pograć

1. grać przez jakiś czas;
2. zagrać lub zrobić coś nieudolnie


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. pogrywać)

 (1.1) pot. postąpić nieuczciwie w stosunku do kogoś

 (1.2) pot. tak sobie przez jakiś czas grać na instrumencie

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)

 (2.1) spędzić czas na grze towarzyskiej lub sportowej

 (2.2) spędzić czas na grze na jakimś instrumencie

 (2.3) jakiś czas występować w filmach lub na scenie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Brzydko z nimi pograłeś, zobaczysz, na pewno się zemszczą.

 (2.1) Wpadnijcie wieczorem, pogramy w kanastę albo remika.

 (2.1) Poszliśmy z Maćkiem pograć w kosza koło szkoły.

 (2.2) Przyjechali, pograli trochę na gitarach, zjedli kiełbasę i wrócili do Katowic.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogranie n., pogrywanie n., grajek mos., przygrywka ż.

 czas. grać ndk., pogrywać ndk.

 przym. growy

Wiktionary


pograjka

ludowa zabawa przy muzyce na żywo


SJP.pl


pograne

1. grać przez jakiś czas;
2. zagrać lub zrobić coś nieudolnie


SJP.pl


pogranicze

1. obszar przy granicy czegoś; przygranicze, nadgranicze;
2. okres, stan, w którym graniczą ze sobą dwie kultury, epoki itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) geogr. obszar przy granicy dzielącej przestrzenie

 (1.2) przen. właściwość, sytuacja lub dziedzina bliska lub podobna innej w tej samej kategorii

Wiktionary

Pojęcia geograficzne

  • Pogranicze – miejscowość w Polsce, w województwie lubelskim
  • Kraj Sudetów, pohraniční území – region w Czechach
  • Pogranicze Kłodzkie (cz. Kladské pomezí) – region turystyczny w Czechach Północno-Wschodnich przy granicy z Polską
  • Pogranicze – potocznie Marchia Graniczna Poznańsko-Zachodniopruska
  • Pogranicze – obszar przy granicy
  • Pogranicze Wojskowe – buforowy region graniczny monarchii habsburskiej z osmańską Turcją
  • Północno-Zachodnia Prowincja Pograniczna – dawna prowincja Pakistanu

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gwara laska słyszana była do niedawna na pograniczu polsko-czeskim.

 (1.2) Miał ziarnicę złośliwą – chorobę z pogranicza nowotworów, ale leczoną za pomocą chemioterapii na oddziałach onkologicznych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔɡrãˈɲit͡ʃɛ, AS: pogrãńiče

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pograniczny, graniczny

 rzecz. granica ż.

 czas. graniczyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przygranicze, rubież

Wiktionary


pograniczniczka

pogranicznik


SJP.pl

Patrz:

pogranicznik

pogranicznik

1. żołnierz z wojsk ochrony pogranicza;
2. mieszkaniec terenów nadgranicznych


SJP.pl


pograniczny

znajdujący się nad granicą, mieszkający blisko granicy


SJP.pl

Pograniczny (biał. Пагранічны, Pahraniczny, ros. Погранічный, Pogranicznyj) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie brzostowickim, centrum administracyjne sielsowietu Pograniczny. Położone jest 54 km na wschód od Białegostoku, 4,6 km od granicy polsko-białoruskiej, u zbiegu drogi republikańskiej R99 z drogą do przejścia granicznego Bobrowniki-Brzostowica, w oficjalnej strefie przygranicznej Białorusi.

Wikipedia


pograsować

grasować przez jakiś czas


SJP.pl


pogratulować

złożyć komuś wyrazy uznania z okazji jakiegoś sukcesu lub szczęśliwego wydarzenia


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. gratulować)

 (1.1) złożyć gratulacje

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gratulowanie n., gratulacje nmos., pogratulowanie n., gratulacja ż.

 wykrz. gratulacje

 czas. gratulować

Wiktionary


pogrążać

1. zagłębiać, zanurzać coś w czymś;
2. przyczyniać się do czyjejś zguby;
3. pogrążać się - zapuszczać się w głąb czegoś, zanurzać się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. pogrążyć)

 (1.1) niedokonany od|pogrążyć.

czasownik zwrotny niedokonany pogrążać się (dk. pogrążyć się)

 (2.1) niedokonany od|pogrążyć się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zeznania kolejnych świadków pogrążały coraz bardziej oskarżonego o defraudacje bankiera.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈɡrɔ̃w̃ʒat͡ɕ, AS: pogrõũ̯žać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogrążanie n., pogrążenie n.

Wiktionary


pogrążanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pogrążać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pogrążyć, pogrążać ndk.

Wiktionary


pogrążenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pogrążyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pogrążyć, pogrążać

Wiktionary


pogrążyć

1. zagłębić, zanurzyć coś w czymś;
2. przyczynić się do czyjejś zguby;
3. pogrążyć się - zapuścić się w głąb czegoś, zanurzyć się


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. pogrążać)

 (1.1) zagłębić lub zanurzyć w czymś

 (1.2) przyczynić się do czyjejś zguby

czasownik zwrotny dokonany pogrążyć się (ndk. pogrążać się)

 (2.1) zanurzyć się głęboko w jakąś ciecz

 (2.2) pogorszyć swoją sytuację niewłaściwym postępowaniem

 (2.3) oddać się w całości jakiejś czynności, myśli lub stanowi

 (2.4) stać się mniej widocznym

Wiktionary

Przykłady

 (2.3) Zwierciadło wróciło na dawne miejsce, lampy zgasły i pokój znów się pogrążył w ciemności.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈɡrɔ̃w̃ʒɨt͡ɕ, AS: pogrõũ̯žyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogrążanie n., pogrążenie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) zanurzyć się, utopić się

 (2.2) wpaść w tarapaty

 (2.3) skupić się, zająć się, oddać się

 (2.4) ukryć się, schować się

Wiktionary


pogrillować

[czytaj: pogrilować] spędzić pewien czas na grillowaniu


SJP.pl


pogrobne

dawniej:
1. pogrzeb;
2. opłata za pogrzeb;
3. bicie w dzwony kościelne na pogrzebie; podzwonne;
4. opłata za bicie w dzwony kościelne na pogrzebie; podzwonne


SJP.pl


pogrobny

dawniej: pogrobowy, pośmiertny


SJP.pl


pogrobowiec

1. dziecko urodzone po śmierci ojca;
2. przenośnie: zwolennik przestarzałej, staroświeckiej idei


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) dziecko urodzone po śmierci ojca

 (1.2) przen. zwolennik przebrzmiałych idei

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kazimierz Sprawiedliwy był prawdopodobnie pogrobowcem.

 (1.2) Czuję się coraz to śmiesznym pogrobowcem Młodej Polski, do której nigdy nie należałem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔɡrɔˈbɔvʲjɛt͡s, AS: pogrobovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. grobowniki nmos., grobowiec m., grób

Wiktionary


pogrom

zadanie komuś klęski, rozgromienie, unicestwienie, wybicie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) masowe zabójstwo ludności należącej do tej samej grupy np. narodowościowej, etnicznej, religijnej

 (1.2) wojsk. rozbicie wojsk wroga

 (1.3) pot. zadanie komuś klęski

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: pogromić

Wiktionary

Pogrom (z ros. погром: po gromu, po gromie, po uderzeniu pioruna) – zadanie komuś zupełnej klęski, rozgromienie wojsk nieprzyjaciela, wymordowanie wielu ludzi, unicestwienie, wybicie. Termin ten zaczął być powszechnie rozpoznawany od 1905 roku, kiedy jako pojęcie pochodzące z języka rosyjskiego (po gromu: po gromie, po uderzeniu pioruna), był używany przez angielską prasę do opisu ówczesnych tragicznych antysemickich wydarzeń w Imperium rosyjskim – m.in. ekscesów tzw. Czarnej Sotni; odnosi się do gwałtownych wystąpień jednej grupy ludności przeciw drugiej, przede wszystkim wiążących się z prześladowaniem mniejszości narodowych i religijnych, w których zakres wchodzą: zabójstwa, gwałty, pobicia, zranienia, zniszczenia dobytku, rabunek – przy czym nie muszą one występować wszystkie, by wydarzenie można było uznać za pogrom. Ze zjawiskiem tym wiążą się: konflikt między grupami, stanowiący jego grunt i narastająca atmosfera pogromowa – powiązane z prowokacją, dezinformacją i propagandą (zob. Protokoły mędrców Syjonu).

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Zrzucenie bomby w jednym momencie spowodowało pogrom wśród wroga.

 (1.3) Nauczyciel zrobił wczoraj istny pogrom – na sprawdzianie połowa klasy dostała jedynki za ściąganie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔɡrɔ̃m, AS: pogrõm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogromca m., pogromszczyk mos., pogromczyni ż.

Wiktionary


pogromca

1. ten, kto zwyciężył, pokonał kogoś;
2. osoba poskramiająca dzikie zwierzęta; poskramiacz; poskromiciel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ten, kto kogoś lub coś zwyciężył, pokonał

 (1.2) treser dzikich zwierząt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogrom m.

:: fż. pogromczyni ż.

 czas. pogromić dk.

Wiktionary


pogromczyni

1. kobieta, która zadała komuś klęskę, pokonała kogoś; zwyciężczyni;
2. kobieta tresująca dzikie zwierzęta; poskramiaczka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta, która kogoś lub coś pokonała

 (1.2) treserka dzikich zwierząt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogrom mrz.

:: fm. pogromca mos.

Wiktionary


pogromowy

pogrom


SJP.pl

Patrz:

pogrom

pogromszczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) uczestnik pogromu po stronie jego sprawców

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogrom m.

Wiktionary


pogróżka

postraszenie karą, zemstą itp.; zapowiedź czegoś złego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) groźba, zapowiedź zrobienia komuś czegoś złego, postraszenie kogoś karą, wyrządzeniem krzywdy, zemstą itp.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈɡruʃka, AS: pogruška

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odgrażanie n., pogróż ż.

 czas. pogrozić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) groźba; daw. pogróż

Wiktionary


pogróżki

postraszenie karą, zemstą itp.; zapowiedź czegoś złego


SJP.pl


pogrubianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pogrubiać.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. grubiutki, grubiański

Wiktionary


pogrubić

zwiększyć grubość


SJP.pl

czasownik dokonany (ndk. pogrubiać)

 (1.1) uczynić grubszym

 (1.2) zastosować font w odmianie pogrubionej (1.1)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. grubas mos./mzw.

Wiktionary


pogrubienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pogrubić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. grubas mos./mzw.

Wiktionary


pogruchotanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pogruchotać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pogruchotać dk.

Wiktionary


pogrudniowy

następujący po grudniu


SJP.pl


pogrupować

1. przypisać do grup według jakichś zasad; poklasyfikować, pokategoryzować;
2. zgrupować po kolei, wiele razy


SJP.pl


pogrypowy

powstały po grypie, np. komplikacje pogrypowe


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) następujący po przejściu grypy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Powikłania te stanowią 20-25% wszystkich pogrypowych powikłań neurologicznych, przy czym w oddziałach zakaźnych odsetek ten może wzrastać do 50%.

 (1.1) Bywa, że pogrypowe zapalenie mięśnia sercowego kończy się niewydolnością serca, co może prowadzić nawet do śmierci.

Wiktionary


pogryźć

1. spowodować obrażenia ciała za pomocą zębów;
2. gryząc, rozdrobnić


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) rozdrobnić coś za pomocą gryzienia

 (1.2) zniszczyć, rozerwać coś za pomocą gryzienia

 (1.3) zranić kogoś lub coś za pomocą gryzienia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stek jest zbyt stary, nie pogryzę go.

 (1.2) Kolejny wydatek. Pies pogryzł książkę, którą wypożyczyłam z biblioteki. Muszę odkupić nową.

 (1.3) Jestem w drodze do weterynarza, bo pies sąsiadki pogryzł mojego ukochanego królika.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gryzienie n., pogryzienie n.

 czas. gryźć ndk.

Wiktionary


pogryzienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pogryźć.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ryzyko śmierci w wyniku pogryzienia wynosi według Bradley 1 do 18 000 000, co znaczy, że możliwość trafienia szóstki w lotto jest dwa razy większa, a prawdopodobieństwo śmierci przez uderzenie piorunem jest pięć razy większe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔɡrɨˈʑɛ̇̃ɲɛ, AS: pogryźė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pogryźć dk., gryźć

 rzecz. gryzienie n.

Wiktionary


pogrzeb

1. poszukać w czymś przez jakiś czas;
2. złożyć w grobie;
3. stracić coś definitywnie;
4. zasypać coś ziemią, gruzem itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) uroczyste pogrzebanie zmarłego w ziemi

 (1.2) kondukt pogrzebowy

 (1.3) przen. koniec istnienia czegoś, upadek

forma czasownika.

 (2.1) rozk. 2 os. lp. od pogrzebać

Wiktionary

Pogrzeb – ogół obrzędów towarzyszących pochówkowi lub kremacji zwłok zmarłego; traktowany jako jeden z podstawowych obowiązków moralnych, a często również religijnych wobec zmarłego; może być religijny lub świecki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na pogrzebie wujka było mnóstwo ludzi. Wszyscy chcieli pożegnać zmarłego.

 (1.2) Za pogrzebem ustawił się sznur samochodów.

 (1.3) Ostatnie wybory okazały się pogrzebem tej partii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔɡʒɛp, AS: pogžep

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogrzebacz mrz., grzebanie n., pogrzebanie n., pogrzebisko n.

 czas. grzebać ndk., pogrześć dk., pogrzebać dk.

 przym. pogrzebowy, grzebalny, pogrzebny, niepogrzebany

 przysł. pogrzebowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pochówek; książk. inhumacja; podn. ostatnia posługa, ostatnia droga; gw-pl|Górny Śląsk|pogrzyb.

 (1.2) kondukt

 (1.3) śmierć

Wiktionary


pogrzebać

1. poszukać w czymś przez jakiś czas;
2. złożyć w grobie;
3. stracić coś definitywnie;
4. zasypać coś ziemią, gruzem itp.


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) pochować zmarłego

czasownik nieprzechodni dokonany

 (2.1) pokopać czymś w ziemi

 (2.2) pot. spędzić pewien czas, przeszukując coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wczoraj pogrzebaliśmy naszego kolegę, który zmarł na COVID.

 (2.2) Pogrzebię jeszcze w archiwum, może tam są te akta.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogrzebacz m., pogrzeb m., pogrzebisko n., pogrzebanie n., grzebanie n.

 czas. grzebać ndk.

 przym. pogrzebowy, pogrzebny, grzebalny, niepogrzebany

 przysł. pogrzebowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pochować

 (2.2) przeszukać

Wiktionary


pogrzebacz

pręt stalowy używany do wygarniania węgli z paleniska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) narzędzie w kształcie pręta zakończonego hakiem, służące do podnoszenia fajerek w piecu i przekładania węgli w jego palenisku;

Wiktionary

Pogrzebacz – ręczne narzędzie w postaci pręta z niepalnego materiału, zazwyczaj metalowe o długości około 1 metra (lub dłuższego), zagiętego na końcu do postaci haka lub poprzeczki, służące do obsługi paleniska z rusztem lub bez rusztu na przykład pieca chlebowego, kominka.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. grzebać, pogrzebać

 rzecz. pogrzebanie n., grzebanie n., pogrzeb mrz.

 przysł. pogrzebowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. gwara. kruk, gw-pl|Białystok|kruczek., gw-pl|Górny Śląsk|hoczek., gw-pl|Poznań|haczyk. gw-pl|Warszawa|haczyk.

Wiktionary


pogrzebanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pogrzebać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogrzebisko n., pogrzebacz m., grzebanie n., pogrzeb mrz.

 czas. pogrzebać dk., grzebać ndk.

 przym. pogrzebowy, pogrzebny, grzebalny

 przysł. pogrzebowo

Wiktionary


pogrzebień

Pogrzebień (niem. Pogrzebin) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Kornowac.

W latach 1945–1954 siedziba gminy Pogrzebień, następnie do 1972 r. gromady Pogrzebień. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.

Wikipedia


pogrzebisko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. cmentarzysko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogrzeb mrz., pogrzebanie n.

 czas. pogrześć dk., pogrzebać dk.

 przym. pogrzebowy, grzebalny

 przysł. pogrzebowo

Wiktionary


pogrzebnik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. żałobnik, uczestnik pogrzebu

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pogrzebowy

Wiktionary


pogrzebny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) daw. związany z pogrzebem, dotyczący pogrzebu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogrzeb mrz., pogrzebanie n.

 przym. pogrzebowy

 czas. pogrzebać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pogrzebowy

Wiktionary


pogrzebówka

potocznie:
1. branża pogrzebowa;
2. zasiłek pogrzebowy;
3. karawan


SJP.pl


pogrzebownictwo

świadczenie usług pogrzebowych


SJP.pl


pogrzebowo

przysłówek

 (1.1) na sposób pogrzebowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogrzeb mrz., pogrzebacz mrz., grzebanie n., pogrzebanie n., pogrzebisko n.

 czas. pogrześć dk., pogrzebać dk.

 przym. pogrzebowy, grzebalny

Wiktionary


pogrzebowy

związany z pogrzebem, pochówkiem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pogrzebem, pochówkiem

przymiotnik jakościowy

 (2.1) smutny, ponury

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Dlaczego masz taką pogrzebową minę? Przecież nic takiego się nie stało.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔɡʒɛˈbɔvɨ, AS: pogžebovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogrzeb m., pogrzebnik m., pogrzebownictwo n., pogrzebanie n., pogrzebisko n.

 czas. pogrzebać, grzebać

 przym. grzebalny, pogrzebny

 przysł. pogrzebowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) książk. funeralny, żałobny, pochówkowy

 (2.1) poet. chmurny, markotny, książk. minorowy, ponury, posępny, smętny, smutny, żałobny

Wiktionary


pogrzebywać

pogrzebywać szanse - definitywnie tracić szanse na coś; grzebać szanse


SJP.pl


pogrzechotać

spędzić pewien czas na grzechotaniu


SJP.pl


pogrześć

pogrzebać, pochować zmarłego


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) daw. pogrzebać, pochować zmarłego

Wiktionary

Powiązane:

 czas. grzebać

 rzecz. pogrzeb mrz., pogrzebisko n.

 przysł. pogrzebowo

Wiktionary


pogrzeszyć

spędzić pewien czas na grzeszeniu


SJP.pl


pogrzmieć

grzmieć przez pewien czas


SJP.pl


pogrzyb

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pogrzeb

Wiktionary


pogrzybnica

pogrzybnica Mannerheima - gatunek chrząszcza


SJP.pl


poguglować

potocznie: spędzić pewien czas na szukaniu informacji w internecie za pomocą wyszukiwarki Google; pogooglować, pogooglać


SJP.pl


pogwar

niewyraźny szmer odgłosów, dochodzący z oddali


SJP.pl


pogwarka

pogawędka, rozmowa, rozmówka


SJP.pl


pogwałcenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) świadome naruszenie norm, praw

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pogwałcić dk.

 rzecz. gwałt mrz., zgwałcenie n.

 przysł. gwałt

Wiktionary


pogwiazdorzyć

spędzić pewien czas na gwiazdorzeniu


SJP.pl


pogwizd

Pogwizd, Pochwist, Pochwiściel – rzekome bóstwo słowiańskie, wzmiankowane po raz pierwszy przez Macieja Miechowitę. Pogwizd miałby być bogiem wiatru.

Bóstwo takie wzmiankuje również Marcin Bielski:

Chłopi w Hrabstwie Tarnowskim:

Wikipedia


pogwizdów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. toponim, nazwa kilkudziesięciu miejscowości lub ich części w Polsce;

Wiktionary

W Polsce
  • Pogwizdów – część miasta Racibórz
  • Pogwizdów - historyczna część miasta Tarnów
  • Pogwizdów – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. jaworskim, w gminie Paszowice
  • Pogwizdów – wieś w woj. małopolskim, w pow. bocheńskim, w gminie Bochnia
  • Pogwizdów – część wsi Biesna w woj. małopolskim, w pow. gorlickim, w gminie Łużna
  • Pogwizdów – wieś w woj. małopolskim, w pow. miechowskim, w gminie Charsznica
  • Pogwizdów – część wsi Korzenna w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Korzenna
  • Pogwizdów – część wsi Faliszewice w woj. małopolskim, w pow. tarnowskim, w gminie Zakliczyn
  • Pogwizdów – część wsi Łęg Tarnowski w woj. małopolskim, w pow. tarnowskim, w gminie Żabno
  • Pogwizdów – część wsi Jankówka w woj. małopolskim, w pow. wielickim, w gminie Wieliczka
  • Pogwizdów – część wsi Łęki Dolne w woj. podkarpackim, w pow. dębickim, w gminie Pilzno
  • Pogwizdów – część wsi Świerzowa Polska w woj. podkarpackim, w pow. krośnieńskim, w gminie Chorkówka
  • Pogwizdów – wieś w woj. podkarpackim, w pow. łańcuckim, w gminie Czarna
  • Pogwizdów – część wsi Brzeziny w woj. podkarpackim, w pow. ropczycko-sędziszowskim, w gminie Wielopole Skrzyńskie
  • Pogwizdów – wieś w woj. śląskim, w pow. cieszyńskim, w gminie Hażlach
  • Pogwizdów – część wsi Gaszowice w woj. śląskim, w pow. rybnickim, w gminie Gaszowice

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pojechałam do Pogwizdowa po materiał na pierzyny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogwizdowianin mos., pogwizdowianka ż.

 przym. pogwizdowski

Wiktionary


pogwizdowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Pogwizdowa, związany z Pogwizdowem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Postanowili, że wezmą ślub w czerwcu w pogwizdowskim kościele parafialnym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogwizdowianin mos., pogwizdowianka ż., Pogwizdów mrz.

Wiktionary


pogłaskiwać

głaskać przez pewien czas


SJP.pl


pogłaśniać

zwiększać głośność; podgłaśniać, zgłaśniać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. pogłośnić)

 (1.1) pot. niedokonany od|pogłośnić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pogłośnić

 przym. głośnikowy

 rzecz. pogłos mrz.

Wiktionary


pogłębiać

czasownik przechodni niedokonany (dk. pogłębić)

 (1.1) powodować stanie się głębszym

 (1.2) przen. powodować nasilenie

 (1.3) przen. czynić gruntowniejszym, bardziej dokładnym

czasownik zwrotny niedokonany pogłębiać się (dk. pogłębić się)

 (2.1) stawać się głębszym

 (2.2) przen. stawać się bardziej wyraźnym

 (2.3) przen. stawać się bardziej gruntownym, dokładniejszym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogłębienie n., pogłębiarka ż., pogłębianie n., głębokość ż.

 czas. pogłębić

 przym. głęboki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wzmagać

 (2.2) wzmagać się

Wiktionary


pogłębiacz

  • Pogłębiacz (narzędzie skrawające)
  • Pogłębiacz (część pługa)

Wikipedia


pogłębianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pogłębiać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogłębienie n., pogłębiarka ż., pogłębiacz m.

 czas. pogłębiać ndk., pogłębić dk.

 przym. głęboki

Wiktionary


pogłębiarka

statek wodny z urządzeniami do pogłębiania rzeki, kanału itp. poprzez wydobywanie gruntu z dna wód; bagier, bagrownica, czerparka, czerpaczka, draga, szlamownik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żegl. jednostka pływająca przeznaczona do pogłębiania akwenów morskich lub śródlądowych;

Wiktionary

Pogłębiarka (bagrownica, draga) – jednostka pływająca, której przeznaczeniem jest pogłębianie akwenów morskich i śródlądowych.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pogłębienie n., pogłębienie n., pogłębiacz m., pogłębianie n.

 czas. pogłębiać ndk., pogłębić dk.

 przym. głęboki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bagrownica, draga, bagier

Wiktionary


pogłębiarski

dotyczący pogłębiania


SJP.pl


pogłębić

czasownik przechodni dokonany (ndk. pogłębiać)

 (1.1) dokonany od|pogłębiać.

czasownik zwrotny dokonany pogłębić się (ndk. pogłębiać się)

 (2.1) dokonany od|pogłębiać się.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogłębiarka ż., pogłębianie n., pogłębienie n., głębokość ż.

 czas. pogłębiać ndk.

 przym. głęboki

Wiktionary


pogłębienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pogłębić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogłębianie n., pogłębiarka ż., pogłębiacz m.

 czas. pogłębiać ndk., pogłębić dk.

 przym. głęboki

Wiktionary


pogłodować

żyć przez pewien czas w biedzie, niedostatku; pobiedować, powegetować


SJP.pl


pogłodzić

1. głodzić przez pewien czas;
2. pogłodzić się - oddać się głodówce przez pewien czas


SJP.pl


pogłos

zanikanie dźwięku po wygaśnięciu jego źródła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. wywołane działaniem fal odbitych w pomieszczeniu zamkniętym, przedłużenie czasu trwania danego dźwięku;

 (1.2) akust. zwielokrotnienie dźwięku

 (1.3) książk. nawiązanie do zdarzeń i zjawisk wcześniejszych

 (1.4) muz. sztuczny efekt stosowany m.in. w muzyce elektronicznej imitujący zachowanie się dźwięku w przestrzeniach zamkniętych

Wiktionary

Pogłos (rewerberacja) – zjawisko stopniowego zanikania energii dźwięku po ucichnięciu źródła, związane z występowaniem dużej liczby fal odbitych od powierzchni pomieszczenia. Ucho ludzkie odczuwa pogłos jako przedłużenie dźwięku. Pogłos jest określany ilościowo przez czas pogłosu, czyli liczbę sekund potrzebną na spadek poziomu ciśnienia akustycznego o 60 dB. Zjawiskiem odwrotnym (narastania dźwięku po włączeniu źródła) jest dogłos.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W pustych korytarzach czy pustych salach pogłos jest bardzo długi.

 (1.1) Był to pogłos jakiejś rockowej ballady, której słowa wydały się Kubie dziwnie znajome.

 (1.1) Ich szepty niosły się wyraźnie dzięki pogłosowi.

 (1.1) Na (…) płycie słyszymy melodie znanych pieśni kościelnych, jednak zamiast słów pojawiają się inne dźwięki: szumy, trzaski, dziwne pogłosy.

 (1.1) Wiele cenionych przez realizatorów pogłosów płytowych tłumi częstotliwości powyżej 5 kHz.

 (1.4) Przyszła pora na omówienie jednego z najbardziej nadużywanych efektów przez młodych producentów. Tak, mowa o pogłosie (…).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogłaśnianie n., pogłoska ż., pogłośnienie n.

 czas. pogłaśniać ndk., pogłośnić dk.

 przym. pogłosowy, głosowy, głośnikowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) echo

Wiktionary


pogłoska

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rozpowszechniana wiadomość, której autentyczność jest niepewna, niesprawdzona

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈɡwɔska, AS: pogu̯oska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogłos mrz.

 przym. głośnikowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) plotka

Wiktionary


pogłośnić

zwiększyć głośność; podgłośnić, przygłosić


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. pogłaśniać)

 (1.1) pot. spowodować, że jakieś urządzenie wydaje głośniejsze dźwięki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Możesz pogłośnić telewizor? Nie słyszę, co mówią.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pogłaśniać ndk.

 rzecz. pogłośnienie n., pogłaśnianie n., głośność ż., pogłos m., głos m.

 przym. głośnikowy

Wiktionary


pogłosować

spędzić pewien czas na oddawaniu głosu w wyborach


SJP.pl


pogłowić

potocznie: pogłowić się - przez jakiś czas zastanawiać się nad jakimś trudnym problemem, zadaniem; pogimnastykować się, pogłówkować, pokombinować


SJP.pl


pogłowie

ogół zwierząt jednego rodzaju, gatunku, rasy, płci lub wieku, występujących w danym okresie na określonym terenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) roln. liczba – w odniesieniu do zwierząt hodowlanych

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. głowa ż.

 przym. główny

Wiktionary


pogłowne

pogłówne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hist. w dawnej Polsce: podatek płacony od każdej osoby pochodzenia tatarskiego, żydowskiego bądź cygańskiego

Wiktionary

Patrz:

pogłówne

Wymowa:

IPA: pɔˈɡwuvnɛ, AS: pogu̯uvne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pogłówny

 wyrażenie podatek pogłówny

 rzecz. głowa ż.

Wiktionary


pogłowny

w dawnej Polsce: podatek pogłowny - podatek pobierany od każdej zobowiązanej do tego osoby; podatek pogłówny, podatek od głowy


SJP.pl


pogłuchły

taki, który pogłuchł (pogłuchnął)


SJP.pl


pogłupiały

taki, który pogłupiał


SJP.pl


pohaftować

1. spędzić pewien czas na haftowaniu;
2. ozdobić haftem;
3. potocznie: zwymiotować


SJP.pl


pohamować

1. zahamować bieg czegoś, zwolnić, zmniejszyć prędkość lub zatrzymać coś całkowicie;
2. pohamować (się) - opanować (się), powstrzymać (się) od czegoś


SJP.pl


pohamowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pohamować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hamowanie n., hamulec m., wyhamowanie n., hamulcowy mos.

 czas. pohamować dk., hamować ndk., wyhamować ndk.

 przym. hamulcowy, hamowniczy, hamulczy

Wiktionary


pohamowywać

1. hamować bieg czegoś, zwalniać, zmniejszać prędkość lub zatrzymywać coś całkowicie;
2. pohamowywać (się) - opanowywać (się), powstrzymywać (się) od czegoś


SJP.pl


pohańbiać

rzadko: okrywać hańbą; hańbić


SJP.pl


pohańbić

pohańbić (się) - przynieść potępienie i pogardę, poczynić ujmę na honorze, okryć (siebie) hańbą, postępując w sposób niegodny, niewłaściwy


SJP.pl


pohandlować

wziąć udział w paru transakcjach kupna lub sprzedaży, spędzić pewien czas na handlowaniu, uczestniczyć w handlu przez jakiś czas


SJP.pl


pohaniec

nędznik, niegodziwiec, nikczemnik


SJP.pl

Pohaniec – (1668 m n.p.m.) szczyt w północno−zachodniej części Gorganów, które są częścią Beskidów Wschodnich. Szczyt ten znajduje się w ramieniu Jajka Ilemskiego, na północ od przełęczą Sołotwinka (1355 m n.p.m.).

Wikipedia


poharatać

poharatać (się) - poranić (się), pokaleczyć (się) dotkliwie w wielu miejscach, a o przedmiotach także: połamać (się), poniszczyć (się)


SJP.pl


poharcować

pobawić się, spędzić pewien czas na wesołej, często hałaśliwej zabawie, poświęcić pewien czas na harce; pohasać


SJP.pl


pohasać

pobawić się, spędzić pewien czas na wesołej, często hałaśliwej zabawie, poświęcić pewien czas na hasanie, harce; poharcować


SJP.pl


pohałasować

porobić hałasu, spędzić pewien czas na hałasowaniu, a także: ponarzekać, wyrażać przez jakiś czas swoje niezadowolenie, dezaprobatę


SJP.pl


pohałasowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pohałasować.

Wiktionary


pohejtować

spędzić pewien czas na hejtowaniu


SJP.pl


pohitlerowski

stanowiący pozostałość po Adolfie Hitlerze, nazistach i ich działaniach, związany w jakiś sposób z przeszłością nazizmu (np. pohitlerowski zakład)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący okresu po hitleryzmie

 (1.2) pozostawiony przez hitlerowców

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hitlerowski

Wiktionary


pohl

[czytaj: pol] nazwisko, np. Hertha Pohl (1889-1954) - pisarka niemiecka


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Carl Ferdinand Pohl – niemiecki organista, kompozytor, bibliotekarz i pisarz muzyczny
  • Ernest Pohl – polski piłkarz
  • Frederik Pohl – amerykański pisarz
  • Hertha Pohl – niemiecka pisarka
  • Hugo von Pohl – komandor niemieckiej floty
  • Inga Pohl – obywatelka Niemiec, żona Bohdana Stiszynskiego, oficera KGB
  • Johann Baptist Emanuel Pohl (1782–1834) – austriacki botanik
  • Marek Pohl – polski hokeista
  • Maria Cäcilie Pohl – niemiecka pisarka
  • Oswald Pohl – szef hitlerowskiego WVHA
  • Peter Pohl – niemiecki uczony, mieszkający obecnie w Szwecji
  • Richard Pohl – niemiecki krytyk muzyczny, poeta
  • Sabine Bergmann-Pohl – niemiecka działaczka polityczna
  • Tomasz Pohl – literat, poeta, animator kultury
  • Walter Pohl – austriacki historyk mediewista, profesor Uniwersytetu Wiedeńskiego

Wikipedia


pohodować

1. spędzić pewien czas na hodowaniu czegoś;
2. hodować po kolei, wiele razy


SJP.pl


poholować

spędzić pewien czas na holowaniu


SJP.pl


pohorecki

nazwisko


SJP.pl

Pohorecki – polskie nazwisko.

  • Bolesław Norbert Pohorecki – polski prawnik, specjalista prawa cywilnego, prezes Izby Cywilnej Sądu Najwyższego II RP, ofiara zbrodni katyńskiej
  • Feliks Pohorecki – poseł do Sejmu Krajowego Galicji III i VII kadencji, burmistrz Tarnopola, właściciel dóbr Dydnia
  • Feliks Pohorecki – polski historyk mediewista, archiwista.

Wikipedia


pohospitacyjny

stanowiący ślad po hospitacji (wizytacji, uczestniczenie władz szkolnych, nauczycieli i kandydatów na nauczycieli w zajęciach szkolnych)


SJP.pl


pohuczeć

huczeć przez pewien czas


SJP.pl


pohukiwać

1. pokrzykiwać, wydawać okrzyki, a o przedmiotach także: rozbrzmiewać od czasu do czasu;
2. łajać, strofować kogoś udzielać komuś napomnienia lub nagany co pewien czas


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pohukać)

 (1.1) o sowie, puchaczu wydawać głuche dźwięki

 (1.2) głośno pokrzykiwać, wydawać głuche dźwięki

 (1.3) upominać wyrażając dezaprobatę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W oddali pohukiwał leśny puchacz.

 (1.2) Cyrkowa widownia pohukiwała głośno i radośnie.

 (1.2) Basetla pohukiwała, nadając rytm melodii.

 (1.3) Przestałbyś już na niego pohukiwać, on się nie zmieni.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. huk mrz., pohukiwanie n.

 czas. pohukać dk.

Wiktionary


pohukiwania

1. pokrzykiwać, wydawać okrzyki, a o przedmiotach także: rozbrzmiewać od czasu do czasu;
2. łajać, strofować kogoś udzielać komuś napomnienia lub nagany co pewien czas


SJP.pl


pohukiwanie

1. pokrzykiwać, wydawać okrzyki, a o przedmiotach także: rozbrzmiewać od czasu do czasu;
2. łajać, strofować kogoś udzielać komuś napomnienia lub nagany co pewien czas


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ornit. niski dźwięk wydawany i powtarzany przez sowy i puchacze

 (1.2) powtarzany głuchy okrzyk

 (1.3) powtarzana reprymenda

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obudziło mnie pohukiwanie od strony drzew.

 (1.2) Radosne pohukiwanie widowni wprawiało dyrektora cyrku w dobry nastrój.

 (1.3) Miał już dosyć twojego pohukiwania i uciekł z domu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. huk mrz.

 czas. pohukać dk., pohukiwać ndk.

Wiktionary


pohulać

1. spędzić pewien czas na beztroskiej zabawie; pobalować, poimprezować, poszaleć;
2. o wietrze: wiać przez pewien czas silnie w różnych kierunkach;
3. potocznie: działać przez pewien czas bez żadnej kontroli


SJP.pl


pohulanka

wiejska zabawa taneczna, potańcówka


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

  • Pohulanka – część miasta Myszków
  • Pohulanka – część miasta Warszawa, w dzielnicy Wesoła
  • Pohulanka – osada leśna w województwie kujawsko-pomorskim, w pow. świeckim, w gm. Osie
  • Pohulanka – część wsi Nowy Majdan w woj. lubelskim, w pow. chełmskim, w gminie Wojsławice
  • Pohulanka – wieś w województwie lubelskim, w powiecie parczewskim, w gminie Parczew
  • Pohulanka – część wsi Mchawa w województwie podkarpackim, w pow. leskim, w gm. Baligród
  • Pohulanka – część wsi Hoczew w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Lesko
  • Pohulanka – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie białobrzeskim, w gminie Białobrzegi
  • Pohulanka – wieś w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Czeremcha
  • Pohulanka – część wsi Przybynów w województwie śląskim, w pow. myszkowskim, w gm. Żarki
  • Pohulanka – część wsi Udórz w województwie śląskim, w pow. zawierciańskim, w gm. Żarnowiec
  • Pohulanka – ulica w mieście Krynki, w województwie podlaskim, powiecie sokólskim
  • Pohulanka – część miasta Pruszków

Wikipedia


pohuśtać

pohuśtać (się) - spędzić pewien czas na huśtaniu (się), pokołysać (się) na huśtawce, pobujać (się)


SJP.pl


pohybel

1. konstrukcja, na której wiesza się skazańców oraz sama kara śmierci przez powieszenie; szubienica;
2. dawniej o nieszczęściu lub zgubie, zatraceniu; dziś tylko w przestarzałym wyrażeniu: na pohybel - na zgubę, na zatracenie, na nieszczęście


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. szubienica (urządzenie)

 (1.2) daw. szubienica (kara)

 (1.3) daw. przen. nieszczęście, zatracenie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pohybelnik mrz.

Wiktionary


pohybelnik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) reg. miejsce grząskie, niebezpieczne do przejścia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) — Łoś idzie przez pohybelnik! — szepnął Rosomak. — Dla tego niema topieli.

 (1.1) — A was co za licho w ten pohybelnik zaniosło? — zawołał Kasjan, podchodząc. — Kto wy? Skąd?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pohybel mrz.

Wiktionary


poić

1. dawać pić (aż do ugaszenia pragnienia);
2. potocznie: upijać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. napoić)

 (1.1) podawać napój

czasownik zwrotny poić się

 (2.1) o zwierzętach: pić

 (2.2) zob. upijać się.

 (2.3) zob. upajać się., zachwycać się widokiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na zlecenie pisarza, który nie lubi być zaniepokojony, panny te przechwytuje jego żona, poi herbatą i odwozi z powrotem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔjit͡ɕ, AS: poi ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. napój mrz., poidło n.

Wiktionary


poidealizować

spędzić pewien czas, przypisując komuś lub czemuś cechy doskonalsze od rzeczywistych


SJP.pl


poidentyfikować

zidentyfikować po kolei, wiele razy


SJP.pl


poidełko

zdrobnienie od: poidło


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) małe poidło

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Aby ułatwić indyczętom pobieranie pokarmu, trzeba zapewnić im dostateczną liczbę karmidełek i poidełek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poidło n., napój mrz.

Wiktionary


poidło

1. naczynie lub urządzenie służące do pojenia zwierząt
2. picie dla bydła przygotowane z wody zaprawionej mąką lub otrębami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) naczynie, koryto do pojenia zwierząt

Wiktionary

Poidło, poidełko, pojnik, wodopój – naczynie lub miejsce związane z prowadzoną przez ludzi hodowlą zwierząt. Pozwala zaspokajać pragnienie zwierzętom hodowlanym, mającym ograniczoną możliwość poruszania się.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. napój mrz., poidełko n.

 czas. poić ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pojnik

Wiktionary


poignorować

1. przez pewien czas celowo czegoś nie zauważać bądź nie zwracać na coś uwagi;
2. poignorować się - ignorować jeden drugiego przez pewien czas


SJP.pl


poigrać

1. pobawić się, spędzić pewien czas na igraniu, beztroskiej zabawie;
2. poetycko, najczęściej o świetle: zadrgać, mignąć parę razy


SJP.pl


poigrywać

przez pewien czas traktować ważne sprawy lekceważąco, bez należytej powagi


SJP.pl


poikilocyt

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. krwinka czerwona o nieregularnym kształcie błony komórkowej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Umiarkowana poikilocytoza może świadczyć o subklinicznej postaci hemolizy, ale nieliczne poikilocyty obserwuje się w prawidłowych rozmazach, jako wynik fizjologicznego rozpadu krwinek czerwonych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poikilocytoza ż.

Wiktionary


poikilocytoza

występowanie we krwi zniekształconych krwinek czerwonych; pojkilocytoza


SJP.pl

Poikilocytoza – występowanie we krwi silnie zniekształconych krwinek czerwonych. Występuje ona między innymi w niedokrwistości hemolitycznej i Addisona-Biermera, u chorych na ostrą niewydolność nerek, mocznicę, mielofibrozę, nowotwory złośliwe i dziedziczną pyropoikilocytozę oraz eliptocytozę.

Wikipedia


poikilotermia

cecha zwierzęcia zmieniającego temperaturę ciała w zależności od temperatury otoczenia; egzotermiczność, zimnokrwistość, ektotermiczność, poikilotermiczność, pojkilotermia, zmiennocieplność


SJP.pl

Zwierzę zmiennocieplne, inaczej: zimnokrwiste, ektotermiczne, pojkilotermiczne (gr. poikilos ‘zmienny’) – zwierzę, którego temperatura jest zmienna i zależy od temperatury otoczenia oraz zewnętrznych źródeł ciepła. Jest to pojęcie tradycyjne i silnie ugruntowane w literaturze, lecz nieścisłe, a czasami wręcz mylące. Od tej definicji są bowiem wyjątki.

Wikipedia


poikilotermiczność

cecha zwierzęcia zmieniającego temperaturę ciała w zależności od temperatury otoczenia; egzotermiczność, zimnokrwistość, ektotermiczność, poikilotermia, pojkilotermia, zmiennocieplność


SJP.pl


poikilotermiczny

zmiennocieplny, związany z poikilotermią (pojkilotermią, zależnością temperatury ciała zwierzęcia od warunków termicznych otoczenia); pojkilotermiczny


SJP.pl


poimek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gram. nieodmienna część mowy, łącząca się z wyrazem (występująca po nim) i zmieniająca jego sens, występująca m.in. w językach ugrofińskich;

 (1.2) daw. gram. sufiks

Wiktionary

Poimek (łac. postpositio) – nieodmienna część mowy, która łączy się z wyrazem i zmienia jego sens. Występuje w wielu językach świata, m.in. baskijskim, indoeuropejskich, kartwelskich, ałtajskich, ugrofińskich i pod względem funkcji w zdaniu przypomina przyimek, jedyną różnicą jest występowanie za, a nie przed wyrazem określanym.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈjĩmɛk, AS: poi ̯ĩmek

Wiktionary


poimpresjonistyczny

poimpresjonizm


SJP.pl

Patrz:

poimpresjonizm

poimprezować

spędzić pewien czas na imprezowaniu


SJP.pl


poinfekcyjny

powstały w wyniku infekcji


SJP.pl


poinformować

1. powiadomić kogoś o czymś, udzielić informacji;
2. poinformować się: dowiedzieć się czegoś, zostać powiadomionym o czymś, a także: wymienić się informacjami z kimś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. informować)

 (1.1) udzielić informacji, powiadomić o czymś

czasownik zwrotny dokonany poinformować się (ndk. informować się)

 (2.1) dowiedzieć się

 (2.2) przekazać sobie informacje

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) PZPN poinformował wczoraj, że w związku z intensywnymi opadami śniegu nie odbędzie się większość planowaćanowanych na ten weekend meczów. (Wikinews)

 (2.2) W Iraku podjęto próbę obalenia prezydenta Sadama Husajna, która nie powiodła się dlatego, że dwie brygady artylerii rozpoczęły ją bez wzajemnego poinformowania się o tym i skoordynowania swych kroków.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. informacyjny

 rzecz. informatorka ż., informatyk mos., informowanie n., poinformowanie n.

 czas. informować

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) dowiedzieć się

Wiktionary


poinformowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poinformować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. informowanie n., informacja ż., informator m., informatorka ż., informacyjność ż.

 czas. informować ndk., poinformować dk.

 przym. informacyjny

 przysł. informacyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wtajemniczenie

Wiktionary


poinformowany

1. powiadomić kogoś o czymś, udzielić informacji;
2. poinformować się: dowiedzieć się czegoś, zostać powiadomionym o czymś, a także: wymienić się informacjami z kimś


SJP.pl


poinsecja

poinsecja nadobna: północnoamerykański gatunek krzewu z rodziny wilczomleczowatych, charakteryzujący się dużymi czerwonymi kwiatami o płatkach w kształcie liści; poinsettia, gwiazda betlejemska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Euphorbia pulcherrima|ref=tak., gatunek rośliny krzewiastej z rodziny wilczomleczowatych, hodowanej w celach ozdobnych;

 (1.2) bot. roślina z gatunku poinsecja (1.1)

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Nadchodzi czas kupowania poinsecji, zwanej popularnie gwiazdą betlejemską.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gwiazda betlejemska, poinsecja nadobna, wilczomlecz nadobny, wilczomlecz piękny

Wiktionary


poinsettia

północnoamerykański gatunek krzewu z rodziny wilczomleczowatych, charakteryzujący się dużymi czerwonymi kwiatami o płatkach w kształcie liści; poinsecja nadobna, gwiazda betlejemska


SJP.pl


poinspekcyjny

taki, który przeszedł inspekcję lub stanowi pozostałość po przeprowadzonej inspekcji (np. protokół poinspekcyjny, sprawozdanie poinspekcyjne)


SJP.pl


poinspirować

inspirować przez pewien czas


SJP.pl


poinstalować

zainstalować po kolei, wiele razy


SJP.pl


poinstruować

udzielić komuś instrukcji, wskazówek w jakimś zakresie, wyjaśnić komuś zasady działania lub funkcjonowania czegoś


SJP.pl


pointa

[czytaj: puenta] dowcipne, celne, często zaskakujące podsumowanie, sformułowanie wyrażające sens wypowiedzi, opowiadania itp., będące jego kulminacyjnym, końcowym momentem; puenta, esencja dowcipu, sedno dowcipu


SJP.pl

Puenta, pointa (fr. point = kropka) – zaskakujące sformułowanie podkreślające sens wypowiedzi lub utworu literackiego umieszczone na końcu.

Puenta jako zabieg formalny jest wykorzystywana w takich gatunkach literackich, jak epigramat, humoreska czy nowela. Była jednym z ważniejszych narzędzi stylistycznych w konceptystycznych utworach tworzonych w barokowych nurtach gongoryzmu czy marinizmu.

Wikipedia


pointe

[czytaj: puęt] pozycja stopy tancerki


SJP.pl

Terminologia tańca klasycznego służy do opisu kombinacji kroków, pozycji, póz, ruchów ciała oraz wielu innych elementów z których składa się technika baletu klasycznego.

Znaczna część terminologii baletowej pochodzi z języka francuskiego.

Wikipedia


pointegrować

spędzić pewien czas na integrowaniu


SJP.pl


pointer

[czytaj: pojnter]
1. przedstawiciel rasy psów myśliwskich z grupy wyżłów, o krótkiej białej sierści w brązowe, brunatne lub czarne plamy;
2. w programowaniu: zmienna, która zawiera adres pierwszej komórki pamięci, w której przechowywana jest inna zmienna; zmienna wskaźnikowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) rasa psów myśliwskich; pies należący do tej rasy;

Wiktionary

Pointer – jedna z ras psów, należąca do grupy wyżłów, zaklasyfikowana do sekcji wyżłów brytyjskich i irlandzkich. Stanowi osobną podsekcję Pointerów. Typ wyżłowaty. Podlega próbom pracy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Adam uwielbiał polować ze swoim pointerem na kuropatwy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔjntɛr, AS: poi ̯nter

Wiktionary


pointeresować

pointeresować się - spędzić pewien czas na interesowaniu się


SJP.pl


pointować

[czytaj: puentować] kończyć wypowiedź pointą - wyrazistym, trafnym podsumowaniem, często zaskakującym lub żartobliwym; puentować


SJP.pl


pointy

[czytaj: płenty] pantofle z twardym noskiem umożliwiającym taniec na czubkach palców, używane w balecie; puenty, baletki


SJP.pl

Pointy (fr. pointe – szpic) – twarde baletki, używane w balecie, przeznaczone do tańca klasycznego lub ostatnio używane w tańcu współczesnym. Tancerki tańcząc, stoją na samych czubkach palców, czyli wchodzą na pointy. Artystka wchodząca na pointy ma stwarzać wrażenie lekkości i unoszenia się w powietrzu.

Wikipedia


pointylista

[czytaj: płentylista] malarz wierny zasadom pointylizmu (puentylizmu, wywodzącego się z impresjonizmu kierunku w malarstwie, którego technika polega na pokrywaniu płaszczyzn punkcikami czystej, niemieszanej farby); puentylista


SJP.pl


pointylistka

pointylista [czytaj: płentylistka]; puentylistka


SJP.pl


pointylistyczny

[czytaj: płentylistyczny] związany w jakiś sposób z pointylizmem (puentylizmem, wywodzącym się z impresjonizmu kierunkiem w malarstwie, którego technika polega na pokrywaniu płaszczyzn punkcikami czystej, niemieszanej farby); puentylistyczny


SJP.pl


pointylizm

[czytaj: płentylizm] wywodzący się z impresjonizmu kierunek w malarstwie, którego technika polega na pokrywaniu płaszczyzn punkcikami czystej, niemieszanej farby; puentylizm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szt. technika malarska polegająca na równomiernym pokrywaniu powierzchni obrazu drobnymi punktami czystych kolorów;

Wiktionary

Puentylizm lub pointylizm (z fr. pointiller – kropkować, punktować) – neoimpresjonistyczna technika kształtowania formy obrazu, polegająca na budowaniu kompozycji obrazu poprzez zapełnianie gęsto rozmieszczonymi, różnobarwnymi punktami i kreskami kładzionymi na płótno czubkiem pędzla.Te punkty i kreski, oglądane z odpowiedniego, uzależnionego od ich wielkości oddalenia, zlewają się w jedno, tworząc obraz. Technika stanowiła rozwinięcie dywizjonizmu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przyjmuje się, że twórcą puentylizmu był Georges Seurat.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) puentylizm

Wiktionary


poinwestować

spędzić pewien czas na inwestowaniu


SJP.pl


poironizować

spędzić jakiś czas na ironizowaniu


SJP.pl


poirot

Herkules Poirot, fr. Hercule Poirot [ɛʁkyl pwaʁo] – fikcyjna postać detektywa stworzona przez Agathę Christie. Pojawia się w ponad 30 jej książkach.

Poirot urodził się w Belgii, gdzie pracował jako oficer policji. Konkretna data urodzin nie jest znana. Po I wojnie światowej przeprowadził się do Anglii i rozpoczął drugą karierę, tym razem prywatnego detektywa. Charakterystyczne dla niego rysy postaci to niski wzrost, jajowata głowa, starannie pielęgnowane wąsy, ubiór dandysa, obsesja na punkcie porządku i symetrii, a także pogarda wobec klasycznych metod detektywistycznych. Poirot stawia raczej na psychologię zbrodni. Raz nawet założył się ze swoim przyjacielem Inspektorem Jappem, że może rozwiązać zagadkę, nie ruszając się z krzesła, a używając jedynie swoich „małych szarych komórek”. Podobnie jak wielu innych detektywów ze „złotego wieku” powieści kryminalnych jest stanu wolnego (jak np. panna Marple czy Sherlock Holmes).

Wikipedia


poirytować

1. lekko zdenerwować, sprawić, że ktoś odczuwa gniewne podniecenie;
2. poirytować się: zdenerwować się, wpaść na jakiś czas w stan podirytowania


SJP.pl


poirytowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poirytować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepoirytowanie n.

 czas. poirytować dk.

Wiktionary


poirytowany

1. lekko zdenerwować, sprawić, że ktoś odczuwa gniewne podniecenie;
2. poirytować się: zdenerwować się, wpaść na jakiś czas w stan podirytowania


SJP.pl


poisson

  • Siméon Denis Poisson uczony francuski
  • Poisson miejscowość we Francji, departament Saône-et-Loire
  • Poissons miejscowość we Francji, departament Haute-Marne, kanton Poissons
  • Poisson-Blanc Lac jezioro w Kanadzie (46° szer. płn.)

Wikipedia


poistnieć

1. istnieć przez pewien czas;
2. być znanym i odgrywać zauważalną rolę przez pewien czas


SJP.pl


poitiers

[czytaj: płatJE] miasto we Francji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto we Francji, w regionie Poitou-Charentes;

 (1.2) geogr. adm. gmina we Francji z siedzibą władz w Poitiers (1.1)

Wiktionary

Poitiers (wymowa) – miejscowość i gmina we Francji, prefektura departamentu Vienne, położona nad dopływem Loary, rzeką Clain. Miasto jest historyczną stolicą krainy Poitou.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Chcę pojechać do Poitiers • Pan burmistrz ucieszy się • Chcę zobaczyć ten mały, śliczny rynek • W dzień tak bardzo śpiący • A w nocy winem pachnący.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. poitierski

Wiktionary


poitierski

Poitiers [czytaj: płatjerski]


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Poitiers, dotyczący Poitiers

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Akt poitierski był jednym z najdotkliwszych ciosów dla emigracyjnej prawicy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Poitiers n.

Wiktionary


poitou

[czytaj: płaTU] kraina historyczna we Francji


SJP.pl

Poitou (pol. hist. Piktawia) – kraina historyczna w zachodniej Francji, na terenie współczesnych regionów Poitou-Charentes (departamenty Vienne i Deux-Sèvres) oraz Kraj Loary (departament Wandea), położona nad Oceanem Atlantyckim.

Historyczną stolicą krainy było Poitiers, a innymi ważniejszymi miastami – Niort, La Roche-sur-Yon oraz Châtellerault.

Wikipedia


poitou-charentes

[czytaj: płaTU-szaRĄT] region we Francji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) hist. geogr. adm. dawny francuski region administracyjny położony w zachodniej części kraju, zniesiony w 2015 r.

Wiktionary

Poitou-Charentes – region administracyjny Francji (1982–2015), położony w zachodniej części kraju, na wybrzeżu atlantyckim. Graniczy z regionami: od strony północno-zachodniej z Krajem Loary, od strony północno-wschodniej z Regionem Centralnym, od wschodu z Limousin i od południa z Akwitanią. W jego skład wchodzą 4 departamenty.Główne miasta regionu: Poitiers (stolica), La Rochelle, Angoulême, Niort.

Wikipedia


poizdów

Poizdów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w gminie Kock.

Wieś stanowi sołectwo gminy Kock. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 354 mieszkańców.

Miejscowość jest siedzibą parafii rzymskokatolickiej Narodzenia św. Jana Chrzciciela, należącej do metropolii lubelskiej, diecezji siedleckiej, dekanatu Adamów.

Wikipedia


poizolować

zaizolować wiele elementów


SJP.pl


poj.

skrót

 (1.1) = pojedynczy, pojedyncza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W tym zdaniu podmiot jest w 3 os. l. poj. (= trzeciej osobie liczby pojedynczej)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔjɛˈdɨ̃n͇t͡ʃa, AS: poi ̯edṇča

Wiktionary


pojąć

1. zrozumieć, przyjąć wyjaśnienie;
2. wziąć w posiadanie; zawładnąć


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) zrozumieć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Geniusz przestał się pojawiać, jakby pojął, że wyrok zapadł ostatecznie.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pojmować ndk.

 rzecz. pojęcie, pojmowanie, pojmowalność

 przym. pojmowalny, niepojmowalny, pojętny, pojęciowy

 przysł. pojmowalnie, niepojmowalnie

Wiktionary


pojadać

jeść bez pośpiechu, z przerwami, po trochu


SJP.pl


pojagielloński

stanowiący pozostałość po dynastii Jagiellonów lub związany w jakiś sposób z okresem po jej ustąpieniu (np. pojagielloński sejm elekcyjny)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) hist. dziejący się, odbywany, praktykowany lub powstały po okresie panowania Jagiellonów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wobec tego zastosowano ten sam sposób obrad, który był znany już z czasów pierwszej pojagiellońskiej elekcji: wybrano po 4 posłów z każdego województwa do wspólnych z senatorami dyskusji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔjäɟɛlˈːɔ̃j̃sʲci, AS: poi ̯äǵe•lõĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. jagiellońskość ż., Jagiellonka ż., Jagiellon

 przysł. jagiellońsko

Wiktionary


pojana

afrykański ssak z rodziny wiwerowatych


SJP.pl

Pojana (Poiana) – rodzaj ssaków z podrodziny Genettinae w obrębie rodziny wiwerowatych (Viverridae).

Wikipedia


pojarać

potocznie: popalić


SJP.pl


pojaśniały

stać się jaśniejszym, rozjaśnić się, zaświecić mocniej, a o kolorze także: poblednąć, stracić na nasyceniu, intensywności


SJP.pl


pojaśnić

dawniej: wyjaśnić, poinformować, dać wskazówkę


SJP.pl


pojaśnieć

stać się jaśniejszym, rozjaśnić się, zaświecić mocniej, a o kolorze także: poblednąć, stracić na nasyceniu, intensywności


SJP.pl


pojaw

1. pojawienie się w danym miejscu dużej liczby roślin lub zwierząt danego gatunku;
2. dawniej:
a) pojawienie się, ukazanie się;
b) objaw, przejaw, oznaka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rzad. (współcz. ekol.) pojawienie się

 (1.2) przest. oznaka lub objaw czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Masowe pojawy lemingów zdarzają się co cztery lata.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pojawienie się n., pojawianie n.

 czas. pojawiać się ndk., pojawić się dk.

Wiktionary


pojawiać

pojawiać się - stawać się widocznym, ukazywać się przed kimś lub przed czymś, przybierać postać, formę widoczną gołym okiem


SJP.pl


pojawianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pojawiać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔjaˈvʲjä̃ɲɛ, AS: poi ̯avʹi ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pojawić się, pojawiać ndk., pojawić dk.

 rzecz. pojawienie n., pojaw mrz.

Wiktionary


pojawić

pojawić się - stać się widocznym, ukazać się przed kimś lub przed czymś, przybrać postać, formę widoczną gołym okiem


SJP.pl


pojazd

1. środek lokomocji do transportu lądowego;
2. środowiskowo: złośliwe komentarze, przykre uwagi w odniesieniu do innej osoby


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) maszyna mogąca przemieszczać się sama lub z pomocą zwierząt pociągowych;

 (1.2) pot. samochód

 (1.3) slang. obraza, uchybienie godności osobistej

 (1.4) śrpol. droga

 (1.5) stpol. prawdop. obowiązek dostarczania środków transportu władcy i jego urzędnikom

 (1.6) stpol. tratwa jako jednostka używana przy liczeniu drewna na spław

Wiktionary

Pojazd – urządzenie do transportu ludzi, zwierząt lub towarów, w różnych środowiskach: na kołach, gąsienicach, płozach, w przestrzeni kosmicznej (wynoszony rakietą nośną), w głębinach morskich. Pojazd może być napędzany własnym źródłem napędu (zasilanym z własnego lub zewnętrznego źródła energii), ciągnięty lub pchany.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Polsce obowiązuje ruch prawostronny, to znaczy, że kierujący pojazdami powinni jeździć możliwie blisko prawej strony jezdni.

 (1.2) Ulicą przejechało kilka pojazdów rządowych.

 (1.3) (…) moim zdaniem na zwykłą obrazę można przymknąć oko, ale pojazd po rodzinie (starych) jest przesadą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔjast, AS: poi ̯ast

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. jazda ż.

 czas. jeździć ndk., pojeździć dk.

 przym. pojazdowy

 wykrz. jazda

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) samochód, auto

Wiktionary


pojazdowiec

statek dostosowany do przeładowywania drobnicy; statek ro-ro; rorowiec


SJP.pl


pojazdowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pojazdem (pojazdami), dotyczący pojazdu (pojazdów)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pojazd mrz.

Wiktionary


pojaździk

zdrobnienie od: pojazd; pojeździk


SJP.pl


pojałowice

Pojałowice – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie miechowskim, w gminie Miechów.

W latach 1954-1961 wieś była w gromadzie Wymysłów, po przeniesieniu siedziby gromady wieś była siedzibą gromady Pojałowice (gromada). W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wikipedia


pojałowski

nazwisko


SJP.pl


pojałtański

będący następstwem ustaleń konferencji w Jałcie w 1945 roku


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) hist. związany z ustaleniami konferencji jałtańskiej, będący jej następstwem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W Europie Wschodniej nastał ład pojałtański.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Jałta ż.

 przym. jałtański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stalinowski, jałtański

Wiktionary


pojczoć

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pożyczyć

Wiktionary


pójdźka

gatunek sowy zawdzięczający swą nazwę wydawanym przez siebie charakterystycznym odgłosom, zbliżonym brzmieniem do słowa "pójdź", niewielki ptak zamieszkujący Europę Południową i Środkową, Azję Zachodnią i Afrykę Północną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. nazwa ptaków z rodzaju nazwa systematyczna|Athene|ref=tak., z rodziny puszczykowatych;

Wiktionary

Wikipedia


pojeb

popierdoleniec, pojebaniec; wulgarnie:
1. człowiek chory umysłowo, wariat;
2. obraźliwe określenie kierowane głównie do mężczyzn


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. wulg. pogard. człowiek działający irracjonalnie, idiotycznie; ktoś „pojebany” lub kogo „pojebało”

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: pojebać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zrobiłaś się wściekła i rozgoryczona. Jak tak dalej pójdzie zmienisz się w niezłego pojeba.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔjɛp, AS: poi ̯ep

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pojebaniec m., jebanie n., pojebus mos., jebak mzw./mos.

 czas. pojebać, dojebać, jebać, odjebać, zjebać

 przym. pojebany, jebnięty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wariat, świr, szaleniec, wulg. pojebaniec, popierdoleniec, zjeb

Wiktionary


pojebać

popierdolić; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. oddać się czynności jebania przez jakiś czas;
2. coś się komuś pojebało - coś się komuś pomyliło, ktoś się pomylił


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) wulg. pomieszać coś, popsuć

 (1.2) wulg. sprawić, że ktoś ma szalone, idiotyczne lub niedorzeczne pomysły

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Antek pojebał wszystkie skarpetki, nie mogę znaleźć żadnej pary.

 (1.2) Chcecie iść o drugiej w nocy na zakupy? Chyba was pojebało!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈjɛbat͡ɕ, AS: poi ̯ebać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. jebak mzw./mos., pojebanie n., pojeb, pojebaniec, pojebus

 przym. pojebany

 czas. dojebać, jebać, zjebać, jebnąć

 ims. pojebany

Wiktionary


pojebanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pojebać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepojebanie n.

 czas. wyjebać, jebać, pojebać ndk.

 przym. pojebany, jebnięty

Wiktionary


pojebaniec

popierdoleniec, pojeb; wulgarnie:
1. człowiek chory umysłowo, wariat;
2. obraźliwe określenie kierowane głównie do mężczyzn


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wulg. zob. pojeb.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) posp. Sorry, ale ten pojebaniec dopierdala się do wszystkiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pojeb mos., jebanie n., pojebus mos., jebak mzw./mos.

 czas. pojebać dk., dojebać dk., jebać ndk., odjebać dk., zjebać dk.

 przym. pojebany, jebnięty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wariat, świr, szaleniec, wulg. pojeb, popierdoleniec, zjeb

Wiktionary


pojebany

popierdolić; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. oddać się czynności jebania przez jakiś czas;
2. coś się komuś pojebało - coś się komuś pomyliło, ktoś się pomylił


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: pojebać

przymiotnik jakościowy

 (2.1) wulg. pogard. głupi, szalony, nienormalny, dziwaczny, bezsensowny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔjɛˈbãnɨ, AS: poi ̯ebãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. jebak mzw./mos., pojebanie n., pojeb

 czas. pojebać, dojebać, jebać, zjebać, jebnąć

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) wulg. pierdolnięty

Wiktionary


pojebus

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obraź. wulg. ktoś niespełna rozumu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈjɛbus, AS: poi ̯ebus

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pojebaniec m., pojeb m., jebak mzw./mos.

 czas. pojebać, jebać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pojebaniec, pojeb, zjeb

Wiktionary


pojechać

potocznie: ostro skrytykować kogoś; chłosnąć, zrąbać, spiorunować


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) udać się dokądś jakimś pojazdem, lub na zwierzęciu

 (1.2) pot. o środkach lokomocji, transportu: wyruszyć w drogę w jakimś kierunku; odjechać z miejsca, gdzie się zatrzymał

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jutro pojadę do Wrocławia.

 (1.1) Na urlop pojedziemy samochodem.

 (1.2) Pociąg do Warszawy już dawno pojechał.

 (1.2) Najpierw miały pojechać komputery, ale w ostatniej chwili kierowcy zmienili plan i w czasie kiedy programiści wyruszyli swoimi samochodami zawieźli tylko krzesła.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈjɛxat͡ɕ, AS: poi ̯eχać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. jechanie n., pojechanie n.

 czas. jechać ndk.

 przym. pojechany, jeździecki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) odjechać

Wiktionary


pojechanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pojechać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔjɛˈxãɲɛ, AS: poi ̯eχãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pojechać

Wiktionary


pojęcie

1. konstrukcja myślowa odzwierciedlająca jakąś rzecz, zjawisko, ideę itp.;
2. pogląd na coś, wiedza o czymś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pojąć.

 (1.2) rozumienie lub świadomość czegoś, wiedza bądź wyobrażenie na jakiś temat

 (1.3) termin, określenie, hasło, nazwa czegoś istniejącego tylko w myśli

Wiktionary

Pojęcie – abstrakcyjny, myślowy odpowiednik przedmiotu. Po zdefiniowaniu pojęcie staje się terminem.

W logice niesie znaczenie nazwy ogólnej. W psychologii jest umysłową reprezentacją obiektów i zjawisk. W językoznawstwie pojęcie można utożsamiać z elementem znaczonym znaku językowego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Jerzy nie ma pojęcia, do czego służy myszka w komputerze!

 (1.3) Profesor wprowadził do matematyki nowe pojęcie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈjɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: poi ̯ė̃ńće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pojmowanie n.

 czas. pojmować ndk., pojąć dk.

 przym. pojęciowy, pojętny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) termin

Wiktionary


pojęciowy

przymiotnik

 (1.1) związany z pojęciem, dotyczący pojęcia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pojęcie n., pojmowanie n.

 czas. pojąć dk., pojmować ndk.

Wiktionary


pojednanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) akt zgody dokonany, by zażegnać trwający konflikt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pojednywanie n., jedynak mos.

 czas. jednać, pojednać dk., pojednywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pogodzenie się, rekoncyliacja, zgoda

Wiktionary


pojednawca

dawniej: ten, kto doprowadza do pojednania, godzi kogoś; rozjemca


SJP.pl


pojednawstwo

sposób pokojowego załatwiania sporów międzynarodowych przy udziale komisji pojednawczej; koncyliacja


SJP.pl


pojednokrotny

dawniej: jednokrotny, jednorazowy


SJP.pl


pojedynczo

przysłówek

 (1.1) samemu, w pojedynkę, oddzielnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do kasy proszę podchodzić pojedynczo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔjɛˈdɨ̃n͇t͡ʃɔ, AS: poi ̯edṇčo

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pojedynczy

 rzecz. jeden n./mzw./mos., jedynak mos., pojedynczość ż., pojedynek mrz., jedność ż., jedynka ż., pojedynka

 przysł. w pojedynkę

 liczgł. jeden

 zaim. jeden

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) w pojedynkę

Wiktionary


pojedynczopodstawkowe

podklasa grzybów z klasy pieczarniaków; pieczarkopodobne


SJP.pl


pojedynczopodstawkowy

grzyby pojedynczopodstawkowe - podklasa grzybów z klasy pieczarniaków; grzyby pieczarkopodobne


SJP.pl


pojedynczość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest pojedyncze; cecha tych, którzy są pojedynczy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pojedynczy

 przysł. pojedynczo

 rzecz. jedność ż., jedynak mos.

Wiktionary


pojedynczy

występujący osobno


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który jest tylko jeden; osobny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W języku polskim cytat umieszcza się w podwójnych, a w języku angielskim – pojedynczych cudzysłowach.

 (1.1) W trakcie wyborów zdarzyły się pojedyncze incydenty, ale ogólnie panował spokój.

 (1.1) Z pistoletu maszynowego można prowadzić ogień pojedynczy i ciągły.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔjɛˈdɨ̃n͇t͡ʃɨ, AS: poi ̯edṇčy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. jeden n./mzw./mos., jednostka ż., jedynka ż., jedność ż., jedynak m., jedynaczka ż., pojedynek mrz., pojedynczość ż.

 przym. jedyny

 przysł. pojedynczo

 zaim. jeden

 licz. jeden

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. poj.

Wiktionary


pojedynek

1. dawny sposób rozstrzygania sporów i załatwiania zatargów honorowych przez walkę dwóch przeciwników według ściśle ustalonych reguł;
2. walka dwóch rycerzy;
4. w sporcie: walka dwu przeciwników;
3. w przenośni: utarczka słowna między dwiema stronami o przeciwnych poglądach;
5. stary dzik, odyniec żyjący poza stadem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dawna metoda rozwiązywania zatargów honorowych polegająca na walce dwóch przeciwników używających broni siecznej lub palnej w obecności sekundantów

 (1.2) walka, spór między dwiema stronami

Wiktionary

Pojedynek (łac. duelium, gr. μονομαχία) – zaaranżowana walka pomiędzy dwoma uzbrojonymi przeciwnikami stanowiąca honorowy sposób rozstrzygnięcia sporu. W średniowieczu pojedynek sądowy był częstym i ostatecznym środkiem dowodowym w procesie sądowym.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pojedynkowanie n., jedynka ż., jedyneczka ż., jeden

 czas. pojedynkować się ndk.

 przym. pojedynkowy, pojedynczy

 przysł. w pojedynkę, pojedynczo

 licz. jeden

 zaim. jeden

Wiktionary


pojedynka

1. jednolufowa i jednostrzałowa strzelba śrutowa; jednorurka;
2. przestarzale: jednokonna bryczka, dorożka;
3. potocznie: jednoosobowy pokój w hotelu lub jednoosobowa cela


SJP.pl


pojedynkomania

rzadko: mania na punkcie pojedynkowania się


SJP.pl


pojedynkowicz

ktoś często się pojedynkujący, lubiący się pojedynkować


SJP.pl


pojedzony

1. jeść przez pewien czas;
2. nasycić się jedzeniem; najeść się


SJP.pl


pojęk

przerywane jęczenie, jęk nieciągły


SJP.pl


pojękiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pojękiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. jęk mrz.

 czas. jęknąć, jęczeć, pojękiwać ndk.

Wiktionary


pojemniczek

zdrobnienie od: pojemnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: pojemnik

 (1.2) mały pojemnik

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W szufladzie znalazła mały pojemniczek wypełniony jakimś płynem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pojemnik m., pojemność ż.

 przym. pojemny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pojemnik; zdrobn. naczyńko, zbiorniczek

Wiktionary


pojemniej

stopień wyższy od przysłówka: pojemnie


SJP.pl


pojemniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pojemny


SJP.pl


pojemnik

naczynie do przechowywania różnych rzeczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zbiornik (naczynie, skrzynia, kosz itp.), w którym przechowywane są materiały, towary, przedmioty, substancje

 (1.2) zawartość pojemnika (1.1)

 (1.3) inform. kontener

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Brudną bieliznę gromadzimy w osobnym pojemniku.

 (1.1) Inna część muzeum prezentować będzie niektóre z rzeczy, które biały człowiek ofiarował Indianom w zamian za odebrane im ziemie i życie: choroby, alkohol, ubóstwo i kulturowe zdziesiątkowanie (symbolizowane przez zużyte puszki, drut kolczasty, stare opony, plastikowyastikowe pojemniki, itp.).

 (1.2) Wyrzuciłem już dziś trzy pojemniki śmieci.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈjɛ̃mʲɲik, AS: poi ̯mʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pojemność ż.

:: zdrobn. pojemniczek m.

 przym. pojemny, pojemnikowy, pojemnościowy, niepojemny

 przysł. pojemnie

Wiktionary


pojemność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) parametr zbiornika lub naczynia określający, ile cieczy, gazu lub materiałów sypkich może się w nim zmieścić

 (1.2) elektr. zdolność ciała do gromadzenia ładunku elektrycznego;

Wiktionary

  • Pojemność jako objętość naczynia
  • pojemność adsorpcyjna
  • pojemność buforowa
  • pojemność czaszki
  • pojemność cieplna
  • pojemność elektryczna
  • pojemność minutowa
  • pojemność rejestrowa
  • pojemność skokowa

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈjɛ̃mnɔɕt͡ɕ, AS: poi ̯mność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pojemnik m., pojemniczek mrz.

 przym. pojemnościowy, pojemny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) objętość

Wiktionary


pojemnościomierz

przyrząd do pomiaru pojemności elektrycznej; faradomierz


SJP.pl


pojemnościowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pojemnością, dotyczący pojemności

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pojemnik mrz., pojemność ż.

Wiktionary


pojemny

1. będący w stanie zmieścić w sobie dużą liczbę, ilość czegoś;
2. mający duży zakres, np. pojemny termin


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, w którym można wiele zmieścić

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈjɛ̃mnɨ, AS: poi ̯mny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pojemniczek mrz., pojemnik mrz., pojemność

Wiktionary


pojenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. napój mrz.

Wiktionary


pojeść

1. jeść przez pewien czas;
2. nasycić się jedzeniem; najeść się


SJP.pl


pojętliwość

dawniej: pojętność


SJP.pl


pojętliwy

dawniej: pojętny


SJP.pl


pojętniej

stopień wyższy od przysłówka: pojętnie


SJP.pl


pojętniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pojętny


SJP.pl


pojętność

zdolność łatwego pojmowania, umiejętność szybkiego uczenia się; bystrość


SJP.pl


pojętny

szybko uczący się


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) inteligentny, szybko pojmujący

 (1.2) stpol. dający się łatwo złapać (pojąć)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Usłyszałam, że bardzo dobrze radzę sobie w terenie, że jestem bardzo pojętną uczennicą i mogę dużo osiągnąć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈjɛ̃ntnɨ, AS: poi ̯ntny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pojętność ż., pojęcie n., pojmowanie n.

 czas. pojąć dk., pojmować ndk.

 przysł. pojętnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bystry, chłonny, chwytliwy, chwytny, lotny, rozgarnięty

Wiktionary


pojezdne

dawniej: melodia grana na trąbce, sygnalizująca zakończenie łowów


SJP.pl


pojezdny

dawniej: używany do jazdy


SJP.pl


pojeżdżać

potocznie: oceniać negatywnie, krytykując lub wyzywając; jeździć po kimś


SJP.pl


pojeździk

zdrobnienie od: pojazd; pojaździk


SJP.pl


pojezierny

pojezierze


SJP.pl

Patrz:

pojezierze

pojezierze

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) geogr. płaski lub pagórkowaty obszar polodowcowy, na którym występuje wiele jezior

Wiktionary

Pojezierze – obszar występowania młodoglacjalnej rzeźby terenu związanej z plejstoceńskimi zlodowaceniami. Charakteryzuje go specyficzny urozmaicony krajobraz – obecność licznych jezior polodowcowych (rynnowych, morenowych, oczek polodowcowych i innych) oraz form akumulacji polodowcowej, takich jak: wzgórza morenowe, drumliny, ozy, sandry, kemy itp.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na tym pojezierzu zwykliśmy spędzać nasze wakacje letnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔjɛ̇ˈʑɛʒɛ, AS: poi ̯ėźeže

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pojezierny

 rzecz. jeziorko n., jezioro n., jeziorzysko n.

Wiktionary


pojezuicki

pozostały po jezuitach, będący niegdyś własnością jezuitów


SJP.pl


pojkilocytoza

występowanie we krwi zniekształconych krwinek czerwonych; poikilocytoza


SJP.pl


pojkilotermia

cecha zwierzęcia zmieniającego temperaturę ciała w zależności od temperatury otoczenia; egzotermiczność, zimnokrwistość, ektotermiczność, poikilotermiczność, poikilotermia, zmiennocieplność


SJP.pl

Zwierzę zmiennocieplne, inaczej: zimnokrwiste, ektotermiczne, pojkilotermiczne (gr. poikilos ‘zmienny’) – zwierzę, którego temperatura jest zmienna i zależy od temperatury otoczenia oraz zewnętrznych źródeł ciepła. Jest to pojęcie tradycyjne i silnie ugruntowane w literaturze, lecz nieścisłe, a czasami wręcz mylące. Od tej definicji są bowiem wyjątki.

Wikipedia


pojkilotermiczny

zmiennocieplny, związany z pojkilotermią (poikilotermią, zależnością temperatury ciała zwierzęcia od warunków termicznych otoczenia); poikilotermiczny


SJP.pl


pojmać

schwytać, uwięzić


SJP.pl


pojmować

ogarniać rozumem, przenikać myślą, zdawać sobie sprawę z czegoś; rozumieć


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. pojąć)

 (1.1) rozumieć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Marek nadal nie pojmuje zasad gry w koszykówkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔjˈmɔvat͡ɕ, AS: poi ̯movać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pojmowanie n., pojęcie

 przym. pojętny, pojęciowy

 czas. pojąć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozumieć, kapować, łapać

Wiktionary


pojmowalność

rzadkie: możliwość pojmowania, rozumienia (czegoś)


SJP.pl


pojmowalny

dający się pojąć, możliwy do zrozumienia


SJP.pl


pojmowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pojmować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔjmɔˈvãɲɛ, AS: poi ̯movãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pojmować, pojąć

 przym. pojętny, pojęciowy

 rzecz. pojęcie n.

Wiktionary


pojnik

poidło do pojenia zwierząt


SJP.pl


pojojczeć

spędzić pewien czas na jojczeniu (narzekaniu, utyskiwaniu); pojojczyć


SJP.pl


pojojczyć

spędzić pewien czas na jojczeniu (narzekaniu, utyskiwaniu); pojojczeć


SJP.pl


pójść

1. udać się gdzieś
2. skierować się w jakąś stronę, idąc
3. rozpocząć naukę gdzieś lub na jakimś etapie
4. potocznie:
a) udać się
b) zostać wykorzystanym na coś
c) zgodzić się na coś
d) zepsuć się
e) zostać sprzedanym


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. iść)

 (1.1) pieszo udać się w jakąś stronę

 (1.2) udać się w jakimś kierunku lub celem wykonania jakiejś czynności

 (1.3) poruszając się pieszo opuścić jakieś miejsce

 (1.4) rozpocząć jakąś długotrwałą czynność, wstąpić do jakiejś instytucji, organizacji

 (1.5) pot. o maszynach, urządzeniach i instalacjach lub ich częściach: zepsuć się

 (1.6) pot. potoczyć się, mieć określony przebieg

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Poszli zrobić zakupy, żebym mogła ugotować obiad.

 (1.5) Podczas burzy poszła faza i musiałem podpiąć komputer w kuchni, a Internet w łazience.

 (1.5) Podczas remontu poszła nam szyba w kuchni.

 (1.6) Ustne egzaminy z hiszpańskiego poszły super.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pujɕt͡ɕ, AS: pui ̯ść

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pójście n.

 czas. iść ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podążyć

 (1.3) wyjść

Wiktionary


pójście

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pójść.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpujɕt͡ɕɛ, AS: pui ̯śće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pójść

Wiktionary


pojugosławiański

powstały, pozostały po rozpadzie Jugosławii; postjugosławiański


SJP.pl


pojugosłowiański

przymiotnik

 (1.1) taki, który pozostał po Jugosławii, Jugosłowianach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Amerykanie dali Rosjanom do zrozumienia, że nie ustąpią w kwestii pokojowego uporządkowania terytoriów pojugosłowiańskich (…)

Wiktionary


pojutrze

następnego dnia po dniu jutrzejszym


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) za dwa dni, dwa dni po dniu dzisiejszym

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) dzień po jutrze

Wiktionary

Pojutrze (ang. The Day After Tomorrow) – film katastroficzny/fantastycznonaukowy w reżyserii Rolanda Emmericha wydany w 2004 roku. Opowiada on o bardzo szybkich zmianach klimatu, które są powodowane przez bezmyślność człowieka. Główną postacią jest klimatolog Jack Hall, który już na konferencji państw uprzemysłowionych ostrzega, że poważne zmiany klimatyczne na Ziemi mogą zajść w przeciągu najbliższych 100–1000 lat, lecz zmiany te następują już teraz.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zaproponowałem sąsiadom, żeby pojutrze przyszli do nas na obiad.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈjuṭʃɛ, AS: poi ̯uṭše

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pojutrzejszy

 przysł. popojutrze, jutro

 czas. jutrać

 rzecz. jutro n., popojutrze n.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) stpol. zajutrze

Wiktionary


pojutrzejszy

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do pojutrza

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. pojutrze, jutro

 rzecz. pojutrze n., jutro n.

 czas. jutrać

Wiktionary


pójło

picie dla bydła i innych zwierząt, np. koni, przyrządzane z wody i mąki lub otrąb, rzadziej siemienia lnianego, czasem z różnymi dodatkami, np. solą, chlebem, miodem; poidło


SJP.pl

Pójło – woda z różnymi dodatkami przeznaczona do pojenia zwierząt, szczególnie młodych np. cieląt lub źrebiąt.

Przyrządza się ją z dodatkiem mąki lub otrąb, rzadziej siemienia lnianego, czasem z innymi dodatkami, np. solą, chlebem, miodem.

Wikipedia


pok

skrótowiec

 (1.1) = Punkt Obsługi Klienta

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔk, AS: pok

Wiktionary


pok.

skrót od: pokój


SJP.pl

skrót

 (1.1) = pokój

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sprawy związane z podniesieniem wartości weksla dla wystawców weksli zamieszkujących bądź mających siedzibę na terenie miasta i gminy Pisz załatwiane są w pok. 48, I piętro.

Wiktionary


pokąd

przestarzałe: póki, dopóki


SJP.pl


pokadzić

1. spędzić pewien czas na paleniu kadzidła;
2. przesadnie kogoś chwalić przez pewien czas


SJP.pl


pokajać

pokajać się: skruszyć się, okazać skruchę, przyznać się ze skruchą do czegoś haniebnego, niemoralnego lub kompromitującego, przynoszącego ujmę


SJP.pl


pokajany

taki, który się pokajał


SJP.pl


pokal

naczynie szklane bez ucha, o pojemności najczęściej 0,33 lub 0,5 litra, używane do podawania piwa, koktajli itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) duży, pękaty kielich do piwa;

Wiktionary

Pokal – rodzaj naczynia szklanego przypominającego kielich ze względu na obecność nóżki, bez ucha, o pojemności użytkowej (z zaznaczoną miarką) najczęściej 0,33 lub 0,5 litra, używanego do podawania piwa, koktajli itp. Bardzo często producenci piwa wraz ze swoimi produktami rozprowadzają pokale z własnym logo lub inną reklamą. Są również pokale o bardzo nietypowych kształtach, np. fragmentu piłki nożnej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Był piwoszem i szczycił się swoją kolekcją kufli i pokali.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔkal, AS: pokal

Wiktionary


pokalać

1. książkowo: zhańbić, zbezcześcić, skompromitować, a dawniej także: zbrudzić, zanieczyścić coś;
2. pokalać się: dopuścić się czegoś hańbiącego


SJP.pl


pokalanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokalać.

Wiktionary


pokaleczyć

1. skaleczyć kogoś w wielu miejscach, zadać komuś wiele ran lub wyrządzić krzywdę wielu osobom, zwierzętom;
2. pokaleczyć się: skaleczyć się w wielu miejscach, doznać okaleczeń


SJP.pl


pokalikować

spędzić pewien czas na kalikowaniu (pompowaniu powietrza do miechów organowych dawnego typu za pomocą dźwigni lub specjalnego systemu pedałowego)


SJP.pl


pokalkulować

poobliczać coś, spędzić pewien czas na zliczaniu czegoś, wykonywaniu obliczeń, a także: zastanawiać się nad czymś przez pewien czas


SJP.pl


pokaniewo

Pokaniewo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Milejczyce. Leży nad rzeką Nurczyk. Dawne nazwy miejscowości to Pakaniew oraz Pakaniewo. Nazwa "Pakaniewo" utrzymuje się nadal w gwarze.

We wsi znajdowała się gorzelnia oraz stawy hodowlane, fabryka naczyń fajansowych. W pobliżu gorzelni znajdowała się park oraz dwór właścicieli Pokaniewa.

Wikipedia


pokapować

pokapować się - potocznie: zdać sobie z czegoś sprawę; zorientować się, połapać się


SJP.pl


pokaprysić

spędzić pewien czas na kapryszeniu


SJP.pl


pokapywać

kapać wolno, od czasu do czasu


SJP.pl


pokarać

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) książk. ukarać kilku ludzi po kolei

 (1.2) przest. ukarać

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Oby cię Bóg pokarał złymi sąsiadami!

 (1.2) Bóg mnie pokarał takim głupim chłopem! (Miś)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈkarat͡ɕ, AS: pokarać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. karny mrz., pokaranie, kara

 czas. karać

 przym. karny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) skarać, ukarać

Wiktionary


pokaranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokarać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔkaˈrãɲɛ, AS: pokarãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pokarać

 przym. karny

 rzecz. karny mrz.

Wiktionary


pokarm

1. to, czym żywią się organizmy żywe; pożywienie, żywność, jedzenie, jadło, strawa;
2. mleko wytwarzane po porodzie w gruczołach mlecznych ssaków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pożywienie organizmów żywych danego gatunku (w szczególności człowieka);

 (1.2) mleko wytwarzane przez gruczoły mleczne

 (1.3) przen. to co zasila, napędza

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. ter. rozk. od: pokarmić

Wiktionary

Pokarm – pożywka dostarczająca substancji chemicznych ważnych dla zachowania zdrowia i rozwoju organizmu. Są to tzw. składniki odżywcze spełniające wiele funkcji w organizmie:

  • dostarczają budulca do tworzenia, odbudowy lub utrzymania tkanek;
  • pomagają regulować procesy zachodzące w ciele;
  • służą jako „paliwo” dostarczające energii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pokarm dostarcza budulca do tworzenia, odbudowy lub utrzymania tkanek.

 (1.2) Ściągnięty pokarm można mieszać i przetrzymywać kilka godzin w lodówce.

 (1.3) Muzyka jest pokarmem duszy.

 (2.1) Teraz ty pokarm trochę małą, proszę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔkarm, AS: pokarm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. karmicielka ż., karmiciel ż., karmnik m., karmienie n., dokarmianie n., przekarmienie n., przekarmianie n., karma ż.

 czas. karmić, pokarmić, nakarmić, wykarmić, wykarmiać, dokarmić, dokarmiać, przekarmić, przekarmiać, podkarmić, podkarmiać

 przym. pokarmowy

 przysł. pokarmowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) karma, jedzenie, pożywienie, żywność, posiłek, jadło, strawa

 (1.2) mleko

Wiktionary


pokarmelicki

pozostały po karmelitach, będący niegdyś własnością karmelitów


SJP.pl


pokarmić

czasownik dokonany

 (1.1) karmić kogoś przez krótki czas

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) — Niech Magda teraz je, ja sam pokarmię sierotę — rzekł parobek.

 (1.1) Na samym skraju przeciwległego boru spostrzegła Basia mały stóg siana, więc nie zważając już na nic zatrzymała się przy nim, by konie pokarmić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈkarmʲit͡ɕ, AS: pokarmʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokarm mrz., dokarmianie n., karmienie n.

 czas. dokarmiać, karmić

Wiktionary


pokarmowy

pokarm


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący pokarmu

Wiktionary

Patrz:

pokarm

Przykłady

 (1.1) Chude mięsa są niskotłuszczowe, wysokobiałkowe i napakowane składnikami pokarmowymi.

 (1.1) Dzienna racja pokarmowa określa jakie produkty i w jakiej ilości należy uwzględnić w całodziennym żywieniu człowieka, aby zapewnić organizmowi wszystkie niezbędne składniki.

 (1.1) Osoby stosujące dietę wegetariańską spożywają więcej węglowodanów złożonych, a co za tym idzie więcej błonnika pokarmowego niż osoby odżywiające się w sposób tradycyjny. Spożywanie zalecanej ilości błonnika zmniejsza ryzyko powstania przewlekłych zaparć, uchyłkowatości jelit, raka jelita grubego i hemoroidów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokarm m., karma ż., karmienie n., nakarmienie n.

 czas. karmić ndk., nakarmić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) troficzny

Wiktionary


pokaszlać

spędzić pewien czas na kaszlaniu; pokasłać, pokaszleć


SJP.pl


pokaszleć

spędzić pewien czas na kaszleniu; pokasłać, pokaszlać


SJP.pl


pokasłać

spędzić pewien czas na kasłaniu; pokaszleć, pokaszlać


SJP.pl


pokasływanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokasływać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pokasływać ndk.

Wiktionary


pokatalogować

skatalogować po kolei, wiele razy


SJP.pl


pokategoryzować

przypisać do kategorii


SJP.pl


pokątnie

przysłówek

 (1.1) książk. ukrywając coś przed kimś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Policjanci zatrzymali bimbrownika, który pokątnie wytwarzał alkohol i sprzedawał go nieletnim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈkɔ̃ntʲɲɛ, AS: pokõntʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pokątny

 rzecz. kątek mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nielegalnie

Wiktionary


pokątnik

pokątnik złowieszczyk - chrząszcz z rodziny czarnuchowatych


SJP.pl


pokątny

1. nielegalny i sekretny;
2. zajmujący się nielegalnymi czynnościami


SJP.pl


pokawałkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokawałkować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kawałkowanie n.

 czas. pokawałkować dk., kawałkować ndk.

Wiktionary


pokaz

coś robionego z troską o właściwy efekt wizualny; prezentacja; demonstracja; przedstawienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) prezentacja jakichś umiejętności, przedmiotów itp.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pomimo starań organizatorów nie udało się zorganizować pokazu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔkas, AS: pokas

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokazanie n., pokazywanie n., pokazówka ż.

 czas. pokazać dk., pokazywać ndk.

 przym. pokazowy, pokaźny

 przysł. pokazowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) prezentacja, demonstracja

Wiktionary


pokazać

1. dać coś zobaczyć ;
2. wykonać przy kimś jakąś czynność, tak aby mógł się jej nauczyć


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. pokazywać)

 (1.1) zob. pokazywać.

czasownik zwrotny dokonany pokazać się (ndk. pokazywać się)

 (2.1) zob. pokazywać się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈkazat͡ɕ, AS: pokazać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokaz m., pokazywanie n., pokazanie n., pokazówka ż.

 czas. pokazywać ndk.

 przym. pokaźny, pokazowy

 przysł. pokaźnie, pokazowo

Wiktionary


pokazanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokazać.

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

 (1.1) niepokazanie

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 czas. pokazać dk., pokazywać ndk.

 rzecz. pokazówka ż., pokaz m., pokazywanie ndk.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) паказванне n.

źródła.

== pokazanie (slovio.) ==

ortografie. показание

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) wystawa

odmiana.

 (1.1) lm. pokazanies

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔkaˈzãɲɛ, AS: pokazãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pokazać dk., pokazywać ndk.

 rzecz. pokazówka ż., pokaz m., pokazywanie ndk.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1) niepokazanie

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 czas. pokazać dk., pokazywać ndk.

 rzecz. pokazówka ż., pokaz m., pokazywanie ndk.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) паказванне n.

źródła.

== pokazanie (slovio.) ==

ortografie. показание

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) wystawa

odmiana.

 (1.1) lm. pokazanies

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pokaźnie

przysłówek

 (1.1) w sposób pokaźny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokaźność ż.

 przym. pokaźny

 czas. pokazać

Wiktionary


pokaźniej

stopień wyższy od przysłówka: pokaźnie


SJP.pl


pokaźniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pokaźny


SJP.pl


pokaźność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co pokaźne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pokaźny

 przysł. pokaźnie

Wiktionary


pokaźny

dość duży, spory, znaczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dość duży, spory, znaczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stała tuż obok, blisko was, czekając jak i wy na taksówkę i jej torba zahaczyła o twój pokaźny brzuszek…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈkaʑnɨ, AS: pokaźny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokaźność ż., pokaz mrz.

 przysł. pokaźnie

 czas. pokazać dk., pokazywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) znaczący, spory, wydatny, znaczny, duży, nielichy, niemały, potężny, solidny, wielki

Wiktionary


pokazówa

potocznie: coś zorganizowanego jedynie na pokaz, dla przykładu; pokazówka


SJP.pl


pokazówka

potocznie: coś zorganizowanego jedynie na pokaz, dla przykładu; pokazówa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) coś zorganizowanego jedynie na pokaz

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokaz m., pokazywanie n., pokazanie n.

:: zgrub. pokazówa ż.

 czas. pokazywać ndk., pokazać dk.

 przym. pokazowy

 przysł. pokazowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pokazówa

Wiktionary


pokazowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest pokazowe; cecha tych, którzy są pokazowi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pokazowy

 przysł. pokazowo

Wiktionary


pokazowy

1. związany z pokazem, będący przedmiotem pokazu - demonstracji, prezentacji; demonstracyjny, poglądowy, deiktyczny, obrazowy;
2. wyróżniający się pozytywnie spośród otoczenia, godny pokazania; okazowy, spektakularny, popisowy, wzorowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) stanowiący przedmiot pokazu

przymiotnik jakościowy

 (2.1) godny pokazania; efektowny, widowiskowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokazówka ż., pokaz mrz., pokazowość ż.

 czas. pokazać, pokazywać

Wiktionary


pokazucha

potocznie: coś robionego, okazywanego dla pozoru lub efektu; pokazówka


SJP.pl


pokazywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. pokazać)

 (1.1) dawać możliwość zobaczenia czegoś

 (1.2) techn. o przyrządach pomiarowych: wskazywać wartość wielkości mierzonej

 (1.3) wykonywać ruchy informujące kogoś o czymś

 (1.4) wskazywać w jakimś kierunku

 (1.5) demonstrować, dawać komuś możliwość nauczenia się poprzez wykonywanie danej czynności

czasownik zwrotny niedokonany pokazywać się (dk. pokazać się)

 (2.1) dawać możliwość zobaczenia siebie, ujawniać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W telewizji pokazywali relację z mistrzostw Europy w piłce nożnej.

 (1.2) Przed podróżą wskaźnik paliwa pokazywał ponad połowę baku.

 (1.3) Kobieta pokazuje mi jak dojść do banku.

 (1.5) Jutro mój ojciec będzie pokazywał dzieciom, jak robi się sieć rybacką.

 (2.1) Po włączeniu laptopa pokazywał się komunikat o słabej baterii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔkaˈzɨvat͡ɕ, AS: pokazyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokaz m., pokazówka ż., pokazanie n., pokazywanie n.

 przym. pokazowy, pokaźny

 przysł. pokazowo

 czas. pokazać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) demonstrować, przedstawiać, prezentować

 (2.1) wskazywać, ukazywać, odzwierciedlać

Wiktionary


pokazywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokazywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔkazɨˈvãɲɛ, AS: pokazyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pokazywać, pokazać

 rzecz. pokaz m., pokazanie n., pokazówka ż.

Wiktionary


pokefan

miłośnik anime i gier z serii Pokémon


SJP.pl


pokemon

1. każde ze zwierzątek, bohaterów popularnego filmu animowanego dla dzieci;
2. potocznie: osoba dziwna (zwłaszcza w odniesieniu do wyglądu zewnętrznego)


SJP.pl

Wikipedia


pokemonizacja

nadanie lub zyskanie cech typowych dla pokemonów


SJP.pl


pokemonizować

środowiskowo:
1. używać na zmianę małych i dużych liter w internecie;
2. nadawać cechy typowe dla pokemonów


SJP.pl


pokemonowy

przymiotnik od: pokemon


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pokemonem, dotyczący pokemona

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokemon m.

Wiktionary


poker

hazardowa gra w karty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) karc. gra hazardowa, w różnych odmianach, polegająca na uzyskaniu najlepszej kombinacji kart w ręku w stosunku do przeciwników;

 (1.2) karc. w pokerze (1.1): pięć kolejnych kart jednego koloru

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przegrałem w pokera cały majątek.

 (1.2) Jeszcze nigdy nie miałem pokera.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔkɛr, AS: poker

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokerzysta m., pokerzystka ż.

 przym. pokerowy

Wiktionary


pokerek

zdrobnienie od: poker


SJP.pl


pokerowy

przymiotnik od: poker


SJP.pl


pokerzysta

1. gracz w pokera
2. osoba chętnie podejmująca ryzyko


SJP.pl

Wikipedia


pokerzystka

1. kobieta grająca w pokera
2. kobieta chętnie podejmująca ryzyko


SJP.pl


póki

spójnik znaczący tyle co: dopóki


SJP.pl

spójnik

 (1.1) zob. dopóki.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pozwól mi być z tobą tu / póki znów nie stanie w progu / białą stopą świt.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpuci, AS: puḱi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dopóki, tak długo jak

Wiktionary


pokichać

spędzić pewien czas na kichaniu


SJP.pl


pokichiwać

kichać od czasu do czasu


SJP.pl


pokićkać

potocznie: pomylić, pomieszać


SJP.pl


pokiereszować

1. skaleczyć w wielu miejscach; poranić, pokaleczyć;
2. uszkodzić coś w wielu miejscach; pokancerować, poobtłukiwać, poniszczyć;
3. pokiereszować się - zostać pokiereszowanym


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) pot. poranić, pokaleczyć

 (1.2) pot. uszkodzić coś w wielu miejscach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gałęzie pokiereszowały powłokę sterowca, a pilot ratował się awaryjnym lądowaniem przed pałacem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokiereszowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) poobijać

Wiktionary


pokiereszowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokiereszować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pokiereszować dk.

Wiktionary


pokierowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokierować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kierowanie n.

Wiktionary


pokiełbasić

czasownik

 (1.1) pot. poplątać

 (1.2) pot. popsuć plany

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiełba ż., kiełbaśnictwo n., kiełbasa ż.

 przym. kiełbasiany

Wiktionary


pokimać

spędzić pewien czas na drzemce; podrzemać


SJP.pl


pokimanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokimać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pokimać dk.

Wiktionary


pokinianka

wieś w Polsce


SJP.pl

Pokinianka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Rokitno.

Wieś magnacka położona była w końcu XVIII wieku w powiecie brzeskolitewskim województwa brzeskolitewskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.

Wikipedia


pokisić

1. poddać kiszeniu przez pewien czas;
2. potocznie: pokisić się - ponudzić się, tkwić gdzieś niepotrzebnie przez pewien czas


SJP.pl


pokitwasić

pokitłasić; potocznie:
1. pomylić, pogmatwać; pokiełbasić, pokićkać, pokwasić;
2. pokitwasić się -
a) spędzić zbyt długi czas w jakimś miejscu;
b) zostać niewłaściwie rozpoznanym; poplątać się, zagmatwać się;
c) poruszać się niespokojnie, nie mogąc usiedzieć ani ustać w miejscu; powiercić się


SJP.pl


pokitłasić

pokitwasić; potocznie:
1. pomylić, pogmatwać; pokiełbasić, pokićkać, pokwasić;
2. pokitłasić się -
a) spędzić zbyt długi czas w jakimś miejscu;
b) zostać niewłaściwie rozpoznanym; poplątać się, zagmatwać się;
c) poruszać się niespokojnie, nie mogąc usiedzieć ani ustać w miejscu; powiercić się


SJP.pl


pókiż

przestarzale: wzmocniona partykuła "póki", używana w pytaniach, znacząca tyle co "jak długo"


SJP.pl


pokląć

wypowiedzieć wiele przekleństw; poprzeklinać


SJP.pl


poklask

1. publiczne uznanie; pochwała; aplauz;
2. przestarzałe: echo klaskania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) uznanie

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oklaskiwać

Wiktionary


pokląskwa

owadożerny ptak z rodziny drozdów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Saxicola rubetra|ref=tak., niewelki ptak wędrowny z rzędu wróblowatych, na wiosnę i w lecie często spotykany na łąkach;

Wiktionary

Pokląskwa (Saxicola rubetra) – gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae). Zamieszkuje Eurazję. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈklɔ̃w̃skfa, AS: poklõũ̯skfa

Wiktionary


poklasyfikować

przypisać do grup według jakichś zasad; pogrupować, pokategoryzować


SJP.pl


poklat

dach z brezentu


SJP.pl

Poklat (Poklatta, Poklatte, Leliwa odmienny) – kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Leliwa.

Wikipedia


poklatki

Poklatki – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Kleszczewo.

Poklatki od roku 1388 zawdzięczają nazwę ziemianinowi o imieniu Poklatka. W wieku XVI Poklatki należały do powiatu pyzdrskiego.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Na południe od wsi, przy gruntowej drodze do Markowic pozostałości cmentarza ewangelickiego.

Wikipedia


poklatkowo

przysłówek

 (1.1) w sposób poklatkowy; tworząc i/lub modyfikując każdą klatkę filmu z osobna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten film został nakręcony poklatkowo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔklatˈkɔvɔ, AS: poklatkovo

Wiktionary

Powiązane:

 przym. poklatkowy

 rzecz. poklatkowość ż.

Wiktionary


poklatkowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest poklatkowe; cecha tych, którzy są poklatkowi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. poklatkowy

 przysł. poklatkowo

Wiktionary


poklatkowy

film poklatkowy, fotografia poklatkowa - technika polegająca na wykonywaniu zdjęć w dużych odstępach czasu i wyświetlaniu ich jako film


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) film. techn. zrobiony bądź oparty na zasadzie tworzenia i/lub modyfikowania każdej klatki filmu z osobna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tworzenie filmów metodą poklatkową jest bardzo czasochłonne

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔklatˈkɔvɨ, AS: poklatkovy

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. poklatkowo

 rzecz. klata ż., klatka ż., poklatkowość ż.

Wiktionary


poklęków

Poklęków – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Blizanów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.

Wikipedia


poklepać

1. uderzyć kogoś parę razy dłonią na znak przyjaznego stosunku, poufałości, czasem wyższości;
2. uderzeniami spłaszczyć, wyrównać coś, zwłaszcza niektóre narzędzia rolnicze w celu ich naostrzenia;
3. poklepać się:
a) uderzyć dłonią siebie samego;
b) poklepać wzajemnie jeden drugiego


SJP.pl


poklepywać

1. uderzać kogoś parę razy dłonią na znak przyjaznego stosunku, poufałości, czasem wyższości;
2. uderzeniami spłaszczać, wyrównywać coś, zwłaszcza niektóre narzędzia rolnicze w celu ich naostrzenia;
3. poklepywać się:
a) uderzać dłonią siebie samego;
b) poklepywać wzajemnie jeden drugiego


SJP.pl


poklicz

w gwarze łowieckiej: naganianie zwierzyny łownej w kierunku stanowisk myśliwskich; także: zespół naganiaczy; nagonka, naganka


SJP.pl


poklikać

1. klikać przez pewien czas;
2. potocznie: popisać z kimś przez internet


SJP.pl


pokminić

potocznie: porozmyślać, pozastanawiać się nad rozwiązaniem jakiejś sytuacji


SJP.pl


poknuć

poplanować potajemnie coś złego; pospiskować


SJP.pl


pokochać

czasownik dokonany

 (1.1) zacząć kogoś kochać

 (1.2) pot. przytulić kogoś

Wiktionary

Pokochać (ang. Beloved) – amerykański dramat filmowy z 1998 roku w reżyserii Jonathana Demmego, zrealizowany na podstawie powieści Toni Morrison.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przygarnij i pokochaj psa ze schroniska.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kochanie n., pokochanie n., zakochanie n., ukochanie n., kochany mos.

 czas. kochać ndk., ukochać dk.

 wykrz. kochanie

 przym. kochany

Wiktionary


pokochanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokochać.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kochany

 rzecz. kochany mos.

 czas. pokochać

Wiktionary


pokochiwać

zaczynać odczuwać miłość do kogoś


SJP.pl


pokodować

spędzić pewien czas na kodowaniu


SJP.pl


pokoiczek

zdrobnienie od: pokoik


SJP.pl


pokoik

mały pokój


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: pokój (pomieszczenie)

 (1.2) zdrobn. od: pokój (przeciwieństwo wojny)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokój mrz., pokojowiec mos., pokojówka ż., pokojowość ż.

 przym. pokojowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) izdebka

Wiktionary


pokój

1. pomieszczenie w mieszkaniu lub innym lokalu, przeznaczone do spędzania w nim określonych pór dnia i nocy;
2. zgoda między stronami, które nie są ze sobą w konflikcie; rozejm;
3. układ o zakończeniu działań wojennych między zwaśnionymi stronami (zazwyczaj państwami); rozejm, zawieszenie broni;
4. książkowo: stan równowagi psychicznej lub fizycznej spowodowany brakiem trosk, zmartwień; spokój


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. wojsk. stan panujący między dwoma narodami, bez działań wojennych, bez wypowiedzenia wojny

 (1.2) polit. pakt kończący wojnę

 (1.3) przest. spokój

 (1.4) rel. wieczny pokój

 (1.5) bud. część mieszkania, izba

 (1.6) turyst. pomieszczenie wynajęte w hotelu

 (1.7) pot. pomieszczenie, gabinet

 (1.8) inform. wydzielone miejsce na czacie lub IRC-u

Wiktionary

  • pokój – jako pojęcie w polityce i w rozumieniu traktatu pokojowego
  • pokój – w budownictwie rodzaj pomieszczenia: pomieszczenie mieszkalne; zobacz też izba
  • pokój – jeden z owoców Ducha Świętego
Geografia
  • Pokój – wieś w województwie opolskim
  • Pokój – gmina z siedzibą w ww. wsi
  • Pokój – gromada z siedzibą w ww. wsi
  • Pokój – zlikwidowana stacja kolejowa w ww. wsi

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Między Polską a Czechami panuje pokój.

 (1.2) Ostatecznie między tymi państwami został zawarty pokój.

 (1.3) Niech odpoczywa w pokoju wiecznym.

 (1.5) Jakiś człowiek szybko wszedł do pokoju.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔkuj, AS: pokui ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. spokój m., pokojowość ż., przedpokój m., pokojowiec m., pokojowa ż., pokojówka ż., uspokajacz m., uspokojenie n., uspakajanie n., Pokój m.

:: zdrobn. pokoik m., pokoiczek m.

 czas. uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.

 przym. antypokojowy, pokojowy, spokojny, spokojniutki

 przysł. pokojowo, spokojnie, spokojniutko

 wykrz. spokojnie, spoko, spox, spoczko

 partyk. spoczko, spoko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zgoda

 (1.2) pakt pokojowy, traktat pokojowy

 (1.3) spokój, harmonia

 (1.5) pomieszczenie, izba, kąt

Wiktionary


pokojarzyć

skojarzyć wiele różnych rzeczy


SJP.pl


pokojowa

kobieta dbająca o porządek w pokojach hotelowych lub bogatych domach; pokojówka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. służąca, która zajmuje się utrzymaniem czystości w pokojach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔkɔˈjɔva, AS: pokoi ̯ova

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokój m.; zdrobn. pokojówka ż.

:: fm. pokojowiec m.

Wiktionary


pokojóweczka

zdrobnienie od: pokojówka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: pokojówka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔkɔjuˈvɛt͡ʃka, AS: pokoi ̯uvečka

Wiktionary


pokojowiec

1. dawny służący na dworach magnackich lub królewskich;
2. przestarzale: pokojowy (osoba dbająca o porządek w pokojach hotelowych lub w domu bogatych ludzi)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. służący dworski

 (1.2) przest. pokojowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do komnaty natychmiast wbiegali pokojowcy i służące.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokój m., pokojowy m.

:: fż. pokojówka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pokojowy, kamerdyner, lokaj, służący, fagas

Wiktionary


pokojówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: pokojowa

 (1.2) hotel. pracownica hotelu odpowiedzialna za sprzątanie pokoi

Wiktionary

Pokojówka – kobieta wykonująca zawód sprzątaczki w pomieszczeniach mieszkalnych. Do jej obowiązków należy utrzymanie porządku i czystości w pokojach pensjonatów, hoteli itp. lub w mieszkaniach i domach zamożnych pracodawców.

Stereotypowym wyznacznikiem pokojówki jest noszenie przez nie charakterystycznych uniformów (rodzaju liberii), jednak nie jest to regułą i zależy od wymogów pracodawcy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) — Co mnie jednak dziwi najmocniej, — prawiła — to okoliczność, że na podobnych lalkach nie poznają się mężczyźni. Dla żadnej kobiety, począwszy od Wąsowskiej, kończąc na mojej pokojówce, nie jest to sekret, że w Ewelinie nie zbudził się jeszcze ani rozum, ani serce; wszystko w niej śpi…

 (1.2) Przez 25 lat byłam pokojówką w jednym z hoteli w Krakowie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔkɔˈjufka, AS: pokoi ̯ufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokój m., pokoik m., pokojowa ż., pokojowiec m.

 przym. pokojowy

Wiktionary


pokojowo

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób pokojowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na ulicach stolicy Stanów Zjednoczonych demonstrowali pokojowo, choć wyraziście Żydzi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔkɔˈjɔvɔ, AS: pokoi ̯ovo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokój mrz., pokojowość ż.

 przym. pokojowy

Wiktionary


pokojowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest pokojowe; cecha tych, którzy są pokojowi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokój m., pokoik mrz.

 przym. pokojowy

 przysł. pokojowo

Wiktionary


pokojowy

1. dotyczący zgody, porozumienia;
2. dotyczący pokoju - pomieszczenia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący porozumienia lub zgody

 (1.2) związany z pomieszczeniem

 (1.3) o spokojnym usposobieniu

 (1.4) w okresie pokoju

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) osoba odpowiedzialna za utrzymanie porządku w pokoju

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔkɔˈjɔvɨ, AS: pokoi ̯ovy

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1,1.3-1.4)

 rzecz. pokojowość, pokój

 przysł. pokojowo

 (1.2,2.1)

 rzecz. pokoiczek, pokoik, pokój, pokojówka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ugodowy

 (1.2) domowy, halowy, salowy, salonowy, gabinetowy

 (1.3) bezkonfliktowy, spokojny, nieszkodliwy, przyjazny, przyjacielski

 (2.1) przest. pokojowiec, służący, lokaj

Wiktionary


pokojski

przymiotnik od: Pokój


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Konrad Pokojski – rzymskokatolicki zakonnik
  • Romuald Wicza-Pokojski – polski reżyser i dramaturg
  • Zenon Pokojski – polski ekonomista

Wikipedia


pokolcowate

o cechach pokolcowatych (rodzina ryb)


SJP.pl

Pokolcowate, cyrulikowate (Acanthuridae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych. Do tej rodziny należy około 80 gatunków, z których tylko część jest hodowana w akwariach. Niektóre są dość łatwe w hodowli, ale o większości wiadomo zbyt mało, aby można było je utrzymać przy życiu w akwarium.

Wikipedia


pokolcowaty

o cechach pokolcowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


pokolec

rodzaj morskich ryb z rodziny pokolcowatych


SJP.pl


pokolędować

1. pośpiewać kolędy, spędzić czas na śpiewaniu kolęd;
2. obejść domostwa parafii przez księdza składającego wizytę duszpasterską; chodzić po kolędzie;
3. w okresie Świąt Bożego Narodzenia: obejść kolejno domy z szopką lub gwiazdą, składając życzenia, śpiewając kolędy i zbierając dary;
4. przenośnie: obejść jakieś instytucje, urzędy, nie mogąc czegoś załatwić; obkolędować


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany

 (1.1) muz. pośpiewać kolędy

 (1.2) etn. rel. pochodzić po kolędzie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nasza rodzina lubi w czasie świąt pokolędować po kolacji wigilijnej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kolęda ż., kolędnik m., kolędowanie n.

:: zdrobn. kolędeczka ż.

 czas. kolędować ndk.

 przym. kolędowy, kolędny, kolędniczy

Wiktionary


pokolegiacki

przymiotnik

 (1.1) który kiedyś był kolegiatą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Członkowie klubu podróżnika pragną odwiedzić zespół pokolegiacki w Choczu.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kolegiacki

Wiktionary


pokolenie

1. grupa ludzi (także zwierząt lub roślin) będących w zbliżonym wieku; generacja;
2. ogół ludzi ukształtowanych przez podobne lub te same przeżycia, doświadczenia itp.
3. okres równy długości życia ludzi urodzonych w podobnym czasie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) grupa ludzi lub zwierząt będących mniej więcej w tym samym wieku

 (1.2) grupa ludzi żyjących w tych samych czasach, będących świadkami podobnych wydarzeń

 (1.3) członkowie rodziny, będący mniej więcej w tym samym wieku i pełniący te same funkcje (dziadkowie, rodzice, dzieci)

 (1.4) okres czasu równy wiekowi ludzi w którym zazwyczaj mają dzieci

 (1.5) bibl. plemię

Wiktionary

Pokolenie (generacja – łac. generatio „rodzenie, tworzenie”) – termin posiadający kilka konotacji związanych z urodzeniem, tworzeniem i prokreacją.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Naszą nadzieją i szansą na dalszy rozwój jest otwarte i dobrze wykształcone młode pokolenie.

 (1.3) Na ostatnim zjeździe rodzinnym spotkały się cztery pokolenia Kowalskich i Nowaków.

 (1.4) Trzy pokolenia temu nie było komputerów.

 (1.5) Od dwunastu synów Jakuba wywodzi się dwanaście pokoleń Izraela.

 (1.5) W wyniku podziału Sychem dostało się pokoleniu Efraima.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔkɔˈlɛ̃ɲɛ, AS: pokolńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokoleniowość n.

 przym. pokoleniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) generacja

 (1.5) plemię

Wiktionary


pokoleniowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest pokoleniowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pokoleniowy

 przysł. pokoleniowo

 rzecz. pokolenie n.

Wiktionary


pokolonialny

istniejący po okresie kolonialnym


SJP.pl


pokolorować

barwnie pomalować


SJP.pl


pokoloryzować

spędzić pewien czas na koloryzowaniu


SJP.pl


pokombinacki

taki, który kiedyś był własnością kombinatu


SJP.pl


pokomentować

spędzić pewien czas na komentowaniu


SJP.pl


pokomorne

dawniej: mieszkanie sublokatorskie


SJP.pl


pokompletować

skompletować po kolei, wiele razy


SJP.pl


pokompletowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokompletować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pokompletować dk.

Wiktionary


pokompromitować

skompromitować po kolei, wiele razy


SJP.pl


pokomunia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kośc. dziękczynna modlitwa kapłana odmawiana przez niego przy ołtarzu gdy wierni przyjęli już komunię, która kończy obrzędy komunijne;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiedyś wszystkie modlitwy własne Mszy – kolekta, nad darami i pokomunia – miały konkluzję trynitarną. sic.

Wiktionary


pokomunistyczny

powstały po upadku komunizmu, charakterystyczny dla tego okresu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który pozostał po komunizmie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) postkomunistyczny

Wiktionary


pokonać

czasownik przechodni dokonany (ndk. pokonywać)

 (1.1) dokonany od|pokonywać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdy zaś wrócił i został sam jeden, ktoś zmagał się z nim aż do wschodu jutrzenki, a widząc, że nie może go pokonać, dotknął jego stawu biodrowego i wywichnął Jakubowi ten staw podczas zmagania się z nim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈkɔ̃nat͡ɕ, AS: pokõnać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pokonywać

 rzecz. pokonanie n.

Wiktionary


pokonalność

pokonalny


SJP.pl

Patrz:

pokonalny

pokonalny

możliwy do pokonania, przezwyciężenia; przezwyciężalny, pokonywalny


SJP.pl


pokonanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokonać.

Wiktionary

Pokonanie (ang. penetration) – forma manewru taktycznego polegającą na szybkim i zdecydowanym ruchu wojsk w celu rozcięcia zgrupowań przeciwnika i wyjścia na jego tyły.

Pokonanie to działania zaczepne wojsk lądowych prowadzone w celu rozbicia broniącego się nieprzyjaciela. Odbywa się przez rozbicie przeciwnika drogą oddziaływania na jego wojska wszelkimi środkami rażenia, wykonanie uderzeń wojsk lądowych i lotnictwa w celu rozczłonkowania jego zgrupowań przez wyjście na skrzydła i tyły oraz niszczenie częściami. Głównym czynnikiem zapewniającym pokonanie jest szybki i zdecydowany ruch wojsk w głąb ugrupowania nieprzyjaciela.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pokonany

 czas. pokonać, pokonywać

Wiktionary


pokoncertować

spędzić pewien czas na koncertowaniu


SJP.pl


pokoncertowy

przymiotnik

 (1.1) dziejący się po koncercie, powstały po koncercie, nawiązujący do koncertu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔkɔ̃nt͡sɛrˈtɔvɨ, AS: pokõncertovy

Wiktionary


pokonfigurować

spędzić pewien czas na konfigurowaniu czegoś


SJP.pl


pokonfiskować

skonfiskować po kolei, wiele razy


SJP.pl


pokonkurować

spędzić pewien czas na konkurach - staraniu się o rękę kobiety


SJP.pl


pokonkursowy

następujący po konkursie, będący wynikiem konkursu


SJP.pl


pokonsumpcyjny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) pozostały po konsumpcji

Wiktionary


pokontrolować

1. spędzić pewien czas na kontrolowaniu;
2. skontrolować po kolei, wiele razy


SJP.pl


pokonwersować

1. prowadzić rozmowę towarzyską przez jakiś czas;
2. potocznie: porozmawiać


SJP.pl


pokonywać

czasownik

 (1.1) odnosić zwycięstwo nad kimś

 (1.2) radzić sobie z jakimiś przeszkodami, dalekim dystansem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔkɔ̃ˈnɨvat͡ɕ, AS: pokõnyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokonywanie n., pokonanie n.

 czas. pokonać

Wiktionary


pokonywalny

dający się pokonać, podbić; pokonalny


SJP.pl


pokonywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokonywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pokonywać

Wiktionary


pokopcić

1. spędzić pewien czas na kopceniu;
2. okopcić po kolei, wiele razy


SJP.pl


pokopernikowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący okresu po przewrocie kopernikańskim

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kopernikowski

Wiktionary


pokopiować

skopiować po kolei, wiele razy


SJP.pl


pokopulować

spędzić pewien czas na kopulowaniu


SJP.pl


pokora

postawa uznająca czyjąś wyższość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) świadomość własnych ograniczeń i słabości skłaniająca do niesprzeciwiania się życiowym koniecznościom

 (1.2) gw-pl|Bukowina. żałoba

Wiktionary

Pokora – cnota moralna, która w ogólnym rozumieniu polega na uznaniu własnej ograniczoności, niewywyższaniu się ponad innych i unikaniu chwalenia się swoimi dokonaniami.

Psychiatra, Gerard J. M. van den Aardweg uważa: „Pokora jest warunkiem uzyskania dojrzałości duchowej oraz psychicznej”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W pokorze i wytrwałości leżała ich siła.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈkɔra, AS: pokora

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokornienie n., spokornienie n., pokorność ż.; Pokora m./ż., korność ż., upokarzanie ż., upokorzenie n., ukorzenie n.

 czas. pokornieć ndk., spokornieć dk., upokarzać ndk., upokorzyć dk., kornieć ndk., ukorzyć ndk.

 przym. pokorny, pokorniutki, korny

 przysł. pokornie, pokorniutko, kornie

Wiktionary


pokorespondować

spędzić pewien czas na prowadzeniu korespondencji


SJP.pl


pokornie

przysłówek

 (1.1) w sposób pokorny

 (1.2) skromnie, ubogo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poproś pokornie, a zobaczysz, że skruszeje jego serce.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. spokornieć, pokornieć ndk.

 rzecz. pokora ż., pokorność ż.

 przym. pokorniutki

 przysł. pokorniutko

Wiktionary


pokornieć

czasownik niedokonany

 (1.1) stawać się (bardziej) pokornym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokora ż.

 czas. spokornieć dk.

 przym. pokorny, pokorniutki

 przysł. pokornie

Wiktionary


pokorniej

stopień wyższy od przysłówka: pokornie


SJP.pl


pokorniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pokorny


SJP.pl


pokorniś

osoba potulna, uległa, uniżona


SJP.pl


pokorniutki

zdrobnienie od: pokorny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: pokorny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔkɔrʲˈɲutʲci, AS: pokorʹńutʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokora

 przym. pokorny

 przysł. pokornie, pokorniutko

 czas. pokornieć

Wiktionary


pokorniutko

przysłówek

 (1.1) zdrobn. bardzo pokornie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chłopki pokorniutko pochyliły głowy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokora ż.

 przysł. pokornie

 przym. pokorniutki

Wiktionary


pokorność

uniżoność, potulność, posłuszeństwo wynikające zwykle z niskiej samooceny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. pokora

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokora ż.

 przym. pokorny

 przysł. pokornie

Wiktionary


pokorny

1. świadom własnej niedoskonałości; skromny;
2. uznający czyjąś wyższość; uniżony, uległy, potulny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nie wywyższający się, skromny

Wiktionary

  • Adolf Pokorny
  • Eugeniusz Pokorny
  • Eyk Pokorny
  • Franciszek Pokorny
  • Julius Pokorny
  • Konrad Pokorny-Ruszczyc
  • Maria Kusion-Bibro-Pokorny
  • Sara Pokorny
  • Władysław Pokorny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zależało mu na byciu pokornym i zgodnym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokora ż., pokorność ż.

 przym. pokorniutki

 czas. spokornieć, pokornieć

Wiktionary


pokorski

nazwisko


SJP.pl


pokorzystać

spędzić pewien czas na korzystaniu z czegoś; poużywać


SJP.pl


pokos

zboże lub trawa ścięte w czasie żniw


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) roln. ogrod. pas, wał skoszonej roślinności, zwykle trawy lub zboża;

Wiktionary

Pokos – ogół części roślin zebrany podczas jednego sianokosu lub w węższym znaczeniu pas skoszonych roślin układający się za kosiarką.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kosa ż., kosynier mos.

 czas. pokosić dk.

Wiktionary


pokośno

Pokośno – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Suchowola.

Wieś królewska ekonomii grodzieńskiej położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego. W Pokośnie urodził się Tadeusz Komendant – polski krytyk literacki, tłumacz, eseista, pisarz, doktor nauk humanistycznych, wykładowca na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.

Wikipedia


pokosowate

o cechach pokosowatych (rodzina błonkówek)


SJP.pl


pokosowaty

o cechach pokosowatych (rodzina błonkówek)


SJP.pl


pokost

produkt (zazwyczaj olej lniany i konopny z dodatkiem substancji przyspieszających schnięcie) stosowany do impregnacji drewna i materiałów porowatych, wyrobu farb; olej schnący


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bud. produkt (zazwyczaj olej lniany i konopny z dodatkiem substancji przyspieszających schnięcie) stosowany do impregnacji drewna i materiałów porowatych, wyrobu farb;

Wiktionary

Pokost, pokost lniany – produkt otrzymywany przez zagęszczenie oleju lnianego z dodatkiem substancji przyspieszających wysychanie (tzw. sykatyw), stosowany jako środek do impregnacji drewna, tynków i innych materiałów porowatych, w celu zabezpieczenia ich przed wilgocią oraz czynnikami atmosferycznymi. Czysty pokost bywa rozcieńczany, głównie terpentyną balsamiczną, dla ułatwienia penetracji w głąb twardego drewna. Jest produktem pochodzenia naturalnego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɔkɔst, AS: pokost

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pokostowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|fyrnajs.

Wiktionary


pokostowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokostować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pokostować ndk.

Wiktionary


pokoszarowy

znajdujący się na miejscu koszar; pozostały po koszarach


SJP.pl


pokosztowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokosztować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pokosztować dk.

Wiktionary


pokot

obrzęd zakończenia polowania, podczas którego składany jest raport o przebiegu polowania, ubitej zwierzynie (ułożonej pokotem) oraz ogłasza się, kto został królem polowania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) łow. rytualny finał polowania: ułożone truchła zabitych zwierząt;

Wiktionary

  • Pokot – grupa etniczna zamieszkująca Kenię i Ugandę
  • pokot – rytualny finał polowania
  • Pokot – film fabularny z 2016 roku, reż. Agnieszka Holland

Wikipedia


pokotem

obok siebie, rzędem, szeregiem (zwykle w połączeniu z czasownikami leżeć, kłaść się itp.)


SJP.pl


pokozłować

spędzić pewien czas na kozłowaniu


SJP.pl


pokpić

1. nie osiągnąć zamierzonego celu wskutek nieudolnego działania; popsuć coś;
2. kpić przez jakiś czas, spędzić jakiś czas na drwieniu z kogoś lub czegoś


SJP.pl


pokraczka

gatunek ptaka z rodziny kaczkowatych


SJP.pl

Pokraczka (Thalassornis leuconotus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae). W naturalnym środowisku występuje w regionach Afryki Subsaharyjskiej, w szczególności na obszarze pomiędzy Czadem i Senegalem oraz pomiędzy Etiopią a RPA. Występuje też na Madagaskarze. Jest jedynym przedstawicielem monotypowego rodzaju Thalassornis. Długość ciała do 45 cm, masa ciała 625 do 800 g. Zasiedla ciepłe, śródlądowe jeziora, stawy, bagna i mokradła.

Wikipedia


pokraczniej

stopień wyższy od przysłówka: pokracznie


SJP.pl


pokraczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pokraczny


SJP.pl


pokraczność

1. brak regularnej, wyraźnej formy, kształtu, harmonii; bezkształtność, niekształtność, niezgrabność, nieforemność;
2. potocznie: ogół cech czegoś, co zwraca na siebie uwagę swoją osobliwością; cudaczność, dziwaczność, cudackość, osobliwość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest pokraczne; cecha tych, którzy są pokraczni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pokraczny

 przysł. pokracznie

 rzecz. pokraka ż.

Wiktionary


pokraczny

1. taki, któremu brakuje właściwego kształtu, właściwej formy; niekształtny, niezgrabny, nieforemny;
2. potocznie: zwracający uwagę swoją nietypowością; cudaczny, dziwaczny, osobliwy


SJP.pl


pokraka

pogardliwie o mężczyźnie brzydkim, zaniedbanym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) osoba brzydka, niezgrabna, nieforemna

Wiktionary

Pokraka (Pocholo) – kolumbijska telenowela z 2007 roku. Serial składa się ze 120 odcinków, każdy po 45 minut. Serial emitowany jest w Polsce przez telewizję Zone Romantica od 23 stycznia 2008.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈkraka, AS: pokraka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pokraczny

 przysł. pokracznie

 rzecz. pokraczność

Wiktionary


pokrakać

o krukach, wronach: spędzić pewien czas na wydawaniu charakterystycznego skrzeku


SJP.pl


pokrakiwać

o krukach, wronach: wydawać od czasu do czasu charakterystyczny skrzek


SJP.pl


pokrakowaty

potocznie:
1. nieco brzydki, zdeformowany lub niezgrabny;
2. nieco nieestetyczny i nieforemny


SJP.pl


pokrapiać

polewać coś, rozpryskując jakąś ciecz


SJP.pl


pokrapianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokrapiać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokropienie n.

 czas. pokrapiać ndk., pokropić dk.

Wiktionary


pokrapywać

o deszczu: padać drobnymi kroplami; kropić


SJP.pl


pokraść

skraść wiele czegoś


SJP.pl


pokredkować

potocznie: pokolorować coś kredką


SJP.pl


pokremować

posmarować kremem


SJP.pl


pokreskować

narysować na czymś wiele kresek


SJP.pl


pokręt

obszycie brzegu tkaniny zabezpieczające przed strzępieniem


SJP.pl

2 miejscowości w Polsce:

  • Pokręt – wieś w woj. lubuskim, w pow. strzelecko-drezdeneckim, w gminie Dobiegniew
  • Pokręt – kolonia w woj. zachodniopomorskim, w pow. łobeskim, w gminie Łobez

Wikipedia


pokrętełko

zdrobnienie od: pokrętło


SJP.pl


pokrętka

kilka nici roślinnych lub drucików zwiniętych w postaci linki


SJP.pl

Pokrętka – narzędzie umożliwiająca ręczne nadanie ruchu obrotowego narzędziom z chwytem czworokątnym tj. gwintownikom i rozwiertakom.

Wikipedia


pokrętniej

stopień wyższy od przysłówka: pokrętnie


SJP.pl


pokrętność

1. cecha czegoś trudnego do zrozumienia, zawiłość;
2. cecha czegoś obfitującego w trudności;
3. cecha kogoś lub czegoś próbującego zmylić innych i ukryć prawdziwy cel działań


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha kogoś, kto postępuje i mówi w sposób trudny do zrozumienia, skomplikowany i bywa przy tym nieszczery

 (1.2) cecha czegoś, co jest pokrętne, trudne do zrozumienia i zawiłe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pokrętny

 przysł. pokrętnie

 rzecz. pokrętło n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) krętactwo, kuglarstwo, kazuistyka, nieszczerość, przewrotność, wykrętność, zwodniczość

 (1.2) bełkotliwość, chaotyczność, mętność, mglistość, nieczytelność, niejasność, niejednoznaczność, niekomunikatywność, nieprzejrzystość, nieprzystępność, niezrozumiałość, wieloznaczność, zawiłość, złożoność

Wiktionary


pokrętny

1. trudny do zrozumienia, zawiły, skomplikowany;
2. obfitujący w trudności, np. pokrętne drogi życiowe;
3. próbujący zmylić innych i ukryć prawdziwy cel swoich działań;
4. rzadko: pełen zakrętów; kręty


SJP.pl


pokrętło

część urządzenia dająca się obracać, służąca do jego wyłączania, włączania lub regulacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) techn. mechaniczny element urządzenia do włączania, wyłączania i regulowania czegoś za pomocą obrotów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈkrɛ̃ntwɔ, AS: pokrntu̯o

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokrętka, pokrętność

 przym. pokrętny

 przysł. pokrętnie

Wiktionary


pokrętłowy

pokrętło


SJP.pl

Patrz:

pokrętło

pokrewieństwo

pokrewność;
1. stosunek zachodzący między członkami jednej rodziny; posiadanie wspólnego przodka; koligacja, agnacja, spokrewnienie, powinowactwo, pobratymstwo;
2. przenośnie: bycie podobnym do kogoś lub czegoś pod jakimś względem, pozostawianie w bliskim związku z kimś lub z czymś; koligacja, filiacja, pobratymstwo, bliskość;
3. w biologii: wspólne cechy występujące u niektórych roślin i zwierząt, które wskazują na ich bliskie, wspólne pochodzenie; spokrewnienie;
4. w muzyce: podobieństwo dwóch akordów, gam bądź tonacji, charakteryzujące się stosunkowo dużą liczbą zbieżnych składników dźwiękowych;
5. w językoznawstwie o narodach bądź językach: wywodzenie się z jednego języka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) relacja łącząca osoby posiadające wspólnego przodka;

 (1.2) fiz. chem. biol. podobieństwo właściwości

 (1.3) przen. odczuwane podobieństwo poglądów i charakteru do kogoś

 (1.4) muz. związek między dwiema tonacjami lub akordami; ;

Wiktionary

Pokrewieństwo – relacja pomiędzy osobami lub osobnikami mającymi wspólnego przodka (prawn. wstępnego). Bliskość tej relacji określa stopień pokrewieństwa. Pokrewieństwo ma istotne znaczenie w prawie.

Zachowania seksualne pomiędzy osobami spokrewnionymi określa się mianem kazirodztwa. W przypadku hodowli zwierząt, kojarzenie osobników spokrewnionych to chów wsobny.

Relacje pomiędzy członkami rodzin małżonków określa się mianem powinowactwa.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔkrɛˈvʲjɛ̇̃j̃stfɔ, AS: pokrevʹi ̯ė̃ĩ ̯stfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. krew ż., krewny m., krewna ż., krewniak m., spokrewnienie n., pokrewność ż., krewniaczość ż.

 przym. pokrewny, spokrewniony, krewniaczy, krwisty, krewny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spokrewnienie, pobratymstwo, powinowactwo, starop|krewność.

Wiktionary


pokrewność

pokrewieństwo;
1. stosunek zachodzący między członkami jednej rodziny; posiadanie wspólnego przodka; koligacja, agnacja, spokrewnienie, powinowactwo, pobratymstwo;
2. przenośnie: bycie podobnym do kogoś lub czegoś pod jakimś względem, pozostawianie w bliskim związku z kimś lub z czymś; koligacja, filiacja, pobratymstwo, bliskość;
3. w biologii: wspólne cechy występujące u niektórych roślin i zwierząt, które wskazują na ich bliskie, wspólne pochodzenie; spokrewnienie;
4. w muzyce: podobieństwo dwóch akordów, gam bądź tonacji, charakteryzujące się stosunkowo dużą liczbą zbieżnych składników dźwiękowych;
5. w językoznawstwie o narodach bądź językach: wywodzenie się z jednego języka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest pokrewne; cecha tych, którzy są pokrewni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pokrewny

 przysł. pokrewnie

 rzecz. pokrewieństwo n.

Wiktionary


pokrewny

1. taki, który wykazuje podobieństwa do kogoś lub czegoś pod pewnym względem; podobny;
2. taki, który wskazuje na wspólne pochodzenie z kimś lub czymś; spokrewniony, bliski, krewny, bratni


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wykazujący podobieństwo do kogoś lub czegoś pod jakimś względem

 (1.2) mający wspólne pochodzenie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nawiązano kontakty z pokrewnymi instytucjami w Polsce i za granicą organizując prelekcje i odczyty oraz sesje i konferencje naukowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈkrɛvnɨ, AS: pokrevny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokrewieństwo n., pokrewność ż.

 rzecz. krew ż., krewny m., krewna ż.

 przym. krewny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podobny

 (1.2) bliski, bratni, spokrewniony

Wiktionary


pokrócić

rzadko: uczynić coś krótszym; skrócić, ukrócić


SJP.pl


pokroczyć

pójść, postąpić wolno, dostojnie


SJP.pl


pokroić

1. podzielić coś na kawałki, pociąć;
2. potocznie: mocno poranić, pokaleczyć kogoś;
3. potocznie: dokonać operacji


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. kroić)

 (1.1) podzielić coś poprzez krojenie

 (1.2) pot. mocno pokaleczyć kogoś

 (1.3) pot. przeprowadzić zabieg chirurgiczny

czasownik zwrotny dokonany pokroić się (ndk. kroić się)

 (2.1) pot. pociąć własne ciało

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Delikatnie wędzone tofu z ziaren europejskiej soi dobrze smakuje w zupach i daniach warzywnych, jako cienko pokrojone plasterekasterki na chlebie lub z grilla.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kroić

 rzecz. pokrojenie n., pokrój mrz.

 przym. krojony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pociąć, podzielić, porąbać, poszatkować

 (1.2) pociąć, porąbać, poszatkować, skatować

 (1.3) zoperować

 (2.1) pociąć się

Wiktionary


pokrój

1. rodzaj, typ;
2. budowa danego przedmiotu;
3. całokształt cech morfologicznych zwierzęcia lub rośliny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zespół cech osoby

 (1.2) biol. ogół cech morfologicznych opisujących wygląd organizmów żywych;

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. rozk. od: pokroić

Wiktionary

Pokrój – termin używany w naukach przyrodniczych oznaczający ogół cech morfologicznych opisujących wygląd organizmów żywych, minerałów oraz kryształów. Przykładowymi cechami stanowiącymi pokrój są wielkość, barwa, kształt.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Osoby tego pokroju generalnie reagują w taki sam sposób.

 (1.2) W Polsce przy wyborze ogierów czołowych ważna jest także bonitacja, czyli punktowana ocena typu, budowy i pokroju konia.

 (1.2) Jej bulwa przypomina w pokroju marchew.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokroić dk.

 czas. pokroić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) autorament

Wiktionary


pokrojowy

pokrój


SJP.pl

Patrz:

pokrój

pokropek

pokropka wysączka - gatunek pomarańczowej biedronki o szesnastu kropkach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. daw. pokropienie zwłok wodą święconą, wykonywane przez księdza przed złożeniem ciała do grobu

 (1.2) rel. pot. uproszczona formuła obrzędu pogrzebowego stosowana wobec nieochrzczonych dzieci lub osób niemających bliskich, zwykle bez mszy świętej

Wiktionary

Pokropek – w Kościele katolickim popularne określenie obrzędów pogrzebowych dziecka nieochrzczonego.

Chociaż według teologii katolickiej dopiero przyjęcie sakramentu chrztu czyni członkiem Kościoła i tym samym uprawnia do liturgicznego pożegnania przez wspólnotę wiernych, to prawo kanoniczne pozwala odprawić obrzędy pogrzebowe dziecka nieochrzczonego „jeżeli rodzice pragnęli je ochrzcić”.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kropielniczka ż., pokropienie n., kroplówka ż., kropidło n.

 czas. pokropić dk.

Wiktionary


pokropić

polać coś, rozpryskując jakąś ciecz


SJP.pl


pokropka

pokropka wysączka - gatunek pomarańczowej biedronki o szesnastu kropkach


SJP.pl

Pokropka (Halyzia) – rodzaj chrząszczy z rodziny biedronkowatych.

Chrząszcze o lekko przypłaszczonym, owalnym w zarysie ciele, z wierzchu, włącznie z oczami, nagim, nieowłosionym. Długość czułków jest większa niż głowy. Oczy są mniejsze niż u podobnego Macroilleis. Narządy gębowe mają na każdej żuwaczce dwa zęby, z których dolny jest zaopatrzony w kilka mniejszych ząbków. Głaszczki szczękowe mają ostatni z członów słabo rozszerzony. Przedplecze jest poprzeczne, słabo wypukłe, najszersze w pobliżu podstawy, w tylnych kątach zaokrąglone, nie przylega ściśle do nasady pokryw. Epipleury pokryw są równej szerokości, tylko nieco ku wierzchołkowi zwężone i tam ścięte. Przedpiersie ma kształt litery T. Śródpiersie ma przednią krawędź obrzeżoną na całej długości. Pierwszy z widocznych sternitów odwłoka jest stosunkowo krótki, nieco tylko dłuższy od kolejnego i ma bardzo słabo zaznaczone, ćwierćkoliste linie udowe. Genitalia samca cechują się obecnością flagellum na szczycie syfonu.

Wikipedia


pokrótce

w krótkich słowach, zwięźle


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) mówiąc w skrócie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mógłbym wam długo opowiadać, ale pokrótce powiem tylko, że urlop miałem kompletnie nieudany.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈkrutt͡sɛ, AS: pokrutce

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. krótkość ż.

 przym. krótki

 przysł. krótko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zwięźle, krótko mówiąc, streszczając się, skracając

Wiktionary


pokrowiec

okrycie lub opakowanie ochronne z materiału, skóry lub innego tworzywa na jakiś przedmiot, dostosowane do niego kształtem; futerał


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nakrycie ochronne na jakiś przedmiot przystosowane do niego kształtem, wykonane z materiału, skóry itp.

 (1.2) gw-pl|Bukowina. chodnik (na podłogę)

Wiktionary

Etui (fr. étui, wym. etṻi) – niewielki usztywniony pojemnik chroniący różne przedmioty użytkowe i wartościowe.

Może mieć postać jednoczęściowego rozkładanego pudełka, zamykanego pokrowca (futerału) albo prostej pochewki (otwartej lub z klapką zamykającą). Bywa wykonane z rozmaitych materiałów: metalu, skóry, tworzyw sztucznych, tkaniny, a nawet kartonu czy folii. Istotną cechą jest wykonanie z materiału dostatecznie sztywnego lub z wypełnieniem usztywniającym, często z odpowiednimi przegródkami bądź miękką wykładziną wewnętrzną. W tej postaci służy do przechowywania przedmiotów drobnych, łatwych do zgubienia względnie posiadających szczególną wartość.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. pokrowcowy

Wiktionary


pokrówka

wieś w Polsce


SJP.pl

Pokrówka (dawniej Pokrywka, Pokrzywka) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, siedziba gminy wiejskiej Chełm.

Na terenie wsi utworzono dwa sołectwa Pokrówka i Pokrówka – Bazylany. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 1795 mieszkańców i była największą miejscowością gminy Chełm.

Wikipedia


pokruszyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. kruszyć)

 (1.1) dokonany od|kruszyć.

czasownik zwrotny dokonany pokruszyć się (ndk. kruszyć się)

 (2.1) dokonany od|kruszyć się.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kruszon mrz., kruchość ż., kruszyna ż.

 przym. kruchy

 czas. kruszyć

Wiktionary


pokryć

1. położyć jakiś materiał na powierzchnię czegoś i przyszyć dookoła na stałe; obszyć, obić;
2. nałożyć na powierzchnię czegoś cienką warstwę, np. farby;
3. umieścić coś na czymś, tak aby całkowicie przykryć, zasłonić;
4. zapłacić za coś, wyrównać stratę;
5. zapłodnić


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. pokrywać)

 (1.1) nanieść coś na coś

 (1.2) zootechn. zapłodnić w sposób naturalny

 (1.3) hand. zapłacić, zapewnić całkowite finansowanie danej części

 (1.4) bud. przykryć warstwą czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔkrɨt͡ɕ, AS: pokryć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokrywa ż., pokrycie n., pokrywka ż.

Wiktionary


pokrycie

1. położyć jakiś materiał na powierzchnię czegoś i przyszyć dookoła na stałe; obszyć, obić;
2. nałożyć na powierzchnię czegoś cienką warstwę, np. farby;
3. umieścić coś na czymś, tak aby całkowicie przykryć, zasłonić;
4. zapłacić za coś, wyrównać stratę;
5. zapłodnić


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) warstwa przykrywająca coś

 (1.2) posiadanie finansowania

 (1.3) o słowach: potwierdzenie w czynach

 (1.4) inform. istnienie testu sprawdzającego dany fragment kodu lub funkcję

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pokryć dk., pokrywać ndk.

 rzecz. pokrywanie n., pokrywka ż.

Wiktionary


pokrytki

Pokrytki – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mławskim, w gminie Strzegowo.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Mikołaja w Niedzborzu.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wikipedia


pokrytykować

spędzić pewien czas na krytykowaniu


SJP.pl


pokrywa

1. kłaść jakiś materiał na powierzchnię czegoś i przyszywać dookoła na stałe; obszywać, obijać;
2. nakładać na powierzchnię czegoś cienką warstwę, np. farby;
3. umieszczać coś na czymś, tak aby całkowicie przykryć, zasłonić;
4. płacić za coś, wyrównywać stratę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przedmiot służący do nakrywania, przykrywania czegoś

forma czasownika.

 (2.1) 3 os. lp. ter. pokrywać

Wiktionary

  • pokrywa – element wiążący konstrukcyjne elementy sprzęgła.
  • pokrywa – grupa piór u ptaków.
  • pokrywa – rodzaj listków u niektórych gatunków roślin.
  • pokrywa – rodzaj skrzydeł u niektórych gatunków owadów.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈkrɨva, AS: pokryva

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokrywka ż., pokrywanie n., przykrywka ż.

 czas. pokrywać ndk., pokryć dk.

Wiktionary


pokrywać

1. kłaść jakiś materiał na powierzchnię czegoś i przyszywać dookoła na stałe; obszywać, obijać;
2. nakładać na powierzchnię czegoś cienką warstwę, np. farby;
3. umieszczać coś na czymś, tak aby całkowicie przykryć, zasłonić;
4. płacić za coś, wyrównywać stratę


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. pokryć)

 (1.1) nanosić coś na coś

 (1.2) zootechn. zapładniać

 (1.3) hand. płacić, zapewniać całkowite finansowanie danej części

 (1.4) stanowić pokrywę, przykrycie czegoś

czasownik zwrotny niedokonany pokrywać się

 (2.1) o przynajmniej dwóch rzeczach materialnych nachodzić na siebie, zajmować to samo miejsce

 (2.2) o przynajmniej dwóch rzeczach niematerialnych być zbieżnym

 (2.3) zaczynać mieć coś na powierzchni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stos gruzu pokrywa domy na Haiti.

 (1.2) Wilk pokrył dwie suki ze stada.

 (1.3) Kto, pytam, dzisiaj pokryje koszty związane z tą tragedią?

 (2.1) Strefy interesów obu państw pokrywały się, co wywołało konflikt.

 (2.2) Nasze cele, pokrywają się, więc może będziemy współpracować?

 (2.3) Okno pokryło się szronem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈkrɨvat͡ɕ, AS: pokryvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokrywa ż., pokrywka ż., pokrywanie n., pokrycie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obejmować, oblekać, okrywać, otaczać, zakrywać, zawierać

Wiktionary


pokrywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokrywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔkrɨˈvãɲɛ, AS: pokryvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokrywa, pokrycie, pokrywka

 czas. pokrywać

Wiktionary


pokrywka

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: pokrywa

 (1.2) przykrywka na garnek

Wiktionary

  • pokrywka – przedmiot służący do przykrywania lub zamykania naczyń (np. kuchennych) lub pojemników;
  • pokrywki (bracteolae involucelli) – rodzaj listków występujący u podstawy kwiatostanu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pokrycie n., pokrywa ż., pokrywanie n.

 czas. kryć, pokryć dk., pokrywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przykrywka

 (1.2) reg. śl. dekiel.

Wiktionary


pokrzepiający

wzmacniający, budujący; dodający sił lub otuchy


SJP.pl


pokrzepić

1. dodać sił, podnieść na duchu; posilić, wzmocnić;
2. pokrzepić się - odzyskać siły, energię, entuzjazm; dodać sobie sił


SJP.pl


pokrzewka

1. mały ptak przelotny z rodziny o tej samej nazwie; gajówka
2. (pokrzewki) rodzina ptaków z rzędu wróblowatych; gajówki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. mały, częściowo wędrowny ptak z podrodziny gajówek, rodziny pokrzewkowatych, rzędu wróblowych, objęty ścisłą ochroną gatunkową;

Wiktionary

Pokrzewki, pokrzewkowate, gajówki (Sylviidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). W obecnie stosowanym ujęciu systematycznym liczy ponad trzydzieści gatunków występujących w Europie, Azji i Afryce.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Piegża to niewielka pokrzewka o smukłej sylwetce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈkʃɛfka, AS: pokšefka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokrzewkowate lm. nmos.

Wiktionary


pokrzewki

1. mały ptak przelotny z rodziny o tej samej nazwie; gajówka
2. (pokrzewki) rodzina ptaków z rzędu wróblowatych; gajówki


SJP.pl

Pokrzewki, pokrzewkowate, gajówki (Sylviidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). W obecnie stosowanym ujęciu systematycznym liczy ponad trzydzieści gatunków występujących w Europie, Azji i Afryce.

Wikipedia


pokrzewkowate

o cechach pokrzewkowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl

Pokrzewki, pokrzewkowate, gajówki (Sylviidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). W obecnie stosowanym ujęciu systematycznym liczy ponad trzydzieści gatunków występujących w Europie, Azji i Afryce.

Wikipedia


pokrzewkowaty

o cechach pokrzewkowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl


pokrzydowo

Pokrzydowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, w gminie Zbiczno. Największa wieś tej gminy, liczy ponad 919 mieszkańców.

Do 1954 roku miejscowość była siedzibą gminy Pokrzydowo, następnie do 1972 r. gromady Pokrzydowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.

Wikipedia


pokrzyk

1. okrzyk, zawołanie; głos wydawany przez człowieka lub ptaka
2. bylina z rodziny psiankowatych; wilcza jagoda; belladona; belladonna


SJP.pl

Pokrzyk (Atropa) – rodzaj z roślin z rodziny psiankowatych. Obejmuje 5 gatunków. Występują one w południowej i środkowej Europie oraz w południowo-zachodniej Afryce i w południowo-zachodniej Azji, po Himalaje na wschodzie. Rośliny te rosną w widnych lasach i w miejscach skalistych, w górach. Pokrzyk wilcza jagoda, będący jedynym przedstawicielem rodzaju występującym w Polsce, należy do najsilniej trujących roślin w strefie klimatu umiarkowanego.

Wikipedia


pokrzyki

1. okrzyk, zawołanie; głos wydawany przez człowieka lub ptaka
2. bylina z rodziny psiankowatych; wilcza jagoda; belladona; belladonna


SJP.pl


pokrzykiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokrzykiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. krzyczeć, pokrzykiwać ndk.

Wiktionary


pokrzywa

roślina zielna z rodziny pokrzywowatych o parzących włoskach na liściach i pędach, występująca w wielu gatunkach na całym świecie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Urtica|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny pokrzywowatych;

 (1.2) bot. jednoroczna roślina zielna lub bylina z rodzaju pokrzywa (1.1), o ząbkowatych liściach pokrytych parzącymi włoskami

 (1.3) uczn. nauczyciel

 (1.4) gwara. bot. jasnota biała

Wiktionary

Pokrzywa (Urtica L.) – rodzaj jednorocznych roślin zielnych lub bylin z rodziny pokrzywowatych (Urticaceae Juss.). Należy do niej co najmniej 68 gatunków rozpowszechnionych na całej kuli ziemskiej z wyjątkiem Antarktydy. Rośliny niektórych gatunków dostarczają włókna i są jadalne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Raz, gdy wpadłem w pokrzywy, miałem całe ręce pokryte bąblami.

 (1.2) Słyszałem, że pokrzywa ma bardzo dużo zastosowań leczniczych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈkʃɨva, AS: pokšyva

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokrzywnik mzw., pokrzywienie n., Pokrzywnica ż., Pokrzywnia ż., pokrzywowate nmos., pokrzywowce nmos., Pokrzywy nmos.

:: zdrobn. pokrzywka ż.

 czas. pokrzywić ndk.

 przym. pokrzywowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński|żiglawa.; lud. koprzywa, żegawka

 (1.4) gwara. biała pokrzywa, głucha pokrzywa, martwa pokrzywa

Wiktionary


pokrzywdzić

wywołać szkodę na kimś; skrzywdzić


SJP.pl


pokrzywdzony

wywołać szkodę na kimś; skrzywdzić


SJP.pl

Pokrzywdzony – w rozumieniu polskiego prawa karnego procesowego jest nim ten, czyje dobro prawne – takie jak życie, zdrowie, mienie lub cześć – zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo. W tej roli może występować osoba fizyczna, prawna, a także jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, instytucja państwowa, samorządowa lub społeczna choćby nie posiadała osobowości prawnej. Za pokrzywdzonego uważa się także zakład ubezpieczeń w zakresie, w jakim pokrył szkodę wyrządzoną pokrzywdzonemu przez przestępstwo albo jest zobowiązany do jej pokrycia.

Wikipedia


pokrzywi

przymiotnik

 (1.1) zob. pokrzywowy.

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lp. przysz. od: pokrzywić

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Pokrzywi nosem, to pewne, człowiek starej daty, nie rozumiejący, że są nowe mody, nowe prądy. Ale zgodzi się, bo będzie musiał.

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) rzecz. pokrzywa ż.

 (1.1) przym. pokrzywowy

 (2.1) czas. pokrzywić dk., krzywić ndk.

Wiktionary


pokrzywianka

przezierka pokrzywianka - gatunek motyla z rodziny wachlarzykowatych


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

  • Pokrzywianka – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Nowa Słupia
  • Pokrzywianka – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. sandomierskim, w gminie Klimontów
  • Pokrzywianka – część miasta Jedlina-Zdrój, w woj. dolnośląskim

Wikipedia


pokrzywiczy

będący skutkiem krzywicy


SJP.pl


pokrzywiec

rodzaj roślin z rodziny wilczomleczowatych


SJP.pl

Pokrzywiec (Acalypha L.) – rodzaj roślin z rodziny wilczomleczowatych. Według niektórych ujęć taksonomicznych należy do niego ok. 400–450 gatunków roślin pochodzących głównie z obszarów tropikalnych.

Wikipedia


pokrzywka

wysypka lub bąble na skórze, będące objawem uczulenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od pokrzywa

 (1.2) med. zmiany na skórze w postaci swędzących bąbli, będące objawem uczulenia;

 (1.3) pot. zabawa dziecięca polegająca na mocnym uchwycie oburącz czyjejś ręki i przekręceniu zaciśniętych dłoni w przeciwnych kierunkach, wywołując uczucie pieczenia

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Po zjedzeniu pomidorów zawsze wyskakuje mi pokrzywka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈkʃɨfka, AS: pokšyfka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokrzywa ż.

 przym. pokrzywkowy, pokrzywowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wysypka

Wiktionary


pokrzywkowy

przymiotnik od: pokrzywka (wysypka lub bąble na skórze)


SJP.pl


pokrzywniak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jakub Pokrzywniak − polski prawnik, syn Józefa Tomasza
  • Józef Tomasz Pokrzywniak − polski historyk literatury, ojciec Jakuba

Inne o tej nazwie:

  • Pokrzywniak − rodzaj zupy

Wikipedia


pokrzywnica

niewielki ptak z rodziny płochaczy, występujący także w Polsce; płochacz pokrzywnica


SJP.pl

  • pokrzywnica – gatunek ptaka z rodziny płochaczy
Miejscowości i ich części w Polsce
  • Pokrzywnica – wieś w woj. łódzkim, w pow. łęczyckim, w gminie Piątek
  • Pokrzywnica – część wsi Wrząsowice w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Świątniki Górne
  • Pokrzywnica – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ostrołęckim, w gminie Goworowo
  • Pokrzywnica – część wsi Sobowo w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Brudzeń Duży
  • Pokrzywnica – wieś w woj. mazowieckim, w pow. pułtuskim, w gminie Pokrzywnica
  • Pokrzywnica – część wsi Kapuśniki w woj. mazowieckim, w pow. sierpeckim, w gminie Mochowo
  • Pokrzywnica – wieś w woj. opolskim, w pow. kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Reńska Wieś
  • Pokrzywnica – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. jędrzejowskim, w gminie Wodzisław
  • Pokrzywnica – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. starachowickim, w gminie Pawłów
  • Pokrzywnica – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. pilskim, w gminie Szydłowo
  • Pokrzywnica – przysiółek w woj. wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Dopiewo
  • Pokrzywnica – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. śremskim, w gminie Dolsk
  • Pokrzywnica – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wągrowieckim, w Wągrowiec

Wikipedia


pokrzywnicki

Pokrzywnica


SJP.pl

Patrz:

Pokrzywnica

pokrzywnik

gatunek motyla


SJP.pl

Gatunek motyla:

  • rusałka pokrzywnik (Aglais urticae)

4 miejscowości w Polsce:

  • Pokrzywnik – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. lwóweckim, w gminie Lubomierz
  • Pokrzywnik – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. zgorzeleckim, w gminie Zgorzelec
  • Pokrzywnik – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. lipnowskim, w gminie Skępe
  • Pokrzywnik – wieś w woj. mazowieckim, w pow. mińskim, w gminie Dobre

Wikipedia


pokrzywno

W Polsce
  • Pokrzywno – część miasta Poznań, w delegaturze Poznań-Nowe Miasto
  • Pokrzywno – osada w woj. dolnośląskim, w pow. kłodzkim, w gminie Bystrzyca Kłodzka
  • Pokrzywno – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. grudziądzkim, w gminie Gruta
  • Pokrzywno – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. toruńskim, w gminie Czernikowo
  • Pokrzywno – kolonia w woj. pomorskim, w pow. chojnickim, w gminie Brusy
  • Pokrzywno – część wsi Kępa w woj. wielkopolskim, w pow. czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Trzcianka
  • Pokrzywno – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gminie Polanów

Wikipedia


pokrzywolistny

przymiotnik

 (1.1) bot. posiadający liście pokrzywę

Wiktionary


pokrzywowate

o cechach pokrzywowatych (rodzina roślin)


SJP.pl

Pokrzywowate (Urticaceae Juss.) – rodzina roślin zielnych z rzędu różowców (Rosales). Należą tu 54 rodzaje z ok. 2,6 tysiącem gatunków (z czego ok. 1,2 tys. to w niemal równych częściach dwa rodzaje – pilea Pilea i Elatostema). Rodzina o zasięgu globalnym – brak jej przedstawicieli tylko na obszarach pokrytych wieczną zmarzliną i skrajnie suchych. Najwięcej gatunków spotykanych jest w tropikach, ale liczne rosną także w klimacie umiarkowanym. Do flory Polski zaliczane są tylko rośliny z dwóch rodzajów: parietaria i pokrzywa. Pokrzywowate rosną w różnorodnych siedliskach, często w lasach, zwłaszcza w równikowych, często jako pnącza i epifity, poza tym na mokradłach, na siedliskach ruderalnych. Wiele roślin wyposażonych jest we włoski parzące, w tym pokrzywy i szczególnie piekące – rośliny z rodzaju Dendrocnide. Rośliny zwykle wiatropylne, przy czym pyłek pokrzyw stanowi istotny alergen.

Wikipedia


pokrzywowaty

o cechach pokrzywowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


pokrzywowce

rząd roślin okrytonasiennych


SJP.pl

Pokrzywowce (Urticales Dumort.) – rząd roślin zielnych, pnączy, krzewów lub drzew wyróżniany w niektórych systemach klasyfikacyjnych roślin okrytonasiennych z XIX i XX wieku. Zaliczane tu rodziny w kolejnych wersjach systemów APG publikowanych po 1998 zaliczane są do rzędu różowców (Rosales).

Wikipedia


pokrzywowiec

1. przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych;
2. naliściak pokrzywowiec - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych


SJP.pl


pokrzywowy

przymiotnik

 (1.1) związany z pokrzywą, składający się z pokrzywy lub zrobiony z pokrzywy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) I wtedy przypomina sobie o istnieniu zupy pokrzywowej, należącej do menu tutejszej biedoty.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokrzywa ż., pokrzywka ż.

 przym. pokrzywi

Wiktionary


pokrzyżacki

taki, który należał niegdyś do Krzyżaków


SJP.pl


pokserować

skserować po kolei, wiele razy


SJP.pl


pokształtować

pokształtować się - kształtować się przez pewien czas


SJP.pl


pokuć

1. przybić podkowy pod kopyta kilku lub wielu koniom; podkuć;
2. potocznie: pouczyć się intensywnie przez dłuższy czas


SJP.pl

Pokuć – w ludowych wierzeniach różnych regionów Polski mały duszek zamieszkujący zakamarki chat (najchętniej za piecem lub w pobliżu progu), stajnie i stodoły. Jego życzliwość starano się podtrzymywać wtykając w różne zakamarki nieduże ilości jedzenia, które wkrótce znikało (np. zjadane przez myszy).

Wikipedia


pokucać

spędzić pewien czas na kucaniu


SJP.pl


pokucie

1. w wielu religiach: kara za grzechy, połączona z żalem, skruchą i zadośćuczynieniem;
2. w Kościele katolickim: jeden z siedmiu sakramentów;
3. kara za przewinienie, wykroczenie;
4. odbywanie tej kary


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. kraina historyczna nad górnym Prutem na Ukrainie;

Wiktionary

Pokucie (ukr. Покуття, rum. Pocuția) – kraina historyczna, leżąca nad górnym Prutem, na terenie dzisiejszej Ukrainy. Południowa część Rusi Czerwonej. Nazwa pochodzi od stolicy regionu – Kut nad Czeremoszem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moja babka przyjechała do Wrocławia z Pokucia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kucki nmos., Kuty nmos., Pokucianin mos., Pokucianka ż., Kucianin m., Kucianka ż.

 przym. pokucki, kucki

Wiktionary


pokucki

przymiotnik od: Pokucie


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pokuciem, dotyczący Pokucia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pokucie n., Kuty nmos.

Wiktionary


pokuglować

potocznie: pooszukiwać, by osiągnąć swój cel


SJP.pl


pokukanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokukać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pokukać dk.

Wiktionary


pokulać

potocznie:
1. potoczyć coś okrągłego; poturlać;
2. pokulać się - przemieścić się, obracając się wokół własnej osi; poturlać się, potoczyć się


SJP.pl


pokulały

taki, który pokulał; okulały


SJP.pl


pokulbaczyć

pozakładać koniom kulbaki; posiodłać


SJP.pl


pokulniewicz

nazwisko


SJP.pl


pokumany

potocznie: taki, który wszedł w porozumienie z kimś, często w złych zamiarach


SJP.pl


pokuna

sztuczna sadzawka pełniąca rolę zbiornika wodnego, będąca też miejscem rytualnych ablucji, budowana przy klasztorach cejlońskich buddystów


SJP.pl


pokup

zapotrzebowanie na rynku na jakiś towar; popyt


SJP.pl


pokupić

potocznie: kupić czegoś w dużej ilości lub wiele rzeczy jednocześnie; nakupić, nakupywać, nakupować, pokupować


SJP.pl


pokupkować

rzadko: poukładać w kupki


SJP.pl


pokupniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pokupny


SJP.pl


pokupny

znajdujący łatwo nabywców, chętnie kupowany; chodliwy


SJP.pl


pokupować

kupić czegoś w dużej ilości lub wiele rzeczy jednocześnie; nakupić, nakupować, nakupywać, pokupić


SJP.pl


pokurcz

1. pogardliwie: osoba brzydka i niezgrabna; pokraka;
2. przestarzałe: zwierzę będące krzyżówką dwóch gatunków lub bardzo odmiennych ras


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. zwierzę pochodzące od rodziców należących do dwu różnych ras lub gatunków

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pogard. pot. ktoś niewielkiego wzrostu

forma czasownika.

 (3.1) 2. os. lp. rozk. od: pokurczyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurczenie n., kurcz mrz., podkurcz mrz., przykurcz mrz., rozkurcz mrz., skurcz mrz., skurczliwość ż., obkurczenie n., obkurczanie n., podkurczenie n., podkurczanie n., pokurczenie n., poskurczanie n., przykurczenie n., przykurczanie n., rozkurczenie n., rozkurczanie n., skurczenie n., wykurczanie n.

 czas. kurczyć ndk., obkurczyć dk., obkurczać ndk., podkurczyć dk., podkurczać ndk., pokurczyć dk., poskurczać ndk., przykurczyć dk., przykurczać ndk., rozkurczyć dk., rozkurczać ndk., skurczyć dk., wykurczać ndk.

 przym. skurczny, skurczony

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) kurdupel, grzdyl, karakan, karzeł, konus, knypek, liliput, mikrus, pigmej, wypierdek

Wiktionary


pokurw

wulgarnie: wyzwisko używane w stosunku do mężczyzn; pojeb


SJP.pl


pokurwowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wulg. odczasownikowy od|pokurwować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurwa ż., kurewka ż., kurwienie n., wkurwianie n., wkurwienie n., wykurwianie n., wykurwienie n., kurwica ż., kurwisko n., kurwowanie n.

 czas. kurwić ndk., wkurwiać ndk., wkurwić dk., wykurwiać ndk., wykurwić dk., kurwować ndk., pokurwować dk.

 przym. kurwi, kurewski

 przysł. kurewsko

Wiktionary


pokusa

coś co kusi; próba, na jaką ktoś jest wystawiony


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) trudne do opanowania pragnienie

 (1.2) rzecz, która kusi, zwykle zakazana lub niewłaściwa

Wiktionary

  • pokusa (inaczej: kuszenie) – rodzaj oddziaływania, które ma skłonić kogoś do zrobienia czegoś złego
  • Pokusa – wieś w Polsce
  • Pokusa – film z 1929 roku
  • Pokusa – film z 1936 roku
  • Pokusa – film z 2012 roku
  • Pokusa – film z 2023 roku
  • Pokusa – poemat Zygmunta Krasińskiego z lat 1836-1837

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gdy patrzę na nią, mam pokusę zdobycia jej.

 (1.2) Przyniosłeś czekoladki - a to taka pokusa dla mnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈkusa, AS: pokusa

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kusić

 rzecz. kuszenie n., pokusiciel mos., pokusicielka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kuszenie, pokuszenie

Wiktionary


pokusiciel

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. kusiciel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokusa ż., pokuszenie n., kuszenie n., kusiciel m., kusicielka ż.

:: fż. pokusicielka ż.

 czas. kusić ndk., pokusić dk., podkusić dk., skusić dk.

 przym. kusicielski

 przysł. kusicielsko

Wiktionary


pokusicielka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. kusicielka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokusa ż., pokuszenie n., kuszenie n., kusiciel m., kusicielka ż.

:: fm. pokusiciel m.

 czas. kusić ndk., pokusić dk., podkusić dk., skusić dk.

 przym. kusicielski

 przysł. kusicielsko

Wiktionary


pokuska

zdrobnienie od: pokusa


SJP.pl


pokuszać

1. kusząc, skłaniać kogoś do zrobienia czegoś złego; podkuszać;
2. pokuszać się - decydować się na zrobienie czegoś nieodpowiedniego, ryzykownego


SJP.pl


pokuszenie

dawniej: sytuacja budząca chęć zrobienia czegoś niewłaściwego; pokusa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. sytuacja skłaniająca lub kusząca kogoś do zrobienia czegoś złego, do zgrzeszenia

Wiktionary

  • Pokuszenie (film 1995) − polski film psychologiczny w reżyserii Barbary Sass
  • Pokuszenie (film 1981) − RFNowski film dramatyczny w reżyserii Krzysztofa Zanussiego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Był bardzo często wiedziony na pokuszenie, jednak trwał w swoich postanowieniach aż do końca.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokusiciel mos., pokusicielka ż.

Wiktionary


pokuta

1. w wielu religiach: kara za grzechy, połączona z żalem, skruchą i zadośćuczynieniem;
2. w Kościele katolickim: jeden z siedmiu sakramentów;
3. kara za przewinienie, wykroczenie;
4. odbywanie tej kary


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. przyjęta dobrowolnie lub narzucona kara za grzechy;

Wiktionary

  • Pokuta – praktyka religijna
  • Pokuta – sakrament chrześcijański
  • Pokuta – gruziński film z 1983
  • Pokuta – brytyjski film z 2007, na podstawie powieści McEwana
  • Pokuta – powieść Rogera Martina du Garda
  • Pokuta – powieść Iana McEwana
  • Pokuta – powieść Anne Rice

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Była to jego pokuta za grzechy młodości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈkuta, AS: pokuta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokutnik m., pokutnica ż., pokutowanie n.

 czas. pokutować ndk., odpokutować dk.

 przym. pokutny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ekspiacja

Wiktionary


pokutne

stosowany dla pokuty, będący objawem pokuty, np. modły pokutne


SJP.pl


pokutnica

pokutnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta odbywająca pokutę

Wiktionary

Patrz:

pokutnik

Przykłady

 (1.1) Drogą szła pokutnica odziana we włosiennicę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔkutʲˈɲit͡sa, AS: pokutʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokuta, pokutnik, pokutowanie

 czas. pokutować

 przym. pokutny, pokutniczy

 przysł. pokutniczo

Wiktionary


pokutniczka

pokutnik


SJP.pl

Patrz:

pokutnik

pokutniczy

dotyczący pokutnika


SJP.pl


pokutnik

1. osoba odprawiająca pokutę - karę za popełnione grzechy;
2. dawniej: górnik wypalający metan w zakamarkach podstropowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek odprawiający pokutę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Drogą szedł pokutnik odziany we włosiennicę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈkutʲɲik, AS: pokutʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokuta ż., pokutowanie n.

:: fż. pokutnica ż.

 czas. pokutować ndk.

 przym. pokutny, pokutniczy

 przysł. pokutniczo

Wiktionary


pokutny

stosowany dla pokuty, będący objawem pokuty, np. modły pokutne


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pokutą, dotyczący pokuty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jak zakwalifikować krzyże pokutne, które wedle średniowiecznego prawa wykuwali mordercy i ustawiali w miejscach popełnionej zbrodni?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈkutnɨ, AS: pokutny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokuta ż., pokutnik m., pokutnica ż., pokutowanie n.

 czas. pokutować ndk., odpokutować dk.

Wiktionary


pokutować

1. odprawiać pokutę;
2. ponosić konsekwencję własnych czynów;
3. przebywać w jakimś miejscu pod przymusem;
4. być lub trwać jako przeżytek;
5. w religii katolickiej: przebywać w czyśćcu oczekując zbawienia;
6. w wierzeniach ludowych: straszyć po śmierci pod postacią ducha


SJP.pl

czasownik

 (1.1) odprawiać pokutę

 (1.2) ponosić konsekwencję własnych czynów

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Teraz pokutuje za grzechy przeszłości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔkuˈtɔvat͡ɕ, AS: pokutovać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odpokutować

 rzecz. pokuta ż., pokutnica ż., pokutnik m., pokutowanie n.

 przym. pokutny

Wiktionary


pokutowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokutować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pokutować ndk.

 rzecz. pokuta ż., pokutnica ż., pokutnik m.

 przym. pokutny

Wiktionary


pokuwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokuwać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepokuwanie n.

 czas. pokuwać ndk.

Wiktionary


pokułacki

taki, który należał kiedyś do kułaka


SJP.pl


pokwapiony

taki, który się pokwapił (zrobił coś szybko)


SJP.pl


pokwiczeć

kwiczeć przez pewien czas


SJP.pl


pokwietniowy

następujący po kwietniu


SJP.pl


pokwit

to, co jest rezultatem czegoś


SJP.pl


pokwitać

o ludziach: osiągać dojrzałość płciową


SJP.pl


pokwitanie

o ludziach: osiągać dojrzałość płciową


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokwitać.

Wiktionary

Pokwitanie, dojrzewanie płciowe (łac. pubertas) – okres procesu dojrzewania, trwający u człowieka ok. 4–5 lat, w którym następuje rozwój drugo- i trzeciorzędowych cech płciowych.

Zachodzi przeciętnie w 12–16. roku życia, przy czym u dziewcząt nieco wcześniej niż u chłopców. Nie ma jednak określonego wieku dla pokwitania. Medycyna notuje jednak przypadki, w których przejawy pokwitania występowały na początku wieku szkolnego.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. pokwitać ndk.

 rzecz. kwietnik mrz./mzw.

Wiktionary


pokwitaniowy

pokwitanie


SJP.pl

Patrz:

pokwitanie

pokwitnąć

1. spędzić pewien czas na kwitnięciu;
2. pokryć się kwiatami; skwitnąć, zakwitnąć;
3. osiągnąć pełnię rozwoju płciowego;
4. żartobliwie: spędzić pewien czas, przebywając w tym samym miejscu


SJP.pl


pokwitowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokwitować.

 (1.2) potwierdzenie odbioru czegoś

Wiktionary

Pokwitowanie – potwierdzenie przyjęcia pisma przez podmiot, który je odbiera.

W postępowaniu administracyjnym pokwitowanie zawiera w sobie własnoręczny podpis odbierającego oraz wskazanie daty doręczenia.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔkfʲitɔˈvãɲɛ, AS: pokfʹitovãńe

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) potwierdzenie, poświadczenie, dowód, kwit; przest. recepis

Wiktionary


pokład

1. pomost pomiędzy burtami statku;
2. poziom środka transportu z własną podłogą;
3. wnętrze środka transportu odbywającego kurs;
4. podziemna warstwa surowców;
5. warstwa czegoś pokrywająca pewną przestrzeń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. każde poziome pokrycie kadłuba statku;

 (1.2) wnętrze samolotu lub statku kosmicznego

 (1.3) warstwa określonej kopaliny zalegająca pomiędzy warstwami innych kopalin

 (1.4) roln. podorywka

 (1.5) daw. położenie, rozłożenie

 (1.6) daw. podłoga, pomost

 (1.7) daw. pułap, sufit

 (1.8) daw. zwłoki

Wiktionary

  • pokład (geologia)
    • pokład roponośny
    • pokład wodonośny
  • pokład statku
    • pokład główny
    • pokład działowy (okrętownictwo)
    • pokład dziobowy – bak
    • pokład grodziowy
    • pokład wolnej burty
  • pokład rusztu

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) na pokładzie • wziąć na pokład, pokład główny / górny / dolny / grodziowy / nadbudówki / wolnej burty / wytrzymałościowy / pojazdowy / działowy / pancerny / otwarty / startowy / dziobowy / słoneczny / spacerowy • międzypokład • półpokład

 (1.2) na pokładzie

 (1.3) pokłady węgla

synonimy.

 (1.1) dek

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. pokładówka ż., położenie n., pokładanie n., pokładziny nmos., pokładnik m., pokładnica ż., pokładełko n., pokładne n.

 czas. położyć dk., pokładać ndk.

 przym. pokładowy, pokładny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) deck; (1.2) board; (1.3) layer

* arabski: (1.1) متن

* duński: (1.1) dæk n.

* esperanto: (1.1) ferdeko; (1.3) tavolo

* francuski: (1.1) pont

* hiszpański: (1.1) cubierta ż., bordo m., puente m.; (1.3) capa ż., lecho m., manto m.

* kataloński: (1.1) bord m.

* łaciński: (1.1) stega ż.

* niderlandzki: (1.1) dek n.

* niemiecki: (1.1) Deck n. Bord m.; (1.2) Bord m.; (1.3) Schicht ż.

* nowogrecki: (1.1) κατάστρωμα n.; (1.3) στρώμα

* rosyjski: (1.1) палуба ż.

* słowacki: (1.1) paluba ż.

* staroegipski: (1.1) 50px|link=pḫꜣ (pḫꜣ), 20px|link=pḫꜣ (pḫꜣ)

* szwedzki: (1.3) varv n.

* ukraiński: (1.1) палуба ż.; (1.3) поклад m.

* węgierski: (1.1) fedélzet

* wilamowski: (1.3) śyht ż., siycht ż.

* włoski: (1.1) bordo m., tolda ż.

źródła.

== pokład (język dolnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) dsb nowa ort|pókład.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔkwat, AS: poku̯at

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokładówka ż., położenie n., pokładanie n., pokładziny nmos., pokładnik m., pokładnica ż., pokładełko n., pokładne n.

 czas. położyć dk., pokładać ndk.

 przym. pokładowy, pokładny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dek

Wiktionary


pokładać

1. kłaść na płask, przykładać do podłoża, rozpościerać;
2. pokładać w kimś nadzieję, wiarę itp.: wiązać z kimś nadzieję, zawierzać komuś;
3. przestarzałe: kastrować, trzebić;
4. pokładać się -
a) kłaść się na chwilę raz po raz; polegiwać;
b) o roślinach: przyginać się do ziemi, rozciągać się poziomo; płożyć się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. pokłaść)

 (1.1) przyginać do powierzchni, do ziemi; rozkładać na płask

 (1.2) liczyć na kogoś lub na coś poprzez coś

 (1.3) roln. przeprowadzać płytką orkę

 (1.4) daw. usuwać genitalia zwierząt

czasownik zwrotny niedokonany pokładać się (dk. pokłaść się)

 (2.1) zginać się do ziemi; pochylać się do podłoża

 (2.2) kłaść się co jakiś czas

 (2.3) gwara. oddawać się spółkowaniu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. łoże n., pokładanie n., pokład mrz., pokładełko n., pokładne n., pokładziny nmos., położna ż.

 czas. kłaść, położyć

 przym. pokładny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kłaść, obalać, rozpościerać

 (1.2) lokować, wiązać

 (1.3) podorywać

 (1.4) kastrować, trzebić

 (2.1) kłaść się, naginać się, pochylać się, zginać się

 (2.2) polegiwać

 (2.3) parzyć się, spółkować

Wiktionary


pokładanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokładać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. położyć, pokładać ndk.

 rzecz. pokład mrz., pokładne n., pokładziny nmos., pokładełko n.

 przym. pokładny

Wiktionary


pokładełko

rurkowaty narząd usytuowany w pobliżu otworu płciowego u samic niektórych owadów i pajęczaków, przystosowany do składania jaj


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zool. narząd w postaci cienkiej wydłużonej rureczki, służący do składania jaj, występujący u samic wielu gatunków owadów, pajęczaków i niektórych ryb;

Wiktionary

Pokładełko (ovipositor, terebra) – narząd spotykany u wielu owadów, pajęczaków i niektórych ryb. Samicom służy do składania jaj do otworów w drzewie, mchu, zagłębień w ziemi oraz do ciał innych organizmów. U samców niektórych ryb występuje pokładełko służące do zapładniania ikry.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) U samców niektórych ryb występuje pokładełko służące do zapładniania ikry.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokład mrz., pokładanie n., kładzenie n., położenie n.

 czas. kłaść ndk., położyć dk., pokładać ndk.

Wiktionary


pokładne

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. opłata za pochowanie zmarłego na cmentarzu katolickim

forma przymiotnika.

 (2.1) n. od: pokładny

Wiktionary

Pokładne – opłata wnoszona właścicielowi cmentarza za możliwość utrzymania grobu na tym cmentarzu (przyznanie prawa doużytkowania danego miejsca pochówku).

W październiku 2024 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie orzekł o niedopuszczalności pobierania tego typu opłaty.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pokładanie n., położenie n., pokład m., kładzenie n.

 czas. pokładać ndk., położyć dk., kłaść ndk.

 przym. pokładny, pokładowy

Wiktionary


pokładnica

1. szerokość pokładu statku w najszerszym miejscu;
2. szeroka, skrajna deska drewnianego pokładu statku; mocnica


SJP.pl


pokładnik

poprzeczna belka wiążąca boki statku, element usztywniający szkielet statku; bims


SJP.pl

Pokładnik (bims) – element pokładu jednostki pływającej, poprzeczne wiązanie pomiędzy burtami, dające oparcie poszyciu pokładu. Pokładnik wraz z dwoma wręgami i dennikiem tworzy ramę wręgową.

Półpokładnik – pokładnik pod półpokładem, a więc nie przechodzący całej szerokości pokładu, lecz kończący się na otworze w pokładzie (luk, kokpit, opętnik itp.).

Wikipedia


pokładny

przymiotnik

 (1.1) związany z pokładaniem (kładzeniem), dotyczący pokładania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokładne n., pokładanie n., położenie n., pokład m., kładzenie n.

 czas. pokładać ndk., położyć dk., kłaść ndk.

 przym. pokładowy

Wiktionary


pokładować

w lotnictwie: wpuszczać pasażerów na pokład samolotu przed odlotem


SJP.pl


pokładowanie

zdobywanie okrętu nieprzyjaciela przez sczepienie okrętów i walkę wręcz na pokładzie; abordaż


SJP.pl


pokładówka

Pokładówka − niskie, skrzyniowe, o lekko wypukłym dachu wyniesienie pokładu, stanowiące lokalne podwyższenie przestrzeni podpokładowej na jachcie, statku lub innej jednostce pływającej. Na jachtach laminatowych może być wyprofilowane z formy pokładu. Pokładówka może posiadać w bocznych ścianach wąskie, nieotwieralne iluminatory, a na górnej powierzchni świetliki lub inne otwory np. wentylacyjne. Często konstrukcja pokładówki jest na tyle mocna, że można po niej chodzić tak, jak po reszcie pokładu (szczególnie na mniejszych jednostkach). Od dziobu jachtu pokładówka może w sposób płynny przechodzić w pokład dziobowy. Na górnej powierzchni pokładówki mogą znajdować się również luki (włazy) spełniające jednocześnie rolę iluminatorów, natomiast tylna część pokładówki z reguły kończy się zejściówką. Po obu bokach pokładówki od strony burt znajdują się półpokłady. Na pokładówce montuje się handrelingi służące jako poręcze. Przez dach pokładówki może przechodzić kolumna masztu. Niekiedy spotkać można wbudowaną w pokładówkę kopułę wykonaną ze szkła akrylowego będącą stanowiskiem sterowania wewnętrznego. Istotną rolę odgrywa ciężar pokładówki, gdyż wpływa on znacząco na położenie środka ciężkości jachtu, a więc i na dynamikę żeglugi. Zazwyczaj pokładówki wykonuje się z materiałów lekkich, takich jak kompozyt, sklejka lub hydronalium.

Wikipedia


pokładowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący pokładu, znajdujący się na pokładzie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokład m., pokładne n., pokładziny nmos.

 przym. pokładny

 czas. położyć

Wiktionary


pokłady

1. pomost pomiędzy burtami statku;
2. poziom środka transportu z własną podłogą;
3. wnętrze środka transportu odbywającego kurs;
4. podziemna warstwa surowców;
5. warstwa czegoś pokrywająca pewną przestrzeń


SJP.pl


pokładziny

dawniej: ostatnia część obrządku weselnego; noc poślubna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) hist. dawny zwyczaj wstąpienia do łoża i obcowania cielesnego młodej pary w obecności świadków;

Wiktionary

Pokładziny – wstąpienie do łoża i cielesne obcowanie małżonków w obecności świadków. Pokładziny były dopełnieniem umowy formalnej – jednego ze sposobów zawarcia małżeństwa w epoce feudalnej. W Niemczech w niektórych społecznościach zwyczaj ten utrzymał się do XVII wieku.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pokładówka ż., położenie n., pokładanie n., pokład m., pokładnik m., pokładnica ż.

 czas. położyć dk., pokładać ndk.

 przym. pokładowy

Wiktionary


pokłamać

opowiedzieć trochę kłamstw; połgać


SJP.pl


pokłęk

tropikalne drzewo z rodziny pokłękowatych


SJP.pl


pokłękowate

o cechach pokłękowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


pokłękowaty

o cechach pokłękowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


pokłócenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pokłócić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pokłócić

 rzecz. skłócenie n.

 przym. kłótliwy

Wiktionary


pokłócić

czasownik przechodni dokonany (ndk. kłócić)

 (1.1) doprowadzić kogoś do kłótni

czasownik zwrotny dokonany pokłócić się (ndk. kłócić się)

 (2.1) być w stanie kłótni z kimś

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Przed samym wyjazdem pokłóciłem się z Pawłem o jakąś drobnostkę i wsiedliśmy do samolotu śmiertelnie na siebie obrażeni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈkwut͡ɕit͡ɕ, AS: poku̯ućić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kłócić, skłócić

 rzecz. skłócenie n., pokłócenie n., kłótnia

 przym. kłótliwy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skłócić, poróżnić

 (2.1) posprzeczać się

Wiktionary


pokłon

pochylenie głowy lub całego tułowia, wyrażające szacunek, powitanie, pożegnanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) niskie pochylenie głowy lub całego tułowia na znak oddania czci

 (1.2) stpol. dar czołobitny dla pana

 (1.3) etn. rel. pochylenie obrazu w procesji katolickiej na Kaszubach;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po wspólnym pokłonie przed pomnikiem delegaci udali się w stronę trybuny.

 (1.1) Wychodząc z komnaty, bił pokłony do ziemi.

 (1.3) Historia tradycji pokłonów feretronów nie została dotychczas szczegółowo zbadana.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔkwɔ̃n, AS: poku̯õn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokłonienie n., ukłon mrz., skłon mrz.

 czas. pokłonić dk., ukłonić się dk., kłaniać się ndk., pokłonić się dk., skłonić dk., skłaniać ndk.

 przym. pokłonny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ukłon, pokłonienie, skinienie

 (1.2) stpol. poczta

Wiktionary


pokłonnik

pokłonnik osinowiec - gatunek motyla z rodziny rusałkowatych


SJP.pl


pokłonność

cecha kogoś wyrażającego uniżenie lub szacunek


SJP.pl


pokłonny

1. związany z pokłonem;
2. wyrażający uniżenie lub szacunek;
3. dawniej: pochyły, spadzisty


SJP.pl


pokłopotać

pokłopotać się - robić coś z wysiłkiem przez pewien okres czasu; pomęczyć się, poborykać się


SJP.pl


pokłosia

1. wynik, rezultat jakiejś działalności
2. dawniej: kłosy pozostałe na ściernisku po żniwach


SJP.pl


pokłosie

1. wynik, rezultat jakiejś działalności
2. dawniej: kłosy pozostałe na ściernisku po żniwach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kłosy zboża, które pozostały po żniwach na ściernisku

 (1.2) czynność zbierania kłosów po żeńcach

Wiktionary

Pokłosie – dreszczowiec filmowy z 2012 roku w reżyserii i według scenariusza Władysława Pasikowskiego, nawiązujący do pogromu Żydów w Jedwabnem. Film, nakręcony w polsko-holendersko-rosyjsko-słowackiej koprodukcji pod kierownictwem producenta Dariusza Jabłońskiego, miał premierę 9 listopada 2012 roku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈkwɔɕɛ, AS: poku̯ośe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokłosowanie n., pokłoszenie n., pokłośnica ż., pokłośny m., kłos m., kłosek m., kłosie n., kłosownica ż., kłośnica ż.

 czas. pokłosować, pokłosić

 przym. pokłośny, kłosowy, pokłosiowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) efekt, rezultat, wynik, następstwo, konsekwencja, żniwo, plon, owoc

Wiktionary


pokłuć

1. poprzedziurawiać w wielu miejscach;
2. pokaleczyć, kłując


SJP.pl


pol

nazwisko polskie, np. Ernest Pol (do roku 1952 używał nazwiska Pohl, 1932-1995) - piłkarz


SJP.pl

pol.
  • pol. – język polski
Osoby o nazwisku Pol
  • Ernest Pol (1932–1990) – polski piłkarz, reprezentant Polski, wielokrotny mistrz Polski
  • Marek Pol (ur. 1953) – polski polityk, były przewodniczący Unii Pracy, poseł na Sejm
  • Justyn Romuald Pol (1802–1831) – jeden z filaretów
  • Krzysztof Pol (1941–2008) – polski pisarz i publicysta prawniczy, autor Pocztu prawników polskich
  • Wincenty Pol (1807–1872) – polski poeta i geograf
  • Michał Pol (ur. 1969) – polski dziennikarz sportowy
  • Maciej Pol (ur. 1969) – polski iluzjonista

Wikipedia


pol.

skrót od: polski


SJP.pl

skrót

 (1.1) = polski

Wiktionary

Język polski, polszczyzna – język lechicki z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należą również czeski, kaszubski, słowacki, języki łużyckie czy wymarły język drzewiański), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej. Jest językiem urzędowym w Polsce oraz należy do oficjalnych języków Unii Europejskiej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɔlsʲci, AS: polsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polski mrz.

 przym. polski

Wiktionary


pola

1. teren przeznaczony pod uprawę; ziemia uprawna;
2. teren, obszar przeznaczony na coś;
3. wyodrębniona w jakiś sposób powierzchnia czegoś lub jej część;
4. powierzchnia danej figury wyrażona liczbą w jednostkach kwadratowych;
5. przenośnie:
a) dziedzina, zakres czegoś;
b) możliwość jakiegoś działania;
6. potocznie:
a) boisko piłkarskie;
b) polowanie;
7. regionalnie: dwór, podwórko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Pola – zdrobnienie imienia Apolonia. Zaczęło być nadawane jako samodzielne imię. Być może usamodzielniła się pod wpływem pomieszania zdrobnienia Apolonii z imieniem Paula, wymawianym w niektórych językach jako Pola. Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Pola zajmuje 11. miejsce w grupie imion żeńskich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odwiedziłam ciotkę Polę, wygląda już mizernie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔla, AS: pola

Wiktionary


polać

1. zmoczyć coś lub oblać coś z wierzchu, lejąc jakiś płyn;
2. potocznie: nalać alkoholu do kieliszków, zwykle dla kilku osób;
3. o płynach: polać się - pociec, popłynąć; rozlać się


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. polewać)

 (1.1) pomoczyć coś

 (1.2) pot. lać wódkę do kieliszków

czasownik zwrotny dokonany polać się (ndk. polewać się)

 (2.1) zmoczyć się

 (2.2) moczyć kogoś

 (2.3) rozlać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Może sobie polejesz tę sałatkę oliwą z oliwek?

 (1.2) Zbyszek, nie gadaj tyle, polej!

 (2.1) Kurczę, polałam się barszczem.

 (2.2) Dla ochłody polał się wodą ze szlauchu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polewanie n., polanie n., polewa ż., polewka ż.

 czas. polewać, podlewać, olać, oblewać ndk.

Wiktionary


polacca

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. mar. śródziemnomorski dwumasztowiec lub trójmasztowiec z ożaglowaniem typu łacińskiego lub skośnego;

Wiktionary

Polacca, polakra – typ XVII-XIX-wiecznego trójmasztowego żaglowca z częściowym ożaglowaniem łacińskim, podobnego lecz większego od szebeki.

Był to statek przeważnie trzymasztowy o masztach z jednego drzewca, bez steng) z fokiem na dużej rejce, przez co fokmaszt był pochylony do przodu, niekiedy tak, że przypominał bukszpryt z żaglem na rejce. Grotmaszt miał kwadratowy żagiel (albo był urejony), a żagiel bezanmasztu był gaflowy lub łaciński.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Statków typu polacca używali berberyjscy piraci.

Wiktionary


polacki

obraźliwie: polski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z polactwem, dotyczący polactwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polactwo n.

Wiktionary


polactwo

lekceważąco: ogół Polaków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pejor. ogół Polaków w jakimś miejscu – dawniej o neutralnym, współcześnie negatywnym odcieniu znaczeniowym

Wiktionary

Polactwo – publicystyczna książka autorstwa Rafała Ziemkiewicza, po raz pierwszy wydana w roku 2004.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. polacki

Wiktionary


polaczek

pogardliwie: obywatel Polski lub osoba o polskim rodowodzie; Polaczek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. lekcew. albo pogard. Polak

Wiktionary

Polaczek:

  • Aleksander Polaczek
  • Jerzy Jan Polaczek

Wikipedia

Patrz:

polaczek

Przykłady

 (1.1) Polaczki znowu przegrały do zera.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlat͡ʃɛk, AS: polaček

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polszczenie n., Polska ż., Polak mos., Polka ż., polski mrz., polskość ż., spolszczenie n., polszczyzna ż., Polanin mos.

 czas. polszczyć ndk., spolszczyć dk.

 przym. polski, spolszczony

Wiktionary


polaczka

polaczek


SJP.pl

Patrz:

polaczek

polaj

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. uczn. język polski jako nazwa przedmiotu szkolnego

 (1.2) środ. uczn. lekcja języka polskiego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dostałem pałę z polaja.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔlaj, AS: polai ̯

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uczn. polak, polski, język polski

Wiktionary


polajkować

oznaczyć post internetowy w celu pokazania, że przypadł nam do gustu lub że się z nim zgadzamy; zlajkować, lajknąć, zalajkować


SJP.pl


polak

w gwarze uczniowskiej: lekcja języka polskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. obywatel Polski, mieszkaniec Polski, osoba narodowości polskiej;

Wiktionary

Osoby
  • Adolf Polak (1890–1967) – polski inżynier i konstruktor
  • Anzelm Polak (zm. ok. 1520) – polski bernardyn, podróżnik i kaznodzieja
  • Beata Polak (?) – polska perkusistka
  • Benedykt Polak (ok. 1200–ok.1251) – pierwszy polski podróżnik, franciszkanin
  • Bogusław Polak (ur. 1945) – polski historyk
  • Bolesław Polak (1932–2021) – polski dyplomata, ambasador PRL w Peru i Boliwii
  • Danuta Polak (ur. 1945) – polska polityk, posłanka
  • Elżbieta Polak (ur. 1959) – polska polityczka
  • Irena Bierwiaczonek-Polak (1951–2009) – polska malarka współczesna
  • Jacek Polak (ur. 1968) – polski piłkarz
  • Jakub Reys-Polak (1545–1605) – polski lutnista i kompozytor
  • Jan Polak (1435–1519) – malarz późnego gotyku
  • Jan Polak Karnkowski (1428–1503) – hetman wojsk zaciężnych, starosta generalny głogowski
  • Jędrzej Polak (1958–2020) – tłumacz książek z języka angielskiego
  • Józef Polak (1857–1928) – polski lekarz higienista i działacz społeczny
  • Józef Zbigniew Polak (1923–2021) – polski żołnierz AK, uczestnik powstania warszawskiego
  • Lucjan Polak (1935–2015) – polski dyplomata
  • Marek Polak (ur. 1963) – polski polityk
  • Patrycja Polak (ur. 1991) – polska siatkarka
  • Piotr Polak (ur. 1961) – polski polityk
  • Ryszard Polak (ur. 1946) – polski piłkarz i trener
  • Sidney Polak (ur. 1972) – polski muzyk, kompozytor
  • Stanisław Polak (?–po 1514) – drukarz pochodzenia polskiego działający w Sewilli
  • Tadeusz Polak (1927–2001) – polski historyk sztuki, konserwator zabytków
  • Tomasz Polak (ur. 1952) – polski teolog
  • Wiktor Polak (1883–1941) – polski poeta, powstaniec
  • Wiktor Polak (ur. 1949) – polski kierowca rajdowy
  • Wojciech Polak (ur. 1962) – polski historyk
  • Wojciech Polak (ur. 1964) – polski duchowny, arcybiskup metropolita gnieźnieński i Prymas Polski
  • Wojciech Sylwester Polak (ur. 1945) – polski polityk, poseł na Sejm kontraktowy, działacz PZKS
  • Jan Polák (ur. 1981) – czeski piłkarz, pomocnik, zawodnik niemieckiego VfL Wolfsburg
  • Jan Polák (ur. 1989) – czeski piłkarz, obrońca, zawodnik polskiego Piasta Gliwice
  • Milota Zdirad Polák (1788–1856) – czeski poeta, profesor
  • Miroslav Polák (ur. 1984) – były czechosłowacki skoczek narciarski
  • Sjaak Polak (ur. 1976) – holenderski piłkarz
  • Tomáš Polák (ur. 1974) – czeski szachista
  • Vlastimil Artur Polák (1914–1990) – niemiecko-żydowski poeta i prozaik

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Grupa Polaków koczowała na lotnisku.

 (1.1) Czytam jej artykuł o repatriacji Polaków z ZSRR.

 (1.1) Wiesz, ilu Polaków mieszka we Lwowie?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔlak, AS: polak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polska ż., polski m., polskość ż., polszczenie n., spolszczenie n., polszczyzna ż., Polanin m.

:: zdrobn. Polaczek m.

:: fż. Polka ż.

 czas. polszczyć ndk., spolszczyć dk.

 przym. polski, spolszczony, polskawy, propolski, antypolski

 przysł. po polsku

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. Lach; gw-pl|Górny Śląsk|Polok.; żart. poet. Sarmata

Wiktionary


polakant

opancerzony roślinożerny dinozaur, żyjący we wczesnej kredzie w Anglii i Ameryce Północnej


SJP.pl

Polakant (Polacanthus) – dinozaur z grupy ankylozaurów. Jego pozycja filogenetyczna w obrębie tej grupy jest niepewna – z niektórych analiz kladystycznych wynika jego przynależność do rodziny Ankylosauridae, z innych – do Nodosauridae.

Rodzaj obejmuje jeden gatunek, Polacanthus foxii. Opisany w 1996 roku drugi gatunek, P. rudgwickensis, został w 2015 roku ustanowiony gatunkiem typowym odrębnego rodzaju Horshamosaurus.

Wikipedia


polakantoid

rodzaj czworonożnego, roślinożernego dinozaura z rodziny ankylozaurów; hyleozaur, hileozaur


SJP.pl


polakieria

dawniej, ironicznie: afiszowanie się polskością


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. iron. przesadne eksponowanie polskości

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polak mos., Polka ż.

Wiktionary


polakierowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|polakierować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. polakierować dk.

 rzecz. lakierek mrz., lakierowanie n.

Wiktionary


polakiewicz

nazwisko


SJP.pl


polakowski

nazwisko


SJP.pl


polakożerca

zacięty, nieprzejednany wróg Polaków i polskości


SJP.pl


polakożerczy

przymiotnik od: polakożerca


SJP.pl


polakożerczyni

polakożerca


SJP.pl

Patrz:

polakożerca

polakożerstwo

nienawiść do Polaków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. skrajna nienawiść do Polski, Polaków i wszystkiego, co polskie

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔlakɔˈʒɛrstfɔ, AS: polakožerstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polakożerca m.

 przym. polakożerczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) antypolonizm

Wiktionary


polampartować

czasownik nieprzechodni dokonany

 (1.1) przest. pohulać

czasownik zwrotny dokonany polampartować się

 (2.1) przest. pohulać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeździł do Katowic, żeby polampartować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. lampartować ndk.

 rzecz. lampartowanie n.

Wiktionary


polan

włókno syntetyczne; stylon


SJP.pl


polana

miejsce w lesie porośnięte trawą, niezadrzewione


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) leśn. pozbawione drzew miejsce w lesie;

forma rzeczownika|rodzaj=nijaki.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: polano

forma czasownika.

 (3.1) imiesłów przymiotnikowy bierny, rodzaj żeński, od czasownika: polać

Wiktionary

Polana – powierzchnia w obrębie lasu, pozbawiona drzew i porośnięta roślinnością zielną.

Polany powstały w wyniku działalności człowieka; albo poprzez wyrąb lasu, albo poprzez wypalanie. Pierwsze polany powstawały w dolinach rzek w wyniku działalności osadników. Później, w miarę jak przybywało ludności, polany te rozrastały się do wielkich powierzchni uprawowych i przestały być polanami. Obecne polany leśne powstawały od XV w. do połowy XIX w. W Karpatach pierwsze polany na grzbietach gór powstawały w XV w. w wyniku działalności Wołochów – pasterskiego ludu, który wraz ze swoimi stadami kóz i owiec przybył tam na przełomie XIV i XV w. z południa. Polany otrzymywali poprzez wypalanie. Później za zgodą wielkiej własności wyrabiali polany (głównie przez wyrąb) również chłopi. Proces wyrabiania polan kończy się w połowie XIX wieku. W rozwoju polan wyróżnia się cztery etapy:

  1. wyrąb i wypalanie lasu
  2. uprawa zbóż na wyrębie
  3. przejście z uprawy zbożowej na sianokośną łąkę
  4. zarastanie polan lasem w wyniku zaprzestania użytkowania polan

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Las był tak gęsty, że niebo można było zobaczyć dopiero po wejściu na polanę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlãna, AS: polãna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. polanka

Wiktionary


polańczyk

wieś w Polsce


SJP.pl

Polańczyk – wieś wczasowo-uzdrowiskowa w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Solina. Od 30 grudnia 1999 Polańczyk jest siedzibą władz gminy Solina (wcześniej siedzibą była Solina). Położony na zachodnim brzegu Jeziora Solińskiego.

Wikipedia


polandball

[czytaj: polandbol] internetowy mem w postaci komiksu z kulistymi postaciami w odwróconych barwach polskiej flagi, wyśmiewającymi narodowe stereotypy i relacje między państwami; polandball


SJP.pl

Wikipedia


polaneczka

zdrobnienie od: polanka


SJP.pl


polanica

1. wzgórze na Przedgórzu Sudeckim;
2. osada w Polsce; 2. nazwa dwóch wsi na Ukrainie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. pot. Polanica-Zdrój

Wiktionary

W Polsce
  • Polanica-Zdrój – miasto w powiecie kłodzkim, w województwie dolnośląskim
  • Polanica – osada w województwie lubuskim, w powiecie wschowskim, w gminie Sława
  • Polanica – wzgórze na Przedgórzu Sudeckim we Wzgórzach Niemczańsko-Strzelińskich
  • Polanica - szczyt w Beskidzie Śląskim, w mieście Wisła

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔlãˈɲit͡sa, AS: polãńica

Wiktionary


polanica-zdrój

miasto w województwie dolnośląskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. uzdrowiskowe miasto na Dolnym Śląsku w powiecie kłodzkim;

Wiktionary

Polanica-Zdrój (niem.  nazwa urzędowa Altheide-Bad, zwyczajowa Bad Altheide, cz. Starý Bor) – miasto uzdrowiskowe w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim. Położona jest w dolinie Bystrzycy Dusznickiej u podnóża masywu Piekielnej Góry (południowo-wschodni kraniec Gór Stołowych), a południowa część miasta (dzielnica Sokołówka) na zboczach Gór Bystrzyckich w pobliżu Kamiennej Góry.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Polanica-Zdrój otrzymała prawa miejskie w 1945 roku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlãɲiˈt͡sa‿zdruj, AS: polãńica‿zdrui ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polaniczanin m., polaniczanka ż.

 przym. polanicki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. Polanica, Polanica Zdrój

Wiktionary


polanicki

przymiotnik od: Polanica-Zdrój


SJP.pl


polaniczanin

mieszkaniec Polanicy, Polanicy Zdrój


SJP.pl


polaniczanka

mieszkanka Polanicy-Zdroju


SJP.pl


polanie

1. zmoczyć coś lub oblać coś z wierzchu, lejąc jakiś płyn;
2. potocznie: nalać alkoholu do kieliszków, zwykle dla kilku osób;
3. o płynach: polać się - pociec, popłynąć; rozlać się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pokrycie jakiejś powierzchni cieczą

 (1.2) pot. nalanie alkoholu do kieliszków lub innych podobnych naczyń

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈlãɲɛ, AS: polãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podlewaczka ż., lanie n., polewanie n., polewa ż., polewka ż., polewaczka ż.

 czas. podlewać, lać, olać, polać dk., polewać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) nalanie

Wiktionary


polaniecki

Polanka Wielka (wieś w Polsce)


SJP.pl


polanin

członek plemienia słowiańskiego osiadłego w VIII-X wieku nad Wartą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. członek plemięemienia słowiańskiego zamieszkującego w średniowieczu Pojezierze Wielkopolskie;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polaczek mos., Polak mos., Polska ż., polski mrz.

 przym. polski

Wiktionary


polanka

mała polana, niezadrzewione miejsce w lesie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: polana

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp.; M. i B. lm. od: polanko

Wiktionary

Miejscowości i ich integralne części

W Polsce

Województwo dolnośląskie
  • Polanka – osiedle we Wrocławiu
  • Polanka – część wsi Szczytnica, w pow. bolesławieckim, w gminie Warta Bolesławiecka
  • Polanka – wieś w pow. legnickim, w gminie Ruja

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈlãnka, AS: polãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polana

Wiktionary


polanko

zdrobnienie od: polano


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od polano

forma rzeczownika.

 (2.1) W. lp. od: polanka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlãnkɔ, AS: polãnko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polano n.

Wiktionary


polano

1. duży kawał drzewa przeznaczony na opał; bierwiono, szczapa;
2. w gwarze myśliwskiej: ogon wilka; wiecha


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przest. kawał drewna przeznaczony na opał

 (1.2) środ. łow. ogon wilka

forma rzeczownika.

 (2.1) W. lp. od: polana

forma czasownika.

 (3.1) forma bezosobowa czasu przeszłego od: polać

Wiktionary

Szczapa (polano) – drewno uzyskane przez łupanie wzdłuż włókien. Mianem polano określa się nierównomierne szczapy drewna, uzyskiwane przez rąbanie siekierą pieńków drewna, z przeznaczeniem do opalania w kominku lub piecu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jedna zapalone polano z komina schwyciła i z nim jak z gorejącą chorągwią w obronnej postawie stanęła; druga wiadro pełne wody ku ziemi chyliła, trzecia zydel przyciągnęła i drzwi nim przywaliła.

 (1.2) Żelazny wilk urwał swój marsz. Ślepia jego obrzuciły ptasie żerowisko jakby planowaćanując łów. Nie na darmo stary wyga włóczył po kniei puszyste polano już kilkanaście lat.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlãnɔ, AS: polãno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. polanko n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bierwiono, głownia, klocek, kłoda, szczapa

 (1.2) wiecha

Wiktionary


polanów

włókno syntetyczne; stylon


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w województwie zachodniopomorskim;

Wiktionary

Polanów (niem. Pollnow) – miasto we wschodniej części woj. zachodniopomorskiego, w powiecie koszalińskim, nad rzeką Grabową, będące siedzibą gminy miejsko-wiejskiej Polanów. Leży na Wysoczyźnie Polanowskiej pomiędzy dwiema górami (Świętą Górą i Warblewską Górą). Polanów oddalony jest od Koszalina o 37 km. Układ miejski tworzy 39 ulic oraz Plac Wolności. Części miasta: Czajka, Świerczewo. Od 1313 roku posiada prawa miejskie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Polanów jest miastem pomorskim.

 (1.1) W Polanowie płynie rzeka Grabowa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlãnuf, AS: polãnuf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polanowianin m., polanowianka ż.

 przym. polanowski

Wiktionary


polanowianin

mieszkaniec miasta: Polanów


SJP.pl


polanowianka

mieszkanka miasta: Polanów


SJP.pl


polanowice

W Polsce
  • Polanowice – część miasta Wrocław, w delegaturze Wrocław-Psie Pole
  • Polanowice – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. inowrocławskim, w gminie Kruszwica
  • Polanowice – wieś w woj. lubuskim, w pow. krośnieńskim, w gminie Gubin
  • Polanowice – osada leśna w woj. lubuskim, w pow. krośnieńskim, w gminie Gubin
  • Polanowice – wieś w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Słomniki
  • Polanowice – wieś w woj. opolskim, w pow. kluczborskim, w gminie Byczyna

Wikipedia


polanowo

Bułgaria

  • Polanowo – wieś w obwodzie Chaskowo
  • Polanowo – wieś w obwodzie Burgas

Polska

  • Polanowo – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. górowskim, w gminie Góra
  • Polanowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. pilskim, w gminie Wyrzysk
  • Polanowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. słupeckim, w gminie Powidz

Rosja

  • Polanowo (nad Wiaźmą) – miejsce zawarcia Pokoju w Polanowie

Wikipedia


polanowski

przymiotnik od: Polanów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Polanowem, dotyczący Polanowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polanów mrz.

Wiktionary


polański

dotyczący Polan, charakterystyczny dla Polan


SJP.pl

  • Ambroży, właśc. Aleksander Aleksiejewicz Polanski (1878–1932) – rosyjski biskup prawosławny
  • Edward Polański (1932–2024) – polski językoznawca, polonista, wieloletni profesor Uniwersytetu Śląskiego
  • Edward Polański (1933–2024) – polski dyplomata
  • Eugen Polanski (ur. 1986) – piłkarz, reprezentant Polski
  • Jan Polański (1888–1978) – łemkowski duchowny greckokatolicki
  • Janusz Polański (1951–2011) – polski pianista i pedagog
  • Jarosław Polański (1930–1994) – polski dyrygent i pedagog
  • Kazimierz Polański (1929–2009) – polski lingwista, redaktor i autor publikacji naukowych
  • Łukasz Polański (ur. 1989) – polski siatkarz
  • Maksymilian Polański (ujednoznacznienie)
  • Marek Polański (1936–2003) – polski architekt i karykaturzysta
  • Marian Polański (1932–2014) – polski lekkoatleta
  • Piotr, właśc. Piotr Fiodorowicz Polański (1862–1937) – rosyjski biskup prawosławny
  • Przemysław Polański (XX–XXI w.) – polski prawnik, informatyk
  • Roman Polański (ur. 1933) – polsko-francuski reżyser, scenarzysta i aktor
  • Tadeusz Polański (ur. 1943) – polski polityk, poseł
  • Toma Polanski, właśc. Tomasz Polański (1822–1886) – ukraiński ksiądz greckokatolicki
  • Tomasz Polański (ujednoznacznienie)
  • Władysław Polański (1924–2012) – generał LWP
  • Włodzimierz Polański (1878–1944) – rosyjsko-polski filatelista

Wikipedia


polansować

spędzić pewien czas na lansowaniu


SJP.pl


polar

1. rodzaj miękkiego, ciepłego materiału z włókna poliestrowego;
2. wyrób (bluza, kurtka itp.) wykonany z tego materiału;
3. produkt marki Polar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) włók. lekka i bardzo ciepła dzianina używana do szycia ubrań, szczególnie sportowych i turystycznych;

 (1.2) pot. okrycie (kurtka lub bluza) uszyta z polaru (1.1)

 (1.3) środ. fot. filtr polaryzacyjny

Wiktionary

  • Polar – miasto w USA, w stanie Wisconsin
  • polar – dzianina z przędzy poliestrowej z mikrowłókien
  • polar – kataklizmiczny układ podwójny gwiazd o bardzo wysokim polu magnetycznym
  • Polar S.A. – polski producent sprzętu AGD
  • Polar Electro – fiński producent pulsometrów
  • Polar Music – szwedzka wytwórnia płytowa
  • Polar Music Prize – nagroda muzyczna
  • Polar Wrocław – polski klub sportowy
  • POLAR – detektor do badań polaryzacji promieniowania gamma rozbłysków gamma
  • Polar – amerykańsko-niemiecki film akcji z 2019

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɔlar, AS: polar

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-2)

 rzecz.

:: zdrobn. polarek m.

 przym. polarowy

 (1.3)

 rzecz. polaryzacja ż., polarnik m.

 przym. polaryzacyjny, polarny

Wiktionary


polarek

potocznie: kurtka lub bluza z polaru; polarek


SJP.pl


polargwiazda

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. Gwiazda Polarna

Wiktionary


polaris

pocisk typu Polaris


SJP.pl

  • Intel Polaris – procesor
  • Polaris – Gwiazda Polarna
    • α Ursae Minoris, współczesna północna gwiazda biegunowa
    • Polaris Australis, słabo widoczna współczesna południowa gwiazda biegunowa
  • Polaris – system rakietowy
    • UGM-27A Polaris A-1
    • UGM-27B Polaris A-2
    • UGM-27C Polaris A-3

    Wikipedia


polarka

potocznie: kurtka lub bluza z polaru; polarek


SJP.pl


polarnictwo

1. dziedzina wiedzy obejmująca wiadomości dotyczące biegunów i stref podbiegunowych;
2. wyprawy polarne


SJP.pl


polarniczka

uczona zajmująca się badaniem terenów polarnych


SJP.pl


polarniczy

polarnik


SJP.pl

Patrz:

polarnik

polarnik

uczony zajmujący się badaniem terenów polarnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) uczony lub podróżnik biorący udział w wyprawach na obszary podbiegunowe

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlarʲɲik, AS: polarʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polarnictwo n.

:: fż. polarniczka ż.

 przym. polarny

Wiktionary


polarność

1. występowanie dwu przeciwnych biegunów, dwu ładunków elektrycznych o przeciwnych znakach;
2. zdolność niektórych ciał do większego nasilenia pewnych cech (np. naelektryzowania ciała) w pewnych punktach (biegunach)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fiz. występowanie dwu przeciwnych biegunów, dwu ładunków elektrycznych o przeciwnych znakach;

 (1.2) fiz. zdolność niektórych ciał do większego nasilenia pewnych cech (np. naelektryzowania ciała) w pewnych punktach (biegunach)

Wiktionary

Polarność – właściwość indywiduów chemicznych polegająca na występowaniu w nich elektrycznego momentu dipolowego w wyniku nierównomiernego rozłożenia cząstkowych ładunków elektrycznych w ich objętości.

Większość cząsteczek jest obojętna elektrycznie. Jednak w wielu z nich występują wiązania chemiczne z elektronami mocno przesuniętymi w stronę jednego ze związanych atomów. Powoduje to występowanie w cząsteczce większej gęstości ładunku ujemnego w jednym miejscu i mniejszej w innym, dzięki czemu staje się ona dipolem elektrycznym.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. polarny

 przysł. polarnie

Wiktionary


polarny

właściwy terenom podbiegunowym lub znajdujący się na tych terenach


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. właściwy terenom podbiegunowym lub znajdujący się na tych terenach

 (1.2) fiz. chem. dotyczący, powiązany z polarnością

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlarnɨ, AS: polarny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polarnik mos., polarność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podbiegunowy

Wiktionary


polarograf

urządzenie do rejestracji zmian natężenia prądu w elektrolicie


SJP.pl


polarografia

Polarografia – część woltamperometrii, elektrochemiczna metoda analityczna polegająca na przyłożeniu liniowo wzrastającego potencjału elektrycznego do kroplowej elektrody rtęciowej będącej elektrodą pracującą z cyklicznie odnawiającą się w trakcie pomiaru powierzchnią i rejestracji natężenia prądu płynącego przez nią. Wartość natężenia prądu jest proporcjonalna do stężenia obecnej w roztworze substancji ulegającej utlenieniu lub redukcji. Krzywa zależności natężenia prądu od liniowo rosnącego potencjału, rejestrowana za pomocą aparatu zwanego polarografem, w postaci tzw. krzywej polarograficznej, pozwala zidentyfikować substancję badaną i określić jej stężenie.

Wikipedia


polaroid

1. metoda wykonywania zdjęć fotograficznych pozwalająca na uzyskanie odbitki po kilku, kilkunastu sekundach;
2. urządzenie do liniowej polaryzacji światła, stosowane w optyce, fotografii itp.


SJP.pl

Polaroid – rodzaj aparatu fotograficznego umożliwiającego niemal natychmiastowe wywołanie zdjęcia. Nazwa Polaroid jest znakiem towarowym przedsiębiorstwa Polaroid Corporation.

Pomimo jednak szeregu zastosowań, popularność Polaroida jako medium, począwszy od lat 90. XX wieku, malała – w ogromnej części z powodu ekspansji aparatów cyfrowych – co w lutym 2008 roku doprowadziło przedsiębiorstwo do decyzji o wstrzymaniu produkcji filmu i aparatów wykorzystujących tę technologię oraz wyprzedaniu zapasów produktów do końca 2009 roku. Jednak w październiku tego samego roku ogłoszono plan wznowienia produkcji filmu do tego typu aparatów. Jednym z najnowszych aparatów Polaroida jest cyfrowy Polaroid Z340.

Wikipedia


polaroidowy

polaroid


SJP.pl

Patrz:

polaroid

polaron

rodzaj wzbudzenia kwantowego w krysztale


SJP.pl

Polaron (z łac. polus od gr. πόλος 'biegun') – kwazicząstka powstająca jako wynik lokalnego odkształcenia sieci krystalicznej spowodowanego oddziaływaniem elektrostatycznym w wyniku przemieszczania się w krysztale naładowanej cząstki (elektronu lub dziury).

Wikipedia


polarowy

polar


SJP.pl

Patrz:

polar

polarymetr

przyrząd do pomiaru właściwości optycznych materiałów dwójłomnych; polaryskop


SJP.pl

Polarymetr jest to przyrząd optyczny służący do określania skręcalności substancji aktywnych optycznie, czyli takich substancji, których cząsteczki skręcają płaszczyznę polaryzacji światła. Po odpowiednim wyskalowaniu może służyć bezpośrednio do pomiaru stężenia roztworów tych substancji. Polarymetr służy też do określania składu mieszanin enancjomerów.

Wikipedia


polarymetria

dział optyki zajmujący się badaniem właściwości anizotropowych materiałów optycznych


SJP.pl

Polarymetria - technika analityczna polegająca na pomiarze stężenia substancji optycznie czynnej na podstawie wielkości kąta skręcenia płaszczyzny polaryzacji światła.

Urządzenie, przy pomocy którego dokonuje się pomiaru nazywane jest polarymetrem.

Wikipedia


polaryskop

przyrząd do pomiaru lub określania właściwości optycznych materiałów dwójłomnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) tester naprężeń w soczewkach okularowych

Wiktionary


polarysta

1. uczestnik wypraw polarnych;
2. badacz zajmujący się badaniem stref polarnych; polarnik


SJP.pl


polarystka

polarysta


SJP.pl

Patrz:

polarysta

polarystyczny

związany z terenami polarnymi, dotyczący badań terenów polarnych, klimatu tam panującego


SJP.pl


polarystyka

nauka zajmująca się badaniem obszarów polarnych


SJP.pl


polaryzacja

zjawisko uporządkowania cech układów złożonych (np. polaryzacja światła, polaryzacja elektryczna, polaryzacja stanowisk, poglądów w jakiejś zbiorowości)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fiz. podział elementów układu na zbiory o przeciwstawnych właściwościach;

 (1.2) fiz. kierunek ruchu fal lub orientacja elementów układu

 (1.3) socjol. podział społeczności na grupy o skrajnie przeciwstawnych poglądach

Wiktionary

Polaryzacja – rozdzielenie elementów układu na dwie grupy.

Fizyka:

  • polaryzacja atomowa
  • polaryzacja chromatyczna
  • polaryzacja cząstek
  • polaryzacja deformacyjna
  • polaryzacja elektronowa
  • polaryzacja elektrostatyczna – rozdzielenie lub względne przesunięcie ładunków elektrycznych o różnych znakach
    • Polaryzacja dielektryka
    • polaryzacja złącza półprzewodnikowego
    • polaryzacja elektrod
    • polaryzacja wiązań chemicznych
  • polaryzacja eliptyczna
  • polaryzacja magnetyczna
  • polaryzacja fali – polaryzacja światła i promieniowania elektromagnetycznego
  • polaryzacja ogniwa
  • polaryzacja orientacyjna
  • polaryzacja światła
  • polaryzacja ustawienia
  • polaryzacja zorientowana

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Zwiększona polaryzacja i konflikt między partiami politycznymi odwracają uwagę obywateli od przedstawianych argumentów i skupiają ją na tym, kto jest autorem propozycji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polaryzator m., polaryzowanie w.

 czas. polaryzować

Wiktionary


polaryzacyjny

dotyczący polaryzacji


SJP.pl


polaryzator

element układu optycznego, za którym światło jest odpowiednio spolaryzowane


SJP.pl

Polaryzator – urządzenie optyczne przepuszczające światło o określonej polaryzacji, zarówno liniowej, jak i kołowej.

Z padającego światła naturalnego niespolaryzowanego przepuszcza fale elektromagnetyczne, których wektor elektryczny leży w określonym przez polaryzator kierunku, tworząc światło spolaryzowane. Natomiast z padającego światła spolaryzowanego przepuszcza składową w kierunku polaryzacji, a nie przepuszcza składowej prostopadłej do tego kierunku. Dlatego układ dwóch polaryzatorów, które są obrócone względem swoich płaszczyzn polaryzacji o kąt prosty nie przepuszcza światła.

Wikipedia


polaryzować

polaryzować się - ulegać polaryzacji


SJP.pl


polaryzowalność

zdolność cząsteczki do deformacji rozkładu jej ładunków w zewnętrznym polu elektrycznym


SJP.pl

Polaryzowalność – wielkość fizyczna opisująca zdolność rozkładu ładunku cząsteczki (bądź atomu) do odkształcania się pod wpływem zewnętrznego pola elektrycznego i tworzenia w ten sposób dipoli elektrycznych, co makroskopowo prowadzi do polaryzacji dielektryka.

Na ogół pod tym pojęciem rozumie się dipolową polaryzowalność elektronową opisującą pojawianie się indukowanego elektrycznego momentu dipolowego pod wpływem zewnętrznego pola elektrycznego.

Wikipedia


polaryzowalny

ulegający zjawisku polaryzacji dielektrycznej


SJP.pl


polasik

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jadwiga Polasik – polska szpadzistka i florecistka
  • Marek Polasik – polski fizyk i chemik

Wikipedia


polaszek

nazwisko


SJP.pl


polatucha

1. gryzoń z rodziny wiewiórkowatych o kończynach połączonych ze sobą fałdem skóry, który podczas skoku służy jako spadochron; assapan;
2. gwarowo: kobieta lubiąca przebywać poza domem, latawica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Pteromys volans|ref=tak., gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych, występuje w tajdze od Finlandii po Sachalin i Kamczatkę;

Wiktionary

Polatucha (Pteromys) – rodzaj ssaków z podrodziny wiewiórek (Sciurinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae). Uznawana za organizm tworzący wtórny rezerwuar dla duru wysypkowego epidemicznego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔlaˈtuxa, AS: polatuχa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lot mrz., polatywanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wiewiórka latająca

Wiktionary


polatywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|polatywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polatucha ż.

 czas. polatywać ndk.

Wiktionary


polbar

polska rasa kur wyhodowana w wyniku krzyżowania zielononóżek kuropatwianych z plimutrokiem jastrzębiatym


SJP.pl

Polbar – rasa kur ogólnoużytkowych wyhodowana w wyniku krzyżowania wyodrębnionej w końcu XIX w. rasy zielononóżek kuropatwianych z kogutem plymouth rock jastrzębiatym. Hodowlę rozpoczęto w 1946 roku, a po pierwszych krzyżowaniach w 1951 roku dodano jeszcze dolew krwi kur rasy sussex. Rasę wytworzyła prof. Laura Kaufman.

Wikipedia


polbruk

środowiskowo: rodzaj wibroprasowanej kostki brukowej


SJP.pl

Polbruk S.A. – producent kostki brukowej i betonowych wyrobów drogowych, działający na polskim rynku od 1991 roku. Od 1997 stanowi część międzynarodowego koncernu CRH plc. Według badań agencji Millward Brown, Polbruk jest najbardziej rozpoznawalną marką na rynku kostki brukowej w Polsce.

Wikipedia


polcorfam

zamiennik skóry naturalnej używany do wyrobu wierzchów obuwia


SJP.pl


polcyn

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Albert Emil Polcyn – niemiecki i polski organmistrz
  • Lech Polcyn – polski artysta wizualny, grafik, fotograf i malarz

Wikipedia


poldek

zdrobnienie od: Leopold (imię męskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. od: Leopold

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poldek dokupił dwie kanarzyce w sklepie zoologicznym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Leopold m., poldek m., Poldzio m.

Wiktionary


polder

osuszony depresyjny teren nadmorski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geogr. depresyjny teren nadmorski stale osuszany i otoczony wydmami lub groblami w celu zabezpieczenia przed zalaniem, występujący głównie w Holandii i w Niemczech

 (1.2) geogr. obszar nadrzeczny będący naturalnym terenem zalewowym

Wiktionary

Polder – Poldery to obszary o naturalnym, wklęsłym ukształtowaniu terenu, oddzielone od cieku lub zbiornika wodnego, na których możliwe jest sterowanie przepływem wody przy wykorzystaniu urządzeń hydrotechnicznych. Istotną cechą polderów jest możliwość ich wielofunkcyjnego wykorzystania np. do retencjonowania wód powodziowych, do intensyfikacji produkcji rolnej czy w celach rekreacyjnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Utrzymanie polderów wiąże się z ciągłym odwadnianiem terenu przez system kanałów i pomp. (onet.pl Wiem)

 (1.2) Odra zalewa poldery pod Wrocławiem. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔldɛr, AS: polder

Wiktionary

Powiązane:

 przym. polderowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. polderowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) polder; (1.2) polder

* czeski: (1.1) polder; (1.2) polder

* niemiecki: (1.1) Polder m.

* włoski: (1.1) polder m.; (1.2) polder m.

źródła.

== polder (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-polder.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) geogr. polder

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


polderowy

przymiotnik od: polder


SJP.pl


poldery

osuszony depresyjny teren nadmorski


SJP.pl

Polder – Poldery to obszary o naturalnym, wklęsłym ukształtowaniu terenu, oddzielone od cieku lub zbiornika wodnego, na których możliwe jest sterowanie przepływem wody przy wykorzystaniu urządzeń hydrotechnicznych. Istotną cechą polderów jest możliwość ich wielofunkcyjnego wykorzystania np. do retencjonowania wód powodziowych, do intensyfikacji produkcji rolnej czy w celach rekreacyjnych.

Wikipedia


poldka

zdrobnienie od: Leopolda (imię żeńskie)


SJP.pl


poldzia

zdrobnienie od: Leopold (imię męskie)


SJP.pl


poldzio

zdrobnienie od: Leopold (imię męskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. od: Leopold

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Powiedziałem Poldziowi, by przestał zachowywać się jak leming.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Leopold m., Poldek m., poldek m.

Wiktionary


pole

1. teren przeznaczony pod uprawę; ziemia uprawna;
2. teren, obszar przeznaczony na coś;
3. wyodrębniona w jakiś sposób powierzchnia czegoś lub jej część;
4. powierzchnia danej figury wyrażona liczbą w jednostkach kwadratowych;
5. przenośnie:
a) dziedzina, zakres czegoś;
b) możliwość jakiegoś działania;
6. potocznie:
a) boisko piłkarskie;
b) polowanie;
7. regionalnie: dwór, podwórko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) roln. część ziemi przeznaczona pod uprawę;

 (1.2) geom. miara płaskiej powierzchni ograniczonej;

 (1.3) fiz. obszar działania sił;

 (1.4) miejsce do wypełnienia w formularzu, krzyżówce, na planszaanszy, w formularzu elektronicznym

 (1.5) dziedzina

 (1.6) sport. część boiska

 (1.7) inform. zmienna, będąca jedną ze składowych klasy;

 (1.8) reg. na zewnątrz

 (1.9) reg. podwórze

 (1.10) mat. funkcja przyporządkowująca każdemu punktowi przestrzeni skalar, wektor, bądź tensor

 (1.11) teren posiadający określone przeznaczenie

 (1.12) przestrzeń oddziaływania pewnego czynnika

Wiktionary

  • pole fizyczne w fizyce i matematyce to przestrzenny rozkład pewnej wielkości
    • ze względu na typ wielkości: pole skalarne, pole wektorowe, pole tensorowe
    • ze względu na przestrzenny rozkład pola: pole centralne, pole jednorodne
    • ze względu na opisywaną wielkość pole grawitacyjne, pole elektrostatyczne, pole magnetyczne, pole elektromagnetyczne

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Rolnik przyglądał się zbożu rosnącemu na polu.

     (1.2) Nie umiem obliczyć pola prostokąta.

     (1.3) Oblicz kierunek wektora prędkości elektronu poruszającego się w polu magnetycznym.

     (1.3) Pole grawitacyjne jest polem wektorowym, a elektromagnetyczne – polem tensorowym.

     (1.4) Proszę wpisać w to pole swoje nazwisko.

     (1.4) W szachach skoczek porusza się o 2 pola w linii prostej i 1 pole na bok.

     (1.5) Kolejnym polem działalności braci Quay jest tworzenie teledysków.

     (1.7) Moja klasa „okno” ma dwa pola: „wysokość” i „szerokość”.

     (1.8) Jak jest na polu, pada jeszcze?

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: ˈpɔlɛ, AS: pole

    Wiktionary

    Powiązane:

     przym. polny, przypolny, polowy, poletkowy

     rzecz. pólko n., Polska ż.

    :: zdrobn. poletko n.

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) grunt, rola

     (1.5) branża

     (1.8) dwór (poza Małopolską), zewnątrz

    Wiktionary


poleasingowy

[czytaj: poliz-ingowy] będący po okresie leasingu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki dla którego okres leasingu minął

Wiktionary


polec

polegnąć;
1. zostać zabitym, stracić życie w walce;
2. potocznie: przegrać, ulec


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany

 (1.1) zginąć podczas walki, bitwy

 (1.2) przen. ponieść fiasko w jakichś staraniach, wysiłkach

 (1.3) rzad. o roślinach: ulec połamaniu

 (1.4) daw. położyć się, lec

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pomnik ten wzniesiono dla uczczenia pamięci norweskich żołnierzy, którzy polegli w czasie drugiej wojny światowej.

 (1.1) W ataku na Załęże poległ por. Stanisław Paderewski, brat przyrodni Ignacego Paderewskiego, dowódca 3 kompanii 6 batalionu.

 (1.2) Próbowałem skręcić to łóżko według instrukcji, ale poległem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔlɛt͡s, AS: polec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poległy m.

 czas. polegnąć dk., lec dk.

 przym. poległy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) polegnąć, lec

Wiktionary


polecać

czasownik przechodni niedokonany (dk. polecić)

 (1.1) mówić komuś, co ma zrobić, wydawać komuś polecenie

 (1.2) dawać kogoś lub coś pod czyjąś opiekę

 (1.3) przedstawiać kogoś lub coś w korzystnym świetle

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dyrektor poleca sekretarce przepisać tekst.

 (1.3) Polecam ci tę książkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlɛt͡sat͡ɕ, AS: polecać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. polecić dk.

 rzecz. polecanie n., polecenie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) rekomendować

Wiktionary


polecająco

polecać


SJP.pl

Patrz:

polecać

polecajka

potocznie: polecenie, rekomendacja; polecanka


SJP.pl


polecanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|polecać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. polecać ndk.

Wiktionary


polecanka

potocznie: polecenie, rekomendacja; polecajka


SJP.pl


polecenie

1. kazać, zlecić;
2. powierzyć opiece, uwadze;
3. rekomendować


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nakazanie komuś zrobienia czegoś, także wypowiedź o takiej intencji

 (1.2) zaprotegowanie kogoś

Wiktionary

  • polecenie komputerowe
  • polecenie przelewu
  • polecenie służbowe
  • polecenie uniksowe
  • polecenie zapłaty
  • polecenie (prawo spadkowe)
  • interpreter poleceń
  • wiersz poleceń
  • wzorzec polecenia

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Polecenie się wykonuje, a nie analizuje.

 (1.1) Odmowa wykonania polecenia przełożonego o odsunięciu lub niedopuszczeniu do pełnienia służby pociąga za sobą odpowiedzialność dyscyplinarną, wyjątkami są tu przypadki podyktowane charakterem służby lub względami bezpieczeństwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlɛˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: polecńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. polecać ndk., polecić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dyspozycja, dyrektywa, nakaz, rozkaz, wytyczna, zarządzenie

 (1.2) rekomendacja

Wiktionary


polecić

1. kazać, zlecić;
2. powierzyć opiece, uwadze;
3. rekomendować


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. polecać)

 (1.1) dokonany od|polecać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Możesz mi polecić dobrego dentystę?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlɛt͡ɕit͡ɕ, AS: polećić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. polecać

 rzecz. polecenie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|niechać.

Wiktionary


polecie

przejściowa termiczna pora roku między termicznym latem a termiczną jesienią, występująca w strefie klimatu umiarkowanego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. meteorol. przejściowa pora roku pomiędzy latem a jesienią;

 (1.2) daw. urodzaj

Wiktionary

Polecie – przejściowa termiczna pora roku między termicznym latem a termiczną jesienią, występująca w strefie klimatu umiarkowanego.

Za polecie przyjmuje się okres roku na styku termicznego lata i jesieni, w którym średnie dobowe temperatury powietrza wahają się pomiędzy 15 a 10 °C. Za początek termicznej jesieni na terenie Polski uznaje się okres gdy średnia dobowa temperatury waha się między 5 a 10 °C.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Polecie oraz następne pory roku należą już do fazy regresu w rocznym cyklu ruchu temperatury.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poletek m., lato n., lata nmos., latko n., letnisko n., letnik m., letniczka ż., letniość ż., leciwość ż., Letniowce nmos.

 przym. letni, letniskowy, leciwy

 przysł. letnio, leciwie, latoś

 temsłow. -letni

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) babie lato, poletek

 (1.2) urodzaj

Wiktionary


polecieć

1. udać się drogą powietrzną; odbyć lot;
2. spaść;
3. pobiec


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. lecieć)

 (1.1) udać się drogą powietrzną

 (1.2) pot. pobiec

 (1.3) zostać wyrzuconym lub wypchniętym w powietrze

 (1.4) polecieć na coś → być przez coś skuszonym, nie móc się oprzeć

 (1.5) pot. spaść (o cenach, wartościach)

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)

 (2.1) pot. zostać zwolnionym ze stanowiska

 (2.2) gwałtownie się poruszyć pod wpływem zewnętrznej siły

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sąsiedzi polecieli na wakacje do Afryki.

 (1.2) Jak tylko dojechaliśmy do domu, Michaś poleciał przywitać się z mamą.

 (1.3) Tak zahamował, że aż dym poleciał spod kół.

 (1.4) Nie sądzę, by ją kochał — moim zdaniem poleciał na jej kasę.

 (1.5) Ceny akcji poleciały w dół po publikacji raportu.

 (2.1) Po tej aferze poleciał prezes i cały zarząd.

 (2.2) Gdy nadeszła fala uderzeniowa, wszyscy polecieliśmy do tyłu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlɛt͡ɕɛ̇t͡ɕ, AS: polećėć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. latać

 rzecz. lot m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pobiec, pognać, popędzić, książk. puścić się biegiem

Wiktionary


polecony

1. kazać, zlecić;
2. powierzyć opiece, uwadze;
3. rekomendować


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. przesyłka rejestrowana, przyjęta za potwierdzeniem nadania i doręczana adresatowi za pokwitowaniem odbioru

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: polecić

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlɛˈt͡sɔ̃nɨ, AS: polecõny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) list polecony

Wiktionary


poleczka

zdrobnienie od: polka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: polka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlɛt͡ʃka, AS: polečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polka ż.

Wiktionary


poledno

Poledno – (niem. 1942-1945 Poleden) wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Bukowiec.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 339 mieszkańców. Jest szóstą co do wielkości miejscowością gminy Bukowiec.

Wikipedia


polędwica

1. mięso z podłużnych mięśni grzbietu zwierzęcia;
2. pieczeń z tego mięsa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. mięso z grzbietu zwierzęcia

 (1.2) spoż. kulin. pieczeń lub wędlina z tego mięsa

Wiktionary

Polędwica (kulin.) – mięso z mięśni wzdłuż grzbietu zwierzęcia (w tym także ryby) z otaczającym je tłuszczem i tkanką łączną, oddzielone od kości biodrowej, mające szerokie zastosowanie w przemyśle spożywczym.

Rodzaje polędwicy:

  1. polędwica z dorsza
  2. polędwica z łososia
  3. polędwica wołowa
  4. polędwica wieprzowa (tzw. „polędwiczka”)
  5. polędwica z koniny

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Na śniadanie podano kanapki z polędwicą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlɛ̃ndˈvʲit͡sa, AS: polẽndvʹica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. polędwiczka ż.

 przym. polędwicowy

Wiktionary


polędwicowy

dotyczący polędwicy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od polędwica

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlɛ̃ndvʲiˈt͡sɔvɨ, AS: polẽndvʹicovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polędwica, polędwiczka

Wiktionary


polędwiczka

zdrobnienie od: polędwica


SJP.pl

Polędwiczka – część tylnej półtuszy wieprzowej – długi i stosunkowo wąski mięsień wzdłuż grzbietu zwierzęcia, przylegający częściowo do biodrówki i do tylnej części schabu. Jeden z najcenniejszych gatunków mięsa wieprzowego, o uniwersalnym zastosowaniu.

W podstawowym rozbiorze półtuszy wieprzowej polędwiczka zaliczana jest do schabu.

Wikipedia


polegać

czasownik nieprzechodni

 (1.1) na kimś ufać komuś, być pewnym jego zachowania

 (1.2) na czymś opierać się na czymś, ufać czemuś

 (1.3) na czymś działać według jakiejś reguły, zasady

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Można na nim polegać.

 (1.2) Zawsze polegaj na swoich instynktach.

 (1.3) Poker polega na blefowaniu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlɛɡat͡ɕ, AS: polegać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poleganie n., spolegliwość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) zdawać się

Wiktionary


poleganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|polegać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlɛˈɡãɲɛ, AS: polegãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. polegać

Wiktionary


polegiwać

kłaść się na chwilę raz po raz; pokładać się


SJP.pl


polegnąć

polec;
1. zostać zabitym, stracić życie w walce;
2. potocznie: przegrać, ulegnąć


SJP.pl


polęgowy

przypadający na okres po lęgu


SJP.pl


poległy

książkowo: taki, który zginął w walce


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który zginął na polu bitwy

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) żołnierz zabity w walce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na tablicach wyryto nazwiska poległych legionistów.

 (2.1) Pamięć poległych uczczono minutą ciszy.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. polec dk., polegnąć dk.

Wiktionary


polej

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. bot. nazwa systematyczna|Mentha pulegium|ref=tak., mięta polej

Wiktionary


polek

1. szybki taniec wirowy, pochodzący z Czech
2. muzyka do tego tańca


SJP.pl


polekarcice

wieś w Polsce


SJP.pl

Polekarcice – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie proszowickim, w gminie Koniusza.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa krakowskiego.

Wikipedia


polekceważyć

lekceważyć przez pewien czas; pobagatelizować


SJP.pl


poleku

przysłówek

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. powoli

Wiktionary


polemarch

starożytnych Atenach: urzędnik wchodzący w skład kolegium dziewięciu archontów


SJP.pl


polemiczniej

stopień wyższy od przysłówka: polemicznie


SJP.pl


polemiczność

cecha charakterystyczna dla wystąpień, tekstów i wypowiedzi będących podstawą polemiki, wywołujących spory i dyskusje; spór, dyskusyjność, kontrowersyjność


SJP.pl


polemiczny

dotyczący polemiki, wywołujący polemikę lub nawiązujący do toczącej się polemiki (sporu, dyskusji); sporny, dyskusyjny, kontrowersyjny


SJP.pl


polemika

1. publiczna dyskusja lub publiczny spór na istotne tematy;
2. utwór lub tekst, w którym autor przeciwstawia się opinii wyrażonej wcześniej na jakiś istotny temat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dyskusja na temat sporny dla obu stron dyskusji

Wiktionary

Polemika - publiczna debata bądź spór na ważne tematy. Także utwór lub tekst, w którym autor przeciwstawia się opinii wyrażonej wcześniej na dany temat. W języku potocznym oznacza również dyskusję na tematy sporne dla stron dyskusji.

Wyraz ten wywodzi się od starogreckiego słowa πολεμικός (wojowniczy, wrogi), a ten z kolei od słowa πόλεμος (wojna).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Różnimy się znacznie poglądami, dlatego często prowadzimy polemikę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlɛ̃mʲika, AS: polmʹika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polemiczność ż., polemista m., polemistka ż.

 czas. polemizować ndk.

 przym. polemiczny

 przysł. polemicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dysputa

Wiktionary


polemista

1. osoba biorąca udział w polemice (dyskusji, sporze);
2. autor tekstów polemicznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba biorąca udział w sporze, polemizująca z kimś

 (1.2) autor tekstów polemicznych

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) adwersarz

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) dyskutant

hiponimy.

 (1.1) adwokat diabła

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. polemika ż., polemiczność ż.

:: forma żeńska: polemistka

 czas. polemizować ndk.

 przym. polemiczny

 przysł. polemicznie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) палеміст m.; (1.2) палеміст m.

* białoruski (taraszkiewica): (1.1) спрэчкапісец m.; (1.2) спрэчкапісец m.

* hiszpański: (1.1) polemista m./ż.; (1.2) polemista m./ż.

* rosyjski: (1.1) полемист m.; (1.2) полемист m.

* ukraiński: (1.1) полеміст m.; (1.2) полеміст m.

źródła.

== polemista (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) polemista

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlɛ̃ˈmʲista, AS: polẽmʹista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polemika ż., polemiczność ż.

:: forma żeńska: polemistka

 czas. polemizować ndk.

 przym. polemiczny

 przysł. polemicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) adwersarz

Wiktionary


polemistka

1. kobieta biorąca udział w polemice (dyskusji, sporze);
2. autorka tekstów polemicznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta, która jest przeciwniczką w dyskusji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polemika ż., polemiczność ż.

:: fm. polemista mos.

 czas. polemizować ndk.

 przym. polemiczny

 przysł. polemicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) adwersarka, antagonistka, dyskutantka, oponentka, opozycjonistka, przeciwniczka

Wiktionary


polemizować

podejmować, prowadzić dyskusję; dyskutować


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) brać udział w polemice, przedstawiać opinię odmienną niż wygłoszona wcześniej przez kogoś innego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polemika ż., polemista m., polemistka ż., polemiczność n.

 przym. polemiczny

 przysł. polemicznie

Wiktionary


polemologia

nauka badająca źródła, mechanizmy i charakter konfliktów zbrojnych


SJP.pl

Polemologia (gr. πóλεμος, polemos – „wojna, bój, bitwa, walka”) – obszar badań nad wojnami. Studium zajmuje się wyjaśnianiem przyczyn, źródeł, uwarunkowań wojen i innych konfliktów zbrojnych.

Polemologia jest specjalnością naukową zajmującą się badaniem wojen, konfliktów zbrojnych i rytmów wojowniczości w ujęciu interdyscyplinarnym. Badania opierają się m.in. na takich dziedzinach jak demografia, ekonomia, socjologia, etnografia czy stosunki międzynarodowe. Polemologia bada konflikty zbrojne i wojny: przeszłości, teraźniejszości i przyszłości; analizuje ich naturę i uwarunkowania, lokalizację w czasie i przestrzeni, ustala ich periodyczność, intensywność, związki przyczynowo-skutkowe oraz typologię.

Wikipedia


polenić

polenić się - spędzić pewien czas, nic nie robiąc; poleniuchować, poobijać się, pobyczyć się


SJP.pl


poleniuchować

potocznie: spędzić pewien czas na leniuchowaniu; pobimbać


SJP.pl


polenta

1. papka lub gęsta zupa przyrządzana w starożytnym Rzymie z gotowanego ziarna zbóż lub z mąki
2. ludowa potrawa włoska z mąki kukurydzianej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. ludowa włoska potrawa z mąki z dodatkami;

 (1.2) staroż. kulin. starorzymska zupa z ziaren zbóż lub mąki

Wiktionary

Polenta (wł. polenta z łac. pollenta) – sycąca włoska potrawa ludowa, podobna do mamałygi, sporządzana pierwotnie z mąki kasztanowej, obecnie na ogół z mąki kukurydzianej lub kaszki kukurydzianej, niekiedy z dodatkiem sera i różnych sosów oraz warzyw (cukinia, marchew, papryka, cebula), przyprawiona czosnkiem, solą, pieprzem oraz rozmarynem. Popularność zawdzięcza szybkiemu sposobowi przygotowania oraz faktowi, że składa się ze składników łatwo dostępnych i tanich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gdzie niegdzie wije się wązka smużka dymu, z palonej wprost na piasku trzciny, przy której się polenta warzy z garści kukurydzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlɛ̃nta, AS: polnta

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|pulynta.

Wiktionary


polepa

warstwa gliny, czasem zmieszanej ze słomą lub sianem, układana dawniej w chatach wiejskich jako podłoga; stosowana także jako uszczelnienie ścian lub pieców


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. rodzaj prymitywnej warstwy izolacyjnej, w której glina jest materiałem wiążącym, a trociny, sieczka, żużel itd. - wypełnieniem;

 (1.2) podłoga wykonana z polepy (1.1)

Wiktionary

Polepa – rodzaj poziomej warstwy izolacyjnej, w której materiałem wiążącym jest glina, a wypełnieniem np. sieczka, trociny, gruz, żużel itp. Stosuje się ją na stropach wewnętrznych budynku i na strychach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Chałupa składała się z kuchnio-izby oraz izby paradnej. W kuchnio-izbie ściany były poczerniałe od brudu i dymu, a zamiast podłogi była polepa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lepiszcze n., oblepicha ż., lepidło n., lep mrz., lepienie n., lepik m., lepianka ż., lepkość ż., nalepka ż., lepa ż., zlepieniec mrz.

 czas. lepić ndk., nalepić dk., przylepić dk., ulepić dk., zalepić dk.

 przym. lepki

 przysł. lepko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) klepisko

Wiktionary


polepić

złączyć jakieś elementy w całość, używając substancji klejącej


SJP.pl


polepszać

zmieniać coś na lepsze


SJP.pl

czasownik

 (1.1) zmieniać coś na lepsze

czasownik zwrotny polepszać się

 (2.1) zmieniać się na lepsze, stawać się lepszym, poprawiać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Głaskanie podnosi temperaturę skóry oraz polepsza jej ukrwienie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlɛpʃat͡ɕ, AS: polepšać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polepszenie n., polepszanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poprawiać, rozwijać, ulepszać

Wiktionary


polepszacz

1. środek chemiczny dodawany do żywności w celu wydłużenia jej daty ważności lub poprawy walorów smakowych;
2. potocznie: osoba, która coś polepsza, np. kraj, świat


SJP.pl


polepszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|polepszać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlɛˈpʃãɲɛ, AS: polepšãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. polepszać

 rzecz. polepszenie n.

Wiktionary


polepszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|polepszyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlɛˈpʃɛ̃ɲɛ, AS: polepšńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. polepszyć dk., polepszać ndk.

 rzecz. polepszanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) udoskonalenie, usprawnienie

Wiktionary


polepszyć

zmienić coś na lepsze


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. polepszać)

 (1.1) spowodować, że coś stanie się lepsze niż było wcześniej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chcę polepszyć swoją kondycję.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polepszenie n.

Wiktionary


poler

słupek na pokładzie statku lub nabrzeżu, na który zakłada się cumy; pachoł


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) w pełni wypolerowane wykończenie powierzchni (np. ceramicznej)

 (1.2) żegl. pachołek na nabrzeżu lub na pokładzie statku, do którego mocuje się cumy i szpringi;

Wiktionary

Poler (pachoł, pachołek, knecht) – mocno osadzony na nabrzeżu lub równie mocno przymocowany do szkieletu jednostki pływającej (najczęściej na jej pokładzie) element spełniający rolę uchwytu.

Polery najczęściej mają kształt słupa zakończonego płaskim „grzybkiem” lub zespawanej z rur litery H. Na nabrzeżach polery są stalowe lub betonowe (kiedyś były kamienne), na jednostkach pływających stalowe (wcześniej stosowano drewniane). Służą do mocowania (obkładania) lin cumowniczych oraz holu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz.

:: (1.1) polerowanie n., wypolerowanie n.

 czas.

:: (1.1) polerować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pachoł, knecht

Wiktionary


polernia

zakład, w którym poleruje się jakieś materiały, np. marmur, szkło; polerownia


SJP.pl


polerniczka

pracownica polerni; polerowniczka


SJP.pl


polernik

pracownik polerni; polerownik


SJP.pl


polerować

czasownik przechodni niedokonany (dk. wypolerować)

 (1.1) czyścić, nadawać czemuś połysk przez pocieranie

 (1.2) obrabiać powierzchnię usuwając nierówności

 (1.3) przen. nanosić poprawki w celu ulepszenia czegoś

czasownik zwrotny niedokonany polerować się

 (2.1) być polerowanym (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Była dokładna i nazbyt często polerowała posadzkę w łazience.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlɛˈrɔvat͡ɕ, AS: polerovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polerowność ż., poler m., polerka ż., polerowacz m., polerownik m., polerownica ż., polerowniczka ż., polerowanie n., wypolerowanie n.

 czas. wypolerować dk., przepolerować dk.

 przym. polerski, polerowniczy, polerowny

 ims. polerowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pucować, reg. śl. glancować.

 (1.3) cyzelować

Wiktionary


polerowaczka

polerowacz


SJP.pl

Patrz:

polerowacz

polerowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dokładne gładzenie powierzchni czegoś w celu uzyskania gładkiego, połyskliwego wyglądu polerowanego przedmiotu

Wiktionary

Polerowanie – obróbka wykańczająca, która ma na celu uzyskanie żądanej gładkości/chropowatości i połysku powierzchni przedmiotu polerowanego (z zachowaniem cech geometrii) wykonanego najczęściej z metalu, szkła, tworzyw sztucznych.

Polerowanie dokonywane jest zwykle za pomocą miękkich (filcowych) tarcz i materiałów ściernych (np. past polerskich) lub metodami elektrochemicznymi. Wyróżnia się:

  • polerowanie chemiczne
  • polerowanie elektrolityczne (elektrochemiczne), elektropolerowanie
  • polerowanie hydrodynamiczne (strumieniowe)
  • polerowanie ścierne (ręczne lub mechaniczne)
  • polerowanie ogniowe (palnikami gazowymi)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔlɛrɔˈvãɲɛ, AS: polerovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypolerowanie n., polerowność ż., poler m., polerka ż., polerowacz m., polerownik m., polerownica ż., polerowniczka ż.

 czas. polerować ndk., wypolerować dk.

 przym. polerski, polerowniczy, polerowny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) glancowanie, glansowanie

Wiktionary


polerownia

zakład, w którym poleruje się jakieś materiały, np. marmur, szkło; polernia


SJP.pl


polerowniczka

pracownica polerowni; polerniczka


SJP.pl


polerownik

pracownik polerni; polernik


SJP.pl


polesiak

chrząszcz z rodziny korników


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ent. nazwa systematyczna|Hylurgops|ref=tak., chrząszcz z podrodziny kornikowatych niszczący m.in. świerki i kosówkę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W tym roku starą limbę zaatakowały polesiaki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polesie n.

Wiktionary


polesianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec miejscowości Polesie

 (1.2) osoba pochodząca z miejscowości Polesie, urodzona w Polesiu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pan Ludwik jest znanym polesianinem, musimy mu wysłać zaproszenie.

 (1.2) Tato Pawła jest polesianinem z dziada pradziada, zapytajcie go.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polesie n.

:: fż. polesianka ż.

 przym. poleski

Wiktionary


polesianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka miejscowości Polesie

 (1.2) kobieta pochodząca z miejscowości Polesie, urodzona w Polesiu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kilka polesianek już od szóstej stało przed przychodnią.

 (1.2) Żona pana Karola była rodowitą polesianką.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polesie n.

:: fm. polesianin mos.

 przym. poleski

Wiktionary


polesie

kraina geograficzna i historyczna obejmująca tereny dzisiejszej Białorusi, Ukrainy, Polski i Rosji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. kraina geograficzna i historyczna na Białorusi, Ukrainie oraz we wschodniej Polsce;

 (1.2) geogr. toponim, nazwa kilkudziesięciu wsi, części miast i wsi w Polsce i na Białorusi;

Wiktionary

Polesie (biał. Палессе, ukr. Полісся, ros. Полесье) (845) – kraina geograficzna i historyczna, zlokalizowana głównie na terytorium obecnej Białorusi i Ukrainy oraz częściowo Polski i Rosji, stanowiąca południowo-zachodnią część Niżu Wschodnioeuropejskiego.

Główne miasta to Brześć, Pińsk, Mozyrz, Homel i Czernihów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Główną rzeką Polesia zdaje się być Prypeć.

 (1.2) W rezerwacie przyrody w Polesiu zakwitły zawilce.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. leśnik mos., polesiak mzw., polesianin mos., polesianka ż., polesie n., poleskość ż., Poleszuk mos., Poleszuczka ż.

 przym. poleski

 przysł. polesko

Wiktionary


polesisko

teren po wykarczowanym lesie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) teren po wykarczowanym lesie

Wiktionary


polesisty

będący w miejscu, gdzie przedtem rósł las; poleśny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rzad. roln. związany z obszarem po wyciętym lesie

Wiktionary

Powiązane:

 przym. lesisty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poleśny

Wiktionary


poleski

przymiotnik od: Polesie


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) od Polesie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlɛsʲci, AS: polesʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poleskość ż., polesie n., polesianka ż., polesianin mos., Polesie n., Poleszuk mos., Poleszuczka ż.

 przysł. polesko

Wiktionary


polesko

przysłówek

 (1.1) na sposób poleski, tak jak na Polesiu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polesie

 przym. poleski

Wiktionary


poleskość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co poleskie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polesie n., Polesie n., Poleszuk mos., Poleszuczka ż.

 przym. poleski

Wiktionary


poleśny

o gruncie, terenie: taki, na którym wcześniej rósł las


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) roln. związany z obszarem po wyciętym lesie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Osiedle wzniesiono na terenie poleśnym pod koniec lat osiemdziesiątych.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. leśny

 rzecz. leśny mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzad. polesisty

Wiktionary


polessk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto rejonowe w Rosji w obwodzie królewieckim nad Zalewem Kurońskim;

Wiktionary

Polessk, Labiawa (ros. Полесск; niem. Labiau) – miasto rejonowe w Rosji w obwodzie królewieckim nad Zalewem Kurońskim i rzeką Dejmą oraz kanałem łączącym Niemen z Dejmą i Pregołą. Jest siedzibą rejonu polesskiego. W 2021 roku liczyło 6921 mieszkańców.

Znajduje tu się stacja kolejowa Polessk, położona na linii Królewiec – Sowieck.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. polesski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Labiawa

Wiktionary


polesski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Polesskiem, dotyczący Polesska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polessk mrz.

Wiktionary


poleszak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Dariusz Poleszak – polski aktor
  • Dominika Poleszak – polska koszykarka
  • Ewa Poleszak – polska farmaceutka, wykładowca

Wikipedia


poleszczuk

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Aleksandr Poleszczuk – rosyjski kosmonauta
  • Aleksandr Poleszczuk – radziecki pisarz rosyjski
  • Romuald Poleszczuk – polski dyplomata
  • Waldemar Poleszczuk – polski siatkarz, działacz sportowy

Wikipedia


poleszucki

dotyczący Poleszuków


SJP.pl


poleszuczka

mieszkanka Polesia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Polesia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polesie n.

:: fm. Poleszuk mos.

 przym. poleski

Wiktionary


poleszuk

mieszkaniec Polesia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) posp. czasem pogard. mieszkaniec Polesia;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pójdzie Poleszuk kupić kilogram soli. Zapłaci za nią 4 kg żyta, bo za pieniądze soli nie dostanie. Wie sprytny handlarz, że żyto, przyniesione w sierpniu, odkupi Poleszuk w grudniu na chleb za cenę trzykrotnie wyższą.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polesie n.

:: fż. Poleszuczka ż.

 przym. poleski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Polesianin

Wiktionary


poleszyn

Poleszyn – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pabianickim, w gminie Dobroń.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

W roku 2011 liczba ludności we wsi wynosiła 184.

Wikipedia


poletko

małe pole, kawałek pola; pólko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od: pole

 (1.2) niewielkie pole

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czytałem, że Szerpowie na swych poletkach uprawiają herbatę i cytrusy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pole n., pólko n.

 przym. poletkowy, polny

Wiktionary


poletkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z poletkiem, dotyczący poletka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poletko n., pole n., pólko n.

 przym. polny

Wiktionary


polew

1. powłoka na wyrobach ceramicznych;
2. emalia na metalowych naczyniach;
3. masa na cukierniczych wypiekach, np. lukier


SJP.pl


polewa

1. powłoka na wyrobach ceramicznych;
2. emalia na metalowych naczyniach;
3. masa na cukierniczych wypiekach, np. lukier


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. zastygła, słodka masa na pieczywie

 (1.2) kulin. słodki, półpłynny dodatek do polewania deserów przygotowany na bazie owoców, czekolady, karmelu itp.

 (1.3) techn. barwna powłoka dekorująca ceramikę kolorem i połyskiem

 (1.4) techn. emalia nałożona na metalowym naczyniu

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lp., ter. od: polewać

Wiktionary

Polewa – zastygająca masa, stosowana do pokrywania wyrobów cukierniczych i pieczywa. Głównymi składnikami polew są zazwyczaj cukier i białko z różnymi dodatkami, w zależności od rodzaju środków smakowo-zapachowych, barwników, octu czy też agaru.

Polewa jest półproduktem cukierniczym. Dostępne są gotowe polewy, które można długo przechowywać. Jeśli zaś polewa jest świeżo przygotowana, nie nadaje się do przechowywania i musi być zużyta bezpośrednio po przyrządzeniu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈlɛva, AS: poleva

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polewanie n., polanie n., lanie n., polewaczka ż.

:: zdrobn. polewka ż.

 czas. polewać ndk., polać dk., lać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) glazura

 (1.3) szkliwo

Wiktionary


polewać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) lać wodę lub inny płyn na coś, mocząc to

 (1.2) pot. nalewać alkohol do kilku kieliszków

czasownik zwrotny polewać się

 (2.1) lać wodę lub inny płyn na siebie samego

 (2.2) lać wodę lub inny płyn na siebie wzajemnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rozebraliśmy się do naga, czerpali wodę menażką i wolno polewali.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlɛvat͡ɕ, AS: polevać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polewanie n., polanie n., polewaczka ż., polewka ż., polewa ż.

 czas. polać, lać, oblewać, podlewać, olać

Wiktionary


polewacz

osoba, która coś polewa


SJP.pl


polewaczka

potocznie:
1. konewka - naczynie do podlewania roślin;
2. samochód z urządzeniem do zraszania wodą ulic lub innych nawierzchni;
3. samochód policyjny z armatkami wodnymi do rozpraszania tłumu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. pojazd techniczny, który spłukuje wodą ulice

 (1.2) pot. ogrod. konewka

Wiktionary

Polewaczka – specjalistyczny pojazd komunalny służący do polewania wodą ulic lub torów. Produkowany jako pojazd samochodowy lub szynowy (tzw. wagon-polewaczka).

Współcześnie wagony-polewaczki są wykorzystywane głównie do zwalczania niepożądanej roślinności, tj. zapobiegania wzrostowi chwastów w obszarze torów tramwajowych poprzez stosowanie herbicydów.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. polewanie n., polanie n., polewa ż.

 czas. podlewać, oblewać, polewać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zmywarka

 (1.2) konewka

Wiktionary


polewanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pokrywanie jakiejś powierzchni cieczą

 (1.2) pot. nalewanie alkoholu do kieliszków lub innych podobnych naczyń

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polanie n., polewaczka ż., polewa ż., polewka ż.

 czas. podlewać, oblewać, lać, olać, polewać ndk., polać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) nalewanie

Wiktionary


poleweczka

zdrobnienie od: polewka


SJP.pl


polewik

w mitologii słowiańskiej: demon polny, żyjący w zbożu i opiekujący się nim; polewoj


SJP.pl

Polewik lub polewoj – słowiański demon polny, żyjący w zbożu i opiekujący się nim. Męski odpowiednik południcy. Polewiki wyobrażano sobie jako niskich ludzi o ziemistej cerze i kłosami zbóż zamiast zarostu.

W południe i o zachodzie słońca polewik wychodził na miedzę. Napotkanych ludzi wodził na manowce, zaś śpiących w tym czasie na miedzy podduszał i deptał. Był szczególnie agresywny wobec napotkanych pijanych ludzi, których potrafił nawet zabić.

Wikipedia


polewitować

spędzić pewien czas na lewitacji


SJP.pl


polewka

1. potocznie: ubaw, coś śmiesznego; heca, beka, brecha, zlewa, zlew, zwała;
2. zupa z mąki rozprowadzonej w płynie, zwykle w wodzie, piwie lub mleku, czasem z dodatkami, charakterystyczna dla dawnej kuchni polskiej;
3. czarna polewka - zupa z krwi zwierzęcej; czernina, czarnina;


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. kulin. zupa składająca się z płynu (np. wywaru, mleka, piwa, wina) i rozpuszczonego w nim składnika, np. mąki, żółtka

 (1.2) slang. młodz. radość z kogoś lub czegoś, nabijanie się

Wiktionary

Polewka — w dawnej kuchni polskiej ogólne pojęcie, którym określano wszystkie te zupy, które nie miały swoistej nazwy i receptury (jak rosół czy żur), w późniejszym okresie określenie zwłaszcza zup lekkich, postnych. Do szczególnych rodzajów polewek należały: czarna, podawana kawalerowi na znak odmowy ręki kobiety oraz polewka winna, podawana m.in. nowo zaślubionej. Polewkę z piwa określano mianem gramatki lub też faramuszki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jak zrobić polewkę na zsiadłym mleku? (z Internetu)

 (1.2) Maciek chciał wyrwać tę laskę przy barze, a okazało się, że to jego ciotka. Niezła polewka!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlɛfka, AS: polefka

Wiktionary

Powiązane:

 czas. polewać ndk., polać

 rzecz. polanie n., polewa ż., polewanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) ubaw, radocha

Wiktionary


polewoj

nazwisko


SJP.pl

  • Polewoj – osiedle w Rosji, w obwodzie wołgogradzkim, w rejonie nowoannińskim
  • Nikołaj Polewoj (1796-1846) – pisarz rosyjski
  • Borys Polewoj (1908-1981) – pisarz rosyjski
  • Polewoj (polewik) – demon z mitologii słowiańskiej

Wikipedia


polewowy

polewa


SJP.pl

Patrz:

polewa

polewski

nazwisko


SJP.pl


polexit

potocznie: hipotetyczne wyjście Polski z Unii Europejskiej


SJP.pl


poleżakować

spędzić pewien czas na leżakowaniu


SJP.pl


poleźć

potocznie: pójść wolno, niechętnie, ociężale


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. leźć)

 (1.1) pot. pójść ociężale lub z trudem

 (1.2) pot. pójść dokądś bez potrzeby, przysparzając kłopotów

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) powlec się

Wiktionary


poleżeć

1. leżeć przez pewien czas;
2. o mięsie, owocach itp.: przetrwać pewien czas w określonych warunkach


SJP.pl


polfa

nazwa kilku firm farmaceutycznych powstałych w Polsce po II wojnie światowej


SJP.pl

Polfa – nazwa kilku przedsiębiorstw farmaceutycznych powstałych w Polsce po II wojnie światowej.

W okresie PRL pod tą nazwą istniało Zjednoczenie Przemysłu Farmaceutycznego „Polfa” (1947–1982) z siedzibą w Warszawie przy ul. Wspólnej 4, w skład którego wchodziły przedsiębiorstwa mające monopol na produkcję leków, jednorazowych przyrządów medycznych itp.

Wikipedia


poli-

przedrostek

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na wielość, mnogość czegoś

 (1.2) chem. pierwszy człon wyrazów złożonych będących nazwami polimerów

 (1.3) ekol. pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na wąski, lecz względnie wysoki zakres tolerancji na dany czynnik

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) poli- + technika = politechnika

 (1.2) poli- + etylen = polietylen

 (1.3) poli- + termiczny = politermiczny

 (1.3) poli- + -biont = polibiont

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polip m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wielo-, multi-, plura-

Wiktionary


poliaddukt

produkt poliaddycji; polimer addycyjny


SJP.pl


poliaddycja

polimeryzacja będąca reakcją addycji


SJP.pl

Poliaddycja – rodzaj reakcji chemicznej, polimeryzacja, w której nie występują produkty uboczne i która ma charakter stopniowy a nie łańcuchowy. W procesie poliaddycji są otrzymywane m.in. poliuretany.

Poliaddycja jest procesem polimeryzacji, który podobnie jak polimeryzacja łańcuchowa zachodzi bez produktów ubocznych w każdym akcie propagacji i warunkach silnie nierównowagowych, ale podobnie jak polikondensacja ma ona charakter stopniowy.

Wikipedia


poliakrylan

polimer otrzymywany z kwasu akrylowego i jego pochodnych; żywica akrylowa


SJP.pl


poliakrylany

polimer otrzymywany z kwasu akrylowego i jego pochodnych; żywica akrylowa


SJP.pl

Wikipedia


poliakrylonitryl

Poliakrylonitryl (PAN) – polimer otrzymywany w wyniku polimeryzacji akrylonitrylu.

Wikipedia


polialkohol

Alkohole wielowodorotlenowe, alkohole polihydroksylowe, poliole – alkohole posiadające w swojej cząsteczce więcej niż jedną grupę hydroksylową (OH). Są one zbliżone właściwościami do alkoholi monohydroksylowych. Można je podzielić, w zależności od liczby grup OH, na diole, triole i tak dalej. Cykliczne poliole, zawierające co najmniej 3 grupy hydroksylowe, noszą nazwę cyklitoli.

Wikipedia


polialkohole

Alkohole wielowodorotlenowe, alkohole polihydroksylowe, poliole – alkohole posiadające w swojej cząsteczce więcej niż jedną grupę hydroksylową (OH). Są one zbliżone właściwościami do alkoholi monohydroksylowych. Można je podzielić, w zależności od liczby grup OH, na diole, triole i tak dalej. Cykliczne poliole, zawierające co najmniej 3 grupy hydroksylowe, noszą nazwę cyklitoli.

Wikipedia


poliamid

Poliamidy – polimery, zawierające wiązania amidowe C(O)NH w swoich łańcuchach głównych.

Wikipedia


poliamidy

Poliamidy – polimery, zawierające wiązania amidowe C(O)NH w swoich łańcuchach głównych.

Wikipedia


poliamina

związek organiczny biorący udział w wielu biochemicznych procesach komórkowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. związek organiczny zawierający w budowie dwie lub więcej grup aminowych;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poliaminy są ściśle związane z przebiegiem wielu procesów fizjologicznych w roślinie.

Wiktionary


poliamoria

[czytaj: poli-amoria] wspólny związek miłosny z więcej niż jedną osobą; wielomiłość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) socjol. zaangażowanie w związek miłosny z więcej niż jedną osobą jednocześnie za zgodą i wiedzą wszystkich osób tworzących dany związek;

Wiktionary

Poliamoria (gr. poly „wiele”, łac. amor „miłość”) – wielomiłość rozumiana jako praktyka lub pragnienie posiadania wielu romantycznych związków w tym samym czasie z pełną wiedzą zaangażowanych osób; często klasyfikowana jako jedna z form etycznej, konsensualnej niemonogamii. Osoby zamierzające być lub będące w takich relacjach określa się osobami poliamorycznymi lub w skrócie poli.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. poliamoryczność ż., poliamoryk m., poliamorysta m., poliamoryczka ż.

 przym. poliamoryczny

 przysł. poliamorycznie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) polyamory

* baskijski: (1.1) polimaitasun

* bułgarski: (1.1) полиамория ż.

* chorwacki: (1.1) višeljublje n.

* czeski: (1.1) polyamorie ż.

* fiński: (1.1) polyamoria

* francuski: (1.1) polyamour m.

* galicyjski: (1.1) poliamor m.

* hebrajski: (1.1) פוליאמוריה

* hiszpański: (1.1) poliamor m.

* indonezyjski: (1.1) poliamori

* interlingua: (1.1) polyamor

* japoński: (1.1) ポリアモリー (poriamorī)

* kataloński: (1.1) poliamor m.

* niemiecki: (1.1) Polyamorie ż.

* perski: (1.1) چندمهری, عشق چندنفره

* portugalski: (1.1) poliamor m.

* rumuński: (1.1) poliamor m.

* słowacki: (1.1) polyamoria ż.

* słoweński: (1.1) poliamorija ż.

* szwedzki: (1.1) polyamori

* ukraiński: (1.1) поліаморія ż.

* węgierski: (1.1) poliamoria

* włoski: (1.1) poliamore m.

źródła.

== poliamoria (język węgierski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) socjol. poliamoria

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲijãˈmɔrʲja, AS: polʹii ̯ãmorʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poliamoryczność ż., poliamoryk m., poliamorysta m., poliamoryczka ż.

 przym. poliamoryczny

 przysł. poliamorycznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. poliamoryczność ż., poliamoryk m., poliamorysta m., poliamoryczka ż.

 przym. poliamoryczny

 przysł. poliamorycznie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) polyamory

* baskijski: (1.1) polimaitasun

* bułgarski: (1.1) полиамория ż.

* chorwacki: (1.1) višeljublje n.

* czeski: (1.1) polyamorie ż.

* fiński: (1.1) polyamoria

* francuski: (1.1) polyamour m.

* galicyjski: (1.1) poliamor m.

* hebrajski: (1.1) פוליאמוריה

* hiszpański: (1.1) poliamor m.

* indonezyjski: (1.1) poliamori

* interlingua: (1.1) polyamor

* japoński: (1.1) ポリアモリー (poriamorī)

* kataloński: (1.1) poliamor m.

* niemiecki: (1.1) Polyamorie ż.

* perski: (1.1) چندمهری, عشق چندنفره

* portugalski: (1.1) poliamor m.

* rumuński: (1.1) poliamor m.

* słowacki: (1.1) polyamoria ż.

* słoweński: (1.1) poliamorija ż.

* szwedzki: (1.1) polyamori

* ukraiński: (1.1) поліаморія ż.

* węgierski: (1.1) poliamoria

* włoski: (1.1) poliamore m.

źródła.

== poliamoria (język węgierski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) socjol. poliamoria

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


poliamoryczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta praktykująca poliamorię

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeśli chciałaby pani zostać poliamoryczką, to pierwsze pytanie, najważniejsze, byłoby takie, czy to jest właśnie dla pani, czy to się wiąże z pani potrzebami, filozofią życia, z tym, jak pani chce żyć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poliamoria ż., poliamoryczność ż., poliamoryk m., poliamorysta m.

 przym. poliamoryczny

 przysł. poliamorycznie

Wiktionary


poliamorycznie

przysłówek

 (1.1) rzad. w sposób właściwy poliamorii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jak wyglądałyby rodzina / społeczeństwo / władza / prawo / państwo / język, gdybyśmy potrafili żyć poliamorycznie?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poliamoria ż., poliamoryczność ż., poliamoryk m., poliamorysta m., poliamoryczka ż.

 przym. poliamoryczny

Wiktionary


poliamoryczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. cecha tego, co poliamoryczne

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poliamoryczność zakłada jednak, że jeśli fascynuję się kolejną osobą, to nie znaczy, że poprzednia przestała być wyjątkowa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poliamoria ż., poliamoryczka ż., poliamoryk m., poliamorysta mos.

 przym. poliamoryczny

 przysł. poliamorycznie

Wiktionary


poliamoryczny

[czytaj: poli-amoryczny] dotyczący związku miłosnego z więcej niż jedną osobą przy pełnej wiedzy zaangażowanych osób


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) socjol. dotyczący poliamorii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W Niemczech ostatnio sporo się pisze o zagrożeniach, jakie pociągają za sobą związki poliamoryczne, które początkowo są szczęśliwe, później jednak ludzie pragną wyłączności (…).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poliamoria ż., poliamoryczność ż., poliamoryczka m., poliamoryk m., poliamorysta mos.

 przysł. poliamorycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poligamiczny

Wiktionary


poliamoryk

[czytaj: poli-amoryk] osoba będąca w związku miłosnym z więcej niż jedną osobą; poliamorysta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zob. poliamorysta.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poliamoria ż., poliamoryczność ż., poliamorysta m.

:: fż. poliamoryczka ż.

 przym. poliamoryczny

 przysł. poliamorycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poliamorysta

Wiktionary


poliamorysta

[czytaj: poli-amorysta] osoba będąca w związku miłosnym z więcej niż jedną osobą; poliamoryk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba praktykująca poliamorię

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poliamoria ż., poliamoryczność ż., poliamoryk m., poliamoryczka ż.

 przym. poliamoryczny

 przysł. poliamorycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poliamoryk

Wiktionary


poliandria

małżeństwo kobiety z kilkoma mężczyznami jednocześnie; wielomęstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma poligamii, w której kobieta jest zamężna jednocześnie z dwoma lub więcej mężczyznami;

Wiktionary

Poliandria (z stgr. πολύς polys – „liczny” oraz ἀνήρ aner, dopełniacz ἀνδρός andros – „mężczyzna”), wielomęstwo – forma poligamii, kiedy jedna kobieta ma kilku mężów jednocześnie. Poliandria jest znacznie rzadsza niż poligynia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Plemię Kinori żyjące w północnych Himalajach od tysięcy lat praktykuje poliandrię.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲiˈjãndrʲja, AS: polʹii ̯ãndrʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. poliandryczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wielomęstwo

Wiktionary


poliandryczny

dotyczący poliandrii, czyli małżeństwa jednej kobiety z kilkoma mężczyznami jednocześnie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący poliandrii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poliandria ż.

Wiktionary


polianilina

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. organiczny związek chemiczny, aromatyczny polimer przewodzący prąd elektryczny;

Wiktionary

Polianilina, PANI – organiczny związek chemiczny, aromatyczny polimer przewodzący prąd elektryczny.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) skr. PANI

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) polyaniline

* fiński: (1.1) polyaniliini

* francuski: (1.1) polyaniline ż.

* hiszpański: (1.1) polianilina ż.

* japoński: (1.1) ポリアニリン (porianirin)

* koreański: (1.1) 폴리아닐린 (p’ollianillin)

* niemiecki: (1.1) Polyanilin

* portugalski: (1.1) polianilina ż.

* słowacki: (1.1) polyanilín m.

* włoski: (1.1) polianilina ż.

źródła.

== polianilina (język hiszpański.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. polianilina

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. PANI

Wiktionary


polianit

minerał, dwutlenek manganu, tworzący tetragonalne kryształy izomorficzne z kasyterytem


SJP.pl


poliarchia

wielowładztwo


SJP.pl

Poliarchia (gr. poli – wiele, arche – władza) – pojęcie stworzone w roku 1953 przez politologa i socjologa Roberta Dahla na określenie nowoczesnej demokracji. Demokracja zapewnia obywatelom możliwość realnego uczestnictwa w polityce. Fundamentalną rolę odgrywa w niej rywalizacja polityczna. Demokracja jest stanem idealnym, a więc nieosiągalnym, można do niego jedynie dążyć.

Wikipedia


poliaza

enzym należący do grupy hydrolaz glikozydowych, katalizujący hydrolityczny rozpad wiązań glikozydowych w polisacharydach; polisacharaza


SJP.pl


polibazyt

minerał, siarczek srebra, miedzi i antymonu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. rzadki minerał z gromady siarkosoli;

Wiktionary

Polibazyt – minerał z gromady siarkosoli. Należy do grupy minerałów rzadkich.

Nazwa pochodzi od gr. poly = wiele i basis = podstawa.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. polibazytowy

Wiktionary


polibiont

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ekol. gatunek o wąskim, lecz względnie wysokim zakresie tolerancji w stosunku do czynników środowiskowych

Wiktionary


poliblefaridesowce

rząd zielenic


SJP.pl


poliblefaridesowiec

przedstawiciel rzędu zielenic


SJP.pl


polibuda

w gwarze środowiskowej: politechnika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. politechnika

Wiktionary

Politechnika (stgr. polýtechnos – biegły w wielu sztukach) – rodzaj uczelni akademickiej o profilu technicznym, nastawionej na interdyscyplinarny kierunek kształcenia, zapewniająca możliwość uzyskania tytułów zawodowych inżynier i magister inżynier oraz stopni naukowych doktor nauk technicznych i doktor habilitowany nauk technicznych.

Pierwsze uczelnie techniczne powstały w Paryżu w XVIII wieku. Jedną z nich była École polytechnique założona w 1794 r.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam kilka lat polibudy, ale nie przypominam sobie takiego określenia… (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲiˈbuda, AS: polʹibuda

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buda ż.

Wiktionary


polica

szczyt w Beskidach


SJP.pl

Polica (1369 m) – szczyt w Paśmie Policy położonym po północno-wschodniej stronie przełęczy Krowiarki. Pasmo to wchodzi w skład Pasma Babiogórskiego. W regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczane jest do Beskidu Żywieckiego, w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Beskidu Żywiecko-Orawskiego. Dawniej szczyt nosił nazwę Police, co w gwarze tutejszych górali oznaczało półki, na których w bacówce przechowywano sery.

Wikipedia


policaj

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pogard. zob. policjant.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Biegnący Wasyl i dwaj policaje oddalali się coraz bardziej, niknąc w półmroku szpaleru grubopiennych brzóz, ciągnącego się wzdłuż traktu.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) policjant; pot. glina, gliniarz; pot. pogard. pies; slang. bagieta

Wiktionary


police

miasto powiatowe w województwie zachodniopomorskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Police (do 1945 niem. Pölitz) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w woj. zachodniopomorskim, w powiecie polickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Police, miasto satelickie Szczecina, położone nad Odrą i Gunicą na Równinie Wkrzańskiej. Port morski na lewym brzegu ujściowego odcinka Odry. Police otacza Puszcza Wkrzańska. W Policach znajduje się port morsko-rzeczny na Odrze (piąty pod względem przeładunku w Polsce).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Największym przedsiębiorstwem przemysłowym w Policach są zakłady chemiczne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlʲit͡sɛ, AS: polʹice

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. policzanin m., policzanka ż.

 przym. policki

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. policzanin m., policzanka ż.

 przym. policki

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* niemiecki: (1.1) Pölitz

* pomorski: (1.1) Pòlice

* rosyjski: (1.1) Поли́це lm.

źródła.

== Police (język luksemburski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q9051 (ltz)-Procrastineur49-Police.wav.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) policja

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


policealny

przeznaczony dla absolwentów liceum


SJP.pl


policentryczność

Policentryczność – w urbanistyce: właściwość układu przestrzennego, najczęściej miasta oznaczająca występowanie w nim wielu ośrodków centralnych, wokół których wytwarzają się koncentrycznie struktury (miejskie) względnie autonomiczne wobec siebie, a zarazem powiązane ze sobą.

W przypadku policentryczności nie występuje wyraźna przewaga jednego centrum nad innymi jak w monocentrycznym wzorcu.

Wikipedia


policentryczny

1. uznający wiele ośrodków centralnych
2. w biologii uznający pogląd, że dany gatunek powstaje jednocześnie w różnych miejscach


SJP.pl


polichlorek

produkt polimeryzacji chlorku winylu, mający zastosowanie głównie przy wyrobie tworzyw sztucznych


SJP.pl


polichloropren

niepalny kauczuk syntetyczny, odporny na oleje i rozpuszczalniki; neopren


SJP.pl

Neopren – nazwa handlowa kauczuku syntetycznego otrzymywanego w wyniku polimeryzacji emulsyjnej chloroprenu (2-chlorobuta-1,3-dien) - polichloroprenu. W porównaniu z kauczukiem naturalnym i tradycyjnymi kauczukami syntetycznymi, opartymi na butadienie ma większą odporność na oleje i inne rozpuszczalniki organiczne, wolniej również ulega starzeniu. Ma własności samogasnące. Neopren jest zadomowioną w Polsce nazwą potoczną, oficjalnie jest to nazwa handlowa należąca od 1931 r. do amerykańskiego koncernu chemicznego DuPont.

Wikipedia


polichno

W Polsce
  • Polichno – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. nakielskim, w gminie Nakło nad Notecią
  • Polichno – wieś w woj. łódzkim, w pow. piotrkowskim, w gminie Wolbórz
  • Polichno – wieś w woj. łódzkim, w pow. radomszczańskim, w gminie Żytno
  • Polichno – osada w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Kępice
  • Polichno – część wsi Brudzowice w woj. śląskim, w pow. będzińskim, w gminie Siewierz
  • Polichno – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Chęciny
  • Polichno – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. pińczowskim, w gminie Michałów
  • Polichno – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. tureckim, w gminie Władysławów

Wikipedia


polichnowo

Polichnowo – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Bobrowniki.

Wikipedia


polichóralność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. technika komponowania, która polega na dialogowaniu między sobą dwóch lub więcej chórów;

 (1.2) muz. cecha tego, co polichóralne

Wiktionary

Polichóralność (inaczej: technika cori spezzati, technika polichóralna, technika wielochórowa, styl polichóralny) – technika kompozytorska stosowana głównie w okresie renesansu i baroku, polegająca na dialogowaniu między sobą dwóch lub więcej chórów (a cappella lub z towarzyszeniem zespołów instrumentalnych).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Genezy teoretycznych poglądów Scacchiego na temat techniki polichóralnej należałoby więc szukać w modelu, jakim była dlań polichóralność G. F. Aneria.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. polichóralny

 przysł. polichóralnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) technika cori spezzati, technika polichóralna, technika wielochórowa, styl polichóralny

 (1.2) wielochórowość

Wiktionary


polichroizm

właściwość niektórych kryształów polegająca na zmianie ich barwy przy obracaniu, gdy przechodzi przez nie światło spolaryzowane liniowo; pleochroizm, wielobarwność


SJP.pl


polichromator

urządzenie optyczne służące do separacji kilku ustalonych barw z szerszego widma świetlnego


SJP.pl


polichromatyczny

o świetle: taki, którego spektrum nie składa się tylko z jednej długości fali, posiada szeroki zakres, w skład którego wchodzi światło widzialne i część spektrum podczerwonego


SJP.pl


polichromia

1. wielobarwne malowidła zdobiące powierzchnie ścian, sklepień;
2. dekoracja malarska pokrywająca rzeźby i wyroby rzemiosła artystycznego;
3. wykonywanie takich malowideł lub dekaracji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szt. rodzaj barwnego malowidła naściennego

 (1.2) szt. rodzaj malarskiego zdobnictwa rzeźb i rzemiosła

 (1.3) szt. zdobienie ścian i przedmiotów techniką polichromiczną

Wiktionary

Polichromia – wielobarwna ozdoba malarska ścian, sufitów, podniebienia sklepień, rzeźb stosowana do dekoracji wewnętrznych i zewnętrznych. Polichromie wykonywano nie tylko na materiałach kamiennych i tynkach, ale także na drewnie, wewnątrz i na zewnątrz pomieszczeń w budownictwie sakralnym i świeckim.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Widzieli państwo polichromie Wyspiańskiego?

Wiktionary

Powiązane:

 czas. polichromować ndk.

 przym. polichromiczny

 przysł. polichromicznie

Wiktionary


polichromiczność

w malarstwie: różnorodność użytych barw przy malowaniu, zróżnicowanie kolorów; wielobarwność, wielokolorowość, różnokolorowość, różnobarwność


SJP.pl


polichromiczny

w plastyce:
1. dotyczący wielobarwnych malowideł zdobiących ściany budowli;
2. wykorzystujący wiele barw; wielobarwny, wielokolorowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) szt. związany z polichromią, dotyczący polichromii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polichromia ż., polichromiczność ż.

 czas. polichromować ndk.

 przysł. polichromicznie

Wiktionary


polichromować

pokrywać polichromią


SJP.pl


policja

służba mundurowa mająca na celu utrzymanie porządku, dopilnowanie przestrzegania prawa oraz ściganie przestępców


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) instytucja państwowa mająca za zadanie ochronę obywateli przed przestępcami, wykrywanie przestępstw itp.;

 (1.2) pot. grupa policjantów

 (1.3) pot. budynek policji (1.1)

 (1.4) daw. grzeczność, obyczajność

Wiktionary

Policja (w niektórych państwach: milicja) – służba mundurowa przeznaczona do ochrony bezpieczeństwa ludzi i mienia oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Minister poinformował, że policja złapała groźnego przestępcę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlʲit͡sʲja, AS: polʹicʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. policjant m., policjantka ż.

 przym. policyjny

 przysł. policyjnie

 temsłow. policyjno-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. milicja; eufem. smutni panowie; obraź. gliny, gliniarze, pały, psy, psiarnia, bagieta; wulg. kurwy, mendy

Wiktionary


policjant

funkcjonariusz policji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) funkcjonariusz policji

Wiktionary

Policja (w niektórych państwach: milicja) – służba mundurowa przeznaczona do ochrony bezpieczeństwa ludzi i mienia oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Policjanci urządzili zasadzkę na groźnego bandytę.

 (1.1) Teraz policjanci ustalają szczegóły nielegalnego procederu i sprawdzają czy do podobnych przypadków dochodziło już wcześniej na terenie sąsiednich miejscowości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlʲit͡sʲjãnt, AS: polʹicʹi ̯ãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. policja ż.

:: zdrobn. policjancik m.

:: fż. policjantka ż.

 przym. policyjny

 przysł. policyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. gliniarz, glina, pan władza, misiek, miś, misiak, smerf; pot. żart. lub lekcew. kulson; obraź. pies; reg. pozn. szkieł.

Wiktionary


policjantka

funkcjonariuszka policji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta, która pracuje w policji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲiˈt͡sʲjãntka, AS: polʹicʹi ̯ãntka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. policja ż., policjant mos.

 przym. policyjny

 przysł. policyjnie

Wiktionary


policki

związany z miastem Police


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Policami, dotyczący Polic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Police nmos., policzanka ż.

Wiktionary


policko

związany z miastem Police


SJP.pl

W Polsce
  • Policko – wieś w woj. lubuskim, w pow. międzyrzeckim, w gminie Pszczew
  • Policko – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. słupeckim, w gminie Lądek
  • Policko – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gminie Manowo
  • Policko – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. łobeskim, w gminie Resko
  • Policko – przystanek kolejowy w Policku, w województwie lubuskim

Wikipedia


policmajster

wyższy urzędnik policji w Rosji carskiej


SJP.pl

Policmajster – naczelnik policji w większych miastach Imperium Rosyjskiego.

Wikipedia


policmajsterka

żartobliwie: policjantka


SJP.pl


policyjno-wojskowy

dotyczący policji i wojska


SJP.pl


policyjny

związany z policją


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z policją

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) ukształtowały się wówczas charakterystyczne cechy, które otrzymały nazwę „totalitarnego syndromu” (…). Syndrom ten uzupełniała teza o „wrogim otoczeniu”, które odnosiło się nie tylko do krajów zachodnich, lecz było także sposobem postrzegania przez PZPR własnego społeczeństwa. Dlatego też rządy opierały się na siłach policyjnych, a nie społecznym poparciu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲiˈt͡sɨjnɨ, AS: polʹicyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. policja ż., policjant m., policjantka ż.

 przysł. policyjnie

Wiktionary


policystyczny

zespół policystycznych jajników - endokrynne zaburzenie hormonalne u kobiet w wieku rozrodczym, najczęstsza przyczyna niepłodności


SJP.pl


policytemia

objaw chorobowy charakteryzujący się obecnością nadmiernej ilości krwinek czerwonych we krwi; nadkrwistość


SJP.pl

Nadkrwistość, czerwienica, policytemia (łac. polycythemia) – zwiększenie masy krwinek czerwonych (RCM). Termin policytemia często jest stosowany zamiennie z terminem erytrocytemia, przy czym są to osobne pojęcia. W ścisłym znaczeniu policytemia jest zwiększeniem masy czy objętości erytrocytów niezależnie od innych elementów morfotycznych. Z kolei erytrocytemia jest wzrostem koncentracji erytrocytów, co laboratoryjnie może być mierzone jako wzrost liczby erytrocytów (RBC), wzrost hematokrytu (HCT) czy wzrost stężenia hemoglobiny (Hb), które zależą nie tylko od wzrostu masy krwinek czerwonych, ale również od spadku objętości osocza.

Wikipedia


policytować

spędzić pewien czas na licytowaniu


SJP.pl


policzalność

policzalny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest policzalne; cecha tych, którzy są policzalni

Wiktionary

Patrz:

policzalny

Powiązane:

 przym. policzalny

 przysł. policzalnie

 rzecz. liczba ż.

Wiktionary


policzalny

taki, który daje się policzyć


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który daje się policzyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. policzalność ż., liczba ż.

 czas. policzyć, liczyć

 przym. liczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wymierny

Wiktionary


policzanin

mieszkaniec Polic (miasta w województwie zachodniopomorskim)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Polic

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: polʹičãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Police nmos.

:: fż. policzanka ż.

Wiktionary


policzanka

mieszkanka Polic (miasta w województwie zachodniopomorskim)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Polic

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲiˈt͡ʃãnka, AS: polʹičãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Police nmos.

:: fm. policzanin m.

 przym. policki

Wiktionary


policzek

1. boczna część twarzy między okiem, nosem, uchem a brodą; regionalnie: polik, jagoda;
2. uderzenie otwartą dłonią w twarz;
3. przenośnie: zniewaga, upokorzenie;
4. w bloku (urządzenie) okrągła płytka równoległa względem drugiej;
5. część kolby broni myśliwskiej;
6. u zwierząt i ptaków: część głowy, pyska odpowiadająca położeniom policzkowi ludzi i podobna do policzka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) anat. każde z dwóch miejsc na twarzy pod okiem, obok nosa

 (1.2) uderzenie otwartą dłonią w policzek (1.1)

 (1.3) przen. obraza

 (1.4) archit. rodzaj konstrukcji, na której opierają się stopnie schodów

 (1.5) środ. sport. część broni (kolby) do opierania policzka (1.1)

Wiktionary

Policzek – część ciała zwierząt występująca po bokach głowy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na policzku wyskoczył jej czerwony pryszcz.

 (1.2) Policzek był tak silny, że ofiara zachwiała się.

 (1.3) Napis „Precz z komuną!” na gmachu PZPR byłby prawdziwym policzkiem dla każdego działacza partyjnego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlʲit͡ʃɛk, AS: polʹiček

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. policzkowanie n., spoliczkowanie n.

:: zgrub. polik mrz.

 czas. policzkować ndk., spoliczkować dk.

 przym. policzkowy

 przysł. policzkowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. facka.

 (1.3) obraza, afront

 (1.4) belka policzkowa

Wiktionary


policzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|policzyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲiˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: polʹičńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. policzyć dk., zliczać ndk., zliczyć dk., liczyć ndk., wyliczać ndk., wyliczyć

 rzecz. liczba ż., zliczanie, zliczenie, wyliczenie, wyliczenie

Wiktionary


policzeński

związany z Policzną, dotyczący Policznej


SJP.pl


policzkować

bić po twarzy


SJP.pl


policzkowy

przymiotnik od: policzek


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z policzkiem, dotyczący policzka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. policzek m.

Wiktionary


policzna

nazwa dwóch wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Policzna – wieś w woj. mazowieckim, w pow. zwoleńskim, w gminie Policzna
  • Policzna – wieś w woj. podlaskim, w pow. hajnowskim, w gminie Kleszczele
  • Policzna – gmina wiejska w województwie mazowieckim, w powiecie zwoleńskim
  • Policzna – dawna gmina wiejska w województwie białostockim (dzisiejsze województwo podlaskie)
  • Policzna – dawna gromada w powiecie hajnowskim
  • Policzna – dawna gromada w powiecie zwoleńskim
  • Policzna – przystanek kolejowy w Policznej, w województwie podlaskim

Wikipedia


policzterofluoroetylen

Wikipedia


policzyć

sprawdzić, ile czegoś jest, dodając do siebie poszczególne jednostki


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. liczyć)

 (1.1) sprawdzić, ile czegoś jest, dodając do siebie poszczególne jednostki

 (1.2) wymienić kolejno liczby

 (1.3) pot. określić pewną cenę za coś

 (1.4) daw. uznać za coś, zaliczyć do czegoś

czasownik zwrotny dokonany policzyć się (ndk. liczyć się)

 (2.1) sprawdzić liczbę osób wewnątrz grupy

 (2.2) załatwić z kimś porachunki

 (2.3) ustalić wzajemne zobowiązania pieniężne

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlʲit͡ʃɨt͡ɕ, AS: polʹičyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. liczba ż., liczenie n., liczydło n., liczebnik m., licznik m., rozliczenie n., liczebność ż., liczność ż., obliczenie n., zliczenie n., liczbówka ż., policzenie n., zliczanie n.

 czas. liczyć, odliczyć, odliczać, wyliczyć, wyliczać, zliczyć, zliczać, naliczyć, naliczać, rozliczyć, rozliczać, obliczyć, obliczać

 przym. policzalny, liczebnikowy, liczebny, liczny, liczbowy, obliczeniowy

Wiktionary


policzyzna

wieś w Polsce


SJP.pl

Policzyzna – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Krzczonów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Krzczonów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 92 mieszkańców.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Królowej Polski w Żukowie.

Wikipedia


polidaktylia

wada rozwojowa występująca u ludzi, polegająca na posiadaniu zbyt dużej ilości palców lub paliczków u rąk bądź u nóg; wielopalcowość


SJP.pl

Polidaktylia (polydaktylia) (gr. polýs – wiele, mnogi; dáktylos – palec) – wada wrodzona polegająca na obecności dodatkowego palca bądź palców, najczęściej I lub V.

Dodatkowe palce mogą być cechą zaburzeń chromosomowych (np. zespół Pataua), zaburzeń monogenowych autosomalnie dominujących lub o etiologii nieznanej. Polidaktylia może być wadą izolowaną lub stanowić część obrazu klinicznego wielu zespołów wad wrodzonych. Jest to najczęściej występująca wada kończyn górnych. Niekiedy występuje łącznie z palcozrostem (syndaktylia).

Wikipedia


polidaktylizm

wielopalczastość


SJP.pl

Polidaktylia (polydaktylia) (gr. polýs – wiele, mnogi; dáktylos – palec) – wada wrodzona polegająca na obecności dodatkowego palca bądź palców, najczęściej I lub V.

Dodatkowe palce mogą być cechą zaburzeń chromosomowych (np. zespół Pataua), zaburzeń monogenowych autosomalnie dominujących lub o etiologii nieznanej. Polidaktylia może być wadą izolowaną lub stanowić część obrazu klinicznego wielu zespołów wad wrodzonych. Jest to najczęściej występująca wada kończyn górnych. Niekiedy występuje łącznie z palcozrostem (syndaktylia).

Wikipedia


polidyspersyjność

rozrzut mas cząsteczek w układach zawierających niejednakowe cząsteczki


SJP.pl

  • dyspersyjność – rozrzut mas cząsteczkowych w polimerach
  • cecha układu koloidalnego – niejednakowa masa cząsteczkowa lub wielkość cząstek koloidalnych w zolu (większość koloidów jest polidyspersyjna)

Wikipedia


poliedr

dawniej: wielościan


SJP.pl


polielektrolit

[czytaj: poli-elektrolit] elektrolit rozpadający się na jony o ładunku wielokrotnym w wyniku dysocjacji


SJP.pl


poliembrionia

Poliembrionia, wielozarodkowość – zdolność do powstawania kilku lub większej liczby zarodków z jednej komórki jajowej, jest specyficznym typem rozmnażania bezpłciowego zwierząt i roślin.

Wikipedia


polien

organiczne związki chemiczne, węglowodory, w których występuje więcej niż jedno podwójne wiązanie węgiel-węgiel


SJP.pl

Polieny – organiczne związki chemiczne z grupy olefin, w których występuje więcej niż jedno wiązanie podwójne, zazwyczaj typu węgiel-węgiel, C=C. Pierścieniowe odpowiedniki polienów to cyklopolieny.

Polieny dzieli się na:

  • dieny – w których występują dwa wiązania podwójne C=C, w tym:
    • alleny – w których wiązania podwójne są skumulowane (występują bezpośrednio koło siebie, tj. tworzą układ C=C=C)
    • dieny sprzężone – w których wiązania podwójne znajdują się w układzie sprzężonym (rozdzielone są jednym wiązaniem pojedynczym, tj. tworzą układ C=C−C=C)
    • heterodieny – w których jeden atom węgla w wiązaniu podwójnym zastąpiony jest heteroatomem, np. C=O
    • dieny izolowane – w których wiązania podwójne rozdzielone są kilkoma wiązaniami pojedynczymi
  • trieny, tetraeny itd. – w których występują odpowiednio trzy, cztery itd. wiązania podwójne C=C.

Wikipedia


polienergida

Komórczak (także koenocyt lub polienergida) – pojedyncza, zwykle bardzo duża komórka posiadająca wiele jąder komórkowych oraz organizm lub jego część zbudowana z takich komórek. W ten sposób zbudowane jest wiele organizmów, np. niektóre glony z grupy zielenic i grzyby oraz śluzowce, a także niektórzy przedstawiciele pierwotniaków.

Wikipedia


polienowy

polien


SJP.pl

Patrz:

polien

polieny

organiczne związki chemiczne, węglowodory, w których występuje więcej niż jedno podwójne wiązanie węgiel-węgiel


SJP.pl

Polieny – organiczne związki chemiczne z grupy olefin, w których występuje więcej niż jedno wiązanie podwójne, zazwyczaj typu węgiel-węgiel, C=C. Pierścieniowe odpowiedniki polienów to cyklopolieny.

Polieny dzieli się na:

  • dieny – w których występują dwa wiązania podwójne C=C, w tym:
    • alleny – w których wiązania podwójne są skumulowane (występują bezpośrednio koło siebie, tj. tworzą układ C=C=C)
    • dieny sprzężone – w których wiązania podwójne znajdują się w układzie sprzężonym (rozdzielone są jednym wiązaniem pojedynczym, tj. tworzą układ C=C−C=C)
    • heterodieny – w których jeden atom węgla w wiązaniu podwójnym zastąpiony jest heteroatomem, np. C=O
    • dieny izolowane – w których wiązania podwójne rozdzielone są kilkoma wiązaniami pojedynczymi
  • trieny, tetraeny itd. – w których występują odpowiednio trzy, cztery itd. wiązania podwójne C=C.

Wikipedia


poliera

okręt grecki o wielu wiosłach


SJP.pl


poliester

rodzaj tworzywa sztucznego, polimer zawierający w łańcuchu wiązania estrowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. syntetyczny polimer zawierający w łańcuchu wiązania estrowe;

Wiktionary

Poliestry – polimery zawierające wiązania estrowe w swoich łańcuchach głównych, posiadające sztywniejsze i bardziej polarne łańcuchy główne od polimerów winylowych, przez co mają większą tendencję do tworzenia fazy krystalicznej oraz są bardziej kruche, twarde i trudniej topliwe.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

 (1.1) polimer

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. ester m., estryfikacja ż., estryfikowanie n., transestryfikacja ż.

 czas. estryfikować dk.

 przym. estrowy, poliestrowy

frazeologia.

etymologia.

 etymn|poli-|ester.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) polyester

* baskijski: (1.1) poliester

* czeski: (1.1) polyester m.

* hiszpański: (1.1) poliéster m.

* niemiecki: (1.1) Polyester m.

* nowogrecki: (1.1) πολυεστέρας m.

* rosyjski: (1.1) полиэ́стер m.

* słowacki: (1.1) polyester m.

* szwedzki: (1.1) polyester

* turecki: (1.1) polyester

* węgierski: (1.1) poliészter

* włoski: (1.1) poliestere m.

źródła.

== poliester (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) chem. poliester

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ester m., estryfikacja ż., estryfikowanie n., transestryfikacja ż.

 czas. estryfikować dk.

 przym. estrowy, poliestrowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

 (1.1) polimer

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. ester m., estryfikacja ż., estryfikowanie n., transestryfikacja ż.

 czas. estryfikować dk.

 przym. estrowy, poliestrowy

frazeologia.

etymologia.

 etymn|poli-|ester.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) polyester

* baskijski: (1.1) poliester

* czeski: (1.1) polyester m.

* hiszpański: (1.1) poliéster m.

* niemiecki: (1.1) Polyester m.

* nowogrecki: (1.1) πολυεστέρας m.

* rosyjski: (1.1) полиэ́стер m.

* słowacki: (1.1) polyester m.

* szwedzki: (1.1) polyester

* turecki: (1.1) polyester

* węgierski: (1.1) poliészter

* włoski: (1.1) poliestere m.

źródła.

== poliester (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) chem. poliester

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


poliestezja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. zaburzenie wrażliwości na bodźce dotykowe polegające na wielokrotnym odczuciu podrażnienia przez pojedynczy bodziec

Wiktionary


poliestralny

o samicy zwierzęcia: taka, która ma ruję więcej niż raz w roku; wielorujowy


SJP.pl


poliestrowo-szklany

wykonany z poliestru i szkła


SJP.pl


poliestrowy

przymiotnik od: poliester


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) chem. związany z poliestrem; wykonany z poliestru

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poliester mrz., ester mrz.

Wiktionary


poliestry

rodzaj tworzywa sztucznego, polimer zawierający w łańcuchu wiązania estrowe


SJP.pl

Poliestry – polimery zawierające wiązania estrowe w swoich łańcuchach głównych, posiadające sztywniejsze i bardziej polarne łańcuchy główne od polimerów winylowych, przez co mają większą tendencję do tworzenia fazy krystalicznej oraz są bardziej kruche, twarde i trudniej topliwe.

Wikipedia


polieter

polimer mający wiązania eterowe w łańcuchu głównym


SJP.pl

Polietery − grupa organicznych związków chemicznych, oligomery lub polimery zbudowane główne z łańcuchów zawierających wiązania eterowe (C-O-C). Polietery mogą być zarówno otwartołańcuchowe jak i cykliczne.

Większość polieterów to polimery o dużej tendencji do krystalizacji, o dużej odporności mechanicznej, nadające się na tworzywa konstrukcyjne posiadające jednak stosunkowo niskie temperatury topnienia (w porównaniu z poliamidami i poliestrami).

Wikipedia


polieterowy

polieter


SJP.pl

Patrz:

polieter

polietylen

chem. termoplastyczny polimer syntetyczny otrzymywany przez polimeryzację etylenu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. termoplastyczny polimer syntetyczny otrzymywany przez polimeryzację etenu;

Wiktionary

Polietylen – polimer etenu. Symbol przemysłowy: PE.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Torby z polietylenu nie tylko nie wydzielają szkodliwych substancji, są także cennym surowcem wtórnym.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. polietylenowy

Wiktionary


polifag

w zoologii: zwierzę odżywiające się różnymi rodzajami pokarmu, np. sójka, dzik; wszystkożerca, zwierzę wielożerne, zwierzę polifagiczne


SJP.pl

Polifagizm (gr. πολύ – wiele, φαΐ – jedzenie), wielożerność – brak specjalizacji pokarmowej, wykorzystywanie jako pokarmu różnych gatunków organizmów. Polifagi (łac. polyphaga, pleophaga), nazywane też organizmami wielożernymi, nie wykazują wybiórczości pokarmowej. Przykładami polifagów są człowiek i dzik.

Organizmy o dużym zakresie tolerancji w odniesieniu do pobieranych pokarmów nazywane są euryfagami (euryphaga).

Wikipedia


polifagia

polifagizm;
1. w zoologii: żywienie się kilkoma rodzajami pokarmów, np. mięsnym i roślinnym; wielożerność, wszystkożerność;
2. w medycynie: chorobliwie wzmożony apetyt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. biol. nadmierne zwiększenie łaknienia, wzmożony apetyt;

Wiktionary

Hiperfagia lub polifagia (z gr. πολύ - wiele, φαΐ - jedzenie) – nadmierne zwiększenie łaknienia, będące raczej rzadkim objawem wikłającym niektóre zaburzenia neurologiczne i psychiczne.

Hiperfagia może pojawiać się w:

  • cukrzycy;
  • uszkodzeniu brzuszno-przyśrodkowej części podwzgórza (wraz z moczówką prostą, sennością, niedorozwojem gonad, zaburzeniami pamięci);
  • zespole Kleinego-Levina;
  • zespole Klüvera-Bucy’ego;
  • zaburzeniach nastroju (depresja, zaburzenia maniakalne);
  • zespole Pradera i Williego;
  • bulimii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przebadane gatunki gryzoni charakteryzują się swoistą polifagią, co świadczy o ich plastycznośćastyczności ekologicznej.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hiperfagia

Wiktionary


polifagiczny

w zoologii: mający związek z polifagiem lub polifagizmem, odżywiający się różnymi rodzajami pokarmu; wielożerny, wszystkożerny


SJP.pl


polifagizm

polifagia;
1. w zoologii: żywienie się kilkoma rodzajami pokarmów, np. mięsnym i roślinnym; wielożerność, wszystkożerność;
2. w medycynie: chorobliwie wzmożony apetyt


SJP.pl

Polifagizm (gr. πολύ – wiele, φαΐ – jedzenie), wielożerność – brak specjalizacji pokarmowej, wykorzystywanie jako pokarmu różnych gatunków organizmów. Polifagi (łac. polyphaga, pleophaga), nazywane też organizmami wielożernymi, nie wykazują wybiórczości pokarmowej. Przykładami polifagów są człowiek i dzik.

Organizmy o dużym zakresie tolerancji w odniesieniu do pobieranych pokarmów nazywane są euryfagami (euryphaga).

Wikipedia


polifazowy

przebiegający w wielu fazach (etapach); wielofazowy


SJP.pl


polifem

mit. gr. cyklop, syn Posejdona


SJP.pl

  • Polifem (Polifemos, Polifemus, gr. Polyphemos, łac. Polyphemus) – w mitologii greckiej jeden z cyklopów
  • Polifem (Polifemos, Polifemus, gr. Polyphemos, łac. Polyphemus) – w mitologii greckiej jeden z Argonautów i Lapitów
  • polifem (okogłów, ignik, Polyphemus pediculus) – gatunek skorupiaka z rzędu wioślarek

Wikipedia


polifemowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Polifema lub z nim związany


SJP.pl


polifenol

organiczny związek chemiczny z przynajmniej dwiema grupami hydroksylowymi przyłączonymi do pierścienia aromatycznego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biochem. organiczny związek chemiczny zawierający przynajmniej dwie grupy hydroksylowe przyłączone do pierścienia aromatycznego, występujący w roślinach i wykazujący działanie przeciwutleniające i zmniejszające ryzyko wystąpienia chorób układu krwionośnego i raka;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dobrą analogią będzie tu uprawianie ogródka: musimy zasadzić odpowiednie nasiona, nawozić glebę i starannie eliminować chwasty. W przypadku drobnoustrojowego „ogrodu” w jelitach służą do tego probiotyki, prebiotyki oraz polifenole.

 (1.1) Naukowy twierdzą, że swą leczniczą rolę herbata zawdzięcza polifenolom zawartym w nieprzefermentowanych liściach.

Wiktionary


polifenolowy

polifenol


SJP.pl

Patrz:

polifenol

polifiletyczny

polifiletyzm


SJP.pl

Patrz:

polifiletyzm

polifiletysta

zwolennik polifiletyzmu


SJP.pl


polifiletyzm

pochodzenie określonej grupy roślin lub zwierząt od kilku różnych pierwotnych grup; poligenia


SJP.pl

Wikipedia


polifon

pozytywka wałkowa


SJP.pl


polifonia

wielogłosowość, w której każdy głos jest równoważny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) faktura muzyczna, w której co najmniej dwa głosy prowadzone są równocześnie i niezależnie od siebie;

Wiktionary

Polifonia (stgr. πολυφωνία, wiele dźwięków) – faktura muzyczna charakteryzująca się jednoczesnym prowadzeniem co najmniej dwóch niezależnych od siebie głosów. Rozwijanie samodzielnych linii melodycznych prowadzi do współbrzmień, stąd tego typu wielogłosowość nazywana jest linearną lub kontrapunktyczną.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. polifoniczność ż.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|πολυφωνία. (polyfōnía)

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) polyphony

* arabski: (1.1) بوليفونية ż.

* baskijski: (1.1) polifonia

* czeski: (1.1) polyfonie ż.

* esperanto: (1.1) polifonio

* estoński: (1.1) polüfoonia

* francuski: (1.1) polyphonie ż.

* galicyjski: (1.1) polifonía ż.

* japoński: (1.1) ポリフォニー (porifonī)

* kataloński: (1.1) polifonia ż.

* koreański: (1.1) 다성음악 (tasŏngŭmak)

* rumuński: (1.1) polifonie ż.

* słowacki: (1.1) polyfónia ż.

* słoweński: (1.1) polifonija ż.

* szwedzki: (1.1) polyfoni

* węgierski: (1.1) polifónia

* włoski: (1.1) polifonia ż.

źródła.

== polifonia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) polifonia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polifoniczność ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. polifoniczność ż.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|πολυφωνία. (polyfōnía)

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) polyphony

* arabski: (1.1) بوليفونية ż.

* baskijski: (1.1) polifonia

* czeski: (1.1) polyfonie ż.

* esperanto: (1.1) polifonio

* estoński: (1.1) polüfoonia

* francuski: (1.1) polyphonie ż.

* galicyjski: (1.1) polifonía ż.

* japoński: (1.1) ポリフォニー (porifonī)

* kataloński: (1.1) polifonia ż.

* koreański: (1.1) 다성음악 (tasŏngŭmak)

* rumuński: (1.1) polifonie ż.

* słowacki: (1.1) polyfónia ż.

* słoweński: (1.1) polifonija ż.

* szwedzki: (1.1) polyfoni

* węgierski: (1.1) polifónia

* włoski: (1.1) polifonia ż.

źródła.

== polifonia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) polifonia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


polifoniczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest polifoniczne

Wiktionary

Polifoniczność – w literaturze utwór „wielogłosowy”, w którym każda postać lub idea jest samodzielna i równouprawniona. Źródłem nazwy utwór polifoniczny jest muzyka. Przykłady powieści polifonicznych: Zbrodnia i kara F. Dostojewski, Na wysokiej połoninie S. Vincenz, Wojna końca świata Mario Vargasa Llosy. Wśród pisarzy współczesnych polifoniczną literaturę tworzy m.in. Michael Cunningham.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. polifonia ż.

 przym. polifoniczny

 przysł. polifonicznie

Wiktionary


polifoniczny

polifonia


SJP.pl

Patrz:

polifonia

polifonista

muzyk komponujący utwory polifoniczne


SJP.pl


polifonistka

polifonista


SJP.pl

Patrz:

polifonista

poliformaldehyd

biała, stała masa wykorzystywana głównie do produkcji tworzyw sztucznych; paraformaldehyd


SJP.pl


polifosfat

potocznie: polifosforan sodu; substancja używana w pralkach jako zmiękczacz wody


SJP.pl


polifosfatowy

polifosfat


SJP.pl

Patrz:

polifosfat

polifosforan

polimer zbudowany z merów fosforanowych, np. polifosforan sodu, polifosforan amonu


SJP.pl

Polifosforany – (M'n+2PnO3n+1, gdzie M' = atom metalu) – polimery zbudowane z merów fosforanowych. Polimery te powstają na skutek spontanicznej lub wymuszonej kondensacji soli kwasu fosforowego i ich organicznych pochodnych polegającej na reakcji grup hydroksylowych z tzw. kwaśnymi atomami wodoru.

Wikipedia


polifosforowy

kwas polifosforowy - polimeryczny produkt termicznej dehydratacji kwasu ortofosforowego


SJP.pl


polifunkcyjność

polifunkcyjny; multifunkcyjność, wielofunkcyjność


SJP.pl


polifunkcyjny

mogący pełnić wiele funkcji; wielofunkcyjny, multifunkcyjny


SJP.pl


poligamia

związek małżeński z wieloma osobami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) socjol. związek małżeński z wieloma osobami

 (1.2) zool. współżycie jednego samca z wieloma samicami

Wiktionary

Poligamia (stgr. πολυγαμία polygamia, od πολύς polys „liczny” i γαμέω gameo „zawieram małżeństwo”; wielomałżeństwo) – małżeństwo z więcej niż jedną osobą (w tym samym czasie), najczęściej jednego mężczyzny z dwiema lub więcej kobietami (poligynia) lub między jedną kobietą i więcej niż jednym mężczyzną (poliandria).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dopiero w XIX wieku cesarz Teodor II, zwany w lokalnej historiografii „nowożytnym monarchą”, pośród swych licznych reform zajął się sprawą rozpowszechnionej w kraju poligamii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲiˈɡãmʲja, AS: polʹigãmʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poligamista m., poligamistka ż., poligamiczność ż.

 przym. poligamiczny

 przysł. poligamicznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1) monogamia

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. poligamista m., poligamistka ż., poligamiczność ż.

 przym. poligamiczny

 przysł. poligamicznie

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|πολύς|γαμέω.

uwagi.

 zoblistę|bigamia|jednożeństwo|monogamia|poliandria|poligynia|poliginia|wielomęstwo|wielożeństwo.

tłumaczenia.

* afrykanerski: (1.1) poligamie

* angielski: (1.1) polygamy

* arabski: (1.1) تعدد الزوجات m. (ta`addud al-zawǧāt), egiparab|بوليجاميه. ż. (būlīǧāmīyya)

* azerski: (1.1) poliqamiya

* baskijski: (1.1) poligamia

* białoruski: (1.1) палігамія ż.

* bośniacki: (1.1) poligamija ż.

* chiński standardowy: (1.1) 多配偶制 (duōpèi'ǒuzhì)

* chorwacki: (1.1) poligamija ż.

* czeski: (1.1) polygamie ż.

* estoński: (1.1) polügaamia

* francuski: (1.1) polygamie ż.

* gruziński: (1.1) პოლიგამია (p'oligamia)

* hebrajski: (1.1) פוליגמיה

* hiszpański: (1.1) poligamia ż.

* japoński: (1.1) 複婚 (fuku kon)

* kataloński: (1.1) poligàmia ż.

* koreański: (1.1) 복혼 (pokhon)

* litewski: (1.1) poligamija ż.

* łotewski: (1.1) poligāmija ż.

* niemiecki: (1.1) Polygamie ż.

* nowogrecki: (1.1) πολυγαμία ż.

* ormiański: (1.1) բազմակնություն (bazmak'nut'yun)

* pendżabski: (1.1) ਬਹੁਵਿਆਹ (bahuviāha)

* perski: (1.1) چندهمسری

* portugalski: (1.1) poligamia ż.

* rosyjski: (1.1) полига́мия ż.; (1.2) полига́мия ż.

* tamilski: (1.1) பலதுணை மணம் (palatuṇai maṇam)

* telugu: (1.1) బహుభార్యాత్వం (bahubhāryātvaṁ)

* turecki: (1.1) poligami

* ukraiński: (1.1) полігамія ż.

* węgierski: (1.1) poligámia; (1.2) poligámia

* włoski: (1.1) poligamia ż.; (1.2) poligamia ż.

źródła.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


poligamicznie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób właściwy poligamii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Żyrafy rozmnażają się poligamicznie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poligamia ż., poligamiczność ż., poligamista mos., poligamistka ż.

 przym. poligamiczny

Wiktionary


poligamiczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) socjol. zool. cecha tego, co poligamiczne, cecha tego, kto poligamiczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do tego zresztą fragmentu Pisma Świętego odwołuje się Chrystus tłumacząc poligamiczność i możliwość rozwodu dopuszczone przez Prawo Mojżeszowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poligamia ż., poligamista m., poligamistka ż.

 przym. poligamiczny

 przysł. poligamicznie

Wiktionary


poligamiczny

dotyczący poligamii


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) socjol. zool. dotyczący poligamii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Małżeństwa poligamiczne stanowią 7% związków małżeńskich w Jordanii i wciąż znajdują dużą akceptację w opinii społecznej (…).

 (1.1) U zwierząt zauważalne są bowiem związki monogamiczne (gibony), jak i poligamiczne (goryle).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poligamia ż., poligamiczność ż., poligamista m., poligamistka ż.

 przysł. poligamicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poliamoryczny

Wiktionary


poligamista

mężczyzna żyjący w poligamii, mający kilka żon


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna praktykujący poligamię

Wiktionary

Poligamia (stgr. πολυγαμία polygamia, od πολύς polys „liczny” i γαμέω gameo „zawieram małżeństwo”; wielomałżeństwo) – małżeństwo z więcej niż jedną osobą (w tym samym czasie), najczęściej jednego mężczyzny z dwiema lub więcej kobietami (poligynia) lub między jedną kobietą i więcej niż jednym mężczyzną (poliandria).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. poligamia ż.

:: fż. poligamistka

 przym. poligamiczny

 przysł. poligamicznie

Wiktionary


poligamistka

kobieta żyjąca w poligamii, mająca kilku mężów


SJP.pl


poligen

gen, który sam jeden ma niewielki efekt, ale współdziała z innymi w wytwarzaniu jednej cechy; gen wielokrotny


SJP.pl

Geny kumulatywne, geny wielokrotne, geny polimeryczne, poligeny – geny o niewielkich efektach fenotypowych, wspólnie warunkujące powstawanie cech ilościowych (np. wzrost człowieka) pomimo przynależności do różnych par alleli (są położone w innych loci). Powodują one, iż stopień wykształcenia danej cechy nie zależy od układu alleli w pojedynczym locus (zgodnie z prawami Mendla), tylko od układu alleli w różnych genach.

Wikipedia


poligenetyczny

poligeneza


SJP.pl

Patrz:

poligeneza

poligenia

pochodzenie określonej grupy roślin lub zwierząt od kilku różnych pierwotnych grup; polifiletyzm


SJP.pl


poligenizm

Poligenizm (gr. "wiele początków") – pogląd głoszący, że rodzaj ludzki pochodzi od wielu par przodków, nie zaś od jednej pierwotnej, jak to twierdzi monogenizm (gr. "jeden początek").

Wikipedia


poligenowy

poligen


SJP.pl

Patrz:

poligen

poliginia

forma małżeństwa, w której jeden mężczyzna ma równocześnie kilka żon, dawniej rozpowszechniona w krajach islamu, Chinach, Afryce i Oceanii; poligynia; wielożeństwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) antrop. forma małżeństwa, w której jeden mężczyzna ma równocześnie kilka żon

 (1.2) zool. system kojarzeń, w którym jeden samiec pozostaje w trwałym związku reprodukcyjnym z kilkoma samicami

Wiktionary

Poligynia, poliginia (stgr. πολύς polys, liczny, i γυνή gyne, kobieta), wielożeństwo – jedna z form poligamii. U ludzi jest to związek jednego mężczyzny z więcej niż jedną kobietą w tym samym czasie (niekiedy kobiety te są blisko spokrewnione). W ujęciu zoologicznym termin ten oznacza związek osobnika płci męskiej z więcej niż jednym osobnikiem płci żeńskiej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲiˈɟĩɲja, AS: polʹiǵĩńi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. poliginiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poligynia, wielożeństwo

Wiktionary


poliginiczny

poliginia; poligyniczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) antrop. zool. żyjący w systemie poliginii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mrówki żniwiarki są gatunkiem poliginicznym, gdyż w jednym gnieździe może współżyć kilka płodnych królowych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲiɟĩˈɲit͡ʃnɨ, AS: polʹiǵĩńičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poliginia

Wiktionary


poliglobulia

zwiększenie liczby krwinek czerwonych we krwi


SJP.pl


poliglota

osoba władająca wieloma językami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba znająca i biegle się posługująca wieloma językami;

Wiktionary

Poliglota (gr. polýglōttos lub polýglōssos „wielojęzyczny”) – człowiek znający biegle wiele języków, potrafiący kontaktować się lub pisać w wielu językach świata.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poliglotą był między innymi papież Jan Paweł II.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲiˈɡlɔta, AS: polʹiglota

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poliglotyzm m.

:: fż. poliglotka ż.

 przym. poliglotyczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. poliglotyzm m.

:: fż. poliglotka ż.

 przym. poliglotyczny

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|πολύγλωττος. (polýglōttos) lub etym|gr|πολύγλωσσος. (polýglōssos) → wielojęzyczny

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) polyglot

* czeski: (1.1) polyglot m.

* duński: (1.1) polyglot w.

* francuski: (1.1) polyglotte m.

* hiszpański: (1.1) políglota m., rzad. poliglota m.

* jidysz: (1.1) שפּראַכן־קענער m. (szprachn-kener)

* niemiecki: (1.1) Polyglotte m.

* norweski (bokmål): (1.1) polyglott m.

* norweski (nynorsk): (1.1) polyglott m.

* nowogrecki: (1.1) πολύγλωσσος m.

* portugalski: (1.1) poliglota m. ż.

* rosyjski: (1.1) полигло́т m.

* słowacki: (1.1) polyglot m.

* szwedzki: (1.1) polyglott w.

źródła.

== poliglota (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) wielojęzyczny

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) eleaniztun

Wiktionary


poliglotka

kobieta biegle władająca wieloma językami


SJP.pl


poliglotyczny

poliglota


SJP.pl

Patrz:

poliglota

poliglotyzm

znajomość wielu języków obcych


SJP.pl

Poliglota (gr. polýglōttos lub polýglōssos „wielojęzyczny”) – człowiek znający biegle wiele języków, potrafiący kontaktować się lub pisać w wielu językach świata.

Wikipedia


polignot

malarz grecki żyjący w V w. p.n.e.


SJP.pl

Polignot, Polygnotos (gr. Πολύγνωτος Polýgnōtos) – pierwszy klasyk malarstwa greckiego działający w połowie V wieku p.n.e.

Pochodził z Tazos, lecz tworzył głównie w Atenach i Delfach. Malował wielkie kompozycje o tematyce mitologicznej z elementami pejzażu. Wprowadził technikę czterech barw (czarnej, białej, czerwonej, żółtej). Był współpracownikiem Mikona, z którym dekorował Tezejon. Do czasów współczesnych nie przetrwało jego żadne dzieło.

Wikipedia


polignotowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Polignota lub z nim związany


SJP.pl


poligon

teren do ćwiczeń wojskowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wojsk. wydzielony obszar służący do ćwiczeń wojskowych

 (1.2) przest. geom. wielobok

 (1.3) geod. obszar ograniczony liniami prostymi

Wiktionary

  • poligon – wielokąt
  • poligon – potoczne określenie ciągu poligonowego
  • poligon – wielokąt w grafice komputerowej. Dwuwymiarowa ścianka obiektu mająca minimum trzy wierzchołki.
  • poligon wojskowy
  • poligon badawczy
  • „Poligon” – czasopismo
  • Poligon (Pusta Turnia) – skała wspinaczkowa przy Zamku w Olsztynie
  • Poligon – radziecki krótkometrażowy film animowany z 1977 roku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Żołnierze od rana biegają po poligonie.

 (1.2) Kwadrat jest poligonem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlʲiɡɔ̃n, AS: polʹigõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poligonizacja ż., poligonowiec m.

:: zdrobn. poligonik m.

 przym. poligonowy, poligonalny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. poligonizacja ż., poligonowiec m.

:: zdrobn. poligonik m.

 przym. poligonowy, poligonalny

frazeologia.

etymologia.

 (1.2-3) etym|łac|polygonum. < etym|gr|πολύγωνος.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) range, firing ground; (1.2) polygon; (1.3) traverse

* bułgarski: (1.1) полигон m.; (1.2) полигон m.; (1.3) полигон m.

* niemiecki: (1.1) Schießplatz m., Truppenübungsplatz m.; (1.2) Polygon n.; (1.3) Polygon n.

* portugalski: (1.1) polígono m.

* węgierski: (1.1) gyakorlótér

źródła.

== poligon (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) geom. wielokąt

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


poligonalny

wielokątny


SJP.pl

Patrz:

wielokątny

poligonik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od poligon

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poligon m.

Wiktionary


poligonizacja

1. w geodezji: oznaczanie współrzędnych w terenie za pomocą trwałych znaków, np. płyt lub słupów betonowych;
2. w geologii: nieregularne pękanie gruntu w procesach wysychania


SJP.pl

Poligonizacja – proces tworzenia się podziaren z ziaren w wyniku zaistnienia odkształcenia plastycznego na zimno. Nazywane jest również zdrowieniem wysokotemperaturowym.

Poligonizacja w zależności od liczby systemów poślizgu działających podczas odkształcenia plastycznego na zimno może być prosta lub złożona.

Wikipedia


poligonowy

dotyczący poligonu


SJP.pl


poligr.

skrót od: poligrafia, poligraficzny (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


poligraf

specjalista w dziedzinie poligrafii; poligrafik, drukarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zajmująca się zawodowo poligrafią

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) wykrywacz kłamstw

Wiktionary

  • Poligraf (wariograf) – urządzenie służące do analizowania fizjologicznych reakcji organizmu człowieka na bodźce z zewnątrz.
  • Poligraf (multigraf, wieloznak) – określona ilość liter oznaczająca jedną lub dwie głoski.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wystawie towarzyszą spotkania z artystami, typografami, poligrafami, bibliofilami, dystrybutorami papieru – ludźmi, którzy poświęcili się książce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlʲiɡraf, AS: polʹigraf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poligrafia ż., poligrafika ż.

 przym. poligraficzny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poligrafik, drukarz

 (2.1) wariograf, wykrywacz kłamstw

Wiktionary


poligrafia

dziedzina techniki zajmująca się procesami wytwarzania druków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) druk. poligr. dział techniki zajmujący się wytwarzaniem publikacji drukowanych;

Wiktionary

Poligrafia – dziedzina techniki i technologii, której przedmiot stanowią procesy wytwarzania druków (np. gazet, książek, plakatów, etykiet, opakowań) na różnorodnych podłożach (np. na papierze, kartonie, metalu, tworzywach sztucznych). Termin ten jest również synonimem całej gałęzi przemysłu – przemysłu poligraficznego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Od kandydata oczekujemy znajomości zagadnień związanych z poligrafią.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲiˈɡrafʲja, AS: polʹigrafʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poligraf m., poligrafika m.

 przym. poligraficzny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drukarstwo, poligr.

Wiktionary


poligraficzny

poligrafia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) druk. poligr. związany z poligrafią, dotyczący poligrafii

Wiktionary

Patrz:

poligrafia

Powiązane:

 rzecz. poligrafia ż., poligraf m., poligrafika ż.

Wiktionary


poligrafika

Poligrafika – dyscyplina naukowa obejmująca całokształt zagadnień dotyczących przemysłowych odmian druku, począwszy od metod przygotowania do druku, poprzez procesy druku, a skończywszy na procesach introligatorskich. Zajmuje się także zagadnieniami pokrewnymi, jak np. ekonomika produkcji przemysłowej w branży poligraficznej. Poligrafika nie zajmuje się artystycznymi odmianami druku.

Wikipedia


poligrafka

poligraf


SJP.pl

Patrz:

poligraf

poligynia

forma małżeństwa, w której jeden mężczyzna ma równocześnie kilka żon, dawniej rozpowszechniona w krajach islamu, Chinach, Afryce i Oceanii; poliginia; wielożeństwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma poligamii, w której mężczyzna jest żonaty jednocześnie z dwiema lub więcej kobietami;

 (1.2) zool. kojarzenie się w okresie godowym jednego samca z więcej niż jedną samicą

 (1.3) ent. występowanie w gnieździe owadów społecznych więcej niż jednej płodnej królowej

 (1.4) mikrobiol. łączenie się więcej niż jednego przedjądrza żeńskiego z przedjądrzem męskim w trakcie zapłodnienia komórki jajowej

Wiktionary

Poligynia, poliginia (stgr. πολύς polys, liczny, i γυνή gyne, kobieta), wielożeństwo – jedna z form poligamii. U ludzi jest to związek jednego mężczyzny z więcej niż jedną kobietą w tym samym czasie (niekiedy kobiety te są blisko spokrewnione). W ujęciu zoologicznym termin ten oznacza związek osobnika płci męskiej z więcej niż jednym osobnikiem płci żeńskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Można przypuszczać, że głównym motywem akceptacji przez kobietę poligynii jest lęk przed samotnością.

 (1.2) Poligynia występuje powszechnie u wielu gatunków zwierząt, m.in. kuraków, kopytnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲiˈɡɨ̃ɲja, AS: polʹigńi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poliginia, wielożeństwo

Wiktionary


poligyniczny

poligynia; poliginiczny


SJP.pl


polihalinowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) ekol. cechujący się tolerancją w stosunku do dużych wielkości zasolenia

Wiktionary


polihalit

minerał, uwodniony siarczan potasu, wapnia i magnezu


SJP.pl


polihistor

człowiek mający wszechstronną wiedzę z różnych dziedzin; encyklopedysta, polimat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś o wszechstronnej wiedzy z różnych dziedzin

Wiktionary

Polihistor lub polimat – osoba posiadająca rozległą wiedzę z wielu różnych dziedzin, encyklopedysta. Termin polyhistor pojawia się po raz pierwszy w wersji łacińskiej u Swetoniusza. Wywodzi się z greckiego złożenia πολυίστωρ oznaczającego człowieka „wiele wiedzącego” względnie „bardzo uczonego”. Poszczególne człony terminu oznaczają: πολυ (poly) – „wiele” i ίστωρ (hístōr) – „wiedzący, uczony, sędzia”. Od terminu „polihistor” zostało utworzone pojęcie „polihistoria” oznaczające zbiór wiadomości z różnych dziedzin.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Już Leonardo da Vinci, geniusz i polihistor epoki renesansu, zauważył, że wraz z wysokością drzewa grubość gałęzi zmienia się o stały współczynnik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polihistoria

 przym. polihistoryczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) polimat

Wiktionary


polihistoria

zbiór wiadomości z różnych dziedzin wiedzy


SJP.pl


polihydroksylowy

alkohol polihydroksylowy - alkohol mający w swojej cząsteczce więcej niż jedną grupę hydroksylową (-OH); poliol, alkohol wielowodorotlenowy


SJP.pl


polihydryczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) ekol. cechujący się tolerancją w stosunku do wysokich wilgotności

Wiktionary


polihymnia

mit. gr.-rzym. muza, opiekunka poezji (zwłaszcza chóralnej) i sztuki mimicznej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitgr. muza poezji sakralnej i hymnicznej oraz pantomimy, jedna z towarzyszek Apolla; córka Zeusa i Mnemosyne;

Wiktionary

Polihymnia (także Polyhymnia, Polymnia, „Obfitująca w hymny”; gr. Πολύμνια Polýmnia, łac. Polyhymnia ‘bogata w pieśni’, ‘wiele hymnów’) – w mitologii greckiej muza poezji sakralnej i hymnicznej oraz pantomimy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Polihymnia i jej siostry uświetniały śpiewem biesiady bosko-ludzkie oraz uczty olimpijskie bogów.

 (1.1) Atrybutem Polihymnii była uroczysta szata.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲiˈxɨ̃mʲɲja, AS: polʹiχmʹńi ̯a

Wiktionary


poliimid

rodzaj syntetycznego tworzywa o bardzo dużej odporności na działanie wysokich temperatur i silnie żrących związków chemicznych


SJP.pl

Poliimidy — polimery powstałe w wyniku polimeryzacji imidów. W zależności od wyjściowego monomeru mogą być zarówno termoplastami, jak i duromerami.

Szczególnie duże znaczenie praktyczne posiadają poliimidy aromatyczne, otrzymywane z polimeryzacji imidów cyklicznych. Są one duromerami o szczególnie dużej odporności na działanie wysokich temperatur, odporne na podpalenie. Zachowują dużą trwałość kształtu nawet przy długotrwałych obciążeniach w wysokich temperaturach - nie ulegają pełzaniu.

Wikipedia


poliizobutylen

Wikipedia


poliizopren

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. polimer, główny składnik kauczuku naturalnego i gutaperki

Wiktionary

Poliizopreny – grupa organicznych związków chemicznych, polimerów otrzymywanych poprzez polimeryzację izoprenu. Są one głównym składnikiem kauczuku naturalnego (w którym przeważająca jest struktura cis-1,4-poliizoprenu) oraz gutaperki (w której występuje głównie struktura trans-1,4-poliizoprenu). Syntetycznie możliwe jest otrzymanie polimerów o wysokiej zawartości merów o strukturze 1,2- i 3,4-poliizoprenowej.

Wikipedia


polik

regionalnie: policzek (część twarzy)


SJP.pl

3 miejscowości w Polsce:

  • Polik – wieś w woj. łódzkim, w pow. brzezińskim, w gminie Brzeziny
  • Polik – wieś w woj. mazowieckim, w pow. garwolińskim, w gminie Maciejowice
  • Polik – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sierpeckim, w gminie Rościszewo

Wikipedia


polikalizm

Polikalizm – odkryte w połowie XIX wieku zjawisko, polegające na tworzeniu przez jedną kolonię mrówek od kilku do kilkudziesięciu gniazd utrzymujących między sobą łączność. W obrębie takiej rozsianej kolonii nie zachodzi agresja, natomiast zamieszkujące różne gniazda mrówki mają wspólne terytorium (pola troficznego), bronione przed innymi koloniami.

Wikipedia


polikaprolaktam

Polikaprolaktam, poliamid-6, PA-6 – organiczny związek chemiczny z grupy poliamidów.

Wikipedia


polikardiografia

technika diagnostyczna układu sercowo-naczyniowego oparta na jednoczesnym zapisie EKG, fonokardiogramu i pulsu ciśnienia krwi


SJP.pl

Polikardiografia – jest techniką diagnostyczną (grupa metod polielektrograficznych) układu sercowo-naczyniowego opartą na równoczesnej rejestracji zapisu zjawisk elektrycznych, akustycznych oraz pulsu ciśnienia krwi. Polikardiografia wypełnia więc lukę pozostawioną przez elektrokardiografię w zakresie diagnozowania:

  • niedomykalności zastawek,
  • utraty sprężystości łuku aorty lub innych tętnic jako przyczyny chronicznego nadciśnienia tętniczego,
  • przewężeń tętniczych na tle miażdżycowym itp.

Wikipedia


polikarp

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Polikarp – imię męskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa polykarpos oznaczającego „płodny”.

Polikarp imieniny obchodzi 26 stycznia, 8 lutego, 23 lutego i 7 grudnia.

Znane osoby noszące imię Polikarp:

  • Święty Polikarp ze Smyrny (ok. 69–156) – biskup Smyrny, święty, zaliczony do Ojców Apostolskich
  • Polikarp I – biskup Bizancjum w latach 69-89
  • Polykarp Kusch (1911–1993), amerykański fizyk, laureat Nagrody Nobla.
  • Polycarp Pengo (ur. 1944) – tanzański duchowny katolicki, kardynał
  • Polycarp Nyamuchoncho – ugandyjski polityk, w 1980 członek Komisji Prezydenckiej zarządzającej krajem
  • Polikarp Bugielski (1830–1864) – powstaniec styczniowy, inspektor policji w Suwałkach

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Umierając, św. Polikarp zapewniał stojących obok, że stos, na którym płonie, wydaje mu się zimny, ponieważ zdoła go uchronić od wiele gorszego ognia, jakim jest ogień piekielny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlʲikarp, AS: polʹikarp

Wiktionary


polikarpek

zdrobnienie od: Polikarp (imię męskie)


SJP.pl


polikarpiczny

o roślinach: wielokrotnie kwitnący i owocujący


SJP.pl


polikarpik

zdrobnienie od: Polikarp (imię męskie)


SJP.pl


polikarpostwo

Polikarp z żoną; Polikarpowie


SJP.pl


polikarpowie

imię męskie


SJP.pl


polikarpowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Polikarpa lub z nim związany


SJP.pl


poliklet

grecki rzeźbiarz z Sykionu, żył w V w. p.n.e.


SJP.pl

Poliklet (Polyklet) z Argos (gr. Πολύκλειτος Polýkleitos) – grecki rzeźbiarz pochodzący z miasta Argos na Peloponezie, żył w latach 450-415 p.n.e. Tworzył w V wieku p.n.e. także w Atenach i Olimpii.

Był uczniem Hageladesa (zwanego też Ageladasem). Był założycielem szkoły rzeźbiarskiej w Argos działającej jeszcze długo po jego śmierci. Swoją teorię proporcji ludzkiego ciała zawarł w niezachowanym traktacie Kanon (gr. miara, reguła, wzorzec), według którego stopa powinna być równa 1/6 ciała, głowa – 1/8, dłoń 1/10, natomiast wszystkie te wielkości powinny być wielokrotnościami modułu, którym była szerokość palca u ręki. Praktycznym zastosowaniem swojej teorii uczynił rzeźbę mężczyzny niosącego włócznię, czyli Doryforosa (ok. 450 r. p.n.e.). W tym posągu została także użyta stworzona przez Polikleta zasada kontrapostu. Kanon Polikleta stosowany był w rzeźbie antycznej aż do czasów Lizypa (IV wiek p.n.e.).

Wikipedia


polikliniczny

związany z polikliniką


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z polikliniką, dotyczący polikliniki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poliklinika ż.

Wiktionary


poliklinika

przychodnia przy klinice, w której praktykują studenci medycyny


SJP.pl

Poliklinika (z greckiego πόλι-ς /póli-s/ ‘miasto’ i klinika, więc właściwie szpital miejski) – zakład opieki zdrowotnej, udzielający ambulatoryjnych porad lekarskich ogólnych i specjalistycznych, mający jednocześnie zadania naukowo-dydaktyczne. Przychodnia działająca przy klinice, w której udzielane są porady chorym i w której odbywają praktyki studenci medycyny.

Wikipedia


poliklonalny

przeciwciała poliklonalne - przeciwciała wykazujące różne powinowactwo wobec tego samego antygenu


SJP.pl


polikondensacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. reakcja polimeryzacji, podczas której oprócz polimerów powstają inne związki chemiczne o małej masie atomowej;

Wiktionary

Polikondensacja – reakcja polimeryzacji, przebiegająca stopniowo i z wydzieleniem niskocząsteczkowego produktu ubocznego (np. wody, metanolu, glikolu). Obecnie od tego terminu stopniowo się odchodzi, stosując zamiast niego termin polimeryzacja stopniowa. Jest on jednak wciąż popularny w przemyśle.

Wikipedia


polikondensat

związek wielkocząsteczkowy powstały na skutek polikondensacji


SJP.pl

Polikondensaty – związki chemiczne powstałe w wyniku reakcji polikondensacji. Do polimerów kondensacyjnych należą m.in. poliestry, poliamidy, żywice mocznikowo-formaldehydowe, fenoplasty i aminoplasty.

Wikipedia


polikrates

tyran Samos w latach 537-522 p.n.e.


SJP.pl

Polikrates (gr. Πολυκράτης "potężny władca") – tyran Samos w latach 537-522 p.n.e. Większość wiadomości o nim pochodzi z opisów w trzeciej księdze Dziejów Herodota.

Wikipedia


polikryształ

ciało stałe zbudowane z licznych drobnych kryształów


SJP.pl

Polikryształ – ciało stałe będące zlepkiem wielu monokryształów, zwanych domenami krystalicznymi lub ziarnami. Domeny w polikrysztale mają zwykle orientację stochastyczną, choć w szczególnych warunkach można uzyskać polikryształy o bardzo regularnym układzie domen.

Wikipedia


poliksen

minerał, odmiana platyny rodzimej, występująca w zasadowych skałach magmowych oraz w niektórych piaskach i żwirach


SJP.pl


poliksena

postać z mitologii greckiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.

Wiktionary

Wikipedia


polikuła

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) związek poligamiczny lub poliamoryczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ta osoba żyje w polikule.

Wiktionary


polilog

wypowiedź wielu osób naraz (przeciwieństwo monologu)


SJP.pl


polimastia

Politelia (hyperthelia) – dodatkowe brodawki sutkowe, występujące u ssaków, w tym u ludzi, u obu płci.

W porównaniu do normalnej brodawki sutkowej, dodatkowe sutki leżą niżej i zazwyczaj nieco bliżej środka klatki piersiowej. U większości ssaków występuje więcej niż jedna para normalnych sutków.Istnieje hipoteza, że hyperthelia jest efektem pojawienia się odpowiedników tych dodatkowych sutków, które u ludzi zanikły w procesie ewolucji.

Wikipedia


polimat

uczony mający wszechstronne wiadomości, encyklopedyczną wiedzę; polihistor


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) uczony o wszechstronnej, encyklopedycznej wiedzy

Wiktionary

Polihistor lub polimat – osoba posiadająca rozległą wiedzę z wielu różnych dziedzin, encyklopedysta. Termin polyhistor pojawia się po raz pierwszy w wersji łacińskiej u Swetoniusza. Wywodzi się z greckiego złożenia πολυίστωρ oznaczającego człowieka „wiele wiedzącego” względnie „bardzo uczonego”. Poszczególne człony terminu oznaczają: πολυ (poly) – „wiele” i ίστωρ (hístōr) – „wiedzący, uczony, sędzia”. Od terminu „polihistor” zostało utworzone pojęcie „polihistoria” oznaczające zbiór wiadomości z różnych dziedzin.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) polihistor, człowiek renesansu

Wiktionary


polimer

związek chemiczny o dużej masie cząsteczkowej złożony z wielokrotnie powtórzonych jednostek zwanych merami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. substancja chemiczna o bardzo dużej masie cząsteczkowej, składająca się z merów;

Wiktionary

Polimery (gr. polymeres, wieloczęściowy, zbudowany z wielu części) – substancje chemiczne o bardzo dużej masie cząsteczkowej, które składają się z wielokrotnie powtórzonych jednostek zwanych merami.

Przez „bardzo dużą masę cząsteczkową” rozumie się zwykle taką sytuację, gdy odjęcie lub przyłączenie jednego meru nie zmienia w zasadniczym stopniu ogólnych właściwości chemicznych i fizycznych związku chemicznego. Odróżnia to polimery od oligomerów, które mają jeszcze na tyle małą masę cząsteczkową, że dodanie do nich lub odjęcie jednego meru skutkuje zauważalną zmianą ich właściwości (na przykład temperatury topnienia).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Polimery naturalne są jednym z podstawowych budulców organizmów żywych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polimeryzacja ż.

 przym. polimerowy

Wiktionary


polimeraza

enzym należący do transferaz, występujący u wszystkich organizmów żywych


SJP.pl

Polimerazy (EC 2.7.7.6/7/19/48/49) – enzymy mające zdolność syntezy nici komplementarnej na matrycy pojedynczej nici kwasu nukleinowego. Polimerazy występują u wszystkich organizmów żywych.

W zależności od syntetyzowanej nici wyróżnia się polimerazy DNA syntetyzujące nić DNA (np. w procesie replikacji DNA) oraz polimerazy RNA syntetyzujące nić RNA (np. w procesie transkrypcji). W zależności od wykorzystywanej przez polimerazę matrycy mówi się o polimerazach zależnych od DNA, jeśli matrycą jest DNA, i polimerazach zależnych od RNA, jeśli matrycą jest RNA.

Wikipedia


polimerazowy

polimeraza


SJP.pl

Patrz:

polimeraza

polimeria

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. zjawisko występowania atomów lub ich grup jako wielokrotności form pojedynczych (tzw. merów)

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. polimeryzacja ż.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|πολυμέρεια.

uwagi.

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) полімерыя ż. (polimeryja)

* włoski: (1.1) polimeria ż.

źródła.

== polimeria (język włoski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polimeria

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polimeryzacja ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. polimeryzacja ż.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|πολυμέρεια.

uwagi.

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) полімерыя ż. (polimeryja)

* włoski: (1.1) polimeria ż.

źródła.

== polimeria (język włoski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polimeria

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


polimerowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z polimerem, dotyczący polimeru

 (1.2) wykonany z polimeru, zawierający polimer

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polimer m.

Wiktionary


polimeryzacja

reakcja chemiczna, w wyniku której monomery łączą się w dużą cząsteczkę - polimer


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. proces chemiczny, w wyniku którego ze związków o małej masie cząsteczkowej (monomerów) powstają związki o dużej masie cząsteczkowej (polimery);

Wiktionary

Polimeryzacja – reakcja, w wyniku której związki chemiczne o małej masie cząsteczkowej zwane monomerami lub mieszanina kilku takich związków reagują same ze sobą, aż do wyczerpania wolnych grup funkcyjnych, w wyniku czego powstają cząsteczki o wielokrotnie większej masie cząsteczkowej od substratów, tworzącpolimer.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲĩmɛrɨˈzat͡sʲja, AS: polʹĩmeryzacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. polimeryzować

 rzecz. polimer m., polimeria ż.

Wiktionary


polimeryzacyjny

polimeryzacja


SJP.pl

Patrz:

polimeryzacja

polimetakrylan

polimetakrylan metylu - tworzywo syntetyczne termoplastyczne, produkt polimeryzacji metakrylanu metylu


SJP.pl

Szkło akrylowe, szkło organiczne, potocznie plexiglas, pleksi, metapleks, żargonowo pleksa – przezroczyste tworzywo sztuczne, którego głównym składnikiem jest poli(metakrylan metylu) (PMMA, od ang. poly(methyl methacrylate)). Niektóre rodzaje szkła akrylowego zawierają też pewne ilości innych poliakrylowych polimerów i kopolimerów.

Wikipedia


polimetakrylany

polimetakrylan metylu - tworzywo syntetyczne termoplastyczne, produkt polimeryzacji metakrylanu metylu


SJP.pl


polimetodyczny

obejmujący wiele metod, np. podejście polimetodyczne


SJP.pl


polimetria

równoczesne występowanie kilku rodzajów metrum


SJP.pl

Polimetria (gr. polýs, czyli liczny i metron, czyli miara) – termin muzyczny mający dwa znaczenia:

  1. określa nałożenie na siebie różnych podziałów metrycznych (poszczególne głosy utworu zapisane są w innym metrum) → polimetria symultatywna
  2. inaczej jest to metrum mieszane, czyli często zmieniające się w trakcie przebiegu utworu → polimetria sukcesywna

Polimetria występuje bardzo często w utworach dwudziestowiecznych, np. w kompozycjach Béli Bartóka.

Wikipedia


polimetryczny

polimetria


SJP.pl

Patrz:

polimetria

polimex

Polimex Mostostal Spółka Akcyjna – polskie przedsiębiorstwo inżynieryjno-budowlane, generalny wykonawca w zakresie budownictwa przemysłowego.

Od 1997 spółka publiczna notowana na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.

Wikipedia


polimorfia

w fantastyce: umiejętność przemiany w zwierzę


SJP.pl


polimorficzność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest polimorficzne; cecha tych, którzy są polimorficzni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. polimorficzny

 przysł. polimorficznie

Wiktionary



polimorfizm

1. w biologii: występowanie w obrębie tego samego gatunku różnych postaci osobników; heteromorfizm, wielopostaciowość;
2. w chemii i mineralogii: występowanie danej substancji w kilku postaciach krystalicznych; wielopostaciowość;
3. polimorfizm głosek - możność wypowiadania przez różnych użytkowników danego języka tej samej głoski w niejednakowy sposób


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. zjawisko szczególnego zróżnicowania budowy osobników i przystosowania do pełnienia określonych ról w społeczeństwie;

 (1.2) chem. zjawisko występowania różnych odmian krystalograficznych tej samej substancji chemicznej;

 (1.3) inform. mechanizmy pozwalające programiście używać wartości, zmiennych i podprogramów na kilka różnych sposobów;

Wiktionary

  • polimorfizm (krystalografia)
  • polimorfizm (informatyka)
  • polimorfizm (genetyka)
  • polimorfizm (biologia)

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Alotropia jest szczególnym przypadkiem polimorfizmu, czyli różnopostaciowości substancji.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. polimorficzny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. polimorficzny

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|poli-|morf|-izm.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) polymorphism; (1.2) polymorphism; (1.3) polymorphism

* baskijski: (1.1) polimorfismo

* bośniacki: (1.1) polimorfizam m.

* bułgarski: (1.1) полиморфизъм m.; (1.2) полиморфизъм m.

* esperanto: (1.1) polimorfismo

* indonezyjski: (1.1) polimorfisme

* japoński: (1.1) 多型, たけい

* kataloński: (1.1) polimorfisme m.

* kazachski: (1.1) полиморфизм

* litewski: (1.1) polimorfizmas m.

* niemiecki: (1.1) Polymorphie ż., Polymorphismus m.; (1.2) Polymorphie ż., Polymorphismus m.; (1.3) Polymorphie ż., Polymorphismus m.

* ormiański: (1.1) երկձևություն

* rosyjski: (1.1) полиморфизм m.

* tajski: (1.1) ภาวะพหุสัณฐาน

* tamilski: (1.1) பல்லுருத்தோற்றம்

* turecki: (1.1) polimorfizm

* ukraiński: (1.1) поліморфізм m.; (1.2) поліморфізм m.

* uzbecki: (1.1) polimorfizm

źródła.

== polimorfizm (język turecki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) biol. polimorfizm

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


polinejkes

w mitologii greckiej: syn Edypa i Jokasty; Polinik


SJP.pl

Polinik (także Polinejkes; gr. Пολυνείκης Polyneíkēs, łac. Polynaeces, „wielce kłótliwy”) – w mitologii greckiej królewicz tebański, uczestnik wyprawy siedmiu przeciw Tebom.

Uchodził za syna Edypa i Jokasty. Prowadził z bratem Eteoklesem spór o tron miasta Teb. Wygnany przez Eteoklesa z miasta, udał się na dwór króla Argos i ożenił się z jego córką Argeją. Po namówieniu króla powrócił zbrojnie do Teb, próbując szturmem zdobyć miasto. Zginął w pojedynku z bratem.

Wikipedia


polineuropatia

[czytaj: polinełropatia] zaburzenie funkcji wielu nerwów obwodowych, zwykle będące objawem ogólnoustrojowych np. cukrzycy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. zespół objawów wynikłych z uszkodzenia wielu nerwów obwodowych

Wiktionary

Polineuropatia (lub zespół obwodowy) to zespół uszkodzenia nerwów obwodowych. Może mieć wiele przyczyn:

  • choroby zakaźne
  • toksyny
  • cukrzyca
  • alkoholizm
  • niedobór witaminy B12
  • choroby autoimmunologiczne
  • uwarunkowania genetyczne tzw. polineuropatia rodzinna
  • inne

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|poli-|neuropatia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) polyneuropathy

* czeski: (1.1) polyneuropatie ż.

* francuski: (1.1) polyneuropathie ż.

* hiszpański: (1.1) polineuropatía ż.

* japoński: (1.1) furi|多発性神経炎|たはつせいしんけいえん.

* niemiecki: (1.1) Polyneuropathie ż.

* portugalski: (1.1) polineuropatia ż.

* włoski: (1.1) polineuropatia ż.

źródła.

== polineuropatia (język portugalski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. polineuropatia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|poli-|neuropatia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) polyneuropathy

* czeski: (1.1) polyneuropatie ż.

* francuski: (1.1) polyneuropathie ż.

* hiszpański: (1.1) polineuropatía ż.

* japoński: (1.1) furi|多発性神経炎|たはつせいしんけいえん.

* niemiecki: (1.1) Polyneuropathie ż.

* portugalski: (1.1) polineuropatia ż.

* włoski: (1.1) polineuropatia ż.

źródła.

== polineuropatia (język portugalski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. polineuropatia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


polinez.

skrót od: polinezyjski


SJP.pl


polinezja

1. część Oceanii;
2. Terytorium Zamorskie Polinezji Francuskiej; Polinezja Francuska, terytorium zamorskie Francji w Oceanii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. część Oceanii;

Wiktionary

Polinezja (z stgr. πολύς polys „liczny” + νῆσος nesos „wyspa”) – wschodnia część Oceanii, położona w środkowej części Oceanu Spokojnego, po obu stronach równika i po obu stronach linii zmiany daty. Wyspy Polinezji są pochodzenia wulkanicznego lub koralowego. Klimat wysp jest gorący i wilgotny; porasta je bujna roślinność międzyzwrotnikowa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Hawaje wchodzą w skład Polinezji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲĩˈnɛzʲja, AS: polʹĩnezʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polinezyjczyk m., Polinezyjka ż.

 przym. polinezyjski

Wiktionary


polinezyjczyk

1. mieszkaniec Polinezji
2. mieszkaniec Polinezji Francuskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Polinezji

 (1.2) mieszkaniec Polinezji Francuskiej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polinezja ż.

:: fż. Polinezyjka ż.

 przym. polinezyjski

Wiktionary


polinezyjka

1. mieszkanka Polinezji
2. mieszkanka Polinezji Francuskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Polinezji

 (1.2) mieszkaniec Polinezji Francuskiej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polinezja ż.

:: fm. Polinezyjczyk mos.

 przym. polinezyjski

Wiktionary


polinezyjski

przymiotnik od: Polinezja, Polinezja Francuska


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. dotyczący Polinezji

 (1.2) geogr. dotyczący Polinezji Francuskiej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polinezja ż., Polinezyjczyk m., Polinezyjka ż.

Wiktionary


polinik

w mitologii greckiej: syn Edypa i Jokasty; Polinejkes


SJP.pl

  • Polinik – szczyt w Wysokich Taurach, w Alpach
  • Polinik (Polinejkes, gr. Polyneikes, łac. Polynices, Polynaeces) – w mitologii greckiej królewicz tebański, syn Edypa

Wikipedia


polinikowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Polinika lub z nim związany


SJP.pl


polinkować

w informatyce: pooznaczać linkiem, poumieszczać hiperłącza


SJP.pl


polinów

  • Polinów – dawny folwark szlachecki na południu Podlasia
  • Polinów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, powiecie bialskim, gminie Janów Podlaski

Wikipedia


polinowo

Polinowo – osada w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pilskim, w gminie Wyrzysk.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.

Wikipedia


poliński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Aleksander Poliński – polski historyk muzyki i krytyk muzyczny
  • Jan Poliński – polski artysta grafik, architekt wnętrz
  • Krzysztof Poliński – polski perkusista, muzyk sesyjny, aranżer
  • Romuald Poliński – polski ekonomista, nauczyciel akademicki, urzędnik
  • Władysław Poliński – polski zoolog i malakolog

Wikipedia


polinukleotyd

Nukleotydy – organiczne związki chemiczne z grupy estrów fosforanowych; są estrami nukleozydów i kwasu fosforowego (5'-fosforany nukleozydów).

Nukleotydy stanowią podstawowe składniki kwasów nukleinowych (DNA i RNA) oraz innych polinukleotydów, odgrywają też znaczącą rolę w metabolizmie i przekazywaniu sygnałów w komórce:

  • Adenozynotrójfosforan (ATP) i guanozynotrójfosforan (GTP) stanowią główne źródło energii niezbędnej w wielu reakcjach chemicznych zachodzących w komórkach. Energia ta jest zmagazynowana w wiązaniach bezwodnikowych między grupami fosforanowymi.
  • Cykliczny adenozynomonofosforan (cAMP) i cykliczny guanozynomonofosforan (cGMP) uczestniczą w szlakach sygnałowych i stanowią kofaktory dla enzymów (np. NAD+, FMN, FAD oraz koenzym A).

Wikipedia


poliny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Poli lub z nią związany


SJP.pl


polio

1. ciężka choroba zakaźna układu nerwowego, choroba Heinego-Medina, paraliż dziecięcy;
2. wirus wywołujący tę chorobę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) med. wirus zapalenia rogów przednich rdzenia kręgowego

 (1.2) med. pot. choroba wywoływana przez wirus polio (1.1);

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do rozpoznania wymagane jest badanie wirusologiczne płynu mózgowo-rdzeniowego oraz stolca z wyizolowaniem szczepu szczepionkowego wirusa polio.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔlʲjɔ, AS: polʹi ̯o

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poliowirus, post-polio

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poliowirus

 (1.2) choroba Heinego-Medina, heinemedina, wirusowe zapalenie rogów przednich rdzenia kręgowego, nagminne porażenie dziecięce, paraliż dziecięcy, poliomyelitis

Wiktionary


poliodontozaur

rodzaj dinozaura z rodziny troodonów


SJP.pl


poliol

alkohol mający w swojej cząsteczce więcej niż jedną grupę hydroksylową (-OH); alkohol polihydroksylowy, alkohol wielowodorotlenowy


SJP.pl

Alkohole wielowodorotlenowe, alkohole polihydroksylowe, poliole – alkohole posiadające w swojej cząsteczce więcej niż jedną grupę hydroksylową (OH). Są one zbliżone właściwościami do alkoholi monohydroksylowych. Można je podzielić, w zależności od liczby grup OH, na diole, triole i tak dalej. Cykliczne poliole, zawierające co najmniej 3 grupy hydroksylowe, noszą nazwę cyklitoli.

Wikipedia


poliolefina

polimer zawierający wyłącznie węgiel i wodór


SJP.pl

Poliolefiny – polimery będące pochodnymi prostych olefin (np. etylenu, propylenu, izoprenu, butylenów) lub ich kopolimerami. Zawierają tylko węgiel i wodór. Ich szkielet zbudowany jest z długich łańcuchów węglowych CCC (niektóre poliolefiny zawierają wiązania podwójne, np. poliizopren). Można je uważać za polimeryczne węglowodory.

Wikipedia


poliolefinowy

poliolefina


SJP.pl

Patrz:

poliolefina

poliolowy

poliol


SJP.pl

Patrz:

poliol

poliomyelitis

ostra choroba zakaźna wywoływana przez wirus polio, występująca głównie u dzieci, prowadząca do trwałych porażeń mięśni kończyn, a także brzucha i klatki piersiowej; porażenie dziecięce; choroba Heinego-Medina; polio


SJP.pl

Wikipedia


polioza

polimer pełniący różnorodne funkcje w organizmach żywych, m.in. substancji zapasowej lub budulcowej; polisacharyd


SJP.pl


polip

1. bezpłciowa forma życiowa parzydełkowców;
2. wyrastający z błon śluzowych twór patologiczny o charakterze guzowatym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. patologiczny, łagodny rozrost błony śluzowej, np. esicy, nosa lub macicy;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zool. osiadła forma morfologiczna parzydełkowców;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (3.1) daw. środ. polit. policjant

Wiktionary

  • polip – guzowaty twór wyrastający z błon śluzowych
  • polip – forma morfologiczna parzydełkowców

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. polipowatość ż.

:: zdrobn. polipek m.

 przym. polipowy, polipowaty

 temsłow. poli-

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (3.1) zobtłum|policjant.

* angielski: (1.1) polyp; (2.1) polyp

* duński: (1.1) polyp w.; (2.1) polyp w., polypdyr n.

* hiszpański: (1.1) pólipo m.; (2.1) pólipo m.

* nowogrecki: (1.1) πολύποδας m.

* słowacki: (1.1) polyp m.; (2.1) polyp m.

źródła.

== polip (język węgierski.) ==

thumb|polip (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) zool. ośmiornica

 (1.2) med. polip

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔlʲip, AS: polʹip

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polipowatość ż.

:: zdrobn. polipek m.

 przym. polipowy, polipowaty

 temsłow. poli-

Wiktionary


polipcowy

następujący po lipcu


SJP.pl


polipektomia

zabieg usunięcia polipa ze światła przewodu pokarmowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. zabieg usunięcia polipa;

Wiktionary

Polipektomia – zabieg polegający na usunięciu polipa ze światła przewodu pokarmowego. Może być ona wykonana endoskopowo.

Polipektomia jest stosowana w celu prewencji raka jelita grubego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲipɛkˈtɔ̃mʲja, AS: polʹipektõmʹi ̯a

Wiktionary


polipeptyd

peptyd złożony z ponad stu aminokwasów


SJP.pl

Peptydy (gr. πεπτίδια, strawne) – organiczne związki chemiczne, amidy powstające przez połączenie dwóch lub więcej cząsteczek aminokwasów wiązaniem peptydowym. Krótkie peptydy o długości do ok. 10 reszt aminokwasowych określa się jako oligopeptydy, łańcuchy dłuższe to polipeptydy lub białka. Granica między polipeptydami a białkami może być wyznaczana na podstawie masy cząsteczkowej i lokowana jest ona wówczas w okolicach 10 kDa (ok. 90 reszt aa) lub według kryterium funkcjonalności – polipeptydem jest wówczas dowolny dłuższy łańcuch aminokwasowy, który może stać się funkcjonalnym białkiem po uzyskaniu odpowiedniej struktury przestrzennej.

Wikipedia


polipeptydy

peptyd złożony z ponad stu aminokwasów


SJP.pl

Peptydy (gr. πεπτίδια, strawne) – organiczne związki chemiczne, amidy powstające przez połączenie dwóch lub więcej cząsteczek aminokwasów wiązaniem peptydowym. Krótkie peptydy o długości do ok. 10 reszt aminokwasowych określa się jako oligopeptydy, łańcuchy dłuższe to polipeptydy lub białka. Granica między polipeptydami a białkami może być wyznaczana na podstawie masy cząsteczkowej i lokowana jest ona wówczas w okolicach 10 kDa (ok. 90 reszt aa) lub według kryterium funkcjonalności – polipeptydem jest wówczas dowolny dłuższy łańcuch aminokwasowy, który może stać się funkcjonalnym białkiem po uzyskaniu odpowiedniej struktury przestrzennej.

Wikipedia


poliploid

organizm roślinny lub zwierzęcy mający w jądrach komórek somatycznych wielokrotność podstawowej liczby chromosomów


SJP.pl

Poliploidalność – posiadanie przez dany organizm więcej niż dwóch kompletnych zestawów chromosomów. Organizm taki nazywa się poliploidalnym, poliploidem lub polieuploidem. Takie zwiększenie ilości zestawów chromosomów dzieje się w trakcie tworzenia gamet, gdy po podziale chromosomów nie nastąpi podział komórki.

Wikipedia


poliploidalność

Poliploidalność – posiadanie przez dany organizm więcej niż dwóch kompletnych zestawów chromosomów. Organizm taki nazywa się poliploidalnym, poliploidem lub polieuploidem. Takie zwiększenie ilości zestawów chromosomów dzieje się w trakcie tworzenia gamet, gdy po podziale chromosomów nie nastąpi podział komórki.

Wikipedia


polipowaty

mający właściwości polipa (guzowatego tworu)


SJP.pl


polipowy

polip


SJP.pl

Patrz:

polip

polipragmazja

jednoczesne stosowanie wielu leków; wielolekowość


SJP.pl

Polipragmazja – termin medyczny określający sytuację, w której chory przyjmuje więcej niż kilka leków jednocześnie. Jest to jeden z częstszych błędów w leczeniu, prowadzący m.in. do znacznego zwiększenia występowania niezamierzonych interakcji lek–lek lub lek–pożywienie. Najczęściej jest to zażywanie przez chorego wielu leków równocześnie bez znajomości mechanizmów ich działania i występujących między nimi interakcji, albo przepisywanie nadmiernej liczby leków bez wyraźnej potrzeby.

Wikipedia


polipropen

polimer otrzymywany w wyniku polimeryzacji propylenu, używany do wyrobu włókien, folii, artykułów technicznych, itp.; polipropylen


SJP.pl


polipropenowy

polipropen


SJP.pl

Patrz:

polipropen

polipropylen

polimer otrzymywany w wyniku polimeryzacji propylenu, używany do wyrobu włókien, folii, artykułów technicznych, itp.; polipropen


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. termoplastyczny polimer syntetyczny;

Wiktionary

Polipropylen (PP) – organiczny związek chemiczny, polimer z grupy poliolefin, zbudowany z merów o wzorze [CH
2
CH(CH
3
)]
. Otrzymuje się go w wyniku niskociśnieniowej polimeryzacji propenu. Polipropylen jest jednym z dwóch, obok polietylenu, najczęściej stosowanych tworzyw sztucznych. Na przedmiotach z niego wytworzonych umieszcza się zwykle symbol PP.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. polipropen mrz.

 przym. polipropylenowy, polipropenowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) polipropen

Wiktionary


poliptoton

zabieg stylistyczny polegający na powtarzaniu w wypowiedzi tego samego słowa w różnych formach deklinacyjnych


SJP.pl

Poliptoton (gr. πολύπτωτον polýptōton, łac. trāductiō, pol. przeniesienie) – figura retoryczna polegająca na powtarzaniu wyrazu ze zmianą jego przypadka lub liczby, np. Człowiek człowiekowi wilkiem.

Wikipedia


poliptyk

1. rodzaj malowidła lub płaskorzeźby złożonych z wielu sąsiadujacych ze sobą i połączonych płaszczyzn tworzących razem zamkniętą całosć;
2. gotycki ołtarz złożony z centralnie umieszczonej szafy oraz wielu skrzydeł bocznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szt. praca artystyczna składająca się z wielu części tworzących jedno dzieło, w szczególności typ wieloczęściowej nastawy ołtarzowej charakterystyczny dla późnego gotyku;

Wiktionary

Poliptyk (gr. polu – wiele; ptyche – składać się; gr. polyptychos, łac. polyptychus – wielokrotnie złożony) – typ nastawy ołtarzowej charakterystyczny dla późnego gotyku.

Nastawa w formie poliptyku to złożona struktura, malowana lub rzeźbiona, skomponowana na kilku (kilkunastu) płaszczyznach (skrzydła, kwatery), wiążąca wiele elementów w harmonijną całość wg określonej koncepcji artystycznej i wspólnego programu ikonograficznego.

Wikipedia


polirybosom

kompleks wewnątrzkomórkowy składający się z informacyjnego kwasu rybonukleinowego (mRNA) i kilku rybosomów


SJP.pl

Polirybosom, polisom, informosom – zespół rybosomów (5–30) związanych z jedną cząsteczką mRNA i prowadzących jej translację, czyli syntezę białek. Odkryte i opisane w 1963 r. przez Jonathana Warner, Paula Knopf, i Alexa Rich. Polisomy mogą występować w postaci pojedynczych ziarenek w cytoplazmie, bądź systemu rybosomów przyczepionych do błon siateczki śródplazmatycznej szorstkiej (ER-g).

Wikipedia


polirytmia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. jednoczesne wykonywanie dwóch lub więcej rytmów o różnej wartości rytmicznej lub metrycznej, które zachowują swoją odrębność, ale współbrzmią razem

Wiktionary

Polirytmia (gr. polýs = liczny i gr. rhythmós = rytm) – zjawisko muzyczne polegające na występowaniu różnych struktur rytmicznych w jednocześnie brzmiących przebiegach poszczególnych instrumentów lub głosów. Istotne jest jednakowe metrum wszystkich partii; w przeciwnym razie zjawisko nazywa się polimetrią. Niemiecki muzykolog Hugo Riemann wyróżnił trzy typy polirytmii:

  • polegającą na zagęszczonym ruchu jednej linii melodycznej względem drugiej, np. jednoczesny przebieg szesnastkowy i ćwierćnutowy (przykład A),
  • rytmikę uzupełniającą, polegającą na dopełnianiu się rytmów poszczególnych linii melodycznych, prowadzącym do powstania jednolitego ruchu (przykład B),
  • rytmikę konfliktową, polegającą na jednoczesnym występowaniu różnych podziałów rytmicznych, np. kwartol w jednym głosie i triol w drugim (przykład C).

Wikipedia


polirytmiczny

polirytmia


SJP.pl

Patrz:

polirytmia

polis

w starożytnej Grecji miasto-państwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. typ organizacji państwa w starożytnej Grecji, który obejmował ośrodek miejski wraz z przyległymi obszarami;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Każda polis rządziła się własnymi prawami, posiadała własne władze ustawodawcze, wykonawcze i sądownicze, kultywowała odrębne tradycje, obyczaje i świat wierzeń religijnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔlʲis, AS: polʹis

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) miasto-państwo

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|gr|πόλις.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) polis

* baskijski: (1.1) polis

* esperanto: (1.1) poliso, civito

* hiszpański: (1.1) polis ż.

* niemiecki: (1.1) Polis ż.

* nowogrecki: (1.1) πόλις ż., πόλις-κράτος

* starogrecki: (1.1) πόλις ż., πτόλις ż.

* włoski: (1.1) polis ż.

źródła.

== polis (język angielski.) ==

wymowa.

 enPR|pōlĭs., IPA|ˈpɒ.lɪs.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) hist. polis

 (1.2) szkocang. policja

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


polisa

dokument potwierdzający zawarcie umowy ubezpieczeniowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) urz. dokument potwierdzający zawarcie umowy ubezpieczenia

Wiktionary

Polisa – dokument w którym ubezpieczyciel potwierdza zawarcie umowy ubezpieczenia (art. 809 § 1 KC).

Polisa powinna zawierać elementy istotne dla umowy ubezpieczenia, takie jak:

  • dane/oznaczenie ubezpieczyciela,
  • dane ubezpieczającego,
  • oznaczenie przedmiotu ubezpieczenia,
  • oznaczenie ubezpieczonych ryzyk (niebezpieczeństw),
  • określenie czasu, na który zawarto umowę ubezpieczenia,
  • okres ubezpieczenia (początek i koniec okresu ochrony),
  • sumę ubezpieczenia,
  • miejsce i datę wystawienia polisy,
  • podpis ubezpieczyciela.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) polisa ubezpieczeniowa

Wiktionary


polisacharaza

enzym należący do grupy hydrolaz glikozydowych, katalizujący hydrolityczny rozpad wiązań glikozydowych w polisacharydach; poliaza


SJP.pl


polisacharazy

enzym należący do grupy hydrolaz glikozydowych, katalizujący hydrolityczny rozpad wiązań glikozydowych w polisacharydach; poliaza


SJP.pl


polisacharyd

związek złożony z kilku cząsteczek cukrów prostych połączonych wiązaniami glikozydowymi; wielocukier


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biochem. sacharyd będący polimerem zbudowanym z więcej niż 10 częsteczek monosacharydów;

Wiktionary

Polisacharydy, wielocukry, cukry złożone – grupa węglowodanów i zarazem biopolimerów, które są złożone z merów będących cukrami prostymi połączonych wiązaniami glikozydowymi. Stanowią one ważną grupę polimerów naturalnych wykorzystywanych w organizmach żywych jako materiał budulcowy i zapasowy. Grupa ta charakteryzuje się dużą różnorodnością, jeżeli chodzi o strukturę i miejsce występowania. Do polisacharydów i ich pochodnych zalicza się między innymi:

  • skrobię – materiał zapasowy roślin, gromadzony w owocach, nasionach, korzeniach, liściach, bulwach, rdzeniu łodygi i kłączach; skrobia i jej pochodne są wykorzystywane w przemyśle włókienniczym, farmaceutycznym, kosmetycznym, papierniczym, tekstylnym oraz do produkcji klejów
  • inulina – materiał zapasowy niektórych roślin np. z rodziny Asteraceae.
  • glikogen – materiał zapasowy u zwierząt, występuje głównie w mięśniach szkieletowych i wątrobie
  • dekstran – forma zapasowa dla bakterii i drożdży, szeroko stosowany w medycynie
  • celulozę i jej pochodne – główny składnik budulcowy roślin, podstawowy składnik papieru, klejów, lakierów, celofanu, błon fotograficznych i sztucznego jedwabiu
  • chitynę – substancja podporowa budująca pancerze skorupiaków, oskórek owadów i ściany komórkowe niektórych gatunków grzybów; najpowszechniej występujący na Ziemi polisacharyd
  • karageninę i alginian – polimery otrzymywane z wodorostów stosowane w kuchni Dalekiego Wschodu jako zagęstnik
  • kwas hialuronowy – zwiększający elastyczność skóry; składnik kremów
  • heparynę – produkowana przez komórki tuczne ssaków mieszanina polimerów o właściwościach przeciwzakrzepowych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲisaˈxarɨt, AS: polʹisaχaryt

Wiktionary

Powiązane:

 przym. polisacharydowy

Wiktionary


polisacharydy

związek złożony z kilku cząsteczek cukrów prostych połączonych wiązaniami glikozydowymi; wielocukier


SJP.pl

Polisacharydy, wielocukry, cukry złożone – grupa węglowodanów i zarazem biopolimerów, które są złożone z merów będących cukrami prostymi połączonych wiązaniami glikozydowymi. Stanowią one ważną grupę polimerów naturalnych wykorzystywanych w organizmach żywych jako materiał budulcowy i zapasowy. Grupa ta charakteryzuje się dużą różnorodnością, jeżeli chodzi o strukturę i miejsce występowania. Do polisacharydów i ich pochodnych zalicza się między innymi:

  • skrobię – materiał zapasowy roślin, gromadzony w owocach, nasionach, korzeniach, liściach, bulwach, rdzeniu łodygi i kłączach; skrobia i jej pochodne są wykorzystywane w przemyśle włókienniczym, farmaceutycznym, kosmetycznym, papierniczym, tekstylnym oraz do produkcji klejów
  • inulina – materiał zapasowy niektórych roślin np. z rodziny Asteraceae.
  • glikogen – materiał zapasowy u zwierząt, występuje głównie w mięśniach szkieletowych i wątrobie
  • dekstran – forma zapasowa dla bakterii i drożdży, szeroko stosowany w medycynie
  • celulozę i jej pochodne – główny składnik budulcowy roślin, podstawowy składnik papieru, klejów, lakierów, celofanu, błon fotograficznych i sztucznego jedwabiu
  • chitynę – substancja podporowa budująca pancerze skorupiaków, oskórek owadów i ściany komórkowe niektórych gatunków grzybów; najpowszechniej występujący na Ziemi polisacharyd
  • karageninę i alginian – polimery otrzymywane z wodorostów stosowane w kuchni Dalekiego Wschodu jako zagęstnik
  • kwas hialuronowy – zwiększający elastyczność skóry; składnik kremów
  • heparynę – produkowana przez komórki tuczne ssaków mieszanina polimerów o właściwościach przeciwzakrzepowych.

Wikipedia


polisario

wojskowa organizacja mieszkańców Sahary Zachodniej


SJP.pl

Front Polisario (hiszp. Frente POLISARIO = Frente Popular para la Liberación de Saguia el Hamra y Río de Oro, arab. الجبهة الشعبية لتحرير الساقية الحمراء ووادي الذهب = Al-Dżabha asz-Szabija li-tahrir as-Sakija al-Hamra wa-Wadi az-Zahab, pol. Ludowy Front Wyzwolenia Sakiji al-Hamry i Río de Oro) – wojskowa i polityczna organizacja niepodległościowa w Saharze Zachodniej.

Wikipedia


polisem

wyraz mający kilka znaczeń powiązanych ze sobą, np. zamek - budowla, zabezpieczenie, suwak


SJP.pl

Polisemia, polisemantyzm, wieloznaczność (fr. polysémie; gr. polýs „liczny”, sêma „znak”) – zjawisko wyrażania różnych treści (znaczeń) za pomocą jednego środka językowego (słowa, ciągu głosek). Znaczenia te powinny być ze sobą wzajemnie powiązane (np. na zasadzie metonimii), mieć wspólne pochodzenie i wynikać z sensu podstawowego. Zjawisko polisemii, w odróżnieniu od homonimii, zachodzi w ramach pojedynczego leksemu.

Wikipedia


polisemantyczny

mający wiele znaczeń, wieloznaczny


SJP.pl


polisemia

wieloznaczność językowa, zjawisko, w którym jedno słowo ma więcej niż jedno znaczenie


SJP.pl

Polisemia, polisemantyzm, wieloznaczność (fr. polysémie; gr. polýs „liczny”, sêma „znak”) – zjawisko wyrażania różnych treści (znaczeń) za pomocą jednego środka językowego (słowa, ciągu głosek). Znaczenia te powinny być ze sobą wzajemnie powiązane (np. na zasadzie metonimii), mieć wspólne pochodzenie i wynikać z sensu podstawowego. Zjawisko polisemii, w odróżnieniu od homonimii, zachodzi w ramach pojedynczego leksemu.

Wikipedia


polisemiczność

cecha czegoś, co ma kilka znaczeń


SJP.pl


polisemiczny

w językoznawstwie: taki, któremu można przypisać wiele znaczeń (zwykle o wyrazie); posiadający wiele znaczeń, wieloznaczny


SJP.pl


polisemiotyczność

polisemiotyczny


SJP.pl

Patrz:

polisemiotyczny

polisiarczek

związek nieorganiczny powstały przez rozpuszczenie siarki w siarczkach alkalicznych; wielosiarczek


SJP.pl


polisiarczki

związek nieorganiczny powstały przez rozpuszczenie siarki w siarczkach alkalicznych; wielosiarczek


SJP.pl

Wielosiarczki (nadsiarczki) – grupa związków chemicznych, soli kwasów wielosiarkowodorowych. Zawierają aniony o wzorze S2−n (n = 2–8), charakteryzujące się budową liniową: SSn−2S. Termin nadsiarczki często stosuje się tylko w odniesieniu do disiarczków, zawierających jon S2−2.

Wikipedia


polisiewicz

nazwisko


SJP.pl


polisolokata

rodzaj długoterminowego instrumentu finansowego, będący połączeniem ubezpieczenia na życie i produktu inwestycyjnego


SJP.pl


polisom

dokument potwierdzający zawarcie umowy ubezpieczeniowej


SJP.pl

Polirybosom, polisom, informosom – zespół rybosomów (5–30) związanych z jedną cząsteczką mRNA i prowadzących jej translację, czyli syntezę białek. Odkryte i opisane w 1963 r. przez Jonathana Warner, Paula Knopf, i Alexa Rich. Polisomy mogą występować w postaci pojedynczych ziarenek w cytoplazmie, bądź systemu rybosomów przyczepionych do błon siateczki śródplazmatycznej szorstkiej (ER-g).

Wikipedia


polisomnograf

urządzenie do rejestrowania procesów zachodzących w ludzkim organizmie podczas snu


SJP.pl


polisomnografia

badanie zaburzeń snu


SJP.pl

Polisomnografia (PSG) – technika rejestrowania i badania czynności organizmu ludzkiego w czasie snu. Jest podstawowym badaniem w diagnostyce OBS (obturacyjnego bezdechu sennego), które umożliwia jego potwierdzenie. Polega na zapisie podczas snu EEG, EKG, EOG, EMG, pomiarze SaO2, ruchów oddechowych klatki piersiowej i brzucha, rejestracji przepływu powietrza przez drogi oddechowe, chrapania, pozycji ciała i ruchów kończyn.

Wikipedia


polisorbat

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. farm. rodzaj polimeru organicznego, ester kwasu oleinowego używany jako emulgator;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z naszych zakładów pochodzą polisorbaty używane do produkcji lodów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sorbat mrz.

Wiktionary


polisowy

polisa


SJP.pl

Patrz:

polisa

polispermia

Polispermia – zjawisko wnikania do komórki jajowej więcej niż jednego plemnika. Występuje powszechnie u ptaków i gadów (polispermia naturalna), ostatecznie jednak i u nich tylko jedno przedjądrze męskie łączy się z żeńskim, dzięki czemu zostaje odtworzony organizm diploidalny. Zazwyczaj zjawisko polispermi jest letalne (polispermia patologiczna). Doświadczalnie do polispermii można zmusić jaja jeżowców (polispermia sztuczna), ale jaja zapłodnione przez kilka plemników nie mogą się dzielić lub robią to nienormalnie i ostatecznie zarodek obumiera. Zazwyczaj komórki jajowe posiadają bariery uniemożliwiające polispermię, po wniknięciu jednego przedjądrza męskiego komórka jajowa wytwarza chemiczną barierę dla innych plemników.

Wikipedia


polistopadowy

następujący po listopadzie


SJP.pl


polistylistyka

współistnienie wielu stylów


SJP.pl


polistyren

najlżejszy rodzaj termoplastyku, odpornego na działanie wody, kwasów, zasad i olejów; powstaje przez polimeryzację styrenu; zamiennie stosuje się nazwy handlowe, a są nimi: styron, styrofleks, trolitul


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. polimer z grupy poliolefin otrzymywany w procesie polimeryzacji styrenu;

Wiktionary

Polistyren, PS ([CH
2
CH(C
6
H
5
)]
n
) – polimer otrzymywany w procesie polimeryzacji styrenu, pochodzącego zwykle z procesu katalitycznego odwodornienia etylobenzenu, procesu Halcon-Oxirane lub rafinacji ropy naftowej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲiˈstɨrɛ̃n, AS: polʹistyrẽn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. polistyrenowy

Wiktionary


polistyrenowy

zrobiony z polistyrenu


SJP.pl


polisulfon

tworzywo termoplastyczne odporne na działanie kwasów i zasad nieorganicznych oraz czynników atmosferycznych


SJP.pl


polisyfonia

glon morski z rzędu Ceramiales; rurecznica


SJP.pl


polisylogizm

Polisylogizm – układ kolejno następujących po sobie sylogizmów, taki że wniosek poprzedniego sylogizmu jest jedną z przesłanek kolejnego sylogizmu.

Na przykład:


Wikipedia


polisyndeton

konstrukcja składniowa, w której wszystkie związki między członami zdania lub następującymi po sobie zdaniami wyrażone są za pomocą spójników


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. figura retoryczna polegająca na łączeniu wielu części wypowiedzi tym samym spójnikiem;

Wiktionary

Polisyndeton (gr. πολυσύνδετον polysýndeton, od πολυσύνδετος polysýndetos „wielokrotnie złożony”) – konstrukcja składniowa zaliczana do figur retorycznych, polegająca na połączeniu współrzędnych członów zdania lub zdań takimi samymi spójnikami.

Np.: I gnają, i pchają, i pociąg się toczy (Julian Tuwim, Lokomotywa).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. polisyndetyczny

Wiktionary


poliszczuk

nazwisko


SJP.pl

Poliszczuk, ukr. Поліщук. W języku ukraińskim znaczy Poleszuk.

  • Wiktor Poliszczuk – prawnik i politolog
  • Lubow Poliszczuk – rosyjska aktorka
  • Ołeh Poliszczuk – ukraiński piłkarz
  • Mykoła Poliszczuk – ukraiński polityk
  • Afanasij Poliszczuk – generał brygady Wojska Polskiego
  • Maksym Poliszczuk – ukraiński kolarz
  • Siergiej Poliszczuk – rosyjski hokeista
  • Fiodor Poliszczuk – kazachski hokeista

Wikipedia


poliszynel

1. bohater komiczny francuskiego teatru lalek, pochodzący z włoskiej komedii dell'arte;
2. tajemnica poliszynela - tajemnica od dawna ogólnie znana


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) teatr. typ komicznej postaci z francuskiego commedia dell'arte – z garbem, w charakterystycznej czarnej masce z haczykowatym nosem;

Wiktionary

Poliszynel (fr. polichinelle, wł. pulcinella) – postać gbura z włoskiej commedia dell’arte. Jego charakterystycznymi cechami były garb, komiczne zachowanie i głos.

Wielu utrzymuje, że jest potomkiem Maccusa z farsy atellańskiej, a imię swe zawdzięcza kogutowi, który był przezwiskiem Maccusa. Już rzymskie malowidło na wazie przedstawia aktora z ogromnym kogucim pióropuszem na kapeluszu i nie ulega wątpliwości, że z takim wizerunkiem kojarzony jest renesansowy Poliszynel. W XVII wieku Callot rysuje podobną figurę ozdobioną dwoma kogucimi piórami i nazywa ją Cucurucu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy wiesz, który z tych aktorów zagra pierrota, a który poliszynela?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲiˈʃɨ̃nɛl, AS: polʹišnel

Wiktionary


polit

nazwisko


SJP.pl

Polit – polskie nazwisko.

Wikipedia


polit-poprawność

potocznie: poprawność polityczna; politpoprawność


SJP.pl


polit-poprawny

poprawny politycznie; politpoprawny


SJP.pl


polit.

skrót od: polityka, polityczny (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


politański

nazwisko


SJP.pl


politbiuro

biuro polityczne


SJP.pl

Biuro Polityczne (potocznie politbiuro) – organ wykonawczy, ideologiczny władz naczelnych niektórych partii (przeważnie komunistycznych), kierujący bieżącą pracą.

Wikipedia


politechniczka

studentka politechniki


SJP.pl


politechniczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący politechniki, związany z politechniką

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stowarzyszenie zrzesza studentów uczelni politechnicznych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. politechnika ż.

Wiktionary


politechnik

wyższa szkoła techniczna


SJP.pl


politechnika

wyższa szkoła techniczna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) uczelnia wyższa o statusie uniwersyteckim i profilu technicznym;

Wiktionary

Politechnika (stgr. polýtechnos – biegły w wielu sztukach) – rodzaj uczelni akademickiej o profilu technicznym, nastawionej na interdyscyplinarny kierunek kształcenia, zapewniająca możliwość uzyskania tytułów zawodowych inżynier i magister inżynier oraz stopni naukowych doktor nauk technicznych i doktor habilitowany nauk technicznych.

Pierwsze uczelnie techniczne powstały w Paryżu w XVIII wieku. Jedną z nich była École polytechnique założona w 1794 r.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Politechnika Świętokrzyska znajduje się w Kielcach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲiˈtɛxʲɲika, AS: polʹiteχʹńika

Wiktionary

Powiązane:

 przym. politechniczny, politechnizacja

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. polibuda

Wiktionary


politechnizacja

szerzenie w społeczeństwie znajomości zagadnień i zastosowań współczesnej techniki


SJP.pl


politeista

wyznawca politeizmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. człowiek wyznający politeizm, wierzący w wielu bogów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲitɛˈjista, AS: polʹitei ̯ista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. politeizm m.

:: fż. politeistka ż.

 przym. politeistyczny

Wiktionary


politeistka

politeista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. kobieta wyznająca politeizm, wierząca w wielu bogów

Wiktionary

Patrz:

politeista

Powiązane:

 rzecz. politeizm m., politeista m.

 przym. politeistyczny

 przysł. politeistycznie

Wiktionary


politeistyczny

politeizm


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z politeizmem, właściwy politeizmowi i/lub politeistom

Wiktionary

Patrz:

politeizm

Przykłady

 (1.1) Wyjąwszy Palestynę, gdzie zakorzeniony był głęboko monoteizm, wszystkie ludy zjednoczone pod władzą rzymską wyznawały religie politeistyczne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲitɛjiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: polʹitei ̯istyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. politeizm m., politeista m., politeistka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wielobożny, daw. wielobogi, wielobożeński

Wiktionary


politeizm

wiara w wielu bogów, wielobóstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. wielobóstwo, kult wielu bogów;

Wiktionary

Politeizm (z stgr. πολύς polys – „liczny” + θεός theos – „bóg”), wielobóstwo – wiara w istnienie wielu bóstw (np. religia Słowian, religia starożytnej Grecji, starożytnego Rzymu, starożytnego Egiptu, wierzenia Azteków, shintō, niektóre odłamy hinduizmu). Według judaizmu, chrześcijaństwa i islamu, wielobóstwo (szirk) jest ciężkim grzechem; w podobnym tonie wypowiada się również Biblia.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) wielobóstwo

antonimy.

 (1.1) jedynobóstwo, monoteizm

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. politeista m., politeistka ż.

 przym. politeistyczny

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|πολύς|θεός.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) polytheism

* arabski: (1.1) تعدد الآلهة ,شرك

* baskijski: (1.1) politeismo

* białoruski: (1.1) політэізм m.

* bułgarski: (1.1) политеизъм m.

* duński: (1.1) polyteisme w.

* esperanto: (1.1) politeismo

* fiński: (1.1) polyteismi, monijumalisuus

* francuski: (1.1) polythéisme m.

* hiszpański: (1.1) politeísmo m.

* islandzki: (1.1) fjölgyðistrú

* japoński: (1.1) furi|多神教|たしんきょう.

* kataloński: (1.1) politeisme m.

* niemiecki: (1.1) Polytheismus m.

* nowogrecki: (1.1) πολυθεϊσμός m.

* perski: (1.1) چندخدایی

* rosyjski: (1.1) политеизм m., многобожие n.

* rumuński: (1.1) politeism

* sycylijski: (1.1) politeismu

* szwedzki: (1.1) polyteism w.

* ukraiński: (1.1) політеїзм m.

* włoski: (1.1) politeismo

źródła.

== politeizm (język turecki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) rel. politeizm

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲiˈtɛjism̥, AS: polʹitei ̯ism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. politeista m., politeistka ż.

 przym. politeistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wielobóstwo

Wiktionary


politeja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelstwo, prawa obywatelskie

 (1.2) polit. ustrój wyrożniony przez Arystotelesa, w założeniach charakteryzujący się rządami (wielu) obywateli dla dobra ogółu;

Wiktionary

Politeja (πολιτεία) to greckie pojęcie myśli politycznej, znane szczególnie z prac Platona oraz Arystotelesa. Wywodzone od słowa polis („państwo-miasto”), ma szereg znaczeń, od „praw obywateli” po „formę ustroju”.

Wikipedia


politerapia

terapia z zastosowaniem więcej niż jednego leku


SJP.pl

Politerapia, leczenie skojarzone, terapia skojarzona – kuracja więcej niż jedną metodą w tym samym czasie, najczęściej dwoma lub kilkoma środkami farmakologicznymi.

Leczenie może dotyczyć jednej choroby lub kilku chorób jednocześnie. Może to być kilka leków o różnym działaniu lub jeden preparat zawierający w sobie kilka różnych, ale dobranych właściwie do leczonej choroby, substancji czynnych. Skład substancji tworzących, na przykład, tabletkę złożoną jest tak dobrany, aby ich efekt leczniczy uzupełniał się, ale nie wchodziły one z sobą w istotne interakcje ani nie działały przeciwstawnie.

Wikipedia


politereftalan

politereftalan etylenu - termoplastyczny poliester kwasu tereftalowego i glikolu etylenowego, stosowany do wyrobu włókien wełnopodobnych, folii elektroizolacyjnych oraz części maszyn elektrycznych


SJP.pl


politerm

organizm potrzebujący wysokiej temperatury do prawidłowego rozwoju


SJP.pl


politermiczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) ekol. cechujący się tolerancją w stosunku do wysokich temperatury

Wiktionary


politetrafluoroetylen

Wikipedia


politewski

przymiotnik

 (1.1) taki, który pozostał po Litwie, Litwinach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Powroty Litwinów wywoływały wzrost napięcia, gdyż politewskie gospodarstwa często zajmowali już Polacy.

Wiktionary


politgramota

poglądy polityczne narzucane przez kogoś jako jedyne poprawne


SJP.pl


politkowski

nazwisko


SJP.pl


politoksykoman

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. psych. osoba uzależniona od kilku substancji chemicznych

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. politoksykomania ż.

Wiktionary


politoksykomania

jednoczesne nadużywanie substancji psychoaktywnych z różnych grup, np. alkoholu, benzodiazepin, marihuany itp.


SJP.pl


politolog

specjalista w zakresie politologii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) specjalista w dziedzinie politologii

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) specjalistka w dziedzinie politologii

Wiktionary

Politolog – absolwent studiów na kierunku politologia i pokrewnych (polityka społeczna, europeistyka, nauki polityczne), osoba posiadająca wiedzę naukową w zakresie politologii.

Za jednego z pierwszych politologów można uznać Artystotelesa, który przeszedł do historii politologii swym dziełem Polityka.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. politologia ż., politolożka ż.

 przym. politologiczny

 przysł. politologicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) pot. politolożka

Wiktionary


politologia

dziedzina nauki zajmująca się polityką i sposobami sprawowania władzy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. nauka zajmująca się ogólnie pojętą polityką;

Wiktionary

Politologia, nauki polityczne, nauki o polityce, nauka o polityce (z gr. πολιτικά politiká „sprawy miasta, państwa”[1] od πόλις polis – „miasto-państwo” oraz λόγος, logos, „rozum, słowo, myśl”; ang. political science, fr. sciences politiques) – nauka społeczna zajmująca się badaniem zjawisk politycznych, poprzez ich opis i wyjaśnianie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Będę studiował politologię.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲitɔˈlɔɟja, AS: polʹitoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. politolog m.

 przym. politologiczny

 przysł. politologicznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. politolog m.

 przym. politologiczny

 przysł. politologicznie

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|polityka|-logia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) political science

* białoruski: (1.1) паліталогія ż.

* niemiecki: (1.1) Politologie ż.

* rumuński: (1.1) politologie ż.

* ukraiński: (1.1) політологія ż.

* włoski: (1.1) politologia ż.

źródła.

== politologia (język włoski.) ==

wymowa.

 IPA|po.li.to.lo.ˈʤi.a.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) politologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


politologiczny

przymiotnik

 (1.1) przym. od politologia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲitɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: polʹitoloǵičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. politologia ż., politolog m.

 przysł. politologicznie

Wiktionary


politolożka

politolog


SJP.pl

Patrz:

politolog

politonalność

Politonalność – technika kompozytorska polegająca na jednoczesnym stosowaniu dwóch (bitonalność) lub kilku tonacji lub trybów w różnych głosach. W jazzie znana także jako „upper structure”.

Struktury bitonalne stosował m.in. Béla Bartók w Bagatelach (1908), Igor Strawinski w Pietruszce (1911) i Siergiej Prokofjew w Sarkazmach (1912–1914). Bardziej złożoną politonalność można znaleźć u Karola Szymanowskiego w finale I Kwartetu smyczkowego op. 37 (1917), w którym zestawił tonację C-dur, As-dur, Fis-dur i A-dur.

Wikipedia


politop

uogólnienie na dowolną liczbę wymiarów pojęcia wielokąta w dwóch wymiarach i wielościanu w trzech; wielokomórka


SJP.pl

Wielokomórka (politop) – uogólnienie na dowolną liczbę wymiarów pojęcia wielokąta w 2 i wielościanu w 3 wymiarach.

Politopy definiuje się jako zbiory o jednospójnym wnętrzu, będące sumą jednego lub większej liczby sympleksów.

Niemiecka wersja tego terminu – Polytop – została wprowadzona do angielszczyzny przez Alicję Boole Stott, córkę logika George’a Boole’a.

Wikipedia


politopowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) ekol. cechujący się małą tolerancją w stosunku do czynników środowiska i występujący jedynie w warunkach o dużych ilościach danych czynników

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. politop

Wiktionary


politować

politować się - potocznie: zlitować się nad kimś


SJP.pl


politowanie

politować się - potocznie: zlitować się nad kimś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. współczucie, litość, często połączone z lekceważeniem lub pobłażliwością

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z politowaniem opowiadał o problemach finansowych swoich pracowników, sam stołując się w najlepszych restauracjach.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. litościwy

 rzecz. litość ż.

Wiktionary


politowicz

nazwisko


SJP.pl


politowski

nazwisko


SJP.pl


politpoprawność

potocznie: poprawność polityczna; polit-poprawność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. socjol. poprawność polityczna

Wiktionary

Powiązane:

 przym. politpoprawny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. polit-poprawność

Wiktionary


politpoprawny

poprawny politycznie; polit-poprawny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pejor. poprawny politycznie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tak się jednak składa, że środowiska przyznające się do liberalnej etykietki w swojej politpoprawnej pryncypialności zachowują iście czekistowską czujność.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. politpoprawność ż.

 przysł. politpoprawnie

Wiktionary


politropa

linia na wykresie termodynamicznym przedstawiająca przemianę politropową


SJP.pl

Przemiana politropowa (od gr. πολῠ́ς „wiele” i‎ τρόπος „zwrot”) – proces termodynamiczny w gazie doskonałym, dla którego jest spełnione równanie politropy, tzn. taki, podczas którego jest spełniony następujący związek:

pV^{n}=p_{1}V_{1}^{n}=p_{2}V_{2}^{n}=\mathrm {const} ,

Wikipedia


politruczka

politruk


SJP.pl

Patrz:

politruk

politruk

zastępca przywódcy do spraw politycznych w wojsku radzieckim; zampolit


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. oficer polityczny w dawnej armii radzieckiej bądź w armiach innych państw komunistycznych

 (1.2) pot. pogard. osoba zajmująca się szerzeniem propagandy

Wiktionary

Politruk (skrót od ros. политический руководитель, politíczeskij rukowodítiel – kierownik polityczny) – oficer polityczny, pierwotnie (1919–1942, z przerwami) funkcja osoby kierującej pracą polityczno-wychowawczą w pododdziałach Armii Czerwonej i Floty. W siłach zbrojnych ZSRR w latach 1935–1942 także stopień wojskowy w korpusie oficerów politycznych wszystkich rodzajów wojsk, bezpośrednio wyższy od stopnia młodszy politruk, bezpośrednio niższy od stopnia starszy politruk (ros. старший политрук).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈlʲitruk, AS: polʹitruk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. politructwo n.

 czas. rzad. politruczyć

 przym. politruczy

Wiktionary


polittechnologia

wykorzystanie technologii w zarządzaniu procesami politycznymi


SJP.pl


politura

1. roztwór żywicy stosowany do pokrywania powierzchni drewna;
2. gładka, błyszcząca powłoka na drewnianej powierzchni, powstała po wyschnięciu takiego roztworu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spirytusowy roztwór szelaku używany w meblarstwie do wykańczania powierzchni drewna; .

 (1.2) powłoka z politury (1.1)

Wiktionary

Politura – spirytusowy roztwór szelaku używany w meblarstwie do wykańczania powierzchni drewna. Technika wykańczania powierzchni zwana politurowaniem znana jest od XVII w. W Polsce ten rodzaj wykończenia rozpowszechnił się w latach 20. i 30. XIX w.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. politurowanie n.

 czas. politurować ndk.

 przym. politurowany

Wiktionary


politurować

pokrywać politurą


SJP.pl


politurowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|politurować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. politurować ndk.

 rzecz. politura ż.

Wiktionary


politycyzacja

rzadko: nadawanie czemuś charakteru politycznego, podporządkowywanie czegoś celom politycznym; polityzacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. polit. nadawanie charakteru politycznego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. politycyzm mrz., polityk mos., polityka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) polityzacja

Wiktionary


polityczka

1. potocznie: kobieta zajmująca się zawodowo polityką;
2. żartobliwie lub ironicznie: polityka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. kobieta polityk

 (1.2) zdrobn. od: polityka

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pani redaktor, jestem polityczką i w polityce trzeba się umieć wznosić ponad osobiste, że tak powiem, urazy.

 (1.2) To, co robi rząd, to nie jest polityka, tylko – politykierstwo albo polityczka dla małych dzieci w piaskownicy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲiˈtɨt͡ʃka, AS: polʹityčka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polityk ż./mos.

Wiktionary


polityczna

potocznie: więźniarka polityczna


SJP.pl


politycznie

przysłówek

 (1.1) w sposób dotyczący polityki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Służby specjalne, KGB, milicja, wyniszczają resztki politycznie aktywnej młodzieży.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polityk m., polityka ż., polityczność ż.

 przym. polityczny

Wiktionary


polityczniej

stopień wyższy od przysłówka: politycznie


SJP.pl


polityczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: polityczny


SJP.pl


polityczno-dynastyczny

dotyczący polityki dynastycznej, związany z polityką dynastyczną


SJP.pl


polityczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest polityczne; cecha tych, którzy są polityczni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. polityczny

 przysł. politycznie

 rzecz. polityka ż.

Wiktionary


polityczny

1. dotyczący zagadnień dotyczących zarządzania państwem;
2. zgodny z zasadami grzeczności i unikający konfliktów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący polityki, związany z polityką, nastawiony na osiągnięcie korzyści w polityce

 (1.2) przest. dobrze wychowany, umiejący właściwie się zachować, potrafiący się znaleźć

 (1.3) przest. zachowujący się rozważnie, roztropnie, inteligentnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W telewizji nadano nową audycję polityczną, w której o polityce zagranicznej dyskutowali przedstawiciele rządu i opozycji.

 (1.1) Zarzuty ministra sprawiedliwości, jakobym miał wziąć łapówkę, są czysto polityczne, bo nie przedstawiono na to żadnych dowodów i chce się mnie po prostu skompromitować przed wyborami.

 (1.2) — Widzę, że z waści kawaler polityczny, a i dowcip u waszmości też niepośledni – odezwał się z kąta gruby szlachcic.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲiˈtɨt͡ʃnɨ, AS: polʹityčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polityka ż., polityk m., polityczka ż., politykowanie n., upolitycznianie n., upolitycznienie n., polityczność ż.

 czas. politykować ndk., upolityczniać ndk., upolitycznić dk.

 przysł. politycznie

 przym. politycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) taktowny, uprzejmy

 (1.3) roztropny, rozważny

Wiktionary


polityk

1. osoba zajmująca się zawodowo polityką;
2. przestarzałe: człowiek sprytny, przebiegły, układny; dyplomata


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zajmująca się polityką

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) kobieta zajmująca się polityką

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten znany polityk umie przyciągnąć uwagę zwykłych ludzi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlʲitɨk, AS: polʹityk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polityka ż., politykowanie n., upolitycznienie n., upolitycznianie n., politykier m., politykierstwo n., rozpolitykowanie n.

:: fż. polityczka ż.

 czas. upolityczniać ndk., upolitycznić dk., politykować ndk., rozpolitykować dk.

 przym. polityczny, upolityczniony, politykierski

 przysł. politycznie, politykiersko

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) pot. polityczka

Wiktionary


polityka

1. działalność władz państwowych;
2. działalność jakiejś grupy społecznej lub partii mająca na celu zdobycie i utrzymanie władzy państwowej;
3. sposób działania osoby lub grupy osób kierujących jakąś instytucją lub organizacją;
4. zręczne i dyplomatyczne działanie w celu osiągnięcia określonych celów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) całokształt działań jakiejś grupy, partii politycznej lub organizacji związanych z dążeniem do zdobycia i utrzymania władzy;

 (1.2) system odgórnie wprowadzonych zasad

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: polityk

Wiktionary

Polityka (z gr. πολιτικά politiká „sprawy miasta, państwa” od πόλις polis „miasto-państwo”) – pojęcie z zakresu nauk społecznych, rozumiane na wiele sposobów ze względu na swoją wieloaspektowość i złożoność. Definiowane jest na różne sposoby, zależnie od wybranej koncepcji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie interesuje mnie polityka, uważam, że wszyscy politycy w rządzie i opozycji to oszuści.

 (1.2) Polityka „zero tolerancji” nowojorskiego burmistrza Giulianiego przyniosła według jej zwolenników znaczny spadek przestępczości.

 (1.2) Polityka haseł w naszej firmie wymusza zmianę hasła co 30 dni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlʲitɨka, AS: polʹityka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polityzacja ż., politycyzacja ż., polityk m., polityczka ż., politykowanie n., politykierstwo n., politykier m., polityczność ż., niepolityczność ż., upolitycznianie n., upolitycznienie n.

 czas. upolityczniać ndk., upolitycznić dk., politykować ndk.

 przym. polityczny

 przysł. politycznie

Wiktionary


politykant

osoba amatorsko zajmująca się polityką


SJP.pl


politykier

pogardliwie, lekceważąco: polityk, którego działalność oceniana jest negatywnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pejor. źle oceniany polityk

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten politykier stał się prezydentem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲiˈtɨcɛr, AS: polʹityḱer

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. politykierstwo n., polityk mos./ż.

 przym. politykierski

Wiktionary


politykierka

politykier


SJP.pl

Patrz:

politykier

politykierski

politykier


SJP.pl

Patrz:

politykier

politykierstwo

działalność polityczna oceniana negatywnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pogard. zachowanie polityków mające na celu tylko zdobycie popularności

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lokalne politykierstwo wrogiem pracy organicznej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlʲitɨˈcɛrstfɔ, AS: polʹityḱerstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. politykier m., polityk m., polityka ż.

 przym. politykierski

Wiktionary


politykomania

przesadna fascynacja polityką


SJP.pl


politykować

1. potocznie: rozmawiać na tematy polityczne;
2. zajmować się polityką;
3. postępować sprytnie i w przemyślany sposób, by się nikomu nie narazić


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) iron. zajmować się polityką w sposób amatorski, przesadny lub niekonstruktywny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zamiast działać, oni tylko politykują od rana do wieczora.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. politykowanie n., polityk mos./ż.

 przym. polityczny

Wiktionary


politypia

Politypia – polimorfizm polegający na tym, że identyczne warstwy sieci krystalicznej tego samego minerału układają się na sobie w różnoraki sposób. Skutkiem tego są osobne minerały o różnym typie strukturalnym. Pociąga to za sobą także zmianę okresu identyczności sieci krystalicznej w kierunku prostopadłym do płaszczyzny warstwy, czyli zgodnie z osią krystalograficzną Z. Okres identyczności (period identyczności) jest wielokrotnością grubości pojedynczej warstwy.

Wikipedia


polityzacja

nadawanie czemuś charakteru politycznego, podporządkowywanie czegoś celom politycznym; politycyzacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. polit. nadawanie charakteru politycznego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. politycyzm mrz., polityk mos., polityka ż.

 czas. upolityczniać ndk., upolityczniać się ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) politycyzacja, upolitycznianie

Wiktionary


polityzować

nadawać czemuś charakter polityczny


SJP.pl


poliuretan

Poliuretany (skrót PUR lub PU) – polimery powstające w wyniku addycyjnej polimeryzacji wielofunkcyjnych izocyjanianów z poliolami. Cechą wyróżniającą poliuretany od innych polimerów jest występowanie w ich głównych łańcuchach ugrupowania uretanowego [−O−CO−NH−]. Z formalnego punktu widzenia poliuretany są estrowo-amidowymi pochodnymi kwasu węglowego.

Wikipedia


poliuretanowy

przymiotnik od: poliuretan


SJP.pl


poliuretany

Poliuretany (skrót PUR lub PU) – polimery powstające w wyniku addycyjnej polimeryzacji wielofunkcyjnych izocyjanianów z poliolami. Cechą wyróżniającą poliuretany od innych polimerów jest występowanie w ich głównych łańcuchach ugrupowania uretanowego [−O−CO−NH−]. Z formalnego punktu widzenia poliuretany są estrowo-amidowymi pochodnymi kwasu węglowego.

Wikipedia


poliuria

zwiększenie dziennej ilości wydalonego moczu powyżej normy fizjologicznej wskutek zaburzeń hormonalnych bądź chorób nerek; wielomocz


SJP.pl

Wielomocz, także poliuria – stan, w którym organizm wydala nadmierną ilość moczu. Spowodowany jest najczęściej zaburzeniami zatrzymywania wody przez nerki lub przyjmowaniem zbyt dużej ilości płynów. Według różnych źródeł ilość wydalanego moczu w poliurii wynosi >2,5 bądź >3 litrów na dobę. To, czy dana osoba ma poliurię można dokładniej stwierdzić znając wagę badanej osoby, wiedząc, że o nadmiernym wydalaniu wody mówi się, gdy wynosi ono >30ml/kg/24 h. U dzieci wielomocz można rozpoznać, gdy dobowa objętość moczu wynosi co najmniej 1400 ml/m2/dobę.

Wikipedia


poliwalencja

stopień przyczepności opon


SJP.pl


poliwalentny

mający wiele różnych wartości, znaczeń, zastosowań, zalet; multiwalentny


SJP.pl


poliwęglan

typ poliestrów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. rodzaj poliestrów, estry kwasu węglowego;

Wiktionary

Poliwęglany (PC, z ang. polycarbonates) – grupa polimerów z grupy poliestrów, będące formalnie estrami kwasu węglowego.

Poliwęglany są amorficznymi, termoplastycznymi (formowanymi przez wtryskiwanie i wytłaczanie na gorąco) tworzywami sztucznymi o bardzo dobrych własnościach mechanicznych, szczególnie udarności i dużej przezroczystości. Własności poliwęglanów są podobne nieco do pleksiglasu, ale poliwęglan jest dużo bardziej wytrzymały mechanicznie i jednocześnie droższy. Jego twardość i odporność na ściskanie jest zbliżona do aluminium.

Wikipedia


poliwęglanowy

przymiotnik od: poliwęglan


SJP.pl


poliwęglany

typ poliestrów


SJP.pl

Poliwęglany (PC, z ang. polycarbonates) – grupa polimerów z grupy poliestrów, będące formalnie estrami kwasu węglowego.

Poliwęglany są amorficznymi, termoplastycznymi (formowanymi przez wtryskiwanie i wytłaczanie na gorąco) tworzywami sztucznymi o bardzo dobrych własnościach mechanicznych, szczególnie udarności i dużej przezroczystości. Własności poliwęglanów są podobne nieco do pleksiglasu, ale poliwęglan jest dużo bardziej wytrzymały mechanicznie i jednocześnie droższy. Jego twardość i odporność na ściskanie jest zbliżona do aluminium.

Wikipedia


poliwinylopirolidon

produkt polimeryzacji winylopirolidonu, rozpuszczalny w wodzie oraz w roztworze fizjologicznym


SJP.pl

Poli(winylopirolidon), poliwinylopirolidon, PVP (od ang. polyvinylpyrrolidone) (ATC A07 BC03) – polimer, produkt polimeryzacji winylopirolidonu.

Polimer liniowy (powidon) jest rozpuszczalny w wodzie, natomiast w wersji usieciowanej (krospowidon) jest nierozpuszczalny. Wytwarzany jest także jako kopolimer z octanem winylu (kopowidon).

Wikipedia


polizać

liznąć kilka razy, dotknąć czegoś językiem


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. lizać)

 (1.1) pociągnąć językiem po czymś

 (1.2) przen. jedynie spróbować czegoś

czasownik zwrotny dokonany polizać się (ndk. lizać się)

 (2.1) pociągnąć językiem po własnej skórze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Znaczek należy polizać tylko z jednej strony.

 (1.2) Gałgan polizał konfitur, ale mu były chyba za kwaśne.

 (2.1) Szczenię polizało się po łapie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lizanie n., polizanie n., lizusostwo n.

 czas. przelizać, lizać ndk., liznąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) liznąć

Wiktionary


polje

duże zagłębienie w terenie, powstałe w procesach krasowych; może być suche, okresowo nawadniane lub stale wypełnione wodą


SJP.pl

Wikipedia


polka

1. szybki taniec wirowy, pochodzący z Czech
2. muzyka do tego tańca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Polski, przedstawicielka narodu polskiego

Wiktionary

Polka (cz. půlka „połowa”) – popularny w wielu krajach taniec ludowy, w metrum 2/4, w szybkim tempie. Wielu etnografów i etnochoreologów wskazuje na czeskie pochodzenie tańca. Jest też uważany za tradycyjny ludowy taniec polski już w XIX w., znany we wszystkich regionach etnograficznych, z Podhalem włącznie (polka sądecka).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W sztafecie wygrały Polki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔlka, AS: polka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polska ż., polskość ż., polski m., Polaczek m.

:: fm. Polak m.

 przym. polski, polskawy

 przysł. po polsku

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. Laszka; gw-pl|Górny Śląsk|Poloczka.; żart. poet. Sarmatka

Wiktionary


pólko

małe pole, kawałek pola; poletko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od pole

 (1.2) włók. kraw. gładki lub wzorzysty, poprzeczny, wąski pasek stanowiący wypełnienie powierzchni wciąża pasa kontuszowego

Wiktionary

W Polsce
  • Pólko – część miasta Lidzbark
  • Pólko – część miasta Pelplin
  • Pólko – zniesiona nazwa części miasta Ruciane-Nida
  • Pólko – część miasta Skarszewy
  • Pólko – osada w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. brodnickim, w gminie Górzno
  • Pólko – część wsi Nowy Jasiniec w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. bydgoskim, w gminie Koronowo
  • Pólko – kolonia w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. lipnowskim, w gminie Lipno
  • Pólko – osada leśna w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Sadki
  • Pólko – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. wąbrzeskim, w gminie Płużnica
  • Pólko – wieś w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Biała Podlaska
  • Pólko – część wsi Hosznia Ordynacka w woj. lubelskim, w pow. biłgorajskim, w gminie Goraj
  • Pólko – wieś w woj. lubelskim, w pow. lubelskim, w gminie Niemce
  • Pólko – część wsi Bondyrz w woj. lubelskim, w pow. zamojskim, w gminie Adamów
  • Pólko – wieś w woj. lubuskim, w pow. zielonogórskim, w gminie Bojadła
  • Pólko – osada w woj. łódzkim, w pow. bełchatowskim, w gminie Kluki
  • Pólko – część wsi Pęczniew w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Pęczniew
  • Pólko – część wsi Pszczonów w woj. łódzkim, w pow. skierniewicki, w gminie Maków
  • Pólko – część wsi Krzyworzeka w woj. łódzkim, w pow. wieluńskim, w gminie Mokrsko
  • Pólko – część wsi Zalas w woj. mazowieckim, w pow. ostrołęckim, w gminie Łyse
  • Pólko – część wsi Rzakta w woj. mazowieckim, w pow. otwockim, w gminie Wiązowna
  • Pólko – część wsi Nadma w woj. mazowieckim, w pow. wołomińskim, w gminie Radzymin
  • Pólko – wieś w woj. mazowieckim, w pow. wołomińskim, w gminie Tłuszcz
  • Pólko – część wsi Nowinka w woj. podlaskim, w pow. augustowskim, w gminie Nowinka
  • Pólko – kolonia w woj. podlaskim, w pow. białostockim, w gminie Michałowo
  • Pólko – część wsi Brzozowo-Muzyły w woj. podlaskim, w pow. białostockim, w gminie Poświętne
  • Pólko – osada leśna w woj. podlaskim, w pow. białostockim, w gminie Supraśl
  • Pólko – osada w woj. pomorskim, w pow. kwidzyńskim, w gminie Prabuty
  • Pólko – kolonia w woj. pomorskim, w pow. starogardzkim, w gminie Skórcz
  • Pólko – osada wsi Widlice w woj. pomorskim, w pow. tczewskim, w gminie Gniew
  • Pólko – część wsi Biechów w woj. świętokrzyskim, w pow. buskim, w gminie Pacanów
  • Pólko – przysiółek wsi Łysaków pod Lasem w woj. świętokrzyskim, w pow. jędrzejowskim, w gminie Jędrzejów
  • Pólko – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. elbląskim, w gminie Pasłęk
  • Pólko – osada leśna w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. nidzickim, w gminie Nidzica
  • Pólko – część wsi Nowe Grodziczno w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. nowomiejskim, w gminie Grodziczno
  • Pólko – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kaliskim, w gminie Stawiszyn
  • Pólko – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kaliskim, w gminie Żelazków
  • Pólko – przysiółek w woj. wielkopolskim, w pow. międzychodzkim, w gminie Kwilcz
  • Pólko – część wsi Podrzewie w woj. wielkopolskim, w pow. szamotulskim, w gminie Duszniki
  • Pólko – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. szamotulskim, w gminie Kaźmierz

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pole n., poletko n., polowanie n., zapolowanie n., upolowanie n., Polska ż., polskość ż., Polak m., Polka ż.

 czas. polować ndk., zapolować dk., upolować dk.

 przym. polowy, polny, poletkowy, pólkowy, polski

 przysł. polowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poletko

Wiktionary


polkomtel

Polkomtel sp. z o.o. (w latach 1995–2012 Polkomtel SA) – polskie przedsiębiorstwo telekomunikacyjne z siedzibą w Warszawie, operator sieci telefonii komórkowej Plus, właściciel marek Sami Swoi, 36.6 i Plush (GSM 900/1800 MHz), UMTS 2100 MHz i 4G (LTE).

Wikipedia


polkowice

wieś w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) geogr. miasto w Polsce, na Dolnym Śląsku;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔlkɔˈvʲit͡sɛ, AS: polkovʹice

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polkowiczanin, polkowiczanka

 przym. polkowicki

Wiktionary


polkowicki

przymiotnik od: Polkowice


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od Polkowice

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlkɔˈvʲit͡sʲci, AS: polkovʹicʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polkowice, polkowiczanin, polkowiczanka

Wiktionary


polkowiczanin

mieszkaniec Polkowic


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Polkowic

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlkɔvʲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: polkovʹičãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polkowice, polkowiczanka

 przym. polkowicki

Wiktionary


polkowiczanka

mieszkanka Polkowic


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Polkowic

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlkɔvʲiˈt͡ʃãnka, AS: polkovʹičãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polkowice, polkowiczanin

 przym. polkowicki

Wiktionary


polkowo

2 miejscowości w Polsce:

  • Polkowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. węgrowskim, w gminie Stoczek
  • Polkowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. augustowskim, w gminie Sztabin

Zobacz też: Polków

Wikipedia


polkowski

nazwisko


SJP.pl

Polkowski – polskie nazwisko.

Wikipedia


polkowy

polka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pólkiem, dotyczący pólka

Wiktionary

Patrz:

polka

Powiązane:

 rzecz. pólko n.

Wiktionary


pollack

Osoby o nazwisku Pollack:

  • Andrea Pollack – wschodnioniemiecka pływaczka, olimpijka
  • Bernhard Pollack – niemiecki lekarz okulista i neuroanatom
  • Bill Pollack – amerykański brydżysta
  • Martin Pollack – austriacki pisarz, dziennikarz, tłumacz literatury polskiej
  • Olaf Pollack – niemiecki kolarz torowy i szosowy, olimpijczyk
  • Rachel Pollack – amerykańska autorka science fiction i komiksów oraz tarocistka
  • Rozanne Pollack – amerykańska brydżystka
  • Sydney Pollack – amerykański reżyser, aktor i producent filmowy

Wikipedia


pollak

osoby o nazwisku Pollak:

  • Józef Pollak (1882-1947) – pisarz
  • Karol Pollak (1818-1880) – polski drukarz, wydawca, księgarz, radny Sanoka
  • Karol Pollak (1859-1928) – polski elektrotechnik, przedsiębiorca i wynalazca
  • Kay Pollak (ur. 1938) – szwedzki reżyser filmowy
  • Kevin Pollak (ur. 1957) – amerykański aktor
  • Michał Pollak (1888-1968) – polski kurator oświaty
  • Seweryn Pollak (1907-1987) – polski poeta, eseista i tłumacz
  • Roman Pollak (1886-1972) – historyk literatury
  • Salomon Pollak (1840-1920) – wieloletni przewodniczący Izraelickiej Gminy Wyznaniowej w Bielsku

Wikipedia


pollena

produkt marki Pollena


SJP.pl

Wikipedia


pollock

nazwisko, m.in.: Jackson Pollock, malarz, przedstawiciel ekspresjonizmu abstrakcyjnego


SJP.pl

  • Jackson Pollock – malarz amerykański
  • Daniel Pollock – aktor australijski
  • Friedrich Pollock – filozof niemiecki
  • Paul Pollock – lekkoatleta irlandzki

Miejscowości w USA:

  • Pollock – miejscowość w stanie Luizjana, w parafii Grant
  • Pollock – wieś w stanie Missouri, w hrabstwie Sullivan
  • Pollock – miejscowość w stanie Dakota Południowa, w hrabstwie Campbell

Wikipedia


pollucyt

bezbarwny minerał o szklistym połysku, uwodniony glinokrzemian cezu; polucyt, polluks


SJP.pl

Pollucyt (pollux) – minerał z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.

Nazwa pochodzi od imienia jednego z dwóch braci bliźniaków (łac. Pollux) z mitologii; drugi z braci to Kastor (petalit). Minerały te zwykle współwystępują ze sobą.

Wikipedia


polluks

bezbarwny minerał o szklistym połysku, uwodniony glinokrzemian cezu; polucyt, pollucyt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mitrzym. zob. Polideukes.;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (2.1) astr. najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Bliźniąt;

Wiktionary

  • Polluks – najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Bliźniąt
  • Polluks – w mitologii rzymskiej jeden z Dioskurów (Kastorów)
  • polluks (pollucyt) – minerał z gromady krzemianów

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Polluks jest gwiazdą 50 razy jaśniejszą od Słońca.

 (2.1) Kastor z bratem Polluksem jaśnieli na czele, zwani niegdyś u Sławian: Lele i Polele (…).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔlːuks, AS: po•luks

Wiktionary

Powiązane:

 przym. Polluksowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Polideukes

 (2.1) Poluks

Wiktionary


polluksowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Polluksa lub z nim związany


SJP.pl


polmos

1. w czasach PRL - przedsiębiorstwo mające w Polsce monopol na produkcję wyrobów spirytusowych;
2. obecnie - wspólna nazwa producentów wyrobów spirytusowych powstałych po prywatyzacji dawnego Polmosu


SJP.pl

Polmos (akronim od słów „polski monopol spirytusowy”) – nazwa przedsiębiorstw państwowych, które w latach PRL (historia samego monopolu spirytusowego sięga lat 20. XX wieku) miały monopol na produkcję wódek i innych produktów spirytusowych. Często produkowały także drożdże przemysłowe i piekarskie lub ocet.

Wikipedia


polmozbyt

nazwa wielu polskich firm motoryzacyjnych


SJP.pl

Polmozbyt – Przedsiębiorstwo Techniczno-Handlowe Motoryzacji (PTHM) Polmozbyt to kilkanaście przedsiębiorstw w miastach wojewódzkich według podziału administracyjnego Polski z 1957 roku zajmujących się sprzedażą produktów Polmo oraz ich obsługą.

Wikipedia


polniak

nazwisko


SJP.pl


polnica

polnica szachowniczka - gatunek motyla z rodziny sówkowatych


SJP.pl

W Polsce
  • Polnica – wieś w woj. pomorskim, w pow. człuchowskim, w gminie Człuchów
  • Polnica – osada w woj. pomorskim, w pow. wejherowskim, w gminie Wejherowo
  • Polnica – struga dopływ Unieści
  • Polnica – dawna gromada
  • Polnica – zlikwidowany przystanek osobowy w Polnicy w województwie pomorskim
Na Białorusi
  • Polnica – wieś w obwodzie grodzieńskim, w rejonie grodzieńskim, w sielsowiecie Hoża

Wikipedia


polniczek

rodzaj ptaków z rodziny pasówek


SJP.pl


polnik

niewielki ssak zaliczany do podrodziny norników, rzędu gryzoni


SJP.pl

Polnik – skała na Wyżynie Olkuskiej w miejscowości Bębło w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Wielka Wieś, w górnej części Doliny Kluczwody. Jest to pojedyncza skała na terenie prywatnym, wśród pól uprawnych, w otoczeniu gęstych zarośli.

Wikipedia


polniok

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dziki gołąb

Wiktionary


polność

polny


SJP.pl

Patrz:

polny

polny

1. znajdujący się, rosnący, odbywający się, pochodzący, zebrany z pola;
2. dawniej: dotyczący pola bitwy, działań wojennych w polu, np. hetman polny (zastępca i pomocnik hetmana wielkiego, dowódca wojska kwarcianego)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z polem, dotyczący pola, znajdujący się w polu

 (1.2) związany z polem walki, dotyczący pola walki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Znamy długie rzędy blaszanych garaży, a najlepiej znamy polną drogę na obrzeżach Rivoli.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔlnɨ, AS: polny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pólko n., pole n., poletko n., polowanie n., upolowanie n.

 czas. polować ndk., upolować dk.

 przym. polowy, poletkowy, przypolny

Wiktionary


polo

1. gra, w której występują dwie drużyny konne, dążące do wbicia drewnianej piłeczki do bramki przeciwnika;
2. koszulka lub bluzka sportowa z kołnierzykiem i krótkim zapięciem z przodu;
3. samochód typu Volkswagen Polo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) sport. gra drużynowa rozgrywana konno, w której za pomocą długich kijów dąży się do umieszczenia drewnianej kuli w bramce przeciwnej drużyny;

 (1.2) koszulka z krótkim rękawem i miękkim kołnierzykiem

 (1.3) mot. model samochodu marki Volkswagen Polo;

 (1.4) człon wyrazu lub składnik nazwy niektórych pojęć związanych z Polską

przymiotnik relacyjny

 (2.1) o koszulce: taka, która ma krótki rękaw i miękki kołnierzyk

Wiktionary

  • polo – bluzka, koszulka
  • disco polo – rodzaj muzyki
  • Polo TV – polska stacja telewizyjna o charakterze muzycznym
  • Marco Polo – kupiec i podróżnik
  • polo (sport) – gra w konną odmianę hokeja
  • VCE – Marco Polo – port lotniczy w Wenecji we Włoszech
  • Volkswagen Polo – samochód osobowy
  • Polomarket – sieć polskich sklepów spożywczo-przemysłowych

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) waterpolo

 (1.4) disco polo, polo cocta

 (2.1) koszulka / bluzka polo

synonimy.

 (1.2) pot. polówka

 (1.3) Polo

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 (1.2) rzecz. polówka

frazeologia.

 disco polo

etymologia.

 (1.1) etym|ang|polo. < może etym|tybetański.

 (1.2) etym|ang|polo.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) polo

* arabski: (1.1) بولو

* baskijski: (1.1) polo; (1.2) polo

* duński: (1.2) poloskjorte w., polo w.

* esperanto: (1.1) poloo

* francuski: (1.1) polo m.

* hiszpański: (1.1) polo m.; (1.2) polo m.

* interlingua: (1.1) polo

* niemiecki: (1.1) Polo n.; (1.2) Poloshirt n.; (1.3) Polo m.

* słowacki: (1.2) polokošeľa ż.

* szwedzki: (1.1) polo n., hästpolo n.

* węgierski: (1.2) pólóing

* włoski: (1.1) polo m.

źródła.

== polo (język angielski.) ==

wymowa.

 RP. IPA|ˈpəʊləʊ.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Back ache-polo.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-polo.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) sport. polo

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔlɔ, AS: polo

Wiktionary

Powiązane:

 (1.2) rzecz. polówka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pot. polówka

 (1.3) Polo

Wiktionary


polo-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon (przedrostek) wyrazów złożonych oznaczający skojarzenie z Polską tego, co wskazuje drugi człon słowa (rdzeń)

 (1.2) pierwszy człon (przedrostek) wyrazów złożonych oznaczający związek z językiem polskim tego, co wskazuje drugi człon słowa (rdzeń)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) polo- + aspiryna = polopiryna (aspiryna produkowana w Polsce)

 (1.2) polo- + -nista = polonista

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pol-

Wiktionary


polobbować

spędzić pewien czas na lobbowaniu


SJP.pl


polocik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od polot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polot m.

Wiktionary


poloczek

nazwisko


SJP.pl

  • Poloczek – polskie nazwisko

Osoby noszące nazwisko Poloczek:

  • Alfred Poloczek (1929–1998) – polski piłkarz;
  • Bronisław Poloczek (1939–2012) – czeski aktor teatralny i filmowy o narodowości polskiej;
  • Grzegorz Poloczek (ur. 1959) – polski piosenkarz, satyryk, członek i autor wielu tekstów górnośląskiego Kabaretu Rak.

Wikipedia


poloczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Polka

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: Poloczek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. Polok mos.

Wiktionary


polodowcowy

następujący po okresie lodowcowym, właściwy temu okresowi; postglacjalny, poglacjalny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) istniejący/dziejący się po nastaniu epoki lodowcowej lub pochodzący z tego okresu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlɔdɔfˈt͡sɔvɨ, AS: polodofcovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lodowiec mrz./mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) postglacjalny

Wiktionary


polok

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. Polak

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Precz, Pepicy, z marmuladóm, Polocy ze szpekym jadóm (hasło plebiscytowe).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. Poloczka ż.

Wiktionary


polokaina

związek organiczny, silny środek miejscowo znieczulający, stosowany głównie w chirurgii, stomatologii i ginekologii; nowokaina; prokaina


SJP.pl

Wikipedia


polomierz

przyrząd do badania pola widzenia oka; perymetr


SJP.pl

Badanie pola widzenia, zwane także perymetrią (w przypadku rzutowania siatkówki na powierzchnię kulistą) lub kampimetrią (w przypadku rzutowania na powierzchnię płaską) – badanie pozwalające na dokładne określenie ubytków w polu widzenia. Może być również przeprowadzone poprzez proste metody niewymagające użycia specjalistycznego sprzętu jak np. test Amslera. Badanie pozwala ocenić, jaki zakres przestrzeni osoba badana obejmuje wzrokiem.

Wikipedia


polon

pierwiastek chemiczny o symbolu Po


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny promieniotwórczy o symbolu Po i liczbie atomowej 84;

Wiktionary

Polon (Po, łac. polonium) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 84, radioaktywny metal. W układzie okresowym leży w bloku p (grupa 16, okres 6). Polon bywa błędnie klasyfikowany jako półmetal, mimo że wykazuje typowe właściwości metalu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakie właściwości chemiczne ma polon?

 (1.1) Próbka polonu emanuje niebieską poświatą – jest to efekt wzbudzenia otaczającego ją powietrza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔlɔ̃n, AS: polõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polska ż., Polak mos., Polka ż., polonez mrz., Polonia ż., polskość ż., polszczyzna ż.

 czas. polonizować ndk.

 przym. polonowy, polski

 temsłow. polono-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. Po

Wiktionary


polonez

1. polski taniec narodowy utrzymany w metrum 3/4;
2. utwór muzyczny, do muzyki którego tańczony jest polonez;
3. samochód marki Polonez


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) choreogr. tradycyjny, ludowy taniec polski w metrum 3/4;

 (1.2) muz. muzyczna forma oparta na polonezie (1.1);

 (1.3) mot. polski samochód marki FSO Polonez;

Wiktionary

  • polonez – polski taniec narodowy
  • polonez – forma muzyczna
  • FSO Polonez – polskie samochody osobowe i dostawcze
  • s/y Polonez – jacht
  • Polonez – czasopismo Polonii egipskiej
  • Polonez I – produkowany przez Zakłady Radiowe im. Kasprzaka odbiornik z gramofonem
  • Polonez – marka wódki produkowanej przez Polmos Łańcut
  • Polonez – nazwa pociągu PKP kursującego na trasie Warszawa-Moskwa
  • Polonez Warszawa – klub sportowy z Warszawy
  • Polonez – cykl powieści Heleny Boguszewskiej i Jerzego Kornackiego z lat 1936–1939
  • Polonez – białoruski system rakietowy
  • Zatoka Polonez – zatoka na Wyspie Króla Jerzego

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.3) pot. poldek

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. polonezowy

 rzecz. polon mrz.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) polonaise; (1.2) polonaise

* duński: (1.1) polonæse w.; (1.2) polonæse w.

* esperanto: (1.1) polonezo; (1.2) polonezo

* francuski: (1.1) polonaise ż.; (1.2) polonaise ż.

* kataloński: (1.1) polonesa ż.; (1.2) polonesa ż.

* niemiecki: (1.1) Polonäse ż., Polonaise ż.

* norweski (bokmål): (1.1) polonese m.; (1.2) polonese m.

* norweski (nynorsk): (1.1) polonese m.; (1.2) polonese m.

* nowogrecki: (1.1) πολωνέζα ż.; (1.2) πολωνέζα ż.

* rosyjski: (1.1) полонез m.; (1.2) полонез m.

* słowacki: (1.1) polonéza ż.; (1.2) polonéza ż.

* szwedzki: (1.1) polonäs w.; (1.2) polonäs w.

* ukraiński: (1.1) полонез m.

* włoski: (1.1) polacca ż.

źródła.

== polonez (język rumuński.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q7913 (ron)-Andreea Teodoraa-polonez.wav.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) Polak

przymiotnik

 (2.1) polski

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlɔ̃nɛs, AS: polõnes

Wiktionary

Powiązane:

 przym. polonezowy

 rzecz. polon mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) pot. poldek

Wiktionary


polonezik

zdrobnienie od: polonez


SJP.pl


polonia

ogół ludzi narodowości polskiej lub o polskich korzeniach, zamieszkujący tereny poza Polską


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) kult. grupa wszystkich osób pochodzenia polskiego mieszkająca na stałe poza historycznymi granicami Polski;

 (1.2) książk. apoteoza, personifikacja Polski lub Polaków w patriotycznych utworach literackich, dziełach malarskich;

 (1.3) nazwa niektórych klubów sportowych

Wiktionary

Polonia (z łac. Polonia – Polska) – zbiorowość Polaków na stałe zamieszkałych poza granicami Polski. Potocznie „Polonia” oznacza całą diasporę polską.

Z reguły pojęcie to odnosi się do potomków polskich emigrantów w krajach takich jak Stany Zjednoczone, Francja czy Brazylia. W węższym znaczeniu natomiast uwzględnia ono osoby poczuwające się do polskiego pochodzenia i związków z polskością, lecz urodzonych poza Polską; osoby te związki z tradycją i kulturą narodową zachowują w drugim lub w dalszych pokoleniach i na różnym poziomie identyfikowania się z polskimi sprawami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Prezydent spotkał się w Atenach z miejscową Polonią.

 (1.2) Narodzie polski! wytrwały i chrobry, / Do twoich bitew za Chrystusa Pana / Daję ci jeszcze jednego hetmana – / Kość z kości twojej. Polonio! Polonio!

 (1.3) Polonia przegrała ze Stoczniowcem 0:2 (zero dwa, zero do dwóch).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlɔ̃ɲja, AS: polõńi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polonizm m., polonizacja ż., polonizator m., polonistyka ż., polonista m., polonistka ż., Polonus m. / polonus m., polonica / polonika nmos., polonizowanie n., spolonizowanie n.

 czas. polonizować ndk., spolonizować dk.

 przym. polonijny, polonistyczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. polonizm m., polonizacja ż., polonizator m., polonistyka ż., polonista m., polonistka ż., Polonus m. / polonus m., polonica / polonika nmos., polonizowanie n., spolonizowanie n.

 czas. polonizować ndk., spolonizować dk.

 przym. polonijny, polonistyczny

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) z języków romańskich (wł., hiszp., łac.) Polonia → Polska

 (1.3) etym|łac|Polonia.

uwagi.

 (1.1) zoblistę|Polonia|Germania|Italia|Marianne|wuj Sam|Columbia|Helvetia|Brytania.

tłumaczenia.

źródła.

== Polonia (język albański.) ==

thumb|Polonia (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. Polska

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


polonica

dokumenty, rękopisy, druki pisane w języku polskim lub dotyczące Polski; polonika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) zob. polonika.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlɔ̃ɲika, AS: polõńika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. repolonizacja ż., Polonia ż., polonizm mrz., polonistyka ż., polonista m., polonistka ż., polonika nmos., polonizacja ż., polonizator m., polonizowanie n., spolonizowanie n.

 czas. polonizować ndk., spolonizować dk.

 przym. polonijny, polonistyczny, polonizacyjny

Wiktionary


polonicum

Polonik (z łac. polonicum, polonica) – dokument piśmienniczy (druk, rękopis), przedmiot (dzieło sztuki, pamiątka narodowa lub historyczna) lub miejsce (cmentarz) pochodzenia polskiego, bądź tematycznie związane z Polską, które znajduje się w kraju lub za granicą.

Wikipedia


polonijny

związany z Polakami mieszkającymi na stałe za granicą


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Polonią, Polakami zamieszkałymi poza granicami Polski, dotyczący tej Polonii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. repolonizacja ż., polonizator mos., Polonia ż., polonica nmos., polonista mos., polonistka ż., polonistyka ż., polonizacja ż.

 czas. spolonizować dk., polonizować ndk.

 przym. polonistyczny, polonizacyjny

 przysł. polonijnie

Wiktionary


polonik

w polskim wierszu: pięciosylabowy wers lub człon wersowy ze stałym akcentem na sylabie czwartej i towarzyszącym mu akcentem na sylabie pierwszej lub drugiej


SJP.pl

Polonik (z łac. polonicum, polonica) – dokument piśmienniczy (druk, rękopis), przedmiot (dzieło sztuki, pamiątka narodowa lub historyczna) lub miejsce (cmentarz) pochodzenia polskiego, bądź tematycznie związane z Polską, które znajduje się w kraju lub za granicą.

Wikipedia


polonika

dokumenty, rękopisy, druki pisane w języku polskim lub dotyczące Polski; polonica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) książk. dokumenty, teksty rękopiśmienne i druki w języku polskim lub dotyczące Polski

Wiktionary

Polonik (z łac. polonicum, polonica) – dokument piśmienniczy (druk, rękopis), przedmiot (dzieło sztuki, pamiątka narodowa lub historyczna) lub miejsce (cmentarz) pochodzenia polskiego, bądź tematycznie związane z Polską, które znajduje się w kraju lub za granicą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas powodzi zniszczeniu uległo wiele cennych poloników zgromadzonych w bibliotece.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlɔ̃ɲika, AS: polõńika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. repolonizacja ż., polonizacja ż., polonista mos., Polonia ż., polonistka ż., polonizm mrz., polonica

 czas. spolonizować, polonizować

Wiktionary


polonista

specjalista w dziedzinie polonistyki, nauki o języku, kulturze i literaturze polskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zaw. jęz. osoba zajmująca się naukowo językiem polskim

 (1.2) zaw. eduk. nauczyciel języka polskiego

 (1.3) eduk. student lub absolwent polonistyki

 (1.4) pot. sport. sportowiec lub kibic klubu sportowego „Polonia”

Wiktionary

Filologia polska, in. polonistyka (fr. polonistique) – filologia, której przedmiotem jest język polski, literatura polska i kultura polska. Stanowi część slawistyki.

Historia filologii polskiej sięga XVI w. Pierwszymi polskimi uczonymi, którzy podjęli studia nad językiem polskim, byli Jan Mączyński i Piotr Stoiński (Statorius).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Studiuję filologię polską, by zostać polonistą.

 (1.2) Nasz nowy polonista uwielbia poezję Mickiewicza.

 (1.3) Renata miała chłopaka z politechniki, a teraz się spotyka z jakimś polonistą.

 (1.4) Poloniści wygrywają z legionistami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlɔ̃ˈɲista, AS: polõńista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polonistyka ż., polonizm mrz., polonizacja ż., polonizator mos., polonizowanie n., polonica lm nm. / polonika lm nm., Polonia ż., Polonus mos.

:: fż. polonistka ż.

 przym. polonistyczny, polonizacyjny, polonizatorski, polonijny

 przysł. polsko

 czas. polonizować ndk.

Wiktionary


polonistka

polonista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. kobieta zajmująca się naukowo językiem polskim

 (1.2) eduk. nauczycielka języka polskiego

 (1.3) pot. studentka lub absolwentka polonistyki

Wiktionary

Patrz:

polonista

Przykłady

 (1.2) Nasza polonistka ciągle straszy nas, że nie zdamy matury.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlɔ̃ˈɲistka, AS: polõńistka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. repolonizacja ż., polonista m., polonistyka ż., polonizm m., polonica nmos., polonika nmos., polonizacja ż., polonizator m., polonizowanie n., spolonizowanie n., Polonia ż.

 przym. polonistyczny, polonizacyjny, polonijny

 czas. polonizować ndk., spolonizować dk.

Wiktionary


polonistyczny

związany z polonistyką


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z polonistyką, dotyczący polonistyki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uczniowie pojechali na olimpiadę polonistyczną do Kalisza.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. repolonizacja ż., Polonia ż., polonizm mrz., polonizacja ż., polonica nmos., polonizator mos., polonista mos., polonistka ż., polonistyka ż.

 czas. polonizować ndk., spolonizować dk.

 przym. polonijny

Wiktionary


polonistyka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. dyscyplina humanistyczna zajmująca się literaturą polską i językiem polskim

 (1.2) pot. eduk. studia obejmujące polonistykę (1.1) na wyższej uczelni

Wiktionary

Filologia polska, in. polonistyka (fr. polonistique) – filologia, której przedmiotem jest język polski, literatura polska i kultura polska. Stanowi część slawistyki.

Historia filologii polskiej sięga XVI w. Pierwszymi polskimi uczonymi, którzy podjęli studia nad językiem polskim, byli Jan Mączyński i Piotr Stoiński (Statorius).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Polonistyka zajmuje się m.in. gramatyką historyczną języka polskiego.

 (1.2) Nauczycielka namawiała mnie, abym poszła na polonistykę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlɔ̃ˈɲistɨka, AS: polõńistyka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. repolonizacja ż., Polonia ż., polonizm mrz., polonista m., polonistka ż., polonizacja ż., polonizator m., polonizowanie n., polonica nmos.

 czas. polonizować ndk.

 przym. polonistyczny, polonizacyjny, polonijny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) filologia polska

Wiktionary


poloniusz

postać fikcyjna, bohater sztuki Williama Szekspira 'Hamlet"


SJP.pl

Wikipedia


polonizacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kult. narzucanie lub przyswajanie kultury polskiej i języka polskiego;

 (1.2) nadawanie czemuś polskiego charakteru lub właściwości

Wiktionary

Polonizacja – proces przyswajania bądź narzucania języka lub kultury polskiej jednostkom i grupom społecznym funkcjonującym wcześniej w ramach innych kultur. Może zachodzić zarówno w wyniku mniej lub bardziej wyraźnego przymusu (np. administracyjnego, edukacyjnego), jak i mieć charakter dobrowolny, tzn. nie wiązać się z żadną bezpośrednią presją.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Słowo squash należy do tych zapożyczeń, które nie poddają się polonizacji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polonia ż., polonistyka ż., polonista mos., polonistka ż., polonizm mrz., polonizator m., polonizowanie n., spolonizowanie n., polonika / polonica nmos.

 czas. polonizować ndk., spolonizować dk.

 przym. polonizacyjny, polonistyczny, polonijny

Wiktionary

Synonimy:

 (1) polszczenie, spolszczenie

Wiktionary


polonizacyjny

dotyczący polonizacji


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z polonizacją, dotyczący polonizacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. repolonizacja ż., polonistyka ż., polonistka ż., polonista mos., spolonizowanie n., polonica nmos., polonizm mrz., polonizator mos., polonizowanie n., polonizacja ż.

 czas. polonizować ndk., spolonizować dk.

 przym. polonijny

Wiktionary


polonizator

osoba zajmująca się polonizacją kogoś lub czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ten, kto polonizuje, propaguje lub narzuca polskość

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do sprawnych polonizatorów należeli szlachcice.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. repolonizacja ż., Polonia ż., polonistyka ż., polonistka ż., polonista mos., polonica nmos., polonizacja ż.

 czas. polonizować ndk., spolonizować dk.

 przym. polonizacyjny, polonistyczny, polonijny, polonizatorski

 przysł. polonizatorsko

Wiktionary


polonizatorka

kobieta zajmująca się polonizacją kogoś lub czegoś


SJP.pl


polonizm

wyraz, zwrot lub konstrukcja składniowa przejęte z języka polskiego albo na nim wzorowane


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka polskiego;

Wiktionary

Polonizm – element językowy zapożyczony z języka polskiego, funkcjonujący w innym języku. Dużą liczbę polonizmów zaczerpnęły języki niemiecki i rosyjski. W języku słowackim regionalizmy często mają charakter regionalny lub dialektalny.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈlɔ̃ɲism̥, AS: polõńism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. repolonizacja ż., polonistyka ż., polonista mos., polonistka ż., polonizacja ż., polonizowanie n., polonika nmos., polonica nmos., Polonia ż., Polonus mos., polonus mos.

 czas. polonizować ndk.

 przym. polonizacyjny, polonistyczny

Wiktionary


polonizować

1. narzucać kulturę polską, zaszczepiać język i cechy właściwe Polakom;
2. polonizować się - przyjmować kulturę, język i cechy właściwe Polakom;
3. przystosowywać coś do użytku w Polsce poprzez dostosowanie do polskiego języka i realiów


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. spolonizować)

 (1.1) kult. narzucać polskość, przymuszać kogoś do zostania Polakiem, zmieniać coś na polskie

czasownik zwrotny niedokonany polonizować się (dk. spolonizować się)

 (2.1) stawać się Polakiem, nabierać cech polskich

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szlachta stopniowo polonizowała ludność wiejską Podola.

 (2.1) Część Żydów polonizowała się, mieszkając w miastach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polon mrz., repolonizacja ż., polonizowanie n., polonizm mrz., polonistyka ż., polonistka ż., polonista mos., spolonizowanie n., Polonia ż., polonica lm nm., polonika lm nm., polonizacja ż., polonizator mos.

 czas. spolonizować dk.

 przym. polonizacyjny, polonistyczny, polonijny, polonizatorski

 przysł. polonizatorsko

Wiktionary


polonizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) narzucanie lub przyjmowanie kultury polskiej lub języka polskiego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. repolonizacja ż., spolonizowanie n., polonizacja ż., polonizm m., polonistyka ż., polonista m., polonistka ż., Polonia ż., polonica nmos.

 czas. polonizować ndk., spolonizować dk.

 przym. polonizacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) polonizacja, polszczenie, spolszczanie

Wiktionary


polonka

zdrobnienie od: Apolonia, Pola (imiona żeńskie)


SJP.pl


polono-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z Polakami lub polskością

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polon mrz.

Wiktionary


polonocentryczny

polonocentryzm


SJP.pl

Patrz:

polonocentryzm

polonocentrysta

wyznawca polonocentryzmu


SJP.pl


polonocentryzm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spojrzenie na świat poprzez pryzmat spraw Polski i Polaków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polonocentrysta m.

 przym. polonocentryczny

Wiktionary


polonofil

miłośnik, koneser wszystkiego, co polskie, sympatyk Polaków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zwolennik, miłośnik tego, co polskie, związane z Polską

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlɔ̃ˈnɔfʲil, AS: polõnofʹil

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polonofilskość ż., polonofilstwo n., polonofilia ż.

:: fż. polonofilka ż.

 przym. polonofilski

 przysł. polonofilsko

Wiktionary


polonofilia

sympatia dla wszystkiego, co polskie; polonofilstwo, polonofilizm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zamiłowanie i sprzyjanie Polsce, Polakom lub wszelkim przejawom polskości

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polonofil mos., polonofilka ż., polonofilstwo n., polonofilskość ż.

 przym. polonofilski

 przysł. polonofilsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) polonofilstwo, polonofilskość, propolskość

Wiktionary


polonofilizm

sympatia dla wszystkiego, co polskie; polonofilia, polonofilstwo


SJP.pl


polonofilka

polonofil


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. miłośniczka albo wielbicielka Polski, Polaków lub wszelkich przejawów polskości

Wiktionary

Patrz:

polonofil

Powiązane:

 rzecz. polonofilstwo n., polonofilskość ż.

:: fm. polonofil mos.

 przym. polonofilski

 przysł. polonofilsko

Wiktionary


polonofilski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z polonofilią, dotyczący polonofilii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polonofil mos., polonofilia ż., polonofilka ż., polonofilstwo n., polonofilskość ż.

 przysł. polonofilsko

Wiktionary


polonofilsko

przysłówek

 (1.1) z nastawieniem polonofilskim, w duchu polonofilstwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polonofilia ż., polonofil mos., polonofilka ż., polonofilskość ż., polonofilstwo n.

 przym. polonofilski

Wiktionary


polonofilskość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co polonofilskie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polonofilia ż., polonofil mos., polonofilka ż., polonofilstwo n.

 przym. polonofilski

 przysł. polonofilsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) polonofilstwo

Wiktionary


polonofilstwo

sympatia dla wszystkiego, co polskie; polonofilia, polonofilizm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. zamiłowanie i sprzyjanie Polsce, Polakom lub wszelkim przejawom polskości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kochał jej polonofilstwo, te bigosiki, pierożki i mazurki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polonofilia ż., polonofil mos., polonofilka ż., polonofilskość ż.

 przym. polonofilski

 przysł. polonofilsko

Wiktionary


polonofob

osoba mająca wrogi stosunek do wszystkiego, co polskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba mająca niechętny stosunek do Polaków i polszczyzny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stalina można uznać za typowego polonofoba.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polonofobia ż.

Wiktionary


polonofobia

niechętny lub wrogi stosunek do wszystkiego, co polskie; antypolonizm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) niechętny stosunek do Polaków i polszczyzny

Wiktionary

Antypolonizm (także: polonofobia) – termin określający zbiorowo wszelkie uprzedzenia, dyskryminację, niechęć i postawy wrogości wobec Polaków. Historycznym odpowiednikiem antypolonizmu jest polakożerstwo, określenie używane w XIX w. wobec antypolskiej polityki Ottona von Bismarcka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ludzie ci już chyba nigdy nie wyrzekną się swojej polonofobii.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polonofob m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) antypolonizm, polakożerstwo

Wiktionary


polonofobka

kobieta mająca wrogi stosunek do wszystkiego, co polskie


SJP.pl


polonowy

przymiotnik od: polon


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący polonu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polon m.

Wiktionary


poloński

nazwisko


SJP.pl


polonus

1. dawniej: typ staroświeckiego Polaka;
2. emigrant pochodzący z Polski, zachowujący polskie tradycje


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) Polak zachowujący tradycje narodowe na emigracji

 (1.2) hist. Polak bardzo przywiązany do tradycji narodowych

Wiktionary

Przedsiębiorstwo Komunikacji Samochodowej „Polonus” w Warszawie SA (PKS Polonus) – polskie przedsiębiorstwo transportu zbiorowego z siedzibą w Warszawie, zajmujące się głównie przewozem osób na trasach lokalnych i dalekobieżnych. Właścicielem 100% akcji jest Skarb Państwa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sporej grupie Polonusów udało się zobaczyć film w jednym z chicagowskich kin.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polonus mos., polonuska ż.

:: fż. Polonuska ż.

Wiktionary


polonuska

polonus


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) Polka zachowująca tradycje narodowe na emigracji

Wiktionary

Patrz:

polonus

Przykłady

 (1.1) Kalifornijskim Polonuskom udało się założyć coś na wzór koła gospodyń wiejskich.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polonus mos., polonuska ż.

:: fm. Polonus mos.

Wiktionary


polopiryna

kwas acetylosalicylowy, popularny lek przeciwgośćcowy, przeciwbólowy i napotny, stosowany przy zaziębieniach, bólach stawów i mięśni, nerwobólach itp.; aspiryna, motopiryna (dawniej)


SJP.pl

Wikipedia


polor

1. dobre maniery, kultura towarzyska;
2. cecha tego, co jest wytworne, wykwintne;
3. dawniej: połysk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kultura towarzyska, dobre maniery, umiejętność właściwego zachowania się

 (1.2) cecha tego, co jest wykwintne i wytworne

 (1.3) przest. połysk

Wiktionary

Polor – trzeci album studyjny zespołu Pablopavo i Ludziki. Wydany został 25 stycznia 2014 nakładem wytwórni płytowej Karrot Kommando. Teledyski zostały zrealizowane do utworów: „Dancingowa piosenka miłosna” w reżyserii Radosława Chrześciańskiego, „Mikołaj” w reżyserii Kamila Króla, a także „Pablo i Pavo” (praca zbiorowa projektu "Szkoły Teledysków" Fundacji Inicjatyw Kulturalnych "Plaster"). Gościnnie w nagraniach udział wzięli: Ania Iwanek – wokal, Kacper Szroeder – skrzydłówka, Miki Wielecki – instrumenty perkusyjne, Mateusz Mendyka – puzon, Radek Nowak – trąbka oraz Bartek Tkacz – saksofon. Nagrania albumu zrealizowali Emilli Jones i djZero w LWW Studio. Nagrań i produkcji wokali dokonał Olo Mothashipp w Western Jive Studio w Warszawie. Miks i mastering wykonali Activator Mario Dziurex oraz Jarek "Smok" Smak w Studio AS One.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) I rozjarzam się na mgnienie w uśmiechu z tych, co to trzeba mieć ten polor we krwi, żeby zmieścić bez pośpiechu pozdrowienie, mimo energicznego pośpiechu przecież.

 (1.2) Ja mówię, że poezji nie ma bez poloru, a polor być nie może tam, gdzie nie ma dworu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔlɔr, AS: polor

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bon ton, dobre maniery, kindersztuba, obycie, ogłada, okrzesanie, savoir-vivre, umiejętność zachowania się

 (1.2) wykwintność, wytrawność

 (1.3) glanc, połysk

Wiktionary


polot

inwencja twórcza; żywość i lekkość w rozumowaniu, wyrażaniu się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) łatwość, lekkość w sposobie rozumowania, wyrażania się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polocik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) błyskotliwość

Wiktionary


polotniej

stopień wyższy od przysłówka: polotnie


SJP.pl


polotniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: polotny


SJP.pl


polotny

1. charakteryzujący się łatwością w sposobie rozumowania, wyrażania się itp.;
2. dawniej:
a) unoszący się w powietrzu; lotny;
b) przystosowany do lotu; latający;
c) będący w szybkim ruchu, mogący szybko się poruszać


SJP.pl


polotowy

przypadający, odbywający się po locie (samolotu)


SJP.pl


polować

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) brać udział w polowaniu, tropić aby zabić

 (1.2) przen. pożądać, poszukiwać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Hrabia poluje na zające.

 (1.1) Orzeł nie poluje na muchy.

 (1.2) Teresa poluje na męża.

 (1.2) Lubimy polować na okazje.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlɔvat͡ɕ, AS: polovać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. upolować

 rzecz. polowanie n., pólko n.

 przym. polny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zabijać

Wiktionary


polowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) łow. zespół czynności podejmowanych celem wytropienia i zabicia dzikiej zwierzyny

 (1.2) przen. zorganizowany pościg za określonymi ludźmi w celu ich ujęcia lub zabicia

Wiktionary

Polowanie (również łowy) – pozyskiwanie zwierzyny przez myśliwych z zachowaniem obowiązujących przepisów, tj. tropienie, ściganie i strzelanie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Myśliwi poszli na polowanie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlɔˈvãɲɛ, AS: polovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. upolowanie n., pole n.

:: zdrobn. polowanko n.

 czas. polować ndk., upolować dk.

 przym. polny

Wiktionary


polowanko

zdrobnienie od: polowanie


SJP.pl


polowczyk

potocznie: pies posiadający cechy psa myśliwskiego


SJP.pl


polowiec

pies myśliwski


SJP.pl


polówka

1. łóżko polowe;
2. wojskowa czapka będąca częścią munduru polowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. koszulka polo

 (1.2) pot. łóżko polowe

 (1.3) pot. czapka polowa

Wiktionary

Agrocybe Fayod (polówka) – rodzaj grzybów z rodziny pierścieniakowatych (Strophariaceae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Załóż dzisiaj tę niebieską polówkę.

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

 rzecz. polo n.

 (1.2-3)

 rzecz. pole n., poletko n.

 przym. polowy, polny

Wiktionary


polowy

1. w rolnictwie: związany z uprawą pól, np. prace polowe;
2. dotyczący frontu, pola walki; frontowy, wojenny, np. lekarz polowy;
3. urzędowo: związany z praktykowaniem religii w wojsku, np. kapelan polowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) roln. związany z uprawą roli

 (1.2) wojsk. dotyczący pola walki

 (1.3) urz. dotyczący praktykowania religii w wojsku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pole n., pólko n.

 przym. polny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rolniczy

 (1.2) wojenny, frontowy, bojowy

Wiktionary


polpharma

Zakłady Farmaceutyczne Polpharma S.A. – polskie przedsiębiorstwo farmaceutyczne z siedzibą w Starogardzie Gdańskim. Producent leków znajdujących zastosowanie w kardiologii, gastroenterologii i neurologii. Wytwarza również leki dostępne bez recepty (OTC).

Wikipedia


polpotowiec

zwolennik kampuczańskiego polityka Pol Pota


SJP.pl


polsat

prywatna stacja telewizyjna


SJP.pl

Polsat – polski kanał telewizyjny uruchomiony 5 grudnia 1992 roku o 16:30 jako PolSat. Polsat jest pierwszym kanałem komercyjnym, który otrzymał koncesję na nadawanie ogólnopolskie i zarazem jest głównym kanałem Telewizji Polsat. Według stanu z kwietnia 2021 roku Polsat jest trzecim najchętniej oglądanym kanałem telewizyjnym w Polsce z udziałami w rynku na poziomie 8,14% (Średnio 290 tys. widzów).

Wikipedia


polsatowski

przymiotnik od: Polsat


SJP.pl


polsaty

potocznie:
1. Polsat (stacja telewizyjna);
2. kanał tej stacji


SJP.pl


polska

dotyczący Polski lub Polaków, pochodzący z Polski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Europie Środkowej ze stolicą w Warszawie;

 (1.2) kib. reprezentacja polska

Wiktionary

Polska, Rzeczpospolita Polska (RP) – państwo unitarne w Europie Środkowej, położone między Morzem Bałtyckim na północy a Sudetami i Karpatami na południu, w przeważającej części w dorzeczu Wisły i Odry. Od północy Polska graniczy z Rosją (z jej obwodem królewieckim) i Litwą, od wschodu z Białorusią i Ukrainą, od południa ze Słowacją i Czechami, od zachodu z Niemcami. Większość północnej granicy Polski wyznacza wybrzeże Morza Bałtyckiego. Polska Wyłączna Strefa Ekonomiczna na Bałtyku graniczy ze strefami Danii i Szwecji. Granice z Ukrainą, Białorusią i Rosją stanowią równocześnie granicę zewnętrzną NATO, Unii Europejskiej i strefy Schengen.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Urodziłem się w Polsce.

 (1.1) Zakładamy, że budowa płotu przed dzikami wzdłuż wschodniej granicy Polski powinna ruszyć we wrześniu.

 (1.1) Oto w Polsce mamy dwa kraje, de facto dwie Polski – wiejską i miejską. Te dwie Polski oddziela od siebie znaczny, wręcz dramatyczny, dystans.

 (1.1) Mamy dwie Polski i dwa polskie narody.

 (1.2) Oby tylko Polsce udało się wyjść z grupy!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔlska, AS: polska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. antypolskość ż., odpolszczenie n., Polak mos., polak mrz./mzw., Polaczek mos., polaczek mos., Polka ż., Polanin m., polski mrz., polskość ż., polszczenie n., polszczyzna ż., spolszczanie n., spolszczenie n., wypolszczanie n.

 czas. odpolszczyć dk., polszczyć ndk., spolszczać ndk., spolszczyć dk., wypolszczać ndk.

 przym. antypolski, polski, spolszczony, polskawy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ofic. Rzeczpospolita Polska; skr. RP; hist. PRL, Polska Rzeczpospolita Ludowa, Królestwo Polskie, Korona; peryfr. kraj nad Wisłą, pogard. Wolska

Wiktionary


polskapresse

Polska Press (medialnie Polska Press Grupa, dawniej Grupa Wydawnicza Polskapresse) – polska grupa wydawnicza założona w 1991, należąca od 2021 do Orlenu, wydająca w 2022 roku 20 (z 24) dzienników regionalnych, 108 tygodników lokalnych (150 w 2018) i cztery dodatki telewizyjne oraz ponad 600 serwisów internetowych (stan na 2018 rok). Na koniec 2022 Grupa zajmowała czwartą pozycję wśród wydawców portali horyzontalnych w Polsce.

Wikipedia


polskawy

przymiotnik

 (1.1) pot. żart. o tłumaczeniu, wersji językowej: nieudolnie, pokracznie polski, słabo przetłumaczony na język polski

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔlˈskavɨ, AS: polskavy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polska m., Polak m., Polka ż., polskość ż., polski mrz.

 czas. spolszczyć dk., spolszczać ndk.

 przym. polski

 przysł. po polsku, iron. po polskiemu

Wiktionary


polski

dotyczący Polski lub Polaków, pochodzący z Polski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Polski lub Polaków

 (1.2) odnoszący się do polszczyzny

 (1.3) stpol. polny

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. zachodniosłowiański język używany przez Polaków;

 (2.2) pot. eduk. przedmiot szkolny język polski; zob. język polski.

 (2.3) pot. eduk. godzina lekcyjna zajęć z języka polskiego; zob. język polski.

Wiktionary

Język polski, polszczyzna – język lechicki z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należą również czeski, kaszubski, słowacki, języki łużyckie czy wymarły język drzewiański), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej. Jest językiem urzędowym w Polsce oraz należy do oficjalnych języków Unii Europejskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Uroki polskiego krajobrazu: wysokie góry o nagich szczytach i łagodne wzgórza porośnięte lasami, malownicze wyżyny, rozległe równiny i szerokie doliny, duże i małe jeziora, nadmorskie plażaaże zasypane złocistym piaskiem (…)

 (1.1) Polscy piłkarze po raz kolejny wygrali z Anglią.

 (1.2) Polski tekst jest zwykle nieco dłuższy niż jego angielski odpowiednik.

 (1.2) W Polsce zwykle mówi się po polsku.

 (2.3) Dziś miałam dwa polskie, jedną matmę i angielski.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔlsʲci, AS: polsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. antypolskość ż., odpolszczenie n., Polak mos., polak mrz./mzw., Polaczek mos., polaczek mos., Polka ż., Polanin m., Polska ż., polskość ż., polszczenie n., polszczyzna ż., spolszczanie n., spolszczenie n., wypolszczanie n.

 czas. odpolszczyć dk., polszczyć ndk., spolszczać ndk., spolszczyć dk., wypolszczać ndk.

 przym. antypolski, spolszczony, polskawy

 przysł. polsko

 skr. pol.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stpol. lacki, żart. poet. sarmacki

 (2.1) język polski, polszczyzna

 (2.2) język polski, pot. polak

Wiktionary


polskie

regionalnie: przedmiot lekcyjny lub lekcja poświęcone nauce języka polskiego; język polski


SJP.pl


polsko

przysłówek sposobu

 (1.1) na sposób polski, po polsku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na wielu nagrobkach niewątpliwie polskie nazwiska lub chociaż polsko brzmiące.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polszczyzna ż., polonista mos., Polska ż., polski mrz., polskość ż.

 przym. polski

Wiktionary


polsko-rosyjski

w części polski, w części rosyjski; dotyczący Polski i Rosji


SJP.pl


polskocentryczny

skupiający się głównie na Polsce i oceniający inne regiony świata wyłącznie z polskiego punktu widzenia


SJP.pl


polskojęzyczność

polskojęzyczny


SJP.pl

Patrz:

polskojęzyczny

polskojęzyczny

1. posługujący się językiem polskim;
2. napisany w języku polskim;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się językiem polskim


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) posługujący się językiem polskim

 (1.2) taki, którego członkowie posługują się językiem polskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku polskim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔlskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: polskoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary


polskokatolik

osoba należąca do Kościoła narodowego; hodurowiec, narodowiec


SJP.pl


polskość

zespół cech charakterystycznych dla Polski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co polskie; polski charakter czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wiele wysiłku włożono w utrzymanie polskości tych ziem.

 (1.1) Między polskością jednak a słowiańskością istnieje nie tyle nienawiść, co obcość całkowita i nie do wykorzenienia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔlskɔɕt͡ɕ, AS: polskość

Wiktionary

Powiązane:

 czas. polszczyć ndk., spolszczyć dk.

 rzecz. Polska ż., Polak mos., Polaczek mos., Polka ż., spolszczenie n., polszczyzna ż., polak mrz./mzw.

 przym. polski

 przysł. polsko

Wiktionary


polśniewać

lekko lśnić; pobłyskiwać


SJP.pl


polstram

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) włók. miękkie, lekkie, elastyczne tworzywo sztuczne, które imituje skórę

Wiktionary


polszczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|polszczeć.

 (1.2) odczasownikowy od|polszczyć.

 (1.3) kult. narzucanie lub przyswajanie kultury polskiej i języka polskiego

 (1.4) nadawanie czemuś polskiego charakteru lub właściwości

Wiktionary

Powiązane:

 czas. polszczeć ndk., polszczyć ndk., spolszczyć dk.

 rzecz. Polaczek mos., polskość ż., Polak mos., Polska ż., polski mrz., spolszczenie n.

 przym. polski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) polonizacja

 (1.4) polonizacja

Wiktionary


polszczyć

czasownik przechodni niedokonany (dk. spolszczyć)

 (1.1) kult. narzucać polskość, przymuszać kogoś do zostania Polakiem, zmieniać coś na polskie

czasownik zwrotny niedokonany polszczyć się (dk. spolszczyć się)

 (2.1) stawać się Polakiem, nabierać cech polskich

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polska ż., Polak mos., Polaczek mos., polszczenie n., spolszczenie n., polski mrz., polskość ż.

 przym. polski

 czas. odpolszczyć, odpolszczać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) polonizować

 (2.1) polonizować się

Wiktionary


polszczyzna

język polski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. język polski

 (1.2) przest. ogół cech polskich

 (1.3) przest. rzad. Polacy

Wiktionary

Język polski, polszczyzna – język lechicki z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należą również czeski, kaszubski, słowacki, języki łużyckie czy wymarły język drzewiański), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej. Jest językiem urzędowym w Polsce oraz należy do oficjalnych języków Unii Europejskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Henryk Sienkiewicz zręcznie posługiwał się siedemnastowieczną polszczyzną.

 (1.1) Na to odmienne rozwarstwienie polszczyzny i czeszczyzny wpłynęła inna historia obu języków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔlˈʃt͡ʃɨzna, AS: polščyzna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Polska ż., polskość ż., Polak mos., Polka ż., Polaczek mos., polaczek mos., polon mrz., polski mrz.

 przym. polski

 przysł. polsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) język polski

Wiktionary


poltegor

  • Poltegor Centre – nieistniejący budynek we Wrocławiu
  • Polska Technologia Górnicza – Poltegor – nieistniejące przedsiębiorstwo we Wrocławiu

Wikipedia


poltergeist

[czytaj: poltergajst] zjawisko paranormalne polegające na samoistnym powstawaniu dźwięków i poruszaniu się przedmiotów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) niewidzialny duch, hałasujący w nawiedzanym domu

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|niem|Poltergeist. < etym|niem|poltern|Geist. → hałasować, stukać + duch

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) poltergeist

* niemiecki: (1.1) Poltergeist m.

źródła.

== poltergeist (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-poltergeist.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) poltergeist (niewidzialny duch hałasujący w nawiedzanym domu)

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


polubić

czasownik dokonany

 (1.1) zacząć lubić

 (1.2) środ. zob. lajkować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zaufała Łucji i polubiła ją, jeżeli oczywiście można polubić kogoś w kilka minut.

 (1.1) I tylko dlatego poznaliśmy się z Bartkiem, a nawet polubili.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lubienie n., polubienie n.

 czas. lubić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zagustować, rozsmakować się

Wiktionary


polubienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|polubić.

 (1.2) środ. zob. zalajkowanie, lajk.

Wiktionary

Lubię to, przycisk polubienia – funkcja w oprogramowaniu komunikacyjnym, takim jak serwisy serwisy społecznościowe, fora internetowe, serwisy informacyjne i blogi, za pomocą której użytkownik może wyrazić, że lubi lub popiera określone treści. Serwisy internetowe wyposażone w przyciski "lubię to" zazwyczaj wyświetlają liczbę użytkowników, którzy polubili daną treść, oraz mogą pokazywać pełną lub częściową ich listę. Jest to ilościowa alternatywa dla innych metod wyrażania reakcji na treści. Niektóre witryny zawierają także przycisk "nie lubię", dzięki któremu użytkownik może zagłosować przeciw, wyrażając swoją dezaprobatę.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. polubić, lubić

Wiktionary


polubownie

przysłówek

 (1.1) polegający na dobrowolnym porozumieniu między stronami, na załagodzeniu sporów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ugody miały być ostatnią odeską ratunku dla banków, które przegrywają w sądach spory o kredyty frankowe. Tymczasem pierwsi klienci, którzy polubownie przewalutowali kredyt na złotowy, chcą się z tego wycofać.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. polubowny

Wiktionary


polubownik

środowiskowo: internauta, który oznaczył post internetowy w celu pokazania, że przypadł mu do gustu lub że się z nim zgodził; lajker, lajkers


SJP.pl


polubowny

za wzajemną zgodą, bez procesu sądowego


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o rozstrzygnięciu sporu: za wzajemną zgodą

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔluˈbɔvnɨ, AS: polubovny

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. polubownie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) koncyliacyjny, pojednawczy, ugodowy, kompromisowy, rozjemczy

Wiktionary


polucja

mimowolny wytrysk nasienia w czasie snu; zmaza nocna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fizj. mimowolny wytrysk nasienia u mężczyzn podczas snu

Wiktionary

Polucja, zmaza nocna – mimowolny wytrysk nasienia u mężczyzn podczas snu w fazie REM.

Po raz pierwszy może pojawić się u chłopców w okresie dojrzewania. Pierwsza polucja uznawana jest za objaw osiągnięcia dojrzałości płciowej. Polucje nie występują u wszystkich mężczyzn, a ich brak nie stanowi choroby. Częściej pojawia się u mężczyzn, którzy zachowują abstynencję płciową. Czasami polucji towarzyszą sny o treści erotycznej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jasio miał polucję gdy śniła mu się nauczycielka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈlut͡sʲja, AS: polucʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. polucyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zmaza, zmaza nocna

Wiktionary


polucyjny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z polucją, dotyczący polucji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polucja ż.

Wiktionary


polucyt

bezbarwny minerał o szklistym połysku, uwodniony glinokrzemian cezu; pollucyt, polluks


SJP.pl


polukać

potocznie: popatrzeć


SJP.pl


polukrować

czasownik

 (1.1) pokryć coś lukrem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lukier mrz., lukrowanie n., polukrowanie n.

 czas. lukrować ndk.

 przym. lukrowy

Wiktionary


polukrowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|polukrować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. polukrować dk.

Wiktionary


polus

nazwisko


SJP.pl

Polus – radziecka bojowa stacja kosmiczna, której prototyp (wypełniony instrumentami naukowymi) zbudowany ok. 1985 roku został wystrzelony 15 maja 1987 przy pomocy rakiety Energia. Prototyp nie osiągnął orbity wskutek błędu w oprogramowaniu inicjującym pracę stacji i spłonął w atmosferze niedługo później.

Wikipedia


polutant

odpadek zawierający szkodliwe substancje i powodujący zanieczyszczenie środowiska


SJP.pl


polutowy

następujący po lutym


SJP.pl


poluźnić

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|poluźniać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poluźnianie n., poluźnienie n., luz m., luzak m.

 czas. poluźniać ndk.

 przym. luźny, luzacki

Wiktionary


poluzowywać

czynić luźniejszym; poluźniać


SJP.pl


polwinit

handlowa nazwa zmiękczonego polichlorku winylu produkowanego w Polsce


SJP.pl

Poli(chlorek winylu) (polichlorek winylu, PVC, PCW) – polimer syntetyczny z grupy polimerów winylowych, otrzymywany w wyniku polimeryzacji chlorku winylu. Stosowany do wytwarzania tworzyw sztucznych. Ma właściwości termoplastyczne, charakteryzuje się dużą wytrzymałością mechaniczną, jest odporny na działanie wielu rozpuszczalników.

Wikipedia


polygonum

Wikipedia


polygram

PolyGram – holenderska wytwórnia płytowa.

Wikipedia


polyna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. daw. pogard. Małopolanka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ta Polyna od Żywca była u nas ze dwa roki.

Wiktionary


polywka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. gw-pl|Śląsk Cieszyński. rosół

 (1.2) kulin. gw-pl|Śląsk Cieszyński. zupa

Wiktionary


pom

Państwowy Ośrodek Maszynowy


SJP.pl


pom-owiec

pracownik POM-u (Państwowego Ośrodka Maszynowego); pomowiec


SJP.pl


pom-owski

POM; pomowski


SJP.pl


pom.

skrót

 (1.1) = pomorski

 (1.2) = pomieszczenie

Wiktionary


pomacać

1. dotknąć kilkakrotnie;
2. potocznie: dotknąć intymnej części ciała;
3. potocznie: uderzyć kogoś;
4. pomacać się -
a) dotknąć siebie samego;
b) podotykać się wzajemnie


SJP.pl


pomacki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pomakami, dotyczący Pomaków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pomak mos., Pomaczka ż.

Wiktionary


pomacować

czasownik niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dotykać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie pomacuj, jak nie kupisz.

Wiktionary


pomacy

grupa muzułmańskich Bułgarów


SJP.pl

Pomacy (bułg. Помаци) – grupa muzułmańskich Słowian zamieszkujących Bałkany, pierwotnie posługujących się dialektami języka bułgarskiego. Liczy około 500 tysięcy osób.

Wikipedia


pomaczka

muzułmanka mieszkająca w Bułgarii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. muzułmańska mieszkanka obszaru Bałkanów (zwłaszcza Bułgarii)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. Pomak mos.

 przym. pomacki

Wiktionary


pomada

zapachowa substancja kosmetyczna o konsystencji maści, wcierana we włosy dla nadania im miękkości i połysku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kosmet. środek kosmetyczny do włosów, nadający im połysk i miękkość;

Wiktionary

Pomada (fr. pommade – maść) – kosmetyk do pielęgnacji włosów dla nadania im połysku i miękkości oraz układania fryzury. Wytwarzany na bazie tłuszczu, wosku i substancji zapachowych. Pomady dzieli się na wodne, woskowe i kremowe, z których każda ma inną gęstość (kleistość) i daje inny efekt finalny.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) lśnić od pomady • wcierać pomadę

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

 (1.1) brylantyna, fiksatuar

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. pomadka ż.

 czas. pomadować ndk., napomadować dk., wypomadować dk., wypomadować się dk.

frazeologia.

 ganc pomada

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== pomada (język azerski.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kosmet. pomadka, szminka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomadka ż.

 czas. pomadować ndk., napomadować dk., wypomadować dk., wypomadować się dk.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

 (1.1) brylantyna, fiksatuar

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. pomadka ż.

 czas. pomadować ndk., napomadować dk., wypomadować dk., wypomadować się dk.

frazeologia.

 ganc pomada

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== pomada (język azerski.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kosmet. pomadka, szminka

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pomadka

1. kosmetyk do malowania ust; szminka;
2. cukierek z miękkiej masy mlecznej lub czekoladowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kosmet. kosmetyk do malowania ust

 (1.2) przest. cukierek z miękkiej masy mlecznej lub czekoladowej

Wiktionary

  • pomadka – rodzaj cukierka (np. krówka)
  • pomadka – kosmetyk, szminka (pomadka do ust)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przed wyjściem z domu zawsze pokrywam usta pomadką.

 (1.2) Publiczność zrobiła się kapryśna, nie wiadomo, czy będzie oklaskiwać lwa i rzucać pomadki deserowe w jego zbryzganą posoką paszczę, czy też obrzuci kwiatami obgryzione do czysta kości męczennika i będzie na nie głosować w wyborach.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pomadkowy

 rzecz. pomada

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szminka

Wiktionary


pomagać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pomóc)

 (1.1) ułatwiać komuś jakąś czynność, poprzez branie udziału w niej

 (1.2) ponosić wysiłek dla kogoś, aby go poratować w trudnej sytuacji

 (1.3) usuwać dolegliwości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rodzice pomagają dziecku w nauce.

 (1.1) Przyjaciel pomaga mi przy przeprowadzce, głównie przy przenoszeniu mebli.

 (1.1) Opiekun pomaga pacjentowi wstać.

 (1.2) W czasie zimy pomagamy zwierzętom.

 (1.3) Co pomaga na suchy kaszel?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmaɡat͡ɕ, AS: põmagać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomoc ż., pomaganie n., pomocnik m., pomocnica ż., pomagier m., pomagierka ż., pomocnictwo n.

 czas. pomóc dk., wspomagać ndk., wspomóc dk.

 przym. pomocowy, pomocny, pomocniczy

 przysł. pomocnie, pomocniczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ułatwiać, wspierać, asystować

 (1.2) nieść pomoc, ratować

 (1.3) działać, być skutecznym

Wiktionary


pomagacz

potocznie: osoba, która komuś pomaga; pomagier, pomocnik


SJP.pl


pomagaczka

potocznie: kobieta, która komuś pomaga; pomocniczka, pomocnica, pomagierka


SJP.pl


pomaganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pomagać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃maˈɡãɲɛ, AS: põmagãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomocnik m., pomocnica ż., pomocniczość ż., pomożenie n.

 czas. pomagać ndk., pomóc dk.

 przym. pomocny, pomocniczy, zapomogowy

 przysł. pomocnie, pomocniczo

Wiktionary


pomagier

potocznie: osoba, która komuś pomaga; pomagacz, pomocnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pomocnik

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rozsierdzona G. nakazała swym pomagierom nękać sąsiada telefonicznymi pogróżkami i żądać pieniędzy.

 (1.1) Głównym podręcznym był narzeczony, pan Barwicki. Lecz były również pomagiery drugorzędne, między innymi Hipolit Wielosławski i Cezary Baryka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmaɟɛr, AS: põmaǵer

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomoc ż., pomocnictwo n.

 czas. pomagać

 przym. pomocny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pomocnik

Wiktionary


pomagierka

pomagier


SJP.pl

Patrz:

pomagier

pomailować

[czytaj: pomejlować] spędzić pewien czas na mailowaniu; pomejlować


SJP.pl


pomajdać

potocznie: pomachać, pokiwać; pomajtać, pofajtać


SJP.pl


pomajowy

wynikły z przewrotu majowego w Polsce w 1926 roku


SJP.pl


pomajstrować

spędzić pewien czas na majstrowaniu


SJP.pl


pomajtać

spędzić pewien czas na majtaniu (machaniu) czymś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) pot. rzad. pomachać czymś

 (1.2) gw-pl|Poznań. pomieszać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. majdanie n., majdnięcie n., majtanie n., majtnięcie n., pomajtanie n., majteczki nmos., majtusie nmos.

 czas. majdać ndk., majdnąć dk., majtać ndk., majtnąć dk.

Wiktionary


pomajtanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. rzad. pomachanie czymś

 (1.2) poznań. pomieszanie się, pomylenie się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃majˈtãɲɛ, AS: põmai ̯tãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. majdanie n., majdnięcie n., majtanie n., majtnięcie n., majteczki nmos., majtusie nmos.

 czas. majdać ndk., majdnąć dk., majtać ndk., majtnąć dk., pomajtać dk.

Wiktionary


pomak

muzułmanin mieszkający w Bułgarii


SJP.pl


pomakantowate

rodzina małych morskich ryb z rzędu okoniokształtnych


SJP.pl

Pomakantowate, ustniczkowate (Pomacanthidae) – rodzina małych morskich ryb okoniokształtnych. Spotykane w hodowlach akwariowych.

Występowanie : rafy koralowe Oceanu Atlantyckiego, Indyjskiego i zachodniego Pacyfiku.

Wikipedia


pomakowy

taki, który pozostał po ścięciu maku


SJP.pl


pomalej

dawny stopień wyższy od przysłówka: pomału; wolniej


SJP.pl


pomaleńku

zdrobnienie od: pomału; pomalutku, pomaluśku, pomalusiu, pomalusieńku, pomaluteńku


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) bardzo pomału

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chory pomaleńku odzyskiwał władzę w nogach.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. pomalutku

Wiktionary


pomalować

1. pokryć coś farbą lub lakierem, nadać kolor;
2. zrobić makijaż


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) zakończyć malowanie jakiejś powierzchni; pokryć coś farbą

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃maˈlɔvat͡ɕ, AS: põmalovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomalowanie n., malarz, malarka, malarstwo, malunek, malowidło, malowanie, namalowanie

 czas. malować, namalować, wymalować, wymalowywać, przemalować, przemalowywać, domalować, domalowywać, zmalować, podmalować, podmalowywać, umalować się

 przym. malarski, malowniczy

 przysł. malarsko, malowniczo

Wiktionary


pomalowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pomalować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pomalować dk.

 przym. malarski

 rzecz. malarz mos.

Wiktionary


pomaltretować

spędzić pewien czas na maltretowaniu


SJP.pl


pomalusieńku

zdrobnienie od: pomału; pomalutku, pomaluśku, pomaleńku, pomalusiu, pomaluteńku


SJP.pl


pomalusiu

zdrobnienie od: pomału; pomalutku, pomaluśku, pomaleńku, pomalusieńku, pomaluteńku


SJP.pl


pomaluśku

zdrobnienie od: pomału; pomalutku, pomalusiu, pomaleńku, pomalusieńku, pomaluteńku


SJP.pl


pomaluteńku

zdrobnienie od: pomału; pomalutku, pomaluśku, pomaleńku, pomalusiu, pomalusieńku


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) bardzo pomalutku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Płatki śniegu spływały pomaluteńku w blasku lamp.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. pomalutku

Wiktionary


pomalutku

zdrobnienie od: pomału; pomalusiu, pomaluśku, pomaleńku, pomalusieńku, pomaluteńku


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) pot. bardzo wolno

 (1.2) pot. stopniowo

 (1.3) pot. znośnie, nie tak źle

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chory podniósł się pomalutku i zaczął się ubierać.

 (1.2) Moje rady zaczęły skutkować i syn pomalutku przywykał do codziennej nauki.

 (1.3) – Jak się mama czuje? – Pomalutku. Już nie mam gorączki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃maˈlutku, AS: põmalutku

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. pomału, zdrobn. pomaleńku, pomaluteńku

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wolniutko

 (1.3) znośnie, jako tako

Wiktionary


pomamrotać

spędzić pewien czas na mamrotaniu


SJP.pl


pomamrotanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pomamrotać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pomamrotać dk.

Wiktionary


pomanewrować

spędzić pewien czas na manewrowaniu


SJP.pl


pomanipulować

spędzić pewien czas na manipulowaniu


SJP.pl


pomarańcz

potocznie: kolor pomarańczowy; oranż


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kolor pomarańczowy

 (1.2) pomarańczowy pigment, barwnik lub farba

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: pomarańcza

Wiktionary

Barwa pomarańczowa (pomarańcz, oranż) – kolor zaliczany do rodziny kolorów jaskrawych z palety barw podrzędnych. Powstaje po zmieszaniu dwóch podstawowych barw: czerwonej i żółtej. Nazwa koloru pomarańczowego wzięła się od nazwy owocu pomarańczy (franc. pomme orangepomme – owoc, a orange – z arab. narandj).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na jego obrazie dominują jaskrawa czerwień i pomarańcz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmarãj̃n͇t͡ʃ, AS: põmarãĩ ̯ṇč

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomarańcza ż., pomarańczarka ż., pomarańczarnia ż., pomarańczówka ż., pomarańczowienie n.

 czas. pomarańczowieć ndk.

 przym. pomarańczowy, pomarańczowawy

 przysł. pomarańczowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oranż

Wiktionary


pomarańcza

1. wiecznie zielone drzewo cytrusowe z rodziny rutowatych, o skórzastych ciemnozielonych liściach, białych wonnych kwiatach i dużych owocach wypełnionych soczystym miąższem, uprawiane w krajach tropikalnych i subtropikalnych;
2. owoc tego drzewa, kulisty, o porowatej skórce barwy jasnożółtej, pomarańczowej lub czerwonej, okrywającej aromatyczny miąższ


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. kulin. owoc cytrusowy o pomarańczowej skórce

 (1.2) bot. drzewo, którego owocem jest pomarańcza (1.1);

 (1.3) daw. środ. polit. bomba

Wiktionary

Zwyczajowe określenie kilku gatunków i mieszańców z rodzaju cytrus Citrus z rodziny rutowatych:

  • pomarańcza chińska, pomarańcza słodka Citrus sinensis – najpopularniejszy uprawny gatunek pomarańczy
  • pomarańcza bergamota, bergamota, bergamotka Citrus bergamia
  • pomarańcza gorzka, pomarańcza kwaśna Citrus aurantium
  • pomarańcza olbrzymia, pompela Citrus grandis
  • pomarańcza limeta, limeta, limeta kwaśna Citrus limetta

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kupiłem na rynku dwie pomarańcze.

 (1.2) W Grecji pomarańcze owocują zwykle w grudniu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃maˈrãj̃n͇t͡ʃa, AS: põmarãĩ ̯ṇča

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomarańcz mrz., pomarańczarnia ż., pomarańczówka ż., pomarańczarka ż., pomarańczowienie n.

:: zdrobn. pomarańczka ż.

 czas. pomarańczowieć ndk.

 przym. pomarańczowy, pomarańczowawy

 przysł. pomarańczowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) przest. apelcyna, apelzyna; gwara. podmurajec, podmuraniec, pomaraniec, pomeraniec; gw-pl|Górny Śląsk|apluzina, apfelzina, apluzyna.

Wiktionary


pomarańczarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. handlarka sprzedająca cytrusy

Wiktionary

Żydówka z pomarańczami (Pomarańczarka, Przekupka z pomarańczami) – obraz olejny polskiego malarza Aleksandra Gierymskiego. Obraz został zrabowany podczas II wojny światowej przez okupanta niemieckiego i odzyskany w 2011.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Malarz sportretował pomarańczarkę sprzedającą cytrusy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomarańcz mrz., pomarańcza ż., pomarańczarnia ż., pomarańczówka ż., pomarańczowienie n.

 czas. pomarańczowieć ndk.

 przym. pomarańczowy, pomarańczowawy

 przysł. pomarańczowo

Wiktionary


pomarańczarnia

budynek ogrodowy z dużymi oknami, służący do hodowania roślin tropikalnych lub zabaw towarzyskich; oranżeria


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archit. ogrod. szklarnia służąca do hodowli egzotycznych roślin, np. pomarańcz, cytryn, pełniąca rolę wypoczynkową;

Wiktionary

  • pomarańczarnia – rodzaj budynku
  • Pomarańczarnia – jaskinia w polskich Tatrach Zachodnich
  • „Pomarańczarnia” – szczep 23 Warszawskich Drużyn Harcerskich i Zuchowych
  • Stara Pomarańczarnia – z teatrem została zbudowana w Łazienkach Królewskich pod koniec XVIII wieku
  • Nowa Pomarańczarnia w Łazienkach Królewskich

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nową Pomarańczarnię w Łazienkach Królewskich wzniesiono w XIX wieku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomarańcz mrz., pomarańcza ż., pomarańczarka ż., pomarańczówka ż., pomarańczowienie n.

 czas. pomarańczowieć ndk.

 przym. pomarańczowy, pomarańczowawy

 przysł. pomarańczowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oranżeria, cieplarnia, ogród zimowy

Wiktionary


pomarańczka

zdrobnienie od: pomarańcza


SJP.pl


pomarańczowawy

przypominający kolor pomarańczowy


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) w kolorze podobnym, zbliżonym do pomarańczowego; przypominający kolor pomarańczowy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃marãj̃n͇t͡ʃɔˈvavɨ, AS: põmarãĩ ̯ṇčovavy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomarańczarnia ż., pomarańczarka ż., pomarańcz m., pomarańcza ż.

 czas. pomarańczowieć ndk.

 przym. pomarańczowy

 przysł. pomarańczowawo, pomarańczowo

Wiktionary


pomarańczowi

1. dotyczący pomarańczy (drzewa);
2. odnoszący się do owoców pomarańczy, zrobiony z pomarańczy, mający smak pomarańczy, zapach pomarańczy;
3. mający kolor dojrzałych owoców pomarańczy


SJP.pl


pomarańczowieć

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) przybierać pomarańczową barwę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Krwawe obłoki zaczęły pomarańczowieć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomarańcz mrz., pomarańcza ż., pomarańczarka ż., pomarańczarnia ż., pomarańczka ż., pomarańczowienie n., pomarańczówka ż.

 przym. pomarańczowy, pomarańczowawy

 przysł. pomarańczowo

Wiktionary


pomarańczówka

1. odmiana gruszki
2. wódka pomarańczowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. nalewka na skórkach pomarańczy

 (1.2) odmiana gruszki o cienkiej, gładkiej, pomarańczowożółtej skórce

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃marãj̃n͇ˈt͡ʃufka, AS: põmarãĩ ̯ṇčufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomarańczarka ż., pomarańcza ż., pomarańczka ż., pomarańczarnia ż., pomarańcz m.

 przym. pomarańczowy

 czas. pomarańczowieć

Wiktionary


pomarańczowo

przysłówek sposobu

 (1.1) z użyciem pomarańczowej barwy; w pomarańczowym kolorze, odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pomalujmy ściany na pomarańczowo.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomarańczowość ż., pomarańczarnia ż., pomarańczarka ż., pomarańcz mrz., pomarańcza ż.

 czas. pomarańczowieć ndk.

 przym. pomarańczowy, pomarańczowawy

Wiktionary


pomarańczowo-czarno-biały

mający trzy kolory: pomarańczowy, czarny i biały


SJP.pl


pomarańczowo-czerwony

pomarańczowy i czerwony


SJP.pl


pomarańczowo-niebieski

w części pomarańczowy, w części niebieski


SJP.pl


pomarańczowo-turkusowy

pomarańczowy i turkusowy


SJP.pl


pomarańczowo-żółty

w części pomarańczowy, w części żółty


SJP.pl


pomarańczowobrązowy

brązowy o odcieniu pomarańczowym


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający kolor brązowy o odcieniu pomarańczowym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po tylu dniach na biurku ta mandarynka jest już pomarańczowobrązowa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃marãj̃n͇t͡ʃɔvɔbrɔ̃w̃ˈzɔvɨ, AS: põmarãĩ ̯ṇčovobrõũ̯zovy

Wiktionary


pomarańczowoczerwony

czerwony o odcieniu pomarańczowym


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający kolor czerwony o odcieniu pomarańczowym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obierz najpierw owoce z pomarańczowoczerwonej skórki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃marãj̃n͇t͡ʃɔvɔt͡ʃɛrˈvɔ̃nɨ, AS: põmarãĩ ̯ṇčovočervõny

Wiktionary

Powiązane:

 przym. czerwonopomarańczowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ceglasty

Wiktionary


pomarańczowodzioby

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma pomarańczowy dziób

Wiktionary


pomarańczowogłowy

przymiotnik

 (1.1) taki, który posiada pomarańczową głowę

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃marãj̃n͇t͡ʃɔvɔˈɡwɔvɨ, AS: põmarãĩ ̯ṇčovogu̯ovy

Wiktionary


pomarańczowopióry

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma pomarańczowe pióra, pierze

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃marãj̃n͇t͡ʃɔvɔˈpʲjurɨ, AS: põmarãĩ ̯ṇčovopʹi ̯ury

Wiktionary


pomarańczowordzawy

rdzawy o odcieniu pomarańczowym, miedziany


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) rdzawy o pomarańczowym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie trafiłaś z tą pomarańczowordzawą farbą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃marãj̃n͇t͡ʃɔvɔˈrd͡zavɨ, AS: põmarãĩ ̯ṇčovorʒavy

Wiktionary


pomarańczoworóżowo

przysłówek sposobu

 (1.1) z użyciem pomarańczoworóżowej barwy; w pomarańczoworóżowym kolorze, odcieniu

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pomarańczoworóżowy

Wiktionary


pomarańczoworóżowy

przymiotnik jakościowy

 (1.1) różowy o pomarańczowym odcieniu

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. pomarańczoworóżowo

Wiktionary


pomarańczowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest pomarańczowe; cecha tych, którzy są pomarańczowi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pomarańczowy

 przysł. pomarańczowo

Wiktionary


pomarańczowoskrzydły

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma pomarańczowe skrzydła

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃marãj̃n͇t͡ʃɔvɔˈskʃɨdwɨ, AS: põmarãĩ ̯ṇčovoskšydu̯y

Wiktionary


pomarańczowożółty

żółty o odcieniu pomarańczowym


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający kolor żółty o pomarańczowym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Widziałeś? Za oknem mignął taki pomarańczowożółty domek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃marãj̃n͇t͡ʃɔvɔˈʒuwtɨ, AS: põmarãĩ ̯ṇčovožuu̯ty

Wiktionary


pomarańczowozłoty

złoty o odcieniu pomarańczowym


SJP.pl


pomarańczowy

1. dotyczący pomarańczy (drzewa);
2. odnoszący się do owoców pomarańczy, zrobiony z pomarańczy, mający smak pomarańczy, zapach pomarańczy;
3. mający kolor dojrzałych owoców pomarańczy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) bot. dotyczący krzewu lub drzewa pomarańczy, związany z krzewem lub drzewem pomarańczy

 (1.2) bot. kulin. kosmet. spoż. dotyczący owoców pomarańczy, zawierający owoce pomarańczy, zrobiony z owoców pomarańczy; także. przypominający je w smaku, zapachu lub wyglądzie

przymiotnik jakościowy

 (2.1) mający kolor drugiego pasma tęczy, taki jak kolor owocu pomarańczy itp.; żółty z czerwonym zabarwieniem;

Wiktionary

Barwa pomarańczowa (pomarańcz, oranż) – kolor zaliczany do rodziny kolorów jaskrawych z palety barw podrzędnych. Powstaje po zmieszaniu dwóch podstawowych barw: czerwonej i żółtej. Nazwa koloru pomarańczowego wzięła się od nazwy owocu pomarańczy (franc. pomme orangepomme – owoc, a orange – z arab. narandj).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Henryk zasadził w swoim ogródku krzew pomarańczowy, ale nie wytrzymał mroźnej zimy.

 (1.2) Na deser przygotowano galaretkę pomarańczową z owocami i bitą śmietaną.

 (2.1) Te pomarańczowe ściany strasznie wyblakły i właściwie są już żółte.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃marãj̃n͇ˈt͡ʃɔvɨ, AS: põmarãĩ ̯ṇčovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomarańcza ż., pomarańczka ż., pomarańczarnia ż., pomarańczówka ż., pomarańcz mrz., pomarańczarka ż., pomarańczowość ż.

 czas. pomarańczowieć ndk.

 przym. pomarańczowawy

 przysł. pomarańczowo

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) oranżowy

Wiktionary


pomarański

nazwisko


SJP.pl

  • Cezary Pomarański (ur. 1957)
  • Stefan Pomarański (1893-1944)

Wikipedia


pomarcowy

następujący po marcu


SJP.pl


pomarlica

dawniej: dziewica moru, zwiastunka zarazy


SJP.pl


pomarniały

taki, który pomarniał


SJP.pl


pomarszczyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. marszczyć)

 (1.1) pokryć zmarszczkami

 (1.2) spowodować fałdki

czasownik zwrotny dokonany pomarszczyć się (ndk. marszczyć się)

 (2.1) ulec zmarszczeniu, pokryć się zmarszczkami

 (2.2) ściągnąć się w zmarszczki

 (2.3) zareagować na coś powstaniem zmarszczek na twarzy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomarszczenie n., zmarszczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ściągnąć

 (1.2) pokarbować, przymarszczyć

 (2.1) pofalować, pofałdować się

 (2.2) ściągnąć się

 (2.3) skrzywić się

Wiktionary


pomarudzić

spędzić pewien czas na marudzeniu


SJP.pl


pomarzanowice

wieś w Polsce


SJP.pl

Pomarzanowice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Pobiedziska.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

We wsi znajduje się zabytkowy park oraz pałac z 1891 r.

Wikipedia


pomarznięty

[czytaj: pomar-znięty] taki, który pomarznął (pomarzł); pomarzły, pomarźnięty


SJP.pl


pomarzły

[czytaj: pomar-zły] taki, który pomarzł (pomarznął); pomarznięty


SJP.pl


pomarły

taki, który pomarł


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) o wielu ludziach lub zwierzętach: taki, który stracił życie

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lm. rodz. nmos. czasu przesz. trybu oznajm. od pomrzeć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To dwaj ostatni, co się mierzyć mogą / z mistrzów pomarłych nieśmiertelną chwałą, / co idą jeszcze wielkich ojców drogą, / choć wzięli po nich spuściznę nie całą…

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomarcie n.

 czas. pomrzeć dk.

Wiktionary


pomaski

nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w Polsce:

  • Pomaski Małe
  • Pomaski Wielkie

Wikipedia


pomaśla

pomaśla właściwa - drzewo masłowe z rodziny dziurawcowatych


SJP.pl


pomasować

spędzić pewien czas na masowaniu


SJP.pl


pomasturbować

pomasturbować się - spędzić pewien czas na masturbowaniu się; pobrandzlować się


SJP.pl


pomato

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bot. roln. roślina – pomidor jako zraz szczepiony na podkładce z ziemniaka

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) roślina

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

 (1.1) ziemniak, pomidor

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|pomato. < etym|ang|potato|tomato.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) pomato

źródła.

== pomato (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) bot. roln. pomato

odmiana.

 (1.1) lp. pomato; lm. pomatos

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) roślina

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

 (1.1) ziemniak, pomidor

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|pomato. < etym|ang|potato|tomato.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) pomato

źródła.

== pomato (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) bot. roln. pomato

odmiana.

 (1.1) lp. pomato; lm. pomatos

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) tomtato

Wiktionary


pomatowiały

stracić połysk, stać się matowym; zmatowieć


SJP.pl


pomatowieć

stracić połysk, stać się matowym; zmatowieć


SJP.pl


pomaturalny

1. odbywający się po maturze;
2. szkoła pomaturalna - szkoła dla osób po maturze, przygotowująca do wykonywania danego zawodu


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odbywający się po maturze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nigdy w życiu pomaturalnym nie dokonałem ani logicznego, ani gramatycznego rozbioru zdania, a świadomość tego, że kąt padania równy jest kątowi odbicia, nie wywarła żadnego wpływu na mój życiorys.

Wiktionary


pomawianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pomawiać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomówienie n.

 czas. pomawiać ndk., pomówić dk.

Wiktionary


pomazać

1. pobrudzić mazią;
2. pokryć coś cienką warstwą jakiejś substancji;
3. potocznie: pokryć książkę, papier itp. rysunkami, dopiskami;
4. dawniej: uroczyście namaścić kogoś poświęconym olejem na znak nadania mu jakiejś godności


SJP.pl


pomazańczy

pomazaniec


SJP.pl

Patrz:

pomazaniec

pomazaniec

1. podniośle: osoba, którą namaszczono na znak otrzymania godności kościelnej lub monarszej;
2. pejoratywnie: osoba sprawująca jakiś urząd lub kandydująca do jego sprawowania, popierana przez wpływową osobę lub grupę osób


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. ktoś wybrany na króla, namaszczony na urząd

 (1.2) przen. wybraniec

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pokuta, mówił stary biskup, z powrozem na szyi, boso, ze świecą w ręku, u drzwi kościelnych stać lata całe, kościołowi oddać wszystko co ma, a precz iść z kraju, bo pomazany krwią ojcowską, pomazańcem Bożym być nie może.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomazanka ż., pomazanie n., pomazywanie n.

 czas. pomazać dk., pomazywać ndk.

 przym. pomazańczy

Wiktionary


pomału

1. powoli, bez pośpiechu;
2. potocznie: jako tako, nie najgorzej;
3. stopniowo, nie od razu


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) bardzo powoli

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Oczy jej pomału zaczęły się zwężać — sen ją nachodził.

 (1.1) Kulka pomału stoczyła się na podłogę.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. pomalutku

Wiktionary


pomba

wysokoprocentowe piwo wyrabiane w południowej Afryce z kiełkującego i przefermentowanego ziarna prosa afrykańskiego


SJP.pl


pomdlały

taki, który pomdlał


SJP.pl


pomeczowy

mający miejsce po meczu, pozostały po meczu itp.


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odbywający się, dziejący się po meczu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mɛˈt͡ʃɔvɨ, AS: põmečovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mecz mrz.

Wiktionary


pomędrkować

spędzić pewien czas na mędrkowaniu


SJP.pl


pomejlować

spędzić pewien czas na mejlowaniu; pomailować


SJP.pl


pomela

szadok, pompela, pumela, pomelo;
1. wiecznie zielone drzewo cytrusowe z rodziny rutowatych, uprawiane głównie w Chinach i Indiach dla dużych jadalnych owoców; pomarańcza olbrzymia;
2. owoc tego drzewa


SJP.pl


pomelo

wiecznie zielone drzewo cytrusowe z rodziny rutowatych, uprawiane głównie w Chinach i Indiach dla dużych jadalnych owoców; szadok, pompela, pumela, pomarańcza olbrzymia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) spoż. kulin. owoc pomarańczy olbrzymiej

 (1.2) bot. pomarańcza olbrzymia

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kupiłem dwa pomelo.

 (1.2) Pomelo może mieć nawet 12 metrów wysokości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmɛlɔ, AS: põmelo

Wiktionary


pomenopauzalny

przymiotnik

 (1.1) med. fizj. następujący po menopauzie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dieta bogata w pomidory może obniżyć ryzyko raka piersi u kobiet w wieku pomenopauzalnym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mɛ̃nɔpawˈzalnɨ, AS: põmẽnopau̯zalny

Wiktionary


pomerania

łacińska nazwa Pomorza


SJP.pl

  • Pomerania – łacińska nazwa Pomorza
  • MF Pomerania – prom morski
  • Euroregion Pomerania
  • Pomerania (miesięcznik)

Wikipedia


pomeranian

rasa psów typu lisowatego; szpic miniaturowy


SJP.pl

Szpic miniaturowy, pomeranian – rasa psa, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji szpiców europejskich; typ lisowaty.

Alternatywna nazwa rasy pochodzi od angielskiej nazwy Pomorza, historycznego regionu, leżącego na terenie Polski i Niemiec.

Wikipedia


pomerdać

o psie: pomachać ogonem


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) o psie zamachać ogonem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jamniczka, pomerdawszy ogonem, wróciła do kojca.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomerdanie n.

 czas. merdać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zamerdać

Wiktionary


pomerdanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) o psie zamachanie ogonem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na psie pomerdanie ogonem też trzeba sobie zasłużyć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. merdanie n.

 czas. merdać ndk., pomerdać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zamerdanie

Wiktionary


pomerium

Pomerium (łac. post murus, za murami) – u starożytnych Rzymian linia o charakterze sakralnym wyznaczająca granice miasta.

Zwyczaj wyznaczania pomerium pochodził od Etrusków. Według legendy Romulus w 753 p.n.e. wyorał pługiem bruzdę na zachodnim wierzchołku Palatynu, wytyczając w ten sposób granice Miasta (Roma quadrata). Przez pomerium rozumiano również wewnętrzny obszar miasta. Linię pomerium poświęcano bóstwom podziemnym. Jej przekroczenie było niedozwolone i zagrożone śmiercią z powodu rytualnej zmazy. Podczas wyznaczania granicy kilkakrotnie podnoszono pług, pozostawiając niezaoraną ziemię. W tych miejscach powstawały bramy. Linię pomerium oznaczano później kamiennymi słupami i wzdłuż niej starano się poprowadzić wały i mury obronne.

Wikipedia


pomezania

pruskie terytorium plemienne nad Wisłą i Nugatem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) hist. geogr. kraina historyczna w Prusach, na prawym brzegu Wisły i Nogatu, zamieszkana przez Pomezanów;

Wiktionary

Pomezania (niem. Pomesanien, prus. *Pomedjan) – kraina historyczna oraz dawne terytorium plemienne, położone w zachodniej części Prus, istniejące do XIII wieku, które zostało później podzielone pomiędzy Prusy Górne i ziemię malborską.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Od wschodu Pomorze Gdańskie sąsiaduje z Pomezanią.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pomezanin mos., Pomezanka ż.

 przym. pomezański

Wiktionary


pomezański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pomezanią, dotyczący Pomezanii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pomezania ż.

Wiktionary


pomiąć

pozbawić coś prostego, gładkiego kształtu; pognieść; pomiętosić


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) dokonany od|miąć.; ścisnąwszy, zrobić na czymś załamania i nierówności

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomięcie n.

 czas. miąć ndk.

Wiktionary


pomiąchać

potocznie: pomieszać


SJP.pl


pomian

  • Pomian – miejscowość w województwie mazowieckim
  • Pomian – część miasta Ostrołęka w Polsce położona w województwie mazowieckim
  • Pomian – nazwa ORP Pomorzanin po wycofaniu ze służby
  • Pomian – herb szlachecki
    • Kobierzyccy herbu Pomian – rodzina szlachecka

Wikipedia


pomianówka

garbatka pomianówka - gatunek ćmy z rodziny garbatkowatych


SJP.pl


pomianowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby
  • Ignacy Kajetan Pomianowski (XVIII–IXX w.) – opoczyński: cześnik, łowczy, miecznik, wojski
  • Jerzy Pomianowski – strona ujednoznaczniająca
    • Jerzy Pomianowski (1921–2016) – pisarz, tłumacz literatury
    • Jerzy Pomianowski (1932–2023) – dziennikarz motoryzacyjny
    • Jerzy Pomianowski (ur. 1960) – dyplomata

    Wikipedia


pomiar

1. ustalenie miary określonej wielkości fizycznej;
2. wynik takiego mierzenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) metrol. ustalenie wartości pewnej wielkości fizycznej;

Wiktionary

Pomiar – według współczesnej fizyki proces oddziaływania przyrządu pomiarowego z badanym obiektem, zachodzący w czasie i przestrzeni, którego wynikiem jest uzyskanie informacji o własnościach obiektu.

Pomiar jest to zespół czynności wykonywanych w celu ustalenia miary określonej wielkości fizycznej lub umownej, jako iloczynu jednostki miary oraz liczby określającej wartość liczbową tej wielkości, inaczej mówiąc porównywanie wartości danej wielkości z jednostką miary tej wielkości.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pomiar prędkości obrotowej trzpienia dał wynik 7926 obr./min.

 (1.1) Robiliśmy pomiary, z których wynikało, że w północnej wieży zamku znajduje się ukryta komnata.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔ̃mʲjar, AS: põmʹi ̯ar

Wiktionary

Powiązane:

 czas. przymierzać, mierzyć ndk., pomierzyć dk.

 przym. pomiarowy, mierniczy, mierzalny, pomierny

 rzecz. mierniczy mos.

Wiktionary


pomiarowiec

potocznie: specjalista w dziedzinie pomiarów


SJP.pl


pomiarownia

pomieszczenie, w którym wykonuje się pomiary


SJP.pl


pomiarowy

przymiotnik

 (1.1) związany z lub służący do pomiaru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na razie uruchomiono dwa punkty pomiarowe: w Szalejowie Dolnym na Bystrzycy Dusznickiej i w Bystrzycy na Nysie Kłodzkiej.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. mierzyć ndk., pomierzyć dk., zmierzyć dk.

 rzecz. pomiar mrz., miarka ż.

Wiktionary


pomiatać

odnosić się lekceważąco lub z pogardą do kogoś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) odnosić się lekceważąco lub z pogardą do kogoś, nie szanować

 (1.2) o samicach zwierząt: wydawać na świat potomstwo

 (1.3) przest. zwykle o wietrze: ciskać czymś, pędzić coś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmʲjatat͡ɕ, AS: põmʹi ̯atać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomiatanie n., pomiot m., pomiotło n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poniewierać

Wiktionary


pomiatanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pomiatać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mʲjaˈtãɲɛ, AS: põmʹi ̯atãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pomiatać

Wiktionary


pomiauczeć

spędzić pewien czas na miauczeniu


SJP.pl


pomiaukiwać

czasownik

 (1.1) miauczeć cicho i od czasu do czasu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kot pomiaukiwał na widok sroki, która przycupnęła na parapecie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mʲjawʲˈcivat͡ɕ, AS: põmʹi ̯au̯ʹḱivać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomiaukiwanie n.

 wykrz. miau

Wiktionary


pomiaukiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pomiaukiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pomiaukiwać ndk.

Wiktionary


pomiażdżyć

1. miażdżyć coś przez pewien czas;
2. zmiażdżyć wiele czegoś


SJP.pl


pomiałkiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pomiałkiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepomiałkiwanie n.

 czas. pomiałkiwać ndk.

Wiktionary


pomidor

gatunek jednorocznej rośliny warzywnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Lycopersicon|Mill.|ref=tak., sekcja roślin z rodzaju psianka;

 (1.2) bot. roln. jednoroczna roślina warzywna z rodzaju pomidorów (1.1), pochodząca z Ameryki Południowej

 (1.3) kulin. spoż. owoc pomidora (1.2)

 (1.4) zabawa u dzieci: na zadane pytania trzeba odpowiadać wyłącznie „pomidor”;

 (1.5) uczn. osoba, która się zaczerwieniła

 (1.6) więz. nos

Wiktionary

Pomidor (Solanum sekcja Lycopersicon Mill.) – sekcja w obrębie rodzaju psianka (Solanum) obejmująca grupę gatunków wyodrębnianych dawniej w rodzaj pomidor (Lycopersicon). Rośliny te pochodzą z zachodniej części Ameryki Południowej. Jeden z gatunków – pomidor zwyczajny (Solanum lycopersicum) – jest rozpowszechnioną rośliną uprawną. Według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług jego owoc jest warzywem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) W ogrodzie posadziłem pomidory, marchew i koper.

 (1.3) Na kolację zrobiłam sałatkę z pomidorów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmʲidɔr, AS: põmʹidor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomidorowa ż., pomidorówka ż.

:: zdrobn. pomidorek mrz.

 przym. pomidorowy

 przysł. pomidorowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk|tomata, tómata, tółmata.

 (1.3) gw-pl|Górny Śląsk|tomata, tómata, tółmata.

Wiktionary


pomidorek

zdrobnienie od: pomidor


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: pomidor

 (1.2) mały pomidor

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pawełku, chodź, babcia ci da pomidorka.

 (1.2) Na krzaczku znalazł zaledwie trzy małe pomidorki.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pomidorowy

 rzecz. pomidorówka ż., pomidor mrz., pomidorowa ż.

Wiktionary


pomidorowa

przymiotnik od: pomidor


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. kulin. zupa, której głównym składnikiem są pomidory; często podawana z makaronem, ryżem, kluskami lub w postaci kremu;

forma przymiotnika.

 (2.1) M., W. ż. od: pomidorowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy mogę prosić o dolewkę tej pysznej pomidorowej? Bardzo mi smakowała.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomidor mrz., pomidorek mrz., pomidorówka ż.

 przym. pomidorowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zupa pomidorowa, pomidorówka; gwara. tomatenzupa, tomatowa zupa, zupa z tomatów

Wiktionary


pomidorówka

1. potocznie: zupa pomidorowa; pomidorowa;
2. drążnica pomidorówka - motyl z rodziny sówkowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. kulin. zupa pomidorowa;

Wiktionary

Zupa pomidorowa, także pomidorówka – zupa przygotowywana na bazie wywaru drobiowego lub np. warzywnego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie lubię pomidorówki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mʲidɔˈrufka, AS: põmʹidorufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomidor m., pomidorek m., pomidorowa ż., pomidornik m.

 przym. pomidorowy

 przysł. pomidorowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pomidorowa

Wiktionary


pomidorowy

przymiotnik od: pomidor


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) bot. dotyczący pomidora (rośliny)

 (1.2) kulin. zrobiony z owoców pomidora, składający się w większej części z pomidorów

przymiotnik jakościowy

 (2.1) mający kolor pomarańczowoczerwony, taki jak kolor owocu pomidora zwyczajnego

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Kiedy wracałyśmy, ciotka dawała nam zupę pomidorową, którą uważałam za najlepszą potrawę w świecie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mʲidɔˈrɔvɨ, AS: põmʹidorovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomidor m., pomidorek m., pomidorówka ż., pomidorowa ż.

 przysł. pomidorowo

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) pomarańczowoczerwony

Wiktionary


pomieć

rzadko: być w posiadaniu czegoś przez pewien czas


SJP.pl


pomiechówczanin

mieszkaniec Pomiechówka (wsi w Polsce)


SJP.pl


pomiechówczanka

mieszkanka Pomiechówka (wsi w Polsce)


SJP.pl


pomiechówecki

Pomiechówek


SJP.pl

Patrz:

Pomiechówek

pomiechówek

wieś w Polsce


SJP.pl

Pomiechówek – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, siedziba gminy Pomiechówek.

Administracyjnie na terenie wsi utworzono dwa sołectwa: Pomiechówek i Brody Brody-Parcele.

Do 1952 roku wieś była siedzibą gminy Pomiechowo. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa warszawskiego.

Przez wieś przepływa rzeka Wkra. Znajduje tu się stacja kolejowa na linii Warszawa – Gdynia.

Wikipedia


pomiechowo

wieś w Polsce


SJP.pl

Pomiechowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, w gminie Pomiechówek. Wieś leży nad Wkrą około 1 km od jej ujścia do Narwi.

Do 1952 roku miejscowość należała do gminy Pomiechowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.

Wieś często mylona z Pomiechówkiem. Znajduje tu się kościół pw. św. Anny – do parafii w Pomiechowie należy większość miejscowości gminy Pomiechówek.

Wikipedia


pomieczyno

wieś w Polsce


SJP.pl

Pomieczyno (kaszub. Pòmieczëno) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Przodkowo, na północnym skraju Pojezierza Kaszubskiego, przy drodze wojewódzkiej nr 224. Wieś jest siedzibą sołectwa Pomieczyno, w skład którego wchodzą również Barwik, Hejtus, Otalżyno i Pomieczyno Małe. Na północ od Pomieczyna znajduje się jezioro Otalżyno.

Wikipedia


pomiędlić

potocznie: spędzić pewien czas na międleniu


SJP.pl


pomiedziować

pokryć przedmiot powłoką miedzianą; zamiedzić


SJP.pl


pomiędzy

przyimek

 (1.1) zob. między.

Wiktionary

Pomiędzy – trzeci album studyjny polskiego piosenkarza Fismolla. Wydawnictwo ukazało się 2 listopada 2023 wydaniem własnym w dystrybucji Universal Music Polska.

Album jest utrzymany w stylu muzyki rocka alternatywnego. Składa się z wersji standardowej (1 CD).

Promocję Pomiędzy rozpoczęto w lipcu 2023, wraz z premierą pierwszego promującego singla – „Na polanie”. 14 września wydany został drugi utwór, „Szum powietrza”. Następnym singlem została piosenka „Zmoknięci”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pomiędzy ustami a brzegiem pucharu wiele się zdarzyć może.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmʲjɛ̃nd͡zɨ, AS: põmʹi ̯nʒy

Wiktionary

Powiązane:

 przyim. między

 temsłow. między-

Wiktionary


pomielić

spędzić pewien czas na mieleniu; pomleć


SJP.pl


pomieniać

potocznie: zamieniać, wymieniać


SJP.pl


pomienić

1. potocznie: zamienić, wymienić;
2. pomienić się:
a) potocznie: wymienić się, zamienić się;
b) przemienić się, przeobrazić się;
c) błyszczeć różnymi barwami przez pewien czas


SJP.pl


pomieniony

rzadko, urzędowo: wymieniony


SJP.pl


pomierność

dawniej: wstrzemięźliwość, skromność, umiarkowanie


SJP.pl


pomierny

dawniej:
1. mierny - niedostateczny pod względem ilości, wielkości, siły itp.;
2. mierny - mający małą wartość, słabą jakość;
3. mierniczy - dotyczący mierzenia;
4. wstrzemięźliwy, skromny;
5. proporcjonalny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) daw. i gwara. umiarkowany, mierny, niewielki, szczupły, skromny, ograniczony

 (1.2) stpol. wymierny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) albowiem pomierny urodzaj jakiego się spodziewać potrzeba, przyszły przednówek do wyżywienia bydła trudniejszym i kosztowniejszym uczyni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmʲjɛrnɨ, AS: põmʹi ̯erny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mierny mrz., pomiar

 przym. mierny

Wiktionary


pomierzyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) zmierzyć kolejno wiele rzeczy

 (1.2) włożyć na siebie lub na kogoś wiele czegoś, jedno po drugim, sprawdzając, czy ma odpowiedni rozmiar

 (2.2) o wielu osobach: zmierzyć siebie nawzajem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ziemię pomierzył i głębokie morze, / Wie, jako wstają i zachodzą zorze, / Wiatrom rozumie, praktykuje komu — / A sam nie widzi, że ma kurwę w domu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmʲjɛʒɨt͡ɕ, AS: põmʹi ̯ežyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mierniczy mos., pomiar mrz., miarka ż.

 czas. mierzyć ndk., zmierzyć dk.

 przym. pomiarowy, mierniczy, mierzalny

Wiktionary


pomieść

znaleźć miejsce na wszystko; zmieścić; upchać


SJP.pl


pomieścić

znaleźć miejsce na wszystko; zmieścić; upchać


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. mieścić)

 (1.1) znaleźć miejsce na wszystko

 (1.2) daw. ulokować, umieścić

czasownik zwrotny dokonany pomieścić się (ndk. mieścić się)

 (2.1) mieć dostatecznie dużo miejsca, aby znaleźć się wewnątrz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miejsce jej kultu było dość dużą budowlą, mogącą pomieścić nawet pięćset osób.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomieszczenie n.

 czas. mieścić ndk., zmieścić dk., zamieścić dk., umieścić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zmieścić, upchać

 (1.2) ulokować, umieścić

 (2.1) zmieścić się

Wiktionary


pomiesiączkowy

przymiotnik

 (1.1) med. następujący po miesiączce

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miesiączka ż.

Wiktionary


pomieszać

czasownik przechodni dokonany (ndk. mieszać)

 (1.1) zmienić położenie cząstek czegoś przez poruszanie lub wstrząsanie tym

 (1.2) połączyć ze sobą różne składniki w naczyniu, używając łyżki lub innego przedmiotu albo wstrząsając naczyniem

 (1.3) wywołać nieporządek, zamęt

 (1.4) pomylić coś z czymś; nie odróżnić jednego od drugiego

czasownik zwrotny dokonany pomieszać się (ndk. mieszać się)

 (2.1) przeniknąć się nawzajem, tworząc pewną całość

 (2.2) znaleźć się w nieporządku, nie na swoich miejscach

 (2.3) zostać niewłaściwie odróżnionym, pomylonym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomieszanie n., mieszadło n., mieszanie n.

 czas. mieszać

Wiktionary


pomieszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pomieszać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. mieszać, pomieszać

 rzecz. mieszadło n.

Wiktionary


pomieszczenie

pokój; lokal; lokum


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bud. część budynku o określonym przeznaczeniu

 (1.2) odczasownikowy od|pomieścić.

Wiktionary

Pomieszczenie – wydzielona przegrodami budowlanymi przestrzeń w zakresie budynku.

Typowe zespoły pomieszczeń mieszkalnych określa się pojęciami takimi jak lokal lub mieszkanie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tu, w tym pomieszczeniu schowaj drewno.

 (1.2) Pomieszczenie tutaj tych wszystkich gratów będzie trudne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mʲjɛʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: põmʹi ̯eščńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mieszczenie n., pomieszczanie n.

 czas. pomieścić dk., pomieszczać ndk., mieścić ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wnętrze, izba, sala

Wiktionary


pomieszczeniowy

pomieszczenie, np. termostat pomieszczeniowy


SJP.pl


pomieszkać

czasownik dokonany

 (1.1) przebywać w jakimś miejscu przez wiele dni, wraz ze spaniem

 (1.2) pot. żart. nareszcie móc spędzić trochę czasu we własnym domu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pomieszkał trochę u córki, ale potem wrócił do swego domu w Drogomyślu.

 (1.1) Pomieszkaj z nim trochę, a zobaczysz, co z niego za gagatek.

 (1.2) W piątek wracam i będę mógł nareszcie trochę pomieszkać u siebie.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pomieszkiwać, mieszkać ndk.

 rzecz. mieszkanie n.

 przym. mieszkaniowy, mieszkalny

Wiktionary


pomieszkiwać

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) co jakiś czas przebywać w jakimś miejscu przez wiele dni, wraz ze spaniem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie mamy ślubu, ale pomieszkujemy ze sobą, gdy mój chłopak przebywa akurat w Polsce.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. mieszkiwać ndk., pomieszkać dk., mieszkać ndk.

 rzecz. mieszkanie n.

 przym. mieszkaniowy, mieszkalny

Wiktionary


pomietlisko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stpol. miejsce na śmieci

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mʲjɛˈtlʲiskɔ, AS: põmʹi ̯etlʹisko

Wiktionary


pomiętolić

spędzić pewien czas na miętoleniu czegoś


SJP.pl


pomietów

wieś w Polsce


SJP.pl

Pomietów (niem. Pumptow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Dolice, położona 4 km na południowy zachód od Dolic (siedziby gminy) i 21 km na południowy wschód od Stargardu (siedziby powiatu).W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Wikipedia


pomigdalić

potocznie: pomigdalić się - spędzić pewien czas na migdaleniu się


SJP.pl


pomigotać

zaświecić kilka razy krótkim, przerywanym światłem


SJP.pl


pomijać

czasownik przechodni niedokonany (dk. pominąć)

 (1.1) nie mówić czegoś, opuścić temat, który chciało lub miało się poruszyć

 (1.2) nie uwzględniać czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niechcący pominąłem ten temat.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmʲijät͡ɕ, AS: põmʹii ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. omijać, mijać

 rzecz. pomijanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) abstrahować

Wiktionary


pomijalność

pomijalny


SJP.pl

Patrz:

pomijalny

pomijalny

1. możliwy do pominięcia;
2. mało znaczący, niegodny uwagi; nieistotny, błahy, nieważny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) niewymagający uwzględnienia ze względu na swoją małą ważność lub wartość liczbową

przymiotnik relacyjny

 (2.1) rzad. możliwy do pominięcia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Banany emitują pomijalne ilości promieniowania jonizującego.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bagatelny, nieistotny, poboczny

Wiktionary


pomijanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pomijać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mʲiˈjä̃ɲɛ, AS: põmʹii ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pomijać, omijać, mijać

Wiktionary


pomiksować

spędzić pewien czas na miksowaniu


SJP.pl


pomilkły

taki, który pomilkł (pomilknął)


SJP.pl


pomimo

nie zważając na coś, wbrew czemuś; mimo


SJP.pl

przyimek

 (1.1) służy do zakomunikowania, że dana rzecz czy zdarzenie wbrew temu, czego można by się spodziewać, nie wpłynęła na coś innego, bo działo się inaczej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pomimo deszczu wyszedłem na dwór.

 (1.1) Pomimo kryzysu na świecie Polska ciągle notuje wzrost gospodarczy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmʲĩmɔ, AS: põmʹĩmo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mimo, chociaż, choć, wbrew, na przekór

Wiktionary


pominąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. pomijać)

 (1.1) nie uwzględnić czegoś, nie wziąć pod uwagę

 (1.2) nie poruszyć danego tematu, zagadnienia, problemu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Panowie, pominęliśmy jedną istotną kwestię, podejrzana nie miała przy sobie telefonu.

 (1.2) Tak długo czekałem, a jednak pominęli sprawę podwyżek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmʲĩnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: põmʹĩnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ominąć, mijać

 rzecz. pominięcie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zignorować, ominąć, zostawić, zlekceważyć, przegapić, przeoczyć, nie uwzględnić, nie wziąć pod uwagę, nie zwrócić uwagi, pot. olać

 (1.2) opuścić, przepuścić, odrzucić, obejść

Wiktionary


pominąwszy

z wyjątkiem, oprócz; wyjąwszy


SJP.pl


pominięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pominąć.

Wiktionary

Opuszczenie, pominięcie, paralipsa (gr. παράλειψις paráleipsis), praeteritio – figura retoryczna polegająca na zwróceniu uwagi na obiekt poprzez pozorne pominięcie go.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mʲĩˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: põmʹĩńė̃ńće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pominąć

Wiktionary


pominiować

pokryć minią - antykorozyjną, czerwoną farbą na bazie tlenku ołowiu; zaminiować


SJP.pl


pomiot

1. dawniej: potomstwo zwierząt pochodzące z jednego miotu;
2. dawniej: poród u zwierząt wydających na świat kilka młodych naraz;
3. dawniej: odchody zwierzęce;
4. pogardliwie: czyjeś dzieci lub jacyś ludzie


SJP.pl


pomiotło

1. przestarzałe: miotła na długim kiju do czyszczenia pieców piekarskich;
2. pogardliwie: człowiek mało zaradny, lekceważony i wykorzystywany przez innych; popychle, popychajło, popychadło, popychacz, popychel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przest. miotła na długim kiju do czyszczenia pieca piekarskiego

 (1.2) pot. lekcew. osoba wykorzystywana w społeczności lub miejscu

Wiktionary

Pomiotło – (staropolski) rodzaj miotły na długim kiju służącej do czyszczenia pieca piekarskiego przed wsunięciem do niego chleba lub bułek. Wiecha pomiotła wykonana była ze słomy lub materiału konopnego.

W znaczeniu przenośnym słowo używane na określenie kogoś lekceważonego, poniewieranego lub wykorzystywanego w danym środowisku czy miejscu, a także na określenie lekceważonego przedmiotu. Synonimy pomiotła w znaczeniu metaforycznym to: popychadło, popychle, człowiek pomiatany, wycieruch, rzecz pomiatana, igraszka.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. miotła ż.

 czas. pomiatać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) popychadło

Wiktionary


pomiziać

okazać uczucia poprzez delikatne pogłaskanie


SJP.pl


pomizianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pomiziać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. miziać

 rzecz. mizianie

Wiktionary


pomknąć

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. pomykać)

 (1.1) ruszyć szybko naprzód, np. pobiec, pojechać itp.

czasownik przechodni dokonany (ndk. pomykać)

 (2.1) stpol. przesunąć

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔ̃mknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: põmknõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomknięcie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) popędzić, pognać, pogonić

Wiktionary


pomknięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pomknąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pomknąć

Wiktionary


pomleć

spędzić pewien czas na mieleniu; pomielić


SJP.pl


pomlewo

wieś w Polsce


SJP.pl

Pomlewo (kaszb. Pòmlewò) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Przywidz.

Miejscowość przy drodze wojewódzkiej nr 221, stanowi sołectwo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Wikipedia


pommard

czerwone wino burgundzkie; burgund


SJP.pl

Pommard – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté, w departamencie Côte-d’Or.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 552 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 55 osób/km² (wśród 2044 gmin Burgundii Pommard plasuje się na 420. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 930.).

Wikipedia


pomnażać

czasownik przechodni niedokonany (dk. pomnożyć)

 (1.1) czynić większą ilość lub liczbę czegoś

 (1.2) mat. wykonywać działanie mnożenia

czasownik zwrotny niedokonany pomnażać się (dk. pomnożyć się)

 (2.1) stawać się liczniejszym, większym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomnażanie n., mnożenie n.

 przym. mnogi

 czas. mnożyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) powiększać

 (1.2) mnożyć

Wiktionary


pomniczek

zdrobnienie od: pomnik


SJP.pl


pomniejszać

czasownik przechodni niedokonany (dk. pomniejszyć)

 (1.1) czynić coś mniejszym w rozmiarach, liczbie, natężeniu

 (1.2) czynić mniej znaczącym; uznawać za mniej wartościowego

czasownik zwrotny niedokonany pomniejszać się (dk. pomniejszyć się)

 (2.1) stawać się mniejszym; ulegać pomniejszaniu

 (2.2) uznawać się za mniej wartościowego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomniejszanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zmniejszać

 (1.2) bagatelizować, degradować, umniejszać

 (2.1) ubywać, zanikać, zmniejszać się

 (2.2) degradować się

Wiktionary


pomniejszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pomniejszać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomniejszenie n., pomniejszyciel m.

 czas. pomniejszać ndk., pomniejszyć dk.

 przym. pomniejszy

Wiktionary


pomniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pomny; bardziej pomny


SJP.pl


pomnik

1. posąg wzniesiony ku czci jakiejś osoby lub upamiętniający jakieś wydarzenie;
2. coś lub ktoś o wielkiej wartości, symbol lub świadectwo czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rzeźba, posąg utworzony w celu upamiętnienia jakiegoś wydarzenia lub osoby;

 (1.2) pot. nagrobek

Wiktionary

Pomnik – dzieło rzeźbiarskie lub rzeźbiarsko-architektoniczne, posąg, kamień pamiątkowy, obelisk, płyta itp., wzniesione dla upamiętnienia osoby lub zdarzenia historycznego.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) marmurowy / granitowy / spiżowy pomnik • postawić / wystawić komuś pomnik

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

 (1.1) cokół, posąg, inskrypcja

 (1.2) płyta, inskrypcja

pokrewne.

 rzecz. pomnikowość ż.

:: zdrobn. pomniczek m.

 przym. pomnikowy

 przysł. pomnikowo

frazeologia.

 pomnik przyrody

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* afrykanerski: (1.1) monument

* angielski: (1.1) monument, memorial

* arabski: (1.1) تمثال m.

* białoruski: (1.1) помнік m.; (1.2) помнік m.

* czeski: (1.1) památník m., monument m.

* dolnołużycki: (1.1) pomnik m.

* duński: (1.1) monument n.; (1.2) gravmonument n., gravmæle n.

* esperanto: (1.1) monumento

* francuski: (1.1) monument m., mémorial m., cénotaphe m.

* hindi: (1.1) स्मारक

* hiszpański: (1.1) monumento m.

* islandzki: (1.1) varði m., minnisvarði m., minnismerki n.

* japoński: (1.1) モニュメント, furi|像|ぞう.

* kaszubski: (1.1) pòmnik m.

* kataloński: (1.1) monument m.

* kazachski: (1.1) ескерткіш

* łaciński: (1.1) memoraculum n.

* niderlandzki: (1.1) monument n.; (1.2) grafmonument n.

* niemiecki: (1.1) Denkmal n.

* norweski (bokmål): (1.1) monument n.

* norweski (nynorsk): (1.1) monument n.

* nowogrecki: (1.1) μνημείο n.

* rosyjski: (1.1) па́мятник m.

* sorani: (1.1) یادپەیکەر

* szwedzki: (1.1) monument n., vård w., minnesmärke n.

* turecki: (1.1) abide

* ukraiński: (1.1) па́м'ятник m.

* uzbecki: (1.1) haykal

* wilamowski: (1.1) pomnik m.; (1.2) pomnik m.

* włoski: (1.1) monumento m.

źródła.

== pomnik (język wilamowski.) ==

ortografie.

wymowa.

 audio|Wym-pomnik (wersja Józefa Gary).ogg.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) pomnik

 (1.2) nagrobek

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔ̃mʲɲik, AS: põmʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomnikowość ż.

:: zdrobn. pomniczek m.

 przym. pomnikowy

 przysł. pomnikowo

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

 (1.1) cokół, posąg, inskrypcja

 (1.2) płyta, inskrypcja

pokrewne.

 rzecz. pomnikowość ż.

:: zdrobn. pomniczek m.

 przym. pomnikowy

 przysł. pomnikowo

frazeologia.

 pomnik przyrody

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* afrykanerski: (1.1) monument

* angielski: (1.1) monument, memorial

* arabski: (1.1) تمثال m.

* białoruski: (1.1) помнік m.; (1.2) помнік m.

* czeski: (1.1) památník m., monument m.

* dolnołużycki: (1.1) pomnik m.

* duński: (1.1) monument n.; (1.2) gravmonument n., gravmæle n.

* esperanto: (1.1) monumento

* francuski: (1.1) monument m., mémorial m., cénotaphe m.

* hindi: (1.1) स्मारक

* hiszpański: (1.1) monumento m.

* islandzki: (1.1) varði m., minnisvarði m., minnismerki n.

* japoński: (1.1) モニュメント, furi|像|ぞう.

* kaszubski: (1.1) pòmnik m.

* kataloński: (1.1) monument m.

* kazachski: (1.1) ескерткіш

* łaciński: (1.1) memoraculum n.

* niderlandzki: (1.1) monument n.; (1.2) grafmonument n.

* niemiecki: (1.1) Denkmal n.

* norweski (bokmål): (1.1) monument n.

* norweski (nynorsk): (1.1) monument n.

* nowogrecki: (1.1) μνημείο n.

* rosyjski: (1.1) па́мятник m.

* sorani: (1.1) یادپەیکەر

* szwedzki: (1.1) monument n., vård w., minnesmärke n.

* turecki: (1.1) abide

* ukraiński: (1.1) па́м'ятник m.

* uzbecki: (1.1) haykal

* wilamowski: (1.1) pomnik m.; (1.2) pomnik m.

* włoski: (1.1) monumento m.

źródła.

== pomnik (język wilamowski.) ==

ortografie.

wymowa.

 audio|Wym-pomnik (wersja Józefa Gary).ogg.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) pomnik

 (1.2) nagrobek

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pomnikomania

nadmierne budowanie pomników; pomnikoza


SJP.pl


pomnikowiec

potocznie: osoba, dla której uczczenia wystawiono pomnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. iron. osoba, której wystawiono pomnik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomnik m.

 przym. pomnikowy

Wiktionary


pomnikowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest pomnikowe; cecha tych, którzy są pomnikowi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomnik m., pomniczek m.

 przym. pomnikowy

 przysł. pomnikowo

Wiktionary


pomnikowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pomnikiem, odnoszący się do pomnika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomnik mrz., pomnikowiec m./ż.

Wiktionary


pomnikoza

pejoratywnie: nadmierne budowanie pomników; pomnikomania


SJP.pl


pomnożyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. mnożyć, pomnażać)

 (1.1) mat. wykonać działanie mnożenia

 (1.2) uczynić liczniejszym; zrobić dużo czegoś

czasownik zwrotny dokonany pomnożyć się (ndk. mnożyć się, pomnażać się)

 (2.1) stać się liczniejszym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomnożenie n.

 przym. mnogi

 czas. mnożyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) namnożyć, przysporzyć, zwiększyć

Wiktionary


pomny

mający coś na względzie, pamiętający o czymś


SJP.pl


pomo

Indianie Ameryki Północnej, rdzenna ludność Kalifornii


SJP.pl

Pomo – rdzenni mieszkańcy Kalifornii, Indianie Ameryki Północnej. Historyczne terytorium Pomo w północnej Kalifornii było duże, od wybrzeża Pacyfiku przez Hrabstwo Lake, do Cleone i przylądka Duncans Point. Mała grupa Pomo w Colusa oddzielona była od rdzennego obszaru Pomo przez ziemie zamieszkane przez plemiona Yuki i Wintuan. Część plemion Pomo została uznana przez władze federalne.

Wikipedia


pomoc

1. działanie zmierzające do poprawienia czyjejś sytuacji, wsparcie;
2. osoba lub instytucja działająca na czyjąś rzecz w razie potrzeby (np. pomoc domowa, pomoc drogowa);
3. narzędzie ułatwiające jakąś czynność (np. pomoc naukowa);
4. w sportach zespołowych: formacja mająca po części zadania ofensywne i defensywne


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. pomagać)

 (1.1) dokonany od|pomagać.

Wiktionary

  • pierwsza pomoc
  • pomoc domowa
  • pomoc doraźna
  • pomoc drogowa
  • Pomoc Duchowa – zespół muzyczny
  • pomoc humanitarna
  • pomoc jeździecka
  • Pomoc Lekarska dla Młodzieży Akademickiej
  • pomoc publiczna
  • pomoc psychologiczna
  • pomoc rekonwersyjna
  • pomoc społeczna
  • Wołanie o pomoc – serial
  • Pomoc – kolonia w woj. pomorskim, w pow. chojnickim, w gminie Chojnice

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɔ̃mut͡s, AS: põmuc

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomocnica ż., pomoc ż., pomożenie n., pomocnictwo n., pomaganie n., wspomaganie n.

 czas. pomagać ndk., wspomóc dk., wspomagać ndk.

 przym. pomocny, pomocowy

 przysł. pomocnie

Wiktionary


pomocki

nazwisko


SJP.pl


pomocne

1. o ludziach: udzielający pomocy, pomagający komuś w czymś; przydatny;
2. o rzeczach: ułatwiający coś, przydatny do czegoś; przydatny;
3. dawniej: skutecznie działający, skuteczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stpol. specjalna danina nakładana na ludność w obliczu wyjątkowych trudności finansowych państwa

Wiktionary

Pomocne (niem. Pombsen) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie jaworskim, w gminie Męcinka, na Pogórzu Kaczawskim (Pogórzu Złotoryjskim) w Sudetach.

W latach 1954-1972 wieś była siedzibą gromady Pomocne. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa legnickiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmɔt͡snɛ, AS: põmocne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomocnictwo n., pomoc

 przym. pomocny

Wiktionary


pomocnica

pomocniczka;
1. kobieta pomagająca komuś w czymś; asystentka;
2. kobiety wykonująca proste czynności pod kierunkiem przełożonego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta pomagająca w czymś, wyręczająca kogoś

 (1.2) sport. kobieta piłkarz lub hokeistka grająca w pomocy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomocnictwo n., pomaganie n., pomoc ż., pomocnik mos.

 czas. pomagać ndk., pomóc dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) asystentka, pomoc

Wiktionary


pomocnictwo

rodzaj przestępstwa polegający na umyślnym umożliwianiu innej osobie dokonania przestępstwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) praw. umyślne przestępstwo lub wykroczenie polegające na ułatwieniu innej osobie popełnienia czynu zabronionego;

Wiktionary

Pomocnictwo – w prawie karnym i prawie wykroczeń jedna z form popełnienia przestępstwa lub wykroczenia (forma zjawiskowa). Polega na ułatwieniu innej osobie popełnienia czynu zabronionego (art. 18 § 3 k.k., art. 13 k.w.). Pomocnictwo jest zawsze zachowaniem umyślnym, popełnić je można zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak w zamiarze ewentualnym. Możliwe jest pomocnictwo w formie działania, a także w formie zaniechania. W tym ostatnim wypadku dopuścić się go może jedynie osoba, na której ciąży szczególny prawny obowiązek niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego (gwarant).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Działanie oskarżonych trafnie zakwalifikowano jako pomocnictwo do dokonania zabójstwa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomoc ż., pomocnik m., pomocnica ż., pomocniczka ż., pomagier m., pomagierka ż., pomocniczość ż., pomocność ż., pomocne n.

 czas. pomagać ndk., pomóc dk., dopomóc dk., wspomagać ndk., wspomóc dk.

 przym. pomocny, pomocowy, pomocniczy

 przysł. pomocowo, pomocniczo, pomocnie

Wiktionary


pomocniczka

1. kobieta pomagająca komuś w czymś; asystentka, pomocnica;
2. kobiety wykonująca proste czynności pod kierunkiem przełożonego; pomocnica;
3. piłkarka grająca w pomocy


SJP.pl


pomocniczo

przysłówek

 (1.1) od: pomocniczy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mɔt͡sʲˈɲit͡ʃɔ, AS: põmocʹńičo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomaganie n., pomocnictwo n., pomoc

 przym. pomocniczy, pomocny

 czas. pomagać

Wiktionary


pomocniczość

nieingerowanie przez jednostki wyższych szczebli w problemy jednostek niższych szczebli w przypadku możliwości rozwiązania tych problemów przez jednostki niższych szczebli; subsydiarność; zasada pomocniczości; zasada subsydiarności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co pomocnicze; cecha tych, którzy są pomocniczy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pomocniczy, pomocny

 rzecz. pomaganie n., pomoc ż., pomocnictwo n.

Wiktionary


pomocniczy

1. służący jako pomoc, wspomagający, ułatwiający coś; posiłkowy;
2. wykonujący dodatkowe, niesamodzielne prace


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) stanowiący pomoc dla kogoś lub czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Spójnik to pomocnicza część mowy, nie ma samodzielnego znaczenia leksykalnego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mɔt͡sʲˈɲit͡ʃɨ, AS: põmocʹńičy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomaganie n., pomocnictwo n., pomoc ż., pomocniczość ż.

 czas. pomagać ndk.

 przym. pomocny, pomocowy

 przysł. pomocniczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dodatkowy, uzupełniający; stpol. auksylijarny

Wiktionary


pomocnie

przysłówek

 (1.1) w sposób pomocny, z pomocą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomocność ż., pomocnictwo n., pomoc ż., pomocnik m., pomaganie n.

 czas. pomagać ndk., pomóc dk.

 przym. pomocny

Wiktionary


pomocniej

stopień wyższy od przysłówka: pomocnie


SJP.pl


pomocniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pomocny; bardziej pomocny


SJP.pl


pomocnik

1. osoba do pomocy przy jakiejś pracy;
2. pracownik pracujący pod czyimś kierunkiem;
3. piłkarz grający w pomocy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba do pomocy przy jakiejś pracy

 (1.2) pracownik pracujący pod czyimś kierunkiem

 (1.3) sport. piłkarz grający w pomocy;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) przest. podręczna szafka

Wiktionary

  • Pomocnik (piłka nożna) – zawodnik w piłce nożnej
  • Pomocnik (hokej na trawie) – zawodnik w hokeju na trawie
  • Pomocnik (roślina) – rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych
  • Pomocnik – powieść Bernarda Malamuda z 1957
  • Pomocnik (film) – czechosłowacki film z 1982 roku
  • Pomocnik historyczny – dodatek do polskiego tygodnika „Polityka”
  • Pomocnik (prawo)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmɔt͡sʲɲik, AS: põmocʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomoc ż., pomocnica ż., pomocnictwo n., pomaganie n.

 czas. pomagać

 przym. pomocny

 przysł. pomocnie

Wiktionary


pomocno

wieś w Polsce


SJP.pl

Pomocno – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim, w gminie Pakosław.

Wikipedia


pomocność

pomocny; przydatność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest pomocne; cecha tych, którzy są pomocni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pomocny

 przysł. pomocnie

 rzecz. pomoc ż., pomocnictwo n.

Wiktionary


pomocny

1. o ludziach: udzielający pomocy, pomagający komuś w czymś; przydatny;
2. o rzeczach: ułatwiający coś, przydatny do czegoś; przydatny;
3. dawniej: skutecznie działający, skuteczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) (o osobach) taki, który pomaga w czymś

 (1.2) (o rzeczach) taki, który jest przydatny do czegoś, który coś ułatwia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmɔt͡snɨ, AS: põmocny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomoc ż., pomocnik m., pomocniczka ż., pomocnictwo n., pomagier m., pomagierka ż., pomocniczość ż., pomocność ż., pomocne n., pomaganie n.

 czas. pomagać ndk., pomóc dk., dopomóc dk., wspomagać ndk., wspomóc dk.

 przym. pomocowy, pomocniczy

 przysł. pomocowo, pomocniczo, pomocnie

Wiktionary


pomocobiorca

osoba, która otrzymała lub otrzymuje pomoc od jakiejś osoby lub instytucji


SJP.pl


pomocodawca

osoba lub firma udzielająca komuś pomocy, wspierająca kogoś finansowo


SJP.pl


pomocowy

dotyczący zorganizowanej pomocy jakiejś grupie osób


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pomocą, dotyczący pomocy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomocnictwo n., pomoc ż.

 czas. pomagać, pomóc

 przym. pomocniczy, pomocny

Wiktionary


pomocy

1. działanie zmierzające do poprawienia czyjejś sytuacji, wsparcie;
2. osoba lub instytucja działająca na czyjąś rzecz w razie potrzeby (np. pomoc domowa, pomoc drogowa);
3. narzędzie ułatwiające jakąś czynność (np. pomoc naukowa);
4. w sportach zespołowych: formacja mająca po części zadania ofensywne i defensywne


SJP.pl

forma rzeczownika.

 (1.1) D., C., Ms. i W. lp. od: pomoc

wykrzyknik

 (2.1) wołanie o pomoc w sytuacji zagrożenia

Wiktionary

Wróć do spisu treści

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Pomocy! – krzyczał, wisząc nad przepaścią.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmɔt͡sɨ, AS: põmocy

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) ratunku, na pomoc, przest. gwałtu, rety

Wiktionary


pomodelować

spędzić pewien czas na modelowaniu


SJP.pl


pomodlenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pomodlić.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie wystarczyła ci kruchta do pomodlenia, musiałeś wyważać drzwi do kościoła?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modlenie n., modlitwa ż.

 czas. modlić ndk., pomodlić dk.

 przysł. modlitewnie

Wiktionary


pomodyfikować

zmodyfikować po kolei, wiele razy


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) rzad. poddać coś wielu drobnym zmianom lub poddać takim zmianom wiele rzeczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nawet u nas na parkingu pod apartamentowcem stały pomodyfikowane samochody na belgijskich, niemieckich, litewskich i… albańskich numerach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modyfikacja ż., modyfikator m.

 czas. modyfikować ndk., zmodyfikować dk.

 przym. modyfikacyjny, modyfikowalny

Wiktionary


pomoknięty

taki, który pomoknął (pomókł); pomokły


SJP.pl


pomokły

taki, który pomókł (pomoknął); pomoknięty


SJP.pl


pomolestować

spędzić pewien czas na molestowaniu


SJP.pl


pomolierowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) z czasów po Molierze; odbiegający już od tego co molierowskie

Wiktionary

Powiązane:

 przym. molierowski, Molierowski

Wiktionary


pomolog

specjalista w dziedzinie nauki o drzewach i krzewach owocowych; owocoznawca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) bot. ogrod. specjalista w dziedzinie pomologii

Wiktionary

Pomologia (z łac. pomum – owoc) – dział sadownictwa; nauka o budowie, pochodzeniu i pokrewieństwie, funkcjonowaniu oraz właściwościach użytkowych odmian drzew i krzewów owocowych. Klasyfikacje pomologiczne oparte są przeważnie na morfologii owoców.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. pomologia ż.

 przym. pomologiczny

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|pomum. + etymn|-log.

uwagi.

tłumaczenia.

* galicyjski: (1.1) pomólogo m.

* hiszpański: (1.1) pomólogo m., pomologista m.

* nowogrecki: (1.1) οπωρολόγος m.

* portugalski: (1.1) pomólogo m.

* słoweński: (1.1) pomolog

* włoski: (1.1) pomologo m.

źródła.

== pomolog (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

 (1.1) pomolog

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomologia ż.

 przym. pomologiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. pomologia ż.

 przym. pomologiczny

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|pomum. + etymn|-log.

uwagi.

tłumaczenia.

* galicyjski: (1.1) pomólogo m.

* hiszpański: (1.1) pomólogo m., pomologista m.

* nowogrecki: (1.1) οπωρολόγος m.

* portugalski: (1.1) pomólogo m.

* słoweński: (1.1) pomolog

* włoski: (1.1) pomologo m.

źródła.

== pomolog (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

 (1.1) pomolog

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pomologia

nauka o drzewach i krzewach owocowych; owocoznawstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. ogrod. dział sadownictwa, nauka o właściwościach drzew i krzewów owocowych;

Wiktionary

Pomologia (z łac. pomum – owoc) – dział sadownictwa; nauka o budowie, pochodzeniu i pokrewieństwie, funkcjonowaniu oraz właściwościach użytkowych odmian drzew i krzewów owocowych. Klasyfikacje pomologiczne oparte są przeważnie na morfologii owoców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mɔˈlɔɟja, AS: põmoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomolog m., pomolożka ż.

 przym. pomologiczny

Wiktionary


pomologiczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) agrot. związany z pomologią, dotyczący pomologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomologia ż., pomolog mos.

Wiktionary


pomona

w mitologii rzymskiej: bogini sadów


SJP.pl

Astronomia

  • Pomona – planetoida o numerze katalogowym 32

Geografia

Miejscowości w Australii

  • Pomona – miasto w stanie Queensland

Wikipedia


pomonit

środek w formie koncentratu rozpuszczalnego, stosowany do poprawiania wielkości i wybarwienia jabłek oraz redukcji zawiązywania owoców jabłoni


SJP.pl


pomontować

zamontować wiele czegoś; spędzić pewien czas na montowaniu


SJP.pl


pomór

1. zaraźliwa choroba świń i drobiu;
2. masowe umieranie na chorobę zakaźną; epidemia; zaraza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wet. ostra wirusowa choroba zakaźna zwierząt

 (1.2) daw. epidemia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z powodu pomoru ryb jezioro dosłownie zaczęło cuchnąć.

 (1.1) Oprócz tego odnotowano pomór wycieńczonego bydła.

 (1.2) W średniowieczu pomory dziesiątkowały miasta w Marchii Ankonitańskiej i Umbrii.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mór mrz.

 czas. pomrzeć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) epidemia, mór, plaga, zaraza

Wiktionary


pomordować

czasownik

 (1.1) zamordować, zabić wiele osób, odebrać życie wielu osobom

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jak możemy oczekiwać idealnych warunków na Ziemi, skoro nasze ciała są żywymi grobami pomordowanych zwierząt?.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mɔrˈdɔvat͡ɕ, AS: põmordovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomordowanie n., mordowanie n., zamordowanie n., wymordowanie n., morderstwo n., mord m., morderca m., morderczyni ż.

 czas. mordować ndk., zamordować dk., wymordować dk.

 przym. morderczy

 przysł. morderczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wymordować, namordować, wygubić, wybić, wytracić, pozabijać, nazabijać, powybijać, zabić, wytępić, uśmiercić, zlikwidować, polikwidować, zdziesiątkować, wysiec, wyciąć, powalić, wykończyć, powykańczać, nasiec, położyć trupem, pot. sprzątnąć, rozwalić, wykosić, wytłuc, zadać komuś śmierć

Wiktionary


pomordowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) okrutne pozabijanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. morderstwo n., mord m., morderca m., morderczyni ż., mordowanie n., zamordowanie n., wymordowanie n.

 czas. mordować ndk., zamordować dk., wymordować dk., pomordować dk.

 przym. morderczy

 przysł. morderczo

Wiktionary


pomorek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. pomór, epidemia, choroba zakaźna (głównie zwierząt)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmɔrɛk, AS: põmorek

Wiktionary


pomornik

roślina o właściwościach leczniczych i trujących, w Polsce chroniona; arnika; kupalnik;


SJP.pl

Arnika górska, kupalnik górski (Arnica montana L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Nazwa ludowa – pomornik. Jest rośliną leczniczą.

Wikipedia


pomorowo

Pomorowo (dawniej niem. Pomehren) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie lidzbarskim, w gminie Lidzbark Warmiński.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.

Wikipedia


pomorski

Pomorze


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) geogr. hist. dotyczący Pomorza; pochodzący z Pomorza;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. grupa dialektów języków zachodniosłowiańskich;

Wiktionary

Patrz:

Pomorze

Przykłady

 (1.1) Ziemie pomorskie leżą nad Morzem Bałtyckim.

 (2.1) To pomorski, niewiele z tego rozumiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmɔrsʲci, AS: põmorsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. morze n., Pomorze n., Pomorzanin m., Pomorzanka ż., Pomorzany nmos., pomorszczyzna ż., pomorze n.

 przym. morski, zamorski, nadmorski

Wiktionary


pomorsko

Pomorze


SJP.pl

Pomorsko (niem. Pommerzig) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Sulechów.

W latach 1945–1950 Pomorsko należało do powiatu krośnieńskiego, zaś w latach 1951–1975, do powiatu sulechowskiego. Do roku 1945, jako Pommerzig, należała do powiatu krośnieńskiego. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą gromady Pomorsko. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Wikipedia

Patrz:

Pomorze

pomorskość

pomorski


SJP.pl

Patrz:

pomorski

pomorsować

spędzić pewien czas na morsowaniu


SJP.pl


pomort

dawny drewniany instrument muzyczny; bomhart


SJP.pl

Pomort (bombarda; wł. bombardo, bombardone; niem. Pommer, Bomhart, Bombart, Bombarde; ang. pommer) - dawny stroikowy instrument dęty drewniany z rodziny szałamai, używany w całej Europie w czasach średniowiecza, renesansu i baroku. Nazwa "pomort" odnoszona była do większych przedstawicieli tej rodziny: szałamai altowej, tenorowej, basowej i kontrabasowej. Spokrewniony jest blisko z wielką rodziną piszczałek podwójnostroikowych z Azji (Chiny, kraje arabskie). Ostatecznie wyszedł z użycia z końcem XVIII w. Obecnie przeżywa renesans w zespołach specjalizujących się w wykonawstwie muzyki dawnej w jej oryginalnym brzmieniu.

Wikipedia


pomorzanin

mieszkaniec Pomorza (krainy historycznej)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Pomorza, człowiek identyfikujący się z Pomorzem

 (1.2) hist. członek lechickiego plemięemienia zamieszkującego w średniowieczu Pomorze;

Wiktionary

  • Pomorzanin – mieszkaniec Pomorza
  • Pomorzanin – członek plemienia Pomorzan
  • Pomorzanin – nazwa pociągu relacji Wrocław–Gdynia
  • ORP Pomorzanin – nazwa dwóch okrętów hydrograficznych polskiej Marynarki Wojennej

Kluby sportowe:

  • Pomorzanin Nowogard
  • Pomorzanin Serock
  • Pomorzanin Toruń

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pomorzanie jedzą więcej ryb niż Ślązacy.

 (1.2) Pomorzanie, mimo podejmowanych wcześniej misji chrystianizacyjnych, nadal pozostawali poganami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mɔˈʒãɲĩn, AS: põmožãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pomorze n., pomorze n., Pomorzany nmos.

:: fż. Pomorzanka ż.

 przym. pomorski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Pomorzec

Wiktionary


pomorzanka

mieszkanka Pomorza (krainy historycznej)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: Pomorzanin

Wiktionary

Pomorzanka – część wsi Posejanka w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Sejny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Anka jest Pomorzanką, ale na studia przyjechała do Krakowa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mɔˈʒãŋka, AS: põmožãŋka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pomorze n., morze n., pomorze n., pomorski mrz.

:: fm. Pomorzanin m.

 przym. pomorski

Wiktionary


pomorzany

dzielnica Szczecina


SJP.pl

W Polsce
  • Pomorzany – część miasta Olkusz
  • Pomorzany – część miasta Szczecin
  • Pomorzany – przysiółek wsi Paliwodzizna w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. golubsko-dobrzyńskim, w gminie Golub-Dobrzyń
  • Pomorzany – wieś w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Wierzbica
  • Pomorzany – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. koneckim, w gminie Końskie
  • Pomorzany – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gminie Bobolice
  • Pomorzany – kolonia w woj. zachodniopomorskim, w pow. łobeskim, w gminie Łobez

Wikipedia


pomorze

kraina położona nad morzem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. region w północnej części Polski i Niemiec nad Morzem Bałtyckim;

Wiktionary

Pomorze (kaszub. Pòmòrskô, Pòmòrzé, niem. i szw. Pommern, łac. Pomerania) – kraina historyczna na terenie Polski i Niemiec, z granicą biegnącą na rzece Reknica (na zachodzie) oraz po linii Warty, Noteci, Wisły i Drwęcy na południu i południowym wschodzie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pomorze jest obecnie podzielone na część polską i niemiecką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmɔʒɛ, AS: põmože

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomorski mrz., pomorze n., Pomorzanin mos., Pomorzanka ż., morze n.

 przym. pomorski

Wiktionary


pomorzlinowate

monotypowa rodzina roślin okrytonasiennych


SJP.pl

Pomorzlinowate (Frankeniaceae Desv.) – monotypowa rodzina roślin okrytonasiennych. Obejmuje jeden rodzaj pomorzlin (Frankenia), w obrębie którego wyróżnia się ok. 80–90 gatunków. Rośliny te występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Zasiedlają zwykle plaże i pustynie, wiele gatunków dobrze znosi siedliska silnie zasolone.

Wikipedia


pomorzlinowaty

o cechach pomorzlinowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


pomorzowice

wieś w Polsce


SJP.pl

Pomorzowice (cz. Pomorčovice, niem. Pommerswitz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Głubczyce.

Leży na terenie Nadleśnictwa Prudnik (obręb Prudnik).

Na północny zachód od miejscowości znajduje się ujście rzeki Prudnik do Osobłogi.

Wikipedia


pomościk

zdrobnienie od: pomost; pomostek


SJP.pl


pomost

konstrukcja oparta na podporach, wychodząca z brzegu w głąb zbiornika wodnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) drewniana platforma na palach, wchodząca w jezioro lub rzekę

Wiktionary

Pomost – rodzaj obiektu budowlanego związanego z transportem wodnym w formie platformy opartej na podporach, wychodzącej z brzegu lub skarpy brzegowej na obszar akwenu (np. morza, jeziora albo rzeki), niebędącego obudową brzegu i nieprzenoszącego naporu gruntu terenu przylegającego do tego obiektu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɔ̃mɔst, AS: põmost

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomostówka ż., most m.

:: zdrobn. pomostek m., pomościk m.

 przym. pomostowy

Wiktionary


pomostek

zdrobnienie od: pomost; pomościk


SJP.pl

Stylik, trzonek, pomostek, pedicel – przewężenie za pierwszym segmentem odwłoka błonkoskrzydłych z podrzędu trzonkówek (stylikowców), oddzielające mezosomę od metasomy.

Stylik trzonkówek wykształca się w czasie trwania stadium poczwarki za pierwszym segmentem odwłoka. Pierwszy segment odwłoka nosi w tym przypadku nazwę pozatułowia i łączy się z tułowiem tworząc mezosomę. Pozostałą część odwłoka określa się metasomą. Pomostek może być zbudowany z jednego segmentu i wówczas cały określany jest jako petiolus. U wielu mrówek występuje pomostek dwuczłonowy i wówczas pierwszy segment tego przewężenia nazywany jest petiolus natomiast drugi postpetiolus.

Wikipedia


pomostówka

potocznie: emerytura pomostowa - świadczenie pieniężne przysługujące osobom pracującym w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. emerytura pomostowa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeśli zwolnią mnie z pracy to będę musiała iść na pomostówkę, bo do wieku emerytalnego brakuje mi jeszcze półtora roku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mɔˈstufka, AS: põmostufka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pomostowy

 rzecz. pomost

Wiktionary


pomostowość

pomostowy


SJP.pl

Patrz:

pomostowy

pomostowy

mający pomost, związany z pomostem


SJP.pl


pomowa

dawniej: pomówienie, obmowa


SJP.pl


pomowiec

pracownik POM-u (Państwowego Ośrodka Maszynowego); POM-owiec


SJP.pl


pomówienie

Zniesławienie – według definicji słownikowej czyn polegający na przekazywaniu fałszywych (nieprawdziwych) stwierdzeń na temat osoby, które szkodzą reputacji tej osoby. Pojęcie często utożsamiane z pomówieniem, obmówieniem, oszczerstwem. Pomówienie i zniesławienie są traktowane jako synonimy w doktrynie prawnej i orzecznictwie. Pojęcia to w większości języków świata łączy ogólne znaczenie prawne: upublicznienie lub rozgłoszenie informacji, które podważają reputację jednostki czy grupy, zwłaszcza jeśli są nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd. Termin ten definiowany przez prawo jurysdykcji wielu państw jako czyn zabroniony. We współczesnych jurysdykcjach prawa zwyczajowego, aby stanowić zniesławienie, roszczenie musi być zasadniczo fałszywe i musi być skierowane do kogoś innego niż osoba zniesławiona.

Wikipedia


pomowski

przymiotnik od: POM (Porozumienie Organizacji Młodzieżowych, Państwowe Ośrodki Maszynowe); POM-owski


SJP.pl


pomóżdżyć

potocznie: pozastanawiać się nad czymś; pokminić


SJP.pl


pomożenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pomóc.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: põmožńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pomóc

 rzecz. pomaganie n.

Wiktionary


pomozolić

pomozolić się - robić coś z wysiłkiem przez pewien okres czasu; pomęczyć się, poborykać się


SJP.pl


pomożyciel

rzadko: osoba, która pomaga, wspiera, stanowi podporę; pomocnik, wspomożyciel


SJP.pl


pompa

1. urządzenie wymuszające przepływ jakiejś substancji, wtłaczające ją dokądś;
2. ulewny deszcz;
3. przepych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) astr. nazwa jednego gwiazdozbiorów;

Wiktionary

Pompa – maszyna służąca do wytworzenia różnicy ciśnień między stroną ssawną (wlotem do pompy) a tłoczną (wylotem z pompy), umożliwiającej transport cieczy lub osadów. Działanie pompy polega na przekazaniu cieczy siły mechanicznej przez wirnik, tłok lub membranę, celem jej sprężenia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nazwa Pompy została nadana na cześć pompy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔ̃mpa, AS: põmpa

Wiktionary


pompadour

[czytaj: pompaDUR] dawniej: kolor różowy lub karmazynowy


SJP.pl


pompatycznie

przysłówek

 (1.1) przesadnie, wzniośle

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pompatyczność ż.

 przym. pompatyczny

Wiktionary


pompatyczniej

stopień wyższy od przysłówka: pompatycznie


SJP.pl


pompatyczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pompatyczny


SJP.pl


pompatyczność

nieuzasadniona okolicznościami przesadna wzniosłość w języku, stylu; bombastyczność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nadmierna wystawność i ceremonialność

 (1.2) przesadna powaga i wyniosłość

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ceremonia otwarcia Sydney 2000 jako spektakl telewizyjny mogła, jak słyszę z różnych stron, zachwycić, ale mogła też miejscami nudzić i razić pompatycznością i gigantyzmem. Wszystko tu było największe: defilada, orkiestra, płachta-ekran przesuwająca się z widowni na płytę stadionu, a nawet gabaryty olimpijskiego znicza, który przypominał połączenie olbrzymiego palnika kuchenki gazowej z fontanną.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pompa ż.

 przym. pompatyczny

 przysł. pompatycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bombastyczność, bombast

 (1.2) górnolotność, grandilokwencja, napuszoność

Wiktionary


pompatyczny

przesadnie wyszukany, patetyczny; bombastyczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przesadnie wystawny, uroczysty i ceremonialny

 (1.2) zachowujący się z nadmierną powagą i podniosłością

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten utwór ma bardzo pompatyczny charakter.

 (1.1) Wreszcie możemy poznać kulisy wykradzenia planów Gwiazdy Śmierci (czy ktoś zna w historii kina bardziej pompatyczną nazwę?) – bazy mogącej niszczyć całe planetaanety.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pompatyczność ż., pompa ż.

 przysł. pompatycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1) egzaltowany, emfatyczny, górnolotny, koturnowy, nadęty, napuszony, patetyczny, teatralny

Wiktionary


pompeja

miejscowość we Włoszech; Pompeje


SJP.pl

Pompeja (Pompeia; ur. 80/75 p.n.e. – zm. przed 35 p.n.e.) – jedyna córka Pompejusza Wielkiego i jego trzeciej żony Mucji Tercji, siostra Gnejusza Pompejusza oraz Sekstusa Pompejusza. Żona Faustusa Korneliusza Sulli, syna dyktatora Lucjusza Korneliusza Sulli, a następnie Lucjusza Korneliusza Cynny.

Wikipedia


pompejańczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. mieszkaniec Pompejów; osoba z tego miasta

 (1.2) hist. stronnik Gnejusza Pompejusza w toczących się w I w. p.n.e. wojnach domowych

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Prawdopodobnie wtedy, gdy położenie Cezara i jego legionów zdecydowanie się poprawiło, a dla tamtejszych plemięemion było coraz bardziej oczywiste, że zmagania cezarian z armią pompejańczyków zakończą się sukcesem tych pierwszych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pompeje nmos., Pompejusz mos., Pompeja ż.

:: fż. pompejanka ż.

 przym. pompejański

Wiktionary


pompejanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Pompejów; kobieta z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pompeje nmos.

:: fm. pompejańczyk mos.

 przym. pompejański

Wiktionary


pompejański

Pompeje (miasto we Włoszech); pompejski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pompejami, dotyczący Pompejów, pochodzący z Pompejów

 (1.2) związany z postacią rzymskiego wodza Gnejusza Pompejusza

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Cezar twierdził również, że zginęło tam wtedy piętnaście tysięcy pompejańskich żołnierzy, a dwadzieścia cztery tysiące zostało pojmanych. To zniekształcenie prawdy miało też na celu zatuszowanie faktu, że tak wielu żołnierzom Pompejusza udało się uciec; ogółem osiemnastu tysiącom.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pompejusz mos., Pompeje nmos., pompejańczyk mos., pompejanka ż.

Wiktionary


pompeje

miejscowość we Włoszech; Pompeja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) hist. starożytne miasto położone we włoskiej Kampanii u stóp Wezuwiusza, zniszczone jego wybuchem w 79 r. n.e.;

 (1.2) geogr. miejscowość i gmina we Włoszech, w Kampanii, w pobliżu ruin starożytnych Pompejów (1.1);

Wiktionary

Pompeje (wł. Pompei) – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Neapol w pobliżu ruin starożytnych Pompejów, założone w 1891 roku.

Według danych na rok 2021 gminę zamieszkiwało 24 233 osób, 1949,51 os./km².

W miejscowości znajduje się Papieskie Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej oraz stacja kolejowa Pompei.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wybuch Wezuwiusza zniszczył starożytne miasto Pompeje.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pompeja ż., pompejańczyk mos., pompejanka ż.

 przym. pompejański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Pompeja

Wiktionary


pompejski

Pompeje (miasto we Włoszech); pompejański


SJP.pl


pompejusz

imię męskie


SJP.pl

Gnaeus Pompeius Magnus, Gnejusz Pompejusz Wielki (ur. 29 września 106 p.n.e., zm. 28 września 48 p.n.e.) – rzymski polityk i dowódca wojskowy, jeden z twórców I triumwiratu, zwany przez współczesnych Pompejuszem Wielkim ze względu na wielkie sukcesy polityczne i militarne oraz zasługi dla Rzymu.

Wikipedia


pompejuszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Pompejusza lub z nim związany


SJP.pl


pompela

wiecznie zielone drzewo cytrusowe z rodziny rutowatych, uprawiane głównie w Chinach i Indiach dla dużych jadalnych owoców; szadok, pumela, pomarańcza olbrzymia


SJP.pl

Wikipedia


pompiarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba obsługująca pompę (np. na stacji benzynowej)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pompka ż.

Wiktionary


pompidou

[czytaj: pąpiDU albo pompiDU] nazwisko, m.in. Georges Pompidou (1911-1974) - polityk francuski


SJP.pl


pompier

1. lekceważąco o pompatycznym artyście;
2. przestarzale: strażak obsługujący sikawkę


SJP.pl


pompierski

przymiotnik

 (1.1) o twórczości lub stylu: taki, który jest konwencjonalny, banalny, pretensjonalny; taki, którego tematyka jest ukazana w sposób zgodny ze stereotypami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃mˈpʲjɛrsʲci, AS: põmpʹi ̯ersʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pompier m., pompierstwo n., pompa ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pompatyczny, akademicki

Wiktionary


pompierstwo

1. nawiązywanie w sztuce XIX wieku do wzorów antycznych i eklektyczne naśladowanie stylów uznanych za doskonałe; akademizm;
2. propagowanie utrwalonych wzorów i autorytetów przez instytucje i grupy społeczne oddziałujące na praktykę twórczą pisarzy oraz gusty publiczności czytającej


SJP.pl


pompilowate

rodzina morskich ryb okoniokształtnych


SJP.pl

Pompilowate (Centrolophidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych.

Występowanie : wszystkie tropikalne i ciepłe morza z wyjątkiem środkowego Oceanu Indyjskiego i środkowego Pacyfiku.

Wikipedia


pompilowaty

o cechach pompilowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


pompka

1. mała pompa; niewielka maszyna do pompowania;
2. ćwiczenie gimnastyczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: pompa

 (1.2) mech. niewielkie urządzenie do pompowania, najczęściej wody lub powietrza

 (1.3) sport. ćwiczenie gimnastyczne polegające na uginaniu i prostowaniu ramion, wykonywane z dłońmi i palcami stóp opartymi o podłogę;

 (1.4) daw. środ. med. przyrząd do lewatywy

Wiktionary

  • pompka – ćwiczenie fizyczne
  • pompka – mała pompa
  • pompka rowerowa
  • pompka Elvstrøma – urządzenie montowane w dnie jachtu bądź łodzi
  • pompka – strzelba "pump action"

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Przynieś, proszę, pompkę, muszę dopompować koła.

 (1.3) A trener ile pompek zrobi?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔ̃mpka, AS: põmpka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pompa ż., pompowanie n., pompiarz mos., pompier mos.

 czas. pompować ndk., wypompować dk., odpompować dk.

 przym. pompowy, spompowany

Wiktionary


pompki

1. mała pompa; niewielka maszyna do pompowania;
2. ćwiczenie gimnastyczne


SJP.pl

Pompka (właśc.: uginanie i prostowanie ramion w podporze przodem) – popularna nazwa ćwiczenia fizycznego wykonywanego w pozycji poziomej, twarzą do ziemi, polegającego na podnoszeniu i obniżaniu tułowia.

Wikipedia


pompnąć

żartobliwie: nacisnąć pompkę


SJP.pl


pompon

puszysta kulka z przystrzyżonej włóczki, przyszywana jako ozdoba do czapek lub beretów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przyszywana ozdoba z włóczki w formie puszystej kulki;

 (1.2) duża puszysta ozdoba do machania dla czirliderki

Wiktionary

Pompon – rodzaj ozdoby ubioru w postaci grubej kity lub kuli wykonanej z wielu kawałków przyciętej włóczki wełnianej albo jedwabnej przędzy. Nazwa pochodzi z języka francuskiego.

W strojach codziennych najczęściej spotykany przy czapkach i szalikach. Jest również elementem strojów uroczystych (np. biretu), a jego kolor jest wyróżnikiem godności piastowanej przez noszącego go duchownego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Generał wlazł na wysokie posłanie łóżka, usiadł w kucki i zwrócił się do sierżanta, który wyprężony jak struna, zginał kark, żeby nie uszkodzić pompona przy kapeluszu, zawadzającego o stragarz powały niskiego pokoju.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔ̃mpɔ̃n, AS: põmpõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomponiara ż.

:: zdrobn. pomponik m.

 przym. pomponowy, pomponiasty, pomponiarski

Wiktionary


pomponiara

1. potocznie: cheerleaderka; pomponiarka, czirliderka;
2. pejoratywnie: niezbyt inteligentna kobieta ubierająca się w sposób wyzywający i mająca zbyt ostry makijaż; barbie


SJP.pl


pomponiarka

potocznie: cheerleaderka; pomponiara, czirliderka


SJP.pl


pomponiarz

pomponiarka


SJP.pl

Patrz:

pomponiarka

pomponik

zdrobnienie od: pompon


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. mały pompon

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pompon m.

 przym. pomponowy

Wiktionary


pomponowy

pompon


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który wygląda jak pompon

 (1.2) związany z pomponem, dotyczący pomponu

Wiktionary

Patrz:

pompon

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mpɔ̃ˈnɔvɨ, AS: põmpõnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pompon m., pomponik m., pomponiara ż.

 przym. pomponiasty, pomponiarski

Wiktionary


pomporozdrabniacz

środowiskowo: urządzenie elektryczne do pompowania i rozdrabniania ścieków


SJP.pl


pomposo

określenie wykonawcze: pompatycznie, okazale


SJP.pl


pompoturbina

Pompoturbina (turbina odwracalna) – maszyna przepływowa, która może pracować jako pompa i turbina wodna, przy czym kierunek przepływu wody w pracy pompowej jest przeciwny do kierunku płynięcia wody w pracy jako turbiny.

Zazwyczaj sprzężona jest z urządzeniem elektrycznym, które może pracować jako silnik albo prądnica. Stosowana głównie w elektrowniach szczytowo-pompowych.

Wikipedia


pompować

czasownik przechodni niedokonany (dk. napompować)

 (1.1) wtłaczać dokądś

 (1.2) pot. wkładać dużo pieniędzy

 (1.3) pot. chodzić na siłownię

 (1.4) pot. robić pompki (ćwiczenie)

czasownik przechodni niedokonany (dk. wypompować)

 (2.1) wydobywać skądś

 (2.2) pot. uzyskiwać krocie

 (2.3) pot. wyciągać od kogoś pieniądze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Serce jest mięśniem pompującym krew.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pompownia ż., pompa ż., pompowanie n., pompka ż.

 przym. pompowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przepompowywać, przetłaczać, tłoczyć, wtłaczać; gw-pl|Górny Śląsk|plómpać, plómpować.

 (1.2) inwestować

 (2.1) wyciągać, wydobywać

Wiktionary


pompowaniec

potocznie: urządzenie do skakania wypełniane powietrzem; skakaniec, dmuchaniec


SJP.pl


pompowiec

potocznie: urządzenie do skakania wypełniane powietrzem; dmuchaniec, skakaniec


SJP.pl


pompownia

pomieszczenie, w którym znajdują się pompy; stacja pomp


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. techn. pomieszczenie, w którym znajdują się pompy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pompa ż., pompowanie n.

 czas. pompować ndk.

 przym. pompowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stacja pomp

Wiktionary


pompowy

pompa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) techn. dotyczący pompy

Wiktionary

Patrz:

pompa

Powiązane:

 rzecz. pompa ż., pompka ż., pompowanie n., pompownia ż.

 czas. dopompować dk., napompować dk., pompować ndk., wypompować dk.

Wiktionary


pomroczność

pomroczność jasna - zaburzenie świadomości z zachowaniem orientacji i zborności ruchowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest pomroczne; cecha tych, którzy są pomroczni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pomroczny

 przysł. pomrocznie

 rzecz. pomroka ż.

Wiktionary


pomroczny

1. przestarzale: pogrążony w mroku, ciemny, mroczny;
2. stan pomroczny jasny - rodzaj stanu zaburzenia świadomości


SJP.pl


pomrok

dawniej: zmrok; zmierzch; ciemność


SJP.pl


pomroka

1. książkowo: głęboki cień, niemal całkowita ciemność; mrok;
2. w przenośni: coś przysłaniającego informacje, utrudniającego poznanie lub zrozumienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) podn. prawie całkowita albo zupełna ciemność

 (1.2) przen. przeszkoda w dotarciu, poznaniu, zrozumieniu czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomrok mrz., pomrokliwość ż., mrok mrz., pomroczność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mrok

 (1.2) mrok, mgiełka, mgła, mgławica

Wiktionary


pomrów

pomrowik, ślimak lądowy


SJP.pl


pomrowcowate

rodzina ślimaków płucodysznych z rzędu trzonkoocznych


SJP.pl

Pomrowcowate (Milacidae) – rodzina ślimaków z rzędu trzonkoocznych. Obejmuje ponad 40 gatunków nagich ślimaków (bez muszli zewnętrznej) występujących w zachodniej Palearktyce, głównie w strefie śródziemnomorskiej. Kilka gatunków rozwleczono po całym świecie. Na obszarze południowo-zachodniej Polski występują 2 gatunki: pomrowiec budapeszteński (Tandonia budapestensis) i pomrowiec nakrapiany (Tandonia rustica).

Wikipedia


pomrowica

pomrowica leszczynówka - gatunek motyla


SJP.pl


pomrowik

pomrów, ślimak lądowy


SJP.pl


pomrowiki

pomrów, ślimak lądowy


SJP.pl


pomrowikowate

rodzina ślimaków płucodysznych z rzędu trzonkoocznych


SJP.pl

Pomrowikowate (Agriolimacidae) – rodzina małych lub średniej wielkości ślimaków płucodysznych z rzędu trzonkoocznych, obejmująca około 120 gatunków nagich ślimaków (bez muszli zewnętrznej), o holarktycznym zasięgu występowania. Na terenie Polski odnotowano występowanie 9 gatunków.

Wikipedia


pomrowy

pomrowik, ślimak lądowy


SJP.pl

Pomrowiowate, pomrówiowate, pomrowy (Limacidae) – rodzina ślimaków z rzędu trzonkoocznych, charakteryzujących się wydłużonym ciałem i muszlą zredukowaną do schowanej pod płaszczem płytki. Ostre zakończenie ciała i umiejscowienie otworu oddechowego odróżniają je od podobnych ślimaków z rodziny ślinikowatych (Arionidae). Zamieszkują zachodnią Palearktykę. Niektóre zostały zawleczone do Ameryki i Australii.

Wikipedia


pomrozić

czasownik przechodni dokonany (ndk. mrozić)

 (1.1) uczynić zmarzniętymi kolejno wiele roślin, zwierząt lub osób

 (1.2) spowodować zamrożenie wielu rzeczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zamrozić

Wiktionary


pomruk

1. niski, głuchy dźwięk wydawany przez niektóre zwierzęta albo ludzi;
2. długotrwały niski dźwięk, podobny do wydawanego przez zwierzęta, np. groźne pomruki burzy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) niski, głuchy dźwięk wydawany przez człowieka, zwierzęta lub przyrodę nieożywioną

 (1.2) niski, przytłumiony szmer głosu człowieka wyrażającego niezadowolenie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomrukiwanie n., Mruczek mzw.

 czas. pomrukiwać ndk., pomruknąć dk.

 wykrz. mrrr

Wiktionary

Synonimy:

 (1) pomrukiwanie

Wiktionary


pomruki

1. niski, głuchy dźwięk wydawany przez niektóre zwierzęta albo ludzi;
2. długotrwały niski dźwięk, podobny do wydawanego przez zwierzęta, np. groźne pomruki burzy


SJP.pl


pomrukiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pomrukiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. mruczeć

 rzecz. pomruk mrz.

Wiktionary


pomrzeć

o pewnej liczbie osób: zakończyć życie, umrzeć kolejno jeden po drugim


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) przest. o grupie osób: umrzeć kolejno jeden po drugim

 (1.2) gwara. umrzeć, zemrzeć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Została sama. Pomarli jej rodzice, mąż, a nawet dzieci.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔ̃mʒɛt͡ɕ, AS: põmžeć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomór m.

 czas. daw./stpol./gwara. pomierać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poumierać

 (1.2) gwara. pomrzyć; umrzeć, zemrzeć

Wiktionary


pomścić

zemścić się, wziąć odwet za doznane krzywdy


SJP.pl

czasownik

 (1.1) odpłacić komuś złem za zło, którego się dopuścił

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Krótko po ślubie pary pan młody został zabity, ale ciężarna wdowa pomściła zabójstwo i zastrzeliła sprawcę w biały dzień.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomszczenie n., mściciel mos., mścicielka ż.

 przym. mściwy

Wiktionary


pomsta

dawniej: zemsta, odwet


SJP.pl


pomstować

przeklinać, złorzeczyć


SJP.pl


pomstowanie

przeklinać, złorzeczyć


SJP.pl


pomstwa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. pomsta

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔ̃mstfa, AS: põmstfa

Wiktionary


pomuchla

ryba drapieżna z rodziny dorszowatych; wątłusz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. nazwa systematyczna|Gadus|ref=tak., drapieżna ryba morska;

 (1.2) kulin. spoż. mięso lub potrawa z pomuchli (1.1)

Wiktionary

Dorsz atlantycki (Gadus morhua), nazywany również dorszem lub wątłuszem – drapieżna ryba morska, największy z rodziny dorszowatych; gatunek wędrowny występujący w północnej części Oceanu Atlantyckiego i w morzach północnej Europy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈmux.la

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dorsz, wątłusz

Wiktionary


pomuldać

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. possać

Wiktionary


pomurnik

1. ptak z rzędu wróblowatych, z rodziny pełzaczy
2. roślina zielna; pomurnik lekarski wykorzystywany jako ziele moczopędne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Tichodroma muraria|ref=tak., niewielki ptak z rodziny kowalikowatych;

 (1.2) mikol. nazwa systematyczna|Tapinella|ref=tak., rodzaj grzybów z rodziny ponurnikowatych

Wiktionary

Pomurnik (Tichodroma muraria) – gatunek niewielkiego ptaka górskiego, jedyny przedstawiciel rodziny pomurników (Tichodromidae), często zaliczany też do rodziny kowalików (Sittidae). Występuje w górach południowej i środkowej Europy oraz zachodniej i środkowej Azji. W Polsce jest to skrajnie nieliczny ptak lęgowy. Występuje przede wszystkim w Tatrach, które są najbardziej na północ wysuniętym stanowiskiem lęgowym tego gatunku w Europie. Jest gatunkiem osiadłym, odbywającym w okresie pozalęgowym krótkie wędrówki w niższe tereny górskie.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmurʲɲik, AS: põmurʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mur m., murek m., murarz m., murarka ż., pomurnikowate nmos.

 przym. pomurnikowy

Wiktionary


pomusk

dawniej: muśnięcie, pogłaskanie


SJP.pl


pomuskać

lekko pogładzić, zwykle przyjemnie; połaskotać, pogłaskać, połechtać


SJP.pl


pomyć

umyć, oczyścić z brudu wiele rzeczy, osób lub zwierząt


SJP.pl


pomydło

pomydło pospolite - gatunek rośliny z rodziny różowatych; rzepik pospolity, parzydło


SJP.pl


pomyje

1. brudna woda po myciu naczyń, z resztkami jedzenia;
2. potocznie: niesmaczna potrawa; breja, bryja;
3. potocznie: coś odrażającego;
4. pejoratywnie: słowa brutalnie atakujące jakąś osobę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) brudna woda pozostająca po umyciu naczyń

 (1.2) pot. mało intensywny w smaku napój lub posiłek płynny

 (1.3) pot. niesmaczne jedzenie

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lp. przysz. od: pomyć

Wiktionary

  • Pomyje (ciecz)
  • Pomyje (wieś)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Od frontu i z tyłu znajdowały się drzwi i sienie, przed którymi gniły kałuże pomyj i leżały kupy śmieci.

Wiktionary


pomyk

pułapka zastawiana na ptaki


SJP.pl


pomykać

czasownik niedokonany

 (1.1) zob. pomknąć.

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. uciekać, umykać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomykanie n.

Wiktionary


pomykanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pomykać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepomykanie n.

 czas. pomykać ndk.

Wiktionary


pomykała

nazwisko


SJP.pl


pomykowo

Pomykowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, w gminie Rydzyna.

Wikipedia


pomylenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pomylić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomyłka ż., pomyleniec m., pomylony m., pomyłeczka ż.

 czas. pomylić

 przysł. mylnie

Wiktionary


pomylić

czasownik przechodni dokonany (ndk. mylić)

 (1.1) dokonany od|mylić.

czasownik zwrotny dokonany pomylić się (ndk. mylić się)

 (2.1) dokonany od|mylić się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dorosłe mrówkolwy łatwo pomylić z ważkami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmɨlʲit͡ɕ, AS: põmylʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomyłka ż., pomyleniec m., pomylony m., pomylenie n., mylenie n., pomyłeczka ż.

 przym. pomyłkowy

 przysł. pomyłkowo, mylnie

Wiktionary


pomylona

kobieta zachowująca się dziwnie; wariatka


SJP.pl


pomylony

człowiek nienormalny; wariat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek nienormalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomyłka ż., pomyleniec m., pomylona ż., pomylenie n., mylenie n., zmylenie n., mylność ż., myłka ż., zmyłka ż., pomyłeczka ż.

 czas. pomylić dk., mylić ndk., pomylić się dk., mylić się ndk., zmylić dk.

 przym. pomyłkowy, omylny, mylny

 przysł. pomyłkowo, mylnie, omyłkowo, mylnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wariat, szaleniec, stuknięty, obłąkany, czubek, czub, debil, imbecyl, kretyn, oszołom, psychol, szajbus, świr, świrus, dziwak, postrzeleniec

Wiktionary


pomyrdanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pomyrdać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. merdać, pomyrdać dk.

Wiktionary


pomyśleć

czasownik dokonany

 (1.1) myśleć przez jakiś czas, zastanawiając się nad czymś

 (1.2) zdać sobie sprawę z czegoś, uświadomić sobie coś

 (1.3) wziąć coś pod uwagę, zadbać o coś, zająć się czymś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Muszę pomyśleć, zanim wybiorę.

 (1.2) Strach pomyśleć, co by się stało, gdyby zwlekać jeszcze bardziej.

 (1.3) Muszę teraz pomyśleć o czymś innym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmɨɕlɛt͡ɕ, AS: põmyśleć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. myślenie n., pomyślunek m., myśl ż., myśliciel mos.

Wiktionary


pomyślenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pomyśleć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mɨɕˈlɛ̃ɲɛ, AS: põmyślńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. myśl ż.

Wiktionary


pomyślnie

przysłówek

 (1.1) w sposób sprzyjający, zgodny z czyimiś pragnieniami, oczekiwaniami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmɨɕl̥ʲɲɛ, AS: põmyśl̦ʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomyślność

 przym. pomyślny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przychylnie, korzystnie, fartownie

Wiktionary


pomyślniej

stopień wyższy od przysłówka: pomyślnie


SJP.pl


pomyślniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pomyślny


SJP.pl


pomyślność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sprzyjający los, korzystny bieg wydarzeń

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmɨɕl̥nɔɕt͡ɕ, AS: põmyśl̦ność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pomyślny

 przysł. pomyślnie

Wiktionary


pomyślny

przymiotnik

 (1.1) niebędący złym, negatywnym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomyślność ż.

 przysł. pomyślnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) korzystny, pozytywny, zadowalający, satysfakcjonujący

Wiktionary


pomyślunek

potocznie: bystrość umysłu, myślenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. bystrość, orientacja

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mɨɕˈlũnɛk, AS: põmyślũnek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. myśl ż., myślenie n.

 czas. pomyśleć dk., myśleć ndk.

Wiktionary


pomyszkować

poszukiwać czegoś przez jakiś czas


SJP.pl


pomysł

koncepcja, plan, projekt jakiegoś działania lub rozwiązania czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) myśl zawierająca plan działania lub rozwiązanie jakiegoś problemu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wydawało mi się, że z tej sytuacji nie ma wyjścia, ale nagle wpadłem na pewien pomysł.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔ̃mɨsw̥, AS: põmysu̯̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomysłodawczyni ż., pomysłowość ż., myśl ż.

 przym. pomysłowy

 przysł. pomysłowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) idea, koncept, myśl

Wiktionary


pomysłodawca

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) autor pomysłu, projektu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pomysłodawcą dzisiejszej imprezy jest wujek Zygmunt.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mɨswɔˈdaft͡sa, AS: põmysu̯odafca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. pomysłodawczyni ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) autor

Wiktionary


pomysłodawczyni

kobieta występująca z jakimś pomysłem; projektodawczyni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: pomysłodawca

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pomysłodawczynią dzisiejszej imprezy jest ciocia Krysia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mɨswɔdafˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: põmysu̯odafčńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomysł mrz., pomysłowość ż., myśl ż.

:: fm. pomysłodawca mos.

 przym. pomysłowy

 przysł. pomysłowo

Wiktionary


pomysłowiej

stopień wyższy od przysłówka: pomysłowo


SJP.pl


pomysłowo

przysłówek

 (1.1) w sposób pomysłowy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mɨˈswɔvɔ, AS: põmysu̯ovo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomysłodawczyni ż., pomysł, pomysłowość

 przym. pomysłowy

Wiktionary


pomysłowość

pomysłowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dodatnia cecha intelektu charakteryzująca się zdolnością do tworzenia nowych pomysłów, projektów i koncepcji, byciu pomysłowym i pełnym inwencji twórczej

Wiktionary

Patrz:

pomysłowy

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mɨˈswɔvɔɕt͡ɕ, AS: põmysu̯ovość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomysł m., pomysłodawczyni ż.

 przym. pomysłowy

 przysł. pomysłowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) inwencja, koncept, zmyślność

Wiktionary


pomysłowszy

stopień wyższy od przymiotnika: pomysłowy; bardziej pomysłowy


SJP.pl


pomysłowy

1. mający wiele pomysłów, pełen inwencji; twórczy, kreatywny;
2. będący wynikiem czyjegoś dobrego pomysłu, np. pomysłowe urządzenie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający wiele pomysłów

 (1.2) oryginalny, nietypowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Mocną stroną spektaklu jest interesująca scenografia, oszczędna, a jednocześnie bardzo pomysłowa - autorstwa Ireneusza Domagały.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃mɨˈswɔvɨ, AS: põmysu̯ovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomysłodawczyni ż., pomysłowość ż., pomysł m., myśl ż.

 przysł. pomysłowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kreatywny, przemyślny, zmyślny, twórczy, pełen inwencji

 (1.2) niebanalny, niecodzienny, niekonwencjonalny, nieszablonowy

Wiktionary


pomywać

dawniej, dziś potocznie: myć, zmywać


SJP.pl


pomywacz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pracownik zajmujący się zmywaniem naczyń

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na początku pracował jako pomywacz.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomywak mrz.

:: fż. pomywaczka ż.

 czas. pomywać ndk.

Wiktionary


pomywaczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pracownica restauracji myjąca naczynia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zwolniliśmy tę niemiecką pomywaczkę, bo kradła sztućce.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomywanie n.

:: fm. pomywacz m.

 czas. pomywać ndk., pomyć dk.

Wiktionary


pomywak

regionalnie: mała ścierka, gąbka itp. do zmywania naczyń kuchennych; zmywak, myjka


SJP.pl


pomyłeczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: pomyłka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomylony mos., pomyłka ż., pomyleniec m., pomylenie n.

 czas. pomylić dk.

 przym. pomyłkowy

 przysł. pomyłkowo

Wiktionary


pomyłka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) błąd w rozumowaniu lub w postępowaniu

 (1.2) połączenie telefoniczne nawiązane z niewłaściwym abonentem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Drobna pomyłka w adresie spowodowała, że list nie dotarł do adresata.

 (1.2) To już szósta pomyłka tej nocy, chyba zmienię numer.

 (1.2) — Halo. / — Halinka? / — Nie. / — A to przepraszam, pomyłka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈmɨwka, AS: põmyu̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pomylony m., pomyleniec m., pomylona ż., pomylenie n., mylenie n., zmylenie n., zmyłka ż.

:: zdrobn. pomyłeczka ż.

 czas. mylić ndk., pomylić dk., zmylić dk.

 przym. pomyłkowy, omylny, mylny

 przysł. pomyłkowo, omyłkowo, mylnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) błąd, nieporozumienie, stpol. chyba

Wiktionary


pomyłkowy

pomyłka


SJP.pl

Patrz:

pomyłka

pomżyć

1. o deszczu: popadać gęsto drobniutkimi kropelkami;
2. poświecić słabym światłem


SJP.pl


pomłodnieć

o wielu ludziach: odmłodnieć


SJP.pl


pon

potocznie: polski owczarek nizinny


SJP.pl

forma ściągnięta

 (1.1) książk. po niego

Wiktionary

Telefon (kor. Pon) – południowokoreański film grozy z 2002 roku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔ̃ɲ, AS: põń

Wiktionary


pon.

skrót od: poniedziałek (czytany jako cały, odmienny wyraz); pn.


SJP.pl

skrót

 (1.1) = poniedziałek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poniedziałek mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pn.

Wiktionary


ponacierać

natrzeć po kolei, wiele razy


SJP.pl


ponacinanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ponacinać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ponacinać dk.

Wiktionary


ponaciskać

nacisnąć po kolei, wiele razy


SJP.pl


ponad

powyżej, nad; wyżej w hierarchii


SJP.pl

przyimek

 (1.1) …tworzący konstrukcję opisującą położenie kogoś lub czegoś powyżej omawianego wyrażenia

 (1.2) …tworzący konstrukcję opisującą relację większości w stosunku do jakiejś wielkości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ponad polami unosiły się mgły.

 (1.2) Wieloryb waży ponad dwie tony.

 (1.2) To jest ponad nasze siły.

 (1.2) Kochał ją ponad życie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔ̃nat, AS: põnat

Wiktionary

Powiązane:

 przyim. nad

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) nad, powyżej

Wiktionary


ponadchmurowy

znajdujący się ponad chmurami


SJP.pl


ponadczasowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest ponadczasowe; cecha tych, którzy są ponadczasowi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ponadczasowy

 przysł. ponadczasowo

 rzecz. czasownik mos./mrz.

Wiktionary


ponadczasowy

nietracący nigdy aktualności, niezależny od upływu czasu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zawsze aktualny, nietracący nigdy znaczenia, wartości

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃naṭt͡ʃaˈsɔvɨ, AS: põnaṭčasovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czasownik mos./mrz., ponadczasowość ż., czas mrz.

 przysł. ponadczasowo

Wiktionary


ponaddialektalny

wykraczający poza to, co jest właściwe dialektowi


SJP.pl


ponaddwudziestoletni

mający ponad dwadzieścia lat, trwający ponad dwadzieścia lat itp.


SJP.pl


ponaddwuelementowy

złożony z ponad dwóch elementów


SJP.pl


ponaddwugodzinny

trwający dłużej niż dwie godziny


SJP.pl


ponaddwuipółgodzinny

trwający dłużej niż dwie i pół godziny


SJP.pl


ponaddwuipółletni

mający ponad dwa lata i pół roku, trwający ponad dwa lata i pół roku itp.


SJP.pl


ponaddwukrotnie

ponad dwa razy więcej lub mniej od czegoś


SJP.pl


ponaddwuletni

mający ponad dwa lata, trwający ponad dwa lata itp.


SJP.pl


ponaddwumiesięczny

mający ponad dwa miesiące, trwający ponad dwa miesiące itp.


SJP.pl


ponaddwutygodniowy

mający ponad dwa tygodnie, trwający ponad dwa tygodnie itp.


SJP.pl


ponaddziesięciomilionowy

liczący ponad dziesięć milionów czegoś


SJP.pl


ponaddźwiękowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co ponaddźwiękowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ponaddźwiękowy

Wiktionary


ponaddźwiękowy

1. o prędkości większej od prędkości rozchodzenia dźwięku; naddźwiękowy;
2. o samolocie: mogący rozwinąć taką prędkość


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) poruszający się szybciej niż dźwięk (w powietrzu)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Samoloty lecące nad halą startowały z szybkością ponaddźwiękową, co powodowało silne grzmoty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃nadʲd͡ʑvʲjɛ̃ŋˈkɔvɨ, AS: põnadʹʒ́vʹi ̯ẽŋkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dźwięk m., ponaddźwiękowość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) naddźwiękowy, supersoniczny

Wiktionary


ponadgimnazjalny

wyższy od poziomu gimnazjum (w odniesieniu do szkolnictwa, szkół, wykształcenia)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który dotyczy edukacji po gimnazjum;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W Polsce szkoły ponadgimnazjalne to np. technikum i liceum.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃nadʲɟĩmnaˈzʲjalnɨ, AS: põnadʹǵĩmnazʹi ̯alny

Wiktionary


ponadgodzinny

trwający dłużej niż godzinę


SJP.pl


ponadgraniczny

mający zasięg lub znaczenie wykraczające poza granicę kraju


SJP.pl


ponadindywidualny

wykraczający poza to, co jest właściwe jednostce; ponadjednostkowy


SJP.pl


ponadjednostkowy

wykraczający poza to, co jest właściwe jednostce; ponadindywidualny


SJP.pl


ponadkulturowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest ponadkulturowe; cecha tych, którzy są ponadkulturowi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ponadkulturowy

 przysł. ponadkulturowo

Wiktionary


ponadkulturowy

wykraczający poza to, co jest właściwe kulturze, nadrzędny w stosunku do kultury, np. ponadkulturowy system wartości


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nadrzędny w stosunku do poszczególnych kultur, dotyczący wszystkich kultur

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃natkultuˈrɔvɨ, AS: põnatkulturovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ponadkulturowość ż.

Wiktionary


ponadlimitowy

przekraczający limit


SJP.pl


ponadlokalny

mający zasięg lub znaczenie wykraczające poza najbliższe okolice


SJP.pl


ponadludzki

przymiotnik

 (1.1) przekraczający możliwości człowieka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Literatura wedyjska […] stanowi święty kanon. Kanon ów nazywany jest śruti („to, co usłyszane”), by podkreślić ponadludzkie, boskie pochodzenie tekstów.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. nadludzki

Wiktionary


ponadmiarowo

ponadmiarowy


SJP.pl

Patrz:

ponadmiarowy

ponadmilionowy

liczący ponad milion czegoś


SJP.pl


ponadmuchiwać

nadmuchać po kolei, wiele razy


SJP.pl


ponadnarodowość

Ponadnarodowość (supranationalism) – autorytet wyższy niż państwo narodowe, który jest zdolny narzucić państwom swoją wolę.

Ponadnarodowość odnosi się do podmiotów międzynarodowych ustanowionych przez dobrowolną zgodę państw, które mają ograniczone i jasno określone funkcje.

Wikipedia


ponadnarodowy

mający zasięg lub znaczenie wykraczające poza jeden naród


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. nadrzędny w stosunku do poszczególnych narodów, dotyczący wszystkich narodów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziś w Unii Europejskiej jednocześnie z władzami krajowymi i lokalnymi istnieje niezależna władza ponadnarodowa.

 (1.1) Jej troską pozostaje jednak kształtowanie jedności Europy w sferze ducha poprzez ukazywanie wartości, które będą ożywiać pojętą pozytywnie świadomość ponadnarodową.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃nadnarɔˈdɔvɨ, AS: põnadnarodovy

Wiktionary


ponadnormatywny

urzędowo: większy od tego, co przewiduje normatyw - wskaźnik norm, np. ponadnormatywne wynagrodzenie


SJP.pl


ponadosiemdziesięcioprocentowy

przymiotnik

 (1.1) mający ponad osiemdziesiąt procent

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – Duża, ponadosiemdziesięcioprocentowa wilgotność sprawia, iż cały czas nosimy wilgotne ubrania. To jednak bardzo pomaga w upalne dni, ochładza – mówi Mariusz.

Wiktionary


ponadosobowy

nadrzędny w stosunku do jakiejś osoby lub jakichś osób


SJP.pl


ponadpółgodzinny

trwający dłużej niż pół godziny


SJP.pl


ponadpółroczny

mający ponad pół roku, trwający ponad pół roku itp.


SJP.pl


ponadprogramowo

ponadprogramowy


SJP.pl

Patrz:

ponadprogramowy

ponadprzeciętnie

przysłówek

 (1.1) w sposób ponadprzeciętny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃natpʃɛˈt͡ɕɛ̃ntʲɲɛ, AS: põnatpšećntʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ponadprzeciętność ż.

 przym. ponadprzeciętny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieprzeciętnie, wyjątkowo, doskonale, genialnie

Wiktionary


ponadprzeciętność

cecha osoby lub rzeczy, która jest lepsza niż przeciętna, wyjątkowa, oryginalna; nieszablonowość, niepospolitość, niezwykłość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co ponadprzeciętne; cecha tych, którzy są ponadprzeciętni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ponadprzeciętny

 przysł. ponadprzeciętnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieprzeciętność

Wiktionary


ponadprzeciętny

taki, który jest lepszy niż przeciętny, wyjątkowy, oryginalny; nieszablonowy, niepospolity, wyróżniający się


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) większy lub lepszy od przeciętnego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ponadprzeciętność ż.

 przysł. ponadprzeciętnie

Wiktionary


ponadrabiać

spędzić pewien czas na nadrabianiu zaległości


SJP.pl


ponadregionalnie

ponadregionalny


SJP.pl

Patrz:

ponadregionalny

ponadregionalny

mający zasięg lub znaczenie wykraczające poza obszar regionu


SJP.pl


ponadroczny

mający ponad rok, trwający ponad rok itp.


SJP.pl


ponadsiedemdziesięcioletni

mający ponad siedemdziesiąt lat, trwający ponad siedemdziesiąt lat itp.


SJP.pl


ponadsilny

rzadko: taki, który jest ponad czyjeś siły


SJP.pl


ponadskubywać

nadskubać po kolei, wiele razy


SJP.pl


ponadstandardowo

ponadstandardowy


SJP.pl

Patrz:

ponadstandardowy

ponadstanowy

mający zasięg lub znaczenie wykraczające poza obszar jednego stanu


SJP.pl


ponadstuletni

mający ponad sto lat, trwający ponad sto lat itp.


SJP.pl


ponadstumetrowy

mający długość ponad stu metrów, wynoszący ponad sto metrów


SJP.pl


ponadtlenek

nieorganiczny związek chemiczny o charakterze soli, zawierający anion O2(-)


SJP.pl

Ponadtlenki – nieorganiczne związki chemiczne o charakterze soli, zawierające jednowartościowy anion ponadtlenkowy O
2
. Ponadtlenki w stanie wolnym znane są tylko dla litowców (np. ponadtlenek potasu KO2). Powstają podczas spalania odpowiednich metali na powietrzu lub w atmosferze tlenu. Są to substancje krystaliczne o barwie od żółtej do pomarańczowej.

Wikipedia


ponadtlenkowy

ponadtlenek


SJP.pl

Patrz:

ponadtlenek

ponadto

oprócz tego, w dodatku, poza tym


SJP.pl

partykuła

 (1.1) nawiązuje do poprzedniego kontekstu wypowiedzi i wprowadza nową informację na omawiany już temat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pan Adam jest sumienny i pracowity, a ponadto ma długi staż pracy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈnatːɔ, AS: põna•to

Wiktionary


ponadtrzydziestopięcioletni

mający ponad trzydzieści pięć lat, trwający ponad trzydzieści pięć lat itp.


SJP.pl


ponadtygodniowy

mający ponad tydzień, trwający ponad tydzień itp.


SJP.pl


ponadtysiącletni

mający ponad tysiąc lat, trwający ponad tysiąc lat itp.


SJP.pl


ponadwerężać

ponadwyrężać;
1. nadwerężyć wiele czegoś;
2. ponadwerężać się - spędzić pewien czas na nadmiernym wysiłku, nadwerężając wiele części ciała


SJP.pl


ponadwyrężać

ponadwerężać;
1. nadwyrężyć wiele czegoś;
2. ponadwyrężać się - spędzić pewien czas na nadmiernym wysiłku, nadwyrężając wiele części ciała


SJP.pl


ponadzmysłowy

niedający się poznać zmysłami; pozazmysłowy, nadzmysłowy


SJP.pl


ponagarniać

nagarnąć po kolei, wiele razy


SJP.pl


ponaglanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ponaglać.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. nagle

 czas. naglić

Wiktionary


ponaglenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ponaglić.

Wiktionary

Ponaglenie – środek prawny przysługujący stronie w postępowaniu administracyjnym.

W Polsce został wprowadzony do Kodeksu postępowania administracyjnego ustawą z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2017 r. poz. 935).

Wikipedia

Powiązane:

 przysł. nagle

 czas. naglić

Wiktionary


ponagradzać

1. nagrodzić wiele osób;
2. uznać wiele rzeczy za wartościowe i okazać to w jakiś sposób;
3. ponagradzać się - wielokrotnie nagrodzić siebie nawzajem


SJP.pl


ponakłuwać

nakłuć po kolei, wiele razy


SJP.pl


ponalepiać

przykleić wiele czegoś kolejno, w wielu miejscach


SJP.pl


ponapadać

napaść po kolei, wiele razy


SJP.pl


ponaparzać

potocznie:
1. pouderzać;
2. ponaparzać się - spędzić pewien czas na biciu się


SJP.pl


ponapieprzać

wulgarnie: spędzić pewien czas na napieprzaniu


SJP.pl


ponapierdalać

wulgarnie:
1. pouderzać;
2. pograć w coś, na czymś;
3. ponapierdalać się:
a) pośmiać się z kogoś lub z czegoś;
b) spędzić pewien czas na biciu się


SJP.pl


ponapierdzielać

wulgarnie: spędzić pewien czas na napierdzielaniu


SJP.pl


ponapinać

ponaciągać, ponaprężać;
1. napiąć po kolei, wiele razy;
2. napiąć przez pewien czas


SJP.pl


ponapoleoński

przymiotnik

 (1.1) hist. istniejący, dziejący się w okresie po ostatecznej klęsce Napoleona Bonapartego w 1815 r.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W armiach ery napoleońskiej i ponapoleońskiej lojalność wobec króla została zastąpiona lojalnością wobec narodu, opartą na patriotyzmie narodowym.

 (1.1) Chociaż w następnych latach podjęto kilka prób przywrócenia państwowości polskiej, żaden z efemerycznych tworów dyplomacji napoleońskiej i ponapoleońskiej nie uzyskał pełnej suwerenności i żadnemu nie udało się zjednoczyć pod jednymi rządami całego polskiego narodu.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. napoleoński

Wiktionary


ponaprężać

naprężyć po kolei, wiele razy


SJP.pl


ponapuszczać

napuścić po kolei, wiele razy


SJP.pl


ponapychać

napchać po kolei, wiele razy


SJP.pl


ponarkotyczny

występujący po zażyciu narkotyków


SJP.pl


ponarlica

Ponarlica – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Nowy Dwór.

Wieś szlachecka położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Wikipedia


ponarzekać

spędzić pewien czas na narzekaniu; pojojczeć, pojojczyć


SJP.pl


ponasączać

nasączyć po kolei, wiele razy


SJP.pl


ponasiewać

powrzucać ziarno do gleby; nasiać


SJP.pl


ponaśladować

spędzić pewien czas na naśladowaniu


SJP.pl


ponaśmiewać

ponaśmiewać się - spędzić pewien czas na naśmiewaniu się; powyśmiewać, ponabijać się


SJP.pl


ponasypywać

nasypać po kolei, wiele razy


SJP.pl


ponatrząsać

natrząść po kolei, wiele razy


SJP.pl


ponawalać

potocznie:
1. uderzyć wiele razy;
2. działać przez pewien czas z dużą siłą lub intensywnością;
3. grać przez pewien czas jakąś postacią w grze komputerowej;
4. grać przez pewien czas w grę komputerową;
5. ponawalać się - bić się przez pewien czas


SJP.pl


ponawiać

czasownik przechodni niedokonany (dk. ponowić)

 (1.1) zaczynać coś od nowa, robić coś po raz kolejny, podejmować na nowo jakąś próbę

czasownik zwrotny niedokonany ponawiać się (dk. ponowić się)

 (2.1) zaczynać się od nowa, po raz kolejny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ponawiam moją prośbę dotyczącą wydania mi pozwolenia na budowę garażu.

 (2.1) Ból nogi ponawiał się co pewien czas.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈnavʲjät͡ɕ, AS: põnavʹi ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ponowić, wznawiać

 przym. nowy, nowiowy

 rzecz. Nowak mrz., nów mrz., nowina ż., ponawianie n., nowy mos., nówka ż.

 przysł. ponownie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wracać, powtarzać

Wiktionary


ponawianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ponawiać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃naˈvʲjä̃ɲɛ, AS: põnavʹi ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ponowienie n., nów mrz., Nowak mrz.

 czas. ponawiać, ponowić

 przym. nowiowy

Wiktionary


ponawieszać

wieszając, umieścić na czymś wiele czegoś


SJP.pl


ponawiewać

o prądzie powietrza: ponanosić, ponapędzać, ponasypywać czegoś


SJP.pl


ponawijać

nawinąć po kolei, wiele razy


SJP.pl


ponawozić

nawieźć po kolei, wiele razy


SJP.pl


ponawracać

nawrócić wiele osób; spędzić pewien czas na nawracaniu


SJP.pl


ponazywać

nazwać po kolei, wiele razy


SJP.pl


póńć

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. pielgrzymka

Wiktionary


poncho

wierzchnie okrycie z kwadratowego kawałka tkaniny, noszone głównie przez pasterzy w Ameryce Środkowej i Południowej; ponczo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) etn. ponczo

Wiktionary

Ponczo (poncho hiszp. z języka Indian Araukanów) – rodzaj wierzchniego okrycia wykonanego z prostokątnego kawałka wełnianej tkaniny (ewentualnie skóry) z otworem na głowę pośrodku. Ponczo jest charakterystyczne dla krajów Ameryki Południowej.


Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɔ̃n͇t͡ʃɔ, AS: põṇčo

Wiktionary


poncjan

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Poncjan (ur. w Rzymie, zm. w 235 na Tavolara) – święty Kościoła katolickiego, 18. papież w okresie od 21 lipca 230 do 28 września 235.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Osiemnastym papieżem wybrano Poncjana.

Wiktionary


poncjusz

Poncjusz Piłat - rzymski prefekt Judei od 26 do 36-37 roku n.e.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Poncjusz – imię męskie pochodzące od rzymskiej nazwy rodowej, prawdopodobnie wywodzącej się od nazwy starożytnej krainy Pont w Azji Mniejszej. Z kolei jej nazwa być może pochodziła od greckiego słowa ποντος (pontos) – "morze". Zupełnie inną etymologię podaje m.in. Encyclopaedia Britannica oraz New Catholic Encyclopedia. Według tych dzieł przydomek Poncjusz pochodzi od rodu Pontiów, należącego do italskiego ludu Samnitów. Świętych o tym imieniu było kilku, wśród nich:

  • św. Poncjusz z Kartaginy, diakon, męczennik (III wiek).
  • św. Poncjusz z Cimiez, senator rzymski, męczennik (III wiek).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Żoną Poncjusza miała być Prokula.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pont mos./mrz.

Wiktionary


poncki

Pont (kraina starożytna); pontyjski


SJP.pl


poncyliusz

nazwisko


SJP.pl


poncyljusz

nazwisko


SJP.pl


poncz

słodki napój z soku owocowego, wody i alkoholu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. napój z wymieszanych różnych rodzajów alkoholi, soków owocowych i innych składników;

 (1.2) kulin. syrop alkoholowy do nasączania ciast

Wiktionary

Poncz (ang. punch) – mieszany napój alkoholowy, najczęściej aromatyczny (korzenny), przygotowywany naraz dla większej liczby osób i do rozlewania podawany w wazie.

Może być mrożony lub gorący, często przygotowywany bywał na noc sylwestrową, podawany uroczyście o północy. Pochodzi z Indii, gdzie „pancza” oznaczało liczbę 5, gdyż składał się tam z tylu elementów (herbata, cukier, arak, cytryny, wino lub woda). Przez Anglików sprowadzony pod koniec XVI wieku do Europy, gdzie w ciągu XVIII i XIX stulecia rozpowszechnił się tak, iż serwowano go nawet do śniadań. Popularny nie tylko w krajach zachodnioeuropejskich (zwłaszcza w Wielkiej Brytanii i Szwecji), lecz także w Polsce i Rosji, ceniony również przez wojskowych. Mickiewicz w Panu Tadeuszu ironizuje, że carscy oficerowie „Płut i Rykow tak żwawo zaczęli się zwijać, tak łakomie zajadać i gęsto zapijać, że w pół godziny zjedli dwadzieścia trzy zrazy i wychylili ponczu ogromne pół wazy” (ks. IX, w. 250-253).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W niskich pokoikach parterowej murowanki mieścił się zakład Nowackiego pod nazwą kawiarni. Zbierali się tam na poncz, ulubiony wówczas napój, z arakiem i cytryną po złotówce, a z ananasem po półtorej, ówcześni „cyganie”.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ponczowy

Wiktionary


pończanin

mieszkaniec Pońca (miasta w województwie wielkopolskim)


SJP.pl


pończanka

mieszkanka Pońca (miasta w województwie wielkopolskim)


SJP.pl


ponczo

wierzchnie okrycie z kwadratowego kawałka tkaniny, noszone głównie przez pasterzy w Ameryce Środkowej i Południowej; poncho


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) etn. wierzchnie okrycie z czworobocznego kawałka tkaniny z wyciętym pośrodku otworem na głowę, pierwotnie noszone przez Indian w Ameryce Łacińskiej;

Wiktionary

Ponczo (poncho hiszp. z języka Indian Araukanów) – rodzaj wierzchniego okrycia wykonanego z prostokątnego kawałka wełnianej tkaniny (ewentualnie skóry) z otworem na głowę pośrodku. Ponczo jest charakterystyczne dla krajów Ameryki Południowej.


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W zimowe wieczory zakładam wełniane ponczo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔ̃n͇t͡ʃɔ, AS: põṇčo

Wiktionary


pończocha

element garderoby okrywający stopę i część nogi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obcisła, elastyczna część garderoby, okrywająca nogę;

 (1.2) gw-pl|Bukowina. skarpeta

Wiktionary

Pończochy – obcisła, elastyczna część garderoby, okrywająca stopę i część nogi (zwykle do górnej części uda). Tym różnią się od rajstop, które zakrywają całe nogi do pasa. Tak, jak i rajstopy, oprócz waloru praktycznego (ochrony przed zimnem) poprawiają optycznie wygląd damskiej nogi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Znałem pewną starą damę, która przez cały dzień robiła pończochę, a na każdą nową wiadomość odpowiadała jednym wyrazem: „nieszczęście”!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃j̃n͇ˈt͡ʃɔxa, AS: põĩ ̯ṇčoχa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pończoszarnia ż., pończosznictwo n., pończosznik m., pończoszarka ż.

:: zdrobn. pończoszka ż.

 przym. pończochowy, pończoszkowy, pończoszniczy

Wiktionary


pończochowy

przymiotnik od: pończocha


SJP.pl


pończochy

element garderoby okrywający stopę i część nogi


SJP.pl

Pończochy – obcisła, elastyczna część garderoby, okrywająca stopę i część nogi (zwykle do górnej części uda). Tym różnią się od rajstop, które zakrywają całe nogi do pasa. Tak, jak i rajstopy, oprócz waloru praktycznego (ochrony przed zimnem) poprawiają optycznie wygląd damskiej nogi.

Wikipedia


pończoszarnia

fabryka pończoch


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pracownia lub fabryka pończoch

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃j̃n͇t͡ʃɔˈʃarʲɲa, AS: põĩ ̯ṇčošarʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pończocha ż., pończoszka ż., pończoszarka ż., pończosznictwo n., pończosznik m.

 przym. pończochowy, pończoszkowy, pończoszniczy

Wiktionary


pończoszka

zdrobnienie od: pończocha


SJP.pl


pończoszki

zdrobnienie od: pończocha


SJP.pl


pończosznictwo

produkcja pończoch


SJP.pl


pończoszniczka

1. rzemieślniczka wytwarzająca pończochy;
2. kobieta sprzedająca pończochy


SJP.pl


pończoszniczy

przymiotnik

 (1.1) związany z wyrobem lub naprawą pończoch, stosowany w pończosznictwie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Włosi przywiozą do Łowicza 43 automaty pończosznicze oraz maszyny do wykańczania i pakowania, a także surowiec i etykiety.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃j̃n͇t͡ʃɔʃʲˈɲit͡ʃɨ, AS: põĩ ̯ṇčošʹńičy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pończocha ż., pończoszarnia ż.

Wiktionary


pończosznik

rzemieślnik wytwarzający pończochy; sprzedawca pończoch


SJP.pl


ponczować

nasączać biszkopty, ciasto itp. alkoholem


SJP.pl


ponczowy

przymiotnik od: poncz, ponczo


SJP.pl


ponczyk

zdrobnienie od: poncz (napój alkoholowy)


SJP.pl


pond

jednostka siły równa jednemu gramowi; gram-siła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. fiz. metrol. jednostka siły odpowiadająca jednemu gramowi

Wiktionary

Pond – obszar niemunicypalny w hrabstwie Kern, w Kalifornii (Stany Zjednoczone), na wysokości 87 m. Znajduje się około 14 km na północ od miasta Wasco.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔ̃nt, AS: põnt

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gram-siła, skr. p

Wiktionary


ponderabilia

rzeczy uchwytne, wymierne, konkretne


SJP.pl


pondus

jednostka wagi stosowana przez Rzymian


SJP.pl


ponęc

ponęc lśniący - gatunek chrząszcza z rodziny sprężykowatych


SJP.pl


ponęcić

dawniej: znęcić (przyciągnąć, zwabić)


SJP.pl


ponegocjować

spędzić pewien czas na negocjacjach


SJP.pl


ponente

wiatr zachodni


SJP.pl

Ponente lub Poniente – silny, ciepły i suchy wiatr wiejący z zachodu lub północnego zachodu na Morzu Śródziemnym.

Ponente (Poniente) to wiatr wiejący w Cieśninie Gibraltarskiej i wzdłuż wybrzeży północno-zachodniej części Morza Śródziemnego, przynoszący gorącą, czystą i przeważnie suchą pogodę. W tym czasie wzrasta przejrzystość powietrza, a z Gibraltaru widać brzegi Afryki.

Wikipedia


ponęta

1. coś wystawione na przynętę;
2. dawniej: skłonność, pociąg, chęć;
3. coś co nęci, kusi; pokusa; urok;


SJP.pl


ponętlin

rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych; krynia


SJP.pl

Ponętlin, kryna, kryn, krynia (Crinum) – rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych. Obejmuje ok. 65, od 65 do ponad 100, 113 gatunków. Najwięcej przedstawicieli rodzaj ma w Afryce na południe od Sahary, gdzie rośnie ponad 40 gatunków. Poza tym rośliny te spotykane są także na innych lądach w strefie międzyzwrotnikowej. Rosną na kontynentach amerykańskich od południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych (między Karoliną Południową i Teksasem) poprzez Amerykę Centralną i Antyle po Peru, Paragwaj i środkową Brazylię w Ameryce Południowej. Obecne są na Madagaskarze i Półwyspie Arabskim, w południowo-wschodniej Azji (od Indii, poprzez Półwysep Indochiński, Chiny, Półwysep Koreański po Japonię). Występują także w Australii i na Nowej Gwinei.

Wikipedia


ponętnie

przysłówek

 (1.1) od ponętny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To, co miał na tacy, wyglądało niezbyt ponętnie, ale w smaku było znośne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ponętność ż.

 przym. ponętny

Wiktionary


ponętniej

stopień wyższy od przysłówka: ponętnie


SJP.pl


ponętniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: ponętny


SJP.pl


ponętność

ponętny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, kto jest ponętny; pociągający wygląd; powabność, zmysłowość

 (1.2) rzad. atrakcyjność czegoś

Wiktionary

Patrz:

ponętny

Przykłady

 (1.1) Jesteś dla siebie za surowa. Zasłaniasz się szerokimi płaszczami, by ukryć swoją ponętność.

 (1.1) Wydawało jej się kiedyś, że oboje z chłopem będą zawsze młodzi, silni i urodni, a tymczasem ciężkie pożycie małżeńskie wyssało krzepkość cielesną, odbarwiło krwiste policzki w bledziznę codziennych wyczerpań, pożarło ponętność urody.

 (1.2) „Wartością rzeczy jest waga lub ponętność w porównaniu z czymś innym”

 (1.2) Kiedy opisuje, co widział, czego doświadczył, ma za sobą nieraz ponętność prawdy i możeby autobiografię lub pamiętniki czasu swego dobrze napisał, ale jowialności jego są ckliwe, a wymysły nieprzydatne do zbudowania jednolitej całości.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nęcenie n.

 czas. nęcić ndk., ponęcić dk.

 przym. ponętny, nęcący

 przysł. ponętnie, nęcąco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) powab

Wiktionary


ponętny

pociągający;
1. wzbudzający pożądanie;
2. bardzo atrakcyjny; nęcący, kuszący


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wzbudzający pożądanie, bardzo atrakcyjny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wdówka jest ponętna, ale tamta ponętniejsza stokroć, jako stworzenie nieobeznane z niczem, czyste jak łza, słodkie, niewinne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ponętność ż.

 przysł. ponętnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sexy, seksowny, powabny, atrakcyjny, pociągający

Wiktionary


poneutralizacyjny

taki, który nastąpił po neutralizacji


SJP.pl


pong

jedna z wielu gier telewizyjnych, imitująca takie sporty jak tenis czy hokej


SJP.pl

Pong – gra komputerowa będąca symulacją tenisa stołowego przy użyciu grafiki dwuwymiarowej. Celem rozgrywki jest pokonanie przeciwnika poprzez uzyskanie wyższego wyniku punktowego. Gra wydana została w 1972 roku przez Atari i jest jedną z najstarszych przeznaczonych na automaty. Choć przed Pongiem pojawiło się kilka podobnych (na przykład Tennis for Two czy Computer Space), to właśnie on pierwszy odniósł sukces komercyjny. Pong stworzony został przez Allana Alcorna w ramach ćwiczenia szkoleniowego wyznaczonego mu przez współtwórcę Atari, Nolana Bushnella. Ten zaczerpnął pomysł z elektronicznej gry w tenisa stołowego, będącej częścią konsoli Magnavox Odyssey, co było później przyczyną pozwu sądowego skierowanego przeciw firmie Atari. Bushnell, zaskoczony dobrymi efektami, zdecydował się na seryjną produkcję gry.

Wikipedia


pongé

[czytaj: pąŻE] bardzo lekka tkanina jedwabna o splocie płóciennym


SJP.pl

Wikipedia


poniatów

W Polsce
  • Poniatów – część miasta Wałbrzych
  • Poniatów – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. kłodzkim, w gminie Bystrzyca Kłodzka
  • Poniatów – wieś w woj. łódzkim, w pow. piotrkowskim, w gminie Sulejów
  • Poniatów – wieś w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Goszczanów
  • Poniatów – osada leśna w woj. mazowieckim, w pow. legionowskim, w gminie Wieliszew

Wikipedia


poniatowa

miasto w województwie lubelskim, w powiecie opolskim


SJP.pl

Poniatowa – miasto w południowo-wschodniej Polsce, w zachodniej części województwa lubelskiego, w powiecie opolskim, położone na Wyżynie Lubelskiej w Kotlinie Chodelskiej. Siedziba miejsko-wiejskiej gminy Poniatowa.

Miasto położone jest w historycznej Małopolsce, należało do dawnej ziemi lubelskiej. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do starego woj. lubelskiego.Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto miało 9083 mieszkańców.

Wikipedia


poniatówek

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Poniatówek – wieś w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Goszczanów
  • Poniatówek – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. słupeckim, w gminie Słupca

Zobacz też

  • Poniatowo, Poniatów, Poniatówka, Poniatówki

Wikipedia


poniatowianin

mieszkaniec Poniatowej


SJP.pl


poniatowianka

mieszkanka Poniatowej


SJP.pl


poniatowice

Poniatowice (niem. Pontwitz) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oleśnickim, w gminie Oleśnica.

Wikipedia


poniatowo

W Polsce
  • Poniatowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ostrowskim, w gminie Małkinia Górna
  • Poniatowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. żuromińskim, w gminie Żuromin
  • Poniatowo – dawna gmina
  • Poniatowo – dawna gromada
Zobacz też
  • Poniatów, Poniatówek, Poniatówka, Poniatówki

Wikipedia


poniatowski

przymiotnik od: Poniatowa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Poniatową, dotyczący Poniatowej

 (1.2) związany z Poniatowem, dotyczący Poniatowem

Wiktionary

Poniatowscy – polska rodzina arystokratyczna pieczętująca się herbem szlacheckim Ciołek.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Poniatowa ż., Poniatów m.

Wiktionary


poniatowszczak

potocznie: most księcia Józefa Poniatowskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gwara. warsz. most Poniatowskiego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na poniatowszczaku są takie fajne wieżyczki.

Wiktionary


ponice

wieś w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim


SJP.pl

Ponice – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Rabka-Zdrój, w dolinie potoku Poniczanka, w zachodniej części Gorców.

1 września 1977 część Ponic (44,47 ha) włączono do Rabki.

Wikipedia


ponichtera

nazwisko


SJP.pl


ponidzianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Ponidzia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W zespole ludowym tańczą rodowici Ponidzianie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ponidzie n.

:: fż. Ponidzianka ż.

 przym. ponidzki

Wiktionary


ponidzianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Ponidzia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W zespole występuje kilka prawdziwych Ponidzianek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ponidzie n.

:: fm. Ponidzianin m.

 przym. ponidzki

Wiktionary


ponidzie

region w Świętokrzyskiem, nad środkową i dolną Nidą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. region położony w województwie świętokrzyskim, nad środkową i dolną Nidą;

Wiktionary

Ponidzie – region położony w województwie świętokrzyskim na terenie Niecki Nidziańskiej, nad środkową i dolną Nidą, od Chęcin po Nowy Korczyn.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Słyszałem kiedyś ładną piosenkę o Ponidziu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ponidzianin mos., Ponidzianka ż., Nida ż., Zanidzie n., Nidzica ż.

 przym. ponidzki, nidziański, nadnidziański

Wiktionary


ponidzki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Ponidziem, dotyczący Ponidzia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ponidzie n., Ponidzianin m., Ponidzianka ż., Nida ż.

Wiktionary


poniec

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim;

Wiktionary

Poniec – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Poniec. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. leszczyńskiego. Od nazwy miasta pochodzi rodzina Ponieckich herbu Ostoja.

Według danych z 2014 r. miasto liczyło 2873 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Początki osadnictwa w Poniecu sięgają X wieku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ponieczanin mos., ponieczanka ż.

 przym. poniecki

Wiktionary


poniechać

przestać o czymś myśleć, zrezygnować z czegoś


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) książk. współcz. gw-pl|Śląsk Cieszyński. zaniechać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. niechać

Wiktionary


poniechiwać

zaprzestawać czegoś lub rezygnować z czegoś; zaniechiwać


SJP.pl


ponięcice

Ponięcice (niem. Ponientzütz)– wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Rudnik. Ponięcice są położone na północy gminy. Posiadają powierzchnię 5,7 km² oraz ponad dwieście pięćdziesiąt mieszkańców.

Wikipedia


poniecki

przymiotnik od: Poniec


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Poniecem, dotyczący Ponieca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Poniec mrz.

Wiktionary


ponieczanin

mieszkaniec miasta: Poniec


SJP.pl


ponieczanka

mieszkanka miasta: Poniec


SJP.pl


poniedziałek

pierwszy dzień tygodnia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pierwszy dzień tygodnia;

Wiktionary

Poniedziałek (poniedziałek, skrót pn. lub pon.) – dzień tygodnia między niedzielą a wtorkiem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W poniedziałek idę do pracy na ósmą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃ɲɛ̇ˈd͡ʑawɛk, AS: põńėʒ́au̯ek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poniedziałkowanie n.

 czas. poniedziałkować ndk.

 przym. poniedziałkowy

 skr. pon., pn.

Wiktionary


poniedziałkować

czasownik niedokonany

 (1.1) rzad. nie pracować w poniedziałek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wiesz, ja tam zwyczajowo w poniedziałki ostentacyjnie poniedziałkuję, czym doprowadzam kierownika do szału.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poniedziałek m.

 przym. poniedziałkowy

Wiktionary


poniedziałkowy

poniedziałek


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z poniedziałkiem, dotyczący poniedziałku, dziejący się w poniedziałek

Wiktionary

Patrz:

poniedziałek

Przykłady

 (1.1) W największym teatrze mieści się tysiąc, tysiąc pięćset osób, w teatrze poniedziałkowym, nawet we wczesnych latach siedemdziesiątych, widownię obliczano na parę milionów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃ɲɛ̇d͡ʑawˈkɔvɨ, AS: põńėʒ́au̯kovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poniedziałek m.

 czas. poniedziałkować

Wiktionary


poniedzielski

nazwisko


SJP.pl


poniekąd

partykuła występująca w wypowiedziach oznajmujących, łącząca się z czasownikami, przymiotnikami i rzeczownikami, wyrażająca brak ścisłości treści, do której się odnosi, oznaczająca przybliżony, niezbyt dosłowny charakter użytych wyrazów; w pewnym stopniu, jakby, jak gdyby, niejako


SJP.pl

partykuła

 (1.1) komunikuje, że wyrażony osąd nie odpowiada dosłownie faktycznemu stanowi rzeczy, ale jest mu w znacznym stopniu bliski, że powiedzenie o tym tak po części odpowiada temu, co można o tym powiedzieć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bez mała, częściowo, jakby, niby, nieco, niejako, niemal, nieomal, po trosze, prawie, trochę, w pewnej mierze, w pewnym sensie

Wiktionary


poniektóra

przestarzałe: kobieta bliżej nieokreślona


SJP.pl


poniektóry

taki, który stanowi część jakiejś całości; niektóry, pewny


SJP.pl


poniemiecki

przymiotnik używany po drugiej wojnie światowej: pozostały po Niemcach, po okupantach niemieckich; należący wcześniej do Niemców


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który pozostał po Niemcach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W samym centrum wojsko zajęło stare poniemieckie więzienie z czerwonej cegły i znajdujący się kilkaset metrów dalej poniemiecki Dom Oficera.

 (1.1) Rower poniemiecki, a kot z miasta Łodzi pochodzi!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Niemiec mos., niemiecki mrz.

 przym. niemiecki

Wiktionary


poniemieckość

poniemiecki


SJP.pl

Patrz:

poniemiecki

ponieść

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) niosąc coś lub kogoś udać się gdzieś

 (1.2) zostać obarczonym

 (1.3) pot. (o uczuciach i odczuciach) wywołać utratę kontroli nad sobą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jędrzej poniósł kankę z mlekiem do starej, schorowanej ciotki, która mieszkała za wzniesieniem.

 (1.2) Jeśli Rosjanie nie zrezygnują z okupacji Ukrainy, poniosą poważne konsekwencje.

 (1.3) Śpiew i muzyka Björk poniosły mnie w przepastne krainy imaginacji.

 (1.3) Janka poniósł koń i o mało nie stracił życia.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. nieść, aspekt niedokonany ponosić

 ims. poniesiony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odnieść, odtaszczyć, podźwignąć, potargać, potaszczyć, zanieść, zatachać, zatargać, zataszczyć, zawlec

 (1.2) boleć, cierpieć, doświadczyć, doznać, wycierpieć

 (1.3) ogarnąć, opętać, osaczyć, owładnąć, porwać, przeniknąć, przepełnić, przeszyć, schwytać za duszę, schwytać za serce, ścisnąć za gardło

Wiktionary


ponieważ

spójnik

 (1.1) …wyrażający przyczynę czegoś z takiego powodu, że…

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Listonosz zostawił list pod drzwiami, ponieważ bał się groźnego psa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈɲɛvaʃ, AS: põńevaš

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dlatego, że…; gdyż; bo

Wiktionary


ponieważby

spójnik "ponieważ" wraz z cząstką trybu przypuszczającego


SJP.pl


poniewczasie

książkowo: po upływie danego czasu; zbyt późno, za późno


SJP.pl

przysłówek czasu

 (1.1) zbyt późno, nie we właściwym czasie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zrozumiałem poniewczasie, że kolega mnie oszukiwał.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃ɲɛˈft͡ʃaɕɛ, AS: põńefčaśe

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. wcześniej

Wiktionary


poniewczesny

taki, który zaszedł poniewczasie, po upływie jakiegoś czasu; spóźniony, opóźniony, zbyt późny


SJP.pl


poniewierać

1. traktować kogoś lub coś pogardliwie, źle się z kimś lub czymś obchodzić; pomiatać;
2. poniewierać się -
a) znosić niewygody, nie mieć się gdzie podziać;
b) o rzeczach: być nieporządnie, byle gdzie rzuconym; leżeć byle gdzie


SJP.pl


poniewieracz

młodzieżowo: mocny alkohol; masakrator


SJP.pl


poniewieranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poniewierać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poniewierać ndk.

Wiktionary


poniewierczy

poniewierka; poniewierający, upokarzający


SJP.pl


poniewierka

1. życie pełne przykrości, niewygód;
2. złe traktowanie kogoś lub czegoś, pomiatanie kimś lub czymś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. ubogie, nędzne życie pełne niewygód, niepewne, tułacze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obaj starsi bracia: i Jan, i Józef, wrócili z wojny zdrowi na ciele, ale z duszami wykoślawionymi od wojennej poniewierki.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poniewierać (się)

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tułaczka

Wiktionary


poniewierski

nazwisko


SJP.pl

  • Poniewierski – polskie nazwisko. Według danych z lat 90 XX wieku nazwisko to nosiło 1022 polskich obywateli.

Osoby noszące Poniewierski:

  • Janusz Poniewierski (ur. 1958) – polski publicysta katolicki.
  • Zdzisław Poniewierski – prof. dr hab. inż. w specjalności metaloznawstwa, odlewnictwa stopów aluminium. W 1974 uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.

Wikipedia


poniewieski

przymiotnik od: Poniewież (miasto na Litwie)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący Poniewieża, związany z Poniewieżem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Poniewież m.

Wiktionary


poniewież

miasto na Litwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) miasto w Litwie;

Wiktionary

Poniewież (lit. Panevėžys wymowa) – miasto w północnej Litwie nad rzeką Niewiażą, siedziba okręgu poniewieskiego. Piąte co do wielkości miasto na Litwie (114,5 tys. mieszkańców w 2012 roku), największa miejscowość północno-wschodniej Litwy, historyczna stolica Ziemi Upickiej. Ważny węzeł komunikacyjny. Miasto zamieszkiwane jest głównie przez Litwinów.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. poniewieski

Wiktionary


ponik

dawniej:
a) potoczek, strumyk wytryskujący spod ziemi lub znikający pod powierzchnię ziemi
b) kłopot, ambaras


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. strumyk, potoczek; niewielki, często miejscowo zanikający pod ziemią ciek powierzchniowy

 (1.2) daw. kłopot, ambaras, przykrość

Wiktionary

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 5, w tym 2 podstawowe
  • Ponik – część miasta Olkusz
  • Ponik – wieś w woj. śląskim, w pow. częstochowskim, w gminie Janów
  • Ponik – część wsi Topola w woj. świętokrzyskim, w pow. buskim, w gminie Stopnica
  • Ponik – część wsi Bałtów w woj. świętokrzyskim, w pow. ostrowieckim, w gminie Bałtów
  • Ponik – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. staszowskim, w gminie Staszów

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dzwonny szmer ponika wyrywa się z łożyska, chcąc się do zabawy przyłączyć, lecz żywe jego wody, porozdzierane przez głazy na liczne strumienie, muszą uciekać, uciekać w dolinę.

 (1.2) Bezmyślnie wdając się w ich spory, sprawił sobie takie poniki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ponikwa ż., ponikiew ż.

Wiktionary


ponikandy

przysłówek

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gdzieniegdzie

Wiktionary


ponikany

przysłówek

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gdzieniegdzie

Wiktionary


ponikiedy

przysłówek czasu

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. co pewien czas, niekiedy

Wiktionary


ponikiery

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. niejeden (więcej niż jeden człowiek)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ponikiery włazi do izby bez klupkanio. → Niejeden wchodzi do pokoju bez pukania.

Wiktionary


ponikiew

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zob. ponikwa.

Wiktionary

W Polsce
  • Ponikiew – wieś w woj. małopolskim, w pow. wadowickim, w gminie Wadowice
  • Ponikiew – wieś w woj. mazowieckim, w pow. pułtuskim, w gminie Pułtusk
  • Ponikiew – część wsi Międzybrodzie Bialskie w woj. śląskim, w pow. żywieckim, w gminie Czernichów
  • Ponikiew – część wsi Płociczno w woj. zachodniopomorskim, w pow. wałeckim, w gminie Tuczno

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. ponik m., ponikwa ż.

 czas. ponikać ndk.

 przym. ponikły, nikły

Wiktionary


poniklica

Poniklica – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie monieckim, w gminie Knyszyn.

W latach 1919–1954 miejscowość znajdowała się w granicach miasta Knyszyna.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Apostoła i Ewangelisty w Knyszynie.

Wikipedia


poniknąć

poznikać; o wielu osobach, rzeczach:
1. stać się niewidocznym, przestać istnieć;
2. podziać się nie wiadomo gdzie


SJP.pl


ponikowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Antoni Ponikowski – polski specjalista w zakresie geodezji stosowanej, polityk, premier
  • Cezary Ponikowski – polski adwokat
  • Jacek Ponikowski – katolicki ksiądz
  • Jan Ponikowski – polski kompozytor
  • Piotr Ponikowski – polski kardiolog
  • Wacław Ponikowski – polski specjalista ekonomiki rolnej, nauczyciel akademicki
  • Walenty Ponikowski – polski żołnierz podziemia

Wikipedia


ponikwa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. potok lub rzeka, która znika pod ziemią by dalej znów wytrysnąć, potok, który miejscami ginie w ziemi

Wiktionary

W Polsce
  • Ponikwa – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. kłodzkim, w gminie Bystrzyca Kłodzka
  • Ponikwa – wieś w woj. mazowieckim, w pow. kozienickim, w gminie Garbatka-Letnisko
  • Ponikwa – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Biały Bór
  • Ponikwa – dawna gromada
  • Ponikwa – strumień w województwie zachodniopomorskim
  • Ponikwa – potok, dopływ Soły
  • Ponikwa – spotykana na niektórych mapach (np. na Geoportalu) nazwa rzeki Jordanka uchodzącej do Kanału Bledzewskiego

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. ponik m., ponikiew ż.

 czas. ponikać ndk.

 przym. ponikły, nikły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ponikiew, przeginia, ponik

Wiktionary


ponikło

roślina zielna z rodziny ciborowatych, podobna do trawy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Eleocharis|R. Br.|ref=tak., rodzaj roślin ziemno-wodnych z rodziny ciborowatych;

forma czasownika.

 (2.1) przesz. n. od: poniknąć

Wiktionary

Ponikło (Eleocharis R. Br.) – rodzaj roślin należący do rodziny ciborowatych. W zależności od ujęcia systematycznego taksonów należy tu ok. 120, 200 lub nawet ponad 250 gatunków. W polskiej florze jest 10 przedstawicieli tego rodzaju.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na piaszczystym wybrzeżu jeziora tworzy ostro zaznaczający się kobierzec ponikło błotne, przylegające na głębszej wodzie do zwartego pasa wywłócznika skrętoległego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈɲikwɔ, AS: põńiku̯o

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ponikłowy

Wiktionary


poniński

nazwisko


SJP.pl

  • Adam Poniński (1732–1798) – książę, jeden z przywódców konfederacji radomskiej w 1767, marszałek sejmu rozbiorowego 1773–1775
  • Adam Poniński (1758–1816) – książę, uczestnik insurekcji kościuszkowskiej
  • Alfred Poniński (1896–1968) – dyplomata i dziennikarz
  • Ewa Konopacka z domu Ponińska (ur. 1926) – łączniczka w powstaniu warszawskim
  • Franciszek Poniński (1676–1740 roku) – starosta kopanicki, stolnik poznański, dyplomata.
  • Henryk Poniński (1808–1888) – ziemianin, członek Centralizacji Poznańskiej
  • Kalikst Poniński (1753–1817) – książę, generał, członek konfederacji targowickiej
  • Maciej Poniński (XVIII w.) – starosta babimojski, stolnik wschowski

Wikipedia


poniszczały

taki, który poniszczał


SJP.pl


poniszowice

wieś w Polsce


SJP.pl

Poniszowice (niem. Ponischowitz) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie gliwickim, w gminie Rudziniec.

Wieś wzmiankowana w 1223 roku. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Poniszowice. W latach 1973–1977 miejscowość była siedzibą gminy Poniszowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.

Wikipedia


poniszowicki

przymiotnik od: Poniszowice


SJP.pl


poniter

przestarzale: uczestnik gry hazardowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. osoba uczestnicząca w grze hazardowej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈɲitɛr, AS: põńiter

Wiktionary


poniterski

poniter


SJP.pl

Patrz:

poniter

poniuchać

potocznie: spędzić pewien czas na niuchaniu; powęszyć


SJP.pl


ponizać

nawlec po kolei, wiele razy


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. poniżyć)

 (1.1) uwłaczać czyjejś godności

 (1.2) daw. powodować obniżenie lub zmniejszenie czegoś

czasownik zwrotny niedokonany poniżać się (dk. poniżyć się)

 (2.1) upokarzać samego siebie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wbrew mojej woli zmusiła mnie do obejrzenia tej ordynarnej i poniżającej sceny.

 (1.1) To najbardziej bezduszna osoba jaką znam; wszystkich wyzywa i poniża.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poniżyć

 rzecz. poniżanie n., poniżenie n.

 przym. niski

 temsłow. nisko-

 przyim. poniżej

 przysł. poniżej

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hańbić, upokarzać

Wiktionary


poniżająco

przysłówek

 (1.1) w sposób poniżający

Wiktionary


poniżej

przyimek

 (1.1) niżej w stosunku do jakiegoś punktu odniesienia

 (1.2) mniej niż podana wartość

przysłówek

 (2.1) w dalszej części tekstu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Usta znajdują się poniżej nosa.

 (1.2) Czy kurs dolara spadnie kiedykolwiek poniżej dwóch złotych?

 (2.1) Poniżej podano tłumaczenia wyrazu "poniżej" na języki obce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈɲiʒɛj, AS: põńižei ̯

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poniżać

 przym. poniższy

Wiktionary


poniżenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stan bycia poniżonym, odbierania komuś godności

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poniżanie n.

 czas. poniżać ndk., poniżyć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pohańbienie, upokorzenie, zniewaga

Wiktionary


poniższy

umieszczony w dalszej części tekstu


SJP.pl


poniżyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. poniżać)

 (1.1) zob. poniżać.

czasownik zwrotny dokonany poniżyć się (ndk. poniżać się)

 (2.1) zob. poniżać się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈɲiʒɨt͡ɕ, AS: põńižyć

Wiktionary

Powiązane:

 przym. niski

 czas. poniżać

 temsłow. nisko-

 rzecz. poniżenie n.

Wiktionary


pono

1. dawniej: dzisiaj;
2. gwarowo lub książkowo: ponoć, podobno


SJP.pl

partykuła oceniająca

 (1.1) przest. (dziś gwara., gw-pl|Śląsk Cieszyński. lub książk.) podobno

Wiktionary

Pono, właśc. Rafał Artur Poniedzielski (ur. 16 października 1976 w Warszawie) – polski raper i producent muzyczny, a także działacz społeczny i przedsiębiorca. Rafał Poniedzielski działalność artystyczną rozpoczął w 1996 roku w ramach duetu TPWC. Od 1997 roku współtworzy kolektyw ZIP Skład. Natomiast od 1999 roku z przerwami występuje w zespole Zipera, którego był współzałożycielem. Prowadzi także solową działalność artystyczną.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Już tam ociec do swej Basi mówi zapłakany: „słuchaj jeno, pono nasi biją w tarabany”.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔ̃nɔ, AS: põno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. podobno., ponoć

Wiktionary


ponoć

podobno, zdaje się, pono


SJP.pl

partykuła oceniająca

 (1.1) książk. jak słychać, jak mówią, zdaje się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ponoć w życiu nie ma nic za darmo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔ̃nɔt͡ɕ, AS: põnoć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. podobno., pono

Wiktionary


ponocnica

1. rodzina małych małp szerokonosych;
2. motyl z rodziny sówkowatych


SJP.pl

  • ponocnica (Aotus) – rodzaj ssaków z rodziny ponocnicowatych
    • ponocnica, ponocnica trójpręgowa (Aotus trivirgatus) – gatunek ssaka z rodziny ponocnicowatych
  • ponocnica – człon rodzajowy zwyczajowych nazw gatunków niektórych motyli z rodziny sówkowatych:
    • ponocnica dwukolorowa (Hecatera bicolorata)
    • ponocnica lepnicówka (Hadena perplexa)
    • ponocnica obłazówka (Hecatera dysodea)
    • ponocnica siemienica (Hadena capsincola)
    • ponocnica udatnica (Hadena compta)

    Wikipedia


ponocnicowate

o cechach ponocnicowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl

Ponocnicowate (Aotidae) – monotypowa rodzina małych ssaków naczelnych z infrarzędu małpokształtnych (Simiiformes), dawniej włączana do rodziny płaksowatych (Cebidae) jako podrodzina Aotinae. Początkowo zaliczano do niej tylko jeden, szeroko rozprzestrzeniony, gatunek Aotus trivirgatus (ponocnica trójpręgowa, zwana również ponocnicą lub mirikiną) z licznymi podgatunkami.

Wikipedia


ponocnicowaty

o cechach ponocnicowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl


ponoj

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. najdłuższa rzeka na Półwyspie Kolskim, uchodzi do Morza Białego, położona w całości w Rosji;

Wiktionary

  • Ponoj – rzeka w Rosji
  • Ponoj – osada w Rosji

Wikipedia


ponor

miejsce całkowitego lub częściowego wpływu wód pod powierzchnię terenu na obszarach krasowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) geol. na obszarach krasowych miejsce wpływu wód potoku lub rzeki pod powierzchnię terenu;

Wiktionary

Ponor (z języka serbskiego – wchłon) – forma terenu właściwa obszarom krasowym, mająca postać otworu lub korytarza wydrążonego przez wodę, nierzadko ukrytego pod warstwą kamieni pokrywających koryto rzeki. Jest to miejsce, gdzie wody strumieni, potoków czy rzek wpływają pod powierzchnię terenu.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* niemiecki: (1.1) Ponor m.

* słowacki: (1.1) ponor m.

źródła.

== ponor (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) przepaść, otchłań

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔ̃nɔr, AS: põnor

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* niemiecki: (1.1) Ponor m.

* słowacki: (1.1) ponor m.

źródła.

== ponor (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) przepaść, otchłań

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


ponorbertański

przymiotnik

 (1.1) hist. archit. taki, który kiedyś należał do norbertanów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zaduszki jazzowe odbywają się zwykle w kościele ponorbertańskim koło dworca.

 (1.1) Klasztor ponorbertański biskup dał franciszkanom.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. norbertanin m., norbertanka ż., Norbert m.

 przym. norbertański

Wiktionary


ponosić

czasownik przechodni niedokonany (dk. ponieść)

 (1.1) zostawać obciążonym czymś

 (1.2) nosić przez pewien czas

 (1.3) o sile zewnętrznej powodować zmianę miejsca

 (1.4) powodować utratę panowania nad sobą

czasownik przechodni dokonany (ndk. nosić)

 (2.1) o ubraniu nosić przez pewien czas

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈnɔɕit͡ɕ, AS: ponośić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ponieść, przenosić

 rzecz. ponoszenie n.

Wiktionary


ponoszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ponosić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ponosić

Wiktionary


ponowa

świeżo spadły śnieg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) łow. świeży śnieg, na którym wyraźnie widać tropy zwierząt

 (1.2) stpol. ponowienie

 (1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. nów księżyca

Wiktionary

  • "Ponowa. Pismo poświęcone poezji i sztuce"
  • ponowa (meteorologia) – świeży śnieg

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈnɔva, AS: põnova

Wiktionary


ponowić

czasownik przechodni dokonany (ndk. ponawiać)

 (1.1) zob. ponawiać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jej małżeństwo z Janem Kazimierzem uznano jednak za związek kazirodczy: była wdową po bracie króla. Zarzut ten ponowiła cnotliwsza część polskiej historiografii XIX stulecia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈnɔvʲit͡ɕ, AS: põnovʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nów mrz., nowina ż., ponawianie n.

 czas. ponawiać

 przysł. ponownie

 przym. nowiowy

Wiktionary


ponowiec

rodzaj krótkoskrzydłych muchówek; Chionea


SJP.pl


ponownie

przysłówek sposobu

 (1.1) jeszcze raz, znowu, na nowo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Premier ponownie musiał odpowiadać na te same pytania dziennikarzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈnɔvʲɲɛ, AS: põnovʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ponowić dk., ponawiać ndk.

 przym. ponowny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) znów, znowu, powtórnie; pot. apiać; białystok|furt.

Wiktionary


ponowny

występujący po raz kolejny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) występujący po raz kolejny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Butelki po wodzie mineralnej są wykorzystywane do ponownego napełnienia zwykłą wodą lub pseudomineralną, torebki natomiast zaściełają krajobraz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈnɔvnɨ, AS: põnovny

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. ponownie

Wiktionary


ponowoczesność

postnowoczesność;
1. okres w dziejach, który nastąpił po nowoczesności;
2. prąd filozoficzny powstały w drugiej połowie XX wieku; postmodernizm


SJP.pl

  • postmodernizm (filozofia)
  • postmodernizm (architektura)
  • postmodernizm (muzyka)
  • postmodernizm (literatura)
  • postmodernizm (sztuka)

Wikipedia


ponowoczesny

1. przeciwstawny wizjom modernistycznym, odrzucający tradycyjne wartości w zakresie kultury i nauki;
2. społeczeństwo ponowoczesne - społeczeństwo kształtujące się po społeczeństwie nowoczesnym, charakteryzujące się m.in. konsumpcjonizmem, indywidualizmem, relatywizmem moralnym


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z ponowoczesnością, dotyczący ponowoczesności

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃nɔvɔˈt͡ʃɛsnɨ, AS: põnovočesny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nów mrz., ponowoczesność ż.

Wiktionary


pons

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dawna pisownia słowa: pąs

Wiktionary

Pons – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Charente-Maritime.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 4412 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 160 osób/km² (wśród 1467 gmin regionu Poitou-Charentes Pons plasuje się na 46. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 209.).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) pąs

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. pąs, pąsowienie, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka

 przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy

 przysł. pąsowo, daw. ponsowo

 czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) zob. pąs.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|pąs.

źródła.

== pons (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-pons.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) anat. most

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃w̃s, AS: põũ̯s

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pąs, pąsowienie, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka

 przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy

 przysł. pąsowo, daw. ponsowo

 czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pąs

Wiktionary


ponso

przymiotnik

 (1.1) daw. pąsowy

Wiktionary

Ponso – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Wenecja Euganejska, w prowincji Padwa.

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 2365 osób, 236,5 os./km².

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɔ̃w̃sɔ, AS: põũ̯so

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pąs, pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka

 przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy

 przysł. pąsowo, daw. ponsowo

 czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pąsowy, daw. ponsowy, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy

Wiktionary


ponsowieć

czasownik nieprzechodni

 (1.1) dawna pisownia słowa: pąsowieć

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃w̃ˈsɔvʲjɛ̇t͡ɕ, AS: põũ̯sovʹi ̯ėć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pąs, pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka

 przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy

 przysł. pąsowo, daw. ponsowo

 czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. sponsowieć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pąsowieć

Wiktionary


ponsowienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dawna pisownia słowa: pąsowienie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃w̃sɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: põũ̯sovʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pąs, pąsowienie, daw. pons, gwara. ponsówka

 przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy

 przysł. pąsowo, daw. ponsowo

 czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pąsowienie

Wiktionary


ponsówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. duża pąsowa chustka perkalowa w zielone i błękitne kwiaty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pąs, pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie

 przym. ponso, spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, gwara. pęksowy, gwara. pąksowy

 przysł. pąsowo, daw. ponsowo

 czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć

Wiktionary


ponsowo

przysłówek sposobu

 (1.1) daw. pąsowo

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃w̃ˈsɔvɔ, AS: põũ̯sovo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pąs m., pąsowienie n., daw. pons m., daw. ponsowienie n., gwara. ponsówka ż.

 czas. pąsowieć ndk., spąsowieć dk., daw. ponsowieć ndk., daw. sponsowieć dk.

 przym. spąsowiały, sponsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy

 przysł. pąsowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pąsowo

Wiktionary


ponsowy

przymiotnik

 (1.1) dawna pisownia słowa: pąsowy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃w̃ˈsɔvɨ, AS: põũ̯sovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pąs, pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka

 przym. spąsowiały, pąsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy

 przysł. pąsowo, daw. ponsowo

 czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pąsowy, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy

Wiktionary


ponsza

dawniej: opończa


SJP.pl


pont

starożytna kraina w północno-wschodniej Azji Mniejszej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. kraina historyczna w północno-wschodniej części Azji Mniejszej, nad Morzem Czarnym, w starożytności niezależne królestwo, następnie prowincja rzymska;

 (1.2) daw. Morze Czarne

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) etn. mieszkaniec Pontu (1.1)

Wiktionary

Pont – kraina historyczna w północno-wschodniej Azji Mniejszej, nadmorska część Kapadocji, w starożytności niezależne królestwo, a następnie prowincja rzymska.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Biskupi Cezarei Kapadockiej byli metropolitami Kapadocji i egzarchami, czyli namiestnikami patriarchy, w regionie Pontu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Poncjusz m., pontyjski m.

:: fż. Pontyjka ż.

 przym. pontyjski, poncki, pontycki

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) Pontyjczyk mos.

Wiktionary


pont-du-gard

zachowany w dolinie rzeki Gard odcinek zbudowanego przez starożytnych Rzymian akweduktu, prowadzącego wodę ze źródeł do Nîmes


SJP.pl


pontał

ozdoba z drogich kamieni i szlachetnych metali


SJP.pl


ponte

Brazylia:

  • Ponte Alta – miasto
  • Ponte Alta do Norte – miasto
  • Ponte Nova – mikroregion
  • Ponte Preta – miasto
  • Ponte Serrada – miasto

Hiszpania:

  • Ponte Caldelas – gmina

Niderlandy:

  • Ponte – miejscowość

Wikipedia


pontiac

[czytaj: pontjak] samochód marki Pontiac; pontiak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) mot. marka samochodu

 (1.2) mot. amerykańska firma samochodowa;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (2.1) geogr. miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Illinois;

 (2.2) geogr. miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Michigan;

Wiktionary

  • Pontiac (ok. 1720–1769) – wódz Indian Ottawa, przywódca powstania
  • Pontiac – amerykańska marka samochodów osobowych
  • Pontiac Silverdome – hala sportowa w Pontiac w Michigan
  • Pontiac – regionalna gmina hrabstwa (MRC) w prowincji Quebec, w Kanadzie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Samochód marki Pontiac stoczył się do Potomaku.

 (1.2) Amerykański Pontiac otworzy nową fabrykę w Missouri.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pontiac mzw., pontiak mzw.

Wiktionary


pontiak

samochód marki Pontiac; pontiac


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) mot. samochód osobowy marki Pontiac

Wiktionary

Pontiac – wódz Indian z plemienia Ottawa. Urodził się około 1720 r. Jego ojciec pochodził z plemienia Ottawa, matka zaś – z plemienia Odżibwejów. Około 1755 roku został wodzem wojennym plemienia Ottawa (Odaawa). Pontiac to zanglicyzowana forma imienia Obwendiyag oznaczającego w dialekcie ottawskim „Tego, który uśmierza ból”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Typ, jak gdyby nigdy nic, wsiadł do czarnego pontiaka i odjechał.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pontiac mrz./mzw., pontiac mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pontiac

Wiktionary


ponticello

Wikipedia


pontifeks

pontifeks;
1. w starożytnym Rzymie: członek najwyższego kolegium kapłanów; pontyfik;
2. papież


SJP.pl


pontifex

pontifeks;
1. w starożytnym Rzymie: członek najwyższego kolegium kapłanów; pontyfik;
2. papież


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. rel. zob. pontyfik.

Wiktionary

  • Pontifex Maximus – starożytny dostojnik rzymski
  • Pontifex – tytuł papieży

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pontyfik m., pontyfikat m., pontyfikał m., pontyfikalium n.

 przym. pontyfikalny

 przysł. pontyfikalnie

Wiktionary


pontok

szałas w kształcie ula lub kopuły, który zamieszkują pojedyncze rodziny niektórych plemion Murzynów afrykańskich


SJP.pl


ponton

gumowa, nadmuchiwana łódka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nadmuchiwana łódź o płaskim dnie;

 (1.2) techn. szczelna konstrukcja utrzymująca się na wodzie;

 (1.3) techn. zatapialny zbiornik służący np. do wydobywania wraków;

Wiktionary

Holandia:

  • Ponton – miejscowość (plaats) w regionie Oranjestad-West, w kraju autonomicznym Aruba

Inne:

  • ponton – nadmuchiwana łódź
  • ponton – pływająca konstrukcja
  • Ponton – skała w rezerwacie przyrody Sokole Góry na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej

Zobacz też:

  • most pontonowy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) O rety! Nasz ponton jest dziurawy!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔ̃ntɔ̃n, AS: põntõn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pontonowy

Wiktionary


pontoniak

w gwarze miejskiej: most pontonowy


SJP.pl


pontonier

żołnierz-specjalista od budowy mostów pontonowych i organizacji przepraw wodnych


SJP.pl


pontonik

zdrobnienie od: ponton


SJP.pl


pontyfik

w starożytnym Rzymie: członek najwyższego kolegium kapłanów; pontifex, pontifeks


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) staroż. rel. kapłan w starożytnym Rzymie, który należał do kolegium czuwającego nad formalną stroną kultu religijnego;

 (1.2) przen. rel. papież lub inny wyższy duchowny

Wiktionary

Pontyfik (od łac. pontifex, dosł. budowniczy mostów) – w starożytnym Rzymie członek najwyższego kolegium kapłanów czuwającego nad formalną stroną kultu religijnego i związanych z nimi aktów państwowych.

Pontyfikowie sporządzali kalendarz, wyznaczali daty świąt i terminy procesowe dies fasti). W skład kolegium wchodzili m.in. flamenowie i westalki. Przewodniczył im Pontifex Maximus. Mieli oni „budować mosty”, czyli łączyć to, co ziemskie z tym, co boskie.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pontifex m., pontyfikat m., pontyfikał m., pontyfikalium n.

 przym. pontyfikalny

 przysł. pontyfikalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pontifex

Wiktionary


pontyfikacik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od pontyfikat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pontyfikat m.

Wiktionary


pontyfikalia

insygnia biskupie: mitra (infuła), pastorał, pektorał, pierścień oraz piuska


SJP.pl

Szata liturgiczna (strój liturgiczny) – rodzaj odzieży stosowanej w czasie liturgii, mającej na celu określenie i zaznaczenie funkcji osoby ją noszącej.

Wikipedia


pontyfikalnie

przysłówek

 (1.1) w sposób zgodny z pontyfikałem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pontyfikał mrz., pontifex mos., pontyfik mos.

 przym. pontyfikalny

Wiktionary


pontyfikalny

związany z biskupem lub odprawianymi przez niego uroczystościami


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) rel. związany ze sprawowanymi przez papieża lub biskupa obrzędami, liturgią

 (1.2) przest. pompatyczny, wzniosły

 (1.3) hist. związany z urzędem pontyfika w starożytnym Rzymie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Papież sprawował w szatach pontyfikalnych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pontyfikał m., pontyfikat m., pontifex mos., pontyfik mos.

 przysł. pontyfikalnie

Wiktionary


pontyfikat

1. okres sprawowania władzy przez papieża lub biskupa;
2. w starożytnym Rzymie: urząd i władza pontyfika, arcykapłana


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. okres sprawowania władzy przez papieża lub biskupa;

 (1.2) hist. rel. urząd sprawowany przez pontyfika w starożytnym Rzymie

Wiktionary

Pontyfikat – okres sprawowania władzy w Kościele katolickim przez papieża. Pochodzi od łac. słowa pontifex (budowniczy mostów), a oznaczającego pontyfika – kapłana należącego do kapłańskiego kolegium w starożytnym Rzymie. Termin pontificatus oznaczający początkowo władzę pontyfika przeniesiono później na władzę papieża i biskupa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ile właściwie trwał pontyfikat Wojtyły?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃ntɨˈfʲikat, AS: põntyfʹikat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pontyfik m., pontyfikalia nmos., pontyfikał m., pontifex mos., pontyfikacik mrz.

 przym. pontyfikalny

Wiktionary


pontyfikał

księga liturgiczna do użytku biskupów katolickich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. księga liturgiczna używana przez katolickich biskupów;

Wiktionary

Pontyfikał, pontyfikał rzymski – rzymskokatolicka księga liturgiczna zawierająca modlitwy, przepisy czynności ceremonii i obrzędów odprawianych przez papieży, biskupów i opatów.

Pontyfikał rzymski, zreformowany po Soborze Watykańskim II, nie jest, jak to było dawniej, jedną księgą. Dzieli się na poszczególne części, przyporządkowane różnym celebracjom liturgicznym. W jego skład wlicza się zwyczajowo następujące księgi liturgiczne:

  • Obrzęd konsekracji dziewic (wyd. łac. - 1970; wyd. pol. - 2001)
  • Obrzędy błogosławienia opata i ksieni (wyd. łac. - 1971)
  • Obrzędy błogosławienia oleju katechumenów, chorych i krzyżma (wyd. łac. - 1971; wyd. pol. - 1986, 2016)
  • Obrzędy bierzmowania (wyd. łac. - 1972; wyd. pol. - 1975)
  • Obrzędy ustanowienia lektorów i akolitów (wyd. łac. - 1973; wyd. pol - 2014)
  • Obrzędy ustanowienia katechistów (wyd. łac. - 2021)
  • Wprowadzenie do grona kandydatów do diakonatu i prezbiteratu (wyd. łac. - 1973; wyd. pol. - 1999)
  • Święcenia biskupa, prezbiterów i diakonów (popr. wyd. łac. - 1990; wyd. pol. - 1999)
  • Obrzędy poświęcenia kościoła i ołtarza (wyd. łac. - 1978; wyd. pol. - 2001)
  • Obrzęd koronacji wizerunku NMP (wyd. łac. - 1981; wyd. pol. - 2004)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W pontyfikale z XVI w. znaleziono dokładny opis tego obrzędu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃ntɨˈfʲikaw, AS: põntyfʹikau̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pontifex mos., pontyfik mos., pontyfikalia lm. nmos., pontyfikat mrz.

 przym. pontyfikalny

 przysł. pontyfikalnie

Wiktionary


pontyjczyk

mieszkaniec Pontu (krainy)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Pontu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pont mrz.

:: fż. Pontyjka ż.

 przym. pontyjski

Wiktionary


pontyjka

mieszkanka Pontu (krainy)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Pontu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pont mrz.

:: fm. Pontyjczyk mos.

 przym. pontyjski

Wiktionary


pontyjski

Pont (kraina starożytna); poncki


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pontem, dotyczący Pontu

 (1.2) daw. czarnomorski

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. odmiana języka greckiego wywodząca się z Pontu, używana tradycyjnie na południowych i wschodnich wybrzeżach Morza Czarnego;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pont m., Pontyjczyk mos., Pontyjka ż.

 przym. poncki, pontycki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poncki, pontycki

 (1.2) czarnomorski

Wiktionary


ponucić

spędzić pewien czas na nuceniu


SJP.pl


ponumerowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ponumerować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔ̃nũmɛrɔˈvãɲɛ, AS: põnũmerovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ponumerować dk., numerować ndk.

 rzecz. numeracja, numerowanie, numer, numerek, numerologia

 przym. numeryczny

Wiktionary


ponur

podwodna część budowli piętrzącej, znajdująca się przed jej urządzeniami upustowymi


SJP.pl

Ponur – część budowli hydrotechnicznej zabezpieczającej dno na stanowisku górnym. Stosowany jest przede wszystkim w budowlach piętrzących (np. zapora, jaz). Ma postać szczelnej, ciężkiej płyty. Dzięki takiej konstrukcji nie tylko zabezpiecza dno rzeki przed rozmywaniem, ale także zwiększa stateczność budowli (przede wszystkim na przesunięcie) oraz wydłuża drogę filtracji. Współcześnie ponur wykonywany jest jako płyta betonowa lub żelbetowa.

Wikipedia


ponuracki

przymiotnik od: ponurak


SJP.pl


ponuraczek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od ponurak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ponurak m.

Wiktionary


ponurak

człowiek pozbawiony poczucia humoru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. ktoś stale smutny, ponury, bez poczucia humoru

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈnurak, AS: põnurak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ponurość ż., ponuractwo n.

:: zdrobn. ponuraczek m.

:: fż. ponuraczka ż.

 przym. ponury, ponuracki, ponurawy

 przysł. ponuro, ponuracko, ponurawo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) borsuk, mruk, smutas

Wiktionary


ponurawy

rzadko: nieco ponury, melancholijny; smętnawy, smutnawy


SJP.pl


ponurek

ponurek Schneidera - rzadki gatunek chrząszcza z rodziny ponurkowatych, objęty ochroną gatunkową


SJP.pl


ponurkowate

o cechach ponurkowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl


ponurkowaty

o cechach ponurkowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl


ponurnik

rodzaj grzybów z rodziny ponurnikowatych


SJP.pl

Tapinella E.-J. Gilbert (ponurnik) – rodzaj grzybów należący do rodziny ponurnikowatych (Tapinellaceae), którego gatunkiem typowym jest ponurnik bocznotrzonowy (Tapinella panuoides).

Wikipedia


ponurnikowate

o cechach ponurnikowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl

Ponurnikowate (Tapinellaceae C. Hahn) – rodzina podstawczaków zaliczana do rzędu borowikowców (Boletales), której typem nomenklatorycznym jest ponurnik (Tapinella).

Wikipedia


ponurnikowaty

o cechach ponurnikowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


ponuro

przysłówek

 (1.1) …od przym. → ponury

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jacek ponuro wpatrywał się w spaloną płytę główną swojego komputera.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈnurɔ, AS: põnuro

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ponurość ż., ponurak m., ponuraczka ż., ponuractwo n., ponurzenie n., sponurzenie n.

 czas. ponurzeć ndk., sponurzeć dk.

 przym. ponury, ponuracki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|otryntno, otympnie, otympno.

Wiktionary


ponurość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co ponure; cecha tych, którzy są ponurzy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ponuractwo n., ponurak m., ponuraczka ż., ponurzenie n., sponurzenie n.

 czas. ponurzeć ndk., sponurzeć dk.

 przym. ponury, ponuracki, ponurawy

 przysł. ponuro, ponuracko, ponurawo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) posępność

Wiktionary


ponury

ciemny, straszny, przerażający


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) pełen smutku, przygnębienia

 (1.2) taki, który wywołuje smutek, daje przykre wrażenie

Wiktionary

Jan Piwnik ps. Donat, Ponury, Jaś (ur. 31 sierpnia 1912 w Janowicach, zm. 16 czerwca 1944 pod Jewłaszami) – kapitan Wojska Polskiego i aspirant Policji Państwowej, cichociemny, pośmiertnie awansowany do stopnia majora, a następnie do stopnia pułkownika (2012); dowódca partyzancki Armii Krajowej w Górach Świętokrzyskich i na Nowogródczyźnie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Dzisiejsza pogoda jest wyjątkowo ponura.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ̃ˈnurɨ, AS: põnury

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ponurość ż., ponuractwo n., ponurak m., ponuraczka ż., ponurzenie n., sponurzenie n.

 czas. ponurzeć ndk., sponurzeć dk.

 przym. ponuracki, ponurawy

 przysł. ponuro

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) posępny, smętny, minorowy, chmurny, pochmurny, zachmurzony; reg. śl. otopulóny.

Wiktionary


pony

1. koń z rasy małych kuców;
2. samochód typu Hyundai Pony


SJP.pl


ponymeet

[czytaj: ponymit] środowiskowo: zlot fanów serialu animowanego "My Little Pony: Przyjaźń to magia"


SJP.pl


ponynanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ponynać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ponynać dk.

Wiktionary


poobcować

obcować przez pewien czas, np. z naturą


SJP.pl


poobdarzać

obdarzyć po kolei, wiele razy


SJP.pl


poobdzierać

obedrzeć wiele razy, w wielu miejscach


SJP.pl


poobdzierany

obedrzeć wiele razy, w wielu miejscach


SJP.pl


poobdziergiwać

obdziergać po kolei, wiele razy; poobszywać, poobrębiać


SJP.pl


poobiecywać

obiecać wiele czegoś


SJP.pl


poobiedni

odbywający się po obiedzie


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) następujący, odbywający się po obiedzie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obiad mrz., obiadek mrz.

 czas. obiadować

 przym. obiadowy

Wiktionary


poobkrawać

obkroić po kolei wiele czegoś


SJP.pl


poobkręcać

obkręcić po kolei, wiele razy


SJP.pl


pooblekać

dawniej, dziś gwarowo: oblec wiele czegoś; poodziewać, pookrywać


SJP.pl


pooblepiać

oblepić coś ze wszystkich stron


SJP.pl


poobmacywać

spędzić pewien czas na obmacywaniu


SJP.pl


poobmywać

obmyć po kolei, wiele razy


SJP.pl


poobrażać

obrazić po kolei, wiele razy


SJP.pl


poobrębiać

obrębić po kolei, wiele razy; poobdziergiwać, poobszywać


SJP.pl


poobsiadać

potocznie, o grupie ludzi: zająć kolejno wszystkie miejsca na czymś


SJP.pl


poobstawiać

obstawić wiele czegoś


SJP.pl


poobwieszać

obwiesić coś lub kogoś dużą liczbą czegoś


SJP.pl


pooceniać

ocenić po kolei, wiele razy; spędzić pewien czas na ocenianiu


SJP.pl


poocieranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poocierać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poocierać dk.

Wiktionary


poodchudzać

spędzić pewien czas na odchudzaniu


SJP.pl


poodciekać

o wielu rzeczach: utracić ciecz przez jej ściekanie


SJP.pl


poodcinanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poodcinać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poodcinać dk.

Wiktionary


poodciskiwać

odcisnąć wiele czegoś kolejno, jedno po drugim


SJP.pl


pooddalać

1. oddalić po kolei, wiele razy;
2. pooddalać się - oddalić się jeden po drugim


SJP.pl


pooddychać

oddychać głęboko przez pewien czas


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany

 (1.1) przez pewien czas lub kilkakrotnie głęboko oddychać, wdychać coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jedziemy nad morze, pooddychamy świeżym powietrzem.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) powdychać

Wiktionary


pooddzierać

1. odedrzeć jedno po drugim;
2. pooddzierać się - odedrzeć się jedno po drugim


SJP.pl


poodganiać

odgonić po kolei kogoś lub coś


SJP.pl


poodkopywać

odkopać po kolei, wiele razy


SJP.pl


poodkrawać

odkroić po kolei, wiele razy


SJP.pl


poodlepiać

odlepić po kolei, wiele razy


SJP.pl


poodlewać

spędzić pewien czas na odlewaniu


SJP.pl


poodmieniać

odmienić po kolei, wiele razy


SJP.pl


poodpędzać

odpędzić po kolei, wiele razy


SJP.pl


poodpierać

odeprzeć po kolei, wiele razy


SJP.pl


poodpinać

odpiąć coś kolejno, jedno po drugim


SJP.pl


poodpisywać

odpisać po kolei, wiele razy


SJP.pl


poodpoczywać

spędzić pewien czas na odpoczywaniu; porelaksować się


SJP.pl


poodpowiadać

odpowiedzieć po kolei, wiele razy


SJP.pl


poodpychać

1. odepchnąć po kolei, wiele razy;
2. zrazić wiele osób


SJP.pl


poodrabiać

spędzić pewien czas na odrabianiu


SJP.pl


poodrapywać

pousuwać wierzchnią warstwę czegoś przez skrobanie, drapanie


SJP.pl


poodstawiać

odstawić po kolei wiele osób lub rzeczy, jedna za drugą


SJP.pl


poodstraszać

odstraszyć po kolei, wiele razy


SJP.pl


poodświeżać

odświeżyć wiele czegoś


SJP.pl


poodsypywać

odsypać po kolei, wiele razy


SJP.pl


poodszczepiać

rozmnożyć wiele roślin poprzez odłączenie od nich organu i wysadzenie go w ziemi


SJP.pl


poodtruwać

odtruć po kolei, wiele razy


SJP.pl


poodważać

odważyć po kolei, wiele razy


SJP.pl


poodwoływać

odwołać po kolei, wiele razy


SJP.pl


poodwzorowywać

odwzorować wiele czegoś


SJP.pl


poodziewać

1. odziać po kolei, wiele razy;
2. poodziewać się - o wielu: ubrać się; poubierać się


SJP.pl


poodznaczać

1. wyróżnić odznaczeniem wiele osób;
2. znacząc, powyodrębniać coś z jakiejś całości;
3. poodznaczać się -
a) powyróżniać się czymś;
b) być gdzieś widocznym przez pewien czas;
c) wyróżnić odznaczeniem siebie nawzajem


SJP.pl


poodzwierciedlać

odzwierciedlić po kolei, wiele razy; pooddawać


SJP.pl


poodłączać

odłączyć po kolei, wiele razy


SJP.pl


poodłamywać

odłamać po kolei, wiele razy


SJP.pl


poofiarowywać

ofiarować po kolei, wiele razy


SJP.pl


poogarniać

spędzić pewien czas na ogarnianiu czegoś


SJP.pl


pooglądanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pooglądać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pooglądać dk.

Wiktionary


poograniczać

ograniczyć po kolei, wiele razy


SJP.pl


pooklejać

poobklejać, pooblepiać;
1. przykleić dużą ilość czegoś do czegoś innego, ze wszystkich stron lub w wielu miejscach;
2. pokryć ze wszystkich stron dużą ilością czegoś miękkiego i gęstego;
3. pooklejać się - przykleić dużą ilość czegoś do swojego ciała lub ubrania


SJP.pl


pookreślać

określić po kolei, wiele razy


SJP.pl


pool

[czytaj: pul]
1. porozumienie przedsiębiorstw kapitalistycznych; pul;
2. odmiana bilarda z numerowanymi bilami; pool bilard, poolbilard


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jedna z odmian bilarda

Wiktionary

Geografia:

  • Pool – departament Konga
  • Pool – miejscowość w Kornwalii (Anglia)
  • Pool – obszar niemunicypalny w Stanach Zjednoczonych, w stanie Wirginia Zachodnia
  • Pool – rzeka w Anglii, dopływ Ravensbourne
  • Pool – rzeka w Anglii, dopływ Gilpin
  • Pool-in-Wharfedale – miejscowość w Anglii, w hrabstwie West Yorkshire
    • Pool – civil parish w Leeds, hrabstwie West Yorkshire (Anglia)

Wikipedia


poolbilard

[czytaj: pulbilard] odmiana bilarda z numerowanymi bilami; pool bilard, pool


SJP.pl


poolejować

naolejować, zaolejować;
1. nasycić materiał olejem w celach konserwacyjnych;
2. nałożyć olej na włosy w celach pielęgnacyjnych


SJP.pl


poolewać

potocznie: zlekceważyć wiele osób lub spraw


SJP.pl


poomawiać

spędzić pewien czas na omawianiu czegoś


SJP.pl


poomijać

ominąć po kolei, wiele razy


SJP.pl


poondulować

poukładać przez jakiś czas lub wielu osobom włosy w loki lub fale


SJP.pl


poopalać

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. opalać)

 (1.1) opalić coś w dużej ilości, w wielu miejscach, strawić powierzchnię ogniem

czasownik zwrotny dokonany poopalać się (ndk. opalać się)

 (2.1) o wielu osobach: opalić się na słońcu, spiec się

 (2.2) spędzić jakiś czas na słońcu, opalając się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dookoła widać było poopalane drzewa.

 (2.1) Aleśmy się poopalali podczas tej górskiej wędrówki.

 (2.2) Idziesz z nami na plażaażę poopalać się?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔːˈpalat͡ɕ, AS: popalać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poopalanie

 czas. palić

Wiktionary


poopalanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poopalać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔːpaˈlãɲɛ, AS: popalãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poopalać, palić

Wiktionary


pooparzeniowy

występujący po oparzeniu


SJP.pl


poopędzać

1. opędzić wszystkich po kolei;
2. poopędzać się - opędzić się od wielu osób, rzeczy


SJP.pl


pooperacyjny

przymiotnik

 (1.1) med. następujący po operacji

Wiktionary

Powiązane:

 czas. operować

Wiktionary


poopiekować

poopiekować się - spędzić pewien czas na opiekowaniu się


SJP.pl


poopierdalać

wulgarnie: poopierdalać (się) - spędzić pewien czas na opierdalaniu (się)


SJP.pl


pooplątywać

pooplatać się; pooplątywać się -
1. oplątać się wieloma różnymi przedmiotami;
2. wielokrotnie oplątać się wokół kogoś lub czegoś


SJP.pl


pooprowadzać

oprowadzić po kolei, wiele razy


SJP.pl


poopróżniać

opróżnić po kolei, wiele razy


SJP.pl


poopryskiwać

opryskać po kolei, wiele razy


SJP.pl


poopłacać

opłacić po kolei, wiele razy


SJP.pl


poopłukiwać

opłukać po kolei, wiele razy


SJP.pl


poorać

porobić na czymś bruzdy


SJP.pl


poorbitować

orbitować przez pewien czas


SJP.pl


poorganizować

spędzić pewien czas na organizowaniu


SJP.pl


poosiadać

o grupie ludzi: zamieszkać gdzieś na stałe


SJP.pl


pooskubywać

oskubać po kolei, wiele razy


SJP.pl


poosuszać

osuszyć po kolei, wiele razy


SJP.pl


pooszczędzać

spędzić pewien czas na oszczędzaniu


SJP.pl


pooszukiwać

1. oszukać po kolei, wiele razy;
2. spędzić pewien czas na oszukiwaniu kogoś


SJP.pl


poosłabiać

osłabić po kolei, wiele razy


SJP.pl


pootrzymywać

otrzymać po kolei, wiele razy


SJP.pl


pootulać

otulić dokładnie wiele osób lub rzeczy; pootulać się: otulić się dokładnie


SJP.pl


pootłukać

uderzając, spowodować liczne uszkodzenia; pootłukiwać, poobtłukiwać, poobijać


SJP.pl


poozdabiać

ozdobić po kolei, wiele razy


SJP.pl


pop

duchowny w Kościele prawosławnym i grekokatolickim


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) = polit. podstawowa organizacja partyjna;

 (1.2) = ekon. Poznański Okręg Przemysłowy;

Wiktionary

Kultura

  • kultura pop – kultura popularna (masowa), popkultura

Kinematografia

  • Pop – film rosyjski z 2009 roku

Muzyka

  • muzyka pop
  • pop (popping) – technika gry na gitarze basowej
  • Pop – album zespołu U2
  • Pop – album Wolfganga Voigta, wydany pod pseudonimem „Gas”
  • Pop – album Czesława Mozila
  • POP. – album Miuosha

Wikipedia


pop-art

kierunek sztuki współczesnej posługujący się różnorodnymi technikami twórczymi, nawiązujący do życia wielkomiejskiego, reklam, komiksów; popart


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) kierunek w sztuce współczesnej nawiązujący do kultury masowej drugiej połowy XX wieku, oddający obraz cywilizacji wielkomiejskiej, tworzący m.in. kompozycje z przedmiotów codziennego użytku;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pop-art jest jednym z przejawów współczesnej sztuki.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) pop-art

źródła.

== pop-art (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) pop-art

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pop-kultura

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kultura popularna, zwykle rozrywkowa, łatwa w odbiorze, przeznaczona dla masowego odbiorcy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Najbrzydszym, najsympatyczniejszym i najmniej udanym potworem pop-kultury okazał się King Kong, gdy po czterdziestoletniej nieobecności na ekranie i ku uciesze (?) kolejnych pokoleń znów wynurzył się z dżungli.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popkultura ż., popkulturowość ż.

 przym. popkulturowy

 przysł. popkulturowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) popkultura, kultura masowa, kultura popularna

Wiktionary


pop-music

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. odmiana muzyki rozrywkowej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zbyszek kocha pop-music, słucha jej od wczesnej młodości.

Wiktionary


pop-polityk

polityk zdobywający popularność sposobami zbliżonymi do metod używanych przez celebrytów i postaci popkultury


SJP.pl


pop-polityka

polityk zdobywający popularność sposobami zbliżonymi do metod używanych przez celebrytów i postaci popkultury


SJP.pl


pop-rock

[czytaj: pop rok] gatunek muzyczny łączący elementy popu i rocka; pop rock


SJP.pl


pop-up

[czytaj: pop ap] w informatyce: wyskakujące okno, rodzaj funkcji stron internetowych, która powoduje automatyczne otwarcie nowego okna lub karty przeglądarki; popup


SJP.pl


pop3

skrót od: Post Office Protocol 3, w informatyce: protokół pocztowy wykorzystywany do odbioru poczty elektronicznej z serwera pocztowego


SJP.pl


popaciać

popaciać się - potocznie:
1. pobrudzić się w wielu miejscach czymś miękkim, mazistym; pobabrać się, popaćkać się;
2. posmarować się czymś, np. kremem


SJP.pl


popaczyć

spowodować wykrzywienie, wygięcie wielu rzeczy lub jednej rzeczy w wielu miejscach; powykrzywiać, pokoślawić, powykręcać


SJP.pl


popadać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. popaść)

 (1.1) znaleźć się w trudnym położeniu

 (1.2) zostać opanowanym przez negatywne uczucia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) [..] okrył się mrokiem, brudem i popadł w ruinę.

 (1.2) [...] aby nie popaść w banał.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uwikłać się, wpakować się

 (1.2) pogrążyć się

Wiktionary


popadia

żona popa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żona popa

Wiktionary

Popadia (ukr. Попадя) – szczyt na Ukrainie, w Gorganach, o wysokości 1740 m n.p.m.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pop m., popowic m., popadianka ż., popówka ż., Popadia ż.

 przym. popi, popowy, popowski

Wiktionary


popadianka

przestarzale: córka popa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) córka popa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pop m., popowic m., popadia ż., popówka ż., Popadia ż.

 przym. popi, popowy, popowski

Wiktionary


popadnięty

taki, który popadł (zdarzył się); popadły


SJP.pl


popadywać

o śniegu, deszczu: padać słabo, z przerwami


SJP.pl


popadły

znaleźć się w jakiejś sytuacji, wpaść w jakieś położenie


SJP.pl


popajacować

spędzić pewien czas na wygłupianiu się, zachowywaniu się niepoważnie; pobłaznować


SJP.pl


popalać

1. spalać w wielu miejscach;
2. palić w odstępach czasowych


SJP.pl


popalić

spędzić chwilę na paleniu fajki, papierosa itp.


SJP.pl


popamiętać

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) zachowywać coś przykrego w pamięci przez długi czas

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uważaj, bo jeszcze mnie popamiętasz!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpãˈmʲjɛ̃ntat͡ɕ, AS: popãmʹi ̯ntać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pamiętać, zapamiętywać

 rzecz. popamiętanie n., pamięć

Wiktionary


popamiętanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zachowanie czegoś przykrego w pamięci przez długi czas

Wiktionary

Powiązane:

 czas. popamiętać dk.

Wiktionary


popandemiczny

dziejący się, następujący po pandemii


SJP.pl


popanióny

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. upodobniony do pana (lepiej ubrany)

Wiktionary


popapranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|popaprać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepopapranie n.

 czas. popaprać dk.

Wiktionary


popapraniec

ktoś, komu nic się nie udaje


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) posp. pogard. osoba, której nic się nie udaje w życiu

 (1.2) posp. pogardliwie o mężczyźnie

Wiktionary

Powiązane:

 czas. popaprać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. niedojda, niedorajda, nieudacznik, ciamajda, cielę, ofiara losu, oferma, patafian, safanduła, sierota, trąba, trąba jerychońska; wulg. pierdoła, pipa

 (1.2) posp. zafajdaniec; wulg. zasraniec, pierdolec, pierdoła, pipa

Wiktionary


popaprykować

przyprawić jakąś potrawę wysuszoną i sproszkowaną papryką


SJP.pl


popar

wykrzyknik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. popatrz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Popar, już je ponowa!Popatrz, już jest nów!

Wiktionary


poparcelować

podzielić grunt na mniejsze części, parcele


SJP.pl


poparcie

kierunek sztuki współczesnej posługujący się różnorodnymi technikami twórczymi, nawiązujący do życia wielkomiejskiego, reklam, komiksów; pop-art


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pomoc, akceptacja, wsparcie otrzymywane od kogoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈparʲt͡ɕɛ, AS: poparʹće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. popierać ndk., poprzeć dk.

 rzecz. parcie n., popieranie n.

Wiktionary


popart

kierunek sztuki współczesnej posługujący się różnorodnymi technikami twórczymi, nawiązujący do życia wielkomiejskiego, reklam, komiksów; pop-art


SJP.pl

Pop-art, popart (z ang. popular artsztuka popularna) – prąd artystyczny w sztuce po II wojnie światowej, wywodzący się z ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Termin pop-art został po raz pierwszy użyty przez angielskiego krytyka sztuki Lawrence’a Allowaya w „Przeglądzie Architektonicznym” („Architectural Digest”) z 1952 roku do opisania tych obrazów, które ilustrowały powojenny konsumpcjonizm i czerpały z dóbr materializmu.

Wikipedia


popartowski

odnoszący się do popartu


SJP.pl


popartowy

popart


SJP.pl

Patrz:

popart

popartysta

artysta reprezentujący kierunek w sztuce współczesnej polegający na tworzeniu kompozycji naśladujących styl reklam, komiksów


SJP.pl


popartystka

artystka reprezentująca kierunek w sztuce współczesnej polegający na tworzeniu kompozycji naśladujących styl reklam, komiksów


SJP.pl


poparzenie

1. spowodować oparzenia;
2. połączyć w pary wiele zwierząt w celach rozrodczych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) med. obrażenie skóry wskutek działania wysokiej tempteratury lub substancji żrącej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na przedramionach ofiara miała liczne ślady niedawnych poparzeń.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poparzyć dk.

 przym. parzelniczy, parzydełkowy

 rzecz. parzenie n.

Wiktionary


poparzeniec

potocznie: człowiek, który uległ poparzeniu; poparzony


SJP.pl


poparzony

1. spowodować oparzenia;
2. połączyć w pary wiele zwierząt w celach rozrodczych


SJP.pl


poparzyć

1. spowodować oparzenia;
2. połączyć w pary wiele zwierząt w celach rozrodczych


SJP.pl


popas

przestarzałe:
1. przerwa w podróży w celu nakarmienia koni, dla odpoczynku; postój, przystanek;
2. nakarmienie, napasienie (się);
3. miejsce przeznaczona do pasienia się zwierząt; pastwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. żarłok

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) daw. pastwisko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypas mrz., wypasacz mos.

Wiktionary


popasać

dawniej:
1. przebywać gdzieś krótko, być gdzieś przejazdem;
2. rzadko: zatrzymywać się na popas


SJP.pl


popaść

znaleźć się w jakiejś sytuacji, wpaść w jakieś położenie


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. popadać)

 (1.1) dokonany od|popadać.

czasownik przechodni dokonany (ndk. popasać)

 (2.1) spędzać jakiś czas, pasąc zwierzęta

 (2.2) książk. zatrzymywać się gdzieś na pewien czas w trakcie podróży

Wiktionary


popaskudzić

potocznie: zanieczyścić, pobrudzić; zapaskudzić


SJP.pl


popaśnica

dawniej: nałożnica, konkubina, kochanka


SJP.pl


popasowy

popas


SJP.pl

Patrz:

popas

popastwić

popastwić się - spędzić pewien czas na pastwieniu się


SJP.pl


popatrzeć

spojrzeć, rozejrzeć się; obejrzeć, przyjrzeć się; popatrzyć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. patrzeć)

 (1.1) dokonany od|patrzeć.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Warto także, choć na chwilę, zatrzymać się i popatrzeć na otaczający nas pejzaż.

 (1.1) – Popatrzcie tylko, towarzysze, kto tu przyjechał z nami na obóz i jakie przywiózł z sobą materiały do szkolenia? – wołał na apelu nasz chudy jak patyk kierownik, którego nazywaliśmy Dzierżyńskim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈpaṭʃɛt͡ɕ, AS: popaṭšeć

Wiktionary


popatrzyć

spojrzeć, rozejrzeć się; obejrzeć, przyjrzeć się; popatrzeć


SJP.pl


popaździernikowy

odbywający się, zachodzący po październiku, zwłaszcza gdy ów październik kojarzony jest z jakimś konkretnym wydarzeniem (czyli np. odbywający się po rewolucji październikowej albo mający miejsce po VII Plenum KC PZPR w 1956 r.)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) hist. taki, który nastąpił po wydarzeniach październikowych 1956 r. w Polsce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) mimo pozornego, popaździernikowego rozluźnienia SB rozpracowywała intensywnie paryską „Kulturę” (…).

Wiktionary

Powiązane:

 przym. październikowy

Wiktionary


popałętać

potocznie: popałętać się - spędzić pewien czas na pałętaniu się; popętać się, poszwendać się, powałęsać się


SJP.pl


popchnąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. popychać)

 (1.1) dokonany od|popychać.

czasownik zwrotny dokonany popchnąć się (ndk. popychać się)

 (2.1) dokonany od|popychać się.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popchnięcie n., popychanie n., popychadło n., popychle n.

 czas. popychać ndk.

Wiktionary


popcorn

[czytaj: popkorn] prażona kukurydza; popkorn


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) prażona kukurydza

Wiktionary

Popcorn (ang. popcorn), prażona kukurydza – przekąska z prażonych w wysokiej temperaturze ziaren kukurydzy, co powoduje ich „spuchnięcie” i wyrzucenie z wnętrza miękkiej, chrupiącej, białkowo-skrobiowej masy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Arek, idąc do kina, kupuje zawsze największe opakowanie popcornu.

Wiktionary


popcornowy

popcorn [czytaj: popkornowy]


SJP.pl


popczyk

nazwisko


SJP.pl


pope

Pope – miejscowość na Łotwie, w centralnej części novadsu Windawa, przy drodze krajowej łączącej Rygę z Windawą, 669 mieszkańców (2004), siedziba władz gminy (Popes pagasts). Znajduje się tam pałac z XVII-XIX wieku.

Wikipedia


popecki

nazwisko


SJP.pl


popęd

skłonność, chęć nie do opanowania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nieopanowana potrzeba czegoś, nagła chęć

 (1.2) psych. wewnętrzny mechanizm motywacyjny, uwarunkowany biologicznie, służący zaspokajaniu podstawowych potrzeb i przetrwaniu organizmu

 (1.3) fiz. wektorowa wielkość fizyczna określająca działanie siły w danym przedziale czasu

Wiktionary

  • "popęd" w biologii to pojęcie blisko związane z instynktem
    • popęd płciowy
  • popęd (fizyka)
  • popęd (psychoanaliza)

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. popędliwość ż., pęd mrz.

 przym. popędliwy, popędowy

 przysł. popędliwie

 czas. pędzić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) impuls, instynkt, namiętność, pobudka, pociąg, żądza

 (1.2) instynkt, podnieta

 (1.3) impuls, popęd siły, skr. I

Wiktionary


popedałować

1. pojechać gdzieś na rowerze;
2. potocznie: pójść gdzieś szybko


SJP.pl


popędliwiec

osoba porywcza, zapalczywa, łatwo wybuchająca gniewem; zapalczywiec


SJP.pl


popędliwiej

stopień wyższy od przysłówka: popędliwie


SJP.pl


popędliwość

popędliwy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co popędliwe

Wiktionary

Patrz:

popędliwy

Powiązane:

 przym. popędliwy

 rzecz. popęd

Wiktionary


popędliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: popędliwy


SJP.pl


popędliwy

łatwo unoszący się gniewem i zbyt szybko podejmujący decyzje; porywczy


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) charakteryzujący się popędliwością, porywczością, impulsywnością

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pęd mrz., popęd m., popędliwość ż., popędliwiec m.

 przysł. popędliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) choleryczny, gwałtowny, impulsywny, krewki, porywczy

Wiktionary


popędzać

czasownik przechodni niedokonany (dk. popędzić)

 (1.1) zmuszać do ruchu w określonym kierunku

 (1.2) skłaniać do pośpiesznego wykonywania czegoś

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. popędzić)

 (2.1) oddalać się pędem

czasownik zwrotny niedokonany popędzać się (dk. popędzić się)

 (3.1) popędzać siebie nawzajem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popędzanie n., pęd mrz.

 czas. pędzić ndk., popędzić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pilić, ponaglać, przynaglać, brać do galopu; gw-pl|Górny Śląsk|dziwoczyć.

Wiktionary


popędzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|popędzać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pędzić, popędzać

 rzecz. pęd mrz.

Wiktionary


popędzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|popędzić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pędzić, popędzić

 rzecz. pęd mrz.

Wiktionary


popędzić

czasownik przechodni dokonany (ndk. popędzać)

 (1.1) zmusić do poruszania się w określonym kierunku

 (1.2) skłonić do pośpiesznego działania

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. popędzać)

 (2.1) oddalić się pędem

czasownik zwrotny dokonany popędzić się (ndk. popędzać się)

 (3.1) popędzić siebie nawzajem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popędzenie n., pęd mrz.

 czas. popędzać, pędzić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) ponaglić, przynaglić, przypilić, wziąć do galopu

 (2.1) pobiec, pognać

Wiktionary


popeerelowski

odnoszący się do czasów po PRL-u, będący pozostałością po PRL-u


SJP.pl


popegeerowski

[czytaj: popegieerowski] pozostały po PGR-ze, po okresie PGR-ów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący sytuacji i obszarów po zamkniętych PGR-ach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chcą przeznaczyć konkretne kwoty dla popegeerowskich gmin na północy kraju.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pegeerowski

 skr. PGR

 rzecz. pegeeryzacja ż., pegeer mrz., pegeerowiec mos., pegeerowskość ż.

 przysł. pegeerowsko

Wiktionary


popek

nazwisko


SJP.pl

  • Popek – polskie nazwisko
  • Anna Popek (ur. 1968) – polska dziennikarka
  • Amadeusz Popek (ur. 1977) – polski malarz i grafik; syn Jana Popka
  • Artur Popek (ur. 1960) – polski malarz i grafik; syn Stanisława Popka
  • Jan Popek (1942–1980) – polski malarz i grafik; ojciec Amadeusza Popka, brat Stanisława Popka
  • Mieczysław Popek (1916–1944) – polski pilot z okresu II wojny światowej
  • Stanisław Popek (ur. 1936) – polski psycholog, malarz, poeta; ojciec Artura Popka, brat Jana Popka
  • Zbigniew Popek (ur. 1946) – polski kontradmirał
  • Paweł „Popek” Mikołajuw (ur. 1978) – polski raper, wokalista i zawodnik MMA

Wikipedia


popękany

taki, który ma rysy, pęknięcia w wielu miejscach


SJP.pl


popelina

1. rodzaj tkaniny o gęstym splocie, zazwyczaj bawełnianej lub jedwabnej
2. potocznie: coś kiepskiego, słabej jakości lub sytuacja, która źle poszła, była rozczarowująca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) włók. rodzaj tkaniny o splocie płóciennym;

 (1.2) pot. pejor. coś tandetnego, małowartościowego

 (1.3) pot. coś czego się wstydzimy

Wiktionary

Popelina – mocna tkanina wełniana, bawełniana lub jedwabna o splocie płóciennym, przypominająca ryps, wykorzystywana w produkcji koszul, sukni i płaszczy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Ty, stary, wczoraj spiłem się do nieprzytomności i taka popelina z tego wyszła, że szkoda gadać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpɛˈlʲĩna, AS: popelʹĩna

Wiktionary

Powiązane:

 przym. popelinowy, popeliniarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) badziewie, kaszana, maniana, tandeta

 (1.3) blamaż, kaszana, kompromitacja, maniana, obciach, wstyd

Wiktionary


poperczyn

Poperczyn – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie krasnostawskim, w gminie Żółkiewka.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Żółkiewka. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 160 mieszkańców.

Wieś wzmiankowana przed rokiem 1406. W miejscowości mieści się remiza OSP.

Wikipedia


poperfumować

spryskać perfumami; naperfumować, uperfumować


SJP.pl


popers

przedstawiciel subkultury młodzieżowej aktywnej w Polsce w latach 1981-85, noszący długą grzywkę zaczesaną na bok i bardzo eleganckie ubranie; poppers, sajkowiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) socjol. zob. poppers.

Wiktionary

  • Poppers
  • Popers (album)

Wikipedia


popertraktować

prowadzić przez pewien czas rozmowy mające doprowadzić do zawarcia umowy lub podpisania układów


SJP.pl


popeye

Popeye – fikcyjny bohater komiksów i krótkometrażowych filmów animowanych, stworzony w 1929 roku przez Elziego Crislera Segara, przedstawiany z nieodłączną fajką w ustach.

W latach 1933–1957 powstał seria kinowych filmów animowanych (pierwszy to: Marynarz Popeye), a w latach 1960–1962 serial animowany. W 1980 Robert Altman nakręcił film fabularny, z dekoracji stworzonych do niego na Malcie powstał park rozrywki Popeye Village.

Wikipedia


popełniać

czasownik przechodni niedokonany (dk. popełnić)

 (1.1) robić coś nieodpowiedniego czy złego

 (1.2) żart. stawać się twórcą czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Za każdym razem, gdy Józek popełniał błędy w krokach tańca, Małgosia się śmiała do rozpuku.

 (1.2) Codziennie popełniam vlogi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popełnienie n., popełnianie n.

 czas. popełnić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czynić, dopuszczać się, robić

 (1.2) tworzyć

Wiktionary


popełnianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|popełniać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. popełniać ndk.

 rzecz. popełnienie n.

Wiktionary


popełnić

czasownik przechodni dokonany (ndk. popełniać)

 (1.1) zrobić coś złego

 (1.2) żart. stworzyć marny utwór (np. literacki)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Latem 1939 roku popełniłem poważny błąd kupując sobie kapelusz zwany „panama”.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈpɛwʲɲit͡ɕ, AS: popeu̯ʹńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popełnienie n.

 czas. popełniać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dopuścić się

 (1.2) spłodzić

Wiktionary


popełnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|popełnić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpɛwʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: popeu̯ʹńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. popełnić dk., popełniać ndk.

 rzecz. popełnianie n.

Wiktionary


popełznięty

taki, który gdzieś popełznął; popełźnięty, popełzły


SJP.pl


popełzły

taki, który gdzieś popełzł; popełznięty, popełźnięty


SJP.pl


popi

przymiotnik od: pop (w znaczeniu: duchowny prawosławny)


SJP.pl


popić

wypić trochę płynu po zjedzeniu, połknięciu czegoś


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|popijać.

czasownik nieprzechodni

 (2.1) pot. dokonany od|popijać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. popijać, pić

Wiktionary


popichcić

potocznie: spędzić pewien czas na pichceniu; pogotować


SJP.pl


popicie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|popić.

Wiktionary


popiec

spędzić pewien okres czasu na pieczeniu; upiec coś jedno po drugim


SJP.pl


popiel

paląc, zamieniać w popiół


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mitsłow. legendarny władca Polan lub Goplan z IX wieku;

 (1.2) imię|polski|m.

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (2.1) geogr. wieś w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Piszczac;

 (2.2) geogr. miejscowość w północno-wschodniej Litwie nad rzeką Rowieją;

 (2.3) geogr. toponim, nazwa szeregu wzniesień i wzgórz w Polsce

Wiktionary

Popiel ІІ; de regno Pumpil (Popel), imię, rekonstruowane, jako Pąpyl – legendarny władca Polan lub Goplan z IX wieku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Według Galla na postrzyżynach u Piasta miał być obecny również sam Popiel, gdyż "książę wcale nie uważał sobie za ujmę zajść do swojego wieśniaka".

 (2.2) W pałacu w Popielu urodził się hetman wielki litewski Janusz Radziwiłł.

 (2.3) Wchodząc na Popiel, widzieliśmy żmiję.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popiołek mrz., popielatość ż., Popielec mrz., popielica ż., popielice lm nm., popielisko n., popielnik mrz., popiół mrz.

 czas. popielić ndk.

 przym. popielaty

 przysł. popielato

Wiktionary


popiela

nazwisko


SJP.pl


popielarczyk

nazwisko


SJP.pl


popielarski

nazwisko


SJP.pl


popielarz

1. robotnik pracujący przy usuwaniu popiołu i żużlu spod palenisk w kopalni, elektrowni itp.;
2. dawniej: człowiek zajmujący się wypalaniem lub sprzedawaniem popiołu


SJP.pl


popielatka

Popielatka (Oplosia) – rodzaj chrząszczy z rodziny kózkowatych.

Wikipedia


popielato

przysłówek

 (1.1) w barwie jasnoszarej

Wiktionary

Powiązane:

 przym. popielaty

 rzecz. Popiel mos./mrz./ż.

Wiktionary


popielatobiało

przysłówek sposobu

 (1.1) z użyciem popielatobiałej barwy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kuchnia, pomalowana przez Romana na popielatobiało, prezentowała się znakomicie.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. popielatobiały

Wiktionary


popielatobiały

biały o popielatym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) biały o popielatym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ludmiła przyszła w popielatobiałej garsonce ze sztruksu.

 (1.1) Zdobysław dostał popielatobiałe skarpety od salowych z trzeciego piętra.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. popielatobiało

Wiktionary


popielatobrunatny

brunatny o popielatym odcieniu


SJP.pl


popielatoczarny

przymiotnik

 (1.1) czarny o popielatym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W popielatoczarnych pelerynach wyskoczyliśmy ratować pranie przed deszczem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpʲjɛlatɔˈt͡ʃarnɨ, AS: popʹi ̯elatočarny

Wiktionary


popielatoniebieski

niebieski o odcieniu popielatym


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niebieski o popielatym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Te popielatoniebieskie spodnie wyblakły, czy takie były oryginalnie?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpʲjɛlatɔ̃ɲɛˈbʲjɛsʲci, AS: popʹi ̯elatõńebʹi ̯esʹḱi

Wiktionary


popielatopłowy

płowy o popielatym odcieniu


SJP.pl


popielatosiwy

siwy o odcieniu popielatym


SJP.pl


popielatosrebrzysty

srebrzysty o odcieniu popielatym


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) srebrzysty o popielatym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mewy pod słońce wydawały się popielatosrebrzyste.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpʲjɛlatɔsrɛˈbʒɨstɨ, AS: popʹi ̯elatosrebžysty

Wiktionary


popielatoszarawy

nieco szary o popielatym odcieniu


SJP.pl


popielatoszary

szary o odcieniu popielatym


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) szary o popielatym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dodaj trochę koloru do tego pokoju, bo w tych popielatoszarych ścianach wszystko wydaje się smutne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpʲjɛlatɔˈʃarɨ, AS: popʹi ̯elatošary

Wiktionary

Powiązane:

 przym. szaropopielaty

Wiktionary


popielatowłosy

mający popielate włosy


SJP.pl


popielatożółty

żółty o odcieniu popielatym


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) żółty o popielatym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od czego są te popielatożółte plamaamy na prześcieradle?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpʲjɛlatɔˈʒuwtɨ, AS: popʹi ̯elatožuu̯ty

Wiktionary


popielaty

mający kolor popiołu, szary, jasnoszary


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający kolor jasnoszary, taki jak kolor popiołu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zmyjesz te popielate ślady ze szklanki, czy ja mam to zrobić?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpʲjɛˈlatɨ, AS: popʹi ̯elaty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Popiel mos./mrz./ż., popiół mrz., popielnica ż., popiel ż., popielatość ż.

 przysł. popielato

Wiktionary


popielcowy

przymiotnik

 (1.1) rel. związany z Popielcem, odbywający się w Popielec

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpʲjɛlˈt͡sɔvɨ, AS: popʹi ̯elcovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popielisko n., popiołek mrz., popioły nmos., popielnica ż., Popielec, popiół, popielniczka

Wiktionary


popielec

dzień rozpoczynający okres Wielkiego Postu; środa popielcowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. zob. Środa Popielcowa.

Wiktionary

Środa Popielcowa, Popielec (staropolska nazwa: Wstępna Środa) − w kalendarzu katolickim pierwszy dzień wielkiego postu, przypadający 46 dni (40-dniowy okres postu po wyłączeniu niedziel) przed Wielkanocą, czyli między 4 lutego a 10 marca. Jest to dzień pokuty − obowiązują:

  • wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych (od 14. roku życia);
  • post ścisły (między 18. a 60. rokiem życia), czyli ograniczenie liczby posiłków do dwóch lekkich i jednego do syta w ciągu dnia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dopiero we wstępną środę, w Popielec, nie szykując nawet śniadania, ogarnęła się, jak mogła najlepiej, dzieci dała pod Weronczyną opiekę i zabierała się do wyjścia.

 (1.1) Na ten popielec zjeżdżali się i schodzili do kościołów wszyscy katolickiego wyznania, panowie nawet najwięksi nigdy go nie opuszczali.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈpʲjɛlɛt͡s, AS: popʹi ̯elec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popielnica ż., popiół mrz., popielnik mos./mrz.

 przym. popielcowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Środa Popielcowa, Wstępna Środa

Wiktionary


popielewicz

nazwisko


SJP.pl


popielewo

nazwa kilku miejscowości w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Popielewo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. bydgoskim, w gminie Koronowo
  • Popielewo – osada leśna w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Trzebielino.
  • Popielewo – wieś w woj. pomorskim, w pow. chojnickim, w gminie Konarzyny
  • Popielewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gnieźnieńskim, w gminie Trzemeszno
  • Popielewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Skulsk
  • Popielewo – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. polickim, gminie Nowe Warpno
  • Popielewo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. świdwińskim, w gminie Połczyn-Zdrój

Wikipedia


popielewski

przymiotnik od: Popielów (miejscowość)


SJP.pl


popielgrzymkowy

występujący po pielgrzymce


SJP.pl


popielić

paląc, zamieniać w popiół


SJP.pl


popielica

1. roślina z rodziny różowatych, o płożących pędach i kwaśnych, pokrytych sinym nalotem owocach, rosnąca dziko w całej Polsce; jeżyna popielicowa;
2. gryzoń nadrzewny z rodziny pilchowatych, żywiący się nasionami, owocami a także owadami i ślimakami, zasypiający na zimę; pilch;
3. potocznie: wyprawiona skóra z tego gryzonia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Glis|Brisson|ref=tak., rodzaj ssaka z rodziny popielicowatych, nadrzewny gryzoń o popielatym futrze

 (1.2) zool. gryzoń z rodzaju popielic (1.1)

 (1.3) lm. popielice → futro z popielicy (1.2)

 (1.4) bot. nazwa systematyczna|Rubus caesius|L.|ref=tak., gatunek rośliny z rodziny różowatych;

 (1.5) bot. roślina z gatunku popielic (1.4)

 (1.6) bot. nazwa systematyczna|Pericallis × hybrida|ref=tak., mieszaniec roślin z rodziny astrowatych;

 (1.7) bot. roślina z gatunku popielic (1.6)

Wiktionary

Popielica (Glis) – rodzaj ssaków z podrodziny popielic (Glirinae) w obrębie rodziny popielicowatych (Gliridae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Szukając miejsca hibernacji popielice schodzą na ziemię.

 (1.2) Zauważyłem popielicę wspinającą się po pniu drzewa.

 (1.4) Z owoców popielicy robi się wyśmienite koktajle.

 (1.7) Obsadzę rabatę popielicami i studentkami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Popielec mrz., popiół mrz., popielicowate nmos., Popiel mos./mrz.

 przym. popielicowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) popielica szara

 (1.2) daw. pilch

 (1.4) jeżyna popielica, ostrężyna

 (1.6) cyneraria, popielnik

Wiktionary


popielice

1. roślina z rodziny różowatych, o płożących pędach i kwaśnych, pokrytych sinym nalotem owocach, rosnąca dziko w całej Polsce; jeżyna popielicowa;
2. gryzoń nadrzewny z rodziny pilchowatych, żywiący się nasionami, owocami a także owadami i ślimakami, zasypiający na zimę; pilch;
3. potocznie: wyprawiona skóra z tego gryzonia


SJP.pl

Popielice (Glirinae) – podrodzina ssaków z rodziny popielicowatych (Gliridae).

Wikipedia


popielicowate

rodzina ssaków wiewiórkokształtnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Gliridae|Muirhead|ref=tak., rodzina ssaków z rzędu gryzoni;

Wiktionary

Popielicowate, pilchowate (Gliridae) – rodzina ssaków z podrzędu wiewiórkokształtnych (Sciuromorpha) w rzędzie gryzoni (Rodentia). Obejmuje blisko 30 gatunków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Formy naziemne popielicowatych przypominają myszy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popielniczka ż., popielica ż.

Wiktionary


popielicowaty

o cechach popielicowatych (pilchowatych - gryzoni z grupy pośredniej między myszowatymi a wiewiórkowatymi, obejmującej kilkadziesiąt gatunków o puszystym ogonie i cennym futrze); pilchowaty


SJP.pl


popielisko

miejsce po ognisku lub pożarze; pogorzelisko, pożarzysko, zgliszcze, spalenisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) popioły pozostałe po pożarze lub paleniu czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zgodnie z tymi wskazówkami ikonę znaleziono na popielisku, przykrytą metrową warstwą popiołu i gruzu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popiół mrz., popiołek mrz., popielica ż., popielnica ż., popielnik mrz., popielniczka ż., popioły nmos., popielenie n., spopielenie n., Popiel mos., Popielec mrz., popiołka ż.

 czas. popielić ndk., popieleć ndk., spopielić dk.

 przym. popiołowy, popielcowy, popielaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pogorzelisko, zgliszcze

Wiktionary


popielnica

1. naczynie służące do przechowywania prochów zmarłego po spaleniu; urna;
2. rzad. popielniczka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. od: popielniczka

 (1.2) przest. naczynie na prochy (popioły) zmarłego

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpʲjɛlʲˈɲit͡sa, AS: popʹi ̯elʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popiół m., popiołek m., popioły nmos., popielnik m., Popielec m.

:: zdrobn. popielniczka ż.

 czas. popielić, spopielić

 przym. popielnicowy, popielny, popielcowy, popielaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) urna

Wiktionary


popielniczka

płytkie naczynie na popiół z papierosów i niedopałki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) otwarty pojemnik służący do strząsania do niego popiołu z papierosa;

Wiktionary

Popielniczka – naczynie służące do doraźnego gromadzenia popiołu z wyrobów tytoniowych oraz ich niedopałków i niedopałków zapałek. Większość popielniczek jest zaprojektowana w taki sposób, aby można było o nie opierać tlące się papierosy, cygaretki czy cygara.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kelnerka opróżniła popielniczkę gościom.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpʲjɛlʲˈɲit͡ʃka, AS: popʹi ̯elʹńička

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popielisko n., popiołek mrz., Popielec mrz., popielica ż., popielicowate nmos., popielnica ż., popielnik mrz., popioły nmos., popiół mrz.

 czas. popielić dk., spopielić dk.

 przym. popiołowy, popielcowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|aszynbecher.

Wiktionary


popielnik

część paleniska w piecu, gdzie gromadzi się popiół


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. zbiornik pod komorą paleniskową pieca lub kotła;

 (1.2) bot. cyneraria

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) liter. ktoś zrodzony z popiołów

Wiktionary

Popielnik – występujący w różnego rodzaju piecach lub kotłach zbiornik pod komorą paleniskową, w którym gromadzi się popiół, opadający do niego poprzez ruszt.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na Wojtusia z popielnika / iskiereczka mruga.

 (1.2) Na rabacie posadzimy popielniki, astry i studentki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popielisko n., popiołek mrz., popiół m., popielec m., Popielec m., Popiel m., Popielniki nmos., popielnica ż., popielniczka ż., popioły nmos.

 czas. popielić ndk.

 przym. popielny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. popielorz.

 (1.2) cyneraria

Wiktionary


popielno

2 miejscowości w Polsce:

  • Popielno – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. piskim, w gminie Ruciane-Nida
  • Popielno – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. chodzieskim, w gminie Budzyń

Wikipedia


popielność

popielny


SJP.pl

Patrz:

popielny

popielorz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. popielnik

Wiktionary


popielów

1. nazwa dwóch wsi w Polsce;
2. wieś na Ukrainie;
3. dzielnica Rybnika


SJP.pl

  • Popielów – wieś w woj. mazowieckim, w pow. węgrowskim, w gminie Liw
  • Popielów – wieś w woj. opolskim, w pow. opolskim, w gminie Popielów
  • Popielów – dzielnica Rybnika
  • Popielów – stacja kolejowa w miejscowości Popielów, w województwie opolskim
  • Popielów – dawna gromada w woj. opolskim
  • Popielów (Попелів) – wieś w obwodzie iwanofrankiwskim na Ukrainie

Wikipedia


popielówek

Popielówek (niem. Hennersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Lubomierz.

Wikipedia


popielowski

przymiotnik od: Popielów


SJP.pl


popielowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Popiela lub z nim związany


SJP.pl


popielski

nazwisko


SJP.pl

  • Bolesław Popielski (1907-1997) – polski lekarz
  • Kazimierz Popielski (ur. 1935) – polski psycholog
  • Paweł Popielski (ur. 1968) – polski inżynier
  • Zbigniew Popielski (1935-2015) – polski kompozytor

Wikipedia


popieluszka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. bot. jeżyna

Wiktionary


popieprzać

potocznie: szybko się poruszać; zaiwaniać, zapieprzać, zasuwać


SJP.pl


popieprzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|popieprzyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. popieprzyć

 rzecz. pieprzniczka ż.

Wiktionary


popieprzony

1. przyprawić pieprzem;
2. potocznie: pomylić coś; pokręcić, popierniczyć, pochrzanić;
3. potocznie: mówić głupstwa, bzdury przez pewien czas;
4. popieprzyć się:
a) potocznie: stawać się trudnym do odróżnienia; pochrzanić się, poplątać się;
b) nieco wulgarnie: uprawiać seks przez pewien czas


SJP.pl


popieprzyć

1. przyprawić pieprzem;
2. potocznie: pomylić coś; pokręcić, popierniczyć, pochrzanić;
3. potocznie: mówić głupstwa, bzdury przez pewien czas;
4. popieprzyć się:
a) potocznie: stawać się trudnym do odróżnienia; pochrzanić się, poplątać się;
b) nieco wulgarnie: uprawiać seks przez pewien czas


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) doprawić pieprzem

 (1.2) pot. pomylić

czasownik zwrotny popieprzyć się

 (2.1) pot. o czymś, co uległo pomyłce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Smakuje wspaniale, ale ja bym to jeszcze popieprzył.

 (1.2) Popieprzyłam opakowania i zamiast soli dodałam cukru.

 (2.1) Popieprzyły mi się ulice i skręciłam za wcześnie.

 (2.1) Na klasówce wszystko mi się popieprzyło.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈpʲjɛpʃɨt͡ɕ, AS: popʹi ̯epšyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pieprzniczka ż., popieprzenie n.

 czas. pieprzyć

 przym. pieprznięty

Wiktionary


popierać

czasownik przechodni niedokonany (dk. poprzeć)

 (1.1) udzielić komuś swojego poparcia, pomagać komuś w działaniu, osiąganiu czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jako jeden z nielicznych nie wierzył, że wybuchnie trzecia wojna światowa. Zdawał sobie sprawę że ogromna część społeczeństwa jednak komunistów popiera.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈpʲjɛrat͡ɕ, AS: popʹi ̯erać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poparcie n., popieranie n.

Wiktionary


popieranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) udzielanie komuś swojego poparcia, pomaganie komuś w osiąganiu czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Belgowie starali się sprawować władzę (…) poprzez popieranie jednych grup etnicznych przeciwko drugim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpʲjɛˈrãɲɛ, AS: popʹi ̯erãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poparcie n.

 czas. popierać ndk., poprzeć dk.

Wiktionary


popierdalać

wulgarnie: poruszać się, biec gdzieś szybko


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) wulg. szybko przemieszczać się między miejscami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Życie narażałem, byś mógł popierdalać z tą teczką i brać grubą forsę za przystawienie pieczątki.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pierdolić, zapierdalać

 przym. popierdolony

Wiktionary


popierdasić

potocznie: pomylić coś lub zrobić w czymś nieporządek; popieprzyć, popierdzielić, popierdolić


SJP.pl


popierdoleniec

pojeb, pojebaniec; wulgarnie:
1. człowiek chory umysłowo, wariat;
2. obraźliwe określenie kierowane głównie do mężczyzn


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wulg. osoba niespełna rozumu

Wiktionary

Powiązane:

 zob. pierdolić.

Wiktionary


popierdolić

pojebać; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. oddać się czynności pierdolenia przez jakiś czas;
2. coś się komuś popierdoliło - coś się komuś pomyliło, ktoś się pomylił


SJP.pl


popierdoliło

czasownik niewłaściwy

 (1.1) wulg. …używany w celu stwierdzenia, że zachowanie danej osoby jest nieakceptowalne lub odstaje od normy i świadczy o tym, że nie jest ona zdrowa psychicznie

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lp. rodz. n. czasu przesz. trybu oznajm. od popierdolić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wiedziałam, że masz hopla na punkcie religii, ale ciebie całkowicie popierdoliło.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. porąbało, powaliło; wulg. pojebało

Wiktionary


popierdolony

pojebany; wulgarnie:
1. niezrównoważony psychicznie lub zachowujący się w ten sposób;
2. negatywnie odbiegający od obowiązujących norm


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) wulg. szalony, zwariowany, nienormalny

forma czasownika.

 (2.1) ims. przym. bierny od: popierdolić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przyjaźnię się z nim, ale czasami mam wrażenie, że jest kompletnie popierdolony.

 (1.1) Nikt dokładnie nie wie, jak bardzo popierdolony jesteś.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpʲjɛrdɔˈlɔ̃nɨ, AS: popʹi ̯erdolõny

Wiktionary

Powiązane:

 czas. popierdolić, popierdalać, pierdolić, zapierdalać

 przym. pierdolnięty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. stuknięty, walnięty; posp. pieprznięty, popieprzony; wulg. pierdolnięty, pojebany

Wiktionary


popierdółka

potocznie:
1. osoba mało zaradna; gapa;
2. coś mało ważnego; błahostka


SJP.pl


popierdywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|popierdywać.

Wiktionary


popierdzieć

potocznie: spędzić pewien czas na głośnym wypuszczaniu nagromadzonych w organizmie gazów jelitowych; poprykać, poprukać


SJP.pl


popierdzielać

nieco wulgarnie: szybko się poruszać; zaiwaniać, zapieprzać, zasuwać


SJP.pl


popierdzielić

nieco wulgarnie:
1. pomylić coś z czymś;
2. spędzić pewien czas na mówieniu głupstw albo nieprawdy


SJP.pl


popierdzielony

nieco wulgarnie:
1. pomylić coś z czymś;
2. spędzić pewien czas na mówieniu głupstw albo nieprawdy


SJP.pl


popierniczać

potocznie: poruszać się bardzo szybko; zapierniczać, zapierdzielać


SJP.pl


popiersie

rzeźba lub płaskorzeźba przedstawiająca górną część postaci; biust


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) szt. rzeźbiarskie lub malarskie przedstawienie postaci od tułowia w górę;

Wiktionary

Popiersie – w rzeźbie i malarstwie portretowym półpostać, przedstawienie modelu w ujęciu do ramion.

Model ten najczęściej stosowany jest w odniesieniu do portretu rzeźbiarskiego osadzonego na postumencie.


Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈpʲjɛrʲɕɛ, AS: popʹi ̯erʹśe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pierś ż., piersiówka ż.

 przym. popiersiowy, piersiowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żart. biust

Wiktionary


popiełuszko

nazwisko, m.in. Jerzy Popiełuszko (1947-1984) - polski ksiądz, związany z Solidarnością, zamordowany przez funkcjonariuszy SB


SJP.pl

  • Jerzy Popiełuszko – polski kapłan zamordowany przez SB, błogosławiony Kościoła katolickiego
  • Marianna Popiełuszko – matka błogosławionego ks. Jerzego Popiełuszki
  • Popiełuszko. Wolność jest w nas – film o ks. Jerzym Popiełuszce z 2009 r.

Wikipedia


popigaj

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, w Kraju Krasnojarskim, uchodzi do estuarium Chatangi;

Wiktionary

Popigaj (ros. Попигай) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, w Kraju Krasnojarskim. Długość 532 km; powierzchnia dorzecza 50 300 km²; średni przepływ przy ujściu 400 m³/s.

Wypływa z małego jeziora Czonno-Kiuel na Płaskowyżu Anabarskim; płynie szeroką, zabagnioną doliną przez Nizinę Półnosnosyberyjską; uchodzi do estuarium Chatangi; główny dopływ Rassocha (lewy).

Wikipedia


popijać

pić w pewnych odstępach czasu


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. popić)

 (1.1) pić małymi łykami, wolno

 (1.2) pić po przełknięciu czegoś

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. popić)

 (2.1) pot. pić nierzadko alkohol

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popijała mos., popijanie n., popijawa ż., pijany mos.

 czas. pić, pijać, popić dk.

 przym. pijany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zapijać

 (2.1) upijać się

Wiktionary


popijacha

spotkanie towarzyskie, na którym pije się dużo alkoholu; popijawa


SJP.pl


popijanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|popijać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. popijać

Wiktionary


popijarski

pozostały po pijarach, należący dawniej do pijarów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który kiedyś należał do pijarów lub pijarek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W zniszczonym klasztorze popijarskim w Białej Wodzie internowano zakonnice z terenu Czechosłowacji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pijar mos., pijarka ż.

 przym. pijarski

Wiktionary


popijawa

spotkanie towarzyskie, na którym pije się dużo alkoholu; popijacha


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. impreza suto zakrapiana alkoholem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. picie n., pijany mos., pijus mos., pijak mos./mrz.

 czas. popijać ndk.

 przym. pijany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) balanga, biba, bibka, libacja, melanż

Wiktionary


popiński

nazwisko


SJP.pl


popiół

1. stała pozostałość po spaleniu substancji organicznej, np. paliw stałych lub płynnych, czy masy organizmów żywych;
2. o czymś, co przestało istnieć;
3. zwykle w liczbie mnogiej: szczątki po spaleniu zwłok;
4. obrócić w popiół - zniszczyć coś zupełnie;
5. nie zasypiać gruszek w popiele - nie zaniedbywać czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szary proszek pozostający po spaleniu czegoś

Wiktionary

Popiół – stała pozostałość po spaleniu substancji organicznej, np. paliw stałych lub ciekłych, czy masy organizmów żywych. Popiół jest produktem wtórnym, otrzymywanym przez działanie wysokiej temperatury na substancje mineralne zawarte w materiale. Zawiera większość pierwiastków, które się w nim znajdowały, choć wchodzą one po spopieleniu w skład innych związków chemicznych. Część reakcji zachodzących podczas spalania może prowadzić do powstania substancji lotnych, te nie wchodzą więc w skład popiołu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zanim rozpaliłem w piecu, musiałem wygarnąć z niego popiół.

 (1.1) Kopciuszku, tobie się udało oddzielić mak od popiołu przez jedną noc.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔpʲjuw, AS: popʹi ̯uu̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popielica ż., popielnica ż., popielnik mrz., popielniczka ż., popioły nmos., popielenie n., spopielenie n., Popiel mos., Popielec mrz., popiołka ż.

:: zdrobn. popiołek mrz.

 czas. popielić ndk., popieleć ndk., spopielić dk.

 przym. popiołowy, popielcowy, popielaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żużel; gw-pl|Górny Śląsk|asza, haś, hasie.

Wiktionary


popiołeczek

zdrobnienie od: popiołek


SJP.pl


popiołek

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od popiół

 (1.2) niewielka ilość popiołu

 (1.3) miałki popiół

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Popiołek – funkcjonariusz Służby Więziennej
  • Bożena Popiołek (ur. 1962) – polska historyk
  • Edward Popiołek (ur. 1939) – polski inżynier
  • Franciszek Popiołek (1868-1960) – polski historyk
  • Jolanta Popiołek (ur. 1947) – polska polityk
  • Józef Grzegorz Popiołek (ur. 1704) – polska teolog
  • Kazimierz Popiołek (1903-1986) – polski historyk, syn Franciszka
  • Krzysztof Popiołek (ur. 1956) – polski polityk i samorządowiec
  • Wojciech Popiołek (ur. 1951) – polski prawnik
  • Zofia Popiołek (ur. 1952) – polska administratywistka

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Lecz na jednym końcu były włosy ludzkie, które skwiercząc w lekki popiołek się zamieniły, i strumieniem powietrza uniesione, w komin się uniosły.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popielisko n., popiół mrz., popielica ż., popielnica ż., popielnik mrz., popielniczka ż., popioły nmos., popielenie n., spopielenie n., Popiel mos., Popielec mrz., popiołka ż.

 czas. popielić ndk., popieleć ndk., spopielić dk.

 przym. popiołowy, popielcowy, popielaty

Wiktionary


popiołoporyt

sztuczne kruszywo lekkie otrzymywane przez spiekanie popiołów lotnych


SJP.pl


popiołówka

wieś w Polsce


SJP.pl

Popiołówka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Korycin.

Wieś królewska ekonomii grodzieńskiej położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Znalezienia i Podwyższenia Krzyża Świętego w Korycinie.

Wikipedia


popioły

1. stała pozostałość po spaleniu substancji organicznej, np. paliw stałych lub płynnych, czy masy organizmów żywych;
2. o czymś, co przestało istnieć;
3. zwykle w liczbie mnogiej: szczątki po spaleniu zwłok;
4. obrócić w popiół - zniszczyć coś zupełnie;
5. nie zasypiać gruszek w popiele - nie zaniedbywać czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) szczątki pozostałe po spaleniu zwłok

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B., W. lm. od: popiół

Wiktionary

W Polsce
  • Popioły – opuszczona wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. toruńskim, w gminie Wielka Nieszawka
  • Popioły – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. węgorzewskim, w gminie Budry
  • Popioły – dawna gmina wiejska
  • Popioły – dawna gromada

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rozsypał popioły swojego ojca nad rzeką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈpʲjɔwɨ, AS: popʹi ̯ou̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popielisko n., popiołek mrz., popiół mrz., popielnica ż., popielnik mrz., popielniczka ż.

 przym. popiołowy, popielcowy

 czas. popielić ndk., spopielić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) prochy

Wiktionary


popis

zaprezentowanie swoich umiejętności, swojej wiedzy, itd. przed publicznością; pokaz


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) publ. polit. koalicja polityczna Platformy Obywatelskiej oraz Prawa i Sprawiedliwości;

Wiktionary

Popis (okazowanie) – tryb przeglądu chorągwi pospolitego ruszenia polskiej szlachty danego województwa bądź ziemi.

W wojsku polskim w XV-XVIII wieku był to pisemny spis żołnierzy danego oddziału dokonywany przez pisarza polnego. Spisywano ludzi, konie oraz uzbrojenie, a uzyskane informacje stanowiły podstawę do wypłaty żołdu.

W XVIII i XIX wieku popisem nazywano także pobór do wojska na podstawie konskrypcji i obowiązku powszechnej służby wojskowej.

Wikipedia

Powiązane:

 skr. PiS

Wiktionary


popiskiwać

czasownik

 (1.1) piszczeć cicho, z przerwami, co pewien czas

 (1.2) pot. mówić cienkim, piskliwym głosem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pisklak, który wypadł z gniazda, popiskiwał cichutko w trawie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpʲiˈsʲcivat͡ɕ, AS: popʹisʹḱivać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popiskiwanie n., pisk m., pisklę n.

Wiktionary


popiskiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|popiskiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. popiskiwać ndk.

 rzecz. pisklę n.

Wiktionary


popisówa

potocznie: popisywanie się; popisówka


SJP.pl


popisówka

potocznie: popisywanie się; popisówa


SJP.pl


popisowy

taki, którym można się pochwalić


SJP.pl


popisy

zaprezentowanie swoich umiejętności, swojej wiedzy, itd. przed publicznością; pokaz


SJP.pl


popisywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. popisać)

 (1.1) rzad. pisać od czasu do czasu

 (1.2) rzad. pisać przez długi czas

 (1.3) rzad. pisać wiele

czasownik zwrotny niedokonany popisywać się (dk. popisać się)

 (2.1) czynić na pokaz; robić co, żeby zwrócić czyjąś uwagę

Wiktionary


popiszczeć

spędzić pewien czas na piszczeniu


SJP.pl


popita

wypić trochę płynu po zjedzeniu, połknięciu czegoś


SJP.pl


popitalać

młodzieżowo: pędzić dokądś; zapieprzać, zasuwać, zapierniczać, zapitalać


SJP.pl


popitka

potocznie:
1. napój do popijania alkoholu; przepitka, zapojka;
2. płyn do popicia czegoś


SJP.pl


popitolić

potocznie:
1. przez pewien czas mówić coś głupiego, nieprawdziwego lub nie na temat;
2. przez pewien czas grać nieumiejętnie na instrumencie muzycznym;
3. pomylić, pomieszać; pokręcić, pochrzanić


SJP.pl


popiwek

nazwa podatku od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń, obowiązującego w Polsce w latach dziewięćdziesiątych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ekon. podatek od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń;

Wiktionary

Podatek od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń (PPWW, pot. „popiwek”) – podatek wprowadzony w Polsce w 1984 r. w celu walki z hiperinflacją, zniesiony w latach 1991-1994.

Nazwa „popiwek” jest pochodną akronimu PPWW, oddającą przy tym w dużej mierze ducha tego podatku jako swoistej kary za „napiwek”, czyli za podniesienie płac.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈpʲivɛk, AS: popʹivek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. popiwkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skrótowiec PPWW

Wiktionary


popiłować

spędzić czas na piłowaniu


SJP.pl


popjazzowy

pop jazz [czytaj: popdżezowy]


SJP.pl


popko

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jerzy Popko – polski nauczyciel i polityk
  • Luke Popko – amerykański hokeista
  • Maciej Popko – polski orientalista, hetytolog
  • Michał Popko – polski duchowny, działacz i publicysta baptystyczny

Wikipedia


popkorn

potocznie: prażona kukurydza; popcorn


SJP.pl

Popcorn (ang. popcorn), prażona kukurydza – przekąska z prażonych w wysokiej temperaturze ziaren kukurydzy, co powoduje ich „spuchnięcie” i wyrzucenie z wnętrza miękkiej, chrupiącej, białkowo-skrobiowej masy.

Wikipedia


popkowski

nazwisko


SJP.pl


popkultura

kultura masowa - przeznaczona dla masowego odbiorcy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kultura popularna, zwykle rozrywkowa, łatwa w odbiorze, przeznaczona dla masowego odbiorcy;

Wiktionary

Kultura popularna (popkultura, kultura masowa) – charakterystyczny typ kultury powszechnie dostępny i praktykowany (faworyzowany, lubiany) przez „masy”, „lud”, czyli liczne i szerokie rzesze ludzi, przy tym zasadniczo jest to pojęcie zawężone do obszaru kultury symbolicznej, szczególnie tej związanej z działalnością intelektualną, artystyczną (estetyczną), zabawowo-rozrywkową (ludyczno-rekreacyjną). Kultura popularna oznacza więc zasadniczo tyle, co egalitarnie zorientowana sztuka.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pop-kultura ż., popkulturowość ż.

 przym. popkulturowy

 przysł. popkulturowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pop-kultura, kultura masowa, kultura popularna

Wiktionary


popkulturalny

popkultura; popkulturowy


SJP.pl


popkulturowy

popkultura; popkulturalny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z popkulturą, dotyczący popkultury

 (1.2) taki, który ma cechy popkultury, należący do popkultury

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pop-kultura ż., popkultura ż., kultura popularna ż.

Wiktionary


poplamić

zrobić plamy na czymś; zaplamić


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. plamić)

 (1.1) dokonany odamić.

czasownik zwrotny dokonany poplamić się (ndk. plamić się)

 (2.1) dokonany odamić się.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plama ż.

 przym. plamisty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pobrudzić, zaplamić

 (2.1) pobrudzić się, zaplamić się; gw-pl|Górny Śląsk|ukidać się.

Wiktionary


poplamiony

zrobić plamy na czymś; zaplamić


SJP.pl


poplanować

spędzić pewien czas na planowaniu


SJP.pl


popląsać

spędzić pewien czas na pląsaniu


SJP.pl


poplebiscytowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) następujący po plebiscytebiscycie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W okresie poplebiscytowym na ulicach wciąż nie było bezpiecznie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plebiscyt mrz.

 przym. plebiscytowy

Wiktionary


popleć

1. pleć (plewić) przez jakiś czas;
2. wypleć grządki kolejno, jedną po drugiej


SJP.pl


poplecznictwo

1. popieranie kogoś w zamian za jakieś korzyści;
2. przestępstwo polegające na udzielaniu pomocy osobie, która popełniła przestępstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. działania wyrażające poparcie dla kogoś lub czegoś

 (1.2) praw. udzielenie sprawcy przestępstwa pomocy w uniknięciu odpowiedzialności karnej;

Wiktionary

Poplecznictwo – typ przestępstwa polegający na utrudnianiu bądź udaremnianiu postępowania karnego przez udzielanie sprawcy przestępstwa pomocy w uniknięciu odpowiedzialności karnej. W szczególności poplecznictwo może polegać na ukrywaniu sprawcy, tworzeniu fałszywych dowodów, zacieraniu śladów przestępstwa lub odbywaniu kary za skazanego. Jednak wskazane sposoby są tylko przykładami. Poplecznictwem może być każda czynność zmierzająca do udzielenia sprawcy przestępstwa pomocy w uniknięciu odpowiedzialności karnej, jeżeli choćby tylko utrudniała ona postępowanie karne. Obecnie poplecznictwo jest stypizowane w art. 239 § 1 Kodeksu karnego z 1997.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dzisiejsza Gagauzja to region bardzo biedny i zacofany, ale na jego korzyść przemawia poplecznictwo Turcji, która będąc lokalną potęgą w basenie Morza Czarnego, jest gwarantem status quo.

 (1.2) Najpierw sąd rozpatrzy sprawę ich dwojga znajomych oskarżonych o poplecznictwo, którzy dobrowolnie chcą się poddać karze.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poplecznik m., popleczniczka ż.

Wiktionary


popleczniczka

kobieta popierająca, trzymająca czyjąś stronę, pomocnica, wspierająca czyjeś poczynania


SJP.pl


poplecznik

popierający, trzymający czyjąś stronę, pomocnik, wspierający czyjeś poczynania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś, kto kogoś popiera; zwolennik, stronnik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poplecznictwo n.

:: fż. popleczniczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sprzymierzeniec, zausznik, adherent

Wiktionary


poplezyrowany

przymiotnik jakościowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. o skórze poprzecinany

Wiktionary


poplon

rośliny uprawiane między zbiorem a siewem dwóch roślin uprawianych jako plony główne na tym samym polu


SJP.pl

Międzyplon, dawniej poplon – roślina uprawiana między dwoma plonami głównymi na zielonkę, siano, kiszonkę, na przyoranie jako zielony nawóz lub pozostawienie w postaci mulczu po ich ścięciu, zwałowaniu bądź zniszczeniu przez mróz. Ich uprawa ma duże znaczenie nie tylko dla produkcji paszy, ale i ze względu na zwiększanie biologicznej aktywności i żyzności gleby, działanie strukturotwórcze roślin i wzbogacanie gleby w azot (przez bobowate). W dobrze prowadzonym gospodarstwie rolnym poplony mogą zajmować nawet do 25-30 % powierzchni ziemi ornej.

Wikipedia


poplony

rośliny uprawiane między zbiorem a siewem dwóch roślin uprawianych jako plony główne na tym samym polu


SJP.pl


poplotka

roślina z rodziny męczennicowatych; paplotka


SJP.pl


popluć

pokryć śliną w wielu miejscach


SJP.pl


poplumkać

potocznie: pograć (zazwyczaj niedbale, nieudolnie) na jakimś instrumencie muzycznym; pobrzdąkać, pobrzdękać, pobrzękać, pobrząkać


SJP.pl


popmetalowy

pop metal


SJP.pl

Patrz:

pop metal

popochać

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zrobić coś szybko

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Aleś tóm robote gibko popochoł.

Wiktionary


popod

przyimek o znaczeniu podobnym do przyimka "pod", uwydatnia rozległość przedmiotów


SJP.pl


popodbarwiać

podbarwić po kolei, wiele razy


SJP.pl


popodciągać

podciągnąć po kolei, wiele razy


SJP.pl


popodglądać

spędzić pewien czas na podglądaniu


SJP.pl


popodkręcać

1. podkręcić po kolei, wiele razy;
2. podkręcać przez pewien czas


SJP.pl


popodkurczać

podkurczyć po kolei, wiele razy


SJP.pl


popodniecać

spędzić pewien czas na podniecaniu


SJP.pl


popodpalać

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) celowo spowodować zapalenie się wielu rzeczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ale Persowie się nie ukazywali. Chcąc osłabić armię rzymską przed rozstrzygającą walką, popodpalali niwy bogate, złotym jęczmieniem i pszenicą okryte, tudzież śpichrze i stodoły wiejskie.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podpalać ndk., podpalić dk.

Wiktionary


popodpinać

podpiąć po kolei, wiele razy


SJP.pl


popodpisywać

podpisać po kolei, wiele razy


SJP.pl


popodróżować

spędzić pewien czas na podróżach; przepodróżować


SJP.pl


popodrywać

poderwać po kolei, wiele razy


SJP.pl


popodrzynać

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) tnąc od spodu ostrym narzędziem, przeciąć wiele czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niech moi Lipkowie, skoro płomień w mieście zobaczą, zaraz na tych żołnierzy, którzy są tu w fortalicji, uderzą i gardła im popodrzynają [...]

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poderżnąć dk., podrzynać ndk.

Wiktionary


popodsuwać

podsunąć po kolei, wiele razy


SJP.pl


popodwyższać

podwyższyć wiele czegoś


SJP.pl


popodziwiać

spędzić pewien czas na podziwianiu


SJP.pl


popodłączać

podłączyć po kolei, wiele razy


SJP.pl


popoić

1. spoić, napoić wiele osób lub zwierząt;
2. poić przez jakiś czas


SJP.pl


popojutrze

w dniu następującym trzy dni po dniu dzisiejszym


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) za trzy dni, dwa dni po jutrze

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) dzień następujący dwa dni po jutrze

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. jutro n., pojutrze n.

 przysł. jutro, pojutrze

Wiktionary


popokładać

popokładać się -
1. położyć się jeden za drugim;
2. przechylić się jedno za drugim


SJP.pl


popolewać

polać po kolei, wiele razy


SJP.pl


popompować

spędzić pewien czas na pompowaniu


SJP.pl


popoprawiać

poprawić po kolei, wiele razy


SJP.pl


poporcjować

podzielić coś na porcje


SJP.pl


poporcjowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poporcjować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poporcjować dk.

Wiktionary


poporodowy

odnoszący się do okresu po urodzeniu przez kobietę dziecka, występujący po porodzie; puerperalny, połogowy, popołogowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) fizj. med. wet. następujący po porodzie, związany z okresem po porodzie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Smutek poporodowy (ang. postpartum blues, baby blues) jest dość powszechną reakcją na nową sytuację, jaką stanowią narodziny dziecka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. porodówka ż.

Wiktionary


poporządkować

spędzić pewien czas na porządkowaniu czegoś


SJP.pl


poposiłkowy

następujący, odbywający się po posiłku


SJP.pl


popotopowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) pochodzący z czasów po potopie, mający miejsce po potopie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Długość życia człowieka przedpotopowego […] przekraczała wszelkie znane obecnie rekordy dożycia — sięgała 969 lat. Długowieczność popotopowych patriarchów wykazywała wyraźną tendencję spadkową, osiągali oni wiek 200-300 lat […]

Wiktionary


popow

nazwisko, np. Aleksander Popow (1859-1906), fizyk rosyjski, jeden z pionierów łączności radiowej


SJP.pl

Popow (ros., bułg., mac. Попов) – jedno z najpopularniejszych nazwisk rosyjskich, bułgarskich i macedońskich. Pochodzi od rzeczownika pop. Forma żeńska Popowa. W wielu językach zapisywane jako Popov, w przeszłości także Popoff.

  • Aleksandr Popow (lista kilkudziesięciu osób, noszących to imię i nazwisko)
  • Andriej Popow – oficer i konstruktor okrętów
  • Błagoj Popow (1902–1968) – bułgarski działacz komunistyczny
  • Dimityr Popow (ur. 1927) – prawnik bułgarski
  • Dimityr Popow (ur. 1970) – piłkarz bułgarski
  • Dmitrij Popow
  • Goran Popow – piłkarz macedoński
  • Iwelin Popow (ur. 1987) – bułgarski piłkarz
  • Leonid Popow (ur. 1945) – radziecki kosmonauta, generał-major lotnictwa
  • Markian Popow (1902–1969) – radziecki generał armii, Bohater Związku Radzieckiego
  • Nikołaj Michajłowicz Popow (1854–1939) – rosyjski lekarz psychiatra
  • Piotr Popow (1916–1959) – oficer radzieckiego wywiadu wojskowego GRU
  • Ryszard Popow (1936–2021) – polski malarz i rzeźbiarz
  • Walerij Popow – rosyjski szachista, arcymistrz
  • Wasilij Popow – litewski działacz komunistyczny
  • Wasilij Popow – radziecki generał
  • Wasilij Stiepanowicz Popow – rosyjski polityk z XVIII wieku, autor tekstu konfederacji targowickiej
  • Wieniamin Popow (ur. 1942) – radziecki i rosyjski dyplomata

Wikipedia


popowa

przymiotnik od: pop (muzyka rozrywkowa), np. wokalistka popowa


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Dilana Popowa – bułgarska aktorka i fotomodelka
  • Lubow Popowa – rosyjska malarka i projektantka
  • Sofka Popowa – bułgarska lekkoatletka
  • Walentyna Popowa – radziecka lekkoatletka

Wikipedia


popowic

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) syn popa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pop m., popadia ż., popadianka ż., popówka ż., Popadia ż.

 przym. popi, popowy, popowski

Wiktionary


popowice

W Polsce
  • Popowice – część miasta Środa Śląska
  • Popowice – część miasta Wrocław, w delegaturze Wrocław-Fabryczna
  • Popowice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. wrocławskim, w gminie Jordanów Śląski
  • Popowice – osada w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Inowrocław
  • Popowice – wieś w woj. lubuskim, w pow. zielonogórskim, w gminie Nowogród Bobrzański
  • Popowice – wieś w woj. łódzkim, w pow. wieluńskim, w gminie Pątnów
  • Popowice – wieś w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Stary Sącz
  • Popowice – wieś w woj. mazowieckim, w pow. grójeckim, w gminie Mogielnica
  • Popowice – przysiółek wsi Chwałowice w woj. podkarpackim, w pow. stalowowolskim, w gminie Radomyśl nad Sanem
  • Popowice – wieś w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Miastko
  • Popowice – część wsi Wilkowiecko w woj. śląskim, w pow. kłobuckim, w gminie Opatów
  • Popowice – część wsi Rębielice Królewskie w woj. śląskim, w pow. kłobuckim, w gminie Popów
  • Popowice – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. jędrzejowskim, w gminie Oksa
  • Popowice – dawna gromada

Wikipedia


popowicz

nazwisko


SJP.pl

  • Adam Popowicz
  • Adam Paweł Popowicz
  • Alosza Popowicz
  • Dariusz Popowicz
  • Eugeniusz Popowicz

Wikipedia


popowiększać

powiększyć po kolei, wiele razy


SJP.pl


popowieszać

powieszać wiele czegoś


SJP.pl


popówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanie popa

Wiktionary

Miejscowości i ich części w Polsce

  • Popówka – część miasta Tomaszów Lubelski
  • Popówka – część wsi Horbów-Kolonia w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Zalesie
  • Popówka – część wsi Chmielek w woj. lubelskim, w pow. biłgorajskim, w gminie Łukowa
  • Popówka – część wsi Babice w woj. lubelskim, w pow. biłgorajskim, w gminie Obsza
  • Popówka – część wsi Lipiny Górne-Lewki w woj. lubelskim, w pow. biłgorajskim, w gminie Potok Górny
  • Popówka – część wsi Luchów Górny w woj. lubelskim, w pow. biłgorajskim, w gminie Tarnogród
  • Popówka – część wsi Różaniec w woj. lubelskim, w pow. biłgorajskim, w gminie Tarnogród
  • Popówka – część wsi Berdyszcze w woj. lubelskim, w pow. chełmskim, w gminie Dorohusk
  • Popówka – część wsi Kobyle w woj. lubelskim, w pow. chełmskim, w gminie Rejowiec
  • Popówka – przysiółek kolonii Zabitek w woj. lubelskim, w pow. chełmskim, w gminie Siedliszcze
  • Popówka – część wsi Busówno w woj. lubelskim, w pow. chełmskim, w gminie Wierzbica
  • Popówka – część wsi Pniówno w woj. lubelskim, w pow. chełmskim, w gminie Wierzbica
  • Popówka – część wsi Syczyn w woj. lubelskim, w pow. chełmskim, w gminie Wierzbica
  • Popówka – część wsi Wojsławice w woj. lubelskim, w pow. chełmskim, w gminie Wojsławice
  • Popówka – część wsi Nieledew w woj. lubelskim, w pow. hrubieszowskim, w gminie Trzeszczany
  • Popówka – część wsi Krupe w woj. lubelskim, w pow. krasnostawskim, w gminie Krasnystaw
  • Popówka – część wsi Werechanie w woj. lubelskim, w pow. tomaszowskim, w gminie Rachanie
  • Popówka – część wsi Nowy Holeszów w woj. lubelskim, w pow. włodawskim, w gminie Hanna
  • Popówka – część wsi Zbereże w woj. lubelskim, w pow. włodawskim, w gminie Wola Uhruska
  • Popówka – część wsi Kadłubiska w woj. lubelskim, w pow. zamojskim, w gminie Komarów-Osada
  • Popówka – część wsi Świdniki w woj. lubelskim, w pow. zamojskim, w gminie Miączyn
  • Popówka – część wsi Kalinówka w woj. lubelskim, w pow. zamojskim, w gminie Skierbieszów
  • Popówka – część wsi Rozłopy w woj. lubelskim, w pow. zamojskim, w gminie Sułów
  • Popówka – część wsi Sitaniec-Kolonia w woj. lubelskim, w pow. zamojskim, w gminie Zamość
  • Popówka – część wsi Brzoskwinia w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Zabierzów
  • Popówka – część wsi Żubronajcie w woj. podlaskim, w pow. sejneńskim, w gminie Krasnopol
  • Popówka – osada w woj. pomorskim, w pow. chojnickim, w gminie Brusy

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. popowic mos., popadianka ż., popadia ż.

Wiktionary


popowlekać

powlec po kolei, wiele razy


SJP.pl


popówna

dawniej: córka popa


SJP.pl


popowość

popowy


SJP.pl

Patrz:

popowy

popowski

przymiotnik od: Popów


SJP.pl

  • Ante Popowski – macedoński poeta
  • Henryk Popowski – polski nauczyciel, poseł na Sejm
  • Józef Popowski – polski powstaniec, sybirak, działacz i publicysta polityczno-wojskowy
  • Julian Popowski – polski kolarz szosowy
  • Łukasz Popowski – polski szlachcic
  • Maciej Popowski – polski filolog i dyplomata
  • Nikoła Popowski – macedoński polityk, ekonomista
  • Remigiusz Popowski – polski duchowny, językoznawca
  • Sławomir Popowski – polski publicysta
  • Stanisław Popowski – polski pediatra, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata
  • Stefan Popowski – polski malarz, rysownik, krytyk sztuki i architekt
  • Tadeusz Popowski – polski inżynier kolejowy, przemysłowiec, senator
  • Wojciech Popowski – polski koszykarz

Wikipedia


popowy

przymiotnik od: pop (muzyka rozrywkowa), np. wokalistka popowa


SJP.pl


popołedni

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. popołudnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Popołedni tak hónym przeleci, że ani nie pomyślisz, a już je wieczór.

Wiktionary


popołogowy

1. w medycynie: występujący po połogu - okresie po porodzie, w którym w organizmie matki ustępują zmiany zachodzące podczas ciąży i porodu;
2. dawniej: odnoszący się do okresu po urodzeniu przez kobietę dziecka, występujący po porodzie; poporodowy, połogowy, puerperalny


SJP.pl


popółpaścowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. występujący po półpaścu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nerwobóle popółpaścowe występują u około 30% pacjentów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. półpasiec mrz.

 przym. półpaścowy

Wiktionary


popołudniami

okres w ciągu dnia mierzony zwykle od południa (obiadu) do wieczora (kolacji)


SJP.pl

przysłówek czasu

 (1.1) w każde popołudnie

forma rzeczownika.

 (2.1) N. lm. od: popołudnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Popołudniami pomagam matce w sklepie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popołudnie n.

 przysł. popołudniem, po południu

Wiktionary


popołudnie

okres w ciągu dnia mierzony zwykle od południa (obiadu) do wieczora (kolacji)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) okres pomiędzy południem a wieczorem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W sobotnie popołudnia wychodziłem z matką na spacer.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpɔˈwudʲɲɛ, AS: popou̯udʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. południe mrz., popołudniówka ż.

 przym. popołudniowy

 przysł. po południu, popołudniem, popołudniami

Wiktionary


popołudniem

okres w ciągu dnia mierzony zwykle od południa (obiadu) do wieczora (kolacji)


SJP.pl

przysłówek czasu

 (1.1) między południem a wieczorem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Popołudniem pójdę na spacer na molo.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popołudnie n.

 przysł. popołudniami, po południu

Wiktionary


popołudniówka

dziennik ukazujący się po południu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pismo codzienne ukazujace się po południu

 (1.2) przedstawienie teatralne odbywające się w godzinach popołudniowych

 (1.3) zmiana popołudniowa w pracy

Wiktionary

Popołudniówka – dziennik (gazeta) wydawany w systemie sprzedaży, w którym gazeta dostępna jest każdego dnia, lecz dopiero w godzinach popołudniowych.

Popołudniówką o najszerszym zasięgu był „Express Wieczorny”; wśród prasy regionalnej można wymienić kieleckie „Echo Dnia”, wrocławski „Wieczór Wrocławia”, czy też bydgoski „Dziennik Wieczorny”. Obecnie na polskim rynku nie ma już popołudniówek.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔpɔwudʲˈɲufka, AS: popou̯udʹńufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popołudnie n.

 przym. popołudniowy

 przysł. po południu

Wiktionary


popołudniowy

przymiotnik

 (1.1) dziejący się po południu, dotyczący popołudnia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pozwalał on bowiem na opuszczenie jednostki po apelu popołudniowym, umożliwiając w ten sposób kontakt ze światem zewnętrznym.

 (1.1) W strefie tej deszcze padały niemal codziennie w godzinach popołudniowych lub wieczornych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpɔwudʲˈɲɔvɨ, AS: popou̯udʹńovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popołudnie n., popołudniówka ż.

 przym. południowy

 przysł. po południu

Wiktionary


popołykać

połknąć po kolei, wiele razy


SJP.pl


popper

Osoby noszące nazwisko Popper

  • David Popper – czeski wiolonczelista (1843–1913)
  • Ilona Novák-Popper – węgierska pływaczka (ur. 1925)
  • Karl Popper – austriacki filozof (1902–1994)
  • Wolf Popper – żydowski kupiec (zm. 1621)

Zobacz też

  • poppers

Wikipedia


poppers

[czytaj: popers] przedstawiciel subkultury młodzieżowej aktywnej w Polsce w latach 1981-85, noszący długą grzywkę zaczesaną na bok i bardzo eleganckie ubranie; popers, sajkowiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wziewny afrodyzjak dla mężczyzn zawierający azotyn alkilowy;

Wiktionary

Wikipedia


popping

[czytaj: poping]
1. styl tańca nowoczesnego;
2. technika gry na gitarze basowej polegająca na podrywaniu strun wszystkimi palcami z wyjątkiem kciuka


SJP.pl

Wikipedia


popr.

skrót od: poprawny, poprawnie


SJP.pl


poprać

1. prać przez jakiś czas;
2. uprać wszystkie rzeczy przeznaczone do prania


SJP.pl


poprad

rzeka w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w północnej Słowacji i w południowo-wschodniej Polsce;

 (1.2) geogr. miasto w północnej Słowacji;

Wiktionary

  • Poprad – miasto na Słowacji
  • Poprad – powiat na Słowacji
  • Poprad – rzeka na Słowacji i w Polsce
  • Poprad – samobieżny zestaw przeciwlotniczy

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Akcję ratunkową przeprowadzono z wykorzystaniem ratowniczego śmigłowca z Popradu.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. popradzki

Wiktionary


popradzki

przymiotnik od: Poprad


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Popradem, dotyczący Popradu (miasta lub rzeki)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Poprad mrz.

Wiktionary


popraktykować

spędzić pewien czas na praktykowaniu czegoś


SJP.pl


popraskać

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. popękać

Wiktionary


poprasować

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) uprasować wiele czegoś lub wszystko

 (1.2) spędzić pewien czas na prasowaniu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. prasówka ż., prasownictwo n., prasownia ż., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., prasa ż., prasowalnia ż., prasowalnica ż., prasowanie n., prasowanko n., prasowarka ż., prasownica ż., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n., prasowalność ż.

 czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.

 przym. prasowalny, prasowalniczy, prasowniczy

Wiktionary


poprasowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) uprasowanie dużej ilości czegoś lub wszystkiego

 (1.2) spędzenie pewnego czasu na prasowaniu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. prasówka ż., prasownictwo n., prasownia ż., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., prasa ż., prasowalnia ż., prasowalnica ż., prasowanie n., prasowanko n., prasowarka ż., prasownica ż., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n., prasowalność ż.

 czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.

 przym. prasowalny, prasowalniczy, prasowniczy

Wiktionary


poprawa

1. zmiana na lepsze; polepszenie
2. polepszenie stanu zdrowia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zmiana stanu czegoś na lepszy; ulepszenie, poprawienie

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. podwyżka wynagrodzenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z całą pewnością można znaleźć osoby, które odczuwają poprawę po akupunkturze lub homeopatii, ale co z tymi wszystkimi, którzy próbowali podobnych zabiegów bez skutku?

 (1.2) Od piyrszego dostanym poprawe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈprava, AS: poprava

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poprawkowicz m., poprawkowiczka ż., poprawiacz m., poprawiciel m., poprawiny nmos., poprawność ż., poprawczak m., poprawianie n., poprawienie n.

:: zdrobn. poprawka ż.

 czas. poprawiać ndk., poprawić dk.

 przym. poprawczy, poprawkowy, poprawny, poprawnościowy

 przysł. poprawnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) korekta

Wiktionary


poprawczak

zamknięty zakład służący resocjalizacji młodocianych przestępców; dom poprawczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. specjalna placówka resocjalizacyjna przeznaczona dla osób w wieku od 13 do 21 lat

Wiktionary

Zakład poprawczy (również dom poprawczy, potocznie poprawczak) – specjalna placówka resocjalizacyjna dla nieletnich i młodocianych, wobec których orzeczono środek poprawczy. W Polsce ustawowo określono wiek osób, które mogą się znaleźć w zakładzie poprawczym od 13 do 21 lat, a w szczególnych przypadkach do 24 lat, choć muszą tam trafić przed 17. rokiem życia.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈpraft͡ʃak, AS: poprafčak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poprawa ż., poprawka ż., poprawkowicz m., poprawkowiczka ż., poprawiacz m., poprawiciel m., poprawiny nmos., poprawność ż., poprawianie n., poprawienie n.

 czas. poprawiać ndk., poprawić dk.

 przym. poprawczy, poprawkowy, poprawny, poprawnościowy

 przysł. poprawnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dom poprawczy

Wiktionary


poprawczy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z poprawą, dotyczący poprawy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poprawność ż., poprawka ż., poprawienie n., poprawianie n., poprawczak mrz., poprawa ż.

 czas. poprawiać, poprawić

 przysł. poprawnie

 przym. poprawny

Wiktionary


popraweczka

zdrobnienie od: poprawka


SJP.pl


poprawiać

1. przywracać odpowiednią postać
2. czynić lepszym
3. naprawiać, reperować
4. usuwać błędy, np. w tekstach
5. zwracać komuś uwagę na popełniane przez niego błędy
6. powtarzać coś dla osiągnięcia lepszego efektu


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. poprawić)

 (1.1) czynić coś lepszym, doskonalszym

 (1.2) usuwać błędy, np. z tekstu

 (1.3) powtarzać wykonanie jakiejś czynności w celu uzyskania lepszych wyników

 (1.4) regulować lub ustawiać coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Całą noc poprawiałem twój projekt. Jak mogłeś narobić w nim tyle błędów?

 (1.3) Jeśli nie poprawisz tego sprawdzianu, możesz nie otrzymać promocji do następnej klasy!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈpravʲjät͡ɕ, AS: popravʹi ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poprawić dk.

 rzecz. poprawa ż., poprawka ż., poprawkowicz m., poprawkowiczka ż., poprawiacz m., poprawiciel m., poprawiny nmos., poprawność ż., poprawczak m., poprawianie n., poprawienie n.

 przym. poprawczy, poprawkowy, poprawny, poprawnościowy

 przysł. poprawnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) polepszać, ulepszać

 (1.2) korygować

Wiktionary


poprawianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poprawiać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpraˈvʲjä̃ɲɛ, AS: popravʹi ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poprawa ż., poprawka ż., poprawkowicz m., poprawkowiczka ż., poprawiacz m., poprawiciel m., poprawiny nmos., poprawność ż., poprawczak m., poprawienie n.

 czas. poprawiać ndk., poprawić dk.

 przym. poprawczy, poprawkowy, poprawny, poprawnościowy

 przysł. poprawnie

Wiktionary


poprawić

1. przywrócić odpowiednią postać
2. uczynić lepszym
3. naprawić, zreperować
4. usunąć błędy, np. w tekstach
5. zwrócić komuś uwagę na popełnione przez niego błędy
6. powtórzyć coś dla osiągnięcia lepszego efektu


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. poprawiać)

 (1.1) dokonany od|poprawiać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈpravʲit͡ɕ, AS: popravʹić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poprawiać ndk.

 rzecz. poprawa ż., poprawka ż., poprawkowicz m., poprawkowiczka ż., poprawiacz m., poprawiciel m., poprawiny nmos., poprawność ż., poprawczak m., poprawianie n., poprawienie n.

 przym. poprawczy, poprawkowy, poprawny, poprawnościowy

 przysł. poprawnie

Wiktionary


poprawienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poprawić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpraˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: popravʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poprawa ż., poprawka ż., poprawkowicz m., poprawkowiczka ż., poprawiacz m., poprawiciel m., poprawiny nmos., poprawność ż., poprawczak m., poprawianie n.

 czas. poprawiać ndk., poprawić dk.

 przym. poprawczy, poprawkowy, poprawny, poprawnościowy

 przysł. poprawnie

Wiktionary


poprawiny

kontynuacja imprezy, przyjęcia w następnym dniu


SJP.pl


poprawka

1. drobne poprawienie jakiejś rzeczy
2. powtórny egzamin
3. wartość, którą należy dodać algebraicznie do wartości wskazanej przez przyrząd pomiarowy, aby otrzymać rzeczywistą wartość wielkości mierzonej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) skorygowanie czegoś

 (1.2) wersja tekstu

 (1.3) praw. formalna propozycja zmiany procedowanego w parlamencie aktu prawnego

 (1.4) pot. egzamin poprawkowy

 (1.5) wartość o którą należy skorygować wyniki pomiaru

Wiktionary

Poprawka (ukr. Поправка) – wieś na Ukrainie, w obwodzie kijowskim, w rejonie białocerkiewskim, w hromadzie Mała Wilszanka. W 2024 liczyła 439 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.4) No to Kowalska, spotkamy się na poprawce.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poprawa ż., poprawkowicz m., poprawkowiczka ż., poprawiacz m., poprawiciel m., poprawiny nmos., poprawność ż., poprawczak m., poprawianie n., poprawienie n.

 czas. poprawiać ndk., poprawić dk.

 przym. poprawczy, poprawkowy, poprawny, poprawnościowy

 przysł. poprawnie

Wiktionary


poprawkowicz

uczeń zdający egzamin poprawkowy


SJP.pl


poprawkowiczka

poprawkowicz


SJP.pl

Patrz:

poprawkowicz

poprawkowy

poprawka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z poprawką, dotyczący poprawki

Wiktionary

Patrz:

poprawka

Powiązane:

 rzecz. poprawność ż., poprawienie n., poprawianie n., poprawczak mrz., poprawa ż., poprawka ż.

 czas. poprawiać, poprawić

 przysł. poprawnie

 przym. poprawny

Wiktionary


poprawnie

przysłówek

 (1.1) w sposób poprawny, zgodny z poprawnością lub określoną zasadą/przepisem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W zasadzie po instalacji Linux już powinien być poprawnie skonfigurowany.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈpravʲɲɛ, AS: popravʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poprawa ż., poprawka ż., poprawkowicz m., poprawkowiczka ż., poprawiacz m., poprawiciel m., poprawiny nmos., poprawność ż., poprawczak m., poprawianie n., poprawienie n.

 czas. poprawiać ndk., poprawić dk.

 przym. poprawczy, poprawkowy, poprawny, poprawnościowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) prawidłowo, normalnie

Wiktionary


poprawniej

stopień wyższy od przysłówka: poprawnie


SJP.pl


poprawniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: poprawny


SJP.pl


poprawność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgodność z normami

Wiktionary

  • poprawność algorytmu
  • poprawność językowa
    • poprawność gramatyczna
  • poprawność polityczna

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poprawność językową oceniamy na podstawie słownika ortograficznego.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poprawiać, poprawić

 rzecz. poprawa ż., poprawczak m., poprawiacz m., poprawianie n., poprawienie n., poprawiny lm. nmos., poprawka ż., poprawkowicz m.

 przym. poprawczy, poprawkowy, poprawnościowy, poprawny

 przysł. poprawnie

Wiktionary


poprawnościowiec

człowiek dbający o poprawność i czystość języka; purysta


SJP.pl


poprawnościowy

1. związany z poprawnością językową; ortoepiczny;
2. związany ze zgodnością z obowiązującymi normami lub obyczajami


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z poprawnością językową, dotyczący poprawności językowej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poprawa ż., poprawka ż., poprawność ż., poprawianie n., poprawienie n., poprawiny nmos., poprawnościowość ż., poprawczak mrz.

 czas. poprawiać ndk., poprawić dk.

 przym. poprawny

 przysł. poprawnie, poprawnościowo

Wiktionary


poprawny

1. zgodny z normą, ustaleniami, dobry, odpowiedni
2. pozbawiony błędów; bezbłędny, prawidłowy
3. niewykraczający poza schematy; przeciętny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zgodny z poprawnością, z normą lub zasadami, nie mający błędów, nie wykraczający poza określoną normę

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈpravnɨ, AS: popravny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poprawa ż., poprawka ż., poprawkowicz m., poprawkowiczka ż., poprawiacz m., poprawiciel m., poprawiny nmos., poprawność ż., poprawczak m., poprawianie n., poprawienie n.

 czas. poprawiać ndk., poprawić dk.

 przym. poprawczy, poprawkowy, poprawnościowy

 przysł. poprawnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) prawidłowy, słuszny, właściwy, normalny, regularny, normalny, bezbłędny

Wiktionary


poprawski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Bogdan Poprawski – polski i kanadyjski trener, działacz sportowy, biznesmen
  • Ryszard Poprawski – polski fizyk
  • Zbigniew Poprawski – polski dramatopisarz

Wikipedia


popręg

pas podtrzymujący siodło lub kulbakę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zakładany pod brzuchem konia pas przytrzymujący siodło;

Wiktionary

Popręg – element rzędu końskiego. Przebiega on pod brzuchem konia, łącząc obie strony terlicy. Jego głównym zadaniem jest utrzymanie siodła we właściwym położeniu na grzbiecie konia. Występują jeszcze popręgi dodatkowe np. w siodłach typu west, oraz przy niektórych typach sakw.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɔprɛ̃ŋk, AS: poprẽŋk

Wiktionary


popremierowo

popremierowy


SJP.pl

Patrz:

popremierowy

popremierowy

następujący po premierze, np. operowej, teatralnej


SJP.pl


poprężniki

Poprężniki – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Goszczanów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Wikipedia


poproch

poproch cetyniak - motyl nocny, szkodnik lasów iglastych


SJP.pl


poprockowy

pop rock, pop-rock [czytaj: pop rokowy]


SJP.pl


poprodukować

spędzić pewien czas na produkowaniu


SJP.pl


poprogramować

spędzić pewien czas na programowaniu


SJP.pl


popromienny

będący efektem promieniowania


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który jest efektem działania promieniowania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. promień m., promieniowanie n., wypromieniowanie n., promyk m., promyczek m.

 czas. promieniować ndk., wypromieniować dk.

 przym. promienny, promieniowy, promienisty

 przysł. promiennie, promieniście

Wiktionary


popromować

spędzić pewien czas na promowaniu


SJP.pl


poprosić

1. zaprosić, wezwać
2. zwrócić się do kogoś z prośbą


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. prosić)

 (1.1) dokonany od|prosić.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiedy mój syn wezwie cię do siebie, wysłuchaj go uważnie i zrób wszystko, o co poprosi, najlepiej jak potrafisz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈprɔɕit͡ɕ, AS: poprośić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dopraszanie n., doproszenie n.

Wiktionary


poprostować

spędzić pewien czas na prostowaniu


SJP.pl


poprotestować

spędzić pewien czas na protestowaniu


SJP.pl


poprowadzić

1. prowadząc kogoś lub coś, dojść do pewnego miejsca;
2. wyznaczyć, narysować;
3. pokierować czymś, zarządzić czymś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) pójść z kimś lub czymś wyznaczając trasę przez lub do jakiegoś miejsca

 (1.2) zająć się przewodniczeniem czegoś

 (1.3) zająć się kierowaniem pojazdem

 (1.4) archit. nakreślić kierunek budowy

 (1.5) geom. narysować linię

czasownik zwrotny dokonany poprowadzić się

 (2.1) poprowadzić (1.1) siebie nawzajem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poprowadzenie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zaprowadzić

 (1.2) pokierować, przewodniczyć

 (1.3) kierować

 (1.4) nakreślić, narysować, naszkicować, pociągnąć, przeprowadzić, wyznaczyć

 (1.5) nakreślić, narysować, naszkicować, pociągnąć, przeprowadzić, wyznaczyć

Wiktionary


poprowokować

sprowokować po kolei, wiele razy


SJP.pl


popruć

1. usunąć przędzę lub szwy z dzianiny;
2. porozrywać coś posługując bronią lub ostrym narzędziem;
3. udać się dokądś bardzo szybko


SJP.pl


poprucie

1. usunąć przędzę lub szwy z dzianiny;
2. porozrywać coś posługując bronią lub ostrym narzędziem;
3. udać się dokądś bardzo szybko


SJP.pl


poprukać

potocznie: spędzić pewien czas na głośnym wypuszczaniu nagromadzonych w organizmie gazów jelitowych; popierdzieć, poprykać


SJP.pl


poprykać

potocznie: spędzić pewien czas na głośnym wypuszczaniu nagromadzonych w organizmie gazów jelitowych; popierdzieć, poprukać


SJP.pl


popryszczyć

dawniej:
1. pokryć, obsypać pryszczami;
2. popryszczyć się - dostać pryszczy, okryć się pryszczami


SJP.pl


poprz.

skrót

 (1.1) = poprzednio

 (1.2) = poprzedni

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈpʃɛdʲɲɔ|pɔˈpʃɛdʲɲi, AS: popšedʹńo|popšedʹńi

Wiktionary


poprzebierać

przebierać


SJP.pl

Patrz:

przebierać

poprzebieranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poprzebierać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poprzebierać dk.

Wiktionary


poprzebijać

przebijać


SJP.pl

Patrz:

przebijać

poprzebywać

spędzić gdzieś dłuższy czas


SJP.pl


poprzeć

czasownik przechodni dokonany (ndk. popierać)

 (1.1) dokonany od|popierać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔpʃɛt͡ɕ, AS: popšeć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. przeć

 rzecz. poparcie n., popieranie n.

Wiktionary


poprzeceniać

przecenić wiele czegoś, jedno po drugim


SJP.pl


poprzechadzać

poprzechadzać się - spędzić pewien czas na przechadzaniu się; pospacerować


SJP.pl


poprzechwalać

poprzechwalać się - spędzić pewien czas na przechwalaniu się


SJP.pl


poprzeczesywać

przeczesać jedno po drugim


SJP.pl


poprzeczka

1. belka, rurka ułożona w poprzek czegoś
2. rura, rurka łącząca słupki bramki; także strzał w tę rurkę
3. pręt wyznaczający wysokość do pokonania w skoku wzwyż i o tyczce
4. poziom ambicji, wymagań


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) belka albo listwa umocowana w poprzek czegoś

 (1.2) sport. belka układana na stojakach do skoków wzwyż i skoków o tyczce

 (1.3) sport. poprzeczna belka łącząca górne końce pionowych słupków bramki

Wiktionary

Poprzeczka – część wsi Nawóz w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Nielisz.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zamojskiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈpʃɛt͡ʃka, AS: popšečka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. poprzeczny

 przysł. poprzecznie

Wiktionary


poprzeczniak

pas pola, na którym zawraca się końmi przy orce w zagony; zaorywany później dodatkowo; uwrocie


SJP.pl

Uwrocie, poprzeczniak – w rolnictwie pas o jednakowej szerokości wyznaczony po obu stronach pola służący do zawracania podczas wykonywania zabiegów agrotechnicznych (np. orki, siewu). Uwrocia zaoruje się w jednym roku na skład, a w następnym na rozorywkę.

Wikipedia


poprzecznica

1. droga idąca poprzecznie względem innej drogi
2. poprzeczny odcinek jelita grubego; okrężnica poprzeczna
3. belka, rura poprzeczna, krzyżująca się z inną


SJP.pl

Wikipedia


poprzecznie

przysłówek

 (1.1) w poprzek, prostopadle do czego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poprzeczka ż.

 przym. poprzeczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wszerz

Wiktionary


poprzecznik

w technice: drewniana lub stalowa belka dźwigająca izolatory, przymocowana poprzecznie do słupa


SJP.pl

Colpoma Wallr. (poprzecznik) – rodzaj grzybów z rodziny łuszczeńcowatych (Rhytismataceae).

Wikipedia


poprzecznozębne

rodzina płazów z rzędu płazów ogoniastych; ambystomowate, ambystomy


SJP.pl

Ambystomowate, ambystomy, poprzecznozębne (Ambystomatidae) – rodzina płazów z rzędu płazów ogoniastych (Caudata), obejmująca ponad 30 gatunków o zębach ułożonych w rzędy poprzeczne względem długiej osi ciała. W zapisie kopalnym znane z dolnego oligocenu.

Wikipedia


poprzecznozębny

o cechach poprzecznozębnych (rodzina płazów)


SJP.pl


poprzeczny

ułożony poziomo, prostopadle do czegoś


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) ułożony poziomo, prostopadle do czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈpʃɛt͡ʃnɨ, AS: popšečny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poprzeczka ż.

 przysł. poprzecznie

Wiktionary


poprzedni

taki, który już był; wcześniejszy, dawniejszy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który był uprzednio (w czasie)

 (1.2) taki, który poprzedza (w kolejności)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wszyscy poprzedni lokatorzy pozostawiali ten pokój w dobrym stanie, a po tym typku takie zniszczenia!

 (1.2) Cofnij się do poprzedniego rozdziału i przypomnij sobie, skąd przybył ten człowiek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈpʃɛdʲɲi, AS: popšedʹńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poprzednik m., poprzedniczka ż., poprzednica ż., poprzednictwo n., poprzedzanie n., poprzedzenie n.

 czas. poprzedzać ndk., poprzedzić dk.

 przysł. poprzednio

 przym. przedni

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wcześniejszy, uprzedni, dawniejszy, skr. poprz.

Wiktionary


poprzednictwo

bycie czymś, co poprzedzało jakąś rzecz i spełniało te same funkcje lub było wcześniejszą postacią czegoś


SJP.pl


poprzedniczka

kobieta zajmująca się czymś przed kimś innym


SJP.pl


poprzednik

ten, kto zajmował się czymś przed kimś innym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ten, który zajmował się daną sprawą lub był w określonym miejscu poprzednio

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) coś poprzedzającego inną rzecz

 (2.2) jęz. pierwsza, podrzędna część okresu warunkowego

 (2.3) log. pierwsza z części implikacji

Wiktionary

Poprzednik – w rachunku zdań pierwszy (w kolejności zapisu lub odczytywania) argument implikacji, w zapisie typu p\to q oznaczany symbolem p. Np. w zdaniu „Jeżeli pada deszcz, to na niebie są chmury” poprzednikiem jest zdanie „pada deszcz”. Drugi z argumentów implikacji nazywamy następnikiem.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. poprzedniczka ż., poprzedzanie n.

 czas. poprzedzać ndk., poprzedzić dk.

 przym. poprzedni, przedni

 przysł. poprzednio

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) prekursor

Wiktionary


poprzednio

przysłówek

 (1.1) przed określonym czasem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poprzednio nie mieliście tych kafli w kuchni, nieprawdaż?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈpʃɛdʲɲɔ, AS: popšedʹńo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poprzednik m., poprzedniczka ż., poprzednica ż., poprzednictwo n., poprzedzanie n., poprzedzenie n.

 czas. poprzedzać ndk., poprzedzić dk.

 przym. poprzedni

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przedtem

Wiktionary


poprzedstawiać

przedstawić po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzedzać

1. być, poruszać się przed kimś, czymś;
2. umieszczać, robić coś przed czymś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. poprzedzić)

 (1.1) znajdować/przemieszczać się przed kim/czym

 (1.2) występować wcześniej

 (1.3) umieszczać co przed czym

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Na stół, ku ogólnej radości, wjechała, poprzedzana falą rozkosznego aromatu, micha wieprzowiny duszonej z rodzynkami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈpʃɛd͡zat͡ɕ, AS: popšeʒać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poprzednik m., poprzedniczka ż., poprzednica ż., poprzednictwo n., poprzedzanie n., poprzedzenie n.

 czas. wyprzedzać ndk.

 przym. poprzedni, przedni, poprzedzający

 przysł. poprzednio

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyprzedzać

Wiktionary


poprzedzający

1. być, poruszać się przed kimś, czymś;
2. umieszczać, robić coś przed czymś


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) daw. poprzedni (będący przedtem)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przybyła tu do naszego miasta nowa trupa aktorów, lepsza od poprzedzającej.

 (1.1) Darujesz mi nieco gorzkie wyrażenia poprzedzającego listu, nadal będe cierpliwszy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpʃɛd͡zaˈjɔ̃nt͡sɨ, AS: popšeʒai ̯õncy

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poprzedzać ndk., poprzedzić dk.

 rzecz. poprzedzanie, poprzedzenie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wcześniejszy, dawniejszy; zob. poprzedni.

Wiktionary


poprzedzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poprzedzać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpʃɛˈd͡zãɲɛ, AS: popšeʒãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poprzednik m., poprzedniczka ż., poprzednica ż., poprzednictwo n., poprzedzenie n.

 czas. poprzedzać ndk., poprzedzić dk.

 przym. poprzedni, przedni, poprzedzający

 przysł. poprzednio

Wiktionary


poprzedzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) czynność poprzedzania

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpʃɛˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: popšeʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. poprzedni, poprzedzający, przedni

 przysł. poprzednio

 rzecz. poprzedzanie n.

 czas. poprzedzać

Wiktionary


poprzedzić

1. znaleźć się, odbyć się przed kimś, czymś
2. umieścić, zrobić coś przed czymś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. poprzedzać)

 (1.1) dokonany od|poprzedzać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈpʃɛd͡zit͡ɕ, AS: popšeʒić

Wiktionary

Powiązane:

 przym. poprzedni

 rzecz. poprzednik mos./mrz.

Wiktionary


poprzedzielanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poprzedzielać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poprzedzielać dk.

 rzecz. podzielnica ż.

Wiktionary


poprzedziurawiać

przedziurawić po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzegrywać

pokopiować dane na jakiś nośnik; pozgrywać


SJP.pl


poprzeistaczać

przeistoczyć po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzejmować

1. przejąć po kolei, wiele razy;
2. poprzejmować się - spędzić pewien czas na przejmowaniu się


SJP.pl


poprzek

przysłówek

 (1.1) przest. poprzecznie (prostopadle do czego)

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) w poprzek; przest. na poprzek

Wiktionary


poprzekrzywiać

przekrzywić po kolei, wiele razy; powykrzywiać


SJP.pl


poprzelewać

przelać po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzeliczać

przeliczyć po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzemakać

przemoknąć po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzemawiać

spędzić pewien czas na przemawianiu


SJP.pl


poprzemyśliwać

pozastanawiać się nad czymś; porozważać


SJP.pl


poprzepinać

przepiąć po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzepisywać

przepisać po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzepraszać

przeprosić po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzepuszczać

przepuścić po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzepychać

1. przepchać po kolei, wiele razy;
2. udrożnić wiele zapchanych przedmiotów; poprzetykać;
3. spędzić pewien czas, przesuwając coś na inne miejsce; poprzesuwać


SJP.pl


poprzerąbywać

przerąbać wiele czegoś


SJP.pl


poprzesiewać

przesiać po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzestać

ograniczyć się do czegoś, zadowolić się czymś


SJP.pl


poprzestrzegać

przestrzec po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzestrzeliwać

przestrzelić po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzesuwać

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) przesunąć większą liczbę czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przesunięcie n., suw mrz.

Wiktionary


poprzesypywać

przesypać po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzesyłać

przesłać po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzesyłanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poprzesyłać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poprzesyłać dk.

Wiktionary


poprzeszkadzać

spędzić pewien czas na przeszkadzaniu


SJP.pl


poprzewijać

przewinąć po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzewlekać

przewlec po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzewyższać

wielokrotnie przewyższyć kogoś lub coś


SJP.pl


poprzez

przyimek łączący się z biernikiem


SJP.pl

przyimek

 (1.1) …dołączający obszar, przez który z trudem ktoś/coś przemieszcza się

 (1.2) …dołączający osobę, instytucję lub rzecz, z której ktoś/coś korzysta; której ktoś używa; za pomocą czegoś, za pośrednictwem czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Droga do tego pensjonatu wiedzie poprzez niebezpieczne tereny.

 (1.2) Poprzez cierpliwość nauczysz się pokory.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔpʃɛs, AS: popšes

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) za pośrednictwem, za pomocą, przy pomocy, z pomocą, przez, ustami, przy użyciu

Wiktionary


poprzeziębiany

taki, który się poprzeziębiał


SJP.pl


poprzeżywać

spędzić pewien czas na przeżywaniu czegoś


SJP.pl


poprzełączać

przełączyć po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzybierać

przybrać po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzybliżać

przybliżyć po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzybywać

przybyć licznie, po kolei


SJP.pl


poprzychylać

przychylić po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzyciągać

przyciągnąć po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzyciemniać

przyciemnić po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzycinanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poprzycinać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poprzycinać dk.

Wiktionary


poprzydzielać

przydzielić po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzygotowywać

1. przygotować po kolei, wiele razy;
2. poprzygotowywać się - spędzić pewien czas, przygotowując się na coś


SJP.pl


poprzygrywać

potowarzyszyć komuś, grając na instrumencie muzycznym


SJP.pl


poprzyimkowy

występujący po przyimku


SJP.pl


poprzyjaźnić

1. dawniej: połączyć przyjaźnią; zaprzyjaźnić;
2. poprzyjaźnić się -
a) przyjaźnić się przez pewien czas;
b) dawniej: zaprzyjaźnić się


SJP.pl


poprzykładanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poprzykładać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poprzykładać dk.

Wiktionary


poprzylepiać

przylepić wiele czegoś


SJP.pl


poprzymilać

poprzymilać się - spędzić pewien czas na przymilaniu się


SJP.pl


poprzymocowywać

przymocować po kolei, wiele razy; poprzytwierdzać


SJP.pl


poprzypalać

przypalić wiele czegoś


SJP.pl


poprzypisywać

przypisać coś wielu osobom, zjawiskom itp.


SJP.pl


poprzyprowadzać

przyprowadzić w dużej liczbie, po kolei


SJP.pl


poprzypływać

przypłynąć kolejno, jeden po drugim


SJP.pl


poprzysiąc

postanowić coś pod przysięgą, złożyć przysięgę; poprzysięgnąć


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. poprzysięgać)

 (1.1) książk. postanowić pod przysięgą

 (1.2) książk. przen. solennie postanowić lub obiecać

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Główna postać lektury poprzysięgła czarnemu charakterowi zemstę za morderstwo swojej ukochanej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔpʃɨˈɕɔ̃nt͡s, AS: popšyśõnc

Wiktionary


poprzysiadać

o grupie ludzi: obniżyć pozycję ciała, uginając nogi


SJP.pl


poprzysięgnąć

rzadko: postanowić coś pod przysięgą, złożyć przysięgę; poprzysiąc


SJP.pl


poprzystawać

przestarzale: po kolei zatrzymywać się na chwilę


SJP.pl


poprzysychany

taki, który poprzysychał


SJP.pl


poprzytulać

1. przytulić po kolei, wiele razy;
2. spędzić pewien czas na przytulaniu


SJP.pl


poprzytwierdzać

przytwierdzić po kolei, wiele razy; poprzymocowywać


SJP.pl


poprzywierać

przywrzeć po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzyznawać

przyznać po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzyzywać

przyzwać po kolei, wiele razy


SJP.pl


poprzyłączać

przyłączyć po kolei, wiele razy


SJP.pl


popsikać

potocznie: spryskać kogoś lub coś płynem, zwykle w aerozolu; popsiukać


SJP.pl


popsikiwać

potocznie: psikać na coś wielokrotnie


SJP.pl


popsioczyć

potocznie: psioczyć przez pewien czas


SJP.pl


popsiukać

potocznie: spryskać kogoś lub coś płynem, zwykle w aerozolu; popsikać


SJP.pl


popsocić

spędzić pewien czas na psoceniu; pobroić, porozrabiać, połobuzować


SJP.pl


popsować

czasownik

 (1.1) stpol. popsuć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do kraju tego, gdzie winą jest dużą / Popsować gniazdo na gruszy bocianie, / Bo wszystkim służą, / Tęskno mi, Panie.

 (1.1) Ale mu powiem: święty Pietruńku! zaklinam cię na ucho Malchusowe, nie czyńże mi wstrętu, boć to poganie tak mi popsowali szatki cielesne…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈpsɔvat͡ɕ, AS: popsovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popsowanie n.

Wiktionary


popsowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|popsować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. popsować dk.

Wiktionary


popstrucha

popstrucha ibiska - gatunek muchówki z rodziny popstruchowatych


SJP.pl


popstruchowate

rodzina muchówek


SJP.pl

Popstruchowate (Athericidae) – rodzina muchówek. Umiejscowione są w nadrodzinie Tabanoidea, wspólnie ze ślepakami czyli bąkowatymi (Tabanidae).

Na świecie opisano 85 gatunków, w tym 22 występuje w Palearktyce. W Europie wykazano obecność 12 gatunków, a w Polsce zaledwie trzy: Atherix ibis – popstrucha ibiska, Atherix marginata, Atrichops crassipes (dwa ostatnie nie mają jeszcze polskich nazw). Imagines Athericidae spotkać można w pobliżu wód, co niewątpliwie wiąże się z siedliskiem życia larw. Atrichops crassipes może wysysać (jako owad dorosły) krew żab zielonych, czym bez wątpienia upodobania się do spokrewnionych z nimi krwiopijnych Tabanidae, czyli ślepaków. Gatunki popstruchowatych, żyjące w klimacie ciepłym, atakują ludzi, ale w Polsce nie odnotowano takich przypadków. Ludzką krwią żywią się spokrewnione z popstruchowatymi ślepaki, jusznice deszczowe czy bąki z pokrewnej rodziny Tabanidae.

Wikipedia


popsuć

1. spowodować, że coś przestaje spełniać swoje funkcje; uszkodzić, zepsuć;
2. zmienić coś na gorsze, np. atmosferę, nastrój, sytuację; pogorszyć;
3. sprowadzić kogoś na złą drogę; zdeprawować, zdemoralizować;
4. popsuć się:
a) nie nadawać się do użytku;
b) zmienić się na gorsze;
c) ulec deprawacji;
d) ulec fermentacji, rozkładowi; zgnić, skwaśnieć, spleśnieć, stęchnąć


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. psuć)

 (1.1) sprawić, że coś przestaje spełniać swoją funkcję

 (1.2) zmienić na gorsze

 (1.3) sprawić, że coś przestaje być właściwe

 (1.4) źle wychować

czasownik zwrotny dokonany popsuć się (ndk. psuć się)

 (2.1) ulec uszkodzeniu, przestać spełniać swoją funkcję

 (2.2) stać się gorszym

 (2.3) kulin. stać się niejadalnym w wyniku gnicia, rozkładu, fermentacji

 (2.4) nabrać złych cech, nawyków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popsucie n., psujon mzw./mos.

 czas. psuć

Wiktionary


popsucie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|popsuć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. popsuć dk.

 rzecz. psujon mzw./mos.

Wiktionary


popsuj

1. osoba psująca wszystko, czego dotknie;
2. majster-popsuj - osoba, która usiłując naprawić lub przerobić coś zawsze to psuje; partacz


SJP.pl


popudrować

pokryć pudrem; upudrować, napudrować, zapudrować


SJP.pl


popudrowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) posypanie czegoś pudrem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pudreza ż., puder m., pudernica ż., puderniczka ż., pudrowanie n., upudrowanie n.

 czas. popudrować dk., pudrować ndk., upudrować dk.

 przym. pudrowy

Wiktionary


popukać

postukać;
1. pukać wiele razy lub przez pewien czas;
2. popukać się -
a) puknąć się w coś wiele razy;
b) potocznie: odbyć stosunek płciowy kilkakrotnie


SJP.pl


populacja

1. ogół ludzi żyjących w tym samym czasie na danym terenie; zaludnienie;
2. podstawowa jednostka ekologiczna oznaczająca wszystkie osobniki danego gatunku żyjące na danym terenie w tym samym czasie;
3. zbiór będący przedmiotem badań statystycznych; populacja statystyczna, populacja generalna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) socjol. ogół ludzi żyjących w tym samym czasie na danym terenie

 (1.2) biol. podstawowa jednostka ekologiczna oznaczająca wszystkie osobniki danego gatunku żyjące na danym terenie w tym samym czasie

 (1.3) stat. zbiór jednostek na temat których wyciągane są wnioski poprzez analizę próby statystycznej

 (1.4) socjol. liczebność populacji (1.1)

Wiktionary

  • populacja (biologia)
  • populacje gwiazdowe
  • populacja statystyczna
    • populacja standardowa
    • populacja nieskończona
    • populacja skończona
  • populacja stacjonarna
  • liczba ludności

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Duńskie Towarzystwo Ornitologiczne szacuje, że populacja wróbli zmniejszyła się o połowę od 1976 roku i obecnie liczy około 1,8 miliona.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpuˈlat͡sʲja, AS: populacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. populacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ludność, ludzie, mieszkańcy, obywatele, społeczeństwo, społeczność, zbiorowość ludzka

 (1.3) populacja statystyczna, populacja generalna, zbiorowość generalna

 (1.4) zaludnienie

Wiktionary


populacjolog

specjalista w zakresie populacjologii


SJP.pl


populacjologia

Ekologia populacyjna, populacjologia, demekologia – część ekologii gatunku, która dotyczy zmian liczebności populacji jednogatunkowych, zachodzących pod wpływem czynników ekologicznych (biotycznych i abiotycznych).

Pojęcie „ekologii gatunku” jako części ekologii wprowadzono wycofując wcześniej stosowany podział tej nauki na:

  • autekologię – naukę o funkcjonowaniu pojedynczych organizmów w ich środowisku (zbliżoną do fizjologii gatunku,
  • synekologię – ekologię grup osobników (np. populacji, formacji i zespołów roślinnych, ekosystemów).

Wikipedia


populacjonizm

koncepcja ekonomiczna, według której siłą państwa jest liczebność zamieszkującego je narodu


SJP.pl


populacyjnie

populacyjny


SJP.pl

Patrz:

populacyjny

populacyjny

dotyczący populacji


SJP.pl


popular

członek ugrupowania politycznego w starożytnym Rzymie, działającego w interesie drobnych rolników i plebsu miejskiego


SJP.pl

  • Popular – singel australijskiego zespołu The Veronicas
  • Popular – singel szwedzkiego piosenkarza Erica Saade
  • Popular – singel kanadyjskiego piosenkarza The Weeknda, amerykańskiego rapera Playboia Cartiego i amerykańskiej piosenkarki Madonny
  • Popular (Asy z klasy) – amerykański serial komediowy
  • Ford Popular – samochód osobowy

Wikipedia


popularniak

potocznie: książka lub czasopismo popularnonaukowe


SJP.pl


popularnie

przysłówek

 (1.1) w sposób powszechnie używany

 (1.2) w sposób przystępny i zrozumiały dla ogółu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pseudonimy te w gwarze IRC popularnie określa się jako nickname lub krócej nick.

 (1.2) Popularnie rzecz ujmując, typ oleju określają dwa wskaźniki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔ.puˈlar.ɲɛ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popularność

 przym. popularny

Wiktionary


popularniej

stopień wyższy od przysłówka: popularnie


SJP.pl


popularniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: popularny


SJP.pl


popularnoencyklopedyczny

encyklopedyczny w ujęciu popularnym, np. wydawnictwo popularnoencyklopedyczne


SJP.pl


popularnonaukowy

przymiotnik

 (1.1) prezentujący naukę w sposób przystępny dla niespecjalistów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Profesor Abraham opublikował kilka artykułów popularnonaukowych.

Wiktionary


popularność

1. powszechny rozgłos i uznanie społeczne; sława, furora, powodzenie;
2. rzadko: przystępność, zrozumiałość, dostępność; prostota, bezproblemowość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bycie powszechnie znanym i lubianym, ogólne uznanie i rozgłos

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ta restauracja cieszy się dużą popularnością wśród polityków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpuˈlarnɔɕt͡ɕ, AS: popularność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. popularny, popularyzatorski, popularyzacyjny

 czas. popularyzować (się) ndk., spopularyzować (się) dk.

 rzecz. popularyzowanie ndk., spopularyzowanie dk., popularyzatorstwo, popularyzator, popularyzatorka, popularyzacja

 przysł. popularnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sława, wzięcie, rozgłos, powodzenie, prestiż, uznanie, renoma

Wiktionary


popularny

1. taki, który zyskał powszechny rozgłos i uznanie, jest znany, lubiany, sławny;
2. taki, który został przedstawiony w sposób przystępny, ogólnie zrozumiały, nieskomplikowany; jasny, prosty, łatwy;
3. taki, który jest powszechnie używany, dostępny, szeroko rozpowszechniony; masowy


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) taki, który jest powszechnie używany; znany ogółowi społeczeństwa, cieszący się uznaniem; ceniony

 (1.2) taki, który jest stworzony, przedstawiony w sposób przystępny i zrozumiały dla ogółu

 (1.3) taki, którego głównym celem, przeznaczeniem jest dostarczanie rozrywki, przyjemności

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (2.1) daw. papieros marki „Popularne”, dostępnej w PRL

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Usłyszała ją po miesiącu, w piątkowej, mało popularnej, nudnawej audycji dla dzieci.

 (2.1) A w kioskach sprzedawcy oferowali ostatnio tylko klubowe, radomskie, ekstra mocne bez filtra i popularne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpuˈlarnɨ, AS: popularny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popularyzatorstwo n., popularyzator m., popularyzatorka ż., popularność ż., popularyzacja ż., popularyzowanie n., spopularyzowanie n.

 czas. popularyzować (się) ndk., spopularyzować (się) dk.

 przym. popularyzatorski, popularyzacyjny

 przysł. popularnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) słynny, sławny, znany

 (1.2) powszechny

Wiktionary


popularyzacja

działalność mająca na celu rozpowszechnienie wiedzy na jakiś temat, uprzystępnienie społeczeństwu osiągnięć nauki, kultury, sztuki; propagowanie, krzewienie, głoszenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) upowszechnianie nauki, sztuki, wiedzy o czymś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpularɨˈzat͡sʲja, AS: popularyzacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. popularny, popularyzatorski, popularyzacyjny

 czas. popularyzować (się) ndk., spopularyzować (się) dk.

 rzecz. popularyzowanie ndk., spopularyzowanie dk., popularyzatorstwo, popularyzator, popularyzatorka, popularność

 przysł. popularnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) popularyzowanie, rozpowszechnianie, upowszechnianie

Wiktionary


popularyzacyjny

taki, który ma na celu popularyzację wiedzy na jakiś temat; popularyzatorski, popularyzujący, upowszechniający


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z popularyzacją

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Działania popularyzacyjne, profilaktyczne, a także szeroka działalność informacyjna zapewne w dłuższym okresie zaprocentują w sferze poprawy przestrzegania prawa pracy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpularɨzaˈt͡sɨjnɨ, AS: popularyzacyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popularyzowanie n., spopularyzowanie n., popularyzacja ż., popularyzatorstwo n., popularyzator m., popularyzatorka ż., popularność ż.

 czas. popularyzować (się) ndk., spopularyzować (się) dk.

 przym. popularny, popularyzatorski

 przysł. popularnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) popularyzatorski

Wiktionary


popularyzator

osoba zajmująca się popularyzacją, czyli upowszechnianiem wiedzy na jakiś temat, uprzystępnieniem społeczeństwu osiągnięć nauki, kultury i sztuki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zajmująca się popularyzowaniem, upowszechnianiem, czynieniem czegoś znanym, popularnym

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpularɨˈzatɔr, AS: popularyzator

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popularyzatorstwo n., popularność ż., popularyzacja ż., popularyzowanie ndk., spopularyzowanie dk.

:: fż. popularyzatorka ż.

 czas. popularyzować (się) ndk., spopularyzować (się) dk.

 przym. popularny, popularyzatorski, popularyzacyjny

 przysł. popularnie

Wiktionary


popularyzatorka

kobieta zajmująca się popularyzacją


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta zajmująca się popularyzowaniem, upowszechnianiem, czynieniem czegoś znanym, popularnym

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpularɨzaˈtɔrka, AS: popularyzatorka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. popularny, popularyzatorski, popularyzacyjny

 czas. popularyzować (się) ndk., spopularyzować (się) dk.

 rzecz. popularyzowanie ndk., spopularyzowanie dk., popularyzatorstwo, popularyzator, popularność, popularyzacja

 przysł. popularnie

Wiktionary


popularyzatorski

1. dotyczący popularyzatora, związany z popularyzatorem;
2. taki, który ma na celu popularyzację wiedzy na jakiś temat; popularyzatorski, popularyzujący, upowszechniający


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z popularyzacją lub popularyzatorem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpularɨzaˈtɔrsʲci, AS: popularyzatorsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. popularny, popularyzacyjny

 czas. popularyzować (się) ndk., spopularyzować (się) dk.

 rzecz. popularyzowanie ndk., spopularyzowanie dk., popularyzatorstwo, popularyzator, popularyzatorka, popularność, popularyzacja

 przysł. popularnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) popularyzacyjny

Wiktionary


popularyzatorstwo

rzadko: działalność prowadzona przez popularyzatora


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. działalność popularyzatorska, czynienie czegoś powszechnie znanym i uznawanym

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpularɨzaˈtɔrstfɔ, AS: popularyzatorstfo

Wiktionary

Powiązane:

 przym. popularny, popularyzatorski, popularyzacyjny

 czas. popularyzować (się) ndk., spopularyzować (się) dk.

 rzecz. popularyzowanie ndk., spopularyzowanie dk., popularyzator, popularyzatorka, popularność, popularyzacja

 przysł. popularnie

Wiktionary


popularyzować

prowadzić działalność mającą na celu przekazanie społeczeństwu w formie przystępnej i zrozumiałej dla niespecjalistów jakieś dziedziny wiedzy, sztuki, kultury; upowszechniać, rozpowszechniać, propagować, promować


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. spopularyzować)

 (1.1) czynić coś powszechnie znanym, rozpowszechniać coś, propagować

czasownik zwrotny niedokonany popularyzować się (dk. spopularyzować się)

 (2.1) stawać się znanym, popularnym

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpularɨˈzɔvat͡ɕ, AS: popularyzovać

Wiktionary

Powiązane:

 przym. popularny, popularyzatorski, popularyzacyjny

 czas. spopularyzować (się) dk.

 rzecz. popularyzowanie ndk., spopularyzowanie dk., popularyzatorstwo n., popularyzator m., popularyzatorka ż., popularność ż., popularyzacja ż.

 przysł. popularnie

Wiktionary


popularyzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|popularyzować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpularɨzɔˈvãɲɛ, AS: popularyzovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. popularny, popularyzatorski, popularyzacyjny

 czas. popularyzować (się) ndk., spopularyzować (się) dk.

 rzecz. spopularyzowanie dk., popularyzatorstwo, popularyzator, popularyzatorka, popularność, popularyzacja

 przysł. popularnie

Wiktionary


populista

zwolennik lub przedstawiciel populizmu, głoszący chwytliwe, zgodne z oczekiwaniami większości hasła polityczne i ekonomiczne, wysuwający w celu zdobycia poparcia społecznego proste i często demagogiczne propozycje rozwiązywania skomplikowanych problemów; demagog


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. osoba wyznająca populizm, głosząca poglądy i tezy populistyczne

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wielu, spośród polityków tej partii, to populiści.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpuˈlʲista, AS: populʹista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. populizm m.

:: fż. populistka

 przym. populistyczny

 przysł. populistycznie

Wiktionary


populistka

zwolenniczka lub przedstawicielka populizmu, głosząca chwytliwe, zgodne z oczekiwaniami większości hasła polityczne i ekonomiczne, wysuwająca w celu zdobycia poparcia społecznego proste i często demagogiczne propozycje rozwiązywania skomplikowanych problemów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fż.: populista

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpuˈlʲistka, AS: populʹistka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. populizm m.

:: fm. populista m.

 przym. populistyczny

 przysł. populistycznie

Wiktionary


populistycznie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób populistyczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Trzeba uznać, nie politycznie i nie populistycznie, że ten rok był bardzo dobry dla naszej gminy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpulʲiˈstɨt͡ʃʲɲɛ, AS: populʹistyčʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. populizm mrz., populista mos., populistka ż.

 przym. populistyczny

Wiktionary


populistyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co populistyczne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. populistyczny

Wiktionary


populistyczny

1. książkowo: taki, który głosi chwytliwe, zgodne z oczekiwaniami większości hasła polityczne i ekonomiczne, wysuwa w celu zdobycia poparcia społecznego proste i często demagogiczne propozycje rozwiązywania skomplikowanych problemów; demagogiczny, efekciarski, pokazowy, fasadowy;
2. w literaturoznawstwie: taki, który powstał w nurcie populizmu, bliski naturalizmowi


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pejor. związany ze spełnianiem oczekiwań większości społeczeństwa w celu uzyskania jego poparcia, zdobycia lub utrzymania władzy, bez względu na koszty i realność składanych obietnic

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔpulʲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: populʹistyčny

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. populistycznie

 rzecz. populista m., populizm m., populistka ż., populistyczność ż.

Wiktionary


populizm

1. książkowo: głoszenie chwytliwych, zgodnych z oczekiwaniami większości haseł politycznych lub ekonomicznych, wysuwanie w celu zdobycia poparcia społecznego prostych i zazwyczaj demagogicznych propozycji rozwiązania skomplikowanych problemów;
2. w literaturoznawstwie: kierunek w literaturze, będący odmianą naturalizmu, postulujący przedstawianie w utworach literackich problemów zwykłych ludzi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. popieranie idei politycznych i ekonomicznych, które są w danym momencie najbardziej popularne w celu łatwego zdobycia poparcia bez zwracania uwagi na rzeczywistą możliwość zrealizowania obietnic, zwłaszcza pod kątem finansowym;

Wiktionary

Populizm (z łac. populus „lud”) – zjawisko polityczne polegające na odwoływaniu się w swoich postulatach i retoryce do idei i woli „ludu”, często stawianego w kontrze do „elit”.

Populizm jest definiowany jako ideologia, w której „lud” postrzegany jako siła moralnie wyższa, przeciwstawiany jest „elitom”, postrzeganym jako skorumpowane i reprezentujące partykularne interesy. Populiści zazwyczaj przedstawiają „elity” jako zamkniętą instytucję polityczną, gospodarczą, kulturalną i medialną. Oskarżają elity o stawianie interesów własnych lub interesów innych grup (takich jak obce kraje lub imigranci) ponad interesy „zwykłych ludzi”. Ugrupowania populistyczne różnią się w przyjmowanej definicji „ludu”. Kryteria tej definicji mogą być oparte na podziałach klasowych, etnicznych lub narodowych. Jako elementy dyskursu populistycznego wymienia się prymat woli ludu, antyelitaryzm, antypluralizm i antyintelektualizm.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈpulʲism̥, AS: populʹism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. populista m., populistka ż.

 przym. populistyczny

 przysł. populistycznie

Wiktionary


popup

[czytaj: popap] w informatyce: wyskakujące okno, rodzaj funkcji stron internetowych, która powoduje automatyczne otwarcie nowego okna lub karty przeglądarki; pop-up


SJP.pl

Wyskakujące okno (ang. pop-up) – funkcja stron WWW, powodująca automatycznie uruchamianie nowego okienka (karty) z określoną treścią w przeglądarce internetowej. W owym okienku (karcie) może znaleźć się dodatkowe menu nawigacyjne, krótki tekst pomocy, wyjaśnienie terminu, powiększony obrazek, najczęściej jednak technika ta jest wykorzystywana do reklamy internetowej.

Wikipedia


popustowy

1. w technice: taki, który wchodzi w skład urządzenia mechanicznego, które umożliwia stopniowe popuszczanie lub podciąganie przewodu wiertniczego;
2. w górnictwie: śruba popustowa - popuszczadło w postaci długiej śruby nakręcanej ręcznie, na której jest zawieszony przyrząd wiertniczy; popuszczadło śrubowe


SJP.pl


popuszczać

czasownik przechodni niedokonany (dk. popuścić)

 (1.1) stopniowo przestawać trzymać

 (1.2) o szwach, uszczelkach stopniowo przestawać trzymać

 (1.3) stopniowo wydzielać coś z siebie

 (1.4) pot. bezwolnie oddawać trochę moczu lub kału

 (1.5) o mrozie, upale stawać się znośniejszym

 (1.6) pot. dawać większą swobodę

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (2.1) stopniowo zwalnić coś z uwięzi

 (2.2) stopniowo pozwolić osobom na oddalenie się, opuszczenie jakiegoś miejsca

 (2.3) o szwach, uszczelkach stopniowo przestać trzymać

 (2.4) bot. potworzyć młode pędy lub korzenie

 (2.5) o plamach stopniowo pozwalić się zmyć lub wyprać

 (2.6) pot. o urządzeniu uruchomić urządzenie na krótką chwilę

 (2.7) pot. odtworzyć jeden po drugim

 (2.8) o lodzie ulec częściowemu roztopieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Powinniście trochę delikatniej popuszczać hamulec.

 (1.4) Babka nie trzyma już moczu, wciąż popuszcza.

 (1.5) Śniegu znowu nasypało, zima nie popuszcza.

 (1.6) Pod koniec szkolenia instruktor popuszczał im coraz bardziej.

 (2.1) Byliśmy na wzgórzu i popuszczaliśmy sobie latawce.

 (2.1) Niech maluchy idą nad staw popuszczać kaczki.

 (2.2) W Wigilię kobiety popuszczali wcześniej z fabryki.

 (2.7) Wieczorem popuszczamy płyt i pogadamy.

 (2.8) Czy na stawach lód już popuszczał?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popuszczanie n.

 czas. popuścić dk., puszczać ndk.

Wiktionary


poputczik

okolicznościowy, chwilowy sprzymierzeniec; poputczyk


SJP.pl

Wikipedia


poputczyk

okolicznościowy, chwilowy sprzymierzeniec; poputczik


SJP.pl


popych

potocznie: pchanie, popychanie czegoś; pych


SJP.pl

Wikipedia


popychać

czasownik przechodni niedokonany (dk. popchnąć)

 (1.1) przemieszczać coś, pchając to

 (1.2) skłaniać kogoś do działania

 (1.3) przyspieszać działania, ukończenie czego

czasownik zwrotny niedokonany popychać się (dk. popchnąć się)

 (2.1) przesuwać siebie nawzajem poprzez pchanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popchnięcie n., popychanie n., popychadło n., popychle n.

 czas. popchnąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pchać, potrącać

 (1.2) motywować, nakłaniać, namawiać, skłaniać, wieść, zmuszać

 (1.3) posuwać, przyspieszać / przyśpieszać

 (2.1) pchać się, trącać się

Wiktionary


popychacz

1. urządzenie do popychania, posuwania czegoś;
2. pogardliwie: człowiek mało zaradny, lekceważony i wykorzystywany przez innych; popychle, popychel, popychadło, popychajło, pomiotło


SJP.pl

Popychacz – rodzaj członu mechanizmu przenoszący obciążenia wzdłużne. Popychacz w przeciwieństwie do cięgna jest członem sztywnym, może więc być także ściskany. Najczęściej popychacz jest częścią mechanizmu krzywkowego. Popychacz jest wykonywany najczęściej z żeliwa lub stali niestopowej. W celu zwiększenia twardości i odporności na zużycie stopa popychacza żeliwnego jest odbielana, a popychacza stalowego nawęglana i hartowana.

Wikipedia


popychadło

pogardliwie: człowiek mało zaradny, lekceważony i wykorzystywany przez innych; popychle, popychel, popychajło, popychacz, pomiotło


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. lekcew. osoba wykorzystywana w społeczności lub miejscu pracy

Wiktionary

Popychadło – komedia Jana Szutkiewicza w czterech aktach. Prapremiera odbyła się 27 lutego 1896 w Lublinie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie pozwalaj, by traktowali cię jak popychadło.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popychanie n., popchnięcie n., popychle n.

 czas. popychać ndk., popchnąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pomiotło, neptek, tłumok, miernota, nic, zero

Wiktionary


popychajło

pogardliwie: człowiek mało zaradny, lekceważony i wykorzystywany przez innych; popychle, popychel, popychadło, popychacz, pomiotło


SJP.pl


popychel

rzadko, pogardliwie: człowiek mało zaradny, lekceważony i wykorzystywany przez innych; popychle, popychajło, popychadło, popychacz, pomiotło


SJP.pl


popychle

pogardliwie: człowiek mało zaradny, lekceważony i wykorzystywany przez innych; popychle, popychajło, popychadło, popychacz, pomiotło


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przest. ktoś bierny, pogardzany, poniewierany i wykorzystywany przez kogoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z kocmołucha i popychla, przekształciła się w zawsze czystą, coraz bardziej elegancko ubraną i coraz lepiej wykształconą, wychowanicę pana inżyniera.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popychadło n., popychanie n., popchanie n., popchanie n., pych m., popychacz m., popychel m., pchacz m., pchanie n., pchnięcie n.

 czas. popychać ndk., popchnąć dk., popchać dk., pchać ndk., pchnąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) popychadło, szturmak, pomiotło, popychel

Wiktionary


popycik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od popyt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie popyt, lecz tylko mały popycik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popyt m.

Wiktionary


popykać

1. pyknąć wiele razy;
2. popalić przez jakiś czas fajkę


SJP.pl


popykanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|popykać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. popykać dk.

Wiktionary


popylać

potocznie: pędzić; zaiwaniać, zasuwać, zapylać


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) pot. biec

 (1.2) pot. szybko ruszać się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈpɨlat͡ɕ, AS: popylać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. spylać ndk.

 rzecz. popylanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) grzać, zaiwaniać

 (1.2) grzać, wulg. zapierdalać, zapieprzać

Wiktionary


popylanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|popylać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. popylać ndk.

Wiktionary


popyskać

czasownik dokonany (ndk. pyskać)

 (1.1) poryć pyskiem, pokopać

 (1.2) przen. pogrzebać, pogmerać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) a całe to miejsce należy się ogrodzić; bo by bydlę mogło przypadkiem wpaść, albo świnie wniść i gnój popyskać, co mu bardzo szkodzi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pysk

 czas. pyskać

 przym. popyskany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poryć, zryć, pokopać

Wiktionary


popyskować

potocznie: spędzić pewien czas na pyskowaniu


SJP.pl


popyt

ilość dóbr i usług, którą konsumenci są w stanie nabyć po określonej cenie i w określonym czasie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ekon. ilość dóbr i usług, którą konsumenci są w stanie nabyć po określonej cenie i w określonym czasie

Wiktionary

Popyt – funkcyjna zależność między ceną produktu i jego ilością, którą skłonni są zakupić nabywcy. Na tę skłonność składa się chęć (determinowaną preferencjami) oraz ekonomiczna możliwość (determinowaną siłą nabywczą). W funkcji popytu (D) zmienną objaśniającą jest cena produktu (P), podczas gdy zmienną objaśnianą jest wielkość popytu (QD).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɔpɨt, AS: popyt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popycik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zapotrzebowanie

Wiktionary


popytny

rzadko: mający popyt, pokupny


SJP.pl


popłacać

dawać zysk, korzyści; opłacać się


SJP.pl


popłacić

zapłacić coś jedno po drugim


SJP.pl


popłaszczyć

popłaszczyć się - upokarzać się przez dłuższy czas dla uzyskania jakiejś korzyści


SJP.pl


popłatniej

stopień wyższy od przysłówka: popłatnie


SJP.pl


popłatniejszy

rzadki stopień wyższy od przymiotnika: popłatny


SJP.pl


popłatność

cecha czegoś przynoszącego zysk; rentowność, opłacalność, dochodowość, zyskowność


SJP.pl


popłatny

przynoszący zysk; intratny, rentowny, opłacalny, dochodowy, zyskowny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) przynoszący zysk, opłacający się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tymczasem kobiety są lepiej wykształcone (…) Jednak wybierają zawody mniej praktyczne i mniej popłatne. Np. wolą studiować kierunek nauczycielski na matematyce, niż pójść na informatykę (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popłatność ż.

 przysł. popłatnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) opłacalny, lukratywny, dochodowy, przychodowy, intratny, rentowny

Wiktionary


popław

1. unosząca się na wodzie fala, poruszająca się naprzód; bieg, nurt, prąd;
2. podmokła, bagnista łąka; moczar, mokradło


SJP.pl


popławek

1. regionalnie: pławik, spławik;
2. kawałek drewna lub korka przymocowany do krawędzi sieci i utrzymujący się na wodzie; pław


SJP.pl


popławić

1. pozanurzać kogoś w wodzie;
2. popławić się:
a) pozanurzać się w wodzie;
b) popławić się (w czymś) - porozkoszować się czymś


SJP.pl


popławski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Abel (Popławski) – polski duchowny prawosławny, arcybiskup
  • Antoni Popławski – rzymskokatolicki duchowny, ekonomista, pedagog, pisarz polityczny
  • Jan Ludwik Popławski – polski publicysta, polityk
  • Janusz Popławski – polski śpiewak operowy, operetkowy i filmowy
  • Janusz Popławski – polski gitarzysta, kompozytor, aranżer, publicysta i wydawca
  • Jerzy Popławski – ujednoznacznienie
  • Krzysztof Popławski – rzymskokatolicki duchowny, teolog, filozof
  • Marceli Popławski – polski kompozytor
  • Mychajło Popławski – ukraiński piosenkarz, wykładowca akademicki i polityk
  • Nikodem Popławski – polski fizyk
  • Piotr Popławski – polski duchowny prawosławny
  • Stanisław Popławski – polski i sowiecki wojskowy

Wikipedia


popłoch

panika, przerażenie, nagle ogarniający strach oraz zamieszanie z nich wynikające


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nagły strach, który wywołuje nieracjonalne zachowanie, obezwładnia

 (1.2) bot. nazwa systematyczna|Onopordum|ref=tak., rodzaj roślin o długiej kolczastej łodydze, liściach z kolcami i purpurowych kwiatach zebranych w kuliste koszyczki

Wiktionary

Popłoch (Onopordum L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Liczy ok. 60 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje Europę (na tym kontynencie obecnych jest 13 gatunków) i zachodnią Azję (na wschodzie po Pakistan, zachodnie Chiny i Republikę Ałtaju). Rośliny introdukowane z tego rodzaju obecne są w północnej Europie, na Syberii, w Kraju Nadmorskim, w Australii, Ameryce Północnej i Południowej. Rosną w miejscach suchych i słonecznych, często na przydrożach i nieużytkach, niektóre na obszarach górskich.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. popłochowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) panika, przerażenie

Wiktionary


popłocholistny

dziewięćsił popłocholistny - gatunek rośliny z rodziny astrowatych


SJP.pl


popłóczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. popłuczyna

Wiktionary


popłód

łożysko wraz z błonami płodowymi, wydalane na koniec porodu


SJP.pl

Łożysko (łac. placenta) – przejściowy narząd płodowy występujący u ssaków łożyskowych, który tworzy się z kosmówki i błony śluzowej macicy. Kosmki kosmówki zagłębiają się i łączą z błoną macicy. Łożysko powstaje z tkanki łącznej, błony śluzowej macicy (część matczyna) oraz z zewnętrznej warstwy komórek otaczających zarodek. Od strony matczynej łożysko składa się z wielu zrazików, od strony płodowej jest gładkie.

Wikipedia


popłuczyna

1. woda, w której coś myto, płukano; popłuczka;
2. to, co jest nieudolnie wykonane na wzór czegoś


SJP.pl


popłukanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|popłukać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. popłukać dk.

 rzecz. płuczka ż.

 przym. płuczkowy

Wiktionary


popłukiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|popłukiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. popłukiwać ndk.

Wiktionary


popłynąć

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. płynąć)

 (1.1) oddalić się, płynąc

 (1.2) zostać doprowadzonym gdzieś

 (1.3) zacząć docierać szeroko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. popłynięcie n., pływalnia ż.

 czas. płynąć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyciec

Wiktionary


por

dwuletnia roślina warzywna lub przyprawowa, spokrewniona z cebulą zwyczajną, o małej, podłużnej cebulce i długich zielonych liściach bogatych w sole mineralne, witaminy i olejki eteryczne, uprawiana w Europie i Ameryce Północnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Allium porrum|L.|ref=tak., roślina dwuletnia z rodziny amarylkowatych, uprawiana w celach konsumpcyjnych;

 (1.2) kulin. spoż. warzywo z młodych pędów pora (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) bardzo mały otwór

 (2.2) anat. mikroskopijne ujście gruczołu w skórze

Wiktionary

  • por – gatunek rośliny
  • por (łac. porus, otwór) – mikroskopijny otwór, na przykład ujście gruczołu w skórze
  • por – pusta przestrzeń wewnątrz materiału
    • por – pusta przestrzeń w strukturze skały (w tym gleby)
  • Por – alternatywna nazwa rzeki Pór

Skróty:

  • por. – porucznik
  • por. – porównaj
  • POR – Rajd Press-on-Regardless
  • PoR - Prophets of Rage

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pory kwitną i owocują na pędach drugorocznych.

 (1.2) Nie znoszę gotowanych porów i cebuli.

 (2.2) Kiepskie kosmetyki mogą zatykać pory w skórze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔr, AS: por

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-2)

 przym. porowy

 (2.1-2)

 rzecz. porowatość ż.

 przym. porowaty

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) roślina

 (1.2) warzywo < etym|praindoeur|*pr̥so-.

 (2.1) etym|łac|porus. < etym|gr|πόρος. (póros) → przejście, otwór

uwagi.

 (1.1-2) Spotykana niekiedy forma „pora” ma charakter regionalny. Pojawia się np. w Wielkopolsce.

 (1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Warzywa

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) leek; (2.1) pore

* arabski: (1.1) كراث m. (kurrāṯ)

* baskijski: (1.1) porru; (2.1) poro

* bułgarski: (1.1) праз m.; (1.2) праз m.; (2.1) пора ż.; (2.2) пора ż.

* chorwacki: (1.1) poriluk m.

* czeski: (1.1) pórek m., pór zahradní m.; (1.2) pórek m.

* duński: (1.1) porre w.; (2.1) pore w.

* esperanto: (1.1) poreo; (2.1) poro

* fiński: (1.2) purjo, purjosipuli

* francuski: (1.1) poireau m., porrée ż., porreau m., poirée ż., poirette ż.; (2.1) pore ż.

* hiszpański: (1.1) puerro m., porro m., poro m.

* islandzki: (1.1) blaðlaukur m.

* jidysz: (1.2) פּאָרע ż. (pore)

* kaszubski: (1.1) pòr m.; (1.2) pòr m.

* łaciński: (2.2) porrum n., porum n., purrum n., ulpicum m.

* łotewski: (2.2) puravs m.

* maltański: (1.2) kurrata ż.

* niderlandzki: (1.1) prei m., porrei m.

* niemiecki: (1.1) Porree m., Lauch m.; (2.1) Pore ż.

* norweski (bokmål): (1.1) purre m.

* nowogrecki: (1.1) πράσο n. (práso), πράσσο n. (prásso); (1.2) πράσο n. (práso), πράσσο n. (prásso); (2.1) πόρος m. (póros)

* portugalski: (1.2) porro m., alho-porro m., alho-francês m., brazport|alho-poró {{m.}}

* rosyjski: (1.1) лу́к-поре́й m. (lúk-poréj), порей m. (porej); (2.2) пора ż. (pora)

* rumuński: (1.1) praz m.; (1.2) praz m.

* starogrecki: (1.1) πράσον n. (práson); (1.2) πράσον n. (práson); (2.2) πόρος m. (póros)

* szwedzki: (1.1) purjolök w.; (2.1) por w.

* turecki: (1.2) pırasa

* ukraiński: (1.2) цибуля-поре́й ż. (cibulâ-poréj), поре́й m. (poréj)

* węgierski: (1.1) póréhagyma, póré; (2.2) pórus

* włoski: (1.1) porro m.; (1.2) porro m.; (2.1) poro m.; (2.2) poro m.

* zachodnioflamandzki: (1.1) pret m.

źródła.

== por (język albański.) ==

wymowa. IPA|pɔɹ.

znaczenia.

spójnik

 (1.1) ale, zaś

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) megjithatë, mirëpo; war. po

Wiktionary