kształtownik o przekroju poprzecznym w kształcie litery T; teówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. kształtownik o przekroju poprzecznym zbliżonym do litery T;
Wiktionary
Teownik – rodzaj kształtownika o przekroju poprzecznym zbliżonym do litery T. Z teowników wykonywane są elementy konstrukcji maszyn, budowli i tym podobne.
Wikipedia
w kształcie litery T
SJP.pl
zwolennik teozofii
SJP.pl
1. filozoficzno-religijny nurt myślowy badający tajemnice świata nadprzyrodzonego przez mistyczny kontakt z Bogiem
2. nazwa dla różnych ruchów filozoficzno-religijnych rozwijających się zwłaszcza na przełomie wieków XIX i XX
SJP.pl
Teozofia (gr. theos „bóg” i sophia „mądrość”) – światopogląd religijno-filozoficzny głoszący możliwość uzyskania bezpośredniego kontaktu człowieka ze światem nadprzyrodzonym i poznania jego tajemnic przede wszystkim przez mistyczne objawienie, w węższym znaczeniu jeden z przejawów tendencji połączenia różnych religii (synkretyzm) głoszony przez Towarzystwo Teozoficzne, założone w 1875 roku przez Helenę Bławatską w Nowym Jorku.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z teozofią
Wiktionary
IPA: ˌtɛɔzɔˈfʲit͡ʃnɨ, AS: teozofʹičny
Wiktionary
rzecz. teozofia ż., teozof m., teozofka ż.
przysł. teozoficznie
Wiktionary
potocznie: tępota, głupota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od tępak
Wiktionary
rzecz. tępak m.
Wiktionary
rzadko, obraźliwie: kobieta ograniczona umysłowo, mało bystra; tumanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. rzad. kobieta tępa
Wiktionary
rzecz. tępactwo n.
:: fm. tępak m.
przym. tępy
Wiktionary
(1.1) idiotka
Wiktionary
obraźliwie: człowiek ograniczony umysłowo, mało bystry; głupek, matoł, osioł, tuman
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. obraź. osoba tępa, głupia, mało inteligentna, bezmyślna
Wiktionary
(1.1) Nie wyrabiam, co za tępak!
Wiktionary
IPA: ˈtɛ̃mpak, AS: tẽmpak
Wiktionary
rzecz. tępota ż., tępaczek mos.
:: fż. tępaczka ż.
przym. tępy
przysł. tępo
czas. tępić ndk.
Wiktionary
(1.1) głupek, bęcwał, jełop
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest tępawe; cecha tych, którzy są tępawi
Wiktionary
rzecz. tępota ż., tępak m., tępaczka ż.
przym. tępawy, tępy
przysł. tępawo, tępo
Wiktionary
1. niezbyt ostry, przytępiony;
2. ograniczony umysłowo, przygłupi
SJP.pl
członek TPD (Towarzystwa Przyjaciół Dzieci); TPD-owiec
SJP.pl
przymiotnik od: TPD (Towarzystwo Przyjaciół Dzieci); TPD-owski
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. podejmować działania w celu zlikwidowania czegoś, wyniszczenia, zwalczenia;
2. powodować, że coś staje się tępe (nieostre);
3. tępić się:
a) wyniszczać się wzajemnie;
b) stawać się tępym (nieostrym)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. stępić)
(1.1) czynić tępym
(1.2) zmniejszać natężenie czegoś
czasownik przechodni niedokonany (dk. wytępić)
(2.1) masowo zabijać (stworzenia żywe)
(2.2) zwalczać, dążyć do wyeliminowania kogoś lub czegoś; prześladować
czasownik zwrotny niedokonany tępić się (dk. stępić się)
(3.1) stawać się tępym, ulegać stępieniu
czasownik zwrotny niedokonany tępić się (dk. wytępić się)
(4.1) niszczyć siebie nawzajem
Wiktionary
(2.1) Tym środkiem tępimy stonkę na kartoflisku.
(3.1) Rycerz zauważył, że jego miecz dziwnie szybko się tępi.
Wiktionary
IPA: ˈtɛ̃mpʲit͡ɕ, AS: tẽmpʹić
Wiktionary
rzecz. tępak mos., tępienie n., stępienie n., tępota ż.
przym. tępy
czas. stępić dk.
przysł. tępo
Wiktionary
(1.1) ścierać
(2.1) eksterminować, eliminować, niszczyć, unicestwiać, wytrzebiać, zgładzać
Wiktionary
ktoś, kto niszczy coś, tępi, zabija
SJP.pl
kobieta, która niszczy coś, tępi, zabija
SJP.pl
sala do ciepłych kąpieli w starożytnych łaźniach rzymskich
SJP.pl
Tepidarium – ogrzewana podłogowo sala z ciepłą wodą przeznaczona do wypoczynku w starożytnych termach rzymskich. Charakteryzuje się bezpośrednim promieniowaniem ze ścian i podłóg ciepła mającego wpływ na organizm.
W łaźniach Rzymian tepidarium stanowiło centralną halę otoczoną innymi pomieszczeniami. Było prawdopodobnie pierwszym z odwiedzanych przez kąpiących się miejsc i stanowiło swoisty wstęp do dalszych gorących (caldarium) bądź zimnych (frigidarium) kąpieli. Tepidarium wyróżniało się najbogatszymi zdobieniami pośród innych pomieszczeń łaźni. Znanym przykładem jest odkryte na terenie Pompei tepidarium nakryte półkolistym sklepieniem kolebkowym, zdobione reliefami w stiuku, otoczone ściennymi wnękami oddzielonymi od siebie atlantami.
Wikipedia
określenie wykonawcze: obojętnie
SJP.pl
stawać się tępym
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: tępo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tępić.
Wiktionary
IPA: tɛ̃mˈpʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: tẽmpʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. tępić (się) ndk., stępić (się) dk.
rzecz. stępienie dk.
przysł. tępo, tępawo
przym. tępy, tępawy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. dzielnica miasta Meksyk, mająca opinię niebezpiecznej, z szemranym handlem, własną kulturą, dialektem i unikalnym sposobem bycia
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) dzielnica
hiponimy.
holonimy.
(1.1) Meksyk
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|hiszp|Tepito.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Tepito
* hiszpański: (1.1) Tepito
źródła.
== Tepito (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. adm. Tepito
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) dzielnica
hiponimy.
holonimy.
(1.1) Meksyk
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|hiszp|Tepito.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Tepito
* hiszpański: (1.1) Tepito
źródła.
== Tepito (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. adm. Tepito
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzadko: tępota (brak wiedzy, głupota)
SJP.pl
przysłówek
(1.1) tak, że coś nie ma ostrego końca lub krawędzi
(1.2) w sposób świadczący o niskiej zdolności umysłowej
(1.3) w sposób bierny, świadczący o zamyśleniu
(1.4) będąc mało dźwięcznym i przytłumionym
Wiktionary
(1.1) Następnie w operowane miejsce przez kilkumilimetrowe nacięcia […] wprowadza się tępo zakończoną sondę z otworkami, za pomocą której usuwa się tłuszcz […]
(1.2) Pisarz prezentuje Polaków jako ludzi nie rozumiejących własnej historii, wyzbytych tożsamości, tępo broniących własnej tradycji, ze strachu wypychających obcych poza swoją wspólnotę […]
(1.3) W międzyczasie na podwórzu zbierał się już spory tłum gapiów, tępo wpatrzony w powiększającą się plamaamę krwi.
(1.4) I dziewczyna stojąca w mroku zaciskała dłonie, bransolety podzwaniały tępo.
Wiktionary
rzecz. tępawość ż., tępak mos., tępol m., tępość ż., tępota ż.
czas. stępić dk., tępić ndk.
przym. tępy
Wiktionary
gatunek ryby, występujący głównie w ciepłych morzach
SJP.pl
gatunek ryby, występujący głównie w ciepłych morzach
SJP.pl
gatunek ryby, występujący głównie w ciepłych morzach
SJP.pl
mający tępe kanty, krawędzie; tępokanciasty
SJP.pl
pogardliwie o osobie niewykształconej bądź nieradzącej sobie z czymś; tępak, głupek
SJP.pl
tropikalny pajęczak nocny
SJP.pl
Tępoodwłokowce (Amblypygi) – rząd pajęczaków występujących w klimacie równikowym (tropikalnym). Są nocnymi drapieżnikami o długości ciała do 5 cm.
Wikipedia
tropikalny pajęczak nocny
SJP.pl
mający ścięty, niespiszczasty ogon
SJP.pl
mający tępe oczy
SJP.pl
1. brak inteligencji, ograniczoność umysłowa; tępota;
2. brak energii, apatia, otępienie; tępota;
3. brak ostrych krawędzi, szpiczastych zakończeń
SJP.pl
wydrzyk tęposterny - arktyczny ptak z rodziny wydrzyków
SJP.pl
tęposz niski - gatunek mchu z rodziny krzywoszyjowatych
SJP.pl
1. brak wiedzy, bezmyślność i przejaw tej bezmyślności; głupota;
2. osoba bezmyślna, nieinteligentna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brak inteligencji, cecha tego, kto jest tępy
(1.2) cecha czegoś, co jest tępe, nieostre
Wiktionary
przym. tępy
rzecz. tępak mos., tępawość ż.
czas. tępić
przysł. tępo
Wiktionary
uderzać lekko pędzlem po świeżo zamalowanej powierzchni obrazu w celu uzyskania chropowatości
SJP.pl
rodzaj mchów z rodziny parzęchlinowatych
SJP.pl
potocznie, z odcieniem lekceważenia o Telekomunikacji Polskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. pot. Telekomunikacja Polska
Wiktionary
(1.1) Mój wuj pracował w Tepsie.
Wiktionary
(1.1) skr. TP
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: tępy; bardziej tępy
SJP.pl
1. mający nieostrą krawędź; źle tnący, stępiony;
2. niemający ostrego zakończenia, ścięty;
3. ograniczony umysłowo, mało inteligentny;
4. apatyczny, odrętwiały, bierny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieostry, mający nieostrą krawędź bądź końcówkę
(1.2) przen. taki, który występuje w niewyraźnej formie
(1.3) przen. pot. obraź. głupi, mało inteligentny
Wiktionary
(1.1) Golenie się tępą maszynką zmniejsza prawdopodobieństwo skaleczenia.
(1.2) Obudziłem się z tępym bólem głowy.
(1.3) Mój brat to niestety tępy matołek i raczej nie zda z matematyki.
Wiktionary
IPA: ˈtɛ̃mpɨ, AS: tẽmpy
Wiktionary
rzecz. tępienie n., stępienie n., stępianie n., otępienie n., otępianie n., tępota ż., tępak m., tępaczka ż., tępawość ż.
czas. tępić ndk., stępić dk., otępiać ndk., otępić dk.
przysł. tępo, tępawo
przym. tępawy
Wiktionary
(1.1) nieostry
(1.3) tępawy
Wiktionary
[czytaj: tekila] wódka meksykańska z soku agawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mocny meksykański napój alkoholowy produkowany ze sfermentowanego soku agawy niebieskiej;
Wiktionary
Tequila – wysokoprocentowy, meksykański napój alkoholowy, produkowany ze sfermentowanego soku agawy niebieskiej (Agave tequilana). Nazwa pochodzi od miasta Tequila, centrum produkcji trunku.
Wikipedia
mieszanina smoły, kalafonii i tłuszczu używana jako smar ochronny
SJP.pl
Wikipedia
(architektura) świątynia buddyjska w Japonii, złożona z ośmiu budowli sakralnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. rodzaj buddyjskiej świątyni w Japonii
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk, Pszczyna. smoła
przysłówek
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. teraz
Wiktionary
Tera (T) (gr. teras – potwór) – przedrostek jednostki miary oznaczający mnożnik 1 000 000 000 000 = 1012 (bilion).
Wikipedia
(1.1) Dachy ter zazwyczaj kryła dachówka.
Wiktionary
IPA: ˈtɛra, AS: tera
Wiktionary
czas. terować
Wiktionary
w informatyce: jednostka pojemności pamięci równa 1024 gigabajtom (skrót: TB)
SJP.pl
Terabajt (skrót TB), tebibajt (skrót TiB) – jednostki używane w informatyce m.in. do określania rozmiaru największych pamięci masowych, zasobów plików i baz danych. Przedrostek tera pochodzi od greckiego słowa téras oznaczającego potwora; przedrostek tebi został utworzony sztucznie (zob. przedrostek dwójkowy).
Wikipedia
→ terabajt
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) inform. mający pojemność lub rozmiar jednego terabajta
Wiktionary
rzecz. terabajt mrz.
Wiktionary
jednostka informacji; bilion bitów
SJP.pl
Terabit – jednostka informacji, w skrócie Tb lub Tbit.
1 Tbit = 1012 = 1 000 000 000 000 bitów.
Przykładowe przeliczenia na inne jednostki:
Zwykle jednak:
Wikipedia
dawniej: zmniejszać moc, wartość czegoś, zużywać, nadwerężać; marnować, tracić, trwonić, tyrać
SJP.pl
jednostka mocy obliczeniowej komputera równa bilionowi flopów; teraflops
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. jednostka mocy obliczeniowej komputera równa 1012 (bilion) flopów
Wiktionary
FLOPS (od ang. floating point operations per second, operacje zmiennoprzecinkowe na sekundę) – jednostka mocy obliczeniowej komputerów, używana szczególnie w zastosowaniach naukowych. Jest bardziej uniwersalna od wcześniej używanej jednostki MIPS, oznaczającej liczbę rozkazów procesora wykonanych na sekundę.
FLOPS nie jest jednostką SI, ale można go interpretować jako jednostkę o wymiarze 1/s.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|tera-|flop.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) teraflop
źródła.
== teraflop (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) inform. teraflop
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|tera-|flop.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) teraflop
źródła.
== teraflop (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) inform. teraflop
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
jednostka mocy obliczeniowej komputera równa bilionowi flopsów; teraflop
SJP.pl
FLOPS (od ang. floating point operations per second, operacje zmiennoprzecinkowe na sekundę) – jednostka mocy obliczeniowej komputerów, używana szczególnie w zastosowaniach naukowych. Jest bardziej uniwersalna od wcześniej używanej jednostki MIPS, oznaczającej liczbę rozkazów procesora wykonanych na sekundę.
FLOPS nie jest jednostką SI, ale można go interpretować jako jednostkę o wymiarze 1/s.
Wikipedia
jednostka częstotliwości równa bilionowi herców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. fiz. jednostka częstotliwości równa bilionowi herców
Wiktionary
Herc (Hz) (niem. Hertz) – jednostka miary częstotliwości w układzie SI (jednostka pochodna układu SI) i w wielu innych, np. CGS, MKS i MKSA. Definiuje się ją jako liczbę cykli na sekundę:
Nazwa jednostki pochodzi od nazwiska niemieckiego fizyka Heinricha Hertza, zajmującego się m.in. badaniem fal elektromagnetycznych.
Wikipedia
(1.1) fresnel, oznaczenie THz; rzad. teracykl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
robotnik zajmujący się układaniem terakoty
SJP.pl
1. palona, nieszkliwiona glina;
2. wyrób z nieszkliwionej gliny, porowaty, o barwie czerwonej lub żółtej;
3. nazwa koloru brązowoczerwonego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. tworzywo ceramiczne otrzymywane przez spiekanie w temperaturze 1150–1300°C gliny ogniotrwałej, skaleni, piasku, z dodatkiem barwiących tlenków metali, zwykle na kolor ceglastoczerwony;
(1.2) bud. szt. wyrób z terakoty (1.1), zwykle przedmiot użytkowy, artystyczny lub okładzina
Wiktionary
Terakota (wł. terra cotta – ziemia wypalona) – wyroby z dobrze oczyszczonej i wypalonej gliny w formie figurek lub płytek, stosowane do zdobień.
Znane w starożytnym Egipcie, Mezopotamii, Grecji, Etrurii, Rzymie oraz w prekolumbijskiej Mezoameryce. Przedmioty były modelowane ręcznie lub odciskane w formach, a następnie wypalane. Wyrobów nie powlekano firnisem i początkowo nie malowano. Najciekawsze figurki pochodzą z IV w. p.n.e. z beockiej Tanagry, z okresu hellenistycznego – z małoazjatyckiej Myriny. Największe, naturalnej wielkości figury (w tym tzw. Apollo) pochodzą z Wejów (500 r. p.n.e.).
Wikipedia
IPA: ˌtɛraˈkɔta, AS: terakota
Wiktionary
przym. terakotowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący terakoty; wykonany z terakoty
(1.2) koloru brązowoczerwonego
Wiktionary
rzecz. terakota ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
magmowa skała głębinowa podobna do gabra
SJP.pl
rodzaj żółwi z rodziny żółwi błotnych
SJP.pl
1. specjalista w stosowaniu jakichś zabiegów medycznych, zwykle lekarz;
2. psychoterapeuta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. specjalista od prowadzenia jakiejś terapii;
(1.2) psych. psychoterapeuta
Wiktionary
Terapeuta to osoba, która specjalizuje się w określonym rodzaju terapii, najczęściej w psychoterapii. Można się też spotkać z definicją która określa terapeutę jako "specjalistę w dziedzinie terapii, znawca metod terapii". Terapeuta stosując odpowiednie metody, testy oraz angażując pacjenta/klienta w rozwiązywanie określonych zadań i wykonywanie odpowiednich czynności wpływają na zmianę postępowania lub zmianę zachowania swojego pacjenta/klienta. Najczęściej terapeutami są psycholodzy, lekarze, fizjoterapeuci, psychopedagodzy oraz pracownicy socjalni. W Polsce dość liczną grupę stanowią terapeuci zajęciowi, którzy poprzez organizację odpowiednich zajęć manualnych swoich podopiecznych wpływają na poprawę ich samopoczucia lub zachowania.
Wikipedia
(1.2) Terapeuta przeanalizował seksualne błędy pacjentki i opisał je w swojej publikacji.
(1.2) Szkoła freudowska zakłada, że pacjent przenosi swoje dziecięce, negatywne doświadczenia i konflikty na terapeutę, sprawiając, iż dochodzi do powstania tzw. „fantazji przeniesieniowej”.
Wiktionary
IPA: ˌtɛraˈpɛwta, AS: terapeu̯ta
Wiktionary
rzecz. terapia ż., terapeutyka ż.
:: fż. terapeutka ż.
przym. terapeutyczny
przysł. terapeutycznie
temsłow. -terapia, -terapeutyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. terapia ż., terapeutyka ż.
:: fż. terapeutka ż.
przym. terapeutyczny
przysł. terapeutycznie
temsłow. -terapia, -terapeutyczny
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|θεραπευτής.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) therapist
* baskijski: (1.1) terapeuta
* białoruski: (1.1) тэрапеўт m.
* bułgarski: (1.1) терапевт m.
* duński: (1.1) terapeut w.
* fiński: (1.1) terapeutti
* francuski: (1.1) thérapeute m.
* hiszpański: (1.1) terapeuta m.
* interlingua: (1.1) therapeuta
* niderlandzki: (1.1) therapeut
* niemiecki: (1.1) Therapeut m.
* nowogrecki: (1.1) θεραπευτής m.
* portugalski: (1.1) terapeuta m.
* rosyjski: (1.1) терапевт m.
* szkocki gaelicki: (1.1) teiripiche m.
* turecki: (1.1) terapist
* ukraiński: (1.1) терапевт m.
* włoski: (1.1) terapeuta m.; (1.2) terapeuta m.
źródła.
== terapeuta (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. terapeuta
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. specjalistka od prowadzenia jakiejś terapii
(1.2) psych. psychoterapeutka
Wiktionary
(1.1) Jeszcze nie opowiadałam o wypadku mojej terapeutce.
Wiktionary
rzecz. terapia ż., terapeutyka ż.
:: fm. terapeuta mos.
przym. terapeutyczny
przysł. terapeutycznie
temsłow. -terapia, -terapeutyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. terapia ż., terapeutyka ż.
:: fm. terapeuta mos.
przym. terapeutyczny
przysł. terapeutycznie
temsłow. -terapia, -terapeutyczny
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|terapeuta|-ka.
uwagi.
zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|terapeuta.
* francuski: (1.1) thérapeute ż.
* hiszpański: (1.1) terapeuta ż.
* portugalski: (1.1) terapeuta ż.
* słowacki: (1.1) terapeutka ż.
* włoski: (1.1) terapeuta ż., terapista ż.
źródła.
== terapeutka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. terapeutka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) za pomocą terapii
Wiktionary
rzecz. terapia ż., terapeuta m., terapeutka ż., terapeutyka ż.
przym. terapeutyczny
temsłow. -terapia, -terapeutyczny
Wiktionary
1. leczniczy;
2. psychoterapeutyczny;
3. spełniający taką samą rolę jak terapia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący terapii lub terapeuty
Wiktionary
(1.1) Sala terapeutyczna jest lepsza w Poznaniu niż Gnieźnie, ale tu i tu jest otwarta jedną godzinę w dni robocze.
Wiktionary
rzecz. terapia ż., terapeuta m., terapeutka ż., terapeutyka ż.
przysł. terapeutycznie
temsłow. -terapia, -terapeutyczny
Wiktionary
(1.1) leczniczy
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) poddawać kogoś / coś terapii
Wiktionary
czas. sterapeutyzować dk.
rzecz. terapia ż.
Wiktionary
przywracanie zdrowia przez stosowanie różnego rodzaju zabiegów, leków; także metoda leczenia choroby; terapeutyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. przywracanie zdrowia, proces leczenia
Wiktionary
Działalność lecznicza – działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia w ramach procesu określanego czasem także jako leczenie, terapia lub kuracja, obejmującego świadczenia zdrowotne udzielane celem przywrócenia równowagi (homeostazy) organizmu dotkniętego chorobą lub kalectwem albo poprawieniu jego jakości życia, za pomocą odpowiednich zabiegów medycznych, pielęgnacyjnych, usprawniających albo psychoterapeutycznych, z użyciem stosownych leków, materiałów, urządzeń, ćwiczeń lub rozmowy. Działalność lecznicza może również polegać na promocji zdrowia lub realizacji zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia, w tym wdrażaniem nowych technologii medycznych oraz metod leczenia.
Wikipedia
(1.1) Pamiętaj, żeby zabrać Kazimierza na terapię w czwartek po szkole.
Wiktionary
IPA: tɛˈrapʲja, AS: terapʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. terapeuta mos., terapeutka ż., terapeutyka ż., terapeutyczność ż., terapeutyzowanie n., sterapeutyzowanie n.
czas. terapeutyzować ndk., sterapeutyzować dk.
przym. terapeutyczny
przysł. terapeutycznie
temsłow. -terapia, -terapeutyczny
Wiktionary
(1.1) kuracja
Wiktionary
przedstawiciel rzędu wymarłych gadów z gromady synapsydów; gad ssakokształtny
SJP.pl
przedstawiciel rzędu wymarłych gadów z gromady synapsydów; gad ssakokształtny
SJP.pl
Terapsydy, gady ssakokształtne (Therapsida) – rząd synapsydów, który pojawił się we wczesnym permie i stał się dominującą grupą kręgowców lądowych w połowie tego okresu. Zgodnie z zasadami kladystyki do terapsydów, aby były taksonem monofiletycznym, należy również zaliczyć wywodzącą się z cynodontów gromadę ssaków.
Wikipedia
płaski, poziomy próg na zboczu doliny rzecznej lub nad brzegiem morza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. geol. płaski teren na zboczu doliny rzeki lub nad brzegiem morza;
(1.2) przest. zob. taras.
Wiktionary
Terasa (taras) – forma terenu powstała w dolinie rzecznej wskutek erozyjnej lub akumulacyjnej działalności płynących wód. Występuje w zespołach, tworząc w przekroju poprzecznym doliny charakterystyczny układ schodów. Terasy mogą też powstać na wybrzeżu morza lub jeziora, w związku z działalnością falowania i zmiany poziomu lustra wody w akwenie.
Wikipedia
(1.1) Wodę do picia czerpano z licznych studni i źródeł kopanych na terasie dolnej.
Wiktionary
IPA: tɛˈrasa, AS: terasa
Wiktionary
rzecz. teras m.
przym. terasowy
Wiktionary
1. mający pewne cechy terasy;
2. zawierający terasy
SJP.pl
powstawanie wad rozwojowych w trakcie rozwoju osobniczego
SJP.pl
dział embriologii zajmujący się powstawaniem wad rozwojowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest teratogenne, co powoduje powstawanie wad rozwojowych płodu
Wiktionary
Teratogenność (dosłownie potworotwórczość od teratos – potwór) – właściwość teratogenów powodująca wady (potworności) w rozwoju płodu (mają ją np. promieniowanie, wirusy, ksenobiotyki, niektóre lekarstwa).
Działanie teratogenne to działanie toksyczne substancji na zarodek lub płód (śmierć zarodka, zaburzenia czynnościowe, opóźnienie rozwoju, przedwczesne urodzenie).
Wikipedia
(1.1) Za szczególnie ważne zagadnienie uważa chroniczne zatruwanie organizmów zwierzęcych, a w końcu i człowieka, mając na względzie nie tylko kumulację i sumowanie się trucizn, ale także ich wpływ na układ nerwowy, teratogenność, mutagenność (…).
(1.1) Konieczne są niezawodne i ostre metody kontroli potencjalnych leków, zwłaszcza na karcynogenność i teratogenność.
Wiktionary
przym. teratogenny
przysł. teratogennie
Wiktionary
powodujący wady rozwojowe w organizmach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. wet. powodujący powstawanie wad rozwojowych płodu
Wiktionary
rzecz. teratogenność ż.
przysł. teratogennie
Wiktionary
specjalista w dziedzinie teratologii
SJP.pl
nauka o dziedzicznych lub patologicznych zniekształceniach u ludzi, zwierząt i roślin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. med. nauka o wadach rozwojowych i potwornościach u organizmów żywych;
Wiktionary
Teratologia (z gr. téras = potwór i lógos = nauka) – nauka, która zajmuje się badaniem potworności, nieprawidłowości oraz wad rozwojowych. Powiązana jest ściśle z anatomią porównawczą i patologiczną, embriologią i genetyką. Badania teratologii mają wielkie znaczenie dla poznania prawidłowego rozwoju organizmów, ponieważ u potworków widoczne są szczególnie wyraźnie określone właściwości rozwojowe.
Wikipedia
(1.1) Jego fascynacja teratologią pogłębiała się z każdym rokiem.
Wiktionary
IPA: ˌtɛratɔˈlɔɟja, AS: teratoloǵi ̯a
Wiktionary
przym. teratologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. teratologiczny
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|τέρας|λόγος.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) teratology
* baskijski: (1.1) teratologia
* bułgarski: (1.1) тератология ż.
* hiszpański: (1.1) teratología ż.
* interlingua: (1.1) teratologia
* niemiecki: (1.1) Teratologie ż.
* portugalski: (1.1) teratologia ż.
* rosyjski: (1.1) тератология ż.
* słowacki: (1.1) teratológia ż.
* włoski: (1.1) teratologia ż.
źródła.
== teratologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biol. med. teratologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. med. związany z teratologią, dotyczący teratologii
Wiktionary
rzecz. teratologia ż.
Wiktionary
nowotwór przeważnie w postaci torbieli, zbudowany z bezładnie ułożonych tkanek i fragmentów narządów; potworniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zob. potworniak.
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) potworniak
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) nowotwór
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|teratoma.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|potworniak.
źródła.
== teratoma (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|tɛrəˈtəʊmə.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. potworniak, teratoma
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌtɛraˈtɔ̃ma, AS: teratõma
Wiktionary
(1.1) potworniak
Wiktionary
przedstawiciel rodziny kopalnych ptaków; teratornit
SJP.pl
Teratornis merriami (sęp olbrzymi) – wielki wymarły ptak drapieżny z rodziny Teratornithidae z plejstocenu Ameryki Północnej. Mógł być największym ptakiem, jakiego widział człowiek – żył od ok. 2 mln do 10 tys. lat temu. Wiele okazów odnaleziono w naturalnych złożach asfaltu w Rancho La Brea w Kalifornii. Większy był Aiolornis incredibilis, dawniej nazywany Teratornis incredibilis, ale ten wymarł przed przybyciem człowieka do Nowego Świata. Największym znanym ptakiem latającym był Argentavis magnificens, również z rodziny Teratornithidae.
Wikipedia
rodzina kopalnych ptaków; teratornity
SJP.pl
przedstawiciel rodziny kopalnych ptaków; teratornis
SJP.pl
rodzina kopalnych ptaków; teratornisy
SJP.pl
jednostka mocy równa 10^12 watów (skrót: TW)
SJP.pl
Wat (W) – jednostka mocy i strumienia energii w układzie SI (jednostka pochodna układu SI). Nazwa wat pochodzi od nazwiska brytyjskiego inżyniera i wynalazcy Jamesa Watta.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) elektr. ilość energii elektrycznej równa pracy wykonywanej przez prąd o mocy 1 terawata w ciągu jednej godziny; miliard kilowatogodzin
Wiktionary
Kilowatogodzina (kWh) – jednostka pracy, energii oraz ciepła; ilość energii zużywana przez godzinę urządzeniem o mocy kilowata (1000 watów). To jednostka wielokrotna jednostki energii – watosekundy (czyli dżula) w układzie SI:
Wikipedia
IPA: ˌtɛravatɔɡɔˈd͡ʑĩna, AS: teravatogoʒ́ĩna
Wiktionary
(1.1) skrót TWh
Wiktionary
w tej chwili
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w tej chwili, obecnie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kiedyś mieszkałem w bloku, ale teraz mieszkam już we własnym domu.
(1.1) Teraz zapraszam wszystkich do środka.
Wiktionary
IPA: ˈtɛras, AS: teras
Wiktionary
rzecz. teraźniejszość ż., raz mrz.
przym. teraźniejszy
licz. raz
Wiktionary
(1.1) aktualnie, obecnie; gw-pl|Górny Śląsk|terazki, terozka.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. teraz
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|terozka.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) czas obecny; to, co dzieje się teraz
(1.2) odprzym. cecha tego, co jest teraźniejsze; cecha tych, którzy są teraźniejsi
Wiktionary
Teraźniejszość – część linii czasu dziejąca się obecnie (w liniowej koncepcji czasu). W tym sensie teraźniejszości przeciwstawia się przeszłość oraz przyszłość.
W filozofii istnieje pozycja zwana prezentyzmem, według której teraźniejszość jest jedynym z trzech wymienionych stanów (przeszłość, przyszłość, teraźniejszość), który rzeczywiście istnieje. Terminy, które stosuje się do mówienia o pozostałych stanach, są konwencjami i nie należy z nich wyciągać konsekwencji ontologicznych.
Wikipedia
przym. teraźniejszy
przysł. teraz
Wiktionary
(1.1) dziś, dzisiaj, dzisiejszość, współczesność
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odbywający się teraz
(1.2) gram. dotyczący czasu teraźniejszego
Wiktionary
(1.1) Wypełniłam dziś ankietę „Stan teraźniejszy i przyszłość mojej gminy”.
Wiktionary
IPA: ˌtɛraˈʑɲɛ̇jʃɨ, AS: teraźńėi ̯šy
Wiktionary
rzecz. raz mrz., teraźniejszość ż.
przysł. teraz
liczgł. raz
Wiktionary
(1.1) dzisiejszy, współczesny, obecny, bieżący
Wiktionary
mieszanina wody, cementu i grysu stosowana do wylewki posadzek lub schodów; lastryko, lastriko, lastrico, terrazzo
SJP.pl
Lastriko (również lastryko, lastrico, terazzo) – materiał budowlany, rodzaj betonowego (rzadziej asfaltowego) podłoża utworzony przez mieszaninę wody, cementu (asfaltu), grysu oraz barwnika stosowany do wylewania posadzek, schodów, parapetów oraz do nagrobków.
Wikipedia
pierwiastek chemiczny o symbolu Tb i liczbie atomowej 65, metal należący do lantanowców, wykorzystywany m.in. jako składnik materiałów magnetycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Tb i liczbie atomowej 65;
Wiktionary
Terb (Tb, łac. terbium) – pierwiastek chemiczny, lantanowiec.
Jest to jeden z czterech pierwiastków, których nazwy zostały utworzone od szwedzkiej miejscowości Ytterby (są to: erb, itr, iterb, terb). Został odkryty w 1843 r.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma terb?
Wiktionary
IPA: tɛrp, AS: terp
Wiktionary
przym. terbowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Tb
Wiktionary
→ terb
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący terbu
Wiktionary
rzecz. terb m.
Wiktionary
interwał muzyczny złożony z oktawy i seksty
SJP.pl
Tercdecyma – interwał złożony zawarty między trzynastoma kolejnymi stopniami skali muzycznej. W szeregu zasadniczym naturalnie występuje tercdecyma mała i wielka. Zastosowanie znaków chromatycznych pozwala zmienić jej rozmiar.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od tercet
Wiktionary
rzecz. tercet m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) potomek Mulatki i białego mężczyzny lub Mulata i białej kobiety
Wiktionary
IPA: tɛrˈt͡sɛrɔ̃n, AS: tercerõn
Wiktionary
zespół składający się z trzech wykonawców; trio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) trzech muzyków
(1.2) trzech ludzi, którzy razem coś robią
Wiktionary
Tercet – dwuznaczne pojęcie muzyczne:
Trzyosobowy zespół instrumentalny nosi nazwę trio. Analogicznie dwuosobowy zespół wokalny nosi nazwę duet, a dwuosobowy zespół instrumentalny to duo. Od kwartetu wzwyż nie ma rozróżnienia, określenie dotyczy zarówno czterech śpiewaków, jak i czterech instrumentalistów.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.2) trio, przest. triumwirat, trójca, trójka
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. tercjan mos., Tercjusz mos., tercecik mrz., tercja ż., tercjarz mos.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* esperanto: (1.1) terceto; (1.2) terceto
źródła.
== tercet (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) liter. tercyna
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtɛrt͡sɛt, AS: tercet
Wiktionary
rzecz. tercjan mos., Tercjusz mos., tercecik mrz., tercja ż., tercjarz mos.
Wiktionary
(1.2) trio, przest. triumwirat, trójca, trójka
Wiktionary
1. główny interwał w akordach systemu dur-moll
2. dawniej: sześćdziesiąta część sekundy
3. jedna z trzech części meczu
4. trzecia pozycja obronna w szabli w szermierce
5. stopień czcionki o wielkości szesnastu punktów typograficznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. interwał o wielkości 3 lub 4 półtonów;
(1.2) typogr. druk. w systemie miar typograficznych Didota stopień czcionki odpowiadający szesnastu punktom (6,0144 mm)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈtɛrt͡sʲja, AS: tercʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. tercjan m., Tercjusz m., tercjarz m., tercjarstwo n., tercet m., tercjarka ż.
przym. tercjowy, tercjarski
Wiktionary
dawniej: woźny w zakładzie naukowym; pedel; bedel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. woźny szkolny
Wiktionary
IPA: ˈtɛrt͡sʲjãn, AS: tercʹi ̯ãn
Wiktionary
rzecz. tercjanowa ż., tercja ż., tercjarz m., tercjarka ż., tercet m., tercyna ż., sestercja ż., tercyl m., Tercjusz m., Tercjanna ż.
przym. tercyjny, tercetowy
Wiktionary
(1.1) pedel, bedel
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. żona tercjana
(1.2) przest. woźna
Wiktionary
IPA: ˌtɛrt͡sʲjãˈnɔva, AS: tercʹi ̯ãnova
Wiktionary
rzecz. Tercjusz mos., tercjan
Wiktionary
potocznie: kobieta, która jako osoba świecka związana jest z określonym zakonem
SJP.pl
→ tercjarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) członkini jednego z trzecich zakonów
Wiktionary
(1.1) Feretron niosły tercjarki, baldachim wzięli tercjarze.
Wiktionary
rzecz. tercjarstwo n.
:: fm. tercjarz m.
przym. tercjarski
Wiktionary
związany z tercjarstwem (organizacja religijna ludzi świeckich)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący tercjarstwa, właściwy tercjarstwu, związany z tercjarstwem, należący do tercjarstwa
Wiktionary
(1.1) Miesięcznik tercjarski można nabyć w czasie spotkań formacyjnych.
(1.1) O polskich ruchu tercjarskim ojciec Alojzy mógłby opowiadać godzinami.
Wiktionary
rzecz. tercjarstwo n., tercjarz m., tercjarka ż., tercja ż.
Wiktionary
w kościele katolickim: organizacja religijna ludzi świeckich, związana z określonym zakonem (jednak bez obowiązku życia w klasztorze i składania ślubów zakonnych); stowarzyszenie tercjarskie; trzeci zakon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. w Kościele katolickim: organizacja religijna, której świeccy członkowie w codziennym życiu realizują zasady jednego z zakonów, jednak bez obowiązku pozostawania w klasztorze i składania ślubów zakonnych; trzeci zakon
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ojciec Alojzy ciekawie opowiadał o historii polskiego tercjarstwa.
(1.1) Za tydzień rozpocznie się kongres światowego tercjarstwa.
Wiktionary
rzecz. tercjarz m., tercjarka ż., tercja ż.
przym. tercjarski
Wiktionary
(1.1) trzeci zakon
Wiktionary
członek tercjarstwa, świeckiego zgromadzenia wokół niektórych klasztorów, przestrzegającego ich reguły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. członek jednego z katolickich stowarzyszeń świeckich, tzw. „zakonów tercjarskich” (zakonów trzecich);
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W szeregach tercjarzy pojawiało się coraz więcej znanych i wielkich osobistości, a coraz mniej osób świętych.
(1.1) Skoro świt brat tercjarz napalił w piecu i poodmykał okiennice.
Wiktionary
rzecz. tercjarstwo n., tercja ż., tercet m., tercjan m., Tercjusz m.
:: fż. tercjarka ż.
przym. tercjarski, tercjowy
Wiktionary
(1.1) zakonnik świecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Tercjusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego, od liczebnika oznaczającego "trzeci" (por. Oktawiusz). Patronem tego imienia jest św. Tercjusz, wspominany razem ze śwśw. Dionizją, Datywą, Leoncją, Emilianem, Bonifacym, Majorykiem i Serwusem (V wiek).
Tercjusz imieniny obchodzi 6 grudnia.
Wikipedia
rzecz. tercjan m., tercjanowa ż., tercja ż., tercjarz m., tercjarka ż., tercet m., tercyna ż., sestercja ż., tercyl m.
:: fż. Tercjanna ż.
przym. tercyjny, tercetowy
Wiktionary
trzywierszowa zwrotka o specyficznym układzie rymów
SJP.pl
Tercyna (wł. terza rima) – strofa otwarta złożona z 3 wersów, zwykle jedenastozgłoskowych, powiązana rymami ze strofą poprzednią i następną. Rymy mają następujący układ w kolejnych zwrotkach: aba, bcb, cdc, ded itd.
Wikipedia
potoczne wyrażenie wypowiadane, gdy powątpiewamy w prawdziwość czyichś słów (np. Tere fere, znowu zmyślasz.), lekceważymy czyjąś wypowiedź (np. Tere fere, gadaj zdrów.), przekomarzamy się z kimś (np. Tere fere, złap mnie!) itp.; tere fere
SJP.pl
Terebiniec – kolonia w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Werbkowice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Kolonia jest sołectwem w gminie Werbkowice. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 308 mieszkańców i była dwunastą co do wielkości miejscowością gminy.
Wikipedia
drzewo lub krzew z rodziny nanerczowatych; terpentynowe drzewo, pistacja terpentynowa
SJP.pl
Pistacja terpentynowa (Pistacia terebinthus L.), nazywana także terebintem, terebintowym lub terpenowym drzewem – gatunek drzewa z rejonu Morza Śródziemnego.
Wikipedia
poli(tereftalan etylenu) - popularne tworzywo sztuczne z grupy poliestrów; PET
SJP.pl
kwas tereftalowy - kwas aromatyczny, izomer kwasu ftalowego używany do syntezy włókien poliestrowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Przedkaukaziu, płynąca przez Rosję i Gruzję, uchodząca deltą do Morza Kaspijskiego;
Wiktionary
Terek (gruz. თერგი, Tergi; ros. Терек, Tieriek; czecz. Теркa, Terka) – rzeka na Kaukazie Północnym. Jej długość wynosi 623 km; dorzecze zajmuje powierzchnię 43,2 tys. km².
Źródła znajdują się w Wielkim Kaukazie na stokach Pasma Głównego (Wododziałowego). Rzeka przepływa przez terytorium Gruzji i Rosji (Osetia Północna, Czeczenia i Dagestan). W Pasmie Bocznym tworzy przełom zwany Wąwozem Darialskim (dł. ok. 3 km, głębokość do 1000 m).
Wikipedia
przym. terski
Wiktionary
ptak z rodziny bekasowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Xenus cinereus|ref=tak., gatunek ptaka z rodziny bekasowatych;
Wiktionary
Terekia (Xenus cinereus) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
IPA: tɛˈrɛca, AS: tereḱa
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
w pałacach carskich i bojarskich na Rusi: najwyższa kondygnacja mieszkalna, głównie dla kobiet
SJP.pl
Terem (ros. tieriem, dosł. poddasze) – najwyższa kondygnacja w XVII-wiecznych pałacach carskich i dworach bojarskich, przeznaczona wyłącznie dla kobiet.
Kondygnacja ta była zazwyczaj wyodrębniona od reszty budowli malowniczym, wysokim dachem. Budowano ją czasem osobno i była wówczas połączona z główną rezydencją zamkniętym przejściem.
Wikipedia
Teremiec – kolonia w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Białopole.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Kolonia jest sołectwem w gminie Białopole. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 kolonia liczyła 129 mieszkańców i była dziesiątą co do liczby ludności miejscowością gminy.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Białopolu.
Wikipedia
1. obszar, miejsce;
2. potocznie: prowincjonalne ośrodki partii politycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pewien określony obszar ziemi
(1.2) obszar będący w sferze czyichś wpływów, zainteresowania czy działania
(1.3) przen. dziedzina czyjejś aktywność
(1.4) pot. władza, ośrodek prowincjonalny wobec władzy, ośrodka centralnego
(1.5) arena pewnych określonych wydarzeń
(1.6) otwarta część powierzchni ziemi wraz z jej ukształtowaniem i pokryciem
Wiktionary
Teren – każdy dowolnie określony fragment powierzchni lądowej. Termin spełniający taką samą funkcję, jak akwen w odniesieniu do powierzchni wodnej.
Wikipedia
(1.1) Z tego wzgórza lepiej widać cały teren.
(1.2) Nikt nie będzie sprzedawał dragów na moim terenie!
(1.3) Wchodzisz w mój teren działania.
Wiktionary
IPA: ˈtɛrɛ̃n, AS: terẽn
Wiktionary
rzecz. terenówka ż., terenowiec m.
przym. terenowy
przysł. terenowo
Wiktionary
(1.2) terytorium
(1.3) krąg, zakres, strefa życia, strefa (wpływów), domena
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Terencja – imię żeńskie pochodzenia rzymskiego, powstałe z nazwy rzymskiego rodu Terentius (o nieznanym znaczeniu). Jego męską formą jest Terencjusz.
Terencja imieniny obchodzi 21 czerwca.
Zobacz też:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Publius Terentius Afer (ur. ok. 195 p.n.e., zm. nie wcześniej niż 159 p.n.e.) – komediopisarz rzymski, jeden z dwóch (obok Plauta), którego komedie zachowały się do naszych czasów.
Wikipedia
Terencjusz z małżonką; Terencjuszowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Terencjusza lub z nim związany
SJP.pl
imię zdrobnienie od: Teresa (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. imię|polski|ż. Teresa
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, w gminie Brwinów;
Wiktionary
Terenia – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, w gminie Brwinów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Wikipedia
(1.1) Dostałam od cioci Tereni nowe filiżanki.
(1.2) Mieszkaliśmy w Tereni przez dwa lata.
Wiktionary
rzecz. Tereska ż., Teresa ż.
Wiktionary
(1.1) Renia
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Tereni lub z nią związany
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Tereni lub z nią związany
SJP.pl
1. osoba pracująca w terenie; działacz terenowy;
2. osoba uprawiająca sportowo jazdę samochodem terenowym po nieutwardzonych trasach; off roadowiec, off-roadowiec, offroadowiec, offroader, off-roader
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. działacz terenowy
Wiktionary
(1.1) Wyślemy tam jakiegoś terenowca.
Wiktionary
rzecz. teren
przym. terenowy
Wiktionary
(1.1) działacz terenowy
Wiktionary
potocznie:
1. samochód przystosowany specjalnie do jazdy w terenie; samochód terenowy;
2. liga (klasa) terenowa;
3. ogół działań mających miejsce w terenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mot. pot. samochód przystosowany do jazdy w utrudnionych warunkach terenowych
(1.2) typ gry fabularnej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Od zawsze chciał kupić terenówkę, ale dopiero teraz go na to stać.
Wiktionary
IPA: ˌtɛrɛ̃ˈnufka, AS: terẽnufka
Wiktionary
rzecz. teren m.
przym. terenowy
Wiktionary
(1.1) samochód terenowy, dżip, jeep, łazik
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z terenem, dotyczący terenu
(1.2) taki, który działa poza biurem, „w terenie”
Wiktionary
(1.1) Rowery trekkingowe stanowią kompromis pomiędzy komfortem klasycznego roweru miejskiego, szybkością roweru szosowego i dzielnością terenową roweru górskiego.
Wiktionary
rzecz. terenowiec mos., teren m., terenówka ż.
przysł. terenowo
Wiktionary
(1.2) regionalny
Wiktionary
specjalista w zakresie wiedzy o ukształtowaniu terenu, sposobach odwzorowywania go na mapie oraz o orientowaniu się w nim
SJP.pl
związany z wiedzą o ukształtowaniu terenu, sposobach odwzorowywania go na mapie oraz o orientowaniu się w nim
SJP.pl
specjalistka w zakresie wiedzy o ukształtowaniu terenu, sposobach odwzorowywania go na mapie oraz o orientowaniu się w nim
SJP.pl
wiedza o ukształtowaniu terenu, sposobach odwzorowywania go na mapie oraz o orientowaniu się w nim
SJP.pl
Terenoznawstwo – jest to sztuka orientacji w terenie, odczytywania i sporządzania map, posługiwania kompasem, busolą itp. Umiejętność podstawowa potrzebna do uprawiania turystyki.
Do terenoznawstwa zaliczamy często jeszcze:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. obszar, miejsce;
2. potocznie: prowincjonalne ośrodki partii politycznej
SJP.pl
yerba mate przygotowana na zimno
SJP.pl
Tereré − popularny w Ameryce Południowej napój, który przyrządza się na zimno z liści ostrokrzewu paragwajskiego (yerba mate, herba mate, mate, caa mate, caa mati, Ilex paraguariensis).
Tereré spożywa się w północno-wschodniej Argentynie i południowej Brazylii, a także w Paragwaju, gdzie kultura jego picia jest szczególnie rozwinięta.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Teresa – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Może wywodzić się od słowa oznaczającego „mieszkanka wyspy Thera (znanej dziś jako: Santoryn)”.
W Polsce imię pojawiło się w XVII wieku.
W innych językach:
Wikipedia
(1.1) Zainteresowanie Teresy historią okazało się zadaniem ponad moje siły.
Wiktionary
IPA: tɛˈrɛsa, AS: teresa
Wiktionary
zdrobn. Terenia ż., Tereska ż.
rzecz. terezjanka ż.
przym. terezjański
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Ryjza.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Teresina (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Teresina (wsi w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Teresin
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Teresy lub z nią związany
SJP.pl
Teresiny – osada leśna w Polsce położony w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Krotoszyn. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Roszki.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Teresin (niem. Theresienstein) należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Krotoszyn w rejencji poznańskiej. Teresin należał do okręgu krotoszyńskiego tego powiatu i stanowił odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas książę Thurn und Taxis. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 116 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 4 dymy (domostwa). W skład majątku Teresin wchodziły wówczas także: posada Domki, Krotoszyn Stary, Cegielnia zakład, Borzacin, Brzoza i kolonia Brzoza oraz Nowy Folwark.
Wikipedia
zdrobnienie od: Teresa (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia żeńskiego Teresa
(1.2) geogr. przysiółek w Polsce w województwie wielkopolskim, w gminie Margonin;
Wiktionary
Tereska – przysiółek w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie chodzieskim, w gminie Margonin.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa pilskiego.
Wikipedia
(1.1) Nasza Tereska od tygodnia pracuje jako pomoc dentystyczna.
Wiktionary
rzecz. Teresa ż., Terenia ż., Teresin m.
Wiktionary
(1.1) Terenia
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie lubelskim;
(1.2) geogr. wieś w województwie wielkopolskim, w gminie Rakoniewice;
(1.3) geogr. zob. Terespol Pomorski.
Wiktionary
Terespol – miasto w województwie lubelskim, w powiecie bialskim.
Pod względem historycznym Terespol leży na Polesiu, w dawnej ziemi brzeskiej. Miasto magnackie położone było w końcu XVIII wieku w powiecie brzeskolitewskim województwa brzeskolitewskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
IPA: tɛˈrɛspɔl, AS: terespol
Wiktionary
rzecz. terespolanin m., terespolanka ż.
przym. terespolski
Wiktionary
mieszkaniec Terespola
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Terespola
Wiktionary
IPA: ˌtɛrɛspɔˈlãɲĩn, AS: terespolãńĩn
Wiktionary
rzecz. Terespol, terespolanka
przym. terespolski
Wiktionary
mieszkanka Terespola
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Terespola
Wiktionary
IPA: ˌtɛrɛspɔˈlãnka, AS: terespolãnka
Wiktionary
rzecz. Terespol, terespolanin
przym. terespolski
Wiktionary
przymiotnik od: Terespol
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od Terespol
Wiktionary
(1.1) Pamiętam, kiedy przyjechaliśmy na Pragę, na dworzec Terespolski, jechaliśmy potem przez most Kierbedzia.
(1.1) Jej rozwój nastąpił na początku XX w., co było związane z budową linii kolei terespolskiej.
Wiktionary
IPA: ˌtɛrɛˈspɔlsʲci, AS: terespolsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Terespol, terespolanin, terespolanka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
gmina wiejska w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Tereszpol-Kukiełki, Tereszpol-Zaorenda, Tereszpol-Zygmunty
SJP.pl
Tereszyn – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Konopnica.
Wieś leży przy drodze krajowej nr 19 .
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i twierdza w Czechach, w kraju usteckim, nad rzeką Ochrzą;
Wiktionary
Terezin (cz. Terezín, niem. Theresienstadt) – miasto i twierdza w Czechach, w kraju usteckim, nad rzeką Ochrza, na południowy wschód od Litomierzyc. W 2021 roku miasto liczyło 2 852 mieszkańców. W mieście rozwinął się przemysł spożywczy oraz metalowy.
Wikipedia
przym. tereziński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Terezinem, dotyczący Terezina
Wiktionary
rzecz. Terezin mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) hist. mający związek z panowaniem cesarzowej Marii Teresy Habsburg
Wiktionary
rzecz. terezjanka ż., Teresa ż.
Wiktionary
(1.1) teresiański, tereziański
Wiktionary
1. włókna syntetyczne z terylenu;
2. tkanina lub dzianina z tego włókna (często z domieszką wełny albo bawełny)
SJP.pl
Poli(tereftalan etylenu), PET (C10H8O4)n – termoplastyczny polimer z grupy poliestrów stosowany na dużą skalę do produkcji włókien syntetycznych i butelek do napojów bezalkoholowych. PET powstał w latach czterdziestych XX wieku w Wielkiej Brytanii.
Wikipedia
płytka grzbietowa segmentu ciała w szkielecie zewnętrznym stawonogów
SJP.pl
Tergum (l. mn.: terga) – grzbietowa część poszczególnych segmentów ciała stawonogów z wyjątkiem głowy. Przednia krawędź tergum nazywa się podstawą (base), zaś tylna wierzchołkiem (apex lub margin). Terga tułowiowe u owadów tworzą notum. Najsilniej zesklerotyzowaną część tergum tworzą skleryty zwane płytkami grzbietowymi lub tergitami.
Wikipedia
dawniej: szalbierstwo, oszukaństwo
SJP.pl
grzbietowa część segmentu ciała stawonogów innego niż głowa
SJP.pl
Tergum (l. mn.: terga) – grzbietowa część poszczególnych segmentów ciała stawonogów z wyjątkiem głowy. Przednia krawędź tergum nazywa się podstawą (base), zaś tylna wierzchołkiem (apex lub margin). Terga tułowiowe u owadów tworzą notum. Najsilniej zesklerotyzowaną część tergum tworzą skleryty zwane płytkami grzbietowymi lub tergitami.
Wikipedia
nieduży pies różnej maści, klasyfikowany pierwotnie jako pies myśliwski, obecnie jako domowy; terrier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. typ psa należącego pierwotnie do grona psów myśliwskich – norowców;
Wiktionary
Terier – typ psa należącego pierwotnie do grona psów myśliwskich – norowców, polujących także na powierzchni (praca w nagance z innymi psami). Wykorzystywane były do polowań na zwierzęta takie jak: borsuki, wydry, lisy czy szczury. Obecnie większość ras terierów nie pełni już funkcji myśliwskich.
Wikipedia
(1.1) Angielskie teriery dały początek wielu rasom terierów na całym świecie.
Wiktionary
IPA: ˈtɛrʲjɛr, AS: terʹi ̯er
Wiktionary
rzecz. terierek mzw., terierka ż.
przym. terierowy
Wiktionary
(1.1) terrier
Wiktionary
samica teriera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: terier
(1.2) kynol. mały terier
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: terierka
Wiktionary
(1.2) Bożena dostała od męża małego terierka na Dzieciątko.
Wiktionary
rzecz. terier mzw., terierka ż.
przym. terierowy
Wiktionary
samica teriera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kynol. suka teriera
forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.
(2.1) D. i B. lp. od: terierek
Wiktionary
(1.1) Zwalili wszystko na terierkę naszej sąsiadki.
Wiktionary
rzecz. terierek mzw.
:: fm. terier mzw.
przym. terierowy
Wiktionary
przymiotnik od: terier
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) kynol. należący do teriera
przymiotnik relacyjny
(2.1) kynol. dotyczący teriera, określający teriera, używany przy terierze
przymiotnik jakościowy
(3.1) kynol. charakterystyczny dla teriera, mający cechy teriera
Wiktionary
rzecz. terier mzw., terierek mzw., terierka ż.
Wiktionary
teriyaki;
1. japońska technika kulinarna polegająca na grillowaniu bądź pieczeniu mięsa lub ryb w specjalnej marynacie;
2. japoński sos na bazie sosu sojowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. salaterka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|asjetka.
Wiktionary
przedstawiciel grupy gadów z rzędu terapsydów; gad ssakozębny
SJP.pl
grupa gadów z rzędu terapsydów; gady ssakozębne
SJP.pl
Teriodonty, dawniej nazywane gadami ssakozębnymi (Theriodontia) – grupa owodniowców z rzędu terapsydów z gromady Synapsida.
To bezpośredni przodkowie ssaków, gdyż w ich budowie występuje szereg cech charakterystycznych dla ssaków:
Wikipedia
zwierzęca skamieniałość
SJP.pl
specjalista w dziedzinie teriologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) biol. zoolog zajmujący się ssakami
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) biol. specjalistka w dziedzinie teriologii
Wiktionary
Teriologia, mammologia, mammalogia, mastologia (gr. θηριον thērion „dzikie zwierzę”, od θηρ thēr, θηρος thēros „zwierzę”; λογος logos „słowo, dyskusja”) – dział zoologii zajmujący się ssakami (Mammalia), ich budową, ekologią, systematyką, rozmieszczeniem (zoogeografia), ewolucją i biologią.
Wikipedia
IPA: tɛrʲˈjɔlɔk, AS: terʹi ̯olok
Wiktionary
rzecz. teriologia ż.
przym. teriologiczny
przysł. teriologicznie
Wiktionary
(1.1) mammolog, mastolog
(2.1) mammolog, mastolog
Wiktionary
dział zoologii, nauka o ssakach; mammologia; mastologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. dział zoologii zajmujący się ssakami;
Wiktionary
Teriologia, mammologia, mammalogia, mastologia (gr. θηριον thērion „dzikie zwierzę”, od θηρ thēr, θηρος thēros „zwierzę”; λογος logos „słowo, dyskusja”) – dział zoologii zajmujący się ssakami (Mammalia), ich budową, ekologią, systematyką, rozmieszczeniem (zoogeografia), ewolucją i biologią.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) mammologia, mastologia, nauka o ssakach
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) nauka
hiponimy.
holonimy.
(1.1) zoologia
meronimy.
(1.1) cetologia, chiropterologia, felinologia, hipologia, kynologia, prymatologia
pokrewne.
rzecz. teriolog m.
przym. teriologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) theriology, therology
* hiszpański: (1.1) teriología ż.
* nowogrecki: (1.1) θηλαστικολογία ż.
* rosyjski: (1.1) териология ż.
* słowacki: (1.1) teriológia ż.
* włoski: (1.1) teriologia ż.
źródła.
== teriologia (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teriologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌtɛrʲjɔˈlɔɟja, AS: terʹi ̯oloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. teriolog m.
przym. teriologiczny
Wiktionary
(1.1) mammologia, mastologia, nauka o ssakach
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) zool. związany z teriologią, dotyczący teriologii
Wiktionary
IPA: ˌtɛrʲjɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: terʹi ̯oloǵičny
Wiktionary
rzecz. teriologia ż., teriolog m.
Wiktionary
(1.1) mammologiczny, mastologiczny
Wiktionary
[czytaj: terijaki] terijaki;
1. japońska technika kulinarna polegająca na grillowaniu bądź pieczeniu mięsa lub ryb w specjalnej marynacie;
2. japoński sos na bazie sosu sojowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. tradycyjna japońska technika kulinarna polegająca na marynowaniu mięs w specjalnej marynacie tare, składającej się z sosu sojowego, słodkiego sake oraz cukru lub miodu;
Wiktionary
Teriyaki (jap. 照り焼き) – japońska technika kulinarna, zaliczana do kategorii potraw yakimono, polegająca na pieczeniu bądź grillowaniu mięsa lub ryb w specjalnej marynacie zwanej tare. W samej Japonii najbardziej popularne są różne rodzaje ryb przyrządzonych w ten sposób, zaś na Zachodzie raczej mięsa.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Terka (ukr. Терка) – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Solina. Leży nad Solinką.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Była to jedna z pierwszych wsi Balów; wiadomo, że istniała już w 1463 r. W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej Terka była Sabina Krajewska.
Wikipedia
potocznie: wydający suchy, jednostajnie przerywany dźwięk; zgrzytliwy, przenikliwy, terkoczący
SJP.pl
potocznie: wydający suchy, jednostajnie przerywany dźwięk; zgrzytliwy, przenikliwy, terkocący
SJP.pl
odgłos terkotania, grzechotania, cykotania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. odgłos wytwarzany poprzez jednostajne miarowe uderzanie
(1.2) lekcew. monotonne szybkie mówienie
Wiktionary
(1.1) Między strzały z karabinów miesza się terkot maszynek oraz można odróżnić bardziej głuche strzały z dubeltówek.
(1.1) Przerwała się w połowie ostatnia gama terkotu, szarpnęło coś w środku i młyn stanął.
Wiktionary
rzecz. terkotanie n., terkotka ż., terkotliwość ż.
czas. przeterkotać dk., rozterkotać się dk., terkotać ndk., zaterkotać dk.
przym. terkotliwy
przysł. terkotliwie
Wiktionary
(1.1) warkot, trajkot, turkot
(1.2) trajkot
Wiktionary
element kołowrotka wędkarskiego
SJP.pl
Wikipedia
wydający terkot; terkoczący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wydający terkot, podobny do terkotania
Wiktionary
(1.1) Kiedy naciskał klamkę, napadł go ostry, terkotliwy kaszel.
(1.1) W autobusie siedziała za mną terkotliwa kobieta, która uprzykrzała nam podróż.
Wiktionary
rzecz. terkot mrz., terkotanie n., terkotka ż., terkotliwość ż.
czas. terkotać ndk., zaterkotać dk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Terlecki (forma żeńska: Terlecka; liczba mnoga: Terleccy) – polskie, ukraińskie i białoruskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku Polskę zamieszkiwały 3333 osoby o tym nazwisku. Nazwisko to pochodzi od miejscowości Terło w dawnej ziemi przemyskiej województwa ruskiego I Rzeczypospolitej. Dziś Terło znajduje się na Ukrainie, kilka kilometrów od polsko-ukraińskiego przejścia w Krościenku.
Wikipedia
sztywna część siodła
SJP.pl
Terlica – stanowi szkielet (stelaż), każdego siodła. W jej skład wchodzą takie części jak: siedzisko, maszynki (zamki puślisk) oraz przedni i tylny łęk (w siodle klasycznym – angielskim) lub ławki, rożek, widelec i tylny łęk (w siodle westernowym). Do budowy terlicy wykorzystuje się dziś głównie tworzywa sztuczne, kiedyś terlice wykonywano z drewna.
Wikipedia
Terlików – dawniej Terlikowo, wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie łosickim, w gminie Sarnaki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wieś założona przed 1430 r. W Terlikowie znajduje się jedyny zarejestrowany zespół zabudowy zaścianka szlacheckiego, obecnie należący do rodziny Soszyńskich. Zespół składa się z kilku budynków mieszkalnych, z których jeden (najprawdopodobniej dwór) datowany jest na przełom XVIII-XIX w. Budynki mieszkalne i gospodarcze rozrzucone są nieregularnie, przemieszane z nową zabudową. Do elementów kompozycji zespołu należy również rozproszona zieleń oraz przepusty wodne i sadzawki.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. w mechanice kwantowej:
a) term atomowy - obserwowany stan atomu odpowiadający rzeczywistym stanom o różnej energii;
b) term molekularny - obserwowany stan cząsteczki odpowiadający jej rzeczywistej energii;
2. w spektroskopii: term widmowy - energia danego poziomu elektronowego wyrażona w kajzerach
SJP.pl
Term (formuła nazwowa) – wyrażenie składające się ze zmiennych oraz symboli funkcyjnych o dowolnej argumentowości (w tym o argumentowości 0, czyli stałych) z pewnego ustalonego zbioru.
W wielu dziedzinach matematyki używa się określenia term na oznaczenie napisów (wyrażeń) formalnych, które mogą być traktowane jako nazwy na obiekty matematyczne. W większości przypadków znaczenie to można przedstawić jako termy w pewnym języku pierwszego rzędu, opisane poniżej.
Wikipedia
1. grzejnik gazowy lub elektryczny do wody, używany przede wszystkim w gospodarstwach domowych;
2. źródło wód termalnych lub odwiert, z którego takie wody wypływają; cieplica, gorące źródło
SJP.pl
Źródło termalne, źródło ciepłe, źródło gorące, cieplica – źródło, z którego wypływa woda termalna o temperaturze wyższej o co najmniej 5 °C od średniej rocznej temperatury powietrza na danym obszarze (według klasyfikacji hydrogeologicznej) lub wyższej niż 20 °C (według klasyfikacji balneologicznej).
Wikipedia
materiał termoizolacyjny, który otrzymuje się w wyniku wypalania mieszaniny ziemi okrzemkowej, krzemionki, szamotu i materiałów spalających się podczas wypalania
SJP.pl
Termalit – wyroby termalitowe produkowane z ziemi okrzemkowej, należą do ceramiki ogniotrwałej. Najczęściej były formowane w kształtki o wymiarach cegły i używane do wykonywania izolacji pieców i kotłów.
Wikipedia
magnetycznie miękki stop niklu, miedzi i żelaza, specjalny materiał o wysokiej przewodności cieplnej, używany w systemach zarządzania ciepłem
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) dawniej: awantura, kłopot, ceregiela
SJP.pl
Termedia – wydawnictwo medyczne zajmujące się publikacją czasopism i książek o charakterze naukowym i edukacyjno-poglądowym dla środowiska medycznego. Organizuje również zjazdy, kongresy i konferencje.
Wikipedia
elektroniczny instrument muzyczny skonstruowany w 1920 roku przez Lwa Termena; eterofon, theremin
SJP.pl
Theremin (eterofon, termenvox) – instrument muzyczny z grupy elektrofonów elektronicznych skonstruowany przez rosyjskiego fizyka i wynalazcę Lwa Termena. Dźwięki emitowane przez theremin są ubogie harmonicznie i przypominają w swym brzmieniu wycie, jęk, kobiecy głos, gwizd, piłę, flet, skrzypce lub inne instrumenty.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Termezem, dotyczący Termezu
Wiktionary
rzecz. Termez mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w południowo-wschodniej części Uzbekistanu, port na prawym brzegu Amu-darii;
Wiktionary
Termez (uzb. Termiz) – miasto w południowo-wschodniej części Uzbekistanu, port na prawym brzegu Amu-darii, ośrodek administracyjny wilajetu surchandaryjskiego. W 2016 roku liczyło ok. 135,7 tys. mieszkańców.
Ośrodek przemysłu spożywczego, materiałów budowlanych, oczyszczalnie bawełny; najwyższe w Uzbekistanie temperatury letnie (maksymalnie do 50 °C); muzeum; ruiny zamku Kyrk Kyz (IX wiek), mauzolea: Hakim at-Tirmizi (IX-XV wiek) i Sułtan Saadat (XI-XVII wiek).
Wikipedia
przym. termeski
Wiktionary
jednostka ciepła równa jednej megakalorii
SJP.pl
Termia (gr. Θέρμεια, tur. Doğanköy) – wieś na Cyprze, w dystrykcie Kirenia. Obecnie znajduje się w granicach Cypru Północnego.
Wikipedia
odnoszący się do termita (bielca, roślinożernego owada), należący do termita, np. termicie gniazdo
SJP.pl
dotyczący ciepła; cieplny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający związek z ciepłem, dotyczący ciepła
Wiktionary
(1.1) Żółta odmiana rombowa powstaje jako produkt termicznego rozkładu azotanu lub węglanu ołowiu w temp. 300–350 °C.
Wiktionary
rzecz. terma ż., termakadam mrz., termia ż., termidor mrz., termika ż., termos mrz.
przym. termalny
Wiktionary
(1.1) cieplny
Wiktionary
jedenasty miesiąc francuskiego kalendarza republikańskiego; thermidor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. thermidor.
Wiktionary
Thermidor (termidor) (z gr. thérme = 'gorąco' + doron = 'dar') – jedenasty miesiąc we francuskim kalendarzu rewolucyjnym, drugi miesiąc lata. Trwał od 19 lipca do 17 sierpnia.
Po thermidorze następował miesiąc fructidor.
Wikipedia
rzecz. termidorianin m.
przym. termidoriański, termiczny
Wiktionary
w okresie Wielkiej Rewolucji Francuskiej: członek grupy posłów Konwentu, która w lipcu 1794 roku obaliła dyktaturę jakobinów i sprawowała władzę do chwili utworzenia dyrektoriatu
SJP.pl
specjalista w zakresie izolacji termicznej
SJP.pl
1. pionowe prądy powietrza powstałe na skutek nierównomiernego nagrzania się Ziemi promieniami słonecznymi
2. nauka zajmująca się zagadnieniami wytwarzania, gromadzenia i przesyłania ciepła
SJP.pl
1. okres, czas, w którym dana czynność powinna być wykonana;
2. wyraz albo połączenie wyrazowe o ustalonym znaczeniu naukowym lub technicznym; nazwa naukowa;
3. nauka rzemiosła u majstra;
4. dawniej: posiedzenie sądu, rozprawa sądowa; rok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyrażenie lub wyraz o specyficznym znaczeniu
(1.2) czas przeznaczony na wykonanie czegoś
(1.3) określony moment zdarzenia
(1.4) hist. nauka rzemiosła
(1.5) stpol. w lm. terminy tarapaty, niebezpieczeństwa wojenne
Wiktionary
Termin – element słownictwa charakterystyczny dla określonej dziedziny wiedzy lub działalności ludzkiej, używany w odniesieniu do obiektów i pojęć właściwych dla tego obszaru w sposób – w założeniu – ścisły, precyzyjny i jednoznaczny. Zbiór terminów właściwych dla pewnego obszaru działalności tworzy jego terminologię.
Wikipedia
(1.1) Słownik zawiera dużo terminów związanych z biologią.
(1.2) Jutro mija termin oddania pracy.
(1.3) Termin wyjazdu przesuwamy na następną sobotę.
Wiktionary
IPA: ˈtɛrmʲĩn, AS: termʹĩn
Wiktionary
(1.2) przym. przeterminowany, terminowy, terminalny
:: rzecz. terminowość ż., terminarz m.
(1.4) czas. terminować
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.2) przym. przeterminowany, terminowy, terminalny
:: rzecz. terminowość ż., terminarz m.
(1.4) czas. terminować
frazeologia.
termin zerowy
etymologia.
etym|łac|terminus.
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) term m.; (1.2) afat m.
* angielski: (1.1) term; (1.2) term
* arabski: (1.1) مصطلح m.; (1.2) أجل m.
* baskijski: (1.1) termino; (1.2) epe
* bułgarski: (1.1) термин m.
* chiński standardowy: (1.1) 词 (cí), 词语 (cíyǔ); (1.2) 日期 (rìqī), 时间 (shíjiān); (1.3) 日期 (rìqī), 时间 (shíjiān)
* duński: (1.1) term w., fagterm w., begreb n., fagudtryk n.; (1.2) frist w.; (1.3) termin w., tid w., tidstermin w.
* esperanto: (1.1) termino; (1.2) templimo, limtempo, tempolimo
* hiszpański: (1.1) término m., palabra ż., vocablo m.; (1.2) plazo m., término m.; (1.3) plazo m., término m.; (1.4) aprendizaje m. (de un oficio)
* karaimski: (1.3) заман
* łaciński: (1.1) terminus
* niemiecki: (1.2) Termin m.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.2) {{PJM|termin.}}
* rosyjski: (1.1) термин m.; (1.2) срок m.
* rumuński: (1.1) termen
* szwedzki: (1.1) term w., fackterm w., fackord n.; (1.2) termin w., frist w., tidsfrist w.
* tybetański: (1.1) བརྡ
* ukraiński: (1.1) термін m.; (1.2) строк m.
* wilamowski: (1.1) termin m.
źródła.
== termin (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) termin, nazwa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. w biologii: ostatni etap translacji (biosyntezy białka w komórce);
2. w medycynie: aborcja dokonana z powodu ciężkich wad wrodzonych płodu
SJP.pl
Terminacja – końcowy etap translacji, podczas którego działają sygnały terminacyjne, wskazujące koniec sekwencji aminokwasowej. Istnieją trzy kodony „stop”, które nie mają odpowiadających sobie cząsteczek tRNA: UGA, UAA i UAG. Kiedy rybosom osiągnie taki kodon, zatrzymuje się, kończąc ten etap biosyntezy białka. Czynniki uwalniające powodują uwolnienie syntetyzowanego łańcucha polipeptydowego z rybosomu oraz dysocjację podjednostek rybosomu.
Wikipedia
1. duży budynek, w którym ludzie oczekują na samolot, statek lub autobus
2. budynek, w którym ładuje się towary przeznaczone do transportu
3. prosty komputer, który wszystkie programy uruchamia z serwera, z którym jest połączony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. urządzenie do zdalnego sterowania komputerem;
(1.2) inform. program komputerowy, umożliwiający zdalne korzystanie z innego komputera
(1.3) lotn. mar. kolej. część lotniska, portu itp., gdzie samoloty, statki, autobusy itp. zaczynają lub kończą podróż
Wiktionary
Wikipedia
IPA: tɛrˈmʲĩnal, AS: termʹĩnal
Wiktionary
przym. terminalowy
Wiktionary
(1.1) końcówka, dalekopis, klient
(1.2) klient
Wiktionary
zmierzanie, przesuwanie ku końcowi; zakańczanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest terminalne; cecha tych, którzy są terminalni
Wiktionary
przym. terminalny
przysł. terminalnie
Wiktionary
w medycynie: związany z ostatnim etapem choroby, poprzedzającym śmierć pacjenta; przedśmiertny, agonalny
SJP.pl
→ terminal
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z terminalem, dotyczący terminalu
Wiktionary
rzecz. terminal mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czyjś rozkład zajęć, terminów
(1.2) kalendarz w formie książki z rubrykami do planowanieanowania czasu
Wiktionary
IPA: tɛrˈmʲĩnaʃ, AS: termʹĩnaš
Wiktionary
rzecz. termin m.
:: zdrobn. terminarzyk m.
czas. terminować
przym. terminowy
przysł. terminowo
Wiktionary
zdrobnienie od: terminarz
SJP.pl
przestarzałe: uczeń odbywający naukę pod kierunkiem majstra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczeń pobierający nauki rzemiosła pod okiem mistrza
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) astr. linia pomiędzy oświetloną (dzienną) a nieoświetloną (nocną) stroną ciała niebieskiego (zwykle planetaanety lub księżyca);
(2.2) elektron. inform. element w sieciach komputerowych opartych na kablu koncentrycznym służący do zakończenia linii;
(2.3) biol. odcinek genu, na którym kończy się proces transkrypcji
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌtɛrmʲĩˈnatɔr, AS: termʹĩnator
Wiktionary
rzecz. termin m., terminarz m., terminowanie n.
czas. terminować ndk.
przym. terminatorski, terminalny, terminowy, terminarzowy
przysł. terminowo, terminalnie
Wiktionary
1. uczennica odbywająca naukę pod kierunkiem majstra;
2. potocznie: terminowanie, termin
SJP.pl
dawniej: brudnopis, brulion
SJP.pl
Terminolog – specjalista w dziedzinie zarządzania terminologią, czyli tworzenia uporządkowanego zasobu terminów (słów oraz zwrotów) używanych w danej dziedzinie działalności lub organizacji. Praca terminologiczna obejmuje najczęściej, choć nie zawsze, dopasowanie zasobu terminologicznego w jednym języku do analogicznego zasobu w innym lub innych językach.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zbiór słów z danej dziedziny, np. nauki, sztuki, wojskowości
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) We współczesnej terminologii naukowej nie używa się określenia „debil” w stosunku do osoby niepełnosprawnej intelektualnie.
(1.1) Najczęściej jako eskortowce określa się w polskiej terminologii okręty brytyjskiej klasy slupów.
Wiktionary
IPA: ˌtɛrmʲĩnɔˈlɔɟja, AS: termʹĩnoloǵi ̯a
Wiktionary
przym. terminologiczny
przysł. terminologicznie
Wiktionary
(1.1) mianownictwo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący terminologii
Wiktionary
rzecz. terminologia ż.
przysł. terminologicznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzad. ustanawianie terminów
Wiktionary
rzecz. terminotwórca m., terminotwórczość ż.
przym. terminotwórczy
przysł. terminotwórczo
Wiktionary
1. uczyć się zawodu u majstra;
2. zdobywać doświadczenie w jakimś zawodzie
SJP.pl
czasownik
(1.1) uczyć się zawodu pod okiem fachowca
Wiktionary
rzecz. terminarz mrz., terminator mos./mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczenie się zawodu przez czeladnika u majstra
(1.2) zdobywanie doświadczenia w jakiejś dziedzinie
Wiktionary
czas. terminować ndk.
rzecz. terminator mrz./mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest terminowe; cecha tych, którzy są terminowi
Wiktionary
przym. terminowy
przysł. terminowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odbywający się w wyznaczonym terminie
(1.2) pilnujący danego terminu, wykonujący coś na czas
(1.3) wymagający pilnego wykonania
Wiktionary
rzecz. terminator mos./mrz., terminarz mrz., termin mrz., terminowość ż.
przym. bezterminowy, długoterminowy, krótkoterminowy, średnioterminowy
przysł. terminowo
Wiktionary
(1.2) punktualny
Wiktionary
rodzaj bardzo twardego szkła laboratoryjnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektron. typ opornika, w którym opór zmienia się w znaczący sposób wraz ze zmianą temperatury, a znajomość tej zależności pozwala na użycie go jako czujnika temperatury;
Wiktionary
Termistor – rezystor półprzewodnikowy o rezystancji silnie zależnej od temperatury, tzn. w dużo większym stopniu niż w przypadku standardowych oporników. Najczęściej półprzewodnikowy lub metalowy. Wykonuje się je z tlenków: manganu, niklu, kobaltu, miedzi, glinu, wanadu i litu. Od rodzaju i proporcji użytych tlenków zależą właściwości termistora.
Wikipedia
IPA: tɛrˈmʲistɔr, AS: termʹistor
Wiktionary
przym. termistorowy
Wiktionary
robak drzewny, owad podobny do mrówki, żyjący w krajach tropikalnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. owad społeczny krajów tropikalnych;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) techn. mieszanina glinu z tlenkami metali stosowana w pirotechnice i spawalnictwie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na szczęście co kilkadziesiąt kroków wznosiły się kopce termitów, wysokie niekiedy na kilkanaście stóp.
(2.1) Niektórzy uważają, że rząd USA użył termitu do przeprowadzenia kontrolowanego wyburzenia World Trade Center 11 września 2001 r. w celu upozorowania ataku terrorystycznego.
Wiktionary
IPA: ˈtɛrmʲit, AS: termʹit
Wiktionary
rzecz. termitiera ż.
przym. termici, termitowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. gniazdo termitów mające kształt wysokiej kolumny, gniazda na drzewie lub w formie kanałów w drzewie i ziemi
Wiktionary
Termitiera – gniazdo zbudowane i zamieszkiwane przez termity.
Wikipedia
rzecz. termit m.
Wiktionary
robak drzewny, owad podobny do mrówki, żyjący w krajach tropikalnych
SJP.pl
Termity (Isoptera, Termitoidae) – infrarząd (lub alternatywnie epirodzina) owadów społecznych z rzędu karaczanów.
Nazwa Isoptera jest połączeniem gr. iso- czyli równy, i -ptera, czyli skrzydła – co oznacza równoskrzydłe owady dorosłe (w przeciwieństwie do mrówek, których formy uskrzydlone mają przednią parę skrzydeł większą od drugiej pary skrzydeł). Przechodzą przeobrażenie niezupełne. Termity mają aparat gębowy gryzący. Typowa wielkość termita waha się od 4 do 11 mm długości.
Wikipedia
obróbka cieplna surowego mleka częściowo niszcząca bakterie (ogrzewanie 15–30 sekund w temperaturze 57–68°C)
SJP.pl
Termizacja – ogrzewanie mleka surowego co najmniej przez 15 sekund w temperaturze od 57 do 68 °C, w którego wyniku występuje dodatnia reakcja na obecność fosfatazy.
Wikipedia
poddawać surowe mleko obróbce cieplnej częściowo niszczącej bakterie (15–30 sekund w temperaturze 57–68°C)
SJP.pl
poddawać surowe mleko obróbce cieplnej częściowo niszczącej bakterie (15–30 sekund w temperaturze 57–68°C)
SJP.pl
przedrostek
(1.1) …tworzący pierwszy człon wyrazów związanych z ciepłem lub temperaturą
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. chirurgiczne niszczenie tkanek przez podwyższenie ich temperatury i wywołanie w nich martwicy;
Wiktionary
Termoablacja, ablacja termiczna – metoda leczenia chirurgicznego polegająca na wprowadzaniu pod kontrolą ultrasonograficzną lub tomograficzną do centrum guza nowotworowego elektrody w kształcie igły, generującej prąd przemienny o wysokiej częstotliwości (300–500 kHz), który przepływa przez tkanki.
Wikipedia
(1.1) Wiele ośrodków na świecie pracuje nad zastosowaniem wysokiej temperatury w niszczeniu guzów nowotworowych, czyli termoablacją przerzutów w wątrobie, nerkach i innych narządach.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odzież. o tkaninach, odzieży itp.: mający właściwość utrzymywania optymalnej temperatury i wilgotności ludzkiego ciała
(1.2) taki, którego składniki uaktywniają się w wyniku ogrzania
Wiktionary
(1.1) Każda koszulka termoaktywna jest odzieżą termiczną, ale nie każde ubranie termiczne jest jednocześnie termoaktywne.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. związany z powstawaniem i rozchodzeniem się fal akustycznych wywoływanych miejscowymi zmianami temperatury w ośrodku materialnym albo badaniem tych fal
Wiktionary
(1.1) Stos to podstawowy element urządzenia termoakustycznego, w którym transportowane jest ciepło z jednego do drugiego krańca.
Wiktionary
rzecz. termoakustyka ż.
Wiktionary
dziedzina fizyki zajmująca się wzajemnym wpływem fal akustycznych i przepływu ciepła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. nauka badająca powstawanie i rozchodzenie się fal akustycznych wywoływanych miejscowymi zmianami temperatury w ośrodku materialnym;
Wiktionary
Termoakustyka – dział fizyki badający wzajemny wpływ fal akustycznych i przepływu ciepła.
Wikipedia
(1.1) Termoakustyka oferuje obecnie wiele możliwości opracowania innowacyjnych rozwiązań w dziedzinie konwersji energii.
Wiktionary
przym. termoakustyczny
Wiktionary
Termoanemometr – rodzaj przyrządu pomiarowego, który służy do pomiaru prędkości przepływu powietrza. Nagrzewany prądem czujnik jest chłodzony określonym strumieniem powietrza, co powoduje zmianę proporcji natężenia prądu oraz oporności włókna.
Termoanemometr jest zwykle stosowany w laboratoriach aerodynamicznych do prowadzenia różnorodnych badań związanych z aerodynamiką.
Wikipedia
areometr połączony z termometrem
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. urządzenie, wewnątrz którego mogą być odtwarzane różne temperatury i ciśnienia, używane m.in. do symulowania warunków panujących w powietrzu
Wiktionary
(1.1) Z tego powodu w badaniach, mimo zastosowania termobarokomory, sterowanie ciśnieniem dostarczanym do przetworników odbywało się z zewnętrznego kalibratora.
Wiktionary
przyrząd służący do wyznaczania wysokości punktu nad poziomem morza za pomocą pomiaru temperatury wrzenia wody w tym punkcie; hipsotermometr
SJP.pl
Hipsotermometr, termobarometr – rodzaj przyrzędu pomiarowego, który służy do wyznaczenia wysokości danego punktu n.p.m. w sprawdzanym w danej chwili przedmiocie. Wyznaczona wysokość jest zawsze określona na podstawie pomiaru temperatury wrzenia wody w danym punkcie pomiarowym przedmiotu.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) wojsk. działający poprzez wysoką temperaturę oraz ekstremalnie wysokie, a następnie niskie ciśnienie
Wiktionary
element będący połączeniem dwóch metali o różnych współczynnikach rozszerzalności termicznej, stosowany np. w kierunkowskazach samochodowych
SJP.pl
Termobimetal (inaczej: bimetal termometryczny) – w technice element sprężysty, powstały poprzez połączenie metodą lutowania bądź zgrzewania dwóch warstw metali lub ich stopów, charakteryzujących się różnymi współczynnikami rozszerzalności cieplnej. Warstwa, której współczynnik ma większą wartość, zwana jest warstwą czynną, druga zaś – warstwą bierną. Termobimetale najczęściej wytwarzane są w postaci płytek lub taśm. Taśmy większej długości często zwija się w płaską spiralę Archimedesa lub linię walcową śrubową tak, aby zajmowały mniej miejsca. Spotyka się także elementy, w których łączy się różne kształty w celu uzyskania specjalnego efektu.
Wikipedia
Termochemia – dział termodynamiki chemicznej zajmujący się efektami energetycznymi (cieplnymi) reakcji chemicznych i przemian fazowych, ich zależnością od warunków fizycznych oraz wymianą energii pomiędzy układem i otoczeniem.
Podstawowe prawa termochemii to:
Wikipedia
reagujący w sposób widoczny na zmiany temperatury
SJP.pl
struktura wrażliwa na ciepło, neuron występujący w podwzgórzu
SJP.pl
przepływ materii spowodowany nierównomiernym rozkładem temperatury; termotransport, efekt Soreta
SJP.pl
Termodyfuzja, dyfuzja termiczna, zjawisko Soreta, efekt Soreta, termoforeza, termomigracja, termotransport – proces termomechaniczny wywołany różnicą temperatur w ośrodku. Polega na przemieszczaniu się cząstek w mieszaninie lub roztworze (czyli dyfuzji) zgodnie z gradientem temperatur, co prowadzi do powstania określonego dla danych warunków gradientu stężeń.
Wikipedia
rozcieńczeniowa metoda pomiaru przepływu krwi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fiz. związany z termodynamiką
Wiktionary
(1.1) Przejście z jednego stanu termodynamicznego do drugiego nazywane jest przemianą termodynamiczną.
Wiktionary
IPA: ˌtɛrmɔdɨ̃nãˈmʲit͡ʃnɨ, AS: termodỹnãmʹičny
Wiktionary
zob. termodynamika.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. nauka zajmująca się badaniem efektów energetycznych przemian fizycznych i chemicznych;
Wiktionary
Termodynamika – dział fizyki zajmujący się badaniem energetycznych efektów wszelkich przemian fizycznych i chemicznych, które wpływają na zmiany energii wewnętrznej analizowanych układów. Termodynamika bada przede wszystkim przemiany cieplne, lecz także efekty energetyczne reakcji chemicznych, przemian z udziałem jonów, przemiany fazowe, a nawet przemiany jądrowe i energii elektrycznej.
Wikipedia
(1.1) Termodynamika to mój ulubiony dział fizyki.
Wiktionary
IPA: ˌtɛrmɔdɨ̃ˈnãmʲika, AS: termodỹnãmʹika
Wiktionary
rzecz. termodynamik m.
przym. termodynamiczny
przysł. termodynamicznie
Wiktionary
rodzaj elastomeru wytworzonego metodami termoplastycznymi; elastomer plastyczny
SJP.pl
elektret otrzymany przez ogrzewanie dielektryka do temperatury bliskiej jego temperatury topnienia, a następnie oziębianie go w polu elektrycznym do temperatury pokojowej
SJP.pl
Termoelektroliza – rodzaj elektrolizy, w której elektrolitem nie jest roztwór związku chemicznego zdolnego do dysocjacji elektrolitycznej, lecz związek w postaci czystej, ale stopionej w wysokiej temperaturze.
Termolektroliza jest stosowana m.in. do otrzymywania niektórych metali np. glinu, potasu, wapnia, magnezu, sodu ze stopionych soli lub wodorotlenków tych metali.
Wikipedia
Termoelektrolizer – urządzenie elektrotermiczne elektrodowe służące do produkcji aluminium oraz metali alkalicznych takich jak: sód, potas, wapń. W urządzeniach tych wydzielanie ciepła następuje w elektrolicie pod wpływem przepływającego w nim prądu. Termoelektrolizery zasilane są prądem stałym o napięciu kilku woltów, dlatego wanny te łączy się szeregowo po kilkadziesiąt, a nawet sto lub więcej.
Wikipedia
potocznie: materiał mermoelektryczny
SJP.pl
obwód elektryczny, w którym siła elektromotoryczna powstaje przy występowaniu różnicy temperatur; termoogniwo; termopara
SJP.pl
Termopara, termoogniwo, termoelement, ogniwo termoelektryczne – element obwodu elektrycznego składający się z dwóch różnych przewodników, wykorzystujący zjawisko Seebecka, zachodzące na ich styku. Termopara jest wykorzystywana jako czujnik temperatury, rzadziej jako źródło zasilania o bardzo niskim napięciu i relatywnie wysokim prądzie.
Wikipedia
emisja jonów lub elektronów pod wpływem ogrzania ciała do wysokiej temperatury
SJP.pl
Emisja termoelektronowa – emisja elektronów przez rozgrzane ciała, w wyniku cieplnego pobudzenia elektronów. Dla większości ciał emisja termoelektronowa zachodzi w temperaturach powyżej 1000 kelwinów, a dla trudnotopliwych metali w temperaturach powyżej 2000 K.
Zjawisko znalazło szerokie zastosowanie w lampach elektronowych.
Wikipedia
organizm ciepłolubny, potrzebujący do życia podwyższonych temperatur
SJP.pl
Termofil, organizm ciepłolubny, organizm termofilny (z gr. thermós – ciepły, philéō – lubię) – ekstremofilny organizm żyjący w środowiskach o stosunkowo wysokich temperaturach. Kryterium temperatury granicznej jest różnie określane przez poszczególnych autorów. W najszerszym znaczeniu organizmami termofilnymi nazywane są gatunki wymagające do życia temperatur powyżej 20 °C.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) ciepłolubny
Wiktionary
gumowy worek napełniany gorącą wodą, służący do miejscowego ogrzewania ciała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gumowy worek, służący do miejscowego ogrzewania lub ochładzania ciała;
(1.2) fiz. przyrząd do pomiaru m.in. ciepła właściwego cieczy
Wiktionary
Termofor – worek napełniany gorącą wodą, który służy do miejscowego nagrzewania ciała. Nazwa powstała z połączenia termo- + gr. phorós = niosący od phoreín = nieść.
Wikipedia
(1.1) Boli cię brzuch? Przyłóż sobie termofor, to powinno pomóc.
Wiktionary
IPA: tɛrˈmɔfɔr, AS: termofor
Wiktionary
formować wyroby z płaskich folii lub płyt podgrzanych do temperatury bliskiej temperatury mięknienia
SJP.pl
formować wyroby z płaskich folii lub płyt podgrzanych do temperatury bliskiej temperatury mięknienia
SJP.pl
proces wytwarzania energii termicznej w celu utrzymania stałej temperatury ciała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. zespół procesów fizjologicznych i metabolicznych oraz reakcji behawioralnych, których efektem jest wytworzenie ciepła w organizmie;
Wiktionary
Termogeneza – w fizjologii jest to zespół procesów fizjologicznych i metabolicznych (oksydacyjnych lub katabolicznych) oraz reakcji behawioralnych, których celem jest wytworzenie ciepła dla utrzymania stałej temperatury ciała. Jest charakterystyczna dla zwierząt stałocieplnych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|termo-|geneza.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) thermogenesis
* baskijski: (1.1) termogenesi
* bośniacki: (1.1) termogeneza ż.
* francuski: (1.1) thermogenèse ż.
* galicyjski: (1.1) termoxénese ż.
* hiszpański: (1.1) termogénesis ż.
* kataloński: (1.1) termogènesi ż.
* niemiecki: (1.1) Thermogenese ż., Wärmebildung ż.
* rumuński: (1.1) termogeneză ż.
* słoweński: (1.1) termogeneza ż.
* turecki: (1.1) termogenez
* ukraiński: (1.1) теплопродукція ż.
* włoski: (1.1) termogenesi ż.
źródła.
== termogeneza (język bośniacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. termogeneza
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|termo-|geneza.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) thermogenesis
* baskijski: (1.1) termogenesi
* bośniacki: (1.1) termogeneza ż.
* francuski: (1.1) thermogenèse ż.
* galicyjski: (1.1) termoxénese ż.
* hiszpański: (1.1) termogénesis ż.
* kataloński: (1.1) termogènesi ż.
* niemiecki: (1.1) Thermogenese ż., Wärmebildung ż.
* rumuński: (1.1) termogeneză ż.
* słoweński: (1.1) termogeneza ż.
* turecki: (1.1) termogenez
* ukraiński: (1.1) теплопродукція ż.
* włoski: (1.1) termogenesi ż.
źródła.
== termogeneza (język bośniacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. termogeneza
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. urządzenie wykonujące obraz rozkładu temperatur na powierzchni jakiegoś obiektu;
2. termometr do samoczynnego zapisu zmian temperatury
SJP.pl
Termograf – przyrząd mierzący temperaturę i rejestrujący jej przebieg w funkcji czasu.
Elementem reagującym na zmiany temperatury jest najczęściej czujnik deformacyjny, zmieniający swój kształt w funkcji zmian temperatury (np. rożek manometryczny wypełniony cieczą rozszerzalną lub element bimetaliczny).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. metoda diagnostyczna wykorzystująca podczerwień do wykrywania chorób
Wiktionary
Termografia – proces obrazowania w paśmie średniej podczerwieni (o długości fali od 9 do 14 μm). Pozwala on na rejestrację promieniowania cieplnego emitowanego przez ciała fizyczne w przedziale temperatur spotykanych w warunkach codziennych, bez konieczności oświetlania ich zewnętrznym źródłem światła, a w niektórych rozwiązaniach na dokładny pomiar temperatury tych obiektów.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) thermal imaging
* duński: (1.1) termografi w.
źródła.
== termografia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) termografia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) thermal imaging
* duński: (1.1) termografi w.
źródła.
== termografia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) termografia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Termogram – zapis obrazu cieplnego. Termogram może zostać sporządzony w postaci fotografii z aparatu fotograficznego, zapisu na taśmie wideo lub pliku na dowolnym nośniku pamięci cyfrowej. Barwy widoczne na obrazie termogramu są umownie przypisane do poszczególnych wartości temperatur. Obraz termogramu może też zawierać izotermy. Termogram może mieć też formę krzywej w funkcji czasu wydrukowanej na papierze przez termograf.
Wikipedia
metoda analizy termicznej
SJP.pl
Analiza termograwimetryczna (termiczna analiza grawimetryczna; termograwimetria; skróty TGA lub TG z ang.: thermogravimetric analysis, thermogravimetry) – technika pozwalająca wnioskować o wielkości przemiany termicznej oraz o temperaturze w jakiej ta przemiana zachodzi. Pozwala także na oznaczenie poszczególnych składników badanej próbki. Ubytki lub przyrosty masy zależą w największym stopniu od stechiometrii reakcji, zachodzących podczas analizy.
Wikipedia
przyrząd do określania głębokości mórz metodą termiczną
SJP.pl
urządzenie samopiszące, służące do rejestrowania zmian temperatury i stanu wilgotności powietrza
SJP.pl
urządzenie posiadające funkcje termometru i higrometru
SJP.pl
przyrząd do pomiaru ciśnienia powietrza za pomocą pomiaru temperatury wrzenia wody
SJP.pl
materiał izolacyjny o małej przewodności cieplnej, chroniący ciało przed wymianą energii z otoczeniem
SJP.pl
dotyczący termoizolacji
SJP.pl
substancja, materiał lub produkt o małej przewodności cieplnej; izolator termiczny
SJP.pl
Izolator termiczny, termoizolator – substancja, materiał albo produkt o małej przewodności cieplnej. Dla materiałów budowlanych pracujących w temperaturach mniejszych od 100 °C za izolatory uznaje się materiały o przewodności cieplnej mniejszej od 0{,}1\ \mathrm {\tfrac {W}{m\cdot K}} . W technice wysokich temperatur nawet do 10\ \mathrm {\tfrac {W}{m\cdot K}} .
Wikipedia
oddzielać (oddzielić) materiałem chroniącym przed przepuszczaniem ciepła
SJP.pl
krzywa wykreślana w celu przedstawienia przebiegu temperatury gleby w funkcji czasu i głębokości
SJP.pl
Termoizopleta - graficzna forma ilustracji zmian w temperaturze rocznej gleby na różnej głębokości. Charakterystyka zmian powinna zawierać wartości ekstremalne lub absolutne.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. dotyczący łączenia lekkich jąder atomów w cięższe pod wpływem wysokich temperatur
Wiktionary
(1.1) Aby nastąpiła termojądrowa fuzja, plazmaazmę jąder wodorowych należy rozgrzać do temperatury 100 mln stopni.
Wiktionary
Jonizacja termiczna – zjawisko jonizacji wywołanej ruchem cieplnym i zderzeniami cząsteczek substancji. Termin odnosi się do dwóch zjawisk:
Wikipedia
katoda o emisji termoelektronowej; katoda żarzona
SJP.pl
Termokatoda – katoda wysyłająca elektrony pod wpływem temperatury. Termokatoda podłączana jest do ujemnego bieguna napięcia zasilającego i stanowi ważny element wielu lamp elektronowych.
Wikipedia
środkowa warstwa wód słodkich i słonych, charakteryzująca się dużym spadkiem temperatury
SJP.pl
Termoklina (metalimnion, warstwa skoku termicznego) – w stratyfikowanych zbiornikach wodnych warstwa wody, w której następuje szybka zmiana temperatury wraz ze wzrostem głębokości. Powyżej i poniżej termokliny zmiany temperatury są mniej zauważalne.
Wikipedia
Termokras, kras termiczny, geliwytopiska – formy terenu podobne do krasowych, powstałe w obszarach wiecznej zmarzliny wskutek wytapiania lodu.Termokras występuje na obszarach wiecznej zmarzliny, m.in. Syberii, Alaski i północnej Kanady.
Wikipedia
zdolność, właściwość kurczenia się w czasie obróbki cieplnej
SJP.pl
metoda likwidowania bólu bez trwałego uszkodzenia tkanki nerwowej; polega na wyłączaniu wysokiej częstotliwości prądem struktur nerwowych przewodzących ból
SJP.pl
Termolezja (ang. radio frequency thermolesion, RF-thermolesion) – metoda zwalczania bólu przewlekłego, polegająca na zastosowaniu prądu o częstotliwości fal radiowych (300–500 kHz).
Istotą zabiegu jest uszkodzenie struktur nerwowych poprzez kontrolowane działanie temperatury, którą uzyskuje się dzięki rozchodzącym się w tkankach falom radiowym o określonej długości, które są generowane przez generatory fal wysokiej częstotliwości.
Wikipedia
Dysocjacja termiczna, termoliza (gr. thérmē – „ciepło, gorąco”, lýsis – „rozpuszczenie, rozluźnienie”) – rozpad cząsteczek związków chemicznych na mniejsze cząsteczki lub atomy pod wpływem temperatury. Im słabsze jest wiązanie chemiczne w cząsteczce, tym niższa jest temperatura, w której dysocjacja termiczna zachodzi. Przykładem termolizy z życia codziennego jest karmelizacja sacharozy (cukru spożywczego) w temp. 160 °C:
Wikipedia
zwykle w liczbie mnogiej: wałki do nawijania włosów, które przed użyciem nagrzewa się w specjalnym podgrzewaczu
SJP.pl
wykrywanie obiektów i określanie ich położenia w przestrzeni przy użyciu emitowanego lub odbijanego przez nie elektromagnetycznego promieniowania cieplnego; infralokacja
SJP.pl
dotyczący termolokacji
SJP.pl
Termoluminescencja – luminescencja substancji wywołana ogrzewaniem substancji, która wcześniej została pobudzona przez światło lub promieniowanie przenikliwe. Zjawisko to występuje w fosforach krystalicznych, fluorycie), szkłach, monokryształach tlenkowych.
Wikipedia
dotyczący termoluminescencji
SJP.pl
przyrząd do mierzenia temperatury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przyrząd do pomiaru temperatury;
Wiktionary
Termometr – przyrząd do pomiaru temperatury metodą pośrednią, na podstawie zmiany pod wpływem temperatury właściwości termometrycznej ciała termometrycznego. Zakres mierzonych temperatur i zastosowań termometru w znacznym stopniu zależy od ciała termometrycznego i właściwości termometrycznej. Termometr może służyć do pomiaru dowolnej temperatury w określonym zakresie lub wskazywania tylko wybranych wartości temperatury (wskaźniki temperatury)
Wikipedia
(1.1) Mieścił się w niej sok pokrzywy, rozgniecione pająki i stonogi, miałko potłuczone szkło oraz wydobyte ze stłuczonego termometru żywe srebro (rtęć).
Wiktionary
IPA: tɛrˈmɔ̃mɛtr̥, AS: termõmetr̦
Wiktionary
rzecz. termometria ż.
przym. termometryczny
Wiktionary
(1.1) ciepłomierz
Wiktionary
Termometria – gałąź fizyki, która zajmuje się pomiarami temperatur oraz konstrukcją przyrządów do pomiarów temperatur (termometr) i ich wykorzystywania w nauce oraz technice.
Wikipedia
[czytaj: termomodeLAŻ] z francuskiego: rodzaj zabiegu kosmetycznego, maseczka uwalniająca ciepło
SJP.pl
modernizacja mająca na celu zmniejszenie zapotrzebowania na energię cieplną w budynku; termorenowacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. bud. przedsięwzięcie mające na celu zmniejszenie zapotrzebowania budynku na energię cieplną
Wiktionary
Termomodernizacja – przedsięwzięcie mające na celu zmniejszenie zapotrzebowania i zużycia energii cieplnej w danym obiekcie budowlanym.
Wikipedia
(1.1) Termomodernizacja to wprowadzenie w domu takich zmian, które zminimalizują utratę ciepła.
Wiktionary
przym. termomodernizacyjny
Wiktionary
prowadzić prace zmniejszające straty ciepła w budynku
SJP.pl
kuchenka o jednej fajerce
SJP.pl
Termonastia – ruchy nastyczne roślin wywołane zmianą temperatury. Przykładem takich ruchów jest zamykanie się (po obniżeniu temperatury) i otwieranie (po podniesieniu temperatury) płatków krokusa czy też tulipana na skutek zmian termicznych. Mechanizm ten wywoływany jest szybszym wzrostem górnej powierzchni działek okwiatu niż dolnej w cieplejszym otoczeniu. Podczas jednego ruchu termonastycznego płatki tulipana (który reaguje na zmianę temperatury o co najmniej 1 °C) wydłużają się o ok. 7%, co może po kilkukrotnym wywołaniu tego mechanizmu spowodować podwojenie ich długości. Kwiaty szafranu reagują na zmianę już 0,2 °C.
Wikipedia
równomierna cyrkulacja ciepłego powietrza w piekarniku
SJP.pl
odporny na działanie bardzo wysokich temperatur
SJP.pl
odzież utrzymująca optymalną temperaturę ciała
SJP.pl
obwód elektryczny, w którym siła elektromotoryczna powstaje przy występowaniu różnicy temperatur; termoelement; termopara
SJP.pl
Termopara, termoogniwo, termoelement, ogniwo termoelektryczne – element obwodu elektrycznego składający się z dwóch różnych przewodników, wykorzystujący zjawisko Seebecka, zachodzące na ich styku. Termopara jest wykorzystywana jako czujnik temperatury, rzadziej jako źródło zasilania o bardzo niskim napięciu i relatywnie wysokim prądzie.
Wikipedia
opakowanie spożywcze utrzymujące odpowiednią temperaturę pożywienia
SJP.pl
materiał złożony z dwóch płyt szkła płaskiego okiennego, sklejonych ze sobą dokładnie na krawędziach z pozostawieniem odstępu około 6 mm, który zapewniają paski szkła włożone między te płyty; szkło szczelinowe, szkło hermetyczne
SJP.pl
czujnik temperatury wykorzystujący zjawisko termoelektryczne; termoelement; termoogniwo
SJP.pl
Termopara, termoogniwo, termoelement, ogniwo termoelektryczne – element obwodu elektrycznego składający się z dwóch różnych przewodników, wykorzystujący zjawisko Seebecka, zachodzące na ich styku. Termopara jest wykorzystywana jako czujnik temperatury, rzadziej jako źródło zasilania o bardzo niskim napięciu i relatywnie wysokim prądzie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. warstwa atmosfery Ziemi oddzielająca termosferę od egzosfery;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌtɛrmɔˈpawza, AS: termopau̯za
Wiktionary
przenośnie: symbol poświęcenia życia w imię honoru narodowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. strategiczne, wąskie przejście między pasmem górskim Oita a wodami Zatoki Malijskiej, prowadzące z Tesalii do Grecji środkowej w pobliżu miejscowości Lamia w Grecji;
(1.2) przen. hist. nazwa nadawana szczególnie heroicznym i krwawym walkom, na podobieństwo bitwy pod Termopilami (1.1) stoczonej w 480 r. p.n.e. między Grekami a Persami;
Wiktionary
Termopile (gr. Θερμοπύλες, stgr. Θερμοπύλαι, thermos – gorący, pylai – wrota) – zwężenie równiny nadmorskiej, wąskie przejście (potocznie przesmyk) między górami a morzem w pobliżu miasta Lamia w Grecji, między Zatoką Maliakos a górą Oiti, prowadzące z Tesalii do Grecji Środkowej. Miejsce zawdzięcza nazwę silnemu źródłu dającemu początek strumieniowi o temperaturze wód 40 °C.
Wikipedia
(1.1) Wobec zagrożenia ze strony Persów, 300 doskonale wyszkolonych Spartan pod wodzą króla Leonidasa stacza bój w wąwozie Termopile z ponadstutysięczną armią Kserksesa.
Wiktionary
IPA: ˌtɛrmɔˈpʲilɛ, AS: termopʹile
Wiktionary
przym. termopilski
Wiktionary
przymiotnik od: Termopile (wąwóz w Grecji)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Termopilami, dotyczący Termopil
Wiktionary
(1.1) Po klęsce zadanej Hellenom przez Persów w wąwozie termopilskim, do króla Kserksesa przybyło kilku greckich dezerterów.
Wiktionary
IPA: ˌtɛrmɔˈpʲilsʲci, AS: termopʹilsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Termopile nmos.
Wiktionary
tworzywo sztuczne, które po ostudzeniu twardnieje i zachowuje kształt nadany mu w czasie ogrzewania; plastomer, termoplastik, termoplastyk, tworzywo termoplastyczne
SJP.pl
Tworzywa termoplastyczne, termoplasty – tworzywa sztuczne wykazujące termoplastyczność, tj. w określonej temperaturze i ciśnieniu zaczynające mieć właściwości lepkiego płynu. Można je kształtować przez tłoczenie i wtryskiwanie w podwyższonej temperaturze, a następnie szybkie schłodzenie do temperatury użytkowej.
Wikipedia
tworzywo sztuczne, które po ostudzeniu twardnieje i zachowuje kształt nadany mu w czasie ogrzewania; plastomer, termoplast, termoplastyk, tworzywo termoplastyczne
SJP.pl
dający się kształtować pod wpływem ogrzewania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. o tworzywie sztucznym dającym się przetwarzać, kształtować dowolną liczbę razy pod wpływem ogrzewania, bez ulegania rozkładowi chemicznemu
Wiktionary
rzecz. termoplastyczność ż.
Wiktionary
tworzywo sztuczne, które po ostudzeniu twardnieje i zachowuje kształt nadany mu w czasie ogrzewania; plastomer, termoplastik, termoplast, tworzywo termoplastyczne
SJP.pl
pojemnik termoizolacyjny
SJP.pl
naturalny kauczuk cyklizowany; pliolit
SJP.pl
przyklejający się pod wpływem wysokiej temperatury
SJP.pl
technika leczenia za pomocą przyżegań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. sposób leczenia, wywodzący się z medycyny chińskiej, polegający na drażnieniu wybranych punktów ciała wysoką temperaturą za pomocą żarzących się suszonych ziół;
Wiktionary
Termopunktura – technika leczenia przy pomocy przyżegań, stosowana w medycynie dalekowschodniej.
Termopunktura, podobnie jak akupunktura, oparta jest na oddziaływaniu na odpowiednie punkty na ciele. Miejsca te nie są jednak, jak w akupunkturze, nakłuwane, lecz przypalane patyczkiem owiniętym watą nasączoną substancją leczniczą. Do praktyk tych używane są również papierosy, wypełnione m.in. suszonymi liśćmi bylicy pospolitej. Termopunktura tradycyjnie stosowana była w przypadkach cięższych, gdy akupunktura nie dawała rezultatów.
Wikipedia
(1.1) Termopunktura jest od wieków stosowana na Dalekim Wschodzie, a obecnie także w Europie czy Ameryce, choć badania naukowe nie potwierdzają jej skuteczności.
(1.1) Można powiedzieć, że stawianie baniek to polski odpowiednik termopunktury.
Wiktionary
typ receptora rejestrującego zmiany temperatury powierzchni skóry oraz środowiska wewnętrznego organizmu
SJP.pl
Termoreceptor – receptor odbierający ze informacje o zmianach temperatury krwi (termodetektory) lub skóry (np. ciałka Kraussego, ciałka Ruffiniego) i przekazujący je do ośrodka termoregulacji w podwzgórzu celem dostosowania temperatury ciała do temperatury środowiska (termoregulacja).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. regulacja temperatury w organizmie żywym;
(1.2) techn. utrzymywanie pożądanej temperatury
Wiktionary
Termoregulacja – zdolność do utrzymania temperatury ciała w zakresie optymalnym dla organizmu. Najczęściej ten mechanizm występuje u ptaków i ssaków.
Wikipedia
(1.1) Dużą część czasu, nawet 8 godzin na dobę, w porze deszczowej, ciepłej i wilgotnej, kiedy to termoregulacja staje się trudna, a ryzyko przegrzania organizmu rośnie, nosorożce spędzają w wodnych bajorkach.
Wiktionary
przym. termoregulacyjny
Wiktionary
dotyczący termoregulacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fizj. techn. odnoszący się do termoregulacji, związany z termoregulacją
Wiktionary
(1.1) Komplety bielizny termoregulacyjnej dostaliśmy od sponsorów z holdingu.
Wiktionary
rzecz. termoregulacja ż.
Wiktionary
Termostat – urządzenie lub element urządzenia utrzymujący ("-stat") zadaną temperaturę ("termo-") poprzez aktywne działanie.
Nazwa jest używana na określenie urządzeń utrzymujących stałą temperaturę w pewnym zakresie i czasie dzięki dobrej izolacji cieplnej np. termos, wykorzystujące substancje o dużym cieple właściwym (łaźnia wodna) lub cieple przemiany zachodzącym w określonej temperaturze.
Wikipedia
modernizacja mająca na celu zmniejszenie zapotrzebowania na energię cieplną w budynku; termomodernizacja
SJP.pl
naczynie służące do przechowywania substancji o temperaturze innej niż temperatura otoczenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) naczynie na płyn, które utrzymuje ciepło dzięki specjalnej termoizolacji
Wiktionary
Termos (stgr. θέρμε therme – ciepło) – naczynie o podwójnych ściankach, między którymi jest szczelna przestrzeń, w której panuje bardzo niskie ciśnienie, zwane próżnią techniczną. Naczynie to służy głównie do przechowywania substancji o temperaturze znacznie różniącej się od temperatury otoczenia.
Wikipedia
(1.1) Mam nadzieję, że kolega czekający na skrzyżowaniu ma chociaż coś ciepłego w termosie.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. termosik mrz.
przym. termiczny
Wiktionary
strefa atmosferyczna znajdująca się nad mezosferą; powstają tam zorze polarne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. warstwa atmosfery Ziemi, w której temperatura stopniowo wzrasta wraz ze wzrostem wysokości;
Wiktionary
Termosfera – zewnętrzna warstwa atmosfery planety, w której ma miejsce absorpcja promieniowania, co skutkuje wzrostem temperatury z wysokością. Gazy w termosferze są bardzo rozrzedzone i może być ona uznawana za część przestrzeni kosmicznej. Jest położona nad mezosferą, od której dzieli ją mezopauza, a pod najbardziej zewnętrzną egzosferą, od której oddziela ją termopauza.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) atmosfera
meronimy.
pokrewne.
przym. termosferyczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) тэрмасфера ż.
* bułgarski: (1.1) термосфера ż.
* francuski: (1.1) thermosphère ż.
* galicyjski: (1.1) termosfera ż.
* hiszpański: (1.1) termosfera ż.
* kataloński: (1.1) termosfera ż.
* niemiecki: (1.1) Thermosphäre ż.
* nowogrecki: (1.1) θερμόσφαιρα ż.
źródła.
== termosfera (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) meteorol. fiz. termosfera
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌtɛrmɔˈsfɛra, AS: termosfera
Wiktionary
przym. termosferyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) atmosfera
meronimy.
pokrewne.
przym. termosferyczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) тэрмасфера ż.
* bułgarski: (1.1) термосфера ż.
* francuski: (1.1) thermosphère ż.
* galicyjski: (1.1) termosfera ż.
* hiszpański: (1.1) termosfera ż.
* kataloński: (1.1) termosfera ż.
* niemiecki: (1.1) Thermosphäre ż.
* nowogrecki: (1.1) θερμόσφαιρα ż.
źródła.
== termosfera (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) meteorol. fiz. termosfera
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobniale o termosie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od termos
Wiktionary
(1.1) To nie termos, lecz tylko mały termosik.
Wiktionary
rzecz. termos m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. przyrząd, którym wykrywa się różnice temperatury;
(1.2) techn. przyrząd stosowany w hutnictwie i w przemyśle ceramicznym, który służy do stwierdzenia, czy osiągnięto określoną temperaturę
Wiktionary
Termometr Galileusza (nazywany też termoskopem) – przyrząd służący do oceny temperatury otoczenia; odpowiednio wykalibrowany może pełnić funkcję termometru. Obecnie używany głównie w charakterze gadżetu, zabawki lub elementu sztuki użytkowej.
Wikipedia
IPA: tɛrˈmɔskɔp, AS: termoskop
Wiktionary
przym. termoskopowy
Wiktionary
urządzenie do utrzymywania określonej temperatury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie służące do utrzymywania pewnej stałej temperatury w zamkniętej przestrzeni;
Wiktionary
Termostat – urządzenie lub element urządzenia utrzymujący ("-stat") zadaną temperaturę ("termo-") poprzez aktywne działanie.
Nazwa jest używana na określenie urządzeń utrzymujących stałą temperaturę w pewnym zakresie i czasie dzięki dobrej izolacji cieplnej np. termos, wykorzystujące substancje o dużym cieple właściwym (łaźnia wodna) lub cieple przemiany zachodzącym w określonej temperaturze.
Wikipedia
(1.1) Przed wyjazdem koniecznie ustawmy termostat podłogówkowy na poziomie 12–15 stopni Celsjusza.
Wiktionary
przym. termostatowy
Wiktionary
(1.1) cieplarka
Wiktionary
Termodynamika klasyczna, inaczej fenomenologiczna lub termostatyka – badanie makroskopowych, równowagowych zjawisk termodynamicznych na podstawie pewnych aksjomatów popartych doświadczeniami.
Ze względu na fakt, że nauka ta zajmuje się układami w stanie równowagi, w związku z czym nie zajmuje się zmiennością w czasie, niektórzy uważają, że powinna nosić nazwę termostatyki (określenie to nie przyjęło się, pomimo że jego wprowadzenie postulowano już w latach 70.).
Wikipedia
przyrząd do pomiaru natężeń w widmie promieniowania elektromagnetycznego, w postaci układu połączonych szeregowo termoelementów
SJP.pl
dotyczący termosublimacji
SJP.pl
układ zamknięty, w którym wykorzystano zjawisko samoczynnego krążenia czynnika wskutek różnic gęstości cieczy o niejednakowej temperaturze; zjawisko wykorzystywane m.in. w systemach wodnego chłodzenia silników spalinowych i w instalacjach centralnego ogrzewania
SJP.pl
reakcja ruchowa swobodnie poruszających się organizmów na bodziec kierunkowy - ciepło, dodatnia w kierunku źródła ciepła lub ujemna w kierunku przeciwnym
SJP.pl
Termotaksja – jedna z taksji, reakcja ruchowa swobodnie przemieszczających się organizmów jednokomórkowych na temperaturę panującą w ich otoczeniu.
Wikipedia
leczenie za pomocą nagrzewania ciała; ciepłolecznictwo
SJP.pl
Termoterapia – dział fizykoterapii wykorzystujący energię cieplną w celach leczniczych.
W przypadku zabiegów dostarczających do organizmu ciepło nazywana jest ciepłolecznictwem, lub jeśli stosowane zabiegi powodują odebranie ciepła organizmowi nazywana jest zimnolecznictwem, którego szczególną formą jest krioterapia, czyli zabiegi lecznicze z zastosowaniem temperatury poniżej 0 °C.Pomimo różnic zabiegi termoterapii mają wspólny efekt biologiczny, przejawiający się:
Wikipedia
uzyskujący płynność pod wpływem podgrzania
SJP.pl
Termotropizm – ruch wzrostowy roślin pod wpływem zmian temperatury. Wynika ze wzrostu ogrzanych cześć organów, termotropizm dodatni, lub zahamowania wzrostu pod wpływem nagrzewania. Jest to istotny mechanizm adaptacyjny roślin.
Wikipedia
technika obserwacji i rejestracji obrazów w podczerwieni
SJP.pl
Termografia – proces obrazowania w paśmie średniej podczerwieni (o długości fali od 9 do 14 μm). Pozwala on na rejestrację promieniowania cieplnego emitowanego przez ciała fizyczne w przedziale temperatur spotykanych w warunkach codziennych, bez konieczności oświetlania ich zewnętrznym źródłem światła, a w niektórych rozwiązaniach na dokładny pomiar temperatury tych obiektów.
Wikipedia
Termowizor, kamera termowizyjna, kamera termalna – optoelektroniczne urządzenie obrazowe analizujące tzw. temperaturowe promieniowanie podczerwieni. Występuje w wersjach obserwacyjnych oraz pomiarowych.
Na Zachodzie urządzenia te występują głównie pod nazwami będącymi odpowiednikami nazw: kamera termiczna, termograficzna lub kamera podczerwieni, zwłaszcza gdy z kontekstu wynika, że jej zakres czułości widmowej obejmuje pasma 3–5 lub 8–13 mikrometrów. Pasma te pokrywają się z obszarami wysokiej przepuszczalności atmosfery dla promieniowania podczerwonego.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z termowizją, dotyczący termowizji
Wiktionary
(1.1) Wiele dziesiątków miejsc, w których ścieki nielegalnie są spuszczane do Białego Dunajca, wykryła zainstalowana na śmigłowcu kamera termowizyjna.
Wiktionary
rzecz. termowizja
Wiktionary
możliwy do połączenia pod wpływem wysokiej temperatury
SJP.pl
1. grzejnik gazowy lub elektryczny do wody, używany przede wszystkim w gospodarstwach domowych;
2. źródło wód termalnych lub odwiert, z którego takie wody wypływają; cieplica, gorące źródło
SJP.pl
Termy (łac. thermae od gr. θερμός thermos – „ciepło”) – w starożytnym Rzymie łaźnie publiczne.
Był to zespół obiektów usytuowanych na rozległym terenie, w określonym czasie bezpłatnie dostępnych dla wszystkich. Do głównych funkcjonalnych części term należały:
Wikipedia
dawna polska moneta srebrna wartości trzech denarów; trzeciak
SJP.pl
Trzeciak (ternar) – polska srebrna moneta bita za czasów Władysława Jagiełły, a następnie za Zygmunta I Starego i Zygmunta III Wazy. Wartością była równa trzem denarom, trzeciej części półgrosza albo połowie szeląga.
W reformie z 1396–1397 zastąpiła stary zdewaluowany kwartnik, którego wartość spadła z ćwierci skojca (czyli połowy grosza) do szóstej części grosza. Dewaluacja mocno skomplikowała przeliczenia międzymonetarne (kwartnik wart był 8/3 denara), dlatego w 1398 r. przeprowadzono wymianę monet na nowe; skorygowano jednocześnie kurs grosza obrachunkowego z 16 na 18 denarów. Odtąd półgrosz wart był 9 denarów, a „mały kwartnik” 3 denary, co spowodowało przemianowanie go na ternar, czyli trzeciak. Wytwarzanie ternarów Jagiełły odbywało się w Krakowie, a zakończyło między 1407 a 1414 r.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) wyspa w Indonezji na Morzu Moluckim, w archipelagu Moluki;
(1.2) miasto w Indonezji na wyspie Ternate (1.1), w prowincji Moluki Północne;
(1.3) lud indonezyjski;
(1.4) miejscowość we Włoszech w regionie Lombardia, w prowincji Varese;
Wiktionary
Wikipedia
przym. ternateński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ternate (wyspą lub miejscowością), dotyczący Ternate
Wiktionary
rzecz. Ternate n., ternate mrz.
Wiktionary
duży, silny pies o gęstej sierści, używany do ratowania tonących
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, położone w Umbrii;
(1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w środkowej części kraju, w regionie Umbria;
Wiktionary
Terni – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Umbria nad Nerą, w prowincji Terni.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 103 964 osoby, 492,7 os./km².
Miasto słynie z wysokiego na 165 m wodospadu Cascata delle Marmore, który został zbudowany przez inżynierów starożytnego Rzymu. W Terni pochowany został także biskup św. Walenty, będący patronem zakochanych. Co roku, 14 lutego w mieście organizowane są uroczystości z tym związane.
Wikipedia
(1.1) We Włoszech, gdy Papież odwiedził zakłady stalowe w Terni, robotnicy włożyli mu na głowę kask, dając tym wyraz, że uważają go za jednego z nich.
(1.1) Miasto Terni zostało uprzemysłowione pod koniec XIX wieku, kiedy to rząd włoski zdecydował wybudować wewnątrz półwyspu stalownię, produkującą głównie uzbrojenie, która byłaby chroniona przed bombardowaniem artyleryjskim z morza. Wybór padł na Terni, w którym istniało już kilka zakładów przemysłowych. Najważniejszym jednak czynnikiem lokalizacji były zasoby wodne niezbędne do chłodzenia instalacji i produkcji energii elektrycznej.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Terni; (1.2) Terni
* francuski: (1.1) Terni; (1.2) Terni
* łaciński: (1.1) Interamna Nahars
* rosyjski: (1.1) Терни
* włoski: (1.1) Terni; (1.2) Terni
źródła.
== Terni (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Terni
(1.2) geogr. adm. Terni
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dawna szafka do przechowywania w kolejowej kasie biletowej wydrukowanych wcześniej biletów kartonowych
SJP.pl
Wikipedia
1. w loterii liczbowej: trzy numery zapewniające wygraną w jednym ciągnieniu;
2. kandydatura trzech osób na jedno stanowisko
SJP.pl
roślina zielna żyjąca jedynie przez jeden okres wegetacyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roślina jednoroczna
Wiktionary
Roślina jednoroczna, terofit (gr. theros ‘lato’, phyton ‘roślina’) – jedna z form życiowych roślin. Oznacza roślinę przechodzącą cały cykl rozwojowy (od wykiełkowania z nasiona do wydania własnych nasion) w ciągu jednego okresu wegetacyjnego, później ginąca. Obumierają zarówno nadziemne pędy, jak i części podziemne. Niesprzyjającą wegetacji porę roku przetrwają tylko nasiona. Rośliny jednoroczne należą do roślin monokarpicznych. Są roślinami zielnymi – mają zielne, niezdrewniałe pędy.
Wikipedia
(1.1) Do terofitów należy wiele gatunków roślin klimatu umiarkowanego.
Wiktionary
gad kopalny z grupy synapsydów, żyjący w okresie od górnego karbonu do jury
SJP.pl
dinozaur z rzędu dinozaurów gadziomiednicznych, drapieżny gad o krótkich przednich kończynach
SJP.pl
Teropody (Theropoda) – podrząd dinozaurów z rzędu dinozaurów gadziomiednicznych (Saurischia); nazwa theropod oznacza stopa bestii.
Teropody były dwunożne i w większości mięsożerne (drapieżniki i padlinożercy). Poruszały się w postawie półwyprostowanej. Kończyny tylne były długie, silnie umięśnione, z podudziem dłuższym od uda, co pozwalało teropodom na szybkie bieganie. Kończyny tylne były o 2/3 dłuższe od przednich i posiadały do trzech palców. Kończyny przednie zakończone chwytnymi palcami (ich liczba była zredukowana: 1–4) z pazurami. Posiadały również długi ogon, który ułatwiał im szybką pogoń za ofiarą. Duże oczy wskazują na bardzo dobry wzrok. Zęby ostre, sztyletowate, bocznie spłaszczone, z ząbkowanymi krawędziami. Niektóre utraciły zęby na rzecz dzioba kostnego, otoczonego warstwą rogową. Mięśnie szczęk dobrze rozwinięte. Niektóre teropody (gł. maniraptory) były opierzone. Ich wielkość była różna, od maluchów wielkości kurczaka (epidendrozaur, skansoriopteryks) do kilkunastometrowych olbrzymów (np. giganotozaur, karcharodontozaur, spinozaur).
Wikipedia
podrząd dinozaurów gadziomiednicznych
SJP.pl
Teropody (Theropoda) – podrząd dinozaurów z rzędu dinozaurów gadziomiednicznych (Saurischia); nazwa theropod oznacza stopa bestii.
Teropody były dwunożne i w większości mięsożerne (drapieżniki i padlinożercy). Poruszały się w postawie półwyprostowanej. Kończyny tylne były długie, silnie umięśnione, z podudziem dłuższym od uda, co pozwalało teropodom na szybkie bieganie. Kończyny tylne były o 2/3 dłuższe od przednich i posiadały do trzech palców. Kończyny przednie zakończone chwytnymi palcami (ich liczba była zredukowana: 1–4) z pazurami. Posiadały również długi ogon, który ułatwiał im szybką pogoń za ofiarą. Duże oczy wskazują na bardzo dobry wzrok. Zęby ostre, sztyletowate, bocznie spłaszczone, z ząbkowanymi krawędziami. Niektóre utraciły zęby na rzecz dzioba kostnego, otoczonego warstwą rogową. Mięśnie szczęk dobrze rozwinięte. Niektóre teropody (gł. maniraptory) były opierzone. Ich wielkość była różna, od maluchów wielkości kurczaka (epidendrozaur, skansoriopteryks) do kilkunastometrowych olbrzymów (np. giganotozaur, karcharodontozaur, spinozaur).
Wikipedia
techn. pokrywać terem
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. smołować
Wiktionary
rzecz. tera ż.
przysł. tera
Wiktionary
przysłówek
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. teraz
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|terazki.
Wiktionary
gwarowo: szarpać, tarmosić, potrząsać
SJP.pl
muzyk z Antissy na Lesbos, żyjący w VII w. p.n.e.
SJP.pl
Terpander (gr. Τέρπανδρος Terpandros, zm. po 675 p.n.e.) – pierwszy znany muzyk grecki, poeta. Działał głównie w Sparcie. Założył tam szkołę pieśni chóralnej. Przypisuje mu się wprowadzenie do muzyki greckiej siedmiostrunowej liry znanej w Azji Mniejszej. Ustalił reguły komponowania hymnu (nomos). Komponował też pieśni biesiadne.
Wikipedia
węglowodór nienasycony, naturalny związek organiczny pochodzenia roślinnego, najczęściej bezbarwny olej o charakterystycznym zapachu; izoprenoid
SJP.pl
Terpeny (izoprenoidy) – organiczne związki chemiczne o wzorze ogólnym (C5H8)n, których główny szkielet powstał w wyniku połączenia pięciowęglowych jednostek izoprenowych, dlatego liczba atomów węgla w cząsteczce terpenów jest podzielna przez pięć. Izoprenoidy zaliczane są w większości do lipidów.
Wikipedia
związek organiczny, pochodna terpenu zawierająca dodatkową grupę funkcyjną
SJP.pl
Terpenoidy, izoprenoidy – grupa organicznych związków chemicznych zbliżonych do terpenów, dla których nie jest wymagane ścisłe przestrzeganie reguły izoprenowej (którą natomiast muszą spełniać terpeny), np. w wyniku braku fragmentu cząsteczki (zwykle grupy metylowej) lub jej przesunięcia w inne położenie. Terpenoidy zawierają dodatkowo atom lub atomy tlenu w postaci różnych grup funkcyjnych (np. grupy hydroksylowej, karbonylowej lub karboksylowej), natomiast izoprenoidy mogą zawierać tlen lub być węglowodorami.
Wikipedia
związek organiczny, pochodna terpenu zawierająca dodatkową grupę funkcyjną
SJP.pl
Terpenoidy, izoprenoidy – grupa organicznych związków chemicznych zbliżonych do terpenów, dla których nie jest wymagane ścisłe przestrzeganie reguły izoprenowej (którą natomiast muszą spełniać terpeny), np. w wyniku braku fragmentu cząsteczki (zwykle grupy metylowej) lub jej przesunięcia w inne położenie. Terpenoidy zawierają dodatkowo atom lub atomy tlenu w postaci różnych grup funkcyjnych (np. grupy hydroksylowej, karbonylowej lub karboksylowej), natomiast izoprenoidy mogą zawierać tlen lub być węglowodorami.
Wikipedia
bezbarwna ciecz wysączana z żywic drzew iglastych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. łatwopalna ciecz o intensywnym zapachu, będąca mieszaniną terpenów; składnik żywic drzew i krzewów iglastych;
Wiktionary
Terpentyna, sylwestren (numer CAS: 8006-64-2, numer RTECS: YO8400000) – mieszanina terpenów (głównie α-pinenu, β-pinenu, a także karenu, kamfenu, terpineolu, octanu bornylu i limonenu) o charakterystycznym, intensywnym zapachu. Jest bezbarwną lub żółtą cieczą, łatwopalną i słabo rozpuszczalną w wodzie. Zawiera do 1% związków nielotnych. Rozpuszcza tłuszcze, parafiny, żywice i inne substancje organiczne.
Wikipedia
rzecz. terpentyniarnia ż.
przym. terpentynowy
Wiktionary
(1.1) sylwestren
Wiktionary
zakład, w którym wytwarzana jest terpentyna
SJP.pl
rząd roślin obejmujący rutowate, krzyżownicowate, niecierpkowate i klonowate; Terebinthales
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin obejmującego rutowate, krzyżownicowate, niecierpkowate i klonowate
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący terpentyny
Wiktionary
rzecz. terpentyna ż.
Wiktionary
lek ziołowy o swoistym działaniu na drogi żółciowe
SJP.pl
cykliczny węglowodór terpenowy, bezbarwna ciecz o zapachu cytrusowym
SJP.pl
cykliczny alkohol terpenowy, bezbarwna ciecz o zapachu bzu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
mitologia grecka: muza tańca, przedstawiana z lirą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. muza tańca i pieśni chóralnej, jedna z towarzyszek Apolla; córka Zeusa i Mnemosyne;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Terpsychora i jej siostry uświetniały śpiewem biesiady bosko-ludzkie oraz uczty olimpijskie bogów.
(1.1) Atrybutami Terpsychory były: lira i plektron.
Wiktionary
IPA: ˌtɛrpsɨˈxɔra, AS: terpsyχora
Wiktionary
leczenie nerwic lub schorzeń kończyn za pomocą wykonywania ruchów tanecznych w takt muzyki; choreoterapia
SJP.pl
ryba morska z rodziny terpugowatych żyjąca w Oceanie Spokojnym, poławiana dla smacznego mięsa
SJP.pl
ryba morska z rodziny terpugowatych żyjąca w Oceanie Spokojnym, poławiana dla smacznego mięsa
SJP.pl
rodzina morskich ryb skorpenokształtnych; terpugi
SJP.pl
Terpugowate (Hexagrammidae) – rodzina morskich ryb skorpenokształtnych.
Wikipedia
terpużka wielosmużka - gatunek ryby z rodziny terpugowatych; Oxylebius pictus
SJP.pl
[czytaj: TERrakan] samochód typu Hyundai Terracan
SJP.pl
przekształcanie ciała niebieskiego (np. planety) w taki sposób, by pod względem warunków życia przypominało Ziemię
SJP.pl
przekształcać ciało niebieskie (np. planetę) w taki sposób, by pod względem warunków życia przypominało Ziemię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. dziedzina mechaniki zajmująca się interakcją kół i gosienic pojazdów z różnego rodzaju podłożami
Wiktionary
Wikipedia
samochód typu Nissan Terrano
SJP.pl
związany z Terranami (rasą występującą w serii gier StarCraft)
SJP.pl
pomieszczenie przeznaczone do hodowli i obserwacji niewielkich kręgowców lądowych (np. jaszczurek, żab), przystosowane do ich wymagań w naturalnych środowiskach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zbiornik lub pomieszczenie przeznaczone do hodowli lądowych płazów, gadów lub pajęczaków;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: tɛrˈːarʲjũm, AS: te•rarʹi ̯ũm
Wiktionary
hodowca zwierząt i roślin w terrarium
SJP.pl
dziedzina wiedzy związana z hodowaniem zwierząt w terrariach
SJP.pl
Terrarystyka – dziedzina wiedzy dotycząca planowania, budowania, urządzania i prowadzenia terrarium oraz hodowli trzymanych w nim zwierząt i roślin.
Wikipedia
mieszanina wody, cementu i grysu stosowana do wylewki posadzek lub schodów; lastryko, lastriko, lastrico, terazzo
SJP.pl
Terrazzo – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Wenecja Euganejska, w prowincji Werona.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 2384 osoby, 119,2 os./km².
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ziemią, dotyczący Ziemi – jako planetaanety
Wiktionary
przym. terestryczny
Wiktionary
nieduży pies różnej maści, klasyfikowany pierwotnie jako pies myśliwski, obecnie jako domowy; terier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. zob. terier.
Wiktionary
RIM-2 Terrier – amerykański rakietowy, okrętowy system przeciwlotniczy oparty na dwustopniowych pociskach powierzchnia-powietrze na paliwo stałe, opracowany przez General Dynamics. Rozwój systemu oznaczonego początkowo jako SAM-N-7, został zapoczątkowany w 1951 roku. Konstrukcja systemu oparta została na eksperymentalnym systemie LARK. System wszedł do służby w roku 1956 z pociskami o zasięgu przekraczającym 35 kilometrów. Wyposażony był w zbliżeniowe głowice o wysokiej prędkości eksplozji, w wersji zaś RIM-2D produkowany był z głowicą jądrową. W roku 1963 status operacyjny uzyskały pociski Advanced Terrier oznaczone jako RIM-2F, w które wyposażone zostały krążowniki, fregaty oraz lotniskowce amerykańskiej marynarki wojennej. Pociski tej wersji zostały także zakupione przez włoską marynarkę wojenną. Od końca lat 60. dwudziestego wieku, pociski Terrier były sukcesywnie zastępowane na pokładach amerykańskich okrętów przez nowsze pociski systemu Standard.
Wikipedia
(1.1) Czy wasze terriery rzeczywiście dobrze tropią?
Wiktionary
IPA: ˈtɛrʲjɛr, AS: terʹi ̯er
Wiktionary
(1.1) war. terier
Wiktionary
zdrobnienie od: terrier; terierek
SJP.pl
pasztet z mięsa lub ryb z dodatkiem przypraw, pistacji i brandy
SJP.pl
[czytaj: teRIN]
1. kamionka, miska gliniana lub jej zawartość;
2. rodzaj francuskiego pasztetu
SJP.pl
używanie przemocy w celu zastraszenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) działanie z zastosowaniem przemocy mające na celu zastraszenie drugiego człowieka
Wiktionary
Terror (łac., dosł. strach, groza) – stosowanie przemocy, gwałtu, ucisku, okrucieństwa w celu zastraszenia, zniszczenia przeciwnika; okrutne, krwawe rządy.
Wikipedia
(1.1) Uzurpator utrzymał się na tronie pięć lat, szerząc w państwie terror, opierając się na potędze Asyrii.
Wiktionary
IPA: ˈtɛrːɔr, AS: te•ror
Wiktionary
rzecz. terroryzm m., terrorysta m., terrorystka ż., terroryzowanie n., sterroryzowanie n.
czas. terroryzować ndk., sterroryzować dk.
przym. terrorystyczny
przysł. terrorystycznie
Wiktionary
organizator lub uczestnik aktów terrorystycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek dokonujący aktu terrorystycznego, siejący terror, terroryzujący
Wiktionary
Terroryzm (z gr. τρέω, treo, „drżenie, obawa” oraz łac. terror, -oris „strach, trwoga, przerażenie”) – ogół agresywnych działań przestępczych nastawionych na rozgłos i wytworzenie lęku, mających na celu wymuszenie na władzy lub społeczeństwie określonych ustępstw lub świadczeń.
Wikipedia
(1.1) 7 stycznia 2010 w Portugalii, 100 km od Lizbony odkryto 1,5T materiałów wybuchowych w kryjówce terrorystów z ETA.
Wiktionary
IPA: ˌtɛrːɔˈrɨsta, AS: te•rorysta
Wiktionary
rzecz. terror m., terroryzm m., terroryzowanie n., sterroryzowanie n.
:: fż. terrorystka ż.
czas. terroryzować ndk., sterroryzować dk.
przym. terrorystyczny
przysł. terrorystycznie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: terrorysta
Wiktionary
IPA: ˌtɛrːɔˈrɨstka, AS: te•rorystka
Wiktionary
rzecz. terror m., terroryzm m., terroryzowanie n., sterroryzowanie n.
:: fm. terrorysta m.
czas. terroryzować ndk., sterroryzować dk.
przym. terrorystyczny
przysł. terrorystycznie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób terrorystyczny
Wiktionary
(1.1) Dlatego właśnie szwajcarskie władze już oficjalnie traktują atak w Lugano jako motywowany terrorystycznie.
Wiktionary
rzecz. terror mrz., terroryzm mrz., terrorysta mos., terrorystka ż., terroryzowanie n., sterroryzowanie n.
czas. terroryzować ndk., sterroryzować dk.
przym. terrorystyczny
Wiktionary
→ terror. → terroryzm, → terrorysta
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący terroru, terrorystów lub terroryzmu
Wiktionary
(1.1) Drobnymi wykroczeniami zajmą się policjanci zawiadomieni przez lokalne komisariaty, poważne przestępstwa, np. akty terrorystyczne, pościgi, będą koordynowane z komendy stołecznej.
Wiktionary
IPA: ˌtɛrːɔrɨˈstɨt͡ʃnɨ, AS: te•rorystyčny
Wiktionary
rzecz. terror mrz., terroryzm mrz., terrorysta mos., terrorystka ż., terroryzowanie n., sterroryzowanie n.
czas. terroryzować ndk., sterroryzować dk.
przysł. terrorystycznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. użycie przemocy przez osobę lub grupę z pogwałceniem prawa, mające na celu zastraszenie i wymuszenie ustępstw;
Wiktionary
Terroryzm (z gr. τρέω, treo, „drżenie, obawa” oraz łac. terror, -oris „strach, trwoga, przerażenie”) – ogół agresywnych działań przestępczych nastawionych na rozgłos i wytworzenie lęku, mających na celu wymuszenie na władzy lub społeczeństwie określonych ustępstw lub świadczeń.
Wikipedia
(1.1) Utrzymanie bezpieczeństwa narodowego uzależniono od wygranej z międzynarodowym terroryzmem.
Wiktionary
IPA: tɛrˈːɔrɨsm̥, AS: te•rorysm̦
Wiktionary
rzecz. terror m., terrorysta m., terrorystka ż., terroryzowanie n., sterroryzowanie n.
czas. terroryzować ndk., sterroryzować dk.
przym. terrorystyczny
przysł. terrorystycznie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. sterroryzować)
(1.1) przymuszać do czegoś używając terroru
Wiktionary
(1.1) Chłopak od Kowalskich terroryzował pół szkoły.
Wiktionary
rzecz. terror m., terroryzm m., terrorysta m., terrorystka ż., sterroryzowanie n., terroryzowanie n.
czas. sterroryzować dk.
przym. terrorystyczny
przysł. terrorystycznie
Wiktionary
(1.1) zastraszać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. używanie przemocy w celu zastraszenia
Wiktionary
(1.1) Celem funkcjonariuszy ugrupowania było zastraszanie, terroryzowanie i mordowanie przeciwników politycznych reżimu.
Wiktionary
rzecz. terror mrz., terroryzm mrz., terrorysta mos., terrorystka ż., sterroryzowanie n.
czas. terroryzować ndk., sterroryzować dk.
przym. terrorystyczny
przysł. terrorystycznie
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
osad terrygeniczny - osad morski składający się z materiału przyniesionego z lądu; osad terygeniczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Terekiem, dotyczący Tereku (rzeki na Przedkaukaziu)
Wiktionary
rzecz. Terek mrz.
Wiktionary
gatunek małego ptaka z rodziny tanagrowatych
SJP.pl
Tersyna (Tersina viridis) – gatunek małego ptaka z rodziny tanagrowatych (Thraupidae). Zamieszkuje północną i środkową Amerykę Południową. Jedyny przedstawiciel rodzaju Tersina. Gatunek nie jest zagrożony wymarciem. Długość ciała ok. 15 cm.
Wikipedia
Tersytes (gr. Θερσίτης Thersítēs, łac. Thersites) – w mitologii greckiej wojownik achajski, bezczelny, złośliwy, najtchórzliwszy i najbrzydszy uczestnik wojny trojańskiej; bohater Iliady Homera.
Uchodził za syna Agriosa. Był spokrewniony z Diomedesem. Odznaczał się rzadkimi włosami, przygarbionymi ramionami i krzywymi nogami. Wiele razy wszczynał kłótnię z dowódcami wojsk achajskich podczas wieców, w czasie których obrażał ich i buntował się przeciw nim. Kiedy odgrażał się, że postara się, aby obniżyć morale armii, Odyseusz wychłostał go swym berłem (lub kijem).
Wikipedia
po trzecie
SJP.pl
[czytaj: tertjum lub tercjum] obiekt istniejący obok dwu porównywalnych, zestawionych ze sobą; coś trzeciego
SJP.pl
łaciński teolog z Afryki Północnej; Quintus Septimius Florens Tertullianus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Tertulian, właśc. Quintus Septimius Florens Tertullianus (ur. 150–160 w Kartaginie, zm. 240 tamże) – łaciński teolog z Afryki Północnej, nawrócony na chrześcijaństwo w 190 roku lub około 195 roku (zobacz Adolf Harnack), stał się jego najgorliwszym w owym czasie apologetą. Poglądy jego wywarły wielki wpływ na całą zachodnią teologię III w. Nauczanie Tertuliana jest cennym źródłem dla teologii, szczególnie dla teologii dogmatycznej.
Wikipedia
(1.1) O życiu Tertuliana wiadomo niewiele.
Wiktionary
rzecz. tertulianizm m.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Tertuliana lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Hiszpanii, w Aragonii;
(1.2) geogr. adm. comarca w Hiszpanii, w Aragonii ze stolicą w Teruel (1.1);
(1.3) geogr. adm. prowincja w Hiszpanii, w Aragonii ze stolicą w Teruel (1.1);
(1.4) geogr. miasto w Kolumbii
Wiktionary
Teruel – miasto w Aragonii, na środkowym wschodzie Hiszpanii, stolica prowincji o tej samej nazwie. Ma 34 240 mieszkańców (2006) i jest stolicą najmniej zaludnionej prowincji hiszpańskiej. Znajduje się na zlewisku rzek Guadalaviar i Alfambra. Ponadto na Sierra de Albarracín ma swoje źródła rzeka Tag. Leży na wysokości 915 m. Klimat charakteryzuje się mroźnymi zimami oraz gorącymi i suchymi latami. Jest miastem partnerskim Lublińca.
Wikipedia
osad terygeniczny - osad morski składający się z materiału przyniesionego z lądu; osad terrygeniczny
SJP.pl
bardzo mocne włókno poliestrowe
SJP.pl
1. owalne lub okrągłe naczynie z przykrywką pełniące funkcję wazy do zupy;
2. pasztet mięsny, rybny lub warzywny pieczony w bain-marie
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = krajowy rejestr urzędowy podziału terytorialnego kraju;
Wiktionary
(1.1) Każda jednostka podziału administracyjnego kraju ma swój unikalny identyfikator w rejestrze TERYT.
(1.1) Warszawa w rejestrze TERYT ma identyfikator: 1465011.
Wiktionary
IPA: ˈtɛrɨt, AS: teryt
Wiktionary
Terytorializm – forma instynktownych zachowań u zwierząt polegająca na obronie terytorium (obszaru uznanego za własny). Objawia się wzmożoną agresją wobec przedstawicieli własnego lub innych gatunków. Częściej obserwowany u samców, szczególnie w okresie godowym.
Wikipedia
cecha czegoś związanego z terytorium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest terytorialne
(1.2) psych. ogół zachowań związanych z zajmowanym terytorium;
Wiktionary
Terytorialność – zachowania przestrzenne człowieka, związane z jego terytorium, a także relacje między otoczeniem materialnym a zachowaniami. Człowiek należy do istot żywych, które ustalają swoje terytorium i bronią go przed zajęciem przez inne osobniki własnego gatunku (terytorializm). Przyjęcie orientacji własnościowej wobec przestrzeni polega na prostym zajęciu tej przestrzeni na stałe lub sporadycznie.
Wikipedia
rzecz. terytorium n., terytorializm m., terytorializacja ż., terytorials m.
przym. terytorialny, eksterytorialny
przysł. terytorialnie, eksterytorialnie
Wiktionary
przymiotnik od: terytorium
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący danego terytorium
Wiktionary
(1.1) Od XI do XV wieku Piemont był podzielony na pięć jednostek terytorialnych.
Wiktionary
IPA: ˌtɛrɨtɔrʲˈjalnɨ, AS: terytorʹi ̯alny
Wiktionary
rzecz. terytorium n., terytorialność ż., terytorializm m.
przysł. terytorialnie
Wiktionary
żołnierz Wojsk Obrony Terytorialnej - jednego z pięciu rodzajów Sił Zbrojnych RP
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. pot. żołnierz wojsk obrony terytorialnej
Wiktionary
(1.1) Terytorialsi biorą również udział w zagranicznych ćwiczeniach, takich jak np. te zorganizowane w ubiegłym roku w Wirginii Zachodniej we współpracy z Gwardią Narodową USA, w których wzięło udział 140 żołnierzy TSW.
Wiktionary
rzecz. terytorialność ż.
Wiktionary
obszar o określonych granicach, teren wyodrębniony ze względu na pewne cechy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. adm. obszar w określonych granicach;
(1.2) ekol. teren występowania osobnika lub gatunku;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Termin terytorium to nazwa jednostki podziału administracyjnego niektórych państw świata.
(1.2) Zwykle gatunki drapieżne zajmują większe terytoria niż pozostałe gatunki zwierząt.
Wiktionary
IPA: ˌtɛrɨˈtɔrʲjũm, AS: terytorʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. terytorialność ż.
przym. terytorialny
przysł. terytorialnie
Wiktionary
(1.1) obszar, teren, region, rejon, pole, przestrzeń
(1.2) rewir
Wiktionary
skrót od: list do Tesaloniczan (1, 2) - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Nowego Testamentu
SJP.pl
skrót
(1.1) = bibl. List do Tesaloniczan
Wiktionary
IPA: ˈlʲizd ˌːɔ‿tɛsalɔ̃ˈɲiʧ̑ãn, AS: lʹiz• do‿tesalõńičãn
Wiktionary
1. kraina historyczna w Grecji;
2. miasto w Kolumbii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. kraina historyczna w Grecji;
(1.2) geogr. region administracyjny w Grecji;
(1.3) geogr. miasto w Kolumbii w departamencie Huila
Wiktionary
Tesalia (gr. Θεσσαλία – trl. Thessalía) – kraina historyczna i region administracyjny współczesnej Grecji położona nad Morzem Egejskim na południe od Macedonii.
Wikipedia
(1.2) Ośrodkiem administracyjnym Tesalii jest Larisa.
Wiktionary
IPA: tɛˈsalʲja, AS: tesalʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Tesalczyk mos.
przym. tesalski, tesalijski
Wiktionary
przymiotnik od: Tesalia (kraina historyczna i region administracyjny w Grecji); tesalski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tesalią, dotyczący Tesalii
Wiktionary
rzecz. Tesalia ż., Tesalczyk mos., Tesalka ż.
przym. tesalski
Wiktionary
(1.1) tesalski
Wiktionary
mieszkaniec Tesaloniki (starożytnego miasta założonego około 315 roku p.n.e. przez króla Macedończyków Kassandra i nazwanego na cześć jego żony, Tessaloniki, położonego na terenie dzisiejszych Salonik)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. mieszkaniec Tesaloniki
Wiktionary
(1.1) Ci byli szlachetniejsi od Tesaloniczan, przyjęli naukę z całą gorliwością i codziennie badali Pisma, czy istotnie tak jest.
(1.1) Fragment z „Drugiego listu do Tesaloniczan świętego Pawła Apostoła” odczytał ojciec dziecka przystępującego do Pierwszej Komunii Świętej.
Wiktionary
rzecz. Tesalonika ż.
Wiktionary
dawniej: Saloniki (miasto w Grecji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) daw. geogr. Saloniki
Wiktionary
(1.1) Gdy Żydzi z Tesaloniki dowiedzieli się, że również w Berei Paweł głosi słowo Boże, przyszli tam, podburzając tłumy i wzniecając rozruchy. sic.
Wiktionary
rzecz. Tesaloniczanin mos.
Wiktionary
(1.1) Saloniki
Wiktionary
przymiotnik od: Tesalia (kraina historyczna i region administracyjny w Grecji); tesalijski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tesalią, dotyczący Tesalii
Wiktionary
rzecz. Tesalia ż., Tesalczyk mos., Tesalka ż.
przym. tesalijski
Wiktionary
(1.1) tesalijski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. cieśla
Wiktionary
ojciec żony lub męża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. ojciec żony
(1.2) ojciec żony lub męża
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) reg. teściowa
Wiktionary
Relacja rodzinna (także relacja lub stosunek genealogiczny; pot. nazwa lub rodzaj pokrewieństwa i powinowactwa, nazewnictwo, nazwy członków rodziny) – nazwa i rodzaj stosunku zachodzącego między dwiema osobami należącymi do tej samej rodziny, a wynikającego z faktu filiacji i koicji (w genealogii) lub – szerzej – z pokrewieństwa i powinowactwa (w pozostałych naukach). Na relację taką mają również wpływ stopień pokrewieństwa i powinowactwa (pierwszy, drugi, trzeci itd.), różnica pokoleń oraz linia pokrewieństwa i powinowactwa (prosta i boczna, wstępna i zstępna). Relacje rodzinne oblicza się od jednej osoby, którą w genealogii można nazywać probantem, do innego członka jej rodziny.
Wikipedia
(1.1) […] tak dawniej jak i dzisiaj u ludu, który tej nazwy w wielu stronach używa, świekier, świokier, świekra, świokra, świekrucha oznacza tylko rodziców męża, a teść i teścia – rodziców żony.
(1.2) Mieszkał z teściem.
(1.2) Teść wpadał czasem na obiad.
(1.2) Teść Anny był świetnym arystokratą.
Wiktionary
IPA: tɛɕt͡ɕ, AS: teść
Wiktionary
rzecz. teściostwo n., teściówka ż.
:: zdrobn. teściunio m.
:: fż. teściowa ż., teścina ż., teściunia ż.
przym. teściowy
Wiktionary
(1.1) starop|cieść.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. teściowa
Wiktionary
rzecz. teść mos.
Wiktionary
(1.1) współcz. teściowa; daw. teścina
Wiktionary
zdrobnienie od: test
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od test
Wiktionary
(1.1) To nie test, lecz tylko mały teścik.
Wiktionary
rzecz. test m.
Wiktionary
matka żony lub męża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. matka żony
(1.2) matka żony lub męża
forma przymiotnika.
(2.1) ż. od: teściowy
Wiktionary
Teściowa – matka żony (współcześnie także matka męża, pierwotnie świekra), nazwa relacji rodzinnej w stosunku do zięcia lub synowej.
Wikipedia
(1.1) Ojciec żony zowie się teść, a matka – teściowa lub teścia, dawniej cieść i cieścia.
(1.2) Moja teściowa mnie nie lubi…
Wiktionary
IPA: tɛɕˈt͡ɕɔva, AS: teśćova
Wiktionary
(1) zob. teść.
Wiktionary
(1.1) daw. teścina, daw. teścia, reg. teść, daw. cieścia, starop|ćścia.
(1.2) gwara więzienna jara, jarecka
Wiktionary
rodzice żony lub męża
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: teściowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teściowa
Wiktionary
(1.1) Muszę się zapytać teściówki, ona często tam chodzi.
Wiktionary
rzecz. teść mos./ż., teściowa ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. z zażyłością o teściu
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: teścia
(2.2) Ms. i W. lp. od: teść
Wiktionary
(1.1) Mój teściu lubi łowić ryby.
(1.1) Poprosiliśmy i teściu się zgodził.
Wiktionary
rzecz. teść mos., teściowa ż.
Wiktionary
ekspresywnie: teść
SJP.pl
[czytaj: tesko]
1. koncern handlowy z siedzibą w Wielkiej Brytanii;
2. sklep lub stacja benzynowa sieci Tesco
SJP.pl
Tesco plc – brytyjska sieć hipermarketów i supermarketów, która ma swoje filie również w innych państwach. Początkowo sieć zajmowała się sprzedażą żywności, ale rozszerzyła swoją ofertę również na odzież, sprzęt elektroniczny i samochody. Do roku 2003 przedsiębiorstwo miało już w swoim posiadaniu ponad 2000 sklepów różnej wielkości, od hipermarketów do niewielkich sklepików, np. przy stacjach benzynowych.
Wikipedia
zdrobnienie od: Teresa (imię żeńskie)
SJP.pl
Tesia – rodzaj ptaków z podrodziny wierzbówek (Cettiinae) w obrębie rodziny wierzbówkowatych (Cettiidae).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej: tęsknota, rzewność, żałość; tęskność
SJP.pl
dawniej:
1. tęskny;
2. smutny i gnuśny
SJP.pl
odczuwać brak czegoś lub kogoś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) odczuwać tęsknotę; odczuwać brak czegoś dobrego, co wcześniej się miało; czuć nostalgię
(1.2) pragnąć czegoś, czego nigdy się nie miało
(1.3) daw. nudzić się czymś
Wiktionary
(1.1) Tęsknię za tobą, Emilko.
Wiktionary
IPA: ˈtɛ̃w̃sʲkɲit͡ɕ, AS: tẽũ̯sʹḱńić
Wiktionary
rzecz. utęsknienie n., tęsknota ż., tęsknienie n., tęsknotka ż., zatęsknienie n., potęsknienie n., stęsknienie n., tęsknica ż., tęskność ż.
czas. zatęsknić dk., potęsknić dk., stęsknić się dk.
przym. tęskny
przysł. tęsknie, tęskno
Wiktionary
(1.1) stpol. cirpieć
Wiktionary
książkowo: tęsknota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. poet. tęsknota
(1.2) mitsłow. demon uosabiający tęsknotę;
Wiktionary
Tęsknica, tęsknota, osmętnica – demon słowiański wyobrażany w postaci bladego widma kobiecego, stanowiący personifikację stanu chorobliwego zadumania, rozmarzenia czy utęsknienia.
Tęsknica spadała z nieba wraz z gwiazdami, z czarnej chmury burzowej. Była bladym widmem, na głowie nosiła wianek z suchej paproci, owijała się szarą płachtą wyciągniętą spod tapczanu umarłego, na nogi wkładała chodaki, które sama sobie plotła z zielonej trzciny wyrwanej z jeziora lub z wici rosnącymi nad wodami. Chodziła wolnym krokiem, ze spuszczoną głową, siadała najczęściej pod cmentarzami lub figurami przy rozstajnych drogach.
Wikipedia
rzecz. utęsknienie n., tęsknota ż., tęsknienie n., tęsknotka ż., zatęsknienie n., potęsknienie n., stęsknienie n., tęskność ż.
czas. tęsknić ndk., zatęsknić dk., potęsknić dk., stęsknić się dk.
przym. tęskny, tęsknotowy
przysł. tęsknie, tęskno
Wiktionary
(1.1) tęsknota, tęskność, utęsknienie, żal, żałość, smutek, zasmucenie, smętek, melancholia, melancholijność, nostalgia
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób tęskny
Wiktionary
IPA: ˈtɛ̃w̃sʲcɲɛ, AS: tẽũ̯sʹḱńe
Wiktionary
przym. tęskny
rzecz. tęsknica ż., tęsknota ż., utęsknienie n., tęsknotka ż.
czas. tęsknić, zatęsknić
przysł. tęskno
Wiktionary
(1.1) tęskno
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: tęskno, tęsknie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: tęskny; bardziej tęskny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tęsknić.
Wiktionary
IPA: tɛ̃w̃sʲˈcɲɛ̇̃ɲɛ, AS: tẽũ̯sʹḱńė̃ńe
Wiktionary
czas. tęsknić, zatęsknić
rzecz. tęsknica ż., utęsknienie n., tęsknotka ż.
przysł. tęskno
przym. tęskny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób tęskny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Teraz siedzę w domu, z nogą w gipsie i nudzę się, bo za biurem tęskno.
Wiktionary
rzecz. tęsknota ż., tęsknotka ż., tęsknica ż., tęskność ż., tęskliwość ż., tęsknienie n., utęsknienie n.
czas. tęsknić ndk., zatęsknić dk.
przym. tęskny, tęskliwy
przysł. tęsknie, tęskliwie
Wiktionary
(1.1) tęsknie, melancholijnie, rzewnie, smutno, żałośnie; przest. lub poet. tęskliwie
Wiktionary
uczucie wywołane rozłąką; melancholijność, sentymentalność, rzewność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczucie żalu, smutku wywołane rozłąką z kimś, brakiem lub utratą kogoś albo czegoś
(1.2) chęć osiągnięcia, pozyskania czegoś
Wiktionary
Tęsknota – uczucie braku czegoś lub kogoś istotnego dla danej osoby. Często pojawia się odczuwanie niepokoju, smutku, zamyślenia. Im bardziej odczuwany jest brak kogoś/czegoś, tym bardziej wzmaga się cierpienie psychiczne. Powodami uczucia tęsknoty mogą być: brak wszelkiego kontaktu z bliskimi lub ograniczenie kontaktu z nimi, spowodowane obiektywną sytuacją losową, subiektywnym stanem psychicznym. Tęsknota odczuwana jest także w związku z pragnieniem posiadania partnera, potrzebą akceptacji i zrozumienia przez niego. Stan tęsknoty może być powodem popadnięcia w depresję.
Wikipedia
(1.1) Tęsknota za chłopcem wzbierała w sercu dziewczyny.
Wiktionary
IPA: tɛ̃w̃sˈknɔta, AS: tẽũ̯sknota
Wiktionary
czas. tęsknić, zatęsknić
przym. tęskny, tęsknotowy
przysł. tęsknie, tęskno
rzecz. tęsknica ż., utęsknienie n., tęsknotka ż.
Wiktionary
(1.1) smutek, nostalgia, utęsknienie, tęsknica
(1.2) zapał, żarliwość, pociąg
Wiktionary
1. zdrobnienie od: tęsknota;
2. kobieta, za którą się tęskni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta wytęskniona
Wiktionary
rzecz. tęsknota ż., tęskność ż., tęsknienie n., zatęsknienie n., stęsknienie n., tęsknica ż., utęsknienie n.
czas. tęsknić ndk., zatęsknić dk., stęsknić się dk., wytęsknić dk.
przym. stęskniony, tęskny
przysł. tęskno, tęsknie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tęsknotą, dotyczący tęsknoty
Wiktionary
rzecz. tęsknica ż., tęsknota ż.
Wiktionary
wyrażający tęsknotę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pełen tęsknoty, nostalgii
Wiktionary
(1.1) Ciepły, głęboki alt kobiecy śpiewa jakąś tęskną piosenkę po hiszpańsku.
Wiktionary
IPA: ˈtɛ̃w̃sknɨ, AS: tẽũ̯skny
Wiktionary
rzecz. tęsknota ż., tęsknotka ż., tęsknica ż., tęskność ż., tęskliwość ż., tęsknienie n., utęsknienie n.
czas. tęsknić ndk., zatęsknić dk.
przym. stęskniony
przysł. tęsknie, tęskno, tęskliwie
Wiktionary
(1.1) nostalgiczny, stęskniony
Wiktionary
jednostka indukcji magnetycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mot. marka samochodu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zdaniem części analityków cena akcji Tesli jest teraz bezpośrednio powiązana z wartością bitcoina.
Wiktionary
rzecz. tesla ż.
Wiktionary
miernik indukcji magnetycznej
SJP.pl
Teslomierz – przyrząd do pomiaru indukcji magnetycznej bądź natężenia pola magnetycznego. Składa się z przetwornika pola magnetycznego w sygnał elektryczny oraz układu do pomiaru sygnału.
Podział teslomierzy:
Wikipedia
Tesmoforie, Thesmoforie, Thesmoforia, Thesmophoria, gr. Θεσμοφόρια – święto ku czci Demeter i jej córki Persefony-Kory obchodzone w starożytnej Grecji jesienią, w miesiącu Pyanepsion.
Ponieważ w Thesmoforiach uczestniczyły wyłącznie kobiety, zobowiązane do zachowania tajemnicy na temat przebiegu obrzędów, w źródłach odnaleźć można stosunkowo niewiele informacji dotyczących obchodów święta. Nawet związana z nim komedia Arystofanesa Kobiety na święcie Thesmoforiów (gr. Thesmophoriazousai) nie zawiera zbyt wielu szczegółów. Wzmianki na temat święta znaleźć można u wielu autorów, między innymi Herodota i Plutarcha, cennym źródłem informacji jest jedno z bizantyńskich scholiów do Dialogów heter Lukiana.
Wikipedia
Tespis z Ikarii (stgr. Θέσπις – Thespis; VI w. p.n.e.) – grecki poeta i aktor, twórca tragedii – aktora (odpowiadacza), dialogu z chórem.
Wikipedia
obce imię żeńskie
SJP.pl
kostka będąca najmniejszym elementem mozaiki, zwykle z kamienia lub szkła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. archit. element mozaiki, kostka
Wiktionary
Tessera (łac. tessera – kostka, zdr. tessella) – nazwa techniki mozaikowej (łac. opus tessalatum) wykonywanej przy pomocy małych (0,7 cm-1,5 cm) dokładnie obrobionych, kwadratowych bądź prostokątnych kawałków kamienia (kostek) lub szkła barwionego albo złoconego. Wyraz „tessera” oznacza także pojedynczą kostkę.
Wikipedia
czterowymiarowy odpowiednik sześcianu; hipersześcian
SJP.pl
Hipersześcian – uogólnienie sześcianu w n-wymiarowych przestrzeniach kartezjańskich \mathbb {R} ^{n}. Hipersześcianami są obok sześcianu między innymi odcinek i kwadrat, jednak nazwy hipersześcian używa się najczęściej dla przestrzeni o wymiarach powyżej trzech. Hipersześcian jest wielokomórką foremną.
Wikipedia
[czytaj: tess-itura] zasięg głosu dominujący w utworze muzycznym; tessytura
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzad. Ticino, kanton w Szwajcarii;
Wiktionary
Ticino (niem. Tessin; lmo. Tesín, Tisín; fr. Tessin; rm. Tessin) – najdalej wysunięty na południe kanton Szwajcarii. Tereny Ticino zostały zajęte przez Szwajcarów w XV i na początku XVI wieku, w 1803 kanton przystąpił do Konfederacji Szwajcarskiej jako pełnoprawny członek. Jego stolicą jest miasto Bellinzona. Językiem urzędowym kantonu jest język włoski, natomiast językiem mówionym jest język lombardzki - wyjątkiem jest gmina Bosco/Gurin, gdzie mówi się po alemańsku. W kantonie wykształciła się kuchnia Ticino, która ma wpływy włoskie.
Wikipedia
przym. tessyński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tessynem, dotyczący Tessynu, pochodzący z Tessynu (Ticino) (kantonu w Szwajcarii)
Wiktionary
rzecz. Tessyn mrz.
Wiktionary
zasięg głosu dominujący w utworze muzycznym; tessitura
SJP.pl
1. rodzaj pisemnego sprawdzianu, egzamin; zestaw odpowiednio przygotowanych pytań;
2. badanie, próba;
3. kontrolny obraz w odbiorniku telewizyjnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) próba podejmowana, aby uzyskać odpowiedź na postawione pytania
(1.2) eduk. egzamin, sprawdzian
(1.3) techn. obraz próbny w telewizorze
(1.4) inform. kod utworzony w celu sprawdzenia poprawności działania fragmentu programu
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Uczniowie pisali wczoraj test z języka angielskiego.
Wiktionary
IPA: tɛst, AS: test
Wiktionary
rzecz. tester m., testerka ż., testowanie n., przetestowanie n., teścik mrz.
czas. testować ndk., przetestować dk.
przym. testowy
przysł. testowo
Wiktionary
(1.1) sprawdzenie
Wiktionary
zdrobnienie od: testament
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od testament
Wiktionary
(1.1) To nie testament, lecz tylko mały testamencik.
Wiktionary
rzecz. testament m., testator
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) praw. dokument, w którym człowiek określa, co po jego śmierci należy zrobić z jego majątkiem;
(1.2) książk. przen. dzieło zawierające przesłanie dla przyszłych pokoleń
Wiktionary
Testament (z łac. testamentum – sporządzone przy świadkach, testis – świadek) – rozrządzenie własnym majątkiem na wypadek śmierci. W Polsce kwestie związane ze sporządzaniem testamentów reguluje przede wszystkim kodeks cywilny.
Wikipedia
(1.1) Mój kuzyn sporządził testament, mimo że jest jeszcze bardzo młody.
Wiktionary
IPA: tɛˈstãmɛ̃nt, AS: testãmẽnt
Wiktionary
przym. testamentowy, testamentalny
rzecz. testamencik mrz., testator
Wiktionary
(1.1) ostatnia wola
Wiktionary
osoba sporządzająca pisemne rozporządzenie majątkiem na wypadek swojej śmierci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. osoba, która sporządziła testament
Wiktionary
Spadkodawca (łac. testator, de cuius) jest osobą fizyczną, której prawa i obowiązki majątkowe o charakterze cywilnoprawnym stają się z chwilą śmierci tej osoby spadkiem, a więc wyodrębnioną masą majątkową, poddaną przepisom prawa spadkowego, która przechodzi z tą chwilą na jedną lub kilka osób, zwanych spadkobiercami. Ustanie osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych określają właściwe przepisy.
Wikipedia
(1.1) Testator powinien mianować spadkobiercę z imienia i z nazwiska.
Wiktionary
IPA: tɛˈstatɔr, AS: testator
Wiktionary
rzecz. testament, testamencik, testatorka
przym. testamentowy, testatorski
Wiktionary
(1.1) spadkodawca
Wiktionary
kobieta sporządzająca pisemne rozporządzenie majątkiem na wypadek swojej śmierci
SJP.pl
osoba sprawdzająca dobrowolnie na sobie działanie jeszcze niewprowadzonego do użytku leku lub kosmetyku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie, przyrząd do testowania
(1.2) kosmet. próbka kosmetyku rozdawana dla wypróbowania klientom sklepu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) med. człowiek zajmujący się sprawdzaniem działania leku, który jest dopiero w fazie testów
(2.2) inform. osoba weryfikująca działanie oprogramowania
Wiktionary
(1.1) Prosta operacja, jaką było umieszczenie w elektronicznych elementach sterujących pamięci, pozwoliła na wyeliminowanie długotrwałych zazwyczaj pobytów w diagnostycznych stacjach serwisowych. Dziś mechanik wyposażony w specjalny tester, odczytujący pamięć danego sterownika, jest w stanie szybko zlokalizować ewentualne uszkodzenie.
(2.2) W fazie testowej Powerset będzie umożliwiała przeszukiwanie artykułów z Wikipedii. Dopiero gdy testerzy pozytywnie zaopiniują jej działanie, firma rozpocznie prace nad większym systemem, który zacznie indeksować strony dostępne w internecie.
Wiktionary
IPA: ˈtɛstɛr, AS: tester
Wiktionary
rzecz. test mrz.
:: fż. testerka ż.
czas. testować ndk., przetestować dk.
Wiktionary
→ tester
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) inform. kobieta weryfikująca działanie oprogramowania
Wiktionary
rzecz. test mrz., tester mos./mrz.
Wiktionary
fragment wypowiedzi pisarza antycznego, cytowany przez innego autora
SJP.pl
partia wokalna w oratoriach, pełniąca funkcję narratora objaśniającego tło akcji i zaistniałą sytuację dramatyczną
SJP.pl
nadmierne stosowanie i przywiązywanie wagi do testów wiedzy i umiejętności; testoza, sprawdzianoza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skłonność do nadmiernego stosowania i przesadnego przywiązywania wagi do sprawdzania wiedzy i umiejętności za pomocą testów
Wiktionary
(1.1) Testomania zaczyna się już w nauczaniu początkowym, tj. w klasach 1-3 szkół podstawowych, chociaż potrzeby rozwojowe dzieci wskazują na zupełnie inne metody pracy.
Wiktionary
męski hormon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. med. fizj. męski hormon płciowy, wytwarzany przez jądra, otrzymywany także syntetycznie, stosowany domięśniowo jako lek przy schorzeniach na tle niedomogi płciowej u mężczyzn, jak również przy niektórych chorobach kobiecych oraz nowotworowych;
Wiktionary
Testosteron, 17β-hydroksy-4-androsten-3-on – organiczny związek chemiczny z grupy androgenów, podstawowy męski steroidowy hormon płciowy. Jest produkowany przez komórki śródmiąższowe Leydiga w jądrach pod wpływem hormonu luteinizującego, a także w niewielkich ilościach przez korę nadnerczy, jajniki i łożysko.
Wikipedia
(1.1) Nadmierny łojotok występuje w okresie pokwitania, przy zaburzeniach czynności hormonalnych, przy stosowaniu niektórych leków hormonalnych, w tym androgenów i testosteronu.
Wiktionary
IPA: ˌtɛstɔˈstɛrɔ̃n, AS: testosterõn
Wiktionary
czasownik
(1.1) badać z wykorzystaniem testu
(1.2) sprawdzać
(1.3) praw. sporządzać testament
(1.4) bud. fugować
Wiktionary
(1.2) Dzisiaj testowałem zasoby słownika internetowego.
Wiktionary
IPA: tɛˈstɔvat͡ɕ, AS: testovać
Wiktionary
rzecz. testowanie n., test m., tester mos./mrz.
czas. przetestować
Wiktionary
dający się przetestować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|testować.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌtɛstɔˈvãɲɛ, AS: testovãńe
Wiktionary
czas. testować
rzecz. test mrz.
Wiktionary
potocznie: egzemplarz testowy
SJP.pl
cecha czegoś, co jest testem
SJP.pl
1. będący testem lub częścią testu;
2. dokonywany przy pomocy testu
SJP.pl
zbyt częste przeprowadzanie w szkole testów; sprawdzianoza
SJP.pl
prezentacja opinii użytkownika na temat oferowanego produktu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. stolarz
Wiktionary
IPA: ˈtɛʃaʃ, AS: tešaš
Wiktionary
litera alfabetu greckiego; theta
SJP.pl
Tet (ט ,ط) – litera alfabetów semickich, m.in. fenickiego, aramejskiego, arabskiego, hebrajskiego.
W arabskim jest transliterowana jako ṭ. W hebrajskim odpowiada dźwiękowi [t]. W wymowie sefardyjskiej i przypuszczalnie w fenickim odróżnia się od taw obecnością faryngalizacji.
Wikipedia
litera alfabetu greckiego; theta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa ósmej litery alfabetu greckiego, θ;
Wiktionary
Theta (thita, θῆτα, pisana Θθ lub ϴϑ) – ósma litera alfabetu greckiego oznaczająca spółgłoskę aspirowaną „t” (czyli „th”). W greckim systemie liczbowym oznacza liczbę 9.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|θῆτα.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|theta.
źródła.
== teta (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) theta (nazwa greckiej litery θ)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtɛta, AS: teta
Wiktionary
napady drgawek, skurcze mięśni występujące wskutek wzmożonej pobudliwości nerwowo-mięśniowej; tężyczka; spazmofilia
SJP.pl
przedstawiciel infrarzędu dinozaurów z podrzędu teropodów
SJP.pl
przedstawiciel infrarzędu dinozaurów z podrzędu teropodów
SJP.pl
Wikipedia
choroba, tężec
SJP.pl
przysłówek
(1.1) książk. sam na sam
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) książk. spotkanie dwóch osób
Wiktionary
(2.1) Herminę zostawiła ze mną i z ogromnym moim ambarasem wobec tego tête-à-tête.
(2.1) Ich tête-à-tête przerodziło się w upojną noc.
Wiktionary
(1.1) w cztery oczy
(2.1) randka, schadzka
Wiktionary
odgłos uderzeń kopyt biegnącego zwierzęcia o podłoże np. podczas galopu; dudnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odgłos uderzających o ziemię kopyt biegnącego zwierzęcia
Wiktionary
(1.1) Stanęliśmy i przez chwilę zaległa taka cisza, że słychać było tętent siwej klaczy dopędzającego nas adiutanta.
(1.1) Na przodzie orszaku smyczki dotąd w powietrzu sterczące na struny opadły; z dźwiękami skrzypiec i basetli wygrywających marsza zmieszał się turkot kół i tętent koni.
Wiktionary
IPA: ˈtɛ̃ntɛ̃nt, AS: tẽntẽnt
Wiktionary
czas. tętnić ndk.
rzecz. tętno n.
Wiktionary
1. rzadka kaszka z mąki gryczanej i żytniej popularna na Zaporożu
2. rodzaj dzbanka do herbaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w obwodzie irkuckim i Kraju Krasnojarskiego Rosji, uchodzi do Podkamiennej Tunguzki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na Ukrainie, prawy dopływ Dniepru;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) hist. war. Teterów
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie: pistolet TT - pistolet samopowtarzalny, będący w czasie II wojny światowej osobistą bronią oficerów, podoficerów i szeregowców Armii Radzieckiej i Wojska Polskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. samopowtarzalny pistolet używany zwłaszcza podczas drugiej wojny światowej przez siły zbrojne Związku Radzieckiego;
Wiktionary
TT (ros. Тульский Токарев, Tulskij Tokariew; oficjalnie 7,62 мм пистолет самозарядный обр. 1933 года, pot. tetetka) – radziecki pistolet samopowtarzalny. W latach 1933–1951 podstawowy pistolet Armii Czerwonej / Radzieckiej. Produkowany w ZSRR do 1967 roku. Szeroko rozpowszechniony w krajach bloku wschodniego, gdzie uruchamiano produkcję licencyjną i/lub opracowywano wersje regionalne.
Wikipedia
(1.1) W biegu mierzył do policjantów z tetetki, magazynki miał w kieszeniach.
Wiktionary
(1.1) TT
Wiktionary
[czytaj: tedering] metoda dostępu do internetu za pomocą telefonu komórkowego
SJP.pl
Tethering – metoda podłączenia komputera do internetu poprzez telefon komórkowy. Połączenie telefonu z komputerem może mieć postać zarówno przewodową (np. USB) jak i bezprzewodową (Bluetooth, Wi-Fi).
Telefony GSM generacji 2 i wyższych mają możliwość przesyłania danych za pomocą sieci operatora komórkowego, tj. mogą pracować jako modem. Od lat są prowadzone prace mające na celu zwiększenie przepustowości danych znacznie powyżej podstawowego pasma GSM i obecnie (w 2012 r.) w sieciach są implementowane standardy HSDPA, HSUPA i LTE zapewniające transmisję z łączną prędkością do 100 Mb/s. Oczywistym zastosowaniem tych technologii jest łączenie telefonu z Internetem, w celu bezpośredniego dostępu do obecnych w nim serwisów, a także połączenie modemowe dla komputera osobistego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od tętniak
Wiktionary
rzecz. tętniak m.
Wiktionary
chorobowe uwypuklenie ściany tętnicy, mające często postać tętniącego guza wypełnionego krwią lub skrzepliną; anewryzm; aneuryzma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) med. ograniczone poszerzenia światła tętnicy;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tętniak jest objawem poważnej choroby.
Wiktionary
IPA: ˈtɛ̃ntʲɲak, AS: tẽntʹńak
Wiktionary
rzecz. tętno n., tętnica ż., tętniczka ż., tętnienie n.
:: zdrobn. tętniaczek m.
czas. tętnić ndk., tętnieć ndk.
przym. tętniczy
Wiktionary
(1.1) przest. aneuryzma, anewryzm
Wiktionary
1. powodować charakterystyczny odgłos uderzeniami kopyt, stóp; dudnić;
2. płynąć rytmicznym ruchem; pulsować;
3. być pełnym rytmicznych odgłosów; rozbrzmiewać
SJP.pl
naczynie krwionośne, którym krew wypływa z serca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. naczynie krwionośne, w którym krew płynie z serca;
Wiktionary
Tętnica, naczynie tętnicze (łac. arteria) – makroskopowo widoczne naczynie krwionośne o nieprzepuszczalnej ścianie, które bez względu na fizjologiczny skład krwi, prowadzi krew z serca do narządów ciała. Układ naczyń tętniczych jest połączony z układem naczyń żylnych poprzez sieć naczyń włosowatych.
Wikipedia
IPA: tɛ̃ntʲˈɲit͡sa, AS: tẽntʹńica
Wiktionary
rzecz. tętniak m., tętnienie n.
:: zdrobn. tętniczka ż.
czas. tętnić, zatętnić
przym. tętniczy
Wiktionary
(1.1) arteria
Wiktionary
zdrobnienie od: tętnica
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) med. dotyczący tętnicy (tętnic)
Wiktionary
(1.1) W którym miejscu łożyska tętniczego jest największy spadek oporu naczyniowego?
Wiktionary
IPA: tɛ̃ntʲˈɲit͡ʃɨ, AS: tẽntʹńičy
Wiktionary
rzecz. tętno n., tętnica ż., tętniak mrz./mzw.
Wiktionary
(1.1) tętnicowy, arterialny
Wiktionary
pneumatyczny podnośnik cieczy; pulsometr
SJP.pl
rytmiczne rozciąganie ścian tętnic wskutek pracy serca; puls
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. biol. falisty, powtarzający się ruch naczyń krwionośnych wywoływany akcją serca;
Wiktionary
Puls, tętno – falisty ruch naczyń tętniczych zależny od skurczów serca i od elastyczności ścian tętniczych.
Wikipedia
rzecz. tętnica ż., tętniczka ż., tętniak m., tętent m., tętnienie n.
czas. tętnić ndk., zatętnić dk.
przym. tętniczy
przysł. tętniczo
Wiktionary
(1.1) puls
Wiktionary
1. lekka tkanina bawełniana, używana w kuchni lub do szycia pieluch;
2. wyrób z tetry - tkaniny;
3. nazwa zwyczajowa tetrachlorometanu (czterochlorku węgla);
4. ryba akwariowa z rodziny kąsaczowatych, np. tetra cesarska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włók. luźna tkanina, zwykle bawełniana, materiał na pieluchy
(1.2) pot. chem. tetrachlorometan
(1.3) pot. icht. nazwa kilku gatunków drobnych ryb z rodziny kąsaczowatych
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. tetrowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.2) zobtłum|tetrachlorometan.
źródła.
== tetra (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) zool. jarząbek
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtɛtra, AS: tetra
Wiktionary
przym. tetrowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. tetrowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.2) zobtłum|tetrachlorometan.
źródła.
== tetra (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) zool. jarząbek
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych mający znaczenie: czterokrotny, poczwórny
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) tetraborowy • tetracyklina • tetralogia • tetramer • tetrametr • tetraplegia • tetrapylon • tetrarchia • tetrastyl
synonimy.
(1.1) cztero-, czwór-, kwadro-
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|τετρα-. → cztero- < etym|gr|τέτταρες., etym|gr|τέσσαρες. → cztery
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tetra-, tetr-, quadri-
* włoski: (1.1) tetra-, quadri-
źródła.
== tetra- (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ˈtɛtɹə.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-tetra-.wav.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) tetra-, cztero-, kwadro-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) cztero-, czwór-, kwadro-
Wiktionary
tetraboran sodu - sól sodowa kwasu borowego; boraks
SJP.pl
antyczna stopa muzyczna złożona z czterech krótkich sylab; proceleusmatyk, dypirrychej, dypirychej
SJP.pl
czasownik
(1.1) poznań. robić coś pracowicie, męczyć się (nad czymś), paprać
Wiktionary
rzecz. tetranie n.
Wiktionary
tetrachlorek węgla - organiczny związek chemiczny, stosowany jako rozpuszczalnik, a dawniej jako środek gaśniczy w gaśnicach tetrowych; tetrachlorometan, tetra
SJP.pl
bezbarwny związek chemiczny stosowany m.in. jako rozpuszczalnik tłuszczów, olejów; substancja trująca, narkotyczna; tetra, czterochlorek węgla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek organiczny, bezbarwna, trująca ciecz, mająca słodkawy zapach, stosowana jako rozpuszczalnik oraz w gaśnicach;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌtɛtraxlɔrɔ̃ˈmɛtãn, AS: tetraχlorõmetãn
Wiktionary
(1.1) tetrachlorek węgla, pot. tetra, daw. czterochlorek węgla, czterochlorometan
Wiktionary
1. następstwo 4 kolejnych dźwięków;
2. starożytny instrument czterostrunny
SJP.pl
Tetrachord – cztery kolejne dźwięki siedmiostopniowej skali muzycznej zawierające się w kwarcie czystej.
Podział tetrachordów:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ponadprzeciętna zdolność widzenia większej liczby kolorów
Wiktionary
w matematyce: wielokrotne potęgowanie elementu przez siebie
SJP.pl
Tetracja (znana też jako iterowane potęgowanie, superpotęgowanie, wieża wykładnicza lub hiper-4) – działanie dwuargumentowe będące wielokrotnym potęgowaniem elementu przez siebie.
Słowo tetracja wymyślił angielski matematyk Reuben Louis Goodstein łącząc tetra- (cztery) i iteracja. W praktyce tetracja jest używana do zapisu bardzo dużych liczb. Poniżej przedstawione są pierwsze cztery hiperoperatory:
Wikipedia
antybiotyk z grupy tetracyklin, stosowany w licznych chorobach zakaźnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. żółty krystaliczny antybiotyk o szerokim spektrum działania
Wiktionary
Tetracyklina – antybiotyk tetracyklinowy, wytwarzany przez niektóre szczepy Streptomyces o szerokim spektrum przeciwbakteryjnym. Jest stosowany głównie w leczeniu trądziku.
Wikipedia
1. zbiór czterech elementów;
2. rzadko w informatyce: półbajt;
3. kompleks zbudowany z czterech chromatyd pochodzących z dwóch chromosomów homologicznych
SJP.pl
Wikipedia
antyczna moneta o wartości 4 drachm
SJP.pl
Drachma (stgr. δραχμή drachmḗ od dratchomai – chwytam) – podstawowa moneta srebrna w starożytnej Grecji, rozpowszechniona też w państwach Azji Mniejszej i w części starożytnego Bliskiego Wschodu (m.in. Syria, Egipt) oraz w Kartaginie; jako podstawowa jednostka monetarna emitowana również w Grecji nowożytnej (1832–2002).
Wikipedia
minerał, siarkotellurek bizmutu; stosowany do otrzymywania bizmutu i telluru
SJP.pl
jedna z pięciu brył platońskich; czworościan foremny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. bryła geometryczna, której podstawa oraz ściany są trójkątami
Wiktionary
Czworościan foremny a. tetraedr (z gr.) – czworościan, którego ściany są przystającymi trójkątami równobocznymi. Jeden z pięciu wielościanów foremnych. Ma 6 krawędzi i 4 wierzchołki. Czworościan foremny jest przykładem trójwymiarowego sympleksu. Czworościan foremny jest dualny do samego siebie. Kanoniczne współrzędne wierzchołków czworościanu mają postać (1, 1, 1), (−1, −1, 1), (−1, 1, −1) i (1, −1, −1).
Wikipedia
IPA: tɛˈtraɛtr̥, AS: tetraetr̦
Wiktionary
przym. tetraedralny, tetraedryczny
rzecz. tetraedryt m.
Wiktionary
(1.1) czworościan
Wiktionary
Tetraedryt – minerał z gromady siarkosoli. Minerał rzadki, rozpowszechniony tylko w niektórych rejonach Ziemi.
Nazwa nawiązuje do częstej, czworościennej (tetraedrycznej) postaci kryształów tego minerału.
Wikipedia
związek chemiczny używany jako środek przeciwstukowy do benzyn; czteroetyloołów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. trująca, bezbarwna, oleista ciecz, stosowana głównie jako środek przeciwstukowy do benzyn, metaloorganiczny związek chemiczny o wzorze sumarycznym C8H20Pb;
Wiktionary
Tetraetyloołów (czteroetylek ołowiu), (C2H5)4Pb, Et4Pb – metaloorganiczny związek chemiczny, połączenie atomu ołowiu z 4 grupami etylowymi. Stosowany głównie jako środek przeciwstukowy do benzyn.
Wikipedia
(1.1) Tetraetyloołów oraz tetrametyloołów są używane jako środki przeciwstukowe.
Wiktionary
IPA: ˌtɛtraɛtɨlɔˈːwuf, AS: tetraetyl•ou̯uf
Wiktionary
(1.1) czteroetyloołów, czteroetylek ołowiu (IV), tetraetylek ołowiu (IV)
Wiktionary
związek chemiczny z cząsteczką zawierającą cztery atomy fluoru; czterofluorek
SJP.pl
pochodna etylenu, w której cztery atomy węgla zostały podstawione atomami fluoru
SJP.pl
Tetrafluoroeten, TFE – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów halogenowanych (halogenoalken), fluoropochodna etenu, stosowany głównie jako monomer do syntezy politetrafluoroetylenu (−CF
2−CF
2−)
n oraz jako ważny półprodukt w wielu innych syntezach organicznych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. rzad. czworokąt, figura geometryczna o czterech kątach
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) czworokąt, czworobok
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. tetragonalny
frazeologia.
etymologia. etym|gr|τετράγωνος. (tetrágonos) → czworokątny
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|czworokąt.
* niemiecki: (1.1) Tetragon n.
źródła.
== tetragon (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-tetragon.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geom. rzad. czworokąt, czworobok
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: tɛˈtraɡɔ̃n, AS: tetragõn
Wiktionary
przym. tetragonalny
Wiktionary
(1.1) czworokąt, czworobok
Wiktionary
mający cztery kąty; czworokątny
SJP.pl
układ czterech hebrajskich spółgłosek (JHWH), oznaczający według tradycji żydowskiej imię Boga (Jahwe); tetragramaton, tetragrammaton
SJP.pl
Tetragram – cztery hebrajskie litery będące zapisem imienia własnego Boga w Biblii: jod, he, waw, he (hebr. יהוה). Termin „tetragram” pochodzi z języka greckiego i składa się z członów tetra, „cztero-” lub „cztery”, i grámma, „litera”; dosłownie znaczy więc „czteroliterowy”. W Biblii hebrajskiej tetragram pojawia się ponad 6800 razy. Różne formy jego zapisu można spotkać w źródłach pozabiblijnych, niektórych rękopisach Septuaginty oraz rękopisach qumrańskich. Choć czterokrotnie pojawia się w zwrocie „Hallelujah”, nie występuje w podstawowej formie w Nowym Testamencie, wspominają jednak o nim ojcowie Kościoła.
Wikipedia
układ czterech hebrajskich spółgłosek (JHWH), oznaczający według tradycji żydowskiej imię Boga (Jahwe); tetragrammaton, tetragram
SJP.pl
układ czterech hebrajskich spółgłosek (JHWH), oznaczający według tradycji żydowskiej imię Boga (Jahwe); tetragramaton, tetragram
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. kofaktor niektórych enzymów (głównie hydroksylaz aminokwasów aromatycznych) uczestniczący w konwersji aminokwasów do prekursorów neuroprzekaźników
Wiktionary
Sapropteryna (łac. sapropterinum) – organiczny związek chemiczny, syntetyczny odpowiednik naturalnie występującej w organizmie tetrahydrobiopteryny (BH4), stosowany w leczeniu fenyloketonurii i hiperfenyloalaninemii spowodowanej niedoborem tetrahydrobiopteryny.
Wikipedia
(1.1) 5,6,7,8-tetrahydrobiopterydyna, BH4, THB, (R)-2-amino-6-[(1R,2S)-1,2-dihydroksypropylo]-5,6,7,8-tetrahydropterydyn-4(3H)-on, sapropteryna; wzór sumaryczny: C9H15N5O3
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek organiczny z grupy kannabinoidów o wzorze sumarycznym wzór chemiczny|C21H30O2.; główna substancja psychoaktywna zawarta w konopiach;
Wiktionary
Tetrahydrokannabinol, THC – organiczny związek chemiczny z grupy kannabinoidów, izomer kannabidiolu i główna substancja psychoaktywna zawarta w konopiach. Jest praktycznie nierozpuszczalny w wodzie, natomiast rozpuszcza się w rozpuszczalnikach organicznych, np. alkoholu, tłuszczach.
Najczęściej mówiąc o THC mówi się o izomerze o nazwie (−)-trans-Δ9-tetrahydrokannabinol.
Wikipedia
(1.1) Na podstawie analizy chemicznej, wiedzą, że napój zawiera tetrahydrokannabinol […], który jest substancją odurzającą.
Wiktionary
(1.1) skr. THC
Wiktionary
rodzaj pierwotniaków z typu orzęsków
SJP.pl
Tetrahymena – rodzaj orzęsków. Występuje u niego 7 płci (oznaczanych I, II, III, IV, V, VI i VII), z których każda może współżyć z każdą inną. Orzęski różnej płci wyglądają tak samo, ale nie występują równie często.
U Tetrahymena płeć kontroluje gen zwany "mat". Każdy jego allel nie decyduje o płci, tylko określa jej prawdopodobieństwo. W sumie jest co najmniej 14 alleli, podzielonych na 2 główne grupy: A i B. W grupie A możliwa jest każda płeć poza IV i VII, w B każda inna od I.
Wikipedia
hormon tarczycy, aminokwas zawierający jod; tyroksyna
SJP.pl
bakteria chorobotwórcza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. farm. syntetyczny hormon, analog ludzkiej kortykotropiny
Wiktionary
(1.1) Gdzie jest wykorzystywany tetrakozaktyd?
Wiktionary
IPA: ˌtɛtrakɔˈzaktɨt, AS: tetrakozaktyt
Wiktionary
węglowodór aromatyczny powstający przez uwodornienie naftalenu pod ciśnieniem, stosowany jako rozpuszczalnik i dodatek do paliwa w silnikach spalinowych; tetrahydronaftalen, czterohydronaftalen
SJP.pl
Tetralina (1,2,3,4-tetrahydronaftalen, C10H12) – węglowodór aromatyczny powstały w wyniku katalitycznej redukcji naftalenu.
Używana jest jako rozpuszczalnik, półprodukt w przemyśle chemicznym oraz jako dodatek do paliw.
Wikipedia
cykl czterech utworów literackich stworzonych przez jednego autora i odpowiednio powiązanych ze sobą tematycznie; czteroksiąg;
2. w starożytnej Grecji: widowisko teatralne złożone z trzech tragedii i dramatu satyrowego jednego autora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. utwór literacki składający się z czterech części
(1.2) hist. teatr. w starożytnej Grecji: przedstawienie teatralne składające się z czterech utworów jednego autora wystawianych jeden po drugim;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) czteroksiąg
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. tetralogiczny
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|τετραλογία. (tetralogía)
uwagi.
(1.1) zoblistę|dylogia|trylogia|tetralogia|pentalogia|heksalogia|septalogia.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tetralogy; (1.2) tetralogy
* czeski: (1.1) tetralogie ż.
* francuski: (1.1) tétralogie ż.; (1.2) tétralogie ż.
* hiszpański: (1.1) tetralogía ż.; (1.2) tetralogía ż.
* niemiecki: (1.1) Tetralogie ż.
* nowogrecki: (1.1) τετραλογία ż.; (1.2) τετραλογία ż.
* portugalski: (1.1) tetralogia ż.; (1.2) tetralogia ż.
* słowacki: (1.1) tetralógia ż.; (1.2) tetralógia ż.
* starogrecki: (1.1) τετραλογία ż.; (1.2) τετραλογία ż.
* włoski: (1.1) tetralogia ż.; (1.2) tetralogia ż.
źródła.
== tetralogia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|te.tra.lo.ˈʤi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) staroż. tetralogia
(1.2) liter. tetralogia
odmiana.
(1.1-2) lp. tetralogia; lm. tetralogie
przykłady.
Wiktionary
przym. tetralogiczny
Wiktionary
(1.1) czteroksiąg
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tetralogią, dotyczący tetralogii
Wiktionary
rzecz. tetralogia ż.
Wiktionary
Tetramery – oligomery, cząsteczki składające się z czterech merów, które mogą być jednakowe - homotetramery lub różnić się - heterotetramery. Pojęcia "homotetramery" i "heterotetramery" stosuje się wyłącznie w biochemii.
Przykładami heterotetramerów są: hemoglibiny, receptor AMPA, receptor NMDA, niektóre akwaporyny oraz niektóre enzymy.
Przykładem homotetrametu może być np. glukuronidaza.
Wikipedia
miara wiersza, równa czterem stopom lub z czterem dypodiom
SJP.pl
Tetramorfa lub tetramorfos – w sztuce średniowiecza powiązanie symboli czterech ewangelistów w jedną postać (z gr. tetramorphos: „o czterech kształtach”, od tetra- + -morphos). Symbolika wywodzi się z tradycji starożytnego Wschodu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tetrać.
Wiktionary
czas. tetrać ndk.
Wiktionary
jednorazowe, kartonowe opakowanie do mleka, napojów i innych cieczy w kształcie piramidy czterościennej, wykonane z taśmy kartonowej powlekanej od wewnątrz folią termoplastyczną
SJP.pl
paraliż wszystkich czterech kończyn spowodowany uszkodzeniem rdzenia kręgowego w odcinku szyjnym; porażenie czterokończynowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. paraliż czterokończynowy;
Wiktionary
Tetraplegia (z gr. tetra – cztery, plege – cios, rana) – paraliż czterokończynowy. Powstaje na skutek uszkodzenia rdzenia kręgowego w odcinku szyjnym.
Rokowania co do poprawy neurologicznej są praktycznie zerowe. Jak do tej pory, poza eksperymentami na zwierzętach, które dały pozytywne wyniki, nie ma możliwości odtworzenia połączeń nerwowych w tymże odcinku.
Wikipedia
(1.1) Tetraplegia powstaje na skutek uszkodzenia rdzenia kręgowego w odcinku szyjnym.
Wiktionary
IPA: ˌtɛtraˈplɛɟja, AS: tetrapleǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. tetraplegik m.
przym. tetraplegiczny
Wiktionary
osoba cierpiąca na paraliż wszystkich czterech kończyn, spowodowany uszkodzeniem rdzenia kręgowego w odcinku szyjnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba z tetraplegią – paraliżem czterokończynowym
Wiktionary
(1.1) Po wypadku samochodowym jestem tetraplegikiem.
Wiktionary
IPA: ˌtɛtraˈplɛɟik, AS: tetrapleǵik
Wiktionary
rzecz. tetraplegia ż.
przym. tetraplegiczny
Wiktionary
organizm roślinny lub zwierzęcy mający w jądrach komórek somatycznych cztery zespoły chromosomów
SJP.pl
Tetraploid (ang. tetraploid) – organizm lub komórka z poczwórnym zestawem chromosomów homologicznych zawartych w jądrze komórkowym. Podstawowa liczba chromosomów oznaczana jest x, stąd u tetraploidów 2n = 4x, ale też bywają tetraploidy oznaczane jako 4n.
Wikipedia
przedstawiciel grupy kręgowców obejmującej płazy, gady, ptaki i ssaki; czworonóg
SJP.pl
wiersz czterostopowy; czterostopowiec
SJP.pl
Tetrapodia (gr. tetrapodía – człon czterostopowy) – typ wiersza złożonego z czterech identycznych stóp w każdym wersie.
Wikipedia
przedstawiciel grupy kręgowców obejmującej płazy, gady, ptaki i ssaki; czworonóg
SJP.pl
Czworonogi, tetrapody (Tetrapoda) – grupa kręgowców obejmująca płazy, gady, ptaki i ssaki.
W 1989 roku Jacques Gauthier i współpracownicy zdefiniowali nazwę Tetrapoda jako odnoszącą się do grupy koronowej, czyli obejmującej ostatniego wspólnego przodka grup Lissamphibia oraz owodniowców i wszystkich jego potomków, jednak niektórzy naukowcy rozszerzają znaczenie tego terminu na klad obejmujący wszystkie kręgowce mające kończyny z palcami. Według panującego konsensusu tetrapody wyodrębniły się z przedstawicieli grupy Tetrapodomorpha, takich jak Eusthenopteron, Panderichthys czy Tiktaalik, we wczesnym dewonie, prawdopodobnie w słodkowodnym lub słonawym środowisku w odpowiedzi na modyfikacje ekosystemów lądowych i nadwodnych, związane z intensywnym rozwojem roślinności. Najstarsze odnalezione skamieniałości ciał tetrapodów ocenia się na późny fran, jednak liczące około 395 mln lat odciski stóp odkryte w morskich osadach w Zachełmiu w Górach Świętokrzyskich są od nich starsze o około 18 milionów lat i mają około 10 milionów lat więcej niż najstarsze znane pozostałości przedstawicieli Elpistostegidae – domniemanych przodków tetrapodów – co sugeruje, że przekształcenie ryb w czworonogi miało miejsce znacznie wcześniej niż powszechnie uważano, a pierwsze tetrapody żyły w odmiennych ekosystemach. Pierwsze analizy przeprowadzone po odkryciu zachełmiańskich tropów sugerują, że czworonogi powstały we wczesnym dewonie, w emsie, około 403 mln lat temu. Dokładne ustalenie czasu wyewoluowania tetrapodów jest jednak trudne ze względu na niejasną pozycję filogenetyczną zwierząt, które pozostawiły ślady z Zachełmia – jeśli były one bazalnymi czworonogami, grupa ta mogła powstać około 399 mln lat temu, natomiast jeśli były one bliżej spokrewnione z grupą koronową, wówczas szacowany czas wyewoluowania pierwszych przedstawicieli Tetrapoda wynosiłby około 414 mln lat temu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. hist. monumentalna brama o czterech wejściach, stawiana w starożytności na skrzyżowaniach dróg lub na forach;
Wiktionary
Tetrapylon (gr. τετράπυλον, lm tetrapyla; od τετράπυλος – czwórbramny) – w architekturze rzymskiej okazała brama czterowejściowa stawiana na głównym placu miasta lub na skrzyżowaniu jego wielkich ulic.
Był to rodzaj łuku czterościennego (tj. o czterech fasadach) z dwoma skrzyżowanymi przelotami. Jego elewację okładano płaskorzeźbionymi płytami i zdobiono posągami, a nawet grupami rzeźbiarskimi z brązu. Termin tetrakionion odnoszony jest do odmiany tetrapylonu, pozbawionej pokrycia krzyżujących się przelotów i w rzeczywistości złożonej z czterech oddzielnych elementów.
Wikipedia
(1.1) W miejscu przecięcia się obu ulic wznosi się tetrapylon, którego pozostałości zachowały się jeszcze do XIX wieku.
Wiktionary
IPA: ˌtɛtraˈpɨlɔ̃n, AS: tetrapylõn
Wiktionary
(1.1) łuk poczwórny; łuk czterobramny
Wiktionary
tytuł nadawany w starożytności władcy tetrarchii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. władca tetrarchii;
Wiktionary
Tetrarcha (z gr. tettares – cztery, archo – rządzę) – tytuł nadawany w starożytności władcy tetrarchii.
W okresie cesarstwa Rzymianie stosowali ten tytuł także w odniesieniu do panujących w mniejszych państwach azjatyckich – np. tetrarcha Herod Antypas.
Wikipedia
(1.1) Cezar przejrzał jego plan, miał jednak zaledwie 1000 żołnierzy i musiał czekać na legion, który obiecał mu dostarczyć tetrarcha Galacji. (Bitwa pod Zelą)
Wiktionary
IPA: tɛˈtrarxa, AS: tetrarχa
Wiktionary
rzecz. tetrarchia ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. tetrarchia ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) tetrarka
* francuski: (1.1) tétrarque m.
* hiszpański: (1.1) tetrarca m.
* interlingua: (1.1) tetrarcha
* nowogrecki: (1.1) τετράρχης m.
* rosyjski: (1.1) тетрарх m.
źródła.
== tetrarcha (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) tetrarcha
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
w starożytnym Rzymie: system współrządów 4 cesarzy wprowadzony przez Dioklecjana
SJP.pl
Tetrarchia (gr. τετραρχία, „rządy czterech”, „czwórwładza”; łac. quadrumvirat) – system rządów w Cesarstwie rzymskim wprowadzany stopniowo przez cesarza Dioklecjana od 286 roku. Polegał na równoczesnym sprawowaniu władzy przez czterech panujących: dwóch augustów i dwóch władców niższej rangi z tytułem cezara.
Wikipedia
rząd roślin z klasy zielenic właściwych; Tetrasporales
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin z klasy zielenic właściwych
SJP.pl
strofa czterowierszowa lub utwór czterowierszowy; czterowiersz; kwartyna
SJP.pl
Tetrastych, także kwartyna, kwarten, quatrain, czterowiersz, czterowers – typ strofy, zwłaszcza w poezji lirycznej. Składa się z czterech wersów, najczęściej izosylabicznych i połączonych rymami (parzystymi, okalającymi lub krzyżowymi). Typowy dla tetrastychu jest ośmio-, jedenasto- lub trzynastozgłoskowiec. Strofa tego typu jest często elementem składowym całych układów stroficznych, na przykład sonetu. Tetrastych często pojawia się w liryce polskiej.
Wikipedia
świątynia grecka o fasadzie z czerema kolumnami; tetrastylos
SJP.pl
świątynia grecka o fasadzie z czerema kolumnami; tetrastyl
SJP.pl
związek chemiczny zawierający cztery atomy tlenu w cząsteczce; np. tlenek azotu IV, tlenek ołowiu IV
SJP.pl
Tetrazen – organiczny związek chemiczny używany jako materiał wybuchowy inicjujący.
Wikipedia
zdawkowa moneta gruzińska (100 tetri = 1 lari)
SJP.pl
Lari – jednostka walutowa Gruzji dzieląca się na 100 tetri. Banknoty lari produkowane były, między innymi, przez Polską Wytwórnię Papierów Wartościowych.
Wikipedia
lampa próżniowa z czterema elektrodami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) elektron. lampa elektronowa posiadająca cztery elektrody: anodę, dwie siatki i katodę;
Wiktionary
Tetroda – rodzaj lampy elektronowej posiadającej cztery elektrody: anodę, katodę i dwie siatki umieszczone pomiędzy anodą i katodą.
Krótko tetrodami nazywa się najczęściej czteroelektrodowe lampy próżniowe, choć niektóre tyratrony są gazowanymi tetrodami.
Wikipedia
(1.1) Ponieważ tetrody 6550 mogą dostarczyć sygnał o dużej mocy, to mają dodatkowy potencjał do tworzenia wrażenia bardzo dynamicznego dźwięku z momentalną rekonstrukcją przy gwałtownych uderzeniach i równoczesną klarownością brzmienia w zakresie wysokich częstotliwości akustycznych.
Wiktionary
przym. tetrodowy
Wiktionary
rodzina ryb promieniopłetwych z rzędu najeżkokształtnych; kolcobrzuchowate, rozdymkowate
SJP.pl
Rozdymkowate, tetrodonowate, kolcobrzuchowate (Tetraodontidae) – rodzina głównie morskich ryb promieniopłetwych z rzędu rozdymkokształtnych (Tetraodontiformes), rzadziej spotykane w wodach słodkich lub słonawych. Ich ciało zawiera silnie trującą tetrodotoksynę. Niektóre gatunki spotykane są w hodowlach akwarystycznych.
Wikipedia
rząd ryb promieniopłetwych; najeżkokształtne, rozdymkokształtne
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: tetra
SJP.pl
cukier prosty mający 4 atomy węgla w cząsteczce
SJP.pl
Tetrozy – cukry proste zawierające cztery atomy węgla w cząsteczce.
Do tetroz należą, niewystępujące w naturze:
Wikipedia
stawać się zgorzkniałym, gderliwym
SJP.pl
przestarzałe: o zgryźliwym usposobieniu, właściwym marudzie, mantyce
SJP.pl
człowiek zgryźliwy, zgorzkniały, zrzędliwy; zrzęda, mantyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek zgryźliwy, zgorzkniały, zrzędliwy
Wiktionary
(1.1) Bycie tetrykiem to wyłącznie stan umysłu i może wystąpić w każdym wieku, albo nie wystąpić wcale.
Wiktionary
(1.1) maruda, zrzęda
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) nieco tetryczny
Wiktionary
materiał wybuchowy silniejszy od trotylu; tetrylit
SJP.pl
Tetryl (tetrylit, 2,4,6-trinitrofenylo-N-metylonitroamina, (NO2)3C6H2NCH3NO2) – organiczny związek chemiczny z grupy nitroamin, materiał wybuchowy będący produktem nitrowania dimetyloaniliny.
Tetryl został po raz pierwszy otrzymany w 1877, jednak jako wojskowy materiał wybuchowy zaczęto go stosować dopiero na początku XX w. – nieco później niż trotyl.
Wikipedia
materiał wybuchowy silniejszy od trotylu; tetryl
SJP.pl
Tetryl (tetrylit, 2,4,6-trinitrofenylo-N-metylonitroamina, (NO2)3C6H2NCH3NO2) – organiczny związek chemiczny z grupy nitroamin, materiał wybuchowy będący produktem nitrowania dimetyloaniliny.
Tetryl został po raz pierwszy otrzymany w 1877, jednak jako wojskowy materiał wybuchowy zaczęto go stosować dopiero na początku XX w. – nieco później niż trotyl.
Wikipedia
język urzędowy Timoru Wschodniego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. jeden z języków urzędowych w Timorze Wschodnim, obok portugalskiego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kościół katolicki przyjął tetum jako język liturgiczny.
Wiktionary
IPA: ˈtɛtũm, AS: tetũm
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Tetum
źródła.
== tetum (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. tetum
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
stwierdzający, ustanawiający coś
SJP.pl
1. bogini, matka herosa Achillesa;
2. jeden z księżyców Saturna;
3. praocean
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. nimfa; córka Nereusa i żona Peleusa; matka Achillesa; jedna z nereid;
(1.2) mitgr. bogini i uosobienie żeńskiej płodności morza;
(1.3) geol. praocean rozdzielający Europę i Afrykę;
(1.4) astr. księżyc Saturna;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) Tetis
(1.2) Tetys
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
włosy Tetydy
etymologia.
(1.1) etym|gr|Θέτις. (Thétis)
(1.2) etym|gr|Τηθύς. (Tethýs)
(1.3-4) od (1.2)
uwagi.
(1.2) zoblistę|Fojbe|Hyperion|Japet|Kojos|Krios|Kronos|Mnemosyne|Okeanos|Rea|Teja|Temida.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Thetis; (1.2) Tethys; (1.3) Tethys
* nowogrecki: (1.1) Θέτις ż.; (1.2) Τηθύς ż.; (1.3) Τηθύς ż.; (1.4) Τηθύς ż.
* rosyjski: (1.1) Тетида ż.; (1.2) Тетида ż.; (1.3) Тетида ż.; (1.4) Тетида ż.
źródła.
== Tetyda (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) astr. Tetyda - księżyc Saturna
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: tɛˈtɨda, AS: tetyda
Wiktionary
(1.1) Tetis
(1.2) Tetys
Wiktionary
bogini, matka herosa Achillesa; Tetyda
SJP.pl
Wikipedia
w mitologii greckiej:
1. król Teukrów, syn Skamandra;
2. uczestnik wojny trojańskiej, syn Telamona
SJP.pl
Wikipedia
mag praktykujący teurgię
SJP.pl
forma magii mająca zmusić bóstwo do jakiegoś działania, popularna w okresie hellenizmu i w średniowieczu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ezot. rytuał zmuszający bogów lub bóstwa do działania zgodnie z wolą odprawiającego dany rytuał lub jego zleceniodawcy;
Wiktionary
Teurgia (gr. θεουργία, „boskie działanie”) – praktykowanie rytuałów niekiedy o magicznym charakterze, występujące w późnej starożytności i średniowieczu.
Słowo „teurgiczny” pojawia się dopiero w II wieku i wydaje się tworem autora lub autorów Wyroczni chaldejskich, używanym na oznaczenie wysiłków zdolnych oczyścić duszę i jej „pojazd” – ciało astralne – w celu umożliwienia jej kontemplacji bogów. Rytuały te składają się z ablucji, ofiar i inwokacji zawierających słowa rytualne. Teurgię od magii różni to, że ta pierwsza służy celom religijnym, spełniając wymogi rytuałów, co do których sądzi się, że mogą oddziaływać na bogów i wręcz „przymuszać” ich do działania, natomiast magia ma na celu wykorzystywanie formuł religijnych w celach z gruntu świeckich. Później pod pojęciem teurgii rozumiana była wiara w możność ożywiania posągów lub obrazów.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. teurg
przym. teurgiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) theurgy
* francuski: (1.1) théurgie ż.
* friulski: (1.1) teurgjie ż.
* niderlandzki: (1.1) theürgie ż.
* niemiecki: (1.1) Theurgie ż.
* włoski: (1.1) teurgia ż.
źródła.
== teurgia (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ezot. teurgia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. teurg
przym. teurgiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. teurg
przym. teurgiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) theurgy
* francuski: (1.1) théurgie ż.
* friulski: (1.1) teurgjie ż.
* niderlandzki: (1.1) theürgie ż.
* niemiecki: (1.1) Theurgie ż.
* włoski: (1.1) teurgia ż.
źródła.
== teurgia (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ezot. teurgia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Teutbergiem (Teutburgiem); dotyczący Teutbergu (Teutburga)
Wiktionary
członek starożytnego plemienia zamieszkującego na Półwyspie Jutlandzkim, prawdopodobnie germańskiego albo celtyckiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. hist. członek starożytnego plemięemienia wywodzącego się z Półwyspu Jutlandzkiego
Wiktionary
przym. teutoński
Wiktionary
plemię germańskie; Teutonowie
SJP.pl
Teutoni, Teutonowie (łac. Teutones, Teutoni, gr. Τεύτονες) – lud germański lub celtycki zamieszkujący pierwotnie przy dolnym biegu Łaby i na Półwyspie Jutlandzkim na południe od siedzib Cymbrów. Po raz pierwszy wymienieni w źródłach antycznych przez Pyteasza z Massalii. Wraz z Cymbrami i Ambronami pobili wojska rzymskie pod Arausio (Arauzjoną) w Galii w 105 p.n.e. Podczas tej bitwy, dowodzonej ze strony Rzymian przez konsula Gnejusza Maliusza Maksymusa i prokonsula Kwintusa Serwiliusza Cepiona, zginęło ponad 100 000 Rzymian. Była to jedna z największych klęsk wojsk rzymskich w dziejach. Plemiona germańskie nie wykorzystały jednak osłabienia Rzymu i odstąpiły od inwazji na Półwysep Apeniński.
Wikipedia
to, co teutońskie; kultura i cywilizacja teutońska, niemiecka
SJP.pl
plemię germańskie; Teutoni
SJP.pl
Teutoni, Teutonowie (łac. Teutones, Teutoni, gr. Τεύτονες) – lud germański lub celtycki zamieszkujący pierwotnie przy dolnym biegu Łaby i na Półwyspie Jutlandzkim na południe od siedzib Cymbrów. Po raz pierwszy wymienieni w źródłach antycznych przez Pyteasza z Massalii. Wraz z Cymbrami i Ambronami pobili wojska rzymskie pod Arausio (Arauzjoną) w Galii w 105 p.n.e. Podczas tej bitwy, dowodzonej ze strony Rzymian przez konsula Gnejusza Maliusza Maksymusa i prokonsula Kwintusa Serwiliusza Cepiona, zginęło ponad 100 000 Rzymian. Była to jedna z największych klęsk wojsk rzymskich w dziejach. Plemiona germańskie nie wykorzystały jednak osłabienia Rzymu i odstąpiły od inwazji na Półwysep Apeniński.
Wikipedia
1. niemiecki, pruski, germański;
2. dawniej: krzyżacki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Teutonami
(1.2) książk. związany z Krzyżakami
Wiktionary
(1.2) Ruiny pierwszej siedziby teutońskiej znajdują się w Jerozolimie.
Wiktionary
rzecz. Teuton mos., Teutonka ż., Teutonia ż.
Wiktionary
(1.1) germański, niemiecki
(1.2) krzyżacki
Wiktionary
przestarzale: Niemcy, Teutoni; niemczyzna
SJP.pl
teraelektronowolt
SJP.pl
jednostka miary w systemie międzynarodowej numeracji włókien; teks
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: TEksako] amerykańskie przedsiębiorstwo handlowe; marka
SJP.pl
Texaco (Texas Company) – amerykański koncern petrochemiczny działający w latach 1901–2001.
Wikipedia
miasto w USA
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
gruba, sztywna tkanina bawełniana wykorzystywana najczęściej do szycia odzieży o kroju sportowym; teksas
SJP.pl
Wikipedia
bezroga owca holenderska; teksel
SJP.pl
Texel – nizinna wyspa w Holandii, wysunięta najdalej na zachód w grupie Wysp Zachodniofryzyjskich. Całe terytorium wyspy oraz otaczające je wody stanowią gminę miejską Texel, wchodzącą w skład prowincji Holandia Północna. Oddzielona na północy cieśniną od wyspy Vlieland. Siedziba władz mieści się w Den Burg. Burmistrzem w kadencji 2014-2018 jest Francine Giskes.
Ludność wyspy zajmuje się rybołówstwem oraz uprawą kwiatów. Na wyspie rozwinęła się turystyka.
Wikipedia
były kabaret
SJP.pl
Wikipedia
partykuła:
1. uwydatniająca różne rodzaje wypowiedzi; także, również;
2. wzmacniająca wyraz (zwykle spójnik) jej towarzyszący;
3. mająca charakter ekspresywny, ujemnie zabarwiająca wyraz, do którego się odnosi, wyrażająca np. lekceważenie
SJP.pl
partykuła
(1.1) zob. również.
forma zaimka.
(2.1) M., B. i W. nmos. od: tenże
Wiktionary
(1.1) Melony w 90% składają się z wody; zawierają też dużo cukru.
Wiktionary
IPA: tɛʃ, AS: teš
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|tyż.
Wiktionary
1. założenie, które ktoś zamierza uzasadnić;
2. twierdzenie lub część twierdzenia wymagające dowodu;
3. w utworze literackim: rozwiązanie problemu przedstawione czytelnikowi przez autora; przesłanie, idea
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) twierdzenie dla którego należy przedstawić uzasadnienie
(1.2) filoz. pierwszy etap trójfazowego cyklu rozwojego w dialektyce Hegla
(1.3) liter. rozwiązanie problemu podsunięte czytelnikowi przez autora
(1.4) mat. część twierdzenia, którą należy udowodnić przy danych założeniach
(1.5) log. założenie lub twierdzenie, które wymaga dowodu
Wiktionary
Teza (gr. θέσις [thésis] – ’umieszczenie, rozmieszczenie, złożenie, kompozycja’, od τίθημι [títhēmi] – ’umieścić, położyć, kłaść, postawić’) – twierdzenie, dla którego przedstawia się uzasadnienie. W ujęciu matematycznym jest to część twierdzenia, którą należy udowodnić, opierając się na przyjętym założeniu.
Wikipedia
(1.1) Brak bezpośrednich dowodów na potwierdzenie tej tezy.
(1.3) Książka zawiera liczne przykłady, potwierdzające tezę autora.
Wiktionary
przym. tezowy
Wiktionary
(1.1) założenie
(1.3) idea, przesłanie
Wiktionary
leksykon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. dzieło, które obejmuje całość określonej wiedzy, dorobku intelektualnego
(1.2) jęz. słownik, który obejmuje pełne słownictwo jakiegoś języka
Wiktionary
Tezaurus – słownik odzwierciedlający strukturę pola semantycznego danego języka informacyjno-wyszukiwawczego, obejmujący deskryptory, ich relacje oraz reguły stosowania.
Tezaurusy tworzy się dla języków deskryptorowych, w których to językach znajdują się deskryptory związane relacjami paradygmatycznymi oraz askryptory.
Wikipedia
IPA: tɛˈzawrus, AS: tezau̯rus
Wiktionary
gromadzenie i przechowywanie wartości, skarbu, majątku
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący tezauryzacji
SJP.pl
czasownik
(1.1) zbierać, gromadzić, kolekcjonować
Wiktionary
IPA: ˌtɛzawrɨˈzɔvat͡ɕ, AS: tezau̯ryzovać
Wiktionary
rzecz. tezauryzowanie n., tezauryzacja
przym. tezauryzacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tezauryzować.
Wiktionary
czas. tezauryzować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) rel. aztecki bóg zła, ciemności i zemsty
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Metzli
Wiktionary
1. wywołujący tężec;
2. będący objawem tężca
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z tężcem, dotyczący tężca
Wiktionary
rzecz. tężec mrz.
przym. przeciwtężcowy
Wiktionary
groźna choroba zakaźna
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) zmieniać stan skupienia z ciekłego na stały
(1.2) stawać się sztywnym, nieruchomieć, drętwieć
(1.3) stawać się mocniejszym, solidniejszym, wzmagać, nabierać sił, potęgi
Wiktionary
Tężec (łac. tetanus) – ostra i ciężka choroba przyranna zwierząt. Jest on chorobą zakaźną (wywoływana przez bakteryjny czynnik zakaźny), ale nie zaraźliwą, ponieważ jej przyczyną są egzotoksyny (o charakterze neurotoksyn) wytwarzane przez bakterię laseczkę tężca (Clostridium tetani).
Wikipedia
IPA: ˈtɛ̃w̃ʒɛt͡ɕ, AS: tẽũ̯žeć
Wiktionary
rzecz. tężenie
Wiktionary
(1.1) krzepnąć
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: tęgo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tężeć.
Wiktionary
IPA: tɛ̃w̃ˈʒɛ̃ɲɛ, AS: tẽũ̯žẽńe
Wiktionary
czas. tężeć
Wiktionary
w mitologii greckiej: królewicz i heros ateński
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. heros ateński i pogromca Minotaura, syn Egeusza (albo Posejdona) i Ajtry;
(1.2) imię|polski|m.;
Wiktionary
Tezeusz (gr. Θησεύς Thēseús, łac. Theseus) – w mitologii greckiej królewicz i heros ateński.
Uchodził za syna Posejdona i Ajtry (formalnie był synem Egeusza, króla Aten). Wychowywany poza domem z obawy przed żądnymi tronu synami swojego stryja Pallasa. Jego wejściem w dorosłość było uniesienie głazu, pod którym Egeusz (Ajgeus) zostawił dla niego miecz i sandały.
Wikipedia
(1.1) Najbardziej tajemniczym momentem w przygodach Tezeusza jest geranos, magiczny taniec labiryntu.
Wiktionary
IPA: tɛˈzɛwuʃ, AS: tezeu̯uš
Wiktionary
rzecz. Tezeida mos.
przym. Tezeuszowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Tezeusza lub z nim związany
SJP.pl
budowla z drewna i gałęzi tarniny, zwykle kilkupiętrowej wysokości i długości do kilkuset metrów; pierwotnie służąca do uzyskiwania soli kuchennej, obecnie miejsce do zażywania inhalacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) budowla z drewna i gałęzi tarniny służąca do zwiększania stężenia soli w solance;
(1.2) drewniana konstrukcja wykorzystywana jako inhalatorium w uzdrowisku
Wiktionary
Tężnia, gradiernia – budowla z drewna i gałęzi tarniny służąca do zwiększania stężenia soli w solance przez jej częściowe odparowanie. Tężnie służyły w przeszłości do uzyskiwania soli kuchennej, obecnie jako potężne inhalatoria w kurortach.
Wikipedia
(1.2) Spaceruję sobie wzdłuż tężni.
Wiktionary
rzecz. tężnik m.
czas. tężyć ndk.
Wiktionary
(1.1) gradiernia
Wiktionary
tężnica wytworna, tężnica mała - gatunki ważki z rodziny łątkowatych
SJP.pl
usztywniający element konstrukcyjny budowli
SJP.pl
zawierający tezę, ideę, jakieś poglądy, przekonania
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: tęgi; bardziej tęgi
SJP.pl
czynić coś, np. mięśnie, psychikę, wytrzymałym, mocnym; wytężać, napinać, natężać
SJP.pl
napady drgawek, skurcze mięśni występujące wskutek wzmożonej pobudliwości nerwowo-mięśniowej; spazmofilia; tetania
SJP.pl
Tężyczka (łac. tetania) – stan patofizjologiczny, objawiający się nadmiernym skurczem mięśni. Występuje przy hipokalcemii. Jedną z rzadszych przyczyn jej występowania jest zespół Gitelmana.
Przy znacznej hipokalcemii (Ca2+ < 7 mg/dl) występują parestezje, skurcze mięśni szkieletowych z przewagą zginaczy kończyn górnych i prostowników kończyn dolnych. Inne objawy, tzw. równoważniki tężyczki to skurcz naczyń wieńcowych skutkujący objawami dusznicy bolesnej, brzusznych (powodujący anginę brzuszną), mózgowych, zaburzenia świadomości, TIA), obwodowych (rzekomy zespół Raynauda), skurcz głośni (łac. laryngospasmus), oskrzeli, powiek, światłowstręt oraz podwójne widzenie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pokaźna siła i wytrzymałość
Wiktionary
[czytaj: te-ef-I] skrót od: towarzystwo funduszy inwestycyjnych
SJP.pl
pfu;
1. wyraz naśladujący dźwięk słyszany przy splunięciu;
2. wyraz używany w sytuacji, gdy ktoś się przejęzyczył, pomylił itp.
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja naśladująca spluwanie, będąca wyrazem pogardy
(1.2) …wskazujący chęć poprawny przejęzyczenia
Wiktionary
Tfu – drugi singel z albumu Kasi Nosowskiej pt. Sushi.
Wikipedia
(1.1) Nie wzruszy mnie ataczek ani zgrywa, ten pistolecik schowaj proszę, tfu!
Wiktionary
(1.1-2) tfuj
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej
Wiktionary
wykrzyknik wyrażający wstręt, obrzydzenie, niesmak
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …onomatopeja wyrażająca splunięcie po zjedzeniu czegoś niedobrego, wstręt, obrzydzenie, niesmak
(1.2) …onomatopeja wyrażająca splunięcie jako zdecydowaną dezaprobatę czegoś
Wiktionary
skrót od: tangens (pisany bez kropki, czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
symbol
(1.1) = mat. tangens
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈtãŋɡɛ̃w̃s, AS: tãŋgẽũ̯s
Wiktionary
[czytaj: te-że-WE] skrót od: Train a Grande Vitesse - francuski pociąg elektryczny o wielkiej prędkości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy
(1.1) rodzaj francuskich elektrycznych zespołów trakcyjnych, osiągających w regularnej eksploatacji prędkości do 320 km/h;
Wiktionary
(1.1) Dzień dobry, TGV przyjedzie na stację Paryż północny o godzinie ósmej.
Wiktionary
IPA: tɛ‿ʒɛ‿ˈvɛ, AS: te‿že‿ve
Wiktionary
symbol toru, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: TEkerej albo SEkerej] nazwisko, m.in. William Thackeray (1811-1863) - pisarz angielski
SJP.pl
[czytaj: taj]
1. język tajlandzki (syjamski); taj, thaj;
2. języki thai - grupa języków używanych w Tajlandii, Birmie, Laosie, Wietnamie i Chinach; języki taj, języki thaj
SJP.pl
Thái (dosł. „Tajowie”) – jedna z oficjalnie uznanych mniejszości narodowych Wietnamu. Obejmuje łącznie tzw. Białych i Czarnych Tajów. Inne ludy posługujące się językami tajskimi zaliczane są w Wietnamie do mniejszości Tày lub Nùng.
Wikipedia
[czytaj: taj]
1. język tajlandzki (syjamski); taj, thai;
2. języki thaj - grupa języków używanych w Tajlandii, Birmie, Laosie, Wietnamie i Chinach; języki taj, języki thai
SJP.pl
[czytaj: talasemia] choroba dziedziczna, w której zaburzona synteza łańcuchów globiny w hemoglobinie prowadzi do niedokrwistości, uszkodzenia śledziony, a w ostrej postaci - do dziesiątego roku życia człowieka - do śmierci; talasemia
SJP.pl
leczenie klimatyczne w miejscowościach nadmorskich; talasoterapia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. północnoindyjskie danie, podawane na dużym metalowym talerzu, składające się z ryżu, placekacków ciapati, otoczonego małymi miseczkami zawierającymi dodatki: dal, sosy, jarzyny, jogurt, papad, czatnej, aćar itd.;
Wiktionary
Thali (hindi थाली, dosł. „talerz”) – północnoindyjskie danie, podawane na dużym metalowym talerzu (tacy). Nazwa odnosi się także do samego talerza.
Składa się z ryżu, placków ciapati/puri/roti, otoczonego wianuszkiem małych miseczek zawierających różne dodatki: dal, sosy, jarzyny, jogurt, papad, czatnej, aćar itd. Bywają również thali niewegetariańskie. Istnieją duże różnice regionalne w zakresie doboru składników.
Wikipedia
[czytaj: talja] samochód typu Renault Thalia
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: talidomid] lek przeciwbólowy i uspokajający, zażywany przez kobiety ciężarne w latach sześćdziesiątych XX w., o skutkach ubocznych powodujących deformacje płodu; talidomid
SJP.pl
Talidomid – organiczny związek chemiczny zbudowany z reszty ftalimidowej i glutarimidowej, stosowany jako lek o działaniu przeciwwymiotnym, przeciwbólowym, usypiającym i hipnotycznym. Talidomid został uzyskany przez chemików z Chemie Grünenthal z Republiki Federalnej Niemiec w 1953 roku.
Wikipedia
[czytaj: tallofyta] grupa organizmów wielokomórkowych; plechowce
SJP.pl
jedno- lub wielokomórkowa tkanka plechowców; plecha
SJP.pl
[czytaj: taczer] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: taczerysta] zwolennik thatcheryzmu; taczerysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik thatcheryzmu
Wiktionary
IPA: ˌtat͡ʃɛˈrɨsta, AS: tačerysta
Wiktionary
rzecz. thatcheryzm m., taczeryzm m., taczerysta m.
Wiktionary
(1.1) taczerysta
Wiktionary
[czytaj: taczerystowski] właściwy thatcheryzmowi, odnoszący się do thatcheryzmu, związany z polityką premier Wielkiej Brytanii Margaret Thatcher; taczerystowski
SJP.pl
styl sprawowania rządów (od nazwiska M.Thatcher - brytyjskiej premier w latach 1979-1990); taczeryzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. liberalna polityka gospodarcza prowadzona przez Margaret Thatcher, premiera Wielkiej Brytanii w latach 1979-1990, cechująca się m.in. ograniczaniem roli państwa i związków zawodowych w gospodarce;
Wiktionary
Taczeryzm (thatcheryzm) – poglądy i będąca ich wynikiem działalność Lady Margaret Thatcher, która z ramienia Partii Konserwatywnej pełniła urząd premiera Wielkiej Brytanii w latach 1979–1990.
Termin ten został po raz pierwszy wykorzystany przez przedstawicieli opozycyjnej, lewicowej Partii Pracy. Taczeryzm oznacza połączenie elementów konserwatyzmu, neoliberalizmu i monetaryzmu.
Wikipedia
IPA: taˈt͡ʃɛrɨsm̥, AS: tačerysm̦
Wiktionary
rzecz. thatcherysta, taczerysta, taczeryzm
Wiktionary
(1.1) taczeryzm
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. tetrahydrokannabinol
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|THC. < etym|ang|tetrahydrocannabinol.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) THC
* rosyjski: (1.1) ТГК
* ukraiński: (1.1) ТГК
źródła.
== THC (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) = chem. tetrahydrocannabinol → tetrahydrokannabinol
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|THC. < etym|ang|tetrahydrocannabinol.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) THC
* rosyjski: (1.1) ТГК
* ukraiński: (1.1) ТГК
źródła.
== THC (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) = chem. tetrahydrocannabinol → tetrahydrokannabinol
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
w greckim teatrze starożytnym - widownia, zbocze wzgórza z ławami, w kształcie wycinka większego niż półkole
SJP.pl
Theatron (gr. theaomai - przyglądam się, patrzę) – nazwa widowni w teatrze greckim. W teatrze rzymskim widownię nazywano cavea.
Widownia otaczała nieco więcej niż połowę obwodu orchestry. Stopnie widowni rozchodziły się promieniście ku górze i były podzielone na części zwane kerkides, co ułatwiało przejście do poszczególnych miejsc.
Wikipedia
[czytaj: teatrum] przestawienie teatralne lub sytuacja podobna do takiego przedstawienia; teatrum
SJP.pl
[czytaj: tebe] drobna moneta botswańska (100 thebe = 1 pula)
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: tema] samochód typu Lancia Thema
SJP.pl
Wikipedia
Teodor (gr. θεός + δῶρον – bóg + dar, tj. „dar boży, darowany przez boga”) – imię męskie pochodzenia greckiego. Por. Diodor.
W Polsce nadawane co najmniej od XIII wieku i zapisywane m.in. w postaci: Tader, Chodor (wschsł.), Teodor, Todor, C(z)ader, C(z)eder. Odpowiednikiem znaczeniowym tego imienia wśród imion staropolskich jest Dadzbog, Bożydar, Bogdan, Bohdan.
Wikipedia
greckie nazwisko
SJP.pl
Theodore lub Theodore Racing (pełna nazwa: Theodore Racing Team) – hongkoński zespół Formuły 1 startujący w latach 1977-1978 i 1981-1983, założony przez Teddiego Yipa.
Wikipedia
Matka Boża (skr. MB), Theotokos (gr. Θεοτόκος), pot. Matka Boska, Boża Rodzicielka, Bogurodzica a. Bogarodzica – jeden z dwóch (obok „Najświętsza Maryja Panna”) oficjalnych tytułów Marii z Nazaretu, matki Jezusa, używany m.in. w Kościele katolickim i Kościołach prawosławnych (cs. Bogorodica). W wersji współczesnej tytuł ten brzmiałby Matka Boga.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. filoz. jedna ze szkół buddyjskich, tzw. wczesnych, uważana za najstarszą spośród istniejących do dziś;
Wiktionary
Therawada (pāli: थेरवाद theravāda; sanskr. स्थविरवाद sthaviravāda; dosł. „doktryna starszych”) – najdłużej istniejąca szkoła buddyjska spośród wczesnych szkół buddyjskich. Jej zwolenników zwiemy therawadinami (sanskr. theravādin, dosł. „głoszącymi (-vādin)) [to, co nauczają] starsi” (thera), czyli mistrzowie, nauczyciele wywodzący swą naukę bezpośrednio od Buddy.
Wikipedia
(1.1) Byłem nafaszerowany tekstami mistycznymi, szczególnie buddyjskimi. Było to już po spotkaniach z moim pierwszym nauczycielem medytacji, (…) mnichem w tradycji buddyzmu theravady, w Londynie w 1970 r.
Wiktionary
kierunek buddyzmu oparty na naukach Buddy i dążeniu do osiągnięcia nirwany, jedna z głównych szkół hinajany; sthawirawada
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. theravada.
Wiktionary
Therawada (pāli: थेरवाद theravāda; sanskr. स्थविरवाद sthaviravāda; dosł. „doktryna starszych”) – najdłużej istniejąca szkoła buddyjska spośród wczesnych szkół buddyjskich. Jej zwolenników zwiemy therawadinami (sanskr. theravādin, dosł. „głoszącymi (-vādin)) [to, co nauczają] starsi” (thera), czyli mistrzowie, nauczyciele wywodzący swą naukę bezpośrednio od Buddy.
Wikipedia
buddysta praktykujący therawadę
SJP.pl
[czytaj: teremin] elektroniczny instrument muzyczny skonstruowany w 1920 roku przez Lwa Termena; termenvox, eterofon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. instrument elektroniczny, wytwarzający dźwięk o różnej wysokości i sile w zależności od odległości dłoni muzyka od dwóch umieszczonych na tym instrumencie anten;
Wiktionary
Theremin (eterofon, termenvox) – instrument muzyczny z grupy elektrofonów elektronicznych skonstruowany przez rosyjskiego fizyka i wynalazcę Lwa Termena. Dźwięki emitowane przez theremin są ubogie harmonicznie i przypominają w swym brzmieniu wycie, jęk, kobiecy głos, gwizd, piłę, flet, skrzypce lub inne instrumenty.
Wikipedia
(1.1) Chciałbym nauczyć się grać na thereminie. Podoba mi się jego barwa.
Wiktionary
rzecz. thereminista m., thereministka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. kobieta grająca na thereminie
Wiktionary
rzecz. theremin m.
:: fm. thereminista m.
Wiktionary
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
[czytaj: termidor] jedenasty miesiąc francuskiego kalendarza republikańskiego; termidor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nazwa jedenastego miesiąca we francuskim kalendarzu rewolucyjnym (okres 19 lipcem a 17 sierpniem);
Wiktionary
Thermidor (termidor) (z gr. thérme = 'gorąco' + doron = 'dar') – jedenasty miesiąc we francuskim kalendarzu rewolucyjnym, drugi miesiąc lata. Trwał od 19 lipca do 17 sierpnia.
Po thermidorze następował miesiąc fructidor.
Wikipedia
[czytaj: teta]
1. litera alfabetu greckiego; teta;
2. samochód typu Lancia Theta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa ósmej litery alfabetu greckiego, θ;
Wiktionary
Theta (thita, θῆτα, pisana Θθ lub ϴϑ) – ósma litera alfabetu greckiego oznaczająca spółgłoskę aspirowaną „t” (czyli „th”). W greckim systemie liczbowym oznacza liczbę 9.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) teta
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|θῆτα.
uwagi.
tłumaczenia.
* arabski: (1.1) ثيتا
* asturyjski: (1.1) theta
* duński: (1.1) theta n.
* francuski: (1.1) thêta
* niemiecki: (1.1) Theta n.
* nowogrecki: (1.1) θήτα n.
* ukraiński: (1.1) тета ż.
źródła.
== theta (język angielski.) ==
wymowa.
audioUS|En-us-theta.ogg.
audioUS|En-us-theta-2.ogg.
audio|LL-Q1860 (eng)-Arlo Barnes-theta.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) litera grecka theta
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtɛta, AS: teta
Wiktionary
(1.1) teta
Wiktionary
Wikipedia
Wikipedia
stolica Bhutanu
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Bhutanu
Wiktionary
Thimphu (dzongkha ཐིམ་ཕུ) – stolica i największe miasto Bhutanu położone w Himalajach na wysokości ok. 2000 m n.p.m. Rezydencja królewska oraz ośrodek handlowo-rzemieślniczy związany z hodowlą owiec i jaków. Miasto jest zamieszkiwane przez 99 021 osób. Przed rokiem 1960 Thimphu składało się głównie z małych wiosek, które dziś są dzielnicami miasta. Od 1962 roku jest oficjalną stolicą Bhutanu (wcześniej stolicą było miasto, w którym w danym momencie przebywał król).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Thimphu|Ms=Thimphu.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* amharski: (1.1) ጢምጱ
* angielski: (1.1) Thimphu
* arabski: (1.1) تيمفو
* baskijski: (1.1) Thimphu
* czeski: (1.1) Thimphu
* dzongkha: (1.1) ཐིམ་ཕུ
* francuski: (1.1) Thimphou
* hiszpański: (1.1) Timbu
* japoński: (1.1) ティンプー
* koreański: (1.1) 팀부
* niemiecki: (1.1) Thimphu n.
* szwedzki: (1.1) Thimphu
* tybetański: (1.1) ཐིམ་ཕུ, ཐིམ་ཕུག་
* ukraiński: (1.1) Тхімпху
źródła.
== Thimphu (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Thimphu
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
[czytaj: finspiracja] coś służącego za zachętę do dalszego odchudzania
SJP.pl
[czytaj: tjokol] syrop wykrztuśny; tiokol
SJP.pl
[czytaj: tomas]
1. obce imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
[czytaj: tompson] nazwisko
SJP.pl
Inne:
Wikipedia
[czytaj: tomson] produkt marki Thomson
SJP.pl
Wikipedia
Thor (ze staronord. Þórr, grom) – jeden z głównych bogów nordyckich z dynastii Azów (syn Odyna i Jörð, małżonek Sif), odpowiednik południowogermańskiego Donara, bóg burzy i piorunów, sił witalnych, rolnictwa (jako sprowadzający deszcz odpowiedzialny za urodzaj). Patronował także małżeństwu i ognisku domowemu.
Wikipedia
Thoreau – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Nowy Meksyk, w hrabstwie McKinley.
Wikipedia
dalekowschodnia potrawa na bazie oleju kokosowego z curry i warzywami
SJP.pl
Thorgal – francuskojęzyczna seria komiksowa stworzona przez belgijskiego scenarzystę Jeana Van Hamme'a i polskiego rysownika Grzegorza Rosińskiego. Opowiada o przygodach Thorgala Aegirssona, który stara się chronić swoją rodzinę przed niebezpiecznymi ludźmi i bogami. Fabuła serii osadzona jest głównie w świecie wikingów i utrzymana jest w konwencjach fantasy, science fiction oraz dramatu historycznego i wykorzystuje wiele motywów z mitologii nordyckiej.
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: TORShałn] ośrodek administracyjny na Wyspach Owczych
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Wysp Owczych;
Wiktionary
Thorshavn (far. Tórshavn) – największe miasto archipelagu Wysp Owczych, jednocześnie jego stolica i siedziba najwyższych władz tego duńskiego terytorium zależnego. Miasto leży na wyspie Streymoy, zamieszkuje je 12 375 osób. Nazwa Thorshavn oznacza po duńsku Port Thora, nordyckiego boga burzy i piorunów. W mieście rozwinął się przemysł spożywczy.
Wikipedia
(1.1) Prócz licznych szkół podstawowych, w Thorshavn działa kilka liceów, a także szkół zawodowych, przygotowujących głównie do pracy w przetwórstwie rybnym.
Wiktionary
[czytaj: tosztajn] norweskie imię męskie
SJP.pl
[czytaj: tot] w mitologii egipskiej: bóg księżyca i pan czasu; Tot
SJP.pl
Tot (Thoth) – egipski bóg Księżyca, patron mądrości. Zaliczano go do bogów-stwórców i uważano za wynalazcę egipskiego pisma – hieroglifów, kalendarza, a także arytmetyki, geometrii, muzyki, liczby i rysunków. W związku z tym był przede wszystkim opiekunem i patronem pisarzy oraz ludzi nauki i sztuki. Był głównym opiekunem miasta i regionu Hermopolis.
Wikipedia
[czytaj: trasz] bardzo dynamiczna i agresywna odmiana heavy metalu z elementami muzyki punk; trash, thrashmetal, trash metal, thrash metal
SJP.pl
[czytaj: traszkor] rodzaj potężnie nagłośnionej muzyki rockowej, będący rozwinięciem stylu heavy metal; thrash, speed metal
SJP.pl
Thrashcore (także fastcore) – podgatunek hardcore punku powstały na początku lat 80.. Zasadniczo trashcore jest szybszą odmianą hardcore punku, w której dodatkowo używa się często blastów. Piosenki mogą być bardzo krótkie i zazwyczaj traktują o młodzieńczym buncie lub antymilitaryzmie.
Thrashcore jest często mylony z crossover thrashem, a nawet thrash metalem. Ponadto niektóre grupy grające crossover – takie jak D.R.I. – zaczynały jako zespoły grające thrashcore.
Wikipedia
[czytaj: traszmetal] bardzo dynamiczna i agresywna odmiana heavy metalu z elementami muzyki punk; thrash, trash, thrash metal, trash metal
SJP.pl
[czytaj: traszmetalowy] charakterystyczny dla thrash metalu (odmiany heavy metalu), związany z thrash metalem; thrashowy, trashowy, trashmetalowy
SJP.pl
[czytaj: traszowy] charakterystyczny dla thrashu (odmiany heavy metalu), związany z thrashem; trashowy, trashmetalowy, thrashmetalowy
SJP.pl
[czytaj: triler lub triller] film lub książka o sensacyjnej akcji, przepełnionej atmosferą grozy i niesamowitości; dreszczowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. dreszczowiec.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Chętnie oglądam thrillery, bo lubię dreszczyk emocji.
Wiktionary
IPA: ˈtrʲilɛr, AS: trʹiler
Wiktionary
(1.1) dreszczowiec
Wiktionary
zakrzep krwi w naczyniach krwionośnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. różowa lub różowoczerwona odmiana zoisytu lub klinozoisytu;
Wiktionary
Thulit (rosalin, unionit) – różowa lub różowoczerwona odmiana zoisytu lub klinozoisytu. Odmiana zasobna w mangan.
Nazwa pochodzi od dawnej nazwy północnej części Norwegii (legendarnej wyspy) - Thule, gdzie minerał ten występuje.
Wikipedia
IPA: ˈtulʲit, AS: tulʹit
Wiktionary
(1.1) rosalin, unionit
Wiktionary
[czytaj: tunbergia] roślina zielna z rodziny akantusowatych (akantowatych); tunbergia
SJP.pl
Tunbergia (Thunbergia Retz.) – rodzaj roślin z rodziny akantowatych (Acanthaceae). Należy do niego ok. 90 gatunków występujących w Afryce Południowej, południowej Azji i na Madagaskarze. Gatunkiem typowym jest Thunbergia capensis Retz.. Nazwę nadano dla uczczenia szwedzkiego botanika Carla Petera Thunberga.
Wikipedia
[czytaj: tander]
1. czcionka komputerowa;
2. brytyjski zespół muzyczny
SJP.pl
Thunder – brytyjska rockowa grupa muzyczna, założona w 1989 roku w Londynie.
Wikipedia
popularny program do odbierania poczty e-mail
SJP.pl
Wikipedia
niemiecka nazwa Turgowii, szwajcarskiego kantonu
SJP.pl
Szwajcaria:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: fenks] internetowy skrót od: thanks - dziękuję; thx
SJP.pl
Thyssen (Thyssen Aktiengesellschaft, Thyssen AG) – niemiecki koncern przemysłowy, następnie przemysłowo-handlowy założony przez Augusta Thyssena, na bazie powstałej w 1867 roku walcowni. Działał przede wszystkim w przemyśle ciężkim, w jego skład wchodziło 300 przedsiębiorstw zajmującym się hutnictwem, wydobyciem węgla i rud metali; a także produkcją maszyn i urządzeń oraz recyclingiem.
Wikipedia
ThyssenKrupp AG – niemiecki koncern zatrudniający około 159 000 pracowników, powstały w 1999 roku w wyniku połączeniu spółek Thyssen oraz Krupp. Korporacja jest zarejestrowana w Essen i Duisburgu, a składa się z 670 osobnych spółek rozsianych po całym świecie. Według danych z 2005 roku, 23,58% udziałów w spółce należy do fundacji Alfried Krupp von Bohlen und Halbach.
Wikipedia
symbol tytanu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja naśladująca wysoki dźwięk
(1.2) onomatopeja naśladująca krótki dźwięk w kodzie Morse'a
Wiktionary
Belgia:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: tʲi, AS: tʹi
Wiktionary
rzecz. titawa ż.
Wiktionary
amid kwasu tiooctowego, białe ciało stałe rozpuszczalne w wodzie
SJP.pl
poddany chłop, zobowiązany do wykonywania robocizny na rzecz swojego pana (na ziemiach Litwy i Białorusi)
SJP.pl
1. miasto w Boliwii;
2. ruiny prekolumbijskiego miasta w Boliwii, leżące nieopodal współczesnego miasta o tej samej nazwie
SJP.pl
Tiahuanaco (w języku keczua) lub Tiwanaku (w języku ajmara) – największy ośrodek kultury andyjskiej z okresu regionalnego, wpisany na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO. Położony jest w pobliżu jeziora Titicaca w departamencie La Paz w Boliwii na wysokości 3800 m n.p.m.
Wikipedia
Tiamat – w mitologii babilońskiej bogini-matka, personifikacja słonych wód oceanu, należała do pierwszego pokolenia bóstw. Apsu – partner Tiamat – kojarzony był natomiast z wodami słodkimi.
Tiamat była matką młodszej generacji bogów. Została zabita przez Marduka, który z jej przepołowionego ciała utworzył Ziemię i sklepienie nieba. Z jej głowy i piersi zostały stworzone góry, natomiast z jej oczu wypłynęły Tygrys i Eufrat.
Wikipedia
związek organiczny, witamina B1
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. egzogenny związek organiczny niezbędny m.in. w prawidłowym metabolizmie komórkowym zaliczany do witamin z grupy B;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) witamina B₁, aneuryna
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. tiaminaza ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) thiamine, thiamin
* bułgarski: (1.1) тиамин m.
* francuski: (1.1) thiamine
* hiszpański: (1.1) tiamina ż.
* kataloński: (1.1) tiamina ż.
* nowogrecki: (1.1) θειαμίνη ż.
* portugalski: (1.1) tiamina ż.
* rumuński: (1.1) tiamină ż.
* słowacki: (1.1) tiamín m.
* ukraiński: (1.1) тіамін m.
* węgierski: (1.1) tiamin
* włoski: (1.1) tiamina ż.
źródła.
== tiamina (język hiszpański.) ==
thumb|tiamina (1.1)
wymowa. IPA3|tja.'mĩ.na.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. tiamina
odmiana.
(1.1) blm.
przykłady.
Wiktionary
IPA: tʲjãˈmʲĩna, AS: tʹi ̯ãmʹĩna
Wiktionary
rzecz. tiaminaza ż.
Wiktionary
(1.1) witamina B₁, aneuryna
Wiktionary
Wikipedia
monumentalna brama i główny plac w Pekinie; Tiananmen, Brama Niebiańskiego Spokoju
SJP.pl
monumentalna brama i główny plac w Pekinie; Tian'anmen, Brama Niebiańskiego Spokoju
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: TJENdzin] miasto w Chinach; Tiencin
SJP.pl
Wikipedia
1. nakrycie głowy papieża, używane do 1965 roku;
2. przenośnie: godność papieża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. hist. pontyfikalna korona papieska;
(1.2) rel. przen. urząd papieski, godność
(1.3) hist. stożkowe nakrycie głowy perskich władców i kapłanów
Wiktionary
Tiara (łac. triregnum) – papieska korona złożona z trzech diademów, wysadzana kamieniami szlachetnymi i perłami, ozdobiona na szczycie małym krzyżem.
W tej formie używana od przełomu XIII i XIV wieku do 1965 roku; wtedy papież Paweł VI przekazał tiarę na cele charytatywne. Tiara widnieje nadal w godle Watykanu. Benedykt XVI jako pierwszy papież wycofał ją jednak z herbu papieskiego (zastąpił ją mitrą i paliuszem).
Wikipedia
(1.1) Widziałam jedną z papieskich tiar w Waszyngtonie.
Wiktionary
IPA: ˈtʲjara, AS: tʹi ̯ara
Wiktionary
roślina uprawna z rodziny skalnicowatych
SJP.pl
Wikipedia
związek heterocykliczny, bezbarwna ciecz o przykrym zapachu
SJP.pl
Tiazol – pięcioczłonowy heterocykliczny związek chemiczny zawierający atom siarki i azotu w pozycjach 1 i 3. Ma budowę płaską i charakter aromatyczny. Dzięki obecności atomu azotu wykazuje właściwości zasadowe (pKa = 2,5), jednak znacznie słabsze niż pirydyna (pKa = 5,2).
Wikipedia
dowolny diuretyk o budowie sulfonamidowej, będący pochodną lub analogiem benzotiadiazyny, najczęściej stosowany w leczeniu nadciśnienia
SJP.pl
starorzymski dęty instrument muzyczny zbliżony do klarnetu i oboju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. staroż. starorzymski flet
Wiktionary
Tibia – gra komputerowa z gatunku MMORPG, stworzona przez czterech niemieckich studentów informatyki (Stephan Börzsönyi, Guido Lübke, Ulrich Schlott i Stephan Vogler), dystrybuowana przez niemiecką firmę CipSoft. Pierwsza wersja Tibii została wydana 7 stycznia 1997.
Wikipedia
obce imię męskie
SJP.pl
Tichy – czeskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku nosiły je w Polsce 33 osoby
osoby o tym nazwisku:
postacie fikcyjne:
Wikipedia
[czytaj: tiker] pasek z najistotniejszymi informacjami, zwykle u dołu ekranu telewizora
SJP.pl
Ticker (inaczej scroll lub crawl) – pasek informacyjny, na którym widoczne są najważniejsze informacje. Jest zwykle umieszczany w dolnej części ekranu telewizora i wyświetlany przez cały czas trwania programu telewizyjnego. Pierwszy raz ten sposób przekazywania informacji zastosowała amerykańska stacja Fox News Channel.
Wikipedia
[czytaj: tiko] samochód typu Daewoo Tico
SJP.pl
Alex Chandre de Oliveira (ur. 21 grudnia 1977 w Kurytybie, zm. 14 czerwca 2014 tamże) – brazylijski piłkarz występujący na pozycji napastnika.
Wikipedia
[czytaj: taj-brejk albo taj-brek]
1. skrócona, końcowa część meczu służąca wyłonieniu zwycięzcy (np. w siatkówce piąty set grany do 15 punktów);
2. w tenisie ziemnym: specjalny gem rozgrywany przy stanie 6:6 w secie, służący wyłonieniu zwycięzcy seta
SJP.pl
[czytaj: tifdruk] wklęsłodruk, rotograwiura;
1. technika drukowania za pomocą formy z wgłębieniami wypełnionymi farbą;
2. odbitka wykonana tą techniką
SJP.pl
góry w Azji
SJP.pl
Tienszan, Tien-szan (chiń. 天山; pinyin Tiān Shān; dosł. „niebiańskie góry”) – łańcuch górski w Azji Centralnej, na pograniczu Kazachstanu, Uzbekistanu, Kirgistanu i Chin. Długość łańcucha wynosi około 2500 km, najwyższym szczytem jest Szczyt Zwycięstwa (także Pik Pobiedy; 7439 m n.p.m.).
Wikipedia
miasto w Chinach; Tianjin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Chinach znajdujące się pomiędzy Pekinem a zatoką Pohaj;
Wiktionary
Wikipedia
→ Tien-szan; tien-szański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tienszanem, dotyczący Tienszanu
Wiktionary
rzecz. Tienszan mrz.
Wiktionary
organowy utwór polifoniczny, popularny w XVI-wiecznej Hiszpanii
SJP.pl
[czytaj: tirgartn] dzielnica Berlina
SJP.pl
Niemcy:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w południowej Rosji przeduralskiej, prawy dopływ Wołgi;
Wiktionary
Tierieszka (ros. Терешка; t. Большая Терешка, Bolszaja Tierieszka) – rzeka w południowej Rosji przeduralskiej (obwody uljanowski i saratowski), prawy dopływ Wołgi w zlewisku Morza Kaspijskiego. Długość – 213 km, powierzchnia zlewni – 9710 km², średni przepływ 46 km przed ujściem – 17,5 m³/s. Reżim śnieżny. Pokrywa lodowa od przełomu listopada i grudnia do przełomu marca i kwietnia. Głębokość 0,5 do 1,5 m, szerokość u ujścia 80–100 m. Duża zawartość mułu w wodzie.
Wikipedia
ang. Tag(ged) Image File Format, format zapisu plików graficznych wykorzystujący wiele metod kompresji
SJP.pl
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
Firma
Osoby
Wikipedia
w Indiach: lekki posiłek spożywany w południe
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
pasjonowanie się piłką nożną (rzadziej innym sportem), fanatyczne kibicowanie jakiemuś klubowi piłkarskiemu
SJP.pl
[czytaj: tifozo] kibic piłkarski, zwłaszcza w odniesieniu do zagorzałych fanów włoskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. metoda spawania elektrodą wolframową w osłonie gazów obojętnych;
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
M.in. anglojęzyczny i niemieckojęzyczny odpowiednik wyrażenia „tygrys azjatycki”.
Wikipedia
Haptonastia – ruch nastyczny organów roślinnych (także zwierzęcych) wywołany działaniem specyficznego bodźca mechanicznego. Od sejsmonastii (tigmonastii) odróżnia się tym, że wywoływana jest przez konkretny bodziec mechaniczny, a nie dowolny dotyk (np. nie przez dotykanie pałeczką lub upadkiem kropli deszczu) oraz jest wynikiem wzrostu (pod wpływem auksyn), a nie zmian turgoru. Niektóre źródła nie odróżniają tych typów nastii. Jak inne nastie, nie zależy od kierunku działania bodźca, co ją odróżnia od tigmotropizmu.
Wikipedia
reakcja ruchowa wolno poruszających się organizmów na bodziec kierunkowy - dotyk, polegająca na ich ścisłym przywieraniu do podłoża, występująca u zwierząt żyjących w norach, jaskiniach lub na dnie morskim; stereotaksja
SJP.pl
Tigmotaksja, stereotaksja – rodzaj taksji polegający na ruchu pojedynczych komórek lub całych organizmów w odpowiedzi na bodźce dotykowe. Odgrywa ona znaczącą rolę adaptacyjną w warunkach słabego oświetlenia. Przykłady:
Wikipedia
jeden z tropizmów; wygięcie wzrostowe niektórych organów roślinnych (np. wąsów czepnych) oraz osiadłych organizmów zwierzęcych (np. ukwiału), powstające w wyniku bodźca dotykowego; haptotropizm
SJP.pl
Wikipedia
samochód typu Opel Tigra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mot. samochód typu Opel Tigra
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) opel
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== tigra (esperanto.) ==
morfologia. morfeo|tigr|a.
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) tygrysi
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtʲiɡra, AS: tʹigra
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) opel
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== tigra (esperanto.) ==
morfologia. morfeo|tigr|a.
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) tygrysi
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
język urzędowy Erytrei
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: tiCHŁAna] miasto w Meksyku
SJP.pl
Tijuana – miasto w północno-zachodnim Meksyku, w stanie Kalifornia Dolna, leżące przy granicy z USA, w pobliżu San Diego, i w pobliżu wybrzeża Pacyfiku, które od centrum miasta dzieli odległość około 10 km.
Miasto w 2010 roku liczyło ponad 1,3 mln mieszkańców. Tijuana jest siedzibą władz gminy o tej samej nazwie. Jest to położone najdalej na północ duże miasto meksykańskie oraz najdalej na zachód miasto Ameryki Łacińskiej. Z racji takiego położenia Tijuana bywa nazywana „narożnikiem Ameryki Łacińskiej” lub „bramą Meksyku”.
Wikipedia
mimowolny, powtarzający się ruch mięśni, najczęściej mimicznych mięśni twarzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. powtarzający się mimowolny skurcz jednego lub kilku mięśni (najczęściej twarzy)
wykrzynik
(2.1) zob. tik-tak.
Wiktionary
Tik – krótkotrwały, stereotypowy, mimowolny ruch określonej części ciała (np. mruganie powieką, marszczenie czoła, zaciskanie pięści). Powstaje najczęściej na tle psychicznym, zwykle u dzieci. Może przejść w tzw. tik utrwalony. Zwykle nie wymaga leczenia. Terapia uciążliwych tików opiera się na stosowaniu neuroleptyków. Niekiedy jest objawem uszkodzenia układu pozapiramidowego. Liczne, nasilone tiki pojawiają się w zespole Tourette’a.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) tik nerwowy
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. tikowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) twitch
* baskijski: (1.1) tik
* bułgarski: (1.1) тик m.
* czeski: (1.1) tik
* duński: (1.1) spjæt n.
* esperanto: (1.1) tiko
* hiszpański: (1.1) tic m.
* nowogrecki: (1.1) τικ n.
źródła.
== tik (język baskijski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q8752 (eus)-Aioramu-tik.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) tik
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: tʲik, AS: tʹik
Wiktionary
przym. tikowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. tikowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) twitch
* baskijski: (1.1) tik
* bułgarski: (1.1) тик m.
* czeski: (1.1) tik
* duński: (1.1) spjæt n.
* esperanto: (1.1) tiko
* hiszpański: (1.1) tic m.
* nowogrecki: (1.1) τικ n.
źródła.
== tik (język baskijski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q8752 (eus)-Aioramu-tik.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) tik
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wyraz określający odgłos powstający przy tykaniu zegara
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja naśladująca odgłos tykania mechanicznego zegara
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) tik-tok, tik tok, tik tak
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. tiktak
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tick-tock, tic-tac
* bułgarski: (1.1) тик-так
* fiński: (1.1) tik-tak
* francuski: (1.1) tic-tac
* rosyjski: (1.1) тик-так
* rumuński: (1.1) tic-tac
* węgierski: (1.1) tik-tak
źródła.
== tik-tak (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. tik-tak
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. tiktak
Wiktionary
(1.1) tik-tok, tik tok, tik tak
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja naśladująca odgłos tykania mechanicznego zegara
Wiktionary
(1.1) tik-tak, tik tak, tik tok
Wiktionary
czerwona kropka malowana na czole wyznawców hinduizmu; tilaka
SJP.pl
Tilaka (lub pundraka) – w hinduizmie jest to znak na ciele, głównie na czole, przeważnie z glinki lub papki sandałowej, pozwalający odróżnić tradycję, do której należy właściciel tilaki. Glina niezbędna do wykonania tilaki wydobywana jest ze świętej rzeki lub jeziora.
Wikipedia
środowiskowo: styl gry w piłce nożnej charakteryzujący się utrzymywaniem piłki krótkimi podaniami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. w piłce nożnej: styl gry polegający na stosowaniu bardzo licznych, szybkich, krótkich i dokładnych podań
Wiktionary
przymiotnik od: tik, np. zaburzenia tikowe
SJP.pl
miasto w Iraku
SJP.pl
Tikrit, rzadziej Takrit (arab. تكريت, trl. Takrīt / Takrīt, trb. Takrit / Tikrit) – miasto (151 tys. mieszkańców) nad Tygrysem w północnym Iraku; stolica prowincji Salah ad-Din.
W późnej starożytności Tikrit był siedzibą mafriana, czyli przywódcy monofizyckiego kościoła jakobickiego w przynależącej do imperium Sasanidów Mezopotamii; ten fragment Międzyrzecza był bowiem jakobicki, podczas gdy pozostała część podlegała Kościołowi Wschodu i wyznawała chrześcijaństwo w wersji nestoriańskiej. Mafrian rezydował w Tikricie do 1156 roku, kiedy przeniósł się do Mosulu, gdzie mafrianat zanikł po 1860 r. Istniały także inne, lecz mniej znane i ważne, mafrianaty.
Wikipedia
zjawisko zmniejszenia się lepkości płynu na skutek działania siły mechanicznej (np. mieszania) i utrzymywania tejże lepkości przez określony czas (przez swoistą "pamięć molekularną" płynu)
SJP.pl
Tiksotropia (pamięć cieczy) – właściwość niektórych rodzajów płynów, w których występuje zależność lepkości od czasu działania sił ścinających, które na ten płyn działały. Na przykład niektóre płyny tiksotropowe mogą stać się przez pewien czas mniej lepkie, gdy podda się je intensywnemu mieszaniu. Płyny takie po pewnym czasie (spoczynku) od momentu mieszania ponownie „zastygają”, tzn. zwiększają swoją lepkość do normalnej wartości. Możliwe jest jednak także odwrotne zjawisko, tzn. płynem tiksotropowym jest także taka substancja, która czasowo zwiększa swoją lepkość na skutek mieszania. Tiksotropia jest więc procesem odwracalnym; do zniszczenia struktury tiksotropowej płynu wymagane jest dostarczenie energii.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. mały cukierek, drażetka marki Tic Tac
Wiktionary
wykrz. tik-tak
Wiktionary
aplikacja do nagrywania i publikowania krótkich filmów wideo
SJP.pl
użytkownik TikToka - aplikacji do nagrywania filmików (często pod utwór muzyczny) i ich udostępniania; tiktokowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) twórca treści w serwisie TikTok
Wiktionary
TikTok (w Chinach jako Douyin) – serwis internetowy, którego główna funkcja polega na możliwości publikowania krótkich materiałów wideo. Stworzona przez chińskie przedsiębiorstwo ByteDance 20 września 2016. Dostępny w kilkudziesięciu wersjach językowych.
Wikipedia
rzecz.
:: fż. tiktokerka ż.
przym. tiktokowy
Wiktionary
użytkowniczka TikToka - aplikacji do nagrywania filmików (często pod utwór muzyczny) i ich udostępniania
SJP.pl
użytkownik TikToka - aplikacji do nagrywania filmików (często pod utwór muzyczny) i ich udostępniania; tiktoker
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|ż. Otylia
Wiktionary
Tila – wieś w Estonii, w prowincji Tartu, w gminie Tartu.
Wikipedia
czerwona kropka malowana na czole wyznawców hinduizmu; tika
SJP.pl
Tilaka (lub pundraka) – w hinduizmie jest to znak na ciele, głównie na czole, przeważnie z glinki lub papki sandałowej, pozwalający odróżnić tradycję, do której należy właściciel tilaki. Glina niezbędna do wykonania tilaki wydobywana jest ze świętej rzeki lub jeziora.
Wikipedia
rodzaj słodkowodnych ryb okoniokształtnych z rodziny pielęgnicowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. wędk. ryba słodkowodna o pierwotnym zasięgu występowania obejmującym Afrykę i Lewant;
(1.2) kulin. spoż. mięso z tilapii (1.1)
Wiktionary
Tilapia – rodzaj słodkowodnych ryb okoniokształtnych z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae), ustanowiony przez Andrew Smitha w 1840 roku. Nazwa rodzaju pochodzi z języka Buszmenów i oznacza rybę.
Wikipedia
(1.1) Prawdopodobnie hodowlę tilapii prowadzili już starożytni Egipcjanie.
(1.2) Skoro nie chcesz tilapii, to zamów sobie pizzę.
Wiktionary
[czytaj: TILberi] lekki, dwukołowy, otwarty lub kryty powóz spacerowy, używany w Anglii w XIX i XX wieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. lekki powóz dwukołowy, zwykle jednokonny używany w Anglii, popularny również we Włoszech i w Portugalii
Wiktionary
Tilbury – miasto portowe w Wielkiej Brytanii, w Anglii, w hrabstwie Essex, w dystrykcie (unitary authority) Thurrock. W 2001 roku miasto liczyło 11 462 mieszkańców.
W tym mieście ma swą siedzibę klub piłkarski – Tilbury FC.
Wikipedia
tylda (częściej); rzadko:
1. wężyk w kształcie poziomego S oznaczający miękkość lub nosowość spółgłoski;
2. znak w postaci wężyka oznaczający, że wyraz jest napisany w formie skrótowej lub że jakaś jego część jest celowo opuszczona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|ż. Matylda
Wiktionary
Tilda – emulator terminali napisany w GTK+. Tilda została zaprojektowana na wzór konsoli z gry Quake, która wysuwa się z góry ekranu, a po wciśnięciu wcześniej zdefiniowanego klawisza (domyślnie tyldy), również się tam chowa.
Uruchamianie emulatora Tilda jest szybsze niż uruchamianie nowego terminala, ponieważ program jest już załadowany do pamięci, więc użytkownicy, którzy często uruchamiają terminal do krótkich zadań bardzo cenią sobie to udogodnienie.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) miano
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Matylda.
źródła.
== Tilda (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) miano
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Matylda.
źródła.
== Tilda (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
długowieczne drzewo strefy umiarkowanej półkuli północnej; lipa
SJP.pl
Lipa (Tilia) – rodzaj drzew należący do podrodziny lipowych z rodziny ślazowatych. Obejmuje 31 gatunków. Rośliny te występują w umiarkowanej strefie półkuli północnej. W Ameryce Północnej (wschodnie Stany Zjednoczone i Meksyk) rośnie jeden gatunek (lipa amerykańska T. americana); w Europie i zachodniej Azji – trzy (lipa drobnolistna T. cordata, szerokolistna T. platyphyllos i srebrzysta T. tomentosa), z czego dwa pierwsze rosną w stanie dzikim w Polsce; pozostałe gatunki rosną w Azji Wschodniej, gdzie jest centrum zróżnicowania rodzaju (15 gatunków jest endemitami Chin).
Wikipedia
warstwa stwardniałej gliny, w której znajdują się głazy o wyraźnie zachowanych na powierzchni rysach lodowcowych; tillit
SJP.pl
warstwa stwardniałej gliny, w której znajdują się głazy o wyraźnie zachowanych na powierzchni rysach lodowcowych; tilit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. osad moreny polodowcowej w postaci skonsolidowanej gliny
Wiktionary
Tillit (ang. tillite) – zlityfikowane lub czasami słabo zmetamorfizowane osady moreny polodowcowej w postaci skonsolidowanej gliny, powstałe zwykle przed czwartorzędem.
Znaczenie stratygraficzne, jako poziomy przewodnie, mają tillity powstałe w okresach silnych zlodowaceń w neoproterozoiku (zlodowacenia okresu kriogenu i ediakaru) i paleoproterozoiku (zlodowacenie hurońskie).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tillite
źródła.
== tillit (język norweski (bokmål).) ==
wymowa.
audio|No-tillit.ogg.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski lub żeński
(1.1) zaufanie
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tillite
źródła.
== tillit (język norweski (bokmål).) ==
wymowa.
audio|No-tillit.ogg.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski lub żeński
(1.1) zaufanie
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. zdrobnienie od: Timothy (obce imię męskie);
2. obce imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
materiał ceramiczny, którego podstawowym składnikiem jest tytanian magnezu; stosowany jako dielektryk w kondensatorach radiowych
SJP.pl
Timajos z Tauromenion (gr. Τιμαῖος druga połowa IV w. p.n.e. - pierwsza połowa III w.p.n.e.) – historyk grecki z Sycylii. Syn Andromachosa, założyciela Tauromenionu (dzisiejszej Taorminy). Od 312 p.n.e. przebywał w Atenach jako metojk, prawdopodobnie na skutek zajęcia jego rodzinnego miasta przez Agatoklesa.
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Ludzie:
Wikipedia
barwa dźwięku charakterystyczna dla głosu ludzkiego lub instrumentów muzycznych; timbre; tembr
SJP.pl
[czytaj: tębr] barwa dźwięku charakterystyczna dla głosu ludzkiego lub instrumentów muzycznych; tembr; timbr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. jakość brzmienia dźwięku lub głosu
Wiktionary
(1.1) Karolowi bardzo przypadł do gustu timbre jej głosu.
Wiktionary
rzecz. tembr mrz.
Wiktionary
(1.1) barwa, ton, zabarwienie; książk. tembr
Wiktionary
miasto w Mali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Mali, nad rzeką Niger;
Wiktionary
Timbuktu (songhaj: Tumbutu, fr. Tombouctou) – miasto w Mali, nad rzeką Niger, założone prawdopodobnie na przełomie XI i XII wieku, zamieszkiwane przez 32 460 osób (2022). Jest stolicą regionu Timbuktu, jednego z siedmiu regionów administracyjnych Mali.
Wikipedia
[czytaj: tajm] tygodnik amerykański
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: tajmAłt] w sporcie: oficjalnie zarządzona przerwa w grze, np. na życzenie trenera jednej z drużyn; time out
SJP.pl
[czytaj: tajm szering] nabycie przez konsumenta prawa do korzystania z budynku lub lokalu w oznaczonym czasie oraz zobowiązanie się do zapłaty ryczałtowego wynagrodzenia
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: tajmer] urządzenie do pomiaru czasu; czasomierz, stoper
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie do odmierzania upływu czasu
Wiktionary
Minutnik – urządzenie do odliczania czasu, sygnalizujące – zazwyczaj akustycznie, np. dzwonkiem – upływ nastawionej wcześniej liczby minut. Wykorzystywane m.in. w gospodarstwie domowym, np. w kuchni, gdzie ułatwia dopilnowanie prawidłowego czasu gotowania potraw.
Wikipedia
IPA: ˈtajmɛr, AS: tai ̯mer
Wiktionary
[czytaj: tajms]
1. krój czcionki; Times New Roman;
2. brytyjski dziennik; The Times
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: tajmszer] system nabywania po niskiej cenie apartamentu lub domu wakacyjnego, w którym nabywca może z niego korzystać przez wiele lat, lecz wyłącznie przez określony, powtarzający się okres w roku
SJP.pl
Timeshare (potocznie własność wakacyjna; ang. time – czas, share – dzielić) – system posiadania nieruchomości, w którym klient nabywa w pełni umeblowany i wyposażony apartament lub dom wakacyjny za ułamek kosztu posiadania tradycyjnego apartamentu czy domku letniskowego na zawsze lub na określoną liczbę lat, lecz w tym czasie może korzystać z apartamentu tylko jakiś okres w ciągu roku, zwykle 1, 2 lub 3 tygodnie oraz możliwość korzystania z sieci wymiany wakacyjnej. Można jednak swój tydzień wymienić z kimś innym, za pośrednictwem jednej z firm wymiany wakacyjnej. W niektórych krajach timeshare jest zabroniony.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. starożytne miasto w Afryce Północnej, na terenie dzisiejszej Algierii;
Wiktionary
Timgad (Timkad, arab. تيمقاد = Tīmqād, łac. Thamugadi) – starożytne miasto w Afryce Północnej, na terenie dzisiejszej Algierii. Zachowany do dziś kompleks ruin został w 1982 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO.
Wikipedia
przym. timgadzki
Wiktionary
[czytaj: tajming] wybór najlepszego momentu na rozpoczęcie działania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wybór precyzyjnego momentu do rozpoczęcia i wykonania jakiegoś działania z maksymalnym efektem
(1.2) muz. precyzyjne trzymanie się tempa utworu, zwłaszcza w wokalistyce
Wiktionary
(1.1) By być dobrym tenisistą, musisz mieć dobry timing.
Wiktionary
IPA: ˈtajmʲĩŋk, AS: tai ̯mʹĩŋk
Wiktionary
(1.1) refleks, wyczucie czasu, zgranie w czasie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. Timișoara, miasto w zachodniej Rumunii
Wiktionary
Timișoara (daw. pol. Temeszwar, węg. Temesvár, niem. Temeswar, Temeschwar lub Temeschburg) – miasto w zachodniej Rumunii, ośrodek administracyjny okręgu Temesz, przemysł maszynowy, chemiczny, skórzany, włókienniczy, spożywczy. Ważny węzeł komunikacyjny, uniwersytet. Największe miasto i nieoficjalna stolica Banatu.
Wikipedia
przym. timiszoarski
Wiktionary
(1.1) daw. Temeszwar
Wiktionary
Timo – wieś w Estonii, w prowincji Põlva, w gminie Veriora.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka we wschodniej Serbii i północno-wschodniej Bułgarii, prawy dopływ Dunaju;
Wiktionary
Timok (łac. Timacus, serb. i bułg. Тимок) – rzeka we wschodniej Serbii i północno-zachodniej Bułgarii, prawy dopływ Dunaju. Długość – 203 km (ostatnie 15 km stanowi granicę serbsko-bułgarską), powierzchnia zlewni – 4630 km², średni przepływ u ujścia – 24 m³/s.
Wikipedia
forma rządów polegająca na sprawowaniu władzy przez wojsko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. forma rządów, w której władzę sprawuje grupa najbogatszych ludzi;
Wiktionary
Timokracja (gr. τιμοκρατία, od τιμή 'honor, wartość, cześć, szacunek' i κράτος siła, władza) – typ ustroju politycznego. Słowo timokracja posiada różne znaczenia, wywodzące się ze znaczeń greckiego źródłosłowu. Dlatego też w literaturze nie ma zgody, co do interpretacji tego pojęcia.
Wikipedia
IPA: ˌtʲĩmɔˈkrat͡sʲja, AS: tʹĩmokracʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. timokrata m.
przym. timokratyczny
przysł. timokratycznie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od timokracja
Wiktionary
IPA: ˌtʲĩmɔkraˈtɨt͡ʃnɨ, AS: tʹĩmokratyčny
Wiktionary
rzecz. timokracja
Wiktionary
1. półotwarte morze stanowiące część Oceanu Indyjskiego;
2. wyspa między morzami Sawu i Timor leżąca w archipelagu Małych Wysp Sundajskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa w południowo-wschodniej Azji;
Wiktionary
Timor (port. Ilha de Timor, tetum Illa Timór, indonez. Pulau Timor) – wyspa w archipelagu Małych Wysp Sundajskich, w południowo-wschodniej Azji. Część zachodnia wyspy, zwana Timorem Zachodnim, należy do Indonezji, natomiast część wschodnia stanowi niepodległe państwo – Timor Wschodni. Na zachód od Timoru leżą wyspy Sumba i Flores, na północny zachód Celebes, a w kierunku południowym znajduje się Australia.
Wikipedia
(1.1) Timor został odkryty w XVI w. przez Portugalczyków.
Wiktionary
IPA: ˈtʲĩmɔr, AS: tʹĩmor
Wiktionary
rzecz. Timorczyk mos., Timorka ż.
przym. timorski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Timorczyk mos., Timorka ż.
przym. timorski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Timor
* bułgarski: (1.1) Тимор m.
* esperanto: (1.1) Timoro
* hiszpański: (1.1) Timor m.
* niemiecki: (1.1) Timor n.
* nowogrecki: (1.1) Τιμόρ n.
* portugalski: (1.1) Timor
* słowacki: (1.1) Timor m.
źródła.
== Timor (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Timor
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
mieszkaniec Timoru (wyspy w archipelagu Małych Wysp Sundajskich)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Timoru Wschodniego
Wiktionary
(1.1) Mówcy (biorący udział w proteście) nazywali byłego prezydenta Suharto "zbrodniarzem wojennym", obarczając go odpowiedzialnością za śmierć 250 tysięcy wschodnich Timorczyków. ([http://new-arch.rp.pl/artykul/179091_Timorczycy_chca_niepodleglosci.html z Rzeczpospolitej – rp.pl])
Wiktionary
IPA: tʲĩˈmɔrt͡ʃɨk, AS: tʹĩmorčyk
Wiktionary
rzecz. Timor mrz.
:: fż. Timorka ż.
przym. timorski
Wiktionary
mieszkanka Timoru (wyspy w archipelagu Małych Wysp Sundajskich)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Timoru Wschodniego
Wiktionary
IPA: tʲĩˈmɔrka, AS: tʹĩmorka
Wiktionary
rzecz. Timor mrz.
:: fm. Timorczyk mos.
przym. timorski
Wiktionary
określenie wykonawcze: bojaźliwie, lękliwie
SJP.pl
→ Timor
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Timorem, dotyczący Timoru
Wiktionary
rzecz. Timor mrz., Timorczyk mos., Timorka ż.
przym. protimorski, antytimorski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
instrument perkusyjny; kotły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w Jakucji; prawy dopływ Ałdanu;
Wiktionary
Timpton – rzeka w Rosji, w Jakucji; prawy dopływ Ałdanu. Długość 644 km; powierzchnia dorzecza 44 400 km²; średni roczny przepływ przy ujściu 560 m³/s.
Źródła w Pasmie Stanowym; płynie w kierunku północnym przez Góry Ałdańskie; spławna w dolnym biegu.
Zamarza od października do maja (w tym przez kilka miesięcy do dna); zasilanie deszczowo-śniegowe.
Wikipedia
władca środkowoazjatycki; Tamerlan, Timur Lenk, Timur Chromy
SJP.pl
Timur Chromy znany również jako Tamerlan i Timur Lenk (od Tīmūr-e Lang – Timur Kulawy) (ur. 9 kwietnia 1336 w Chodża Ilgar koło Keszu, zm. 18 lutego 1405 w Otrarze) – wódz mongolskiego plemienia Barłasów, założyciel dynastii Timurydów, panujący w latach 1370–1405, zdobywca większości Azji Środkowej, Iranu, Iraku i Zakaukazia.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Timura lub z nim związany
SJP.pl
obce imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: Tinder - portal randkowy; Tinderek
SJP.pl
spłycenie relacji międzyludzkich
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tindami, dotyczący Tindów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język tindyjski
Wiktionary
rzecz. Tindowie lm m.
Wiktionary
przestarzale: podrzędna kawiarnia lub restauracja, miejsce występów piosenkarzy, tancerzy itp.; tingel-tangel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. podrzędna kawiarnia lub restauracja, w której odbywały się występy artystów lub kabaretów wątpliwej reputacji
Wiktionary
(1.1) Wieczorem zwiedzał tingle i kawiarnie, a wszędzie tak sypał napiwkami, że służba tytułowała go hrabią.
Wiktionary
przym. tinglowy
Wiktionary
(1.1) tingel-tangel
Wiktionary
przestarzale: podrzędna kawiarnia lub restauracja, miejsce występów piosenkarzy, tancerzy itp.; tingel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. podrzędna kawiarnia lub restauracja, w której odbywały się występy artystów lub kabaretów wątpliwej reputacji
Wiktionary
(1.1) Jako ekskapelmistrz teatrów ogródkowych czy też kelner, który zwiedził wszystkie stolice Europy, znał wszystkie hotele i tingel-tangle.
(1.1) Przedwojenny Wiedeń to świat tak wytwornych kawiarni, jak i podrzędnych tingel-tangli ze striptizem i kabaretem, obskurnych knajp dla dorożkarzy, odrapanych kamienic (…)
Wiktionary
przym. tinglowy
Wiktionary
(1.1) tingel
Wiktionary
przestarzałe: podrzędna kawiarnia lub restauracja, miejsce występów piosenkarzy, tancerzy itp.; tingel-tangel, tingel
SJP.pl
minerał zbudowany głównie z uwodnionego boranu sodu; tynkal, boraks rodzimy
SJP.pl
Wikipedia
rasa kuców z Wielkiej Brytanii i Irlandii
SJP.pl
Tinker (ang. Gypsy horse) – rasa koni lekko pociągowych, hodowanych selektywnie przez Cyganów z Wielkiej Brytanii.
Wikipedia
tynktura;
1. lecznicza nalewka przyrządzana na substancjach roślinnych lub zwierzęcych;
2. alkoholowy roztwór preparatów lekarskich;
3. barwa używana przy pokrywaniu pól i godeł w herbach
SJP.pl
cienka rurka, używana do lutowania
SJP.pl
Tinol – popularna nazwa drutu lutowniczego do lutowania miękkiego. Jest to rurka wykonana z lutu wypełniona topnikiem. Najczęściej spotykaną formą tinolu jest drut z kilkoma kanałami w środku wypełnionymi topnikiem. Czasami tinolem nazywa się także drut z lutu bez topnika.
Wikipedia
1. nadruk farbą jednego koloru, która nie pokrywa w 100% zadrukowywanej powierzchni, potocznie raster
2. dobór barw na obrazie; tonacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. jednolite tło nałożone jasną farbą;
(1.2) druk. rozrzedzona rastrem wersja zastosowanego koloru
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. atrament
Wiktionary
Tinta – jednolite tło jasnego koloru.
W plastyce, a szczególnie w technikach malarskich, jest to tło nałożone jasną farbą.
W DTP termin ten nie odnosi się do jasności, lecz do ilości farby. Jest to jednolite tło, nałożone jedną lub kilkoma farbami dowolnego koloru, w ilości poniżej 100% każda. W poligrafii efektem tinty jest niepełne krycie, czyli raster, nazywany przez drukarzy gwarowo „siatką”.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) akwaforta z tintą • akwatinta • litografia na tincie
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.3) zobtłum|atrament.
źródła.
== tinta (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) atrament
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtʲĩnta, AS: tʹĩnta
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.3) zobtłum|atrament.
źródła.
== tinta (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) atrament
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
określenie wykonawcze: barwnie
SJP.pl
Kolorymetr (tintometr) – przyrząd optyczny służący do wykonywania pomiaru barwy badanego roztworu, tzw. pomiarów kolorymetrycznych.
Rodzaje kolorymetrów:
Wikipedia
Jacopo Tintoretto (właściwie Jacopo Robusti vel Jacopo Comin, ur. 29 września 1518 w Wenecji, zm. 31 maja 1594 tamże) – włoski malarz i rysownik okresu manieryzmu, jeden z głównych przedstawicieli szkoły weneckiej XVI wieku.
Wikipedia
związek organiczny, analogiczny do alkoholu, w którym tlen zastąpiony jest siarką; merkaptan
SJP.pl
związek organiczny, analogiczny do alkoholu, w którym tlen zastąpiony jest siarką; merkaptan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek chemiczny, sól lub ester nieznanego w stanie wolnym kwasu tioarsenowego;
Wiktionary
(1.1) Tioarseniany są siarkowymi analogami arsenianów.
Wiktionary
IPA: ˌtʲjɔarˈsɛ̃ɲãn, AS: tʹi ̯oarsẽńãn
Wiktionary
przym. tioarsenianowy
rzecz. arsenian mrz.
Wiktionary
sól kwasu rodanowodorowego, bezbarwna, krystaliczna substancja, stosowana do produkcji barwników, środków ochrony roślin oraz w fotografii
SJP.pl
siarkoorganiczny związek chemiczny, siarkowy analog eteru; siarkoeter
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek siarkoorganiczny, siarkowy analog eteru, posiadający atom siarki połączony z dwoma atomami węgla;
Wiktionary
Tioetery (sulfidy) – grupa siarkoorganicznych związków chemicznych, siarkowych analogów eterów o wzorze ogólnym R−S−R (R ≠ H).
Mają ostry i nieprzyjemny zapach. Są reaktywniejsze niż odpowiadające im etery.
Otrzymywanie sulfidów:
Są podatne na utlenianie do sulfotlenków i sulfonów.
Wikipedia
(1.1) Iperyt siarkowy należy do grupy tioeterów.
Wiktionary
IPA: tʲjɔˈɛtɛr, AS: tʹi ̯oeter
Wiktionary
(1.1) sulfid, przest. siarczek
Wiktionary
organiczny związek chemiczny otrzymywany ze smoły węglowej lub syntetycznie, używany w syntezie organicznej, m.in. do produkcji leków i polimerów; tiofuran
SJP.pl
Tiofen, tiofuran – organiczny związek chemiczny z grupy heterocyklicznych związków aromatycznych. Zawiera jeden heteroatom – siarkę. Jest to bezbarwna, ruchliwa ciecz, nierozpuszczalna w wodzie, rozpuszczalna w etanolu i eterze dietylowym. Pod względem właściwości fizycznych zbliżony jest do benzenu. Występuje w smole pogazowej we frakcji benzenowej. Jest stosowany w syntezie organicznej.
Wikipedia
chemiczny związek organiczny, fenol siarkowy
SJP.pl
pochodna kwasu węglowego, powstała przez podstawienie grup hydroksylowych atomami chloru oraz atomu tlenu atomem siarki
SJP.pl
organiczny związek chemiczny otrzymywany ze smoły węglowej lub syntetycznie, używany w syntezie organicznej, m.in. do produkcji leków i polimerów; tiofen
SJP.pl
Tiofen, tiofuran – organiczny związek chemiczny z grupy heterocyklicznych związków aromatycznych. Zawiera jeden heteroatom – siarkę. Jest to bezbarwna, ruchliwa ciecz, nierozpuszczalna w wodzie, rozpuszczalna w etanolu i eterze dietylowym. Pod względem właściwości fizycznych zbliżony jest do benzenu. Występuje w smole pogazowej we frakcji benzenowej. Jest stosowany w syntezie organicznej.
Wikipedia
Tiomocznik (tiokarbamid, amid kwasu tiokarbaminowego) – organiczny związek chemiczny, będący siarkowym analogiem mocznika (zawiera atom siarki zamiast atomu tlenu).
Wikipedia
syrop wykrztuśny; thiocol
SJP.pl
syrop wykrztuśny; thiocol
SJP.pl
organiczny związek chemiczny stosowany przy produkcji półproduktów farmaceutycznych i odczynników analitycznych, siarkowy analog kwasu karboksylowego, w którym jeden lub dwa atomy tlenu zastąpione zostały atomami siarki
SJP.pl
Tiokwasy (ze starogreckiego: θεῖον (theion) - siarka) – grupa organicznych związków chemicznych, będących siarkowymi analogami kwasów karboksylowych, w których 1 lub 2 atomy tlenu zostały zastąpione atomami siarki.
Nazwa tiokwasy może odnosić się też do nieorganicznych kwasów, w których atomy tlenu zostały zastąpione atomami siarki. Przykładem takiego nieorganicznego tiokwasu może być kwas tiocynowy (IV) - H2SnS3.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny stosowany przy produkcji półproduktów farmaceutycznych i odczynników analitycznych, siarkowy analog kwasu karboksylowego, w którym jeden lub dwa atomy tlenu zastąpione zostały atomami siarki
SJP.pl
Tiokwasy (ze starogreckiego: θεῖον (theion) - siarka) – grupa organicznych związków chemicznych, będących siarkowymi analogami kwasów karboksylowych, w których 1 lub 2 atomy tlenu zostały zastąpione atomami siarki.
Nazwa tiokwasy może odnosić się też do nieorganicznych kwasów, w których atomy tlenu zostały zastąpione atomami siarki. Przykładem takiego nieorganicznego tiokwasu może być kwas tiocynowy (IV) - H2SnS3.
Wikipedia
ogólna nazwa każdego związku organicznego będącego odpowiednikiem alkoholu, zawierającego w cząsteczce atom siarki, atom wodoru, a także grupę alkilową (tioalkohol, dawniej merkaptan) lub arylową (tiofenol)
SJP.pl
Tiole, tioalkohole (ze starogreckiego: θεῖον (theion) = siarka; dawniej merkaptany; z łac. mercurium captans = wiążący rtęć) – grupa organicznych związków chemicznych, odpowiedników alkoholi, w których atom tlenu grupy hydroksylowej został zastąpiony atomem siarki. Do tioli należą między innymi:
Wikipedia
przymiotnik od: tiol (związek organiczny)
SJP.pl
metoda chemicznej analizy miareczkowej
SJP.pl
krystaliczna, biała substancja, będąca pochodną mocznika
SJP.pl
Tiomocznik (tiokarbamid, amid kwasu tiokarbaminowego) – organiczny związek chemiczny, będący siarkowym analogiem mocznika (zawiera atom siarki zamiast atomu tlenu).
Wikipedia
nietrwały związek chemiczny, pochodna ketonu; tioketon
SJP.pl
kwas tiooctowy - kwas organiczny będący siarkowym odpowiednikiem kwasu octowego
SJP.pl
Tioplasty, tiokole, kauczuki polisiarczkowe, kuczuki wielosiarczkowe - to syntetyczne kauczuki, otrzymywane w wyniku polikondensacji dichloropochodnych węglowodorów i estrów z wielosiarczkiem sodu.
Po zwulkanizowaniu są odporne na działanie czynników atmosferycznych, olejów, benzyn, rozpuszczalników. Ich wadą jest duża ścieralność oraz przykry zapach. Stosowane m.in. do wyrobu powłok, kabli, klejów oraz modyfikacji żywic epoksydowych.
Wikipedia
sól nieznanego w stanie wolnym kwasu tiosiarkowego
SJP.pl
Tiosiarczany – grupa związków chemicznych, soli lub estrów nietrwałego kwasu tiosiarkowego (jednego z tlenowych kwasów siarki). Sole zawierają anion S
2O2−
3 i przykładem częściej spotykanego związku z tej grupy jest tiosiarczan sodu.
Wikipedia
przymiotnik od: tiosiarczan
SJP.pl
sól nieznanego w stanie wolnym kwasu tiosiarkowego
SJP.pl
Tiosiarczany – grupa związków chemicznych, soli lub estrów nietrwałego kwasu tiosiarkowego (jednego z tlenowych kwasów siarki). Sole zawierają anion S
2O2−
3 i przykładem częściej spotykanego związku z tej grupy jest tiosiarczan sodu.
Wikipedia
kwas tiosiarkowy - nieorganiczny związek chemiczny, kwas tlenowy siarki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
sól powstała podczas reakcji pierwiastka metalicznego ze sztucznie spreparowanym kwasem uzyskiwanym z kwasu tlenowego, w którym atomy tlenu zostały zastąpione atomami siarki; siarkosól
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Rosji, w obwodzie niżnonowogrodzkim, prawy dopływ Oki;
Wiktionary
Tiosza (ros. Тёша) – rzeka w Rosji, w obwodzie niżnonowogrodzkim. Prawy dopływ Oki. Długość – 311 km. Zlewnia – 7800 km².
Źródła i górny bieg rzeki na Wyżynie Nadwołżańskiej. Płynie ze wschodu na zachód i wpada do Oki poniżej miasta Murom.
Wikipedia
1. potocznie: porada, wskazówka;
2. potocznie: napiwek;
3. w grach bilardowych: końcówka kija pocierana kredą;
4. środowiskowo: kawałek tekturki pełniący funkcję filtra w ręcznie skręcanych papierosach; tipo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. napiwek
(1.2) pot. wskazówka, porada
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. protip mrz.
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|ang|tip.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|napiwek.
źródła.
== tip (język albański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) wskazówka
(1.2) rodzaj, typ
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: tʲip, AS: tʹip
Wiktionary
rzecz. protip mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. protip mrz.
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|ang|tip.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|napiwek.
źródła.
== tip (język albański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) wskazówka
(1.2) rodzaj, typ
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
potocznie:
1. doskonały, świetny, bez zarzutu;
2. bardzo dobrze, doskonale
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północnej Algierii nad Morzem Śródziemnym, stolica prowincji Tipasa (1.2);
(1.2) geogr. adm. prowincja wchodząca w skład Algierii, leży w północnej części kraju, nad Morzem Śródziemnym
Wiktionary
Wikipedia
przym. tipaski
Wiktionary
stożkowaty namiot indiański z żerdzi pokrytych skórami, matami lub nieprzemakalnym płótnem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) etn. stożkowaty namiot złożony z żerdzi pokrytej skórami zwierząt, budowany kiedyś przez Indian Ameryki Północnej;
Wiktionary
Tipi – rodzaj namiotu Indian Ameryki Północnej, głównie północnej części obszaru Wielkich Równin. Nazwa pochodzi z języka siou i oznacza „miejsce gdzie się żyje”. Używane były do mieszkania przez koczownicze plemiona, utrzymujące się z polowania na bizony (m.in. Dakotowie).
Wikipedia
(1.1) Z tipi wyszły dwie Szoszonki i skierowały się w stronę strumienia.
Wiktionary
IPA: ˈtʲipʲi, AS: tʹipʹi
Wiktionary
środowiskowo: kawałek tekturki pełniący funkcję filtra w ręcznie skręcanych papierosach; tip
SJP.pl
potocznie: dawać napiwek
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) pot. zostawiać napiwek
Wiktionary
sztuczny paznokieć przyklejany do prawdziwego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kosmet. sztuczny paznokieć, płytka przyklejona do prawdziwego paznokcia;
Wiktionary
(1.1) Magda jest w rozpaczy, bo jej się tips złamał.
Wiktionary
IPA: tʲips, AS: tʹips
Wiktionary
rzecz. tipsiara ż.
Wiktionary
kobieta trudniąca się przyklejaniem tipsów
SJP.pl
pogardliwie: prymitywna kobieta z tipsami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pogard. kobieta lub dziewczyna nosząca tipsy
Wiktionary
(1.1) Kaśka nie pasuje do swoich koleżanek, bo to same tipsiary.
(1.1) Królową dodaizmu jest oczywiście Doda, „tipsiara" z niezłym „zapleczem".
Wiktionary
IPA: tʲipʲˈɕara, AS: tʹipʹśara
Wiktionary
rzecz. tips m.
Wiktionary
duży samochód ciężarowy; TIR
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) log. konwencja o międzynarodowym transporcie drogowym;
(1.2) samochód poruszający się w ruchu międzynarodowym w ramach konwencji TIR (1.1)
(1.3) pot. każda duża ciężarówka
Wiktionary
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.3) tir
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. tir m., tirowiec m., tirówka ż.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|franc|TIR.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== TIR (język francuski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) transport international routier → międzynarodowy transport drogowy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: tʲir, AS: tʹir
Wiktionary
rzecz. tir m., tirowiec m., tirówka ż.
Wiktionary
(1.3) tir
Wiktionary
skrót
(1.1) = praw. tiret
Wiktionary
(1.1) W związku z zaistniałym opóźnieniem na podstawie art. 492 kc, a także w oparciu o § 21 ust. 1 lit. b tir. 9 umowy o roboty budowlane z dnia 17.01.2014 r. pozwana oświadczyła, iż odstępuje od tej umowy z przyczyn, za które odpowiedzialność ponosi wykonawca.
Wiktionary
1. włoski deser składający się z warstwy biszkoptu nasączonej mocną kawą espresso oraz amarettem, jajek, cukru i śmietany, przekładany kremem i posypany czekoladą;
2. smakujący jak tiramisu - deser
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. deser złożony z warstw biszkoptu nasączonych espresso i, niekiedy, alkoholem, przełożony kremem z mascarpone, jaj i cukru;
przymiotnik relacyjny
(2.1) kulin. mający smak lub zapach tiramisu (1.1)
Wiktionary
Tiramisu (wł. tiramisù [tiramiˈsu] – od tira mi sù 'popraw mi humor', dosł. 'podnieś mnie') – deser złożony z warstwy biszkoptu nasączonej bardzo mocną kawą espresso, na którą nakłada się warstwę kremu z sera mascarpone, żółtek jaj kurzych i cukru, a całość posypuje się warstwą grubo zmielonych płatków gorzkiej czekolady. W Polsce popularna jest odmiana z biszkoptami nasączonymi dodatkowo likierem amaretto (we Włoszech wino marsala), do której obok żółtek używa się także białek jaj.
Wikipedia
(1.1) Choć równocześnie rzadko zdajemy sobie sprawę np. z faktu, że tak popularne u nas carpaccio czy deser tiramisu to wcale nie tradycyjne włoskie dania, ale odkrycia kulinarne ostatnich kilkudziesięciu lat.
(2.1) Torty z kremem tiramisu są najdroższe, kosztują ok. 50 zł za kilogram, a to dlatego, że drogi jest włoski ser (ok. 40 zł za kg).
Wiktionary
stolica Albanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Albanii;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: tʲiˈrãna, AS: tʹirãna
Wiktionary
rzecz. tirańczyk mos., tiranka ż.
przym. tirański
Wiktionary
mieszkaniec Tirany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tirany
Wiktionary
IPA: tʲiˈrãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: tʹirãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Tirana ż.
:: fż. tiranka ż.
przym. tirański
Wiktionary
mieszkanka Tirany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tirany
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) mieszkanka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Tirana ż.
:: fm. tirańczyk mos.
przym. tirański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą.
tłumaczenia.
* esperanto: (1.1) tirananino
* słowacki: (1.1) Tirančanka ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: tʲiˈrãnka, AS: tʹirãnka
Wiktionary
rzecz. Tirana ż.
:: fm. tirańczyk mos.
przym. tirański
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) mieszkanka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Tirana ż.
:: fm. tirańczyk mos.
przym. tirański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą.
tłumaczenia.
* esperanto: (1.1) tirananino
* słowacki: (1.1) Tirančanka ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dotyczący Tirany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Tirana
Wiktionary
(1.1) A w słynnej piramidzie tirańskiej, zaprojektowanej przez córkę Hodży na wzór piramid paryskich, urządzono za jego żywota muzeum.
Wiktionary
IPA: tʲiˈrãj̃sʲci, AS: tʹirãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Tirana ż., tirańczyk mos., tiranka ż.
Wiktionary
[czytaj: tirE] rodzaj łącznika, używany przy łączeniu wyrazów złożonych, nazw podwójnych itp. lub przy przenoszeniu części wyrazów do następnego wiersza; dywiz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. jednostka redakcyjna tekstu prawnego, oznaczana krótką poziomą kreską przypominającą półpauzę;
Wiktionary
Tiret (z fr. łącznik, kreska, od tirer: 'ciągnąć, kreślić'; w jęz. pol. wyraz nieodmienny: tego tiret, kilka tiret; czyt. tiret albo [tiˈʀeː]) – według zasad techniki prawodawczej nazwa jednostki redakcyjnej tekstu prawnego, oznaczanej krótką poziomą kreską przypominającą półpauzę (nieprawidłowo czasem nazywanej również myślnikiem). Zgodnie z ZTP tiret jest elementem wyliczenia, wchodzi w skład litery.
Wikipedia
wyraz mający naśladować dźwięk instrumentów smyczkowych
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca wysokie dźwięki wydawane przez instrument lub ptaka
Wiktionary
(1.1) Kanarek zaćwierkał: – Tirli, tirli, tirli.
Wiktionary
(1.1) tirlili, tiurli, tiurrli, tiurlili, tiurrlili, turli, tiur
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca wysokie dźwięki wydawane przez instrument lub ptaka
Wiktionary
(1.1) Zeberka zaćwierkała: – Tirlili, tirlili, tirlili.
Wiktionary
(1.1) tirli, tiurli, tiurrli, tiurlili, tiurrlili, turli, tiur
Wiktionary
Tiro – wieś w Stanach Zjednoczonych, w stanie Ohio, w hrabstwie Crawford.
Wikipedia
wywodzący się od Tirona (wyzwoleńca i sekretarza Cycerona)
SJP.pl
zgrubienie od: tirówka; słowo używane często w tonie pogardliwym w stosunku do tirówki lub jako obelga w stosunku do kobiety
SJP.pl
zawodowy kierowca tira
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. kierowca tira
Wiktionary
(1.1) W tym roku tirowcy byli sprawcami już ponad 500 wypadków.
Wiktionary
IPA: tʲiˈrɔvʲjɛt͡s, AS: tʹirovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. tir m., TIR m., tirówka ż.
skr. TIR
Wiktionary
prostytutka zdobywająca klientów w okolicach szos, oferująca swoje usługi kierowcom, głównie tirów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. prostytutka, której klientami są kierowcy
Wiktionary
(1.1) Z usług tirówek korzystają nie tylko tirowcy.
Wiktionary
IPA: tʲiˈrufka, AS: tʹirufka
Wiktionary
rzecz. TIR m., tirowiec m., tir m.
skr. TIR
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. bibl. miasto w Samarii, stanowisko archeologiczne;
(1.2) imię|polski|ż.
Wiktionary
Tirsa – miasto w północnej Palestynie, wymieniane w Biblii. Identyfikowane ze stanowiskiem archeologicznym Tell el-Farah (północnym), 11 km na północny wschód od Nablusu.
Według Biblii zdobyte przez Jozuego (Joz 12,24). Stolica królestwa Izraela (królestwa północnego) w czasach panowania Baszy i Eliego, król Omri przeniósł stolicę do Samarii (1 Krl 16,23-24). Pieśń nad pieśniami wspomina ją jako miasto bardzo piękne (werset 6,4).
Wikipedia
(1.1) Tirsa była stolicą Samarii za Baszy i Eli.
(1.1) Piękna jesteś, przyjaciółko moja, jak Tirsa, / wdzięczna jak Jeruzalem, / groźna jak zbrojne zastępy.
(1.2) Niewiasta o imieniu Tirsa pojawia się w biblijnej „Księdze Jozuego” w rozdziale siedemnastym.
Wiktionary
Tyryns (gr. Τίρυνθα, Tíryntha trl., Tirinta trb.) – cytadela z czasów kultury mykeńskiej położona na Peloponezie.
W miejscu tym już w III tysiącleciu p.n.e. znajdowała się osada. Achajowie zbudowali tam swą twierdzę w XIV–XIII wieku p.n.e. Tyryns został zdobyty przez Dorów około 1100 p.n.e., około 470 p.n.e. cytadela została zniszczona przez Argejczyków.
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: tiSO] marka zegarków i firma
SJP.pl
Firma
Ludzie
Wikipedia
zdrobnienie od: tiszert
SJP.pl
potocznie: koszulka z krótkim rękawkiem; T-shirt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. obrus
Wiktionary
(1.1) Tisztuch boł by aż na ziemia.
Wiktionary
wykrzyknik naśladujący dźwięk klaksonu; titit
SJP.pl
Tit (arab. ﺗﻴﺖ) to miasto i gmina w dystrykcie Aoulef, w prowincji Adrar, w południowo-środkowej Algierii. Według spisu z 2008 roku liczba ludności wynosi 4 417 w porównaniu z 3 160 w 1998 r., z roczną stopą wzrostu 3,5%.
Wikipedia
Wikipedia
brytyjski transatlantyk, zatopiony w 1912 roku po zderzeniu z górą lodową
SJP.pl
Wikipedia
podrodzina i rodzaj małp szerokonosych
SJP.pl
Titi (Callicebinae) – podrodzina ssaków naczelnych z rodziny sakowatych (Pitheciidae).
Wikipedia
[czytaj: titikaka] jezioro w Peru i Boliwii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. jezioro w Ameryce Południowej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jezioro Titicaca znajduje się w Andach.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* słowacki: (1.1) Titicaca
źródła.
== Titicaca (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. Titicaca
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wykrzyknik naśladujący dźwięk klaksonu; tit
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: Podgorica (stolica Czarnogóry)
SJP.pl
Podgorica (czarnog. cyr. Подгорица, dawniej Titograd, Ribnica) – największe miasto i stolica Czarnogóry, leżąca na wysokości 44 m n.p.m. Według danych ze spisu ludności z 2023 miasto liczyło 180 186 mieszkańców. Dobre położenie geograficzne między rzekami Ribnicą i Moračą uczyniło miasto atrakcyjnym miejscem do zasiedlenia. Miasto znajduje się blisko ośrodków narciarskich w Górach Dynarskich oraz wybrzeża Morza Adriatyckiego.
Wikipedia
mieszkaniec Titogradu (Podgoricy); podgoriczanin
SJP.pl
mieszkanka Titogradu (Podgoricy); podgoriczanka
SJP.pl
zwolennik narodowej odmiany komunizmu, wprowadzonej w Jugosławii przez Josipa Broza-Tito
SJP.pl
narodowa odmiana komunizmu, wprowadzona w Jugosławii przez Josipa Broza-Tito
SJP.pl
Wikipedia
przenośnie: stary, wyniszczony, sterany człowiek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przen. człowiek sterany, udręczony chorobami i cierpieniami bardzo sędziwej starości
Wiktionary
Titonos – postać z mitologii greckiej. Był synem króla trojańskiego, Laomedona i Strymo. Jego bratem był Priam. Jego potomkami byli Memnon i Emation. Titonos panował w prowincji Persji z ramienia asyryjskiego króla Teutamosa, zwierzchnika Priama.
Wikipedia
IPA: tʲiˈtɔ̃nɔs, AS: tʹitõnos
Wiktionary
rzecz. Titonos mos.
Wiktionary
przestrojnik titonus - motyl dzienny z rodziny rusałkowatych
SJP.pl
wielkość charakteryzująca grubość włókien i przędzy
SJP.pl
w chemii: analiza miareczkowa (objętościowa); miareczkowanie
SJP.pl
roztwór mianowany używany w analizie chemicznej do miareczkowania
SJP.pl
Titrant – w miareczkowaniu jest to roztwór dodawany z biurety w postaci kropel do roztworu substancji analizowanej (analit). Titrant jest roztworem mianowanym związku chemicznego zdolnego do reakcji charakterystycznej analizowanego indywiduum chemicznego.
Wikipedia
urządzenie do miareczkowania (chemicznej analizy objętościowej)
SJP.pl
osoba opłacona przez ukraińskie władze do udziału w bójkach i prowokacjach z działaczami opozycyjnymi na placu Niepodległości w Kijowie w 2013 i 2014 roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. polit. chuligan zmanipulowany lub opłacany przez reżim rządzący do zwalczania protestów opozycyjnych; bandyta na usługach władzy;
Wiktionary
(1.1) Tituszki zaczęły dawać się we znaki demonstrującym na Majdanie we wtorek.
Wiktionary
1. dźwięk wydawany przez niektóre ptaki;
2. okrzyk zwołujący kury (zwykle powtarzany wielokrotnie)
SJP.pl
Rumunia:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
ludowe nakrycie głowy w krajach Wschodu
SJP.pl
Tiubietiejka (inaczej krymka, turkm. tübätäj, rus. тюбетейка) – mała, okrągła czapka z tkanymi wzorami noszona przez wiele ludów Azji Środkowej (a także przez Tatarów krymskich).
Wikipedia
lekka tkanina ażurowa, nadająca się na firanki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. tkana z trzech nitek, bardzo lekka, przejrzysta tkanina – bawełniana, jedwabna lub nylonowa;
wykrzyknik
(2.1) onomatopeja naśladująca głos ptaka
Wiktionary
Tiul – lekka, ażurowa tkanina tkana splotem gazejskim z włókien bawełnianych, jedwabnych lub syntetycznych.
Jest tkaniną najczęściej jednobarwną, gładką rzadziej wzorzystą.Strukturę tkaniny tworzą sześcioboczne, regularne oczka, które są utworzone przez trzy skrzyżowane i okręcane nitki wątku między nitkami osnowy (osnowa podstawowa i oplatająca oraz wątek utrwalający).
Wikipedia
przym. tiulowy
Wiktionary
zdrobnienie od: tiul
SJP.pl
mała ryba z rodziny śledziowatych; kilka
SJP.pl
Kilka zwyczajna, tiulka (Clupeonella cultriventris) – gatunek dwuśrodowiskowej, ławicowej ryby z rodziny śledziowatych (Clupeidae). Długość do 15 cm. Wzdłuż brzucha ostry kil z łusek. Ma duże znaczenie gospodarcze. Żywi się planktonem. Ikra pelagiczna.
Wikipedia
wykonany z tiulu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest wykonany z tiulu
Wiktionary
(1.1) Tiulowe firany, gładkie i haftowane, świetnie harmonizują ze stylowymi meblami, z antykami lub rustykalnymi sprzętami.
Wiktionary
rzecz. tiul m.
wykrz. tiul
Wiktionary
miasto w Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto obwodowe w syberyjskiej części Rosji, położone nad rzeką Turą;
Wiktionary
Tiumeń (ros. Tюмeнь; сиб.татар. Цимке-тора) – miasto obwodowe w Rosji, port nad Turą (dorzecze Obu). Ośrodek przemysłu stoczniowego, maszynowego, metalowego, elektrotechnicznego, drzewnego, chemicznego, włókienniczego i skórzano-obuwniczego.
Wikipedia
przym. tiumeński
Wiktionary
przymiotnik od: Tiumień
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Tiumenią, dotyczący Tiumeni
Wiktionary
rzecz. Tiumeń ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w Jakucji; lewy dopływ Wiluju;
Wiktionary
Tiung (ros. Тюнг) – rzeka w Rosji, w Jakucji; lewy dopływ Wiluja. Długość 1092 km; powierzchnia dorzecza 49 800 km²; średni roczny przepływ u ujścia 180 m³/s.
Źródła na Wyżynie Środkowosyberyjskiej; płynie w kierunku południowo-wschodnim, a następnie południowym po Nizinie Środkowojakuckiej, silnie meandrując. Uchodzi do Wiluja na wysokości Wilujska. Spławna na prawie całej długości, żeglowna od 273 km od ujścia.
Zamarza od października do maja; zasilanie śniegowo-deszczowe.
Wikipedia
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca wysokie dźwięki wydawane przez instrument lub ptaka
Wiktionary
(1.1) Wróbelek radośnie zaterlikał: – Tiur, tiur, turli, tiur, tirli, tiur.
Wiktionary
(1.1) tirli, tirlili, tiurli, tiurrli, tiurlili, tiurrlili, turli
Wiktionary
nazwa zwyczajowa fungicydu z grupy pochodnych tiokarbamylu, składnik zapraw nasiennych stosowanych w ochronie zbóż, warzyw i roślin ozdobnych
SJP.pl
rodzaj bogato zdobionego grobowca, występującego w krajach muzułmańskich; kubba
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca wysokie dźwięki wydawane przez instrument lub ptaka
Wiktionary
(1.1) Zeberka zaćwierkała: – Tiurli, tiurli, tiurli.
Wiktionary
(1.1) tirli, tirlili, tiurrli, tiurlili, tiurrlili, turli, tiur
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca wysokie dźwięki wydawane przez instrument lub ptaka
Wiktionary
(1.1) Młode amarantki wesoło terlikały: – Tiurlili, tiurlili, tiurlili, tiur.
Wiktionary
(1.1) tirli, tirlili, tiurli, tiurrli, tiurrlili, turli, tiur
Wiktionary
1. więzienie, areszt;
2. wieża służąca za więzienie; turma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. więzienie, zazwyczaj carskie lub sowieckie
Wiktionary
elastyczna poduszka z końskiego włosia
SJP.pl
Turniura, tiurniura, cul de Paris (fr. tournure) – stosowany głównie w drugiej połowie XIX wieku element sukni, podkreślający tył bioder i nadający kobiecej sylwetce kształt litery S.
Kopulasty kształt spódnicy zaczął zmieniać się w połowie lat 60. XIX wieku – krynolina stała się mniejsza, jednocześnie wydłużając się z tyłu i tworząc tren. Ostatecznie znikła całkowicie na przełomie lat 60. i 70., zastąpiona przez turniurę; tył spódnicy zaczęły zdobić upinane draperie: spiętrzone fałdy podkreślane wstążkami. Kształt tyłowi sukni nadawał specjalny stelaż, wywodzący się początkowo ze stelaża krynolinowego. Stopniowo stelaż ten skracał się, aż pod koniec lat 70. ustąpił różnego rodzaju specjalnym konstrukcjom i poduszkom umieszczanym na pośladkach.
Wikipedia
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca wysokie dźwięki wydawane przez instrument lub ptaka
Wiktionary
(1.1) Młode kanarki ćwierkały: – Tiurrli, tiurrli, tiurrli, tiur.
Wiktionary
(1.1) tirli, tirlili, tiurli, tiurlili, tiurrlili, turli, tiur
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca wysokie dźwięki wydawane przez instrument lub ptaka
Wiktionary
(1.1) Młode amarantki wesoło zaterlikały: – Tiurrlili, tiurrlili, tiurrlili, tiur.
Wiktionary
(1.1) tirli, tirlili, tiurli, tiurrli, tiurlili, turli, tiur
Wiktionary
miasto we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w regionie Lacjum, w prowincji Rzym;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w USA, Australii, Irlandii i na Grenadzie
Wiktionary
Grenada:
Stany Zjednoczone:
Włochy:
Wikipedia
(1.1) Gorąco zrobiło się dopiero na początku 1001 r., gdy mieszkańcy pobliskiego Tivoli podnieśli bunt przeciw cesarzowi i zabili jego dowódcę o imieniu Mazolinus.
(1.1) Świątynia puławska zamierzona jako kopia świątyni Sybilli w Tivoli, od niej wzięła też nazwę tak stosowną do miejsca, gdzie miały być złożone prawdziwie sybilijskie księgi pamiątek historycznych, godła i wróżby przyszłości.
Wiktionary
przym. tivoliński, tyburtyński
Wiktionary
(1.1) staroż. Tybur
Wiktionary
potocznie: telewizor; pudło, telepudło, telewizornia
SJP.pl
Towarzystwo Jezusowe, Societas Iesu (SI), zakon jezuitów
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = rel. Towarzystwo Jezusowe (jezuici)
Wiktionary
Tj – dwuznak. Występuje między innymi w norweskim, szwedzkim i w transkrypcjach języków australijskich jak warlpiri, arrernte i pitjantjatjara. W języku niderlandzkim wymawiany podobnie jak zmiękczone cz (czyli prawie tak samo jak angielskie ch).
Wikipedia
skrót od: to jest (czytany jako całe wyrażenie)
SJP.pl
skrót, spójnik
(1.1) = to jest
Wiktionary
(1.1) Czasownik (verbum) w języku łacińskim podlega koniugacji, tj. odmianie przez osoby, liczby, czasy, tryby i strony.
Wiktionary
IPA: ˈtɔ ˈjɛst, AS: to i ̯est
Wiktionary
(1.1) czyli, to znaczy, innymi słowy
Wiktionary
rodzaj świątyni spotykany na Jawie i Bali; candi, czandi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. toaletka
Wiktionary
Trybunał Konstytucyjny
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Trybunał Konstytucyjny
Wiktionary
Tk – wolny, wielosystemowy zestaw narzędzi zawierający bibliotekę podstawowych widżetów służący do budowania graficznych interfejsów użytkownika (GUI).
Biblioteka została wymyślona i opracowana przez Johna Ousterhouta jako pakiet języka skryptowego Tcl. Istnieją jednak również dowiązania do Tk spod innych języków, jak Perl (PerlTk), Python (Tkinter), Ruby (RubyTk), a nawet C++ (cpptk).
Wikipedia
(1.1) Według konstytucji orzeczenia TK są ostateczne, żaden urzędnik nie ma prawa ich odrzucać, zawieszać czy kwestionować.
Wiktionary
IPA: tɛ‿ˈka, AS: te‿ka
Wiktionary
1. sporządzać tkaninę;
2. potocznie: wsuwać, wpychać, wtykać; siłą wkładać komuś coś do ręki; podtykać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) sporządzać tkaninę
Wiktionary
(1.1) Penelopa tkała dla teścia całun, który w nocy pruła.
Wiktionary
IPA: tkat͡ɕ, AS: tkać
Wiktionary
przym. tkany, tkacki
rzecz. tkalnia ż., tkanie n., tkacz m., tkaczka ż., tkactwo n., tkanina ż., tkanka ż.
Wiktionary
dotyczący tkacza lub tkactwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący tkactwa
Wiktionary
(1.1) W początkach dwudziestego wieku Aalten było znane z przemysłu tkackiego.
Wiktionary
IPA: ˈtkat͡sʲci, AS: tkacʹḱi
Wiktionary
rzecz. tkanina ż., tkactwo n., tkacz m., tkaczka ż., tkanie n.
czas. tkać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) włók. dział przemysłu włókienniczego i rzemiosła zajmujący się wytwarzaniem tkanin oraz ich wykończeniem;
Wiktionary
Tkactwo – dział przemysłu włókienniczego i rzemiosła zajmujący się wytwarzaniem tkanin. Jedno z najstarszych rzemiosł uprawianych przez człowieka. Jego początki sięgają neolitu. Powstały wtedy najstarsze, pionowe warsztaty tkackie.
Wikipedia
(1.1) Splot płócienny jest najczęściej stosowany w tkactwie lnu i bawełny, rzadziej wełny.
Wiktionary
rzecz. tkacz mos., tkaczka ż., tkalnia ż., tkanie n., tkanina ż.
czas. tkać ndk., utkać dk.
przym. tkacki
Wiktionary
1. mężczyzna trudniący się wyrobem tkanin lub robotnik w tkalni;
2. ptak z rodziny wikłaczowatych, podobny do wróbla, żyjący na sawannach Afryki i żywiący się pasożytami bawołów; wróbel towarzyski;
3. mrówka żyjąca w Afryce i południowej Azji, zakładająca swe gniazda w koronach drzew z liści połączonych specjalną wydzieliną jej larw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. człowiek zajmujący się wyrobem tkanin
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. nazwa systematyczna|Philetairus socius|ref=tak., rodzaj ptaka z rodziny wróblowatych;
(2.2) ent. nazwa systematyczna|Oecophylla smaragdina|ref=tak., rodzaj mrówki żyjącej w Azji i Afryce;
Wiktionary
Tkacz (lub tkaczka) - pracownik przemysłu włókienniczego lub rzemieślnik zajmujący się wytwarzaniem tkanin oraz ich wykończeniem. Zawód tkacza jest jednym z najstarszych zawodów uprawianych przez człowieka. Jego początki sięgają neolitu.
Tkacz oraz tkaczka mają swoje święto Dzień Tkaczki w pierwszą sobotę października.
Wikipedia
IPA: tkat͡ʃ, AS: tkač
Wiktionary
rzecz. tkactwo n., tkanie n., tkanina ż., tkalnia ż.
:: fż. tkaczka ż.
czas. tkać ndk., utkać dk.
przym. tkacki
Wiktionary
(2.2) prządka
Wiktionary
1. mężczyzna trudniący się wyrobem tkanin lub robotnik w tkalni;
2. ptak z rodziny wikłaczowatych, podobny do wróbla, żyjący na sawannach Afryki i żywiący się pasożytami bawołów; wróbel towarzyski;
3. mrówka żyjąca w Afryce i południowej Azji, zakładająca swe gniazda w koronach drzew z liści połączonych specjalną wydzieliną jej larw
SJP.pl
Wikipedia
kobieta trudniąca się wyrobem tkanin lub pracownica tkalni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzem. kobieta, która pracuje przy wyrobie tkanin
Wiktionary
Tkacz (lub tkaczka) - pracownik przemysłu włókienniczego lub rzemieślnik zajmujący się wytwarzaniem tkanin oraz ich wykończeniem. Zawód tkacza jest jednym z najstarszych zawodów uprawianych przez człowieka. Jego początki sięgają neolitu.
Tkacz oraz tkaczka mają swoje święto Dzień Tkaczki w pierwszą sobotę października.
Wikipedia
IPA: ˈtkat͡ʃka, AS: tkačka
Wiktionary
rzecz. tkactwo n., tkanie n., tkanina ż., tkacz m., tkalnia ż., tkalnictwo n.
czas. tkać ndk., utkać dk.
przym. tkacki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Fenomen Józefa Tkaczuka (fenomen JT) – etnograficzny i socjologiczny fenomen w postaci inskrypcji na murach warszawskiej Saskiej Kępy i Grochowa (a następnie w całej Polsce i w wielu miejscach świata, do których docierali Polacy), który pojawił się na przełomie lat 80. i 90. XX wieku, będący swoistym ewenementem wśród młodzieżowego graffiti.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dział fabryki włókienniczej, w którym wyrabia się tkaniny z przędzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakład lub dział fabryki, w którym wyrabia się tkaniny
Wiktionary
Tkalnia – oddział zakładu włókienniczego, na który, w zależności od branży, składają się przędzalnia, tkalnia i wykończalnia. W przetwórstwie włókien łykowych dodatkowo – roszarnia.
Oddział tkalni składa się z:
Wikipedia
IPA: ˈtkalʲɲa, AS: tkalʹńa
Wiktionary
rzecz. tkanie n., tkanka ż., tkanina ż., tkacz m., tkaczka ż., tkactwo n.
czas. tkać
Wiktionary
przemysł tkacki
SJP.pl
o cechach tkańcowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
Tkańcowate (Nesticidae) – rodzina pająków z podrzędu Opisthothela. W Polsce występuje jeden gatunek - tkaniec (Nesticus cellulanus).
Rodzina Nesticidae zawiera niewiele ponad 200 gatunków podzielonych na 9 rodzajów, z których wiele związanych jest ze środowiskiem jaskiń lub nawisów skalnych. Rodzaj Nesticus jest rodzajem typowym rodziny tkańcowatych, a jego przedstawiciele występują na całym świecie. Niektóre, uznane obecnie za zagrożone wyginięciem gatunki ze spokrewnionego rodzaju Eidmannella wyspecjalizowały się szczególnie w jaskiniach Teksasu, zasiedlając niezwykle niedostępne miejsca. Jeden gatunek, Eidmannella pallida spotykany jest w jaskiniach i nawisach skalnych, ale również na polach uprawnych i innych otwartych siedliskach.
Wikipedia
o cechach tkańcowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tkać.
Wiktionary
Tkactwo – dział przemysłu włókienniczego i rzemiosła zajmujący się wytwarzaniem tkanin. Jedno z najstarszych rzemiosł uprawianych przez człowieka. Jego początki sięgają neolitu. Powstały wtedy najstarsze, pionowe warsztaty tkackie.
Wikipedia
IPA: ˈtkãɲɛ, AS: tkãńe
Wiktionary
rzecz. tkactwo n., tkacz m., tkaczka ż., tkalnia ż., tkalnictwo n., tkanina ż., tkanica ż., tkanka ż.
czas. tkać ndk., utkać
przym. tkacki, tkaninowy
Wiktionary
gatunek pająka z rodziny tkańcowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włók. płaski wyrób włókienniczy ze splecionych nitek wątku i osnowy;
Wiktionary
Tkanina – wyrób włókienniczy płaski powstający w wyniku przeplatania ze sobą (według założonego splotu) wzajemnie prostopadłych układów nitek osnowy i wątku.
Proces wytwarzania tkaniny nazywa się tkaniem i wykonywany jest na krosnach tkackich (ręcznych lub mechanicznych). Półproduktem do produkcji tkanin jest przędza tkacka.
Wikipedia
IPA: tkãˈɲĩna, AS: tkãńĩna
Wiktionary
rzecz. tkacz m., tkaczka ż., tkalnia ż., tkanie n., utkanie n., tkanka ż., Tkacze nmos., tkactwo n., Tkaczew m., tkanka ż.
:: zdrobn. tkaninka ż.
czas. tkać ndk., utkać dk.
przym. tkaninowy, tkalniczy, tkacki, tkankowy, tkaczy, tkany
przysł. tkankowo, tkacko
Wiktionary
(1.1) materiał, sukno
Wiktionary
zdrobnienie od: tkanina
SJP.pl
mający niektóre właściwości tkaniny, przypominający tkaninę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący tkanin
Wiktionary
rzecz. tkanie n., tkanina ż.
Wiktionary
zespół komórek w organizmie, o podobnej budowie, takim samym pochodzeniu, pełniących określone funkcje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. zespół komórek o podobnych cechach i funkcjach;
Wiktionary
Tkanka (łac. textum, l. m. textus; gr. histos – utkanie, tkanka) – zespół komórek (wraz z macierzą pozakomórkową) o podobnej budowie, określonych czynnościach, wspólnym pochodzeniu, przemianie materii i przystosowanych do wykonywania określonej funkcji na rzecz całego organizmu. Tkanki są elementami składowymi narządów i ich układów. Dział biologii zajmujący się tkankami to histologia.
Wikipedia
(1.1) Naukowcy zainteresowali się znaczeniem pewnego rodzaju tkanek w procesie przemiany materii.
Wiktionary
IPA: ˈtkãnka, AS: tkãnka
Wiktionary
rzecz. tkankowiec m., tkalnia ż., tkanie n., tkanina ż.
czas. tkać ndk.
przym. tkankowy, wewnątrztkankowy
Wiktionary
zabijający tkanki, niszczący tkanki
SJP.pl
1. sporządzać tkaninę;
2. potocznie: wsuwać, wpychać, wtykać; siłą wkładać komuś coś do ręki; podtykać
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany techniką tkacką
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od tkać
Wiktionary
rzecz. tkanina ż.
czas. tkać ndk.
Wiktionary
Towarzystwo Kultury Języka
SJP.pl
Towarzystwo Krzewienia Kultury Fizycznej
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Towarzystwo Krzewienia Kultury Fizycznej;
Wiktionary
(1.1) TKKF ma siedzibę w Warszawie, a działa na obszarze całej Polski.
Wiktionary
IPA: ˌtɛ‿ka‿ka‿ˈɛf, AS: te‿ka‿ka‿ef
Wiktionary
Towarzystwo Krzewienia Kultury Świeckiej, stowarzyszenie ateistyczne działające od roku 1969
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: tkliwie
SJP.pl
1. czułość, serdeczność, wrażliwość;
2. silna wrażliwość na dotyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co tkliwe
Wiktionary
przym. tkliwy
przysł. tkliwie
rzecz. dotyk mrz.
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: tkliwy; bardziej tkliwy
SJP.pl
1. czuły, serdeczny, wrażliwy;
2. silnie reagujący na dotyk
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = polit. publ. teraz, kurwa, my;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== TKM (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = te quiero mucho → bardzo cię kocham
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== TKM (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = te quiero mucho → bardzo cię kocham
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== TKM (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = te quiero mucho → bardzo cię kocham
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: Towarzystwo Kursów Naukowych
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = eduk. hist. Towarzystwo Kursów Naukowych;
Wiktionary
poruszyć, trącić dotknięciem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. tykać)
(1.1) dokonany od|tykać.
Wiktionary
IPA: tknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: tknõńć
Wiktionary
rzecz. dotyk mrz., tykanie n., tknięcie n., przetykacz mrz., zestyk mrz., niedotykalski mos.
przym. dotykowy, niedotykalski
czas. stykać, wytknąć, wytykać, zetknąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) poruszenie czegoś z właściwego miejsca za dotknięciem
(1.2) napoczęcie, naruszenie lub skosztowanie czegoś
(1.3) uderzenie kogoś
(1.4) wykorzystanie seksualne kogoś
(1.5) rozpoczęcie wykonywania jakiejś czynności
(1.6) opanowanie kogoś przez uczucia, myśli itp.
(1.7) spadnięcie na kogoś nieszczęść, chorób itp.
Wiktionary
rzecz. niedotykalski mos., styk mrz., zestyk mrz., stykówka ż., stycznik mrz., tykanie n., zetknięcie n., stykanie n., wytknięcie n., wytykanie n., przetknięcie n., przetkanie n., przetykanie n., natknięcie n., natykanie n., potykanie n., potknięcie n., dotyk mrz., przetykacz mrz.
czas. tknąć dk., tykać ndk., zetknąć dk., stykać ndk., wytknąć dk., wytykać ndk., przetknąć dk., przetkać dk., przetykać ndk., natknąć dk., natykać ndk., potykać się ndk., potknąć się dk.
przym. dotykowy, niedotykalski
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ekon. teoretyczny kurs otwarcia;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) TOP
źródła.
== TKO (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik policzalny
(1.1) = sport. technical knockout → nokaut techniczny
odmiana.
(1.1) lp. TKO; lm. TKOs
przykłady.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Towarzystwo Kółek Rolniczych, Towarzystwo Kultury Robotniczej
SJP.pl
zostawać nadal
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. utkwić)
(1.1) zostawać nadal w tym samym miejscu, przedtem tam wpadłszy, przybywszy czy będąc wetkniętym
(1.2) pozostawać długo w umyśle albo sercu
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) mieć początek w czymś, być istotą czego
Wiktionary
czas. utkwić
Wiktionary
(1.1) pozostawać, rezydować
(1.2) być odczuwanym, być pamiętanym, być rozpamiętywanym
(2.1) być wrodzonym, istnieć, leżeć, osadzać się, zawierać się
Wiktionary
symbol talu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = traktat lizboński, traktat z Lizbony
Wiktionary
Tal (Tl, łac. thallium) – pierwiastek chemiczny, metal występujący w bloku p układu okresowego. Nazwa pochodzi od greckiego słowa thallos, oznaczającego zieloną gałązkę.
Wikipedia
IPA: tɛ‿ˈːl, AS: t•‿el
Wiktionary
internetowy skrót od: too long; didn't read - skrótowiec informujący, że tekst jest zbyt długi i że się go nie przeczytało; TLDR, tldr, TL;DR
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
internetowy skrót od: too long; didn't read - skrótowiec informujący, że tekst jest zbyt długi i że się go nie przeczytało; tldr, TL;DR, tl;dr
SJP.pl
palić się słabo, bez płomienia; tleć się, tlić, tlić się, żarzyć się
SJP.pl
pierwiastek chemiczny o symbolu O
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu O i liczbie atomowej 8;
Wiktionary
Tlen (O, łac. oxygenium) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 8, niemetal z grupy tlenowców w układzie okresowym.
Stabilnymi izotopami tlenu są 16
O (stanowi ponad 99% tlenu naturalnego), 17
O oraz 18
O.
Wikipedia
(1.1) Tlen jest niezbędny do życia.
(1.1) Woda składa się z wodoru i tlenu.
(1.1) Etery podatne są na utlenianie tlenem.
Wiktionary
IPA: tlɛ̃n, AS: tlẽn
Wiktionary
rzecz. tlenek m., tlenowiec m., tlenienie n., utlenianie n., nadtlenek m., podtlenek m.
czas. utleniać, tlenić, dotleniać, dotlenić, natlenić, natleniać
przym. tlenowy, tlenkowy, beztlenowy
przysł. tlenowo
temsłow. tleno-
Wiktionary
(1.1) kwasoród, symbol. O
Wiktionary
związek chemiczny pierwiastka chemicznego z tlenem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. nieorganiczny związek chemiczny zbudowany z tlenu i innego pierwiastka chemicznego;
Wiktionary
Tlenki – nieorganiczne związki chemiczne, zbudowane z tlenu i innego pierwiastka chemicznego, w którym tlen jest na -II stopniu utlenienia. Powstają w wyniku reakcji pierwiastków z tlenem (utlenianie, spalanie) oraz rozkładu związków zawierających tlen, zaś tlenki na różnych stopniach utlenienia można uzyskać w reakcji utleniania lub redukcji (odpowiednio tlenku o niższych i wyższych wartościowościach drugiego pierwiastka). Najbardziej rozpowszechnionymi tlenkami w przyrodzie są: krzemionka, czyli główny składnik piasku kwarcowego (SiO2), woda (H2O), tlenek żelaza (III), (Fe2O3), tlenek glinu (Al2O3), ditlenek węgla (CO2).
Wikipedia
(1.1) Tlenki mają bardzo różne własności fizyczne, które zależą od pierwiastka łączącego z tlenem.
Wiktionary
IPA: ˈtlɛ̃nɛk, AS: tlẽnek
Wiktionary
rzecz. tlen m., utleniacz m.
czas. utleniać ndk., utlenić dk.
przym. tlenkowy, tlenowy, beztlenowy
Wiktionary
(1.1) daw. niedokwas
Wiktionary
1. pot. utleniać, rozjaśniać, zwłaszcza włosy;
2. tlenić się - rozjaśniać się, stawać się jasnym
SJP.pl
1. pot. utleniać, rozjaśniać, zwłaszcza włosy;
2. tlenić się - rozjaśniać się, stawać się jasnym
SJP.pl
związek chemiczny pierwiastka chemicznego z tlenem
SJP.pl
Tlenki – nieorganiczne związki chemiczne, zbudowane z tlenu i innego pierwiastka chemicznego, w którym tlen jest na -II stopniu utlenienia. Powstają w wyniku reakcji pierwiastków z tlenem (utlenianie, spalanie) oraz rozkładu związków zawierających tlen, zaś tlenki na różnych stopniach utlenienia można uzyskać w reakcji utleniania lub redukcji (odpowiednio tlenku o niższych i wyższych wartościowościach drugiego pierwiastka). Najbardziej rozpowszechnionymi tlenkami w przyrodzie są: krzemionka, czyli główny składnik piasku kwarcowego (SiO2), woda (H2O), tlenek żelaza (III), (Fe2O3), tlenek glinu (Al2O3), ditlenek węgla (CO2).
Wikipedia
zakład produkujący czysty tlenek glinu
SJP.pl
Tlenofon – usługa VoIP oferowana przez firmę Aiton Caldwell (wcześniej przez portal o2.pl). Pozwala ona na prowadzenie bezpłatnych rozmów telefonicznych z innymi użytkownikami usługi Tlenofon oraz płatne z sieciami komórkowymi i stacjonarnymi na całym świecie.
Usługa oparta jest na protokole IAX2 i SIP.
Wikipedia
miernik stężenia tlenu
SJP.pl
tlenosiarczek węgla - bezbarwny gaz, najbardziej rozpowszechniony związek siarki występujący naturalnie w atmosferze
SJP.pl
terapia polegająca na zwiększeniu stężenia tlenu w powietrzu wdychanym przez chorego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. leczenie poprzez podawanie choremu tlenu;
Wiktionary
Tlenoterapia – leczenie tlenem. Metoda terapeutyczna polegająca na wykorzystywaniu tlenu w leczeniu poprzez zwiększenie stężenia tlenu w powietrzu wdechowym.
Wszystkie komórki organizmu wymagają stałego dostarczania tlenu. Niektóre komórki, przede wszystkim neurony, są szczególnie wrażliwe na niedotlenienie. Przerwanie dostarczania tlenu do mózgu na ok. 5 minut prowadzi do nieodwracalnych zmian, a następnie do śmierci (znane są jednak przypadki, w których kilkunastominutowe niedotlenienie nie spowodowało uszkodzeń mózgu). Także przewlekła hipoksja może mieć istotne znaczenie patologiczne.
Wikipedia
(1.1) Szpital tymczasowy łatwo wyposażyć. Oczywiście trzeba dostawić łóżka i zbudować instalację tlenową o odpowiedniej wydajności - bo pamiętajmy, że podstawą leczenia COVID-19 jest tlenoterapia.
Wiktionary
1. biol. organizm, najczęściej drobnoustrój, mogący żyć i rozwijać się jedynie w obecności tlenu atmosferycznego; aerob, aerobiont, oksybiont;
2. chem. pierwiastek chem. należący do VI grupy głównej układu okresowego; siarkowiec
SJP.pl
Tlenowce (siarkowce, chalkogeny) – nazwa pierwiastków należących do 16 (daw. VIA lub VI głównej) grupy układu okresowego. Są to tlen, siarka, selen, tellur, polon i liwermor. Nazwa chalkogeny pochodzi z greckiego chalkos oznaczającego brąz lub metal i związana jest z powszechnym występowaniem tlenu i siarki w rudach metali.
Wikipedia
1. biol. organizm, najczęściej drobnoustrój, mogący żyć i rozwijać się jedynie w obecności tlenu atmosferycznego; aerob, aerobiont, oksybiont;
2. chem. pierwiastek chem. należący do VI grupy głównej układu okresowego; siarkowiec
SJP.pl
pomieszczenie, w którym znajdują się urządzenia do produkcji tlenu
SJP.pl
Monotlenek diwodoru (ang. dihydrogen monoxide, DHMO) – nomenklaturowo poprawna, ale rzadko stosowana nazwa chemiczna wody. Jest ona wykorzystywana do mistyfikacji, które mają pokazać skutki ignorancji naukowej i ośmieszać zjawisko publicznego lęku przed nieznanymi nazwami substancji chemicznych.
Wikipedia
przymiotnik od: tlen
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tlenem, dotyczący tlenu
Wiktionary
(1.1) Siarka wchodzi w skład aminokwasów stanowiących składniki budulcowe, pomaga przy zwalczaniu infekcji, wspomaga prawidłową gospodarkę tlenową, wspomaga wydzielanie żółci.
Wiktionary
IPA: tlɛ̃ˈnɔvɨ, AS: tlẽnovy
Wiktionary
rzecz. tlen m., utlenianie n., utlenienie n., tlenienie n., tlenowiec m., beztlenowiec m., tlenek m.
czas. tlenić ndk., utlenić dk., utleniać ndk.
przym. beztlenowy, tlenkowy
Wiktionary
tlić się - palić się słabo, bez płomienia; żarzyć się, tleć, tleć się
SJP.pl
skrót od: Twoje Linie Kolejowe - marka pociągów
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Tanie Linie Kolejowe;
(1.2) = Twoje Linie Kolejowe;
Wiktionary
(1.1) Ze Świnoujścia do Krakowa kursuje pociąg TLK "Barbakan".
Wiktionary
IPA: tɛ‿ːl‿ˈka, AS: t•‿el‿ka
Wiktionary
partykuła
(1.1) gw-pl|Warmia. tylko
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|tylko.
źródła.
== tlo (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ziemia
(1.2) geol. gleba
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|tylko.
źródła.
== tlo (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ziemia
(1.2) geol. gleba
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: Towarzystwo Lekarskie Warszawskie, Towarzystwo Lekarskie Wileńskie
SJP.pl
skrót od: telegraph exchange (telex, dalekopis)
SJP.pl
1. symbol tulu, pierwiastka chemicznego;
2. skrót od: list do Tymoteusza (1 Tm - list pierwszy, 1 Tm - list drugi) - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Nowego Testamentu
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. tęczowy most
(1.2) bibl. tekst masorecki;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) stawiane przy datach zgonu zwierzęcia
(1.2) stosowane przy podawaniu źródeł tłumaczeń Biblii
tłumaczenia.
źródła.
== TM (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = praw. hand. trademark → znak towarowy
(1.2) = Their Majesties → Ich Wysokości
(1.3) = inform. Turing machine → maszyna Turinga
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) stawiane przy datach zgonu zwierzęcia
(1.2) stosowane przy podawaniu źródeł tłumaczeń Biblii
tłumaczenia.
źródła.
== TM (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = praw. hand. trademark → znak towarowy
(1.2) = Their Majesties → Ich Wysokości
(1.3) = inform. Turing machine → maszyna Turinga
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) ™
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) stawiane przy datach zgonu zwierzęcia
(1.2) stosowane przy podawaniu źródeł tłumaczeń Biblii
tłumaczenia.
źródła.
== TM (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = praw. hand. trademark → znak towarowy
(1.2) = Their Majesties → Ich Wysokości
(1.3) = inform. Turing machine → maszyna Turinga
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) ™
Wiktionary
skrót od: tego miesiąca
SJP.pl
figura retoryczna: rozdzielenie wyrazu będącego złożeniem bądź zrostem na dwie części i wprowadzenie między nie innych słów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. jęz. środek stylistyczny polegający na umieszczaniu cząstek wyrazów w środku innych wyrazów
Wiktionary
(1.1) Tmeza dotyczy z kolei podziału pojedynczego słowa (simplicis verbi sectio), rozbicia go na mniejsze części.
Wiktionary
skrót od: Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. bóg góry Tmolos, król Lidii, syn Aresa i Teogone, mąż Omfale
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) daw. geogr. mityczna nazwa góry Bozdağ
Wiktionary
Tmolos (gr. Τμῶλος Tmō̂los, łac. Tmolus) – w mitologii greckiej bóg rzeki i góry Tmolos. Był synem Aresa i Teogone oraz mężem Omfale, z którą spłodził Teoklimenosa. Niektóre mity podają, iż był ojcem Tantala.
Sędziował w pojedynku muzycznym między Marsjaszem (w innej wersji mitu – Panem) i Apollem. Zwycięstwo przyznał Apollinowi. Kiedy Midas nie zgodził się z werdyktem, bóg ukarał go, przyprawiając mu ośle uszy.
Wikipedia
skrótowiec
(1.1) = hist. polit. traktat nicejski, traktat z Nicei
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== TN (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = geogr. Tennessee → Tennessee (stan w USA)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: tɛ‿ˈɛ̃n, AS: te‿ẽn
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== TN (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = geogr. Tennessee → Tennessee (stan w USA)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
służący do cięcia
SJP.pl
dłuto służące do przecinania metalu
SJP.pl
skrót od: Towarzystko Naukowe Organizacji i Kierownictwa
SJP.pl
1. kruszący materiał wybuchowy; trotyl;
2. skrót od: Turner Network Television - kanał telewizyjny USA;
3. skrót od: Thomas Nationwide Transport - firma kurierska
SJP.pl
wyraz występujący w zdaniu jako partykuła, łącznik, spójnik, jak również w funkcji podmiotu
SJP.pl
zaimek rodzajowy
(1.1) …wskazujący, rodzaj nijaki
zaimek rzeczowny
(2.1) …występujący w funkcji podmiotu
partykuła
(3.1) …podkreślająca ekspresywność wypowiedzi
spójnik
(4.1) …oznaczający wynikanie lub przyzwolenie
(4.2) …odnoszący się do powtarzalnego elementu
Wiktionary
To lub to
Wikipedia
(1.1) To dziecko jest nieznośne.
(2.1) To jest doprawdy skandal!
(3.1) Kogo to ja widzę!
(4.1) Jeśli nie rozumiesz, to naucz się języka.
(4.2) Co kraj, to obyczaj.
Wiktionary
IPA: tɔ, AS: to
Wiktionary
(1.1) owo; książk. toż; przest. ono; daw. sio
Wiktionary
1. pomieszczenie, w którym można załatwić swoje potrzeby fizjologiczne; ubikacja, ustęp;
2. elegancka suknia na specjalne uroczystości;
3. czynności higieniczne;
4. przestarzale: mebel sypialniany z lustrem i szufladami; toaletka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ubikacja w miejscu publicznym
(1.2) szafka służąca do przechowywania kosmetyków
(1.3) zabiegi higieniczne
(1.4) elegancki strój kobiecy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W każdym barze powinna być toaleta.
(1.2) W toalecie trzymam perfumy.
(1.3) Każdy dzień zaczynamy poranną toaletą.
(1.4) Do opery panie zakładają wieczorowe toalety a panowie garnitury.
Wiktionary
IPA: ˌtɔaˈlɛta, AS: toaleta
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. toaletka ż.
przym. toaletowy
Wiktionary
(1.1) klozet, ubikacja, WC
(1.2) szafka
(1.3) mycie się
(1.4) kreacja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mebl. stolik z lustrem i miejscem na przybory do makijażu, robienia fryzury itp.
Wiktionary
(1.1) Dobrze mieć również na swojej toaletce krem liftingujący, poprawiający owal twarzy.
Wiktionary
IPA: ˌtɔaˈlɛtka, AS: toaletka
Wiktionary
rzecz. toaleta ż., toaletówka ż.
przym. toaletowy, toaletkowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|tjoleta.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący toalety, używany w celach higienicznych
Wiktionary
IPA: ˌtɔalɛˈtɔvɨ, AS: toaletovy
Wiktionary
rzecz. toaleta ż., toaletka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: toast
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od toast
Wiktionary
rzecz. toast m.
Wiktionary
wychylenie kielichów za czyjeś zdrowie, za pomyślność kogoś lub czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. krótka przemowa podczas przyjęcia wygłaszana w celu złożenia życzeń pomyślności, gratulacji itp., podczas której zazwyczaj następuje wzniesienie kieliszka alkoholu
(1.2) liter. krótka pieśń, śpiewana w czasach staropolskich podczas uczt w momencie podnoszenia kielichów z winem
Wiktionary
Toast – gatunek literatury stosowanej, skonwencjonalizowana formuła lub krótka przemowa wznoszona dla uczczenia kogoś lub czegoś, życzenia komuś pomyślności itp. Po toaście następuje wypicie napoju, często też stuknięcie się kieliszkami. Toast może przybrać charakter konwencjonalnej, krótkiej formuły (np. „na zdrowie!”) lub dłuższej, bardziej oryginalnej przemowy, w którą jednak elementy konwencjonalne często są wbudowane.
Wikipedia
(1.1) Wuj Leon wstał i wzniósł toast za pomyślność pary młodej.
Wiktionary
IPA: ˈtɔast, AS: toast
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. toaścik m.
przym. toastowy
Wiktionary
Tob (hebr. טוֹב, LXX Τούβιον) – biblijny region położony na wschód od Jeziora Tyberiadzkiego, w północno-wschodniej części Zajordania, dokąd według Księgi Sędziów zbiegł przed swoimi braćmi Jefte (Sdz 11,3). W czasach króla Dawida aramejscy mieszkańcy Tob w sile dwunastu tysięcy ludzi wspomogli Ammonitów w walce przeciwko Izraelowi (2 Sm 10,6-8). Według 1 Księgi Machabejskiej (1 Mch 5,12nn) w trakcie powstania Machabeuszy Żydzi z Tob byli mordowani i uprowadzani do niewoli przez Seleukidów i zostali oswobodzeni przez wojska Judy Machabeusza.
Wikipedia
mieszkaniec Tobago
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tobago
Wiktionary
rzecz. Tobago n.
:: fż. Tobagijka ż.
przym. tobagijski
Wiktionary
mieszkanka Tobago
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tobago
Wiktionary
rzecz. Tobago n.
:: fm. Tobagijczyk mos.
przym. tobagijski
Wiktionary
przymiotnik od: Tobago (wyspa)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tobago, dotyczący Tobago
Wiktionary
rzecz. Tobago n., Tobagijczyk mos., Tobagijka ż.
Wiktionary
wyspa na Oceanie Atlantyckim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. karaibska wyspa na Atlantyku u północno-wschodnich wybrzeży Ameryki Południowej, na północny wschód od Trynidadu z którym tworzy jedno państwo Trynidad i Tobago;
Wiktionary
Tobago – wyspa na Oceanie Atlantyckim u północno-wschodnich wybrzeży Ameryki Południowej, na północny wschód od wyspy Trynidad, z którą tworzy jedno państwo Trynidad i Tobago, przy czym zachowuje odrębny samorząd.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) Trynidad i Tobago
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) Trynidad i Tobago
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Tobagijczyk mos., Tobagijka ż.
przym. tobagijski
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|hiszp|tabaco. → cygaro
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Tobago
* esperanto: (1.1) Tobago
* japoński: (1.1) トバゴ島
* nowogrecki: (1.1) Τομπάγκο n.
* rosyjski: (1.1) Тобаго
* turecki: (1.1) Tobago
* ukraiński: (1.1) Тобаго
* węgierski: (1.1) Tobago
źródła.
== Tobago (język angielski.) ==
thumb|Tobago (1.1)
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Tobago.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Tobago
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Tobagijczyk mos., Tobagijka ż.
przym. tobagijski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wzór srokatej maści konia
SJP.pl
[czytaj: tobajas]
1. obce imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Tobias – wieś w Stanach Zjednoczonych, w stanie Nebraska, w hrabstwie Saline.
Wikipedia
mała, przybrzeżna rybka morska z rodziny dobijakowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Tobiasz – imię pochodzenia hebrajskiego, od wyrażenia tobijjahu oznaczającego „Bóg jest dobry”.
W Polsce notowane już w średniowieczu jako Tobijasz, Tobija.
Obce formy:
Wikipedia
(1.1) Nazwa tego zwyczaju wiąże się z biblijnym Tobiaszem, który dzięki powściągliwości seksualnej w tym czasie uwolnił się od demonicznego zagrożenia.
Wiktionary
IPA: ˈtɔbʲjaʃ, AS: tobʹi ̯aš
Wiktionary
rzecz. Tobiasza ż.
przym. tobiaszowy, Tobiaszowy
Wiktionary
Tobiasz z małżonką; Tobiaszowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Tobiasza lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Tobiasza
Wiktionary
(1.1) Wytrwale pasał swoje krowy na Tobiaszowej miedzy.
Wiktionary
rzecz. Tobiasz mos., Tobiaszek mos.
Wiktionary
zaimek
(1.1) C. lp. → ty
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈtɔbʲjɛ, AS: tobʹi ̯e
Wiktionary
wzmocniony zaimek osobowy "tobie"
SJP.pl
1. nazwisko polskie;
2. zdrobnienie od: Tobiasz (imię męskie)
SJP.pl
sanie używane w ratownictwie górskim do przewozu rannych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lekkie, niskie sanki ratowników górskich;
(1.2) u Indian kanadyjskich: sanki w psich zaprzęgach
Wiktionary
Wikipedia
IPA: tɔˈbɔɡãn, AS: tobogãn
Wiktionary
ubiór zawodnika taekwondo; dobok
SJP.pl
dawniej: podróżna torba; torba używana przez pasterzy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
miasto w Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rosji, w obwodzie tiumeńskim, u ujścia rzeki Toboł do Irtysza;
(1.2) astr. planetoida o numerze 13125 z pasa głównego asteroid;
Wiktionary
Tobolsk (ros. Тобольск) – miasto w Rosji, w obwodzie tiumeńskim. Położony w północnej części regionu Tiumeń, u zbiegu rzeki Tobol i Irtyszu. Powstałe na obszarze podbitym przez Carstwo Rosyjskie w 1587 roku, stanowiło ważne centrum podboju Syberii i uważane było wtedy za jej stolicę. Siedziba eparchii tobolskiej i tiumeńskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, z XVII-wiecznym soborem Mądrości Bożej i Zaśnięcia Matki Bożej. W mieście znajduje się też rzymskokatolicki kościół Trójcy Przenajświętszej wybudowany w latach 1900-1907 ze składek rosyjskich Polaków.
Wikipedia
rzecz. Toboł m., Tobołsk m.
przym. tobolski
Wiktionary
(1.1) rzad. war. Tobołsk
Wiktionary
przymiotnik od: Tobolsk (miasto w Rosji), Toboł (rzeka w Rosji i w Kazachstanie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tobolskiem, dotyczący Tobolska
Wiktionary
rzecz. Tobolsk mrz., Toboł mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawniej: tobół
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spory pakunek owinięty w materiał
(1.2) pot. nieporęczny bagaż
Wiktionary
Toboł (ros. Тобол) – rzeka w Rosji zauralskiej i w północnym Kazachstanie, lewy dopływ Irtyszu. Długość – 1591 km, powierzchnia zlewni – 426 tys. km², średni przepływ – 805 m³/s.
Toboł ma źródła w zachodniej części Płaskowyżu Turgajskiego, skąd spływa na północny wschód do północnego odcinka Bramy Turgajskiej, po czym wypływa na Nizinę Zachodniosyberyjską. W dorzeczu Tobołu leży około 20 tys. jezior o łącznej powierzchni 9 tys. km². Reżim rzeki jest śniegowy, z maksimum od maja do początku sierpnia. Toboł zamarza w listopadzie, taje na przełomie kwietnia i maja.
Wikipedia
(1.1) Ten, prócz tobołów na grzbiecie, niósł na karku i Nel, która, między jego niezmiernemi uszyma wyglądała tak, jakgdyby siedziała w wielkim fotelu.
Wiktionary
rzecz. tobołek mrz.
Wiktionary
(1.1) tłumok
Wiktionary
potocznie:
1. duży, nieforemny pakunek; tłumok;
2. ciężki, nieporęczny bagaż
SJP.pl
Wikipedia
1. mały tobół; zawiniątko, pakunek, tłumoczek;
2. roślina z rodziny kapustowatych, o drobnych, białych lub różowawych kwiatach, rosnąca w umiarkowanej strefie półkuli północnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niewielki tobół
(1.2) lm. bot. nazwa systematyczna|Thlaspi arvense|L.|ref=tak., roślina z rodziny kapustowatych
Wiktionary
(1.1) Chłopak położył swój pastuszkowy tobołek pod drzewem i zasnął.
Wiktionary
rzecz. tobół mrz.
Wiktionary
(1.1) tłumoczek, zawiniątko, węzełek
(1.2) tobołki polne
Wiktionary
1. mały tobół; zawiniątko, pakunek, tłumoczek;
2. roślina z rodziny kapustowatych, o drobnych, białych lub różowawych kwiatach, rosnąca w umiarkowanej strefie półkuli północnej
SJP.pl
Wikipedia
Tobołowo – wieś w Polsce, w województwie podlaskim, w powiecie augustowskim, w gminie Nowinka. Tobołowo położone jest nad jeziorem o tej samej nazwie.
Wieś królewska ekonomii grodzieńskiej położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
potocznie: pakunki, rzeczy osobiste, różne przedmioty; klamoty, manatki, tobołki
SJP.pl
Toboły (ukr. Тоболи) – wieś na Ukrainie w rejonie koszyrskim obwodu wołyńskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Tobruk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tobrukiem, dotyczący Tobruku
Wiktionary
rzecz. Tobruk mrz., tobruczanin mos., tobruczanka ż., tobrukczyk mos.
Wiktionary
mieszkaniec Tobruku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tobruku; osoba z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Tobruk mrz., tobrukczyk mos.
:: fż. tobruczanka ż.
przym. tobrucki
Wiktionary
mieszkanka Tobruku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tobruku; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Tobruk ż., tobrukczyk mos.
:: fm. tobruczanin mos.
przym. tobrucki
Wiktionary
miasto w Libii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Libii nad Morzem Śródziemnym;
Wiktionary
Tobruk (arab. طبرق) – miasto portowe w północno-wschodniej Libii, w regionie historycznym Cyrenajka, ośrodek administracyjny gminy Al-Butnan.
W czasie II wojny światowej miasto było miejscem długotrwałych walk między wojskami alianckimi (w tym polskiej Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich, pod dowództwem gen. bryg. Stanisława Kopańskiego, od 21 sierpnia do 9 grudnia 1941 roku) a wojskami niemiecko-włoskimi pod dowództwem Erwina Rommla. Twierdza była kolejno oblegana przez obie walczące strony.
Wikipedia
(1.1) Twierdzę Tobruk próbowały zdobyć wojska włoskie i niemieckie.
Wiktionary
rzecz. tobruczanin mos., tobruczanka ż., tobrukczyk mos.
przym. tobrucki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. żołnierz Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich, uczestnik obrony Tobruku
Wiktionary
(1.1) Opowiadali nam tobrukczycy z Brygady Karpackiej jak piękna i zielona jest Palestyna, pardesami pomarańczowymi pokryta. Gdzie one?
(1.1) Rok później, 16 sierpnia 1995 roku, Rada Gminy Gizałki uchwałą nr IX/22/95 nadała tytuły Honorowego Obywatela Gminy Gizałki wszystkim żyjącym Tobrukczykom. Odpowiednie dyplomy wręczono Tobrukczykom 13 października 1995 roku.
Wiktionary
rzecz. Tobruk mrz., tobruczanin mos., tobruczanka ż.
przym. tobrucki
Wiktionary
spójnik "to" z cząstką "by"
SJP.pl
przestarzale: wszak, wszakże, przecież
SJP.pl
partykuła
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. oczywiście, naturalnie
(1.2) gw-pl|Kujawy. ależ, przecież
wykrzyknik
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. oczywiście, naturalnie
(2.2) gw-pl|Kujawy. ależ, przecież
Wiktionary
przestarzale: toby
SJP.pl
[czytaj: tokkata] improwizacyjny utwór muzyczny na instrument klawiszowy
SJP.pl
Toccata (od wł. toccare = uderzać) – forma muzyczna powstała w XVI wieku, szczególnie popularna w okresie baroku. Zazwyczaj ma charakter improwizacyjny i jest przeznaczona na instrument klawiszowy (organy, klawesyn, fortepian lub klawikord), utrzymana jest w szybkim tempie i wymaga dużej wirtuozerii wykonawczej. Często pełni funkcję wstępu do fugi.
Wikipedia
mała toccata
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tocharami, dotyczący Tocharów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język tocharski
Wiktionary
rzecz. Tochar mos.
Wiktionary
rodzaj niewielkiego dinozaura z rodziny troodonów
SJP.pl
Tochizaur (Tochisaurus nemegtensis) – niewielki teropod z rodziny troodonów. Jego jedyne skamieliny – holotyp (PIN 551-224) zawierający drugą (233 mm), trzecią (232 mm) i czwartą (242 mm) kość śródstopia zostały znaleziony w datowanych na wczesny mastrycht osadach formacji Nemegt (południowa Mongolia). Pierwsza wzmianka o tochizaurze pojawiła się w wydanej w 1987 r. pracy Kurzanowa pt. "Avimimidae and the problem of the origin of birds" jako o nieznanym teropodzie.
Wikipedia
półpasożytnicza, rzadka roślina z rodziny zarazowatych
SJP.pl
Tocja alpejska, tocja karpacka (Tozzia carpathica Woloszack) – gatunek rośliny należący do monotypowego rodzaju tocja.
Wikipedia
[czytaj: tokWIL] nazwisko, m.in. Charles Alexis de Tocqueville (1805-1859) - francuski historyk i polityk
SJP.pl
Miejscowości:
Osoby:
Wikipedia
krąg do ostrzenia narzędzi, poruszany korbą i osadzony nad naczyniem z wodą; brus, osełka, toczydło, szlifierka
SJP.pl
1. kapelusz damski bez ronda, ściśle przylegający do głowy
2. glon z typu zielenic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: tok
(1.2) kobiece miękkie nakrycie głowy w kształcie ronda, bez daszka;
(1.3) jeźdz. ochronna czapka jeździecka, zapinana pod brodą, zwykle z małym daszkiem;
(1.4) biol. nazwa systematyczna|Volvox|ref=tak., rodzaj zielenicy z rodziny toczkowatych;
(1.5) górna robocza tarcza koła garncarskiego
(1.6) daw. pasieka
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. tok m., otok m., wytok m., tokarka ż., tokarnia ż., tokarz m., toczenie n., potoczenie n., utoczenie n., wytoczenie n., staczanie n., stoczenie n.
czas. toczyć ndk., potoczyć dk., utoczyć dk., wytoczyć dk., staczać ndk., stoczyć dk.
przym. toczny, toczkowy
Wiktionary
1. przewlekła, choroba autoimmunologiczna z grupy chorób reumatycznych atakująca skórę, naczynia krwionośne i narządy wewnętrzne
2. postać skórna gruźlicy; lupus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. przewlekła choroba autoimmunologiczna z grupy chorób reumatycznych atakująca skórę, naczynia krwionośne i narządy wewnętrznefakt.
(1.2) med. postać skórna gruźlicy
Wiktionary
Wikipedia
przym. toczniowy
czas. otaczać
Wiktionary
Toczenica (Pierścień, ang. Annulet, fr. Annelet) – mobilium herbowe, podobnie jak prawda przedstawiane w formie obrączki. Wywodzić się ma ze skręconej i zwiniętej w okrąg chusty, mającej za zadanie utrzymać na miejscu chustę rozpostartą na hełmie rycerskim, chroniącą go przed nagrzaniem.
Wikipedia
1. posuwać coś obracając
2. czynić coś w dalszym ciągu
3. obrabiać na tokarce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|toczyć.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: tɔˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: točẽńe
Wiktionary
rzecz. otoczak mrz., toczek mrz., tokarka, tokarz
czas. otaczać, toczyć
przym. tokarski
Wiktionary
potocznie: kropka; zwykle w związku frazeologicznym: toczka w toczkę -
a) identycznie, tak samo;
b) identyczny, taki sam
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. głośnik zakładowego radia
Wiktionary
9K79 Toczka – radziecki taktyczny zestaw rakietowy klasy ziemia-ziemia z pociskami balistycznymi krótkiego zasięgu 9M79F, 9M79K lub 9M79B na lądowej platformie samochodowej z wyrzutnią klasy TEL, przeznaczony do rażenia celów punktowych. Według traktatu INF oznaczony był OTR-21, znany jest też pod nazwą kodową NATO SS-21 Scarab.
Wikipedia
rodzina małży żyjących w strefie przybrzeżnej wód ciepłych i dobrze zasolonych, drążących korytarze w piasku, mule, drzewie i skałach; należą do niej między innymi: skałotocz palczak, świdrak okrętowy
SJP.pl
o cechach toczkarzowatych (rodzina małży)
SJP.pl
rząd zielenic właściwych; toczkowe
SJP.pl
Toczkowce (Volvocales) – rząd jedno- lub wielokomórkowych zielenic. Jako jedyne wśród zielenic mają komórki ruchome w stadium wegetatywnym, posiadające jedną lub kilka wici. Rozmnażają się płciowo lub na drodze izogamii, rzadziej anizogamii i oogamii.
Wikipedia
rząd zielenic właściwych; toczkowce
SJP.pl
przedstawiciel rzędu zielenic właściwych
SJP.pl
o cechach toczkowych (rząd zielenic)
SJP.pl
rząd grzybów z klasy patyczniaków; helotkowce
SJP.pl
Tocznikowce (Helotiales Nannf. ex Korf & Lizoň) – rząd grzybów z klasy patyczniaków (Leotiomycetes).
Wikipedia
przedstawiciel rzędu grzybów z klasy patyczniaków; helotkowiec
SJP.pl
mogący się toczyć, obracać, kręcić, np. łożysko toczne
SJP.pl
1. posuwać coś obracając
2. czynić coś w dalszym ciągu
3. obrabiać na tokarce
SJP.pl
1. posuwać coś obracając
2. czynić coś w dalszym ciągu
3. obrabiać na tokarce
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) przesuwać obracając po ziemi
(1.2) czynić coś, prowadzić
(1.3) nadawać czemuś kształt, obrabiając to na tokarce
(1.4) pobierać płyn i wypuszczać go
(1.5) nadawać kształt wyrobom ceramicznym na kole garncarskim
(1.6) o chorobach: wyniszczać organizm
(1.7) o negatywnych uczuciach: dawać się we znaki, trawić, powodować negatywny stan
(1.8) niszczyć coś, zwłaszcza drewno, poprzez drążenie w nim otworów
(1.9) formować jakąś masę w kulkę
czasownik zwrotny toczyć się
(2.1) przesuwać się, obracając się po ziemi (bezwładnie)
(2.2) dziać się
(2.3) o pojeździe kołowym: powoli się poruszać (celowo)
(2.4) o cieczy: płynąć, zwykle w dużych ilościach
(2.5) pot. powoli, ociężale iść
(2.6) przesuwać się, zmieniać swoje położenie
Wiktionary
(1.1) On wciąż toczy tę beczkę pod górę zamiast zawieźć ją na przyczepie.
(1.2) Królowie postanowili nie toczyć dalej tej wojny.
(1.3) Na tej tokarce możesz toczyć tylko przedmioty z drewna.
(1.4) Toczę wino z beczki.
(1.5) Później to zrobię, teraz mam brudne ręce, bo toczę garnek z gliny.
(1.6) Gruźlica toczy ciało chorego.
(1.7) Smutek toczy moje wnętrze, bo bardzo za nią tęsknię.
(1.8) Korniki toczą zabytkową szafę.
(1.9) Toczę kulki mięsne na obiad.
(2.1) Piłka toczy się po ziemi.
(2.2) Akcja tej książki toczy się w XIX wieku.
(2.3) Lokomotywa toczy się po bocznym torze.
(2.4) Wody rzeki leniwie toczą się szerokim korytem.
(2.5) Pijak toczył się poboczem.
(2.6) Księżyc powoli toczył się po niebie.
Wiktionary
IPA: ˈtɔt͡ʃɨt͡ɕ, AS: točyć
Wiktionary
rzecz. toczenie n., tokarka ż., tokarz m., otoczak m., toczek mrz.
czas. otaczać, wytaczać
Wiktionary
krąg do ostrzenia narzędzi, poruszany korbą i osadzony nad naczyniem z wodą; brus, osełka, toczak, szlifierka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
toczyk gruszowiaczek - motyl, szkodnik jabłoni
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
część sieci rybackiej, drewniany krążek ułatwiający przesuwanie się jej po dnie
SJP.pl
dawniej:
1. jak utoczony, gładki, krągły;
2. taki, po którym łatwo się toczy, równy
SJP.pl
Toczyłowo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie grajewskim, w gminie Grajewo.
Pod koniec XIX w. wieś należała do gminy Bogusze, powiat szczuczyński. Parafia Rajgród.
W okresie międzywojennym należała do gminy Bogusze, powiat szczuczyński. Majątek ziemski posiadał tu Adam Rydzewski (63 mórg).
Wikipedia
Miejscowości w Argentynie:
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: tudu] w językach programowania: słowo w komentarzu określające zadanie do wykonania
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. Fritz Todt (1891-1942), członek NSDAP, żołnierz i polityk niemiecki;
2. Organizacja Todta (niem. Organisation Todt), hitlerowska organizacja zajmująca się budową obiektów wojskowych, wykorzystująca jako siłę roboczą więźniów
SJP.pl
Organizacja Todta (niem. Organisation Todt, OT) – utworzona w 1938 roku w nazistowskich Niemczech organizacja, której zadaniem była budowa obiektów wojskowych. Nazwa pochodzi od nazwiska Fritza Todta, który początkowo kierował tą organizacją. Po jego śmierci w 1942, szefem organizacji został Albert Speer.
Wikipedia
zdrobnienie od: Teodozja, Teodora (imiona żeńskie)
SJP.pl
Todzia – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ostrołęckim, w gminie Kadzidło. Leży nad Rozogą dopływem Narwi.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Parafia pw. Ducha Świętego w Kadzidle
Wikipedia
[czytaj: tołlup] rodzaj skoku w łyżwiarstwie figurowym, odmiana rittbergera; toeloop, tulup
SJP.pl
[czytaj: toja] zdawkowa moneta Papui-Nowej Gwinei, 1/100 kiny
SJP.pl
Toea (nazwa w języku hiri motu oznacza cenne rodzaje muszli) – moneta zdawkowa używana w Papui-Nowej Gwinei jako równowartość 1/100 kina. W obiegu występują monety 5, 10, 20 i 50 toea. Od 2002 roku wybijana z mieszanki miedzi i niklu. Od 1980 wybijane są też monety pamiątkowe toea (od 2007 także ze stopu miedzi i niklu).
Wikipedia
ang. The Test of English as a Foreign Language, certyfikat znajomości języka angielskiego na poziomie zaawansowanym
SJP.pl
[czytaj: tołlup] rodzaj skoku w łyżwiarstwie figurowym, odmiana rittbergera; toe-loop, tulup
SJP.pl
Toe-loop, toe loop, toeloop – skok wykonywany w łyżwiarstwie figurowym w konkurencjach jazdy indywidualnej (soliści, solistki) oraz par sportowych, odmiana rittbergera. Należy do grupy skoków kopanych (ang. toe jumps), czyli oddawanych poprzez odbicie z użyciem ząbków łyżwy. Jest jednym z najłatwiejszych skoków łyżwiarskich.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tofalarami, dotyczący Tofalarów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język tofalarski
Wiktionary
rzecz. Tofalar mos.
Wiktionary
(2.1) karagaski, tofa
Wiktionary
śmiertelna trucizna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. blat, lada
Wiktionary
At-Tafila, biblijne Tofel (arab. الطفيلة) − miasto w Jordanii, 183 km na południowy zachód od Ammanu, stolica muhafazy At-Tafila. Położone jest na równinie Tafila. Według spisu ludności z 2015 roku miasto zamieszkuje 27559 osób, 13208 kobiet i 14351 mężczyzn. Miasto jako Tofel wzmiankowane jest już w Księdze Powtórzonego Prawa (Pwt 1,1) w kontekście przemowy Mojżesza do Izraelitów po opuszczeniu przez nich Egiptu.
Wikipedia
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|blot, tofla.
Wiktionary
[czytaj: tofi]
1. gęsta, słodka masa, sporządzana z cukru, mleka i masła;
2. cukierek z tej masy; toffik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski lub nijaki
(1.1) kulin. ciągnący się cukierek mleczny
(1.2) kulin. masa przypominająca tofi (1.1), stosowana jako nadzienie do ciast
Wiktionary
Toffi – gęsta, słodka, dosyć twarda masa, sporządzana z cukru (lub melasy) i masła. Kolorem i smakiem przypomina nieco miód. Nazwy używa się też dla cukierków wytwarzanych z masy toffi z dodatkiem różnych aromatów, orzechów i innych dodatków. Toffi mogą mieć różną twardość, ale odpowiednią ich konsystencję uzyskuje się przez podgrzewanie i mieszanie masy w odpowiednio wysokiej temperaturze (150-160 st. C). Występują różne odmiany toffi, a w wielu krajach masę o tym składzie nazywa się zwyczajowo inaczej.
Wikipedia
(1.1) Kup pół kilo toffi.
Wiktionary
IPA: ˈtɔffʲi, AS: toffʹi
Wiktionary
(1.1) ciągutka, mordoklejka
Wiktionary
[czytaj: tofik] potocznie: toffi (cukierek)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. blat, lada
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|blot, tofel.
Wiktionary
ser sojowy otrzymywany z naturalnego mleczka sojowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. twarożek z mleka sojowego, składnik wielu potraw orientalnych i wegetariańskich;
Wiktionary
Tofu (jap. 豆腐, 豆富 tōfu; chiń. dòufǔ) – sojowy produkt spożywczy, otrzymywany w procesie koagulacji napoju sojowego.
Wikipedia
(1.1) Tofu jest bogatym źródłem białka, co ma szczególne znaczenie w opartej głównie na niskobiałkowym ryżu i pozbawionej mleka kuchni chińskiej.
Wiktionary
IPA: ˈtɔfu, AS: tofu
Wiktionary
rzecz. tofucznica ż., tofurnik m.
Wiktionary
odpowiednik jajecznicy na bazie tofu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. wegańskie danie przypominające jajecznicę, lecz bazujące na pokruszonym tofu zamiast jajek
Wiktionary
(1.1) Tofucznica. Przygotowana ze świeżych warzyw, aromatycznych ziół i tofu, ta smaczna i pożywna potrawa nadaje się na posiłek o każdej porze dnia.
(1.1) Tofucznica to mój weekendowy klasyk i kolejny powód, aby uwielbiać poranki.
Wiktionary
rzecz. tofu n., tofurnik m.
przym. tofurnikowy
Wiktionary
wegański odpowiednik sernika na bazie tofu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wegański deser lub ciasto na bazie tofu, który przypomina sernik
Wiktionary
(1.1) Jeśli chcecie, żeby tofurnik był wyjątkowo wilgotny to dobrze jest na dno piekarnika postawić naczynie z gorącą wodą.
Wiktionary
rzecz. tofu n., tofucznica ż.
przym. tofurnikowy
Wiktionary
1. długa wierzchnia szata męska noszona w starożytnym Rzymie;
2. urzędowy strój sędziów, adwokatów, prokuratorów; uroczysty strój profesorów wyższych uczelni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. staroż. długa szata męska, drapowana i zarzucana na lewe ramię, noszona w starożytnym Rzymie
(1.2) urz. eduk. długi, luźny strój sędziów, adwokatów, prokuratorów i profesorów wyższych uczelni, zakładany w okolicznościach oficjalnych
(1.3) kośc. szata duchownych ewangelickich
Wiktionary
Toga – w starożytności długie, wierzchnie okrycie noszone przez obywateli rzymskich; w czasach późniejszych rodzaj obszernej fałdowanej szaty będącej urzędowym strojem przedstawicieli sądownictwa i uroczystym strojem akademickim.
Wikipedia
(1.1) Przybrany był w białą tunikę i w ametystową togę, która rzucała sinawy blask na jego oblicze.
Wiktionary
IPA: ˈtɔɡa, AS: toga
Wiktionary
obywatel Togo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Togo
Wiktionary
IPA: tɔˈɟijt͡ʃɨk, AS: toǵii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Togo m.
:: fż. Togijka ż.
przym. togijski
Wiktionary
obywatelka Togo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Togo
Wiktionary
IPA: tɔˈɟijka, AS: toǵii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Togo m., Togijczyk m.
przym. togijski
Wiktionary
związany z Togo
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Togo
Wiktionary
IPA: tɔˈɟijsʲci, AS: toǵii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Togo m., Togijczyk m., Togijka ż.
Wiktionary
[czytaj: tolJAtti] nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w obwodzie samarskim, port nad Wołgą;
Wiktionary
Togliatti (ros. Toльятти, Toljatti; do 1964 Stawropol nad Wołgą, ros. Ставрополь на Волге, Stawropol na Wołgie) – miasto w Rosji, w obwodzie samarskim, port nad Wołgą. Ponad 721,7 tys. mieszkańców (styczeń 2010). Obecna nazwa pochodzi od nazwiska włoskiego komunisty Palmira Togliattiego. Według badań przeprowadzonych przez rządowy Uniwersytet Finansowy w Moskwie, Togliatti jest najbiedniejszym miastem Federacji Rosyjskiej.
Wikipedia
(1.1) W 1972 r. zostanie ukończona budowa Nadwołżańskiej Fabryki Samochodów w Togliattim, której projektowana moc produkcyjna ma wynosić 660 tys. samochodów osobowych rocznie.
Wiktionary
przym. togliattiński
Wiktionary
(1.1) Stawropol
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Togliattim, dotyczący Togliattiego
Wiktionary
rzecz. Togliatti mrz.
Wiktionary
1. długa wierzchnia szata męska noszona w starożytnym Rzymie;
2. urzędowy strój sędziów, adwokatów, prokuratorów; uroczysty strój profesorów wyższych uczelni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Afryce ze stolicą w Lomé;
Wiktionary
Togo, Republika Togijska – państwo w zachodniej Afryce nad Zatoką Gwinejską. Graniczy z Ghaną, Beninem i Burkina Faso. Obecnie członek Unii Afrykańskiej i ECOWAS.
Wikipedia
(1.1) ONZ zalicza Togo do grupy jednych z najsłabiej rozwiniętych państw świata.
Wiktionary
IPA: ˈtɔɡɔ, AS: togo
Wiktionary
rzecz. Togijczyk mos., Togijka ż.
przym. togijski
Wiktionary
(1.1) Republika Togijska
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji i Kazachstanie, prawy dopływ Uju w dorzeczu Tobołu
Wiktionary
[czytaj: toj toj] przenośna ubikacja publiczna; toi toi, tojtojka, tojka
SJP.pl
Ubikacja publiczna – typ ubikacji instalowany w średnio- i dalekobieżnych środkach transportu publicznego (pociągi, turystyczne autobusy dalekobieżne, samoloty, statki), a także w innych miejscach publicznych – kawiarniach i restauracjach, urzędach, większych domach handlowych itp., a także – jako wolnostojące obiekty na ulicach i placach miast, rzadziej wsi.
Wikipedia
roślina z rodziny toinowatych, uprawiana głównie na włókno do wyrobu worków, sznurów i lekkiej przędzy; toja
SJP.pl
Toina (Apocynum L.) – rodzaj roślin z rodziny toinowatych (Apocynaceae). Rodzaj liczy 4 gatunki. Występują one w strefie umiarkowanej Ameryki Północnej, Azji i południowo-wschodniej Europy. Znaczenie użytkowe ma toina konopiowata A. cannabinum uprawiana w USA jako roślina lecznicza, włóknista i przemysłowa. W literaturze rzadko pojawia się nazwa „kandyr” lub „konopie kalifornijskie”.
Wikipedia
rodzina roślin z klasy dwuliściennych obejmująca drzewa, krzewy i pnącza, rzadziej rośliny zielne, o kwiatach promienistych, naprzemianległych i różnorodnych owocach; występują głównie na obszarach strefy tropikalnej i subtropikalnej
SJP.pl
Wikipedia
o cechach toinowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
roślina z rodziny toinowatych, uprawiana głównie na włókno do wyrobu worków, sznurów i lekkiej przędzy; toina
SJP.pl
Toina (Apocynum L.) – rodzaj roślin z rodziny toinowatych (Apocynaceae). Rodzaj liczy 4 gatunki. Występują one w strefie umiarkowanej Ameryki Północnej, Azji i południowo-wschodniej Europy. Znaczenie użytkowe ma toina konopiowata A. cannabinum uprawiana w USA jako roślina lecznicza, włóknista i przemysłowa. W literaturze rzadko pojawia się nazwa „kandyr” lub „konopie kalifornijskie”.
Wikipedia
trująca bylina z rodziny jaskrowatych, mająca zastosowanie w farmacji; akonit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. rodzaj roślin wieloletnich z rodziny jaskrowatych;
Wiktionary
Tojad (Aconitum L.) – rodzaj roślin z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae Juss.). Zwyczajowo bywa nazywany mordownikiem (z racji trujących własności). Liczy ok. 320 gatunków. Występują one na półkuli północnej.
Wikipedia
(1.1) Czy tojad jest bardzo trujący?
Wiktionary
IPA: ˈtɔjat, AS: toi ̯at
Wiktionary
przym. tojadowy
Wiktionary
(1.1) akonit, mordownik
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bot. mający liście jak tojad
Wiktionary
→ tojad
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) otrzymany z tojadu
Wiktionary
IPA: ˌtɔjaˈdɔvɨ, AS: toi ̯adovy
Wiktionary
rzecz. tojad
Wiktionary
roślina zielna z rodziny pierwiosnkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Lysimachia|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny pierwiosnkowatych o wzniesionych lub płożących się łodygach i wyrastających pojedynczo w kącikach liści żółtych kwiatach;
(1.2) stpol. bot. zob. ciemiężyk białokwiatowy.
(1.3) stpol. bot. zob. orlik pospolity.
Wiktionary
Tojeść (Lysimachia L.) – rodzaj roślin z rodziny pierwiosnkowatych. W tradycyjnym, wąskim ujęciu taksonomicznym należy tu ok. 150–160 gatunków, ale w szerokim ujęciu zaliczanych jest tu 266 gatunków. Niezależnie od ujęcia rośliny te spotykane są niemal wszędzie, przy czym najbardziej zróżnicowane są w strefie umiarkowanej na półkuli północnej. Rosną w różnych siedliskach, często wilgotnych lub na brzegach wód, ale też w formacjach trawiastych i leśnych oraz na terenach skalistych. Kwiaty zawierają elajofory wabiące owady zapylające, głównie pszczoły.
Wikipedia
(1.1) Tojeść równie dobrze czuje się na stanowiskach słonecznych, jak i ocienionych, tworząc w zależności od odmiany zwarty, szmaragdowozielony lub cytrynowożółty kobierzec.
Wiktionary
potocznie: przenośna ubikacja publiczna; toi-toi, toi toi, tojtojka
SJP.pl
krzewiaste pnącze z rodziny trojeściowatych, pochodzące z Andów; kondurango
SJP.pl
potocznie: przenośna ubikacja publiczna; toi-toi, toi toi, tojka
SJP.pl
przebieg jakiejś czynności, działania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w obwodzie orenburskim Rosji, prawy dopływ Samary
(1.2) geogr. hydron. rzeka w obwodzie amurskim Rosji, prawy dopływ Zei
Wiktionary
Toczek (tok) – rodzaj nakrycia głowy w kształcie niewielkiego kapelusza bez ronda. Wykonywany jest z filcu, słomki lub tkanin. Może być całkowicie pozbawiony ozdób lub zdobiony, np. piórami czy klamrami.
Współcześnie najczęściej występujący jako element odzieży damskiej. Dawniej popularnie używany również przez mężczyzn (nazywany też tokiem) np. jako czapka hetmańska.
Wikipedia
węgierskie wino deserowe o posmaku chlebowej skórki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto powiatowe w północno-wschodnich Węgrzech;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈtɔkaj, AS: tokai ̯
Wiktionary
rzecz. tokaj m.
przym. tokajski
Wiktionary
mieszkaniec Tokaju (miasta na Węgrzech)
SJP.pl
mieszkanka Tokaju (miasta na Węgrzech)
SJP.pl
przymiotnik od: Tokaj (miasto na Węgrzech)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tokajem, dotyczący Tokaju (miasta na Węgrzech)
Wiktionary
rzecz. Tokaj mrz., tokaj mrz.
przym. podtokajski
Wiktionary
urządzenie służące do wytwarzania gorącej plazmy i badania warunków zachodzenia kontrolowanej reakcji termojądrowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie do przeprowadzania kontrolowanych reakcji termojądrowych przez podgrzanie plazmaazmy deuterowo-trytowej do temperatury kilkudziesięciu milionów stopni Kelwina;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: tɔˈkãmak, AS: tokãmak
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Tokarczuk:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: tokarka
Wiktionary
rzecz. tokarka ż., tokarz mos.
Wiktionary
obrabiarka do obróbki skrawaniem powierzchni walcowych poprzez toczenie, wiercenie, gwintowanie
SJP.pl
zdrobnienie od: tokarnia
SJP.pl
obrabiarka do obróbki skrawaniem powierzchni walcowych poprzez toczenie, wiercenie, gwintowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. obrabiarka skrawająca, służąca do toczenia wałków, tulei, pierścieni;
Wiktionary
Tokarka – obrabiarka przeznaczona do obróbki skrawaniem przedmiotów najczęściej o powierzchni brył obrotowych (wałki, stożki, kule, gwinty wewnętrzne i zewnętrzne). Narzędziem obróbczym są najczęściej nóż tokarski, wiertło lub narzędzia do gwintowania. Obróbkę na tokarce nazywa się toczeniem. Toczenie wykonuje się poprzez wprawienie obrabianego przedmiotu w ruch obrotowy, a następnie skrawanie jego powierzchni narzędziem obróbczym. Obrabiany przedmiot mocuje się w tym celu w uchwycie bądź w kłach.
Wikipedia
(1.1) Pracownik wykonał na tokarce potrzebną tulejkę.
Wiktionary
IPA: tɔˈkarka, AS: tokarka
Wiktionary
rzecz. tokarz m., tokarnia ż., tokarstwo n., toczenie n., otoczenie n., toczydło n., otaczanie n., wytaczanie n., wytoczenie n., toczysko n., toczek mrz.
:: zdrobn. tokareczka ż.
czas. otaczać ndk., toczyć ndk., otoczyć dk., wytoczyć dk., wytaczać ndk.
przym. tokarski, toczny
Wiktionary
1. pomieszczenie, w którym obrabia się przedmioty na tokarce;
2. maszyna do obróbki skrawaniem powierzchni walcowych; tokarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomieszczenie, w którym obrabia się przedmioty na tokarce
(1.2) maszyna do obróbki skrawaniem powierzchni walcowych; tokarka
Wiktionary
1. dawniej: tokarka
2. dawniej: warsztat, pomieszczenie, w którym obrabiane są przedmioty na tokarce
Wikipedia
IPA: tɔˈkarʲɲa, AS: tokarʹńa
Wiktionary
rzecz. tokarz mos., tokarka ż., toczek mrz.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Tokarówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie krasnostawskim, w gminie Żółkiewka. Wieś położona przy drodze wojewódzkiej nr 837.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa zamojskiego.
Wikipedia
1. dotyczący tokarza, tokarstwa;
2. przymiotnik od: Tokarnia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) techn. dotyczący tokarza i jego pracy
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. tokarz mos., tokarka ż., toczenie n.
Wiktionary
osoba trudniąca się obróbka mechaniczną materiałów na tokarce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) techn. robotnik lub rzemieślnik, który pracuje na tokarce
Wiktionary
Tokarz − osoba zajmująca się obróbką metali i nie tylko (np. obróbka drewna, tworzyw polimerowych etc.). Wymagania, jakie musi spełniać osoba ubiegająca się o to stanowisko to wykształcenie zawodowe, w kierunku operatora obrabiarek skrawających, o specjalności tokarz.
Wikipedia
(1.1) Fabryka zatrudniła dwudziestu nowych tokarzy.
Wiktionary
IPA: ˈtɔkaʃ, AS: tokaš
Wiktionary
rzecz. toczenie n., tokarka ż., tokareczka ż., tokarnia ż., Tokarnia ż., tokarstwo n., toczek mrz.
czas. toczyć ndk., wytoczyć dk., wytaczać ndk., utoczyć dk., stoczyć dk., staczać ndk.
przym. tokarski
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|drejer, dryjer, tokorz.
Wiktionary
robotnik, rzemieślnik wyspecjalizowany w obsłudze tokarki i frezarki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
gatunek jaszczurki z rodziny gekonów
SJP.pl
Toke (Gekko gecko) – gatunek jaszczurki z rodziny gekonowatych (Gekkonidae).
Wikipedia
[czytaj: tokelAŁ] terytorium zależne Nowej Zelandii
SJP.pl
Tokelau – terytorium zależne Nowej Zelandii, położone na trzech atolach koralowych, należących do archipelagu wysp Tokelau.
Wikipedia
urządzenie elektroniczne służące do autoryzacji transakcji internetowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. elektroniczny generator kodów jednorazowych do uwierzytelniania transakcji internetowych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Aby dokonać płatności z mojego konta internetowego, muszę użyć tokena.
Wiktionary
IPA: ˈtɔkɛ̃n, AS: tokẽn
Wiktionary
tworzenie tokenów
SJP.pl
Tokenizacja – forma cyfryzacji biznesu oparta na zdecentralizowanej technologii blockchain. Polega na tworzeniu tokenów bądź kryptowalut i ścisłemu przypisywaniu ich do konkretnego projektu, firmy lub osoby (tokeny personalne). Wraz z rozwojem i adaptacją technologii blockchain, potencjał tokenizacji stał się ogromny dzięki inteligentnym kontraktom i pozwala tokenizować wszelkiego rodzaju aktywa jednocześnie obniżając koszty ich transferu.
Wikipedia
tworzyć tokeny
SJP.pl
charakterystyczne zachowanie się niektórych ptaków w porze godowej; tokowanie
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Tokio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tokio
Wiktionary
IPA: tɔˈcijt͡ʃɨk, AS: toḱii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Tokio n.
:: fż. tokijka ż.
przym. tokijski
Wiktionary
mieszkanka Tokio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tokio
Wiktionary
IPA: tɔˈcijka, AS: toḱii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Tokio n.
:: fm. tokijczyk mos.
przym. tokijski
Wiktionary
przymiotnik od: Tokio (stolica Japonii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Tokio
Wiktionary
IPA: tɔˈcijsʲci, AS: toḱii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Tokio n., tokijczyk mrz., tokijka ż.
przym. podtokijski
Wiktionary
stolica Japonii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto, stolica Japonii;
Wiktionary
Tokio (jap. 東京都 Tōkyō-to) – stolica i największe miasto Japonii, położone na południowo-wschodnim wybrzeżu Honsiu i zarazem największy obszar metropolitalny na świecie – liczący 37 115 000 mieszkańców (stan na czerwiec 2024) Spadek -0.21% od czerwca 2023. Nazwa Tōkyō (jap. 東京) oznacza „Wschodnią Stolicę”. Do 1868 r. miasto nazywało się Edo.
Wikipedia
(1.1) Stolica Japonii Tokio leży na wyspie Honsiu nad Zatoką Tokijską.
(1.1) Nasza reprezentacja po porażce w pierwszym spotkaniu w Tokio, w poniedziałek zagrała dużo lepiej i pewnie pokonała Włochów.
Wiktionary
IPA: ˈtɔcɔ, AS: toḱo
Wiktionary
rzecz. tokijczyk mos., tokijka ż.
przym. tokijski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak posiadający duży dziób z rodziny dzioborożców;
(1.2) daw. ornit. tukan toko
Wiktionary
(1.1) Pokazał mi zdjęcie toko, który wyglądał jak żywcem wyjęty z filmu animowanego o „Królu Lwie”.
(1.2) W starszej literaturze tukana tego nazywano toko.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) ptak
(1.2) ptak
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
nazwa nadana przez Murzynów z Senegalu i utrwalona w łacińskiej nazwie systematycznej tockus
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) hornbill
* francuski: (1.1) calao m.
* hiszpański: (1.1) toco m.
* łaciński: (1.1) tockus m.
* włoski: (1.1) bucero m.
źródła.
== toko (język indonezyjski.) ==
wymowa.
IPA|ˈto·ko.
audio|LL-Q9240 (ind)-Xbypass-toko.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) sklep
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
witamina E, główny antyoksydant chroniący komórki przed utleniaczami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. witamina E;
Wiktionary
Witamina E – grupa organicznych związków chemicznych, w skład której wchodzą tokoferole i tokotrienole, pełniących w organizmie funkcję niezbędnego składnika pokarmowego, rozpuszczalnej w tłuszczach witaminy. Ich wspólną cechą jest dwupierścieniowy szkielet 6-chromanolu oraz łańcuch boczny zbudowany z 3 jednostek izoprenowych. Stosowana jako dodatek do żywności o numerze E306 (ponadto syntetyczne tokoferole noszą numery E307-309).
Wikipedia
IPA: ˌtɔkɔˈfɛrɔl, AS: tokoferol
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. med. lęk przed ciążą i/lub porodem
Wiktionary
Tokofobia (stgr. τοκοφοβία – lęk przed porodem) – jedna z odmian fobii – lęk przed ciążą i porodem. Z powodu tokofobii pacjentki często wybierają poród drogą cięcia cesarskiego lub bezdzietność.
Częstość występowania: około 6–10% ciąż.
Wikipedia
(1.1) Kobiety dotknięte tokofobią, myśląc o zbliżającym się porodzie, mają przed oczami najgorsze scenariusze.
Wiktionary
specjalista od tokologii, nauki o porodach
SJP.pl
dział położnictwa zajmujący się porodami
SJP.pl
w japońskich mieszkaniach: wnęka w ścianie, ozdobiona kwiatami lub obrazami
SJP.pl
Tokonoma (jap. 床の間 toko-no-ma) – alkowa, wnęka o stopień wyższa od poziomu podłogi, służąca jako przestrzeń dekoracyjna w japońskim pokoju washitsu, którego podłoga jest pokryta tatami.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. tokarz
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|drejer, dryjer.
Wiktionary
1. o samcach niektórych ptaków: tańczyć i wydawać odgłosy wabiące samice w okresie godowym;
2. potocznie: mówić rozwlekle, nawijać
SJP.pl
czasownik
(1.1) ornit. (o samcach ptaków) wydawać charakterystyczne dźwięki i pokazywać zrytualizowane zachowania (charakterystyczne dla gatunku), w okresie godowym, w celu zwabienia samic
Wiktionary
(1.1) Zauważywszy tokującego samca pardwy górskiej, piesiec zaczął skradać się niepostrzeżenie w jego kierunku, między dość gęsto rosnącymi w tym miejscu krzewinkami.
Wiktionary
rzecz. tokowanie n., tok m., tokowisko n.
Wiktionary
ptak rozpoczynający trele na tokowisku
SJP.pl
teren toków cietrzewi lub głuszców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) łow. ornit. miejsce zbiorowych toków ptasich
(1.2) miejsce z uklepaną równo ziemią
Wiktionary
Tokowisko – teren tzw. toków, czyli godów wielu gatunków ptaków, zwłaszcza głuszców lub cietrzewi. Termin ten czasem stosuje się (zamiennie z tokami) na określenie okresu godowego tych ptaków.
Wikipedia
rzecz. tok m., toki nmos., tokowanie n.
czas. tokować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. toksyczny związek chloroorganiczny o wzorze sumarycznym C10H10Cl8, pochodna kamfenu
Wiktionary
zatrucie organizmu przez krążące we krwi jady (przeważnie bakteryjne); jadzica
SJP.pl
Toksemia, zatrucie krwi, jadzica – stan chorobowy spowodowany obecnością we krwi toksyn lub innych szkodliwych substancji. Toksyny są zazwyczaj pochodzenia bakteryjnego, np. przy zatruciu jadem kiełbasianym, wągliku, zakażeniu Bacillus cereus i in., jednak mogą mieć też pochodzenie zwierzęce, roślinne lub wewnętrzne.
Wikipedia
przymiotnik od: toksemia
SJP.pl
jad bakteryjny pozbawiony właściwości toksycznych; anatoksyna
SJP.pl
Anatoksyna, toksoid – toksyna bakteryjna pozbawiona właściwości toksycznych, tj. inaktywowana chemicznie (przez dodanie formaliny) lub termicznie (przez ogrzewanie), w taki sposób, aby nie pozbawić jej zdolności stymulacji układu odpornościowego do wytwarzania przeciwciał wobec niej.
Anatoksyny są stosowane jako szczepionki przeciw zakażeniom charakteryzującym się produkcją egzotoksyn (błonica, tężec).
Wikipedia
pierwotniak pasożytujący w organizmach ssaków i ptaków
SJP.pl
pasożytnicza choroba zakaźna wywołana przez pierwotniaki, przenoszona głównie przez koty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wet. pasożytnicza choroba ludzi i zwierząt wywoływana przez pierwotniaka Toxoplasma gondii;
Wiktionary
Toksoplazmoza (łac. toxoplasmosis) – pasożytnicza choroba ludzi i zwierząt spowodowana zarażeniem pierwotniakiem Toxoplasma gondii.
Żywicielem ostatecznym są koty domowe i niektóre kotowate. Żywicielem pośrednim zaś wszystkie ssaki łącznie z człowiekiem oraz ptaki.Zakażenie toksoplazmozą to jedno z najczęstszych zakażeń pasożytniczych. Toksoplazmoza występuje praktycznie na całym świecie. Mimo wysokiego odsetka zakażonych, niewielka liczba osób choruje. Reszta to nosiciele.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: toksycznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest toksyczne (dosł. i przen.)
(1.2) biochem. cecha związków chemicznych polegająca na powodowaniu zaburzeń funkcji lub śmierci komórek, organów lub organizmów po dostaniu się w ich pobliże;
Wiktionary
Toksyczność – cecha substancji chemicznych polegająca na powodowaniu zaburzeń funkcji lub śmierci komórek żywych, narządów lub całych organizmów po dostaniu się w ich pobliże. Substancje te mogą wywierać działanie trujące po wchłonięciu ich m.in. drogą doustną, oddechową lub w wyniku absorpcji przez skórę.
Toksyczność to działanie niepożądane wynikające z reakcji chemicznych, fizykochemicznych pomiędzy związkiem chemicznym, który wniknął do ustroju, a układem biologicznym (DNA, enzymy).
Wikipedia
IPA: tɔˈksɨt͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: toksyčność
Wiktionary
rzecz. toksyna ż.
przym. toksyczny
przysł. toksycznie
Wiktionary
1. trujący;
2. wywołany przez toksyny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. mający właściwości trujące
(1.2) książk. spowodowany zatruciem, toksynami
(1.3) książk. przen. wywierający na kogoś destrukcyjny wpływ, wpływający negatywnie na czyjąś psychikę
Wiktionary
(1.1) Broń chemiczna wykorzystuje związki chemiczne o toksycznych właściwościach.
(1.3) Dopiero przyjaciele uświadomili jej, jak toksyczny był jej związek z Pawłem.
Wiktionary
IPA: tɔˈksɨt͡ʃnɨ, AS: toksyčny
Wiktionary
rzecz. toksyczność ż., toksyna ż.
przysł. toksycznie
Wiktionary
(1.1) trujący
(1.3) niezdrowy
Wiktionary
potocznie: osoba toksyczna, szkodliwie wpływająca na innych swoim zachowaniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) psych. toksyczny mężczyzna
Wiktionary
specjalista w zakresie toksykologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) specjalista w dziedzinie toksykologii
Wiktionary
rzecz. toksykologia ż.
przym. toksykologiczny
przysł. toksykologicznie
Wiktionary
nauka o właściwościach środków trujących
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. toksykol. med. nauka o cechach substancji toksycznych, ich działaniu na żywe organizmy i o metodach ich wykrywania oraz zapobiegania zatruciom nimi;
Wiktionary
Toksykologia – nauka interdyscyplinarna wyodrębniona z biologii, chemii, medycyny, medycyny weterynaryjnej, farmakologii i innych dziedzin. Dzieli się ją umownie na toksykologię teoretyczną i toksykologię stosowaną.
Nazwa "toksykologia" wywodzi się od greckiego słowa τόξον (toxon) - "łuk" oraz τοξικος (toxicos) - substancja, którą zatruwano strzały.
Wikipedia
IPA: ˌtɔksɨkɔˈlɔɟja, AS: toksykoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. toksykolog m.
przym. toksykologiczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z toksykologią, dotyczący toksykologii
Wiktionary
rzecz. toksykologia ż., toksykolog mos.
Wiktionary
osoba nadmierne zażywająca szkodliwe substancje, np. narkotyki, leki psychotropowe
SJP.pl
nadmierne zażywanie szkodliwych substancji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. okresowe lub systematyczne świadome narażanie swojego organizmu na szkodliwe działanie różnych substancji: narkotyków, leków, rozpuszczalników, używek i innych potencjalnie szkodliwych substancji
Wiktionary
Toksykomania – nadmierne, okresowe lub systematyczne przyjmowanie substancji działających szkodliwie na organizm człowieka. Ogólne określenie na zjawisko świadomego narażania własnego organizmu na szkodliwe działanie różnych substancji: narkotyków, leków, rozpuszczalników, używek i innych potencjalnie szkodliwych substancji. Toksykomania może prowadzić do rozwoju nałogu i uzależnienia od zażywanych środków.
Wikipedia
(1.1) Typy toksykomanii różnią się od siebie typem i nasileniem zależności, pojawieniem się tolerancji, objawami zatrucia oraz szkodliwością społeczną.
Wiktionary
kobieta nadmierne zażywająca szkodliwe substancje, np. narkotyki, leki psychotropowe
SJP.pl
jad wytwarzany przez organizmy żywe, mający właściwości trujące dla innego organizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) substancja chemiczna o właściwościach trujących
Wiktionary
Toksyny – trucizny organiczne wytwarzane przez drobnoustroje, rośliny, zwierzęta i grzyby.
Toksyny wydzielane przez bakterie do środowiska zewnętrznego to egzotoksyny (wśród nich enterotoksyny wywołujące zatrucia pokarmowe), natomiast toksyny występujące w błonie zewnętrznej bakterii Gram-ujemnych noszą nazwę endotoksyn.
Wikipedia
IPA: tɔˈksɨ̃na, AS: toksỹna
Wiktionary
rzecz. toksyczność ż.
przym. toksyczny
przysł. toksycznie
Wiktionary
(1.1) substancja toksyczna, trucizna, jad
Wiktionary
zdolność organizmów żywych do wytwarzania substancji trujących
SJP.pl
mający zdolność wytwarzania toksyn
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Toktogułem, dotyczący Toktogułu
Wiktionary
rzecz. Toktoguł mrz.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Tol – miasto i wyspa w Sfederowanych Stanach Mikronezji (stan Chuuk); 5 tys. mieszkańców (2008). Najwyższym wzniesieniem stanu Chuuk jest Winipot (443 m n.p.m.) znajdujący się na tej wyspie.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od imienia Anatolia
(1.2) zdrobn. od imienia Otylia
(1.3) zdrobn. od imienia Tolisława
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
była słoweńska jednostka monetarna (1 tolar = 100 stotinek), od 1 stycznia 2007 roku zastąpiona przez euro
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) hist. monet. waluta Słowenii w latach 1991–2006;
Wiktionary
Tolar (kod ISO 4217: SIT) – waluta Słowenii będąca w obiegu od października 1991 r. do 31 grudnia 2006. Dzielił się na 100 stotinów. 1 stycznia 2007 r. został zastąpiony przez euro po kursie 239,640 SIT/€.
Nazwa tolar (podobnie jak dolar) pochodzi od dawnej srebrnej monety talar.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. tolarowy
rzecz. talar mzw.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tolar
* baskijski: (1.1) tolar
* białoruski: (1.1) толар m.
* bułgarski: (1.1) толар m.
* czeski: (1.1) tolar m.
* francuski: (1.1) tolar m.
* kataloński: (1.1) tolar m.
* serbski: (1.1) толар m.
* słowacki: (1.1) tolar m.
źródła.
== tolar (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hist. monet. tolar
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtɔlar, AS: tolar
Wiktionary
przym. tolarowy
rzecz. talar mzw.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. tolarowy
rzecz. talar mzw.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tolar
* baskijski: (1.1) tolar
* białoruski: (1.1) толар m.
* bułgarski: (1.1) толар m.
* czeski: (1.1) tolar m.
* francuski: (1.1) tolar m.
* kataloński: (1.1) tolar m.
* serbski: (1.1) толар m.
* słowacki: (1.1) tolar m.
źródła.
== tolar (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hist. monet. tolar
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
organiczny związek chemiczny stosowany w leczeniu cukrzycy; diabetol
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Toledo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Toledo
Wiktionary
rzecz. Toledo n.
:: fż. toledanka ż.
przym. toledański
Wiktionary
mieszkanka Toledo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Toledo
Wiktionary
rzecz. Toledo n.
:: fm. toledańczyk mos.
przym. toledański
Wiktionary
przymiotnik od: Toledo
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Toledo, związany z Toledo
Wiktionary
(1.1) Mówi się o liturgicznych rytach toledańskim czy izydoriańskim.
Wiktionary
rzecz. Toledo n., toledańczyk mos., toledanka ż.
Wiktionary
tkanina z wełny czesankowej, o fantazyjnym splocie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w środkowej Hiszpanii;
Wiktionary
Toledo najczęściej oznacza:
Wikipedia
(1.1) W wakacje skoczymy do Toledo i Ávili.
Wiktionary
rzecz. toledańczyk mos., toledanka ż., toledo n.
przym. toledański
Wiktionary
magmowa skała wylewna lub subwulkaniczna
SJP.pl
Toleit – magmowa skała wylewna, lub subwulkaniczna, będąca odmianą bazaltu, podobna do dolerytu lub diabazu. Bazalty toleitowe powstają współcześnie w strefach spreadingu dna oceanicznego.
Występuje m.in. w fundamencie platformy wschodnioeuropejskiej we wschodniej Polsce.
Wikipedia
zdrobnienie od: Anatol, Witold (imiona męskie)
SJP.pl
poszanowanie poglądów, zachowań i wyglądu innych ludzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) czyjaś zgoda na istnienie poglądów, zachowań, rzeczy itd., które są dla tego kogoś niemiłe lub nieprzyjemne;
(1.2) biol. odporność organizmu na szkodliwe czynniki środowiskowe;
(1.3) techn. dopuszczalny błąd pomiaru lub wykonania jakiejś wielkości;
Wiktionary
Tolerancja (łac. tolerantia – cierpliwość, wytrwałość) – termin oznaczający poszanowanie czyichś poglądów, wierzeń, upodobań, różniących się od własnych. Stosowany w socjologii, badaniach nad kulturą i religią, oznacza postawę zgody na wyznawanie i głoszenie poglądów oraz wierzeń z którymi się nie zgadzamy, jak i praktykowanie sposobu życia, którego zdecydowanie nie aprobujemy, a więc zgody na to, aby społeczność, do której przynależymy, była różnorodna w aspektach dla nas istotnych.
Wikipedia
(1.1) Z religijnego i militarnego starcia katolicyzmu południa Europy z protestantyzmem północy wyłonił się także kształt tak istotnych dla współczesnych pojęć, jak potrzeba tolerancji dla mniejszości religijnych, czy sprawowanie władzy bez odwoływania się do Boga (świeckie państwo)
(1.3) Tolerancja długości wynosi 2 (= dwa) mm (= milimetry).
Wiktionary
IPA: ˌtɔlɛˈrãnt͡sʲja, AS: tolerãncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. tolerancyjność ż., tolerowanie n.
czas. tolerować ndk.
przym. tolerancyjny
przysł. tolerancyjnie
Wiktionary
(1.1) pobłażliwość, wyrozumiałość, akceptacja
Wiktionary
osoba akceptująca obyczaje i zachowania pozostające w sprzeczności z normami kulturowymi w społeczeństwie
SJP.pl
kobieta akceptująca obyczaje i zachowania pozostające w sprzeczności z normami kulturowymi w społeczeństwie
SJP.pl
akceptacja obyczajów i zachowań pozostających w sprzeczności z normami kulturowymi w społeczeństwie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób tolerancyjny, pełen tolerancji
Wiktionary
(1.1) (…) jak mieszczański liberalizm, będący tolerancyjnie nastawiony do wszystkich kultur, może je akceptować, skoro pośród nich pojawiają się nietolerancja i przemoc.
Wiktionary
rzecz. tolerancja ż., tolerancyjność ż.
czas. tolerować ndk.
przym. tolerancyjny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: tolerancyjnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: tolerancyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co tolerancyjne; cecha tych, którzy są tolerancyjni
Wiktionary
rzecz. tolerancja ż., tolerowanie n.
czas. tolerować
przym. tolerancyjny
przysł. tolerancyjnie
Wiktionary
(1.1) wyrozumiałość
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) szanujący czyjeś poglądy, wierzenia, upodobania, czyjeś postępowanie, różniące się od własnych
Wiktionary
(1.1) Pierwszy edykt tolerancyjny wobec Żydów wydał książę wielkopolski Bolesław Pobożny w 1264 roku.
(1.1) Krzysztof jest bardzo tolerancyjny.
Wiktionary
IPA: ˌtɔlɛrãnˈt͡sɨjnɨ, AS: tolerãncyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. tolerancja ż., tolerancyjność ż.
czas. tolerować
przysł. tolerancyjnie
Wiktionary
(1.1) wyrozumiały, pobłażliwy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) odnosić się z pobłażaniem do nagannych zachowań lub zjawisk
(1.2) traktować kogoś lub coś z wyrozumiałością; także. godzić się na obecność jakiejś osoby mimo braku aprobaty dla niej
(1.3) o organizmie: nie ponosić szkody w wyniku działania określonych bodźców
Wiktionary
(1.1) Szymon toleruje poglądy Ani, mimo że się z nimi nie zgadza.
Wiktionary
IPA: ˌtɔlɛˈrɔvat͡ɕ, AS: tolerovać
Wiktionary
rzecz. tolerancja ż., tolerancyjność ż., tolerowanie n.
przym. tolerancyjny
przysł. tolerancyjnie
Wiktionary
(1.1) dopuszczać, przyzwalać, wytrzymywać, znosić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tolerować.
Wiktionary
IPA: ˌtɔlɛrɔˈvãɲɛ, AS: tolerovãńe
Wiktionary
czas. tolerować
rzecz. tolerancja ż., tolerancyjność ż.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Toligniew – staropolskie imię męskie. Składa się z członów Toli- (toliti – "uspokajać", też: "tulić, obejmować rękami"), i -gniew ("gniew"). Znaczenie imienia: "ten, który uspokaja gniew".
Staropolskie zdrobnienia: Tola (masc.), Tolak, Tolczk (lub Tołczk), Tolek, Toleń, Tolęcic, Tolęda, Toliba, Tolim, Tolima (masc.), Tolk (lub Tołk), Tolka (masc.), Tolko, Toch, Tochacz, Tochel, Tochnik, Tochta, Tost, Tosz, Toszak, Toszek, Toszk, Toszka (masc.)
Wikipedia
dawne imię męskie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Tolisław – staropolskie imię męskie. Składa się z członów Toli- (toliti – "uspokajać", też: "tulić"), i -sław ("sława"). Znaczenie imienia: "wyciszający sławę", "skromny". Żeński odpowiednik – Tolisława.
Tolisław imieniny obchodzi 25 lutego, 1 kwietnia i 21 grudnia.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Tolisława – staropolskie imię żeńskie. Składa się z członów Toli- (toliti – "uspokajać", też: "tulić"), i -sława ("sława"). Znaczenie imienia: "wyciszająca sławę", "skromna". Męski odpowiednik – Tolisław. W źródłach polskich poświadczone w XIV wieku (1333 rok).
Tolisława imieniny obchodzi 25 lutego i 25 czerwca.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Tolisławy lub z nią związany
SJP.pl
Tolisław z małżonką; Tolisławowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Tolisława lub z nim związany
SJP.pl