, stanowiący pastwisko lub jego część (np. teren pastwiskowy, trawa pastwiskowa) lub w jakiś inny sposób związany z pastwiskiem


SJP.pl


pastyla

zgrubienie od: pastylka;
1. porcja leku lub środka chemicznego w postaci niewielkiego, płaskiego lub wypukłego krążka;
2. cukierek o takim kształcie


SJP.pl


pastylka

drażetka;
1. porcja leku lub środka chemicznego w postaci niewielkiego, płaskiego lub wypukłego krążka; tabletka;
2. cukierek o takim kształcie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lek w postaci małego krążka

 (1.2) cukierek w postaci małego krążka

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Pudełko pastylek miętowych kosztuje 20 gr.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈstɨlka, AS: pastylka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) drażetka

Wiktionary


pastylkarka

maszyna, urządzenie wywierające nacisk na jakiś materiał, używane do wstępnej produkcji leków; tabletkarka


SJP.pl


pastylki

drażetka;
1. porcja leku lub środka chemicznego w postaci niewielkiego, płaskiego lub wypukłego krążka; tabletka;
2. cukierek o takim kształcie


SJP.pl


pastylkowy

przymiotnik od: pastylka; przypominający pastylkę, mający formę, postać pastylki (np. tabletka pastylkowa), związany z pastylkami oraz ich produkcją


SJP.pl


pastynak

gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny ogończowatych; ogończa


SJP.pl

Ogończa pastynak, ogończa, pastynak (Dasyatis pastinaca) – gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny ogończowatych (Dasyatidae).

Wikipedia


pastyła

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. rodzaj deseru z soku i miąższu owoców lub jagód

Wiktionary

Pastyła (ros. пастила) – rodzaj deseru, jeden z przysmaków kuchni rosyjskiej. Jest to miąższ z jagód lub innych owoców, ugotowany z miodem lub cukrem sok, zagęszczony po odparowaniu, wylany warstwami. Pastyła występuje także m.in. w wariancie jabłkowym, gruszkowym, malinowym i wiśniowym.

Wikipedia


pasy

potocznie o przejściu dla pieszych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) pot. przejście dla pieszych o wyglądzie białych pasów na jezdni

 (1.2) mot. lotn. urządzenie mocujące pasażera do fotela lub łóżka, np. w samochodzie lub samolocie

 (1.3) deseń z grubych linii o zmieniających się kolorach

 (1.4) pot. klub sportowy lub jego kibice, którzy posługują się pasiastymi barwami

 (1.5) pot. login, adres email, numer telefonu wraz z hasłem do jakiegoś konta (profilu) w internecie

forma rzeczownika.

 (2.1) lm. od: pas

Wiktionary

Przejście dla pieszych – miejsce wyznaczone dla pieszych do przechodzenia przez drogę.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Samochód potrącił staruszkę na pasach.

 (1.2) Wrzeszczącym ludziom w pasach nikt nie pomagał.

 (1.5) Powiedział, że jak mu dam pasy, to pomoże mi zdobyć wyższy poziom.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpasɨ, AS: pasy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pas m., pasiak m., pasmo m., pasek m., paskowanie n.

 czas. paskować ndk.

 przym. pasiasty, pasowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zebra, przejście dla pieszych

 (1.2) pas bezpieczeństwa

Wiktionary


pasyfae

postać z mitologii greckiej; Pazyfae


SJP.pl

Pazyfae (także Pasifae, Pazifae, Pasyfae; gr. Πασιφάη Pasipháē, dosł. "wszystko opromieniająca" od gr. πᾶς pas "wszystek" i φάος/φῶς phaos/phos "światło, blask", łac. Pasiphae lub Pasiphaë) – w mitologii greckiej królowa Krety.

Wikipedia


pasygrafia

system międzynarodowego zapisu pojęć w postaci znaków oraz symboli dotyczący danej dziedziny


SJP.pl


pasyjka

1. zdrobnienie od: pasja
2. krzyżyk z wizerunkiem ukrzyżowanego Chrystusa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od pasja

 (1.2) szt. rel. postać ukrzyżowanego Chrystusa do zamocowania na krzyżu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈsɨjka, AS: pasyi ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasja ż., pasjonat m., pasjonatka ż., pasjonowanie n.

 czas. pasjonować ndk.

 przym. pasyjny, pasjonujący, pasjonacki

 przysł. pasjonująco

Wiktionary


pasyjność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest pasyjne; cecha tych, którzy są pasyjni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasja ż., pasjonat m., pasjonatka ż., pasjonowanie n.

 czas. pasjonować się ndk.

 przym. pasyjny, pasjonujący

 przysł. pasyjnie, pasjonująco

Wiktionary


pasyjny

związany z męką Chrystusa lub nabożeństwem poświęconym jej rozpamiętywaniu (np. obraz pasyjny, scena pasyjna)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z męką Chrystusa lub męczenników, dotyczący męki Chrystusa lub męczenników

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zaraz po nabożeństwie pasyjnym odprawiona została msza.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasjonistka ż., pasjonista mos., pasja ż., pasyjka ż., pasyjność ż.

Wiktionary


pasym

miasto w Polsce


SJP.pl

Pasym (do 1945 niem. Passenheim) – miasto w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, położone na Pojezierzu Olsztyńskim. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pasym. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. olsztyńskiego.

Wikipedia


pasymianin

mieszkaniec Pasymia (miasta w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Pasymia

 (1.2) osoba pochodząca z Pasymia, urodzona w Pasymiu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W turnieju tenisa stołowego o puchar burmistrza Szczytna zwyciężył pasymianin Wiktor Janicki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pasym m.

:: fż. pasymianka ż.

 przym. pasymski

Wiktionary


pasymianka

mieszkanka Pasymia (miasta w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Pasymia

 (1.2) kobieta pochodząca z Pasymia, urodzona w Pasymiu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W czasie przeglądu kolęd i pastorałek w szczycieńskim domu kultury występowały kolejno pasymianki, purdzianki, a na koniec chórzystki ze Szczytna.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pasym m.

:: fm. pasymianin m.

 przym. pasymski

Wiktionary


pasymski

przymiotnik od: Pasym


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pasymiem, dotyczący Pasymia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pasym mrz., pasymianin m., pasymianka ż.

Wiktionary


pasyn

rodzaj motyli z rodziny rusałkowatych


SJP.pl


pasynek

1. pęd boczny roślin wyrastający przedwcześnie;
2. odnoga w porożu łosia


SJP.pl


pasynkować

usuwać boczne pędy rośliny w celu wzmocnienia pędu głównego i zabezpieczenia jej przed złamaniem


SJP.pl


pasynkowanie

zabieg polegający na usuwaniu bocznych pędów rośliny w celu wzmocnienia pędu głównego i zabezpieczenia jej przed złamaniem


SJP.pl


pasyw

w męskiej relacji homoseksualnej: osoba pasywna w seksie


SJP.pl


pasywa

źródła finansowania firmy, na które składają się zysk, pożyczki, kredyty oraz fundusze własne


SJP.pl

Pasywa (łac. passivum rodzaj nijaki od passivus ‘bierny’ od pati ‘cierpieć’) – termin księgowy oznaczający źródła pochodzenia majątku przedsiębiorstwa. Istnieją generalnie dwa źródła pozyskiwania majątku: kapitały (fundusze) własne, przekazane jednostce przez właścicieli, oraz wypracowane w trakcie działalności jednostki gospodarczej kapitały (fundusze) obce, czyli wszelkie zobowiązania.

Wikipedia


pasywacja

proces uodparniający metal na działanie czynników chemicznych; pasywowanie


SJP.pl

Pasywacja – proces, w którym substancja aktywna chemicznie w danym środowisku wytwarza na swojej powierzchni powłokę pasywną, utworzoną w wyniku reakcji chemicznej tej substancji z otoczeniem. O pasywacji mowa jest wtedy, gdy powłoka ta jest całkowicie odporna na dalsze reakcje z tym środowiskiem i jednocześnie na tyle szczelna, że stanowi barierę ochronną dla substancji, którą otacza. Jeżeli warstwa pasywna ulegnie zniszczeniu w sposób mechaniczny lub chemiczny, obiekt w miejscu uszkodzonym traci swoją odporność (do momentu ponownej pasywacji).

Wikipedia


pasywacyjny

pasywacja


SJP.pl

Patrz:

pasywacja

pasywator

środek powodujący pasywację


SJP.pl


pasywista

1. osoba bierna lub obojętna wobec życia;
2. polityk prorosyjski działający w czasie I wojny światowej i okresie międzywojennym w Polsce


SJP.pl


pasywistka

1. kobieta bierna lub obojętna wobec życia;
2. prorosyjska działaczka polityczna w czasie I wojny światowej i okresie międzywojennym w Polsce


SJP.pl


pasywistyczny

przymiotnik od: pasywizm; bierny, obojętny wobec życia (np. postawa pasywistyczna) lub związany z prorosyjską działalnością polityczną w czasie I wojny światowej i okresie międzywojennym w Polsce


SJP.pl


pasywizacja

wpajanie idei charakterystycznych dla pasywizmu, kierunku politycznego głoszącego poglądy prorosyjskie


SJP.pl


pasywizm

1. bierność lub obojętność wobec życia;
2. kierunek polityczny w czasie I wojny światowej i okresie międzywojennym w Polsce, głoszący poglądy prorosyjskie


SJP.pl


pasywnie

przysłówek sposobu

 (1.1) książk. bez jakiejkolwiek inicjatywy

 (1.2) o metalach: w sposób odporny na działanie czynników chemicznych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Co więcej, zdolne są do położenia się na dnie morskim – gdzie są praktycznie niewykrywalne – pasywnie oczekując na swój cel.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈsɨv.ɲɛ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasywność ż.

 przym. pasywny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biernie

Wiktionary


pasywniej

stopień wyższy od przysłówka: pasywnie


SJP.pl


pasywniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pasywny


SJP.pl


pasywność

1. brak chęci działania, podejmowania jakichkolwiek inicjatyw;
2. odporność na działanie czynników chemicznych, charakterystyczna najczęściej dla trwałych metali


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. bierna postawa, brak aktywności

 (1.2) chem. techn. stan metalu, w którym następuje zahamowanie jego reakcji z agresywnym środowiskiem, co chroni go przed korozją elektrochemiczną

Wiktionary

Bierność, pasywność (nłac. passivitas) – w metafizyce cecha tego, co podlega lub może podlegać działaniu. Terminem "bierność" określa się alternatywnie doznawanie działania – jest ono jedną z kategorii Arystotelesowskich (πάσχειν, paschein).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈsɨvnɔɕt͡ɕ, AS: pasyvność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pasywny

 przysł. pasywnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bierność

Wiktionary


pasywny

1. nieskory do działania, niepodejmujący jakichkolwiek inicjatyw;
2. najczęściej o trwałych metalach: odporny na działanie czynników chemicznych (np. warstwa pasywna)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) który nie wykazuje chęci działania

 (1.2) o metalach: odporny na działanie czynników chemicznych

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. pasywnie

 rzecz. pasywność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bierny, nieaktywny

Wiktionary


pasywować

uodparniać metal na działanie czynników chemicznych


SJP.pl


pasywowanie

proces uodparniający metal na działanie czynników chemicznych; pasywacja


SJP.pl


pasz

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) stpol. dawny rodzaj gry w karty

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) daw. geogr. przełęcz

 (2.2) daw. brak czegoś

rzeczownik, rodzaj żeński

 (3.1) D. lm. od rzeczownika pasza

Wiktionary

Przykłady

 (2.2) Majątku pasz, a fonfrów co niemiara, splendorów się chce, a pracy nie lubi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paʃ, AS: paš

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) przełęcz, pas

 (2.2) brak

Wiktionary


pasza

basza; tytuł dostojnika w imperium osmańskim; osoba nosząca ten tytuł


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w obwodzie leningradzkim Rosji, lewy dopływ Świru

Wiktionary

  • pasza – produkty będące pożywieniem dla zwierząt hodowlanych
  • pasza – wysoki rangą urzędnik w Turcji osmańskiej
  • Pasza – rzeka w Rosji
  • Pasza – wieś w Rosji, w obwodzie leningradzkim, w rejonie wołchowskim
  • Pasza – stacja kolejowa w Rosji, w obwodzie leningradzkim, w rejonie wołchowskim
  • Pasza – zdrobnienie od Paweł w języku rosyjskim

Wikipedia


paszalik

okręg administracyjny w Turcji osmańskiej; paszalikat, paszałyk, paszałykat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) okręg administracyjny pod zarządem paszy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. basza mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) paszałyk, paszałykat

Wiktionary


paszalikat

okręg administracyjny w Turcji osmańskiej; paszalik, paszałyk, paszałykat


SJP.pl


paszarnia

pomieszczenie do przechowywania i przygotowywania pasz


SJP.pl


paszałyk

okręg administracyjny w Turcji osmańskiej; paszałykat, paszalik, paszalikat


SJP.pl


paszałykat

okręg administracyjny w Turcji osmańskiej; paszałyk, paszalik, paszalikat


SJP.pl


paszcza

1. szeroka jama gębowa, najczęściej groźnych zwierząt drapieżnych;
2. żartobliwe, rubaszne określenie na usta człowieka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zwierzęcy otwór gębowy, zwłaszcza gdy pokaźnych rozmiarów lub u drapieżnika

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z kryjówki wystawił paszczę żabogłów.

 (1.1) Aligatory mają krótsze paszcze niż krokodyle.

 (1.1) Bądź więc teraz przeklęty na tej roli, która rozwarła swą paszczę, aby wchłonąć krew brata twego, przelaną przez ciebie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpaʃt͡ʃa, AS: pašča

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paszczakowe nmos., paszczak mzw., Paszczak mzw., paszczur m., paszczęka ż.

 przym. paszczowy, paszczakowy

Wiktionary


paszczak

drapieżny gatunek ryby występujący przy europejskich wybrzeżach Oceanu Atlantyckiego; piotrosz, zeus


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. owadożerny ptak z rodziny paszczaków prowadzący nocny tryb życia

 (1.2) syst. icht. nazwa systematyczna|Zeus faber|Linnaeus|ref=tak., gatunek ryb z rodziny piotroszowatych;

 (1.3) icht. ryba z gatunku paszczaków (1.2)

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W rozwidleniu konarów paszczaki składają do trzech jaj.

 (1.3) Kilka paszczaków złowiliśmy razem z sardynami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paszcza ż., paszczaki lm nm., paszczakowate lm nm., paszczakowe lm nm.

 przym. paszczowy, paszczakowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) piotrosz

 (1.3) piotrosz

Wiktionary


paszczakowe

o cechach paszczakowych (rząd ptaków)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Podargiformes|Sharpe|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;

forma przymiotnika.

 (2.1) M., B. i W. n. lp.; M., B. i W. lm nm. od: paszczakowy

Wiktionary

Paszczakowe (Podargiformes) – rząd ptaków z infragromady neognatycznych (Neognathae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przedstawiciele paszczakowych żyją m.in. na Wyspach Salomona.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paszcza ż., paszczak mzw., paszczaki lm nm.

 przym. paszczakowy

Wiktionary


paszczakowy

o cechach paszczakowych (rząd ptaków)


SJP.pl


paszczęka

żartobliwe określenie na paszczę, usta człowieka


SJP.pl


paszczka

niewielka paszcza


SJP.pl


paszczowy

paszcza


SJP.pl

Patrz:

paszcza

paszczur

obraźliwie: osoba brzydka, nieatrakcyjna; pasztet, szkarada


SJP.pl


paszczyk

nazwisko


SJP.pl


paszęcin

Paszęcin (do 1945 niem. Passentin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Rąbino.

Historia wsi zaczyna się w 1862 r., gdy z części majątku Lipie Helmut Friedrich Müller wydzielił część ziem i sprzedał radcy dworu Nicolai. W tej rodzinie Paszęcin pozostawał do końca 1945 r. Po wojnie majątek należał do PGR Rąbino.

Wikipedia


paszek

zdrobnienie od: pacha (w znaczeniu wgłębienia między górną, wewnętrzną częścią ręki a bokiem klatki piersiowej)


SJP.pl

  • Daria Paszek, polska siatkarka
  • Franciszek Paszek – żołnierz ZWZ, AK, dowódca oddziału partyzanckiego „Żbik” Armii Krajowej
  • Izabela Fietkiewicz-Paszek, polska poetka
  • Kazimierz Paszek, polski polityk, poseł na Sejm
  • Rudolf Paszek, polski nauczyciel, działacz polskiej mniejszości w Czechosłowacji
  • Tamira Paszek, austriacka tenisistka

Wikipedia


paszel

nazwisko


SJP.pl


paszenog

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. mąż siostry żony

Wiktionary


paszka

zdrobnienie od: pacha (w znaczeniu wgłębienia między górną, wewnętrzną częścią ręki a bokiem klatki piersiowej)


SJP.pl


paszkiewicz

nazwisko


SJP.pl

  • Paszkiewicz – nazwisko. Końcówka "kiewicz" wskazuje na białoruską genezę nazwiska.

Osoby o nazwisku Paszkiewicz:

  • Ałaiza Paszkiewicz (błr. Пашкевіч, 1876–1916) – białoruska poetka
  • Aleksander Paszkiewicz (zm. 1915) – oficer C. K. Armii
  • Andrzej Paszkiewicz (ok. 1635–1685) – polski kompozytor, karmelita bosy
  • Anna Paszkiewicz – polska filolog
  • Borys Paszkiewicz (ur. 1959) – polski numizmatyk, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego specjalizujący się w numizmatyce średniowiecza i nowożytnej
  • Gustaw Paszkiewicz (1893–1955) – generał dywizji Wojska Polskiego
  • Helena Paszkiewicz (1908–2001) – major Polskich Sił Powietrznych, inspektorka Pomocniczej Lotniczej Służby Kobiet w czasie II wojny światowej
  • Henryk Paszkiewicz (1897–1979) – polski historyk, mediewista
  • Igor Paszkiewicz (ur. 1971) – rosyjski i azerski łyżwiarz figurowy
  • Izydor Paszkiewicz – polski działacz emigracyjny
  • Jacek Paszkiewicz (ur. 1962) – polski lekarz, urzędnik państwowy, b. prezes Narodowego Funduszu Zdrowia
  • Jan Paszkiewicz (ujednoznacznienie)
  • Jarosław Paszkiewicz (1935–1980) – polski pięcioboista
  • Jekatierina Paszkiewicz (ur. 1972) – rosyjska hokeistka
  • Józef Paszkiewicz (1898–1940) – major artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej
  • Karol Paszkiewicz (1805–1885) – powstaniec listopadowy, belwederczyk, żołnierz, działacz emigracyjny
  • Leon Paszkiewicz (1891–1940) – ofiara zbrodni katyńskiej
  • Ludwik Paszkiewicz (ujednoznacznienie)
  • Marian Paszkiewicz (1900–1940) – prawnik, adwokat, porucznik Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej
  • Michał Paszkiewicz (1883–1940) – pułkownik Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej
  • Michał Paszkiewicz (1913–940) – podporucznik Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej
  • Mieczysław Paszkiewicz (1925–2004) – polski poeta, pisarz, historyk sztuki, pedagog
  • Piotr Paszkiewicz (1954–2002) – polski historyk sztuki
  • Romuald Paszkiewicz (1941–2003) – polski siatkarz, trener
  • Ryszard Paszkiewicz (1900–1940) – prawnik, podporucznik Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej
  • Sylwester Paszkiewicz (ur. 1928) – pułkownik Urzędu Bezpieczeństwa PRL
  • Wasilij Paszkiewicz (ok. 1740–1797) – rosyjski kompozytor, dyrygent, pedagog, skrzypek, wokalista, jeden z twórców rosyjskiej opery narodowej
  • Wilhelm Paszkiewicz (1894–1940) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej
  • Yach Paszkiewicz (1958–2017) – polski reżyser

Wikipedia


paszko

zdrobnienie od: pacha (w znaczeniu wgłębienia między górną, wewnętrzną częścią ręki a bokiem klatki piersiowej)


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Atena Paszko – ukraińska poetka
  • Roman Paszko – polski wojskowy
  • Ryszard Paszko – polski duchowny wojskowy

Wikipedia


paszkosław

imię męskie


SJP.pl


paszkosławek

zdrobnienie od: Paszkosław (imię męskie)


SJP.pl


paszkosławkowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Paszkosławka lub z nim związany


SJP.pl


paszkosławostwo

Paszkosław z żoną; Paszkosławowie


SJP.pl


paszkosławowie

imię męskie


SJP.pl


paszkosławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Paszkosława lub z nim związany


SJP.pl


paszkot

leśny ptak z rodziny drozdów, o brunatnym lub kremowym upierzeniu, którego białawy brzuch pokryty jest ciemnymi plamkami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Turdus viscivorus|ref=tak., średniej wielkości ptak z rodziny drozdowatych;

Wiktionary

Paszkot (Turdus viscivorus) – gatunek średniej wielkości ptaka śpiewającego z rodziny drozdowatych (Turdidae).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpaʃkɔt, AS: paškot

Wiktionary


paszkowa

Paszkowa – polana w Paśmie Radziejowej w Beskidzie Sądeckim. Na niektórych mapach opisana jest błędnie jako Mała Lachówka, na mapie Geoportalu jako część lasu. Znajduje się na północnym skłonie grzbietu odchodzącego na północny wschód od szczytu Wielkiej Prehyby (1193 m). Ma nieregularny kształt i wiele zaułków. Z dolnej części polany wypływają źródła Grabowskiego Potoku Administracyjnie należy do wsi Przysietnica w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Stary Sącz.

Wikipedia


paszkowiak

nazwisko


SJP.pl


paszkowice

Paszkowice – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Żarnów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Mikołaja w Żarnowie.

Wikipedia


paszkówka

rzeka w Polsce, w dorzeczu Odry


SJP.pl

Paszkówka – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Brzeźnica, 280 m n.p.m. na Pogórzu Wielickim.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa bielskiego.

Wikipedia


paszkowski

nazwisko


SJP.pl

  • Paszkowski – polskie nazwisko

Osoby o nazwisku Paszkowski:

  • Antoni Paszkowski (1920–1997) – polski rolnik, polityk
  • Bohdan Paszkowski – ujednoznacznienie
  • Cezary Paszkowski (ur. 1948) – polski malarz, grafik, profesor ASP w Gdańsku
  • Feliks Paszkowski (1904–1986) – polski malarz
  • Franciszek Paszkowski – ujednoznacznienie
  • Henryk Krok-Paszkowski (1887–1969) – polski generał
  • Jacek Paszkowski Lanckoroński (XVIII w.) – stolnik brzeskolitewski
  • Jan Krok-Paszkowski (1925–2007) – polski pisarz, publicysta, działacz polityczny na emigracji, wieloletni szef Polskiej Sekcji BBC
  • Jarosław Paszkowski (XX–XXI w.) – polski dziennikarz radiowy i menadżer mediów
  • Józef Paszkowski (1787–1858) – polski pułkownik, profesor, pisarz wojskowy
  • Józef Paszkowski (1817–1861) – polski tłumacz, poeta
  • Józef Paszkowski (1892–1944) – polski rzeźbiarz, pedagog
  • Konstanty Michał Paszkowski (XVII w.) – podczaszy starodubowski
  • Lech Paszkowski (1919–2013) – polski pisarz, publicysta, autor prac historycznych
  • Marcin Paszkowski (XVII w.) – polski wojskowy, dworzanin, poeta
  • Michał Paszkowski (1618–1670) – duchowny greckokatolicki
  • Mieczysław Paszkowski (1836–1873) – polski pisarz, dziennikarz
  • Piotr Paszkowski – ujednoznacznienie
  • Roch Paszkowski (1850–1937) – powstaniec styczniowy, socjalista, sukiennik
  • Roman Paszkowski (1914–1998) – polski generał, pilot
  • Roman Paszkowski (1920–2018) – polski dziennikarz sportowy
  • Stanisław Paszkowski (1928–2018) – polski żołnierz, wiceminister przemysłu maszynowego, profesor nauk technicznych
  • Stefan Paszkowski (XX–XXI w.) – polski matematyk i informatyk
  • Teofil (Paszkowski) (1874–1950) – duchowny Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego
  • Wacław Paszkowski – ujednoznacznienie
  • Władysław Paszkowski – ujednoznacznienie
  • Włodzimierz Paszkowski (1911–1995) – polski nauczyciel, urzędnik, dyplomata
  • Wojciech Paszkowski (ur. 1960) – polski aktor
  • Zbigniew Paszkowski (1913–1975) – funkcjonariusz PRL-owskich organów bezpieczeństwa

Wikipedia


paszkowszczyzna

wieś w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Paszkowszczyzna – wieś w woj. podlaskim, pow. bielskim, gm. Orla
  • Paszkowszczyzna – przysiółek wsi Waniewo w woj. podlaskim, pow. hajnowskim, gm. Narew
  • Paszkowszczyzna – dawna gromada
Na Białorusi
  • Paszkowszczyzna – wieś w obwodzie grodzieńskim, w rejonie szczuczyńskim, w sielsowiecie Lack
  • Paszkowszczyzna – dawny zaścianek w obwodzie witebskim, w rejonie miorskim, w sielsowiecie Przebrodzie.
  • Paszkowszczyzna – wieś w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Kniahinin.
  • Paszkowszczyzna – dawny folwark w obwodzie mińskim, w rejonie wołożyńskim, w sielsowiecie Raków.

Wikipedia


paszkwil

artykuł, utwór lub jakakolwiek inna publiczna wypowiedź szkalująca lub zniesławiająca kogoś, czasami także ubliżająca komuś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) publikacja brukająca czyjąś reputację;

Wiktionary

Paszkwil (wł. pasquillo) – utwór literacki, często anonimowy, skierowany przeciw konkretnej osobie, ośmieszający ją w sposób oszczerczy i obelżywy.

Nazwa pochodzi z początków XVI w., od znajdującej się na rzymskim placu Piazza di Pasquino (w pobliżu Piazza Navona) rzeźby, zwanej „Pasquino”, którą wykorzystywano jako tablicę do przytwierdzania złośliwych satyr. Włoskie „pasquillo” przekształciło się wraz z rozpowszechnianiem się pojęcia w łacińskie „pasquillus”, a spolszczone do „paskwiliusz” pojawiło się w piśmiennictwie w połowie XVI w., w gorącym okresie sporów o małżeństwo Zygmunta Augusta z Barbarą Radziwiłłówną.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Premier skarżył się, że jest regularnie szkalowany paszkwilami w prasie.

 (1.1) Podczas rządów Władysława Jagiełły został w 1410 powołany na sekretarza kancelarii królewskiej, lecz pozbawiony tej funkcji w 1419 roku za napisanie paszkwilu na królową Elżbietę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpaʃkfʲil, AS: paškfʹil

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paszkwilista m., paskwiliusz m.

 przym. paszkwilowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. paskwiliusz

Wiktionary


paszkwilancki

odnoszący się do paszkwilanctwa lub osoby zajmującej się paszkwilanctwem (np. charakter paszkwilancki, artykuł paszkwilancki)


SJP.pl


paszkwilanctwo

zniesławianie, kompromitowanie kogoś poprzez pisanie paszkwili, umyślne szkalowanie czyjejś osoby


SJP.pl


paszkwilant

osoba zajmująca się pisaniem paszkwili, kompromitująca, zniesławiająca kogoś w ten sposób, najczęściej robiąca to anonimowo lub pod pseudonimem; paszkwilista


SJP.pl


paszkwilantka

kobieta zajmująca się pisaniem paszkwili, kompromitująca, zniesławiająca kogoś w ten sposób, najczęściej robiąca to anonimowo lub pod pseudonimem


SJP.pl


paszkwilista

osoba zajmująca się pisaniem paszkwili, kompromitująca, zniesławiająca kogoś w ten sposób, najczęściej robiąca to anonimowo lub pod pseudonimem; paszkwilant


SJP.pl


paszkwilowy

przymiotnik od: paszkwil; charakterystyczny dla paszkwilu, artykułu, utworu lub jakiejkolwiek innej publicznej wypowiedzi szkalującej lub zniesławiającej kogoś, związany z nim


SJP.pl


paszmina

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) włók. cienka, delikatna tkanina wytwarzana z podszerstka kóz, tkana tradycyjnie w Nepalu

 (1.2) odzież. szal wykonany z paszminy (1.1)

Wiktionary


paszochłonny

wymagający wykorzystania, zużycia dużych ilości pasz, pochłaniający duże ilości pasz (np. hodowla paszochłonna)


SJP.pl


paszociąg

system urządzeń używany w zamkniętych pomieszczeniach hodowlanych, służący do rozdrabniania i rozprowadzania pasz


SJP.pl


paszomat

automat do karmienia zwierząt gospodarskich; autokarmnik


SJP.pl


paszowice

wieś w Polsce


SJP.pl

Paszowice (niem. Poischwitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie jaworskim, w gminie Paszowice.

Wikipedia


paszowicki

przymiotnik od: Paszowice


SJP.pl


paszowóz

pojazd do przewozu paszy


SJP.pl


paszowski

przymiotnik od: pasza; charakterystyczny dla paszy, osoby noszącej tytuł dostojnika cywilnego i wojskowego w imperium osmańskim (np. kompetencje paszowskie), związany z taką osobą; baszowski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący paszy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. apaszka ż., basza mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) baszowski

Wiktionary


paszowy

przymiotnik od: pasza; nadający się na paszę, służący jako pasza dla zwierząt (np. mieszanka paszowa) lub w jakiś inny sposób związany z paszą; pastewny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z paszą, dotyczący paszy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypasacz mos., pasza ż.

 przym. wypasiony

Wiktionary


paszoznawca

osoba zajmująca się sposobami pozyskiwania, przechowywania i konserwowania pasz oraz badaniem ich przydatności w żywieniu różnych gatunków zwierząt


SJP.pl


paszoznawczyni

kobieta zajmująca się sposobami pozyskiwania, przechowywania i konserwowania pasz oraz badaniem ich przydatności w żywieniu różnych gatunków zwierząt


SJP.pl


paszoznawstwo

nauka o metodach produkcji, zbioru i konserwowania pasz


SJP.pl

Paszoznawstwo - gałąź wiedzy z zakresu żywienia zwierząt zajmująca się poznawaniem pasz (składu chemicznego, strawności i przyswajalności, wartości pokarmowej), metodami ich produkcji, zbioru, konserwowania i przechowywania oraz oddziaływaniem na produkcyjność zwierząt.

Wikipedia


paszoł

[czytaj: paSZOŁ] potocznie: wykrzyknik nakazujący komuś bezzwłoczne oddalenie się skądś; wynocha, precz, won, spadówa


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) pot. precz

Wiktionary


paszporcik

zdrobnienie od: paszport


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. paszport

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Proszę zebrać wszystkie paszporciki do kontroli.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paszport mrz., paszportówka ż., paszportyzacja ż.

 przym. paszportowy

Wiktionary


paszport

1. urzędowy dokument potwierdzający tożsamość danej osoby oraz uprawniający do przekraczania granic państwowych i do legalnego pobytu za granicą;
2. rodzaj certyfikatu towarowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dokument tożsamości uprawniający do przekraczania granic państwowych;

Wiktionary

Paszport – dokument tożsamości wydany przez uprawniony organ państwa, uprawniający do przekraczania granic państwowych (niektóre państwa mogą wymagać dodatkowo wiz wjazdowych).

W technice paszport to dokument wystawiany dla urządzeń wymagających szczególnego nadzoru podczas eksploatacji – np. zbiorników ciśnieniowych kontrolowanych przez uprawnione firmy i urzędy dozoru technicznego, aby zapobiec ich rozerwaniu. Firmy zapisują w paszporcie wykonane próby mające na celu jak najwcześniejsze wykrycie ewentualnych uszkodzeń, a urzędy dozoru technicznego – dopuszczenia do eksploatacji tak wypróbowanego urządzenia na kolejne okresy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Polacy mogą przekraczać niektóre granice bez paszportu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpaʃpɔrt, AS: pašport

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paszportówka ż., paszportyzacja ż.

:: zdrobn. paszporcik m.

 przym. paszportowy

Wiktionary


paszportówka

potocznie: torebka na paszport


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) niewielka, płaska torebka do zawieszenia na szyi, rodzaj portfela

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bartek kupił paszportówkę turystyczną ze skóry.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paszport mrz., paszporcik mrz., paszportyzacja ż.

 przym. paszportowy

Wiktionary


paszportowy

paszport


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z paszportem

Wiktionary

Patrz:

paszport

Przykłady

 (1.1) Karolina odebrała go dzisiaj w wydziale paszportowym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paszportówka ż., paszporcik mrz., paszportyzacja ż., paszport mrz.

Wiktionary


paszportyzacja

opracowywanie, aktualizacja, delegalizacja lub ponowna legalizacja dokumentów paszportowych i ogół czynności związanych z tymi czynnościami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) adm. wydawanie i aktualizowanie paszportów

 (1.2) środ. archiwizacja i opracowywanie dokumentów związanych z majątkiem zakładowym

Wiktionary

Paszportyzacja – masowe przydzielanie obywatelstwa ludności danego terenu poprzez wydawanie paszportów, zazwyczaj w krótkim czasie. Przymusowa paszportyzacja jest sprzeczna z prawem międzynarodowym i narusza konwencje genewskie.

Na szeroką skalę była stosowana przez państwo rosyjskie poprzedzając konflikty z Gruzją i Ukrainą a później na ich okupowanych terenach. Historycznie była także stosowana przez władze ZSRR.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. paszport mrz., paszporcik mrz., paszportówka ż.

 przym. paszportowy

Wiktionary


paszta

nazwisko


SJP.pl


pasztaleniec

nazwisko


SJP.pl


paszteciarnia

rodzaj lokalu, baru z przekąskami, którego specjalnością są pasztety i inne podroby


SJP.pl


paszteciarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzad. kucharz, który zajmuje się wyrobem pasztetów; właśc. pasztetnik

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Następna grupa rzemiosł to zawody spożywcze. Ten dział tworzyli następujący rzemieślnicy: cukiernik, piekarz, piernikarz, rzeźnik, olejnikarz, kucharz, paszteciarz a w początkowym okresie także i młynarz.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasztet m., pasztetowa ż., pasztetówka ż., pasztecik m., pasztetóweczka ż., pasztetnik m., pasztetniczka ż.

 przym. pasztetowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pasztetnik

Wiktionary


pasztecik

zdrobnienie od: pasztet


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. zdrobn. od: pasztet

 (1.2) kulin. pieczony pierożek z ciasta francuskiego, drożdżowego lub kruchego, napełniony farszem;

Wiktionary

Pasztecik (pasztet porcjowy) – niewielki wypiek, rodzaj pasztetu w cieście, pierożek nadziany farszem, upieczony lub usmażony. Typowe nadzienie wykonuje się z mięsa, podrobów (mózgu), wędlin, grzybów lub kapust.

Paszteciki przyrządzane z ciasta półfrancuskiego, francuskiego i ptysiowego nadziewa się po upieczeniu w piecu. Paszteciki z ciasta drożdżowego, kruchego (w tym półkruchego) i naleśnikowego nadziewa się przed upieczeniem lub usmażeniem. Do pasztecików z ciasta naleśnikowego zaliczane są krokiety w naleśnikach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zjedz trochę paszteciku.

 (1.2) Uwielbiam paszteciki mojej babci.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈʃtɛt͡ɕik, AS: paštećik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasztet mrz., pasztetowa ż., paszteciarz mos.

Wiktionary


pasztet

1. produkt spożywczy sporządzany z kilku gatunków duszonego lub gotowanego mięsa i podrobów, które po zmieleniu i odpowiednim przyprawieniu zapieka się;
2. niespodziewana przykrość, nieprzyjemność, kłopotliwa sytuacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. spoż. potrawa z kilku gatunków duszonego lub gotowanego mięsa i podrobów, które się mieli i zwykle zapieka

 (1.2) przen. pot. pejor. kłopotliwa sytuacja

 (1.3) przen. pot. pejor. brzydka dziewczyna

 (1.4) przen. pot. pejor. kłamliwy artykuł w prasie brukowej

Wiktionary

Pasztet – potrawa przyrządzana z jednolitej masy przygotowanej z surowego, gotowanego lub pieczonego mięsa, podrobów, drobiu, dziczyzny z warzywami, grzybami, rybą, soją lub serem. W celu połączenia rozdrobnionych składników dodaje się jajka, bułkę tartą lub mąkę. Pasztet doprawia się pieprzem, imbirem, gałką muszkatołową, solą, cukrem i aromatycznymi alkoholami. Masę piecze się, także w kąpieli wodnej, w cieście lub bez. Pasztet podaje się na ciepło lub zimno jako przystawkę lub danie obiadowe, wraz z sosami i marynatami, występuje też jako konserwa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie smakował mi ten wczorajszy pasztet z indyka.

 (1.2) Wpakowaliśmy się w niezły pasztet.

 (1.3) Z takim pasztetem w życiu się nie umówię.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpaʃtɛt, AS: paštet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasztetówka ż., pasztecik m., pasztetnik m., paszteciarnia ż., pasztetowa ż., paszteciarz mos.

 przym. pasztetowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. leberwuszt.

 (1.2) ambaras, kłopot, powikłanie, problem, sęk, trudne położenie, trudność

 (1.3) kaszalot, smok, brzydula; wulg. paszczur

Wiktionary


pasztetnik

wytwórca pasztecików czyli, ciasta drożdżowego z nadzieniem mięsnym


SJP.pl


pasztetowa

przymiotnik od: pasztet; przeznaczony na pasztet (np. masa pasztetowa), związany z pasztetem, dotyczący pasztetu i sposobu jego przyrządzania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. wyrób wędliniarski, głównie do smarowania kanapek; pasztet z podrobów i resztek mięsnych w formie kiełbasy;

forma przymiotnika.

 (2.1) ż. od: pasztetowy

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pasztet m., pasztecik m., pasztetówka ż., pasztetnik m., paszteciarnia ż., paszteciarz mos.

 przym. pasztetowy, pasztetny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kiszka pasztetowa, kiszka podgardlana, pasztetówka, kiszka wątrobiana, wątrobianka; reg. leberka, lebera, leberwurst, leberwurszt

Wiktionary


pasztetówka

potoczne określenie na kiszkę pasztetową, rodzaj kiszki sporządzonej z różnych rodzajów mielonego mięsa z dodatkiem wątroby oraz mąki lub skrobi ziemniaczanej; pasztetowa


SJP.pl


pasztetowy

przymiotnik od: pasztet; przeznaczony na pasztet (np. masa pasztetowa), związany z pasztetem, dotyczący pasztetu i sposobu jego przyrządzania


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zrobiony z pasztetu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paszteciarz mos., pasztet mrz., pasztetowa ż.

Wiktionary


paszto

język indoeuropejski z grupy języków irańskich, używany w Afganistanie i Pakistanie, zapisywany w alfabecie arabskim z dodatkowymi znakami; pasztu, pusztu, język afgański


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jęz. język Pasztunów;

Wiktionary

Język paszto (pasztuński, znany także jako afgański; nazwa własna ‏پښتو‎ [pəʂ'to]) – język należący do rodziny języków indoeuropejskich. Jest to język urzędowy (obok dari) w Afganistanie. Językiem tym posługują się Pasztuni na znacznym terenie rozciągającym się od Heratu w północno-zachodniej części Afganistanu, przez Farah (na zachodzie), Kandahar (na południu), po Dżalalabad (na wschodzie) i dalej aż po Peszawar w zachodnim Pakistanie. Ponieważ od rozpoczęcia radzieckiej interwencji w Afganistanie dochodziło do masowych migracji oraz exodusu do krajów ościennych, głównie do Pakistanu i Iranu, trudno oszacować dokładną liczbę osób mówiących w paszto. Uważa się, że około 50% mieszkańców Afganistanu posługuje się tym językiem jako pierwszym, a 10% jako drugim. Używa go na co dzień około 8 milionów Afgańczyków, 6 milionów osób w Pakistanie oraz pięćdziesiąt tysięcy w Iranie.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpaʃtɔ, AS: pašto

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasztuński m., Pasztun m., Pasztunka ż., pasztu n., pusztu n.

 przym. pasztuński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) afgański, pasztuński, pasztu, pusztu

Wiktionary


pasztu

język indoeuropejski z grupy języków irańskich, używany w Afganistanie i Pakistanie, zapisywany w alfabecie arabskim z dodatkowymi znakami; paszto, pusztu, język afgański


SJP.pl


pasztun

członek ludu zamieszkującego Afganistan i Pakistan


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. członek głównej grupy etnicznej Afganistanu i Pakistanu, mówiący językiem paszto

Wiktionary

Pasztuni a. Pasztunowie (dawniej także Afganowie, Pusztunowie, Patanie, nazwa własna ‏پشتون‎ [pəʂtun]) – główna grupa etniczna Afganistanu (uważająca się za jedyną ludność rdzennie afgańską) oraz jedna z głównych grup etnicznych Pakistanu, mniejsze skupiska zamieszkują także przygraniczne tereny Iranu i Indii. Pod względem antropologicznym zaliczają się do odmiany białej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pomóż Pasztunowi, odwdzięczy ci się po dwakroć; zrań Pasztuna, odpłaci ci się po dwakroć. (przysłowie afgańskie)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpaʃtũn, AS: paštũn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasztuński m., paszto n.

:: fż. Pasztunka ż.

 przym. pasztuński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. Patan

Wiktionary


pasztunistan

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) etn. geogr. region w Azji Środkowej zamieszkiwany przez Pasztunów;

Wiktionary

Pasztunistan (paszto پشتونستان) – region zamieszkany przez Pasztunów, podzielony pomiędzy Afganistan i Pakistan. Także nazwa państwa, którego utworzenie postulują pasztuńscy nacjonaliści.

Utworzone w 1747 roku państwo Afganistan objęło terytoria zamieszkane przez Pasztunów. W 1893 emir Abdur Rahman Chan, dążąc do normalizacji stosunków z Brytyjczykami, podpisał traktat, na mocy którego została ustalona nowa granica pomiędzy Afganistanem a Indiami Brytyjskimi (tzw. Linia Duranda). Nowa granica przecięła Pasztunistan w połowie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W 1947 w brytyjskiej części Pasztunistanu odbyło się referendum w sprawie przynależności państwowej.

Wiktionary


pasztunka

członkini ludu zamieszkującego Afganistan i Pakistan


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. członkini głównej grupy etnicznej Afganistanu i Pakistanu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈʃtũŋka, AS: paštũŋka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasztuński m., paszto n.

:: fm. Pasztun m.

 przym. pasztuński

Wiktionary


pasztunowie

lud zamieszkujący Afganistan i Pakistan


SJP.pl

Pasztuni a. Pasztunowie (dawniej także Afganowie, Pusztunowie, Patanie, nazwa własna ‏پشتون‎ [pəʂtun]) – główna grupa etniczna Afganistanu (uważająca się za jedyną ludność rdzennie afgańską) oraz jedna z głównych grup etnicznych Pakistanu, mniejsze skupiska zamieszkują także przygraniczne tereny Iranu i Indii. Pod względem antropologicznym zaliczają się do odmiany białej.

Wikipedia


pasztuński

dotyczący Pasztunów, charakterystyczny dla Pasztunów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Pasztunami

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język paszto

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈʃtũj̃sʲci, AS: paštũĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pasztun m., Pasztunka ż., paszto n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) afgański

Wiktionary


paszyn

wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Chełmiec


SJP.pl

Paszyn – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Chełmiec.

Integralne części wsi Paszyn: Biała Droga, Bochenkówka, Damianówka, Dołki, Dział, Górówka, Góry, Granice, Jodłowa Góra, Kuklów, Miczołkówka, Oleksówka, Podedwór, Podgóry, Porębówka, Potoki, Półanki, Przylasek, Rzeki, Śradówka, Wolniki, Zagórze, Zagroda.

Wikipedia


paszyński

nazwisko


SJP.pl


pasławski

nazwisko


SJP.pl

  • Stefan Pasławski (1885-1956) – generał, wojewoda stanisławowski
  • Stanisław Pasławski (?-1944) – ksiądz

Wikipedia


pasłęcki

przymiotnik od: Pasłęk (miasto), Pasłęka (rzeka)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Pasłęka

 (1.2) dotyczący Pasłęki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Inspekcja Handlowa skontrolowała konserwy w dużych sklepach elbląskich i pasłęckich.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pasłęka ż., Pasłęk m., pasłęczanin m., pasłęczanka ż.

Wiktionary


pasłęczanin

mieszkaniec Pasłęka


SJP.pl


pasłęczanka

mieszkanka Pasłęka


SJP.pl


pasłęk

miasto w województwie warmińsko-mazurskim


SJP.pl

Pasłęk (dawniej Holąd Pruski, niem. Preußisch Holland, prus. Pāistlauks) – miasto w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pasłęk. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do woj. elbląskiego.

Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. Pasłęk liczył 11 728 mieszkańców.

Wikipedia


pasłęka

rzeka w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w północno-wschodniej Polsce;

Wiktionary

Pasłęka (niem. Passarge) – rzeka w północno-wschodniej Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, płynąca przez Pojezierze Mazurskie oraz Pobrzeże Gdańskie. Ma długość – według różnych publikacji – od 169 km do 211 km. Pasłęka uchodzi do Zalewu Wiślanego. Powierzchnia dorzecza Pasłęki obejmuje obszar 2294,5 km². Pod względem długości jest trzecią co do wielkości (zaraz po Wiśle i Odrze) rzeką I rzędu, natomiast w klasyfikacji długości wszystkich polskich rzek jest na miejscu 23. Gdy za podstawę przyjąć powierzchnię dorzecza, wówczas Pasłęka uplasuje się na pozycji 30. w Polsce.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W systemie administrowania wodami dorzecze Pasłęki zaliczane jest do obszaru dorzecza Wisły.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pasłęk mrz., pasłęczanin mos., pasłęczanka ż.

 przym. pasłęcki

Wiktionary


pat

1. pozycja w szachach, w której strona mająca ruch nie może wykonać żadnego posunięcia, a jednocześnie jej król nie jest szachowany;
2. brak postępu, zastój


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) szach. sytuacja remisowa, w której gracz, na którego przypada posunięcie, nie może wykonać ruchu, a jego król nie jest szachowany;

 (1.2) przen. trudna sytuacja, gdy żadna ze stron nie może wykonać ruchu

Wiktionary

Pat – sytuacja w szachach, w której jeden z graczy nie może wykonać posunięcia zgodnego z zasadami, ale jego król nie jest szachowany (to znaczy nie jest atakowany przez bierkę przeciwnika). Zgodnie z przepisami gry pat kończy partię remisem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Białe nie zauważyły, że po ich posunięciu czarny król znajduje się w pacie, więc partia zakończyła się remisem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pat, AS: pat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patowość ż.

:: zdrobn. pacik mrz.

 przym. patowy

 przysł. patowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) impas

Wiktionary


pataca

[czytaj: pataka] waluta Makau (terytorium zależnego Chin)


SJP.pl

Pataca (kod ISO 4217: MOP) – oficjalna waluta Makau, specjalnej strefy administracyjnej Chińskiej Republiki Ludowej. 1 pataca = 100 avo.

W obiegu znajdują się: monety o nominałach 10, 20 i 50 avos oraz 1, 2, 5 i 10 pataca; banknoty o nominałach 10, 20, 50, 100, 500 i 1000 pataca.

Wikipedia


patafian

potocznie: osoba głupia lub niezaradna; niedołęga, pacan


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) pot. pogard. głupek, oferma

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) głupek, gamoń, niedołęga, głupol, oferma, niedojda, niedorajda, nieudacznik, popapraniec, ciamajda, cielę, ofiara losu, oferma, safanduła, sierota, trąba, trąba jerychońska, pacan, dureń

Wiktionary


patafizyka

imaginacyjna nauka służąca wykpiwaniu naukowego sposobu myślenia i uczonych rozpraw


SJP.pl

’Patafizyka (fr. la ’Pataphysique) – pseudonauka wymyślona przez francuskiego pisarza Alfreda Jarry’ego służąca wykpiwaniu naukowego sposobu myślenia i uczonych rozpraw.

Wikipedia


patagończyk

mieszkaniec Patagonii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Patagonii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Patagonia ż.

:: fż. Patagonka ż.

 przym. patagoński

Wiktionary


patagonia

kraina w Ameryce Południowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. kraina geograficzna w południowej części Ameryki Południowej;

Wiktionary

Patagonia (dawna nazwa Patagonica) – kraina geograficzna w południowej części Ameryki Południowej, położona na terenie Argentyny i Chile. Znajduje się między Oceanami: Atlantyckim a Spokojnym, sięga na północ po rzekę Rio Negro. Obejmuje około 1 043 076 km², z czego 670 000 km² na wschodzie należy do Argentyny, a reszta na zachodzie do Chile. Zamieszkują ją ok. 2 miliony ludzi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jedną z twierdz odkryto w Patagonii, w Río Negro nad zatoką San Matías. Odkopano tam jej fundamenty, a także półmetrowe, symboliczne drzewo życia […]

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpataˈɡɔ̃ɲja, AS: patagõńi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Patagończyk mos., Patagonka ż., patagonka ż., patagonyk m., patagon m.

 przym. patagoński

Wiktionary


patagonka

gatunek ptaka z rodziny papugowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Patagonii

Wiktionary

Patagonka (Cyanoliseus patagonus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny papugowatych (Psittacidae). Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Cyanoliseus. Zasiedla Argentynę i centralne Chile, poza sezonem lęgowym także Urugwaj. Nie jest zagrożona wyginięciem; dość często spotykana w niewoli.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Patagonia ż.

:: fm. Patagończyk mos.

 przym. patagoński

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|Patagończyk.

* białoruski: (1.1) патагонка ż.

* czeski: (1.1) Patagonka ż.

* niemiecki: (1.1) Patagonierin ż.

* rosyjski: (1.1) патагонка ż.

* słowacki: (1.1) Patagónčanka ż.

* słoweński: (1.1) Patagonka ż.

* ukraiński: (1.1) патагонка ż.

źródła.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Patagonia ż.

:: fm. Patagończyk mos.

 przym. patagoński

Wiktionary


patagoński

przymiotnik od: Patagonia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) od Patagonia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpataˈɡɔ̃j̃sʲci, AS: patagõĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Patagonia ż., Patagończyk mos., Patagonka ż.

Wiktionary


patańdźali

Patandźali (dewanagari पतञ्जलि, transliteracja Patañjāli, ang. Patanjali) – indyjski filozof z ok. II w. p.n.e., jogin, gramatyk sanskrytu, autor jednego z najważniejszych traktatów na temat jogi, jakim są Jogasutry (Yogasūtra), a także prawdopodobnie Mahābhāṣyi, wielkiego komentarza do gramatyki Paniniego Aṣṭādhyāyī. Hinduska tradycja uważa go za inkarnację Śeszy i przypisuje mu dzieło zapoczątkowania systemu jogi.

Wikipedia


patarafka

niewielka płytka używana jako ozdoba pod lampę, świeczkę lub lichtarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ręk. ozdobna haftowana serwetka służąca jako podkładka pod lampę, lichtarz, wazon lub bibeloty, także jako pokrowiec na podgłówki foteli i kanap, modna w XIX wieku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Karol podniósł się i oglądał włóczkowe, czerwono-żółte patarafki, na jakich stały lichtarze i lampy.

 (1.1) One utrzymywały porządek, one własnymi rękami wyrabiały dla ozdoby przeróżne firanki, serwetki, patarafki i osobliwsze arcydzieła krzyżowe, siatkowe i szydełkowe.

Wiktionary


pataren

uczestnik patarii


SJP.pl


pataria

ruch społeczno-religijny w Lombardii w XI wieku, walczący o odnowę życia Kościoła


SJP.pl

Pataria mediolańska – XI-wieczny ruch religijny zwolenników dobrowolnego ubóstwa, nawiązujący do tradycji wczesnego chrześcijaństwa, powstały w Lombardii, przeciwny symonii, nepotyzmowi oraz nikolaizmowi wśród kręgów duchownych. Zapoczątkowany przez średnie rycerstwo stał w opozycji wobec ówczesnego arcybiskupa Mediolanu Gwidona da Velate. Był ostoją programu reform gregoriańskich zmierzających do emancypacji Kościoła spod władzy cesarskiej w Italii.

Wikipedia


patas

rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny koczkodanów


SJP.pl

Patas (Erythrocebus) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).

Wikipedia


patat

bylina z rodziny powojowatych; wilec ziemniaczany, słodki ziemniak, batat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. kulin. nazwa systematyczna|Ipomoea batatas|ref=tak., bylina z rodziny powojowatych o jadalnych bulwach, rosnąca w rejonie międzyzwrotnikowym

Wiktionary

Wilec ziemniaczany, batat, patat, kūmara lub słodki ziemniak (Ipomoea batatas (L.) Lam.) – gatunek byliny należący do rodziny powojowatych. Pochodzi z Ameryki Południowej i Ameryki Środkowej. Nie jest znany w dzikim stanie, jest natomiast popularny w uprawie w całej strefie tropikalnej.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) batat, słodki ziemniak, wilec ziemniaczany

Wiktionary


patataj

okrzyk towarzyszący zabawom z dziećmi, mający naśladować jazdę na koniu


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) wyraz dźwiękonaśladowczy przypominający tętent kopyt galopującego konia

Wiktionary

Patataj (papaj) – silnik spalinowy o prostej konstrukcji, stosowany do napędu maszyn w pierwszej połowie XX wieku. Nazwa pochodzi od charakterystycznego odgłosu pracy. Powstał przez unowocześnienie i uproszczenie lokomobili benzynowej.

Wikipedia


patatajka

1. gwarowo: robota pospieszna i byle jaka; patałajka;
2. potoczne określenie na fragment piosenki w szybkim tempie z rytmicznym uderzeniem, najczęściej kontrastujący z całością; zwykle w potocznym wyrażeniu: na patatajkę - byle jak, aby szybko; na łapu-capu, na patataj


SJP.pl


patatowy

patat; batatowy


SJP.pl


patałach

potocznie: człowiek robiący coś źle, niezdarnie; brakorób, fuszer, knociarz, partacz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. lekcew. albo obraź. niezdara, osoba robiąca coś źle

 (1.2) białystok. osoba niezadbana

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈtawax, AS: patau̯aχ

Wiktionary

Powiązane:

 czas. patałaszyć ndk., spatałaszyć dk.

Wiktionary


patałachowato

tak, jak patałach


SJP.pl


patałaszyć

robić coś źle, nieudolnie, niezgodnie ze wcześniej przyjętymi planami, niedbale


SJP.pl


patch

[czytaj: pacz] poprawka do programu przeznaczona do usunięcia pewnych problemów lub zwiększenia wydajności poprzedniej wersji programu; łata, łatka


SJP.pl

Łata, łatka (ang. patch) – poprawka lub uaktualnienie do programu (rzadziej do danych), przeznaczona do usunięcia pewnych problemów, błędów, rozszerzenia funkcjonalności programu albo zwiększenia wydajności wcześniejszej wersji programu.

Wikipedia


patchcord

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. krótki kabel łącznikowy, zwykle do LAN;

Wiktionary

Kabel krosowy, kabel krosowniczy (ang. patch cord, patch cable, cross cable) – krótki przewód służący do przesyłania sygnałów elektrycznych lub optycznych. Najczęściej jest on kojarzony z sieciami komputerowymi w topologii gwiazdy opartymi na okablowaniu typu skrętka, która posiada zakończenia przewodów we wtyczce 8P8C typu A lub B. Jednak coraz częściej używa się optycznych kabli krosowych (światłowodów) służących do łączenia sieciowego osprzętu optycznego, ale także do łączenia urządzeń audio/wideo.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|patchcord.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) patchcord

źródła.

== patchcord (język angielski.) ==

thumb|patchcord (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) patchcord

odmiana.

 (1.1) lp. patchcord; lm. patchcords

przykłady.

Wiktionary


patchować

[czytaj: paczować] w informatyce: uaktualniać program komputerowy, stosując patch (łatkę, poprawkę)


SJP.pl


patchwork

[czytaj: paczłork] kawałki tkanin lub skóry zszyte razem i tworzące jeden materiał


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rzem. technika zszywania kawałków różnych tkanin, dzianiny, skóry itp. tak, aby powstał z nich wzór; także: wyrób wykonany tą techniką;

Wiktionary

Patchwork – metoda szycia, w której zszywa się małe kawałki materiału (o podobnych geometrycznie kształtach, np. patchwork z kawałków trójkątnych) w większą całość, tworząc nowy wzór. Słowem tym określa się także pracę wykonaną tą techniką.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na kanapie leżał kolorowy patchwork.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpat͡ʃwɔrk, AS: paču̯ork

Wiktionary

Powiązane:

 przym. patchworkowy

Wiktionary


patchworkowy

[czytaj: paczłorkowy]
1. przymiotnik od: patchwork;
2. charakterystyczny dla patchworku, związany z patchworkiem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) wykonany techniką patchworku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ania miała na sobie kolorowy patchworkowy sweterek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patchwork m.

Wiktionary


patecki

nazwisko


SJP.pl


pateczka

zdrobnienie od: patka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: patka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈtɛt͡ʃka, AS: patečka

Wiktionary


patefon

dawniej: typ gramofonu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. wczesny typ gramofonu o napędzie mechanicznym;

Wiktionary

Patefon – przenośne urządzenie o napędzie mechanicznym do odtwarzania dźwięku z płyt, wynalezione przez braci Emila i Charlesa Pathé, produkowane w latach 1905–1920 przez firmę Pathé Frères.

Odtwarzanie w patefonie odbywało się od środka płyty przy użyciu niewymiennej kulki (najczęściej szafirowej), osadzonej na ramieniu mającym możliwość poruszania się w płaszczyźnie pionowej (zapis wgłębny). Dzięki zastąpieniu igły przez kulkę wyeliminowano szumy powstające podczas tarcia igły o płytę. Na pierwszy rzut oka nie można odróżnić płyty patefonowej od gramofonowej (Pathé produkowała również płyty gramofonowe), dlatego do dzisiaj zachowało się niewiele nagrań – odtworzenie płyty patefonowej na gramofonie powodowało nieodwracalne uszkodzenia. Sam patefon odróżnić można po wertykalnym położeniu główki membrany na końcu ramienia. W gramofonie główka stoi pionowo, ale równolegle do rowków płyty.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odtwarzanie w patefonie odbywało się od środka płyty przy użyciu niewymiennej kulki.

 (1.1) Wcześniej ruchomym obrazkom towarzyszyła muzyka grana na żywo lub z patefonu.

 (1.1) Na patefonie zdarta płyta do obrzydzenia gra mazurki…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈtɛfɔ̃n, AS: patefõn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. patefonowy

 rzecz. patefonik mrz.

Wiktionary


patefonik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od patefon

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patefon m.

Wiktionary


patefonowy

przymiotnik od: patefon; charakterystyczny, typowy dla patefonu, starszego typu gramofonu, przeznaczony na taki gramofon (np. płyta patefonowa), będący jego częścią (np. tuba patefonowa) lub w jakiś inny sposób z nim związany


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) techn. przym. od patefon

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mało kto w Krakowie posiada pudełka po igłach patefonowych

 (1.1) Podczas takiego patefonowego koncertu nieoczekiwanie dowiedziała się, jak wygląda hrabia Michał.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpatɛfɔ̃ˈnɔvɨ, AS: patefõnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patefon m.

Wiktionary


patek

pasek materiału przyszyty do ubrania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zegarek szwajcarskiej marki Patek Philippe

Wiktionary

Osoby:

  • Adolf Patek – austriacki piłkarz, zm. 1982
  • Antoni Patek – twórca firmy zegarmistrzowskiej (brat przyrodni Franciszka), zm. 1877
  • Artur Patek – polski historyk, ur. 1965
  • Franciszek Patek – podpułkownik Wojska Polskiego (brat przyrodni Antoniego), zm. 1844
  • Stanisław Patek – polski adwokat i dyplomata, zm. 1944
  • Wiesław Ksawery Patek – polski publicysta i historyk, zm. 1994

Wikipedia


patelenka

niewielka patelnia; patelka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od patelnia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chcesz smażyć naleśniki na takiej patelence?

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) patelnia

Wiktionary


patelka

niewielka patelnia; patelenka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: patelnia

 (1.2) mała patelnia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rozpuść ćwiartkę masła na patelce.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patelnia

Wiktionary


patelnia

1. płaskie naczynie kuchenne z rączką, służące do smażenia potraw;
2. środowiskowo: stuprocentowa okazja do strzelenia bramki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) naczynie kuchenne służące do smażenia potraw;

 (1.2) przen. środ. mot. zębatka koła napędowego motocykla

 (1.3) pot. przen. bardzo gorące, nasłonecznione miejsce, zazwyczaj płaskie

Wiktionary

Patelnia – naczynie kuchenne służące do smażenia, pieczenia lub duszenia potraw. Typowa patelnia jest okrągła i płaska, jej średnica wynosi 12–32 cm. Średnicę patelni mierzy się po wewnętrznej stronie bocznych ścianek, w miejscu gdzie nakładana jest pokrywka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na patelni skwierczały cebula i boczek.

 (1.3) Około południa parking zamienił się w istną patelnię.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈtɛlʲɲa, AS: patelʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. patelenka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|tygel.

Wiktionary


patelnica

patelnica niebieskoplama - gatunek jadowitej płaszczki


SJP.pl


patelniowy

patelnia


SJP.pl

Patrz:

patelnia

patelski

nazwisko


SJP.pl


patena

metalowy talerzyk, pozłacany wewnątrz, na którym kładzie się hostię podczas mszy świętej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kośc. okrągła, zwykle pozłacana tacka na hostię lub do nakrywania kielicha podczas liturgii

Wiktionary

Patena (łac. patere – miska) – w Kościołach chrześcijańskich naczynie liturgiczne zazwyczaj w kształcie talerzyka przeznaczone dla konsekrowanej hostii. Powinna być wykonana, przynajmniej w swym wnętrzu, ze szlachetnego, nie korodującego metalu (zwykle złota lub srebra). Zadaniem pateny jest zbieranie i chronienie cząstek Najświętszego Sakramentu przed profanacją.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) w Kościele wschodnim: dyskos

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) paten, patin, patine, communion plate

* francuski: (1.1) patène ż.

* hiszpański: (1.1) patena ż.

* łaciński: (1.1) patena ż.

* nowogrecki: (1.1) δισκάριο n.

* szwedzki: (1.1) paten w., oblattallrik w.

* włoski: (1.1) patena ż.

źródła.

== patena (język baskijski.) ==

wymowa.

 IPA|pa'tena.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kośc. patena

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) w Kościele wschodnim: dyskos

Wiktionary


patencik

zdrobnienie od: patent


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od patent

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patent m.

Wiktionary


patent

1. dokument gwarantujący wynalazcy wyłączne zyski z wynalazku;
2. dokument nadający jakiejś osobie uprawnienia do zajmowania określonego stanowiska na statku;
3. sposób na zysk lub osiągnięcie, zdobycie czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dokument uznający czyjeś wyłączne prawa do wynalazku;

 (1.2) dokument stwierdzający nabycie uprawnień do działalności związanej z żeglugą;

 (1.3) pot. sposób na poprawienie czegoś

Wiktionary

Patent (łac. patens, dopełniacz patentis, otwarty, jawny, od patēre, być otwartym, widocznym, dostępnym) – ograniczone w czasie prawa właściciela rozwiązania technicznego do wyłącznego korzystania z wynalazku lub wynalazków będących przedmiotem patentu w celach zawodowych lub zarobkowych na terenie państwa, które decyzją administracyjną patentu udzieliło, pod warunkiem wniesienia opłat za co najmniej pierwszy okres ochrony (tzw. ochrony patentowej) od daty zgłoszenia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Patent udzielany jest przez Urząd Patentowy osobie fizycznej lub prawnej, która złoży wniosek o udzielenie patentu.

 (1.2) Po ukończeniu szkolenia uczestnicy przystąpią do egzaminu na patent żeglarza jachtowego.

 (1.3) On ma na to patent.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpatɛ̃nt, AS: patẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 przym. patentowy

 rzecz. patencik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) licencja

Wiktionary


patentki

1. dawniej: dziecięce bawełniane pończochy w prążki;
2. potocznie o okularach bezramkowych, w których zauszniki mocowane są do szkieł za pomocą śrubek


SJP.pl


patentować

wydawać lub uzyskiwać patent na coś


SJP.pl


patentowany

wydawać lub uzyskiwać patent na coś


SJP.pl


patentowy

przymiotnik od: patent; zajmujący się wydawaniem patentów (np. biuro patentowe), gromadzący patenty lub w jakiś inny sposób z nimi związany


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z patentem, dotyczący patentu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patent mrz.

Wiktionary


patentoznawstwo

nauka o patentach


SJP.pl


pater

zakonnik po święceniach kapłańskich; duchowny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. rel. ojciec, zakonnik mający święcenia kapłańskie;

Wiktionary

  • Pater patriae
  • Dis Pater
  • Pater familias

Osoby o tym nazwisku:

  • Grzegorz Pater (ur. 1974) – polski piłkarz
  • Józef Pater (ur. 1944) – polski duchowny katolicki, historyk Kościoła
  • Józef Pater (polityk) (1897-1942) – polski polityk i malarz
  • Jean-Baptiste Pater (1695-1736) – francuski malarz rokokowy
  • Krzysztof Pater (ur. 1961) – polski polityk
  • Paweł Pater (1656-1724) – polski matematyk, astronom i drukarz

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Powiadomcie patrów o przyjeździe prowincjała.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpatɛr, AS: pater

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ojciec

Wiktionary


patera

duży, ozdobny talerz, na którym podaje się ciasta, owoce itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) naczynie stołowe służące do podawania ciast i tortów bądź owoców;

 (1.2) hist. staroż. naczynie obrzędowe służące w starożytności do składania ofiar;

 (1.3) poznań. małe, zaniedbane gospodarstwo

Wiktionary

  • patera – naczynie obrzędowe używane przez starożytnych Greków i Rzymian podczas libacji
  • patera – naczynie stołowe mające formę talerza umieszczonego na nóżce lub podstawce, służące do podawania ciast bądź owoców

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. paterka ż.

 (1.2)

 rzecz. reg. pozn. paterak. m.

Wiktionary


paterak

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) poznań. partacz, niedbały gospodarz

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patera ż.

Wiktionary


paterek

zdrobnienie od: patera


SJP.pl

Paterek – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Nakło nad Notecią.

W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą gromady Paterek, po jej likwidacji w gromadzie Nakło nad Notecią. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Paterek liczy 2680 mieszkańców (stan na 31 grudnia 2012).

Wikipedia


paterka

zdrobnienie od: patera


SJP.pl


paternalistyczny

przymiotnik od: paternalizm; oparty na zasadach paternalizmu, władzy ojca w rodzinie lub sposobu zarządzania przedsiębiorstwem, polegającego na całkowitym lub częściowym uzależnieniu pracowników od pracodawcy (np. hierarchia paternalistyczna)


SJP.pl


paternalizm

1. sposób zarządzania przedsiębiorstwem, polegający na całkowitym lub częściowym uzależnieniu pracowników od pracodawcy;
2. czerpanie wzorców, przestrzeganie zasad obowiązujących w rodzinie z przykazań ojca


SJP.pl

Paternalizm (z łac. pater ‘ojciec’ i gr. ismos ‘wiedza’) – traktowanie innej osoby podobnie, jak ojciec traktuje dziecko, ingerencja w działanie lub ograniczenie wolności innej osoby lub grupy, motywowane ich dobrem lub koniecznością ochrony. Jednostki, które otacza się paternalistyczną opieką, uznawane są za niezdolne do samodzielnego kierowania swoim postępowaniem i w konsekwencji wymagające pomocy i kontroli.

Wikipedia


paternoster

rodzaj dawnej windy bez drzwi, znajdującej się w stałym, powolnym ruchu


SJP.pl

  • Pater noster – modlitwa („Ojcze nasz”)
  • Paternoster – pot. upomnienie, reprymenda
  • Paternoster – sznur modlitewny
  • Paternoster – dramat
  • Paternoster – rodzaj windy
  • Paternoster – rodzaj pompy
  • Paternoster – regał
  • Paternoster – czasopismo
  • Paternoster (typ pieca, torby itp.)

Wikipedia


paterologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) teol. dział teologii dogmatycznej, nauka o Bogu Ojcu;

Wiktionary

Paterologia, także patrylogia – dział teologii dogmatycznej, nauka o pierwszej Osobie Trójcy Świętej – Bogu Ojcu. Rozwój paterologii w Kościele rzymskokatolickim nastąpił po Soborze Watykańskim II.


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rozwój paterologii w Kościele rzymskokatolickim nastąpił po Soborze Watykańskim II.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) patrylogia

Wiktionary


paterson

nazwisko


SJP.pl

Paterson – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie New Jersey (siedziba hrabstwa Passaic), nad rzeką Passaic, w regionie metropolitalnym Nowego Jorku. Według spisu ludności z 2010 roku Paterson zamieszkiwało 145 tys. mieszkańców.

W filmie Jima Jarmuscha „Paterson” akcja dzieje się w tymże mieście.

Wikipedia


pateryk

cykl legend, opowiadań w literaturze staroruskiej, których tematem przewodnim jest życie pustelników i ascetów


SJP.pl

Pateryk (od gr. pater – ojciec) – gatunek literatury hagiograficznej pochodzenia bizantyjskiego.

Pateryki były zwykle zbiorami opowiadań i legend z życia ascetycznych mnichów-eremitów, spędzających czas na umartwianiu się i modlitwie.

Wikipedia


patetico

[czytaj: paTEtiko] muzyczne określenie wykonawcze nakazujące wykonanie utworu wzniośle, patetycznie


SJP.pl


patetyczniej

stopień wyższy od przysłówka: patetycznie


SJP.pl


patetyczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: patetyczny


SJP.pl


patetyczność

wzniosłość, uroczystość, poważność; patetyka, patetyzm


SJP.pl


patetyczny

charakteryzujący się podniosłością; uroczysty, pełen patosu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) poważny, doniosły, uroczysty

 (1.2) pejor. przesadnie nadęty, żałosny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpatɛˈtɨt͡ʃnɨ, AS: patetyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patetyczność ż.

 przysł. patetycznie

Wiktionary


patetyka

wzniosłość, uroczystość, poważność; patetyczność, patetyzm


SJP.pl


patetyzm

wzniosłość, uroczystość, poważność; patetyka, patetyczność


SJP.pl


patetyzować

czynić z czegoś sytuację patetyczną, uroczystą, pełną patosu, dodawać czemuś podniosłości


SJP.pl


pathfinder

model samochodu marki Nissan


SJP.pl

  • Pathfinder – amerykański lądownik badający Marsa.
  • Pathfinder – symulator amerykańskiego promu kosmicznego.
  • Pathfinder Roleplaying Game – gra fabularna oparta na Dungeons&Dragons.
  • Pathfinder – polski zespół powermetalowy.

Wikipedia


pati

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. Patrycja

Wiktionary

Geografia
  • Pati – miasto w Indonezji
Osoby
  • Pati Yang – polska piosenkarka
  • Pati Behrs – rosyjska aktorka
Sztuka
  • Pati – polski serial telewizyjny z 2023, spin-off serialu Skazana.
Inne
  • potocznie Patrycja
Zobacz też
  • Patio
  • Patison

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pati, chodź z nami na plażaażę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpatʲi, AS: patʹi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Patrycja ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Patka

Wiktionary


patierik

staroruska księga żywotów świętych ojców


SJP.pl


patijala

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Indiach

Wiktionary


patinsonować

czasownik

 (1.1) daw. oddzielać srebro od ołowiu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patinsonowanie n.

Wiktionary


patinsonowanie

oddzielanie srebra od ołowiu, wykonywane podczas zabiegów hutniczych


SJP.pl


patio

ozdobny, wewnętrzny dziedziniec domu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) archit. niewielki dziedziniec wewnątrz domu, z wejściami do pomieszczeń, często z krużgankami, zwykle w architekturze hiszpańskiej i portugalskiej;

Wiktionary

Patio (hiszp.) – wewnętrzny dziedziniec lub mały ogródek.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dzisiaj śniadanie zjedliśmy na patiu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpatʲjɔ, AS: patʹi ̯o

Wiktionary


patiseria

lokal gastronomiczny i jednocześnie sklep, w którym wyrabia i sprzedaje się wyroby cukiernicze oraz pieczywo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hand. cukiernia, sklep cukierniczy połączony z wytwórnią wyrobów cukierniczych

Wiktionary


patison

roślina warzywna rodząca białawe lub jasnozielone owoce w kształcie kulistego, najczęściej spłaszczonego dysku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. roślina warzywna o dużych liściach i obłych owocach;

 (1.2) kulin. jarzyna z owocu patisona (1.1)

Wiktionary

Patison (Cucurbita pepo var. patisoniana) – odmiana dyni zwyczajnej należąca do rodziny dyniowatych. Roślina jednoroczna, pochodzi z Ameryki Północnej, do Europy sprowadzona została przez Hiszpanów.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈtʲisɔ̃n, AS: patʹisõn

Wiktionary


patisonowy

patison


SJP.pl

Patrz:

patison

patka

pasek materiału przyszyty do ubrania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pasek materiału przyszyty lub przypięty do ubrania, służący do ściągnięcia luźnej jego części lub stanowiący ozdobę

Wiktionary

Patka (inaczej „łapka”) – kolorowa oznaka rozpoznawcza umieszczona na kołnierzu polskiego munduru wojskowego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kupiła płaszczyk z patką w talii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpatka, AS: patka

Wiktionary


pątki

Pątki – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Lubowidz. Leży nad rzeką Wkrą.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Andrzeja Apostoła w Lubowidzu.

Wikipedia


patków

potocznie: zegarek marki Patek Philippe


SJP.pl

Miejscowości w Polsce
  • Patków – wieś w woj. mazowieckim, w pow. łosickim, w gminie Łosice
  • Patków (SIMC 0631083) – osada leśna w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Pionki
  • Patków (SIMC 0631090) – osada leśna w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Pionki
  • Patków – wieś w woj. mazowieckim, w pow. zwoleńskim, w gminie Policzna
Kolej
  • Patków – przystanek kolejowy

Wikipedia


patkowski

nazwisko


SJP.pl

  • Adam Patkowski – polski fizyk, profesor nauk fizycznych
  • Aleksander Patkowski (1890–1942) – polski społecznik, podróżnik i pedagog
  • Józef Patkowski (1887–1942) – polski fizyk, profesor zwyczajny
  • Józef Patkowski (1929–2005) – polski muzykolog, twórca muzyki filmowej
  • Piotr Patkowski (1991 –) – polski polityk, wiceminister
  • Stanisław Patkowski (1927–2019) – polski pułkownik, dowódca Centralnego Ośrodka Analizy Skażeń
  • Zygmunt Patkowski (1907–1977) – polski baletmistrz i choreograf

Wikipedia


pątlik

1. ozdobna siatka na włosy,
2. ozdobny czub na hełmie


SJP.pl

Pątlik (łac. crinale) - siatka podtrzymująca długie włosy mężczyzn, noszona w Polsce od średniowiecza do XVI wieku.

Pątlik, traktowany również jako ozdobne nakrycie głowy, wykonywany był z jedwabiu, złotego sznurka i zdobiony np. perłami lub bursztynowymi paciorkami na węzłach.


Wikipedia


patmos

Patmos (gr. Πάτμος) − mała grecka wyspa na Morzu Egejskim.

Wikipedia


patna

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w północno-wschodnich Indiach, położone na Nizinie Hindustańskiej, nad Gangesem; stolica stanu Bihar

Wiktionary

Patna, hindi पटना, trl. Paṭnā, trb. Patna; ang. Patna; nazwa historyczna: Pataliputra – miasto w północno-wschodnich Indiach, na Nizinie Hindustańskiej, nad Gangesem, przy ujściu rzeki Gandak, stolica stanu Bihar. Ponad 2 mln mieszkańców. Na przełomie er jedno z największych miast świata. Ważny ośrodek handlu, nauki i rzemiosła.


Wikipedia

Powiązane:

 przym. patnieński

Wiktionary


pątnictwo

pielgrzymowanie, podróżowanie do miejsc świętych


SJP.pl


pątniczka

kobieta uczestnicząca w pielgrzymkach, podróżująca do miejsc świętych


SJP.pl


pątniczy

przymiotnik od: pątnictwo; typowy, charakterystyczny dla pątnictwa, pielgrzymek lub pielgrzymów (np. wycieczka pątnicza), związany z pielgrzymowaniem


SJP.pl


patnieński

przymiotnik od: Patna (miasto w Indiach)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Patną, dotyczący Patny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Patna ż.

Wiktionary


pątnik

osoba uczestnicząca w pielgrzymkach, podróżująca do miejsc świętych; pielgrzym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pielgrzym

Wiktionary

Pątnik – starosłowiańskie słowo oznaczające podróżnika, występujące także w j. średniopolskim, pochodzące od słowa пѫть (pǫť) oznaczającego drogę. Obecnie słowo pątnik używane jest w znaczeniu pielgrzym (religia). Słowo пѫть (pǫť) pozostało w językach bułgarskim (път), górnołużyckim (puć), serbskochorwackim (put/пут), słoweńskim (pot) oraz rosyjskim (путь).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pątnik, choć twarz miał zuchwałą, trząsł się po prostu jak liść.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔ̃ntʲɲik, AS: põntʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pątniczka ż., pąć ż.

 przym. pątniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pielgrzym, sakroturysta

Wiktionary


pątnów

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Pątnów – część miasta Konin
  • Pątnów – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. legnickim, w gminie Chojnów
  • Pątnów – wieś w woj. łódzkim, w pow. wieluńskim, w gminie Pątnów
  • Pątnów – dawna gromada
  • Pątnów – nieistniejący już przystanek kolejowy

Wikipedia


pątnówek

Pątnówek – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie legnickim, w gminie Miłkowice.

Wikipedia


pątnowski

odnoszący się do Pątnowa (dzielnicy Konina lub zachodniopomorskiej wsi w gminie Sławno)


SJP.pl


pato-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek z patologią, sytuacją odbiegającą od normy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) patocelebryta • patodeweloperka • patostreamer

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patus mzw.

Wiktionary


patocelebryta

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pogard. osoba, która zyskała sławę i wzbudziła zainteresowanie mediów zachowaniem łamiącym normy społeczne

Wiktionary

Patocelebryta – ósmy album studyjny polskiego rapera Kizo. Wydawnictwo ukazało się 15 września 2023 roku nakładem wytwórni muzycznej Spacerange w dystrybucji Universal Music Polska.

Album zadebiutował na 1. miejscu polskiej listy sprzedaży – OLiS. Płyta uzyskała certyfikat poczwórnej platynowej płyty, za sprzedaż ponad 120 tysięcy kopii.

Pod względem muzycznym płyta łączy w sobie przede wszystkim hip-hop.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Naczelny polski patocelebryta za pośrednictwem Instagrama zasugerował, że miłośnik motoryzacji namawiał go na walkę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. patocelebrytka ż.

 przym. patocelebrycki

Wiktionary


patocelebrytka

patocelebryta


SJP.pl

Patrz:

patocelebryta

patodeweloper

deweloper, w którego działaniach występują nieprawidłowości


SJP.pl


patodeweloperka

nieprawidłowe zjawiska występujące w branży deweloperskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) projektowanie budynków mieszkalnych i osiedli z założeniem maksymalizacji zysku kosztem jakości, naginając obowiązujące przepisy budowlane lub wykorzystując sytuacje, w których prawo dotyczące planowanieanowania przestrzennego nie jest wystarczająco dobrze uregulowane

Wiktionary

Patodeweloperka – ogół działań deweloperów budowlanych, który ze względu na działania względem klientów oraz sposób projektowania obiektów pozostaje w sprzeczności ze zwyczajami uznawanymi za dobre.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) O patodeweloperce mówi się od niedawna, ale budowlane absurdy istniały od zawsze. Nie brakowało ich także w PRL-u, o czym dobrze wiedzą osoby mieszkające m.in. w blokach z wielkiej płyty.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patodeweloper m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wolna amerykanka

Wiktionary


patofizjolog

specjalista z dziedziny patologii i fizjologii, zajmujący się badaniem zaburzeń czynności organizmu zmienionego wskutek choroby


SJP.pl


patofizjologia

dziedzina patologii i fizjologii zajmująca się badaniem zaburzeń czynności organizmu zmienionego wskutek choroby; fizjologia patologiczna; fizjopatologia


SJP.pl

Fizjologia patologiczna, patofizjologia – dział fizjologii i patologii, zajmujący się badaniem zmian i zaburzeń w pracy komórek, narządów i układów (pokarmowego, nerwowego, limfatycznego itd.) organizmu będących wynikiem choroby.

Wikipedia


patofizjologiczny

przymiotnik od: patofizjologia; związany w jakiś sposób z patofizjologią, dziedziną patologii i fizjologii zajmującą się badaniem zaburzeń czynności organizmu zmienionego wskutek choroby (np. badania patofizjologiczne); fizjopatologiczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. związany z patofizjologią, dotyczący patofizjologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patofizjologia ż., patofizjolog mos.

Wiktionary


patogen

czynnik chorobotwórczy lub ogół takich czynników, których powiązanie ze sobą wywołało chorobę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. czynnik chorobotwórczy; czynnik (np. drobnoustrój) zdolny wywołać dane schorzenie

Wiktionary

Patogen, czynnik chorobotwórczy – ciało obce, twór biologiczny lub mikroorganizm wywołujący chorobę u danego organizmu. Wyróżnia się następujące typy patogenów:

  • ożywione (bakterie, grzyby, pasożyty, protisty),
  • nieożywione (wirusy, priony),
    • chemiczne (substancje żrące, toksyczne),
      • niedobory pokarmowe,
    • fizyczne (światło lasera, promieniowanie jonizujące, silne pole magnetyczne, mechaniczne).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. patogeneza ż., patogenia ż., patogeniczność ż., patogenność ż.

 przym. patogenetyczny, patogeniczny, patogenny

Wiktionary


patogenetyczny

1. przymiotnik od: patogeneza; związany z patogenezą, działem medycyny badającym powstawanie i szerzenie się chorób, odnoszący się do patogenezy (np. analiza patogenetyczna); patogeniczny;
2. wywołujący chorobę; patogeniczny, patogenny


SJP.pl


patogeneza

dział medycyny badający powstawanie i szerzenie się chorób oraz zajmujący się określeniem patogenów i częściowym ich zwalczaniem; patogenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. nauka, która bada powstawanie i rozprzestrzenianie się chorób

Wiktionary

Patogeneza (gr. páthos – choroba, cierpienie, génesis – pochodzenie), wywód chorobowy – nauka będąca dziedziną medycyny, zajmująca się badaniem mechanizmu powstawania i rozwoju choroby. W odróżnieniu od etiologii nie zajmuje się określeniem czynnika, który wywołuje chorobę, ale mechanizmów, za pomocą których ten czynnik ją wywołuje.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. patogen mrz., patogenność ż., patogenia ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) pathogenesis

* białoruski: (1.1) патагенез m.

* francuski: (1.1) pathogenèse ż.

* rosyjski: (1.1) патогенез m.

* słoweński: (1.1) patogeneza ż.

* ukraiński: (1.1) патогенез m., патогенезис m.

* uzbecki: (1.1) patogenez

* włoski: (1.1) patogenesi ż.

źródła.

== patogeneza (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. patogeneza

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patogen mrz., patogenność ż., patogenia ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. patogen mrz., patogenność ż., patogenia ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) pathogenesis

* białoruski: (1.1) патагенез m.

* francuski: (1.1) pathogenèse ż.

* rosyjski: (1.1) патогенез m.

* słoweński: (1.1) patogeneza ż.

* ukraiński: (1.1) патогенез m., патогенезис m.

* uzbecki: (1.1) patogenez

* włoski: (1.1) patogenesi ż.

źródła.

== patogeneza (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. patogeneza

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


patogenia

dział medycyny badający powstawanie i szerzenie się chorób oraz zajmujący się określeniem patogenów i częściowym ich zwalczaniem; patogeneza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. zob. patogeneza.

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. patogeniczność ż., patogen m., patogeneza ż., patogenność ż.

 przym. patogenetyczny, patogeniczny, patogenny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|patogeneza.

* hiszpański: (1.1) patogenia ż.

* portugalski: (1.1) patogenia ż.

źródła.

== patogenia (język hiszpański.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. patogenia, patogeneza

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patogeniczność ż., patogen m., patogeneza ż., patogenność ż.

 przym. patogenetyczny, patogeniczny, patogenny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. patogeniczność ż., patogen m., patogeneza ż., patogenność ż.

 przym. patogenetyczny, patogeniczny, patogenny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|patogeneza.

* hiszpański: (1.1) patogenia ż.

* portugalski: (1.1) patogenia ż.

źródła.

== patogenia (język hiszpański.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. patogenia, patogeneza

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


patogeniczność

zdolność chorób do szerzenia się, posiadanie warunków mogących doprowadzić do rozwinięcia się choroby


SJP.pl


patogeniczny

1. przymiotnik od: patogenia; związany z patogenią, działem medycyny badającym powstawanie i szerzenie się chorób, odnoszący się do patogenii (np. analiza patogeniczna); patogenetyczny;
2. wywołujący chorobę; patogenetyczny, patogenny


SJP.pl


patogenność

patogenny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest patogenne, zdolność czynnika chorobotwórczego do wywoływania choroby po zakażeniu

Wiktionary

Chorobotwórczość (ang. pathogenicity) – zdolność danego czynnika (zwanego patogenem) do wywoływania zmian patologicznych lub choroby. Można ją określić dzieląc liczbę organizmów, u których rozwija się choroba, na liczbę organizmów narażonych na działanie danego patogenu. Patogenem może być czynnik biologiczny, chemiczny, fizyczny, społeczny czy genetyczny.

Wikipedia

Patrz:

patogenny

Przykłady

 (1.1) Przy coraz dalszych pasażach wirus traci patogenność i obniża własności uodporniające.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patogeniczność ż., patogen m., patogeneza ż., patogenia ż.

 przym. patogenetyczny, patogeniczny, patogenny

Wiktionary


patogenny

wywołujący chorobę; patogenetyczny, patogeniczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) med. wywołujący chorobę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patogenia ż., patogen mrz., patogeniczność ż., patogenność ż.

 przym. patogeniczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chorobotwórczy, war. patogenetyczny, patogeniczny

Wiktionary


patognomoniczny

charakterystyczny, typowy dla danej choroby


SJP.pl


patoinfluencer

[czytaj: patoinfluenser] osoba, która zdobyła popularność, zamieszczając w Internecie patologiczne społecznie treści


SJP.pl


patoinfluencerka

patoinfluencer [czytaj: patoinfluenserka]


SJP.pl


patointeligencja

grupa ludzi uczęszczających do prestiżowych szkół i zachowujących się patologicznie


SJP.pl

Patointeligencja – singiel polskiego rapera Maty. Wydawnictwo, w formie digital download ukazało się 11 grudnia 2019 roku na kanale SBM Label. Tekst utworu został napisany przez Michała Matczaka.

Wikipedia


patois

[czytaj: paTŁA] dialekt jamajski, oparty m.in. na języku angielskim, francuskim, hiszpańskim


SJP.pl

Język jamajski (nazywany lokalnie Patois lub Patwa) – język kreolski na bazie języka angielskiego, używany na Jamajce oraz przez diasporę jamajską w różnych częściach świata (głównie w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych). Wykazuje pewne wpływy leksykalne języka akan używanego w Ghanie oraz języków bantu. Używany jest głównie jako język mówiony, tworzy z angielskim tzw. kontinuum kreolskie.

Wikipedia


patoka

płynny miód pszczeli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) płynny miód otrzymany zaraz po wyciśnięciu go z plasterastrów

 (1.2) produkt uboczny przy fabrykacji cukru

 (1.3) przen. coś najsłodszego

Wiktionary

  • patoka – płynny miód pszczeli, oczyszczony z wosku, ściekający ze zmiażdżonych plastrów lub z nich odwirowany

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈtɔka, AS: patoka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) melasa

Wiktionary


patol

1. pogardliwie: osoba charakteryzująca się dewiacjami społecznymi; patus;
2. potocznie:
a) tysiąc złotych (lub innych jednostek monetarnych); tysiak, kafel, patyk;
b) duży patyk;
c) mocny napój alkoholowy marnej jakości;


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba o cechach patologiczny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patus mzw., patologia ż., patolka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) patus

Wiktionary


patola

1. pogardliwie: osoba charakteryzująca się dewiacjami społecznymi; patus;
2. potocznie:
a) tysiąc złotych (lub innych jednostek monetarnych); tysiak, kafel, patyk;
b) duży patyk;
c) mocny napój alkoholowy marnej jakości;


SJP.pl


patolka

pogardliwie: kobieta charakteryzująca się dewiacjami społecznymi, przejawiająca zachowania patologiczne; patuska, patusiara


SJP.pl


patolog

1. naukowiec specjalizujący się w nauce o chorobach;
2. lekarz badający osoby zmarłe i określający przyczynę ich śmierci


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. lekarz specjalista w zakresie patologii

Wiktionary

Patologia (z języka greckiego πάθος „pathos” – cierpienie i -λογία „-logia” – przyrostek tworzący rzeczowniki oznaczające gałęzie nauki) – nauka będąca dziedziną medycyny, zajmująca się badaniem przyczyn, mechanizmów powstawania i rozwoju, a także skutków chorób. W Europie Środkowej wyróżnia się wewnątrz niej patomorfologię (anatomię patologiczną), zajmującą się zmianami morfologicznymi komórek, narządów i tkanek oraz patofizjologię (fizjologię patologiczną), zajmującą się chorobowymi zmianami czynnościowymi; w krajach anglosaskich natomiast anatomię patologiczną (ang. pathology) i patologię kliniczną (ang. clinical pathology).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. patologia ż., patologiczność ż.

 przym. patologiczny

 przysł. patologicznie

Wiktionary


patologia

1. nauka badająca ogół zagadnień dotyczących przyczyn, mechanizmów i skutków chorób
2. dewiacja, odchylenie od reguł


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. med. nauka badająca przyczyny, mechanizmy i skutki chorób

 (1.2) biol. med. zaburzenia w funkcjonowaniu żywego organizmu

 (1.3) socjol. nieprawidłowe zjawiska społeczne, prowadzące do złego funkcjonowania społeczeństwa

 (1.4) pot. pogard. zdemoralizowana osoba lub grupa społeczna, margines społeczny

 (1.5) pot. pogard. dom lub obszar, będący miejscem życia lub przebywania marginesu społecznego

 (1.6) pot. pejor. efekt końcowy pracy, procesu lub działania, odbiegający od przyjętych lub oczekiwanych norm

Wiktionary

Patologia (z języka greckiego πάθος „pathos” – cierpienie i -λογία „-logia” – przyrostek tworzący rzeczowniki oznaczające gałęzie nauki) – nauka będąca dziedziną medycyny, zajmująca się badaniem przyczyn, mechanizmów powstawania i rozwoju, a także skutków chorób. W Europie Środkowej wyróżnia się wewnątrz niej patomorfologię (anatomię patologiczną), zajmującą się zmianami morfologicznymi komórek, narządów i tkanek oraz patofizjologię (fizjologię patologiczną), zajmującą się chorobowymi zmianami czynnościowymi; w krajach anglosaskich natomiast anatomię patologiczną (ang. pathology) i patologię kliniczną (ang. clinical pathology).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Patologia jest przedmiotem, wykładanym na naszym uniwersytecie.

 (1.2) Już po kilku sekundach od dotarcia toksyny do układu nerwowego, mogą wystąpić nieodwracalne w skutkach patologie.

 (1.3) Kominówka, która miała okiełznać rozbuchane pensje szefów państwowych spółek, od samego początku stała się źródłem patologii.

 (1.3) Gdy choć jeden z rodziców jest uzależniony od substancji odurzających, w rodzinie mogą zaistnieć zjawiska charakterystyczne dla patologii społecznej.

 (1.4) Dzień był nad wyraz wspaniały, jednak wieczorem sklep odwiedziła miejscowa patologia.

 (1.5) Ta dzielnica to największa patologia w skali województwa.

 (1.6) System rozprowadzenia okablowania w tym mieszkaniu to jest jakaś patologia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpatɔˈlɔɟja, AS: patoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patolog mos., patologizacja ż., patologiczność ż.

 przym. patologiczny

 przysł. patologicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) stan chorobowy, stan patologiczny

 (1.3) deprawacja

 (1.4) element, hołota, chuliganeria, bandyterka

 (1.5) slums, enklawa biedy, rudera

Wiktionary


patologicznie

przysłówek

 (1.1) odbiegając od normy w sensie negatywnym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patolog mos., patologia ż., patologiczność ż.

 przym. patologiczny

Wiktionary


patologiczność

1. obecność stanu chorobowego w organizmie;
2. występowanie nieprawidłowych zjawisk w życiu społecznym lub w podobnych strukturach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co patologiczne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patolog mos., patologia ż.

 przym. patologiczny

 przysł. patologicznie

Wiktionary


patologiczny

1. mający związek z patologią, dotknięty patologią, odbiegający od normy; chorobowy, chorobliwy;
2. taki, u którego występuje szereg nieprawidłowych zjawisk (np. rodzina patologiczna)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) med. odbiegający od stanu fizjologicznego lub zmieniony pod wpływem choroby

 (1.2) socjol. odbiegający od społecznie przyjętej normy

 (1.3) przen. o uczuciach i reakcjach: cechujący się przesadą, skrajnością

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lęk staje się patologiczny, gdy stale dominuje w zachowaniu.

 (1.2) Patologiczne lenistwo może być uwarunkowane genetycznie lub spowodowane niedoborem witamin.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpatɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: patoloǵičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patologia ż., patolog m., patologiczność ż., patologizacja ż.

 przysł. patologicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chorobowy

 (1.3) chorobliwy, przesadny, nienormalny

Wiktionary


patologizacja

nabieranie cech patologicznych, niewłaściwych, niezgodnych z przyjętymi normami lub zasadami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pogarszanie się jakości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stopniowej patologizacji życia społecznego sprzyjała korupcja.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patus mzw., patologia ż.

 przym. patologiczny

Wiktionary


patolożka

patolog


SJP.pl

Patrz:

patolog

patolski

patol (dewiant)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z patolstwem, dotyczący patolstwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patolstwo n.

Wiktionary


patomechanizm

proces powstawania zaburzenia lub choroby


SJP.pl


patomorfolog

lekarz medycyny lub lekarz weterynarz wyspecjalizowany w zakresie patomorfologii; lekarz zajmujący się badaniem zmian w budowie tkanek i narządów wywołanych chorobą; potocznie: anatomopatolog


SJP.pl

Patomorfologia, dawniej: anatomia patologiczna – dział medycyny zajmujący się rozpoznawaniem, klasyfikacją oraz czynnikami prognostycznymi chorób na podstawie zmian morfologicznych w tkankach i narządach. Jako dyscyplina teoretyczna wywodzi się z anatomii patologicznej, zajmującej się badaniem odstępstw od prawidłowej budowy ciała.

Wikipedia


patomorfologia

dział anatomii zajmujący się badaniem zmian w budowie tkanek i narządów wywołanych chorobą; anatomia patologiczna, anatomopatologia


SJP.pl

Patomorfologia, dawniej: anatomia patologiczna – dział medycyny zajmujący się rozpoznawaniem, klasyfikacją oraz czynnikami prognostycznymi chorób na podstawie zmian morfologicznych w tkankach i narządach. Jako dyscyplina teoretyczna wywodzi się z anatomii patologicznej, zajmującej się badaniem odstępstw od prawidłowej budowy ciała.

Wikipedia


patomorfologiczny

przymiotnik od: patomorfologia; charakterystyczny dla patomorfologii, działu anatomii zajmującego się badaniem zmian w budowie tkanek i narządów wywołanych chorobą (np. badania patomorfologiczne), związany z tym działem; anatomopatologiczny


SJP.pl


patomorfolożka

patomorfolog


SJP.pl

Patrz:

patomorfolog

patomski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Małym albo Wielkim Patomem (rzekami na Syberii w Rosji)

Wiktionary


patoprawica

pejoratywnie: prawica cechująca się patologicznymi, szkodliwymi i ekstremistycznymi zachowaniami


SJP.pl


patopsychologia

Psychopatologia (patopsychologia, ang. psychopathology, z języka greckiego ψυχή psyche „dusza”, πάθος pathos „cierpienie” i λόγος logos „słowo, myśl, rozumowanie”) – gałąź psychiatrii i psychologii klinicznej, której domeną jest opisywanie, wyjaśnianie i porządkowanie nieprawidłowych, chorobowych zjawisk psychicznych, którym przypisuje się znaczenie kliniczne, czyli objawów psychopatologicznych lub zespołów objawowych, a których rozpoznanie, analiza i ocena są przydatne w postępowaniu terapeutycznym. W szerszym rozumieniu, za przedmiot psychopatologii przyjmuje się opisywanie zaburzeń psychicznych (ten sposób rozumienia pojęcia psychopatologii dominuje w piśmiennictwie anglosaskim). Mianem psychopatologii określa się również zaburzenia psychiczne.

Wikipedia


patora

nazwisko


SJP.pl


patos

1. nastrój powagi, którym są nacechowane sprawy mające wielkie, historyczne znaczenie; podniosłość, wzniosłość;
2. wzniosły ton, styl, sposób mówienia lub pisania, pełen powagi, potęgujący intensywność stanów emocjonalnych;
3. przemawianie ze sztucznością i przesadą, używanie górnolotnych, pełnych przesady wyrażeń


SJP.pl

  • patos – kategoria estetyczna
  • Patos – miasto w Albanii
  • Patos – miasto i gmina w Brazylii, w stanie Paraíba
  • Patos de Minas – miasto i gmina w Brazylii, w stanie Minas Gerais
  • Patos do Piauí – miasto i gmina w Brazylii, w stanie Piauí
  • Lagoa dos Patos – laguna w Brazylii

Wikipedia


patostream

[czytaj: patostrim] streaming patologicznych treści (np. przemoc, dewiacje); patostreaming


SJP.pl

Patostream (patostreaming, pato od „patologia”, stream z ang. „strumień”) – transmisje na żywo udostępniane za pośrednictwem internetowych platform wideo, takich jak YouTube czy Twitch, podczas których prezentowane są zachowania uznawane za dewiacje społeczne, w tym libacje alkoholowe, przemoc domowa lub używanie wulgaryzmów. Kolejne czynności często są podejmowane w zamian za drobne wpłaty pieniężne dokonywane przez widzów.

Wikipedia


patostreamer

[czytaj: patostrimer] internauta streamujący patologiczne treści (np. przemoc, dewiacje)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba. która udostępnia w Internecie relacje wideo z patologiczną treścią, np. z przemocą, obscenami, wulgaryzmami

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) patostreaming m.

Wiktionary


patostreamerka

patostreamer [czytaj: patostrimerka]


SJP.pl


patostreaming

[czytaj: patostriming] streaming patologicznych treści (np. przemoc, dewiacje); patostream


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) socjol. zjawisko publikowania transmisji i relacji wideo za pośrednictwem Internetu, podczas których prezentowane są zachowania uznawane za dewiacje społeczne

Wiktionary

Patostream (patostreaming, pato od „patologia”, stream z ang. „strumień”) – transmisje na żywo udostępniane za pośrednictwem internetowych platform wideo, takich jak YouTube czy Twitch, podczas których prezentowane są zachowania uznawane za dewiacje społeczne, w tym libacje alkoholowe, przemoc domowa lub używanie wulgaryzmów. Kolejne czynności często są podejmowane w zamian za drobne wpłaty pieniężne dokonywane przez widzów.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. patostream m., patostreamer m., patostreamerka ż.

 przym. patostreamingowy, patostreamowy

Wiktionary


patostreamingowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z patostreamingiem, dotyczący patostreamingu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patostreaming m.; patostream m., patostreamer m., patostreamerka ż.

 przym. patostreamowy

Wiktionary


patotreść

materiał internetowy promujący zjawiska patologiczne


SJP.pl


patowy

bez wyjścia, np. sytuacja patowa - sytuacja bez wyjścia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z patem, dotyczący patu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pat m.

Wiktionary


patoła

nazwisko


SJP.pl


patria

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. szczyt w Paśmie Lubomira i Łysiny w Beskidzie Wyspowym;

 (1.2) geogr. szczyt w paśmie Branisko we wschodniej Słowacji;

 (1.3) geogr. szczyt w Górach Lubowelskich na Słowacji;

Wiktionary

  • Patria – sanatorium w Krynicy-Zdroju, wybudowane przez Jana Kiepurę
  • Patria – fińskie przedsiębiorstwo branży zbrojeniowej i lotniczej
  • Patria – cykl kompozycji Raymonda Murraya Schafera
  • Pátria – hymn państwowy Demokratycznej Republiki Timoru Wschodniego
  • Patria – hiszpańska powieść autorstwa Fernando Aramburu
  • Patria – polska korporacja akademicka założona w Warszawie 2 maja 1921
  • „Patria” – nazwa okrętów:
    • „Patria” – argentyńska kanonierka torpedowa z 1894 roku
    • „Patria” – kubańska kanonierka z 1911 roku

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpatrʲja, AS: patrʹi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Patryja

Wiktionary


patriak

nazwisko


SJP.pl


patriarcha

1. najwyższy dostojnik duchowny w Kościołach prawosławnych;
2. godność tytularna niektórych biskupów w Kościele katolickim;
3. we wczesnym chrześcijaństwie: biskup jednego z ważniejszych ośrodków chrześcijaństwa - Rzymu, Aleksandrii, Konstantynopola, Antiochii i Jerozolimy;
4. mężczyzna stojący na czele rodu; protoplasta rodu;
5. w Biblii: jeden z pierwszych ludzi i przodków Izraela;
6. najstarszy przedstawiciel jakiegoś środowiska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. etn. mężczyzna stojący na czele rodu w społecznościach rodowych

 (1.2) przen. sędziwy, czcigodny starzec

 (1.3) bibl. tytuł legendarnych praojców ludzkości i Izraela

 (1.4) rel. godność najwyższego duchownego dostojnika w Kościołach wschodnich

 (1.5) rel. tytuł biskupów najważniejszych miast we wczesnym chrześcijaństwie

 (1.6) rel. godność tytularna niektórych biskupów w Kościele katolickim

Wiktionary

Patriarcha (gr. πατριάρχης „praojciec”) – w Starym Testamencie określenie protoplastów Izraelitów (Abraham, Izaak, Jakub oraz dwunastu synów Jakuba), ale także protoplastów ludzkości, oraz protoplastów rodów, np. Dawid.

Wikipedia

Przykłady

 (1.6) Łaciński patriarcha Jerozolimy trzykrotnie gościł w Polsce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈtrʲjarxa, AS: patrʹi ̯arχa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patriarchat m., patriarchalizm m., patriarchalność ż.

:: fż. patriarchini ż.

 przym. patriarszy, patriarchalny, patriarchiczny

 przysł. patriarchalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) głowa rodu, głowa rodziny

 (1.3) protoplasta, praojciec

Wiktionary


patriarchalizm

sposób życia oparty na poszanowaniu starszeństwa i tradycji rodziny, która najczęściej w takich wypadkach znajduje się pod opieką protoplasty rodu


SJP.pl

Patriarchalizm – pojęcie socjologiczne oznaczające dominację w stosunkach rodzinnych i społecznych mężczyzny, będącego głową rodziny.

Najważniejszymi założeniami patriarchalizmu społecznego są:

  • rozróżnienie pozycji kobiet, dzieci i nieżonatych mężczyzn, od pozycji ojca rodziny, pod którego są oni opieką,
  • uprzywilejowanie społeczne dorosłego mężczyzny, który jest głową rodziny (nie musi to oznaczać niższego statusu kobiety, oznacza jednak, że to mężczyzna reprezentuje dom oraz może reprezentować lokalną społeczność),
  • obowiązek zapewnienia środków materialnych i bezpieczeństwa najbliższym krewnym, spoczywający na głowie rodziny.

Wikipedia


patriarchalność

1. powołanie się na zasady patriarchalizmu, poszanowania starszeństwa i tradycji w rodzinie;
2. ważna rola ojca w rodzinie;
3. sędziwość, powaga


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest patriarchalne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patriarcha mos., patriarchat mrz., patriarchalizm m.

 przym. patriarchalny

 przysł. patriarchalnie

Wiktionary


patriarchalny

1. odnoszący się do patriarchy, oparty na władzy najstarszego w rodzie, najczęściej ojca (np. ustrój patriarchalny);
2. sędziwy, cechujący się powagą (np. zachowanie patriarchalne)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z patriarchatem, dotyczący patriarchatu

 (1.2) związany z patriarchą, dotyczący patriarchy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Konrad Adenauer przyszedł na świat 5 stycznia 1876 roku w Kolonii, w tradycyjnej, patriarchalnej, wielodzietnej rodzinie urzędnika średniego szczebla.

 (1.1) W przekazach medialnych (szczególnie w reklamach) występuje najczęściej ideologia patriarchalna, sprowadzająca rolę kobiet do funkcji podrzędnych zawodowo i społecznie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpatrʲjarˈxalnɨ, AS: patrʹi ̯arχalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. apatryda mos., patriarcha m., patriarchat m., patriarchalizm m., patriarchalność ż.

 przym. patriarszy, patriarchalistyczny

Wiktionary


patriarchat

1. godność, urząd i ogół kompetencji, obowiązków należących do najwyższego dostojnika kościelnego w Kościołach wschodnich;
2. kościelna jednostka administracyjna kierowana przez patriarchę;
3. struktura rodzinna, nad którą opiekę sprawuje ojciec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) godność i władza patriarchy

 (1.2) dominująca rola mężczyzny, zwłaszcza ojca, w rodzinie

 (1.3) ostatni okres w ustroju wspólnoty pierwotnej następujący po matriarchacie, w którym dominujące stanowisko zajmuje mężczyzna stojący na czele rodu

 (1.4) hist. bibl. czasy patriarchów biblijnych

Wiktionary

  • patriarchat jako zwierzchność kościelna metropolitów
  • patriarchat jako hierarchiczny ustrój wspólnoty pierwotnej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na tym soborze postanowiono również, iż patriarchat moskiewski będzie zajmował piąte miejsce w prawosławnym świecie po Konstantynopolu, Aleksandrii, Antiochii i Jerozolimie.

 (1.2) Panujący w polskiej kulturze patriarchat powoduje, że kobieta wciąż jest oceniana przez pryzmat macierzyństwa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patriarcha m., patriarchalność ż., patriarchalizm m.

 przym. patriarchalny, patriarszy

 przysł. patriarchalnie

Wiktionary


patriarszy

[czytaj: patrjarszy albo patryjarszy] dotyczący patriarchy, związany z patriarchą


SJP.pl


patrick

[czytaj: patrik] obce imię męskie


SJP.pl

W USA
  • Patrick – miejscowość w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Chesterfield
  • hrabstwo Patrick (ang. Patrick County) – hrabstwo w stanie Wirginia
Inne
  • Patrick – film z 2004
  • Patrick – przedsiębiorstwo produkujące obuwie i odzież sportową, założone w 1892 roku.
  • Patrick (Patrick Bezerra do Nascimento (ur. 1992) – brazylijski piłkarz występujący na pozycji lewego pomocnika
  • Patrick – miedziana moneta irlandzka o wartości ½ farthinga

Wikipedia


patrimonium

patrymonium;
1. otrzymywany w spadku majątek, najczęściej ojca, przekazywany najstarszemu synowi lub całej jego rodzinie; ojcowizna;
2. terytorialna jednostka feudalna, w której rolę właściciela i opiekuna sprawuje jedna osoba lub jej ród


SJP.pl

Patrimonium – projekt digitalizacji i udostępniania polskiego dziedzictwa narodowego ze zbiorów Biblioteki Narodowej oraz Biblioteki Jagiellońskiej.

Wikipedia


patriot

1. amerykański pocisk rakietowy, zdalnie sterowany;
2. samochód typu Jeep Patriot


SJP.pl

  • MIM-104 Patriot – rakietowy system ziemia-powietrze produkcji Raytheon, znany m.in. z operacji Pustynna Burza
  • Patriot PAC-3 – rakietowy system antybalistyczny i przeciwlotniczy produkcji Lockheed Martin/Raytheon, następca systemu MIM-104 Patriot
  • Patriot Act – kontrowersyjna amerykańska ustawa z 2001 r.
  • Patriot – miasto w USA, w stanie Indiana, w hrabstwie Switzerland
  • Patriot – miasto w USA, w stanie Ohio, hrabstwie Gallia
  • Patriot Memory – amerykański producent sprzętu komputerowego
  • UAZ Patriot — rosyjski samochód

Wikipedia


patriota

osoba przywiązana do swojej ojczyzny, kochająca ją i naród, jednocześnie łącząca te uczucia z szacunkiem dla innych narodów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek kochający swoją ojczyznę, gotów do poświęceń dla niej

Wiktionary

  • patriota – człowiek poświęcający się własnej ojczyźnie

Artykuły związane z kinematografią:

  • Patriota (film 1916)
  • Patriota (film 1917)
  • Patriota (film 1928), biograficzny film o Pawle I
  • Patriota (film 1996)
  • Patriota (film 1998), film akcji z Stevenem Seagalem
  • Patriota (film 2000), film kostiumowy z Melem Gibsonem na tle wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych

Zobacz też:

  • Patrioci

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈtrʲjɔta, AS: patrʹi ̯ota

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patriotyzm m.

:: fż. patriotka ż.

 przym. patriotyczny

 przysł. patriotycznie

Wiktionary


patriotka

kobieta przywiązania do swojej ojczyzny, kochająca ją i naród, jednocześnie łącząca te uczucia z szacunkiem dla innych narodów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta kochająca swoją ojczyznę, gotowa do poświęceń dla niej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zagabnąłem ciotkę, czemu jako gorliwa patriotka woli terminy szkarlatyna i dyfteria zamiast nazw płonica i błonica.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈtrʲjɔtka, AS: patrʹi ̯otka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patriotyzm mrz.

:: fm. patriota m.

 przym. patriotyczny

 przysł. patriotycznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1) kosmopolitka, internacjonalistka; nacjonalistka

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. patriotyzm mrz.

:: fm. patriota m.

 przym. patriotyczny

 przysł. patriotycznie

frazeologia. lokalna patriotka

etymologia. etymn|pol|patriota|-ka.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|patriota.

* białoruski: (1.1) патрыётка ż.

* bułgarski: (1.1) патриотка ż., родолюбка ż.

* francuski: (1.1) patriote ż.

* hiszpański: (1.1) patriota ż.

* niemiecki: (1.1) Patriotin ż.

* rosyjski: (1.1) патриотка ż.

* słowacki: (1.1) vlastenka ż., patriotka ż.

* ukraiński: (1.1) патріотка ż.

* włoski: (1.1) patriota ż., patriotta ż.

źródła.

== patriotka (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. patriotka

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) vlastenka

Wiktionary


patriotycznie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób patriotyczny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kompatriota mos., Patryja ż., Patria ż., patria ż., patriotyzm m., patriota m., patriotka ż.

 przym. patriotyczny

Wiktionary


patriotyczniej

stopień wyższy od przysłówka: patriotycznie


SJP.pl


patriotyczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: patriotyczny; bardziej patriotyczny


SJP.pl


patriotyczność

cecha kogoś, kto kocha swój naród i jest gotów do poświęceń dla jego dobra


SJP.pl


patriotyczny

charakteryzujący się patriotyzmem, będący przejawem patriotyzmu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, którego cechuje patriotyzm

 (1.2) związany z patriotyzmem, dotyczący patriotyzmu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpatrʲjɔˈtɨt͡ʃnɨ, AS: patrʹi ̯otyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. apatryda mos., kompatriota mos., patriotyzm mrz., patriota m., patriotka ż., patriot m., Patriot m., Patria ż., Patryja ż., patria ż.

 przysł. patriotycznie

Wiktionary


patriotyk

biżuteria z symbolami patriotycznymi


SJP.pl


patriotyzm

1. miłość do własnej ojczyzny i gotowość poświęcenia się dla własnego narodu;
2. lokalny patriotyzm - silne przywiązanie do miejsca, w którym się mieszka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miłość ojczyzny i własnego narodu, często połączona z gorliwością ofiar dla ojczczyzny;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈtrʲjɔtɨsm̥, AS: patrʹi ̯otysm̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. apatryda mos., kompatriota mos., patriarcha mos., patriota m., patriotka ż., Patria ż., Patryja ż., patria ż., pseudopatriotyzm m., pseudopatriota m., pseudopatriotka ż., turbopatriotyzm m., turbopatriota m., turbopatriotka ż.

 przym. patriotyczny, pseudopatriotyczny, turbopatriotyczny

 przysł. patriotycznie

Wiktionary


patrochy

wnętrzności zwierząt łownych


SJP.pl

Patrochy – niejadalne wnętrzności zwierząt łownych (upolowanej zwierzyny), tj. żołądek, jelita, układ moczowo-płciowy, wydobywane w procesie patroszenia.

Wikipedia


patrocinium

opieka możnego nad poddanymi; patronat


SJP.pl


patrokles

postać z mitologii greckiej


SJP.pl

  • Patroklos – postać z mitologii greckiej
  • Patrokles – imię męskie

Wikipedia


patrol

1. niewielka grupka żołnierzy lub policjantów pełniąca określone zadania na wyznaczonym terenie, najczęściej polegające na kontrolowaniu tego terenu, pilnowaniu porządku na nim;
2. obchód takiej grupki;
3. zespół biorący udział w zespołowym biegu długodystansowym, połączonym z ćwiczeniami o charakterze wojskowym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wojsk. grupa rozpoznania, ubezpieczenia i kontroli;

 (1.2) wojsk. zadanie dokonywania rekonesansu

 (1.3) obchód pilnowanego terenu

 (1.4) harc. kilkuosobowa grupa harcerzy, nieformalny zastęp harcerski utworzony ad hoc

Wiktionary

  • Patrol – szczyt w Paśmie Zgórskim w Górach Świętokrzyskich
  • Patrol (The Guardian) – amerykański film sensacyjny z 2006 roku
  • grupa harcerzy wykonująca wspólne zadanie, nieformalny zastęp harcerski utworzony ad hoc
  • patrol (wojsko)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Uroczystość uświetniła grupa rekonstrukcji historycznej GRH „Południe” inscenizacją potyczki oddziału partyzanckiego z niemieckim patrolem.

 (1.3) Zaraz strażnicy wrócą z patrolu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpatrɔl, AS: patrol

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patrolka ż., patrolowanie n., patrolowiec m., patrolówka ż.

:: zdrobn. patrolik m.

 czas. patrolować ndk.

 przym. patrolowy

 przysł. patrolowo

Wiktionary


patrolog

teolog lub literaturoznawca badający życie i twórczość autorów dzieł teologicznych pochodzących z pierwszych wieków chrześcijaństwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) teol. specjalista w dziedzinie patrologii

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) teol. specjalistka w dziedzinie patrologii

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Autorem tego opracowania jest znany polski patrolog.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. patrologiczny

 rzecz. patrologia ż.

Wiktionary


patrologia

dział historii literatury oraz teologii zajmujący się badaniem życia i twórczości autorów dzieł teologicznych z pierwszych wieków chrześcijaństwa, uznanych przez Kościół za autorytet w sprawach tradycji religijnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. teol. nauka zajmująca się życiem i twórczością Ojców Kościoła oraz piśmiennictwem starochrześcijańskim;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mieliśmy wykłady z patrologii z ojcem Ambrożym.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. patrologiczny

 rzecz. patrolog mos.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) nauka

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. patrologiczny

 rzecz. patrolog mos.

frazeologia.

etymologia.

 etym|nłac|patrologia. < etym|gr|πατήρ|λόγος. → ojciec + słowo, mowa

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) patrology

* baskijski: (1.1) patrologia

* francuski: (1.1) patrologie ż.

* hiszpański: (1.1) patrología ż.

* łaciński: (1.1) patrologia ż.

* niemiecki: (1.1) Patrologie ż.

* rosyjski: (1.1) патрология ż.

* włoski: (1.1) patrologia ż.

źródła.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


patrologiczny

dotyczący patrologii


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z patrologią, dotyczący patrologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patrolog mos./ż., patrologia ż.

Wiktionary


patrolować

sprawować nadzór, utrzymywać bezpieczeństwo, porządek przy użyciu patroli


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) wykonywać obchód kontrolowanego terenu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Patrolując okolicę na rowerze, przypadkowo natknąłem się na człowieka poszukiwanego listem gończym przez Interpol.

 (1.1) Nowotarski jarmark jest także patrolowany przez przewodników z psami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patrol m., patrolowanie n.

 przym. patrolowy

Wiktionary


patrolowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|patrolować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. patrolować

 rzecz. patrol mrz.

Wiktionary


patrolowicz

osoba patrolująca dany teren


SJP.pl


patrolowiec

niewielki okręt wojenny przeznaczony do ochrony wód terytorialnych


SJP.pl

Okręt patrolowy (patrolowiec, kuter patrolowy, rzadziej dozorowiec pogranicza) to wojskowa jednostka pływająca, której podstawowym przeznaczeniem jest pełnienie służby patrolowej lub dozorowej na wyznaczonym akwenie, zabezpieczając interesy państwa na akwenach morskich. W czasie pokoju patrolowce służą zazwyczaj do ochrony granic morskich i strefy ekonomicznej państwa.

Wikipedia


patrolówka

rodzaj czapki z daszkiem


SJP.pl


patrolowy

przymiotnik od: patrol; przeznaczony do użytku w trakcie obchodu, patrolu (np. okręt patrolowy), odnoszący się w jakiś sposób do patrolu, związany z patrolem (np. służba patrolowa, pies patrolowy)


SJP.pl


patron

1. obrońca, opiekun, protektor
2. patrycjusz sprawujący opiekę nad wyzwolonymi niewolnikami lub grupą klientów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. w starożytnym Rzymie: patrycjusz sprawujący opiekę nad wyzwolonymi niewolnikami;

 (1.2) opiekun, protektor

 (1.3) rel. święty opiekun kraju, miasta, profesji, osób;

 (1.4) osoba, której imię jest nadawane jakiejś instytucji lub miejscu

 (1.5) praw. daw. w dawnym prawie polskim: płatny zastępca procesowy, adwokat;

 (1.6) daw. wojsk. szef pułku w Armii Imperium Rosyjskiego

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) daw. wojsk. nabój w historycznej broni odprzodowej

 (2.2) techn. szt. szablon wykonany z tektury, metalu, drewna, skóry wykorzystywany do malowania powtarzalnych wzorów na stropie lub ścianach

Wiktionary

  • patron – opiekun, protektor, osoba lub instytucja roztaczająca opiekę
  • patron – osoba (zwykle nieżyjąca) darzona wielkim szacunkiem, której imię jest nadawane jakiejś instytucji (szkole, jednostce wojskowej) lub jakiemuś miejscu
  • patron – symboliczny religijny opiekun kraju, miasta, profesji, obiektu budowlanego, ludzi itp.
  • patron – w starożytnym Rzymie: patrycjusz sprawujący opiekę nad klientami lub wyzwolonymi niewolnikami
  • patron – w dawnym polskim prawie termin oznaczający płatnego zastępcę procesowego (adwokata)
  • patron – szef pułku w Armii Imperium Rosyjskiego
  • patron (także: ładunek) – nabój w historycznej broni odprzodowej
  • patron – szablon wykonany z tektury, metalu, drewna
  • Patron – pies rasy Jack Russell terrier wykonujący zadania dla Państwowej Służby Ukrainy ds. Sytuacji Nadzwyczajnych

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Kto będzie patronem Rybnika?

 (1.4) Na patrona naszej szkoły wybraliśmy ks. Jana Twardowskiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpatrɔ̃n, AS: patrõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patronat m., patronowanie n., patronackość ż., patronalność ż.

:: fż. patronka ż.

 czas. patronować ndk.

 przym. patronacki, patronalny, patronat

 przysł. patronacko

Wiktionary


patronacki

sprawujący patronat nad czymś lub nad kimś, będący patronem (np. przedsiębiorstwo patronackie) lub będący pod opieką patrona, mający patrona; patronalny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z patronatem, dotyczący patronatu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patronat m., patron mos./mrz.

Wiktionary


patronalny

sprawujący patronat nad czymś lub nad kimś, będący patronem (np. przedsiębiorstwo patronalne) lub będący pod opieką patrona, mający patrona; patronacki


SJP.pl


patronat

1. roztoczenie, sprawowanie opieki; protektorat;
2. układ stosunków między patrycjuszem sprawującym opiekę (patronem) a osobą oddającą się pod tę opiekę (klientem), oparty na obustronnej wierności


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) sprawowanie opieki – nad kimś lub nad czymś

 (1.2) hist. układ stosunków w starożytnym Rzymie pomiędzy patronem a osobą oddającą się pod jego opiekę, oparty na obustronnej wierności

Wiktionary

  • patronat (aplikacje prawnicze)
  • patronat artystyczny
  • patronat medialny
  • patronat naukowy
  • patronat strategiczny
  • Patronat roku ustanowiony przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
  • Patronat roku ustanowiony przez Senat Rzeczypospolitej Polskiej

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. patron mos./mrz.

Wiktionary


patronatowy

patronat


SJP.pl

Patrz:

patronat

patronaż

opieka nad niemowlętami sprawowana przez lekarzy i pielęgniarki przychodni rejonowej lub poradni lekarskiej


SJP.pl

Patronaż – strategia wzmacniania politycznego wpływu na drodze nominacji politycznych. Podstawowy instrument polityki partyjnej, który umożliwia rewanż pracownikom aparatu partyjnego za ich oddaną pracę podczas kampanii wyborczej.

Z jednej strony system pozwala na dobranie sobie lojalnych pracowników, z drugiej jednakże neguje zasadę profesjonalizmu i apolityczności służby publicznej.

Wikipedia


patronażowy

przymiotnik od: patronaż; związany z patronażem, opieką nad niemowlętami sprawowaną przez lekarzy i pielęgniarki przychodni rejonowej lub poradni lekarskiej (np. rejestr patronażowy), odnoszący się do takiej opieki


SJP.pl


patronimicum

[czytaj: patroNImikum] nazwisko, nazwa albo przydomek syna utworzone od imienia, nazwiska lub urzędu ojca; patronimik; patronimikum


SJP.pl


patronimiczność

cecha nazw, nazwisk, które zostały utworzone od nazwiska, imienia lub przydomka ojca


SJP.pl


patronimiczny

utworzony od nazwiska, imienia lub przydomka ojca; odojcowski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) jęz. utworzony od imienia ojca

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpatrɔ̃ɲĩˈmʲit͡ʃnɨ, AS: patrõńĩmʹičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patronimiczność, patronimikum, patronimicum, patronimik

Wiktionary


patronimik

nazwisko, nazwa albo przydomek syna utworzone od imienia, nazwiska lub urzędu ojca; patronimicum; patronimikum


SJP.pl

Nazwisko patronimiczne, patronimik (łac. patronymicum) – nazwisko utworzone na podstawie imienia ojca. Znacznie rzadszym zjawiskiem jest nazwisko matronimiczne, matronimik utworzony na podstawie imienia matki.

Wikipedia


patronimikum

nazwisko, nazwa albo przydomek syna utworzone od imienia, nazwiska lub urzędu ojca; patronimik; patronimicum


SJP.pl

Nazwisko patronimiczne, patronimik (łac. patronymicum) – nazwisko utworzone na podstawie imienia ojca. Znacznie rzadszym zjawiskiem jest nazwisko matronimiczne, matronimik utworzony na podstawie imienia matki.

Wikipedia


patronka

1. obrończyni, opiekunka, protektorka;
2. patrycjuszka sprawującą opiekę nad wyzwolonymi niewolnikami lub grupą klientów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: patron

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈtrɔ̃nka, AS: patrõnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patron

 czas. patronować

Wiktionary


patronować

pełnić funkcję patrona, opiekować się kimś, czymś


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) sprawować patronat

 (1.2) daw. adwokatować

 (1.3) o osobie być patronem instytucji noszącej czyjeś imię

 (1.4) rel. być świętym opiekunem lub orędownikiem czegoś lub kogoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W spotkaniu udział wzięli m.in: przedstawiciele Komitetu Honorowego Obchodów Roku Chopinowskiego 1999, którzy patronowali pracy dedykowanej naszemu genialnemu artyście.

 (1.3) Kto patronował ulicy, na której mieszkaliście w Katowicach?

 (1.4) Święty Antoni z Padwy patronuje licznym parafiom na terenie Polski.

 (1.4) W odróżnieniu od Ateny, która również jest greckim bóstwem wojny, nie patronuje on rzemiosłu wojennemu i sprawiedliwej walce, ale nikczemnościom związanym z wojną: konfliktowi, zniszczeniu i okrucieństwu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patron mos., patronka ż., patronowanie n.

Wiktionary


patronowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|patronować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepatronowanie n., patron mrz./mos.

 czas. patronować ndk.

Wiktionary


patronowy

patron


SJP.pl

Patrz:

patron

patrontasz

skórzana torba na ładunki do broni palnej, używana przez piechotę polską w XVIII wieku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wojsk. hist. torba na ładunki do broni palnej, używana przez piechotę w XVIII - XIX wieku

Wiktionary

Ładownica (starop. patrontasz) – pojemnik służący do przenoszenia i dogodnego dobywania amunicji lub magazynków z amunicją, stanowiący element wyposażenia indywidualnego (np. żołnierza).Ładownica może mieć formę torby noszonej przez ramię, bądź szeregu pojemników (wykonanych ze skóry, tkaniny lub tworzywa sztucznego) troczonych do pasa, szelek bądź innych elementów wyposażenia.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) ładownica, patronasz

Wiktionary


patroszalnia

pomieszczenie w przetwórni rybnej, w którym patroszy się ryby i przygotowuje je do dalszej obróbki


SJP.pl


patroszarka

urządzenie lub zespół urządzeń przeznaczonych do patroszenia ryb


SJP.pl


patroszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|patroszyć.

Wiktionary

Patroszenie, wytrzewianie – usuwanie wnętrzności z jamy brzusznej zwierząt przed przygotowaniem mięsa do dalszej obróbki.

Patroszenie wykonuje się niezwłocznie po dokonaniu uboju lub strzeleniu zwierzęcia przez myśliwego. Jest to konieczne ze względu na proces rozkładania się tuszy, który rozpoczyna się w obrębie jamy brzusznej (w przypadku polowania tym bardziej, gdy pocisk uszkodził jelita lub żołądek ofiary). Zaniechanie tej czynności może prowadzić do zakażenia wewnętrznego tuszy i w konsekwencji do jej rozpadu gnilnego.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wypatroszenie n., patroszalnia ż., patroszarka ż.

 czas. patroszyć ndk., wypatroszyć dk.

Wiktionary


patroszyć

usuwać organy wewnętrzne z zabitego zwierzęcia; bebeszyć


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wypatroszyć)

 (1.1) usuwać trzewia z martwego zwierzęcia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po co mi te króliki i kuropatwy, sam je patrosz - powtarzała za każdym razem, gdy ojciec przynosił ogłuszone zające i krwawiące ptaki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patroszenie n., wypatroszenie n., patroszalnia ż., patroszyciel m.

 czas. wypatroszyć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wytrzewiać, wyflaczać, wybebeszać, bebeszyć, wywnętrzać

Wiktionary


patrówek

Patrówek – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Baruchowo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011) liczyła 131 mieszkańców. Jest trzynastą co do wielkości miejscowością gminy Baruchowo.

Wikipedia


patry

w gwarze łowieckiej: oczy zająca i królika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) łow. oczy królika lub zająca

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) trzeszcze, bałuchy, blaski, gały

Wiktionary


patryca

stempel ze stali lub miedzi używany w drukarstwie jako narzędzie do wykonywania matryc


SJP.pl

Wikipedia


patrycek

zdrobnienie od: Patrycy (imię męskie)


SJP.pl


patrycja

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Patrycja – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, żeński odpowiednik męskich imion Patrycjusz, Patrycy, Patryk. Oznacza „szlachetnie urodzona, patrycjuszowska”. Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Patrycja w 2017 r. zajmowała 58. miejsce w grupie imion żeńskich. W całej populacji Polek Patrycja zajmowała w 2017 r. 41. miejsce (166 497 nadań).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Patrycja jest moją siostrą, choć nie jesteśmy do siebie podobne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈtrɨt͡sʲja, AS: patrycʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. Patryk m.

:: zdrobn. Patka ż., Pati ż., Patusia ż., Patrynia ż., Patrysia ż., Pysia ż.

 przym. Patrycjowy

Wiktionary


patrycjalny

przymiotnik od: patrycjat; charakterystyczny dla patrycjatu, godności patrycjusza rzymskiego, jego rodu lub bogatej grupy mieszczan w średniowieczu (np. urząd patrycjalny, posiadłość patrycjalna), związany z patrycjatem


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do patrycjatu

przymiotnik relacyjny

 (2.1) związany z patrycjatem, dotyczący patrycjatu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patrycjat mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) patrycjuszowski

 (2.1) patrycjuszowski

Wiktionary


patrycjat

1. stowarzyszenie uprzywilejowanych rodów arystokratycznych sprawujących władzę w starożytnym Rzymie;
2. jedna z bogatszych grup mieszczan w średniowieczu, uprawniona do zasiadania w ważnych urzędach miejskich i państwowych;
3. godność patrycjusza w starożytnym Rzymie


SJP.pl

  • rzymski patrycjusz
  • patrycjat miejski w średniowieczu i późnej nowożytności

Wikipedia


patrycjusz

1. wysoki urzędnik w starożytnym Rzymie, posiadający szereg przywilejów i blisko związany z panującym;
2. przedstawiciel średniowiecznego patrycjatu (jednej z bogatszych grup mieszczan w średniowieczu, uprawnionej do zasiadania w ważnych urzędach miejskich i państwowych)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) staroż. Rzymianin z arystokratycznego rodu

Wiktionary

Historia

  • Patrycjusze – warstwa społeczna w starożytnym Rzymie
  • Patrycjusz – tytuł w cesarstwie rzymskim od IV w. i w cesarstwie bizantyjskim
  • Juliusz Patrycjusz – cezar mianowany w 470 przez Leona I

Inne

  • Patrycjusz – imię
  • Patrycjusz – piwo produkowane przez Browar w Gdańsku-Wrzeszczu

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. patrycjat m., patrycjuszka ż.

 przym. patrycjuszowski

Wiktionary


patrycjuszka

1. wysoka urzędniczka w starożytnym Rzymie, posiadająca szereg przywilejów i blisko związana z panującym;
2. przedstawicielka średniowiecznego patrycjatu (jednej z bogatszych grup mieszczan w średniowieczu, uprawnionej do zasiadania w ważnych urzędach miejskich i państwowych)


SJP.pl


patrycjuszowski

związany z patrycjuszem lub patrycjuszką (np. godność patrycjuszowska), należący do kompetencji takiej osoby, charakterystyczny dla niej


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do patrycjatu

przymiotnik relacyjny

 (2.1) związany z patrycjatem, dotyczący patrycjatu

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) W skład kurii wchodziły rody patrycjuszowskie i plebejskie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patrycjat mrz., patrycjusz mos., patrycjuszka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) patrycjalny

 (2.1) patrycjalny

Wiktionary


patryckowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Patrycka lub z nim związany


SJP.pl


patrycostwo

Patrycy z żoną; Patrycowie


SJP.pl


patrycowie

Patrycy z żoną; Patrycostwo


SJP.pl


patrycowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Patrycego lub z nim związany


SJP.pl


patrycy

stempel ze stali lub miedzi używany w drukarstwie jako narzędzie do wykonywania matryc


SJP.pl

Patrycy jest to oboczna forma imienia Patryk i Patrycjusz.

Żeńskim odpowiednikiem jest Patrycja.

Patrycy imieniny obchodzi 17 marca, 20 marca, 28 kwietnia, 9 lipca i 24 sierpnia.

Wikipedia


patryczek

zdrobnienie od: Patryk (imię męskie)


SJP.pl


patryczkowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Patryczka lub z nim związany


SJP.pl


patryja

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. szczyt w Paśmie Lubomira i Łysiny w Beskidzie Wyspowym;

Wiktionary

  • Patryja (438 m) – szczyt na Pogórzu Dynowskim
  • Patryja (763 m) – szczyt w Paśmie Lubomira i Łysiny w Beskidzie Makowskim
  • Patryja (893 m) – szczyt na Pogórzu Orawsko-Jordanowskim

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈtrɨja, AS: patryi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patria ż., patriotyzm m., patriota m., patriotka ż., patriotyczność ż., Patria ż.

 przym. patriotyczny

 przysł. patriotycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Patria

Wiktionary


patryk

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Patryk – oboczna, skrócona wersja imienia Patrycjusz, posiadającego też formę Patrycy. Pochodzenie i znaczenie: łacińskie: patricius – patrycjuszowski, szlachecki, szlachetnie urodzony, zasiadający w senacie. Forma żeńska to Patrycja.

Patryk imieniny obchodzi 17 marca.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Święty Patryk jest patronem Irlandii, Nigerii, fryzjerów, kowali, górników, upadłych na duchu, inżynierów oraz opiekunem zwierząt domowych.

 (1.1) Spotkałem Patryka w pubie.

 (1.1) Według niektórych święty Kolumban ze świętym Patrykiem wspólnie ewangelizowali Irlandię.

 (1.1) Patrykowi bardzo zależało na towarzyszeniu mi w drodze powrotnej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpatrɨk, AS: patryk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. Patrycja ż.

:: zdrobn. Patryczek m.

 przym. patrycki, Patrykowy

Wiktionary


patrykostwo

Patryk z żoną; Patrykowie


SJP.pl


patrykowie

imię męskie


SJP.pl


patrykowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Patryka lub z nim związany


SJP.pl


patrylinearność

zasada przynależności dzieci do ojca, dziedziczenia majątku, nazwiska, pozycji społecznej itp. po męskich przodkach


SJP.pl

Patrylinearny system pokrewieństwa – w antropologii system pokrewieństwa faworyzujący ojca dziecka.

Patrylinearność zakłada automatyczne włączanie dzieci po urodzeniu do grupy ojca i pozostawanie jej członkami przez całe życie (zasada patrylinearności). Przekłada się to np. na dziedziczenie nazwisk, przywilejów, majątku itp. – po krewnym ze strony ojca, a nie matki (tj. nie tylko od samego ojca).

Wikipedia


patrylinearny

przymiotnik od: patrylineat; charakterystyczny dla patrylineatu, zasady pokrewieństwa nakazującej włączenie dziecka do rodu ojca, który zazwyczaj sprawuje rolę opiekuna całej rodziny (np. związek patrylinearny)


SJP.pl


patrylineat

zasada pokrewieństwa nakazująca włączenie dziecka do rodu ojca, obowiązująca w społeczeństwach patriarchalnych (znajdujących się pod opieką protoplasty rodu, którym najczęściej zostaje najstarszy mężczyzna)


SJP.pl


patrylogia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) teol. dział teologii dogmatycznej, nauka o Bogu Ojcu

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) paterologia

Wiktionary


patrylokalność

Wikipedia


patrylokalny

włączony do grupy osób bezpośrednio spokrewnionych z ojcem, jednocześnie niepowiązany wcześniej w żaden sposób z tą grupą


SJP.pl


patrymonialny

przymiotnik od: patrymonium; związany z patrymonium, dziedzicznym majątkiem (np. posiadłość patrymonialna) lub niewielką terytorialną jednostką feudalną pod opieką jednej osoby albo jej rodu (np. ziemie patrymonialne, ustrój patrymonialny)


SJP.pl


patrymonium

patrimonium;
1. otrzymywany w spadku majątek, najczęściej ojca, przekazywany najstarszemu synowi lub całej jego rodzinie; ojcowizna;
2. terytorialna jednostka feudalna, w której rolę właściciela i opiekuna sprawuje jedna osoba lub jej ród


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) majątek otrzymany przez najstarszego syna w spadku po ojcu

 (1.2) hist. feudalna jednostka terytorialna, której właścicielem i opiekunem jest jedna osoba albo jej ród

Wiktionary

Monarchia patrymonialna – najstarsza forma monarchii feudalnej, charakteryzująca się tym, że państwo stanowiło prywatną własność władcy, który był uważany za właściciela wszystkich ziem, zasobów naturalnych, pana swych poddanych oraz najwyższego sędziego. Charakterystyczna dla wczesnego średniowiecza.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. patrymonialny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ojcowizna

Wiktionary


patrys

nazwisko


SJP.pl


patrysia

zdrobnienie od: Patrycja (imię żeńskie)


SJP.pl


patrysiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Patrysi lub z nią związany


SJP.pl


patrystyczny

patrystyka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) rel. związany z patrystyką

Wiktionary

Patrz:

patrystyka

Przykłady

 (1.1) Niemieccy kronikarze i hagiografowie czerpali wzory łacińskiej frazeologii głównie z Vulgaty i z literatury patrystycznej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patrystyka ż.

Wiktionary


patrystyka

1. ogół idei, koncepcji teologiczno-filozoficznych utworzonych przez Ojców Kościoła (pisarzy uznanych przez Kościół za autorytet w sprawach tradycji chrześcijańskiej);
2. dziedzina teologii zajmująca się analizami i interpretacjami pism Ojców Kościoła


SJP.pl

Patrystyka (łac. patristica, od (łac.) patres, gr. πατήρ, patēr) – termin dwuznaczny:

  • twórczość Ojców Kościoła i innych pisarzy starochrześcijańskich, tworzących na przełomie starożytności i średniowiecza; przejściowy etap w rozwoju filozofii zachodniej oraz teologii chrześcijańskiej;
  • nauka badająca tę twórczość, jej autorów oraz ich epokę; dział historii i teologii, ściśle powiązany z dogmatyką, a konkretnie z historią dogmatów.

Wikipedia


patrzałek

żartobliwie: okulary; pingle, cyngle, bryle


SJP.pl


patrzałka

potocznie: oko


SJP.pl


patrzałki

żartobliwie: okulary; pingle, cyngle, bryle


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) żart. okulary

 (1.2) gw-pl|Warszawa. okulary

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈṭʃawʲci, AS: paṭšau̯ʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patrzenie n.

 czas. patrzeć ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) żart. pingle, lupy, reg. pozn. łódź|reg. śl. bryle., reg. śl. brele.

Wiktionary


patrzeć

kierować na coś, na kogoś wzrok; patrzyć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) kierować wzrok na coś lub na kogoś

 (1.2) pojmować lub oceniać coś w pewien sposób

 (1.3) traktować kogoś lub coś w jakiś sposób

 (1.4) obserwować, zauważać

 (1.5) pot. zważać na coś, mieć coś na uwadze

 (1.6) pot. szukać czegoś, kogoś wzrokiem

czasownik zwrotny niedokonany patrzeć się

 (2.1) pot. patrzeć (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie patrzał na mnie, kiedy to mówił.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpaṭʃɛt͡ɕ, AS: paṭšeć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patrzałki nmos., patrzenie n., wypatrywanie n., przypatrywanie n.

 czas. wypatrzeć dk., przypatrywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spoglądać, oglądać, przyglądać się, obserwować, gapić się, reg. śl. dziwać., reg. śl. podziwać., gw-pl|Górny Śląsk|zaglondać.

 (1.4) reg. śl. dziwać., reg. śl. podziwać.

Wiktionary


patrzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|patrzeć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patrzałki nmos.

 czas. patrzeć ndk.

Wiktionary


patrzić

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. należeć

Wiktionary


patrzonek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gwara więzienna rekonesans

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈṭʃɔ̃nɛk, AS: paṭšõnek

Wiktionary


patrzyć

kierować na coś, na kogoś wzrok; patrzeć


SJP.pl

czasownik

 (1.1) zob. patrzeć.

czasownik zwrotny patrzyć się

 (2.1) zob. patrzeć się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z tego Michała to niezły ananas: wyjadł pani dyrektor wszystkie cukierki, kiedy nie patrzyła.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpaṭʃɨt͡ɕ, AS: paṭšyć

Wiktionary


patrzydła

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) poznań. okulary

Wiktionary


patrzyków

W Polsce
  • Patrzyków – wieś w woj. łódzkim, w pow. pajęczańskim, w gminie Pajęczno
  • Patrzyków – osada leśna w woj. łódzkim, w pow. pajęczańskim, w gminie Pajęczno
  • Patrzyków – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Kramsk
  • Patrzyków – zlikwidowana stacja kolejowa w Patrzykowie, w województwie wielkopolskim

Wikipedia


pattala

instrument, birmański ksylofon z ozdobnym rezonatorem kształtu czółna i płytkami bambusowymi


SJP.pl


patterson

nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Patterson – miejscowość w stanie Arkansas, w hrabstwie Woodruff
  • Patterson – miasto w stanie Kalifornia, w hrabstwie Stanislaus
  • Patterson – miasto w stanie Georgia, w hrabstwie Pierce
  • Patterson – miasto w stanie Iowa, w hrabstwie Madison
  • Patterson – miasto w stanie Luizjana, w parafii St. Mary
  • Patterson – wieś w stanie Ohio, w hrabstwie Hardin
  • Patterson – miasto w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Putnam

Wikipedia


patton

  • Patton – miasto w stanie Pensylwania, w hrabstwie Cambria
  • Patton – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Shropshire
  • Patton Bridge – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Kumbria

Gminy w USA:

  • Patton (ang. Patton Township) – gmina w stanie Illinois, w hrabstwie Ford
  • Patton (ang. Patton Township) – gmina w stanie Pensylwania, w hrabstwie Centre

Wikipedia


patty

[czytaj: peti] obce imię żeńskie


SJP.pl

  • Patty – zdrobnienie imienia Patrycja
  • Patty (ur. 1960) – japońska piosenkarka
  • Patty (ur. 1991) – polska piosenkarka

Wikipedia


patucha

nazwisko


SJP.pl


patulina

mykotoksyna rozwijająca się w owocach i warzywach


SJP.pl

Patulina – organiczny związek chemiczny, mykotoksyna będąca toksycznym metabolitem wtórnym niektórych gatunków pleśni, m.in. z rodzaju Penicillium, Aspergillus oraz Byssochlamys nivea, rozwijających się na wielu gatunkach owoców i warzyw.

Wikipedia


patulski

nazwisko


SJP.pl


patus

pogardliwie: osoba charakteryzująca się dewiacjami społecznymi; patol


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. pejor. osoba posądzana o społeczne cechach patologiczne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patusiarnia ż.

:: fż. patuska ż.

:: zdrobn. patusek m.

:: zgrub. patol m.

 temsłow. pato-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) patol

Wiktionary


patusiara

pogardliwie: kobieta charakteryzująca się dewiacjami społecznymi, przejawiająca zachowania patologiczne; patuska, patolka


SJP.pl


patusiarnia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) slang. pogard. ogół patusów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patologia ż., patus m., patusiara ż.

Wiktionary


patuska

pogardliwie: kobieta charakteryzująca się dewiacjami społecznymi, przejawiająca zachowania patologiczne; patolka, patusiara


SJP.pl


patyczak

bezskrzydły tropikalny owad o zielonkawym, brunatnym lub brązowym ciele przypominającym patyk lub gałązkę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. ent. owad z rzędu straszyków (nazwa systematyczna|Phasmatodea|ref=tak.)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) pot. bot. sukulent z rodzaju nazwa systematyczna|Rhipsalis|ref=tak.

Wiktionary

  • Grzegorz Kmita, ps. Patyczak – muzyk i wokalista punkrockowy
  • patyczaki – owady z rzędu straszyków

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. patyczek mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) straszyk

Wiktionary


patyczaki

bezskrzydły tropikalny owad o zielonkawym, brunatnym lub brązowym ciele przypominającym patyk lub gałązkę


SJP.pl

Wikipedia


patyczek

niewielki patyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: patyk

 (1.2) mały patyk

 (1.3) porcja czegoś w kształcie niewielkiego graniastosłupa

 (1.4) środ. przestępcze tanie wino owocowe

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈtɨt͡ʃɛk, AS: patyček

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patyk m., patyczak m., Patryki nmos.

 przym. patykowy, patykowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) słupek

Wiktionary


patyczkować

patyczkować się: przesadnie się z kimś lub z czymś obchodzić, liczyć, zbyt łagodnie kogoś traktować, pozwalać komuś na większą swobodę w działaniu


SJP.pl


patyczkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|patyczkować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepatyczkowanie n.

 czas. patyczkować ndk.

Wiktionary


patyczkowaty

z zewnątrz przypominający patyk, charakterystyczny z wyglądu dla patyka (np. figura patyczkowata, wygląd patyczkowaty); patykowaty


SJP.pl


patyczkowy

długi i wąski, w kształcie podobny do cienkiego kawałka drewna (np. emiter patyczkowy, łączenia patyczkowe)


SJP.pl


patyczniaki

klasa workowców


SJP.pl

Patyczniaki (Leotiomycetes O.E. Erikss. & Winka) – klasa workowców (Ascomycota), której typem nomenklatorycznym jest Leotia (patyczka).

Wikipedia


patyk

1. cienki kawałek drewna;
2. potocznie:
a) tysiąc złotych; patol, tysiak;
b) niewielkie urządzenie podłączane do portu USB


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) cienkie drewienko

 (1.2) pot. tysiąc złotych

 (1.3) gw-pl|Poznań. zagroda w chlewie

 (1.4) środ. przestępcze tanie wino owocowe

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z zebranych patyków rozpaliłem małe ognisko.

 (1.2) Zarobiłem cztery patyki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpatɨk, AS: patyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. patyczek m.

Wiktionary


patykiewicz

nazwisko


SJP.pl


patykowaty

z zewnątrz przypominający patyk, charakterystyczny z wyglądu dla patyka (np. figura patykowata, wygląd patykowaty); patyczkowaty


SJP.pl


patykowy

patyk


SJP.pl

Patrz:

patyk

patyna

zielonawy nalot wytwarzający się na miedzi pod wpływem wilgoci


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rdza na miedzi i jej stopach (brąz, mosiądz) w postaci zielonego nalotu;

 (1.2) warstwa zasadowych węglanów wytwarzana sztucznie w celach zdobniczych

 (1.3) przen. książk. oznaka dawności, znamię czasu zwykle nadające wartości, szlachetności

Wiktionary

Patyna, śniedź, grynszpan szlachetny – produkt korozji atmosferycznej miedzi i jej stopów w wilgotnym powietrzu. Powierzchniowa warstwa patyny tworzy powłokę koloru od jasnozielonego do szarozielonego. Jej głównym składnikiem (przy powstawaniu w niezanieczyszczonej atmosferze) jest węglan hydroksomiedzi(II) – [Cu(OH)]2CO3. Patyna jest powłoką trwałą, jako ostatni etap procesu pasywacji. Cały proces pokrywania się powierzchni metalu nalotem patyny w normalnych warunkach atmosferycznych trwa kilkadziesiąt lat, choć pierwsze objawy mogą zacząć pojawiać się już po kilku miesiącach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Stary mosiężny świecznik pokrył się patyną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈtɨ̃na, AS: patna

Wiktionary

Powiązane:

 czas. patynować

 rzecz. patynowanie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rdza, śniedź

 (1.2) grynszpan szlachetny, powłoka

Wiktionary


patynka

1. pantofel damski na wysokiej, drewnianej podstawce, najbardziej popularny w szesnastowiecznej Europie;
2. specyficzny but o grubej gumowej podeszwie, nakładany dawniej na miękki pantofel przy wychodzeniu na ulicę, chroniący przed zabłoceniem


SJP.pl


patynki

1. pantofel damski na wysokiej, drewnianej podstawce, najbardziej popularny w szesnastowiecznej Europie;
2. specyficzny but o grubej gumowej podeszwie, nakładany dawniej na miękki pantofel przy wychodzeniu na ulicę, chroniący przed zabłoceniem


SJP.pl


patynować

pokrywać coś warstwą patyny (zasadowego węglanu lub siarczanu miedziawego tworzącego się na powierzchni metali)


SJP.pl

czasownik

 (1.1) postarzać przedmiot, pokrywając go patyną

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patyna ż.

Wiktionary


patynowski

nazwisko


SJP.pl


patynowy

patyna


SJP.pl

Patrz:

patyna

patyś

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) neol. liter. zdrobn. od: patyk

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Otóż pewnego dnia Puchatek, Prosiaczek, Królik i Maleństwo grali w „Misie-patysie” (…).

Wiktionary


patłaty

przymiotnik jakościowy

 (1.1) gwara. kudłaty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patły nmos.

Wiktionary


patły

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gwara. kędzierzawe włosy, kudły

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ale te czarne patły wiecznie nosiła takie poczochrane.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. patłaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kudły, kędziory

Wiktionary


pau

[czytaj: pa-U albo pał] skrót od: Polska Akademia Umiejętności


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = Polska Akademia Umiejętności;

Wiktionary

  • Pau – miejscowość i gmina we Francji, w departamencie Pireneje Atlantyckie
  • Pau – okręg w departamencie Pireneje Atlantyckie
  • Pau – gmina w Hiszpanii, w Katalonii, w comarce Alt Empordà
  • Pau – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Sardynia, w prowincji Oristano
  • PAU – Polska Akademia Umiejętności

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paw, AS: pau̯

Wiktionary


paul

[czytaj: pol] anglosaskie i francuskie imię męskie


SJP.pl

Geografia

Anglia

  • Paul – civil parish w hrabstwie Kornwalii
  • Paul – miejscowość w hrabstwie Kornwalii

Indonezja

  • Paul – wieś w kecamatanie Bakarangan, w kabupatenie Tapin w prowincji Borneo Południowe

Wikipedia


paula

1. imię żeńskie;
2. zdrobnienie od: Paulina (imię żeńskie)


SJP.pl

Paula – żeński odpowiednik imienia Paweł. W staropolskich dokumentach zapisano je około 1265 roku. Imię zyskało większą popularność w latach 80. i 90. XX wieku (pod wpływem języka angielskiego), kiedy liczba bieżących nadań przekroczyła 11 tysięcy. Od niej powstało imię Paulina (obecnie bardziej popularne w Polsce – ma 224 173 nadania), dla której Paula może także służyć jako zdrobnienie.

Wikipedia


paulek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zdrobn. Paweł

Wiktionary


pauliański

skarga pauliańska, roszczenie pauliańskie - rodzaj powództwa w prawie rzymskim


SJP.pl


paulicjanie

chrześcijańskie ugrupowanie religijne powstałe w VII wieku w Armenii, wierzące w istnienie dwóch bogów


SJP.pl

Paulicjanie (ormiański: Պաւլիկեաններ) – średniowieczna grupa chrześcijańska powstała prawdopodobnie około VII wieku na terenach zamieszkiwanych przez Ormian, której początki i pochodzenie są niejasne. Wiadomo, że paulicjanie zamieszkiwali południowo-wschodnią część Azji Mniejszej, a w wyniku przesiedleń pojawili się także w Tracji. Największy rozkwit paulicjanizmu miał miejsce w IX wieku, ale w X wieku w Bizancjum grupa ta zaczęła zanikać. Jej ostatni wyznawcy w XVIII wieku przyjęli katolicyzm. Od początków swojego istnienia grupa ta była uważana za heretycką, najpierw przez Kościół ormiański, później przez ortodoksyjny Kościół bizantyjski.

Wikipedia


paulicjanin

członek chrześcijańskiego ugrupowania religijnego powstałego w VII wieku w Armenii, wierzącego w istnienie dwóch bogów


SJP.pl


paulik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. Paulek.

Wiktionary


paulin

[czytaj: pałlin] członek zakonu pustelniczego założonego w XIII w. na Węgrzech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

  • Paulin – imię
  • Paulin (1879-1937) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, nowomęczennik
  • Paulin – członek Zakonu Paulinów

Miejscowości:

  • Paulin – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Akwitania, w departamencie Dordogne.
  • Paulin – osada w Polsce, w woj. mazowieckim, w pow. grójeckim, w gminie Warka

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Paulin z Noli urodził się w Bordeaux.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpawlʲĩn, AS: pau̯lʹĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. Paulina ż.

:: zdrobn. Paulinek ż.

 przym. Paulinowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz.

:: fż. Paulina ż.

:: zdrobn. Paulinek ż.

 przym. Paulinowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Paulinus, Pauline

* francuski: (1.1) Paulin

* niemiecki: (1.1) Paulinus

* rosyjski: (1.1) Павлин m.

źródła.

== Paulin (język francuski.) ==

wymowa. IPA3|pɔl.lɛ̃.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) imię|francuski|m.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


paulina

[czytaj: pałlin] członek zakonu pustelniczego założonego w XIII w. na Węgrzech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: Paulin

Wiktionary

  • Paulina – imię żeńskie
Miejscowości
  • Paulina – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. nakielskim, w gminie Kcynia
  • Paulina – wieś w Polsce, w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Poddębice
  • Paulina – część wsi Kolonia Warzymowska
  • Paulina – jednostka osadnicza w USA, w stanie Luizjana, w parafii St. James

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Paulina i pracuję jako tłumaczka w Żorach.

 (1.1) W Kościele katolickim na 6 czerwca przypada wspomnienie św. Pauliny Rzymianki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pawˈlʲĩna, AS: pau̯lʹĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. Paulin mos.

:: zdrobn. Paulinka ż.

 przym. Paulinowy, Pawłowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz.

:: fm. Paulin mos.

:: zdrobn. Paulinka ż.

 przym. Paulinowy, Pawłowy

frazeologia.

etymologia. etym|łac|Paulina.

uwagi.

 (1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Paulina, Pauline

* białoruski: (1.1) Паўліна ż.

* esperanto: (1.1) Paŭlina

* francuski: (1.1) Pauline ż.

* grenlandzki: (1.1) Paaliit

* hiszpański: (1.1) Paulina ż.

* kataloński: (1.1) Paulina ż.

* łaciński: (1.1) Paulina ż.

* łotewski: (1.1) Paulīna ż.

* niemiecki: (1.1) Paulina ż.

* rosyjski: (1.1) Павли́на ż.

* szwedzki: (1.1) Paulina, Pauline, Paula

* włoski: (1.1) Paolina ż.

źródła.

== Paulina (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|angielski|ż. Paulina

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


paulińcia

zdrobnienie od: Paulina (imię żeńskie); Paula, Paulinka


SJP.pl


paulini

[czytaj: pałlin] członek zakonu pustelniczego założonego w XIII w. na Węgrzech


SJP.pl

Zakon Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika (potocznie paulini, łac. Ordo Sancti Pauli Primi Eremitae, skrót zakonny: OSPPE) – zakon założony w roku 1215 (tak podaje Annuario Pontificio) lub 1225 na Węgrzech przez bł. Euzebiusza z Ostrzyhomia. Nazwa zakonu wywodzi się od św. Pawła z Teb, pierwszego uznanego przez Kościół katolicki pustelnika, a także przez wszystkie Kościoły apostolskie. 13 grudnia 1308 italski franciszkanin kardynał Gentilis de Monte Florido, legat papieża Klemensa V, nadał zakonowi w imieniu Stolicy Apostolskiej regułę św. Augustyna, a rok później zatwierdził pierwsze zakonne konstytucje.

Wikipedia


paulinia

roślina pnąca z rodziny mydleńcowatych o kwitnących na biało kwiatach, której owoce i nasiona zawierające kofeinę używane są do sporządzania pasty będącej esencją naturalnych napojów pobudzających; guarana, gwarana, cierniopląt


SJP.pl

  • Paulinia (Paullinia) – rodzaj roślin z rodziny mydleńcowatych
  • Paulínia – miasto w Brazylii

Wikipedia


paulininy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Pauliny lub z nią związany


SJP.pl


paulinka

zdrobnienie od: Paulina (imię żeńskie)


SJP.pl

Paulinka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Iłów. Ma status sołectwa.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Wikipedia


pauliński

paulin


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z paulinami, dotyczący paulinów

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący do paulinów, będący ich własnością

Wiktionary

Patrz:

paulin

Przykłady

 (1.1) Zakon pauliński powstał na ziemi węgierskiej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paulin m., Paweł mos.

Wiktionary


pauliny

[czytaj: pałlin] członek zakonu pustelniczego założonego w XIII w. na Węgrzech


SJP.pl

Pauliny – osada w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Dobrcz, sołectwo Dobrcz

Wikipedia


paulista

członek Towarzystwa św. Pawła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. zakonnik ze zgromadzenia założonego przez bł. Jakuba Alberione;

Wiktionary

Paulista − miasto w Brazylii, w stanie Pernambuco.

Liczba mieszkańców 1 lipca 2008 roku wynosiła 314 302.

W mieście rozwinął się przemysł włókienniczy, odzieżowy, spożywczy oraz metalurgiczny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W lutym 1935 roku kolejni pauliści zostali wysłani do Chin, Indii i na Filipiny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. paulistka ż.

Wiktionary


paulistka

członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Świętego Pawła


SJP.pl


paulo

1. imię żeńskie;
2. zdrobnienie od: Paulina (imię żeńskie)


SJP.pl


paulownia

azjatyckie drzewo ozdobne o sercowatych liściach i kwiatach kwitnących na charakterystyczny różowawy lub biały kolor


SJP.pl

Paulownia (pawłownia) (Paulownia Siebold & Zuccarini,1835) – rodzaj roślin z rodziny paulowniowatych (Paulowniaceae Nakai, 1949), dawniej zaliczany do trędownikowatych (Scrophulariaceae). Nazwę roślinie nadano na cześć Królowej Holandii Anny Pawłownej Romanow. Według The Plant List w obrębie tego rodzaju znajduje się co najmniej 7 gatunków o nazwach zweryfikowanych i zaakceptowanych, podczas gdy kolejnych 6 taksonów ma status gatunków niepewnych (niezweryfikowanych). Występują naturalnie tylko w cieplejszych rejonach Azji Wschodniej.

Wikipedia


paulus

  • Paulus (pol. Paweł) – imię męskie pochodzenia łacińskiego
osoby
  • Barbara Paulus (ur. 1970) – tenisistka austriacka
  • Ernst Hermann Paulus (ur. 1894) – zbrodniarz nazistowski
  • Friedrich Paulus (1890–1957) – niemiecki Generał marszałek polny
  • Lucjusz Emiliusz Paulus (zm. 14 n.e.) – polityk rzymski
  • Paweł „Paulus” Mazur (ur. 1968) – polski malarz, rysownik
  • Thomas Paulus (ur. 1982) – niemiecki piłkarz

Wikipedia


paunis

członek indiańskiego plemienia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) członek indiańskiego plemięemienia z Ameryki Północnej;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pauniski mrz.

:: fż. Pauniska

 przym. pauniski

Wiktionary


paunisi

plemię indiańskie


SJP.pl

Paunisi (Paneassa, Pari, Pariki, ang. Pawnee) – plemię Indian Ameryki Północnej, zamieszkujących niegdyś tereny obecnego stanu Nebraska, a współcześnie – Oklahomę i inne stany USA.

Wikipedia


pauniska

członkini indiańskiego plemienia


SJP.pl


pauper

1. ubogi uczeń z okresu średniowiecza, utrzymujący się z jałmużny i posług u bogatszych;
2. nędzarz, człowiek ubogi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) biedak; ubogi; chłopiec, ulicznik

 (1.2) ubogi uczeń, utrzymujący się z posług albo jałmużny

Wiktionary

Pauperyzacja (od łac. pauper „biedny, ubogi”) – proces społeczny polegający na obniżaniu się stopy życiowej jednostek lub zbiorowości. Jest ona typowa dla degradacji społecznej, jednak termin ten zwykle stosuje się w przypadku przechodzenia osoby lub grupy z klasy średniej do proletariatu lub do podklasy.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) biedak, ubogi

antonimy.

 (1.1) bogacz

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. pauperyzacja

frazeologia.

etymologia. etym|łac|pauper.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== pauper (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vininn126-pauper.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) nędzarz, nędzarka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpawpɛr, AS: pau̯per

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pauperyzacja

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biedak, ubogi

Wiktionary


pauperyzacja

masowe zjawisko ubożenia obserwowane w większych kręgach społeczeństwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ubożenie (człowieka, społeczeństwa)

Wiktionary

Pauperyzacja (od łac. pauper „biedny, ubogi”) – proces społeczny polegający na obniżaniu się stopy życiowej jednostek lub zbiorowości. Jest ona typowa dla degradacji społecznej, jednak termin ten zwykle stosuje się w przypadku przechodzenia osoby lub grupy z klasy średniej do proletariatu lub do podklasy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpawpɛrɨˈzat͡sʲja, AS: pau̯peryzacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pauper mos., pauperyzowanie n., spauperyzowanie n., pauperyzm m.

 czas. pauperyzować (się) ndk., spauperyzować (się) dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) proletaryzacja, ubożenie, zubożenie

Wiktionary


pauperyzm

główny skutek pauperyzacji (masowego zjawiska ubożenia obserwowanego w większych kręgach społeczeństwa), stan zubożenia


SJP.pl


pauperyzować

pauperyzować się: być dotkniętym pauperyzacją (masowym zjawiskiem ubożenia obserwowanym w większych kręgach społeczeństwa); ubożeć


SJP.pl


pauperyzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pauperyzować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. spauperyzowanie n., pauperyzacja ż., pauperyzm m.

 czas. pauperyzować ndk., spauperyzować dk.

Wiktionary


paustowski

nazwisko


SJP.pl


pauszalny

[czytaj: pałszalny] rzadko: objęty ryczałtem; ryczałtowy, zryczałtowany


SJP.pl


pauszer

nazwisko


SJP.pl


pauza

[czytaj: pałza]
1. przerwa, chwilowe wstrzymanie jakiejś czynności, procesu;
2. przerwa między poszczególnymi dźwiękami utworu muzycznego oraz znak graficzny o określonej wartości, zapisywany w notacji muzycznej;
3. myślnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przerwa w jakiejś czynności

 (1.2) muz. przerwa między dźwiękami;

 (1.3) typogr. znak interpunkcyjny; pozioma kreska długości jednego firetu;

 (1.4) eduk. przerwa między lekcjami w szkole

Wiktionary

  • pauza (notacja muzyczna)
  • pauza (znak typograficzny)
  • „PAUza Akademicka”, tygodnik

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpawza, AS: pau̯za

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pauzować, spauzować

 rzecz. półpauza

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przerwa

 (1.3) myślnik

 (1.4) przerwa

Wiktionary


pauzaniasz

król Sparty w latach 409-395 p.n.e.


SJP.pl

  • Pauzaniasz – wódz spartański VI/V wieku p.n.e.
  • Pauzaniasz – król Sparty z V wieku p.n.e.
  • Pauzaniasz - król Macedonii z IV wieku p.n.e.
  • Pauzaniasz – rzeźbiarz z IV wiek p.n.e.
  • Pauzaniasz z Orestis – morderca Filipa II Macedońskiego
  • Pauzaniasz – geograf z II wieku n.e.
  • Pauzaniasz – ateńczyk z demu Kerameis opisany w kilku dziełach starożytnych
  • Pauzaniasz – imię

Wikipedia


pauzologia

rzadko: nauka badający przerwy w czasie mówienia


SJP.pl


pauzować

przerywać chwilowo jakąś czynność, proces, nie wykonywać swojej pracy przez pewien czas


SJP.pl


pavarotti

  • Luciano Pavarotti – włoski śpiewak operowy (tenor liryczny)
  • (5203) Pavarotti – planetoida z pasa głównego asteroid

Wikipedia


pavel

1. obce imię męskie;
2. nazwisko


SJP.pl


pavlova

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. deser australijski;

Wiktionary

Wikipedia


pavulon

lek zwiotczający mięśnie prążkowane, stosowany w anestezjologii; pankuronium


SJP.pl

Pankuronium (ATC: M 03 AC 01) – organiczny związek chemiczny z grupy steroidów, pochodna androstanu. Stosowane jako lek zwiotczający mięśnie.

Wikipedia


paw

egzotyczny ptak leśny z rzędu kuraków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;

Wiktionary

Ptaki:

  • gatunek ptaka z rodzajów Pavo i Afropavo w rodzinie kurowatych (Phasianidae):
    • paw indyjski (Pavo cristatus)
    • paw złoty (Pavo muticus)
    • paw kongijski (Afropavo congensis)
    • paw szmaragdowy – krzyżówka pawia indyjskiego i pawia złotego

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paf, AS: paf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paw

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. Pav

Wiktionary


paw.

skrót

 (1.1) = pawilon

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W paw. 16 sprzedawane są ryby i można tu codziennie kupić świeżego dorsza.

Wiktionary


pawana

padwana, padwan, padovana;
1. pieśń lub piosenka miłosna wywodząca się z renesansowej poezji włoskiej, pojawiająca się w poezji mieszczańskiej w XVI i XVII wieku;
2. taniec dworski pochodzenia włoskiego lub hiszpańskiego, popularny w XVI i XVII wieku; muzyka do tego tańca


SJP.pl

Pawana – prawdopodobnie z łac. pavo (paw), taniec dworski w metrum 2/4 lub 4/4, pochodzenia włoskiego lub hiszpańskiego, popularny w XVI i XVII w., charakteryzujący się powolnymi, uroczystymi ruchami, przypominającymi zachowanie pawia. Zazwyczaj po nim następowała galiarda w metrum trójdzielnym. Pierwotnie pawanę, jako pierwszą część suity tanecznej, łączono z saltarello i jeszcze żywszą piwą.

Wikipedia


pawąz

gruby drąg do przyciskania trawy, siana, zboża na wozie lub noszenia ciężarów; pawąż, pawęż (regionalnie)


SJP.pl


pawcio

zdrobnienie od: Paweł (imię męskie)


SJP.pl


pawciowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Pawcia lub z nim związany


SJP.pl


pawela

nazwisko


SJP.pl


pawelczak

nazwisko


SJP.pl


pawelczyk

nazwisko


SJP.pl


pawelec

nazwisko


SJP.pl

Pawelec – część wsi Wda w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Lubichowo, na północnoiwschodnim skraju obszaru Borów Tucholskich.

W latach 1975–1998 Pawelec należał administracyjnie do województwa gdańskiego.

Wikipedia


pawelski

nazwisko


SJP.pl

Pawelc (Pawels, Pawelsken, Pawelski, Pawelsz, Pawelsztorp, Paweltz, Povels, Povelsken, Powelsken, Powelski) – kaszubski herb szlachecki.

Wikipedia


pawęz

przestarzałe: gruby drąg do przyciskania trawy, siana, zboża na wozie lub noszenia ciężarów; pawąz, pawąż, pawęż (regionalnie)


SJP.pl


pawęża

pawęż;
1. prostokątna tarcza drewniana używana w dawnej piechocie
2. płaskie, zwykle pionowe zakończenie rufy jachtu lub łodzi nad linią wodną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. tarcza

Wiktionary

  • pawęża (Coptosoma) – rodzaj pluskwiaków z rodziny pawężowatych
  • Pawęża – polski herb szlachecki

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pawęże były to długie tarcze opierane o ziemię, a uzbrojony był niemi pierwszy szereg piechoty, zasłaniający strzelców z kuszami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈvɛ̃w̃ʒa, AS: pavũ̯ža

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pawęż ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stpol. forma oboczna paweża

Wiktionary


pawężnica

gatunek porostu z rodziny pawężnicowatych


SJP.pl

Peltigera Willd. (pawężnica) – rodzaj grzybów z rodziny pawężnicowatych (Peltigeraceae). Ze względu na symbiozę z glonami, należącymi do rodzaju trzęsidło (Nostoc), zaliczany jest do porostów. Obejmuje co najmniej 75 gatunków. W 2018 ogłoszono, że zastosowanie analiz molekularnych w odniesieniu do komponenta grzybowego i sinicy 500 przedstawicieli tego rodzaju z 5 kontynentów pozwoliło zidentyfikować 88 gatunków, w tym 50 nowych dla nauki.

Wikipedia


pawężnicowate

o cechach pawężnicowatych


SJP.pl

Pawężnicowate (Peltigeraceae Dumort.) – rodzina grzybów z rzędu pawężnicowców (Peltigerales).

Wikipedia


pawężnicowaty

o cechach pawężnicowatych


SJP.pl


pawężnik

1. w dawnym wojsku polskim: żołnierz mający pawęż; również giermek noszący pawęż
2. dawny rzemieślnik zajmujący się wyrobem pawęży dla wojska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. wojsk. żołnierz wyposażony w pawęż, zazwyczaj stanowiący osłonę kuszników albo łuczników

 (1.2) hist. wojsk. giermek noszący pawęż za rycerzem

 (1.3) hist. rzemieślnik trudniący się wyrobem pawęży

Wiktionary

  • pawężnik – rodzaj porostów
  • pawężnik – w średniowieczu żołnierz piechoty z pawężą

Wikipedia


paweł

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Paweł – imię męskie pochodzenia łacińskiego (Paulus), należące do niedużej grupy najstarszych imion rzymskich (imion właściwych, praenomen, por. Marek, Tyberiusz, Tytus). Już w epoce klasycznej zaczął on także występować w funkcji przydomka (cognomen). Paulus oznacza „mały”, „drobny”, lub pokorny. Imię to należało i należy do najpopularniejszych w całym świecie chrześcijańskim, nosiło je około sześćdziesięciu świętych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedy zapytałem, o co chodzi, Paweł zbył to machnięciem ręki.

 (1.1) Szczególną cechą pontyfikatu Jana Pawła II było pielgrzymowanie.

 (1.1) W Kościele katolickim na 29 czerwca przypada święto ku czci św. św. Piotra i Pawła, współzałożycieli gminy chrześcijańskiej w Rzymie.

 (1.1) Pawłowie dzień swego patrona, czyli imieniny, obchodzą 29 czerwca, a także 15 i 25 stycznia, 26 czerwca, 30 lipca i 19 października.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpavɛw, AS: paveu̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pawłowa ż., Pawłówna ż., Pawłostwo lm m., paweł mrz., pawełki nmos., Pawełkowa ż., Pawełkówna ż., Pawlusiowa ż., Pawlusiówna ż., Pawłowo n., Pawłówko n., Pawłowice nmos., Pawły nmos., Pawełki nmos., paulin mos., paulista mos., paulistka ż.

:: zdrobn. Pawełek mos., Pawluś mos., Pawlikfakt. mos.

:: fż. Pawła ż., Paula ż., Paulina ż.

 przym. Pawłowy, Pawełkowy, Pawlusiowy, pawelski, pawłowski, pawłowicki, pauliński

 zob. Pawła, Paula, Paulina.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Pawełek, Pawluś

Wiktionary


pawełczak

nazwisko


SJP.pl


pawełczyk

nazwisko


SJP.pl

  • Arkadiusz Pawełczyk (ur. 1959) – nadinspektor Policji
  • Ewaryst Pawełczyk (1917-2008) – polski farmaceuta
  • Irena Pawełczyk (ur. 1934) – polska saneczkarka, mistrzyni Europy
  • Maciej Pawełczyk (ur. 1980) – reżyser i producent teledysków

Wikipedia


pawełek

zdrobnienie od: Paweł (imię męskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. Paweł

Wiktionary

Osoby o nazwisku Pawełek

  • Alojzy Pawełek (ur. 1893, zm. 1930) – polski lekarz, instruktor harcerski i skautowy
  • Kazimierz Pawełek (ur. 1936) – polski dziennikarz i polityk, senator V kadencji
  • Mariusz Pawełek (ur. 1981) – polski piłkarz
  • Arkadiusz Pawełek (ur. 1968) – polski podróżnik, żeglarz, nurek, alpinista

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kingo, daj już Pawełkowi spokój.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈvɛwɛk, AS: paveu̯ek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paweł m., Pawlak ż./mos.

 przym. Pawłowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Paulek, Paulik.

Wiktionary


pawełki

uroczystość odpustowa ku czci św. Pawła I Pustelnika, patriarchy Zakonu Paulinów


SJP.pl

Miejscowości w Polsce
  • Pawełki – wieś w woj. podlaskim, w pow. łomżyńskim, w gminie Jedwabne
  • Pawełki – wieś w woj. podlaskim, w pow. sokólskim, w gminie Sokółka
  • Pawełki – wieś w woj. śląskim, w pow. lublinieckim, w gminie Kochanowice
  • Pawełki – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. ostródzkim, w gminie Miłakowo
  • Pawełki – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. ostródzkim, w gminie Miłakowo
  • Pawełki – nieistniejąca osada w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Smołdzino

Wikipedia


pawełkiewicz

nazwisko


SJP.pl

  • Agnieszka Pawełkiewicz (ur. 1990) – polska aktorka
  • Mieczysław Pawełkiewicz (1938–2007) – polski saneczkarz, olimpijczyk z Innsbrucku 1964

Wikipedia


pawełkowie

zdrobnienie od: Paweł (imię męskie)


SJP.pl


pawełkowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Pawełka lub z nim związany


SJP.pl


pawi

1. związany z pawiem, pochodzący od pawia;
2. zielononiebieski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) charakterystyczny dla pawia, dotyczący do pawia

 (1.2) podobny do pawia

 (1.3) gw-pl|Łowicz. niebieskozielony

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: paw

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpavʲi, AS: pavʹi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paw m., pawica ż., pawik m.

 przym. pawiowy

 przysł. pawio

 czas. pawić się

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pawiowy

 (1.3) powi, pawiowy, pawowy

Wiktionary


pawia

1. związany z pawiem, pochodzący od pawia;
2. zielononiebieski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w Lombardii, położone w zachodniej części Niziny Padańskiej nad rzeką Ticino;

 (1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona na północy kraju, w Lombardii;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. zob. Paw.

Wiktionary

Pawia (wł. Pavia, łac. Ticinum) – miasto i gmina we Włoszech (Lombardia), położone w zachodniej części Niziny Padańskiej nad rzeką Ticino, ok. 30 km na południe od Mediolanu.

Ośrodek administracyjny prowincji Pawia. Rozwinięty przemysł metalurgiczny (hutnictwo żelaza), maszynowy, elektrotechniczny (produkcja maszyn do szycia) i metalowy. Nadto zakłady przemysłu chemicznego (fabryka włókien sztucznych), włókienniczego i spożywczego (produkcja wina). Węzeł komunikacyjny. Uniwersytet (założony w 1361). Ośrodek turystyczny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W bitwie pod Pawią (1525) 3000 arkebuzerów pokonało 8000 francuskich rycerzy, czym ostatecznie zasygnalizowali koniec ery rycerstwa i dominacji ciężkiej kawalerii na polach bitew Europy.

 (1.1) Wenecja wysyłała swoje statki po jedwab i korzenie, Pawia była wielkim punktem rozdzielczym towarów ze Wschodu.

 (1.1) Dzięki pewnej stabilizacji politycznej w XI w. zaczęły powstawać szkoły prawnicze. Najważniejszą szkołą prawa w XI w. stała się Pawia — dawna stolica królestwa Longobardów. Prawnicy z Pawii zajmowali się jednak przede wszystkim prawem longobardzkim, tak jak zostało ono opisane w «Liber Papiensis».

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pawijczyk mos., pawijka ż.

 przym. pawijski

Wiktionary


pawiacki

przymiotnik od: Pawiak (więzienie w Warszawie, zniszczone przez Niemców w roku 1944)


SJP.pl


pawiak

więzienie w Warszawie, zniszczone przez Niemców w 1944


SJP.pl

Pawiak – nieistniejące już więzienie przy ul. Dzielnej 24/26 w Warszawie, wzniesione w latach 1830–1835 według projektu Henryka Marconiego między ulicami Dzielną, Pawią i Więzienną.

Kompleks więzienia składał się z oddziału męskiego oraz oddziału kobiecego, nazywanego Serbią.

Wikipedia


pawian

duża małpa wąskonosa z makakowatych zamieszkująca Afrykę i Półwysep Arabski, występująca w 5 gatunkach, m.in. pawian płaszczowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Papio|ref=tak., małpa z charakterystycznie odsłoniętymi pośladkami i o wydłużonym pysku;

Wiktionary

Pawian (Papio) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Miejscami wąwóz stawał się tak ciasny, że tylko dwa konie mogły iść w pobok, miejscami rozszerzał się w małe, okrągłe doliny otoczone jakby wysokimi kamiennymi murami, na których siedziały wielkie pawiany igrając z sobą, szczekając i pokazując karawanie zęby.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpavʲjãn, AS: pavʹi ̯ãn

Wiktionary


pawiani

związany z pawianem, charakterystyczny dla pawiana


SJP.pl


pawiątko

pisklę pawia; pawię


SJP.pl


pawica

1. samica pawia;
2. duży motyl nocny z rodziny pawicowatych, o pięknych barwach ochronnych, występujący głównie w strefie tropikalnej;
3. roślina ozdobna pochodzenia afrykańskiego, należąca do rodziny astrowatych; gazania;
4. ryba z gromady promieniopłetwych, żyjąca w wodach szelfów zachodniej Afryki; sola pawica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. samica pawia

Wiktionary

Ptaki:

  • pawica – samica pawia.

Ryby:

  • pawica (Dicologlossa hexophthalma syn. Solea hexophthalma)

Owady:

  • pawica atlas;
  • pawica gruszówka;
  • pawica grabówka.

Osoby:

  • Bolesław Pawica – polski reżyser, scenarzysta i producent.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pawiątko n., paw m.

 przym. pawi

Wiktionary


pawice

1. samica pawia;
2. duży motyl nocny z rodziny pawicowatych, o pięknych barwach ochronnych, występujący głównie w strefie tropikalnej;
3. roślina ozdobna pochodzenia afrykańskiego, należąca do rodziny astrowatych; gazania;
4. ryba z gromady promieniopłetwych, żyjąca w wodach szelfów zachodniej Afryki; sola pawica


SJP.pl


pawicowate

rodzina motyli obejmująca ponad 1300 gatunków


SJP.pl

Pawicowate (Saturniidae) – rodzina motyli obejmująca około 1300–1500 gatunków, głównie tropikalnych. Do fauny Polski zalicza się tylko cztery gatunki – lotnica zyska, pawica gruszówka (której obserwacje bywają podważane), pawica grabówka i Saturnia pavoniella.

Wikipedia


pawicowaty

o cechach pawicowatych (rodzina motyli)


SJP.pl


pawię

pisklę pawia; pawiątko


SJP.pl


pawijczyk

mieszkaniec Pawii (miasta we Włoszech)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Pawii, osoba rodem z Pawii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zbiór ten ułożony jest systematycznie, czyli w porządku rzeczowym według powszechnie przyjętego systemu Bernarda Pawijczyka z końca XII w., rozpowszechnionego, przez prawo Dekretaliów Grzegorza IX z r. 1234 a polegającego na podziale na 5 ksiąg zatytułowanych: «iude», «iudicium», «clerus», «conubia», «crimen».

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pawia ż.

:: fż. pawijka ż.

 przym. pawijski

Wiktionary


pawijka

mieszkanka Pawii (miasta we Włoszech)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Pawii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pawia ż.

:: fm. pawijczyk mos.

 przym. pawijski

Wiktionary


pawijski

przymiotnik od: Pawia (miasto we Włoszech)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pawią, pochodzący z Pawii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Można wręcz zaryzykować stwierdzenie, że sztuka pawijska oraz dzieła Wiligelma stanowią skrajne bieguny, pomiędzy którymi rozwijała się północnowłoska rzeźba romańska.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pawia ż., pawijczyk mos., pawijka ż.

Wiktionary


pawik

1. gatunek motyla;
2. zdrobniale o pawiu;
3. ozdobny gołąb domowy


SJP.pl

  • Rusałka pawik – motyl

Wikipedia


pawilon

1. niski, wolno stojący parterowy budynek stanowiący część większego zespołu architektonicznego, najczęściej będący sklepem lub miejscem punktów usługowych;
2. część lub boczne skrzydło budowli, wyróżniające się odrębnym dachem;
3. altana ogrodowa, oranżeria


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) parterowy budynek handlowy lub usługowy wykonany zwykle z lekkich materiałów

 (1.2) niewielki wolno stojący parterowy budynek wchodzący w skład większego ośrodka

 (1.3) część kompleksu pałacowego z osobnym dachem

 (1.4) przest. altana ogrodowa

 (1.5) daw. baldachim nad łóżkiem

 (1.6) daw. bandera

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jak będziesz w pawilonie, to weź mi dwa czteropaki piwa bezalkoholowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈvʲilɔ̃n, AS: pavʹilõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przest. pawilion m., pawilionik m.

:: zdrobn. pawilonik m.

 przym. pawilonowy, przest. pawilionowy

Wiktionary

Synonimy:

 daw. pawilion

Wiktionary


pawilonik

niewielki pawilon


SJP.pl


pawiment

posadzka intarsjowana (wykonana techniką zdobniczą polegającą na wyłożeniu powierzchni różnymi gatunkami drewna) lub mozaikowa


SJP.pl

Pawiment (łac. pavimentum) – dawne określenie dekoracyjnej posadzki spotykanej we wnętrzach zamkowych, pałacowych lub kościelnych, wykonanej techniką intarsji albo jako mozaika.

Wikipedia


pawiński

nazwisko


SJP.pl


pawiooki

mieniący się różnymi barwami, podobnie do ok pawich piór (np. kamień, minerał pawiooki)


SJP.pl


pawiować

potocznie: wymiotować


SJP.pl


pawlacz

schowek pod sufitem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) schowek pod sufitem

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. rel. chór w kościele

Wiktionary

Pawlacz (cz. pavlač – „balkon, galeria”) – rodzaj schowka w postaci szafki montowanej pod sufitem. Szczególnie przydatny jest do przechowywania rzadziej używanych rzeczy w niewielkich mieszkaniach. Często umieszczany w przedpokoju, zwłaszcza nad drzwiami wejściowymi. Jest wciąż stosowanym rozwiązaniem.

Wikipedia


pawlaczek

nazwisko


SJP.pl


pawlaczyk

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Krystyna Pawlaczyk-Baśkiewicz – polska piosenkarka, wokalistka zespołu Filipinki
  • Marianna Pawlaczyk-Szpila – polska mikrobiolożka lekarska
  • Tadeusz Pawlaczyk – polski policjant, samorządowiec
  • Zygmunt Pawlaczyk – polski pilot wojskowy

Wikipedia


pawlak

nazwisko


SJP.pl

Pawlak (forma żeńska: Pawlak, Pawlakowa, Pawlakówna, liczba mnoga: Pawlakowie) – polskie nazwisko. Według bazy PESEL 22 stycznia 2025 nazwisko to nosiło 21 846 Polek i 21 824 Polaków.

Wikipedia


pawlas

nazwisko


SJP.pl


pawlica

nazwisko


SJP.pl


pawlicki

nazwisko


SJP.pl

Pawlicki – polskie nazwisko.

Osoby noszące to nazwisko:

  • Antoni Pawlicki (ur. 1983) – aktor
  • Bronisław Pawlicki (ur. 1925) – hokeista na trawie
  • Jacek Pawlicki (ur. 1963) – polityk, samorządowiec, poseł
  • Jacek Pawlicki (ur. 1966) – dziennikarz
  • Maciej Pawlicki (ur. 1959) – publicysta, producent telewizyjny
  • Michał Pawlicki (1932 – 2000) – aktor, reżyser teatralny
  • Piotr Pawlicki (ur. 1963) – żużlowiec
  • Piotr Pawlicki (ur. 1994) – żużlowiec
  • Przemysław Pawlicki (ur. 1991) – żużlowiec
  • Roman Pawlicki (ur. 1935) – aktor i działacz polityczny
  • Stefan Pawlicki (1839 – 1916) – ksiądz
  • Zbigniew Pawlicki (ur. 1929) – muzykolog, publicysta

Wikipedia


pawliczak

nazwisko


SJP.pl


pawliczek

nazwisko


SJP.pl

  • Pawliczek – nazwisko

Wikipedia


pawlik

1. zdrobnienie od: Paweł (imię męskie); Pawełek;
2. nazwisko


SJP.pl

Osoby

  • Agata Wąsowska-Pawlik (ur. 1972) – polska historyczka sztuki, kuratorka wystaw i muzealniczka
  • Andrzej Pawlik (1942–1995) – dziennikarz, publicysta
  • Andrzej Pawlik (1952–2003) – polski gitarzysta basowy, muzyk sesyjny
  • Andrzej Eugeniusz Pawlik (ur. 1953) – polski inżynier, polityk
  • Bronisław Pawlik (1926–2002) – polski aktor
  • Helena Sułkowska-Pawlik (ur. 1940) – artystka plastyk
  • Ireneusz Pawlik (ur. 1958) – dziennikarz polski
  • Jan Pawlik (1930–2012) – lekarz, chirurg, działacz społeczny, samorządowiec, radny miasta Sanoka
  • Jan Pawlik (ur. 1953) – pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego
  • Jerzy Pawlik (1919–2009) – polski duchowny
  • Katarzyna Pawlik (ur. 1989) – polska pływaczka
  • Karol Pawlik (ur. 1994) – polski lekkoatleta
  • Konrad Pawlik (ur. 1976) – polski ekonomista i dyplomata
  • Michaela Pawlik (ur. 1938) − polska dominikanka, misjonarka w Indiach
  • Mieczysław Bronisław Pawlik (1926–1989) – wychowawca, nauczyciel akademicki specjalizujący się w dydaktyce techniki
  • Stefan Pawlik (ok. 1858–1926) – profesor Politechniki Lwowskiej
  • Stefan Pawlik (1921–1948) – oficer AK
  • Wanda Pawlik (1926-1983) – polska pisarka
  • Władysław Pawlik (ur. 1940) – artysta plastyk, rzeźbiarz, pedagog
  • Włodzimierz Pawlik (ur. 1958) – kompozytor, pianista jazzowy i pedagog
  • Zdzisław Pawlik (1928–2010) – duchowny Polskiego Kościoła Chrześcijan Baptystów

Wikipedia


pawlikiewicz

nazwisko


SJP.pl


pawlikowice

W Polsce
  • Pawlikowice – przysiółek wsi Pątnów w woj. dolnośląskim, w pow. legnickim, w gminie Chojnów
  • Pawlikowice – wieś w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, w gminie Krośniewice
  • Pawlikowice – wieś w woj. łódzkim, w pow. pabianickim, w gminie Pabianice
  • Pawlikowice – wieś w woj. małopolskim, w pow. wielickim, w gminie Wieliczka
  • Pawlikowice – dawna gromada

Wikipedia


pawlikowski

nazwisko


SJP.pl

  • Adam Pawlikowski (ur. 1925 w Warszawie, zm. 1976) – polski aktor, dziennikarz, krytyk filmowy, muzykolog, kompozytor
  • Andrzej Pawlikowski (ur. 1969) – pułkownik Biura Ochrony Rządu
  • Andrzej Pawlikowski
  • Ferdinand Stanislaus Pawlikowski – austriacki duchowny katolicki
  • Ferdynand Pawlikowski – urzędnik c. k., starosta sanocki, naczelnik miasta Jarosławia.
  • Gwalbert Pawlikowski (ur. 1792, zm. 1852) – ziemianin polski, polityk galicyjski.
  • Jan Gwalbert Pawlikowski (ur. 1860, zm. 1939) – polski ekonomista, publicysta, taternik.
  • Jan Pawlikowski – poseł województwa mińskiego na Sejm Czteroletni.
  • Józef Pawlikowski (ur. 1767, zm. 1829) – pisarz, publicysta, pamiętnikarz, adwokat
  • Ludwik Pawlikowski (ujednoznacznienie)
  • Maciej Pawlikowski — ujednoznacznienie)
  • Marek Pawlikowski — ujednoznacznienie
  • Michał Kryspin Pawlikowski (ur. 1893, zm. 1972) – polski pisarz emigracyjny.
  • Michał Gwalbert Pawlikowski (ur. 1887, zm. 1970) – polski pisarz, wydawca i kolekcjoner.
  • Mieczysław Pawlikowski (ur. 1920, zm. 1978) – polski aktor teatralny, filmowy, telewizyjny i radiowy.
  • Mieczysław Gwalbert Pawlikowski (ur. 1834, zm. 1903) – pisarz, dziennikarz, działacz polityczny, taternik.
  • Paweł Pawlikowski (ur. 1957 w Warszawie) − reżyser i scenarzysta.
  • Stefan Pawlikowski (ur. 1896, zginął 1943) – pułkownik pilot Wojska Polskiego
  • Tadeusz Pawlikowski
  • Tadeusz Pawlikowski (ur. 1861, zm. 1915) – reżyser i dyrektor teatrów.

Wikipedia


pawlina

nazwisko


SJP.pl


pawlinowo

Pawlinowo (dodatkowa nazwa w języku białoruskim Паўлінова) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Orla.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Wikipedia


pawliński

nazwisko


SJP.pl


pawlisz

nazwisko


SJP.pl


pawliszak

nazwisko


SJP.pl


pawlonka

nazwisko


SJP.pl


pawluczuk

nazwisko


SJP.pl


pawluk

nazwisko


SJP.pl


pawlukiewicz

nazwisko


SJP.pl

  • Andrzej Pawlukiewicz (ur. 1953) – polski muzyk, pianista, kompozytor i aranżer
  • Kalina Hlimi-Pawlukiewicz (ur. 1982) – polska wokalistka, aktorka teatralna i filmowa, a także kompozytorka, improwizatorka, scenarzystka, autorka tekstów
  • Maria Pawlukiewicz – polska wokalistka, członkini zespołu Nasza Basia Kochana
  • Piotr Pawlukiewicz (1960–2020) – polski duchowny rzymskokatolicki, rekolekcjonista, kaznodzieja, prałat, autor książek o tematyce religijnej, lider zespołu Kontrast

Wikipedia


pawlus

nazwisko


SJP.pl


pawlusiński

nazwisko


SJP.pl


pawluśkiewicz

nazwisko


SJP.pl


pawonia

krzew o ciemnozielonych trwałych liściach, purpurowych kwiatach z ciemnoniebieskimi, długimi pylnikami, hodowany jako mieszkaniowa roślina ozdobna


SJP.pl


pawonków

wieś w Polsce


SJP.pl

Pawonków (niem. Pawonkau) – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie lublinieckim, w gminie Pawonków, na Górnym Śląsku.

Wieś jest siedzibą gminy Pawonków.

Wikipedia


pawonkowski

przymiotnik od: Pawonków


SJP.pl


pawszak

nazwisko


SJP.pl


pawłocin

Pawłocin (niem. Pawlozinnen, od 1938 r. Paulshagen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Biała Piska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Wieś mazurska, położona przy dawnej granicy Prus Książęcych i Mazowsza.

Wikipedia


pawłodar

miasto w Kazachstanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto obwodowe w północno-wschodniej części Kazachstanu, port nad Irtyszem;

Wiktionary

Pawłodar (kaz. Павлодар; ros. Павлодар) – miasto obwodowe w północno-wschodniej części Kazachstanu, port nad Irtyszem, siedziba administracyjna obwodu pawłodarskiego. W 2022 liczyło 361,4 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu hutniczego (huta aluminium), petrochemicznego, maszynowego, metalurgicznego, chemicznego, spożywczego i lekkiego.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. pawłodarski

Wiktionary


pawłodarski

dotyczący Pawłodaru


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pawłodarem, dotyczący Pawłodaru

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pawłodar mrz.

Wiktionary


pawłosiów

wieś w Polsce


SJP.pl

Pawłosiów – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Pawłosiów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Pawłosiów.

Wikipedia


pawłosiowski

przymiotnik od: Pawłosiów


SJP.pl


pawłostwo

Paweł z żoną; Pawłowie


SJP.pl


pawłoszewo

Pawłoszewo – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wołowskim, w gminie Wołów.

Wikipedia


pawłow

nazwisko, np. Iwan Pietrowicz Pawłow (1849-1936), rosyjski fizjolog, laureat Nagrody Nobla


SJP.pl

  • Aleksandr Pawłow (1894-1963) – rosyjski wojskowy
  • Aleksandr Pawłow (ur. 1942) – radziecki żużlowiec
  • Dmitrij Pawłow (1897-1941) – radziecki generał
  • Eduard Pawłow (ur. 1965) – ukraiński piłkarz
  • Grigorij Pawłow (1913-1994) – radziecki polityk
  • Igor Pawłow (ur. 1979) – rosyjski skoczek o tyczce
  • Irena Pawłow-Niezgódka (ur. 1950) – polska matematyczka
  • Iwan Pawłow (1849-1936) – rosyjski fizjolog, laureat Nagrody Nobla
  • Jakow Pawłow (1917-1981) – radziecki żołnierz, dowódca obrony Domu Pawłowa
  • Jurij Pawłow (1950-2016) – rosyjski reżyser i scenarzysta
  • Mitko Pawłow (ur. 1962) – bułgarski lekkoatleta
  • Mykoła Pawłow (ur. 1954) – ukraiński piłkarz, reprezentant ZSRR
  • Paweł Pawłow (ur. 1953) – bułgarski zapaśnik walczący w stylu klasycznym
  • Płamen Pawłow (ur. 1958) – bułgarski historyk
  • Siergiej Pawłow (1896-1944) – kozacki wojskowy
  • Walentin Pawłow (1937-2003) – radziecki polityk
  • Witalij Pawłow (1914-2005) – funkcjonariusz KGB

Wikipedia


pawłowa

taki jak u Pawła, charakterystyczny dla Pawła


SJP.pl

3 miejscowości w Polsce
  • Pawłowa – wieś w woj. łódzkim, w pow. bełchatowskim, w gminie Zelów
  • Pawłowa – wieś w woj. podkarpackim, w pow. przeworskim, w gminie Adamówka
  • Pawłowa – osada leśna w woj. podkarpackim, w pow. przeworskim, w gminie Adamówka
rzeka w Polsce
  • Pawłowa – struga, dopływ Wolicy
Podobne nazwy
  • Pawłowice
  • Pawłow

Wikipedia


pawłówek

  • Pawłówek – dzielnica Konina
Miejscowości w Polsce
  • Pawłówek – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. bydgoskim, w gminie Sicienko
  • Pawłówek – wieś w woj. lubelskim, w pow. lubelskim, w gminie Strzyżewice
  • Pawłówek – wieś w woj. łódzkim, w pow. pabianickim, w gminie Dłutów
  • Pawłówek – wieś w woj. mazowieckim, w pow. pułtuskim, w gminie Pułtusk
  • Pawłówek – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sochaczewskim, w gminie Teresin
  • Pawłówek – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kaliskim, w gminie Blizanów
  • Pawłówek – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. nowotomyskim, w gminie Lwówek
  • Pawłówek – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. ostrowskim, w gminie Nowe Skalmierzyce

Wikipedia


pawłowice

1. nazwa wielu wsi w Polsce;
2. osiedle Wrocławia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. część miasta Wrocław;

 (1.2) geogr. topinim, nazwa kilkudziesięciu wsi i ich części w Polsce;

Wiktionary

Miejscowości i ich części w Polsce

  • Pawłowice – część miasta Wrocław, w delegaturze Wrocław-Psie Pole
  • Pawłowice – przysiółek wsi Stradomia Wierzchnia, w woj. dolnośląskim, w pow. oleśnickim, w gminie Syców
  • Pawłowice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. ząbkowickim, w gminie Ząbkowice Śląskie
  • Pawłowice – wieś w woj. lubelskim, w pow. ryckim, w gminie Stężyca
  • Pawłowice – wieś w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, w gminie Krzyżanów
  • Pawłowice – wieś w woj. mazowieckim, w pow. grójeckim, w gminie Mogielnica
  • Pawłowice – wieś w woj. mazowieckim, w pow. lipskim, w gminie Solec nad Wisłą
  • Pawłowice – wieś w woj. mazowieckim, w pow. piaseczyńskim, w gminie Tarczyn
  • Pawłowice – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sochaczewskim, w gminie Teresin
  • Pawłowice – wieś w woj. mazowieckim, w pow. żyrardowskim, w gminie Mszczonów
  • Pawłowice – wieś w woj. opolskim, w pow. oleskim, w gminie Gorzów Śląski
  • Pawłowice – wieś w woj. śląskim, w pow. gliwickim, w gminie Toszek
  • Pawłowice – wieś w woj. śląskim, w pow. pszczyńskim, w gminie Pawłowice
  • Pawłowice – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. jędrzejowskim, w gminie Sędziszów
  • Pawłowice – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. pińczowskim, w gminie Michałów
  • Pawłowice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. jarocińskim, w gminie Żerków
  • Pawłowice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. leszczyńskim, w gminie Krzemieniewo
  • Pawłowice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. poznańskim, w gminie Rokietnica

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Właściciele Pawłowic wywodzili się ze szlacheckiego rodu.

 (1.2) Czy ten pociąg staje w Pawłowicach?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paweł mos., pawłowiczanin mos., pawłowiczanka ż.

 przym. pawłowicki, Pawłowy

Wiktionary


pawłowicki

przymiotnik od: Pawłowice


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Pawłowic, związany z Pawłowicami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Został pochowany na pawłowickim cmentarzu parafialnym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paweł mos., Pawłowice lm nm., pawłowiczanin mos., pawłowiczanka ż.

 przym. Pawłowy

Wiktionary


pawłowicz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Edwin Pawłowicz – inżynier budowy dróg i mostów, dowódca dywersyjnego oddziału Armii Krajowej
  • Jacek Pawłowicz – działacz opozycji demokratycznej w czasach PRL,
  • Krystyna Pawłowicz – polska prawniczka, poseł na Sejm
  • Leon Pawłowicz – polski wojskowy
  • Otton Pawłowicz – major Wojska Polskiego, wywiadowca Armii Krajowej
  • Pawieł Pawłowicz – rosyjski zapaśnik
  • Siergiej Pawłowicz – rosyjski zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA)
  • Zbigniew Pawłowicz – polski lekarz i polityk

Wikipedia


pawłowiczecki

przymiotnik od: Pawłowiczki


SJP.pl


pawłowiczki

wieś w Polsce


SJP.pl

Pawłowiczki (Pawlowitz, Pawlowitze, Pawlowice, Pawlowitzke, od 1936 Gnadenfeld) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Pawłowiczki. W 2011 roku liczba mieszkańców we wsi Pawłowiczki wynosiła 1213.

Miejscowość jest siedzibą gminy Pawłowiczki. Historycznie leży na Górnym Śląsku.

W 2013 we wsi zarejestrowane zostało prywatne lądowisko.

Wikipedia


pawłowie

nazwisko, np. Iwan Pietrowicz Pawłow (1849-1936), rosyjski fizjolog, laureat Nagrody Nobla


SJP.pl


pawłowiec

nazwisko


SJP.pl


pawłowizm

teoria i metoda badania czynności wyższych ośrodków systemu nerwowego, oparta na koncepcji odruchów bezwarunkowych i warunkowych


SJP.pl


pawłówko

Miejscowości w Polsce i ich integralne części
  • Pawłówko – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ciechanowskim, w gminie Regimin
  • Pawłówko – wieś w woj. mazowieckim, w pow. przasnyskim, w gminie Czernice Borowe
  • Pawłówko – wieś w woj. pomorskim, w pow. chojnickim, w gminie Chojnice
  • Pawłówko – wieś w woj. pomorskim, w pow. człuchowskim, w gminie Przechlewo
  • Pawłówko – zniesiona część wsi Wielichowo-Wieś, w woj. wielkopolskim, w pow. grodziskim, w gminie Wielichowo
  • Pawłówko – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. poznańskim, w gminie Buk
  • Pawłówko – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. poznańskim, w gminie Swarzędz
  • Pawłówko – część wsi Pawłowo Żońskie, w woj. wielkopolskim, w pow. wągrowieckim, w gminie Wągrowiec

Wikipedia


pawłowo

W Polsce
  • Pawłowo – część wsi Brzyskorzystew w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. żnińskim, w gminie Żnin
  • Pawłowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ciechanowskim, w gminie Regimin
  • Pawłowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. mławskim, w gminie Szydłowo
  • Pawłowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płońskim, w gminie Baboszewo
  • Pawłowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. pułtuskim, w gminie Winnica
  • Pawłowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sierpeckim, w gminie Sierpc
  • Pawłowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. chojnickim, w gminie Chojnice
  • Pawłowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. gdańskim, w gminie Trąbki Wielkie
  • Pawłowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. kwidzyńskim, w gminie Gardeja
  • Pawłowo – przysiółek wsi Bruk w woj. pomorskim, w pow. sztumskim, w gminie Dzierzgoń
  • Pawłowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. olsztyńskim, w gminie Olsztynek
  • Pawłowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. węgorzewskim, w gminie Budry
  • Pawłowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gnieźnieńskim, w gminie Czerniejewo
  • Pawłowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. rawickim, w gminie Jutrosin

Wikipedia


pawłowowski

dotyczący Iwana Pawłowa, fizjologa rosyjskiego


SJP.pl


pawłowsk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Rosji, obecnie administracyjnie wchodzące w skład Petersburga;

 (1.2) geogr. rosyjskie miasto położone w obwodzie woroneskim;

Wiktionary

Pawłowsk (ros. Павловск) – miasto w Rosji. Administracyjnie wchodzi w skład miasta Petersburg.Liczba mieszkańców w 2003 roku wynosiła ok. 15 tys.

W mieście jest stacja kolejowa Pawłowsk.

Urodził się tu Ludwik Jan Kos-Rabcewicz-Zubkowski – polski slawista i prawnik, specjalista w dziedzinie prawa arbitrażowego.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. pawłowski

Wiktionary


pawłowski

przymiotnik od: Pawłowa, Pawłowo, Pawłów, Pawły


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pawłowskiem, dotyczący Pawłowska

Wiktionary

  • Pawłowski – polskie nazwisko, pochodzące od imienia Paweł lub od nazw miejscowych: Pawłów, Pawłowice (kilka wsi).
  • Pawłowski – herb szlachecki

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Pawłowsk mrz., Paweł mos.

 przym. Pawłowy

Wiktionary


pawłowy

taki jak u Pawła, charakterystyczny dla Pawła


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. należący do Pawła

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przed Pawłowym domem rosną dwa stare orzechy.

 (1.1) Sąsiadował z Pawłową zagrodą z jednej strony i z Józefowym polem z drugiej.

 (1.1) Nadto wyróżnia się wśród listów Pawłowych charakterem bardziej urzędowym, co się tłumaczy okolicznościami, jakie go wywołały.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paweł mos., Pawełek mos., Pawcio mos., Pawlik mos., Pawełcio mos., Pawliś mos., Pawlusz mos., Pawlusza mos., Pawuś mos., paweł mrz., pawełki nmos., Pawłowa ż., Paula ż., Paulina ż., Paulinka ż., Paulusia ż., Paulunia ż., paulin mos., Pawłów mrz., Pawłowo n., Pawłowice nmos.

 przym. pawłowski, pawłowicki

Wiktionary


pax

organizacja zrzeszająca katolików współpracujących z władzami komunistycznymi, utworzona w 1947 roku; Pax


SJP.pl

  • Pax – miasto w USA
  • Pax w mitologii rzymskiej
  • Instytut Wydawniczy „Pax”
  • Pax – polskie stowarzyszenie katolików świeckich
  • Pax Americana
  • Pax Romana
  • Pax Christi
  • Pax Britannica

Wikipedia


pax-owiec

członek Stowarzyszenia "PAX", świeckiej organizacji katolickiej; paksowiec


SJP.pl


pax-owski

PAX (świecka organizacja katolicka); paksowski


SJP.pl


paxton

Miejscowości w Australii:

  • Paxton – miasto w stanie Nowa Południowa Walia

Miejscowości w USA:

  • Paxton – jednostka osadnicza w stanie Kalifornia, w hrabstwie Plumas
  • Paxton – miejscowość w stanie Floryda, w hrabstwie Walton
  • Paxton – miasto w stanie Illinois, w hrabstwie Ford
  • Paxton – miasto w stanie Massachusetts, w hrabstwie Worcester
  • Paxton – wieś w stanie Nebraska, w hrabstwie Keith

Wikipedia


pay-per-view

[czytaj: pej per wju] płatna usługa umożliwiająca oglądanie treści multimedialnych


SJP.pl

Pay-per-view (inaczej near VOD) – określenie z języka angielskiego oznaczające płatną usługę oglądania treści multimedialnych dostarczanych najczęściej za pośrednictwem cyfrowej telewizji. W przeciwieństwie do najbardziej popularnych w Polsce płatności w formie abonamentu miesięcznego lub rocznego w usłudze pay-per-view płaci się za obejrzenie konkretnej treści. Największą popularnością cieszy się w przypadku transmisji na żywo z wydarzeń sportowych, np. gal boksu zawodowego, wrestlingu czy meczów piłki nożnej. Zastosowanie tego typu usług jest coraz popularniejsze w głównej mierze z powodu łatwych rozliczeń pomiędzy dysponentem praw transmisyjnych a stacją telewizyjną.

Wikipedia


payne

Miejscowości w USA:

  • Payne – miasto w stanie Georgia, w hrabstwie Bibb
  • Payne – wieś w stanie Ohio, w hrabstwie Paulding

Gminy w USA:

  • Payne (ang. Payne Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Clay
  • Payne (ang. Payne Township) – gmina w stanie Kansas, w hrabstwie Gove
  • Payne (ang. Payne Township) – gmina w stanie Kansas, w hrabstwie Sedgwick

Wikipedia


payola

[czytaj: pejola] łapówka wytwórni płytowych w zamian za nadanie nagrań na antenie radia


SJP.pl

Payola (ang. ‘pay for play’ płacenie za nadawanie) – łapówka wręczana przez wytwórnie płytowe lub menadżerów muzycznych DJ-omlub dyrektorom programowym stacji radiowych w zamian za wzmiankę reklamową na temat określonego nagrania muzycznego lub za jego emisję w programie radiowym.

Wikipedia


paypal

PayPal Holdings, Inc. – amerykańskie przedsiębiorstwo oferujące usługi płatnicze umożliwiające przedsiębiorcom i konsumentom posiadającym adres e-mail wysyłanie oraz odbieranie płatności przez Internet. PayPal działa na zasadzie wirtualnej portmonetki/portfela/skarbonki (cyfrowy portfel). W systemie PayPal klienci mogą płacić przy użyciu karty kredytowej bądź salda konta PayPal, które można zasilać przelewami z konta bankowego lub innego konta PayPal.

Wikipedia


paywall

[czytaj: pejłol] blokada w serwisie internetowym, wymagająca zapłacenia za dostęp do treści


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. hand. mechanizm ograniczenia dostępności treści na WWW do osób, które wykupią dostęp;

Wiktionary

Paywall – metoda monetyzacji treści internetowych polegająca na pobieraniu opłat za dostęp. Opłata może być jednorazowa lub być czasową subskrypcją, a w przypadku action paywalli może przyjąć formę niematerialną.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie linkuj do „Wyborczej”, bo i tak nikt ze znajomych nie przeczyta artykułu za paywallem.

Wiktionary


paź

młody chłopiec ze szlacheckiego rodu pełniący służbę przy osobie należącej do rodu magnackiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. chłopiec ze szlacheckiej rodziny, który stanowi czyjąś osobistą służbę na dworze magnackim lub królewskim;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) ent. motyl z rodziny paziowatych, nazwa systematyczna|Papilionidae|ref=tak.

Wiktionary

Paź – chłopiec będący zwykle członkiem rodu szlacheckiego, pełniący służbę przy określonej osobie na dworze panującego (króla, cesarza, księcia itp.), jak również magnata lub rycerza. W czasach średniowiecza każdy paź posiadał charakterystyczną fryzurę, skąd wzięło się powiedzenie „być ostrzyżonym 'na pazia'”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pisarka opisała Wawel w „Paziach króla Zygmunta”.

 (2.1) Znaczek przedstawiający pazia pozostawał w obiegu do 1994 roku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paɕ, AS: paś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paziowate nmos.

:: zdrobn. pazik mos.

 przym. paziowy, paziowaty, paziowski

Wiktionary


paza

nacięcie, rowek


SJP.pl


pazderski

nazwisko


SJP.pl

  • Pazderski – polskie nazwisko
Osoby noszące nazwisko Pazderski
  • Georg Pazderski (ur. 1951) – niemiecki polityk i pułkownik Bundeswehry pochodzenia polskiego;
  • Leszek Pazderski (ur. 1969) – polski chemik;
  • Mieczysław Pazderski (1908–1945) – lekarz i oficer Wojska Polskiego.

Wikipedia


pazdur

1. pazur,
2. w budownictwie ludowym ozdoba z drewna umieszczana na szczycie dachu


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Józef Pazdur – rzymskokatolicki biskup
  • Marek Pazdur – polski piłkarz ręczny
  • Wojciech Pazdur – polski poeta, dziennikarz, konferansjer, działacz opozycji demokratycznej

Inne:

  • Pazdur (budownictwo) – ozdoba umieszczana na kalenicy dachu

Wikipedia


październik

dziesiąty miesiąc roku kalendarzowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dziesiąty miesiąc w roku (wg kalendarza gregoriańskiego);

 (1.2) stpol. listopad

 (1.3) stpol. wrzesień

Wiktionary

Październik – dziesiąty miesiąc w roku, według kalendarza gregoriańskiego ma 31 dni.

Październik jest miesiącem jesiennym na półkuli północnej, a wiosennym na południowej. Jest najdłuższym miesiącem w roku kalendarzowym, ponieważ wypada wtedy zmiana z czasu letniego na zimowy (jest dłuższy o jedną godzinę od pozostałych 31-dniowych miesięcy).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W październiku zaczyna się rok akademicki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paʑˈd͡ʑɛrʲɲik, AS: paźʒ́erʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 przym. październikowy

 rzecz. paździerz mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. oktober, pościernik

Wiktionary


październikowy

przymiotnik od: październik


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący października, dziejący się w październiku

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpaʑd͡ʑɛrʲɲiˈkɔvɨ, AS: paźʒ́erʹńikovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. październik mrz., paździerz mrz.

 przym. przedpaździernikowy, popaździernikowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. oktobrowy

Wiktionary


paździerz

zwykle w liczbie mnogiej: zdrewniałe części lnu lub konopi, oddzielane od włókien łykowych przez międlenie i trzepanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrewniałe części suchych łodyg lnu lub konopi, oddzielone od włókien;

 (1.2) slang. pejor. osoba lub rzecz o wątpliwym wyglądziefakt.

 (1.3) slang. niskiej jakości film lub spektaklfakt.

Wiktionary

Paździerze (paździerz) – zdrewniałe części łodyg roślin włóknistych (len, konopie), połamane i oddzielone od włókna w procesie przetwarzania słomy lnianej lub konopnej na włókno.

Proces pozyskiwania włókna z lnu i konopi jest podobny i składa się z następujących faz:

  • odziarnianie – oddzielenie torebek nasiennych od łodyg słomy
  • roszenie – oddzielenie włókna (łyka) od zdrewniałej części łodyg polegający na rozkładzie pektyn
  • przerób mechaniczny – oczyszczenie włókna z paździerzy i rozdzielenie włókna długiego (czesankowego) od włókna krótkiego (pakulanego)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpaʑd͡ʑɛʃ, AS: paźʒ́eš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. październik m., paździeżówka ż.

 przym. paździerzowy, paździerzny, paździerzysty, październikowy

Wiktionary


paździerzeń

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. październik, dziesiąty miesiąc

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paʑˈd͡ʑɛʒɛ̃ɲ, AS: paźʒ́ežẽń

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) listopad

Wiktionary


paździerzny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) gwara. pełen paździerzy, szorstki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paździerz mrz.

 przym. paździerzowy, paździerzysty

Wiktionary


paździerzowy

przymiotnik od: paździerz; wykonany z paździerza, zbitki zdrewniałych części lnu lub konopi, oddzielanych od włókien łykowych przez międlenie i trzepanie (np. płyta paździerzowa), charakterystyczny dla takiej zbitki


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) wykonany z paździerzy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpaʑd͡ʑɛˈʒɔvɨ, AS: paźʒ́ežovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paździerz mrz.

 przym. paździerzny, paździerzysty

Wiktionary


paździerzysty

przymiotnik relacyjny

 (1.1) gwara. pełen paździerzy, zadr

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paździerz mrz.

 przym. paździerzowy, paździerzny

Wiktionary


paździoch

nazwisko


SJP.pl

Marian Janusz Paździoch (właśc. Marian Janusz Heinrich Gottlieb Paździoch von Bibersztajn) – postać fikcyjna, bohater komediowego serialu telewizyjnego Świat według Kiepskich. W jego rolę wcielał się Ryszard Kotys.

W latach 70. poznał i ożenił się z Heleną Meisner.

Wikipedia


paździor

dawniej: zdrewniała część łodygi lnu lub konopi; paździerz


SJP.pl


paździora

nazwisko


SJP.pl


paździorek

rodzaj śluzorośli z rodziny paździorkowatych


SJP.pl

Stemonitis Gled. (paździorek) – rodzaj śluzowców.

Wikipedia


paździorno

Paździorno (niem. Pohlsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie średzkim, w gminie Kostomłoty.

Wikipedia


pazera

nazwisko


SJP.pl


pazernie

przysłówek

 (1.1) z pazernością

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Celina zaczęła pazernie wyszarpywać bluzki z rąk Ani.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pazerność ż.

 przym. pazerny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chciwie, zachłannie

Wiktionary


pazerniej

stopień wyższy od przysłówka: pazernie


SJP.pl


pazerniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pazerny


SJP.pl


pazerność

chciwość, zachłanność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. chciwość, zachłanność

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈzɛrnɔɕt͡ɕ, AS: pazerność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pazerniak m.

 przym. pazerny

 przysł. pazernie

Wiktionary


pazerny

zachłanny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) pot. odznaczający się chciwością

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jakiś pazerny babsztyl zabrał ostatnie dwa kawałki karpia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pazerność ż.

 przysł. pazernie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chciwy

Wiktionary


pazi

paź; paziowski


SJP.pl


paziak

rodzaj ptaków z rodziny kolibrowatych


SJP.pl


paziewski

nazwisko


SJP.pl


pazik

młody paź (chłopiec ze szlacheckiego rodu pełniący służbę przy osobie należącej do rodu magnackiego)


SJP.pl


paziński

  • Piotr Paziński (ur. 1973) – polski dziennikarz, pisarz, eseista, krytyk literacki i tłumacz
  • Piotr Paziński (ur. 1987) – polski taekwondzista
  • Roman Paziński (1906–1943) – polski działacz komunistyczny, oficer 1 Warszawskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki

Wikipedia


pazio

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Pazio posiadające biogram w polskiej Wikipedii:

  • Adam Pazio (ur. 1992) – polski piłkarz, występujący na pozycji lewego obrońcy lub środkowego pomocnika
  • Lidia Pazio (ur. 1933) – polska pilotka szybowcowa
  • Nemezjusz Mateusz Pazio (ur. 1947) – polski ekonomista, dydaktyk, pracownik naukowy Politechniki Warszawskiej oraz Polskiej Akademii Nauk, Wyższej Szkoły Handlu i Prawa im. Łazarskiego
  • Wanda Pazio (ur. 1948) – polska ekonomistka, dydaktyk, pracownik naukowy Politechniki Warszawskiej

Wikipedia


paziolubstwo

Homoseksualność, homoseksualizm (z greki ὁμόιος homoios „taki sam, równy” oraz z łac. sexualis „płciowy”) – pociąg romantyczny, seksualny lub zachowanie seksualne pomiędzy osobami tej samej płci. Obok heteroseksualności i biseksualności jest jedną z trzech głównych orientacji psychoseksualnych w ramach kontinuum seksualnego.

Wikipedia


paziowate

o cechach paziowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Papilionidae|Latreille|ref=tak., rodzina motyli dziennych z infrarzędu wędziełkowców;

Wiktionary

Paziowate, pazie, witezie, motylowce (Papilionidae) – rodzina motyli dziennych z nadrodziny Papilionoidea i infrarzędu Heteroneura. Obejmuje około 570 opisanych gatunków. Takson kosmopolityczny, ale większość gatunków tropikalnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przedstawiciele paziowatych występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paź mzw.

Wiktionary


paziowaty

o cechach paziowatych


SJP.pl


paziowski

należący do pazia, znajdujący się w posiadaniu pazia (np. strój paziowski), odnoszący się do pazia (np. służba paziowska) lub jego zadań


SJP.pl


paznogieć

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. także. stpol. paznokieć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) — Wiem! wiem!... Wyrywali mi przecież bez chloroformu paznogieć u nogi i to jeszcze u wielkiego palca...

 (1.1) — Moje dziecko, proszę cię — masz pilnik i opiłuj sobie równo paznogcie.

 (1.1) Moi biedacy mają nowy dodatek do swego cierpienia, bo trzeba nieraz dobrze głęboko sięgać pod paznogieć, żeby powydobywać stamtąd jaja zniesione przez te pchły i oprócz tego trzeba zapuścić czemś mocnem, żeby wygubić zarodniki, jakie mogły jeszcze zostać pod paznogciem, a to wszystko bez bólu nie obejdzie się.

Wiktionary


paznokciowy

paznokieć


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) anat. związany z paznokciem, dotyczący paznokcia

Wiktionary

Patrz:

paznokieć

Powiązane:

 rzecz. paznokieć mrz., pazdokietnik m., paznokietek mrz.

Wiktionary


paznokieć

1. lekko wypukła, zrogowaciała płytka na końcu każdego palca rąk i nóg u człowieka i innych naczelnych;
2. wyróżniająca się, znacznie zwężona dolna część płatków korony niektórych kwiatów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) anat. płaska rogowa osłona ostatniego członu palca małp i człowieka;

 (1.2) bot. dolna, zwężona część płatka korony kwiatu

Wiktionary

Paznokieć (łac. unguis) – rogowa osłona ostatniego członu palca naczelnych. Paznokieć pełni funkcje ochronne (przed szkodliwym działaniem czynników mechanicznych) oraz obronne.

Paznokieć jest jednym z wytworów naskórka, a jego głównym budulcem są keratyny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W furii rozorała mu twarz paznokciami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pazˈnɔcɛ̇t͡ɕ, AS: paznoḱėć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. paznokietnik m., paznokciarz m., paznokciarka ż., paznokciarstwo n.

:: zdrobn. paznokietek m.

 przym. paznokciowy, paznokciarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żart. pazur; daw. paznogieć

Wiktionary


paznokietek

niewielki paznokieć


SJP.pl


pazoła

nazwisko


SJP.pl


pazucha

miejsce pod wierzchnim ubraniem na piersi; zanadrze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. miejsce na piersi, schowek znajdujący się pod ubraniem

 (1.2) gwara. pacha

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈzuxa, AS: pazuχa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zanadrze

Wiktionary


pazur

1. u zwierząt: zgrubiały wytwór skórny na końcach palców
2. potocznie: paznokieć
3. najczęściej metalowa część maszyny o hakowatym wyglądzie wystająca poza nią
4. przyrząd do wyciągania gwoździ


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zool. ostro zakończony, rogowy twór naskórka na końcach palców niektórych zwierząt, zwłaszcza drapieżnych;

 (1.2) pot. przen. długi paznokieć

 (1.3) archeol. przekłuwacz, paleolityczne narzędzie posiadające wyodrębniony wierzchołek służący do przekłuwania

Wiktionary

Pazur (łac. unguicula) – rogowy twór naskórka chroniący końce palców, wspomagający poruszanie się, służący do przytrzymywania i rozrywania pokarmu, a także do ataku i obrony. Otacza ostatni paliczek. Ma kształt haczyka. Składa się z dwóch blaszek o różnej twardości. Zewnętrzna (grzbietowa) jest twardsza, rynienkowato zagięta, blaszka spodnia (podeszwowa) jest stosunkowo miękka. Ostrość pazura zapewnia środkowa część blaszki grzbietowej, twardsza niż jej boczne części.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Lew dopadł antylopę i wbił pazury w jej szyję.

 (1.2) Pomalowałam sobie dziś pazury na strażacką czerwień.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpazur, AS: pazur

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pazurczatka ż., pazurki nmos., pazurkowanie n., pazurzec mzw.

:: zdrobn. pazurek mrz.

 czas. pazurkować ndk.

 przym. pazurzasty, dwupazurzasty, pazurowaty, pazurowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szpon

 (1.2) paznokieć

Wiktionary


pazura

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań. ręka

Wiktionary

  • Choroba kociego pazura inaczej gorączka kociego pazura
  • Pazura (polskie nazwisko) – polskie nazwisko

Wikipedia


pazurczatka

mieszkaniowa roślina ozdobna o cienkich i długich łodygach, z których każda zakończona jest twardym czerwonym lub różowym płatem i pojedynczym grubym słupkiem


SJP.pl


pazurecznik

pazurecznik wielki - gatunek owada z rzędu sieciarek, z rodziny mrówkolwowatych


SJP.pl


pazurek

niewielki pazur


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: pazur

 (1.2) mały pazur

 (1.3) muz. nakładka z wyrostkiem na palec dla gitarzysty

 (1.4) zob. pazurki.

Wiktionary

Pazurek – kolonia w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Olkusz. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 783.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pazur m., Pazurek m., pazurkowce nmos., pazurkowcowate nmos., pazurkowiec mzw.

 przym. pazurowaty, pazurowy, pazurzasty

Wiktionary


pazurki

1. narzędzie ogrodnicze, którego koniec ma postać kilku łukowato wygiętych zębów;
2. pasemka włosów zaczesane na czoło lub policzki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) ogrod. krótkie, ręczne narzędzie do pielenia i spulchniania ziemi zakończone haczykami

 (1.2) rodzaj fryzury z prostymi, postrzępionymi kosmykami zachodzącymi na owal twarzy

forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: pazurek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pazur mrz., pazurkowce nmos., pazurkowcowate nmos., pazurkowiec mzw.

 przym. pazurowaty, pazurowy, pazurzasty

Wiktionary


pazurkiewicz

nazwisko


SJP.pl

Jerzy Bokłażec, ps. „Pazurkiewicz”, (ur. 1918, zm. 2 lutego 1945 w Lidzie) – oficer Armii Krajowej.

Wikipedia


pazurkować

używać pazurków (małego narzędzia ogrodniczego, którego koniec ma postać kilku łukowato wygiętych zębów) w celu spulchnienia gruntu


SJP.pl


pazurkowce

rodzina niewielkich małp szerokonosych występujących w Ameryce Południowej i Środkowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Callitrichidae|J.E. Gray|ref=tak., rodzina ssaków naczelnych z infrarzędu małpokształtnych;

Wiktionary

Pazurkowcowate, pazurkowce (Callitrichidae) – rodzina ssaków naczelnych z infrarzędu małpokształtnych (Simiiformes) obejmująca między innymi marmozety i tamaryny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) De facto do pazurkowców należą najmniejsze z małp.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pazur mrz., pazurek mrz., pazurki lm nm., pazurkowcowate lm nm., pazurkowiec mzw.

 przym. pazurowaty, pazurowy, pazurzasty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. pazurkowcowate

Wiktionary


pazurkowcowate

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Callitrichidae|J.E. Gray|ref=tak., rodzina ssaków naczelnych z infrarzędu małpokształtnych;

Wiktionary

Pazurkowcowate, pazurkowce (Callitrichidae) – rodzina ssaków naczelnych z infrarzędu małpokształtnych (Simiiformes) obejmująca między innymi marmozety i tamaryny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bezsprzecznie do pazurkowcowatych należą najmniejsze z małp.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pazur mrz., pazurek mrz., pazurki lm nm., pazurkowce lm nm., pazurkowiec mzw.

 przym. pazurowaty, pazurowy, pazurzasty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. pazurkowce

Wiktionary


pazurkowiec

niewielka małpa z podrzędu szerokonosych zamieszkująca wyżynne tereny Ameryki Południowej i Środkowej; np.: marmozeta, tamaryna, marykina, pigmejka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. małpa należąca do rodziny pazurkowców

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Marmozeta i tamaryna są typowymi pazurkowcami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pazur mrz., pazurek mrz., pazurki lm nm., pazurkowce lm nm., pazurkowcowate lm nm.

 przym. pazurowaty, pazurowy, pazurzasty

Wiktionary


pazurkowy

pazurek


SJP.pl

Patrz:

pazurek

pazurnica

bezkręgowiec zamieszkujący wilgotne lasy tropikalne, łączący w sobie niektóre cechy stawonogów i pierścienic; pratchawiec


SJP.pl

Pazurnice (Onychophora), pratchawce (Protracheata) – typ lądowych zwierząt bezkręgowych o robakowatym kształcie ciała, homonomicznej metamerii, jednej parze czułków i licznych odnóżach. Pazurnice posiadają cechy zarówno pierścienic (Annelida), jak i stawonogów (Arthropoda). Tworzą reliktową grupę o budowie nieznacznie zaledwie zmienionej od paleozoiku. Dotychczas opisano około 200 gatunków, z których większość występuje w tropikalnej strefie półkuli południowej, a część w strefach umiarkowanych Australii i Nowej Zelandii. Zasiedlają miejsca wilgotne i kamieniste w pobliżu cieków. Żywią się materią organiczną i drobnymi bezkręgowcami.

Wikipedia


pazurnice

bezkręgowiec zamieszkujący wilgotne lasy tropikalne, łączący w sobie niektóre cechy stawonogów i pierścienic; pratchawiec


SJP.pl

Pazurnice (Onychophora), pratchawce (Protracheata) – typ lądowych zwierząt bezkręgowych o robakowatym kształcie ciała, homonomicznej metamerii, jednej parze czułków i licznych odnóżach. Pazurnice posiadają cechy zarówno pierścienic (Annelida), jak i stawonogów (Arthropoda). Tworzą reliktową grupę o budowie nieznacznie zaledwie zmienionej od paleozoiku. Dotychczas opisano około 200 gatunków, z których większość występuje w tropikalnej strefie półkuli południowej, a część w strefach umiarkowanych Australii i Nowej Zelandii. Zasiedlają miejsca wilgotne i kamieniste w pobliżu cieków. Żywią się materią organiczną i drobnymi bezkręgowcami.

Wikipedia


pazurogon

rodzaj ssaka z podrodziny kangurów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Onychogalea|Gray|ref=tak., rodzaj ssaka z podrodziny kangurów występujący w północno-wschodniej Australii;

 (1.2) zool. ssak z rodzaju pazurogon (1.1)

Wiktionary

Pazurogon (Onychogalea) – rodzaj ssaka z podrodziny kangurów (Macropodidae) w obrębie rodziny kangurowatych (Macropodidae).

Wikipedia


pazurowaty

przypominający wyglądem pazur


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający kształt pazura, przypominający pazur

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Roślina miała pazurowate kolce i piękne wonne kwiaty.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pazur mrz., pazurek mrz., pazurki lm nm., pazurkowce lm nm., pazurkowiec mzw., pazurkowcowate lm nm.

 przym. pazurowy, pazurzasty

Wiktionary


pazurowy

pazur


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) techn. dotyczący pazura, wyposażony w pazur

Wiktionary

Patrz:

pazur

Przykłady

 (1.1) Nasze podnośniki pazurowe wyposażone są w trzpienie śrubowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pazur mrz., pazurek mrz., pazurki lm nm., pazurkowce lm nm., pazurkowiec mzw., pazurkowcowate lm nm.

 przym. pazurowaty, pazurzasty

Wiktionary


pazurzasty

mający pazury, odznaczający się pazurami, najczęściej twardymi i dużymi (np. łapa pazurzasta)


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) taki, który posiada pazury

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jaszczurki te nie wspinają się na drzewa, jednak pazurzastymi kończynami potrafią kopać nory, w których chronią się przed potencjalnymi drapieżnikami lub poszukują pożywienia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pazur mrz., pazurek mrz., pazurki lm nm., pazurkowce lm nm., pazurkowiec mzw., pazurkowcowate lm nm., pazurzec mzw.

 przym. pazurowaty, dwupazurzasty, pazurowy

Wiktionary


pazuszka

zdrobnienie od: pazucha


SJP.pl


pazyfae

postać z mitologii greckiej; Pasyfae


SJP.pl

Pazyfae (także Pasifae, Pazifae, Pasyfae; gr. Πασιφάη Pasipháē, dosł. "wszystko opromieniająca" od gr. πᾶς pas "wszystek" i φάος/φῶς phaos/phos "światło, blask", łac. Pasiphae lub Pasiphaë) – w mitologii greckiej królowa Krety.

Wikipedia


pazłotko

cienka folia pokryta warstewką metalu w kolorze złota lub srebra, używana głównie do pakowania artykułów spożywczych; pozłotka, pozłotko, sreberko, cynfolia, staniol


SJP.pl


pała

1. duża pałka;
2. potocznie: ocena niedostateczna;
3. potocznie: głowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. od: pałka, zwykle taka do bicia

 (1.2) pot. uczn. jedynka (ocena niedostateczna w szkole)

 (1.3) pot. stud. (niegdyś też uczn.) dwója, dwójka (ocena)

 (1.4) posp. głowa

 (1.5) wulg. penis

 (1.6) pogard. slang. policjant

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lp. ter. od: pałać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jacek dostał po meczu pałą po plecyecach od policjanta.

 (1.2-3) Marek dostał dziś pałę za brak pracy domowej.

 (1.4) Pała mnie boli po wczorajszym piciu.

 (1.5) On ma wielką pałę.

 (1.6) Stoją pały z suszarką i łapią każdego, kto przekroczy prędkość.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpawa, AS: pau̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pałka ż., pałowanie n., paliczek m., palecznik m.

 czas. pałować ndk., spałować dk.

 przym. pałeczkowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pałka

 (1.2) jedynka, lufa, kosa, gała, gol, lacz, kapa

 (1.3) dwójka, dwója, lufa, gała, gol

 (1.4) głowa, łeb

 (1.5) członek, wulg. chuj, fiut

 (1.6) glina, pies

Wiktionary


pałac

reprezentacyjna budowla mieszkalna niemająca charakteru obronnego, będąca siedzibą rodziny królewskiej, rodu magnackiego itp.; później także reprezentacyjny budynek - siedziba władz, urzędu, instytucji społecznej lub kulturalnej; * forma dopełniacza l.poj. "pałaca" możliwa tylko w powiedzeniu "wart Pac pałaca, (a pałac Paca)" - jeden wart drugiego


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) bardzo jasno świecić

 (1.2) daw. płonąć

 (1.3) żywić jakieś silne uczucia

Wiktionary

Pałac (st.czes. palác, z wł. palazzo, z łac. palātium, Palātium, Palatyn) – reprezentacyjna budowla mieszkalna pozbawiona cech obronnych, rezydencja władcy, wielkopańska lub patrycjuszowska; od XIX w. także okazały budynek użyteczności publicznej, zwłaszcza siedziba władz lub instytucji państwowych. Ze względu na funkcje i położenie wyróżnia się pałace: wiejskie, miejskie, myśliwskie i letnie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ona pałała blaskiem nie tylko w weekendy.

 (1.2) Las pałał wokół polany, ale ona stała w wodzie.

 (1.3) On pała do niej niespotykanym uczuciem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpawat͡ɕ, AS: pau̯ać

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pałający

Wiktionary


pałacowo-ogrodowy

przymiotnik

 (1.1) dotyczący pałacu z ogrodem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rozkwit sztuki kształtowania założeń pałacowo-ogrodowych był jednym z przejawów gwałtownego rozwoju gospodarczego i kulturalnego Europy w XVII wieku.

Wiktionary


pałacowy

przymiotnik od: pałac; taki, w skład którego wchodzi pałac lub taki, który w jakiś inny sposób odnosi się do pałacu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z pałacem, dotyczący pałacu

Wiktionary

Pałacowy – nazwa drugiego stałego kina w Poznaniu (nazywanego wówczas „teatrem kinematograficznym”), zlokalizowanego przy placu Wilhelmowskim 8 (obecnie plac Wolności), którego właścicielami byli Franciszek Dymarski i Herman Mittelstaedt. Seanse odbywały się od stycznia 1907 do 1927 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gwardia pałacowa, podbuntowana przez kapłanów, dokonuje zamachu stanu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pałac m., Pałacówka ż.

:: zdrobn. pałacyk m.

 przym. przypałacowy

Wiktionary


pałacyk

niewielki pałac


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: pałac

 (1.2) niewielki pałac

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈwat͡sɨk, AS: pau̯acyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pałac m.

 przym. pałacowy

Wiktionary


pałacz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. pałac

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niech pojadę, niech zobaczę jego pałacze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpawat͡ʃ, AS: pau̯ač

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pałac m.

:: zgrub. pałaczysko n.

Wiktionary


pałączasty

1. mający kształt pałąka, zakrzywiony jak pałąk; pałąkowaty;
2. paśnik pałączasty - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych


SJP.pl


pałączek

niewielki pałąk


SJP.pl


pałąg

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) daw. gwara. pałąk

Wiktionary


pałająco

w sposób wyrażający gwałtowne uczucie, namiętność, żarliwość; płomiennie


SJP.pl


pałający

przymiotnik

 (1.1) pełen zapału, namiętności

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od pałać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pałać ndk.

 przysł. pałająco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gorący, gorejący, ognisty, płomienny

Wiktionary


pałąk

1. uchwyt w postaci wygiętego pręta;
2. część rękojeści broni siecznej służąca do osłony dłoni;
3. pantograf w postaci wygiętego pręta, używany do napędzania pojazdów trakcji elektrycznej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wygięty pręt, czasem służący jako uchwyt

 (1.2) zakrzywienie, wygięcie w łuk, w półkole

 (1.3) element broni białej służący do osłony dłoni

 (1.4) techn. odbierak prądu w pojazdach zasilanych z trakcji elektrycznej

Wiktionary

Pałąk – wzgórze (284,1 m n.p.m.) w południowo-zachodniej Polsce, we Wzgórzach Strzelińskich, na Przedgórzu Sudeckim.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pałąkowatość ż.

:: zdrobn. pałączek m.

 przym. pałąkowy, pałąkowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kabłąk

 (1.2) łuk

 (1.3) garda

Wiktionary


pałąkowatość

cecha kształtu jakiegoś przedmiotu wygiętego, zakrzywionego tak, jak pałąk


SJP.pl


pałąkowaty

taki, który jest zakrzywiony jak pałąk lub taki, który pod innym względem jest podobny do pałąka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wygięty łukowato jak pałąk

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pan Filip był niewielkiego wzrostu, szczupły, żylasty, na pałąkowatych nogach, ale silny jak koń.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpawɔ̃ŋkɔˈvatɨ, AS: pau̯õŋkovaty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pałąk, pałączek, pałąkowatość

 przym. pałąkowy

 przysł. pałąkowato

Wiktionary


pałąkowy

przymiotnik od: pałąk; taki, który pełni rolę pałąka lub taki, który używa pałąków w jakimś celu


SJP.pl


pałana

miasto w Rosji, stolica Koriacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. osiedle typu miejskiego w Kraju Kamczackim w Rosji, położone w zachodniej części Półwyspu Kamczackiego, nad prawym brzegiem rzeki Pałany (1.2);

 (1.2) geogr. rzeka w Rosji, w Kraju Kamczackim, uchodzi do Zatoki Szelichowa Morza Ochockiego

Wiktionary

Pałana (ros. Пала́на) – osiedle typu miejskiego położone w Kraju Kamczackim w Rosji. Zlokalizowane jest w zachodniej części półwyspu Kamczackiego, nad prawym brzegiem rzeki Pałana, około 8 kilometrów od wybrzeża Morza Ochockiego (nad zatoką Szelichową). W 2021 roku Pałana była zamieszkiwana przez 2 871 osób, głównie przez Koriaków.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. pałański

Wiktionary


pałaneczka

rodzaj ssaka z rodziny drzewnicowatych


SJP.pl

Pałaneczka (Cercartetus) – rodzaj ssaka z rodziny drzewnicowatych (Burramyidae).

Wikipedia


pałanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pałać.

Wiktionary


pałanka

1. zwierzę, przedstawiciel torbaczy o gęstym, brązowawym lub szarym futrze i długim, chwytnym ogonie, żyjący na terenach Australii;
2. mała, średniowieczna warownia ziemna budowana głównie na terenach obecnej Turcji


SJP.pl

  • Pałanka – fortyfikacja budowana w średniowiecznej Turcji i na Węgrzech
  • Pałanka – rodzaj ssaka z podrodziny pałanek (Phalangerinae) w obrębie rodziny pałankowatych
  • Pałanka – jednostka administracyjna (okręg) funkcjonująca w Siczy Zaporoskiej
  • Pałanka – wieś na Ukrainie, w obwodzie winnickim, w rejonie tulczyńskim
  • Pałanka – wieś na Ukrainie, w obwodzie czerkaskim, w rejonie humańskim, siedziba hromady

Wikipedia


pałanki

1. zwierzę, przedstawiciel torbaczy o gęstym, brązowawym lub szarym futrze i długim, chwytnym ogonie, żyjący na terenach Australii;
2. mała, średniowieczna warownia ziemna budowana głównie na terenach obecnej Turcji


SJP.pl

Pałanki (Phalangerinae) – podrodzina ssaków z rodziny pałankowatych (Phalangeridae).

Wikipedia


pałankowate

o cechach pałankowatych (rodzina torbaczy)


SJP.pl

Pałankowate (Phalangeridae) – rodzina ssaków, torbaczy z rzędu dwuprzodozębowców (Diprotodontia). Obejmuje gatunki zamieszkujące środowiska leśne w Australii, Nowej Gwinei i kilku mniejszych wysp Indonezji.

Wikipedia


pałankowaty

o cechach pałankowatych (rodzina torbaczy)


SJP.pl


pałański

przymiotnik od: Pałana (stolica Koriacji)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pałaną, dotyczący Pałany

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pałana ż.

Wiktionary


pałarz

w gwarze młodzieżowej: policjant; pała, glina, gliniarz, smerf


SJP.pl


pałasik

1. mały pałasz;
2. zabawka dziecięca w kształcie pałasza


SJP.pl


pałasiński

nazwisko


SJP.pl


pałasz

1. broń sieczna pośrednia między mieczem a szablą, używana dawniej przez ciężką jazdę i dragonów;
2. tropikalna ryba z rzędu okoniokształtnych o wydłużonym, spłaszczonym ciele


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. wojsk. odmiana broni białej o prostej głowni;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) icht. podłużna, spłaszczona ryba z rodziny pałaszowatych

forma czasownika.

 (3.1) 2. os. ter. od: pałać

Wiktionary

Pałasz (od węg. pallos) – jednoręczna sieczno-kolna broń biała, z prostą jedno- lub obosieczną głownią. Pałasze posiadały najczęściej rękojeści w stylu szablowym (rzadziej mieczowym/rapierowym).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niemiec, Moskal nie osiędzie, gdy jąwszy pałasza, hasłem wszystkich zgoda będzie i ojczyzna nasza.

 (3.1) Jacku, czy w istocie pałasz płomiennym afektem ku naszej Joannie?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pałaszowate nmos., pałaszowanie n., spałaszowanie n.

 czas. pałaszować ndk., spałaszować dk.

Wiktionary


pałaszewski

nazwisko


SJP.pl

  • Bartłomiej Pałaszewski (1983-), pochodzący z Polski amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (także jako Bart Palaszewski)
  • Roman Pałaszewski (1955-2010), polski franciszkanin konwentualny, doktor historii Kościoła, działacz społeczny
  • Władysław Pałaszewski (1936-), polski siatkarz, reprezentant kraju, trener i sędzia siatkarski

Wikipedia


pałaszować

potocznie: jeść dużo i łapczywie; wsuwać, wtranżalać, opędzlowywać, wtrajać, szamać


SJP.pl


pałaszowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jedzenie czegoś szybko i z wielkim apetytem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. spałaszowanie n., pałasz m., pałaszowate nmos.

 czas. pałaszować ndk., spałaszować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zajadanie; pot. wcinanie

Wiktionary


pałaszowate

rodzina ryb drapieżnych z gromady promieniopłetwych, której przedstawiciele charakteryzują się wydłużonym, płaskim ciałem bez łusek i płetwą grzbietową na całej jego długości


SJP.pl

Pałaszowate, wstęgowce (Trichiuridae) – rodzina drapieżnych, morskich ryb okoniokształtnych.

Wikipedia


pałaszowaty

o cechach pałaszowatych (ryb drapieżnych z gromady promieniopłetwych, charakteryzujących się wydłużonym, płaskim ciałem bez łusek i płetwą grzbietową na całej jego długości)


SJP.pl


pałatka

1. płachta z grubej, mocnej tkaniny impregnowanej, służąca do budowy prowizorycznych namiotów;
2. namiot zbudowany z płatów tej płachty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) brezentowa płachta noszona jako peleryna przeciwdeszczowa, z której daje się ustawić prosty namiot;

 (1.2) gw-pl|Warszawa. namiot

Wiktionary

Wikipedia


pałątkowate

rodzina ważek


SJP.pl

Pałątkowate (Lestidae) – rodzina owadów z rzędu ważek zaliczana do podrzędu ważek równoskrzydłych (Zygoptera). Charakteryzują się metalicznie zielonym lub miedzianym ubarwieniem ciała oraz wydłużoną pterostygmą.

Wikipedia


pałczak

roślina z rodziny kaktusowatych rosnąca na pustynnych terenach Meksyku i Półwyspu Kalifornijskiego; cereus, otąg


SJP.pl

Pałczak, otąg (Cereus Mill.) – rodzaj obejmujący 48 gatunków sukulentów z rodziny kaktusowatych. Występują w Ameryce Południowej i Ameryce Północnej. Nazwa pochodzi o łacińskiego wyrazu cereus (świeca). W Polsce niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny doniczkowe. Gatunkiem typowym jest C. hexagonus (L.) Mill.

Wikipedia


pałczycha

bylina z okrągłą, silnie spłaszczoną bulwą, z której wyrasta zielonkawa, charakterystyczna pochwa kwiatowa


SJP.pl

Wikipedia


pałczyn

Pałczyn – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Miłosław.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

15 kwietnia 1890 w miejscowości urodził się Wincenty Harembski – lekarz, uczestnik powstania wielkopolskiego, poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej III kadencji (1930-1935), ofiara zbrodni katyńskiej.

Wikipedia


pałczyński

nazwisko


SJP.pl


pałeczka

1. zdrobnienie od: pałka; niewielka pałka lub mały przedmiot przypominający pałkę;
2. podłużna bakteria wywołująca zazwyczaj jakieś stany chorobowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: pałka

 (1.2) muz. drewniany pręt do gry na instrumentach perkusyjnych

 (1.3) mikrobiol. morfologiczna forma bakterii o wydłużonym kształcie;

 (1.4) biol. prawie dojrzałe, występujące już we krwi stadium rozwojowe granulocytów

 (1.5) bot. rodzaj grzyba naziemnego z rodziny berłóweczkowatych

 (1.6) sport. cylindryczny przedmiot przekazywany przez zawodników podczas sztafety lekkoatletycznej

 (1.7) kulin. zob. pałeczki.

Wiktionary

  • pałeczka (mikrobiologia)
  • pałeczka (hematologia)
  • pałeczka (grzyb)
  • pałeczka (litera w cyrylicy)
  • pałeczki – sztućce

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈwɛt͡ʃka, AS: pau̯ečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pałkarz mos., pałka ż., pałeczki nmos., pałowanie n., wypałowanie n.

 przym. pałeczkowaty

Wiktionary


pałeczki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) kulin. azjatycki przyrząd do nabierania jedzenia;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp., M., B. i W. lm. od: pałeczka

Wiktionary

Pałeczki – para pałeczek wykonanych zwykle z: drewna, bambusu, plastiku, metalu, czasem zdobione, używane w niektórych krajach Dalekiego Wschodu jako sztućce. Są to najpopularniejsze sztućce na świecie – używają ich ponad dwa miliardy ludzi.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: paˈwɛt͡ʃʲci, AS: pau̯ečʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pałka ż., pałeczka ż.

Wiktionary


pałeczkorogi

o cechach pałeczkorogich (grupa motyli)


SJP.pl


pałeczkorogie

sztuczna grupa motyli latająca od wschodu do zachodu słońca; motyle dzienne, buławkorożne


SJP.pl


pałeczkowaty

podobny do pałeczki


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) taki, który ma kształt pałeczki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pałka ż., pała ż., pałeczka ż., pal m., pałowanie n., spałowanie n.

 czas. pałować ndk., spałować dk.

 przym. pałkowaty

Wiktionary


pałeczkowy

1. przymiotnik od: pałeczka; taki, który wykorzystuje pałeczki, zawiera w sobie pałeczki lub przedmioty podobne do pałeczek;
2. sztuczny, świadomie zmieniany przez kogoś na czyjąś niekorzyść


SJP.pl


pałecznica

1. wieś w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim;
2. wieś w województwie małopolskim, w powiecie proszowickim


SJP.pl

  • pałecznica – rodzaj grzybów
  • Pałecznica – wieś w woj. lubelskim, w pow. lubartowskim, w gminie Niedźwiada
  • Pałecznica – wieś w woj. małopolskim, w pow. proszowickim, w gminie Pałecznica
  • Pałecznica – przystanek kolejowy we wsi Pałecznica w województwie lubelskim
  • Pałecznica – gromada w powiecie lubartowskim
  • Pałecznica – gromada w powiecie proszowickim

Wikipedia


pałecznicki

Pałecznica


SJP.pl

Patrz:

Pałecznica

pałecznik

1. rodzaj grzybów z rodziny pałecznikowatych;
2. rodzaj chrząszczy z rodziny kusakowatych; rozrożek


SJP.pl

Calicium Pers. (pałecznik) – rodzaj grzybów z rodziny pałecznikowatych (Caliciaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów.

Wikipedia


pałecznikowate

rodzina porostów


SJP.pl

Pałecznikowate (Caliciaceae Chevall.) – rodzina grzybów z rzędu pałecznikowców (Caliciales).

Wikipedia


pałecznikowaty

o cechach pałecznikowatych


SJP.pl


pałętać

pałętać się - chodzić od miejsca do miejsca bez celu, najczęściej przeszkadzając w jakiś sposób komuś


SJP.pl


pałętanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pałętać się.

Wiktionary


pałka

1. długi, najczęściej drewniany lub gumowy przedmiot służący do uderzania lub jedno uderzenie zadane takim przedmiotem;
2. długa trawa z charakterystycznymi, brunatnymi kolbami, rosnąca przy brzegach zbiorników wodnych; pałkowiec;
3. potoczne określenie na funkcjonariusza policji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kij służący do uderzania, najczęściej drewniany lub gumowy, tępo zakończony

 (1.2) pot. uderzenie pałką (1.1)

 (1.3) pot. zdrobn. ocena niedostateczna w szkole

 (1.4) pot. przen. zdrobn. głowa ludzka, szczególnie łysa

 (1.5) bot. nazwa systematyczna|Typha|L.|ref=tak., rodzaj roślin ziemnowodnych z rodziny pałkowatych (Typhaceae) o grubych, brunatnych kwiatostanach;

 (1.6) bot. roślina z rodzaju pałka (1.5)

Wiktionary

Pałka (Typha L.) – rodzaj roślin ziemno-wodnych należący do rodziny pałkowatych (Typhaceae). Obejmuje w zależności od ujęcia systematycznego od 8 do ok. 40 gatunków bylin, spotykanych na całym niemal świecie na brzegach wód. Zastosowanie znajdują jako rośliny jadalne, plecionkarskie (liście), surowiec do produkcji papieru i bywają sadzone jako rośliny ozdobne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyciąganie pałki teleskopowej w sytuacji zagrożenia tylko po to, aby przestraszyć napastnika – bez zdecydowania i umiejętności, by jej użyć, najprawdopodobniej skończy się odebraniem nam pałki i użyciem jej przeciw nam.

 (1.1) Soliści grający na marimbie zazwyczaj posługują się dwiema parami specjalnych pałek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpawka, AS: pau̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pałkarz m., pałkowate nmos., pałowanie n.

:: zdrobn. pałeczka ż.

:: zgrub. pała ż.

 czas. pałować, wypałować, spałować

 przym. pałkowy, pałkowaty, pałkarski, pałeczkowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) laga, kij

 (1.2) kij, raz

 (1.3) jedynka, gała

 (1.4) łepetyna, łeb, czacha, czerep

 (1.6) rogoża

Wiktionary


pałkarka

sportsmenka, która podczas zmagań sportowych używa pałki


SJP.pl


pałkarski

przymiotnik od: pałkarz; taki, który jest używany przez policjantów i pałkarzy lub taki, który jakoś inaczej jest z nimi związany


SJP.pl


pałkarstwo

1. pogardliwie: zawód policjanta;
2. używanie pałki podczas zmagań sportowych


SJP.pl


pałkarz

1. pogardliwe określenie na funkcjonariusza policji;
2. sportowiec, który podczas zmagań sportowych używa pałki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pogard. członek bojówki używający pałki

 (1.2) sport. w baseballu zawodnik odbijający piłkę kijem bejsbolowym;

Wiktionary

Pałkarz (ang. batter lub hitter) – w baseballu i softballu zawodnik drużyny atakującej, który zajmuje miejsce przy bazie domowej w celu odbicia piłki narzuconej przez miotacza. Każdy zawodnik grający w defensywie ma obowiązek pojawić się na liście pałkarzy. W American League i Pacific League na liście pałkarzy wyznacza się designated hittera w miejsce miotacza, który w National League i Central League na niej figuruje.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wypałowanie n., pałka ż., pałeczka ż., pałowanie n.

 czas. pałować ndk.

 przym. pałkarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bojówkarz

 (1.2) zawodnik, sportowiec

Wiktionary


pałker

potocznie: perkusista


SJP.pl


pałkerka

pałker


SJP.pl

Patrz:

pałker

pałkier

dawniej: członek orkiestry wojskowej bijący w kotły; pałkierz


SJP.pl


pałkierz

dawniej: członek orkiestry wojskowej bijący w kotły; pałkier


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. bijący w kotły

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpawʲcɛʃ, AS: pau̯ʹḱeš

Wiktionary


pałkiewicz

nazwisko


SJP.pl


pałkowate

rodzina roślin jednoliściennych z rzędu wiechlinowców; ożypałkowate, rogożowate


SJP.pl

Wikipedia


pałkowaty

o cechach pałkowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


pałkowiak

pałkowiak plamisty - gatunek owada z rodziny szarańczowatych


SJP.pl

Pałkowiak (Myrmeleotettix) – rodzaj owadów prostoskrzydłych z rodziny szarańczowatych.

Głowę tych szarańczaków cechują czułki u samca o buławkowato, a u samicy o buławkowato lub maczugowato zgrubiałych wierzchołkach. Przedplecze ma tylko jedną bruzdę na dysku wyraźnie zaznaczoną. U samca wierzch przedplecza jest cechują listewki boczne słabo zagięte ku środkowi tak, że odległość między nimi jest 1,5–2 razy większa z tyłu niż z przodu. Narząd bębenkowy nakryty jest fałdem oskórka. Zewnętrzne krawędzie płatów pokładełka pozbawione są ząbkowania.

Wikipedia


pałkowiec

długa trawa z charakterystycznymi, brunatnymi kolbami, rosnąca przy brzegach zbiorników wodnych; pałka


SJP.pl


pałkowski

nazwisko


SJP.pl

Pałkowski, Palkowski Potok, Pałkowski Potok – potok, lewobrzeżny dopływ Grajcarka.

Potok płynie w Pieninach. Wypływa z wysokości 700 m n.p.m. spod głównej grani Małych Pienin, płynie w ogólnym kierunku północno-wschodnim i uchodzi do Grajcarka na wysokości 500 m n.p.m. Ma długość ok. 1,1 km. Średni jego spadek wynosi więc aż 18%, jest to więc bardzo bystry potok. Zasilany przez kilka mniejszych potoków.

Wikipedia


pałkowy

przymiotnik od: pałka; wyglądający tak, jak pałka, podobny do pałki lub w jakiś inny sposób powiązany z pałką


SJP.pl


pałować

potocznie: bić pałką


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. spałować)

 (1.1) bić pałką

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Policjanci ścigali i pałowali młodych ludzi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: paˈwɔvat͡ɕ, AS: pau̯ovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pała ż., pałka ż., pałkarz m., pałowanie n., spałowanie n., wypałowanie n.

 czas. spałować dk.

 przym. pałkowaty, pałeczkowaty

Wiktionary


pałowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. bicie kogoś pałką (szczególnie przez policję)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpawɔˈvãɲɛ, AS: pau̯ovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pała ż., pałka ż., pałeczka ż., pałkarz m., wypałowanie n., spałowanie n.

 czas. pałować ndk., wypałować dk., spałować dk.

 przym. pałkowy, pałowy, pałeczkowaty

Wiktionary


pałówko

Pałówko (wymowa niem. Neu Paalow) – wieś ulicówka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Postomino. Znajduje się tu również placówka Ochotniczej Straży Pożarnej Miejscowość położona jest średnio na wysokości 50 m n.p.m. na wysoczyźnie morenowej płaskiej. Najwyższe wzniesienie to 53,5 m n.p.m.

Wikipedia


pałowo

Pałowo (wymowaniem.: Alt Paalow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Postomino. Graniczy na północy z Pieszczem, na południu z Pałówkiem, a na zachodzie z Nosalinem. Leży na średniowiecznym trakcie z Darłowa przez Staniewice do Słupska (dziś jest to polna droga). Na północy wsi płynie potok Moszczeniczka wpadający w okolicach Staniewic do Wieprzy. Wieś ma czytelny do dziś kształt owalnicy. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Wikipedia


pałuba

1. płachta stanowiąca przykrycie wozów lub ogólnie o wozie nakrytym tą płachtą;
2. niezgrabna kukła, lalka, figurka lub osoba przypominająca taką kukłę


SJP.pl

Pałuba (właśc. Pałuba. Sny Marii Dunin) – książka Karola Irzykowskiego opublikowana po raz pierwszy we Lwowie w 1903 roku. W jej skład wchodziły: eksperymentalna powieść Pałuba (Studium biograficzne), opowiadanie Sny Marii Dunin, a także metaliterackie komentarze: Uwagi do Pałuby, Wyjaśnienie Snów Marii Dunin i ich związek z Pałubą, Szaniec Pałuby.

Wikipedia


pałubicki

nazwisko


SJP.pl

Pałubicki (Palbicki, Palbitzki, Palubitzki, Biber-Palubitzki, Biber-Pałubicki, Bober-Pałubicki, Sokół) – kaszubski herb szlachecki.

Wikipedia


pałubin

Pałubin (kaszb. Pałëbin) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kościerskim, w gminie Stara Kiszewa

Wieś pogranicza kaszubsko-kociewskiego położona nad Kaczynką,dopływem Wierzycy.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Stara Kiszewa.

Wikipedia


pałubinek

Pałubinek – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Zblewo.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Elżbiety w Pinczynie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Wikipedia


pałucki

przymiotnik od: Pałuki


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do regionu Pałuk, związany z regionem Pałuk

 (1.2) odnoszący się do wsi Pałuki, związany z wsią Pałuki

przymiotnik jakościowy

 (2.1) charakterystyczny dla regionu Pałuk lub Pałuczan, mający cechy lub właściwości przypisywane regionowi Pałuk lub Pałuczanom

 (2.2) charakterystyczny dla wsi Pałuki lub pałuczan, mający cechy lub właściwości przypisywane wsi Pałuki lub pałuczanom

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pałuki nmos.

 (1.1)

:: rzecz. Pałuczanin mos., Pałuczanka ż.

 (1.2)

:: rzecz. pałuczanin mos., pałuczanka ż.

Wiktionary


pałuczanin

mieszkaniec Pałuk (regionu w Wielkopolsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. członek grupy etnograficznej ludności polskiej zamieszkującej Pałuki;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Również gminy Gąsawa nie mogło zabraknąć na Szlaku Wybitnych Pałuczan.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pałuki nmos.

:: fż. Pałuczanka ż.

 przym. pałucki

Wiktionary


pałuczanka

mieszkanka Pałuk (regionu w Wielkopolsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. członkini grupy etnograficznej ludności polskiej zamieszkującej Pałuki;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pałuki nmos.

:: fm. Pałuczanin mos.

 przym. pałucki

Wiktionary


pałuki

region w północno-wschodniej Wielkopolsce, na pograniczu Kujaw


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. etn. region historyczno-etnograficzny w Polsce, w północnej Wielkopolsce;

 (1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Opinogóra Górna;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (2.1) herald. polski herb szlachecki;

Wiktionary

Pałuki, ziemia pałucka (łac. Paluka, Terra Palukacensis) – region etnograficzny w Polsce, położony w północno-wschodniej części Wielkopolski, nad południowym i zachodnim brzegiem Noteci.

Pałuki są utożsamiane z powiatem kcyńskim z czasów I Rzeczypospolitej, który wchodził w skład województwa kaliskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na polodowcowym terenie Pałuk znajduje się około 100 jezior.

 (1.2) W 2011 roku w Pałukach mieszkało 306 osób.

 (2.1) Herb Pałuki został zarzucony na rzecz herbu Topór.

Wiktionary

Powiązane:

:: rzecz. Pałuczanin mos., Pałuczanka ż.

:: przym. pałucki

 (1.2)

:: rzecz. pałuczanin mos., pałuczanka ż.

:: przym. pałucki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ziemia pałucka

Wiktionary


pałygorskit

minerał; uwodniony glinokrzemian magnezu


SJP.pl

Pałygorskit (attapulgit) – minerał z gromady krzemianów. Nazwa pochodzi od miejscowości Pałygorskaja (Rosja), gdzie został opisany w 1862 roku.

Wikipedia


pałys

nazwisko


SJP.pl

  • Andrzej Pałys (ur. 1957) – polski polityk
  • Anna Pałys (ur. 1995) – polska lekkoatletka
  • Joanna Pałys (ur. 1981) – polska malarka
  • Marcin Pałys (ur. 1964) – polski chemik
  • Renata Pałys (ur. 1956) – polska aktorka

Wikipedia


pałyski

nazwisko


SJP.pl


pb

1. symbol ołowiu, pierwiastka chemicznego
2. skrót od petabitu, jednostki równej
1.000.000.000.000.000 bitów


SJP.pl

Pb

  • Ołów – pierwiastek chemiczny,
  • Petabit – jednostka ilości informacji używana w informatyce;

Zobacz też

  • PB

Wikipedia


pbg

skrót od: Powszechny Bank Gospodarczy S.A.


SJP.pl


pbh

skrót od: Poznański Bank Handlowy "Merkury"


SJP.pl


pbk

skrót od: Powszechny (Pomorski) Bank Kredytowy


SJP.pl


pbq

skrót od: petabekerel


SJP.pl


pbs

[czytaj: pe-be-ES] skrót od: Pracownia Badań Społecznych - firma zajmująca się badaniem rynku i opinii społecznej


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = Podkarpacki Bank Spółdzielczy;

 (1.2) = Poznański Bank Spółdzielczy

 (1.3) = Pracownia Badań Społecznych;

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) PBSbank

Wiktionary


pc

[czytaj: pe ce lub pi s-i] skrót od:
1. personal computer - komputer osobisty;
2. Porozumienie Centrum


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) inform. komputer osobisty

Wiktionary

Informatyka i telekomunikacja

  • komputer osobisty (PC), z ang. personal computer
  • licznik rozkazów, ang. program counter
  • ang. Product Code – kod w telefonach firmy Nokia

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Weź swoje PC i przyjdź do nas.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛ‿ˈt͡sɛ, AS: pe‿ce

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pecet mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pecet, komputer

Wiktionary


pcc

skrótowiec

 (1.1) = urz. praw. Podatek od Czynności Cywilnoprawnych

Wiktionary


pchać

1. posuwać, przesuwać;
2. namawiać do czegoś; pociągać, kusić;
3. wkładać coś gdzieś na siłę;
4. potocznie: wysłać kogoś z listem; wysłać przesyłkę;
5. pchać się - przedzierać się, tłoczyć się; starać się o coś, dążyć do czegoś; iść dalej wytrwale


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. pchnąć)

 (1.1) przesuwać coś przed sobą napierając z tyłu

 (1.2) przen. namawiać do czegoś

 (1.3) wkładać niedbale, wpychać siłą

 (1.4) pot. wysyłać

 (1.5) zadawać cios bronią, dźgać

czasownik zwrotny niedokonany pchać się

 (2.1) przedzierać się, tłoczyć się

 (2.2) starać się o coś, dążyć do czegoś

 (2.3) pot. iść dalej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Musiałem dziś pchać samochód do warsztatu, bo złapałem gumę.

 (1.3) Nie pchaj bezmyślnie tych koszulek do szafki, przecież się pogniotą.

 (1.4) Trzeba natychmiast pchnąć wiadomość o klęsce do dowództwa.

 (1.5) Złodziej pchnął ją nożem i uciekł.

 (2.1) Zobacz, jak się pchają do kolejki, dziś zaczyna się promocja skarpetek.

 (2.2) Już dwa lata temu mówiłam, że Jan się pcha na to stanowisko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pxat͡ɕ, AS: pχać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pchacz m., spychacz mrz., pchanie n., pchnięcie n., popychle n., rozpór mrz.

 czas. popchać, dopycha, dopchać, napychać, napchać, opychać, opchać, przepychać, przepchać, rozpychać, rozepchać, upychać, upchać, wpychać, wepchać, wypychać, wypchać, zapychać, zapchać, spychać, zepchnąć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) popychać, posuwać, przesuwać

 (1.2) wtykać

 (1.3) wtykać

Wiktionary


pchacz

statek motorowy, przystosowany do pchania przed dziobem barek i innych mniejszych jednostek pływających


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. motorowy statek wodny przystosowany do pchania przed dziobem zestawu barek, głównie na wodach śródlądowych;

Wiktionary

Pchacz – statek zbudowany specjalnie do przemieszczania zestawu pchanego będący rodzajem holownika, którego zadaniem jest na przykład dopychanie większych statków do nabrzeża lub pchanie barek.

Pchacz ma silnik o niewspółmiernie dużej mocy w stosunku do rozmiarów samej jednostki a także specjalnie przystosowany do pchania dziób, prostopadle ściętą nadwodną część dziobową, dwa zderzaki wyłożone drewnem oraz urządzenia do wiązania barek wraz z windą kotwiczną (pionową lub poziomą).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pxat͡ʃ, AS: pχač

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pchać ndk., pchnąć dk.

 rzecz. pchanie n., pchnięcie n., popychle n.

Wiktionary


pchajka

potocznie: zabawka na kółkach do popychania; pchanka


SJP.pl


pchanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pchać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpxãɲɛ, AS: pχãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pchać

 rzecz. pchacz mrz., rozpór mrz., popychle n.

Wiktionary


pchanka

potocznie: zabawka na kółkach do popychania; pchajka


SJP.pl


pchełka

1. zdrobnienie od: pchła;
2. chrząszcz z rodziny stonkowatych; płeszka;
3. plastykowy krążek używany w grze dziecięcej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od pchła

 (1.2) ent. chrząszcz z rodziny stonkowatych (nazwa systematyczna|Chrysomelidae|ref=tak.)

 (1.3) żeton do gry w pchełki

Wiktionary

Chrząszcze z rodziny stonkowatych (Chrysomelidae):

  • pchełka burakowa (Chaetocnema concinna March)
  • pchełka chmielowa (Psylliodes attenuata Koch.)
  • pchełka chrzanowa (Phyllotreta armoraciae Koch.)
  • pchełka czarna (Phyllotreta atra F.)
  • pchełka czarnonoga (Phyllotreta nigripes F.)
  • pchełka dębówka, susówka dębowa (Haltica quercetorum Foudr.)
  • pchełka falistosmuga (Phyllotreta undulata Kutsch.)
  • pchełka krzyżówka (Phyllotreta cruciferae Goeze)
  • pchełka lnowa (Aphthona euphorbiae Schrk.)
  • pchełka rzepakowa (Psylliodes chrysocephala L.)
  • pchełka smużkowana (Phyllotreta nemorum L.)
  • pchełka zbożowa (Phyllotreta vittula Redt.)
  • pchełka ziemniaczana (Psylliodes affinis Payk.)
  • pchełka źdźbłowa, podrywka źdźbłowa (Chaetocnema aridula Gyll.)
  • pchełka źdźbłowa mniejsza (Chaetocnema hortensis Geoff.)

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pchła ż., pchlarz m., zapchlenie n., odpchlanie n., odpchlenie n., pchełki nmos. lm.

 czas. zapchlić dk., odpchlać ndk., odpchlić dk.

 przym. pchli, pchlarski, antypchłowy, przeciwpchelny

Wiktionary


pchełki

gra mająca na celu jak najszybsze wprowadzenie swojego zestawu krążków do miseczki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) stołowa gra zręcznościowa polegaląca na trafianiu do miseczki lub tarczy strzelając małymi krążkami przy pomocy większego;

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) plural|pchełka.

Wiktionary

Pchełki – gra zręcznościowa, która polega na wstrzeleniu do miseczki mniejszych krążków przy pomocy większego. Wygrywa ten gracz, który pierwszy umieści w miseczce wszystkie swoje krążki. Jednemu graczowi są przyporządkowane "pchełki" w jednym kolorze.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pchełka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gra w pchełki

Wiktionary


pchełkowate

o cechach pchełkowatych


SJP.pl

Pchełki ziemne, pchełkowate, płeszki (Alticinae lub Alticini) – podrodzina lub plemię chrząszczy z podrzędu wielożernych i rodziny stonkowatych. Obejmuje około 8 tysięcy gatunków. Charakteryzują się obecnością w tylnych, zwykle powiększonych udach aparatu Maulika, który umożliwia im skakanie. Większość to fitofagi. Należy tu wiele szkodników roślin uprawnych.

Wikipedia


pchełkowaty

o cechach pchełkowatych


SJP.pl


pchełkowy

pchełka


SJP.pl

Patrz:

pchełka

pchlarz

potoczne określenie na zwierzę, zazwyczaj psa lub kota będącego nosicielem pcheł


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zwierzę mogące posiadać pchły

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pchełka ż.

Wiktionary


pchli

pchła


SJP.pl

Patrz:

pchła

pchlica

bezskrzydły owad z rzędu skoczogonków


SJP.pl


pchn

skrótowiec

 (1.1) = przewlekła choroba nerek

Wiktionary


pchnąć

1. posunąć, przesunąć;
2. namówić do czegoś; skusić;
3. potocznie: wysłać kogoś z listem; wysłać przesyłkę;
4. zadać cios ostrym narzędziem;
5. pchnąć się - zadać cios ostrym narzędziem sobie samemu


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. pchać)

 (1.1) dokonany od|pchać.

czasownik zwrotny dokonany (ndk. pchać się)

 (2.1) dokonany od|pchać się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pxnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: pχnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pchnięcie n., rozpór mrz., pchacz mrz., popychle n.

Wiktionary


pchnięcie

1. posunąć, przesunąć;
2. namówić do czegoś; skusić;
3. potocznie: wysłać kogoś z listem; wysłać przesyłkę;
4. zadać cios ostrym narzędziem;
5. pchnąć się - zadać cios ostrym narzędziem sobie samemu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pchnąć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpxʲɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: pχʹńė̃ńće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pchnąć, pchać

 rzecz. rozpór mrz., pchacz mrz., popychle n.

Wiktionary


pchor.

skrót od: podchorąży; podchor.


SJP.pl

skrót

 (1.1) = wojsk. podchorąży

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Grupa pod dowództwem pchor. Pelca wysadziła most kolejowy na Budkowniczance niezwłocznie po usłyszeniu odgłosu wybuchu w Szczepanowicach.

Wiktionary

Powiązane:

 skr. chor.

 przym. podchorążacki

 rzecz. podchorąży mos., podchorążówka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podchor.

Wiktionary


pchykać

czasownik

 (1.1) wydawać syczący odstraszający dźwięk (dotyczy kota)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój kot pchyka na drugiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpxɨkat͡ɕ, AS: pχykać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pchykanie n.

Wiktionary


pchykanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pchykać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pchykać ndk.

Wiktionary


pchła

drobny owad o ciele bocznie spłaszczonym, narządzie gębowym kłująco-ssącym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ent. mały, bezskrzydły, skaczący owad żywiący się krwią;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pchły posiadają silnie rozwinięte odnóża, umożliwiające im długie skoki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pxwa, AS: pχu̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpchlenie n.

:: zdrobn. pchełka ż.

 czas. odpchlić

 przym. pchli

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|błecha, błeszka, skoczka, wancka.

Wiktionary


pci

skrót od: Peripheral Component Interconnect, w informatyce: złącze w komputerach klasy PC obsługujące karty rozszerzeń (np. graficzne, dźwiękowe, sieciowe)


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = ang. Peripheral Component Interconnect → inform. elektron. magistrala komunikacyjna służąca do przyłączania kart rozszerzeń do płyty głównej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Muszę kupić kartę sieciową ze złączem PCI.

Wiktionary


pcim

1. wieś w Polsce, w województwie małopolskim;
2. Pcim Dolny - w przenośni, żartobliwie: niewielka, zapuszczona miejscowość


SJP.pl

Pcim – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim, w gminie Pcim. Siedziba gminy Pcim. Wieś podzielona jest na trzy sołectwa: Pcim Centrum, Pcim-Krzywica i Pcim-Sucha.

Przez Pcim przechodzi Zakopianka (droga krajowa nr 7, fragment międzynarodowej trasy E77 i drogi ekspresowej S7). W miejscowości znajduje się zjazd w kierunku Jordanowa.

Wikipedia


pcimianin

mieszkaniec Pcimia


SJP.pl


pcimianka

mieszkanka Pcimia


SJP.pl


pcimski

przymiotnik od: Pcim, wieś gminna w województwie małopolskim


SJP.pl


pcin

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie lipskim, w gminie Ciepielów;

Wiktionary

Pcin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie lipskim, w gminie Ciepielów.

Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jadąc przez Pcin, widzieliśmy bociana.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pcinianin mos., pcinianka ż.

 przym. pciński

Wiktionary


pciński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Pcina, związany z Pcinem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podarowano pcińskiej straży nowy wóz.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pcin mrz., pcinianin mos., pcinianka ż.

Wiktionary


pck

[czytaj: pe-ce-KA] skrót od: Polski Czerwony Krzyż


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki albo męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) = Polski Czerwony Krzyż

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) PCK jest instytucją pożytku publicznego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛ‿t͡sɛ‿ˈka, AS: pe‿ce‿ka

Wiktionary


pck-owski

PCK (Polski Czerwony Krzyż); pecekowski


SJP.pl


pcpr

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego

 (1.1) = Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie

Wiktionary


pcr

skrót od:
1. polymerase chain reaction - reakcja łańcuchowa polimerazy, metoda powielania łańcuchów DNA;
2. Parent-Child Relations - psychologiczne badanie stosunków między rodzicami a dzieckiem;
3. po cenie rynkowej - rodzaj zlecenia na GPW;
4. Powiatowe Centrum Ratownictwa


SJP.pl


pcv

polichlorek winylu, tworzywo sztuczne stosowane w wielu gałęziach gospodarki, głównie ze względu na dużą wytrzymałość mechaniczną i odporność na działanie rozmaitych rozpuszczalników; PCW, pcv


SJP.pl


pcw

polichlorek winylu, tworzywo sztuczne stosowane w wielu gałęziach gospodarki, głównie ze względu na dużą wytrzymałość mechaniczną i odporność na działanie rozmaitych rozpuszczalników; PCV, pcv


SJP.pl


pczoła

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. pszczoła

Wiktionary


pd

symbol palladu, pierwiastka chemicznego


SJP.pl

  • pallad – pierwiastek chemiczny
  • Partia Demokratyczna – demokraci.pl – Partia Demokratyczna
  • domena publiczna (ang. public domain)
  • Pure Data – program komputerowy
  • punkt doświadczenia – termin z zakresu gier fabularnych
  • płyn dziąsłowy

Wikipedia


pd.

1. skrót od: południe, południowy (czytany jako cały, odmienny wyraz); płd. (częściej);
2. skrót od: pod dyrekcją (czytany jako całe wyrażenie)


SJP.pl


pdf

skrót od: Portable Document Format - format dokumentu przenośnego stworzony przez firmę Adobe Systems


SJP.pl

skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) inform. format dokumentu przenośnego;

 (1.2) inform. dokument w formacie PDF (1.1)

Wiktionary

PDF, Pdf, pdf może odnosić się do:

  • PDF (Portable Document Format) – format pliku opracowany i promowany przez firmę Adobe Systems, regulowany standardem ISO 32000-1:2008
    • .pdf – rozszerzenie nazwy pliku w formacie PDF
    • PDF/A – (archiwalny PDF) – format pliku służący długoterminowej archiwizacji danych elektronicznych, opracowany na bazie formatu PDF 1.4 przez firmę Adobe Systems
    • PDF/X – podzbiór formatu PDF ułatwiający wymianę grafik, oparty na bazie PDF 1.3 i 1.4 i regulowany standardami ISO od 15930-1 do 15930-7
    • PDF/E – podzbiór formatu PDF ułatwiający otwartą wymianę i zarządzanie dokumentami w inżynierii pracy
    • PDF/UA (PDF powszechnej dostępności) – format utworzona przez Komitet Standardów AIIM z myślą o osobach niewidomych lub niedowidzących.

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Prenumerujący mają możliwość przeglądania dziennika w formacie PDF i w wersji tekstowej.

     (1.2) Do impozycji powinno się użyć jedynie plików PDF lub postscriptowych.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: pɛ‿dɛ‿ˈːf, AS: pe‿d•‿ef

    Wiktionary


pds

skrót od: Partei des demokratischen Sozialismus - Partia Demokratycznego Socjalizmu


SJP.pl


pdt

[czytaj: pe-de-TE lub PEdet] skrót od: Powszechny Dom Towarowy


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = hand. Państwowe Domy Towarowe lub Powszechne Domy Towarowe;

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. pedet m.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 

tłumaczenia.

źródła.

== PDT (język francuski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) = spoż. pomme de terre → ziemniak

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛ‿dɛ‿ˈtɛ, AS: pe‿de‿te

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pedet m.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. pedet m.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 

tłumaczenia.

źródła.

== PDT (język francuski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) = spoż. pomme de terre → ziemniak

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pe

nazwa litery P


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = polit. Parlament Europejski

Wiktionary

  • pe – średnie ciśnienie użyteczne
  • Pe – litera alfabetu hebrajskiego
  • Penélope Cruz – hiszpańska aktorka i tancerka

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) EP

* francuski: (1.1) PE

* niemiecki: (1.1) EP

* słowacki: (1.1) EP

źródła.

== PE (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-PE.wav.

znaczenia.

skrótowiec

 (1.1) = eduk. physical education → WF, wychowanie fizyczne

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛ‿ˈː, AS: p•‿e

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) EP

* francuski: (1.1) PE

* niemiecki: (1.1) EP

* słowacki: (1.1) EP

źródła.

== PE (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-PE.wav.

znaczenia.

skrótowiec

 (1.1) = eduk. physical education → WF, wychowanie fizyczne

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


peace

Rzeki:

  • Peace – rzeka w Kanadzie
  • Peace – rzeka w Stanach Zjednoczonych, na Florydzie

Gminy w USA:

  • Peace (ang. Peace Township) – gmina w stanie Minnesota, w hrabstwie Kanabec
  • Peace (ang. Peace Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Kidder

Wikipedia


peak

[czytaj: pik] pora dnia, w której programy danych mediów mają największą oglądalność, a media te żądają najwyższych opłat za emisję reklam


SJP.pl

Peak – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Newberry.

Wikipedia


pean

pieśń pochwalna o patetycznym nastroju; hymn


SJP.pl

  • pean – pieśń pochwalna lub dziękczynna
    • w potocznym znaczeniu: słowa pochwały, uwielbienia
  • Jules Pean – lekarz francuski, chirurg, prekursor niektórych metod operacyjnych, twórca narzędzi chirurgicznych
    • pean – narzędzie chirurgiczne służące do zaciskania otwartych tętnic w czasie operacji
  • Pean (zm. 1152) – biskup poznański od 1146 roku

Wikipedia


pearce

  • Pearce – pseudonim francuskiego scenarzysty Didiera Conrada, którym sygnował komiksy o Lucky Luke’u

Osoby o tym nazwisku:

  • Christie Pearce – amerykańska piłkarka
  • David Pearce – brytyjski filozof
  • Guy Pearce – australijski aktor
  • John Pearce – angielski bokser
  • Stuart Pearce – angielski trener piłkarski i piłkarz

Inne:

  • (3304) Pearce – planetoida z pasa głównego asteroid

Wikipedia


pearl

  • Pearl – rzeka w USA, w stanach Missisipi i Luizjana
  • Raymond Pearl – amerykański naukowiec, statystyk medyczny znany z wprowadzenia wskaźnika Pearla do porównywania skuteczności różnych środków antykoncepcyjnych
  • Pearl – album Janis Joplin
  • Pearl – producent instrumentów perkusyjnych
  • Pearl GmbH – niemieckie przedsiębiorstwo z siedzibą w Buggingen

Wikipedia


pearson

nazwisko


SJP.pl

  • Pearson – miasto w USA, w stanie Georgia
  • Pearson – przedsiębiorstwo
  • Pearson – serial telewizyjny

Wikipedia


peary

[czytaj: piri] nazwisko, m.in. Robert Peary (1856-1920) - amerykański badacz polarny


SJP.pl


peba

gatunek ssaka lądowego z rodziny pancerników; pancernik długoogonowy


SJP.pl

Pancernik dziewięciopaskowy, pancernik długoogonowy, peba, tatusja (Dasypus novemcinctus) – gatunek ssaka lądowego z rodziny pancernikowatych (Dasypodidae). Prowadzi nocny tryb życia. Występuje na obszarze obu Ameryk. Zamieszkuje nory różnorodnych terenów.

Jest jednym z trzymaczy herbu Grenady.

Wikipedia


pebryna

zakaźna choroba pasożytnicza jedwabników morwowych i dębowych; plamica; pieprzyca


SJP.pl


pęc

rzemyk do przytrzymywania ptaka łowczego


SJP.pl


pęca

rzemyk do przytrzymywania ptaka łowczego


SJP.pl


pęcaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od pęcak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pęcak m.

Wiktionary


pęcak

kasza pszenna lub jęczmienna, otrzymywana z nierozdrobnionych, ale obłuskiwanych i polerowanych ziarn tych zbóż; pęczak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Kraków. spoż. pęczak (kasza)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pęczak m.

:: zdrobn. pęcaczek m.

 przym. pęczakowy, pęcakowy

Wiktionary


pececik

zdrobnienie od: pecet


SJP.pl


pecekowski

przymiotnik od: PCK (Polski Czerwony Krzyż); PCK-owski


SJP.pl


pecet

komputer osobisty; komputer przeznaczony dla jednego użytkownika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. komputer klasy PC

Wiktionary

Komputer osobisty (ang. personal computer, PC, potocznie również pecet) – komputer ogólnego przeznaczenia, którego rozmiar, możliwości i cena predysponują go do indywidualnego użytku. W odróżnieniu od wcześniejszych komputerów, komputery osobiste są obsługiwane bezpośrednio przez użytkownika końcowego, a nie przez operatora specjalistę. Komputer osobisty jest używany przez jedną osobę, co odróżnia go od dużych (i historycznie starszych) komputerów typu mainframe lub minikomputerów, które współużytkowane są przez wiele osób w tym samym czasie. Wraz z pojawieniem się nowszych, jeszcze mniejszych postaci komputerów takich jak laptopy i smartfony, pojęcie PC wstecznie zaczęło oznaczać przede wszystkim maszyny nieprzenośne.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɛt͡sɛt, AS: pecet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pecetowiec m., PC n.

 skr. PC

Wiktionary


pecetowiec

potocznie: użytkownik peceta (komputera osobistego)


SJP.pl


pecetowy

pecet


SJP.pl

Patrz:

pecet

pech

niefortunny zbieg okoliczności; brak szczęścia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) niepomyślny zbieg okoliczności

Wiktionary

Osoby o nazwisku Pech:

  • Edwin Pech – polski duchowny luterański
  • Karl Pech – niemiecki as myśliwski z czasów I wojny światowej
  • Václav Pech – czeski kierowca rajdowy

Miejscowości:

  • Pech – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Midi-Pyrénées
  • Pech-Luna – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Langwedocja-Roussillon
  • Saint-Amans-du-Pech – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Midi-Pyrénées

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie martw się przegraną, po prostu miałeś pecha.

 (1.1) Co za pech, mój autobus zderzył się z innym samochodem i nie zdążyłem na pociąg.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛx, AS: peχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pechowiec m.

 czas. zapeszyć dk., zapeszać ndk.

 przym. pechowy

 przysł. pechowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zezowate szczęście, garbate szczęście; pot. niefart

Wiktionary


pechblenda

blenda smolista lub uranowa


SJP.pl


pęchcenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pęchcić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pęchcić

Wiktionary


pęchcić

czasownik

 (1.1) poznań. - szperać, szukać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pęchcenie n.

Wiktionary


pęchcin

Pęchcin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Ciechanów.

Przez miejscowość przebiega droga krajowa DK60.

W latach 1954–1957 wieś była siedzibą gromady Pęchcin, po jej zniesieniu w gromadzie Ciechanów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wikipedia


pęcherz

1. wypełniony powietrzem lub płynem twór powstający na ciele, najczęściej w wyniku poparzeń lub odciśnięć skóry;
2. jeden z narządów pełniących rolę magazynów w ciele niektórych zwierząt;
3. niedoskonałość odlewu w postaci wypukłości lub próżni; pęcherzyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wypełniony płynem (ropą) podskórny bąbel, który powstał na skutek oparzenia lub otarcia

 (1.2) anat. zbiornik moczu u kręgowców

 (1.3) zool. zob. pęcherz pławny.

 (1.4) zool. zob. pęcherz powietrzny.

 (1.5) techn. bańka gazu w odlewie

 (1.6) daw. dętka piłki nadmuchiwana powietrzem

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na skórze pojawiły mu się pęcherze, które skrupulatnie skrywał przed babką.

 (1.2) Mam pełny pęcherz.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pęcherzowiec mzw., pęcherzowość ż., pęcherzyca ż.

:: zdrobn. pęcherzyk m.

 przym. pęcherzowy, pęcherzowaty, pęcherzykowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bąbel, wybrzuszenie

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński|pacharzina.

Wiktionary


pęcherzak

rodzaj roślin z rodziny bobowatych; desmodium


SJP.pl


pęcherznica

średniej wielkości krzew o złocistych lub czerwonawych liściach przypominających klonowe, stosowany jako żywopłot lub roślina umacniająca glebę


SJP.pl

Pęcherznica (Physocarpus) – rodzaj roślin należący do rodziny różowatych (Rosaceae). Obejmuje 7 gatunków, z których jeden (P. amurensis) występuje w północno-wschodniej Azji, a pozostałe w Ameryce Północnej (od północnego Meksyku po Alaskę i Quebec). Pęcherznica kalinolistna P. opulifolius jest popularnie uprawiana jako krzew ozdobny w Europie i Ameryce Północnej.

Wikipedia


pęcherzolistka

morski gatunek brunatnic; wielkomorszczyn


SJP.pl


pęcherzowce

kopalny szkarłupień; cystoid


SJP.pl

Wikipedia


pęcherzowiec

kopalny szkarłupień; cystoid


SJP.pl


pęcherzowo-moczowy

dotyczący pęcherza moczowego


SJP.pl


pęcherzowy

związany z pęcherzem, najczęściej w odniesieniu do tworu powstającego na ciele (np. wykwit pęcherzowy) lub jednego z narządów pełniących rolę magazynów w ciele niektórych zwierząt (np. wziernik pęcherzowy)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pęcherzem, dotyczący pęcherza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ujście moczowodowe ulega osłabieniu, co prowadzi do odpływu pęcherzowo-moczowodowego i moczowodowo-nerkowego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pęcherz mrz.

Wiktionary


pęcherzyca

choroba autoimmunologiczna charakteryzująca się powstawaniem na skórze pęcherzy w wyniku utraty łączności między komórkami naskórka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. choroba autoimmunologiczna powodująca powstawanie pęcherzy na skórze i błonach śluzowych;

Wiktionary

Pęcherzyca – grupa chorób autoimmunologicznych, których wiodącymi objawami jest akantoliza i tworzenie się pęcherzy, co jest spowodowane utratą połączeń między komórkami nabłonków skóry i błon śluzowych wskutek działania autoprzeciwciał skierowanych przeciwko keratynocytom.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przed świętami zwróciliśmy się do naszych Czytelników z prośbą o pomoc w przywiezieniu z Łodzi specjalnego łóżeczka dla chorego na pęcherzycę chłopca z Pęcławic.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pęcherz mrz.

Wiktionary


pęcherzyk

1. niewielki pęcherz (twór na ciele powstały w wyniku poparzeń lub odciśnięć skóry);
2. niewielki pęcherz (narząd pełniący funkcję magazynu w ciele niektórych zwierząt); 2. niewielka bańka gazowa, najczęściej tworząca się w cieczach i stopniowo unosząca się do warstw o niższej gęstości;
3. niedoskonałość odlewu w postaci wypukłości lub próżni; pęcherz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: pęcherz

 (1.2) mała bańka gazu w cieczy

 (1.3) anat. mały narząd błoniasty w organizmach żywych;

 (1.4) techn. mała wypukłość lub próżnia w odlewie

Wiktionary

W biologii komórki, pęcherzyki to niewielkie, zamknięte kompartmenty, ograniczone od otoczenia co najmniej jedną dwuwarstwą lipidową. Te otoczone pojedynczą błoną, nazywa się pęcherzykami jednowarstwowymi (ang. unilamellar vesicles), a otoczone większą ilością błon wielowarstwowymi (ang. multilamellar vesicles). Błona pęcherzyków w komórce zapewnia oddzielenie wnętrza pęcherzyka od otoczenia, za czym może iść stworzenie zupełnie odrębnych warunków biochemicznych.
W pęcherzykach są przechowywane, transportowane, trawione lub modyfikowane, wydzielane i wchłaniane przeróżne substancje uczestniczące w funkcjonowaniu komórek żywych. Odpowiednie zespoły pęcherzyków są podstawą organizacji transportu komórkowego, zarówno substancji rozpuszczalnych w cytozolu, jak i tych związanych bezpośrednio z samą błoną (w tym transport składników błony). Transport pęcherzykowy zapewnia też możliwość sortowania transportowanych substancji zależnie od ich przeznaczenia, a zatem jest jednym z mechanizmów wpływających na asymetrię, czy też polaryzację komórek żywych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɛ̃w̃ˈxɛʒɨk, AS: pẽũ̯χežyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pęcherz

 przym. pęcherzykowy, pęcherzykowaty

Wiktionary


pęcherzykowaty

z wyglądu przypominający pęcherzyk (np. twór pęcherzykowaty) lub występujący w postaci pęcherzyków, składający się z pęcherzyków


SJP.pl


pęcherzykowy

związany z pęcherzykami, pęcherzami, najczęściej w odniesieniu do tych powstających na ciele (np. grzybica pęcherzykowa) lub niewielkich baniek gazu (np. komora pęcherzykowa)


SJP.pl


pęchów

Pęchów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Klimontów.

Wieś leżąca w powiecie sandomierskim województwa sandomierskiego wchodziła w XVII wieku w skład kompleksu klimontowsko-ossolińskiego dóbr Zbigniewa Ossolińskiego. Za Królestwa Polskiego istniała gmina Pęchów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Wikipedia


pechowiec

osoba pechowa, człowiek, którego prześladuje pech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. ktoś, kto ma pecha

Wiktionary

Pechowiec (fr. La chèvre) – francusko-meksykański film komediowy z 1981 roku w reżyserii Francisa Vebera. Zdjęcia kręcono w Paryżu, Acapulco oraz na terenie meksykańskich stanów Hidalgo i Jalisco.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pech m., pechowość ż.

 przym. pechowy

 przysł. pechowo

Wiktionary


pechowość

niefortunny zbieg okoliczności, czas braku szczęścia, poczucie niepowodzenia


SJP.pl


pechowy

mający pecha (np. pechowy człowiek), pełen niepowodzeń, prześladowany przez pech, niepomyślny, niefortunny, fatalny (np. pechowy dzień)


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) świadczący o pechu

 (1.2) przynoszący pecha, ściągający na kogoś pecha

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛˈxɔvɨ, AS: peχovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pech m., pechowiec m., pechowość ż.

 przysł. pechowo

Wiktionary


peciak

nazwisko


SJP.pl


pęcice

Pęcice – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, w gminie Michałowice. Leży nad rzeką Utratą. Wśród zabytków znajdujących się w miejscowości wymienić należy kościół parafialny, pałac z parkiem, folwark i dwa cmentarze.

Wieś szlachecka położona była w 1580 roku w powiecie warszawskim ziemi warszawskiej województwa mazowieckiego.

Wikipedia


pecik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od pet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pet m.

Wiktionary


pęcina

1. część kończyny konia nad kopytem;
2. potocznie: dolna część nogi nad kostką


SJP.pl

Pęcina – część nogi konia, która razem ze znajdującym się nad nią stawem pęcinowym łączy kopyto końskie z dalszą częścią nogi. Kąt nachylenia pęciny do podłoża powinien być zgodny z kątem nachylenia ściany kopyta. Pęcina umożliwia poruszanie się koniowi poprzez amortyzowanie ciężaru konia i wstrząsów podczas ruchu.

Wikipedia


pęcinka

niewielka pęcina (cześć nogi konia znajdująca się między kopytem a położonym poniżej kolana nadpęciem, ustawiona pochyło do pionu)


SJP.pl


pęcinowy

związany z pęciną (częścią nogi konia znajdującą się między kopytem a położonym poniżej kolana nadpęciem, ustawioną pochyło do pionu), odnoszący się do niej (np. kość pęcinowa)


SJP.pl


pęciszewo

Pęciszewo (niem. Waltersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Braniewo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.

Wikipedia


pęciszów

Pęciszów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w gminie Zawonia.

Wikipedia


pęcisław

imię męskie


SJP.pl

Pęcisław, Pęcsław, Pęcław, Pęsław – staropolskie imię męskie, złożone z członów Pęci- ("droga, wędrówka") i -sław ("sława"). Oznacza "ten, który podąża drogą sławy".

Pęcisław imieniny obchodzi 4 sierpnia i 24 listopada.

Żeńskie odpowiedniki: Pęcisława, Pęcsława, Pęcława, Pęsława.

Wikipedia


pęcisława

imię żeńskie


SJP.pl

Pęcisława, Pęcsława, Pęcława, Pęsława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Pęci- ("droga, wędrówka") i -sława ("sława"). Oznacza "ta, która podąża drogą sławy". Poświadczone w źródłach jako Pęcisława (1265), Pęćsława (1265), Pęsława (1310).

Pęcisława imieniny obchodzi 25 stycznia, 4 sierpnia i 5 grudnia.

Męskie odpowiedniki: Pęcisław, Pęcsław, Pęcław, Pęsław.

Wikipedia


pęcisławek

zdrobnienie od: Pęcisław (imię męskie)


SJP.pl


pęcisławiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Pęcisławy lub z nią związany


SJP.pl


pęcisławka

zdrobnienie od: Pęcisław (imię męskie)


SJP.pl


pęcisławkowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Pęcisławka lub z nim związany


SJP.pl


pęcisławostwo

Pęcisław z żoną; Pęcisławowie


SJP.pl


pęcisławowie

imię męskie


SJP.pl


pęcisławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Pęcisława lub z nim związany


SJP.pl


pecja

część dawnego rękopisu przepisywana następnie przez kopistów


SJP.pl

Pecja – termin pecja (łac. pecia, franc. pièce) oznacza:

  • składkę wzorcowego egzemplarza rękopisu wypożyczoną kopistom do przepisywania;
  • jednostkę miary przepisywanego tekstu, według której obliczano kopistom zapłatę za pracę (pecję stanowiły 4 karty, czyli 8 stron, co dawało razem 16 kolumn pisma zawierającego 32 wiersze w każdej kolumnie i po 32 litery w każdym wierszu);
  • organizację, którą tworzyło współdziałanie władz uniwersyteckich i uzależnionych od nich księgarzy, tzw. stacjonariuszy, oraz kopistów w akcji wydawania i powielania książek dydaktycznych.

Wikipedia


peck

[czytaj: pek] nazwisko angielskie, m.in. Gregory Peck (1916-2003), amerykański aktor filmowy


SJP.pl

  • Charles Horton Peck – amerykański mykolog
  • Gregory Peck – amerykański aktor filmowy

Miejscowości w USA:

  • Peck – miasto w stanie Idaho, w hrabstwie Nez Perce
  • Peck – wieś w stanie Michigan, w hrabstwie Sanilac
  • Peck – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Langlade

Gminy w USA:

  • Peck (ang. Peck Town) – gmina w stanie Wisconsin, w hrabstwie Langlade

Wikipedia


pecka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. pestka

Wiktionary

Pecka – gmina w Czechach, w powiecie Jiczyn, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 1 277 mieszkańców.

We wsi znajduje się udostępniony do zwiedzania zamek Pecka oraz barokowa kuźnia w Kalu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɛt͡ska, AS: pecka

Wiktionary


peckinpah

[czytaj: PEkinpa, w odmianie: Peckinpaha - czytaj: pekinPAha itd.] nazwisko, m.in. Sam Peckinpah (1925-1984) - amerykański reżyser filmowy


SJP.pl


pęckowo

W Polsce
  • Pęckowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Drawsko
  • Pęckowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. szamotulskim, w gminie Obrzycko
  • Pęckowo – była stacja kolejowa w Pęckowie, w woj. wielkopolskim, pow. szamotulskim

Wikipedia


pecorino

[czytaj: pekorino] twardy włoski ser owczy o mocnym zapachu i słonawym smaku


SJP.pl

Pecorino – ser podpuszczkowy, otrzymywany z owczego mleka, dojrzewający, twardy, lekko pikantny, pochodzący z Włoch.

Dawniej warzony przez pasterzy, obecnie wytwarzany na większą skalę.

Istnieje 6 odmian tego sera oficjalnie zarejestrowanych w Unii Europejskiej jako CHNP – Chroniona nazwa pochodzenia (w języku włoskim: DOP Denominazione di origine protetta):

  • Pecorino Romano (o metodach produkcji pecorino romano pisali po raz pierwszy Marek Terencjusz Warron i Pliniusz Starszy ok. 2000 lat temu; został stworzony na obrzeżach Rzymu; produkowany od 1884 r. głównie na Sardynii, w Lacjum i prowincji Grosseto w Toskanii
  • Pecorino Sardo (znany też jako Fiore Sardo) z Sardynii
  • Pecorino Toscano, o którym wspomina m.in. Pliniusz Starszy w dziele Historia Naturalna oraz Francesco Molinelli w swoich pamiętnikach o serach toskańskich z XVII w.
  • Pecorino Siciliano
  • Pecorino di Filiano
  • Pecorino di Picinisco (od 2013)

Wikipedia


pecos

rzeka w USA


SJP.pl

  • Pecos – plemię Indian w Ameryce Północnej
  • Pecos – rzeka w USA

Miejscowości w USA:

  • Pecos – wieś w stanie Nowy Meksyk, w hrabstwie San Miguel
  • Pecos – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Reeves

Hrabstwa w USA:

  • hrabstwo Pecos (ang. Pecos County) – w stanie Teksas

Wikipedia


peculium

[czytaj: pekulium]
1. prywatna własność osoby pozostającej w zależności prawnej od kogoś innego;
2. prywatna własność osoby duchownej


SJP.pl

Wikipedia


pecyna

gwarowo: gruda błota, gliny, gruzu itp.; pacyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. pot. gruda ziemi, błota, gliny

 (1.2) góry. opadnięte z drzew igliwie

 (1.3) pot. głowa

 (1.4) gwara więzienna paser

 (1.5) slang osiedlowy skręt z marihuany

 (1.6) slang osiedlowy starsza kobieta

Wiktionary

Osoby o nazwisku Pecyna:

  • Krzysztof Pecyna – polski żużlowiec
  • Walenty Pecyna - poseł
  • Leonard Pecyna – podharcmistrz, podporucznik, powstaniec warszawski
  • Roman Pecyna (Teodozjusz) – arcybiskup drohobycki i samborski

Zobacz też:

  • Nowa Pecyna
  • Stara Pecyna

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɛˈt͡sɨ̃na, AS: pecna

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pecynowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pacyna

 (1.3) pacyna

 (1.5) joint, zioło, skun, gibon

Wiktionary


pecynek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. bochenek

Wiktionary


pecz

miasto na Węgrzech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w południowych Węgrzech;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ponieważ Węgrzy byli mniejszością, Pecz nie wsparł powstania Rakoczego.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. peczeński

Wiktionary


pęczaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od pęczak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pęczak m.

Wiktionary


pęczak

1. kasza pszenna lub jęczmienna, otrzymywana z nierozdrobnionych, ale obłuskiwanych i polerowanych ziarn tych zbóż; pęcak;
2. niewielki pęczek krótkich włókien, po oczyszczeniu stosowany do wyrobu włóknin, filców i papieru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. gruba, niełamana kasza jęczmienna;

Wiktionary

  • osoby noszące nazwisko Pęczak
    • Alicja Pęczak (ur. 1970) – pływaczka
    • Andrzej Pęczak (ur. 1951) – polityk
    • Jan Pęczak (ur. 1978) – gitarzysta
    • Paweł Pęczak (ur. 1977) – polski piłkarz
    • pozostali: Występowanie tekstu „Pęczak” w tytułach artykułów i w przekierowaniach

    Wikipedia

    Wymowa:

    IPA: ˈpɛ̃n͇t͡ʃak, AS: pṇčak

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. pęcak m.

    :: zdrobn. pęczaczek m.

     przym. pęczakowy, pęcakowy

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) pęcak

    Wiktionary


peczarski

nazwisko


SJP.pl


pęczek

niewielki pęk, wiązka, większa liczba czegoś, zwykle przedmiotów podobnych do siebie lub o podobnym zastosowaniu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. zdrobn. od: pęk

 (1.2) porcja towaru (zwykle jarzyn) związana sznurkiem lub spięta gumką

Wiktionary

Pęczek – mały pęk, pewna liczba złożonych równo i połączonych ze sobą przedmiotów. Pojęcie stosowane jest w różnych dziedzinach, m.in. w towaroznawstwie, biologii i anatomii, a także w języku potocznym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) To ile pęczków szczypioru pani podać?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɛ̃n͇t͡ʃɛk, AS: pṇček

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pęk mrz.

Wiktionary


pęczelice

Pęczelice – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Busko-Zdrój.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Przez wieś przechodzi czerwony szlak turystyczny z Buska-Zdroju do miejscowości Solec-Zdrój.

Wikipedia


peczeński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rzad. związany z Peczem, dotyczący Peczu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Biskup peczeński Bartłomiej, który w latach 1219 — 1225 kierował diecezją peczeńską, kazał wybudować w 1225 r. na cześć św. Jakuba apostoła kościół i klasztor.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pecz mrz.

Wiktionary


peczerski

rejon peczerski - jeden z rejonów Kijowa


SJP.pl


pęczerzyno

Pęczerzyno (dawniej Pęcerzyno, niem. Panzerin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Brzeżno.

We wsi znajduje się zabytkowy późnogotycki kościół św. Antoniego Padewskiego z XVI wieku.

Wikipedia


pęczkowanie

wiązanie w pęczki, tworzenie pęczków z czegoś, najczęściej w odniesieniu do tworzenia bukietów z kwiatów


SJP.pl


pęczkowski

nazwisko


SJP.pl


pęczkowy

zawiązany w pęczek (np. marchew pęczkowa), przypominający pęczek czegoś lub w jakiś inny sposób związany z pęczkiem


SJP.pl


pęcznieć

powiększać swoją objętość o objętość cieczy, która nasiąka, wsiąka; nabrzmiewać, grubieć


SJP.pl

czasownik

 (1.1) zwiększać objętość nasiąkając jakimś płynem

 (1.2) stawać się większym, wypchanym wskutek przybywania czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɛ̃n͇t͡ʃʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: pṇčʹńėć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pęcznienie n.

Wiktionary


pęcznienie

proces nabierania objętości, najczęściej połączony z nabieraniem masy wskutek pochłaniania jakichś cieczy z zewnątrz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pęcznieć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pęcznieć

Wiktionary


pęczniew

wieś w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim


SJP.pl

Pęczniew – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Pęczniew. Położona nad rzeczką Pichną, prawym dopływem Warty, i nad brzegiem zbiornika Jeziorsko.

Do 1937 roku siedziba gminy Niemysłów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

W miejscowości istnieje straż pożarna która została założona w 1910 roku.

Miejscowość jest siedzibą gminy Pęczniew.

Wikipedia


pęczniewski

przymiotnik od: Pęczniew


SJP.pl


peczora

1. miasto w Rosji;
2. rzeka w Rosji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w europejskiej części Rosji płynąca przez Republikę Komi oraz przez Nieniecki Okręg Autonomiczny;

 (1.2) geogr. miasto w europejskiej części Rosji, w Republice Komi;

Wiktionary

  • Peczora – rzeka w Rosji
  • Peczora – miasto w Rosji

Zobacz też: Peczory

Wikipedia

Powiązane:

 przym. peczorski

Wiktionary


peczorski

przymiotnik od: Peczora (rzeka w Federacji Rosyjskiej lub miasto w republice Komi)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Peczorą, dotyczący Peczory (rzeki lub miasta)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Peczora ż.

Wiktionary


pęczotto

potrawa z pęczaku podobna do risotto


SJP.pl


pęczyna

pęczyna wodna - gatunek rośliny z rodziny selerowatych; seler wodny


SJP.pl

Wikipedia


peczyński

nazwisko


SJP.pl


pęcław

imię męskie


SJP.pl

  • Pęcisław – staropolskie imię męskie
W Polsce
  • Pęcław – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. głogowskim, w gminie Pęcław
  • Pęcław – wieś w woj. mazowieckim, w pow. piaseczyńskim, w gminie Góra Kalwaria
  • Pęcław – dawna gromada, w obecnym woj. dolnośląskim

Wikipedia


pęcławski

przymiotnik od: Pęcław, wieś gminna w województwie dolnośląskim


SJP.pl


pęd

1. część rośliny składająca się z łodygi, liści, pąków i kwiatów;
2. szybkie posuwanie się do przodu, szybki lot, szybki bieg;
3. zamiłowanie do czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szybkie posuwanie się naprzód, szybki ruch, szybki bieg

 (1.2) wewnętrzna potrzeba, zamiłowanie do czegoś, wzmożona chęć dążenia do czegoś

 (1.3) bot. nadziemna część rośliny składająca się z łodygi, liści, pączków, kwiatów i owoców;

 (1.4) fiz. prędkość pomnożona przez masę;

Wiktionary

  • pęd (fizyka)
  • pęd (botanika)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Myśli jego stały się teraz jeszcze szybsze niż pęd konia…

 (1.2) Pęd, który nas pcha ku czemuś lub od czegoś odpycha, bez uczucia, że się chce tego, co sprzyja, unika tego, co szkodzi…

 (1.3) Pędy grochu zwieszały się ze skrzynek…

 (1.4) Doświadczenie demonstruje zasadę zachowania momentu pędu w ruchu obrotowym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛ̃nt, AS: pẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rozpęd m., popęd m., spęd m., pędnik m., pędzenie n., spędzanie n., spędzenie n., popędzanie n., popędzenie n.

 czas. pędzić ndk., spędzać ndk., spędzić dk., popędzać ndk., popędzić dk.

 przym. pędny, pędowy, popędliwy

 przysł. popędliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bieg, galop

Wiktionary


peda

nazwisko


SJP.pl

Peda – polskie nazwisko.

Wikipedia


pedag.

skrót od: pedagogika, pedagogiczny


SJP.pl


pedagog

1. książkowo: nauczyciel, wychowawca;
2. teoretyk w zakresie pedagogii - ogółu środków i metod wychowawczych stosowanych przez nauczycieli i wychowawców;
3. teoretyk w zakresie pedagogiki - nauce o wychowywaniu i nauczaniu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) nauczyciel, wychowawca

 (1.2) osoba zajmująca się pedagogiką, pracująca nad ulepszeniem metody wychowania i uczenia

 (1.3) hist. w starożytnej Grecji: uczony niewolnik zajmujący się dziećmi pana, w tym odprowadzający je do szkoły

 (1.4) daw. prywatny nauczyciel, guwerner, preceptor

Wiktionary

Pedagog (łac. paedagōgus od stgr. παιδαγωγός [paidagōgós]) – profesjonalista wykonujący zawód po ukończeniu wyższych studiów pedagogicznych lub po dodatkowym kursie specjalizacyjnym; również pracownik naukowy zajmujący się badaniami w dziedzinie wychowania i oświaty lub nauczyciel akademicki.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɛˈdaɡɔk, AS: pedagok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pedagogika ż.

:: fż. pedagożka ż.

 przym. pedagogiczny

Wiktionary


pedagogia

ogół środków i metod wychowawczych stosowanych przez nauczycieli i wychowawców; nauczanie, wychowywanie


SJP.pl

Pedagogia (gr. paidagogía) – dyscyplina pedagogiczna stosowana przez nauczycieli, która zajmuje się zespołem metod i środków stosowanych w nauczaniu oraz wychowywaniu.

Pojęcie pedagogii odnosi się do praktycznej sztuki nauczania, obecnie – także do paradygmatu edukacyjnego, który może przybierać formę doktryny pedagogicznej, ideologii edukacyjnej bądź ukrytego programu wychowawczego.

Wikipedia


pedagogiczny

odnoszący się do pedagogii lub pedagogiki (np. kurs pedagogiczny), zgodny z ich zasadami (np. zdolności pedagogiczne); wychowawczy, nauczycielski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z pedagogiką, wychowawczy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pedagogika ż., pedagogia ż., pedagog m., pedagogizacja ż.

 czas. pedagogizować

Wiktionary


pedagogika

1. nauka o wychowywaniu i nauczaniu, której przedmiotem jest działalność wychowawcza mająca na celu wyposażenie całego społeczeństwa wiedzę, sprawności ogólne i zawodowe, zainteresowania, system wartości oraz kształtowanie odpowiednich postaw i przekonań; dydaktyka;
2. działalność wychowawcza polegająca na świadomym i zorganizowanym oddziaływaniu na kogoś w celu osiągnięcia określonych rezultatów wychowawczych lub oświatowych; nauczanie, kształcenie, wychowywanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka o celach, metodach i środkach nauczania i wychowania;

 (1.2) świadoma i celowa działalność wychowawcza

Wiktionary

Pedagogika – w znaczeniu potocznym, świadoma i celowa działalność wychowawcza; w znaczeniu instytucjonalnym – zespół nauk o wychowaniu, istocie, celach, treściach, metodach, środkach i formach organizacji procesów wychowawczych. Pedagogika jako nauka o edukacji (wychowaniu i kształceniu), należy do nauk społecznych i zajmuje się rozwojem i zmianami mechanizmów wychowania oraz kształcenia na przestrzeni całego życia człowieka.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɛdaˈɡɔɟika, AS: pedagoǵika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pedagog m., pedagoga m., pedagogiczka ż., pedagogia ż., pedagogium n., pedagogizacja ż., pedagogizowanie n.

 czas. pedagogizować ndk.

 przym. pedagogiczny

 przysł. pedagogicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wychowanie

Wiktionary


pedagogium

dwuletnie seminarium kształcące nauczycieli w okresie Polski międzywojennej


SJP.pl


pedagogizacja

działalność, której celem jest szerzenie wiedzy wychowawczej, najczęściej wśród rodziców i studentów


SJP.pl


pedagogizować

prowadzić działalność, której celem jest szerzenie wiedzy wychowawczej, najczęściej wśród rodziców i studentów


SJP.pl


pedagożka

pedagog


SJP.pl

Patrz:

pedagog

pedalarz

pedalista;
1. potocznie: rowerzysta naruszający zasady ruchu drogowego;
2. pogardliwie: homoseksualista; pedzio, pedał, cieć, homoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pejor. rowerzysta, który nie przestrzega zasad ruchu drogowego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Łamiący przepisy „Pedalarze” to mit. Niecałe 5 proc. rowerzystów popełnia wykroczenia na drodze

Wiktionary


pedalić

1. pogardliwie: powodować, że ktoś lub coś nabiera cechy uważane za typowe dla homoseksualistów;
2. żartobliwie:
a) kręcić pedałami roweru;
b) jechać na rowerze;
3. pedalić się - pogardliwie:
a) uprawiać seks z innym mężczyzną;
b) zachowywać się w sposób uważany za typowy dla homoseksualistów


SJP.pl


pedalik

zdrobnienie od: pedał; pedałek


SJP.pl


pedalista

pedalarz;
1. potocznie: rowerzysta naruszający zasady ruchu drogowego;
2. pogardliwie: homoseksualista; pedzio, pedał, cieć, homoś


SJP.pl


pedalizacja

1. system wykorzystywania pedałów w grze fortepianowej;
2. notacja sposobu grania na klawiaturze nożnej w organach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. użycie pedałów podczas grania na instrumentach muzycznych

 (1.2) muz. specjalne oznaczenie w nutach wskazujące na użycie pedałów podczas gry

Wiktionary

Aplikatura, palcowanie – w grze na instrumentach muzycznych optymalny ze względu na fizjologię ręki sposób układania palców. Także zapis kolejności użycia palców podczas gry. Podczas opracowywania aplikatury bierze się również pod uwagę dynamikę, artykulację i frazowanie utworu. Podstawy współczesnej aplikatury w zakresie gry fortepianowej stworzył na początku XIX wieku Muzio Clementi.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pedał m., pedałowanie n., pedalstwo n.

 czas. pedałować ndk.

 przym. pedałowy, pedalski

Wiktionary


pedalski

1. pogardliwie: charakterystyczny dla pedała (homoseksualisty);
2. potocznie: oceniany negatywnie, budzący negatywne uczucia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. pogard. gejowski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sceny z ciotami wystającymi z nadzieją pod koszarami, goniącymi się po parku i jeżdżącymi po komunistycznej Polsce w poszukiwaniu przygodnego obciągu z pewnością mogą śmieszyć, lecz zmuszają także do pewnej smutnej refleksji nad ciężkim pedalskim żywotem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛˈdalsʲci, AS: pedalsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pedał m., pedalstwo n., pedalizacja ż., pedalskość ż.

 czas. pedalić się, pedałować

 przysł. pedalsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gejowski, queerowy, pederastyczny

Wiktionary


pedalskość

pedalski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. rzad. wulg. cecha tego, co jest pedalskie; cecha tych, którzy są pedalscy

Wiktionary

Patrz:

pedalski

Powiązane:

 rzecz. pedał m., pedałek m.

 przym. pedalski

 przysł. pedalsko

Wiktionary


pedalstwo

pogardliwie:
1. pederastia;
2. ogół homoseksualistów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. obraź. cecha mężczyzny, który czuje pociąg seksualny do innych mężczyzn

 (1.2) pot. obraź. ogół mężczyzn, którzy czują pociąg seksualny do innych mężczyzn

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jedni mówili, że za pedalstwo wyrzucono go z seminarium i dlatego teraz mści się na czarnej mafii, […].

 (1.2) „Polska zawsze przy Bogu. Wbrew szubrawcom, zakłamanym sędziom, lewactwu i pedalstwu” — jedno z haseł, które można było dziś zobaczyć na marszu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛˈdalstfɔ, AS: pedalstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pedał m., pedalizacja ż.

 czas. pedalić się, pedałować

 przym. pedalski

 przysł. pedalsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) neutr. gejostwo

Wiktionary


pedancik

zdrobniale, z politowaniem o pedancie (osobie przesadnie dokładnej, drobiazgowej, przywiązującej zbyt dużą wagę do porządku)


SJP.pl


pedant

osoba przesadnie zwracająca uwagę na szczegóły, zbyt dokładna, drobiazgowa; skrupulant, skrupulat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek bardzo dokładny, przywiązujący dużą wagę do porządku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ja jestem pedantem, a moja żona to straszna bałaganiara.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɛdãnt, AS: pedãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pedantyczność ż., pedantyzm m., pedanteria ż.

:: fż. pedantka ż.

 przym. pedantyczny, pedanteryjny

 przysł. pedantycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) formalista, skrupulant, skrupulat

Wiktionary


pedanteria

drobiazgowa, przesadna dokładność właściwa pedantom; pedantyzm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przesadna dbałość o detale

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. pedantyczność ż., pedant m., pedantka ż.

 przym. pedantyczny

 przysł. pedantycznie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* duński: (1.1) pedanteri n.

* interlingua: (1.1) pedanteria

* włoski: (1.1) pedanteria ż.

źródła.

== pedanteria (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) pedanteria

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɛdãnˈtɛrʲja, AS: pedãnterʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pedantyczność ż., pedant m., pedantka ż.

 przym. pedantyczny

 przysł. pedantycznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. pedantyczność ż., pedant m., pedantka ż.

 przym. pedantyczny

 przysł. pedantycznie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* duński: (1.1) pedanteri n.

* interlingua: (1.1) pedanteria

* włoski: (1.1) pedanteria ż.

źródła.

== pedanteria (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) pedanteria

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pedanteryjny

związany z pedanterią, zachowaniem pedanta - osoby przesadnie dokładnej, drobiazgowej (np. pedanteryjne usposobienie)


SJP.pl


pedanteska

fonetyczna, gramatyczna lub słowotwórcza przemiana wyrazu obcego pochodzenia zastosowanego w wypowiedzi w celu dostosowania go do zasad języka


SJP.pl


pedantka

kobieta przesadnie dokładna, drobiazgowa, przywiązująca zbyt dużą wagę do porządku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta bardzo dokładna, przywiązująca dużą wagę do porządku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z Uli jest niesamowita pedantka, wszystko musi mieć równiutko poukładane.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛˈdãntka, AS: pedãntka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pedanteria ż., pedantyczność ż., pedantyzm m.

:: fm. pedant m.

 przym. pedanteryjny, pedantyczny

 przysł. pedantycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skrupulantka, skrupulatka, formalistka, rygorystka, purystka

Wiktionary


pedantycznie

przysłówek

 (1.1) w sposób pedantyczny, pedanteryjny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pedantyczność ż., pedant m., pedantka ż., pedanteria ż.

 przym. pedantyczny, pedanteryjny

Wiktionary


pedantyczniej

stopień wyższy od przysłówka: pedantycznie


SJP.pl


pedantyczniejszy

rzadki stopień wyższy od przymiotnika: pedantyczny; bardziej pedantyczny


SJP.pl


pedantyczność

drobiazgowa, przesadna dokładność właściwa pedantom; pedantyzm, pedanteria


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest pedantyczne; cecha tych, którzy są pedantyczni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pedanteria ż., pedant mos., pedantka ż.

 przym. pedantyczny

 przysł. pedantycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pedanteria

Wiktionary


pedantyczny

charakterystyczny, typowy dla pedanta (osoby przesadnie dokładnej, drobiazgowej, przywiązującej zbyt dużą wagę do porządku), związany z taką osobą (np. zachowanie pedantyczne); drobiazgowo skrupulatny, przesadnie dokładny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) skrajnie, nadmiernie dokładny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Janka wiedziała, do czego to wszystko zmierza, więc zbyt do serca nie brała drwin Meli ani pedantycznych informacji reżysera. (W. Reymont: Komediantka)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɛdãnˈtɨt͡ʃnɨ, AS: pedãntyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pedant m., pedantka ż., pedantyczność ż., pedantyzm m., pedanteria ż.

 przysł. pedantycznie

 przym. pedanteryjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drobiazgowy, skrupulatny

Wiktionary


pedantyzm

drobiazgowa, przesadna dokładność właściwa pedantom; pedanteria


SJP.pl


pedał

1. część niektórych urządzeń mechanicznych
2. żartobliwie, metaforycznie o nogach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. dźwignia przeznaczona do obsługi stopą w samochodzie, samolocie, rowerze itp., także w niektórych instrumentach muzycznych;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) slang. obraź. określenie geja, niekiedy rozszerzane na mężczyzn postrzeganych jako homoseksualiści

Wiktionary

Pedał (łac. pedalis – noga) – część mechanizmu dźwigniowego wprawiana w ruch za pomocą nacisku nogą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam wrażenie, że pedał sprzęgła nie działa.

 (2.1) Co się gapisz, pedale?!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɛdaw, AS: pedau̯

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

 rzecz. pedalizacja ż., pedałowanie n.

:: zdrobn. pedałek m.

 czas. pedałować ndk.

 przym. pedałowy

 rzecz. pedalstwo n.

 czas. pedalić się ndk.

 przym. pedalski, spedalony

 przysł. pedalsko

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) gej, homoseksualista, wulg. pogard. pedryl, pogard. pedzio

Wiktionary


pedałek

zdrobnienie od: pedał; pedalik


SJP.pl


pedałka

1. pogardliwie: homoseksualistka, lesbijka; pederastka;
2. żartobliwie: mała torebka noszona pod pachą lub w ręce przez mężczyzn; pedałówka, pederastka


SJP.pl


pedałówa

w gwarze uczniowskiej: szkoła podstawowa; pedałówka


SJP.pl


pedałować

1. używać pedałów podczas jazdy na rowerze lub innym pojeździe wymagającym napędzania za pomocą pedałów;
2. używać pedałów w trakcie gry na pianinie, fortepianie lub organach;
3. potocznie: iść szybko


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) obracać pedałami, jadąc rowerem lub innym pojazdem

 (1.2) środ. muz. używać pedałów, grając na pianinie, fortepianie lub organach

 (1.3) pot. jechać rowerem

 (1.4) przen. pot. wulg. o mężczyznach: odbywać homoseksualny stosunek płciowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jadąc po spadku lub na płaskim terenie przekładamy łańcuch na coraz mniejsze koła zębate, aby pedałować wolniej, a jechać szybciej.

 (1.1) Zjeżdżaliśmy niekończącymi się pirenejskimi serpentynami, mijając rowerzystów mozolnie pedałujących na rowerach górskich.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɛdaˈwɔvat͡ɕ, AS: pedau̯ovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pedał m., pedałek m., pedałowanie n., popedałowanie n., pedalenie n., spedalenie n., pedalstwo n., pedalizacja ż.

 czas. popedałować dk., przypedałować dk., pedalić ndk., spedalić się dk.

 przym. pedałowy, pedalski

 przysł. pedalsko

Wiktionary


pedałowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pedałować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɛdawɔˈvãɲɛ, AS: pedau̯ovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pedałować

 rzecz. pedalizacja ż.

Wiktionary


pedałowicz

żartobliwie: rowerzysta, kolarz


SJP.pl


pedałowiec

stary typ samochodu, w którym biegi zmieniało się przy pomocy nożnego pedału


SJP.pl


pedałówka

1. żartobliwie: mała torebka noszona pod pachą lub w ręce przez mężczyzn; pederastka, pedałka;
2. w gwarze uczniowskiej:
a) szkoła podstawowa; pedałówa;
b) rower;
3. maszyna drukarska o nożnym napędzie, przeznaczona do wykonywania druków niewielkiego formatu; maszyna dociskowa;
4. potocznie: urządzenie lub instrument obsługiwany przy użyciu pedałów;
5. piła do drewna z wychylanym pedałem, służąca do cięcia tarcicy


SJP.pl

Harmonia pedałowa (gwar. „pedałówka”) – polski ludowy instrument muzyczny. Odmiana ta występuje w Polsce. Instrument ten powstał w wyniku połączenia elementów konstrukcyjnych harmonii oraz fisharmonii lub według innych teorii eoliny.

Wikipedia


pedałowy

posiadający pedały


SJP.pl


pedeciak

potocznie: powszechny dom towarowy


SJP.pl


pedel

dawniej: woźny w zakładzie naukowym; bedel; tercjan


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. woźny (zwykle w odniesieniu do woźnego w zakładzie naukowym, w placówkach szkolnictwa wyższego)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɛdɛl, AS: pedel

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tercjan

Wiktionary


pędem

wykrzyknik nawołujący do bardzo szybkiego wykonania czegoś, pośpieszenia się, przyspieszenia; galopem


SJP.pl


pederasta

mężczyzna odczuwający pociąg płciowy do mężczyzn; homoseksualista, gej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) psych. med. homoseksualista

 (1.2) hist. w starożytnej Grecji mężczyzna utrzymujący homoseksualne kontakty z dojrzewającymi chłopcami;

 (1.3) środ. sport. strzelectwo strzelający z pistoletu dowolnego

Wiktionary

Pederastia (stgr. παῖς chłopiec + stgr. ἐραστής – w przekładzie Witwickiego: miłośnik) – termin wywodzący się z języka greckiego (dosł. miłość do chłopców) – w języku polskim w węższym sensie oznacza specyficzną formę homoseksualizmu męskiego, polegającą na związkach erotycznych lub kontaktach seksualnych mężczyzn lub młodzieńców (erastesów, miłośników), z młodzieńcami lub chłopcami (eromenosami, lubymi, oblubieńcami), zazwyczaj opartych na różnicy wieku, występującą w kulturze starożytnej Grecji. Chłopcy stawali się przedmiotem zainteresowania młodzieńców i dorosłych mężczyzn już około 12 lub 13 roku życia i pozostawali nim aż do momentu osiągnięcia wieku efeba, tj. do 18 roku życia. Młodzieńcy w wieku od około 16-18 do około 20 lat mogli być zarówno miłośnikami rówieśników lub młodszych od siebie chłopców, jak i lubymi starszych mężczyzn.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z powodu poprawności politycznej nie wolno pisać „Cygan”, należy używać określenia „Rom”; nie należy mówić „homoseksualista”, a tym bardziej „pederasta”, tylko – „gej”; zabroniony też jest „Murzyn”, bo bardziej neutralny jest „czarnoskóry”, „Afroamerykanin” albo „czarny”.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɛdɛˈrasta, AS: pederasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pederastia ż., pederastka ż.

 przym. pederastyczny

 przysł. pederastycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gej, med. homoseksualista, przest. uranista, pejor. sodomita, wulg. pedał, ciota

 (1.2) efebofil

Wiktionary


pederastia

1. popęd seksualny do osobników tej samej płci; homoseksualizm;
2. dawniej: związki seksualne dojrzałych mężczyzn z młodzieńcami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. kontakty erotyczne dojrzałych mężczyzn z dojrzewającymi chłopcami;

 (1.2) med. psych. homoseksualizm

Wiktionary

Pederastia (stgr. παῖς chłopiec + stgr. ἐραστής – w przekładzie Witwickiego: miłośnik) – termin wywodzący się z języka greckiego (dosł. miłość do chłopców) – w języku polskim w węższym sensie oznacza specyficzną formę homoseksualizmu męskiego, polegającą na związkach erotycznych lub kontaktach seksualnych mężczyzn lub młodzieńców (erastesów, miłośników), z młodzieńcami lub chłopcami (eromenosami, lubymi, oblubieńcami), zazwyczaj opartych na różnicy wieku, występującą w kulturze starożytnej Grecji. Chłopcy stawali się przedmiotem zainteresowania młodzieńców i dorosłych mężczyzn już około 12 lub 13 roku życia i pozostawali nim aż do momentu osiągnięcia wieku efeba, tj. do 18 roku życia. Młodzieńcy w wieku od około 16-18 do około 20 lat mogli być zarówno miłośnikami rówieśników lub młodszych od siebie chłopców, jak i lubymi starszych mężczyzn.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pederastia była powszechna i społecznie akceptowana w starożytnej Grecji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɛdɛˈrastʲja, AS: pederastʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pederasta m., pederastka ż.

 przym. pederastyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) efebofilia

 (1.2) wulg. pedalstwo

Wiktionary


pederastka

1. pogardliwie: homoseksualistka, lesbijka; pedałka;
2. żartobliwie: mała torebka noszona pod pachą lub w ręce przez mężczyzn; pedałówka, pedałka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. żart. mała, płaska torebka na dokumenty, noszona przez mężczyzn w ręku lub na przegubie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɛdɛˈrastka, AS: pederastka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pederasta m., pederastia ż.

Wiktionary


pederastyczny

charakterystyczny dla pederasty (homoseksualisty) lub pederastii (stosunku homoseksualnego między mężczyznami), związany z nimi (np. stosunek pederastyczny)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący pederastii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pederastia ż., pederasta m.

Wiktionary


pedet

potocznie: wielobranżowy sklep towarowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. państwowy dom towarowy lub powszechny dom towarowy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɛdɛt, AS: pedet

Wiktionary

Powiązane:

 skr. PDT

Wiktionary


pedetowski

przymiotnik od: pedet, PDT (Powszechny Dom Towarowy)


SJP.pl


pedeutolog

specjalista w zakresie pedeutologii (działu pedagogiki zajmującego się zagadnieniami związanymi z zawodem nauczyciela, sposobami nauczania i wychowania)


SJP.pl


pedeutologia

dział pedagogiki zajmujący się zagadnieniami związanymi z zawodem nauczyciela, sposobami nauczania i wychowania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dział pedagogiki zajmujący się zagadnieniami dotyczącymi zawodu nauczyciela;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɛdɛwtɔˈlɔɟja, AS: pedeu̯toloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pedeutolog m.

 przym. pedeutologiczny

Wiktionary


pedeutologiczny

przymiotnik od: pedeutologia lub pedeutolog; związany z pedeutologią (działem pedagogiki zajmującym się zagadnieniami związanymi z zawodem nauczyciela, sposobami nauczania i wychowania) lub osobą zajmującą się tą dziedziną (np. charakterystyka pedeutologiczna); pedeutyczny


SJP.pl


pedeutolożka

pedeutolog


SJP.pl

Patrz:

pedeutolog

pedeutyczny

przymiotnik od: pedeutologia lub pedeutolog; związany z pedeutologią (działem pedagogiki zajmującym się zagadnieniami związanymi z zawodem nauczyciela, sposobami nauczania i wychowania) lub osobą zajmującą się tą dziedziną (np. charakterystyka pedeutyczna); pedeutologiczny


SJP.pl


pediatra

lekarz specjalizujący się w pediatrii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. lekarz dziecięcy

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) med. lekarka dziecięca

Wiktionary

Pediatra – lekarz specjalista w zakresie pediatrii, nauki o chorobach występujących wśród dzieci i metodach ich leczenia. W ramach dalszego rozwoju zawodowego lekarza pediatry, dostępne są podspecjalizacje (lub specjalności szczegółowe), np. nefrologia dziecięca, endokrynologia dziecięca, onkologia dziecięca, hematologia dziecięca itp.


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jutro idziemy z Misią do pediatry, bo mała chyba ma koklusz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛˈdʲjatra, AS: pedʹi ̯atra

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pediatria ż., pediatryczka ż.

 przym. pediatryczny

 przysł. pediatrycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) pot. pediatryczka

Wiktionary


pediatria

1. dział medycyny, nauka zajmująca się schorzeniami wieku dziecięcego i ich leczeniem oraz obejmująca całokształt wiedzy o rozwoju fizycznym i psychicznym dziecka;
2. oddział pediatryczny w szpitalu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. dział medycyny zajmujący się dziećmi, ich rozwojem, opieką nad nimi oraz chorobami dziecięcymi;

 (1.2) oddział dziecięcy w szpitalu

Wiktionary

Pediatria – dziedzina medycyny zajmująca się chorobami dziecięcymi, opieką nad dziećmi oraz ich rozwojem. Za ojca pediatrii uznaje się Abrahama Jacobiego. W Polsce pediatria jest priorytetową dziedziną medycyny oraz jedną ze specjalizacji lekarskich, a jej konsultantem krajowym od 1 marca 2018 jest prof. dr hab. Teresa Jackowska.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. pediatra mos., pediatryczka ż.

 przym. pediatryczny

 przysł. pediatrycznie

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|pedo-|-iatria. < etym|grec|παῖς|ἰατρός. → dziecko + leczenie

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) pediatrics

* baskijski: (1.1) pediatria

* białoruski: (1.1) педыятрыя ż.

* bułgarski: (1.1) педиатрия ż.

* chorwacki: (1.1) pedijatrija ż.

* duński: (1.1) pædiatri w.

* esperanto: (1.1) pediatrio

* francuski: (1.1) pédiatrie ż.

* galicyjski: (1.1) pediatría ż.

* gruziński: (1.1) პედიატრია

* hiszpański: (1.1) pediatría ż.

* kataloński: (1.1) pediatria ż.

* litewski: (1.1) pediatrija ż.

* łaciński: (1.1) paediatria

* macedoński: (1.1) педијатрија ż.

* maltański: (1.1) pedjatrija ż.

* niderlandzki: (1.1) pediatrie ż.

* niemiecki: (1.1) Pädiatrie ż., Kinderheilkunde ż.

* nowogrecki: (1.1) παιδιατρική

* portugalski: (1.1) pediatria ż.

* prowansalski: (1.1) pediatria ż.

* rosyjski: (1.1) педиатрия ż.

* rumuński: (1.1) pediatrie

* słowacki: (1.1) pediatria ż.

* słoweński: (1.1) pediatrija ż.

* szwedzki: (1.1) pediatrik w.

* ukraiński: (1.1) педіатрія ż.

* wietnamski: (1.1) nhi khoa

* włoski: (1.1) pediatria ż.

źródła.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛˈdʲjatrʲja, AS: pedʹi ̯atrʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pediatra mos., pediatryczka ż.

 przym. pediatryczny

 przysł. pediatrycznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. pediatra mos., pediatryczka ż.

 przym. pediatryczny

 przysł. pediatrycznie

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|pedo-|-iatria. < etym|grec|παῖς|ἰατρός. → dziecko + leczenie

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) pediatrics

* baskijski: (1.1) pediatria

* białoruski: (1.1) педыятрыя ż.

* bułgarski: (1.1) педиатрия ż.

* chorwacki: (1.1) pedijatrija ż.

* duński: (1.1) pædiatri w.

* esperanto: (1.1) pediatrio

* francuski: (1.1) pédiatrie ż.

* galicyjski: (1.1) pediatría ż.

* gruziński: (1.1) პედიატრია

* hiszpański: (1.1) pediatría ż.

* kataloński: (1.1) pediatria ż.

* litewski: (1.1) pediatrija ż.

* łaciński: (1.1) paediatria

* macedoński: (1.1) педијатрија ż.

* maltański: (1.1) pedjatrija ż.

* niderlandzki: (1.1) pediatrie ż.

* niemiecki: (1.1) Pädiatrie ż., Kinderheilkunde ż.

* nowogrecki: (1.1) παιδιατρική

* portugalski: (1.1) pediatria ż.

* prowansalski: (1.1) pediatria ż.

* rosyjski: (1.1) педиатрия ż.

* rumuński: (1.1) pediatrie

* słowacki: (1.1) pediatria ż.

* słoweński: (1.1) pediatrija ż.

* szwedzki: (1.1) pediatrik w.

* ukraiński: (1.1) педіатрія ż.

* wietnamski: (1.1) nhi khoa

* włoski: (1.1) pediatria ż.

źródła.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pediatrka

lekarka specjalizująca się w pediatrii


SJP.pl


pediatryczny

związany z pediatrią (działem medycyny zajmującym się głównie schorzeniami wieku dziecięcego) lub lekarzem leczącymi dzieci (np. oddział pediatryczny, poradnia pediatryczna)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pediatrią

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pediatria ż., pediatra m.

Wiktionary


pedicelaria

przekształcony w szczypce chwytne kolec jeżowca, służący do obrony lub oczyszczania powierzchni ciała; pedicellaria


SJP.pl


pedicellaria

przekształcony w szczypce chwytne kolec jeżowca, służący do obrony lub oczyszczania powierzchni ciała; pedicelaria


SJP.pl


pedicure

[czytaj: pedikiur] kosmetyczne i lecznicze pielęgnowanie stóp, polegające m.in. na obcinaniu paznokci; pedikiur


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kosmet. zabieg pielęgnacji stóp

Wiktionary

Pedicure – zabieg kosmetyczny, któremu poddawane są paznokcie u stóp. Zabieg ten wykonuje się za pomocą lakieru, który koloryzuje paznokieć i nie tylko. U rąk robiony jest manicure. Rozróżnia się pedicure kosmetyczny, pedicure leczniczy oraz pedicure biologiczny.

  • Pedicure kosmetyczny: zabieg pielęgnacyjny obejmujący zmycie lakieru, skrócenie, opiłowanie oraz oczyszczenie paznokci. W jego zakres wlicza się również usunięcie zgrubiałego naskórka z pięt. Pedicure zakończony jest masażem, ewentualnie polakierowaniem paznokci.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Raz w miesiącu funduję sobie profesjonalny pedicure.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) inna pisownia: pedikiur

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Kosmetyka

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) pedicure

* bułgarski: (1.1) педикюр m.

* rosyjski: (1.1) педикюр m.

źródła.

== pedicure (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-pedicure.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kosmet. pedikiur, pedicure

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pedicurzysta

[czytaj: pedikiurzysta] osoba zajmująca się pedicure'em, (kosmetycznym i leczniczym pielęgnowaniem stóp), robiąca pedicure; pedikiurzysta


SJP.pl


pedicurzystka

[czytaj: pedikiurzystka] kobieta zajmująca się pedicure'em, (kosmetycznym i leczniczym pielęgnowaniem stóp), robiąca pedicure; pedikiurzystka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kosmet. zob. pedikiurzystka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɛdʲicjuˈʒɨstka, AS: pedʹiḱi ̯užystka

Wiktionary


pedig

włókno otrzymywane z liany rotangowej, wykorzystywane do wyrobu plecionek


SJP.pl


pedigree

[czytaj: PEdigri:]
1. środowiskowo: drzewo genealogiczne; rodowód;
2. karma dla psów marki Pedigree


SJP.pl


pedikiur

kosmetyczne i lecznicze pielęgnowanie stóp, polegające m.in. na obcinaniu paznokci; pedicure


SJP.pl


pedikiurzysta

osoba zajmująca się pedicure'em, (kosmetycznym i leczniczym pielęgnowaniem stóp), robiąca pedicure; pedicurzysta


SJP.pl


pedikiurzystka

kobieta zajmująca się pedicure'em, (kosmetycznym i leczniczym pielęgnowaniem stóp), robiąca pedicure; pedicurzystka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kosmet. kobieta wykonująca pedikiur zawodowo

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɛdʲicuˈʒɨstka, AS: pedʹiḱužystka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pedikiur m.

:: fm. pedikiurzysta m.

Wiktionary


pędnia

zespół przekładni pasowych do napędzania grupy maszyn roboczych jednym silnikiem


SJP.pl

Wikipedia


pędnik

urządzenie wytwarzające siłę poruszającą statek (np. żagiel, wiosło, śruba okrętowa)


SJP.pl

Pędnik – urządzenie zamieniające energię dostarczoną z zewnątrz lub z silnika napędowego na siłę poruszającą jednostkę pływającą.

Pod względem zasady działania wyróżnia się:

  • pędnik o napędzie mięśniowym - wiosło
  • pędnik o napędzie wiatrowym - żagiel
  • pędnik o napędzie mechanicznym - koło łopatkowe, śruba napędowa, pędnik azymutalny, pędnik cykloidalny, pędnik wodnoodrzutowy, pędnik gazoodrzutowy, śmigło

Wikipedia


pędny

używany do napędzania, wprowadzania części jakichś urządzeń lub całego urządzenia w ruch (np. koło pędne, wał pędny)


SJP.pl


pedo-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z dzieckiem, potomkiem, potomstwem

 (1.2) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z gruntem, ziemią

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) pedodoncja • pedofilia • pedogeneza • pedologia

 (1.2) pedobiologia • pedologia • pedosfera

synonimy.

 (1.1) pedi-, peda-

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|gr|παῖς., etym|gr|παιδός. → dziecko (chłopiec)

 (1.2) etym|gr|πέδον. → grunt, ziemia

uwagi.

tłumaczenia.

* czeski: (1.1) pedo-; (1.2) pedo-

* francuski: (1.1) pédo-; (1.2) pédo-

* słowacki: (1.1) pedo-, ped-; (1.2) pedo-

* włoski: (1.1) pedo-; (1.2) pedo-

źródła.

== pedo- (język włoski.) ==

wymowa.

znaczenia.

temat słowotwórczy

 (1.1) pedo- (związany z dzieckiem)

 (1.2) pedo- (związany z gruntem)

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɛdɔ, AS: pedo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pedi-, peda-

Wiktionary


pedodoncja

stomatologia dziecięca (dział stomatologii zajmujący się leczeniem schorzeń uzębienia u dzieci, szczególnie u tych w pierwszym roku życia)


SJP.pl

Stomatologia dziecięca, pedodoncja – specjalizacja stomatologiczna wyodrębniona z powodu odrębności budowy zębów i całego układu stomatognatycznego w okresie rozwojowym.

Pedodoncja zajmuje się m.in. takimi zagadnieniami, jak:

  • ząbkowanie i zaburzenia ząbkowania
  • leczenie zębów mlecznych
  • leczenie zębów stałych niedojrzałych
  • leczenie chorób błony śluzowej u dzieci
  • profilaktyka próchnicy, chorób błony śluzowej i wad zgryzu u dzieci.

Wikipedia


pedodonta

specjalista zajmujący się leczeniem schorzeń uzębienia u dzieci, szczególnie u tych w pierwszym roku życia; stomatolog dziecięcy


SJP.pl


pedodontka

pedodonta


SJP.pl

Patrz:

pedodonta

pedodontyczny

przymiotnik od: pedodoncja; związany ze stomatologią dziecięcą (np. gabinet pedodontyczny) lub specjalistą w jej zakresie


SJP.pl


pedofil

mężczyzna odczuwający popęd płciowy do dzieci


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) seks. dorosły odczuwający popęd płciowy do dzieci

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zool. zwierzę bytujące, rozwijające się w glebie

Wiktionary

Pedofilia (stgr. παῖς paîs, dop. παιδός paidós „dziecko”, φιλία philía „miłość”) – rodzaj parafilii: stan, w którym głównym lub wyłącznym sposobem osiągania satysfakcji seksualnej jest kontakt z dziećmi w okresie przedpokwitaniowym lub wczesnej fazie pokwitania.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pedofil wykorzystał seksualnie kilku chłopców.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛˈdɔfʲil, AS: pedofʹil

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pedofilia ż.

 przym. pedofilski, pedofilny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) eufem. przyjaciel dzieci, slang. pdf

 (2.1) geofil

Wiktionary


pedofilia

zaburzenia seksualne polegające na odczuwaniu popędu płciowego do dzieci


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) seks. psych. popęd seksualny do dzieci;

Wiktionary

Pedofilia (stgr. παῖς paîs, dop. παιδός paidós „dziecko”, φιλία philía „miłość”) – rodzaj parafilii: stan, w którym głównym lub wyłącznym sposobem osiągania satysfakcji seksualnej jest kontakt z dziećmi w okresie przedpokwitaniowym lub wczesnej fazie pokwitania.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) przestępstwo / zbrodnia pedofilii • zjawisko / plaga pedofilii • pedofilia i pornografia dziecięca • zmowa milczenia w sprawie pedofilii • oskarżenie / posądzenie o pedofilię • walka z pedofilią

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) dewiacja

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. pedofil m., pedofilka ż.

 przym. pedofilski, pedofilny

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pedo-|-filia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) paedophilia, pedophilia

* arabski: (1.1) غلمانية

* baskijski: (1.1) pedofilia

* białoruski: (1.1) педафілія ż.

* bułgarski: (1.1) педофилия ż.

* czeski: (1.1) pedofilie ż.

* duński: (1.1) pædofili w.

* francuski: (1.1) pédophilie

* hiszpański: (1.1) pedofilia ż.

* japoński: (1.1) ペドフィリア

* niemiecki: (1.1) Pädophilie ż.

* nowogrecki: (1.1) παιδοφιλία ż.

* perski: (1.1) پدوفیلی, بچه‌خواهی, پدوفیلیا

* portugalski: (1.1) pedofilia ż.

* rosyjski: (1.1) педофилия ż.

* slovio: (1.1) pedofilia (педофилиа)

* słowacki: (1.1) pedofília ż.

* szwedzki: (1.1) pedofili w.

* ukraiński: (1.1) педофілія ż.

* włoski: (1.1) pedofilia

źródła.

== pedofilia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) pedofilia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɛdɔˈfʲilʲja, AS: pedofʹilʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pedofil m., pedofilka ż.

 przym. pedofilski, pedofilny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) dewiacja

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. pedofil m., pedofilka ż.

 przym. pedofilski, pedofilny

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pedo-|-filia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) paedophilia, pedophilia

* arabski: (1.1) غلمانية

* baskijski: (1.1) pedofilia

* białoruski: (1.1) педафілія ż.

* bułgarski: (1.1) педофилия ż.

* czeski: (1.1) pedofilie ż.

* duński: (1.1) pædofili w.

* francuski: (1.1) pédophilie

* hiszpański: (1.1) pedofilia ż.

* japoński: (1.1) ペドフィリア

* niemiecki: (1.1) Pädophilie ż.

* nowogrecki: (1.1) παιδοφιλία ż.

* perski: (1.1) پدوفیلی, بچه‌خواهی, پدوفیلیا

* portugalski: (1.1) pedofilia ż.

* rosyjski: (1.1) педофилия ż.

* slovio: (1.1) pedofilia (педофилиа)

* słowacki: (1.1) pedofília ż.

* szwedzki: (1.1) pedofili w.

* ukraiński: (1.1) педофілія ż.

* włoski: (1.1) pedofilia

źródła.

== pedofilia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) pedofilia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pedofilka

kobieta odczuwająca popęd płciowy do dzieci


SJP.pl


pedofilny

typowy dla pedofilii (zaburzenia seksualnego polegającego na odczuwaniu popędu płciowego do dzieci), związany z nią (np. czyn pedofilny)


SJP.pl


pedofilski

charakterystyczny dla pedofila (osoby z zaburzeniem seksualnym polegającym na odczuwaniu popędu płciowego do dzieci), związany z nim


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z pedofilią, właściwy pedofilii i pedofilom

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dolnośląscy policjanci po żmudnej pracy operacyjnej rozbili zorganizowaną siatkę pedofilską działającą w Internecie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɛdɔˈfʲilsʲci, AS: pedofʹilsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pedofilia ż., pedofil m., pedofilka ż.

 przym. pedofilny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pedofilny

Wiktionary


pedofilstwo

bycie pedofilem


SJP.pl


pedofobia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. chorobliwy lęk przed dziećmi, niechęć wobec dzieci

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

 (1.1) pedofilia

hiperonimy.

 (1.1) adultyzm

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|pedo-|-fobia. < etym|gr|παῖς|φόβος. → dziecko + strach

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) pedophobia, paedophobia, pediaphobia

* duński: (1.1) pædofobi

* francuski: (1.1) pédophobie ż.

* hiszpański: (1.1) pedofobia ż.

* nowogrecki: (1.1) παιδοφοβία ż.

* słowacki: (1.1) pedofóbia ż., pediafóbia ż.

* turecki: (1.1) pedofobi

źródła.

== pedofobia (język hiszpański.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. pedofobia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1) pedofilia

hiperonimy.

 (1.1) adultyzm

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|pedo-|-fobia. < etym|gr|παῖς|φόβος. → dziecko + strach

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) pedophobia, paedophobia, pediaphobia

* duński: (1.1) pædofobi

* francuski: (1.1) pédophobie ż.

* hiszpański: (1.1) pedofobia ż.

* nowogrecki: (1.1) παιδοφοβία ż.

* słowacki: (1.1) pedofóbia ż., pediafóbia ż.

* turecki: (1.1) pedofobi

źródła.

== pedofobia (język hiszpański.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. pedofobia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pedogenetyczny

związany ze zjawiskami powstawania i przekształcania się gleby (np. proces pedogenetyczny); glebotwórczy (częściej)


SJP.pl


pedogeneza

1. wytwarzanie jaj zdolnych do rozwoju bez zapłodnienia;
2. zespół zjawisk prowadzących do powstania gleby i jej dalszego rozwoju


SJP.pl

  • Pedogeneza – młodzieńczorództwo, zdolność larw niektórych gatunków do rozrodu przez partenogenezę
  • Pedogeneza – powstawanie gleb

Wikipedia


pedokracja

pajdokracja;
1. rządy ludzi młodych, niedojrzałych i niedoświadczonych;
2. sprawująca władzę grupa ludzi młodych, niedojrzałych i niedoświadczonych;
3. nadmierne skupianie się na realizacji wszystkich potrzeb dziecka z jednoczesnym zmniejszeniem stawianych im wymagań


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. rządy młodych, niedoświadczonych osób

Wiktionary

Pajdokracja, pedokracja, infantokracja – dosłownie: władza dzieci, z gr. país („dziecko”) oraz kratós („siła, władza”).

Powyższe terminy mają pozytywne i negatywne znaczenia:

  1. W polityce: forma rządów, w której władzę sprawują osoby nieletnie, niedojrzałe, niedoświadczone, w oryginalnym znaczeniu – dzieci, szczególnie w myśli Janusza Korczaka czy metafizyce i zarządzaniu.
  2. W mediach: nadmierne skupianie się na młodej kohorcie, co wpływa na infantylizację programów telewizyjnych i sztuk teatralnych.
  3. W pedagogice: przecenianie potrzeb wychowanków, wynikające z dążenia do rozwoju ich indywidualności z uszczerbkiem dla wychowania społecznego, z jednoczesnym zmniejszeniem stawianych im wymagań.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pajdokracja ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pajdokracja, infantokracja

Wiktionary


pedolingwista

specjalista zajmujący się pedolingwistyką (dziedziną lingwistyki badającą język, mowę dzieci, szczególnie tych w okresie przedszkolnym)


SJP.pl


pedolingwistka

specjalistka zajmująca się pedolingwistyką (dziedziną lingwistyki badającą język, mowę dzieci, szczególnie tych w okresie przedszkolnym)


SJP.pl


pedolingwistyczny

przymiotnik od: pedolingwistyka; związany z dziedziną lingwistyki zajmującą się badaniem języka, mowy dzieci, szczególnie tych w okresie przedszkolnym (np. charakterystyka pedolingwistyczna)


SJP.pl


pedolingwistyka

dziedzina lingwistyki zajmująca się badaniem języka, mowy dzieci, szczególnie tych w okresie przedszkolnym


SJP.pl

Pedolingwistyka – dział językoznawstwa zajmujący się badaniem mowy i jej rozwoju u dzieci.

Wikipedia


pedolog

1. specjalista w zakresie nauki o glebie; gleboznawca;
2. specjalista w zakresie nauki badającej fizyczny i psychiczny rozwój dzieci


SJP.pl


pedologia

1. nauka badająca fizyczny i psychiczny rozwój dzieci;
2. nauka o glebie; gleboznawstwo


SJP.pl

  • pedologia (nauka o dziecku)
  • pedologia (synonim gleboznawstwa)
  • pedologia (psychologia rozwoju dziecka)

Wikipedia


pedologiczny

1. związany z nauką badającą fizyczny i psychiczny rozwój dzieci;
2. związany z nauką o glebie; gleboznawczy


SJP.pl


pedolożka

pedolog; gleboznawczyni


SJP.pl


pedomasochizm

masochizm (chorobliwe zboczenie polegające na doznawaniu przyjemności seksualnych pod wpływem bólu) połączony z odczuwaniem popędu płciowego do dzieci


SJP.pl


pedometr

przyrząd mierzący liczbę wykonanych kroków; krokomierz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) metrol. zob. krokomierz.

Wiktionary

Krokomierz, pedometr – urządzenie pomiarowe, zwykle przenośne i elektroniczne, służące do zliczania kroków zrobionych przez używającą go osobę i, dzięki temu, przebytej odległości. Jego działanie opiera się na wahadle, które wychwytuje ruchy biodra i przekazuje informacje o nich do modułów odpowiedzialnych za rejestrację, przeliczanie i wyświetlanie danych.

Wikipedia


pedon

próbka gleby w kształcie graniastosłupa pobierana w celach badawczych


SJP.pl

Pedon – graniastosłup wyodrębniony w glebie, który ma wszystkie właściwości charakterystyczne dla tej gleby i pozwala na rozpoznanie całego układu poziomów genetycznych (profilu); ma powierzchnię kilku metrów kwadratowych i głębokość od kilkudziesięciu centymetrów do ok. 2 metrów.

Wikipedia


pedosfera

powierzchniowa warstwa skorupy ziemskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geol. powierzchniowa warstwa skorupy ziemskiej, w której zachodzą biotyczne i abiotyczne procesy glebotwórcze;

Wiktionary

Pedosfera (z gr. πέδον pédon „gleba”, σφαῖρα sphaîra „kula”) – powierzchniowa warstwa skorupy ziemskiej, składająca się z części mineralnychi organicznych powstałych w wyniku oddziaływania czynników glebotwórczych, takich jak klimat, woda, drobnoustroje glebowe, rośliny, zwierzęta oraz działalność człowieka.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. pedosferyczny

Wiktionary


pedoskop

aparat medyczny używany przy badaniu płaskostopia


SJP.pl


pedotechnika

zespół prac technicznych wykonywanych w powierzchniowej warstwie skorupy ziemskiej, ogół osiągnięć pozwalających na konkretne wykorzystanie tej warstwy (np. przy budowie tunelów, kopalń)


SJP.pl


pedotryba

nauczyciel w starogreckiej palestrze (miejscu, w którym szkolono się w zapasach i w walce na pięści)


SJP.pl


pędowiaczek

drążel pędowiaczek - motyl z rodziny molowców wąskoskrzydłych, którego gąsienice żerują na pąkach i pędach jabłoni


SJP.pl


pędówka

bruzdownica pędówka - niewielka błonkówka z rodziny pilarzowatych, szkodnik róż


SJP.pl


pędowy

pęd


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rzad. związany z pędem, dotyczący pędu

Wiktionary

Patrz:

pęd

Przykłady

 (1.1) Kalarepa jest jadalną bulwą pędową jednej z odmian kapusty warzywnej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pęd mrz.

Wiktionary


pędraczek

zdrobnienie od: pędrak


SJP.pl


pędraczysko

zgrubienie od: pędrak


SJP.pl


pędrak

1. larwa chrząszcza z rodziny żukowatych i jelonkowatych, będąca szkodnikiem roślin;
2. żartobliwie o małym chłopcu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ent. typ oligopodialnej larwy owada w przeobrażeniu zupełnym, żyjącej w glebie, w kale zwierząt roślinożernych lub w próchnie;

 (1.2) pot. przen. małe dziecko

Wiktionary

Pędrak (dawniej gwarowe pandrak) – typ larwy oligopodialnej, typ morfologiczny postaci larwalnej owadów, z przeobrażeniem zupełnym, głównie chrząszczy (np. z rodziny żukowatych, jelonkowatych), żyjący w glebie, w kale zwierząt roślinożernych lub w próchniejącym drewnie. Charakteryzuje się dobrze rozwiniętymi odnóżami tułowiowymi i brakiem odnóży odwłokowych (larwa oligopodialna), jest gruba, wygięta, zwykle jasno ubarwiona i mało ruchliwa. Niektóre pędraki żyjące w glebie żerują na korzeniach wielu roślin, przez co często są traktowane jako szkodniki. Wiele z nich żywi się jednak martwymi częściami roślin, nie powodując szkód, a wręcz przyczyniając się do rozkładu materii organicznej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɛ̃ndrak, AS: pndrak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pędruś m.

:: zdrobn. pędraczek m.

 przym. pędrakowy, pędrakowaty, pędraczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) smarkacz, małolat, bąbelek, szkrab; grub. gówniarz, gówniak

Wiktionary


pędrakowaty

o larwie: mający miękkie, białe ciało i uwstecznione nogi tułowiowe


SJP.pl


pedro

hiszpańskie imię męskie


SJP.pl

Pedro, właśc. Pedro Eliezer Rodríguez Ledesma (wym. [ˈpeðɾo roˈðɾiɣeθ leˈðezma]; ur. 28 lipca 1987 w Santa Cruz de Tenerife) – hiszpański piłkarz, występujący na pozycji napastnika we włoskim klubie Lazio. W latach 2010–2017 reprezentant Hiszpanii. Pedro jest zawodnikiem obunożnym. Jako pierwszy piłkarz w historii strzelił gola w sześciu różnych rozgrywkach w ciągu jednego roku.

Wikipedia


pedrowie

Pedro z żoną


SJP.pl


pedrowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Pedra lub z nim związany


SJP.pl


pędruś

chrząszcz z rodziny ryjkowcowatych


SJP.pl

Pędruś – polska nazwa zwyczajowa różnych chrząszczy z rodziny pędrusiowatych, które dawniej zaliczane były do rodzaju Apion, np.:

  • pędruś owocowiec – Oxystoma pomonae (Fabricius, 1798)
  • pędruś lucernowiec – Holotrichapion (Apiops) pisi (Fabricius, 1801)
  • pędruś koniczynowiec – Protapion apricans (Herbst, 1797)
  • pędruś złotonogi – Protapion fulvipes (Geoffroy, 1785)

Wikipedia


pędrusiowate

o cechach pędrusiowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl

Pędrusiowate (Apionidae) – rodzina chrząszczy z nadrodziny ryjkowców (Curculionoidea) lub podrodzina chrząszczy z rodziny Brentidae. Dawniej klasyfikowana jako podrodzina ryjkowcowatych z grupy Curculiones phanerognathi. Rozprzestrzenione są kosmopolitycznie.

Wikipedia


pędrusiowaty

o cechach pędrusiowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl


pedrycz

nazwisko


SJP.pl


pedryl

pogardliwie: homoseksualista; pedzio, pedał, cieć, homoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pejor. homoseksualista

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɛdrɨl, AS: pedryl

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pedrylowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. pedał.

Wiktionary


pedrylowaty

potocznie: gejowski, homoseksualny


SJP.pl


pedyment

obszar o zrównanej powierzchni powstały w wyniku denudacji (niszczącej działalności wiatru lub wód) przebiegającej w klimacie suchym; pedyplena


SJP.pl

Pedyment – zrównana powierzchnia o niewielkim spadku (od 1° do 10°), rozciągająca się u podnóża stromego stoku, powiększająca się wskutek jego cofania i zrównywania przez wietrzenie i erozję wodną epizodyczną potoków. Pedymenty są wykształcone w twardej skale podłoża i pokryte tylko cienką warstwą osadu. Są przede wszystkim strefą transportu materiału z gór do kotlin górskich. Pedymenty powszechnie występują zwłaszcza na obszarach suchych i półsuchych.

Wikipedia


pedyplena

obszar o zrównanej powierzchni powstały w wyniku denudacji (niszczącej działalności wiatru lub wód) przebiegającej w klimacie suchym; pedyment


SJP.pl


pedyplenacja

osuwanie się mas skalnych, w wyniku którego powstaje pedyplena (obszar o zrównanej powierzchni)


SJP.pl


pędzać

1. biec, poruszać się z dużą szybkością lub nakłaniać kogoś do pośpiechu, pośpieszać; pędzić (częściej);
2. dawniej: besztać kogoś, karcić, używać siły, przemocy względem kogoś lub czegoś, zadawać ból


SJP.pl


pędzarnia

zakład, pomieszczenie, w którym domowym sposobem wyrabia się alkohol, często nielegalnie


SJP.pl


pędzel

1. ręczny przyrząd składający się z trzonka i osadzonym na jego końcu pęczka włosia, niegdyś zwierzęcego, dzisiaj najczęściej sztucznego;
2. w przenośni o malarzu lub jego rzemiośle


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szt. techn. narzędzie składające się z pęczka włosia osadzonego na trzonku, służące m.in. do malowania;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedy jesteś smutny, przygnębiony, weź do ręki farby, pędzel, przygotuj wodę i kartkę papieru dużego formatu.

 (1.1) Szczecina borsuka używana jest do wyrobu delikatnych pędzli do golenia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɛ̃nd͡zɛl, AS: pnʒel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pędzlowanie n., pędzelkowanie n.

:: zdrobn. pędzelek mrz.

 czas. pędzlować ndk., pędzelkować ndk.

 przym. pędzlowy, pędzelkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|pyndzel.

Wiktionary


pędzelek

1. niewielki pędzel;
2. niewielka kępka, pęczek włosów na końcach uszu niektórych zwierząt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: pędzel

 (1.2) mały pędzel

 (1.3) zool. zakończenie uszu niektórych zwierząt w formie kępki włosów

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) A gdy służąca uciekła, jej pani rzuciła się gorączkowo do swej tualety i otworzywszy parę słoików za pomocą pędzelka umalowała sobie twarz na różowy kolor.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛ̃nˈd͡zɛlɛk, AS: pẽnʒelek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pędzel m.

 czas. pędzlować

Wiktionary


pędzelkojęzyczny

papugi pędzelkojęzyczne - podrodzina papug charakteryzujących się smukłym ciałem i barwnym upierzeniem; lory


SJP.pl


pędzelkowaty

z wyglądu przypominający pędzelek, najczęściej ten na czubku ucha niektórych zwierząt


SJP.pl


pędzelkowy

taki, przy którym używa się pędzelków (np. masaż pędzelkowy) lub w jakiś inny sposób związany z pędzelkiem (np. pióro pędzelkowe, pisak pędzelkowy)


SJP.pl


pędzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pędzić.

Wiktionary

Pędzenie – jedna z metod stosowanych w ogrodnictwie mająca na celu przyspieszenie kwitnienia roślin ozdobnych. Stosowana jest w celu wydłużenia czasu trwania sprzedaży kwitnących roślin doniczkowych lub kwiatów ciętych. W przypadku niektórych roślin możliwe jest uzyskiwanie dzięki tej metodzie roślin kwitnących przez cały rok. Do pędzenia nadają się rośliny, które zimują w postaci organów spichrzowych (kłączy, bulw, cebuli) z ukształtowanymi pąkami kwiatowymi, ew. także krzewy i byliny. Podczas pędzenia sztucznie przerywany jest okres spoczynku tych roślin i doprowadzane są one do kwitnienia kosztem nagromadzonych w poprzednim sezonie wegetacyjnym materiałów zapasowych.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. pędzić

 rzecz. pęd mrz.

Wiktionary


pędzewo

Pędzewo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Zławieś Wielka.

Wikipedia


pędzić

1. poruszać się (np. biec) b. szybko
2. zmuszać do szybkiego posuwania się naprzód; gonić
3. nakłaniać do pośpiechu, popędzać
4. wprawiać w ruch, napędzać
5. produkować np. bimber
6. pobudzać rośliny hodowane w szklarni do szybszego wzrostu


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) poruszać się bardzo szybko w pewnym kierunku

czasownik przechodni niedokonany

 (2.1) wytwarzać bimber

 (2.2) poganiać stado zwierząt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dokąd tak pędzisz?

 (2.1) Tomek pędzi w domu niezły bimber.

 (2.2) Pasterz pędzi owce na pastwisko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɛ̃ɲd͡ʑit͡ɕ, AS: pńʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pęd m., popęd m., pędnik m., pędzenie n., popędzanie n., popędzenie n., napędzanie n., napędzenie n., wypędzanie n., wypędzenie n., dopędzanie n., dopędzenie n., zapędzanie n., zapędzenie n., przepędzanie n., przepędzenie n., odpędzanie n., odpędzenie n.

 czas. napędzać ndk., napędzić ndk., popędzić dk., popędzać ndk., wypędzić dk., wypędzać ndk., dopędzić dk., dopędzać ndk., zapędzić dk., zapędzać ndk., przepędzić dk., przepędzać ndk., odpędzić dk., odpędzać ndk.

 przym. pędny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lecieć, gnać

 (2.2) gnać, przepędzać

Wiktionary


pędzich

nazwisko


SJP.pl


pedzieć

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Podhale, Bukowina. powiedzieć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ne i pośli my na to weselisko, bo nom storsy druzba pedzioł, co nos Jasiek barz piéknie pytoł. sic.

Wiktionary


pędzik

nazwisko


SJP.pl


pędziński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Bronisław Pędziński – polski nauczyciel, działacz polonijny
  • Tomasz Pędziński – polski chemik
  • Zbigniew Pędziński – polski krytyk literacki, publicysta

Wikipedia


pedzio

pogardliwie: homoseksualista; homoś, pedał, cieć, pedalarz, pedalista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pejor. pot. gej, homoseksualista

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Walka o swe prawa w wykonaniu myślących homoseksualistów bywa skuteczniejsza niż przypadkowe działania rozhisteryzowanych pedziów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pedał m.

Wiktionary


pędziszewo

Pędziszewo – przysiółek wsi Rozwory w Polsce, położony w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, w gminie Debrzno.

W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa słupskiego.

Wikipedia


pędziwiatr

potocznie o osobie ruchliwej, będącej ciągle w ruchu lub o lekkoduchu, człowieku lekkomyślnym, nieodpowiedzialnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) ktoś będący ciągle w ruchu i często podejmujący szybkie decyzje bez zastanowienia

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku:

  • Milena Pędziwiatr − polska lekkoatletka
  • Ziemowit Pędziwiatr − polski aktor telewizyjny i dubbingowy, lektor radiowy i filmowy
  • Marek Pędziwiatr − polski pianista, lider septetu EABS

Postaci fikcyjne o tej nazwie:

  • Struś Pędziwiatr − bohater kreskówki z serii Zwariowane melodie

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) sowizdrzał, lekkoduch, gorąca głowa, narwaniec, paliwoda, szałaput, szaławiła, świszczypała, wartogłów, wietrznik, reg. śl. gónka.

Wiktionary


pędźka

pędźka rudonoga - gatunek muchówki z rodziny łowikowatych


SJP.pl


pędzlak

bardzo pospolity grzyb z klasy workowców


SJP.pl

Penicillium Link (pędzlak) – rodzaj grzybów z rodziny kropidlakowatych (Aspergillaceae).

Wikipedia


pędzlarski

związany z malarstwem, głównie w odniesieniu do akcesoriów malarskich i procesu tworzenia obrazów (np. zakład pędzlarski)


SJP.pl


pędzliczek

rodzaj mchów z rodziny płoniwowatych


SJP.pl

Pędzliczek (Syntrichia Brid.) – rodzaj mchów należący do rodziny płoniwowatych (Pottiaceae Schimp.).

Wikipedia


pędzlisko

zgrubienie od: pędzel


SJP.pl


pędzlogon

rodzaj gryzoni z rodziny popielicowatych


SJP.pl

Pędzlogon (Graphiurus) – rodzaj ssaków z podrodziny pędzlogonów (Graphiurinae) w obrębie rodziny popielicowatych (Gliridae).

Wikipedia


pędzloogonowy

myszowór pędzloogonowy - zwierzę drapieżne z rodziny niełazów, torbacz żyjący w lasach Australii; myszowór, mysz workowata, tafa


SJP.pl


pędzlować

leczyć stan zapalny gardła, smarując migdałki i błonę śluzową gardła środkami dezynfekującymi


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) pot. robić coś przy pomocy pędzla

 (1.2) przen. szybko jeść

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pędzel mrz., pędzelek mrz., pędzlowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pałaszować, wcinać, grub. zażerać

Wiktionary


pędzlowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pędzlować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepędzlowanie n., pędzel mrz.

 czas. pędzlować ndk.

Wiktionary


pędzlowy

pędzel


SJP.pl

Patrz:

pędzel

peelen

potocznie: PLN - nowy polski złoty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. monet. nowy złoty polski, PLN

Wiktionary


peeling

[czytaj: piling] piling;
1. zabieg kosmetyczny wykonywany w celu usunięcia martwego naskórka;
2. kosmetyk używany do takiego zabiegu; ścierak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kosmet. technika kosmetyczna polegająca na złuszczaniu lub ścieraniu martwego naskórka

 (1.2) kosmet. kosmetyk, najczęściej w postaci kremu, o działaniu złuszczającym lub ścierającym naskórek

Wiktionary

Złuszczanie naskórka, inaczej peeling, eksfoliacja, abrazja, ablacja – zabieg stosowany w kosmetyce i dermatologii, polegający na usunięciu martwych komórek naskórka. Zabieg ma na celu poprawę wyglądu i stanu skóry, poprzez spłycenie drobnych zmarszczek oraz rozjaśnienie przebarwień. Peeling stosowany jest także w kuracji przeciwtrądzikowej oraz po zabiegu depilacji w celu zapobiegania wrastania włosów w skórę.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpʲilʲĩŋk, AS: pʹilʹĩŋk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. peelingowanie n., piling mrz., pilingowanie n.

 czas. peelingować, pilingować

 przym. peelingowy, pilingowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) piling

 (1.2) piling, pot. ścierak

Wiktionary


peelingować

[czytaj: pilingować] usuwać zrogowaciałe części naskórka i oczyszczać skórę; pilingować


SJP.pl


peelingowy

peeling [czytaj: pilingowy]; pilingowy


SJP.pl


peem

środowiskowo: pistolet maszynowy; empi


SJP.pl

Pistolet maszynowy – rodzaj indywidualnej automatycznej broni strzeleckiej zasilanej amunicją pistoletową, zdolnej do prowadzenia ognia ciągłego. Pistolety maszynowe przeznaczone są do zwalczania siły żywej na krótkich dystansach (do 200 m).

Wikipedia


peemista

żołnierz, na którego uzbrojenie składa się pistolet maszynowy (peem)


SJP.pl


peenemünde

Peenemünde (pol. hist. Pianoujście, także Kujawice) – gmina w Niemczech, w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, w powiecie Vorpommern-Greifswald, wchodzi w skład Związku Gmin Usedom-Nord. Leży w północno-zachodniej części wyspy Uznam, nad cieśniną Piana i Bałtykiem, w obrębie historycznego Pomorza Zachodniego. W czasie II wojny światowej mieścił się tu niemiecki ośrodek badań nad nowymi broniami III Rzeszy, m.in. nad broniami V-1 i V-2.

Wikipedia


peep-show

[czytaj: PIP szoł] peep show, peepshow, pipszoł;
1. striptiz lub taniec erotyczny wykonywany w odgrodzonym od widza pomieszczeniu, który można oglądać przez okienko;
2. miejsce, w którym odbywa się taki striptiz lub taniec erotyczny


SJP.pl


peep-toe

przymiotnik

 (1.1) zob. peep toe.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Najbardziej rozpoznawalny polski projektant, Dawid Woliński, zapytany o poradę, czy przy chłodniejszej pogodzie można nosić szpilki peep-toe i rajstopy, odpowiedział, że to więcej niż obciach oraz że jest przeciwnikiem rajstop w ogóle.

Wiktionary


peepshow

[czytaj: PIP szoł] peep show, peep-show, pipszoł;
1. striptiz lub taniec erotyczny wykonywany w odgrodzonym od widza pomieszczeniu, który można oglądać przez okienko;
2. miejsce, w którym odbywa się taki striptiz lub taniec erotyczny


SJP.pl


peer-to-peer

przymiotnik relacyjny

 (1.1) inform. będący lub związany z siecią komputerową, w której komputery mają te same uprawnienia i mogą dzielić się danymi oraz udostępniać sobie nawzajem zasoby bez udziału centralnego serwera;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Należy jednak pamiętać o tym, iż korzystając z popularnych aplikacji typu peer-to-peer […] mimowolnie rozpowszechnia się ściągane dane.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) architektura / model / sieć peer-to-peer

Wiktionary


peerel

potocznie: PRL (Polska Rzeczpospolita Ludowa); Peerel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) iron. Polska Rzeczpospolita Ludowa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Za Peerelu robotnicze dzieci jeździły na kolonie nad morze.

Wiktionary

Powiązane:

:: rzecz. peerel mrz., PRL-owiec mos., peerelowiec mos., Peerelowiec mos.

:: przym. PRL-owski, peerelowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Polska Rzeczpospolita Ludowa, PRL

Wiktionary


peerelczyk

osoba zindoktrynowana przez system komunistyczny PRL


SJP.pl


peerelowiec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. hist. obywatel PRL

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wszyscy Peerelowcy mieli takie same ubrania, takie same meble, takie same puste lodówki.

Wiktionary

Powiązane:

:: rzecz. Peerel mrz., peerel mrz., peerelowiec mos., PRL-owiec mos.

:: przym. PRL-owski, peerelowski

Wiktionary


peerelowski

przymiotnik od: PRL (Polska Rzeczpospolita Ludowa); PRL-owski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący PRL-u

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Peerel mrz., peerel mrz., PRL-owiec mos., Peerelowiec mos., peerelowiec mos.

 przym. PRL-owski

Wiktionary


peerka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. pot. autobus miejski Jelcz PR110

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dwanaście poznańskich peerek zostało przeznaczonych do kasacji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛˈːrka, AS: p•erka

Wiktionary


peeselowiec

członek PSL (Polskiego Stronnictwa Ludowego); PSL-owiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. członek Polskiego Stronnictwa Ludowego (PSL)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. PSL-owiec mos.

:: skr. PSL n./mrz.

 przym. PSL-owski, peeselowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) PSL-owiec

Wiktionary


peeselowski

przymiotnik od: PSL (Polskie Stronnictwo Ludowe); PSL-owski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z PSL-em, dotyczący PSL-u

przymiotnik jakościowy

 (2.1) charakterystyczny dla dla polityki, poglądów, programów, założeń itp. PSL-u

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ugrupowanie to zamierza doprowadzić na najbliższej listopadowej sesji do odwołania peeselowskich członków zarządu powiatu, w tym i wicestarosty.

 (2.1) Wydaje mi się, że Janusz Kowalski ma dużo bardziej peeselowskie poglądy niż Andrzej Nowak.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɛːsɛˈlɔfsʲci, AS: peselofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. PSL-owiec mos., peeselowiec mos.

:: skr. PSL n./mrz.

 przym. PSL-owski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) PSL-owski

Wiktionary


pefloksacyna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) farm. chemioterapeutyk z grupy fluorochinolonów, o szerokim zakresie działania;

Wiktionary

Pefloksacyna – organiczny związek chemiczny z grupy fluorochinolonów stosowany jako chemioterapeutyk. Jest aktywna wobec bakterii Gram-ujemnych, lecz wykazuje mniejszą skuteczność od innych chinolonów. Stosowana jest głównie w zakażeniach dróg moczowych, gruczołu krokowego, kości i stawów. Działa toksycznie na wątrobę.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pefloksacyna nie działa na krętki i beztlenowce Gram-ujemne, jak również na prątki gruźlicy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɛflɔksaˈt͡sɨ̃na, AS: pefloksacna

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nazwy handlowe: Abaktal; wzór sumaryczny: wzór chemiczny|C17H20FN3O3.

Wiktionary


peg

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. glikol polietylenowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cząstki fagowe oczyszczono z lizatu na drodze precypitacji z użyciem PEG/NaCl.

Wiktionary


pegasus

8-bitowa konsola gier wideo, klon japońskiej konsoli Famicom


SJP.pl

  • Pegasus – oprogramowanie szpiegujące
  • Pegasus – miasto w Nowej Zelandii
  • Pegasus Linnaeus, 1758 – rodzaj ryb z rodziny pegazowatych (Pegasidae)
  • Pegasus – konsola do gier wideo
  • Pegasus Airlines – linie lotnicze
  • Pegasus Mail – klient poczty elektronicznej
  • Pegasus 1 – satelita
  • Pegasus 2 – satelita
  • Pegasus-3 – satelita
  • Pegasus XL-2 – człon rakiety
  • Pegasus – album amerykańskiego rapera Trippie Redd

Wikipedia


pegaz

1. symbol natchnienia poetyckiego w postaci skrzydlatego konia;
2. bajeczny koń skrzydlaty z głową gryfa; hipogryf;
3. przenośnie: rasowy, piękny koń; rumak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) mitgr. koń skrzydlaty; emblemat natchnienia poetyckiego;

 (1.2) astr. gwiazdozbiór nieba północnego;

 (1.3) przen. natchnienie poetyckie

 (1.4) poet. bystronogi koń; rumak

Wiktionary

  • Pegaz – w mitologii greckiej skrzydlaty koń
  • Pegaz – gwiazdozbiór nieba północnego
  • „Pegaz” – polski magazyn telewizyjny
  • „Pegaz” – polskie wydawnictwo książkowe
  • „Pegaz” – galeria sztuki w Zakopanem
  • Pegaz – album Kizo
  • Pegaz 1, 2, 3 – amerykańskie sztuczne satelity
  • HWL Pegaz – motoszybowiec
  • Pegaz – Poznańska Wytwórnia Produktów Spożywczych
  • PeGaZ – Polska Grupa Zbrojeniowa

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wiadomo, że Pegaz uderzeniem kopyta stworzył źródło Hippokrene, u stóp Helikonu, siedziby Muz.

 (1.2) Najjaśniejszą gwiazdą w gwiazdozbiorze Pegaza jest Enif.

 (1.4) Już na dzielny koń wsiada, i na rączym pegazie puszcza się w drogę; daj Panie rycerzowi Chrystusowemu szczęśliwe wszędzie powodzenie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɛɡas, AS: pegas

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pegazowy, pegazi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) skr. Peg

Wiktionary


pegazi

przymiotnik od: Pegaz; należący do Pegaza, mitycznego uskrzydlonego konia (np. pegazie skrzydła, pegazi ogon), związany z Pegazem; pegazowy


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) rzad. należący do Pegaza

przymiotnik relacyjny

 (2.1) rzad. dotyczący Pegaza, określający Pegaza, używany przy Pegazie

przymiotnik jakościowy

 (3.1) rzad. charakterystyczny dla Pegaza, mający cechy Pegaza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pegaz mzw.

 przym. pegazowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1-3) pegazowy

Wiktionary


pegazowate

rodzina ryb promieniopłetwych z rzędu igliczniokształtnych


SJP.pl

Pegazowate (Pegasidae) – rodzina małych morskich ryb promieniopłetwych o niejasnej pozycji taksonomicznej. Klasyfikowano je w rzędzie ciernikokształtnych (Gasterosteiformes) lub igliczniokształtnych (Syngnathiformes). Poławiane gospodarczo na niewielką skalę. Bywają sprzedawane jako kurioza.

Wikipedia


pegazowaty

o cechach pegazowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


pegazowy

przymiotnik od: Pegaz; należący do Pegaza, mitycznego uskrzydlonego konia (np. pegazowe skrzydła, pegazowy ogon), związany z Pegazem; pegazi


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do Pegaza

przymiotnik relacyjny

 (2.1) dotyczący Pegaza, określający Pegaza, używany przy Pegazie

przymiotnik jakościowy

 (3.1) charakterystyczny dla Pegaza, mający cechy Pegaza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pegaz mzw.

 przym. pegazi

Wiktionary

Synonimy:

 (1-3) pegazi

Wiktionary


pegeer

[czytaj: pe-gie-ER] jedno z gospodarstw należące do PGR-u


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. roln. Państwowe Gospodarstwo Rolne

Wiktionary

Państwowe gospodarstwo rolne (PGR, od 1976 – państwowe przedsiębiorstwo gospodarki rolnej – PPGR) – duże, socjalistyczne przedsiębiorstwa rolne będące własnością państwową.

W 1949 roku rząd rozpoczął przymusową kolektywizację, polegającą na zrzeszaniu chłopów w rolniczych spółdzielniach produkcyjnych. W 1956 roku na fali odwilży z blisko 10 tys. spółdzielni pozostało 1,5 tys., wobec czego uspołecznioną formą pozostały Państwowe Gospodarstwa Rolne powstające równolegle wcześniej, utworzone 12 lutego 1949 z Państwowych Nieruchomości Ziemskich, Państwowych Zakładów Hodowli Koni i Państwowych Zakładów Hodowli Roślin. Gospodarstwa takie tworzone były głównie na bazie wcześniejszych majątków ziemskich. Wiele takich gospodarstw powstało na Ziemiach Odzyskanych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dzięki ich pracy pomiędzy zrujnowanymi budynkami po byłym pegeerze wyrosły hałdy szarego proszku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pegeerowiec mos., pegeerowskość ż., pegeeryzacja ż.

 przym. pegeerowski, popegeerowski

 przysł. pegeerowsko

 skr. PGR

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. PGR

Wiktionary


pegeerowiec

[czytaj: pegieerowiec] pracownik PGR-u (Państwowego Gospodarstwa Rolnego); PGR-owiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. roln. rolnik zrzeszony w Państwowym Gospodarstwie Rolnym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poprosiliśmy też kilku pegeerowców o pomoc w poszukiwaniach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pegeer mrz., pegeerowskość ż., pegeeryzacja ż.

 przym. pegeerowski, popegeerowski

 przysł. pegeerowsko

 skr. PGR

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) PGR-owiec

Wiktionary


pegeerowski

przymiotnik od: PGR (Państwowe Gospodarstwo Rolne); PGR-owski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący PGR-u, związany z PGR-em

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ważne jest też, że tereny południowe w rejonach rolniczych opierały się na gospodarce rodzinnej, a zachodnie na gospodarstwach uspołecznionych, pegeerowskich

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pegeeryzacja ż., pegeer mrz., pegeerowiec mos., pegeerowskość ż.

 przym. popegeerowski

 przysł. pegeerowsko

 skr. PGR

Wiktionary


pegeerowsko

przysłówek

 (1.1) rzad. na sposób pegeerowski, tak jak w pegeerze

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pegeer mrz., pegeerowiec mos., pegeerowskość ż., pegeeryzacja ż.

 przym. pegeerowski, popegeerowski

 skr. PGR

Wiktionary


pegeerowskość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. cecha tego, co jest pegeerowskie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pegeer mrz., pegeerowiec mos., pegeeryzacja ż.

 przym. pegeerowski, popegeerowski

 przysł. pegeerowsko

 skr. PGR

Wiktionary


pegeerus

[czytaj: pegie-erus] pogardliwie: pracownik PGR-u (Państwowego Gospodarstwa Rolnego)


SJP.pl


pegeeryzacja

upaństwowienie rolnictwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. roln. zakładanie Państwowych Gospodarstw Rolnych

 (1.2) hist. przejmowanie majątku przez Państwowe Gospodarstwa Rolne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pegeer mrz., pegeerowiec mos., pegeerowskość ż.

 przym. pegeerowski, popegeerowski

 przysł. pegeerowsko

 skr. PGR

Wiktionary


pegging

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) seks. heteroseksualny stosunek płciowy, w którym mężczyzna jest stroną bierną penetrowaną analnie przez kobietę przy pomocy dildo zamocowanego do jej bioder;

Wiktionary

Pegging – heteroseksualny akt płciowy, polegający na tym, że kobieta penetruje odbyt mężczyzny sztucznym członkiem lub wibratorem umocowanym na biodrach przy pomocy pasków tzw. strap-on dildo. Termin ten pojawił się po raz pierwszy 21 czerwca 2001 roku w poradniku seksualnym Dana Savage’a pt. Savage love, który wyłonił nazwę tej praktyki spośród propozycji swych czytelników.

Wikipedia


pegmatyt

grubokrystaliczny zespół mineralny występujący w magmowych skałach głębinowych i w skałach metamorficznych


SJP.pl

Wikipedia


pegmatytowy

przymiotnik od: pegmatyt; prowadzący do powstania zespołu mineralnego charakterystycznego dla skał magmowych głębinowych i metamorficznych (np. etap pegmatytowy), związany z takim zespołem lub procesem jego tworzenia się (np. tonalit pegmatytowy)


SJP.pl


pęgów

W Polsce
  • Pęgów – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. trzebnickim, w gminie Oborniki Śląskie
    • Pęgów – dawna gromada w obecnym woj. dolnośląskim
    • Pęgów – stacja kolejowa
  • Pęgów – wieś w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Uniejów

Wikipedia


pegu

Pegu (birm. ပဲခူးမြို့ /bəɡó mjo̰/, mon ဗဂေါ /həkɜ̀/, ang. Bago, hist. Hanthawaddy) – miasto w środkowej Mjanmie (Birmie), w prowincji Pegu, 80 km na północny wschód od Rangunu.

Liczba mieszkańców: 284 tys. (2012) – czwarte co do wielkości miasto kraju.

Wikipedia


pehametr

rodzaj woltomierza elektronicznego, służący w praktyce do pomiaru odczynu pH roztworu


SJP.pl

pH-metr – urządzenie służące do pomiaru pH analizowanych substancji chemicznych.

Większość pH-metrów to w istocie mierniki potencjału, w których pH ustala się na podstawie pomiaru siły elektromotorycznej (SEM) ogniwa utworzonego z elektrody wskaźnikowej (zanurzonej w roztworze badanym) i elektrody porównawczej (zanurzonej w roztworze wzorcowym o znanym pH). Ogniwa te są zwykle połączone z elektronicznym woltomierzem o dużej czułości, który automatycznie przelicza zmierzoną SEM ogniwa na skalę pH, zgodnie z dostosowanym do warunków pomiaru równaniem Nernsta.

E=E^{0}-{\frac {2.303RT}{F}}{\text{pH}}
gdzie: E = zmierzona SEM ogniwa, E0 = potencjał elektrody wzorcowej, R = stała gazowa, T = temperatura w skali Kelvina, F = stała Faradaya

Wikipedia


pehametria

zespół metod pomiaru wartości pH


SJP.pl


pehametryczny

pehametr


SJP.pl

Patrz:

pehametr

pehastat

urządzenie do utrzymywania stałego pH roztworu poprzez dozowanie kwasu lub zasady


SJP.pl