bowden

[czytaj: bołdn] nazwisko


SJP.pl

Miasta w Wielkiej Brytanii:

  • Bowden – miejscowość w Anglia, w hrabstwie Devon
  • Bowden – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Dorset

Miasta w USA:

  • Bowden – jednostka osadnicza w stanie Wirginia Zachodnia, w hrabstwie Randolph

Wikipedia


bowenit

minerał, odmiana serpentynitu, stosowany jako kamień dekoracyjny


SJP.pl


bowie

Miejscowości w USA:

  • Bowie – jednostka osadnicza w stanie Arizona, w hrabstwie Cochise
  • Bowie – miasto w stanie Maryland, w hrabstwie Prince George’s
  • Bowie – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Montague

Gminy w USA:

  • Bowie (ang. Bowie Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Chicot
  • Bowie (ang. Bowie Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Desha

Wikipedia


bowiem

spójnik przyłączający zdania, w których wyrażamy przyczynę czegoś lub w których wyjaśniamy, uzasadniamy coś


SJP.pl

spójnik

 (1.1) książk. spójnik przyłączający zdanie zawierające przyczynę, wyjaśnienie, uzasadnienie, do zdania poprzedniego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Był to najdłuższy etap, jechali bowiem z małą tylko przerwą przez godzin osiemnaście.

 (1.1) Nic nie odpowiedziałem marynarzowi, jeno spojrzałem na kapitana, czekając, co powie. Czułem bowiem, że marynarz spogląda na mnie podejrzliwie.

 (1.1) Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, bowiem ja, Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɔvʲjɛ̃m, AS: bovʹi ̯ẽm

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bo, dlatego że, gdyż, ponieważ, przest. albowiem, przest. jako że

Wiktionary


bowiemby

spójnik "bowiem" wraz z cząstką trybu przypuszczającego


SJP.pl


bówka

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. hist. zawadiaka, obibok i drobny złodziejaszek, postać z gdańskiego folkloru miejskiego i literatury;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) bowke

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== bówka (język kaszubski.) ==

wymowa. IPA|bufka.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) chłopak, zawadiaka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbufka, AS: bufka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bowke

Wiktionary


bowling

[czytaj: bołling] gra w kręgle


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. rodzaj kręgli

Wiktionary

Bowling (ang. ten-pin bowling) – rodzaj gry w kręgle. Jest to najpopularniejsza odmiana gry w kręgle. Została stworzona w oparciu o kręgle klasyczne.

W odmianie tej występuje dziesięć pinów ustawionych w trójkąt. Gracz ma za zadanie strącić je w jak najmniejszej liczbie rzutów. Aby strącić je wszystkie w pierwszym rzucie należy uderzyć kulą między pierwszy a trzeci pin (kręgiel) – w przypadku graczy praworęcznych. Między pierwszy a drugi pin dla osób leworęcznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W naszym klubie istnieje sekcja bowlingu sportowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɔwlʲĩŋk, AS: bou̯lʹĩŋk

Wiktionary


bowlingowy

bowling


SJP.pl

Patrz:

bowling

bowski

nazwisko


SJP.pl


boxing

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. rodzaj sztuki walki

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɔksʲĩŋk, AS: boksʹĩŋk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. boks mrz.

Wiktionary


boxster

samochód typu Porsche Boxster


SJP.pl


boy

[czytaj: boj] chłopiec hotelowy; boj


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. mężczyzna, chłopiec na posyłki, do drobnych posług, pracujący w hotelu lub na statku pasażerskim

Wiktionary

Boy – debiutancki album rockowej grupy U2. Wydany został 20 października 1980, przez wytwórnię Island Records. Producentem wydawnictwa był Steve Lillywhite. Płyta była nagrywana w Windmill Lane Studios w Dublinie.

W 2003 album został sklasyfikowany na 417. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. Boyowski, boyowski

 przysł. boyowsko

 rzecz. boyowskość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) garson, boj, chłopak

Wiktionary


boy-żeleński

[czytaj: boj-żeleński] Tadeusz Boy-Żeleński (1874-1941) - pisarz, poeta, tłumacz, krytyk literacki i teatralny


SJP.pl

Tadeusz Kamil Marcjan Żeleński, pseudonim „Boy”, znany jako Tadeusz Boy-Żeleński (ur. 21 grudnia 1874 w Warszawie, zm. 4 lipca 1941 we Lwowie) – polski tłumacz, krytyk literacki i teatralny, poeta-satyryk, kronikarz, eseista i działacz społeczny, z wykształcenia lekarz.

Wikipedia


boyd

  • Boyd – klan szkocki

Osoby

  • Kris Boyd – szkocki piłkarz
  • Arthur Boyd – australijski malarz
  • Peter Boyd – amerykański brydżysta
  • William Boyd – szkocki pisarz

Miejscowości w USA:

  • Boyd – miasto w stanie Minnesota, w hrabstwie Lac qui Parle
  • Boyd – jednostka osadnicza w stanie Montana, w hrabstwie Carbon
  • Boyd – miejscowość w stanie Teksas, w hrabstwie Wise
  • Boyd – wieś w stanie Wisconsin, w hrabstwie Chippewa

Wikipedia


boyé

[czytaj: boj] chłopiec hotelowy; boj


SJP.pl


boyfriend

[czytaj: bojfrend] z ang.: chłopak, partner dziewczyny


SJP.pl

Boyfriend – w języku angielskim określenie partnera, używane głównie w okresie nastoletnim; odpowiednik polskiego chłopak, rzadziej w znaczeniu przyjaciel.

Wikipedia


boyfriendy

[czytaj: bojfrend] z ang.: chłopak, partner dziewczyny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) luźne, opuszczone na biodra spodnie damskie z obniżonym krokiem, często z podwiniętymi nogawkami oraz przetarciami lub dziurami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie ma co ukrywać: boyfriendy skracają optycznie sylwetkę, dlatego najlepiej nosić je z modnymi w tym sezonie sandałkami na szpilce.

Wiktionary


boyista

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. znawca twórczości i zwolennik postawy społecznej Tadeusza Boya-Żeleńskiego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. boyizm mrz., boyowskość ż.

:: fż. boyistka ż.

 przym. Boyowski, boyowski

 przysł. boyowsko

Wiktionary


boyizm

ogół cech charakterystycznych dla pisarstwa Tadeusza Boya-Żeleńskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rzad. liter. doktryna zawarta w literaturze Tadeusza Boya-Żeleńskiego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. boyista mos., boyistka ż., boyowskość ż.

 przym. Boyowski, boyowski

 przysł. boyowsko

Wiktionary


boyle

  • Boyle – klan szkocki
  • Boyle – nazwisko

Osoby:

  • Danny Boyle – angielski reżyser i producent filmowy
  • Edward Courtney Boyle (1883-1967) – angielski admirał
  • Emmet Boyle (1879-1926) – amerykański polityk, gubernator Nevady
  • George Frederick Boyle (1886-1948) – amerykański pianista i kompozytor
  • Joseph Boyle (1867-1923) – kanadyjski przedsiębiorca i żołnierz
  • Lara Flynn Boyle (ur. 1970) – amerykańska aktorka
  • Patrick O’Boyle – amerykański kardynał
  • Peter Boyle (1935-2006) – aktor amerykański
  • Raelene Boyle (1951) – australijska lekkoatletka, sprinterka
  • Robert Boyle – chemik i fizyk brytyjski
    • Prawo Boyle’a-Mariotte’a
  • William Boyle (1873-1967) – brytyjski arystokrata i wojskowy, 12 hrabia Cork

Wikipedia


boyowski

charakterystyczny dla twórczości Boya-Żeleńskiego; taki, jak w dziełach Boya-Żeleńskiego


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do Tadeusza Boya-Żeleńskiego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. boy mos., boyista mos., boyizm mrz., boyowskość ż.

 przym. boyowski

 przysł. boyowsko

Wiktionary


boyowsko

przysłówek

 (1.1) liter. właściwie dla Boya-Żeleńskiego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. boy mos., boyista mos., boyizm mrz., boyowskość ż.

 przym. boyowski, Boyowski

Wiktionary


boyowskość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co boyowskie; boyowski charakter czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. boy mos., boyista mos., boyistka ż., boyizm mrz.

 przym. boyowski, Boyowski

 przysł. boyowsko

Wiktionary


boysband

[czytaj: bojsbend] grupa muzyczna, wokalna składająca się z kilku młodych, przystojnych mężczyzn, zwykle wyłonionych w drodze kastingu; boys band


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. grupa wokalna młodych mężczyzn lub nastolatków, wykonująca muzykę pop;

Wiktionary

Boys band, in. boysband (ang. boy band, boyband) – zespół wokalny muzyki pop, składający się z młodych mężczyzn. Utwory wykonywane przez boys bandy są skierowane do nastoletniej młodzieży.

Boys bandy bywają tworzone od podstaw przez producentów wybierających kandydatów spośród młodych ludzi w czasie przesłuchań. Nazwa grupy, jak i prawa autorskie do piosenek zwykle należą do producenta.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kilka czeskich boysbandów zyskało popularność na Słowacji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɔjzbɛ̃nt, AS: boi ̯zbẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. boysbandowiec mos.

 przym. boysbandowy

Wiktionary


boysbandowiec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) muz. członek boysbandu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. boysband m.

 przym. boysbandowy

Wiktionary


boyzilian

[czytaj: bojz-ilian] depilowanie męskich miejsc intymnych; boyzylian, brozilian


SJP.pl


boyzylian

[czytaj: bojzylian] depilowanie męskich miejsc intymnych; boyzilian, brozilian


SJP.pl


bożacin

Nazwa pochodzi od staropolskiej nazwy osobowej Bodzęta z dodaniem sufiksu -ino. W wyniku procesów językowych wtórnie została przekształcona pod wpływem nazwy osobowej Bożęta w Bożęcin, a następnie Bożacin.

  • Bożacin – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. żnińskim, w gminie Rogowo
  • Bożacin – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. krotoszyńskim, w gminie Krotoszyn
  • Bożacin − przystanek kolejowy w Bożacinie, w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim

Wikipedia


bożanka

wieś w Polsce


SJP.pl

Bożanka (kaszb. Bòżanka, dawniej: niem. Friedrichshuld) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Trzebielino.

Miejscowość jest siedzibą sołectwa 'Bożanka, w którego skład wchodzą również Broczyna, Czarnkowo, Dretyniec, Grądki Dolne i Popielewo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Wikipedia


bożanów

Bożanów (niem. Eckersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Żarów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Wikipedia


bożątko

w mitologii słowiańskiej: dobrotliwy duszek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) mitsłow. demon opiekuńczy, służący ludziom u których mieszka;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bóg mos., Bóg mos., przebóstwienie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bożę, ubożę, uboże

Wiktionary


boźdór

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) poznań. młody chłopak

Wiktionary


bożę

baśniowa, fantastyczna istota; duszek; bożątko; bożek


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) pot. wyraża zdenerwowanie, zdziwienie lub przerażenie

forma rzeczownika.

 (2.1) W. lp. od: Bóg

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Boże! Ależ on schudł!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bóg mos., bóg mos.

 przym. boży

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Boże święty, Jezu, Jezus Maria, Matko Boska, Matko święta, mój Boże, o Boże, wielki Boże

Wiktionary


bożebor

dawne imię męskie


SJP.pl

Bożebor – staropolskie imię męskie złożone z członów Boże- ("Boga", ale pierwotnie "losu, doli, szczęścia") i -bor ("walka", "walczyć, zmagać się"). Być może oznaczało "tego, kto walczy pod opieką losu".

Bożebor imieniny obchodzi 27 kwietnia.

Wikipedia


bożec

dawniej: bożek, bóg


SJP.pl


bożeciech

dawne imię żeńskie


SJP.pl

Bożeciech, Bożciech – staropolskie imię męskie, złożone z członu Boż(e)- („Bóg”, ale też „bogactwo, szczęście”) oraz -ciech („uciecha, pociecha”). Może ono oznaczać „tego, który cieszy się Bogiem”, ale też „bogactwem, szczęściem”.

Bożeciech imieniny obchodzi 21 września.

Wikipedia


bożeciecha

dawne imię żeńskie


SJP.pl

Bożeciecha – żeńska forma imienia Bożeciech. Znaczenie imienia: "ta, która jest pociechą boga".

Bożeciecha imieniny obchodzi 14 marca.

Wikipedia


bożęcin

2 miejscowości w Polsce:

  • Bożęcin – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. sandomierskim, w gminie Wilczyce
  • Bożęcin – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. ostródzkim, w gminie Morąg

Zobacz też: Borzęcin, Borzęcin Duży, Borzęcin Mały

Wikipedia


bożeczek

dawne zdrobnienie od: bożec (bożek, bóg)


SJP.pl


bożek

bóg, bóstwo, bożyszcze;
1. w religiach politeistycznych: istota lub jej wyobrażenie otaczane kultem;
2. osoba lub rzecz uwielbiana w sposób przesadny i bezkrytyczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) w wierzeniach politeistycznych: istota lub jej wyobrażenie będące obiektem kultu

 (1.2) bezkrytycznie uwielbiany człowiek lub przedmiot

Wiktionary

Bożek (od nazwy bóg) określenie nazewnicze zwyczajowo stosowane do:

  • istot lub wizerunków przedstawiających idoli będących przedmiotem kultu religijnego
  • bóstwo niższego rzędu w politeizmie
  • określenia nowożytnego idola, celebryty

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W wierzeniach słowiańskich Pokuć to bożek domu, obejścia i własności rolniczej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɔʒɛk, AS: božek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przebóstwienie n., bożość ż., bozia ż., bóg m., Bóg m., bóstwo n., bogini ż., boskość ż., bożyszcze n., Bozia ż.

 przym. boski, boży, pobożny

 przysł. bosko, pobożnie

 wykrz. przebóg

Wiktionary


bożena

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Bożena – żeńskie imię pochodzenia słowiańskiego, utworzone poprzez dodanie do rdzenia boż- (od „Bóg”) przyrostka zdrabniającego -ana lub -ena. Imię to zanotowano w dawnych dokumentach w formach Bożana i Bożechna, natomiast forma Bożena była znana w języku czeskim, a w Polsce zaczęła się pojawiać regularnie dopiero w XIX wieku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie znam żadnej Bożeny z IV c.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɔˈʒɛ̃na, AS: božna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bożenna ż.

:: zdrobn. Bożenka ż.

 przym. bożenkowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Bożenka

Wiktionary


bożenarodzeniowy

dawniej: bożonarodzeniowy - związany ze świętami Bożego Narodzenia


SJP.pl


bożenice

Bożenice (niem.: Bosens) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Polanów.

W latach 1975–1998 wieś położona była w województwie koszalińskim. W latach 1973–76 w gminie Lejkowo.

Wikipedia


bożeniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Bożeny lub z nią związany


SJP.pl


bożenka

zdrobnienie od: Bożena (imię żeńskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. od: Bożena

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pani Bożenko, jaki jest program zajęć na dzisiaj?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɔˈʒɛ̃ŋka, AS: božŋka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bożenkowo n., Bożena ż.

 przym. bożenkowski

Wiktionary


bożenkowo

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Osielsko;

Wiktionary

Bożenkowo (za czasów II RP: Borzenkowo) – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Osielsko.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W elektrowni wodnej w Bożenkowie mają wolny etat.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bożena ż., Bożenka ż., bożenkowianin mos., bożenkowianka ż.

 przym. bożenkowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Borzenkowo

Wiktionary


bożenkowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bożenkowem, dotyczący Bożenkowa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W bożenkowskiej elektrowni są dwa wolne etaty.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bożena ż., Bożenka ż., bożenkowianin mos., bożenkowianka ż., Bożenkowo n.

Wiktionary


bożenna

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.

Wiktionary

Bożena – żeńskie imię pochodzenia słowiańskiego, utworzone poprzez dodanie do rdzenia boż- (od „Bóg”) przyrostka zdrabniającego -ana lub -ena. Imię to zanotowano w dawnych dokumentach w formach Bożana i Bożechna, natomiast forma Bożena była znana w języku czeskim, a w Polsce zaczęła się pojawiać regularnie dopiero w XIX wieku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dziewczyna z drugiego piętra ma na imię Bożenna.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bożena ż.

Wiktionary


bożeński

nazwisko


SJP.pl


bozia

krzyżyk, medalik lub obrazek z wizerunkiem Chrystusa lub Matki Boskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) infant. pot. Bóg

 (1.2) infant. pot. święty obrazek

Wiktionary

Bozia – wieś w Rumunii, w okręgu Vaslui, w gminie Fălciu. W 2011 roku liczyła 389 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tam w górze jest Bozia. Bozia gniewa się na niegrzeczne dzieci, a grzecznym daje bułeczki, ciasteczka.

 (1.2) Mając nie całe dwa lata, zabierała ją mamusia do kościoła i wskazując na ołtarz, mówiła: „Tam przed nami jest Bozia, złóż rączki i patrz tam.”

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɔʑa, AS: boźa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bóg m., Bóg m., bożek m., Boziewicz m.

Wiktionary


bożkowice

Bożkowice (niem. Eckersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, w gminie Olszyna. Bożkowice to niewielka wieś leżąca na północnym brzegu Kwisy, tworzącej w tym miejscu Jezioro Leśniańskie. Miejscowość znajduje się w zachodniej części Wzniesień Radoniowskich, na wysokości około 280–310 m n.p.m.

Wikipedia


boznański

nazwisko


SJP.pl


bożnica

świątynia żydowska, miejsce skupiające społeczno-religijną aktywność Żydów, od średniowiecza także siedziba kahału; synagoga; bóżnica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zob. bożnica.

Wiktionary

Synagoga, bożnica, bóżnica, szul (z stgr. συναγωγή synagoge – zgromadzenie, miejsce zebrań) – żydowski dom modlitwy; w judaizmie miejsce modlitw i zgromadzeń religijnych, również miejsce zebrań społecznych gminy żydowskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zbudowano tu także małą bóżnicę i ojciec mój zajął stanowisko nadrabina, kaznodziei i spowiednika, jako jedyny uczony w tej miejscowości.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bóg mos.

 przym. boży, boski, pobożny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bożnica, bóźnica

Wiktionary


bożnicowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bożnicą, dotyczący bożnicy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przebóstwienie n., bogini ż., bożnica ż.

Wiktionary


bożniczka

zdrobnienie od: bożnica (synagoga); bóżniczka


SJP.pl


bożniczny

bożnica; bóżniczy, bożniczy


SJP.pl


bożniczy

bożnica; bóżniczy, bożniczny


SJP.pl


bożniewice

  • Bożniewice – wieś w woj. lubelskim, pow. lubartowskim, gm. Kock
  • Bożniewice – wieś w woj. zachodniopomorskim, pow. koszalińskim, gm. Bobolice
  • Bożniewice – przystanek kolejowy

Wikipedia


bożnik

1. osoba wierząca w Boga;
2. dawniej: deista


SJP.pl


bożnowice

Bożnowice (niem. Berzdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Ziębice.

Wikipedia


bożocielski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) stpol. związany z uroczystością Bożego Ciała, dotyczący uroczystości Bożego Ciała

Wiktionary


bożodajnia

półkrzew z rodziny bobowatych (motylkowatych)


SJP.pl

Bożodajnia (Alhagi Gagnebin) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych (Fabaceae Giseke). Obejmuje co najmniej 8 gatunków występujących naturalnie na obszarze od basenu Morza Śródziemnego aż po Nepal.

Wikipedia


bożodrzew

ozdobne drzewo parkowe z rodziny biegunecznikowatych; ailant; ajlant; chiwian; przetrwał


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) bot. rodzaj roślin z rodziny biegunecznikowatych;

Wiktionary

Bożodrzew, ajlant (Ailanthus Desf.) – rodzaj roślin z rodziny biegunecznikowatych (Simarubaceae). Obejmuje 7 gatunków występujących w tropikalnej Azji i Australii. Bożodrzew gruczołowaty jest szeroko rozpowszechniony jako gatunek sadzony na terenach zieleni i wzdłuż dróg. W wielu obszarach gatunek inwazyjny, także w Polsce.

Wikipedia


bożogrobcy

zakon założony w średniowieczu w celu strzeżenia grobu Chrystusa


SJP.pl

  • Kanonicy Regularni Grobu Bożego – rzymskokatolicki zakon kanoników, osób duchownych, istniejący do XIX wieku
  • Zakon Rycerski Grobu Bożego w Jerozolimie – papieski zakon rycerski zrzeszający osoby świeckie i duchowne, posiadający osobowość prawną Państwa Watykańskiego
  • Bractwo Rycerskie Bożogrobców – organizacja rekonstruktorów historycznych zarejestrowana jako stowarzyszenie w 2019 roku, mająca na celu m.in. propagowanie wiedzy historycznej na temat Chorzowa i jego okolic oraz związanej z nimi historii Zakonu Rycerzy Grobu Bożego w Jerozolimie z okresu średniowiecza
  • Ortodoksyjny Zakon Obrońców Bożego Grobu – bractwo prawosławne, którego zwierzchnikiem jest prawosławny patriarcha Jerozolimy
  • Straż grobowa – lokalnie stosowana nazwa honorowej formacji paramilitarnej pełniącej w kościele wartę przy symbolicznym Bożym Grobie w okresie Wielkanocy

Wikipedia


bożogrobiec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. zakonnik z zakonu założonego w Jerozolimie przez Gotfryda z Bouillon

 (1.2) rel. mnich z prawosławnego Zakonu Obrońców Bożego Grobu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przy dawnym klasztorze bożogrobców otwarto jadłodajnię dla ubogich.

 (1.1) Mieszkałam przy ul. Bożogrobców przez dziesięć lat.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Boży Grób mrz.

 przym. bożogrobski

 przysł. bożogrobsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) miechowita

Wiktionary


bożogrobski

dotyczący zakonu założonego w średniowieczu w celu strzeżenia grobu Chrystusa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bożogrobcami, dotyczący bożogrobców

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący do bożogrobców, będący ich własnością

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bożogrobiec mos., Boży Grób mrz.

 przysł. bożogrobsko

Wiktionary


bożogrobsko

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób właściwy dla bożogrobców

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bożogrobiec mos., Boży Grób mrz.

 przym. bożogrobski

Wiktionary


bozon

cząstka elementarna posiadająca spin całkowity


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. cząstka elementarna o całkowitym spinie;

Wiktionary

Bozony (ang. boson od nazwiska fizyka Satyendra Bose) – cząstki posiadające całkowity spin (1, 2, 3...). W świecie cząstek elementarnych odgrywają one kluczową rolę, ponieważ przenoszą oddziaływania. Większość bozonów to cząstki złożone, jednakże 12 z nich (tak zwane bozony cechowania) są cząstkami elementarnymi, niezłożonymi z mniejszych cząstek (cząstki fundamentalne).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Naukowcy w CERN usilnie szukają dowodów na istnienie bozonu Higgsa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɔzɔ̃n, AS: bozõn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bozonowy

Wiktionary


bożonarodzeniowy

związany ze świętami Bożego Narodzenia, odbywający się w czasie świąt Bożego Narodzenia; gwiazdkowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Bożym Narodzeniem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W radio puszczają już kawałki bożonarodzeniowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɔʒɔ̃narɔd͡zɛ̃ˈɲɔvɨ, AS: božõnaroʒẽńovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Boże Narodzenie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gwiazdkowy

Wiktionary


bozonowy

bozon


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) fiz. związany z bozonem, dotyczący bozonu

Wiktionary

Patrz:

bozon

Powiązane:

 rzecz. bozon mrz.

Wiktionary


bożość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest boże; cecha tych, którzy są boży

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przebóstwienie n., bóg m., bożek m., bogini m., bożnica ż.

 przym. boży, boski

 przysł. bożo, bosko

Wiktionary


bozowski

nazwisko


SJP.pl


boży

przymiotnik od: bóg


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z bogiem/Bogiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie bluźnijże, hetmanie zaporoski, na Boga i Jego najwyższą opiekę się powołując, bo zaiste gniew tylko boży i prędsze karanie na siebie ściągniesz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɔʒɨ, AS: božy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przebóstwienie n., bozia ż., bożość ż., bóżnica ż., bóźnica ż., bożnica ż., bożyc m., Bóg m., bóg m., bogini ż., bóstwo n., bożek m.

 przym. boski, pobożny, zbożny

 przysł. bosko

 wykrz. przebóg, Boże

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) boski

Wiktionary


bożyć

rzadko: bożyć się - przysięgać na Boga, że coś jest prawdą; zarzekać się, zaklinać się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. Syn Boga

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Twego dziela Krzciciela, Bożycze, // Usłysz głosy, napełń myśli człowiecze!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɔʒɨt͡s, AS: božyc

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bogini ż., bóg mos., Bóg

 przym. boży, boski, pobożny

Wiktionary


bożydar

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

  • Bożydar (imię)
  • Bożydar – pseudonim poety Edmunda Bogdanowicza
  • Bożydar – herb szlachecki

Miejscowości w Polsce:

  • Bożydar – osada w woj. łódzkim, w pow. bełchatowskim, w gminie Kluki
  • Bożydar – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. sandomierskim, w gminie Dwikozy
  • Bożydar – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. średzkim, w gminie Zaniemyśl
  • Bożydar-Kałęczyn – jurydyka Warszawy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po nocach grał z Bożydarem w szachy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɔˈʒɨdar, AS: božydar

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bogdar mos.

Wiktionary


bożydarostwo

Bożydar z małżonką; Bożydarowie


SJP.pl


bożydarowie

imię męskie


SJP.pl


bożydarowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Bożydara lub z nim związany


SJP.pl


bożyk

nazwisko


SJP.pl

  • Jerzy Bożyk – krakowski pianista i wokalista jazzowy
  • Maks Bożyk – polski aktor żydowskiego pochodzenia
  • Artur Bożyk – polski piłkarz

Wikipedia


bożykwiat

bożykwiat Meada - roślina ozdobna z rodziny pierwiosnkowatych


SJP.pl

Bożykwiat (Primula subgen. Auriculastrum, sect. Dodecatheon) – sekcja w obrębie rodzaju pierwiosnek Primula, dawniej rodzaj Dodecatheon w obrębie rodziny pierwiosnkowatych. Grupa obejmuje 17 gatunków występujących w Ameryce Północnej (na północ od północnego Meksyku) oraz na Dalekim Wschodzie w Rosji. Niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny ozdobne, także w Polsce, głównie bożykwiat Meada.

Wikipedia


bożymir

imię męskie


SJP.pl

Borzymir – staropolskie imię męskie, złożone z członów Borzy- ("walczyć", "walka") oraz -mir ("pokój"). Mogło oznaczać "ten, który walczy o pokój".

Borzymir imieniny obchodzi 9 stycznia.

Wikipedia


bożymirostwo

Bożymir z małżonką; Bożymirowie


SJP.pl


bożymirowie

imię męskie


SJP.pl


bożymirowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Bożymira lub z nim związany


SJP.pl


bożyszcze

idol; osoba bezgranicznie podziwiana i naśladowana


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hist. bożek pogański i/lub jego bałwan, idol

 (1.2) hist. świątynia pogańska, chram

 (1.3) przen. idol, osoba uwielbiana

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) W tamtej odległej epoce nasz rodak stał się bożyszczem paryżan.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bóg mos., bożek mos./mzw., Bóg mos.

 wykrz. przebóg

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) bóstwo, duchowy ojciec, guru, idol, mistrz

Wiktionary


bożysław

imię żeńskie


SJP.pl

Borzysław – męskie imię pochodzenia słowiańskiego. Wywodzi się od słów oznaczających „ten, który zdobywa sławę w boju”. Rosyjskim odpowiednikiem tego imienia jest Borisław (Борислав).

Borzysław imieniny obchodzi 19 czerwca.

Wikipedia


bożysława

imię żeńskie


SJP.pl

Borzysława – żeński odpowiednik imienia Borzysław, nienotowany w czasach staropolskich.

Borzysława imieniny obchodzi 2 sierpnia.

Wikipedia


bozzetto

[czytaj: bocceto] określenie szkicu stosowane w rzeźbie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) szt. projekt, szkic rzeźbiarski, zwykle w małej skali lub z tanich materiałów;

Wiktionary

Bozzetto (również maquette) – trójwymiarowy szkic rzeźbiarski, powstający zazwyczaj na bazie projektu rysunkowego.

Bozzetto jest wykonywane w małej skali z wykorzystaniem miękkich i nietrwałych materiałów, takich jak glina, wosk czy gips. Często wiąże się z rozdzieleniem pracy samego artysty od pracy wykonawcy właściwej rzeźby, stąd nierzadko posiada większą wartość artystyczną od wynikowego dzieła. Jego rozwój przepadał na okres baroku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nierzadko bozzetta mają wielką wartość artystyczną.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) maquette

Wiktionary


bołdak

nazwisko


SJP.pl


bołgrad

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na Ukrainie, w obwodzie odeskim, siedziba administracyjna rejonu bołgradzkiego, położone na północno-wschodnim brzegu jeziora Jałpuh;

Wiktionary

Bołgrad (ukr. Болград, Bołhrad) – miasto na Ukrainie, w obwodzie odeskim, siedziba administracyjna rejonu bołgradzkiego.

Bołgrad leży na północno-wschodnim brzegu jeziora Jałpuh.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bołgradzki

Wiktionary


bołszowce

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim;

Wiktionary

Bołszowce, do 2012 Bolszowce (ukr. Більшівці, Bilsziwci) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie halickim. Obok wsi przebiega ukraińska droga krajowa N09. 1926 mieszkańców (2020), dla porównania spis powszechny w 2001 zanotował ich 2254.

Bołszowce leżą na ziemi halickiej, ok. 8 kilometrów na północ od Halicza, na błotnistej równinie w widłach rzeki Gniła Lipa i potoku Narajówka.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bołszowiecki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Bułszowce, Bohuszowce

Wiktionary


bołtryk

nazwisko polskie


SJP.pl


bp

skrót od: biskup [czytany jako cały wyraz]


SJP.pl

skrót

 (1.1) = rel. biskup

Wiktionary

  • B.P. – błogosławionej pamięci – skrót na żydowskich macewach, który jest odpowiednikiem Ś.P. – świętej pamięci
  • B.P. – (ang. before present) oznacza „przed teraźniejszością” – system liczenia lat
  • BP – (ang. British Petroleum) – brytyjski koncern naftowy
  • BP – (ang. blood pressure) – ciśnienie tętnicze krwi
  • bp – (ang. base pairs) – pz, czyli pary zasad, miara długości odcinków kwasów nukleinowych
  • bp – skrót słowa biskup
  • BP – skrót od business plan
  • BP – (lub BiP-i) – często stosowany przez skautów skrót na określenie Roberta Baden-Powella
  • BP – symbol wojskowy oznaczający brygadę piechoty
  • BP – skrót klubu piłkarskiego IF Brommapojkarna
  • Struktura BP – krater w Libii
  • Bank Pekao
  • Bank Pocztowy
  • Bank Polski
  • Bulwar Peryferyjny (fr. Boulevard périphérique) – pierścień drogowy wokół Paryża

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ks. bp Edmund Nowicki wyznaczył do tej pracy ks. Andrzeja Rurarza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲiskup, AS: bʹiskup

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biskup mos., biskupa ż.

Wiktionary


bp.

skrót od: błogosławionej pamięci


SJP.pl

skrót

 (1.1) = błogosławionej pamięci

Wiktionary


bpbm

skrót od: Biuro Projektów Budownictwa Miejskiego


SJP.pl


bph

skrót od: Bank Przemysłowo-Handlowy


SJP.pl


bpnmsp

skrót od: bardzo przepraszam, nie mogłem się powstrzymać; PNMSP


SJP.pl


bpp

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki

 (1.1) = wojsk. eufem. biedna pierdolona (pieprzona) piechota; pejoratywne określenie na marne piesze wojsko o słabym morale

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na szczęście widok 30 ton pancerza to było zbyt wiele dla BPP, która szybko odsunęła się, dając wolny przejazd mojemu czołgowi i reszcie kompanii (…)

 (1.1) Poza oryginalnym korpusem z Sachalina, do którego trafia się zapewne w drodze najwyższego wyróżnienia, na Izium popchnięto też Czernihowską Dywizję Powietrzno-Desantową. Raczej nie po to, by się gdzieś desantowała; ma uchodzić za zwykłą piechotę. BPP, jak pisał Andrzej Sapkowski (…)

Wiktionary


bps

skrót od: bit per second - bit na sekundę


SJP.pl

  • Bps – Bit na sekundę
  • BPS – Bank Polskiej Spółdzielczości
  • BPS – Brygada Pracy Socjalistycznej
  • BPS22 – muzeum sztuki w Belgii

Wikipedia


bpstwo

biskupstwo


SJP.pl

skrót

 (1.1) = biskupstwo

Wiktionary


bq

symbol bekerela, jednostki aktywności światła w układzie SI


SJP.pl

Bekerel, Bq – jednostka miary aktywności promieniotwórczej w układzie SI (jednostka pochodna układu SI).

Próbka ma aktywność 1 Bq, gdy zachodzi w niej jeden rozpad promieniotwórczy na sekundę. Na przykład, jeśli jądra atomowe danego ciała emitują 1000 cząstek alfa na sekundę wskutek rozpadów alfa (i jednemu rozpadowi odpowiada emisja jednej cząstki alfa oraz nie zachodzą inne rodzaje rozpadów), to aktywność tego ciała jest równa 1000 Bq, czyli 1 kBq.

Wikipedia


br

symbol bromu, pierwiastka chemicznego


SJP.pl

Wikipedia


br.

skrót od: bieżącego roku


SJP.pl

skrót

 (1.1) = bieżącego roku

 (1.2) = brat (zakonny)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pierwszego lutego br. nastąpiła zmiana warunków ubiegania się o stypendium.

 (1.2) Do udziału zgłoszono br. Ludwika z prowincji katowickiej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʲjɛʒɔ̃nˈt͡sɛɡɔ ˈrɔku, AS: bʹi ̯ežõncego roku

Wiktionary

Powiązane:

 (1.2) brat mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rb., r.b.

Wiktionary


brabancja

kraina historyczna w zachodniej Europie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. kraina historyczna obejmująca część obecnej Belgii i Holandii, w średniowieczu tworzyła niezależne księstwo;

Wiktionary

Belgia:

  • Brabancja – dawna prowincja
  • Brabancja Flamandzka – prowincja w Regionie Flamandzkim
  • Brabancja Południowa – dawna nazwa prowincji Brabancja
  • Brabancja Walońska – prowincja w Regionie Walońskim

Niderlandy:

  • Brabancja Północna – prowincja

Inne:

  • Brabancja – kraina historyczna w zachodniej Europie

Zobacz też:

  • Księstwo Brabancji

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Koronki z Brabancji wymienione zostały w „Panu Tadeuszu”.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brabant mzw./mrz., Brabantczyk mos., Brabantka ż.

 przym. brabancki

Wiktionary


brabancki

przymiotnik od: Brabancja


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Brabancją, dotyczący Brabancji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brabant mzw./mrz., Brabancja ż., Brabantczyk mos., Brabantka ż.

Wiktionary


brabanson

koń używany do prac w rolnictwie i do ciężkiego transportu; belg


SJP.pl


brabansona

narodowy hymn belgijski


SJP.pl

Wikipedia


brabant

1. belgijska rasa kur;
2. tuja brabant - gatunek drzewa z rodziny cyprysowatych; żywotnik zachodni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) hipol. jeźdz. koń rasy belgijskiej;

 (1.2) zootechn. rasa kur;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) ogrod. bot. odmiana tui

Wiktionary

Antarktyda:

  • Brabant Island – wyspa

Belgia:

  • Brabant – niderlandzka, francuska i niemiecka nazwa dawnej prowincji Brabancja
  • Brabant flamand – francuska nazwa prowincji Brabancja Flamandzka
  • Brabant wallon – francuska nazwa prowincji Brabancja Walońska

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zaprzągł dereszowatego brabanta i zaczął orać.

 (1.2) Chłopka sypnęła ziarek swoim brabantom i znowu schowała się w chałupie.

 (2.1) Ogrodnik wiedział, że walcowate brabanty nie brązowieją na zimę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brabancja ż., Brabantczyk mos., Brabantka ż.

 przym. brabancki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) belg

 (1.2) brabant zagrodowy

Wiktionary


brabantczyk

rasa małych psów belgijskich; gryfonik brabancki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Brabancji

Wiktionary

Brabantczyk – rasa psów należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji małych psów belgijskich. Znajduje się w podsekcji brabantczyków. Typ dogowaty. Według FCI nie podlega próbom pracy.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Brabancja ż.

:: fż. Brabantka ż.

 przym. brabancki

Wiktionary


brabantka

mieszkanka Brabancji (krainy historycznej)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Brabancji

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Brabancja ż.

:: fm. Brabantczyk mos.

 przym. brabancki

Wiktionary


brać

1. ujmować, chwytać;
2. obejmować w posiadanie;
3. zabierać coś siłą


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wziąć)

 (1.1) chwytać coś ręką, unosić coś

 (1.2) pot. przekraczać, mijać coś

 (1.3) korzystać z czegoś

 (1.4) wykorzystywać kogoś do czegoś; zobowiązywać kogoś

 (1.5) zobowiązywać się do czegoś

 (1.6) chwytać, łapać, zniewalać

 (1.7) rozumieć, przyjmować coś

 (1.8) weź, weźmy, weźcie używane jako zachęta do wykonania czynności

 (1.9) pot. wziąć jako czasownik posiłkowy w trybie rozkazującym

 (1.10) kierować czymś/kimś, prowadzić coś, ustawiać coś

 (1.11) zażywać coś

 (1.12) kupić lub wynająć coś

 (1.13) posiąść kogoś w sensie seksualnym

 (1.14) uważać, postrzegać

 (1.15) pot. przyjmować korzyści majątkowe

 (1.16) daw. środ. polit. aresztować

czasownik zwrotny niedokonany brać się (dk. wziąć się)

 (2.1) rozpoczynać jakąś czynność

 (2.2) chwytać siebie wzajemnie

 (2.3) zmagać się z czymś

rzeczownik, rodzaj żeński

 (3.1) bractwo, grupa ludzi dobrze się znających

Wiktionary

Brač (wł. Brazza) – chorwacka górzysta wyspa przybrzeżna na Adriatyku, należąca do środkowej Dalmacji. Powierzchnia 395,44 km²; długość wybrzeża 180,61 km; ludność 14 tys. Od lądu stałego oddziela wyspę cieśnina o szerokości 5–12 km. Najwyższy punkt wyspy to Vidova Gora (778 m n.p.m.). Największa miejscowość wyspy to Supetar. Inne miejscowości: Pučišća, Sumartin, Sutivan, Selca, Škrip, Bol, Blaca, Milna. Wyspa sąsiaduje z wyspą Šolta. Dopłynąć do wyspy można promami Jadrolinija oraz Split Tours. Promy pływają z: Supetaru do Splitu, oraz z Sumartinu do Makarskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wziąłem sobie z wystawy ulotki reklamowe, długopisy i foldery.

 (1.2) Kierowca wziął zakręt na pełnej szybkości.

 (1.3) Literat z upodobaniem brał do swoich dzieł cytaty z Sokratesa.

 (1.4) Biorę wszystkich na świadków, że jestem niewinny!

 (1.5) Przekupstwo celników biorę na siebie.

 (1.6) Nie brać jeńców!

 (1.7) Przy niej nie można zażartować, wszystko bierze dosłownie.

 (1.8) Weź, skończmy już z tym!

 (1.9) Weźcie zamknijcie drzwi!

 (1.10) Weźmy kurs z wiatrem.

 (1.11) Panie doktorze, jestem już zdrowy i nie biorę już leków.

 (1.12) Mimo niskiego standardu, zdecydowałem się brać to mieszkanie.

 (1.13) Chłopaki, mówię wam, brałem tę laskę dziś dwa razy.

 (1.14) Bierzesz mnie za kogoś, kim nie jestem.

 (2.1) Niechętnie brał się do roboty.

 (3.1) Rycerz został przyjęty do braci joannitów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brat͡ɕ, AS: brać

Wiktionary

Powiązane:

 (1) czas. brać się, dobierać / dobrać, nabierać / nabrać, pobierać / pobrać, wybierać / wybrać, zabierać / zabrać

 (3.1) rzecz. brat

Wiktionary

Synonimy:

 (1.5) podejmować się

 (3.1) bractwo

Wiktionary


bracero

[czytaj: braSEro] kontraktowy robotnik meksykański, pracujący zwykle w USA


SJP.pl


brach

poufale: brat, kamrat (najczęściej w wołaczu: brachu!)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. poufale o koledze

forma rzeczownika.

 (2.1) Ms. lm. od: ber

Wiktionary

Brach – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Żyronda.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 188 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 7 osób/km² (wśród 2290 gmin Akwitanii Brach plasuje się na 989. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 331.).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) – Elo, ziomuś! – Siemasz, brachu!

 (1.1) Mój brach to równy gość.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brax, AS: braχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brachol mos., bracholek mos.

 wykrz. brachu

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przyjaciel, kumpel, kompan, towarzysz, kolega; przest. kamrat; daw. kumoter

Wiktionary


brachaczek

nazwisko


SJP.pl


brachiacja

nadrzewny sposób poruszania się niektórych gatunków małp


SJP.pl

Brachiacja (gr. brachíōn ‘ramię’, ‘bark’) – sposób poruszania się w koronach drzew charakterystyczny dla niektórych gatunków małp. Polega na przemieszczaniu się z gałęzi na gałąź przy pomocy rąk i nóg w pozycji zwisu. Czynność tę ułatwia wahadłowe kołysanie ciałem. Do poruszania się tym sposobem przystosowane są jedynie te małpy, które mają silnie wykształcone kończyny górne i obręcz barkową, tj.: gibbony, orangutany, a także czepiaki i bonobo.

Wikipedia


brachiodontyzm

u większości ssaków: zęby o stosunkowo niskiej koronie


SJP.pl

Brachiodontyzm – w klasyfikacji uzębienia ssaków oznacza zęby o stosunkowo ograniczonym procesie wzrostu, niskiej i szerokiej koronie. Występuje u większości ssaków. Przeciwieństwem jest uzębienie hypsodontyczne.

Wikipedia


brachiopod

drobny morski bezkręgowiec; ramieniopław, ramienionóg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. morski bezkręgowiec, podobny z wyglądu do małży

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odkrycie nowych skamieniałości brachiopodów wzbogaciło naszą wiedzę o prehistorii.

 (1.1) W muzeum jest unikatowy okaz brachiopoda.

 (1.1) Współczesne brachiopody żyją głównie na dużych głębokościach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: braˈxʲjɔpɔt, AS: braχʹi ̯opot

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ramienionóg

Wiktionary


brachiopody

drobny morski bezkręgowiec; ramieniopław, ramienionóg


SJP.pl


brachiozaur

dinozaur z grupy zauropodów, największe zwierzę żyjące kiedykolwiek na Ziemi (niemal 13 metrów wysokości i 80 ton wagi), roślinożerny gigant o ostrych zębach, długiej szyi, czworonożnym chodzie, potrzebujący ciągle jeść, aby zaopatrzyć ciało w energię (pochłaniał 300-400 kg roślin dziennie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. paleont. nazwa systematyczna|Brachiosaurus|Riggs|ref=tak., rodzaj zauropoda z rodziny brachiozaurów;

 (1.2) zool. zwierzę z rodzaju brachiozaurów (1.1)

Wiktionary

Brachiozaur (Brachiosaurus) – rodzaj zauropoda z rodziny brachiozaurów (Brachiosauridae), o „żyrafiej” szyi i sylwetce. Jeden z największych i najbardziej znanych roślinożernych dinozaurów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Jak inne zauropody brachiozaury żywiły się roślinami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brachiosaurus mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brachiosaurus

Wiktionary


brachistochrona

krzywa, po której czas staczania się masy punktowej od punktu A do punktu B pod wpływem stałej siły ciężkości jest najkrótszy


SJP.pl

Brachistochrona, krzywa najkrótszego spadku (gr. βραχιστoς brachistos – „najkrótszy” + χρovoς chronos – „czas”) – krzywa, po której masa punktowa pod wpływem stałej siły (siły ciężkości) stacza się w możliwie najkrótszym czasie. Brachistochrona jest fragmentem cykloidy.

Wikipedia


brachman

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) bramin

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbraxmãn, AS: braχmãn

Wiktionary


brachmański

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Brachmański – polski polityk, dziennikarz, poseł na Sejm
  • Piotr Brachmański – polski żużlowiec
  • Zygmunt Brachmański – polski rzeźbiarz i medalier

Wikipedia


brąchnowo

Brąchnowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Łubianka.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 551 mieszkańców. Jest czwartą co do wielkości miejscowością gminy Łubianka.

Wikipedia


brachol

potocznie: brat; braciak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. brat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mieszkam z bracholem i siorą.

 (1.1) Każdej zimy ligaliśmy się z bracholem na ligawie za domem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbraxɔl, AS: braχol

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brat m., bratek mos./mrz., braciszek mos., bratowa ż.

:: zdrobn. bracholek m.

Wiktionary


brachu

poufale: brat, kamrat (najczęściej w wołaczu: brachu!)


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) pot. forma bardzo bezpośredniego zwrócenia się do kompana, towarzysza

forma rzeczownika.

 (2.1) lp. W. od brach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie będziemy sobie żałować, brachu!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brach mos., brachol mos., bracholek mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bracie

Wiktionary


brachycefal

człowiek odznaczający się krótkogłowością; krótkogłowiec


SJP.pl


brachycefalia

kształt głowy ludzkiej, widzianej z góry, zbliżony do okrągłego; typowy dla ludności środkowo-wschodniej części Europy; krótkogłowość, krótkogłowie, brachykefalia


SJP.pl

Brachycefalia (pochodzi od starogreckiego βραχύς, „krótki” i κεφαλή, „głowa”) – kształt czaszki krótszej niż przeciętna u danego gatunku. Jest postrzegana jako cecha pożądana pod względem estetycznym u niektórych udomowionych ras psów i kotów, zwłaszcza u mopsów i persów.

Wikipedia


brachycefaliczny

brachycefalia


SJP.pl

Patrz:

brachycefalia

brachycefalizacja

proces skracania się długości głowy ludzkiej i zmiany jej kształtu na zaokrąglony, ujawniająca się u schyłku paleolitu


SJP.pl


brachygrafia

Brachygrafia (gr. brachýs „krótki”, grapho „pisać”) – jedna z nauk pomocniczych historii, będąca działem paleografii. Zajmuje się badaniem i rozszyfrowywaniem skrótów. Szczególnie istotna dla historyków mediewistów (w średniowiecznej łacinie i grece bardzo często używano skrótów w piśmie). W szerszym znaczeniu brachygrafię można rozumieć jako naukę o skrótach, bądź zdolność do posługiwania się skrótami w piśmie.

Wikipedia


brachykefalia

kształt głowy ludzkiej, widzianej z góry, zbliżony do okrągłego; typowy dla ludności środkowo-wschodniej części Europy; krótkogłowość, krótkogłowie, brachycefalia


SJP.pl


brachykolon

wiersz składający się wyłącznie z wyrazów jednosylabowych


SJP.pl


brachylogia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. figura retoryczna polegająca na zwięzłym wypowiadaniu się, stosowaniu elips oraz krótkich zdań;

Wiktionary

Brachylogia (gr. βραχυλογία brakhylogía), brewilokwencja (łac. breviloquentia) – figura retoryczna polegająca na zwięzłości wypowiedzi, krótkości, treściwości, lapidarności, zwartości wyrażenia.

Przykład brachylogii we fragmencie wiersza Jerzego Jurandota:

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nadmierne stosowanie brachylogii doprowadzało do zaciemnienia sensu wypowiedzi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbraxɨˈlɔɟja, AS: braχyloǵi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brewilokwencja, brevitas

Wiktionary


brachyrofus

rodzaj roślinożernego dinozaura ptasiomiednicznego z grupy iguanodonów; kamptozaur, kumnoria


SJP.pl


brachysynklina

Brachysynklina (Brachyfałd) (geol.) – synklina, której szerokość w przybliżeniu odpowiada długości.

Krótki fałd wygięty w dwie strony w kierunkach prostopadłych do siebie, którego szerokość jest nieco mniejsza od długości. Warstwy skalne fałdu (brachysynkliny) nachylone są w kierunku środka niecki.

Wikipedia


brachyterapia

metoda leczenia nowotworów złośliwych, polegająca na umieszczeniu źródła promieniotwórczego (lub układu źródeł) bezpośrednio w guzie lub w jamie ciała w jego okolicy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. technika leczenia w radioterapii;

Wiktionary

Brachyterapia, terapia kontaktowa, curieterapia – radioterapeutyczna technika leczenia polegająca na bezpośrednim napromienianiu zmian chorobowych, przez umieszczenie źródła promieniowania w guzie lub jego sąsiedztwie. Podstawowym zastosowaniem brachyterapii jest leczenie zmian nowotworowych, ale jest ona wykorzystywana także w terapii innych schorzeń (tocznia, bliznowca).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbraxɨtɛˈrapʲja, AS: braχyterapʹi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) terapia kontaktowa

Wiktionary


bracia

forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.

 (1.1) M. i W. lm. od: brat

rzeczownik zbiorowy, rodzaj żeński

 (2.1) stpol. bracia (1.1)

Wiktionary

  • bracia – nazwa jednej z podstawowych relacji rodzinnych
  • bracia zakonni, bracia mnisi – grupa mężczyzn żyjących według wspólnej reguły religijnej
  • Bracia – dzieło Terencjusza
  • Bracia – powieść Karola Bunscha
  • Bracia – powieść Da Chena
  • bracia (cz. bratříci) – samodzielne oddziały złożone z byłych bojowników husyckich działające w latach 1445–1467 na terenie dzisiejszej Słowacji, Moraw, północnej Austrii i południowej Polski.

Wikipedia


braciak

potocznie: brat; brachol


SJP.pl


bracianek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. brat stryjeczny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: braˈt͡ɕãnɛk, AS: braćãnek

Wiktionary


bracianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. bratanica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bracieniec m., braciszek m., brat m., braterstwo n., bratowa ż.

 przym. braterski

 czas. bratać się, zbratać się

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bratanica, stpol. nieściora

Wiktionary


bracie

1. męski potomek w stosunku do innych dzieci tych samych rodziców;
2. przyjaciel, ktoś bliski ze względu na wspólne przeżycia, zainteresowania;
3. zakonnik;
4. członek bractwa, ugrupowania


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) forma bardzo bezpośredniego zwrócenia się do kompana, towarzysza

forma rzeczownika.

 (2.1) lp. Ms. i W. od brat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bracie, wyduś to z siebie! Tak trzeba!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brat mos., bractwo n., bratanek mos., bratanica ż., bratanka ż., bratowa ż., braterstwo n., brać ż., bratniak mrz., bratek mrz., rozbrat mrz., pobratymstwo n., pobratymiec mos., pobratymca mos., bratczyk mos., brataniec mos., bratrzyk mos., współbrat mos., braciszek mos., bratul mos., brateńko mos., braciś mos., bratuszek mos., braciszeńko mos., bratunio mos., brachol mos., braciak mos., bracki mos.

 czas. bratać ndk., zbratać dk.

 przym. braterski, bratni, pobratymczy, bracki

 przysł. bratersko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. brachu

Wiktionary


bracieniec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. brat

 (1.2) stpol. bratanek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: braˈt͡ɕɛ̇̃ɲɛt͡s, AS: braćė̃ńec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bracianka m./ż.

Wiktionary


braciszek

zdrobnienie od: brat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od: brat

 (1.2) mały, niedorosły brat

 (1.3) pot. poufale o bracie zakonnym

Wiktionary

  • Braciszek – amerykański film niemy z 1927 roku
  • Braciszek – radziecki film niemy z 1927 roku
  • Braciszek – polski film z 2007 roku

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Mikołaj z niecierpliwością czekał na swojego braciszka.

 (1.3) Ubodzy podziękowali braciszkowi, który ich obdarował talerzem zupy i pajdą chleba.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: braˈt͡ɕiʃɛk, AS: braćišek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bracianka m./ż., brat m., braciak m., bracki m., bratowa ż., bratek m., brachol m., bractwo n., bratanek m., bratanica ż., bratanka ż., braterstwo n., brać ż., bratniak m., rozbrat m., pobratymstwo n., pobratymiec m., pobratymca m., bratczyk m., brataniec m., bratrzyk m., braciak m., bratanie n., zbratanie n.

 czas. bratać ndk., zbratać dk.

 przym. bracki, bratni, braterski, pobratymczy

 przysł. bratnio

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) braciak, bracki, bratul, brateńko, braciś, bratuszek, braciszeńko, bratunio, bratek

Wiktionary


braciszewo

Braciszewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Gniezno. We wsi dwór z przełomu XIX/XX w.

Wieś duchowna, własność kapituły katedralnej gnieźnieńskiej, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Wikipedia


braciszku

zdrobnienie od: brat


SJP.pl


braciszów

Braciszów (cz. Vratišovy, niem. Bratsch) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Głubczyce.

Miejscowość położona jest w Górach Opawskich na pograniczu z Płaskowyżem Głubczyckim.

Miejscowość znajduje się w Obszarze Chronionego Krajobrazu Rejon Mokre – Lewice. Leży na terenie Nadleśnictwa Prudnik (obręb Prudnik).

Wikipedia


brack

miasto w Rosji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie irkuckim, nad rzeką Angarą;

Wiktionary

Brack (ros. Братск) – miasto w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie irkuckim, nad rzeką Angarą.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bracczanin mos., bracczanka ż.

 przym. bracki

Wiktionary


bracket

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fot. uchwyt do mocowania lampy błyskowej pozwalający na ustawienie lampy w innym położeniu i większej odległości w stosunku do osi obiektywu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Brackety pomagają uniknąć problemu brzydkiego cienia przy zdjęciach pionowych robionych z lampą błyskową. (z Internetu)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bracketing m.

Wiktionary


bracketing

[czytaj: braketing] metoda fotograficzna polegająca na kilkukrotnym naświetlaniu tego samego obrazu ze zmianą parametrów ekspozycji, stosowana w celu uzyskania optymalnego naświetlenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fot. technika polegająca na fotografowaniu tego samego kadru z lekko zmienionymi parametrami ekspozycji – od niedoświetlenia do prześwietlenia, czasem także z różną ostrością lub balansem bieli

Wiktionary

Autobracketing (skr. AEB od ang. Auto Exposure Bracketing) często także nazywana tylko "Bracketing" – funkcja współczesnych aparatów fotograficznych polegająca na automatycznej ekspozycji kilku sąsiednich klatek filmu z lekko zmienionymi parametrami – od lekkiego niedoświetlenia do lekkiego prześwietlenia, przy czym za parametr średni można przyjąć wskazania światłomierza lub wyczucie fotografa. Funkcja ta jest możliwa w aparatach z automatycznym przesuwem filmu, ilość zdjęć może wynosić trzy lub więcej (nawet do dziewięciu), a typowa różnica kolejnych naświetleń wynosi 1/3 stopnia EV.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Współczesne lustrzanki dysponują automatycznymi funkcjami bracketingu i potrafią wykonywać całe serie ekspozycji o czasach naświetlania dłuższych i krótszych od tego wyznaczonego automatycznie. (z Internetu)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bracket mrz.

Wiktionary


bracki

przestarzałe: dotyczący bractwa, związany z bractwem


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy i relacyjny

 (1.1) przest. związany z bractwem, dotyczący bractwa, należący do bractwa

 (1.2) daw. związany z bratem, dotyczący brata, należący do brata

przymiotnik relacyjny

 (2.1) związany z Brackiem, dotyczący Bracka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrat͡sʲci, AS: bracʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-2)

:: rzecz. brat m., braciszek mos., bratek mos./mrz.

 (2.1)

:: rzecz. Brack mrz.

Wiktionary


bractwo

1. krąg współtowarzyszy; kompania, towarzystwo, brać;
2. świecki związek wiernych, mający konkretne cele, np. bractwo pokutne;
3. dawniej: związek, organizacja, stowarzyszenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) żart. grono znających się osób

 (1.2) rel. świeckie stowarzyszenie wiernych o konkretnych celach

 (1.3) daw. związek osób konkretnego zawodu lub zainteresowania

Wiktionary

  • Bractwo religijne
    • Bractwo Różańcowe
  • Bractwo (cerkiew)
  • Bractwo (partia)
  • Bractwo (powieść) (ang: The Brethren) – powieść Johna Grishama

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Bractwo rycerskie z Niemiec przybyło na turniej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brat mos., braciszek mos., bratanek mos., braterstwo n., bratowa ż., bratanie n.

 czas. zbratać, bratać

 przym. braterski, bratni

 wykrz. bracie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) towarzystwo

 (1.2-3) konfraternia

Wiktionary


braczarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. wymieniający pieniądze

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrat͡ʃaʃ, AS: bračaš

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brakarz

Wiktionary


braczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od brak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brak m.

Wiktionary


bracław

miasto na Ukrainie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie winnickim, w rejonie niemirowskim, na prawym brzegu rzeki Boh;

Wiktionary

Bracław (ukr. Брацлав, jid. בראָסלעוו, broslew) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie winnickim, w rejonie niemirowskim, na prawym brzegu rzeki Boh. Liczy ok. 5400 mieszkańców. Ośrodek przemysłu lniarskiego, spożywczego i materiałów budowlanych.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Bracławszczyzna ż.

 przym. bracławski

Wiktionary


bracławski

Bracław


SJP.pl

Patrz:

Bracław

brad

  • Brad − zespół rockowy
W Rumunii
  • Brad − miasto
  • Brad – wieś w okręgu Bacău, w gminie Filipeni
  • Brad – wieś w okręgu Bacău, w gminie Negri
  • Brad – wieś w okręgu Bacău, w gminie Berești-Bistrița

Wikipedia


bradbury

Osoby
  • Lee Bradbury (ur. 1975) – piłkarz angielski
  • Malcolm Bradbury (1932-2000) – angielski powieściopisarz, scenarzysta filmowy
  • Ray Bradbury (1920-2012) – pisarz science fiction
  • Rosamund Bradbury (ur. 1988) – brytyjska wioślarka
  • Steven Bradbury (ur. 1973) – australijski łyżwiarz szybki
Miejscowości w USA
  • Bradbury – miasto w stanie Kalifornia, w hrabstwie Los Angeles
Gminy w USA
  • Bradbury (ang. Bradbury Township) – gmina w stanie Minnesota, w hrabstwie Mille Lacs

Wikipedia


bradecki

nazwisko


SJP.pl


brades

faktyczna stolica Montserratu (siedziba rządu)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto, faktyczna stolica Montserratu, brytyjskiego terytorium zależnego położonego w archipelagu Małych Antyli;

Wiktionary

Brades również Brades Estate – faktyczna stolica Montserratu (oficjalnie stolicą jest zniszczone przez wybuch wulkanu Soufrière Hills miasto Plymouth).

Położone jest w północno-zachodniej części wyspy.

Liczy obecnie około 1000 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|Brades.

uwagi.

tłumaczenia.

* szwedzki: (1.1) Brades n.

źródła.

== Brades (język szwedzki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. Brades (stolica Montserrratu)

odmiana.

 (1.1) nieodm.

przykłady.

Wiktionary


bradford

[czytaj: bredford] miasto w Anglii


SJP.pl

Bradford – miasto (city) w Wielkiej Brytanii, w Anglii, położone w hrabstwie ceremonialnym i metropolitalnym West Yorkshire, w dystrykcie metropolitalnym City of Bradford, około 26 km na zachód od Leeds. W 2021 roku miasto liczyło 546 976 mieszkańców.

W pobliżu funkcjonuje międzynarodowy port lotniczy Leeds/Bradford.

Wikipedia


bradfordzki

Bradford


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bradfordem, dotyczący Bradfordu (miasta w Wielkiej Brytanii)

Wiktionary

Patrz:

Bradford

Powiązane:

 rzecz. Bradford mrz.

Wiktionary


bradgelina

[czytaj: braddżelina] potocznie: małżeństwo Brada Pitta i Angeliny Jolie, amerykańskich aktorów i celebrytów; Brangelina


SJP.pl


bradiaga

(r. żeński) dawniej: kobieta lubiąca łazić, włóczyć się, wałęsać się; brodiaga, bradziaga; także o mężczyźnie z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym


SJP.pl


bradiażyć

dawniej: wieść hulaszczy tryb życia; bradziażyć (się)


SJP.pl


bradley

Miejscowości w USA:

  • Bradley – miasto w stanie Arkansas, w hrabstwie Lafayette
  • Bradley – jednostka osadnicza w stanie Kalifornia, w hrabstwie Monterey
  • Bradley – miejscowość w stanie Maine, w hrabstwie Penobscot
  • Bradley – wieś w stanie Illinois, w hrabstwie Kankakee
  • Bradley – miejscowość w stanie Oklahoma, w hrabstwie Grady
  • Bradley – jednostka osadnicza w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Greenwood
  • Bradley – miejscowość w stanie Dakota Południowa, w hrabstwie Clark
  • Bradley – jednostka osadnicza w stanie Wirginia Zachodnia, w hrabstwie Raleigh
  • Bradley – miejscowość w stanie Wisconsin, w hrabstwie Lincoln

Wikipedia


bradykardia

spowolnienie skurczów serca poniżej 60 na minutę; rzadkoskurcz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. stan, kiedy częstość akcji serca wynosi poniżej pięćdziesięciu razy na minutę;

Wiktionary

Bradykardia (łac. bradycardia) – stan, kiedy częstość akcji serca wynosi poniżej 60 razy na minutę (według Konturka). Leczenia wymaga tylko bradykardia objawowa, tzn. powodująca np. omdlenia, utraty przytomności itp. Bradykardia może prowadzić do asystolii.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) bradykardia fizjologiczna • bradykardia odruchowy • bradykardia zatokowa

synonimy.

 (1.1) rzadkoskurcz

antonimy.

 (1.1) częstoskurcz, tachykardia

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|βραδύς. (bradýs) → powolny + etym|gr|καρδία. (kardía) → serce

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bradycardia

* hiszpański: (1.1) bradicardia ż.

* nowogrecki: (1.1) βραδυκαρδία ż.

* słowacki: (1.1) bradykardia ż.

* włoski: (1.1) bradicardia ż.

źródła.

== bradykardia (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. rzadkoskurcz, bradykardia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbradɨˈkardʲja, AS: bradykardʹi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzadkoskurcz

Wiktionary


bradykinezja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. spowolnienie ruchowe często towarzyszące chorobom układu nerwowego, objawiające się niezdolnością do wykonywania szybkich ruchów oraz opóźnioną inicjacją ruchu;

Wiktionary

Bradykinezja (gr. βραδυκινησία; z gr.: βραδυ = powolny + κίνηση = ruchy) to inaczej spowolnienie ruchowe, objawiające się niezdolnością do wykonywania szybkich ruchów oraz opóźnioną inicjacją ruchu. Często towarzyszy chorobom układu nerwowego, np. chorobie Parkinsona (w fazie wczesnej). Bradykinezja może pogłębiać się z czasem i stopniowo przekształcać w akinezję.

Wikipedia


bradykinina

hormon tkankowy wydzielany przy dużym wysiłku oraz przy nadmiernym wydzielaniu innych substancji organicznych zawierających proteazę - receptor bólowy uszkodzonych tkanek, powodujący także miejscowe podwyższenie ciśnienia krwi przez rozszerzenie naczyń krwionośnych


SJP.pl

Wikipedia


bradytelia

powolne tempo ewolucji szczepów, np. małżów, ryb trzonopłetwych


SJP.pl


bradziaga

(r. żeński) dawniej: kobieta lubiąca łazić, włóczyć się, wałęsać się; bradiaga, brodiaga; także o mężczyźnie z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym


SJP.pl

Pieśń „Na dzikich stepach za Bajkałem” (ros. „По диким степям Забайкалья”), znana także pod nazwą „Brodiaga” (ros. „Бродяга”, w wersji spolszczonej „Bradziaga” czyli „Włóczęga”) to tradycyjna rosyjska pieśń ludowa.

Wikipedia


bradziażenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bradziażyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bradziażyć

Wiktionary


bradziażyć

dawniej: włóczyć się po lokalach, spelunkach, prowadzić hulaszcze życie; łajdaczyć się


SJP.pl

czasownik

 (1.1) wiecznie włóczyć się po knajpach, spelunach, żyć hulaszczo

Wiktionary

Wymowa:

IPA: braˈd͡ʑaʒɨt͡ɕ, AS: braʒ́ažyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bradziażenie n.

Wiktionary


brafiterski

związany z profesjonalnym dobieraniem biustonoszy; brafitterski


SJP.pl


brafitter

specjalista w zakresie doboru biustonoszy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) specjalista w zakresie doboru właściwego biustonosza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brafitting mrz.

:: fż. brafitterka ż.

Wiktionary


brafitterka

[czytaj: brafiterka] specjalistka w zakresie doboru biustonoszy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) specjalistka w zakresie doboru właściwego biustonosza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie wyobrażam sobie w roli brafitterki kobiety, która ma trudności z nawiązywaniem kontaktów, jest introwertyczna, bardzo nieśmiała – lub przeciwnie – agresywna i zawsze przekonana o swojej racji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brafitter mos., brafitting mrz.

 przym. brafitterski, brafittingowy

Wiktionary


brafitterski

brafitter [czytaj: brafiterski]; brafiterski


SJP.pl


brafitting

[czytaj: brafiting] profesjonalne dobieranie biustonoszy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sztuka indywidualnego dobierania biustonosza

Wiktionary

Brafitting – metodologia i technika dobierania biustonoszy oraz artykułów bieliźnianych mających konstrukcję podobną do biustonosza, np. basque, uwzględniając warunki anatomiczne oraz osobiste preferencje i aktywność klientki lub klienta.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na adeptkę brafittingu czeka wiele „pułapek”, a więc idealnie by było, gdyby na początku mogła pracować pod okiem doświadczonej brafitterki – to jednak na razie pozostaje w sferze marzeń.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brafitterka ż., brafitter m.

 przym. brafittingowy, brafitterski

Wiktionary


braford

rasa bydła pochodząca z krzyżowania ras brahman i hereford


SJP.pl


braga

miasto w Portugalii


SJP.pl

Braga – miasto i gmina, stolica północno-zachodniego dystryktu Braga i historycznej krainy Minho. Dystrykt Braga liczyła 201 583 mieszkańców (w 2023 r.), stanowi siódmą co do wielkości gminę w Portugalii pod względem liczby ludności.

Braga jest miastem centralnym Wielkiej Aglomeracji Minho (port. Grande Área Metropolitana do Minho), która liczy ponad 800 tys. mieszkańców. W mieście znajduje się stacja kolejowa Braga.

Wikipedia


brągoszewski

nazwisko


SJP.pl


braha

ciekły produkt uboczny powstający przy produkcji spirytusu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wywar pozostały po pędzeniu wódki, służący za pokarm dla trzody i bydła

Wiktionary

Braha (ukr. Брага) – wieś na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, w rejonie kamienieckim. W 2001 roku liczyła 175 mieszkańców.

Miejscowość leży na prawym brzegu Dniestru, naprzeciw twierdzy chocimskiej.

Wikipedia


brahe

[czytaj: BRA-e] nazwisko


SJP.pl

  • Tycho Brahe – duński astronom
  • Per Brahe starszy
  • Per Brahe – gubernator Turku
  • Brahe – trzecia planeta układu Copernicus (55 Cancri)

Wikipedia


brahma

rasa dużych kur pochodzących z Indii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rel. mit. w hinduizmie najwyżej wyniesiona pobożna żywa istota, która wraz z Wisznu i Śiwą tworzy Trójcę;

Wiktionary

Brahma (dewanagari ब्रह्मा, tamil. பிரம்மா) – w hinduizmie wraz z Wisznu i Śiwą tworzy Trimurti. W każdym z niezliczonej ilości wszechświatów, stwarzanych przez Mahawisznu Brahma jest pierwszą, śmiertelną, żywą istotą, zrodzoną z formy virat – kwiatu lotosu wyrastającego z jeziora umiejscowionego w pępku Garbhodakaśaji Wisznu, stąd bierze się jego inne imię Aja.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Brahma jest najczęściej przedstawiany z czterema głowami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrama, AS: brama

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) nie myl z: Brahman

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Brahma

* asamski: (1.1) ব্ৰহ্মা

* hindi: (1.1) ब्रह्मा m.

* khmerski: (1.1) ព្រះព្រហ្ម

* sanskryt: (1.1) ख

* słowacki: (1.1) Brahma m.

* tajski: (1.1) พระพรหม

* tamilski: (1.1) பிரம்மா

* tybetański: (1.1) ཚངས་པ

źródła.

== Brahma (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) rel. Brahma

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


brahman

przestarzale: członek najwyższej kasty kapłańskiej w tradycyjnym społeczeństwie hinduskim; braman, bramin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. filoz. (w filozofii indyjskiej i hinduizmie) transcendentny, wieczny aspekt Absolutu, bezosobowa najwyższa niedwoista istność, pierwotne źródło i ostateczny cel wszystkich istnień, nie będący obiektem kultu religijnego, lecz medytacji i wiedzy

Wiktionary

Brahman (sanskryt ब्रह्मन्) – w hinduizmie to absolut, najwyższy, osobowy, posiadający cechę wieczności (sat). Upaniszady wyjaśniają szerzej pojęcie Brahmana. W Bhagawadgicie wspomniany jako najwyższa postać, zniszczalna. W wedancie określenie wskazujące na Absolutną Rzeczywistość.

Wikipedia


brahmana

święte pismo indyjskie z IX-VI wieku p.n.e., poświęcone nauczaniu braminów wykonywania rytuałów wedyjskich


SJP.pl

Brahmany (dewanagari ब्राह्मण, trl. brāhmana) – obszerne komentarze prozą do Wed, przynależące do literatury śruti. Zawierają egzegezę rytuałów śrauta (ofiary wedyjskiej) oraz tekstów sanhit niezbędnych do wykonania tego rytuału.Każda brahmana odnosi się do określonej sanhity (wedy) w konkretnej redakcji.

Wikipedia


brahmanizm

przejściowy okres w Indiach pomiędzy wedyzmem a hinduizmem (ok. X-V wiek p.n.e.), charakteryzujący się politeizmem, wzmocnieniem obrzędowości religijnej, zwłaszcza rytuałów (ofiar) sprawowanych przez kapłanów (braminów) na podstawie ksiąg zwanych brahmanami, kastowością społeczeństwa i rozwojem nauki o wędrówce dusz; bramanizm, braminizm


SJP.pl

Braminizm, brahmanizm – etap rozwoju religii indyjskiej między wedyzmem a właściwym hinduizmem. Obejmuje rozpowszechnione między X–VI w. p.n.e. formy życia religijnego, opierające się na Wedach (głównie Jadźurwedzie i Atharwawedzie), brahmanach, upaniszadach i przenikających do już późnego wedyzmu wierzeniach ludowych. Nazwa pochodzi od warstwy społecznej braminów (kapłanów), którzy odgrywali w ówczesnym społeczeństwie dominującą rolę. Termin wprowadzony w XIX wieku do religioznawstwa przez uczonych europejskich

Wikipedia


brahmany

teksty napisane prozą, pierwsza warstwa Wed z komentarzami do mantr i opisami ceremonii ofiarnych


SJP.pl

Brahmany (dewanagari ब्राह्मण, trl. brāhmana) – obszerne komentarze prozą do Wed, przynależące do literatury śruti. Zawierają egzegezę rytuałów śrauta (ofiary wedyjskiej) oraz tekstów sanhit niezbędnych do wykonania tego rytuału.Każda brahmana odnosi się do określonej sanhity (wedy) w konkretnej redakcji.

Wikipedia


brahmaputra

rzeka w Chinach, Indiach i Bangladeszu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w Chinach, Indiach i Bangladeszu;

Wiktionary

Brahmaputra – rzeka w Chinach, Indiach i Bangladeszu. Jej długość wynosi 2840 km, a powierzchnia dorzecza 935 tys. km². Źródłowe potoki w lodowcach masywów górskich Himalajów i Transhimalajów.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbraxmaˈputra, AS: braχmaputra

Wiktionary


brahmsowski

[czytaj: bramsowski] taki jak u Brahmsa, charakterystyczny dla utworów Brahmsa


SJP.pl


brahmsowy

[czytaj: bramsowy] przymiotnik dzierżawczy - należący do Brahmsa lub z nim związany


SJP.pl


braille

[czytaj: brejl, brajl] nazwisko, np. Louis Braille (1809-1852); Francuz, twórca alfabetu dla niewidomych


SJP.pl

Alfabet Braille’a – alfabet umożliwiający zapisywanie i odczytywanie tekstów osobom niewidomym.

Wikipedia


brailski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Braiłą, dotyczący Braiły

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Braiła ż.

Wiktionary


braiła

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto we wschodniej części Rumunii, w okręgu Braiła (1.2), nad brzegiem Dunaju;

 (1.2) geogr. okręg we wschodniej Rumunii (Wołoszczyzna);

Wiktionary

Braiła (rum. Brăila) – miasto we wschodniej części Rumunii, w okręgu Braiła, nad brzegiem Dunaju. Według danych z 2002 r. liczy 216 292 mieszkańców.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. brailski

Wiktionary


brajan

pogardliwie: chłopiec, którego zachowanie i wygląd wzbudza niechęć, gdyż uważa się je za przejaw błędów wychowawczych rodziców; Brajan, Brajanek, brajanek, Pioter, pioter


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Brajan (ang. Brian, Bryan) – imię męskie pochodzenia celtyckiego, wywodzące się najprawdopodobniej od słów bruaich „wzgórze”, brigh „wysoki”; „szlachetnie urodzony” lub bri „silny”. Do Polski trafiło z języka angielskiego i zaczęło być nadawane częściej dopiero w latach 90. XX wieku. Popularne jest w krajach anglosaskich, gdzie funkcjonuje zarówno jako samodzielne imię, jak i jako forma zdrobniała od Bernarda i Barnaby.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przypomniałeś Brajanowi o dentyście?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Brajanek m.

Wiktionary


brajanek

pogardliwie: chłopiec, którego zachowanie i wygląd wzbudza niechęć, gdyż uważa się je za przejaw błędów wychowawczych rodziców; Brajan, brajan, Brajanek, Pioter, pioter


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. Brajan

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przyjechała ciocia z Gdańska razem ze swoim pięcioletnim Brajankiem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brajan mos.

Wiktionary


brajdak

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. brat

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brat, braciak, bratniak, braciszek, brachol

Wiktionary


brajka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. dawna potrawa na bazie rozgotowanych ziaren, pierwotnie prosa, później pszenicy, jęczmienia, orkiszu lub żyta z różnymi dodatkami

Wiktionary


brajl

alfabet dla niewidomych, odczytywany za pomocą dotyku


SJP.pl

Alfabet Braille’a – alfabet umożliwiający zapisywanie i odczytywanie tekstów osobom niewidomym.

Wikipedia


brajlować

potocznie: używać alfabetu Braille'a


SJP.pl


brajlowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) posługiwanie się alfabetem Braille’a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. brajlować

Wiktionary


brajlowski

brajl


SJP.pl

Patrz:

brajl

brajter

nazwisko


SJP.pl


brajtszwanc

skórka futerkowa z niedonoszonych lub przedwcześnie urodzonych jagniąt karakułów lub innych owiec tłustoogoniastych, używana do wyrobu cennych futer


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) skóra na futro z jagnięcia karakuła urodzonego przedwcześnie lub niedonoszonego

 (1.2) brajtszwance → futro z brajtszwanców (1.1)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrajṭʃfãnt͡s, AS: brai ̯ṭšfãnc

Wiktionary


brajtszwance

cenne futro ze skór niedonoszonych lub przedwcześnie urodzonych jagniąt karakułów lub innych owiec tłustoogoniastych


SJP.pl


brajtszwancowy

dotyczący brajtszwanca


SJP.pl


brajłów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie winnickim, położone przy ujściu rzeki Rów do Bohu;

Wiktionary

Brajłów (ukr. Браїлів, Brajiliw) – osiedle na Ukrainie, w obwodzie winnickim, w rejonie żmeryńskim, w hromadzie Żmerynka, przy ujściu rzeki Riw do Bohu. W 2019 roku liczyło ok. 4,6 tys. mieszkańców.

Znajduje tu się stacja kolejowa Brajłów, położona na linii Odessa – Kijów.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. brajłowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. war. Brahiłów, Braiłów

Wiktionary


brak

produkt z usterkami, nieodpowiadający normie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fakt nieistnienia czegoś

 (1.2) defekt, wada, usterka

wyraz predykatywny

 (2.1) gw-pl|okolice Krasnojarska. trzeba

Wiktionary

  • Brak – polski zespół muzyczny
  • Brak – album muzyczny zespołu Brak
  • Brak – czeski film z 2002 roku, reż. Karel Spěváček
  • Brak (Mancanza) – włoski film z 2011 roku, reż. Stefano Odoardi

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Brak bezpośrednich dowodów na potwierdzenie tej tezy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brak, AS: brak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brakowanie n., braknięcie n., wybrakowanie n., wybrakowywanie n., wybrakówka ż., niebraknięcie n., niebrakowanie n.

:: zdrobn. braczek m.

 czas. braknąć, brakować ndk., wybrakować dk., wybrakowywać ndk.

 ims. wybrakowany

 przym. wybrakowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niedostatek, posucha

Wiktionary


brakarka

specjalistka zajmująca się oceną surowca lub wyrobów


SJP.pl


brakarnia

pomieszczenie w fabryce, gdzie dokonuje się przeglądu surowca lub towaru; sortownia


SJP.pl


brakarski

przymiotnik od: brakarz


SJP.pl


brakarstwo

1. profesja brakarza
2. ocena stanu jakości surowców, towarów przed produkcją czy wysyłką, w celu wyeliminowania braków


SJP.pl


brakarz

pracownik kontroli technicznej w fabryce oceniający jakość gotowych wyrobów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) techn. pracownik oceniający jakość wyrobu lub surowca

 (1.2) stpol. wymieniający pieniądze

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbrakaʃ, AS: brakaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brakowanie n.

:: fż. brakarka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) braczarz

Wiktionary


braki

produkt z usterkami, nieodpowiadający normie


SJP.pl

Braki – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Nowa Sucha.

W latach 1954–1959 wieś była siedzibą gromady Braki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Wikipedia


braknąć

być w zbyt małej ilości lub liczbie; brakować


SJP.pl

czasownik niewłaściwy nieprzechodni niedokonany lub dokonany

 (1.1) niedokonany od|zabraknąć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbraknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: braknõńć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. brakować ndk., wybrakować dk., zabraknąć dk.

 rzecz. braknięcie n., brak

 przym. wybrakowany

 ims. wybrakowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zabraknąć

Wiktionary


braknięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|braknąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. braknąć

 rzecz. brak mrz.

Wiktionary


brakoniecki

nazwisko


SJP.pl


brakorób

potocznie: człowiek wykonujący niedbale swoją pracę; knociarz, patałach, fuszer, partacz


SJP.pl


brakoróbczy

dotyczący brakoróbstwa, powodujący braki


SJP.pl


brakoróbstwo

produkowanie braków


SJP.pl


brakować

kontrolować jakość towarów lub wyrobów, odrzucając braki


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zabraknąć, przest. zabrakować)

 (1.1) być w zbyt małej ilości lub liczbie, nie wystarczać

czasownik przechodni niedokonany (dk. zabrakować)

 (2.1) urz. kontrolować jakość towarów, wyrobów poprzez odrzucanie braków

 (2.2) stpol. wybierać, przebierać w czymś

 (2.3) stpol. pogardzać, odrzucać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Brakuje mi moich ulubionych butów, które zostawiłem w domu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: braˈkɔvat͡ɕ, AS: brakovać

Wiktionary

Powiązane:

 (1-2) rzecz. brak

 (1.1) czas. braknąć dk.; zabraknąć dk.

 (2.1) rzecz. brakowanie; czas. wybrakować dk.

Wiktionary


brakowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|brakować.

Wiktionary

Brakowanie – w chowie zwierząt: planowe usuwanie ze stada osobników niepożądanych z punktu widzenia celów hodowlanych człowieka.

Brakowanie dzieli się na:

  • zdrowotne – dotyczy osobników chorych lub kalekich,
  • produkcyjne – dotyczy osobników mało wydajnych, starych, z wadami pokroju lub po błędach w czasie seksowania.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Brakowanie dokumentacji niearchiwalnej polega na ocenie jej przydatności do celów praktycznych, wydzieleniu dokumentacji nieprzydatnej i jej zniszczeniu w sposób właściwy dla danej technologii zapisu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrakɔˈvãɲɛ, AS: brakovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brak m., brakarz mos., brakarka ż.

 czas. brakować ndk., wybrakować dk.

Wiktionary


brakówka

gwarowo: owca przeznaczona na chów


SJP.pl


brakownia

pomieszczenie, w którym ocenia się jakość surowca lub towarów; sortownia; brakarnia


SJP.pl


brakowny

dawniej: mający braki, niewiele wart; brakowy, lichy, wybrakowany


SJP.pl


brakowy

dawniej:
1. mający braki, niewiele wart; brakowny, lichy, wybrakowany;
2. doskonały, wyśmienity


SJP.pl


brakteat

średniowieczna moneta wybita jednostronnie z cienkiej blaszki na miękkiej podkładce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) hist. numizm. cienka, jednostronnie bita w średniowieczu srebrna moneta denarowa w Europie XII-XV wieku ;

Wiktionary

Brakteat (nummus bracteatus, od łac. bractea, brattea – blaszka) – średniowieczna moneta srebrna wybijana jednostronnie z cienkiej blaszki kruszcowej na miękkim podkładzie.

W postaci brakteatów bito przede wszystkim w XII–XIV wieku w środkowej Europie niskowartościowe denary. Stempel odciśnięty wypukło na awersie pojawiał się jako wklęsły (negatyw) na rewersie. Tym sposobem przy ograniczonych możliwościach emisyjnych władcy (król, książę) spowodowanych brakiem kruszcu (srebra), wprowadzano do obiegu nawet duże ilości bezwartościowego pieniądza.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Muzeum posiada dwa brakteaty bite w czasach Mieszka III Starego.

Wiktionary


brakujący

kontrolować jakość towarów lub wyrobów, odrzucając braki


SJP.pl


bralczyk

nazwisko


SJP.pl


bralęcin

Bralęcin (niem. Brallentin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Dolice, położona 6 km na północny wschód od Dolic (siedziby gminy) i 16 km na południowy wschód od Stargardu (siedziby powiatu).

Wikipedia


braletka

miękki biustonosz bez fiszbin w postaci trójkątnego topu, wykonany zwykle z cienkich koronek


SJP.pl


bralin

nazwa kilku miejscowości w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Bralin – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kępińskim, siedziba gm. Bralin
  • Bralin – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. kępińskim, w gm. Bralin
  • Bralin – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. drawskim, w gm. Kalisz Pomorski
  • Bralin – gromada
  • Bralin – nieczynny przystanek kolejowy w Bralinie, w województwie wielkopolskim

Wikipedia


braliński

przymiotnik od: Bralin, wieś gminna w województwie wielkopolskim


SJP.pl


bram

część omasztowania, ożaglenia albo olinowania, znajdująca się bezpośrednio nad stengą masztu


SJP.pl

Bram – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Oksytania, w departamencie Aude. Przez miejscowość przepływa rzeka Fresquel.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 2899 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 164 osoby/km² (wśród 1545 gmin Langwedocji-Roussillon Bram plasuje się na 136. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 442.).

Wikipedia


brama

1. zamknięcie otworu wejściowego lub wjazdowego do budynku, posesji itp.; sam ten otwór
2. przejście prowadzące w obręb twierdzy wraz z murowanym obudowaniem obronnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archit. ruchome zamknięcie wejścia bądź wjazdu;

 (1.2) hist. wojsk. ufortyfikowany wjazd lub wejście do twierdzy lub miasta

 (1.3) archit. budowla wznoszona na cześć zwycięskiego wodza dla triumfalnego wjazdu wojsk

 (1.4) symboliczna budowla zaznaczająca wjazd do czegoś

 (1.5) archit. rel. charakterystyczna japońska budowla o symbolicznym, mistycznym znaczeniu;

 (1.6) geogr. kraina stanowiąca przejście między pasmami górskimi

 (1.7) książk. coś, co daje w przyszłości możliwość osiągnięcia tego, co lepsze i bardziej pożądane

 (1.8) stpol. ozdoba noszona przez kobiety na ręce lub nodze

 (1.9) icht. nazwa systematyczna|Brama brama|ref=tak., gatunek ryby z rodziny bramowatych;

 (1.10) rzem. ozdobna futrzana obramówka sukna

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Samochód-pułapka z półtonowym materiałem wybuchowym eksplodował przed bramą głównej siedziby władz koalicji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrãma, AS: brãma

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-7)

 rzecz. bramkarz m., bramkarka ż.

:: zdrobn. bramka ż.

 przym. bramowy, bramny

 (1.9)

 rzecz. bramowate nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) łuk triumfalny

 (1.5) torii

 (1.10) bram, bramowanie

Wiktionary


braman

członek najwyższej kasty kapłańskiej w tradycyjnym społeczeństwie hinduskim; brahman, bramin


SJP.pl

Braman – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Oklahoma, w hrabstwie Kay.

Wikipedia


bramanizm

przejściowy okres w Indiach pomiędzy wedyzmem a hinduizmem (ok. X-V wiek p.n.e.), charakteryzujący się politeizmem, wzmocnieniem obrzędowości religijnej, zwłaszcza rytuałów (ofiar) sprawowanych przez kapłanów (braminów) na podstawie ksiąg zwanych brahmanami, kastowością społeczeństwa i rozwojem nauki o wędrówce dusz; brahmanizm, braminizm


SJP.pl


bramante

Donato Bramante, właśc. Donato di Angelo di Pascuccio (ur. 1444 w Monte Asrualdo, zm. 11 kwietnia 1514 w Rzymie) – włoski architekt i malarz.

Wikipedia


brambulec

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. grub. grudka kału przylepiona do włosów przy odbycie

Wiktionary


brameczka

zdrobnienie od: bramka


SJP.pl


bramiasty

o przejściu, otworze: szeroki


SJP.pl


bramin

członek najwyższej kasty kapłańskiej w tradycyjnym społeczeństwie hinduskim; braman, brahman


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. kapłan hinduski, który posiada świętą wiedzę; najwyższy stan społeczny dawnych Indii

Wiktionary

Bramin (Dewanagari: ब्राह्मण trl. brāhmaṇa) – w hinduizmie członek najwyższej warny: klasy kapłańskiej. Przynależność do warny bramińskiej, jak i pozostałych jest dziedziczna.Według mitologii indyjskiej bramini powstali przy stworzeniu świata z ust Puruszy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyróżniane są cztery warny: kapłanów (bramini), wojowników (kszatrija), chłopów (wajśja), sług (śudra).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrãmʲĩn, AS: brãmʹĩn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bramiński

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. bramiński

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|sanskr|ब्रह्म. (brahma)

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) brahman

* baskijski: (1.1) brahman

* duński: (1.1) bramin w.

* francuski: (1.1) brahmane m.

* hiszpański: (1.1) brahmán m.

* sanskryt: (1.1) ब्रह्म m.

* słowacki: (1.1) brahman m.

źródła.

== bramin (język duński.) ==

wymowa. IPA3|bʁɑˈmiˀn.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj wspólny

 (1.1) bramin

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) brahman

Wiktionary


braminizm

przejściowy okres w Indiach pomiędzy wedyzmem a hinduizmem (ok. X-V wiek p.n.e.), charakteryzujący się politeizmem, wzmocnieniem obrzędowości religijnej, zwłaszcza rytuałów (ofiar) sprawowanych przez kapłanów (braminów) na podstawie ksiąg zwanych brahmanami, kastowością społeczeństwa i rozwojem nauki o wędrówce dusz; brahmanizm, bramanizm


SJP.pl

Braminizm, brahmanizm – etap rozwoju religii indyjskiej między wedyzmem a właściwym hinduizmem. Obejmuje rozpowszechnione między X–VI w. p.n.e. formy życia religijnego, opierające się na Wedach (głównie Jadźurwedzie i Atharwawedzie), brahmanach, upaniszadach i przenikających do już późnego wedyzmu wierzeniach ludowych. Nazwa pochodzi od warstwy społecznej braminów (kapłanów), którzy odgrywali w ówczesnym społeczeństwie dominującą rolę. Termin wprowadzony w XIX wieku do religioznawstwa przez uczonych europejskich

Wikipedia


braminka

bramin


SJP.pl

Patrz:

bramin

bramiński

odnoszący się do bramina lub braminizmu


SJP.pl


bramka

1. przejście w ogrodzeniu; furtka;
2. urządzenie składające się z dwóch pionowych słupków połączonych poprzeczką, od tyłu zwykle ograniczone siatką, używane w sportowych grach zespołowych;
3. punkt zdobyty w grach zespołowych, które polegają na wbiciu piłki do bramki;
4. dawna ozdoba kobiecej głowy; czółko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: brama

 (1.2) sport. dwa słupki zakończone łączącą je poprzeczką;

 (1.3) sport. punkt zdobyty poprzez umieszczenie piłki lub krążka w bramce (1.2)

 (1.4) techn. element realizujący funkcję logiczną;

 (1.5) sport. w narciarstwie i kajakarstwie dwa słupki między którymi należy przejechać

 (1.6) pot. przejście strzeżone przed osobami niepożądanymi

 (1.7) sport. w krykiecie trzy słupki wraz z leżącymi na nich poprzeczkami;

 (1.8) daw. kobiece przybranie głowy w kształcie opaski diademowej

Wiktionary

  • bramka – zdobienie ubiorów
  • bramka – w piłce nożnej
  • bramka (FET) – elektroda tranzystora unipolarnego
  • Bramka – skała w Dubiu na Wyżynie Olkuskiej
  • Bramka – skała w Ojcowskim Parku Narodowym
  • Bramka – szczyt w Rudawach Janowickich
  • Bramka – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. świeckim, w gminie Bukowiec
  • Bramka – wieś w woj. lubelskim, w pow. ryckim, w gminie Kłoczew
  • Bramka – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. ostródzkim, w gminie Morąg
  • Bramka – dawna gmina
  • Bramka – gromada

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zeszły z ganeczku i prędko przeszedłszy ogród wyszły przez bramkę w parkanie na ulicę.

 (1.2) Kilka minut później akcja przeniosła się pod bramkę biało-czerwonych.

 (1.6) Dwóch jego ludzi stało na bramce i uważnie obserwowało wchodzących.

 (1.8) (…) kolce, pierścienie, kanaki, bramki, manele, alszbanty i wszystko co do stroju, białogłowskiego zwłaszcza, należało, wychodziło spod jego rąk piękne, pieściwe i tchnieniem artyzmu uduchowione.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrãmka, AS: brãmka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brama ż., bramkarz m., bramkarka ż., bramkowanie n.

:: zdrobn. brameczka ż.

 przym. bramkowy, podbramkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) furtka

 (1.3) gol

 (1.4) bramka logiczna

 (1.8) czółko

Wiktionary


bramkarka

1. zawodniczka broniąca bramki w wielu sportach drużynowych, czasem posiadająca pewne przywileje w stosunku do pozostałych zawodników; golkiperka;
2. potocznie: kobieta pełniąca funkcję ochroniarza przy wejściu do lokalu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: bramkarz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bramkarka wpuściła tylko dwa gole.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brãmˈkarka, AS: brãmkarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brama ż., bramka ż.

:: fm. bramkarz m.

 przym. bramkarski

Wiktionary


bramkarski

przymiotnik od: bramkarz


SJP.pl


bramkarz

1. zawodnik broniący bramki w wielu sportach drużynowych, czasem posiadający pewne przywileje w stosunku do pozostałych zawodników; golkiper;
2. potocznie: ochroniarz w klubie, dyskotece, stojący przy wejściu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. sportowiec, którego głównym zadaniem podczas gry jest obrona bramki przed strzałem;

 (1.2) pot. ochroniarz stojący „na bramce” przy wejściu do lokalu

Wiktionary

Bramkarz – w grach zespołowych – członek zespołu, którego zadaniem jest bezpośrednie uniemożliwienie zdobycia bramki (gola) zawodnikom drużyny przeciwnej.

W wielu grach sportowych istnieje pozycja bramkarza, który jest odpowiedzialny za bezpośrednie przeciwdziałanie zdobyciu gola przez drużynę przeciwną. Występuje m.in. w piłce nożnej, piłce ręcznej, hokeju na lodzie, hokeju na trawie, piłce wodnej i lacrosse. Bramkarz powinien występować w stroju, który odróżnia go od pozostałych zawodników i sędziego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W drużynie piłkarskiej jeden z jedenastu graczy jest bramkarzem.

 (1.2) Nie weszliśmy do klubu, bo bramkarz był bucem i nas nie wpuścił.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrãmkaʃ, AS: brãmkaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brama ż., bramka ż., brameczka ż.

:: fż. bramkarka ż.

 przym. bramkarski, bramny, bramowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) golkiper

 (1.2) selekcjoner, wykidajło

Wiktionary


bramki

1. przejście w ogrodzeniu; furtka;
2. urządzenie składające się z dwóch pionowych słupków połączonych poprzeczką, od tyłu zwykle ograniczone siatką, używane w sportowych grach zespołowych;
3. punkt zdobyty w grach zespołowych, które polegają na wbiciu piłki do bramki;
4. dawna ozdoba kobiecej głowy; czółko


SJP.pl

Bramki – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Błonie. Ma status sołectwa. Leży ok. 35 km na zachód od centrum Warszawy, nad rzeką Korytnicą.

Wikipedia


bramkostrzelność

bramkostrzelny


SJP.pl

Patrz:

bramkostrzelny

bramkostrzelny

(w sporcie, m.in. w piłce nożnej, w hokeju) zdobywający wiele bramek


SJP.pl


bramkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bramkować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bramka ż.

 czas. bramkować

Wiktionary


bramkowy

bramka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący bramki

 (1.2) sport. zakończony zdobyciem bramki (gola), związany ze zdobywaniem bramek

Wiktionary

Patrz:

bramka

Powiązane:

 rzecz. bramka ż.

 przym. podbramkowy

Wiktionary


bramny

1. związany z bramą; bramowy;
2. dom bramny - typ budowli w niektórych zamkach


SJP.pl


bramofon

Domofon (również bramofon) – aparat telefoniczny o uproszczonej budowie, służący do komunikacji głosowej na małe odległości bez pośrednictwa centrali, zazwyczaj w obrębie jednego budynku lub posesji.

Najczęściej wykorzystywane w domach, mieszkaniach i innych budynkach do identyfikacji interesantów i do zdalnego otwierania drzwi. Czasami połączony z kamerą i wyświetlaczem – nazywany wtedy wideodomofonem.

Wikipedia


bramować

obszywać, lamować, stroić, ozdabiać


SJP.pl

czasownik

 (1.1) otaczać brzegi lamówką

 (1.2) stpol. ozdabiać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brãˈmɔvat͡ɕ, AS: brãmovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bramowanie n.

Wiktionary


bramowanie

1. ozdoba w kształcie pasa czegoś, przymocowanego na brzegach części ubrania;
2. dawniej: lamówka, obszywka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bramować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bramować ndk.

Wiktionary


bramówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) prostytutka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brãˈmufka, AS: brãmufka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. prostytutka.

Wiktionary


bramownica

urządzenie dźwigowe używane zwykle poza zabudowaniami; suwnica bramowa


SJP.pl

Wikipedia


bramowy

1. związany z bramą; bramny;
2. suwnica bramowa - urządzenie dźwigowe używane zwykle poza zabudowaniami; bramownica


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bramą, dotyczący bramy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bramkarz mos., brama ż.

Wiktionary


bramreja

czwarta, licząc od pokładu, reja przymocowana do masztu, służąca do mocowania górnej części żagla rejowego


SJP.pl

Bramreja - żegl. czwarta, licząc od pokładu, reja przymocowana do bramstengi masztu, służąca do mocowania górnej części żagla rejowego. W zależności od masztu bramreja otrzymuje dodatkową nazwę, np. fokbramreja, grotbramreja itd.

Wikipedia


bramsel

w żeglarstwie: prostokątny lub trapezowy żagiel podnoszony na bramrei; bramżagiel


SJP.pl

Bramsel lub bramżagiel – prostokątny żagiel rejowy podnoszony na bramrei. W zależności od tego, na którym maszcie jest podnoszony, otrzymuje dodatkową nazwę, np. fokbramsel, grotbramsel itd.

Wikipedia


bramstenga

trzecia od pokładu część masztu żaglowca, umocowana do stengi, stanowiąca jej przedłużenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żegl. drugie od pokładu przedłużenie masztu żaglowca;

Wiktionary

Bramstenga – druga, licząc od pokładu, część masztu żaglowca, umocowana do stengi i stanowiąca jej przedłużenie. Bramstengę łączy ze stengą specjalne mocowanie zwane salingiem. W zależności od masztu otrzymuje dodatkową nazwę, np. fokbramstenga, grotbramstenga itd.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: brãmˈstɛ̃ŋɡa, AS: brãmstŋga

Wiktionary


bramżagiel

w żeglarstwie: prostokątny lub trapezowy żagiel podnoszony na bramrei; bramsel


SJP.pl


bramżaglowy

związany z bramżaglem


SJP.pl


brana

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. brama

 (1.2) fiz. (w teorii strun) punkty zamocowania strun;

forma czasownika.

 (2.1) ims. przym. bierny ż. od: brać

Wiktionary

Brany – obiekty używane w teorii strun, M-teorii oraz jej pochodnej, kosmologii bran.

W teorii strun brany używane są jako punkty zamocowania strun. Odpowiednio 0-brana przytrzymuje jednowymiarową strunę, 1-brana – dwuwymiarową, itd.

W M-teorii p-brany (nazwa pochodząca od uogólnienia membrany) to obiekty istniejące w hiperprzestrzeni o p wymiarach. Na przykład przy p=0 są to obiekty punktowe, przy p=1 – struny, a przy p=2 – membrany. Nazywają się odpowiednio: 0-brana, 1-brana oraz 2-brana itd.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) brona

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

źródła.

== brana (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) bot. wrzosiec

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrãna, AS: brãna

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brona

Wiktionary


branchiozaur

czworonożne zwierzę kopalne z wymarłej grupy płazów pancernych


SJP.pl

Branchiosaurus (z gr. "skrzelowata jaszczurka") jest nazwą problematycznych skamieniałości płaza żyjącego w okresie od końca karbonu po początek permu (około 300 milionów lat temu). Najprawdopodobniej jest to nazwa rodzajowa zwierzęcia, które w rzeczywistości nigdy nie istniało.

Wikipedia


brand

[czytaj: brend] produkt wyróżniający się wśród podobnych, łatwo rozpoznawany przez konsumentów dzięki zastosowaniu odpowiedniej reklamy


SJP.pl

Lokalizacje

Austria

  • Brand – gmina w kraju związkowym Vorarlberg, w powiecie Bludenz
  • Brand-Laaben – gmina w kraju związkowym Dolna Austria, w powiecie St. Pölten-Land
  • Brand-Nagelberg – gmina targowa w kraju związkowym Dolna Austria, w powiecie Gmünd

Wikipedia


brandenburczyk

mieszkaniec Brandenburga


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Brandenburgii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W ramach niemieckiej świadomości narodowej mieszkańcy NRD byli zorientowani na swój region ojczysty; tzn. identyfikowali się jako Saksończycy, Brandenburczycy, Pomorzanie, Turyńczycy, Ślązacy itd.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brandenburgia ż., Brandenburg mrz., brandenburka ż., brandenburczyk mos.

:: fż. Brandenburka ż.

 przym. brandenburski

Wiktionary


brandenburg

1. miasto w Niemczech; Brandenburg an der Havel;
2. miasto w USA


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. skr. Brandenburg an der Havel, miasto w Niemczech w kraju związkowym Brandenburgia, położone nad rzeką Hawelą;

Wiktionary

Luksemburg:

  • Brandenburg – luksemburska nazwa wsi Brandenbourg

Niemcy:

  • Brandenburgia (niem. Brandenburg) – kraj związkowy
  • Brandenburg an der Havel – miasto w kraju związkowym Brandenburgia, dawniej: Brenna

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbrãndɛ̃nburk, AS: brãndẽnburk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brandenburgia ż., Brandenburczyk mos., Brandenburka ż., brandenburczyk mos., brandenburka ż.

 przym. brandenburski

Wiktionary


brandenburgia

kraj związkowy Niemiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. kraj związkowy w północno-wschodniej części Republiki Federalnej Niemiec ze stolicą w Poczdamie;

Wiktionary

Brandenburgia (niem. Brandenburg, dolnołuż. Bramborska) – jeden z 16 krajów związkowych Niemiec. Stolicą oraz największym miastem jest Poczdam. Obecny premier Brandenburgii to Dietmar Woidke (SPD).

Obszar Brandenburgii w latach 1949–1990 wchodził w skład Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Została odtworzona jako kraj związkowy po zjednoczeniu Niemiec w 1990 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Brandenburgia graniczy z Polską.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brandenburczyk mos., Brandenburka ż., Brandenburg mrz., brandenburczyk mos., brandenburka ż.

 przym. brandenburski

Wiktionary


brandenburka

mieszkanka Brandenburga (miasta w Niemczech)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Brandenburgii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brandenburgia ż., Brandenburg mrz., brandenburka ż., brandenburczyk mos.

:: fm. Brandenburczyk mos.

 przym. brandenburski

Wiktionary


brandenburski

przymiotnik od: Brandenburg, Brandenburgia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) od Brandenburg

 (1.2) od Brandenburgia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrãndɛ̃nˈbursʲci, AS: brãndẽnbursʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brandenburg, Brandenburgia, Brandenburczyk, Brandenburka, brandenburczyk, brandenburka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) hist. braniborski

Wiktionary


brander

jednostka pływająca, załadowana materiałami wybuchowymi lub łatwopalnymi, używana do podpalania mostów i nieprzyjacielskich okrętów w czasie działań wojennych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mors. wojsk. jednostka pływająca wypełniona materiałami łatwopalnymi, którą po opuszczeniu przez załogę i podpaleniu puszczano w stronę okrętów nieprzyjaciela, aby wzniecić na nich pożar;

Wiktionary

Brander (z niem. brand – pożar) – jednostka pływająca wypełniona materiałami łatwopalnymi (np. drewno, smoła, żywica, oliwa itp.), którą po opuszczeniu przez załogę i podpaleniu puszczano z wiatrem lub prądem w stronę okrętów nieprzyjaciela, aby wzniecić na nich pożar.

Branderami nazywano też statki przeznaczone do zatopienia na torach wodnych w celu blokowania ich podczas działań wojennych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Brandery były skuteczne przeciw zakotwiczonym okrętom.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrãndɛr, AS: brãnder

Wiktionary


branding

1. w marketingu: technika kreowania marki i utrwalania u konsumentów jej pozytywnego odbioru;
2. środowiskowo: technika zdobienia ciała przez wypalanie wzorów na skórze


SJP.pl

  • Budowanie świadomości marki
  • Personal branding
  • Employer Branding

Wikipedia


brandingowy

branding


SJP.pl

Patrz:

branding

brandmur

dawniej: ściana budynku wystająca ponad dach, ograniczająca rozprzestrzenianie się pożaru; ogniomur, ściana ogniowa


SJP.pl


brando

1. miejscowość i gmina we Francji, w regionie Korsyka;
2. nazwisko, np. Marlon Brando (1924-2004), sławny amerykański aktor


SJP.pl

Brando (kors. Brandu) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Korsyka, w departamencie Górna Korsyka.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 1334 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 60 osób/km².

Wikipedia


brandon

nazwisko


SJP.pl

  • Brandon – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Burgundia, w departamencie Saône-et-Loire
  • Brandon – miasto w Kanadzie, w prowincji Manitoba
  • Brandon – miasto w Australii, w stanie Queensland

Miejscowości w Wielkiej Brytanii:

  • Brandon – miasto i gmina w hrabstwie Suffolk, Anglia.
  • Brandon – miejscowość w hrabstwie Durham (Anglia)
  • Brandon – miejscowość w hrabstwie Lincolnshire (Anglia)
  • Brandon – miejscowość w hrabstwie Northumberland (Anglia)
  • Brandon – miejscowość w hrabstwie Warwickshire (Anglia)

Wikipedia


brandować

oznaczać określoną marką


SJP.pl


brandowy

brand [czytaj: brendowy]


SJP.pl


brandstaetter

Roman Brandstaetter (ur. 3 stycznia 1906 w Tarnowie, zm. 28 września 1987 w Poznaniu) – polski pisarz, poeta, dramaturg i tłumacz. Znawca Biblii.

Wikipedia


brandt

nazwisko


SJP.pl

Osoby

  • Alfons Brandt (1868–1925) – polski skrzypek, koncertujący solista wirtuoz
  • Betsy Brandt (ur. 1973) – amerykańska aktorka
  • Bill Brandt (1904–1983) – fotograf brytyjski
  • Bogusław Brandt (1909–1983) – polski artysta grafik
  • Elmar Brandt (ur. 1971) – niemiecki artysta zajmujący się głównie imitacją głosów polityków
  • Franciszek Brandt (1777–1837) – polski lekarz
  • Franz Brandt (1893–1954) – niemiecki as myśliwski z czasów I wojny światowej z 10 potwierdzonymi zwycięstwami powietrznymi
  • George Brandt (ujednoznacznienie)
  • Heinz Brandt (1907–1944) – niemiecki oficer w randze pułkownika, zastępca generała Heusingera
  • Henryk Brandt, niem. Heinrich von Brandt (1789–1868) – pruski generał, oficer Legii Nadwiślańskiej, autor pamiętników i wielu prac wojskowych
  • Jan Alfons Brandt herbu Przysługa (1812–1846) – lekarz warszawski, ojciec malarza Józefa Brandta, kolega szkolny Fryderyka Chopina
  • Jan Apolinary Brandt (1860–1911) – ludoznawca, regionalista biłgorajski, działacz narodowy i niepodległościowy, publicysta
  • Johann Friedrich von Brandt (1802–1879) – niemiecki przyrodnik, zoolog i lekarz
  • Józef Brandt (1841–1915) – polski malarz, batalista
  • Julian Brandt (ur. 1996) – niemiecki piłkarz występujący na pozycji napastnika w niemieckim klubie Bayer Leverkusen oraz w reprezentacji Niemiec
  • Karl Brandt (1904–1948) – niemiecki lekarz, osobisty lekarz Adolfa Hitlera, zbrodniarz hitlerowski
  • Karl Robert Brandt (1892–1953) – niemiecki grafik
  • Marianne Brandt (1842–1921) – austriacka śpiewaczka operowa
  • Marion Brandt (ur. 1960) – germanistka, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
  • Olf (Rudolf) Brandt (ur. 1893, data śmierci nieznana) – zbrodniarz hitlerowski, członek załogi niemieckich obozów koncentracyjnych Flossenbürg i Mauthausen-Gusen oraz SS-Oberscharführer
  • Rudolf Brandt (1909–1948) – zbrodniarz hitlerowski, SS-Standartenführer, osobisty doradca Heinricha Himmlera i szef departamentu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Rzeszy
  • Samuel Brandt herbu własnego – deputat z województwa malborskiego na Trybunał Główny Koronny w 1637/1638 i 1641/1642 roku
  • Sebastian Brant (1457–1521) – niemiecki humanista i satyryk
  • Victor Brandt (ur. 1983) – szwedzki muzyk, kompozytor, wokalista i instrumentalista
  • Wilhelm Brandt (1887–1940) – niemiecki generał-major Wehrmachtu, kuzyn gen. Georga Brandta
  • Willy Brandt (1913–1992) – niemiecki polityk
  • Władysław Brandt (1835–1912) – polski oficer, powstaniec styczniowy

Wikipedia


brandwica

Brandwica – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie stalowowolskim, w gminie Pysznica.Położona na prawym brzegu Sanu.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Wikipedia


brandy

[czytaj: brendy] napój alkoholowy otrzymywany przez destylację wina, zafermentowanej miazgi winogronowej lub przefermentowanego soku owocowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. napój alkoholowy powstały poprzez destylację wina;

Wiktionary

Brandy (pol. wypalanka, winiak) – napój alkoholowy (wytrawna wódka) destylowany z wina, głównie gronowego. Brandy może być destylowana również z wina owocowego, wówczas jednak powinna być odpowiednio oznaczona, np. Cherry Brandy – brandy wiśniowa itp.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) służba poustawiała składane krzesła płócienne, a dla starszych panów przygotowała syfony z wodą sodową i brandy.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) winiak, wypalanka

Wiktionary


brandys

Ludzie

  • Jan Brandys (1886 –1970) – ksiądz, powstaniec śląski, generał.
  • Kazimierz Brandys (1916–2000) – prozaik, eseista, scenarzysta.
  • Ludwik Brandys (1902–1988) – działacz plebiscytowy, urzędnik.
  • Marian Brandys (1912–1998) – prozaik, reportażysta.
  • Paweł Brandys (1869–1950) – ksiądz, poseł, senator.
  • Tadeusz Brandys (1936–2010) – prałat.

Wikipedia


brandzel

cienka, elastyczna skóra do okładania podeszwy wewnątrz obuwia i łącząca spód obuwia z jego wierzchem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) obuw. skórzane, wewnętrzne połączenie wierzchu buta z jego spodem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrãnd͡zɛl, AS: brãnʒel

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brandzlowy

 czas. branzlować

Wiktionary


brandzlować

brandzlować się: (pospolite)
1. przedłużać poprzez niepotrzebną zabawę, cackać się;
2. onanizować się


SJP.pl


brandzlowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wulg. onanizowanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. branzlowanie n.

 czas. branzlować, brandzlować się, brandzlować ndk., zbrandzlować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) neutr. onanizowanie, masturbowanie

Wiktionary


brandzlówka

wyrób ze skóry brandzlowej


SJP.pl


brandzlowy

przymiotnik od: brandzel


SJP.pl


brangelina

[czytaj: brandżelina] potocznie: małżeństwo Brada Pitta i Angeliny Jolie, amerykańskich aktorów i celebrytów; Bradgelina


SJP.pl


brangus

amerykańska rasa bydła mięsnego pochodząca z krzyżowania ras angus i brahman


SJP.pl


braniborski

przymiotnik

 (1.1) hist. brandenburski

Wiktionary


branica

W Polsce
  • Branica – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. świeckim, w gminie Bukowiec
  • Branica – osada leśna w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. świeckim, w gminie Bukowiec
  • Branica – wieś w woj. łódzkim, w pow. zduńskowolskim, w gminie Zapolice
  • Branica – wieś w woj. mazowieckim, w pow. białobrzeskim, w gminie Radzanów
  • Branica – część wsi Mniszek w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Wolanów
  • Branica – przysiółek wsi Suszec w woj. śląskim, w pow. pszczyńskim, w gminie Suszec

Wikipedia


branice

1. wieś w Polsce;
2. część Krakowa


SJP.pl

  • Branice – część miasta Kraków
  • Branice – wieś w województwie opolskim, powiecie głubczyckim
    • Branice – gmina
    • Branice – gromada
  • Branice (ziemia lwowska)
  • Branice – miejscowość i gmina w Czechach, w kraju południowoczeskim, w powiecie Písek
  • Branice – stacja kolejowa w miejscowości Branice, w kraju południowoczeskim, w Czechach
Zobacz też
  • Braniccy herbu Gryf
  • Braniccy herbu Korczak

Wikipedia


branicki

Branice


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Branicami, dotyczący Branic

Wiktionary

Patrz:

Branice

Powiązane:

 rzecz. Branice nmos.

Wiktionary


branie

jedzenie przynęty znajdującej się na haczyku przy wędce przez rybę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|brać.

 (1.2) wędk. chwytanie przynęty przez rybę

 (1.3) żart. powodzenie w miłości

Wiktionary

Branie – w wędkarstwie: atak ryby na przynętę, dla wędkarza sygnał do zacięcia.

Ryba po wzięciu przynęty do paszczy albo akceptuje ją jako pokarm i usiłuje połknąć, albo usiłuje wypluć. Branie sygnalizowane jest wędkarzowi wzrokowo (drganie spławika) lub dotykowo (szarpnięcie). W przypadku spinningowania branie sygnalizuje zatrzymanie ruchu przynęty. Braniem pustym określa się atak ryby na przynętę nie zakończony zacięciem lub po nieudanej próbie zacięcia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dawanie łapówek jest tak samo złe jak ich branie.

 (1.2) Tej nocy miałem pięć brań, więc do domu wróciłem z czterema leszczami i okoniem.

 (1.3) Małgośka ma już dość tego brania u facetów, nie dają jej spokoju.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrãɲɛ, AS: brãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. braniec mos., pobór mrz., pobory nmos., poborowy mos., zebranie n., pobieranie n., branka ż., pobranie n., zbieranie, zbieractwo n., biorca m.

 czas. brać ndk., pobierać ndk., pobrać dk., zbierać ndk., zebrać dk.

 przym. biorczy, zebraniowy, poborowy

 przysł. biernie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zabieranie

Wiktionary


braniec

mężczyzna wzięty do niewoli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. osoba wzięta do niewoli w trakcie działań wojennych; jeniec

 (1.2) hist. osoba wzięta przymusowo do wojska

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrãɲɛt͡s, AS: brãńec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. branka ż., branie n., pobór m.

:: fż. branka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jeniec

Wiktionary


braniecki

nazwisko


SJP.pl


braniewianin

mieszkaniec Braniewa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Braniewa

 (1.2) osoba pochodząca z Braniewa, urodzona w Braniewie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Braniewo n.

:: fż. braniewianka ż.

 przym. braniewski

Wiktionary


braniewianka

mieszkanka Braniewa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Braniewa

 (1.2) kobieta pochodząca z Braniewa, urodzona w Braniewie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Braniewianki najlepsze w województwie. Pieniężnianki trzecie!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Braniewo n.

:: fm. braniewianin m.

 przym. braniewski

Wiktionary


braniewo

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim;

Wiktionary

Braniewo (niem. Braunsberg, łac. Braunsbergus) – miasto na Warmii w województwie warmińsko-mazurskim, siedziba powiatu braniewskiego. Położone jest na Równinie Warmińskiej, nad rzeką Pasłęką w pobliżu ujścia do Zalewu Wiślanego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W poniedziałek o godzinie 16, na placu przykoszarowym 9 Brygady Kawalerii Pancernej w Braniewie odbędzie się konkurs sprawnościowy dla młodych rowerzystów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brãˈɲɛvɔ, AS: brãńevo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. braniewianin m., braniewianka ż.

 przym. braniewski

Wiktionary


braniewski

Braniewo


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Braniewa, związany z Braniewem

Wiktionary

Patrz:

Braniewo

Wymowa:

IPA: brãˈɲɛfsʲci, AS: brãńefsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Braniewo n., braniewianin m., braniewianka ż.

Wiktionary


branka

dawniej:
1. kobieta wzięta do niewoli;
2. przymusowy pobór do wojska;
3. w czasie okupacji hitlerowskiej: zmuszanie do wyjazdu na roboty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. wywożenie na przymusowe roboty

 (1.2) hist. w okresie powstania styczniowego: przymusowy pobór do wojska rosyjskiego

 (1.3) hist. przymusowy pobór do wojska

 (1.4) kobieta wzięta do niewoli

Wiktionary

Branka – potoczna nazwa poboru do Carskiej Armii Rosyjskiej, zarządzonego w Królestwie Polskim 6 października 1862 z inicjatywy naczelnika rządu cywilnego Aleksandra Wielopolskiego, który nie chciał dopuścić do wybuchu powstania. Pobór miał objąć około 8 tysięcy rekrutów spośród osób podejrzewanych o działalność konspiracyjną, zamieszkałych w miastach, a zwłaszcza w Warszawie.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński|asynt, asyntyrunek.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. branie n., pobór m.

:: fm. braniec (1.4)

 czas. brać ndk.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) impressment; (1.2) impressment; (1.3) impressment; (1.4) captive

źródła.

== branka (język baskijski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q8752 (eus)-Xabier Cañas-branka.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) dziób

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrãnka, AS: brãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. branie n., pobór m.

:: fm. braniec (1.4)

 czas. brać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński|asynt, asyntyrunek.

Wiktionary


brankard

kryty wagon pociągu towarowego, przeznaczony dla kierownika i obsługi pociągu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kolej. kryty wagon przeznaczony dla obsługi pociągu;

Wiktionary

Brankard (z fr. brancard, dosłownie: nosze) – wagon służbowy przystosowany do przewozu personelu kolejowego (kierownika pociągu, drużyny manewrowej i bagażowych) w pociągu towarowym. Służył do użytku wewnętrznego, przeważnie na liniach lokalnych (drugorzędnych). Przyczepiany był na końcu pociągów towarowych. W brankardzie podróżowali m.in. pracownicy kolei niezbędni do obsługi ruchu towarowego, w sytuacji, gdy na mniejszych stacjach mogło nie być personelu do tego celu. Czasem adaptowane były z wagonów bagażowych lub towarowych. W pierwszych latach po wojnie, w brakach taboru zastępowany bywał budką dobudowaną na tendrze. Wraz z rozwojem techniki kolejowej w II połowie XX wieku potrzeba stosowania brankardów zanikła.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pożegnałem MacCormicka i umieściłem się w brankardzie razem z obsługą pociągu.

 (1.1) Nie zwróciłbym na to uwagi, gdyby nie niemieccy kolejarze, którzy nic nie mówiąc zaczęli zeskakiwać z brankardu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brankardier m.

 przym. brankardowy

Wiktionary


brankardier

sanitariusz w wojsku Księstwa Warszawskiego


SJP.pl


brankardowy

przymiotnik od: brankard


SJP.pl


branle

[czytaj: brąl]
1. starofrancuski taniec ludowy w tempie umiarkowanym;
2. utwór muzyczny stylizowany na ten taniec


SJP.pl

Branle (fr. branler, kołysać się) – grupa dworskich tańców z XV i XVI w.

Wywodziły się z francuskiego branlera, chociaż mogły być znane od XIV w. i pochodzić od jeszcze starszej carole. Miały wiele lokalnych odmian, z których liczne należały do typu tańców „za przodkującymi”. Charakterystyczną cechą branle były ruchy kołyszące oraz towarzyszenie śpiewu.

Wikipedia


branno

2 miejscowości w Polsce:

  • Branno – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. inowrocławskim, w gminie Gniewkowo
  • Branno – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Rzgów

Wikipedia


branny

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. brunatny (o maści konia)

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) gw-pl|Górny Śląsk. koń maści brunatnej

Wiktionary


brańsk

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Brańsk – miasto i gmina we wschodniej Polsce, w województwie podlaskim, w powiecie bielskim.

Brańsk jest siedziba władz wiejskiej gminy Brańsk, a także rzymskokatolickiej parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.

Brańsk uzyskał lokację miejską w 1440 roku. W latach 1969–1972 miasto było siedzibą władz gromady Brańsk. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa białostockiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: brãj̃sk, AS: brãĩ ̯sk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brańszczanin m., brańszczanka ż.

 przym. brański

Wiktionary


brański

przymiotnik od: Brańsk


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Brańska, związany z Brańskiem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrãj̃sʲci, AS: brãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brańsk m., brańszczanin m., brańszczanka ż.

Wiktionary


bransoleta

duża, masywna bransoletka, ozdoba w kształcie małej obręczy noszona zwykle na nadgarstku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ozdoba, biżuteria noszona na nadgarstku lub ramieniu

 (1.2) metalowy pasek od zegarka

Wiktionary

Bransoletka (fr. bracelet), staropol. manela – kolista ozdoba noszona na nadgarstku, będąca jednym z elementów biżuterii osobistej.

Bransoletki robione są ze skóry, tkanin, metalu, silikonu, a nawet szkła. Bransoletki mogą być ozdabiane elementami z drewna, kamienia lub muszlami. Bransoletki są również używane w celach terapeutycznych, czy też dla identyfikacji, np. bransoletki antyalergiczne, bransoletki identyfikacyjne w szpitalach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) jak one starannie czesały się, jakie nosiły szpilki, zausznice, pierścienie i bransolety (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. bransoletka ż.

 przym. bransoletowy, bransoletkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) manela

Wiktionary


bransoletka

1. ozdoba w kształcie małej obręczy;
2. potocznie: kajdanki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ozdoba w formie opaski, noszona na nadgarstku lub (rzadziej) na nodze;

Wiktionary

Bransoletka (fr. bracelet), staropol. manela – kolista ozdoba noszona na nadgarstku, będąca jednym z elementów biżuterii osobistej.

Bransoletki robione są ze skóry, tkanin, metalu, silikonu, a nawet szkła. Bransoletki mogą być ozdabiane elementami z drewna, kamienia lub muszlami. Bransoletki są również używane w celach terapeutycznych, czy też dla identyfikacji, np. bransoletki antyalergiczne, bransoletki identyfikacyjne w szpitalach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ona ma bransoletkę ze srebra.

 (1.1) Nie mogę nosić bransoletek, ponieważ moje nadgarstki są zbyt chude.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrãw̃zɔˈlɛtka, AS: brãũ̯zoletka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bransoleta ż.

Wiktionary


bransoletki

1. ozdoba w kształcie małej obręczy;
2. potocznie: kajdanki


SJP.pl


branson

nazwisko


SJP.pl

  • Branson – chiński producent motocykli

Miejscowości w USA:

  • Branson – miejscowość w stanie Kolorado, w hrabstwie Las Animas
  • Branson – miasto w stanie Missouri, w hrabstwie Taney

Gminy w USA:

  • Branson (ang. Branson Township) – gmina w stanie Missouri, w hrabstwie Taney

Wikipedia


brańszczanin

mieszkaniec Brańska (miasta w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Brańska

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brãj̃ʃˈt͡ʃãɲĩn, AS: brãĩ ̯ščãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brańsk m.

:: fż. brańszczanka

 przym. brański

Wiktionary


brańszczanka

mieszkanka Brańska (miasta w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Brańska

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brãj̃ʃˈt͡ʃãnka, AS: brãĩ ̯ščãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brańsk m.

:: fm. brańszczanin m.

 przym. brański

Wiktionary


brańszczycki

Brańszczyk


SJP.pl


brańszczyk

wieś w Polsce


SJP.pl

Brańszczyk – wieś w Polsce położona nad rzeką Bug w województwie mazowieckim, w powiecie wyszkowskim, w gminie Brańszczyk. Ma status sołectwa.

Miejscowość jest siedzibą gminy Brańszczyk.

Wikipedia


brant

dawniej: wytop złota lub srebra


SJP.pl

Osoby noszące to nazwisko:

  • Henry Brant – amerykański kompozytor
  • Jan Brant – kompozytor i teolof jezuicki

Miejscowości:

  • Brant (ang. Brant Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Saginaw
  • Brant (ang. Brant Town) – gmina w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Erie
  • Brant – miasto w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Erie
  • Brant – miasto w Kanadzie, w prowincji Ontario

Wikipedia


branża

gałąź produkcji, handlu lub usług obejmująca jeden typ towaru lub działalności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gałąź produkcji, handlu lub usług obejmująca jeden typ towaru lub działalności

Wiktionary

Branża (z fr. branche – gałąź, dziedzina) – najmniejsza jednostka klasyfikacji gospodarczej.

Według Słownika języka polskiego PWN jest to gałąź gospodarki (handlu lub produkcji), która obejmuje usługi lub produkowane towary jednego rodzaju.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Firma ugruntowała swoją pozycję lidera w branży.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrãw̃ʒa, AS: brãũ̯ža

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. branżysta m., branżystka ż., branżowość ż.

 czas. przebranżowić

 przym. branżowy, wewnątrzbranżowy

 przysł. branżowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gałąź, sektor, specjalizacja, specjalność

Wiktionary


branzlować

slangowo: branzlować się - onanizować się; brandzlować się


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) zob. brandzlować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brandzel m., brandzlowanie n., branzlowanie n., wybrandzlowanie n.

 czas. brandzlować ndk., wybrandzlować dk., wybranzlować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brandzlować

Wiktionary


branzlowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|branzlować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brandzlowanie n.

 czas. branzlować ndk., brandzlować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brandzlować

Wiktionary


branzola

wewnętrzna podeszwa obuwia; podpodeszwa


SJP.pl


branżowiec

osoba pracująca w danej branży; specjalista w danej dziedzinie


SJP.pl


branżówka

potocznie: szkoła branżowa


SJP.pl


branżowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest branżowe; cecha tych, którzy są branżowi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. branża ż., branżowiec m.

 przym. branżowy

 przysł. branżowo

Wiktionary


branżowy

przymiotnik od: branża


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący (danej) branży

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. branża ż., branżowiec m., branżowość ż.

Wiktionary


branżysta

specjalista z danej branży; branżowiec


SJP.pl


branżystka

branżysta


SJP.pl

Patrz:

branżysta

braque

[czytaj: brak] nazwisko francuskie, m.in. Georges Braque (1882-1963) - malarz, grafik i rzeźbiarz


SJP.pl


bras

w żeglarstwie: lina umocowana przy końcach rei, służąca do manewrowania żaglami w płaszczyźnie poziomej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. lina do obracania rei w płaszczyźnie poziomej

Wiktionary

Belgia:

  • Bras – dzielnica (section) gminy Libramont-Chevigny w Regionie Walońskim, w prowincji Luksemburg, w okręgu Neufchâteau

Francja:

  • Bras – gmina
  • Bras-d’Asse – gmina
  • Bras de Brosne – rzeka, dopływ Canche
  • Bras-Panon – miasto na Reunionie
  • Bras-sur-Meuse – gmina

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 czas. brasować

 rzecz. brasowanie n.

frazeologia.

etymologia. etym|niderl|bras.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) brace

* niemiecki: (1.1) Brasse ż.

źródła.

== bras (język bretoński.) ==

wymowa.

 IPA|bʁaz., X-SAMPA|bRaz.

 audio|LL-Q12107 (bre)-ThonyVezbe-bras.wav.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) duży

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bras, AS: bras

Wiktionary

Powiązane:

 czas. brasować

 rzecz. brasowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 czas. brasować

 rzecz. brasowanie n.

frazeologia.

etymologia. etym|niderl|bras.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) brace

* niemiecki: (1.1) Brasse ż.

źródła.

== bras (język bretoński.) ==

wymowa.

 IPA|bʁaz., X-SAMPA|bRaz.

 audio|LL-Q12107 (bre)-ThonyVezbe-bras.wav.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) duży

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


brasília

[czytaj: braZ-ILja] stolica Brazylii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Brazylii;

Wiktionary

Brasília (wym. [bɾaˈziʎɐ]) – stolica Brazylii i siedziba rządu Dystryktu Federalnego. Miasto jest położone na Wyżynie Brazylijskiej, w środkowo-zachodniej części kraju. Szacuje się, że Brasilia jest trzecim najbardziej zaludnionym miastem w Brazylii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Brasílii trwa karnawał.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brasilijka ż., Brazylijczyk, brasilijczyk m.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. brasilijka ż., Brazylijczyk, brasilijczyk m.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Brasília

* arabski: (1.1) برازيليا

* baskijski: (1.1) Brasilia

* czeski: (1.1) Brasília

* esperanto: (1.1) Braziljo

* hiszpański: (1.1) Brasilia ż.

* nowogrecki: (1.1) Μπραζίλια ż.

* portugalski: (1.1) Brasília

* słowacki: (1.1) Brazília ż.

* szwedzki: (1.1) Brasília n.

* węgierski: (1.1) Brazíliaváros, Brasília

* włoski: (1.1) Brasilia ż.

źródła.

== Brasília (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Brasília

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


brasiliana

[czytaj: brazyliana] brazyliana;
1. system gry w piłce nożnej polegający na tym, że w linii obrony i w ataku gra po czterech zawodników, a w pomocy dwóch;
2. potocznie: popis szczególnych umiejętności podczas gry w piłkę nożną


SJP.pl

Brasiliana – system gry w piłkę nożną, w którym w linii obrony gra czterech zawodników, pomocy – dwóch, a ataku – czterech, czyli 4-2-4. Mimo iż narodził się na początku lat 50. w Paragwaju, najpełniejsze zastosowanie znalazł w wykonaniu reprezentacji Brazylii podczas mundialu 1958, na którym „Canarinhos” zdobyli tytuł mistrza świata.

Wikipedia


brasilianin

mieszkaniec Brasilii


SJP.pl


brasilianka

mieszkanka Brasilii


SJP.pl


brasiliański

przymiotnik od: Brasilia, stolica Brazylii


SJP.pl


brasilijczyk

[czytaj: braz-ilijczyk] mieszkaniec Brasilii (stolicy Brazylii)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Brasílii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wielu brasilijczyków lubi spędzać w tym parku niedzielne popołudnia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrasʲiˈlʲijt͡ʃɨk, AS: brasʹilʹii ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brazylijczyk mos., Brazylijka ż., Brasília ż., Brazylia ż.

:: fż. brasilijka ż.

 przym. brasilijski

Wiktionary


brasilijka

[czytaj: braz-ilijka] mieszkanka Brasilii (stolicy Brazylii)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Brasílii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrasʲiˈlʲijka, AS: brasʹilʹii ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brazylia ż., Brasília ż., Brazylijczyk mos., Brazylijka ż.

:: fm. brasilijczyk mos.

 przym. brasilijski

Wiktionary


brasilijski

Brasília [czytaj: braz-ilijski]


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Brasília

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrasʲiˈlʲijsʲci, AS: brasʹilʹii ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brasilijka ż., Brazylijczyk mos., brasilijczyk mos., Brazylia ż.

Wiktionary


brasować

w żeglarstwie obracać reje za pomocą brasów


SJP.pl


brasowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) żegl. obracanie rej w płaszczyźnie poziomej za pomocą brasów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bras m.

 czas. brasować ndk.

Wiktionary


brasse

[czytaj: bras] sposób pływania na piersiach lub grzbiecie, bez wyrzucania rąk ponad powierzchnię wody


SJP.pl


brasserie

[czytaj: braseRI]
1. browar; piwiarnia;
2. połączenie dużej restauracji z kawiarnią


SJP.pl


brąswałd

Brąswałd (niem. Braunswalde) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Dywity.

Wieś na Warmii położona około 8 km na północ od Olsztyna, w pobliżu jeziora Mosąg oraz rzeki Łyny. Usytuowana w pagórkowatym krajobrazie polodowcowym z licznymi małymi zbiornikami wodnymi. Od wschodu rozciągają się lasy, z pozostałych stron otoczona jest gruntami rolnymi z licznymi śródpolnymi kępami zieleni. W pobliżu (około 0,5 km na zachód) znajduje się elektrownia wodna na rzece Łyna. We wsi znajduje się kościół parafialny, szkoła podstawowa (filia szkoły w Dywitach), Ochotnicza Straż Pożarna z remizą, sklepy spożywcze.

Wikipedia


brąszewice

wieś w Polsce


SJP.pl

Brąszewice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Brąszewice.

Wieś królewska (tenuta) w powiecie sieradzkim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Brąszewice. Do 1953 roku miejscowość była siedzibą gminy Godynice.

Urodził się tutaj Jan Kurp, polski polityk, nauczyciel, były wojewoda podkarpacki.

Wikipedia


brąszewicki

Brąszewice (wieś w Polsce)


SJP.pl


braszów

miasto w Rumunii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w środkowej Rumunii, w okręgu Braszów;

 (1.2) geogr. adm. okręg w środkowej Rumunii;

Wiktionary

Braszów (rum. Brașov IPA: [braˈʃov], 1951–1961: (Orașul) Stalin, węg. Brassó, niem. Kronstadt, saski dialekt siedmiogrodzki Krunen) – miasto w środkowej Rumunii, na Wyżynie Transylwańskiej, w okręgu Braszów (Siedmiogród), ok. 166 km od Bukaresztu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. braszowianin mos., braszowianka ż.

 przym. braszowski

Wiktionary


braszowianin

mieszkaniec Braszowa (miasta w Rumunii)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Braszowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Braszów mrz.

:: fż. braszowianka ż.

 przym. braszowski

Wiktionary


braszowianka

mieszkanka Braszowa (miasta w Rumunii)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Braszowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Braszów mrz.

:: fm. braszowianin mos.

 przym. braszowski

Wiktionary


braszowice

Braszowice (niem. Baumgarten) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Ząbkowice Śląskie, nad rzeką Braszówką.

Wikipedia


braszowski

przymiotnik od: Braszów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Braszowem, dotyczący Braszowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Braszów mrz., braszowianin mos., braszowianka ż.

Wiktionary


braszpil

wciągarka do podnoszenia kotwic; bratszpil, winda kotwiczna


SJP.pl


brasław

miasto na Białorusi


SJP.pl

Brasław (biał. Браслаў, Brasłau; ros. Браслав, Brasław) – miasto na Białorusi, w obwodzie witebskim, siedziba rejonu brasławskiego. W 2010 roku liczyło ok. 9,5 tys. mieszkańców.

Brasław leży na Pojezierzu Brasławskim, nad jeziorem Drywiaty. Brasławska Grupa Jezior leży na obszarze Parku Narodowego „Jeziora Brasławskie”.

W mieście rozwinął się przemysł spożywczy oraz materiałów budowlanych.

Wikipedia


brasławski

Brasław


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Brasławia, związany z Brasławiem

Wiktionary

Patrz:

Brasław

Przykłady

 (1.1) Rejon brasławski położony jest w białoruskiej części Pojezierza Brasławskiego (rozciągającego się na Litwę i Łotwę).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brasław m., Brasławszczyzna ż., brasławianin m., brasławianka ż.

Wiktionary


brat

1. męski potomek w stosunku do innych dzieci tych samych rodziców;
2. przyjaciel, ktoś bliski ze względu na wspólne przeżycia, zainteresowania;
3. zakonnik;
4. członek bractwa, ugrupowania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) potomek płci męskiej (w stosunku do rodzeństwa); syn tego samego ojca; syn tej samej matki;

 (1.2) rel. zakonnik, mnich

 (1.3) towarzysz broni, przyjaciel, brat ślubny

 (1.4) członek braci szlacheckiej

Wiktionary

Brat – nazwa relacji rodzinnej dla krewnego drugiego stopnia w linii bocznej o płci męskiej, należącego do rodzeństwa. Brat może mieć z probantem tych samych oboje rodziców (brat rodzony) bądź tylko jednego wspólnego (brat przyrodni). Sensu stricto tzw. brat przybrany (syn ojczyma lub macochy z ich poprzednich związków, będący pasierbem dla rodzonego ojca lub matki) nie jest krewnym ani powinowatym. Syn brata to bratanek, a córka brata to bratanica.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Miał dwoje rodzeństwa: brata i siostrę.

 (1.2) Nie wiedział, kim jest tajemniczy mnich, ten dziwny brat Jan.

 (1.3) Bądź mi od dziś bratem!

 (1.4) Braćmi zwano krewnych i wszelkich powinowatych, a że szlachta polska cała wywodziła swój ród z jednego pnia, bratem lub panem bratem nazywano każdego szlachcica.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brat, AS: brat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bractwo n., bratanek mos., bratanica ż., bratanka ż., bratowa ż., braterstwo n., brać ż., bratniak mrz., bratek mrz., rozbrat mrz., pobratymstwo n., pobratymiec mos., pobratymca mos., bratczyk mos., brataniec mos., bratrzyk mos., współbrat mos.

:: zdrobn. braciszek mos., bratul mos., brateńko mos., braciś mos., bratuszek mos., braciszeńko mos., bratunio mos.

:: zgrub. brachol mos., braciak mos., bracki mos.

 czas. bratać ndk., zbratać dk.

 przym. braterski, bratni, pobratymczy, bracki

 przysł. bratersko

 wykrz. bracie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brachol, braciak, braciszek

 (1.2) frater

 (1.4) pan brat

Wiktionary


bratać

1. łączyć, jednoczyć, zespalać;
2. bratać się - zawierać przyjaźń z kimś, nawiązywać zażyłe stosunki


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) łączyć, jednoczyć, zespalać

czasownik zwrotny niedokonany bratać się (dk. brak)

 (2.1) nawiązywać z kimś zażyłe, przyjacielskie stosunki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brat mos., braciszek mos., bratul mos., brateńko mos., braciś mos., bratuszek mos., braciszeńko mos., bratunio mos., brachol mos., braciak mos., bracki mos., bractwo n., bratanek mos., bratanica ż., bratanka ż., bratowa ż., braterstwo n., brać ż., bratniak mos., bratek mrz., rozbrat mrz., pobratymstwo n., pobratymiec m., pobratymca m., bratczyk m., brataniec m., bratrzyk m., bratanie n., pobratanie n., rozbratanie n., zbratanie n.

 czas. pobratać dk., rozbratać dk., zbratać dk.

 przym. braterski, bratni, pobratymczy, bracki

 przysł. bratersko

 wykrz. bracie

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) przyjaźnić się, kolegować się; pot. kumplować się, kumać się; przest. fraternizować się; podn. spoufalać się, poufalić się; być za pan brat, trzymać sztamę

Wiktionary


bratanek

syn brata; synowiec (dawniej)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) syn brata

Wiktionary

Relacja rodzinna (także relacja lub stosunek genealogiczny; pot. nazwa lub rodzaj pokrewieństwa i powinowactwa, nazewnictwo, nazwy członków rodziny) – nazwa i rodzaj stosunku zachodzącego między dwiema osobami należącymi do tej samej rodziny, a wynikającego z faktu filiacji i koicji (w genealogii) lub – szerzej – z pokrewieństwa i powinowactwa (w pozostałych naukach). Na relację taką mają również wpływ stopień pokrewieństwa i powinowactwa (pierwszy, drugi, trzeci itd.), różnica pokoleń oraz linia pokrewieństwa i powinowactwa (prosta i boczna, wstępna i zstępna). Relacje rodzinne oblicza się od jednej osoby, którą w genealogii można nazywać probantem, do innego członka jej rodziny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój najstarszy bratanek kończy jutro 18 lat.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: braˈtãnɛk, AS: bratãnek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brat m., braciszek m., braterstwo n., bractwo n.

:: fż. bratanica ż., przest. bratanka ż.

 przym. braterski, bratni

 czas. zbratać, bratać

 wykrz. bracie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. synowiec

Wiktionary


bratanica

córka brata; bratanka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) córka brata

Wiktionary

Relacja rodzinna (także relacja lub stosunek genealogiczny; pot. nazwa lub rodzaj pokrewieństwa i powinowactwa, nazewnictwo, nazwy członków rodziny) – nazwa i rodzaj stosunku zachodzącego między dwiema osobami należącymi do tej samej rodziny, a wynikającego z faktu filiacji i koicji (w genealogii) lub – szerzej – z pokrewieństwa i powinowactwa (w pozostałych naukach). Na relację taką mają również wpływ stopień pokrewieństwa i powinowactwa (pierwszy, drugi, trzeci itd.), różnica pokoleń oraz linia pokrewieństwa i powinowactwa (prosta i boczna, wstępna i zstępna). Relacje rodzinne oblicza się od jednej osoby, którą w genealogii można nazywać probantem, do innego członka jej rodziny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Za stołem ujrzałam moją bratanicę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbratãˈɲit͡sa, AS: bratãńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brat m., braciszek mos., braterstwo n., bratanek m.

:: zdrobn. brataniczka

 przym. bratni, braterski

 czas. zbratać, bratać

 wykrz. bracie

Wiktionary


bratanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bratać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bratać ndk.

 rzecz. brat m., braciszek mos., bratek mos./mrz., bractwo n., braterstwo n.

 przym. bratni, braterski

Wiktionary


brataniec

przestarzałe: bratanek


SJP.pl


bratanka

córka brata; bratanica


SJP.pl

Grusza 'Bratanka' – odmiana uprawna (kultywar) gruszy należąca do grupy grusz zachodnich. Odmiana powstała w Sadowniczo-Szkółkarskim Zakładzie Doświadczalnym w Albigowej, w Polsce, w roku 1987 jako siewka z wolnego zapylenia.

Wikipedia


bratczyk

nazwisko


SJP.pl


bratek

zdrobnienie od: brat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. ogrod. nazwa systematyczna|Viola wittrockiana|ref=tak., dwuletnia roślina ozdobna o aksamitnych, różnobarwnych kwiatach, będąca skrzyżowaniem dzikich gatunków fiołka;

 (1.2) bot. nazwa systematyczna|Viola tricolor|ref=tak., jednoroczna lub dwuletnia roślina polna o pięciopłatkowych, zwykle fioletowo-żółtych kwiatach

 (1.3) więz. krata w więziennym oknie

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) przest. zdrobn. od: brat

Wiktionary

  • Fiołek ogrodowy – Bratek ogrodowy, popularna roślina ozdobna.
  • Fiołek trójbarwny – Bratek polny.
  • Bratek (gramofon).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do nóg ściele nam bratków aksamit, / cudownymi upaja woniami, / eksploduje pąkowia salwami, / póki wargi tulimy do warg.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbratɛk, AS: bratek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brat m., braciszek m., braciak m., brachol m., bratul m., brateńko m., bracki m., braciś m., bratuszek m., braciszeńko m., bratunio m., bratowa ż., bratanica ż., bratanek m., bratanka ż., pobratymstwo n., pobratymiec m., pobratymca m., bratczyk m., brataniec m., bratrzyk m., braterstwo n., bratanie n., zbratanie n., brać ż., rozbrat m., pobratanie n.

 czas. bratać ndk., zbratać dk., pobratać dk.

 przym. bracki, bratni, braterski, pobratymczy

 przysł. bratnio, bratersko

 wykrz. bracie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bratek ogrodowy, fiołek ogrodowy

 (1.2) bratek polny, fiołek trójbarwny, macoszka

 (2.1) braciszek, braciak, bratul, brateńko, braciś, bratuszek, braciszeńko, bratunio

 (1.3) firanki

Wiktionary


braterski

1. przyjacielski, serdeczny;
2. właściwy bratu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do brata, braci

 (1.2) przyjacielski, przyjazny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: braˈtɛrsʲci, AS: bratersʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. braterstwo n., brat m., braciszek m., bratowa ż., bratanek m., bratanica ż., bratek mos./mrz.

 czas. bratać się

 przym. bratni

 przysł. bratersko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) bratni

Wiktionary


bratersko

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób braterski, solidarnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dlatego w  roku Gierek powitał w Polsce radzieckiego geneseka niezwykle "bratersko", a jak niektórzy wówczas twierdzili - wręcz czołobitnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: braˈtɛrskɔ, AS: bratersko

Wiktionary

Powiązane:

 przym. braterski, bratni

 rzecz. brat m., braterstwo n., bratek mos./mrz.

 czas. zbratać, bratać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) po bratersku, przyjacielsko, przyjaźnie

Wiktionary


braterskość

braterski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest braterskie; cecha tych, którzy są braterscy

Wiktionary

Patrz:

braterski

Powiązane:

 przym. braterski

 przysł. bratersko

Wiktionary


braterstwo

1. więzy pokrewieństwa łączące synów jednych rodziców
2. uczucia braterskie, oparte na zaufaniu, szczerości; przyjaźń, solidarność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pokrewieństwo między synami jednych rodziców

 (1.2) braterskie uczucia, jak m.in. zaufanie, szczerość, solidarność, poświęcenie

rzeczownik, liczba mnoga

 (2.1) brat ze swoją żoną

Wiktionary

Rodzina

  • stosunki między braćmi → brat
  • braterstwo – brat z żoną

Hasło

  • „wolność, równość, braterstwo”

Inne:

  • Braterstwo – organizacja z książki Rok 1984 George’a Orwella
  • Braterstwo – film z 1968 w reżyserii Martina Ritta
  • Braterstwo – film w reż. Nicolo Donato, Dania 2009
  • Braterstwo – amerykański serial
  • Braterstwo – album polskiej grupy muzycznej Hemp Gru z 2012 roku
  • Autostrada Braterstwo i Jedność
  • Międzynarodowe Braterstwo Adwentystów Dnia Siódmego
  • Krajowe Braterstwo Indian
  • Braterstwo (więź osobowa)
  • braterstwo krwi
  • Braterstwo broni – sprzymierzenie w walce
  • Braterstwo broni – południowokoreański film wojenny z 2004 roku
  • Braterstwo broni – seria książek Griffina

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) „Wolność, równość, braterstwo” to motto rewolucji francuskiej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: braˈtɛrstfɔ, AS: braterstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brat m., braciszek mos., bractwo n., bratanek m., bratanica ż., bratanka ż., bratowa ż., bratek mos./mrz.

 przym. braterski, bratni

 przysł. bratersko

Wiktionary


brâtianu

[czytaj: breTIAnu] nazwisko


SJP.pl


bratkartofle

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. smażone ziemniaki

Wiktionary

Bratkartofle (z niem. braten – „piec”, „smażyć”) – prosta potrawa ziemniaczana, popularna w Niemczech, i na Górnym Śląsku oraz Warmii, Małopolsce (Galicji) i Mazurach. Przygotowana z ugotowanych wcześniej i pokrojonych na małe kawałki lub plasterki ziemniaków. Smażona na patelni z rozgrzanym tłuszczem (pierwotnie wyłącznie smalcem), spożywana najczęściej z kwaśnym mlekiem lub jajkiem sadzonym. Podawana była głównie na kolację przy wykorzystaniu ziemniaków pozostałych z obiadu lub też specjalnie ugotowanych od razu w większej ilości.

Wikipedia


bratkasta

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań. piekarnik

Wiktionary


bratkowice

W Polsce
  • Bratkowice – wieś położona w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, w gminie Świlcza
  • Bratkowice – dawna gromada
Na Ukrainie
  • Bratkowice – wieś na Ukrainie w rejonie gródeckim obwodu lwowskiego
  • Bratkowice – dawna gmina wiejska funkcjonująca w latach 1941–1944
  • Bratkowice – przystanek kolejowy

Wikipedia


bratkowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Bratkowski – polski ekonomista
  • Andrzej Bratkowski – polski polityk, publicysta, poseł na Sejm, minister
  • Arkadiusz Bratkowski – polski polityk
  • Dariusz Bratkowski – polski piłkarz i trener piłkarski
  • Piotr Bratkowski – polski poeta, krytyk literacki i publicysta
  • Stefan Bratkowski – polski prawnik, dziennikarz, publicysta i pisarz
  • Stefan Janusz Bratkowski – polski dyplomata, urzędnik konsularny, oficer
  • Władysław Bratkowski – polski technolog włókiennictwa i konstruktor maszyn włókienniczych
  • Zeke Bratkowski (właśc. Edmund Raymond Bratkowski) – amerykański futbolista
  • Zygmunt Bratkowski – polski inżynier budowlany

Wikipedia


bratkowy

bratek


SJP.pl

Patrz:

bratek

bratku

zdrobnienie od: brat


SJP.pl


bratnal

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bud. przest. zob. bretnal.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) […] W każde z makowych ziarneczek / Wbij mi takie trzy bratnale.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbratnal, AS: bratnal

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. bratnalik m.

Wiktionary


bratni

1. związany pokrewieństwem rodzinnym lub narodowym, np. bratnia dusza;
2. przyjacielski, serdeczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) braterski

 (1.2) związany pokrewieństwem, np. rodzinnym, narodowym, ideologicznym , duchowym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brat m., braciszek mos., braterstwo n., bratowa ż., bratanek m., bratanica ż., bratek mos./mrz.

 przym. braterski

 przysł. bratersko

Wiktionary


bratny

nazwisko


SJP.pl


bratobójca

zabójca własnego brata


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. zabójca brata

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bóg jednak nie ukarał zbrodniarza. Dlaczego ulitował się nad bratobójcą?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bratobójstwo n.

:: fż. bratobójczyni ż.

 przym. bratobójczy

 przysł. bratobójczo

Wiktionary


bratobójczy

zabijający brata lub kogoś związanego pokrewieństwem, przyjaźnią, związkami plemiennymi lub przekonaniami


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący bratobójcy lub bratobójstwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z tego samego archaicznego zasobu pojęciowego wywodzi się wciąż funkcjonujące w polszczyźnie określenie wojny domowej: "walka bratobójcza".

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbratɔˈbujt͡ʃɨ, AS: bratobui ̯čy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bratobójca m., bratobójczyni ż., bratobójstwo n.

 przysł. bratobójczo

Wiktionary


bratobójczyni

zabójczyni własnego brata


SJP.pl


bratobójstwo

zabójstwo brata albo osoby związanej pokrewieństwem, przyjaźnią itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. zabójstwo brata lub innego krewnego, także kogoś, z kim jest się związanym przyjaźnią, przynależnością do jednej grupy itp.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z powodu twardego postępowania wobec pozostałych czeskich książąt, a może też w związku z bratobójstwem, otrzymał przydomek Okrutny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbratɔˈbujstfɔ, AS: bratobui ̯stfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bratobójca m., bratobójczyni ż.

 przym. bratobójczy

 przysł. bratobójczo

Wiktionary


bratostwo

brat z żoną


SJP.pl


bratoszewice

Bratoszewice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Stryków.

Bratoszewice uzyskały lokację miejską przed 1458 rokiem, zdegradowane w 1661 roku. Do 1954 roku istniała gmina Bratoszewice. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą gminy Bratoszewice. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w ówczesnym województwie łódzkim.

Nazwę dawnej pobliskiej wsi Carska Miłość zmieniono 6 lutego 1920 na Bratoszewice Małe.

Wikipedia


bratoszewski

nazwisko


SJP.pl


bratowa

żona brata


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żona brata

Wiktionary

Relacja rodzinna (także relacja lub stosunek genealogiczny; pot. nazwa lub rodzaj pokrewieństwa i powinowactwa, nazewnictwo, nazwy członków rodziny) – nazwa i rodzaj stosunku zachodzącego między dwiema osobami należącymi do tej samej rodziny, a wynikającego z faktu filiacji i koicji (w genealogii) lub – szerzej – z pokrewieństwa i powinowactwa (w pozostałych naukach). Na relację taką mają również wpływ stopień pokrewieństwa i powinowactwa (pierwszy, drugi, trzeci itd.), różnica pokoleń oraz linia pokrewieństwa i powinowactwa (prosta i boczna, wstępna i zstępna). Relacje rodzinne oblicza się od jednej osoby, którą w genealogii można nazywać probantem, do innego członka jej rodziny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Byłam z bratową na zakupach, szukałyśmy prezentu dla mojego brata na czterdzieste urodziny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: braˈtɔva, AS: bratova

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brat m., braciszek m., bratostwo n., braterstwo n., bractwo n., bratek mos./mrz.

 przym. braterski, bratni

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pieszcz. bratówka; daw. gw-pl|Kraków|bratowicha.

Wiktionary


bratowicha

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. gw-pl|Kraków. bratowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brat mos., braterstwo n., bratowa ż.

:: zdrobn. braciszek

 przym. braterski

Wiktionary


bratowy

brat (dawniej); braterski


SJP.pl


bratrura

w gwarze lwowskiej: piekarnik


SJP.pl


bratruła

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. piekarnik

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Hyjdla wciepła kołocz do bratruły.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bratrura, blatrura, bratrula, bradruła, bradrura, rura, ruła

Wiktionary


bratszpil

wciągarka do podnoszenia kotwic; braszpil, winda kotwiczna


SJP.pl


bratucice

Bratucice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie bocheńskim, w gminie Rzezawa.

Wieś królewska w tenucie niepołomickiej w powiecie szczyrzyckim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku. W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą gromady Bratucice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego. Integralne części miejscowości: Bródek, Łazek, Mole, Podlesie, Radziejów.

Wikipedia


bratul

poufały zwrot kierowany zwykle do bliskiego kolegi; brat; bratek


SJP.pl


bratumiliny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Bratumiły lub z nią związany


SJP.pl


bratumił

imię męskie


SJP.pl

Bratumił, Bratomił, Bratmił, (zniem.) Bretomił, Bretmił – staropolskie imię męskie, złożone z członów Bratu- ("bratu", "członkowi wspólnoty rodowej", "człowiekowi bliskiemu") i -mił ("miły"). Znaczenie imienia: "miły swoim bliskim".

Żeńskie formy: Bratumiła, Bratomiła, Bratmiła.

Bratumił imieniny obchodzi 8 września i 18 października.

Wikipedia


bratumiła

imię żeńskie


SJP.pl

Bratumiła, Bratomiła, Bratmiła – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Bratu- ("bratu", "członkowi wspólnoty rodowej", "człowiekowi bliskiemu") i -miła ("miła"). Znaczenie imienia: "miła swoim bliskim". W źródłach polskich poświadczone w XIII wieku (1265 rok).

Męskie formy: Bratumił, Bratomił, Bratmił, (zniem.) Bretomił, Bretmił.

Bratumiła imieniny obchodzi 3 czerwca i 4 grudnia.

Wikipedia


bratumiłostwo

Bratumił z małżonką; Bratumiłowie


SJP.pl


bratumiłowie

imię męskie


SJP.pl


bratumiłowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Bratumiła lub z nim związany


SJP.pl


bratunio

pieszczotliwie: brat


SJP.pl


bratwa

bratwa barwierska: roślina użytkowa z rodziny motylkowatych, dostarczająca cennego barwnika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. roślina z gatunku bratwa barwierska, nazwa systematyczna|Baptisia tinctoria|L.|ref=tak.

Wiktionary

Baptysja, bratwa (Baptisia Vent.) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych. Obejmuje 18 gatunków. Rośliny te występują we wschodniej Kanadzie oraz wschodniej i środkowej części Stanów Zjednoczonych. Rosną na obszarach pod wpływem klimatu umiarkowanego kontynentalnego i ciepłego, w prerii i widnych lasach, w miejscach wilgotnych, nad strumieniami i suchych – na piaskach i terenach skalistych.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) baptysja

Wiktionary


bratysława

stolica Słowacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica i największe miasto Słowacji;

Wiktionary

Bratysława (słow. i cz. Bratislava, wym. [ˈbracislaʋa]; niem. Pressburg; węg. Pozsony; pol. dawniej Pożoń, także Preszburg) – stolica oraz największe miasto Słowacji pod względem liczby ludności (478 040 mieszkańców) i powierzchni (367,5 km²). Jest jedyną stolicą na świecie, która graniczy z dwoma państwami, tj. na południu z Węgrami, a na zachodzie z Austrią.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bratysława jest jedyną stolicą na świecie, która graniczy z dwoma państwami, tj. na południu z Węgrami, a na zachodzie z Austrią.

 (1.1) Dzisiejsze terytorium Bratysławy powstało pierwotnie w wyniku łączenia osad, a następnie przyłączania miejscowości z pobliskiej okolicy.

 (1.1) Zwiedziłem Bratysławę podczas wycieczki po Słowacji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbratɨˈswava, AS: bratysu̯ava

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bratysławianin mos., bratysławianka ż.

 przym. bratysławski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Pożoń, Preszburg

Wiktionary


bratysławianin

mieszkaniec Bratysławy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Bratysławy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbratɨswaˈvʲjä̃ɲĩn, AS: bratysu̯avʹi ̯ä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bratysława ż.

:: fż. bratysławianka ż.

 przym. bratysławski

Wiktionary


bratysławianka

mieszkanka Bratysławy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Bratysławy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbratɨswaˈvʲjãnka, AS: bratysu̯avʹi ̯ãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bratysława ż.

:: fm. bratysławianin mos.

 przym. bratysławski

Wiktionary


bratysławski

przymiotnik od: Bratysława (stolica Słowacji)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Bratysławy, związany z Bratysławą

przymiotnik jakościowy

 (2.1) charakterystyczny dla Bratysławy lub bratysławian, mający cechy lub właściwości przypisywane Bratysławie lub bratysławianom

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbratɨˈswafsʲci, AS: bratysu̯afsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bratysława ż., bratysławianin mos., bratysławianka ż.

Wiktionary


braun

produkt marki Braun


SJP.pl

  • Braun (przedsiębiorstwo)
  • Braun – nazwisko niemieckie, od słowa braun – brązowy. Dwudzieste co do popularności w Niemczech.

Wikipedia


brauning

ręczny pistolet automatyczny; browning


SJP.pl


braunista

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. neol. zwolennik Grzegorza Brauna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Symbolem braunistów stała się gaśnica.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. braunistka

Wiktionary


braunistka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. neol. zwolenniczka Grzegorza Brauna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. braunista mos.

Wiktionary


braunit

krzemian magnezu, czarny minerał o metalicznym połysku, stosowany jako najważniejsza ruda manganu, głównie do produkcji żelazomanganu; pirofanit


SJP.pl

Braunit – rzadki minerał z gromady krzemianów, tlenokrzemian manganu o wzorze Mn2+Mn3+6SiO4O20 (tlenek manganu(III)). Jego nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego badacza K. Brauna.

Wikipedia


braunmileryt

minerał odkryty przez Lorrina Thomasa Brownmillera (stąd nazwa), występujący głównie w Niemczech i w Izraelu


SJP.pl


braunschweig

[czytaj: brałnszwajg] miasto w Niemczech; Brunszwik


SJP.pl

Niemcy:

  • Brunszwik – miasto na prawach powiatu w kraju związkowym Dolna Saksonia
  • Braunschweig – były powiat

Republika Południowej Afryki:

  • Braunschweig – miejscowość w prowincji Mpumalanga
  • Braunschweig – miejscowość w prowincji Ostkap

Inne:

  • Eintracht Brunszwik
  • Freistaat Braunschweig
  • Księstwo Brunszwiku

Wikipedia


braunsztyn

minerał, dwutlenek manganu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. dwutlenek manganu występujący w przyrodzie w postaci piroluzytu

Wiktionary

Braunsztyn – najważniejsza ruda manganu zawierająca głównie tlenek manganu(IV) (MnO2). Występuje razem z rudami żelaza (wytapia się je razem, otrzymując żelazomangan). Minerały: piroluzyt, polionit, psylomelan.

Główne złoża braunsztynu występują na Uralu, w Indiach i w południowej Afryce.

Jest stosowany w przemyśle elektrochemicznym, do wyrobu i barwienia szkła, farb, utleniania kwasu solnego oraz jako depolaryzator w ogniwach galwanicznych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbrawn͇ʃtɨ̃n, AS: brau̯ṇštỹn

Wiktionary


brauza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. prysznic

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. oranżada

Wiktionary


brava

samochód marki Fiat Brava


SJP.pl

Brava – wyspa należąca do Wysp Zielonego Przylądka. Jest najmniejszą zamieszkaną wyspą w archipelagu Wysp Podwietrznych. Pierwsze siedliska powstały w latach 40. XVI wieku, a liczba ludności wzrosła po erupcji Mount Fogo w 1680 na sąsiedniej wyspie Fogo. Długo głównym przemysłem pozostawało wielorybnictwo, a obecnie jest nim rolnictwo.

Wikipedia


bravissimo

okrzyk będący wyrazem zachwytu, największego uznania; nadzwyczajnie! genialnie! wybornie! wspaniale! doskonale! bajecznie! świetnie! pięknie! cudownie! kapitalnie! bosko!


SJP.pl


bravo

czasopismo zajmujące się popkulturą


SJP.pl

Bravo – dwutygodnik dla młodzieży, pochodzący z Niemiec, ukazujący się też w wielu innych krajach Europy. W Polsce pojawił się po raz pierwszy w 1991 roku i wydawany był przez Wydawnictwo Bauer. Redaktorem naczelnym polskiej wersji czasopisma był Michał Wiśnicki. Ostatni numer polskiego wydania Bravo ukazał się w grudniu 2017.

Wikipedia


brawada

dawniej:
1. brawura na pokaz;
2. zuchwałość, przechwałki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. brawura na pokaz, zadzierzyste przechwałki, efekciarskie zuchwalstwo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brawo n.

 wykrz. brawo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) efekciarstwo, szpan, szpanowanie, pokazówa, zuchowatość

Wiktionary


brawędzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|brawędzić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. brawędzić

Wiktionary


brawędzić

czasownik

 (1.1) gw-pl|Poznań. żart. lekcew. marudzić, gadać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pobrawędzić

 rzecz. brawędzenie n.

Wiktionary


brawko

zdrobnienie od: brawo (oklaski)


SJP.pl


brawo

oklaski i okrzyki, wyrażające uznanie, podziw, zachwyt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zwykle w lm. wyraz uznania; oklaski

wykrzyknik

 (2.1) … pokazujący entuzjastyczną aprobatę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Publiczność głośnymi brawami nagrodziła przebojową arię tenora.

 (2.1) — Ojechaliśmy ich 3:0! — Brawo, piona!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbravɔ, AS: bravo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brawura ż., brawada ż.

 przym. brawurowy

 wykrz. bravissimo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oklaski, aplauz, owacje

 (2.1) wiwat, wspaniale, pięknie, świetnie

Wiktionary


brawować

popisywać się odwagą, wystawiać się niepotrzebnie na niebezpieczeństwo


SJP.pl

czasownik

 (1.1) stpol. lekceważyć

Wiktionary

Wymowa:

IPA: braˈvɔvat͡ɕ, AS: bravovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brawowanie n.

Wiktionary


brawowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|brawować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. brawować ndk.

Wiktionary


brawura

postawa lekceważąca niebezpieczeństwo, odwaga na pokaz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) popisywanie się odwagą

Wiktionary

Brawura (ang. Test Pilot) – amerykański film z 1938 roku w reżyserii Victora Fleminga.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niemniej jednak wykazał się niezwykłą brawurą podczas odwrotu Brytyjczyków.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brawurowość n., brawurowanie n., brawo n.

 czas. brawurować ndk.

 przym. brawurowy

 przysł. brawurowo

 wykrz. brawo

Wiktionary


brawurowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) popisywanie się brawurą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brawura ż., brawurowość ż.

 czas. brawurować ndk.

 przym. brawurowy

 przysł. brawurowo

Wiktionary


brawurowo

przysłówek

 (1.1) w sposób brawurowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Damian Winiarczyk początkowo jechał brawurowo, jednak gdy mało co nie wyleciał z trasy na wirażu, kończył wyścig ostrożniej i był szósty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbravuˈrɔvɔ, AS: bravurovo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brawura ż., brawurowanie n., brawurowość ż.

 przym. brawurowy

Wiktionary


brawurowość

brawurowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest brawurowe; cecha tych, którzy są brawurowi

Wiktionary

Patrz:

brawurowy

Powiązane:

 rzecz. brawura ż., brawurowanie n.

 czas. brawurować ndk.

 przym. brawurowy

 przysł. brawurowo

Wiktionary


brawurowy

związany z brawurą


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) popisujący się odwagą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brawurowanie n., brawo n., brawura ż., brawurowość ż.

 przysł. brawurowo

 wykrz. brawo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ryzykancki, zuchwały

Wiktionary


brąz

1. stop miedzi z innymi metalami (z wyjątkiem cynku i niklu);
2. kolor brązowy;
3. przedmiot wykonany z brązu;
4. brązowy medal za trzecie miejsce w zawodach;
5. pigment metaliczny do wyrobu farb i emalii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hutn. stop miedzi z cyną; także stopy miedzi z innymi metalami;

 (1.2) przedmiot (medal, rzeźba itp.) wykonany z brązu (1.1)

 (1.3) kolor brązowy – kolor brązu (1.1)

 (1.4) epoka brązu;

 (1.5) sport. brązowy medal

Wiktionary

  • brąz – barwa brązowa
  • brąz – stop miedzi

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W muzeum zgromadzono popiersia z brązu portretujące znanych Polaków.

 (1.2) Postanowiłem zorganizować wystawę własnoręcznie wykonanych brązów.

 (1.3) W salonie biel ścian kontrastuje z ciepłym brązem.

 (1.4) Te cenne znaleziska datuje się na wczesny brąz.

 (1.5) To już piąty brąz w jego karierze sportowej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɔ̃w̃s, AS: brõũ̯s

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brązowienie n., brązownictwo n., brązownik m., brązik mrz., brązowanie n., brązosz mzw., zbrązowienie n., brązowniczka ż.

 czas. brązować ndk., brązowić ndk., brązowieć ndk., zbrązowieć dk.

 przym. brązowawy, brązowniczy, brązowy

 przysł. brązowo

 temsłow. brązowo-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spiż

Wiktionary


braz.

skrót od: brazylijski


SJP.pl


brązal

stop miedzi i aluminium; brąz aluminiowy


SJP.pl

Brązal, brąz aluminiowy – stop brązu z kilkuprocentowym dodatkiem aluminium (4–11%) oraz niewielką domieszką niklu, manganu i żelaza. Jest odporny na działania wysokiej temperatury i wody morskiej. Stosowany do wyrobu śrub okrętowych, zaworów, aparatury chemicznej.

W polskich monetach obiegowych 2 zł (pierścień tej monety) i 5 zł (rdzeń tej monety) do ich wykonania użyto brązal CuAl6Ni2 tj. o zawartości 92% miedzi, 6% aluminium, 2% niklu.

Wikipedia


brazauskas

nazwisko


SJP.pl


brązer

kosmetyk do ściemniania skóry; bronzer


SJP.pl


brązik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od brąz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie brąz, lecz tylko mały brązik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brąz m.

Wiktionary


brazos

rzeka w Stanach Zjednoczonych


SJP.pl

Wikipedia


brązosz

gatunek ryby z rodziny brązoszowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) syst. icht. nazwa systematyczna|Oxynotus centrina|Linnaeus|ref=tak., gatunek ryb z rodziny brązoszowatych;

 (1.2) icht. ryba z gatunku brązoszy (1.1)

Wiktionary

Brązosz (Oxynotus centrina) – gatunek ryby z rodziny brązoszowatych (Oxynotidae), wcześniej zaliczany był do koleniowatych (Squalidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Brązosze są gatunkiem jajożyworodnym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brąz mrz.

Wiktionary


brązowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) met. pokrywanie powierzchni czegoś warstwą brązu

 (1.2) książk. przen. ocenianie kogoś lub czegoś w bezkrytyczny sposób, z nadmiernym uwypukleniem zasług lub zalet

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. brąz m., brązownictwo n., brązownik m., brązowienie n., brązowniczka ż.

 czas. brązować ndk., brązowić ndk.

 przym. brązowy, brązowawy, brązowniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) brązowienie, apoteozowanie, idealizowanie, gloryfikowanie

Wiktionary


brązowawożółty

żółty o brązowawym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) żółty o brązowawym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dodaj więcej brązowego pigmentu, bo na razie wychodzi ci odcień brązowawożółty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvavɔˈʒuwtɨ, AS: brõũ̯zovavožuu̯ty

Wiktionary


brązowawy

zbliżony do brązowego, nie do końca brązowy, prawie brązowy


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający kolor podobny do brązowego; niezupełnie brązowy, prawie brązowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wtedy ziarna nabierają charakterystycznego brązowawego koloru i specyficznego dla kawy smaku i aromatu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔˈvavɨ, AS: brõũ̯zovavy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brąz m., brązowienie n., odbrązawianie n., odbrązowienie n., brązowanie n.

 czas. brązowić ndk., odbrązawiać ndk., odbrązowić dk.

 przym. brązowy

 przysł. brązowawo, brązowo

 temsłow. brązowo-

Wiktionary


brązowianka

boczanka brązowianka - gatunek motyla z rodziny wachlarzykowatych


SJP.pl


brązowieć

zmieniać kolor na brązowy


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zbrązowieć)

 (1.1) nabierać barwy brązowej

 (1.2) odróżniać się brązową barwą od tła

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jabłka na paterze w spiżarni zaczęły już brązowieć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brąz mrz., zbrązowienie n., brązowienie n., brązownictwo n.

 czas. zbrązowieć dk.

 przym. brązowy

 przysł. brązowo

 temsłow. brązowo-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) brązowić się

Wiktionary


brązowienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nabieranie barwy brązowej, stawanie się brązowym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ulegające brązowieniu jabłka, wydawały dziwną woń.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brąz mrz., zbrązowienie n., brązowanie n.

 czas. brązowieć ndk., zbrązowieć dk.

 przym. brązowy, brązowawy

 przysł. brązowo

Wiktionary


brązowiutki

zdrobnienie od: brązowy


SJP.pl


brązówka

gatunek ptaka z rodziny kaczkowatych


SJP.pl

Brązówka (Anas rubripes) – gatunek dużego ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae), zamieszkujący Amerykę Północną. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Wikipedia


brązownia

zakład, w którym wykonuje się odlewy z brązu


SJP.pl


brązownictwo

wykonywanie przedmiotów z brązu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzem. dział rzemiosła zajmujący się wykonywaniem odlewów z brązu, zwłaszcza pomników oraz pokrywaniem przedmiotów brązem (brązowanie);

 (1.2) przedstawianie czegoś z bezkrytycznym uwielbieniem

Wiktionary

Brązownictwo – dział rzemiosła zajmujący się wykonywaniem odlewów z brązu, zwłaszcza pomników oraz pokrywaniem przedmiotów brązem (brązowanie). W Polsce głównym ośrodkiem brązowniczym i siedzibą cechu brązowników była Warszawa.

Rozwój brązownictwa warszawskiego nastąpił w okresie Królestwa Kongresowego, gdy brązownictwo wyodrębnione z mosiężnictwa stało się w Warszawie odrębną profesją. Powstało szereg firm odlewniczych na czele z Zakładem Norblina i Łopieńskich. Źródłem wiedzy o zabytkach brązownictwa starożytnego, historii brązu w Polsce i na świecie oraz o brązownictwie warszawskim są wspomnienia Tadeusza Łopieńskiego, nestora rodu stołęcznych brązowników.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. brąz mrz., brązownik mos., brązowanie n.

 przym. brązowy

 przysł. brązowo

 czas. brązowić ndk., brązowieć ndk.

Wiktionary


brązowniczka

1. rodzaj grzybów z rodziny tarczownicowatych;
2. rzemieślniczka wykonująca przedmioty z brązu;
3. pejoratywnie: kobieta ukazująca kogoś lub coś w sposób wyłącznie pozytywny, pomijając wady


SJP.pl

Tuckermanopsis Gyeln. (brązowniczka) – rodzaj grzybów z rodziny tarczownicowatych (Parmeliaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów. W Polsce występuje jeden gatunek.

Wikipedia


brązownik

1. rzemieślnik wykonujący przedmioty z brązu;
2. przenośnie: krytyk literacki idealizujący opisywaną postać


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzem. rzemieślnik wykonujący przedmioty z brązu lub zajmujący się brązowaniem

 (1.2) przen. krytyk literacki lub biograf idealizujący omawiane osoby

Wiktionary

Brązownictwo – dział rzemiosła zajmujący się wykonywaniem odlewów z brązu, zwłaszcza pomników oraz pokrywaniem przedmiotów brązem (brązowanie). W Polsce głównym ośrodkiem brązowniczym i siedzibą cechu brązowników była Warszawa.

Rozwój brązownictwa warszawskiego nastąpił w okresie Królestwa Kongresowego, gdy brązownictwo wyodrębnione z mosiężnictwa stało się w Warszawie odrębną profesją. Powstało szereg firm odlewniczych na czele z Zakładem Norblina i Łopieńskich. Źródłem wiedzy o zabytkach brązownictwa starożytnego, historii brązu w Polsce i na świecie oraz o brązownictwie warszawskim są wspomnienia Tadeusza Łopieńskiego, nestora rodu stołęcznych brązowników.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. brązownictwo n., brąz mrz., brązowanie n., brązowniczka ż.

 przym. brązowy

Wiktionary


brązowo

przysłówek sposobu

 (1.1) z użyciem brązowej barwy, z obecnością brązu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jadzia z Tadkiem urządzili werandę na brązowo.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brąz mrz., brązowienie n., zbrązowienie n., brązownictwo n.

 czas. brązowieć ndk., zbrązowieć dk.

 przym. brązowy, brązowawy

 temsłow. brązowo-

Wiktionary


brązowo-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na brązowy odcień barwy określonej przez drugi człon złożenia

 (1.2) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na brązową barwę jednej lub wielu części wielobarwnej całości

 (1.3) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na brązową barwę tego, co nazywa drugi, rzeczownikowy człon złożenia

 (1.4) pierwszy człon rzeczowników złożonych wskazujący na brązowy kolor tego, co nazywa drugi człon złożenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) brązowoczerwony • brązowoszary • brązowozłoty • brązowożółty

 (1.2) brązowo-biały • brązowo-czarno-żółty • brązowo-czarny • brązowo-zielony

 (1.3) brązowodzioby • brązowogłowy • brązowooki • brązowopióry

 (1.4) brązowoszarość • brązowożółtość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brąz mrz., brązy lm nm.

 czas. brązowić ndk., brązowić się ndk., brązowieć ndk., zbrązowieć dk.

 przym. brązowy, brązowawy

 przysł. brązowo

Wiktionary


brązowo-biały

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma dwa kolory: brązowy i biały

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Brązowo-białe umeblowanie jest w pewnych kręgach trendy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔ‿ˈbʲjawɨ, AS: brõũ̯zovo‿bʹi ̯au̯y

Wiktionary


brązowo-czarno-żółty

złożony z trzech kolorów: brązowego, czarnego i żółtego


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający trzy kolory: brązowy, czarny i żółty

Wiktionary


brązowo-czarny

w części brązowy, w części czarny; czarno-brązowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) brązowy i czarny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tak się spiekł w piekarniku, że zamiast bursztynowej skórki miał brązowo-czarną skorupę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔ‿ˈt͡ʃarnɨ, AS: brõũ̯zovo‿čarny

Wiktionary

Powiązane:

 przym. czarnobrązowy

Wiktionary


brązowo-rdzawy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma dwa kolory: brązowy i rdzawy

Wiktionary


brązowo-zielony

w części brązowy, w części zielony; zielono-brązowy


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający dwa kolory: brązowy i zielony

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Te wiszące kokosy pod liśćmi palm tworzyły na tle nieba brązowo-zieloną mozaikę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔ‿ʑɛˈlɔ̃nɨ, AS: brõũ̯zovo‿źelõny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zielono-brązowy

Wiktionary


brązowo-żółty

brązowy i żółty


SJP.pl


brązowobrzuchy

ziarnojadek brązowobrzuchy - gatunek ptaka z rodziny tanagrowatych


SJP.pl


brązowoczarny

czarny o odcieniu brązowym


SJP.pl


brązowoczekoladowy

ciemnobrązowy; czekoladowy


SJP.pl


brązowoczerwony

czerwony o brązowym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający kolor czerwony o odcieniu brązowym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pióra podgardla są brązowoczerwone.

Wiktionary


brązowodzioby

tukan brązowodzioby, nogal brązowodzioby - gatunki ptaków


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma brązowy dziób

Wiktionary


brązowofioletowo

przysłówek sposobu

 (1.1) z użyciem brązowofioletowej barwy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brązowofioletowy

Wiktionary


brązowofioletowy

przymiotnik jakościowy

 (1.1) fioletowy o brązowym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pióra na barkówkach bażanciaków przechodzą w barwę brązowofioletową.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. brązowofioletowo

Wiktionary


brązowogrzbiety

1. gołąb brązowogrzbiety, wodnik brązowogrzbiety, kulik brązowogrzbiety - gatunki ptaków;
2. mikrusek brązowogrzbiety - gatunek ssaka naczelnego


SJP.pl


brązowogłowy

łowiec brązowogłowy, wireonek brązowogłowy, leśniak brązowogłowy - gatunki ptaków


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma brązową głowę

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔˈɡwɔvɨ, AS: brõũ̯zovogu̯ovy

Wiktionary


brązowokasztanowaty

mający kolor brązowego kasztana; rudawobrązowy


SJP.pl


brązowoogonowy

skalniak brązowoogonowy - gatunek kangura


SJP.pl


brązowooki

mający oczy koloru brązowego


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. mający brązowe oczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Amerykańska terapeutka podzieliła klasę na dwie grupy - niebieskookich i brązowookich.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔˈːci, AS: brõũ̯zov•oḱi

Wiktionary


brązowooliwkowy

oliwkowy o odcieniu brązowym


SJP.pl


brązowopióry

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma brązowe pióra, pierze

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔˈpʲjurɨ, AS: brõũ̯zovopʹi ̯ury

Wiktionary


brązowopomarańczowy

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający kolor pomarańczowy o odcieniu brązowym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sierść na grzbiecie bandika miała kolor brązowopomarańczowy.

Wiktionary


brązowopopielaty

popielaty o brązowym odcieniu


SJP.pl


brązowopłowy

płowy o odcieniu brązowym


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) płowy o brązowym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Brązowopłowej plamaamie sawanny nie było końca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔˈpwɔvɨ, AS: brõũ̯zovopu̯ovy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. płowobrązowy

Wiktionary


brązoworudy

rudy o brązowym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) rudy o brązowym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tej nocy znów widziałem tę brązoworudą lisicę przy Maciejowym kurniku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔˈrudɨ, AS: brõũ̯zovorudy

Wiktionary


brązowosiny

siny o brązowym odcieniu


SJP.pl


brązowoskrzydły

1. mający brązowe skrzydła;
2. piona brązowoskrzydła - gatunek ptaka z rodziny papugowatych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma brązowe skrzydła

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔˈskʃɨdwɨ, AS: brõũ̯zovoskšydu̯y

Wiktionary


brązowoszary

szary o odcieniu brązowym; bury, brunatnoszary


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) szary o brązowym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czym oni palą w piecu, że ten dym z komina jest tak intensywnie brązowoszary?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔˈʃarɨ, AS: brõũ̯zovošary

Wiktionary


brązowowłosy

mający brązowe włosy


SJP.pl


brązowozielony

zielony o odcieniu brązowym


SJP.pl


brązowożółto

przysłówek sposobu

 (1.1) z użyciem brązowożółtej barwy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brązowożółty

Wiktionary


brązowożółty

żółty o odcieniu brązowym


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) żółty o brązowym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skrzynka była pełna brązowożółtych bananów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔˈʒuwtɨ, AS: brõũ̯zovožuu̯ty

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. brązowożółto

Wiktionary


brązowozłocisty

złocisty o brązowym odcieniu; brązowozłoty


SJP.pl


brązowozłoty

złoty o brązowym odcieniu; brązowozłocisty


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający kolor złoty o odcieniu brązowym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ciekawe, jak Zbyszek uzyskał tę brązowozłotą barwę mieszanki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔˈzwɔtɨ, AS: brõũ̯zovozu̯oty

Wiktionary


brązowy

1. wykonany z brązu;
2. o kolorze brązu; brunatny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wykonany z brązu, zrobiony z brązu

 (1.2) mający kolor brązu;

 (1.3) o sportowcach: ten, który zdobył brązowy (1.1) medal

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Hol zdobią oryginalne brązowe posążki zwierząt.

 (1.2) Do tego garnituru będą pasować eleganckie brązowe buty.

 (1.3) Przeprowadziłem wywiad z tegorocznym brązowym medalistą Mistrzostw Polski.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɔ̃w̃ˈzɔvɨ, AS: brõũ̯zovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brązowienie n., zbrązowienie n., brąz mrz., brązal mrz., brązownictwo n., brązownik mos., brązowanie n., brązownia ż.

 przym. brązowawy, brązowniczy

 przysł. brązowo

 czas. brązować, brązowić, brązowić się, brązowieć, zbrązowieć

 temsłow. brązowo-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spiżowy

Wiktionary


brazylia

państwo w Ameryce Południowej; Federacyjna Republika Brazylii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Południowej;

 (1.2) rzad. geogr. Brasília, stolica Brazylii (1.1)

Wiktionary

Brazylia (port. Brasil, wymowa [bɾaˈziw]), oficjalnie Federacyjna Republika Brazylii (port. República Federativa do Brasil, wymowa) – państwo w Ameryce Południowej, położone we wschodniej części kontynentu, nad Oceanem Atlantyckim. Największe i najludniejsze państwo tego kontynentu, a jednocześnie jedno z największych i najludniejszych państw świata. Zajmuje obszar 8 515 767 km² (5. pod względem powierzchni na świecie), a zamieszkane jest przez 217 240 060 ludzi (szac. 2022, 7. na świecie). Stolicą kraju jest Brasília.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Brazylia jest krajem południowoamerykańskim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: braˈzɨlʲja, AS: brazylʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brazylijczyk mos., Brazylijka ż., brazyliana ż., brazylianit mrz., brasilijczyk mos., brasilijka ż.

 przym. brazylijski, brasilijski, daw. brazylski

Wiktionary

Synonimy:

nazwa oficjalna: Federacyjna Republika Brazylii

Wiktionary


brazyliana

1. system gry w piłce nożnej polegający na tym, że w linii obrony i w ataku gra po czterech zawodników, a w pomocy dwóch; brasiliana;
2. potocznie: popis szczególnych umiejętności podczas gry w piłkę nożną; brasiliana;
3. potocznie: depilacja okolic łonowych u kobiet;
4. potocznie: telenowela, której akcja koncentruje się wokół skomplikowanych wątków miłosnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Warszawa. kawa

 (1.2) kosmet. eufem. stan okolic łonowych po ich całkowitej depilacji

Wiktionary

Brasiliana – system gry w piłkę nożną, w którym w linii obrony gra czterech zawodników, pomocy – dwóch, a ataku – czterech, czyli 4-2-4. Mimo iż narodził się na początku lat 50. w Paragwaju, najpełniejsze zastosowanie znalazł w wykonaniu reprezentacji Brazylii podczas mundialu 1958, na którym „Canarinhos” zdobyli tytuł mistrza świata.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. brazylijski

 rzecz. Brazylia, Brazylijka, Brazylijczyk

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fusy

Wiktionary


brazylianin

mieszkaniec Brazylii - miasta


SJP.pl


brazylianit

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. minerał pegmatytowy;

Wiktionary

Brazylianit – przezroczysty minerał pegmatytowy. Nazwa pochodzi od miejsca gdzie go odkryto w 1945 roku - w pobliżu miejscowości Conselheria Peua w Minas Gerais (Brazylia). Wyglądem przypomina chryzoberyl i żółte odmiany berylu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbrazɨˈlʲjä̃ɲit, AS: brazylʹi ̯ä̃ńit

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brazylia ż.

Wiktionary


brazylianka

mieszkanka Brazylii (stolicy Brazylii)


SJP.pl


brazyliany

mieszkaniec Brazylii - miasta


SJP.pl


brazylijczyk

obywatel Brazylii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Brazylii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Polacy nie byli faworytami starcia z Brazylijczykami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrazɨˈlʲijt͡ʃɨk, AS: brazylʹii ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brazylia ż., Brasília ż., brasilijczyk mos., brasilijka ż., brazyliana ż.

:: fż. Brazylijka ż.

 przym. brazylijski, brasilijski

Wiktionary


brazylijka

obywatelka Brazylii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Brazylii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rumunkom nie udało się pokonać Brazylijek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrazɨˈlʲijka, AS: brazylʹii ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brazylia ż., brazyliana ż., brasilijczyk mos.

:: fm. Brazylijczyk mos.

 przym. brazylijski

Wiktionary


brazylijski

związany z państwem Brazylia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Brazylią, dotyczący Brazylii lub Brazylijczyków, wywodzący się z Brazylii

przymiotnik jakościowy

 (2.1) charakterystyczny dla Brazylii i Brazylijczyków, mający cechy lub właściwości przypisywane Brazylii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Brazylijska flaga jest zielona, żółta i niebieska.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrazɨˈlʲijsʲci, AS: brazylʹii ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brazylia ż., Brazylijczyk mos., Brazylijka ż., brazyliana ż., brazylijskość ż.

 przysł. brazylijsko

Wiktionary


brazylijskość

brazylijski


SJP.pl

Patrz:

brazylijski

brazylit

minerał, dwutlenek cyrkonu, odkryty przez Josepha Baddeleya; badeleit, baddeleit


SJP.pl


brązyt

kamień półszlachetny


SJP.pl


brazzaville

[czytaj: brazaWIL] stolica Konga


SJP.pl

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Konga;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kolokacje miejscowość|D=Brazzaville|Ms=Brazzaville.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. brazzawilczyk mos., brazzawilka ż.

 przym. brazzawilski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Brazzaville

* arabski: (1.1) برازافيل

* baskijski: (1.1) Brazzaville

* białoruski: (1.1) Браззавіль m.

* bułgarski: (1.1) Бразавил m.

* czeski: (1.1) Brazzaville

* koreański: (1.1) 브라자빌

* niemiecki: (1.1) Brazzaville n.

* rosyjski: (1.1) Браззавиль m.

* szwedzki: (1.1) Brazzaville n.

* ukraiński: (1.1) Браззавіль m.

* włoski: (1.1) Brazzaville ż.

źródła.

== Brazzaville (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Brazzaville.wav.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Brazzaville

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brazzawilczyk mos., brazzawilka ż.

 przym. brazzawilski

Wiktionary


brazzawilczyk

[czytaj: brazawilczyk] mieszkaniec Brazzaville


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Brazzaville

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrazːaˈvʲilt͡ʃɨk, AS: bra•zavʹilčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brazzaville n.

:: fż. brazzawilka ż.

 przym. brazzawilski

Wiktionary


brazzawilka

[czytaj: brazawilka] mieszkanka Brazzaville (stolicy Konga)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Brazzaville

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrazːaˈvʲilka, AS: bra•zavʹilka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brazzaville n.

:: fm. brazzawilczyk mos.

 przym. brazzawilski

Wiktionary


brazzawilski

[czytaj: brazawilski] przymiotnik od: Brazzaville


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Brazzaville

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrazːaˈvʲilsʲci, AS: bra•zavʹilsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brazzaville n., brazzawilczyk mos., brazzawilka ż.

Wiktionary


brałza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. brauza.

Wiktionary


brb

skrót od: Be Right Back - zaraz wracam; ZW (zw)


SJP.pl


brczko

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto i gmina w północnej Bośni i Hercegowinie;

Wiktionary

Brczko (bośn., chor. Brčko, serb. Брчко) – miasto w północnej Bośni i Hercegowinie, siedziba Dystryktu Brczko. Leży przy ujściu rzeki Brki do Sawy. W 2013 roku liczyło 39 893 mieszkańców, z czego większość stanowili Serbowie.

Stanowi ośrodek przemysłu (gorzelnie) i handlu w regionie sadowniczym (śliwy).

Wikipedia


brda

rzeka w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w północnej Polsce, lewy dopływ Wisły;

Wiktionary

Brda – rzeka w północnej Polsce, lewy dopływ Wisły, największy w jej dolnym biegu. Dolny fragment Brdy jest fragmentem drogi wodnej Wisła-Odra, międzynarodowej drogi wodnej E70 oraz Bydgoskiego Węzła Wodnego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kupiliśmy działkę rekreacyjną położoną na skarpie nad pięknym rozlewiskiem Brdy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brda, AS: brda

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brdziański

Wiktionary


brdów

wieś w Polsce


SJP.pl

Brdów – wieś w Polsce, administracyjnie w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, w gminie Babiak. Kulturowo Brdów położony jest na pograniczu Kujaw i Wielkopolski; leży na Pojezierzu Kujawskim, na tzw. Kujawach Borowych, nad Jeziorem Brdowskim. Dawniej miasto: siedziba władz miejskich oraz wójtostwa brdowskiego. Prawa miejskie w latach 1436-1870; Miasto Królewskie Korony Królestwa Polskiego. W 1827 roku jako miasto rządowe Królestwa Kongresowego położone było w powiecie brzeskim, obwodzie kujawskim województwa mazowieckiego.

Wikipedia


brdulak

nazwisko


SJP.pl


brdysać

rzadko: skakać, brykać, dokazywać, zachowywać się niesfornie


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) rzad. podskakiwać, zachowywać się niesfornie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brdysanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skakać, brykać, dokazywać

Wiktionary


brdysanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) reg. brykanie

Wiktionary

Powiązane:

 czas. brdysać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brykanie, skakanie, podskakiwanie

Wiktionary


brdyujście

dzielnica Bydgoszczy, w której Brda wpada do Wisły


SJP.pl

Brdyujście – osiedle w Bydgoszczy w rejonie ujścia rzeki Brdy do Wisły. Znajduje się tam tor regatowy oraz śluzy, jaz i elektrownia wodna, będące elementem Bydgoskiego Węzła Wodnego. W 1939 w Brdyujściu znajdował się port Oddziału Wydzielonego Rzeki Wisły (tzw. flotylli wiślanej).

Wikipedia


brdziański

przymiotnik od: Brda


SJP.pl


bre

skrót od: Bank Rozwoju Eksportu SA


SJP.pl


break

[czytaj: brejk] w boksie: komenda wypowiadana przez sędziego ringowego w sytuacji zbyt długiego przetrzymywania się przez zawodników w zwarciu, nakazująca im chwilowe zaprzestanie walki i odstąpienie o krok w tył


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) sport. komenda w boksie nakazująca przerwanie walki

rzeczownik

 (2.1) sport. w snookerze: liczba punktów zdobyta przy jednym podejściu do stołu

Wiktionary

  • breakdance – rodzaj tańca powstałego na przełomie lat 60. i 70. XX wieku
  • break snookerowy – liczba punktów zdobyta we fragmencie meczu snookera rozgrywanego nieprzerwanie przez jednego zawodnika (w czasie jednego podejścia do stołu)
  • break – słowo kluczowe w językach programowania, stosowane do oznaczenia instrukcji opuszczenia
  • Break – klawisz
  • break (brek) – nadwozie samochodowe
  • break (brek) – powóz konny

Wikipedia

Wymowa:

IPA: brɛjk, AS: brei ̯k

Wiktionary


breakbeat

gatunek elektronicznej muzyki tanecznej, o tempie pośrednim między hip-hopem a house'em


SJP.pl

Breakbeat – gatunek elektronicznej muzyki tanecznej, w której mocno akcentowane są instrumenty perkusyjne, często przez sample, jak również bębny i wszelkiego rodzaju instrumenty tworzące rytmiczne uderzenia (tzw. beaty).

Wikipedia


breakbeatowy

breakbeat [czytaj: brejkbitowy]


SJP.pl


breakdance

[czytaj: brejkdens, brejkdans] niezwykle dynamiczny taniec wykorzystujący wiele elementów z gimnastyki sportowej, akrobatyki itp., popularny głównie wśród młodzieży; break dance


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) choreogr. jeden ze stylów ulicznego tańca z elementami akrobacji na rękach i ewolucji w parterze; część subkultury hip hopu;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 przym. breakdansowy, breakdance'owy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) połamaniec

Wiktionary


breakdance'owy

breakdance [czytaj: brejkdensowy lub brejkdansowy]; breakdansowy


SJP.pl


breakdancer

[czytaj: brejkdenser lub brejkdanser] osoba tańcząca breakdance; b-boy


SJP.pl


breakdancerka

breakdancer [czytaj: brejkdenserka lub brejkdanserka]


SJP.pl


breakdansowy

breakdance [czytaj: brejkdansowy]; breakdance'owy


SJP.pl


breaking

[czytaj: brejking] niezwykle dynamiczny taniec wykorzystujący wiele elementów z gimnastyki sportowej, akrobatyki itp., popularny głównie wśród młodzieży; break dance, breakdance


SJP.pl

Wikipedia


breakingowy

breaking [czytaj: brejkingowy]


SJP.pl


breakpoint

[czytaj: brejkpojnt] break point; w tenisie: sytuacja, gdy stronie broniącej brakuje jednej piłki do wygrania gema; też ta piłka


SJP.pl


bréal

[czytaj: breAL] nazwisko


SJP.pl


breatharianizm

[czytaj: bretarianizm] rzekoma zdolność człowieka do życia bez pożywienia dzięki energii pobieranej z powietrza; bretarianizm, inedia


SJP.pl

Wikipedia


bręborowicz

nazwisko


SJP.pl


brecha

potocznie:
1. ubaw, coś śmiesznego; heca, beka, polewka, zlewa, zlew, zwała;
2. łom


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Poznań. łom

Wiktionary

Łom – narzędzie mające postać stalowego drąga zaostrzonego lub spłaszczonego na końcu służące do rozbijania, kruszenia, podważania ciężarów i tym podobnych prac. W klasycznym wykonaniu jeden z końców zostaje spłaszczony a drugi zaostrzony.

Regionalnie łom nazywany jest „brechą” lub „breszką” z niemieckiego „brechstange”.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Poznań|brechsztanga.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. brechta ż., breszka ż.

frazeologia.

etymologia.

 etym|niem|Brecheisen.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|łom.

źródła.

== brecha (język hiszpański.) ==

wymowa. IPA3|ˈbɾe.ʧa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dziura, wyłom

odmiana.

 (1.1) lp. brecha, lm. brechas

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɾe.ʧa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brechta ż., breszka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Poznań|brechsztanga.

Wiktionary


brechać

mówić dużo, a bez sensu; pleść


SJP.pl


brechacz

kłamca, oszczerca; człowiek mówiący brednie


SJP.pl


brechanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. posp. mówienie dużo i bez sensu

Wiktionary

Powiązane:

 czas. brechać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. bajtlowanie, gdakanie, klekotanie, nadawanie, nawijanie, paplanie, pytlowanie, terkotanie, trajkotanie, trajlowanie, trzepanie; kłapanie dziobem

Wiktionary


brechnia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lwów. brednia

Wiktionary


brechsztanga

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. reg-pl|Poznań. łom

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. brecha

Wiktionary


brecht

Bertolt Brecht (1898-1956), niemiecki dramatopisarz, poeta, teoretyk teatru oraz reżyser


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) slang. przest. śmiech

Wiktionary

Belgia:

  • Brecht – gmina w Regionie Flamandzkim, w prowincji Antwerpia, w okręgu Antwerpia

Niemcy:

  • Brecht – gmina w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Eifel Bitburg-Prüm

Osoby:

  • Bertolt Brecht – niemiecki pisarz
  • George Brecht – amerykański artysta sztuki

Inne:

  • (12298) Brecht – planetoida

Wikipedia

Powiązane:

 czas. brechtać ndk.

Wiktionary


brechta

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. pot. głupstwo, niedorzeczność, brednia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brecha ż., brechacz mos., brechtanie n.

 czas. brechtać ndk.

Wiktionary


brechtać

potocznie:
1. mówić dużo, a bez sensu; pleść, brechać;
2. brechtać się - śmiać się


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) slang. śmiać się

czasownik zwrotny niedokonany brechtać się (dk. brak)

 (2.1) slang. śmiać się

 (2.2) gw-pl|Poznań. taplać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie mogę jakoś brechtać na „Martwicy mózgu”… zbyt jest obleśna jak dla mnie… (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɛxtat͡ɕ, AS: breχtać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brecht mrz., brechtanie n., brechta ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rechotać

Wiktionary


brechtanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|brechtać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɛxˈtãɲɛ, AS: breχtãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. brechtać

 rzecz. brechta ż.

Wiktionary


brechtowski

taki jak u Brechta, mający styl Brechta


SJP.pl


bręczeć

czasownik

 (1.1) gw-pl|Poznań. marudzić, zrzędzić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie bręcz mi tu, próbuję się skupić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bręczenie, bręk, brękot

Wiktionary


breda

miasto w Holandii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Holandii;

Wiktionary

Breda – miasto w południowo-zachodniej Holandii, w prowincji Brabancja Północna, ok. 40 km na pd.-wsch. od Rotterdamu, w pobliżu granicy z Belgią.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wybraliśmy się z ciotką Luizą do Bredy.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bredzki

Wiktionary


brednia

coś, co nie ma sensu lub odzwierciedlenia w rzeczywistości; niedorzeczność, bzdura


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bezsens, bzdura

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie mam ochoty słuchać tych bredni!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɛdʲɲa, AS: bredʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bredzić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bzdura, absurd, niedorzeczność, nonsens, farmazon, tere-fere, w lm. androny, banialuki, dyrdymały, koszałki opałki, trele-morele

Wiktionary


bredzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bredzić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bredzić

Wiktionary


bredzić

1. mówić o rzeczach nie mających sensu lub odzwierciedlenia w rzeczywistości;
2. wypowiadać podczas snu lub wysokiej gorączki słowa, które najczęściej nie mają ze sobą żadnego związku; majaczyć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) mówić bez sensu we śnie lub w chorobie

 (1.2) mówić głupstwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Dziewczyna duby smalone bredzi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɛd͡ʑit͡ɕ, AS: breʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bredzenie n., brednia ż.

 przym. bredny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) majaczyć; gw-pl|Górny Śląsk|bamoncić.

Wiktionary


bredzki

przymiotnik od: Breda (miasto w Holandii)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bredą, dotyczący Bredy, pochodzący z Bredy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Breda ż.

Wiktionary


brega

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. kraina i królestwo w średniowiecznej Irlandii

Wiktionary

  • brega – rodzaj muzyki brazylijskiej
  • Brega – kraina w średniowiecznej Irlandii
  • Marsa al-Burajka – miasto w Libii

Wikipedia


bregencja

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Austrii, nad Jeziorem Bodeńskim, stolica kraju związkowego Przedarulania, siedziba powiatu;

Wiktionary

Bregencja (niem. Bregenz) – miasto w Austrii, stolica kraju związkowego Vorarlberg oraz siedziba powiatu Bregencja. Leży nad Jeziorem Bodeńskim, u ujścia Bregenzer Ach, u stóp góry Pfänder należącej do masywu Lasu Bregenckiego w Północnych Alpach Wapiennych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nadzór nad analizowanym obszarem sprawował ród hrabiów bregenckich (z siedzibą w Bregencji) spokrewniony z Karolem Wielkim.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bregencki

Wiktionary


bregencki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bregencją, dotyczący Bregencji, pochodzący z Bregencji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nadzór nad analizowanym obszarem sprawował ród hrabiów bregenckich (z siedzibą w Bregencji) spokrewniony z Karolem Wielkim.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bregencja ż.

Wiktionary


bregeryt

minerał promieniotwórczy, tlenek uranu lub toru


SJP.pl


breguła

nazwisko


SJP.pl

Breguła – przysiółek wsi Grodzisko w Polsce położony w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim, w gminie Strzelce Opolskie.

Wikipedia


brehm

[czytaj: brem] nazwisko


SJP.pl

Luksemburg:

  • Brehm – niemiecka nazwa lieu-dit Maison Brehm

Osoby:

  • Alfred Brehm – niemiecki zoolog
  • Christian Ludwig Brehm – niemiecki ornitolog

Inne:

  • (7054) Brehm – planetoida

Zobacz też:

  • Brem
  • Bremm
  • Maison Brehm

Wikipedia


breja

gęsta, półpłynna masa, często o nieprzyjemnym wyglądzie; bryja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. brudna, nieprzyjemnie wyglądająca ciecz

 (1.2) pot. nieapetyczne jedzenie w postaci papki

 (1.3) pot. błoto zmieszane z topiącym się śniegiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z kranu, zamiast wody, wyleciała jakaś ohydna breja.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɛja, AS: brei ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bryja ż., bryjka ż.

:: zdrobn. brejka ż.

 przym. brejowaty, bryjowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. bryja, żybura

Wiktionary


brejk

w snookerze: liczba punktów zdobytych przez zawodnika w danym podejściu; break


SJP.pl

Wikipedia


brejnak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Stanisław Brejnak – polski pilot
  • Zygmunt Brejnak – polski żołnierz

Wikipedia


brejneryt

węglanowy minerał złożony z izomorficznych domieszek metali (manganu, żelaza lub magnezu)


SJP.pl


brejowaty

przypominający z wyglądu breję, nieprzyjemny, maziowaty; bryjowaty


SJP.pl


brejowie

nazwisko polskie


SJP.pl


brek

1. odkryty, czterokołowy pojazd konny na resorach
2. budka przy wagonie towarowym przeznaczona dla hamującego pociąg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) odkryty czterokołowy pojazd wielokonny z resorami i bocznymi ławkami;

 (1.2) kolej. budka umiejscowiona na krótszej ścianie wagonu towarowego przeznaczona dla człowieka hamującego pociąg

Wiktionary

Brek (również brake oraz break) – wóz popularny na przełomie XIX i XX wieku. Nie posiadał osłon z boku, miał za to stały, miękki dach, utrzymujący się na prętach jak baldachim.

Rozwiązanie konstrukcyjne naśladowało konny brek myśliwski (tzn. powóz, do którego pasażerowie wsiadali od tyłu).

Użycie nazwy brek została później rozszerzone na samochody z „twardym” dachem – typu kombi, szczególnie we Francji, gdzie jest w użyciu do dzisiaj.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zza węgła wyjeżdża rzeczywiście czterokonny brek i powozy.

Wiktionary


brekcja

zlityfikowana skała złożona z ostrokrawędzistych ziaren, podobna do zlepieńca; druzgot; okruchowiec


SJP.pl

Brekcja (wł. breccia ‘przełom, wyłom’), in. druzgot, okruchowiec – zlityfikowana skała okruchowa składająca się z ostrokrawędzistych fragmentów innych skał i minerałów (bloków i gruzu) scementowanych ze sobą przy pomocy spoiwa krzemionkowego, wapiennego, żelazistego, ilastego lub innego.

Wikipedia


brekinia

gatunek jarzębu, drzewo z rodziny różowatych; brzęk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dendr. brzęk, jarząb

Wiktionary

Jarząb brekinia, brzęk (Sorbus torminalis (L.) Crantz lub (w zależności od ujęcia) Torminalis glaberrima (Gand.) Sennikov & Kurtto) – gatunek drzewa należący do rodziny różowatych (Rosaceae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Posadzimy brekinie wzdłuż szosy do Kalisza.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bereka, brzęk, jarząb brekinia

Wiktionary


brekowy

związany z brekiem


SJP.pl


brel

nazwisko, m.in. Jaques Brel (1929-1978) - belgijski piosenkarz, kompozytor i poeta, aktor i reżyser filmowy


SJP.pl

Jacques Romain Georges Brel (ur. 8 kwietnia 1929 w Schaerbeek, zm. 9 października 1978 w Bobigny) – belgijski bard, kompozytor, piosenkarz i aktor.

Wikipedia


brele

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. okulary

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bryle

Wiktionary


breloczek

mały brelok


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: brelok

 (1.2) mały wisiorek do spinania kluczy

Wiktionary

Brelok – często używana ozdoba doczepiana spinaczem lub łańcuszkiem do kluczy spiętych kółkiem lub karabińczykiem. Najczęściej wykonana z metalu, tworzywa sztucznego lub skóry.

Funkcja estetyczna wykorzystywana jest m.in. przez firmy, które często używają breloków jako gadżetów reklamowych. W takim przypadku brelok ozdobiony jest nazwą firmy, jej logo lub nawiązuje kształtem i kolorem do łatwo rozpoznawalnego produktu (np. felgi markowego samochodu czy butelki napoju) albo maskotki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Wyprodukowano kilkadziesiąt breloczków do kluczy z podobizną prezydenta.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brelok m.

Wiktionary


brelok

ozdobny wisiorek z metalu lub na metalowym zaczepie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wisiorek, ozdoba na łańcuszku lub bransolecie

 (1.2) ozdoba spinająca klucze w jeden pęk

Wiktionary

Brelok – często używana ozdoba doczepiana spinaczem lub łańcuszkiem do kluczy spiętych kółkiem lub karabińczykiem. Najczęściej wykonana z metalu, tworzywa sztucznego lub skóry.

Funkcja estetyczna wykorzystywana jest m.in. przez firmy, które często używają breloków jako gadżetów reklamowych. W takim przypadku brelok ozdobiony jest nazwą firmy, jej logo lub nawiązuje kształtem i kolorem do łatwo rozpoznawalnego produktu (np. felgi markowego samochodu czy butelki napoju) albo maskotki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nosił na łańcuszku brelok w kształcie owocu granatu wykonany z masy perłowej.

 (1.2) Z Meksyku przywiozłam ci brelok do kluczy w kształcie sombrera.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. breloczek m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) breloczek

Wiktionary


brema

1. kraj związkowy w Niemczech; Bremen;
2. miasto nad Wezerą, stolica kraju związkowego o tej samej nazwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w północnych Niemczech nad Wezerą;

 (1.2) geogr. adm. kraj związkowy Niemiec, złożony z dwóch miast: Bremy (1.1) i Bremerhaven;

Wiktionary

Brema, Wolne Hanzeatyckie Miasto Brema (niem. Bremen, Freie Hansestadt Bremen) – miasto (niem. Stadtgemeinde) w północnych Niemczech, stolica najmniejszego kraju związkowego Brema, do którego należy również Bremerhaven. Leży nad rzeką Wezerą w odległości ok. 60 km od jej ujścia do Morza Północnego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wybraliśmy się z ciotką Helgą do Bremy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɛ̃ma, AS: brma

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bremeńczyk mos., bremenka ż., Bremeńczyk mos., Bremenka ż.

 przym. bremeński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) ofic. Wolne Hanzeatyckie Miasto Brema

Wiktionary


bremen

kraj związkowy w Niemczech; Brema


SJP.pl

Lokalizacje

Niemcy

  • Bremen – miasto (pol. Brema)
  • Bremen – kraj związkowy (pol. Brema)
  • Bremen – dzielnica Geisy
  • Bremen – dzielnica Ense

Stany Zjednoczone

  • Bremen – miasto w stanie Georgia, w hrabstwie Haralson
  • Bremen – miejscowość w stanie Indiana, w hrabstwie Marshall
  • Bremen – miasto w stanie Kentucky, w hrabstwie Muhlenberg
  • Bremen – miasto w stanie Maine, w hrabstwie Lincoln
  • Bremen – miasteczko w stanie Alabama, w hrabstwie Cullman
  • Bremen – wieś w stanie Ohio, w hrabstwie Fairfield
  • Bremen (ang. Bremen Township) – gmina w stanie Illinois, w hrabstwie Cook
  • Bremen (ang. Bremen Township) – gmina w stanie Iowa, w hrabstwie Delaware
  • Bremen (ang. Bremen Town) – gmina w stanie Maine, w hrabstwie Lincoln
  • Bremen (ang. Bremen Township) – gmina w stanie Minnesota, w hrabstwie Pine
  • Bremen (ang. Bremen Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Wells

Wikipedia


bremeńczyk

mieszkaniec Bremy (miasta)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Bremy, kraju związkowego w Niemczech

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brema ż., bremeńczyk mos., bremenka ż.

:: fż. Bremenka ż.

 przym. bremeński

Wiktionary


bremenka

mieszkanka Bremy (miasta)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Bremy, kraju związkowego w Niemczech

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brema ż., bremeńczyk mos., bremenka ż.

:: fm. Bremeńczyk mos.

 przym. bremeński

Wiktionary


bremeński

przymiotnik od: Brema


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Bremy, związany z Bremą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bremeńczyk mos., Bremenka ż., Brema ż., bremenka ż., bremeńczyk mos.

Wiktionary


bremer

nazwisko


SJP.pl

Bremer – polski herb szlachecki z indygenatu.

Wikipedia


bremerhaven

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Niemczech;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dar Młodzieży właśnie wpłynął do portu w Bremerhaven.

Wiktionary


bremza

dawniej: hamulec w wagonie


SJP.pl


breń

Miejscowości w Polsce:

  • Breń – wieś w województwie małopolskim, w powiecie dąbrowskim, w gminie Olesno
  • Breń – wieś w woj. małopolskim, w pow. tarnowskim, w gminie Lisia Góra
  • Breń – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. choszczeńskim, w gminie Bierzwnik

Wikipedia


brenda

imię żeńskie


SJP.pl

Brenda – żeńskie imię, które jest odpowiednikiem męskiego imienia Brendan. Imię popularne w kulturze amerykańskiej i angielskiej.

Brenda imieniny obchodzi: 16 maja.

Wikipedia


brendan

Brendan, Brandon – imię męskie pochodzenia celtyckiego wywodzące się z walijskiego breenhin, 'książę'.
Patronem tego imienia jest św. Brendan Żeglarz, VI-wieczny mnich i eremita irlandzki, który według legendy w poszukiwaniu odosobnienia wyruszył łodzią na ocean Atlantycki.

Brendan imieniny obchodzi 16 maja.

Żeńskim odpowiednikiem jest Brenda.

Zobacz też:

  • święty Brendan

Wikipedia


breneka

amunicja myśliwska


SJP.pl

Breneka albo Brenneke – popularna nazwa ciężkich pocisków monolitycznych przystosowanych do wystrzeliwania z broni gładkolufowej zaprojektowanych w 1898. Nazwa wywodzi się od twórcy, niemieckiego konstruktora broni i amunicji Wilhelma Brenneke (1865–1951). Firma Brenneke, zarządzana przez rodzinę wynalazcy, istnieje do dziś.

Wikipedia


breneński

przymiotnik od: Brenna (wieś w Polsce, miejscowość we Włoszech lub gród słowacki nad Hawelą); brenniański, brenneński


SJP.pl


brenieński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Brennej, związany z Brenną

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brenna ż., brennianin mos., brennianka ż.

Wiktionary


brenna

wieś w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie śląskim, powiecie cieszyńskim;

 (1.2) geogr. miejscowość we Włoszech, w regionie Lombardia, w prowincji Como;

 (1.3) geogr. hist. prasłowiańska twierdza nad Hawelą w Brandenburgii;

Wiktionary

Brenna (dawniej Brina, Brena) – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Brenna. Siedziba gminy Brenna, obejmującej również Górki Wielkie i Górki Małe.

W latach 1975–1998 wieś położona była w województwie bielskim.

Wieś w 2021 r. zamieszkiwało 6451 osób.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na zawodach w Brennej zdobyła drugie miejsce.

 (1.3) W 991 w wyprawie i oblężeniu Brenny przez cesarza Ottona brał udział Mieszko I, a w 992 cesarza wsparł swoimi wojami Bolesław Chrobry.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɛ̃nːa, AS: br•na

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brennianin mos., brennianka ż.

 przym. brenieński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) hist. Branibór, Brennabor

Wiktionary


brenneński

przymiotnik od: Brenna (wieś w Polsce, miejscowość we Włoszech lub gród słowacki nad Hawelą); breneński, brenniański


SJP.pl


brenner

przełęcz na granicy Austrii i Włoch


SJP.pl

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. jedna z najważniejszych alpejskich przełęczy na granicy Austrii i Włoch;

Wiktionary

Brenner (wł. Passo del Brennero, niem. Brennerpass) – jedna z najważniejszych alpejskich przełęczy na granicy Austrii i Włoch, położona na wysokości 1374 m n.p.m. Oddziela Alpy Zillertalskie od Alp Sztubajskich w Alpach Centralnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Włoscy policjanci i karabinierzy starli się na przełęczy Brenner z 500 anarchistami manifestującymi przeciwko zamknięciu granicy przez Austrię.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɛ̃nɛr, AS: brner

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brennerski

Wiktionary


brennerski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Brennerem, dotyczący Brenneru

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brenner mrz.

Wiktionary


brennianin

mieszkaniec wsi Brenna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Brennej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Brennianom udało się pokonać wiślan 3 do 0.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brenna ż.

:: fż. brennianka ż.

 przym. brenieński

Wiktionary


brennianka

mieszkanka Brennej (wsi w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Brennej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brenna ż.

:: fm. brennianin mos.

 przym. brenieński

Wiktionary


brenniański

przymiotnik od: Brenna (wieś w Polsce, miejscowość we Włoszech lub gród słowacki nad Hawelą); breneński, brenneński


SJP.pl


brenno

Brenno – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, w gminie Wijewo.

Wikipedia


brent

  • London Borough of Brent – gmina Londynu znajdująca się w jego północno-zachodniej części
  • Brent – krater uderzeniowy w prowincji Ontario, w Kanadzie

Miejscowości w USA:

  • Brent – miasto w USA, w stanie Alabama, w hrabstwie Bibb
  • Brent – jednostka osadnicza w USA, w stanie Floryda, w hrabstwie Escambia
  • Brent – jednostka osadnicza w USA, w stanie Oklahoma, w hrabstwie Sequoyah

Wikipedia


brentano

  • Clemens Brentano (1778–1842) – niemiecki pisarz
  • Franz Brentano (1838–1917) – niemiecki psycholog, socjolog i filozof
  • Georg Josef von Brentano – żyjący w XVIII wieku niemiecki baron i dyplomata w służbie francuskiej i szwedzkiej
  • Georg Anton von Brentano (1746–1798) szwedzki dyplomata i francuski wojskowy
  • Heinrich von Brentano (1904–1964) – niemiecki polityk
  • Lujo Brentano (1844–1931) – niemiecki prawnik, filozof i ekonomista
  • (8054) Brentano (4581 P-L) – planetoida z grupy pasa głównego asteroid

Wikipedia


bresaola

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. tradycyjna włoska solona wołowina, która dojrzewa przez dwa, trzy miesiące suszona na powietrzu, aż stwardnieje i zmieni kolor na ciemnoczerwony, prawie fioletowy

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) wołowina

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|wł|bresaola.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bresaola

* niemiecki: (1.1) Bresaola ż.

* włoski: (1.1) bresaola ż.

źródła.

== bresaola (język angielski.) ==

thumb|bresaola (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kulin. bresaola

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) wołowina

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|wł|bresaola.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bresaola

* niemiecki: (1.1) Bresaola ż.

* włoski: (1.1) bresaola ż.

źródła.

== bresaola (język angielski.) ==

thumb|bresaola (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kulin. bresaola

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


brescia

[czytaj: BRESZja] miasto we Włoszech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto i gmina w północnych Włoszech, drugie pod względem wielkości miasto Lombardii; siedziba władz prowincji Brescia (1.2);

 (1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w północnej części kraju, w Lombardii;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Znakomitym poziomem rzemiosła, oryginalnością i ozdobnością form wyróżniał się ośrodek rusznikarski w Brescii. Świetne lufy do tej broni wytwarzano w warsztatach w miejscowości Gardone, w dolinie Trompia, opodal Brescii, prowadzonych przez rodzinę Cominazzo. Pistolety i strzelby pochodzące z Brescii odznaczały się niezwykłą delikatnością form, lufy o nadzwyczaj cienkich ściankach oprawiano w łoża z drewna orzechowego, rytowane w subtelne ornamenty o motywach wici, ptaków i zwierząt (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brescianin mos., brescianka ż.

 przym. bresciański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) staroż. Bryksja

Wiktionary


brescianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Brescii, osoba z tego miasta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niemcy stowarzyszeni z jedną z fakcji studentów włoskich, tak zwanymi brescianami, przygotowali kandydata i 140 zbrojnych, mających niby to zapewnić porządek, w istocie jednak odpowiedni przebieg wyborów. Polacy i druga włoska fakcja, wincentyńska, musieli działać szczególnie przezornie i ostrożnie, by przeprzeć kandydata swojego i zjednać dlań głosy innych nacji.

 (1.1) Gdy tylko brescianin puszczał mnie do domu, wyruszałem w miasto w poszukiwaniu koniecznych składników.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brescia ż.

:: fż. brescianka ż.

 przym. bresciański

Wiktionary


bresciański

Brescia [czytaj: breszJAŃski]


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Brescią, dotyczący Brescii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Budował instrumenty wzorując się na modelach bresciańskich i kremońskich.

 (1.1) W pierwotnym Towarzystwie spotykamy dziewczęta pragnące poświęcić się Bogu pod opieką swych wychowawczyń, bogatych wdów z arystokracji bresciańskiej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brescia ż., brescianin mos., brescianka ż.

Wiktionary


bresler

nazwisko


SJP.pl


bresson

[czytaj: breSĄ] nazwisko, m.in. Robert Bresson (1907-1999) - francuski reżyser i scenarzysta filmowy


SJP.pl

Bresson – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Owernia-Rodan-Alpy, w departamencie Isère.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 753 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 271 osób/km² (wśród 2880 gmin regionu Rodan-Alpy Bresson plasuje się na 940. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1659.).

Wikipedia


brest

miasto we Francji, port wojenny z bazą okrętów atomowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto we Francji, w regionie Bretania;

Wiktionary

Brest – miasto i gmina w północno-zachodniej Francji, w regionie Bretania, w departamencie Finistère, największe miasto Dolnej Bretanii, najdalej wysunięte na zachód duże miasto francuskie, usytuowane nad Oceanem Atlantyckim, liczące 140 993 mieszkańców (2022 r.). Największy port wojenny Francji (baza francuskich okrętów podwodnych o napędzie atomowym) oraz port handlowy. Występuje tutaj przemysł maszynowy, stoczniowy, elektroniczny, chemiczny, spożywczy oraz odzieżowy. Znajduje się tu cementownia i rafineria ropy naftowej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: brɛst, AS: brest

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bresteński

Wiktionary


bresteński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Brestem, dotyczący Brestu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brest mrz.

Wiktionary


bresza

wyłom w murze twierdzy wykonany przez oblegających


SJP.pl


breszka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań. łom

Wiktionary

  • Breszka – regionalnie określenie na łom

Osoby o tym nazwisku:

  • Michał Breszka – polski lekkoatleta

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. brecha

Wiktionary


breszyć

regionalnie: mówić głupoty, pleść bzdury; bredzić


SJP.pl


bretania

region we Francji nad Oceanem Atlantyckim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) hist. geogr. kraina historyczna i region w północno-zachodniej Francji;

Wiktionary

Bretania (fr. Bretagne, bret. Breizh, gal. Bertaèyn) – kraina historyczna w północno-zachodniej Francji, położona na Półwyspie Bretońskim, nad Oceanem Atlantyckim. Obejmuje faliste i pagórkowate tereny Półwyspu Bretońskiego, z kulminacjami na wznoszących się w centrum wzgórzach d’Arrée (Toussaines, 384 m n.p.m.) i Noires (326 m n.p.m.). Wśród regionów francuskich wyróżnia się dużą odrębnością kulturową.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bretania to francuski region, złożony z czterech departamentów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɛˈtãɲja, AS: bretãńi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bretończyk mos., Bretonka ż., breton mrz., bretoński mrz.

 przym. bretoński

Wiktionary


bretarianin

w indyjskiej sekcie tantrycznej: osoba nieprzyjmująca pokarmów, żyjąca dzięki energii pobieranej z powietrza


SJP.pl


bretarianizm

rzekoma zdolność człowieka do życia bez pożywienia dzięki energii pobieranej z powietrza; inedia, breatharianizm


SJP.pl

Wikipedia


bretnal

długi gwóźdź żelazny z dużym łebkiem; gontal (rzadko)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bud. gwóźdź o płaskim i dużym łebku do przybijania papy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɛtnal, AS: bretnal

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bretnalówka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bratnal

Wiktionary


bretnalówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żart. mocna wódka, do której wrzucano kawałek żelaza, często gwóźdź, rzekomo dla nadania większej mocy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɛtnaˈlufka, AS: bretnalufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bretnal

Wiktionary


breton

zwierzę należące do rasy koni zaprzęgowych, powstałej ze skrzyżowania kuców z Półwyspu Bretońskiego z końmi ras ciężkich i z norfolskimi kłusakami


SJP.pl


bretończyk

mieszkaniec Bretanii (regionu we Francji)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Bretanii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bretania ż., breton mzw., bretoński mrz.

:: fż. Bretonka ż.

 przym. bretoński

Wiktionary


bretonka

mieszkanka Bretanii (regionu we Francji)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Bretanii

Wiktionary

Bretonka – obraz polskiej malarki Olgi Boznańskiej.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Bretania ż., breton mzw.

:: fm. Bretończyk mos.

 przym. bretoński

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|Bretończyk.

* arabski: (1.1) بريتانية ż.

* białoruski: (1.1) брэтонка ż.

* czeski: (1.1) Bretonka ż.

* francuski: (1.1) Bretonne ż.

* słowacki: (1.1) Bretónka ż.

* słoweński: (1.1) Bretonka ż.

* szwedzki: (1.1) bretonska w.

* włoski: (1.1) bretone ż.

źródła.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bretania ż., breton mzw.

:: fm. Bretończyk mos.

 przym. bretoński

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Bretania ż., breton mzw.

:: fm. Bretończyk mos.

 przym. bretoński

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|Bretończyk.

* arabski: (1.1) بريتانية ż.

* białoruski: (1.1) брэтонка ż.

* czeski: (1.1) Bretonka ż.

* francuski: (1.1) Bretonne ż.

* słowacki: (1.1) Bretónka ż.

* słoweński: (1.1) Bretonka ż.

* szwedzki: (1.1) bretonska w.

* włoski: (1.1) bretone ż.

źródła.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bretoński

przymiotnik od: Bretania


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bretanią, dotyczący Bretanii lub Bretończyków

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język celtycki, którym posługują się Bretończycy;

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɛˈtɔ̃j̃sʲci, AS: bretõĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bretania ż., Bretończyk mos., Bretonka ż., bretońskość ż.

 przym. antybretoński, probretoński

Wiktionary


bretońskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem bretońskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem bretońskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku bretońskim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɛˈtɔ̃j̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: bretõĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary


brętowo

dzielnica Gdańska


SJP.pl

Brętowo (kaszub. Brentowò lub też Brãtowò, niem. Brentau) – dzielnica Gdańska położona w zachodniej części miasta, na skraju Lasów Oliwskich, nad potokiem Strzyża.

Dzielnica ma głównie charakter mieszkaniowy. Na jego terenie znajduje się również Sanktuarium Matki Bożej Brzemiennej w Gdańsku Matemblewie.

Wikipedia


breughel

[czytaj: bröchel, brechel albo brojgel] nazwisko, np. Piotr (albo Peter) Breughel (ok. 1528-69), malarz niderlandzki; Bruegel


SJP.pl


breughlowski

[czytaj: brojglowski] taki jak u Breughla, charakterystyczny dla Breughla


SJP.pl


breve

1. dekret papieski odnośnie mniej istotnych spraw; brewe;
2. w muzyce: utwór krótszy od standardu danej formy, np. symfonia breve, sonata breve


SJP.pl

Brewe (także breve, z łac. breve – krótkie pismo) – urzędowe pismo (dekret) papieskie dotyczące spraw mniejszej wagi. W odróżnieniu od bulli ma mniej uroczysty charakter, jest pisane zwykłą łaciną na cienkim pergaminie i opatrzone czerwoną woskową pieczęcią papieską, którą jest odciśnięty Pierścień Rybaka.

Wikipedia


brevier

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) typogr. druk. w systemie miar typograficznych Didota stopień czcionki odpowiadający jedenastu punktom (4,1349 mm)

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== brevier (język niderlandzki.) ==

thumb|brevier (1.1)

wymowa. audio|Nl-brevier.ogg.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. brewiarz

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɛvʲjɛr, AS: brevʹi ̯er

Wiktionary


brevis

Brewis (znak krótkości; od łac. brevis: „krótki”) – znak diakrytyczny stosowany w alfabecie rumuńskim, tureckim, wietnamskim i innych. W cyrylicy występuje w rosyjskim Й, й oraz białoruskim Ў. W transkrypcji fonetycznej służy zwykle do oznaczania samogłosek słabych, tzw. krótkich (np. w łacinie).

W Unikodzie znak brewis występuje w wersjach:

Wikipedia


breviter

z łaciny: krótko, w skrócie


SJP.pl


brew

pasmo włosków nad oczodołem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. pasmo krótkich włosów nad oczodołem

Wiktionary

Brew (łac. supercilium) – łukowata wypukłość na kości czołowej nad oczodołem porastająca krótkimi włosami. Podstawową jej funkcją jest ochrona oka przed dostaniem się do niego potu i wody deszczowej (również krwi przy urazach głowy).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nauczyciel podniósł brwi ze zdziwienia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɛf, AS: bref

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brwiowy

Wiktionary


brewczyński

nazwisko


SJP.pl


brewe

dekret papieski odnośnie mniej istotnych spraw


SJP.pl

Brewe (także breve, z łac. breve – krótkie pismo) – urzędowe pismo (dekret) papieskie dotyczące spraw mniejszej wagi. W odróżnieniu od bulli ma mniej uroczysty charakter, jest pisane zwykłą łaciną na cienkim pergaminie i opatrzone czerwoną woskową pieczęcią papieską, którą jest odciśnięty Pierścień Rybaka.

Wikipedia


breweria

dawniej: zawadiactwo, junactwo, zadzierzystość; junakieria


SJP.pl


breweriant

osoba wyprawiająca brewerie; awanturnik


SJP.pl


brewerie

zachowanie zakłócające porządek, wywołujące zamieszanie; burda, kłótnia, awantura


SJP.pl


brewiarz

zbiór modlitw ułożony na różne części dnia, roku lub święta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. codzienna liturgiczna modlitwa Kościoła, modlitwa Liturgią godzin;

 (1.2) liter. rel. księga z tekstami do odmawiania Liturgii godzin;

Wiktionary

Brewiarz (łac. breviarium = „skrót”) – w chrześcijaństwie księga liturgiczna do odprawiania liturgii godzin, czyli codziennej modlitwy Kościoła.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wiedział, że gwardian wrócił, bo widział go rano na brewiarzu.

 (1.2) Zakonnica trzymała w brewiarzu obrazek prymicyjny swojego proboszcza.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brewiarzowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Liturgia godzin

 (1.2) Liturgia godzin

Wiktionary


brewiarzowy

przymiotnik od: brewiarz


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z brewiarzem, odnoszący się do brewiarza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na początku odmówimy hymn brewiarzowy ze strony 408.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brewiarz m.

Wiktionary


brewier

czcionka o wysokości 11 punktów


SJP.pl


brewilokwencja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) krótkość i zwięzłość wypowiedzi przy zachowaniu treściwości

Wiktionary

Brachylogia (gr. βραχυλογία brakhylogía), brewilokwencja (łac. breviloquentia) – figura retoryczna polegająca na zwięzłości wypowiedzi, krótkości, treściwości, lapidarności, zwartości wyrażenia.

Przykład brachylogii we fragmencie wiersza Jerzego Jurandota:

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbrɛvʲilɔˈkfɛ̃nt͡sʲja, AS: brevʹilokfncʹi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brachylogia, lakonizm

Wiktionary


brewiński

nazwisko


SJP.pl


brewka

1. zdrobnienie od: brew;
2. jedno z dwu ciemnych, ukośnych pasm zmarszczonej kory, kryjących pod sobą zrośnięty sęk


SJP.pl

Brewka, brewki – wada drewna z grupy sęków zarośniętych. Są to symetryczne pasma ukośnych zmarszczeń kory, biegnące stycznie do okrągłej, owalnej lub trójkątnej blizny, zakrywającej zrośnięty sęk. Od kory pnia różnią się (najczęściej) ciemniejszym zabarwieniem.

Wikipedia


brexit

potocznie: wyjście Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej; brixit


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. ekon. polit. wyjście Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Brexit jest realny, choć oznaczałby ogromne koszty dla UE oraz dla samych Brytyjczyków.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brexitowiec mos.

 przym. brexitowy

Wiktionary


brexitowiec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. zwolennik opuszczenia Unii Europejskiej przez Wielką Brytanię

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Parlamentarzysta, chcąc dotrzeć do zaniepokojonych rozmiarem imigracji rodaków, paradoksalnie przysłużył się tylko brexitowcom.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brexit m.

 przym. brexitowy

Wiktionary


brexitowy

brexit


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) polit. związany z opuszczeniem Unii Europejskiej przez Wielką Brytanię

Wiktionary

Patrz:

brexit

Przykłady

 (1.1) Na razie do poniedziałku May ma czas, żeby przedstawić parlamentowi poprawioną wersję umowy brexitowej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brexit m., brexitowiec m.

Wiktionary


breza

nazwisko


SJP.pl

  • Breza – polskie nazwisko
  • Breza – herb szlachecki
  • Breza – gmina w Bośni i Hercegowinie
  • Breza – wieś w Bośni i Hercegowinie w gminie Breza
  • Breza – wieś w Chorwacji, w żupanii primorsko-gorskiej, w gminie Klana
  • Breza – wieś w Czarnogórze
  • Breza – wieś w Serbii
  • Breza – wieś w Słowenii
  • Breza – wieś w Chorwacji
  • Breza – wieś w Chorwacji

Wikipedia


brezencik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od brezent

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brezent m.

 przym. brezentowy

Wiktionary


brezent

gruba tkanina nieprzemakalna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gruba, nieprzemakalna tkanina, używana do wyrobu namiotów, plandekaandek, plecaków itp.;

Wiktionary

Brezent – gruba, mocna, wykonana z włókien naturalnych (np. bawełnianych, lnianych) tkanina impregnowana, używana do wyrobu nieprzemakalnej odzieży, namiotów, plandek, pokrowców i plecaków. Charakteryzuje się nieprzemakalnością i dużą wytrzymałością. W celu polepszenia właściwości, przy jej produkcji stosuje się impregnacje wodoodporną, ognioodporną i przeciwgnilną oraz dodatki włókien syntetycznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na parking wjechała wojskowa ciężarówka kryta brezentem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɛzɛ̃nt, AS: brezẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. brezencik mrz.

 przym. brezentowy

Wiktionary


brezentowy

przymiotnik od: brezent


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) wykonany, zrobiony z brezentu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Urządzenia do akrobacji zostaną przykryte folią lub plandekami brezentowymi, tak, jak nakazuje instrukcja producenta.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brezent m., brezencik m.

Wiktionary


breżniew

nazwisko, np. Leonid Breżniew (1906-1982), działacz komunistyczny, sekretarz Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego


SJP.pl

  • Leonid Breżniew
  • Breżniew... ujrzałem śmierć na scenie

Wikipedia


breżniewizm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. hist. system polityczny panujący w ZSRR gdy u władzy był Leonid Breżniew

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. breżniewizacja ż.

Wiktionary


breżniewowski

taki jak u Breżniewa, charakterystyczny dla Breżniewa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z postacią radzieckiego przywódcy Leonida Breżniewa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Breżniew mos.

 przym. Breżniewowski

Wiktionary


brezylia

przestarzale:
1. drzewo lub pnący krzew z rodziny bobowatych; cezalpinia, brezylka;
2. drewno lub kora brezylki - drzewa


SJP.pl


brezyliowate

podrodzina roślin obejmująca drzewa i pnące krzewy strefy tropikalnej i subtropikalnej; brezylkowate


SJP.pl


brezyliowaty

o cechach brezyliowatych (podrodzina roślin)


SJP.pl


brezylka

drzewo lub pnący krzew z rodziny bobowatych; cezalpinia, brezylia


SJP.pl

Brezylka, cezalpinia (Caesalpinia L.) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych (podrodzina brezylkowych Caesalpinioideae). W szerokim (tradycyjnym) ujęciu zaliczano tu 140–162 gatunki, szeroko rozprzestrzenione w strefie międzyzwrotnikowej, z nielicznymi przedstawicielami sięgającymi także stref umiarkowanych. W wąskim monofiletycznym ujęciu, rodzaj zredukowany został do 10–25 gatunków występujących w Ameryce Środkowej i Południowej (w najwęższym ujęciu) lub także w Afryce i na południu Półwyspu Arabskiego. Rośliny te związane są z suchymi lasami tropikalnymi, sawannami, formacjami zaroślowymi i leśnymi związanymi z wybrzeżami, brzegami rzek oraz rozwijającymi się na suchych nizinach.

Wikipedia


brezylkowate

podrodzina roślin obejmująca drzewa i pnące krzewy strefy tropikalnej i subtropikalnej; brezyliowate


SJP.pl

Brezylkowe (Caesalpinioideae) – podrodzina roślin (w dawniejszych systemach też jako rodzina brezylkowate) należąca do rodziny bobowatych (Fabaceae). W XX wieku zwykle jedna z trzech podrodzin w obrębie bobowatych. W miarę poznawania filogenezy bobowatych ujęcie brezylkowych ulega daleko idącym zmianom, bowiem takson okazał się być grupą polifiletyczną. W drugiej dekadzie XXI wieku włączono do tej podrodziny wyodrębniane dotąd mimozowe i w efekcie zalicza się tu 148 rodzajów z około 4,4 tysiąca gatunków.

Wikipedia


brezylkowaty

o cechach brezylkowatych (podrodzina roślin)


SJP.pl


brian

[czytaj: brajan] obce imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Brajan (ang. Brian, Bryan) – imię męskie pochodzenia celtyckiego, wywodzące się najprawdopodobniej od słów bruaich „wzgórze”, brigh „wysoki”; „szlachetnie urodzony” lub bri „silny”. Do Polski trafiło z języka angielskiego i zaczęło być nadawane częściej dopiero w latach 90. XX wieku. Popularne jest w krajach anglosaskich, gdzie funkcjonuje zarówno jako samodzielne imię, jak i jako forma zdrobniała od Bernarda i Barnaby.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Stopniowo władzę Briana uznały niemal wszystkie plemięemiona iryjskie, a nawet szereg osiedli skandynawskich.

Wiktionary


briand

[czytaj: briJĄ lub brian] nazwisko


SJP.pl


briańsk

miasto w Federacji Rosyjskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w zachodniej części Rosji, nad Desną, stolica obwodu briańskiego;

Wiktionary

Briańsk (ros. Брянск) – miasto obwodowe w zachodniej części Rosji, nad Desną, w pobliżu granicy z Białorusią i Ukrainą. Leży na obszarze historycznej Siewierszczyzny.

Ważny węzeł kolejowy, ośrodek przemysłowy, naukowy (4 szkoły wyższe) i kulturalny (2 muzea). Według spisu powszechnego z 2010 roku miasto liczyło 415 721, a okręg miejski 435 245 mieszkańców. W 2015 roku było to odpowiednio 407 256 i 426 255 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W czasie wojny Zygmunta III z Moskwą płk Aleksander Lisowski na czele ok. tysiąca żołnierzy wkroczył na Siewierszczyznę i obległ Briańsk.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. briańszczanin m., briańszczanka ż., Briańszczyzna ż.

 przym. briański

Wiktionary


briański

Briańsk


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Briańskiem, dotyczący Briańska

Wiktionary

Patrz:

Briańsk

Powiązane:

 rzecz. Briańsk m., briańszczanin mos., briańszczanka ż.

Wiktionary


briańszczanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Briańska; osoba z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Briańsk mrz.

:: fż. briańszczanka ż.

 przym. briański

Wiktionary


briańszczanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Briańska; kobieta z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Briańsk ż.

:: fm. briańszczanin mos.

 przym. briański

Wiktionary


briard

owczarek francuski briard – rasa psów pasterskich i zaganiających


SJP.pl

Owczarek francuski briard – jedna z ras psów należących do psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Podlega próbom pracy.

Wikipedia


bricolage

[czytaj: brikoLAŻ] majsterkowanie


SJP.pl

  • Bricolage (album) – płyta Amona Tobina.
  • Bricolage (religioznawstwo) – hipoteza naukowa z zakresu teorii religii.
  • Bricolage (cms) – system zarządzania treścią.
  • Bricolage – technika w sztuce.

Wikipedia


brics

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. ekon. grupa współpracujących krajów rozwijających się: Brazylia, Rosja, Indie, Chiny i RPA;

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|BRICS. < skr. od Brazil, Russia, India, China, South Africa

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) BRICS

* francuski: (1.1) BRICS m. lm.

* niemiecki: (1.1) BRICS

* portugalski: (1.1) BRICS m. lm.

* rosyjski: (1.1) БРИКС m., БРЮКИ ż. lm.

źródła.

== BRICS (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) = polit. ekon. Brazil, Russia, India, China, South Africa → BRICS

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


brideoreksja

[czytaj: brajdoreksja] obsesyjne odchudzanie się panny młodej przed ślubem


SJP.pl


brideorektyczka

[czytaj: brajdorektyczka] kobieta obsesyjnie odchudzająca się przed ślubem


SJP.pl


bridge

[czytaj: bridż] muzyka: drugi temat chorusu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. środkowa część utworu jazzowego łącząca dwie skrajne części o podobnym charakterze

 (1.2) karc. brydż

Wiktionary

  • bridge (most) – urządzenie sieciowe
  • łącznik (ang. bridge) – element formy muzycznej
  • Adobe Bridge – oprogramowanie do zarządzania multimediami
  • bridge – oprogramowanie w systemie Linux służące do emulacji mostu sieciowego
  • brydż – gra karciana
  • Bridge – japońskie studio animacji
  • Bridge – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Kent
  • USS „Bridge” – dwa okręty US Navy
  • bridge piercing – rodzaj piercingu zlokalizowanego na twarzy
  • Frank Bridge – brytyjski kompozytor
  • Mark Bridge – australijski piłkarz
  • Wayne Bridge – angielski piłkarz

Wikipedia

Wymowa:

IPA: brʲit͡ʃ, AS: brʹič

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brydżysta mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łącznik, middle part

Wiktionary


bridges

  • Beau Bridges – amerykański aktor
  • Chloe Bridges – amerykańska aktorka
  • Elisa Bridges – amerykańska aktorka i modelka
  • Jeff Bridges – amerykański aktor i producent filmowy
  • Kevin Bridges – szkocki komik
  • Lloyd Bridges – amerykański aktor
  • Robert Bridges – angielski poeta
  • Thomas Bridges – angielski misjonarz i językoznawca
  • (4029) Bridges – planetoida
  • Bridges – album Adama Bałdycha i Helge Lien Trio
  • Bridges– album Josha Grobana
  • Bridges – singel Aliki

Wikipedia


bridgestone

[czytaj: bridżstołn] marka opon i firma


SJP.pl

Bridgestone Corporation (jap. 株式会社ブリヂストン Kabushiki-gaisha Burijisuton) – największy producent wyrobów gumowych i opon na świecie. Przedsiębiorstwo zostało założone w 1931 roku przez Shōjirō Ishibashiego w mieście Kurume w Japonii.

Wikipedia


bridgetown

[czytaj: bridżtałn] stolica Barbadosu


SJP.pl

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Barbadosu;

Wiktionary

Bridgetown – stolica, główne miasto i największy port Barbadosu, nad Atlantykiem. Jedyny port wywozowy Barbadosu; leży na południowo-zachodnim krańcu wyspy, na wybrzeżu zatoki Charlisle.

Miasto zostało założone w 1628 r. przez Anglików i nosiło niegdyś nazwę Miasto Świętego Michała (Town of Saint Michael). W 1854 r. epidemia cholery pochłonęła około 20 tys. ofiar.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas rejsu po Karaibach zwiedziłem Bridgetown.

Wiktionary


bridż

czteroosobowa gra w karty 52-kartową talią, gdzie gracze parami rozgrywają partie złożone z licytacji i rozgrywki; brydż


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) karc. gra rozgrywana jedną talią kart przez cztery osoby, tworzące dwie pary

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiedyś grywaliśmy w bridża w zimowe wieczory.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bridżowiec mos., bridżysta mos., bridżystka ż.

 przym. bridżowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) gra

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. bridżowiec mos., bridżysta mos., bridżystka ż.

 przym. bridżowy

frazeologia.

etymologia. etym|ang|bridge.

uwagi.

 (1.1) inna pisownia brydż

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|brydż.

* kaszubski: (1.1) bridż m.

źródła.

== bridż (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) karc. brydż, bridż

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bridżista

osoba grająca w brydża; bridżysta, brydżysta


SJP.pl


bridżistka

bridżista; bridżystka, brydżystka


SJP.pl


bridżorama

urządzenie pokazujące kibicom mistrzostw brydżowych układ kart zawodników; brydżorama


SJP.pl


bridżowiec

rzadko: amator brydża; brydżowiec, brydżysta, bridżysta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) karc. osoba grająca w bridża

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Twój dziadek, zapalony bridżowiec, jeździł nawet na turnieje bridżowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bridż mrz., bridżysta mos., bridżystka ż.

 przym. bridżowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bridżysta

Wiktionary


bridżowy

związany z bridżem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) karc. dotyczący bridża, związany z bridżem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zawodnicy z turnieju bridżowego zjedzą u nas obiad.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bridż mrz., bridżowiec mos., bridżysta mos., bridżystka ż.

Wiktionary


bridżyk

zdrobnienie od: bridż


SJP.pl


bridżysta

osoba grająca w brydża; brydżysta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) karc. osoba grająca w brydża

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kilku bridżystów już usiadło przy stolikach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bridż mrz., bridżowiec mos.

:: fż. bridżystka ż.

 przym. bridżowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bridżowiec

Wiktionary


bridżystka

kobieta grająca w brydża; brydżystka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) karc. kobieta grająca w bridża

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kolejny raz polskie bridżystki zdobyły medale na mistrzostwach świata.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bridż mrz., bridżowiec mos.

:: fm. bridżysta mos.

 przym. bridżowy

Wiktionary


brie

[czytaj: bri] miękki ser otrzymywany z mleka krowiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) kulin. francuski ser pleśniowy wytwarzany z krowiego mleka, o delikatnej woni pleśńeśni oraz dymu;

Wiktionary

Francja:

  • Brie – gmina w regionie Bretania
  • Brie – gmina w regionie Midi-Pireneje
  • Brie – gmina w regionie Pikardia, w departamencie Aisne
  • Brie – gmina w regionie Pikardia, w departamencie Somma
  • Brie – gmina w regionie Poitou-Charentes, w departamencie Charente
  • Brie – gmina w regionie Poitou-Charentes, w departamencie Deux-Sèvres
  • Brie-Comte-Robert – gmina w regionie Ile-de-France

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wolę brie od camemberta.

Wiktionary


brief

[czytaj: brif] dokument zawierający założenia twórcze oraz najważniejsze dane dotyczące kampanii reklamowej


SJP.pl

  • brief – dokument dotyczący zamawianej kampanii reklamowej
  • Brief – miesięcznik o tematyce marketingowej i reklamowej
  • Brief – czytnik kanałów (rozszerzenie Mozilli Firefoxa)

Wikipedia


briefing

[czytaj: brifing] krótka konferencja prasowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) odprawa dla dziennikarzy, rodzaj konferencji prasowej, zwykle na jeden temat

 (1.2) lotn. odprawa dla pilotów przed odlotem

Wiktionary

Briefing (wym. brifing, również briefing prasowy) – krótka konferencja prasowa, zwykle poświęcona jednemu problemowi lub sytuacji. Jest to narzędzie wykorzystywane w public relations. W szczególności korzystają z niej politycy. Może ono przybierać formę szybkiej prezentacji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zaraz po briefingu poczęstowano dziennikarzy kanapkami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrʲifʲĩŋk, AS: brʹifʹĩŋk

Wiktionary


briefować

[czytaj: brifować] przekazywać najistotniejsze informacje na dany temat


SJP.pl


brifkastla

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. skrzynka pocztowa

Wiktionary


briftasza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. portfel

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. teczka na akta

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym|niem|Brieftasche.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|portfel.

 (1.2) zobtłum|teczka.

źródła.

== briftasza (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) portfel

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym|niem|Brieftasche.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|portfel.

 (1.2) zobtłum|teczka.

źródła.

== briftasza (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) portfel

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


briftreger

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. listonosz

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) briftryger, briftriger

Wiktionary


briggs

[czytaj: brigz] nazwisko


SJP.pl

  • Briggs – jednostka osadnicza w USA, w stanie Oklahoma
  • Briggs Barry (ur. 1934) – żużlowiec nowozelandzki
  • Briggs Benjamin (1835–1872) – żeglarz amerykański
  • Briggs Henry (1561–1630) – matematyk angielski
  • Briggs Paul (ur. 1975) – bokser australijski
  • Briggs Shannon (ur. 1971) – bokser amerykański
  • Briggs Alfred (zm. 1925), Briggs Edward i Briggs John – założyciele Przędzalni w Markach
  • The Briggs – zespół punkrockowy z USA

Wikipedia


brighton

[czytaj: brajton] miasto w Anglii


SJP.pl

Brighton – miasto w południowej Anglii, w hrabstwie ceremonialnym East Sussex, w dystrykcie (unitary authority) Brighton and Hove, położone nad kanałem La Manche. Tworzy zwarty organizm miejski z sąsiednim Hove; łączna liczba mieszkańców obu miast wynosi 229 700 (2011). Zespół miejski, obejmujący także sąsiednie miasta Shoreham-by-Sea, Worthing i Littlehampton, liczy 474 485 mieszkańców (2011).

Wikipedia


brigida

imię żeńskie


SJP.pl


brigitte

[czytaj: briżit] obce imię żeńskie


SJP.pl


briks

typ gaźnika w silniku spalinowym


SJP.pl


brillante

[czytaj: briJĄT] określenie wykonawcze: błyskotliwie


SJP.pl


brindisi

[czytaj: brindiz-i] toast, pieśń biesiadna śpiewana w operach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto portowe i gmina we Włoszech, w Apulii, położone na Półwyspie Salentyńskim;

 (1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w Apulii;

Wiktionary

Brindisi ([brˈindizɪ], łac. Brundisium, stgr. Βρεντέσιον, mesapijskie Brention) – miasto portowe i gmina we Włoszech, w regionie Apulia, w prowincji Brindisi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rozwój takich ośrodków handlowych, jak Neapol, Gaeta, Amalfi, czy nawet Bari lub Brindisi, wiązał się z ich położeniem w miejscu przecinania się trzech wielkich kręgów ekonomicznych obszaru śródziemnomorskiego: bizantyjskiego, arabskiego i zachodnioeuropejskiego.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) staroż. Brundyzjum

Wiktionary


brinkmanship

[czytaj: BRInkmanszyp] z angielskiego: balansowanie na krawędzi (wojny); w okresie zimnej wojny: stan, w którym niewielki incydent mógł doprowadzić do wybuchu konfliktu zbrojnego


SJP.pl


brio

określenie wykonawcze: żwawo, błyskotliwie, z werwą; brioso


SJP.pl


brioche

[czytaj: brjosz] francuskie ciastko drożdżowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. zob. brioszka.

Wiktionary

Brioche, brioszka – francuskie lekko słodkie pieczywo drożdżowe, pieczone z ciasta bogatego w masło i jaja, o cienkiej jak papier złocistobrązowej skórce i miękkiej, delikatnej ośródce. Maślany brioche ma cechy charakterystyczne dla ciast. Istnieją liczne odmiany brioche ze względu na formę czy dodane składniki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pierwsze wzmianki o brioche pojawiły się już w XV wieku, a na przestrzeni stuleci stawała się ona coraz bardziej bogata w masło i jajka, coraz bardziej popularna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brioszka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brioszka

Wiktionary


briofag

zwierzę żywiące się mchem


SJP.pl


briofil

organizm żyjący w środowisku tworzonym przez skupiska mchów; organizm mcholubny


SJP.pl


briofilum

roślina z rodziny gruboszowatych o kwiatach zebranych w baldachogrona; żyworódka; płodnolist


SJP.pl

Kalanchoe, żyworódka, płodnolist (Kalanchoe Adans.) – rodzaj roślin z rodziny gruboszowatych. Obejmuje ok. 165 gatunków. Rośliny te występują naturalnie w południowej Azji oraz w Afryce (z wyjątkiem północnej części tego kontynentu). Rozprzestrzenione zostały jednak na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej.

Wikipedia


briolog

botanik zajmujący się mszakami


SJP.pl


briologia

dział botaniki zajmujący się mszakami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. dział botaniki, nauka o mszakach

Wiktionary

Briologia (gr. bryon – mech, logos – nauka) – nauka o mszakach (czyli o glewikach, wątrobowcach i mchach), jeden z działów botaniki.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. briolog

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skrót briol.

Wiktionary


briologiczny

briologia


SJP.pl

Patrz:

briologia

brioso

[czytaj: briozo] określenie wykonawcze: z werwą, z życiem; brio


SJP.pl


brioszka

śniadaniowe ciasto drożdżowe z charakterystycznym czopem na wierzchu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cuk. francuskie lekko słodkie pieczywo drożdżowe, pieczone z ciasta bogatego w masło i jaja, o cienkiej jak papier, złocistobrązowej skórce i miękkiej, delikatnej ośródce;

Wiktionary

Brioche, brioszka – francuskie lekko słodkie pieczywo drożdżowe, pieczone z ciasta bogatego w masło i jaja, o cienkiej jak papier złocistobrązowej skórce i miękkiej, delikatnej ośródce. Maślany brioche ma cechy charakterystyczne dla ciast. Istnieją liczne odmiany brioche ze względu na formę czy dodane składniki.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. brioche ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brioche

Wiktionary


brisbane

Brisbane (wym. [ˈbrɪzbən]) – miasto w Australii położone nad Pacyfikiem, stolica stanu Queensland. Jest trzecim co do wielkości miastem Australii i Oceanii z liczbą ludności na poziomie 2,8 mln mieszkańców, mieszka w nim ponad 10% populacji państwa. City of Brisbane jest najludniejszym miastem i jednostką administracyjną w Australii według granic administracyjnych. Wraz z miastami satelickimi Gold Coast, Sunshine Coast i Toowoomba tworzy aglomerację i region metropolitalny South East Queensland zamieszkiwany przez 4 mln osób. Miasto leży w strefie klimatu subtropikalnego, z całorocznym okresem z letnimi temperaturami, w centrum miasta temperatury w dzień wahają się od 22 °C w lipcu do około 30 °C w styczniu.

Wikipedia


bristol

brystol;
1. biały wielowarstwowy karton wysokiej jakości, odporny na ścieranie;
2. potocznie: każdy karton do rysowania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w południowo-zachodniej Anglii;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbrʲistɔl, AS: brʹistol

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bristol mrz., brystol mrz.

 przym. bristolski

Wiktionary


bristolczyk

mieszkaniec Bristolu (miasta w Anglii)


SJP.pl


bristolka

mieszkanka Bristolu (miasta w Anglii)


SJP.pl


bristolski

przymiotnik od: Bristol


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bristolem, dotyczący Bristolu (miasta w Anglii)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bristol mrz.

Wiktionary


britannia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) srebrzysty stop metali zawierający 92% cyny, 6% antymonu i 2% miedzi;

Wiktionary

  • Britannia (Brytania) – nazwa stosowana przez Rzymian w odniesieniu do dwóch największych Wysp Brytyjskich:
    • Britannia Hibernia – historyczna, nadana przez Rzymian, nazwa Irlandii (wyspy)
    • Britannia Maior – historyczna, nadana przez Rzymian, nazwa Wielkiej Brytanii (wyspy)
  • Britannia – personifikacja narodowa Wielkiej Brytanii
    • Britannia – motyw zdobniczo-propagandowy umieszczany na rewersach niektórych monet brytyjskich
  • Britannia – seria brytyjskich monet bulionowych
  • Britannia – stop metali zawierający 92% cyny, 6% antymonu i 2% miedzi
  • Britannia – epos John Ogilviego
  • Bristol Britannia – brytyjski samolot pasażerski
  • HMY Britannia – dawny jacht królowej Elżbiety II

Wikipedia


britannica

Encyklopedia Britannica (oryg. ang. Encyclopædia Britannica) – anglojęzyczna encyklopedia powszechna wydana po raz pierwszy w latach 1768–1771 w Edynburgu przez Colina Macfarquhara i Williama Smellie’a, a od 1901 wydawana w Stanach Zjednoczonych. Od 2012 wydawana tylko w wersji online.

Wikipedia


britney

[czytaj Brytnej] obce imię żeńskie


SJP.pl

Britney – trzeci studyjny album wokalistki Britney Spears. Okazał się dużym sukcesem komercyjnym. Sprzedał się w liczbie ok. 16 milionów egzemplarzy na całym świecie. Britney promowała płytę trasą koncertową Dream Within a Dream Tour.

Wikipedia


britpop

nurt muzyczny z Wielkiej Brytanii z lat 90.; brit pop


SJP.pl

Brit pop – nurt muzyczny, który powstał i rozwinął się w latach 90. na Wyspach Brytyjskich.

Za czołowych przedstawicieli uznaje się takich artystów, jak: Blur, Oasis, Coldplay, Travis, Keane, Suede, Pulp, Supergrass, The Boo Radleys, Ian Brown, Placebo.

Grupy britpopowe czerpały wzorce głównie z brytyjskich zespołów lat 60./70. takich, jak The Beatles, The Who czy The Kinks, oraz grup punkowych i alternatywnych (The Jam, The Stone Roses, The Smiths).

Wikipedia


britpopowy

britpop


SJP.pl

Patrz:

britpop

britten

[czytaj: britn] nazwisko


SJP.pl


briusow

nazwisko


SJP.pl


brixit

potocznie: wyjście Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej; brexit


SJP.pl


brizol

smażona polędwica wołowa lub końska; bryzol


SJP.pl


brnąć

posuwać się z trudem, często po grząskim, błotnistym terenie; wchodzić w coś coraz głębiej


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zabrnąć)

 (1.1) z trudem pokonywać jakiś teren (wodny, grząski, piaszczysty)

 (1.2) być w niekorzystnej sytuacji, z której ciężko znaleźć wyjście

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ciężarówka mozolnie brnęła przez zaspy śnieżne.

 (1.1) A my brniemy i brniemy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: brnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brnięcie n., wybrnięcie n., przebrnięcie n., zabrnięcie n.

 czas. wybrnąć dk., przebrnąć dk., zabrnąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brodzić

Wiktionary


brneńczyk

mieszkaniec Brna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Brna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brno n.

:: fż. brnenka ż.

 przym. brneński

Wiktionary


brnenka

mieszkanka Brna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Brna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brno n.

:: fm. brneńczyk mos.

 przym. brneński

Wiktionary


brneński

przymiotnik od: Brno


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Brna, związany z Brnem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na cześć skutecznej obrony w 1653 roku w każdym brneńskim kościele wisi obraz Matki Bożej […]

 (1.1) Brno jest pełne lokalnych patriotów, którzy dumni są z tego, że potrafią mówić brneńską hantyrką (dialektem).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrnɛ̃j̃sʲci, AS: brnĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brno n., brneńczyk mos., brnenka ż.

Wiktionary


brnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|brnąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. brnąć

Wiktionary


brno

miasto w Czechach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Czechach;

 (1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 2889;

Wiktionary

Brno (wymowa, niem. Brünn, łac. Bruna, dawna nazwa polska Berno) – miasto statutarne na Morawach w Czechach, położone w południowo-wschodniej części kraju u zbiegu rzek Svratki i Svitavy. Największe miasto Moraw, stolica kraju południowomorawskiego. Z populacją wynoszącą ponad 400 tys., Brno zajmowało w 2024 roku drugie miejsce pod względem liczby ludności wśród czeskich miast, ustępując jedynie stołecznej Pradze.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Brno jest pełne lokalnych patriotów, którzy dumni są z tego, że potrafią mówić brneńską hantyrką (dialektem).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brnɔ, AS: brno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brneńczyk mos., brnenka ż.

 przym. brneński

Wiktionary


bro

rzeczownik

 (1.1) slang. piwo

Wiktionary

Szwajcaria:

  • Bro – franko-prowansalska nazwa gminy Broc

Szwecja:

  • Bro – miejscowość
    • Bro – stacja kolejowa w Bro

Osoby:

  • B.R.O – polski raper
  • Bro – duński solista
  • Nicolas Bro – duński aktor

Inne:

  • (10128) Bro – planetoida

Zobacz też:

  • Big Bro
  • Braux
  • Breau
  • Breaux
  • Broe
  • Broh
  • Upplands-Bro

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Idziesz z nami na bro?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɔ, AS: bro

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bronek, bronks

Wiktionary


broadway

[czytaj: brodłej] ulica w Nowym Jorku, na której znajduje się wiele prestiżowych teatrów


SJP.pl

  • Broadway – ulica w Nowym Jorku biegnąca wzdłuż dzielnicy Manhattan
  • Broadway – zespół teatrów na Manhattanie zgrupowany wokół ulicy Broadway
  • Broadway – procesor produkcji IBM użyty w konsoli Wii
  • Teatr Broadway – praski teatr

Wikipedia


broadwayowski

[czytaj: brodłejowski] dotyczący Broadwayu, ulicy w Nowym Jorku, przy której mieszczą się główne teatry komercyjne


SJP.pl


brobdingnag

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) liter. fantastyczna kraina olbrzymów, gdzie wszystko jest ogromne z Podróży Guliwera Jonathana Swifta

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== Brobdingnag (język angielski.) ==

wymowa. IPA|ˌbrɒbdɪŋˈnæg.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) liter. Brobdingnag

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== Brobdingnag (język angielski.) ==

wymowa. IPA|ˌbrɒbdɪŋˈnæg.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) liter. Brobdingnag

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


broca

[czytaj: broKA] nazwisko


SJP.pl


broch

potocznie:
1. żeński organ płciowy; pipa, picza, kuciapa;
2. w wyrażeniu: nie twoja brocha - to cię nie dotyczy, nie twój interes


SJP.pl

Broch (scots broch) – typ kamiennych budowli o kształcie masywnej wieży, wznoszonych w epoce żelaza i datowanych na pierwsze wieki n.e. Wszystkie budowle tego typu znajdują się na terenie Szkocji, w większości na Wyspach Szetlandzkich.

Wikipedia


brocha

potocznie:
1. żeński organ płciowy; pipa, picza, kuciapa;
2. w wyrażeniu: nie twoja brocha - to cię nie dotyczy, nie twój interes


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. sprawa, interes

 (1.2) pot. żeński narząd płciowy, pochwa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɾo.t͡ʃa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. broszka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) broszka

 (1.2) cipa, broszka, picza, piczka

Wiktionary


brochantyt

minerał, zasadowy siarczan miedzi


SJP.pl

Brochantyt – minerał z gromady siarczanów. Należy do grupy minerałów rzadkich.

Nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego geologa i mineraloga André Brochanta de Villiers (1772-1840).

Wikipedia


brochaus

niemieckie wydawnictwo


SJP.pl


brochocki

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jan Tomasz Brochocki − polski szlachcic, urzędnik staropolski
  • Rościsław Brochocki − polski malarz
  • Walery Brochocki − polski malarz

Wikipedia


brochów

rodzaj obronnej wieży kamiennej, występującej na wybrzeżach zachodniej i północnej Szkocji, wznoszonej w epoce żelaza


SJP.pl

  • Brochów – osiedle we Wrocławiu
  • Brochów – wieś w województwie mazowieckim w powiecie sochaczewskim, w gminie Brochów
  • Brochów – gmina wiejska w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim
  • Brochów – wąskotorowy przystanek kolejowy w Brochowie-Kolonii, w gminie Brochów, w powiecie sochaczewskim, w województwie mazowieckim
Zobacz też
  • Brochów-Kolonia, Brochówka, Wrocław Brochów, Park Brochowski

Wikipedia


brochowski

przymiotnik od: Brochów


SJP.pl


brochwicz

nazwisko


SJP.pl

Osoby

  • Antoni Brochwicz-Lewiński (1902–1990) – oficer Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, mianowany przez prezydenta RP na uchodźstwie generałem brygady
  • Anna Raduchowska-Brochwicz (ur. 1963) – polska urzędniczka, ambasador RP w RPA (2012–2017), żona Wojciecha Brochwicza
  • Bronisław Brochwicz-Rogoyski (1861–1921) – polski architekt, przedstawiciel historyzmu
  • Janusz Brochwicz-Lewiński (1920–2017) – oficer Armii Krajowej, generał WP
  • Stanisław Brochwicz (1910–1941) – polski dziennikarz i pisarz, korespondent prasowy
  • Władysław Brochwicz (1901–1958) – polski aktor teatralny i filmowy
  • Wojciech Brochwicz (ur. 1960) – polski prawnik, pułkownik Straży Granicznej

Wikipedia


brockhaus

[czytaj: brokhałs] nazwisko


SJP.pl

Bibliographisches Institut & F.A. Brockhaus AG – grupa wydawnicza, która w niemieckim obszarze językowym jest powszechnie znana szczególnie z wydawnictw słowników i encyklopedii oraz leksykonów.

Wikipedia


brocki

Brok; broczański, brokowski


SJP.pl


broczanin

mieszkaniec Broku (miasta w Polsce); brokowianin


SJP.pl


broczanka

mieszkanka Broku (miasta w Polsce); brokowianka


SJP.pl


broczański

Brok; brocki, brokowski


SJP.pl


broczyć

1. o krwi: ciec, wypływać (np. krew broczy z rany);
2. wydzielać krew (np. rana broczy krwią); krwawić


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) tracić krew, krwawić

 (1.2) (o krwi) ciec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybroczyna ż., broczenie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) krwawić

Wiktionary


broczyno

Broczyno (niem. Brotzen) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, w gminie Czaplinek.

Wikipedia


bród

płytkie miejsce rzeki, jeziora lub stawu możliwe do przejścia lub przejechania na drugi brzeg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) płytkie miejsce w wodzie, zwłaszcza w rzece, umożliwiające przeprawienie się na drugi brzeg

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: broda

Wiktionary

  • bród – płytszy odcinek koryta rzecznego
W Polsce
  • Bród – część wsi Huta Żelechowska w woj. mazowieckim, w pow. garwolińskim, w gminie Żelechów
  • Bród – część wsi Kotfin w woj. mazowieckim, w pow. przysuskim, w gminie Gielniów
  • Bród – część wsi Rozwady w woj. mazowieckim, w pow. przysuskim, w gminie Gielniów
  • Bród – wieś w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Jedlińsk
  • Bród – przysiółek wsi Secemin w woj. świętokrzyskim, w pow. włoszczowskim, w gminie Secemin
  • Bród – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kolskim, w gminie Dąbie
  • Bród – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. stargardzkim, w gm. Chociwel

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie było mostu przez rzekę, więc musieli poszukać brodu.

 (1.1) Tak we trzech idąc, o słońca zachodzie / Nad brzegiem rzeki u brodu stanęli.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brut, AS: brut

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brody nmos., brodzenie n.

:: zdrobn. brodzik m.

 czas. brodzić ndk.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) płycizna

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Brody nmos., brodzenie n.

:: zdrobn. brodzik m.

 czas. brodzić ndk.

frazeologia.

 w bród

etymologia.

 etym|prasł|*brodъ.

uwagi.

 (1.1) nie mylić z|brud, brut.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) ford

* baskijski: (1.1) ibi

* białoruski: (1.1) брод m.

* bułgarski: (1.1) брод m.

* esperanto: (1.1) vadejo

* fiński: (1.1) kahlaamo, kahluupaikka

* francuski: (1.1) gué m.

* hiszpański: (1.1) vado m.

* interlingua: (1.1) vado

* islandzki: (1.1) vað n.

* japoński: (1.1) 浅瀬 (あさせ)

* kazachski: (1.1) өткел

* niderlandzki: (1.1) voorde

* niemiecki: (1.1) Furt ż.

* nowogrecki: (1.1) πόρος m., πορθμείο n.

* rosyjski: (1.1) брод m.

* słowacki: (1.1) brod m.

* szwedzki: (1.1) vadställe n., vad n.

* ukraiński: (1.1) брід m.

* węgierski: (1.1) gázló

* włoski: (1.1) guado m.

źródła.

== bród (język górnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) bród (przejście przez rzekę)

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


broda

1. wystająca część twarzy poniżej ust;
2. zarost poniżej ust, na podbródku i na szczękach;
3. u zwierząt:
a) pęk długiej sierści pod pyskiem;
b) pęk wystających piór na podgardlu lub na piersi (u ptaków)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. przednia część żuchwy człowieka

 (1.2) zarost na brodzie (1.1)

 (1.3) pszcz. grono pszczół skupionych przed wlotem do ula, wyglądem przypominające brodę (1.2)

Wiktionary

  • broda – dolna część twarzy
  • broda – rodzaj zarostu
  • Broda – film polski z 1974 roku
  • Broda – herb szlachecki
  • „Broda 53” – jeden z oddziałów Armii Krajowej
  • broda – określenie nieregularnej części drewna, powstałej przy ścince drzew lub podczas przerzynki na czole dłużycy lub kłody

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Andrzej przyszedł dziś do pracy z plasterastrem na brodzie.

 (1.2) Wczoraj widziałem kobietę z brodą!

 (1.3) W gorące wieczory pszczoły wylegają z gniazda tworząc na mostku charakterystyczne brody.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɔda, AS: broda

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brodacz m.

:: zdrobn. bródka ż.

 przym. brodaty

 czas. brodacieć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podbródek

Wiktionary


brodacenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|brodacieć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɔdaˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: brodacńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. brodacieć

Wiktionary


brodacieć

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) przest. porastać brodą, zarostem na twarzy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɔˈdat͡ɕɛ̇t͡ɕ, AS: brodaćėć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. broda ż., bródka ż., podbródek m., brodacenie n., zbrodacenie n., brodacz m., brodawka ż.

 czas. zbrodacieć dk.

 przym. brodaty

Wiktionary


brodacki

nazwisko


SJP.pl


brodacz

człowiek mający brodę, brodaty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna, który nosi brodę

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) kynol. pies rasy sznaucer miniaturowy, dawniej nazywany brodaczem monachijskim

 (2.2) ornit. nazwa systematyczna|Capitonidae|ref=tak., ptak z rodziny brodaczy;

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɔdat͡ʃ, AS: brodač

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. broda ż., bródka ż.

:: fż. brodaczka ż.

 przym. brodaty

 czas. brodacieć

Wiktionary


brodaczka

krzaczkowaty porost występujący głównie na drzewach


SJP.pl

Usnea Dill. ex Adans. (brodaczka) – rodzaj grzybów z rodziny tarczownicowatych (Parmeliaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany do grupy porostów.

Wikipedia


brodaczkowaty

oplątwa brodaczkowata - roślina bezkorzeniowa, o zwisających łodygach i drobnych niepozornych kwiatach, używana w tapicerstwie lub hodowana jako roślina ozdobna


SJP.pl


brodacznik

przylepek brodacznik - gatunek motyla z rodziny miernikowcowatych


SJP.pl


brodaczyk

ryba z rodziny wielocierniowatych, hodowana w akwariach


SJP.pl

Brodaczyk (Monocirrhus polyacanthus) – gatunek tropikalnej, słodkowodnej ryby z rodziny Polycentridae. Jedyny przedstawiciel rodzaju Monocirrhus. Bywa hodowany w akwariach.

Wikipedia


brodal

rodzaj ptaków z rodziny tukanowatych


SJP.pl


brodatość

cecha osoby lub zwierzęcia mającego brodę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest brodate; cecha tych, którzy są brodaci

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brodaty

 przysł. brodato

Wiktionary


brodaty

mający zarost na dolnej części twarzy, u zwierząt: posiadający pęk sierści lub piór pod pyskiem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający zarost na dolnej części twarzy

 (1.2) u zwierząt: mający pęk sierści lub piór pod pyskiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Nie wierzę w zaprzaństwo templariuszy, oddawanie przez nich czci diabłu pod postacią brodatego kozła, Bafometa, i rytualne plucie na krzyż.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɔˈdatɨ, AS: brodaty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. broda ż., bródka ż., brodacz m., brodatość ż.

 czas. brodacieć

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1) bezbrody

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. broda ż., bródka ż., brodacz m., brodatość ż.

 czas. brodacieć

frazeologia.

 mądrość przychodzi z laty, acz nie każdy mądry, kto brodaty sic.

etymologia.

 etymn|pol|broda|-aty.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bearded

* arabski: (1.1) ملتح

* baskijski: (1.1) bizardun

* białoruski: (1.1) барадаты

* czeski: (1.1) bradatý

* duński: (1.1) skægget

* fiński: (1.1) partainen

* francuski: (1.1) barbu

* hiszpański: (1.1) barbudo

* jidysz: (1.1) בערדיק

* niemiecki: (1.1) bärtig

* portugalski: (1.1) barbado

* rosyjski: (1.1) бородатый

* słowacki: (1.1) bradatý

* szwedzki: (1.1) skäggig

* ukraiński: (1.1) бородатий

* wilamowski: (1.1) bātiḱ

źródła.

== brodaty (język dolnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) brodaty

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


brodawczaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od brodawczak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brodawczak m.

Wiktionary


brodawczak

1. niezłośliwy nowotwór nabłonkowy;
2. rasa gołębia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) med. nowotwór łagodny wywodzący się z nabłonka, tworzący brodawkowate i bulwiaste struktury

Wiktionary

  • brodawczak splotu naczyniówkowego
  • brodawczak odwrócony jam nosa i zatok przynosowych
  • brodawczaki krtani

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Powszechnie wiadomo, że brodawczaki mają zwykle etiologię wirusową.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɔˈdaft͡ʃak, AS: brodafčak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brodawka ż., brodaweczka ż., brodawkowatość ż.

:: zdrobn. brodawczaczek m.

 przym. brodawkowy, brodawkowaty

Wiktionary


brodawka

1. narośl na skórze;
2. zgrubienie na roślinach lub owocach;
3. sutek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. prawidłowa, anatomiczna wypukłość na skórze

 (1.2) med. większa, chorobowa wypukłość na skórze

Wiktionary

Brodawka (łac. verruca) – grudkowa zmiana skórna, potocznie nazywana także kurzajką, znajdująca się na szerokiej podstawie, często o nierównej, hiperkeratotycznej powierzchni wywołana zakażeniem wirusem HPV (ang. human papilloma virus). Są zwykle niebolesne, a otaczająca brodawki skóra nie ulega stanowi zapalnemu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. brodawczak m., brodawnik m., brodawczyca ż.

 przym. brodawkowy, brodawkowaty

 czas. brodacieć

Wiktionary


brodawkonos

rodzaj nietoperzy z rodziny brodawkonosowatych


SJP.pl

Brodawkonos (Rhinopoma) – rodzaj ssaków z rodziny brodawkonosowatych (Rhinopomatidae).

Wikipedia


brodawkować

o roślinach: pokrywać się brodawkami na skutek infekcji


SJP.pl


brodawkowany

brodawnica brodawkowana - gatunek owada z rodziny szarańczowatych


SJP.pl


brodawkowaty

1. wyglądający jak brodawka; pokryty brodawkami;
2. brzoza brodawkowata - gatunek brzozy


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) wyglądający jak brodawka, przypominający brodawkę, mający kształt brodawki

 (1.2) pokryty brodawkami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brodawka ż., brodawczak mzw./mrz.

 przym. brodawkowy

Wiktionary


brodawkowiec

1. brodawkowiec czysty - gatunek mchu;
2. rodzaj węży z rzędu łuskonośnych


SJP.pl


brodawkowy

przymiotnik od: brodawka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z brodawką, dotyczący brodawki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brodawka ż., brodawczak mzw./mrz.

 przym. brodawkowaty

Wiktionary


brodawnica

brodawnica brodawkowana - gatunek owada z rodziny szarańczowatych


SJP.pl

  • brodawnica (Bryodema) – rodzaj owadów
  • brodawnica (Verrucaria) – rodzaj grzybów

Wikipedia


brodawnik

roślina zielna z rodziny astrowatych (złożonych), o liściach zebranych w przyziemną rozetę, żółtych kwiatach i owocach zaopatrzonych w puch, występująca w Eurazji; dmuchawiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Leontodon|L.|ref=tak., roślina z rodziny astrowatych;

Wiktionary

Brodawnik (Leontodon L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Do rodzaju należy 41 gatunków występujących w basenie Morza Śródziemnego i na pozostałym obszarze Europy. Na początku XXI wieku dowiedziono braku bliskiego pokrewieństwa między dwoma podrodzajami tu zaliczanymi i wyodrębniono jeden z nich jako rodzaj Scorzoneroides. W Polsce rośnie pięć gatunków z tego rodzaju w tradycyjnym, szerokim ujęciu lub trzy w wąskim ujęciu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z obu stron każdéj drogi, szérokim pasem bielały bujne rumianki i wyższe od nich kwiaty marchewnika, słały się po drzewach fioletowe rohule, żółtymi gwiazdkami świéciły brodawniki i kurza ślepota, liliowe skabiozy polne wyléwały ze swoich stulistnych koron miodowe wonie, chwiały się całe lasy delikatnéj mietlicy, kosmate kwiaty babki stały na swoich wysokich łodygach, rumianością zawadiacką postawą stwierdzając, nadaną im nazwę kozaków.

Wiktionary


brodawski

nazwisko


SJP.pl


brodecki

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Adam Brodecki (1949–2010) – polski lekarz, łyżwiarz figurowy i polityk
  • Antoni Brodecki (1888–1948) – polski działacz chłopski i wojskowy
  • Baltazar Brodecki – urzędnik ziemski I Rzeczypospolitej
  • Jan Kazimierz Brodecki – urzędnik ziemski I Rzeczypospolitej
  • Kazimierz Brodecki – urzędnik ziemski I Rzeczypospolitej
  • Piotr Brodecki – urzędnik ziemski I Rzeczypospolitej

Wikipedia


brodek

mech z rodziny płoniwowatych, którego dwa gatunki objęte są w Polsce ochroną


SJP.pl

  • brodek – rodzaj mchów Tortula Hedw.
W Polsce
  • Brodek – wieś w woj. mazowieckim, w pow. białobrzeskim, w gminie Wyśmierzyce
  • Brodek – część wsi Olszowa w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Jastrzębia
  • Brodek – przysiółek wsi Mechnica w woj. opolskim, w pow. kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Reńska Wieś
  • Brodek – część wsi Oksa w woj. świętokrzyskim, w pow. jędrzejowskim, w gminie Oksa
  • Brodek – część wsi Bejsce w woj. świętokrzyskim, w pow. kazimierskim, w gminie Bejsce

Wikipedia


broderia

rzeczy zdobione haftami


SJP.pl


broderie

rzeczy zdobione haftami


SJP.pl


brodiaga

(r. żeński) dawniej: kobieta lubiąca łazić, włóczyć się, wałęsać się; bradiaga, bradziaga; także o mężczyźnie z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym


SJP.pl

Pieśń „Na dzikich stepach za Bajkałem” (ros. „По диким степям Забайкалья”), znana także pod nazwą „Brodiaga” (ros. „Бродяга”, w wersji spolszczonej „Bradziaga” czyli „Włóczęga”) to tradycyjna rosyjska pieśń ludowa.

Wikipedia


brodka

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: broda

 (1.2) mizerna lub krótka broda

Wiktionary

Brodka, właśc. Monika Maria Brodka (ur. 7 lutego 1988 w Żywcu) – polska piosenkarka alternatywna, kompozytorka, autorka tekstów i gitarzystka. Członkini Akademii Fonograficznej ZPAV.

W 2004 zwyciężyła w finale trzeciej edycji programu telewizyjnego Idol, po czym wydała debiutancki album studyjny pt. Album, który uzyskał status złotej płyty w Polsce, sprzedając się w nakładzie 35 tys. egzemplarzy. Na koncie ma pięć albumów studyjnych oraz dziewięć Fryderyków.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbrutka, AS: brutka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. broda ż., brodacz m.

 czas. brodacieć

 przym. brodaty

Wiktionary


bródkowy

1. bródka;
2. kosaciec bródkowy - gatunek byliny z rodziny kosaćcowatych; kosaciec niemiecki;
3. guzowatość bródkowa - struktura kostna człowieka w miejscu połączenia trzonów żuchwy


SJP.pl


brodnia

narzędzie do połowu ryb; brodnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ryb. brodnik

Wiktionary

Brodnia – wieś sołecka w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Pęczniew. Leży na wschodnim brzegu zbiornika Jeziorsko.

Wieś królewska w starostwie sieradzkim w powiecie sieradzkim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) na widłach i szczeblastych żerdziach kołysały się za wiatrem wystawione na sprzedaż przez gdańskich Niemców sieci rybackie na rybę morską, jeziorną i rzeczną, więcierze i włoki, podrywki i saki, drygawice, skrzydlaki, wiraszki, suwaty, kłomie, żaki, brodnie, sieci z matnią, kątówki, i bez matni, wierzchówki, wszelkiego rodzaju wędy i osęki. (S. Żeromski: Wiatr od morza)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɔdʲɲa, AS: brodʹńa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brodnik

Wiktionary


brodnica

1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. wieś na Białorusi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto powiatowe w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim;

 (1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim;

Wiktionary

Brodnica (wymowa; niem. Strasburg in Westpreußen, Strasburg an der Drewenz) – miasto w Polsce położone w województwie kujawsko-pomorskim, siedziba powiatu brodnickiego i gminy wiejskiej Brodnica. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: brɔdʲˈɲit͡sa, AS: brodʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brodniczanin m., brodniczanka ż.

 przym. brodnicki, podbrodnicki

Wiktionary


brodnicki

przymiotnik od: Brodnica


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Brodnicy, związany z Brodnicą

 (1.2) dotyczący Brodna, związany z Brodnem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɔdʲˈɲit͡sʲci, AS: brodʹńicʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brodniczanka ż., brodniczanin mos., Brodnica ż., Brodno n.

Wiktionary


brodniczanin

mieszkaniec Brodnicy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Brodnicy

 (1.2) osoba pochodząca z Brodnicy, urodzona w Brodnicy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brodnica ż.

:: fż. brodniczanka ż.

 przym. brodnicki

Wiktionary


brodniczanka

mieszkanka Brodnicy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Brodnicy

 (1.2) kobieta pochodząca z Brodnicy, urodzona w Brodnicy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W najbliższy wtorek wszystkie brodniczanki zapraszamy na bezpłatną mammografię.

 (1.2) Ciotka Emilia z urodzenia jest brodniczanką, ale od lat mieszka w Toruniu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brodnica ż.

:: fm. brodniczanin m.

 przym. brodnicki

Wiktionary


brodnik

narzędzie do połowu ryb; brodnia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ryb. narzędzie połowowe do połowów w płytkiej wodzie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mieli mocne brodniki, a tymi znowu wygarniali piskorze (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɔdʲɲik, AS: brodʹńik

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brodnia

Wiktionary


brodno

Brodno (niem. Breitenau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie średzkim, w gminie Środa Śląska.

Wikipedia


bródnowski

przymiotnik od: Bródno; bródzieński


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Bródna, związany z Bródnem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bródno n.

 przym. bródzieński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzad. bródzieński

Wiktionary


brodofiasz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. żart. brodacz

Wiktionary


brodowicz

nazwisko


SJP.pl

Brodowicz - polskie nazwisko. Na początku lat 90. nosiło je ponad 900 osób.

Wikipedia


brodowo

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 6, w tym 5 podstawowych
  • Brodowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. pułtuskim, w gminie Świercze
  • Brodowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. grajewskim, w gminie Radziłów
  • Brodowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. działdowskim, w gminie Iłowo-Osada
  • Brodowo – przysiółek wsi Giże w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. ełckim, w gminie Ełk
  • Brodowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. średzkim, w gminie Środa Wielkopolska
  • Brodowo – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. średzkim, w gminie Środa Wielkopolska

Wikipedia


brodowski

nazwisko


SJP.pl

  • Brodowski – miasto w Brazylii, w stanie São Paulo
  • Aleksander Brodowski (1794–1865) – polski działacz gospodarczy i polityczny, ziemianin, oficer
  • Aleksander Brodowski (1856–1899) – polski inżynier kolejowy, pracujący w Brazylii
  • Antoni Brodowski (1784–1832) – polski malarz-portrecista, przedstawiciel klasycyzmu
  • Feliks Brodowski (1864–1934) – polski pisarz, krytyk literacki, publicysta i nowelista
  • Józef Brodowski (ok. 1780–1853) – polski malarz
  • Józef Brodowski (1828–1900) – polski malarz
  • Karsten Brodowski (ur. 1985) – niemiecki wioślarz
  • Paweł Brodowski (ur. 1947) – polski muzyk i dziennikarz muzyczny,
  • Piotr Brodowski (ur. 1989) – polski szachista
  • Tadeusz Brodowski (1821–1848) – polski malarz
  • Włodzimierz Brodowski (1823–1903) – polski lekarz, specjalista anatomii patologicznej, profesor zwyczajny
  • Zygmunt Brodowski (1897–1973) – pułkownik Wojska Polskiego

Wikipedia


brodski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Adolf Brodski – rosyjski skrzypek
  • Boris Brodski – radziecki scenarzysta
  • Iosif Brodski – rosyjski poeta i eseista
  • Isaak Brodski – rosyjski malarz
  • Wadim Brodski – ukraiński skrzypek

Wikipedia


brodwino

dzielnica mieszkaniowa Sopotu


SJP.pl

Brodwino (kaszb. Brodwino) – północno-zachodnie osiedle Sopotu, otoczone z trzech stron Trójmiejskim Parkiem Krajobrazowym, od wschodu graniczy z Kamiennym Potokiem. Nazwa pochodzi od słowa „brodzić”, czyli przechodzić przez rzekę brodem w miejscu płycizny, i odwołuje się do płynącego tu Kamiennego Potoku.

Wikipedia


brody

1. wystająca część twarzy poniżej ust;
2. zarost poniżej ust, na podbródku i na szczękach;
3. u zwierząt:
a) pęk długiej sierści pod pyskiem;
b) pęk wystających piór na podgardlu lub na piersi (u ptaków)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. toponim, nazwa kilkunastu miejscowości w Polsce

 (1.2) geogr. toponim, nazwa dwóch miejscowości na Ukrainie

Wiktionary

W Polsce

  • Brody – miasto w woj. lubuskim, w pow. żarskim, w gminie Brody
  • Brody – część miasta Opole
  • Brody – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. tucholskim, w gminie Tuchola
  • Brody – wieś w woj. lubuskim, w pow. zielonogórskim, w gminie Sulechów
  • Brody – wieś w woj. łódzkim, w pow. łaskim, w gminie Sędziejowice
  • Brody – wieś w woj. małopolskim, w pow. wadowickim, w gminie Kalwaria Zebrzydowska
  • Brody – część wsi Węgrzce Wielkie w woj. małopolskim, w pow. wielickim, w gminie Wieliczka
  • Brody – część wsi Pomiechówek w woj. mazowieckim, w pow. nowodworskim, w gminie. Pomiechówek
  • Brody – część wsi Sobienki w woj. mazowieckim, w pow. otwockim, w gminie Osieck
  • Brody – część wsi Rudowo w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Bielsk
  • Brody – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płońskim, w gminie Płońsk
  • Brody – wieś w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Jastrzębia
  • Brody – osada wsi Gutów w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Jedlińsk
  • Brody – część wsi Pawłowice w woj. opolskim, w pow. oleskim, w gminie Gorzów Śląski
  • Brody – część wsi Głowaczowa w woj. podkarpackim, w pow. dębickim, w gminie Czarna
  • Brody – część wsi Dębowiec w woj. podkarpackim, w pow. jasielskim, w gminie Dębowiec
  • Brody – wieś w woj. podlaskim, w pow. sokólskim, w gminie Korycin
  • Brody – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Pierzchnica
  • Brody – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. koneckim, w gminie Końskie
  • Brody – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. starachowickim, w gminie Brody
  • Brody – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. staszowskim, w gminie Oleśnica
  • Brody – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. gnieźnieńskim, w gminie Gniezno
  • Brody – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. nowotomyskim, w gminie Lwówek
  • Brody – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. poznańskim, w gminie Murowana Goślina
  • Brody – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. tureckim, w gminie Malanów

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) Brody Duże • Brody Małe • Brody Młockie • Brody-Parcele • Kamienne Brody • Brody Pomorskie • Brody Iłżeckie • kolokacje miejscowość|D=Brodów|Ms=Brodach.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. bród m., brodowianin m., brodowianka ż.

 przym. brodowy, brodowski

frazeologia.

etymologia.

 (1.1-2) etymn|pol|bród. (przeprawa)

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== Brody (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Brody.wav.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) forma imienia męskiego Brodie

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɔdɨ, AS: brody

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bród m., brodowianin m., brodowianka ż.

 przym. brodowy, brodowski

Wiktionary


brodzące

rząd obejmujący ponad sto gatunków przeważnie dużych ptaków wodno-błotnych, o wysokich nogach, dostosowanych do swobodnego brodzenia po bagnach i płytkich wodach, oraz o długim dziobie ułatwiającym wyszukiwanie pożywienia (wyłącznie zwierzęcego) z podłoża; należą do niego między innymi: bociany, czaple, ibisy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Ciconiiformes|Bonaparte|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych, obejmuje gatunki wodno-błotne, w większości wędrowne;

forma czasownika.

 (2.1) ims. przymiotnikowy czynny od brodzić

Wiktionary

Bocianowe, bocianowce, brodzące (Ciconiiformes) – rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych (Neognathae). Obejmuje gatunki kosmopolityczne, wodno-błotne, w większości wędrowne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Część gatunków brodzących gnieździ się w koloniach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brodzenie n., brodzik mrz., bród mrz.

 czas. brodzić ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bocianowce, bocianowe

Wiktionary


brodzący

o cechach brodzących (rząd ptaków)


SJP.pl


brodźcowaty

biegus brodźcowaty - gatunek ptaka z rodziny bekasowatych


SJP.pl


brodźczyk

rodzaj ptaków z rodziny bekasowatych


SJP.pl


brodzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|brodzić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: broʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bród m., brodzik m., brodzące nmos.

 czas. brodzić ndk.

Wiktionary


brodziak

nazwisko


SJP.pl


brodzianin

mieszkaniec Brodów (miasta w Polsce)


SJP.pl


brodzianka

mieszkanka Brodów (miasta w Polsce)


SJP.pl


brodzić

chodzić po czymś podmokłym, rzadziej sypkim


SJP.pl

czasownik nieprzechodni

 (1.1) chodzić po czymś grząskim

 (1.2) chodzić w płytkiej wodzie

 (1.3) przen. książk. chodzić nurzając nogi w czymś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Myśliwi brodzili po bagnach.

 (1.2) Mały Jacuś zdjął buty i brodził po kałużach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɔd͡ʑit͡ɕ, AS: broʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bród m., brodzik m., brodzenie n., brodzące nmos.

Wiktionary


brodziec

ptak wędrowny z rodziny bekasowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. ptak z rodziny bekasowatych rodzaju nazwa systematyczna|Tringa|ref=tak.

Wiktionary

  • Brodziec – wieś na Ukrainie

cieki wodne w Polsce:

  • Brodziec – struga, dopływ Mołstowy
  • Brodziec – struga, dopływ Pulwy

ptaki:

  • brodźce (ptaki)
  • brodziec ciemnorzytny
  • brodziec piskliwy
  • brodziec żółtonogi
  • brodziec piegowaty
  • brodziec śniady
  • brodziec pławny
  • brodziec plamisty
  • brodziec samotny
  • brodziec krwawodzioby
  • brodziec leśny

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbrɔd͡ʑɛt͡s, AS: broʒ́ec

Wiktionary


brodziecki

Brójce; brójecki


SJP.pl


bródzieński

przymiotnik od: Bródno; bródnowski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rzad. dotyczący Bródna, związany z Bródnem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bródno n.

 przym. bródnowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bródnowski

Wiktionary


brodzik

1. płytki basen dla dzieci;
2. płytki basenik pod prysznicem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) naczynie pod prysznicem (płytka wanna) zbierające wodę z natrysku

 (1.2) sport. płytki basen, przeznaczony dla dzieci

Wiktionary

Brodzik – płytki basen dla dzieci. Brodziki mają najczęściej głębokość od 20 do 40 cm i są przeznaczone głównie dla dzieci od 6 miesięcy do 6 lat.

W Polsce zarządzający obszarem wodnym jest zobowiązany do wydzielenia brodzika dla dzieci jeśli niecki basenowe mają łączną powierzchnię przekraczającą 100 m² i głębokość ponad 0,4 m w najgłębszym miejscu lub głębokość powyżej 1,2 m.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) On jest zajęty zakładaniem brodzika.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɔd͡ʑik, AS: broʒ́ik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bród m., brodzenie n., brodzące nmos.

 czas. brodzić ndk.

Wiktionary


brodzikowy

brodzik


SJP.pl

Patrz:

brodzik

brodziński

nazwisko


SJP.pl


brodziszów

Brodziszów (niem. Dittmannsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Ząbkowice Śląskie.

W latach 1945–1946 wieś należała i była siedzibą gminy Brodziszów, po jej likwidacji w gminie Zwrócona, po reformie administracyjnej w latach 1954-1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Brodziszów, po jej zniesieniu w gromadzie Zwrócona. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Wikipedia


brodzisław

imię męskie


SJP.pl

Brodzisław, Brocsław, Barcsław, Barcław – staropolskie imię męskie, złożone z członów Brodzi- ("brodzić") i -sław ("sława, chwała"). Być może znaczyło "ten, kto pławi się w chwale".

Brodzisław imieniny obchodzi: 25 stycznia, 30 maja i 1 sierpnia.

Wikipedia


brodzisława

imię żeńskie


SJP.pl


brodzisławiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Brodzisławy lub z nią związany


SJP.pl


brodzisławostwo

Brodzisław z małżonką; Brodzisławowie


SJP.pl


brodzisławowie

imię męskie


SJP.pl


brodzisławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Brodzisława lub z nim związany


SJP.pl


brodziuszka

brodziuszka wiechowata - gatunek rośliny z rodziny akantowatych


SJP.pl


brodzki

przymiotnik od: Brody (jedna z wielu wsi w Polsce)


SJP.pl

Brodzki (Brodzka):

  • Most Brodzki (Weistritz Brücke)
  • Gazeta Brodzka
  • Zalew Brodzki
  • Synagoga Brodzka w Odessie
  • Powiat brodzki
  • Rejon brodzki
  • Tama Brodzka
    • Tama Brodzka (stacja kolejowa)
  • Bródzki
  • Alina Brodzka-Wald
  • Ewa Brodzka
  • Henryk Brodzki
  • Jan Brodzki
  • Stanisław Brodzki
  • Wiktor Brodzki
  • Władysław Brodzki

Wikipedia


bróg

ruchomy daszek na czterech słupach wbitych w ziemię, służący jako osłona dla przechowywanego siana, zboża; stóg siana, zboża ochraniany przez taki daszek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) roln. zootechn. zadaszenie na słomę lub zboże na czterech słupach

 (1.2) roln. stóg nakryty dachem

 (1.3) daw. bezładne nagromadzenie czegoś

Wiktionary

Bróg – ruchomy dach przesuwany na (najczęściej) czterech wkopanych w ziemię słupkach (zwanych brożynami), osłaniający składowane pod nim siano, słomę lub zboże przed opadami atmosferycznymi.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) siennica

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* francuski: (1.1) fenil m.

* łaciński: (1.1) faenilia n., faenile n.

źródła.

== bróg (język irlandzki.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q9142 (gle)-Ériugena-bróg.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) but

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) siennica

Wiktionary


brogowy

przymiotnik od: bróg


SJP.pl


brogsy

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) buty z charakterystycznymi ażurowymi perforacjami i zwykle także rozetowym zdobieniem na nosku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Brogsy pełne mają ząbkowania wzdłuż tych krawędzi, które ozdobione są dziurkowaniem, wybity na nosku wzór, zwany medalionem, a nosek jest nakładany i ma kształt skrzydełek.

 (1.1) Brogsy w wersji spectator wykonane są ze skóry w dwóch kolorach, zwykle białym i czarnym lub brązowym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ćwierćbrogsy nmos., półbrogsy nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) golfy, szkoty

Wiktionary


broholmer

rasa psów z grupy molosów; mastif duński


SJP.pl

Broholmer – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie mastifa, wyhodowana w średniowiecznej Danii jako psy do polowania i stróżowania, wymarła w pierwszej połowie XX wieku, następnie została zrekonstruowana przez odpowiednią hodowlę. Użytkowana jest jako pies do towarzystwa, pies stróżujący i obronny.

Wikipedia


broić

psocić, płatać figle, bawić się, przeszkadzając; dawniej: czynić coś złego


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zbroić)

 (1.1) niedokonany od|zbroić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɔjit͡ɕ, AS: broi ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brojenie n.

Wiktionary


brojce

wieś w Polsce


SJP.pl

Brojce (niem. Broitz) – wieś gminna w Polsce położona w północnej części województwa zachodniopomorskiego, w powiecie gryfickim, w gminie Brojce.

Miejscowość jest siedzibą gminy Brojce. 2 września 2013 r. wieś miała 1287 mieszkańców.

Wikipedia


brójczanin

mieszkaniec Brójc (wsi w Polsce)


SJP.pl


brójczanka

mieszkanka Brójc (wsi w Polsce)


SJP.pl


brojecki

Brojce


SJP.pl

Patrz:

Brojce

brojek

nazwisko


SJP.pl


brojenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|broić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. broić

Wiktionary


brojler

intensywnie tuczona kura, kaczka, gęś (także indyk lub królik), przeznaczona na ubój


SJP.pl

Brojlery – młody, bardzo intensywnie tuczony (w zamknięciu) drób, przeznaczony na ubój.

Określenie to stosuje się dla drobiu (kurczęta, kaczki, indyki, gęsi) oraz królików. Brojlery osiągają szybki przyrost masy w krótkim czasie, dzięki czemu są stosunkowo tanie w produkcji i hodowane na skalę przemysłową.

Wikipedia


brojlernia

zakład zajmujący się hodowlą brojlerów


SJP.pl

Wikipedia


brojlerowy

brojler


SJP.pl

Patrz:

brojler

brok

drobny śrut myśliwski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Brok – miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie ostrowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Brok.

Uzyskał lokację miejską w 1501 roku, zdegradowany w 1870 roku, ponowne nadanie praw miejskich w 1922 roku. Miasto rządowe Królestwa Kongresowego, położone było w 1827 roku w powiecie ostrołęckim, obwodzie ostrołęckim województwa płockiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa ostrołęckiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: brɔk, AS: brok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. broczanin m., broczanka ż.

 przym. brocki, broczański

Wiktionary


brokacik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od brokat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie brokat, lecz tylko mały brokacik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brokat m.

Wiktionary


brokat

1. świecące, drobne płatki służące do ozdoby;
2. jedwabna tkanina przetykana złotą nitką


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) połyskliwe drobinki używane m.in. do zdobienia przedmiotów oraz do produkcji kosmetyków upiększających;

 (1.2) włók. kraw. jedwabna tkanina z wypukłym, wzorem, przetykana złotą lub srebrną nicią;

Wiktionary

  • brokat (tkanina)
  • brokat (ozdoba)
  • Brokat – polski serial obyczajowy platformy Netflix z 2022 roku

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbrɔkat, AS: brokat

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brokatowy

 rzecz. brokacik mrz.

Wiktionary


brokatela

gruba tkanina jedwabna lub przetykana jedwabiem, z wypukłym wzorem z nici srebrnych lub złotych; brokat


SJP.pl

Brokatela, brukatela (fr. brocatelle, wł. brocatello) – gruba, półjedwabna, wzorzysta tkanina dekoracyjna, wielowątkowa i dwuosnowowa.

Tło brokatelli tkano zazwyczaj splotem rządkowym, a wzór atłasowym. Wzór posiadał charakterystyczny lekki relief, który otrzymywano przez zastosowanie grubego lnianego wątku podstawowego oraz przez odpowiednie naciągnięcie osnów i wątków.

Wikipedia


brokatowy

związany z brokatem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) włók. kraw. zrobiony z brokatu (tkaniny)

 (1.2) zawierający brokat, pokryty brokatem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brokat mrz.

Wiktionary


broker

osoba zajmująca się pośrednictwem w transakcjach handlowych lub finansowych; pośrednik, agent, makler


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) finans. osoba zajmująca się pośrednictwem w transakcjach towarowych, pieniężnych, frachtowych lub ubezpieczeniowych

Wiktionary

Broker – wieloznaczne pojęcie używane na rynku finansowym i kapitałowym w kilku kontekstach znaczeniowych. W najbardziej generalnym ujęciu brokerem jest podmiot (osoba prawna, osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej) świadczący określone usługi (z reguły pośrednictwa) działający na cudzy rachunek (w przeciwieństwie do np. dealera, czyli podmiotu działającego na własny rachunek).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbrɔkɛr, AS: broker

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fż. brokerka ż.

 przym. brokerski

Wiktionary


brokerka

1. kobieta zajmująca się pośrednictwem w transakcjach handlowych lub finansowych; pośredniczka, agentka;
2. pośrednictwo handlowe lub finansowe, zajęcie brokera


SJP.pl


brokerski

broker


SJP.pl

Patrz:

broker

brokerstwo

zajęcie brokera


SJP.pl


brokowianin

mieszkaniec Broku (miasta w Polsce); broczanin


SJP.pl


brokowianka

mieszkanka Broku (miasta w Polsce); broczanka


SJP.pl


brokowski

Brok; broczański, brocki


SJP.pl


brokuł

jednoroczna roślina warzywna z rodziny krzyżowych (kapustowatych), mająca liczne zielone kwiatostany (tzw. róże), spożywane wraz z pędem i liśćmi; brokuł włoski, kapusta szparagowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub pot. męskozwierzęcy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Brassica oleracea|var=italica|L.|ref=tak., odmiana kapusty warzywnej o charakterystyczny zielonym kwiatostanie;

 (1.2) spoż. kulin. jarzyna z kwiatostanów brokułu (1.1)

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Na obiad zjemy brokuły.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɔkuw, AS: brokuu̯

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brokułowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kapusta szparagowa

Wiktionary


brokułowy

brokuł


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do brokułu

 (1.2) kulin. zrobiony z brokułu, zawierający brokuły

Wiktionary

Patrz:

brokuł

Przykłady

 (1.2) Zjesz trochę zupy brokułowej?

 (1.2) Tortellini w sosie brokułowym jest bardzo smaczne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɔkuˈwɔvɨ, AS: brokuu̯ovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brokuł m., brokułek m.

Wiktionary


brokuły

potrawa z jadalnych kwiatostanów i łodyg brokułu


SJP.pl

Wikipedia


brol

nazwisko


SJP.pl


brolly

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) turyst. namiot lub osłona przeciwdeszczowa o konstrukcji parasola

Wiktionary

Lista postaci występujących w Dragon Ball

Wikipedia


brom

pierwiastek chemiczny o symbolu Br


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Br i liczbie atomowej 35;

 (1.2) farm. pot. bromek potasu, środek uspokajający hamujący libido

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakie właściwości chemiczne ma brom?

 (1.2) Mówi się o tym, że brom pod postacią bromku potasu wykorzystywany był w wojsku. Miał on za zadanie stłumić napięcie seksualne u żołnierzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɔ̃m, AS: brõm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bromek m., bromian m., bromowanie n.

 czas. bromować ndk.

 przym. bromowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. Br

Wiktionary


bromal

oleista, bezbarwna ciecz; związek organiczny uzyskiwany w reakcji bromu z alkoholem


SJP.pl


bromance

[czytaj: bromans] bardzo bliska, nieseksualna relacja między mężczyznami; bromans


SJP.pl

Bromance – bliska, emocjonalna, nieseksualna relacja pomiędzy dwoma lub więcej mężczyznami, głębsza i bardziej intymna niż friendship (przyjaźń). Rosnąca popularność tego konceptu na początku XXI wieku postrzegana jest jako odzwierciedlenie zachodzących w społeczeństwie zmian, przede wszystkim zwiększonej otwartości na kwestie tożsamości płciowej i seksualności.

Wikipedia


bromans

bardzo bliska, nieseksualna relacja między mężczyznami; bromance


SJP.pl


bromansowy

bromans


SJP.pl

Patrz:

bromans

bromargiryt

minerał, bromek srebra


SJP.pl


bromatolog

specjalista zajmujący się żywnością (jej produkcją, przechowywaniem, przetwórstwem i obrotem)


SJP.pl


bromatologia

dziedzina nauki zajmująca się żywnością: produkcją, przechowywaniem, przetwórstwem i obrotem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka zajmująca się badaniem żywności;

Wiktionary

Bromatologia (gr. brὂma ‘pożywienie’, lógos ‘nauka’) – nauka zajmująca się badaniem żywności: wartością odżywczą, składem chemicznym, zawartością składników odżywczych i antyodżywczych (np. fityniany, inhibitory trypsyny), strawnością i przyswajalnością przez organizm, zanieczyszczeniami (np. zawartość pestycydów lub metali ciężkich), obecności mikroorganizmów (bakterie, wirusy, grzyby). Ponadto bromatologia zajmuje się również higieną żywności w procesach produkcyjnych, przechowywaniu, przetwórstwie i obrocie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dostępnych jest także kilka czasopism zajmujących się bromatologią, chociaż czasami nazywają siebie pismami o "żywieniu", "dietetyce" i nie zawsze używają słowa "bromatologia" w swoich artykułach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɔ̃matɔˈlɔɟja, AS: brõmatoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bromatolog m.

 przym. bromatologiczny

Wiktionary


bromatologiczny

bromatologia


SJP.pl

Patrz:

bromatologia

bromawy

kwas bromawy - jeden z tlenowych kwasów bromu; kwas bromowy(III), hydroksydooksydobrom


SJP.pl


bromber

regionalnie: jeżyna


SJP.pl


bromboszcz

nazwisko


SJP.pl


brombrać

potocznie: odbywać stosunek płciowy; bzykać, dmuchać, rżnąć, ciupciać


SJP.pl


bromek

sól kwasu bromowodorowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. związek bromu jednowartościowego, sól kwasu bromowodorowego;

Wiktionary

Bromki – grupa nieorganicznych związków chemicznych, soli kwasu bromowodorowego (HBr). Brom w bromkach jest zawsze jednowartościowy (występuje w postaci anionu bromkowego Br
), np. bromek sodu, bromek potasu, bromek magnezu, bromek żelaza(III) czy bromek srebra.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Problem szkodliwości dla zdrowia resztkowych pozostałości bromku metylu w produktach dezynsekowanych musi być rozpatrywany w dwu aspektach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brom m., bromian m., bromin m., bromowanie n., debromowanie n.

 czas. bromować ndk., debromować ndk.

 przym. bromowy, bromianowy, bromkowy

 temsłow. bromo-

Wiktionary


bromelia

rodzaj roślin z rodziny ananasowatych, do którego zalicza się około pięćdziesięciu gatunków, występuje w Ameryce Południowej i Środkowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) Bromelia - rodzaj roślin z bromeliowatych o długich sztywnych liściach ustawionych w rozety

Wiktionary

Bromelia (Bromelia L.) – rodzaj roślin jednoliściennych z rodziny bromeliowatych (Bromeliaceae), występujących w Ameryce Południowej i Ameryce Środkowej. Do tego rodzaju zaliczanych jest około 60 gatunków roślin.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: brɔ̃ˈmɛlʲja, AS: brõmelʹi ̯a

Wiktionary


bromeliowate

rodzina roślin jednoliściennych licząca około 2000 gatunków, głównie z wilgotnych lasów Ameryki Południowej i Północnej; ananasowate, zapylcowate


SJP.pl

Bromeliowate, ananasowate, zapylcowate (Bromeliaceae Juss.) – rodzina roślin jednoliściennych. Należy tu około 1,7 tys. gatunków skupionych w 55–57 rodzajów. Niemal wszystkie, z jednym tylko wyjątkiem (Pitcairnia feliciana – endemit wyżyny Futa Dżalon w Gwinei w zachodniej Afryce), występują w Ameryce Południowej i Północnej, głównie w strefie tropikalnej. Najdalej na północy bromeliowate sięgają do Wirginii i Teksasu, najdalej na południu rosną w środkowej Argentynie i Chile.

Wikipedia


bromeliowaty

o cechach bromeliowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


bromeliowiec

przedstawiciel rzędu roślin jednoliściennych; ananasowiec, zapylcowiec


SJP.pl


bromiak

ciało kopalne, w skład którego wchodzi brom


SJP.pl


bromian

sól kwasu bromowego


SJP.pl


bromiany

sól kwasu bromowego


SJP.pl


bromin

sól kwasu bromowego, w której brom ma wartościowość III


SJP.pl


bromirski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jan Bromirski – polski urzędnik
  • Jerzy Bromirski – polski inżynier
  • Józef Bromirski – polski działacz niepodległościowy
  • Wiktor Bromirski – polski urzędnik

Wikipedia


bromki

sól kwasu bromowodorowego


SJP.pl

Bromki – grupa nieorganicznych związków chemicznych, soli kwasu bromowodorowego (HBr). Brom w bromkach jest zawsze jednowartościowy (występuje w postaci anionu bromkowego Br
), np. bromek sodu, bromek potasu, bromek magnezu, bromek żelaza(III) czy bromek srebra.

Wikipedia


bromkowy

bromek


SJP.pl

Patrz:

bromek

bromlit

minerał będący izomorficzną mieszaniną węglanu baru i węglanu wapnia, krystalizujący w układzie trójskośnym; alstonit


SJP.pl


bromoaceton

ciekły związek organiczny, stosowany jako bojowy środek trujący podczas I wojny światowej; martonit


SJP.pl

Bromoaceton – organiczny związek chemiczny, stosowany jako drażniący bojowy środek trujący z grupy lakrymatorów.

Jest cieczą o temperaturze wrzenia (z rozkładem) 409 K (136 °C). Jest mało trwały chemicznie. Polimeryzuje podczas przechowywania. Otrzymywany jest przez bromowanie acetonu.

CH3COCH3 + Br2 → CH3COCH2Br + HBr↑

Wikipedia


bromobenzen

bromek fenylu, bezbarwna ciecz o charakterystycznym zapachu


SJP.pl

Bromobenzen (bromek fenylu) – organiczny związek chemiczny, bromowa pochodna benzenu. Ciecz o dużej gęstości, prawie nierozpuszczalna w wodzie, rozpuszczalna w etanolu, eterze i większości rozpuszczalników organicznych. Bromobenzen stosowany jest jako rozpuszczalnik oraz w syntezach organicznych. Otrzymywany przez bromowanie benzenu w obecności żelaza. Posiada przyjemny charakterystyczny zapach.

Wikipedia


bromocyjan

Bromocyjan – nieorganiczny związek chemiczny z grupy pseudohalogenów. Stosowany w czasie I wojny światowej jako bojowy środek trujący. Współcześnie używa się go jako odczynnik do sekwencjonowania peptydów poprzez selektywne zrywanie wiązań peptydowych powstałych z udziałem grup karboksylowych (C-koniec) metioniny.

Wikipedia


bromoetan

związek chemiczny, pochodna etanu zawierająca w cząsteczce atom bromu


SJP.pl


bromoform

bezbarwna ciecz o zapachu podobnym do chloroformu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. organiczny związek chemiczny, bromowa pochodna metanu, bezbarwna ciecz o nieprzyjemnym zapachu;

Wiktionary

Bromoform (tribromometan), CHBr3 – organiczny związek chemiczny z grupy halogenków alkilu, bromowa pochodna metanu.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bromoformowy

Wiktionary


bromolej

technika fotograficzna


SJP.pl


bromolejowy

bromolej


SJP.pl

Patrz:

bromolej

bromosrebrowy

papier bromosrebrowy - papier fotograficzny o dużej czułości, pokryty emulsją zawierającą bromek srebra, przeznaczony do wykonywania odbitek powiększonych; papier bromowy


SJP.pl


bromowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) chem. reakcja chemiczna, w której brom przyłącza się do cząsteczki związku chemicznego;

Wiktionary

Halogenowanie – reakcja chemiczna polegająca na addycji (dodaniu), substytucji (podstawieniu) lub przegrupowaniu atomów pierwiastków z grupy fluorowców (halogenów) do cząsteczek dowolnych związków chemicznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Reakcje bromowania benzenu i cykloheksadienu wymagają różnych warunków, aby mogły zajść.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brom mrz., bromek mrz.

 czas. bromować ndk.

Wiktionary


bromowodór

1. nieorganiczny związek chemiczny, toksyczny gaz dobrze rozpuszczalny w wodzie;
2. zwyczajowa nazwa kwasu bromowodorowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. bezbarwny gaz, silnie dymiący na powietrzu,

Wiktionary

Bromowodór – nieorganiczny związek chemiczny, połączenie bromu i wodoru, bezbarwny gaz, mocno dymiący w powietrzu. Jest analogiem chlorowodoru. Ma właściwości redukujące.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W temperaturze 530°C bromowodór rozkłada się na pierwiastki składowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɔ̃mɔˈvɔdur, AS: brõmovodur

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bromowodorowy

Wiktionary


bromowodorek

związek bromu i wodoru, np. bromowodorek dekstrometorfanu - związek chemiczny używany jako środek hamujący kaszel


SJP.pl


bromowodorowy

związany z bromowodorem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bromowodorem, dotyczący bromowodoru

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bromowodór mrz.

Wiktionary


bromowy

przymiotnik od: brom


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) chem. dotyczący bromu, zawierający brom

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brom m., bromek mrz.

Wiktionary


bromski

nazwisko


SJP.pl


bromural

związek chemiczny z grupy ureidów, stosowany jako środek uspokajający i łagodnie nasenny


SJP.pl

Wikipedia


broń

1. narzędzie walki; oręż;
2. formacja wojskowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wojsk. narzędzie walki, służące do obrony lub ataku na wroga;

 (1.2) środek lub sposób walki

 (1.3) formacja wojskowa

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp., rozk. od bronić

Wiktionary

Broń – zbiór rzeczy materialnych, stanowiących przedmioty do walki zbrojnej zaczepnej lub obronnej (broń wojskowa), polowania na zwierzynę (broń myśliwska), a także rywalizacji sportowej (broń sportowa). Nie jest możliwe ustalenie precyzyjnej definicji broni w tym znaczeniu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ta broń ma dużą siłę rażenia.

 (1.2) Najlepsza broń to nagłe natarcie.

 (1.3) Dywizja czołgów to najskuteczniejsza broń.

 (2.1) Piesku, broń pana.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɔ̃ɲ, AS: brõń

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uzbrojenie, oręż, rynsztunek

Wiktionary


brona

1. narzędzie do spulchniania gleby;
2. drewniana krata zamykająca wejście przez bramę w murze obronnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. narzędzie w postaci żelaznej kraty z kolcami, używane do spulchniania i wyrównywania zaoranej ziemi oraz przykrywania ziarna po siewie;

 (1.2) hist. archit. żelazna krata spuszczana z góry w bramach zamkowych;

 (1.3) stpol. brama

Wiktionary

  • brona – konstrukcja budowlana
  • brona – narzędzie rolnicze
  • Brona – wzniesienie w Polsce, w Górach Bardzkich w Sudetach Środkowych
  • Przełęcz Brona – przełęcz w Beskidzie Żywieckim

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Był w szopie, gdzie z Wężem opatrywał pług, sochę i brony, motyki a inne proste ówczesne gospodarskie narzędzia…

 (1.2) Podniosły się żelazne brony we wrotach, opadł most zwodzony i garść zakonników stanowiąca załogę, wystąpiła na spotkanie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɔ̃na, AS: brõna

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) czas. bronować, pobronować

Wiktionary


bronchit

zapalenie błony śluzowej oskrzeli; nieżyt oskrzeli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. zapalenie błony śluzowej oskrzeli

Wiktionary

  • ostre zapalenie oskrzeli
  • przewlekłe zapalenie oskrzeli

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Donald nigdy już się z bronchitu nie wyleczył.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bronchitowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zapalenie oskrzeli

Wiktionary


bronchitowy

dotyczący bronchitu


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. odnoszący się do bronchitu, związany z bronchitem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Donald dostał ataku kaszlu bronchitowego i musiał przerwać konferencję.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bronchit mrz.

Wiktionary


bronchofiberoskopia

Wikipedia


bronchografia

rentgenologiczna metoda badania oskrzeli po wprowadzeniu środka kontrastującego


SJP.pl


bronchopneumonia

odoskrzelowe zapalenie płuc


SJP.pl


bronchoskop

wziernik służący do wewnętrznego badania ścian tchawicy i oskrzeli


SJP.pl


bronchoskopia

metoda badania wewnętrznych ścian tchawicy i oskrzeli za pomocą bronchoskopu


SJP.pl

Wikipedia


bronchoskopowy

dotyczący bronchoskopii


SJP.pl


bronchotomia

zabieg polegający na przecięciu tchawicy w jej części szyjnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. zabieg operacyjny polegający na przecięciu tchawicy w jej części szyjnej

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) tracheotomia

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|grec|βρόγχος|τέμνω. → oskrzele + tnę

 Najwcześniejsze poświadczenie: 1749.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bronchotomy

* czeski: (1.1) bronchotomie ż.

* francuski: (1.1) bronchotomie ż.

* hiszpański: (1.1) broncotomía ż.

* interlingua: (1.1) bronchotomia

* łaciński: (1.1) bronchotomia ż.

* niemiecki: (1.1) Bronchotomie ż.

* portugalski: (1.1) broncotomia ż.

* włoski: (1.1) broncotomia ż.

źródła.

== bronchotomia (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) med. bronchotomia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɔ̃nxɔˈtɔ̃mʲja, AS: brõnχotõmʹi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tracheotomia

Wiktionary


bronco

[czytaj: bronko] w zachodnich stanach USA: nie całkiem lub w ogóle nieujeżdżony koń


SJP.pl

  • Bronco – singapurski transporter opancerzony
  • Ford Bronco – samochód sportowo-użytkowy produkowany przez Ford Motor Company w latach 1966–1996
  • Rockwell OV-10 Bronco – amerykański lekki samolot szturmowo-rozpoznawczy
  • Bronco – amerykański serial z lat 1958–1962

Wikipedia


brończyn

Brończyn – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Błaszki.

W latach 1954–1958 wieś należała i była siedzibą władz gromady Brończyn, po jej zniesieniu w gromadzie Borysławice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego; wcześniej, od 1938 r. do 31 maja 1975, z przerwą na okupację niemiecką, do województwa poznańskiego i powiatu kaliskiego.

Historyczna ziemia kaliska.

Wikipedia


broneczek

zdrobnienie od: Bronisław (imię męskie); Bronek


SJP.pl


broneczka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. poufała forma imienia Bronisława

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miała na imię Broneczka i zaczęła u nas pracować pod koniec marca ubiegłego roku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bronisława ż.

Wiktionary


bronek

zdrobnienie od: Bronisław (imię męskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Bronisław

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: Bronka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Znam Bronka od podstawówki.

 (1.1) Michał, Bronek, osłaniajcie nas z tamtych krzaków!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɔ̃nɛk, AS: brõnek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bronisław mos., Bronisława ż., Bronuś mos.

:: fż. Bronka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Bronisław; zdrobn. Bronuś

Wiktionary


bronia

zdrobnienie od: Bronisława (imię żeńskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. poufała forma imienia Bronisława

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miała na imię Bronia i śpiewała jak słowik.

 (1.1) Na grobie ciotki Broni świeciły się już trzy znicze.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bronisława ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Bronka, Broneczka, Bronisława

Wiktionary


broniarek

nazwisko


SJP.pl


broniarz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jarogniew Broniarz – polski nauczyciel akademicki, inżynier chemik
  • Sławomir Broniarz – polski pedagog i działacz związkowy
  • Lubomira Broniarz-Press – polska chemiczka

Wikipedia


bronić

1. odpierać napaść;
2. osłaniać, chronić coś;
3. wstawiać się za kimś, być czyimś obrońcą;
4. zabraniać, nie pozwalać;
5. bronić się:
a) odpierać atak na własną osobę;
b) być własnym obrońcą;
c) chronić się, zapobiegać czemuś


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) odpierać atak

 (1.2) stawać w obronie kogoś lub czegoś; wstawiać się za kimś; czymś, być czyimś obrońcą

czasownik zwrotny niedokonany bronić się

 (2.1) chronić siebie przed atakiem, odpierać atak na siebie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zginął jak przystało na żołnierza, broniąc z orężem w dłoni stolicy Niemiec – Berlina.

 (1.2) Górski replikował, bronił swej słuszności sprawnie i mądrze, ale zarazem atakował, obrażał i poniżał osobę przeciwnika.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɔ̃ɲit͡ɕ, AS: brõńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrona ż., obrońca m., obrończyni ż., bronienie n.

 przym. obronny, obrończy

Wiktionary


bronica

zgrubienie od: brona


SJP.pl

Na Ukrainie
  • Bronica – wieś w rejonie drohobyckim, w obwodzie lwowskim
  • Bronica – wieś w rejonie mohylowskim, w obwodzie winnickim, nad Dniestrem
  • Bronica – wieś w rejonie kamieńskim, w obwodzie wołyńskim

Wikipedia


bronicki

nazwisko


SJP.pl


broniek

1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Bronisław, Bronisz (imiona męskie)


SJP.pl


bronienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) prowadzenie obrony, odpieranie ataku

 (1.2) osłanianie lub chronienie kogoś lub czegoś

 (1.3) wypełnianie roli obrońcy przed sądem lub innym podobnym organem

 (1.4) niepozwalanie na coś

 (1.5) zdawanie egzaminu lub występowanie przed komisją w celu uzyskania jakiegoś tytułu np. magistra, doktora

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gmina tutaj tworzy państwo w państwie, rozstrzyga prawie wszystkie interesy samodzielnie, bez udziału państwa, któremu pozostawione jest, i to nie zawsze, wymierzanie sprawiedliwości oraz bronienie granic.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɔ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: brõńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrońca mos., obrończyni ż., obrona ż.

 czas. bronić ndk., obronić dk.

 przym. obrończy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) osłanianie, chronienie

 (1.3) adwokatowanie

 (1.4) zabranianie

Wiktionary


broniewicz

nazwisko


SJP.pl


broniewski

nazwisko


SJP.pl

Osoby:

  • Alfred Broniewski – polski inżynier architekt
  • Bohdan Broniewski, herbu Tarnawa – przemysłowiec, działacz gospodarczy
  • Hieronim Broniewski, herbu Leliwa – deputat na Trybunał Główny Koronny, poseł województwa kaliskiego na sejmy
  • Kajetan Broniewski – polski wioślarz i działacz sportowy
  • Karol Broniewski
    • Karol Broniewski – polski dyrygent chóralny, pedagog muzyczny, kompozytor i działacz ruchu śpiewaczego
    • Karol Broniewski – podpułkownik ludowego Wojska Polskiego, uczestnik II wojny światowej

    Wikipedia


bronikowo

W Polsce
  • Bronikowo – osada w woj. lubuskim, w pow. świebodzińskim, w gminie Zbąszynek
  • Bronikowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. elbląskim, w gminie Młynary
  • Bronikowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kościańskim, w gminie Śmigiel
  • Bronikowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. wałeckim, w gminie Mirosławiec
  • Bronikowo – gromada

Wikipedia


bronikowski

nazwisko


SJP.pl


bronimir

dawne imię męskie


SJP.pl

Bronimir – imię męskie, złożone z członów Broni- ("bronić, strzec") i -mir ("pokój, spokój, dobro"). Zapisy takiego imienia nie przechowały się w dokumentach staropolskich, jednak o jego istnieniu może świadczyć przechowanie się w nazwach miejscowych – takich jak Bromierz, Bromierzyk – formy Bromir, która mogła stanowić jego formę skróconą.

Wikipedia


bronioznawca

specjalista w zakresie nauki o broni


SJP.pl


bronioznawczy

związany ze znajomością broni


SJP.pl


bronioznawstwo

nauka, wiedza o broni


SJP.pl

Bronioznawstwo – interdyscyplinarna dziedzina badań, zajmująca się uzbrojeniem jako elementem kultury materialnej i szerzej – kultury w ogóle. Choć nie funkcjonuje jako samodzielna dyscyplina akademicka, rozwija się na styku różnych nauk humanistycznych i przyrodniczych: archeologii, historii, historii sztuki, technologii i innych nauk pomocniczych historii. Uprawiają je badacze wywodzący się z różnych środowisk naukowych, którzy stosują odmienne metody badawcze i operują własnymi kategoriami analitycznymi, co z jednej strony sprzyja różnorodności ujęć, z drugiej – utrudnia formułowanie syntetycznych, wieloaspektowych ujęć tematu.

Wikipedia


bronisz

1. odpierać napaść;
2. osłaniać, chronić coś;
3. wstawiać się za kimś, być czyimś obrońcą;
4. zabraniać, nie pozwalać;
5. bronić się:
a) odpierać atak na własną osobę;
b) być własnym obrońcą;
c) chronić się, zapobiegać czemuś


SJP.pl

Wikipedia


broniszewice

Broniszewice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Czermin, nad Prosną.

Wieś składa się z trzech odrębnych założeń urbanistycznych: zespołu folwarcznego Marianin na południu, założenia pałacowego w centralnej części oraz zespołu folwarcznego w przysiółku Polskie na północnym wschodzie.

W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Broniszewice, po jej zniesieniu w gromadzie Czermin.

Wikipedia


broniszewo

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 6
  • Broniszewo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. aleksandrowskim, w gminie Aleksandrów Kujawski
  • Broniszewo – wieś w woj. podlaskim, w pow. białostockim, w gminie Tykocin
  • Broniszewo – kolonia w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. elbląskim, w gminie Młynary
  • Broniszewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kolskim, w gminie Przedecz
  • Broniszewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Wierzbinek
  • Broniszewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wrzesińskim, w gminie Września

Wikipedia


broniszewski

nazwisko


SJP.pl

  • Michał Broniszewski – polski kierowca wyścigowy
  • Mieczysław Broniszewski – polski piłkarz i trener piłkarski

Wikipedia


broniszostwo

Bronisz z małżonką; Broniszowie


SJP.pl


broniszowie

imię męskie


SJP.pl


broniszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Bronisza lub z nim związany


SJP.pl


bronisław

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: Bronisława

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój wujek nosił imię Bronisław i sumiaste wąsy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɔ̃ˈɲiswaf, AS: brõńisu̯af

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bronisławów m.

:: zdrobn. Bronek m., Bronuś m.

:: fż. Bronisława ż.

Wiktionary


bronisława

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od: Bronisław

Wiktionary

Bronisława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Broni- („bronić, strzec”) i -sława („sława”). Być może znaczyło „ta, która broni sławy”. W źródłach polskich poświadczone od XIII wieku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zatrzymaliśmy się u ciotki Bronisławy w Pleszewie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɔ̃ɲiˈswava, AS: brõńisu̯ava

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bronisław mos.

:: zdrobn. Bronia ż., Bronka ż., Broneczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Bronia, Bronka, Broneczka

Wiktionary


bronisławiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Bronisławy lub z nią związany


SJP.pl


bronisławostwo

Bronisław z małżonką; Bronisławowie


SJP.pl


bronisławowie

imię męskie


SJP.pl


bronisławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Bronisława lub z nim związany


SJP.pl


broniwoj

imię męskie


SJP.pl

Broniwoj – męskie imię słowiańskie, nienotowane we wczesnych źródłach polskich, złożone jednak z członów występujących w autentycznych staropolskich imionach, tj.: Broni- ("bronić, strzec") oraz -woj ("wojownik, wojna"). Imieniny: 22 czerwca.

W 1994 roku imię Broniwoj nosiła 1 osoba w Polsce.

Wikipedia


bronk

nazwisko


SJP.pl

Bronk (Broncke, Broncki, Bronnecke, Bruniken, Brunnecke) – kaszubski herb szlachecki.

Wikipedia


bronka

zdrobnienie od: Bronisława (imię żeńskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. poufała forma imienia Bronisława

Wiktionary

Bronka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Brańsk. Leży na lewym brzegu Bronki.

Wieś duchowna, własność probostwa brańskiego, położona była w 1575 roku w powiecie brańskim w ziemi bielskiej województwa podlaskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Bronka i przyjechałam z Cieszyna.

 (1.1) Szkoda, że ciotki Bronki nie ma już między nami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bronisława ż., Bronek mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Bronia, Broneczka, Bronisława

Wiktionary


bronkobus

potocznie: autobus, którym poruszał się Bronisław Komorowski w czasie kampanii prezydenckiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) neol. autobus wyborczy wykorzystywany w kampaniach polskiego polityka Bronisława Komorowskiego

Wiktionary


bronkowie

nazwisko


SJP.pl


bronkowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Bronka lub z nim związany


SJP.pl


bronks

potocznie: kufel piwa; browar


SJP.pl


bronny

dawniej: zabroniony


SJP.pl


bronów

nazwa wielu wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Bronów – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. górowskim, w gminie Góra
  • Bronów – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. świdnickim, w gminie Dobromierz
  • Bronów – wieś w woj. łódzkim, w pow. opoczyńskim, w gminie Żarnów
  • Bronów – wieś w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Wartkowice
  • Bronów – wieś w woj. śląskim, w pow. bielskim, w gminie Czechowice-Dziedzice
  • Bronów – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. pińczowskim, w gminie Działoszyce
  • Bronów – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. pleszewskim, w gminie Pleszew

Wikipedia


bronować

płytko spulchniać glebę, kruszyć bryły i wyrównywać powierzchnię na polu uprawnym za pomocą brony


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) roln. spulchniać ziemię za pomocą brony

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rolnik bronował ziemię.

 (1.1) Ja mu sam włożę jarzmo na wspaniałą szyję, / sam Efraima zaprzęgnę, / orać będzie Juda, / Jakub zaś będzie bronował.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: brõnovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brona ż., bronka ż., bronowanie n., bronowisko n.

Wiktionary


bronowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bronować.

Wiktionary

Bronowanie – zabieg uprawowy (uprawka) wykonywany broną w celu płytkiego spulchnienia roli, pokruszenia brył i skorupy glebowej, zniszczenia chwastów, przerwania parowania wody, wyrównania powierzchni pola oraz przykrycia materiału siewnego roślin.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. niebronowanie n., brona ż.

 czas. bronować ndk.

Wiktionary


bronowice

1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. dzielnica Lublina;
3. dzielnica Krakowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. północno-zachodnia dzielnica Krakowa, dawniej podkrakowska wieś;

Wiktionary

W Polsce
  • Bronowice – Dzielnica VI Krakowa, jednostka pomocnicza gminy
  • Bronowice – obszar Krakowa
  • Bronowice Małe – część Krakowa w granicach Dzielnicy VI Bronowice
  • Bronowice Wielkie – część Krakowa w granicach Dzielnicy IV Prądnik Biały

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bronowiczanin m., bronowiczanka ż.

 przym. bronowicki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żart. Bronx

Wiktionary


bronowicki

przymiotnik od: Bronowice


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bronowicami, dotyczący Bronowic

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku:

  • Grzegorz Bronowicki – polski piłkarz
  • Henryk Bronowicki – polski pilot, instruktor lotniczy
  • Mateusz Bronowicki – polski szachista
  • Piotr Bronowicki – polski piłkarz

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Bronowice nmos.

Wiktionary


bronowicz

nazwisko


SJP.pl


bronowisko

teren bronowany


SJP.pl


bronowo

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Bronowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. łomżyńskim, w gminie Wizna
  • Bronowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. nowodworskim, w gminie Stegna
  • Bronowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Kępice
  • Bronowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. iławskim, w gminie Susz
  • Bronowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. świdwińskim, w gminie Połczyn-Zdrój

Wikipedia


bronowski

1. Bronowice; bronowicki;
2. Bronów


SJP.pl

Bronowski:

  • Alfred Bronowski (1912–1992) – pseudonim Alfreda Szklarskiego
  • Jacob Bronowski (1908–1974) – angielski pisarz i naukowiec
  • Szczęsny Marian Bronowski (1864–1942) – lekarz, profesor
  • Tadeusz Bronowski (1912–1989) – działacz partyjny i państwowy, wiceminister komunikacji
  • Ulica Bronowska w Warszawie

Wikipedia

Patrz:

Bronowice; bronowicki;
2. Bronów

bronowy

brona


SJP.pl

Patrz:

brona

broński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Broński:

  • Jerzy Broński − polski oficer
  • Włodzimierz Broński − ksiądz katolicki
  • Wojciech Skalmowski − polski orientalista, literaturoznawca, eseista, pisarz, publicysta, krytyk literacki
  • Zdzisław Broński − polski żołnierz podziemia

Wikipedia


bronson

nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Bronson – miejscowość w stanie Floryda, w hrabstwie Levy
  • Bronson – miasto w stanie Iowa, w hrabstwie Woodbury
  • Bronson – miasto w stanie Kansas, w hrabstwie Bourbon
  • Bronson – miasto w stanie Michigan, w hrabstwie Branch

Wikipedia


brontë

[czytaj: BRONti] nazwisko


SJP.pl

  • Charlotte Brontë – autorka Dziwnych losów Jane Eyre, Vilette, Shirley, Profesor
  • Emily Brontë – autorka Wichrowych Wzgórz
  • Anne Brontë – autorka Agnes Grey
  • Branwell Brontë – malarz angielski, brat Charlotte, Emily i Anne
  • Rodzina Brontë – rodzina literacka związana z miastem Haworth w Yorkshire w Anglii

Wikipedia


brontoterium

wymarły ssak z rzędu nieparzystokopytnych


SJP.pl

Brontoterium (Brontotherium) – wymarły ssak z rzędu nieparzystokopytnych, żyjący w późnym eocenie.

Brontoteria występował w Ameryce Północnej.

Skamieniałości Embolotherium wskazują, że miały kostne wyrostki na nosie. Nie były to jednak prawdziwe rogi, ponieważ te są utworzone z keratyny. Róg brontoteriów był kostny, pokryty skórą.

Wikipedia


brontozaur

rodzaj dużego zauropoda z podrodziny apatozaurów


SJP.pl

Brontozaur (Brontosaurus) – duży zauropod żyjący około 150 mln lat temu w późnej jurze na terenach Ameryki Północnej. Został odkryty i opisany w 1879 przez Othniela C. Marsha. Niegdyś uważano „brontozaura” za synonim „apatozaura”, w 2015 wykazano jednak istotne różnice między tymi rodzajami. Było to jedno z największych zwierząt lądowych, jakie kiedykolwiek żyło na ziemi. Osiągał średnio około 20 m długości i mniej więcej 23 t wagi. Nazwa brontozaur oznacza z gr. „grzmiący jaszczur”.

Wikipedia


bronuś

zdrobnienie od: Bronisław (imię męskie)


SJP.pl


bronx

jeden z pięciu okręgów Nowego Jorku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. okręg (potocznie określany „dzielnicą”) Nowego Jorku w USA, obejmujący północną część aglomeracji;

 (1.2) geogr. adm. hrabstwo w stanie Nowy Jork w USA

 (1.3) geogr. hydron. rzeka w USA przepływająca przez południowo-wschodni Nowy Jork

 (1.4) geogr. gmina w USA, w hrabstwie Sublette County, w stanie Wyoming

 (1.5) geogr. żart. krakowska dzielnica Bronowice

Wiktionary

Bronx – jeden z pięciu okręgów (boroughs) Nowego Jorku oraz hrabstwo (county) w stanie Nowy Jork. Bronx położony jest w północnej części miasta, głównie na stałym lądzie, choć obejmuje swoim zasięgiem także parę mniejszych wysp.

Wikipedia


brony

1. narzędzie do spulchniania gleby;
2. drewniana krata zamykająca wejście przez bramę w murze obronnym


SJP.pl

Brony – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, w gminie Krzyżanów. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Siemieniczki.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Wikipedia


bronzer

kosmetyk do ściemniania skóry; brązer


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kosmet. kosmetyk nadający cerze efekt delikatnej opalenizny, zwykle zastępujący róż

Wiktionary

Bronzer (również brązer) – kosmetyk nadający cerze efekt delikatnej opalenizny. Można nim modelować kształt twarzy. Bronzer najczęściej jest nakładany na czoło, brodę i policzki. Może zastępować róż. Jego odcień powinien być dopasowany do karnacji. W zależności od karnacji, bronzery można podzielić na te do cery: ciepłej, chłodnej, neutralnej. Odpowiedni odcień bronzera można dobrać na podstawie analizy kolorystycznej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bronzer stosowany na całą twarz powinien być matowy lub ewentualnie satynowy (dla cery bez niedoskonałości).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɔ̃w̃zɛr, AS: brõũ̯zer

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kosmetyk brązujący

Wiktionary


bronzyt

minerał z grupy piroksenów


SJP.pl

Bronzyt – minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy piroksenów. Należy do grupy minerałów bardzo pospolitych i szeroko rozpowszechnionych.

Nazwa pochodzi od charakterystycznej barwy tego minerału.

Wikipedia


brook

  • Brook – miasto w stanie Indiana (USA)
  • Brook – miejscowość w hrabstwie Kent (Anglia)
  • Brook (New Forest) – miejscowość w hrabstwie Hampshire (Anglia)
  • Brook – miejscowość w hrabstwie Surrey (Anglia)
  • Brook (Test Valley) – miejscowość w hrabstwie Hampshire (Anglia)
  • Brook – miejscowość na wyspie Wight (Anglia)
  • Brook – postać anime

Wikipedia


brookit

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. zob. brukit.

Wiktionary

Brookit (Brukit) – bardzo rzadki minerał z gromady tlenków, będący dwutlenkiem tytanu.

Nazwa pochodzi od nazwiska angielskiego mineraloga i krystalografa Henry’ego Jamesa Brooke’a (1771-1857).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbrucit, AS: bruḱit

Wiktionary


brooklińczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Brooklynu

 (1.2) osoba pochodząca z Brooklynu, urodzona na Brooklynie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ubrania brooklińczyka przywodzą na myśl kostiumy bohaterek kreskówek albo ubranka dla lalek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brooklyn mrz.

 przym. brookliński

Wiktionary


brookliński

Brooklyn [czytaj: brukliński]; brooklyński


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Brooklynu, związany z Brooklynem

przymiotnik jakościowy

 (2.1) charakterystyczny dla Brooklynu, mający cechy lub właściwości przypisywane Brooklynowi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Myślisz, że jesteś bezpieczny w swoim nowym, tajnym domu, w cieniu ukochanego mostu brooklińskiego?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brooklyn mrz., brooklińczyk mos.

Wiktionary


brooklyn

[czytaj: bruklyn] dzielnica Nowego Jorku położona w zachodniej części Long Island, dawniej oddzielne miasto


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. dzielnica Nowego Jorku;

Wiktionary

Brooklyn – jeden z pięciu okręgów (boroughs) Nowego Jorku oraz jednocześnie hrabstwo w stanie Nowy Jork, o nazwie Kings County. W 2019 roku liczył ok. 2 559 903 mieszkańców, co daje największą populację ze wszystkich okręgów Nowego Jorku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nowojorski Brooklyn stanowi duże skupisko Polonii.

 (1.1) Na fladze Brooklynu widnieje bogini sprawiedliwości.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brooklińczyk mos.

 przym. brookliński

Wiktionary


brooklyński

Brooklyn [czytaj: brukliński]; brookliński


SJP.pl


brooks

Miejscowości w Kanadzie:

  • Brooks – miejscowość w prowincji Alberta

Miejscowości w USA:

  • Brooks – miejscowość w stanie Georgia, w hrabstwie Fayette
  • Brooks – jednostka osadnicza w stanie Kentucky, w hrabstwie Bullitt
  • Brooks – miasto w stanie Maine, w hrabstwie Waldo
  • Brooks – miasto w stanie Minnesota, w hrabstwie Red Lake
  • Brooks – jednostka osadnicza w stanie Oregon, w hrabstwie Marion

Wikipedia


broś

nazwisko


SJP.pl


brosimum

rodzaj drzewa z rodziny morwowatych


SJP.pl

Brosimum, mlekowiec (Brosimum Swartz) – rodzaj roślin z rodziny morwowatych (Moraceae). Obejmuje 15 gatunków. Są to zimozielone drzewa z sokiem mlecznym rosnące w tropikach obu kontynentów amerykańskich – od Meksyku i Kuby na północy po Boliwię, Paragwaj i południową Brazylię. Jako rośliny introdukowane przedstawiciele tego gatunku rosną także na Florydzie i w Wietnamie. Występują one głównie w wilgotnych lasach równikowych.

Wikipedia


brosma

ryba z rodziny dorszowatych


SJP.pl

Brosma (Brosme brosme) – gatunek morskiej ryby z rodziny dorszowatych (Gadidae). Jedyny przedstawiciel rodzaju Brosme.

Wikipedia


brosza

1. duża, ciężka broszka;
2. element rzeźbiony na przecięciu żeber sklepień gotyckich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spora, okazała broszka

 (1.2) archit. rzeźbiony element znajdujący się na przecięciu żeber sklepienia gotyckiego

Wiktionary

Brosza, broszka – rodzaj biżuterii, ozdoba, współcześnie noszona niemal wyłącznie przez kobiety. Umocowana od dołu szpilka służy przyczepianiu broszki do ubrań oraz sczepianiu poszczególnych części ubrania. Broszki mają różne kształty: od prostych, owalnych do fantastycznie powyginanych. Także wielkości tych ozdób są zróżnicowane.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Obraziła się, gdy jej mąż powiedział, że jej brosza jest tylko agrafką z kamykiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɔʃa, AS: broša

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. broszka ż.

Wiktionary


broszeczka

mała broszka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: broszka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɔˈʃɛt͡ʃka, AS: brošečka

Wiktionary


broszka

ozdoba stroju kobiecego z umocowaną od spodu spinką, przypinana do sukni, szala itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) element biżuterii; ozdoba przypinana do stroju kobiecego przy pomocy zapinki;

 (1.2) pot. sprawa, interes

 (1.3) pot. żeński narząd płciowy, pochwa

Wiktionary

Brosza, broszka – rodzaj biżuterii, ozdoba, współcześnie noszona niemal wyłącznie przez kobiety. Umocowana od dołu szpilka służy przyczepianiu broszki do ubrań oraz sczepianiu poszczególnych części ubrania. Broszki mają różne kształty: od prostych, owalnych do fantastycznie powyginanych. Także wielkości tych ozdób są zróżnicowane.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.2) brocha

 (1.3) brocha, pochwa

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. brosza ż.

:: zgrub. brocha ż.

 przym. broszkowy

frazeologia. to nie moja broszka

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) brooch

* arabski: (1.1) بروش

* białoruski: (1.1) брошка ż.

* bułgarski: (1.1) брошка ż.

* duński: (1.1) broche w.

* esperanto: (1.1) broĉo

* francuski: (1.1) broche ż.

* hiszpański: (1.1) broche m.; (1.2) asunto m., negocio m.; (1.3) conejo m., higo m.

* interlingua: (1.1) broche

* kaszubski: (1.1) broszka ż.

* kazachski: (1.1) танамоншақ

* rosyjski: (1.1) брошка ż.

* słowacki: (1.1) brošňa ż.

* szwedzki: (1.1) brosch w.

źródła.

== broszka (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jubil. broszka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɔʃka, AS: broška

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brosza ż.

:: zgrub. brocha ż.

 przym. broszkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) brocha

 (1.3) brocha, pochwa

Wiktionary


broszkiewicz

nazwisko


SJP.pl

  • Jerzy Broszkiewicz (1922–1993) – polski prozaik, dramatopisarz, eseista i publicysta oraz autor fantastyki naukowej.
  • Jerzy Broszkiewicz (1925–2018) – polski uczestnik konspracji niepodległościowej w czasie II wojny światowej, podpułkownik WP w stanie spoczynku działacz kombatancki
  • Mariusz Broszkiewicz (ur. 1959) – polski artysta fotograf.
  • Stanisław Broszkiewicz (1926–1984) – polski pisarz, prozaik, dziennikarz i publicysta

Wikipedia


broszków

Broszków – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Kotuń. Ma status sołectwa.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Antoniego w Kotuniu.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wikipedia


broszkowice

Broszkowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim, w gminie Oświęcim.

Wikipedia


broszkowy

broszka


SJP.pl

Patrz:

broszka

broszniów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w rejonie rożniatowskim obwodu iwanofrankowskiego;

Wiktionary

Broszniów (ukr. Брошнів) – wieś w rejonie rożniatowskim obwodu iwanofrankiwskiego.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. broszniowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Brożniów, Proszniów

Wiktionary


broszowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) włók. technika wykonywania ornamentu na tkaninach polegająca na wprowadzeniu dodatkowego wątku deseniowego (zwykle z drogich nici) przebiegającego częściowo ponad zasadniczą tkaniną i tworzącego na niej jakby haft

Wiktionary

Powiązane:

 czas. broszować ndk.

Wiktionary


broszura

1. niewielka publikacja o treści informacyjnej, adresowana do szerokiej publiczności,
2. książka w miękkiej nietrwałej oprawie lub nieoprawiona,
3. artykuł lub rozprawka propagandowa wydana jako samodzielny druk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cienka książka, nieoprawiona lub w miękkiej oprawie;

 (1.2) artykuł lub niewielka rozprawa wydana jako samodzielny druk

 (1.3) niewielka publikacja o treści informacyjnej

Wiktionary

Broszura (franc. brochure od broche – brosza, z wł. brocca dzban) – wydawnictwo zwarte, wyrób poligraficzny o małej objętości, maksymalnie 3 arkusze drukarskie (do 48 stron, dawniej od 4 do 64 stron) o treści informacyjnej, biznesowej lub propagandowej, adresowany do szerokiej publiczności. Jest to rodzaj druku łączonego.

W terminologii księgarskiej i bibliotekarskiej to publikacja licząca od 4 do 48 stron. Druk poniżej 4 stron jest ulotką.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) na półkach umieszczonych we wnęce muru leżały stosy książek. Wybrał kilkanaście broszur i podał Murkowi.

 (1.2) Na dowód tego przytaczam niektóre ustępy z moich broszur i artykułów.

 (1.3) Podatnicy mieli do dyspozycji również broszury informacyjne i prezentacje multimedialne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɔˈʃura, AS: brošura

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. broszurowanie n., zbroszurowanie n.

:: zdrobn. broszurka ż.

 czas. broszurować ndk., zbroszurować dk.

 przym. broszurowy, broszurkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) folder, ulotka

Wiktionary


broszurka

zdrobnienie od: broszura


SJP.pl


broszurkowy

związany z broszurką


SJP.pl


broszurowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zszywanie, bindowanie lub łączenie w inny sposób kartek w celu wykonania broszury

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zbroszurowanie n., broszura ż., broszurka ż.

 czas. broszurować ndk., zbroszurować dk.

 przym. broszurowy, broszurkowy

Wiktionary


broszurowy

związany z broszurą


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z broszurą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. broszura ż., broszurka ż., broszurowanie n.

 czas. broszurować ndk., zbroszurować dk.

 przym. broszurkowy

Wiktionary


brotbiksa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pojemnik na chleb

Wiktionary


brotfas

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. naczynie na chleb

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɔtfas, AS: brotfas

Wiktionary


brotzupa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. wodzionka

Wiktionary


browalia

rodzaj roślin z rodziny psiankowatych


SJP.pl

Browalia (Browallia L.) – rodzaj z roślin z rodziny psiankowatych. Obejmuje 24 gatunki. Występują one naturalnie od Arizony w Stanach Zjednoczonych na południe, poprzez Amerykę Środkową i Antyle po środkową część Ameryki Południowej. Rozprzestrzenione obecne są poza tym na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej. Nazwa pochodzi od nazwiska szwedzkiego botanika Johannesa Browalliusa (1707–1755). Niektóre gatunki uprawiane są jako rośliny ozdobne.

Wikipedia


browar

zakład przetwórstwa spożywczego zajmujący się produkcją piwa; piwowarnia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zakład, w którym warzy się (produkuje) piwo;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (2.1) pot. piwo (butelka, puszka itp.)

Wiktionary

Browar – zakład produkcyjny, w którym wytwarzane jest piwo, czyli napój powstały ze słodu, wody i chmielu poddany fermentacji alkoholowej przy użyciu drożdży.

Pierwsze browary organizowano ok. 1000 roku w klasztorach. Najstarszym działającym browarem jest Weihenstephan w bawarskim Freising (od 1040). W miarę sekularyzacji od XIX wieku powstawały browary o charakterze przemysłowym, z samodzielnymi zabudowaniami fabrycznymi.

.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Uważam, że najlepsze piwo powstaje w browarach na Śląsku.

 (2.1) Wypiłem trzy browary i zrobiło mi się niedobrze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɔvar, AS: brovar

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. browarnictwo n., browarnik m.

 przym. browarniczy, browarny

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) browiec

Wiktionary


browarczyk

nazwisko


SJP.pl


browarek

zdrobnienie od: browar (zakład przetwórstwa spożywczego zajmujący się produkcją piwa)


SJP.pl

Browarek – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Kroczyce.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.

Przez miejscowość przepływa niewielka rzeka dorzecza Pilicy, Białka.

Wikipedia


browaring

żartobliwie: spędzanie czasu na piciu piwa


SJP.pl


browarnia

potocznie:
1. zakład produkujący piwo;
2. lokal serwujący produkowane na miejscu piwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rozlewnia piwa

Wiktionary


browarniany

wykorzystywany w procesie warzenia piwa (np. drożdże browarniane), związany w jakiś sposób z browarnictwem lub browarnikiem (np. cech browarniany); browarniczy, browarny, piwowarski


SJP.pl


browarnictwo

dział przemysłu zajmujący się produkcją piwa


SJP.pl

Piwowarstwo albo browarnictwo – sztuka warzenia piwa (w tym piwowarstwo domowe) oraz produkcja piwa w browarach na skalę przemysłową (zob. przemysł piwowarski).

Stwarza zapotrzebowanie na produkty rolne: jęczmień browarny oraz chmiel.Produktami ubocznymi są: młóto, chmieliny, osady brzeczkowe, używane na paszę.

Wikipedia


browarniczka

browarnik


SJP.pl

Patrz:

browarnik

browarniczy

wykorzystywany w procesie warzenia piwa (np. drożdże browarnicze), związany w jakiś sposób z browarnictwem lub browarnikiem (np. cech browarniczy); browarniany, browarny, piwowarski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący browarnictwa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɔvarʲˈɲit͡ʃɨ, AS: brovarʹńičy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. browar m., browarek m., browarnictwo n., browarnik m.

 przym. browarniany, browarny, browarowy

Wiktionary


browarnik

osoba pracująca w browarnictwie (piwowarstwie, przemyśle spożywczym zajmującym się warzeniem piwa i jego dystrybucją na rynek); piwowar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) właściciel lub zarządca browaru

Wiktionary

Browarnik – właściciel lub osoba zarządzająca browarem. Słowo to zostało utworzone od rzeczownika browar z dodatkiem formantu -nik. Powstały wyraz może oznaczać również osobę działającą w przemyśle browarniczym, pracującą w browarze. W odróżnieniu od piwowara, który bezpośrednio zajmuje się warzeniem piwa, browarnik nie jest określeniem zawodu lub funkcji, lecz osoby związanej z przemysłem browarniczym.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. browar mzw./mrz.

Wiktionary


browarny

wykorzystywany w procesie warzenia piwa (np. drożdże browarne), związany w jakiś sposób z browarnictwem lub browarnikiem (np. cech browarny); browarniany, browarniczy, piwowarski


SJP.pl


browarowy

przymiotnik od: browar


SJP.pl


browarski

nazwisko


SJP.pl


browarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. piwowar

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɔvaʃ, AS: brovaš

Wiktionary


browiec

potocznie: piwo; browar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. piwo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Idziesz na browca?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɔvʲjɛt͡s, AS: brovʹi ̯ec

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) piwo, pot. browar, slang. bro

Wiktionary


brown

Nazwy geograficzne

Gminy w USA:

  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Clay
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Monroe
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Illinois, w hrabstwie Champaign
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Indiana, w hrabstwie Hancock
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Indiana, w hrabstwie Hendricks
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Indiana, w hrabstwie Montgomery
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Indiana, w hrabstwie Morgan
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Indiana, w hrabstwie Ripley
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Indiana, w hrabstwie Washington
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Iowa, w hrabstwie Linn
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Manistee
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Missouri, w hrabstwie Douglas
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie McHenry
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Ohio, w hrabstwie Carroll
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Ohio, w hrabstwie Darke
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Ohio, w hrabstwie Delaware
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Ohio, w hrabstwie Franklin
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Ohio, w hrabstwie Knox
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Ohio, w hrabstwie Miami
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Ohio, w hrabstwie Paulding
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Ohio, w hrabstwie Vinton
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Pensylwania, w hrabstwie Lycoming
  • Brown (ang. Brown Township) – gmina w stanie Pensylwania, w hrabstwie Mifflin
  • Brown) – obszar niemunicypalny w Kern County, w Kalifornii

Wikipedia


brownie

[czytaj: brałni] ciemnobrązowe ciasto z gorzkiej czekolady, mąki, jajek i cukru, często także z bakaliami i orzechami


SJP.pl

Brownie (wym. brauni) – ciasto czekoladowe typowe dla kuchni amerykańskiej. Nazwa pochodzi od charakterystycznego, ciemnobrązowego koloru wypieku (z ang. brown = brązowy).

Ciasto przygotowuje się z gorzkiej czekolady, jajek, cukru, masła i niewielkiej ilości mąki. Częstym dodatkiem do brownie są orzechy.

Wikipedia


browning

[czytaj: brauning] ręczny pistolet automatyczny; brauning


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) niewielki, płaski, poręczny pistolet szybkostrzelny, w okresie międzywojennym popularny jako broń „kieszonkowa”

Wiktionary

  • Browning Arms Company – amerykańska wytwórnia uzbrojenia
  • nazwa pistoletów samopowtarzalnych, m.in. Browning HP
  • nazwa karabinów maszynowych, m.in. amerykańskich Browning M1917, Browning M1919, polskich Browning wz. 1928, ckm wz. 30 (Browning)
  • potocznie przestarzałe: pistolet

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Siedział ukosem, by nie naciskać tylnej kieszeni, którą rozpychał browning.

 (1.1) Na biurku, prawie niewidoczny poza żółtym kręgiem lampy, leżał mały, czarny browning.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brauning; gw-pl|Warszawa|bronek.

Wiktionary


browser

[czytaj: brałzer] program komputerowy służący do przeglądania stron internetowych; przeglądarka internetowa


SJP.pl


broz-tito

Josip Broz-Tito (1892-1980) - polityk jugosłowiański


SJP.pl


brózda

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. bruzda

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

 zobtłum|bruzda.

źródła.

== brozda (język dolnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bruzda

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɔzda, AS: brozda

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

 zobtłum|bruzda.

źródła.

== brozda (język dolnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bruzda

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


brożec

W Polsce
  • Brożec – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. strzelińskim, w gminie Strzelin
  • Brożec – wieś w woj. opolskim, w pow. krapkowickim, w gminie Walce
  • Brożec – gromada w powiecie krapkowickim
  • Brożec – gromada w powiecie strzelińskim

Wikipedia


brożek

niewielka sieć używana do łowienia ptaków


SJP.pl

  • brożek – pojazd konny
  • Brożek – herb szlachecki
  • Brożek – polana w Gorcach
  • Brożek (841 m) – szczyt w masywie Lubania w Paśmie Lubania w Gorcach
  • Brożek – wieś w województwie lubuskim

Wikipedia


brozilian

[czytaj: broz-ilian] depilowanie męskich miejsc intymnych; boyzylian, boyzilian


SJP.pl


brożówka

1. wieś w Polsce;
2. jezioro w Polsce


SJP.pl

Brożówka (niem. Gansenstein) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Kruklanki. Leży nad jeziorem Brożówka,

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Wikipedia


broży

imię męskie


SJP.pl


brożyna

drąg zatknięty w brogu, stanowiący jego ośrodek


SJP.pl

Brożyna (niem. Karlsberg, 570 m n.p.m.) – góra w środkowej części Gór Ołowianych, kończąca niewielki grzbiecik odchodzący na południe od Ołowianej, w paśmie Gór Kaczawskich.

Zbudowana jest z zieleńców i łupków zieleńcowych oraz łupków kwarcowo-skaleniowych, amfibolitów, fyllitów i fyllitów grafitowych.

Wikipedia


brożyński

nazwisko


SJP.pl


brółtbiksa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pojemnik na chleb

Wiktionary


brołtzupa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. wodzionka; zupa z chleba zalanego wrzącą wodą z dodatkiem czosnku i tłuszczu, np. smalcu

Wiktionary

Wodzianka – prosta zupa znana na Śląsku i w Polsce Środkowej. Wodzianka występuje w wielu odmianach, ale w każdej podstawą są chleb i wrzątek. Maciej E. Halbański w swoim Leksykonie sztuki kulinarnej podał następującą definicję wodzianki: zupa przyrządzona z czerstwego chleba pokrajanego w kostkę, zalanego wrzątkiem, z dodatkiem roztartego z solą czosnku i tłuszczu, najlepiej smalcu ze skwarkami.

Wikipedia


brr

brrr;
1. wykrzyknik wyrażający uczucie wstrętu lub obrzydzenia;
2. wykrzyknik wyrażający uczucie zimna; drr, drrr


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) dźwięk. dźwięk wydawany, podczas trzęsienia się (np. z zimna lub ze strachu)

 (1.2) dźwięk. odgłos wyrażający odrazę, wstręt względem czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jest zimno. Pucio się trzęsie: brr!

Wiktionary


brrr

brr;
1. wykrzyknik wyrażający uczucie wstrętu lub obrzydzenia;
2. wykrzyknik wyrażający uczucie zimna; drr, drrr


SJP.pl


brt

[czytaj: be-er-TE] (skrót od: Brutto Register Tonage) tona rejestrowa brutto - oznaczenie pojemności statku


SJP.pl


bruce

[czytaj: bru:s]
1. obce imię męskie;
2. obce nazwisko


SJP.pl

  • Bruce – szkockie nazwisko i nazwa klanu.
  • Bruce – szczyt położony w górach Hamersley
  • Bruce – półwysep w prowincji Ontario, Kanada
  • Bruce – jednostka administracyjna kanadyjskiej prowincji Ontario
  • Bruce – fikcyjny rekin z filmu Szczęki
  • Elektrownia jądrowa Bruce – kanadyjska elektrownia jądrowa
  • Bruce – singel polskiego piosenkarza i rapera White’a 2115 oraz Flexxy i Kuqe

Wikipedia


brucela

bakteria wywołująca brucelozę


SJP.pl


bruceloza

przewlekła, zakaźna, bakteryjna choroba zwierząt głównie hodowlanych mogąca przenosić się na ludzi (zoonoza); gorączka maltańska; choroba Banga; gorączka falująca; gorączka kozia; gorączka skalna; gorączka gibraltarska; gorączka Rio-grande


SJP.pl

Bruceloza (łac. Brucellosis lub Abortus epizooticus) – przewlekła i zakaźna bakteryjna choroba różnych gatunków zwierząt domowych i dzikich, jak również człowieka. Choroba ta u człowieka znana jest również pod nazwami: gorączka maltańska, choroba Banga, gorączka falująca, gorączka kozia, gorączka skalna, gorączka gibraltarska, gorączka Rio Grande.

Wikipedia


brucelozowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. związany z brucelozą, dotyczący brucelozy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bruceloza ż., brucela ż.

Wiktionary


bruchnal

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, rejon jaworowski;

Wiktionary

Tarnowica, Bruchnal (ukr. Терновиця, Ternowycia) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie jaworowskim, na zachód od Lwowa, nad potokiem Hnojowiec. Około 1000 mieszkańców.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bruchnalski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Ternowycia

Wiktionary


brucki

nazwisko


SJP.pl


bruckner

[czytaj: brükner] nazwisko, np. Aleksander Brückner (1856 - 1939), polski filolog i historyk


SJP.pl

Nazwisko występujące w wersji Bruckner i Brückner (z ü zapisywanym za pomocą liter używanym w języku polskim jako "ue" – w Polsce wymawiane jako Brykner) – którego źródłosłów tkwi w niemieckim rzeczowniku Brück, l.mn. Brücken "most" (wilamowskie bryk, ang. bridge, hol. brug, fryz. brêge), ale i "ulica" (stąd polskie bruk), byłoby to nazwisko odapelatywne "budowniczy mostów, nawierzchni", choć nie jest wykluczone pochodzenie odmiejscowe (w południowych Niemczech i Austrii istnieje co najmniej 9 miejscowości o nazwie Bruck lub Brück).

  • Anton Bruckner (1824–1896) – austriacki kompozytor, przedstawiciel romantyzmu
  • Aleksander Brückner (1856-1939) – polski profesor, filolog i slawista, historyk literatury i kultury polskiej
  • Agnes Bruckner (1985) – amerykańska aktorka
  • Amy Bruckner (1991) – amerykańska aktorka
  • Karel Brückner (1939) – czeski trener piłkarski
  • Christine Brückner (1921-1996) – pisarka niemiecka
  • Eduard Brückner (1862-1927) – niemiecki geograf i klimatolog
  • Roland Brückner (1955) – niemiecki gimnastyk
  • Wilhelm Brückner (1884-1954) – niemiecki wojskowy, pułkownik, adiutant Adolfa Hitlera
  • Ferdinand Bruckner (1891-1958) – austriacko-niemiecki pisarz
  • Bruckner (1871-1942) – amerykański polityk
  • Karl Bruckner (1906-1986), austriacki pisarz
  • Pascal Bruckner (1948) – francuski pisarz

Wikipedia


bruclik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. męska kamizelka w stroju góralskim

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) U górali śląskich zwyczajowo pan młody zdejmował swój czerwony kawalerski bruclik i zakładał czarny, jaki nosili starsi gospodarze.

Wiktionary


brucski

przymiotnik

 (1.1) stpol. brukselski, z Brukseli

Wiktionary


brucyna

alkaloid z grupy strychniny, zawierający w cząsteczce ugrupowanie benzopirolu; substancja krystaliczna, rozpuszczalna w rozpuszczalnikach organicznych


SJP.pl

Brucyna – alkaloid indolowy występujący w nasionach kulczyby, pochodna strychniny. Substancja krystaliczna, o temperaturze topnienia 178 °C. Jest rozpuszczalna w rozpuszczalnikach organicznych.

Wykazuje silnie toksyczne działanie na organizm. Działa 50-krotnie słabiej niż strychnina. Ze względu na bardzo gorzki smak stosowana jest obecnie jako wskaźnik goryczy.

Wikipedia


brucyt

minerał, wodorotlenek magnezu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. rzadki minerał z gromady wodorotlenków magnezu, wykorzystywany m.in. do otrzymywania magnezu i produkcji materiałów ogniotrwałych;

Wiktionary

Brucyt – rzadki minerał z gromady wodorotlenków Mg(OH)2.

Nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego mineraloga Archibalda Bruce’a, który po raz pierwszy opisał ten minerał (1777–1818).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W przyrodzie wodorotlenek magnezu występuje w postaci minerału brucytu.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brucytowy

Wiktionary


bruczkowski

nazwisko


SJP.pl


brud

zanieczyszczenie, brak czystości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) każde zanieczyszczenie osiadłe na czymś

 (1.2) przen. wina, grzech lub wyrządzone zło

Wiktionary

Brud – ogólne określenie wszelkiego rodzaju zanieczyszczeń osiadłych na jakiejkolwiek powierzchni.

Brud gromadzący się na ciele człowieka zwykle jest mieszaniną sadzy, krzemionki (SiO2), soli mineralnych oraz substancji pylistych. Cząstki te zlepione są pozostałościami potu (głównie tłuszczami i białkami).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W tych szafkach jest tyle brudu, że aż mnie mdli.

 (1.2) Nie ma co wyciągać starych brudów na wierzch.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brut, AS: brut

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brudas m., brudzenie n., zabrudzenie n., brudownik m.

 przym. brudny

 przysł. brudno

 czas. brudzić, pobrudzić, zabrudzać/zabrudzić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieczystość, zanieczyszczenie, pot. wulg. gnój, syf

Wiktionary


brudas

potocznie: człowiek brudny, zaniedbany, nieporządny; flejtuch, fleja, niechluj, niechluja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) pot. osoba niedbająca o higienę; czasem też przedmiot będący w niechlujnym stanie

 (1.2) pogard. osoba o ciemnej karnacji

 (1.3) pogard. slang. osoba należąca do subkultury metalowej lub punkowej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Umyj się w końcu, brudasie.

 (1.2) Ostatnio na straganach jest coraz więcej brudasów z podrabianymi towarami.

 (1.3) Co weekend w parku spotykają się jakieś brudasy i chleją jabole.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrudas, AS: brudas

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brud m., brudownik m., brudzenie n., zabrudzenie n.

:: zdrobn. brudasek m.

:: fż. brudaska ż.

 czas. ubrudzić dk., brudzić ndk.

 przym. brudny

 przysł. brudno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) flejtuch, fleja, niechluj, kocmołuch, abnegat, syfiarz; reg. pozn. szuszwol.

 (1.2) czarnuch

Wiktionary


brudasek

ekspresywnie: brudas - człowiek brudny, zaniedbany, nieporządny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. pieszcz. o brudnym dziecku

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bruˈdasɛk, AS: brudasek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brudas m., brudaska ż., brud m., brudzenie n., zabrudzenie n.

 przym. brudny

 przysł. brudno

 czas. ubrudzić

Wiktionary


brudaska

potocznie: kobieta brudna, zaniedbana, nieporządna; flejtucha, fleja, niechluja, syfiara


SJP.pl


brudek

zdrobnienie od: brud


SJP.pl


bruderszaft

[czytaj: BRUderszaft] ceremoniał ustanawiający wzajemne mówienie sobie po imieniu i przejście "na ty"


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zwyczaj poprzedzający zwracanie się do kogoś po imieniu, polegający na wspólnym wypiciu przez dwie osoby kieliszka alkoholu i pocałunku w policzek;

Wiktionary

Bruderszaft, inaczej brudzio (z niem. Bruderschaft – braterstwo) – ceremoniał poprzedzający przejście jego uczestników na ty (po imieniu), rezygnując ze zwrotów grzecznościowych Pan, Pani. Odbywa się on często przy wspólnym wypiciu kieliszka alkoholu. Czasem dodawany jest do tego pocałunek.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bruˈdɛrʃaft, AS: bruderšaft

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brudzio

Wiktionary


brudnawy

lekko brudny


SJP.pl


brudnica

motyl nocny średniej wielkości, białawy lub brunatny, którego gąsienice żywią się liśćmi drzew i krzewów, wyrządzając znaczne szkody


SJP.pl


brudnice

motyl nocny średniej wielkości, białawy lub brunatny, którego gąsienice żywią się liśćmi drzew i krzewów, wyrządzając znaczne szkody


SJP.pl

Brudnice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Żuromin. Ma status sołectwa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego. Istnieje tu stara elektrownia wodna oraz tama.

Wikipedia


brudnicki

nazwisko


SJP.pl


brudnicowate

podrodzina motyli z rodziny mrocznicowatych; brudnice


SJP.pl

Brudnicowate, brudnice (Lymantriinae) – podrodzina motyli z rodziny mrocznicowatych. Obejmuje około 2500 gatunków. Kosmopolityczna. Samice miewają zredukowane skrzydła, a niekiedy także odnóża. Samce dobrze latają, często także w dzień. Na ciałach gąsienic występują brodawki i różnej budowy szczecinki. Liczne gatunki notowane jako szkodniki drzew i krzewów.

Wikipedia


brudnicowaty

o cechach brudnicowatych (podrodzina motyli)


SJP.pl


brudniej

stopień wyższy od przysłówka: brudno


SJP.pl


brudniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: brudny


SJP.pl


brudno

przysłówek sposobu

 (1.1) będąc pozbawionym czystości

Wiktionary

  • Brudno – wieś w woj. lubelskim, w powiecie parczewskim, w gminie Parczew
  • Brudno – jezioro w woj. lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Wola Uhruska
  • Brudno – wzniesienie w woj. zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Sławoborze, na Wysoczyźnie Łobeskiej

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. zabrudzenie n., brudzenie n., brudasek mzw., brud mrz., brudas mos., brudaska ż.

 czas. brudzić, ubrudzić

 przym. brudny

 temsłow. brudno-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieczysto

Wiktionary


brudnobiały

biały o brudnym (szarawym lub brunatnym) odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) koloru białego z odcieniem szarym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Płatki wewnątrz są przeważnie żółtawe lub brudnobiałe, a z wierzchu szarofioletowe.

Wiktionary


brudnoczerwony

czerwony o brunatnym odcieniu; brunatnoczerwony


SJP.pl


brudnoniebieski

niebieski o brudnym (szarawym lub brunatnym) odcieniu


SJP.pl


brudnopis

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) tekst roboczy

 (1.2) zeszyt do zapisywania notatek, tekstów roboczych;

Wiktionary

Brudnopis, brulion – rodzaj notesu służący do zapisywania notatek „na brudno”, czyli w sposób nieoficjalny; również tekst napisany „na brudno”.

Notatki takie są przeznaczone tylko dla piszącego, więc nie są one zbyt rozbudowane. Często charakteryzują się prostym stylem. Niekiedy brudnopis jest stosowany do zapisywania tekstów przed ich przepisaniem „na czysto”. Bywa czasem zbiorem prostych rysunków i szkiców.

Najczęściej spotyka się bruliony 60, 86 i 96-kartkowe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Piszę tak nieczytelnie w swoim brudnopisie, że jedynie ja jestem w stanie siebie odczytać.

 (1.2) Nauczyciel dyktował notatkę, a uczniowie pilnie przepisywali jego słowa do swoich brudnopisów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brudˈnɔpʲis, AS: brudnopʹis

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brudnopisowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szkic, konspekt, brulion

 (1.2) notatnik, brulion

Wiktionary


brudnopisowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z brudnopisem, dotyczący brudnopisu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brudnopis m.

Wiktionary


brudnopopielaty

popielaty o brudnym (szarawym lub brunatnym) odcieniu


SJP.pl


brudnoróżowoczerwony

różowoczerwony o brudnym (szarawym lub brunatnym) odcieniu


SJP.pl


brudnoróżowy

różowy o brudnym (szarawym lub brunatnym) odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) różowy o brunatnym odcieniu

Wiktionary


brudnoszary

szary o brudnym (szarawym lub brunatnym) odcieniu; buroszary


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) koloru szarego z brunatnym odcieniem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Angina Plauta-Vincenta to choroba bakteryjna dotykająca głównie mężczyzn. Charakteryzuje ją brudnoszary nalot na migdałku (zwykle zaatakowany jest tylko jeden).

Wiktionary


brudnota

bylina z rodziny toinowatych, o pięcioramiennych kwiatach wydzielających zapach padliny; zamszyca, stapelia


SJP.pl


brudnozielony

zielony o brudnym (szarawym lub brunatnym) odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) koloru zielonego z brunatnym lub szarym odcieniem

Wiktionary


brudnożółty

żółty o brudnym (szarawym lub brunatnym) odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) koloru żółtego o odcieniu „przybrudzonym” kolorem szarym lub brunatnym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Retz patrzył z szalupy na nadbudówkę śródokręcia, z której zaczęły wydobywać się chmury brudnożółtego dymu.

Wiktionary


brudny

1. pełen brudu, pokryty brudem, nieczysty;
2. odznaczający się bledszym odcieniem jakiejś barwy;
3. taki, który działa nieetycznie, nieuczciwie


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający na swojej powierzchni zanieczyszczenia, brud

 (1.2) pot. naganny, niezgodny z normami etycznymi

Wiktionary

  • Jerzy Brudny (1863-1940) – polski poeta
  • Stanisław Brudny (ur. 1930) – polski aktor

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po pracy na polu jego buty były tak brudne, że postanowił je zdjąć przed wejściem do domu.

 (1.2) Marek zawsze miał tendencję do angażowania się w brudne interesy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrudnɨ, AS: brudny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brud m., brudas m., brudasek m., brudownik m., brudzenie n., zabrudzenie n.

 czas. brudzić ndk., ubrudzić dk., zabrudzić dk., wybrudzić dk., nabrudzić dk.

 przysł. brudno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zabrudzony, zanieczyszczony; gw-pl|Górny Śląsk|zmazany.; pot. uświniony, pot. zasyfiony; wulg. upierdolony, wulg. ujebany

 (1.2) grzeszny, nieuczciwy, niemoralny, nieprzyzwoity

Wiktionary


brudownik

pomieszczenie na składanie brudnej bielizny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) magazyn na brudną pościel, bieliznę itp., zwykle w szpitalu

 (1.2) pomieszczenie, w którym odbywa się mycie i przechowywanie kaczek i basenów szpitalnych

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bruˈdɔvʲɲik, AS: brudovʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zabrudzić, ubrudzić

 rzecz. brud mrz., brudas mos., brudzenie n.

 przym. brudny

Wiktionary


brudy

1. śmiecie, nieczystości;
2. zabrudzona bielizna, ubranie;
3. nieuczciwe postępowanie; nieuczciwość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) pot. brudne ubrania, brudna bielizna

 (1.2) śmiecie, odpadki, nieczystości, odchody

 (1.3) przen. niemoralność, nieuczciwe postępowanie, zło

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: brud

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odłóż te spodnie do brudów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrudɨ, AS: brudy

Wiktionary


brudźcowate

o cechach brudźcowatych (rodzina pluskwiaków)


SJP.pl

Brudźcowate (Rhyparochromidae) – rodzina pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i nadrodziny Lygaeoidea. Obejmuje około 1850 opisanych gatunków. Rozprzestrzeniona jest kosmopolitycznie. Większość to fitofagi wysysające nasiona roślin, ale spotyka się też w tej rodzinie hematofagię kręgowców oraz okazjonalne drapieżnictwo na stawonogach.

Wikipedia


brudźcowaty

o cechach brudźcowatych (rodzina pluskwiaków)


SJP.pl


brudzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|brudzić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zabrudzenie n., brud mrz., brudasek mzw., brudownik mrz., brudas mos.

 czas. ubrudzić, brudzić ndk., zabrudzić dk., nabrudzić dk., pobrudzić dk., przybrudzić dk., wybrudzić dk.

 przym. brudny

 przysł. brudno

Wiktionary


brudzeński

Brudzeń Duży (wieś w Polsce)


SJP.pl


brudzew

nazwa dwóch wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Brudzew – wieś w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Błaszki
  • Brudzew – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kaliskim, w gminie Blizanów
  • Brudzew – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. tureckim, w gminie Brudzew

Wikipedia


brudzewczanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Brudzewka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kilku brudzewczan poparło pomysł sołtysa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brudzewek mrz.

:: fż. brudzewczanka ż.

 przym. brudzewecki

Wiktionary


brudzewczanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Brudzewka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na dyskotece Oskar poznał jedną miłą brudzewczankę o niebieskich oczach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brudzewek mrz.

:: fm. brudzewczanin mos.

 przym. brudzewecki

Wiktionary


brudzewecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Brudzewka, związany z Brudzewkiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na brudzeweckim przystanku rozegrał się dramat.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brudzewek mrz., brudzewczanin mos., brudzewczanka ż.

Wiktionary


brudzewek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Chocz;

Wiktionary

Brudzewek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Chocz.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W piątek 13 maja w Brudzewku będzie bezpłatne badanie wzroku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brudzewczanin mos., brudzewczanka ż.

 przym. brudzewecki

Wiktionary


brudzewianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Brudzewa

 (1.2) osoba pochodząca z Brudzewa, urodzona w Brudzewie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bez wątpienia najsłynniejszym brudzewianinem jest Wojciech z Brudzewa.

 (1.2) Zygmunt, rodowity brudzewianin, mieszka teraz gdzieś pod Kętrzynem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brudzew m.

:: fż. brudzewianka ż.

 przym. brudzewski

Wiktionary


brudzewianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Brudzewa

 (1.2) kobieta pochodząca ze Brudzewa, urodzona w Brudzewie

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Dorota, rodowita brudzewianka, mieszka teraz gdzieś pod Bartoszycach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brudzew m.

:: fm. brudzewianin m.

 przym. brudzewski

Wiktionary


brudzewo

W Polsce
  • Brudzewo – wieś w woj. lubuskim, w pow. świebodzińskim, w gminie Szczaniec
  • Brudzewo – wieś w woj. pomorskim, w pow. puckim, w gminie Puck
  • Brudzewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. słupeckim, w gminie Strzałkowo
  • Brudzewo – gromada

Wikipedia


brudzewski

Brudzew


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Brudzewa, związany z Brudzewem

Wiktionary

Patrz:

Brudzew

Powiązane:

 rzecz. Brudzew m., brudzewianin m., brudzewianka ż.

Wiktionary


brudzić

zanieczyszczać, śmiecić


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. pobrudzić a. ubrudzić)

 (1.1) czynić brudnym, pokrywać brudem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brud m., brudas mos., brudaska ż., zabrudzenie n., brudzenie n.

 czas. pobrudzić dk., ubrudzić dk., wybrudzić dk., nabrudzić dk.

 przym. brudny

 przysł. brudno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) plamić, zanieczyszczać, walać, paskudzić, daw. brukać, daw. kalać, pot. tytłać, pot. babrać, ślabrać, ciorać

Wiktionary


brudziec

brudziec sosnowy, brudziec zwyczajny - gatunki pluskwiaków z rodziny brudźcowatych


SJP.pl

Amandinea M. Choisy ex Scheid. & M. Mayrhofer (brudziec) – rodzaj grzybów z rodziny pałecznikowatych (Caliciaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów. W Polsce występuje jeden gatunek.

Wikipedia


brudziński

nazwisko


SJP.pl

  • Grzegorz Brudziński (ur. 1959) – polski sędzia sportowy
  • Joachim Brudziński (ur. 1968) – polski polityk
  • Józef Brudziński (1874–1917) – polski lekarz
  • Tadeusz Brudziński (1902–1960) – polski inżynier
  • Wiesław Brudziński (1920–1996) – polski dziennikarz i satyryk
  • Zygmunt Brudziński (1905–1959) – uczestnik wojny polsko-bolszewickiej i III powstania śląskiego
    • objaw Brudzińskiego

Wikipedia


brudzio

potoczne, żartobliwe zdrobnienie od: bruderszaft


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. żart. bruderszaft

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na wieczorku zapoznawczym było tak miło, że wypiłam brudzia z połową turnusu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrud͡ʑɔ, AS: bruʒ́o

Wiktionary


brudzowice

Brudzowice – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim w powiecie będzińskim, w gminie Siewierz.

Wikipedia


brudzyński

nazwisko


SJP.pl


bruegel

[czytaj: bröchel, brechel albo brojgel] nazwisko, np. Piotr (albo Peter) Bruegel (ok. 1528-69), malarz niderlandzki; Breughel


SJP.pl

Bruegel – Bruegel – to niezależny, europejski, ekonomiczny think tank z siedzibą w Brukseli, którego działalność skupia się głównie na badaniach z zakresu polityki gospodarczej i ekonomii. Bruegel funkcjonuje w oparciu o zarządzanie i finansowanie z państw członkowskich Unii Europejskiej, międzynarodowych korporacji oraz innych instytucji.

Wikipedia


brueglowski

[czytaj: brojglowski] taki jak u Bruegla, charakterystyczny dla Bruegla


SJP.pl


brugia

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w północno-zachodniej Belgii, ośrodek administracyjny prowincji Flandria Zachodnia;

Wiktionary

Brugia (nld. Brugge, wym. [ˈbrʏɣə] ( odsłuchaj); fr. Bruges [bʁyʒ] ( odsłuchaj); niem. Brügge) – miasto w północno-zachodniej Belgii, w Regionie Flamandzkim, ośrodek administracyjny prowincji Flandria Zachodnia oraz okręgu Brugia. Powierzchnia miasta wynosi 140,99 km², a liczba mieszkańców 1 stycznia 2024 r. wynosiła 119 869. Pod względem liczby mieszkańców jest największym miastem w prowincji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kupiłam w Brugii srebrny naszyjnik dla Latiki.

 (1.1) Zwiedzimy Brugię z miejscowym przewodnikiem, który mówi po polsku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brugijczyk mos., brugijka ż.

 przym. brugijski

Wiktionary


brugijczyk

mieszkaniec Brugii (miasta w Belgii)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Brugii; osoba z tego miasta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) R. Mols uważa, że J. Toussaert był zbyt oszczędny, gdy chodzi o wyliczenie łyków wina, które przeciętny brugijczyk XV wieku mógł skonsumować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brugia ż.

:: fż. brugijka ż.

 przym. brugijski

Wiktionary


brugijka

mieszkanka Brugii (miasta w Belgii)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Brugii; kobieta z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brugia ż.

:: fm. brugijczyk mos.

 przym. brugijski

Wiktionary


brugijski

przymiotnik od: Brugia (miasto w Belgii)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Brugią, dotyczący Brugii, pochodzący z Brugii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brugijka ż., brugijczyk mos., Brugia ż.

Wiktionary


bruhatkajozaur

jeden z największych dinozaurów


SJP.pl

Bruhatkajozaur (Bruhathkayosaurus) – wątpliwy rodzaj dinozaura żyjącego w późnej kredzie na terenach subkontynentu indyjskiego. Zawiera jeden gatunek - B. matleyi. Najpewniej był to teropod, przy czym do tego rodzaju przypisywane były również kości zauropoda, uznawane za należące do jednego z największych znanych dinozaurów. Wszystkie znane skamieniałości uległy zniszczeniu.

Wikipedia


brühl

[czytaj: bryl] nazwisko


SJP.pl

Geografia

Austria

  • Brühl – gmina katastralna miasta Weitra, w Dolnej Austrii, w powiecie Gmünd

Niemcy

  • Brühl – dzielnica miasta Esslingen am Neckar w Badenii-Wirtembergii
  • Brühl – dzielnica Fryburga Bryzgowijskiego w Badenii-Wirtembergii
  • Brühl – dzielnica miasta Simmern/Hunsrück w Nadrenii-Palatynacie
  • Brühl – miasto w Nadrenii Północnej-Westfalii, w powiecie Rhein-Erft
  • Brühl – gmina w Badenii-Wirtembergii, w powiecie Rhein-Neckar
  • Brühl – były urząd
  • Brühl – stacja kolejowa w Brühl, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia

Wikipedia


brühlowski

przymiotnik dzierżawczy - należący do Brühla lub z nim związany


SJP.pl


bruityzm

kierunek w muzyce XX wieku, charakteryzujący się dużą dynamiką i wykorzystaniem dźwięków o charakterystyce hałasu, zwłaszcza o nieokreślonej wysokości


SJP.pl

Bruityzm (fr. bruit „hałas”) – nurt w muzyce XX w. wyrosły na gruncie futuryzmu, zapoczątkowany przez Luigiego Russolo, eksponujący dynamizm, ruch i energię, inspirowany osiągnięciami przemysłu i techniki, niekiedy muzycznie je naśladujący.

Wikipedia


bruk

nawierzchnia drogowa z kamienia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nawierzchnia ulicy lub drogi wyłożona kamieniem naturalnym lub kostką;

 (1.2) geol. kamienista pokrywa skorupy ziemskiej wytworzona w warstwach o składzie mieszanym na skutek wypłukania drobniejszych składników osadu

Wiktionary

Bruk – nawierzchnia ulicy, placu lub chodnika utwardzona za pomocą układania na niej warstwy przylegających do siebie ściśle kamieni, kostek kamiennych, betonowych lub ceramicznych. Nawierzchnię układa się na odpowiednio przygotowanej podbudowie z tłucznia i piasku, które służą wyrównaniu podłoża i drenażowi wody opadowej. Początkowo termin bruk dotyczył głównie nawierzchni z kamienia polnego lub nieregularnych ciosów kamiennych, z czasem zaczął być używany także dla nawierzchni z kostek kamiennych lub betonowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Latarnia przewróciła się i rozbiła się o bruk.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bruk, AS: bruk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brukowiec mrz., brukarz mos., brukarstwo n., brukowanie n., wybrukowanie n., zabrukowanie n.

 czas. brukować ndk., wybrukować dk., zabrukować dk.

 przym. brukowy, brukarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kocie łby

Wiktionary


brukać

1. nieetycznym postepowaniem przynosić ujmę czemuś nieskazitelnemu; plamić, kalać, zniesławiać;
2. czynić brudnym, brudzić, plamić


SJP.pl


brukanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. przynoszenie ujmy komuś lub czemuś

 (1.2) przest. czynienie brudnym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zbrukanie n.

 czas. brukać ndk., zbrukać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hańbienie, kalanie, plamienie

 (1.2) brudzenie, plamienie

Wiktionary


brukarski

przymiotnik od: brukarz


SJP.pl


brukarstwo

zawód brukarza (pokrywanie, wykładanie brukiem)


SJP.pl


brukarz

robotnik wykładający brukiem nawierzchnię drogi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzemieślnik, robotnik, który zajmuje się układaniem bruku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bruk m., brukarstwo n., brukowanie n., wybrukowanie n., brukarka ż.

 czas. brukować ndk., wybrukować dk.

 przym. brukarski, brukowy

Wiktionary


brukiew

1. dwuletnia roślina pastewna z rodziny krzyżowych; karpiel;
2. korzeń rośliny o tej samej nazwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. roślina jadalna lub pastewna z gatunku nazwa systematyczna|Brassica napus|var=rapifera|L.|ref=tak.;

 (1.2) kulin. jadalny korzeń brukwi (1.1)

Wiktionary

Brukiew, karpiel, kwaki (nazwa regionalna na Podbeskidziu) (Brassica napus L. var. napobrassica) – odmiana kapusty rzepak, roślina należąca do rodziny kapustowatych (krzyżowych). Nie rośnie dziko, występuje tylko w uprawie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moja babcia uprawiała brukiew.

 (1.2) Wrzuć te brukwie do garnka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrucɛf, AS: bruḱef

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brukwiowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kwaki, kraków|karpiel.

Wiktionary


brukit

minerał, odmiana polimorficzna dwutlenku tytanu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. bardzo rzadki minerał z gromady tlenków;

Wiktionary

Brookit (Brukit) – bardzo rzadki minerał z gromady tlenków, będący dwutlenkiem tytanu.

Nazwa pochodzi od nazwiska angielskiego mineraloga i krystalografa Henry’ego Jamesa Brooke’a (1771-1857).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbrucit, AS: bruḱit

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brookit

Wiktionary


brukować

czasownik

 (1.1) układać bruk

 (1.2) gw-pl|Warmia, Mazury. potrzebować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wzniesiono także drugi szpital i teatr miejski, założono oświetlenie elektryczne ulic, brukowano jezdnie i chodniki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bruˈkɔvat͡ɕ, AS: brukovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bruk m., brukarz m., brukowanie n.

 czas. wybrukować

 przym. brukarski, brukowy

Wiktionary


brukowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) układanie bruku

Wiktionary

Bruk – nawierzchnia ulicy, placu lub chodnika utwardzona za pomocą układania na niej warstwy przylegających do siebie ściśle kamieni, kostek kamiennych, betonowych lub ceramicznych. Nawierzchnię układa się na odpowiednio przygotowanej podbudowie z tłucznia i piasku, które służą wyrównaniu podłoża i drenażowi wody opadowej. Początkowo termin bruk dotyczył głównie nawierzchni z kamienia polnego lub nieregularnych ciosów kamiennych, z czasem zaczął być używany także dla nawierzchni z kostek kamiennych lub betonowych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbrukɔˈvãɲɛ, AS: brukovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bruk m., brukarstwo n., brukarz mos.

 czas. brukować ndk.

 przym. brukowy, brukarski

Wiktionary


brukowiec

bulwarówka, szmatławiec, tabloid, piśmidło; pogardliwie:
1. gazeta podająca głównie wiadomości mało ważne, sensacyjne i nie zawsze prawdziwe; gazecidło;
2. czasopismo bezwartościowe, na niskim poziomie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pejor. publ. gazeta zawierająca dużo kolorowych ilustracji i niewielką ilość treści o sensacyjnym charakterze

Wiktionary

Tabloid (bulwarówka, brukowiec) – typ gazety, przeważnie dziennika o sensacyjnej treści i dużej liczbie ilustracji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W brukowcu ukazały się zdjęcia premiera podejrzanego na urlopie przez paparazzich.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bruk mrz.

 przym. brukowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tabloid

Wiktionary


brukowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest brukowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brukowy

 przysł. brukowo

Wiktionary


brukowy

przymiotnik od: bruk


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z brukiem, dotyczący bruku

 (1.2) pot. mający charakter pospolity

 (1.3) pot. odznaczający się wulgarnością

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Marjusz wszedł do sali dolnej, zabrał beczułkę z prochem i korzystając z dymu i ciemnej mgły, zapełniającej wnętrze barykady, dotarł do brukowej nory, w którą zatkniętą była pochodnia.

 (1.2) Szczegół z życia rudego Miguela wskazał prasie brukowej drogę do wyjaśnienia drażniącej zagadki.

 (1.3) Nie przystoi na trybunie parlamentarnej używanie brukowego słownictwa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bruk mrz., brukowiec mrz., brukarz mos., brukarstwo n., brukowanie n., wybrukowanie n., zabrukowanie n., brukowość ż.

 czas. brukować ndk., wybrukować dk., zabrukować dk.

 przym. brukarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) tandetny

 (1.3) nieparlamentarny, podwórkowy, uliczny

Wiktionary


brukoza

zbyt wiele miejsc pokrytych kostką brukową w przestrzeni publicznej; kostkoza


SJP.pl


bruksela

stolica Belgii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Belgii;

 (1.2) przen. polit. władze Unii Europejskiej

Wiktionary

Bruksela (fr. Bruxelles, Ville de Bruxelles; niderl. Brussel, Stad Brussel; niem. Brüssel, Stadt Brüssel) – stolica Belgii, miasto i gmina położone w środkowej części kraju nad rzeką Senne. Aglomeracja brukselska (w sensie geograficznym) prócz obszaru dwujęzycznego Regionu Stołecznego Brukseli, w skład którego wchodzi Okręg Stołeczny Brukseli, obejmuje także pewną liczbę gmin flamandzkich. Siedziba administracyjna Regionu Flamandzkiego. Pod względem liczby mieszkańców jest największym miastem regionu stołecznego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bruksela jest siedzibą wielu instytucji europejskich.

 (1.1) Niech Bruksela nie robi tego, co lepiej może zrobić Rzym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bruˈksɛla, AS: bruksela

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brukselczyk mos., brukselka ż., brukselizm mrz.

 przym. brukselski, podbrukselski

Wiktionary


brukselczyk

mieszkaniec Brukseli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Brukseli

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bruˈksɛlt͡ʃɨk, AS: brukselčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bruksela ż., brukselka ż., brukselizm mrz.

:: fż. brukselka ż.

 przym. brukselski

Wiktionary


brukselizm

pejoratywnie: wyraz lub zwrot zaczerpnięty z dokumentów Unii Europejskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. naleciałość językowa rodem z dokumentów biurokracji brukselskiej; napuszony styl wypowiedzi, pełen zagmatwanych zwrotów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jej wypowiedzi upstrzone są brukselizmami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bruksela ż., brukselka ż., brukselczyk m.

 przym. brukselski

Wiktionary


brukselka

1. dwuletnia roślina warzywna z rodziny krzyżowych; kapusta brukselska
2. mieszkanka Brukseli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. kulin. odmiana kapusty warzywnej;

 (1.2) mieszkanka Brukseli

Wiktionary

Kapusta warzywna brukselska, brukselka (Brassica oleracea L. var. gemmifera (DC.) Zenker) – odmiana botaniczna kapusty warzywnej. Jest to roślina dwuletnia należąca do rodziny kapustowatych. Prawdopodobnie powstała ze skrzyżowania jarmużu i kapusty głowiastej w Belgii. Uprawiana od XVII wieku głównie w Europie Zachodniej i Północnej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Brukselka z punktu widzenia historycznego jest względnie młoda, roślinę zaczęto hodować w pobliżu Brukseli „dopiero” w 1821 (tysiąc osiemset dwudziestym pierwszym) roku.

 (1.2) Przebywając w Belgii poznał pewną sympatyczną brukselkę, która zaprosiła go i oprowadziła po stolicy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bruˈksɛlka, AS: brukselka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bruksela ż.

:: fm. brukselczyk mos.

 przym. brukselski, brukselkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kapusta brukselska

Wiktionary


brukselkowy

przymiotnik od: brukselka


SJP.pl


brukselski

przymiotnik od: Bruksela (stolica Belgii)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Brukseli, dotyczący Brukseli, pochodzący z Brukseli

 (1.2) przen. związany z ośrodkiem decyzyjnym Unii Europejskiej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W założonym tu piśmie "Równość" ogłoszono w 1879 r. pierwszy program socjalistów polskich, opracowywany jeszcze w Warszawie, a z konspiracyjnych względów nazwany "brukselskim".

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bruˈksɛlsʲci, AS: brukselsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bruksela ż., brukselczyk mos., brukselka ż., brukselizm mrz.

Wiktionary


bruksizm

mimowolne zgrzytanie zębami


SJP.pl

Bruksizm (z gr. βρυγμός, zgrzytać zębami) – patologiczne tarcie zębami żuchwy o zęby szczęki, występujące przeważnie w nocy, zaliczane do parasomnii.

Globalne występowanie bruksizmu na świecie wynosi 21%. Najwyższa częstość bruksizmu występuje w Ameryce Północnej (31%), następnie w Ameryce Południowej (23%), Europie (21%) i Azji (19%). Pacjenci mogą być nieświadomi istnienia dolegliwości.

Wikipedia


brukwiaczek

chowacz brukwiaczek - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych


SJP.pl


brukwianka

gęsta, pożywna zupa z brukwi


SJP.pl


brukwiowy

związany z brukwią


SJP.pl


bruliński

nazwisko


SJP.pl


brulion

1. tekst pisany na brudno; brudnopis;
2. gruby zeszyt, zazwyczaj z twardą okładką


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zeszyt do robienia notatek, zwykle gruby, w sztywnej okładce

 (1.2) pierwotny szkic, tekst napisany na brudno, często z poprawkami i skreśleniami

Wiktionary

  • brulion – rodzaj notesu
  • „brulion” – czasopismo literackie i kulturalne

zobacz też

  • Brulion Bebe B. – powieść Małgorzaty Musierowicz

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbrulʲjɔ̃n, AS: brulʹi ̯õn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brulionowy

 rzecz. brulionik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zeszyt

 (1.2) brudnopis, daw. raptularz

Wiktionary


brulionik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od brulion

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brulion m.

Wiktionary


brulionowość

brulionowy


SJP.pl

Patrz:

brulionowy

brulionowy

związany z brulionem


SJP.pl


brum

zakłócenie telekomunikacyjne przejawiające się jako charakterystyczne buczenie w radioodbiornikach i telewizorach podłączonych do sieci elektrycznej; przydźwięk


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) dźwięk. …naśladujący odgłos pracy silnika samochodu

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) telekom. zakłócenie objawiające się charakterystycznym buczeniem odbiorników podłączonych do sieci

Wiktionary

  • Brum – brytyjski serial telewizyjny dla dzieci z 1991 roku
  • Brum – miesięcznik muzyczny o tematyce rockowej wydawany w Polsce w latach 90
  • Brum – audycja muzyczna, prowadzona kiedyś na antenie Programu III Polskiego Radia
  • Przydźwięk (brum) – zakłócenie w obwodach wzmacniaczy akustycznych

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Motorówka zrobiła "brum, brum".

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) dźwięk.

 (2.1) od (1.1)

uwagi.

 (1.1) zwykle powtórzony, np. „brum-brum”, „brum-brum-brum”

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) vroom

* francuski: (1.1) vroum

* niemiecki: (1.1) wrumm

źródła.

== brum (język islandzki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bot. pąk

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) dźwięk.

 (2.1) od (1.1)

uwagi.

 (1.1) zwykle powtórzony, np. „brum-brum”, „brum-brum-brum”

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) vroom

* francuski: (1.1) vroum

* niemiecki: (1.1) wrumm

źródła.

== brum (język islandzki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bot. pąk

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


brumacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. strategia przetrwania zimna u niektórych gadów polegająca na dużym obniżeniu tempa metabolizmu bez zapadania w sen

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brumowanie n.

 czas. brumować ndk.

 przym. brumacyjny

Wiktionary


brumacyjny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z brumacją, dotyczący brumacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brumacja ż., brumowanie n.

 czas. brumować ndk.

Wiktionary


brumaire

[czytaj: brüMER] drugi miesiąc francuskiego kalendarza republikańskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nazwa drugiego miesiąca we francuskim kalendarzu rewolucyjnym;

Wiktionary

Brumaire (z fr. brume = 'gęsta mgła') – drugi miesiąc we francuskim kalendarzu rewolucyjnym, drugi miesiąc jesienny. Zaczynał się 22, 23 lub 24 października i trwał do 20, 21 lub 22 listopada.

Po brumaire następował miesiąc frimaire.

Wikipedia


brumalia

Saturnalia – doroczne święto ku czci boga rolnictwa Saturna obchodzone w starożytnym Rzymie od 17 do 23 grudnia.

Początkowo święto trwało jeden dzień – czternasty przed kalendami styczniowymi, czyli 19 grudnia. W połowie I wieku p.n.e. obchody obejmowały już tydzień (17–23 grudnia). Oktawian August nakazał skrócić je do trzech dni, aby sądy nie musiały być zamknięte zbyt długo, lecz mimo to na ogół świętowano przez tydzień.

Wikipedia


brumby

[czytaj: brambi] koń gorącokrwisty wolno żyjący w australijskich rezerwatach


SJP.pl

Brumby lub Brumbee – zdziczałe konie australijskie, które pochodzą od wielu ras i typów koni oraz kuców, sprowadzonych na ten kontynent z wielu stron świata. Zwierzęta te człowiek uwalniał lub same uciekały do buszu.

Konie pojawiły się na kontynencie australijskim w 1788; pierwsza ucieczka miała miejsce w 1804. Konie były rozmnażane ze względu na swoją przydatność w rolnictwie, transporcie, przemyśle wydobywczym, policji i sporcie. W 1850 australijska populacja koni wynosiła około 160 tysięcy. Wyłapywano konie dzikie, by sprzedawać je i użytkować. Przodkowie współczesnych Brumby służyli podczas II wojny burskiej oraz I i II wojny światowej. Po ich zakończeniu nieprzydatne już konie były często wypuszczane na wolność. Po dołączeniu do dzikich stad uszlachetniały je przez krzyżówki, co jest widoczne do dzisiaj.

Wikipedia


brun

nazwisko


SJP.pl


brunat

1. kolor lub barwnik o barwie brunatnej;
2. dawniej: materiał w brunatnym kolorze


SJP.pl


brunatek

powszelatek brunatek - gatunek motyla z rodziny powszelatkowatych


SJP.pl


brunatnawo

przysłówek sposobu

 (1.1) z użyciem barwy zbliżonej do brunatnej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sąsiedzi pomalowali płot na brunatnawo.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brunatnienie n., zbrunatnienie n.

 czas. brunatnieć ndk., zbrunatnieć dk.

 przym. brunatnawy, brunatny

Wiktionary


brunatnawy

zbliżony do brunatnego, nie do końca brunatny, prawie brunatny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) w kolorze podobnym do brunatnego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miał na sobie za duży brunatnawy sweter.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brunatnienie n., zbrunatnienie n.

 czas. brunatnieć ndk., zbrunatnieć dk.

 przym. brunatny

 przysł. brunatnawo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brązowawy

Wiktionary


brunatnić

1. zabarwiać na kolor brunatny;
2. brunatnić się - odcinać się brunatną plamą od tła; być brunatnym


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) zabarwiać na brunatno

czasownik zwrotny niedokonany brunatnić się (dk. brak)

 (2.1) odróżniać się brunatną barwą od tła

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brunatnienie n.

 czas. brunatnieć ndk., zbrunatnieć dk.

 przym. brunatny

 przysł. brunatnie, brunatno

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) brunatnieć

Wiktionary


brunatnica

przedstawiciel jednego z typów glonów


SJP.pl

  • brunatnica – wada drewna z grupy zabarwień
  • brunatnica (Pheosia) – rodzaj motyli z rodziny garbatkowatych
  • brunatnica – glon z gromady brunatnic (Phaeophyta)

Wikipedia


brunatnice

przedstawiciel jednego z typów glonów


SJP.pl

Brunatnice (Phaeophyta) – gromada protistów roślinopodobnych, zaliczanych do glonów.

Wikipedia


brunatnie

przysłówek sposobu

 (1.1) rzad. z użyciem barwy brunatnej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brunatnienie n.

 czas. brunatnieć ndk., brunatnić ndk., zbrunatnieć dk.

 przym. brunatny

 przysł. brunatno

Wiktionary


brunatnieć

1. nabierać koloru brunatnego;
2. odróżniać się od tła brunatnym kolorem; brunatnić się;
3. przenośnie: nabierać cech powiązanych z neonazizmem, skrajną prawicą itp.


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zbrunatnieć)

 (1.1) przybierać barwę brunatną

 (1.2) odróżniać się brunatną barwą od tła

 (1.3) polit. hist. przyjmować elementy ideologii faszystowskiej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brunatnienie n.

 czas. brunatnić, zbrunatnieć dk.

 przym. brunatny, brunatnawy

 przysł. brunatnawo, brunatnie, brunatno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) brunatnić się

Wiktionary


brunatniej

stopień wyższy od przysłówków: brunatnie, brunatno


SJP.pl


brunatniejszy

rzadki stopień wyższy od przymiotnika: brunatny


SJP.pl


brunatnienie

1. zabarwiać na kolor brunatny;
2. brunatnić się - odcinać się brunatną plamą od tła; być brunatnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) geol. proces tworzenia się gleb brunatnych

 (1.2) przybieranie barwy brunatnej

 (1.3) zabarwianie czegoś na brunatno

 (1.4) odróżnianie się brunatną barwą od tła

 (1.5) polit. hist. przyjmowanie elementów ideologii faszystowskiej

Wiktionary

Brunatnienie – proces glebotwórczy polegający na biochemicznym wietrzeniu in situ materiału glebowego prowadzący do powstania pod poziomem próchnicznym w glebie brunatnego poziomu wzbogacenia.

Proces brunatnienia zachodzi zarówno w glebach powstałych z żyznych skał sypkich, takich jak gliny, lessy, pyły lessopodobne lub iły, jak i w kwaśnych zwietrzelinach piaskowców, łupków lub granitoidów. Skały te mogą zawierać węglan wapnia, mogą być z niego wyługowane lub mogą go nie posiadać od początku. Proces ten zachodzi przy współudziale lasów liściastych.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. brunatnić ndk., brunatnić się ndk., brunatnieć ndk., zbrunatnieć dk.

 przym. brunatny, brunatnawy

 przysł. brunatnawo, brunatnie, brunatno

Wiktionary


brunatno

przysłówek sposobu

 (1.1) z użyciem barwy brunatnej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W lesie zrobiło się brunatno i ponuro.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brunatnienie n.

 czas. brunatnieć ndk., brunatnić ndk., zbrunatnieć dk.

 przym. brunatny

 przysł. brunatnie

Wiktionary


brunatno-biały

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma dwa kolory: brunatny i biały

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy brunatno-biała para niedzwiedzi jest w ogóle możliwa?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrũnatnɔ‿ˈbʲjawɨ, AS: brũnatno‿bʹi ̯au̯y

Wiktionary


brunatno-czarny

w części czarny, w części brunatny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) brunatny i czarny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Brunatno-czarne kompozycje kwiatowe są rzadko spotykane.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrũnatnɔ‿ˈt͡ʃarnɨ, AS: brũnatno‿čarny

Wiktionary


brunatno-oliwkowy

złożony z dwóch kolorów: brunatnego i oliwkowego


SJP.pl


brunatno-żółto-rdzawy

złożony z trzech kolorów: brunatnego, żółtego i rdzawego


SJP.pl


brunatnobiały

biały o brunatnym odcieniu


SJP.pl


brunatnobrązowy

brązowy o brunatnym odcieniu


SJP.pl


brunatnoceglasty

ceglasty o brunatnym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) ceglasty z brunatnym odcieniem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Budowlańcy zostawili mnóstwo brunatnoceglastych smug na elewacji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrũnatnɔt͡sɛɡˈlastɨ, AS: brũnatnoceglasty

Wiktionary


brunatnoczarny

czarny o odcieniu brunatnym


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) książk. mający kolor czarny o odcieniu brunatnym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Brunatnoczarne opary eliksiru wydobywały się z flakonu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrũnatnɔˈt͡ʃarnɨ, AS: brũnatnočarny

Wiktionary


brunatnoczerwony

czerwony o brunatnym odcieniu; brudnoczerwony


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) czerwony z brunatnym odcieniem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Była łatwo rozpoznawalna po tej brunatnoczerwonej spince, z którą się nie rozstawała.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrũnatnɔt͡ʃɛrˈvɔ̃nɨ, AS: brũnatnočervõny

Wiktionary

Powiązane:

 przym. czerwonobrunatny

Wiktionary


brunatnofioletowy

fioletowy o odcieniu brunatnym


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) koloru fioletowego o odcieniu brunatnym

Wiktionary


brunatnogłowy

starzyk brunatnogłowy - amerykański ptak z rzędu wróblowych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma brunatną głowę

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrũnatnɔˈɡwɔvɨ, AS: brũnatnogu̯ovy

Wiktionary


brunatnokasztanowy

kasztanowy o brunatnym odcieniu


SJP.pl


brunatnopióry

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma brunatne pióra, pierze

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrũnatnɔˈpʲjurɨ, AS: brũnatnopʹi ̯ury

Wiktionary


brunatnopopielaty

brunatny o szarym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) popielaty z brunatnym odcieniem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie mogę zdrapać tego brunatnopopielatego osadu ze szklanki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrũnatnɔpɔpʲjɛˈlatɨ, AS: brũnatnopopʹi ̯elaty

Wiktionary


brunatnordzawy

rdzawy o odcieniu brunatnym


SJP.pl


brunatnorudy

rudy o odcieniu brunatnym


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) rudy z brunatnym odcieniem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) U starszych osobników można spotkać brunatnorude plamaamy na podgardlu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrũnatnɔˈrudɨ, AS: brũnatnorudy

Wiktionary


brunatność

brunatny


SJP.pl

Patrz:

brunatny

brunatnoskrzydły

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma brunatne skrzydła

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrũnatnɔˈskʃɨdwɨ, AS: brũnatnoskšydu̯y

Wiktionary


brunatnoszarawy

nieco szary o brunatnym odcieniu


SJP.pl


brunatnoszary

szary o odcieniu brunatnym; brązowoszary, bury


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) szary z brunatnym odcieniem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po deszczu jego brunatnoszare futerko trzeba było zawsze dobrze wyczesać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrũnatnɔˈʃarɨ, AS: brũnatnošary

Wiktionary


brunatnowiśniowy

wiśniowy o brunatnym odcieniu


SJP.pl


brunatnozielony

zielony o odcieniu brunatnym


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) zielony z brunatnym odcieniem

Wiktionary


brunatnożółtozielony

żółtozielony o brunatnym odcieniu


SJP.pl


brunatnożółty

żółty o odcieniu brunatnym


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) żółty z brunatnym odcieniem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Brzydzą ich brunatnożółte, wysokobiałkowe robaki, a ze smakiem zjadają spleśniałe sery.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrũnatnɔˈʒuwtɨ, AS: brũnatnožuu̯ty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) izabelowy

Wiktionary


brunatny

mający rdzawy, rudawy kolor


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający kolor ciemnobrązowy

 (1.2) przen. nazistowski, narodowosocjalistyczny, hitlerowski, faszystowski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wtem, gdy już był na pierwszym piętrze, otoczyło go kilku ludzi w brunatnych opończach, którymi zasłaniali kaftany w czarne i białe pasy.

 (1.2) Po opanowaniu Czechosłowacji dyplomacja brunatna rozwinęła ożywioną działalność na szerokim froncie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brũˈnatnɨ, AS: brũnatny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brunatność ż., brunatnienie n., brunatnica ż.

 czas. brunatnić ndk., brunatnieć ndk.

 przym. brunatnawy

 przysł. brunatno, brunatnawo, brunatnie

Wiktionary


brunch

[czytaj: brancz] posiłek spożywany między śniadaniem a obiadem, zwykle o posiłku podawanym gościom


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. posiłek będący połączeniem śniadania i obiadu, jadany późnym rankiem lub wczesnym przedpołudniem, pierwotnie w niedzielę;

Wiktionary

Brunch (ang. breakfast + lunch) – posiłek jadany późnym rankiem lub wczesnym przedpołudniem (w godzinach od 10 do 11:30), w czasie którego spożywa się produkty zarówno typowo śniadaniowe, jak i właściwe obiadom. Wywodzi się z tradycji anglosaskiej, ma wiele cech wspólnych z drugim śniadaniem, znanym w kuchni polskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Goszcząc u Jadzi w Stanach, czasem zamawialiśmy typowy brunch w pobliskiej restauracji nad zatoką.

 (1.1) Czym różni się drugie śniadanie od brunchu?

Wiktionary


brunchowy

brunch [czytaj: branczowy]


SJP.pl


brunecik

zdrobnienie od: brunet; szczupły brunet


SJP.pl


brunei

państwo w Azji ze stolicą w Bandar Seri Begawan; Państwo Brunei Darussalam


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Azji;

Wiktionary

Brunei (malajski Brunei, Brunei Darussalam), oficjalnie Państwo Brunei Darussalam (malajski Negara Brunei Darussalam) – państwo położone w Azji Południowo-Wschodniej, na północnym wybrzeżu wyspy Borneo. Brunei graniczy z Malezją. Ma dostęp do Morza Południowochińskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Brunei jest niewielkim państwem w północnej części wyspy Borneo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brũˈnɛji, AS: brũnei ̯i

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brunejczyk mos., Brunejka ż.

 przym. brunejski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ofic. Państwo Brunei Darussalam, Sułtanat Brunei

Wiktionary


brunejczyk

obywatel Brunei


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Brunei

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brũˈnɛjt͡ʃɨk, AS: brũnei ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brunei n.

:: fż. Brunejka ż.

 przym. brunejski

Wiktionary


brunejka

obywatelka Brunei


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Brunei

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Brunei n.

:: fm. Brunejczyk mos.

 przym. brunejski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|Brunejczyk.

* chorwacki: (1.1) Brunejka ż.

* czeski: (1.1) Brunejka ż.

* słowacki: (1.1) Brunejčanka ż.

* słoweński: (1.1) Brunejka ż.

* włoski: (1.1) bruneiana ż.

źródła.

== Brunejka (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) Brunejka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brũˈnɛjka, AS: brũnei ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brunei n.

:: fm. Brunejczyk mos.

 przym. brunejski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Brunei n.

:: fm. Brunejczyk mos.

 przym. brunejski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|Brunejczyk.

* chorwacki: (1.1) Brunejka ż.

* czeski: (1.1) Brunejka ż.

* słowacki: (1.1) Brunejčanka ż.

* słoweński: (1.1) Brunejka ż.

* włoski: (1.1) bruneiana ż.

źródła.

== Brunejka (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) Brunejka

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


brunejski

związany z Brunei


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do państwa Brunei

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Brunejka ż., Brunejczyk mos., Brunei n.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Bruneian

* baskijski: (1.1) bruneitar

* białoruski: (1.1) брунейскі

* chorwacki: (1.1) brunejski

* czeski: (1.1) brunejský

* farerski: (1.1) bruneiskur

* francuski: (1.1) brunéien

* hiszpański: (1.1) bruneano

* niemiecki: (1.1) bruneiisch

* rosyjski: (1.1) брунейский

* słowacki: (1.1) brunejský

* słoweński: (1.1) brunejski

* szwedzki: (1.1) bruneisk

* ukraiński: (1.1) брунейський

źródła.

== brunejski (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) brunejski

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brũˈnɛjsʲci, AS: brũnei ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brunejka ż., Brunejczyk mos., Brunei n.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Brunejka ż., Brunejczyk mos., Brunei n.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Bruneian

* baskijski: (1.1) bruneitar

* białoruski: (1.1) брунейскі

* chorwacki: (1.1) brunejski

* czeski: (1.1) brunejský

* farerski: (1.1) bruneiskur

* francuski: (1.1) brunéien

* hiszpański: (1.1) bruneano

* niemiecki: (1.1) bruneiisch

* rosyjski: (1.1) брунейский

* słowacki: (1.1) brunejský

* słoweński: (1.1) brunejski

* szwedzki: (1.1) bruneisk

* ukraiński: (1.1) брунейський

źródła.

== brunejski (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) brunejski

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


brunelleschi

nazwisko, m.in.: Filippo Brunelleschi (1377-1446), architekt renesansu


SJP.pl

Brunelleschi:

  • Filippo Brunelleschi
  • Umberto Brunelleschi
  • (6055) Brunelleschi

Wikipedia


brunello

czerwone wino toskańskie


SJP.pl

Brunello – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lombardia, w prowincji Varese.

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 953 osoby, 953 os./km².

Wikipedia


brunera

brunera wielkolistna - ozdobna roślina pochodząca z Syberii; brunnera


SJP.pl

Brunera (Brunnera) – rodzaj roślin należący do rodziny ogórecznikowatych. Obejmuje trzy gatunki rosnące na obszarze od wschodniej części obszaru śródziemnomorskiego, poprzez region Kaukazu, po zachodnią Syberię. Granica południowa zasięgu rodzaju sięga po Palestynę i zachodni Iran. Rośliny te zasiedlają lasy iglaste i dębowe, zwłaszcza na terenach skalistych, w miejscach zacienionych. Jeden gatunek – brunera wielkolistna jest popularnie uprawiana, zwłaszcza w odmianach o barwnych srebrzystych i białych liściach.

Wikipedia


brunet

mężczyzna o czarnych włosach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek o włosach czarnego koloru

Wiktionary

Brunet – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże, w departamencie Alpy Górnej Prowansji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jeden z tych ludzi był Anglikiem, drugi Francuzem; obydwaj szczupli, wysokiego wzrostu, jeden brunet, jako południowiec z Prowansji, ​drugi rudy jak prawdziwy gentleman z Lancashire.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrũnɛt, AS: brũnet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bruneteczka ż.

:: zdrobn. brunecik m.

:: fż. brunetka ż., bruneta ż.

Wiktionary


bruneta

żart. brunetka (kobieta)


SJP.pl


bruneteczka

zdrobnienie od: brunetka


SJP.pl


brunetka

1. kobieta o czarnych włosach; czarnowłosa;
2. żartobliwie: pchła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta o włosach czarnego koloru

 (1.2) daw. środ. polit. walizka w ciemnym kolorze służąca do transportu materiałów agitacyjnych (bibuły)

Wiktionary

Tephromela M. Choisy (brunetka) – rodzaj grzybów z rodziny Tephromelataceae. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Spotkałem się wczoraj ze śliczną brunetką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brũˈnɛtka, AS: brũnetka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bruneta ż., brunecik m.

:: fm. brunet m.

:: zdrobn. bruneteczka ż.

Wiktionary


brunhilda

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.

Wiktionary

  • Brunhilda – imię żeńskie pochodzenia germańskiego
  • Brunhilda – królowa Austrazji
  • Brunhilda – jedna z Walkirii (mitologia nordycka)
  • Brunhilda – rodzaj ptaków z rodziny astryldowatych

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ducha Brunhildy widuje się w zamkowej wieży.

Wiktionary


brunner

brunnera wielkolistna - ozdobna roślina pochodząca z Syberii; brunera


SJP.pl

  • Brunner – jezioro na Wyspie Południowej w Nowej Zelandii

Osoby o tym nazwisku:

  • Alois Brunner – niemiecki zbrodniarz wojenny
  • Hermann Brunner – fikcyjna postać
  • Jerzy Brunner – polski lekarz, bakteriolog
  • Jerzy Brunner – polski sportowiec, lekkoatleta
  • Manfred Brunner – austriacki narciarz alpejski
  • Stephanie Brunner – austriacka narciarka alpejska

Wikipedia


brunnera

brunnera wielkolistna - ozdobna roślina pochodząca z Syberii; brunera


SJP.pl

Brunera (Brunnera) – rodzaj roślin należący do rodziny ogórecznikowatych. Obejmuje trzy gatunki rosnące na obszarze od wschodniej części obszaru śródziemnomorskiego, poprzez region Kaukazu, po zachodnią Syberię. Granica południowa zasięgu rodzaju sięga po Palestynę i zachodni Iran. Rośliny te zasiedlają lasy iglaste i dębowe, zwłaszcza na terenach skalistych, w miejscach zacienionych. Jeden gatunek – brunera wielkolistna jest popularnie uprawiana, zwłaszcza w odmianach o barwnych srebrzystych i białych liściach.

Wikipedia


bruno

Giordano Bruno (1548-1600), włoski filozof, dominikanin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

  • Bruno – imię męskie
  • Bruno – miejscowość we Włoszech
  • Bruno – poemat Tomasza Olizarowskiego
  • Bruno – komediodramat produkcji USA, 2000
  • Brüno – amerykański film z 2009 r.
  • Bruno Giordano – XVI-wieczny filozof
  • Bruno – brazylijski piłkarz
  • Bruno (Bruno I Wielki z Kolonii, ur. ok. 925, zm. 965) – kanclerz królestwa państwa wschodniofrankijskiego, arcybiskup Kolonii, święty Kościoła katolickiego
  • Bruno (zm. 1029) – kanclerz, biskup Augsburga
  • Bruno (Bruno z Würzburga, Bruno Karyncki, ur. ok. 1005; zm. 1045) – kanclerz Włoch i biskup Würzburga, święty katolicki
  • BrunoBruno Vettorazzo vel Claudio Vettorazzo (ur. 1936, zm. 1994) – włoski duchowny prawosławny, biskup diecezji Akwilei i północnych Włoch Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bruno pojechał z Jasiem na narty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrũnɔ, AS: brũno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Brunonik mos., Brunio mos., Brunik mos., Brunonek mos.

Wiktionary


brunon

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Bruno, Brunon – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa brün oznaczającego „niedźwiedź” lub „brunatny”. Forma Brunon powstała pod wpływem łacińskim. W Polsce imię Bruno po raz pierwszy zanotowano w 1236 roku.

W 2022 roku imię Bruno nosiło 13566 obywateli Rzeczypospolitej Polskiej (138. pozycja wśród imion męskich), natomiast w wariancie Brunon 3292 (228. pozycja).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Witek z Brunonem uzbierali 3087 złotych.

 (1.1) W parafii św. Brunona z Kwerfurtu rozpoczynają się rekolekcje wielkopostne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrũnɔ̃n, AS: brũnõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bruno m.; zdrobn. Brunonek mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Brunonek

Wiktionary


brunonek

zdrobnienie od: Brunon (imię męskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. Brunon

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Brunonku, pomóż dziadziowi wnieść sprawunki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brunon mos., Bruno mos.

Wiktionary


brunonostwo

Brunon z małżonką; Brunonowie


SJP.pl


brunonowie

imię męskie


SJP.pl


brunonowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Brunona lub z nim związany


SJP.pl


brunost

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) mlecz. spoż. rodzaj norweskiego sera produkowanego z serwatki mleka krowiego i koziego, o słodkim smaku z nutą karmelu;

Wiktionary

Brunost, brązowy ser norweski – rodzaj norweskiego sera, który jest produkowany z serwatki mleka krowiego i koziego.

Brunost powstaje z serwatki, do której dodaje się mleko i następnie śmietanę, po czym mieszaninę gotuje się przez kilka godzin do odparowania wody, dzięki czemu laktoza krystalizuje się, a mieszanka gęstnieje i zamienia się w karmel, który nadaje charakterystyczny kolor, zapach i smak. Tak przygotowany produkt wlewa się do form i chłodzi. Sprzedawany jest w kostkach.

Wikipedia


brunszwicki

przymiotnik od: Brunszwik, miasto w Niemczech


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Brunszwikiem, dotyczący Brunszwiku

Wiktionary

Brunszwicki (Brunświcki, Braunschweigk) – polski herb szlachecki z indygenatu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Brunszwik m., brunszwiczanin mos., brunszwiczanka ż.

Wiktionary


brunszwiczanin

mieszkaniec Brunszwika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Brunszwiku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brunszwik mrz.

:: fż. brunszwiczanka ż.

 przym. brunszwicki

Wiktionary


brunszwiczanka

mieszkanka Brunszwika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Brunszwiku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brunszwik mrz.

:: fm. brunszwiczanin mos.

 przym. brunszwicki

Wiktionary


brunszwik

1. miasto w Niemczech; Braunschweig;
2. niemiecka kraina historyczna;
3. Nowy Brunszwik - prowincja w Kanadzie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w środkowych Niemczech, w kraju związkowym Dolna Saksonia;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. brunszwiczanin mos., brunszwiczanka ż.

 przym. brunszwicki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. Brunświk

Wiktionary


bruntalski

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Bruntal

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bruntal m.

Wiktionary


brus

1. kamień szlifierski do ostrzenia narzędzi metalowych; toczydło, osełka
2. grube drewno budulcowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. toczydło, kamień szlifierski do ostrzenia narzędzi

Wiktionary

  • brus – grodzica
  • brus – osełka

Polska:

  • Brus – osiedle w Łodzi
  • Brus – wieś w województwie świętokrzyskim
  • Brus – dawna gmina

Serbia:

  • Brus – miejscowość
  • Brus – gmina

Inne:

  • Brus – władca Gotów

Zobacz też:

  • Brüs

Wikipedia

Wymowa:

IPA: brus, AS: brus

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bruśnik m., obrus m.

 czas. bruszyć, pobruszyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) toczak

Wiktionary


bruscamente

[czytaj: bruskamente] określenie wykonawcze: szorstko


SJP.pl


bruschetta

[czytaj: brusketta] włoska grzanka posmarowana oliwą i roztartym czosnkiem, podawana z kozim serem lub sałatką pomidorową i świeżymi ziołami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. włoska przekąska w postaci grzanki posmarowanej oliwą i roztartym czosnkiem; często podawana z kozim serem lub sałatką pomidorową i świeżymi ziołami;

Wiktionary

Bruschetta [bruskétta] – rodzaj przekąski (wł. antipasto) typowej dla Włoch.

Jest to grzanka z pieczywa posmarowanego oliwą i roztartym czosnkiem. Istnieje wiele jej odmian; najczęściej podawana jest z mieszaniną świeżo pokrojonych pomidorów i bazylii, również jako dodatek do niektórych zup.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Smak bruschetty możesz dowolnie modyfikować dodatkami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brusˈkɛtːa, AS: bruske•ta

Wiktionary


brusek

mały brus


SJP.pl

Brusek (zwany również Brunek, czes. Brousek) – szczyt o wysokości 1115,9 m n.p.m., w południowo-zachodniej Polsce w Górach Bialskich w Sudetach Wschodnich.

Wikipedia


brushing

[czytaj: braszing] zabieg kosmetyczny polegający na powierzchniowym oczyszczaniu skóry twarzy


SJP.pl


brusianin

mieszkaniec Brus (miasta w Polsce)


SJP.pl


brusianka

mieszkanka Brus (miasta w Polsce)


SJP.pl


brusić

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) ostrzyć brusem

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. ostrzyć

 (1.3) daw. gw-pl|Śląsk Cieszyński. dokuczać, drażnić

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

:: rzecz. brus mrz.

:: czas. nabrusić dk.

Wiktionary


bruski

Brusy


SJP.pl

  • Bruski – wieś na Białorusi
  • Dekanat bruski – jeden z 30 dekanatów w rzymskokatolickiej diecezji pelplińskiej

Osoby o nazwisku Bruski:

  • Alojzy Bruski
  • Dawid Bruski (1897–1980) – działacz społeczny, senator w II RP
  • Ireneusz Bruski (ur. 1961) – prezbiter archidiecezji warmińskiej
  • Jan Jacek Bruski (ur. 1969) – polski historyk
  • Józef Ludwik Bruski (1908–1974) – polski lekarz, żołnierz, gawędziarz kaszubski
  • Rafał Bruski (ur. 1962) – polski polityk, prezydent Bydgoszczy

Wikipedia

Patrz:

Brusy

brusno

  • Brusno – wieś w Polsce, w województwie zachodniopomorskim
  • Brusno – wieś na Słowacji
  • Brusno – uzdrowisko na Słowacji
Zobacz też
  • Nowe Brusno
  • Stare Brusno

Wikipedia


bruspłat

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. napierśnik

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbruspwat, AS: bruspu̯at

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bruzblach

Wiktionary


brustasza

mała, górna kieszonka w marynarce na ozdobną chusteczkę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zewnętrzna kieszonka w górnej części marynarki;

Wiktionary

Brustasza (niem. Brusttasche, brust „pierś” i tasche „kieszonka”) – mała kieszonka zewnętrzna w marynarce.

Wykorzystywana do noszenia poszetki. Często mylnie wkładany jest doń bukiecik kwiatów, który powinien znajdować się w butonierce.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jan poprawił tylko jedwabną poszetkę w brustaszy, lekko wygładził marynarkę i był gotów do wyjścia.

Wiktionary


brustlaja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. świder

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|borek, borer, brustlajsta, świyder.

Wiktionary


brustlajsta

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. świder

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|borek, borer, brustlaja, świyder.

Wiktionary


brusy

1. kamień szlifierski do ostrzenia narzędzi metalowych; toczydło, osełka
2. grube drewno budulcowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Brusy (kaszub. Brusë, niem. Bruß, dawniej Bruski) – miasto w Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie chojnickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Brusy. Brusy są położone w Borach Tucholskich na południowych Kaszubach.

W latach 1975–1998 miejscowość należała województwa bydgoskiego.

Według danych z 30 czerwca 2024 roku Brusy liczyły 5 053 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W zeszłym roku byłem na festiwalu kaszubskim w Brusach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrusɨ, AS: brusy

Wiktionary


bruszanin

mieszkaniec Brus (miasta w Polsce)


SJP.pl


bruszanka

mieszkanka Brus (miasta w Polsce)


SJP.pl


bruszczewo

Bruszczewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Śmigiel.

Wikipedia


bruszewo

Bruszewo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Sokoły. Leży nad rzeczką Śliną.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia NMP w Sokołach.

Wikipedia


bruszewski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Bruszewski/a:

  • Balbina Bruszewska (ur. 1982) – polska reżyserka, scenarzystka i fotografka
  • Mieczysław Bruszewski (1923–2021) – polski wojskowy, żołnierz Armii Krajowej
  • Wojciech Bruszewski (1947–2009) – polski reżyser, operator filmowy i artysta multimedialny

Wikipedia


brusznica

roślina z rodziny wrzosowatych; jagoda tej rośliny; borówka brusznica, borówka wiecznozielona


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. zob. borówka brusznica.

Wiktionary

Borówka brusznica (Vaccinium vitis-idaea L.), nazywana także borówką czerwoną – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Występuje w umiarkowanej i chłodnej strefie całej półkuli północnej. W Polsce jest pospolita zarówno na niżu, jak i w górach. W większości kraju znana potocznie jako borówka, w niektórych rejonach Polski – jako gogodze.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) A tam się czerwieniły wrzosiste pagórki, strojne w brusznice jakby w koralów paciorki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bruʃʲˈɲit͡sa, AS: brušʹńica

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) borówka czerwona, borówka brusznica, borówka, bruśnica, borówka jesienna, barszczownik

Wiktionary


brusznicowy

przymiotnik od: brusznica


SJP.pl


bruszyć

czasownik

 (1.1) daw. mielić, trzeć obracając brusem (w żarnach lub kole do ostrzenia)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbruʃɨt͡ɕ, AS: brušyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brus m., bruśnik m., obrus m.

 czas. pobruszyć

Wiktionary


bruszyt

minerał, uwodniony wodorofosforan wapnia


SJP.pl


brut

[czytaj: brit] o szampanie: bardzo wytrawny


SJP.pl

Wikipedia


brutal

człowiek brutalny, nadużywający swojej siły lub przewagi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. człowiek brutalny, agresywny, grubiański, nadużywający swojej przewagi nad słabszymi

Wiktionary

  • Brutal – album Black Uhuru
  • Brutal – marka kosmetyków

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) To delikatna dziewczyna, a wyszła za mąż za takiego brutala.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrutal, AS: brutal

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brutalizacja ż., brutalność ż., brutalizm m., brutalizowanie n., zbrutalizowanie n.

:: fż. brutalka ż.

 czas. brutalizować ndk., zbrutalizować dk.

 przym. brutalny

 przysł. brutalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) grubianin

Wiktionary


brutalista

osoba postępująca jak brutal, traktująca kogoś brutalnie


SJP.pl


brutalistyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest brutalistyczne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brutalizm m., brutalność ż.

 przym. brutalistyczny, brutalny

 przysł. brutalistycznie, brutalnie

Wiktionary


brutalistyczny

brutalizm


SJP.pl

Patrz:

brutalizm

brutalizacja

nadawanie lub nabieranie cech brutalności


SJP.pl


brutalizm

1. skłonność do brutalizowania; brutalność;
2. oznaka brutalności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. jeden z nurtów architektury późnego modernizmu;

 (1.2) książk. brutalność

 (1.3) książk. przejaw brutalności

Wiktionary

Brutalizm – nurt architektury późnego modernizmu powstały w końcu lat 40. XX wieku.Przełomowym obiektem była szkoła w Hunstanton w Anglii zbudowana przez Petera i Alison Smithson w 1949. Miała ona wyeksponowaną stalową konstrukcję, nieotynkowane ceglane mury, odsłonięte belki stropowe i przewody instalacyjne.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. brutalizacja ż., brutalność ż., brutal mos., brutalka ż., brutalizowanie n., zbrutalizowanie n., brutalistyczność ż., neobrutalizm m., brutalista m., brutalistka ż.

 czas. brutalizować ndk., zbrutalizować dk.

 przym. brutalny, brutalski, brutalistyczny

 przysł. brutalnie, brutalsko, brutalistycznie

Wiktionary


brutalizować

czynić coś brutalnym


SJP.pl


brutalizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) czynienie czegoś brutalnym

 (1.2) przest. postępowanie w brutalny sposób

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brutalizacja ż., brutalizm m., brutalność ż., brutal mos., brutalka ż.

 czas. brutalizować ndk.

 przym. brutalny, brutalski

 przysł. brutalnie, brutalsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brutalizacja, barbaryzowanie

Wiktionary


brutalka

brutal


SJP.pl

Patrz:

brutal

brutalnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób brutalny, pełen przemocy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zwyrodnialec brutalnie pobił bezbronnego człowieka, który w wyniku odniesionych obrażeń spędził w szpitalu kilka miesięcy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bruˈtalʲɲɛ, AS: brutalʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brutal mos., brutalka ż., brutalność ż., brutalizm m., brutalizacja ż., brutalizowanie n., brutalistyczność ż.

 czas. brutalizować ndk.

 przym. brutalny, brutalski

 przysł. brutalsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. brutalsko

Wiktionary


brutalniej

stopień wyższy od przysłówka: brutalnie


SJP.pl


brutalniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: brutalny


SJP.pl


brutalność

brutalne postępowanie; skłonność do brutalnego zachowania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. cecha tego, co brutalne, agresywne, pełne przemocy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bruˈtalnɔɕt͡ɕ, AS: brutalność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brutal mos., brutalka ż., brutalizm mrz., brutalskość ż., brutalizacja ż., brutalizowanie n., brutalistyczność ż.

 czas. brutalizować ndk., zbrutalizować dk.

 przym. brutalny, brutalski

 przysł. brutalnie, brutalsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brutalizm

Wiktionary


brutalny

bezwzględny, grubiański;
1. zachowujący się bezwzględnie, grubiańsko;
2. będący oznaką bezwzględności, grubiaństwa


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) działający za pomocą siły, agresywny

 (1.2) bezwzględny, nie liczący się z odczuciami innych

 (1.3) pokazujący brutalność

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Brutalny faul został przeoczony przez sędziego.

 (1.2) Taka jest brutalna prawda.

 (1.3) To był brutalny film.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bruˈtalnɨ, AS: brutalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brutalność ż., brutalizacja ż., brutal mos., brutalka ż., brutalizm mrz., brutalizowanie n., brutalistyczność ż.

 czas. brutalizować ndk., zbrutalizować dk.

 przym. brutalski

 przysł. brutalnie, brutalsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-3) brutalski

Wiktionary


brutka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Warmia. narzeczona, panna młoda

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. fm. brutkan

frazeologia.

etymologia.

 etym|niem|Braut.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fm. brutkan

Wiktionary


brutkan

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Warmia. narzeczony, pan młody

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fż. brutka ż.

Wiktionary


brutto

ciężar danego towaru łącznie z opakowaniem


SJP.pl

przysłówek sposobu

 (1.1) bez potrąceń

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) środ. kolej. pociąg towarowy

Wiktionary

  • płaca brutto – płaca całkowita, bez odliczenia podatku, składek, potrąceń, itp.
  • wartość brutto – wartość towaru (usługi) wraz z należnym podatkiem od towarów i usług
  • masa brutto – całkowita masa towaru wraz z opakowaniem, zobacz też: tara
  • pojemność brutto – miara pojemności statków
  • Brutto – białoruska grupa punk-rockowa

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Cena liczona brutto.

 (2.1) Spalinówka z ciężkim bruttem przejechała właśnie przez Bydgoszcz Główną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrutːɔ, AS: bru•to

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1, 2.1) netto

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|wł|brutto.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) gross

* arabski: (1.1) إجمالي

* białoruski: (1.1) брута

* bułgarski: (1.1) бруто

* duński: (1.1) brutto, bto.

* esperanto: (1.1) brutte, malnete

* fiński: (1.1) brutto

* niemiecki: (1.1) brutto

* rosyjski: (1.1) брутто

* szwedzki: (1.1) brutto

źródła.

== brutto (język fiński.) ==

wymowa.

znaczenia.

przysłówek

 (1.1) brutto

odmiana.

 (1.1) nieodm.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


brutus

1. Marcus Iunius Brutus; (ok. 85-42 p.n.e.), polityk rzymski;
2. Lucius Iunius Brutus; (VI/V w. p.n.e.), wg tradycji rzymskiej przywódca powstania przeciw Tarkwiniuszowi Pysznemu;


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|m.;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (2.1) geogr. toponim, nazwa wsi w województwie łódzkim;

Wiktionary

Osoby

  • Marek Juniusz Brutus – polityk, dowódca wojskowy, mówca i pisarz rzymski; w 44 r. p.n.e. jeden z zabójców Cezara
  • Lucjusz Juniusz Brutus – pierwszy konsul rzymski, w 510 r. p.n.e. wypędził ostatniego króla Tarkwiniusza Pysznego
  • Decymus Juniusz Brutus – adiutant Cezara
  • Brutus – pseudonim artystyczny używany przez Qemala Stafę

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) I ty, Brutusie, przeciw mnie?

 (2.1) Ilu mieszkańców ma Brutus?

Wiktionary

Powiązane:

 przym. Brutusowy

Wiktionary


bruzblach

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. napierśnik

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbruzblax, AS: bruzblaχ

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bruspłat

Wiktionary


bruzda

1. rowek wykonany w ziemi narzędziem rolniczym;
2. podłużne zagłębienie na jakiejś powierzchni;
3. głęboka zmarszczka na twarzy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. wgłębienie powstałe po zastosowaniu pługa;

 (1.2) anat. podłużne zagłębienie na powierzchni organu

 (1.3) kosmet. głęboka zmarszczka

Wiktionary

  • bruzda – rowek pozostający po wyoraniu i odłożeniu skiby podczas orki
  • Bruzda – książka zawierająca myśli i zapiski św. Josemarii Escrivy, założyciela Opus Dei.
  • bruzda – szerokie, płytkie wgłębienie wzdłuż głowni broni siecznej
  • bruzdy – wgłębienia na wewnętrznej powierzchni bruzdowanej lufy broni palnej lub pneumatycznej, nadające ruch obrotowy przechodzącemu przez lufę pociskowi w celu stabilizacji jego lotu

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Bruzda środkowa (…) oddziela płat czołowy półkul mózgowych od płata ciemieniowego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. bruzdka ż.

 przym. bruzdowy

 czas. bruzdować

Wiktionary


bruzdka

zdrobnienie od: bruzda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. zdrobn. od bruzda (rów wykonany pługiem)

 (1.2) kosmet. zdrobn. od bruzda (zagłębienie na powierzchni)

 (1.3) anat. zdrobn. od bruzda (zmarszczka na twarzy)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przy należytym przygotowaniu roli pod buraki dobre wyniki daje siew redlicami o płaskim spodzie (…) w tym wypadku ciężka redlica ugniata dno bruzdki, a wysypujące się nasienie zostaje wgniecione w dno bruzdki.

 (1.2) Rządca czerwieniał powoli, aż gdy nasiąknął krwią do bruzdek koło nosa, zakwitł prawie fioletowo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bruzdowanie n., bruzdkowanie n., bruzda ż.

 czas. bruzdować

Wiktionary


bruzdkowanie

pierwszy etap rozwoju zarodkowego; podział komórki jajowej na coraz mniejsze komórki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ciąg bruzdek na powierzchni czegoś

 (1.2) biol. proces polegający na podziale zapłodnionej komórki jajowej człowieka lub zwierząt na szereg komórek potomnych

Wiktionary

Bruzdkowanie (ang. cleavage), segmentacja – pierwszy etap rozwoju zarodkowego zwierząt tkankowych; seria mitotycznych podziałów zapłodnionej (lub rozwijającej się partenogenetycznie) komórki jajowej na coraz mniejsze komórki — blastomery; w wyniku bruzdkowania powstaje morula, a następnie blastula. W czasie bruzdkowania ani masa, ani objętość, ani zasadniczy kształt zarodka nie ulegają zmianie. Przebieg bruzdkowania jest charakterystyczny i stały dla danej grupy zwierząt. Termin bruzdkowanie, wprowadzony 1824 przez J.L. Prévosta i J.B.A. Dumasa, pochodzi od bruzd widocznych na powierzchni dzielącego się zarodka.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bruzda ż., bruzdka ż., bruzdownica ż.

 czas. bruzdkować ndk.

 przym. bruzdowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żłobkowanie

Wiktionary


bruzdkowiec

bruzdkowiec zachodni - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych


SJP.pl


bruzdkowy

przymiotnik od: bruzdka


SJP.pl


bruzdnica

glon, najczęściej jednokomórkowy, zaliczany do królestwa protistów; dinofit


SJP.pl


bruzdnice

glon, najczęściej jednokomórkowy, zaliczany do królestwa protistów; dinofit


SJP.pl

Bruzdnice (Dinoflagellata) – takson glonów zaliczanych niegdyś do gromady tobołków, jedna z grup Protista. Większość bruzdnic to organizmy jednokomórkowe, choć czasami można spotkać je w postaci kolonii. Bruzdnice często posiadają pancerzyk składający się z płytek celulozowych oraz dwie wici. Stąd w dziewiętnasto- i dwudziestowiecznych systemach zaliczane były do wiciowców. Duża część organizmów należących do klasy Dinoflagellata to endosymbionty koralowców, małży, meduz. Bruzdnice endosymbiotyczne pozbawione są płytek celulozowych i wici. Takie bruzdnice zwane są zooksantelami (Zooxanthellae). Poprzez proces fotosyntezy dostarczają one swojemu gospodarzowi niezbędnych związków organicznych. Te bruzdnice, które nie posiadają zdolności fotosyntezy, najczęściej pasożytują na swoim gospodarzu.

Wikipedia


bruzdniczek

1. rodzaj chrząszczy z rodziny kusakowatych;
2. rodzaj grzybów z rodziny dzwonkówkowatych


SJP.pl

  • bruzdniczek (Clitopilus) – rodzaj grzybów z rodziny dzwonkówkowatych
  • bruzdniczek (Leptacinus) – rodzaj chrząszczy z rodziny kusakowatych

Wikipedia


bruzdobrzuch

morski mięczak denny


SJP.pl


bruzdobrzuchy

podgromada mięczaków z gromady bezpłytkowców; bruzdonogi


SJP.pl

Bruzdobrzuchy (Solenogastres), bruzdonogi (Neomeniomorpha) – podgromada bezpłytkowców (Aplacophora). Są to wydłużone, robakowatego kształtu mięczaki morskie o ciele obłym, z podłużną bruzdą na stronie brzusznej i słabo wyodrębnioną, szczątkową głową. Ciało dwubocznie symetryczne, zwykle od 3 do 30 mm długości. Brak muszli, a płaszcz wytwarza pokrywający całe ciało oskórek, w którym tkwią drobne igiełki wapienne (spikule). W gardzieli mają tarkę, a jelito środkowe ma seryjnie rozmieszczone wyrostki. Oddychają całą powierzchnią ciała, nie posiadają ktenidiów. Są obojnakami o parzystym gruczole płciowym. Rozmnażanie i rozwój jest słabo poznane.

Wikipedia


bruzdodzioby

kormoran bruzdodzioby - gatunek ptaka z rodziny kormoranów


SJP.pl


bruzdogłowiec

tasiemiec pasożytujący w jelicie cienkim ssaków rybożernych


SJP.pl


bruzdonogi

podgromada mięczaków z gromady bezpłytkowców; bruzdobrzuchy


SJP.pl

Bruzdobrzuchy (Solenogastres), bruzdonogi (Neomeniomorpha) – podgromada bezpłytkowców (Aplacophora). Są to wydłużone, robakowatego kształtu mięczaki morskie o ciele obłym, z podłużną bruzdą na stronie brzusznej i słabo wyodrębnioną, szczątkową głową. Ciało dwubocznie symetryczne, zwykle od 3 do 30 mm długości. Brak muszli, a płaszcz wytwarza pokrywający całe ciało oskórek, w którym tkwią drobne igiełki wapienne (spikule). W gardzieli mają tarkę, a jelito środkowe ma seryjnie rozmieszczone wyrostki. Oddychają całą powierzchnią ciała, nie posiadają ktenidiów. Są obojnakami o parzystym gruczole płciowym. Rozmnażanie i rozwój jest słabo poznane.

Wikipedia


bruzdować

czasownik przechodni niedokonany (dk. zbruzdować)

 (1.1) bud. wykonywać bruzdę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bruzda ż., bruzdka ż., bruzdowanie n.

Wiktionary


bruzdowanie

układ bruzd na powierzchni czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) układ bruzd na powierzchni czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bruzda ż., bruzdka ż., bruzdownica ż.

 czas. bruzdować ndk., bruzdkować ndk.

 przym. bruzdowaty

Wiktionary


bruzdowaty

w kształcie bruzdy


SJP.pl


bruzdownica

bruzdownica pędówka - niewielka błonkówka z rodziny pilarzowatych, szkodnik róż


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. elektronarzędzie do wykonywania w murach wgłębień pod kable i rury;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bruzdownica jest przydatna przy wykonywaniu instalacji elektrycznych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbruzdɔvʲˈɲit͡sa, AS: bruzdovʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bruzda ż., bruzdkowanie n., bruzdowanie n.

Wiktionary


bruzdownik

narzędzie do tworzenia bruzd


SJP.pl


bruzdowy

związany z bruzdą


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) roln. związany z rowem podłużnym wykonanym w ziemi pługiem lub innym rolniczym narzędziem (zagłębienie między skibami, rów między zagonami)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Spotyka się u nas możliwości rozprowadzenia wody po polu systemem bruzdowym z potoków lub zbiorników wody wyżej położonych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bruzda ż.

Wiktionary


brużdżenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przeszkadzanie

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bruździć, nabruździć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przeszkadzanie, zakłócanie, szkodzenie

Wiktionary


bruździak

młot jednostronny o długim i wąskim ostrzu do wycinania (wykuwania) bruzd


SJP.pl


bruździć

1. robić bruzdy;
2. przeszkadzać komuś, psuć szyki, wchodzić w drogę


SJP.pl

czasownik

 (1.1) przeszkadzać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wszystko byłoby dobrze, ale szef zaczął nam bruździć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brużdżenie

 czas. nabruździć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przeszkadzać, robić przeszkody, rzucać kłody pod nogi, zakłócać

Wiktionary


brużewicz

nazwisko


SJP.pl


brwi

ochronny element owłosienia u ssaków, przeważnie człowieka


SJP.pl

Brew (łac. supercilium) – łukowata wypukłość na kości czołowej nad oczodołem porastająca krótkimi włosami. Podstawową jej funkcją jest ochrona oka przed dostaniem się do niego potu i wody deszczowej (również krwi przy urazach głowy).

Wikipedia


brwice

Brwice (niem. Blankenfelde) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Chojna. Zamieszkuje ją 210 osób.

We wsi znajduje się XIII-wieczny, zabytkowy kościół parafialny pod wezwaniem św. Antoniego (Kl.V.-0/101/56 z dnia 27 lipca 1956). Budowla prostego kształtu otoczona zabytkowym, kamiennym murem. Do rejestru zabytków wpisany został również park podworski (KL.I.5340/35/80, KL.I.5340/36/80 z dnia 12 grudnia 1980), pozostałość po dworze, na którego skraju rośnie największy w Polsce okaz mamutowca wysokości 27 m, a jego wiek w 1983 r. określono na (około) 88 lat, więc rośnie od 1895 roku. Drzewo posiada pień o obwodzie 375 cm, a pierwsze konary zaczynają się na wysokości około 10 m. Jest on pomnikiem przyrody.Brwice posiadają własną szkołę podstawową im. Przyrodników Polskich.

Wikipedia


brwinów

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Brwinów (wymowa) – miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Brwinów, 25 km od centrum Warszawy. Miasto wchodzi w skład aglomeracji warszawskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wojciech i Józefa zawarli małżeństwo dnia 3. czerwca 1838 r. w parafii Brwinów pod Warszawą, gdzie mieszkali rodzice panny młodej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrvʲĩnuf, AS: brvʹĩnuf

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brwinowski

Wiktionary


brwinowianin

mieszkaniec Brwinowa (miasta w Polsce)


SJP.pl


brwinowianka

mieszkanka Brwinowa (miasta w Polsce)


SJP.pl


brwinowski

przymiotnik od: Brwinów


SJP.pl


brwiowy

związany z brwią


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący brwi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brew ż.

Wiktionary


bryan

[czytaj: brajan] obce imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

 (1.2) geogr. toponim, nazwa szeregu miejscowości w krajach anglojęzycznych;

Wiktionary

Imię
  • Bryan, Brian, Brajan – imię męskie
Miejscowości w USA
  • Bryan – miasto w stanie Ohio, w hrabstwie Williams
  • Bryan – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Brazos
Gminy w USA
  • Bryan (ang. Bryan Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Boone
  • Bryan (ang. Bryan Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Greene
  • Bryan (ang. Bryan Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Izard
  • Bryan (ang. Bryan Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Jackson
  • Bryan (ang. Bryan Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Stone
  • Bryan (ang. Bryan Township) – gmina w stanie Missouri, w hrabstwie Douglas
  • Bryan (ang. Bryan Township) – gmina w stanie Nebraska, w hrabstwie Thurston
  • Bryan (ang. Bryan Township) – gmina w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Surry
  • Bryan (ang. Bryan Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Griggs
  • Bryan (ang. Bryan Township) – gmina w stanie Dakota Południowa, w hrabstwie Charles Mix
Hrabstwa w USA
  • hrabstwo Bryan (ang. Bryan County) – w stanie Georgia
  • hrabstwo Bryan (ang. Bryan County) – w stanie Oklahoma
Osoby noszące nazwisko Bryan
  • Bob Bryan (ur. 1978) – amerykański tenisista, brat Mike'a
  • Daniel Bryan (ur. 1981) – amerykański wrestler
  • David Bryan (ur. 1962) – amerykański muzyk i kompozytor
  • Dora Bryan (1923–2014) – angielska aktorka
  • Jimmy Bryan (1927–1960) – amerykański kierowca wyścigowy
  • Mike Bryan (ur. 1978) – amerykański tenisista, brat Boba
  • Richard Bryan (ur. 1937) – polityk amerykański
  • Sabrina Bryan (ur. 1984) – amerykańska tancerka i aktorka, wokalistka zespołu Cheetah Girls
  • William Bryan (1869–1925) – polityk amerykański, kandydat partii demokratycznej na prezydenta USA w latach 1896, 1900 i 1908
  • Zachery Ty Bryan (ur. 1981) – amerykański aktor
Raperzy
  • Bryan – polski raper

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do mojej szkoły chodzi: dwóch Brajanów, Bryan i Brian.

Wiktionary


bryant

[czytaj: brajant] nazwisko, m.in. William Cullen Bryant (1794-1878) - amerykański pisarz; Kobe Bryant (1978-2020) - amerykański koszykarz


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Bryant – miasto w stanie Arkansas, w hrabstwie Saline
  • Bryant – wieś w stanie Illinois, w hrabstwie Fulton
  • Bryant – miejscowość w stanie Indiana, w hrabstwie Jay
  • Bryant – miasto w stanie Dakota Południowa, w hrabstwie Hamlin
  • Bryant – jednostka osadnicza w stanie Waszyngton, w hrabstwie Snohomish

Wikipedia


brych

nazwisko


SJP.pl

  • Ewa Brych-Pająk (1975–), polska lekkoatletka
  • Felix Brych (1975–), niemiecki sędzia piłkarski
  • Janusz Brych (1929–2011), polski polityk, dyplomata, poseł na Sejm PRL
  • Stanisław Brych (1887–1933), polski major piechoty Wojska Polskiego

Wikipedia


brycz

nazwisko


SJP.pl


bryczański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bryczanami, dotyczący Bryczan

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bryczany nmos.

Wiktionary


bryczany

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w północnej Mołdawii;

Wiktionary

Bryczany (rum. Briceni) – miasto w północnej Mołdawii; stolica rejonu Bryczany; liczy 9 tysięcy mieszkańców. Ośrodek przemysłu spożywczego.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bryczański

Wiktionary


bryczek

lekki, odkryty powóz konny


SJP.pl


bryczesy

spodnie do konnej jazdy, do kolan bufiaste, poniżej obcisłe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) jeźdz. wygodne, nie krępujące ruchów spodnie służące do jazdy konnej;

Wiktionary

Bryczesy – specjalne spodnie do jazdy konnej zapewniające swobodę ruchów, nieposiadające ciasnych szwów po wewnętrznej stronie nogawek (tam, gdzie nogi przylegają do siodła lub konia). Chronią przed obtarciami, pozwalają na wygodny i prawidłowy dosiad. Mogą być obcisłe i dokładnie opinać nogi jeźdźca (zwane wtedy rajtuzami, z niem. „Reithose”), lub bufiaste w części udowej, jak na przykład bryczesy kawaleryjskie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Chodzę w bryczesach i długich butach, bo na razie innych nie mamy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɨˈt͡ʃɛsɨ, AS: bryčesy

Wiktionary


bryczka

lekki, odkryty powóz konny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lekki powóz konny bez zadaszenia, z miękkim siedzeniem z tyłu i miejscem dla woźnicy z przodu;

 (1.2) pot. mot. pieszcz. samochód, najczęściej nowoczesny, godny podziwu

Wiktionary

Bryczka – czterokołowy pojazd zaprzęgowy, lekki, odkryty, resorowany, od XVIII wieku często używany w Polsce, na wsi, w celach gospodarczych i komunikacyjnych. W Europie Zachodniej bryczka była pojazdem podróżnym.

Aktualnie bryczki używa się głównie w celach turystycznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Magda i Rafał zajechali do ślubu bryczką.

 (1.2) Marcin kupił niezłą bryczkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɨt͡ʃka, AS: bryčka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. bryczuszka ż.

:: zgrub. bryka ż.

 przym. bryczkowy

 czas. brykać

Wiktionary


bryczkowy

przymiotnik od: bryczka


SJP.pl


bryczuszka

zdrobnienie od: bryczka


SJP.pl


bryda

nazwisko


SJP.pl

Brygida – imię żeńskie pochodzenia celtyckiego. Pochodzi od imienia bogini celtyckiej Brigid lub od słów brigh „siła”, „męstwo”, „cnota”, briganti „wysoki”. Jego pierwotne znaczenie można objaśnić jako „wysoka”, „dostojna”, „potężna”. Imię to pojawiło się w Polsce już w średniowieczu, zapisywano je jako Brygida, Bryjida, Bryda, Bryta, Brytnia. Najstarszy zapis pochodzi z 1265 roku. W 2001 roku miało tak na imię 17456 Polek (255. miejsce wśród wszystkich imion nadanych w Polsce). Były one najczęściej urodzone w latach 50. i 60. XX wieku.

Wikipedia


brydak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Edward Brydak − polski prawnik, żołnierz podziemia, działacz społeczny
  • Ewa Dróbecka-Brydak − polska okulistka
  • Jędrzej Brydak − polski litograf, rysownik i malarz
  • Lidia Brydak − polska mikrobiolog i wirusolog

Wikipedia


brydż

współczesna gra karciana rozgrywana 52 kartami pomiędzy dwiema parami graczy, polegająca na zdobyciu maksymalnej ilości punktów, dzieląca się na dwie odmiany: brydż towarzyski i sportowy; bridż (rzadziej)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) karc. gra rozgrywana jedną talią kart przez cztery osoby, tworzące dwie pary;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Znam zasady gry w brydża, ale jeszcze nie umiem licytować.

 (1.1) Wypalimy po cygarze przy brydżu?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɨt͡ʃ, AS: bryč

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brydżowiec mos., brydżysta mos., brydżystka ż.

:: zdrobn. brydżyk mrz.

 przym. brydżowy

Wiktionary


brydżomania

nadmierne zainteresowanie brydżem


SJP.pl


brydżorama

urządzenie pokazujące kibicom mistrzostw brydżowych układ kart zawodników; bridżorama


SJP.pl


brydżowiec

rzadko: amator brydża; bridżowiec, brydżysta, bridżysta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) karc. osoba grająca w brydża

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brydż mzw., brydżyk mzw., brydżysta mos., brydżystka ż.

 przym. brydżowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brydżysta

Wiktionary


brydżowy

przymiotnik od: brydż


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) karc. dotyczący brydża, związany z brydżem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Władze zatwierdziły nowy statut organizacji brydżowej istniejącej od 1919 roku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brydż mzw., brydżyk mzw., brydżowiec mos., brydżysta mos., brydżystka ż.

Wiktionary


brydżyk

zdrobnienie od: brydż


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) karc. pieszcz. o brydżu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A może strzelimy partyjkę brydżyka?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brydż mzw., brydżowiec mos., brydżysta mos., brydżystka ż.

 przym. brydżowy

Wiktionary


brydżysta

osoba grająca w brydża; bridżysta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) karc. mężczyzna grający w brydża

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Polscy brydżyści zdobywają medale na mistrzostwach Europy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brydż mzw., brydżyk mrz., bridge m.

:: fż. brydżystka ż.

 przym. brydżowy

 przysł. brydżowo

Wiktionary


brydżystka

kobieta grająca w brydża; bridżystka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) karc. kobieta grająca w brydża

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kolejny raz polskie brydżystki zdobywają medal na mistrzostwach Europy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brydż mzw., brydżyk mzw.

:: fm. brydżysta mos.

 przym. brydżowy

Wiktionary


bryfok

prostokątny żagiel podnoszony na przednim maszcie przy silnych wiatrach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. czworokątny żagiel przedniego masztu

Wiktionary

Bryfok – stosowany na szkunerach, stawiany z bryfokrei, żagiel rejowy fokmasztu. Jak na żagiel rejowy jest bardzo wysmukły (pionowe liki są zdecydowanie dłuższe od poziomych). Żagiel przeznaczony na pełne wiatry (nie tylko fordewindy, ale o ile żagiel jest odpowiednio skrojony, a załoga ma doświadczenie w prowadzeniu żagla rejowego, także na ostre baksztagi) o umiarkowanej i średniej sile. Jeżeli dysponujemy mniejszym, mocno uzbrojonym bryfokiem można na nim komfortowo i bezpiecznie sztormować z wiatrem, gdyż mimowolne przejście rufą linii wiatru (zwrot przez rufę) nie stanowi (przeciwnie do ożaglowania suchego) zagrożenia. Aby bryfok postawić lub sprzątnąć nie jest potrzebne (i najczęściej możliwe) wchodzenie załogi na reję, podnosi się go (czasem, choć rzadko i tylko na małych jednostkach wraz z reją) z pokładu. Jest to sposób tylko pozornie dogodniejszy, gdyż uzbrojenie (a także rozbrojenie i zwinięcie) bryfoka to czynność dość czaso i pracochłonna, przy silnym wietrze może być trudna, a nawet ryzykowna. Tradycyjny żagiel rejowy na stałe zamocowany (przyszyty) do rei można w bardzo krótkim czasie postawić jak i sprzątnąć nie dopuszczając nawet w bardzo silnym wietrze do choćby chwilowego łopotu. Trzeba jednak powiedzieć, że typowy bryfok jest zbyt wysmukły (zbyt długi), aby mógł być klarowany (sejzingowany) do rei.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na fokmaszcie brakowało bryfoka.

Wiktionary


bryftreger

dawniej: listonosz; bryftrygier, pocztylion, listowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. listonosz

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) listonosz

Wiktionary


bryftrygier

dawniej: listonosz; bryftreger, pocztylion, listowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. listonosz

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) listonosz

Wiktionary


bryg

w żeglarstwie: żaglowiec dwumasztowy z ożaglowaniem rejowym i dodatkowym żaglem gaflowym na tylnym maszcie, używany dawniej jako statek handlowy i pomocniczy okręt wojenny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mors. żaglowiec mający dwa maszty; obydwa maszty niosą ożaglowanie rejowe;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do pachołka cumował bryg.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɨk, AS: bryk

Wiktionary


bryg.

skrót od:
1. brygada;
2. brygadier


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = wojsk. brygada, brygady

 (1.2) = brygadier

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rektorem akademii został gen. bryg. Juliusz Abrahamowicz.

 (1.2) Bryg. Marcin Dulas po ponad 20 latach służby w komendzie Państwowej Straży Pożarnej w Tomaszowie Mazowieckim rozstał się z jednostką i awansował na stanowisko zastępcy komendanta.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brygada ż.

 skr. nadbryg.

Wiktionary


brygada

1. związek taktyczny kilku pułków lub batalionów
2. zorganizowana grupa ludzi wykonująca jakąś pracę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wojsk. związek taktyczny złożony z kilku pułków lub batalionów, będący częścią dywizji

 (1.2) wojsk. samodzielna jednostka organizacyjna marynarki wojennej, składająca się z przynajmniej dwóch dywizjonów

 (1.3) zorganizowany zespół ludzi wykonujący określoną pracę albo zadanie

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na początku wojny każdej brygadzie podlegała bateria artyleryjska.

 (1.3) W lesie brygada pracowników leśnych zajmowała się wyrębem drzew.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brygadier m., brygadzista m., brygadzistka ż.

 przym. brygadowy, brygadierski

 skr. bryg.

Wiktionary


brygadier

brygadzista, kierownik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) dawny stopień wojskowy; także. oficer mający ten stopień

 (1.2) piąty stopień oficerski w Państwowej Straży Pożarnej

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W czasie I wojny światowej Józef Piłsudski miał stopień brygadiera.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɨˈɡadʲjɛr, AS: brygadʹi ̯er

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brygada ż., brygadzista mos., brygadzistka ż.

 przym. brygadierski

Wiktionary


brygadierka

kobieta kierująca brygadą; brygadzistka


SJP.pl


brygadierski

brygadier


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z brygadierem, dotyczący brygadiera

Wiktionary

Patrz:

brygadier

Powiązane:

 rzecz. brygadier mos., brygada ż., brygadzista mos., brygadzistka ż.

Wiktionary


brygadowy

związany z brygadą


SJP.pl


brygadzista

kierownik brygady, grupy ludzi wykonującej jakąś pracę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) kierownik brygady robotników

Wiktionary

Brygadzista – kierownik brygady roboczej, osoba odpowiedzialna za nadzorowanie pracy wykonywanej przez brygadę robotników. Brygadziści są zatrudniani m.in. w firmach produkcyjnych i budowlanych. Pracę wykonują na obszarze zakładu pracy oraz w terenie.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. brygada ż.

:: fż. brygadzistka ż.

 przym. brygadierski

Wiktionary


brygadzistka

brygadzista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kierowniczka brygady robotników

Wiktionary

Patrz:

brygadzista

Powiązane:

 rzecz. brygada ż.

:: fm. brygadzista m.

 przym. brygadierski

Wiktionary


brygadzistowski

brygadzista


SJP.pl

Patrz:

brygadzista

brygant

w wielkiej rewolucji francuskiej: członek oddziałów ochotniczych, niszczących posiadłości magnackie; rozbójnik


SJP.pl


brygantka

brygant; rozbójniczka


SJP.pl


brygantyna

1. żaglowiec dwumasztowy, z mieszanym ożaglowaniem;
2. rodzaj zbroi w postaci skórzanej lub jedwabnej kurtki z naszytymi płytkami metalowymi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rodzaj pancerza używanego w okresie od XII do XV wieku; (czasem brygandyna)

 (1.2) wojsk. klasa okrętów żaglowych, używanych w służbie czynnej od XVI do XIX wieku;

 (1.3) żegl. typ ożaglowania, posiadający dwa maszty, niosący na przednim maszcie ożaglowanie rejowe, a na tylnym ożaglowanie skośne

 (1.4) żegl. statek żaglowy z dwoma masztami: przednim z ożaglowaniem rejowym, a tylnym gaflowym;

Wiktionary

Brygantyna inaczej szkunerbryg – historyczna klasa okrętów żaglowych, używanych w służbie czynnej od XVI do XIX w. Początkowo brygantyna posiadała zarówno żagle, jak i wiosła. Ze względu na szybkość i zwrotność była ulubionym okrętem piratów śródziemnomorskich, a nazwę swą zawdzięczała włoskiemu słowu „brigantino” (zbójecki).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Brygantyny były używane w Europie i Azji.

 (1.2) Po brygu brygantyna była najbardziej popularnym okrętem używanym przez korsarzy na Karaibach.

 (1.3) Można powiedzieć, że brygantyna jest połączeniem brygu (tylko ożaglowanie rejowe) ze szkunerem (tylko ożaglowanie skośne).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɨɡãnˈtɨ̃na, AS: brygãntna

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) szkunerbryg

Wiktionary


brygantyzm

dawniej: rozbójnictwo, zbójectwo


SJP.pl


brygida

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Brygida – imię żeńskie pochodzenia celtyckiego. Pochodzi od imienia bogini celtyckiej Brigid lub od słów brigh „siła”, „męstwo”, „cnota”, briganti „wysoki”. Jego pierwotne znaczenie można objaśnić jako „wysoka”, „dostojna”, „potężna”. Imię to pojawiło się w Polsce już w średniowieczu, zapisywano je jako Brygida, Bryjida, Bryda, Bryta, Brytnia. Najstarszy zapis pochodzi z 1265 roku. W 2001 roku miało tak na imię 17456 Polek (255. miejsce wśród wszystkich imion nadanych w Polsce). Były one najczęściej urodzone w latach 50. i 60. XX wieku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dzisiaj imieniny obchodzą: Apolinary, Archelaus, Benicjusz, Brygida, Sydonia i Teonilla.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɨˈɟida, AS: bryǵida

Wiktionary


brygidka

1. członkini katolickiego zakonu żeńskiego "Zakon Najświętszego Zbawiciela św. Brygidy";
2. środowiskowo: postać literacka charakteryzująca się przesadną nijakością i szarością na wzór bohaterki powieści "Dzienniki Bridget Jones"


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. zakonnica ze zgromadzenia św. Brygidy

Wiktionary


brygidki

1. członkini katolickiego zakonu żeńskiego "Zakon Najświętszego Zbawiciela św. Brygidy";
2. środowiskowo: postać literacka charakteryzująca się przesadną nijakością i szarością na wzór bohaterki powieści "Dzienniki Bridget Jones"


SJP.pl

Brygidki, Zakon Świętej Brygidy, Zakon Najświętszego Zbawiciela (łac. Ordo Sanctissimi Salvatoris Sanctae Brigittae, skrót O.SS.S), zakon początkowo kontemplacyjny, następnie apostolsko-kontemplacyjny, założony w Vadstenie w Szwecji przez św. Brygidę w 1350 r.

Do soboru trydenckiego funkcjonowała także męska gałąź zakonu (brygidianie, brygidzi), działająca m.in. w Gdańsku (tzw. „podwójny” klasztor) i lubelskich Rurach.

Wikipedia


brygidziny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Brygidy lub z nią związany


SJP.pl


brygoła

nazwisko


SJP.pl


bryja

1. gęsta, półpłynna masa, często o nieprzyjemnym wyglądzie; breja;
2. dawniej: zupa z rozgotowanej mąki, kaszy czy roślin strączkowych, z dodatkiem słoniny, jarzyn lub mięsa;
3. zupa obozowa, więzienna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zob. breja.

 (1.2) środ. więzienna lub obozowa zupa

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbrɨja, AS: bryi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. breja ż.

Wiktionary


bryjów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sącz. Stary Sącz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lezę do Bryjowa na baciarkę.

Wiktionary


bryjowaty

przypominający z wyglądu bryję, nieprzyjemny, maziowaty; brejowaty


SJP.pl


bryk

pomoc naukowa, zawierająca streszczenia lektur, gotowe wypracowania, materiał z lekcji z różnych przedmiotów itp., używana przez uczniów nielegalnie


SJP.pl

wykrzyknik w użyciu rzeczownikowym

 (1.1) pot. skok, wyskok, zmiana miejsca

wykrzyknik w użyciu czasownikowym

 (2.1) pot. zwinnie, szybko zmienić miejsce

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (3.1) pot. streszczenie treści, lista rozwiązań, słowniczek wydrukowany jako broszura, zazwyczaj o obniżonej jakości druku lub oprawy

 (3.2) lekcew. powierzchowny skrót utworu

forma rzeczownika.

 (4.1) D. lm. od: bryka

Wiktionary

Osoby:

  • Antoni Bryk (1820–1881), polski, lekarz chirurg, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego
  • Edward Bryk (1923–1991), polski lekarz okulista, profesor Akademii Medycznej w Krakowie, pisarz i malarz
  • Jan Bryk (1899–1940), polski prehistoryk i archeolog, burmistrz Kamionki Strumiłowej, ofiara zbrodni katyńskiej
  • Iwan Bryk (1879–1947), ukraiński filolog, sławista, pedagog, działacz społeczny, prezes Proświty
  • Mateusz Bryk (1989–), polski hokeista, reprezentant Polski
  • Ryszard Bryk (1931–2020), polski polityk, poseł na Sejm PRL VIII kadencji
  • Zenon Bryk (1940–), generał dywizji Wojska Polskiego

Wikipedia

Wymowa:

IPA: brɨk, AS: bryk

Wiktionary

Powiązane:

 czas. brykać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (3.1) daw. ezelbryk

Wiktionary


bryka

1. dawny powóz konny, najczęściej kryty, bez resorów;
2. potocznie o samochodzie dobrej marki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) duża bryczka

 (1.2) pot. mot. samochód

 (1.3) przest. resorowany wóz konny;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. od: bryk

forma czasownika.

 (3.1) 3. os. lp. ter. od: brykać

Wiktionary

Bryka – rodzaj wozu podróżnego krytego płótnem. Znany w Polsce w okresie od XVI do XIX wieku, pospolity zwłaszcza na kresach wschodnich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Mój stary jest bardzo wyluzowany i zawsze zostawia mi swą brykę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɨka, AS: bryka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bryczka ż.

 czas. brykać

Wiktionary


brykać

potocznie:
1. podskakiwać w biegu;
2. uciekać; pryskać, wiać, spadać;
3. o dziecku: bawić się, biegając i skacząc; hasać;
4. udawać się gdzieś;
5. przeciwstawiać się komuś; podskakiwać, buntować się


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. bryknąć)

 (1.1) pot. biegać żwawo, podskakując

 (1.2) pot. uciekać skądś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bryk mrz., bryczka ż., bryczuszka ż., bryka ż., brykanie n.

 czas. bryknąć dk.

 wykrz. bryk

Wiktionary


brykalski

nazwisko


SJP.pl


brykanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) o zwierzętach: podskakiwanie w czasie biegu

 (1.2) o dzieciach: dokazywanie

 (1.3) pot. uciekanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bryknięcie n.

 czas. brykać ndk., bryknąć dk.

Wiktionary


brykcjusz

imię męskie


SJP.pl

Brykcjusz – imię męskie. Zlatynizowana forma Bricius jednego z celtyckich imion.

Odpowiedniki w innych językach:

  • łacina - Briccius
  • język niemiecki - Brixen

Brykcjusz imieniny obchodzi 9 lipca i 13 listopada.

Wikipedia


brykczyński

nazwisko


SJP.pl

  • Antoni Brykczyński – szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego, poseł na sejm 1818
  • Antoni Brykczyński (ps. Gwiażdzic, 1843–1913) – duchowny, historyk sztuki, bibliograf
  • Józef Brykczyński (ur. 1797 w Ossie, zm. kwiecień 1823 w Paryżu) – syn Antoniego, poeta, tłumacz i felietonista
  • Stanisław Brykczyński (ur. 5 grudnia 1841, zm. 2 stycznia 1912) – poseł do Sejmu Krajowego Galicji V, VI, VII, VIII i IX kadencji (1885–1912), właściciel dóbr Pacyków (z Dębnikiem), prezes Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarczego we Lwowie
  • Stefan Brykczyński (ur. w 1847 w Ossie, zm. 27 maja 1934 w Krakowie) – literat, technolog, powstaniec styczniowy, Sybirak, działacz oświatowy i narodowy

Wikipedia


brykieciarka

urządzenie do wyrobu brykietów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) prasa do wyrobu brykietów

Wiktionary

Brykieciarka (prasa brykietowa) – maszyna technologiczna, służąca do produkcji brykietów (tzw. brykietowania).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbrɨcɛ̇ˈt͡ɕarka, AS: bryḱėćarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brykiet mrz., brykietownia ż., brykieciarnia ż., brykietowanie n., zbrykietowanie n.

 czas. brykietować ndk., zbrykietować dk.

 przym. brykietowy

Wiktionary


brykieciarnia

wytwórnia brykietów; brykietownia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zob. brykietownia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɨcɛ̇ˈt͡ɕarʲɲa, AS: bryḱėćarʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brykiet m., brykieciarka ż., brykietownia ż., brykietowanie n., zbrykietowanie n.

 czas. brykietować ndk., zbrykietować dk.

 przym. brykietowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brykietownia

Wiktionary


brykiecik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od brykiet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brykiet m.

Wiktionary


brykiel

stalowa lub fiszbinowa listewka w gorsecie; brykla


SJP.pl


brykiet

materiał opałowy wykonany jako mieszanka różnych palnych składników (np.: trocin, torfu, miału, węgla drzewnego, słomy, itp.), czasami z dodatkiem lepiszcza, sprasowanych pod bardzo dużym ciśnieniem, w kształcie odłamków o przekroju kołowym lub prostokątnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bryła sprasowanego materiału sypkiego z dodatkiem lepiszcza palnego;

 (1.2) dowolna substancja lub materiał sprasowane w kostkę

Wiktionary

Brykiet, brykiety – materiał opałowy w postaci brył sprasowanego drobnoziarnistego paliwa stałego i opcjonalnie lepiszcza. Do produkcji brykietów wykorzystuje się trociny, torf, miał węgla kamiennego lub drzewnego, słomę, odpady produkcji rolnej itp. Rodzajem brykietów są też pellety.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbrɨcɛt, AS: bryḱet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brykietownia ż., brykieciarnia ż., brykieciarka ż., brykietowanie n., zbrykietowanie n.

:: zdrobn. brykiecik mrz.

 czas. brykietować ndk., zbrykietować dk.

 przym. brykietowy, brykietujący

Wiktionary


brykietowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) formowanie brykietów

Wiktionary

Brykietowanie − formowanie sypkich, luźnych, drobnoziarnistych substancji, jak np. rud czy miału węglowego, w zwięzłe bryły o kształcie najczęściej prostopadłościanu lub kuli, nazywanych brykietami.

W czasie ich formowania, które odbywa się w wysokiej temperaturze i ciśnieniu w prasach nazywanych brykieciarkami, dodaje się zazwyczaj palnego lepiszcza, którym przeważnie jest smoła. W przypadku brykietowania drewna (trocin) dodawanie substancji spajających najczęściej nie jest konieczne.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. brykiet m., brykietownia ż., brykieciarnia ż., brykieciarka ż., zbrykietowanie n.

 czas. brykietować ndk., zbrykietować dk.

 przym. brykietowy

Wiktionary


brykietownia

wytwórnia brykietów; brykieciarnia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wytwórnia brykietów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbrɨcɛˈtɔvʲɲa, AS: bryḱetovʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brykiet mrz., brykieciarka ż., brykieciarnia ż., brykietowanie n., zbrykietowanie n.

 czas. brykietować ndk., zbrykietować dk.

 przym. brykietowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brykieciarnia

Wiktionary


brykietowy

związany z brykietem


SJP.pl


brykla

stalowa lub fiszbinowa listewka w gorsecie; brykiel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) (w gorsetach) fiszbinowa lub stalowa listewka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɨkla, AS: brykla

Wiktionary


bryknąć

potocznie:
1. podskoczyć w biegu;
2. uciec;
3. udać się gdzieś; bryknąć się;
4. bryknąć się - spędzić jakiś czas, jadąc lub idąc


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brykać)

 (1.1) pot. pobiec żwawo, podskakując

 (1.2) pot. uciec skądś

Wiktionary

Powiązane:

 czas. brykać

 rzecz. brykanie n.

Wiktionary


bryknięcie

potocznie:
1. podskoczyć w biegu;
2. uciec;
3. udać się gdzieś; bryknąć się;
4. bryknąć się - spędzić jakiś czas, jadąc lub idąc


SJP.pl


brykowy

bryk


SJP.pl

Patrz:

bryk

bryl

nazwisko


SJP.pl

  • Bryl – polskie nazwisko.

Osoby noszące nazwisko Bryl:

  • Andrzej Bryl (1957–2020) – polski doktor nauk społecznych, międzynarodowy ekspert w dziedzinie;
  • Damian Bryl (ur. 1969) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, biskup pomocniczy poznański w latach 2013–2021;
  • Janka Bryl (1917–2006) – białoruski pisarz, tłumacz, wojskowy;
  • Michał Bryl (ur. 1994) – polski siatkarz plażowy pochodzący z Łasku.

Wikipedia


brylancik

zdrobnienie od: brylant


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od brylant

 (1.2) mały brylant

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) ornit. nazwa systematyczna|Heliodoxa|Gould|ref=tak., niewielki ptak z podrodziny paziaków, występujący w Ameryce Centralnej i Południowej;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie jest brylant, tylko mały brylancik.

 (2.1) Spotykane w Kostaryce brylanciki budują gniazda z włókien roślinnych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brylant mrz., brylantyna ż.

 czas. brylantować ndk., wybrylantować dk.

 przym. brylantowy

 przysł. brylantowo

Wiktionary


brylant

1. oszlifowany diament;
2. rodzaj szlifu kamieni szlachetnych;
3. stopień czcionki równy trzem punktom typograficznym (1,128 mm)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jubil. oszlifowany diament;

 (1.2) przen. ktoś lub coś bardzo wartościowego, cennego

 (1.3) druk. typogr. w systemie miar typograficznych Didota stopień pisma odpowiadający trzem punktom (1,1277 mm)

Wiktionary

Brylant – fachowa nazwa diamentu o szlifie brylantowym.

W terminologii jubilerskiej brylant to diament formy okrągłej z pełnym szlifem brylantowym. Wszystkie pozostałe rodzaje szlifu należy określać, używając ich dokładnych nazw (CIBJO, 1991 r.).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kupiłem narzeczonej pierścionek z brylantem.

 (1.2) W znanym klubie sportowym grają tylko prawdziwe brylanty.

 (1.3) Brylant jest za mały, lepiej napiszmy to petitem, albo nawet większym pismem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɨlãnt, AS: brylãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. brylancik m.

 czas. brylantować ndk., wybrylantować dk.

 przym. brylantowy

 przysł. brylantowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) klejnot, as, śmietanka

Wiktionary


brylantowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest brylantowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brylantowy

 przysł. brylantowo

Wiktionary


brylantowy

przymiotnik od: brylant


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z brylantem, zawierający brylant, taki jak brylant

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Trzymał ją pod szyją sznur zaczepiony o agrafy brylantowe, którymi cała delia była naszyta […]

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brylancik mzw./mrz., brylant mrz., brylantowość ż., brylantyna ż.

Wiktionary


brylantyna

kosmetyk nabłyszczający i usztywniający włosy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kosmet. środek kosmetyczny do nabłyszczania włosów

Wiktionary

Pomada (fr. pommade – maść) – kosmetyk do pielęgnacji włosów dla nadania im połysku i miękkości oraz układania fryzury. Wytwarzany na bazie tłuszczu, wosku i substancji zapachowych. Pomady dzieli się na wodne, woskowe i kremowe, z których każda ma inną gęstość (kleistość) i daje inny efekt finalny.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. brylant m., brylancik m., brylantynowanie n.

 czas. brylantynować ndk.

 przym. brylantynowy, brylantowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pomada

Wiktionary


brylantynować

smarować (włosy) brylantyną


SJP.pl


brylantynowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kosmet. nabłyszczanie włosów brylantyną

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brylantyna ż.

 czas. brylantynować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pomadowanie

Wiktionary


brylasty

zbity w bryłę, składający się z brył; bryłowaty


SJP.pl


bryle

1. przestrzenna figura geometryczna;
2. nieforemny kawał czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Poznań., łódź., gw-pl|Górny Śląsk. okulary

 (1.2) pot. żart. okulary z grubymi szkłami

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) C. i Ms. lp. od: bryła

Wiktionary

Bryle (kaszb. Brëłë) – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, w gminie Koczała.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Osadę stanowi pojedyncza zagroda położona na południowy wschód od Bielska, pośród lasu, wchodząca w skład sołectwa Bielsko obejmującego: Bielsko, Bryle, Potoki, Niedźwiady i Świerkówko.

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Zastosowane detale wykończeń oraz użyte naturalne materiały, jak cegła czy drewno, dodają uroku prostej bryle domu.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) okulary, patrzałki, brele

Wiktionary


brylewski

nazwisko


SJP.pl


bryliński

nazwisko


SJP.pl

  • Antoni Bryliński (1844-1912) – kupiec, uczestnik powstania styczniowego
  • Artur Bryliński (ur. 1965) – polski przedsiębiorca, skazany na 25 lat za zabójstwo
  • Paweł Bryliński (1814-1890) – wielkopolski rzeźbiarz ludowy
  • Robert Bryliński (ur. 1991) – polski lekkoatleta

Wikipedia


bryll

Ernest Włodzimierz Bryll (ur. 1 marca 1935 w Warszawie, zm. 16 marca 2024 tamże) – polski pisarz, poeta, autor tekstów piosenek, dziennikarz, tłumacz i krytyk filmowy, także dyplomata.

Wikipedia


brylować

wyróżniać się czymś w otoczeniu, być w jakiejś dziedzinie szczególnie dobrym; błyszczeć, popisywać się


SJP.pl

czasownik

 (1.1) wyróżniać się czymś i być przedmiotem powszechnego podziwu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tyrmand potrzebował kibiców, potrzebował tłumu, w którym mógłby brylować, uważa Sierpiński.

 (1.1) Przystupa przełożyła go na talerz i podała, potem polecono jej bawić dzieci w kącie salonu, by Hyra, umościwszy się na kanapie, mogła brylować, a mąż uwijać przy wódce i kieliszkach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brylowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) błyszczeć, popisywać się

Wiktionary


brylowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|brylować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. brylować ndk.

Wiktionary


brylowski

nazwisko


SJP.pl


brylski

nazwisko


SJP.pl

Brylski (forma żeńska: Brylska; liczba mnoga: Brylsky) – polskie nazwisko.

Osoby noszące nazwisko Brylski lub Brylska:

  • Barbara Brylska (ur. 1941) – polska aktorka filmowa;
  • Edward Brylski (1841–1913) – polski inżynier w samorządzie powiatowym;
  • Ryszard Brylski (ur. 1950) – polski reżyser filmowy.

Wikipedia


brymucha

bimber, samogon


SJP.pl


bryna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. denaturat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bryniol mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bryndka, brynol, denaturka, dykta, dynks, jagodzianka, jagodzianka na kościach, likier na kościach, błękit Paryża

Wiktionary


brynczeć

czasownik

 (1.1) gw-pl|Poznań. zob. bręczeć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brynkot

 czas. brynkot

Wiktionary


bryndal

nazwisko


SJP.pl


bryndza

1. ser z mleka owczego (czasem z domieszką mleka krowiego) o ostrym smaku;
2. potocznie: bieda, nędza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. miękki, podpuszczkowy ser wyrabiany z owczego mleka;

 (1.2) pot. przen. bieda, nędza

 (1.3) reg. kulin. twarożek przyprawiony cebulą

Wiktionary

Bryndza – miękki podpuszczkowy ser produkowany z owczego mleka w Polsce, Słowacji, Rumunii, Austrii, Czechach, Rosji i Ukrainie.

Otrzymany z owczego mleka bundz kruszy się i pozostawia w cieple przez około 2 tygodnie (do dojrzenia pod wpływem enzymów wydzielanych przez pleśń Oidium lactis). Jest to tradycyjny sposób otrzymywania bryndzy. Obecnie w zakładach mleczarskich produkowane są także odmiany bryndzy z mieszanek mleka krowiego i owczego, z dodatkami smakowymi itp.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam dziś na drugie śniadanie bułkę z bryndzą i rzodkiewkami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɨ̃nd͡za, AS: brnʒa

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bryndzowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) bieda

Wiktionary


bryndzowy

bryndza


SJP.pl

Patrz:

bryndza

brynek

Brynek (niem. Brynnek) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie tarnogórskim, w gminie Tworóg. W dawnych czasach stanowiła posiadłość Donnersmarcków.

W miejscowości znajduje się ogród botaniczny oraz Zespół Szkół Leśnych i Ekologicznych im. Stanisława Morawskiego. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa katowickiego. W okresie hitlerowskiego reżimu, w latach 1936–1945, miejscowość nosiła nazwę Brunneck. Obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 12 listopada 1946.

Wikipedia


bryniarski

nazwisko


SJP.pl


brynica

1. nazwa wielu miejscowości w Polsce;
2. nazwa kilku rzek w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Brynica – część miasta i sołectwo miasta Miasteczko Śląskie
  • Brynica – wieś w woj. łódzkim, w pow. brzezińskim, w gminie Jeżów
  • Brynica – osada w woj. opolskim, w pow. kluczborskim, w gminie Wołczyn
  • Brynica – wieś w woj. opolskim, w pow. kluczborskim, w gminie Wołczyn
  • Brynica – wieś w woj. opolskim, w pow. opolskim, w gminie Łubniany
  • Brynica – przysiółek wsi Kolonia Łomnicka w woj. opolskim, w pow. oleskim, w gminie Olesno
  • Brynica – część wsi Pińczyce w woj. śląskim, w pow. myszkowskim, w gminie Koziegłowy
  • Brynica – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Piekoszów

Wikipedia


brynkot

rzeczownik

 (1.1) gw-pl|Poznań. maruda, zrzęda

Wiktionary

Powiązane:

 czas. brynczeć

Wiktionary


brynów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. dzielnica Katowic;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy tym tramwajem dojadę do Brynowa?

 (1.1) Kościół św. Michała Archanioła na Brynowie przeniesiono z Syryni w roku 1938.

 (1.1) W wyborach komunalnych 1919 roku listy polskie zdobyły w Brynowie 7 z 9 mandatów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brynowianin mos., brynowianka ż.

 przym. brynowski

Wiktionary


brynowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Brynowa, związany z Brynowem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) We wrześniu zakończono prace na brynowskiej pętli tramwajowej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brynów mrz., brynowianin mos., brynowianka ż.

Wiktionary


bryński

nazwisko


SJP.pl


bryonia

roślina zielna z dyniowatych, częsta w parkach, stosowana w ziołolecznictwie; przestęp


SJP.pl

Wikipedia


bryś

nazwisko


SJP.pl


brystol

bristol;
1. biały wielowarstwowy karton wysokiej jakości, odporny na ścieranie;
2. potocznie: każdy karton do rysowania


SJP.pl

Brystol (lub bristol) – rodzaj papieru. Gruby (ponad 0,006 cala, tj. 0,15 mm), sztywny (o gramaturze 150-300 g/m²) karton kreślarski lub rysunkowy, sprzedawany w arkuszach (klasyczny format 22,5"×28,5", tj. 571,5×723,9 mm, bliski tradycyjnemu anglosaskiemu formatowi elephant – 23"×28"). Najczęściej biały, wytwarzany także w wersjach kolorowych.

Wikipedia


bryt

pas tkaniny lub płótna żeglarskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) hist. członek ludu celtyckiego zamieszkującego Brytanię przed najazdem Anglów i Sasów;

Wiktionary

Bryt – pas materiału (kiedyś płótno), z którego po zespoleniu (kiedyś zszyciu) powstają żagle. W żaglach prostokątnych bryty biegną prostopadle i równolegle do lików, w żaglach skośnych najczęściej prostopadle lub równolegle do tylnego liku.

Brytom można również nadawać specjalne kształty w celu nadania żaglom pożądanego profilu:

  • pas lub klin materiału na spódnicę, czapkę (np. rogatywkę) itp.
  • w DTP pojedynczy element papieru lub folii, który po połączeniu z innymi tworzy plakat wielkoformatowy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tego roku Brytowie wysłali do Rzymu prośbę o pomoc przeciwko Piktom, ale nie dostali jej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brytania ż.

:: fż. Brytka ż.

 przym. brytyjski, brytoński

Wiktionary


bryt.

skrót od: brytyjski


SJP.pl

skrót

 (1.1) = brytyjski

Wiktionary


brytan

silny, duży pies


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. wielki i silny pies podwórzowy

 (1.2) daw. łow. pies myśliwski używany przy polowaniu na dziki, wilki

 (1.3) daw. kynol. rasa psa wyhodowanego w Wielkiej Brytanii jako krzyżówka innych ras, wykorzystywana do walki z dzikimi zwierzętami (prawdop. mastiff)

 (1.4) daw. kynol. osobnik rasy brytan (1.3)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Był to wielki, smoliście czarny pies, brytan, noszący na karku najeżoną kolcami obrożę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. bryś mzw., zgrub. brytanisko n.

Wiktionary


brytania

nazwa jednej z prowincji rzymskich istniejącej I-V w. n.e.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. starożytne określenie Wysp Brytyjskich

 (1.2) geogr. hist. prowincja rzymska obejmująca dzisiejszą Wielką Brytanię, krainę zamieszkiwaną przez Brytów

 (1.3) rzad. geogr. polit. określenie na Wielką Brytanię lub całe Imperium Brytyjskie

 (1.4) symbol. postać kobiety symbolizująca Wielką Brytanię

Wiktionary

Brytania (łac. Britannia) – nazwa stosowana przez Rzymian w odniesieniu do Wysp Brytyjskich; także nazwa prowincji rzymskiej istniejącej w latach 43–410, obejmującej w szczytowym okresie dzisiejszą Anglię, Walię i południową część Szkocji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ze wszystkich wysp, jakie są Rzymianom znane, największa jest Brytania.

 (1.3) Jednym z wielkich atutów Francji jest to, iż odmiennie niż w USA czy Brytanii, najlepsze szkoły są raczej państwowe niż prywatne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brytol mzw./mos., Brytka ż., Bryt m., brytania ż., Brytyjczyk mos., Brytyjka ż.

 przym. brytyjski, brytoński

Wiktionary


brytański

przymiotnik

 (1.1) stpol. brytyjski

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɨˈtãj̃sʲci, AS: brytãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary


brytfanka

płaskie naczynie do pieczenia; mała brytfanna


SJP.pl


brytfanna

płaskie naczynie do pieczenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. płaskie naczynie do wypieków i pieczeni, czasem o owalnym kształcie, zwykle z przykrywką

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na patelni smażyła się młoda papuga, a na brytfannie piekł się zajączek, naszpikowany słoniną.

 (1.1) Pan kucharz kaczkę starannie • Piekł, jak należy, w brytfannie (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɨtˈfãnːa, AS: brytfã•na

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. brytfanka ż.

Wiktionary


brytka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. przedstawicielka ludu celtyckiego zamieszkującego Brytanię przed najazdem Anglów i Sasów;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brytania ż.

:: fm. Bryt mos.

 przym. brytyjski

Wiktionary


brytol

pogardliwie: Brytyjczyk; Brytol


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) pogard. Brytyjczyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brytania ż., Brytyjczyk m., Brytyjka ż., brytyjskość ż.

:: fż. brytolka ż.

 przym. brytyjski, brytolski, probrytyjski, antybrytyjski

Wiktionary


brytolka

pogardliwie: Brytyjka; Brytolka


SJP.pl


brytoński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Brytami, dotyczący Brytów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bryt mos., Brytania ż., Brytyjczyk mos., Brytyjka ż.

 przym. brytyjski

Wiktionary


brytowie

lud celtycki zamieszkujący w starożytności Brytanię


SJP.pl

Brytowie (łac. Brittones, bryt. Pritani lub Priteni) – lud celtycki zamieszkujący Brytanię przed najazdem Anglów i Sasów.

Wikipedia


brytyjczyk

obywatel Wielkiej Brytanii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Wielkiej Brytanii

Wiktionary

Brytyjczycy – obecnie przede wszystkim ogół obywateli, ewentualnie mieszkańców Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (ang. British citizens). Według spisu powszechnego z 2001 roku grupa ta obejmowała 58 789 194 osoby, z czego w Anglii zamieszkiwało 49 138 831 osób (83,6%), w Szkocji – 5 062 011 osób (8,6%),w Walii – 2 903 085 osób (4,9%), zaś w Irlandii Północnej – 1 685 267 osób (2,9%).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Unia Europejska w końcu zaakceptowała fakt, że Brytyjczycy nie zrezygnują ze swoich tradycyjnych jednostek miar.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɨˈtɨjt͡ʃɨk, AS: brytyi ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brytania ż.

:: fż. Brytyjka ż.

 przym. brytyjski, brytoński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lekcew. brytol

Wiktionary


brytyjka

1. chustka koloru czarnego i khaki;
2. potocznie: dwudziestowieczne protestanckie tłumaczenie Biblii na język polski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Wielkiej Brytanii

Wiktionary

Biblia warszawska, dawniej Nowy Przekład, potocznie: „Biblia Ojców”, lub: „Brytyjka” – XX-wieczne protestanckie tłumaczenie Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu z języków oryginalnych (hebrajskiego, aramejskiego i greckiego) na język polski, opracowane przez Komisję Przekładu Pisma Świętego, z inicjatywy Brytyjskiego i Zagranicznego Towarzystwa Biblijnego w Warszawie. Jest to najpopularniejszy w Polsce protestancki przekład Pisma Świętego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) 67-letnia Brytyjka miała szczęście w nieszczęściu. Lecąc do USA dostała zawału serca – to przykre. Na pokładzie samolotu było jednak… 15 kardiochirurgów – to szczęśliwy traf. Oczywiście, uratowali jej życie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɨˈtɨjka, AS: brytyi ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brytol mzw./mos., Brytania ż., Brytyjczyk m.

 przym. brytyjski, brytoński

Wiktionary


brytyjski

przymiotnik od: Wielka Brytania, Brytania


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do Wielkiej Brytanii jako państwa

 (1.2) odnoszący się do Wielkiej Brytanii jako wyspy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Brytyjski poseł przekazał szachowi życzenia od królowej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɨˈtɨjsʲci, AS: brytyi ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brytol mzw./mos., Brytka ż., Brytyjczyk m., Brytyjka ż., Brytania ż., Bryt mos.

 przym. brytoński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) stpol. brytański

Wiktionary


brytyjsko-polski

dotyczący Wielkiej Brytanii i Polski


SJP.pl


brytyjskość

brytyjski


SJP.pl

Patrz:

brytyjski

bryż

dawniej: różnokolorowa, haftowana ozdoba stroju; garnirowanie; szamerunek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. kryza

 (1.2) stpol. haft

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɨʃ, AS: bryš

Wiktionary


bryza

1. okresowy wiatr lokalny zmieniający kierunek dwa razy na dobę;
2. proszek marki Bryza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) meteorol. lekki wiatr wiejący między lądem a morzem;

Wiktionary

Bryza (fr. brise) – wiatr wiejący na granicy dwóch obszarów. Zmiany kierunku, występujące zwykle w rytmie dobowym, wywołane są różnicami w tempie nagrzewania się tych obszarów.

Na przykład na wybrzeżu morskim w dzień ląd nagrzewa się szybciej niż woda, dlatego cieplejsze powietrze nad lądem unosi się (powodując spadek ciśnienia na powierzchni lądu), a na jego miejsce nadchodzi chłodniejsze i wilgotniejsze powietrze znad morza. Zatem bryza dzienna (morska) wieje znad morza na ląd. W nocy woda oddaje ciepło wolniej niż ląd, dlatego ciśnienie nad wodą jest niższe niż na powierzchni lądu, co powoduje zmianę kierunku wiatru. Bryza nocna (lądowa) przynosi na wodę suche powietrze znad lądu. Bryza ma typowy zasięg do 20–30 km od linii brzegowej w stronę wody. W stronę lądu zasięg jest mniejszy i uzależniony od charakteru powierzchni.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Korzystając z leciutkiej bryzy żaglówka sunęła dalej na zachód unoszona prądem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbrɨza, AS: bryza

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bryzowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wiatr

Wiktionary


bryzeida

mit. gr. wg "Illiady" branka Achillesa, córka kapłana zabitego przez herosa


SJP.pl

Bryzejda (także Hippodameja, Hippodamia, gr. Βρισηίς Brisēís, Ἱπποδάμεια Ippodámeia, łac. Briseis, Hippodameia, Hippodamia) – córka kapłana Bryzesa i branka Achillesa w mitologii greckiej i Iliadzie Homera.

Wikipedia


bryzejda

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitgr. ukochana branka Achillesa, córka Bryzesa

Wiktionary

Bryzejda (także Hippodameja, Hippodamia, gr. Βρισηίς Brisēís, Ἱπποδάμεια Ippodámeia, łac. Briseis, Hippodameia, Hippodamia) – córka kapłana Bryzesa i branka Achillesa w mitologii greckiej i Iliadzie Homera.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) Hippodameja, Hippodamia

Wiktionary


bryzek

nazwisko


SJP.pl


bryzg

1. potocznie: rozpryskujące się krople wody lub cząstki błota; rozprysk, rozbryzg;
2. bryzg chromosferyczny - cienki, jasny strumień materii wyrzucany z dolnych warstw chromosfery słonecznej na wysokość do 10 tysięcy kilometrów; flokuł


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rozchlapujący się strumień cieczy, błota

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rozbryzg m., bryzganie n., rozbryzganie n., rozbryzgiwanie n.

 czas. bryzgać ndk., rozbryzgać dk., rozbryzgiwać ndk.

 przym. rozbryzgowy

Wiktionary


bryzgać

1. rozpryskiwać się w postaci kropel, bryzgów;
2. rozpraszać, rozrzucać coś, zwłaszcza wodę lub błoto, w postaci kropel, bryzgów


SJP.pl


bryzganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gwałtowne wylatywanie kropel lub strumieni płynu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bryznięcie n., bryzg m.

 czas. bryzgać ndk., bryznąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tryskanie, pryskanie

Wiktionary


bryzgowia

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. kraina historyczna w południowo-zachodnich Niemczech, między Renem a Schwarzwaldem;

Wiktionary

Bryzgowia (niem. Breisgau) – kraina historyczna o powierzchni ok. 4000 km², zlokalizowana w południowo-zachodnich Niemczech, między Renem (Niziną Górnoreńską) a Schwarzwaldem, obecnie w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bryzgowijski

Wiktionary


bryzgowijski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bryzgowią, dotyczący Bryzgowii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bryzgowia ż.

Wiktionary


bryzgun

błonkówka z rodziny bryzgunowatych, szkodnik brzóz


SJP.pl


bryzgunowate

rodzina owadów z rzędu błonkoskrzydłych, szkodniki drzew i krzewów


SJP.pl

Bryzgunowate (Cimbicidae) – rodzina owadów z rzędu błonkoskrzydłych i podrzędu rośliniarek, obejmująca około 150 opisanych gatunków.

Należą tu błonkówki o rozmiarach od średnich do dużych, osiągające do około 30 mm długości ciała. Są silnie zbudowane i szybko latają. Ich czułki zakończone są wyraźną buławką. Przednia para skrzydeł wyposażona jest z żyłkę poprzeczną 2r. Tarcza śródplecza pozbawiona jest wyraźnego wyrostka. Odwłok zwykle ma tergity od drugiego do piątego podwinięte ponad przetchlinkami. Pierwszy tergit odwłoka zlany jest z metapleuronem. U samic wyraźnie widoczny jest podział pokładełka na położoną nasadowo drugą walwulę i położoną szczytowo trzecią walwulę.

Wikipedia


bryzgunowaty

o cechach bryzgunowatych


SJP.pl


bryznąć

bryzgnąć;
1. rozprysnąć się w postaci kropel, bryzgów;
2. rozproszyć, rozrzucić coś, zwłaszcza wodę lub błoto, w postaci kropel, bryzgów


SJP.pl


bryzol

smażona polędwica wołowa lub końska; brizol


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. spoż. rodzaj smażonej bitki, najczęściej z polędwicy wołowej lub wieprzowej, lekko oprószonej mąką;

Wiktionary

Bryzol (fr. brésolles zraziki) – polędwica wołowa, wieprzowa lub końska, pokrojona w poprzek, ubita, specjalnie przyprawiona i usmażona.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) – Wyobraźcie sobie, że ambasador był zachwycony – perorował Roszko. – Zjedliśmy wyborną zupę ziemniaczaną, potem był bryzol z pieczarkami, kompot, kilka butelek wina, szarlotka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bryzolik mrz.

Wiktionary


bryzolik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od bryzol

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bryzol m.

Wiktionary


bryżować

czasownik

 (1.1) stpol. ozdabiać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: brɨˈʒɔvat͡ɕ, AS: bryžovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bryżowanie n.

Wiktionary


bryżowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bryżować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bryżować ndk.

Wiktionary


bryzowy

przymiotnik od: bryza


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bryzą, dotyczący bryzy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bryza ż.

Wiktionary


bryła

1. przestrzenna figura geometryczna;
2. nieforemny kawał czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geom. figura trójwymiarowa, ściślej – zbiór punktów euklidesowej przestrzeni trójwymiarowej;

 (1.2) większa zwarta masa jakiejś substancji

 (1.3) trójwymiarowy kształt jako cecha pewnego obiektu

Wiktionary

  • bryła geometryczna – figura przestrzenna
    • bryła niewypukła
    • bryła obrotowa
    • bryła platońska
    • bryła wypukła
  • bryła brzegowa – element w grafice 3D
  • bryła sztywna – pojęcie z zakresu mechaniki klasycznej
  • osoby o nazwisku Bryła:
    • Antoni Bryła – polski prawnik, działacz ruchu ludowego, żołnierz podziemia, podpułkownik
    • Jadwiga Bryła – polska biochemik
    • Jerzy Bryła – polski ksiądz, protonotariusz apostolski
    • Jolanta Bryła – polska politolog
    • Józef Bryła – polski sportowiec, wspinacz i polarnik
    • Marta Bryła – polska aktorka filmowa
    • Stanisław Bryła (ujednoznacznienie)
    • Stefan Bryła – polski inżynier budowlany

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Bryła to trójwymiarowy odpowiednik figury geometrycznej.

     (1.2) Od zbocza oderwała się wielka kamienna bryła i pomknęła w dół.

     (1.3) Jaką nowatorską bryłę ma ten budynek!

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: ˈbrɨwa, AS: bryu̯a

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. zbrylacz m., zbrylanie n., zbrylenie n.

    :: zdrobn. bryłka ż., bryłeczka ż.

     czas. zbrylać ndk., zbrylić dk.

     przym. bryłowy, bryłowaty

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) bryła geometryczna

    Wiktionary


bryłka

mała bryła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: bryła

 (1.2) mała bryła

Wiktionary

Bryłka – polskie nazwisko. Na początku 2023 roku w Polsce nosiły je 1 378 osoby.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbrɨwka, AS: bryu̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bryła ż., bryłeczka ż., zbrylenie n., zbrylanie n., bryłowatość ż.

 czas. zbrylać ndk., zbrylić dk.

 przym. bryłowy, bryłowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bryłeczka ż.

 (1.2) grudka

Wiktionary


bryłkowatość

bryłkowaty


SJP.pl

Patrz:

bryłkowaty

bryłkowaty

w kształcie bryłki; składający się z bryłek


SJP.pl


bryłonosek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Corynorhinus|H. Allen|ref=tak., rodzaj nietoperzy z podrodziny mroczków;

 (1.2) zool. nietoperz z rodzaju bryłonosków (1.1)

Wiktionary

Bryłonosek (Corynorhinus) – rodzaj ssaków z podrodziny mroczków (Vespertilioninae) w obrębie rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Żadne bryłonoski nie występują w Europie.

Wiktionary


bryłowatość

bryłowaty


SJP.pl

Patrz:

bryłowaty

bryłowaty

przypominający z wyglądu bryłę; zbity w bryłę, składający się z brył


SJP.pl


bryłowy

związany z bryłą, dotyczący bryły


SJP.pl


brzączowice

Brzączowice – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim, w gminie Dobczyce, nad Zbiornikiem Dobczyckim.

W latach 1975−1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.

Wikipedia


brząkać

brzękać, brzdękać, brzdąkać;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydawać krótkie dźwięki na skutek szarpania, uderzania;
2. powodować powstawanie krótkich dźwięków poprzez szarpanie, uderzanie itp.;
3. potocznie: grać na jakimś instrumencie strunowym niedbale


SJP.pl


brząkadło

potocznie: przedmiot metalowy wydający przerywany dźwięk przy potrącaniu; brzękadło


SJP.pl


brząkanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wydawanie dźwięków podczas potrącania szkła albo metalu

Wiktionary

Powiązane:

 czas. brząkać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brzękanie

Wiktionary


brząkała

brzękać, brzdękać, brzdąkać;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydawać krótkie dźwięki na skutek szarpania, uderzania;
2. powodować powstawanie krótkich dźwięków poprzez szarpanie, uderzanie itp.;
3. potocznie: grać na jakimś instrumencie strunowym niedbale


SJP.pl


brząknąć

brzęknąć, brzdąknąć, brzdęknąć;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydać krótki dźwięk na skutek szarpnięcia, uderzenia;
2. spowodować powstanie krótkiego dźwięku poprzez szarpnięcie, uderzenie itp.;
3. potocznie: zagrać na jakimś instrumencie strunowym niedbale


SJP.pl


brzana

ryba słodkowodna z rodziny karpiowatych, występująca w rzekach europejskich, azjatyckich i afrykańskich; barbatka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych;

 (1.2) gw-pl|Warszawa. dziewczyna

Wiktionary

  • Brzana pospolita – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych
  • Brzana – wieś w Polsce położone w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Bobowa
    • Brzana Dolna – dawna wieś
    • Brzana Górna – dawna wieś

Osoby o nazwisku Brzana:

  • Stanislaus Brzana – duchowny katolicki

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Brzana bywa hodowana w akwariach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʒãna, AS: bžãna

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brzana pospolita

Wiktionary


brzanka

1. roślina z rodziny traw; tymotka
2. niewielka ryba słodkowodna z rodziny karpiowatych


SJP.pl

Brzanka – nazwa zwyczajowa ryby karpiokształtnej z rodziny karpiowatych (Cyprinidae), występującej w górnych odcinkach karpackich dopływów Wisły oraz w Wiśle. Ze względu na brak znaczenia gospodarczego, niewielką liczebność oraz zajmowane siedliska, jest jednym z najsłabiej poznanych gatunków polskiej ichtiofauny.

Wikipedia


brzanowy

brzana


SJP.pl

Patrz:

brzana

brzany

wytworzony z beru (rośliny zbożowej uprawianej głównie na Dalekim Wschodzie)


SJP.pl


brzask

światło na niebie przed wschodem słońca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pora dnia, kiedy kończy się noc i niebo stopniowo się rozjaśnia

 (1.2) światło widoczne na niebie przed wschodem słońca

 (1.3) książk. blask rzucany przez określone źródło światła

 (1.4) książk. przen. początek jakiegoś zjawiska lub procesu

Wiktionary

  • Brzask (wierzenia)
  • Brzask – pismo będące organem Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej w okresie międzywojennym
  • Brzask – pismo wydawane w konspiracji przez AK w Warszawie
  • Brzask – organ prasowy Komunistycznej Partii Polski
  • Brzask – gazeta w postaci dwumiesięcznika wydawana na terenie Janowa lubelskiego
  • Brzask – film z 1939 roku
  • Brzask – film z 1988 roku
  • Brzask – album Skubasa wydany przez Kayax w 2014 roku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jezus natomiast udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni.

 (1.1) Ale z nastaniem brzasku dnia następnego Bóg zesłał robaczka, aby uszkodził krzew, tak iż usechł.

 (1.1) Wyciągnął Mojżesz rękę nad morze, które o brzasku dnia wróciło na swoje miejsce.

 (1.3) Złotawe przesłony okien i obicia ścian rozsiewały wdzięczne brzaski, w których podkomorzyna jawiła się piękną jak nigdy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʒask, AS: bžask

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przedświt, zaranie

 (1.2) poet. jutrzenka, zorza

 (1.3) odblask, odbłysk

 (1.4) początek, zaranie, świt

Wiktionary


brzdąc

potocznie: małe dziecko; berbeć, bobas, maluch, bąk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) pieszcz. pot. małe dziecko

Wiktionary

Brzdąc (ang. The Kid) – pełnometrażowy, czarno-biały, niemy komediodramat z 1921 roku wyreżyserowany przez Charliego Chaplina. Film opowiada o przyjaźni trampa z pozostającym pod jego opieką młodym sierotą.

W 1971 Chaplin poprawił montaż filmu i dodał do niego muzykę.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W piaskownicy siedział mały brzdąc.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) berbeć, dzieciak, malec, maluch, skrzat; gw-pl|Śląsk Cieszyński|pyrtek.

Wiktionary


brzdąkać

brzdękać, brzękać, brząkać;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydawać krótkie dźwięki na skutek szarpania, uderzania;
2. powodować powstawanie krótkich dźwięków poprzez szarpanie, uderzanie itp.;
3. potocznie: grać na jakimś instrumencie strunowym niedbale


SJP.pl


brzdąkanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wydawanie dźwięków za pomocą strunowych instrumentów muzycznych

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzdąknięcie n.

 czas. brzdąkać ndk., brzdąknąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brząkanie, brzękanie

Wiktionary


brzdąknąć

brzdęknąć, brzęknąć, brząknąć;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydać krótki dźwięk na skutek szarpnięcia, uderzenia;
2. spowodować powstanie krótkiego dźwięku poprzez szarpnięcie, uderzenie itp.;
3. potocznie:
a) zagrać na jakimś instrumencie strunowym niedbale;
b) upaść z hałasem


SJP.pl


brzdąknięcie

brzdęknąć, brzęknąć, brząknąć;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydać krótki dźwięk na skutek szarpnięcia, uderzenia;
2. spowodować powstanie krótkiego dźwięku poprzez szarpnięcie, uderzenie itp.;
3. potocznie:
a) zagrać na jakimś instrumencie strunowym niedbale;
b) upaść z hałasem


SJP.pl


brzdęk

dźwięk wywołany brzdąkaniem


SJP.pl


brzdękać

brzdąkać, brzękać, brząkać;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydawać krótkie dźwięki na skutek szarpania, uderzania;
2. powodować powstawanie krótkich dźwięków poprzez szarpanie, uderzanie itp.;
3. potocznie: grać na jakimś instrumencie strunowym niedbale


SJP.pl


brzdękanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wydawanie krótkich dźwięków przy użyciu instrumentów muzycznych, najczęściej strunowych

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzdęknięcie n., brzdęk m.

 czas. brzdękać ndk., brzdęknąć dk.

Wiktionary


brzdęknąć

brzdąknąć, brząknąć, brzęknąć;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydać krótki dźwięk na skutek szarpnięcia, uderzenia;
2. spowodować powstanie krótkiego dźwięku poprzez szarpnięcie, uderzenie itp.;
3. potocznie:
a) zagrać na jakimś instrumencie strunowym niedbale;
b) upaść z hałasem


SJP.pl


brzdęknięcie

brzdąknąć, brząknąć, brzęknąć;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydać krótki dźwięk na skutek szarpnięcia, uderzenia;
2. spowodować powstanie krótkiego dźwięku poprzez szarpnięcie, uderzenie itp.;
3. potocznie:
a) zagrać na jakimś instrumencie strunowym niedbale;
b) upaść z hałasem


SJP.pl


brzechać

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) roztoczański. szczekać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Psy brzechaly, a nawet o pyskatych ludziach mawiano „brzecha jak pies”.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʒɛxat͡ɕ, AS: bžeχać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzechanie n.

Wiktionary


brzechun

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) daw. szczekacz; kundel

Wiktionary


brzechwa

tylna część pocisku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lotn. tylna część bomby lotniczej lub samolotu, stabilizująca lot;

 (1.2) książk. środkowa, drewniana część strzały; promień; Gloger.

Wiktionary

  • brzechwa, statecznik – stabilizator lotu pocisku
  • Adam Brzechwa-Ajdukiewicz (1894–1954) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego
  • Andrzej Brzechwa (zm. 1593) – benedyktyn, opat klasztoru w Tyńcu
  • Antoni Brzechwa (ur. ok. 1765) – major w powstaniu kościuszkowskim
  • Jan Brzechwa (1898–1966) – poeta, autor wielu znanych bajek i wierszy dla dzieci
  • Krystyna Brzechwa (ur. 1928) – polska malarka i poetka


Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Obaczcie, już nie tylko żeleźce, ale i brzechwa całkiem mu się schowała pod łopatką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʒɛxfa, AS: bžeχfa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) statecznik

Wiktionary


brzęczący

brzęczeć


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wydający charakterystyczny dźwięk

Wiktionary

Patrz:

brzęczeć

brzęczak

brzęczak porzeczkowy - pospolity w Polsce niewielki owad z rzędu błonkówek, którego larwy żerują na liściach porzeczki i agrestu


SJP.pl

Nematus pavidus, brzęczak – gatunek błonkówki z rodziny pilarzowatych.

Wikipedia


brzęczeć

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) o metalowych lub szklanych przedmiotach: wydawać brzęk

 (1.2) o owadach: wydawać brzęk

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Talary brzęczały w sakiewce.

 (1.2) Wśród kwiatów wesoło brzęczą pszczoły.

 (1.2) Grały jej tedy do snu derkacze i przepiórki, migotały gwiazdy, gdy powiew poruszył gałęzie, brzęczały chrząszcze na dębowych liściach – i usnęła wreszcie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʒɛ̃n͇t͡ʃɛt͡ɕ, AS: bžṇčeć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzęczek, brzęczenie, brzęczyk, brzęk, brzękadełko, brzękadło, brzękanie, brzękliwość, pobrzęk, pobrzękiwanie, zabrzęknięcie

 czas. brzękać, brzęknąć, pobrzękać, pobrzękiwać, rozbrzęczeć się, wybrzękiwać, zabrzęczeć, zabrzękać

 przym. brzęczykowy, brzękliwy

 przysł. brzękliwie

Wiktionary


brzęczek

urządzenie sygnalizacyjne wytwarzające dźwięk; brzęczyk


SJP.pl

  • Brzęczek – osada w Polsce, w woj. pomorskim, w pow. kościerskim, w gminie Liniewo
  • Brzęczek – potok górski w Polsce w województwie dolnośląskim w Sudetach Środkowych
  • Brzęczek – rezerwat przyrody w woj. pomorskim
  • brzęczek kolumbijski – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrów

Wikipedia


brzęczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) powtarzające się brzęki; chaotyczny zbiór różnych dźwięków

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Słychać było jedynie brzęczenie much.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʒɛ̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: bžẽṇčńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. brzęczeć, zabrzęczeć, pobrzękiwać, brzdąkać

 rzecz. brzęczyk m., brzęk

Wiktionary


brzeczka

wodny roztwór składników wyekstrahowanych ze słodu piwowarskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Locustella luscinioides|ref=tak., drobny ptak z rzędu wróblowatych o niepozornym upierzeniu;

Wiktionary

Brzeczka (w miodosytnictwie zwana też syta) – półprodukt stosowany przy produkcji piwa lub miodu pitnego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʒɛ̃n͇t͡ʃka, AS: bžṇčka

Wiktionary


brzęczkowski

nazwisko


SJP.pl


brzęczny

przymiotnik

 (1.1) stpol. dźwięczny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʒɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: bžṇčny

Wiktionary


brzęczyk

urządzenie wytwarzające dźwięk ciągły dla celów sygnalizacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. elektryczne urządzenie akustyczne wytwarzające charakterystyczny dźwięk (brzęczenie)

Wiktionary

Brzęczyk (lub z ang. buzzer, ew. buzer, beeper, buczek) – sterowany elektrycznie sygnalizator akustyczny.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʒɛ̃n͇t͡ʃɨk, AS: bžṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzęczek m., brzęczenie n.

 czas. brzęczeć ndk.

 przym. brzęczykowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brzęczek

Wiktionary


brzęczykowaty

przypominający dźwiękiem brzęczyk


SJP.pl


brzęczykowy

przymiotnik od: brzęczyk


SJP.pl


brzecław

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto nad rzeką Dyją w kraju południowomorawskim w Czechach;

Wiktionary

Brzecław (czes. Břeclav, niem. Lundenburg) – miasto w Czechach, w kraju południowomorawskim, siedziba powiatu Brzecław. Leży 50 km na południowy wschód od Brna, w pobliżu granicy z Austrią i Słowacją, nad rzeką Dyją. Jego powierzchnia wynosi 87,17 km² i liczy około 26000 mieszkańców.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. brzecławski

Wiktionary


brzecławski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Brzecławiem, dotyczący Brzecławia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brzecław mrz.

Wiktionary


brzeg

1. granica między lądem a wodą;
2. wszelki pas nadgraniczny, krańcowy;
3. krawędź ścian przedmiotów; * forma dopełniacza l.poj. "brzega" możliwa tylko w wyrażeniach:
a) pierwszy z brzega - jakikolwiek, pierwszy z kolei;
b) nie wiadomo, kto z brzega - nie wiadomo, kto pierwszy umrze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto powiatowe w Polsce, w województwie opolskim;

 (1.2) geogr. hist. średniowieczna nazwa Brzeska

Wiktionary

  • brzeg – linia zetknięcia się lądu z wodą (morzem, jeziorem, rzeką)
W Polsce
  • Brzeg – miasto w woj. opolskim
  • Brzeg – wieś w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Pęczniew
  • Brzeg – wieś w woj. łódzkim, w pow. tomaszowskim, w gminie Rzeczyca
  • Brzeg – część wsi Łapczyca w woj. małopolskim, w pow. bocheńskim, w gminie Bochnia
  • Brzeg – część wsi Żegocina w woj. małopolskim, w pow. bocheńskim, w gminie Żegocina
  • Brzeg – część wsi Borzęcin w woj. małopolskim, w pow. brzeskim, w gminie Borzęcin
  • Brzeg – część wsi Wołowice w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Czernichów
  • Brzeg – część wsi Przeginia w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Jerzmanowice-Przeginia
  • Brzeg – część wsi Wilkowisko w woj. małopolskim, w pow. limanowskim, w gminie Jodłownik
  • Brzeg – część wsi Stara Wieś w woj. małopolskim, w pow. limanowskim, w gminie Limanowa
  • Brzeg – część wsi Borzęta w woj. małopolskim, w pow. myślenickim, w gminie Myślenice
  • Brzeg – część wsi Krzyszkowice w woj. małopolskim, w pow. myślenickim, w gminie Myślenice
  • Brzeg – część wsi Trzemeśnia w woj. małopolskim, w pow. myślenickim, w gminie Myślenice
  • Brzeg – część wsi Siepraw w woj. małopolskim, w pow. myślenickim, w gminie Siepraw
  • Brzeg – część wsi Kobielnik w woj. małopolskim, w pow. myślenickim, w gminie Wiśniowa
  • Brzeg – część wsi Wola Piskulina w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Łącko
  • Brzeg – część wsi Maszkowice w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Łącko
  • Brzeg – część wsi Kokuszka w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Piwniczna-Zdrój
  • Brzeg – część wsi Łapsze Wyżne w woj. małopolskim, w pow. nowotarskim, w gminie Łapsze Wyżne
  • Brzeg – część wsi Ochotnica Dolna w woj. małopolskim, w pow. nowotarskim, w gminie Ochotnica Dolna
  • Brzeg – część wsi Brzozówka w woj. małopolskim, w pow. olkuskim, w gminie Wolbrom
  • Brzeg – przysiółek wsi Zawoja w woj. małopolskim, w pow. sudkim, w gminie Zawoja
  • Brzeg – część wsi Sieniawa w woj. podkarpackim, w pow. krośnieńskim, w gminie Rymanów
  • Brzeg – osada wsi Odrzechowa w woj. podkarpackim, w pow. sanockim, w gminie Zarszyn
  • Brzeg – część wsi Przyszowice w woj. śląskim, w pow. gliwickim, w gminie Gierałtowice
  • Brzeg – część wsi Sokołowo w woj. wielkopolskim, w pow. czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Lubasz
  • Brzeg – dawna nazwa wsi Sośnica-Brzeg w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Radymno

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wzięli ślub w kościele w Brzegu na Śląsku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʒɛk, AS: bžek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzeg m., brzeżanin m., brzeżanka ż., brzegowianin m., brzegowianka ż.

 przym. brzeski, przybrzeżny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Brzeg nad Odrą

Wiktionary


brzegarka

frezarka stolarska służąca do wygładzania brzegów ściśniętych w pakiety arkuszy forniru przed ich spojeniem


SJP.pl


brzegi

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. toponim, nazwa kilku polskich wsi;

Wiktionary

W Polsce
Administracja
  • Brzegi – gromada
  • Brzegi – dawna gmina
Na Białorusi
  • Brzegi – chutor w obwodzie grodzieńskim, w rejonie ostrowieckim
Na Ukrainie
  • Brzegi – wieś w obwodzie lwowskim, w rejonie lwowskim
  • Brzegi – wieś w obwodzie lwowskim, w rejonie samborskim


Zobacz też
  • Brzeg
  • Brzegi Dolne, Brzegi Górne

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Lidzia odwiedziła swoją babcię w Brzegach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzeg m., Brzeg m., brzegowe n.

 przym. brzegowy, przybrzeżny

Wiktionary


brzegoskłon

brzegoskłon faszynowy - umocnienie z faszyny, stosowane przy budowlach ziemnych narażonych na zalanie wodą


SJP.pl


brzegosłon

Brzegosłon – rodzaj budowli regulacyjnej, stosowanej w hydrotechnice i melioracjach, której funkcją jest umocnienie i zabezpieczenie przed erozją istniejącego brzegu cieku lub zbiornika wodnego. Taki rodzaj umocnienia zaliczany jest do biotechnicznej obudowy cieku, opartej na naturalnych materiałach. Umożliwia on szybkie pokrycie obnażonej skarpy, co ma szczególne znaczenie w przypadku gruntów luźnych i mało odpornych na niszczące działanie wody i innych czynników erozyjnych. Brzegosłony stosuje się do umacniania środkowej i górnej części skarpy, powyżej poziomu wody regulacyjnej. Poniżej linii brzegosłonu należy zastosować odpowiednie umocnienie podstawy skarpy lub pasa dolnego brzegosłonu.

Wikipedia


brzegowce

duży ssak z rzędu syren, roślinożerny, o wrzecionowatym ciele, kończynach przednich przekształconych w płetwy i zaokrąglonej płetwie ogonowej służącej jako środek lokomocji, żyjący stadnie w wodach przybrzeżnych Afryki i Ameryki; manat, lamantyna


SJP.pl

Brzegowce, syreny, nozdrzaki (Sirenia) – rząd dużych ssaków łożyskowych z nadrzędu afroterów (Afrotheria) prowadzących wyłącznie wodny tryb życia. Brzegowce zajmują szczególne miejsce w ekosystemie, ponieważ są jedynymi roślinożernymi ssakami wodnymi. Podobnie jak słoniowate, góralkowce i rurkozębne wywodzą się od ssaków prakopytnych. Nie jest znana przyczyna zajęcia przez nie środowiska odmiennego niż u większości innych ssaków.

Wikipedia


brzegowe

brzeg; brzeżny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. opłata za składowanie drzewa na brzegu rzek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Flisacy zapłacili już brzegowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzeg m., Brzeg m., Brzegi nmos.

 przym. brzegowy

Wiktionary


brzegowianin

brzeżanin;
1. mieszkaniec Brzegu;
2. mieszkaniec Brzegu Dolnego


SJP.pl


brzegowianka

brzeżanka;
1. mieszkanka Brzegu;
2. mieszkanka Brzegu Dolnego


SJP.pl


brzegowiec

duży ssak z rzędu syren, roślinożerny, o wrzecionowatym ciele, kończynach przednich przekształconych w płetwy i zaokrąglonej płetwie ogonowej służącej jako środek lokomocji, żyjący stadnie w wodach przybrzeżnych Afryki i Ameryki; manat, lamantyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Calidris virgata|ref=tak., gatunek ptaka z rodziny bekasowatych występujący na kontynencie amerykańskim;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bʒɛˈɡɔvʲjɛt͡s, AS: bžegovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzeg m.

 przym. przybrzeżny

Wiktionary


brzegówka

gatunek jaskółki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Riparia riparia|ref=tak., jaskółka brzegówka, gatunek jaskółki pospolicie występujący w Polsce;

Wiktionary

  • Brzegówka – gatunek niewielkiego ptaka wędrownego z rodziny jaskółkowatych (Hirundinidae).
  • Brzegówka – rodzaj niedużych ślimaków morskich.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bʒɛˈɡufka, AS: bžegufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzeg mrz.

 przym. przybrzeżny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jaskółka brzegówka

Wiktionary


brzegowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest brzegowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brzegowy

 przysł. brzegowo

Wiktionary


brzegowy

brzeg; brzeżny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od brzeg

Wiktionary

Bierahawy (biał. Берагавы) – osiedle na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie grodzieńskim, w sielsowiecie Wiercieliszki, na prawym brzegu rzeki Niemen.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ewolucja oceanu zachodzi powoli. Towarzyszą jej stopniowe zmiany zarysów linii brzegowej, objętości basenów oceanicznych, składu wody morskiej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzeg m., brzegowe n., Brzegi nmos., brzegowość ż.

 przym. nadbrzeżny, przybrzeżny

Wiktionary


brzęk

1. dźwięk wywołany przez uderzenie lub potrącenie przedmiotu
2. gatunek jarzębu, drzewo z rodziny różowatych; brekinia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przytłumiony, wibrujący dźwięk

 (1.2) syst. dendr. nazwa systematyczna|Sorbus torminalis|L.|ref=tak., gatunek drzewa z rodziny różowatych, występującego w Europie, Azji Mniejszej, na Kaukazie i w Afryce Północnej;

 (1.3) dendr. drzewo z gatunku brzęków (1.2)

Wiktionary

Jarząb brekinia, brzęk (Sorbus torminalis (L.) Crantz lub (w zależności od ujęcia) Torminalis glaberrima (Gand.) Sennikov & Kurtto) – gatunek drzewa należący do rodziny różowatych (Rosaceae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyrafinowani bibliofile wsłuchują się w szelest kartek, skrzypienie oprawy, brzęk okuć.

 (1.3) Zaparkował obok uschniętego brzęku na skraju lasu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzękadło n., brzękanie n., brzękliwość ż., brzęknięcie n.

:: zdrobn. brzękadełko n.

 czas. brzęczeć ndk., brzękać ndk., brzęknąć dk.

 przym. brzękliwy

 przysł. brzękliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brzękanie, brzęknięcie, pobrzęk

 (1.2) bereka, brekinia, jarząb brekinia

Wiktionary


brzękać

brząkać, brzdąkać, brzdękać;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydawać krótkie dźwięki na skutek szarpania, uderzania;
2. powodować powstawanie krótkich dźwięków poprzez szarpanie, uderzanie itp.;
3. potocznie: grać na jakimś instrumencie strunowym niedbale


SJP.pl


brzękadełko

zdrobnienie od: brzękadło; brząkadełko


SJP.pl


brzękadło

potocznie: przedmiot metalowy wydający przerywany dźwięk przy potrącaniu; brząkadło


SJP.pl


brzękanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wytwarzanie przez kogoś dźwięków przez potrącanie przedmiotów szklanych lub metalowych

 (1.2) wydawanie charakterystycznych dźwięków przez przedmioty szklane lub metalowe

 (1.3) nieudolne albo niedbałe granie na instrumencie strunowym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzęk m., brzęknięcie n., brzękadło n., brzękadełko n., brzękawka ż., brzękliwość ż., brzękacz m.

 czas. brzęczeć, brzękać ndk., brzęknąć dk.

 przym. brzękliwy

 przysł. brzękliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-3) brzdąkanie

Wiktionary


brzękliwość

brzękliwy


SJP.pl

Patrz:

brzękliwy

brzęknąć

brząknąć, brzdąknąć, brzdęknąć;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydać krótki dźwięk na skutek szarpnięcia, uderzenia;
2. spowodować powstanie krótkiego dźwięku poprzez szarpnięcie, uderzenie itp.;
3. potocznie: zagrać na jakimś instrumencie strunowym niedbale


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brzękać)

 (1.1) wydać krótki, metaliczny dźwięk

 (1.2) pot. zagrać niedbale na instrumencie strunowym

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. obrzęknąć, zbrzęknąć)

 (2.1) powiększać swoją objętość wskutek gromadzenia płynu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na podłogę spadł talerz i brzęknął.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzęknięcie n., obrzęk mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. brząknąć, zabrzęczeć

 (1.2) zarzępolić

 (2.1) nabrzmiewać, obrzmiewać, puchnąć

Wiktionary


brzemię

ciężar, kłopot


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) coś, co jest trudne do zniesienia

 (1.2) daw. ciężar dźwigany na plecyecach lub oburącz przed sobą

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʒɛ̃mʲjɛ, AS: bžmʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzemienna ż., brzemienność ż.

 przym. brzemienny

 przysł. brzemiennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) balast, ciężar, garb, jarzmo, kamień u szyi, kula u nogi, krzyż

 (1.2) ciężar

Wiktionary


brzemienna

kobieta w ciąży; ciężarna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. kobieta w ciąży

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. brzemię n.

 przym. brzemienny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ciężarna

Wiktionary


brzemienniej

stopień wyższy od przysłówka: brzemiennie


SJP.pl


brzemienniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: brzemienny; zwykle w wyrażeniu: coś jest brzemienniejsze w skutki (w skutkach) - coś jest bardziej znamienne, obfite w konsekwencje


SJP.pl


brzemienność

okres noszenia płodu w łonie matki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. ciąża

 (1.2) przen. znaczenie, waga, ważność

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʒɛ̃ˈmʲjɛ̃nːɔɕt͡ɕ, AS: bžẽmʹi ̯•ność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brzemienny

 rzecz. brzemię n.

Wiktionary


brzemienny

1. o kobiecie: będąca w ciąży; ciężarny;
2. taki, jaki ma ciężarna kobieta, np. brzemienny brzuch;
3. ważący na czymś, co nastąpi w przyszłości;
4. obciążony, naładowany czymś


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) (tylko ż.) książk. o kobiecie: ciężarna

 (1.2) książk. obfitujący w skutki lub możliwości, ważący na przyszłych wydarzeniach

 (1.3) poet. obciążony

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nikogo nie nęciła perspektywa ożenku z brzemienną panną.

 (1.2) Była to decyzja brzemienna w konsekwencje.

 (1.3) Bo każda chmura inna: na przykład jesienna / Pełźnie jak żółw leniwa, ulewą brzemienna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʒɛ̃ˈmʲjɛ̃nːɨ, AS: bžẽmʹi ̯•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzemienna ż., brzemię n., brzemienność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ciężarny

Wiktionary


brzemionko

zdrobnienie od: brzemię


SJP.pl


brzerzasty

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. (o krowie) z białym grzbietem i brzuchem

Wiktionary


brześć

brześć zaczyna - archaiczne określenie pory przed wschodem słońca, rozwidnienie, świtanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na Białorusi, przy granicy z Polską;

 (1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Kruszwica;

Wiktionary

Brześć, do 1923 Brześć Litewski, w latach 1923–1939 Brześć nad Bugiem (biał. Брэст, Берасьць, Берасьце – Brest, Bieraść, Bieraście; ros. Брест, Берестье – Brest, Bieriestje, lit. Brestas, jid. ‏בּריסק‎, hebr. ‏ברסט ליטובסק‎) – miasto w południowo-zachodniej części Białorusi, u ujścia Muchawca do Bugu, siedziba administracyjna obwodu brzeskiego i rejonu brzeskiego. Ośrodek przemysłowy, węzeł kolejowy i drogowy na granicy z Polską, znajdują się tu port rzeczny i port lotniczy. Znajdują się tu uniwersytet (1995) i politechnika (1989). Ośrodek kultury polskiej na Białorusi, polski konsulat generalny. W 2024 roku miasto liczyło 344,4 tys. mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Brześciu urodziła się polska aktorka Nina Andrycz.

 (1.1-2) Wyprowadziła się z Brześcia i nie zostawiła numeru telefonu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brześcianin m., brześcianka ż., Brzeszczyzna ż.

 przym. brzeski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Brześć Litewski, Brześć nad Bugiem

Wiktionary


brześcianin

mieszkaniec Brześcia, Brześcia Kujawskiego, Brześcia nad Bugiem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Brześcia

 (1.2) mieszkaniec Brześcia Kujawskiego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1-2) Władze odmówiły brześcianom zmiany nazwy ulicy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brześć m.

:: fż. brześcianka ż.

 przym. brzeski

Wiktionary


brześcianka

1. mieszkanka Brześcia;
2. mieszkanka Brześcia Kujawskiego;
3. mieszkanka Brześcia nad Bugiem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka lub zawodniczka Brześcia

 (1.2) mieszkanka Brześcia Kujawskiego

Wiktionary

Brześcianka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Bielsk Podlaski.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Prawosławni mieszkańcy wsi należą do św. Jana Teologa w Augustowie, a wierni kościoła rzymskokatolickiego do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Łubinie Kościelnym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) O ostatecznym zwycięstwie koszykarek z Mińska zadecydowała zła kondycja brześcianek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brześć m.

:: fm. brześcianin m.

 przym. brzeski

Wiktionary


brzeski

przymiotnik od:
1. Brzeg, Brzesko, Brześć, Brześć nad Bugiem;
2. Brzeg Dolny; dolnobrzeski;
3. Brzeszcze; brzeszczański;
4. Brześć Kujawski; brzeskokujawski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Brzegu, związany z Brzegiem

 (1.2) odnoszący się do Brzeska, związany z Brzeskiem

 (1.3) odnoszący się do Brześcia, związany z Brześciem

Wiktionary

Osoby

  • Adam Brzeski z Nieborowa – podstarości piński
  • Franciszek Tomasz Brzeski – polski ziemianin i parlamentarzysta w Prusach
  • Tadeusz Brzeski – ekonomista polski, profesor i rektor Uniwersytetu Warszawskiego

Polskie rodziny szlacheckie

  • Brzescy herbu Bończa

Miejscowości w Polsce

  • Brzeski – wieś w woj. łódzkim, w pow. łaskim, w gminie Sędziejowice
  • Brzeski – wieś w woj. mazowieckim, w pow. przysuskim, w gminie Klwów

Inne

  • traktat brzeski

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Powiat brzeski obejmuje historyczne części zarówno Dolnego jak i Górnego Śląska.

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

 rzecz. brzeg m., brzeżanin m., brzeżanka ż., brzegowianin m., brzegowianka ż.

 przym. przybrzeżny

 (1.2)

 rzecz. brzeg m., brzeszczanin m., brzeszczanka ż.

 przym. przybrzeżny

 (1.3)

 rzecz. Brześć m., brześcianin m., brześcianka ż.

Wiktionary


brześkiewicz

nazwisko


SJP.pl


brzesko

przymiotnik od:
1. Brzeg, Brzesko, Brześć, Brześć nad Bugiem;
2. Brzeg Dolny; dolnobrzeski;
3. Brzeszcze; brzeszczański;
4. Brześć Kujawski; brzeskokujawski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Brzesko – miasto w Polsce, w województwie małopolskim, siedziba powiatu brzeskiego i gminy miejsko-wiejskiej Brzesko. Jest położone na Podgórzu Wiśnickim, nad rzeką Uszwicą.

Brzesko uzyskało lokację miejską w 1289 roku, zdegradowane w 1317 roku, ponowne nadanie praw miejskich około 1385 roku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʒɛskɔ, AS: bžesko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzeg m., brzeszczanin m., brzeszczanka ż.

 przym. brzeski, przybrzeżny

Wiktionary


brzeskokujawski

Brześć Kujawski; brzeski


SJP.pl


brzeszczanin

1. mieszkaniec Brzeszcz;
2. mieszkaniec Brzeska


SJP.pl


brzeszczanka

1. mieszkanka Brzeszcz;
2. mieszkanka Brzeska


SJP.pl


brzeszczański

przymiotnik od: Brzeszcze; brzeski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Brzeszcz, związany z Brzeszczami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brzeszcze nmos., brzeszczanin m., brzeszczanka ż.

Wiktionary


brzeszcze

ostrze kosy i innych narzędzi tnących


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) miasto w Polsce w województwie małopolskim;

Wiktionary

Brzeszcze – miasto w południowej Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim, nad rzeką Wisłą. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Brzeszcze. Brzeszcze zostały założone prawdopodobnie przez osadników flamandzkich w XV wieku. Rozwój Brzeszcz jest w dużej mierze związany z kopalnią, która odgrywa kluczową rolę w lokalnej gospodarce i miała wypływ na rozwój demograficzny w I połowie XX wieku.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa katowickiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Od Brzeszcz prowadzi serpentynowa droga (liczne stawy) przez Rajsko do Oświęcimia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʒɛʃt͡ʃɛ, AS: bžešče

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzeszczanin m., brzeszczanka ż.

 przym. brzeszczański

Wiktionary


brzeszczot

1. ostrze broni białej typu siecznego; głownia, klinga;
2. część tnąca piły


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. ostrze narzędzia tnącego

Wiktionary

Głownia (z niem. klinga, staropol. żelazo, brzeszczot) – podstawowa (główna – stąd nazwa) część broni białej przeznaczona do zadawania i parowania ciosów. Zazwyczaj stanowi przeważającą większość długości i masy całej broni.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wymieniłem brzeszczot w pilarkach, bo był stępiony.

Wiktionary


brzeszczotek

rodzaj ryb z rodziny brzeszczotkowatych


SJP.pl


brzeszczotkowate

rodzina ryb z rzędu kostnojęzykokształtnych; brzeszczotowate, nożowce, śledziówki


SJP.pl

Brzeszczotkowate, brzeszczotowate, nożowce, śledziówki (Notopteridae) – rodzina ryb z rzędu kostnojęzykokształtnych. Większość gatunków jest poławiana jako ryby konsumpcyjne, niektóre są hodowane w akwariach. W zapisie kopalnym znane są co najmniej z późnej kredy (cenoman).

Wikipedia


brzeszczotowate

rodzina ryb z rzędu kostnojęzykokształtnych; brzeszczotkowate, nożowce, śledziówki


SJP.pl

Brzeszczotkowate, brzeszczotowate, nożowce, śledziówki (Notopteridae) – rodzina ryb z rzędu kostnojęzykokształtnych. Większość gatunków jest poławiana jako ryby konsumpcyjne, niektóre są hodowane w akwariach. W zapisie kopalnym znane są co najmniej z późnej kredy (cenoman).

Wikipedia


brzeszczyński

nazwisko


SJP.pl


brzetysław

1. Brzetysław I (ok. 1012-1055), z dynastii Przemyślidów, książę czeski od 1035;
2. Brzetysław II (?-1100), z dynastii Przemyślidów, książę czeski od 1092


SJP.pl

  • Brzetysław – słowiańskie imię męskie popularne w Czechach
  • Brzetysław I (1002–1055) – książę Czech od 1035 z dynastii Przemyślidów, znany z najazdu na Polskę
  • Brzetysław II (ok. 1060–1100) – książę Czech z dynastii Przemyślidów
  • Brzetysław (zm. po 1130) – książę czeski, syn Brzetysława II
  • Brzetysław (zm. przed 1201) – książę ołomuniecki od 1189 r. do śmierci

Wikipedia


brzeżanin

brzegowianin;
1. mieszkaniec Brzegu;
2. mieszkaniec Brzegu Dolnego


SJP.pl


brzeżanka

brzegowianka;
1. mieszkanka Brzegu;
2. mieszkanka Brzegu Dolnego


SJP.pl

Brzeżanka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie strzyżowskim, w gminie Strzyżów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.

Wikipedia


brzeżański

przymiotnik od: Brzeżany


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Brzeżanami, dotyczący Brzeżan

Wiktionary

Brzeżański – polski herb szlachecki.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Brzeżany nmos.

Wiktionary


brzeżany

brzegowianin;
1. mieszkaniec Brzegu;
2. mieszkaniec Brzegu Dolnego


SJP.pl

Brzeżany (ukr. Бережани, Bereżany) – miasto na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie tarnopolskim, nad Złotą Lipą, siedziba administracyjna hromady. W 2020 roku liczyło ok. 17,4 tys. mieszkańców.

Wikipedia


brzeźce

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

  • Brzeźce – wieś w województwie lubelskim, w powiecie ryckim, w gminie Stężyca
  • Brzeźce – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie białobrzeskim, w gminie Białobrzegi
  • Brzeźce – wieś w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Bierawa
  • Brzeźce – wieś w województwie śląskim, w powiecie pszczyńskim, w gminie Pszczyna
  • Brzeźce – gromada
Zobacz też
  • Kolonia Brzeźce

Wikipedia


brzeżdżenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stpol. brzask

Wiktionary


brzeżek

zdrobnienie od: brzeg


SJP.pl


brzeżeński

Brzeżno


SJP.pl

Patrz:

Brzeżno

brzeziański

przymiotnik od: Brzezie (nazwa wielu wsi w Polsce)


SJP.pl


brzezicki

nazwisko


SJP.pl


brzezie

nazwa wielu wsi w Polsce


SJP.pl

Znaczenie

Nazwa pochodzi ze staropolszczyzny i oznacza brzezinę czyli mały las brzozowy. Pierwszy zachowany zapis nazwy Brzezie na określenie brzozowego lasu pochodzi z mieszanego polsko-łacińskiego tekstu z 1417 – Pratum (...) situm retro flumen Wyrzbicza in multicorticineto al. in brzesze. Jako nazwa miejscowości notowana była już wcześniej np. nazwa wsi Brzezie leżącej w powiecie gostyńskim zanotowana została już w 1287 roku. W Polsce istnieje wiele miejscowości noszących tę nazwę.

W Polsce

  • Brzezie – dawna gmina wiejska w województwie kieleckim
  • Brzezie – dawna gmina w województwie koszalińskim
  • Brzezie – gromada w powiecie bocheńskim
  • Brzezie – gromada w powiecie człuchowskim
  • Brzezie – gromada w powiecie gostyńskim
  • Brzezie – gromada w powiecie iłżeckim
  • Brzezie – gromada w powiecie opatowskim
  • Brzezie – gromada w powiecie włocławskim
  • Brzezie – przystanek kolejowy

Wikipedia


brzeziecki

nazwisko


SJP.pl


brzezień

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. marzec

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʒɛʑɛ̇̃ɲ, AS: bžeźė̃ń

Wiktionary


brzezieński

przymiotnik od: Brzeźno; brzeziński


SJP.pl


brzezina

1. las brzozowy;
2. drewno, cięte gałęzie brzozowe;
3. rzadko o brzozie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie mikołajowskim w obwodzie lwowskim;

Wiktionary

Nazwisko
  • Łukasz Brzezina – muzyk
  • Maria Strycharska-Brzezina – polonistka, prof. Uniwersytetu Jagiellońskiego
W Polsce
  • Brzezina − wieś w woj. dolnośląskim, w pow. milickim, w gminie Cieszków
  • Brzezina − wieś w woj. dolnośląskim, w pow. oleśnickim, w gminie Twardogóra
  • Brzezina − wieś w woj. dolnośląskim, w pow. średzkim, w gminie Miękinia
  • Brzezina – część wsi Korzeszynek w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. włocławskim, w gminie Lubraniec
  • Brzezina – część wsi Kozia Góra w woj. lubelskim, w pow. chełmskim, w gminie Wierzbica
  • Brzezina – część wsi Terebiń w woj. lubelskim, w pow. hrubieszowskim, w gminie Werbkowice
  • Brzezina – część wsi Kulików w woj. lubelskim, w pow. zamojskim, w gminie Sułów
  • Brzezina – część wsi Czarnożyły w woj. łódzkim, w pow. wieluńskim, w gminie Czarnożyły
  • Brzezina – część wsi Książniczki w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Michałowice
  • Brzezina – część wsi Prądnik Korzkiewski w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Wielka Wieś
  • Brzezina – przysiółek wsi Krzywaczka w woj. małopolskim, w pow. myślenickim, w gminie Sułkowice
  • Brzezina – część wsi Poręba Dzierżna w woj. małopolskim, w pow. olkuskim, w gminie Wolbrom
  • Brzezina – część wsi Trzcianka w woj. mazowieckim, w pow. garwolińskim, w gminie Wilga
  • Brzezina − wieś w woj. opolskim, w pow. brzeskim, w gminie Skarbimierz
  • Brzezina − osada w woj. opolskim, w pow. krapkowickim, w gminie Walce
  • Brzezina – przysiółek wsi Niewodniki w woj. opolskim, w pow. opolskim, w gminie Dąbrowa
  • Brzezina − wieś w woj. opolskim, w pow. strzeleckim, w gminie Strzelce Opolskie
  • Brzezina – część wsi Wólka Pełkińska w woj. podkarpackim, w pow. jarosławski, w gminie Jarosław
  • Brzezina – część wsi Wrocanka w woj. podkarpackim, w pow. jasielskim, w gminie Tarnowiec
  • Brzezina – część wsi Śliwnica w woj., w pow. przemyskim, w gminie Dubiecko
  • Brzezina − kolonia w woj. podlaskim, w pow. białostockim, w gminie Michałowo
  • Brzezina – część wsi Skrzelczyce w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Pierzchnica
  • Brzezina – część wsi Stary Dziebałtów w woj. świętokrzyskim, w pow. koneckim, w gminie Końskie
  • Brzezina – część wsi Pilczyca w woj. świętokrzyskim, w pow. koneckim, w gminie Słupia Konecka
  • Brzezina – część wsi Łubnice w woj. świętokrzyskim, w pow. staszowskim, w gminie Łubnice
  • Brzezina − wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. elbląskim, w gminie Tolkmicko
  • Brzezina − część wsi Godziątków w woj. wielkopolskim, w pow. kaliskim, w gminie Blizanów
  • Brzezina – część wsi Długa Wieś Pierwsza w woj. wielkopolskim, w pow. kaliskim, w gminie Stawiszyn
  • Brzezina − osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. stargardzkim, w gminie Dolice

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ponoć babka Jadwiga, młynarzowa z Brzeziny, umiała nadzwyczaj pięknie haftować […]

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brzeziński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. war. Brzeźnia

Wiktionary


brzezinecki

przymiotnik od: Brzezinka; brzeziński (lokalnie)


SJP.pl


brzeziniaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od brzeziniak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzeziniak m.

Wiktionary


brzeziniak

lasek brzozowy; brzeźniak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. las lub zagajnik brzozowy

Wiktionary

Brzeziniak – część wsi Bajdy w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Zalewo.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.

W roku 1973 jako kolonia Brzeziniak należał do powiatu morąskiego, gmina i poczta Zalewo.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. brzoza ż., brzózka ż., brzezina ż., brzezinka ż., Brzezinka ż., brzeźniak m., brzozowiec m., brzozowik m., brzozowate nmos., Brzozów m.

:: zdrobn. brzeziniaczek m.

 przym. brzozowy, brzezinowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brzeźniak, brzezina, brzezinka

Wiktionary


brzezinianin

mieszkaniec Brzezin


SJP.pl


brzezinianka

mieszkanka Brzezin


SJP.pl


brzezinka

mały lasek brzozowy


SJP.pl

W Polsce
  • Brzezinka – część miasta Gliwice
  • Brzezinka – część miasta Mysłowice
  • Brzezinka – część miasta Oświęcim
  • Brzezinka – część miasta Ryki
  • Brzezinka – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. oleśnickim, w gminie Oleśnica
  • Brzezinka – wieś w woj. lubuskim, w pow. krośnieńskim, w gminie Bobrowice
  • Brzezinka – wieś w woj. lubuskim, w pow. strzelecko-drezdeneckim, w gminie Zwierzyn
  • Brzezinka – część wsi Bartochów w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Warta
  • Brzezinka – wieś w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Zabierzów
  • Brzezinka – wieś w woj. małopolskim, w pow. oświęcimskim, w gminie Oświęcim
  • Brzezinka – wieś w woj. małopolskim, w pow. wadowickim, w gminie Andrychów
  • Brzezinka – wieś w woj. małopolskim, w pow. wadowickim, w gminie Brzeźnica
  • Brzezinka – wieś w woj. mazowieckim, w pow. otwockim, w gminie Karczew
  • Brzezinka – osada w woj. opolskim, w pow. kluczborskim, w gminie Kluczbork
  • Brzezinka – wieś w woj. opolskim, w pow. namysłowskim, w gminie Namysłów
  • Brzezinka – osada w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Czarna Dąbrówka
  • Brzezinka – osada leśna w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Kępice
  • Brzezinka – część wsi Łodygowice w woj. śląskim, w pow. żywieckim, w gminie Łodygowice
  • Brzezinka – część wsi Pietrzykowice w woj. śląskim, w pow. żywieckim, w gminie Łodygowice
  • Brzezinka – część wsi Okoleniec w woj. wielkopolskim, w pow. kolskim, w gminie Kłodawa
  • Brzezinka – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. krotoszyńskim, w gminie Krotoszyn
  • Brzezinka – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. drawskim, w gminie Czaplinek

Wikipedia


brzezinowy

związany z brzeziną


SJP.pl


brzeziński

1. przymiotnik od: Brzeziny;
2. przymiotnik od: Brzeźno; brzezieński;
3. lokalnie: przymiotnik od: Brzezinka; brzezinecki


SJP.pl

Osoby o nazwisku Brzeziński

  • Aleksander Brzeziński (ur. 1953) – polski naukowiec
  • Andrzej Brzeziński (ujednoznacznienie)
  • Błażej Brzeziński (ur. 1987) – polski lekkoatleta
  • Bogdan Brzeziński (1911-1980) – polski pisarz i satyryk
  • Bogdan Brzeziński (?) − polski historyk ruchu robotniczego
  • Bogumił Brzeziński (ujednoznacznienie)
  • Bronisław Brzeziński (zm. ok. 1865) – ostatni przedstawiciel Rządu Narodowego w powstaniu styczniowym
  • Eugeniusz Brzeziński (ur. 1939) – polski inżynier i polityk
  • Franciszek Brzeziński (1867-1944) – polski kompozytor
  • Jan Brzeziński (1850-1913) – polski lekarz, literat
  • Jan Dunin-Brzeziński (1883-1940) – podporucznik cesarskiej i królewskiej Armii, podpułkownik kawalerii WP
  • Jerzy Brzeziński (ujednoznacznienie)
  • João Osório Bueno Brzezinski (ur. 1941) – brazylijski artysta plastyk polskiego pochodzenia
  • Józef Brzeziński (zm. 1783) – kasztelan kruszwicki
  • Józef Piotr Brzeziński (1862-1939) – polski biolog
  • Kazimierz Brzeziński (ujednoznacznienie)
  • Krzysztof Brzeziński (ur. 1952) – polski przedsiębiorca, polityk
  • Leon Brzeziński (1809-1865) – polski malarz
  • Leonard Brzeziński-Dunin (1862-1941) – pułkownik armii Imperium Rosyjskiego, generał brygady WP
  • Leszek Brzeziński (ur. 1955) – napastnik Górnika Zabrze
  • Maciej Brzeziński (ur. 1933) – pułkownik pilot Wojska Polskiego
  • Marcin Brzeziński (ur. 1984) − polski wioślarz
  • Marek Brzeziński (ur. 1949) – polski ekonomista
  • Mark Brzeziński (ur. 1965) – amerykański prawnik, dyplomata
  • Mieczysław Brzeziński (1858-1911) – polski działacz społeczno-oświatowy
  • Mika Brzezinski (ur. 1967) – amerykańska dziennikarka i prezenterka tv
  • Patryk Brzeziński (ur. 1984) – polski wioślarz
  • Stanisław Brzeziński (1903-1972) – polski historyk
  • Stefan Brzeziński (1902-1963) – polski działacz związkowy i polityk
  • Szymon Brzeziński (ur. 1975) – polski muzyk,
  • Tadeusz Brzeziński (ujednoznacznienie)
  • Tomasz Brzeziński (1872-1940) – polski rolnik, działacz społeczny
  • Tomasz Brzeziński (1936–2017) – polski aktor, scenograf i reżyser
  • Wacław Brzeziński (1878-1955) – polski śpiewak operowy
  • Wacław Brzeziński (1900–1987) – polski prawnik
  • Witold Bronisław Brzeziński (1897-1979) – pułkownik dyplomowany administracji Wojska Polskiego
  • Władysław Brzeziński (1894-1944) – major Armii Krajowej
  • Włodzimierz Brzeziński (1929-2004) – polski nauczyciel
  • Wojciech Brzeziński (ujednoznacznienie)
  • Zbigniew Brzeziński (1928-2007) – polski epidemiolog, przewodniczący Polskiego Stowarzyszenia Epidemiologicznego
  • Zbigniew Brzeziński (1928-2017) – amerykański politolog, sowietolog i futurolog polskiego pochodzenia

Wikipedia


brzeziny

1. las brzozowy;
2. drewno, cięte gałęzie brzozowe;
3. rzadko o brzozie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Brzeziny – miasto w województwie łódzkim, w powiecie brzezińskim. Położone jest 20 km na wschód od Łodzi, w pobliżu Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich, w dolinie rzeki Mrożycy. Były miastem szlacheckim. Obecnie są siedzibą gminy Brzeziny oraz powiatu brzezińskiego. Według danych GUS z 31 grudnia 2023 r. miasto zamieszkiwało 11 949 osób.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Według legendy na terenie obecnych Brzezin w czasach wczesnopiastowskich istniał gród o nazwie Krakówek. (z Wikipedii)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʒɛˈʑĩnɨ, AS: bžeźĩny

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brzeziński

 rzecz. brzezinianin, brzezinianka

Wiktionary


brzeźniak

1. zagajnik z młodych brzóz; brzezina;
2. dłuto kamieniarskie do obróbki miękkich gatunków kamienia


SJP.pl

  • Brzeźniak – szczyt w Karkonoszach
  • Brzeźniak – struga, dopływ Śląskiej Ochli

Wikipedia


brzeźnica

nazwa wielu wsi w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w województwie śląskim, powiecie raciborskim, gminie Rudnik;

Wiktionary

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 22, w tym 18 podstawowych
  • Brzeźnica – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. ząbkowickim, w gminie Bardo
  • Brzeźnica – wieś w woj. lubuskim, w pow. krośnieńskim, w gminie Dąbie
  • Brzeźnica – wieś w woj. lubuskim, w pow. żagańskim, w gminie Brzeźnica
  • Brzeźnica – wieś w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Burzenin
  • Brzeźnica – wieś w woj. małopolskim, w pow. bocheńskim, w gminie Bochnia
  • Brzeźnica – część wsi Mędrzechów w woj. małopolskim, w pow. dąbrowskim, w gminie Mędrzechów
  • Brzeźnica – wieś w woj. małopolskim, w pow. tarnowskim, w gminie Radłów
  • Brzeźnica – wieś w woj. małopolskim, w pow. wadowickim, w gminie Brzeźnica
  • Brzeźnica – wieś w woj. mazowieckim, w pow. kozienickim, w gminie Kozienice
  • Brzeźnica – wieś w woj. opolskim, w pow. prudnickim, w gminie Biała
  • Brzeźnica – wieś w woj. podkarpackim, w pow. dębickim, w gminie Dębica
  • Brzeźnica – wieś w woj. podlaskim, w pow. bielskim, w gminie Brańsk
  • Brzeźnica – wieś w woj. śląskim, w pow. raciborskim, w gminie Rudnik
  • Brzeźnica – część wsi Brynek w woj. śląskim, w pow. tarnogórskim, w gminie Tworóg
  • Brzeźnica – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. jędrzejowskim, w gminie Jędrzejów
  • Brzeźnica – kolonia wsi Sudół w woj. świętokrzyskim, w pow. jędrzejowskim, w gminie Jędrzejów
  • Brzeźnica – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. koneckim, w gminie Gowarczów
  • Brzeźnica – część wsi Nowa Wieś Mała w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. kętrzyńskim, w gminie Kętrzyn
  • Brzeźnica – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. kętrzyńskim, w gminie Srokowo
  • Brzeźnica – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. złotowskim, w gminie Jastrowie
  • Brzeźnica – opuszczona wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. łobeskim, w gminie Węgorzyno
  • Brzeźnica – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Biały Bór

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Brzeźnicy znajdują się ruiny pałacu z 1645 roku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʒɛʑˈɲit͡sa, AS: bžeźńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzeźniczanin m.

 przym. brzeźnicki

Wiktionary


brzeźnicki

Brzeźnica, Nowa Brzeźnica


SJP.pl

Brzeźnicki (Brzeznicki) – polski herb szlachecki z nobilitacji.

Wikipedia

Patrz:

Brzeźnica, Nowa Brzeźnica

brzeźniczanin

mieszkaniec wsi Brzeźnica


SJP.pl


brzeźniczanka

mieszkanka Brzeźnicy


SJP.pl

Brzeźnica (Brzeźniczanka, też Młynówka, Iławka, niem. Girbigsbach) – rzeka dorzecza Odry, prawobrzeżny dopływ Bobru długości 37,37 km. Wypływa w miejscowości Stypułów i płynąc na zachód mija miejscowości: Chotków, Wrzesiny, Brzeźnica. W Nowogrodzie Bobrzańskim wpada do Bobru.

Wikipedia


brzeźnio

wieś w Polsce


SJP.pl

Brzeźnio – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Brzeźnio. Położona w środkowym obniżeniu Wysoczyzny Złoczewskiej. Liczba ludności wynosi 742 (2011 r.)

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Brzeźnio. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Brzeźnio.

Wikipedia


brzeźniowski

Brzeźnio


SJP.pl

Patrz:

Brzeźnio

brzezno

Brzezno (pol. hist. Brzeźno) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Kaźmierz.

Wikipedia


brzeżny

brzeg; brzegowy


SJP.pl


brzezówka

wieś w Polsce


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 8, w tym 5 podstawowych
  • Brzezówka – wieś w woj. małopolskim, w powiecie dąbrowskim, w gminie Szczucin
  • Brzezówka – część wsi Wola Zabierzowska, w woj. małopolskim, w powiecie wielickim, w gminie Niepołomice
  • Brzezówka – część wsi Miechów-Kolonia, w woj. mazowieckim, w powiecie zwoleńskim, w gminie Kazanów
  • Brzezówka – wieś w woj. podkarpackim, w powiecie jasielskim, w gminie Tarnowiec
  • Brzezówka – przysiółek wsi Domatków, w woj. podkarpackim, w powiecie kolbuszowskim, w gminie Kolbuszowa
  • Brzezówka – wieś w woj. podkarpackim, w powiecie ropczycko-sędziszowskim, w gminie Ropczyce
  • Brzezówka – wieś w woj. podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, w gminie Hyżne
  • Brzezówka – wieś w woj. śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Hażlach

Wikipedia


brzezowski

nazwisko


SJP.pl

  • Henryk Brzezowski (1879–1964) – polski dowódca wojskowy
  • Michał Brzezowski (1920–1940) – sierżant pilot Wojska Polskiego
  • Wojciech Brzezowski (ur. 1945) – specjalista z zakresu architektury baroku i konserwacji zabytków

Wikipedia


brzeżyca

bardzo rzadka roślina z rodziny babkowatych, rosnąca w jeziorach i stawach


SJP.pl

Wikipedia


brzidok

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. brzydal

Wiktionary


brzmiący

zwykle o głosie: dźwięczny


SJP.pl


brzmieć

1. być słyszanym; rozlegać się;
2. wydawać dźwięk (zwykle o instrumentach muzycznych);
3. zawierać określoną treść;
4. mieć określoną wymowę, wydźwięk


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) być słyszanym, przejawiać się jako dźwięk

 (1.2) książk. zwykle o instrumentach muzycznych: wydawać dźwięk

 (1.3) książk. zawierać określoną treść, myśl, wymowę, wydźwięk

 (1.4) daw. puchnąć, pęcznieć, nabrzmiewać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdzieś w oddali brzmi strumień. Słyszę jego szum!

 (1.2) Ten Steinway brzmi niesamowicie! Nie dziwię się, dlaczego wszyscy lubią na nich grać.

 (1.3) Dziwnie brzmiały w jego ustach słowa przeprosin. Ta jego korna, pełna uniżoności postawa nie pasowała do jego osobowości.

 (1.3) Przepraszam, jak brzmiało pytanie?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʒmʲjɛ̇t͡ɕ, AS: bžmʹi ̯ėć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zabrzmieć, rozbrzmieć, wybrzmieć, przebrzmieć, nabrzmieć, współbrzmieć

 rzecz. brzmienie n.

 przym. brzmieniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dźwięczeć

Wiktionary


brzmienie

charakterystyka dźwiękowa stylu muzycznego, głosu lub instrumentu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zespół cech dźwiękowych danego instrumentu, sprzętu lub głosu

 (1.2) określona postać słowna, określona treść lub myśl zawarta w tekście

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Twoja gitara ma rzeczywiście fajne brzmienie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʒmʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: bžmʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzmiącość ż., brzmieniowość ż., współbrzmienie n.

 czas. rozbrzmieć, brzmieć ndk.

 przym. brzmieniowy

 przysł. brzmieniowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dźwięk, odgłos, ton

Wiktionary


brzmieniowo

przysłówek

 (1.1) w sposób brzmieniowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzmienie n.

 przym. brzmieniowy

Wiktionary


brzmieniowy

przymiotnik od: brzmienie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) będący brzmieniem, polegający na brzmieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Muzyka europejska posługuje się w oktawie 12 samoistnymi jakościami brzmieniowymi, które stanowią jej materiał dźwiękowy, czyli strój muzyczny.

 (1.1) Dźwięki różniące się od siebie o oktawę mają pomimo różnicy wysokości te samą jakość brzmieniową.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. brzmieć ndk.

 rzecz. brzmienie n.

 przysł. brzmieniowo

Wiktionary


brzmik

podrodzaj dużych, krępych pszczół


SJP.pl

Trzmielec, brzmik (Psithyrus) – podrodzaj dużych, krępych pszczół zaliczanych do rodzaju Bombus, pasożytujących na społecznościach innych gatunków swojego rodzaju. Z powodu odmiennej biologii i morfologii dawniej były klasyfikowane w randze odrębnego rodzaju.

Wikipedia


brzósecki

od: Brzóski Brzezińskie (wieś)


SJP.pl


brzoska

Brzozie (wieś w Polsce)


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Maciej Brzoska – aktor teatralny, telewizyjny i filmowy
  • Sławomir Brzoska – polski artysta współczesny, performer, podróżnik
  • Wojciech Brzoska – polski poeta
  • Zbigniew Brzoska – polski naukowiec, żołnierz AK
  • Rafał Brzoska - polski przedsiębiorca, założyciel firmy InPost

Wikipedia


brzoski

Brzozie (wieś w Polsce)


SJP.pl


brzoskiew

odmiana kapusty


SJP.pl

Kapusta właściwa polna, kapusta polna, brzoskiew – podgatunek kapusty właściwej (Brassica rapa L. subsp. campestris). Obszar rodzimego jej występowania to Afryka Północna (Algieria, Maroko, Tunezja, Libia), rozprzestrzeniła się też w Europie i Azji. W Polsce archeofit.

Wikipedia


brzoskowski

nazwisko


SJP.pl


brzoskwinia

1. drzewo owocowe z rodziny różowatych, o liściach lancetowatych, kwiatach różowych rozwijających się przed ulistnieniem i o omszonych, żółtych z czerwonym rumieńcem owocach, pochodzące z Chin; brzoskwinia zwyczajna;
2. owoc tego drzewa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zabierzów;

Wiktionary

Brzoskwinia (Persica Mill.) – takson w zależności od ujęcia systematycznego definiowany jako rodzaj, podrodzaj lub sekcja, przy czym we współczesnych klasyfikacjach z reguły w tej ostatniej randze w ramach podrodzaju migdałowiec Amygdalus i rodzaju śliwa Prunus. Obejmuje 6–7 gatunków, z tym brzoskwinię zwyczajną (Prunus persica) – drzewo owocowe o istotnym znaczeniu ekonomicznym, szeroko rozprzestrzenione w uprawie (uprawiane także w Polsce).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mieszkańcy Brzoskwini mają bliziutko do lotniska w Balicach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzoskwinia ż., brzoskwinianin mos., brzoskwinianka ż., Brzoskwinka ż., brzoskwiniarnia ż., brzoskwinka ż.

 przym. brzoskwiniowy, brzoskwiniański

 przysł. brzoskwiniowo

Wiktionary


brzoskwiniaczek

skośnik brzoskwiniaczek - motyl z rodziny skośnikowatych


SJP.pl


brzoskwiniarnia

szklarnia, w której uprawia się brzoskwinie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ogrod. szklarnia z uprawą brzoskwiń

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przed wejściem do brzoskwiniarni stoją beczki z nawozem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzoskwinia ż., Brzoskwinia ż., brzoskwinka ż., Brzoskwinka ż., brzoskwiniowiec mrz.

 przym. brzoskwiniowy

 przysł. brzoskwiniowo

Wiktionary


brzoskwiniolistny

przymiotnik

 (1.1) bot. posiadający liście przypominające liście brzoskwini

Wiktionary


brzoskwiniówka

1. nalewka na brzoskwiniach;
2. destylat z wina brzoskwiniowego


SJP.pl


brzoskwiniowo

przysłówek

 (1.1) w kolorze brzoskwiniowym, w odcieniu pomarańczowego z dodatkiem kremu

 (1.2) pachnąc jak brzoskwinie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pokój pomalowałam na brzoskwiniowo.

 (1.2) Babka pachniała jakoś tak brzoskwiniowo.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzoskwinia ż., Brzoskwinia ż., brzoskwinianin mos., brzoskwinianka ż., Brzoskwinka ż., brzoskwiniarnia ż., brzoskwinka ż.

 przym. brzoskwiniowy, brzoskwiniański

Wiktionary


brzoskwiniowy

związany z brzoskwinią


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) bot. dotyczący brzoskwiń (drzew i owoców)

 (1.2) kulin. przyrządzony z brzoskwiń, z dodatkiem brzoskwiń

przymiotnik jakościowy

 (2.1) przypominający owoc brzoskwini mający powierzchnię lub kolor owocu brzoskwini, delikatny jak brzoskwinia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʒɔskfʲĩˈɲɔvɨ, AS: bžoskfʹĩńovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzoskwiniarnia ż., Brzoskwinka ż., Brzoskwinia ż., brzoskwinia ż., brzoskwinka ż.

 przysł. brzoskwiniowo

Wiktionary


brzoskwinka

zdrobnienie od: brzoskwinia; brzoskwińka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. potok w południowej Polsce, lewobrzeżny dopływ Sanki;

Wiktionary

Brzoskwinka (Sanka) – potok, lewobrzeżny dopływ Sanki o długości 8,29 km i powierzchni zlewni 19,88 km².

Potok wypływa ze źródła Brzoskwinki w centrum wsi Brzoskwinia w Dolinie Brzoskwinki w powiecie krakowskim. Przepływa przez miejscowości: Brzoskwinia, Morawica i Cholerzyn. Jego dopływem jest Aleksandrówka.

Brzoskwinka jest potokiem o III klasie czystości wody.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wzdłuż Brzoskwinki biegnie ścieżka dydaktyczna.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzoskwinia ż., Brzoskwinia ż., brzoskwiniarnia ż., brzoskwinka ż.

 przym. brzoskwiniowy

 przysł. brzoskwiniowo

Wiktionary


brzost

drzewo liściaste, gatunek wiązu; wiąz górski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dendr. nazwa systematyczna|Ulmus glabra|ref=tak., gatunek drzewa należący do rodziny wiązowatych;

Wiktionary

Wiąz górski, w. szorstki, brzost (Ulmus glabra Huds.) – gatunek drzewa należący do rodziny wiązowatych (Ulmaceae). Jest gatunkiem pospolitym w całej Polsce. Występuje także na Bałkanach, Krymie, Kaukazie i w Azji Mniejszej.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) wiąz górski

Wiktionary


brzostecki

Brzostek


SJP.pl

Patrz:

Brzostek

brzostek

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w południowej Polsce;

Wiktionary

Brzostek – miasto w Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie dębickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Brzostek.

Miejscowość leży nad rzeką Wisłoką. W mieście znajduje się przedszkole, szkoła podstawowa, jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej, a także kilka niewielkich zakładów przemysłowych – stanowi ono centrum usługowo-handlowe dla okolicznych wsi.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʒɔstɛk, AS: bžostek

Wiktionary


brzostkowianin

mieszkaniec Brzostku (miasta w Polsce)


SJP.pl


brzostkowianka

mieszkanka Brzostku (miasta w Polsce)


SJP.pl


brzostowicz

nazwisko


SJP.pl


brzostowo

Miejscowości i ich części w Polsce
  • Brzostowo – część miasta Szczecinek
  • Brzostowo – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. milickim, w gminie Krośnice
  • Brzostowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. łomżyńskim, w gminie Jedwabne
  • Brzostowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. pilskim, w gminie Miasteczko Krajeńskie
  • Brzostowo – przysiółek wsi Jedlice w woj. zachodniopomorskim, w pow. pyrzyckim, w gminie Lipiany

Wikipedia


brzostowski

nazwisko


SJP.pl

  • Adam Brzostowski (1722–1790) – kasztelan połocki, konfederat barski
  • Aleksander Brzostowski (1743–1820) – ostatni kasztelan mazowiecki
  • Cyprian Brzostowski (?–1688) – sekretarz królewski, wojewoda trocki
  • Edward Brzostowski (1935–2020) – polski polityk, przedsiębiorca i działacz sportowy
  • Edwin Brzostowski (1924–1997) – grudziądzki działacz kulturalny
  • Emmanuel Brzostowski (?–1689) – pisarz wielki litewski w 1685 roku
  • Henryk Brzostowski (1912–1976) – polski agrotechnik
  • Jan Władysław Brzostowski (1646–1710) – pisarz litewski, później referendarz litewski
  • Józef Brzostowski (ujednoznacznienie)
  • Karol Brzostowski (1796–1854) – polski reformator społeczny, właściciel ziemski, twórca Rzeczypospolitej Sztabińskiej
  • Konstanty Brzostowski (ujednoznacznienie)
  • Ksawery Brzostowski (XVIII w.) – starosta dowgowsk
  • Michał Brzostowski (ujednoznacznienie)
  • Michał Hieronim Brzostowski (1762–1806) – marszałek szlachty guberni wileńskiej w latach 1801–1805
  • Paweł Ksawery Brzostowski (1739–1827) – kanonik wileński
  • Stanisław Brzostowski (1732–1782) – wojewoda inflancki
  • Wincenty Piotr Brzostowski (1864–1948) – działacz społeczny i niepodległościowy

Wikipedia


brzostowy

związany z brzostem


SJP.pl

Brzostowy – nieoficjalna część wsi Byczki w Polsce w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Godzianów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Nazwa z nadanym identyfikatorem SIMC występuje w zestawieniach archiwalnych TERYT z 1999 roku.

Wikipedia


brzoza

krzew lub drzewo z rodziny brzozowatych, o charakterystycznej białej lub szarej korze, występujące w wielu gatunkach głównie w strefie klimatu umiarkowanego i zimnego półkuli północnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dendr. nazwa systematyczna|Betula|L.|ref=tak., drzewo lub krzew z rodziny brzozowatych, mające białą korę;

 (1.2) techn. drewno brzozowe

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ponad 43 hektary niemal 50-letnich brzóz, topoli, olch i sosen może pójść pod topór.

 (1.2) Konstanty, dotrzymując słowa, przywiózł furę drewna. I to jakiego, brzoza, sosna, świerk.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʒɔza, AS: bžoza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzezina ż., brzezinka ż., brzeziniak m., brzeźniak m., brzozowiec m., brzozowik m., brzozowate nmos., Brzozów mrz.

:: zdrobn. brzózka ż.

 przym. brzozowy, brzezinowy, brzózkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lud. brzezia

Wiktionary


brzózecki

Brzózka


SJP.pl

Patrz:

Brzózka

brzozie

krzew lub drzewo z rodziny brzozowatych, o charakterystycznej białej lub szarej korze, występujące w wielu gatunkach głównie w strefie klimatu umiarkowanego i zimnego półkuli północnej


SJP.pl

W Polsce
  • Brzozie – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. brodnickim, w gminie Brzozie
  • Brzozie – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. tucholskim, w gminie Cekcyn
  • Brzozie – część wsi Skrzętla-Rojówka w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Łososina Dolna
  • Brzozie – przysiółek wsi Wólka Krowicka w woj. podkarpackim, w pow. lubaczowskim, w gminie Lubaczów

Wikipedia


brzózka

mała brzoza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: brzoza

Wiktionary

  • brzoza

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʒuska, AS: bžuska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzoza ż., brzezina ż., brzezinka ż., Brzezinka ż., brzeziniak m., brzeźniak m., brzozowiec m., brzozowik m., brzozowate nmos., Brzozów m.

 przym. brzozowy, brzezinowy

Wiktionary


brzozów

1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto powiatowe w Polsce w województwie podkarpackim;

 (1.2) geogr. nazwa kilku wsi w Polsce

Wiktionary

Brzozów – miasto w południowo-wschodniej Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim, siedziba gminy Brzozów. Miasto jest położone centralnie na Pogórzu Dynowskim, nad rzeką Stobnicą. Przez Brzozów przebiega droga wojewódzka nr 886 z Domaradza w kierunku Sanoka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Gracjan i pochodzę z Brzozowa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʒɔzuf, AS: bžozuf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzozowianin m., brzozowianka ż., brzoza ż., brzózka ż., brzezina ż., brzeziniak mrz.

 przym. brzozowski, brzozowy

Wiktionary


brzozowa

przymiotnik od: brzoza


SJP.pl

W Polsce
  • Brzozowa – część wsi Przysypka w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. włocławskim, w gminie Chodecz
  • Brzozowa – wieś w woj. lubelskim, w pow. opolskim, w gminie Wilków
  • Brzozowa – osada w woj. lubelskim, w pow. ryckim, w gminie Ułęż
  • Brzozowa – wieś w woj. lubuskim, w pow. sulęcińskim, w gminie Krzeszyce
  • Brzozowa – wieś w woj. małopolskim, w pow. tarnowskim, w gminie Gromnik
  • Brzozowa – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ostrołęckim, w gminie Kadzidło
  • Brzozowa – przysiółek wsi Steblów w woj. opolskim, w pow. kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Cisek
  • Brzozowa – wieś w woj. podlaskim, w pow. monieckim, w gminie Jaświły
  • Brzozowa – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. opatowskim, w gminie Tarłów
  • Brzozowa – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. staszowskim, w gminie Połaniec
  • Brzozowa – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. włoszczowskim, w gminie Secemin

Wikipedia


brzozowate

rodzina drzew i krzewów dwuliściennych o kwiatostanach w postaci kotek


SJP.pl

Wikipedia


brzozowaty

o cechach brzozowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


brzozowianin

mieszkaniec Brzozowa


SJP.pl


brzozowianka

mieszkanka Brzozowej lub Brzozowa


SJP.pl

Brzozowianka – potok, prawy dopływ Dunajca o długości 12,74 km i powierzchni zlewni 43,83 km².

Najwyżej położone źródła potoku znajdują się na północnych stokach grzbietu Suchej Góry na Pogórzu Rożnowskim. Zasilany jest wieloma potokami, największym z nich jest potok Siemiechowianka. Zlewnia Brzozowianki w całości znajduje się na Pogórzu Rożnowskim i obejmuje tereny miejscowości Polichty, Brzozowa, Siemiechów, Faściszowa, Lusławice i Wróblowice. W tej ostatniej miejscowości uchodzi do Dunajca na wysokości 207 m.

Wikipedia


brzozowicz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Brzozowicz:

  • Grzegorz Brzozowicz – dziennikarz
  • Wojciech Brzozowicz – aktor

Wikipedia


brzozowiec

1. krępak brzozowiec - motyl z rodziny miernikowcowatych;
2. ogłodek brzozowiec - chrząszcz z rodziny kornikowatych;
3. pazik brzozowiec - motyl z rodziny modraszkowatych;
4. płast brzozowiec - błonkówka z rodziny pilarzowatych;
5. przeziernik brzozowiec - motyl z rodziny przeziernikowatych;
6. tutkarz brzozowiec - wielożerny chrząszcz z rodziny tutkarzowatych


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 10, w tym 6 podstawowych
  • Brzozowiec – wieś w woj. lubelskim, w pow. chełmskim, w gminie Dubienka
  • Brzozowiec – wieś w woj. lubuskim, w pow. gorzowskim, w gminie Deszczno
  • Brzozowiec – wieś w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Błaszki
  • Brzozowiec – wieś w woj. łódzkim, w pow. wieruszowskim, w gminie Lututów
  • Brzozowiec – część wsi Kępie w woj. małopolskim, w pow. miechowskim, w gminie Kozłów
  • Brzozowiec – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sochaczewskim, w gminie Iłów
  • Brzozowiec – wieś w woj. opolskim, w pow. namysłowskim, w gminie Namysłów
  • Brzozowiec – przysiółek wsi Czaszyn w woj. podkarpackim, w pow. sanockim, w gminie Zagórz
  • Brzozowiec – część wsi Galów w woj. świętokrzyskim w pow. buskim w gminie Busko-Zdrój
  • Brzozowiec – część wsi Murzynowo Leśne w woj. wielkopolskim, w pow. średzkim, w gminie Krzykosy

Wikipedia


brzozówka

motyl z rodziny sówek; sówka brzozówka


SJP.pl

W Polsce
  • Brzozówka – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. toruńskim, w gminie Obrowo
  • Brzozówka – kolonia wsi Rossosz w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Rossosz
  • Brzozówka – wieś w woj. lubelskim, w pow. kraśnickim, w gminie Szastarka
  • Brzozówka – przysiółek wsi Brzozowa w woj. lubuskim, w pow. sulęcińskim, w gminie Krzeszyce
  • Brzozówka – wieś w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Uniejów
  • Brzozówka – wieś w woj. łódzkim, w pow. rawskim, w gminie Cielądz
  • Brzozówka – wieś w woj. łódzkim, w pow. wieruszowskim, w gminie Łubnice
  • Brzozówka – część wsi Sieciechowice w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Iwanowice
  • Brzozówka – wieś w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Zielonki
  • Brzozówka – wieś w woj. małopolskim, w pow. olkuskim, w gminie Wolbrom
  • Brzozówka – wieś w woj. małopolskim, w pow. tarnowskim, w gminie Lisia Góra
  • Brzozówka – część wsi Osada w woj. mazowieckim, w pow. gostynińskim, w gminie Gostynin
  • Brzozówka – wieś w woj. mazowieckim, w pow. kozienickim, w gminie Grabów nad Pilicą
  • Brzozówka – wieś w woj. mazowieckim, w pow. mińskim, w gminie Jakubów
  • Brzozówka – wieś w woj. mazowieckim, w pow. nowodworskim, w gminie Czosnów
  • Brzozówka – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ostrołęckim, w gminie Kadzidło
  • Brzozówka – osada w województwie opolskim, w powiecie oleskim, w gminie Radłów
  • Brzozówka – wieś w woj. podlaskim, w pow. augustowskim, w gminie Bargłów Kościelny
  • Brzozówka – wieś w woj. pomorskim, w pow. sztumskim, w gminie Stary Targ
  • Brzozówka – część wsi Kielno w woj. pomorskim, w pow. wejherowskim, w gminie Szemud
  • Brzozówka – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. buskim, w gminie Tuczępy
  • Brzozówka – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. złotowskim, w gminie Okonek

Wikipedia


brzozowo

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERY jest ich 10, w tym 9 podstawowych
  • Brzozowo – osada leśna w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. bydgoskim, w gminie Koronowo
  • Brzozowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. chełmińskim, w gminie Kijewo Królewskie
  • Brzozowo – część wsi Urszulin w woj. lubelskim, w pow. włodawskim, w gminie Urszulin
  • Brzozowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. grajewskim, w gminie Grajewo
  • Brzozowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. kolneńskim, w gminie Kolno
  • Brzozowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. sokólskim, w gminie Dąbrowa Białostocka
  • Brzozowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Lipnica
  • Brzozowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. węgorzewskim, w gminie Węgorzewo
  • Brzozowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. goleniowskim, w gminie Nowogard
  • Brzozowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. goleniowskim, w gminie Przybiernów

Wikipedia


brzozowski

przymiotnik od: Brzozów, Brzozowa


SJP.pl

Brzozowski (forma żeńska: Brzozowska; liczba mnoga: Brzozowscy) – nazwisko polskie.

  • Eliza Brzozowska (1818–1857) – działaczka patriotyczna
  • Adam Brzozowski (ur. 1930) – polski kompozytor, aranżer, klarnecista, pedagog, dyrygent
  • Alojzy Brzozowski (1900–1974) – powstaniec śląski, działacz społeczny
  • Andrzej Brzozowski (1932–2005) – polski reżyser filmowy
  • Antoni Brzozowski, w zakonie franciszkańskim Stefan (1805–1890) – polski duchowny, franciszkanin, propagator trzeźwości na Górnym Śląsku
  • Antoni Brzozowski (1900–1957) – wioślarz, olimpijczyk z Paryża 1924
  • Antoni Brzozowski (1952–2007) – polski sztangista i kulturysta
  • Artur Brzozowski (ur. 1985) – polski lekkoatleta, chodziarz
  • Dariusz Brzozowski (ur. 1980) – muzyk i instrumentalista
  • Edward Brzozowski (1920–1983) – polski piłkarz
  • Feliks Brzozowski (1836–1892) – malarz
  • Franciszek Brzozowski herbu Korab – starosta ożarowski
  • Ignacy Brzozowski (1750–1820) – pedagog, profesor Akademii Połockiej, ksiądz katolicki
  • Jan Brzozowski-Haluch (1883–1941) – prezydent Lwowa, poseł, pułkownik, kolejarz
  • Janusz Brzozowski (ur. 1951) – polski piłkarz ręczny grający na prawym skrzydle, reprezentant Polski
  • Janusz Antoni Brzozowski (ur. 1935) – polski informatyk mieszkający w Kanadzie, znany z wkładu w teorię automatów
  • Jarosław Brzozowski (1911–1969) – polski reżyser i operator filmów oświatowych i dokumentalnych
  • Józef Brzozowski (1758–1837) – nauczyciel szkół płockich, komisarz oświecenia, wiceprezes Towarzystwa Naukowego Płockiego
  • Julian Brzozowski (1925–2002) – rzeźbiarz, twórca galerii sztuki ludowej
  • Kamil Brzozowski (ur. 1987) – polski żużlowiec
  • Karol Brzozowski (1779–1862) – marszałek powiatu olhopolskiego
  • Karol Brzozowski (1821–1904) – inżynier, poeta, powstaniec z 1863
  • Kazimierz Brzozowski (1872–1952) – polski lekarz, właściciel drukarni i litografii w Łodzi
  • Krystian Brzozowski (ur. 1982) – zapaśnik, medalista mistrzostw Europy, olimpijczyk
  • Krzysztof Brzozowski (zm. 1616) – podkomorzy bielski
  • Krzysztof Brzozowski (zm. 1635) – starosta drohicki, pisarz bielski
  • Krzysztof Brzozowski – sekretarz królewski, podkomorzy bielski
  • Krzysztof Brzozowski (ur. 1993) – lekkoatleta polski, kulomiot
  • Ludwik Brzozowski (1833–1873) – polski poeta i pisarz
  • Maksymilian Brzozowski (zm. 1659) – wojewoda brzeskolitewski
  • Maksymilian Brzozowski – pilot, dowódca 301 Dywizjonu PSP
  • Marcin Brzozowski (ur. 1978) – polski aktor, wykładowca na wydziale aktorskim Łódzkiej Szkoły Filmowej
  • Marian Brzozowski (1803–1876) – powstaniec i emigrant
  • Marian Brzozowski (ur. 1954) – profesor, doktor habilitowany nauk rolniczych, specjalista w zakresie hodowli zwierząt futerkowych
  • Mariusz Brzozowski (ur. 1977) – polski projektant mody, partner w firmie Paprocki & Brzozowski
  • Rafał Brzozowski (ur. 1981) – polski wokalista i klawiszowiec rockowy
  • Rajmund Brzozowski (1763–1848), polski duchowny katolicki, jezuita
  • Rajmund Brzozowski (ur. 1885), tytularny pułkownik Wojska Polskiego
  • Stanisław Korab-Brzozowski (1876–1901) – poeta, tłumacz, reprezentant Młodej Polski
  • Stanisław Brzozowski (zm. 1596) – biskup sufragan płocki
  • Stanisław Brzozowski (1576–1637) – dominikanin, teolog, historyk
  • Stanisław Brzozowski (ur. 1863) – architekt, autor projektów szeregu dworców kolejowych w Rosji
  • Stanisław Brzozowski (1878–1911) – polski filozof, pisarz, publicysta, krytyk teatralny i literacki
  • Stanisław Brzozowski (1889–1959) – polski inżynier budowy mostów
  • Stanisław Brzozowski (ur. 1929) – polski lekkoatleta, skoczek wzwyż
  • Stefan Brzozowski – imię zakonne Antoniego Brzozowskiego
  • Stefan Brzozowski (ur. 1950) – kompozytor i wykonawca piosenek poetyckich
  • Tadeusz Brzozowski (1749–1820) – dziewiętnasty z kolei generał zakonu jezuitów
  • Tadeusz Brzozowski (1918–1990) – malarz, absolwent ASP, profesor
  • Tadeusz Brzozowski (ur. 1957) – polski polityk, rolnik i hodowca, senator II kadencji
  • Tomasz Brzozowski – ujednoznacznienie
  • Tytus Brzozowski – polski architekt i malarz
  • Wacław Brzozowski (ur. 1892) – major artylerii Wojska Polskiego
  • Wiktor Brzozowski (1898–1981) – powstaniec śląski, działacz społeczny
  • Wincenty Korab-Brzozowski (1877–1941) – polski poeta i tłumacz
  • Władysław Brzozowski (1895–1990) – podpułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego
  • Władysław Brzozowski (1947–2006) – koszykarz
  • Wojciech Brzozowski (ur. 1976) – polski windsurfer
  • Wojciech Brzozowski (ur. 1981) – polski prawnik, konstytucjonalista
  • Zbigniew Brzozowski (1936–1992) – polski pisarz
  • Zenon Brzozowski (1806–1887) – mecenas sztuki, ziemianin, marszałek szlachty guberni podolskiej

Wikipedia


brzozowy

przymiotnik od: brzoza


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) składający się z brzóz

 (1.2) wykonany z drewna lub innej części brzozy

 (1.3) będący częścią brzozy

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Palce powykręcane przez reumatyzm przypominały sękate brzozowe patyki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʒɔˈzɔvɨ, AS: bžozovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzoza ż., brzózka ż., brzezina ż., brzezinka ż., brzeziniak m., brzeźniak m., brzozowiec m., brzozowik m., brzozowate nmos., Brzozów mrz.

 przym. brzezinowy

Wiktionary


brzuch

część tułowia człowieka i wyższych zwierząt, ograniczona kośćmi miednicy i przeponą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) anat. dolna część tułowia;

 (1.2) pot. brzuch (1.1), ale przy otyłości

 (1.3) pot. brzuch (1.1), ale podczas ciąży

Wiktionary

Brzuch (łac. abdomen) – w anatomii człowieka dolna część tułowia pomiędzy klatką piersiową a miednicą. W osłoniętym mięśniami brzuchu znajduje się jama brzuszna (cavitas abdominalis).

Brzuch ograniczony jest:

  • od góry przez:
    • górny brzeg trzonu pierwszego kręgu lędźwiowego (corpus vertebrae lumbalis primae)
    • dolny brzeg dwunastego żebra (costa duodecima) (obustronnie)
    • wolny koniec jedenastego żebra (costa undecima) (obustronnie)
    • chrząstki żeber od dziesiątego do siódmego czyli łuk żebrowy prawy i lewy (arcus costalis dexter et sinister) (obustronnie)
    • wyrostek mieczykowaty (processus xiphoideus)

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Nieodpowiednie odżywianie wywołuje bóle brzucha.

     (1.2) Dzięki odpowiednim ćwiczeniom pozbyłem się brzucha w cztery tygodnie.

     (1.3) Podobno żona Adama chodzi z brzuchem już od trzech miesięcy.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: bʒux, AS: bžuχ

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. brzuchacz mos., brzuchal mos., brzusiec mrz., wybrzuszanie n., wybrzuszenie n.

    :: zdrobn. brzuszek mrz., brzusio mrz.

    :: zgrub. brzucho n., brzuszysko n.

     czas. wybrzuszyć dk., wybrzuszać ndk.

     przym. brzuszny, brzuchaty, brzuszasty

     przysł. brzusznie

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) zdrobn. brzuszek, brzusio; zgrub. brzuszysko; daw. żywot; pot. bęben; posp. bebech, brzucho, kałdun; kraków|bandzioch.; warszawa|maciek.; gw-pl|Górny Śląsk|kalfas.; gw-pl|Mazowsze|bełk.

     (1.2) żart. mięsień piwny; żart. gw-pl|Górny Śląsk|bas, kastel.

    Wiktionary


brzuchacz

człowiek o dużym brzuchu; brzuchal


SJP.pl


brzuchal

potocznie:
1. duży brzuch; brzuszysko, brzuszydło, kałdun, bęben;
2. mężczyzna z dużym brzuchem; brzuchacz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. mężczyzna z dużym brzuchem

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) pot. wielki brzuch

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W pobliżu skał leżało dwóch brzuchali, opalając olbrzymie swe powierzchnie.

 (2.1) Jej brzuchal zwisał znad dżinsów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzuch mrz., brzusiec mrz., brzusio mrz., brzuszek mrz., brzuszysko n., brzucho n.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) brzuszysko

Wiktionary


brzuchatka

1. gięta, zdobiona komoda barokowa;
2. potocznie: ciężarna kobieta


SJP.pl


brzuchaty

1. mający duży brzuch
2. przenośnie: pękaty, baniasty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. mający duży brzuch

 (1.2) przen. mający wyraźnie wypukły kształt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzuch m., brzuszek m., brzusio m., brzucho n., brzuszysko n., brzuchacz m., wybrzuszenie n., wybrzuszanie n.

 czas. wybrzuszyć dk., wybrzuszać ndk.

 przym. brzuszny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) baniasty, baryłkowaty, beczkowaty, beczułkowaty, bombiasty, pękaty

Wiktionary


brzucho

potocznie: brzuch; bandzioch, bańdzioch, bebech, wancioch, wancioł


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) posp. brzuch

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ale masz brzucho!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʒuxɔ, AS: bžuχo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzuch m., brzusio mrz., brzuchal m.

 przym. brzuszny, brzuchaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brzuchal

Wiktionary


brzuchol

zgrubienie od: brzuch; bebzon, kałdun, bęben, bojler


SJP.pl


brzuchomowca

dawniej: brzuchomówca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. osoba potrafiąca mówić bez poruszania ustami, przez co wydaje się, że głos pochodzi od innej osoby lub przedmiotu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Brzuchomówcy bardzo często używają rekwizytów, takich jak lalki, z którymi udają rozmowę.

 (1.1) Z zapisów historycznych wynika, że pierwsi brzuchomówcy pojawili się około 2000 lat p.n.e. w Egipcie. Byli kapłanami, którzy strzegli sekretów tej sztuki przed plebsem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʒuxɔ̃ˈmuft͡sa, AS: bžuχõmufca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzuchomówstwo n.

:: fż. brzuchomówczyni ż.

 przym. brzuchomówczy

Wiktionary


brzuchomówczy

brzuchomówca


SJP.pl

Patrz:

brzuchomówca

brzuchomówczyni

kobieta, która opanowała brzuchomówstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. fż. od: brzuchomówca

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʒuxɔ̃mufˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: bžuχõmufčńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzuchomówstwo n.

:: fm. brzuchomówca m.

 przym. brzuchomówczy

Wiktionary


brzuchomowstwo

dawniej: umiejętność mówienia bez otwierania ust; brzuchomówstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. zdolność mówienia bez poruszania ustami, przez co wydaje się, że głos pochodzi od innej osoby lub przedmiotu;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W starożytności tą sztuką parali się (…) kapłani greccy, którzy głosili boskie wyroki. Stali oni nieruchomo podczas wieszczenia, a słuchającym zdawało się, iż słyszą głos wydobywający się z głębi trzewi. Ponieważ ich usta pozostawały nieruchome, a wierni ulegali złudzeniu, że słyszą głos z ich brzucha, oglądane zjawisko przyjęli nazywać brzuchomówstwem, który to termin przetrwał do naszych czasów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbʒuxɔ̃ˈmufstfɔ, AS: bžuχõmufstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzuchomówca m., brzuchomówczyni ż.

 przym. brzuchomówczy

Wiktionary


brzuchonóg

wolno pełzający mięczak o ciele pokrytym śluzem; ślimak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. przedstawiciel gromady mięczaków, poruszający się za pomocą dużej, umięśnionej stopy znajdującej się na brzusznej stronie ciała

Wiktionary

Ślimaki, brzuchonogi (Gastropoda, z gr. gaster – brzuch + pous – noga) – jedna z najliczniejszych i najbardziej zróżnicowanych gromad mięczaków, zaliczana niekiedy do podtypu muszlowce.

Ślimaki kopalne spotyka się już w warstwach wczesnokambryjskich.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) ślimak

Wiktionary


brzuchonogi

wolno pełzający mięczak o ciele pokrytym śluzem; ślimak


SJP.pl

Ślimaki, brzuchonogi (Gastropoda, z gr. gaster – brzuch + pous – noga) – jedna z najliczniejszych i najbardziej zróżnicowanych gromad mięczaków, zaliczana niekiedy do podtypu muszlowce.

Ślimaki kopalne spotyka się już w warstwach wczesnokambryjskich.

Wikipedia


brzuchopłetwy

mający płetwy usadowione na brzuchu, z tyłu za piersiowymi


SJP.pl


brzuchorzęska

mikroskopijne wodne zwierzę bezkręgowe o cechach budowy zbliżonych do wirków i obleńców


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. mikroskopijne zwierzę bezkręgowe, wolno żyjące w środowisku wodnym, posiadające rzęski jedynie w części brzusznej tułowia

Wiktionary


brzuchorzęski

typ mikroskopijnych wodnych zwierząt bezkręgowych, obejmująca około 700 gatunków


SJP.pl

Brzuchorzęski (Gastrotricha) – typ mikroskopijnych wodnych zwierząt bezkręgowych, dawniej klasyfikowanych jako gromada obleńców. Obejmuje około 800 gatunków trójwarstwowych, acelomatycznych zwierząt o długości od 80 μm do 3 mm.

Wikipedia


brzuś

zdrobnienie od: brzuch; brzuszek, brzusio


SJP.pl


brzuścowy

będący wypukłą częścią czegoś


SJP.pl


brzusiec

wybrzuszenie jakiegoś przedmiotu, narzędzia, naczynia itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. skupienie włókien mięśniowych, część kurczliwa mięśnia;

 (1.2) szt. wypukła część naczynia

Wiktionary

Brzusiec, głowa (łac. venter, caput) – skupienie włókien mięśniowych, stanowiące część kurczliwą mięśnia szkieletowego. Brzusiec zwykle połączony jest z kośćcem za pomocą jednego lub kilku ścięgien. Mięsień może mieć jeden brzusiec (głowę) lub więcej, np. mięsień dwugłowy ramienia (biceps) składa się z dwóch, mięsień trójgłowy ramienia (triceps) z trzech, a mięsień czworogłowy uda (quadriceps) z czterech brzuśców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ile brzuśców ma mięsień zginacz długi palców stóp?

 (1.2) Znaleziona waza zawierała wyryte na brzuścu sceny kamasutry.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʒuɕɛt͡s, AS: bžuśec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzuch mrz., brzusio n., brzuszek mrz., brzuchal mos./mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) głowa mięśnia

Wiktionary


brzusio

zdrobniale, pieszczotliwie o brzuchu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: brzuch

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tymonku, nie jedz już śliwek, bo cię będzie brzusio bolał.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzuch mrz., brzusiec mrz., brzuszek mrz., wybrzuszenie n., brzuchacz mos., wybrzuszanie n.

:: zgrub. brzucho n., brzuszysko n.

 czas. wybrzuszyć dk., wybrzuszać ndk.

 przym. brzuszny, brzuchaty, brzuszasty

 przysł. brzusznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brzuszek

Wiktionary


brzuski

przymiotnik od: Brzuze, miasto gminne w województwie kujawsko-pomorskim


SJP.pl


brzuskowola

wieś w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim


SJP.pl

Brzuskowola – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Borowie.

Wieś szlachecka Wola Brzeska położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętej Trójcy w Borowiu.

Wikipedia


brzuskowolski

Brzuskowola


SJP.pl

Patrz:

Brzuskowola

brzuszek

zdrobnienie od: brzuch


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: brzuch

 (1.2) łódź. surowy boczek (element mięsny)

 (1.3) niewielkie uwypuklenie czegoś

 (1.4) sport. zob. brzuszki.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pod jego koszulą wyraźnie rysował się piwny brzuszek.

 (1.2) Taki chudziutki brzuszek kupiłam, będzie dużo skwarków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʒuʃɛk, AS: bžušek

Wiktionary

Powiązane:

 zob. brzuch.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brzusio

Wiktionary


brzuszki

zdrobnienie od: brzuch


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) sport. ćwiczenie fizyczne mięśni brzucha polegające na podnoszeniu tułowia, leżąc na wznak

forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.

 (2.1) M., B., i W. plural|brzuszek.

Wiktionary

Brzuszki – popularna nazwa na skłony tułowia w przód z leżenia tyłem. Ćwiczenie fizyczne wykonywane w leżącej pozycji z nogami ugiętymi pod kątem 60–90°. Brzuszki wykonuje się w celu wzmocnienia mięśni brzucha i zginaczy bioder.

W celu wykonania brzuszków należy położyć się na podłodze na plecach z nogami na ziemi, ewentualnie zahaczonymi o jakiś przedmiot. Ćwiczenie wykonuje się najczęściej z rękami splecionymi na karku, unosząc plecy i robiąc skłon w przód spinając mięśnie brzucha do dotknięcia łokciami kolan. Następnie należy wrócić do pozycji wyjściowej. Schemat klasyczny obowiązujący często na egzaminach sprawności fizycznej (m.in. Sił Zbrojnych, Służby Celno-Skarbowej).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po rozciąganiu, pompkach i brzuszkach uzupełniam swoją codzienną gimnastykę pedałowaniem przez pół godziny na rowerze stacjonarnym.

Wiktionary


brzuszkowanie

leżenie niemowlaka na brzuszku


SJP.pl


brzuszkowe

przyjęcie wydawane na cześć przyszłej matki przez jej przyjaciółki i krewne; bociankowe, baby shower


SJP.pl


brzuszkowy

1. brzuszek;
2. sesja brzuszkowa - sesja fotograficzna z udziałem kobiety w zaawansowanej ciąży


SJP.pl


brzusznie

przysłówek

 (1.1) po stronie brzusznej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Błona bębenkowa u garbatkowatych zwrócona jest brzusznie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzuch mrz., brzusiec mrz., brzusio n., brzuszek mrz., brzuszenie n., brzuszność ż., brzuszyna ż., brzuszynka ż., brzuszysko n.

 czas. brzuszyć się ndk.

 przym. brzuszny

Wiktionary


brzuszny

związany z brzuchem, dotyczący brzucha


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z brzuchem, dotyczący brzucha

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʒuʃnɨ, AS: bžušny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzuch m.

:: zdrobn. brzuszek m.

:: zgrub. brzucho n., brzuszysko n.

 przym. brzuchaty

 przysł. brzusznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) książk. abdominalny

Wiktionary


brzuszydło

zgrubienie od: brzuch; brzuszysko


SJP.pl


brzuszyna

zdrobniale lub lekceważąco o brzuchu


SJP.pl


brzuszysko

zgrubienie od: brzuch; brzuszydło


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zgrub. brzuch, zwłaszcza pokaźny i wystający

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jacek ma brzuszysko jak u faceta po pięćdziesiątce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʒuˈʃɨskɔ, AS: bžušysko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzuch m., brzusio mrz., brzuchal mos./mrz.

 przym. brzuszny, brzuchaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bebech, bęben, brzuszydło, kałdun, maciek, reg. pozn. korbol.

Wiktionary


brzuze

wieś w Polsce


SJP.pl

Brzuze – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie rypińskim, w gminie Brzuze.

Wikipedia


brzyć

w łowiectwie: wabić ptaki sypanym ziarnem


SJP.pl


brzydal

potocznie: człowiek nieładny, nieurodziwy; brzydul, paskuda, pokraka, szkarada


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek brzydki

 (1.2) osoba robiąca brzydkie rzeczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Patrz na tego brzydala pod płotem! Ależ mu uszy sterczą.

 (1.2) Ty brzydalu! Przestań grzebać w nosie!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzydota ż., brzydactwo n.

:: fż. brzydula ż.

 czas. brzydnąć ndk.

 przym. brzydki

 przysł. brzydko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. brzidok.

Wiktionary


brzydalek

brzydal; brzydula


SJP.pl


brzydalka

brzydal; brzydula


SJP.pl


brzydkawy

przymiotnik jakościowy

 (1.1) raczej niezbyt ładny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzydkość ż., brzydota ż.

 przym. brzydki

 przysł. brzydkawo, brzydko

Wiktionary


brzydki

1. taki, który się nie podoba; nieładny;
2. niezgodny z normami, zasadami; nieprzyzwoity;
3. naganny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) subiektywnie pozbawiony piękna, wartości estetycznych

 (1.2) moralnie naganny, niezgodny z przyjętymi normami

 (1.3) o pogodzie: wywołujący nieprzyjemne samopoczucie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten obraz nie podoba mi się, bo jest po prostu brzydki i już.

 (1.1) Wtedy dopiero zauważył, że nie była taka brzydka, jakby się zdawało na pierwszy rzut oka.

 (1.2) W szkolnej toalecie pojawił się wczoraj brzydki napis na „H”.

 (1.3) Dziś pogoda była bardzo brzydka – cały dzień padało.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʒɨtʲci, AS: bžytʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzydota ż., brzydal mos., brzydula ż., brzydactwo n., brzydnięcie n., brzydzenie n., obrzydzenie n., obrzydzanie n., obrzydlistwo n., zbrzydnięcie n., wybrzydzanie n., brzydkość ż.

 czas. brzydnąć ndk., brzydzić ndk., zbrzydnąć dk., obrzydzić dk., obrzydzać ndk., wybrzydzać ndk.

 przym. obrzydliwy, brzydkawy

 przysł. brzydko, obrzydliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieładny, nieestetyczny; gw-pl|Górny Śląsk|rzadny.

 (1.2) nieładny, niegodziwy, nieprzyzwoity, nieetyczny

 (1.3) niepogodny, nieładny, pochmurny, deszczowy, ponury, dżdżysty

Wiktionary


brzydko

przysłówek sposobu

 (1.1) w brzydki sposób

 (1.2) niegrzecznie, niekulturalnie

 (1.3) w sposób wulgaryzujący sferę ludzkiej płciowości

 (1.4) pochmurnie, deszczowo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Elżbieta zawsze przychodzi tak brzydko ubrana.

 (1.2) Musisz przyznać, że Rafał brzydko się zachował, nie puszczając ich przodem.

 (1.3) Proszę pani, Janek znowu brzydko pokazuje.

 (1.3) Jakiś szczeniak wciąż brzydko bazgrze na murze od strony parkingu.

 (1.4) Było brzydko i siedzieliśmy cały czas w domu wczasowym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzydota ż., brzydal mos., brzydula ż., brzydactwo n., brzydnięcie n., brzydzenie n., obrzydzenie n., obrzydzanie n., obrzydlistwo n., zbrzydnięcie n., wybrzydzanie n., brzydkość ż.

 czas. brzydnąć ndk., brzydzić ndk., zbrzydnąć dk., obrzydzić dk., obrzydzać ndk., wybrzydzać ndk.

 przym. brzydki, obrzydliwy, brzydkawy

 przysł. obrzydliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) strasznie

 (1.2) nieładnie, niegrzecznie, nieparlamentarnie

 (1.3) nieprzyzwoicie, sprośnie

 (1.4) pochmurnie, dżdżysto

Wiktionary


brzydkooki

mający brzydkie oczy


SJP.pl


brzydkość

dawniej: brzydota;
1. cecha kogoś lub czegoś wywołującego negatywne wrażenia estetyczne;
2. potocznie: osoba lub rzecz brzydka; brzydactwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest brzydke; cecha tych, którzy są brzydcy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. brzydki, brzydkawy

 przysł. brzydko

Wiktionary


brzydliwy

przymiotnik jakościowy

 (1.1) śrpol. obrzydliwy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʒɨˈdlʲivɨ, AS: bžydlʹivy

Wiktionary


brzydota

1. cecha kogoś lub czegoś wywołującego negatywne wrażenia estetyczne;
2. potocznie: osoba lub rzecz brzydka; brzydactwo;
3. cecha czegoś wywołującego nieprzyjemne uczucia; szpetota


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nieatrakcyjność, zazwyczaj fizyczna

 (1.2) pot. osoba lub rzecz brzydka, brzydactwo

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bʒɨˈdɔta, AS: bžydota

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzydactwo n., brzydal m., brzydula ż.

 przym. brzydki, brzydkawy

 przysł. brzydko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szpetność, szpetota, niezgrabność, nieurodziwość, szkarada, szkaradność

 (1.2) reg. śl. gid., reg. śl. gizd.

Wiktionary


brzydowo

W Polsce
  • Brzydowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. olsztyńskim, w gminie Świątki
  • Brzydowo – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. olsztyńskim, w gminie Świątki
  • Brzydowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. ostródzkim, w gminie Ostróda
  • Brzydowo – gromada w powiecie morąskim
  • Brzydowo – gromada w powiecie ostródzkim

Wikipedia


brzydszy

stopień wyższy od przymiotnika: brzydki


SJP.pl


brzydul

rzadko, potocznie: człowiek nieładny, nieurodziwy; brzydal, paskuda, pokraka, szkarada


SJP.pl


brzydula

potocznie: kobieta brzydka, nieatrakcyjna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obraź. brzydka kobieta

Wiktionary

Brzydula (hiszp. Yo soy Betty, la fea) – kolumbijska telenowela o charakterze tragikomicznym wyreżyserowana przez Mario Ribero na podstawie scenariusza autorstwa Fernando Gaitána. Tytułową rolę zagrała Ana Maria Orozco.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Daremne są próby tej niespełna wówczas dziesięcioletniej brzyduli, zwanej Lizią, zwrócenia na siebie uwagi matki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzydota ż., brzydactwo n.

:: fm. brzydal

 przym. brzydki

 przysł. brzydko

Wiktionary


brzydulka

zdrobnienie od: brzydula


SJP.pl


brzydzić

1. budzić w kimś wstręt, niechęć do czegoś
2. brzydzić się - odczuwać wstręt do kogoś lub do czegoś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) powodować obrzydzenie

czasownik zwrotny niedokonany brzydzić się (dk. brak)

 (2.1) odczuwać wstręt do czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Polityka zawsze brzydziła prostych ludzi.

 (2.1) Dobry człowiek brzydzi się wszelkim występkiem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzydzenie n.

 czas. obrzydzać ndk., obrzydzić dk.

 przym. brzydki

 przysł. brzydko

Wiktionary


brzydziej

stopień wyższy od przysłówka: brzydko


SJP.pl


brzyków

W Polsce
  • Brzyków – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. trzebnickim, w gminie Trzebnica
  • Brzyków – wieś w woj. łódzkim, w pow. łaskim, w gminie Widawa
  • Brzyków – gromada

Wikipedia


brzyska

Brzyska


SJP.pl

Brzyska (dawn. Brzyski) – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie jasielskim, w gminie Brzyska; siedziba gminy Brzyska.

Wieś opactwa benedyktynów tynieckich w powiecie bieckim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

Miejscowość jest siedzibą parafii pw. św. Marii Magdaleny, należącej do dekanatu Brzostek, diecezji rzeszowskiej.

Wikipedia

Patrz:

Brzyska

brzyski

Brzyska


SJP.pl

Osoby:

  • Igor Brzyski – polski piłkarz
  • Tomasz Brzyski (ur. 1982) – polski piłkarz

Wikipedia

Patrz:

Brzyska

brzyskorzystewecki

Brzyskorzystewko


SJP.pl

Patrz:

Brzyskorzystewko

brzyskorzystewko

osada w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim


SJP.pl

Brzyskorzystewko – osada w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Żnin. Leży w odległości 5,5 km na północ od Żnina, po zachodniej stronie drogi krajowej nr 5, na krawędzi rynny jezior żnińskich. Jest to duże osiedle mieszkaniowe pracowników Pałuckiej Hodowli Roślin.

Wieś szlachecka, położona była w XVII wieku w powiecie kcyńskim województwa kaliskiego.

Wikipedia


brzyszów

Brzyszów – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Mstów.

W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Brzyszów, po jej zniesieniu w gromadzie Mstów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.

Wikipedia


brzytewka

zdrobnienie od: brzytwa


SJP.pl


brzytwa

1. ostre narzędzie, zwykle składane, służące do golenia;
2. przenośnie: człowiek surowy, stanowczy, wymagający;
3. przenośnie: człowiek o ogromnej wiedzy, znający odpowiedź na każde pytanie; chodząca encyklopedia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ostry nóż do usuwania zarostu;

 (1.2) pot. przen. człowiek bardzo wymagający wobec innych, surowy

 (1.3) pot. przen. człowiek posiadający ogromną wiedzę z jakiejś dziedziny

 (1.4) daw. gwara. więz. karta do gry

Wiktionary

Brzytwa – narzędzie używane kiedyś powszechnie (obecnie sporadycznie) do golenia. W kształcie przypomina ostrze noża, osadzone przegubowo w drewnianej lub plastikowej rączce. Ostrze wykonane było najczęściej ze stali wysokowęglowej, rzadziej ze stali nierdzewnej. Rączki mogą być ozdobne, wykonywane z rzadkich i drogich materiałów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Adam goli się brzytwą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʒɨtfa, AS: bžytfa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) piła

Wiktionary


brzytwodziób

przedstawiciel podrodziny ptaków z rodziny mewowatych, blisko spokrewniony z mewami i rybitwami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Rynchops|ref=tak.;

Wiktionary


brzytwodzioby

przedstawiciel podrodziny ptaków z rodziny mewowatych, blisko spokrewniony z mewami i rybitwami


SJP.pl

Brzytwodzioby (Rynchopinae) – monotypowa podrodzina ptaków z rodziny mewowatych (Laridae).

Wikipedia


brzyzek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Podhale, Górny Śląsk. niski brzeg

 (1.2) gw-pl|Podhale. pagórek, wszelka wyniosłość gruntu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ano kie tak, to nie ma redy, to me jus jedz, ino zeby mi zaś nie było żol długo umierać, to se na brzyzku siednij, ozewrzyj kute, a jo skocem do tobie.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gwara. brzeżek

 (1.2) pagórek, górka, gwara. brzeżek

Wiktionary


[czytaj: be-EŚ] skrót od:
1. Bank Światowy;
2. Bank Śląski


SJP.pl


bsa

skrót od: Business Software Alliance - organizacja zrzeszająca komercyjnych producentów oprogramowania komputerowego


SJP.pl


bsd

1. (skrót od: Berkeley Software Distribution) jedna z licencji zgodnych z zasadami Wolnego Oprogramowania;
2. odmiana systemu operacyjnego Unix wywodząca się ze stworzonych na Uniwersytecie Kalifornijskim Berkeley


SJP.pl


bse

[czytaj: be-es-E] (skrót od: Bovine Spongiform Encephalopathy) choroba zakaźna wywoływana przez priony, występująca przede wszystkim u krów; encefalopatia gąbczasta bydła, choroba szalonych krów, (potocznie) choroba wściekłych krów


SJP.pl


bsk

skrót od: Bank Śląski SA (w Katowicach)


SJP.pl


bsm.

skrót od: bosman; bosm.


SJP.pl

skrót

 (1.1) = wojsk. mar. bosman

Wiktionary

Powiązane:

 skr. bsmt

Wiktionary


bsmt

skrót

 (1.1) = wojsk. bosmanmat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W tym roku wśród nowych inżynierów najlepszy okazał się bsmt pchor. Robert Anchimowicz, absolwent wydziału Mechaniczno-Elektrycznego.

Wiktionary

Powiązane:

 skr. bsm.

Wiktionary


bsp

skrót od:
1. Brygada Strzelców Polskich;
2. Brygada Strzelców Podhalańskich;
3. Bank Staropolski SA w Poznaniu;
4. Bułgarska Partia Socjalistyczna


SJP.pl


bt

skrótowiec

 (1.1) = Biblia Tysiąclecia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Prawo Pana doskonałe – krzepi ducha (…). (Ps 19,8 BT)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲiblʲja ˌtɨɕɔ̃nt͡sˈlɛt͡ɕa, AS: bʹiblʹi ̯a tyśõncleća

Wiktionary


bta

skrót od: Bułgarska Telegrafna Agencij - Bułgarska Agencja Telegraficzna


SJP.pl


bte

skrótowiec

 (1.1) = Baku-Tbilisi-Erzurum (gazociąg na Kaukazie)

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== BTE (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec

 (1.1) = Baku-Tbilisi-Erzurum (gazociąg na Kaukazie)

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛ‿tɛ‿ˈː, AS: be‿t•‿e

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== BTE (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec

 (1.1) = Baku-Tbilisi-Erzurum (gazociąg na Kaukazie)

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


btmot

[czytaj: be-te-MOT] skrót od: Biuro Turystyki Motorowej


SJP.pl


btw

skrót od angielskiego zwrotu: by the way - swoją drogą, przy okazji, nawiasem mówiąc; btw, ATSD


SJP.pl

  • BTW – Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie
  • BTW – Bydgoski Tramwaj Wodny
  • BTW (Mamy tylko siebie) – singel zespołu Strachy na Lachy z albumu pt. Strachy na Lachy

Wikipedia


bu

wyraz mający naśladować płacz lub buczenie; buu


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) …naśladujący niski monotonny dźwięk, np. płacz lub buczenie

Wiktionary

  • Bu – tradycyjna japońska jednostka miary
  • Bu – starożytny chiński środek płatniczy

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bu, AS: bu

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) buu

Wiktionary


bub

zgrubienie od: bubek (potocznie o osobie zarozumiałej, niepoważnej; laluś; pyszałek)


SJP.pl

Bub (ros. Буб) – wieś (sieło) w Rosji, w Kraju Permskim, w rejonie siwińskim. W 2010 liczyła 987 mieszkańców.

Wikipedia


bubak

nazwisko


SJP.pl


bubek

potocznie o osobie zarozumiałej, niepoważnej; laluś, pyszałek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) lekcew. pogard. niepoważny mężczyzna o wygórowanej opinii na swój temat

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) karc. walet

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To skończony bubek, myśli, że świat kręci się wyłącznie wokół niego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbubɛk, AS: bubek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bubkowatość ż.

 przym. bubkowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zarozumialec, pyszałek, ważniak, megaloman, pępek świata

 (2.1) walet; pot. jopek, wacek; posp. dupek

Wiktionary


bubel

towar wybrakowany, bez wartości, zepsuty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. towar złej jakości, posiadający wady

Wiktionary

  • Leszek Bubel – polski polityk
  • Robert Bubel – polski malarz
  • Potocznie: coś zepsutego, byle jakiego

Miejscowości w Polsce:

  • Bubel-Granna
  • Bubel-Łukowiska

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bublowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) badziewie, barachło, chłam, dziadostwo, fajans, niedoróbka, fuszerka, tandeta

Wiktionary


buber

Buber:

  • Margarete Buber-Neumann (1901–1989)
  • Martin Buber (1878–1965)
  • Paula Buber (1877–1958)
  • Salomon Buber (1827–1906)
  • (16355) Buber


Wikipedia


bubka

potocznie o osobie zarozumiałej, niepoważnej; laluś, pyszałek


SJP.pl


bubkowaty

mający cechy bubka


SJP.pl


bublewicz

nazwisko


SJP.pl


bubliczek

obwarzanek


SJP.pl


bubloróbstwo

produkcja bubli


SJP.pl


bublowacieć

stawać się bublowatym


SJP.pl


bublowaty

mający cechy bubla


SJP.pl


bublownia

potocznie:
1. sklep z odzieżą używaną; ciuchland, ciucholand, lumpeks, lumpex, szmateks, szmatland;
2. sklep z tanimi towarami niskiej jakości; grajzlernia


SJP.pl


bubnicki

nazwisko polskie, m.in. Zdzisław Bubnicki (1938-2006) - automatyk i informatyk


SJP.pl


buc

pyszałek, zarozumialec; bufon, nadęciak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś zarozumiały, pyszałkowaty, tępy, głupi

 (1.2) wulg. niezwykle obraźliwe określenie mężczyzny

Wiktionary

  • Buc (Territoire de Belfort) – francuska gmina w regionie Franche-Comté
  • Buc (Yvelines) – francuska gmina w regionie Île-de-France

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do tego buca nic nie dociera.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: but͡s, AS: buc

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zarozumialec

Wiktionary


bucchero

ceramika etruska


SJP.pl


buccina

dęty instrument muzyczny w kształcie rogu


SJP.pl

  • policzek
  • buccina – instrument muzyczny

Wikipedia


bucefał

narowisty, rączy koń, rumak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) hist. koń Aleksandra Wielkiego;

Wiktionary

Bucefalos (Bucefał) (gr. Βουκέφαλος Bukefalos – „byczogłowy”; łac. Bucephalus) – ulubiony ogier tesalski Aleksandra Wielkiego. W potocznym słownictwie synonim narowistego wierzchowca, ognistego rumaka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Aleksander dosiadał Bucefała we wszystkich swych kampaniach wojennych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bucefał mzw.

Wiktionary


buceria

potocznie: pycha, zarozumiałość, wyniosłość; nadętość


SJP.pl


buch

wyraz naśladujący odgłos uderzenia lub wybuchu


SJP.pl

wykrzyknik onomatopeiczny

 (1.1) dźwięk. odgłos mocnego uderzenia obiektów o siebie

 (1.2) dźwięk. odgłos wydostającej się skądś gwałtownie pary lub dymu

wykrzyknik

 (2.1) pot. …opisujący czynność wymagającą szybkiego i gwałtownego wykonywania ruchów lub przemieszczenia się

 (2.2) pot. …opisujący zjawisko które stało się nagle, niespodziewanie i gwałtownie

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (3.1) slang. głębokie zaciągnięcie do płuc dymu papierosowego lub oparów jakiejś substancji psychoaktywnej

 (3.2) slang. ilość dymu lub oparów jednorazowo wdychana buchem (3.1)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (4.1) żart. gruba książka

Wiktionary

Geografia

Austria

  • Buch – gmina w kraju związkowym Vorarlberg, w powiecie Bregencja
  • Buch in Tirol – gmina w kraju związkowym Tyrol, w powiecie Schwaz
  • Buch-Geiseldorf – dawna gmina
  • Buch-St. Magdalena – gmina w kraju związkowym Styria, w powiecie Hartberg-Fürstenfeld

Niemcy

  • Buch – dzielnica Berlina
  • Buch – dzielnica Heubach
  • Buch – dzielnica Tangermünde
  • Buch – gmina w kraju związkowym Bawaria, w powiecie Neu-Ulm
  • Buch – gmina w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Rhein-Hunsrück
  • Buch – gmina w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Rhein-Lahn
  • Buch – wspólnota administracyjna w kraju związkowym Bawaria, w powiecie Neu-Ulm
  • Buch am Buchrain – gmina w kraju związkowym Bawaria, w powiecie Erding
  • Buch am Erlbach – gmina w kraju związkowym Bawaria, w powiecie Landshut
  • Buch am Wald – gmina w kraju związkowym Bawaria, w powiecie Ansbach

Szwajcaria

  • Buch – gmina w kantonie Szafuza
  • Buch am Irchel – gmina w kantonie Zurych, w okręgu Andelfingen

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) To nie było tak, że lecimy, lecimy i nagle buch o ziemię. Musiałem wymierzyć precyzyjnie, żeby samolot bez przechyłów dotknął pasa startowego.

 (1.2) Nagle — gwizd! / Nagle — świst! / Para — buch! / Koła — w ruch!.

 (3.1) Staraj się robić między buchami przerwy. Daj szansę liquidowi nasączyć watę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buchanie n., wybuch mrz., buchnięcie n., niewybuch mrz.

 czas. buchnąć dk., buchać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (3.1-2) sztach

Wiktionary


buchać

1. rozprzestrzeniać się w sposób gwałtowny, zwracający uwagę, np. ogień bucha z pieca;
2. wydzielać coś z siebie w sposób gwałtowny;
3. rzadko: rzucać się gdzieś, uciekać


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) gwałtownie się rozprzestrzeniać

 (1.2) wykonać nagły odskok, uderzenie, ruch

 (1.3) pot. ukraść

 (1.4) daw. wystrzelić, eksplodować

 (1.5) gw-pl|Śląsk Cieszyński. uderzać, machać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buchanie n., wybuch mrz., buchnięcie n., niewybuch mrz., buch mzw./mrz.

 czas. buchnąć dk.

 wykrz. buch

Wiktionary


buchacz

przestarzale: złodziej


SJP.pl

Buchacz (niem. Buchatz) – dzielnica Radzionkowa, dawna osada młyńska na gruntach Radzionkowa.

Wikipedia


buchalik

nazwisko


SJP.pl

Buchalikowie – nazwisko górnośląskiej rodziny o tradycjach pracy w hutnictwie. Zostali zamordowani przez hitlerowców.

Wilhelm (ur. 1897, zm. 1939) był uczestnikiem wszystkich trzech powstań śląskich, działaczem Związku Powstańców Śląskich, po wkroczeniu wojsk niemieckich do Polski został aresztowany i osadzony w więzieniu w którym zmarł.

Wikipedia


buchalski

nazwisko


SJP.pl


buchalter

przestarzałe: księgowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. księgowy

Wiktionary

Księgowy (buchalter) - pracownik działu księgowości, osoba zajmująca się wszelkimi czynnościami związanymi z prowadzeniem ksiąg rachunkowych podmiotów gospodarczych.

Do zadań księgowego należy m.in. ewidencjonowanie zdarzeń gospodarczych dla potrzeb wewnętrznych (informowanie kierownictwa jednostki o stanie firmy) oraz zewnętrznych (rozliczenia podatkowe i statystyczne) oraz obliczanie i rozliczanie zobowiązań podatkowych przedsiębiorstwa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wakuje wprawdzie posada buchaltera, jest miejsce technika, ale to wszystko nie dla pana: pensje małe i specjalności, które trzeba znać.

 (1.1) Buchalter firmy „Mojżesz Katz” był gburem. Pan Katz wyrzucił go i przyjął nowego buchaltera. Był to anioł i wersalczyk w jednej osobie: cichy, spokojny, grzeczny, układny, słowa głośnego nie umiał powiedzieć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈxaltɛr, AS: buχalter

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buchalteria ż.

:: fż. buchalterka ż.

 przym. buchalteryjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) neutr. księgowy

Wiktionary


buchalteria

1. przestarzałe: rachunkowość, księgowość;
2. pogardliwie: niepotrzebne, drobiazgowe obliczenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. księgowość

 (1.2) pejor. nadmiernie drobiazgowe przeliczanie

Wiktionary

Księgowość (przestarzale buchalteria) – podstawowy element składowy rachunkowości. Księgowość stanowi część rejestracyjną rachunkowości.

Księgowość polega na rejestracji w ujęciu pieniężnym, a niekiedy w ujęciu ilościowym, odpowiednio udokumentowanych zdarzeń gospodarczych, które powodują zmiany w majątku jednostki gospodarującej i źródłach jego pochodzenia.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. buchalter mos., buchalterka ż., buchalteryjność ż., buchalterskość ż.

 przym. buchalteryjny, buchalterski

 przysł. buchalteryjnie, buchaltersko

Wiktionary


buchalterka

pracownica prowadząca księgi rachunkowe; księgowa


SJP.pl


buchalterski

buchalter


SJP.pl

Patrz:

buchalter

buchalteryjny

buchalteria


SJP.pl

Patrz:

buchalteria

buchanan

  • Buchanan – miasto w Liberii

Osoby o nazwisku Buchanan:

  • klan Buchanan – klan szkocki
  • James Buchanan – amerykański polityk, 15. prezydent Stanów Zjednoczonych
  • James M. Buchanan – amerykański ekonomista
  • James P. Buchanan – amerykański polityk, kongresmen z Teksasu
  • Mark Buchanan – amerykański fizyk teoretyczny
  • Patrick Buchanan – amerykański polityk i publicysta

Wikipedia


buchanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|buchać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. buchać

 rzecz. buchnięcie n., buch mzw./mrz.

 wykrz. buch

Wiktionary


buchanka

potocznie: wielozadaniowy i dostawczy pojazd UAZ-452


SJP.pl


buchara

nazwa kobierców tkanych przez turkmeńskie plemiona regionu Buchary


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Uzbekistanie nad rzeką Zarafszan, stolica wilajetu bucharskiego;

Wiktionary

Buchara (uzb. Buxoro) – miasto w Uzbekistanie, stolica wilajetu bucharskiego, w dolinie rzeki Zarafszan.

Buchara leży w rejonie eksploatacji bogatych złóż gazu ziemnego (Gazli); przemysł m.in. futrzarski (karakuły), jedwabniczy, spożywczy (w tym winiarski), oczyszczalnie bawełny; rzemiosło artystyczne (słynne bucharskie dywany). Ośrodek turystyczny o międzynarodowym znaczeniu i naukowy (szkoły wyższe). Węzeł komunikacyjny (port lotniczy).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Hindukuskie przełęcze od zawsze były szlakiem nie tylko kupieckich karawan, ale także najeźdźczych armii, okrutnych wojowników z syberyjskich stepów, opętanych snem o podboju świata i legendą o skarbach Indii, Buchary i Chorasanu (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bucharczyk mos., bucharka ż., bucharski mrz.

 przym. bucharski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. bucharczyk mos., bucharka ż., bucharski mrz.

 przym. bucharski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Bukhara

* arabski: (1.1) بخارى

* aragoński: (1.1) Bukhara

* azerski: (1.1) Buxara

* baskijski: (1.1) Bukhara

* baszkirski: (1.1) Бохара

* bengalski: (1.1) বোখারা

* białoruski: (1.1) Бухара ż.

* bułgarski: (1.1) Бухара ż.

* chiński standardowy: (1.1) 布哈拉

* chorwacki: (1.1) Buhara ż.

* duński: (1.1) Bukhara

* gruziński: (1.1) ბუხარა

* hebrajski: (1.1) בוכרה

* hindi: (1.1) बुख़ारा

* japoński: (1.1) ブハラ

* kataloński: (1.1) Bukharà

* kazachski: (1.1) Бұхара

* kirgiski: (1.1) Букар

* koreański: (1.1) 부하라

* marathi: (1.1) बुखारा

* nowogrecki: (1.1) Μπουχάρα

* pendżabski: (1.1) بخارا

* perski: (1.1) بخارا

* rosyjski: (1.1) Бухара ż.

* słowacki: (1.1) Buchara ż.

* sorani: (1.1) بوخارا

* tadżycki: (1.1) Бухоро

* tamilski: (1.1) புகாரா

* turecki: (1.1) Buhara

* uzbecki: (1.1) Buxoro

* warajski: (1.1) Bukhara

źródła.

== Buchara (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. Buchara

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bucharczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Buchary; osoba z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Buchara ż.

:: fż. bucharka ż.

 przym. bucharski

Wiktionary


bucharin

nazwisko


SJP.pl


bucharka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Buchary; kobieta z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Buchara ż.

:: fm. bucharczyk mos.

 przym. bucharski

Wiktionary


bucharski

przymiotnik od: Buchara (miasto w Uzbekistanie)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bucharą, dotyczący Buchary

 (1.2) dotyczący języka bucharskiego

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język bucharski;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bucharka ż., bucharczyk mos., Buchara ż.

Wiktionary


buchcice

Buchcice (do 1965 Meszna Szlachecka) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Tuchów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.

Wikipedia


buchenwald

Konzentrationslager Buchenwald, Konzentrationslager Buchenwald/Post Weimar (KL Buchenwald, KZ Buchenwald), z początku nazywany Konzentrationslager Ettersberg – niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny założony w Ettersberg w pobliżu Weimaru (Turyngia, Niemcy). Funkcjonował od lipca 1937 do końca wojny.

Wikipedia


buchnąć

1. rozprzestrzenić się w sposób gwałtowny, zwracający uwagę;
2. wydzielić coś z siebie w sposób gwałtowny;
3. potocznie: wykonać nagły ruch, rzucić się, uderzyć;
4. potocznie: ukraść


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. buchać)

 (1.1) rozprzestrzenić się w sposób gwałtowny

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)

 (2.1) rzucić się, uderzyć, wykonać nagły ruch

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (3.1) pot. ukraść

Wiktionary

Przykłady

 (3.1) Złodziej buchnął mi portfel.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbuxnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: buχnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybuch m., buchnięcie n., niewybuch mrz., buch mzw./mrz.

 czas. buchać

 wykrz. buch

Wiktionary


buchnięcie

1. rozprzestrzenić się w sposób gwałtowny, zwracający uwagę;
2. wydzielić coś z siebie w sposób gwałtowny;
3. potocznie: wykonać nagły ruch, rzucić się, uderzyć;
4. potocznie: ukraść


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|buchnąć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buchanie n., buch mzw./mrz.

 czas. buchnąć dk., buchać ndk.

 wykrz. buch

Wiktionary


bucholc

nazwisko


SJP.pl


buchowicz

nazwisko


SJP.pl


buchowski

nazwisko


SJP.pl


buchs

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. część instalacji wodnej

Wiktionary

Szwajcaria:

  • Buchs – gmina w kantonie Argowia, w okręgu Aarau
  • Buchs – gmina w kantonie St. Gallen, w okręgu Werdenberg
  • Buchs – gmina w kantonie Zurych, w okręgu Dielsdorf
  • Buchs – miejscowość w gminie Dagmersellen, w kantonie Lucerna, w okręgu Willisau

Osoby:

  • Raymond Buchs – szwajcarski malarz
  • Victor Buchs – szwajcarski polityk

Zobacz też:

  • Bucks
  • Büchs

Wikipedia

Wymowa:

IPA: buxs, AS: buχs

Wiktionary


buchta

1. miejsce zryte przez dziki szukające żeru; buchtowisko
2. lina zwinięta w koło
3. gwarowo: rodzaj bułki drożdżowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żegl. zwinięta lina;

 (1.2) łow. miejsce rozgrzebane przez dziki poszukujące pożywienia;

 (1.3) przest. mała zatoka

 (1.4) kulin. reg-pl|Kraków. gw-pl|Górny Śląsk.

 (1.6) gw-pl|Poznań. przegroda dla świń

 (1.7) gw-pl|Łódź. środ. piekarskie duża, poczwórna bułka

Wiktionary

Miejscowości
  • Buchta – część wsi Manasterz, w woj. podkarpackim, w pow. jarosławskim, w gminie Wiązownica
Sztuka kulinarna
  • buchty – drożdżowe ciasto złączone z mniejszych bułeczek (bucht)
  • buchta – regionalnie, rodzaj ciasta (placka) drożdżowego
  • buchta – drożdżowa kluska (pyza) gotowana na parze

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbuxta, AS: buχta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buchtowisko

 czas. buchtować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) buchtowisko

 (1.6) bucht

Wiktionary


buchtować

o dzikach: ryć ściółkę leśną w poszukiwaniu żołędzi


SJP.pl


buchtowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) żegl. zwijanie liny w równy, łatwy do rozwinięcia kłębek

 (1.2) łow. o dzikach: tworzenie buchtowisk, rycie ziemi

Wiktionary

  • buchtowanie – sposób zwinięcia lin w taki sposób, aby można było z tej liny od razu skorzystać (rozwinąć) bez ryzyka splątania.
  • buchtowanie – rozorywanie przez dzika miejsc, w których poszukuje ukrytego w glebie pożywienia.

Wikipedia

Powiązane:

 (1.1) rzecz. buchta ż.; czas. buchtować ndk.

 (1.2) rzecz. buchta ż., buchtowisko n.; czas. buchtować ndk.

Wiktionary


buchtowisko

miejsce zryte przez dziki szukające żeru; buchta


SJP.pl

Buchtowisko (także: buchta) – miejsce w lesie lub poza lasem zryte przez dziki poszukujące pożywienia.

Wikipedia


buchwald

nazwisko


SJP.pl

Osoby
  • Art Buchwald – amerykański satyryk polityczny
  • Bernard Buchwald – kapitan pilot Polskich Sił Zbrojnych
  • Eberhard Buchwald – profesor fizyki teoretycznej
  • Guido Buchwald – niemiecki piłkarz grający na pozycji obrońcy
  • Jan Buchwald – polski reżyser teatralny, telewizyjny i radiowy
  • Maciej Buchwald – polski niezależny reżyser filmowy, aktor i scenarzysta
  • Niels Fabritius Buchwald – duński mykolog i fitopatolog
  • Paulina Buchwald-Pelcowa – polska historyk literatury i bibliolog
  • Piotr Buchwald – polski urzędnik
  • Samuel Buchwald – gdański malarz okresu baroku

Wikipedia


buchwel

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) piłka do metalu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbuxfɛl, AS: buχfel

Wiktionary


buciak

ekspresywnie: but; bucior


SJP.pl


buciar

dawniej: bucior - duży but


SJP.pl


buciczek

zdrobnienie od: bucik


SJP.pl


bucik

zdrobnienie od: but; mały but; butek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od but

 (1.2) mały but

 (1.3) but o krótkiej sznurowanej lub zapinanej cholewce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poprawiła włosy, bluzkę, wysunęła bucik w taki sposób, żeby go pan redaktor spostrzegł od razu i nie odprawił z kwitkiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbut͡ɕik, AS: bućik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. but m., bucior mrz.

Wiktionary


bucina

[czytaj: buc-ina] blaszany instrument muzyczny, prototyp puzonu


SJP.pl


bucior

zgrubienie od: but (okrycie stopy); bucisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zgrub. od but

 (1.2) pot. duży, ciężki but

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wlazł w buciorach na dywan i dostał burę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bucik mrz., but mrz., butek mrz.

Wiktionary


bucisko

zgrubienie od: but (okrycie stopy); bucior


SJP.pl


bucki

1. przymiotnik od: Buk;
2. przymiotnik od: Buczek; buczecki, buczkowski


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Gaëtan Bucki – francuski lekkoatleta
  • Krzysztof Bucki – polski malarz
  • Jakub Bucki – polski siatkarz
  • Rudolf Bucki – polski żołnierz podziemia
  • Wilhelm Bucki – rzymskokatolicki duchowny i kompozytor

Wikipedia


buckingham

[czytaj: BAkinem]
1. miasto w Anglii;
2. pałac Buckingham - pałac królewski w Londynie


SJP.pl

Buckingham – miasto i civil parish w Anglii, w hrabstwie Buckinghamshire, w dystrykcie (unitary authority) Buckinghamshire. Leży 81 km na północny zachód od centrum Londynu. W 2001 miasto liczyło 11 572 mieszkańców. W 2011 roku civil parish liczyła 12 043 mieszkańców. Buckingham zostało wspomniane w Domesday Book (1086) jako Bochingheham.

Wikipedia


buckle

Antarktyda:

  • Buckle – wyspa

Osoby:

  • Henry Thomas Buckle – brytyjski filozof, historyk kultury, socjolog oraz szachista

Zobacz też:

  • Boucle
  • Bukle

Wikipedia


bućko

nazwisko


SJP.pl


buckskin

[czytaj: bakskin]
1. umaszczenie konia o odcieniu płowym;
2. koń o takim umaszczeniu;
3. skóra wyprawiona w specjalny sposób, używana do wyrobu butów, kurtek itp.; skóra kozłowa, skóra koźla


SJP.pl

Buckskin – dzielnica miasta Basingstoke w Anglii, w hrabstwie Hampshire, w dystrykcie Basingstoke and Deane. Leży 3 km od centrum miasta Basingstoke. W 2018 miejscowość liczyła 7203 mieszkańców.

Wikipedia


bucol

inaczej: buc


SJP.pl


bucowaty

potocznie: mający cechy człowieka zarozumiałego, aroganckiego; pyszałkowaty


SJP.pl


bucz

1. wydawać niski odgłos;
2. potocznie: głośno płakać; beczeć, ryczeć


SJP.pl

Bucz – sołectwo, wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Przemęt.

Znajduje się tu zabytkowy kościół z XVII wieku i pałac magnacki.

Wikipedia


bucza

bucz olszynowiec (bucz olchowiec), bucz wiązowiec, bucz dębowiec - gatunki błonkówki z rodziny trzpiennikowatych


SJP.pl

Bucza (ukr. Буча) – miasto na Ukrainie, w obwodzie kijowskim, siedziba rejonu buczańskiego. W 2020 roku liczyło ok. 36,3 tys. mieszkańców.

Bucza leży nad Buczą i Rokaczem, niewielkimi dopływami Irpienia. Przez miasto przebiega droga międzynarodowa M07 (Kijów-Jagodzin).

Wikipedia


buczacki

przymiotnik od: Buczacz


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jan Buczacki-Litwinowski (zm. 1454) – polski szlachcic, urzędnik państwowy
  • Jakub Buczacki (zm. 1501) – polski szlachcic, urzędnik państwowy
  • Jakub Buczacki (zm. 1541) – rzymskokatolicki duchowny
  • Jan Murza Tarak Buczacki (1830- 1857) – polski Tatar
  • Emir Buczacki (1935-1990) – polski aktor

Wikipedia


buczacz

miasto na Ukrainie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, nad rzeką Strypą, siedziba rejonu buczackiego;

Wiktionary

Buczacz (ukr. Бучач) – miasto w rejonie czortkowskim obwodu tarnopolskiego na Ukrainie, nad rzeką Strypą. Siedziba rejonu buczackiego w latach 1940–1941 oraz 1944–2020. Ośrodek przemysłu metalowego, spożywczego i paszowego. Leży w pobliżu drogi krajowej N18. Przez miasto przebiega droga terytorialna T2001. W mieście znajduje się stacja kolejowa.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. buczacki

Wiktionary


buczak

nazwisko


SJP.pl

Buczak – wzgórze w południowo-zachodniej Polsce, we Wzgórzach Strzelińskich, na Przedgórzu Sudeckim.

Wikipedia


buczanin

mieszkaniec Buku (miasta w Polsce)


SJP.pl


buczanka

mieszkanka Buku (miasta w Polsce)


SJP.pl