glaca

potocznie: wyłysiała głowa; łysina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. także reg-pl|Poznań. łysina

 (1.2) pot. także reg-pl|Poznań. głowa

Wiktionary

Piotr Magdi „Glaca” Mohamed (ur. 10 kwietnia 1970 w Rzeszowie) – polski muzyk, producent muzyczny, autor tekstów i wokalista pochodzenia sudańskiego. Członek Akademii Fonograficznej ZPAV.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɡlat͡sa, AS: glaca

Wiktionary


glacaty

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. łysy

Wiktionary


glacé

potocznie: wyłysiała głowa; łysina


SJP.pl


glacis

w budownictwie obronnym: część stoku bojowego


SJP.pl

Glacis – dystrykt położony w północnej części wyspy Mahé; 3 576 mieszkańców (2002).

Wikipedia


glacitektonika

Glacitektonika – działalność, deformacje podłoża lodowca oraz składanych przezeń osadów (lodowcowych i wodnolodowcowych) spowodowane przez nacisk lub tarcie lodu o podłoże.

Cechy strukturalne zaburzeń glacitektonicznych:

  • zdecydowaną większość deformacji charakteryzują klasyczne struktury tektoniczne takie jak fałdy, uskoki, łuski etc.,
  • dominujące struktury glacitektonicze (fałdy, uskoki, łuski) mają postać struktur kontrakcyjnych (kompresyjnych),
  • możliwość sąsiadowania ze sobą form ciągłych i nieciągłych świadczy o zmienności struktur glacitektonicznych,
  • sąsiadujące struktury są wzajemnie równoległe przy czym ich rozciągłość jest w przybliżeniu zgodna z lokalnym przebiegiem krawędzi lądolodu, któremu przypisuje się ich utworzenie,
  • zasięg wgłębny deformacji jest zwykle wyznaczony przez powierzchnię odkłucia, której towarzyszy kontakt dysharmonijny. Bywają jednak deformacje np. typu diapirowego.

Wikipedia


glacjacja

1. faza epoki lodowcowej związana z oziębieniem klimatu i występowaniem lodowców;
2. pokrycie lodem obszarów ziemi, zlodowacenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geol. zlodowacenie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glacjał mrz.

 przym. glacjalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zlodowacenie

Wiktionary


glacjalny

związany z lodowcami lub lodowaceniem; lodowcowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zob. lodowcowy.

 (1.2) związany z glacjałem (okresem lodowcowym)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡlaˈt͡sʲjalnɨ, AS: glacʹi ̯alny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glacjał m., glacjacja ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lodowcowy

Wiktionary


glacjał

okres powstawania lub powiększania się zasięgu lodowców wskutek ochładzania się klimatu i wzrostu ilości opadów atmosferycznych; zlodowacenie


SJP.pl

Wikipedia


glacjolog

specjalista w zakresie glacjologii


SJP.pl


glacjologia

nauka o lodowcach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. nauka o lodowcach i lądolodach;

Wiktionary

Glacjologia – gałąź hydrologii, zajmująca się badaniem lodowców, ich formami, właściwościami fizycznymi i chemicznymi oraz zachodzącymi w nich procesami. Badania glacjologów dotyczą również rozwoju mas lodowych, wzajemnego oddziaływania między lodowcami a środowiskiem, a także pomiaru masy lodowców i ich przemieszczania się.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɡlat͡sʲjɔˈlɔɟja, AS: glacʹi ̯oloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glacjolog m.

 przym. glacjologiczny

Wiktionary


glacjologiczny

dotyczący glacjologii


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) nauk. związany z glacjologią, dotyczący glacjologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glacjologia ż., glacjolog mos.

Wiktionary


glacjolożka

glacjolog


SJP.pl

Patrz:

glacjolog

glacok

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. łysy

Wiktionary


gladiator

zapaśnik walczący na arenach cyrkowych w starożytnym Rzymie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. w starożytnym Rzymie: osoba walcząca dla uciechy publiczności na arenie z innymi osobami lub dzikimi zwierzętami;

 (1.2) przen. sportowiec, zwykle wkładający w walkę dużo wysiłku

Wiktionary

Gladiator (łac. gladiator, l.mn. gladiatores, od gladius – miecz) – najczęściej niewolnik toczący walkę na arenie, na przykład w starożytnym Rzymie.

Zwyczaj walk gladiatorów Rzymianie przejęli od Etrusków i Samnitów. Wywodził się on z rytualnych ofiar z ludzi, składanych podczas uroczystości pogrzebowych. Herodot wskazywał na Scytów jako prekursorów tych krwawych rytuałów. W Etrurii oprócz walk między wojownikami popularne były walki gladiatorów ze zwierzętami i walki zwierząt (zob. też walka byków, walki kogutów). W Rzymie pierwsze walki gladiatorów (munus) odbyły się w III wieku p.n.e., w okresie wojen punickich. W 105 p.n.e. odbyły się pierwsze zawody gladiatorskie, zorganizowane z urzędu przez konsulów. Gladiatorzy zazwyczaj wywodzili się z jeńców wojennych, głównie z Traków, Galów i Germanów, ale do szkół trafiali również przestępcy oraz ludzie wolni, zmuszeni do tego nędzą lub zadłużeniem. Walki gladiatorów były jedną z najpopularniejszych rozrywek rzymskich. Wielu bogatych Rzymian miało swoich gladiatorów i płaciło fortuny za ich szkolenie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gladiatorami byli zwykle niewolnicy.

 (1.2) Mecz bokserski był niesamowitą walką gladiatorów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡlaˈdʲjatɔr, AS: gladʹi ̯ator

Wiktionary

Powiązane:

 przym. gladiatorski

Wiktionary


gladiatorka

gladiator


SJP.pl

Gladiator (łac. gladiator, l.mn. gladiatores, od gladius – miecz) – najczęściej niewolnik toczący walkę na arenie, na przykład w starożytnym Rzymie.

Zwyczaj walk gladiatorów Rzymianie przejęli od Etrusków i Samnitów. Wywodził się on z rytualnych ofiar z ludzi, składanych podczas uroczystości pogrzebowych. Herodot wskazywał na Scytów jako prekursorów tych krwawych rytuałów. W Etrurii oprócz walk między wojownikami popularne były walki gladiatorów ze zwierzętami i walki zwierząt (zob. też walka byków, walki kogutów). W Rzymie pierwsze walki gladiatorów (munus) odbyły się w III wieku p.n.e., w okresie wojen punickich. W 105 p.n.e. odbyły się pierwsze zawody gladiatorskie, zorganizowane z urzędu przez konsulów. Gladiatorzy zazwyczaj wywodzili się z jeńców wojennych, głównie z Traków, Galów i Germanów, ale do szkół trafiali również przestępcy oraz ludzie wolni, zmuszeni do tego nędzą lub zadłużeniem. Walki gladiatorów były jedną z najpopularniejszych rozrywek rzymskich. Wielu bogatych Rzymian miało swoich gladiatorów i płaciło fortuny za ich szkolenie.

Wikipedia

Patrz:

gladiator

gladiatorski

przymiotnik od: gladiator


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z gladiatorem, dotyczący gladiatora

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gladiator mos., gladiatorstwo n., gladius mrz.

Wiktionary


gladiatorstwo

zajęcie gladiatora


SJP.pl


gladiola

regionalnie: mieczyk (roślina z rodziny kosaćcowatych); gladiolus


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. zob. mieczyk.

Wiktionary

Mieczyk, gladiola (Gladiolus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny kosaćcowatych. Należy do niego co najmniej 285 gatunków. Występują one w Europie (z wyjątkiem północnej części), w zachodniej Azji i w Afryce. Najbardziej zróżnicowany jest w południowej Afryce, gdzie rośnie co najmniej 168 gatunków. Na Madagaskarze jest 8, w górach równikowej Afryki – 84 gatunki. W Europie rośnie 6 gatunków, z czego dwa w Polsce: mieczyk błotny Gladiolus palustris i dachówkowaty G. imbricatus.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡlaˈdʲjɔla, AS: gladʹi ̯ola

Wiktionary


gladiolus

roślina z rodziny kosaćcowatych; mieczyk, gladiola


SJP.pl

Mieczyk, gladiola (Gladiolus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny kosaćcowatych. Należy do niego co najmniej 285 gatunków. Występują one w Europie (z wyjątkiem północnej części), w zachodniej Azji i w Afryce. Najbardziej zróżnicowany jest w południowej Afryce, gdzie rośnie co najmniej 168 gatunków. Na Madagaskarze jest 8, w górach równikowej Afryki – 84 gatunki. W Europie rośnie 6 gatunków, z czego dwa w Polsce: mieczyk błotny Gladiolus palustris i dachówkowaty G. imbricatus.

Wikipedia


gladius

krótki, obosieczny miecz, używany przez piechotę w starożytnym Rzymie


SJP.pl

Gladius (łac., l. mn. gladii – miecz) – krótki miecz rzymskich legionistów, przeznaczony zarówno do cięcia, jak i kłucia.

Miał obosieczną żelazną głownię z ością poprowadzoną przez środek i ostro zarysowanym sztychem. Początkowo głownia lekko rozszerzała się w kierunku sztychu (podobnie jak w greckim xiphos), późniejsze egzemplarze mają głownie równoległe, z ością po obu stronach. Mało wydatny, pudełkowaty, owalny jelec; rękojeść wieloboczna z kilkoma wcięciami dającymi lepszy chwyt; głowica na ogół kulista i spłaszczona. Elementy te, wykonywane zazwyczaj z twardego drewna lub kości, uzupełniane były nierzadko metalowymi okuciami dla ozdoby. Jelec, trzon rękojeści i głowicę montowano na trzonie głowni.

Wikipedia


glageryt

minerał, uwodniony krzemian glinu; haloizyt


SJP.pl


glajchszachtować

potocznie: ujednolicać, podciągać do jednego poziomu; glajchszaltować


SJP.pl


glajchszaltować

potocznie: ujednolicać, podciągać do jednego poziomu; glajchszachtować


SJP.pl

czasownik

 (1.1) ujednolicać, zrównywać na siłę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jestem jak najdalszy od tego, żeby stosować odpowiedzialność zbiorową i żeby glajchszaltować sprawę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡlajxʃalˈtɔvat͡ɕ, AS: glai ̯χšaltovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glajchszaltowanie, zglajchszaltowanie

 czas. zglajchszaltować

Wiktionary


glajchszaltowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ujednolicanie na siłę

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡlajxʃaltɔˈvãɲɛ, AS: glai ̯χšaltovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. glajchszaltować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) urawniłowka, uniformizacja

Wiktionary


glajd

w językoznawstwie: głoska, która raz może tworzyć sylabę, a raz nie; półsamogłoska


SJP.pl


glajda

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań. błoto

 (1.2) gw-pl|Poznań. fleja

 (1.3) gw-pl|Poznań. bezwstydnica

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podłoże trasy stanowiła błotnista glajda, w wielu miejscach przeorana koleinami. (z Internetu)

 (1.2) Ale z niej glajda, potworna.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) flejtuch

Wiktionary


glajt

potocznie: paralotnia; paraglajt, paraglajd, glajd, paraglide, parapent


SJP.pl

Paralotnia, zwana też glajtem (ang. paraglide) lub parapentem – rodzaj szybowca o miękkim płacie nośnym (miękkopłat). Wywodzi się w prostej linii od tzw. spadochronów szybujących, od których odróżnia się dużo większą doskonałością i sterownością. Używana jest głównie do celów rekreacyjnych i sportowych (paralotniarstwo).

Wikipedia


glajza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szyna, tor

Wiktionary


glamać

z dialektów ludowych, potocznie: mlaskać przy jedzeniu; smoktać, cmoktać, cmokać, ciamkać


SJP.pl


glamour

[czytaj: glaMUR] charakteryzujący się bogactwem, dbałością o szczegóły, ekstrawagancją, lekko staroświecką elegancją


SJP.pl

Glamour – amerykańskie czasopismo modowe wydawane od 1939 roku. Od 2003 roku miesięcznik ukazuje się również w Polsce; wydawany jest przez Burda International Polska na licencji nowojorskiego przedsiębiorstwa Condé Nast Publications.

Od 2018 roku redaktorką naczelną polskiej edycji jest Katarzyna Dąbrowska.

Wikipedia


glamping

luksusowy camping


SJP.pl

Glamping – zbitka angielskich słów glamorous (ekskluzywne, czarujące) i camping (biwak), oznaczająca luksusowy kemping, czyli w wygodnym miejscu i często z dodatkiem usług hotelarskich. Ten styl uprawiania turystyki zyskuje na popularności w XXI wieku, gdy turyści szukają wolności kojarzonej z dziką przyrodą i jednocześnie nie chcą rozstawać się z wygodą, do jakiej przyzwyczaiły ich centra turystyczne.

Wikipedia


glampingowy

glamping


SJP.pl

Patrz:

glamping

glamrockowy

glam rock [czytaj: glamrokowy]


SJP.pl


glan

ciężki, wysoki but skórzany


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. młodz. obuw. wysoki sznurowany but na grubej podeszwie, wzorowany na obuwiu wojskowym, noszony przez subkultury młodzieżowe

Wiktionary

Geografia

Austria

  • Glan – rzeka, dopływ Gurk
  • Glan – rzeka, dopływ Salzach

Filipiny

  • Glan – miejscowość

Niemcy

  • Glan – rzeka, dopływ Nahe

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Asia do szkoły chodzi ubrana jak grzeczna dziewczynka, a po lekcjach wskakuje w skórzaną kurtkę i glany.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡlãn, AS: glãn

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Obuwie

tłumaczenia.

* niemiecki: (1.1) Springerstiefel m.

źródła.

== glan (język bretoński.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) czysty

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) but

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Obuwie

tłumaczenia.

* niemiecki: (1.1) Springerstiefel m.

źródła.

== glan (język bretoński.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) czysty

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


glanc

połysk, blask; glans


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. połysk

 (1.2) gw-pl|Poznań. lukier w przypadku szneki z glancem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wypastuj buty, bo straciły glanc.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡlãnt͡s, AS: glãnc

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glancowanie n.

 czas. glancować ndk.

Wiktionary


glancować

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyglancować)

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. polerować, czyścić do połysku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szczewiki żes se glancowoł? → Buty sobie polerowałeś?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glanc m., glancowanie n., wyglancowanie n.

 czas. wyglancować dk.

Wiktionary


glancowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|glancować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. glancować ndk.

 rzecz. glanc mrz.

Wiktionary


glancpapier

1. papier lub płótno pokryte ziarenkami szkła lub skały, służące do wygładzania powierzchni; papier ścierny, szmergiel;
2. kolorowy, ozdobny papier do prac plastycznych


SJP.pl


glancuś

potocznie lub ironicznie: osoba, która przesadnie dba o swój wygląd; picuś, modniś, strojniś


SJP.pl


glanokalosze

kalosze przypominające wzornictwem glany


SJP.pl


glanować

środowiskowo: deptać ciężkimi butami (glanami)


SJP.pl


glanowski

nazwisko


SJP.pl


glans

1. połysk nadawany niektórym przedmiotom, np. obuwiu, wyrobom z metalu;
2. w starożytnym Rzymie: kulka z ołowiu lub gliny wyrzucana z procy przez procarzy


SJP.pl

  • Glans – rodzaj małży z rodziny Carditidae

Anatomia:

  • glans – żołędziowate zakończenie ciała niektórych sikwiaków
  • glans – wtórne prącie ważek
  • glans – część distifallusa niektórych muchówek
  • glans – zgrubienie na końcu bazyfallusa muchówek z nadrodziny Tephritoidea
  • glans clitoridis – żołądź łechtaczki kręgowców
  • glans penis – żołądź prącia kosarzy i kręgowców
  • glans penis – pęcherzyk prąciowy motyli

Wikipedia


glany

ciężki, wysoki but skórzany


SJP.pl

Glany – ciężkie, skórzane buty (waga „standardowych” glanów, tj. dziesięciooczkowych, zwanych popularnie dziesiątkami i sięgających do ok. ⅓ łydki, wynosi ok. 750 g każdy), zwykle czarne, rzadziej w różnych kolorach i wzorach. Cholewy zachodzące za kostkę, czasem nawet do kolan, często wzmocnione blachą na palcach (często także na pięcie).

Wikipedia


glapa

regionalnie: kruk, gawron, wrona


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań, Łomża, Kalisz, Łódź. gawron, wrona

 (1.2) gw-pl|Poznań. orzeł hitlerowski

 (1.3) gw-pl|Poznań. rzad. tępa dziewczyna

Wiktionary

Gawron, gapa (Corvus frugilegus) – gatunek dużej wielkości ptaka synantropijnego z rodziny krukowatych (Corvidae), zamieszkujący Eurazję. Nie jest zagrożony.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) gapa

Wiktionary


glapiak

nazwisko


SJP.pl


glapiński

nazwisko


SJP.pl

  • Adam Glapiński (ur. 1950) – polski polityk
  • Andrzej Glapiński (ur. 1944) – polski polityk
  • Henryk Glapiński (1915-1947) – żołnierz Armii Krajowej
  • Rafał Glapiński (ur. 1982) – polski koszykarz

Wikipedia


glarneński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Glarusem, dotyczący Glarusu, pochodzący z Glarusu (miasta lub kantonu w Szwajcarii)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Berzona. Ktoś opowiada o potwierdzonym spotkaniu Roberta Walsera i Lenina na Spiegelgasse w Zurychu, w 1917, gdy Robert Walser skierował do Lenina jedno jedyne pytanie: Pan też tak lubi glarneński chleb z gruszkami?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Glarus mrz.

Wiktionary


glarus

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Szwajcarii, w Alpach Glarneńskich;

 (1.2) geogr. adm. kanton w Szwajcarii położony we wschodniej części kraju;

Wiktionary

Szwajcaria:

  • Glarus – kanton
  • Glarus – miasto w kantonie Glarus
  • Glarus Nord – gmina w kantonie Glarus
  • Glarus Süd – gmina w kantonie Glarus

Zobacz też:

  • New Glarus

Wikipedia

Powiązane:

 przym. glarneński

Wiktionary


glasgow

[czytaj: glezgoł albo glazgoł] miasto w Szkocji


SJP.pl

Wikipedia


glasgowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Glasgow, dotyczący Glasgow

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Glasgow n.

Wiktionary


glaska

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szklanka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glaspapiór mrz., glasszrank mrz.

Wiktionary


glass

Glass (język manx jasna, zielona) – rzeka na wyspie Man, o długość rzeki wynosi w przybliżeniu 8,5 km.

Rzeka bierze początek w okolicy Injebreck, około 10 km na północ od stolicy wyspy, Douglas. Glass łączy się z rzeką Dhoo na przedmieściach Douglas, tworząc rzekę Douglas, która uchodzi do Morza Irlandzkiego.

Rzeka tworzy zachodnią granicę parafii Onchan.

Wikipedia


glątwa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kac

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glątwiarz m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kac, kociokwik, syndrom dnia wczorajszego

Wiktionary


glauberski

sól glauberska - siarczan sodu, związek chemiczny o licznych zastosowaniach technologicznych, stosowany również jako środek przeczyszczający; gorzka sól


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący życia i działalności Johanna Glaubera, niemieckiego alchemika i aptekarza z XVII w.

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) sól glauberska

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|Glauber|-ski.

uwagi.

tłumaczenia.

* kaszubski: (1.1) glauberski

źródła.

== glauberski (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) glauberski

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|Glauber|-ski.

uwagi.

tłumaczenia.

* kaszubski: (1.1) glauberski

źródła.

== glauberski (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) glauberski

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

 (1.1) glauberskô sól

synonimy.

Wiktionary


glauberyt

minerał, siarczan sodu i wapnia


SJP.pl

  • Glauberyt – minerał z gromady siarczanów
  • Glauberyt – kryptonim pistoletu maszynowego PM-84

Wikipedia


glauberytowy

przymiotnik od: glauberyt


SJP.pl


glaukodot

minerał, odmiana arsenopirytu bogata w kobalt


SJP.pl

Glaukodot – bardzo rzadki minerał, zasobna w kobalt odmiana arsenopirytu. Po raz pierwszy został opisany w 1849 roku.

Wikipedia


glaukofan

minerał z grupy amfiboli, występujący głównie w skałach metamorficznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. rzadki minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy amfiboli;

Wiktionary

Glaukofan – minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy amfiboli. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich spotykanych tylko w niektórych rejonach Ziemi.

Nazwa pochodzi od gr. glaukos = niebieski i fanos = pojawiać się i nawiązuje do barwy tego minerału.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. glaukofanowy

Wiktionary


glaukofit

przedstawiciel jednego z typów roślin nienaczyniowych


SJP.pl


glaukofity

typ roślin nienaczyniowych posiadających pewne cechy prymitywne


SJP.pl

Glaukofity (Glaucophyta) – typ (gromada) jednokomórkowych (rzadziej tworzących cenobia) glonów, należących do królestwa roślin. Rozmnażają się bezpłciowo przez podział (formy bez ściany komórkowej) lub za pomocą pływek (formy kapsalne i kokoidalne). Do typu tego zalicza się 13 gatunków. Zgodnie z dominującym obecnie poglądem w systematyce grupa ta stanowi najstarszą linię rozwojową roślin.

Wikipedia


glaukoma

przewlekłe schorzenie oka spowodowane wzmożonym ciśnieniem śródgałkowym; jaskra


SJP.pl

Wikipedia


glaukonit

minerał, uwodniony glinokrzemian potasu, żelaza i magnezu


SJP.pl

Glaukonit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do minerałów ilastych. Jest pospolity i szeroko rozpowszechniony. Ma zmienny skład chemiczny.

Nazwa pochodzi z gr. glaukos = niebieskozielony, niebieskawy i nawiązuje do charakterystycznej barwy tego minerału.

Wikipedia


glaukonitowy

przymiotnik od: glaukonit


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) miner. związany z glaukonitem, dotyczący glaukonitu; zbudowany z glaukonitu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glaukonit mrz.

Wiktionary


glaukopiryt

Lelingit (Löllingit, Glaukopiryt) – rzadki minerał z grupy arsenków.

Nazwa pochodzi od miejscowości Lölling w Austrii, gdzie został odkryty.

Wikipedia


glazejka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) reg-pl|Poznań. daw. ślizgawka

 (1.2) reg-pl|Poznań. zwykle w lm. glazejki → skórzane rękawiczki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg-pl|Poznań|ligawa.

Wiktionary


glazer

nazwisko


SJP.pl

  • Benjamin Glazer – irlandzki scenarzysta, reżyser i producent filmowy
  • Eugene Robert Glazer – amerykański aktor
  • Jakub Glazer – biskup rzymskokatolicki, biskup pomocniczy przemyski
  • Jeremy Glazer – amerykański aktor
  • Karolina Glazer – polska wokalistka jazzowa i kompozytorka
  • Malcolm Glazer – amerykański przedsiębiorca
  • Zofia Olszakowska-Glazer – Polka, Sprawiedliwa wśród Narodów Świata
  • Zygmunt Glazer – polski geolog, specjalista mechaniki gruntów i geotechniki, współtwórca tzw. warszawskiej szkoły geologii inżynierskiej

Wikipedia


glazerunek

1. połysk nadawany przez glazurowanie;
2. wykończenie obrazu olejnego przez nałożenie werniksu; werniksowanie


SJP.pl


glazik

nazwisko


SJP.pl


glazura

1. szklista powłoka na wyrobach ceramicznych;
2. płytki ceramiczne pokryte szklistą powłoką, używane do wykładania ścian;
3. cienka warstwa lodu lub cukru na produktach spożywczych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. cienka powłoka szkliwa nakładana na wyroby ceramiczne, np. płytki, kafle;

 (1.2) pot. płytki pokrywane glazurą (1.1)

 (1.3) spoż. warstwa lodu na mrożonej żywności

 (1.4) kulin. polewa do produktów cukierniczych

Wiktionary

Glazura – ogólnie: szklista powłoka

  • glazura – szklista powłoka na płytkach, ceramice itp.
  • glazura – płytki ceramiczne pokryte taką powłoką
  • glazura – warstwa cukru na owocach lub ciastkach
  • glazura – warstwa lodu, głównie na rybach

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡlaˈzura, AS: glazura

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glazurowanie n., glazurownia ż.

 przym. glazurowy

 czas. glazurować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) terakota

 (1.4) lukier

Wiktionary


glazurnictwo

pokrywanie różnych powierzchni glazurą


SJP.pl


glazurniczka

glazurnik; kafelkarka


SJP.pl


glazurnik

specjalista od wykładania powierzchni płytkami glazurniczymi


SJP.pl


glazurować

czasownik przechodni niedokonany (dk. poglaruzować)

 (1.1) spoż. cuk. kulin. pokrywać wyroby słodkie lub piekarskie lukrem bądź też innym słodkim płynem

 (1.2) bud. pokrywać glazurą wyroby ceramiczne

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Do formowania używał nożyków w kształcie prostokąta a do zdobienia wykorzystywał kałamarz. Naczynia glazurował polewając je garnuszkiem lub wiadrem nad blaszaną wanienką (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glazura ż., glazurowanie n., glazurownia ż.

 przym. glazurowy

 czas. poglazurować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lukrować

Wiktionary


glazurowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) techn. powlekanie szkliwem wyrobów ceramicznych

 (1.2) pot. układanie płytek ceramicznych

 (1.3) spoż. pokrywanie mrożonej żywności warstwą lodu

 (1.4) kulin. polewanie ciasta lub owoców szklistym cukrem lub inną glazurą, np. czekoladową

Wiktionary

Glazurowanie – nakładanie glazury

  • glazurowanie (technologia żywności)
  • glazurowanie (budownictwo), zob. też glazura (budownictwo)
  • zagęszczanie potraw, metodą oprószania mąką ziemniaczaną

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. glazura ż., glazurnictwo n., glazurnik m., glazurownia ż.

 czas. glazurować ndk.

 przym. glazurniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) lukrowanie

Wiktionary


glazurownia

dział fabryki, w którym pokrywa się wyroby ceramiczne glazurą


SJP.pl


glazurowy

glazura


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z glazurą, dotyczący glazury

Wiktionary

Patrz:

glazura

Powiązane:

 rzecz. glazura ż.

 czas. glazurować

Wiktionary


gleb

1. powierzchnia litosfery, składa się z 4 części: mineralnych, organicznych, powietrza i wody
2. potocznie: upadek


SJP.pl

Gleb – imię męskie pochodzenia staroskandynawskiego; rosyjska wersja staroskandynawskiego imienia Guðleifr, które powstało z guð - "bóg" i leifr - "spadkobierca". Wśród patronów - św. Gleb, męczennik pod Kijowem, towarzysz św. Borysa. Imię to nosił także Gleb Jurijewicz, książę kijowski w latach 1169 i 1170-1171.

Wikipedia


gleba

1. powierzchnia litosfery, składa się z 4 części: mineralnych, organicznych, powietrza i wody
2. potocznie: upadek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geol. roln. powierzchniowa warstwa litosfery wzbogacona w substancje organiczne wskutek procesów glebotwórczych;

Wiktionary

Gleba (łac. glaeba – ziemia uprawna, rola) – naturalna, trójfazowa, biologicznie czynna, powierzchniowa warstwa skorupy ziemskiej, ukształtowana poprzez procesy glebotwórcze ze zwietrzeliny skalnej (skały macierzystej) w wyniku oddziaływania klimatu i organizmów żywych, przy określonej rzeźbie terenu, w określonym przedziale czasu, często przy wpływie działalności człowieka. Gleba jest integralnym składnikiem ekosystemów lądowych i niektórych płytkowodnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W górach gleby są raczej kiepskie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡlɛba, AS: gleba

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glebik m., glebiki nmos., przyglebienie n., glebnięcie n.

 czas. przyglebić dk., glebnąć dk.

 przym. glebowy

 przysł. glebowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ziemia, grunt, podłoże, rola

Wiktionary


glebik

drobny owad uskrzydlony


SJP.pl


glebnąć

glebnąć się - potocznie: przewrócić się; wywalić się, wyglebić się, wyglebać się


SJP.pl


glebogryzarka

maszyna rolnicza do spulchniania gleby


SJP.pl

Glebogryzarka – maszyna rolnicza służąca do uprawy roli. Zespołem roboczym są łukowe lub hakowate noże osadzone na obrotowym wale, wycinające kęsy gleby, które mogą obracać się współbieżnie lub przeciwbieżnie. Intensywność spulchnienia roli można regulować w dużym zakresie dobierając odpowiednio do wymaganej głębokości uprawy prędkość obrotową wału i prędkość ruchu postępowego. Zbyt szybkie obroty wału powodują niszczenie struktury gruzełkowatej gleby.

Wikipedia


gleboopryskiwacz

maszyna do opryskiwania gleby w celu zniszczenia szkodników roślin; opryskiwacz gleby


SJP.pl


gleboopylacz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) roln. masz. przyrząd do opylania gleby różnymi środkami, najczęściej owadobójczymi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) […] w zabiegach dezynsekcji o charakterze powierzchniowym lub rzędowym stosuje się preparaty o działaniu kontaktowym, przy użyciu siewników lub gleboopylaczy.

Wiktionary


gleboryjec

wąż z rodziny wężowatych lub żmijowatych, osiągający długość do 65 cm, występujący w 16 gatunkach w Afryce i na Bliskim Wschodzie


SJP.pl


glebotwórczy

tworzący glebę, związany ze zjawiskami powstawania i przekształcania się gleby (np. proces glebotwórczy); pedogenetyczny (rzadziej)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) geol. taki, który tworzy glebę lub oddziałuje na nią; taki, który współdziała przy powstawaniu gleby

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie ma lasu bez roślin i zwierząt, ale równocześnie las jest miejscem ich istnienia, trwania i rozwoju. Nie ma lasu bez gleby, ale równocześnie las jest glebotwórczy.

Wiktionary


glebowy

przymiotnik od: gleba


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z glebą, dotyczący gleby

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gleba ż.

Wiktionary


glebożerca

zwierzę bezkręgowe, np. dżdżownica, zjadająca glebę wraz z zawartą w niej materią organiczną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zwierzę odżywiające się glebą

Wiktionary


gleboznawca

specjalista w zakresie nauki o glebie; pedolog


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) roln. specjalista w dziedzinie gleboznawstwa

Wiktionary

Gleboznawca — osoba zajmująca się badaniem i opisem gleb. W celu poznania genezy, właściwości oraz przydatności dla rolnictwa gleb na określonym terenie gleboznawca prowadzi prace terenowe, laboratoryjne i kameralne. Uczestniczy również w pracach związanych z ochroną oraz racjonalnym zagospodarowaniem gleb.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. gleboznawstwo n.

 przym. gleboznawczy

Wiktionary


gleboznawczy

związany z nauką o glebie; pedologiczny


SJP.pl


gleboznawczyni

specjalistka w zakresie nauki o glebie; pedolożka


SJP.pl


gleboznawstwo

nauka o glebie; pedologia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nauk. roln. nauka o glebach;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. gleboznawca m.

 przym. gleboznawczy

Wiktionary


gleczer

lodowiec


SJP.pl


gleczerowy

przymiotnik od: gleczer


SJP.pl


ględa

człowiek mówiący nudnie, bez sensu; nudziarz, ględziarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pejor. ględzący mężczyzna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) pot. pejor. nudna opowieść

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ględzenie n., ględziarz mos., ględziołki lm nm.

 czas. ględzić ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gaduła, nudziarz

Wiktionary


glediczia

drzewo z rodziny bobowatych rosnące w Ameryce, Azji i tropikalnej Afryce; glediczja, iglicznia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dendr. syst. nazwa systematyczna|Gleditsia|L.|ref=tak., rodzaj drzew z rodziny bobowatych;

 (1.2) dendr. drzewo z rodzaju glediczia (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W parku pałacowym, przy kładce nad potokiem rosły glediczie i wierzby.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) iglicznia

Wiktionary


glediczja

drzewo z rodziny bobowatych rosnące w Ameryce, Azji i tropikalnej Afryce; glediczia, iglicznia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dendr. syst. nazwa systematyczna|Gleditsia|L.|ref=tak., rodzaj drzew z rodziny bobowatych;

 (1.2) dendr. drzewo z rodzaju glediczja (1.1)

Wiktionary

Glediczja, iglicznia (Gleditsia L.) – rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych. Obejmuje 12 gatunków. Rodzaj ma porozrywany zasięg, przy czym oddalone od siebie gatunki (np. południowoamerykański i azjatyckie) oddzielone od siebie od ok. 60 milionów lat, zachowują bardzo duże podobieństwo. Większość gatunków (8) występuje we wschodniej Azji (od Japonii po Celebes i północno-wschodnie Indie). Najwięcej rośnie ich w Chinach (6, z czego 3 to endemity tego kraju). Jeden gatunek (G. amorphoides) występuje w środkowej części Ameryki Południowej, dwa gatunki obecne są w Ameryce Północnej (G. aquatica i G. triacanthos), jeden w Azji na południe od Morza Kaspijskiego (G. caspica). Glediczje zajmują zróżnicowane siedliska – występują zarówno w suchych lasach, zaroślach i na terenach skalistych lub piaszczystych, jak i w lasach nizinnych wilgotnych i bagiennych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) W parku rosną dwie okazałe glediczje.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) iglicznia

Wiktionary


ględzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rozwlekłe i nudne mówienie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Widocznie Celina miała już dość tego ględzenia o niczym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ględa mos., ględziarz mos., ględziołki lm nm.

 czas. ględzić ndk.

Wiktionary


ględziarz

osoba mówiąca nudnie, bez sensu; nudziarz, ględa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zanudzająca opowiadaniem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ględa mos./ż., ględzenie n., ględziołki lm nm.

 czas. ględzić ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ględa, nudziarz

Wiktionary


ględzić

1. mówić rozwlekle i bez sensu, zanudzać gadaniem; bajdurzyć;
2. w łowiectwie, o łani: wydawać charakterystyczny głos w okresie rui


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pot. lekcew. mówić rozwlekle i nudnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ględzą i nudzą, bredzą i plotkowaćotkują, gawędzą, narzekają, opowiadają i wymieniają doświadczenia wyłącznie na jeden temat.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡlɛ̃ɲd͡ʑit͡ɕ, AS: glńʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ględzenie n., ględa mos./ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) truć, łódź|mędzić., reg. pozn. mędzić.

Wiktionary


ględziołki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) rzad. opowiadane bzdury, farmazony

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ględa mos./ż., ględzenie n., ględziarz mos.

 czas. ględzić ndk.

Wiktionary


glee

[czytaj: gli] rodzaj muzyki chóralnej a cappella na męskie głosy solowe


SJP.pl

Glee – amerykański musicalowy serial telewizyjny (komediodramat), emitowany przez stację Fox od 19 maja 2009 do 20 marca 2015 roku. Koncentrował się na życiu młodych ludzi, którzy śpiewają wspólnie w szkolnym chórze w fikcyjnym liceum imienia Williama McKinleya w Limie w stanie Ohio. Opiekę nad chórem przejmuje nauczyciel języka hiszpańskiego, postanawiający przywrócić licealnemu klubowi dawną świetność. W swojej tematyce Glee skupiał się na zagadnieniach z dziedziny socjologii i nauk społecznych, przede wszystkim na seksualności, kwestiach rasowych, związkach emocjonalnych czy pracy grupowej. Na zespół bohaterów, który w kolejnych sezonach powiększano lub zmniejszano, wstępnie składali się: przewodzący chórowi nauczyciel Will Schuester (w tej roli Matthew Morrison), trenerka cheerleaderek Sue Sylvester (Jane Lynch), pedagog szkolna Emma Pillsbury (Jayma Mays), żona Willa Terri (Jessalyn Gilsig) oraz ośmioro członków chóru (Lea Michele, Cory Monteith, Chris Colfer, Dianna Agron, Amber Riley, Kevin McHale, Jenna Ushkowitz, Mark Salling).

Wikipedia


glegoła

nazwisko


SJP.pl


glej

1. proces odtleniania substancji glebowych zachodzący w glebach podmokłych
2. zespół komórek tworzących zrąb dla komórek nerwowych oraz mających dla nich znaczenie odżywcze i obronne; tkanka glejowa


SJP.pl

Komórki glejowe lub glej (gr. glia = klej; ang. glial cells), stanowią obok komórek nerwowych drugi składnik tkanki nerwowej. System tworzony przez komórki glejowe nazywany jest neuroglejem. Występują w wielu różnych typach i pełnią wiele różnorodnych i do końca niezbadanych funkcji.

Wikipedia


glejak

nowotwór wywodzący się z tkanki glejowej i rozwijający się w ośrodkowym układzie nerwowym


SJP.pl

Glejaki – grupa nowotworów ośrodkowego układu nerwowego wywodzących się z komórek glejowych (stanowiących zrąb tkanki nerwowej i pełniącej wobec neuronów funkcje podporowe, odżywcze oraz naprawcze).

Wikipedia


glejcik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od glejt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie glejt, lecz tylko mały glejcik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glejt m.

Wiktionary


glejowy

1. przymiotnik od: glej;
2. tkanka glejowa - tkanka pomocnicza budująca układ nerwowy


SJP.pl


glejoza

nienowotworowy rozrost gleju gwiaździstego występujący w chorobach ośrodkowego układu nerwowego


SJP.pl

Glejoza (ang. gliosis) – nienowotworowy przerost i rozrost gleju gwiaździstego (astrogleju, astrocytów), będący nieswoistą reakcją astrocytów, spotykaną w wielu różnych chorobach ośrodkowego układu nerwowego.

Astrocyty są stosunkowo dużymi komórkami glejowymi posiadającymi szereg funkcji m.in. kumulowanie się w miejscach, gdzie komórki nerwowe zostały uszkodzone, tworząc struktury przypominające blizny. Występowanie takich blizn jest bardzo istotnym objawem histopatologicznym uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. W miejscu uszkodzenia tkanka glejowa ulega zarówno przerostowi jak i rozrostowi. Jądra komórkowe astrocytów powiększają się oraz uwidaczniają się jąderka. Uprzednio skąpa cytoplazma rozrasta się i staje się jasna i nieregularna.Glioza i uszkodzenie komórek nerwowych występują w chorobach neurodegeneracyjnych takich jak:

  • choroba Alzheimera,
  • zespół Korsakowa,
  • zanik wieloukładowy,
  • choroby prionowe,
  • stwardnienie rozsiane,
  • uszkodzenie układu nerwowego w przebiegu AIDS.

Wikipedia


glejt

dokument wydawany przez panującego, zezwalający danej osobie na przejazd przez jakieś terytorium, bądź zapewniający bezpieczeństwo osobiste; list bezpieczeństwa, list żelazny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. praw. polit. list żelazny

 (1.2) stpol. zabezpieczenie przejścia

 (1.3) stpol. zawieszenie broni

Wiktionary

Glejt (z niemieckiego Geleit) – dokument wydany przez wyższą władzę i zapewniający danej osobie bezpieczeństwo życia i mienia w czasie jej przejazdu przez dane terytorium (list żelazny).

Glejt oznacza także orszak zbrojny dostarczany przez zwierzchnią władzę dla bezpiecznego przejazdu. Takie orszaki w średniowiecznych Niemczech, za panowania „prawa pięści”, dodawali panowie terytorialni za odpowiednią opłatą kupcom wiozącym pieniądze i towary na jarmarki.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡlɛjt, AS: glei ̯t

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glejcik mrz.

Wiktionary


glejta

1. czerwonożółta odmiana tlenku ołowiawego
2. w gwarze górniczej: minerał towarzyszący wydobywanemu kruszcowi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bud. jubil. emalia

Wiktionary

Tlenek ołowiu(II), PbO – nieorganiczny związek chemiczny, tlenek ołowiu na II stopniu utlenienia.

Znane są dwie odmiany tlenku ołowiu:

  • α-PbO (litargit, glejta ołowiana), czerwony, układ tetragonalny, trwały poniżej 489 °C
  • β-PbO (masykot, massicot), żółty, układ rombowy, trwały powyżej 489 °C

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|glyjta.

Wiktionary


glemp

nazwisko, np. Józef Glemp (1929-2013), polski kardynał, w latach 1981-2009 prymas Polski


SJP.pl


glen

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kromka, pajda, kawałek

Wiktionary

Miejscowości w USA:

  • Glen – miejscowość w stanie Missisipi, w hrabstwie Alcorn
  • Glen – miejscowość w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Montgomery

Gminy w USA:

  • Glen (ang. Glen Township) – gmina w stanie Minnesota, w hrabstwie Aitkin
  • Glen (ang. Glen Town) – gmina w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Montgomery
  • Glen (ang. Glen Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie LaMoure
  • Glen (ang. Glen Township) – gmina w stanie Dakota Południowa, w hrabstwie Edmunds

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dam ci wody z mego dzbana / Dam ci cukru, dam ci siana / Dam bryłę szczerej soli, gleń świeżego chleba / I przez okno otwarte przychylę ci nieba.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kromka, pajda, kawałek

Wiktionary


gleukometr

urządzenie do pomiaru poziomu cukru we krwi


SJP.pl


glewia

kopia o głowni podobnej do miecza


SJP.pl

Glewia (łac. glavea, glavia) – broń drzewcowa, zaopatrzona w żeleźce w postaci grotu o kształcie szerokiego, jednosiecznego noża, niekiedy odgiętego lekko do tyłu, osadzonego na drzewcu o długości 2–2,5 m. Późniejsze glewie miały jeden lub dwa kolce na grzbiecie noża, czasem wygięte lekko ku dołowi, co upodabniało je do gizarmy. Glewia pojawiła się w XII wieku, powszechnie używana była w XIV–XVI wieku (głównie w zachodniej Europie) jako broń piechoty. Od XVI wieku służyła jako broń paradna, podobnie jak halabarda, na wyposażeniu straży pałacowych.

Wikipedia


glewice

Glewice (do 1945 niem. Glewitz) – wieś sołecka w północno-zachodniej Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Goleniów.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie szczecińskim. W roku 2009 wieś liczyła 120 mieszkańców.

Wikipedia


glewiczek

rozpowszechniony gatunek mszaka z rodziny maczugowcowatych


SJP.pl


glewik

roślina pionierska należąca do roślin telomowych (dawniej w obrębie mszaków)


SJP.pl


glewiki

typ roślin należących do mszaków


SJP.pl

Wikipedia


glewja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. miecz

Wiktionary


glia

tkanka tworząca osłonę włókien nerwowych i wyściełająca światło komór mózgowych


SJP.pl


gliadyna

rodzaj białka, składnik białka zbóż (glutenu)


SJP.pl


gliadynowy

gliadyna


SJP.pl

Patrz:

gliadyna

gliceriusz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) hist. imię|polski|m.

Wiktionary

Gliceriusz, Glycerius (ur. ok. 420, zm. po 480) – cesarz zachodniorzymski od 3 marca 473 do czerwca 474, marionetkowy władca wyniesiony na tron przez Gundobada.

Urodził się w Italii – prawdopodobnie w Ticinum. Sprawował funkcję komesa domestyków (comes domesticorum), czyli dowódcy jednej z przybocznych gwardii cesarza Olibriusza. Ogłoszony został Augustem 3 marca 473 w Rawennie. W polityce religijnej popierał chrześcijaństwo, co znalazło odzwierciedlenie w bitych przez niego monetach z wizerunkiem krzyża.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Monety Gliceriusza wybijane były w Rawennie i Mediolanie.

Wiktionary


glicerofosfat

środek używany w medycynie dla wzmocnienia systemu nerwowego, pobudzenia metabolizmu i ogólnego wzmocnienia organizmu


SJP.pl


glicerol

alkohol trójwodorotlenowy, gęsta, słodkawa ciecz o licznych zastosowaniach, głównie w kosmetyce; gliceryna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. zob. gliceryna.

Wiktionary

Gliceryna, glicerol, propano-1,2,3-triol (łac. glycerolum) – organiczny związek chemiczny z grupy cukroli; najprostszy trwały alkohol trójwodorotlenowy (triol).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡlʲiˈt͡sɛrɔl, AS: glʹicerol

Wiktionary

Powiązane:

 przym. glicerolowy

Wiktionary


glicerolowy

przymiotnik od: glicerol


SJP.pl


gliceryd

ester powstały z gliceryny i kwasu tłuszczowego, składnik naturalnych tłuszczów


SJP.pl

Triacyloglicerole (triacyloglicerydy, triglicerydy, trójglicerydy, TG) – organiczne związki chemiczne należące do lipidów (tłuszczów prostych). Są to estry gliceryny (glicerolu) i trzech kwasów tłuszczowych. Wraz z wolnymi kwasami tłuszczowymi są jednym z głównych materiałów energetycznych zużywanych na bieżące potrzeby organizmu lub są też magazynowane jako materiał zapasowy w postaci tkanki tłuszczowej.

Wikipedia


gliceryna

alkohol trójwodorotlenowy, gęsta, słodkawa ciecz o licznych zastosowaniach, głównie w kosmetyce; glicerol


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. organiczny związek chemiczny z grupy cukroli;

Wiktionary

Gliceryna, glicerol, propano-1,2,3-triol (łac. glycerolum) – organiczny związek chemiczny z grupy cukroli; najprostszy trwały alkohol trójwodorotlenowy (triol).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gliceryna ma zastosowanie m.in. w przemyśle spożywczym, kosmetycznym i farmaceutycznym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡlʲit͡sɛˈrɨ̃na, AS: glʹicerna

Wiktionary

Powiązane:

 przym. glicerynowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) glicerol, propanotriol

Wiktionary


glicerynowy

przymiotnik od: gliceryna


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) składający się z gliceryny, dotyczący gliceryny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zainteresowaniem cieszyły się glicerynowe, zapachowe mydełka oraz zdobione doniczki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡlʲit͡sɛrɨ̃ˈnɔvɨ, AS: glʹicerỹnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gliceryna ż.

Wiktionary


glicyloglicyna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. najprostszy dipeptyd, zbudowany z dwóch reszt glicyny, które są połączone wiązaniem peptydowym

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡlʲit͡sɨlɔɡlʲiˈt͡sɨ̃na, AS: glʹicyloglʹicna

Wiktionary


glicyna

najprostszy aminokwas endogenny


SJP.pl

Glicyna (łac. acidum aminoaceticum), skr. Gly, G – organiczny związek chemiczny, najprostszy spośród 20 standardowych aminokwasów białkowych, jedyny niebędący czynny optycznie. Za jej pojawienie się w łańcuchu polipeptydowym odpowiada obecność kodonów GGU, GGC, GGA lub GGG w łańcuchu mRNA.

Wikipedia


glicynia

drzewiaste pnącze z rodziny bobowatych; wistaria; wisteria; słodlin


SJP.pl

Glicynia, słodlin, wisteria (Wisteria Nutt.) – rodzaj rośliny z rodziny bobowatych. Obejmuje cztery gatunki, z których jeden występuje we wschodniej Ameryce Północnej (W. frutescens), jeden w Japonii (glicynia japońska W. floribunda), a pozostałe dwa w Chinach, przy czym w niektórych ujęciach są one rozdzielane w sumie na cztery gatunki. Są to liany występujące w lasach i zaroślach, zarówno na terenach skalistych, jak i nad rzekami.

Wikipedia


glicynowy

glicyna


SJP.pl

Patrz:

glicyna

gliczyca

gliczyca jednorożec - gatunek chrząszcza z rodziny czarnuchowatych


SJP.pl

Gliczyca (Notoxus) – rodzaj chrząszczy z rodziny nakwiatkowatych i podrodziny Notoxinae. Obejmuje ponad 300 opisanych gatunków. Znany jest ze wszystkich krain zoogeograficznych oprócz australijskiej.

Wikipedia


glif

płaskie, przeważnie skośne ścięcie ościeży okiennych lub drzwiowych, wykonywane w grubych murach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. ukośnie ścięte ościeże okna lub drzwi;

Wiktionary

Słowo Glif może oznaczać:

  • glif – rzeźba, gemma, znak pisma obrazkowego
  • glif – ukośne ościeża w architekturze
  • glif (albo glyf) – graficzną reprezentację grafemu w typografii
  • glif – logo wykorzystujące pojedynczą literę lub cyfrę

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Glify okienne ozdabia polichromia o motywach roślinnych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rozglifienie n.

Wiktionary


glifosat

składnik preparatów do zwalczania chwastów


SJP.pl

Glifosat – organiczny związek chemiczny z grupy fosfonianów. Jest aktywnym składnikiem niektórych nieselektywnych herbicydów. Hamuje działanie bardzo ważnego dla roślin enzymu syntazy EPSPS (syntaza 5-enolopirogroniano-szikimowo-3-fosforanowa), który jest kluczowym enzymem na szlaku metabolicznym kwasu szikimowego, związanego z biosyntezą aromatycznych aminokwasów (fenyloalaniny, tyrozyny i tryptofanu).

Wikipedia


glik

potocznie: zdolność, skłonność do czegoś; smykałka, żyłka, dryg


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Hirsz Glik – żydowski poeta;
  • Jehuda Glik – izraelski rabin i polityk;
  • Kamil Glik – polski piłkarz

Wikipedia


glikacja

proces nieenzymatycznego przyłączania się heksoz (głównie glukozy) do wolnych grup aminowych białek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. reakcja łączenia białek z cukrami;

Wiktionary

Glikacja białek – proces nieenzymatycznego przyłączania się heksoz, głównie glukozy, do wolnych grup aminowych białek. Jest fizjologicznym procesem determinującym ich starzenie. Nasila się w stanach hiperglikemii (stanie podwyższonego stężenia glukozy w płynach biologicznych – charakterystycznej cesze cukrzycy), przyspieszając wystąpienie powikłań, w postaci mikroangiopatii (retinopatii, nefropatii, polineuropatii) oraz makroangiopatii (miażdżyca naczyń tętniczych mózgu, serca, nerek i kończyn dolnych). Osłabia strukturę jednego z najważniejszych białek w organizmie – kolagenu.

Wikipedia


glikacyjny

glikacja


SJP.pl

Patrz:

glikacja

glikemia

stężenie glukozy we krwi, wyrażane w mmol/l lub mg/dl (mg%)


SJP.pl

Glikemia – stężenie glukozy we krwi. Glikemia jest wyrażana w mmol/l lub mg/dl (czyli mg%). Celem przeliczenia wartości glikemii z jednych jednostek na drugie stosuje się przelicznik: 1 mmol/l = 18 mg/dl.

U ludzi i wielu ssaków stężenie glukozy we krwi przeciętnie zawiera się w granicach 4,5-5,5 mmol/l. Po spożyciu pokarmu bogatego w węglowodany wzrastać może do 6,5-7,2 mmol/l. Podczas głodzenia glikemia obniża się do wartości 3,3-3,9 mmol/l.

Wikipedia


glikemiczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co glikemiczne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. glikemiczny

Wiktionary


glikemiczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z glikemią, stężeniem glukozy we krwi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glikemiczność ż., glikemia ż.

Wiktionary


gliko-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z cukrem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) glikogen • glikogenowy • glikolipid • glikoproteid

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glukoza ż.

 przym. glukozowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gluko-

Wiktionary


glikogen

polisacharyd zbudowany z cząsteczek glukozy powiązanych w silnie rozgałęzione łańcuchy; związek organiczny będący zapasowym materiałem odżywczym organizmów zwierzęcych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biochem. polisacharyd stanowiący materiał zapasowy dla komórek zwierzęcych, gromadzony głównie w wątrobie i mięśniach;

Wiktionary

Glikogen – polisacharyd (wielocukier), którego cząsteczki zbudowane są z połączonych ok. 100 000 reszt D-glukozy. W organizmach zwierzęcych jest gromadzony w wątrobie, w około 7 razy mniejszym stężeniu występuje też w tkance mięśni poprzecznie prążkowanych (szkieletowych). Jednakże ze względu na dużą masę mięśni w całym organizmie, całkowita zawartość glikogenu w mięśniach stanowi około trzech czwartych jego zawartości w organizmie człowieka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Glukoza jest magazynowana w mięśniach i wątrobie w postaci glikogenu i stamtąd uwalniana do krwi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glikogenowość ż., glikogenoliza ż.

 przym. glikogenowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. glikogenowość ż., glikogenoliza ż.

 przym. glikogenowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) glycogen

* baskijski: (1.1) glukogeno

* duński: (1.1) glykogen n.

* francuski: (1.1) glycogène m.

* hiszpański: (1.1) glucógeno m.

* karpatorusiński: (1.1) ґлікоґен m.

* kataloński: (1.1) glicogen m.

* norweski (bokmål): (1.1) glykogen n.

* norweski (nynorsk): (1.1) glykogen n.

* nowogrecki: (1.1) γλυκογόνο n.

* rosyjski: (1.1) гликоген m.

* słowacki: (1.1) glykogén m.

* słoweński: (1.1) glikogen m.

* szwedzki: (1.1) glykogen n.

* włoski: (1.1) glicogeno m.

źródła.

== glikogen (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) biochem. glikogen

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


glikogeneza

proces syntezy glikogenu, cukrowego materiału zapasowego, odbywający się w komórce, polegający na kondensacji cząsteczek glukozy


SJP.pl


glikogenoliza

proces uwalniania glukozy do krwi polegający na uzyskiwaniu jej z rozkładu zgromadzonego w wątrobie glikogenu, zachodzący przy niskim stężeniu cukru we krwi, uruchamiany przez hormon o nazwie glukagon


SJP.pl

Glikogenoliza – proces rozkładu glikogenu do glukozy (w wątrobie i nerkach) lubglukozo-6-fosforanu (w mięśniach szkieletowych). Jest ważnym procesem, który może szybko dostarczyć organizmowi glukozę lub jej fosforan w odpowiedzi na nagłe zapotrzebowanie na energię.

Wikipedia


glikogenowy

przymiotnik od: glikogen


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biochem. związany z glikogenem, dotyczący glikogenu, zawierający glikogen

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glikogen mrz.

Wiktionary


glikokaliks

mający budowę charakterystyczną dla cukrów końcowy fragment niektórych białek wchodzących w skład błony komórkowej


SJP.pl

Glikokaliks – węglowodanowa warstwa pokrywająca powierzchnię błon komórkowych komórek zwierzęcych oraz niektórych bakterii i innych komórek. Składa się z: galaktozy, glukozy, glukozoaminy, galaktozaminy, mannozy, fukozy i kwasów sjalowych, które są składnikami glikolipidów oraz glikoproteidów, glikoprotein.

Wikipedia


glikokol

glicyna


SJP.pl

Glicyna (łac. acidum aminoaceticum), skr. Gly, G – organiczny związek chemiczny, najprostszy spośród 20 standardowych aminokwasów białkowych, jedyny niebędący czynny optycznie. Za jej pojawienie się w łańcuchu polipeptydowym odpowiada obecność kodonów GGU, GGC, GGA lub GGG w łańcuchu mRNA.

Wikipedia


glikokortykoid

Kortykosteroidy, kortykosterydy, glikokortykoidy, glikokortykosterydy, glikokortykosteroidy – hormony steroidowe produkowane w warstwach pasmowatej i siatkowatej kory nadnerczy (głównie pasmowatej) pod wpływem hormonu adrenokortykotropowego (ACTH), które regulują przemiany białek, węglowodanów i tłuszczów. Zalicza się do nich: kortyzol, kortykosteron, kortyzon.

Wikipedia


glikokortykosteroid

Kortykosteroidy, kortykosterydy, glikokortykoidy, glikokortykosterydy, glikokortykosteroidy – hormony steroidowe produkowane w warstwach pasmowatej i siatkowatej kory nadnerczy (głównie pasmowatej) pod wpływem hormonu adrenokortykotropowego (ACTH), które regulują przemiany białek, węglowodanów i tłuszczów. Zalicza się do nich: kortyzol, kortykosteron, kortyzon.

Wikipedia


glikol

związek organiczny, słodka, toksyczna ciecz stosowana do produkcji żywic i włókien syntetycznych oraz materiałów wybuchowych, składnik płynu hamulcowego


SJP.pl

  • diole
  • glikol etylenowy
    • glikol dietylenowy
    • glikol polietylenowy
  • glikol propylenowy

Wikipedia


glikole

alkohole alifatyczne zawierające dwie grupy hydroksylowe, będące przeważnie gęstymi, bezbarwnymi i wysokowrzącymi cieczami


SJP.pl

Diole – grupa organicznych związków chemicznych, alkohole zawierające dwie grupy hydroksylowe. Reaktywność dioli jest zbliżona do innych alkoholi.

Wikipedia


glikolipid

składnik błony komórkowej zawierający cząsteczkę cukru i cząsteczkę tłuszczu


SJP.pl

Glikolipidy – organiczne związki chemiczne, zbudowane z części cukrowej połączonej wiązaniem O-glikozydowym z fragmentem lipofilowym, zazwyczaj za pośrednictwem glicerolu (glikoglicerolipidy) lub sfingozyny (glikosfingolipidy).

Wikipedia


glikolipidy

grupa organicznych związków chemicznych zbudowanych z grupy lipidowej połączonej z cukrem


SJP.pl

Glikolipidy – organiczne związki chemiczne, zbudowane z części cukrowej połączonej wiązaniem O-glikozydowym z fragmentem lipofilowym, zazwyczaj za pośrednictwem glicerolu (glikoglicerolipidy) lub sfingozyny (glikosfingolipidy).

Wikipedia


glikolityczny

glikoliza


SJP.pl

Patrz:

glikoliza

glikoliza

proces enzymatycznego rozkładu glukozy, którego wynikiem jest uzyskanie energii


SJP.pl

Glikoliza, szlak Embdena-Meyerhofa-Parnasa – ciąg reakcji biochemicznych, podczas których jedna cząsteczka glukozy zostaje przekształcona w dwie cząsteczki pirogronianu.

Glikoliza jest ewolucyjnie starym szlakiem metabolicznym, szeroko rozpowszechnionym wśród organizmów żywych należących do wszystkich trzech domen. U eukariotów i wielu prokariotów; przebiega w cytoplazmie podstawowej oraz w plastydach obecnych w komórkach roślin. U niektórych protistów, takich jak Trypanosoma i Leishmania glikoliza zachodzi w wyspecjalizowanych organellach nazywanych glikosomami.

Wikipedia


glikolowy

przymiotnik od: glikol


SJP.pl


glikon

część cukrowa tworząca z aglikonem saponinę


SJP.pl


glikoproteid

Wikipedia


glikoproteina

Wikipedia


glikoproteinowy

przymiotnik od: glikoproteina


SJP.pl


glikoza

monosacharyd (cukier prosty) łatwo rozpuszczalny w wodzie, będący źródłem energii dla każdego żywego organizmu, stosowany głównie w przemyśle spożywczym i w lecznictwie; glukoza, dekstroza, cukier gronowy, cukier skrobiowy


SJP.pl

Glukoza, D-glukoza – organiczny związek chemiczny, monosacharyd (cukier prosty) z grupy aldoheksoz. Jest białym, drobnokrystalicznym ciałem stałym, z roztworów wodnych łatwo krystalizuje jako monohydrat. Jest bardzo dobrze rozpuszczalna w wodzie (nie zmienia pH roztworu). Ma słodki smak, nieco mniej intensywny od sacharozy.

Enancjomerem D-glukozy jest L-glukoza, niewystępująca w organizmach wyższych.

Wikipedia


glikozamina

Glukozamina (łac. Glucosaminum) – organiczny związek chemiczny z grupy aminocukrów, pochodna glukozy, w której grupa hydroksylowa w pozycji 2 zastąpiona została grupą aminową. W organizmach syntetyzowana jest z glukozy i jest prekursorem szeregu biocząsteczek, na przykład kwasu sjalowego, chondroityny, glikoprotein lub heparyny. Acetylowana glukozamina jest merem chityny.

Wikipedia


glikozowy

rzadko: związany z glikozą (glukozą, cukrem prostym łatwo rozpuszczalnym w wodzie), np. łańcuchy glikozowe; glukozowy (częściej)


SJP.pl


glikozuria

chorobowe występowanie glukozy w moczu; cukromocz


SJP.pl

Cukromocz – obecność cukru w moczu.

W zależności od rodzaju cukru w moczu można rozróżnić:

  • glukozuria – przy obecności glukozy
  • melituria – obecność innego niż glukoza cukru w moczu:
    • galaktozuria – przy obecności galaktozy
    • fruktozuria – przy obecności fruktozy
    • laktozuria – przy obecności laktozy
    • pentozuria – przy obecności cukrów z grupy pentoz takich jak: ryboza, rybuloza, ksyloza, ksyluloza

Wikipedia


glikozyd

związek pochodzenia roślinnego zwiększający siłę i zmniejszający częstość skurczów serca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biochem. organiczny związek chemiczny zbudowany z części cukrowej i aglikonowej

Wiktionary

Glikozydy – grupa organicznych związków chemicznych zbudowanych z części cukrowej i aglikonowej. Są to pochodne cukrów, których półacetalowe grupy –OH przy pierwszym atomie węgla są zastąpione innymi grupami organicznymi, np. −OR lub −NR2. Wiązanie pomiędzy cukrem a aglikonem nazywa się wiązaniem glikozydowym.

Glikozydy są związkami szeroko rozpowszechnionymi w przyrodzie. Niektóre z nich mają znaczenie farmakologiczne, np. glikozydy nasercowe.

Wikipedia


glikozydaza

enzym rozkładający wiązania glikozydowe


SJP.pl


glikozydowy

przymiotnik od: glikozyd


SJP.pl


glima

odmiana zapasów ludowych, narodowy sport islandzki


SJP.pl


glimać

czasownik

 (1.1) reg-pl|Kielce, Śląsk. jeść powoli, dziamać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przestań tak glimać!

Wiktionary


glin

pierwiastek chemiczny o symbolu Al i liczbie atomowej 13, lekki srebrzystobiały metal, kruchy i łamliwy, jako składnik stopów wykorzystywany do produkcji wielu produktów, np. puszek do napojów; aluminium


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Al i liczbie atomowej 13;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: glina

Wiktionary

Glin (w technice: aluminium; Al, łac. aluminium) – pierwiastek chemiczny, metal z bloku p układu okresowego.

Jedynym izotopem stabilnym jest 27Al.

Glin jest trzecim najpowszechniej występującym pierwiastkiem w skorupie ziemskiej. Od jego symbolu (oraz symbolu krzemu) wywodzi się dawna nazwa najbardziej zewnętrznej warstwy globu – sial.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakie właściwości chemiczne ma glin?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡlʲĩn, AS: glʹĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glina m./ż., glinka ż., glinianka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. Al, techn. aluminium

Wiktionary


glina

1. skała osadowa wykorzystywana w garncarstwie, budownictwie, rzeźbiarstwie itp. dzięki swoim plastycznym właściwościom występującym w pewnych warunkach;
2. pogardliwe: policjant, milicjant


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geol. skała osadowa i materiał ceramiczny;

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

 (2.1) pot. policjant

Wiktionary

Glina – ilasta skała osadowa, powstała najczęściej w okresie czwartorzędu w wyniku nagromadzenia osadów morenowych (skały ilaste starsze niż czwartorzędowe nazywane są najczęściej iłami). Jest to zatem skała złożona z minerałów ilastych, kwarcu, skaleni, substancji koloidalnych, może zawierać okruchy innych skał oraz substancje organiczne (humus, korzenie, bituminy).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ta archaiczna waza wykonana jest z gliny.

 (2.1) Zgarnęły mnie gliny za picie piwa w miejscu publicznym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡlʲĩna, AS: glʹĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gliniarz mzw./mos., glin m., glinian m.; zdrobn. glinka ż., glinianka ż., gliniak m., gliniec m.

 przym. gliniany, gliniasty

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) gliniarz, policjant

Wiktionary


glinawica

fałdówka glinawica - gatunek motyla z rodziny niedźwiedziówkowatych


SJP.pl


gliniak

1. piec gliniany;
2. naczynie wykonane z gliny


SJP.pl

Gliniak – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Mińsk Mazowiecki. Leży w południowym wcięciu Mińska Mazowieckiego.

Duża wieś na południe od Mińska. Posiada dwie drogi dojazdowe do różnych części miasta, oddzielona od niego kompleksem leśnym. Na terenie Leśnictwa Stankowizna znajduje się pomnik przyrody sosna Wszebora.

Wikipedia


glinianka

1. chata z gliny;
2. miejsce po wykopanej glinie, dół napełniony wodą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wyrobisko, w którym wydobywano glinę

 (1.2) zagłębienie po wykopanej glinie, wypełnione wodą

 (1.3) archit. chata ulepiona z gliny

Wiktionary

  • glinianka – wyrobisko górnicze, zbiornik wodny
  • Lepianka (glinianka) – chata ulepiona z gliny
W Polsce
  • Glinianka – wieś w woj. mazowieckim, w pow. otwockim, w gminie Wiązowna
  • Glinianka – wieś w woj. podkarpackim, w pow. niżańskim, w gminie Ulanów
  • Glinianka – gromada
  • Glinianka – dawna gmina

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡlʲĩˈɲãnka, AS: glʹĩńãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glina ż., glin mrz.

 przym. gliniany

Wiktionary


gliniankowy

przymiotnik od: glinianka


SJP.pl


gliniany

przymiotnik od: glina; wykonany z gliny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) sformowany, ulepiony z gliny

forma rzeczownika.

 (2.1) M. i W. lm. od: glinian

Wiktionary

  • gliniany – związki chemiczne, sole, w których aniony utworzone są przez glin połączony z tlenem, np. metaglinian sodu – NaAlO2 lub tetrahydroksoglinian sodu – Na[Al(OH)4].
W Polsce
  • Gliniany – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. wołowskim, w gminie Wołów
  • Gliniany – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. opatowskim, w gminie Ożarów
  • Gliniany – potok w Beskidzie Śląskim
  • Gliniany – gromada

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jest dzisiaj niewiele manufaktur lepiących gliniane garnki.

 (2.1) Gliniany są związkami nieorganicznymi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡlʲĩˈɲãnɨ, AS: glʹĩńãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gliniarz mzw./mos., glina ż., glinka ż., glinianka ż., gliniak m., gliniec m.

 przym. gliniasty

Wiktionary


gliniara

potocznie: funkcjonariuszka policji


SJP.pl


gliniarski

glina, np. warsztaty gliniarskie


SJP.pl


gliniarz

potocznie: policjant


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. policjant

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) ent. pot. owad z gatunku nazwa systematyczna|Sceliphron destillatorium., gliniarz naścienny

Wiktionary

  • gliniarz – pot. policjant
  • Gliniarz (Un flic) – francusko-włoski film z 1972 w reżyserii Jean-Pierre’a Melville’a
  • Gliniarz (The Guard) – amerykański film z 2011 w reżyserii Johna Michaela McDonagha

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zgarnęli mnie gliniarze za picie piwa w miejscu publicznym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡlʲĩɲaʃ, AS: glʹĩńaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glina m., glinka ż., glin m., gliniarstwo n., glinowanie n.

 czas. glinować ndk.

 przym. gliniany, gliniarski, glinowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) neutr. policjant; pot. glina, pies, bagieta; wulg. menda

 (2.1) gliniarz naścienny, formierz zdun

Wiktionary


gliniastobrązowy

brązowy o odcieniu gliny


SJP.pl


gliniastoczerwony

czerwony o odcieniu gliny


SJP.pl


gliniastość

gliniasty


SJP.pl

Patrz:

gliniasty

gliniastożółty

żółty o odcieniu gliny


SJP.pl


gliniasty

1. podobny do gliny, przypominający glinę kształtem, kolorem itp.;
2. zawierający dużo gliny;
3. dawniej: gliniany


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) zawierający dużo gliny

 (1.2) przypominający glinę (np. zwartością, kolorem)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glina mos./ż.

 przym. gliniany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stpol. gliwy

Wiktionary


glinica

W Polsce
  • Glinica – część miasta Jedlina-Zdrój
  • Glinica – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. głogowskim, w gminie Żukowice
  • Glinica – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. wrocławskim, w gminie Jordanów Śląski
  • Glinica – wieś w woj. małopolskim, w pow. miechowskim, w gminie Miechów
  • Glinica – część wsi Narew w woj. podlaskim, w pow. hajnowskim, w gminie Narew
  • Glinica – wieś w woj. śląskim, w pow. lublinieckim, w gminie Ciasna

Wikipedia


gliniec

materiał ceramiczny powstający przez wypalanie gliny w bardzo wysokiej temperaturze; glina piankowa, keramzyt


SJP.pl

W Polsce
  • Gliniec – wieś w woj. mazowieckim, w pow. przysuskim, w gminie Przysucha
  • Gliniec – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfińskim, w gminie Stare Czarnowo
  • Gliniec – gromada
  • Gliniec – rzeka, dopływ Kwisy
  • Gliniec – strumień, prawy dopływ Słonecznego Potoku
Inne
  • Gliniec (rejon jaworowski) - wieś, do 1949 r. Laszki
  • gliniec – rodzaj grzybów

Wikipedia


gliniecki

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Lubomir Gliniecki (ur. 1957) − polski polityk, ekonomista, poseł na Sejm
  • Roman Gliniecki (1884-1929) − polski oficer
  • Wojciech Gliniecki (XVII w) − polski szlachcic i urzędnik staropolski

Wikipedia


glinik

glinik lulkarz - gatunek pluskwiaka


SJP.pl

W Polsce
  • Glinik (Mariampolski) – część miasta Gorlice
  • Glinik – część miasta Wałbrzych
  • Glinik – wieś w woj. lubuskim, w pow. gorzowskim, w gminie Deszczno
  • Glinik – część wsi Trzciana w woj. małopolskim, w pow. bocheńskim, w gminie Trzciana
  • Glinik – przysiółek wsi Przydonica w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Gródek nad Dunajcem
  • Glinik – część wsi Sromowce Wyżne w woj. małopolskim, w pow. nowotarskim, w gminie Czorsztyn
  • Glinik – wieś w woj. podkarpackim, w pow. ropczycko-sędziszowskim, w gminie Wielopole Skrzyńskie
  • Glinik – gromada w powiecie ropczyckim
  • Glinik – gromada w powiecie wałbrzyskim

Wikipedia


glinizacja

wtłaczanie roztworu glinowego w słabo wodonośne skały


SJP.pl


glinka

1. gleba, która zawiera glinę;
2. skała osadowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geol. ilasta skała osadowa, koloru od jasnoszarego do brunatnoczerwonego

 (1.2) geol. gleba złożona z gliny

Wiktionary

  • glinka – surowiec kosmetyczny oraz farmaceutyczny, stosowany również jako dodatek do żywności
W Polsce
  • Glinka – część miasta Tychy
  • Glinka – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. górowskim, w gminie Góra
  • Glinka – część wsi Mędrzechów w woj. małopolskim, w pow. dąbrowskim, w gminie Mędrzechów
  • Glinka – wieś w woj. śląskim, w pow. żywieckim, w gminie Ujsoły
  • Glinka – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. buskim, w gminie Gnojno
  • Glinka – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. ostrowieckim, w gminie Ćmielów
  • Glinka – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. braniewskim, w gminie Braniewo
  • Glinka – część wsi Taborzec w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. kętrzyńskim, w gminie Barciany
  • Glinka – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gminie Bobolice

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. gliniarz mzw./mos., glin mrz., glina ż., glinkarz mos.

 przym. gliniany

Wiktionary


glinkarz

pracownik w przemyśle użytkującym glinkę


SJP.pl


glinkowaty

zasłonak glinkowaty - gatunek grzybów z rodziny zasłonakowatych


SJP.pl


glinkowski

nazwisko


SJP.pl

  • Aleksander Glinkowski (ur. 1941) – polski kompozytor
  • Marian Glinkowski (1940-2014) – polski reżyser

Wikipedia


glinkowy

przymiotnik od: glinka


SJP.pl


glinnik

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Glinnik – wieś w woj. lubelskim, w pow. lubartowskim, w gminie Abramów
  • Glinnik – wieś w woj. łódzkim, w pow. tomaszowskim, w gminie Lubochnia
  • Glinnik – wieś w woj. łódzkim, w pow. zgierskim, w gminie Głowno
  • Glinnik – wieś w woj. łódzkim, w pow. zgierskim, w gminie Zgierz
  • Glinnik – część wsi Berest w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Krynica-Zdrój
  • Glinnik – część wsi Baczyn w woj. małopolskim, w pow. suskim, w gminie Budzów
  • Glinnik – wieś w woj. podlaskim, w pow. bielskim, w gminie Brańsk
  • Glinnik – część wsi Tołwin w woj. podlaskim, w pow. siemiatyckim, w gminie Siemiatycze

Wikipedia


glinno

W Polsce
  • Glinno – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. wałbrzyskim, w gminie Walim
  • Glinno – wieś w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Warta
  • Glinno – kolonia w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Warta
  • Glinno – część wsi Juryszewo w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Radzanowo
  • Glinno – część wsi Miechucino, w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Chmielno
  • Glinno – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. nowotomyskim, w gminie Nowy Tomyśl
  • Glinno – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wągrowieckim, w gminie Skoki
  • Glinno – gromada

Wikipedia


glinobitka

materiał budowlany z ubitej mieszanki piasku, żwiru i gliny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. cegła z niewypalonej gliny, często z domieszką, żwiru, piasku lub słomy

Wiktionary


glinojecczanin

mieszkaniec Glinojecka (miasta w Polsce)


SJP.pl


glinojecczanka

mieszkanka Glinojecka (miasta w Polsce)


SJP.pl


glinojeck

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w województwie mazowieckim;

Wiktionary

Glinojeck – miasto w Polsce w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Glinojeck. Miasto leży na zachód od Ciechanowa, na Równinie Raciąskiej nad rzeką Wkrą, na Mazowszu. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. ciechanowskiego.

Według danych GUS z 31 grudnia 2022 r. miasto zamieszkiwało 2809 mieszkańców (w tym 1412 kobiet oraz 1397 mężczyzn).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡlʲĩˈnɔjɛt͡sk, AS: glʹĩnoi ̯eck

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glinojecczanin m., glinojecczanka ż.

 przym. glinojecki

Wiktionary


glinojecki

Glinojeck


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Glinojecka, związany z Glinojeckiem

Wiktionary

Patrz:

Glinojeck

Powiązane:

 rzecz. Glinojeck m., glinojecczanin m., glinojecczanka ż.

Wiktionary


glinokrzemian

minerał skałotwórczy stanowiący jeden z głównych składników skorupy ziemskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. nieorganiczny związek chemiczny;

Wiktionary

Glinokrzemiany – grupa nieorganicznych związków chemicznych, sole, w których występują aniony złożone z glinu, krzemu i tlenu. Bardzo szeroka klasa materiałów naturalnych i syntetycznych, obejmująca m.in. powszechnie występujące w naturze zeolity, kaolinit, andaluzyt, dysten, silimanit i anortyt oraz syntetyczne glinokrzemiany polimeryczne, np. geopolimery.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy andaluzyt zalicza się do glinokrzemianów?

Wiktionary


glinokrzemianowy

przymiotnik od: glinokrzemian


SJP.pl


glinonośny

obfitujący w glinę; dostarczający gliny


SJP.pl


glinowce

grupa pierwiastków chemicznych z 13 grupy układu okresowego oprócz boru (glin, gal, ind i tal), metale nieszlachetne, łatwo topliwe, o właściwościach amfoterycznych


SJP.pl

Borowce – pierwiastki chemiczne należące do 13 (daw. IIIA lub III głównej) grupy układu okresowego. Do borowców zaliczają się: bor – półmetal, metale: glin, gal, ind i tal oraz otrzymany w ilości kilkuatomowej nihon. Na powłoce walencyjnej borowców znajdują się 3 elektrony walencyjne.

Wikipedia


glinowiec

każdy metal z grupy glinowców; glin, gal, ind lub tal


SJP.pl


glinowodór

biała, bezpostaciowa masa, zapalająca się samorzutnie na powietrzu, mająca silne własności redukujące; wodorek glinu; alan


SJP.pl


glinowy

przymiotnik od: glin


SJP.pl


gliński

nazwisko


SJP.pl

  • Gliński – herb szlachecki
  • Glińscy herbu własnego – tatarsko-ruski ród książęcy

osoby o nazwisku Gliński:

  • Dyonizy Gliński (1930–2013) – polski dyplomata, pułkownik wywiadu PRL
  • Kazimierz Gliński (1850–1920) – polski poeta, dramaturg i powieściopisarz
  • Leon Gliński (1870–1918) – polski anatomopatolog
  • Michał Gliński (ok. 1470–1534) – kniaź litewski
  • Piotr Gliński (ur. 1954) – polski polityk, socjolog
  • Robert Gliński (ur. 1952) – polski reżyser filmowy
  • Tadeusz Gliński (1933–1993) – polski duchowny katolicki, pallotyn
  • Wieńczysław Gliński (1921–2008) – polski aktor
  • Wiesław Gliński (1947–2013) – polski lekarz
  • Witold Gliński (1925–1983) – polski wojskowy, kontradmirał
  • Witold Gliński (1922–2013) – więzień gułagu, organizator ucieczki do Indii

Wikipedia


glińsko

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie żółkiewskim obwodu lwowskiego;

Wiktionary

Glińsko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Śmigiel.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. gliński

Wiktionary


gliny

1. skała osadowa wykorzystywana w garncarstwie, budownictwie, rzeźbiarstwie itp. dzięki swoim plastycznym właściwościom występującym w pewnych warunkach;
2. pogardliwe: policjant, milicjant


SJP.pl

Miejscowości w Polsce:

  • Gliny – wieś w woj. lubelskim, w pow. biłgorajskim, w gminie Księżpol
  • Gliny – wieś w woj. lubelskim, w pow. chełmskim, w gminie Siedliszcze
  • Gliny – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Rychwał

Inne

  • Gliny – hongkoński film z 1999 r – holenderski serial komediowyoku
  • Gliny – holenderski serial komediowy
  • gliny – ilaste skały osadowe

Wikipedia


gliocyt

składnik tkanki nerwowej; komórka glejowa


SJP.pl


glioksal

najprostszy dialdehyd, stosowany do produkcji tworzyw sztucznych, utwardzania białek, jako środek redukujący; aldehyd szczawiowy


SJP.pl

Glioksal, etanodial – organiczny związek chemiczny z grupy aldehydów zawierający dwie grupy aldehydowe (CHO), będący więc najprostszym dialdehydem. Powstaje w reakcji utleniania glikolu lub w wyniku katalitycznego ozonowania benzenu.

Wikipedia


glioksysom

mikrociało strukturalnie identyczne z peroksysomem, ale różniące się od niego składem enzymatycznym; występuje w komórkach roślinnych


SJP.pl

Wikipedia


gliptal

bezbarwna żywica błonotwórcza z grupy poliestrów używana do wyrobu lakierów


SJP.pl


gliptalowy

przymiotnik od: gliptal


SJP.pl


gliptodont

wymarły rodzaj wielkich ssaków łożyskowych z rzędu szczerbaków; glyptodont, glyptodon


SJP.pl

Glyptodon – wymarły rodzaj wielkich pancerników z podrodziny gliptodontów (Glyptodontinae), żyjących od późnego pliocenu do końca plejstocenu, 2,5 mln–11 tys. lat temu, na terenie Ameryki Południowej (Argentyna, Boliwia, Brazylia). Jego nazwa oznacza „wyrzeźbiony ząb” – pochodzi od greckich słów glyptós („wyryty”, „wyrzeźbiony”) i odóntos („ząb”).

Wikipedia


gliptogeneza

proces powstawania rzeźby ziemi wskutek działania czynników zewnętrznych


SJP.pl


gliptoteka

zbiór rzeźby


SJP.pl


gliptyka

sztuka rzeźbienia, rytowania i rżnięcia szlachetnych i półszlachetnych kamieni


SJP.pl

Gliptyka – sztuka rzeźbienia i rytowania reliefów w kamieniach szlachetnych i ozdobnych oraz wykonywanie niewielkich rzeźb, obrobione tak kamienie noszą nazwę gemm.

Artysta pracujący w tej technice, posługujący się rylcami, pilnikiem i kółeczkami obrotowymi, zwany jest gliptykiem.

Wikipedia


glironia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Glironia|Thomas|ref=tak., torbacz zamieszkujący tropikalne lasy Ameryki Południowej

Wiktionary

Glironia puszystoogonowa (Glironia venusta) – gatunek ssaka z podrodziny Glironiinae w obrębie rodziny dydelfowatych (Didelphidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Masa ciała glironii wynosi 130 g.

Wiktionary


glisada

figura akrobacji lotniczej


SJP.pl


glisno

W Polsce
  • Glisno – część kolonii Janówek, w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Nieborów
  • Glisno – wieś w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, w gminie Lubniewice
  • Glisno – kolonia w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, w gminie Sulęcin
  • Glisno – dawna stacja kolejowa w Gliśnie, w gminie Lubniewice
Zobacz też
  • Gliśno

Wikipedia


glissando

płynne przejście przez szereg kolejnych dźwięków instrumentu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) muz. szybkie, płynne przejście przez szereg kolejnych dźwięków instrumentu, wywołane np. przez szybkie przesunięcie palca wzdłuż struny, po klawiszach lub przez wyciągnięcie rury puzonu;

Wiktionary

Glissando – oznaczenie „płynnego” przejścia od jednego dźwięku do drugiego po kolei poprzez wszystkie możliwe do zaśpiewania czy zagrania na danym instrumencie dźwięki leżące między nimi.

Na instrumentach strunowych z gryfem efekt ten uzyskuje się poprzez przesunięcie palcem po strunie na gryfie podczas wydobywania dźwięku, na instrumentach klawiszowych szybko przesuwa się palcem po białych lub czarnych klawiszach, na harfie – po strunach, na idiofonach sztabkowych lub rurowych – pałeczką po sztabkach (rurach). Na harfie, przyciskając lub zwalniając jej system pedałowy, wyjątkowo da się wykonać glissando, które składa się z kilku zdublowanych dźwięków lub też z przemieszanych dźwięków wyższych i niższych. Na puzonie lub flecie glissandowym glissando wykonuje się poprzez płynny ruch suwaka. Glissando możliwe jest również na kotle – poprzez przyciśniecie lub zwolnienie pedału służącego do przestrajania instrumentu podczas lub po uderzeniu pałką w membranę. Glissando można także wykonać w ograniczonym zakresie na niektórych instrumentach dętych drewnianych – np. na flecie poprzecznym przez zmianę kąta zadęcia, na klarnecie przez specyficzne operowanie klapami (efekt ten wykorzystał m.in. George Gershwin w Błękitnej rapsodii).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. glissandowy

Wiktionary


glissandowy

przymiotnik od: glissando


SJP.pl


glista

1. nicień pasożytujący w przewodzie pokarmowym; askaryda;
2. potocznie:
a) dżdżownica; glizda;
b) człowiek budzący obrzydzenie; glizda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. nicień, pasożyt jelita;

 (1.2) pot. dżdżownica

 (1.3) pot. człowiek budzący obrzydzenie

Wiktionary

  • Glista bydlęca – nicień, pasożyt bydła, zebu i bawołu
  • Glista kocia – nicień, pasożyt kota
  • Glista końska – nicień, pasożyt konia, osła, zebry, muła i zebu
  • Glista ludzka – pasożyt ludzki
  • Glista psia – nicień, pasożyt psa
  • Glista świńska – nicień, pasożyt świni
    • Glisty – potoczna nazwa pasożytniczych nicieni

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przestań się wiercić! Masz glisty w tyłku?

 (1.2) W tej apteczce całą jedną połać przeznaczyła „szacownemu zdrowiu”. Tam stały gąsiory z różnemi wódkami naciąganemi na słońcu albo przepuszczanemi przez alembik na suche bóle, paraliże, na słabości wewnętrzne; były tam wódki z szyszek młodych, z glist kopanych na wiosnę, a nawet gadzin różnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡlʲista, AS: glʹista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glistnica ż., glistnik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. glizda, glizdwa, glistwa

Wiktionary


glistnica

pospolita na całym świecie choroba jelit człowieka i zwierząt; askarydoza, askarioza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. choroba wywołana przez obecność glist, czyli robaków pasożytniczych z rodziny nazwa systematyczna|Ascarididae|ref=tak.

Wiktionary

Glistnica (askarioza, łac. ascariosis, ang. ascariasis) – choroba pasożytnicza powodowana przez glisty.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Objawy glistnicy mogą obejmować: ból brzucha, biegunkę, nudności, wymioty, utratę apetytu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glista ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) askarioza, askarydoza

Wiktionary


glistnik

często spotykany chwast o żółtych kwiatach; jaskółcze ziele


SJP.pl

Wikipedia


gliszczyński

nazwisko


SJP.pl

Gliszczyński − polski herb szlachecki, odmiana herbu Jastrzębiec. Używany przez rodzinę osiadłą w Wielkopolsce, przypisywany też błędnie rodzinie kaszubskiej.

Wikipedia


glit

dawniej w wojsku: szyk, szereg, rozstawienie żołnierzy


SJP.pl


glitch

1. gatunek muzyki elektronicznej powstały w latach 90.;
2. środowiskowo: błąd w programie komputerowym lub grze wideo


SJP.pl

Glitch (ang. krótkotrwałe zakłócenie), znany również jako Clicks and Cuts – gatunek muzyki elektronicznej powstały w latach 90. wraz z upowszechnieniem się cyfrowej obróbki dźwięku.

Cechą charakterystyczną tego gatunku jest użycie, zazwyczaj bardzo krótkich, próbek dźwięku oraz efektów wygenerowanych elektronicznie bądź powstałych jako zakłócenie fali dźwiękowej – w miejsce tradycyjnych instrumentów.

Wikipedia


gliw.

skrót od: gliwicki


SJP.pl


gliwa

nazwisko


SJP.pl


gliwajn

napój z wina, z dodatkiem przypraw korzennych, spożywany na gorąco


SJP.pl


gliwice

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w południowej Polsce;

Wiktionary

Gliwice (niem. Gleiwitz, śl. Glywice) – miasto na prawach powiatu w Polsce, na Górnym Śląsku, w województwie śląskim, położone na Wyżynie Śląskiej, nad rzeką Kłodnicą.

Siedziba władz powiatu gliwickiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jarek wywołał już zdjęcia z palmiarni w Gliwicach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡlʲiˈvʲit͡sɛ, AS: glʹivʹice

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gliwiczanin mos., gliwiczanka ż.

 czas. gliwieć ndk.

 przym. gliwicki, podgliwicki, gliwy

Wiktionary


gliwicki

przymiotnik od: Gliwice


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Gliwic, związany z Gliwicami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡlʲiˈvʲit͡sʲci, AS: glʹivʹicʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gliwice nmos., gliwiczanin m., gliwiczanka ż.

 przym. podgliwicki

Wiktionary


gliwiczanin

mieszkaniec Gliwic


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Gliwic

 (1.2) osoba pochodząca z Gliwic, urodzona w Gliwicach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡlʲivʲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: glʹivʹičãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gliwice nmos.

:: fż. gliwiczanka ż.

 przym. gliwicki

Wiktionary


gliwiczanka

mieszkanka Gliwic


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Gliwic

 (1.2) kobieta pochodząca z Gliwic, urodzona w Gliwicach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡlʲivʲiˈt͡ʃãnka, AS: glʹivʹičãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gliwice nmos.

:: fm. gliwiczanin m.

 przym. gliwicki

Wiktionary


gliwieć

o serze: zmieniać się pod wpływem drobnoustrojów w mazistą masę o niemiłej woni


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zgliwieć)

 (1.1) stpol. psuć się

 (1.2) spoż. o serze twarogowym: dojrzewać, rozkładając się pod wpływem drobnoustrojów lub dodatków chemicznych w mazistą postać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡlʲivʲjɛ̇t͡ɕ, AS: glʹivʹi ̯ėć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gliwice nmos., gliwienie n., zgliwienie n.

 czas. zgliwieć dk.

 przym. gliwy

Wiktionary


gliwiński

nazwisko


SJP.pl


gliwy

przymiotnik

 (1.1) stpol. gliniasty

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡlʲivɨ, AS: glʹivy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gliwice

 czas. gliwieć

Wiktionary


glizda

glista; potocznie:
1. dżdżownica;
2. człowiek budzący obrzydzenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) reg. glista lub dżdżownica

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mamo, tam w piaskownicy jest glizda.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) glista, dżdżownica

Wiktionary


glob

ciało niebieskie wchodzące w skład układu planetarnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. ciało niebieskie

 (1.2) książk. kula ziemska

Wiktionary

  • glob – ciało niebieskie, w szczególności:
  • Ziemia
  • planeta
  • Srebrny Glob – Księżyc
  • Glob – fikcyjna postać z komiksów Marvela

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Linie kolejowe opasują niemal cały glob.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡlɔp, AS: glop

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. globus mrz.

 przym. globalny

 przysł. globalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kula ziemska, świat, planeta, Ziemia

Wiktionary


globalista

globalizacja


SJP.pl

Patrz:

globalizacja

globalistka

globalista


SJP.pl

Patrz:

globalista

globalistyczny

globalizm


SJP.pl

Patrz:

globalizm

globalizacja

proces zwiększania się współzależności i podobieństw między różnymi krajami całego świata, wynikający z postępu technicznego w zakresie transportu towarów, przepływu ludzi i kapitału, wymiany informacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. proces zacieśniania się powiązań państw poprzez m.in. zwiększanie obrotów handlowych i przepływu ludzi oraz powodujący ujednolicanie się kultur i trybu życia ludzi na świecie;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pomimo postępującej globalizacji znajomość języków obcych nie wzrosła.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡlɔbalʲiˈzat͡sʲja, AS: globalʹizacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. globalizowanie n.

 czas. globalizować ndk.

 przym. globalny, globalizacyjny

 przysł. globalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mondializacja

Wiktionary


globalizacyjny

globalizacja


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) polit. ekon. związany z globalizacją, dotyczący globalizacji

Wiktionary

Patrz:

globalizacja

Powiązane:

 rzecz. globalizacja ż.

 czas. globalizować

 przym. globalny

Wiktionary


globalizm

1. proces zwiększania się współzależności i podobieństw między różnymi krajami całego świata, wynikający z postępu technicznego w zakresie transportu towarów, przepływu ludzi i kapitału, wymiany informacji; globalizacja;
2. etap w zimnej wojnie między Związkiem Radzieckim a USA, na którym oba kraje dążyły do światowej dominacji


SJP.pl

Globalizm – zbiór przekonań i poglądów dotyczących globalizacji, która w globalizmie jest najczęściej oceniana pozytywnie i uznawana za najważniejszy proces zachodzący we współczesnym świecie. Wiele twierdzeń globalizmu (a w szczególności bezkrytyczne podejście do globalizacji) krytykowane jest przez anty- i alterglobalistów. Globalizm może też oznaczać pewien kierunek polityki nastawiony na skalę globalną lub globalny wymiar zjawisk społecznych.

Wikipedia


globalizować

nadawać czemuś charakter globalny, ogólnoświatowy


SJP.pl


globalizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|globalizować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. globalizować ndk.

 rzecz. globalizacja ż.

 przym. globalny

Wiktionary


globalnie

przysłówek

 (1.1) na całym świecie

 (1.2) całościowo, ogólnie, całkowicie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡlɔˈbalʲɲɛ, AS: globalʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. globalny

 rzecz. glob m., globalizacja ż., globalność ż.

Wiktionary


globalniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: globalny (całkowity, ogólny); bardziej globalny


SJP.pl


globalność

globalny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest globalne

Wiktionary

Patrz:

globalny

Powiązane:

 przym. globalny

 przysł. globalnie

Wiktionary


globalny

1. odnoszący się do całego świata, dotyczący wielu państw na różnych kontynentach;
2. obliczony ogólnie; całościowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) ogólnoświatowy, obejmujący cały świat

 (1.2) całościowy, liczony lub rozpatrywany ogólnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Specjaliści od ochrony środowiska przestrzegają przed ryzykiem globalnego ocieplenia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡlɔˈbalnɨ, AS: globalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glob mrz., globus mrz., globalizacja ż., globalność ż., globalizowanie n., zglobalizowanie n.

 czas. globalizować ndk., zglobalizować dk.

 przym. globowy, globalizacyjny

 przysł. globalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ogólnoświatowy, światowy, daw. globowy

Wiktionary


globar

niemetalowy spiekany materiał oporowy odznaczający się dużą opornością, używany do wyrobu elementów grzejnych pieców przemysłowych


SJP.pl


globigeryna

pierwotniak z rzędu otwornic


SJP.pl

Globigeryny (Globigerina, łac. globus - kula, gerere - nosić) – planktoniczny rodzaj otwornic o skorupce zbudowanej z kilku wydętych kulistych komór, pokrytych kolcami i ułożonych spiralnie. Taka struktura ułatwia unoszenie się na powierzchni morza. Kiedy organizm umiera, ich skorupki opadają na dno, tworząc, szczególnie w wypadku wielkich nagromadzeń, głębokomorski osad, zwany mułem globigerynowym

Wikipedia


globigerynowy

przymiotnik od: globigeryna


SJP.pl


globina

białko proste stanowiące składnik hemoglobiny i innych hemoprotein


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. białko będące składnikiem hemoglobiny i innych hemoprotein

Wiktionary

Powiązane:

 przym. globinowy

Wiktionary


globinowy

przymiotnik od: globina


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biol. związany z globiną, dotyczący globiny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. globina ż.

Wiktionary


globisz

nazwisko


SJP.pl

  • Krzysztof Globisz – aktor
  • Michał Globisz – trener piłkarski

Wikipedia


globoid

(zwykle w liczbie mnogiej) w botanice: wtręt mineralny, część składowa aleuronowego ziarna


SJP.pl


globowy

rzadko, dawniej: obejmujący swym zasięgiem całą kulę ziemską; globalny, ziemski, światowy


SJP.pl


globtroter

człowiek często odbywający dalekie podróże


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. osoba dużo podróżująca, zwiedzająca wiele miejsc

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡlɔpˈtrɔtɛr, AS: gloptroter

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. globtroterstwo n.

:: fż. globtroterka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obieżyświat, podróżnik, wagabunda, tramp

Wiktionary


globtroterka

globtroter


SJP.pl

Patrz:

globtroter

globtroterski

przymiotnik od: globtroter


SJP.pl


globula

ciemna mgławica pyłowa, stosunkowo niewielkich rozmiarów, widoczna na tle jasnych mgławic


SJP.pl


globularia

drobna roślina o niebieskich kwiatach, rosnąca w Alpach i okolicach śródziemnomorskich; kulnik


SJP.pl

Kulnik (Globularia L.) – rodzaj roślin należący w systemie APG IV do rodziny babkowatych (Plantaginaceae). Obejmuje około 30 gatunków i mieszańców. Gatunkiem typowym jest Globularia vulgaris L.

Wikipedia


globulariowate

dawna rodzina roślin z rzędu jasnotowców, włączona do rodziny babkowatych; Globulariaceae


SJP.pl


globulariowaty

o cechach globulariowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


globulina

białko proste, nierozpuszczalne w wodzie, występujące m.in. w mleku, mięsie, jajach, osoczu krwi, nasionach roślin


SJP.pl

Globuliny – frakcja białek osocza krwi.

Globuliny są odpowiedzialne za mechanizmy odpornościowe oraz wiążą tłuszcze i glukozę. Są białkami dobrze rozpuszczalnymi w rozcieńczonych roztworach soli, nie rozpuszczają się w czystej wodzie. Ulegają wytrąceniu już przy 50% wysycenia roztworu siarczanem amonu. Skład aminokwasowy globulin obejmuje zazwyczaj od 18 do 20 podstawowych aminokwasów. Globuliny są rozpowszechnione w komórkach i tkankach wszystkich organizmów. Stanowią one istotny składnik cytoplazmy wszystkich komórek. U roślin znaczne ilości globulin nagromadzają się w nasionach, u zwierząt występują one szczególnie obficie w płynach ustrojowych, takich jak osocze krwi czy mleko, oraz tkance mięśniowej.

Wikipedia


globulinowy

przymiotnik od: globulina


SJP.pl


globulka

postać leku stosowanego dopochwowo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) farm. obła porcja leku lub środka antykoncepcyjnego

 (1.2) biochem. chem. niewielka porcja substancji nieulegająca rozmieszaniu lub rozpuszczeniu w innej

Wiktionary

Czopek (łac. suppositorium) – stała postać leku przeznaczona do stosowania doodbytniczego, dopochwowego lub docewkowego.

Terminu „czopki” używa się głównie w odniesieniu do leków doodbytniczych. Leki dopochwowe częściej są nazywane globulkami (łac. globuli vaginales, ovula vaginalia, suppositoria vaginalia), a docewkowe – pręcikami (łac. baccili medicati, stylli).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W razie wykorzystania globulek dopochwowych osłonowo podaje się antybiotyk.

Wiktionary


globus

kulisty model Ziemi lub innego ciała niebieskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulisty model Ziemi, sfery niebieskiej lub innego ciała niebieskiego z umieszczoną (narysowaną lub naklejoną) na nim mapą;

 (1.2) przest. objaw histerii, odczuwanie wrażenia zatykania gardła

 (1.4) bot. kulin. odmiana selera

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (2.1) przen. pot. żart. głowa

Wiktionary

Globus (od łacińskiego słowa globus – kula) – pomniejszony model ciała niebieskiego (najczęściej Ziemi) lub sfery niebieskiej w postaci kuli umieszczonej na osi ustawionej pod kątem odpowiadającym kątowi nachylenia osi danego ciała (przechodzącej przez jego biegun północny i południowy). Na powierzchni globusa umieszcza się mapę pierwowzoru. Zaletą globusa jest brak istotnych zniekształceń, które pojawiają się przy odwzorowaniu obrazu terenu na mapie stanowiącej płaszczyznę.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Drugi pokój z dwoma oknami jest bardzo oryginalny: wygląda bowiem na pracownię naukową. Jest w nim […] kilka stojących półek, napełnionych książkami i atlasami, czarna tablica na stalugach z kredą i gąbką, (…) wielka szafa, pełna przyrządów fizycznych i chemicznych. (…) Nie brak też retort, słoików i flaszek z odczynnikami, jest globus astronomiczny (…)

 (1.2) Pani Emilii zrobiło się niedobrze. Nagle i niespodziewanie globus do gardła podchodzić jej zaczął.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡlɔbus, AS: globus

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glob m.

:: zdrobn. globusik m.

 przym. globalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) globus hystericus

Wiktionary


globusik

zdrobnienie od: globus


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od globus

 (1.2) poznań. melonik

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie globus, lecz tylko mały globusik.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡlɔˈbuɕik, AS: globuśik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. globus mrz./mzw.

Wiktionary


globusowy

globus


SJP.pl

Patrz:

globus

glochidium

larwa małżów z rodziny skójkowatych, pasożytująca na skrzelach, skórze i płetwach ryb


SJP.pl

  • glochidium – larwa małży (Bivalvia)
  • glochidium – haczykowate lub zadziorkowate włoski/szczecinki u roślin
  • glochidium – bardzo krótki, słaby i mały cierń

Wikipedia


glock

[czytaj: glok] pistolet firmy GLOCK GmbH, założonej w 1963 przez Gastona Glocka - specjalistę od wysoko wytrzymałych tworzyw sztucznych, występujący w wielu modelach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) wojsk. pistolet marki Glock;

Wiktionary

  • Glock GmbH – austriackie przedsiębiorstwo produkujące broń
  • pistolety Glock:
    • pistolet Glock 17
    • pistolet Glock 18
  • Gaston Glock (1929–2023) – austriacki przedsiębiorca, założyciel przedsiębiorstwa Glock GmbH
  • Timo Glock (ur. 1982) – niemiecki kierowca

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Policjant oddał w kierunku bandyty 5 strzałów z glocka.

Wiktionary


glockenspiel

[czytaj: GLOkenszpil] instrument perkusyjny zbudowany z dzwonków lub płytek metalowych


SJP.pl

Dzwonki (orkiestrowe) (wł. campanelli, skrót: cmpl.) – instrument muzyczny z rodziny idiofonów, znany również jako Glockenspiel (z niem. "gra dzwonków").

Dzwonki bywają mylnie nazywane cymbałkami (cymbały to instrument strunowy, a nie idiofon).

Wikipedia


gloger

nazwisko, np. Zygmunt Gloger (1845 - 1910), polski folklorysta i pisarz, autor Encyklopedii staropolskiej ilustrowanej


SJP.pl


glögg

[czytaj: glyg] gorący poncz szwedzki


SJP.pl

Glögg – rodzaj grzanego wina, wywodzący się ze Szwecji, ale popularny w całej Skandynawii oraz w Finlandii i w Estonii. Napój przyrządza się, podgrzewając wymieszane ze sobą składniki: czerwone wino, miód, przyprawy (cynamon, goździki, imbir), skórkę pomarańczową oraz bakalie - najczęściej migdały i rodzynki, napój można wzmocnić również alkoholem: wódką, akvavitem lub koniakiem. W sklepach można kupić gotowy glögg, który często jest w wersji bezalkoholowej.

Wikipedia


glogierówka

pepina, pepinka;
a) odmiana jabłoni odporna na mróz;
b) owoc tej jabłoni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. odmiana jabłoni

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pepinka

Wiktionary


glogowski

nazwisko


SJP.pl


glokać

o głuszcu: wydawać dźwięk w czasie toków (trzecia część pieśni); korkować


SJP.pl


glokalizacja

dostarczanie globalnych produktów i usług z uwzględnieniem lokalnych warunków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) globalna produkcja dóbr, usług, idei, wartości i informacji uwzględniająca lokalne uwarunkowania w stopniu, który umożliwi akceptację i przyswojenie, wszystkich produktów finalnych trafiających do odbiorców w społeczeństwach lokalnych;

Wiktionary

Glokalizacja – proces polegający na dostosowywaniu globalnych trendów, produktów i usług do lokalnych uwarunkowań społecznych, kulturowych, religijnych itd.

Globalna produkcja dóbr, usług, idei, wartości i informacji uwzględniająca lokalne uwarunkowania w stopniu, który umożliwi akceptację, przyswojenie i w końcu uznanie za swoje, wszystkich produktów finalnych trafiających do odbiorców w społeczeństwach lokalnych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɡlɔkalʲiˈzat͡sʲja, AS: glokalʹizacʹi ̯a

Wiktionary


glokalizować

1. dostosowywać globalne praktyki do lokalnych warunków;
2. glokalizować się - dostosowywać się do lokalnych warunków, mając charakter globalny


SJP.pl


glokalny

łączący w sobie właściwości globalne i lokalne


SJP.pl


gloknąć

o głuszcu: wydać dźwięk w czasie toków (trzecia część pieśni)


SJP.pl


gloksynia

hodowlana roślina zwrotnikowa z rodziny ostrojowatych; sinningia, marcinka


SJP.pl


glon

gwarowo: duża kromka; pajda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nazwa systematyczna|Algae|ref=tak., rodzaj organizmów wodnych;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) uczn. nielubiany uczeń

 (2.2) stud. pejor. mężczyzna

Wiktionary

Belgia:

  • Glon – walońska nazwa miejscowości Glons

Niemcy:

  • Glon – dzielnica (Ortsteil) gminy Ried w kraju związkowym Bawaria, w powiecie Aichach-Friedberg

Osoby:

  • André Glon – francuski polityk

Inne:

  • glony – grupa organizmów plechowych

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Glony są w większości organizmami samożywnymi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡlɔ̃n, AS: glõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glony nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) alga, wodorost

Wiktionary


glonek

zdrobnienie od: glon (gwarowo: kawał chleba)


SJP.pl


glonojad

1. potocznie: ryba żywiąca się glonami;
2. lekceważąco: kobieta, która przeszła zabieg powiększenia ust


SJP.pl

Glonojady – potoczna nazwa przypisywana rybom odżywiającym się glonami. Popularność niektórych gatunków spowodowała przypisywanie im nazwy zwyczajowej glonojad, np.: rodzaj Gyrinocheilus lub cała rodzina okrągłoprzyssawkowatych (Gyrinocheilidae).

Wikipedia


glonowiec

mikroskopijny grzyb nie tworzący owocników, występujący w wodzie lub na lądzie


SJP.pl


glonowy

przymiotnik od: glon


SJP.pl


glony

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) bot. syst. nazwa systematyczna|Algae|Linnaeus|ref=tak., sztucznie wyodrębniona grupa organizmów w większości autotroficznych, zarówno jednokomórkowych jak i wielokomórkowych;

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: glon

Wiktionary

Glony, algi (łac. Algae, gr. Phykos) – grupa morfologiczno-ekologiczna, składająca się tradycyjnie z kilku niespokrewnionych linii ewolucyjnych organizmów plechowych, tj. beztkankowych.

Nauka zajmująca się glonami to algologia (fykologia).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Duże plechowatyechowate glony zakotwiczają się w podłożu chwytnikami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glon mrz.

Wiktionary


gloria

1. chwała, świetność
2. świetlisty krąg występujący często na obrazach ponad głowami świętych; aureola


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chwała, sława otaczające kogoś

 (1.2) aureola, zwykle w postaci rozproszonego światła wokół postaci świętego lub bóstwa na obrazie

 (1.3) barwne kręgi widziane wokół własnego cienia na tle mgły lub chmury

 (1.4) tkanina na podszewki, jedwabna, półjedwabna lub bawełniana, zazwyczaj w czarnym kolorze

Wiktionary

  • Gloria (z łac.) – rel. poet. chwała:
    • Gloria in excelsis Deo (z łac. Chwała na wysokości Bogu) – początek jednego ze śpiewów mszalnych
    • Gloria Patri (z łac. Chwała Ojcu) – tzw. westchnienie modlitewne
  • Gloria – imię żeńskie
  • gloria – zjawisko optyczne
  • gloria – tkanina

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. glorieta ż.

 czas. gloryfikować

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 

tłumaczenia.

źródła.

== gloria (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) rel. gloria, chwała

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡlɔrʲja, AS: glorʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glorieta ż.

 czas. gloryfikować

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. glorieta ż.

 czas. gloryfikować

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 

tłumaczenia.

źródła.

== gloria (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) rel. gloria, chwała

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


glorieta

glorietta;
1. nadbudówka z kolumnami, arkadami przykryta kopułą
2. samodzielna budowla ogrodowa lub parkowa, najczęściej na wzgórzu, wykonana w formie małego, otwartego pawilonu z kolumnami, arkadami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archit. dekoracyjne, kolumnowe lub arkadowe zwieńczenie wieży lub najwyższej kondygnacji;

 (1.2) archit. niewielka, ogrodowa budowla, altana lub pawilon kolumnowy, w najwyższym punkcie ogrodu

Wiktionary

Glorieta (fr. gloriette) – budowla architektoniczna występująca jako:

  • Nadbudówka z kolumnami, arkadami przykryta kopułą, stosowana często w architekturze renesansu, wieńcząca wieże kościołów i ratuszów, dzwonnice lub najwyższe kondygnacje budynków.
  • Samodzielna budowla ogrodowa lub parkowa, najczęściej na wzgórzu, wykonana w formie małego, otwartego pawilonu z kolumnami, arkadami, stosowana od 2. połowy XVIII wieku w ogrodach typu francuskiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡlɔrʲˈjɛta, AS: glorʹi ̯eta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glorietta

:: zdrobn. glorietka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) rzad. glorietta

Wiktionary


glorietka

zdrobnienie od: glorieta


SJP.pl


glorietta

glorieta;
1. nadbudówka z kolumnami, arkadami przykryta kopułą
2. samodzielna budowla ogrodowa lub parkowa, najczęściej na wzgórzu, wykonana w formie małego, otwartego pawilonu z kolumnami, arkadami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. archit. budowla ogrodowa w kształcie otwartego, kolumnowego pawilonu

Wiktionary

Glorieta (fr. gloriette) – budowla architektoniczna występująca jako:

  • Nadbudówka z kolumnami, arkadami przykryta kopułą, stosowana często w architekturze renesansu, wieńcząca wieże kościołów i ratuszów, dzwonnice lub najwyższe kondygnacje budynków.
  • Samodzielna budowla ogrodowa lub parkowa, najczęściej na wzgórzu, wykonana w formie małego, otwartego pawilonu z kolumnami, arkadami, stosowana od 2. połowy XVIII wieku w ogrodach typu francuskiego.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. glorieta ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) glorieta

Wiktionary


glorioza

pnącze z rodziny liliowatych, występujące w rejonach międzyzwrotnikowych Afryki i Azji oraz na Madagaskarze


SJP.pl

Glorioza (Gloriosa L.) – rodzaj wieloletnich, ziemnopączkowych pnączy z rodziny zimowitowatych, obejmujący 10 gatunków pochodzących z tropikalnej i południowej Afryki. Zasięg jednego gatunku, gloriozy wspaniałej (Gloriosa superba L.) obejmuje również subkontynent indyjski i Azję Południowo-Wschodnią; został on również naturalizowany w Australii i Oceanii.

Wikipedia


gloryfikacja

wychwalanie, adorowanie osoby, czynów, idei itp.; adoracja, deifikacja, apoteoza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. chwalenie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gloryfikowanie n.

 czas. gloryfikować ndk.

Wiktionary


gloryfikacyjny

przymiotnik od: gloryfikacja


SJP.pl


gloryfikator

osoba, która gloryfikuje


SJP.pl


gloryfikatorka

kobieta, która gloryfikuje


SJP.pl


gloryfikować

wychwalać, wynosić kogoś pod niebiosa


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) książk. wysławiać, podnosić czyjeś zasługi, zalety

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gloryfikowanie n., gloryfikacja ż., gloria ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) opiewać

Wiktionary


gloryfikowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|gloryfikować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡlɔrɨfʲikɔˈvãɲɛ, AS: gloryfʹikovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gloryfikować

 rzecz. gloryfikacja ż.

Wiktionary


glosa

dopisek, uwaga kopisty lub czytelnika zrobiona na marginesie; glossa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) uwaga, objaśnienie lub tłumaczenie trudniejszego zwrotu bądź wyrazu, dopisane ręcznie przez czytelnika lub kopistę danej książki zwykle między wierszami tekstu lub na marginesie

 (1.2) jęz. adnotacja zawierająca objaśnienia gramatyczne, umieszczona w tekście językoznawczym zwykle między zdaniem oryginalnym a jego tłumaczeniem, ułatwiająca zrozumienie struktury języka;

 (1.3) praw. komentarz do dokumentu sądowego;

Wiktionary

  • glosa (językoznawstwo)
  • glosa (prawo)
  • glosa (leksykografia)
  • Język glosa

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) war. glossa

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. glosariusz mrz., glosowanie n.

 czas. glosować

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|glossa. → stare albo obce słowo wymagające objaśnienia < etym|greka|γλῶσσα. (glō̃ssa) → język

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) gloss; (1.2) gloss; (1.3) gloss

* baskijski: (1.1) glosa

* francuski: (1.1) glose ż.

* niemiecki: (1.1) Glosse ż.

* rosyjski: (1.1) глосса ż.

* węgierski: (1.1) glossza

źródła.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glosariusz mrz., glosowanie n.

 czas. glosować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. glossa

Wiktionary


glosarium

słownik objaśniający przestarzałe lub rzadko używane wyrazy w danym tekście; glosariusz


SJP.pl


glosariusz

słownik objaśniający przestarzałe lub rzadko używane wyrazy w danym tekście; glosarium


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) słownik dołączony do tekstu objaśniający przestarzałe lub obecnie rzadko używane wyrazy

Wiktionary

Glosariusz, glosarium (łac. glossarium od gr. γλωσσα glōssa „język”, niejasne słowo wymagające objaśnienia) – słownik objaśniający wyrazy trudniejsze (zwłaszcza w dawnych tekstach): przestarzałe, rzadko używane lub mniej popularne. Również wykaz (zbiór) takich wyrazów, zwykle umieszczany na końcu książkowej publikacji (szczególnie popularnonaukowej bądź naukowej).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. glosa ż., glosarium n., glosator mos., glosatorka ż.

 czas. glosować ndk.

 przym. glosalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) glosarium

Wiktionary


glosator

1. osoba komentująca dawne teksty, objaśniająca niezrozumiałe wyrazy w tekstach;
2. osoba, która głosuje;
3. przenośnie: autor komentarza (zwykle literackiego) do jakiegoś wydarzenia, biorący głos w dyskusji na jakiś temat


SJP.pl

Wikipedia


glosatorka

1. kobieta komentująca dawne teksty, objaśniająca niezrozumiałe wyrazy w tekstach;
2. kobieta, która głosuje


SJP.pl


glosograf

specjalista w dziedzinie glosografii


SJP.pl


glosolalia

1. wykrzykiwanie w stanie ekstazy bezładnych słów i dźwięków, uważanych za głos boży
2. pozbawione wyraźnego sensu układy głoskowe tworzące niby-wyrazy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. ezot. rzekomy dar (np. od boga, szatana, istot pozaziemskich) mówienia językami, których się nie zna, zwykle w chwilach ekstazy religijnej;

Wiktionary

Glosolalia, mówienie językami (od gr. γλῶσσα glō̂ssa „język” + λαλέω laléō „mówię”) – wypowiadanie w stanie religijnego uniesienia niezrozumiałych dźwięków. Przez wyznania i Kościoły chrześcijańskie uznawane za charyzmatyczną mowę artykułowaną, choć niezrozumiałą dla słuchaczy.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) mówienie językami; pot. blablanie

Wiktionary


glosopteryd

wymarła roślina zaliczana do gromady roślin nagozalążkowych wielkolistnych; występowała od permu do triasu na lądzie Gondwana; glossopteryd, glosopterys, glossopterys


SJP.pl


glosopterys

wymarła roślina zaliczana do gromady roślin nagozalążkowych wielkolistnych; występowała od permu do triasu na lądzie Gondwana; glosopteryd, glossopteryd, glossopterys


SJP.pl


glosować

opatrywać tekst glosami


SJP.pl


glossa

dopisek, uwaga kopisty lub czytelnika zrobiona na marginesie; glosa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zob. glosa.

Wiktionary

  • glosa (glossa) – adnotacja umieszczona w tekście
  • glosa (glossa) – naukowy komentarz do orzeczenia sądowego
  • języczek (glossa) – element narządów gębowych owadów

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 zobtłum|glosa.

źródła.

== glossa (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) glossa, wyjaśnienie

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡlɔsːa, AS: glo•sa

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 zobtłum|glosa.

źródła.

== glossa (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) glossa, wyjaśnienie

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 zobtłum|glosa.

źródła.

== glossa (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) glossa, wyjaśnienie

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


glossem

w językoznawstwie: najmniejsza jednostka językowa mająca swój wykładnik zarówno w planie treści, jak i planie wyrażania


SJP.pl


glossemantyczny

glossematyka


SJP.pl

Patrz:

glossematyka

glossemantyka

teoria językoznawcza wyróżniająca w budowie języka plan wyrażenia i plan treści oraz badająca relacje między nimi; glossematyka


SJP.pl


glossematyczny

glossematyka


SJP.pl

Patrz:

glossematyka

glossematyka

teoria językoznawcza wyróżniająca w budowie języka plan wyrażenia i plan treści oraz badająca relacje między nimi; glossemantyka


SJP.pl

Glossematyka (gr. glōssa – język i mathē – nauka) – teoria językoznawcza duńskiego lingwisty Louisa Hjelmsleva, rozwijana dalej przez jego kolegów z Kopenhaskiego Koła Językoznawczego. Glossematyka jest odłamem strukturalizmu, zwana jest „neosaussuryzmem”. Językoznawstwo, według Hjelmsleva, musi badać strukturę języka jako taką, bez uciekania się do stref pozajęzykowych. Teoria języka jest poprawna jedynie wtedy, kiedy opiera się na „zasadzie empirii”, tj. jeżeli opis spełnia następujące trzy warunki:

  1. jest wolny od sprzeczności,
  2. jest wyczerpujący,
  3. jest możliwie najprostszy.

Wikipedia


glossolalia

glosolalia
1. w religii chrześcijańskiej dar języków pochodzący od Boga
2. niezrozumiała, ekstatyczna przemowa


SJP.pl


glossopteryd

wymarła roślina zaliczana do gromady roślin nagozalążkowych wielkolistnych; występowała od permu do triasu na lądzie Gondwana; glosopteryd, glosopterys, glossopterys


SJP.pl


glossopterys

wymarła roślina zaliczana do gromady roślin nagozalążkowych wielkolistnych; występowała od permu do triasu na lądzie Gondwana; glosopteryd, glossopteryd, glosopterys


SJP.pl


gloster

1. odmiana jabłoni;
2. owoc tej jabłoni


SJP.pl

  • Gloster Aircraft Company – brytyjska wytwórnia lotnicza w której produkowano między innymi:
    • Gloster Grebe – pierwszy myśliwiec brytyjski wyprodukowany po I wojnie światowej
    • Gloster Gladiator – ostatni brytyjski myśliwiec dwupłatowy
    • Gloster F.5/34 – międzywojenny, prototypowy myśliwiec jednopłatowy
    • Gloster E.28/39 – pierwszy brytyjski samolot odrzutowy
    • Gloster Meteor – pierwszy brytyjski myśliwiec odrzutowy produkowany seryjnie
    • Gloster Javelin – ostatni samolot noszący nazwę Gloster

    Wikipedia


glotolog

dawniej: językoznawca; glottolog


SJP.pl


glotologia

dawniej: językoznawstwo; glottologia


SJP.pl


glottis

(r. żeński) w anatomii: głośnia


SJP.pl

Głośnia (łac. glottis, gr. γλοττíς) – trójkątna przestrzeń stanowiąca jedną z anatomicznych części krtani większości ssaków (w tym człowieka), zlokalizowana w jamie pośredniej krtani. Składa się z napinanych przez więzadła głosowe warg głosowych oraz fałdów głosowych, stanowiących ostry brzeg błony śluzowej warg głosowych. Między fałdami głosowymi oraz brzegami chrząstek nalewkowatych znajduje się szpara głośni. Tylny odcinek szpary głośni to część międzychrząstkowa, a przedni międzybłoniasta.

Wikipedia


glotto-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z językiem, mową

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) glottochronologia • glottodydaktyka • glottogeneza • glottologia

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|γλῶττα. (glōtta) → język

uwagi.

tłumaczenia.

* włoski: (1.1) glotto-

źródła.

== glotto- (język włoski.) ==

wymowa.

 IPA|ˈglɔt.to.

znaczenia.

temat słowotwórczy

 (1.1) glotto-

odmiana.

 (1.1) nieodm.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡlɔtːɔ, AS: glo•to

Wiktionary


glottochronologia

nauka zajmująca się badaniem zmian historycznych w języku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. metoda przybliżonego określania czasu rozpadu prajęzyka jakiejś rodziny na odrębne języki;

Wiktionary

Datowanie lingwistyczne – metoda datowania względnego, opiera się na studiach porównawczych języków pokrewnych. Wyróżnia się:

  • leksykostatystykę – metoda ta polega na wybraniu około 100 lub 200 pospolitych wyrazów i sprawdzeniu, które mają ten sam źródłosłów.
  • glottochronologia – za twórcę tej metody uważa się Morrisa Swadesha. Wprowadził on wzór, który mówił, iż dwa spokrewnione języki zachowują 85–86% wspólnego początkowego słownictwa po okresie rozdzielenia 1000 lat.

Wikipedia


glottodydaktyk

osoba zajmująca się glottodydaktyką


SJP.pl


glottodydaktyka

nauka zajmująca się procesem nauczania i uczenia się języków obcych


SJP.pl


glottogeneza

nauka zajmująca się badaniem początków mowy ludzkiej i pochodzeniem języków


SJP.pl


glottogenia

nauka zajmująca się badaniem początków mowy ludzkiej i pochodzeniem języków; glottogonia


SJP.pl


glottogonia

nauka zajmująca się badaniem początków mowy ludzkiej i pochodzeniem języków; glottogeneza, glottogenia


SJP.pl


glottografia

zapis obrazu strun głosowych człowieka w trakcie wydawania dźwięku, narzędzie badawcze m.in. foniatrii


SJP.pl


glottogram

w językoznawstwie: wykres drgań wiązadeł głosowych podczas wytwarzania głosek


SJP.pl


glottolog

dawniej: językoznawca; glotolog


SJP.pl

Glottolog – bibliograficzna baza języków świata, zwłaszcza języków mniej znanych, zapoczątkowana przez Instytut Antropologii Ewolucyjnej im. Maxa Plancka. Od 2015 r. jest utrzymywana przez Max Planck Institute for the Science of Human History. Do głównych twórców witryny należą Harald Hammarström, Martin Haspelmath i Robert Forkel.

Wikipedia


glottologia

dawniej: językoznawstwo; glotologia


SJP.pl


glotz

[czytaj: gloc] nazwisko


SJP.pl


gloucester

[czytaj: GLOSter]
1. miasto w Wielkiej Brytanii;
2. miasto w USA


SJP.pl

Wikipedia


glover

Osoby

  • Roger Glover – muzyk brytyjski, basista grupy Deep Purple
  • Danny Glover – aktor amerykański
  • Crispin Glover
  • Julian Glover

Miejscowości w USA:

  • Glover – miejscowość w stanie Vermont, w hrabstwie Orleans
  • Glover – jednostka osadnicza w stanie Vermont, w hrabstwie Orleans

Wikipedia


glubka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań. mirabelka, rodzaj śliwki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Poznań|gluba., gw-pl|Poznań|glupka., gw-pl|Kraków|lubaszka., gw-pl|Warszawa|lubaszka.

Wiktionary


glucik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od glut

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glut m.

Wiktionary


gluck

[czytaj: gluk] nazwisko niemieckie, m.in. Christoph Willibald Gluck (1714-1787), kompozytor niemiecki


SJP.pl

Christoph Willibald Ritter von Gluck (ur. 2 lipca 1714 w Erasbach koło Berching, zm. 15 listopada 1787 w Wiedniu) – niemiecki kompozytor okresu klasycyzmu.

Wikipedia


glucyna

związek organiczny, sól sodowa złożonego kwasu jednosulfonowego lub dwusulfonowego dużo słodsza od cukru, stosowana przez chorych na cukrzycę


SJP.pl


glühwein

[czytaj: gliwajn] grzane wino, zwykle czerwone, z dodatkiem cukru, skórek cytrynowych i korzennych przypraw


SJP.pl


glukagon

hormon syntetyzowany przez trzustkę, działający antagonistycznie w stosunku do insuliny, regulujący gospodarkę węglowodanową i lipidową


SJP.pl

Glukagon – polipeptydowy hormon wytwarzany przez komórki A (α) wysp trzustkowych. Hormon ten ma znaczenie w gospodarce węglowodanowej, stymulując wzrost stężenia glukozy we krwi, co jest działaniem antagonistycznym w stosunku do insuliny. Wzmaga on procesy glukoneogenezy i glikogenolizy oraz utleniania kwasów tłuszczowych.

Został odkryty przez Charlesa P. Kimballa i Johna R. Murlina w 1923 roku.

Wikipedia


glukagonoma

Glukagonoma (łac. glucagonoma, ang. glucagonoma) – rzadko występujący, hormonalnie czynny nowotwór wywodzący się z komórek A trzustki wydzielający glukagon. Stanowi poniżej 2% guzów neuroendokrynnych przewodu pokarmowego. Obecność guza glukagonowego może być składową zespołu MEN1.

Wikipedia


glukan

polimer cukrowy zbudowany z cząsteczek glukozy połączonych wiązaniami glikozydowymi


SJP.pl


glukarowy

kwas glukarowy - kwas powstający po utlenieniu glukozy


SJP.pl


gluko-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z cukrem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) glukogenny • glukometr • glukoneogeneza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glukoza ż.

 przym. glukozowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gliko-

Wiktionary


glukometr

automatyczny aparat do badania poziomu glukozy we krwi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. techn. przyrząd do automatycznego pomiaru poziomu glukozy we krwi

Wiktionary

Glukometr – medyczne, przenośne urządzenie diagnostyczne służące do pomiaru i bieżącego odczytu poziomu glukozy we krwi włośniczkowej, pobieranej zwykle z opuszków palców lub płatków uszu (niektóre modele glukometrów umożliwiają również pomiar stężenia glukozy w osoczu krwi).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Lepiej by było, gdyby kupiła sobie pani własny glukometr.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡluˈkɔ̃mɛtr̥, AS: glukõmetr̦

Wiktionary


glukoneogeneza

wytwarzanie glukozy i glikogenu z niecukrowych substancji; zachodzi w wątrobie, regulowana przez hormony nadnerczy


SJP.pl

Glukoneogeneza – enzymatyczny proces przekształcania niecukrowcowych prekursorów, np. aminokwasów glukogennych, glicerolu czy mleczanów w glukozę. Resynteza glukozy następuje głównie w hepatocytach i w mniejszym stopniu w komórkach nerek, a głównym punktem wejścia substratów do tego szlaku jest pirogronian.

Wikipedia


glukoza

monosacharyd (cukier prosty) łatwo rozpuszczalny w wodzie, będący źródłem energii dla każdego żywego organizmu, stosowany głównie w przemyśle spożywczym i w lecznictwie; glikoza, dekstroza, cukier gronowy, cukier skrobiowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. organiczny związek chemiczny, monosacharyd występujący we wszystkich organizmach żywych;

Wiktionary

Glukoza, D-glukoza – organiczny związek chemiczny, monosacharyd (cukier prosty) z grupy aldoheksoz. Jest białym, drobnokrystalicznym ciałem stałym, z roztworów wodnych łatwo krystalizuje jako monohydrat. Jest bardzo dobrze rozpuszczalna w wodzie (nie zmienia pH roztworu). Ma słodki smak, nieco mniej intensywny od sacharozy.

Enancjomerem D-glukozy jest L-glukoza, niewystępująca w organizmach wyższych.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) urydynodwufosfoglukoza

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) cukier

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. glukozyd m.

 przym. glukozowy, glukonowy, glukarowy

 temsłow. gluko-, gliko-

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|γλυκύς.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) glucose

* arabski: (1.1) جلوكوز m. (ǧlūkūz)

* azerski: (1.1) qlükoza

* baskijski: (1.1) glukosa

* białoruski: (1.1) глюкоза ż.

* bułgarski: (1.1) глюкоза ż.

* czeski: (1.1) glukóza ż.

* duński: (1.1) glukose w., glykose w., glucose w.

* estoński: (1.1) glükoos

* francuski: (1.1) glucose m.

* hiszpański: (1.1) glucosa ż.

* japoński: (1.1) グルコース (gurukōsu)

* kaszubski: (1.1) glukòza ż.

* kataloński: (1.1) glucosa ż.

* niemiecki: (1.1) Glucose ż., Glukose ż.

* norweski (bokmål): (1.1) glukose m.

* norweski (nynorsk): (1.1) glukose m.

* nowogrecki: (1.1) γλυκόζη ż.

* portugalski: (1.1) glicose ż., glucose ż.

* rosyjski: (1.1) глюкоза ż.

* rumuński: (1.1) glucoză ż.

* słoweński: (1.1) glukoza ż.

* szwedzki: (1.1) glukos w., glykos w.

* węgierski: (1.1) glükóz

* włoski: (1.1) glucosio m.

źródła.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glukozyd m.

 przym. glukozowy, glukonowy, glukarowy

 temsłow. gluko-, gliko-

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) cukier

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. glukozyd m.

 przym. glukozowy, glukonowy, glukarowy

 temsłow. gluko-, gliko-

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|γλυκύς.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) glucose

* arabski: (1.1) جلوكوز m. (ǧlūkūz)

* azerski: (1.1) qlükoza

* baskijski: (1.1) glukosa

* białoruski: (1.1) глюкоза ż.

* bułgarski: (1.1) глюкоза ż.

* czeski: (1.1) glukóza ż.

* duński: (1.1) glukose w., glykose w., glucose w.

* estoński: (1.1) glükoos

* francuski: (1.1) glucose m.

* hiszpański: (1.1) glucosa ż.

* japoński: (1.1) グルコース (gurukōsu)

* kaszubski: (1.1) glukòza ż.

* kataloński: (1.1) glucosa ż.

* niemiecki: (1.1) Glucose ż., Glukose ż.

* norweski (bokmål): (1.1) glukose m.

* norweski (nynorsk): (1.1) glukose m.

* nowogrecki: (1.1) γλυκόζη ż.

* portugalski: (1.1) glicose ż., glucose ż.

* rosyjski: (1.1) глюкоза ż.

* rumuński: (1.1) glucoză ż.

* słoweński: (1.1) glukoza ż.

* szwedzki: (1.1) glukos w., glykos w.

* węgierski: (1.1) glükóz

* włoski: (1.1) glucosio m.

źródła.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) glikoza

Wiktionary


glukozamina

Glukozamina (łac. Glucosaminum) – organiczny związek chemiczny z grupy aminocukrów, pochodna glukozy, w której grupa hydroksylowa w pozycji 2 zastąpiona została grupą aminową. W organizmach syntetyzowana jest z glukozy i jest prekursorem szeregu biocząsteczek, na przykład kwasu sjalowego, chondroityny, glikoprotein lub heparyny. Acetylowana glukozamina jest merem chityny.

Wikipedia


glukozowy

glukoza


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biochem. związany z glukozą, dotyczący glukozy; zawierający glukozę

Wiktionary

Patrz:

glukoza

Powiązane:

 rzecz. glukoza ż., glukozyd m.

 przym. glukonowy, glukarowy

 temsłow. gluko-, gliko-

Wiktionary


glukozyd

Glukozydy – grupa organicznych związków chemicznych, zaliczanych do glikozydów. Formalnie są to acetale powstałe z glukozy.

Wikipedia


glukuronid

związek typu glikozydów złożony z kwasu glukuronowego oraz fenoli, alkoholi, steroidów lub innych związków z grupą hydroksylową; przekształceniu w glukuronid ulega w organizmie wiele leków i trucizn, które w tej formie wydalane są z moczem


SJP.pl

Glukuronidy – organiczne związki chemiczne z grupy glikozydów, pochodne kwasu glukuronowego.

Powstają one w wyniku połączenia cząsteczki kwasu glukuronowego z inną substancją wiązaniem glikozydowym. Hormony tarczycy, hormony sterydowe czy bilirubina są wydalane z organizmu w formie rozpuszczalnych w moczu glukuronidów.

Wikipedia


gluon

cząstka elementarna, bozon pośredniczący


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. cząstka elementarna, będąca nośnikiem oddziaływań silnych

Wiktionary

Gluon (z ang. glue, klej) – bezmasowa cząstka elementarna pośrednicząca w oddziaływaniach silnych (bozon pośredniczący), polegających na wymianie gluonów między kwarkami lub między innymi gluonami. Gluon przenosi ładunek kolorowy i nie ma ładunku elektrycznego (jest obojętny elektrycznie). Gluony są kwantami pola Yanga-Millsa. Teorią opisującą oddziaływania gluonów i kwarków jest chromodynamika kwantowa.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|gluon. < etym|ang|glue. → klej

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) gluon

* baskijski: (1.1) gluoi

* galicyjski: (1.1) gluón m.

* hiszpański: (1.1) gluon m., gluón m.

* nowogrecki: (1.1) γλουόνιο n.

źródła.

== gluon (język angielski.) ==

wymowa.

 IPA|ˈɡluːɒn.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-gluon.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) fiz. gluon

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡluwɔ̃n, AS: gluõn

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|gluon. < etym|ang|glue. → klej

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) gluon

* baskijski: (1.1) gluoi

* galicyjski: (1.1) gluón m.

* hiszpański: (1.1) gluon m., gluón m.

* nowogrecki: (1.1) γλουόνιο n.

źródła.

== gluon (język angielski.) ==

wymowa.

 IPA|ˈɡluːɒn.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-gluon.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) fiz. gluon

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


gluonowy

przymiotnik od: gluon


SJP.pl


glut

z lekceważeniem: chłopak, dziecko; smark, smarkacz, gówniarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) pot. śluz wydzielany przez gruczoły błony śluzowej nosa

 (1.2) gwara. przestępcza: nos

 (1.3) gwara. mar. kisiel

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡlut, AS: glut

Wiktionary

Powiązane:

 przym. glutowaty

 rzecz. glucik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) smark, śpik

Wiktionary


glutamina

aminokwas endogenny, amid kwasu glutaminowego


SJP.pl

Glutamina (łac. Levoglutamidum; skróty: Gln lub Q; skróty "Glx" lub "Z" oznaczają "kwas glutaminowy lub glutamina") – organiczny związek chemiczny z grupy α-aminokwasów, amid kwasu glutaminowego. Występuje w postaci dwóch enancjomerów. Naturalny enancjomer L (kwas (2S)-2,5-diamino-5-oksopentanowy) jest jednym z 20 podstawowych aminokwasów kodowanych przez geny, wchodzącym w skład wielu białek roślinnych i zwierzęcych.

Wikipedia


glutaminian

sól kwasu glutaminowego; najczęściej w znaczeniu glutaminianu sodu, szeroko stosowanego w przemyśle spożywczym wzmacniacza smaku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. sól kwasu glutaminowego

 (1.2) kulin. spoż. substancja wzmacniająca smak i zapach potraw, będąca glutaminianem (1.1)

Wiktionary

Kwas glutaminowy (Glu, E; łac. Acidum glutamicum) – organiczny związek chemiczny z grupy aminokwasów o charakterze kwasowym. Anion karboksylowy tego kwasu (forma anionowa jest formą przeważającą w warunkach fizjologicznych) to glutaminian. Enancjomer L kwasu glutaminowego należy do podstawowych aminokwasów białkowych obecnych w prawie wszystkich białkach. Dla człowieka jest aminokwasem endogennym. W kodzie genetycznym odpowiadają mu kodony GAA i GAG.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɡlutãˈmʲĩɲãn, AS: glutãmʹĩńãn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. glutaminowy

Wiktionary


glutaminowy

związany z glutaminą


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) chem. związany z glutaminą, dotyczący glutaminy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glutamina ż., glutaminian m.

Wiktionary


glutation

tripeptyd zbudowany z kwasu glutaminowego, cysteiny i glicyny; w organizmie odgrywa rolę biologicznego układu oksydoredukcyjnego; koenzym niektórych enzymów


SJP.pl

Wikipedia


gluteina

białko; składnik glutenu


SJP.pl


glutek

zdrobnienie od: glut


SJP.pl


glutelina

białko występujące w roślinach, głównie w nasionach zbóż


SJP.pl

Gluteliny – białka pełniące role zapasowe, podobne do prolamin, obecne w bielmie nasion niektórych traw. Stanowią 35-45% masy białek mąki. Zawierają dużo kwasu glutaminowego, asparaginowego, argininy i proliny, za to mało lizyny, tryptofanu i metioniny. Są nierozpuszczalne w wodzie, za to rozpuszczalne w rozcieńczonych kwasach, zasadach, roztworach detergentów, związkach redukujących (beta-merkaptoetanol) czy czynnikach chaotropowych (stężony roztwór moczniku).

Wikipedia


gluten

1. substancja złożona głównie z białek, występująca głównie w ziarnach
2. składnik klejów zwierzęcych i żelatyny, otrzymywany przez działanie wrzącej wody na kolagen; glutyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biochem. mieszanina białek roślinnych, gluteniny i gliadyny, występująca w ziarnach niektórych zbóż;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po pewnym czasie żółta masa przypomina gumę do żucia i zawiera głównie gluten.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡlutɛ̃n, AS: glutẽn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glutyna ż., glutenowość ż.

 przym. glutenowy, bezglutenowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) substancja

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. glutyna ż., glutenowość ż.

 przym. glutenowy, bezglutenowy.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) gluten

* baskijski: (1.1) gluten

* bułgarski: (1.1) глутен m.

* czeski: (1.1) lepek m., gluten m.

* duński: (1.1) gluten n.

* francuski: (1.1) gluten m.

* hiszpański: (1.1) gluten m.

* ido: (1.1) gluteno

* japoński: (1.1) グルテン

* kataloński: (1.1) gluten m.

* koreański: (1.1) 글루텐

* łaciński: (1.1) gluten n.

* niemiecki: (1.1) Gluten n., Klebereiweiß

* norweski (bokmål): (1.1) gluten n.

* norweski (nynorsk): (1.1) gluten n.

* nowogrecki: (1.1) γλουτένη ż.

* portugalski: (1.1) glúten m.

* rosyjski: (1.1) клейковина ż., глютен m.

* słowacki: (1.1) glutén m., lepok m.

* szwedzki: (1.1) gluten n.

* turecki: (1.1) gluten

* węgierski: (1.1) sikér

* włoski: (1.1) glutine m.

źródła.

== gluten (język angielski.) ==

wymowa.

 IPA|ˈɡluːtən.

 audioUS|En-us-gluten.ogg.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) biochem. gluten

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


glutenowy

związany z glutenem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący glutenu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gluten mrz.

Wiktionary


glutowaty

przypominający konsystencją glut


SJP.pl


glutyn

kleista substancja białkowa, produkt długotrwałego działania wrzącej wody na kolagen; składnik klejów zwierzęcych i żelatyny; glutyna


SJP.pl


glutyna

składnik klejów zwierzęcych i żelatyny, otrzymywany przez działanie wrzącej wody na kolagen; gluten


SJP.pl


glutynant

komórka parzydełkowa u stułbi


SJP.pl


glutynowy

związany z glutyną


SJP.pl


gluza

nazwisko


SJP.pl


gluziński

nazwisko


SJP.pl

  • Antoni Władysław Gluziński (1856-1935), lekarz
  • Franciszek Maciej Gluziński (1823-1899), lekarz
  • Kazimierz Gluziński (1900-1969), działacz narodowy
  • Lesław Gluziński (1858-1932), lekarz
  • Tadeusz Gluziński (1888-1940), działacz polityczny
  • Tomasz Gluziński (1924-1986), poeta, trener
  • Wit Apostolakis-Gluziński (1998), aktor

Wikipedia


glw

skrótowiec

 (1.1) = adm. Główny Lekarz Weterynarii;

Wiktionary


glyjta

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bud. jubil. emalia

Wiktionary

Powiązane:

 czas. glyjtować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|glejta.

Wiktionary


glyjtować

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bud. jubil. emaliować

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. glyjta ż.

Wiktionary


glyptodon

wymarły rodzaj wielkich ssaków łożyskowych z rzędu szczerbaków; glyptodont, gliptodont


SJP.pl

Glyptodon – wymarły rodzaj wielkich pancerników z podrodziny gliptodontów (Glyptodontinae), żyjących od późnego pliocenu do końca plejstocenu, 2,5 mln–11 tys. lat temu, na terenie Ameryki Południowej (Argentyna, Boliwia, Brazylia). Jego nazwa oznacza „wyrzeźbiony ząb” – pochodzi od greckich słów glyptós („wyryty”, „wyrzeźbiony”) i odóntos („ząb”).

Wikipedia


gm

gigametr


SJP.pl


gm.

skrót od: gmina


SJP.pl

skrót

 (1.1) = gmina

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gm. Tolkmicko znajduje się w pow. elbląskim, w woj. warmińsko-mazurskim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡmʲĩna, AS: gmʹĩna

Wiktionary


gmach

duży, okazały budynek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) okazały budynek w którym znajduje się zwykle ważna instytucja

 (1.2) przen. o zjawiskach społecznych lub abstrakcyjnych: ogromna, złożona struktura

 (1.3) przen. podniośle o budowie, konstrukcji, dziele

 (1.4) daw. każda izba lub mieszkanie

Wiktionary

Budynek (także gmach) – rodzaj budowli lub jej część, w zakresie której wydzielono poprzez przegrody budowlane, takie jak ściany zewnętrzne i dach lub stropodach, przestrzeń użytkowaną przez człowieka w rozmaity sposób (funkcja mieszkalna, magazynowa, techniczna, produkcyjna, przechowywania zwierząt, przechowywania dzieł sztuki itp.). Przestrzeń ta może być wewnętrznie dzielona poprzez elementy budynku takie jak ściany stropy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na rogu naszej ulicy znajduje się okazały gmach sądu.

 (1.3) Fundamentem tego gmachu duchownego jest rozmyślanie; bo jako fundament utrzymuje i dźwiga budynek cały, tak to rozmyślanie utrzymuje i dźwiga cały gmach duchowny (…) sic.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡmax, AS: gmaχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gmachówka ż.

:: zdrobn. gmaszek m.

:: zgrub. gmaszysko n.

 przym. gmaszysty, gmachówkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) budynek

 (1.4) izba, komnata, pokój, gabinet, mieszkanie

Wiktionary


gmachówka

rodzaj mrówki (gmachówka koniczek, największa z mrówkowatych żyjąca w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. każdy z dwóch gatunków mrówek: gmachówka drzewotoczna (gmachówka koniczek) i gmachówka drzewotoczna, należących do rodziny nazwa systematyczna|Camponotus|ref=tak.

 (1.2) zool. osobnik któregoś z gatunków gmachówek (1.1)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡmaˈxufka, AS: gmaχufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gmach m., gmaszek m., gmaszysko n.

 przym. gmaszysty, gmachówkowy

Wiktionary


gmail

Gmail – bezpłatny serwis webmail stworzony i rozwijany przez przedsiębiorstwo Google. W październiku 2018 roku miał 1,5 mld użytkowników na całym świecie.

Serwis był testowany od 21 marca 2004, swój medialny debiut miał 1 kwietnia 2004 roku. Od 30 czerwca 2006 jest dostępny w języku polskim. 7 lutego 2007 publicznie otwarto rejestrację (do tej pory rejestracja odbywała się poprzez system zaproszeń), a 7 lipca 2009 opuścił wersję beta.

Wikipedia


gmaszysko

zgrubienie od: gmach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zgrub. gmach, wielki budynek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Otóż sam dach nad podobnie olbrzymiem gmaszyskiem będzie kosztował tyle, że żadna dziś w Polsce siła finansowa temu nie podoła.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gmach m., gmachówka ż.

Wiktionary


gmatwać

1. plątać nici, włosy; wikłać;
2. komplikować coś, czynić niezrozumiałym; wikłać, mącić;
3. gmatwać się:
a) ulegać poplątaniu, stawać się zaplątanym; plątać się, wikłać się;
b) stawać się trudnym do zrozumienia; komplikować się;
c) w przenośni: udzielać sprzecznych wyjaśnień, nie potrafić znaleźć wytłumaczenia


SJP.pl

czasownik

 (1.1) czynić coś trudnym do zrozumienia lub rozwiązania, czynić niejasnym, niezrozumiałym, powodować zamęt w czymś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wątki się pleśćotły, gmatwały, zlewały w jedną dolę, w jedną rzeźbę.

 (1.1) Sytuację wśród komunistów gmatwała również niepewna sytuacja w Moskwie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡmatfat͡ɕ, AS: gmatfać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gmatwanie n., gmatwanina ż.

 czas. zagmatwać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) plątać, wikłać, mącić

Wiktionary


gmatwacz

osoba wprowadzająca zamęt, komplikująca sprawy


SJP.pl


gmatwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) czynienie czegoś zawiłym, zagmatwanym, trudnym do rozwikłania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gmatwanina n., zagmatwanie n.

 czas. gmatwać ndk.

 przym. zagmatwany

 przysł. zagmatwanie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) komplikowanie, zapętlanie; pot. chachmęcenie, kałapućkanie, mącenie, motanie, zamulanie

Wiktionary


gmatwanina

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) coś w bezładzie, pomieszaniu, poplątaniu

 (1.2) przen. coś w natłoku, trudne do ogarnięcia

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Cała jego wiedza nie pomogła mu wyjść z tej gmatwaniny.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gmatwać ndk.

 rzecz. gmatwanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) plątanina

Wiktionary


gmatwek

niejadalny grzyb pospolity, szkodnik lasów dębowych oraz elementów z drewna dębowego


SJP.pl

Daedalea Pers. (gmatwek) – rodzaj grzybów z rodziny pniarkowatych (Fomitopsidaceae).

Wikipedia


gmatwica

rodzaj grzybów z rodziny żagwiowatych


SJP.pl

Daedaleopsis J. Schröt. (gmatwica) – rodzaj grzybów należący do rodziny żagwiowatych (Polyporaceae).

Wikipedia


gmc

[czytaj: dżi-em-s-i-]
1. marka samochodów;
2. samochód marki GMC


SJP.pl


gmelinit

minerał z grupy zeolitów


SJP.pl

Gmelinit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy zeolitów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.

Nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego mineraloga i chemika Christiana Gmelina (1792-1860). Gmelinit-(Na) znany jest od 1825 r.; Gmelinit-(Ca) od 1998 r.; Gmelinit-(K) od 2001 r.

Wikipedia


gmerać

grzebać, szperać, dłubać


SJP.pl


gmerek

nazwisko


SJP.pl


gmerk

w dawnej Polsce: godło rodowe mieszczan


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) znak osobisty lub rodzinny umieszczany na pieczęciach, przedmiotach użytkowych, wyrobach, budowlach itp. zwykle jako sygnatura autora;

Wiktionary

Gmerk (z niem. Gemerk) – znak osobisty i rodzinny umieszczany na pieczęciach, przedmiotach użytkowych, wyrobach i różnych budowlach, najczęściej jako sygnatura autora dzieła. Niekiedy przyjmowały kształt stylizowanych kresek bądź symbolów przedmiotów. Pierwotnie znak garncarski czy kamieniarski, którym rzemieślnicy oznaczali wykonane przez siebie elementy.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. gmerkowanie n.

 przym. gmerkowy

Wiktionary


gmerkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z gmerkiem, dotyczący gmerku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gmerk m., gmerkowanie n.

Wiktionary


gmin

1. dawniej: niższa warstwa społeczna; lud, pospólstwo;
2. potocznie: tłum, rzesza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ogół ludności z biednej i słabo wykształconej części społeczeństwa

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od gmina

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡmʲĩn, AS: gmʹĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gmina ż.

 przym. gminny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pospólstwo, lud

Wiktionary


gmina

1. najniższa jednostka podziału terytorialnego kraju, dysponująca własnym budżetem, realizująca zadania lokalne;
2. urząd gminny;
3. związek, zrzeszenie społeczne, religijne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) adm. podstawowa i zarazem najmniejsza jednostka samorządu terytorialnego;

 (1.2) rel. wspólnota wyznaniowa

Wiktionary

Gmina (z niem. Gemeinde) – jednostka podziału administracyjnego.

Stanowi wspólnotę samorządową (mieszkańcy gminy) oraz odpowiednie terytorium, tj. obszar możliwie jednorodny ze względu na układ osadniczy i przestrzenny, jak również więzi społeczne i gospodarcze zapewniające zdolność wykonywania zadań publicznych.

Organizacja prawna i pozycja ustrojowa gminy różnią się w poszczególnych państwach i są zwykle określane ustawowo.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wójt Kłodawy nie chce odwołać skarbniczki gminy oskarżonej o kradzież pieniędzy. Czeka na wyrok, choć skarbniczka przyznała się do winy.

 (1.2) Po powstaniach Machabeuszów i Bar Kochby udawały się na obczyznę nowe fale uchodźców, które zasilały wydatnie dawniejsze emigracyjne gminy żydowskie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡmʲĩna, AS: gmʹĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gmin m.

 przym. gminny

Wiktionary


gminność

gminny


SJP.pl

Patrz:

gminny

gminny

1. związany z gminą, urzędem;
2. ludowy, wiejski, pochodzący z gminu;
3. prostacki, pospolity, rubaszny, trywialny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) urz. związany z gminą – jednostką administracyjną, urzędem

 (1.2) rel. związany z gminą – lokalną wspólnotą religijną

 (1.3) przest. pochodzący z gminu, ludowy, wiejski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zebranie miało się odbyć w lokalu gminnej spółdzielni wiejskiej.

 (1.3) … To skandal! Panna oknem wychodzi do ogrodu, ma gminne instynkta widocznie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gmina ż., gmin m.

Wiktionary


gminowładny

dawniej: oparty na władzy gminu (ludu); ludowy, demokratyczny


SJP.pl


gmo

[czytaj: dżi-em-o lub gie-em-o] akronim od: genetically modified organism; organizm, którego genotyp został zmieniony metodami inżynierii genetycznej


SJP.pl

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego

 (1.1) roln. biol. organizm zmodyfikowany genetycznie;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Farmerzy z Kanady czy USA, którzy do tej pory zmodyfikowane i zwykłe nasiona rzepaku zsypywali do jednego elewatora, teraz stanęli przed wyborem: albo zaczną nasiona segregować, co znacznie zwiększy koszty, bez pewności utrzymania eksportu, albo też zrezygnują z uprawy GMO.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɟɛ‿ɛ̃m‿ˈɔ, AS: ǵe‿ẽm‿o

Wiktionary


gmoch

nazwisko


SJP.pl


gmol

specjalna rama stanowiąca osłonę silnika i innych elementów motocykla na wypadek jego przewrócenia się


SJP.pl

Gmol – (Gięta Metalowa Osłona Lędźwi) specjalna rama wykonana z rury giętej lub spawanej, stanowiąca osłonę zarówno silników, jak i osłon motocykli w przypadku wywrotki w czasie jazdy lub przewrócenia się motocykla na postoju.

W motocyklach klasycznych lub typu chopper gmole to zazwyczaj dwie stalowe rury wygięte w kształcie litery "U" lub jedna rura w kształcie otwartej litery "O" i mocowana do ramy motocykla. Istnieją gmole przednie (montowane przed silnikiem) oraz tylne (montowane w tylnej części motocykla). Gmole często pokrywa się chromem, a ich montaż uznaje się za element tuningu motocykla. Mogą one służyć jako podnóżki.

Wikipedia


gmurczyk

nazwisko


SJP.pl


gmyrek

nazwisko


SJP.pl

  • Gmyrek – polskie nazwisko

Osoby noszące nazwisko Gmyrek:

  • Jan Gmyrek (ur. 1951) – polski piłkarz ręczny, środkowy rozgrywający, reprezentant kraju;
  • Robert Gmyrek (ur. 1963) – polski menedżer, weterynarz i urzędnik państwowy;

Wikipedia


gmytrasiewicz

nazwisko


SJP.pl


gnać

1. biec, pędzić
2. popędzać, naganiać


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pognać)

 (1.1) pędzić, spieszyć się, jechać bardzo szybko

 (2.2) pot. pospieszać do działania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miałem wyrzuty sumienia, że w domu zostawiam samą Kaję, ale wystarczył jej telefon… jej namawianie bym przyjechał… i rzucałem wszystko i gnałem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡnat͡ɕ, AS: gnać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pędzić, pot. zasuwać, popylać, grzać, zaiwaniać; wulg. zapierdalać, popierdalać, zapieprzać

 (2.1) pędzić, pośpieszać, poganiać, gonić

Wiktionary


gnacik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od gnat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie gnat, lecz tylko mały gnacik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnat m.

Wiktionary


gnacisko

zgrubienie od: gnat (kość)


SJP.pl


gnanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|gnać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡnãɲɛ, AS: gnãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gnać

Wiktionary


gnarować

w łowiectwie: karmić zwierzynę na terenie ogrodzonym, np. w zwierzyńcu


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) stpol. utrzymywać się

czasownik zwrotny niedokonany gnarować się

 (2.1) stpol. żywić się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡnaˈrɔvat͡ɕ, AS: gnarovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnarowanie n.

Wiktionary


gnarowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|gnarować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gnarować ndk.

Wiktionary


gnaszyn

dawna wieś królewska


SJP.pl

Gnaszyn-Kawodrza – dzielnica Częstochowy, w skład której wchodzą Gnaszyn Dolny, Gnaszyn Górny oraz Kawodrza Dolna.

Dzielnica położona jest nad Stradomką. Po północnej stronie rzeki znajduje się Gnaszyn Dolny z Bańborem oraz Kawodrza Dolna, natomiast po stronie południowej Gnaszyn Górny oraz Kawodrza Górna, która administracyjnie położona jest w granicach Stradomia.

Przez dzielnicę przebiega droga krajowa nr 46 oraz linia kolejowa nr 61 ze stacją Częstochowa Gnaszyn.

Wikipedia


gnaszyński

przymiotnik od: Gnaszyn


SJP.pl


gnat

1. kość;
2. potocznie: pistolet


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) pot. kość

 (1.2) slang. pistolet

 (1.3) stpol. kość goleniowa, także kość w ogóle

Wiktionary

Gnat” – piosenka amerykańskiego rapera Eminema z luksusowej edycji jego jedenastego albumu studyjnego Music to Be Murdered By. Została wydana 18 grudnia 2020 roku.

Piosenka zadebiutowała na 65. miejscu na UK Singles Chart i na 11. miejscu na UK R&B Singles Chart.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jesteś taki chudy, że ci gnaty widać.

 (1.2) Facet wyjął gnata i zaczął strzelać na oślep.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡnat, AS: gnat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnacik mrz.

Wiktionary


gnatarz

gnatarz rzepakowiec - owad z rodziny pilarzowatych, którego larwy żerują na oleistych roślinach krzyżowych


SJP.pl


gnatosoma

Gnatosoma – część ciała roztoczy, obejmująca ich narządy gębowe: parę chelicer i parę pedipalp. Składa się z trzech segmentów: precheliceralnego, cheliceralnego i pedipalpowego.

Wikipedia


gnatowski

nazwisko


SJP.pl

  • Gnatowski – pseudonim Zygmunta Załęskiego

Osoby o nazwisku Gnatowski:

  • Antoni Gnatowski (1863–?) – polski rewolucjonista
  • Dariusz Gnatowski (1961–2020) – polski aktor
  • Jan Gnatowski (1855–1925) – polski pisarz i duchowny katolicki
  • Jerzy Gnatowski (1929–2012) – polski malarz pejzażysta
  • Leon Gnatowski (1903–1987) – polski wojskowy z czasów II wojny światowej
  • Michał Gnatowski (ur. 1934) – polski historyk

Wikipedia


gnatowy

gnat


SJP.pl

Patrz:

gnat

gnatyczny

wady gnatyczne - szczękowo-twarzowe wady zgryzu


SJP.pl


gnawa

rodzaj afrykańskiej muzyki


SJP.pl

Gnawa lub Gnaoua (arab. ‏غناوة‎) – grupa etniczna oraz religijne bractwo Sufi w Maroku. Gnawa są po części potomkami niewolników z Afryki Subsaharyjskiej lub czarnych Afrykanów, którzy przybyli w karawanach handlowych przemierzających Saharę.

Wikipedia


gnębić

1. uciskać, prześladować;
2. powodować niepokój; trapić, nękać;
3. gnębić się - przejmować się, martwić się, trapić się, dręczyć się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. pognębić, zgnębić)

 (1.1) znęcać się psychicznie lub fizycznie nad kim lub nad czym

 (1.2) powodować zły stan psychiczny

czasownik zwrotny niedokonany gnębić się (dk. pognębić się, zgnębić się)

 (2.1) trwać w złym stanie psychicznym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wiele rządów gnębi działaczy politycznych.

 (1.2) Monikę gnębiła zazdrość o swojego męża.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnębienie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dręczyć, prześladować, uciskać; daw. oprymować

 (1.2) kłopotać, trapić

 (2.1) trapić się, niepokoić się

Wiktionary


gnębiciel

ktoś, kto gnębi kogoś, prześladuje; prześladowca; ciemiężca


SJP.pl


gnębicielka

gnębiciel; ciemiężycielka, ciemiężczyni, krzywdzicielka


SJP.pl


gnębicielski

przymiotnik od: gnębiciel


SJP.pl


gnębienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|gnębić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡnɛ̃mˈbʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: gnẽmbʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gnębić ndk.

 rzecz. gnębiciel m., gnębicielka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szykanowanie, dręczenie

Wiktionary


gnejs

skała metamorficzna o składzie granitu powstała z jego przeobrażenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. skała metamorficzna średnio- i gruboziarnista o teksturze kierunkowej;

Wiktionary

Gnejs – skała metamorficzna powstająca w warunkach metamorfizmu regionalnego lub dyslokacyjnego. Przeważnie jest to metamorfizm średniego stopnia strefy mezo, rzadziej wysoki stopień kata. Nazwa pochodzi od starego słowiańskiego terminu górniczego oznaczającego zgnieciony kamień (G. Agricola, 1556; A.G. Werner, 1786), bądź od staronordyckiego gneista – „krzesać kamień”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Polsce gnejsy występują w Tatrach oraz na Dolnym Śląsku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡnɛjs, AS: gnei ̯s

Wiktionary


gnejsowy

przymiotnik od: gnejs


SJP.pl


gnet

drzewo z rodziny gnetowatych


SJP.pl


gnetowate

rodzina roślin nagonasiennych obejmująca jeden tylko rodzaj: gnet wysokopnący, rosnący w strefie zwrotnikowej; gniotowate


SJP.pl


gnetowaty

o cechach gnetowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


gnetowe

klasa roślin nagozalążkowych; gniotowe, gniotowce


SJP.pl


gniada

gniada klacz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. gniada klacz

forma przymiotnika.

 (2.1) ż. zob. gniady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gniadosz m., gniady m.

 przym. gniady

Wiktionary


gniadek

nazwisko


SJP.pl


gniadodereszowaty

o maści konia: dereszowaty o gniadym odcieniu


SJP.pl


gniadosz

koń o maści brązowej z czarną grzywą i czarnym ogonem; gniady


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) jeźdz. hipol. gniady koń

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gniady mzw., gniada ż., gniadość ż.

 przym. gniady

 przysł. gniado

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gniady

Wiktionary


gniady

o koniu: mający maść brązową z czarną grzywą i ogonem


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) hipol. o koniu: mający brązową (jasną bądź ciemną) sierść oraz czarną grzywę, ogon i dolne odcinki kończyn

 (1.2) jasnobrunatny, kasztanowaty

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) hipol. pot. gniadosz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rycerz dosiadł gniadego konia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɟɲadɨ, AS: ǵńady

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gniadosz mzw., gniada ż., gniadość ż.

 przysł. gniado

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) gniadosz

Wiktionary


gniatkowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Janusz Gniatkowski – polski piosenkarz
  • Wincenty Gniatkowski – polski „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”
  • Zbigniew Gniatkowski – polski urzędnik służby cywilnej i dyplomata

Wikipedia


gniazdeczko

potocznie: bardzo małych rozmiarów gniazdko ptaków lub zwierząt


SJP.pl


gniazdko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od: gniazdo

 (1.2) pot. gniazdo do łączenia urządzeń sieci elektrycznej, telefonicznej itp.

 (1.3) kulin. rodzaj wypieku z ciasta pączkowego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A teraz przyjeżdża na pomoc jej narzeczonemu, aby przygotować im gniazdko na życie poślubne.

 (1.2) Nina włożyła wtyczkę do gniazdka i zaczęła prasować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɟɲastkɔ, AS: ǵńastko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gniazdo n., gniazdownik mzw., gniazdowisko n.

 czas. gniazdować ndk.

 przym. gniazdowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gniazdeczko

 (1.2) gniazdo, kontakt; gw-pl|Górny Śląsk|dołza.

 (1.3) pączek, oponka

Wiktionary


gniazdkowaty

przypominający wyglądem ptasie gniazdko


SJP.pl


gniazdkowy

przymiotnik od: gniazdko


SJP.pl


gniazdnicowate

o cechach gniazdnicowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


gniazdnicowaty

o cechach gniazdnicowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


gniazdnicowce

przedstawiciel rzędu grzybów podstawkowych


SJP.pl


gniazdnicowiec

przedstawiciel rzędu grzybów podstawkowych


SJP.pl


gniazdo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zool. konstrukcja lęgowa najczęściej ptaków i innych zwierząt;

 (1.2) techn. element konstrukcyjnie przystosowany do łączenia urządzeń sieci elektrycznej, telefonicznej itp.;

 (1.3) techn. miejsce, gdzie do komputera podłącza się procesor, kartę graficzną lub inne karty

 (1.4) geol. naturalne skupienie minerałów;

 (1.5) przen. dom rodzinny, miejsce pochodzenia

 (1.6) przen. siedlisko, ośrodek czegoś pejoratywnego, np. spisku, herezji

 (1.7) skupisko czegoś, np. pleśńeśni, borowików

 (1.8) bud. wgłębienie w murze służące do umieszczania w nim końców belek; miejsce wycięte w belce dla osadzenia czopu drugiej belki

 (1.9) jęz. rodzina wyrazów

 (1.10) techn. dwukierunkowe łącza komunikacyjne umożliwiające przesyłanie danych pomiędzy procesami działającymi na jednej lub wielu maszynach;

 (1.11) wojsk. skupisko, z którego prowadzony jest ogień z takiego samego typu broni

Wiktionary

Technika

  • gniazdo elektryczne
  • gniazdo (elektronika)
  • gniazdo (informatyka)
  • gniazdo (telekomunikacja)
  • gniazdo (logistyka)

Nauka

  • gniazdo (geologia)
  • gniazdo (etologia) – gniazdo zwierzęce

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Myśliwy chroni gniazda i lęgowiska wszelkiej zwierzyny, jaja ptaków i pisklęta oraz młodzież zwierzyny.

 (1.3) Jeśli karta sieciowa jest umieszczona w gnieździe PCI, wyjmujemy ją z płyty głównej na czas instalacji systemu.

 (1.5) Kiedy wymawiał sakramentalne "tak" w podziemiach kościoła Świętego Aleksandra, wierzył, że przezwycięży upór rodziny i wkrótce Iw zostanie przez nich uznana za prawowitą synową i przyjęta do rodzinnego gniazda.

 (1.7) Biła od tego olbrzymiego gniazda zbrojnych mnichów moc i potęga tak nadzwyczajna, że nawet długa i zwykle posępna twarz mistrza wypogodziła się nieco na ów widok.

 (1.10) Odczyt i zapis danych z gniazda odbywają się przy użyciu funkcji read i write.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɟɲazdɔ, AS: ǵńazdo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gniazdowisko n., gniazdownik mzw., zagniazdownik mzw., gniazdówka ż., zagnieżdżanie n.

:: zdrobn. gniazdko n., gniazdeczko n.

 czas. gnieździć się ndk., gniazdować ndk., zagnieżdżać ndk.

 przym. gniazdowy, gniazdkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|gniozdo.

 (1.2) kontakt, gniazdko

Wiktionary


gniazdosz

1. dwuletnia lub wieloletnia roślina cudzożywna o łodydze, liściach i kwiatach barwy żółtobrązowej, mająca korzenie splątane na kształt ptasiego gniazda, rosnąca w cienistych lasach liściastych; gnieźnik leśny;
2. pisklę ptaka drapieżnego pozostające najdłużej w gnieździe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) bot. zob. gnieźnik.

Wiktionary


gniazdów

W Polsce
  • Gniazdów – wieś w woj. śląskim, w pow. myszkowskim, w gminie Koziegłowy
  • Gniazdów – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. ostrowskim, w gminie Nowe Skalmierzyce
  • Gniazdów – gromada

Wikipedia


gniazdować

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) ornit. o ptakach: zakładać gniazda, odbywać lęgi

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (2.1) jęz. układać w słowniku wyrazy w grupy na podstawie ich motywacji słowotwórczej lub pokrewieństwa etymologicznego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gniazdują na podmokłych łąkach pokrytych rzadko krzakami i łozą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɟɲazˈdɔvat͡ɕ, AS: ǵńazdovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gniazdo n., gniazdko n., gniazdeczko n., gniazdownik m., zagniazdownik m., gniazdowanie n., gniazdowisko n.

 przym. gniazdowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gnieździć, gnieździć się

 (2.1) grupować

Wiktionary


gniazdowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|gniazdować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɟɲazdɔˈvãɲɛ, AS: ǵńazdovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gniazdować

Wiktionary


gniazdowaty

przypominający wyglądem ptasie gniazdo


SJP.pl


gniazdowisko

miejsce zakładania przez ptaki gniazd


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ornit. miejsce zakładania gniazd przez ptaki i zwierzęta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na obszarach niżej położonych nowe gniazdowiska ulokowane są w środowiskach typu parkowego, najczęściej w okolicy wód i w miejskich parkach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gniazdeczko n., gniazdko n., gniazdo n., gniazdownik mzw., zagniazdownik mzw., gniazdówka ż., zagnieżdżanie n.

 czas. gnieździć się ndk., gniazdować ndk., zagnieżdżać ndk.

 przym. gniazdowy, gniazdkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lęgowisko

Wiktionary


gniazdówka

1. morski małż o białawej muszli, budujący z kamyków i kawałków muszli kuliste gniazdo w piasku, chroniące go przed drapieżnikami i uderzeniami fal;
2. gniazdówka czerwonawa - niejadalny grzyb saprofityczny, występujący gromadnie w dobrze oświetlonych lasach


SJP.pl


gniazdownik

ptak wychowujacy niezdolne przez dłuższy czas do samodzielnego życia pisklęta w gnieździe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. zwierzę niezdolne do samodzielnego życia i wymagające opieki rodziców w okresie po narodzinach lub wykluciu;

 (1.2) łow. ptak zabrany z gniazda w celu wyćwiczenia do łowów

Wiktionary

Gniazdowniki (ang. altricial species) – określenie gatunków zwierząt, których młode po narodzinach lub wykluciu nie są zdolne do samodzielnego życia i wymagają opieki rodziców, w związku z czym dłuższy czas spędzają w gnieździe. Gniazdowniki najczęściej rodzą się nagie (bez upierzenia lub sierści) i ślepe, czasami są pokryte rzadkim puchem lub włosem. Nie potrafią same zdobywać pożywienia i są całkowicie uzależnione od pomocy rodziców, którzy je ogrzewają i karmią.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najczęściej wymienianymi gniazdownikami wśród zwierząt są ptaki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gniazdeczko n., gniazdko n., gniazdo n., gniazdowisko n., zagniazdownik mzw., gniazdówka ż., zagnieżdżanie n.

 czas. gnieździć się ndk., gniazdować ndk., zagnieżdżać ndk.

 przym. gniazdkowy, gniazdowy

Wiktionary


gniazdowość

gniazdowy


SJP.pl

Patrz:

gniazdowy

gniazdowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Bronisław Gniazdowski (1924–1951) – polski żołnierz powojennego podziemia antykomunistycznego
  • Chryzostom Gniazdowski (zm. 1732) – polski szlachic, wojskowy
  • Jan Gniazdowski (zm. 1608) – polski duchowny katolicki
  • Józef Gniazdowski (1891–1960) – polski pedagog, działacz społeczny
  • Mateusz Gniazdowski (ur. 1974) – polski politolog, wicedyrektor Ośrodka Studiów Wschodnich
  • Ryszard Gniazdowski (1935–2016) – polski specjalista w dziedzinie otolaryngologii, alergologii i organizacji ochrony zdrowia
  • Wacław Gniazdowski (1864–1938) – polski inżynier, nauczyciel i wykładowca akademicki
  • Włodzimierz Gniazdowski (1906–1980) – polski nauczyciel, działacz społeczny, założyciel teatrów
  • Zbigniew Gniazdowski (1877–1950) – polski reżyser i operator filmowy

Wikipedia


gniazdowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z gniazdem, dotyczący gniazda

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gniazdeczko n., gniazdko n., gniazdo n., gniazdowisko n., gniazdownik mzw., zagniazdownik mzw., gniazdówka ż., zagnieżdżanie n.

 czas. gnieździć się ndk., gniazdować ndk., zagnieżdżać ndk.

 przym. gniazdkowy

Wiktionary


gnić

ulegać zepsuciu, rozkładać się, butwieć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) ulegać procesowi rozkładu pod wpływem działania drobnoustrojów: bakterii i grzybów

 (1.2) przen. ulegać degeneracji

 (1.3) pot. przen. przebywać gdzieś z lenistwa lub wygodnictwa

 (1.4) pot. przen. przebywać gdzieś pod przymusem lub w złych warunkach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przy drodze do szkoły od tygodnia gnije zdechły kot.

 (1.1) Z powodu opadów deszczu na polach gnije niesprzątnięte zboże.

 (1.2) Katastrofiści twierdzą, że nasz świat gnije, a koniec jego bliski.

 (1.3) Mój mąż potrafi godzinami gnić w fotelu przed telewizorem z piwem w ręce.

 (1.4) Synu, jak będziesz kradł, to będziesz latami gnił w więzieniu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɟɲit͡ɕ, AS: ǵńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zgnilizna ż., zgnilec m., zgniłek m., zgniłka ż., gnicie n., zgnicie n.

 czas. zgnić, podgnić, nadgnić

 przym. zgniły, gnilny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) psuć się, tęchnąć

Wiktionary


gnicie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) biol. proces rozkładu materii ożywionej pod wpływem drobnoustrojów

 (1.2) pot. przebywanie gdzieś w niekorzystnych warunkach lub pod przymusem

 (1.3) pot. przebywanie gdzieś z lenistwa czy wygody

Wiktionary

Rozpad gnilny (łac. putrefactio) – zachodzący w warunkach beztlenowych proces rozkładu związków białkowych odbywający się pod wpływem enzymów proteolitycznych wydzielanych głównie przez saprofityczne bakterie gnilne (obecne w dużych ilościach m.in. w przewodzie pokarmowym) oraz niektóre grzyby. Zmiany rozkładowe nakładają się na autolizę pośmiertną organizmów. Jest ważnym ogniwem krążenia materii w przyrodzie.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. gnić ndk., zgnić dk.

 przym. gnilny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozpad gnilny

Wiktionary


gnida

1. jajo wszy (we włosach lub sierści żywiciela);
2. obelżywie: człowiek niepozorny, podstępnie coś knujący, działający na czyjąś szkodę; szuja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jajo wszy;

 (1.2) przen. obraź. osoba podła, fałszywa, złośliwa

Wiktionary

  • gnida – jajo wszy

2 cieki wodne:

  • Gnida – rzeka, górny bieg (dopływ) Kanału Królewskiego
  • Gnida – struga, dopływ cieku o tej samej nazwie (z dwóch cieków o tej samej nazwie powstaje jeden)

Osoby posiadające biogram w Wikipedii:

  • Joachim Józef Gnida (1952-1982) – polski robotnik, ofiara pacyfikacji kopalni Wujek w grudniu 1981

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɟɲida, AS: ǵńida

Wiktionary


gnidosz

półpasożytnicza roślina zielna z rodziny trędownikowatych


SJP.pl

Gnidosz (Pedicularis L.) – rodzaj półpasożytniczych roślin zielnych z rodziny zarazowatych (Orobanchaceae). Obejmuje ok. 680–750 gatunków. Rośliny te występują na półkuli północnej w strefie umiarkowanej i okołobiegunowej, w południowej części zasięgu na obszarach górskich. W Polsce spotykanych jest 8–9 gatunków (w zależności od ujęcia systematycznego), wszystkie podlegają ochronie prawnej.

Wikipedia


gnidzi

gnida


SJP.pl

Patrz:

gnida

gniecenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|gnieść.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɟɲɛˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: ǵńecńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gniot m., zgniatanie n., zgniecenie n., zgniot m., zgniotek m., zgniatarka ż., zgniatacz m., nagniatanie n., nagniecenie n., nagniotek m., nagniatarka ż., gnieciuch mrz.

 czas. gnieść ndk., zgniatać ndk., zgnieść dk., nagniatać ndk., nagnieść dk.

 przym. nagniotkowy, nagniotkowaty

Wiktionary


gniechowice

Gniechowice (niem. Gnichwitz, Altenrode N.S.) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Kąty Wrocławskie.

Wikipedia


gnieciuch

1. potocznie: źle wypieczone pieczywo lub ciasto; gniotek;
2. nowe ciasto zagniecione z resztek starego;
3. tkanina lub odzież łatwo się gniotąca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nieudane ciasto, kiepsko wypieczone

 (1.2) wypiek z resztek ciasta

 (1.3) ubranie z łatwo mnącej się tkaniny

Wiktionary

Gnieciuch, gniot, gniotek, gnietek, gnocek, gnotek, wiek – demon słowiański, z kategorii demonów duszących ludzi, często równoznaczny zmorom.

W Małopolsce wyobrażany pod postacią małego, grubego chłopca, z wielkim brzuchem, który nosi czerwoną czapeczkę i posiada wiele pieniędzy. Dusi on ludzi pogrążonych we śnie, lecz przed tym wyjmuje ze swojego brzucha jelita, aby nie zgnieść na śmierć swoim ciężarem tego, co dusi.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. gniot m., gniotek m., gniecenie n., wygniecenie n., zagniatanie n., zagniecenie n., wygniatanie n., wygniecenie n., gniotowce nmos., gniotowate nmos.

:: zdrobn. gnieciuszek m.

 czas. gnieść ndk., wygnieść dk., zagniatać ndk., zagnieść dk., wygniatać ndk., wygnieść dk.

 przym. gnieciuchowaty, gniotliwy, gniotowcowy, gniotowaty

Wiktionary


gnieciuchy

1. potocznie: źle wypieczone pieczywo lub ciasto; gniotek;
2. nowe ciasto zagniecione z resztek starego;
3. tkanina lub odzież łatwo się gniotąca


SJP.pl


gnieść

1. ściskać, miażdżyć, ugniatać;
2. uwierać, uciskać, dolegać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) miażdżyć

 (1.2) miąć

 (1.3) uciskać, uwierać, dolegać

 (1.4) kulin. wyrabiać (ciasto)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gniotła śmietanę na masło.

 (1.2) Nerwowo gniotłam apaszkę w ręku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɟɲɛ̇ɕt͡ɕ, AS: ǵńėść

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gniecenie n., nagniatanie n., gnieciuch mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ugniatać, zgniatać

 (1.2) marszczyć, ściskać

 (1.4) ugniatać

Wiktionary


gniew

niezadowolenie; irytacja; złość; wściekłość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

  • gniew – reakcja emocjonalna
  • Gniew – miasto w powiecie tczewskim
  • Gniew – gmina w powiecie tczewskim
  • Gniew – stacja kolejowa w Gniewie, w powiecie tczewskim
  • Gniew – gromada
  • Dekanat Gniew – dekanat w rzymskokatolickiej diecezji pelplińskiej

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɟɲɛf, AS: ǵńef

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gniew m., gniewianin m., gniewianka ż.

 przym. gniewski

Wiktionary


gniewać

1. wywoływać w kimś gniew, powodować czyjeś wzburzenie emocjonalne; złościć, drażnić, denerwować;
2. gniewać się:
a) wybuchać gniewem, złością; irytować się, złościć się;
b) żyć z kimś w niezgodzie, mieć do siebie wzajemną urazę; boczyć się, dąsać się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. pogniewać, zagniewać)

 (1.1) wywoływać w kimś gniew

czasownik zwrotny niedokonany gniewać się (dk. pogniewać się, zagniewać się)

 (2.1) czuć gniew

 (2.2) żyć w niezgodzie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gniew mrz.

 przym. gniewny

 przysł. gniewnie

 czas. zagniewać

Wiktionary


gniewczyna

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. toponim, zob. Gniewczyna Tryniecka.

 (1.2) geogr. toponim, zob. Gniewczyna Łańcucka.

Wiktionary

Miejscowości w Polsce:

  • Gniewczyna Tryniecka
  • Gniewczyna Łańcucka

Stacja kolejowa:

  • Gniewczyna – przystanek kolejowy we wsi Gniewczyna Łańcucka

Wikipedia


gniewek

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Edward Gniewek – polski prawnik cywilista, pracownik naukowy
  • Franciszek Gniewek – polski „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”

Wikipedia


gniewianin

mieszkaniec Gniewa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Gniewu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɟɲɛˈvʲjä̃ɲĩn, AS: ǵńevʹi ̯ä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gniew m., gniew m.

:: fż. gniewianka ż.

 przym. gniewski

Wiktionary


gniewianka

mieszkanka Gniewa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Gniewu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɟɲɛˈvʲjãnka, AS: ǵńevʹi ̯ãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gniew m., gniew m.

:: fm. gniewianin

 przym. gniewski

Wiktionary


gniewino

wieś w Polsce


SJP.pl

Gniewino (kaszb. Gniéwino, niem. Gnewin) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Gniewino na trasie linii kolejowej Wejherowo–Choczewo–Lębork (obecnie zawieszonej). Wieś jest siedzibą sołectwa Gniewino w którego skład wchodzą również miejscowości Strzebielinek i Strzebielinko. W pobliżu miejscowości znajduje się największa w powiecie wejherowskim Farma Wiatrowa Lisewo.

Wikipedia


gniewiński

przymiotnik od: Gniewino


SJP.pl


gniewko

  • Zdrobnienie imienia Gniewomir
  • Gniewko, syn rybaka – polski serial telewizyjny
  • ORP Gniewko – polski okręt ratowniczy, w służbie 1981–2007
  • Gniewko – polski holownik, w służbie od 2020

Wikipedia


gniewkowa

1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce


SJP.pl


gniewkowianin

mieszkaniec Gniewkowa (miasta w Polsce)


SJP.pl


gniewkowianka

mieszkanka Gniewkowa (miasta w Polsce)


SJP.pl


gniewkowo

1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Gniewkowo (niem. Argenau) – miasto w Polsce położone w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Gniewkowo. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa bydgoskiego. Jest lokalnym ośrodkiem przemysłowym, a także handlowo-usługowym. Według danych GUS z 31 grudnia 2022 r. Gniewkowo liczyło 6722 mieszkańców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɟɲɛfˈkɔvɔ, AS: ǵńefkovo

Wiktionary


gniewkowski

przymiotnik od: Gniewkowo


SJP.pl


gniewliwiej

stopień wyższy od przysłówka: gniewliwie


SJP.pl


gniewliwość

gniewliwy


SJP.pl

Patrz:

gniewliwy

gniewliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: gniewliwy


SJP.pl


gniewliwy

przymiotnik jakościowy

 (1.1) daw. mający skłonność do okazywania gniewu

 (1.2) daw. świadczący o skłonności do okazywania gniewu

 (1.3) daw. powodowany gniewem, wyrażający gniew

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Ale szlachta zgorszona zrywa się od stołu • I sto głosów gniewliwych zawrzało pospołu [...]

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) choleryczny, gwałtowny, porywczy, raptowny

 (1.3) gniewny

Wiktionary


gniewnie

przysłówek

 (1.1) w sposób gniewny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – Mógłbyś wstać, kiedy dowódca mówi – rzekł gniewnie Kaziuk na odchodnym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɟɲɛvʲɲɛ, AS: ǵńevʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rozgniewanie n., gniew m., gniewność ż., gniewanie n.

 czas. gniewać, zagniewać

 przym. gniewny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wściekle, ostro

Wiktionary


gniewniej

stopień wyższy od przysłówka: gniewnie


SJP.pl


gniewniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: gniewny; bardziej gniewny


SJP.pl


gniewnik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. zagniewany człowiek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) pot. azyl, do którego ktoś chowa się, gdy gniewa się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gniew mrz.

Wiktionary


gniewno

dawniej: gniewnie


SJP.pl

Gniewno – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, w gminie Debrzno.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

W miejscowości działało Państwowe Gospodarstwo Rolne Gniewno.

Inne miejscowości o z prefiksem Gniew: Gniewowo, Gniew, Gniewkowo, Gniewinko, Gniewino.

Wikipedia


gniewność

cecha kogoś gniewającego się, czującego do kogoś urazę


SJP.pl


gniewny

1. będący wyrazem gniewu, irytacji;
2. odczuwający gniew; zagniewany, obrażony, poirytowany;
3. groźny, srogi, surowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający w sobie gniew lub podatny nań

 (1.2) wyrażający gniew

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) …gniewna Słowianka potrząsająca szczotką miała w odwodzie watażkę, który śmiał się od ucha do ucha, aż mu młode zęby lśniły.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gniew mrz., gniewanie n., gniewność ż., rozgniewanie n., zagniewanie n.

 czas. gniewać ndk., pogniewać dk., zagniewać dk.

 przysł. gniewnie, gniewno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozgniewany

Wiktionary


gniewoholik

osoba często popadająca w gniew


SJP.pl


gniewoholizm

częste popadanie w gniew


SJP.pl


gniewomir

imię męskie


SJP.pl

Gniewomir, Gniewomiar, Gniewomier, Gniemir – staropolskie imię męskie, zanotowane w dokumentach od XII wieku.

Imię Gniewomir jest przykładem staropolskiego, złożonego, osobowego imienia dwuczłonowego, które jest reliktem pogańskich imion używanych we wczesnym średniowieczu przez Słowian. Składa się z członu Gniewo- (gniew) oraz -mir (pokój, spokój, dobro). Mogło zatem oznaczać ten, który uśmierza gniew. Witold Taszycki zaliczył je do grupy najstarszych polskich imion osobowych.

Wikipedia


gniewomirostwo

Gniewomir z małżonką; Gniewomirowie


SJP.pl


gniewomirowie

imię męskie


SJP.pl


gniewomirowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Gniewomira lub z nim związany


SJP.pl


gniewosz

gniewosz plamisty - niejadowity wąż z rzędu połozowatych; miedzianka


SJP.pl

  • Gniewosz – forma pochodna od męskiego imienia Gniewomir
  • Gniewosz plamisty – gad z rodziny połozowatych
  • Gniewosz – szczyt w Górach Bystrzyckich
  • Gniewosz – piwo produkowane przez Browar Gontyniec

Miejscowości w Polsce:

  • Gniewosz – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. wałeckim, w gminie Mirosławiec
  • Nowosielce-Gniewosz – dawna nazwa wsi Nowosielce

Wikipedia


gniewoszów

gniewosz plamisty - niejadowity wąż z rzędu połozowatych; miedzianka


SJP.pl

W Polsce
  • Gniewoszów – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. kłodzkim, w gminie Międzylesie
  • Gniewoszów – osada w woj. dolnośląskim, w pow. wrocławskim, w gminie Kąty Wrocławskie
  • Gniewoszów – wieś w woj. mazowieckim, w pow. kozienickim, w gminie Gniewoszów
  • Gniewoszów – gromada

Wikipedia


gniewoszowski

przymiotnik od: Gniewoszów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Gniewoszowem, dotyczący Gniewoszowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gniewoszów m.

Wiktionary


gniewski

Gniew (miasto)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący Gniewu, związany z Gniewem, pochodzący z Gniewu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mieszkańcy Starówek takich jak gniewska podczas kilkumiesięcznego okresu grzewczego wdychają ogromną dawkę rakotwórczego dymu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɟɲɛfsʲci, AS: ǵńefsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gniew m., gniewianin m., gniewianka ż.

Wiktionary


gniezdnik

1. w łowiectwie: wybrany z gniazda młody sokół; gnieźnik;
2. listwa z gniazdami na przełącznicy głównej umożliwiająca przełączanie strony stacyjnej i strony liniowej łącza telefonicznego międzycentralowego na stanowisko pomiarowe


SJP.pl


gniezdny

przedniak gniezdny: przedłużenie kolumny fokmasztu, służące do rozpinania górnych żagli skośnych; fokstenga


SJP.pl


gnieżdżewo

wieś w Polsce


SJP.pl

Gnieżdżewo (kaszub. Gniéżdżewò lub Gnieżdżewò) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Puck przy drodze wojewódzkiej nr 216.

Wieś królewska w starostwie puckim w powiecie puckim województwa pomorskiego w II połowie XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Wikipedia


gniezna

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka na Ukrainie, lewy dopływ Seretu;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. od: Gniezno

Wiktionary

Wikipedia


gnieźnianin

mieszkaniec Gniezna; gnieźnieńczyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Gniezna

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɟɲɛ̇ʑˈɲä̃ɲĩn, AS: ǵńėźńä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gniezno n., gnieźnieńczyk m., gnieźnienka ż.

:: fż. gnieźnianka ż.

 przym. gnieźnieński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gnieźnieńczyk

Wiktionary


gnieźnianka

mieszkanka Gniezna; gnieźnienka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Gniezna

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɟɲɛ̇ʑˈɲãnka, AS: ǵńėźńãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gniezno n., gnieźnieńczyk m., gnieźnienka ż.

:: fm. gnieźnianin m.

 przym. gnieźnieński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gnieźnienka

Wiktionary


gnieźnieńczyk

mieszkaniec Gniezna; gnieźnianin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Gniezna

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɟɲɛ̇ʑˈɲɛ̇̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: ǵńėźńė̃ĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gniezno n., gnieźnianin m., gnieźnianka ż.

:: fż. gnieźnienka ż.

 przym. gnieźnieński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gnieźnianin

Wiktionary


gnieźnienka

mieszkanka Gniezna; gnieźnianka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Gniezna

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɟɲɛ̇ʑˈɲɛ̃nka, AS: ǵńėźńnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gniezno n., gnieźnianin m., gnieźnianka ż.

:: fm. gnieźnieńczyk m.

 przym. gnieźnieński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gnieźnianka

Wiktionary


gnieźnieński

przymiotnik od: Gniezno


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od Gniezno

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɟɲɛ̇ʑˈɲɛ̇̃j̃sʲci, AS: ǵńėźńė̃ĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gniezno, gnieźnianin, gnieźnieńczyk, gnieźnianka, gnieźnienka

Wiktionary


gnieźnik

1. gnieźnik leśny - dwuletnia lub wieloletnia roślina cudzożywna o łodydze, liściach i kwiatach barwy żółtobrązowej, mająca korzenie splątane na kształt ptasiego gniazda, rosnąca w cienistych lasach liściastych; gniazdosz;
2. w łowiectwie: wybrany z gniazda młody sokół; gniezdnik


SJP.pl

Wikipedia


gniezno

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim;

Wiktionary

Gniezno (łac. Gnesna, niem. Gnesen) – miasto w województwie wielkopolskim, pierwsza stolica Polski, pierwsza metropolia kościelna w Polsce, miasto św. Wojciecha. Siedziba władz powiatu gnieźnieńskiego i gminy Gniezno oraz archidiecezji (arcybiskupów gnieźnieńskich i prymasów Polski).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Gnieźnie założono pierwsze polskie arcybiskupstwo.

 (1.1) Pan Wojciech napisał do mnie z Gniezna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɟɲɛznɔ, AS: ǵńezno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnieźnianin mos., gnieźnieńczyk mos., gnieźnianka ż., gnieźnienka ż.

 przym. gnieźnieński, podgnieźnieński

Wiktionary


gnijący

ulegać zepsuciu, rozkładać się, butwieć


SJP.pl


gnilcowy

przymiotnik od: gnilec


SJP.pl


gnilec

1. choroba wywołana niedoborem witaminy C, objawiająca się m.in. owrzodzeniem dziąseł i błony śluzowej oraz wypadaniem zębów; cynga, szkorbut;
2. zakaźna choroba jedwabników wywołana przez bakterie gnilne


SJP.pl

  • gnilec (szkorbut) – choroba
  • Gnilec – część wsi Łochowice, w Polsce, w woj. lubuskim, w pow. krośnieńskim, w gminie Krosno Odrzańskie
  • Gnilec – osada w Polsce, w woj. podlaskim, w pow. hajnowskim, w gminie Narewka
    • Gnilec – przystanek kolejowy zlokalizowany w pobliżu powyższej osady
    • Gnilec – rezerwat florystyczny tamże

    Wikipedia


gnilica

rodzaj grzyba z rodziny gnilicowatych


SJP.pl

Coniophora DC. (gnilica) – rodzaj grzybów należący do rodziny gnilicowatych (Coniophoraceae).

Wikipedia


gnilik

gnilik czerwonoplamy, gnilik czarny, gnilik czteroplamy - gatunki chrząszczy z rodziny gnilikowatych


SJP.pl


gnilikowate

rodzina chrząszczy licząca około 4000 gatunków


SJP.pl

Gnilikowate (Histeridae) – rodzina owadów z rzędu chrząszczy licząca około 4000 gatunków. Większość gatunków gnilikowatych występuje w krajach tropikalnych. W Polsce stwierdzono ok. 80 gatunków.

Chrząszcze z tej rodziny osiągają zwykle rozmiary do około 10 mm, niektóre tropikalne gatunki dorastają do 22 mm. Ciało krępe, najczęściej czarne i lśniące. Pokrywy skrzydeł zwykle nie nakrywają dwóch ostatnich segmentów odwłoka. Na końcach czułków buławki. Krótkie nogi z rozszerzeniami ułatwiającymi grzebanie w ziemi.

Wikipedia


gnilikowaty

o cechach gnilikowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl


gnilny

powodujący gnicie, spowodowany gniciem; polegający na gniciu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący procesu gnicia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na warzywach rozwijają się bakterie gnilne, na owocach słodkich – drożdże i pleśńeśnie oraz bakterie z grupy coli.

 (1.1) Czy polska demokracja jest w fazie gnilnej - rozważają dziś wybitni dziennikarze, intelektualiści, politycy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnicie n., zgnilizna ż.

 czas. gnić ndk., zgnić dk.

 przym. zgniły

Wiktionary


gniocik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od gniot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gniot m.

Wiktionary


gniot

potocznie:
1. nieudany wypiek; zakalec;
2. utwór literacki, film, sztuka itp. bez żadnych wartości artystycznych, wywołujący znużenie odbiorcy; szmira


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub pot. męskozwierzęcy

 (1.1) pot. nieudana praca, dzieło rąk

 (1.2) pot. nieudane bądź źle upieczone pieczywo

Wiktionary

Gniotowate (Gnetaceae) – monotypowa rodzina z rzędu gniotowców (Gnetales). Należy tu jeden rodzaj – gniot (Gnetum L.) z 43 gatunkami. Rośliny te występują w strefie międzyzwrotnikowej osiągając największe zróżnicowanie w Azji południowej i południowo-wschodniej (najbardziej rozpowszechniony tamtejszy gatunek – Gnetum gnemon sięga po północne krańce australijskiego stanu Queensland i Vanuatu). Cztery gatunki rosną w lasach równikowych środkowo-zachodniej Afryki i 10 w tropikach Ameryki Południowej (głównie w Amazonii). Większość przedstawicieli rodziny rośnie w niżowych wilgotnych lasach równikowych, czasem na skrajach lasów, na sawannie, w okresowo zalewanych zbiorowiskach nadrzecznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) To ma być wypracowanie? To największy twój gniot jak do tej pory!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɟɲɔt, AS: ǵńot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gniecenie n., nagniatanie n., gnieciuch mrz., gniocik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bubel, byle co, bzdury, chała, flaki, słabizna, szmira

 (1.2) gnieciuch, zakalec

Wiktionary


gniotek

potocznie:
1. ciasto nieudane, źle wypieczone lub zagniecione ze stwardniałych resztek; gnieciuch, wyskrobek;
2. przedmiot dający się łatwo gnieść w dłoniach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zabawka do ściskania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnieciuch mrz.

Wiktionary


gniotliwość

skłonność do gniecenia się


SJP.pl


gniotliwy

skłonny do gniecenia się


SJP.pl


gniotowate

rodzina roślin nagonasiennych obejmująca jeden tylko rodzaj: gnet wysokopnący, rosnący w strefie zwrotnikowej; gnetowate


SJP.pl

Gniotowate (Gnetaceae) – monotypowa rodzina z rzędu gniotowców (Gnetales). Należy tu jeden rodzaj – gniot (Gnetum L.) z 43 gatunkami. Rośliny te występują w strefie międzyzwrotnikowej osiągając największe zróżnicowanie w Azji południowej i południowo-wschodniej (najbardziej rozpowszechniony tamtejszy gatunek – Gnetum gnemon sięga po północne krańce australijskiego stanu Queensland i Vanuatu). Cztery gatunki rosną w lasach równikowych środkowo-zachodniej Afryki i 10 w tropikach Ameryki Południowej (głównie w Amazonii). Większość przedstawicieli rodziny rośnie w niżowych wilgotnych lasach równikowych, czasem na skrajach lasów, na sawannie, w okresowo zalewanych zbiorowiskach nadrzecznych.

Wikipedia


gniotowaty

o cechach gniotowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


gniotowce

roślina z klasy nagozalążkowych


SJP.pl

Gniotowce (Gnetales Mart.) – grupa roślin o różnej randze systematycznej w zależności od klasyfikacji i ujęcia systematycznego. Dawniej zwykle klasa Gnetopsida, czasem podgromada Gnetophytina lub nawet gromada Gnetophyta. Współcześnie według różnych autorów grupa opisywana jest zwykle w randze rzędu, czasem podklasy lub klasy. Również pozycja systematyczna gniotowców jest dyskusyjna, umieszczane są w systemach jako jedna ze starszych linii rozwojowych nagonasiennych, dawniej zwłaszcza bywały uważane też za grupę siostrzaną okrytonasiennym. Problem z klasyfikacją tej grupy i w obrębie iglastych sprawiły analizy filogenetyczne, z których wynika, że gniotowce stanowić mogą grupę siostrzaną dla rodziny sosnowatych Pinaceae.

Wikipedia


gniotowe

o cechach gniotowych (klasa roślin)


SJP.pl

Gniotowce (Gnetales Mart.) – grupa roślin o różnej randze systematycznej w zależności od klasyfikacji i ujęcia systematycznego. Dawniej zwykle klasa Gnetopsida, czasem podgromada Gnetophytina lub nawet gromada Gnetophyta. Współcześnie według różnych autorów grupa opisywana jest zwykle w randze rzędu, czasem podklasy lub klasy. Również pozycja systematyczna gniotowców jest dyskusyjna, umieszczane są w systemach jako jedna ze starszych linii rozwojowych nagonasiennych, dawniej zwłaszcza bywały uważane też za grupę siostrzaną okrytonasiennym. Problem z klasyfikacją tej grupy i w obrębie iglastych sprawiły analizy filogenetyczne, z których wynika, że gniotowce stanowić mogą grupę siostrzaną dla rodziny sosnowatych Pinaceae.

Wikipedia


gniotowiec

roślina z klasy nagozalążkowych


SJP.pl


gniotownik

urządzenie do rozdrabniania, mieszania i wyrabiania różnych surowców


SJP.pl

  • Gniotownik to narzędzie do wygniatania gwintów.

Gniotownik to także zamienna nazwa dla:

  • Ugniatarka do tworzyw sztucznych
  • Kruszarka kołowa
  • maszyna do przygotowywania paszy poprzez zgniatanie składników pomiędzy dwoma gładkimi walcami obracającymi się w przeciwnych kierunkach

Wikipedia


gniotowy

o cechach gniotowych (klasa roślin)


SJP.pl


gniozdo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zool. gniazdo

Wiktionary


gniozdurek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. najmłodsze dziecko

Wiktionary


gniła

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka na Podolu na zachodniej Ukrainie, dopływ Zbrucza;

Wiktionary

  • Gniła – rzeka na Ukrainie
  • Gniła – miejscowość w województwie podlaskim
  • Hnyła – dawna nazwa wsi Karpackie na Ukrainie w rejonie turczańskim

Wikipedia


gniłek

śluzowiec żółtej barwy; wykwit


SJP.pl


gniłun

muchówka z rodziny bzygowatych


SJP.pl


gnocchi

[czytaj: niokki] kluski w sosie podawane z parmezanem


SJP.pl

Gnocchi [ˈɲɔkki] – rodzaj włoskich klusek. Po włosku słowo gnocchi to liczba mnoga od gnocco, czyli dosłownie „gruda”. Istnieje wiele regionalnych wersji tej potrawy, m.in. z ziemniaków, warzywnego purée, sera, mąki gryczanej. Są podobne do polskich kopytek.

Wikipedia


gnoić

1. w rolnictwie: nawozić ziemię obornikiem;
2. potocznie: doprowadzać do gnicia czegoś;
3. pospolicie: niszczyć kogoś psychicznie lub fizycznie, poniżać, dręczyć;
4. gnoić się - potocznie, o ranach: jątrzyć się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) roln. nawozić ziemię gnojem

 (1.2) pot. dopuszczać do gnicia czegoś

 (1.3) posp. niszczyć kogoś psychicznie lub fizycznie

czasownik zwrotny niedokonany gnoić się

 (2.1) pot. o ranach: jątrzyć się, ropieć

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Co ona ci zrobiła, że tak ją gnoisz na każdym kroku?

 (2.1) Rana po oparzeniu gnoiła się już ponad miesiąc.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡnɔjit͡ɕ, AS: gnoi ̯

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dk. zgnoić, ognoić

 rzecz. gnójka ż., gnojankowate nmos., gnojanka ż., Gnojnik mrz., gnojowica ż., gnojówka ż., gnojnik mrz., gnojenie n., gnojek m., gnój

 przym. gnojowy, gnojny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) upokarzać, upadlać, prześladować, poniżać, dręczyć, szmacić

Wiktionary


gnoiński

nazwisko


SJP.pl

  • Henryk Gnoiński (1891–1946) – polski lekarz, współtwórca krwiolecznictwa i krwiodawstwa w Polsce
  • Jan Gnoiński (ujednoznacznienie)
  • Jerzy Gnoiński – polski Sprawiedliwy wśród Narodów Świata
  • Kazimierz Gnoiński (1877–1951) – polski pedagog
  • Ksawery Gnoiński (1869–1929) – polski inżynier elektryk, działacz społeczny
  • Leszek Gnoiński, właściwie Lech Gnoiński (ur. 1966) – polski dziennikarz muzyczny
  • Michał Roch Gnoiński (1886–1965) – polski inżynier górnik, pułkownik artylerii Wojska Polskiego, senator II Rzeczypospolitej
  • Michał Warnia Gnoiński (1806–1885) – prezydent Lwowa, poseł do Sejmu Krajowego Galicji, adwokat, właściciel dóbr
  • Piotr Gnoiński (1883–po 1934) – polski prawnik, notariusz
  • Wincenty Gnoiński (ok. 1837–1911) – ziemianin, działacz gospodarczy, poseł do galicyjskiego Sejmu Krajowego

Wikipedia


gnój

wulgarnie: brudas, prymityw, leń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) roln. nawóz zwierzęcy; stałe i płynne odchody zwierzęce, zmieszane ze ściółką, używane do nawożenia gleby;

 (1.2) pot. nieporządek, bałagan, połączony z brudem

 (1.3) gw-pl|Bukowina. ropna wydzielina

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pejor. obraź. lekcew. wulg. dzieciak

 (2.2) pejor. obraź. wulg. podstępny, złośliwy lub wredny mężczyzna

forma czasownika.

 (3.1) 2. os. lp. rozk. od: gnoić

Wiktionary

  • obornik
  • Gnój – powieść Wojciecha Kuczoka

Wikipedia

Przykłady

 (2.2) Za kogo ty się, gnoju, uważasz, co?!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡnuj, AS: gnui ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnojnik mrz., gnójka ż., gnojka ż., gnojówka ż., gnojowica ż., gnojownica ż., gnojowisko n., gnojownia ż., gnojówa ż., gnojownik mrz., gnojowiec mzw., gnojak mzw./mrz., gnojenie n.

:: zdrobn. gnojek mos.

 czas. gnoić ndk., zgnoić dk., ognoić dk.

 przym. gnojowy, gnojny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obornik

 (1.2) bajzel, bałagan, chlew, nieporządek, obora, wulg. pierdolnik, syf

 (2.1) dzieciaczysko, obraź. gówniarz

 (2.2) szuja, wulg. chuj

Wiktionary


gnojak

1. duży, granatowy chrząszcz, żywiący się nawozem, pospolity w środkowej Europie; żuk gnojak, gnojowiec;
2. wóz używany do wożenia gnoju; gnojnica, gnojnik


SJP.pl

Żuk gnojowy (Geotrupes (Geotrupes) stercorarius) – chrząszcz z rodziny gnojarzowatych i podrodziny Geotrupinae.

Wikipedia


gnojanka

1. rodzaj grzybów z rodziny gnojankowatych;
2. regionalnie: gnojówka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. roln. płynne odchody zwierząt gospodarskich

 (1.2) daw. roln. miejsce gromadzenia się gnojanki (1.1)

 (1.3) mikol. nazwa systematyczna|Bolbitius|Fr.|ref=tak., grzyb z rodziny gnojankowatych;

Wiktionary

Bolbitius Fr. (gnojanka) – rodzaj grzybów należący do rodziny gnojankowatych (Bolbitiaceae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Rosnące na oborniku gnojanki należą do grzybów blaszkowych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnój mos./mrz., gnojek mos., gnojnik mrz., gnójka ż., gnojka ż., gnojówka ż., gnojowica ż., gnojownica ż., gnojowisko n., gnojownia ż., gnojówa ż., gnojownik mrz., gnojowiec mzw., gnojak mzw./mrz., gnojenie n.

 czas. gnoić ndk., zgnoić dk., ognoić dk.

 przym. gnojowy, gnojny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gnojówka

 (1.2) gnojówka

Wiktionary


gnojankowate

o cechach gnojankowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. mikol. nazwa systematyczna|Bolbitiaceae|Singer|ref=tak., rodzina grzybów w rzędzie pieczarkowców;

Wiktionary

Gnojankowate (Bolbitiaceae Singer) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do rodziny gnojankowatych należy m.in. gnojanka odchodowa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnój mos./mrz., gnojek mos., gnojnik mrz., gnójka ż., gnojka ż., gnojanka ż., gnojówka ż., gnojowica ż., gnojownica ż., gnojowisko n., gnojownia ż., gnojówa ż., gnojownik mrz., gnojowiec mzw., gnojak mzw./mrz., gnojenie n.

 czas. gnoić ndk., zgnoić dk., ognoić dk.

 przym. gnojowy, gnojny

Wiktionary


gnojankowaty

o cechach gnojankowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


gnojarek

żuk gnojarek - chrząszcz z rodziny gnojarzowatych żywiący się odchodami


SJP.pl


gnojarnia

1. dół lub zbiornik przeznaczony do przechowywania gnoju; gnojówka, gnojnik, gnojowisko, gnojownik, gnojownia;
2. pogardliwie: ogół młodych ludzi; gówniarzeria


SJP.pl


gnojarz

obelżywe wyzwisko stosowane do ludzi ze wsi


SJP.pl


gnojarzowate

o cechach gnojarzowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ent. nazwa systematyczna|Geotrupidae|Latreille|ref=tak., rodzina chrząszczy z nadrodziny żukokształtnych;

Wiktionary

Gnojarzowate (Geotrupidae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych i nadrodziny żuków. Obejmuje około 340 opisanych gatunków. Zamieszkują głównie Holarktykę i południe krainy neotropikalnej; zawleczone zostały do Australii. Większość jest koprofagiczna; rzadsza jest mykofagia czy fitofagia. Larwy rozwijają się w glebie, żerując na materiałach zgromadzonych przez rodziców. W zapisie kopalnym znane są od tytonu w jurze.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Oskórek u gnojarzowatych jest silnie zesklerotyzowany.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnojarz mos./mzw., gnój mos./mrz.

Wiktionary


gnojarzowaty

o cechach gnojarzowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl


gnojek

obraźliwie o młodszym od siebie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) posp. obraź. człowiek, najczęściej młody, wzbudzający niechęć

 (1.2) daw. obraź. człowiek biedny

 (1.3) daw. obraź. brudas, flejtuch

 (1.4) daw. obraź. skąpiec, sknera

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uważa się za nie wiadomo kogo, a jest zwykłym gnojkiem.

 (1.1) A to gnojek!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnójka ż., gnojankowate nmos., gnojanka ż., Gnojnik mrz., gnój m., gnojówka ż., gnojowica ż., gnojowisko n., gnojnik m., gnojenie n., zgnojenie n.

 czas. gnoić ndk., zgnoić dk.

 przym. gnojowy, gnojny

Wiktionary


gnojenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|gnoić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gnoić

 rzecz. gnojnik mrz., gnojówka ż., gnój mos./mrz.

Wiktionary


gnojeński

związany z Gnojnem, dotyczący Gnojna


SJP.pl


gnojka

owad podobny do pszczoły; gnójka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ent. nazwa systematyczna|Eristalis tenax|Linnaeus|ref=tak., owad z rodziny bzygowatych;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czerw gnójki wygląda obrzydliwie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnój mos./mrz., gnojek mos., gnojnik mrz., gnojka ż., gnojanka ż., gnojówka ż., gnojowica ż., gnojownica ż., gnojowisko n., gnojownia ż., gnojówa ż., gnojownik mrz., gnojowiec mzw., gnojak mzw./mrz., gnojenie n.

 czas. gnoić ndk., zgnoić dk., ognoić dk.

 przym. gnojowy, gnojny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. gnojka, gnojka wytrwała

Wiktionary


gnojnica

1. wóz używany do przewożenia gnoju; gnojnica, gnojak;
2. boczna deska nakładana na wóz do wożenia gnoju


SJP.pl

  • Gnojnica – wieś w Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w kantonie tuzlańskim, w gminie Lukavac
W Polsce
  • Gnojnica – wieś w województwie podkarpackim, w powiecie ropczycko-sędziszowskim, w gminie Ropczyce
  • Gnojnica – potok, lewobrzeżny dopływ Budzisza
  • Gnojnica – dawna gromada

Wikipedia


gnojnicki

przymiotnik od: Gnojnik


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Gnojnika, związany z Gnojnikiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skręcimy w drogę za gnojnickim lasem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gnojnik mrz., gnojniczanin mos., gnojniczanka ż.

Wiktionary


gnojniczanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Gnojnika

 (1.2) osoba pochodząca z Gnojnika, urodzona w Gnojniku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Romana wyszła za rodowitego gnojniczanina.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gnojnik mrz.

:: fż. gnojniczanka ż.

 przym. gnojnicki

Wiktionary


gnojniczanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Gnojnika

 (1.2) kobieta pochodząca z Gnojnika, urodzona w Gnojniku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gnojnik mrz.

:: fm. gnojniczanin mos.

 przym. gnojnicki

Wiktionary


gnojnik

1. wóz używany do przewożenia gnoju; gnojnica, gnojak;
2. dół lub zbiornik przeznaczony do przechowywania gnoju; gnojówka, gnojownik, gnojowisko, gnojarnia, gnojownia;
3. grzybek rosnący w ogrodach i na polach nawożonych gnojem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim;

 (1.2) geogr. wieś w Czechach, w kraju morawsko-śląskim, w powiecie Frydek-Mistek;

 (1.3) geogr. hydron. struga w Polsce, dopływ Łówczanki

 (1.4) geogr. hydron. potok w Polsce, dopływ Straduni

Wiktionary

  • Gnojnik – wieś w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Gnojnik
  • Gnojnik – gmina wiejska w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim
  • Gnojnik – gromada
  • Gnojnik (czes. Hnojník) – wieś w Czechach, w kraju morawsko-śląskim, w powiecie Frydek-Mistek
  • Gnojnik – przystanek kolejowy w Gnojniku, w kraju morawsko-śląskim, w Czechach
  • Gnojnik – struga, dopływ Łówczanki
  • Gnojnik – potok, dopływ Straduni

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Europie są dwa Gnojniki, jeden w Polsce, a drugi w Czechach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnojniczanin mos., gnojniczanka ż., gnój mrz./mos., gnojnik mrz., gnójka ż., gnojka ż., gnojek mos., gnojówka ż., gnojowica ż., gnojownica ż., gnojowisko n., gnojownia ż., gnojówa ż., gnojownik mrz., gnojowiec mzw., gnojak mzw./mrz., gnojenie n.

 czas. gnoić ndk., zgnoić dk., ognoić dk.

 przym. gnojnicki, gnojowy, gnojny

Wiktionary


gnojno

1. nazwa kilku miejscowości w Polsce;
2. wieś na Ukrainie


SJP.pl

W Polsce
  • Gnojno – osada w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. inowrocławskim, w gminie Inowrocław
  • Gnojno – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. lipnowskim, w gminie Bobrowniki
  • Gnojno – wieś w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Konstantynów
  • Gnojno – wieś w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, w gminie Kutno
  • Gnojno – wieś w woj. mazowieckim, w pow. pułtuskim, w gminie Pułtusk
  • Gnojno – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. buskim, w gminie Gnojno
  • Gnojno – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. działdowskim, w gminie Działdowo

Wikipedia


gnojny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z gnojem, dotyczący gnoju

przymiotnik jakościowy

 (2.1) przest. wypełniony gnojem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Spotkaliśmy Rut przy Bramie Gnojnej w Jerozolimie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnój mos./mrz., gnojek mos., gnojnik mrz., gnójka ż., gnojka ż., gnojanka ż., gnojówka ż., gnojowica ż., gnojownica ż., gnojowisko n., gnojownia ż., gnojówa ż., gnojownik mrz., gnojowiec mzw., gnojak mzw./mrz., gnojenie n., gnojankowate lm nm., Gnojna ż., Gnojno n.

 czas. gnoić ndk., zgnoić dk., ognoić dk.

 przym. gnojowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. gnojowy

 (2.1) ugnojony, zagnojony

Wiktionary


gnojowica

nawóz organiczny będący rozcieńczoną i przefermentowaną mieszaniną stałych i płynnych odchodów zwierząt hodowlanych; gnojownica, gnojówka, obornik płynny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. nawóz z przefermentowanych odchodów krów lub świń

Wiktionary

Gnojowica – płynna, przefermentowana mieszanina odchodów (kału i moczu) zwierząt gospodarskich i wody, ewentualnie z domieszką niewykorzystanych pasz, pochodząca z obór bezściółkowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Źródłem zanieczyszczeń wód są duże zakłady przemysłowe i miasta, a ostatnio także rolnictwo, zwłaszcza środki chemiczne i gnojowica przysparzają dużo kłopotów.

 (1.1) Ilość powstającego metanu w przypadku gnojowicy świńskiej podczas magazynowania jest wyższa w porównaniu z gnojowicą bydlęcą.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnojnik mrz., gnójka ż., gnojka ż., gnojówka ż., gnojownica ż., gnojowisko n., gnojownia ż., gnojówa ż., gnojownik mrz., gnojowiec mzw. gnojak mzw./mrz., gnojenie n.

:: zdrobn. gnojek mos.

 czas. gnoić ndk., zgnoić dk., ognoić dk.

 przym. gnojowy, gnojny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gnojownica

Wiktionary


gnojowiec

duży, granatowy chrząszcz, żywiący się nawozem, pospolity w środkowej Europie; żuk gnojak


SJP.pl


gnojowisko

miejsce składowania gnoju; gnojówka


SJP.pl


gnojówka

1. nawóz organiczny będący rozcieńczoną i przefermentowaną mieszaniną stałych i płynnych odchodów zwierząt hodowlanych; gnojownica, gnojowica, obornik płynny;
2. dół lub zbiornik przeznaczony do przechowywania gnoju; gnojownik, gnojnik, gnojowisko, gnojarnia, gnojownia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. przefermentowane płynne odchody zwierzęce stosowane jako nawóz organiczny;

Wiktionary

Gnojówka – przefermentowany mocz gromadzony w zbiornikach. Jest nawozem jednostronnym, gdyż prawie całkowicie pozbawionym fosforu. Zawiera przeciętnie 1-3% suchej masy, 0,3-0,6% N, 0,68-0,83% K i poniżej 0,04% P.

Nawożenie gnojówką powinno być uzupełnione nawożeniem fosforowym np. przez zastosowanie superfosfatu, którego można dodać bezpośrednio do zbiornika z gromadzoną gnojówką. Ilość dodawanego superfosfatu powinna wynosić ok. 25-30 kg/1 m³ gnojówki. W gnojówce przefermentowanej organiczne związki azotu przekształcają się w formy mineralne. Stosowana jako naturalny nawóz azotowo-potasowy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡnɔˈjufka, AS: gnoi ̯ufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnojankowate nmos., gnojanka ż., Gnojnik mrz., gnój m., gnojnik m., gnójka ż., gnojka ż., gnojowica ż., gnojownica ż., gnojowisko n., gnojownia ż., gnojówa ż., gnojownik m., gnojowiec m. gnojak m., gnojenie n., gnojek m., zgnojenie n.

 czas. gnoić ndk., zgnoić dk., ognoić dk.

 przym. gnojowy, gnojny, gnojówkowy

Wiktionary


gnojownia

dół lub zbiornik przeznaczony do przechowywania gnoju; gnojówka, gnojnik, gnojowisko, gnojownik, gnojownia


SJP.pl


gnojownica

nawóz organiczny będący rozcieńczoną i przefermentowaną mieszaniną stałych i płynnych odchodów zwierząt hodowlanych; gnojowica, gnojówka, obornik płynny


SJP.pl


gnojownik

dół lub zbiornik przeznaczony do przechowywania gnoju; gnojówka, gnojnik, gnojowisko, gnojarnia, gnojownia


SJP.pl


gnojowy

przymiotnik od: gnój


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z gnojem, dotyczący gnoju

 (1.2) przen. wstrętny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnojak mzw./mrz., gnojek mos./mrz., gnój mos./mrz., gnojenie n., gnojownia ż., gnojarnia ż., gnojnica ż., gnojnik mrz.

 czas. gnoić ndk., zgnoić dk., ognoić dk.

 przym. gnojny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gnojny

Wiktionary


gnoll

[czytaj: gnol] stworzenia fantastyczne będące skrzyżowaniem gnoma z trollem


SJP.pl

Gnolle – stworzenia fantastyczne, pierwotnie opisane jako skrzyżowanie gnoma z trollem (stąd nazwa). W wielu utworach fantasy gnolle przejęły cechy „hienołaka” (likantropa przemieniającego się w hienę) z afrykańskiego folkloru.

Po raz pierwszy pojawiają się w zbiorze opowiadań The Book of Wonder (1912) Lorda Dunsany’ego. Zostały zaadaptowane na potrzeby gry fabularnej Dungeons & Dragons. Występują też m.in. w Świecie Dysku i grach komputerowych (m.in. w Warcraft III oraz serii Heroes of Might and Magic). Według opisu z Dungeons & Dragons, gnolle są wysokimi kudłatymi humanoidami o pyskach hien i podobnych tym zwierzętom charakterach. Żyją zorganizowane w niewielkie plemiona, często sprzymierzając się z innymi złymi stworzeniami, takimi jak gobliny lub ogry, by wspólnie napadać na wioski i osiedla.

Wikipedia


gnom

krótkie zdanie wyrażające jakąś ogólną myśl; inaczej: gnoma


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) liter. baśniowy, karłowaty opiekun kopalni i skarbów

 (1.2) przen. człowiek niskiego wzrostu, o pokracznym wyglądzie

Wiktionary

Gnom – legendarna lub baśniowa istota o niewielkim wzroście, mieszkająca zazwyczaj pod ziemią. Słowo to bywa często używane jako synonim krasnoludka.

Według Paracelsusa gnomy były żywiołakami, najważniejszymi z duchów żywiołu ziemi i potrafiły poruszać się w ziemi z taką samą łatwością, jak ludzie po ziemi. Promienie słoneczne zmieniały je w kamień.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.2) grzdyl, karakan, karzeł, karzełek, knypek, konus, kurdupel, liliput, liliputek, mikrus, pigmej, pokurcz

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) gnome

* esperanto: (1.1) gnomo

* interlingua: (1.1) gnomo

* kataloński: (1.1) gnom m.

* słowacki: (1.1) gnóm m.

źródła.

== gnom (język kataloński.) ==

wymowa.

 IPA3|ˈŋnom.

 audio|LL-Q7026 (cat)-Marvives-gnom.wav.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gnom

odmiana.

 (1.1) lp. gnom; lm. gnoms

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡnɔ̃m, AS: gnõm

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) grzdyl, karakan, karzeł, karzełek, knypek, konus, kurdupel, liliput, liliputek, mikrus, pigmej, pokurcz

Wiktionary


gnoma

forma greckiej poezji lirycznej: krótkie zdanie wyrażające jakąś ogólną myśl; gnom


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. sentencja, przysłowie w liryce greckiej

Wiktionary

Gnoma, gnom (z gr. gnōmē – rozum, mniemanie) w retoryce lub w literaturze – zwięzłe zdanie wyrażające głębszą myśl, zwykle o charakterze moralnym. Pierwotną formą gnomy były przysłowia. Zaabsorbowana przez retorykę i literaturę zyskała bardziej wyrafinowaną formę. W literaturze często ma postać rymowanego dystychu.

Wikipedia


gnome

skrót od: GNU Network Object Model Environment, w informatyce: nazwa darmowego środowiska graficznego dla systemu Linux


SJP.pl

GNOME (dawniej ang. GNU Network Object Model Environment) – graficzne środowisko użytkownika oparte na widżetach GTK+ i GDK. Działa na większości systemów typu Unix.

Wikipedia


gnomi

gnom


SJP.pl

Patrz:

gnom

gnomiczny

przymiotnik od: gnoma


SJP.pl


gnomka

gnom


SJP.pl

Patrz:

gnom

gnomolog

znawca zegarów słonecznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) znawca zegarów słonecznych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Konstruktorem i wykonawcą zegara był gnomolog.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡnɔ̃ˈmɔlɔk, AS: gnõmolok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnomon m., gnomonika ż.

 przym. gnomoniczny

Wiktionary


gnomologia

zbiór gnomów - utworów poezji lirycznej


SJP.pl


gnomologiczny

gnomologia


SJP.pl

Patrz:

gnomologia

gnomon

1. palik służący do wyznaczania południka miejscowego;
2. najprostszy zegar słoneczny; solarium


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) prosty zegar słoneczny

Wiktionary

Gnomon (stgr. γνώμων – wskazówka zegara słonecznego) – jeden z najstarszych i najprostszych przyrządów astronomicznych. Najczęściej jest to odpowiednio osadzony pręt (kolumna, pionowy słup lub kijek wbity w ziemię), którego cień wskazuje położenie Słońca (deklinacja). Długość i kierunek cienia gnomonu wyznaczają wysokość i azymut słońca. Używany często też w zegarach słonecznych. Gnomon był używany przez astronomów starożytnych do oznaczania wysokości i zboczeń ciał niebieskich.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. gnomolog mos., gnomonika ż.

 przym. gnomoniczny

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|gnomon. < etym|gr|γνώμων. (gnṓmōn) → przewodnik

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) gnomon

* hiszpański: (1.1) gnomon m.

* ido: (1.1) gnomono

* słowacki: (1.1) gnómon m.

źródła.

== gnomon (język angielski.) ==

thumb|gnomon (1.1)

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-gnomon.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) gnomon

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡnɔ̃mɔ̃n, AS: gnõmõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnomolog mos., gnomonika ż.

 przym. gnomoniczny

Wiktionary


gnomonika

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sztuka budowania zegarów słonecznych;

Wiktionary

Gnomonika (gr. gnomoniké téchne od gnómon, γνόμον – ‘pręt wskazujący godzinę w zegarze słonecznym’) – nauka związana z astronomią dotycząca obliczania i kreślenia zegarów słonecznych. Był to jeden z przedmiotów wykładanych w kolegiach jezuickich popularnych w XVII - XVIII wieku. Autorem jednego z najlepszych w Polsce podręczników teoretycznej i praktycznej gnomoniki był kanonik dobromiejski Józef Tuławski. Jego dzieło pt.Gnomonica facilitata ukazało się w Królewcu w roku 1751. Pracę swą kanonik dobromiejski dedykował biskupowi warmińskiemu Adamowi Stanisławowi Grabowskiemu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. gnomon m., gnomolog mos.

Wiktionary


gnoseolog

filozof badający źródła, możliwości i środki naukowego poznania; gnozeolog


SJP.pl


gnoseologia

dział filozofii badający relacje pomiędzy poznawaniem, poznaniem a rzeczywistością; gnozeologia, epistemologia, teoria poznania, filozofia poznania


SJP.pl

Wikipedia


gnoseologiczny

przymiotnik od: gnoseologia (np. antropocentryzm gnoseologiczny; problematyka gnoseologiczna); gnozeologiczny; epistemologiczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z gnoseologią, dotyczący gnoseologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnoseologia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) teoriopoznawczy, epistemologiczny

Wiktionary


gnostycki

gnostyczny;
1. odnoszący się do gnostycyzmu - typu teozofii opierającego się na gnozie;
2. związany z wyznawcą gnostycyzmu


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) filoz. rel. związany z gnostykami, dotyczący gnostyków

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wychowywał się we wspólnocie elkazaitów, ruchu gnostyckiego działającego w III i IV wieku, wywodzącego się z chrześcijaństwa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnostyckość ż., gnostycyzm mrz., gnostyczka ż., gnostyczność ż., gnostyk mos.

 przym. gnostyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gnostyczny

Wiktionary


gnostycyzm

kierunek religijno-filozoficzny powstały w pierwszych wiekach chrześcijaństwa na wschodzie cesarstwa rzymskiego, łączący elementy chrześcijaństwa, filozofii hellenistycznej i religii wschodnich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filoz. rel. synkretyczny nurt filozoficzno-religijny wczesnego chrześcijaństwa głoszący dualistyczą koncepcję świata, który łączył elementy religii chrześcijańskiej, filozofii hellenistycznej i z religii pogańskich Azji Mniejszej, Babilonu, Egiptu, Grecji i Syrii oraz motywy z astrologii i judaizmu;

Wiktionary

Gnostycyzm (z stgr. γνωστικός gnostikos „dotyczący wiedzy, służący poznaniu wiedzy istnienia wszechrzeczy”) – doktryny i ruchy religijne powstające na wschodzie cesarstwa rzymskiego od I w. p.n.e. do II w., gł. w Syrii i Egipcie, dualistyczne, łączące chrześcijaństwo z pogańskimi (grecko-egipskimi) wierzeniami religijnymi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Obecnie gnostycyzm łączy się zazwyczaj z twierdzeniem, że ludzka natura jest plastycznyastyczna i można ją zmieniać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnostyczka ż., gnostyk mos., gnoza ż.

 przym. gnostycki, gnostyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gnoza

Wiktionary


gnostyczka

gnostyk


SJP.pl

Patrz:

gnostyk

gnostyczny

gnostycki;
1. odnoszący się do gnostycyzmu - typu teozofii opierającego się na gnozie;
2. związany z wyznawcą gnostycyzmu


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) filoz. rel. związany z gnostycyzmem, dotyczący gnostycyzmu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Punktem styczności religii i okultyzmu są gnostyczne lub mistyczne doświadczenia wewnętrzne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnostycyzm mrz., gnostyk mos., gnostyczka ż., gnostyckość ż., gnostyczność ż.

 przym. gnostycki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gnostycki

Wiktionary


gnostyk

wyznawca gnostycyzmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) filoz. zwolennik gnostycyzmu

Wiktionary

Gnostycyzm (z stgr. γνωστικός gnostikos „dotyczący wiedzy, służący poznaniu wiedzy istnienia wszechrzeczy”) – doktryny i ruchy religijne powstające na wschodzie cesarstwa rzymskiego od I w. p.n.e. do II w., gł. w Syrii i Egipcie, dualistyczne, łączące chrześcijaństwo z pogańskimi (grecko-egipskimi) wierzeniami religijnymi.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. gnostycyzm m., gnoza ż.

:: fż. gnostyczka ż.

 przym. gnostycki, gnostyczny

Wiktionary


gnot

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) lwów. dziecko

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pień do rąbania drewna

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. gnotek mrz.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|dziecko.

 (1.2) zobtłum|pieniek.

źródła.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɲɔt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnotek mrz.

Wiktionary


gnoza

w filozofii hellenistycznej:
1. wiedza tajemna, dostępna tylko wybrańcom;
2. sposób myślenia polegający na łączeniu rozumu z wiarą;
3. synkretyczne nurty rel. w okresie hellenistycznym i wczesnochrześcijańskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. takie poznanie istoty Boga, które daje zbawienie

Wiktionary

Gnoza (stgr. γνῶσις gnosis „poznanie, wiedza”) – forma świadomości religijnej podkreślająca wartość wiedzy jako narzędzia (samo)zbawienia. Mitologia gnostycka przedstawia człowieka jako pogrążonego we śnie – obudzenie z niego to poznanie prawdy o swoim duchowym powołaniu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. gnostyk mos., gnostycyzm mrz.

Wiktionary


gnozeolog

filozof badający źródła, możliwości i środki naukowego poznania; gnoseolog


SJP.pl


gnozeologia

dział filozofii badający relacje pomiędzy poznawaniem, poznaniem a rzeczywistością; gnoseologia, epistemologia, teoria poznania, filozofia poznania


SJP.pl

Wikipedia


gnozeologiczny

przymiotnik od: gnozeologia (np. immanentyzm gnozeologiczny; problematyka gnozeologiczna); gnoseologiczny; epistemologiczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) filoz. związany z gnozeologią, dotyczący gnozeologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnozeologia ż.

Wiktionary


gnozja

zdolność do rozpoznawania (np. kształtów, wielkości, temperatury danych przedmiotów); u niewidomych: tzw. "widzenie ręczne"


SJP.pl

Gnozja (z gr. gnosis – wiedza) – zdolność do rozpoznawania np. kształtów, wielkości, temperatury danych przedmiotów; tzw. "widzenie ręczne". Szczególnie dobrze rozwinięta jest u osób niewidomych.

Szczególnym przypadkiem gnozji jest gnozja palców.

Wikipedia


gnu

(r. żeński lub nijaki) gatunek antylopy żyjącej na równinach południowej i wschodniej Afryki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki lub żeński

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Connochaetes|ref=tak., rodzaj dużych antylop z rodziny krętorogich;

 (1.2) zool. antylopa z rodzaju gnu (1.1)

Wiktionary

Gnu (Connochaetes) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Oglądaliśmy program poświęcony antylopom gnu.

 (1.2) Lew schwytał gnu, aby nakarmić swoje młode.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡnu, AS: gnu

Wiktionary


gnus

grupa krwiopijnych muchówek obejmująca rodziny komarowatych, kuczmanowatych, mustykowatych i bąkowatych


SJP.pl

Gnus (wymawiamy /gnuz/) – czytnik wiadomości w edytorach GNU Emacs i XEmacs. Umożliwia czytanie i komponowanie listów elektronicznych i wiadomości grup dyskusyjnych. Dodatkowo, potrafi korzystać ze źródeł na stronach internetowych.

Wikipedia


gnuśnieć

nic nie robić; poddawać się apatii i zniechęceniu


SJP.pl


gnuśniej

stopień wyższy od przysłówka: gnuśnie


SJP.pl


gnuśniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: gnuśny


SJP.pl


gnuśność

bezwład, bezczynność


SJP.pl


gnuśny

leniwy, bezwładny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) (o osobach) charakteryzujący się lenistwem, ospałością

 (1.2) (o rzeczach) charakteryzujący się brakiem działalności, aktywności

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ula była na lekcji gnuśna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡnuɕnɨ, AS: gnuśny

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gnuśnieć, zgnuśnieć

Wiktionary

Synonimy:

leniwy, bezczynny, bezowocny, nieużyteczny, nieśpieszny, opóźniający, ospały, żółwi, ślimaczny, powolny, opieszały

Wiktionary


gnyk

kość będąca miejscem przyczepu mięśni języka i krtani u człowieka, ssaków i ptaków; kość gnykowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. anat. kość gnykowa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mocno zaciśnięta na gnyku obroża uniemożliwiała oddychanie.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. gnykowy

Wiktionary


gnykowy

przymiotnik od: gnyk; kość gnykowa - kość będąca miejscem przyczepu mięśni języka i krtani u człowieka, ssaków i ptaków


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) anat. związany z gnykiem, dotyczący gnyka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ogólną budową aparat gnykowy dzięciołów nie różni się jednak od aparatu gnykowego występującego u ptaków mających krótsze języki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gnyk mrz.

Wiktionary


gnyp

krótki nóż szewski; knyp


SJP.pl


gnypek

pogardliwie: smarkacz, wyrostek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) lwów. tępy nóż

Wiktionary


go

strategiczna gra planszowa dla dwóch osób, wywodząca się z Chin


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = wojsk. grupa operacyjna;

Wiktionary

Go (jap. 碁 – go lub 囲碁 – igo, chiń. 圍棋 – wéiqí, kor. 바둑 – baduk, paduk) – starochińska gra planszowa, popularna również w Korei i Japonii, a w ostatnich latach zdobywająca rosnącą popularność na całym świecie (w tym także w Polsce). W grze gracze stawiają na przemian czarne i białe kamienie na planszy. Kamieni raz postawionych nie można przesunąć, można je natomiast zbić. Celem jest otoczenie na początkowo pustej planszy terytorium większego od terytorium przeciwnika.

Wikipedia


go-cart

[czytaj: gokart] nieduży samochód do ścigania się; gokart, gocart, kart


SJP.pl


go-go

[czytaj: goł goł] dotyczący żywego tańca i głośnej muzyki, wykonywanych w dyskotekach albo podobnych klubach nocnych; taniec dyskotekowy; także: oferujący erotyczny show (np. klub go-go)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) muz. rytmiczna odmiana hip hopu wykonywana akustycznie

 (1.2) choreogr. taniec do muzyki go-go (1.1)

 (1.3) zob. taniec na rurze.

przymiotnik

 (2.1) przypominający taniec na rurze

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔw‿ˈɡɔw, AS: gou̯‿go

Wiktionary


goa

stan w Indiach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. stan na zachodnim wybrzeżu Półwyspu Indyjskiego, nad Morzem Arabskim;

Wiktionary

Goa (hindi गोवा, trb.: Gowa, trl.: Govā; konkani गोंय, trb.: Gomja, trl.: Goṃya; port. Goa, ang. Goa) – stan na zachodnim wybrzeżu Półwyspu Indyjskiego, nad Morzem Arabskim, region turystyczny Indii, 500 km na południe od Mumbaju. W czasach nowożytnych jeden z głównych ośrodków wpływów europejskich w Azji, zwany Rzymem Wschodu.

Wikipedia


goal-line

[czytaj: gołl lajn] w piłce nożnej: technologia umożliwiająca określenie, czy piłka przekroczyła linię bramkową


SJP.pl


goalball

[czytaj: golbol] sport drużynowy osób niewidomych i słabowidzących, rozgrywany przez dwie 3-osobowe drużyny, polegający na rzucaniu piłki do bramki przeciwników


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dyscyplina sportowa dla osób niewidomych i słabowidzących, przypominająca piłkę ręczną

Wiktionary

Goalball – gra drużynowa dla osób niewidomych i słabowidzących. Została stworzona w 1946 roku przez Niemca Seppa Reindle i Austriaka Hansa Lorenzena w ramach doskonalenia sposobów rehabilitacji niewidomych weteranów II wojny światowej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jesteśmy pierwszym uniwersytetem w Polsce, który (…) wprowadził zajęcia wychowania fizycznego z goalballa.

Wiktionary


goalballista

[czytaj: golbolista] zawodnik uprawiający goalball


SJP.pl


goalballistka

[czytaj: golbolistka] zawodniczka uprawiająca goalball


SJP.pl


goalkeeper

[czytaj: golkiper] środowiskowo: bramkarz; golkiper, goalkiper


SJP.pl

Goalkeeper (pol. Bramkarz) – holenderski system CIWS, zapewniający obronę okrętom. Jego głównym zadaniem jest zwalczanie nisko lecących pocisków przeciwokrętowych oraz samolotów. System składa się z szybkostrzelnego działka General Electric GAU-8/A Avenger i bezobsługowego radaru Signaal zblokowanego na jednej podstawie. Radar automatycznie wykrywa cele, klasyfikuje je, namierza oraz dokonuje wyboru celu do zniszczenia w zależności od stopnia stwarzanego zagrożenia.

Wikipedia


goalkeeperka

goalkeeper [czytaj: golkiperka]; golkiperka, bramkarka


SJP.pl


goalkiper

[czytaj: golkiper] środowiskowo: bramkarz; golkiper, goalkeeper


SJP.pl


goar

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Goar – imię męskie o pochodzeniu prawdopodobnie germańskim lub celtyckim.

Goar imieniny obchodzi 28 marca.

Wikipedia


goban

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) sport. plansza do go i gomoku;

Wiktionary

Goban (jap. 碁盤; chiń. 棋板, pinyin: qíbǎn lub trad. 棋盤 upr. 棋盘, qípán, kor. 바둑판 - paduk p'an) – plansza do go złożona z 19 poziomych i 19 pionowych linii, na których przecięciach kładzie się kamienie. Czasami stosuje się również mniejsze rozmiary np. 9x9 lub 13x13. Bardzo rzadko spotyka się plansze o parzystej liczbie linii. Na standardowym gobanie zaznaczone są hoshi, tengen oraz punkty na 4. linii równo oddalone od dwóch najbliższych hoshi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W wolnych chwilach siadał przy gobanie i układał gry zawodowców

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔbãn, AS: gobãn

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) deska, plansza

Wiktionary


gobbledygook

[czytaj: gobldiguk] zawiły, nadęty styl pisania, wypowiadania się


SJP.pl


gobelin

dekoracyjna tkanina ścienna (jedwabna lub wełniana) przedstawiająca sceny mitologiczne, biblijne, motywy roślinne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szt. ozdobna tkanina, naśladująca malowidło, stosowana do ozdoby ścian

Wiktionary

Tapiseria (z franc. tapisserie) – ogólna nazwa określająca jednostronną tkaninę o różnorodnej dekoracji: figuralnej (np. ze scenami mitologicznymi, biblijnymi), heraldycznej bądź zwierzęco-roślinnej (tzw. werdiura), służącą do dekoracji ścian. Potocznie termin „tapiseria” stosowany jest wymiennie z nazwami: gobelin i arras.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na wystawie zaprezentowano gobeliny z watykańskiej kolekcji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈbɛlʲĩn, AS: gobelʹĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gobeliniarz m., gobeliniarka ż., gobeliniarskość ż., gobelinowość ż.

:: zdrobn. gobelinek m.

 przym. gobelinowy, gobeliniarski

 przysł. gobeliniarsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) makata, tapiseria

Wiktionary


gobeliniarski

dotyczący gobeliniarstwa


SJP.pl


gobeliniarstwo

sztuka tworzenia gobelinów


SJP.pl


gobelinowy

przymiotnik od: gobelin


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z gobelinami, dotyczący gobelinów, wytwarzania gobelinów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gobelin mrz., gobelinek mrz., gobeliniarz mos., gobeliniarka ż., gobeliniarskość ż., gobelinowość ż., gobeliniarstwo n.

 przym. gobeliniarski

 przysł. gobeliniarsko

Wiktionary


gobi

obszar suchych stepów, półpustyń i pustyń w Mongolii i Chinach


SJP.pl

Gobi (mong.: Говь; Gow’; chiń. 戈壁; pinyin Gēbì) – wyżynny obszar stepów, półpustyń i pustyń w Azji Wschodniej, leżący na terenie południowej Mongolii i północnych Chin. Piąta pod względem wielkości pustynia na Ziemi (trzecia, nie licząc pustyń lodowych).

Pustynia Gobi była ważnym rejonem imperium mongolskiego, prowadziła przez nią trasa Szlaku Jedwabnego.

Wikipedia


gobijski

Gobi


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Gobi, dotyczący Gobi

Wiktionary

Patrz:

Gobi

Powiązane:

 rzecz. Gobi

Wiktionary


goblin

brzydkie, złośliwe stworzenie, karzeł z brytyjskich wierzeń ludowych; bohater wielu opowiadań, gier itp. fantasy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) liter. fant. człekokształtne brzydkie stworzenie, pełen złośliwości bohater ludowych opowieści;

Wiktionary

Goblin – fantastyczne stworzenie wywodzące się z brytyjskich baśni i legend. Jest tam przedstawiane jako istota zła lub jedynie złośliwa, zazwyczaj brzydka i groteskowa. Różne postacie nazywane goblinami często pojawiają się kulturze masowej – występują w wielu utworach i grach fantasy.

Rodzajem goblinów są hobgobliny, w baśniach przedstawiane jako przyjazny rodzaj goblinów, zaś w niektórych gier fantasy jako większa, groźniejsza ich odmiana (np. w internetowej grze RuneScape).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W książce „Hobbit, czyli tam i z powrotem” gobliny jeżdżą na wargach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔblʲĩn, AS: goblʹĩn

Wiktionary


goblinka

mało przyjazna humanoidalna istota fantastyczna płci żeńskiej, wywodząca się z brytyjskich baśni i legend


SJP.pl


gobliński

goblin


SJP.pl

Patrz:

goblin

goc

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Abram Goc – rosyjski polityk
  • Aniela Goc – polska mistrz kosmetyki
  • Przemysław Goc – polski producent muzyczny, kompozytor i multiinstrumentalista

Wikipedia


goc.

skrót od: gocki


SJP.pl


gocart

[czytaj: gokart] nieduży samochód do ścigania się; gokart; go-cart; kart


SJP.pl


goch

nazwisko


SJP.pl

Goch – miasto w Niemczech, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Düsseldorf, w powiecie Kleve. Liczba mieszkańców w 2018 roku wynosiła 33 825.

Wikipedia


gocha

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. gorzałka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔxa, AS: goχa

Wiktionary


gochugaru

[czytaj: goczugaru] ostra przyprawa koreańska, chilli w proszku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bot. spoż. koreańska odmiana ostrej papryki o wąskich strączkach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mama mówi, że najpyszniejsza jest cukinia zrobiona według włoskiego przepisu, z przysmażonymi plasterekasterkami czosnku i ostrą papryką, z braku włoskiej zastąpioną koreańską gochugaru.

Wiktionary


gochujang

rzeczownik

 (1.1) kulin. gęsta, ostra koreańska pasta z czerwonej papryki chili, ryżu i fermentowanej soi;

Wiktionary

Gochujang (kor. 고추장) – ostra koreańska pasta stosowana jako przyprawa do jedzenia, produkowana z czerwonej papryki chili, kleistego ryżu, fermentowanej soi i soli. Tradycyjnie gochujang fermentowano latami, przechowując pastę poza domem w glinianych naczyniach, zazwyczaj na kamiennej podstawie nazywanej „jangdokdae” (kor. 장독대). Gochujang ma kod 2103.90.1030 w Zharmonizowanym Systemie Oznaczania i Kodowania Towarów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gochujang to smaczna, słodka, pikantna i fermentowana pasta chili, wykonana z chili w proszku, kleistego ryżu, meju (fermentowanej soi) oraz soli.

Wiktionary


goci

przedstawiciel subkultury gotyckiej, miłośnik gotyckiego rocka charakteryzujący się czarnym ubiorem i makijażem


SJP.pl

Goci, Gotowie (goc. 𐌲𐌿𐍄𐌸𐌹𐌿𐌳𐌰, Gutþiuda; łac. Gothi, u Pliniusza Starszego Gutones, u Tacyta Gotones; stgr. Γότθοι) – jedno z największych i najważniejszych plemion wschodniogermańskich, mówiące językiem gockim.

Wikipedia


gocki

charakterystyczny dla Gotów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Gotami, dotyczący Gotów

 (1.2) daw. gotycki

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. wymarły język wschodniogermański, używany przez germańskie plemię Gotów;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) O ścisłych stosunkach słowiańsko-gockich świadczą zjawiska językowe, potwierdzające tezę, że stosunki te zyskały na znaczeniu dopiero wówczas, gdy Gotowie osiedlili się na południu.

 (2.1) Gocki miał dwa dialekty: wizygocki oraz ostrogocki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regotycyzacja ż., gotycyzacja ż., Got m., Gotka ż., gockość ż.

 przym. gotyjski, gotycki

Wiktionary


gockojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługiwał się językiem gockim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługiwali się językiem gockim

 (1.3) spisany, stworzony w języku gockim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔt͡skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: gockoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary


goczałków

Goczałków (niem. Gutschdorf)– wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Strzegom.

Leży nad górnym Wierzbiakiem, który około 1 km na południowy zachód od wsi formuje się ze swych źródłowych strumieni.

W miejscowości jest przystanek kolejowy Goczałków.

Wikipedia


goczałkowice

dawna część wsi Goczałkowice-Zdrój


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. część wsi Wrzawy, w województwie podkarpackim, w powiecie tarnobrzeskim, w gminie Gorzyce

 (1.2) pot. geogr. Goczałkowice-Zdrój

Wiktionary

W Polsce
  • Goczałkowice – część wsi Wrzawy położona w województwie podkarpackim, w powiecie tarnobrzeskim, w gminie Gorzyce
  • Goczałkowice – przystanek kolejowy

Zobacz też:

  • Goczałkowice-Zdrój – wieś w województwie śląskim, w powiecie pszczyńskim, w gminie Goczałkowice-Zdrój
  • Goczałkowice-Zdrój (gmina)
  • Goczałkowice-Zdrój (gromada)

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Ela pojechała na miesiąc do Goczałkowic do sanatorium.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. goczałkowiczanin mos., goczałkowiczanka ż.

 przym. goczałkowicki

Wiktionary


goczałkowice-zdrój

wieś w Polsce


SJP.pl

fraza rzeczownikowa, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś uzdrowiskowa w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie pszczyńskim;

Wiktionary

Goczałkowice-Zdrój (niem. Bad Gottschalkowitz) – wieś gminna o charakterze wypoczynkowym w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie pszczyńskim, w gminie Goczałkowice-Zdrój, historycznie na Górnym Śląsku, siedziba gminy Goczałkowice-Zdrój.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W uzdrowisku Goczałkowice-Zdrój znajdują się: 2 szpitale uzdrowiskowe, 3 zakłady przyrodolecznicze, 2 sanatoria rehabilitacyjne oraz przychodnia uzdrowiskowa.

Wiktionary


goczałkowicki

przymiotnik od: Goczałkowice-Zdrój


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Goczałkowic, związany z Goczałkowicami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Piłkarz występował przed laty w barwach goczałkowickiego klubu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Goczałkowice lm nm., goczałkowiczanin mos., goczałkowiczanka ż.

Wiktionary


goczałkowiczanin

mieszkaniec wsi: Goczałkowice


SJP.pl


goczałkowiczanka

mieszkanka wsi: Goczałkowice


SJP.pl


gocław

1. nazwa dwóch wsi w Polsce;
2. osiedle w Warszawie;
3. część Szczecina


SJP.pl

  • Gocław – staropolskie imię męskie
W Polsce
  • Gocław – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. włocławskim, w gminie Lubień Kujawski
  • Gocław – wieś w woj. mazowieckim, w pow. garwolińskim, w gminie Pilawa
  • Gocław – przejściowa nazwa (1945-46) Jasienia

Wikipedia


gocławek

Gocławek – osiedle i obszar MSI w dzielnicy Praga-Południe w Warszawie.

Wikipedia


gocławianin

mieszkaniec Gocławia


SJP.pl


gocławianka

mieszkanka Gocławia


SJP.pl


gocławski

Gocław


SJP.pl

Patrz:

Gocław

gocłowski

nazwisko


SJP.pl


godać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) poznań. gw-pl|Śląsk Cieszyński. mówić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie trza godać, bło kłozdy wiy, ze takie bitki tło przecio nic dłobrygło.

 (1.1) Nie godej tyla, chopie!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. godka ż.

Wiktionary


godard

Jean-Luc Godard (ur. 3 grudnia 1930 w Paryżu, zm. 13 września 2022 w Rolle, w Szwajcarii) – francuski reżyser, scenarzysta, operator, montażysta, producent i krytyk filmowy. Jest często utożsamiany z grupą filmowców określanych jako przedstawicieli francuskiej Nowej Fali (fr. Nouvelle Vague).

Wikipedia


godawari

rzeka w Indiach


SJP.pl

Godawari – rzeka w środkowych Indiach, o długości 1448 km i powierzchni dorzecza 313 tys. km². Średni roczny przepływ przy ujściu wynosi 3980 tys. m³/s.

Jej źródła znajdują się na wschodnich stokach Ghatów Zachodnich. Płynie w kierunku południowo-wschodnim w poprzek Półwyspu Indyjskiego, przez wyżynę Dekan i Ghaty Wschodnie. Uchodzi deltą (połączoną kanałem z rzeką Kryszna) do Zatoki Bengalskiej (wybrzeże Madhya Pradesh).

Wikipedia


godebski

nazwisko


SJP.pl

  • Bazyli Godebski herbu Godziemba – wojski i stolnik piński
  • Franciszek Ksawery Godebski
  • Cyprian Godebski
  • Misia Godebska
  • o. Marcin Godebski, rektor kolegium jezuickiego w Pińsku - zobacz Andrzej Bobola

Wikipedia


godecja

roślina zielna z rodziny wiesiołkowatych; marszawa


SJP.pl

Wikipedia


godehard

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wspomnienie liturgiczne świętego Godeharda obchodzone jest 5 maja.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Gotard

Wiktionary


godek

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jan Godek – polski polityk
  • Jarosław Godek – polski wioślarz
  • Kaja Godek – polska działaczka pro-life
  • Malwina Smarzek-Godek – polska siatkarka
  • Sławomir Godek – polski prawnik
  • Robert Godek – polski samorządowiec
  • Włodzimierz Godek – polski dziennikarz

Wikipedia


godet

klin poszerzający dół sukni lub rękaw


SJP.pl

Godet to dodatkowa wstawka w odzieży z tkaniny w kształcie wycinka koła, zwykle stosowana w sukniach i spódnicach. Dodanie godetów powoduje rozszerzenie się ubioru – zwiększona jest w ten sposób szerokość i objętość. Godety najczęściej wszywa się w halkach. Dodanie godetów do ubrania daje również osobie je noszącej większy zakres ruchów.

Wikipedia


godętowo

Godętowo (kaszb. Gòdãtòwò) – osada kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Łęczyce. Miejscowość jest częścią sołectwa Łęczyce.

Według danych na dzień 23 października 2019 roku wieś zamieszkiwało 179 mieszkańców.

Wikipedia


godetowy

godet


SJP.pl

Patrz:

godet

godfryd

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Godfryd, Gotfryd – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się ze złożenia słów god – bóg i frid – pokój. Staropolskim wariantem jest Godprzyd.

Gotfryd i Godfryd imieniny obchodzi 13 stycznia i 8 listopada.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Księżniczka zobaczyła pierwszy raz hrabiego Godfryda na balu z okazji rocznicy wyboru papieża.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔtfrɨt, AS: gotfryt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Godfryda ż.

Wiktionary


godiva

Godiva, Lady Godiva (XI w., staroang. Godgifu "Bożydara" od God "Bóg" i giefu "dar") – żona saksońskiego earla Mercji, lorda Coventry Leofrica III.

Wikipedia


godka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mowa, język

Wiktionary

Powiązane:

 czas. godać ndk.

Wiktionary


godkowo

wieś w Polsce


SJP.pl

Godkowo (niem. Göttchendorf, po 1945 roku Gutkowo) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Godkowo.

W latach 1954–1972 wieś była siedzibą władz gromady Godkowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Godkowo.

Wikipedia


godkowski

przymiotnik od: Godkowo


SJP.pl


godlewski

nazwisko


SJP.pl

Godlewski (forma żeńska: Godlewska; liczba mnoga: Godlewscy) – polskie nazwisko.

Wikipedia


godni

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. bożonarodzeniowy

forma przymiotnika.

 (2.1) lm. mos. M. W. zob. godny.

Wiktionary


godnica

godnica pontyjska - gatunek stonki


SJP.pl


godnie

przysłówek

 (1.1) w sposób stosowny, odpowiedni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miejmy nadzieję, że Maryś będzie nas godnie reprezentował.

 (1.1) Bylebyś się tam godnie zachowywał.

 (1.1) Godnie uczciliśmy 11 listopada.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. godność ż., godny mos.

 przym. godny

Wiktionary


godniej

stopień wyższy od przysłówka: godnie


SJP.pl


godniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: godny; bardziej godny


SJP.pl


godność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poczucie własnej wartości, szacunek dla samego siebie;

 (1.2) zaszczytne stanowisko, oficjalna funkcja

 (1.3) przest. nazwisko

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) KOR miał posłanie skierowane do bardzo szerokiego kręgu ludzi, którzy chcieli żyć normalnie, z godnością, w miarę spokojnie.

 (1.2) Mój dziadek piastował wysokie godności.

 (1.3) Jak pana godność?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔdnɔɕt͡ɕ, AS: godność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. godny mos.

 przym. godny, godnościowy

 przysł. godnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) honor, duma

 (1.2) tytuł, urząd

Wiktionary


godnościowy

związany z godnością


SJP.pl


godny

1. wart czegoś lub kogoś, zasługujący na coś
2. pełen poczucia własnej wartości, wyrażający to poczucie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wart, zacny

 (1.2) zasługujący na coś

 (1.3) gw-pl|Górny Śląsk. rel. bożonarodzeniowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nasz kandydat jest godny i uczciwy.

 (1.1) Nie znalazł nikogo godnego, kogo mógłby nazwać swoim przyjacielem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔdnɨ, AS: godny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. godność ż., pogoda ż.

 przysł. godnie

Wiktionary


godoberyjski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Godoberami, dotyczący Godoberów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język godoberyjski;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Godober m.

Wiktionary


godoć

czasownik

 (1.1) reg. bukowski, pow. sanocki mówić

Wiktionary


godoliasz

Wikipedia


godot

1. tytułowy bohater dramatu S. Becketta "Czekając na Godota";
2. czekać na Godota - czekać nadaremnie


SJP.pl

Godot – postać nierzeczywista, na którą się czeka, lecz która nigdy nie nadejdzie. Tytułowa postać z filozoficznego dramatu Samuela Becketta „Czekając na Godota”, w którym dwóch włóczęgów, Estragon i Vladimir, czekają przy drodze na Godota, który ma być ich zbawieniem, jednak nigdy się nie pojawia. "Czekanie na Godota" stało się przysłowiowym zwrotem.

Wikipedia


godów

1. uroczystości weselne;
2. okres godowy u zwierząt


SJP.pl

W Polsce
  • Godów – część miasta Radom
  • Godów – wieś w woj. lubelskim, w pow. opolskim, w gminie Chodel
  • Godów – część wsi Doły w woj. małopolskim, w pow. brzeskim, w gminie Dębno
  • Godów – część wsi Porąbka Uszewska w woj. małopolskim, w pow. brzeskim, w gminie Dębno
  • Godów – wieś w woj. śląskim, w pow. wodzisławskim, w gminie Godów
  • Godów – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. starachowickim, w gminie Pawłów
  • Godów – gmina
  • Godów – dawna gmina w województwie lubelskim
  • Godów – gromada w powiecie opolsko-lubelskim
  • Godów – gromada w powiecie wodzisławskim
  • Godów – stacja kolejowa

Wikipedia


godować

czasownik nieprzechodni

 (1.1) o ptakach: odbywać gody

 (1.2) daw. ucztować

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈdɔvat͡ɕ, AS: godovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. godowanie n., gody nmos.

Wiktionary


godowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|godować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. godować ndk.

Wiktionary


godowski

przymiotnik od: Godów


SJP.pl


godowy

związany z godami


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z godami, dotyczący godów

 (1.2) przest. ślubny, weselny, biesiadny

 (1.3) przest. uroczysty, odświętny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Drugą oznaką okresu godowego u byków jest wydzielany charakterystyczny zapach piżma.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈdɔvɨ, AS: godovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gody nmos., godzenie n.

 czas. godzić

Wiktionary


godprzyd

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) stpol. imię|polski|m.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔtpʃɨt, AS: gotpšyt

Wiktionary


godula

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) herald. polski herb szlachecki;

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (2.1) geogr. część miasta Ruda Śląska w Polsce, w województwie śląskim;

 (2.2) geogr. szczyt w Beskidzie Śląsko-Morawskim, w Czechach;

Wiktionary

Godula (niem. Godullahütte) – dzielnica Rudy Śląskiej, którą według danych z 2006 roku zamieszkiwało 12 151 osób.

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Kiedy Godulę przyłączono do Polski?

 (2.1) W 1924 odsłonięto w Goduli pomnik poległych powstańców.

 (2.2) Szczyt Goduli budują warstwy zielonkawych piaskowców.

Wiktionary

Powiązane:

 (2.1)

:: rzecz. godulanin mos., godulanka ż.

 (2.2)

:: przym. godulski

Wiktionary


godulski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Goduli, związany z Godulą, pochodzący z Goduli

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Fasadę wykonano w piaskowcu godulskim z Brennej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Godula ż.

Wiktionary


godunow

nazwisko, np. Borys Fiodorowicz Godunow (1551-1605), car Rosji


SJP.pl


gody

1. uroczystości weselne;
2. okres godowy u zwierząt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) daw. folk. okres od Bożego Narodzenia do Trzech Króli

Wiktionary

Gody (tylko l.mn.):

  • uroczystości weselne, połączone z wystawnym przyjęciem i tańcami
  • nazwa rocznicy małżeńskiej (np. złote gody) → patrz rocznice ślubu
  • okres godowy u zwierzyny:
    • rykowisko u jeleni
    • cieczka lisów
    • tokowisko cietrzewi

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) O ludowych zwyczajach związanych z Godami opowiadał przewodnik w skansenie w Chorzowie.

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. gody lm nm.

    Wiktionary


godycki

nazwisko


SJP.pl


godyń

nazwisko


SJP.pl


godz.

skrót od: godzina (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = godzina

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Konferencja prasowa odbyła się o godz. 14:00 (= czternastej).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈd͡ʑĩna, AS: goʒ́ĩna

Wiktionary


godzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|godzić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. godzić

 przym. godowy

Wiktionary


godzianów

wieś w Polsce


SJP.pl

Godzianów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Godzianów.

Wieś arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w ziemi rawskiej województwa rawskiego w 1792 roku. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Godzianów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Wikipedia


godzianowski

przymiotnik od: Godzianów


SJP.pl


godzić

1. doprowadzać do porozumienia
2. łączyć dwie sprawy
3. celować, nastawać na kogoś
4. najmować do pracy


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) uderzać, ubliżać

czasownik przechodni niedokonany

 (2.1) doprowadzać do zgody, przywracać dobre stosunki między kimś

 (2.2) gw-pl|Kurpie. targować

czasownik zwrotny niedokonany godzić się

 (3.1) zgadzać się z czymś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Te słowa godzą w podstawowe zasady społeczne.

 (3.1) Godzisz się na takie warunki?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔd͡ʑit͡ɕ, AS: goʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zgodzić dk., zgadzać ndk.

 przym. godowy

 rzecz. godzenie n., pogoda ż., pogodzenie n.

Wiktionary


godzien

przymiotnik

 (1.1) przest. godny, wart czegoś, zasługujący na coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie jestem godzien, abyś poświęcił się dla mnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔd͡ʑɛ̃n, AS: goʒ́ẽn

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) godny

Wiktionary


godzieski

przymiotnik od: Godziesze Wielkie


SJP.pl


godzieszów

Godzieszów (niem. Günthersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie bolesławieckim, w gminie Nowogrodziec. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.

Wikipedia


godzik

nazwisko


SJP.pl


godzikowice

Godzikowice (niem. Rosenhain) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim, w gminie Oława.

Wikipedia


godzilla

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) kult. liter. film. gigantyczny, fantastyczny potwór z japońskiej serii komiksów i filmów;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pojawił się potwór! To Godzilla!

 (1.1) Popełniliśmy błąd pięćdziesiąt lat temu, kiedy próby jądrowe stworzyły Godzillę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈd͡ʑilːa, AS: goʒ́i•la

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Godżilla m., Głodzilla m.

 przym. godzillowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Godżilla

Wiktionary


godzillowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) kult. związany z Godzillą, dotyczący Godzilli

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔd͡ʑilˈːɔvɨ, AS: goʒ́i•lovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Godzilla m.

Wiktionary


godzimir

imię męskie


SJP.pl

Godzimir – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Godzi- („robić coś w stosownym czasie”, „dopasowywać, czynić odpowiednim”) i -mir („pokój, spokój, dobro”). Może zatem oznaczać „ten, który czyni ład i pokój”. Wystąpiło w XV wieku.

Wikipedia


godzimirostwo

Godzimir z małżonką; Godzimirowie


SJP.pl


godzimirowie

Godzimir z małżonką; Godzimirostwo


SJP.pl


godzimirowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Godzimira lub z nim związany


SJP.pl


godzina

jednostka czasu równa 1/24 dnia; 60 minut ; 3600 sekund


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miar. fiz. odstęp, przedział czasu równy 60 minutom; równy 3600 sekundom;

 (1.2) moment w ciągu doby wyrażony w jednostkach czasu

 (1.3) eduk. uczn. zob. godzina lekcyjna.

 (1.4) astr. zob. godzina kątowa.

 (1.5) przen. wyznaczony moment

Wiktionary

Godzina, skrót godz., oznaczenie h (ang. hour, łac. hora) – jednostka miary czasu, dwudziesta czwarta część doby, dwunasta część dnia lub nocy astronomicznej. Jedna godzina to 4 kwadranse, 60 minut lub 3600 sekund. Godzina nie jest jednostką układu SI, ale jest przez ten układ uznawana.

W języku potocznym godzina to także oznaczony czas zdarzenia w obrębie danej doby, tj. godzina i minuty razem. Np. północ, południe, kwadrans po piątej itp.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wpadnę do ciebie za godzinę.

 (1.2) — Przepraszam, która godzina? — Siedemnasta czterdzieści trzy.

 (1.3) Jutro do szkoły mam na czwartą godzinę, więc mogę się wyspać.

 (1.3) W poniedziałki mam dwie godziny matmy.

 (1.5) Godzina "W" nadchodzi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈd͡ʑĩna, AS: goʒ́ĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. godzinnik m., godzinówka ż., godzinki nmos.

:: zdrobn. godzinka ż.

 przym. godzinny, godzinowy, cogodzinny

 przysł. godzinami

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. h, skr. godz.

Wiktionary


godzinami

bardzo długo


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) bardzo długo, wiele godzin

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiedyś stali godzinami w kolejce po mięso, bo tak chciała komuna, dziś opychają się hamburgerami, bo tego chce amerykański koncern.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. godzina ż., godzinka ż., godzinówka ż., godzinnik mrz.

 przym. godzinowy

 przysł. godzinowo

Wiktionary


godzineczka

zdrobnienie od: godzinka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: godzina

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔd͡ʑĩˈnɛt͡ʃka, AS: goʒ́ĩnečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. godzinnik mrz.

Wiktionary


godziniorz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. rzem. zegarmistrz

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. godziny nmos., godzinki nmos.

Wiktionary


godzinka

zdrobnienie od: godzina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: godzina

 (1.2) pot. jakiś czas trwający około godziny

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Poleżę sobie tak z godzinkę i potem skoczymy, dobrze?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. godzinnik mrz., godzina ż., godzinki nmos.

 przysł. godzinami

 przym. godzinny

Wiktionary


godzinki

zdrobnienie od: godzina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) rel. rodzaj katolickiego nabożeństwa teocentrycznego, maryjnego lub za wstawiennictwem świętych;

 (1.2) liter. tekst odmawianych lub śpiewanych godzinek (1.1)

 (1.3) bibliot. rodzaj dawnego prywatnego modlitewnika

 (1.4) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zegarek

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp., M., B. i W. lm. od: godzinka

Wiktionary

Godzinki – modlitwa paraliturgiczna w Kościele katolickim oraz w niektórych innych związkach wyznaniowych nawiązujących do pobożności katolickiej, mająca najczęściej charakter wstawienniczy. Ułożona według godzin brewiarzowych nie stanowi natomiast elementu Liturgii godzin i najczęściej sprawowana jest w ciągu, z pominięciem podziału godzinowego. Wykonywana powinna być jako chóralny kanon dialogiczny, ale może być również modlitwą indywidualną, także recytowaną.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Babcia Honorata wychodziła wcześniej do kościoła, bo lubiła godzinki.

 (1.1) Tuż przed mszą organista zaintonował godzinki za zmarłych.

 (1.2) W tekście godzinek wymienieni zostali Samson i Gedeon.

 (1.3) Prace nad godzinkami rozpoczęli w 1411 bracia Limbourg, a przerwała je ich śmierć w 1416 w wyniku zarazy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. godzina ż., godziny nmos., godziniorz mos., godzinka ż.

 przym. godzinowy, godzinny

Wiktionary


godzinnik

dawniej:
1. zegar;
2. tarcza zegara;
3. wskazówka godzinowa zegara


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. zob. zegar.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈd͡ʑĩɲːik, AS: goʒ́ĩ•ńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. godzina ż., godzinka ż., godzineczka ż.

 przym. godzinny, godzinowy

 przysł. godzinami

Wiktionary


godzinny

trwający godzinę; jednogodzinny; jednogodzinowy (rzadko)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) trwający jedną godzinę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pociąg przyjechał do stacji docelowej z godzinnym opóźnieniem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: goʒ́ĩ•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. godzina ż., godzinnik m., godzinówka ż., godzinka ż., godzinki nmos.

 przym. godzinowy, cogodzinny

Wiktionary


godzinówka

potocznie:
1. stawka godzinowa, wynagrodzenie za godzinę pracy;
2. coś trwającego jedną godzinę


SJP.pl


godzinowy

przymiotnik od: godzina


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do godziny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Małgosiu, czy ułożyłaś już mój grafik godzinowy na nowy miesiąc?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. godzinnik mrz., godzina ż., godzinki nmos.

 przysł. godzinowo, godzinami

 przym. godzinny

Wiktionary


godziński

nazwisko


SJP.pl


godziny

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zegar

Wiktionary

  • Godziny (The Hours) – powieść Michaela Cunninghama
  • Godziny (The Hours) – amerykański film z 2002 w reżyserii Stephena Daldry’ego, ekranizacja powieści

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. godzinki nmos., godziniorz mos.

Wiktionary


godzisz

1. doprowadzać do porozumienia
2. łączyć dwie sprawy
3. celować, nastawać na kogoś
4. najmować do pracy


SJP.pl

  • Godzisz (imię)
W Polsce
  • Godzisz – wieś w woj. mazowieckim, w pow. garwolińskim, w gminie Sobolew
  • Godzisz – wieś w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Jedlińsk

Wikipedia


godziszewo

W Polsce
  • Godziszewo – wieś w woj. pomorskim, w pow. starogardzkim, w gminie Skarszewy
  • Godziszewo – przysiółek wsi Kokorzyn w woj. wielkopolskim, w pow. kościańskim, w gminie Kościan
  • Godziszewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wolsztyńskim, w gminie Siedlec
  • Godziszewo – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. wolsztyńskim, w gminie Siedlec
  • Godziszewo – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. łobeskim, w gminie Resko
  • Godziszewo – dawna gmina wiejska
  • Godziszewo – dawna gromada
  • Godziszewo – jezioro w woj. wielkopolskim, w pow. międzychodzkim, w gminie Sieraków, leżące na terenie Pojezierza Poznańskiego

Wikipedia


godziszewski

nazwisko


SJP.pl


godziszka

wieś w Polsce


SJP.pl

Godziszka (dawn. Godziska) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie bielskim, w gminie Buczkowice.

Leży 15 km na południe od Bielska-Białej. W sąsiedztwie Szczyrku, Buczkowic, Rybarzowic, Kalnej, Słotwiny i Łodygowic.

Wikipedia


godziszostwo

Godzisz z małżonką; Godziszowie


SJP.pl


godziszów

nazwa kilku miejscowości w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Godziszów – nazwa zniesiona, wieś w woj. lubelskim, w pow. janowskim, w gminie Godziszów
  • Godziszów – część wsi Majdan Zbydniowski w woj. podkarpackim, w pow. stalowowolskim, w gminie Zaleszany
  • Godziszów – wieś w woj. śląskim, w pow. cieszyńskim, w gminie Goleszów
  • Godziszów – gromada
Zobacz też
  • Godziszów Pierwszy, Godziszów Drugi, Godziszów Trzeci

Wikipedia


godziszowie

Godzisz z małżonką; Godziszostwo


SJP.pl


godziszowski

przymiotnik od: Godziszów


SJP.pl


godziszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Godzisza lub z nim związany


SJP.pl


godzisław

imię męskie


SJP.pl

  • Godzisław – staropolskie imię męskie
  • Godzisław – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gm. Grzmiąca

Wikipedia


godzisława

imię męskie


SJP.pl

Godzisława – żeńska forma imienia Godzisław, nienotowana w źródłach staropolskich. Jej formę pochodną mogło stanowić m.in. imię Gosława.

Godzisława imieniny obchodzi 24 grudnia.

Wikipedia


godzisławostwo

Godzisław z małżonką; Godzisławowie


SJP.pl


godzisławowie

Godzisław z małżonką; Godzisławostwo


SJP.pl


godzisławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Godzisława lub z nim związany


SJP.pl


godziwiej

stopień wyższy od przysłówka: godziwie


SJP.pl


godziwość

godziwy


SJP.pl

Patrz:

godziwy

godziwszy

stopień wyższy od przymiotnika: godziwy


SJP.pl


godziwy

taki, który spełnia oczekiwania i nikogo nie poniża; odpowiedni, słuszny, uczciwy


SJP.pl


godło

znak wyróżniający lub zastępujący coś; emblemat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) herald. wizerunek przedstawiony na tarczy herbowej;

 (1.2) graficzny symbol państwa

 (1.3) znak wyróżniający, zastępujący podpis, czasem stosowany dla zachowania anonimowości ocenianych prac, dokumentacji

Wiktionary

Godło – symbol wyróżniający lub zastępujący coś, również emblemat oraz znak rozpoznawczy przynależności osoby bądź przedmiotu do szerszej grupy np. herb, gmerk, logo.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Godłem Rzeczypospolitej Polskiej jest wizerunek orła białego w koronie w czerwonym polu

 (1.3) Dokumenty przetargowe należy opatrzyć godłem w lewym górnym rogu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔdwɔ, AS: godu̯o

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) emblemat, herb

 (1.2) identyfikator

Wiktionary


goebbels

Paul Joseph Goebbels (wym. /ˈpaʊ̯l ˈjoːzɛf ˈɡœbl̩s/; ur. 29 października 1897 w Rheydt, zm. 1 maja 1945 w Berlinie) – niemiecki polityk, gauleiter Berlina (przywódca okręgu), członek ścisłego kierownictwa partii narodowosocjalistycznej, minister propagandy i oświecenia publicznego w latach 1933–1945, zbrodniarz wojenny, w ostatnich godzinach życia kanclerz Rzeszy. Był jednym z najbliższych współpracowników i doradców Adolfa Hitlera, znanym ze swoich wystąpień publicznych i skrajnego antysemityzmu. Opowiadał się za coraz ostrzejszą dyskryminacją, w tym eksterminacją Żydów podczas Holokaustu.

Wikipedia


goebbelsowski

[czytaj: gebelsowski] taki jak u Goebbelsa, charakterystyczny dla Goebbelsa


SJP.pl


goecja

w okultyzmie: system magiczny oparty na przyzywaniu demonów i duchów do prawdziwego świata


SJP.pl

Goecja (z gr. goeteia – tłumaczone jako wycie) – system magiczny opierający się na przyzywaniu duchów i demonów do realnego świata, by służyły one celom przyzywającego je maga (goety). Według tradycji okultystycznej, korzenie goecji wywodzić się mają od biblijnego króla Salomona, któremu Bóg miał dać władzę przyzywania i kontroli demonów.

Wikipedia


goeryk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wspomnienie liturgiczne świętego Goeryka obchodzone jest 19 września.

Wiktionary


goes

Goes – miasto w południowo-zachodniej Holandii w prowincji Zelandia. Miasto jest siedzibą gminy Goes. Według spisu ludności z roku 2010 miasto liczy 26 920 mieszkańców. W miejscowości znajduje się stacja kolejowa Goes. W 1572 pod Goes miała miejsce bitwa.

Wikipedia


goetel

Osoby o tym nazwisku:

  • Elżbieta Goetel − polska aktorka
  • Ferdynand Goetel – polski prozaik, dramatopisarz
  • Walery Goetel – polski geolog, ekolog i paleontolog

Wikipedia


goethe

[czytaj: gete] nazwisko niemieckie, m.in. Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832), najwybitniejszy niemiecki poeta i pisarz okresu Sturm und Drang i klasyki weimarskiej


SJP.pl

Johann Wolfgang von Goethe [ˈjo:han ˈvɔlfɡaŋ fɔn ˈɡø:tə] (ur. 28 sierpnia 1749 we Frankfurcie nad Menem, zm. 22 marca 1832 w Weimarze) – niemiecki poeta przełomu XVIII i XIX wieku i najwybitniejszy przedstawiciel literatury niemieckiej, a także jeden z najbardziej znaczących w skali światowej, dramaturg, prozaik, uczony, polityk, wolnomularz.

Wikipedia


goetheański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) teatr. liter. dotyczący życia i twórczości Wolfganga Goethego, charakterystyczny, typowy dla Goethego lub jego twórczości, taki jak u Goethego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ale przed nim miał jeszcze przyjść diabeł filozof, oświeceniowy intelektualista, goetheański Mefistofeles.

Wiktionary


goethowski

[czytaj: getowski] taki jak Goethego, wzorowany na jego twórczości, właściwy Goethemu


SJP.pl


goethyt

[czytaj: getyt] brunatny minerał, uwodniony tlenek żelaza; getyt


SJP.pl

Goethyt, getyt – pospolity minerał z gromady wodorotlenków. Należy do grupy diaspora. Chemicznie jest to tlenek wodorotlenek żelaza(III), FeO(OH), w polimorficznej formie α.

Został nazwany w 1806 r. na cześć niemieckiego poety i kolekcjonera minerałów Johanna Wolfganga von Goethego. Nazwa dotyczyła początkowo lepidokrokitu, minerału o tym samym składzie chemicznym, lecz o innej strukturze krystalicznej. Wraz z lepidokrokitem goethyt tworzy mieszaninę zwaną limonitem.

Wikipedia


goetz

nazwisko


SJP.pl

  • Abraham Goetz – polski matematyk
  • Antoni Jan Goetz – polski polityk i przedsiębiorca, właściciel browaru Okocim
  • Hermann Goetz – niemiecki kompozytor
  • Hugo Goetz – amerykański pływak
  • Jan Albin Goetz – polski polityk i przedsiębiorca
  • Hugo Goetz – amerykański pływak
  • Rainald Goetz – niemiecki pisarz
  • Goetz – miasto w Stanach Zjednoczonych

Wikipedia


goffer

rodzaj gryzoni przystosowanych do życia podziemnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. gryzoń z rodziny gofferowatych

Wiktionary

Goffer (Geomys) – rodzaj ssaków z podrodziny Geomyinae w obrębie rodziny gofferowatych (Geomyidae).

Wikipedia


gofferowate

rodzina ssaków z rzędu gryzoni


SJP.pl

Gofferowate (Geomyidae) – rodzina ssaków z rzędu gryzoni (Rodentia) przystosowanych do życia podziemnego.

Wikipedia


gofferowaty

o cechach gofferowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl


goffery

rodzaj gryzoni przystosowanych do życia podziemnego


SJP.pl


gofr

rodzaj wafla


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) kulin. wafel z ciasta naleśnikowego spożywany na ciepło, często z dodatkami;

Wiktionary

Gofr – rodzaj pulchnego lub chrupkiego wafla robionego w gofrownicy, gdzie nadawany jest mu charakterystyczny kształt – zazwyczaj jest to prostokąt lub kwadrat z kratownicą, rzadziej koło czy serduszka ułożone w kwiatek. Gofry podaje się na ciepło, często z różnymi słodkimi dodatkami, na przykład bitą śmietaną, owocami, dżemem, frużeliną, galaretką, lodami, cukrem pudrem lub polewą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Uwielbiam gofry z bitą śmietaną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔfr̥, AS: gofr̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gofrownica ż., gofrowanie n.

 czas. gofrować ndk.

 przym. gofrowy

Wiktionary


gofrować

karbować, marszczyć; wytłaczać wzór na papierze, tkaninie lub blasze


SJP.pl


gofrownia

smażalnia gofrów


SJP.pl


gofrownica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. maszynka do pieczenia gofrów;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rozgrzej, proszę, gofrownicę, zrobimy dzieciom gofry.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔfrɔvʲˈɲit͡sa, AS: gofrovʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gofr mrz., gofrowanie n.

 czas. gofrować ndk.

 przym. gofrowy

Wiktionary


gofrowy

gofr


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) kulin. związany z goframi, odnoszący się do gofrów

Wiktionary

Patrz:

gofr

Powiązane:

 rzecz. gofr mzw./mrz., gofrownica ż.

Wiktionary


gog

jedno z dwu imion, symbolizujących w Biblii potęgi wrogie królestwu bożemu


SJP.pl

  • Gog – postać biblijna
  • GOG.com – skrót od ang. Good Old Games, polski sklep internetowy sprzedający stare gry
  • GOG Svendborg TGI – duński klub piłki ręcznej

Wikipedia


gogacz

nazwisko


SJP.pl


goghowski

[czytaj: hohowski lub gogowski] charakterystyczny dla twórczości (van) Gogha, taki jak u (van) Gogha


SJP.pl


gogle

rodzaj okularów ochronnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) okulary z oprawą ściśle przylegającą do twarzy, chroniących oczy przed wiatrem, deszczem, urazami;

 (1.2) inform. urządzenie do oglądania rzeczywistości wirtualnej

Wiktionary

Gogle – specjalistyczne okulary, pełniące różnorakie role np. ochronną, estetyczną, rozrywkową, militarną bądź technologiczną. posiadające ukształtowanie, które pozwala przylegać osłonie do twarzy wokół oczu, nie dopuszczając do wewnątrz elementów środowiska, osłaniając nosicieli przed uderzaniem podmuchów powietrza, rozbryzgów wody czy podróżujących w powietrzu pyłu i ciał stałych, groźnych dla zdrowia czy komfortu całego aparatu wzrokowego,

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ma na sobie skórzaną kurtkę, czapkę pilotkę z nasadzonymi goglami, płócienne spodnie i buty z cholewką, bo nawet w czerwcu pęd powietrza podczas jazdy potrafi wyziębić solidnie.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) okulary ochronne

 (1.2) headset, gogle VR

Wiktionary


gogo

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. zob. goguś.

Wiktionary

Gogo – grupa etniczna z rodziny ludów Bantu zamieszkująca region Dodoma w środkowej Tanzanii. Posługują się językiem gogo z grupy bantu. Populację ludu Gogo szacuje się na ponad 2,5 miliona osób. 79% populacji to chrześcijanie (katolicy i protestanci), 20% stanowią wyznawcy islamu, pozostali zaś praktykują wierzenia tradycyjne.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɡɔɡɔ, AS: gogo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. goguś mos.

Wiktionary


gogol

Nikołaj Gogol (1809-52), pisarz rosyjski


SJP.pl

Gogol – nieoficjalny przysiółek wsi Zacharzowice w Polsce położony w województwie śląskim, w powiecie gliwickim, w gminie Wielowieś.

Wikipedia


gogola

nazwisko


SJP.pl


gogolewo

W Polsce
  • Gogolewo – wieś w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Dębnica Kaszubska
  • Gogolewo – wieś w woj. pomorskim, w pow. tczewskim, w gminie Gniew
  • Gogolewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gostyńskim, w gminie Krobia
  • Gogolewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. śremskim, w gminie Książ Wielkopolski
  • Gogolewo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. stargardzkim, w gminie Marianowo
  • Gogolewo – dawna gromada
  • Gogolewo – przystanek kolejowy w Gogolewie, w województwie zachodniopomorskim

Wikipedia


gogolewski

nazwisko


SJP.pl

Gogolewski – nazwisko rodowe. Nazwisko wymieniane w spisie Szlachty Ziemi Ciechanowskiej.

  • Nazwisko – Gogolewski,
  • Gniazdo – Gogole,
  • Przysiółki – Steczki, Wielkie, Dąbrowne, Trale, Marki, Sętki, Daniszewo, Kandygi
  • Parafia – Gołymin
  • Herb – Rola

Wikipedia


gogolice

3 miejscowości w Polsce:

  • Gogolice – osada w woj. wielkopolskim, w pow. szamotulskim, w gminie Wronki
  • Gogolice – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfińskim, w gminie Trzcińsko-Zdrój
  • Gogolice – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. kamieńskim, w gminie Wolin

Wikipedia


gogolin

1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim;

 (1.2) geogr. toponim, nazwa kilku polskich wsi i ich części;

Wiktionary

Gogolin – miasto w Polsce położone w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Gogolin. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na ziemi strzeleckiej, na Wyżynie Śląskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poszła Karolinka do Gogolina, / A Karliczek za nią, jak za piękną Panią / Z flaszeczką wina.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈɡɔlʲĩn, AS: gogolʹĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gogolinianin m., gogolinianka ż.

 przym. gogoliński

Wiktionary


gogolinek

Gogolinek – (niem. Gogolinke, 1942–1945 Golingen) wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Koronowo.

Wikipedia


gogolinianin

mieszkaniec Gogolina (miasta w Polsce)


SJP.pl


gogolinianka

mieszkanka Gogolina (miasta w Polsce)


SJP.pl


gogoliński

przymiotnik od: Gogolin


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Gogolina, związany z Gogolinem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gogolin m., gogolinianin m., gogolinianka ż.

Wiktionary


gogolowski

dotyczący Gogola


SJP.pl


gogółka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. jabłko opadowe

Wiktionary


gogołów

W Polsce
  • Gogołów – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. świdnickim, w gminie Świdnica
  • Gogołów – wieś w woj. podkarpackim, w pow. strzyżowskim, w gminie Frysztak
  • Gogołów – gromada

Wikipedia


gogulski

nazwisko


SJP.pl


goguś

lekceważąco: mężczyzna przesadnie dbający o swój wygląd; laluś, strojniś, piękniś, fircyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. iron. mężczyzna przesadnie dbający o swój wygląd

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. gogo mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elegancik, laluś, piękniś, strojniś, dandys, fircyk, modniś, picuś-glancuś, wykwintniś, wytworniś

Wiktionary


gogusiowaty

podobny do gogusia; fircykowaty


SJP.pl


goić

powodować zabliźnianie się ran, skaleczeń itp.


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zagoić)

 (1.1) med. powodować wyleczenie uszkodzeń skórnych lub śluzówkowych, np. zabliźnianie ran

 (1.2) pot. przyczyniać się do dobrostanu duchowego, psychicznego

czasownik zwrotny niedokonany goić się (dk. zagoić się)

 (2.1) med. ulegać gojeniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ta maść goi rany.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) koić, łagodzić, uspokajać

Wiktionary


goiczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. choinka

Wiktionary


goidelski

języki goidelskie - podgrupa języków celtyckich, np. irlandzki, szkocki; języki gaelskie


SJP.pl


goik

nazwisko


SJP.pl


goim

u Żydów - innowierca; goj


SJP.pl


goista

osoba grająca w go (grę planszową)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba grająca w go

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na świecie jest około 60 milionów goistów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈjista, AS: goi ̯ista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. go n.

:: fż. goistka ż.

Wiktionary


goistka

goista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. kobieta grająca w go

Wiktionary

Patrz:

goista

Wymowa:

IPA: ɡɔˈjistka, AS: goi ̯istka

Wiktionary

Powiązane:

 zob. goista.

Wiktionary


goistyczny

związany z go, strategiczną grą planszową


SJP.pl


goj

u Żydów - innowierca; goim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. określenie używane przez żydów w stosunku do innowierców, np. chrześcijan;

 (1.2) przest. drągal, dryblas, cymbał

 (1.3) slang. przestęp. chłop (ze wsi)

 (1.4) slang. przestęp. ktoś wredny, człowiek, z którego nie ma pożytku

Wiktionary

Goj (z hebr. גוי goj = „naród”, l.mn גויים gojim) – określenie pojawiające się wielokrotnie w Torze, tłumaczone najczęściej jako „narody" czyli zwykle nie-Żydów, kogoś spoza narodu Izraela. Określenie to, w zależności od kontekstu, może mieć wydźwięk pejoratywny, wyrażający lekceważenie wobec innowierców lub innych narodów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie wiem, dlaczego kupujący goj, tym razem spostrzegając wybornie omyłkę Szymszela, nie sprostował jej, lecz, przeciwnie, przenajspokojniej z niej skorzystał.

 (1.2) Przecież on przeklął mnie strasznym, wielkim słowem, że ja z gojem tak się prowadzę! Wujcio jest stary, okropnie nabożny…

 (1.2) Wyrósł na wielkiego goja, ale rozumu to mu brak.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔj, AS: goi ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. gojka ż.

 przym. gojowski, gojowaty, gojski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) goim

Wiktionary


gojąco

w sposób powodujący zabliźnianie się miejsc skaleczonych, ran


SJP.pl


gojawiczyński

nazwisko


SJP.pl


goji

[czytaj: godżi] jagody kolcowoju chińskiego lub kolcowoju pospolitego


SJP.pl

rzeczownik

 (1.1) zob. jagody goji.

Wiktionary

Goji, jagody goji (chiń. 枸杞 gǒuqǐ; ang. goji berry, wolfberry; MAF: kɤʊtɕʰi) – handlowa nazwa owoców kolcowoju chińskiego (Lycium chinense) albo kolcowoju pospolitego, k. szkarłatnego (Lycium barbarum). W handlu zazwyczaj spotyka się owoce suszone.

Wikipedia


gojka

goj


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nie-żydówka

Wiktionary

Patrz:

goj

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. goj m.

Wiktionary


gojnik

rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych, używany zwykle jako dodatek do herbaty


SJP.pl

  • Gojnik – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych
  • Gojnik – książę serbski

Wikipedia


gojnikowy

gojnik


SJP.pl

Patrz:

gojnik

gojny

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. gajowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. goj mrz., gojka ż.

Wiktionary


gojowski

goj


SJP.pl

Patrz:

goj

gójski

nazwisko


SJP.pl


gok

skrót od: Gminny Ośrodek Kultury


SJP.pl


gokarcik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od gokart

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gokart m.

Wiktionary


gokart

nieduży samochód do ścigania się; kart; gocart; go-cart


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) sport. mot. mały, nisko osadzony samochód wyścigowy, niedopuszczony do ruchu ulicznego;

Wiktionary

Gokart (kart) – mały pojazd silnikowy, czterokołowy, służący głównie do wyścigów na torze kartingowym. Pozbawiony jest mechanizmu różnicowego, co sprawia, że koła napędowe również na zakręcie kręcą się z tą samą prędkością obrotową. Napęd przenoszony jest za pomocą przekładni łańcuchowej lub skrzyni biegów z kołami zębatymi na oś sztywną podpartą na dwóch lub trzech łożyskach kulkowych. Do kierowania kołami przednimi stosuje się drążki kierownicze i kolumnę z krzywką. W nowszych konstrukcjach stosowane są elementy nadwozia w postaci osłony-spojlera przedniego, będącego jednocześnie zderzakiem, osłony kolumny kierowniczej oraz osłon bocznych.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. gokarcik mrz.

 przym. gokartowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. kart

Wiktionary


gokarting

rekreacyjne uprawianie jazdy gokartem


SJP.pl


gokartingowy

gokarting


SJP.pl

Patrz:

gokarting

gokartowy

przymiotnik od: gokart


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z gokartem, dotyczący gokartu

 (1.2) przewidziany do jeżdżenia przez gokart

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do tego czasu w zajezdni będzie mógł funkcjonować motodrom gokartowy - informuje Wojciech Feliks, prezes Pracowni Konserwacji Zabytków Arkona, gdzie powstał projekt zagospodarowania zajezdni.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gokart mzw./mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) kartingowy

Wiktionary


gol

wbicie piłki lub krążka do bramki (przeciwnika lub własnej)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) sport. umieszczenie piłki lub krążka w bramce i punkt zdobyty w ten sposób

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: golić

Wiktionary

Sport

  • Gol – pojedynczy punkt w piłce nożnej
  • Gol samobójczy – w piłce nożnej i innych sportach skuteczny strzał w kierunku własnej bramki
  • Złoty gol – nieużywana obecnie zasada w piłce nożnej dotycząca dogrywek
  • Srebrny gol – nieobowiązująca już zasada gry w piłkę nożną dotycząca dogrywek piłkarskich systemem pucharowym bądź eliminacyjnym
  • Gol Częstochowa – częstochowski klub piłki nożnej kobiet

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bramkostrzelny napastnik strzelił kolejnego gola.

 (2.1) Panie fryzjer, pan mnie gol, a nie gadaj tyle.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔl, AS: gol

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. golkiper m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bramka, trafienie, wrzutka

Wiktionary


gola

wbicie piłki lub krążka do bramki (przeciwnika lub własnej)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. miejsce gołe, otwarte

Wiktionary

W Polsce
  • Gola – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. lubińskim, w gminie Lubin
  • Gola – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. trzebnickim, w gminie Prusice
  • Gola – osada w woj. dolnośląskim, w pow. trzebnickim, w gminie Żmigród
  • Gola – wieś w woj. lubuskim, w pow. krośnieńskim, w gminie Dąbie
  • Gola – wieś w woj. lubuskim, w pow. wschowskim, w gminie Sława
  • Gola – wieś w woj. lubuskim, w pow. wschowskim, w gminie Szlichtyngowa
  • Gola – wieś w woj. łódzkim, w pow. wieruszowskim, w gminie Bolesławiec
  • Gola – wieś w woj. opolskim, w pow. namysłowskim, w gminie Świerczów
  • Gola – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gostyńskim, w gminie Gostyń
  • Gola – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. grodziskim, w gminie Rakoniewice
  • Gola – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. jarocińskim, w gminie Jaraczewo
  • Gola – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kępińskim, w gminie Bralin

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pagórek cienia nie miał żadnego, atoli on siadł na tey goli. (Erasma Otwinowskiego przemiany Owidyuszowe, za Lindem i Karłowiczem)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔla, AS: gola

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) golizna

Wiktionary


golachowski

nazwisko


SJP.pl


golacz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. fryzj. fryzjer męski

Wiktionary


golądkowo

Golądkowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Winnica. Ma status sołectwa.

Wieś duchowna Golątkowo położona była w drugiej połowie XVI wieku w ziemi zakroczymskiej województwa mazowieckiego. W 1785 roku wchodziła w skład klucza golątkowskiego biskupstwa płockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Przez miejscowość przepływa rzeka Niestępówka, dopływ Narwi.

Wikipedia


golak

nazwisko


SJP.pl


golan

wzgórza Golan, region górzysty w Syrii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. płaskowyż położony na granicy Izraela, Syrii i Libanu;

Wiktionary

  • Golan – biblijne miasto ucieczki
  • Golan – okręg w północno-wschodniej części Transjordanii
  • Golan – izraelski pistolet samopowtarzalny kalibru 9 mm Parabellum
  • Wzgórza Golan – górzysty region położony na granicy Izraela, Syrii i Libanu.
  • Samorząd Regionu Golan – samorząd regionu położony w Dystrykcie Północnym w Izraelu
  • Golan – osiedle w Ramat ha-Szaron

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Polskie wojsko stacjonowało na Golanie na granicy izraelskiej.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. golański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bibl. Baszan

Wiktionary


golanica

golanica zielonka - gatunek pluskwiaka z rodziny golanicowatych


SJP.pl


golanicowate

o cechach golanicowatych (rodzina pluskwiaków)


SJP.pl


golanicowaty

o cechach golanicowatych (rodzina pluskwiaków)


SJP.pl


golanowski

nazwisko


SJP.pl


golański

nazwisko


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze wzgórzami Golan

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przejdźmy jednak od saperów do golańskich woziwodów, czyli plutonu transportowego, który i tu spełnia bardzo ważną rolę dowożąc dzień w dzień wodę, żywność, paliwo i różnorodny sprzęt na wszystkie austriackie i irańskie posterunki (…).

 (1.1) Chwalili sprawność, zwrotność spycharki, jej nieustępliwość i wytrzymałość stalowego lemiesza. Właśnie na tym irańskim posterunku nr 80 wypróbowali ją w tutejszych golańskich warunkach po raz pierwszy.

 (1.1) Wykorzystując uzyskane powodzenie na froncie golańskim dowództwo izraelskie postanowiło kontynuować działania zaczepne przeciwko Syrii.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Golan mrz.

Wiktionary


golareczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: golarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. golarnia ż., zgolenie n., golarka ż.

 czas. zgolić

Wiktionary


golarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) elektr. kosmet. urządzenie elektryczne służące do golenia;

 (1.2) elektr. urządzenie elektryczne służące do oczyszczania ubrań ze zmechaceń

Wiktionary

Golarka elektryczna – maszynka do golenia włosów z ciała, która podczas działania wykorzystuje system ostrzy napędzanych silniczkiem elektrycznym lub elektromagnesem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zbyt długie włoski przy kontakcie z golarką zostaną przez nią wciągnięte, co skończy się bolesnym doświadczeniem i podrażnioną skórą po wyrwaniu włosków.

 (1.2) Użyłam golarki do odzieży, by oczyścić obicie fotela.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈlarka, AS: golarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. golarz mos., golarnia ż., golenie n., zgolenie n., ogolenie n.

:: zdrobn. golareczka ż.

 czas. golić ndk., ogolić dk., zgolić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elektryczna maszynka do golenia

Wiktionary


golarnia

salon fryzjerski; razura


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. kosmet. zakład fryzjerski dla mężczyzn

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Fryzjer z pobliskiej golarni używa pachnącego talku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. golarz mos., golenie n., zgolenie n., ogolenie n., golarka ż., golareczka ż.

 czas. obnażać, golić ndk., golić się ndk., ogolić dk., ogolić się dk., zgolić dk.

 przysł. goło

Wiktionary


golarski

golarz


SJP.pl

Patrz:

golarz

golarz

osoba zajmująca się zawodowo goleniem mężczyzn; fryzjer męski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. fryzjer męski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Spotkany jeździec był rzeczywiście golarzem, skrobał brody w dwóch wsiach sąsiednich i teraz właśnie jechał z jednej wsi do drugiej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔlaʃ, AS: golaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. golarnia ż., zgolenie n., golarka ż., golenie n.

 czas. zgolić, golić ndk., ogolić dk., obnażać ndk.

 przysł. goło

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) golibroda; gw-pl|Górny Śląsk|golacz.

Wiktionary


golas

człowiek nagi, nieodziany lub prawie nagi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) nagi człowiek

 (1.2) lekcew. mężczyzna niezamożny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na boisko wybiegł golas i wszyscy mieli ubaw.

 (1.2) Jadzia się wydała za jednego golasa z sąsiedniej wsi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔlas, AS: golas

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. golec m., golizna ż., golenie n., zgolenie n., podgalanie n., podgolenie n.

:: zdrobn. golasek m.

:: fż. golaska ż.

 czas. obnażać, golić ndk., zgolić dk., podgalać ndk., podgolić dk.

 przym. goły

 przysł. goło

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gołodupiec, golec, nagus

 (1.2) gołodupiec

Wiktionary


golasek

zdrobnienie od golas


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od: golas

 (1.2) nagie dziecko

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈlasɛk, AS: golasek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. goły nmos., golas m., golaska ż., golizna ż., golec m.

 czas. golić, ogolić, obnażać

 przym. goły, golusieńki

 przysł. goło

Wiktionary


golaska

kobieta naga lub skąpo ubrana; naguska


SJP.pl


golasowice

Golasowice (niem. Gollasowitz) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie pszczyńskim, w gminie Pawłowice. Powierzchnia sołectwa wynosi 8,06 km², a liczba ludności 1401, co daje gęstość zaludnienia równą 164,09 os./km².

Wikipedia


golba

nazwisko


SJP.pl


golc

nazwisko


SJP.pl


golczewianin

mieszkaniec Golczewa (miasta w Polsce)


SJP.pl


golczewianka

mieszkanka Golczewa (miasta w Polsce)


SJP.pl


golczewo

1. miasto w Polsce;
2. osada w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Golczewo (niem. Gülzow) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Golczewo. Położone na Równinie Gryfickiej, nad Jeziorem Okonim i Jeziorem Szczuczym i przepływającą przez nie rzeką Niemicą.

31 grudnia 2010 r. miasto miało 2708 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Golczewo położone jest na Równinie Gryfickiej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔlˈt͡ʃɛvɔ, AS: golčevo

Wiktionary

Powiązane:

 przym. golczewski

Wiktionary


golczewski

przymiotnik od: Golczewo


SJP.pl


golczowice

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 3, w tym 2 podstawowe
  • Golczowice – wieś w woj. małopolskim, w pow. olkuskim, w gminie Klucze
  • Golczowice – wieś w woj. opolskim, w pow. brzeskim, w gminie Lewin Brzeski
  • Golczowice – przysiółek wsi Zawada w woj. opolskim, w pow. prudnickim, w gminie Głogówek

Wikipedia


golczyk

nazwisko


SJP.pl


gold

nazwisko


SJP.pl

Muzyka:

  • Gold – album Boba Marleya
  • Gold – album Kiss
  • Gold – album Czerwonych Gitar
  • Gold – album Elektrycznych Gitar
  • Gold – album Oddziału Zamkniętego
  • Gold – album RSC
  • Gold – album Rush
  • Gold – album Roberta M
  • Gold – album Lombardu (biały)
  • Gold – album Lombardu (niebieski)
  • Gold – album The Cranberries
  • Gold – album XIII. století
  • Gold – album Golden Life
  • Gold – album Chłopców z Placu Broni
  • Gold – album Formacji Nieżywych Schabuff
  • Gold – album Kobranocki
  • Gold – album Lady Pank
  • Gold – album Perfectu
  • Gold – album Róż Europy
  • Gold – album September
  • Gold – album Akcent
  • Gold – singel Amandy Lear
  • GOLD – singel zespołu B’z
  • Gold – singel ATB
  • Gold – piosenka
  • Gold – singel Imagine Dragons

Wikipedia


golda

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Gołda lub Golda

  • Andrzej Gołda (ujednoznacznienie)
  • Ireneusz Golda (ur. 1955) – polski lekkoatleta, który specjalizował się w rzucie młotem.
  • Janusz Gołda (ur. 1948) – polski poeta
  • Karol Golda (1914-1942) – Sługa Boży Kościoła katolickiego, polski duchowny katolicki, salezjanin.
  • Mirosław Gołda (ur. 1957) – polski koszykarz
  • Paweł Gołda (ur. 1970) – polski hokeista

Wikipedia


goldberg

nazwisko


SJP.pl

Goldberg (pol. Golcz) – miasto w Niemczech, w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, w powiecie Ludwigslust-Parchim, siedziba Związku Gmin Goldberg-Mildenitz.

1 stycznia 2012 do miasta przyłączono gminę Diestelow, która stała się automatycznie jej dzielnicą.

Wikipedia


goldbergowski

taki jak u Williama Scotta Goldberga, charakterystyczny dla Williama Scotta Goldberga


SJP.pl


golden

pies rasy golden retriever


SJP.pl

Anglia:

  • Golden Cap – wzgórze
  • Golden Pot – osada

Kanada:

  • Golden – miasto w Kolumbii Brytyjskiej
  • Golden Hinde – szczyt
  • Golden Horseshoe – region

Stany Zjednoczone:

  • Golden – miasto w stanie Kolorado, w hrabstwie Jefferson
  • Golden – wieś w stanie Illinois, w hrabstwie Adams
  • Golden – miasto w stanie Missisipi, w hrabstwie Tishomingo
  • Golden – jednostka osadnicza w stanie Missouri, w hrabstwie Barry
  • Golden – jednostka osadnicza w stanie Nowy Meksyk, w hrabstwie Santa Fe
  • Golden (ang. Golden Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Oceana
  • Golden (ang. Golden Township) – gmina w stanie Nebraska, w hrabstwie Holt
  • Golden (ang. Golden Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Walsh
  • Golden Beach
  • Golden City
  • Golden Hills – jednostka osadnicza
  • Golden Lake
  • Golden Meadow – miasto
  • Golden Triangle – jednostka osadnicza
  • Golden Valley

Wikipedia


goldfinger

  • Goldfinger – zespół muzyczny
  • Goldfinger – powieść Iana Fleminga z serii o Jamesie Bondzie
  • Goldfinger – film z 1964 roku
  • Ernő Goldfinger (1902-1987) – węgierski architekt, pierwowzór postaci z powieści

Wikipedia


goldie

Goldie właśc. Clifford Price (ur. 19 września 1965) – brytyjski DJ i producent muzyki elektronicznej.

Wikipedia


goldman

nazwisko


SJP.pl

Nazwisko

  • Artur Goldman
  • Dawid Goldman
  • Duff Goldman
  • Emma Goldman
  • Gary Goldman
  • Jean-Jacques Goldman

Inne

  • (10153) Goldman
  • Goldman Sachs Group Incorporated

Zobacz też:

  • Goldmann

Wikipedia


goldowies

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. roln. bot. gatunek owsa

Wiktionary


goldschmidt

[czytaj: goldszmit] nazwisko


SJP.pl

  • (1614) Goldschmidt – planetoida
  • Björn Goldschmidt (ur. 1979) – niemiecki kajakarz
  • Carl Wolfgang Benjamin Goldschmidt (1807–1851) – niemiecki astronom, matematyk, fizyk
  • Harry Goldschmidt (1910–1986) – szwajcarski muzykolog
  • Hermann Mayer Salomon Goldschmidt (1802–1866) – niemiecki astronom i malarz
  • Johannes (Hans) Wilhelm Goldschmidt (1861–1923) – niemiecki chemik
  • Marie Goldschmidt – francuska pilot balonów
  • Michael Goldschmidt (ur. 1987) – amerykański snowboardzista
  • Otto Goldschmidt (1829–1907) – niemiecki kompozytor, pianista i dyrygent
  • Paul Edward Goldschmidt (ur. 1987) – amerykański baseballista
  • Richard Benedict Goldschmidt (1878–1958) – amerykański genetyk
  • Robert B. Goldschmidt (ur. 1877–1935) – belgijski chemik i fizyk, bankier, wynalazca
  • Paul-Tijs Goldschmidt (ur. 1953) – holenderski biolog ewolucyjny, pisarz
  • Victor Moritz Goldschmidt (1888–1947) – norweski geochemik, petrograf i mineralog
  • Salomon Goldschmidt (1837–1927) – rabin w Kołobrzegu [1], współtwórca Żydowskiego Szpitala Uzdrowiskowego, autor publikacji[2]

Wikipedia


goldstar

produkt marki Goldstar


SJP.pl


goldstein

[czytaj: goldsztajn] nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Baruch Goldstein – amerykański-izraelski lekarz, skrajnie prawicowy fundamentalista
  • Edward Goldstein – powstaniec styczniowy, lekarz, antropolog, kolekcjoner
  • Emmanuel Goldstein – postać literacka w powieści George’a Orwella Rok 1984
  • Stanisław Goldstein – polski matematyk
  • Warren Goldstein – południowoafrykański rabin, prawnik

Wikipedia


goldwasser

anyżowy likier ziołowo-korzenny z płatkami złotej folii; wódka gdańska; złotówka


SJP.pl

Goldwasser (w tłumaczeniu z niemieckiego: złota woda), gdańska wódka, Danziger Goldwasser (złota woda gdańska) – mocny (minimum 38% alkoholu) likier ziołowo-korzenny wytwarzany w Gdańsku według pomysłu XVI-wiecznego uchodźcy religijnego (mennonity) z Lier, Ambrożego Vermoolena (lub Vermöllena), który wraz ze swoim majątkiem przywiózł z Niderlandów receptury nieznanych dotąd w Prusach likierów.

Wikipedia


goldwyn

  • Goldwyn Pictures – amerykańska wytwórnia filmowa działająca w latach 1916-1924
  • Metro-Goldwyn-Mayer – amerykańska wytwórnia filmowa działająca od 1924
  • Samuel Goldwyn Theater – kino w Beverly Hills

Wikipedia


goldwynizm

rodzaj mimowolnie humorystycznych powiedzeń przypisywanych Samuelowi Goldwynowi, słynnemu amerykańskiemu producentowi filmowemu


SJP.pl


goleador

środowiskowo w piłce nożnej: zawodnik, który w danym okresie zdobył najwięcej bramek; król strzelców


SJP.pl


golec

człowiek ubogi; biedak


SJP.pl

Osoby o nazwisku Golec:

  • Adam Golec – polski fotograf
  • Anna Golec-Mastroianni – polska urzędniczka
  • Dariusz Golec – polski menedżer branży telekomunikacyjnej, inżynier i urzędnik państwowy
  • Edyta Golec – altowiolistka i wokalistka
  • Florentyna Golec – krzewicielka kultury polskiej na Śląsku, aktorka amatorka
  • Józef Golec – pedagog, działacz społeczny
  • Łukasz Golec – muzyk popowy i jazzowy
  • Paweł Golec – muzyk popowy i jazzowy
  • Stanisława Golec (1928–1946) – uczestniczka grup leśnych VII (Śląskiego) Okręgu Narodowych Sił Zbrojnych
  • Stanisława Golec – była klaryska, w latach 1995–2000 ksieni klasztoru w Kaliszu
  • Wacław Golec – polski siatkarz

Wikipedia


golęczewo

Golęczewo (niem. Golenhofen) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Suchy Las.

Wikipedia


golędzinów

  • Golędzinów – wieś w powiecie trzebnickim
  • Golędzinów – osiedle na warszawskiej Pradze-Północ.
  • Golędzinów (jurydyka) – warszawska jurydyka

Wikipedia


golejewko

Golejewko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim, w gminie Pakosław.

Wikipedia


golejów

W Polsce
  • Golejów – część miasta Rybnik
  • Golejów – część miasta Staszów
  • Golejów – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. lwóweckim, w gminie Lubomierz
  • Golejów – przysiółek wsi Rytwiany w woj. świętokrzyskim, w pow. staszowskim, w gminie Rytwiany
  • Golejów – gromada

Wikipedia


golem

przenośnie: bezwolny, bezmyślny olbrzym, uosobienie siły niszczącej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) folk. legendarna istota z gliny znana z tradycji judaistycznej;

Wiktionary

Golem (hebr. ‏גולם‎ lub ‏גלם‎; jid. ‏גולם‎ gojlem) – istota utworzona z gliny na kształt człowieka, ale pozbawiona duszy rozumiejącej neszama, a zatem również zdolności mowy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Szczątki Golema znajdują się jakoby na strychu synagogi w Pradze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔlɛ̃m, AS: golẽm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. golem mos.

 przym. golemowy, golemiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. golem mos.

 przym. golemowy, golemiczny

frazeologia.

etymologia. etym|hebr|גולם.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Golem

źródła.

== Golem (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) folk. Golem

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


golemowy

przymiotnik od: golem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) daw. lub rzad. związany z golemem, dotyczący golema

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W sieni dało się słyszeć golemowe kroki i sapanie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Golem mos., golem mos.

Wiktionary


goleń

odcinek nogi między stawem skokowym i kolanem; podudzie, goleń (r. męski)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. część nogi człowieka (lub tylnej kończyny zwierzęcia) znajdująca się między kolanem a stopą;

 (1.2) lotn. część podwozia samolotu, która łączy kadłub z wózkiem

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) reg. gwara. goleń (1.1)

forma rzeczownika.

 (3.1) D. plural|golenie.

Wiktionary

Goleń – element anatomiczny odnóża lub kończyny położony przed stopą lub piętką, a za udem lub rzepką.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tylną częścią goleni jest łydka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔlɛ̃ɲ, AS: golẽń

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. golonka ż., goloneczka ż.

 przym. goleniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podudzie

Wiktionary


golenice

Golenice (niem. Schildberg) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie myśliborskim, w gminie Myślibórz.

Wikipedia


golenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) fryzj. usuwanie zarostu lub włosów tuż przy powierzchni skóry

 (1.2) pot. okradanie

forma rzeczownika.

 (2.1) plural|goleń.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Znowu zaciąłeś się przy goleniu?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈlɛ̃ɲɛ, AS: golńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. golarka ż., golarz mos., golas mos./mzw., ogolenie n., wygolenie n., zgolenie n.

 czas. golić ndk., ogolić dk., podgalać ndk., podgolić dk., wygalać ndk., wygolić dk.

 przysł. goło

Wiktionary


goleniów

1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce;
3. szczyt w Sudetach Wschodnich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w województwie zachodniopomorskim;

Wiktionary

Goleniów (niem. Gollnow) – miasto w zachodniej części woj. zachodniopomorskiego, w powiecie goleniowskim, położone nad rzeką Iną, na Pobrzeżu Szczecińskim, 35 km na północny wschód od Szczecina. Miasto jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej Goleniów i dziesiątym ośrodkiem miejskim województwa (pod względem liczby ludności). Nieopodal biegną drogi krajowe nr 3 i nr 6, a w pobliskich Glewicach znajduje się port lotniczy Szczecin-Goleniów. Autobusy w Goleniowie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Od lat mieszkała w Goleniowie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈlɛ̃ɲuf, AS: golńuf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. goleniowianin m., goleniowianka ż.

 przym. goleniowski

Wiktionary


goleniowianin

mieszkaniec Goleniowa


SJP.pl


goleniowianka

mieszkanka Goleniowa


SJP.pl


goleniowski

przymiotnik od: Goleniów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Goleniowa, związany z Goleniowem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Goleniów m., goleniowianin m., goleniowianka ż.

Wiktionary


goleniowy

przymiotnik od: goleń


SJP.pl

Goleniowy – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Szczekociny.

Wieś leży przy drodze krajowej nr 78.

W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Goleniowy, po jej zniesieniu w gromadzie Szczekociny. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.

Wikipedia


goleszów

nazwa dwóch wsi w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie mieleckim, w gminie Mielec;

 (1.2) geogr. wieś gminna w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim;

Wiktionary

W Polsce
  • Goleszów – wieś w woj. podkarpackim, w pow. mieleckim, w gminie Mielec
  • Goleszów – wieś w woj. śląskim, w pow. cieszyńskim, w gminie Goleszów
  • Goleszów – kolonia wsi Doboszowice, w pow. ząbkowickim, w gminie Kamieniec Ząbkowicki
  • Goleszów – gromada
  • Goleszów – stacja kolejowa w Goleszowie, w województwie śląskim

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Goleszowie funkcjonuje Ochotnicza Straż Pożarna i znajduje się Dom Strażaka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. goleszowianin mos., goleszowianka ż.

 przym. goleszowski

Wiktionary


goleszowianin

mieszkaniec wsi: Goleszów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Goleszowa

 (1.2) osoba pochodząca z Goleszowa, urodzona w Goleszowie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Goleszów mrz.

:: fż. goleszowianka ż.

 przym. goleszowski

Wiktionary


goleszowianka

mieszkanka wsi: Goleszów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Goleszowa

 (1.2) kobieta pochodząca z Goleszowa, urodzona w Goleszowie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Goleszów mrz.

:: fm. goleszowianin m.

 przym. goleszowski

Wiktionary


goleszowski

przymiotnik od: Goleszów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Goleszowa, związany z Goleszowem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pilot przyczynił się do powstania goleszowskiej szkoły szybowcowej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Goleszów mrz., goleszowianin mos., goleszowianka ż.

Wiktionary


golęszyc

członek plemienia słowiańskiego


SJP.pl


goleszyn

Goleszyn – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Sierpc. Ma status sołectwa.

Prywatna wieś szlachecka Goleszyno położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sierpeckim województwa płockiego. W okresie międzywojennym Goleszyn leżał w powiecie sierpeckim w województwie warszawskim.

Wikipedia


goleta

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żegl. zob. szkuner.

Wiktionary

  • Goleta – miasto w USA, w stanie Kalifornia
  • Goleta – rodzaj pająków z rodziny skakunowatych

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) szkuner

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|francuski|goélette.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szkuner

Wiktionary


golf

1. sweter z wysokim kołnierzem;
2. wysoki kołnierz przy swetrze, bluzce itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) odzież. rodzaj wysokiego kołnierza z dzianiny, który otula szyję;

 (1.2) odzież. sweter lub bluzka z golfem (1.1)

 (1.3) daw. zatoka morska

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (2.1) sport. dyscyplina sportu polegająca na bijaniu kijem do dołków małej piłki;

 (2.2) sport. odmiana bilardu;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (3.1) mot. samochód marki Volkswagen Golf

Wiktionary

Golf – sport uprawiany na otwartych trawiastych terenach, polegający na kierowaniu małej piłki golfowej do otworów w ziemi (mających kształt cylindra o średnicy 108 mm) za pomocą uderzeń specjalnymi kijami. Celem gracza jest umieszczenie piłki w dołku w jak najmniejszej liczbie uderzeń. Golf był dyscypliną olimpijską w latach 1900-1904. Ponownie zagościł na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro 2016.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ależ mnie ciśnie w szyję ten golf.

 (1.2) W czarnych golfach ludzie wyglądają szczuplej.

 (1.3) W golfie stał galeon.

 (2.1) W krajach anglosaskich golf jest jedną z najbardziej popularnych dyscyplin sportowych.

 (2.2) Golfa rozgrywa się na stole do ósemki.

 (3.1) Brat Jacka jeździ teraz golfem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔlf, AS: golf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. golfista m., golfistka ż., golfy lm., minigolf m.

:: zdrobn. golfik m.

 przym. golfowy

Wiktionary


golfiarz

potocznie: gracz w golfa; golfista


SJP.pl


golfik

zdrobnienie od: golf (sweter)


SJP.pl


golfista

gracz w golfa; golfiarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. ktoś, kto uprawia golf

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój brat jest świetnym golfistą, bo trenuje trzy razy w tygodniu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔlˈfʲista, AS: golfʹista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. golf m., golfówka ż.

:: fż. golfistka ż.

 przym. golfowy

Wiktionary


golfistka

golfista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. kobieta uprawiająca golf

Wiktionary

Patrz:

golfista

Wymowa:

IPA: ɡɔlˈfʲistka, AS: golfʹistka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. golf m.

:: fm. golfista m.

 przym. golfowy

Wiktionary


golfoholik

osoba bardzo lubiąca grać w golfa


SJP.pl


golfowisko

teren przeznaczony do gry w golfa


SJP.pl


golfowy

przymiotnik od: golf


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z golfem, dotyczący golfa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W jednym z salonów, wśród dymu, kurzu i swądu strzela do ostatka mężczyzna niski, ale postawny, już dobrze po sześćdziesiątce, w hełmie górnika, w swetrze golfowym: prezydent republiki.

 (1.1) Między wykładami polska delegacja zwiedziła obiekty turystyczne (…) z malowniczo położonym klubem golfowym, który wzniesiono ze środków Unii Europejskiej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔlˈfɔvɨ, AS: golfovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. golfistka ż., golfista mos., golf

Wiktionary


golfstrom

Golfsztrom, Prąd Zatokowy - ciepły prąd morski w zachodnich rejonach Atlantyku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. zob. Prąd Zatokowy.

Wiktionary

Prąd Zatokowy (także Golfsztrom, Golfstrom) – ciepły podpowierzchniowy prąd morski, który płynie wzdłuż wschodniego wybrzeża Ameryki w kierunku Europy.

System Prądu Zatokowego jest wyjątkowo skomplikowany, co utrudnia jego precyzyjne opisanie. Golfsztrom stanowi sieć prądów, których położenie może się zmieniać i które mogą pojawiać się i znikać z upływem czasu. W wąskim znaczeniu, Golfsztrom bierze początek z połączenia Prądu Florydzkiego z Prądem Antylskim u wschodnich wybrzeży Stanów Zjednoczonych, w pobliżu przylądka Hatteras w Karolinie Północnej i płynie z prędkością około 9 km/h łukiem w kierunku północno-wschodnim do wybrzeży Nowej Fundlandii w Kanadzie, które omija z południowego wschodu. W tym rejonie zwanym deltą Golfsztromu bifurkuje. Główna część wód Golfsztromu kieruje się na południowy wschód, część zaś jako Prąd Północnoatlantycki płynie w kierunku Wielkiej Brytanii. Tam wody Prądu Północnoatlantyckiego oddają ciepło atmosferze, ogrzewając Europę (także jako np. Prąd Norweski).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Hipoteza mówi, że stopnienie lodowców spowoduje zmianą kierunku Golfstromu i w efekcie przyniesie oziębienie.

Wiktionary


golfsztrom

Golfstrom, Prąd Zatokowy - ciepły prąd morski na zachodnim Atlantyku


SJP.pl

Prąd Zatokowy (także Golfsztrom, Golfstrom) – ciepły podpowierzchniowy prąd morski, który płynie wzdłuż wschodniego wybrzeża Ameryki w kierunku Europy.

System Prądu Zatokowego jest wyjątkowo skomplikowany, co utrudnia jego precyzyjne opisanie. Golfsztrom stanowi sieć prądów, których położenie może się zmieniać i które mogą pojawiać się i znikać z upływem czasu. W wąskim znaczeniu, Golfsztrom bierze początek z połączenia Prądu Florydzkiego z Prądem Antylskim u wschodnich wybrzeży Stanów Zjednoczonych, w pobliżu przylądka Hatteras w Karolinie Północnej i płynie z prędkością około 9 km/h łukiem w kierunku północno-wschodnim do wybrzeży Nowej Fundlandii w Kanadzie, które omija z południowego wschodu. W tym rejonie zwanym deltą Golfsztromu bifurkuje. Główna część wód Golfsztromu kieruje się na południowy wschód, część zaś jako Prąd Północnoatlantycki płynie w kierunku Wielkiej Brytanii. Tam wody Prądu Północnoatlantyckiego oddają ciepło atmosferze, ogrzewając Europę (także jako np. Prąd Norweski).

Wikipedia


golfy

przestarzale: bufiaste spodnie sięgające do połowy łydek, używane np. do gry w golfa


SJP.pl


golgocki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rel. geogr. związany z Golgotą, dotyczący Golgoty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Golgota ż.

Wiktionary


golgota

przenośnie: miejsce męki, cierpienia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. bibl. niewielkie wzniesienie w Jerozolimie, na którym miał umrzeć Jezus;

 (1.2) kult. szt. przedstawienie Kalwarii w sztuce, także odtworzenie w krajobrazie

 (1.3) przen. miejsce katorgi, umęczenia

Wiktionary

Golgota (gr. Γολγοθᾶ od aram. ‏ܓܓܘܠܬܐ‎ Gulgalta, w tłum. łac. Calvaria, co znaczy „czaszka” – wzgórze znajdujące się nieopodal Jerozolimy, gdzie dokonywano egzekucji skazańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wzniesienie Golgoty znajduje się obecnie we wnętrzu Bazyliki Bożego Grobu.

 (1.2) Golgota tego renesansowego mistrza zadziwia ilością szczegółów.

 (1.3) W miejskim muzeum otwarto wystawę o Golgocie Wschodu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. golgota ż.

 przym. golgocki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Kalwaria

Wiktionary


goliard

średniowieczny, wędrowny aktor, śpiewak; truwer; wagant


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. wędrowny poeta średniowieczny;

Wiktionary

Goliard (ze st.franc. goliard – błazen, pasibrzuch) – wędrowny bard w średniowiecznej Francji, Anglii i Niemczech.

Goliardzi recytowali lub śpiewali własne utwory o dość swawolnej biesiadnej treści, nasycone elementami satyry obyczajowej. Byli to najczęściej studenci.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. goliardzki

frazeologia.

etymologia.

 etym|stfranc|goliard. → błazen, pasibrzuch

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. goliardzki

Wiktionary


goliasz

nazwisko


SJP.pl


goliat

przenośnie o siłaczu, olbrzymie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) bibl. filistyński olbrzym pokonany przez Dawida strzałem z procy;

Wiktionary

Goliat (heb. גָּלְיָת Golyāṯ; arab. جالوت Ǧālūt) – opisany w Starym Testamencie olbrzymi filistyński wojownik pochodzący z miasta Gat. Według Biblii jego wzrost miał wynosić aż sześć łokci i jedną piędź (ok. 3 metrów). Zginął z ręki Dawida, który pokonał go wyrzuconym z procy kamieniem.

O postaci wspominają źródła starotestamentowe: Pierwsza oraz Druga Księga Samuela, Pierwsza Księga Kronik oraz Mądrość Syracha. Goliat jest również opisany w Koranie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jest miecz Goliata, Filistyna, którego zabiłeś w Dolinie Terebintu; zawinięty w płaszcz, leży za efodem.

Wiktionary


goliatowy

goliat


SJP.pl

Patrz:

goliat

golibroda

żartobliwie: fryzjer, cyrulik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. człowiek, który zawodowo zajmuje się strzyżeniem i goleniem mężczyzn

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔlʲiˈbrɔda, AS: golʹibroda

Wiktionary

Powiązane:

 czas. golić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. golarz; współcz. fryzjer męski

Wiktionary


golić

1. usuwać włosy, zarost;
2. pot. oszukiwać, pozbywając kogoś pieniędzy


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. ogolić)

 (1.1) usuwać zarost lub owłosienie, tnąc je tuż przy skórze

 (1.2) pot. przen. pozbawiać kogoś pieniędzy

czasownik zwrotny niedokonany golić się (dk. ogolić się)

 (2.1) usuwać zarost samemu sobie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Panie fryzjer, pan mnie gol, a nie gadaj tyle.

 (2.1) Codziennie rano przed wyjściem do pracy golę się.

 (2.1) Z powodów religijnych nie wolno mi się golić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔlʲit͡ɕ, AS: golʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. golarnia ż., zgolenie n., goły nmos., golasek m., golas m., golenie n., golarka ż., golibroda m., golarz m.

 czas. ogolić, podgolić, podgalać, wygolić, wygalać, zgolić, zgalać, obnażać

 przym. goły

 przysł. goło

Wiktionary


golice

W Polsce
  • Golice – wieś w woj. lubuskim, w pow. słubickim, w gminie Słubice
  • Golice – wieś w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Poddębice
  • Golice – wieś w woj. mazowieckim, w pow. siedleckim, w gminie Siedlce
  • Golice – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfińskim, w gminie Cedynia
  • Golice – gromada w powiecie rzepińskim
  • Golice – gromada w powiecie siedleckim

Wikipedia


golik

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Apoloniusz Golik – polski wojskowy
  • Bogdan Golik – polski polityk, ekonomista, przedsiębiorca
  • Dawid Golik – polski historyk i politolog
  • Dragana Golik – jugosłowiańska lekkoatletka
  • Gordan Golik – chorwacki piłkarz
  • Paweł Golik – polski genetyk
  • Tadeusz Golik – polski sztangista

Inne:

  • Golik – wieś w Chorwacji

Wikipedia


golin

W Polsce
  • Golin – wieś w woj. lubuskim, w pow. żarskim, w gminie Jasień
  • Golin – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. wałeckim, w gminie Człopa
  • Golin – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. myśliborskim, w gminie Nowogródek Pomorski
  • Golin – gromada
  • Golin - toruński raper

Wikipedia


golina

1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim;

 (1.2) geogr. toponim, nazwa kilku polskich wsi;

Wiktionary

Golina – miasto w Polsce położone w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Golina.Golina leży na skraju Pojezierza Kujawskiego i Doliny Konińskiej, na zachód od Konina.

Według danych z 27 listopada 2022 miasto liczyło 5682 mieszkańców.

Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1330 roku położone było w XVI wieku w województwie kaliskim.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dowiedziałam się np. o istnieniu w gminie Golina (woj. konińskie) dziewiczych terenów nadwarciańskich (podobnie jak w sąsiedniej wsi Pyzdry).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈlʲĩna, AS: golʹĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. golinianin m., golinianka ż.

 przym. goliński

Wiktionary


golinianin

mieszkaniec Goliny (miasta w Polsce)


SJP.pl


golinianka

mieszkanka Goliny (miasta w Polsce)


SJP.pl


golińsk

Golińsk (niem. Göhlenau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wałbrzyskim, w gminie Mieroszów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Od zachodniej strony Golińska, wzdłuż granicy polsko-czeskiej wznoszą się Mieroszowskie Ściany. Wieś leży przy drodze krajowej nr 35. Na wschód od niej przebiega linia kolejowa Wałbrzych – Meziměstí z przystankiem Golińsk.

Wikipedia


goliński

przymiotnik od: Golina


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Józef Goliński – polski inżynier mechanik
  • Leszek Goliński – polski artysta grafik
  • Marian Goliński – polski polityk, samorządowiec, leśnik, poseł na Sejm RP
  • Michał Goliński – polski piłkarz
  • Stanisław Goliński – polski botanik
  • Zdzisław Goliński – rzymskokatolicki duchowny

Wikipedia


golis

nazwisko


SJP.pl


golisz

1. usuwać włosy, zarost;
2. pot. oszukiwać, pozbywając kogoś pieniędzy


SJP.pl


goliszek

nazwisko


SJP.pl


goliszewski

nazwisko


SJP.pl


golizna

gołe ciało, nagość


SJP.pl


golkiper

środowiskowo: bramkarz; goalkeeper, goalkiper


SJP.pl

Bramkarz – w grach zespołowych – członek zespołu, którego zadaniem jest bezpośrednie uniemożliwienie zdobycia bramki (gola) zawodnikom drużyny przeciwnej.

W wielu grach sportowych istnieje pozycja bramkarza, który jest odpowiedzialny za bezpośrednie przeciwdziałanie zdobyciu gola przez drużynę przeciwną. Występuje m.in. w piłce nożnej, piłce ręcznej, hokeju na lodzie, hokeju na trawie, piłce wodnej i lacrosse. Bramkarz powinien występować w stroju, który odróżnia go od pozostałych zawodników i sędziego.

Wikipedia


golkiperka

golkiper; goalkeeperka, bramkarka


SJP.pl


golkonda

miejscowość w Indiach


SJP.pl

Golkonda – fort położony na wzgórzu granitowym w południowo-środkowych Indiach, w prowincji Andhra Pradesh, na zachodnich przedmieściach Hajdarabadu.

Pierwszy fort wybudowano tutaj w XII wieku, według legendy młody pasterz natknął się tutaj na bożka, którego zabrał do króla. W miejscu zdarzenia wybudowano fort nazwany Golla Konda (Wzgórze Pastuszka). W 1512 roku Golkonda została niepodległym państwem. Została przebudowana przez władców muzułmańskich, przy forcie powstało nowe miasto. Przez 63 lata wzniesiono wiele budynków reprezentacyjnych, w tym pałace i meczety, oraz budynki służące użyteczności publicznej. Miasto miało system rur, za pomocą których doprowadzano wodę do kamienic i fontann. Twierdza miała potężne mury o długości około 11-12 km. Główny fort Golkondy zbudowany był na wzgórzu 120 m n.p.m. Granitowe mury z 87 półokrągłymi bastionami miały długość około 5 km. Forteca miała ogromne znaczenie ze względu na bliskość kopalń diamentów, z których pochodzi słynny Koh-i-Noor zrabowany przez Aurangzeba, obecnie część klejnotów koronnych Wielkiej Brytanii. W okresie swojego rozkwitu przydającego na XVI-XVII w. miasto słynęło z bogactwa. Droga wiodąca do Hajdarabadu stała się ulicą handlową, gdzie sprzedawano diamenty oraz biżuterię wyrabianą przez okolicznych rzemieślników. Główną przyczyną upadku fortu i miasta było zajęcie go w 1687 przez cesarza Wielkich Mogołów Aurangzeba i upadek niezależnego sułtanatu.

Wikipedia


golkondzki

przymiotnik od: Golkonda (kraina historyczna w Indiach)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Golkondą, dotyczący Golkondy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przy obleganiu twierdz nieprzyjacielskich Aurangzeb szeroko stosował przekupowanie ich dowódców. Przeciągnął nawet na swoją stronę głównego ministra państwa golkondzkiego i skorzystawszy z tej zdrady podbił Golkondę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Golkonda ż.

Wiktionary


golków

Golków – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Błaszki.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Wikipedia


golkowice

W Polsce
  • Golkowice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. głogowskim, w gminie Pęcław
  • Golkowice – wieś w woj. małopolskim, w pow. wielickim, w gminie Wieliczka

Wikipedia


gollob

nazwisko


SJP.pl

  • Władysław Gollob – działacz żużlowy, ojciec znanych żużlowców - Tomasza i Jacka.
  • Gordon Gollob (1912-1987) – austriacki i niemiecki pilot wojskowy.
  • Jacek Gollob (ur. 1969) – żużlowiec, 15-krotny mistrz Polski w różnych konkurencjach. Brat Tomasza.
  • Tomasz Gollob (ur. 1971) – żużlowiec, 7-krotny mistrz świata i 30-krotny mistrz Polski w różnych konkurencjach. Brat Jacka.

Wikipedia


golnąć

potocznie:
1. oszukać, pozbywając kogoś pieniędzy;
2. wypić jakiś napój alkoholowy


SJP.pl


golog

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. kraina historyczno-geograficzna i prefektura autonomiczna w południowo-wschodniej części Tybetu, włączona do chińskiej prowincji Qinghai;

 (1.2) etn. etniczny lud koczowniczy zamieszkujący krainę Golog (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (2.1) etn. mężczyzna lub chłopiec z ludu Golog (1.2)

Wiktionary

Golog (chiń. 果洛藏族自治州, pinyin Guǒluò Zàngzú Zìzhìzhōu; tyb. མགོ་ལོག་བོད་རིགས་རང་སྐྱོང་ཁུལ་, Wylie Mgo-log Bod-rigs rang-skyong-khul) – tybetańska prefektura autonomiczna w Chinach, w prowincji Qinghai. Siedzibą prefektury jest powiat Maqên. W 1999 roku liczyła 128 606 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ruszyłem na południe, drogą biegnącą wśród pól pszenicy, aż dojechałem do granic Golog, Tybetańskiej Prefektury Autonomicznej, usianej niezliczonymi wojskowymi punktami kontrolnymi.

 (2.1) W debacie uczestniczył Golog Dzigme, bohater jednej z najgłośniejszej ucieczek z ChRL w ostatnich latach (…)

Wiktionary


golon

nazwisko


SJP.pl


goloneczka

zdrobnienie od: golonka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od golonka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔlɔ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: golõnečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. golonka, goleń

 przym. goleniowy

Wiktionary


golonka

1. dolna część szynki z kością goleniową;
2. potrawa przyrządzoną z takiego mięsa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. część szynki z kością goleniową;

 (1.2) kulin. potrawa z golonki (1.1)

Wiktionary

Golonka – mięso z kością, fragment nogi przedniej lub tylnej, pozyskiwane z tuszy wieprzowej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡɔˈlɔ̃nka, AS: golõnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. goleń ż. / reg. gwara. m.

:: zdrobn. goloneczka ż.

 przym. goleniowy

Wiktionary


golonko

1. dolna część szynki z kością goleniową;
2. potrawa przyrządzoną z takiego mięsa


SJP.pl

Golonka – mięso z kością, fragment nogi przedniej lub tylnej, pozyskiwane z tuszy wieprzowej.

Wikipedia


golonkowy

golonka, golonko


SJP.pl

Patrz:

golonka, golonko

golski

  • Batalion Golski
Nazwisko
  • Jan Golski
  • Stanisław Golski

Wikipedia


golteria

rodzaj rośliny okrytozalążkowej z rodziny wrzosowatych; gaulteria, starzęśla


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. rodzaj rośliny z rodziny wrzosowatych;

 (1.2) bot. roślina z rodzaju golteria (1.1)

Wiktionary

Golteria, gaulteria (Gaultheria L.) – rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Obejmuje ok. 150 gatunków. W stanie naturalnym występują głównie w południowej i południowo-wschodniej Azji, Australii, Nowej Zelandii oraz Ameryce Południowej; 5 gatunków występuje w Ameryce Północnej. Rośliny te zasiedlają zwykle mokradła oraz tereny skaliste, zarówno na nagich stokach jak i porośnięte widnymi lasami. Kora i liście tych roślin są aromatyczne. Kwiaty zapylane są przez owady.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Pędy golterii przycinamy na wiosnę.

 (1.2) Na Boże Narodzenie dostaliśmy od wujostwa golterię.

Wiktionary


golub

dzielnica Golubia-Dobrzynia


SJP.pl

Golub (niem. Gollub) – dzielnica Golubia-Dobrzynia (województwo kujawsko-pomorskie), na prawym brzegu Drwęcy. Dawniej samodzielne miasto, prawa miejskie posiadał w latach 1300–1951, własność królewska, w 1664 roku położony był w starostwie golubskim. W 1951 (de facto 1941) połączony z Dobrzyniem nad Drwęcą utworzył nowe miasto Golub-Dobrzyń.

W 2011 r. miał 1887 mieszkańców.

Wikipedia


golub-dobrzyń

miasto w województwie kujawsko-pomorskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Golub-Dobrzyń – miasto w Polsce położone w województwie kujawsko-pomorskim, siedziba powiatu golubsko-dobrzyńskiego i gminy wiejskiej Golub-Dobrzyń.

Golub-Dobrzyń powstał formalnie 15 maja 1951 (de facto już w 1941 roku) przez połączenie miast Golubia i Dobrzynia nad Drwęcą, leżących na przeciwległych brzegach Drwęcy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɡɔlub‿ˈdɔbʒɨ̃ɲ, AS: golub‿dobžỹń

Wiktionary

Powiązane:

 przym. golubsko-dobrzyński

Wiktionary


golubianin

mieszkaniec Golubia-Dobrzynia


SJP.pl


golubianka

mieszkanka Golubia-Dobrzynia


SJP.pl


golubski

przymiotnik od: Golub (część Golubia-Dobrzynia, dawniej samodzielne miasto)


SJP.pl


golubsko-dobrzyński

Golub-Dobrzyń


SJP.pl

Patrz:

Golub-Dobrzyń

goluch

nazwisko


SJP.pl


golusi

zdrobnienie od: goły


SJP.pl


golusieńki

zdrobnienie od: goluśki


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) pot. zdrobn. od: goły

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔluˈɕɛ̇̃ɲci, AS: goluśė̃ńḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. golasek mos.

Wiktionary


goluśki

zdrobnienie od: goły


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: goły

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈluɕci, AS: goluśḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. goły

 rzecz. goły nmos.

Wiktionary


goluteńki

zdrobnienie od: goły


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: goły

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔluˈtɛ̃ɲci, AS: golutńḱi

Wiktionary


golutki

zdrobnienie od: goły


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: goły

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) - Przez długi czas obowiązywał u nas stereotyp aniołka barokowego - golutkiego, zbyt pyzatego, z malutkimi skrzydełkami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈlutʲci, AS: golutʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. goły

 rzecz. goły nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) goluśki

Wiktionary


gomashio

[czytaj: gomaSIO] przyprawa z nasion sezamu i soli morskiej; sól sezamowa


SJP.pl


gombrowicz

nazwisko, np. Witold Gombrowicz (1904-69), pisarz polski


SJP.pl

Gombrowicz (forma żeńska: Gombrowicz / Gombrowiczowa; liczba mnoga: Gombrowiczowie) – nazwisko polskie.

Wikipedia


gombrowiczowski

dotyczący twórczości Witolda Gombrowicza


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) charakterystyczny, typowy dla Witolda Gombrowicza lub jego twórczości, taki jak u Witolda Gombrowicza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jakby wyolbrzymioną gębę gombrowiczowską pisarz przyprawił patetycznym wizjom historyków, Gibbona czy Ferrero, o wielkości i upadku świata starożytnego.

 (1.1) Festiwal Gombrowiczowski wyprowadza Radom z prowincji w świat wielkiej literatury i teatru.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. Gombrowiczowski

Wiktionary


gomer

  • Gomer – opisana w księdze Ozeasza córka Diblaima, żona proroka Ozeasza.
  • Gomer – postać biblijna ze Starego Testamentu, syn Jafeta.
  • Gomer – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania.

Wikipedia


gomfrena

rodzaj roślin z rodziny szarłatowatych; wiecznik


SJP.pl

Wiecznik, gomfrena (Gomphrena L.) – rodzaj roślin z rodziny szarłatowatych. Obejmuje ok. 125, 132 gatunków. Rośliny te występują w strefie tropikalnej i umiarkowanej ciepłej obu kontynentów amerykańskich – od południowej części Ameryki Północnej po północną Argentynę, poza tym na wyspach Oceanu Spokojnego i w Australii (tam 33 gatunki są rodzime). Jeden gatunek rośnie jako rodzimy w Chinach. Jako rośliny introdukowane przedstawiciele tego rodzaju spotykani są poza tym niemal w całej Afryce, Azji (z wyjątkiem jej północnej części) oraz wschodniej części Ameryki Północnej.

Wikipedia


gomini

zboże, rodzaj sago


SJP.pl


gommage

[czytaj: gomaż] odmiana peelingu


SJP.pl


gomoku

gra planszowa dla dwóch osób, w której celem jest ustawienie 5 swoich pionów w linii prostej


SJP.pl

Gomoku (jap. 五目 – 5 punktów), nazywana również Kółko i krzyżyk do pięciu, Five in a Row, to gra logiczno-strategiczna wymyślona w Japonii w VII wieku p.n.e. (data niepotwierdzona źródłem).

Wikipedia


gomólski

nazwisko


SJP.pl


gomon

dawniej:
1. wrzawa, hałas; awantura;
2. bajeczny, hałaśliwy pochód zwierząt, roślin, kamieni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. hałas, niepokój, gwar

 (1.2) daw. baśniowy i hałaśliwy pochód przyrody ożywionej oraz nieożywionej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rzekł wąż: »Jać sie pojednam, lecz gdy uźrzę ogon / a ty dziecię wspomieniesz, będzie znowu gomon«. sic.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gomonić ndk.

Wiktionary


gomora

biblijne miasto kananejskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) bibl. hist. biblijne miasto kananejskie w pobliżu Morza Martwego;

Wiktionary

Gomora – miasto kananejskie, wspomniane w Biblii. Według Księgi Rodzaju (Rdz 13,10) było zlokalizowane w Dolinie Jordanu. Ustalenie dokładnego położenie Gomory stwarza badaczom problemy. Zgodnie z przekazem Księgi Rodzaju (Rdz 19,24–25) Gomora wraz z Sodomą została zniszczona przez deszcz siarki i ognia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Słuchajcie słowa Pańskiego, wodzowie sodomscy, daj posłuch prawu naszego Boga, ludu Gomory!

Wiktionary

Powiązane:

 przym. gomorski, gomorejski

Wiktionary


gomorejski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Gomorą, dotyczący Gomory

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zaprawdę powiadam wam: Ziemi sodomskiej i gomorejskiej lżej będzie w dzień sądu niż temu miastu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gomora ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gomorski

Wiktionary


gomorski

Gomora (biblijne miasto kananejskie)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) bibl. związany z Gomorą, dotyczący Gomory

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zaprawdę powiadam wam: Lżej będzie w dzień sądu ziemi sodomskiej i gomorskiej niż temu miastu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gomora ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gomorejski

Wiktionary


gomoła

nazwisko


SJP.pl

Gomoła (także: Gomola, Homola; niem. Hummel) – wzniesienie we Wzgórzach Lewińskich, kilkaset metrów na północny zachód od Przełęczy Polskie Wrota.

Wikipedia


gomółeczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: gomółka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gomółka ż., Gomółka m./ż.

Wiktionary


gomółka

1. niewielka szklana szybka, używana w średniowieczu do szklenia okien
2. bryłka miękkiej masy o kulistym kształcie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) owalna lub kulista porcja jakiejś miękkiej masy, np. sera;

 (1.2) okrągła lub wielokątna szybka oprawiana w ołów w dawnych oknach;

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku:

  • Artur Gomółka – polski hokeista
  • Józef Gomółka – pułkownik, publicysta i attaché wojskowy
  • Mikołaj Gomółka – polski kompozytor renesansowy

Inne:

  • gomółki – niewielkie szklane szybki stosowane w średniowieczu
  • gomółka – rodzaj sera twarogowego
  • gomółka – kulista lub owalna masa, np. gomółka masła

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Gomółki miały w środku zgrubienie zwane pępkiem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gomółka m./ż.

:: zdrobn. gomółeczka ż.

:: zgrub. gomóła ż.

 przym. gomółkowy

Wiktionary


gomółkowy

przymiotnik od: gomółka


SJP.pl


gomołówka

roślina z rodziny przekwiatowatych


SJP.pl


gompa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. archit. budynek klasztoru buddyzmu tybetańskiego i ośrodek modlitwy;

Wiktionary

Gompa (tyb.: དགོན༌པ༌, Wylie: dgon-pa, ZWPY: gönba; wyraz pokrewny sanskryckiemu gumpa – jaskinia) – tybetańskie określenie buddyjskiej świątyni wewnątrz klasztoru lub poza nim, będącej jednocześnie ośrodkiem studiów i miejscem, w którym odprawiane są wspólne religijne ceremonie, bądź indywidualne praktyki.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɡɔ̃mpa, AS: gõmpa

Wiktionary


gomukhasana

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jedna z asan; pozycja siedząca, w której nogi są skrzyżowane w taki sposób, że lewe kolano znajduje się na szczycie prawego (lub odwrotnie), a lewa stopa i łydka wzdłuż prawego biodra, natomiast prawa stopa i łydka znajdują się na zewnątrz lewego biodra; plecy są wyprostowane; dłonie są splecione na plecyecach przy jednoczesnym unoszeniu prawego łokcia w kierunku sufitu i wyciąganiu lewego w kierunku podłogi (lub odwrotnie, przy odwrotnym splocie nóg)

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pozycja krowiego pyska, krowi pysk

Wiktionary


gomulicki

nazwisko


SJP.pl


gomunice

wieś w Polsce


SJP.pl

Gomunice – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Gomunice.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Gomunice.

Wikipedia


gomunicki

przymiotnik od: Gomunice


SJP.pl


gomuła

nazwisko


SJP.pl


gomułka

nazwisko, np. Władysław Gomułka (1905-82), polski polityk i działacz komunistyczny, w latach 1956-1970 I sekretarz KC PZPR


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Stanisław Gomułka – ekonomista
  • Władysław Gomułka – polityk
  • Zofia Gomułka – działaczka komunistyczna, żona Władysława Gomułki

Inne

  • Gomułka - niewysokie wzniesienie w Beskidzie Żywieckim

Wikipedia


gomułkowiec

poplecznik Władysława Gomułki, polskiego polityka i działacza komunistycznego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. polit. poplecznik Władysława Gomułki, polskiego polityka i działacza komunistycznego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gomułkowskość ż., gomułkowszczyzna ż.

 przym. gomułkowski

Wiktionary


gomułkowski

taki jak u Gomułki, charakterystyczny dla Gomułki


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z okresem sprawowania władzy przez Władysława Gomułkę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gomułkowiec mrz.

Wiktionary


gomułkowszczyzna

1. okres władzy Władysława Gomułki (1956 - 1970);
2. styl sprawowania władzy przypominający tamtą epokę


SJP.pl


gon

1. okres godowy kozic i danieli; ruja;
2. pościg psów gończych za zwierzyną;
3. szczekanie psów goniących zwierzynę;
4. siedlisko bobrów;
5. dawniej: bieg, gonitwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. łow. polowanie

Wiktionary

Grad, gon, gradus – jednostka miary kąta płaskiego równa 1/100 kąta prostego. Jest to jednostka spoza układu SI równa π/200 radiana, czyli 9/10 stopnia. Wprowadzona w 1795 po Wielkiej Rewolucji Francuskiej w ramach tworzenia nowych dziesiętnych jednostek miar. Obecnie stosowana w geodezji.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. góniarski

 rzecz. gónka mzw./mos./ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|polowanie.

źródła.

== gón (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) roln. zagon

 (1.2) zamieszanie, ambaras

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. góniarski

 rzecz. gónka mzw./mos./ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. góniarski

 rzecz. gónka mzw./mos./ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|polowanie.

źródła.

== gón (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) roln. zagon

 (1.2) zamieszanie, ambaras

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


gonada

męski lub żeński gruczoł płciowy wytwarzający komórki płciowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. zool. gruczoł płciowy produkujący komórki rozrodcze;

Wiktionary

Gonada, gruczoł płciowy, gruczoł rozrodczy – występujący u zwierząt narząd płciowy produkujący męskie bądź żeńskie komórki rozrodcze (gamety). Gonady umożliwiają rozmnażanie płciowe.

U niektórych zwierząt występują samodzielnie (parzydełkowce, niektóre wirki), u pozostałych wchodzą w skład układu rozrodczego. Gonady żeńskie nazywane są jajnikami, a męskie – jądrami. U większości zwierząt gonady występują parzyście. Jedna gonada, najczęściej jajnik, spotykana jest u niektórych bezkręgowców oraz u ptaków. Koralowce i tasiemce wytwarzają większe liczby gonad.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) gonad

* duński: (1.1) gonade w., kønskirtel w.

* węgierski: (1.1) ivarmirigy

źródła.

== gonada (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) biol. gonada

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) gonad

* duński: (1.1) gonade w., kønskirtel w.

* węgierski: (1.1) ivarmirigy

źródła.

== gonada (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) biol. gonada

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


gonadalny

gonada


SJP.pl

Patrz:

gonada

gonadoliberyna

Gonadoliberyna, luliberyna, GnRH (od ang. gonadotropin-releasing hormone, hormon uwalniający gonadotropiny), LHRH (od ang. luteinizing-hormone-releasing hormone, hormon uwalniający hormon luteinizujący) – hormon peptydowy złożony z 10 aminokwasów, dekapeptyd wydzielany przez podwzgórze. Stymuluje wydzielanie gonadotropin (LH i FSH) z płata przedniego przysadki mózgowej.

Wikipedia


gonadotropina

hormon wytwarzany przez przedni płat przysadki mózgowej, regulujący czynności gruczołów płciowych; hormon gonadotropowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. hormon pobudzający czynność gonad;

Wiktionary

Gonadotropiny – hormony glikoproteinowe produkowane u kręgowców przez komórki przedniego płata przysadki (gonadotropy).

  • hormon folikulotropowy (FSH)
  • hormon luteinizujący (LH)
  • hormon laktotropowy (LTH)

Za pośrednictwem specyficznych receptorów wpływają na strukturę i funkcję narządów docelowych – gonad.

Niedobór gonadotropin prowadzi do hipogonadyzmu i niepłodności.

Wikipedia


gonadotropinowy

przymiotnik od: gonadotropina


SJP.pl


gonadotropowy

hormon gonadotropowy (gonadotropina) - hormon wytwarzany przez przedni płat przysadki mózgowej, regulujący czynności gruczołów płciowych


SJP.pl


gonadowy

przymiotnik od: gonada


SJP.pl


gonagra

dna moczanowa stawu kolanowego


SJP.pl

Dna moczanowa, inaczej artretyzm, skaza moczanowa, podagra (dawniej pedogra), gdy obejmuje duże palce u stóp – choroba charakteryzująca się zwykle nawracającymi epizodami ostrego zapalenia stawów – zaczerwienionego, tkliwego, gorącego obrzęku stawu. Najczęściej (w ok. 50% przypadków) obejmuje staw śródstopno-paliczkowy mieszczący się u podstawy dużego palca stopy. Może również występować jako guzki dnawe, kamienie nerkowe czy nefropatia moczanowa. Przyczyną dny jest podwyższony poziom kwasu moczowego we krwi. Kwas ten krystalizuje się, a jego kryształki odkładają się w stawach, ścięgnach, a także otaczającej je tkance.

Wikipedia


gonartroza

w medycynie: zwyrodnienie stawu kolanowego


SJP.pl

Choroba zwyrodnieniowa stawów, osteoartroza (łac. arthrosis deformans, osteoarthrosis, osteoarthritis) – choroba będąca wynikiem zdarzeń biologicznych lub mechanicznych, które zaburzają powiązane z sobą procesy degradacji i syntezy chrząstki stawowej, zarówno w chondrocytach, macierzy pozakomórkowej, jak i w warstwie podchrzęstnej kości. Towarzyszy jej powstanie wyrośli kostnych (osteofitów), proces zapalny w obrębie błony maziowej oraz tkanek okołostawowych. Choroba klinicznie objawia się bólem stawów i ograniczeniem ich funkcji ruchowej, natomiast radiologicznie można stwierdzić szerokie spektrum objawów.

Wikipedia


gońba

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. dziś góry. gonitwa, wyścig

 (1.2) góry. bieganina, krętanina

 (1.3) góry. przest. szychta koni przy kołowrocie do ściągania wody

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gonić

Wiktionary


gonciarka

Gonciarka – maszyna do wyrobu gontów zlokalizowana najczęściej w tartaku lub gonciarni.

Urządzenie składa się ze stolika z umieszczoną na nim piłą tarczową oraz frezami (fugami). Napędzane jest zwykle pędnią pasową.

Wikipedia


gonciarnia

oddział zakładu drzewnego, w którym wyrabia się gonty


SJP.pl

Gonciarnia (także: pracownia gonciarska) – zakład wytwarzania gontów wyposażony w gonciarki, a w prymitywniejszych warunkach w narzędzia do ręcznej obróbki gontów oraz umożliwiające ich struganie, czy łupanie.

Wikipedia


gonciarstwo

wyrabianie gontów - deseczek do pokrywania budynków; gontarstwo


SJP.pl


gonciarz

1. rzemieślnik wyrabiający gonty;
2. robotnik pokrywający dach gontem


SJP.pl


goncik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od gont

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gont m.

Wiktionary


goncourt

[czytaj: gąKUR lub gonKUR] Edmond (1822-96) i Jules (1830-70) de Goncourt, bracia, pisarze francuscy tworzący wspólnie


SJP.pl

Goncourt – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Grand Est, w departamencie Górna Marna. W 2013 roku jej populacja wynosiła 285 mieszkańców.

1 stycznia 2016 roku połączono dwie wcześniejsze gminy: Bourmont-entre-Meuse-et-Mouzon oraz Goncourt. Siedzibą gminy została miejscowość Bourmont, a nowa gmina przyjęła nazwę Bourmont-entre-Meuse-et-Mouzon.

Wikipedia


gońcowy

przymiotnik od: goniec


SJP.pl


gończak

myśliwski pies gończy


SJP.pl


gończy

odnoszący się do gonienia, gonitwy, pościgu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący pogoni

Wiktionary


gończyce

wieś w województwie mazowieckim


SJP.pl

Gończyce – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Sobolew.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Gończyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wikipedia


gończyk

mały goniec


SJP.pl


gondek

nazwisko


SJP.pl


gondola

1. łódź wiosłowa bez steru, używana do komunikacji po kanałach Wenecji
2. kosz zawieszony pod balonem lub sterowcem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żegl. wąska, drewniana łódka z jednym wiosłem, przystosowana do przewozu pasażerów, stosowana głównie w Wenecji;

 (1.2) lotn. kosz balonu lub sterowca

 (1.3) wagonik jednego z rodzajów kolejki linowej

 (1.4) część wózka dziecięcego, w której przewozi się niemowlę w pozycji leżącej

Wiktionary

Gondola – łódź wiosłowa, napędzana i kierowana przez wioślarza zwanego gondolierem, służąca tradycyjnie do przemieszczania się po kanałach miasta Wenecji, obecnie raczej w charakterze atrakcji turystycznej.

Kształt i konstrukcja gondoli wywodzi się z przybrzeżnych i rzecznych południowosłowiańskich łodzi rybackich; jej cechą charakterystyczną jest asymetryczny kadłub z bardzo dużymi nawisami; asymetria kadłuba umożliwia używanie tylko jednego, długiego wiosła do napędu i sterowania (za to wymaga znacznego doświadczenia w kierowaniu gondolą). Przy pełnym obciążeniu wynoszącym 1200 kg gondolier potrafi płynąć z prędkością 3 węzłów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Wenecji zakochane pary odbywają przejażdżki gondolami.

 (1.2) Balon odleciał, ale nikt nie zdążył wsiąść do gondoli.

 (1.3) Do gondoli wsiadło ośmiu narciarzy i kolejka zawiozła ich na stok.

 (1.4) Przez pierwsze miesiące życia dziecko należy wozić na spacery w gondoli.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔ̃nˈdɔla, AS: gõndola

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gondolier mos., gondoliera ż.

 przym. gondolowy, gondolierski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kosz

Wiktionary


gondolarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. gondolier

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Steruj szybko, odezwał się książę do gondolarza, a gdy ci się uda dogonić ową czarną gondolę sowita czeka cię nagroda.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gondolier mos.

Wiktionary


gondolier

wioślarz kierujący gondolą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) żegl. człowiek sterujący gondolą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przed nami sterczał gmach komory celnej, kąpiący się w wodach kanału, pod nami szkliły się zielone fale, tu i ówdzie krajane wiosłami gondolierów […]

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔ̃nˈdɔlʲjɛr, AS: gõndolʹi ̯er

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gondola ż., gondolka ż., gondoliera ż., gondolarz mos.

 przym. gondolowy, gondolierski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. gondolarz

Wiktionary


gondoliera

liryczna pieśń gondolierów weneckich lub pieśń wzorowana na niej; rodzaj barkaroli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. zob. barkarola.

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) D. lp. zob. gondolier.

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Płynąc weneckim kanałem słuchaliśmy gondoliery puszczonej z głośników przez kapitana.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔ̃ndɔˈlʲjɛra, AS: gõndolʹi ̯era

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gondola ż., gondolka ż., gondolier mos.

 przym. gondolowy, gondolierski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) barkarola

Wiktionary


gondolierka

gondolier


SJP.pl

Patrz:

gondolier

gondolierski

przymiotnik od: gondolier


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z gondolierem, dotyczący gondolierów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gondolier mrz., gondola ż., gondolka ż., gondoliera ż.

 przym. gondolowy

Wiktionary


gondolka

mała gondola


SJP.pl


gondolowy

przymiotnik od: gondola


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z gondolą, dotyczący gondoli

 (1.2) mający kształt lub przekrój gondoli

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W mieście znajduje się także marina oraz przystań kajakowo-gondolowa.

 (1.2) Koleje linowe dzielą się na krzesełkowe, gondolowe i linowo-terenowe.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. gondolierski

 rzecz. gondola ż., gondolier mos., gondoliera ż.

Wiktionary


gondowicz

nazwisko


SJP.pl


gondulf

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wspomnienie liturgiczne świętego Gondulfa obchodzone jest 6 września.

Wiktionary


gondwana

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geol. jeden z superkontynentów powstałych w wyniku rozpadu Pangei;

Wiktionary

Gondwana – południowy superkontynent, istniejący w paleozoiku i na początku mezozoiku oraz ponownie pod koniec mezozoiku i na początku kenozoiku. Jego nazwa pochodzi od północnego regionu Indii, a termin ten wprowadził jako pierwszy Eduard Suess, który stwierdził m.in. zaskakujące podobieństwo wymarłej flory glossopterisowej na obu wybrzeżach południowego Atlantyku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pod koniec ordowiku nastąpiło globalne zlodowacenie części Gondwany.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔ̃ndˈvãna, AS: gõndvãna

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) od nazwy indyjskiego regionu Gondwana

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Gondwana

* włoski: (1.1) Gondwana m.

źródła.

== Gondwana (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Gondwana

 (1.2) geol. Gondwana

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


gondyjka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. przedstawicielka jednej z rdzennych grup etnicznych w Indiach;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. Gond mos.

Wiktionary


gonera

nazwisko


SJP.pl


gonet

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Gonet – polski inżynier środowiska
  • Dorota Gonet – polska dziennikarka muzyczna, muzykolog
  • Krzysztof Gonet – polski samorządowiec i urzędnik
  • Stanisław Gonet – polski piłkarz
  • Wojciech Gonet – polski prawnik

Wikipedia


gonfalon

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdobiona chorągiew noszona w orszaku lub procesji

Wiktionary

Gonfalon – chorągiew o kształcie prostokąta, krótszym bokiem przymocowanego do poziomej poprzeczki, z bokiem przeciwległym wyciętym na kształt klinów – według określenia staropolskiego ogonów, w terminologii francuskiej zwanych płomieniamiflamme.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) — Zwycięstwo nie jest pewne, dopóki ten gonfalon nie upadnie — powtarza z namysłem Saladyn.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gonfalonier mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chorągiew, proporzec, sztandar

Wiktionary


gonfalonier

chorąży w dawnych państwach włoskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. wyższy urzędnik włoskich komun;

 (1.2) hist. cywilnego zarządcę we Florencji w XVI–XVII wieku

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najwyższym członkiem rządu republiki był gonfalonier.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gonfalon mrz.

Wiktionary


gong

1. instrument perkusyjny w kształcie tarczy z brązu;
2. dźwięk tego instrumentu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. instrument perkusyjny w formie okrągłej, mosiężnej płyty zawieszonej pionowo na stelażu;

 (1.2) dźwięk gongu (1.1)

 (1.3) dźwięk dzwonka do drzwi

Wiktionary

Gong – instrument muzyczny z grupy idiofonów płytowych uderzanych.

Jest to wisząca lub ustawiona na specjalnym stojaku tarcza z brązu lub mosiądzu, o wypukłej, czasem falistej powierzchni i lekko zagiętych brzegach. Wprowadza się ją w drgania poprzez uderzenie pałką lub młoteczkiem o miękkiej główce, przy czym rodzaj wzbudzonego dźwięku zależy od miejsca uderzenia.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) instrument

 (1.2) dźwięk

 (1.3) dźwięk

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|gong. < etym|jawajsko-malajski., prawdopodobnie onomatopeja

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) gong

* baskijski: (1.1) gong

* bułgarski: (1.1) гонг m.

* czeski: (1.1) gong m.

* hebrajski: (1.1) גונג m.

* hiszpański: (1.1) gong m.

* kaszubski: (1.1) góng m.

* niemiecki: (1.1) Gong m./n.

* nowogrecki: (1.1) γκογκ n., γκονγκ n.

* serbski: (1.1) гонг m.

* słowacki: (1.1) gong m.

* ukraiński: (1.1) гонг m.

* węgierski: (1.1) gong

* włoski: (1.1) gong m.

źródła.

== gong (język angielski.) ==

thumb|gong (1.1)

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-gong.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) muz. gong

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔ̃ŋk, AS: gõŋk

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) instrument

 (1.2) dźwięk

 (1.3) dźwięk

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|gong. < etym|jawajsko-malajski., prawdopodobnie onomatopeja

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) gong

* baskijski: (1.1) gong

* bułgarski: (1.1) гонг m.

* czeski: (1.1) gong m.

* hebrajski: (1.1) גונג m.

* hiszpański: (1.1) gong m.

* kaszubski: (1.1) góng m.

* niemiecki: (1.1) Gong m./n.

* nowogrecki: (1.1) γκογκ n., γκονγκ n.

* serbski: (1.1) гонг m.

* słowacki: (1.1) gong m.

* ukraiński: (1.1) гонг m.

* węgierski: (1.1) gong

* włoski: (1.1) gong m.

źródła.

== gong (język angielski.) ==

thumb|gong (1.1)

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-gong.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) muz. gong

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


gongil

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) lwów. katar, wydzielina z nosa

Wiktionary


gongolina

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie grodziskim, w gminie Baranów;

Wiktionary

Gongolina – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie grodziskim, w gminie Baranów.

Wieś wchodzi w skład sołectwa Regów-Gongolina.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przed laty Gongolina należała do województwa skierniewickiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gongolinianin mos., gongolinianka ż.

 przym. gongoliński

Wiktionary


gongoliński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Gongoliny, związany z Gongoliną

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gongolina ż., gongolinianin mos., gongolinianka ż.

Wiktionary


góngora

Wikipedia


gongorysta

przedstawiciel, zwolennik gongoryzmu


SJP.pl


gongorystka

zwolenniczka gongoryzmu


SJP.pl


gongoryzm

kierunek literacki powszechny w barokowej literaturze hiszpańskiej XVII wieku, charakteryzujący się wyszukaną formą, bogactwem stylu, skomplikowaną składnią, znacznym udziałem metaforyki i symboliki; kultyzm


SJP.pl

Gongoryzm (kultyzm) – kierunek w barokowej poezji hiszpańskiej XVII wieku. Odmiana konceptyzmu. Jego cechą charakterystyczną była zawiła konstrukcja i wyszukany, kwiecisty styl. Nazwa gongoryzm pochodzi od nazwiska poety Luisa de Góngora y Argote.

Pokrewne style w literaturze barokowej innych krajów europejskich to marinizm we Włoszech (od nazwiska poety Giambattista Marino) oraz eufuizm w Anglii (od poematu Euphues Johna Lyly’ego).

Wikipedia


goniądz

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Goniądz – miasto w Polsce w województwie podlaskim, w powiecie monieckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Goniądz, położone na skraju Kotliny Biebrzańskiej, nad Biebrzą.

Początkowo osada w ziemi wiskiej na Mazowszu. Goniądz uzyskał lokację miejską przed 1493 rokiem. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa łomżyńskiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɡɔ̃ɲɔ̃nt͡s, AS: gõńõnc

Wiktionary

Powiązane:

 przym. goniądzki

Wiktionary


goniądzanin

mieszkaniec Goniądza


SJP.pl


goniądzanka

mieszkanka Goniądza


SJP.pl


goniądzki

przymiotnik od: Goniądz


SJP.pl


góniarski

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. myśliwski

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gón mrz., gónka mzw./mos./ż.

Wiktionary


goniatyt

skamieniała skorupa amonitu (kopalnego głowonoga)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) paleont. paleozoiczny głowonóg

Wiktionary


goniatyty

podrząd amonitów występujących od dewonu do permu


SJP.pl

Goniatitida, goniatyty – rząd wymarłych głowonogów z podgromady amonitów.

Większość goniatytów ma linię przegrodową typu goniatytowego, a znacznie rzadziej ceratytowego. Pojawiły się pod koniec wczesnego dewonu z rzędu Anarcestida, wymarły w u schyłku permu w tzw. kryzysie permskim. Szczyt rozwoju przypadał na dewon i karbon, w dewonie środkowym i w karbonie dominowały wśród amonitowatych.

Wikipedia


gonić

ścigać, biec, podążać za kimś, za czymś


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. biegać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gónka ż.

Wiktionary


gonidium

jednokomórkowy glon, kulista lub nitkowata sinica lub zielenica, będący składnikiem porostów


SJP.pl

Gonidium (l.mn. gonidia) – termin w botanice, fykologii (algologii) oraz mykologii, określający:

  • u sinic (Cyanobacteria) – pojedyncze komórki powstałe po fragmentacji plechy, rozwijające się w nową nić;
  • u innych glonów (Algae) – zarodniki rozmnażające się bezpłciowo (wegetatywnie);
  • u porostów (Lichenes) – autotroficzne (fotobionty) komponenty na plechach, otoczone przez strzępki, najczęściej tworzone przez zielenice właściwe (Chlorophyceae), rzadziej przez sinice z rodzajów: trzęsidło (Nostoc), Scytonema i Gloeocapsa.

Wikipedia


goniec

1. żołnierz wyznaczony do przenoszenia rozkazów, meldunków itp.; łącznik;
2. pracownik w biurze, fabryce, zajmujący się roznoszeniem korespondencji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) roznosiciel korespondencji

 (1.2) wojsk. łącznik przekazujący meldunki i rozkazy

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) szach. figura poruszająca się po szachownicy na skos;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (3.1) włók. skórzany element krosna

Wiktionary

  • goniec – figura szachowa
  • kurier – osoba zajmująca się przenoszeniem listów, korespondencji, rozkazów
  • goniec – część krosna tkackiego
Zobacz też
  • Goniec Polski

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Napisz do niego, by tu przybył jutro. Gońca wyślę natychmiast.

 (2.1) Po ataku białym skoczkiem i gońcem mogliśmy się spodziewać ucieczki czarnych w narożnik szachownicy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔ̃ɲɛt͡s, AS: gõńec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gon mrz., gonitwa ż., pogoń ż., gończy m.

 czas. gonić ndk., ganiać ndk., nagonić dk., naganiać ndk., pogonić dk., poganiać ndk., przegonić dk., przeganiać ndk., wygonić dk., wyganiać ndk., zagonić dk., zaganiać ndk., zgonić dk., zganiać ndk.

 przym. gończy

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) laufer

Wiktionary


gonienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|gonić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: gõńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gonić

 rzecz. gon mrz.

Wiktionary


goniometr

1. przyrząd do wyznaczania miary kątów dwuściennych
2. urządzenie służące do określania pozycji statków, samolotów itp. za pomocą fal radiowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geod. przyrząd do wyznaczania kierunków lub kątów w terenie

 (1.2) krystal. przyrząd do pomiaru kątów w krysztale

Wiktionary

Goniometr – miernik kątów; nazwa stosowana w szczególności w odniesieniu do urządzeń przeznaczonych do mierzenia kątów zawartych pomiędzy ścianami kryształów. Najprostsza odmiana przyrządu to goniometr ręczny, w którym kryształ umieszcza się między szyną stałą a ruchomą, wielkość zaś kąta odczytuje się bezpośrednio na podziałce.

Wikipedia


goniometria

dział matematyki zajmujący się badaniem elementarnych własności funkcji trygonometrycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mat. dział trygonometrii zajmujący się badaniem elementarnych własności funkcji trygonometrycznych

 (1.2) fiz. chem. dział krystalografii zajmujący się pomiarami rozmaitych kątów w krysztale

 (1.3) dział antropometrii, zajmujący się pomiarem rozmaitych kątów w obrębie ciała

Wiktionary

Goniometria (gr. gonia – kąt, metreín – mierzyć) może oznaczać:

  • dział trygonometrii zajmujący się badaniem elementarnych własności funkcji trygonometrycznych. Obecnie nazwa rzadko stosowana, wyparta przez trygonometrię.
  • dział krystalografii zajmujący się pomiarami rozmaitych kątów w krysztale
  • dział antropometrii, zajmujący się pomiarem rozmaitych kątów w obrębie ciała. Dzieli się na goniometrię statyczną (np. kąty twarzy, kąty kręgosłupa, kąty przedniej ściany tułowia) i goniometrię dynamiczną (np. obszerność ruchu klatki piersiowej, kąty nachylenia głowy, obszerność ruchu kręgosłupa, obszerność ruchów stawów kończyn)

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Goniometria dzieli się na statyczną (np. kąty twarzy, kąty kręgosłupa, kąty przedniej ściany tułowia) i dynamiczną (np. obszerność ruchu klatki piersiowej, kąty nachylenia głowy, obszerność ruchu kręgosłupa, obszerność ruchów stawów kończyn).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔ̃ɲɔ̃ˈmɛtrʲja, AS: gõńõmetrʹi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr. gōnia 'kąt', metréō 'mierzę'

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) goniometry

* francuski: (1.1) goniométrie ż.

* interlingua: (1.1) goniometria

* węgierski: (1.1) szögmértan

* włoski: (1.1) goniometria ż.

źródła.

== goniometria (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) goniometria

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


goniometryczny

dotyczący goniometrii


SJP.pl


goniony

podobny do krakowiaka taniec polski, rozpowszechniony w XVI i XVII wieku; ganiany


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) choreogr. taniec krakowiakopodobny

Wiktionary

Goniony – żywy, polski taniec ludowy, powszechny przede wszystkim w XVII–XVIII wieku.

Taniec ten wspominany jest m.in. przez Jana Kochanowskiego w utworze Pieśń świętojańska o Sobótce:

Tam już pieśni rozmaite,
Tam będą gadki pokryte,
Tam trefne plęsy z ukłony,
Tam i cenar, i goniony.

Wikipedia


gonioskop

przyrząd okulistyczny do badania kąta przesączania gałki ocznej


SJP.pl


gonioskopowy

gonioskop


SJP.pl

Patrz:

gonioskop

gonito

w gwarze poznańskiej: berek


SJP.pl


gonitwa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) uganianie się, ściganie

 (1.2) jeźdz. bieg koni podczas wyścigów

 (1.3) przen. natłok codziennych obowiązków

 (1.4) przen. wytężony wysiłek w celu zdobycia dóbr materialnych

Wiktionary

Gonitwa – próba selekcyjna dla koni tej samej rasy rozgrywana na określonym dystansie. Jest przeprowadzana na torach wyścigowych zgodnie z regulaminem wyścigów konnych. Ma na celu sprawdzenie i ocenę stopnia dzielności wyścigowej koni.

Potocznie gonitwa oznacza po prostu bieg za czymś (od czasownika gonić będącego tu częścią słowa).

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) W pierwszej gonitwie ogier zajął drugie miejsce.

 (1.3) W codziennej gonitwie całkowicie zapomniała o zwróceniu książek do biblioteki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. goniec mzw./mos./mrz., pogonia ż.

 czas. wygonić dk.

Wiktionary


gónka

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pędziwiatr, lekkoduch

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dziewczyna latawica

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gónić ndk.

 rzecz. gón mrz.

 przym. góniarski

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) hadra

Wiktionary


gonniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: gonny


SJP.pl


gonność

cecha drzew wysokich i prostych; wyniosłość; wybujałość


SJP.pl


gonny

1. o drzewach: wysoki i prosty, wyniosły, wybujały, śmigły
2. w łowiectwie:
a) trop gonny - trop zwierza uciekającego
b) chart gonny - chart szybko biegający, rączy


SJP.pl


gonochoryzm

Wikipedia


gonocyt

pierwotna komórka płciowa zarodka


SJP.pl

Gonocyt, pierwotna komórka płciowa (gr. gónos ‘płodzenie’, kýtos ‘komórka’) – biologicznie niedojrzała zwierzęca pierwotna komórka, z której powstają spermatogonia w jądrach i oogonia w jajnikach a ostatecznie gamety.

Gonocyty rozwijają się w zarodkach.

Wikipedia


gonodukt

jajowód u stawonogów, mięczaków i pierścienic, powstający niezależnie od jajników


SJP.pl


gonokok

potoczna nazwa gram ujemnego ziarenkowca (Neisseria gonorrhoeae), bakterii wywołującej rzeżączkę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. mikrobiol. nazwa systematyczna|Neisseria gonorrhoeae|ref=tak., dwoinka rzeżączki

Wiktionary

Dwoinka rzeżączki, gonokok (Neisseria gonorrhoeae) – nieruchliwa, nieprzetrwalnikująca bakteria tlenowa, wywołująca jedną z chorób przenoszonych drogą płciową: rzeżączkę.

Wikipedia


gonokokowy

przymiotnik od: gonokok


SJP.pl


gonopodium

Wikipedia


gonorea

zakaźna choroba weneryczna, wywołana przez gonokoki; rzeżączka, tryper


SJP.pl


gonsalwy

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Gonsalwy – imię męskie, którego patronem jest m.in. bł. Gonsalwy z Amaranto, zakonnik (zm. ok. 1259 roku).

Znane osoby noszące imię Gonsalwy:

  • Gonçalvo Coelho, portugalski podróżnik
  • Gonsalwy Garcia, franciszkanin, misjonarz, męczennik, święty
  • Gonzalo Gavira
  • Gonzalo Ibáñez de Novoa
  • Gonzalo Queipo de Llano, hiszpański generał, uczestnik hiszpańskiej wojny domowej
  • Gonzalo Rodriguez Lafora
  • Gonzalo Rojas
  • Gonsalwy Viñes Masip, męczennik, błogosławiony

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W młodości Gonsalwemu udało się uniknąć poboru.

Wiktionary


gónsióna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ent. gąsienica

Wiktionary


gont

deszczułka klinowa używana do pokrywania dachów; gonty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bud. drewniany materiał do wykonywania pokryć dachowych;

Wiktionary

Gont (inne nazwy: szkudły, na Śląsku Cieszyńskim: szyndzioł, na Kaszubach: szyndel) – drewniany materiał do wykonywania pokryć dachowych (również elewacyjnych). Jest to deseczka z drewna iglastego, o przekroju klina, z wpustem wzdłuż dłuższej krawędzi, łączona poprzez wsunięcie jednej deseczki w drugą.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. gonciarz m., gonciarstwo n., gonciarka ż., gontyna ż.

:: zdrobn. goncik mrz.

 przym. gontowy, gonciarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. szyndzioł.

Wiktionary


gontal

długi i cienki gwóźdź; bretnal


SJP.pl


gontarczyk

nazwisko


SJP.pl


gontarek

nazwisko


SJP.pl


gontarski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Franciszek Gontarski – polski kamieniarz
  • Mirosław Gontarski – polski poeta i filozof

Wikipedia


gontarstwo

wyrabianie gontów - deseczek do pokrywania budynków; gonciarstwo


SJP.pl


gontarz

nazwisko


SJP.pl


gontowy

przymiotnik od: gont


SJP.pl


gonty

deszczułka klinowa używana do pokrywania dachów; gont


SJP.pl

Gonty (niem. Gunthen) – wieś w Polsce w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Prabuty. Na wschód od wsi przebiegają trasy linii kolejowej Malbork-Iława i drogi wojewódzkiej nr 522.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.

W miejscowości był przystanek kolejowy Gonty.

Wikipedia


gontyna

świątynia pogańska u dawnych Prusów, Słowian i Litwinów; kontyna, kącina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. świątynia słowiańska

Wiktionary

Chram (także kącina, kupiszta; neologizmy: kontyna, gontyna) – typ budowli sakralnej w religii Słowian. Miejsce spotkań, modlitw, nabożeństw i wróżb, którego rolę pierwotnie pełniły poświęcone kultowi drzew oraz sił przyrody gaje – słowiańskie odpowiedniki świętych gajów w innych kulturach.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. gont mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chram

Wiktionary


gonzaga

Gonzaga – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lombardia, w prowincji Mantua.

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 8039 osób, 164,1 os./km².

Wikipedia


gonzales

Artyści:

  • Gonzales (muzyk) – muzyk kanadyjski, pianista.

Miejscowości w USA:

  • Gonzales – miasto w stanie Kalifornia, w hrabstwie Monterey
  • Gonzales – miasto w stanie Luizjana, w parafii Ascension
  • Gonzales – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Gonzales

Hrabstwa w USA:

  • hrabstwo Gonzales (ang. Gonzales County) – w stanie Teksas

Zobacz też: Alberto Gonzales

Wikipedia


gonzo

potocznie: film pornograficzny nakręcony przez amatorów


SJP.pl

  • Gonzo – styl tworzenia reportażu lub filmu dokumentalnego
  • Gonzo – rodzaj filmu pornograficznego
  • Gonzo – jedna z postaci The Muppet Show
  • Gonzo – studio zajmujące się produkcją anime

Wikipedia


goodbye

[czytaj: gudBAJ] do widzenia


SJP.pl

  • Goodbye – album Anity Lipnickiej i Johna Portera z 2008 roku
  • Goodbye – album Cream z 1969 roku
  • Goodbye – piosenka Kate Ryan
  • Goodbye – singel Def Leppard
  • Goodbye – singel Spice Girls
  • Goodbye – singel Alexii
  • Goodbye – singel Kristinii DeBarge
  • Goodbye – singel Feder z gościnnym udziałem Lyse
  • Goodbye – singel Davida Guetty i Jasona Derulo z gościnnym udziałem Nicki Minaj i Willy'ego Williama
  • Goodbye – singel The Humans
  • Goodbye – singel Gromee'ego
  • Goodbye – singel Sanji Vučić

Wikipedia


goodman

[czytaj: gudmen] nazwisko, np. Benjamin (Benny) Goodman (1909-86), amerykański klarnecista jazzowy


SJP.pl

  • Benny Goodman – amerykański muzyk jazzowy
  • John Goodman – amerykański aktor

Miejscowości w USA:

  • Goodman – miejscowość w stanie Missisipi, w hrabstwie Holmes
  • Goodman – miejscowość w stanie Missouri, w hrabstwie McDonald
  • Goodman – miejscowość w stanie Wisconsin, w hrabstwie Marinette
  • Goodman – jednostka osadnicza w stanie Wisconsin, w hrabstwie Marinette

Wikipedia


goodwill

[czytaj: gudłil] czynniki niematerialne, mające wpływ na rynkową wartość firmy


SJP.pl

  • Goodwill (Dakota Południowa)
  • Goodwill – wartość firmy
  • Goodwill Games – Igrzyska dobrej woli

Wikipedia


goodyear

[czytaj: gudjer] produkt marki Goodyear


SJP.pl

  • Goodyear – producent opon i gumy
  • Goodyear – miasto w USA, w stanie Arizona, w hrabstwie Maricopa

Wikipedia


goofy

Wikipedia


googlać

[czytaj: guglać] potocznie: szukać informacji w internecie za pomocą wyszukiwarki Google; googlować, guglować, guglać


SJP.pl


googlanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|googlać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. googlać ndk.

Wiktionary


google

[czytaj: gugl albo potocznie: gugle]
1. amerykańskie przedsiębiorstwo z branży internetowej;
2. popularna wyszukiwarka internetowa prowadzona przez firmę o takiej samej nazwie;
3. wujek Google - żartobliwie: wyszukiwarka Google


SJP.pl

Google LLC (dawniej Google Inc.) – amerykańskie przedsiębiorstwo informatyczne. Sztandarowym produktem spółki jest wyszukiwarka Google, a deklarowaną misją – „uporządkowanie światowych zasobów informacji tak, by stały się powszechnie dostępne i użyteczne dla każdego”.

Przedsiębiorstwo jest jednym z najbardziej wpływowych na świecie i pełni rolę monopolisty m.in. na rynku reklamy internetowej. Spółka Alphabet Inc., do której należy Google, jest częścią tzw. Wielkiej Piątki.

Wikipedia


googlować

[czytaj: guglować] potocznie: szukać informacji w internecie za pomocą wyszukiwarki Google; guglować, googlać, guglać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) pot. wyszukiwać w Internecie za pomocą wyszukiwarki Google

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡuɡˈlɔvat͡ɕ, AS: guglovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. googlowanie n.

 czas. wygooglować, przegooglować, pogooglować

 przym. googlowski

Wiktionary


googlowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|googlować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. googlować ndk.

 przym. googlowski

Wiktionary


googlownica

[czytaj: guglownica] potocznie: wyszukiwarka internetowa Google


SJP.pl


googlowski

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do Google'a

przymiotnik relacyjny

 (2.1) związany z Googlem, dotyczący Google'a

przymiotnik jakościowy

 (3.1) charakterystyczny dla Google'a, mający cechy Google'a

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dzięki googlowskiemu „Business View” klienci mieli zyskać możliwość zaglądania do tysięcy restauracji i innych miejsc docelowych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. googlowanie n.

 czas. googlować ndk.

Wiktionary


googol

[czytaj: gugol] liczba wyrażona jedynką ze 100 zerami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mat. liczba o wartości 10 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 = 10100

Wiktionary

Googol (czyt. gugol) – liczba równa 10100, czyli jedynka i sto zer w zapisie dziesiętnym.

Googol można przedstawić w formie tradycyjnej jako:

1 googol = 10100 = 10 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Googolplex to liczba, której zapis dziesiętny składa się z jedynki i googola zer.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡuɡɔl, AS: gugol

Wiktionary


googolplex

liczba 10 do potęgi 1000.


SJP.pl

Googolplex (gugolpleks) – liczba, której zapis dziesiętny składa się z jedynki i googola zer, czyli:

\,\mathrm {googolplex} =10^{10^{100}}.

Googolplex w zapisie bez wielokrotnego potęgowania to:

Wikipedia


gop

[czytaj: gop] skrót od: Górnośląski Okręg Przemysłowy


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = ekon. geogr. Górnośląski Okręg Przemysłowy;

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔp, AS: gop

Wiktionary


gopik

zdawkowa moneta Azerbejdżanu (100 gopików = 1 manat azerbejdżański); kapik


SJP.pl


goplana

1. według dawnych wierzeń ludowych: boginka, nimfa wodna zamieszkująca jezioro Gopło;
2. skorupiak z rodziny kiełży;
3. czekolada marki Goplana


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Skulsk;

 (1.2) geogr. staw w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Trojanów

 (1.3) mitsłow. nimfa wodna zamieszkująca jezioro Gopło

Wiktionary

  • Goplana – nimfa wodna występująca w dramacie Balladyna,
  • Goplana – opera autorstwa Władysława Żeleńskiego,
  • Goplana – wieś w woj. wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Skulsk,
  • Goplana – staw w woj. mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Trojanów,
  • Goplana – byłe przedsiębiorstwo i marka produktów czekoladowych spółki Colian,
  • Goplana – marka lampowych odbiorników radiowych klasy popularnej z lat 60. XX w. z ZRK w Warszawie:

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Gopło n., goplana ż., Goplanin mos., goplanin mos., goplanka ż., goplanianin mos., goplanianka ż.

 przym. goplański

Wiktionary


goplanie

1. według dawnych wierzeń ludowych: boginka, nimfa wodna zamieszkująca jezioro Gopło;
2. skorupiak z rodziny kiełży;
3. czekolada marki Goplana


SJP.pl

Goplanie – hipotetyczne plemię słowiańskie zamieszkujące najprawdopodobniej okolice Pojezierza Wielkopolskiego i jeziora Gopło na Kujawach.

Kraj Goplan nazywano zapewne Gopłami, a słowo to oznaczało błotniste, podmokłe tereny obfitujące w grzęzawiska.Geograf Bawarski podaje (844–845), że Goplanie (Glopeani) mieli w pierwszej połowie IX w. 400 grodów.Lokalizacja Glopeani nad Gopłem powstała w wyniku zasugerowania się badaczy przekazami z Kroniki wielkopolskiej umiejscawiającymi pierwotną stolicę Polan w Kruszwicy oraz faktem, że Geograf Bawarski Polan nie wymienił w swym spisie. Na tej podstawie przypuszcza się, że Goplanie panowali wówczas nad Polanami i Gnieznem, natomiast ich władca Popiel bądź Pąpil był naczelnikiem Goplan, obalonym przez Polan na drodze przewrotu. Na tronie, niezależnego już od Goplan, Gniezna zasiadł syn Piasta lub Pazta – Siemowit. Przeciwko tej hipotezie mogłoby świadczyć to, że przekaz Galla Anonima umiejscawia Popiela i cały "przewrót" w Gnieźnie, jednak wyniki badań dendrochronologicznych datują powstanie grodu gnieźnieńskiego na 940-941 rok, a powstanie grodu kruszwickiego na lata 975-999, co czyni tę wersję nieprawdopodobną.

Wikipedia


goplanin

członek plemienia słowiańskiego zamieszkującego obszary nad jeziorem Gopło


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. członek hipotetycznego plemięemienia słowiańskiego zamieszkującego w średniowieczu Pojezierze Wielkopolskie w okolicach Gopła;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ziemie Goplan leżały wokół jeziora Gopło.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. goplanka ż., goplanin mos., goplana ż., Gopło n., Goplana ż.

Wiktionary


goplanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Gopła

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój kuzyn zadurzył się w jednej goplance.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gopło n., Goplanin mos., goplana ż.

:: fm. goplanin mos.

Wiktionary


goplański

przymiotnik od: Gopło


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do miejscowości Goplana, związany z miejscowością Goplana

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na kilku goplańskich dachach bociany założyły gniazda.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Goplana ż., goplanianin mos., goplanianka ż.

Wiktionary


gopr

Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = med. Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W tym budynku mieściła się siedziba GOPR-u.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔpr̥, AS: gopr̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. GOPR-owiec mos., goprowiec mos., goprowskość ż., goprówka ż.

 przym. GOPR-owski, goprowski

Wiktionary


gopr-owiec

członek GOPR-u (Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego); goprowiec


SJP.pl


gopr-owski

GOPR; goprowski


SJP.pl


goprowiec

członek Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego; GOPR-owiec


SJP.pl


goprówka

potocznie: placówka Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego


SJP.pl


goprowski

przymiotnik od: GOPR; GOPR-owski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z GOPR-em, dotyczący GOPR-u

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. GOPR m.

 skr. GOPR

Wiktionary


gops

skrót od: Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej


SJP.pl


gopura

w Indiach: brama w kształcie wielokondygnacyjnej wieży, schodkowato zwężającej się ku górze; gopurę umieszczano z czterech stron świata w murach otaczających południowoindyjskie świątynie


SJP.pl

Gopura (tamil கோபுரம் trb. gopuram) – brama w postaci bardzo wysokiej, zwężającej się uskokowo ku górze wieży stanowiąca wejście do świątyni hinduistycznej w stylu drawidyjskim.

Gopura jest charakterystyczna przede wszystkim dla południowych Indii (stany Tamil Nadu, Kerala, Karnataka i Andhra Pradesh). Będąc najbardziej widocznym elementem świątyni, gopury często mylone są ze znacznie mniejszym właściwym przybytkiem, oraz wieńczącą go piramidą, której właściwa nazwa to wimana.

Wikipedia


gopło

jezioro na Pojezierzu Pomorskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. jezioro w Polsce, na Kujawach;

 (1.2) geogr. hydron. toponim, nazwa szeregu zbiorników wodnych w Polsce

 (1.3) geogr. osada w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Jeziora Wielkie;

 (1.4) geogr. część wsi Cienin Kościelny, w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Słupca

Wiktionary

Gopło – jezioro w Polsce, położone w województwie kujawsko-pomorskim i wielkopolskim, w powiecie inowrocławskim, mogileńskim, radziejowskim i konińskim, w granicach administracyjnych Kruszwicy, gminy miejsko-wiejskiej Kruszwica, gminy Jeziora Wielkie, gminy miejsko-wiejskiej Piotrków Kujawski i gminy Skulsk.

Gopło jest największym naturalnym zbiornikiem wodnym województwa kujawsko-pomorskiego i historycznych Kujaw, będąc jedenastym co do wielkości jeziorem w Polsce.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nad Gopłem znajduje się rezerwat ornitologiczny.

 (1.3) Przed laty Gopło administracyjnie należało do województwa bydgoskiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. goplana ż., Goplana ż., Goplanin mos., goplanin mos., goplanka ż.

Wiktionary


gor

przysłówek

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zwłaszcza

Wiktionary

Hiszpania:

  • Gor – gmina

Rosja:

  • Gor´kowskoje – osiedle typu miejskiego

Osoby:

  • Giennadij Gor – rosyjski pisarz

Inne:

  • .gor – kod ISO języka gorontalo
  • Gor – amerykański film
  • Gor – plemię
  • Gor – stolica tytularna
  • Gor Mahia – kenijski klub piłkarski

Zobacz też:

  • Gohr
  • Goor
  • Saint-Gor

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|zwłaszcza.

źródła.

== gor (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) głuchy

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|zwłaszcza.

źródła.

== gor (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) głuchy

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


góra

1. wznosząca się wysoko nad otaczającym terenem wyniosłość skorupy ziemskiej
2. wyższa część czegoś
3. wielka ilość czegoś
4. ogół ludzi zajmujących kierownicze stanowiska


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) na pewnej wysokości czegoś

 (1.2) przez górę (wzniesienie terenu)

 (1.3) stwierdzenie osiągnięcia przez kogoś przewagi lub zwycięstwa

forma rzeczownika.

 (2.1) N. lp. od: góra

Wiktionary

Góra – wypukła forma ukształtowania terenu o wysokości względnej większej niż 300 m. W Europie za tereny górskie uważa się tereny położone powyżej 500 m n.p.m., lub według kryteriów anglosaskich powyżej 2000 stóp (609,6 m n.p.m.). Ze względu na wysokości bezwzględne wyróżnia się góry niskie, średnie i wysokie. Ze względu na sposób powstania wyróżnia się góry fałdowe, zrębowe, wulkaniczne i ostańce.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Te kable puścimy teraz górą, pod sufitem.

 (1.2) Ty pójdziesz górą, / A ja doliną, (…)

 (1.3) Wygraliśmy! Górą nasi!

 (2.1) Za tą górą rozciąga się już równina.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡurɔ̃w̃, AS: gurõũ̯

Wiktionary

Powiązane:

 zob. góra.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyżej, wysoko

 (1.2) górami

Wiktionary


gorąc

upał, skwar, bardzo wysoka temperatura


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. skwar, upał

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Męczy mnie ten gorąc, nie da się żyć bez klimy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔrɔ̃nt͡s, AS: gorõnc

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogorzelec mos., gorąco n., gorączka ż.

 przym. gorący, gorączkowy

 przysł. gorąco, gorączkowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gorąco, skwar, upał

Wiktionary


gorące

potocznie: gorąca, gotowana potrawa


SJP.pl


gorąco

upał, skwar, ciepło


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wysoka temperatura, upał

przysłówek

 (2.1) bardzo ciepło, upalnie

 (2.2) pot. niebezpiecznie

 (2.3) serdecznie, wylewnie

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Na plażaaży było tak gorąco, że większość turystów spędzała czas w morzu.

 (2.2) Zaczyna robić się gorąco. Uciekajmy.

 (2.3) Pozdrawiam gorąco pana córkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈrɔ̃nt͡sɔ, AS: gorõnco

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogorzelec mos., gorąc mrz., gorącość ż.

 przym. gorący

 czas. gorączkować

Wiktionary


gorącokrwistość

1. cecha konia o dużym temperamencie i sprawności fizycznej, zwykle rasy angloarabskiej;
2. cecha osoby zachowującej się niespokojnie, nierozważnie, ulegającej emocjom;
3. cecha zwierzęcia zdolnego do utrzymywania temperatury wewnętrznej ciała na względnie stałym poziomie, niezależnym od temperatury otoczenia; stałocieplność, ciepłokrwistość, endotermiczność, homojotermia, homeotermia


SJP.pl


gorącokrwisty

1. o koniach: o dużym temperamencie i sprawności fizycznej, zwykle rasy angloarabskiej; ciepłokrwisty;
2. zachowujący się niespokojnie, nierozważnie, ulegający emocjom;
3. właściwy komuś zachowującemu się niespokojnie, nierozważnie, ulegającemu emocjom, np. gorącokrwisty głos;
4. o zwierzęciu: zdolny do utrzymywania temperatury wewnętrznej ciała na względnie stałym poziomie, niezależnym od temperatury otoczenia; stałocieplny, ciepłokrwisty, endotermiczny, homojotermiczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o koniu: czystej krwi, szlachetnej rasy i żywego temperamentu

 (1.2) o człowieku: o wybuchowym temperamencie, namiętny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Koń czystej krwi arabskiej to jedna z podstawowych ras koni gorącokrwistych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔrɔ̃nt͡sɔˈkr̥fʲistɨ, AS: gorõncokr̦fʹisty

Wiktionary


gorącość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. cecha tego, co ma bardzo wysoką temperaturę

 (1.2) przest. cecha tego, który jest bardzo w coś zaangażowany

 (1.3) przest. cecha tego, w co ludzie żarliwie się angażują

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A jeśli tymczasem złoci się zaledwie wino, snadź w krwi młodej więcej słońca niż purpury, póki lata gorącości nie dopalą krwi w żyłach i winnej macicy gron!

 (1.2) Co więcej, że właśnie to niedołęstwo będzie głosem doświadczenia, umiejącego zapalczywość i gorącość przekuwać na oręż dla głębokich kalkulacji, arcydoniosłych planów!

 (1.3) Gorącość bitwy nie pozwalała brać niewolnika.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorąco n.

 przym. gorący

 przysł. gorąco

Wiktionary


gorącożółty

rzadko: żółty o pomarańczowym odcieniu


SJP.pl


gorący

1. bardzo ciepły, mający wysoką temperaturę; rozpalony; upalny;
2. silnie grzejący, ogrzewający, prażący;
3. pełen uczucia; serdeczny, życzliwy;
4. żywy, gwałtowny, pełen żarliwości


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) bardzo ciepły, tak, że odczuwany nieprzyjemnie

 (1.2) przen. namiętny

 (1.3) przen. serdeczny

 (1.4) techn. przygotowany do natychmiastowego uruchomienia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Żelazko jest bardzo gorące.

 (1.2) Moja żona nie jest już tak gorąca, jak kiedyś…

 (1.3) Przesyłam Wam wszystkim gorące buziaki i pozdrowienia!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈrɔ̃nt͡sɨ, AS: gorõncy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogorzelec mos., gorąc m., gorąco n., gorączka ż., gorącość ż.

 czas. gorączkować, gorzeć ndk.

 przysł. gorąco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ciepły, upalny, skwarny, rozpalony; gw-pl|Górny Śląsk|gorki.

 (1.2) napalony, podniecony

Wiktionary


gorączka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. stan, w którym temperatura ciała człowieka przekracza 38℃;

 (1.2) książk. przen. stan uniesienia emocjonalnego

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) przest. człowiek porywczy, zapalczywy

Wiktionary

Gorączka (łac. febris) – stan eutermii towarzyszący chorobie polegający na zwiększeniu temperatury ciała w punkcie nastawczym powyżej normy. Pierwotne znaczenie tego objawu to obronna odpowiedź organizmu na atak wirusów, bakterii, grzybów, obecność ciał obcych, alergenów, martwych fragmentów tkanek i chemicznych pirogenów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie idziesz dzisiaj do szkoły, bo masz gorączkę.

 (2.1) Ten gorączka znów poleciał do szefa z awanturą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈrɔ̃n͇t͡ʃka, AS: gorõṇčka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorąc m.

 czas. gorączkować ndk.

 przym. gorączkowy, podgorączkowy, bezgorączkowy, gorący

 przysł. gorączkowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) (podwyższona / wysoka) temperatura

 (1.2) szał, ferwor, podnieta, podniecenie, ekscytacja

 (2.1) gorąca głowa

Wiktionary


gorączkotwórczy

wywołujący gorączkę


SJP.pl


gorączkować

1. mieć podwyższoną temperaturę ciała;
2. gorączkować się - potocznie: irytować się, niecierpliwić się


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) mieć wysoką temperaturę ciała spowodowaną chorobą

czasownik zwrotny niedokonany gorączkować się

 (2.1) denerwować się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorączka ż., gorączkowanie n., gorąco n.

 przym. gorący, gorączkowy, podgorączkowy, bezgorączkowy

 przysł. gorąco

Wiktionary


gorączkowo

przysłówek

 (1.1) w sposób gorączkowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorąc mrz., gorączka ż.

 czas. gorączkować się ndk.

 przym. gorączkowy

Wiktionary


gorączkowość

gorączkowy


SJP.pl

Patrz:

gorączkowy

gorączkowy

1. występujący podczas gorączki - podwyższonej temperatury ciała (np. gorączkowe majaczenia, gorączkowe drgawki);
2. pełen podniecenia, zniecierpliwienia, niepokoju (np. gorączkowy pośpiech, gorączkowa atmosfera przed wyjazdem)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący gorączki, związany z gorączką

 (1.2) taki, w którym przejawiają się pośpieszne, niespokojne a przy tym wzmożone działania

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bezgorączkowy

 rzecz. gorąc mrz., gorączka mzw./ż.

Wiktionary


gorączkująca

kobieta z podniesioną temperaturą ciała


SJP.pl


gorączkujący

człowiek mający gorączkę


SJP.pl


gorączniak

nazwisko


SJP.pl


goraj

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) miejsko-wiejska gmina w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim;

 (1.2) siedziba miejsko-wiejskiej gminy Goraj (1.1);

Wiktionary

Goraj – miasto w Polsce, położone w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Goraj. Historycznie położony jest w Małopolsce (początkowo w ziemi sandomierskiej, a następnie w ziemi lubelskiej).

Miejscowość uzyskała lokację miejską przed 1405 rokiem. Prawa miejskie utracił 13 stycznia 1870. Miejscowość uzyskała ponownie status miasta 1 stycznia 2021.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. gorajski

Wiktionary


gorajanin

mieszkaniec Goraja (miasta w Polsce)


SJP.pl


gorajanka

mieszkanka Goraja (miasta w Polsce)


SJP.pl


gorajec

Gorajec (w latach 1977–1981 Dąbrowa) – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie lubaczowskim, w gminie Cieszanów, nad potokiem Gnojnik na Płaskowyżu Tarnogrodzkim.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.

Wierni wyznania rzymskokatolickiego należą do parafii św. Wojciecha w Cieszanowie.

Wikipedia


gorajski

Goraj


SJP.pl

Patrz:

Goraj

górak

rodzaj ptaków z podrodziny bażantów


SJP.pl


goral

rodzaj ssaków z podrodziny antylop


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek pochodzący z gór;

 (1.2) pot. sport. kolarz jeżdzący dobrze po górskich trasach

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) pot. rower górski;

 (2.2) hist. podczas okupacji: banknot o nominale 500 złotych z podobizną podhalańskiego górala (1.1)

Wiktionary

Goral (Naemorhedus) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W pociągu przysiadł się do nas jeden góral z Murzasichla.

 (2.1) Jaśko przyjechał na przednim góralu.

 (2.2) Co można było kupić za górala?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡural, AS: gural

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. góra ż., góralszczyzna ż., góralek m.

:: fż. góralka ż.

 przym. góralski, górny, górski, górniczy

 przysł. góra

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. górnik

Wiktionary


góralczyk

chłopiec góralski, młody góral


SJP.pl

  • „Góralczyk” – pseudonim Franciszka Białasa

Wikipedia


góralek

mały, roślinożerny ssak kopytny, przypominający wyglądem dzikiego królika, żyjący w środkowej i południowej Afryce, w Syrii i na Półwyspie Arabskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. zwierzę współcześnie zaliczane do rodziny góralkowatych

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: góralka

Wiktionary

Góralek (Procavia) – rodzaj ssaków z rodziny góralkowatych (Procaviidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Galilei przyglądaliśmy się hordzie wygrzewających się na słońcu góralków.

 (2.1) Za Murzasichlem do autobusu wsiadło kilka góralek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. góra ż., góral mos., góralka ż., góralszczyzna ż., góralkowate nmos.

 przysł. góra

 przym. górny, góralski, górniczy

Wiktionary


goralenvolk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. akcja tworzenia ruchu separatystycznego wśród górali na Podhalu;

 (1.2) hist. grupa polskich działaczy góralskich kolaborujących z niemieckimi władzami w czasie okupacji hitlerowskiej w ramach akcji Goralenvolk (1.1)

Wiktionary

Goralenvolk – inicjatywa o charakterze ideologicznym i administracyjnym z czasów II wojny światowej na terenie istniejącego w ramach Generalnego Gubernatorstwa powiatu nowotarskiego, odbywająca się w latach 1939–1944. Miała na celu narzucenie miejscowej ludności rzekomej „narodowości góralskiej” w miejsce polskiej, a docelowo jej germanizację.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Gestapo i niemieckie władze opuszczają Zakopane, wraz z niektórymi konfidentami z "Goralenvolku".

Wiktionary


góralewicz

nazwisko


SJP.pl


góralice

Góralice – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Trzcińsko-Zdrój.

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Góralice, po jej zniesieniu w gromadzie Trzcińsko Zdrój. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

W miejscowości był przystanek kolejowy Góralice.

Wikipedia


góralka

kobieta pochodząca z gór


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta pochodząca z gór;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. oraz B. lp. od: góralek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jaśko zabujał się w zakopiańskiej góralce.

 (2.1) Nie widzieliśmy wśród skał ani jednego góralka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. góra ż., góralszczyzna ż., góralek mzw.

:: fm. góral m.

 przym. góralski, górny, górski, górniczy

 przysł. góra

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|gorolka, górolka.

Wiktionary


góralkowate

o cechach góralkowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) zool. rodzina ssaków z rzędu góralkowców;

Wiktionary

Góralkowate (Procaviidae) – jedyna współcześnie występująca rodzina ssaków z rzędu góralkowców (Hyracoidea). Kopalne góralkowate znane są już od eocenu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. góralek m.

Wiktionary


góralkowaty

o cechach góralkowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl


góralkowce

przedstawiciel rzędu ssaków łożyskowych


SJP.pl

Góralkowce, góralki (Hyracoidea) – rząd ssaków z infragromady ssaków łożyskowych (Palecentalia), do którego zaliczana jest tylko jedna żyjąca współcześnie rodzina – góralkowate (Procaviidae). Góralki zamieszkują Afrykę i zachodnią część Azji. Wykazują pokrewieństwo z trąbowcami i brzegowcami, z którymi wspólnie zaliczane są do afroterów. Kilkanaście ze znanych gatunków i podgatunków góralków uważanych jest za zagrożone wyginięciem.

Wikipedia


góralkowiec

przedstawiciel rzędu ssaków łożyskowych


SJP.pl


góralski

przymiotnik od: góral


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z góralami bądź góralszczyzną

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Góralski – polski matematyk, metodolog, teoretyk twórczości i heurysta
  • Franciszek Góralski – działacz mazurski, gawędziarz ludowy, rolnik
  • Ignacy Góralski – polski rolnik i działacz organizacji rolniczych, polityk, poseł na Sejm
  • Maciej Góralski – polski muzyk, tłumacz literatury buddyjskiej, orientalista, buddolog, autor tekstów, propagator buddyzmu
  • Witold Góralski – polski prawnik, politolog
  • Władysław Góralski – polski historyk i dyplomata
  • Wojciech Góralski – rzymskokatolicki ksiądz, prawnik i kanonista, specjalista prawa kanonicznego, prawa wyznaniowego i konkordatowego
  • Zbigniew Góralski – polski historyk

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) One znalazły nocleg w tamtym góralskim domu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. góra ż., góral m., góralka ż., góralszczyzna ż., góralek m.

 przysł. góra

 przym. górny, górski, górniczy

Wiktionary


góralskość

góralski


SJP.pl

Patrz:

góralski

góralszczyzna

1. ogół folkloru i zabytki kultury górali;
2. obszar zamieszkany przez górali


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kult. wszelkie przejawy kultury góralskiej, m.in. architektura, gwara, folklor

 (1.2) kult. geogr. teren zamieszkały przez społeczność góralską

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Zjawisko to dotyczy całej góralszczyzny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. góra ż., góral m., góralka ż., góralek m.

 przym. góralski, górski

 przysł. góra

Wiktionary


goran

imię


SJP.pl

Nazwy geograficzne

  • Goran – wieś w Azerbejdżanie, w rejonie Goranboy
  • Goran (bułg.: Горан) – wieś w północnej Bułgarii, w obwodzie Łowecz, w gminie Łowecz
  • Goran (pers.: گران,) – wieś w Iranie, w ostanie Sistan i Beludżystan

Wikipedia


gorańczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) członek południowosłowiańskiej, muzułmańskiej grupy etnicznej, głównie z południowego Kosowa;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Goranin m., Gora ż.

:: fż. Goranka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Goranin

Wiktionary


goranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|gorać.

Wiktionary

Gorani, Gorańcy (serb. Горанци) – południowosłowiańska grupa etniczna, w większości wyznająca islam (sunnizm), zamieszkująca górzysty obszar zwany Gorą (powierzchnia około 500 km²), zlokalizowany pomiędzy trzema państwami:

  • Kosowem – południowa część kraju (miasto Dragash/Dragaš i 18 wsi gminy Dragaš: Baçka/Bačka, Brodi/Brod, Dikanca/Dikance, Donja Rapča, Glloboçica/Globočica, Gornja Rapca, Krushevë/Kruševo, Kukjan/Kukuljane, Leshtan/Leštane, Lubovishtë/Ljubovište, Mali Krstec, Mlikë/Mlike, Orqushë/Orčuša, Radeshë/Radeša, Restelicë/Restelica, Veliki Krstec, Vranishtë/Vranište, Zlipotok/Zli Potok);
  • Albanią – wschodnia część kraju (9 wsi gmin: Kukës, Shishtavec i Zapod);
  • Macedonią Północną – północno-zachodnia część kraju (2 wsie w Dolinie Polog: Jelovjane, Urvič).

Wikipedia

Powiązane:

 czas. gorać ndk.

Wiktionary


goranin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) członek południowosłowiańskiej, muzułmańskiej grupy etnicznej, głównie z południowego Kosowa;

Wiktionary

3 miejscowości w Polsce
  • Goranin – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gnieźnieńskim, w gminie Czerniejewo
  • Goranin – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. gnieźnieńskim, w gminie Czerniejewo
  • Goranin – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Ślesin
Nazwy podobne
  • Goranin-Folwark – część wsi Goranin w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Ślesin
  • Goraninek

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Gorańczyk m., Gora ż.

:: fż. Goranka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Gorańczyk

Wiktionary


góraszka

wieś w Polsce


SJP.pl

Góraszka – wieś w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Wiązowna. Leży na wschód od Warszawy, wzdłuż drogi nr 17 w kierunku Lublina – zlokalizowany jest w niej węzeł Góraszka na drodze ekspresowej S17. Przystanek autobusowy podmiejskiej linii 720, 722 i 730.

Wikipedia


gorawski

nazwisko


SJP.pl


gorazdowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Edward Gorazdowski − polski drzeworytnik
  • Ludwik Stefan Gorazdowski − polski inżynier hutnik i działacz państwowy
  • Stefan Gorazdowski − polski kapitan żeglugi wielkiej
  • Szczęsny Gorazdowski − polski polityk
  • Tadeusz Gorazdowski − polski oficer
  • Zygmunt Gorazdowski − rzymskokatolicki ksiądz, święty

Wikipedia


górażdże

wieś w Polsce


SJP.pl

Górażdże (dodatkowa nazwa w j. niem. Goradze) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim, w gminie Gogolin.

Wikipedia


gorbaczow

nazwisko


SJP.pl

  • Leonid (Gorbaczow) – rosyjski biskup prawosławny
  • Mark Gorbaczow – radziecki polityk, związany z Karelią
  • Michaił Gorbaczow – radziecki i rosyjski polityk, prezydent ZSRR, laureat Pokojowej Nagrody Nobla

Wikipedia


gorbaczowowski

taki jak u Gorbaczowa, charakterystyczny dla Gorbaczowa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z postacią radzieckiego przywódcy Michaiła Gorbaczowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gorbaczow mos.

 przym. Gorbaczowowski

Wiktionary


gorbiyl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. garb, grzbiet

Wiktionary


gorbusza

ryba z rodziny łososiowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. nazwa systematyczna|Oncorhynchus gorbuscha|Walbaum|ref=tak., anadromiczna ryba z rodziny łososiowatych;

Wiktionary

Gorbusza (Oncorhynchus gorbuscha) – gatunek anadromicznej ryby z rodziny łososiowatych (Salmonidae).

Polska nazwa gatunkowa jest zapożyczeniem z języka rosyjskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dorosłe gorbusze giną po tarle.

Wiktionary


gorbymania

potocznie: fascynacja Michaiłem Gorbaczowem, byłym prezydentem ZSRR


SJP.pl


gorc

Gorc (1228 m) – szczyt we wschodniej części grzbietu głównego Gorców. Jego charakterystyczna sylwetka z kilkoma polanami jest dobrze rozpoznawalna z dużych odległości. Zbudowany jest z grubych ławic piaskowców magurskich i zlepieńców. Północne stoki pokryte są lasami jodłowo-bukowymi, wyższe partie świerkowymi. Wchodzi w skład wielokilometrowej długości Pasma Gorca ciągnącego się od Turbacza na wschód. Nazwa szczytu pochodzić może od sposobu powstania polan, które zostały uzyskane sposobem żarowym, czyli są „wygorzałe”.

Wikipedia


gorce

1. pasmo górskie w Beskidach Zachodnich;
2. jedna z dzielnic Boguszowa-Gorców


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. pasmo górskie w południowej Polsce, w Beskidach Zachodnich;

Wiktionary

Gorce (513.52) – pasmo górskie leżące w Beskidach Zachodnich. Nazwa związana jest prawdopodobnie ze słowem gorzeć (palić się, płonąć) i pochodzi od sposobu uzyskiwania polan śródleśnych metodą żarową. Spotykana jest już w aktach z 1254 r. (item mons Gorcz nuncupatus), używał jej Jan Długosz w 1480 r. (in monten Gorcz). W innych źródłach można też spotkać nazwę Górce, która mogłaby oznaczać niskie góry.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przy tak ustalonych granicach Gorce mają z zachodu na wschód długość w prostej linii 33 km, szerokość 15 km i łączną powierzchnię około 550 km².

Wiktionary

Powiązane:

 przym. gorczański

Wiktionary


górczak

nazwisko


SJP.pl


gorczański

przymiotnik od: Gorce


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący Gorców, związany z Gorcami, pochodzący z Gorców

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W piętrze gorczańskiego regla dolnego występują głównie gleby brunatne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gorce lm. nmos.

Wiktionary


gorczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. garnuszek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gornak mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|gornczek.

Wiktionary


górczewska

  • Ulica Górczewska w Warszawie – ulica przebiegającą przez dzielnice Wola i Bemowo w Warszawie
  • Osiedle Górczewska w Warszawie – osiedle w dzielnicy Bemowo na południe od ulicy Górczewskiej
  • Górczewska Park – osiedle w dzielnicy Wola na południe od ulicy Górczewskiej
  • Park Górczewska – park w dzielnicy Bemowo w obrębie osiedla Górczewska

Wikipedia


gorczyca

roślina z rodziny kapustowatych, występująca w 10 gatunkach jednorocznych, miododajna roślina zielna, jej nasiona używane są jako przyprawa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Sinapis|L.|ref=tak., roślina z rodziny kapustowatych;

 (1.2) spoż. roln. ziarno gorczycy (1.1) do spożycia lub na siew

Wiktionary

Gorczyca (Sinapis L.) – rodzaj roślin z rodziny kapustowatych. Obejmuje w zależności od ujęcia systematycznego dwa lub cztery gatunki (w pierwszym wypadku ich część jest wyłączana do rodzaju Rhamphospermum). Rośliny te występują w Europie, północnej Afryce i znacznej części Azji. Jako rośliny introdukowane spotykane są na wszystkich kontynentach w strefach umiarkowanych, rzadziej, ale też obecne są w strefie międzyzwrotnikowej. W Polsce rosną dwa gatunki introdukowane i zadomowione – gorczyca biała Sinapis alba i gorczyca polna Sinapis arvensis.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡɔrˈt͡ʃɨt͡sa, AS: gorčyca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorczycznik m., gorycz ż.

 przym. gorczycowy, gorczyczny

Wiktionary


gorczycki

nazwisko


SJP.pl


gorczycowy

przymiotnik od: gorczyca


SJP.pl


gorczycznik

1. ciasto ze sproszkowanej gorczycy i gorącej wody, stosowane w leczeniu stanów zapalnych i nerwobólów; synapizm;
2. roślina zielna z rodziny krzyżowych; gorycznik


SJP.pl

Gorczycznik (Barbarea Aiton) – rodzaj roślin z rodziny kapustowatych obejmujący ok. 22–28 gatunków roślin zasiedlających strefę umiarkowaną półkuli północnej. Największe zróżnicowanie gatunków występuje w południowej Europie i na Bliskim Wschodzie. Należą tu rośliny dwuletnie i byliny.

Niektóre gatunki są jadalne. Zwłaszcza pojawiające się wczesną wiosną rozety liści gorczycznika wiosennego spożywane są w postaci sałatek.

Wikipedia


gorczyczny

przymiotnik

 (1.1) przest. dotyczący gorczycy, zrobiony z gorczycy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podobne jest królestwo niebieskie ziarnu gorczycznemu, które wziąwszy człowiek, posiał na roli swojej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔrˈt͡ʃɨt͡ʃnɨ, AS: gorčyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorczyca ż., gorczycznik m.

 przym. gorczycowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gorczycowy

Wiktionary


górczyn

  • Górczyn – osada kaszubska w województwie pomorskim
  • Górczyn – wieś w województwie zachodniopomiorskim
  • Górczyn – część Poznania
  • Górczyn – dzielnica Gorzowa Wielkopolskiego
  • Górczyn – osiedle w Śremie

Wikipedia


gorczyński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Gorczyński / Gorczyńska
  • Adam Gorczyński (1805–1876) – ziemianin, działacz społeczny, pisarz i malarz
  • Bolesław Gorczyński (1880–1944) – dramatopisarz, publicysta, tłumacz i dyrektor teatrów
  • Eustachy Gorczyński (1893–1958) – pułkownik saperów WP
  • Maciej Gorczyński (* 1957) – polski malarz i pedagog
  • Maria Gorczyńska (1899–1959) – polska aktorka teatralna i filmowa
  • Mariusz Gorczyński (1933–1990) – polski aktor
  • Remigian Gorczyński – wojski latyczowski i namiestnik starosty
  • Renata Gorczyńska (* 1943) – polska dziennikarka, krytyk literacki i tłumaczka
  • Tadeusz Gorczyński (1905–1982) – polski botanik, cytolog roślin i profesor
  • Wiktor Gorczyński (1885–1940) – podinspektor Policji Państwowej
  • Witold Gorczyński (1878–1929) – podpułkownik i organizator Legionów Polskich
  • Władysław Gorczyński (1879–1953) – polski meteorolog i klimatolog

Wikipedia


gordian

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

  • Gordian I – cesarz rzymski
  • Gordian II – cesarz rzymski
  • Gordian III – cesarz rzymski
  • Gordian – święty Kościoła katolickiego
  • Gordian – imię męskie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wspomnienie liturgiczne świętego Gordiana obchodzone jest 26 września.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔrdʲjãn, AS: gordʹi ̯ãn

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|Gordianus.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia.

* francuski: (1.1) Gordien m.

* łaciński: (1.1) Gordianus m.

* rosyjski: (1.1) Гордиан m.

źródła.

== Gordian (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) gordyjski

odmiana.

 (1.1) niestopn.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


gordianostwo

Gordian z małżonką; Gordianowie


SJP.pl


gordianowie

Gordian z małżonką; Gordianostwo


SJP.pl


gordianowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Gordiana lub z nim związany


SJP.pl


gordias

w mitologii greckiej: heros, twórca węzła gordyjskiego; Gordios


SJP.pl

Gordias (Gordios, Gordius; gr. Γορδιάς Gordiás, Γόρδιος Górdios, łac. Gordius) – w mitologii greckiej heros, eponim miasta Gordion we Frygii, przybrany ojciec Midasa, twórca węzła gordyjskiego.

Wikipedia


gordimer

nazwisko


SJP.pl


gording

lina do podciągania żagla rejowego; podciąg


SJP.pl

Gording – jedna z lin służąca do sprzątania żagla rejowego (dociągania go do rei z pokładu). Jest przymocowana do dolnego liku (brzegu) żagla, następnie przechodzi przez kilka pierścieni (baranków) i przez blok biegnie na pokład. Przez wybranie gordingów, po uprzednim zluzowaniu szotów obciągających żagiel do dołu i wybraniu gejtaw, żagiel zostaje sprzątnięty (podobnie jak żaluzja okienna). Dla ostatecznego zwinięcia żagla trzeba wejść na reję, porządnie ułożyć fałdy płótna i przywiązać do rei. Zazwyczaj żagiel wyposażony jest w 6-8 gordingów.

Wikipedia


gordion

starożytne miasto założone przez legendarnego króla Gordiasa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. starożytne miasto w Azji Mniejszej, stolica Frygii;

Wiktionary

Gordion (gr. Γόρδιον, łac. Gordium) – starożytne miasto i stolica Frygii w Azji Mniejszej, założone przez legendarnego króla Gordiosa nad rzeką Sangarios; obecnie stanowisko archeologiczne, od 2023 roku wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Król nocował w Gordionie, by o świtaniu wyruszyć w dalszą drogę.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. gordyjski

Wiktionary


gordios

w mitologii greckiej: heros, twórca węzła gordyjskiego; Gordias


SJP.pl

Gordias (Gordios, Gordius; gr. Γορδιάς Gordiás, Γόρδιος Górdios, łac. Gordius) – w mitologii greckiej heros, eponim miasta Gordion we Frygii, przybrany ojciec Midasa, twórca węzła gordyjskiego.

Wikipedia


gordon

pies myśliwski z sekcji wyżłów brytyjskich i irlandzkich w typie seterów; seter szkocki


SJP.pl

Imiona

  • Gordon – imię męskie
    • inne artykuły i przekierowania do artykułów zaczynające się od imienia Gordon

Miejscowości

Miejscowości w USA
  • Gordon – miejscowość w stanie Alabama, w hrabstwie Houston
  • Gordon – miasto w stanie Georgia, w hrabstwie Wilkinson
  • Gordon – miasto w stanie Nebraska, w hrabstwie Sheridan
  • Gordon – wieś w stanie Ohio, w hrabstwie Darke
  • Gordon – miasto w stanie Pensylwania, w hrabstwie Schuylkill
  • Gordon – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Palo Pinto
  • Gordon – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Ashland
  • Gordon – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Douglas
  • Gordon – jednostka osadnicza w stanie Wisconsin, w hrabstwie Douglas
Gminy w USA
  • Gordon (ang. Gordon Township) – gmina w stanie Minnesota, w hrabstwie Todd
  • Gordon (ang. Gordon Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Cavalier
  • Gordon (ang. Gordon Town) – gmina w stanie Wisconsin, w hrabstwie Ashland
  • Gordon (ang. Gordon Town) – gmina w stanie Wisconsin, w hrabstwie Douglas

Wikipedia


gordonia

1. rodzaj roślin z rodziny herbatowatych;
2. gatunek bakterii z rodziny Nocardiaceae


SJP.pl

  • Gordonia – rodzaj roślin z herbatowatych
  • Gordonia – planetoida
  • Gordonia – bakteria
  • Gordonia – organizacja syjonistyczna
  • Gordonia – dystrykt w Południowej Afryce

Wikipedia


gordonostwo

Gordon z małżonką; Gordonowie


SJP.pl


gordonowie

Gordon z małżonką; Gordonostwo


SJP.pl


gordonowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Gordona lub z nim związany


SJP.pl


gordyjski

Gordion


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Gordionem (starożytnym miastem w Azji Mniejszej)

Wiktionary

Patrz:

Gordion

Przykłady

 (1.1) Podczas wykopalisk odnaleziono pałac gordyjskiego władcy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gordion mrz.

Wiktionary


gore

[czytaj: gor] odmiana filmu grozy, przepełniona brutalnymi scenami, charakteryzująca się końcowym tryumfem zła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) film. odmiana horroru przepełniona krwawymi, wywołującymi obrzydzenie, scenami;

przymiotnik

 (2.1) film. o filmie: będący horrorem przepełnionym krwawymi, wywołującymi obrzydzenie, scenami

wykrzyknik

 (3.1) daw. pali się!

 (3.2) daw. biada!

forma czasownika.

 (4.1) daw. 3. os. lp. ter. czasownika gorzeć

Wiktionary

Gore (pol. rozlana krew, zakrzepła krew; także: splatter, splatter – bryzgać) – podgatunek filmów grozy, który celowo skupia się na graficznym ukazaniu krwawych scen i przemocy. Produkcje te, zazwyczaj dzięki wykorzystaniu efektów specjalnych, eksplorują podatność ludzkiego ciała na uszkodzenia oraz teatralność jego okaleczeń.

Wikipedia

Przykłady

 (3.2) Gore nam! Gore! On wyszedł z pieczary.

 (4.1) Na złodzieju czapka gore.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔː

Wiktionary


gore'owy

gore [czytaj: gorowy]


SJP.pl


gore-tex

goretex, goreteks; rzadko:
1. wodoodporna tkanina przepuszczająca powietrze i parę wodną;
2. ubranie z tej tkaniny


SJP.pl

Gore-Tex – znak towarowy należący do firmy W.L. Gore & Associates. Firma opatruje tym znakiem produkty, w których występują oparte na teflonie włókna, nici i membrany.

Najbardziej znanym rodzajem produktu opatrywanego tym znakiem towarowym jest rodzaj tkaniny wodno- i wiatroodpornej, a jednocześnie "oddychającej", którą stosuje się w odzieży wierzchniej - kurtkach, spodniach, butach itp., przeznaczonych dla osób wykonujących wzmożony wysiłek fizyczny w trudnych warunkach atmosferycznych (wspinaczka, żeglarstwo, kolarstwo górskie, wojsko, straż pożarna, policja itp.). Tkaniny gore-texowe chronią ciało przed deszczem i wiatrem, a jednocześnie umożliwiają wydajne odprowadzanie pary wodnej (potu) w kierunku od ciała na zewnątrz.

Wikipedia


goreć

gorzeć;
1. przestarzale: płonąć, palić się;
2. jaśnieć, błyszczeć;
3. być pokrytym rumieńcem; rumienić się;
4. być ogarniętym silnymi, gwałtownymi uczuciami


SJP.pl

czasownik

 (1.1) gorzeć

Wiktionary


goręcej

stopień wyższy od przysłówka: gorąco


SJP.pl


górecki

Górka, Górki


SJP.pl

  • Alojzy Górecki (1910–1971) – polski duchowny rzymskokatolicki
  • Andrzej Górecki (1950–2013) – polski lekarz ortopeda
  • Andrzej Górecki (XX–XXI w.) – polski biolog, biochemik
  • Bronisław Czepczak-Górecki (1922–2001) – polski żołnierz, robotnik
  • Czesław Górecki (ur. 1951) – polski fizyk
  • Dariusz Górecki (ur. 1946) – profesor nauk prawnych, prawnik, pracownik naukowy Uniwersytetu Łódzkiego, senator VI kadencji wybrany z listy PiS w okręgu
  • Edward Górecki (1930–2021) – śląski duchowny rzymskokatolicki
  • Franciszek Górecki (1892–1940) − polski oficer piechoty, ofiara zbrodni katyńskiej
  • Henryk Górecki – strona ujednoznaczniająca
  • Jacek Górecki (XX–XXI w.) – polski prawnik, wykładowca
  • Jakub Górecki (XVII w.) – polski duchowny katolicki, biskup bakowski
  • Jan Górecki – strona ujednoznaczniająca
  • Jerzy Górecki (XX–XXI w.) – polski fizyk
  • Kazimierz Górecki (1919–2002) – polski żołnierz
  • Kazimierz Górecki (1954–1977) – polski kajakarz
  • Krzysztof Górecki – strona ujednoznaczniająca
  • Leon Górecki (1922–1983) – polski aktor i choreograf teatralny, pedagog
  • Ludwik Górecki (1825–18??) – polski profesor medycyny
  • Marek Górecki (ur. 1979) – polski piłkarz
  • Marian Górecki (1903–1940) – polski błogosławiony Kościoła katolickiego, prezbiter, męczennik
  • Mieczysław Górecki (1864–1938) – żołnierz Wojska Polskiego i Armii Austro-Węgier
  • Mikołaj Górecki (ur. 1971) – polski kompozytor
  • Paweł Górecki (XX–XXI w.) – polski informatyk
  • Piotr Górecki – strona ujednoznaczniająca
  • Rafał Górecki (ur. 1982) – polski snookerzysta
  • Roman Górecki (1889–1946) – doktor nauk prawnych, bankowiec, generał brygady Wojska Polskiego, minister przemysłu i handlu
  • Ryszard Górecki – strona ujednoznaczniająca
  • Stefan Górecki – strona ujednoznaczniająca
  • Tomasz Górecki (XX–XXI w.) – polski matematyk, statystyk
  • Wiktor Górecki (1903–1969) – polski ekonomista, dyplomata
  • Wojciech Górecki (ur. 1970) – polski historyk, dziennikarz, dyplomata

Wikipedia

Patrz:

Górka, Górki

góreczka

zdrobnienie od: górka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: góra

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡuˈrɛt͡ʃka, AS: gurečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. góra ż.

 przym. górski

 przysł. góra

Wiktionary


goręczyno

Wikipedia


gorejący

przymiotnik

 (1.1) emitujący gorąc

Wiktionary


gorenice

Gorenice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Olkusz.

Wikipedia


goreteks

goretex, gore-tex;
1. wodoodporna tkanina przepuszczająca powietrze i parę wodną;
2. ubranie z tej tkaniny


SJP.pl


goreteksowy

przymiotnik od: goreteks


SJP.pl


goretex

gore-tex, goreteks;
1. wodoodporna tkanina przepuszczająca powietrze i parę wodną;
2. ubranie z tej tkaniny


SJP.pl

Gore-Tex – znak towarowy należący do firmy W.L. Gore & Associates. Firma opatruje tym znakiem produkty, w których występują oparte na teflonie włókna, nici i membrany.

Najbardziej znanym rodzajem produktu opatrywanego tym znakiem towarowym jest rodzaj tkaniny wodno- i wiatroodpornej, a jednocześnie "oddychającej", którą stosuje się w odzieży wierzchniej - kurtkach, spodniach, butach itp., przeznaczonych dla osób wykonujących wzmożony wysiłek fizyczny w trudnych warunkach atmosferycznych (wspinaczka, żeglarstwo, kolarstwo górskie, wojsko, straż pożarna, policja itp.). Tkaniny gore-texowe chronią ciało przed deszczem i wiatrem, a jednocześnie umożliwiają wydajne odprowadzanie pary wodnej (potu) w kierunku od ciała na zewnątrz.

Wikipedia


gorętszy

stopień wyższy od przymiotnika: gorący; bardziej gorący


SJP.pl


gorg

rodzaj śpiewu improwizowanego przez śpiewaka


SJP.pl

  • Gorg – stacja metra w Barcelonie
  • Gorgi (Młody Gorg i Ojciec Gorg) – postacie z serialu Fraglesy
  • Gorg – pseudonim Marcina Krasowskiego, polskiego wokalisty reggae

Wikipedia


gorgany

pasmo górskie w zachodniej Ukrainie


SJP.pl

Gorgany (522.15; ukr. Ґорґани) – pasmo górskie w łańcuchu Karpat, w południowo-zachodniej części Ukrainy, wchodzące w skład Beskidów Lesistych w Beskidach Wschodnich, stanowiące ich najdzikszą część.

Gorgany są zbudowane z fliszu, głównie z piaskowców. Charakterystyczne dla Gorganów są duże różnice wysokości względnych. Poszczególne grupy górskie oddzielone są od siebie głębokimi dolinami rzek. Stoki gór są porośnięte gęstymi lasami bukowo-jodłowymi i świerkowymi, powyżej górnej granicy lasu – szczególnie silnie rozwinięte piętro kosodrzewiny. W partiach szczytowych pola złomisk, rumowisk skalnych (lokalnie zwanych gorganem (stąd nazwa), grechotem, maliniakiem, rzadko połoniny.

Wikipedia


gorgia

[czytaj: gordżja] dawna technika śpiewu z zastosowaniem improwizowanych ozdobników


SJP.pl


gorgiasz

Gorgiasz z Leontinoi (480-385 p.n.e.) - grecki filozof, retor, jeden z czołowych sofistów


SJP.pl

Gorgiasz z Leontinoi (gr. Γοργίας ὁ Λεοντῖνος Gorgias ho Leontinos, ur. ok. 480, zm. ok. 385 p.n.e.) – grecki filozof, retor, teoretyk wymowy należący do 10 najwybitniejszych mówców w Starożytnej Grecji, prekursor teorii sztuki, jeden z czołowych sofistów.

Wikipedia


gorgoń

nazwisko


SJP.pl

Gorgoń – przysiółek wsi Huta Drewniana w Polsce, położony w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Kobiele Wielkie.

W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa piotrkowskiego.

Wikipedia


gorgona

w mitologii greckiej: potwór z wężami na głowie o spojrzeniu zamieniającym ludzi w kamienie


SJP.pl

  • Gorgony – postaci z mitologii greckiej
  • Gorgony – jedna z grup wężowideł
  • Gorgona – wyspa w archipelagu Wysp Toskańskich
  • Gorgona – wyspa u wybrzeża Kolumbii
  • Gorgona – gwiazda w konstelacji Perseusza (ρ Per)
  • Gorgona – film grozy z 1964 roku
  • „Gorgone” – francuski okręt podwodny z okresu I wojny światowej

Wikipedia


gorgoncjusz

imię męskie


SJP.pl


gorgonia

organizm żywy z grupy koralowców


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|ż.;

Wiktionary

Gorgonia – imię żeńskie pochodzenia greckiego, żeński odpowiednik imienia Gorgoniusz, oznaczającego "straszliwy". Patronką tego imienia jest św. Gorgonia z Kapadocji, siostra św. Grzegorza z Nazjanzu.

Gorgonia imieniny obchodzi 9 grudnia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Gorgonia i jestem dyplomowaną nauczycielką z Torunia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorgonia ż., gorgona ż., Gorgona ż.

:: fm. Gorgoniusz m.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. gorgonia ż., gorgona ż., Gorgona ż.

:: fm. Gorgoniusz m.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Gorgonia

* nowogrecki: (1.1) Γοργονία ż.

* rosyjski: (1.1) Горгония ż.

* włoski: (1.1) Gorgonia ż.

źródła.

== Gorgonia (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) Gorgonia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


gorgoniusz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Gorgoniusz – imię męskie pochodzenia greckiego, oznaczające „straszliwy”. Patronem tego imienia jest święty Gorgoniusz, wspominany razem ze św. Doroteuszem.

Gorgoniusz imieniny obchodzi 9 września.

Żeński odpowiednik: Gorgonia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wspomnienie liturgiczne świętego Gorgoniusza obchodzone jest 9 września.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gorgonia ż.

Wiktionary


gorgonzola

[czytaj: gorgoncola] miękki, dojrzewający ser pleśniowy pochodzący z Lombardii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. włoski ser podpuszczkowy, miękki, poprzerastany zielononiebieskimi żyłkami pleśńeśni, o ostrym smaku;

Wiktionary

  • Gorgonzola – miejscowość i gmina we Włoszech
  • gorgonzola – włoski ser pleśniowy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Teofilu, który ser ci bardziej smakuje: gorgonzola czy rokfor?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔrɡɔ̃w̃ˈzɔla, AS: gorgõũ̯zola

Wiktionary


gori

miasto w Gruzji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto we wschodniej Gruzji, stolica regionu Wewnętrzna Kartlia;

Wiktionary

Gori (gruz. გორი) – miasto we wschodniej Gruzji, stolica regionu Wewnętrzna Kartlia.

Miasto leży na północny zachód od Tbilisi u ujścia rzeki Liachwi do rzeki Mtkwari (Kura). Jest administracyjnym, kulturalnym i przemysłowym centrum okręgu o rozwiniętym rolnictwie.

W Gori znajduje się teatr, muzeum historii i sztuki gruzińskiej, uniwersytet i wiele szkół wyższych.

W mieście rozwinął się przemysł precyzyjny, bawełniany, spożywczy oraz drzewny.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. gorijski

Wiktionary


gorijski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Gori, dotyczący Gori

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gori n.

Wiktionary


gorillapod

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fot. rodzaj statywu fotograficznego o giętkich i elastycznych nóżkach, które można także mocować do różnych przedmiotów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cechą gorillapodu jest możliwość przymocowania lub postawienia go na dowolnym terenie. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔrʲilˈːapɔt, AS: gorʹi•lapot

Wiktionary


gorillaz

Wikipedia


göring

  • Albert Göring (1895–1966) – niemiecki przedsiębiorca, brat Hermanna Göringa, zaciekły antynazista
  • Carin Göring (1888–1931) – szwedzka arystokratka, żona Hermanna Göringa
  • Carl Göring (1841–1879) – filozof
  • Franz Göring (ur. 1984) – niemiecki narciarz
  • Heinrich Ernst Göring (1839–1913) – niemiecki prawnik i dyplomata, ojciec Hermanna Göringa
  • Hermann Göring (1893–1946) – niemiecki polityk, nazista i zbrodniarz wojenny

Wikipedia


górka

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. góra

 (1.2) mała góra

 (1.3) niewielki stos czegoś

 (1.4) zob. plecówka.

 (1.5) górna część ubrania

Wiktionary

Miejscowości i ich części w Polsce

Nieoficjalne części miejscowości

  • Górka – nieofic. przysiółek osada Sople w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. ostródzkim, w gminie Małdyty
  • Górka – nieofic. część wsi Marszewo w woj. zachodniopomorskim, w pow. sławieńskim, w gminie Postomino

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Sztuczna górka do jazdy na sankach to najwyższe wzniesienie koło sklepu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡurka, AS: gurka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. góra ż., Podgórze n.

 czas. górować

 przym. górski, górniczy

 przysł. góra

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wzniesienie, pagórek

Wiktionary


gorki

nazwisko, np. Maksym Gorki (właściwie Aleksiej Maksimowicz Pieszkow, 1868-1936), pisarz rosyjski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) hist. geogr. Niżny Nowogród (nazwa oficjalna w latach 1932-1990);

Wiktionary

Gorki (ros. Горки) – nazwa toponimów w Rosji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wywiad – z małymi skrótami dotyczącymi praw człowieka – wydrukowała wychodząca w Gorkim „Leninskaja smiena”. Był to pierwszy i ostatni dziennikarski popis mojego ojca.

 (1.1) Inżynier Szarubin z Gorkiego patrzy na Wisłę. Był na Żeraniu, przyjechał tu, by wesprzeć polskich kolegów swymi doświadczeniami w najgorętszym, ostatnim etapie budowy Fabryki Samochodów Osobowych.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. gorkowski

Wiktionary


górkiewicz

nazwisko


SJP.pl


gorkowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Gorkim, dotyczący Gorkiego (współcz. Niżny Nowogród)

 (1.2) związanym z rosyjskim pisarzem Maksymem Gorkim i jego twórczością

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gorki n.

Wiktionary


gorkum

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. miasto w południowej Holandii;

Wiktionary

Gorinchem, pisane czasem jako Gorcum lub Gorkum – miasto w południowej Holandii, w prowincji Holandia Południowa.

W 2007 roku populacja wynosiła 34 282 osoby.

29 lipca 1543 w Gorinchem urodził się św. Mikołaj Pick.

6 sierpnia 1972 roku urodził się tam Dinand Woesthoff, holenderski piosenkarz rockowy, obecnie wokalista w zespole Kane.

Ne terenie miasta znajdują się dwie stacje kolejowe Gorinchem i Gorinchem Noord.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sposób traktowania uwięzionych nie podobał się mieszkańcom Gorkum.

Wiktionary


gorlice

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Gorlice (rusiń. Ґорлиці, trb. Gorłyci) – miasto w województwie małopolskim, siedziba gminy wiejskiej Gorlice i powiatu gorlickiego.

Gorlice leżą w dolinie Ropy i jej dopływu Sękówki, na północnej granicy Beskidu Niskiego. Przyległą zachodnią część Beskidu Niskiego powszechnie nazywa się Beskidem Gorlickim. Najwyższy szczyt Gorlic stanowi wzgórze nazywane Łysą Górą (441 m n.p.m.) 49°39′55″N 21°07′31″E.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡɔrˈlʲit͡sɛ, AS: gorlʹice

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorliczanin m., gorliczanka ż.

 przym. gorlicki

Wiktionary


gorlicki

przymiotnik od: Gorlice


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) od Gorlice

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔrˈlʲit͡sʲci, AS: gorlʹicʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gorlice, gorliczanin, gorliczanka

Wiktionary


gorliczanin

mieszkaniec Gorlic


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Gorlic

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔrlʲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: gorlʹičãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gorlice nmos.

:: fż. gorliczanka ż.

 przym. gorlicki

Wiktionary


gorliczanka

mieszkanka Gorlic


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Gorlic

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔrlʲiˈt͡ʃãnka, AS: gorlʹičãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gorlice, gorliczanin

 przym. gorlicki

Wiktionary


görlitz

[czytaj: gerlic] miasto w Niemczech


SJP.pl

Görlitz (wym. [ˈɡœʁlɪt͡s]; górnołuż. Zhorjelc) – miasto powiatowe w Niemczech, w kraju związkowym Saksonia, siedziba powiatu Görlitz. Do 31 lipca 2008 było miastem na prawach powiatu. Zlokalizowane nad Nysą Łużycką, na Górnych Łużycach i w ciągu europejskiego szlaku Via Regia.

Wikipedia


gorliwie

przysłówek

 (1.1) w sposób gorliwy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zazdrość jest pasją, która szuka gorliwie tego, co wywołuje cierpienie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nadgorliwiec mos., gorliwość ż.

 przym. gorliwy, nadgorliwy

 przysł. nadgorliwie

Wiktionary


gorliwiec

zagorzalec, zapaleniec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba ponadprzeciętnie zaangażowana w określoną działalność

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔrˈlʲivʲjɛt͡s, AS: gorlʹivʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorliwość ż., nadgorliwiec

 przysł. nadgorliwie

 przym. nadgorliwy

Wiktionary


gorliwiej

stopień wyższy od przysłówka: gorliwie


SJP.pl


gorliwość

zapalczywość, żarliwość, wytrwałość, zapał


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wykazywanie w czymś wytrwałości i zapału

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jacek wykazuje dużą gorliwość w nauce i dlatego ma tak dobre stopnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔrˈlʲivɔɕt͡ɕ, AS: gorlʹivość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorliwiec m., nadgorliwiec m.

 przym. gorliwie, gorliwy, nadgorliwy

 przysł. gorliwie, nadgorliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żarliwość, zapał, entuzjazm, zagorzałość

Wiktionary


gorliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: gorliwy


SJP.pl


gorliwy

wykazujący wytrwałość, staranność; żarliwy; pilny; rzetelny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który wykazuje szczególny zapał

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie mogę za jej pomyłkę ukarać moich gorliwych pracowników.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. gorliwie, nadgorliwie

 rzecz. nadgorliwiec mos., gorliwość

 przym. nadgorliwy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fanatyczny, oddany, namiętny, pilny, rzetelny, sumienny, staranny, wytrwały, zaciekły, zapalony, zawzięty, żarliwy

Wiktionary


górmistrz

kierownik oddziału kopalni; sztygar


SJP.pl


górn.

skrót od: górnictwo, górniczy (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


gornak

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. garnek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gornczek mrz., gorczek mrz.

Wiktionary


gornczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. garnuszek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Leć do kuchnie i z bifyja gornczek weź.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gornak mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|gorczek.

Wiktionary


gorner

lodowiec w Szwajcarii


SJP.pl


górniak

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. toponim, nazwa osady w gminie Lubraniec i osiedla w Łodzi;

Wiktionary

Górniak – osada w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Lubraniec.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego.

Wikipedia


górniański

przymiotnik od: Górzno, Górno; górzeński


SJP.pl


górnica

w gwarze środowiskowej: mięso z kością odcinka szyjnego i piersiowego górnej części ćwierćtuszy wołowej lub końskiej


SJP.pl

W Polsce
  • Górnica – część miasta Andrychów
  • Górnica – przysiółek wsi Zawoja w woj. małopolskim, w pow. suskim, w gminie Zawoja
  • Górnica – osada wsi Chocznia w woj. małopolskim, w pow. wadowickim, w gminie Wadowice
  • Górnica – część wsi Roków w woj. małopolskim, w pow. wadowickim, w gminie Wadowice
  • Górnica – część wsi Husów w woj. podkarpackie, w pow. łańcuckim, w gminie Markowa
  • Górnica – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Trzcianka
  • Górnica – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. wałeckim, w gminie Wałcz
  • Górnica – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. wałeckim, w gminie Wałcz

Wikipedia


górnicki

nazwisko


SJP.pl


górnictwo

1. przemysł zajmujący się wydobyciem kopalin m.in. węgla, soli; kopalnictwo
2. nauka i dział techniki zajmujący się zagadnieniami związanymi z wydobyciem kopalin;
3. praca górnika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dział przemysłu zajmujący się wydobywaniem z ziemi kopalin użytecznych i jej przygotowania do zastosowania w różnych dziedzinach przemysłu;

Wiktionary

Górnictwo (kopalnictwo) – dziedzina przemysłu obejmująca ogół działalności zmierzającej do wydobycia kopaliny i jej przygotowania w procesie wzbogacania (obniżania zawartości zanieczyszczeń) do zastosowania w różnych dziedzinach przemysłu (wydobywanie surowców mineralnych lub organicznych, np. torfu, w kopalniach) bądź bezpośredniego wykorzystania w życiu codziennym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jego specjalizacją jest górnictwo.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. górnik mos.

 przym. górniczy, górny, górski

 przysł. górniczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kopalnictwo

Wiktionary


górnicz

nazwisko


SJP.pl


górniczek

zdrobnienie od: górnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Eremophila alpestris|ref=tak., gatunek ptaka z rodziny skowronków, zamieszkuje tundrę oraz strefy alpejskie gór: Eurazji, Afryki Północnej i Ameryki;

Wiktionary

Górniczek (zwyczajny) (Eremophila alpestris) – gatunek małego ptaka z rodziny skowronków (Alaudidae). Zasiedla Eurazję i Amerykę Północną, niewielkie izolowane populacje także północno-zachodnią Afrykę (Maroko) i północno-zachodnią Amerykę Południową (Kolumbia). Północne populacje są wędrowne.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡurʲˈɲit͡ʃɛk, AS: gurʹńiček

Wiktionary


górniczka

1. żona górnika;
2. kobieta pracująca w kopalni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zaw. pracownica kopalni pracująca przy wydobyciu

 (1.2) żona górnika

Wiktionary

Górniczka (ros. Шахтёрка) – obraz olejny Nikołaja Kasatkina, namalowany w 1894.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jedne dzieci chcą być strażakami, inne policjantami, a ja od zawsze chciałam być górniczką.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. górnik mos.

 przysł. górniczo

Wiktionary


górniczo

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób typowy dla górnictwa; tak, jak górnik

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy możecie wymienić metale wydobywane górniczo na tym obszarze?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. górnictwo n., górniczka ż., górnik mos.

 przym. górniczy

Wiktionary


górniczy

dotyczący górników lub górnictwa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z górnictwem, dotyczący górnictwa

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący do górników

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niektóre postulaty górnicze mogą się wydawać niezrozumiałe.

 (2.1) Ze spokojem mijaliśmy patrole milicyjne, aż dotarliśmy do górniczego mieszkania w wielkim dziesięciopiętrowym bloku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pagórkowatość ż., pagóreczek mrz., pagór mrz., górnik mos., górnictwo n., góra ż., górka ż., góral mos., góralka ż., góralek mzw., pagórek mrz., górowanie n.

 czas. górować ndk.

 przym. górny, górski, góralski

 przysł. górniczo, góra, pagórkowato

Wiktionary


górniej

stopień wyższy od przysłówka: górnie


SJP.pl


górniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: górny (przenośnie: ambitny, wzniosły)


SJP.pl


górniewicz

nazwisko


SJP.pl


górnik

1. wykwalifikowany robotnik pracujący w kopalni przy urabianiu kopaliny
2. człowiek pracujący w górnictwie, mający wykształcenie górnicze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zaw. pracownik kopalni zatrudniony przy wydobyciu z ziemi kopalin;

 (1.2) daw. mieszkaniec gór

Wiktionary

Górnik (w gwarze zawodowej gwarek, grubiorz, murcek, bergman) – w szerokim znaczeniu potocznym: każdy pracownik zakładu górniczego, czyli kopalni; w węższym znaczeniu robotnik wykwalifikowany, tak zwany rębacz (gwarowo kopacz, hajer, hawierz, żeleźnik), którego główne zadanie to urabianie kopaliny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W dniu 4 grudnia górnicy obchodzą swoje święto – Barbórkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡurʲɲik, AS: gurʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. góra ż., górnictwo n.

:: fż. górniczka ż.

 przym. górniczy, górski, górny

 przysł. góra, górniczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gwara. hawierz; gw-pl|Górny Śląsk|bergmon, grubiorz, murcek.

 (1.2) góral

Wiktionary


górnikiewicz

nazwisko


SJP.pl


górnisiewicz

nazwisko


SJP.pl


górno

nazwa kilku wsi w Polsce, w tym jednej gminnej (w powiecie kieleckim)


SJP.pl

W Polsce
  • Górno – wieś w woj. lubelskim, w pow. tomaszowskim, w gminie Tomaszów Lubelski
  • Górno – wieś w woj. podkarpackim, w pow. rzeszowskim, w gminie Sokołów Małopolski
  • Górno – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Górno
  • Górno – dawna gmina wiejska
  • Górno – gromada w powiecie kieleckim
  • Górno – gromada w powiecie kolbuszowskim
Zobacz też
Górno-Parcele

Wikipedia


górnoangarski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z górnym biegiem Angary

Wiktionary


górnoaustriacki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Górną Austrią, dotyczący Górnej Austrii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Górna Austria ż.

Wiktionary


gornoałtajsk

stolica Ałtaju


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Rosji, stolica Republiki Ałtaju;

Wiktionary

Gornoałtajsk (ros. Горно-Алтайск) – miasto w Rosji, stolica Republiki Ałtaju, usytuowane w Południowej Syberii, w odległości 3641 km na wschód od Moskwy.

Jest to jedyne miasto w Republice Ałtaju. Leży w wąskiej Dolinie Majma, u podnóża gór Ałtaj.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. gornoałtajski

Wiktionary


gornoałtajski

Gornoałtajsk (miasto w Rosji)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Gornoałtajskiem, dotyczący Gornoałtajska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gornoałtajsk mrz.

Wiktionary


górnobrzmiący

dawniej, o sposobie wyrażania się: przesadnie wzniosły, patetyczny; napuszony, szumny, górnolotny


SJP.pl


górnokamski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z górnym biegiem Kamy

Wiktionary


górnolotnie

przysłówek

 (1.1) w sposób górnolotny, wyszukany

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Repertuar Breakoutu to w ogóle był straszny rozstrzał: począwszy od zwykłych piosenek poprzez - nazwijmy to górnolotnie - utwory rockowe do bluesów…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡurnɔˈlɔtʲɲɛ, AS: gurnolotʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. górnolotność ż.

 przym. górnolotny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pompatycznie, wzniośle, patetycznie

Wiktionary


górnolotniej

stopień wyższy od przysłówka: górnolotnie


SJP.pl


górnolotność

górnolotny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co górnolotne

Wiktionary

Patrz:

górnolotny

Powiązane:

 przym. górnolotny

 przysł. górnolotnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bombastyczność, pompatyczność, napuszoność; przest. grandilokwencja

Wiktionary


górnolotny

o sposobie wyrażania się: przesadnie wzniosły, patetyczny; napuszony, szumny, górnobrzmiący (dawniej)


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) wyszukany, przesadnie wzniosły

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie musiałeś używać tak górnolotnego słownictwa aby opisać ten wiersz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡurnɔˈlɔtnɨ, AS: gurnolotny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. górnolotność ż.

 przysł. górnolotnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pompatyczny, patetyczny, napuszony

Wiktionary


górnomyślny

dawniej: wyniosły, dumny


SJP.pl


górnonitrzański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z górnym biegiem rzeki Nitry

Wiktionary


górnoobski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z górnym biegiem Obu

Wiktionary


górnoprzepustowy

filtr górnoprzepustowy - układ elektroniczny lub algorytm przepuszczający częstotliwości sygnału powyżej ustalonej częstotliwości granicznej


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) elektr. przepuszczający składowe częstotliwości sygnału powyżej pewnej częstotliwości granicznej i tłumiący wyższe

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wykonując następny krok, możemy wykorzystać technikę projektowania środkowoprzepustowych filtrów SOI do projektowania filtrów górnoprzepustowych.

Wiktionary


górnopłat

samolot lub szybowiec o skrzydłach umocowanych w górnej części kadłuba lub nad nim; górnopłatowiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) lotn. rodzaj samolotu lub szybowca, który ma skrzydła w górnej części lub powyżej kadłuba;

Wiktionary

Górnopłat – samolot lub szybowiec, którego skrzydła są umieszczone w górnej części kadłuba pośrednio (parasol) lub bezpośrednio (układ wolnonośny).

Górnopłat jest stosowany często w naddźwiękowych myśliwcach ze względu na mały opór, dużą nośność oraz wzrost stateczności. Ze względów aerodynamicznych (stabilność) skrzydła takie mają zazwyczaj ujemny kąt wzniosu. Czasem układ górnopłatu wymusza zastosowanie usterzenia ogonowego typu T, jak np. w samolocie Ił-76. Często używany w samolotach myśliwsko-bombowych, bombowych i transportowych, ze względu na łatwość załadunku (komora załadunkowa może znaleźć się nisko nad ziemią, np. Lockheed C-130 Hercules) oraz podwieszenia uzbrojenia. Ponadto skrzydła, jak i silniki umieszczone wysoko są mniej narażone na uszkodzenia.

Wikipedia


górnopłatowiec

samolot lub szybowiec o skrzydłach umocowanych w górnej części kadłuba lub nad nim; górnopłat


SJP.pl


górnopłuk

spłuczka montowana wysoko nad muszlą klozetową


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spłuczka znajdująca się wysoko nad sedesem, zwykle uruchamiana przez pociągnięcie sznurka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sedes i zamontowana wysoko na ścianie spłuczka, zwana popularnie górnopłukiem, to już rzadko spotykana konstrukcja.

Wiktionary


górnoreglowy

odnoszący się do górnego regla


SJP.pl


górnoreński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z górnym biegiem Renu

Wiktionary


górnosaksoński

przymiotnik od: Górna Saksonia (Elektorat Saksonii)


SJP.pl


górnośląski

przymiotnik od: Górny Śląsk


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) geogr. polit. hist. dotyczący Górnego Śląska, związany z Górnym Śląskiem, pochodzący z Górnego Śląska, właściwy Górnemu Śląskowi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Górnośląskie Centrum Zdrowia Dziecka w Katowicach obejmuje opieką populację wieku rozwojowego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Górny Śląsk m., Górnoślązaczka ż., Górnoślązak mos.

Wiktionary


górnośląskość

górnośląski


SJP.pl

Patrz:

górnośląski

górnoślązaczka

mieszkanka Górnego Śląska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Górnego Śląska

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Prawdziwe Górnoślązaczki zostawiają wolne nakrycie dla kogoś bliskiego, kto odszedł, niespodziewanego gościa lub samego Pana Boga.

 (1.1) W pierwszą niedzielę po Wniebowzięciu Górnoślązaczkom spieszno do Piekar.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Górny Śląsk

:: fm. Górnoślązak m.

 przym. górnośląski

Wiktionary


górnoślązak

mieszkaniec Górnego Śląska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Górnego Śląska

Wiktionary

Górnoślązak – górnośląski dziennik informacyjno-polityczny, wydawany w języku polskim w Katowicach na Górnym Śląsku w latach 1902–1933.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Można by długo rozmawiać o etosie Górnoślązaka.

 (1.1) Henryk Mikołaj Górecki był Górnoślązakiem, przyszedł na świat w Rybnickiem.

 (1.1) Popełniła gafę, bo Górnoślązacy nie obchodzą imienin.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Górny Śląsk mrz.

:: fż. Górnoślązaczka ż.

 przym. górnośląski

Wiktionary


górnosuski

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do wsi Sucha Górna

Wiktionary


górnowęgierski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z Górnymi Węgrami, dotyczący Górnych Węgier

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Górne Węgry nmos.

Wiktionary


górnowoltański

przymiotnik od: Górna Wolta (dawna nazwa Burkina Faso, państwa w Afryce); woltański


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z Górną Woltą, dotyczący Górnej Wolty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Górna Wolta ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) woltański

Wiktionary


górnowołżański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z górnym biegiem Wołgi

Wiktionary


gornozawodsk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w Kraju Permskim

 (1.2) geogr. adm. wieś, a niegdyś miasto, na Sachalinie w Rosji

Wiktionary

Gornozawodsk – miasto w Rosji, w Kraju Permskim. W 2010 roku liczyło 12 057 mieszkańców.

Wikipedia


górnozaworowy

silnik górnozaworowy - rodzaj silnika benzynowego, w którym zawory umieszczone są w głowicy silnika


SJP.pl


górnozejski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z górnym biegiem Zei

Wiktionary


górnołużycki

przymiotnik od: Łużyce Górne


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Górnymi Łużycami

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język górnołużycki (1.1);

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zapożyczanie słów dolnołużyckich do górnołużyckiego języka literackiego pozostało zjawiskiem marginalnym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡurnɔwuˈʒɨt͡sʲci, AS: gurnou̯užycʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Górnołużyczanin mos., Górnołużyczanka ż.

Wiktionary


górnołużyckojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem górnołużyckim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem górnołużyckim

 (1.3) spisany, stworzony w języku górnołużyckim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡurnɔwuˈʒɨt͡skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: gurnou̯užyckoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary


górnołużyczanin

mieszkaniec Łużyc Górnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Górnych Łużyc

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Górne Łużyce nmos.

:: fż. Górnołużyczanka ż.

 przym. górnołużycki

Wiktionary


górnołużyczanka

mieszkanka Łużyc Górnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Górnych Łużyc

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Górne Łużyce nmos.

:: fm. Górnołużyczanin mos.

 przym. górnołużycki

Wiktionary


górny

znajdujący się na wysokości, będący wysoko, wysoki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który jest na pewnej wysokości, w górze

 (1.2) o odcinku rzeki taki, który jest bliżej źródła

 (1.3) muz. taki, który dotyczy wyższej części skali

 (1.4) geol. młodszy

 (1.5) stpol. hardy

 (1.6) stpol. zarozumiały

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku:

  • Grzegorz Górny (ur. 1969) – polski dziennikarz i publicysta.
  • Jan Górny
    • Jan Górny (1907–1945) – polski bokser, olimpijczyk
    • Jan Górny (ur. 1933) – polski hokeista na trawie, olimpijczyk
  • Kazimierz Górny (ur. 1937) – biskup diecezji rzeszowskiej
  • Marek Górny – polski historyk
  • Zbigniew Górny (ur. 1948) – polski dyrygent oraz kompozytor.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dokumenty przetargowe należy opatrzyć godłem w lewym górnym rogu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡurnɨ, AS: gurny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. góra ż., górzystość ż., góral m., góralka ż., górnik m., górnictwo n., górowanie n., pogórze n., góralek m.

 czas. górować ndk.

 przym. górniczy, góralski, górzysty, górski

 ims. górujący

 przysł. górnie, góra

Wiktionary


górodrozd

górodrozd szaroboczny - gatunek ptaka z podrzędu śpiewających


SJP.pl


górodrozdy

rodzina ptaków z podrzędu śpiewających


SJP.pl

Górodrozdy (Modulatricidae) – rodzina ptaków z podrzędu śpiewających (Oscines) w rzędzie wróblowych (Passeriformes).

Wikipedia


gorol

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. góral

Wiktionary

Osoby posiadające biogram w Wikipedii

  • Edward Gorol (1930–2003) – polski rzeźbiarz, medalier, twórca wielu polskich odznaczeń państwowych i wojskowych
  • Małgorzata Gorol (ur. 1986) – polska aktorka

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. górolka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. gorol.

Wiktionary


gorolijo

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pejor. także żart. teren Polski poza Śląskiem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gorol mos., Gorolka ż., Gorolowice lm nm.

Wiktionary


gorolka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. góralka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. górol m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. gorolka.

Wiktionary


gorolowice

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pejor. także żart. dowolna polska miejscowość poza Śląskiem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gorol mos., Gorolka ż., Gorolijo ż.

Wiktionary


gorolski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. związany z gorolami, dotyczący goroli

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Najbardziej gorolską potrawą jest chyba zasmażana cukinia.

 (1.1) To są jakieś gorolskie zwyczaje.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gorol mos., gorol mos., gorolka ż., gorolstwo n., gorolyja ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chadziajski

Wiktionary


gorolstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bycie gorolem

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. grupa lub ogół goroli

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jej gorolstwo wyłazi w godce.

 (1.1) Najechało po wojnie tego gorolstwa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorol mos., gorolka ż., gorolyja ż.

 przym. gorolski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) chadziajstwo

Wiktionary


gorolyja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. tereny na północny wschód od Górnego Śląska, rozbiorowa gubernia kielecka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tak mogło być ino w gorolyi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorol mos., gorolka ż., gorolstwo n.

 przym. gorolski

Wiktionary


goroń

goroń tatrzański - gatunek chrząszcza z rodziny otrupkowatych


SJP.pl


góropatwa

rodzaj ptaków z rodziny kurowatych, występujący w Azji, Europie i północnej Afryce


SJP.pl


górotwór

  • górotwór – obszar sfałdowany i wypiętrzony w wyniku ruchów górotwórczych
  • górotwór – ogół utworów skalnych, w których prowadzone są roboty górnicze

Wikipedia


górotwórczość

górotwórczy


SJP.pl

Patrz:

górotwórczy

górotwórczy

tworzący góry


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geol. związany z powstawaniem gór

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. górotwór m., górotwórczość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) orogeniczny

Wiktionary


górotwórstwo

rzadko: sztuczne usypywanie gór - hałd po działaniach przemysłowych człowieka


SJP.pl


górować

1. przewyższać, przerastać kogoś lub coś; dominować;
2. o głosie, dźwiękach: być głośniejszym lub donośniejszym od innych;
3. o broni palnej: nieść górą, powyżej celu; znosić w górę;
4. w astronomii, o ciele niebieskim: osiągać najwyższą pozycję względem linii horyzontu


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) dominować wysokością, wznosić się ponad

 (1.2) być położonym wyżej od kogoś lub czegoś

 (1.3) przewyższać innych w jakiejś dziedzinie, być lepszym, mieć przewagę

 (1.4) brzmieć głośniej, wyodrębniać się wśród innych głosów

 (1.5) strzelać ponad celem, mierzyć za wysoko

 (1.6) astr. przechodząc przez płaszczyznę południka niebieskiego, znajdować się najwyżej nad horyzontem

 (1.7) przest. wzbijać się, wzlatywać, wznosić się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wysmukła wieża ze złotym kurkiem na kilkumetrowym żelaznym krzyżu górowała nad niskimi domkami w małych ogródkach i ciasnymi uliczkami śródmieścia.

 (1.3) - Górował niewątpliwie nad mieszkańcami rejonów nadwiślańskich tym, czym górują nad nami Włosi, a czym my przewyższamy Anglosasów - mówi Przeździecki. - Mianowicie zdolnością uwodzenia słownego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡuˈrɔvat͡ɕ, AS: gurovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. góra ż., górka ż., górowanie n., pogórze n.

 przym. górny, górski, górniczy

 przysł. góra

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kulminować

 (1.3) wyróżniać się, przodować, dominować

Wiktionary


górowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|górować.

Wiktionary

Górowanie, kulminacja górna – największa wysokość astronomiczna osiągana przez dane ciało niebieskie w wyniku obrotu sfery niebieskiej. Górowania odbywają się zawsze na południku niebieskim.

Ze względu na położenie ciała względem zenitu górowania dzielimy na południowe i północne. Wysokość danego ciała niebieskiego podczas kulminacji zależy bezpośrednio od jego deklinacji (\delta ) oraz szerokości geograficznej miejsca obserwacji (\phi ){:}

  • jeśli \delta \geqslant \phi to górowanie jest północne: h_{gPn}=\phi +90^{\circ }-\delta ;
  • jeśli \delta \leqslant \phi to górowanie jest południowe: h_{gPd}=90^{\circ }-\phi +\delta .

Wikipedia

Powiązane:

 czas. górować ndk.

 rzecz. góra ż., pogórze n.

 przysł. góra

 przym. górny, górski, górniczy

Wiktionary


górowianin

mieszkaniec Górowa Iławeckiego (miasta w województwie warmińsko-mazurskim)


SJP.pl


górowianka

mieszkanka Górowa Iławeckiego (miasta w województwie warmińsko-mazurskim)


SJP.pl


górówka

rodzaj motyli z rodziny rusałkowatych


SJP.pl


górowo

1. wieś w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim;
2. wieś w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim;
3. wieś w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim


SJP.pl

W Polsce
  • Górowo – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. trzebnickim, w gminie Prusice
  • Górowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. nidzickim, w gminie Kozłowo
  • Górowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. olsztyńskim, w gminie Kolno
  • Górowo – kolonia w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Krzymów
  • Górowo – przystanek kolejowy w Górowie w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim

Wikipedia


górowoiławecki

Górowo Iławeckie; górowski


SJP.pl


górowski

przymiotnik od:
1. Góra; górzański;
2. Górowo Iławeckie


SJP.pl


górołaz

rzadko: osoba uprawiająca turystykę górską


SJP.pl


górołazka

górołaz


SJP.pl

Patrz:

górołaz

gors

1. dawniej: górna część klatki piersiowej;
2. dawniej: przednia część męskiej koszuli;
3. dawniej: dekolt sukni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) górna część klatki piersiowej

 (1.2) przednia część męskiej koszuli

 (1.3) dekolt sukni

Wiktionary

Belgia:

  • Gors-Opleeuw – dzielnica Borgloon

Niderlandy:

  • Gors – wieś

Osoby:

  • Martins Gors – brytyjski muzyk

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. gorset m., gorsecik m., gorseciarstwo n., gorseciarz m., gorsieciarka ż., gorseciarnia ż., gorsetnik m.

 przym. gorsetowy, gorseciarski

Wiktionary


gorseciarka

gorseciarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzem. kobieta zajmująca się szyciem na miarę gorsetów, biustonoszy i pasów do pończoch

Wiktionary

Gorset – część ubioru damskiego używana od końca XIV wieku. Podstawowym zadaniem gorsetu było niegdyś głównie usztywnienie korpusu, uwydatnienie biustu, podkreślenie i wysmuklenie linii talii, dziś natomiast gorsety służą także redukcji tkanki tłuszczowej, wzmocnieniu mięśni brzucha, przywróceniu jędrności skóry po np. ciąży. Niekiedy zakładany również przez mężczyzn dla odpowiedniego ukształtowania sylwetki i jako pomoc w ćwiczeniach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zuza jest szczupła, ale ma duży biust, więc zazwyczaj korzysta z usług gorseciarki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔrsɛˈt͡ɕarka, AS: gorsećarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorset m., gorseciarstwo n.

 przym. gorsetowy, gorseciarski

Wiktionary


gorseciarski

dotyczący gorseciarstwa lub gorseciarki


SJP.pl


gorseciarstwo

1. szycie gorsetów , biustonoszy itp;
2. zawód gorseciarki


SJP.pl


gorseciarz

osoba zajmująca się zawodowo szyciem gorsetów, biustonoszy i pasów do pończoch


SJP.pl


gorsecik

1. zdrobnienie od: gorset;
2. górna, usztywniona za pomocą sztywnej taśmy, część spódnicy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od gorset

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorset m., gors mrz.

Wiktionary


gorset

1. część damskiej bielizny będąca połączeniem stanika z pasem opinającym ciało aż do talii;
2. część kobiecego stroju ludowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) część ubioru damskiego używana od końca XIV wieku do pierwszej dekady XX wieku;

 (1.2) med. aparat do unieruchamiania, odciążania i korekcji kręgosłupa;

 (1.3) daw. szeroki pas

 (1.4) część stroju ludowego

 (1.5) przen. coś co krępuje, odbiera swobodę

Wiktionary

Gorset – część ubioru damskiego używana od końca XIV wieku. Podstawowym zadaniem gorsetu było niegdyś głównie usztywnienie korpusu, uwydatnienie biustu, podkreślenie i wysmuklenie linii talii, dziś natomiast gorsety służą także redukcji tkanki tłuszczowej, wzmocnieniu mięśni brzucha, przywróceniu jędrności skóry po np. ciąży. Niekiedy zakładany również przez mężczyzn dla odpowiedniego ukształtowania sylwetki i jako pomoc w ćwiczeniach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zaraz otwierają się drzwi sypialni małżeńskiej i ukazuje się Dulska w gorsecie i spódnicy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔrsɛt, AS: gorset

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorseciarka ż., gorseciarstwo n., gorseciarnia ż.

:: zdrobn. gorsecik m.

 przym. gorsetowy, gorseciarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) stan (sukni)

 (1.5) ograniczenie

Wiktionary


gorsetować

hamować progresję skrzywienia i kształtować symetrię klatki piersiowej oraz tułowia


SJP.pl


gorsetowość

błąd kształtu powierzchni walcowej mający miejsce, gdy pole przekroju poprzecznego w części środkowej jest mniejsze niż w częściach końcowych; siodłowość


SJP.pl


gorsetowy

przymiotnik od: gorset


SJP.pl


górski

1. związany z górami, charakterystyczny dla gór, dostosowany do funkcjonowania w górach;
2. w medycynie: choroba górska - choroba występująca na dużej wysokości, wywołana niskim ciśnieniem atmosferycznym, powodująca niedotlenienie organizmu; choroba wysokościowa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z górami, dotyczący gór

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na muchę łowi się głównie w górskich rzekach pstrągi i lipienie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡursʲci, AS: gursʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pagórkowatość ż., pagóreczek mrz., Podgórze n., góra ż., górka ż., góreczka ż., góral m., góralka ż., wzgórze n., górnik m., górowanie n., pagór m., pagórek m., wzgórek m., górnictwo n., góralszczyzna ż.

 czas. górować ndk.

 przym. górzysty, górny, góralski, górniczy

 przysł. górnie, góra, pagórkowato

 temsłow. górno-

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. pagórkowatość ż., pagóreczek mrz., Podgórze n., góra ż., górka ż., góreczka ż., góral m., góralka ż., wzgórze n., górnik m., górowanie n., pagór m., pagórek m., wzgórek m., górnictwo n., góralszczyzna ż.

 czas. górować ndk.

 przym. górzysty, górny, góralski, górniczy

 przysł. górnie, góra, pagórkowato

 temsłow. górno-

frazeologia.

 kolejka górska

etymologia.

 etymn|pol|góra|-ski.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) mountain

* arabski: (1.1) جبلي

* awarski: (1.1) магӀарул

* baskijski: (1.1) mendiko, mendi-, menditar

* białoruski: (1.1) горны

* czeski: (1.1) horský

* dolnołużycki: (1.1) górski

* esperanto: (1.1) monta, montara

* francuski: (1.1) montagneux

* hiszpański: (1.1) montañoso, de montaña

* kataloński: (1.1) muntanyós

* łaciński: (1.1) montanus

* niemiecki: (1.1) montan

* nowogrecki: (1.1) ορεινός, βουνίσιος

* rosyjski: (1.1) горный

* słowacki: (1.1) horský, hôrny

* ukraiński: (1.1) гірський

* węgierski: (1.1) hegyi

* włoski: (1.1) montano, di montagna

źródła.

== górski (język dolnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) górski

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


górsko

1. związany z górami, charakterystyczny dla gór, dostosowany do funkcjonowania w górach;
2. w medycynie: choroba górska - choroba występująca na dużej wysokości, wywołana niskim ciśnieniem atmosferycznym, powodująca niedotlenienie organizmu; choroba wysokościowa


SJP.pl

2 miejscowości w Polsce:

  • Górsko – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wolsztyńskim, w gminie Przemęt
  • Górsko – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. sławieńskim, w gminie Postomino

Wikipedia


górskobadachszański

przymiotnik od: Górski Badachszan (obwód autonomiczny w Tadżykistanie)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Górskim Badachszanem, dotyczący Górskiego Badachszanu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Górski Badachszan mrz.

Wiktionary


górskokalwaryjski

przymiotnik od: Góra Kalwaria


SJP.pl


górskokarabaski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Górskim Karabachem, dotyczący Górskiego Karabachu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Górski Karabach mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) arcaski, górnokarabaski, nagornokarabachski, nagorno-karabachski , nagornokarabaski

Wiktionary


górskość

górski


SJP.pl

Patrz:

górski

gorszący

wywierający zły, demoralizujący wpływ, wywołujący zgorszenie, oburzenie; niewłaściwy, rażący


SJP.pl


gorsze

pogorszenie, zło większe niż poprzednie


SJP.pl


gorszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|gorszyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gorszyć

Wiktionary


gorszość

bycie gorszym


SJP.pl


gorszy

stopień wyższy od przymiotnika: zły


SJP.pl


gorszyć

1. wzbudzać gwałtowne, nieprzychylne emocje; wzburzać, bulwersować;
2. wywierać zły, demoralizujący wpływ na kogoś; demoralizować, deprawować, znieprawiać


SJP.pl

czasownik niedokonany (dk. zgorszyć)

 (1.1) wywoływać demoralizację

 (1.2) wywoływać oburzenie

czasownik zwrotny niedokonany gorszyć się (dk. zgorszyć się)

 (2.1) ulegać demoralizacji

 (2.2) oburzać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przypominam wam, że paszkwil ów potępił sobór, a sam Falkenberg gorszące i kacerskie swe tezy musiał odwołać pod groźbą stosu.

 (1.2) Jezus jednak świadom tego, że uczniowie Jego na to szemrali, rzekł do nich: To was gorszy?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zgorszenie n., gorszenie n.

 czas. zgorszyć dk.

Wiktionary


gorszyciel

osoba, która demoralizuje otoczenie, powoduje czyjś upadek moralności i zepsucie obyczajów; deprawator, demoralizator


SJP.pl


gorszycielka

kobieta, która demoralizuje otoczenie, powoduje czyjś upadek moralności i zepsucie obyczajów; deprawatorka, demoralizatorka


SJP.pl


gort

Gort (irl. Gort Inse Guaire) – miasto w południowo-zachodniej części hrabstwa Galway w prowincji Connacht w Irlandii. W 2011 roku liczba mieszkańców wynosiła 2644 osoby.

Wikipedia


gortat

nazwisko


SJP.pl

  • Grzegorz Gortat (ur. 1953) – pisarz i tłumacz
  • Janusz Gortat (ur. 1948–2023) – bokser, dwukrotny medalista olimpijski
  • Marcin Gortat (ur. 1984) – koszykarz, reprezentant Polski
  • Radzisława Gortat (ur. 1949) – politolog i wykładowczyni
  • Robert Gortat (ur. 1972) – bokser
  • Wincenty Gortat (1899–1987) – rolnik, samorządowiec, poseł na Sejm IV kadencji w II Rzeczypospolitej.

Wikipedia


gortatowice

Gortatowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie rawskim, w gminie Cielądz.

Do 1954 roku istniała gmina Gortatowice. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Gortatowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Wikipedia


gortatowo

2 miejscowości w Polsce:

  • Gortatowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. brodnickim, w gminie Brodnica
  • Gortatowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. poznańskim, w gminie Swarzędz

Wikipedia


góry

1. wznosząca się wysoko nad otaczającym terenem wyniosłość skorupy ziemskiej
2. wyższa część czegoś
3. wielka ilość czegoś
4. ogół ludzi zajmujących kierownicze stanowiska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) geogr. teren o pofałdowanej powierzchni przekraczającej 300 m różnicy wysokości;

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) plural|góra.

Wiktionary

  • góra – forma ukształtowania terenu

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas pobytu w górach spotkała mnie niezwykła przygoda.

Wiktionary


gorycja

miasto i kraina historyczna we Włoszech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w regionie Friuli-Wenecja Julijska;

Wiktionary

Gorycja (wł. Gorizia, słoweń. Gorica, friulski Gurize, niem. Görz) – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Friuli-Wenecja Julijska, w prowincji Gorycja, przy granicy ze Słowenią, u podnóża Alp Julijskich. Siostrzane miasto słoweńskiej Novej Goricy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Słoweńsko-włoskim Berlinem była Gorycja (Gorizia). Tak naprawdę we wschodniej części w Novej Goricy, na terytorium jugosłowiańskim, w chwili podziału latem 1947 r. znajdowały się tylko peryferie miasta. Ale i tak zbudowano mur dzielący newralgiczny punkt miejscowości: dworzec kolejowy (…).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorycjanka ż., gorycjanin mos., Gorycjanin mos., Gorycjanka ż.

 przym. gorycki, gorycyjski

Wiktionary


gorycjanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Gorycji (hist. hrabstwa, współcz. prowincji autonomicznej); osoba z tego obszaru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stara Presse tak opisuje scenę, jaka się we czwartek odbyła w Izbie niższej: „Dzisiaj począł się chemiczny rozkład Izby niższej. Polacy, Słoweńcy, Triesteńczycy, Gorycjanie, Istryjczycy i jeden poseł z Bukowiny oświadczyli, że występują z Izby (…)” (uwspółcześnione).

 (1.1) Nie mniejsza mizeria i w obozie tak zwanego dawniej prawego centrum, tj. Tyrolczyków, Kraińców, Dalmatyńców itd. Zjazd praski nie powiódł się. Nie tylko na nim brakło reprezentantów kilku frakcyj federalnych, ale i uchwały zjazdu poszły na nice. Część Istryjczyków, Gorycjan i Triesteńczyków zaraz z początku weszła do Rady państwa a nawet do obozu centralistów przystąpiła (…) (uwspółcześnione).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gorycja ż., gorycjanin mos., gorycjanka ż.

:: fż. Gorycjanka ż.

 przym. gorycki, gorycyjski

Wiktionary


gorycjanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Gorycji (hist. hrabstwa, współcz. prowincji autonomicznej); kobieta z tego obszaru

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gorycja ż., gorycjanin mos., gorycjanka ż.

:: fm. Gorycjanin mos.

 przym. gorycki, gorycyjski

Wiktionary


gorycki

przymiotnik od: Gorycja (miejscowość we Włoszech)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Gorycją, dotyczący Gorycji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chłopstwo w zgromadzeniach stanowych nie brało udziału, z jednym krótko trwającym wyjątkiem w hrabstwie goryckim.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorycjanka ż., gorycjanin mos., Gorycjanka ż., Gorycjanin mos., Gorycja ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzad. gorycyjski

Wiktionary


gorycyjski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rzad. związany z Gorycją, dotyczący Gorycji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) zwiedzałem pobojowiska: sławną Podgorę, Monte Santo, wdrapałem się na zamek gorycyjski, rozwalony granatami. Najstraszniej wyglądała dolina róż i cmentarz (Campo Santo) gorycyjski! Przez cmentarz szły rowy — z jednej strony Włosi, z drugiej Austriacy, przekopujący się do siebie poprzez groby uwsp.!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorycjanka ż., gorycjanin mos., Gorycja ż., Gorycjanin mos., Gorycjanka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gorycki

Wiktionary


gorycz

1. smak gorzki; gorzkość;
2. w przenośni: rozczarowanie, rozgoryczenie, zniechęcenie, żal, smutek, udręka, cierpienie;
3. substancja o gorzkim smaku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gorzki smak

 (1.2) przen. negatywne odczucie

 (1.3) substancja o gorzkim smaku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W Magdy sałatce wyczułem niemałą gorycz.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. goryczkowaty, goryczkowy

 rzecz. gorczyca ż., rozgoryczenie, goryczak, goryczel, goryczka, goryczkowatość, gorycznik

 czas. rozgoryczać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gorzkość, żółć

 (1.2) cierpkość, rozczarowanie, zniechęcenie, rozgoryczenie, smutek, szorstkość, zgorzknienie, zgryźliwość, żal, książk. żółć

 (1.3) piołun

Wiktionary


goryczak

goryczak żółciowy: grzyb o brązowym kapeluszu, niejadalny z powodu gorzkiego smaku


SJP.pl

Tylopilus P. Karst. (goryczak) – rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych (Boletaceae). W Polsce występuje 1 gatunek, a na świecie około 130 gatunków o potwierdzonym statusie.

Wikipedia


goryczel

niewielka roślina z rodziny złożonych, o szorstkich, lancetowatych liściach i żółtych kwiatach


SJP.pl

Goryczel (Picris L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Należy do niego 46 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje Stary Świat i Australię. W Polsce występuje jeden gatunek rodzimy z tego rodzaju – goryczel jastrzębcowaty Picris hieracioides. Picris asplenioides wykorzystywany był w starożytnym Egipcie w rytuałach pogrzebowych.

Wikipedia


goryczka

1. lekko gorzki smak czegoś;
2. roślina zielna z rodziny goryczkowatych; gencjana;
3. substancja o gorzkim smaku; gorycz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Gentiana|L.|ref=tak., rodzaj roślin zielnych z rodziny goryczkowatych;

 (1.2) bot. roślina z rodzaju goryczka (1.1)

 (1.3) zdrobn. od gorycz, gorzki posmak

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. gorycz ż., goryczkowate nmos.

 przym. goryczkowy, goryczkowaty

Wiktionary


goryczkowate

rodzina roślin dwuliściennych


SJP.pl

Wikipedia


goryczkowatość

goryczkowaty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest goryczkowate

Wiktionary

Patrz:

goryczkowaty

Powiązane:

 przym. goryczkowaty

 przysł. goryczkowato

 rzecz. gorycz ż.

Wiktionary


goryczkowaty

1. lekko gorzki, zawierający goryczkę;
2. o cechach goryczkowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


goryczkowce

przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych


SJP.pl

Goryczkowce (Gentianales Lindl.) – rząd roślin okrytonasiennych. Obejmuje 5 rodzin z 1118 rodzajami i ponad 19,8 tysiącami gatunków, z czego 611 rodzajów i ponad 13,1 tysięcy gatunków należy do rodziny marzanowatych Rubiaceae. Rośliny te występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, ale najbardziej zróżnicowane są w strefie równikowej.

Wikipedia


goryczkowiec

przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych


SJP.pl


goryczkowość

cecha czegoś zawierającego goryczkę, mającego posmak goryczki


SJP.pl


goryczkowy

przymiotnik od: goryczka


SJP.pl


gorycznik

zielna z rodziny krzyżowych; gorczycznik


SJP.pl


goryczowy

gorycz


SJP.pl

Patrz:

gorycz

goryczuszka

rodzaj roślin zielnych z rodziny goryczkowatych


SJP.pl

Goryczuszka (Gentianella Moench) – rodzaj roślin zielnych z rodziny goryczkowatych. Obejmuje co najmniej 303 gatunki. Występują one w strefach umiarkowanych na obu półkulach (z wyjątkiem Afryki). W Polsce w zależności od ujęcia systematycznego rośnie od 5 do 9 gatunków.

Niektóre gatunki z tego rodzaju uprawiane są jako ozdobne i wykorzystywane jako lecznicze.

Wikipedia


goryl

1. małpa człekokształtna
2. potocznie o ochroniarzu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Gorilla gorilla|ref=tak., największa małpa człekokształtna;

 (1.2) zool. samiec goryla (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. osobisty ochroniarz, szczególnie jeśli wysoki i mocno zbudowany

Wiktionary

Gorillini – monotypowe plemię ssaków naczelnych z podrodziny Homininae w obrębie rodziny człowiekowatych (Hominidae). Preferują naziemny tryb życia, są zwierzętami roślinożernymi, zamieszkują lasy tropikalne w Afryce. Dzielone są na dwa gatunki i według nadal trwającej debaty (2007) do czterech lub pięciu podgatunków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ledwie w krzaki wbiegamy, a tu ryk i tuż przy nas włazi na drzewo goryl.

 (2.1) Teraz zobaczył ochroniarza. Był to goryl o kwadratowej szczęce wciśnięty w garnitur od Armaniego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔrɨl, AS: goryl

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorylica ż., gorylątko n.

:: zdrobn. gorylek m.

:: zgrub. gorylisko n.

 przym. goryli

Wiktionary


gorylek

zdrobnienie od: goryl


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od: goryl

 (1.2) młody goryl

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈrɨlɛk, AS: gorylek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. goryl mos./mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) gorylątko n.

Wiktionary


goryli

1. należący do goryla (małpy);
2. taki jak u goryla (małpy)


SJP.pl


gorylica

samica goryla


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. samica goryla

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔrɨˈlʲit͡sa, AS: gorylʹica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. goryl, gorylątko

 przym. goryli

Wiktionary


gorysz

bylina z rodziny baldaszkowatych, rosnąca na łąkach i torfowiskach


SJP.pl

Wikipedia


goryszewo

Goryszewo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Mogilno.

Wikipedia


goryszewski

nazwisko


SJP.pl


goryszowiec

kraśnik goryszowiec - motyl z rodziny kraśnikowatych


SJP.pl


gorz

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. pieczenie w gardle

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zgaga

Wiktionary


gorz.

skrót od: gorzowski


SJP.pl

skrót

 (1.1) = gorzowski

Wiktionary


górzak

1. rodzaj gryzoni z rodziny chomikowatych;
2. rodzaj ptaków z rodziny kolibrowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Alticola|Blanford|ref=tak., rodzaj niedużego ssaka z podrodziny karczowników;

 (1.2) zool. gryzoń z rodzaju górzak (1.1)

Wiktionary

Górzak (Alticola) – rodzaj ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Różne gatunki górzaka występują w Azji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. góra ż.

Wiktionary


gorzalina

żartobliwie: gorzałka, wódka


SJP.pl


górzanin

mieszkaniec Góry (miasta)


SJP.pl


górzanka

mieszkanka Góry (miasta)


SJP.pl

Górzanka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Solina.

Wieś prawa wołoskiego w latach 1551–1600, położona w ziemi sanockiej województwa ruskiego. Górzanka założona została na prawie wołoskim w dobrach Balów z Hoczwi. Należała do Stefana Bala, który posiadał również Buk, Bukowiec, Kołonice, Łopienkę, Cisną, Ług, Rybne, Strzebowiska, Wołkowyję, Terkę, Tyskową, Zawój, Zawóz i Żernicę Wyżną. Po raz pierwszy wymieniona została w dokumencie z 1480 pod nazwą Wołkowyja Mała. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

Wikipedia


gorzanów

Gorzanów (niem. Grafenort) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Bystrzyca Kłodzka, nad Nysą Kłodzką, w Rowie Górnej Nysy, na pograniczu Wysoczyzny Łomnicy i Obniżenia Bystrzycy Kłodzkiej, u stóp Krowiarek, na wysokości około 310–325 m n.p.m.

Wikipedia


górzański

przymiotnik od: Góra; górowski


SJP.pl


gorzała

potocznie: wódka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. spoż. silny napój alkoholowy, wódka

Wiktionary

Wódka – wysokoprocentowy napój alkoholowy uzyskiwany przez zmieszanie w odpowiednich proporcjach spirytusu rektyfikowanego z wodą. Może mieć charakter czysty, bez dodatków lub smakowy. Zawartość alkoholu etylowego w wódce wynosi nie mniej niż 37,5% obj., zwykle 40% obj. Surowcami do produkcji wódek są produkty pochodzenia rolniczego, tradycyjnie zboża lub ziemniaki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gorzała nic nie pomoże na twoje problemy.

 (1.1) A wszyscy piszczą, a narzekają, jak przyjdzie dziadowi co dać abo i drugiemu, ale na gorzałę mają.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈʒawa, AS: gožau̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorzelnictwo n., gorzelnia ż., zdrobn. gorzałka

 przym. gorzelniany, gorzelniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. wódka, alkohol.

Wiktionary


gorzałczyna

zdrobnienie od: gorzałka; gorzałeczka


SJP.pl


gorzałeczka

zdrobnienie od: gorzałka; gorzałczyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: gorzałka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔʒaˈwɛt͡ʃka, AS: gožau̯ečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorzałka ż., gorzelnia ż., gorzelnictwo n.

 przym. gorzelniany, gorzelniczy

Wiktionary


gorzałka

wysokoprocentowy napój alkoholowy; wódka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. przest. wódka

Wiktionary

Wódka – wysokoprocentowy napój alkoholowy uzyskiwany przez zmieszanie w odpowiednich proporcjach spirytusu rektyfikowanego z wodą. Może mieć charakter czysty, bez dodatków lub smakowy. Zawartość alkoholu etylowego w wódce wynosi nie mniej niż 37,5% obj., zwykle 40% obj. Surowcami do produkcji wódek są produkty pochodzenia rolniczego, tradycyjnie zboża lub ziemniaki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na tryumf po zwycięstwie napili się gorzałki i poszli spać z dobrym zdrowiem, cokolwiek podochoceni. (J. Kitowicz: Opis obyczajów za panowania Augusta III)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈʒawka, AS: gožau̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorzelnia ż., gorzelnictwo n.

:: zdrobn. gorzałeczka ż.

:: zgrub. gorzała ż.

 przym. gorzelniany, gorzelniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|gorzołka.

Wiktionary


gorżciel

gorżciel właściwy - gatunek krzewu lub małego drzewa z rodziny biegunecznikowatych; gorzkla właściwa, gorzknia właściwa, gorzkodrzew właściwy, kwasja właściwa


SJP.pl


gorze

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stpol. bieda, nędza

Wiktionary

Gorze – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Grand Est, w departamencie Mozela.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 1389 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 77 osób/km² (wśród 2335 gmin Lotaryngii Gorze plasuje się na 287. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 233.).

W średniowieczu siedziba słynnego klasztoru Gorze.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɡɔʒɛ, AS: gože

Wiktionary


gorzeć

goreć;
1. przestarzale: płonąć, palić się;
2. jaśnieć, błyszczeć;
3. być pokrytym rumieńcem; rumienić się;
4. być ogarniętym silnymi, gwałtownymi uczuciami


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) palić się

 (1.2) świecić się

 (1.3) przen. być ogarniętym przez silne uczucie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogorzelec m.

 czas. zagorzeć dk., zgorzeć dk.

 przym. gorący, ogorzały

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) goreć

Wiktionary


gorzej

stopień wyższy od przysłówka: źle


SJP.pl


gorzelak

nazwisko


SJP.pl


gorzelańczyk

nazwisko


SJP.pl


gorzelany

odnoszący się do gorzelnictwa lub gorzelni; gorzelniczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. wykwalifikowany pracownik gorzelni, zwykle nadzorujący robotników lub ruch gorzelni

przymiotnik

 (2.1) daw. odnoszący się do gorzelni albo do gorzelnictwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Piją wszyscy i gdyby zastosować do tej sytuacji przysłowie, że szewc bez butów chodzi, jedynym trzeźwym człowiekiem u nas byłby gorzelany.

 (2.1) Łeb, pełen wódki, pęka i kipi w słońcu jak kocioł gorzelany.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔ.ʒɛ.ˈlã.nɨ, AS: go.že.lã.ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorzałka ż., gorzała ż., gorzałeczka ż., gorzelnik m., gorzelnia ż., gorzelnictwo n., gorzalina ż., gorzałczyna ż., gorzalica ż., gorzałkoś ż., gorzelnica ż.

:: (2.1) forma żeńska gorzelana

 przym. gorzelniany, gorzelniczy, gorzałkowy, gorzelny, daw. gorzałczany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gorzelnik, rzad. gorzalnik, rzad. gorzelny, rzad. gorzałczalny

 (2.1) gorzelniany, gorzelniczy

Wiktionary


gorzelnia

zakład produkujący alkohol etylowy metodą fermentacyjną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zakład wytwarzający alkohol etylowy metodą fermentacyjną, na ogół z surowców skrobiowych;

Wiktionary

Gorzelnia – zakład produkujący spirytus surowy (nieoczyszczony alkohol etylowy) metodą fermentacyjną z surowców skrobiowych (np. ziemniaki, zboża) lub innych, np. cukrowych. Surowcami innymi mogą być melasa lub syrop cukrowy, bądź też buraki cukrowe. Obecnie większość gorzelni nie produkuje alkoholu etylowego z ziemniaków ze względu na wysokie koszty produkcji.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡɔˈʒɛlʲɲa, AS: goželʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogorzelec mos., gorzałka ż., gorzała ż., gorzałeczka ż., gorzelnik m., gorzelnictwo n., gorzelana ż., gorzelany m.

 przym. gorzelniany, gorzelany, gorzelniczy, gorzelny

Wiktionary


gorzelniany

dotyczący gorzelnictwa


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący gorzelnictwa, odnoszący się do gorzelnictwa, związany z gorzelnictwem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔʒɛlʲˈɲãnɨ, AS: goželʹńãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogorzelec mos., gorzałka ż., gorzała ż., gorzałeczka ż., gorzelnik m., gorzelnia ż., gorzelnictwo n., gorzalina ż., gorzałczyna ż., gorzalica ż., gorzałkoś ż., gorzelnica ż., gorzelany m., gorzelana ż.

 przym. gorzelniczy, gorzałkowy, gorzelny, gorzelany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gorzelniczy, gorzelany

Wiktionary


gorzelnictwo

dział przemysłu zajmujący się produkcją spirytusu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dział przemysłu, zajmujący się wytwarzaniem spirytusu surowego metodą fermentacji cukrów i destylacji spirytusu;

Wiktionary

Gorzelnictwo – przemysłowa produkcja spirytusu surowego w gorzelniach. Alkoholowa fermentacja surowców węglowodanowych (ziemniaki, zboże, owoce) i destylacyjne oddzielanie spirytusu.

W zależności od stosowanego surowca rozróżnia się: gorzelnictwo rolnicze, gorzelnictwo przemysłowe i gorzelnictwo owocowe.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɡɔʒɛlʲˈɲit͡stfɔ, AS: goželʹńictfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorzelnia ż., gorzałka ż., gorzała ż., gorzałeczka ż., gorzelnik mos., gorzelana ż., gorzelany mos.

 przym. gorzelniany, gorzelany, gorzelniczy, gorzelny

Wiktionary


gorzelniczka

gorzelnik


SJP.pl

Patrz:

gorzelnik

gorzelniczy

dotyczący gorzelnictwa


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący gorzelnictwa, odnoszący się do gorzelnictwa, związany z gorzelnictwem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔʒɛlʲˈɲit͡ʃɨ, AS: goželʹńičy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorzałka ż., gorzała ż., gorzałeczka ż., gorzelnik m., gorzelnia ż., gorzelnictwo n., gorzalina ż., gorzałczyna ż., gorzalica ż., gorzałkoś ż., gorzelnica ż., gorzelany m., gorzelana ż.

 przym. gorzelniany, gorzałkowy, gorzelny, gorzelany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gorzelniany, gorzelany

Wiktionary


gorzelnik

pracownik lub właściciel gorzelni


SJP.pl

Gorzelnik – osoba pracująca w gorzelni zajmująca się produkcją wysokoprocentowego spirytusu surowego w wyniku alkoholowej fermentacji cukrów i wydzielanie tego spirytusu ze sfermentowanego zacieru przez destylację.

W dawnej Polsce w X–XIII wieku, osoba służebna zajmująca się wytwarzaniem alkoholu na potrzeby dworu książęcego. Nazwa zawodu pochodzi od słowa gorzałka, jak pod koniec średniowiecza we wschodniej Europie określano wódkę.

Wikipedia


gorzeński

przymiotnik od: Gorzeń, Gorzeń Dolny, Gorzeń Górny


SJP.pl

Gorzeński (Ostroróg-Gorzeński) – polski herb hrabiowski, odmiana herbu Nałęcz.

Wikipedia


gorzeszów

Gorzeszów (przed 1945 niem. Görtelsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Kamienna Góra.

Wikipedia


gorżetka

przestarzale: futrzany kołnierzyk szczelnie opinający szyję


SJP.pl


gorzewko

Gorzewko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Ryczywół.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.

Wikipedia


gorzewo

4 miejscowości w Polsce:

  • Gorzewo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. gostynińskim, w gminie Gostynin
  • Gorzewo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sierpeckim, w gminie Sierpc
  • Gorzewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. obornickim, w gminie Ryczywół
  • Gorzewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wągrowieckim, w gminie Mieścisko

Wikipedia


gorzka

potocznie: wódka o gorzkim smaku


SJP.pl


gorzkawość

gorzkawy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co gorzkawe

Wiktionary

Patrz:

gorzkawy

Powiązane:

 przym. gorzkawy

Wiktionary


gorzkawosłodki

słodki z gorzkawym posmakiem


SJP.pl


gorzkawosłonawy

słonawy z posmakiem gorzkawym


SJP.pl


gorzkawosłony

słony z gorzkawym posmakiem


SJP.pl


gorzkawy

przymiotnik

 (1.1) o lekko, względnie gorzkim smaku; dosyć gorzki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Generalna zasada mówi, że im dłużej palone są ziarna, tym kawa staje się mocniejsza i ma coraz bardziej gorzkawy posmak.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔʃˈkavɨ, AS: goškavy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorzkawość ż., gorzkość ż.

 przym. gorzki

 przysł. gorzko

 wykrz. gorzko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) goryczkowaty

Wiktionary


gorzki

1. mający ostry nieprzyjemny smak;
2. niesłodzony


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, którego smak zawiera gorycz; przeciwny słodkiemu

 (1.2) przen. taki, który jest smutny, bolesny, nieprzyjemny

Wiktionary

Gorzki, właściwie Krzysztof Gorzkiewicz (ur. 1984 w Kaliszu), znany również jako Uncle-G – polski muzyk, raper i wykonawca hip-hopowy. Gorzki zadebiutował w 2001 roku wraz z zespołem Elita Kaliska, z którą wydał album zatytułowany "e.k.i.p.a." wydany nakładem SPV i Pomaton EMI. Raper poprzedzał również koncerty takich wykonawców jak Cappadonna, DJ Vadim czy Loop Troop. 23 maja 2008 roku odbyła się premiera debiutanckiego albumu Gorzkiego pt. Kontrawersja. Zapowiadano udział w nagraniach gości z zagranicy, m.in. Akona, Hooda Surgeona – syna Dr Dre, czy też brata Tupaca Mopreme Shakura, lecz ostatecznie tylko część z nich trafiła na krążek Kontrawersja, m.in. Bizarre (D12), Akil (Jurassic 5), Beretta 9 (Killarmy), JT Bigga Figga, Craig G i Stanisław Soyka. W 2010 roku stworzył projekt Pomaganie jest TRENDY m.in. z Agnieszką Włodarczyk, Aleksandrą Szwed, Sylwią Grzeszczak i Krzysztofem Ibiszem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po dziesięciu minutach Bormann kazał otworzyć drzwi, w pokoju pachniało gorzkimi migdałami, czyli cyjankiem.

 (1.2) Newerly zręcznie ominął w niej wszystko, co było gorzką prawdą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔʃʲci, AS: gošʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. gorzkawy

 rzecz. gorzkość ż., zgorzknienie n.

 przysł. gorzko, gorzkawo

 wykrz. gorzko

 temsłow. gorzko-

Wiktionary


gorzkiew

roślina z rodziny goryczkowatych


SJP.pl


gorzkiewicz

nazwisko


SJP.pl


gorzkla

gorzkla właściwa - drzewo lub krzew z rodziny biegunecznikowatych o dużych, czerwonych owocach, uprawiane w Ameryce, Azji i Afryce; gorzknia właściwa, gorzkodrzew właściwy, kwasja gorzka


SJP.pl


gorzknia

gorzknia właściwa - drzewo lub krzew z rodziny biegunecznikowatych o dużych, czerwonych owocach, uprawiane w Ameryce, Azji i Afryce; gorzkla właściwa, gorzkodrzew właściwy, kwasja gorzka


SJP.pl


gorzknieć

1. o czymś: nabierać goryczy, stawać się gorzkim;
2. o kimś: stawać się zgorzkniałym, apatycznym; tetryczeć


SJP.pl


gorzknik

gorzknik kanadyjski - roślina o długiej łodydze, na której osadzone są dwa szerokie liście


SJP.pl

Gorzknik kanadyjski (Hydrastis canadensis L.) – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae). Jedyny przedstawiciel monotypowego rodzaju gorzknik (Hydrastis L.). Pochodzi z Ameryki Północnej (Stany Zjednoczone, Kanada). Ze względu na duże zapotrzebowanie na kłącze stanowiące surowiec leczniczy roślina została w znacznym stopniu wyniszczona. W Polsce bywa spotykana w uprawie.

Wikipedia


gorzknikowate

o cechach gorzknikowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


gorzknikowaty

o cechach gorzknikowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


gorzko

1. mający ostry nieprzyjemny smak;
2. niesłodzony


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) w gorzkim smaku

 (1.2) z przykrym odczuciem

wykrzyknik

 (2.1) weselny okrzyk zachęty do pocałunku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zrobiło mi się gorzko w ustach.

 (1.2) Gorzko żałuję, że nie nabyłem umiejętności robienia pięknych obrazów.

 (2.1) Goście zaczęli głośno krzyczeć: „Gorzko! Gorzko! Gorzko!”

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorzkość ż., zgorzknienie n.

 przym. gorzkawy, gorzki

 przysł. gorzkawo

 temsłow. gorzko-

Wiktionary


gorzkoborowik

rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych


SJP.pl

Caloboletus (Pers.) Vizzini (gorzkoborowik) – rodzaj grzybów należący do rodziny borowikowatych (Boletaceae).

Wikipedia


gorzkokwaśny

kwaśny z posmakiem gorzkim


SJP.pl


gorzkość

gorzki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co gorzkie

Wiktionary

Patrz:

gorzki

Powiązane:

 przym. gorzki, gorzkawy

 rzecz. zgorzknienie n.

 przysł. gorzko

 wykrz. gorzko

Wiktionary


gorzkosłodki

słodki z gorzkim posmakiem


SJP.pl


gorzkosłony

słony z posmakiem gorzkim


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) słony z gorzkim odcieniem

Wiktionary


gorzków

1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. osiedle w Nowym Sączu


SJP.pl

  • Gorzków – wieś w województwie małopolskim, w powiecie bocheńskim, w gminie Bochnia
  • Gorzków – wieś w województwie małopolskim, w powiecie wielickim, w gminie Wieliczka
  • Gorzków – wieś w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Kazimierza Wielka
  • Gorzków – wieś w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Bogoria
  • Gorzków – gmina wiejska w województwie lubelskim, w powiecie krasnostawskim
  • Gorzków – część miasta i osiedle w Nowym Sączu

Wikipedia


gorzkowice

wieś w Polsce


SJP.pl

Gorzkowice – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Gorzkowice.

Miejscowość jest siedzibą gminy Gorzkowice.

Gorzkowice uzyskały lokację miejską w 1494 roku, zdegradowane przed 1520 rokiem.

Wikipedia


gorzkowicki

Gorzkowice


SJP.pl

Patrz:

Gorzkowice

gorzkowiczanin

mieszkaniec Gorzkowic (wsi w Polsce)


SJP.pl


gorzkowiczanka

mieszkanka Gorzkowic (wsi w Polsce)


SJP.pl


gorzkowski

przymiotnik od: Gorzków


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Albert Gorzkowski – polski badacz literatury staropolskiej i dawnej
  • Franciszek Gorzkowski – polski powstaniec
  • Ludwik Gorzkowski – polski działacz rewolucyjny

Wikipedia


górznianin

mieszkaniec Górzna (miasta w Polsce)


SJP.pl


górznianka

mieszkanka Górzna (miasta w Polsce)


SJP.pl


górzno

1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce;
3. wzgórze w Polsce;
4. jezioro w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Górzno (niem. Fretta, 1943-1945 Görzberg) – miasto w Polsce położone w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Górzno w obrębie Górznieńsko-Lidzbarskiego Parku Krajobrazowego.

Po wojnie siedziba gminy Ruda. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa toruńskiego.

W mieście znajduje się parafia pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Górzno i Nieszawa leżą w województwie kujawsko-pomorskim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡuʒnɔ, AS: gužno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. górznianin m., górznianka ż.

 przym. górzeński

Wiktionary


gorzów

wieś w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) zob. Gorzów Wielkopolski.

 (1.2) zob. Gorzów Śląski.

 (1.3) geogr. wieś w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim

Wiktionary

Gorzów Wielkopolski (niem. Landsberg an der Warthe) – miasto na prawach powiatu w zachodniej Polsce. Siedziba wojewody lubuskiego wraz z zespoloną administracją rządową na terenie województwa lubuskiego oraz powiatu gorzowskiego. Drugie co do wielkości miasto w województwie. Pod względem geograficznym, północna część miasta położona jest na Równinie Gorzowskiej będącej mezoregionem makroregionu Pojezierze Południowopomorskie, a południowa w Kotlinie Gorzowskiej będącej mezoregionem makroregionu Pradolina Toruńsko-Eberswaldzka. Miasto leży nad Wartą u ujścia Kłodawki i jej dopływem Srebrną, na wysokości od 19 do 105 m n.p.m. Z miastem graniczy Gorzowski Park Krajobrazowy.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. gorzowianin mos., gorzowianka ż.

 przym. gorzowski

Wiktionary


gorzowianin

1. mieszkaniec Gorzowa Wielkopolskiego;
2. mieszkaniec Gorzowa Śląskiego;
3. mieszkaniec Gorzowa


SJP.pl


gorzowianka

1. mieszkanka Gorzowa Wielkopolskiego;
2. mieszkanka Gorzowa Śląskiego;
3. mieszkanka Gorzowa


SJP.pl


gorzowski

przymiotnik od: Gorzów Śląski, Gorzów Wielkopolski, Gorzowskie


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. odnoszący się do Gorzowa Śląskiego

 (1.2) geogr. odnoszący się do Gorzowa Wielkopolskiego

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Wtedy też Sekretarz Episkopatu uzyskał zgodę na zwrócenie się do rządu PRL o nihil obstat w sprawie podziału administracji gorzowskiej na trzy diecezje.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gorzowskie n., gorzowianin m., gorzowianka ż., Gorzów m.

Wiktionary


gorzowskie

przymiotnik od: Gorzów Śląski, Gorzów Wielkopolski, Gorzowskie


SJP.pl


gorzoła

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wódka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorzołka ż.

:: zdrobn. gorzołeczka ż.

 przym. gorzołczany

Wiktionary


gorzołczany

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. mało wart

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorzołka ż., gorzoła ż., gorzołeczka ż.

Wiktionary


gorzołeczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zdrobn. od: gorzołka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorzołka ż., gorzoła ż.

 przym. gorzołczany

Wiktionary


gorzołka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. spoż. wódka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. gorzołeczka ż.

:: zgrub. gorzoła ż.

 przym. gorzołczany

Wiktionary


gorzupia

nazwa dwóch wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Gorzupia – wieś w woj. lubuskim, w pow. żagańskim, w gminie Żagań
  • Gorzupia – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. krotoszyńskim, w gminie Krotoszyn
    • Gorzupia – przystanek kolejowy
    • Gorzupia – gromada
Zobacz też
Gorzupia Dolna

Wikipedia


gorzupski

przymiotnik od: Gorzupia


SJP.pl


gorzyca

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 4
  • Gorzyca – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. lubińskim, w gminie Lubin
  • Gorzyca – wieś w woj. lubuskim, w pow. międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz
  • Gorzyca – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. sławieńskim, w gminie Darłowo
  • Gorzyca – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. sławieńskim, w gminie Malechowo

Wikipedia


gorzyce

nazwa wielu wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Gorzyce – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. żnińskim, w gminie Żnin
  • Gorzyce – wieś w woj. małopolskim, w pow. tarnowskim, w gminie Żabno
  • Gorzyce – wieś w woj. podkarpackim, w pow. jasielskim, w gminie Nowy Żmigród
  • Gorzyce – wieś w woj. podkarpackim, w pow. przeworskim, w gminie Tryńcza
  • Gorzyce – wieś w woj. podkarpackim, w pow. tarnobrzeskim, w gminie Gorzyce
  • Gorzyce – wieś w woj. śląskim, w pow. wodzisławskim, w gminie Gorzyce
  • Gorzyce – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kościańskim, w gminie Czempiń
  • Gorzyce – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wrzesińskim, w gminie Miłosław

Wikipedia


gorzycki

przymiotnik od: Gorzyce


SJP.pl


gorzyczanin

mieszkaniec Gorzyc (wsi w Polsce)


SJP.pl


gorzyczanka

mieszkanka Gorzyc (wsi w Polsce)


SJP.pl


gorzyczki

W Polsce
  • Gorzyczki – wieś w woj. śląskim, w pow. wodzisławskim, w gminie Gorzyce
  • Gorzyczki – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kościańskim, w gminie Czempiń
  • Gorzyczki – gromada

Wikipedia


gorzyk

rodzaj ptaków z rodziny gorzykowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. ptak z rodziny nazwa systematyczna|Pipridae|ref=tak.;

Wiktionary


gorzykowate

o cechach gorzykowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl

Gorzykowate, gorzyki (Pipridae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). Obejmuje ponad 50 gatunków zamieszkujących lasy Ameryki Południowej, Centralnej oraz Trynidadu i Tobago.

Wikipedia


gorzykowaty

o cechach gorzykowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl


górzyn

W Polsce
  • Górzyn – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. lubińskim, w gminie Rudna
  • Górzyn – wieś w woj. lubuskim, w pow. żarskim, w gminie Lubsko
  • Górzyn – gromada w powiecie lubskim
  • Górzyn – gromada w powiecie wołowskim
  • Górzyn – dawna gmina
  • Górzyn – zamknięty przystanek kolejowy w Górzynie, w województwie lubuskim

Wikipedia


górzyński

nazwisko


SJP.pl

  • Jan Leon Górzyński – oficer Powstania Listopadowego
  • Józef Górzyński (ur. 1959) – arcybiskup metropolita warmiński
  • Sławomir Górzyński (ur. 1962) – heraldyk i historyk
  • Zdzisław Górzyński (1895-1977) – dyrygent

Wikipedia


górzyściej

stopień wyższy od przysłówka: górzysto


SJP.pl


górzysto-płaski

w części górzysty, w części płaski


SJP.pl


górzystość

górzysty


SJP.pl

Patrz:

górzysty

górzystszy

stopień wyższy od przymiotnika: górzysty


SJP.pl


górzysty

pokryty górami, pełen gór


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) pełen gór, wzniesień, pokryty górami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pędzili życie osiadłe, zamknięci w swoich mikroświatach, często nie większych niż jedna dolina. Granica tej doliny – zawsze górzysta – mogła być dawniej dla Gruzina granicą ziemi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡuˈʒɨstɨ, AS: gužysty

Wiktionary

Powiązane:

 zob. góra.

Wiktionary


gorzysław

imię męskie


SJP.pl

  • Gorzysław – imię męskie

W Polsce:

  • Gorzysław – wieś w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Główczyce
  • Gorzysław – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfickim, w gminie Trzebiatów
  • Gorzysław – gromada

Wikipedia


gorzysławostwo

Gorzysław z małżonką; Gorzysławowie


SJP.pl


gorzysławowie

Gorzysław z małżonką; Gorzysławostwo


SJP.pl


gorzysławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Gorzysława lub z nim związany


SJP.pl


górzyty

regionalnie: górzysty, pokryty górami


SJP.pl


gorłowka

miasto na Ukrainie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na Ukrainie (polski egzonim)

Wiktionary

Powiązane:

 przym. gorłowski

Wiktionary


gos

nazwisko


SJP.pl


gosainthan

szczyt w Himalajach; Sziszapangma


SJP.pl

Wikipedia


gosbert

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wspomnienie liturgiczne błogosławionego Gosberta obchodzone jest 13 lutego.

Wiktionary


gość

1. osoba przybyła do kogoś w gościnę;
2. zaproszony lub przygodny uczestnik przyjęcia, imprezy rozrywkowej;
3. osoba płacąca za świadczone usługi, pobyt, gościnę; klient, wczasowicz;
4. potocznie: jakikolwiek, bliżej nieznany mężczyzna; facet;
5. potocznie: z podziwem o kimś zasługującym na uznanie, szacunek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba przychodząca do kogoś w odwiedziny, zaproszona na spotkanie, przyjęcie, imprezę, bal, itp.

 (1.2) osoba, która zatrzymała się w hotelu, w restauracji

 (1.3) pot. pejor. o osobie mało znanej lub zażyle o osobie dobrze znanej

 (1.4) inform. użytkownik nie zarejestrowany

 (1.5) sport. zawodnik drużyny grającej na wyjeździe

 (1.6) gw-pl|Kraków. obcy, przybysz, interesant, odbiorca, klient, pacjent

 (1.7) gw-pl|Warszawa. mężczyzna

 (1.8) zob. goście.

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: gościć

Wiktionary

Goście, wolni goście (łac. hospites, liberi hospites) – kategoria osadników w średniowiecznej Europie.

Zmiany organizacji państw, rodzący się feudalizm oraz towarzysząca mu nierówność społeczna i nowe formy ucisku aktywizowały wielu ludzi do opuszczania swoich dotychczasowych miejsc pobytu i udawania się w rejony gdzie, jak się spodziewali, mogło być lepiej. Ludzie ci mieli różny status i umiejętności zawodowe. Byli rolnicy, którzy z dnia na dzień stali się niewolnymi (po rocznym pobycie na cudzej roli każdy automatycznie stawał się niewolnym) i w ucieczce upatrywali szansy znalezienia ziemi u lepszego pana lub na korzystniejszych warunkach. Tacy zbiegowie musieli uciekać daleko, najlepiej na terytorium innego państwa, aby dotychczasowy właściciel nie mógł ich rozpoznać i uwięzić. Byli rzemieślnicy krępowani przepisami rodzącej się organizacji cechowej, młynarze szukający miejsca na budowę młyna wodnego. Byli też kupcy szukający nowych rynków zbytu na swoje wyroby. Ponadto, Zachód Europy był już dość przeludniony i istniała tam silna konkurencja. Tymczasem na Wschodzie Europy zaludnienie było małe a ludność w większości dysponowała tradycyjnymi technologiami (samowystarczalność). Z jednej strony pojawiła się podaż ludzi wolnych, chętnych do pracy, a z drugiej zapotrzebowanie na tych ludzi i różnorodna oferta.Procesy osadnictwa przybrały na sile od XI do XIII w., a i później nie wygasły chociaż przyczyny przenosin często już bywały inne. Osadnicy przybywali pojedynczo lub w zorganizowanych grupach, sprowadzani często z daleka, przez zasadźcę. Zależnie od umiejętności oraz miejscowych potrzeb przybyli goście osadzani byli na wsi lub w mieście. Na wsi najczęściej zagospodarowywali pustki, tereny, które trzeba było najpierw wykarczować lub zmeliorować. Z tego tytułu przez pewien okres mogli nie płacić czynszu (wolnizna). Ziemię do uprawy dostawali na zasadach dziedzicznej dzierżawy wieczystej. Ich prawo do zamieszkiwania i gospodarowania opierało się na regularnych świadczeniach w pieniądzu lub naturze na rzecz Pana, rzeczywistego właściciela terenu. Ich wolność właściciel stopniowo ograniczał tak że w późniejszych wiekach ludność ta stała się jedną z kategorii poddanej ludności chłopskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na nasze wesele zaprosiłam ponad dwustu gości.

 (1.2) Przepraszam, ale muszę iść obsłużyć nowych gości.

 (1.3) Jakiś gość zaczepił mnie na ulicy.

 (1.3) Nie wiedziałem, że Paweł to taki fajny gość.

 (1.4) Możesz dołączyć do tej klasy także jako gość.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔɕt͡ɕ, AS: gość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gościna ż., gościnność ż., gostek m., goszczenie n., ugaszczanie n., ugoszczenie n., zagoszczenie n., rozgoszczenie n., gościę n., gościec m.

:: fż. gościni ż., przest. gościa ż.

:: (1.3) fż. gościówa ż.

 czas. gościć ndk., ugaszczać ndk., ugościć dk., zagościć dk., rozgościć dk.

 przym. gościnny, gościowy, gośćcowy

 przysł. gościnnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pensjonariusz

 (1.3) facet, typek

Wiktionary


gośćcotwórczy

mający wpływ na powstawanie gośćca


SJP.pl


gośćcowaty

o objawach podobnych do gośćca


SJP.pl


gośćcowy

przymiotnik od: gościec


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) med. związany z gośćcem, właściwy gośćcowi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gościec m.

Wiktionary


gościa

1. osoba przybyła do kogoś w gościnę;
2. zaproszony lub przygodny uczestnik przyjęcia, imprezy rozrywkowej;
3. osoba płacąca za świadczone usługi, pobyt, gościnę; klient, wczasowicz;
4. potocznie: jakikolwiek, bliżej nieznany mężczyzna; facet;
5. potocznie: z podziwem o kimś zasługującym na uznanie, szacunek


SJP.pl


gościć

1. podejmować gości; ugaszczać;
2. być czyimś gościem


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. ugościć)

 (1.1) podejmować kogo u siebie

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zagościć)

 (2.1) przebywać w jakimś miejscu, być gościem

 (2.2) o stanach psychicznych stawać się widocznym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szczytnianie przywitali nas serdecznie i gościli wybornie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gościnny mos., gościni ż., gościna ż., gościniec mrz., gościnność ż., gość mos., ugaszczanie n.

 czas. ugościć dk., zagościć dk.

 przym. gościnny, gościowy, gościnnie

 przysł. gościnnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przyjmować, raczyć, ugaszczać

 (2.1) być, mieszkać, przebywać, zamieszkiwać, znajdować się

 (2.2) pojawiać się, uzewnętrzniać się

Wiktionary


gościcino

Gościcino (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Gòscëcëno) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Wejherowo.

Wieś szlachecka położona była w II połowie XVI wieku w powiecie puckim województwa pomorskiego. W latach 1954–1972 istniała Gościcino do której należała wieś, ale była siedzibą gromady tylko do 1959 r. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Wikipedia


goście

1. osoba przybyła do kogoś w gościnę;
2. zaproszony lub przygodny uczestnik przyjęcia, imprezy rozrywkowej;
3. osoba płacąca za świadczone usługi, pobyt, gościnę; klient, wczasowicz;
4. potocznie: jakikolwiek, bliżej nieznany mężczyzna; facet;
5. potocznie: z podziwem o kimś zasługującym na uznanie, szacunek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) przest. przen. eufem. określenie miesiączki lub choroby

forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.

 (2.1) plural|gość.

Wiktionary

  • Goście, Wolni goście – średniowieczna kategoria osadnicza
  • Goście – amerykański film z 1972 roku
  • Goście – izraelski film z 2004 roku
  • Goście – duński film z 2022 roku
  • Goście – czechosłowacki serial z 1983 roku
  • Goście – alternatywny tytuł amerykańskiego serialu V

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Martwiła się, bo choć była już pora, gości nie dostawała.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) miesiączka, period; grub. ciocia / ciotka

Wiktionary


gościec

choroba reumatyczna objawiająca się bólami w mięśniach i stawach (np. gościec zwyrodniający, gościec dnawy, gościec przewlekły postępujący); reumatyzm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. ogół chorób wywołujących ból i stany zapalne stawów i kości; zob. reumatyzm.

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W chorobach reumatycznych wskazania obejmują wszystkie postacie gośćca, szczególnie tkanek miękkich, w celu zmniejszenia obrzęków i bólu oraz zapobiegnięcia zanikom mięśniowym.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. gośćcowy

Wiktionary


gościęcin

Gościęcin (niem. Kostenthal) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Pawłowiczki.

Wikipedia


gościeradów

gmina wiejska w Polsce


SJP.pl

Gościeradów Ukazowy – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie kraśnickim, w gminie Gościeradów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Wieś stanowi sołectwo w gminie Gościeradów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z 2021 r. wieś liczyła 880 mieszkańców (935 w 2011 r.).

Wikipedia


gościeradowski

przymiotnik od: Gościeradów


SJP.pl


gościeszyn

W Polsce
  • Gościeszyn – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. żnińskim, w gminie Rogowo
  • Gościeszyn – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wolsztyńskim, w gminie Wolsztyn
  • Gościeszyn – gromada
  • Gościeszyn – dawna gmina

Wikipedia


gościkowo

wieś w Polsce


SJP.pl

Gościkowo (niem. Paradies) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, w gminie Świebodzin.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Częścią wsi jest Paradyż, obejmujący pocysterski zespół klasztorny i ulokowane w nim wyższe seminarium duchowne.

Wikipedia


gościkowski

przymiotnik od: Gościkowo


SJP.pl


gościmir

imię męskie


SJP.pl

Gościmir, Gościmiar – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Gości- ("gościć", "gość") -mir ("pokój, spokój, dobro"). Mogło zatem oznaczać "ten, u którego gości spokój" lub in.

Gościmir imieniny obchodzi 15 marca i 18 grudnia.

Wikipedia


gościmirostwo

Gościmir z małżonką; Gościmirowie


SJP.pl


gościmirowie

Gościmir z małżonką; Gościmirostwo


SJP.pl


gościmirowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Gościmira lub z nim związany


SJP.pl


gościna

1. ugoszczenie, podjęcie kogoś, przyjęcie;
2. możliwość zatrzymania się u kogoś na jakiś czas, zanocowania; schronienie udzielone przez kogoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wizyta, odwiedziny połączone z poczęstunkiem

 (1.2) przyjęcie kogoś do siebie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gościnny mos., gościni ż., gość m., gościnność ż., gościniec mrz., ugaszczanie n.

 czas. gościć, zagościć

 przym. gościnny, gościnnie

 przysł. gościnnie

Wiktionary


gościni

1. kobieta przybyła do kogoś w gościnę;
2. zaproszona lub przygodna uczestniczka przyjęcia, imprezy rozrywkowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. kobieta przychodząca do kogoś w odwiedziny, zaproszona na spotkanie, przyjęcie, imprezę, bal, itp.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na swój wieczór panieński zaprosiłam dziesięć gościń.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gościna ż., gościnność ż.

:: fm. gość mos.

 czas. gościć ndk.

 przym. gościnny

 przysł. gościnnie

Wiktionary


gościniak

nazwisko


SJP.pl

Gościniak (forma żeńska: Gościniak, Gościniakowa, Gościniakówna; liczba mnoga: Gościniakowie) – polskie nazwisko. W latach 90 XX wieku nosiło je 2400 Polskich obywateli.

Wikipedia


gościnianin

mieszkaniec Gościna (miasta w Polsce)


SJP.pl


gościnianka

mieszkanka Gościna (miasta w Polsce)


SJP.pl


gościniec

1. szeroka droga wiejska;
2. podarunek przywieziony z podróży


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szeroka droga

 (1.2) gastr. zajazd, pensjonat, karczma

 (1.3) przest. i reg-pl|Białystok. podarunek z podróży

Wiktionary

  • gościniec – trakt, droga
  • gościniec – jedzenie przywiezione przez przyjezdnego gospodarzom domu (staropolskie)
  • Gościniec – polska grupa muzyczna wykonująca poezję śpiewaną
  • „Gościniec” – czasopismo turystyczno-krajoznawcze

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gościńcem maszerowali żołnierze.

 (1.2) Zatrzymałam się w gościńcu „Petronelka”.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔɕˈt͡ɕĩɲɛt͡s, AS: gośćĩńec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gościnny mos., gość m., gościna ż., gościnność ż., ugaszczanie n.

 czas. gościć ndk., ugaszczać ndk., ugościć dk.

 przym. gościnny

 przysł. gościnnie

Wiktionary


gościnka

potocznie: występ artysty w utworze muzycznym innego artysty


SJP.pl

Gościnka – struga w woj. zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, lewy dopływ Parsęty, który przepływa przez Gościno. Powierzchnia zlewni Gościnki obejmuje 50 km².

Źródło Gościnki znajduje się między Gościnkiem a Robuniem, który struga omija po wschodniej stronie miejscowości. Następnie płynie w kierunku północno-zachodnim. Przed Myślinem zakręca na zachód, by przepłynąć przez tę miejscowość. W Myślinie od lewego brzegu do Gościnki wpada dopływ spod Karkowa. Dalej meandruje na północ przy wsi Gościno-Dwór oraz wschodniej części miasta Gościno, gdzie jest spiętrzona i tworzy niewielkie rozlewisko; następnie zaczyna biec bardziej na północny wschód. Uchodzi do Parsęty na obszarze między Lubkowicami a Świelubiem.

Wikipedia


gościnnie

przysłówek

 (1.1) w sposób gościnny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W dzisiejszym wieczorze wystąpi gościnnie kabaret „Potem”.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gościnny mos., gościni ż., gość m., gościnność ż., gościna ż., gościniec mrz., ugaszczanie n.

 czas. gościć ndk.

 przym. gościnny

Wiktionary


gościnniej

stopień wyższy od przysłówka: gościnnie


SJP.pl


gościnniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: gościnny


SJP.pl


gościnność

gościnny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szacunek, serdeczność i troskliwość okazywane gościom

Wiktionary

Patrz:

gościnny

Przykłady

 (1.1) Podczas kolacji, jak wymaga tego gościnność, krążyła od stolika do stolika, od gościa do gościa, z każdym zamieniała kilka słów, zgrabna, prosto od fryzjera, z wielkim kwiatem z tafty w butonierce.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gościnny mos., gościni ż., gość m., gościna ż., gościniec m., ugaszczanie n.

 czas. gościć, ugaszczać

 przym. gościnny, gościnnie

 przysł. gościnnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) filoksenia

Wiktionary


gościnny

przymiotnik

 (1.1) chętnie przyjmujący kogoś u siebie, serdeczny i przyjazny dla gości

 (1.2) przeznaczony dla gości, podróżnych

 (1.3) związany z wizytą osoby zaproszonej

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) gw-pl|Poznań. gospodarz karczmy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lubię do nich przyjeżdżać. Są dla nas tacy gościnni.

 (1.2) Gospodarz zakwaterował nas w pokojach gościnnych na piętrze.

 (1.3) Byłem wczoraj na gościnnym wykładzie profesora z Francji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔɕˈt͡ɕĩnːɨ, AS: gośćĩ•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gościni ż., gość m., gościna ż., gościnność ż., gościniec m., ugaszczanie n.

 przysł. gościnnie

 czas. gościć

 przym. gościowy, gościnnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) wyjazdowy

Wiktionary


gościno

1. ugoszczenie, podjęcie kogoś, przyjęcie;
2. możliwość zatrzymania się u kogoś na jakiś czas, zanocowania; schronienie udzielone przez kogoś


SJP.pl

Gościno (niem. Groß Jestin) – miasto w północno-zachodniej Polsce, położone w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, siedziba gminy Gościno. Leży na Równinie Gryfickiej, nad strugą Gościnką.

Według danych z 30 czerwca 2014 Gościno miało 2448 mieszkańców.

Wikipedia


gościński

przymiotnik od: Gościno


SJP.pl

  • Ludwik Gościński (1890-1969), duchowny, samorządowiec
  • Władysław Gościński (1890-1954), oficer intendentury Wojska Polskiego
  • Władysław Gościński (1898-), oficer piechoty Wojska Polskiego

Wikipedia


gościństwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stpol. podróżowanie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔɕˈt͡ɕĩj̃stfɔ, AS: gośćĩĩ ̯stfo

Wiktionary


gościówa

1. potocznie: z uznaniem o człowieku; gość;
2. potocznie o bliżej nieznanej kobiecie; facetka;
3. potocznie o bliżej nieznanym mężczyźnie; facet, gość


SJP.pl


gościowy

rzadko: należący do gościa


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) rzad. należący do gościa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gość m., gościnny mos.

 czas. gościć

 przym. gościnny

Wiktionary


gościrad

imię męskie


SJP.pl

Gościrad – staropolskie imię męskie złożone z członów Gości- (tryb rozkazujący "gość!" od gościć "być gdzieś gościem") i -rad ("być zadowolonym, chętnym, cieszyć się"). Znaczenie imienia: "gość rado!" = ten który (niech) chętnie gości w obcych stronach.

Gościrad imieniny obchodzi 28 listopada

Zobacz też:

  • Gościeradów-Kolonia
  • Gościeradów Plebański
  • Gościeradz — 3 miejscowości w Polsce

Wikipedia


gościrada

imię żeńskie


SJP.pl

Gościrada – imię żeńskie pochodzenia słowiańskiego, nienotowane w formie żeńskiej w źródłach staropolskich.

Wikipedia


gościradostwo

Gościrad z małżonką; Gościradowie


SJP.pl


gościradowie

Gościrad z małżonką; Gościradostwo


SJP.pl


gościradowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Gościrada lub z nim związany


SJP.pl


gościradziny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Gościrady lub z nią związany


SJP.pl


gościszewo

Gościszewo (niem. Braunswalde) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie sztumskim, w gminie Sztum przy drodze krajowej nr 55.

Wieś królewska położona była w II połowie XVI wieku w województwie malborskim.

Obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 12 listopada 1946; wcześniej używano nazwy Brunszwałd. W latach 1945–1954 miejscowość była siedzibą gminy Gościszewo. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Gościszewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.

Wikipedia


gościsław

imię męskie


SJP.pl

  • Gościsław – imię męskie
  • Gościsław – wieś w województwie dolnośląskim, w powiecie średzkim, w gminie Udanin.
  • Gościsław – osada w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Węgorzyno

Wikipedia


gościsława

imię żeńskie


SJP.pl

Gościsława – staropolskie imię żeńskie. Składa się z członu Gości- ("gościć", "gość") i -sława ("sława"). Mogło zatem oznaczać "ta, u której gości sława" lub in. Jego formę pochodną mogło stanowić m.in. imię Gosława. W źródłach polskich poświadczone od XIII wieku (1265 rok).

Męski odpowiednik: Gościsław

Gościsława imieniny obchodzi 15 października.

Wikipedia


gościsławiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Gościsławy lub z nią związany


SJP.pl


gościsławostwo

Gościsław z małżonką; Gościsławowie


SJP.pl


gościsławowie

Gościsław z małżonką; Gościsławostwo


SJP.pl


gościsławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Gościsława lub z nim związany


SJP.pl


gościu

1. osoba przybyła do kogoś w gościnę;
2. zaproszony lub przygodny uczestnik przyjęcia, imprezy rozrywkowej;
3. osoba płacąca za świadczone usługi, pobyt, gościnę; klient, wczasowicz;
4. potocznie: jakikolwiek, bliżej nieznany mężczyzna; facet;
5. potocznie: z podziwem o kimś zasługującym na uznanie, szacunek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. negatywnie o osobie mało znanej lub zażyle o osobie dobrze znanej

forma rzeczownika.

 (2.1) W. lp. od: gościa

 (2.2) Ms. i W. lp. od: gość

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gościu miał nadzieję, że się wywinie, ale jednak go przyskrzynili.

 (1.1) Gościu fikał, to mu kolesie przyłożyli.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gość mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. facet, gostek, gość, koleś, kolo

Wiktionary


gościwit

imię męskie


SJP.pl

Gościwit – staropolskie imię męskie, złożone z członów Gości- („podejmować kogoś, gościć”) i -wit („pan, władca”). Może więc oznaczać „tego, który serdecznie przyjmuje swojego władcę”. Imię to mogło w wymowie zbliżać się do imienia Gościwid. Wystąpiło w 1265 r.

Gościwit imieniny obchodzi 4 maja, 6 maja, 7 lipca, 11 grudnia.

Imię to nosił Gościwit, książę czeski z IX wieku.

Wikipedia


gościwitostwo

Gościwit z małżonką; Gościwitowie


SJP.pl


gościwitowie

Gościwit z małżonką; Gościwitostwo


SJP.pl


gościwitowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Gościwita lub z nim związany


SJP.pl


gosek

nazwisko


SJP.pl


goshenit

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. minerał, bardzo czysta i przezroczysta odmiana berylu;

Wiktionary

Goshenit – minerał, bardzo czysta, bezbarwna, przezroczysta odmiana berylu. Znany okaz oszlifowanego kamienia o masie ok. 62 ct. znajduje się w kolekcji Smithsonian Institution.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡɔˈʃɛ̃ɲit, AS: gošńit

Wiktionary


gosia

zdrobnienie od: Małgorzata; Gośka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) poufała forma żeńskiego imienia Małgorzata

Wiktionary

Małgorzata – imię żeńskie pochodzenia greckiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jutro zadzwonię do Gosi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔɕa, AS: gośa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Małgorzatka ż., Małgorzata ż., Małgosia ż., Małgośka ż., Gośka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Małgorzatka ż., Małgosia ż., Małgośka ż., Gośka ż.

Wiktionary


gosieniecki

nazwisko


SJP.pl


gosieńka

zdrobnienie od: Małgorzata (imię żeńskie)


SJP.pl


gosiewski

nazwisko, np. Przemysław Gosiewski (1964-2010), polski polityk


SJP.pl

  • Gosiewski – nazwisko polskie

Osoby noszące nazwisko Gosiewski:

  • Beata Gosiewska (ur. 1971) – polska polityk, działaczka samorządowa, senator
  • Małgorzata Gosiewska (ur. 1966) – polska polityk, urzędnik samorządowy, posłanka na Sejm RP V kadencji

Wikipedia


gosik

nazwisko


SJP.pl


gosiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Gosi lub z nią związany


SJP.pl


gosk

nazwisko


SJP.pl


goska

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. od: Małgorzata

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wczoraj Gośka zaspała na zajęcia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Małgorzatka ż., Małgorzata ż., Małgosia ż., Małgośka ż., Gosia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Gosia

Wiktionary


goslar

Goslar – miasto powiatowe w środkowej części Niemiec, w kraju związkowym Dolna Saksonia, ulokowane u podnóża gór Harzu, stolica powiatu Goslar.

Historia Goslaru jest ściśle związana z górnictwem rud metali w obecnej dzielnicy miasta Rammelsberg. Założone w 922 miasto stało się siedzibą cesarzy dynastii salickiej, którzy wybudowali tu palatium cesarskie (niem. Kaiserpfalz), by móc lepiej kontrolować produkcję srebra.

Wikipedia


goslaryt

minerał, wodny siarczan cynku, tworzący rombowe kryształy i utwory stalaktytowe barwy białej, czerwonawej, niebieskawej i żółtawej


SJP.pl


gosp.

skrót od: gospodarka, gospodarczy


SJP.pl


gospel

gospels;
1. styl muzyczny wywodzący się z religijnych pieśni Murzynów amerykańskich;
2. pieśń religijna lub ludowa utrzymana w klimacie jazzowym; gospel song


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki

 (1.1) muz. styl muzyki chrześcijańskiej, wywodzący się z pieśni Afroamerykanów;

 (1.2) muz. utwór w stylu gospel (1.1)

Wiktionary

Gospel (gospels) – rodzaj chrześcijańskiej muzyki obrzędowej (sakralnej), mającej swój początek w XIX-wiecznej kulturze czarnoskórych mieszkańców Stanów Zjednoczonych Ameryki. Muzyka ta charakteryzuje się silną rolą rytmu, a teksty mają charakter chrześcijański.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Obecnie współistnieją obok siebie zarówno klasyczny gospel, jak i jego nowoczesne odmiany, m.in. praise & worship.

 (1.2) Na zakończenie zaśpiewajmy jakiś znany gospel.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔspɛl, AS: gospel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gospelowy

 przym. gospelowy

Wiktionary


gospelowy

gospel; gospelsowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) muz. związany z muzyką gospel, dotyczący muzyki gospel

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Orkiestra wykona wiązankę utworów gospelowych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gospel mrz./n.

Wiktionary


gospels

pieśń religijna lub ludowa utrzymana w klimacie jazzowym; gospel; gospel song


SJP.pl


gospelsowy

mający związek z gospels (gospel), np. wykonawca gospelsowy; gospelowy


SJP.pl


gospocha

potocznie: zapobiegliwa, pracowita gospodyni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. rub. zgrub. gospodyni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Księżna Anna jakby cale inną skórę przybrała. Rzekłby kto, że przez czary jakoweś w poczciwą, dobroduszną gospochę litewską przemieniona.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔsˈpɔxa, AS: gospoχa

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gospodarować

Wiktionary


gospoda

1. wiejska restauracje; jadłodajnia, karczma;
2. dom zajezdny; zajazd, oberża;
3. dawniej: mieszkanie przeznaczone na krótki pobyt; kwatera


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jadłodajnia wiejska lub stylizowana na taki charakter

 (1.2) dom zajezdny

 (1.3) daw. kwatera na krótki pobyt

Wiktionary

Karczma (również austeria, oberża, zajazd, gospoda, gościniec) – budynek służący jako miejsce spotkań i wyszynku oraz czasami jako dom zajezdny przeznaczony dla podróżnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tu na wsi nie ma żadnej rozrywki, gospodę nawet zamknęli, to i chłopy jeżdżą na cepeen – objaśnia pan Bolek, wdowiec, emeryt, lat 68.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gospodarować, gospodarzyć

 rzecz. gospodarka ż., gospodarność ż., gospodarstwo n., gospodarz m., gospodyni ż., gosposia ż.

 przym. gospodarczy, gospodarny, gospodarski

 przysł. gospodarczo, gospodarnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) arenda, austeria, bar, jadłodajnia, karczma, knajpa, oberża, osteria, posada, restauracja, szynk, szynkarnia; reg. śl. arynda., reg. śl. harynda.

 (1.2) austeria, lokal, osteria, zajazd

 (1.3) lokum

Wiktionary


gospodarczo

przysłówek

 (1.1) w sposób dotyczący gospodarki, pod względem gospodarczym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W połowie XVIII wieku wyspa była w opłakanym stanie: zniewolona politycznie, wycieńczona gospodarczo, zubożona kulturowo.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gospodarz mos., gospodarka ż., gospoda ż.

 czas. gospodarować ndk.

 przym. gospodarczy

Wiktionary


gospodarczotechniczny

związany z techniką gospodarczą


SJP.pl


gospodarczy

przymiotnik

 (1.1) związany z gospodarką, dotyczący gospodarki

 (1.2) dotyczący gospodarstwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wśród krajów europejskich żaden – nawet Polska – nie ma tak dobrych perspektyw gospodarczych jak Turcja.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔspɔˈdart͡ʃɨ, AS: gospodarčy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gospodarka ż., gospodarstwo n., gospodyni ż., gospoda ż., gospodarz m.

 czas. gospodarować, zagospodarowywać

 przysł. gospodarczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ekonomiczny

Wiktionary


gospodarczyk

nazwisko


SJP.pl


gospodarek

1. powiązany system przemysłu, rolnictwa, handlu i usługi, istniejący na jakimś terenie; system gospodarczy;
2. dziedzina aktywności gospodarczej;
3. dysponowanie i zarządzanie jakimiś aktywami; gospodarowanie;
4. potocznie: drobne gospodarstwo rolne


SJP.pl


gospodarka

1. powiązany system przemysłu, rolnictwa, handlu i usługi, istniejący na jakimś terenie; system gospodarczy;
2. dziedzina aktywności gospodarczej;
3. dysponowanie i zarządzanie jakimiś aktywami; gospodarowanie;
4. potocznie: drobne gospodarstwo rolne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) całokształt działalności gospodarczej

 (1.2) gospodarowanie, zarządzanie czymś

 (1.3) pot. gospodarstwo rolne

Wiktionary

Gospodarka – system gospodarstw domowych, rolnych, przedsiębiorstw, instytucji publicznych i prywatnych zapewniający zaspokojenie potrzeb określonej populacji, współcześnie najczęściej regulowany przez państwo lub rynek.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najprostszy podział gospodarki wyróżnia trzy sektory: rolnictwo, przemysł, usługi.

 (1.3) Krysia chciała iść na studia, ale ktoś musi zostać na gospodarce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔspɔˈdarka, AS: gospodarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gospodarz mos., gospodyni ż., gospodarstwo n., gospodarzenie n., gospodarowanie n.

 przym. gospodarski, gospodarny, gospodarczy, wewnątrzgospodarczy, zagospodarowany

 czas. gospodarzyć (się) ndk., gospodarować ndk., zagospodarować dk.

Wiktionary


gospodarniej

stopień wyższy od przysłówka: gospodarnie


SJP.pl


gospodarniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: gospodarny


SJP.pl


gospodarność

gospodarny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) umiejętność gospodarowania

 (1.2) umiejętne zarządzanie

Wiktionary

Patrz:

gospodarny

Przykłady

 (1.1) W swoich dobrach wykazała się zaradnością i gospodarnością, przyczyniając się do ich rozwoju.

 (1.2) Nie przestrzegał zasad dobrej gospodarności i szybko zbankrutował.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gospodarstwo n., gospoda ż., gospodarz mos., gospodyni ż., gospodarka ż., gospodarowanie n., gospodarzenie n.

 czas. gospodarzyć ndk., gospodarzyć się ndk., gospodarować ndk., zagospodarować dk.

 przym. gospodarny

 przysł. gospodarnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obrotność, operatywność

Wiktionary


gospodarny

umiejący dobrze zarządzać, zwłaszcza dobrami materialnym; rządny, zapobiegliwy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) potrafiący dobrze gospodarować

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gospodarz mos., gospoda ż., gospodarność ż.

 przysł. gospodarnie

 czas. gospodarować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nierozrzutny, oszczędny, rządny, skrzętny

Wiktionary


gospodarować

1. prowadzić gospodarstwo rolne, uprawiać rolę;
2. zarządzać zasobami i środkami, decydować o wykorzystaniu jakichś dóbr, zwłaszcza swojego własnego majątku;
3. kierować gospodarką, ekonomiką czegoś; zarządzać;
4. potocznie: robić coś z dużym zaangażowaniem


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) prowadzić gospodarkę danego miejsca lub miejscowości

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (2.1) prowadzić gospodarstwo rolne

 (2.2) zarządzać posiadanymi środkami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zarząd źle gospodarował bankiem.

 (2.2) Poprawiły się też finanse. Dzięki obu pensjom, którymi gospodarowali z chłopską oszczędnością, udało im się wynająć lepsze mieszkanie (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gospocha ż., gospoda ż., gospodarka ż., gospodarność ż., gospodarowanie n., gospodarstwo n., gospodarz mos., gospodyni ż., gosposia ż.

 czas. gospodarzyć

 przym. gospodarczy, gospodarny, gospodarski

 przysł. gospodarczo, gospodarnie, gospodarsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) administrować, zarządzać

 (2.1) gospodarzyć, gospodarzyć się

 (2.2) rozporządzać, zarządzać

Wiktionary


gospodarowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|gospodarować.

 (1.2) ekon. kierowanie gospodarką

 (1.3) roln. prowadzenie gospodarstwa rolnego

 (1.4) zarządzanie środkami

 (1.5) rozporządzanie posiadanymi dobrami

Wiktionary

Gospodarowanie – to działalność ludzka, indywidualna i zbiorowa, która prowadzi do zaspokojenia potrzeb człowieka. Działalność ta polega na porównywaniu korzyści oraz kosztów i jest połączona z wyborem najlepszej dostępnej możliwości.

Proces gospodarowania obejmuje:

  • produkcję dóbr materialnych i usług,
  • podział wytworzonych dóbr i usług,
  • wymianę podzielonych dóbr i usług,
  • konsumpcję wymienionych dóbr i usług, a więc użytkowanie dóbr, korzystanie z usług i spożywanie określonych dóbr.

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Mając dwadzieścia lat przejąłem gospodarstwo i zacząłem samodzielne gospodarowanie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gospodarność ż., gospodarstwo n., gospodarz mos., gospodarzenie n., gospodyni ż., gospodarka ż.

 czas. gospodarzyć ndk., gospodarować ndk.

 przym. gospodarski

 przysł. gospodarsko

Wiktionary


gospodarowicz

nazwisko


SJP.pl


gospodarski

1. dotyczący gospodarstwa wiejskiego, prowadzenia gospodarstwa wiejskiego;
2. dotyczący gospodarza, rolnika; dotyczący gospodarza domu, gospodarstwa domowego;
3. właściwy dobremu zarządcy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z gospodarstwem, używany w gospodarstwie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Polowania oraz konkurencja zwierząt gospodarskich przyczyniły się do znacznego spadku liczebności populacji koziorożca nubijskiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gospodarowanie n., gospodarstwo n., gospoda ż., gospodarz mos., gospodyni ż.

 czas. gospodarować, gospodarzyć ndk.

 przysł. gospodarsko

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. gospodarowanie n., gospodarstwo n., gospoda ż., gospodarz mos., gospodyni ż.

 czas. gospodarować, gospodarzyć ndk.

 przysł. gospodarsko

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|gospodarstwo|-ki.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) farm, householder's, housekeeping

źródła.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


gospodarsko

przysłówek

 (1.1) tak jak w gospodarstwie, po gospodarsku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gospodarowanie n., gospodarstwo n., gospodarz mos., gospodarzenie n., gospodyni ż., gospodarka ż.

 czas. gospodarzyć ndk., gospodarować ndk.

 przym. gospodarski

Wiktionary


gospodarstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) posiadłość wiejska o charakterze rolniczym obejmująca grunty i zabudowania; także jednostka produkcyjna specjalizująca się w rolnictwie

 (1.2) inwentarz domowy, mienie, sprzęty znajdujące się w domu

 (1.3) ogół spraw związanych z rodziną, domem

Wiktionary

  • gospodarstwo agroturystyczne
  • gospodarstwo domowe
  • gospodarstwo pomocnicze
  • gospodarstwo rolne

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na zachód od rzeki jest duże gospodarstwo, w którym hodują alpaki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔspɔˈdarstfɔ, AS: gospodarstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gospodarka ż., gospodarz m., gospodyni ż., gospoda ż., gospodarność ż., gospodarzenie n., gospodarowanie n.

 czas. gospodarzyć ndk., gospodarować ndk.

 przym. gospodarski, gospodarczy

 przysł. gospodarsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gospodarka

 (1.3) dom

Wiktionary


gospodarz

gospodarować;
1. prowadzić gospodarstwo rolne, uprawiać rolę;
2. zarządzać zasobami i środkami, decydować o wykorzystaniu jakichś dóbr, zwłaszcza swojego własnego majątku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba przyjmująca gości

 (1.2) roln. rolnik posiadający własne gospodarstwo

 (1.3) pot. właściciel domu, lokalu, mieszkania, stancji, pokoju lub pensjonatu przeznaczonego na wynajem

 (1.4) adm. osoba sprawująca opiekę nad budynkiem mieszkalnym

 (1.5) biol. organizm żywy, na którym żyje pasożyt;

 (1.6) sport. klub sportowy na którego obiekcie rozgrywane są zawody

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: gospodarzyć

Wiktionary

  • gospodarz – chłop, rolnik, właściciel gospodarstwa rolnego, zobacz też gazda, kmieć, zagrodnik, gbur, bamber (od miasta Bamberg), gospodarz domu
  • gospodarz – organizm
  • państwo-gospodarz – państwo
  • Gospodarz – wieś
  • Gospodarz – gromada
  • Gospodarz – dawna gmina
Zobacz też
  • Hospodar

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Gospodarz zaorał swoje pole.

 (1.5) Gospodarzem dla bakteriofaga T7 jest bakteria z gatunku Escherichia coli.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔsˈpɔdaʃ, AS: gospodaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gospodarstwo n., gospoda ż., gospodarka ż., gosposia ż., gospodarzenie n., gospodarowanie n., gospodarność ż., zagospodarowywanie n., zagospodarowanie n., wygospodarowywanie n., wygospodarowanie n.

:: fż. gospodyni ż.

 czas. gospodarzyć ndk., gospodarować ndk., zagospodarowywać ndk., zagospodarować dk., wygospodarowywać ndk., wygospodarować dk.

 przym. gospodarski, gospodarczy, gospodarny

 przysł. gospodarnie, gospodarczo, gospodarsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) rolnik, reg-pl|Śląsk|bamber., reg-pl|Śląsk|gazda., reg-pl|Śląsk|siedlok., reg-pl|Poznań|bałor., reg-pl|Poznań|bamber.

 (1.4) gospodarz domu, dozorca; pot. cieć

 (1.5) żywiciel

Wiktionary


gospodarze

1. właściciel gospodarstwa wiejskiego wraz z żoną;
2. potocznie: właściciel domu, mieszkania, pensjonatu itp. wraz z żoną;
3. przenośnie: pan domu i jego żona dla zaproszonych gości


SJP.pl


gospodarzyć

gospodarować;
1. prowadzić gospodarstwo rolne, uprawiać rolę;
2. zarządzać zasobami i środkami, decydować o wykorzystaniu jakichś dóbr, zwłaszcza swojego własnego majątku


SJP.pl


gospodyni

kobieta prowadząca gospodarstwo domowe; pani domu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta gospodarująca w domu

 (1.2) kobieta gospodarująca na gospodarstwie rolnym

 (1.3) właścicielka mieszkania lub domu

 (1.4) kobieta, która reprezentuje instytucję, organizatorów wobec gości

 (1.5) kobieta, która prowadzić cudze gospodarstwo domowe za wynagrodzenie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Iwona nie sprawdza się jako gospodyni, widziałaś jaki ma bardak w domu.

 (1.2) Rano gospodyni wydoiła krowy i nakarmiła kury.

 (1.3) Szukałem wczoraj gospodyni, chcąc opłacić czynsz, ale jej nie znalazłem.

 (1.4) Bardzo proszę panią Ludmiłę, by pełniła obowiązki gospodyni, wszak każde ciało potrzebuje głowy.

 (1.5) Zostawiłem klucze u gospodyni, bo proboszcz pojechał na spotkanie dekanalne do Goleszowa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔspɔˈdɨ̃ɲi, AS: gospodńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gospodarstwo n., gospodarka ż., gospodarowanie n., gospodarzenie n., gospoda ż.

:: zdrobn. gosposia ż.

:: fm. gospodarz m.

 przym. gospodarski, gospodarczy

 czas. gospodarować ndk., gospodarzyć ndk., zagospodarować dk.

 przysł. gospodarsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gospodyni domowa, pejor. kura domowa

 (1.2) reg. śl. gaździna.

 (1.3) pani domu

 (1.5) gosposia, pomoc domowa

Wiktionary


gospodzin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. Pan, Bóg

 (1.2) stpol. pan, władca

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) U twego Syna Gospodzina, matko zwolena Maryja!

Wiktionary


gospodzki

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. karczmarz

Wiktionary


gosposia

potocznie: kobieta zatrudniana do wykonywania prac domowych; pomoc domowa, gospodyni


SJP.pl

  • gosposia – pomoc domowa, osoba zatrudniana do wykonywania prac domowych; zob. też służąca
  • Gosposia – francuski film z 2002 roku

Wikipedia


gosprzydowa

wieś w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim


SJP.pl

Gosprzydowa – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Gnojnik.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.

Gosprzydowa położona jest na Pogórzu Karpackim, w obrębie Pogórza Wiśnickiego. Zajmuje pagórkowatą, lesistą okolicę, w odległości 15 km na południe od Brzeska, przy drodze krajowej nr 75. Prawie przez środek wioski przepływa rzeka Uszwica (prawobrzeżny dopływ Wisły), dzieląc ją na dwie części.

Wikipedia


gosprzydowski

przymiotnik od: Gosprzydowa


SJP.pl


goss

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Czesław Goss – polski inżynier
  • Janina Goss – polska radca prawny
  • John Goss – brytyjski kompozytor i organista
  • Luke Goss – brytyjski wokalista, muzyk, aktor, reżyser, scenarzysta i producent filmowy
  • Matt Goss – brytyjski piosenkarz, muzyk, autor tekstów piosenek, perkusista, gitarzysta i producent muzyczny.
  • Phil Goss – polski prezenter telewizyjny
  • Porter J. Goss – amerykański polityk

Wikipedia


gostek

potocznie: mężczyzna, chłopak, nieznajomy; koleś, koleżka, gość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. negatywnie o osobie mało znanej lub zażyle o osobie dobrze znanej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Złapali jakiegoś gostka na kradzieży i zaraz go przyskrzynili.

 (1.1) Gostek fikał, to dostał.

 (1.1) Ty znasz tego gostka, który był na urodzinach u Beaty?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gość mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. facet, gościu, gość, koleś, kolo

Wiktionary


gostkowo

W Polsce
  • Gostkowo – część miasta Ciechanów
  • Gostkowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. toruńskim, w gminie Łysomice
  • Gostkowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ciechanowskim, w gminie Gołymin-Ośrodek
  • Gostkowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ostrowskim, w gminie Szulborze Wielkie
  • Gostkowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. przasnyskim, w gminie Przasnysz
  • Gostkowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. pułtuskim, w gminie Obryte
  • Gostkowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Bytów
  • Gostkowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Główczyce
  • Gostkowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. rawickim, w gminie Miejska Górka
  • Gostkowo – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gminie Polanów
  • Gostkowo – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Biały Bór

Wikipedia


gostkowski

nazwisko


SJP.pl

Gostkowski (Gostkofski, Gostkowske, Gustkowski, Skork-Gostkowski, Skórka-Gostkowski, Skórka, Skork, Skorka, Drzewica odmienny) – kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Drzewica.

Wikipedia


gostomia

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. wieś w Polsce w województwie mazowieckim, w powiecie grójeckim, w gminie Nowe Miasto nad Pilicą;

 (1.2) geogr. wieś w Polsce w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, w gminie Biała;

 (1.3) geogr. wieś w Polsce w województwie zachodniopomorskim, w powiecie wałeckim, w gminie Wałcz;

Wiktionary

W Polsce
  • Gostomia – wieś w woj. mazowieckim, w pow. grójeckim, w gminie Nowe Miasto nad Pilicą
  • Gostomia – wieś w woj. opolskim, w pow. prudnickim, w gminie Biała
  • Gostomia – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. wałeckim, w gminie Wałcz
  • Gostomia – gromada w powiecie prudnickim
  • Gostomia – gromada w powiecie wałeckim
  • Gostomia – dawna gmina
  • Gostomia – nieistniejący przystanek osobowy w Gostomi w województwie zachodniopomorskim, w powiecie wałeckim

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. gostomianin mos., gostomianka ż.

 przym. gostomski

Wiktionary


gostomski

nazwisko


SJP.pl

  • Gostomski – kaszubski herb szlachecki
  • Anzelm Gostomski, kalwin, ojciec Tomasza
  • Bronisław Gostomski, prałat, kapelan prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego
  • Hieronim Gostomski, wojewoda poznański, ojciec Jana
  • Jan Gostomski, wojewoda kaliski, syn Hieronima
  • Maciej Gostomski, piłkarz
  • Stanisław Gostomski, wojewoda rawski
  • Tomasz Gostomski, wojewoda mazowiecki i podlaski, syn Anzelma
  • Walery Gostomski, polski historyk literatury

Wikipedia


gostycyn

wieś w Polsce


SJP.pl

Gostycyn (niem. Liebenau, kaszb. Gòstëcëno, przed rokiem 1939 obocznie używano nazwy Gostoczyn) – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie tucholskim, w gminie Gostycyn.

Wieś leży na zachodnim obrzeżu Borów Tucholskich, na trasie linii kolejowej Tuchola-Pruszcz-Koronowo, z przystankiem Gostycyn. (z zawieszonym ruchem pasażerskim od roku 1993, a towarowym od 2011) i przy drodze wojewódzkiej nr 237.

Wikipedia


gostycyński

przymiotnik od: Gostycyn


SJP.pl


gostyń

1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. toponim, nazwa miasta i kilku wsi w Polsce;

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (2.1) geogr. toponim, nazwa wsi na Górnym Śląsku;

Wiktionary

Gostyń (1941-1945 niem. Gostingen) – miasto w województwie wielkopolskim, siedziba powiatu, nad Kanią, położone około 60 km na południe od Poznania i siedziba gminy miejsko-wiejskiej Gostyń. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. leszczyńskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Turyści zainteresowali się Gostyniem.

 (2.1) Turystki zainteresowały się Gostynią.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔstɨ̃ɲ, AS: gostỹń

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gostynianin m., gostynianka ż.

 przym. gostyński

Wiktionary


gostynianin

mieszkaniec Gostynia


SJP.pl


gostynianka

mieszkanka Gostynia


SJP.pl


gostynin

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w województwie mazowieckim;

Wiktionary

Gostynin – miasto w Polsce w województwie mazowieckim, siedziba powiatu gostynińskiego i gminy wiejskiej Gostynin.

Był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego w starostwie gostynińskim w ziemi gostynińskiej województwa rawskiego w 1792 roku.

Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 16 986 mieszkańców, będąc 32. najludniejszym miastem w województwie.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡɔˈstɨ̃ɲĩn, AS: gostńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gostyninianin mos., gostyninianka ż.

 przym. gostyniński

Wiktionary


gostyninianin

mieszkaniec Gostynina


SJP.pl


gostyninianka

mieszkanka Gostynina


SJP.pl


gostyniński

przymiotnik od: Gostynin


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Gostyninem, dotyczący Gostynina

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gostynin mrz., gostyninianin m., gostyninianka ż.

Wiktionary


gostyński

przymiotnik od: Gostyń


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Gostyniem, dotyczący Gostynia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gostyń mrz., gostynianin m., gostynianka ż.

Wiktionary


goświnowice

Goświnowice (niem. Friedenthal-Giesmannsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Nysa.

W latach 1945–1954 siedziba gminy Goświnowice. W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Goświnowice, po jej zniesieniu w gromadzie Nowaki.

Wikipedia


gosz

nazwisko


SJP.pl

Gosz – wieś w Armenii, w prowincji Tawusz. W 2011 roku liczyła 1115 mieszkańców.

Wikipedia


goszcz

nazwisko


SJP.pl

Goszcz (niem. Goschütz) (1638-1742 miasto) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oleśnickim, w gminie Twardogóra, na wysokości 150 m n.p.m., około 50 km na północny wschód od Wrocławia i około 40 km na południowy zachód od Ostrowa Wielkopolskiego.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Goszcz. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.

Wikipedia


goszczanów

wieś w Polsce


SJP.pl

Goszczanów (daw. Goszczonów) – wieś w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, siedziba gminy Goszczanów.

Wikipedia


goszczanowski

przymiotnik od: Goszczanów


SJP.pl


goszczyn

wieś w Polsce


SJP.pl

Wikipedia


goszczyński

Goszczyn


SJP.pl

  • Michał Goszczyński
  • Seweryn Goszczyński
  • Wojciech Goszczyński

Wikipedia

Patrz:

Goszczyn

goszen

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) bibl. biblijna kraina w Delcie Nilu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Hebrajczycy wiele lat zamieszkiwali w Goszen na północy Egiptu.

Wiktionary


goszowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Goszowem, dotyczący Goszowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Goszów m.

Wiktionary


goszyce

Miejscowości i część miasta w Polsce

  • Goszyce – wieś w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Kocmyrzów-Luborzyca
  • Goszyce – wieś w woj. opolskim, w pow. kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Bierawa
  • Goszyce – dawna wieś, a obecnie część Kłodzka, w województwie dolnośląskim

Wikipedia


goszysta

lewicowy awanturnik polityczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. zwolennik odchylenia lewicowego, lewak

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈʃɨsta, AS: gošysta

Wiktionary

Powiązane:

 przym. goszystowski

 rzecz. goszyzm m.

:: fż. goszystka ż.

Wiktionary


goszystka

goszysta


SJP.pl

Patrz:

goszysta

goszystowski

przymiotnik od: goszysta


SJP.pl


goszyzm

mocno lewicowe poglądy polityczne


SJP.pl

Goszyzm (z francuskiego la gauche – lewica) – powstały w krajach zachodnich w latach 60. XX wieku ruch społeczny i ideologia. Rozczarowani tak wschodnim komunizmem, jak i zachodnim kapitalizmem, przedstawiciele goszyzmu szerzyli idee nonkonformistycznej kultury. Inspiracją tego ruchu były takie kierunki jak neomarksizm, anarchizm, freudyzm, szkoła frankfurcka czy twórczość Jean-Paula Sartre'a. Charakterystyczną cechą goszyzmu była krytyka elit władzy i porządku prawnego.

Wikipedia


gosław

imię męskie


SJP.pl

  • Gosław – imię męskie
W Polsce
  • Gosław – wieś w woj. opolskim, w pow. kluczborskim, w gminie Byczyna
  • Gosław – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfickim, w gminie Trzebiatów
  • Gosław – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gminie Polanów
  • Gosław – zlikwidowany przystanek gryfickiej kolei wąskotorowej w Gosławiu, w województwie zachodniopomorskim

Wikipedia


gosława

imię żeńskie


SJP.pl

Gosława – staropolskie imię żeńskie; forma skrócona takich imion, jak Godzisława, Gorzysława (brak dawnych zapisów tego imienia w pełnej formie rodzaju żeńskiego) lub Gościsława. Możliwe dalsze staropolskie zdrobnienia: Gochna, Goszka, Kochna (=Gochna).

Wikipedia


gosławice

1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. dzielnica Opola;
3. dzielnica Konina


SJP.pl

W Polsce
  • Gosławice – część Opola
  • Gosławice – dzielnica Konina w województwie wielkopolskim.
  • Gosławice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. średzkim, w gminie Miękinia
  • Gosławice – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. aleksandrowskim, w gminie Zakrzewo
  • Gosławice – wieś w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, w gminie Bedlno
  • Gosławice – wieś w woj. łódzkim, w pow. łowickim, w gminie Bielawy
  • Gosławice – wieś w woj. łódzkim, w pow. radomszczańskim, w gminie Kodrąb
  • Gosławice – wieś w woj. małopolskim, w pow. tarnowskim, w gminie Wierzchosławice
  • Gosławice – wieś w woj. opolskim, w pow. oleskim, w gminie Dobrodzień

Wikipedia


gosławostwo

Gosław z małżonką; Gosławowie


SJP.pl


gosławowie

Gosław z małżonką; Gosławostwo


SJP.pl


gosławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Gosława lub z nim związany


SJP.pl


gosławski

nazwisko


SJP.pl

  • Ignacy Gosławski (1769-1823) – poseł na sejm grodzieński
  • Józef Gosławski (1865-1904) – architekt
  • Józef Gosławski (1908-1963) – rzeźbiarz i medalier
  • Julian Boss-Gosławski (1926-2012) – rzeźbiarz
  • Marceli Gosławski (1862-1934) – generał
  • Mariusz Gosławski (ur. 1980) – malarz i poeta
  • Maurycy Gosławski (1802-1834) – poeta, uczestnik kampanii tureckiej, powstaniec listopadowy
  • Stanisław Gosławski (1918-2008) – rzeźbiarz
  • Włodzimierz Gosławski (1903-1940) – chemik i taternik

Wikipedia


got

przedstawiciel subkultury gotyckiej, miłośnik gotyckiego rocka charakteryzujący się czarnym ubiorem i makijażem


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = turyst. Górska Odznaka Turystyczna;

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== GOT (język niemiecki.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = med. Glutamat-Oxalacetat-Transaminase, Gamma-Glutamyltransferase → AST, AspAT, GOT, aminotransferaza asparaginianowa

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


got.

skrót od:
1. gotyk, gotycki;
2. gotówka


SJP.pl


gota

przedstawiciel subkultury gotyckiej, miłośnik gotyckiego rocka charakteryzujący się czarnym ubiorem i makijażem


SJP.pl

Gotha – miasto powiatowe w Niemczech, w kraju związkowym Turyngia, siedziba powiatu Gotha. 31 grudnia 2022 miasto liczyło 46 019 mieszkańców.

Wikipedia


gotajski

przymiotnik od: Gota (Gotha)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Gothą (Gotą), dotyczący Gothy, pochodzący z Gothy (miasta w Niemczech)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gotha ż., Gota ż.

Wiktionary


gotard

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Gotard – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się ze złożenia słów god – bóg i hard – dzielny.

Gotard imieniny obchodzi 5 maja, 6 lipca

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jej kolega Gotard pochodzi z Bawarii.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Godehard

Wiktionary


gotardostwo

Gotard z małżonką; Gotardowie


SJP.pl


gotardowie

Gotard z małżonką; Gotardostwo


SJP.pl


gotardowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Gotarda lub z nim związany


SJP.pl


göteborczyk

[czytaj: joteborczyk] mieszkaniec Göteborga (miasta w Szwecji)


SJP.pl


göteborg

[czytaj: jotebori] miasto w Szwecji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w południowo-zachodniej Szwecji, położone nad cieśniną Kattegat;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mieszkańcy Sztokholmu i Göteborgu ciągle się kłócą o to, które z miast jest najlepsze.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. göteborczyk mos., göteborka ż.

 przym. göteborski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. göteborczyk mos., göteborka ż.

 przym. göteborski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Gothenburg

* białoruski: (1.1) Гётэбарг

* czeski: (1.1) Göteborg

* duński: (1.1) Gøteborg n.

* francuski: (1.1) Göteborg

* hiszpański: (1.1) Gotemburgo

* kataloński: (1.1) Göteborg

* litewski: (1.1) Geteborgas

* łotewski: (1.1) Gēteborga ż.

* niemiecki: (1.1) Göteborg n.

* rosyjski: (1.1) Гётеборг

* słowacki: (1.1) Göteborg

* słoweński: (1.1) Göteborg

* ukraiński: (1.1) Гетеборг

* włoski: (1.1) Göteborg

źródła.

== Göteborg (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny, nazwa własna

 (1.1) geogr. Göteborg

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


göteborski

[czytaj: geteborski] przymiotnik od: Göteborg (miasto w Szwecji)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do Göteborgu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Popłynąłem promem do Göteborgu, aby uśmiechać się do pięknych göteborskich dziewcząt i przystojnych göteborskich mężczyzn. Ach, göteborczycy!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡøːtɛˈbɔrsʲci, AS: göteborsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Göteborg mrz., göteborczyk mos., göteborka ż.

Wiktionary


gotfryd

imię męskie


SJP.pl

Godfryd, Gotfryd – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się ze złożenia słów god – bóg i frid – pokój. Staropolskim wariantem jest Godprzyd.

Gotfryd i Godfryd imieniny obchodzi 13 stycznia i 8 listopada.

Wikipedia


gotfrydostwo

Gotfryd z małżonką; Gotfrydowie


SJP.pl


gotfrydowie

Gotfryd z małżonką; Gotfrydostwo


SJP.pl


gotfrydowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Gotfryda lub z nim związany


SJP.pl


gotha

miasto w Niemczech; Gota


SJP.pl

Gotha – miasto powiatowe w Niemczech, w kraju związkowym Turyngia, siedziba powiatu Gotha. 31 grudnia 2022 miasto liczyło 46 019 mieszkańców.

Wikipedia


gotham

  • Gotham – regionalny magazyn
  • Gotham – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Dorset
  • Gotham – miejscowość w Anglii, w hrabstwie East Sussex
  • Gotham – jednostka osadnicza w USA, w stanie Wisconsin
  • Gotham – bezszeryfowy krój pisma
  • Gotham – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Nottinghamshire
  • Gotham – amerykański serial telewizyjny
  • Gotham – zespół muzyczny
  • Gotham City – fikcyjne miasto

Wikipedia


gotka

got


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przedstawicielka subkultury gotyckiej

Wiktionary

Patrz:

got

Przykłady

 (1.1) Ja sama, choć gotką nie jestem i nie będę, lubię się wystroić tylko po to, żeby się powyginać do swojego odbicia w lustrze, a ciuchy często kupuję pod wpływem chwili.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Got mos., Gotka ż., gotyk mrz.

:: fm. got mos.

 przym. gotycki

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Got mos., Gotka ż., gotyk mrz.

:: fm. got mos.

 przym. gotycki

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== gotka (język północnolapoński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) ent. mrówka

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


gotland

Gotland – jeden ze szwedzkich regionów terytorialnych (szw. län), obejmujący swym obszarem położoną na Morzu Bałtyckim największą wyspę szwedzką Gotlandię oraz leżące wokół niej mniejsze wyspy. Łącznie jest to razem z wyspą Gotlandią 805 wysp, z których 3 są stale zaludnione, a na 12 znajdują się zabudowania. Siedzibą władz regionu (residensstad) jest Visby.

Wikipedia


gotlandczyk

mieszkaniec Gotlandii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Gotlandii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈtlãnṭt͡ʃɨk, AS: gotlãnṭčyk

Wiktionary

Powiązane:

 przym. gotlandzki

 rzecz. gotlandzki mrz., Gotlandia, Gotlandka

Wiktionary


gotlandia

należąca do Szwecji wyspa na Morzu Bałtyckim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. szwedzka wyspa na Morzu Bałtyckim;

Wiktionary

Gotlandia (szw. Gotland [ˈɡɔtland]) – wyspa na Bałtyku należąca do Szwecji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Centralną częścią obszaru nordyckiego była Jutlandia oraz wyspy duńskie, a najdalszą – południowa Skandynawia: skagerrackie wybrzeża Norwegii, Skania, Gotlandia oraz południowa część Svealandii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈtlãndʲja, AS: gotlãndʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gotlandzki mrz., Gotlandczyk mos., Gotlandka ż.

 przym. gotlandzki

Wiktionary


gotlandka

mieszkanka Gotlandii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Gotlandii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈtlãntka, AS: gotlãntka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. gotlandzki

 rzecz. gotlandzki mrz., Gotlandczyk, Gotlandia

Wiktionary


gotlandzki

przymiotnik od: Gotlandia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od Gotlandia

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język gotlandzki;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W jego sąsiedztwie znaleziono liczne obiekty pochodzenia skandynawskiego (gotlandzkie i szwedzkie), datowane na VIII/IX- koniec IX w.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈtlãnt͡sʲci, AS: gotlãncʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gotlandia ż., Gotlandczyk mos., Gotlandka ż.

Wiktionary


gotów

przymiotnik

 (1.1) skończony, wykonany

 (1.2) przygotowany do czegoś, na coś

 (1.3) chętny i zdolny do zrobienia czegoś

 (1.4) pot. pijany, odurzony czymś lub martwy

 (1.5) książk. gotowy (jest) + bezokolicznik → jest zdolny, może

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obiad już gotów!

 (1.2) Jestem gotów na wszystko!

 (1.3) On gotów jest przyjąć tę ofertę.

 (1.4) Ty patrz Franuś, dwie kolejki, a Stefan już gotów.

 (1.5) Dach gotów jest zaraz runąć!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔtuf, AS: gotuf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gotowość

 przym. gotowy

 czas. przygotować (się), gotować się

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gotowy, przygotowany, naszykowany, przyszykowany, wykonany, zrobiony, skończony, ukończony, zakończony, zrealizowany, zwieńczony, zrobiony

 (1.2) gotowy, przygotowany, przyszykowany

 (1.3) gotowy, zdecydowany, zdeterminowany

 (1.4) gotowy

 (1.5) gotowy, zdolny

Wiktionary


gotować

1. doprowadzać daną potrawę do wrzenia;
2. zajmować się kuchnią, przygotowywać gorące posiłki


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) doprowadzać do wrzenia

 (1.2) przyrządzać ciepłą potrawę

 (1.3) kulin. przygotowywać potrawę przez obróbkę cieplną we wrzącej wodzie

czasownik zwrotny niedokonany gotować się (dk. brak)

 (2.1) (o wodzie, potrawie) osiągać temperaturę wrzenia

 (2.2) przen. czuć ogromną złość, ale nie pokazywać tego wyraźnie

 (2.3) pot. odczuwać dyskomfort i pocić się obficie z powodu gorąca

 (2.4) przest. przygotowywać się do czegoś

 (2.5) kulin. być przygotowanym do jedzenia poprzez gotowanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mama gotuje wodę na herbatę.

 (1.2) W niedzielę babcia zawsze gotuje ryż na obiad.

 (1.3) Makaron al dente można gotować maksymalnie siedem minut.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈtɔvat͡ɕ, AS: gotovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gotowanie n., ugotowanie n., gotówka ż.

 czas. pogotować, przegotować dk., ugotować dk., zagotować dk.

 przym. gotowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) przyrządzać, kucharzyć, kuchcić, żart. pitrasić, pot. pichcić, przest. warzyć; gw-pl|Śląsk Cieszyński|warzyć.

Wiktionary


gotowacz

wyspecjalizowany robotnik pracujący przy urządzeniach warzelniczych w zakładach produkcyjnych i przetwórczych


SJP.pl


gotowaczka

gotowacz


SJP.pl

Patrz:

gotowacz

gotowalnia

1. pomieszczenie przeznaczone do ubierania się;
2. stolik z lustrem i przyborami do robienia toalety; toaletka


SJP.pl

Gotowalnia – używana w Polsce od połowy XVIII wieku nazwa toaletki, czyli mebla, czasem z szufladkami, nakrytym tkaniną, z nastawianym lustrem, służącego do przechowywania przyborów toaletowych, kosmetyków, ozdób itp. oraz czesania się, ubierania.

Wikipedia


gotowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|gotować.

Wiktionary

Gotowanie – obróbka cieplna produktów żywnościowych odbywająca się w środowisku gorącej wody, zazwyczaj wrzącej albo pary wodnej. Podczas tego procesu białka zawarte w potrawie ścinają się, skrobia rozkleja się, co powoduje, że skrobia staje się przyswajalna przez układ pokarmowy człowieka. Stosunkowo niska temperatura tego procesu, nieprzekraczająca stu stopni Celsjusza, sprawia iż w potrawie nie powstają szkodliwe dla zdrowia produkty rozkładu składników pokarmowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Garnka do gotowania mleka nie należy używać do innych celów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔtɔˈvãɲɛ, AS: gotovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gotowość ż., gotowizna ż., gotowiec m., gotowalnia ż., gotówka ż., ugotowanie n., podgotowywanie n., podgotowanie, zgotowanie n., przygotowywanie n., przygotowanie n.

 czas. gotować ndk., ugotować dk., podgotowywać ndk., podgotować dk., zgotować dk., przygotowywać ndk., przygotować dk.

 przym. gotówkowy, gotowany

 przysł. gotówkowo

Wiktionary


gotowany

przymiotnik relacyjny

 (1.1) kulin. przyrządzony / przyrządzany w procesie gotowania

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od gotować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na śniadanie zjadłem dwa gotowane jajka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gotowanie n.

 czas. gotować ndk., ugotować dk.

Wiktionary


gotowe

1. zwrot informujący o ukończeniu jakiejś czynności;
2. przyjść na gotowe - uniknąć konieczności wykonania jakiejś czynności, poprzez wykorzystanie efektów pracy kogoś innego


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) okrzyk oznajmujący zakończenie czegoś

forma przymiotnika.

 (2.1) n. lp. i ż. plural|gotowy.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeszcze tutaj… tutaj drobna korekta… Gotowe!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gotowość ż.

 przym. gotowy

Wiktionary


gotóweczka

zdrobnienie od: gotówka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: gotówka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔtuˈvɛt͡ʃka, AS: gotuvečka

Wiktionary


gotowić

przestarzałe:
1. stawiać coś w stan gotowości; przygotowywać;
2. gotowić się - przygotowywać się, sposobić się


SJP.pl


gotowie

lud germański zamieszkujący tereny między Bałtykiem a Morzem Czarnym w I-III wieku n.e.; Goci


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) daw. dokładnie, starannie

Wiktionary

Goci, Gotowie (goc. 𐌲𐌿𐍄𐌸𐌹𐌿𐌳𐌰, Gutþiuda; łac. Gothi, u Pliniusza Starszego Gutones, u Tacyta Gotones; stgr. Γότθοι) – jedno z największych i najważniejszych plemion wschodniogermańskich, mówiące językiem gockim.

Wikipedia


gotowiec

potocznie:
1. coś uprzednio przygotowanego, nadającego się do bezpośredniego zastosowania;
2. rodzaj ściągi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. przygotowana wcześniej praca na sprawdzianie lub egzaminie

 (1.2) pot. rzecz z której można od razu skorzystać bez wkładania w to wysiłku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na sprawdzian z języka polskiego zrobiłem sobie gotowca, oby nasza pani mnie nie przyłapała.

 (1.2) Nie miałem dziś czasu, na urodziny Krzyśka kupiłem gotowca.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. gotowy

 rzecz. gotowanie n.

Wiktionary


gotowiuśki

zdrobnienie od: gotowy; gotowiutki


SJP.pl


gotowiuteńki

zdrobnienie od: gotowiutki


SJP.pl


gotowiutki

zdrobnienie od: gotowy; gotowiuśki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: gotowy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔtɔˈvʲjutʲci, AS: gotovʹi ̯utʹḱi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gotowiuśki

Wiktionary


gotowizna

potocznie:
1. posiadane pieniądze;
2. rzecz gotowa;
3. odzież kupowana w sklepie z dostaw szytych przemysłowo, a nie na zamówienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. gotówka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gotowanie n.

Wiktionary


gotówka

pieniądze w postaci banknotów lub bilonu, którymi można płacić w każdej chwili


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pieniądze w postaci banknotów lub monet

 (1.2) bank. księg. pieniądze, którymi można płacić w każdej chwili

Wiktionary

Gotówka – forma pieniądza w fizycznej postaci: monety i banknoty, charakteryzująca się najwyższym stopniem płynności. W przeciwieństwie do papierów wartościowych, depozytów terminowych, czeków i weksli posiadaną gotówką można dysponować w każdej chwili.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie mam przy sobie gotówki, muszę więc poszukać bankomatu.

 (1.2) Lepiej kupować na raty czy za gotówkę?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈtufka, AS: gotufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gotowanie n.

 czas. gotować się, gotować

 przym. gotówkowy

 przysł. gotówkowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brzęcząca moneta; pot. gotowizna, kasa, szmal

Wiktionary


gotówkomat

automat umożliwiający wzięcie małej pożyczki na podstawie dowodu osobistego; pożyczkomat


SJP.pl


gotówkowiec

osoba, która woli płacić gotówką zamiast elektronicznie


SJP.pl


gotówkowo

przysłówek

 (1.1) za pomocą gotówki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gotowanie n., gotówka ż.

Wiktionary


gotówkowy

dokonywany w gotówce


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) ekon. związany z gotówką, dokonywany gotówką

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gotówka ż., gotowanie n.

Wiktionary


gotowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stan pełnego przygotowania do czegoś

 (1.2) zamiar, skłonność, zdecydowanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Wielu nieletnich wykazuje niepokojącą gotowość do samobójstwa.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. gotowy

 wykrz. gotowe

 rzecz. gotowanie n.

Wiktionary


gotowy

gotów
1. całkowicie wykonany; dokończony;
2. przygotowany, uszykowany;
3. zdecydowany; zdolny do czegoś


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) skończony, wykonany

 (1.2) przygotowany do czegoś, na coś

 (1.3) chętny i zdolny do zrobienia czegoś

 (1.4) o nieszczęściach: pewny

 (1.5) pot. pijany, odurzony czymś lub martwy

 (1.6) książk. gotowy (jest) + bezokolicznik → jest zdolny, może

 (1.7) o wyrobach, zwłaszcza ubraniu: wykonany seryjnie, nie na miarę

 (1.8) o żywności: wyprodukowany w fabryce i wymagający tylko podgrzania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Praca jest gotowa, czas na wypłatę honorarium.

 (1.1) Praca jest gotowa tylko w osiemdziesięciu procentach.

 (1.2) Jestem gotowy na wszelkie niespodzianki.

 (1.2) Hrabio, powóz jest już gotowy i czeka.

 (1.2) Człowiek rodzi się zasadniczo gotowy do starzenia.

 (1.3) Nawet jeśli ty odmówisz, inni gotowi będą to zrobić.

 (1.4) Nie skacz, potkniesz się i nieszczęście gotowe!

 (1.5) Słaba głowa, wypił trzy piwa i gotowy.

 (1.5) Żgaj twardo, a zawsze pod włos i prosto w bebech, potem zakręć: jak chrupnie, gotowy!

 (1.6) Ten żyrandol gotowy spaść nam na głowę.

 (1.6) Córa to grzechowa, świat skazić gotowa.

 (1.7) Jestem grubasem, na mnie nie ma gotowych ubrań.

 (1.8) Nie lubię ciągle tych gotowych obiadów, nie możemy raz czegoś sami ugotować?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈtɔvɨ, AS: gotovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gotowość ż.

 przym. gotów

 czas. przygotować (się) dk., gotować ndk.

 wykrz. gotowe

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gotów, przygotowany, naszykowany, przyszykowany, wykonany, zrobiony, skończony, ukończony, zakończony, zrealizowany, zwieńczony, zrobiony

 (1.2) gotów, przygotowany, przyszykowany

 (1.3) zdecydowany, zdeterminowany, gotów

 (1.5) gotów

 (1.6) gotów, zdolny

Wiktionary


gotszalk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Gotszalk (ur. ok. 1010, zm. 1066, łac. Godescalcus) – książę obodrzycki, syn Przybygniewa (Udona).

Po śmierci ojca (1029), w wyniku spisku przeciwników forsowanej przez niego chrystianizacji zbiegł na dwór saski. W kraju rządy objął Racibor. Młody Gotszalk został przez księcia saskiego oddany na wychowanie do klasztoru św. Michała w Lüneburgu, następnie służył na dworze duńskim u króla Kanuta Wielkiego i potem Swena II Estridsena, dochodząc do wysokich stanowisk. W 1043 roku z pomocą Duńczyków odzyskał tron; w walce zginął Racibor oraz jego ośmiu synów.

Wikipedia


götterdämmerung

Zmierzch bogów (niem. Götterdämmerung) – czwarta część dramatu muzycznego Pierścień Nibelunga. Dzieło składa się z prologu i trzech aktów. Libretto i muzykę napisał Richard Wagner.

Tytuł dramatu jest odpowiednikiem nordyckiego pojęcia Ragnarök.

Wikipedia


gottwald

nazwisko


SJP.pl

  • Felix Gottwald – austriacki narciarz
  • Klement Gottwald – pierwszy komunistyczny prezydent Czechosłowacji
  • Michal Gottwald – piłkarz
  • KWK Gottwald – kopalnia węgla kamiennego w Katowicach

Wikipedia


gotycki

związany z gotykiem, dotyczący gotyku


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. szt. związany z gotykiem, stylem sztuki średniowiecznej

 (1.2) liter. szt. związany z gotycyzmem, nurtem w literaturze i sztuce

 (1.3) muz. związany z rockiem gotyckim, odmianą heavy metalu

 (1.4) związany z młodzieżową subkulturą gotycką

 (1.5) związany z rodzajem pisma o łamanych i bardzo ozdobnych konturach

przymiotnik jakościowy

 (2.1) podobny do gotyku, mający cechy gotyku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gotycką katedrę Notre-Dame w Paryżu ukończono w XIV wieku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈtɨt͡sʲci, AS: gotycʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gotka ż., gocki mrz., regotycyzacja ż., gotyk m., gotycyzm mrz., gotycyzacja ż., Got m.

 przym. gocki, gotycystyczny

Wiktionary


gotyckość

gotycki


SJP.pl

Patrz:

gotycki

gotycysta

przedstawiciel gotycyzmu


SJP.pl


gotycystka

gotycysta


SJP.pl

Patrz:

gotycysta

gotycyzacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nadawanie czemuś, najczęściej budowli, gotyckiego stylu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gocki mrz., regotycyzacja ż., regotyzacja ż., gotyzacja ż., gotyk m., gotyckość ż., gotyzacja ż., Got m., Gotka ż., regotycyzowanie n., regotyzowanie n., gotycyzowanie n., gotyzowanie n., gotyzyzm m.

 czas. regotycyzować ndk., regotyzować ndk., gotycyzować ndk., gotyzować ndk.

 przym. gotycki, gocki

 przysł. gotycko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gotyzacja

Wiktionary


gotycyzm

kierunek w literaturze, który pojawił się w latach 60. XVIII wieku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szt. liter. prąd w literaturze i architekturze (neogotyk) nawiązujący do epoki średniowiecza i jego estetyki a także do elementów irracjonalnych, emocjonalnych, mroku i grozy, pojawił się w Anglii w latach 60 XVIII wieku;

Wiktionary

Gotycyzm (ang. gothicism) – nurt kultury europejskiej, stanowiący jeden z jej przedromantycznych prądów. Dążył on do przywrócenia rangi i znaczenia utworom i budowlom pochodzącym ze średniowiecza. Prądowi nadano nazwę gotycyzmu, gdyż tradycje średniowieczne były wiązane przede wszystkim z gotyckim stylem architektonicznym.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. gotycki, gotycystyczny

 rzecz. gotyk mrz.

Wiktionary


gotycyzować

nadawać gotycki charakter


SJP.pl


gotydy

prekambryjskie ruchy górotwórcze


SJP.pl


gotyk

1. styl panujący w sztukach plastycznych w Europie od XIII do XV wieku, charakteryzujący się m.in. sklepieniami krzyżowo-żebrowymi i formami ostrołuku w architekturze;
2. budowla w stylu gotyckim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szt. archit. styl w architekturze i sztuce średniowiecza;

 (1.2) zabytek w stylu gotyckim

 (1.3) rodzaj pisma łacińskiego używany w krajach Europy Zachodniej w późnym średniowieczu

Wiktionary

Gotyk – styl w architekturze i innych dziedzinach sztuk plastycznych (rzeźbie, malarstwie i sztuce sepulkralnej), który powstał przed połową XII wieku we Francji i szybko rozprzestrzenił się w Anglii (zob. architektura gotycka w Anglii), następnie w wielu innych państwach Europy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Powstanie gotyku związane jest z rozwijającą się pod koniec średniowiecza kulturą dworską, rycerską i mieszczańską.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔtɨk, AS: gotyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gotka ż., regotycyzacja ż., gotycyzm mrz., neogotyk mrz., gotycyzacja ż.

 przym. gotycki

 przysł. gotycko

Wiktionary


gouda

twardy ser podpuszczkowy z mleka krowiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto położone w zachodniej części Holandii;

Wiktionary

  • Gouda (miasto)
  • Gouda (stacja kolejowa)
  • gouda (ser)

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. gouda ż.

Wiktionary


gould

Miejscowości w USA:

  • Gould – miasto w stanie Arkansas, w hrabstwie Lincoln
  • Gould – jednostka osadnicza w stanie Floryda, w hrabstwie Miami-Dade
  • Gould – miejscowość w stanie Oklahoma, w hrabstwie Harmon

Gminy w USA:

  • Gould (ang. Gould Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Lincoln
  • Gould (ang. Gould Township) – gmina w stanie Minnesota, w hrabstwie Cass

Wikipedia


gounod

[czytaj: guNO] nazwisko


SJP.pl

Charles-François Gounod (ur. 17 czerwca 1818 w Paryżu, zm. 18 października 1893 w Saint-Cloud) – francuski kompozytor operowy.

Wikipedia


gourde

[czytaj: gurd] jednostka monetarna Haiti (1 gourde = 100 centymów)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) monet. waluta Haiti;

Wiktionary

Gourde – waluta Haiti. 1 gourde = 100 centymów.

Nazwa gourde pochodzi od hiszpańskiego słowa gordo – ‘tłusty’. Tak nazywano na wyspie peso (monety), lub obcięte z nich krążki, tworzące 1/5 całej monety.

Obecnie w obiegu pozostają następujące monety i banknoty:

  • banknoty o wartości 1, 2, 5, 10, 20, 25, 50, 100, 250, 500, 1000 gourde;
  • monety o wartości 5, 10, 20, 50 centymów oraz 1 i 5 gourde.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* baskijski: (1.1) gourde

* kataloński: (1.1) gourde ż.

* niemiecki: (1.1) Gourde m.

* ukraiński: (1.1) гурд

źródła.

== gourde (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) monet. gourde

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* baskijski: (1.1) gourde

* kataloński: (1.1) gourde ż.

* niemiecki: (1.1) Gourde m.

* ukraiński: (1.1) гурд

źródła.

== gourde (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) monet. gourde

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


gourmand

[czytaj: gurMĄ] znawca wykwintnych potraw i napojów; smakosz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kosmet. określenie zapachu o nucie słodkich przypraw, głównie wanilii, ale również innych słodyczy, np. czekolady, karmelu, pralin, cukierków, waty cukrowej czy nawet gumy balonowej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jednak pomimo tego incydentu (i kilku innych podobnych) uwielbiam słodkie perfumy. Nie tylko gourmand, ale prawdziwie słodkie zapachy. Nawet te cukierkowe.

Wiktionary


gourmet

smakosz, wybredny znawca smacznych potraw; również kiper - znawca win


SJP.pl


gov

domena internetowa przeznaczona dla instytucji państwowych (np. www.sejm.gov.pl - strona Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej)


SJP.pl


gowa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. głowa

Wiktionary


gowarczów

miasto w Polsce


SJP.pl

Gowarczów – miasto w Polsce, w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Gowarczów.

W Gowarczowie ma siedzibę rzymskokatolicka parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła. W pobliżu Gowarczowa przepływa rzeka Drzewiczka.

Wikipedia


gowarczowianin

mieszkaniec Gowarczowa (miasta w Polsce)


SJP.pl


gowarczowianka

mieszkanka Gowarczowa (miasta w Polsce)


SJP.pl


gowarczowski

przymiotnik od: Gowarczów


SJP.pl


gowarzewo

Gowarzewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Kleszczewo.

Wieś szlachecka położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii pw. Narodzenia NMP w Tulcach.

Wikipedia


gowen

Sir Gawain (nazywany również: Gwalchmei, Gawan, Gavein, Gauvain lub Walewein) – jeden z bohaterów Legendy Arturiańskiej, rycerz Okrągłego Stołu i wierny towarzysz króla Artura.

Gawain w legendach arturiańskich jest siostrzeńcem Króla Artura (synem Morgause i Lota, króla Orkadów i Lothian – późniejszego wroga Artura). Jego braćmi byli: Agravain, Gaheris, Gareth i Mordred. W niektórych opowieściach Gawain miał również siostry. Sam często jest przedstawiany jako wspaniały rycerz, oddany swojemu królowi i rodzinie. Jest przyjacielem młodych rycerzy, obrońcą biednych i ulubieńcem dam. W niektórych opowieściach jego siły rosną razem ze wschodem słońca, osiągając swój szczyt w samo południe. Gawain znał się na ziołach i to uczyniło z niego sławnego uzdrowiciela.

Wikipedia


gowidlino

Gowidlino (dodatkowa nazwa w j.kaszubskim Gòwidlëno, niem. Gowidlino) – wieś letniskowa w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Sierakowice.

Duża kaszubska wieś leży na obszarze moreny dennej Pojezierza Kaszubskiego, nad północnym brzegiem jeziora Gowidlińskiego przy drodze wojewódzkiej nr 211 (Żukowo-Kartuzy-Sierakowice-Nowa Dąbrowa). Miejscowość jest siedzibą sołectwa Gowidlino, w którego skład wchodzą również Lemany, Kawle, Dolina Jadwigi, Gowidlinko i Gowidlino-Wybudowanie. W Gowidlinie znajdują się liczne kwatery agroturystyczne i plantacje truskawek.

Wikipedia


gówienko

zdrobnienie od: gówno


SJP.pl


gówienny

wulgarnie:
1. pozbawiony wartości, wywołujący silne negatywne uczucia; gówniany;
2. związany z gównem (kałem), np. gówienny odór


SJP.pl


gowin

nazwisko


SJP.pl

  • Gowin Knight (1713–1772) – angielski fizyk
  • Grzegorz Gowin (ur. 1973) – polski piłkarz ręczny
  • Jarosław Gowin (ur. 1961) – polski polityk

Wikipedia


gowiydź

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zootechn. drób

Wiktionary


gówniak

smarkacz, sraluch, srajdek, smród, smark; wulgarnie:
1. dziecko, zwłaszcza niegrzeczne; bachor;
2. młoda osoba, zwłaszcza niedojrzała; pętak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. drugi najwyższy szczyt Beskidu Żywieckiego

Wiktionary

Gówniak (również Główniak, Głowniak, Wołowe Skałki) – szczyt w Paśmie Babiogórskim w Beskidzie Żywiecko-Orawskim (w regionalizacji według Jerzego Kondrackiego w Beskidzie Żywieckim). Znajduje się w północno-wschodniej grani masywu Babiej Góry. Mapa Geoportalu podaje jego wysokość 1644 m. Gówniak jest jednym z tzw. pięciu szczytów grzbietowych Babiej Góry i jest często mylnie brany przez turystów za właściwy szczyt Babiej Góry (zwłaszcza podczas mgły, kiedy ten ostatni jest niewidoczny).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przez Gówniak wiedzie szlak turystyczny na główny szczyt Babiej Góry.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gówniak mos., gówniara ż., gówniarz mos., gówno n.

 przym. gówniany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Wołowe Skałki, war. Głowniak, Główniak

Wiktionary


gównianie

przysłówek

 (1.1) wulg. w sposób bardzo zły lub bezwartościowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bardzo szybko, bo w ciągu dwóch miesięcy, dostałem się do „New York Timesa”, płacili gównianie, po 150 dolarów za rysunek, ale to dawało prestiż.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gówno n., gównianość ż.

 przym. gówniany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wulg. chujowo; pot. kijowo

Wiktionary


gównianość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wulg. cecha tego, co jest gówniane

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gówno n., gówienko n., gówniarz m., gówniara ż.

 przym. gówniany

 przysł. gównianie

Wiktionary


gówniany

wulgarnie: pozbawiony wartości, wywołujący silne negatywne uczucia; gówienny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wulg. przen. kiepski, marny, tandetny, kiczowaty, bezwartościowy

 (1.2) wulg. dosł. dotyczący gówna, charakterystyczny dla gówna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A jedyna dobra rzecz, jaką można powiedzieć o pogodzie, to to, że powstrzymuje ona nasze lotnictwo od posłania nas bombami do wszystkich diabłów, bo jest zbyt gówniana, żeby latać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡuvʲˈɲãnɨ, AS: guvʹńãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gówniak mrz., gówno n., gówniarz m., gówniara ż., gówniarstwo n., gówniarzeria ż., gównianość ż.

 przysł. gównianie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wulg. dupny, dupiasty, do dupy, chujowy, pizdowaty, zjebany; eufem. ciulowy; pot. dziadowski, ruski

 (1.2) neutralnie kałowy

Wiktionary


gówniara

wulgarne i pogardliwe określenie młodej dziewczyny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wulg. określenie nastolatki lub młodszej kobiety

 (1.2) wulg. osoba zdziecinniała, niedojrzała

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ta gówniara znowu narozrabiała!

 (1.2) Ale z niej gówniara, cały czas przeklina!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡuvʲˈɲara, AS: guvʹńara

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gówno n., gówienko n., gówniarstwo n., gówniarzeria ż.

:: fm. gówniarz m.

 przym. gówniarski, gówniarzowaty, gówniany

 przysł. gówniarsko

Wiktionary


gówniarski

przymiotnik od: gówniarz


SJP.pl


gówniarstwo

wulgarnie:
1. obraźliwie: grupa młodych osób;
2. niepoważne zachowywanie się;
3. grupa osób niepoważnie zachowujących się


SJP.pl


gówniarz

pogardliwe określenie młodego chłopaka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wulg. pogard. dziecko, chłopiec

 (1.2) wulg. pogard. osoba młodsza, niedojrzała

 (1.3) daw. chłopiec zatrudniony do zbierania końskiego kału z ulic

 (1.4) daw. pogard. skąpiec, sknera, kutwa

 (1.5) wulg. określenie młodszego

Wiktionary

Gówniarz – jezioro w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Pasym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten gówniarz znowu narozrabiał!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡuvʲɲaʃ, AS: guvʹńaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gówno n., gówienko n., gówniarstwo n., gówniarzeria ż.

:: fż. gówniara ż.

 przym. gówniarski, gówniany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) smarkacz, gnojek, siusiumajtek

 (1.2) gnojek

Wiktionary


gówniarzeria

pogardliwie: ogół młodych ludzi; gnojarnia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) posp. grub. pogard. osoby niedorosłe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gówno n., gówniarstwo n., gówniarz m., gówniara ż.

 przym. gówniarski, gówniany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) smarkateria

Wiktionary


gównix

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wulg. pogard. dziecko, chłopiec

 (1.2) wulg. pogard. osoba zdziecinniała, niedojrzała

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ach, ten gównix znowu narozrabiał!

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gówniarz, smarkacz, gnojek

Wiktionary


gówno

wulgarnie:
1. kał, stolec;
2. coś mało wartościowego, ktoś mało ważny;
3. nic (np. "Gówno mnie to obchodzi.")


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wulg. odchody stałe, kał

 (1.2) wulg. przen. coś brzydkiego, bezwartościowego

 (1.3) wulg. przen. ktoś godny pogardzenia, zlekceważenia

 (1.4) wulg. przen. nic

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na chodniku leżało psie gówno.

 (1.2) Nie kupuj tego gówna.

 (1.3) Mówi, że on mechanik (…) gówno, nie mechanik!.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡuvnɔ, AS: guvno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gówniarz mos., gówniara ż., gówniarstwo n.

:: zdrobn. gówienko n.

 przym. gówniany

 przysł. gównianie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) neutr. kał, kupa, stolec; pot. infant. kupa, kakao

 (1.2) neutr. paskudztwo, obrzydlistwo; wulg. szajs

Wiktionary


gównoburza

potocznie: gwałtowna, zażarta dyskusja wywołana kontrowersją; shitstorm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. grub. zażarta dyskusja, w której argumenty merytoryczne nie mają znaczenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiedyś wdawałem się w gównoburze z antyszczepionkowcami, ale teraz uważam, że to bez sensu.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) inba, neutr. flejm

Wiktionary


gównozjad

wulgarnie:
1. zwierzę żywiące się odchodami; koprofag;
2. człowiek bardzo chciwy, gotowy złamać prawo nawet dla niewielkiej korzyści


SJP.pl


goworek

nazwisko


SJP.pl

  • Goworek – szczyt w Masywie Śnieżnika
  • Goworek – wojewoda sandomierski (1166-1227)
  • Goworek z Kurzeszyna – cześnik rawski, właściciel Solca (XIV w.)

Wikipedia


goworów

Goworów (niem. Lauterbach) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Międzylesie.

Wikipedia


goworowo

nazwa kilku miejscowości w Polsce


SJP.pl

  • Goworowo – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie ostrołęckim, w gminie Goworowo
  • Goworowo – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Czerwińsk nad Wisłą
  • Goworowo – gmina wiejska w województwie mazowieckim, w powiecie ostrołęckim
  • Goworowo – przystanek kolejowy we wsi Goworowo, w gminie Goworowo, w powiecie ostrołęckim, w województwie mazowieckim
  • Goworowo – dawna gromada w powiecie ostrołęckim w województwie warszawskim

Wikipedia


goworowski

przymiotnik od: Goworowo


SJP.pl


goya

Francisco Goya y Lucientes, hiszpański malarz królweski


SJP.pl

  • Francisco Goya – hiszpański malarz
  • Goya – hiszpańska nagroda filmowa
  • Goya – miasto w Argentynie
  • Goya – miasto w Wybrzeżu Kości Słoniowej
  • Goya – stacja metra w Madrycie
  • Goya – polska grupa muzyczna
  • Goya – album zespołu Goya

Wikipedia


gozan

  • Gozan – stanowisko archeologiczne w Syrii
  • Gozan – hierarchia świątyń buddyjskich w Japonii

Wikipedia


gozański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Gozo, dotyczący Gozo, pochodzący z Gozo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gozo n., Gozańczyk m., Gozanka ż.

Wiktionary


gózd

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Gózd – wieś w woj. lubelskim, w pow. łukowskim, w gminie Stanin
  • Gózd – wieś w woj. lubelskim, w powiecie ryckim, w gminie Kłoczew
  • Gózd – część wsi Borki w woj. łódzkim, w pow. brzezińskim, w gminie Dmosin
  • Gózd – wieś w woj. mazowieckim, w pow. garwolińskim, w gminie Borowie
  • Gózd – wieś w woj. mazowieckim, w pow. otwockim, w gminie Kołbiel
  • Gózd – wieś w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Gózd
  • Gózd – wieś w woj. podkarpackim, w pow. niżańskim, w gminie Harasiuki
  • Gózd – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. skarżyskim, w gminie Łączna

Wikipedia


gozdawa

W Polsce
  • Gozdawa – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. średzkim, w gminie Środa Śląska
  • Gozdawa – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. mogileńskim, w gminie Mogilno
  • Gozdawa – wieś w woj. mazowieckim, w pow. lipskim, w gminie Sienno
  • Gozdawa – wieś w woj. pomorskim, w pow. nowodworskim, w gminie Nowy Dwór Gdański
  • Gozdawa (Gozdawa-Osada) – osada w woj. pomorskim, w pow. nowodworskim, w gminie Nowy Dwór Gdański
  • Gozdawa – część wsi Suliszów, w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Chmielnik
  • Gozdawa – część wsi Leszczków, w woj. świętokrzyskim, w pow. opatowskim, w gminie Lipnik
  • Gozdawa – gromada

Wikipedia


gozdecki

nazwisko


SJP.pl


gozdek

nazwisko


SJP.pl

Gozdek – kolonia w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Krzymów.

Wikipedia


gozdnica

1. miasto w Polsce;
2. osada w Polsce;
3. szczyty w Przedgórzu Sudeckim;
4. wzniesienie w Sudetach Zachodnich;
5. potok w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Gozdnica (do 1946 niem. Freiwaldau) – miasto w Polsce, w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim.

Gozdnica uzyskała lokację miejską 9 maja 1556 roku, zdegradowana w 1856 roku, ponowne nadanie praw miejskich w 1.01.1967 roku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡɔzdʲˈɲit͡sa, AS: gozdʹńica

Wiktionary


gozdnicki

przymiotnik od: Gozdnica


SJP.pl


gozdniczanin

mieszkaniec Gozdnicy (miasta w Polsce)


SJP.pl


gozdniczanka

mieszkanka Gozdnicy (miasta w Polsce)


SJP.pl


gozdów

W Polsce
  • Gozdów – część wieś Kraśnik Górny w woj. dolnośląskim, w pow. bolesławieckim, w gminie Bolesławiec
  • Gozdów – wieś w woj. lubelskim, w pow. hrubieszowskim, w gminie Werbkowice
  • Gozdów – wieś w woj. łódzkim, w pow. zgierskim, w gminie Stryków
  • Gozdów – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kolskim, w gminie Kościelec
  • Gozdów – część wsi Grzymiszew w woj. wielkopolskim, w pow. tureckim, w gminie Tuliszków

Wikipedia


gozdowo

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Gozdowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sierpeckim, w gminie Gozdowo
    • Gozdowo – przystanek kolejowy w ww. wsi
  • Gozdowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wrzesińskim, w gminie Września
  • Gozdowo – nieistniejąca miejscowość w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stargard
  • Gozdowo – gromada w powiecie sierpeckim
  • Gozdowo – gromada w powiecie wrzesińskim

Wikipedia


gozdowski

przymiotnik od: Gozdowo


SJP.pl


goździanka

grzyb z rodziny goździeńcowatych


SJP.pl


goździcznik

rodzaj roślin z rodziny goździkowatych


SJP.pl

Wikipedia


goździeńcowate

rodzina grzybów z rzędu obłoczniaków


SJP.pl

Goździeńcowate (Clavariaceae Chevall.) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców (Agaricales).

Wikipedia


goździeńcowaty

o cechach goździeńcowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


goździeniak

paśnik goździeniak - motyl z rodziny miernikowcowatych


SJP.pl


goździeniec

  • goździeniec – rodzaj roślin należący do rzędu goździkowców
  • goździeniec – rodzaj grzybów należący do rzędu pieczarkowców

Wikipedia


goździeniowiec

rodzaj grzybów z rodziny goździeńcowatych


SJP.pl

Clavulinopsis Overeem (goździeniowiec) – rodzaj grzybów z rodziny goździeńcowatych (Clavariaceae).

Wikipedia


goździewicz

nazwisko


SJP.pl


goździewski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Adam Mikołaj Goździewski – polski pianista
  • Krzysztof Goździewski – polski astronom
  • Stanisław Goździewski – polski wojskowy, lekarz pediatra, działacz społeczny
  • Władysław Goździewski – polski policjant i wojskowy

Wikipedia


goździk

roślina z rodziny goździkowatych rosnąca w Europie, Azji i Afryce, hodowana jako ozdobna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Dianthus|ref=tak., roślina ozdobna o różnokolorowych kwiatach;

 (1.2) kwiat goździka (1.1)

 (1.3) kulin. wysuszony pąk kwiatowy drzewa goździkowego, służący jako przyprawa;

Wiktionary

Goździk (Dianthus L.) – rodzaj roślin z rodziny goździkowatych. Obejmuje ok. 300, według Plants of the World Online – 344 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje niemal cały Stary Świat (bez Australii). W Polsce rośnie lub rosło w stanie dzikim 14 gatunków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wzdłuż płotu rosło kilka odmian goździków.

 (1.2) Zwyczajowym prezentem wręczanym z okazji Dnia Kobiet był goździk.

 (1.3) Do grzańca dodałem kilka goździków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔʑd͡ʑik, AS: goźʒ́ik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. goździkowce nmos., goździkowiec m., goździkówka ż., goździkowate nmos.

 przym. goździkowy

Wiktionary


goździki

przyprawa aromatyczna używana, uzyskiwana z wysuszonych pączków kwiatowych goździkowca


SJP.pl

Goździki – wysuszone, zamknięte (nierozkwitłe) pąki kwiatowe czapetki pachnącej. Wykorzystywane są jako przyprawa w przemyśle spożywczym i cukierniczym, poza tym stosowane są do aromatyzowania tytoniu, w przemyśle farmaceutycznym, w preparatyce mikroskopowej. Zawierają do 20% olejku goździkowego i obok młodych pędów oraz owoców czepetki stanowią surowiec do jego destylacji. W ofercie handlowej znajdują się w postaci całej lub zmielone, jako proszek goździkowy. Cechują się silnym i charakterystycznym aromatem, którego główną przyczyną jest eugenol.

Wikipedia


goździkiewicz

nazwisko


SJP.pl

  • Ludomir Goździkiewicz – poseł na Sejm X kadencji
  • Teodor Goździkiewicz – pisarz, autor książek głównie o tematyce przyrodniczej

Wikipedia


goździkowate

rodzina roślin kwiatowych, dwuliściennych


SJP.pl

Goździkowate (Caryophyllaceae Juss.) – rodzina roślin okrytonasiennych należąca do rzędu goździkowców. Liczy w zależności od ujęcia systematycznego od ok. 2300 do ok. 3300 gatunków. W obrębie rodziny wyróżniana jest zmienna liczba rodzajów, zwykle wynosząca ok. 88. W przypadku włączenia drobnych rodzajów w zbiorowe, np. monofiletyczny w szerokim ujęciu rodzaj Silene, liczba rodzajów spada do 82. Z kolei, jeśli podzieli się wszystkie rodzaje parafiletyczne i polifiletyczne wówczas liczba rodzajów rośnie do 120. W aktualizowanej bazie Plants of the World Online wyróżnianych jest 105 rodzajów. Rodzina jest rozprzestrzeniona na wszystkich kontynentach, włącznie z przedstawicielem rosnącym na Antarktydzie. Najbardziej zróżnicowana jest na półkuli północnej, zwłaszcza w rejonie śródziemnomorskim.

Wikipedia


goździkowaty

o cechach goździkowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


goździkowce

rodzaj (niskie drzewo lub krzew) z rodziny mirtowatych, do którego zaliczanych jest 1115 gatunków; drzewo goździkowe, jambłusznik goździkowy, eugenia, eugenka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Caryophyllales|ref=tak., rząd roślin należących do dwuliściennych właściwych;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wśród goździkowców są też roślin mięsożernych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. goździk mrz., goździkowate nmos., goździkowiec mrz., goździkówka ż.

 przym. goździkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) śródłożne

Wiktionary


goździkowiec

rodzaj (niskie drzewo lub krzew) z rodziny mirtowatych, do którego zaliczanych jest 1115 gatunków; drzewo goździkowe, jambłusznik goździkowy, eugenia, eugenka


SJP.pl

Goździkowiec, eugenka, piernia, eugenia (Eugenia L.) – rodzaj roślin z rodziny mirtowatych, do którego zaliczanych jest ponad 1200 gatunków. Rośliny te są rozprzestrzenione na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej.

Znaczenie użytkowe mają gatunki drzewiaste dostarczające drewna, niektóre dostarczają też jadalnych owoców, są też uprawiane jako rośliny ozdobne.

Wikipedia


goździkówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. nalewka na goździkach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) U babci Małgorzaty czekała na zziębniętych rodziców goździkówka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. goździk m., goździkowce nmos.

 przym. goździkowy

Wiktionary


goździkowski

nazwisko


SJP.pl


goździkowy

przymiotnik od: goździk


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący goździków lub goździkowca korzennego, zrobiony z goździków lub z goździkowca korzennego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z kwidzyńskich sklepów znikają aromaty do ciast - zwłaszcza waniliowy i goździkowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔʑd͡ʑiˈkɔvɨ, AS: goźʒ́ikovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. goździkowce nmos., goździk m., goździkowiec m., goździkówka ż.

Wiktionary


goździsty

widłak goździsty - gatunek rośliny kosmopolitycznej z rodziny widłakowatych; widłak babimór


SJP.pl


gozdzki

przymiotnik od: Gózd (nazwa wielu wsi w Polsce); gózdzki


SJP.pl


gozo

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. druga co do wielkości wyspa archipelagu Wysp Maltańskich;

 (1.2) hist. polit. niepodległe państwo istniejące przez kilkanaście lat pod koniec XVIII w. na wyspie Gozo (1.1);

Wiktionary

Gozo (malt. Għawdex [ˈaˤːw.dɛʃ]) – druga co do wielkości wyspa archipelagu Wysp Maltańskich, położona 2,5 km na północny zachód od wyspy Malty.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Gozańczyk m., Gozanka ż.

 przym. gozański

Wiktionary


goła

1. kobieta, dziewczyna bez ubrania, naga;
2. kobieta, dziewczyna biedna


SJP.pl

forma przymiotnika.

 (1.1) rodzaj żeński od: goły

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) stpol. śmierć

Wiktionary

  • Goła – wieś w województwie opolskim
  • Goła – ostaniec na Wyżynie Olkuskiej

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɡɔwa, AS: gou̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. goły

 rzecz. goły nmos.

Wiktionary


gołąb

ptak średniej wielkości, żyje dziko lub oswojony, roślinożerny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;

Wiktionary

  • gołąb – ptak, przedstawiciel rodziny gołębiowatych
  • Gołąb – gwiazdozbiór nieba południowego
  • Gołąb – herb szlachecki
Osoby o nazwisku Gołąb
  • Bogusław Gołąb – polski anatom, profesor
  • Jakub Gołąb – polski lekarz, immunolog, wykładowca
  • Janusz Gołąb – polski alpinista i himalaista
  • Maciej Gołąb – polski muzykolog, profesor
  • Marek Gołąb (1940–2017) – polski sztangista, medalista olimpijski
  • Stanisław Gołąb (1878–1939) – polski profesor prawa, cywilista
  • Stanisław Gołąb (1902–1980) – polski profesor matematyki
  • Zbigniew Gołąb – polski językoznawca, slawista, profesor

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɡɔwɔ̃mp, AS: gou̯õmp

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gołąb m., gołąbek m., gołębica ż., gołębię n., gołębnik m.

 przym. gołębi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Gwiazdozbiór Gołębia, skr. Col

Wiktionary


gołąbczak

rodzaj ptaków z podrodziny gołębi


SJP.pl


gołąbeczek

zdrobnienie od: gołąbek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pieszcz. zdrobn. od: gołąbek

forma rzeczownika.

 (2.1) D. plural|gołąbeczka.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wtedy z wysokiej jabłoni zniknęły złote owoce i on siwy gołąbeczek zniknął zaraz z tego zamku.

 (1.1) Leci stado gołąbeczków • Z niemi przepióreczka, • Przyleciały i wleciały • W chłód do ogródeczka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gołąb mzw., gołąbek mzw., gołąbka ż., gołębica ż., gołębię n., gołębiowate nmos., gołębnik mrz., gołębiarz mos., gołębiarka ż., gołębiarnia ż., gołębiarstwo n., gołąbkowate nmos.

:: fż. gołąbeczka ż.

 przym. gołębi, gołębiarski

Wiktionary


gołąbeczka

1. zdrobnienie od: gołąbka;
2. pieszczotliwie o kobiecie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pieszcz. zdrobn. od: gołąbka

 (1.2) pieszcz. zwrot używany w odniesieniu do kobiety

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od: gołąbeczek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A z dachu • Gołąbeczki to słyszały, • I mnie wszystko powiedziały!...

 (1.2) Tak się biedna rozpłakała, • Gołąbeczka moja mała, • Z lic rumieniec zbiegł!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gołąb mzw., gołąbek mzw., gołąbka ż., gołębica ż., gołębię n., gołębiowate nmos., gołębnik mrz., gołębiarz mos., gołębiarka ż., gołębiarnia ż., gołębiarstwo n., gołąbkowate nmos.

:: fm. gołąbeczek mzw.

 przym. gołębi, gołębiarski

Wiktionary


gołąbek

1. gatunek grzyba; surojadka, serowiatka;
2. zdrobniale o gołębiu;
3. potrawa z mięsa i kapusty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od: gołąb, pieszczotliwie o gołębiu

 (1.2) pot. pisklę gołębia

 (1.3) mikol. nazwa systematyczna|Russulaceae|ref=tak., grzyb blaszkowy należący do rodziny gołąbkowatych;

 (1.4) kulin. danie z ryżu i mielonego mięsa zawiniętego w liście kapusty;

 (1.5) pieszczotliwie o kimś bliskim

 (1.6) żart. o kimś zakochanym, pozostającym w związku

Wiktionary

Russula Pers. (gołąbek) – rodzaj grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) U drzwiowego progu, okno kuchenne było otwarte: wychodził dym jakby pogorzelowy, aż z kłębów dymu, jak biały gołąbek, zabłysła kuchmistrzowa świecąca czapeczka.

 (1.3) Marta nagotowała gołąbków, bigosów, flaczków, a goście jedzą tylko sałatkę warzywną.

 (1.4) Gołąbki są jedną ze specjalności polskiej kuchni, którą przygotowuje się z liści kapusty z farszem z mięsa i ryżu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈwɔ̃mbɛk, AS: gou̯õmbek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gołąb m., gołębica ż., gołębię n., gołębiowate nmos., gołębnik m., gołębiarz m., gołębiarka ż., gołębiarnia ż., gołębiarstwo n., gołąbkowate nmos., gołąbeczek m., gołąbeczka ż.

:: fż. gołąbka ż.

 przym. gołębi, gołębiarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) surojadka

Wiktionary


gołąbka

1. samica gołębia; gołębica, gołębiczka;
2. pieszczotliwie o kobiecie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. gołębica

 (1.2) ornit. młoda samica gołębia

 (1.3) pieszcz. kobieta

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: gołąbek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gołąb m., gołębica ż., gołębię n., gołąbeczek m.

:: zdrobn. gołąbeczka ż.

:: fm. gołąbek m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. hołubiczka.

 (1.2) reg. śl. hołubiczka.

Wiktionary


gołąbki

1. gatunek grzyba; surojadka, serowiatka;
2. zdrobniale o gołębiu;
3. potrawa z mięsa i kapusty


SJP.pl

Miejscowości w Polsce i ich integralne części
  • Gołąbki – część miasta Warszawa, w dzielnicy Ursus
  • Gołąbki – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. lipnowskim, w gminie Wielgie
  • Gołąbki – osada leśna w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. żnińskim, w gminie Rogowo
  • Gołąbki – wieś w woj. lubelskim, w pow. łukowskim, w gminie Łuków
  • Gołąbki – część wsi Teodorówka, w woj. podkarpackim, w pow. krośnieńskim, w gminie Dukla
  • Gołąbki – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. elbląskim, w gminie Pasłęk
  • Gołąbki – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gnieźnieńskim, w gminie Trzemeszno
  • Gołąbki – kolonia w woj. zachodniopomorskim, w pow. choszczeńskim, w gminie Krzęcin

Wikipedia


gołąbkować

1. żartobliwie: przygotowywać lub jeść gołąbki (potrawę);
2. potocznie: romansować; gruchać jak dwa gołąbki


SJP.pl


gołąbkowate

rodzina grzybów z rzędu gołąbkowców


SJP.pl

Gołąbkowate (Russulaceae Lotsy) – rodzina grzybów z rzędu gołąbkowców (Russulales).

Wikipedia


gołąbkowaty

o cechach gołąbkowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


gołąbkowce

rząd grzybów z klasy pieczarniaków, obejmujący około 500 gatunków


SJP.pl

Gołąbkowce (Russulales Kreisel ex P.M. Kirk, P.F. Cannon & J.C. David) – rząd grzybów należący do klasy pieczarniaków (Agaricomycetes).

Wikipedia


gołąbkowski

przymiotnik od: Gołąbki


SJP.pl


gołąbkowy

1. gołąbek (potrawa z mięsa i kapusty);
2. jasnoszary o niebieskawym odcieniu; gołębi, gołębiowy


SJP.pl


gołąbowski

nazwisko


SJP.pl


gołaczyński

nazwisko


SJP.pl


gołańcz

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Gołańcz (niem. Gollanz) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Gołańcz.

Gołańcz uzyskała lokację miejską w 1361 roku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa pilskiego.

Według danych GUS z 31 grudnia 2012, miasto liczyło 3431 mieszkańców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɡɔwãj̃n͇t͡ʃ, AS: gou̯ãĩ ̯ṇč

Wiktionary


gołańczanin

mieszkaniec Gołańczy (miasta w Polsce)


SJP.pl


gołańczanka

mieszkanka Gołańczy (miasta w Polsce)


SJP.pl


gołanice

Gołanice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, w gminie Święciechowa. Wieś jest położona w odległości 10 km na północny zachód od Leszna, przy drodze do Boszkowa, nad południowo-zachodnim brzegiem jez. Krzycko Wielkie. Nad jeziorem jest kąpielisko strzeżone oraz tereny plażowe.

Wikipedia


gołaniecki

przymiotnik od: Gołańcz


SJP.pl


gołaś

nazwisko


SJP.pl

  • Andrzej Gołaś (ur. 1942), przedsiębiorca polski, poseł na Sejm RP z ramienia Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform
  • Andrzej Gołaś (ur. 1946), polski specjalista sterowania dźwiękiem, profesor Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, prezydent Krakowa, senator RP
  • Arkadiusz Gołaś (1981-2005) – siatkarz, olimpijczyk, reprezentant Polski w latach 2001–2005.
  • Michał Gołaś (ur. 1984) – zawodowy kolarz szosowy, mistrz Polski 2012

Wikipedia


gołaszewski

nazwisko


SJP.pl

  • Antoni Gołaszewski – biskup przemyski
  • Grzegorz Gołaszewski – polski aktor
  • Igor Gołaszewski – polski piłkarz
  • Jan Gołaszewski – polski urzędnik czasów przedrozbiorowych
  • Jan Gołaszewski − polski geograf i geolog żyjący w latach 1798-1841
  • Jan Klemens Gołaszewski – duchowny katolicki
  • Marcin Gołaszewski – polski samorządowiec i profesor
  • Sławomir Gołaszewski – polski muzyk i dziennikarz muzyczny
  • Włodzimierz Gołaszewski – reżyser filmowy, teatralny, aktor, producent teatralny, pisarz i dziennikarz

Wikipedia


gołaszyn

W Polsce
  • Gołaszyn – wieś w woj. lubelskim, w pow. łukowskim, w gminie Łuków
  • Gołaszyn – wieś w woj. lubuskim, w pow. nowosolskim, w gminie Nowe Miasteczko
  • Gołaszyn – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. obornickim, w gminie Oborniki
  • Gołaszyn – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. rawickim, w gminie Bojanowo
  • Gołaszyn – gromada

Wikipedia


goławski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Bernard Goławski (1906–1984) – amerykański duchowny starokatolicki
  • Janusz Goławski (ur. 1966) – polski lekkoatleta, chodziarz sportowy
  • Rafał Goławski (ur. 1988) – polski lekkoatleta, chodziarz sportowy
  • Robert Goławski (ur. 1998) – polski lekkoatleta, chodziarz sportowy
  • Zygmunt Goławski (1912–1944) – polski działacz polityczny
  • Zygmunt Goławski (1924–2021) – polski wojskowy i działacz społeczny

Wikipedia


goławy

1. zbyt skąpo ubrany;
2. przenośnie: niekompletnie czymś pokryty, przybrany


SJP.pl


gołcza

wieś w Polsce


SJP.pl

Gołcza – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie miechowskim, w gminie Gołcza.

Przez Gołczę płynie rzeka Gołczanka, która jest prawym dopływem rzeki Szreniawa. Na rzece Gołczance znajduje się starorzecze, w okolicy szkoły w Gołczy.

Wikipedia


gołczewo

Gołczewo (kaszub. Gôłczewò) – wieś kaszubska w Polsce na pograniczu pojezierzy Kaszubskiego i Bytowskiego położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Parchowo. Miejscowość jest również placówką Ochotniczej Straży Pożarnej. Na południu znajduje się jezioro Stropno.

Wieś królewska położona była w II połowie XVI wieku w powiecie mirachowskim województwa pomorskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Wikipedia


gołda

tania wódka, podrzędnej jakości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. tania wódka gorszego gatunku

Wiktionary

Osoby o nazwisku Gołda lub Golda

  • Andrzej Gołda (ujednoznacznienie)
  • Ireneusz Golda (ur. 1955) – polski lekkoatleta, który specjalizował się w rzucie młotem.
  • Janusz Gołda (ur. 1948) – polski poeta
  • Karol Golda (1914-1942) – Sługa Boży Kościoła katolickiego, polski duchowny katolicki, salezjanin.
  • Mirosław Gołda (ur. 1957) – polski koszykarz
  • Paweł Gołda (ur. 1970) – polski hokeista

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niech sobie chłopcy spiją trochę gołdy, to może im się w głowach rozjaśni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔwda, AS: gou̯da

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. gołdusia ż.

Wiktionary


gołdap

1. miasto w Polsce;
2. osada w Polsce;
3. jezioro w Puszczy Rominckiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim;

 (1.2) geogr. jezioro rynnowe w pobliżu Gołdapi (1.1), przez które przebiega granica między Polską a Rosją (obwód królewiecki);

Wiktionary

Gołdap (niem. Goldap, lit. Geldapė) – miasto uzdrowiskowe w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie gołdapskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Gołdap. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do woj. suwalskiego, a w latach 1999–2001 do powiatu olecko-gołdapskiego. Od 1 stycznia 2002 miasto jest siedzibą władz powiatu gołdapskiego.

Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. Gołdap liczyła 13 184 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zasadniczą służbę wojskową odbyłem w JW4808 w Gołdapi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔwdap, AS: gou̯dap

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gołdapianin m., gołdapianka ż., Gołdapa ż., Gołdopiwo n.

 przym. gołdapski, podgołdapski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) jezioro Gołdap

Wiktionary


gołdapa

rzeka w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim; prawy dopływ Węgorapy;

Wiktionary

Gołdapa – prawy dopływ Węgorapy. Źródła rzeki znajdują się na północ od Olecka niedaleko wsi Monety. Ciek o nazwie "Borkowina" płynie na zachód, a następnie skręca na północ od miejscowości Rogówko. Odcinek rzeki od ujścia Pogorzelskiej Strugi do ujścia do jeziora Gołdap nazywa się Jarka. Z jeziora tego przyjmuje ona kierunek zachodni, a następnie południowy. Od miejscowości Nowa Boćwinka płynie w kierunku północno-zachodnim, aż do Węgorapy. Niedaleko miejscowości Banie Mazurskie Kanał Brożajcki łączy ją z Węgorapą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gołdapa przepływa przez miasto Gołdap.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔwˈdapa, AS: gou̯dapa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gołdap ż., gołdapianin m., gołdapianka ż., Gołdopiwo n.

 przym. gołdapski

Wiktionary


gołdapianin

mieszkaniec Gołdapi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Gołdapi

 (1.2) osoba pochodząca z Gołdapi, urodzona w Gołdapi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔwdaˈpʲjä̃ɲĩn, AS: gou̯dapʹi ̯ä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gołdapianka ż., Gołdap ż., Gołdapa ż., Gołdopiwo n.

 przym. gołdapski

Wiktionary


gołdapianka

mieszkanka Gołdapi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Gołdapi

 (1.2) kobieta pochodząca z Gołdapi, urodzona w Gołdapi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔwdaˈpʲjãnka, AS: gou̯dapʹi ̯ãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gołdap ż., Gołdapa ż., Gołdopiwo n.

:: fm. gołdapianin m.

 przym. gołdapski

Wiktionary


gołdapski

przymiotnik od: Gołdap


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Gołdapią, dotyczący Gołdapi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Utworzono 7 nowych powiatów (brzeziński, leski, węgorzewski, wschowski, sztumski, gołdapski, łobeski) oraz przesunięto 4 gminy z jednego powiatu do drugiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔwˈdapsʲci, AS: gou̯dapsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gołdap ż., gołdapianin m., gołdapianka ż., Gołdapa ż., Gołdopiwo n.

 przym. podgołdapski

Wiktionary


gołdopiwo

jezioro w Polsce


SJP.pl

Gołdapiwo, Gołdopiwo (niem. Goldapger See) – jezioro w północno-wschodniej części Krainy Wielkich Jezior Mazurskich, w gminie Kruklanki.

Powierzchnia jeziora 862 ha, maksymalna głębokość 26,9 m, długość 5,4 km, szerokość 2,7 km. Jezioro ma kształt owalny, jedynie w północno-wschodniej części ma wydłużona zatokę stanowiącą odrębne jezioro o nazwie Żabinki, otoczoną wzgórzami. Brzegi są z reguły wysokie, pagórkowate. Dostęp do jeziora jest tylko od północy, gdyż tam brzegi są częściowo zalesione. Przez jezioro Gołdapiwo przebiega szlak kajakowy rzeki Sapiny.

Wikipedia


gołdopiwski

przymiotnik od: Gołdopiwo (jezioro na Mazurach)


SJP.pl


gołdyn

nazwisko


SJP.pl


gołdynia

nazwisko


SJP.pl


gołębi

gołębiowy;
1. gołąb;
2. jasnoszary o niebieskawym odcieniu; gołąbkowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zool. charakterystyczny dla gołębia, dotyczący gołębia, odnoszący się do gołębia, związany z gołębiem

 (1.2) mający kolor jasnopopielaty o odcieniu niebieskawym, taki jak kolor pióra gołębia

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: gołąb

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈwɛ̃mbʲi, AS: gou̯mbʹi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gołąb mzw., gołębica ż., gołębię n., gołębnik mrz., gołąbek mzw., Gołąb ż./mos./mzw.

Wiktionary


gołębiak

rodzaj ptaków z podrodziny gołębi


SJP.pl


gołębiarka

1. kobieta zajmująca się hodowlą gołębi;
2. śrutowa broń sportowa


SJP.pl


gołębiarnia

pomieszczenie dla gołębi domowych; gołębnik


SJP.pl


gołębiarski

związany z hodowlą gołębi


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z gołębiarstwem albo gołębiarzami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gołąbeczka ż., gołębiarstwo n., gołębnik mrz., gołębiarnia ż., gołębiniec mrz., gołębiarz mos., gołębiarka ż., gołąb mzw., gołębica ż., gołębię n., gołąbek mzw., gołąbeczek mzw., gołębisio m.

 przym. gołębi, gołębiowy

Wiktionary


gołębiarstwo

hodowla gołębi


SJP.pl


gołębiarz

1. hodowca gołębi;
2. gatunek jastrzębia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hodowca gołębi

 (1.2) miłośnik gołębi

 (1.3) hist. w czasie II wojny światowej: niemiecki snajper strzelający z wysokości;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) pot. ornit. zob. jastrząb gołębiarz.

Wiktionary

Jastrząb zwyczajny, jastrząb gołębiarz, kastruba (Astur gentilis) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Występuje w Eurazji oraz północno-zachodniej Ameryce Północnej. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Wujek Jurek jest zapalonym gołębiarzem, a gołębnik to jego oczko w głowie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gołąbeczka ż., gołąbeczek mzw., gołąb mzw., gołąbek mzw., gołębica ż., gołębię n., gołębnik mrz.

 przym. gołębi, gołębiowy, gołębiowaty, gołębiarski

Wiktionary


gołębiątko

pisklę gołębia; gołębię


SJP.pl


gołębica

1. samica gołębia; gołąbka, gołębiczka;
2. poetycko o kobiecie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. samica gołębia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do sieni wleciała gołębica i usiadła na kołowrotku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡɔwɛ̃mˈbʲit͡sa, AS: gou̯ẽmbʹica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gołąb m., gołąbek m., gołąbeczek m., gołębię n., gołębnik m., gołębiarstwo n., gołębiarnia ż., gołębiarz m., gołębiarka ż., gołębiowate n. lm., gołąbkowate nmos.

:: zdrobn. gołąbka ż., gołąbeczka ż.

 przym. gołębi, gołębiarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. hołubiczka.

Wiktionary


gołębiczka

1. ekspresywnie: gołębica (samica gołębia);
2. poufale: kobieta


SJP.pl


gołębię

pisklę gołębia; gołębiątko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ornit. pisklę gołębia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈwɛ̃mbʲjɛ, AS: gou̯mbʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gołąb mzw., gołąb m., gołębica ż., gołębiowate nmos., gołębnik m., gołębiarz m., gołębiarka ż., gołębiarnia ż., gołębiarstwo n., gołąbek m., gołąbka ż., gołąbeczek m., gołąbeczka ż.

 przym. gołębi, gołębiarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. gołąbek

Wiktionary


gołębieniec

1. dawniej: gołębnik - domek dla gołębi hodowlanych; gołębiniec;
2. nawóz z gołębich odchodów


SJP.pl


gołębiewo

  • Gołębiewo – część miasta Gdyni, przy obwodnicy trójmiejskiej

3 miejscowości w Polsce:

  • Gołębiewo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. grudziądzkim, w gminie Radzyń Chełmiński
  • Gołębiewo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. nidzickim, w gminie Kozłowo
  • Gołębiewo – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Szczecinek

Wikipedia


gołębiewski

nazwisko


SJP.pl

Gołębiewski, Gołębiewska – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ponad 12 tys. osób.

Wikipedia


gołębik

rodzaj ptaków z podrodziny gołębi


SJP.pl


gołębiniec

dawniej: gołębnik - domek dla gołębi hodowlanych; gołębieniec


SJP.pl


gołębiowa

1. gołąb; gołębi;
2. jasnoszary o niebieskawym odcieniu; gołąbkowy, gołębi;
3. o cechach gołębiowych (rząd ptaków)


SJP.pl


gołębiowate

rodzina ptaków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Columbidae|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu gołębiowych;

Wiktionary

Gołębiowate, gołębie właściwe (Columbidae) – rodzina ptaków z rzędu gołębiowych (Columbiformes). Obejmuje w większości gatunki związane z drzewami, lecz występują również związane ze skałami i naziemne, zamieszkujące cały świat poza okolicami okołobiegunowymi, wyspami Grzbietu Śródatlantyckiego i Hawajami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Większość gołębiowatych lata dobrze i szybko.

 (1.1) Sierpówka należy do gołębiowatych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gołąbeczka ż., gołąbeczek mzw., gołębnik mrz., gołębię n., gołąb mzw., gołąbek mzw., gołąbka ż., gołębica ż., gołębiowe lm nm.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gołębie właściwe

Wiktionary


gołębiowaty

o cechach gołębiowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl


gołębiowe

rząd ptaków neognatycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Columbiformes|Latham|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;

forma przymiotnika.

 (2.1) M., B. i W. n. lp.; M., B. i W. lm nm. od: gołębiowy

Wiktionary

Gołębiowe (Columbiformes) – rząd ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes. Obejmuje około 350 gatunków zamieszkujących różnorodne biotopy, występujących na całym świecie poza Arktyką i Antarktyką. Ptaki te charakteryzują się następującymi cechami:

  • krępe ciało
  • dobrzy lotnicy (poza drontami)
  • piją zanurzając dziób i zasysając wodę.
  • brak gruczołu kuprowego, pielęgnują pióra specjalnym pudrem, wytwarzanym przez pióra pudrowe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do rzędu gołębiowych należy tylko jedna rodzina – gołębiowate.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gołąb mzw., gołębiowate lm nm.

 przym. gołębiowy

Wiktionary


gołębiowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby noszące nazwisko Gołębiowski
  • Adam Gołębiowski (1914-1998) – polski i brytyjski chirurg
  • Aleksander Gołębiowski (zm. 2020) – polski artysta kabaretowy
  • Aleksander Gołębiowski (1936–2000) – polski operator dźwięku
  • Chryzostom Gołębiowski (ok. 1654–1700) – kaznodzieja nadworny króla Jana III Sobieskiego
  • Edward Gołębiowski (ur. 1839) – polski działacz partyjny i dziennikarz, wiceminister kultury
  • Grzegorz Gołębiowski (ur. 1969) – polski ekonomista
  • Jacek Gołębiowski (?) – polski historyk
  • Jan Gołębiowski (ur. 1976) – psycholog kryminalny
  • Janusz Gołębiowski (ur. 1928) – polski historyk, ekonomista
  • Jerzy Gołębiowski (ujednoznacznienie)
  • Karol Gołębiowski (ur. 1954) – polski organista i pedagog
  • Karol Gołębiowski (ur. 1991) – polski piłkarz plażowy
  • Łukasz Gołębiowski (1773-1849) – jeden z pierwszych polskich etnografów
  • Maria Gołębiowski (ujednoznacznienie)
  • Marian Gołębiowski (ujednoznacznienie)
  • Piotr Gołębiowski (1902-1980) – polski duchowny rzymskokatolicki
  • Romuald Gołębiowski – polski klarnecista, saksofonista i pedagog
  • Seweryn Gołębiowski (1820-1854) – historyk, biograf
  • Stanisław Gołębiowski (ujednoznacznienie)
  • Stefan Gołębiowski (1900-1991) – polski poeta
  • Tadeusz Gołębiowski (ujednoznacznienie)
  • Witold Gołębiowski (1885-1931) – polski malarz, działacz niepodległościowy
  • Wojciech Gołębiowski (ujednoznacznienie)
  • Zygmunt Gołębiowski (1943-1974) – polski żużlowiec

Wikipedia


gołębiowy

1. gołąb; gołębi;
2. jasnoszary o niebieskawym odcieniu; gołąbkowy, gołębi;
3. o cechach gołębiowych (rząd ptaków)


SJP.pl


gołębisio

pieszczotliwie: gołąb


SJP.pl


gołębnik

domek dla gołębi; gołębiniec, gołębieniec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zootechn. pomieszczenie lub budowla do hodowli gołębi

Wiktionary

Gołębnik – niewielki budynek gospodarczy (inwentarski) służący hodowli i przetrzymywaniu gołębi.

Pierwotnie gołębie hodowano przede wszystkim na mięso. Wznoszono dla nich wieże (niektóre z nich zachowane są do dziś), w których osiedlały się i żywiły samodzielnie, czemu sprzyjał łagodny klimat śródziemnomorski. Ludzie podbierali im jaja i pisklęta, ale gołębie szybko przystępowały do kolejnego rozrodu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wujek Jurek jest zapalonym gołębiarzem, a gołębnik to jego oczko w głowie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈwɛ̃mbʲɲik, AS: gou̯mbʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gołąb m., gołębica ż., gołąbek m., gołębię n., gołębiarz m., gołębiarka ż., gołębiarstwo n., gołębiowate nmos., Gołąb ż./mos./mzw.

 przym. gołębi, gołębiarski, gołębnikowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. gołębieniec

Wiktionary


gołębski

nazwisko


SJP.pl


gołecki

przymiotnik od: Gołcza


SJP.pl


gołek

roślina z rodziny storczykowatych


SJP.pl

Gołek (Pseudorchis Ség.) – rodzaj bylin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Obejmuje dwa gatunki. Występują one we wschodniej części Ameryki Północnej (wschodnia Kanada i Grenlandia), w znacznej części Europy oraz w północnej Azji. Jedynym przedstawicielem we florze Polski jest gołek białawy Pseudorchis albida.

Wikipedia


gołembiewski

nazwisko


SJP.pl


gołembski

nazwisko


SJP.pl


gołka

rodzaj pszenicy; gółka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. odmiana pszenicy ozimej o kłosie bezostnym

 (1.2) bot. nazwa systematyczna|Gymnadenia|ref=tak., storczyk rosnący w górach, mający pachnące, zazwyczaj różowe kwiaty;

Wiktionary

Gołka – tradycyjna nazwa wędzonego sera krowiego, produkowanego w sposób zbliżony do oscypka (który jednak jest wytwarzany przede wszystkim z mleka owczego i dostępny wyłącznie w okresie od maja do października).

Gołka bywa mylona z oscypkiem ze względu na podobny kształt (oscypek jest wrzecionowaty, a gołka walcowata), jednak oba sery wyraźnie różnią się smakiem.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɡuwka, AS: guu̯ka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gołka

Wiktionary


gołkowice

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Gołkowice – wieś w woj. opolskim, w pow. kluczborskim, w gminie Byczyna
  • Gołkowice – wieś w woj. śląskim, w pow. wodzisławskim, w gminie Godów

Wikipedia


gołkowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Antoni Gołkowski – polski nauczyciel, powstaniec styczniowy
  • Franciszek Gołkowski – polski szlachcic i urzędnik państwowy
  • Józef Gołkowski – polski sędzia
  • Kazimierz Gołkowski – polski szlachcic i urzędnik państwowy
  • Marek Gołkowski – polski dyplomata
  • Michał Gołkowski – polski pisarz

Wikipedia


goło

przysłówek

 (1.1) nago

 (1.2) bez dekoracji, zdobień

 (1.3) biednie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) czy kiedykolwiek wpadło Adamowi i Ewie do głowy wstydzić się tego, że paradowali po raju goło i boso?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔwɔ, AS: gou̯o

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. goły nmos., golizna ż., golasek m., golas m., golenie n., zgolenie n., ogolenie n., ogołacanie n., ogołocenie n., golarz m., golarnia ż., gołość ż.

 czas. obnażać, golić ndk., zgolić dk., ogolić dk., ogołacać ndk., ogołocić dk.

 przym. goły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) surowo

 (1.3) ubogo

Wiktionary


gołoborze

1. niezalesiony obszar po wyciętych lub zniszczonych lasach;
2. bezleśny grzbiet lub zbocze góry pokryte rumowiskami skalnymi, powstałymi ze zwietrzałych piaskowców i kwarcytów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) geol. skalne rumowisku na stoku góry;

 (1.2) przest. bezleśny obszar po wycince lub przejściu kataklizmu

Wiktionary

Gołoborze – rodzaj pokrywy stokowej lub wierzchowinowej (grzbietowej), składającej się z lekko redeponowanego rumoszu skalnego (gruzu, głazów lub bloków). Inaczej mówiąc – rumowiska skalne w górach. Gołoborze zbudowane jest wyłącznie z grubej frakcji, nie zawiera żwiru, piasku ani iłu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gdy słońce wzbiło się nad rąbek drzew, promienie jego z całą mocą spadły na gołoborze i wmig wyssały z powietrza wszelką wilgotność.

Wiktionary


gołobrody

przymiotnik

 (1.1) przest. o chłopaku nie golący się jeszcze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie wpuszczamy gołobrodych młodzieniaszków.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gołowąsy

Wiktionary


gołobrzeg

płaski i niezalesiony brzeg


SJP.pl


gołoć

rzadko: obszar niezarosły, ogołocony z czegoś


SJP.pl


gołodupiec

1. rubasznie o golasie, nagusie
2. pospolicie o człowieku ubogim, biedaku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś goły, bez ubrania

 (1.2) przen. pot. posp. osoba biedna, która nie ma pieniędzy

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Wolałbyś być sparaliżowanym multimilionerem czy zdrowiuśkim gołodupcem?

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) golas, golec

 (1.2) golec, goły i wesoły, goły jak święty turecki, biedny jak mysz kościelna

Wiktionary


gołogęby

niemający zarostu


SJP.pl


gołogóra

nazwa kilku wsi i szczytów w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. bezleśna góra

Wiktionary

W Polsce
  • Gołogóra – wieś w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Świątki
  • Gołogóra – wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Polanów
  • Gołogóra – zlikwidowana stacja kolei wąskotorowej w Gołogórze, w powiecie koszalińskim, w województwie zachodniopomorskim
  • Gołogóra – gromada

Wikipedia


gołogłów

gatunek ptaka z rzędu wróblowych, występujący na Borneo


SJP.pl

Gołogłów (Pityriasis gymnocephala) – gatunek średniej wielkości ptaka, jedynego przedstawiciela monotypowej rodziny gołogłowów (Pityriasidae), enigmatyczny i rzadki mieszkaniec lasów deszczowych Borneo.

Wikipedia


gołogłowy

1. mający gołą głowę;
2. barwinka gołogłowa - gatunek ptaka z rodziny papugowatych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) rzad. mający odkrytą głowę

Wiktionary

Gołogłowy (niem. Hollenau) – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Kłodzko. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Wikipedia


gołoledź

szklista pokrywa lodowa powstająca w czasie obniżania się temperatury poniżej 0°C wskutek zamarzania spadających przechłodzonych kropli deszczu, mżawki lub opadania mgły


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) meteorol. cienka, śliska powłoka tworząca się na powierzchni gruntu, drzew i innych przedmiotów wskutek zamarzania opadów (mżawki lub deszczu);

Wiktionary

Gołoledź (pot. lodowica, ślizgawica, szklanka lub czarny lód ang. black ice) – osad w postaci gładkiej, równej, przezroczystej warstwy lodu, pokrywającej podłoże. Powstaje wtedy, gdy deszcz, mżawka (lub mgła) opada na podłoże o temperaturze niższej od zera. Spadające kropelki rozpływają się i zamarzają. Do gołoledzi najczęściej dochodzi wtedy, gdy po mroźnej i suchej pogodzie przychodzi ocieplenie, przynoszące również opady.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gołoledź powstaje najczęściej w momencie, kiedy deszcz lub mgła opada na podłoże o temperaturze niższej niż zero stopni.

 (1.1) Wypadki samochodowe podczas gołoledzi zdarzają się aż czterokrotnie częściej niż na mokrej nawierzchni oraz dwukrotnie częściej niż na zaśnieżonych jezdniach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔˈwɔlɛt͡ɕ, AS: gou̯oleć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ślizgawica, szklanka, ślizgawka, czarny lód; gw-pl|Mazowsze|lodówa, lodówka.

Wiktionary


gołolicy

czubacz gołolicy - gatunek ptaka z rodziny czubaczy


SJP.pl


gołomianka

ryba przystosowana do życia na dużych głębokościach, występująca w Bajkale


SJP.pl

Comephorus – rodzaj drapieżnych, słodkowodnych ryb skorpenokształtnych (Scorpaeniformes), typ nomenklatoryczny rodziny gołomiankowatych (Comephoridae).

Wikipedia


gołonóg

dzielnica Dąbrowy Górniczej


SJP.pl

Gołonóg – największa pod względem liczby mieszkańców dzielnica Dąbrowy Górniczej, zamieszkała przez około 35 000 osób, co stanowi około 30% populacji miasta. Dzielnica zlokalizowana jest w środkowej części miasta na wschód od dzielnicy Centrum. Od wschodu graniczy z ArcelorMittal Poland Oddział w Dąbrowie Górniczej, od północy z osiedlem Łęknice natomiast od południa poprzez kompleks leśny i dzielnice Jamki ze Strzemieszycami.

Wikipedia


gołonogi

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający gołe nogi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gołonoga pannica zrobiła furorę na przystanku.

Wiktionary


gołooki

sroka gołooka - północnoamerykański ptak z rodziny krukowatych


SJP.pl


gołoś

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Edward Gołoś – polski „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”
  • Konrad Gołoś – polski piłkarz

Wikipedia


gołość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest gołe; cecha tych, którzy są goli

Wiktionary

Powiązane:

 przym. goły

 przysł. goło

 rzecz. goły nmos.

Wiktionary


gołoszyjka

kura mająca gołą, nieopierzoną szyję


SJP.pl

Gołoszyjka – rasa kur. Znana dawniej również pod nazwami: siedmiogródki, nagoszyje, kury tureckie.

Wikipedia


gołosłowność

brak poparcia w faktach dla wypowiadanych słów; pustosłowie, deklaratywność


SJP.pl


gołosłowny

1. taki, który nie ma poparcia w faktach, nie jest uzasadniony żadnymi dowodami, opiera się wyłącznie na słowach; deklaratywny, bezpodstawny, bez pokrycia;
2. o człowieku: taki, który posługuje się tylko słowami, nie przedstawia żadnych dowodów


SJP.pl


gołota

w dawnej Polsce: szlachta nie posiadająca ziemi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. ludzie biedni

 (1.2) daw. człowiek biedny; człowiek nie posiadający żadnego mienia; człowiek pozbawiony mienia

Wiktionary

Gołota, gołota szlachecka, szlachta gołota – uboga grupa społeczna legitymująca się szlacheckim rodowodem, lecz nieposiadająca ziemi. Nie płacili podatku od majątków ziemskich, ale podlegali tak zwanemu pogłównemu generalnemu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡɔˈwɔta, AS: gou̯ota

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biedota, gmin, ubodzy

 (1.2) daw. hołota, daw. gołotka, daw. hultaj, nieosiadły, daw. obdartus

 (1.5) daw. gołość

Wiktionary


gołotczyzna

wieś w Polsce


SJP.pl

Gołotczyzna – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Sońsk. Gołotczyzna leży nad rzeką Soną, ok. 11 km na południowy wschód od Ciechanowa.

Wieś sąsiaduje z: Sońskiem, Marusami, Strusinem, Damiętami.

Wikipedia


gołotka

misiówka gołotka - gatunek motyla z rodziny niedźwiedziówkowatych


SJP.pl


gołowąs

młokos, młodzian, żółtodziób


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. młodzik, niedoświadczony chłopak

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ojciec i Ewka śmieli się z takiej gotowości, syn zaś rzekł im: — Jakże! kochanie jak i śmierć nikogo nie minie. Gołowąsem jeszcze byłem, a pani Wołodyjowska panną, gdym się w niej okrutnie rozkochał.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡɔ.ˈwɔvɔ̃.w̃s, AS: go.u̯o.võũ̯s

Wiktionary

Powiązane:

 przym. gołowąsy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) młodzian, młodzik, młokos, żółtodziób

Wiktionary


gołowąsy

przymiotnik

 (1.1) nie mający jeszcze wąsów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie wpuszczamy gołowąsych młodzieniaszków.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gołowąs mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gołobrody

Wiktionary


gołożer

całkowite ogołocenie roślin z liści przez szkodniki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ogrod. roln. leśn. całkowite ogołocenie rośliny uprawnej z liści przez żerujące szkodniki

Wiktionary

Wikipedia


gołubowicz

nazwisko


SJP.pl


gołuch

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Genowefa Gołuch – polska „Sprawiedliwa wśród Narodów Świata”
  • Krzysztof Gołuch – polski artysta fotograf

Wikipedia


gołucha

nazwisko


SJP.pl


gołuchów

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w Polsce

Wiktionary

W Polsce
  • Gołuchów – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. pińczowskim, w gminie Kije
  • Gołuchów – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. pleszewskim, w gminie Gołuchów
  • Gołuchów – gmina wiejska w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim
  • Gołuchów – gromada
  • zbiornik Gołuchów (właśc. Jezioro Gołuchowskie) – zbiornik retencyjny na Trzemnej
Zobacz też
  • Dekanat Gołuchów

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pojechałam z dzieciakami do Gołuchowa zobaczyć zagrodę żubrów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gołuchowianin mos., gołuchowianka ż.

 przym. gołuchowski

Wiktionary


gołuchowianin

mieszkaniec Gołuchowa


SJP.pl


gołuchowianka

mieszkanka Gołuchowa (wsi w Polsce)


SJP.pl


gołuchowski

przymiotnik od: Gołuchów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Gołuchowa, związany z Gołuchowem

Wiktionary

  • Agenor Maria Adam Gołuchowski (1849–1921) – polski prawnik, polityk i dyplomata
  • Agenor Maria Joachim Gołuchowski (1886–1956) – polski ziemianin, wojskowy, senator
  • Agenor Romuald Gołuchowski (1812–1875) – polski polityk, minister spraw wewnętrznych Austrii w latach 1859–1861
  • Artur Gołuchowski (1808–1893) – polski dowódca wojskowy, generał w okresie powstania styczniowego
  • Celestyn Piotr Gołuchowski (zm. 1791) – urzędnik Rzeczypospolitej Obojga Narodów
  • Józef Gołuchowski (1797–1858) – polski filozof
  • Józef Gołuchowski (zm. 1759) – chorąży sandomierski
  • Wojciech Agenor Gołuchowski (1888–1960) – polski ziemianin, wojskowy, polityk

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przed obiadem zwiedziliśmy gołuchowski zamek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gołuchów mrz., gołuchowianin mos., gołuchowianka ż.

Wiktionary


gołuński

nazwisko


SJP.pl


goły

1. nie osłonięty ubraniem; nagi; obnażony;
2. pozbawiony naturalnego pokrycia (włosów, piór, liści, roślinności itp.);
3. niczym nie pokryty; ogołocony z ozdób; pusty;
4. występujący bez dodatków, uzupełnień (np. gołe słowa);
5. pot. biedny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nagi, nieubrany

 (1.2) nieosłonięty, sam

 (1.3) bez wyposażenia

 (1.4) bez pieniędzy

 (1.5) uczn. (o ocenach) występujący bez innych

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (2.1) kulin. rodzaj klusek ziemniaczanych, potrawa z kuchni kieleckiej;

Wiktionary

Goły – rodzaj klusek ziemniaczanych występujących w tradycyjnej, wiejskiej kuchni kieleckiej.

Przygotowywane są z tartych, surowych ziemniaków odsączonych z nadmiaru wody z dodatkiem kilku surowych jajek. Z przygotowanej masy formuje się ręcznie okrągłe, spłaszczone kluski średnicy ok. 3–4 cm. Gotowane są na osolonym wrzątku. Podawać je można ze skwarkami lub na mleku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Plażą szła goła dziewczyna.

 (1.2) Mars jest jedną z pięciu planetaanet widocznych gołym okiem.

 (1.3) Dostałem gołe mieszkanie w spadku.

 (1.4) Zawsze pod koniec miesiąca jestem goły.

 (1.5) Antek ma gołe lufy, ale dobrze się zachowuje.

 (2.1) Na obiad zrobiliśmy dziś goły i zalewajkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡɔwɨ, AS: gou̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. golizna ż., golas m., golasek m., golaska ż., golec m., goła ż., gołość ż.

 czas. ogołocić, ogołacać, golić, ogolić, podgolić, podgalać, obnażać

 przym. ogołocony, ogolony, golutki, goluśki

 przysł. goło

Wiktionary


gołymiński

przymiotnik od: Gołymin-Ośrodek


SJP.pl


gołyszek

gatunek owadożernego ssaka z rodziny jeżowatych


SJP.pl

Gołyszek właściwy (Echinosorex gymnura) – gatunek owadożernego ssaka z rodziny jeżowatych (Erinaceidae), jedyny przedstawiciel rodzaju gołyszek (Echinosorex), największy z owadożerów. Podobnie jak inni przedstawiciele podrodziny Galericinae (rodzaje Hylomys, Neohylomys, Podogymnura, Neotetracus) nie posiada kolców, co odróżnia go od jeży (przedstawicieli podrodziny Erinaceinae).

Wikipedia


gp

skrót od: Grand Prix


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = grand prix;

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɟɛ‿ˈpɛ, AS: ǵe‿pe

Wiktionary


gpk

skrótowiec

 (1.1) = turyst. graniczny punkt kontrolny

Wiktionary


gpl

Powszechna Licencja Publiczna GNU, licencja wolnodostępnego oprogramowania zabraniająca zamykania kodu


SJP.pl


gprs

skrót od: General Packet Radio Service - usługa pakietowej transmisji danych dostarczana przez sieci radiowe, np. GSM


SJP.pl


gps

[czytaj: dżipi-ES]
1. skrót od: Global Positioning System, globalny system radionawigacyjny;
2. nieduże urządzenie korzystające z tego systemu


SJP.pl


gpu

[czytaj: gie-pe-u] skrót od:
1. Gosudarstwiennoje Politiczieskoje Uprawlenije - dawna radziecka służba bezpieczeństwa;
2. Graphics Processing Unit - procesor graficzny


SJP.pl

Procesor graficzny, GPU (od ang. graphics processing unit) – jednostka obliczeniowa znajdująca się w kartach graficznych.

Wikipedia


gpw

skrótowiec

 (1.1) = Giełda Papierów Wartościowych

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɟɛ‿pɛ‿ˈvu, AS: ǵe‿pe‿vu

Wiktionary


gr

skrót od: grosz (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = grosz

 (1.2) = przest. gram

Wiktionary

Grosz (łac. denarius grossus – gruby denar) – moneta gruba (w stosunku do emitowanych wcześniej denarów).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) 1 zł = 100 gr

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡrɔʃɨ, AS: grošy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) g

Wiktionary


gr.

skrót od: grecki (czytany jako cały, odmienny wyraz); grec.


SJP.pl

skrót

 (1.1) = grecki

 (1.2) = grupa

Wiktionary

Język grecki, greka (stgr. Ἑλληνικὴ γλῶττα, Hellenikè glõtta; nowogr. ελληνική γλώσσα, ellinikí glóssa lub ελληνικά, elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego. W kulturze europejskiej zaadaptowany, obok łaciny, jako język terminologii naukowej, wywarł wpływ na wszystkie współczesne języki europejskie, a także część pozaeuropejskich i starożytnych. Od X wieku p.n.e. zapisywany jest alfabetem greckim.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) grec.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 (1.1) zob. grecki.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* czeski: (1.1) řec.

* słowacki: (1.1) gr.

źródła.

== gr. (język islandzki.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = greinir → rodzajnik

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) zob. grecki.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) grec.

Wiktionary


gra

1. zabawa towarzyska lub sportowa walka prowadzona według określonych reguł
2. przybory, przedmioty służące do grania
3. odtwarzanie utworu muzycznego na instrumencie lub postaci utworu scenicznego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zabawa według ustalonych reguł;

 (1.2) sport. mecz

 (1.3) granie na instrumencie

 (1.4) zadanie aktorskie

 (1.5) udawanie czegoś

 (1.6) zestaw przedmiotów do gry (1.1)

 (1.7) program komputerowy do gry (1.1)

 (1.8) mat. model matematyczny, w którym uczestniczy kilku graczy starających się uzyskać dla siebie jak najlepszy wynik

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lp. ter. od: grać

Wiktionary

Gra – czynność o ustalonych zasadach, w której udział bierze jedna lub więcej osób. Od innych rozrywek grę odróżnia istnienie ścisłego zbioru zasad gry, kodyfikujących czynności z nią związane.

Termin gra jest też używany w wielu (niepowiązanych z sobą) dziedzinach nauki, a jego znaczenie zależy od rozważanej dyscypliny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moją ulubioną grą jest domino.

 (1.2) W ostatnich dwóch grach nasza drużyna nie strzeliła bramki.

 (1.3) Gra młodego pianisty wzbudziła zachwyt widowni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡra, AS: gra

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gracz mos., graczka ż., rozgrywka ż., zagrywka ż., granie n., zagranie n.

:: zdrobn. gierka ż., nagranie n., nagrywanie n., grywalność ż.

 czas. grać, grywać, przegrywać, rozgrywać, wygrywać, zagrywać, ugrać

 przym. growy, grywalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zabawa; daw. igra

 (1.2) mecz, rozgrywka

Wiktionary


graaf

nazwisko, np. Regnier de Graaf (1641-1673), holenderski lekarz, anatom i fizjolog


SJP.pl

  • Edwin de Graaf (ur. 1980) – holenderski piłkarz
  • Regnier de Graaf (1641-1673) – holenderski lekarz, anatom i fizjolog
  • Thom de Graaf (ur. 1957) – holenderski polityk i samorządowiec
  • Willem Eduard de Graaf (1908-?) – holenderski pilot

Wikipedia


graal

przenośnie: symbol najwyższego szczęścia, dostępnego tylko człowiekowi o czystym sercu


SJP.pl

Graal (także Święty Graal) – tajemniczy przedmiot (najczęściej kielich lub misa) występujący w legendach arturiańskich. W niektórych ich wersjach jest to kielich, którym posłużył się Jezus Chrystus w czasie Ostatniej Wieczerzy, a później użyty przez Józefa z Arymatei do zebrania krwi Jezusa po ukrzyżowaniu.

Wikipedia


grab

drzewo lub krzew z rodziny brzozowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dendr. drzewo lub krzew z rodziny nazwa systematyczna|Stylocerataceae. o gładkiej, nieznacznie spękanej, popielatej korze;

 (1.2) drewno grabu (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) więz. chłop ze wsi

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. od: graba

forma czasownika.

 (4.1) 2. os. lp. rozk. od: grabić

Wiktionary

Grab (Carpinus L.) – rodzaj drzew i krzewów klasyfikowany do rodziny brzozowatych (dawniej często do wyodrębnianej rodziny leszczynowatych). Obejmuje 41–42 gatunki. Rośliny te występują w lasach w strefie umiarkowanej na półkuli północnej, przede wszystkim we wschodniej Azji na obszarze od Himalajów po Japonię. W Chinach rosną 33 gatunki, z czego 27 to endemity. W Europie obecne są dwa gatunki – grab pospolity C. betulus i grab wschodni C. orientalis. W Ameryce Północnej rośnie grab amerykański C. caroliniana (wschodnia część kontynentu) i C. tropicalis (góry Ameryki Środkowej). W Polsce rośnie w naturze tylko grab pospolity C. betulus, a obce gatunki spotykane są tylko w kolekcjach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) We wrześniu piorun uderzył w ten stary grab nad strumieniem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡrap, AS: grap

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Grabów mrz., grabina ż.

 przym. grabowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) grabina

Wiktionary


graba

potocznie: ręka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. ręka, dłoń

 (1.2) pot. uścisk dłoni zwykle potwierdzający zgodę, porozumienie

 (1.3) duży piec

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. od: grab

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡraba, AS: graba

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) gruba

Wiktionary


grabacki

nazwisko


SJP.pl


grabanów

Grabanów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Biała Podlaska. Leży nad rzeką Klukówką, dopływem Krzny.

Wieś magnacka położona była w końcu XVIII wieku w hrabstwie bialskim w powiecie brzeskolitewskim województwa brzeskolitewskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.

Wikipedia


grabara

nazwisko


SJP.pl


grabarczanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Grabarki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Grabarka ż.

:: fż. grabarczanka ż.

 przym. grabarecki

Wiktionary


grabarczanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Grabarki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na przystanku czekały dwie grabarczanki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Grabarka ż.

:: fm. grabarczanin mos.

 przym. grabarecki

Wiktionary


grabarczyk

nazwisko


SJP.pl


grabarecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Grabarki, związany z Grabarką

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Grabarka ż., grabarczanin mos., grabarczanka ż.

Wiktionary


grabarek

dawniej:
1. żona grabarza; grabarzowa;
2. zajęcie grabarza; grabarstwo;
3. kobieta grabarz;
4. wynagrodzenie grabarza


SJP.pl


grabarka

dawniej:
1. żona grabarza; grabarzowa;
2. zajęcie grabarza; grabarstwo;
3. kobieta grabarz;
4. wynagrodzenie grabarza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. toponim, nazwa kilku wsi, osad i ich części w Polsce;

 (1.2) geogr. wzniesienie we wschodniej Polsce, święta góra prawosławia;

 (1.3) geogr. nazwa kilku potoków w Polsce

Wiktionary

Miejscowości w Polsce i ich części
  • Grabarka – osada leśna w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Biała Podlaska
  • Grabarka – część wsi Janówka, w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Biała Podlaska
  • Grabarka – część miasta Żelechów, w woj. mazowieckim, w pow. garwolińskim, w gminie Żelechów
  • Grabarka – część wsi Boćki, w woj. podlaskim, w pow. bielski, w gminie Boćki
  • Grabarka – wieś w woj. podlaskim, w pow. siemiatyckim, w gminie Milejczyce
  • Grabarka – wieś w woj. podlaskim, w pow. siemiatyckim, w gminie Nurzec-Stacja
  • Grabarka – część wsi Werpol, woj. podlaskim, w pow. siemiatyckim, w gminie Nurzec-Stacja

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jedziemy do Grabarki odwiedzić dziadka Jarosława.

 (1.2) W święto Przemienienia Pańskiego w 2000 r. na Świętej Górze Grabarce odbyły się główne uroczystości związane z wielkim jubileuszem chrześcijaństwa.

 (1.3) Powierzchnia zlewni Grabarki wynosi 55,1 km².

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. grabarczanin mos., grabarczanka ż.

 przym. grabarecki, grabarski

Wiktionary


grabarski

dotyczący grabarza lub grabarstwa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z osobą lub pracą grabarza, dotyczący grabarstwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Grabarka ż., grabarz mos., grabarstwo n., grabarka ż.

Wiktionary


grabarstwo

zajęcie grabarza; grabarka


SJP.pl


grabarz

1. człowiek trudniący się kopaniem grobów, grzebaniem zmarłych
2. padlinożerny chrząszcz z rodziny omarlic


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzem. osoba zajmująca się kopaniem grobów i grzebaniem zmarłych;

 (1.2) przen. sprawca upadku jakiegoś przedsięwzięcia, ruchu, idei, organizacji

 (1.3) przen. środ. pejor. sport. sędzia

 (1.4) przen. środ. złodziej, który kradnie na cmentarzach

 (1.5) przen. środ. pejor. muz. pianista

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) ent. chrząszcz z rodzaju nazwa systematyczna|Nicrophorus|ref=tak.

 (2.2) kynol. łow. wadliwie ułożony pies myśliwski, który zamiast aportować ubitą zwierzynę, zakopuje ją bądź pozostawia w ukryciu

Wiktionary

Grabarz – zawód, polegający na pochówku na cmentarzach ciał osób zmarłych. Grabarze są zatrudniani przez zakłady pogrzebowe. Pracodawcy zazwyczaj nie wymagają konkretnego wykształcenia od osób zainteresowanych wykonywaniem tej pracy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rodzina zmarłego szybko skontaktowała się z grabarzem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡrabaʃ, AS: grabaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. grabki nmos., grabarstwo n., grabarka ż., grabarzowa ż., grabarzówna ż., grabarczyk m., grabarzówka ż.

 przym. grabarski, grabarzowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|kopala, kopidoł.; pot. kopidół; stpol. grobarz, gróbarz

Wiktionary


grabarzowa

dawniej: żona grabarza; grabarka


SJP.pl


grabarzówna

dawniej: córka grabarza


SJP.pl


grabber

[czytaj: graber] w informatyce: program komputerowy do zapisywania zrzutów ekranowych lub całych witryn internetowych na dysku twardym komputera


SJP.pl


grabczak

młody grab, drzewo lub krzew z rodziny brzozowatych


SJP.pl


grąbczewski

nazwisko


SJP.pl


grabczuk

nazwisko


SJP.pl


grabek

zdrobnienie od: grabie


SJP.pl

W Polsce
  • Grabek – osada w woj. dolnośląskim, w pow. oleśnickim, w gminie Twardogóra
  • Grabek – wieś w woj. łódzkim, w pow. bełchatowskim, w gminie Szczerców
  • Grabek – część wsi Nowy Odrowążek w woj. świętokrzyskim, w pow. skarżyskim, w gminie Bliżyn
  • Grabek – kolonia w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. mrągowskim, w gminie Mikołajki
  • Grabek – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kaliskim, w gminie Mycielin

Wikipedia


grabelki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) zdrobn. grable, grabie

Wiktionary


graben

podłużne, wąskie zapadlisko ograniczone z dwóch stron uskokami biegnącymi w przybliżeniu równolegle do siebie; rów tektoniczny


SJP.pl

Austria:

  • Graben – plac

Niemcy:

  • Graben – gmina w kraju związkowym Bawaria, w powiecie Augsburg

Słowenia:

  • Graben – wieś w Słowenii, w gminie Ribnica

Szwajcaria:

  • Graben – gmina w kantonie Berno, w okręgu Oberaargau

Inne:

  • graben – inne określenie rowu tektonicznego

Zobacz też:

  • Graben-Neudorf
  • Gräben

Wikipedia


grabia

1. wieś w Polsce;
2. rzeka w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. hrabia

Wiktionary

W Polsce
  • Grabia – rzeka na Nizinie Południowowielkopolskiej i Wzniesieniach Południowomazowieckich, prawy dopływ Widawki
  • Grabia – wieś położona w województwie łódzkim, w powiecie łaskim, w gminie Sędziejowice
  • Grabia – gromada

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɡrabʲja, AS: grabʹi ̯a

Wiktionary


grabianowski

nazwisko


SJP.pl


grabiański

nazwisko


SJP.pl


grabiarka

konne lub ciągnikowe narzędzie rolnicze do zgrabiania pokosów siana lub resztek po sprzęcie zboża; grabie, zgrabiarka


SJP.pl


grabić

1. zgarniać liście, siano itp. przy pomocy grabi; zgrabiać;
2. wyrównywać powierzchnię ziemi przy użyciu grabi; zgrabiać;
3. odbierać komuś bezprawnie jego własność, zwłaszcza siłą; rabować, łupić


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) zgarniać grabiami siano, liście lub zżęte zboże, także wyrównywać powierzchnię ziemi

 (1.2) książk. odbierać coś komuś siłą, łupić

 (1.3) daw. rekwirować

Wiktionary

Grabić – wieś w Chorwacji, w żupanii virowiticko-podrawskiej, w gminie Sopje. W 2011 roku liczyła 122 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Obraz przedstawia cztery dziewczęta razem zbierające i grabiące o zmierzchu opadłe liście w ogrodzie. (z Wikipedii)

 (1.2) Rudolf zgadza się, pasawczycy Leopolda przybywają do Pragi i jak każda najemna armia łupią i grabią.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡrabʲit͡ɕ, AS: grabʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. grobowniki nmos., grabież ż., grabieżca mos., grabie n., grabki nmos., zgrabiarka ż., grabienie n., ograbienie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zgrabiać, zagrabiać

 (1.2) rabować, łupić, obdzierać, kraść, plądrować

Wiktionary


grabica

nazwa dwóch wsi w Polsce


SJP.pl

  • Grabica – wieś w województwie łódzkim, w powiecie łaskim, w gminie Sędziejowice
  • Grabica – wieś w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Grabica
  • Grabica – gmina wiejska w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim
  • Grabica – dawna gromada w powiecie piotrkowskim w województwie łódzkim

Wikipedia


grabice

W Polsce
  • Grabice – wieś w woj. lubuskim, w pow. krośnieńskim, w gminie Gubin
  • Grabice – wieś w woj. łódzkim, w pow. rawskim, w gminie Cielądz
  • Grabice – wieś w woj. opolskim, w pow. opolskim, w gminie Murów
  • Grabice – gromada
  • Grabice – dawna gmina

Wikipedia


grabiciel

dawniej: ktoś, kto grabi, rabuje; łupieżca; grabieżca


SJP.pl


grabicki

Grabica


SJP.pl

Patrz:

Grabica

grabie

1. narzędzie ogrodnicze służące do grabienia;
2. konne lub ciągnikowe narzędzie rolnicze do zgrabiania pokosów siana lub resztek po sprzęcie zboża; grabiarka, zgrabiarka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) roln. ogrod. ręczne narzędzie rolnicze lub ogrodnicze (drewniane lub metalowe) służące do grabienia;

 (1.2) roln. techn. zmechanizowane narzędzie rolnicze (konne lub ciągnikowe) służące do zgrabiania w wały pokosów siana lub słomy ze ścierniska

Wiktionary

  • grabie – narzędzie rolnicze
  • Grabie – polski herb szlachecki
  • Marek Grabie – polski satyryk i aktor kabaretowy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Chłopi zabrali grabie i poszli na pole.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡrabʲjɛ, AS: grabʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. grabienie n., zgrabiarka ż.

:: zdrobn. grabki lm nm.

:: zgrub. grabisko n.

 czas. grabić ndk., zgrabiać ndk., zagrabiać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) grabki; gw-pl|Górny Śląsk|grample, stodolnioki.

Wiktionary


grabiec

nazwisko


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zgrabieć)

 (1.1) książk. o dłoniach, palcach: drętwieć z zimna

Wiktionary

  • Grabiec – gatunek ptaka z rodziny cudowronek

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dorzucę drewna do kominka, bo ręce zaczynają mi grabieć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡrabʲjɛ̇t͡ɕ, AS: grabʹi ̯ėć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zgrabieć

 przym. zgrabiały

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drętwieć, kostnieć, sztywnieć

Wiktionary


grabienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|grabić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡraˈbʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: grabʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. grabić ndk., zgrabiać ndk., zgrabić dk.

 rzecz. grabież ż., grabki nmos., grabie, zgrabiarka

Wiktionary


grabież

bezprawne, brutalne pozbawianie kogoś jego własności; rabunek, kradzież


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zabieranie siłą czyjejś własności; obrabowanie, plądrowanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Żołnierze sowieccy nie mogli uwierzyć, że mimo pięciu lat wojny, zniszczeń, mordów, rekwizycji, kontrybucji i grabieży, nazajutrz po bitwie, na tej samej ulicy, na której wczoraj walczyli, mogli dostać stakan bimbru, a do tego jeszcze zakąskę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡrabʲjɛʃ, AS: grabʹi ̯eš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. grabieżca m., grabienie n.

 czas. grabić ndk., nagrabić się dk.

 przym. grabieżczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rabunek, łupiestwo, rozbój

Wiktionary


grabieżca

ktoś, kto dokonuje grabieży; łupieżca; rabuś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ten, kto dokonuje grabieży, rabuje, łupi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. grabież ż.

 czas. grabić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łupieżca, rabuś

Wiktionary


grabieżczy

dotyczący grabieżcy lub grabieży; rabunkowy, łupieżczy


SJP.pl


grabieżczyni

grabieżca


SJP.pl

Patrz:

grabieżca

grabieżenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|grabieżyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. grabieżyć

Wiktionary


grabieżyć

czasownik

 (1.1) grabić, zajmować się grabieniem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. grabieżenie n.

Wiktionary


grabik

wieś w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Grabik – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. polkowickim, w gminie Gaworzyce
  • Grabik – wieś w woj. lubuskim, w pow. żarskim, w gminie Żary
  • Grabik – dawna gmina
  • Grabik – zlikwidowany przystanek kolejowy w Grabiku, w województwie lubuskim
W Chorwacji
  • Grabik – wieś w żupanii bielowarsko-bilogorskiej, w mieście Čazma

Wikipedia


grabina

1. potocznie: grab;
2. drewno grabowe;
3. las grabowy;
4. zarośla grabowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. pot. grab

 (1.2) zagajnik grabowy

 (1.3) drewno z grabu

 (1.4) witki grabowe

Wiktionary

Miejscowości w Polsce i ich integralne części

Województwo dolnośląskie
  • Grabina – część miasta Strzegom, w pow. świdnickim, w gminie Strzegom

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. grab m., Grabów mrz.

 przym. grabowy

Wiktionary


grabinka

wieś w Polsce


SJP.pl

Miejscowości w Polsce i ich integralne części
  • Grabinka – część wsi Pawlikowice, w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, w gminie Krośniewice
  • Grabinka – część wsi Biała Góra, w woj. łódzkim, w pow. łęczyckim, w gminie Grabów
  • Grabinka – kolonia w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Zadzim
  • Grabinka – kolonia w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Warta

Wikipedia


grabinowy

przymiotnik od: grabina


SJP.pl


grabiński

nazwisko


SJP.pl

  • Grabiński – polskie nazwisko.

Osoby noszące nazwisko Grabiński/Grabińska:

  • Andrzej Grabiński (ujednoznacznienie)
  • Benedykt Grabiński (?–1791) – ziemianin, poseł na Sejm Czteroletni
  • Henryk Grabiński (1843–1903) – malarz i pedagog
  • Józef Grabiński (ujednoznacznienie)
  • Stefan Grabiński (1887–1936) – pisarz specjalizujący się w horrorze i grozie
  • Stanisław Bohdan Grabiński (1891-1930) – ziemianin, szambelan papieski
  • Tadeusz Grabiński (ur. 1947) – ekonomista, rektor AE w Krakowie
  • Władysław Krzysztof Grabiński (1925-1944) – żołnierz powstania warszawskiego.
  • Wanda Grabińska (1902–1980) – prawniczka, pierwsza polska sędzia
  • Wojciech Grabiński (zm. 1786) – podkomorzy królewski, starosta stężycki
  • Zofia Grabińska (1922–1994) – aktorka i piosenkarka

Wikipedia


grabiowy

przymiotnik od: grabie


SJP.pl


grabisko

trzonek, na którym oprawione są grabie


SJP.pl


grabiszyński

nazwisko


SJP.pl


grabka

nazwisko


SJP.pl

W Polsce
  • Grabka (Gróbka) – rzeka, dopływ Wisły
  • Grabka – część wsi Obidza, w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Łącko
  • Grabka – przysiółek wsi Jaworze, w woj. śląskim, w pow. bielskim, w gminie Jaworze

Wikipedia


grabki

zdrobnienie od: grabie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) zdrobn. od: grabie

 (1.2) małe grabie, narzędzie ogrodnicze służące do grabienia

 (1.3) plastikowyastikowa zabawka dla dzieci przypominająca grabie

Wiktionary

  • Grabki – zminiaturyzowana forma grabi (także: dziecięca zabawka)
W Polsce
  • Grabki Duże
  • Grabki Małe
  • Grabki – gromada
  • Grabki – dawna gmina

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɡrapʲci, AS: grapʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. grabie nmos., grabarz m., grabiarka ż., grabienie n., pograbienie n., zagrabienie n.

 czas. grabić ndk., pograbić dk., zgrabić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) grabie

Wiktionary


grąbkowo

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Grąbkowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Potęgowo
  • Grąbkowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. rawickim, w gminie Jutrosin

Wikipedia


grabkowski

nazwisko


SJP.pl


grabniak

las grabowy


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 8
  • Grabniak – wieś w woj. lubelskim, w pow. włodawskim, w gminie Urszulin
  • Grabniak – wieś w woj. mazowieckim, w pow. garwolińskim, w gminie Sobolew
  • Grabniak – wieś w woj. mazowieckim, w pow. mińskim, w gminie Dobre
  • Grabniak – część wsi Dybki w woj. mazowieckim, w pow. ostrowskim, w gminie Ostrów Mazowiecka
  • Grabniak – osada w woj. mazowieckim, w pow. ostrowskim, w gminie Szulborze Wielkie
  • Grabniak – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. lidzbarskim, w gminie Lidzbark Warmiński

Wikipedia


grabnica

osada w Polsce


SJP.pl

Grabnica – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Dobrzany, położona 4 km na północny wschód od Dobrzan (siedziby gminy) i 19 km na północny wschód od Stargardu (siedziby powiatu).

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Wikipedia


grabnicki

przymiotnik od: Grabnica


SJP.pl


grabno

7 miejscowości w Polsce:

  • Grabno – wieś w woj. lubuskim, w pow. słubickim, w gminie Ośno Lubuskie
  • Grabno – wieś w woj. łódzkim, w pow. łaskim, w gminie Sędziejowice
  • Grabno – wieś w woj. małopolskim, w pow. tarnowskim, w gminie Wojnicz
  • Grabno – wieś w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Ustka
  • Grabno – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. kętrzyńskim, w gminie Kętrzyn
  • Grabno – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Borne Sulinowo
  • Grabno – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. świdwińskim, w gminie Połczyn-Zdrój

Wikipedia


grabnowski

Grabno


SJP.pl

Patrz:

Grabno

grabolistny

przymiotnik

 (1.1) bot. mający liście jak grab

Wiktionary


graboś

nazwisko


SJP.pl


graboszyce

Graboszyce – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim, w gminie Zator.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa bielskiego.

Wikipedia


grabów

drzewo lub krzew z rodziny brzozowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. toponim, nazwa kilkunastu miejscowości w Polsce i na Ukrainie;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. grab m., grabina ż., Grabieniec m., Grabowo n., Graby nmos.

 przym. grabowy

Wiktionary


grabowa

przymiotnik od: grab


SJP.pl

W Polsce
  • Grabowa – część wsi Sawin w woj. lubelskim, w pow. chełmskim, w gminie Sawin
  • Grabowa – wieś w woj. łódzkim, w pow. opoczyńskim, w gminie Mniszków
  • Grabowa – część wsi Góry w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Uniejów
  • Grabowa – wieś w woj. łódzkim, w pow. wieluńskim, w gminie Pątnów
  • Grabowa – część wsi Nowa Wieś w woj. małopolskim, w pow. myślenickim, w gminie Dobczyce
  • Grabowa – wieś w woj. mazowieckim, w pow. przysuskim, w gminie Potworów
  • Grabowa – wieś w woj. mazowieckim, w pow. przysuskim, w gminie Rusinów
  • Grabowa – część wsi Brenna w woj. śląskim, w pow. cieszyńskim, w gminie Brenna
  • Grabowa – wieś w woj. śląskim, w pow. częstochowskim, w gminie Mykanów
  • Grabowa – wieś w woj. śląskim, w pow. zawierciańskim, w gminie Łazy
  • Grabowa – część wsi Święta Katarzyna w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Bodzentyn
  • Grabowa – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. staszowskim, w gminie Łubnice
  • Grabowa – część wsi Strzałków w woj. wielkopolskim, w pow. kaliskim, w gminie Lisków
  • Grabowa – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Rychwał
  • Grabowa (Nowy Sącz)

Wikipedia


grabowianin

1. mieszkaniec Grabowa (miasta lub wsi w Polsce);
2. mieszkaniec Grabowa nad Prosną (miasta w Polsce)


SJP.pl


grabowianka

1. mieszkanka Grabowa (miasta lub wsi w Polsce);
2. mieszkanka Grabowa nad Prosną (miasta w Polsce)


SJP.pl


grabowicz

nazwisko


SJP.pl


grabowiec

wieś w Polsce, położona blisko Torunia


SJP.pl

W Polsce

Miejscowości i ich części
Inne
  • Grabowiec – gmina wiejska w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim
  • Grabowiec – gromada w powiecie hrubieszowskim
  • Grabowiec – gromada w powiecie iłżeckim

Wikipedia


grabowiecki

Grabowiec


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Adam Grabowiecki – polski polityk, przedsiębiorca, poseł na Sejm
  • Jerzy Grabowiecki – polski ekonomista
  • Sebastian Grabowiecki – polski poeta i urzędnik dworski
  • Zygmunt Grabowiecki – polski fotograf

Wikipedia

Patrz:

Grabowiec

grabówka

pawica grabówka - gatunek motyla z rodziny pawicowatych


SJP.pl

W Polsce

Miejscowości
  • Grabówka – część miasta Częstochowa
  • Grabówka – część miasta Płock
  • Grabówka – część miasta Tarnów
  • Grabówka – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. milickim, w gminie Milicz
  • Grabówka – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. włocławskim, w gminie Choceń
  • Grabówka – część wsi Dobrynka w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Piszczac
  • Grabówka – wieś w woj. lubelskim, w pow. kraśnickim, w gminie Annopol
  • Grabówka – wieś w woj. lubelskim, w pow. lubelskim, w gminie Borzechów
  • Grabówka – część wsi Strzeszkowice Duże w woj. lubelskim, w pow. lubelskim, w gminie Niedrzwica Duża
  • Grabówka – wieś w woj. lubelskim, w pow. opolskim, w gminie Opole Lubelskie
  • Grabówka – wieś w woj. lubelskim, w pow. parczewskim, w gminie Podedwórze
  • Grabówka – wieś w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Burzenin
  • Grabówka – część wsi Pawłów w woj. małopolskim, w pow. dąbrowskim, w gminie Bolesław
  • Grabówka – część wsi Zasiadały w woj. mazowieckim, w pow. garwolińskim, w gminie Miastków Kościelny
  • Grabówka – wieś w woj. opolskim, w pow. kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Bierawa
  • Grabówka – przysiółek wsi Kamienna w woj. opolskim, w pow. namysłowskim, w gminie Namysłów
  • Grabówka – przysiółek wsi Miodary w woj. opolskim, w pow. namysłowskim, w gminie Świerczów
  • Grabówka – osada leśna w województwie opolskim, w powiecie oleskim, w gminie Praszka
  • Grabówka – wieś w woj. podkarpackim, w pow. brzozowskim, w gminie Dydnia
  • Grabówka – część wsi Róża w woj. podkarpackim, w pow. dębickim, w gminie Czarna
  • Grabówka – przysiółek wsi Podgrodzie w woj. podkarpackim, w pow. dębickim, w gminie Dębica
  • Grabówka – część wsi Biały Bór w woj. podkarpackim, w pow. mieleckim, w gminie Przecław
  • Grabówka – wieś w woj. podlaskim, w pow. białostockim, w gminie Grabówka
  • Grabówka – wieś w woj. podlaskim, w pow. zambrowskim, w gminie Zambrów
  • Grabówka – osada leśna w woj. podlaskim, w pow. zambrowskim, w gminie Zambrów
  • Grabówka – część wsi Rudzica w woj. śląskim, w pow. bielskim, w gminie Jasienica
  • Grabówka – część wsi Zebrzydowice w woj. śląskim, w pow. cieszyński, w gminie Zebrzydowice
  • Grabówka – wieś w woj. śląskim, w pow. częstochowskim, w gminie Mykanów
  • Grabówka – część wsi Suszec w woj. śląskim, w pow. pszczyńskim, w gminie Suszec
  • Grabówka – wieś w woj. śląskim, w pow. wodzisławskim, w gminie Lubomia
  • Grabówka – część wsi Cieszkowy w woj. świętokrzyskim, w pow. kazimierskim, w gminie Czarnocin
  • Grabówka – część wsi Zagajów w woj. świętokrzyskim, w pow. kazimierskim, w gminie Czarnocin
  • Grabówka – przysiółek wsi Kolonia Piaski w woj. świętokrzyskim w pow. ostrowieckim w gminie Kunów
  • Grabówka – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. mrągowskim, w gminie Mikołajki
  • Grabówka – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. chodzieskim, w gminie Budzyń

Wikipedia


grabownia

dzielnica Rybnika


SJP.pl

Grabownia – część miasta i dzielnica Rybnika położona w północnej części miasta, od strony zachodniej leży nad Zalewem Rybnickim. Liczba mieszkańców wynosi ok. 750. Kaplica w Grabowni powstała w 1905 r. W dzielnicy funkcjonuje również klub piłkarski „TKKF Jedność Grabownia-Golejów”.

Dzielnica została włączona do Rybnika 1 lutego 1977.

  • Przewodniczący rady dzielnicy: Tomasz Ibrom
  • Przewodniczący zarządu dzielnicy: Bogdan Kotyrba

Wikipedia


grabownica

W Polsce:

  • Grabownica – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. milickim, w gminie Krośnice
  • Grabownica – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. milickim, w gminie Milicz
  • Grabownica – kolonia w województwie mazowieckim, w powiecie ostrołęckim, w gminie Baranowo
  • Grabownica – część wsi Rzeplin w woj. podkarpackim, w pow. jarosławskim, w gminie Pruchnik
  • Grabownica – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Łopuszno
  • Grabownica – gromada

Wikipedia


grabowno

Grabowno (niem. Graben) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie górowskim, w gminie Góra.

Wikipedia


grabowo

1. nazwa wielu miejscowości w Polsce;
2. część miasta Ostrołęka;
3. część miasta Szczecin;
4. miasto w Rosji;
5. wieś na Litwie


SJP.pl

W Polsce

Miejscowości
  • Grabowo – część miasta Kcynia
  • Grabowo – część miasta Ostrołęka
  • Grabowo – część miasta Szczecin
  • Grabowo – osada w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. świeckim, w gminie Pruszcz
  • Grabowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. makowskim, w gminie Krasnosielc
  • Grabowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ostrołęckim, w gminie Goworowo
  • Grabowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ostrołęckim, w gminie Olszewo-Borki
  • Grabowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ostrowskim, w gminie Zaręby Kościelne
  • Grabowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. przasnyskim, w gminie Przasnysz
  • Grabowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sierpeckim, w gminie Zawidz
  • Grabowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. augustowskim, w gminie Augustów
  • Grabowo – część wsi Gąsówka Stara w woj. podlaskim, w pow. białostockim, w gminie Łapy
  • Grabowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. kolneńskim, w gminie Grabowo
  • Grabowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. łomżyńskim, w gminie Śniadowo
  • Grabowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. sokólskim, w gminie Dąbrowa Białostocka
  • Grabowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. kwidzyńskim, w gminie Sadlinki
  • Grabowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. starogardzkim, w gminie Bobowo
  • Grabowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. gołdapskim, w gminie Gołdap
  • Grabowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. iławskim, w gminie Lubawa
  • Grabowo – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. iławskim, w gminie Lubawa
  • Grabowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. mrągowskim, w gminie Mrągowo
  • Grabowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. nidzickim, w gminie Janowo
  • Grabowo – kolonia w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. olsztyńskim, w gminie Purda
  • Grabowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gnieźnieńskim, w gminie Trzemeszno
  • Grabowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wągrowieckim, w gminie Gołańcz
  • Grabowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfińskim, w gminie Chojna
  • Grabowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. kamieńskim, w gminie Kamień Pomorski
  • Grabowo – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. kołobrzeskim, w gminie Siemyśl
  • Grabowo – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. łobeskim, w gminie Łobez
  • Grabowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. sławieńskim, w gminie Malechowo
  • Grabowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. stargardzkim, w gminie Stargard Szczeciński
  • Grabowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Biały Bór

Wikipedia


grabowski

przymiotnik od: Grabowo, Grabów, Grabów nad Prosną, Grabów nad Pilicą


SJP.pl

  • Grabowski – 20. pod względem popularności nazwisko w Polsce. Według bazy PESEL 22.01.2022 r. Nosi je 29 294 Polek i 28 489 Polaków.
  • Grabowscy – nazwa kilku polskich rodów

Wikipedia


grabowy

przymiotnik od: grab


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) składający się z graba

 (1.2) wykonany z drewna lub innej części graba

 (1.3) będący częścią graba

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To Klementyna założyła za domem, w parku schodzącym tarasami w dół, grabowe szpalery na francuską modłę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡraˈbɔvɨ, AS: grabovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. grab m., grabina ż., Grabów mrz.

Wiktionary


grabołusk

ptak leśny z rodzaju łuszczaków charakteryzujący się pomarańczowym upierzeniem głowy i masywnym, szaroniebieskim lub kremowym dziobem; grubodziób, pestkojad


SJP.pl


grabski

nazwisko


SJP.pl

Grabski (forma żeńska: Grabska; liczba mnoga: Grabscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 4738 osób.

Wikipedia


grabsztyn

odmiana jabłek


SJP.pl


grabula

potocznie o dłoni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. graba

Wiktionary


grać

1. brać udział w grach
2. wykonywać utwory muzyczne
3. wystawiać sztukę, wyświetlać film; odtwarzać jakąś postać


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) brać udział w grze – sportowej, towarzyskiej itp.

 (1.2) o przedmiocie: wydawać dźwięki

 (1.3) być włączonym

 (1.4) pot. pasować, odpowiadać

czasownik przechodni

 (2.1) wydobywać dźwięki używając instrumentu muzycznego

 (2.2) wykonywać przedstawienie (w teatrze lub operze); wyświetlać film (w kinie)

 (2.3) być aktorem odtwarzającym jakąś postać w przedstawieniu lub filmie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gramy w remika?

 (1.2) Ten fortepian gra fałszywie, trzeba go nastroić.

 (1.3) Zasnąłem przed telewizorem i grał całą noc.

 (1.4) Czerwona bluzka i zielona spódnica nie grają ze sobą.

 (2.1) Pianista gra wesołą piosenkę na fortepianie.

 (2.2) Tę popularną sztukę teatr grał ponad dwieście razy!

 (2.3) Słyszałeś, że Zenek został aktorem i grał (rolę) górnika w nowym filmie?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡrat͡ɕ, AS: grać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gra ż., gierka ż., gracz m., graczka ż., grywalność ż., nagranie n., dogrywka ż., przygrywka ż., przygryweczka ż., zagrywka ż., wygrana ż., przegrana ż., rozgrywka ż.

 czas. grywać, dogrywać / dograć, ogrywać / ograć, pogrywać / pograć, podgrywać / podegrać, przegrywać / przegrać, rozgrywać / rozegrać, wygrywać / wygrać, zagrywać / zagrać, nagrywać / nagrać, wygrywać / wygrać, współgrać, ugrywać / ugrać

 przym. grywalny, ograny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozgrywać, bawić się

 (2.1) daw. gędzić

 (2.2) wystawiać, przedstawiać, wyświetlać, emitować

 (2.3) udawać

Wiktionary


graca

1. rodzaj motyki, narzędzie ogrodnicze służące m.in. do spulchniania ziemi; graczka;
2. narzędzie ręczne do gaszenia wapna i mieszania zaprawy murarskiej;
3. górnictwo: narzędzie ręczne do zgarniania urobku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) narzędzie żelazne w kształcie zakrzywionej łopatki, osadzone na długim kiju

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. motyka

Wiktionary

Graca – ręczne narzędzie rolnicze, składające się z metalowej, zakrzywionej łopatki, przytwierdzonej do styliska. Rodzaj motyki. Używane głównie do płytkiego spulchniania ziemi i plewienia.

Graca używana jest także do wygarniania rozżarzonych węgli z palenisk.

W murarstwie stosowana jest do rozrabiania wapna z wodą (gracowania).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. gracka ż.

 czas. gracować ndk.

Wiktionary


graciara

graciarz


SJP.pl

Patrz:

graciarz

graciarnia

1. pomieszczenie na graty i rupiecie; rupieciarnia;
2. potocznie: pokój umeblowany starymi, zniszczonymi sprzętami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. pomieszczenie przeznaczone na magazyn starych, niepotrzebnych rzeczy

 (1.2) pot. pokój zapełniony starymi meblami, zniszczonymi sprzętami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wynieś to pudło do graciarni.

 (1.2) Nie dość, że masz taki nieduży pokój, to jeszcze zrobiłeś z niego taką graciarnię.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. grat mrz./mzw., zagracenie n., zagracanie n.

 czas. zagracić dk., zagracać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rupieciarnia, lamus

 (1.2) rupieciarnia

Wiktionary


graciarz

człowiek lubiący zbierać rzeczy bezwartościowe; rupieciarz


SJP.pl


gracik

drobny sprzęt lub mebel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od grat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. grat m.

Wiktionary


gracioso

[czytaj: grasjoso] błazen, trefniś w komedii hiszpańskiej


SJP.pl


gracja

inaczej: szyk, zgrabność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Gracja – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa gratia "wdzięk, powab". W mitologii rzymskiej Gracje były boginiami wdzięku i radości.

Gracja imieniny obchodzi 1 czerwca, 13 czerwca, 18 grudnia.

  • Grace Kelly (1929-1982) – aktorka amerykańska, od 1956 księżna Monako, żona księcia Rainiera III, matka obecnego księcia Monako, Alberta II, zginęła tragicznie w wypadku samochodowym

Gracja jest również synonimem wdzięku, lekkości, piękna.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gracja i Oliwia najlepiej napisały sprawdzian.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gracjan mos.

Wiktionary


gracjan

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

  • Gracjan – imię męskie.
  • Gracjan – cesarz rzymski.
  • Gracjan – prawnik, autor Dekretu Gracjana.
  • Baltazar Gracjan (1601–1658) hiszpański pisarz polityczny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Gracjan i pochodzę z Brzozowa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡrat͡sʲjãn, AS: gracʹi ̯ãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gracek m., gracja ż., Gracjanów m.

:: zdrobn. Gracjanek m., Gracuś m.

:: fż. Gracjana ż., Gracjanna ż., Gracja ż.

 przym. Gracjanowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Gracek m., Gracjanek m., Gracuś m.

Wiktionary


gracjana

imię żeńskie


SJP.pl

Gracjana – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, odpowiednik imienia Gracjan.

W innych językach:

  • łacina – Graciana
  • bułgarski – Graciana
  • czeski – Graciána
  • niderlandzki – Gratiana
  • rumuński – Grațiela
  • język serbsko-chorwacki – Gracijana.

Wikipedia


gracjaniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Gracjany lub z nią związany


SJP.pl


gracjanostwo

Gracjan z małżonką; Gracjanowie


SJP.pl


gracjanowie

Gracjan z małżonką; Gracjanostwo


SJP.pl


gracjanowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Gracjana lub z nim związany


SJP.pl


gracje

inaczej: szyk, zgrabność


SJP.pl

Greckie Charyty (gr. Χάριτες Chárites, l.poj. Χάρις Cháris), rzymskie Gracje (łac. Gratiae, l.poj. Gratia) – boginie wdzięku, piękna i radości. Lubiły zabawy, muzykę i taniec, opiekowały się szczególnie piękną młodzieżą. Uważano je także za patronki sztuk pięknych i rękodzieła.

Wikipedia


gracka

narzędzie wygarniające okruchy z otworu strzałowego w kopalni


SJP.pl


gracki

dzielny, mężny, odważny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) daw. dzielny, zręczny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡrat͡sʲci, AS: gracʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. gracko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dzielny, zręczny, chwacki

Wiktionary


gracować

pracować gracą; motyczyć


SJP.pl


gracownik

robotnik zatrudniony przy mieszaniu wapna gracą


SJP.pl


gracylizacja

Gracylizacja (łac. gracilis ‘smukły’) – proces w antropogenezie polegający na zmianach w szkielecie (głównie mózgoczaszce, ale nie tylko), który w toku ewolucji stawał się coraz delikatniejszy.

Wikipedia


gracylizuch

rodzaj niewielkiego gada naczelnego z kladu Suchia


SJP.pl


gracylność

gracylny


SJP.pl

Patrz:

gracylny

gracylny

w antropologii: bardzo zbliżony do podrasy śródziemnomorskiej, jednak wyższy oraz mający bardziej wydłużoną twarz i nos


SJP.pl


gracz

uczestnik gry


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) uczestnik gry lub zawodów

Wiktionary

  • Gracz – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Sianów.
  • Gracz – amerykański komediodramat z 1992 roku w reżyserii Roberta Altmana.
  • Gracz – amerykański dramat kryminalny z 2014 roku w reżyserii Ruperta Wyatta.
  • Gracz – powieść autorstwa Fiodora Dostojewskiego napisana w 1866 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do brydża potrzeba czterech graczy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡrat͡ʃ, AS: grač

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gra ż., gierka ż., rozgrywka ż., zagrywka ż.

:: fż. graczka ż.

 czas. grać ndk., grywać ndk., przegrywać ndk., rozgrywać ndk., wygrywać ndk., zagrywać ndk.

 przym. grywalny, growy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zawodnik

Wiktionary


gracze

uczestnik gry


SJP.pl

W Polsce
  • Gracze – osada w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Kamionka Wielka
  • Gracze – wieś w woj. opolskim, w pow. opolskim, w gminie Niemodlin
  • Gracze – dawna gmina
  • Gracze – gromada
  • Gracze – stacja kolejowa w Graczach, w województwie opolskim

Wikipedia


graczka

1. rodzaj motyki, narzędzie ogrodnicze służące m.in. do spulchniania ziemi; graca;
2. rzadziej: osoba płci żeńskiej biorąca udział w grze;
3. gwarowo: zabawa, zabawka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta biorąca udział w grze towarzyskiej, komputerowej, hazardowej lub sportowej

 (1.2) książk. kobieta przebiegła, zręczna, niebezpieczna dla przeciwników, otaczających ją osób

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uważaj na Magdę. To niezła graczka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. gracz

 czas. grać

 przym. growy, grywalny

Wiktionary


graczmak

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) reg-pl|Podkarpacie. osoba niezgrabnie poruszająca się, bez koordynacji, często na skutek spożycia alkoholu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ale z ciebie graczmak.

Wiktionary


graczow

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Aleksiej Graczow (1896-1938) – radziecki działacz partyjny i państwowy.
  • Boris Graczow (ur. 1986) – rosyjski szachista
  • Iwan Graczow (1912-?) – radziecki wojskowy
  • Leonid Graczow (1907-1984) – radziecki polityk
  • Nikołaj Graczow (1930-2013) – radziecki wojskowy
  • Pawieł Graczow (1948-2012) – radziecki wojskowy, minister obrony Rosji
  • Wiktor Graczow (1907-1991) – radziecki wojskowy

Wikipedia


graczyk

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Adam Graczyk – polski rzeźbiarz
  • Ewa Graczyk – polska literaturoznawczyni i eseistka
  • Jan Graczyk – polski plastyk amator, rzeźbiarz
  • Jean Graczyk – francuski kolarz szosowy, olimpijczyk
  • Jerzy Graczyk – polski urzędnik państwowy
  • Magdalena Graczyk – polska profesor nauk technicznych
  • Roman Graczyk – polski dziennikarz i publicysta
  • Waldemar Graczyk – polski duchowny, historyk Kościoła, profesor nauk humanistycznych
  • Wiktor Graczyk – polski działacz socjalistyczny, komunistyczny i związkowy
  • Zbigniew Graczyk (strona ujednoznaczniająca)
  • Zdzisław Graczyk – generał dywizji WP

Wikipedia


graczykowski

nazwisko


SJP.pl


graczyński

nazwisko


SJP.pl


grad

jednostka kąta płaskiego; gradus


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) leśn. wielogatunkowy i wielowarstwowy las liściasty z przewagą grabów i dębów, na suchym gruncie;

 (1.2) gwara. położony wyżej suchy teren, znajdujący się pośród błotnistych łąk

Wiktionary

Grad – opad atmosferyczny (hydrometeor) w postaci nieforemnych bryłek lodu (nazywanych gradzinami lub gradowinami) o średnicy rzędu 5–50 mm i większej. W przekroju gradziny widać naprzemienne warstewki przezroczystego lodu i nieprzezroczystego śniegu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tam, gdzie kiedyś rosły grądy, teraz z reguły są pola uprawne.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. grądowy

Wiktionary


gradacja

1. następstwo według stopnia nasilenia; stopniowanie;
2. w geologii: procesy denudacji i erozji wyrównujące powierzchnię skorupy ziemskiej;
3. w retoryce i poetyce: szeregowanie wyrażeń o coraz silniejszym lub coraz słabszym uczuciowym albo znaczeniowym nasyceniu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) następstwo według stopnia nasilenia jakiejś cechy

Wiktionary

  • gradacja (biologia) – wzrost liczebności gatunku
  • gradacja (fotografia) – między innymi kontrastowość lub błędne określenie gradientu czy rodzaju papieru
  • gradacja (geologia) – planacja, zrównywanie ziemi
  • gradacja (językoznawstwo) – stopniowanie
  • gradacja (literatura) – uporządkowanie w porządku rosnącym lub malejącym składników wypowiedzi

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɡraˈdat͡sʲja, AS: gradacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gradient m., gradologia ż.

Wiktionary


gradacyjny

gradacja


SJP.pl

Patrz:

gradacja

gradatamente

określenie wykonawcze: stopniowo


SJP.pl


gradek

nazwisko


SJP.pl

Gradek – przysiółek wsi Rączki w Polsce, położony w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Kluczewsko.

W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa piotrkowskiego.

Wikipedia


gradevole

określenie wykonawcze: przyjemnie, miło; con gradevolezza


SJP.pl


gradient

1. pot. różnica, miara wzrostu lub spadku;
2. operator różniczkowy dający wektor wskazujący kierunek i szybkość największego wzrostu danej funkcji lub wartości;
3. różnica wartości tych samych czynników znajdujących się obok siebie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) płynne przejście jednego koloru w drugi

 (1.2) mat. fiz. wektor o kierunku i zwrocie zgodnym z kierunkiem wzrostu funkcji i wartości proporcjonalnej do szybkości wzrostu;

Wiktionary

Gradient (łac. gradient-, gradiens, im. od gradi, „kroczyć”; gradus, „krok, stopień”; spokr. z lit. gridyti, „iść”) – wyraz oznaczający jedno z następujących pojęć:

  • gradient – w grafice
  • gradient – w matematyce
    • gradient stężeń roztworów – w chemii
    • gradient geotermiczny – w geofizyce
    • gradient ciśnienia – w mechanice płynów
    • gradient adiabatyczny – w termodynamice
    • gradient temperatury, pionowy – w meteorologii

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.2) Gradient jest operatorem różniczkowym.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: ˈɡradʲjɛ̃nt, AS: gradʹi ̯ẽnt

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. transgresja ż., gradus m., gradacja ż.

     przym. gradientowy

    Wiktionary


gradientowy

przymiotnik od: gradient


SJP.pl


gradiernia

1. wieża chłodnicza do skraplania i chłodzenia pary;
2. urządzenie do odparowywania roztworów soli; tężnia


SJP.pl


gradierować

zagęszczać roztwory soli przez odparowanie


SJP.pl


gradito

określenie wykonawcze: miło, przyjemnie, z upodobaniem; gradevole


SJP.pl


gradobicie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) meteorol. intensywne opady gradu w postaci dużych bryłek lodu

Wiktionary

Grad – opad atmosferyczny (hydrometeor) w postaci nieforemnych bryłek lodu (nazywanych gradzinami lub gradowinami) o średnicy rzędu 5–50 mm i większej. W przekroju gradziny widać naprzemienne warstewki przezroczystego lodu i nieprzezroczystego śniegu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɡradɔˈbʲit͡ɕɛ, AS: gradobʹiće

Wiktionary


gradologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. biol. nauka przyrodnicza o gradacjach szkodników

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gradacja ż., gradolog m., gradolożka ż.

 przym. gradologiczny

 przysł. gradologicznie

Wiktionary


gradoń

nazwisko


SJP.pl


gradonośny

zwiastujący grad, przynoszący grad


SJP.pl


gradotwórczy

wpływający na powstawanie gradu


SJP.pl


gradowice

Gradowice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Wielichowo.

Wikipedia


gradowina

kulka gradowa; bryłka lodu; gradzina


SJP.pl


gradówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. guzek (zgrubienie) powstający na górnej lub dolnej powiece

Wiktionary

Gradówka (łac. chalazion) – przewlekłe zapalenie gruczołu tarczkowego (zwanego także gruczołem Meiboma), objawiające się mało bolesnym zgrubieniem podobnym do nieprzechodzącego jęczmienia.

Wikipedia


gradowski

nazwisko


SJP.pl


gradowy

przymiotnik od: grad


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do grądu, mający związek z grądem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na zboczu z lasem grądowym występują liczne wczesnowiosenne geofity.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. grąd m.

Wiktionary


graduacja

1. wykreślenie na mapach linii oznaczających długość i szerokość geograficzną;
2. potocznie: uroczyste wręczenie dyplomów absolwentom szkoły


SJP.pl


graduacyjny

graduacja


SJP.pl

Patrz:

graduacja

gradualistyczny

gradualizm


SJP.pl

Patrz:

gradualizm

gradualizm

Gradualizm (z łac. gradus 'stopień') – koncepcja w biologii ewolucyjnej dotycząca sposobu, w jaki zmiany mutacyjne genów wpływają na właściwości fenotypowe gatunku. Zakłada on, że ewolucja zachodzi poprzez akumulację drobnych zmian na przestrzeni wielu generacji, uważając przy tym, że każdy organizm jest tego samego gatunku, co jego rodzice. Nie można zatem wyznaczyć naturalnej granicy między gatunkami w jednej linii rozwojowej (np. kolejnymi przodkami człowieka). Granice takie są zawsze arbitralne – wynikają z niekompletności zapisu kopalnego oraz naturalnej skłonności ludzkiego umysłu do wyodrębniania klas w zbiorach naturalnych obiektów. Gradualizm jest ściśle związany z populacyjną koncepcją gatunku.

Wikipedia


gradualny

1. stopniowy lub dający się stopniować, stopniowalny;
2. związany z graduałem, śpiewnikiem liturgicznym


SJP.pl


graduał

1. część mszy między lekcją i ewangelią;
2. śpiewnik liturgiczny z utworami na cały rok


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. rel. jeden ze zmiennych śpiewów wykonywanych podczas katolickiej mszy oraz nabożeństwa luterańskiego;

 (1.2) rel. katolicka księga liturgiczna zawierającą wszystkie śpiewy mszalne

Wiktionary

Graduał lub graduale (łac. graduale) – jeden ze zmiennych śpiewów, wykonywanych podczas liturgii mszy w obrządku rzymskim (należący do tzw. proprium) oraz nabożeństw luterańskich. Gatunkowo jest to responsorium, a jego tekst zaczerpnięty jest z jednego z psalmów.

Termin „graduał” oznacza również księgę liturgiczną, zawierającą propria mszalne (zmienne śpiewy mszy).

Wikipedia


graduować

1. nadawać stopień naukowy;
2. stopniować, skalować


SJP.pl


gradus

jednostka kąta płaskiego; grad


SJP.pl

  • grad – 1/100 kąta prostego
  • gradus – miara rzymska, pojedynczy krok, czyli połowa kroku podwójnego (passus)
  • Gradus ad Parnassum

Wikipedia


gradzik

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Augustów. wysepka

Wiktionary


gradzina

1. kulka gradowa
2. dłuto kamieniarskie o płaskim, ząbkowanym ostrzu


SJP.pl

  • gradzina – rodzaj dłuta
  • gradzina – bryłka lodu w czasie opadów gradu

Wikipedia


grądzki

nazwisko


SJP.pl

  • Maciej Grądzki – sędzia ziemski, podczaszy i podstarości wiski
  • Samuel Grądzki – polski kronikarz, historyk, dyplomata i arianin
  • Sebastian Grądzki – chorąży, stolnik, cześnik, łowczy i podstarosta wiski
  • Tomasz Grądzki – starosta, podczaszy i dworzanin królewski
  • Zbigniew Grądzki – polski lekarz weterynarii

Wikipedia


graetz

[czytaj: grec] nazwisko


SJP.pl


graf

niemiecki tytuł arystokratyczny w średniowieczu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. tytuł szlachecki w dawnych Niemczech, Holandii, Belgii, Luksemburgu, Austrii, odpowiednik hrabiego;

 (1.2) hist. osoba nosząca tytuł grafa (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) mat. zbiór wierzchołków, połączonych krawędziami;

Wiktionary

  • graf (matematyka)
  • graf (tytuł szlachecki)
  • Graf Zeppelin
  • graf – inaczej litera (zobacz też grafem)

Osoby o nazwisku Graf:

  • Emanuel Graf (1800–1856) – lubelski ziemianin
  • Friedrich Hartmann Graf (1727–1795) – niemiecki kompozytor i flecista
  • Herbert Graf (1903–1973) – znany pacjent Freuda
  • Hermann Graf (1912–1988) – niemiecki pilot
  • Max Graf (1873–1958) – austriacki muzykolog
  • Steffi Graf (ur. 1969) – tenisistka
  • Ulrich Graf (1878–1950) – członek SS i osobisty ochroniarz Adolfa Hitlera
  • Urs Graf – szwajcarski artysta renesansowy: rysownik, malarz, złotnik i witrażysta
  • Walter Graf (1903–1982) – austriacki muzykolog
  • Władysław Graf (1923-2020) - harcerz, żołnierz AK, nauczyciel zawodu, regionalista

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Graf Ferdinand von Zeppelin był konstruktorem pierwszego sterowca.

 (2.1) Graf planarny to graf dający się narysować na płaszczyźnie tak, aby nie przecinały się jego krawędzie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡraf, AS: graf

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-2)

 przym. grafowski

 (2.1)

 rzecz. grafika ż., grafik mrz./mos.

 przym. grafowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) margrabia, hrabia

Wiktionary


graf.

skrót od: grafika, graficzny


SJP.pl

skrót

 (1.1) = eduk. błąd graficzny

Wiktionary


grafekon

rodzaj lampy pamięciowej, w której wytworzony obraz ładunkowy jest odczytywany za pomocą wiązki wytwarzanej w oddzielnej wyrzutni elektronowej


SJP.pl

Grafechon (także: Grafekon; gr. graphe – pisać, echo – zatrzymywać, ros. Графекон) – jeden z rodzajów lamp pamięciowych.

Lampa skonstruowana w 1949 przez L. Pensaka (laboratoria RCA). Pozwala na zapisanie impulsów elektrycznych na tarczy pamięciowej w celu ich późniejszego odczytu.

Składa się z 2 lamp – nadawczej (kineskop) i odbiorczej (ikonoskop). Pomiędzy nimi znajduje się tarcza pamiętająca o znacznej pojemności.

Wikipedia


grafem

najmniejsza jednostka pisma odpowiadająca fonemowi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) najmniejsza, fundamentalna jednostka pisma;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 przym. grafemiczny

Wiktionary


grafemiczny

grafemika


SJP.pl

Patrz:

grafemika

grafemika

dział językoznawstwa zajmujący się zapisem dźwięków mowy


SJP.pl


grafen

elastyczna, przezroczysta forma węgla, wytworzona po raz pierwszy w 2004 roku, ponad sto razy mocniejsza od stali


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. chem. jedna z form węgla, zbudowana z jednoatomowej warstwy tego pierwiastka;

Wiktionary

Grafen – płaska struktura złożona z atomów węgla, połączonych w sześciokąty. Materiał kształtem przypomina plaster miodu, a ponieważ ma jednoatomową grubość, w przybliżeniu jest strukturą dwuwymiarową. Grafen jest przedmiotem zainteresowania przemysłu ze względu na różne właściwości, w tym elektryczne i mechaniczne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W tym roku nobla w dziedzinie fizyki przyznano badaczom grafenu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡrafɛ̃n, AS: grafẽn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. grafenowy

Wiktionary


grafenowy

grafen


SJP.pl

Patrz:

grafen

graff

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku „Graff”

  • Agnieszka Graff (ur. 1970) – polska pisarka, nauczyciel akademicki, tłumaczka i publicystka związana z ruchem feministycznym
  • Aleksander Graff (?–1919) – prawnik i ekonomista, działacz niepodległościowy i społeczny, członek Centralizacji „Zetu” i Związku Patriotyczego, odznaczony Krzyżem Niepodległości
  • Alicja Graff (1917–2005) – stalinowska prokurator wojskowa, żona Kazimierza
  • Henryk Graff (1888–1940?) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, starosta radzymiński i płoński, legionista, odznaczony Krzyżem Niepodległości
  • Kazimierz Graff (1878–1950) – polski astronom, organizator Obserwatorium Astronomicznego w Poznaniu
  • Kazimierz Graff (1917–2012) – polski prawnik, adwokat i prokurator, mąż Alicji
  • Marzanna Graff (ur. 1969) – polska pisarka, aktorka, autorka tekstów piosenek i spektakli teatralnych
  • Michał Graff (1896–1971) – kapitan żandarmerii Wojska Polskiego
  • Stanisław Graff – ujednoznacznienie
  • Tadeusz Graff (1895–1939) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego

Wikipedia


grafficiarka

grafficiarz [czytaj: graficiarka]; graficiarka


SJP.pl


grafficiarski

grafficiarz


SJP.pl

Patrz:

grafficiarz

grafficiarz

[czytaj: graficiarz] osoba tworząca graffiti - napisy lub obrazy o różnorodnej treści malowane na zewnętrznej ścianie jakiegoś budynku, w przejściu podziemnym itp., zwykle nielegalnie i przy użyciu sprayu; graficiarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) kult. osoba malująca graffiti

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Policja ujęła młodych grafficiarzy, którzy zniszczyli świeżo pomalowany parkan przy miejskiej bibliotece.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. graffiti n.

Wiktionary


graffiti

(bez liczby pojedynczej lub rodzaj nijaki) [czytaj: grafiti]
1. napis lub obraz na ścianie budynku, w przejściu podziemnym itp., wykonany farbą w spreju; spray art;
2. tworzenie takich napisów i obrazów; spray art;
3. rysunki lub napisy na starożytnych naczyniach, murach, kamieniach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) szt. obrazy i rysunki artystyczne umieszczone w przestrzeni publicznej, najczęściej na murach, zwykle nielegalnie;

 (1.2) szt. technika wykonywania obrazów i napisów na murach

 (1.3) archeol. starożytny napis lub rysunek na murze lub naczyniu

Wiktionary

Graffiti – nazwa zbiorcza, różniącej się tematem i przeznaczeniem, twórczości artystycznej, bazującej na umieszczaniu np. obrazów, podpisów, rysunków w przestrzeni publicznej lub prywatnej za pomocą różnych technik, najczęściej malowania sprayem lub pędzlem i sprayem przez szablon. Zazwyczaj tworzone jest anonimowo i bez odpowiednich zezwoleń lub – rzadziej – za zgodą albo na zamówienie właściciela pomalowanego obiektu, jak np. graffiti „Łobez – plan miasta” wykonany przez miejscowych twórców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zarabiał na życie swoim hobby – malowaniem graffiti.

 (1.3) W podziemiu odkryto graffiti z III wieku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡrafˈfʲitʲi, AS: graffʹitʹi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. grafficiarz mos., graficiarz mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wrzut

Wiktionary


graffitoman

[czytaj: grafitoman] osoba ogarnięta manią malowania graffiti


SJP.pl


grafia

sposób pisania wyrazów; pisownia, ortografia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) postać graficzna wyrazu, pisownia

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) pisownia

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|γράφω. (gráphō)

uwagi.

tłumaczenia.

* francuski: (1.1) graphie ż.

* hiszpański: (1.1) grafía ż.

* nowogrecki: (1.1) γραφή ż.

* portugalski: (1.1) grafia ż.

źródła.

== grafia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) grafia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡrafʲja, AS: grafʹi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pisownia

Wiktionary


graficiarka

graficiarz; grafficiarka


SJP.pl


graficiarz

osoba tworząca graffiti - napisy lub obrazy o różnorodnej treści malowane na zewnętrznej ścianie jakiegoś budynku, w przejściu podziemnym itp., zwykle nielegalnie i przy użyciu sprayu; grafficiarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) szt. ktoś, kto zajmuje się wykonywaniem graffiti

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡraˈfʲit͡ɕaʃ, AS: grafʹićaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. graffiti m., graficiarstwo n.

:: fż. graficiarka ż., graficiara ż.

 przym. graficiarski

 przysł. graficiarsko

Wiktionary


graficyzm

tendencja do zastępowania badanych zjawisk zapisami


SJP.pl


graficzka

artystka wykonująca prace z dziedziny grafiki artystycznej lub użytkowej


SJP.pl


graficznie

przysłówek

 (1.1) w sposób graficzny

Wiktionary


graficzność

graficzny


SJP.pl

Patrz:

graficzny

graficzny

1. dotyczący druku;
2. wyrażony za pomocą rysunku, wykresu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) szt. dotyczący grafiki (sztuki)

 (1.2) wyrażony za pomocą rysunku, wykresu

 (1.3) jęz. pisemny, wyrażony na piśmie

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Wykres słupkowy pokazuje dane w formie graficznej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡraˈfʲit͡ʃnɨ, AS: grafʹičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. grafika ż., grafik m.

 przysł. graficznie

Wiktionary


grafik

osoba zajmująca się obróbką grafiki, ilustrowaniem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zawodowo zajmująca się grafiką – klasyczną lub komputerową

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) harmonogram prac

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (3.1) D. lm. od: grafika

Wiktionary

  • grafik – zawód, osoba działająca w branży graficznej
  • grafik – harmonogram prac

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy ten nowy grafik przysłał ci już projekt nowego logo?

 (2.1) Mam już przeładowany grafik, nie dam rady wcisnąć żadnego spotkania.

 (3.1) Plastyk przygotował nam cykl grafik o tematyce świątecznej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡrafʲik, AS: grafʹik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. grafika ż., graf m.

:: fż. graficzka ż.

:: zdrobn. graficzek m.

 przym. graficzny, grafowy

 przysł. graficznie

Wiktionary


grafika

dział sztuki plastycznej obejmujący techniki pozwalające na powielenie rysunku z przygotowanej wcześniej formy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dział sztuk plastycznych, obejmujący techniki pozwalające na wielokrotne powielanie rysunku na papierze lub tkaninie;

 (1.2) dzieło wykonane w technice grafiki (1.1)

 (1.3) inform. obraz powielany komputerowo

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: grafik

Wiktionary

Grafika – jeden z podstawowych obok malarstwa i rzeźby działów sztuk plastycznych. Obejmuje techniki pozwalające na powielanie rysunku na papierze lub tkaninie z uprzednio przygotowanej formy.

Zależnie od funkcji rozróżniamy grafikę artystyczną zwaną też warsztatową oraz grafikę użytkową zwaną też stosowaną.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W muzeum otwarto wystawę malarstwa i grafiki.

 (1.3) Moje najserdeczniejsze gratulacje dla największego debeściaka od grafiki komputerowej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡrafʲika, AS: grafʹika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. grafik m., graficzka ż., graf m., grafoman m., grafomania ż.

 przym. graficzny

 przysł. graficznie

Wiktionary


grafikon

tablica z wykresem ilustrującym osiągnięcia lub przebieg wykonywanej pracy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) tablica ilustrująca osiągnięcia lub rozwój w postaci wykresu

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== grafikon (język węgierski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) mat. wykres

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== grafikon (język węgierski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) mat. wykres

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


grafikowy

grafik


SJP.pl

Patrz:

grafik

grafina

żona grafa; grafini, hrabina


SJP.pl


grafini

żona grafa (hrabiego); grafina, hrabina


SJP.pl


grafion

przyrząd rysunkowy osadzony na trzonku lub ramieniu cyrkla służący do wyciągania linii tuszem na rysunkach technicznych; kreślnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przyrząd kreślarski stosowany do kreślenia tuszem na papierze lub na kalce linii prostych i łagodnie krzywych;

Wiktionary

Grafion – przyrząd kreślarski używany do kreślenia tuszem na papierze lub na kalce linii prostych i krzywych. Spotykane były grafiony o różnych szerokościach, czasem miały wyskalowane kółko ułatwiające ustawienie potrzebnej grubości linii. Używano także grafionowych końcówek montowanych do cyrkli, potrzebnych do wykreślenia łuków i okręgów.

Wikipedia


grafioza

choroba wiązu, po raz pierwszy zidentyfikowana w Holandii w 1920 roku


SJP.pl


grafit

1. odmiana alotropowa węgla, miękki, łupliwy minerał o stalowoszarej barwie
2. pręcik stanowiący piszącą część ołówka lub kredki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. odmiana alotropowa węgla, krucha, stalowoszara, dobrze przewodząca prąd elektryczny i ciepło, używana do wyrobu ołówków, smarów, elektrod itd. czy jako moderator w elektrowniach jądrowych;

 (1.2) pręcik, rysik znajdujący się w ołówku

Wiktionary

Grafit – pospolity i szeroko rozpowszechniony minerał z gromady pierwiastków rodzimych. Stosowany jako naturalny suchy smar. Jest – obok diamentu i fulerytu – odmianą alotropową węgla. Nazwa pochodzi od gr. graphein = pisać, nawiązuje do tradycyjnego zastosowania tego minerału.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Grafit ma wiele zastosowań przemysłowych.

 (1.2) Ma pani grafit do ołówka automatycznego?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɡrafʲit, AS: grafʹit

Wiktionary

Powiązane:

 przym. grafitowy

Wiktionary


grafitować

powlekać grafitem


SJP.pl


grafitowo-srebrny

w części grafitowy, w części srebrny


SJP.pl


grafitowy

1. wykonany z grafitu;
2. o kolorze: czarnoszary, ciemnogranatowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) wykonany z grafitu

przymiotnik jakościowy

 (2.1) koloru podobnego do grafitu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Temperówka służy do ostrzenia ołówków, w szczególności ołówków grafitowych.

 (2.1) Na bladoczerwonej filiżance w paski prostokąciki są grafitowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. grafit m.

Wiktionary


grafitoza

choroba płuc spowodowana zatruciem pyłem grafitowym


SJP.pl


grafityzacja

proces mający na celu krystalizację grafitu


SJP.pl


grafityzować

przeobrażać w grafit


SJP.pl


grafolog

specjalista w dziedzinie grafologii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) specjalista w dziedzinie grafologii

Wiktionary

Grafologia (psychologiczna analiza pisma) – dziedzina psychologii zajmująca się ustalaniem związków między grafizmem a dominantami osobowościowymi. Grafologia jako technika projekcyjna ma swoje naukowe podstawy w psychologii ekspresji i wyrazu.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. grafologiczny

frazeologia.

etymologia.

 etym|grec|γραφή|λόγος. (graphḗ + lógos) → pisanie + nauka

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) graphologist

* białoruski: (1.1) графолаг m.

* hiszpański: (1.1) grafólogo m.

* portugalski: (1.1) grafólogo m.

* rosyjski: (1.1) графолог m.

* słoweński: (1.1) grafolog m.

* ukraiński: (1.1) графолог m.

* węgierski: (1.1) grafológus

* włoski: (1.1) grafologo m.

źródła.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. grafologiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. grafologiczny

frazeologia.

etymologia.

 etym|grec|γραφή|λόγος. (graphḗ + lógos) → pisanie + nauka

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) graphologist

* białoruski: (1.1) графолаг m.

* hiszpański: (1.1) grafólogo m.

* portugalski: (1.1) grafólogo m.

* rosyjski: (1.1) графолог m.

* słoweński: (1.1) grafolog m.

* ukraiński: (1.1) графолог m.

* węgierski: (1.1) grafológus

* włoski: (1.1) grafologo m.

źródła.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


grafologia

1. metoda określania profilu psychologicznego człowieka na podstawie jego pisma ręcznego;
2. w kryminalistyce: technika śledcza, polegająca na ustalaniu autora odręcznego pisma lub stwierdzaniu autentyczności podpisu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) badanie cech pisma odręcznego w celu ustalenia jego niepowtarzalnych cech, często po to by zweryfikować prawdziwość podpisu;

 (1.2) psych. określanie cech psychicznych człowieka na podstawie jego pisma odręcznego;

Wiktionary

  • grafologia (kryminalistyka) – badanie autentyczności pisma i ustalanie tożsamości jego autora
  • grafologia (psychologia) – badanie związków między charakterem pisma a osobowością jego autora

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. grafologiczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) graphology

* baskijski: (1.1) grafologia

* bułgarski: (1.1) графология ż.

* czeski: (1.1) grafologie ż., písmoznalectví

* francuski: (1.1) graphologie ż.

* hiszpański: (1.1) grafología ż.

* niemiecki: (1.1) Grafologie ż.

* słowacki: (1.2) grafológia ż.

* słoweński: (1.1) grafologija ż.

* szwedzki: (1.1) grafologi w.

* ukraiński: (1.1) графологія ż.

* węgierski: (1.1) grafológia; (1.2) grafológia

* włoski: (1.1) grafologia ż.

źródła.

== grafologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) grafologia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɡrafɔˈlɔɟja, AS: grafoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. grafologiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. grafologiczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) graphology

* baskijski: (1.1) grafologia

* bułgarski: (1.1) графология ż.

* czeski: (1.1) grafologie ż., písmoznalectví

* francuski: (1.1) graphologie ż.

* hiszpański: (1.1) grafología ż.

* niemiecki: (1.1) Grafologie ż.

* słowacki: (1.2) grafológia ż.

* słoweński: (1.1) grafologija ż.

* szwedzki: (1.1) grafologi w.

* ukraiński: (1.1) графологія ż.

* węgierski: (1.1) grafológia; (1.2) grafológia

* włoski: (1.1) grafologia ż.

źródła.

== grafologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) grafologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


grafologiczny

grafologia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z grafologią, dotyczący grafologii

Wiktionary

Patrz:

grafologia

Powiązane:

 rzecz. grafologia ż., grafolog mos./ż.

 przysł. grafologicznie

Wiktionary


grafolożka

grafolog


SJP.pl

Patrz:

grafolog

grafoman

osoba pisząca utwory literackie pomimo braku talentu


SJP.pl

Wikipedia


grafomania

grafomaństwo;
1. pisanie utworów literackich przez nieutalentowane osoby;
2. ogół bezwartościowych utworów literackich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mania pisania książek, zwłaszcza autobiograficznych

 (1.2) pisanie utworów literackich (często w znacznych ilościach) przez osoby pozbawione talentu

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. grafomaństwo n., grafoman mos., grafomanka ż., grafika ż.

Wiktionary


grafomanić

potocznie: pisać nędzne utwory literackie


SJP.pl


grafomanka

kobieta uprawiająca grafomanię


SJP.pl


grafomański

dotyczący grafomanii, grafomana


SJP.pl


grafomaństwo

grafomania;
1. pisanie utworów literackich przez nieutalentowane osoby;
2. ogół bezwartościowych utworów literackich


SJP.pl


grafometr

w geodezji: przyrząd do pomiaru kątów w terenie, składający się z półkola z podziałką na stopnie, przeziernika i busoli


SJP.pl


grafos

przybór rysunkowy


SJP.pl

Grafos (gr. graphos) – przyrząd kreślarski w postaci pióra z wymienną stalówką. Jego użycie pozwalało na kreślenie linii określonej grubości podczas wykonywania rysunku technicznego tuszem na papierze (brystolu) lub kalce technicznej. Pióro miało zbiorniczek na tusz kreślarki napełniany aplikatorem. Wymienne stalówki umożliwiały kreślenie linii różnych grubości przy użyciu linijki lub krzywika. Możliwe było także kreślenie większych okręgów. W skład kompletu wchodziły zazwyczaj stalówki do kreślenia linii grubości: 0,12; 0,15; 0,2; 0,3; 0,4; 0,5 i 0,6 mm.

Wikipedia


grafoskop

urządzenie do wyświetlania na ekranie tekstu lub rysunków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. urządzenie projekcyjne służące do wyświetlania na ekranie grafiki lub tekstu umieszczonych na folii diapozytywowej (foliogramie);

Wiktionary

Grafoskop, projektoskop (również rzutnik pisma) – urządzenie projekcyjne służące do wyświetlania na ekranie projekcyjnym obrazów lub tekstu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pojawienie się fotografii cyfrowej i projektorów multimedialnych znacznie zmniejszyło zakres stosowania grafoskopu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɡraˈfɔskɔp, AS: grafoskop

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) projektoskop, rzutnik pisma

Wiktionary


grafostwo

tytuł, godność grafa (niemieckiego arystokraty w średniowieczu); hrabiostwo


SJP.pl


grafowski

przymiotnik od: graf


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z osobą lub tytułem grafa, dotyczący grafa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. graf mos.

Wiktionary


grafowy

przymiotnik od: graf


SJP.pl


graham

pieczywo z mąki pszennej, pieczone bez drożdży


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Astronomia

  • (3541) Graham – planetoida

Geografia

Formy ukształtowania terenu:

  • Mount Graham – góra w Arizonie, święte miejsce Apaczów

Miejscowości w USA:

  • Graham – jednostka osadnicza w stanie Alabama, w hrabstwie Randolph
  • Graham – miasto w stanie Georgia, w hrabstwie Appling
  • Graham – miejscowość w stanie Missouri, w hrabstwie Nodaway
  • Graham – jednostka osadnicza w stanie Kentucky, w hrabstwie Muhlenberg
  • Graham – miasto w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Alamance
  • Graham – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Young
  • Graham – jednostka osadnicza w stanie Waszyngton, w hrabstwie Pierce

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dyrektor zapłacił Grahamowi za pierwszy miesiąc.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. graham mrz., grahamek mrz., grahamka ż.

 przym. grahamowski

Wiktionary


grahamek

zdrobnienie od: graham


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. bułka z mąki pszennej z całego ziarna

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: grahamka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Najadł się czterema grahamkami z żółtym serem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. graham mrz., Graham mos., grahamka ż.

 przym. grahamowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) grahamka

Wiktionary


grahamit

minerał o kruczoczarnym połysku, podobny do albertytu


SJP.pl


grahamka

ciemna bułka razowa z grubo mielonej mąki pszennej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. bułka z mąki pszennej z całego ziarna

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od: grahamek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Celestyn zjadł trzy grahamki z szynką.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. graham mrz., Graham mos., grahamek mrz.

 przym. grahamowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) grahamek

Wiktionary


grahamostwo

Graham z małżonką; Grahamowie


SJP.pl


grahamowie

Graham z małżonką; Grahamostwo


SJP.pl


grahamowski

graham


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z grahamem, odnoszący się do grahama

Wiktionary

Patrz:

graham

Powiązane:

 rzecz. graham mrz., Graham mos., grahamek mrz., grahamka ż.

Wiktionary


grahamowy

przymiotnik od: graham


SJP.pl


graicki

przymiotnik

 (1.1) związany z Alpami Graickimi (słowo występuje tylko w nazwie tych gór)

Wiktionary