przymiotnik
(1.1) związany z górą Hybla na Sycylii, dotyczący góry Hybla
Wiktionary
rzecz. Hybla ż.
Wiktionary
nieposkromiona pycha, zuchwałość i arogancja
SJP.pl
Hybris (gr. ἡ ὕβρις [he hýbris] – ’pycha’) – duma, buta, pycha rodowa lub majestat władcy, które uniemożliwiają prawidłowe rozpoznanie sytuacji, w której znalazł się bohater. Pojęcie to było używane w kulturze starożytnej Grecji. Pycha stanowi przekroczenie miary, którą bogowie wyznaczyli człowiekowi (zob. Dike), stanowi więc wyzwanie wobec bogów i ściąga na człowieka ich karę. Termin hybris występuje zwłaszcza w odniesieniu do tragedii greckiej, ponieważ często jest on głównym czynnikiem prowadzącym do katastrofy bohatera (np. Edypa, Kreona, Agamemnona czy Klitajmestry).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) seks. pociąg seksualny ukierunkowany na przestępców;
Wiktionary
Hybristofilia – parafilia, w której jedynym lub preferowanym obiektem pożądania seksualnego mogą być osoby, które popełniły przestępstwo. Często nakierowana na osoby, które w społecznym odczuciu popełniły szczególnie brutalne zbrodnie, np. morderstwo czy gwałt.
Wikipedia
przym. hybristofiliczny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z hybristofilią, dotyczący hybristofilii
Wiktionary
rzecz. hybristofilia ż.
Wiktionary
osobnik powstały w wyniku krzyżowania na drodze płciowej 2 różnych genetycznych form rodzicielskich, np. odmian, ras; mieszaniec, hybryda
SJP.pl
Mieszaniec, krzyżówka, hybryda (hybryd), bastard – osobnik powstały w wyniku skrzyżowania dwóch organizmów rodzicielskich należących do innych ras, odmian, podgatunków, gatunków lub rodzajów. Mieszańce uzyskiwane są na drodze rozmnażania płciowego.
Wikipedia
1. coś złożonego z różnych, często niepasujących do siebie części;
2. w biologii: krzyżówka odmian, ras lub gatunków roślin; mieszaniec, hybryd;
3. fantastyczne zwierzę będące połączeniem istniejących zwierząt, np. gryf;
4. wyraz złożony z elementów należących do różnych języków, np. antypowieść;
5. rodzaj aparatu kompaktowego; bezlusterkowiec;
6. potocznie:
a) samochód hybrydowy;
b) lakier hybrydowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. coś, co składa się z różnych elementów, często niepasujących do siebie
(1.2) biol. roślina lub zwierzę powstałe ze skrzyżowania osobników należących do dwóch różnych odmian, ras lub gatunków;
(1.3) jęz. wyraz złożony z elementów pochodzących z dwóch różnych języków;
(1.4) w heraldyce fantastyczne zwierzę, będące połączeniem cech zwierząt realnie istniejących;
(1.5) fot. aparat kompaktowy z wymienną optyką, dawniej także kompakt z dużym zoomem i bardziej zaawansowanymi funkcjami
(1.6) pot. mot. samochód hybrydowy
(1.7) pot. kosmet. lakier hybrydowy, hybrydowy lakier do paznokci
(1.8) pot. kosmet. zwykle w lm. paznokcie pomalowane lakierem hybrydowym
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dziś chiński system to dziwna hybryda, połączenie leninizmu z ultraliberalną gospodarką.
(1.1) Campagna T-Rex to dwumiejscowa, trójkołowa hybryda motocykla i samochodu.
(1.6) Kultowa Honda powraca jako hybryda.
Wiktionary
IPA: xɨ.ˈbrɨ.da, AS: χy.bry.da
Wiktionary
rzecz. hybrydyczność ż., hybryd mzw., hybrydalność ż., hybrydogeneza ż., hybrydyzacja ż.
czas. hybrydyzować ndk.
przym. hybrydowy, hybrydalny, hybrydyczny, hybrydoidalny
przysł. hybrydowo
Wiktionary
(1.2) krzyżówka, mieszaniec, hybryd, bastard
(1.5) bezlusterkowiec, evil
Wiktionary
stanowiący połączenie dwóch ras, form, pojęć itp.; hybrydowy, hybrydyczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. stanowiący wynik działania dwóch lub więcej czynników
Wiktionary
rzecz. hybryda ż., hybrydalność ż.
Wiktionary
(1.1) war. hybrydowy
Wiktionary
w embriologii: sposób rozmnażania się mieszańców (hybryd)
SJP.pl
Hybrydogeneza – termin z dziedziny embriologii rozumiany zwykle jako sposób rozmnażania się mieszańców (hybryd), w którym mieszaniec podczas wytwarzania gamet (gametogenezy) usuwa jeden z genomów gatunków rodzicielskich. Inaczej mówiąc, wytwarza takie gamety, jakby należał do jednego z gatunków rodzicielskich, a nie zawierające mieszaninę ich genomów. Usunięty genom jest następnie odtwarzany zwykle w wyniku krzyżówki wstecznej z odpowiednim gatunkiem rodzicielskim.
Wikipedia
żartobliwie: kobieta lubiąca malować paznokcie lakierem hybrydowym
SJP.pl
zamiłowanie do malowania paznokci lakierem hybrydowym
SJP.pl
przysłówek
(1.1) na sposób hybrydowy
Wiktionary
(1.1) Jest tam dystrybuowany hybrydowo, zarówno w kinach i w serwisie HBO Max.
Wiktionary
rzecz. hybryda ż.
przym. hybrydowy, hybrydyczny
Wiktionary
stanowiący połączenie dwóch ras, form, pojęć itp.; hybrydalny, hybrydyczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) stanowiący wynik działania dwóch lub więcej czynników
Wiktionary
(1.1) W rezultacie pierwszy brytyjski okręt podwodny z napędem atomowym był jednostką hybrydową, z brytyjskim dziobem okrętu i amerykańską rufą.
Wiktionary
rzecz. hybryda ż.
przysł. hybrydowo
Wiktionary
(1.1) hybrydyczny; war. hybrydalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co hybrydyczne
Wiktionary
rzecz. hybryda ż.
przym. hybrydyczny
Wiktionary
stanowiący połączenie dwóch ras, form, pojęć itp.; hybrydalny, hybrydowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) stanowiący wynik działania dwóch lub więcej czynników
Wiktionary
rzecz. hybryda ż., hybrydyczność ż.
przysł. hybrydowo
Wiktionary
(1.1) war. hybrydowy, hybrydalny
Wiktionary
1. mieszanie, krzyżowanie gatunków; hybrydyzm
2. mieszanie orbitali atomowych elektronów walencyjnych o różnych wartościach orbitalnej liczby kwantowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. łączenie cech różnych odmian ras i gatunków
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. hybryda ż.
czas. hybrydyzować
Wiktionary
1. zespół cech właściwych hybrydom
2. mieszanie, krzyżowanie gatunków; hybrydyzacja
SJP.pl
1. w biologii: mieszać, krzyżować osobniki odmiennych ras, gatunków lub rodzajów;
2. w biologii: krzyżować się;
3. w biochemii: łączyć się ze związkiem chemicznym z innej nici DNA lub RNA
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) biol. krzyżować (gatunki)
(1.2) biol. chem. łączyć ze związkiem chemicznym pochodzącym z innej nici DNA lub RNA
(1.3) książk. tworzyć coś nowego poprzez połączenie istniejących już zjawisk czy elementów różnych rzeczy
(1.4) mot. wymieniać silniki zasilane benzyną na silniki hybrydowe
Wiktionary
(1.2) W metodzie tej, DNA pocięte restryktazą, rozdzielane jest elekroforetycznie, następnie przenoszone na membranę i hybrydyzowane z sondą DNA.
Wiktionary
rzecz. hybryda ż., hybrydyzacja
Wiktionary
(1.1) krzyżować
Wiktionary
wyraz oznaczający podskok
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) odgłos szybkiego uskoczenia, ucieczki drobnego stworzenia itp.
wykrzyknik w użyciu czasownikowym
(2.1) skoczyć, podskoczyć itp.
rzeczownik, rodzaj męski
(3.1) gw-pl|Górny Śląsk, Warszawa. upał
Wiktionary
(1.1) Szyszki masz tu i tam, / wejdź na sosnę, urwij sam. / Fik-myk! Hyc-hyc! / Były szyszki, nie ma nic!
(2.1) Wziął parasol, wielki taki parasol, rozpiął go, w dół, ot tak, obrócił, i razem z parasolem, ot tak, hyc przez okno…
Wiktionary
IPA: xɨt͡s, AS: χyc
Wiktionary
rzecz. hycanie
czas. ndk. hycać, pohycać, dk. hycnąć, reg. pozn. chycać, whycnąć, wyhycnąć.
Wiktionary
(3.1) gw-pl|Górny Śląsk|hica.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poznań. upał
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. hica, chyc, hyc
Wiktionary
podskakiwać
SJP.pl
rakarz;
1. osoba zawodowo łapiąca bezpańskie psy;
2. potocznie: hultaj, łobuz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba zajmująca się wyłapywaniem bezpańskich psów;
(1.2) daw. kat lub pomocnik kata
(1.3) przen. osoba niegodziwa, bezwartościowa
(1.4) gw-pl|Bukowina. urwis
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. gw-pl|Warszawa. tania kaszanka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dzięki hyclom po mieście nie włóczą się bezpańskie psy.
(1.2) Haniebnie na wózku katowskim przez hycla z Warszawy wywieziony z nakazem surowym, aby się więcej w kraju nie ważył pokazać.
Wiktionary
IPA: ˈxɨt͡sɛl, AS: χycel
Wiktionary
(1.1) przym. hyclowski
Wiktionary
(1.1) rakarz
(1.2) kat, oprawca
(1.3) łajdak, gałgan, nicpoń
Wiktionary
1. bez czarny (dziki);
2. sok z kwiatów (owoców) czarnego bzu
SJP.pl
łapać psa; łapać w taki sposób, jak hycel łapie psa
SJP.pl
skoczyć, podskoczyć
SJP.pl
szparka wodna, za pomocą której roślina wydziela rozcieńczone roztwory wodne; wypotnik
SJP.pl
Hydatody – nieduże struktury występujące u roślin, mające za zadanie usuwanie nadmiaru wody w przypadku obniżonej transpiracji. Wraz z wodą usuwane są niewielkie ilości soli mineralnych i substancji organicznych. Zjawisko to nazywa się gutacją (łac. gutta – kropla). Hydatody zdolne są również do pobierania wody. Mogą występować jako:
Wikipedia
złożony preparat farmaceutyczny, zawierający uwodornione alkaloidy sporyszu; rozszerza naczynia krwionośne; stosowany głównie w chorobie nadciśnieniowej i w migrenie
SJP.pl
1. symbol odradzającego się nieszczęścia, zła;
2. jamochłon słodkowodny, zamieszkujący najczęściej wody stojące; stułbia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. wielogłowy wąż wodny, spłodzony przez Tyfona i Echidnę;
(1.2) astr. największy pod względem powierzchni gwiazdozbiór na niebie;
(1.3) astr. naturalny satelita Plutona;
(1.4) geogr. wyspa należąca do archipelagu Wysp Sarońskich;
(1.5) geogr. główne miasto na wyspie Hydra (1.4)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈxɨdra, AS: χydra
Wiktionary
rzecz. hydrant mrz.
temsłow. hydro-
Wiktionary
(1.1) Hydra lernejska
(1.2) skr. Hya
Wiktionary
wyrażony w procentach stosunek wody w cieście lub zakwasie do użytej ilości mąki
SJP.pl
Hydratacja, uwodnienie – ogół procesów chemicznych lub fizycznych, w których związkiem chemicznym przyłączanym do innej substancji jest woda, przy czym woda ta jest przyłączana w całości (nie powstają dodatkowo produkty uboczne). Procesy hydratacji są szczególną postacią procesów solwatacji.
Wikipedia
zwiększenie objętości wody we krwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od hydrant
Wiktionary
(1.1) To nie hydrant, lecz tylko mały hydrancik.
Wiktionary
rzecz. hydrant m.
temsłow. hydro-
Wiktionary
1. kran sieci wodociągowej umieszczony w publicznym miejscu, służący do czerpania wody w celach gospodarczych i przeciwpożarowych;
2. wąż podłączony do takiego kranu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie, które umożliwia bezpośredni pobór z głównych przewodów sieci wodociągowej wody do celów gospodarczych i pożarniczych;
Wiktionary
Hydrant – urządzenie, które umożliwia bezpośredni pobór wody z głównych przewodów sieci wodociągowej. Hydrant jest wyposażony w zawór i złącze do węża, ma zastosowanie w celach gospodarczych oraz przeciwpożarowych.
Rozróżnia się hydranty:
Wikipedia
(1.1) Najbliższy hydrant jest pięćdziesiąt metrów stąd.
Wiktionary
IPA: ˈxɨdrãnt, AS: χydrãnt
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. hydrancik m.
przym. hydrantowy
temsłow. hydr-, hydra-, hydro-
Wiktionary
→ hydrant
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z hydrantem, dotyczący hydrantu
Wiktionary
rzecz. hydrant mos.
temsłow. hydro-
Wiktionary
minerał, wodorotlenek glinu; gibbsyt
SJP.pl
Gibbsyt (hydrargilit) Al(OH)3 – minerał, odmiana polimorficzna wodorotlenku glinu o zawartości 65,4% Al2O3, może zawierać domieszki SiO2, Fe2O3, MgO i inne. Występuje w skupieniach zbitych, blaszkowatych lub o budowie promienistej; czasem w postaci naskorupień i form naciekowych. Nazwa pochodzi o nazwiska amerykańskiego mineraloga George Gibbs (1776–1833).
Wikipedia
minerał, wodorotlenek glinu; gibbsyt, hydrargilit
SJP.pl
łacińska nazwa rtęci (pierwiastka chemicznego)
SJP.pl
Rtęć (Hg, łac. hydrargyrum, z gr. ὑδράργυρος hydrargyros ‘wodne srebro’) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych. Uznana za pierwiastek przez Lavoisiera. Rtęć jest jedynym metalem występującym w warunkach normalnych w stanie ciekłym.
Wikipedia
substancja chemiczna występująca w kłączach gorzknika, stosowana w lecznictwie
SJP.pl
połączenie chemiczne zawierające wodę w postaci oddzielnych cząsteczek; wodzian
SJP.pl
Wikipedia
przyłączanie cząsteczek wody do cząsteczek innych substancji lub jonów, mogące zachodzić wskutek elektrostatycznego przyciągania dipolowych cząsteczek wody przez jony w wodnych roztworach elektrolitów; uwodnienie
SJP.pl
Hydratacja, uwodnienie – ogół procesów chemicznych lub fizycznych, w których związkiem chemicznym przyłączanym do innej substancji jest woda, przy czym woda ta jest przyłączana w całości (nie powstają dodatkowo produkty uboczne). Procesy hydratacji są szczególną postacią procesów solwatacji.
Wikipedia
proces polegający na nasycaniu wodą; nawilżanie
SJP.pl
nasycać wodą; nawilżać
SJP.pl
dotyczący hydrauliki; poruszany wodą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający sprężoną ciecz lub poruszany za jej pomocą
(1.2) dotyczący ciśnienia płynów
Wiktionary
(1.1) Bezpośrednią przyczyną eksplozji było zagięcie przewodów hydraulicznych.
Wiktionary
IPA: ˌxɨdrawˈlʲit͡ʃnɨ, AS: χydrau̯lʹičny
Wiktionary
rzecz. hydraulika ż., hydraulik m.
przysł. hydraulicznie
Wiktionary
osoba zawodowo zajmująca się hydrauliką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) robotnik, którego praca polega na montażu i naprawie instalacji wodociągowej, kanalizacyjnej oraz centralnego ogrzewania
(1.2) gwara. muz. puzonista
(1.3) gwara. przestępcza: homoseksualista
(1.4) gwara. przestępcza: złodziej, który kradnie z piwnic i pomieszczeń gospodarczych
Wiktionary
Hydraulik – zawód związany z montażem, instalacją i naprawą instalacji wodociągowej, kanalizacyjnej i centralnego ogrzewania.
Pochodzenie angielskiego wyrazu określającego przedstawiciela tego zawodu - "plumber" - ma swoje korzenie w czasach antycznych i jest związane z łacińskim terminem "plumbum", określającym ołów. Rzymianie używali ołowiu do budowy rynien i rur spustowych.
Wikipedia
(1.1) Kaloryfer znów eksplodował i musiałam wzywać hydraulika.
Wiktionary
IPA: xɨˈdrawlʲik, AS: χydrau̯lʹik
Wiktionary
rzecz. perhydrol mrz., hydraulika ż.
przym. hydrauliczny
przysł. hydraulicznie
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|guliktraler, guliktrałer, guliktałcher.
Wiktionary
osoba zawodowo zajmująca się hydrauliką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. fiz. nauka zajmująca się rzeczywistymi układami, w których zachodzi przepływ cieczy i energii;
(1.2) techn. pot. układ hydrauliczny
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: hydraulik
Wiktionary
Hydraulika (od gr. ὑδραυλικός (hydraulikos), które jest połączeniem słów ὕδωρ (woda) i αὐλός (rura)) – nauka o praktycznych zastosowaniach cieczy a w szczególności wykorzystywaniu ich ruchu (przepływu). Jest powiązana z mechaniką płynów, która stanowi jej teoretyczną podbudowę.
Wikipedia
(1.2) Hydraulika stosowana jest typowo przy ruchach posuwisto-zwrotnych tłoków.
Wiktionary
rzecz. hydraulik m., perhydrol mrz.
przym. hydrauliczny
przysł. hydraulicznie
Wiktionary
instrument muzyczny skonstruowany w III wielu p.n.e. przez Ktesibiosa z Aleksandrii; organy wodne, organum
SJP.pl
związek powstający z kwasów karboksylowych i hydrazyny
SJP.pl
Hydrazydy – grupa organicznych związków chemicznych, o ogólnym wzorze: R-CO-NH-NH2.
Związki te można otrzymać w reakcji kwasów karboksylowych i ich pochodnych z hydrazyną. Reakcja ta polega na addycji nukleofilowej z eliminacją cząsteczki wody lub alkoholu, czy chlorowodoru w zależności od substratu.
Wikipedia
związek powstający z kwasów karboksylowych i hydrazyny
SJP.pl
Hydrazydy – grupa organicznych związków chemicznych, o ogólnym wzorze: R-CO-NH-NH2.
Związki te można otrzymać w reakcji kwasów karboksylowych i ich pochodnych z hydrazyną. Reakcja ta polega na addycji nukleofilowej z eliminacją cząsteczki wody lub alkoholu, czy chlorowodoru w zależności od substratu.
Wikipedia
trujący związek chemiczny azotu z wodorem, stosowany głównie jako składnik materiałów pędnych w rakietach i łodziach podwodnych
SJP.pl
Hydrazyna, diazan, N
2H
4 – nieorganiczny związek chemiczny zbudowany z dwóch połączonych ze sobą wiązaniem N−N grup aminowych. Jest to silnie trująca, bezbarwna, łatwopalna, żrąca, higroskopijna ciecz, dymiąca na powietrzu.
Wikipedia
przymiotnik od: hydrazyna
SJP.pl
w medycynie: rozwodnienie krwi
SJP.pl
rodzaj naczynia na wodę używany w starożytnej Grecji
SJP.pl
Hydria (stgr. ὑδρία, od ὕδωρ hydōr – woda, lm. hydriai) – w starożytnej Grecji naczynie służące do pobierania, przenoszenia i przechowywania wody, w użyciu od VII do III wieku p.n.e.
Wikipedia
gatunek azjatyckich wodorostów, sprowadzany do Stanów Zjednoczonych w latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku jako roślina akwariowa, będący jednak potem zmorą rozrastającą się po całym płd.-wsch. wybrzeżu tego kraju
SJP.pl
Wikipedia
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z wodą
Wiktionary
(1.1) hydro- + biologia = hydrobiologia
(1.1) hydro- + izolacja = hydroizolacja
Wiktionary
rzecz. hydra ż., Hydra ż., hydrant m., hydrancik m.
przym. hydrantowy
temsłow. hydr-, hydra-
Wiktionary
(1.1) hydr-, hydra-, wodo-, wodno-
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z hydroakustyką, dotyczący hydroakustyki
Wiktionary
(1.1) Taka błystka obrotowa (…) generuje niezwykle silną falę hydroakustyczną, która drażni linię boczną drapieżnika, pozwalając się zlokalizować oraz prowokując rybę do ataku.
Wiktionary
rzecz. hydroakustyka ż.
Wiktionary
dział akustyki zajmujący się rozchodzeniem się fal akustycznych w wodzie
SJP.pl
dział akustyki zajmujący się rozchodzeniem się fal akustycznych w wodzie
SJP.pl
specjalista w dziedzinie hydrobiologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) specjalista w dziedzinie hydrobiologii
Wiktionary
Hydrobiologia – nauka o życiu organizmów w środowisku wodnym, biologia środowiska wodnego, w węższym rozumieniu ekologia organizmów wodnych.
Hydrobiologia może dotyczyć ekologii wód śródlądowych i morskich. Ta pierwsza bywa nazywana limnologią, przy czym termin limnologia bywa również definiowany nie jako synonim hydrobiologii słodkowodnej, ale jako dział hydrologii dotyczący jezior, także w oderwaniu od ich biologicznego wymiaru, i jako taki odróżniany od potamologii, czyli nauki o rzekach, i krenobiologii, czyli nauki o ekologii źródeł. Stąd terminy hydrobiologia i limnologia mogą być używane jako pojęcia bliskoznaczne lub jako oznaczające odrębne dziedziny nauki. Jednym z terminów określających tę dziedzinę nauki jest limnoekologia, jednak nie jest w praktyce używany. W przypadku ekologii wód morskich hydrobiologia jest traktowana jako dział oceanologii.
Wikipedia
rzecz. hydrobiologia ż.
przym. hydrobiologiczny
Wiktionary
dział biologii, nauka o organizmach żyjących w wodzie i zasiedlanych przez nie środowiskach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. dział biologii zajmujący się organizmami wodnymi;
Wiktionary
Hydrobiologia – nauka o życiu organizmów w środowisku wodnym, biologia środowiska wodnego, w węższym rozumieniu ekologia organizmów wodnych.
Hydrobiologia może dotyczyć ekologii wód śródlądowych i morskich. Ta pierwsza bywa nazywana limnologią, przy czym termin limnologia bywa również definiowany nie jako synonim hydrobiologii słodkowodnej, ale jako dział hydrologii dotyczący jezior, także w oderwaniu od ich biologicznego wymiaru, i jako taki odróżniany od potamologii, czyli nauki o rzekach, i krenobiologii, czyli nauki o ekologii źródeł. Stąd terminy hydrobiologia i limnologia mogą być używane jako pojęcia bliskoznaczne lub jako oznaczające odrębne dziedziny nauki. Jednym z terminów określających tę dziedzinę nauki jest limnoekologia, jednak nie jest w praktyce używany. W przypadku ekologii wód morskich hydrobiologia jest traktowana jako dział oceanologii.
Wikipedia
IPA: ˌxɨdrɔbʲjɔˈlɔɟja, AS: χydrobʹi ̯oloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. hydrobiolog m.
przym. hydrobiologiczny
Wiktionary
odnoszący się do hydrobiologii (np. badania hydrobiologiczne, stacje hydrobiologiczne)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. związany z hydrobiologią, dotyczący hydrobiologii
Wiktionary
rzecz. hydrobiologia ż., hydrobiolog mos.
Wiktionary
zwierzę lub roślina żyjące w wodzie, zwykle w koloniach
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. reakcja chemiczna przyłączenia borowodoru do wiązania wielokrotnego, w wyniku której powstaje związek boroorganiczny;
Wiktionary
Hydroborowanie, borowodorowanie, reakcja Browna – reakcja chemiczna, w której borowodór (często diboran, B
2H
6) reaguje z alkenem tworząc związek boroorganiczny (alkiloboran). Alkiloborany są uniwersalnymi reagentami do syntez organicznych.
Wikipedia
(1.1) Reakcja hydroborowania może być pierwszym etapem otrzymywania alkoholi z alkenów.
Wiktionary
(1.1) borowodorowanie
Wiktionary
przymiotnik od: hydrobotanika
SJP.pl
Hydrobotanika – dział botaniki i hydrobiologii zajmujący się badaniem roślin wodnych oraz ich zbiorowisk. Tradycyjnie działem hydrobotaniki jest nauka o glonach, czyli fykologia.
Wikipedia
Hydrobudowa – krajowa korporacja przedsiębiorstw budowlanych, powstała w okresie PRL w Polsce.
Wikipedia
mały statek pasażerski służący do celów komunikacyjnych i turystycznych
SJP.pl
wodogłowie; nadmierne gromadzenie się płynu mózgowo-rdzeniowego w rozszerzonych komorach mózgowych i przestrzeni podpajęczynówkowej
SJP.pl
celuloza poddana działaniu kwasów; służy do wyrobu papieru
SJP.pl
Hydrochemia, chemia wód naturalnych – nauka z dziedziny hydrologii. Interesuje się składem chemicznym wód naturalnych, bada procesy chemiczne, które dzieją się w hydrosferze.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z hydrochemią, dotyczący hydrochemii
Wiktionary
rzecz. hydrochemia ż.
Wiktionary
substancja krystalizacyjna, rozpuszczalna w wodzie, alkoholu etylowym; temperatura topnienia wynosi 170°C; silny reduktor; otrzymywany z aniliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny z grupy fenoli, łagodny środek redukujący;
Wiktionary
Hydrochinon – organiczny związek chemiczny z grupy fenoli, zawierający dwie grupy hydroksylowe przyłączone do pierścienia benzenu. Tradycyjna nazwa tego związku wynika z faktu, że hydrochinon jest najczęściej produkowany poprzez redukcję chinonu.
Wikipedia
(1.1) Maści odbarwiające zazwyczaj zawierają hydrochinon (rozjaśnia plamaamy), kwas azelainowy lub kojowy (blokuje syntezę melaniny) oraz retinoidy, czyli pochodne witaminy A.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|hydro-|chinon.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) hydroquinone
* arabski: (1.1) هيدروكينون m.
* baskijski: (1.1) hidrokinona
* białoruski: (1.1) гідрахінон m.
* czeski: (1.1) hydrochinon m.
* fiński: (1.1) hydrokinoni
* francuski: (1.1) hydroquinone ż.
* hindi: (1.1) क्विनोलीन m. (kvinōlīna)
* hiszpański: (1.1) hidroquinona ż.
* ido: (1.1) hidroquinono
* japoński: (1.1) ヒドロキノン (hidorokinon)
* kataloński: (1.1) hidroquinona ż.
* łotewski: (1.1) hidrohinons m.
* niemiecki: (1.1) Hydrochinon
* ormiański: (1.1) հիդրոքինոն (hidro'k'ino'n)
* perski: (1.1) هیدروکینون
* portugalski: (1.1) hidroquinona ż.
* rosyjski: (1.1) гидрохинон m.
* rumuński: (1.1) hidrochinonă ż.
* słowacki: (1.1) hydrochinón m.
* szwedzki: (1.1) hydrokinon
* ukraiński: (1.1) гідрохінон m.
* węgierski: (1.1) hidrokinon
* włoski: (1.1) idrochinone m.
źródła.
== hydrochinon (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) biochem. hydrochinon
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: hydrochinon
SJP.pl
tworzywo termoplastyczne, produkt przyłączania chlorowodoru do kauczuku naturalnego; chlorowodorokauczuk
SJP.pl
syntetyczny preparat farmaceutyczny o właściwościach moczopędnych, stosowany głównie w obrzękach pochodzenia sercowego i nerkowego; esidrex
SJP.pl
Hydrochlorotiazyd (łac. hydrochlorothiazidum) – organiczny związek chemiczny z grupy tiazydów, lek stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego.
Wikipedia
rozprzestrzenianie się drogą wodną nasion, zarodników i rozmnóżek; wodosiewność
SJP.pl
Hydrochoria (wodosiewność) – jeden ze sposobów rozprzestrzeniania się nasion roślin i zarodników. Występuje często u roślin wodnych i błotnych (glony, kosaciec, olsza, grążel żółty i inne). Rzadziej u roślin rosnących na mniej wilgotnych stanowiskach np. u mchów, rozchodnika, wiesiołka. Wtedy zarodniki lub nasiona rozsiewane są dzięki deszczowi (deszczosiewność) lub wody ze zbiorników wodnych. Wśród roślin wybitnie lądowych hydrochoria występuje np. u palm, umożliwiając rozsiewanie się nasion palmy kokosowej i palmy seszelskiej na nawet bardzo odległe stanowiska (np. wyspy).
Wikipedia
chłonący wodę; wodochłonny
SJP.pl
lek w postaci maści lub aerozolu, zawierający hormon z grupy kortokosterydów; hydrokortyzon
SJP.pl
urządzenie służące do oddzielania cząstek ciała stałego od cieczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie stosowane do separacji cząstek stałych z cieczy. wykorzystując siłę odśrodkową
Wiktionary
Wikipedia
minerał, zasadowy węglan cynku
SJP.pl
Hydrocynkit (kwiat cynkowy) – minerał z gromady węglanów. Należy do grupy minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych rejonach Ziemi.
Nazwa pochodzi od składu chemicznego minerału.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z hydrodynamiką, dotyczący hydrodynamiki
Wiktionary
(1.1) Strumień cieczy wypływającej ze zbiornika przez otwór w jego ścianie bocznej oddziałuje na nieruchomą płytę z siłą F, nazywaną naporem hydrodynamicznym (…)
Wiktionary
rzecz. hydrodynamika ż., hydrodynamiczność ż.
przysł. hydrodynamicznie
Wiktionary
Dynamika płynów – dział mechaniki płynów zajmujący się ruchem płynu (czyli cieczy lub gazu), a w szczególności siłami powodującymi ten ruch.
Podstawową zależnością opisującą wpływ sił na ruch płynu newtonowskiego (przy zaniedbaniu tzw. drugiej lepkości) jest równanie Naviera-Stokesa. Jest to układ cząstkowych, nieliniowych równań różniczkowych postaci:
Wikipedia
Hydroelektrometalurgia – dział metalurgii łączący elektrometalurgię i hydrometalurgię. Głównym zadaniem hydroelektrometalurgii jest wydzielanie metali z rud oraz oczyszczanie ich poprzez elektrolizę wodnego roztworu ich soli. W skali przemysłowej metoda ta jest stosowana do otrzymywania miedzi oraz cynku.
Wikipedia
elektrownia wytwarzająca energię elektryczną z energii wody; hydrosiłownia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) elektr. hydrol. zob. elektrownia wodna.
Wiktionary
Elektrownia wodna (fachowo hydroelektrownia przepływowa) – zakład przemysłowy zamieniający energię potencjalną wody na elektryczną.
Elektrownie wodne są najintensywniej wykorzystywanym źródłem odnawialnej energii. W 2022 roku dostarczyły łącznie 4334,2 TWh energii elektrycznej, co stanowiło 14,9% całkowitej produkcji energii elektrycznej na świecie. Największe elektrownie wodne mają moc, która przekracza 10 GW. Brazylia i Kanada uzyskują około 60% swojej energii elektrycznej z elektrowni wodnych, Wenezuela około 80%, a Norwegia blisko 87%. W Polsce w 2022 roku energetyka wodna odpowiadała za 1,1% produkcji energii elektrycznej.
Wikipedia
(1.1) Hydroelektrownia we wsi Porogi w Obwodzie Czelabińskim jest najstarszym działającym obiektem tego typu w Rosji.
Wiktionary
przym. hydroelektryczny
Wiktionary
(1.1) elektrownia wodna
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) techn. elektr. dotyczący elektryczności powstałej z energii ze spadku wody
Wiktionary
rzecz. hydroelektryczność ż., hydroelektrownia ż.
Wiktionary
zwężkowy przenośnik cieczy do podnoszenia zwykle wody na wyższy poziom
SJP.pl
człowiek zajmujący się hydroenergetyką
SJP.pl
dział energetyki zajmujący się przetwarzaniem energii płynącej wody na energię mechaniczną ruchu obrotowego; energetyka wodna
SJP.pl
Elektrownia wodna (fachowo hydroelektrownia przepływowa) – zakład przemysłowy zamieniający energię potencjalną wody na elektryczną.
Elektrownie wodne są najintensywniej wykorzystywanym źródłem odnawialnej energii. W 2022 roku dostarczyły łącznie 4334,2 TWh energii elektrycznej, co stanowiło 14,9% całkowitej produkcji energii elektrycznej na świecie. Największe elektrownie wodne mają moc, która przekracza 10 GW. Brazylia i Kanada uzyskują około 60% swojej energii elektrycznej z elektrowni wodnych, Wenezuela około 80%, a Norwegia blisko 87%. W Polsce w 2022 roku energetyka wodna odpowiadała za 1,1% produkcji energii elektrycznej.
Wikipedia
energia wody
SJP.pl
półprzezroczysty, biały minerał, szlachetna odmiana opalu
SJP.pl
organizm roślinny lub zwierzęcy żyjący w wodzie lub silnie nawodnionym podłożu; organizm wodolubny
SJP.pl
Hydrofil (gr. hýder - woda + gr. phileín - lubić) – termin stosowany w ekologii i zoocenologii na określenie gatunków żyjących w środowisku wodnym. Na przykład w odniesieniu do larw Tabanidae, których larwy odbywają cały rozwój w wodzie (zbiornikach wodnych).Termin używany również w chemii w odniesieniu do substancji mających łatwość w przywiązywaniu cząsteczek wody. Takie substancje (hydrofilne) ulegają łatwemu uwodnieniu.
Wikipedia
właściwość łatwego wiązania się z wodą
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest hydrofilne
Wiktionary
Hydrofilowość (wodolubność) – skłonność cząsteczek chemicznych do łączenia się z wodą.
Hydrofilowe są zwykle cząsteczki, które mają duży moment dipolowy jako całość (są polarne) lub mają grupy funkcyjne o dużym momencie dipolowym.
Wikipedia
przym. hydrofilny
przysł. hydrofilnie
Wiktionary
tworzący łatwo wodne roztwory koloidowe; hydrofilowy
SJP.pl
SJP.pl
Hydrofilowość (wodolubność) – skłonność cząsteczek chemicznych do łączenia się z wodą.
Hydrofilowe są zwykle cząsteczki, które mają duży moment dipolowy jako całość (są polarne) lub mają grupy funkcyjne o dużym momencie dipolowym.
Wikipedia
przymiotnik od: hydrofil
SJP.pl
roślina bytująca w środowisku wodnym; wodorost; roślina wodna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roślina wodolubna
Wiktionary
Hydrofity, rośliny wodne, rośliny wodnopączkowe (gr. ὕδωρ hýdōr „woda”, φυτόν phytón „roślina”) – rośliny wodne (oprócz planktonu), których pączki odnawiające zimują w wodzie. Według klasyfikacji Raunkiæra są jedną z grup kryptofitów, czyli roślin skrytopączkowych.
Wikipedia
opis roślin wodnych
SJP.pl
osoba przejawiająca chorobliwy lęk przed wodą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. osoba chora na hydrofobię
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) chem. cząstka nieulegająca łatwo uwodnieniu
(2.2) biol. zwierzę unikające środowiska wodnego
Wiktionary
(2.2) Tarcznikowate są skrajnymi hydrofobami.
Wiktionary
rzecz. hydrofobia ż., hydrofobowość ż.
przym. hydrofobowy
Wiktionary
wstręt do wody, w szczególności do jej picia
SJP.pl
Hydrofobowość (gr. hydro – woda, phobos – strach) – skłonność cząsteczek chemicznych do odpychania od siebie cząsteczek wody. Jest to szczególny przypadek solwofobowości, gdy rozpuszczalnikiem jest woda. W ujęciu makroskopowym hydrofobowość to właściwość powierzchni materiału polegająca na niezwilżalności przez wodę.
Wikipedia
Hydrofobizacja – proces nadawania powierzchniom lub całym przestrzeniom (strukturom wewnętrznym) materiałów hydrofilowych własności hydrofobowych, tj. odpychania wody. Hydrofobizację przeprowadza się w celu zapobiegania wnikaniu wody w głąb struktury materiałów.
Wikipedia
kobieta przejawiająca chorobliwy lęk przed wodą
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest hydrofobowe
Wiktionary
Hydrofobowość (gr. hydro – woda, phobos – strach) – skłonność cząsteczek chemicznych do odpychania od siebie cząsteczek wody. Jest to szczególny przypadek solwofobowości, gdy rozpuszczalnikiem jest woda. W ujęciu makroskopowym hydrofobowość to właściwość powierzchni materiału polegająca na niezwilżalności przez wodę.
Wikipedia
przym. hydrofobowy
przysł. hydrofobowo
rzecz. hydrofob mos./mrz.
Wiktionary
urządzenie do odbierania fal dźwiękowych rozchodzących się w wodzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. mikrofon służący do odbierania dźwięków rozchodzących się w wodzie lub innych cieczach;
Wiktionary
Hydrofon – mikrofon wraz z urządzeniem wspomagającym służące do odbierania i nagrywania dźwięków rozchodzących się w wodzie lub innych cieczach.
Jest podstawowym elementem konstrukcyjny sonarów pasywnych. Został wynaleziony w celu wykrywania nieprzyjacielskich okrętów podwodnych. Jest też wykorzystywany do innych celów, np. rejestrowania dźwięków wydawanych przez wieloryby.
Wikipedia
IPA: xɨˈdrɔfɔ̃n, AS: χydrofõn
Wiktionary
przym. hydrofonowy
Wiktionary
przymiotnik od: hydrofon
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od: hydrofon
Wiktionary
(1.1) Statek sejsmiczny to jednostka do badania dna morskiego w poszukiwaniach złóż roponośnych. Wyposażony jest w kable hydrofonowe, które odbierają fale dźwiękowe, odbite od dna i struktur skalnych pod dnem morza, emitowane przez tzw. pulsatory pneumatyczne.
Wiktionary
IPA: ˌxɨdrɔfɔ̃ˈnɔvɨ, AS: χydrofõnovy
Wiktionary
rzecz. hydrofon
Wiktionary
urządzenie do podwyższania niskiego ciśnienia wody w sieciach wodociągowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie lub zespół urządzeń mechanicznych mających zapewnić odpowiednie ciśnienie wody w sieci wodociągowej lub jej dopływ na wyższe kondygnacje, gdy ciśnienie jest niewystarczające;
Wiktionary
Instalacja hydroforowa, zestaw hydroforowy, układ hydroforowo-pompowy, małe instalacje nazywane są pot. hydroforami – (gr. hydor – woda, phoros – niosący), to zespół urządzeń, które zapewniają stałe ciśnienie wody w sieci wodociągowej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. hydrofornia ż.
przym. hydroforowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) hydrophore
* słowacki: (1.1) hydrofor m.
* szwedzki: (1.1) hydrofor w.
źródła.
== hydrofor (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) techn. hydrofor
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: xɨˈdrɔfɔr, AS: χydrofor
Wiktionary
rzecz. hydrofornia ż.
przym. hydroforowy
Wiktionary
Reforming (reforming katalityczny, reformowanie benzyny) – proces stosowany wobec lekkich frakcji ropy naftowej lub produktów krakingu w celu otrzymania paliw o wysokiej liczbie oktanowej, w czasie którego zachodzą reakcje izomeryzacji, odwodornienia, cyklizacji, hydrokrakingu i aromatyzacji.
Wikipedia
przyłączać wodór i tlenek węgla do alifatycznych węglowodorów nienasyconych
SJP.pl
katalityczne przyłączanie wodoru i tlenku węgla do alifatycznych węglowodorów nienasyconych
SJP.pl
pomieszczenie z hydroforami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce, w którym pompy zwiększają ciśnienie wody w rurach
Wiktionary
rzecz. hydrofor mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: hydrofor
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający cechy hydroforu
Wiktionary
rzecz. hydrofor mrz.
Wiktionary
Hydrogamia, wodopylność – zapylenie kwiatów za pomocą wody. Występuje u niektórych roślin związanych ze środowiskiem wodnym, których kwiaty wykształcają się pod wodą, jak np. u zamętnicy (Zannichellia), rogatka (Ceratophyllum), jezierzy (Najas), zostery (Zostera) i in. Może być podwodne, lub nawodne.
Wikipedia
przyłączenie wodoru do cząsteczek związków chemicznych; uwodornienie, hydrogenizacja
SJP.pl
Uwodornianie, uwodornienie, hydrogenizacja, hydrogenacja, wodorowanie, hydrogenoliza – reakcja redukcji polegająca na przyłączaniu wodoru do danego związku chemicznego.
W chemii organicznej uwodornienie zachodzi zazwyczaj z częściowym rozerwaniem wiązania wielokrotnego węgiel-węgiel lub węgiel-heteroatom. Reakcja uwodarniania wymaga często stosowania wysokich ciśnień i stosowania katalizatorów, takich nikiel Raneya, żelazo, pallad, chrom, miedź oraz ich mieszane tlenki.
Wikipedia
prądnica elektryczna napędzana turbiną wodną
SJP.pl
łacińska nazwa wodoru (pierwiastka chemicznego)
SJP.pl
Wodór (H, łac. hydrogenium) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 1, niemetal z bloku s układu okresowego. Wodór jest najczęściej występującym pierwiastkiem chemicznym we Wszechświecie i jednym z najczęściej spotykanych pierwiastków na Ziemi. Ma najmniejszą masę atomową, wynoszącą 1,00794 u. Najczęściej występującym izotopem wodoru jest prot (1
H), którego atom ma najprostszą możliwą budowę – składa się z jednego protonu i jednego elektronu.
Wikipedia
przyłączenie wodoru do cząsteczek związków chemicznych; uwodornienie, hydrogenacja
SJP.pl
Uwodornianie, uwodornienie, hydrogenizacja, hydrogenacja, wodorowanie, hydrogenoliza – reakcja redukcji polegająca na przyłączaniu wodoru do danego związku chemicznego.
W chemii organicznej uwodornienie zachodzi zazwyczaj z częściowym rozerwaniem wiązania wielokrotnego węgiel-węgiel lub węgiel-heteroatom. Reakcja uwodarniania wymaga często stosowania wysokich ciśnień i stosowania katalizatorów, takich nikiel Raneya, żelazo, pallad, chrom, miedź oraz ich mieszane tlenki.
Wikipedia
specjalista w dziedzinie hydrogeologii
SJP.pl
Hydrogeologia (z greckiego: hydro – woda, ge – ziemia, logos – nauka) – nauka o wodach podziemnych i procesach wzajemnego oddziaływania podziemnej hydrosfery, atmosfery, biosfery, litosfery jak i samego człowieka.
Interesuje się ich pochodzeniem, rozmieszczeniem, dynamiką, ustrojem, bada ich zasoby i właściwości fizyczne i chemiczne.
Wikipedia
dział geologii obejmujący badanie wód podziemnych: ich pochodzenia, właściwości fizyczne i chemiczne, sposobów występowania, rozprzestrzenienia, krążenia w skałach skorupy ziemskiej oraz przemian, którym ulegały w dziejach Ziemi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. geol. dział geologii zajmujący się wodami podziemnymi
Wiktionary
Hydrogeologia (z greckiego: hydro – woda, ge – ziemia, logos – nauka) – nauka o wodach podziemnych i procesach wzajemnego oddziaływania podziemnej hydrosfery, atmosfery, biosfery, litosfery jak i samego człowieka.
Interesuje się ich pochodzeniem, rozmieszczeniem, dynamiką, ustrojem, bada ich zasoby i właściwości fizyczne i chemiczne.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. hydrogeologiczny
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|hydro-|geologia. <
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) hydrogeology
* bułgarski: (1.1) хидрогеология ż.
* fiński: (1.1) hydrogeologia
* francuski: (1.1) hydrogéologie ż.
* litewski: (1.1) hidrogeologija ż.
* rosyjski: (1.1) гидрогеология ż.
* ukraiński: (1.1) гідрогеологія ż.
* węgierski: (1.1) hidrogeológia, vízföldtan
* włoski: (1.1) idrogeologia ż.
źródła.
== hydrogeologia (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) nauk. geol. hydrogeologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. hydrogeologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. hydrogeologiczny
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|hydro-|geologia. <
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) hydrogeology
* bułgarski: (1.1) хидрогеология ż.
* fiński: (1.1) hydrogeologia
* francuski: (1.1) hydrogéologie ż.
* litewski: (1.1) hidrogeologija ż.
* rosyjski: (1.1) гидрогеология ż.
* ukraiński: (1.1) гідрогеологія ż.
* węgierski: (1.1) hidrogeológia, vízföldtan
* włoski: (1.1) idrogeologia ż.
źródła.
== hydrogeologia (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) nauk. geol. hydrogeologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) geol. związany z hydrogeologią, dotyczący hydrogeologii
Wiktionary
rzecz. hydrogeologia ż., hydrogeolog mos.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie hydrografii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista zajmujący się hydrografią
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) urządzenie rejestrujące poziom wody w rzece, jeziorze
Wiktionary
(1.1) Marszałek z zawodu jest hydrografem.
(2.1) Hydrograf zarejestrował niski poziom wody w rzece.
Wiktionary
IPA: xɨˈdrɔɡraf, AS: χydrograf
Wiktionary
rzecz. hydrografia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. nauka o wodach jako elemencie środowiska geograficznego
Wiktionary
Hydrografia – początkowo dział geografii fizycznej, zajmujący się badaniem stosunków wodnych na Ziemi w ujęciu dynamicznym i w powiązaniu ze środowiskiem geograficznym; w miarę rozwoju nauk geograficznych wykształcony w osobną naukę – hydrologię. Obecnie przedmiotem badań hydrografii jest kartowanie wód występujących na Ziemi (mapy hydrograficzne, locje).Hydrografia to także opis stosunków wodnych danego obszaru (np. hydrografia Europy, hydrografia Polski).
Wikipedia
(1.1) W czasie pierwszego okresu szkolenia należy również przeprowadzać zajęcia z zakresu anatomii i fizjologii ciała, hydrografii itp.
Wiktionary
IPA: ˌxɨdrɔˈɡrafʲja, AS: χydrografʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. hydrograf m.
przym. hydrograficzny
przysł. hydrograficznie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z hydrografią, dotyczący hydrografii
Wiktionary
IPA: ˌxɨdrɔɡraˈfʲit͡ʃnɨ, AS: χydrografʹičny
Wiktionary
rzecz. hydrografia ż.
Wiktionary
hydrograf; specjalista w dziedzinie hydrografii
SJP.pl
martwa komórka wodonośna będąca składnikiem wiązki przewodzącej u mchów
SJP.pl
Hydroidy – komórki przystosowane do przewodzenia wody w rdzeniu gametoforów mchów. Wraz z leptoidami tworzą tkankę przewodzącą, niezbyt wydajną w swej funkcji (mchy korzystają nie tylko z wody pobieranej z podłoża, ale także absorbowaną z otoczenia całą powierzchnią). Hydroidy w dojrzałym stadium funkcjonalnym są komórkami martwymi, o dość dużym świetle, o zgrubiałych ścianach bocznych i skośnych, cienkich ścianach poprzecznych (oddzielających komórki położone nad sobą w gametoforze).
Wikipedia
linia na mapie hydrogeologicznej łącząca punkty odpowiadające tej samej głębokości zwierciadła wód gruntowych względem powierzchni terenu
SJP.pl
Hydroizobaty – izolinie łączące na mapie punkty zwierciadła wody podziemnej występujące na jednakowych głębokościach względem powierzchni terenu, inaczej zwane liniami równych głębokości występowania zwierciadła wody.
Wikipedia
linia na mapie hydrogeologicznej łącząca punkty odpowiadające jednakowej wysokości zwierciadła wód gruntowych względem przyjętego poziomu odniesienia
SJP.pl
Hydroizohipsa – izolinia łącząca na mapie punkty jednakowej wysokości położenia zwierciadła wody podziemnej, leżące na tej samej wysokości względem przyjętego poziomu odniesienia, z reguły morza, tworząc tym samym mapę morfologii zwierciadła wody podziemnej. Wraz z liniami prądu tworzą siatkę ortogonalną.
Wikipedia
1. warstwa substancji chroniąca przed przenikaniem wody;
2. proces kładzenia takiej warstwy
SJP.pl
Izolacja wodochronna, hydroizolacja – zabezpieczenie elementów budynku lub budowli przed wpływem wilgoci związanej przede wszystkim z wodą gruntową.
Izolacje wodochronne dzielą się na:
Wikipedia
układ koloidalny, w którym solwatacji ulegają cząsteczki wody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. eufem. lewatywa
Wiktionary
Płukanie jelita grubego (hydrokolonoterapia) – głębokie płukanie jelita grubego za pomocą wody bez użycia leków. Jest to kontrowersyjna metoda medycyny alternatywnej, niemająca podstaw naukowych i nieuznawana za metodę leczniczą przez medycynę akademicką.
Wikipedia
(1.1) lewatywa, enema, klizma
Wiktionary
kopalnia eksploatująca złoże i wydobywająca urobek sposobem hydraulicznym, czyli za pomocą wody
SJP.pl
hormon steroidowy wytwarzany przez korę nadnerczy; kortyzol
SJP.pl
Kortyzol, hydrokortyzon (łac. cortex = „kora”, „łupina”, „skórka”) – organiczny związek chemiczny, naturalny hormon steroidowy wytwarzany przez warstwę pasmowatą kory nadnerczy, główny przedstawiciel glikokortykosteroidów. Wywiera szeroki wpływ na metabolizm, bywa nazywany hormonem stresu na równi z adrenaliną. Powstaje z 11-β-deoksykortyzolu przy udziale 11β-hydroksylazy w warstwie pasmowatej kory.
Wikipedia
odmiana krakingu; proces prowadzony w obecności wodoru i katalizatorów, którymi najczęściej są: siarczki molibdenu, niklu, kobaltu, wolframu oraz platyna i pallad osadzone na glinokrzemianach
SJP.pl
Hydrokraking (hydrokrakowanie) – proces krakingu prowadzony z udziałem wodoru w celu zmniejszenia masy cząsteczkowej składników surowca oraz zmiany proporcji w jakich te składniki występują.
Pierwszy komercyjny proces hydrokrakingu został wdrożony przez I.G. Farben Industrie w 1927 roku w celu wytwarzania benzyny z węgla brunatnego, natomiast pierwszy nowoczesny węzeł hydrokrakingu destylacyjnego w przemyśle rafineryjnym zastosowano w koncernie Chevron w roku 1958. Obecnie przeprowadza się go w temperaturze 250–450 °C (290–400 °C) pod ciśnieniem wodoru 7–15 MPa (6,9–13,8 MPa, 5–30 MPa). W charakterze katalizatorów stosuje się kobalt, molibden, nikiel i wolfram oraz platynę i pallad wbudowane w struktury krystaliczne tlenku glinu i krzemionki.
Wikipedia
przeprowadzać kraking z udziałem wodoru
SJP.pl
przeprowadzać kraking z udziałem wodoru
SJP.pl
sól zawierająca w swej budowie grupę hydroksylową; hydroksysól
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) chem. część nazwy związku organicznego w nomenklaturze chemicznej wskazująca na obecność grupy hydroksylowej;
Wiktionary
(1.1) Kwas 3-hydroksy-3-metylomasłowy jest przykładem hydroksykwasu.
Wiktionary
IPA: xɨˈdrɔksɨ, AS: χydroksy
Wiktionary
rzecz. hydroksyl m., hydrox m., hydroksylowanie n.
czas. hydroksylować
przym. hydroksylowy
Wiktionary
związek organiczny zawierający w cząsteczce grupy hydroksylową i karbonylową
SJP.pl
amin zawierający grupy hydroksylowe, pochodne alkoholi i fenoli
SJP.pl
Aminoalkohole, hydroksyaminy, alkoholoaminy, alkaminy – związki chemiczne zawierające grupę hydroksylową (-OH) oraz grupę aminową (-NH2, -NHR lub -NR2, gdzie R jest grupą alkilową lub arylową).
Najprostszym aminoalkoholem jest hydroksyloamina, HO-NH2.
Do ważniejszych aminoalkoholi należą cholina, etanoloamina i adrenalina. Inne to propanoloamina (aminopropanol), metyloaminoetanol, dimetyloaminoetanol.
Wikipedia
amin zawierający grupy hydroksylowe, pochodne alkoholi i fenoli
SJP.pl
Aminoalkohole, hydroksyaminy, alkoholoaminy, alkaminy – związki chemiczne zawierające grupę hydroksylową (-OH) oraz grupę aminową (-NH2, -NHR lub -NR2, gdzie R jest grupą alkilową lub arylową).
Najprostszym aminoalkoholem jest hydroksyloamina, HO-NH2.
Do ważniejszych aminoalkoholi należą cholina, etanoloamina i adrenalina. Inne to propanoloamina (aminopropanol), metyloaminoetanol, dimetyloaminoetanol.
Wikipedia
związek organiczny, wodorotlenowa pochodna benzenu, krystaliczna, bezbarwna substancja o swoistym zapachu, działająca bakteriobójczo; benzenol, kwas karbolowy, fenol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. fenol.
Wiktionary
(1.1) fenol
Wiktionary
keton zawierający grupy hydroksylowe
SJP.pl
keton zawierający grupy hydroksylowe
SJP.pl
związek kompleksowy, w którym ligandem jest jon wodorotlenkowy
SJP.pl
kwas karboksylowy, zawierający grupy hydroksylowe w swej cząsteczce
SJP.pl
Hydroksykwasy – grupa organicznych związków chemicznych zawierających w cząsteczce co najmniej jedną grupę karboksylową (–COOH) i co najmniej jedną grupę hydroksylową (–OH). Ich wzór ogólny to: (HO)m–R–(COOH)n.
Hydroksykwasy otrzymuje się z odpowiednich halogenokwasów w reakcji z, między innymi, NaOH:
Wikipedia
kwas karboksylowy, zawierający grupy hydroksylowe w swej cząsteczce
SJP.pl
Hydroksykwasy – grupa organicznych związków chemicznych zawierających w cząsteczce co najmniej jedną grupę karboksylową (–COOH) i co najmniej jedną grupę hydroksylową (–OH). Ich wzór ogólny to: (HO)m–R–(COOH)n.
Hydroksykwasy otrzymuje się z odpowiednich halogenokwasów w reakcji z, między innymi, NaOH:
Wikipedia
grupa atomowa, składająca się z atomu tlenu i atomu wodoru; grupa funkcyjna -OH
SJP.pl
Grupa hydroksylowa, grupa wodorotlenowa (-OH) – jednowartościowa grupa funkcyjna zbudowana z atomu tlenu i wodoru.
W związkach nieorganicznych grupa hydroksylowa związana z atomem metalu tworzy wodorotlenki i hydroksosole. W wodorotlenkach metali o małej elektroujemności grupa hydroksylowa związana jest z metalem wiązaniem jonowym-.
Wikipedia
zasadowy, polarny aminokwas endogenny, składnik niektórych białek tkanki łącznej
SJP.pl
Hydroksylizyna (Hyl) – organiczny związek chemiczny, jeden z aminokwasów, hydroksylowa pochodna lizyny, występująca jedynie w białkach tworzących tkankę łączną.
Wikipedia
Hydroksyloamina – nieorganiczny związek chemiczny, pochodna amoniaku, w której jeden atom wodoru został zastąpiony grupą hydroksylową. Najprostsza hydroksyamina.
Jest to bezbarwne higroskopijne, krystaliczne ciało stałe o temperaturze topnienia wynoszącej 33,1 °C. Jest silnie trująca, podczas ogrzewania rozkłada się z wydzieleniem ciepła.
Wikipedia
wprowadzać grupy hydroksylowe do cząsteczek związku organicznego
SJP.pl
przymiotnik od: hydroksyl
SJP.pl
kwas hydroksymasłowy - pochodna kwasu masłowego zawierająca grupę hydroksylową
SJP.pl
aminokwas występujący w dużych ilościach w białkach tkanki łącznej: kolagenie i elastynie
SJP.pl
Hydroksyprolina (Hyp) – organiczny związek chemiczny, jeden z aminokwasów niebiałkowych, występujący w dużych ilościach w żelatynie. Hydroksyprolina różni się od proliny obecnością dodatkowej grupy hydroksylowej przy atomie węgla gamma.
Wikipedia
Wikipedia
hydroksylowa pochodna toluenu występująca w smole węglowej, stosowana w syntezie organicznej i jako środek odkażający; krezol
SJP.pl
środek o działaniu hamującym na ośrodkowy układ nerwowy, stosowany w stanach napięcia nerwowego, stanach lękowych i nerwicach; hydroxizin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. lek anksjolityczny o działaniu uspokajającym i przeciwlękowym;
Wiktionary
Hydroksyzyna (łac. Hydroxyzinum) – organiczny związek chemiczny, wielofunkcyjna pochodna piperazyny, lek uspokajający i przeciwuczuleniowy z grupy antyhistaminików I generacji, zsyntetyzowany i wprowadzony do lecznictwa pod nazwą handlową Atarax przez belgijską firmę UCB w roku 1956. Stosowany najczęściej w psychiatrii jako lek uspokajający i silnie hamujący aktywność układu nerwowego.Ze względu na jej właściwości psychotropowe hydroksyzyna w wielu krajach (w tym w Polsce) jest wydawana z apteki tylko na receptę, jednak w innych krajach (głównie rozwijających się) można ją nabyć bez recepty.
Wikipedia
(1.1) hydroxizin
Wiktionary
woda kwiatowa lub roślinna, powstająca w procesie destylacji świeżych roślin parą wodną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roztwór wodny powstały podczas procesu destylacji parą wodną olejków eterycznych z roślin
Wiktionary
enzym występujący w komórkach i płynach ustrojowych, powodujący hydrolityczny rozkład substratu
SJP.pl
Hydrolazy (EC 3) – klasa enzymów katalizujących rozcięcie wiązań chemicznych w procesie hydrolizy. Do grupy tej należy wiele enzymów trawiennych. Cechą charakterystyczną hydrolaz jest fakt, że nie posiadają one koenzymów. Ich działanie można przedstawić ogólnie jako: AB + H2O → A-H + B-OH
Wikipedia
płyn ustrojowy jamochłonów mający kontakt ze środowiskiem zewnętrznym
SJP.pl
Hydrolimfa – płyn ustrojowy krążący w układzie gastrowaskularnym jamochłonów (Coelenterata). Pełni zarówno funkcję odżywczą, jak i wydalniczą.
Wikipedia
substancja stosowana w kosmetyce, wzbogacająca warstwę hydrolipidową
SJP.pl
techniczny wodorek wapniowy
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z hydrolizą, dotyczący hydrolizy
Wiktionary
rzecz. hydrolizat mrz., hydroliza ż.
Wiktionary
rozkład związku chemicznego na skutek reakcji z wodą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. rozkład substancji chemicznych pod wpływem wody;
Wiktionary
Hydroliza – reakcja podwójnej wymiany (często odwracalna), która przebiega między wodą i rozpuszczoną w niej substancją. W jej wyniku powstają nowe związki chemiczne. Jest szczególnym przypadkiem liolizy (solwolizy). Często przebiega w obecności katalizatorów (kwasów lub zasad). Hydrolizę wykorzystuje się w przemyśle chemicznym (np. hydroliza wielocukrów na cukry proste lub hydroliza chlorobenzenu do fenolu).
Wikipedia
(1.1) β-D-galaktozydaza jest enzymem katalizującym reakcje hydrolizy wiązań O-glikozydowych w β-D-galaktozydach.
Wiktionary
IPA: ˌxɨdrɔˈlʲiza, AS: χydrolʹiza
Wiktionary
przym. hydrolityczny
rzecz. hydrolizat mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. produkt powstały w wyniku hydrolizy, wytwór hydrolizy
Wiktionary
(1.1) Hydrolizat kolagenu jest to białko kolagenu, które zostało poddane procesowi zwanemu hydrolizą.
Wiktionary
rzecz. hydroliza ż.
czas. hydrolizować ndk., zhydrolizować dk.
przym. hydrolityczny, hydrolizowany
Wiktionary
obiekt, w którym bakterie hydrolityczne przeprowadzają proces hydrolizy części organicznych z wytworzeniem aminokwasów, kwasów tłuszczowych i cukrów prostych
SJP.pl
specjalista w dziedzinie hydrologii
SJP.pl
nauka o wodach występujących w przyrodzie, zajmująca się procesami zachodzącymi w hydrosferze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. geogr. hydrol. nauka o wodzie występującej w przyrodzie;
Wiktionary
Hydrologia (ze stgr. ὕδωρ – „woda”) – dział geografii fizycznej, zajmujący się badaniem wody (pod każdą postacią), występującej w środowisku przyrodniczym.
Podstawowe działy powiązane z hydrologią:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) geografia
meronimy.
(1.1) glacjologia, krenologia, kriologia, limnologia, paludologia, potamologia
pokrewne.
rzecz. hydrolog m., hydronim mrz.
przym. hydrologiczny
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etymn|pol|hydro-|-logia. < etym|gr|ὕδωρ|λόγος. → woda + słowo, przemowa
uwagi.
Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) hidrologjia ż.
* angielski: (1.1) hydrology
* arabski: (1.1) علم المياه
* asturyjski: (1.1) hhidroloxía ż.
* azerski: (1.1) hidrologiya
* baskijski: (1.1) hidrologia
* białoruski: (1.1) гідралогія ż.
* bośniacki: (1.1) hidrologija ż.
* bułgarski: (1.1) хидрология ż.
* chorwacki: (1.1) hidrologija ż.
* czeski: (1.1) hydrologie ż.
* duński: (1.1) hydrologi w.
* esperanto: (1.1) akvoscienco, hidrologio
* estoński: (1.1) hüdroloogia
* fiński: (1.1) hydrologia
* francuski: (1.1) hydrologie ż.
* galicyjski: (1.1) hidroloxía ż.
* górnołużycki: (1.1) hydrologija ż.
* gruziński: (1.1) ჰიდროლოგია
* hiszpański: (1.1) hidrología ż.
* ido: (1.1) hidrologio
* indonezyjski: (1.1) hidrologi
* islandzki: (1.1) vatnafræði
* kataloński: (1.1) hidrologia ż.
* kazachski: (1.1) гидрология
* litewski: (1.1) hidrologija ż.
* luksemburski: (1.1) hydrologie
* łotewski: (1.1) hidroloģija ż.
* malajski: (1.1) hidrologi
* niderlandzki: (1.1) hydrologie
* niemiecki: (1.1) Hydrologie ż.
* normandzki: (1.1) hydrologie
* norweski (bokmål): (1.1) hydrologi
* norweski (nynorsk): (1.1) hydrologi
* nowogrecki: (1.1) υδρολογία ż.
* perski: (1.1) هیدرولوژی
* portugalski: (1.1) hidrologia ż.
* prowansalski: (1.1) idrologia
* rosyjski: (1.1) гидрология ż.
* rumuński: (1.1) hidrologie ż.
* serbski: (1.1) хидрологија ż.
* serbsko-chorwacki: (1.1) hidrologija ż.
* słowacki: (1.1) hydrológia ż.
* słoweński: (1.1) hidrologija, vodoslóvje
* sundajski: (1.1) hidrologi
* szwedzki: (1.1) hydrologi w.
* tadżycki: (1.1) гидрология
* tatarski: (1.1) гидрология
* turecki: (1.1) hidroloji, su bilimi
* ukraiński: (1.1) гідрологія ż.
* walijski: (1.1) hydroleg
* warajski: (1.1) hidrolohiya
* wenecki: (1.1) idrołogía
* węgierski: (1.1) hidrológia, víztan
* wietnamski: (1.1) thủy văn học
* włoski: (1.1) idrologia ż.
źródła.
== hydrologia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hydrologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌxɨdrɔˈlɔɟja, AS: χydroloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. hydrolog m., hydronim mrz.
przym. hydrologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) geografia
meronimy.
(1.1) glacjologia, krenologia, kriologia, limnologia, paludologia, potamologia
pokrewne.
rzecz. hydrolog m., hydronim mrz.
przym. hydrologiczny
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etymn|pol|hydro-|-logia. < etym|gr|ὕδωρ|λόγος. → woda + słowo, przemowa
uwagi.
Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) hidrologjia ż.
* angielski: (1.1) hydrology
* arabski: (1.1) علم المياه
* asturyjski: (1.1) hhidroloxía ż.
* azerski: (1.1) hidrologiya
* baskijski: (1.1) hidrologia
* białoruski: (1.1) гідралогія ż.
* bośniacki: (1.1) hidrologija ż.
* bułgarski: (1.1) хидрология ż.
* chorwacki: (1.1) hidrologija ż.
* czeski: (1.1) hydrologie ż.
* duński: (1.1) hydrologi w.
* esperanto: (1.1) akvoscienco, hidrologio
* estoński: (1.1) hüdroloogia
* fiński: (1.1) hydrologia
* francuski: (1.1) hydrologie ż.
* galicyjski: (1.1) hidroloxía ż.
* górnołużycki: (1.1) hydrologija ż.
* gruziński: (1.1) ჰიდროლოგია
* hiszpański: (1.1) hidrología ż.
* ido: (1.1) hidrologio
* indonezyjski: (1.1) hidrologi
* islandzki: (1.1) vatnafræði
* kataloński: (1.1) hidrologia ż.
* kazachski: (1.1) гидрология
* litewski: (1.1) hidrologija ż.
* luksemburski: (1.1) hydrologie
* łotewski: (1.1) hidroloģija ż.
* malajski: (1.1) hidrologi
* niderlandzki: (1.1) hydrologie
* niemiecki: (1.1) Hydrologie ż.
* normandzki: (1.1) hydrologie
* norweski (bokmål): (1.1) hydrologi
* norweski (nynorsk): (1.1) hydrologi
* nowogrecki: (1.1) υδρολογία ż.
* perski: (1.1) هیدرولوژی
* portugalski: (1.1) hidrologia ż.
* prowansalski: (1.1) idrologia
* rosyjski: (1.1) гидрология ż.
* rumuński: (1.1) hidrologie ż.
* serbski: (1.1) хидрологија ż.
* serbsko-chorwacki: (1.1) hidrologija ż.
* słowacki: (1.1) hydrológia ż.
* słoweński: (1.1) hidrologija, vodoslóvje
* sundajski: (1.1) hidrologi
* szwedzki: (1.1) hydrologi w.
* tadżycki: (1.1) гидрология
* tatarski: (1.1) гидрология
* turecki: (1.1) hidroloji, su bilimi
* ukraiński: (1.1) гідрологія ż.
* walijski: (1.1) hydroleg
* warajski: (1.1) hidrolohiya
* wenecki: (1.1) idrołogía
* węgierski: (1.1) hidrológia, víztan
* wietnamski: (1.1) thủy văn học
* włoski: (1.1) idrologia ż.
źródła.
== hydrologia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hydrologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z hydrologią, dotyczący hydrologii
Wiktionary
rzecz. hydrologia ż., hydrolog m.
Wiktionary
wykrywanie i lokalizowanie obiektów, zanurzonych częściowo lub całkowicie w wodzie, przy użyciu fal akustycznych za pomocą hydrolokatora
SJP.pl
Hydrolokacja – dziedzina techniki zajmująca się sposobami wykrywania i określania pozycji obiektów podwodnych za pomocą fal akustycznych.
Wikipedia
dotyczący hydrolokacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z hydrolokacją, dotyczący hydrolokacji
Wiktionary
rzecz. hydrolokacja ż.
Wiktionary
urządzenie do hydrolokacji, działające na zasadzie obserwacji echa
SJP.pl
Wikipedia
statek wodny z płatami nośnymi pod kadłubem; wodolot
SJP.pl
przymiotnik od: hydromagnetyka
SJP.pl
nauka badająca zjawiska związane z ruchem przewodzących cieczy i gazów w polu elektromagnetycznym; magnetohydrodynamika
SJP.pl
1. urządzenie do masażu wodnego, działające pod ciśnieniem;
2. masaż wykonywany za pomocą strumienia wody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie wykorzystujące wodę do masowania ciała
(1.2) kosmet. zabieg wykonywany za pomocą hydromasażu (1.1)
Wiktionary
(1.1) Korzystałaś już z tej nowej wanny z hydromasażem?
Wiktionary
IPA: ˌxɨdrɔ̃ˈmasaʃ, AS: χydrõmasaš
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z hydromechaniką, dotyczący hydromechaniki
Wiktionary
rzecz. hydromechanika ż., hydromechanik mos.
Wiktionary
człowiek zajmujący się hydromechaniką
SJP.pl
dział mechaniki zajmujący się cieczami
SJP.pl
Mechanika płynów (ang. fluid mechanics) – dział mechaniki ośrodków ciągłych analizujący równowagę i ruch płynów. Rozwiązaniem zagadnień mechaniki płynów zwykle jest określenie własności płynu (takich jak gęstość, temperatura) i własności danego przepływu (podanie pola prędkości, ciśnienia), w zależności od współrzędnych przestrzennych i czasu.
Wikipedia
Hydromechanizacja – zespół technicznych przedsięwzięć związanych z wykorzystaniem energii wody do urabiania gruntu, transportu urobku i formowania budowli ziemnych oraz przeróbki urobku na materiały budowlane.
Hydromechanizację stosuje się do:
Wikipedia
przymiotnik od: hydromechanizacja
SJP.pl
1. meduza stułbiopławów;
2. hydromeduza argentyńska - gatunek żółwia wężoszyjnego
SJP.pl
Wikipedia
Melioracja wodna – oznacza ogół zabiegów technicznych i rolniczych zmierzających do regulacji stosunków wodnych w celu polepszenia zdolności produkcyjnej gleby i ułatwienia jej uprawy. Melioracja wodna zwana też hydromelioracją obejmuje wszelkiego rodzaju zabiegi związane z odwadnianiem i nawadnianiem w celu zapewnienia optymalnej wilgotności gleby.
Wikipedia
przymiotnik od: hydromelioracja
SJP.pl
Hydrometalurgia − dział metalurgii zajmujący się otrzymywaniem metali z roztworów uzyskiwanych przez ługowanie rud, z reguły polimetalicznych. Zajmuje się również elektrochemiczną rafinacją metali.
Procesy hydrometalurgiczne bywają sprzężone z pirometalurgicznymi (np. elektrochemiczna rafinacja metali otrzymywanych w procesach pirometalurgicznych lub prażenie i wysokotemperaturowa redukcja wodorotlenków wytrącanych z roztworów pozyskiwanych przez ługowanie rud).
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z hydrometalurgią
Wiktionary
rzecz. hydrometalurgia ż.
Wiktionary
ciekły lub stały produkt kondensacji pary wodnej w atmosferze (np. deszcz)
SJP.pl
Hydrometeory – opady, zbiór cząsteczek wody w stanie ciekłym lub w formie lodu, które opadają na powierzchnię ziemi, unoszą się w powietrzu, są wywiewane przez wiatr lub osadzają się na powierzchni ziemi, bądź w atmosferze. Hydrometeory to najbardziej obszerna grupa zjawisk meteorologicznych.
Wikipedia
specjalista w zakresie hydrometeorologii
SJP.pl
dział hydrologii obejmujący zagadnienia dotyczące wody w atmosferze, parowania, kondensacji pary wodnej w atmosferze, opadów atmosferycznych
SJP.pl
Hydrometeorologia – nauka geograficzna wchodząca w skład hydrologii. Interesuje się procesami dotyczącymi obecności wody w atmosferze, jak i zmianami, które jej dotyczą. Zajmuje się więc atmosferycznym transportem wilgoci, opadami atmosferycznymi, kondensacją w rozumieniu meteorologicznym, przemianami z udziałem fazy stałej.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z hydrometeorologią, dotyczący hydrometeorologii
Wiktionary
rzecz. hydrometeorolog m., hydrometeorologia ż.
Wiktionary
manometr wodny
SJP.pl
dział hydrologii obejmujący pomiary wód (np. głębokości, szybkości)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hydrol. związany z hydrometrią, dotyczący hydrometrii
Wiktionary
rzecz. hydrometria ż.
Wiktionary
grupa minerałów należących do łyszczyków; łyszczyk uwodniony
SJP.pl
grupa minerałów należących do łyszczyków; łyszczyk uwodniony
SJP.pl
urządzenie do wypłukiwania ziemi, piasku itp. za pomocą silnego strumienia wody; wodomiot; wodomiotacz
SJP.pl
silnik hydrauliczny
SJP.pl
minerał z grupy łyszczyków uwodnionych
SJP.pl
stop aluminium z magnezem
SJP.pl
stop aluminium z magnezem, manganem i krzemem; odporny na działanie wody morskiej
SJP.pl
Hydronalium – stop aluminium zawierający 2–5% magnezu i 0,1–0,4% manganu do obróbki plastycznej. Charakteryzuje się dobrą odpornością na korozję powodowaną wodą morską, stąd jego zastosowanie w przemyśle okrętowym i chemicznym.
Wikipedia
Hydronetka – podręczny, przenośny sprzęt gaśniczy przystosowany do podawania strumienia wody poprzez pompowanie ręczną pompką dwustronnego działania (wbudowaną w hydronetkę); najskuteczniej gasi małe pożary ciał stałych (klasa A).
Ładunek gaśniczy mieści się w zbiorniku na środek gaśniczy i jest wyrzucany na źródło ognia poprzez około 5-metrowy wąż zakończony prądownicą. Zbiornik zawiera około 15 litrów środka. Podczas gaszenia hydronetką jedna osoba obsługuje wąż, druga pompuje wodę i uzupełnia wodę w pojemniku, dzięki czemu urządzenie pracuje w sposób ciągły.
Wikipedia
dział automatyki strumieniowej dotyczący elementów oraz układów strumieniowych i hydraulicznych
SJP.pl
nazwa własna jeziora, morza, rzeki lub innych wód
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. nazwa własna zbiornika wodnego, rzeki, jeziora itp.;
Wiktionary
Hydronim (z greckiego hydor (ὕδωρ), „woda” oraz onoma (ὄνομα), „nazwa, imię”) – nazwa rzeki, jeziora, bądź też innego zbiornika wodnego. Hydronimami zajmuje się dział językoznawstwa zwany hydronimią.
Tak jak inne toponimy, hydronimy są bardzo konserwatywne lingwistycznie. Na przykład, nazwa Mississippi przeszła z języków Pierwszych Narodów amerykańskich do języków europejskich (podobnie jak niezliczone inne nazwy geograficzne).
Wikipedia
IPA: xɨˈdrɔ̃ɲĩm, AS: χydrõńĩm
Wiktionary
rzecz. hydrologia ż., hydronimia ż., hydronimik m.
przym. hydronimiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. dział onomastyki obejmujący badanie nazw obiektów wodnych;
Wiktionary
Hydronimia – dział toponimii zajmujący się badaniem nazw własnych wód (stałych lub płynących), czyli hydronimów, np. nazw jezior, studni; mórz, rzek, strumieni, wodospadów itd.
Hydronimy zawierają istotne informacje służące geolokalizacji, które w przeszłości służyły m.in. do orientacji w terenie, wyznaczania szlaków handlowych czy linii granicznych. W historycznych dokumentach pisanych zostały zachowane nazwy niektórych wód – głównie o dużym zasięgu, a więc i znaczeniu, np. Marek Agrypa zapisał nazwę Wisły jako Vistla (ok. 44 r.), niemieckie kroniki z 814 roku Odrę utrwaliły jako Odera. Wraz z rozwojem piśmiennictwa polskiego (powstanie polskich kancelarii, kroniki kościelne, akty sądowe, inwentarze, zapisy spadkowe itp.) zaczęły pojawiać się wyrazy zlatynizowane nazywające wody na terenie kraju. Należy zaznaczyć, że rekonstrukcja form jest problematyczna, biorąc pod uwagę różnice w ówczesnej grafii.
Wikipedia
IPA: ˌxɨdrɔ̃ˈɲĩmʲja, AS: χydrõńĩmʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. hydronim m., hydronimik m.
przym. hydronimiczny
Wiktionary
osoba lecząca innych z wykorzystywaniem fizycznych właściwości zwykłej wody o różnej temperaturze; lekarz stosujący wodolecznictwo
SJP.pl
leczenie wodą (np. kąpiele, natryski, nacierania); wodolecznictwo, hydroterapia, aquaterapia, akwaterapia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. terapia wodą, zwłaszcza natryskami i okładami
Wiktionary
(1.1) wodolecznictwo, hydroterapia
Wiktionary
samolot przystosowany do lądowania na wodzie i startu z powierzchni wody; wodnopłatowiec, wodnopłat, wodnosamolot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. samolot, który może lądować na wodzie i startować z niej;
Wiktionary
Wodnosamolot (albo: hydroplan) – samolot przystosowany konstrukcyjnie do startu i lądowania (wodowania) z powierzchni wody.
Podstawowe rodzaje wodnosamolotów to:
Wikipedia
(1.1) Pewnego dnia wywabił ją z domu potężny, dźwięczny huk hydroplanów, które, przeleciawszy nad zatoką, krążyły teraz nad półwyspem.
Wiktionary
IPA: xɨˈdrɔplãn, AS: χydroplãn
Wiktionary
(1.1) wodnosamolot, wodnopłat, wodnopłatowiec
Wiktionary
plankton unoszący się w wodzie
SJP.pl
polip stułbiopławów
SJP.pl
Polip (gr. polýpous wielonogi) – forma morfologiczna parzydełkowców (Cnidaria), pierwotnie osiadła, zasadniczo rozmnażająca się bezpłciowo. Powstaje z planuli, z polipa macierzystego lub w wyniku pączkowania (jedynie u meduzy Stygiomedusa fabulosa). Jest to zasadniczy typ budowy parzydełkowców i jedna z dwóch występujących u nich form życiowych – drugą jest meduza.
Wikipedia
podzespół samochodu wchodzący w skład układu chłodzenia samochodu; pompa wody
SJP.pl
urządzenie do uprawy hydroponicznej, składające się z wodoszczelnego zbiornika, w którym znajduje się roztwór wodny pożywki oraz urządzenie podtrzymujące dla roślin i ściółki
SJP.pl
uprawa roślin w basenach z roztworami soli mineralnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bezglebowa metoda uprawy roślin w roztworach wodnych, z których pobierają one składniki pokarmowe, a ziemia została zastąpiona ceramicznym granulatem służącym jedynie do utrzymania rośliny w pionie;
Wiktionary
Hydroponika, uprawa hydroponiczna, kultura wodna – bezglebowa uprawa roślin na pożywkach wodnych roztworów soli mineralnych, umożliwiająca produkcję roślinną w sztucznych warunkach domowych, jak i na skalę przemysłową, głównie w szklarniach i namiotach. Szczególnie przydatna do uprawy warzyw, kwiatów oraz ziół.
Wikipedia
IPA: ˌxɨdrɔˈpɔ̃ɲika, AS: χydropõńika
Wiktionary
przym. hydroponiczny
Wiktionary
urządzenie służące do wirowego rozwłókniania masy celulozowej, makulatury itp., w wodzie
SJP.pl
Hydropulper – maszyna wykorzystywana między innymi w produkcji papieru toaletowego, służąca do rozdrabniania i rozwłókniania w dużej ilości wody masy celulozowej, makulatury, szmat oraz opakowań do żywności płynnej (tzw. TetraPak) itp.
Hydropulper zalicza się do tzw mokrej części maszyny papierniczej, służy do wirowego rozwłókniania celulozy, makulatury i nadaje się doskonale na niszczenie dokumentów. Nowe modele hydropulperów zaczynają się od symbolu HF a starsze HC
Wikipedia
dotyczący hydropulsacji
SJP.pl
sprzęt używany do gaszenia małych pożarów oraz do wypompowywania wody, np. ze studzienek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. mała tłokowa pompa wodna napędzana ręcznie
Wiktionary
płat nośny wodolotu
SJP.pl
przymiotnik od: hydropłat
SJP.pl
Hydrorafinacja, hydroodsiarczanie – katalityczny proces chemiczny stosowany w przemyśle rafineryjnym, w trakcie którego następuje stabilizacja surowca poprzez obniżenie w nim zawartości siarki, azotu, fluorowców, tlenu i śladów metali oraz wysycenie wiązań podwójnych.
Wikipedia
wodna powłoka Ziemi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. hydrol. geosfera obejmująca ogół wód na ziemskim globie;
Wiktionary
Hydrosfera (z gr. ὕδωρ hydōr „woda”, σφαῖρα sphaîra „kula”) – jedna z geosfer, ogół wód na Ziemi obejmujący wody podziemne i powierzchniowe: rzeki, jeziora, morza, oceany, lodowce i lądolody oraz bagna, a także woda zawarta w atmosferze i biosferze.
Wikipedia
(1.1) Również człowiek wpływa na zmiany ilości wody w hydrosferze, m.in. w procesach chemicznych i technologicznych.
Wiktionary
przym. hydrosferyczny
rzecz. sfera ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z hydrosferą, dotyczący hydrosfery
Wiktionary
rzecz. hydrosfera ż.
Wiktionary
związek chemiczny, sól siarkowodoru powstała przez zastąpienie jednego wodoru metalem; wodorosiarczek
SJP.pl
wysiew materiału siewnego razem z wodą; hydrowysiew
SJP.pl
Hydrosiew (nazywany też hydroobsiewem) – biologiczny sposób rekultywacji gruntów, stromych hałd polegający na hydromechanicznym pokrywaniu powierzchni preparatem będącym mieszaniną złożoną z wody, nasion roślin, hydromulczu celulozowego (włókien celulozowych), nawozów oraz substancji zabezpieczających przed erozją wodną, wietrzną i nadmiernym wysychaniem.
Wikipedia
zakład wytwarzający energię elektryczną z energii wody; hydroelektrownia
SJP.pl
przymiotnik od: hydroskop
SJP.pl
rodzaj deski surfingowej pozwalającej na pływanie pod różnymi kątami nawet na niewielkim wietrze
SJP.pl
[czytaj: hydrospid] sport ekstremalny, spływ na desce dziką górską rzeką
SJP.pl
Hydrospeed to rodzaj sportu ekstremalnego polegającego na spływie rwącą górską rzeką na plastikowej desce.
Płynący, ubrany w piankowy kostium, kask, kamizelkę asekuracyjną, trzyma się uchwytów deski. Deska nie zasłania całego ciała, aby nie ulec obrażeniom w zderzeniu z podwodnymi głazami trzeba manewrować przy pomocy płetw na nogach.
Początkującym pomagają towarzyszący w łodzi instruktorzy, wskazując bezpieczną drogę i ratując z opresji (szczególnie po utracie płetw).
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. związany z hydrostatyką, dotyczący hydrostatyki
Wiktionary
rzecz. hydrostatyka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. nauka zajmująca się cieczami w stanie spoczynku lub bezwładności;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Takimi przypadkami zajmuje się hydrostatyka.
Wiktionary
IPA: ˌxɨdrɔˈstatɨka, AS: χydrostatyka
Wiktionary
przym. hydrostatyczny
Wiktionary
nieorganiczny związek chemiczny używany m.in. przy produkcji papieru oraz jako wybielacz włókna drzewnego; ditionin sodu, podsiarczyn sodu
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z hydrotechniką, dotyczący hydrotechniki
Wiktionary
rzecz. hydrotechnika ż., hydrotechnik mos.
Wiktionary
Hydrotechnika – dział nauki i techniki obejmujący metody i sposoby wykorzystania zasobów wodnych (np. mórz, rzek, wód gruntowych) do celów gospodarki wodnej (np. transport, energetyka), ochrony przed powodziami itp. Środkami hydrotechniki są budowle hydrotechniczne, np. zapory i elektrownie wodne.
Wikipedia
specjalista w zakresie leczniczego stosowania wody
SJP.pl
leczenie wodą (np. kąpiele, natryski, nacierania); wodolecznictwo, hydropatia, aquaterapia, akwaterapia
SJP.pl
Hydroterapia, dział fizjoterapii, inaczej wodolecznictwo, akwaterapia (łac. aqua = woda) – metoda leczenia bodźcowego polegająca na zewnętrznym stosowaniu wody o różnych stanach skupienia: ciekłej, stałej lub gazowej. Podstawę leczniczego działania stanowi odpowiednia temperatura lub ciśnienie wody użytej odpowiednio do danej terapii.
Wikipedia
torf wydobywany za pomocą silnego strumienia wody
SJP.pl
transport substancji stałych za pomocą cieczy
SJP.pl
ruch organów roślin spowodowany lokalną różnicą wilgotności środowiska; higrotropizm
SJP.pl
Hydrotropizm – tropizm wywołany działaniem wody na rośliny. Rodzaj chemotropizmu. Polega na wygięciu i kierunkowym wzroście części roślin wrażliwych na nasycenie wodą (parą wodną) – korzeni, ryzoidów itp. Hydrotropizm dodatni skutkuje przesuwaniem i dalszym wzrostem narządu w kierunku źródła wody. Podstawowym miejscem odbierania bodźca jest wierzchołek korzenia.
Wikipedia
zespół budowli wodnych umożliwiających pełne wykorzystanie spiętrzenia wody do celów energetycznych, irygacyjnych lub transportowych (np. jaz, śluza, elektrownia wodna, ujęcie wody dla wodociągów)
SJP.pl
Hydrowęzeł – wyodrębniony układ i związany z nim zespół powiązań, odnoszący się do przepływu wody; układ ten jest ukształtowany w celu gospodarczego wykorzystania i kontrolowania zasobów wodnych. W języku potocznym może dotyczyć różnych obiektów i elementów instalacji wodnej. Bywa utożsamiany z pojęciem węzła wodnego w hydrotechnice, ale tylko w jednym ze znaczeń tego pojęcia rozumianego jako zespół śródlądowych budowli hydrotechnicznych lub jako stopień wodny.
Wikipedia
wysiew materiału siewnego razem z wodą; hydrosiew
SJP.pl
urządzenie do bezpiecznego półogniowego urabiania węgla w obecności metanu i pyłu węglowego
SJP.pl
Hydrox to mieszanina gazów używana do oddychania w czasie nurkowania, stanowiąca alternatywę dla powietrza.
Hydrox składa się z dwóch gazów, wodoru oraz tlenu w różnych proporcjach, które dobierane są do konkretnego nurkowania. Mieszaninę tą, podobnie jak heliox, trimix i neox, stosuje się w nurkowaniach głębokich. Dzięki wyeliminowaniu azotu nie występuje narkoza azotowa.
Wikipedia
[czytaj: hydroks-iz-in] środek o działaniu hamującym na ośrodkowy układ nerwowy, stosowany w stanach napięcia nerwowego, stanach lękowych i nerwicach; hydroksyzyna
SJP.pl
1. żel na bazie wody;
2. kosmetyk lub lek nawilżający w postaci żelu;
3. preparat dodawany do ziemi, zapewniający roślinom wilgoć
SJP.pl
Hydrożel – żel, w którym fazą rozproszoną jest woda. Jako fazę formującą (substancję żelującą) stosuje się rozmaite polimery – zarówno naturalne, jak i modyfikowane oraz sztuczne. Przykładem hydrożelu jest galaretka z żelatyny.
Wikipedia
przymiotnik od: hydrożel
SJP.pl
zespół złożony z turbiny wodnej i napędzanej przez nią maszyny
SJP.pl
Hydrozespół – zespół złożony z turbiny wodnej i napędzanej nią maszyny, np. prądnicy (hydrogenerator), pompy.
Wikipedia
przymiotnik od: hydrozol
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
norweska rasa psów gończych
SJP.pl
Hygenhund – rasa psa, należąca do grupy psów gończych i posokowców, sekcji psów gończych. Podlega próbom pracy.
Wikipedia
[czytaj: hyge] wygoda, komfort, błogostan, szczęście
SJP.pl
Hygge (wym. /ˈhuːɡə/) – duńskie słowo oznaczające komfort, wygodę, przytulność, używane jako określenie osiągnięcia wewnętrznej równowagi, bezpieczeństwa i szczęścia, zwłaszcza przez społeczeństwa skandynawskie. Koncept narodził się w Danii w XIX wieku. Jest uważany za odpowiednik francuskiego joie de vivre.
Wikipedia
Higieja (Hygieja, Hygea, Hygia) (stgr. Ὑγίεια Hygíeia – zdrowie, łac. Hygea, Salus – zdrowie) – w mitologii greckiej bóstwo i uosobienie zdrowia.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Hygin – imię męskie pochodzenia greckiego. Imię wywodzi się od słowa hygieinos oznaczającego "zdrowy".
Hygin imieniny obchodzi 11 stycznia.
Znane osoby noszące to imię:
Wikipedia
(1.1) Czasy papieża Hygina opisał Euzebiusz z Cezarei.
Wiktionary
nagromadzenie się płynu surowiczego w jamach lub przestrzeniach ciała w wyniku urazu lub zapalenia; wodniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. położna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Jadwiga
Wiktionary
(1.1) Hyjdla zaś polazła rzykać do kościoła.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) reg. przeciąg; wzniesienie, na którym wieje silny wiatr
Wiktionary
(1.1) Nie stój na hylu! Stałem na hylu i przez to jestem chory.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Hyla – rodzaj płazów bezogonowych z podrodziny Hylinae w rodzinie rzekotkowatych (Hylidae).
Wikipedia
1. w filozofii starożytnej: materia lub świat materialny
2. u Edmunda Husserla: dane zmysłowe nieobjęte intencjonalną aktywnością umysłu, który nadaje im sens
SJP.pl
pogląd filozoficzny zapoczątkowany przez Arystotelesa, zgodnie z którym istnienie i funkcjonowanie obiektów przyrodniczych opiera się na zasadzie połączenia ze sobą dwóch prapierwiastków (praprzyczyn): materii (gr. hyle) i formy (gr. morphe); hilemorfizm
SJP.pl
Hilemorfizm (gr. ὕλη hylē – materia, μορφή morphē – kształt), hylemorfizm – stanowisko w teorii bytu (metafizyka) i filozofii przyrody dotyczące ontycznej budowy i działania ciał naturalnych. Według tej teorii każdy byt jest ukonstytuowany przez materię pierwszą i formę substancjalną. Za pomocą tego założenia można wyjaśnić m.in. fakt zmian substancjalnych – przechodzenia jednej substancji w inne substancje, tzn. ginięcia jednej substancji przy jednoczesnym powstawaniu innych.
Wikipedia
rodzaj czworonożnego, roślinożernego dinozaura z rodziny ankylozaurów; hileozaur, polakantoid
SJP.pl
Hileozaur (Hylaeosaurus) – czworonożny, roślinożerny dinozaur z grupy Ankylosauria. Rodzaj ten obejmuje jeden gatunek – Hylaeosaurus armatus. Hylaeosaurus oznacza „leśny jaszczur”, armatus oznacza uzbrojony. Nadana została przez angielskiego paleontologa, Gideona Mantella.
Wikipedia
u Edmunda Husserla: dziedzina doznań zmysłowych
SJP.pl
dział biologii zajmujący się systematyką, strukturą i właściwościami ekologicznymi leśnych zespołów biologicznych; hilobiologia
SJP.pl
organizm żyjący wyłącznie w środowisku leśnym; hilobiont
SJP.pl
Hylobiont, hilobiont – organizm, zwierzęcy lub roślinny, zdolny do życia wyłącznie w środowisku leśnym lub wymagający go do przejścia cyklu rozwojowego. Należą tu zarówno zamieszkujące skraje lasów, przesieki i poręby hemiumbrofile, występujące w cienistej głębi lasu umbrofile, jak i gatunki przemieszczające się między stanowiskami leśnymi o różnym zacienieniu. Termin odnosi się także do gatunków owadów wodnych, zasiedlających zacienione, śródleśne zbiorniki wodne.
Wikipedia
organizm najlepiej rozwijający się w środowisku leśnym; hilofil
SJP.pl
Hylofil, hilofil – organizm zwierzęcy lub roślinny preferujący środowisko leśne i najlepiej w nim się rozwijający, ale występujący także poza nim. W odniesieniu do owadów wodnych - gatunki preferujące zacienione, śródleśne zbiorniki wodne.
Wikipedia
specjalista w dziedzinie hylopatologii
SJP.pl
według filozofów przedsokratycznych: pogląd przypisujący życie całej materii; hilozoizm
SJP.pl
Hylozoizm (gr. ὕλη hyle „materia” i ζωή zoē „życie”) – koncepcja filozoficzna ożywionej materii; pogląd, według którego zasada ruchu jest jej immanentna.
Powstał na tle przekonań przedfilozoficznych typowych dla animizmu. Został sformułowany przez Talesa z Miletu w twierdzeniu: „wszystko jest ożywione, jak to widać w bursztynie i magnesie”. Do hylozoistów należeli m.in. także pozostali (prócz Talesa z Miletu) tzw. filozofowie jońscy, czyli Anaksymenes i Anaksymander, ponadto Heraklit, Leukippos czy Demokryt.
Wikipedia
1. w anatomii: fałd błony śluzowej u ujścia pochwy dziewiczych kobiet i samic niektórych zwierząt; błona dziewicza;
2. grecka pieśń weselna
SJP.pl
Wikipedia
w mitologii greckiej: bóstwo uroczystości weselnych, patron małżeństwa; Hymen
SJP.pl
warstwa zarodnikująca grzybów wyższych, znajdująca się na powierzchni niektórych owocników; obłócznia
SJP.pl
Hymenium, obłocznia (obłócznia), warstwa hymenialna, warstwa rodzajna – warstwa grzybni u grzybów, w której wytwarzane są zarodniki. Występuje ona w owocnikach u podstawczaków i workowców. Nazwę obłocznia (obłócznia) stosuje się zwykle dla określenia warstwy rodzajnej u podstawczaków
Wikipedia
część owocnika grzybów wyższych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mikol. część owocnika grzybów z obłocznią wytwarzającą zarodniki;
Wiktionary
Hymenofor – część owocnika grzybów, na której występuje warstwa hymenialna (obłocznia) wytwarzająca zarodniki.
Wikipedia
(1.1) Przeciwieństwem grzybów blaszkowych są grzyby afylloforoidalne o różnego rodzaju hymenoforze, z wyjątkiem blaszkowatego.
Wiktionary
rzecz. hymenium n.
przym. hymenialny
Wiktionary
operacyjne odtworzenie błony dziewiczej
SJP.pl
Hymenoplastyka (ang. hymenoplasty lub hymenorrhaphy) – zabieg odtworzenia błony dziewiczej mający na celu stworzenie wrażenia jej obecności u partnera poddającej się temu zabiegowi kobiety (tzn. opór przy immisji, „krwawienie” przy stosunku). Hymenoplastyka w ścisłym znaczeniu obejmowałaby również hymenotomię.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. dział entomologii, nauka o błonkówkach;
Wiktionary
Hymenopterologia (z gr. Ὑμήν – błona, gr. πτερόν – skrzydło, gr. λόγος – rozprawa) – dział entomologii, zajmujący się badaniem owadów z rzędu błonkówek (Insecta: Hymenoptera). Częścią hymenopterologii jest myrmekologia, nauka zajmująca się mrówkami oraz apiologia, nauka zajmująca się pszczołami.
Wikipedia
IPA: xɨ̃ˈmɛ̃nɔˌptɛrɔˈlɔɟja, AS: χỹmẽnopteroloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. hymenopterolog m., hymenopterolożka ż.
przym. hymenopterologiczny
Wiktionary
przymiotnik od: hymen
SJP.pl
pieśń pochwalna, patriotyczny lub religijny utwór liryczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. liter. urz. uroczysta i podniosła pieśń pochwalna o apostroficznym charakterze wypowiedzi, komponowana na cześć bóstwa, szczególnej osoby, wydarzenia, ojczyzny (kraju), a także idei;
Wiktionary
Hymn (gr. hýmnos – pieśń pochwalna) – uroczysta i podniosła pieśń pochwalna, zwykle o apostroficznym charakterze, komponowana na cześć bóstwa, szczególnej osoby, wydarzenia, ojczyzny (kraju), a także idei.
Wikipedia
(1.1) Wydaje mi się, że włoski hymn narodowy jest bardzo długi.
Wiktionary
IPA: xɨ̃mn, AS: χỹmn
Wiktionary
przym. hymniczny
Wiktionary
mający charakter hymnu; uroczysty, patetyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o charakterze hymnu
Wiktionary
(1.1) Wielki temat, wzniosły tekst, hymniczna, łatwo wpadająca w ucho melodia – oto przepis na sukces.
Wiktionary
rzecz. hymn m.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. rzad. odnoszący się do hymnu
Wiktionary
1. zbiór hymnów;
2. śpiewanie hymnu
SJP.pl
specjalista w zakresie hymnologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o hymnach, zwłaszcza kościelnych
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Hynek:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Heniek
Wiktionary
(1.1) Ujek Hyniek zrobioł srogie larmo w doma. → Wujek Heniek zrobił w domu wielką awanturę.
Wiktionary
SK hynix – południowokoreańskie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją układów elektronicznych. Wcześniej znana jako Hyundai Electronic Industrial Co., Ltd., przed oddzieleniem się od konglomeratu Hyundai Group w 2001 roku. W 2012 roku, kiedy SK Telecom stało się jej głównym akcjonariuszem, Hynix połączył się z SK Group. Produkuje głównie pamięci DRAM i flash. Jest jednym z największych producentów pamięci na świecie.
Wikipedia
rodzaj metafory, w której nastąpiła celowa rozbieżność między powiązaniami gramatycznymi a odniesieniami znaczeniowymi w tekście
SJP.pl
Hypallage, hypallaga (z gr. ὑπαλλαγή hypallage – "odmiana, zmiana"), enallage (z gr. ἐναλλαγή enallagḗ) – zaburzenie zgody składniowo-logicznej – określenie przenosi się z jednego składnika wypowiedzi na inny, przydawka zostaje dodana do innego słowa niż wymagałaby tego logika; stosowane jako figura retoryczna.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. aleksandryjska filozofka neoplatońska i matematyczka działająca w IV w.;
(1.2) astr. planeta krążąca wokół gwiazdy jota gwiazdozbioru Smoka;
(1.3) astr. planetoida o numerze 238 z pasa głównego asteroid;
Wiktionary
Wikipedia
przym. hypatyjski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) slang. moda na coś, szum wokół czegoś; zainteresowanie czymś w danym okresie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Śmiało mogę stwierdzić, że hype na tą grę był zjawiskiem jak najbardziej pozytywnym, bo ta nie dość, że nie starała się pokazywać jak bardzo żeruje na marce, to wnosiła powiew świeżości jednocześnie ponawiając stare i sprawdzone metody. sic.
Wiktionary
(1.1) hajp
Wiktionary
[czytaj: hajpmen] środowiskowo: osoba podpowiadająca tekst raperowi w czasie występu na żywo
SJP.pl
Hypeman – w muzyce hip-hopowej jest to osoba towarzysząca raperowi w trakcie występów na żywo. Podczas grania utworów hypeman pomaga raperowi, dokańczając jego zdania, „podbijając” rymy lub powtarzając niektóre wersy, by piosenka była bardziej urozmaicona i brzmiała podobnie jak jej oryginalna wersja.
Wikipedia
zabieg retoryczny polegający na odstąpieniu od naturalnego szyku wyrazów w zdaniu; inwersja, przekładnia, przestawnia, szyk przestawny, metateza
SJP.pl
Hiperbaton (gr. ὑπέρβατον hypérbaton, łac. transgressio), przekładnia/przestawnia – zabieg retoryczny (zaliczany do tropów, a niekiedy do figur), polegający na niezwykłym przestawieniu szyku wyrazów w zdaniu, odbiegającym od normy językowej, np. Pospolita Rzecz zamiast Rzeczpospolita.
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. jeden z tytanów;
(1.2) mitgr. patronimikum Heliosa
(1.3) mitgr. jeden z synów Priama
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) astr. jeden z księżyców Saturna;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Hyperion uchodził za syna Uranosa i Gai oraz męża Tei, z którą miał dzieci: Heliosa (Słońce), Selene (Księżyc) i Eos (Jutrzenka), trzy bóstwa światła.
Wiktionary
IPA: xɨˈpɛrʲjɔ̃n, AS: χyperʹi ̯õn
Wiktionary
przym. Hyperionowy
Wiktionary
[czytaj: HIperlaps lub HAJperlaps] film poklatkowy, w którym zmienia się pozycja aparatu fotograficznego w dłuższym czasie; hiperlaps
SJP.pl
sieć hipermarketów
SJP.pl
Hypernova – sieć sklepów wielkopowierzchniowych (hipermarketów), które należały do holenderskiego koncernu Ahold; w szczycie działalności w Polsce sieć obejmowała 27 sklepów.
Wikipedia
inaczej: hipertekst
SJP.pl
Hipertekst – organizacja danych w postaci niezależnych leksji połączonych hiperłączami. Hipertekst cechuje nielinearność i niestrukturalność układu leksji. Oznacza to, że nie ma z góry zdefiniowanej kolejności czytania leksji, a nawigacja między nimi zależy wyłącznie od użytkownika.
Wikipedia
[czytaj: hipnoberting] stosowanie technik hipnotycznej relaksacji podczas narodzin dziecka; hipnorodzenie, hipnoporód
SJP.pl
w mitologii greckiej: bóg snu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. bóg i uosobienie snu utożsamiany z rzymskim Somnusem;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) astr. planetoida o numerze katalogowym 14827;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Hypnos uchodził za syna Nyks i bliźniaczego brata Tanatosa oraz ojca Morfeusza, Fantasosa i Fobetora.
(1.1) W sztukach plastycznych Hypnos bywa przedstawiany jako uskrzydlony młodzieniec w wieńcu z kwiatów maku i z rogiem w ręce, z którego sypie usypiające nasiona maku.
(1.1) Atrybutami skrzydlatego Hypnosa były rośliny o działaniu nasennym i narkotycznym (m.in. makówki i maki) oraz róg.
(2.1) Hypnos porusza się po orbicie, która ma peryhelium położone bliżej Słońca niż Ziemia.
Wiktionary
IPA: ˈxɨpnɔs, AS: χypnos
Wiktionary
rzecz. hipnoza ż., hipnotyk mos., hipnotyzm mrz., hipnotyzer mos., hipnotyzerka ż., hipnotyzowanie n., hipnotyczność ż., hipnotyzacja ż., hipnotyzerskość ż., hipnotyzerstwo n.
czas. hipnotyzować ndk.
przym. Hypnosowy, hipnotyczny, hipnotyzerski, hipnotyzujący
przysł. hipnotycznie, hipnotyzersko, hipnotyzująco
temsłow. hipno-
Wiktionary
(1.1) Somnus; rzad. Sen
Wiktionary
o kosmetykach, środkach higieny: niewywołujący alergii; hipoalergiczny
SJP.pl
komórka nasadowa podstawki właściwej złożonopodstawkowych
SJP.pl
Hypocaustum (łac. hypocaustum z gr. ὑποκαυστός) – rzymski system centralnego ogrzewania / ogrzewania podłogowego. Stosowany od IV w. p.n.e. w starożytnej Grecji i od I w. p.n.e. w starożytnym Rzymie, a w średniowieczu między innymi w zamku w Malborku i prawdopodobnie w zamku w Szydłowie.
Wikipedia
Hypogeum, hipogeum (łac. z gr. ὑπόγαιον hypógaion – „podziemny” od hypo – pod i gaia – ziemia) – podziemne pomieszczenie na planie koła, czasem z niewielką nadbudówką nadziemną, zwykle przeznaczone na grób albo miejsce kultu.
Hypogea powstawały od epoki kamienia (głównie neolit) do czasów rzymskich. Na ogół drążone w skałach, w kulturach przedhistorycznych służyły za miejsca zbiorowych pochówków. Na północnym wschodzie Francji spełniały pod koniec neolitu tę samą rolę co gdzie indziej dolmeny: np. swych zmarłych chowała w nich ludność kultury Seine-Oise-Marne. W przypadku miejsc sakralnych ich istnienie łączyło się z kultem bóstw chtonicznych lub wodnych. Równoczesną funkcję nekropolii oraz podziemnego sanktuarium pełniło znajdujące się na Malcie hypogeum Ħal Saflieni pochodzące z ok. 3000 p.n.e.
Wikipedia
system grzewczy stosowany w starożytności np. w termach; hypokaustum; hipokaustum
SJP.pl
system grzewczy stosowany w starożytności np. w termach; hipokaustum; hypokauston
SJP.pl
Hypocaustum (łac. hypocaustum z gr. ὑποκαυστός) – rzymski system centralnego ogrzewania / ogrzewania podłogowego. Stosowany od IV w. p.n.e. w starożytnej Grecji i od I w. p.n.e. w starożytnym Rzymie, a w średniowieczu między innymi w zamku w Malborku i prawdopodobnie w zamku w Szydłowie.
Wikipedia
najniższa część łodygi znajdująca się między korzeniem i liścieniami; hipokotyl
SJP.pl
niedobór tlenu w tkankach, mogący powstawać na skutek hipoksemii lub działania toksyn porażających oddychanie komórkowe; hipoksja
SJP.pl
Wikipedia
hipolimnion; dolna warstwa wód w jeziorze, słabo oświetlona, najzimniejsza, różnorodnie natleniona
SJP.pl
Hypolimnion – dolna warstwa w jeziorach.
Warstwa o ustalonej niskiej temperaturze wody. W zależności od głębokości jeziora, waha się w granicach 4 - 7 °C. Wody tam zalegające odznaczają się wysoką żyznością oraz występowaniem deficytów tlenowych. Ze względu na stagnację, woda przez większą część roku nie ma kontaktu z powietrzem atmosferycznym. Następuje tu wzrost koncentracji soli pokarmowych i wydzielają się substancje powstające w procesach gnilnych czyli nie rozłożona w pełni materia organiczna, metan, kwasy organiczne, siarkowodór itp.
Wikipedia
sala kolumnowa; hipostyl
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: hajpotiszijum] warstwa strzępek, na których powstaje hymenium, występująca u grzybów z owocnikiem w postaci miseczki
SJP.pl
hipotypoza;
1. zabieg niespodziewanie objaśniający omawianą sprawę, np. przez przejście z czasu przeszłego na teraźniejszy;
2. figura retoryczna polegająca na obrazowym, żywym przedstawieniu czegoś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
gwarowo lub żartobliwie: pogłoska, opinia, fama
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara. lub żart. pogłoska, fama, powszechnie znana opinia
Wiktionary
(1.1) Potem doniesiono mi, że między filozofami poszedł hyr o tym spotkaniu, nie wiem dlaczego i jaką drogą.
Wiktionary
(1.1) pogłoska, fama, opinia
Wiktionary
kopalny i najstarszy przedstawiciel koniowatych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Hyrkanią, dotyczący Hyrkanii
Wiktionary
rzecz. Hyrkania ż., Hyrkańczyk mos.
Wiktionary
regionalnie: pyszny, wyniosły, sławny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: lekki obłęd, mania; zwykle w wyrażeniach "mieć hysia" albo "dostać hysia" - być niespełna rozumu; bzik, hyź, fiś, fiź
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pot. utracony rozum
Wiktionary
(1.1) Tak jej pragnę, że dostanę hysia, jeśli da mi kosza.
Wiktionary
IPA: xɨɕ, AS: χyś
Wiktionary
(1.1) bzik, fiks, fioł, fiś, hopel, jobel, obłęd, świr, zajob
Wiktionary
lina do podciągania rogów żagla ku środkowi rei; hislina
SJP.pl
stawiać żagle za pomocą liny i krążka stałego; hisować
SJP.pl
operacyjne usunięcie macicy; histerektomia
SJP.pl
figura retoryczna polegająca na przedstawieniu następstwa zdarzeń w sposób naruszający ich naturalną i logiczną kolejność; histerologia
SJP.pl
[czytaj: hjundaj] produkt marki Hyundai
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) mot. marka samochodu
Wiktionary
Hyundai Group – południowokoreański czebol założony przez Chung Ju-yung w 1947 roku jako przedsiębiorstwo budowlane.
Wikipedia
(1.1) Samochody marki Hyundai okazały się zawodne.
Wiktionary
rzecz. hyundai mzw.
Wiktionary
wiatr wiejący z tyłu żagla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. utracony rozum
Wiktionary
(1.1) Tak Wandę pożądam, że dostanę hyzia, jeśli ona mnie odrzuci.
Wiktionary
(1.1) bzik, fiks, fioł, fiś, hopel, jobel, kuku na muniu, obłęd, świr, zajob
Wiktionary
Hyżne (wieś w Polsce); hyżneński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Hyżnego
Wiktionary
rzecz. Hyżne n., hyżnianin m., hyżnianka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Hyżne – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, w gminie Hyżne, na Pogórzu Dynowskim. Przy drodze wojewódzkiej 878. Wieś jest siedzibą gminy Hyżne oraz rzymskokatolickiej parafii Narodzenia Maryi Panny. Od 1997 roku Hyżne współpracuje z samorządem Ajaku (Szabolcs-Szatmár-Bereg).
Wikipedia
Hyżne (wieś w Polsce); hyżeński
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Hyżnego
Wiktionary
rzecz. Hyżne n.
:: fż. hyżnianka ż.
przym. hyżeński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Hyżnego
Wiktionary
rzecz. Hyżne n.
:: fm. hyżnianin m.
przym. hyżeński
Wiktionary
półkrzew będący rośliną przyprawową, leczniczą oraz ozdobną; również uzyskiwany z niego olejek; hizop
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Hyssopus|L.|ref=Hyssopus (ICBN)., rodzaj rośliny zielnej lub półkrzewu z rodziny jasnotowatych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Hyzop zawiera olejek eteryczny bogaty w pinokamfon, cyneol, borneol, tujon, garbniki czy flawonoidy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
symbol herca, jednostki częstotliwości w układzie SI
SJP.pl
Herc (Hz) (niem. Hertz) – jednostka miary częstotliwości w układzie SI (jednostka pochodna układu SI) i w wielu innych, np. CGS, MKS i MKSA. Definiuje się ją jako liczbę cykli na sekundę:
Nazwa jednostki pochodzi od nazwiska niemieckiego fizyka Heinricha Hertza, zajmującego się m.in. badaniem fal elektromagnetycznych.
Wikipedia
skrót od: Hnutie za demokratické Slovensko - Ruch na rzecz Demokratycznej Słowacji, słowacka partia polityczna
SJP.pl
nazwisko polskie, m.in. Marek Hłasko (1934-69), prozaik
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Hłudna
Wiktionary
rzecz. Hłudno n.
:: fż. hłudnianka ż.
przym. hłudzieński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Hłudna
Wiktionary
rzecz. Hłudno n.
:: fm. hłudnianin m.
przym. hłudzieński
Wiktionary
wieś w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim
SJP.pl
Hłudno (w latach 1977–1981 Chłodnik) – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim, w gminie Nozdrzec.
W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej w Hłudnie Dolnym i Górnym był Ludwik Skrzyński.
Wikipedia
→ Hłudno
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Hłudna
Wiktionary
rzecz. Hłudno n., hłudnianin m., hłudnianka ż.
Wiktionary
1. litera;
2. spójnik pełniący wiele funkcji w zdaniu;
3. wykrzyknik oznaczający m.in. zniecierpliwienie, rozczarowanie, lekceważenie; ii; iii;
4. symbol natężenia prądu zmiennego;
5. symbol jednostki urojonej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. majuskuła dwunastej litery alfabetu polskiego;
Wiktionary
I (minuskuła: i) – dziewiąta litera alfabetu łacińskiego, dwunasta litera alfabetu polskiego. Oznacza zwykle w danym języku samogłoskę przednią wysoką, np. [i] lub [ɪ].
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|I.}}
źródła.
== I (język afar.) ==
wymowa.
IPA|i.
znaczenia.
litera
(1.1) I, majuskuła dziewiątej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: i, AS: i
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|I.}}
źródła.
== I (język afar.) ==
wymowa.
IPA|i.
znaczenia.
litera
(1.1) I, majuskuła dziewiątej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: i
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|I.}}
źródła.
== I (język afar.) ==
wymowa.
IPA|i.
znaczenia.
litera
(1.1) I, majuskuła dziewiątej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: i
Wiktionary
[czytaj: icing] chińska księga wróżb, klasyczne dzieło literatury chińskiej; I Ching, Yijing
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca końskie rżenie
Wiktionary
(1.1) Koń stanął dęba, wydając z siebie głośne: – I-ja!
Wiktionary
(1.1) ihaha, ichacha, ihahaha, ihahaa, iaa, i-jja
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca końskie rżenie
Wiktionary
(1.1) Koń stanął dęba, wydając z siebie głośne: – I-jja!
Wiktionary
(1.1) ihaha, ichacha, ihahaha, ihahaa, iaa, i-ja
Wiktionary
skrót od: imię
SJP.pl
skrót od: inter alia (z łaciny: między innymi)
SJP.pl
skrót od: id est (z łaciny: to jest, to znaczy)
SJP.pl
w starożytnym chrześcijaństwie: symbol i monogram Jezusa; IHS
SJP.pl
skrót od: in margine (z łaciny: z brzegu, na marginesie)
SJP.pl
Zastrzyk domięśniowy, in. iniekcja domięśniowa (łac. iniectio intramuscularis, i.m.) – wprowadzenie igły do mięśnia, w celu wprowadzenia roztworu (najczęściej leku). Podawane objętości nie powinny przekraczać 5 ml. Płyny do wstrzyknięć domięśniowych powinny mieć pH 7,0, być izoosmotyczne lub słabo hiperosmotyczne, aby zwiększyć przenikanie leku do otaczających tkanek. Wchłaniają się w czasie 10–15 min.
Wikipedia
skrót od: in nomine Christi (z łaciny: w imię Chrystusa); INC
SJP.pl
skrót od łacińskiego: in nomine Dei - w imię Boże; IND
SJP.pl
skrót od: Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum - Jezus Nazarejczyk Król Żydowski, napis umieszczany na krucyfiksach; INRI
SJP.pl
spójnik
(1.1) łącznik pomiędzy warunkami, które muszą zajść jednocześnie lub alternatywnie
Wiktionary
(1.1) Stocznia to przedsiębiorstwo produkujące i/lub konserwujące statki.
Wiktionary
IPA: i‿ˈlup, AS: i‿lup
Wiktionary
(1.1) lub
Wiktionary
symbol
(1.1) elektron. inform. wejście / wyjście
Wiktionary
Urządzenie wejścia-wyjścia, urządzenie we-wy, urządzenie we/wy, urządzenie I/O – urządzenie do komunikacji systemu komputerowego z jego użytkownikiem lub innym systemem przetwarzania danych. Często służy ono do zamiany wielkości fizycznych na dane przetwarzane przez system lub odwrotnie. Na przykład mysz komputerowa przetwarza kierunek i prędkość ruchu po powierzchni, odbiornik GPS aktualne położenie geograficzne, a monitor komputera przetwarza dane komputerowe na obraz przedstawiany na wyświetlaczu.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) pierwsze litery etym|ang. input / output
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== I/O (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = elektron. inform. input / output → wejście / wyjście
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) pierwsze litery etym|ang. input / output
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== I/O (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = elektron. inform. input / output → wejście / wyjście
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca końskie rżenie
Wiktionary
(1.1) Koń stanął dęba, wydając z siebie głośne: – Iaa!
Wiktionary
(1.1) ihaha, ichacha, ihahaha, ihahaa, i-ja, i-jja
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = sport. International Association of Athletics Federations → Międzynarodowe Stowarzyszenie Federacji Lekkoatletycznych
(1.2) = sport. przest. International Amateur Athletics Federation → Międzynarodowa Amatorska Federacja Lekkiej Atletyki
Wiktionary
ang. Interactive Advertising Bureau
SJP.pl
skrót od: International Atomic Energy Agency - Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej
SJP.pl
japońska sztuka walki, forma szermierki prowadzonej przy użyciu miecza
SJP.pl
Iaidō (jap. 居合道 iaidō) – sztuka dobywania miecza (katana), japońska odmiana szermierki. Jest to zarazem jedna z japońskich sztuk walki określanych wspólnym mianem budō.
Słowo iaidō składa się z trzech znaków oznaczających w uproszczeniu: i – być; ai – pasować, nadawać się, być właściwym; dō – droga, sposób, metoda.
Wikipedia
anglosaskie imię męskie pochodzenia szkockiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) anglosaskie imię męskie
Wiktionary
(1.1) W sieci pojawił się kolejny już zwiastun świetnie zapowiadającego się dramatu z Helen Mirren i Ianem McKellenem.
Wiktionary
satelita Saturna
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: ang. International Air Transport Association (Zrzeszenie Międzynarodowego Transportu Lotniczego), organizacja międzynarodowa zajmująca się rozwojem, bezpieczeństwem transportu powietrznego; Iata
SJP.pl
skrót od: ibidem - łac. tamże; ibid.
SJP.pl
miasto w Nigerii
SJP.pl
Ibadan – miasto w południowo-zachodniej Nigerii, ośrodek administracyjny stanu Oyo. Około 5,1 mln mieszkańców (2011), w 1991 1,3 mln. Drugie pod względem wielkości miasto kraju.
W mieście rozwinął się przemysł spożywczy, włókienniczy, drzewny, metalowy, środków transportu, rzemieślniczy oraz chemiczny.
Wikipedia
członek umiarkowanego odłamu muzułmańskiego ugrupowania religijnego charydżytów; odłam ten wyodrębnił się w VII wieku w Iraku
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z ibadytami lub ibadytyzmem
Wiktionary
rzecz. ibadyta mos., ibadytka ż., ibadyzm mrz., ibadytyzm mrz.
Wiktionary
członek umiarkowanego odłamu muzułmańskiego ugrupowania religijnego charydżytów; odłam ten wyodrębnił się w VII wieku w Iraku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. wyznawca ibadytyzmu, umiarkowanego odłamu charydżytów
Wiktionary
rzecz. ibadytyzm mrz.
przym. ibadycki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. odłam islamu, umiarkowane odgałęzienie charydżytów;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. ibadyta mos.
przym. ibadycki
Wiktionary
pracownik IBL-u (Instytutu Badań Literackich); iblowiec, IBL-owiec
SJP.pl
dotyczący IBL-u (Instytutu Badań Literackich); iblowski, IBL-owski
SJP.pl
1. członek ludu nieindoeuropejskiego, zamieszkującego starożytną Iberię;
2. członek ludu nieznanego pochodzenia, zasiedlającego w starożytności wschodnie wybrzeże Półwyspu Iberyjskiego
SJP.pl
1. starożytna nazwa Hiszpanii;
2. hiszpańskie linie lotnicze;
3. górzysta kraina w Azji, dziś Gruzja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. starożytna nazwa Hiszpanii
(1.2) hist. staroż. starożytna kraina we wschodniej Gruzji
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Wikipedia
IPA: iˈbɛrʲja, AS: iberʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. iberystyka ż., Iber m., Iberyjka ż.
przym. iberyjski
Wiktionary
(1.2) współcz. Kartlia
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do krajów Ameryki, w których językiem oficjalnym jest hiszpański lub portugalski
(1.2) odnoszący się do kultury krajów Ameryki opartej na języku hiszpańskim lub portugalskim
Wiktionary
(1.2) Boom iberoamerykański dotyczył literatury hiszpańskojęzycznej: argentyńskiej, meksykańskiej, kubańskiej, kolumbijskiej, peruwiańskiej.
Wiktionary
IPA: ˌibɛrɔãmɛrɨˈkãj̃sʲci, AS: iberoãmerykãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
(1.1) hispanoamerykański, latynoski
Wiktionary
1. członek ludu nieindoeuropejskiego, zamieszkującego starożytną Iberię;
2. członek ludu nieznanego pochodzenia, zasiedlającego w starożytności wschodnie wybrzeże Półwyspu Iberyjskiego
SJP.pl
Iberowie (łac. Hibērī, stgr. Ἴβηρες) − lud nieznanego pochodzenia, prawdopodobnie berberskiego i w starożytności zasiedlający wschodnie wybrzeże Półwyspu Iberyjskiego. W połowie V wieku p.n.e. zmieszali się z Celtami, przybyłymi z terenów dzisiejszej Francji przez przełęcze w Pirenejach. W wyniku tego powstał lud Celtyberów.
Wikipedia
1. członkini ludu nieindoeuropejskiego, zamieszkującego starożytną Iberię;
2. członkini ludu nieznanego pochodzenia, zasiedlającego w starożytności wschodnie wybrzeże Półwyspu Iberyjskiego
SJP.pl
przymiotnik od: Iberia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. związany z Iberią, krainą w zachodniej Europie, oddzielonej od niej Pirenejami lub z mieszkańcami tej krainy - Iberami (Iberyjczykami), pochodzący z niej lub wykonywany na sposób taki jak w Iberii
(1.2) geogr. hist. związany z Iberią na Kaukazie
Wiktionary
rzecz. Iberia ż., Iber mos., Iberka ż., Iberyjczyk mos., Iberyjka ż., iberystyka ż., iberysta mos., iberystka ż.
przym. iberystyczny
Wiktionary
znawca języka, literatury, kultury Hiszpanii i Portugalii
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z iberystyką, dotyczący iberystyki
Wiktionary
rzecz. iberystyka ż., iberysta mos., iberystka ż.
przym. iberyjski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o języku, historii i kulturze hiszpańskiej i portugalskiej
(1.2) kierunek studiów poświęcony iberystyce (1.1)
(1.3) wydział wyższej uczelni obejmujący studia w zakresie iberystyki (1.1)
Wiktionary
Iberystyka – dział nauki zajmujący się literaturą, kulturą, historią Hiszpanii i Portugalii oraz językami: hiszpańskim i portugalskim. Iberystyka jako nauka na uniwersytecie podzielona jest na dwie sekcje:
Wikipedia
(1.2) Na uniwersytetach iberystyka jest w tej chwili jednym z najbardziej obleganych kierunków – podobnie jak filologia rosyjska, która także wraca do łask.
Wiktionary
rzecz. Iberia ż., iberysta m., iberystka ż.
przym. iberyjski, iberystyczny
Wiktionary
1. w językoznawstwie: zapożyczenie z języka iberyjskiego, zwłaszcza z iberoamerykańskiego;
2. koncepcja wspólnego rozwoju całego Półwyspu Iberyjskiego bez podziału na regiony i państwa; paniberyzm
SJP.pl
skrót od: ibidem - łac. tamże; ib.
SJP.pl
określenie używane w przypisach: tamże
SJP.pl
Ibidem (łac. ibidem „tamże”, „w tym samym miejscu”; skracane do ibid., w pracach anglojęzycznych także ibid) – skrót używany w przypisach, cytatach lub tekstach źródłowych dla wskazania na ostatnio cytowaną pozycję. Inne znaczenie: „To pojęcie/zwrot jest również określone we wskazanym dokumencie”.
Wikipedia
duży ptak błotno-moczarowy z rodziny o tej samej nazwie; ibis kasztanowaty i ibis czczony (otaczany kultem w starożytnym Egipcie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak brodzący z podrodziny ibisów, nazwa systematyczna|Threskiornithinae|ref=tak.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do Polski ibisy zalatują sporadycznie.
(1.1) Warugi poznawaliśmy po czepku z piór na głowie, a gdy przeleciało nad nami stado ibisów z groteskowo zagiętymi ku dołowi dziobami, nie było już wątpliwości, że zbliżaliśmy się do wielkiej wody.
Wiktionary
IPA: ˈibʲis, AS: ibʹis
Wiktionary
rzecz. ibisowate lm nm.
Wiktionary
popstrucha ibiska - gatunek muchówki z rodziny popstruchowatych
SJP.pl
gatunek ptaka z rodziny ostrygojadów
SJP.pl
Ibisodziób (Ibidorhyncha struthersii) – gatunek średniej wielkości ptaka będący jedynym przedstawicielem podrodziny ibisodziobów (Ibidorhynchinae) w rodzinie ostrygojadów (Haematopodidae).
Wikipedia
rodzina ptaków z rzędu brodzących, o zróżnicowanych rozmiarach ciała, długich nogach i długim, charakterystycznie zakrzywionym dziobie, zamieszkujących środowiska wodno-błotne strefy międzyzwrotnikowej, a także w kilku obszarach umiarkowanej
SJP.pl
Ibisy, ibisowate (Threskiornithidae) – rodzina ptaków z rzędu pelikanowych (Pelecaniformes). Obejmuje gatunki brodzące, zamieszkujące strefy klimatów równikowych, zwrotnikowych i podzwrotnikowych całego świata, nieliczne gatunki pojawiają się w strefie klimatów umiarkowanych.
Wikipedia
o cechach ibisowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
rodzina dużych ptaków błotno-moczarowych występujących w Afryce, Ameryce, Azji, rzadko w południowo-wschodniej Europie
SJP.pl
Ibisy, ibisowate (Threskiornithidae) – rodzina ptaków z rzędu pelikanowych (Pelecaniformes). Obejmuje gatunki brodzące, zamieszkujące strefy klimatów równikowych, zwrotnikowych i podzwrotnikowych całego świata, nieliczne gatunki pojawiają się w strefie klimatów umiarkowanych.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Krzysztof Ibisz (ur. 25 lutego 1965 w Warszawie) – polski aktor, prezenter telewizyjny, dziennikarz, producent i przedsiębiorca, poseł na Sejm I kadencji.
Wikipedia
roślina zielna lub drzewo z rodziny ślazowatych, rosnące w około 200 gatunkach w strefie zwrotnikowej i podzwrotnikowej; ketmia, hibiskus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. pot. hibiskus, ketmia
Wiktionary
(1.1) hibiskus, ketmia
Wiktionary
1. hiszpańska wyspa na Morzu Śródziemnym;
2. model samochodu marki Seat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa na Morzu Śródziemnym, w archipelagu Balearów;
(1.2) geogr. urb. miasto, stolica wyspy Ibiza (1.1)
(1.3) mot. model samochodu osobowego hiszpańskiej marki SEAT;
Wiktionary
Ibiza (kat. Eivissa) – trzecia co do wielkości i druga co do liczby ludności wyspa hiszpańskiego archipelagu Baleary, położona w zachodniej jego części. Powierzchnia 571 km², największa w grupie Pitiuz.
Wikipedia
(1.1) 25-latek zginął skacząc z siódmego piętra hotelu do basenu na hiszpańskiej Ibizie (…)
Wiktionary
IPA: iˈbʲiza, AS: ibʹiza
Wiktionary
rzecz. Ibizyjczyk mos., Ibizyjka ż., ibizyjski mrz.
Wiktionary
(1.1) hist. Iwika
Wiktionary
Instytut Badań Jądrowych, centrum rozwoju badań naukowych
SJP.pl
[czytaj: ibl albo ibeEL]
1. Instytut Badań Literackich;
2. Instytut Badawczy Leśnictwa
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = nauk. liter. Instytut Badań Literackich;
(1.2) = nauk. leśn. Instytut Badawczy Leśnictwa;
Wiktionary
[czytaj: iblowiec albo ibeelowiec] pracownik IBL-u (Instytutu Badań Literackich); iblowiec, ibeelowiec
SJP.pl
w wierzeniach muzułmańskich: diabeł, szatan; eblis
SJP.pl
Iblis, arab. إِبْلِيسْ – imię własne diabła w tradycji muzułmańskiej.
Prawdopodobnie jest to skrótowa forma greckiego διάβολος, która pojawiła się w wyniku kontaktu z tradycją chrześcijańską. Arabscy filologowie wywodzą ten termin od arabskiego rdzenia bls, gdyż Iblis „nie ma po co oczekiwać (ublisa) Boskiego miłosierdzia”. Iblis jest również znany jako aduww Allah (wróg Boga) lub po prostu aduww.
Wikipedia
pracownik IBL-u (Instytutu Badań Literackich); ibeelowiec, IBL-owiec
SJP.pl
dotyczący IBL-u (Instytutu Badań Literackich); IBL-owski, ibeelowski
SJP.pl
[czytaj: aj-bi-em, możliwe też: i-be-em] skrót od: International Business Machines - jedna z najstarszych amerykańskich firm informatycznych na świecie
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) inform. ekon. nazwa koncernu informatycznego i marki produktów;
Wiktionary
(1.1) W roku 1981 został skonstruowany przez firmę IBM pierwszy komputer osobisty z procesorem 8088.
Wiktionary
IPA: aj‿bʲi‿ˈɛ̃m, AS: ai ̯‿bʹi‿ẽm
Wiktionary
przym. IBM-owski
Wiktionary
[czytaj: aj-bi-emowski, możliwe też: i-be-emowski] przymiotnik od: IBM (firma komputerowa)
SJP.pl
syn (w imionach arabskich); ben, bin
SJP.pl
jeden z głównych języków w Nigerii (obok języków hausa i joruba); igbo
SJP.pl
Ibo, także: Ibowie, Igbo, Igbowie – grupa etniczna zamieszkująca głównie Nigerię, licząca ponad 32 miliony osób. W czasach przedkolonialnych Ibo stworzyli ośrodek cywilizacyjny u zbiegu rzek Niger i Benue. Odkryte tu ruiny Ibo-Ukuwu z VIII wieku n.e. pozwalają stwierdzić, że lud ten zamieszkuje te tereny przynajmniej od kilkunastu wieków. Niektórzy archeologowie oceniają, że nawet od 6000 lat. Według niektórych źródeł pochodzą od Hebrajczyków lub Egipcjan. Mają regularne rysy i pociągłe twarze.
Wikipedia
jeden z najsilniejszych alkaloidów psychoaktywnych, stosowany w leczeniu uzależnień
SJP.pl
Ibogaina – organiczny związek chemiczny, indolowy psychoaktywny alkaloid wyekstrahowany z kory afrykańskiej rośliny Tabernanthe iboga. Ibogaina należy do rodziny tryptamin.
Ibogainę stosuje się eksperymentalnie do leczenia uzależnień oraz przy usuwaniu symptomów reakcji abstynencyjnej organizmu po odstawieniu narkotyków uzależniających fizycznie. Stwierdzono, że ibogaina jest skuteczna przy leczeniu uzależnień od kokainy, heroiny, etanolu i nikotyny. Ibogaina jest też czasem stosowana jako lek pomocniczy przy psychoterapii. Jak dotąd nie stwierdzono, aby ibogaina wykazywała właściwości uzależniające.
Wikipedia
skrót od: Instytut Badań Pedagogicznych
SJP.pl
arabskie imię męskie, m.in.: Ibrahim, syn proroka Mahometa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Ibrahim (arab. إبراهيم, Ibrāhīm) – imię arabskie, pochodzące od starotestamentowego Abrahama.
Wikipedia
(1.1) Ojciec nadał mu imię Ibrahim ze względu na czczonego również w islamie patriarchę Abrahama.
Wiktionary
IPA: iˈbraxʲĩm, AS: ibraχʹĩm
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|tur|İbrahim., etymn|arab|إبراهيم. < etym|hebr|אברהם. < akad.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Ibrahim
* bułgarski: (1.1) Ибрахим m.
* francuski: (1.1) Ibrahim m.
* rosyjski: (1.1) Ибрахим m.
* włoski: (1.1) Ibrahim m.
źródła.
== Ibrahim (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|m. Ibrahim
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Ibrahim z małżonką; Ibrahimowie
SJP.pl
arabskie imię męskie, m.in.: Ibrahim, syn proroka Mahometa
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ibrahima lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ibramowic
Wiktionary
rzecz. Ibramowice nmos., ibramowiczanin m., ibramowiczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ibramowic
Wiktionary
rzecz. Ibramowice nmos.
:: fż. ibramowiczanka ż.
przym. ibramowicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ibramowic
Wiktionary
rzecz. Ibramowice nmos.
:: fm. ibramowiczanin m.
przym. ibramowicki
Wiktionary
ang. International Bank for Reconstruction and Development, Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju, wyspecjalizowana organizacja ONZ
SJP.pl
nazwisko, np. Henrik Ibsen (1828 - 1906), dramaturg norweski
SJP.pl
nurt w twórczości literackiej oparty na dramatach Henryka Ibsena, przedstawiający walkę jednostki z zakłamaniem społeczeństwa
SJP.pl
charakterystyczny dla twórczości Ibsena; taki, jak w dramatach Ibsena
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liter. dotyczący życia i twórczości Ibsena, charakterystyczny, typowy dla Ibsena lub jego twórczości, taki jak u Ibsena
Wiktionary
rzecz. Ibsen mos.
Wiktionary
rzadko: e-book;
1. książka w wersji elektronicznej; e-książka (rzadko);
2. urządzenie do odczytania takiej książki
SJP.pl
niesteroidowy lek o silnym działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. niesteroidowy środek przeciwzapalny, przeciwbólowy, przeciwgorączkowy, pochodna kwasu propionowego
Wiktionary
Wikipedia
lek przeciwgorączkowy, przeciwzapalny i przeciwbólowy
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ajbaton] układ scalony w małej obudowie, używany jako klucz elektroniczny; pastylka Dallas
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = InterCity (rodzaj pociągów);
Wiktionary
(1.1) Z Wrocławia do Kołobrzegu kursuje pociąg IC „Fregata”.
Wiktionary
IPA: i‿ˈt͡sɛ, AS: i‿ce
Wiktionary
Ica – miasto w południowo-zachodnim Peru, w Andach Środkowych, przy Drodze Panamerykańskiej.
Dominującą gałęzią przemysłu jest włókiennictwo (uprawa bawełny), cukrownictwo i winiarstwo. Każdego roku w pierwszej połowie marca w mieście organizowane jest wielkie święto wina z tańcami i śpiewami. Liczba ludności wynosi około 259 tys. mieszkańców (2013). W mieście znajduje się również uniwersytet.
Wikipedia
skrót od:
1. International Chamber of Commerce - Międzynarodowa Izba Handlowa;
2. International Criminal Court - Międzynarodowy Trybunał Karny;
3. International Color Consortium - Międzynarodowe Konsorcjum Kolorystyczne;
4. International Cricket Council - Międzynarodowa Rada Krykieta
SJP.pl
1. imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Izaak (Icchak, Jic`chak, Icaak) – imię męskie pochodzenia hebrajskiego. Wywodzi się od słowa יצחק oznaczającego „śmiech”, jishak („Bóg uśmiechnął się”). Imię teoforyczne ze składnikiem isha. Imię Izaak nosił starotestamentowy syn Abrahama, brat Ismaela, patriarcha Izaak.
Wikipedia
skrót od: Intercity-Express - kategoria pociągów dużych prędkości
SJP.pl
symbol
(1.1) …umieszczany na specjalnych kartach i w osobistych telefonach, który informuje ratowników medycznych kogo powiadomić w nagłych wypadkach;
Wiktionary
[czytaj: ajsberg] pływająca po morzu góra lodowa oderwana od lodowca
SJP.pl
[czytaj: ajsbord]
1. specjalna deska do jeżdżenia po lodzie; deska iceboardowa;
2. jazda na takiej desce; iceboarding
SJP.pl
[czytaj: ajsbordzista] osoba uprawiająca iceboard
SJP.pl
1. potocznie, lekceważąco o Żydzie; Icek;
2. nitka przymocowywana do wanty pokazująca kierunek wiatru pozornego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobniała forma hebrajskiego imienia Izaak
(1.2) zdrobniała forma hebrajskiego imienia Icchak
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) lekcew. Żyd
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ickowi smakują szabatowe łakocie.
Wiktionary
IPA: ˈit͡sɛk, AS: icek
Wiktionary
[czytaj: ajsmaster] środowiskowo: osoba przygotowująca do użytku taflę lodowiska; ice master, lodomistrz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) windsurfing lodowy
Wiktionary
ang. International Confederation of Free Trade Unions, Międzynarodowa Konfederacja Wolnych Związków Zawodowych (MKWZZ), międzynarodowa centrala związków zawodowych
SJP.pl
zaimek osobowy
SJP.pl
zaimek dzierżawczy
(1.1) 3. os. lm.
forma zaimka.
(2.1) D. i B. od: oni
(2.2) D. od: one
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ich dzieci strasznie hałasują.
(2.1) Kowalscy mieli być, ale jeszcze ich nie ma.
Wiktionary
IPA: ix, AS: iχ
Wiktionary
przym. ichni
Wiktionary
(1.1) pot. ichni
Wiktionary
okrzyk wyrażający żal za utraconą chwałą
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca końskie rżenie
Wiktionary
(1.1) Koń stanął dęba i zarżał głośno: – Ichacha!
Wiktionary
(1.1) ihahaha, ihahaa, iaa, i-ja, i-jja
Wiktionary
dawniej: liczba mnoga od jegomość lub jejmość; tytuł grzecznościowy stosowany w odniesieniu do osób szlacheckiego pochodzenia; ich miłość
SJP.pl
dawniej: liczba mnoga od jegomość lub jejmość; tytuł grzecznościowy stosowany w odniesieniu do osób szlacheckiego pochodzenia; ich miłość
SJP.pl
dawniej: liczba mnoga od jegomość lub jejmość; tytuł grzecznościowy stosowany w odniesieniu do osób szlacheckiego pochodzenia; ich miłość
SJP.pl
zwierzę drapieżne z rodziny łasz; mangusta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. zob. mangusta.
Wiktionary
Gąsienicznik (Ichneumon) – rodzaj błonkoskrzydłych z rodziny gąsienicznikowatych i podrodziny Ichneumoninae.
Przedstawiciele rodzaju są parazytoidami, których larwy rozwijają się w ciele żywicieli. Większość gatunków to endopasożyty porażające poczwarki motyli z grupy Macrolepidoptera. W rodzaju tym przeważają idiobionty, ale znaleźć tu można również koinobionty, które porażają larwę zanim ta przeobrazi się w poczwarkę. Istnieją zarówno gatunki wysoko polifagiczne, jak i ograniczone do jednego gatunku żywiciela.
Wikipedia
(1.1) […] to łatwo pojmie nie tylko tak przenikliwy umysł jak twój, panie, albo jak umysł krokodyla, kota lub ichneumona, ale nawet zwykły, miałki rozum człowieczy […]
Wiktionary
IPA: ixˈnɛwmɔ̃n, AS: iχneu̯mõn
Wiktionary
(1.1) mangusta, szczur faraona
Wiktionary
zwierzę drapieżne z rodziny łasz; mangusta
SJP.pl
Mangustowate, ichneumony (Herpestidae) – rodzina ssaków łożyskowych z podrzędu kotokształtnych (Feliformia) w obrębie rzędu drapieżnych (Carnivora).
Wikipedia
potocznie: obcy, należący do nich; ich, ichniejszy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) pot. nie nasz, należący do jakiejś grupy, charakterystyczny dla grupy, o której mowa
Wiktionary
(1.1) Powiedziano mi wtedy, że każdy może zatelefonować do ichniego urzędu skarbowego i dowiedzieć się, ile zarabia i ile podatku płaci dowolnie wskazany obywatel.
Wiktionary
IPA: ˈixʲɲi, AS: iχʹńi
Wiktionary
przym. ichniejszy
Wiktionary
(1.1) ichniejszy
Wiktionary
potocznie: obcy, należący do nich; ich, ichni
SJP.pl
specjalista w dziedzinie ichnologii
SJP.pl
nauka badająca skamieniałe ślady prehistorycznych zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) paleont. nauka badająca skamieniałe ślady zwierząt kopalnych
Wiktionary
Ichnologia (gr. íchnos – trop, ślad stopy + lógos – nauka) – dział paleozoologii, nauka zajmująca się badaniem skamieniałych śladów zwierząt kopalnych. Na podstawie analizy tych śladów czyniono próby ich rekonstrukcji.Podobną dziedziną badającą nowoczesne ślady jest neoichnologia
Wikipedia
przym. ichnologiczny
Wiktionary
(mitologia grecka) krew bogów w postaci eterycznej cieczy
SJP.pl
Ichor (gr. ἰχώρ) – słowem tym Homer określił w Iliadzie krew bogów (por. Iliada 5. 340). W późniejszych traktatach medycznych słowem tym określa się wysięk w opozycji do krwi i ropy, natomiast w pismach Platona i Arystotelesa termin ten odnosi się do limfy lub surowicy krwi. Jest koloru złotego.
Wikipedia
skrót od: ichtiologia, ichtiologiczny
SJP.pl
ichtys;
1. słowo, którego 6 liter stanowi skrót chrześcijańskiego wyznania wiary (Iesous Christos Theou Yios Soter - Jezus Chrystus Syn Boga Zbawiciel);
2. ryba - symbol w sztuce wczesnochrześcijańskiej, znak rozpoznawczy pierwszych chrześcijan
SJP.pl
Wikipedia
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z rybami
Wiktionary
IPA: ˈixtʲjɔ, AS: iχtʹi ̯o
Wiktionary
specjalista w dziedzinie ichtiobiologii
SJP.pl
olbrzymi rybokształtny gad i mięczak z okresu węgla kamiennego
SJP.pl
człowiek żywiący się głównie rybami
SJP.pl
ogół gatunków ryb, występujących w danym czasie na określonym obszarze wodnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. gatunki ryb żyjące w zbiorniku wodnym
Wiktionary
Ichtiofauna – gatunki ryb zamieszkujące określony ciek, akwen lub obszar w jednym okresie. Do ichtiofauny zaliczane są gatunki ryb chrzęstnoszkieletowych i kostnoszkieletowych (tradycyjnie Pisces) oraz minogi.
Skład i liczebność ichtiofauny w zbiorniku wodnym zmienia się przez odłów, zarybianie, wypieranie przez gatunki obce, zwłaszcza gatunki inwazyjne oraz przez zmiany warunków panujących w zbiornikach wodnych.
Wikipedia
(1.1) Jego prace badawcze dotyczą ichtiofauny polskich jezior tatrzańskich.
Wiktionary
(1.1) ryby
Wiktionary
związek organiczny, gęsta ciecz o zapachu asfaltu; sulfobituminian amonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. gęsty, ciemnobrunatny płyn o nieprzyjemnym zapachu, mający działanie antyseptyczne i przeciwzapalne;
Wiktionary
Ichtiol i ichtamol (sulfobituminian amonu), łac. Ammonii bituminosulfonas, Ichthammolum) − bardzo lepkie ciecze o charakterystycznym zapachu przypominającym woń asfaltu. Wykazują właściwości bakteriostatyczne i przeciwzapalne. Składniki leków używanych w lecznictwie dermatologicznym. Stosowane miejscowo głównie w postaci maści, past, emulsji, zawiesin i roztworów do leczenia stanów zapalnych skóry, błon śluzowych i trudno gojących się ran. Zastosowanie ichtiolu w leczeniu schorzeń dermatologicznych opisał w 1882 r. Paul Unna.
Wikipedia
(1.1) Głównym składnikiem maści jest ichtiol, który zawiera związki siarki i ma dosyć nieprzyjemny, duszący zapach przypominający topiący się asfalt.
Wiktionary
przym. ichtiolowy
Wiktionary
(1.1) sulfobituminian amonowy, ichtamol
Wiktionary
skamielina zawierająca szczątki ryby kopalnej
SJP.pl
specjalista w dziedzinie nauki o rybach; ryboznawca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zool. uczony – specjalista badający ryby
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) zool. specjalistka z dziedziny ichtiologii
Wiktionary
Ichtiologia (gr. ιχθυς ikhthus „ryba”; λογος logos „słowo, dyskusja”) – dział zoologii zajmujący się rybami, ich systematyką, biologią, morfologią, embriologią, fizjologią, ekologią, rozsiedleniem geograficznym i paleontologią.
Wikipedia
(2.1) Irena jest ichtiologiem na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Wiktionary
rzecz. ichtiologia ż.
przym. ichtiologiczny
Wiktionary
dział zoologii poświęcony rybom; ryboznawstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nauka o rybach;
Wiktionary
Ichtiologia (gr. ιχθυς ikhthus „ryba”; λογος logos „słowo, dyskusja”) – dział zoologii zajmujący się rybami, ich systematyką, biologią, morfologią, embriologią, fizjologią, ekologią, rozsiedleniem geograficznym i paleontologią.
Wikipedia
(1.1) Ichtiologia jest działem zoologii, ta zaś – biologii.
Wiktionary
IPA: ˌixtʲjɔˈlɔɟja, AS: iχtʹi ̯oloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. ichtiolog m.
przym. ichtiologiczny
Wiktionary
związany z nauką, wiedzą o rybach, hodowli ryb; ryboznawczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zool. związany z ichtiologią, dotyczący ichtiologii
Wiktionary
(1.1) - Zbiornik został zarybiony, zgodnie ze sztuką ichtiologiczną.
Wiktionary
IPA: ˌixtʲjɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: iχtʹi ̯oloǵičny
Wiktionary
rzecz. ichtiologia ż., ichtiolog m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. poszukiwanie ryb w zbiornikach wodnych przy użyciu specjalistycznej aparatury
Wiktionary
przym. ichtiolokacyjny
Wiktionary
związany z ichtiolem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. składający się z ichtiolu, wykonany z ichtiolu, mający w składzie ichtiol
Wiktionary
(1.1) Nie zapomnij kupić w aptece maści ichtiolowej.
Wiktionary
rzecz. ichtiol mrz.
Wiktionary
specjalista w zakresie ichtioparazytologii
SJP.pl
dział zoologii, nauka o pasożytach ryb
SJP.pl
specjalista badający przyczyny powstawania i przebieg chorób ryb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba będąca specjalistą w zakresie ichtiopatologii
Wiktionary
(1.1) Dalsze decyzje co do martwych węgorzy powinny zapaść po tym, gdy PZW otrzyma wyniki badań ichtiopatologa.
Wiktionary
rzecz. ichtiopatologia ż.
przym. ichtiopatologiczny
Wiktionary
nauka badająca przyczyny powstawania i przebieg chorób ryb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wet. dziedzina nauki zajmująca się badaniem chorób ryb
Wiktionary
(1.1) Wczorajsza analiza wody w kanale i śniętych ryb wykonana przez specjalistę z zakresu ichtiopatologii wykluczyła skażenie wody.
Wiktionary
rzecz. ichtiopatolog m.
przym. ichtiopatologiczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) wet. związany z badaniem chorób ryb
Wiktionary
(1.1) W nocy z 10 na 11 czerwca na zbiorniku w Kozłowej Górze przeprowadzono odłowy kontrolne do badań ichtiopatologicznych.
Wiktionary
rzecz. ichtiopatolog m., ichtiopatologia ż.
Wiktionary
o mózgu: taki, w którym dominują jego tylne części
SJP.pl
rodzaj wymarłych ptaków z okresu późnej kredy
SJP.pl
Ichtiornis – rodzaj wymarłych ptaków z rodziny ichtiornisów (Ichthyornithidae).
Żył w epoce późnej kredy (ok. 93-71 mln lat temu) na terenach obu Ameryk i centralnej Azji. Długość ciała ok. 20 cm, wysokość ok. 15 cm, masa ok. 300 g. Jego szczątki znaleziono w Kanadzie, USA, Argentynie i w Uzbekistanie.
Wikipedia
rodzaj wymarłych ptaków z okresu późnej kredy
SJP.pl
Ichtiornis – rodzaj wymarłych ptaków z rodziny ichtiornisów (Ichthyornithidae).
Żył w epoce późnej kredy (ok. 93-71 mln lat temu) na terenach obu Ameryk i centralnej Azji. Długość ciała ok. 20 cm, wysokość ok. 15 cm, masa ok. 300 g. Jego szczątki znaleziono w Kanadzie, USA, Argentynie i w Uzbekistanie.
Wikipedia
elektroniczne urządzenie slużące do wykrywania ławic ryb
SJP.pl
związany z ichtioskopem
SJP.pl
najstarszy płaz kopalny, forma przejściowa pomiędzy rybami i płazami posiadająca cechy obu gromad; rybopłaz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) paleont. zool. nazwa systematyczna|Ichthyostega|ref=tak., rodzaj jednego z najstarszych płazów, uznawanego za formę przejściową pomiędzy rybami a płazami
Wiktionary
Ichtiostega (Ichthyostega; rybopłaz) – jeden z pierwszych przedstawicieli czworonogów, forma przejściowa między rybami a płazami. Zaliczany do wymarłego rzędu Ichthyostegalia. Szczątki tego wymarłego pierwotnego płaza znalazła w roku 1932 – w dewońskich skałach osadowych liczących ok. 365 mln lat, we wschodniej Grenlandii – ekipa pod kierownictwem szwedzkiego paleontologa, Gunnara Säve-Söderbergha. Następne znaleziska w tym rejonie poczyniono w latach następnych, aż do 1955. Wraz z inną podobną, choć jeszcze prymitywniejszą formą (Acanthostega), u której zachowały się skrzela, ichtiostega jest prawdopodobnie jednym z pierwszych lądowych kręgowców.
Wikipedia
(1.1) Ichtiostega raczej nie przebywała zbyt długo na lądzie.
Wiktionary
(1.1) rybopłaz, pot. czworonożna ryba
Wiktionary
rząd płazów z podgromady labiryntodontów
SJP.pl
jad znajdujący się we krwi niektórych gatunków ryb, np. węgorzy, mogący wywołać zatrucie w przypadku dostania się do krwi człowieka
SJP.pl
Ichtiotoksyna – biotoksyna o działaniu podobnym do działania jadu węży, znajdująca się w surowicy krwi węgorza europejskiego. U ssaków, w tym człowieka, wywołuje drżenie mięśni, hemolizę krwinek, porażenie ośrodka oddechowego i serca. Podgrzana do temperatury 58 °C traci toksyczne właściwości i ulega rozkładowi.
W szerszym znaczeniu termin ichtiotoksyna jest stosowany w odniesieniu do wszelkich toksyn wytwarzanych przez ryby.
Wikipedia
forma wegetarianizmu dopuszczająca spożywanie ryb; ichtiwegetarianizm
SJP.pl
wrodzona choroba skórna polegająca na nadmiernym łuszczeniu i wysuszaniu się naskórka
SJP.pl
Rybia łuska (stgr. ιχθύωσις, tworzący rybę, łac. ichthyosis) – grupa genetycznie uwarunkowanych chorób skóry (genodermatozy związane z nadmiernym rogowaceniem) charakteryzująca się uogólnionym nadmiernym rogowaceniem z tworzeniem się hiperkeratotycznych nawarstwień i dachówkowato ułożonych łusek (stąd nazwa rybiej łuski).
Wikipedia
morski gad kopalny z okresu mezozoicznego, charakteryzujący się długim, uzębionym pyskiem; ichtiozaurus, rybojaszczur
SJP.pl
Ichtiozaur (Ichthyosaurus) – rodzaj ichtiozaura z rodziny Ichthyosauridae; jego nazwa znaczy „rybi jaszczur”.
Żył w okresie wczesnej jury (około 200–176 mln lat temu) na terenach współczesnych Ameryki Północnej, Azji i Europy. Jego szczątki znaleziono na Grenlandii, w Niemczech, Chinach, Kanadzie i USA.
Wikipedia
morski gad kopalny z okresu mezozoicznego, charakteryzujący się długim, uzębionym pyskiem; rybojaszczur, ichtiozaur
SJP.pl
morski gad kopalny z okresu mezozoicznego, charakteryzujący się długim, uzębionym pyskiem; ichtiozaurus, rybojaszczur
SJP.pl
Ichtiozaury (Ichthyosauria, od gr. ichtio – ryba + sauros – jaszczur) – rząd gadów morskich, które pojawiły się we wczesnym triasie, a największe zróżnicowanie osiągnęły od środkowego triasu do środkowej jury. We wczesnej kredzie zaczęły ustępować miejsca plezjozaurom, a od cenomanu także i mozazaurom, by ostatecznie wymrzeć na początku późnej kredy, pod koniec cenomanu, ok. 27 mln lat przed wielkim wymieraniem kredowym. Były jednymi z najpowszechniejszych wśród wyższych kręgowców morskich. W erze mezozoicznej wiele z nich zajmowało niszę ekologiczną, którą obecnie zajmują delfiny. Miały podobny do nich pociskowaty kształt, przednie kończyny przekształcone w płetwy i ogon zakończony dużą pionową płetwą napędową w kształcie półksiężyca, podobnie jak tuńczyki.
Wikipedia
forma wegetarianizmu dopuszczająca spożywanie ryb; ichtiowegetarianizm
SJP.pl
Peskatarianizm (rzadziej pescatarianizm, pesketarianizm lub pescetarianizm; z hiszp. pescado = „złowiona ryba” / z wł. pesce = „ryba”) – dieta będąca odmianą semiwegetarianizmu. Polega na wyłączeniu z diety mięsa czerwonego i białego, a pozostawieniu ryb.
Nazywana również pescowegetarianizmem, ichtiwegetarianizmem lub ichtiowegetarianizmem.
Wikipedia
ichthys;
1. słowo, którego 6 liter stanowi skrót chrześcijańskiego wyznania wiary (Iesous Christos Theou Yios Soter - Jezus Chrystus Syn Boga Zbawiciel);
2. ryba - symbol w sztuce wczesnochrześcijańskiej, znak rozpoznawczy pierwszych chrześcijan
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: Imperial Chemical Industries - brytyjska korporacja, jeden z największych chemicznych producentów na świecie
SJP.pl
[czytaj: iceJOT] skrót od: International Court of Justice - Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości
SJP.pl
ang. Internet Control Message Protocol, internetowy protokół komunikatów kontrolnych, wykorzystywany przy diagnostyce oraz routingu
SJP.pl
skrót będący grą słowną, pochodzący od angielskiego zdania: I seek you (szukam Cię); pierwszy darmowy komunikator internetowy
SJP.pl
[czytaj: iktus] akcent metryczny padający na arsę; iktus; ikt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w zachodniej części Kamczatki w Rosji, uchodzi do Morza Ochockiego
(1.2) geogr. rzeka w obwodzie nowosybirskim Rosji, prawy dopływ Omu
Wiktionary
przym. iczyński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. nieuznawana republika na Kaukazie
Wiktionary
Czeczeńska Republika Iczkerii (czecz. Noxçiyn Paçẋalq Noxçiyçö / Нохчийн Пачхьалкх Нохчийчоь) – proklamowane w 1991 państwo w północnym Kaukazie, nieuznawane przez społeczność międzynarodową. Nazwa Iczkeria używana jest w odniesieniu do środkowej części Czeczenii i oznacza w językach tureckich „miejsce wewnętrzne” (içki yer).
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Iczą, dotyczący Iczy
Wiktionary
rzecz. Icza ż.
Wiktionary
w psychoanalizie: poziom podświadomości skupiający utajone popędy, żądze, kompleksy itp. będące poza kontrolą, lecz wpływające na zachowanie jednostki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) psych. w psychoanalizie impulsywny komponent osobowości (jeden z trzech komponentów, obok ego i superego)
Wiktionary
Id (pol. to, niem. Es, inaczej ono) – pierwotny system organizacji psychicznej, źródło kształtowania się ego i superego.
Id jest zbiornikiem psychicznej energii, które zawiera w sobie dziedziczne i wrodzone wyposażenie psychiczne z popędami włącznie. Działa na zasadzie impulsów i natychmiastowej gratyfikacji zaspokojenia potrzeb. Energia id funkcjonuje według zasady przyjemności. Napięcie wprowadzane do świadomości przez id, usiłuje rozładować tzw. czynność odruchowa (natychmiastowa redukcja napięcia) i proces pierwotny (redukuje złożone reakcje psychiczne).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|id.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) id
* arabski: (1.1) الهو
* niemiecki: (1.1) Id n., Es n.
źródła.
== id (język angielski.) ==
wymowa.
audioUS|En-us-id.ogg.
homofony|it'd.
audio|LL-Q1860 (eng)-Grendelkhan-id.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) psych. id
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: it, AS: it
Wiktionary
skrót od: idem (z łaciny: ten sam, tenże)
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) astr. planetoida średniej wielkości, o numerze 243, z głównego pasa asteroid;
(1.3) mitgr. nimfa kreteńska, która wychowywała małego Zeusa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Ida i mieszkam w Stroniu Śląskim.
Wiktionary
IPA: ˈida, AS: ida
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Idka ż., Idźka ż., Hidka ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: zdrobn. Idka ż., Idźka ż., Hidka ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|Ida.
uwagi.
Należy rozróżniać formy C. i Ms. lp.: Idze (M. lp. Iga) oraz Idzie (M. lp. Ida).
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Ida
* czeski: (1.1) Ida ż.
* duński: (1.1) Ida
* fiński: (1.1) Iida
* francuski: (1.1) Ida ż.; (1.2) Ida ż.
* kaszubski: (1.1) Jida ż.
* łaciński: (1.1) Ida ż.
* niemiecki: (1.1) Ida ż.
* rosyjski: (1.1) Ида ż.; (1.2) Ида ż.; (1.3) Ида ż.
* słowacki: (1.1) Ida ż.
* szwedzki: (1.1) Ida w.
* węgierski: (1.1) Ida
* włoski: (1.1) Ida ż.
źródła.
== Ida (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż. Ida
(1.2) zdrobn. od: Adelaida
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. kroczyć, stąpać, chodzić
2. wstępować gdzieś, udawać się, kierować się
3. dziać się, odbywać się
4. funkcjonować, działać
5. powodzić się, wieść się
SJP.pl
stan w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stan w Stanach Zjednoczonych;
Wiktionary
Idaho (wymowa:/ˈaɪdəhoʊ/) – stan na północnym zachodzie Stanów Zjednoczonych. Na zachodzie graniczy z Waszyngtonem i Oregonem, na południu z Nevadą i Utah, na wschodzie z Wyoming i Montaną, a na północy z Kanadą. Obszar północnej i środkowej części stanu jest górzysty (Góry Skaliste). Na południu występują równiny (dolina rzeki Snake).
Wikipedia
(1.1) Dążymy do Idaho, gdzie odkryto nowe kopalnie kruszcu.
(1.1) Znaczna część stanu Idaho jest górzysta.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Idalia – imię żeńskie wywodzące się z języka greckiego. Afrodytę, boginię miłości, nazywano przydomkiem „Idalia” od gór Idalion (Idalium) na Cyprze, gdzie znajdowała się jej świątynia.
W Polsce imię to pojawia się w XVIII wieku, i niedługo później staje się modne. Imieniny przypadają 15 listopada.
Wikipedia
zdrobnienie od: Idalia (imię żeńskie)
SJP.pl
1. odmiana jabłoni o dobrze przechowujących się owocach pokrytych błyszczącą żółtą skórką z czerwonym rumieńcem, wyhodowana w Ameryce, popularna na całym świecie;
2. owoc tej odmiany jabłoni
SJP.pl
Wikipedia
1. odmiana jabłoni o dobrze przechowujących się owocach pokrytych błyszczącą żółtą skórką z czerwonym rumieńcem, wyhodowana w Ameryce, popularna na całym świecie;
2. owoc tej odmiany jabłoni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. med. związek organiczny, syntetyczny lek stosowany w leczeniu białaczki;
Wiktionary
Idarubicyna (łac. idarubicinum) – organiczny związek chemiczny, syntetyczny antybiotyk o działaniu antymitotycznym i cytostatycznym należący do grupy antracyklin.
Wikipedia
(1.1) Idarubicyny nie należy stosować w czasie ciąży.
Wiktionary
IPA: ˌidarubʲiˈt͡sɨ̃na, AS: idarubʹicỹna
Wiktionary
Idas (gr. Ίδας Idas, łac. Idas) – w mitologii greckiej jeden z Argonautów i uczestników łowów kalidońskich.
Uchodził za syna Afareusa i, jego żony, Arene. Był mężem Marpessy, porwanej przez niego, kochanki Apollona, bratem Linkeusa oraz kuzynem Dioskurów. Zginął podczas walki z Dioskurami.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
skrót od:
1. Integrated Development Environment, zintegrowane środowisko programistyczne;
2. Integrated Drive Electronics, standard komunikacji pamięci masowych;
3. Instytut Doradztwa Europejskiego
SJP.pl
Ide – wieś i civil parish w Anglii, w Devon, w dystrykcie Teignbridge. W 2011 civil parish liczyła 526 mieszkańców. Ide jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Ide/Ida.
Wikipedia
1. postawa, wzór lub pogląd typowe dla jakiejś kultury, epoki lub grupy ludzi;
2. myśl przewodnia wyznaczająca kierunek i cel działania;
3. w platonizmie: samoistny byt idealny;
4. wrażenie, impresja umysłu ludzkiego;
5. samochód typu Fiat Idea
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) myśl przewodnia;
(1.2) pomysł
Wiktionary
Idea (gr. ιδέα) – jedno z głównych pojęć filozoficznych.
W filozofii idealistycznej jest to tzw. istota rzeczy, byt samoistny. W filozofii materialistycznej – jedna z form odbicia obiektywnie istniejącej rzeczywistości, stanowiąca treść świadomości ludzkiej.
Wikipedia
(1.2) Myślę, że to świetna idea!
Wiktionary
IPA: iˈdɛa, AS: idea
Wiktionary
rzecz. idealizm mrz., ideowość ż., idealista m., ideowiec m., ideolog mos., idealność ż.
przym. ideowy, idealny
przysł. ideowo, idealnie
Wiktionary
(1.1) ideologia, myśl
(1.2) koncepcja, myśl, pomysł
Wiktionary
w filozofii: tworzenie pojęć, wyobrażeń
SJP.pl
zdrobnienie od: ideał
SJP.pl
1. człowiek kierujący się w życiu i postępowaniu ideami, wzniosłymi celami;
2. przedstawiciel, zwolennik idealizmu (kierunku filozoficznego)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) filoz. zwolennik idealizmu
(1.2) osoba kierująca się wiarą w ideały, postępująca zgodnie z zasadami
(1.3) przen. lub iron. marzyciel
Wiktionary
(1.1) (…) idealiści, przyjmując za źródło wiedzy prawdy a priori, zarzucali indukcji brak pewności i utrzymywali, że sama tylko dedukcja jest naturalnym kierunkiem myślenia, doprowadzającym nas do wniosków koniecznych i bezwzględnie prawdziwych.
Wiktionary
IPA: ˌidɛaˈlʲista, AS: idealʹista
Wiktionary
rzecz. idealizm m., idealizacja ż., idea ż.
:: fż. idealistka ż.
czas. idealizować ndk.
przym. idealistyczny, idealny
przysł. idealistycznie, idealnie
Wiktionary
kobieta kierująca się ideami szlachetnymi, często niedającymi się urzeczywistnić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. zwolenniczka idealizmu
(1.2) kobieta kierująca się wiarą w ideały, postępująca zgodnie z zasadami
(1.3) kobieta mająca skłonność do idealizowania rzeczywistości
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.3) marzycielka
antonimy.
(1.1) materialistka
(1.2) materialistka
(1.3) realistka
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
zob. idealista.
frazeologia.
etymologia.
fż. od etymn|pol|idealista.
uwagi.
tłumaczenia.
zobtłum rodz|idealista.
* arabski: (1.2) مثالية ż. (miṯālīya)
* białoruski: (1.1) ідэалістка ż.; (1.2) ідэалістка ż.
* bułgarski: (1.1) идеалистка ż.; (1.2) идеалистка ż.; (1.3) идеалистка ż.
* esperanto: (1.2) idealistino
* francuski: (1.1) idéaliste ż.; (1.2) idéaliste ż.
* hiszpański: (1.1) idealista ż.; (1.2) idealista ż.
* niemiecki: (1.1) Idealistin ż.; (1.2) Idealistin ż.; (1.3) Schwärmerin ż., Fantastin ż.
* nowogrecki: (1.1) ιδεαλίστρια ż. (idealístria)
* rosyjski: (1.1) идеалистка ż.; (1.2) идеалистка ż.; (1.3) идеалистка ż.
* słowacki: (1.1) idealistka ż.
* słoweński: (1.1) idealistka ż.
* ukraiński: (1.1) ідеалістка ż.; (1.2) ідеалістка ż.; (1.3) ідеалістка ż.
* włoski: (1.1) idealista ż.; (1.2) idealista ż.
źródła.
== idealistka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) idealistka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌidɛaˈlʲistka, AS: idealʹistka
Wiktionary
zob. idealista.
Wiktionary
(1.3) marzycielka
Wiktionary
→ idealizm
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) filoz. związany z idealizmem
(1.2) gorliwie służący wzniosłej idei
Wiktionary
(1.1) Można na przykład mieć pragmatyczne podejście do niektórych kwestii, a do innych idealistyczne.
Wiktionary
rzecz. idealista mos., ideowiec mos., idealizm mrz.
przysł. idealnie
Wiktionary
nadawanie komuś przesadnych, idealnych cech; gloryfikacja
SJP.pl
Wikipedia
1. wyznawanie szczytnych, lecz nierealnych, niepraktycznych idei;
2. przenośnie: niedostrzeganie negatywnych stron życia, brak krytycyzmu; marzycielstwo;
3. kierunek filozoficzny zakładający wyższość idei, świadomości nad światem materialnym, przeciwieństwo materializmu; filozofia idealistyczna;
4. w estetyce: pogląd, według którego warunkiem piękna dzieła jest idealizacja rzeczywistości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dążenie do realizacji wysokich wartości, ideałów i zasad, nawet jeśli są trudne do osiągnięcia
(1.2) przekonanie, że świat można ulepszyć przez szlachetne cele i działania
(1.3) filoz. kierunek myślowy, który przyjmuje, że idea (duch, świadomość lub umysł) to podstawa rzeczywistości, natomiast świat materialny istnieje tylko jako odbicie idei lub w zależności od świadomości
(1.4) szt. kierunek estetyki propagujący przedstawienie rzeczywistości w sposób wyidealizowany
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jej idealizm sprawił, że poświęciła życie na pomoc innym.
(1.3) Filozofowie idealizmu starali się odpowiedzieć na pytanie, czym jest rzeczywistość.
Wiktionary
rzecz. idea ż., idealista mos., idealistka ż., idealizowanie n., ideowość ż.
czas. idealizować ndk., wyidealizować dk.
przym. idealistyczny, idealny
przysł. idealistycznie, idealnie, ideowo
Wiktionary
(1.1) ideowość
Wiktionary
przypisywać komuś lub czemuś cechy doskonalsze niż w rzeczywistości
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) postrzegać kogoś (coś) jako doskonalszego niż w rzeczywistości
Wiktionary
czas. wyidealizować dk.
rzecz. idealizm mrz., idealista mos., idealizowanie n., ideolog mos., idealność ż., ideowość ż.
przysł. idealnie
przym. idealny
Wiktionary
(1.1) przeceniać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|idealizować.
Wiktionary
czas. idealizować ndk.
przysł. idealnie
rzecz. idealizm mrz., idealność ż., ideowość ż.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób bliski ideałowi
Wiktionary
(1.1) Zachodzili do kościoła, idealnie okrągłego kamiennego budynku.
Wiktionary
rzecz. ideał m., idealizm m., idealista m., idealistka ż., idealność ż., idealizowanie n., idea ż., ideowość ż.
czas. idealizować ndk.
przym. idealny, idealistyczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: idealnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: idealny
SJP.pl
cecha kogoś lub czegoś idealnego (doskonałego)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest idealne; cecha tych, którzy są idealni
Wiktionary
rzecz. idea ż., ideowiec m., idealizowanie n., zidealizowanie n., ideowość ż., ideał m.
czas. idealizować ndk., zidealizować dk.
przym. idealny, ideowy
przysł. idealnie, ideowo
Wiktionary
1. taki, jak ideał, odpowiadający wymyślonemu wzorcowi; doskonały, wzorowy;
2. wzniosły, szczytny, szlachetny, uduchowiony;
3. istniejący w postaci idei; niematerialny, duchowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma cechy ideału, doskonały, bezbłędny
(1.2) taki jak trzeba, odpowiedni, całkowicie właściwy
Wiktionary
(1.1) Nikt nie jest idealny.
(1.2) To idealny kandydat na to stanowisko, ponieważ jest doświadczony i mądry.
Wiktionary
IPA: ˌidɛˈalnɨ, AS: idealny
Wiktionary
rzecz. idealizm mrz., ideowiec mos., ideał m., idealista mos., idea ż., idealność ż., ideowość ż.
czas. idealizować
przysł. idealnie
Wiktionary
(1.1) doskonały
Wiktionary
w filozofii: przedmiot wyrażający jakąś ideę
SJP.pl
coś doskonałego, pozbawionego wad
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) doskonałość, najwyższy cel dążeń, pragnień
(1.2) stan rzeczy uznawany za najdoskonalszy
(1.3) mat. podzbiór pierścienia o własnościach pozwalających na konstrukcję pierścienia ilorazowego;
(1.4) mat. taki podzbiór półgrupy, że jeśli pomnożymy jego dowolny element przez dowolny element półgrupy, to wynik pozostanie w tym podzbiorze;
(1.5) mat. pojęcie dualne do pojęcia filtru;
(1.6) ideały: idealistyczne koncepcje
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(2.1) człowiek idealny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ideał sięgnął bruku.
Wiktionary
rzecz. idealność ż., ideowość ż.
przym. idealny
przysł. idealnie
Wiktionary
(1.1) najdoskonalszy okaz, probierz, wzorzec, ucieleśnienie cnót, nieskazitelność
Wiktionary
coś doskonałego, pozbawionego wad
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
czerwony barwnik roślinny (np. kapusta czerwona), antycyjan
SJP.pl
zdrobnienie od: idea
SJP.pl
określenie używane zwykle w przypisach oznaczające tę samą pozycje biograficzną lub tego samego autora; tamże, ten sam, to samo
SJP.pl
Idem (łac. „to samo”, „ten sam”, „tenże”, skracane do Id.) – określenie używane głównie w przypisach i cytatach (zawartych w tekstach naukowych lub prawniczych), odnoszące się do poprzedniej pozycji lub autora. Po polsku to określenie stosuje się w formie „tenże”.
Wikipedia
w matematyce: operator lub działanie o takiej własności, że wykonane wielokrotnie daje taki sam efekt, jak wykonane jeden raz, np. liczba 1 w mnożeniu, branie wartości bezwzględnej z liczby itp.
SJP.pl
Idempotentność –właściwość pewnych operacji, która pozwala na ich wielokrotne stosowanie bez zmiany wyniku.
Pojęcie idempotentności pojawia się wielokrotnie w algebrze (w szczególności w teorii rzutów i operatorów domknięcia) oraz programowaniu funkcyjnym (w którym ma ono związek z przejrzystością referencyjną).
Wikipedia
w matematyce: właściwość pewnych operacji, która pozwala na ich wielokrotne stosowanie bez zmiany wyniku
SJP.pl
Idempotentność –właściwość pewnych operacji, która pozwala na ich wielokrotne stosowanie bez zmiany wyniku.
Pojęcie idempotentności pojawia się wielokrotnie w algebrze (w szczególności w teorii rzutów i operatorów domknięcia) oraz programowaniu funkcyjnym (w którym ma ono związek z przejrzystością referencyjną).
Wikipedia
w matematyce, informatyce: taki, którego wielokrotne użycie (działanie) daje taki sam efekt, jak użycie jednorazowe
SJP.pl
skrót od: identyczny, identycznie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób identyczny, tak samo, kropka w kropkę
Wiktionary
rzecz. identyczność ż.
przym. identyczny
Wiktionary
(1.1) jednakowo, kubek w kubek
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co identyczne
Wiktionary
Wikipedia
przym. identyczny
przysł. identycznie
Wiktionary
taki sam, jednakowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dokładnie taki sam
Wiktionary
(1.1) Dwie aktorki pojawiły się na bankiecie w identycznych sukienkach.
Wiktionary
IPA: ˌidɛ̃nˈtɨt͡ʃnɨ, AS: idẽntyčny
Wiktionary
rzecz. identyczność ż.
przysł. identycznie
Wiktionary
(1.1) tożsamy, kubek w kubek, jednakowy, jednaki
Wiktionary
1. rozpoznawanie czegoś lub kogoś, ustalenie tożsamości poprzez pewne specyficzne cechy;
2. utożsamianie się z inną osobą lub grupą albo z jej poglądami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. stwierdzenie czyjejś tożsamości, ustalenie jednakowości czegoś w porównaniu z czymś
(1.2) psych. utożsamianie się z kimś, współodczuwanie; przeżywanie przez kogoś czegoś bezpośrednio jego niedotyczącego tak, jak ktoś inny, kogo to dotyczy naprawdę
(1.3) psych. socjol. utożsamianie się osoby bądź grupy z wartościami i stylem innej osoby lub grupy
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌidɛ̃ntɨfʲiˈkat͡sʲja, AS: idẽntyfʹikacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. identyfikator mrz., identyfikowanie n., zidentyfikowanie n.
czas. zidentyfikować dk., identyfikować ndk.
przym. identyfikatorowy, identyfikacyjny, identyfikowalny
Wiktionary
(1.1) rozpoznanie, rozpoznawanie, utożsamienie, ustalenie
Wiktionary
dotyczący identyfikacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z identyfikacją, służący do identyfikacji
Wiktionary
(1.1) Postanowiliśmy zweryfikować znaki identyfikacyjne na walizkach.
Wiktionary
IPA: ˌidɛ̃ntɨfʲikaˈt͡sɨjnɨ, AS: idẽntyfʹikacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. identyfikacja ż., identyfikator m., identyfikowanie n., zidentyfikowanie n.
czas. zidentyfikować dk., identyfikować ndk.
przym. identyfikatorowy, identyfikowalny
Wiktionary
1. plakietka, urządzenie lbu tatuaż z danymi jakiegoś człowieka, zwierzęcia lub przedmiotu;
2. ciąg cyfr, liter lub symboli, przypisywany jakiemuś obiektowi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) plakietka z imieniem i nazwiskiem, często ze zdjęciem, służąca do określenia tożsamości danej osoby
Wiktionary
Identyfikator – oznacza niezależną językowo sekwencję znaków umożliwiającą identyfikowanie w sposób jednoznaczny i trwały tego, z czym jest powiązana.
Identyfikator (ID) może być to:
Wikipedia
IPA: ˌidɛ̃ntɨfʲiˈkatɔr, AS: idẽntyfʹikator
Wiktionary
rzecz. identyfikacja ż., identyfikowanie n., zidentyfikowanie n.
czas. zidentyfikować dk., identyfikować ndk.
przym. identyfikatorowy, identyfikacyjny, identyfikowalny
Wiktionary
zdrobnienie od: identyfikator
SJP.pl
zdrobnienie od: identyfikator
SJP.pl
rozpoznawać coś lub kogoś po czymś
SJP.pl
czasownik
(1.1) ustalać kim lub czym coś lub ktoś jest
(1.2) uznawać dwie rzeczy, osoby, sytuacje i tym podobne za takie same
Wiktionary
(1.1) Po wypadku zwłoki są identyfikowane.
Wiktionary
rzecz. identyfikacja ż., identyfikator mrz., identyfikowanie n., zidentyfikowanie n.
czas. zidentyfikować dk.
przym. identyfikacyjny, identyfikatorowy, identyfikowalny
Wiktionary
cecha czegoś możliwego do zidentyfikowania
SJP.pl
możliwy do zidentyfikowania
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dający się zidentyfikować
Wiktionary
(1.1) Firmy "ambitne" cechują się tym, iż mają wyraźnie identyfikowalny cykl życia: od wczesnego etapu z powolnym wzrostem, poprzez fazę szybkiego wzrostu, do fazy słabego wzrostu i stagnacji.
Wiktionary
rzecz. identyfikacja ż., identyfikator mrz., identyfikowanie n., zidentyfikowanie n., identyfikowalność ż.
czas. zidentyfikować dk., identyfikować ndk.
przym. identyfikatorowy, identyfikacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|identyfikować.
Wiktionary
rzecz. zidentyfikowanie n., identyfikacja ż., identyfikator m.
czas. identyfikować ndk., zidentyfikować dk.
przym. identyfikacyjny, identyfikatorowy, identyfikowalny
Wiktionary
młodzieżowo: identycznie
SJP.pl
zwolennik nurtu związanego z ruchem Europejskiej Nowej Prawicy, opowiadającego się za zachowaniem etnicznej i kulturowej tożsamości i krytykującego stan współczesnego Zachodu
SJP.pl
nurt związany z ruchem Europejskiej Nowej Prawicy, opowiadający się za zachowaniem etnicznej i kulturowej tożsamości i krytykujący stan współczesnego Zachodu
SJP.pl
Identytaryzm (z fr. identitaire, dotyczący tożsamości osoby lub grupy) – skrajnie prawicowy nurt związany z ruchem Europejskiej Nowej Prawicy i jego sympatykami. Opowiada się za zachowaniem i rozwojem etnicznej i kulturowej tożsamości jako centralnej ideologicznej zasady i krytykuje stan współczesnego Zachodu. Istnieje wiele powiązań tego ruchu z organizacjami o profilu neofaszystowskim.
Wikipedia
w psychologii: badanie pochodzenia pomysłów
SJP.pl
umowny znak pisemny wyrażający określone pojęcie; ideogram
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. przedstawianie informacji za pomocą ideogramów
(1.2) jęz. pismo ideograficzne
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. ideograficzny
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἰδέα|γράφω . (idéa + gráphō) → pojęcie + pisać
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ideography
* bułgarski: (1.2) идеография ż.
* francuski: (1.1) idéographie ż.
* niemiecki: (1.1) Ideographie ż.
* rosyjski: (1.1) идеогра́фия ż.
* słowacki: (1.1) ideografia ż.; (1.2) ideografia ż.
* ukraiński: (1.1) ідеографія ż.
* włoski: (1.1) ideografia ż.
źródła.
== ideografia (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. ideografia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. ideograficzny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. ideograficzny
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἰδέα|γράφω . (idéa + gráphō) → pojęcie + pisać
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ideography
* bułgarski: (1.2) идеография ż.
* francuski: (1.1) idéographie ż.
* niemiecki: (1.1) Ideographie ż.
* rosyjski: (1.1) идеогра́фия ż.
* słowacki: (1.1) ideografia ż.; (1.2) ideografia ż.
* ukraiński: (1.1) ідеографія ż.
* włoski: (1.1) ideografia ż.
źródła.
== ideografia (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. ideografia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z ideografią lub ideogramem
Wiktionary
rzecz. ideografia ż.
Wiktionary
1. zbiór zasad pisowni ideogramów danego języka;
2. rysunek ukazujący coś w sposób symboliczny i uproszczony
SJP.pl
1. umowny znak pisemny wyrażający określone pojęcie; ideograf;
2. utwór poetycki zapisany w kształcie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. znak graficzny, który pojedynczo może oznaczać określony przedmiot, ale też zależnie od kontekstu pewną ideę; nie informuje o wymowie;
Wiktionary
Ideogram (łac. idea – „prawzór” < gr. ἰδέα idéa – „kształt, wyobrażenie”; gr. γράμμα grámma – „litera, pismo”) – umowny znak graficzny, wyrażający określone pojęcie bez użycia liter. Ideogramami posługuje się współcześnie pismo chińskie, pismo japońskie i dawne pismo w Korei Południowej, a w starożytności także hieroglify egipskie i pismo klinowe. Nie informuje on o wymowie, stąd np. ten sam znak chiński może być w różnych dialektach języka chińskiego wymawiany odmiennie, zachowując swoje znaczenie.
Wikipedia
(1.1) Przykładami ideogramów są starożytne hieroglify, a współcześnie – pismo chińskie.
Wiktionary
IPA: ˌidɛˈɔɡrãm, AS: ideogrãm
Wiktionary
związany z ideogramem
SJP.pl
ustrój polityczny państwa, w którym życie społeczne podporządkowane jest konkretnej ideologii
SJP.pl
żartobliwie:
1. ideologia;
2. ideologiczny
SJP.pl
osoba tworząca lub popularyzująca określony system poglądów, idei i przekonań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) twórca, teoretyk lub zagorzały propagator określonej ideologii
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Lenin był przywódcą i ideologiem rewolucji proletariackiej w Rosji.
Wiktionary
rzecz. ideologia ż., ideologiczność ż., ideologizowanie n.
:: fż. ideolożka ż.
czas. idealizować, ideologizować ndk.
przym. ideologiczny, ideowy
przysł. ideologicznie, ideowo
Wiktionary
zbiór idei, poglądów i przekonań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) system poglądów, idei jednostki lub grupy; wspólnota światopoglądów, której celem jest świadome dążenie do realizacji określonego interesu klasowego, grupowego lub narodowego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Islamizm ma trzy główne cechy wyróżniające: wierność wobec świętego prawa (Szariatu), odrzucenie wpływów Zachodu oraz przeistoczenie wiary w ideologię.
Wiktionary
IPA: ˌidɛɔˈlɔɟja, AS: ideoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. ideolog m., ideolożka ż.
przym. ideologiczny
przysł. ideologicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. ideolog m., ideolożka ż.
przym. ideologiczny
przysł. ideologicznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ideology
* arabski: (1.1) إيديولوجيا ż., مذهب, مبدأ
* aragoński: (1.1) ideyolochía ż.
* asturyjski: (1.1) ideoloxía ż.
* baskijski: (1.1) ideologia
* białoruski: (1.1) ідэалогія ż.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) ідэалёгія ż.
* bułgarski: (1.1) идеология ż.
* chorwacki: (1.1) ideologija ż.
* duński: (1.1) ideologi w.
* esperanto: (1.1) ideologio
* francuski: (1.1) idéologie ż.
* hiszpański: (1.1) ideología ż.
* ido: (1.1) ideologio
* indonezyjski: (1.1) ideologi
* interlingua: (1.1) ideologia
* japoński: (1.1) イデオロギー
* kataloński: (1.1) ideologia ż.
* kirgiski: (1.1) идеология
* kurmandżi: (1.1) îdeolojî
* łaciński: (1.1) ideologia
* niemiecki: (1.1) Ideologie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) ideologi m.
* norweski (nynorsk): (1.1) ideologi m.
* portugalski: (1.1) ideologia ż.
* rosyjski: (1.1) идеология ż.
* słowacki: (1.1) ideológia ż.
* słoweński: (1.1) ideologija ż.
* szwedzki: (1.1) ideologi
* turecki: (1.1) ideoloji
* turkmeński: (1.1) ideologiýa
* ujgurski: (1.1) ئىدېئولوگىيە (idéologiye, идеологийә)
* ukraiński: (1.1) ідеологія ż.
* węgierski: (1.1) ideológia
* wietnamski: (1.1) tư tưởng
* włoski: (1.1) ideologia ż.
źródła.
== ideologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) ideologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób dotyczący ideologii
Wiktionary
rzecz. ideolożka ż., ideologia ż., ideolog m.
przym. ideologiczny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z ideologią, mający cechy ideologii
Wiktionary
(1.1) Panarabizm jest politycznym, kulturalnym i zdecydowanie świeckim ruchem ideologicznym dążącym do zjednoczenia i scalenia ludów arabskich.
Wiktionary
IPA: ˌidɛɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: ideoloǵičny
Wiktionary
rzecz. ideolożka ż., ideologia ż., ideolog n.
przysł. ideologicznie
Wiktionary
(1.1) ideowy
Wiktionary
podporządkowywanie wpływom jakiejś ideologii
SJP.pl
dotyczący ideologizacji
SJP.pl
podporządkowywać wpływom jakiejś ideologii
SJP.pl
→ ideolog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta ideolog
Wiktionary
rzecz. ideologia ż., ideolog m., ideologizowanie n.
przym. ideologiczny
przysł. ideologicznie
Wiktionary
w językoznawstwie: nazwa własna wytworu kultury artystycznej, np. tytuł obrazu, dzieła literackiego, utworu muzycznego itp.
SJP.pl
1. w sztuce: kształtowany według wyobraźni;
2. w psychologii: polegający na wpływie wyobraźni, sugestii
SJP.pl
wpływający na powstawanie idei
SJP.pl
człowiek oddany pewnej idei, dążący do jej urzeczywistnienia bez własnych korzyści
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek działający z pobudek czysto ideowych, nie dla pieniędzy czy innych korzyści
Wiktionary
rzecz. idea ż., idealność ż., ideowość ż.
przym. ideowy, idealny, idealistyczny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) pod względem idei
Wiktionary
(1.1) […] był to oficer, który choć służył w Polskim Korpusie Posiłkowym, to jednak ideowo był oddany Piłsudskiemu.
Wiktionary
rzecz. ideowość ż., idealność ż., idea ż., ideolog m., idealizm m.
przym. ideowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ideowe; cecha tych, którzy są ideowi
Wiktionary
rzecz. idealizm mrz., idea ż., ideowiec m., idealność ż., ideał m., idealizowanie n., zidealizowanie n.
czas. idealizować ndk., zidealizować dk.
przym. ideowy, idealny
przysł. ideowo, idealnie
Wiktionary
1. oddany, wierny jakiejś idei, walczący bezinteresownie o jej realizację;
2. dotyczący ideologii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z pewną ideą, ideologią
(1.2) oddany określonej idei
Wiktionary
rzecz. ideolog mos., idealność ż., idea ż., ideowiec mos., ideowość ż.
przysł. ideowo
Wiktionary
(1.1) ideologiczny, światopoglądowy
(1.2) idealistyczny
Wiktionary
niewielka zmiana ewolucyjna organu lub narządu, dzięki której organizm są lepiej przystosowany do życia w określonym środowisku
SJP.pl
Idioadaptacja – przystosowanie pewnych organów do życia w ściśle określonym środowisku opanowanym wcześniej podczas aromorfozy. Związana jest ze specjalizacją cech, a nie podnoszeniem specjalizacji całego organizmu.
Np. obecne płazy (żaby i traszki) nie różnią się w budowie od swoich przodków, jednakże idealnie przystosowały się do życia w środowisku wodnym.
Wikipedia
komórka znajdująca się w tkance, ale niebędąca jej normalnym składnikiem
SJP.pl
Idioblasty – pojedyncze komórki występujące w różnych tkankach, niebędące normalnym składnikiem tej tkanki. Np. pojedyncze komórki kamienne w tkance miękiszowej. Jako idioblasty mogą występować także pojedyncze komórki wydzielnicze (idioblasty wydzielnicze).
Wikipedia
potocznie: czynić wyjątkowo głupim
SJP.pl
potocznie: stawać się ograniczonym umysłowo, tracić bystrość, inteligencję; głupieć, tępieć, durnieć
SJP.pl
potocznie: idiotyzm;
1. głupota, bezmyślność czegoś; tępota, bezmyślność;
2. wypowiedź, zdanie lub czyn uznane za głupie, pozbawione sensu
SJP.pl
w fizyce: ciało idioelektryczne - ciało elektryzujące się przez tarcie
SJP.pl
instrument muzyczny perkusyjny (np. gong, talerze, kastaniety), w których dźwięk powstaje przez drganie całego instrumentu wywołane uderzeniem
SJP.pl
Idiofony (gr. idios = własny, gr. phone = dźwięk) – w klasyfikacji naukowej grupa instrumentów muzycznych, w których źródłem dźwięku (wibratorem) jest wykonany z drewna, metalu, kamienia lub szkła przedmiot, który cechuje się naturalną sprężystością – nie wymaga wstępnego napięcia jak struna czy membrana. Taki przedmiot, żeby wydawać dźwięki o zastosowaniu muzycznym, nie wymaga również urządzenia zwiększającego natężenie dźwięku (rezonatora). W niektórych publikacjach muzykologicznych idiofony nazywane są instrumentami samobrzmiącymi oraz samodźwięcznymi. W klasyfikacji praktycznej, idiofony razem z membranofonami tworzą grupę instrumentów perkusyjnych (perkusji).
Wikipedia
instrument muzyczny perkusyjny (np. gong, talerze, kastaniety), w których dźwięk powstaje przez drganie całego instrumentu wywołane uderzeniem
SJP.pl
Idiofony (gr. idios = własny, gr. phone = dźwięk) – w klasyfikacji naukowej grupa instrumentów muzycznych, w których źródłem dźwięku (wibratorem) jest wykonany z drewna, metalu, kamienia lub szkła przedmiot, który cechuje się naturalną sprężystością – nie wymaga wstępnego napięcia jak struna czy membrana. Taki przedmiot, żeby wydawać dźwięki o zastosowaniu muzycznym, nie wymaga również urządzenia zwiększającego natężenie dźwięku (rezonatora). W niektórych publikacjach muzykologicznych idiofony nazywane są instrumentami samobrzmiącymi oraz samodźwięcznymi. W klasyfikacji praktycznej, idiofony razem z membranofonami tworzą grupę instrumentów perkusyjnych (perkusji).
Wikipedia
1. opisujący coś jednorazowego, jedynego w swoim rodzaju;
2. nauki idiograficzne - nauki zajmujące się ustalaniem jednostkowych faktów, opisem i przyporządkowywaniem konkretnych zdarzeń
SJP.pl
teoria metodologii humanistycznej popularna na przełomie XIX i XX wieku
SJP.pl
Idiografizm (gr. ídios własny, prywatny, swoisty, gráphō piszę) – pogląd w metodologii humanistyki XX w., według którego historia jako nauka ma wyłącznie idiograficzny charakter.
Przedstawiciele tego poglądu: Wilhelm Windelband, Heinrich Rickert, nauki idiograficzne zajmują się opisem i wyjaśnianiem faktów jednostkowych, a nie formułowaniem ogólnych praw naukowych.
Wikipedia
czczenie samego siebie; samouwielbienie, samoubóstwienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. czczenie samego siebie, samouwielbienie
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) samouwielbienie, samoubóstwienie, narcyzm
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|grecki|ídios|latreía.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) idiolatry
* niemiecki: (1.1) Idiolatrie ż.
* rosyjski: (1.1) идиола́трия ż.
* słowacki: (1.1) idiolatria ż.
źródła.
== idiolatria (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. idiolatria
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) samouwielbienie, samoubóstwienie, narcyzm
Wiktionary
ogół jednostkowych właściwości znamionujących mowę danej osoby, wiążących się z jej przynależnością do grupy społecznej, wykształceniem, tradycjami rodzinnymi, środowiskowymi itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. zbiór indywidualnych cech mowy danego rozmówcy;
(1.2) liter. zbiór indywidualnych cech języka danego dzieła literackiego
Wiktionary
Idiolekt (gr. ἴδιος, idios – „własny, swoisty” + λέξις, leksis – „mowa”), język osobniczy – odmiana mowy właściwa dla danego użytkownika języka w danym okresie jego rozwoju, tzw. indywidualny dialekt. Różnice idiolektalne dotyczą w mniejszym stopniu gramatyki, w większym cech leksykalnych i fonetycznych. Na idiolekt mogą się składać zarówno środki znane biernie, jak i używane aktywnie.
Wikipedia
(1.1) Możemy powiedzieć, że idiolekt jest językiem (lektem) konkretnej (pojedynczej) osoby.
Wiktionary
IPA: iˈdʲjɔlɛkt, AS: idʹi ̯olekt
Wiktionary
przym. idiolektalny, idiomatyczny
Wiktionary
(1.1) język osobniczy, język indywidualny, mowa jednostkowa
(1.2) idiostyl
Wiktionary
w językoznawstwie: taki, który odnosi się do osobniczego posługiwania się językiem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. dotyczący idiolektu, związany z idiolektem
Wiktionary
rzecz. idiolekt mrz.
Wiktionary
odnoszący się do faktów historycznych; zdarzeniowy
SJP.pl
wyraz, zwrot, wyrażenie właściwe danemu językowi, nie dające się dosłownie przetłumaczyć na inny język; idiomatyzm; idiomat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyrażenie językowe, którego znaczenie jest swoiste, odmienne od znaczenia, jakie należałoby mu przypisać, biorąc pod uwagę poszczególne części składowe oraz reguły składni;
(1.2) przest. rzad. mowa, narzecze
(1.3) szt. zespół cech charakterystycznych dla danej dziedziny sztuki, okresu artystycznego lub artysty;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Idiomów nie tłumaczy się dosłownie.
Wiktionary
IPA: ˈidʲjɔ̃m, AS: idʹi ̯õm
Wiktionary
rzecz. idiomatyka ż., idiomat m., idiomatyzm m., idiomatyzacja ż.
przym. idiomatyczny, idiomowy
przysł. idiomatycznie
Wiktionary
(1.1) idiomat, idiomatyzm
Wiktionary
wyraz, zwrot właściwe danemu językowi, nie dające się dosłownie przetłumaczyć na inny język; idiom; idiomatyzm
SJP.pl
Wikipedia
w językoznawstwie: właściwy tylko jednemu językowi
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) jęz. swoisty dla konkretnego języka, będący idiomem
(1.2) szt. przen. swoisty dla określonego twórcy, dla jego „języka sztuki”
(1.3) jęz. charakteryzujący się mnogością idiomów
Wiktionary
(1.1) Pośredniość idiomatyczna wysłowienia nakazu jest tu jednocześnie związana z pośredniością idiomatyczną wysłowienia pozostałych elementów. Cały przepis jest więc jednym z najbardziej skomplikowanych wyrażeń kodu idiomatycznego.
(1.3) Język polski uchodzi za bardziej idiomatyczny od języka angielskiego.
Wiktionary
rzecz. idiom m., idiomatyka ż., idiomatyk m., idiomat m., idiomatyzm m., idiomatyczność ż., idiomowość ż., idiomatyzacja ż., idiomatyzowanie n., idiolekt m.
czas. idiomatyzować ndk.
przym. idiomowy
przysł. idiomatycznie
Wiktionary
(1.2) swoisty, osobliwy, specyficzny, charakterystyczny
Wiktionary
1. nauka o idiomach, wyrazach, zwrotach, wyrażeniach właściwych danemu językowi, nieprzetłumaczalnymi dosłownie na inny język;
2. zbiór idiomów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. nauka o idiomach
(1.2) jęz. zbiór idiomów np. w określonym języku, dialekcie lub dziele
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(2.1) D. i B. lp. od: idiomatyk
Wiktionary
(1.1) W tym rozdziale pragnę przedstawić propozycję metodologiczną naukowca od lat zajmującego się badaniem idiomatyki porównawczej z perspektywy kognitywnej (…).
Wiktionary
rzecz. idiom m., idiomatyk m., idiomat m., idiomatyzm m., idiomatyczność ż., idiomowość ż., idiomatyzacja ż., idiomatyzowanie n.
czas. idiomatyzować ndk.
przym. idiomatyczny, idiomowy
przysł. idiomatycznie
Wiktionary
wyraz, zwrot, wyrażenie właściwe danemu językowi, nie dające się dosłownie przetłumaczyć na inny język; idiom; idiomat
SJP.pl
Wikipedia
ekspresywnie: idiom, idiomat
SJP.pl
Idiomorfizm = automorfizm – występowanie minerałów w skałach w postaci kryształów o symetrii odpowiadającej ich budowie wewnętrznej, ograniczonej płaskimi ścianami.
Kryształy, które wykrystalizowały wcześniej niż kryształy innego składnika magmy są lepiej wykształcone i zbudowane prawidłowo.
Wikipedia
związany z idiomem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany idiomem, dotyczący idiomu
Wiktionary
rzecz. idiom mrz., idiomatyka ż.
przym. idiomatyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. stan, w którym choroba ma niejasne lub nieznane podłoże
Wiktionary
Idiopatyczny jest przymiotnikiem używanym przede wszystkim w medycynie, oznaczającym powstający spontanicznie albo mający niejasne lub nieznane podłoże (przyczynę). Pochodzi z greckiego ἴδιος (idios) – własny + παθος (pathos) – cierpienie, czyli w wolnym tłumaczeniu "chorobę samą z siebie". Jest to określenie techniczne, wywodzące się z nozologii, tj. klasyfikacji schorzeń.
Wikipedia
w medycynie, o chorobie lub dolegliwości: o niemożliwej do ustalenia przyczynie, o nieznanym pochodzeniu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. powstający spontanicznie lub mający niejasne albo nieznane podłoże;
Wiktionary
Idiopatyczny jest przymiotnikiem używanym przede wszystkim w medycynie, oznaczającym powstający spontanicznie albo mający niejasne lub nieznane podłoże (przyczynę). Pochodzi z greckiego ἴδιος (idios) – własny + παθος (pathos) – cierpienie, czyli w wolnym tłumaczeniu "chorobę samą z siebie". Jest to określenie techniczne, wywodzące się z nozologii, tj. klasyfikacji schorzeń.
Wikipedia
rzecz. idiopatyczność ż.
Wiktionary
(1.1) samoistny
Wiktionary
w weismanizmie: hipotetyczna substancja przekazywana z pokolenia na pokolenie, odpowiedzialna za dziedziczenie cech; plazma zarodkowa
SJP.pl
1. cecha kogoś wyróżniającego się spośród innych ludzi;
2. cecha czegoś wyróżniającego się spośród innych rzeczy lub zjawisk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest idiosynkratyczne; cecha tych, którzy są idiosynkratyczni
Wiktionary
rzecz. idiosynkrazja ż.
przym. idiosynkratyczny
przysł. idiosynkratycznie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z idiosynkrazją
Wiktionary
rzecz. idiosynkrazja ż., idiosynkratyczność ż.
Wiktionary
1. wstręt, antypatia, niechęć
2. wrodzona nadwrażliwość organizmu na pewne substancje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wstręt, niechęć do kogoś lub czegoś;
(1.2) med. farm. osobnicza, wrodzona nadwrażliwość organizmu na określone związki chemiczne
(1.3) cecha, która wyróżnia kogoś lub coś spośród innych ludzi bądź obiektów
(1.4) jęz. element w systemie językowym, którego opisu nie da się uogólnić w formie jakiejkolwiek reguły; wyjątek
Wiktionary
Idiosynkrazja (gr. ιδιοσυνκρασία, idiosinkrasia, idios „jego własny” i syn-krasis „mieszanina”) – nadwrażliwość organizmu (uczulenie, alergia) na pewne substancje. Przenośnie – "alergia", niechęć, antypatia, wrogość, odraza do kogoś lub czegoś.
Wikipedia
(1.1) Mogę cię zapewnić, że położenie pięknej kobiety, mającej starego męża, nie należy do najgorszych. (…) Nie masz lat szesnastu i na życie musisz patrzeć serio. Nie można przecie dla jakiejś idiosynkrazji poświęcić bytu ojca.
(1.2) Główne przeciwwskazania do stosowania leku to nadwrażliwość lub idiosynkrazja na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
(1.3) W organach elektrycznych dźwięk nuty jest trochę „zanieczyszczony” sygnałami audio od generatorów niezwiązanych z tym dźwiękiem. Dawniej był to problem, ale obecnie ta idiosynkrazja jest traktowana jako ważny element, charakterystyczny dla brzmienia instrumentu tradycyjnego.
(1.4) Nierzadko w tekstach średniowiecznych autorów latyniści diagnozują idiosynkrazję, a nawet błąd tam, gdzie mamy do czynienia z użyciem doskonale klasycznym.
Wiktionary
rzecz. idiosynkratyczność ż.
przym. idiosynkratyczny
przysł. idiosynkratycznie
Wiktionary
(1.1) wstręt
(1.2) uczulenie
(1.3) dziwactwo, ekscentryczność
Wiktionary
1. mężczyzna dotknięty idiotyzmem, chorobą umysłową;
2. potocznie: mężczyzna ograniczony, nieodpowiedzialny, naiwny; głupiec, bałwan, dureń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(1.1) pot. pejor. człowiek głupi, tępak
(1.2) przest. med. człowiek upośledzony umysłowo w stopniu znacznym
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten idiota myśli, że skoro są jego urodziny, to może jeździć po pijanemu po mieście!
(1.2) Jako idiotę dawniej klasyfikowano człowieka z IQ w przedziale: 20-34.
Wiktionary
IPA: iˈdʲjɔta, AS: idʹi ̯ota
Wiktionary
rzecz. idiotyczność ż., idiotyzm m., idioctwo n., idiocenie n., zidiocenie n.
:: fż. idiotka ż.
czas. idiocieć ndk., zidiocieć dk.
przym. idiotyczny, zidiociały
przysł. idiotycznie
Wiktionary
(1.1) baran, bałwan, bęcwał, głupiec, głupek, cymbał, debil, dureń, imbecyl, jełop, kretyn, matoł, młotek, tępak, tuman, osioł, palant, przygłup, psychol, porąbaniec, półgłówek, barania / kapuściana głowa, zakuta pała
(1.2) mente captus
Wiktionary
1. med. kobieta dotknięta idiotyzmem, chorobą umysłową;
2. pot. kobieta ograniczona, nieodpowiedzialna, naiwna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kobieta głupia
(1.2) przest. med. kobieta lub dziewczyna upośledzona umysłowo w stopniu znacznym
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) kretynka, debilka
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. idiotyzm m., idioctwo n., idiotyczność ż., idiocenie n.
:: fm. idiota m.
czas. idiocieć ndk., zidiocieć dk.
przym. idiotyczny, zidiociały
przysł. idiotycznie
frazeologia.
słodka idiotka
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|idiota.
* albański: (1.1) budallaçkë ż.
* arabski: (1.1) حمقاء ż.
* białoruski: (1.1) ідыётка ż.; (1.2) ідыётка ż.
* bułgarski: (1.1) идиотка ż.; (1.2) идиотка ż.
* rosyjski: (1.1) идиотка ż.; (1.2) идиотка ż.
* słowacki: (1.1) idiotka ż.; (1.2) idiotka ż.
* ukraiński: (1.1) ідіотка ż.; (1.2) ідіотка ż.
źródła.
== idiotka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. idiotka
(1.2) pot. idiotka, kretynka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: iˈdʲjɔtka, AS: idʹi ̯otka
Wiktionary
rzecz. idiotyzm m., idioctwo n., idiotyczność ż., idiocenie n.
:: fm. idiota m.
czas. idiocieć ndk., zidiocieć dk.
przym. idiotyczny, zidiociały
przysł. idiotycznie
Wiktionary
(1.1) kretynka, debilka
Wiktionary
żartobliwie: odporność urządzenia na nieumiejętne korzystanie z niego
SJP.pl
żartobliwie: odporny na nieumiejętne korzystanie; głupoodporny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. żart. niezawodny, odporny, stworzony tak by nawet najgłupszy albo najbardziej nieodpowiedzialny użytkownik nie mógł go popsuć
Wiktionary
idiotyczny, debilowaty, debilny;
1. w medycynie: taki, który ma cechy idioty, czyli osoby niedorozwiniętej umysłowo; chory psychicznie, chory umysłowo;
2. potocznie: głupi, bezmyślny, bezsensowny; kretyński, imbecylny, durny
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób idiotyczny
Wiktionary
IPA: ˌidʲjɔˈtɨt͡ʃʲɲɛ, AS: idʹi ̯otyčʹńe
Wiktionary
przym. idiotyczny, zidiociały
rzecz. idiota m., idiotka ż., idiotyzm m., idioctwo n., idiotyczność ż., idiocenie n., zidiocenie n.
czas. idiocieć ndk., zidiocieć dk.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: idiotycznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: idiotyczny
SJP.pl
cecha tego, co jest idiotyczne; głupota, niedorzeczność, bzdurność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest idiotyczne
Wiktionary
rzecz. idiota m., idiotka ż., idiotyzm m., idioctwo n., idiocenie n., zidiocenie n.
czas. idiocieć ndk., zidiocieć dk.
przym. idiotyczny, zidiociały
przysł. idiotycznie
Wiktionary
(1.1) niedorzeczność
Wiktionary
idiotowaty, debilowaty, debilny;
1. w medycynie: taki, który ma cechy idioty, czyli osoby niedorozwiniętej umysłowo; chory psychicznie, chory umysłowo;
2. potocznie: głupi, bezmyślny, bezsensowny; kretyński, imbecylny, durny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posp. nieprzemyślany, bezmyślny, głupi
Wiktionary
(1.1) Pomysł z fałszywym alarmem był idiotyczny – policja nas złapała.
Wiktionary
IPA: ˌidʲjɔˈtɨt͡ʃnɨ, AS: idʹi ̯otyčny
Wiktionary
rzecz. idiota m., idiotka ż., idiotyzm m., idiotyczność ż.
przysł. idiotycznie
przym. zidiociały
Wiktionary
(1.1) kretyński, bezmyślny, głupawy, głupi
Wiktionary
1. ciężkie upośledzenie umysłu;
2. głupota, bezmyślność czegoś; tępota, bezmyślność, idioctwo;
3. wypowiedź, zdanie lub czyn uznane za głupie, pozbawione sensu; idioctwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. przest. upośledzenie umysłowe w stopniu znacznym;
(1.2) grub. coś głupiego, nieroztropnego
Wiktionary
Niepełnosprawność intelektualna w stopniu znacznym (upośledzenie umysłowe znaczne, dawniej idiotyzm – nazwa niestosowana z uwagi na negatywne znaczenie w języku potocznym) – rozwój psychiczny osoby dorosłej na poziomie 6. roku życia. Około 4–5 roku życia zauważalne spóźnienie rozwoju psychofizycznego. Osoby te mogą opanować samoobsługę, przy stałej opiece mogą wyuczyć się czynności domowych, ale nie są zdolne do wyuczenia zawodu.
IQ w skali Wechslera: 20–34.
Wikipedia
rzecz. idiota m., idiotka ż., idiotyczność ż., idioctwo n., idiocenie n., zidiocenie n.
czas. idiocieć ndk., zidiocieć dk.
przym. idiotyczny, zidiociały
przysł. idiotycznie
Wiktionary
disa; w mitologii germańskiej:
1. żeńskie bóstwo opiekuńcze pokrewne nornom;
2. demon śmierci, zniszczenia i wojny, wegetacji i płodności
SJP.pl
akronim od: I don't know - nie wiem; IDK
SJP.pl
język międzynarodowy opracowany we Francji, odmiana esperanta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. język sztuczny, opracowany na bazie esperanto;
Wiktionary
Ido (-ides – grecki przyrostek patronimiczny = odojcowski) – sztuczny język opracowany w 1908 na bazie esperanto, stąd jego druga nazwa: esperanto reformita = 'esperanto reformowane'. Jego autorami byli Louis Couturat i Leopold Leau. Celem reformy było usunięcie niektórych krytykowanych cech esperanta, jak końcówka biernika czy tabela korelatywów, a także poprawienie brzmienia języka. Ido jest zasadniczo językiem schematycznym z pewnymi cechami języka naturalistycznego.
Wikipedia
(1.1) Uczę się ido.
Wiktionary
IPA: ˈidɔ, AS: ido
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Ido
* baskijski: (1.1) ido
* esperanto: (1.1) Ido
* niemiecki: (1.1) Ido n.
* rosyjski: (1.1) идо n.
* słowacki: (1.1) ido n.
* ukraiński: (1.1) ідо n.
* węgierski: (1.1) ido
źródła.
== ido (język baskijski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q8752 (eus)-Xabier Cañas-ido.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. ido
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
minerał, zasadowy krzemian wapnia, magnezu, żelaza i glinu; wezuwian
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. wezuwian; minerał z gromady krzemianów;
Wiktionary
Wezuwian (idokraz) – minerał z gromady krzemianów wyspowych, należy do minerałów szeroko rozpowszechnionych, występuje w bardzo wielu regionach Ziemi.
Nazwa pochodzi od Wezuwiusza, minerał odkryto bowiem w produktach erupcyjnych tego włoskiego wulkanu (A.G. Werner, 1795 r.).
Wikipedia
IPA: iˈdɔkras, AS: idokras
Wiktionary
(1.1) wezuwian
Wiktionary
1. osoba szczególnie popularna, uwielbiana; bożyszcze,
2. wizerunek bóstwa stanowiący przedmiot kultu; bożek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, którą się podziwia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) rel. figura bóstwa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Moim idolem jest Krzysztof Krawczyk.
(2.1) Ten idol pochodzi z epoki brązu.
Wiktionary
IPA: ˈidɔl, AS: idol
Wiktionary
rzecz. idolatria ż.
Wiktionary
(1.1) autorytet, bożyszcze
(2.1) bałwan
Wiktionary
w teorii indukcji Franciszka Bacona: złudzenia poznawcze umysłu; idole
SJP.pl
oddawanie czci boskiej idolom, czyli wyobrażeniom bóstw; idololatria; bałwochwalstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. bałwochwalstwo
Wiktionary
Bałwochwalstwo, idolatria (gr. eidolon „obraz, posąg”, latreia „kult”) – grzech w religiach abrahamowych, polegający w podstawowym znaczeniu na oddawaniu czci wizerunkom bogów czy bóstw – bałwanom, idolom.W szerszym znaczeniu bałwochwalstwem może być także np. przywiązywanie nadmiernej wagi do spraw doczesnych kosztem Boga.
Wikipedia
(1.1) Dawniej na tych terenach panowała idolatria.
Wiktionary
IPA: ˌidɔˈlatrʲja, AS: idolatrʹi ̯a
Wiktionary
zobacz. idol
Wiktionary
(1.1) idololatria, bałwochwalstwo
Wiktionary
cząsteczki wysyłane przez przedmioty (według epikurejczyków)
SJP.pl
kobieta ciesząca się szczególną popularnością, bezkrytycznie uwielbiana i naśladowana
SJP.pl
Idolek mauretański, idolek (Zanclus cornutus) – gatunek morskiej, drapieżnej ryby okoniokształtnej z rodziny idolkowatych (Zanclidae), której jest jedynym przedstawicielem.
Wikipedia
wprowadzanie lub występowanie kultu idoli
SJP.pl
kobieta ciesząca się szczególną popularnością, bezkrytycznie uwielbiana i naśladowana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: idol
Wiktionary
IPA: iˈdɔlka, AS: idolka
Wiktionary
zob. idol.
Wiktionary
oddawanie czci boskiej idolom, czyli wyobrażeniom bóstw; idolatria; bałwochwalstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. bałwochwalstwo, kult bożków
Wiktionary
(1.1) Biblia jednoznacznie potępia idololatrię.
Wiktionary
(1.1) bałwochwalstwo
Wiktionary
nazwa wprowadzona przez F. Gonsetha na określenie jego własnego stanowiska filoz., łączącego pewne elementy kantyzmu i pozytywizmu, uznającego konieczność przyjmowania w poznaniu założeń, które jednak są historycznie uwarunkowane i zmienne
SJP.pl
miękki, zielonkawo-żółty minerał w kształcie rombu, odkryty w kopalni Idria w Słowenii; idrialit
SJP.pl
miękki, zielonkawo-żółty minerał w kształcie rombu, odkryty w kopalni Idria w Słowenii; idrialin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na terenie Słowenii;
Wiktionary
Idrijca – rzeka w Słowenii, na terenie Regional Park Zgornja Idrijca. Źródło rzeki znajduje się w Idrijsko hribovje, w pobliżu wsi Idrijska Bela, na wysokości 960 m n.p.m. Rzeka rozciąga się na 60 km i uchodzi do rzeki Socza we wsi Most na Soči.
Wikipedia
(1.1) Dzisiaj wybrałem się nad Idrijcę łowić ryby, gdzie złowiłem dorodny okaz lipienia pospolitego.
Wiktionary
Idumea (łac. Idumaea, hebr. Edom – czerwony) – kraina historyczna na południu Izraela, pierwotnie ciągnąca się aż do Morza Czerwonego. Od VI wieku p.n.e. ograniczona do okolic Hebronu i wzgórz między Morzem Martwym, a Morzem Śródziemnym. Zamieszkana przez Idumejczyków (Edomitów), będących plemieniem o semickim rodowodzie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Idumei
Wiktionary
rzecz. Idumea ż.
:: fż. Idumejka ż.
przym. idumejski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Idumei
Wiktionary
rzecz. Idumea ż.
:: fm. Idumejczyk mos.
przym. idumejski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Idumeą, dotyczący Idumei
Wiktionary
rzecz. Idumea ż., Idumejczyk mos., Idumejka ż.
Wiktionary
piętnasty (w marcu, maju, lipcu i październiku) lub trzynasty dzień miesiąca w kalendarzu rzymskim
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) hist. w kalendarzu rzymskim trzynasty, a w marcu, maju, lipcu i październiku piętnasty dzień miesiąca;
Wiktionary
Idy (łac. Idus) – w kalendarzu rzymskim dzień przypadający w środku miesiąca.
W słonecznym kalendarzu juliańskim termin ten nie ma astronomicznego znaczenia. Natomiast w pierwotnym kalendarzu księżycowym mianem Idus określano dzień, po którym następuje pełnia Księżyca. Idy były w relacji do kalend i non.
Wikipedia
IPA: ˈidɨ, AS: idy
Wiktionary
1. gatunek literacki obejmujący głównie utwory poetyckie o tematyce pasterskiej, wiejskiej itp.; sielanka; bukolika; ekloga;
2. spokojne, sielankowe życie; bezkonfliktowa miłość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. sielankowe życie
(1.2) liter. pogodny liryk opiewający uroki życia na wsi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Idylla maleńka taka: / Wróbel połyka robaka, / Wróbla kot dusi niecnota, / Pies chętnie rozdziera kota…
(1.2) Autorstwo tych idyll przypisywano Konopnickiej.
Wiktionary
rzecz. idylliczność ż., idyllizm m., idyllista m., idyllik m.
przym. idylliczny
przysł. idyllicznie
Wiktionary
(1.2) sielanka, ekloga, bukolika, skotopaska
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób idylliczny, sielankowo
Wiktionary
rzecz. idylla ż.
przym. idylliczny
Wiktionary
książkowo: stan, w którym nie występują żadne problemy ani negatywne rzeczy; sielankowość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co idylliczne
Wiktionary
rzecz. idylla ż.
przym. idylliczny
Wiktionary
sielankowy, nastrojowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pogodny, beztroski, sielankowy
Wiktionary
(1.1) Robert wydał szereg wierszy o idyllicznych bornholmskich krajobrazach.
Wiktionary
IPA: ˌidɨlˈlʲit͡ʃnɨ, AS: idyllʹičny
Wiktionary
rzecz. idylla ż., idylliczność ż., idyllizm m., idyllista m. idyllik m.
przysł. idyllicznie
Wiktionary
(1.1) sielankowy
Wiktionary
autor sielanek; idyllista
SJP.pl
autor bukolik; idyllik
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Idzi – imię męskie pochodzenia greckiego. Jest spolszczeniem łacińskiego imienia Aegidius, „Egidiusz”, o źródłosłowie greckim. Aigidios był jednym z przydomków Zeusa i nawiązywał do noszenia przez niego tarczy Egidy.
Imię w Polsce jest imieniem nadawanym rzadko. W styczniu 2024 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 408 mężczyzn o imieniu Idzi nadanym jako imię pierwsze.
Wikipedia
IPA: ˈid͡ʑi, AS: iʒ́i
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Idzikowa
Wiktionary
rzecz. Idzików m.
:: fż. idzikowianka ż.
przym. idzikowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Idzikowa
Wiktionary
rzecz. Idzików m.
:: fm. idzikowianin m.
przym. idzikowski
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Idzikowa
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. Idzików m., idzikowianin m., idzikowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Idy lub z nią związany
SJP.pl
Idzi z małżonką
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Idziego lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Idzisław – imię męskie, neologizm utworzony na wzór imion słowiańskich. Spolszczone imię Idzi uzupełnione zostało przyrostkiem imienniczym -sław.
W źródłach polskich poświadczone w 1212 roku. W XXI wieku nie zostało wykazane w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, ani jako imię pierwsze, ani jako imię drugie.
Idzisław imieniny obchodzi 23 kwietnia i 1 września.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Idzisławy lub z nią związany
SJP.pl
Idzisław z małżonką; Idzisławowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Idzisława lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rozwijanie prawa, możliwość uczonego islamskiego (mudżtahida) do samodzielnego formułowania opinii, twórcza, racjonalna interpretacja szariatu;
Wiktionary
Idżtihad (arab. اجتهاد, iğtihād) – rozwijanie prawa, „wysiłek twórczy”; „możliwość uczonego (mudżtahida) do samodzielnego formułowania opinii, posługiwania się indywidualnym rozumowaniem”, twórcza, racjonalna interpretacja szariatu, zdyscyplinowane posługiwanie się rozumem pomagające w dostosowywaniu prawa islamu do nowych warunków. Wyróżnia się trzy stopnie:
Wikipedia
rzecz. dżihad mrz.
Wiktionary
czasownik "idź" wzmocniony partykułą "-żeż"
SJP.pl
skrót od: Internet Explorer (przeglądarka internetowa)
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Internet Explorer (przeglądarka internetowa)
Wiktionary
Ie – dwuznak występujący w języku angielskim, niemieckim i języku niderlandzkim. Oznacza on i czytane bez występującego po nim e. Przykład: holenderskie „iedereen” (iderejn) – „wszyscy”
Wikipedia
(1.1) FF, IE, Opera, Chrome i Safari to pięć najpopularniejszych obecnie przeglądarek internetowych w Polsce.
Wiktionary
(1.1) MSIE
Wiktionary
skrót od: indoeuropejski
SJP.pl
skrót w funkcji przymiotnika
(1.1) = jęz. indoeuropejski
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== ie. (język łaciński.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = id est → tj., to jest
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌĩndɔɛwrɔˈpɛjsʲci, AS: ĩndoeu̯ropei ̯sʹḱi
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== ie. (język łaciński.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = id est → tj., to jest
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: Institute of Electrical and Electronics Engineers - Instytut Inżynierii Elektrycznej i Elektronicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Belgii, w Zachodniej Flandrii;
Wiktionary
Ieper (wym. [ˈipər]; fr. Ypres, wym. [ipʁ]) – miasto w północno-zachodniej Belgii, w Regionie Flamandzkim, w prowincji Flandria Zachodnia, siedziba administracyjna okręgu Ieper. Zajmuje powierzchnię 131,451 km². 1 stycznia 2024 r. liczyło 35 550 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Generał Maczek wyzwolił Ieper 6 września 1944 roku.
Wiktionary
skrót od: International Finance Corporation - Międzynarodowa Korporacja Finansowa
SJP.pl
postać z mitologii greckiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 112;
Wiktionary
Ifigenia – w mitologii greckiej, córka Agamemnona i Klitajmestry, siostra Elektry, Chrysotemis i Orestesa. U Homera występuje jako Ifianassa.
Ojciec miał złożyć ją w ofierze Artemidzie w Aulidzie w Beocji, w celu przebłagania bogini. Zanim jednak wróżbita Kalias wbił nóż ofiarny w serce dziewczyny, z Niebios zstąpiła Artemida, przynosząc ze sobą łanię. Nakazała zwierzę złożyć w ofierze, a córkę Agamemnona uczyniła swoją kapłanką w Taurydzie.
Wikipedia
(1.1) Po wstąpieniu do miejscowego klasztoru sióstr sakramentek przyjęła imię Ifigenia od św. Mateusza.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.2) planetoida
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|Iphigenia. < etym|gr|Ἰφιγένεια. (Iphigeneia) < etym|gr|ἶφι|γίγνομαι|-εια.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
(1.2) zoblistę| Indeks:Polski - Astronomia | Indeks:Polski - Indeks terminów astronomicznych.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) Ifigjenia ż.
* angielski: (1.1) Iphigenia, Iphigeneia
* arabski: (1.1) إيفيجينيا ż.
* baskijski: (1.1) Ifigenia
* białoruski: (1.1) Іфігенія ż.
* bretoński: (1.1) Ifigeneia ż.
* bułgarski: (1.1) Ифигения ż.
* chiński standardowy: (1.1) 伊菲革涅亚
* chorwacki: (1.1) Ifigenija ż.
* czeski: (1.1) Ífigeneia ż.
* esperanto: (1.1) Ifigenia
* estoński: (1.1) Iphigeneia
* fiński: (1.1) Ifigeneia
* francuski: (1.1) Iphigénie ż.
* galicyjski: (1.1) Ifixenia ż.
* gruziński: (1.1) იფიგენია
* hebrajski: (1.1) איפיגניה ż.
* hiszpański: (1.1) Ifigenia ż.
* indonezyjski: (1.1) Ifigeneia
* islandzki: (1.1) Ifigeneia ż.
* japoński: (1.1) イーピゲネイア, イピゲネイア
* kataloński: (1.1) Ifigenia ż.
* łaciński: (1.1) Iphigenia ż.
* niderlandzki: (1.1) Iphigenia ż.
* norweski (nynorsk): (1.1) Ifigeneia ż.
* portugalski: (1.1) Ifigénia ż., Ifigênia ż., Ifigenia ż.
* rosyjski: (1.1) Ифигения ż.
* serbski: (1.1) Ифигенија ż.
* serbsko-chorwacki: (1.1) Ifigenija ż.
* słowacki: (1.1) Ifigeneia ż., Ífigeneia ż., Ifigénia ż.
* starogrecki: (1.1) Ἰφιγένεια (Iphigéneia) ż., Ἰφιγενεία (Īphigeneíā) ż.
* szwedzki: (1.1) Ifigenia w.
* tagalski: (1.1) Iphigenia
* turecki: (1.1) İphigenia
* ukraiński: (1.1) Іфігенія ż.
* węgierski: (1.1) Iphigeneia, Iphigénia, Ifigénia
* wietnamski: (1.1) Iphigénie
* włoski: (1.1) Ifigenia ż.
źródła.
== Ifigenia (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|włoski|ż. Ifigenia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: International Federation of Information Processing - Międzynarodowa Federacja Przetwarzania Informacji
SJP.pl
skrót od: Instytut Fizyki Jądrowej
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = biochem. interferon
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) IFN-α • IFN-β • IFN-κ • IFN-λ • IFN-ω
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) IFN
źródła.
== IFN (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = biochem. interferon → interferon
odmiana.
(1.1) lp. IFN; lm. IFNs
przykłady.
Wiktionary
skrót od: Implementation Force - międzynarodowe wojsko pod przywództwem NATO powołane w celu nadzorowania realizacji postanowień porozumienia pokojowego w sprawie Bośni i Hercegowiny
SJP.pl
[czytaj: i-ef-PE]
1. skrót od: Instytut Filologii Polskiej;
2. skrót od: Internetowe Forum Policyjne
SJP.pl
w arabskich wierzeniach ludowych: zły duch ognia, upiór; afryt; efryt
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. w islamie: pierwszy posiłek, który spożywa muzułmanin po zachodzie słońca w okresie postu ramadan; posiłek przerywający post dzienny;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈiftar, AS: iftar
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = med. indeks glikemiczny
(1.2) = fizj. immunoglobulina
Wiktionary
Ig – wieś w Słowenii, siedziba gminy Ig. W 2018 roku liczyła 2318 mieszkańców.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== IG (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) inform. socjol. Instagram
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: i‿ˈɟɛ, AS: i‿ǵe
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== IG (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) inform. socjol. Instagram
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Iga – imię żeńskie. Usamodzielnione w czasach współczesnych zdrobnienie imienia Jadwiga. Może być również zdrobnieniem imienia Ignacja.
Wikipedia
(1.1) Iga wzięła udział w sympozjum szopenologicznym w Pile.
(1.1) Przypomnieliśmy Idze o jej obietnicy.
Wiktionary
IPA: ˈiɡa, AS: iga
Wiktionary
rzecz. Jadwiga ż.
Wiktionary
dawna wieś w Polsce, obecnie Nowe Iganie
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Inne:
Wikipedia
jeden z głównych języków w Nigerii (obok języków hausa i joruba); ibo
SJP.pl
Ibo, także: Ibowie, Igbo, Igbowie – grupa etniczna zamieszkująca głównie Nigerię, licząca ponad 32 miliony osób. W czasach przedkolonialnych Ibo stworzyli ośrodek cywilizacyjny u zbiegu rzek Niger i Benue. Odkryte tu ruiny Ibo-Ukuwu z VIII wieku n.e. pozwalają stwierdzić, że lud ten zamieszkuje te tereny przynajmniej od kilkunastu wieków. Niektórzy archeologowie oceniają, że nawet od 6000 lat. Według niektórych źródeł pochodzą od Hebrajczyków lub Egipcjan. Mają regularne rysy i pociągłe twarze.
Wikipedia
w mitologii północnogermańskiej: "wielkie drzewo świata"; Yggdrasill
SJP.pl
Yggdrasil – w mitologii nordyckiej Drzewo Strasznego, czyli Odyna (patrz axis mundi). Utożsamiane z jesionem.
Gigantyczne drzewo (we współczesnych wyobrażeniach skandynawskich często uważane za jesion), na którym znajdować się miały różne światy, w tym: Asgard, Midgard, Utgard i Helheim. Nazwa Yggdrasil dosłownie oznacza koń Yggra, czyli koń Odyna, którego jednym z imion jest Yggr (Straszliwy).
Wikipedia
[czytaj: igelit albo igielit] trudnopalne tworzywo sztuczne; igielit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tworzywo sztuczne uzyskiwane w procesie polimeryzacji chlorku winylu i estrów kwasu akrylowego
Wiktionary
Igelit – tworzywo sztuczne uzyskiwane w procesie polimeryzacji chlorku winylu (ok. 80%) i estrów kwasu akrylowego (ok. 20%).
Prawa do nazwy Igelit należały do niemieckiego koncernu chemicznego IG Farben. Znalazł zastosowanie w elektrotechnice jako materiał izolacyjny w postaci osłon przewodów elektrycznych i kabli elektrycznych, a także w budownictwie do pokrywania nawierzchni skoczni narciarskich, stoków zjazdowych, peronów kolei linowych i wyciągów narciarskich.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) igelit m.
źródła.
== igelit (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) igelit
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) igelit m.
źródła.
== igelit (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) igelit
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z igelitem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zrobiony z igelitu
Wiktionary
trudnopalne tworzywo sztuczne; igelit
SJP.pl
Igelit – tworzywo sztuczne uzyskiwane w procesie polimeryzacji chlorku winylu (ok. 80%) i estrów kwasu akrylowego (ok. 20%).
Prawa do nazwy Igelit należały do niemieckiego koncernu chemicznego IG Farben. Znalazł zastosowanie w elektrotechnice jako materiał izolacyjny w postaci osłon przewodów elektrycznych i kabli elektrycznych, a także w budownictwie do pokrywania nawierzchni skoczni narciarskich, stoków zjazdowych, peronów kolei linowych i wyciągów narciarskich.
Wikipedia
1. część składowa maszyny do szycia, w której umocowana jest igła;
2. część składowa maszyny tkackiej, przez którą przechodzą igły;
3. podłużne narzędzie do szycia o ostrym czubku, zwykle wykonane z kości zwierzęcych
SJP.pl
zdrobnienie od: igielnik
SJP.pl
pojemnik służący do przechowywania igieł (szpilek) lub ozdobna poduszeczka do wbijania igieł celem uchowania ich w porządku i jednym miejscu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: igiełka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: igła
Wiktionary
IPA: ˌiɟɛˈwɛt͡ʃka, AS: iǵeu̯ečka
Wiktionary
1. zdrobnienie od: igła;
2. jakieś doznanie zmysłowe lub psychiczne, np. igiełka strachu
SJP.pl
podobny kształtem do igiełki
SJP.pl
1. regionalnie: drzewo iglaste;
2. pilnik iglicowy
SJP.pl
dawniej: przymiotnik od: igła (w znaczeniu narzędzia do szycia); igielny
SJP.pl
dotyczący wyrobu igieł
SJP.pl
w dawnej Polsce: rzemieślnik wyrabiający igły, szpilki i haftki; szpilkarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik wykonujący igły
(1.2) pracownik czesalni
(1.3) pracownik przy produkcji igieł w fabryce
Wiktionary
rzecz. iglarstwo n., iglarnia ż., igła ż.
przym. iglarski
Wiktionary
klasa drzew lub krzewów należących do gromady nagonasiennych, obejmująca około 600 gatunków; szpilkowe
SJP.pl
Iglaste, szpilkowe (Pinopsida Burnett) – klasa drzew i krzewów należących do gromady nagonasiennych. W zależności od systemu klasyfikacyjnego obejmuje tylko rząd sosnowców Pinales z rodziną sosnowatych Pinaceae (231 gatunków) lub różnie łączone w rzędy także rodziny: araukariowatych, zastrzalinowatych, sośnicowatych, cyprysowatych i cisowatych, w sumie z ok. 600 gatunkami. Za wąskim ujęciem klasy przemawia problematyczna pozycja gniotowych Gnetopsida w wielu analizach filogenetycznych wskazywana jako zagnieżdżona w obrębie szeroko ujmowanych iglastych i tym samym czyniąca z nich takson parafiletyczny.
Wikipedia
1. pokryty igłami, złożony z igieł;
2. ostro zakończony, wysmukły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest zakończony ostrym szpicem, którego zakończenie przypomina igłę
(1.2) bot. dendr. związany z roślinami, których liście mają formę igieł
Wiktionary
(1.1) Krogulec zakłada gniazdo na drzewach iglastych w pobliżu pnia, na wysokości 5-6 m.
(1.1) Siedzieliśmy pod rozłożystymi, iglastymi drzewami, przy pniu, gdzie było zacisznie i sucho.
(1.2) Złotoborowik wysmukły rośnie w lasach iglastych, przede wszystkim wśród sosen (jego grzybnia tworzy związek, tzw. mikoryzę z korzeniami właśnie tych drzew).
Wiktionary
IPA: iɡˈlastɨ, AS: iglasty
Wiktionary
rzecz. igła ż., igliwie n., iglak mrz.
przym. igielny, igłowy
Wiktionary
(1.2) szpilkowy
Wiktionary
Miejscowości i miejsca:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. ostre zwieńczenie wieży lub dachu w postaci smukłego stożka;
2. część składowa różnego rodzaju narzędzi lub urządzeń kształtem przypominająca igłę;
3. szpiczasta skała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. długi, wąski stożek zwieńczający wieżę
(1.2) techn. część urządzenia w kształcie igły
(1.3) ruchomy element broni palnej uderzający w spłonkę
(1.4) geol. spiczasta skała
(1.5) bot. nazwa systematyczna|Erodium cicutarium|ref=tak., roślina owłosiona o liliowych kwiatach
(1.6) ryb. narzędzie do dziania ręcznego siatek rybackich
Wiktionary
Wikipedia
IPA: iɡˈlʲit͡sa, AS: iglʹica
Wiktionary
przym. iglicowy
rzecz. igłówka ż., igła ż., zdrobn. igliczka ż.
Wiktionary
(1.1) igła ż.
(1.2) igła ż.
(1.6) kleszczka ż., igła ż.
Wiktionary
karabin odtylcowy
SJP.pl
związany z iglicą
SJP.pl
regionalnie, zwykle w liczbie mnogiej: druty do robienia dzianiny lub siatek
SJP.pl
regionalnie, zwykle w liczbie mnogiej: druty do robienia dzianiny lub siatek
SJP.pl
Leptorhaphis Körb. (igliczka) – rodzaj grzybów z rodziny Naetrocymbaceae.
Wikipedia
rodzina ślimaków z podgromady przodoskrzelnych
SJP.pl
związany z igliczką
SJP.pl
1. drzewo z rodziny bobowatych rosnące w Ameryce, Azji i tropikalnej Afryce; glediczia, glediczja;
2. ryba z rodziny igliczniowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. europejska ryba morska, u której ikra i młode znajduje się w komorze lęgowej na ciele;
(1.2) dendr. cierniste drzewo o owocach zebranych w strąki;
Wiktionary
Iglicznia – nazwa stosowana dla kilku gatunków ryb i drzew:
Wikipedia
IPA: iɡˈlʲit͡ʃʲɲa, AS: iglʹičʹńa
Wiktionary
(1.2) glediczja
Wiktionary
rząd ryb promieniopłetwych
SJP.pl
Igliczniokształtne (Syngnathiformes) – rząd ryb promieniopłetwych (Actinopterygii), czasami klasyfikowany jako Syngnathoidei – podrząd ciernikokształtnych (Gasterosteiformes). Obejmuje ponad 260 gatunków opisanych naukowo (2006), między innymi iglicznie i koniki morskie. W Polsce występują dwa gatunki igliczniowatych – iglicznia (Syngnathus typhle) oraz wężynka (Nerophis ophidion).
Wikipedia
o cechach igliczniokształtnych (rząd ryb)
SJP.pl
rodzina ryb morskich, o wydłużonym, wężykowatym ciele, żyjących w zaroślach z trawy morskiej, upodabniających się do niej barwą i kształtem
SJP.pl
Igliczniowate (Syngnathidae) – rodzina ryb igliczniokształtnych (Syngnathiformes), obejmująca pławikoniki oraz iglicznie.
Wikipedia
o cechach igliczniowatych (ryb morskich żyjących w zaroślach z trawy morskiej, upodabniających się do niej barwą)
SJP.pl
przymiotnik od: iglica
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca śpiew samca wilgi
Wiktionary
(1.1) Z ogrodu wzywał samiec wilgi: – Iglio-diglio, iglio-diglio.
Wiktionary
(1.1) iglio-dyglio
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca śpiew samca wilgi
Wiktionary
(1.1) Z ogrodu wzywał samiec wilgi: – Iglio-dyglio, iglio-dyglio.
Wiktionary
(1.1) iglio-diglio
Wiktionary
igły drzew iglastych zaściełające ziemię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) igły drzew iglastych
(1.2) opadłe igły drzew iglastych
Wiktionary
Igliwie – opadłe na dno lasu liście (igły) drzew iglastych, stanowiące składnik ściółki leśnej. Igliwie stanowi także surowiec użytkowany do wyrobu m.in. pasz, olejków eterycznych, sztucznego włosia, stroiszu, wosków, papieru, płyt izolacyjnych. Do przerobu pozyskiwane jest jednak zwykle w formie cetyny, tj. pozyskiwane jest z gałęzi drzew iglastych po ich obaleniu w lasach użytkowanych rębnie. Igliwie sosen długoigielnych stanowi także surowiec dla plecionkarstwa.
Wikipedia
(1.1) Zesmreczyły się chmury igliwiem / Bure świerki o góry wsparte.
Wiktionary
IPA: iɡˈlʲivʲjɛ, AS: iglʹivʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. igłówka ż., igła ż.
przym. iglasty
Wiktionary
przymiotnik od: igliwie; igliwiowy
SJP.pl
kopulasty domek z bloków lodu lub brył ubitego śniegu; igloo, iglu
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: iglo lub iglu] kopulasty domek z bloków lodu lub brył ubitego śniegu; iglo, iglu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kopulasty domek z brył ubitego śniegu lub lodu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Eskimosi budują swoje igloo z lodu.
Wiktionary
IPA: ˈiɡlɔ|ˈiɡlu, AS: iglo|iglu
Wiktionary
kopulasty domek z bloków lodu lub brył ubitego śniegu; igloo, iglo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. igloo.
Wiktionary
(1.1) Eskimosi budują swoje iglu z lodu.
Wiktionary
IPA: ˈiɡlu, AS: iglu
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|ang|igloo. < etym|inuk|ᐃᒡᓗ.
uwagi. inna pisownia igloo
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|igloo.
źródła.
== iglu (język baskijski.) ==
thumb|iglu (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) igloo, iglu
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: ignotus (z łaciny: nieznany)
SJP.pl
zdrobnienie od: Ignacy (imię męskie)
SJP.pl
nazwa wielu miejscowości i ich części w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Ignacja – żeński odpowiednik imienia Ignacy, które posiada nieustaloną do końca etymologię. Według najbardziej rozpowszechnionej teorii wywodzi się je od łacińskiego wyrazu ignis, oznaczającego „ogień”. Zachodzi jednak również podobieństwo między tym imieniem a nazwą łacińskiego rodu Egnacjuszów (Egnatii). Istnieją też hipotezy o etruskim pochodzeniu Ignacego.
Wikipedia
1. taki jak u św. Ignacego Loyoli, charakterystyczny dla św. Ignacego Loyoli;
2. w religii katolickiej: medytacja ignacjańska - metoda modlitwy według św. Ignacego Loyoli, jedno z ćwiczeń duchownych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. odnoszący się do duchowości świętego Ignacego Loyoli, związany z duchowością świętego Ignacego Loyoli
Wiktionary
(1.1) Wiktor pojechał na rekolekcje ignacjańskie do Zakopanego.
Wiktionary
rzecz. Ignacy mos.
Wiktionary
zdrobnienie od: Ignacy (imię męskie)
SJP.pl
Ignac z małżonką; Ignacowie
SJP.pl
Ignac z małżonką; Ignacostwo
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ignacowa
Wiktionary
rzecz. Ignaców m.
:: fż. ignacowianka ż.
przym. ignacowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ignacowa
Wiktionary
rzecz. Ignaców m.
:: fm. ignacowianin m.
przym. ignacowski
Wiktionary
Ignac z małżonką; Ignacostwo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ignacowa
Wiktionary
rzecz. Ignaców m., ignacowianin m., ignacowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ignaca lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Ignacy – imię męskie o niepewnej do końca etymologii. Według najbardziej rozpowszechnionej teorii wywodzi się je od łacińskiego wyrazu ignis, oznaczającego „ogień”. Zachodzi jednak również podobieństwo między tym imieniem, a nazwą łacińskiego rodu Egnacjuszów (Egnatii). Istnieją też hipotezy o etruskim pochodzeniu Ignacego.
Wikipedia
(1.1) Brat Ignacy maluje piękne ikony.
Wiktionary
IPA: iɡˈnat͡sɨ, AS: ignacy
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Ignaś mos.
przym. ignacjański
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Ignaczak:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ignalina
Wiktionary
rzecz. Ignalin m.
:: fż. ignalinianka ż.
przym. ignaliński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ignalina
Wiktionary
rzecz. Ignalin m.
:: fm. ignalinianin m.
przym. ignaliński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ignalina
Wiktionary
rzecz. Ignalin m., ignalinianin m., ignalinianka ż.
Wiktionary
pnąca roślina zielna z rodziny pochrzynowatych; jams; pochrzyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. zob. pochrzyn.
Wiktionary
Pochrzyn, jam, ignam (Dioscorea L.) – rodzaj wieloletnich pnączy z bulwiastymi kłączami. Należy do niego ponad 600 gatunków pochodzących głównie z obszarów tropikalnych. Najwięcej pochrzynów rośnie w naturze i uprawia się w Afryce Zachodniej, szczególnie w Ghanie, Nigerii oraz w Azji Południowo-Wschodniej, w Ameryce Południowej i na Karaibach.
Wikipedia
(1.1) pochrzyn, jams
Wiktionary
zdrobnienie od: Ignacy (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od Ignacy
Wiktionary
(1.1) Zwiedziliśmy z Ignasiem muzeum w Katowicach.
Wiktionary
rzecz. Ignacy mos.
Wiktionary
(1.1) Ignacy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Ignacy (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ignasia lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Ignatowicz – polskie nazwisko typowe patronimiczne, z końcówką -icz co oznacza „potomek Ignacego”. Rosyjskim odpowiednikiem jest Игнатович . Według bazy PESEL z dnia 27 stycznia 2022 roku nazwisko to nosiło 1157 Polek i 1070 Polaków.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
skała piroklastyczna, silnie spieczony tuf
SJP.pl
Ignimbryt lub tuf spieczony – skała piroklastyczna będąca skałą osadową pochodzenia wulkanicznego, silnie porowata, należąca do grupy skał kwaśnych, o składzie chemicznym zbliżonym do ryolitu lub dacytu. Powstała podczas wybuchu wulkanu w wyniku wypadania materiałów piroklastycznych z chmur erupcyjnych i spojenia tego materiału upłynnionym, rozgrzanym popiołem wulkanicznym, przy udziale gorących par i gazów wulkanicznych.
Wikipedia
leczenie drobnych zmian na skórze lub błonach śluzowych elektrokauterem
SJP.pl
samochód typu Suzuki Ignis
SJP.pl
Wikipedia
w elektryce: nieruchoma elektroda zapłonowa w kształcie stożka wykonanego z półprzewodnika, zanurzona ostrzem w ciekłej katodzie, umożliwiająca wybór chwili zapłonu w głównym obszarze wyładowczym ignitronu; zapalnik
SJP.pl
trójelektrodowa lampa elektronowa gazowana
SJP.pl
Prostownik – element lub zestaw elementów elektronicznych służący do zamiany napięcia przemiennego na napięcie jednego znaku, które po dalszym odfiltrowaniu może być zmienione na napięcie stałe.
Wikipedia
związany z ignitronem
SJP.pl
potocznie: automatyczne blokowanie (ignorowanie) czyichś wiadomości
SJP.pl
brak podstawowej wiedzy lub nieznajomość czegoś; nieuctwo, ciemnota, niewiedza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brak wiedzy na jakiś ważny temat
Wiktionary
IPA: ˌiɡnɔˈrãnt͡sʲja, AS: ignorãncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. ignorowanie n., ignorant m., ignorantka ż.
czas. ignorować
przym. ignorancki, ignorowany
Wiktionary
(1.1) niewiedza, nieobeznanie, nieznajomość, nieuctwo, nieświadomość, niekompetencja, dyletantyzm
Wiktionary
1. przejawiający brak podstawowej wiedzy; niekompetentny;
2. świadczący o czyjejś nieznajomości czegoś, np. ignorancka opinia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nacechowany lekceważeniem faktów
Wiktionary
(1.1) Jego ignoranckie podejście do problemów ekologii jest niebezpieczne.
Wiktionary
rzecz. ignorowanie n., ignorant mos., ignorancja ż.
czas. ignorować
Wiktionary
człowiek odznaczający się brakiem podstawowej wiedzy; nieuk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek wykazujący ignorancję, odznaczający się brakiem elementarnej wiedzy
Wiktionary
IPA: iɡˈnɔrãnt, AS: ignorãnt
Wiktionary
rzecz. ignorancja ż., ignorowanie n., zignorowanie n.
:: fż. ignorantka ż.
czas. ignorować ndk., zignorować dk.
przym. ignorancki, ignorowany
Wiktionary
kobieta odznaczająca się brakiem podstawowej wiedzy; dyletantka
SJP.pl
1. celowo czegoś nie zauważać bądź nie zwracać na coś uwagi;
2. ignorować się - ignorować jeden drugiego
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zignorować)
(1.1) pomijać, nie zwracać uwagi
czasownik zwrotny niedokonany ignorować się (dk. zignorować się)
(2.1) nie zwracać uwagi na siebie nawzajem
Wiktionary
(1.1) Ignorujemy tych, którzy sobie na to zasłużyli.
Wiktionary
IPA: ˌiɡnɔˈrɔvat͡ɕ, AS: ignorovać
Wiktionary
rzecz. ignorowanie n., ignorancja ż., ignorant m., ignorantka ż.
przym. ignorancki
przysł. ignorancko
Wiktionary
(1.1) lekceważyć, bagatelizować, traktować jak powietrze, wulg. olewać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pomijanie, niezwracanie uwagi
Wiktionary
IPA: ˌiɡnɔrɔˈvãɲɛ, AS: ignorovãńe
Wiktionary
rzecz. ignorancja ż., ignorant m., ignorantka ż., zignorowanie n.
czas. ignorować ndk., zignorować ndk.
przym. ignorancki
przysł. ignorancko
Wiktionary
świadomie nie reagując na coś; ignorancko
SJP.pl
z łaciny: nieznany (w skrócie zapisywane: ign.)
SJP.pl
Adolf Peretz niekiedy też Perec, ps. Ignotus (ur. 2 marca 1855 w Kaliszu, zm. 16 września 1933 w Warszawie) – polski ekonomista, finansista, kupiec i publicysta żydowskiego pochodzenia.
Wikipedia
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = biol. inwazyjny gatunek obcy;
Wiktionary
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Igor – zaimportowane z Rosji imię męskie pochodzenia skandynawskiego, wywodzące się z pierwotnego Ingwar (Ingvarr). Imię to jest złożone z członów: Ing-, prawdopodobnie pochodzącego od imienia jednego z bogów germańskich, oraz -war, pochodzącego najprawdopodobniej od staro-wysoko-niemieckiego słowa wart – stróż, pasterz. Imię to nosił wielki książę kijowski i czernihowski z XII wieku św. Igor, którego wspomina się 5 czerwca. Na Rusi Kijowskiej stanowi ślad obecności wikińskiej. W Polsce odbierane jako typowo „wschodnie”.
Wikipedia
(1.1) W czasie wakacji w Bostonie Igor zaczął mężnieć.
Wiktionary
IPA: ˈiɡɔr, AS: igor
Wiktionary
rzecz. Igorek m.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Igorek
Wiktionary
zdrobnienie od: Igor (imię męskie); Iguś
SJP.pl
zdrobnienie od: Igor (imię męskie); Iguś
SJP.pl
Igor z małżonką; Igorowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Igora lub z nim związany
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Igołomia – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Igołomia-Wawrzeńczyce.
Miejscowość leży przy drodze krajowej nr 79.
W latach 1918–1939 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego. Do 1954 siedziba gminy Igołomia. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Igołomia. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.
Wikipedia
mieszkaniec Igołomi (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Igołomi
Wiktionary
rzecz. Igołomia ż.
:: fż. igołomianka ż.
przym. igołomski
Wiktionary
mieszkanka Igołomi (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Igołomi
Wiktionary
rzecz. Igołomia ż.
:: fm. igołomianin m.
przym. igołomski
Wiktionary
→ Igołomia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Igołomi
Wiktionary
rzecz. Igołomia ż., igołomianin m., igołomianka ż.
Wiktionary
dawniej:
1. zabawa, gra, igrzysko;
2. miłosna igraszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. gra
Wiktionary
Igra (ros. Игра) – osiedle w Rosji, w Udmurcji, ośrodek administracyjny rejonu igrińskiego. W 2010 liczyło 20 737 mieszkańców.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. igrać ndk., grać dk.
rzecz. gra ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|gra.
źródła.
== igra (język bośniacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gra
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈiɡra, AS: igra
Wiktionary
czas. igrać ndk., grać dk.
rzecz. gra ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. igrać ndk., grać dk.
rzecz. gra ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|gra.
źródła.
== igra (język bośniacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gra
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. bawić się czymś, traktować coś jak zabawę, niepoważnie (np. Nie igraj ze śmiercią.);
2. poetycko: migać, drgać (np. o świetle)
SJP.pl
1. fraszka, coś prostego;
2. coś do zabawy;
3. bawienie się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) beztroska zabawa
Wiktionary
1. fraszka, coś prostego;
2. coś do zabawy;
3. bawienie się
SJP.pl
dawniej: zabawy, gry, igraszki, igrzyska; igry
SJP.pl
Igrce – widowiska średniowieczne.
Miały charakter ludyczny, czyli zabawny, daleki od spraw religii, bliski życia codziennego i spraw doczesnych. Prezentowane pod gołym niebem, zwykle podczas jarmarku przez wędrownych artystów o rozmaitych umiejętnościach: akrobatów, grajków, śpiewaków, mimów i żartownisiów. O tego typie teatru wiemy tylko ze źródeł przekazu ustnego, literacką wizję takich występów dał Wacław Berent w powieści historycznej Żywe kamienie z 1918 roku.
Wikipedia
1. nazwa litery Y;
2. potocznie: coś, o czymś nie chce się lub nie można mówić dokładnie; iks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. nazwa litery y / Y
(1.2) mat. oznaczenie niewiadomej lub zmiennej zależnej (funkcji)
(1.3) coś bliżej niesprecyzowanego
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) ktoś, o kim dokładniej nie można lub nie chce się mówić
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Igrek n.
przym. igrekowy
Wiktionary
(1.1) y / Y
(1.3) Igrek
Wiktionary
potocznie: bliżej nieokreślona osoba; jakiś człowiek, pewna osoba; Iksiński, iksiński, Igrekowski
SJP.pl
związany z igrekiem
SJP.pl
w średniowieczu: wędrowny muzyk, śpiewak, sztukmistrz, aktor zabawiający publiczność; wagant, truwer, goliard
SJP.pl
Wikipedia
zawody sportowe składające się z wielu dyscyplin, oglądane przez liczną widownię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) publiczna impreza
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Podczas igrzysk zdarzyło się kilka istotnych wpadek.
Wiktionary
rzecz. igrzysko n.
przym. igrzyskowy
Wiktionary
(1.1) zawody
Wiktionary
dawniej: impreza o charakterze innym niż sportowy, np. teatralna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. impreza o charakterze niesportowym
Wiktionary
(1.1) A motłoch wył z rosnącą wściekłością, igrzysk i chleba....
Wiktionary
rzecz. igrzyska nmos.
Wiktionary
przymiotnik od: igrzysko
SJP.pl
duża jaszczurka, ceniona ze względu na jadalne jaja i mięso; legwan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) herp. jaszczurka należąca do legwanów;
(1.2) kulin. mięso z iguany (1.1)
(1.3) kulin. potrawa z iguana (1.1)
Wiktionary
Iguana – rodzaj jaszczurek z rodziny legwanowatych (Iguanidae).
Wikipedia
(1.1) Na ścianie wisi makatka z iguaną.
Wiktionary
IPA: ˌiɡuˈwãna, AS: iguu̯ãna
Wiktionary
(1.1) legwan
(1.2) legwan
(1.3) legwan
Wiktionary
roślinożerny gad kopalny z grupy dinozaurów, osiągający dziesięć metrów długości
SJP.pl
Iguanodon („ząb iguany”) – rodzaj dinozaura z grupy ornitopodów, zajmujący pozycję pośrodku pomiędzy pierwszymi z szybkich, dwunożnych hipsylofodontów z jury środkowej, a hadrozaurami stanowiącymi najbardziej zaawansowane formy z kredy późnej. Do rodzaju zaliczano wiele gatunków datowanych w czasie od jury późnej do kredy późnej, zamieszkujących Europę, Azję i Amerykę Północną. Taksonomia rodzaju pozostaje przedmiotem badań, opisywane są nowe gatunki, a stare przenosi się do odrębnych rodzajów. Na początku XXI wieku badacze zasugerowali pozostawienie w nim tylko jednego dobrze uzasadnionego gatunku I. bernissartensis, żyjącego od późnego barremu do najwcześniejszego aptu (kreda wczesna) na terenie dzisiejszej Belgii i prawdopodobnie na innych terenach Europy. Dokładniej okres ten przypada na 126-125 milionów lat temu. Były to masywne, duże zwierzęta roślinożerne wyróżniające się dużym kolcem na kciuku służącym prawdopodobnie do obrony przed drapieżnikami, podczas gdy cztery kolejne chwytne palce używane były podczas żerowania.
Wikipedia
roślinożerny gad kopalny z grupy dinozaurów, osiągający dziesięć metrów długości
SJP.pl
Wikipedia
rodzina jaszczurek; legwany
SJP.pl
ihumen, przełożony klasztoru prawosławnego
SJP.pl
Igumen, ihumen (gr. ἡγούμενος, 'hēgoúmenos' - "idący na przedzie, wiodący"; mac. i bułg. игумен, 'igumen'; ros. игумен, 'igumien'; ukr. ігумен, 'ihumen'; biał. ігумен, 'ihumien') – w prawosławiu oraz w katolickich Kościołach wschodnich przełożony samodzielnego monasteru lub domu zakonnego, odpowiednik katolickiego przeora.
Wikipedia
przełożona żeńskiego monasteru; ihumenia
SJP.pl
ihumeństwo; dawniej:
1. godność, stanowisko igumena;
2. klasztor kierowany przez igumena
SJP.pl
zdrobnienie od: Igor (imię męskie); Igorek
SJP.pl
1. narzędzie do szycia, ostry pręcik z uszkiem do nawlekania nici;
2. element urządzenia technicznego kształtem przypominający igłę; iglica;
3. wąski, ostro zakończony liść drzew i krzewów iglastych;
4. rodzaj zwieńczenia wieży; iglica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraw. cienki podłużny przedmiot o ostrym zakończeniu, najczęściej wykonany z metalu;
(1.2) bot. dendr. liść roślin iglastych
(1.3) biol. mineralny element strukturalny szkieletu gąbek
(1.4) med. podłużny metalowy pręcik pusty w środku wbijany w ciało w czasie wykonywania zastrzyku;
(1.5) techn. element wytwarzający drgania podczas przesuwania się w rowku płyty gramofonowej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Moja babcia używa igły do szycia.
(1.2) Trzeba pozamiatać igły spod choinki.
Wiktionary
IPA: ˈiɡwa, AS: igu̯a
Wiktionary
rzecz. igliwie n., iglak m., igłówka ż.
:: zdrobn. igiełka ż.
:: zgrub. iglica ż., igliszcza lm.
przym. igielny, igłowy, iglasty
Wiktionary
(1.1) szpilka, reg. śl. jegła.
(1.2) szpilka
(1.3) skleryt
Wiktionary
wiecznie zielone drzewo iglaste; araukaria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Czechach;
(1.2) geogr. rzeka w Czechach;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: iɡˈwava, AS: igu̯ava
Wiktionary
przym. igławski
Wiktionary
rodzina roślin nagonasiennych; araukariowate
SJP.pl
Wikipedia
o cechach igławowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Igławą, dotyczący Igławy (miasta lub rzeki)
Wiktionary
rzecz. Igława ż.
Wiktionary
w budownictwie: długa, cienka rura ze stali zakończona ostrzem, zaopatrzona w filtr i połączona z pompą ssącą; urządzenie służące do obniżania poziomu wód gruntowych i odprowadzania ich poza miejsce budowy; filtr igłowy
SJP.pl
Igłofiltr, filtr igłowy – Przewód rurowy (PE, PCW, metalowy itp.) na którego końcu znajduje się część robocza – tzw. filtr z perforacją/szczelinami za pośrednictwem którego odprowadzana jest woda z gruntu. Podstawowym celem zastosowania igłofiltrów jest tymczasowe obniżenie poziomu wód gruntowych, najczęściej w trakcie prowadzenia prac ziemnych, budowlanych i inżynieryjnych.
Wikipedia
rodzaj ptaków z podrodziny jerzyków
SJP.pl
dalekowschodnia metoda leczenia, polegająca na wbijaniu igieł w określone punkty ciała pacjenta; nakłuwanie, akupunktura
SJP.pl
nakłuwać igłami
SJP.pl
podobny kształtem do igły
SJP.pl
materiał wytworzony techniką igłowania
SJP.pl
1. potocznie: drukarka igłowa;
2. igłówka sosnowa - muchówka z rodziny pryszczarkowatych, szkodnik upraw sosnowych; pryszczarek sosnowy;
3. igłówka Baera - muchówka z rodziny pryszczarkowatych, szkodnik upraw sosnowych; pryszczarek Baera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. drukarka igłowa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wydrukujesz mi coś na swojej igłówce?
Wiktionary
rzecz. igła ż., iglica ż., igliwie n.
:: zdrobn. igiełka
przym. igielny, igłowy
Wiktionary
→ igła
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z igłą, dotyczący igły
Wiktionary
rzecz. igła ż., igłówka ż.
przym. iglasty
Wiktionary
rodzaj gryzoni z rodziny ursonowatych; koendu, kuandu, jeżownica
SJP.pl
Koendu, igłozwierz, jeżownica (Coendou) – rodzaj ssaków z podrodziny ursonów (Erethizontinae) w obrębie rodziny ursonowatych (Erethizontidae).
Wikipedia
wykrzyknik naśladujący końskie rżenie
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca końskie rżenie
Wiktionary
(1.1) Koń stanął dęba i zarżał głośno: – Ihaha!
Wiktionary
(1.1) ihahaha, ihahaa, iaa, i-ja, i-jja
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca końskie rżenie
Wiktionary
(1.1) Koń stanął dęba, wydając z siebie głośne: – Ihahaa!
Wiktionary
(1.1) ihaha, ichacha, ihahaha, iaa, i-ja, i-jja
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca końskie rżenie
Wiktionary
(1.1) Koń stanął dęba, wydając z siebie głośne: – Ihahaha!
Wiktionary
(1.1) ihaha, ichacha, ihahaa, iaa, i-ja, i-jja
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. stan uświęcenia, w jakim znajduje się muzułmanin w czasie pielgrzymki do Mekki
2. biały, bawełniany ubiór pielgrzyma
SJP.pl
Ihram (arab. إحرام) to w islamie stan uświęcony, który muzułmanin musi przyjąć przed wejściem na teren „haram” Mekki i Medyny, w punkcie zwanym mikat, w celu odprawienia obrzędów hadżdżu lub umry, zwanych niekiedy – niezbyt szczęśliwie – „wielką” i „mniejszą pielgrzymką”.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie, położona w rejonie tarnopolskim obwodu tarnopolskiego;
Wiktionary
Ihrowica (ukr. Ігровиця, lokowana jako Irowice, inne nazwy Ihrowice) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie tarnopolskim. W 2001 liczyła 1704 mieszkańców.
Leży na Wyżynie Podolskiej między rzekami Seret i Zbrucz, 16 km na północ od Tarnopola, na trasie Tarnopol-Załoźce.
Wikipedia
przym. ihrowicki
Wiktionary
(1.1) hist. war. Ihrowice
Wiktionary
w starożytnym chrześcijaństwie: symbol i monogram Jezusa; I.H.S.
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) rel. monogram będący symbolem Jezusa;
Wiktionary
Chrystogram – monogram będący symbolem Jezusa Chrystusa w formie akronimu lub ligatury. Najbardziej znane chrystogramy to Chi Rho (znak ⳩) i monogram IHS. Rolę chrystogramu pełnił również staurogram i inne ligatury.
IHS (właśc. IHΣ) jest greckim skrótem imienia IHΣΟΥΣ (Jezus).
Wikipedia
(1.1) Zakonnice wyhaftowały na humerałach ozdobny chrystogram IHS.
Wiktionary
(1.1) IHC, chrystogram
Wiktionary
igumen, przełożony klasztoru prawosławnego
SJP.pl
Igumen, ihumen (gr. ἡγούμενος, 'hēgoúmenos' - "idący na przedzie, wiodący"; mac. i bułg. игумен, 'igumen'; ros. игумен, 'igumien'; ukr. ігумен, 'ihumen'; biał. ігумен, 'ihumien') – w prawosławiu oraz w katolickich Kościołach wschodnich przełożony samodzielnego monasteru lub domu zakonnego, odpowiednik katolickiego przeora.
Wikipedia
przełożona żeńskiego monasteru; igumenia
SJP.pl
igumeństwo; dawniej:
1. godność, stanowisko ihumena;
2. klasztor kierowany przez ihumena
SJP.pl
wykrzyknik oznaczający m.in. zniecierpliwienie, rozczarowanie, lekceważenie; i; iii
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …wyrażający niezadowolenie, lekceważenie, zniecierpliwienie, rozczarowanie itp.
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) i, iii
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== ii (język jaćwieski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przyimek
(1.1) w, do
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== ii (język jaćwieski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przyimek
(1.1) w, do
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(1.1) i, iii
Wiktionary
wykrzyknik oznaczający m.in. zniecierpliwienie, rozczarowanie, lekceważenie; i; ii
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …wyrażający niezadowolenie, lekceważenie, zniecierpliwienie, rozczarowanie itp.
Wiktionary
(1.1) i, ii
Wiktionary
skrót od: International Institute for Strategic Studies - Międzynarodowy Instytut Studiów Strategicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w obwodzie irkuckim Rosji, uchodzi do Zbiornika Brackiego
Wiktionary
właściwość fonetyczna niektórych chorwackich dialektów, w których historyczną samogłoskę "ĕ" wymawia się jak "ije"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydrol. rzeka w Rosji, w Baszkortostanie i Tatarstanie, lewy dopływ Kamy w dorzeczu Wołgi;
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z Ikatem (rzeką na Syberii w Rosji)
Wiktionary
1. krzew z rodziny ikacynowatych;
2. alkaloid ekstrahowany z tego krzewu
SJP.pl
rodzina roślin z rzędu ostrokrzewowców
SJP.pl
o cechach ikacynowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
modraszek ikar - motyl dzienny z rodziny modraszkowatych; mnogooczak lazurek
SJP.pl
Ikar (gr. Ἴκαρος Íkaros, łac. Icarus) – w mitologii greckiej syn Dedala i Naukrate, niewolnicy władcy Krety – Minosa.
Dedal, ojciec Ikara, był ateńskim kowalem. Mimo że należał do najwybitniejszych rzemieślników i wynalazców, jego uczeń Talos prześcignął go w sztuce – zazdrosny Dedal zabił go więc, po czym uciekł z Aten na rządzoną przez Minosa Kretę. Tam na życzenie króla wybudował Labirynt, budowlę mającą być siedzibą Minotaura, potwora o kształcie pół człowieka, pół byka, spłodzonego przez żonę Minosa Pazyfae i byka – była to kara zesłana na władcę przez Posejdona.
Wikipedia
grecka wyspa na Morzu Egejskim
SJP.pl
Ikaria (gr. Ικαρία) – grecka wyspa na Morzu Egejskim, w administracji zdecentralizowanej Wyspy Egejskie, w regionie Wyspy Egejskie Północne, w jednostce regionalnej Ikaria, w gminie Ikaria.
W 2011 roku liczyła 8423 mieszkańców, mając powierzchnię 255 km². Główna miejscowość to Ajos Kirikos.
Wikipedia
autobus marki Ikarus
SJP.pl
Ikarus – przedsiębiorstwo specjalizujące się w produkcji autobusów. Jego główna siedziba mieści się w Budapeszcie na Węgrzech. Autobusy produkowane są w Székesfehérvárze. Ikarus należał do 2006 roku do koncernu Irisbus.
Wikipedia
mieszkaniec Ikarii
SJP.pl
mieszkanka Ikarii
SJP.pl
1. → Ikar; ikarowy;
2. → Ikaria; ikariański;
3. → Ikaryjczyk
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Morza Ikaryjskiego
Wiktionary
właściwość fonetyczna niektórych chorwackich dialektów, w których historyczną samogłoskę "ĕ" wymawia się jak "i"
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: Indywidualne Konto Emerytalne
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = ekon. indywidualne konto emerytalne;
Wiktionary
Indywidualne konto emerytalne (IKE) – dobrowolna forma ubezpieczenia społecznego w Polsce, stanowiąca element tzw. III filaru emerytalnego.
Wikipedia
szwedzki koncern meblarski; Ikea
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju żeńskiego, nazwa własna
(1.1) szwedzka firma produkująca meble i artykuły dekoracyjne;
(1.2) marka produktów sprzedawanych przez firmę IKEA (1.1)
(1.3) sklep należący do firmy IKEA (1.1)
Wiktionary
IKEA (albo Ikea) – przedsiębiorstwo z siedzibą w Holandii, zajmujące się produkcją oraz sprzedażą mebli, a także artykułów dekoracyjnych, założone przez Ingvara Kamprada w 1943 roku w Szwecji. Nazwa jest akronimem od wyrazów: Ingvar, Kamprad, Elmataryd, Agunnaryd.
Do 1967 roku firma używała zapisu Ikéa. Od 2008 roku jest jednym z największych sprzedawców mebli na świecie.
Wikipedia
(1.1) W 2010 r. IKEA posiadała 316 sklepów w 44 krajach.
(1.3) W niedzielę jedziemy do Ikei na zakupy.
Wiktionary
przym. ikeowski
Wiktionary
1. sztuka układania kompozycji kwiatowych, pochodząca z Japonii;
2. kompozycja ułożona według tej sztuki;
3. naczynie do układania kwiatów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tradycyjna japońska sztuka układania kompozycji z kwiatów i innych części roślin;
(1.2) kompozycja ułożona według zasad sztuki ikebana (1.1)
(1.3) naczynie do układania kompozycji ikebana (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌikɛˈbãna, AS: ikebãna
Wiktionary
zdrobnienie od: ikebana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Mołdawii, prawy dopływ Dniestru
Wiktionary
Ikiel (rum. Ichel) – rzeka w Mołdawii, prawy dopływ Dniestru. Ma 101 kilometry długości, co czyni ją 8 najdłuższą rzeką w Mołdawii.
Roczny przepływ wody wynosi 20,5 mln m³, a średni wynosi 0,7 m³/s
Woda w rzece jest silnie zanieczyszczona, a brzegi są w wielu miejscach zaśmiecone odpadami z gospodarstw domowych.
Wikipedia
(1.1) Sieć rzeczna jest dobrze rozwinięta, a główne rzeki to Dniestr z dopływami: Reut, Ikiel, Botna i Byk oraz Prut, należące do zlewiska Morza Czarnego.
Wiktionary
przym. ikielski
Wiktionary
(1.1) daw. Ikuł
Wiktionary
w semiotyce: znak nazywający przedmioty, rzeczy, stan rzeczy
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: ikonografia
SJP.pl
1. obraz o tematyce religijnej w sztuce wschodniochrześcijańskiej i bizantyjskiej
2. niewielki znak graficzny symbolizujący folder, plik, program lub polecenie, stosowany w informatyce w aplikacjach z graficznym interfejsem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. rel. obraz sakralny, malowany na drewnie, wyobrażający postacie świętych, sceny z ich życia, sceny biblijne lub liturgiczno-symboliczne;
(1.2) przen. osoba lub rzecz symbolizująca jakieś zjawisko, podziwiana w danej branży
(1.3) inform. niewielki obrazek widoczny na ekranie, symbolizujący określony plik, folder, aplikację lub program i stanowiący odsyłacz uruchamiający je;
Wiktionary
Ikona (gr. εἰκών eikón „obraz”) – obraz sakralny powstały w kręgu kultury bizantyńskiej, wyobrażający postacie świętych, sceny z ich życia, sceny biblijne lub liturgiczno-symboliczne, charakterystyczny dla chrześcijańskich Kościołów wschodnich, w tym prawosławnego i greckokatolickiego. Pierwowzorem ikon były (prawdopodobnie, ponieważ nie ma pewności wśród historyków sztuki) portrety grobowe z Fajum lub wczesnochrześcijańskie malarstwo katakumbowe.
Wikipedia
(1.1) Według tradycji autorem pierwszych ikon był Łukasz Ewangelista.
(1.2) Zmarła ikona polskiego rocka.
Wiktionary
IPA: iˈkɔ̃na, AS: ikõna
Wiktionary
rzecz. ikonostas m.
:: zdrobn. ikonka ż.
przym. ikonowy
przedr. ikono-
skr. ikon.
Wiktionary
1. cecha czegoś przedstawiającego święte postacie w otoczeniu symboli religijnych, charakterystycznego dla stylu sztuki bizantyjskiej lub wczesnochrześcijańskiej; ikonograficzność, ikonowość;
2. cecha kogoś lub czegoś postrzeganego za symbol czegoś; ikonowość;
3. cecha czegoś przypominającego swym kształtem to, co przedstawia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ikoniczne; cecha tych, którzy są ikoniczni
Wiktionary
przym. ikoniczny
przysł. ikonicznie
rzecz. ikonka ż.
Wiktionary
ikonowy;
1. związany z ikoną - obrazem w cerkwi;
2. związany z ikoną - obrazkiem na ekranie; ikonkowy;
3. związany z ikoną - symbolem; emblematyczny;
4. związany z ikoną - przedstawieniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. dawna nazwa miasta Konya w Turcji
Wiktionary
Konya (gr. Ἰκόνιον Ikónion, łac. Iconium, dawniej także osm. قونیه Koniah, Konieh, Qunia) – miasto w południowej Turcji, na Wyżynie Anatolijskiej, u północnego podnóża Taurusu, stolica prowincji Konya. Według danych z 31 grudnia 2013 r. liczy ponad dwa miliony mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) W teologii prawosławnej Kefas wymieniany jest jako biskup Ikonium.
Wiktionary
(1.1) Konya
Wiktionary
1. mała ikona;
2. graficzny znak na monitorze komputera otwierający program, plik, folder itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mała ikona
(1.2) ekspresywnie o kimś lub czymś będącym ikoną, symbolem czegoś
(1.3) inform. schematyczna ilustracja jakiejś rzeczy, oprogramowania albo czynności, wyświetlana na ekranie monitora, spotykana często w informatyce, grach komputerowych i Internecie, po kliknięciu której przeprowadzana jest określona operacja w systemie
Wiktionary
(1.2) Straszny z niego bufon: JA wypędziłem, JA bym zrobił etc. A przecież cała jego rola sprowadzała się do bycia taką najbardziej czytelną ikonką opozycji (…)
(1.3) Na liście zadań w prawym dolnym rogu ekranu powinna znajdować się ikonka przedstawiająca głośnik.
Wiktionary
rzecz. ikona ż., ikonografia ż., ikonograf mos., ikonopisarz mos., ikonopisarka ż., ikonopis mos., ikonizacja ż., ikoniczność n.
czas. ndk. ikonizować, dk. zikonizować
przym. ikonkowy, ikoniczny, ikonowy, ikonograficzny
przysł. ikonicznie, ikonograficznie
Wiktionary
(1.2) symbol
(1.3) ikona
Wiktionary
osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopis, ikonopisarz, ikonografik, ikonograf
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z obrazem
Wiktionary
IPA: iˈkɔ̃nɔ, AS: ikõno
Wiktionary
rzecz. ikona ż.
Wiktionary
członek ikonoklazmu - ruchu religijnego, który przeciwstawiał się czci figur i obrazów religijnych; ikonoklasta, obrazoburca
SJP.pl
człowiek broniący czci obrazów świętych; obrazochwalca
SJP.pl
oddawanie czci ikonom i symbolom rzeczy świętych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. oddawanie czci ikonom
Wiktionary
Ikonodulia (gr. douleía „służba niewolnicza, niewola”) – oddawanie czci ikonom, obrazom, wizerunkom bóstwa i symbolom rzeczy świętych.
Wikipedia
IPA: ˌikɔ̃nɔˈdulʲja, AS: ikõnodulʹi ̯a
Wiktionary
1. osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonografik, ikonopis, ikonopisarz, ikonnik;
2. specjalista interpretujący dzieła wizualne; ikonografik, ikonolog;
3. osoba tworząca dzieła wizualne przedstawiające określony temat
SJP.pl
Ikonograf (ikonopisarz, ikonopis, malarz ikon) – to teolog, który wyraża wiarę Kościoła poprzez sztukę kościelną, która może być dopuszczona do udziału w liturgii (np. ikony, obrazy, rzeźby, odlewy, freski, hafty, mozaiki, itp.).
Wikipedia
1. dziedzina historii sztuki zajmująca się opisem i interpretacją dzieł plastycznych i występujących na nich motywów;
2. ogół związanych ze sobą dzieł plastycznych;
3. nauka pomocnicza historii zajmująca się badaniem dzieł plastycznych jako źródeł informacji historycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. pisanie ikon
(1.2) nauk. szt. naukowe interpretowanie obrazów;
(1.3) książk. ogół przedstawień wizualnych połączonych ze sobą osobą twórcy lub tematyką
(1.4) książk. przedstawienie wizualne
(1.5) książk. elementy uważane za charakterystyczne dla przedstawianego podmiotu
Wiktionary
Ikonografia (gr. eikonograhpia - 'przedstawienie, wyobrażenie' od eikon - 'obraz', grahpia - 'opis') – dziedzina badań historii sztuki, której zadaniem jest opis i interpretacja elementów treściowych i symbolicznych w dziełach sztuki. Termin użyty w piśmiennictwie greckim jako eikonographia ma oznaczenie przedstawienia obrazowego.
Wikipedia
(1.1) Iwan zainteresował się sztuką ikonografii po powrocie z Krety.
(1.2) Na zajęciach z ikonografii uczymy studentów rozpoznawania świętych na freskach i obrazach.
(1.3) W ikonografii chrześcijańskiej Biedaczyna z Asyżu posiada brodę.
Wiktionary
przym. ikonograficzny
rzecz. ikonka ż.
Wiktionary
(1.1) ikonopisarstwo
(1.2) ikonologia
(1.3) ikonografika
(1.5) ikonologia
Wiktionary
1. cecha czegoś przedstawiającego święte postacie w otoczeniu symboli religijnych, charakterystycznego dla stylu sztuki bizantyjskiej lub wczesnochrześcijańskiej; ikoniczność, ikonowość;
2. cecha czegoś będącego przedstawieniem wizualnym
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) nauk. związany z ikonografią (nauką)
(1.2) szt. będący przykładem ikonografii
Wiktionary
rzecz. ikonka ż., ikonografika ż., ikonografia ż., ikonograf m., ikonografka ż.
Wiktionary
(1.1) ikonologiczny
Wiktionary
ikonograf;
1. osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopis, ikonopisarz, ikonnik;
2. specjalista interpretujący dzieła wizualne; ikonolog
SJP.pl
ikonograf;
1. osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopis, ikonopisarz, ikonnik;
2. specjalista interpretujący dzieła wizualne; ikonolog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. ogół przedstawień wizualnych połączonych ze sobą osobą twórcy lub tematyką
(1.2) szt. graficzna wizualizacja informacji
Wiktionary
przym. ikonograficzny
Wiktionary
(1.1) ikonografia
(1.2) grafikon, infografika
Wiktionary
1. kobieta tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopisarka, ikonopiska;
2. kobieta tworząca dzieła wizualne przedstawiające określony temat;
3. mała ikonografika
SJP.pl
członek ikonoklazmu - ruchu religijnego, który przeciwstawiał się czci figur i obrazów religijnych; ikonoburca, obrazoburca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. przeciwnik kultu obrazów, wizerunków i figur religijnych
Wiktionary
Ikonoklazm, obrazoburstwo (od gr. eikōn – obraz; klásis – złamanie) – ruch religijny szerzący się w łonie chrześcijaństwa w VIII–IX wieku w Bizancjum i państwie Franków oraz w Niderlandach w XVI w., sprzeciwiający się kultowi obrazów i wizerunków.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) ikonoburca, obrazoburca
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) iconoclast
* duński: (1.1) ikonoklast w.
źródła.
== ikonoklasta (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) rel. ikonoklasta, obrazoburca
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) ikonoburca, obrazoburca
Wiktionary
ruch zwalczający oddawanie czci obrazom i figurom religijnym, rozwijający się na przełomie VIII i IX wieku w Bizancjum; obrazoburstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. ruch zwalczający oddawanie czci obrazom i figurom religijnym, rozwijający się na przełomie VIII i IX wieku w Bizancjum;
Wiktionary
Ikonoklazm, obrazoburstwo (od gr. eikōn – obraz; klásis – złamanie) – ruch religijny szerzący się w łonie chrześcijaństwa w VIII–IX wieku w Bizancjum i państwie Franków oraz w Niderlandach w XVI w., sprzeciwiający się kultowi obrazów i wizerunków.
Wikipedia
(1.1) Wkrótce ikonoklazm stał się doktryną Kościoła bizantyjskiego.
Wiktionary
IPA: ˌikɔ̃ˈnɔklasm̥, AS: ikõnoklasm̦
Wiktionary
rzecz. ikonoklasta m.
Wiktionary
(1.1) obrazoburstwo
Wiktionary
oddawanie czci obrazom i figurom religijnym
SJP.pl
Kult obrazów, kult wizerunków, ikonolatria – element kultu religijnego większości religii przejawiający się wykorzystaniem materialnych wytworów kultury – sztuk plastycznych – w różnorakich przejawach indywidualnego i grupowego życia religijnego. W węższym, ale powszechniejszym rozumieniu, termin odnosi się do elementu doktryny chrześcijańskiej.
Wikipedia
specjalista w zakresie ikonologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. szt. naukowe interpretowanie obrazów;
(1.2) szt. elementy uważane za charakterystyczne dla przedstawianego podmiotu
Wiktionary
Ikonologia (gr. kl., εικών „malarstwo” i λόγος „nauka”) – nauka o symbolice obrazów i ich treści. Jest też traktowana jako metoda odczytywania treści dzieła sztuki przez rozszyfrowywanie znaczeń przedstawionych i zestawionych w tym dziele symboli.
Wikipedia
rzecz. ikonolog mos.
przym. ikonologiczny
Wiktionary
(1.1) ikonografia
(1.2) ikonografia
Wiktionary
przyrząd do wyznaczania zasięgu zdjęcia naziemnego
SJP.pl
osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonnik, ikonopisarz, ikonografik, ikonograf
SJP.pl
kobieta tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopiska, ikonografka
SJP.pl
1. tworzenie ikon - obrazów w cerkwi; ikonografia;
2. ogół ikon - obrazów w cerkwi;
3. kierunek studiów zajmujący się tworzeniem ikon - obrazów w cerkwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szt. sztuka tworzenia ikon
(1.2) szt. zbiór posiadanych ikon
(1.3) szt. nauk. kierunek studiów zajmujących się pisaniem ikon
Wiktionary
(1.1) Wielu mnichów prawosławnych trudni się ikonopisarstwem.
(1.2) Zbióry ikonopisarstwa muzeum diecezjalnego są niezwykle bogate.
(1.3) W latach 1942–1943 podczas nowicjatu studiował ikonopisarstwo w unickiej Ławrze Uniowskiej św. Jana Chrzciciela w Uniowie pod Lwowem.
Wiktionary
(1.1) ikonografia
Wiktionary
osoba tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopis, ikonografik, ikonograf, ikonnik
SJP.pl
Ikonograf (ikonopisarz, ikonopis, malarz ikon) – to teolog, który wyraża wiarę Kościoła poprzez sztukę kościelną, która może być dopuszczona do udziału w liturgii (np. ikony, obrazy, rzeźby, odlewy, freski, hafty, mozaiki, itp.).
Wikipedia
kobieta tworząca ikony - obrazy o tematyce religijnej; ikonopisarka, ikonografka
SJP.pl
1. ogół obrazów, widoków, doznań wzrokowych charakterystycznych dla jakiegoś miejsca, okresu lub jakiejś kultury
SJP.pl
telewizyjna lampa elektronowa najstarszego typu
SJP.pl
Wikipedia
cerkiewna przegroda oddzielająca ołtarz od reszty świątyni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. rel. w cerkwiach: ozdobna, pokryta rzędami ikon przegroda oddzielająca ołtarz od reszty świątyni, zawierająca troje drzwi;
Wiktionary
Ikonostas (gr. eikonostasion, eikonostasis (od: eikón „obraz”, stásis „postawienie” ew. histemi „miejsce”); cs. ikonostaw lub obrazostav) – we wschodnich Kościołach chrześcijańskich tradycji bizantyńskiej ozdobna, wykonana z kamienia, drewna lub metalu, pokryta ikonami przegroda we wnętrzu cerkwi, która znajduje się między miejscem ołtarzowym (swiatłyszcze, sanktuarium, prezbiterium), a nawą (naos) przeznaczoną dla wiernych. Innym greckim określeniem jest templo.
Wikipedia
rzecz. ikona ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Ikonowicz:
Wikipedia
ikoniczność;
1. cecha czegoś przedstawiającego święte postacie w otoczeniu symboli religijnych, charakterystycznego dla stylu sztuki bizantyjskiej lub wczesnochrześcijańskiej; ikonograficzność;
2. cecha kogoś lub czegoś postrzeganego za symbol czegoś
SJP.pl
ikoniczny;
1. związany z ikoną - obrazem w cerkwi;
2. związany z ikoną - obrazkiem na ekranie; ikonkowy;
3. związany z ikoną - symbolem; emblematyczny;
4. związany z ikoną - przedstawieniem
SJP.pl
strofa w dawnych hymnach i pieśniach bizantyjskich o nieokreślonej liczbie wersów i sylab w wersie, regulowanej przez konsekwentne stosowanie w danym utworze
SJP.pl
Wikipedia
jedna z pięciu brył platońskich; dwudziestościan foremny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. dwudziestościan foremny
Wiktionary
Dwudziestościan foremny a. ikosaedr lub ikozaedr (z gr.) – najbardziej złożony wielościan foremny o 20 ścianach w kształcie przystających trójkątów równobocznych. Ma 30 krawędzi i 12 wierzchołków oraz 15 płaszczyzn symetrii. Ścinając wierzchołki dwudziestościanu, otrzymujemy wielościan półforemny o nazwie dwudziestościan ścięty. Symetria bryły jest opisana niekrystalograficzną klasą m35.
Wikipedia
(1.1) Ikosaedr posiada aż 15 płaszczyzn symetrii.
Wiktionary
IPA: ˌikɔˈsaɛtr̥, AS: ikosaetr̦
Wiktionary
1. popularna nazwa jaj ryb;
2. temperament, wigor
SJP.pl
rzeczownik zbiorowy, rodzaj żeński
(1.1) icht. jaja ryb
(1.2) przen. pot. energia życiowa
Wiktionary
Ikra – komórki jajowe ryb. W budowie i funkcji zasadniczo nie odbiega od jaj innych zwierząt – najważniejsza różnica to znacznie większa ilość żółtka w ikrze, porównując z typowymi przedstawicielami innych grup. Pojęcie to bywa także używane do określania jaj części wodnych stawonogów, mięczaków i szkarłupni.
Wikipedia
(1.1) Słyszałem, że ikra niektórych gatunków ryb jest niejadalna, a nawet trująca.
(1.2) Bacha to dziewczyna swojska i z ikrą, więc zaprośmy ją na parapetówę!
Wiktionary
IPA: ˈikra, AS: ikra
Wiktionary
(1.1) kulin. kawior
(1.2) animusz, temperament, werwa, wigor
Wiktionary
mogący rodzić, wytwarzać ikrę
SJP.pl
skała osadowa składająca się z ooidów (kulistych ziaren mineralnych o średnicy poniżej 2 mm); oolit
SJP.pl
samica ryb z dojrzałymi jajami (ikrą), gotowa do tarła; ikrzyca
SJP.pl
Ikrzak (ikrzyca) – nazwa hodowlana określająca dojrzałą samicę ryby gotową do rozrodu, wypełnioną jajami zwanymi ikrą.
Wikipedia
ikrzyć się - o rybach: składać ikrę; trzeć się
SJP.pl
samica ryb z dojrzałymi jajami (ikrą), gotowa do tarła; ikrzak
SJP.pl
Ikrzak (ikrzyca) – nazwa hodowlana określająca dojrzałą samicę ryby gotową do rozrodu, wypełnioną jajami zwanymi ikrą.
Wikipedia
miejsce składania przez ryby ikry
SJP.pl
1. nazwa litery X;
2. niewiadoma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nazwa litery x / X
(1.2) mat. określenie niewiadomej
liczebnik nieokreślony
(2.1) pot. nieokreślona ilość lub liczba
Wiktionary
(2.1) Mówiłam ci już iks razy. Nie bierz moich rzeczy bez pytania!
Wiktionary
rzecz. Iks m./ż., Iksiński m., Iksińska ż.
przym. iksowy, iksowaty, iksty
Wiktionary
(2.1) n, x
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) slang. zob. XD.
Wiktionary
(1.1) xD, xd
Wiktionary
potocznie: odzież, bielizna o rozmiarze XL
SJP.pl
potocznie o rozmiarze XS
SJP.pl
potocznie: odzież, bielizna o rozmiarze XXL
SJP.pl
o bliżej nieokreślonej kobiecie; pani Iks, Iksińska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. bliżej nieokreślona lub nieznana kobieta
Wiktionary
(1.1) Mass media też nie dają nam odpocząć opowiadając, jak to pani Iksińska zrzuciła dziesięć kilo w dwa tygodnie, a sławna pani Pipścińska je tylko trzy banany dziennie, zapija sokiem z papai i czuje się świetnie.
Wiktionary
rzecz. iks m., Iks m./ż.
:: fm. Iksiński m.
przym. iksowy, iksowaty, iksty
Wiktionary
potocznie: bliżej nieokreślona osoba; jakiś człowiek, pewna osoba; Iksiński, igrekowski, Igrekowski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. bliżej nieokreślony lub nieznany mężczyzna
Wiktionary
(1.1) Skoro Iksiński, którego zgodnie uważamy za prawdomównego znawcę zagadnienia, twierdzi, że jest tak a tak, to widocznie są poważne argumenty za tym, iż rzeczywiście jest tak a tak, bo Iksiński nie rzuca słów na wiatr. Jeśli jednak przeciwnik nie uznaje autorytetu Iksińskiego w danej dziedzinie,to odwoływanie się do tego autorytetu w dyskusji jest niecelowe.
Wiktionary
rzecz. iks m., Iks m./ż.
:: forma żeńska Iksińska ż.
przym. iksowy, iksowaty, iksty
Wiktionary
rodzaj wieloletnich roślin z rodziny kosaćcowatych; lepniczka
SJP.pl
Iksja, lepniczka (Ixia L.) – rodzaj wieloletnich roślin należący do rodziny kosaćcowatych (Iridaceae). Należy do niego ok. 50 gatunków roślin występujących w południowej Afryce, w regionie przylądkowym. Nazwa łacińska pochodzi z greckiego słowa ixios, oznaczającego klej używany przy łapaniu ptaków, ze względu na lepkość soku tej rośliny. Gatunkiem typowym jest Ixia polystachya ('polystachia') L..
Wikipedia
1. mit. gr. król Lapitów w Tesalii, strącony do Tartaru i wpleciony w ciągle obracające się koło ogniste, ukarany w ten sposób za targnięcie się na cześć Hery;
2. koło Iksjona - męczarnie, katusze bez kresu
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny marzanowatych, obejmujący około 400 gatunków, np. iksora szkarłatna
SJP.pl
Iksora (Ixora) – rodzaj roślin należących do rodziny marzanowatych. Należy do niego około 400 gatunków. Gatunkiem typowym jest Ixora coccinea L.
Wikipedia
podobny kształtem do litery X
SJP.pl
związany z iksem
SJP.pl
potocznie: któryś z kolei (np. Po raz iksty widzę to ogłoszenie!); x-ty
SJP.pl
akcent metryczny padający na arsę; iktus; ictus
SJP.pl
akcent metryczny padający na arsę; ictus; ikt
SJP.pl
rzeka na Ukrainie, dopływ Styru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Wołyniu na Ukrainie, prawy dopływ Styru;
Wiktionary
Ikwa (ukr. Іква Ikwa) – rzeka na Wołyniu, prawy dopływ Styru.
Długość rzeki wynosi 155 km. Swoje źródło ma w okolicach Czernicy k. Brodów. Jeden z większych dopływów górnego Styru. Tworzy dość szeroką dolinę. Przepływa koło Krzemieńca i Dubna. Na południe od tego ostatniego jej dolina oddziela Pasmo Pełczańskie od Pasma Mizockiego. Koło Targowicy wpada do Styru (na jego 283 kilometrze).
Opisywana w utworach literackich Juliusza Słowackiego.
Wikipedia
jednostka administracyjna w Turcji
SJP.pl
Wikipedia
ilustr.; skrót od:
1. ilustracja;
2. ilustrowany;
3. ilustrował (używany tylko w zapisach bibliograficznych)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. tamilska nazwa Sri Lanki
(1.2) polit. hist. państwo, o którego utworzenie walczyła organizacja Tamilskie Tygrysy;
Wiktionary
W Wielkiej Brytanii:
Wikipedia
gatunek tropikalnego drzewa z rodziny flaszowcowatych, z którego wytwarza się olejki eteryczne; jagodlin wonny, ylang-ylang
SJP.pl
olejek ilangowy - stosowany w kosmetyce olejek eteryczny z kwiatów jagodlinu wonnego (tropikalnego drzewa ylang-ylang); olejek ylangowy
SJP.pl
zawierający ił, złożony z iłu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający ił, zbliżony składem i właściwościami do iłu
Wiktionary
(1.1) Zbudowane są z ilastych łupków, piaskowców i gdzieniegdzie z wapieni.
Wiktionary
IPA: iˈlastɨ, AS: ilasty
Wiktionary
rzecz. ił mrz., iłołupek mrz., iłowanie n., iłowiec mrz.
czas. iłować ndk.
przym. iłowaty, iłowy
Wiktionary
(1.1) iłowaty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Ildefons – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słów hild "walka, potyczka" i funs "gotowy", co mogło oznaczać "gotowego do walki". Patronem tego imienia jest św. Ildefons z Toledo, zakonnik, biskup (VII wiek).
Ildefons imieniny obchodzi 23 stycznia.
Wikipedia
(1.1) Panu Ildefonsowi spodobał się właśnie ten stolik przy oknie.
Wiktionary
IPA: ilˈdɛfɔ̃w̃s, AS: ildefõũ̯s
Wiktionary
zdrobnienie od: Ildefons (imię męskie)
SJP.pl
Ildefons z małżonką; Ildefonsowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ildefonsa lub z nim związany
SJP.pl
owca mięsna
SJP.pl
owca mięsna
SJP.pl
1. zaimek liczebny
2. składnik spójników złożonych
SJP.pl
zaimek pytajny
(1.1) używany do pytania o liczność elementów w zbiorze
(1.2) używany do pytania o wielkość
zaimek względny
(2.1) rozpoczynający zdanie podrzędne określające liczność elementów w zbiorze
(2.2) rozpoczynający zdanie podrzędne określające wielkość czegoś
Wiktionary
Izoleucyna (łac. Isoleucinum; skróty: Ile, I) – organiczny związek chemiczny, izomer leucyny, aminokwas alifatyczny występujący w praktycznie każdym białku, obojętny elektrycznie. Należy do aminokwasów egzogennych, czyli nie może być syntetyzowany w organizmie człowieka i musi być dostarczany z pożywieniem. Duże jego ilości znajdują się w kazeinie, hemoglobinie, białkach osocza krwi.
Wikipedia
(1.1) Ile dzieci przyszło dziś do szkoły?
(1.1) Ilu ludzi widzisz?
(1.2) Ile chcesz wody?
(2.1) Nie wiem, o ilu miastach jest ta książka.
(2.2) To jest urządzenie, które mierzy, ile zużyli państwo energii.
Wiktionary
IPA: ˈilɛ, AS: ile
Wiktionary
rzecz. ilość; iloczyn, iloraz
zaim. ileś
Wiktionary
(1-2) jak dużo, jak wiele
(1.1-2) reg. śl. wiela.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w północno-zachodnim Kazachstanie i w Rosji zauralskiej, lewy dopływ Uralu;
Wiktionary
Wikipedia
zaimek zastępujący bliżej nie określoną lub dowolną ilość, liczbę; ileś
SJP.pl
spójnik wskazujący na zależność między regularnie powtarzającymi się zdarzeniami, zjawiskami, np. w zdaniu: "Ilekroć chcę pójść na spacer, zaczyna padać deszcz"
SJP.pl
spójnik
(1.1) wskazujący na zależność między regularnie powtarzającymi się zdarzeniami, zjawiskami
Wiktionary
(1.1) Ilekroć zbliżają się wybory, kandydaci dają kiełbasę wyborczą.
Wiktionary
dawniej: ilokrotny - ile razy powtórzony
SJP.pl
stomia wytworzona na jelicie cienkim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. stomia operacyjnie wyłoniona na jelicie cienkim;
Wiktionary
Ileostomia – stomia wytworzona na jelicie cienkim, czyli operacyjne wyprowadzenie światła jelita cienkiego na powierzchnię brzucha, umożliwiające wydalanie płynnej treści jelitowej. Po przecięciu jelita jego koniec zostaje wynicowany tak, że na zewnątrz jest śluzówka, i przyszyty do skóry. Zazwyczaj umieszczana jest po prawej stronie brzucha, nieco poniżej pępka.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. ileostomijny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ileostomy
* bułgarski: (1.1) илеостомия ż.
* francuski: (1.1) iléostomie ż.
* hiszpański: (1.1) ileostomía ż.
* kataloński: (1.1) ileostomia ż.
* perski: (1.1) ایلئوستومی
* portugalski: (1.1) ileostomia ż.
* szwedzki: (1.1) ileostomi w.
* włoski: (1.1) ileostomia ż.
źródła.
== ileostomia (język kataloński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. ileostomia
odmiana.
(1.1) lp. ileostomia; lm. ileostomies
przykłady.
Wiktionary
przym. ileostomijny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. ileostomijny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ileostomy
* bułgarski: (1.1) илеостомия ż.
* francuski: (1.1) iléostomie ż.
* hiszpański: (1.1) ileostomía ż.
* kataloński: (1.1) ileostomia ż.
* perski: (1.1) ایلئوستومی
* portugalski: (1.1) ileostomia ż.
* szwedzki: (1.1) ileostomi w.
* włoski: (1.1) ileostomia ż.
źródła.
== ileostomia (język kataloński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. ileostomia
odmiana.
(1.1) lp. ileostomia; lm. ileostomies
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) med. dotyczący ileostomii, związany z ileostomią
Wiktionary
rzecz. ileostomia ż.
Wiktionary
zaimek zastępujący bliżej nie określoną liczbę, ilość; ilekolwiek
SJP.pl
zaimek
(1.1) …w wyrażeniu zastępujący liczbę, ilość dokładnie nie znaną
Wiktionary
(1.1) To było już ileś lat temu. Teraz jest zupełnie inaczej.
Wiktionary
IPA: ˈilɛɕ, AS: ileś
Wiktionary
zaim. ile, ilekolwiek
Wiktionary
zaimek oznaczający w sposób przybliżony liczbę w przedziale od 20 do 99; parędziesiąt, kilkadziesiąt
SJP.pl
zaimek oznaczający w sposób przybliżony liczbę w przedziale od 200 do 999; paręset, kilkaset
SJP.pl
niedrożność jelit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. stan niedrożności jelita
Wiktionary
Niedrożność jelit (łac., ang. ileus) – stan, w którym dochodzi do zatrzymania fizjologicznego pasażu treści pokarmowej. Niedrożność prowadzi do rozwoju obrazu ostrego brzucha, który jest stanem zagrożenia życia chorego. Jest spowodowana przez przeszkody mechaniczne lub zaburzenia czynnościowe, w tym niedokrwienie jelit.
Wikipedia
(1.1) Powodem ileusa u człowieka może być też bezoar.
Wiktionary
(1.1) niedrożność jelit
Wiktionary
'ile' wzmocnione partykułą
SJP.pl
zaimek pytajny
(1.1) używany do pytania o liczbę lub ilość
Wiktionary
(1.1) Ileż radości sprawia nam Wigilia, Boże Narodzenie, Nowy Rok.
Wiktionary
rzeka w Chinach i Kazachstanie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. jak duży, jak mały
Wiktionary
Ili (kaz. Іле, Yle; ros. Или, Ili; chiń. 伊犁河, Yīlí Hé) – rzeka na obszarze bezodpływowym w Azji Środkowej, na terytorium Chin oraz Kazachstanu. Długość – 1439 km (624 km w Chinach, 815 km w Kazachstanie), powierzchnia zlewni – około 140 tys. km².
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) stpol. ilki
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
por. ile
rodzaj żeński ila, rodzaj nijaki ile
odpowiedniki wskazujące: tyli, tylki
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== ili (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
spójnik
(1.1) lub, albo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈilʲi, AS: ilʹi
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
por. ile
rodzaj żeński ila, rodzaj nijaki ile
odpowiedniki wskazujące: tyli, tylki
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== ili (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
spójnik
(1.1) lub, albo
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(1.1) stpol. ilki
Wiktionary
rzadko: słowiańska (ruska) wersja imienia Eliasz; Illa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydrol. rzeka na Białorusi, lewy dopływ Wilii w dorzeczu Niemna;
Wiktionary
Wikipedia
grecki epos, którego autorstwo przypisywane jest Homerowi
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko odojcowskie; Iljicz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ili, dotyczący Ili (rzeki w Chinach i Kazachstanie)
Wiktionary
rzecz. Ili ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. jezioro w Beocji, w centralnej Grecji
(1.2) geogr. miejscowość w Grecji, w regionie Beocja
Wiktionary
IPA: iˈlʲici, AS: ilʹiḱi
Wiktionary
rzecz. Helike
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydrol. rzeka w obwodzie irkuckim Rosji, prawy dopływ Angary
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na wschodniej Syberii, w Kraju Krasnojarskim, lewy dopływ Dolnej Tunguzki
Wiktionary
(1.1) war. Ilimpeja
Wiktionary
starożytne miasto położone na zachodnim wybrzeżu dzisiejszej Turcji; Troja
SJP.pl
Wikipedia
członek starożytnego ludu indoeuropejskiego
SJP.pl
starożytna kraina nad Adriatykiem, obejmująca tereny dawnej Jugosławii i Albanii; Illiria
SJP.pl
Iliria (łac. Illyria, Illyricum) – starożytna kraina nad Morzem Adriatyckim, obejmująca mniej więcej tereny obecnej Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Serbii, Albanii i Macedonii Północnej.
Appian umiejscawia ludy Ilirii powyżej Macedonii i Tracji, aż po Dunaj, Morze Jońskie i podnóże Alp. Kraj swoją nazwę wziął od Iliriusza, syna Polifema.
Wikipedia
starożytny lud indoeuropejski
SJP.pl
Ilirowie – starożytny lud indoeuropejski zamieszkujący u schyłku epoki brązu i we wczesnej epoce żelaza (głównie w okresie halsztackim) tereny między wschodnim wybrzeżem Morza Adriatyckiego a środkowym Dunajem oraz obszary wschodnich Alp oraz Apulię na Półwyspie Apeninskim.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) staroż. mieszkaniec Ilirii
(1.2) daw. Słowianin południowy (szczególnie Chorwat)
Wiktionary
(1.1) Germanie, Iliryjczycy, Trakowie i przedstawiciele innych ludów Wschodu mieli natomiast maszerować na wschód, w swe strony rodzinne.
(1.2)
(1.2) Niech każdy Słowianin będzie, czem być powinien: Polak, dobrym Polakiem, Czech, dobrym Czechem, Iliryjczyk czy Serb, dobrym Iliryjczykiem, czy Serbem, ale nie powiemy: dobrym Rosyaninem, bo dobrym Rosyaninem, wedle panującego w Rosyi pojęcia, jest ten tylko, kto wolę cara ślepo wypełnia sic..
(1.2) Z wyjątkiem Rosji, ludność monarchii austriackiej była najbardziej różnorodna ze wszystkich państw europejskich, gdyż cesarskiemu berłu podlegali: Niemcy, Słowianie, Węgrzy, Wołosi, Polacy, Iliryjczycy, Żydzi, Grecy, Turcy, Włosi, Holendrzy i inne narodowości uwsp..
Wiktionary
rzecz. Iliria ż., iliryjski mrz.
:: fż. Iliryjka ż.
przym. iliryjski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) staroż. mieszkanka Ilirii
(1.2) daw. Słowianka południowa (zwłaszcza Chorwatka)
Wiktionary
rzecz. Iliria ż., iliryjski mrz., Ilirowie lm m.
:: fm. Iliryjczyk mos.
przym. iliryjski
Wiktionary
dotyczący Ilirii (starożytna kraina), Ilirów (starożytny lud indoeuropejski)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Ilirią, dotyczący Ilirii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język (języki) iliryjski;
Wiktionary
rzecz. Iliria ż., Iliryjczyk mos.. Iliryjka ż., Ilir mos., Ilirka ż.
Wiktionary
ruch społeczno-polityczny i kulturalny w 1 połowie XIX wieku głównie w Chorwacji, dążący do zjednoczenia ziem południowosłowiańskich w autonomiczne państwo - Ilirię
SJP.pl
Iliryzm (chorw. Ilirski pokret) – ruch kulturowy i polityczny w latach 30. i 40. XIX w., mający na celu dążenie do zjednoczenia południowych Słowian bez względu na granice państwowe i administracyjne, skupiający głównie działaczy chorwackich, ale także słoweńskich i serbskich.
Wikipedia
słowiańska (ruska) wersja imienia Eliasz; Ilia
SJP.pl
Zobacz też Ilia
Wikipedia
nazwisko odojcowskie; Ilicz
SJP.pl
Atakent, kaz. Атакент, dawniej Iljicz - osiedle typu miejskiego w południowym Kazachstanie, w obwodzie południowokazachstańskim. Liczy 13 200 mieszkańców (2006). Ośrodek przemysłu spożywczego. Posiada stację kolejową.
Wikipedia
radziecki samolot bojowy typu Iljuszyn
SJP.pl
Iljuszyn (ros. Ильюшин), oficjalnie Kompleks lotnictwa im. S. W. Iljuszyna (ros. Авиационный комплекс имени С. В. Ильюшина) – rosyjski (dawniej radziecki) producent samolotów założony w 1933 roku. Jest również lotniczym biurem konstrukcyjnym i jednym z wiodących przedsiębiorstw przemysłu lotniczego. Nazwa pochodzi od nazwiska założyciela, czyli Siergieja Iljuszyna. W przedsiębiorstwie opracowano całą gamę samolotów o bardzo różnych zastosowaniach. Siedziba firmy znajduje się w Moskwie nieopodal lotniska Chodynka. Natomiast produkcja samolotów obecnie prowadzona jest w Woroneskim Zjednoczeniu Przemysłu Lotniczego oraz w zakładach lotniczych w Taszkencie.
Wikipedia
dawniej: ustny wniosek do sądu; żądanie jednostronne
SJP.pl
dawniej: nielegalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. sprzeczny, niezgodny z prawem
Wiktionary
(1.1) Ale jest to niepotrzebne, gdyż jeśliby nawet te klasyczne metody kreacji okazały się raz na zawsze niedostępne, pozostają pewne metody illegalne, cały bezmiar metod heretyckich i występnych.
Wiktionary
(1.1) współcz. nielegalny
Wiktionary
[czytaj: iliNOJZ labo iliNOJ]
1. rzeka w Stanach Zjednoczonych;
2. stan w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. stan w USA położony na środkowym zachodzie kraju, ze stolicą w Springfield;
(1.2) geogr. rzeka w USA w Illinois (1.1), dopływ Missisipi;
(1.3) geogr. toponim, nazwa kilku gmin w USA
Wiktionary
Illinois (wymowa:/ˌɪlɪˈnɔɪ/ IL-i-noy) – stan w Stanach Zjednoczonych, w regionie Midwest, w Krainie Wielkich Jezior. Graniczy od północnego wschodu z jeziorem Michigan. Sąsiednie stany to Wisconsin na północy, Iowa i Missouri na zachodzie, Kentucky na południu i Indiana na wschodzie.
Wikipedia
(1.1) Jako senator Illinois prezydent Obama napisał, że "Stany Zjednoczone nie powinny tolerować" szkaradnej rzezi fok w Kanadzie.
Wiktionary
rzecz. Illinojczyk mos., Illinojka ż.
przym. illinojski
Wiktionary
[czytaj: ilinojczyk] mieszkaniec Illinois
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Illinois
Wiktionary
rzecz. Illinois n.
:: fż. Illinojka ż.
przym. illinojski
Wiktionary
[czytaj: ilinojka] mieszkanka Illinois
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Illinois
Wiktionary
rzecz. Illinois n.
:: fm. Illinojczyk mos.
przym. illinojski
Wiktionary
→ Illinois [czytaj: ilinojski]
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Illinois (stanem lub rzeką)
Wiktionary
rzecz. Illinois mrz., Illinojczyk mos., Illinojka ż.
Wiktionary
starożytna kraina nad Adriatykiem, obejmująca tereny dawnej Jugosławii i Albanii; Iliria
SJP.pl
Iliria (łac. Illyria, Illyricum) – starożytna kraina nad Morzem Adriatyckim, obejmująca mniej więcej tereny obecnej Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Serbii, Albanii i Macedonii Północnej.
Appian umiejscawia ludy Ilirii powyżej Macedonii i Tracji, aż po Dunaj, Morze Jońskie i podnóże Alp. Kraj swoją nazwę wziął od Iliriusza, syna Polifema.
Wikipedia
minerał używany jako surowiec ceramiczny, glinokrzemian potasu i glinu
SJP.pl
Illit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do minerałów ilastych. Jest minerałem bardzo pospolitym i wyjątkowo szeroko rozpowszechnionym na całym świecie. Szczególnie duże nagromadzenia występują na dnach oceanów. Nazwa pochodzi od stanu Illinois w Stanach Zjednoczonych, gdzie minerał ten stanowi jeden z głównych składników gleb.
Wikipedia
związany z illitem
SJP.pl
w językoznawstwie: intencja wypowiedzi, np. obietnica, zastraszenie, ostrzeżenie, rozkaz itp.
SJP.pl
przymiotnik od: illokucja
SJP.pl
osoby światłe, uczone
SJP.pl
Zakon Iluminatów (z łacińskiego illuminatus – „oświecony”, l. mn. illuminati) – to nazwa nadana kilku grupom, zarówno prawdziwym, jak i fikcyjnym. Historycznie nazwa ta zwykle odnosi się do Bawarskiego illuminati, tajnego stowarzyszenia z epoki Oświecenia, założonego 1 maja 1776 r. w Bawarii, dziś części Niemiec. Celem społeczeństwa było przeciwstawienie się przesądom, obskurantyzmowi, wpływom religijnym na życie publiczne i nadużyciom władzy państwowej. „Porządkiem dnia – pisali w swoich statutach ogólnych – jest położenie kresu machinacjom dostawców niesprawiedliwości, kontrolowanie ich bez zdominowania ich”. Iluminaci – wraz z masonerią i innymi tajnymi stowarzyszeniami – zostali wyjęci spod prawa przez edykt Karola IV Teodora Wittelsbacha, elektora Bawarii, przy zachęcie Kościoła katolickiego, w 1784, 1785, 1787 i 1790 r. W ciągu następnych kilku lat grupa została oczerniana przez konserwatywnych i religijnych krytyków, którzy twierdzili, że kontynuowali działalność pod ziemią i byli odpowiedzialni za rewolucję francuską.
Wikipedia
jezioro w północno-zachodniej Rosji; Ilmień
SJP.pl
Ilmen (Ilmień, ros. Озеро Ильмень, fin. Ilmajärvi) – jezioro w północno-zachodniej Rosji (obwód nowogrodzki).
Jest zasilane w wodę przez 52 rzeki, a wypływa z niego jedynie rzeka Wołchow, która odprowadza wody do jeziora Ładoga. Jego powierzchnia jest zmienna, w zależności od poziomu wód – średnio 982 km² (w granicach 733–2090 km²).
Wikipedia
minerał, tlenek żelaza i tytanu; ważna ruda tytanu
SJP.pl
Ilmenit (żelaziak tytanowy) – minerał zaliczany do gromady tlenków. Nazwa minerału pochodzi od Gór Ilmeńskich na Uralu Południowym w Rosji, gdzie występuje.
Wikipedia
związany z ilmenitem
SJP.pl
→ Ilmen (jezioro w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Ilmeniem (jeziorem w Rosji)
Wiktionary
jezioro w północno-zachodniej Rosji; Ilmen
SJP.pl
Ilmen (Ilmień, ros. Озеро Ильмень, fin. Ilmajärvi) – jezioro w północno-zachodniej Rosji (obwód nowogrodzki).
Jest zasilane w wodę przez 52 rzeki, a wypływa z niego jedynie rzeka Wołchow, która odprowadza wody do jeziora Ładoga. Jego powierzchnia jest zmienna, w zależności od poziomu wód – średnio 982 km² (w granicach 733–2090 km²).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie, położona w rejonie turczańskim obwodu lwowskiego nad Stryjem;
Wiktionary
Wikipedia
przym. ilnicki
Wiktionary
International Labour Organization, Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP), organizacja wyspecjalizowana ONZ
SJP.pl
Wikipedia
zaimek pytajny
(1.1) mający ile arkuszy
Wiktionary
IPA: ˌilɔarkuˈʃɔvɨ, AS: iloarkušovy
Wiktionary
(1.1) iluarkuszowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile arów
Wiktionary
IPA: ˌilɔaˈrɔvɨ, AS: iloarovy
Wiktionary
(1.1) iluarowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile bajtów
Wiktionary
IPA: ˌilɔbajˈtɔvɨ, AS: ilobai ̯tovy
Wiktionary
(1.1) ilubajtowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile cali
Wiktionary
IPA: ˌilɔt͡saˈlɔvɨ, AS: ilocalovy
Wiktionary
(1.1) ilucalowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile centymetrów
Wiktionary
IPA: ˌilɔt͡sɛ̃ntɨ̃mɛˈtrɔvɨ, AS: ilocẽntỹmetrovy
Wiktionary
(1.1) ilucentymetrowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile cyfr
Wiktionary
IPA: ˌilɔt͡sɨfˈrɔvɨ, AS: ilocyfrovy
Wiktionary
(1.1) ilucyfrowy
Wiktionary
czas, w ciągu którego trwa wymowa głoski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czas wymawiania samogłosek, pozwalający wyróżnić samogłoski długie i krótkie;
Wiktionary
Iloczas – zjawisko prozodyjne, charakteryzujące się różnicowaniem długości trwania sylab lub głosek. W niektórych językach iloczas różnicuje znaczenie wyrazów. W metryce antycznej iloczas był podstawą organizacji metrum wierszowego.
W języku polskim iloczas zanikł w początkach XVI wieku (zob. zanik iloczasu). Zachował się natomiast w języku czeskim. We współczesnym języku polskim zastosowanie wydłużenia czasu artykulacji głoski budować może ekspresję wypowiedzi (coooo?, ratuuunku!), nie jest znaczącym elementem systemu językowego.
Wikipedia
(1.1) Zanikło występujące w języku prasłowiańskim zjawisko iloczasu.
Wiktionary
IPA: iˈlɔt͡ʃas, AS: iločas
Wiktionary
przym. iloczasowy
przysł. iloczasowo
Wiktionary
(1.1) muz. rytm
Wiktionary
przymiotnik od: iloczas
SJP.pl
zaimek pytajny
(1.1) mający ile części
Wiktionary
IPA: ˌilɔt͡ʃɛ̃w̃ɕˈt͡ɕɔvɨ, AS: iločẽũ̯śćovy
Wiktionary
(1.1) iluczęściowy
Wiktionary
w matematyce: wynik mnożenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. wynik mnożenia arytmetycznego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Iloczynem liczb 5 i 2 jest 10.
Wiktionary
IPA: iˈlɔt͡ʃɨ̃n, AS: iločỹn
Wiktionary
przym. iloczynowy
zaim. ile
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile członów
Wiktionary
IPA: ˌilɔt͡ʃwɔ̃ˈnɔvɨ, AS: iloču̯õnovy
Wiktionary
(1.1) iluczłonowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile dań
Wiktionary
IPA: ˌilɔdãˈɲɔvɨ, AS: ilodãńovy
Wiktionary
(1.1) iludaniowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile decymetrów
Wiktionary
IPA: ˌilɔdɛt͡sɨ̃mɛˈtrɔvɨ, AS: ilodecỹmetrovy
Wiktionary
(1.1) iludecymetrowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile dekagramów
Wiktionary
IPA: ˌilɔdɛkaɡrãˈmɔvɨ, AS: ilodekagrãmovy
Wiktionary
(1.1) iludekagramowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile dni
Wiktionary
IPA: ˌilɔˈdʲɲɔvɨ, AS: ilodʹńovy
Wiktionary
(1.1) iludniowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile dolarów
Wiktionary
IPA: ˌilɔdɔlaˈrɔvɨ, AS: ilodolarovy
Wiktionary
(1.1) iludolarowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile drzwi
Wiktionary
IPA: ˌilɔˈḍʒvʲjɔvɨ, AS: iloḍžvʹi ̯ovy
Wiktionary
(1.1) iludrzwiowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile ekranów
Wiktionary
IPA: ˌilɔɛkrãˈnɔvɨ, AS: iloekrãnovy
Wiktionary
(1.1) iluekranowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile elementów
Wiktionary
IPA: ˌilɔɛlɛ̃mɛ̃nˈtɔvɨ, AS: iloelẽmẽntovy
Wiktionary
(1.1) iluelementowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile etapów
Wiktionary
IPA: ˌilɔɛtaˈpɔvɨ, AS: iloetapovy
Wiktionary
(1.1) iluetapowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile fal
Wiktionary
IPA: ˌilɔfaˈlɔvɨ, AS: ilofalovy
Wiktionary
(1.1) ilufalowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile faz
Wiktionary
IPA: ˌilɔfaˈzɔvɨ, AS: ilofazovy
Wiktionary
(1.1) ilufazowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile franków
Wiktionary
IPA: ˌilɔfrãŋˈkɔvɨ, AS: ilofrãŋkovy
Wiktionary
(1.1) ilufrankowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile funtów
Wiktionary
IPA: ˌilɔfũnˈtɔvɨ, AS: ilofũntovy
Wiktionary
(1.1) ilufuntowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile galonów
Wiktionary
IPA: ˌilɔɡalɔ̃ˈnɔvɨ, AS: ilogalõnovy
Wiktionary
(1.1) ilugalonowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile gigabajtów
Wiktionary
IPA: ˌilɔɟiɡabajˈtɔvɨ, AS: iloǵigabai ̯tovy
Wiktionary
(1.1) ilugigabajtowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile godzin
Wiktionary
IPA: ˌilɔɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: ilogoʒ́ĩ•ny
Wiktionary
(1.1) ilugodzinny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile gramów
Wiktionary
IPA: ˌilɔɡrãˈmɔvɨ, AS: ilogrãmovy
Wiktionary
(1.1) ilugramowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile groszy
Wiktionary
IPA: ˌilɔɡrɔˈʃɔvɨ, AS: ilogrošovy
Wiktionary
(1.1) ilugroszowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile gwiazdek
Wiktionary
IPA: ˌilɔɡvʲjaˈstkɔvɨ, AS: ilogvʹi ̯astkovy
Wiktionary
(1.1) ilugwiazdkowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile głów
Wiktionary
IPA: ˌilɔˈɡwɔvɨ, AS: ilogu̯ovy
Wiktionary
(1.1) ilugłowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile hektarów
Wiktionary
IPA: ˌilɔxɛktaˈrɔvɨ, AS: iloχektarovy
Wiktionary
(1.1) iluhektarowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile hektolitrów
Wiktionary
IPA: ˌilɔxɛktɔlʲiˈtrɔvɨ, AS: iloχektolʹitrovy
Wiktionary
(1.1) iluhektolitrowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile instancji
Wiktionary
IPA: ˌilɔjĩw̃stãnˈt͡sɨjnɨ, AS: iloi ̯ĩũ̯stãncyi ̯ny
Wiktionary
(1.1) iluinstancyjny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile izb
Wiktionary
IPA: ˌilɔjizˈbɔvɨ, AS: iloi ̯izbovy
Wiktionary
(1.1) iluizbowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile jardów
Wiktionary
IPA: ˌilɔjarˈdɔvɨ, AS: iloi ̯ardovy
Wiktionary
(1.1) ilujardowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile jenów
Wiktionary
IPA: ˌilɔjɛ̃ˈnɔvɨ, AS: iloi ̯ẽnovy
Wiktionary
(1.1) ilujenowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile języków
Wiktionary
IPA: ˌilɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: iloi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
(1.1) ilujęzyczny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile kanałów
Wiktionary
IPA: ˌilɔkãnaˈwɔvɨ, AS: ilokãnau̯ovy
Wiktionary
(1.1) ilukanałowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile kartek
Wiktionary
IPA: ˌilɔkartˈkɔvɨ, AS: ilokartkovy
Wiktionary
(1.1) ilukartkowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile kątów
Wiktionary
IPA: ˌilɔˈkɔ̃ntnɨ, AS: ilokõntny
Wiktionary
(1.1) ilukątny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile kilobajtów
Wiktionary
IPA: ˌilɔcilɔbajˈtɔvɨ, AS: iloḱilobai ̯tovy
Wiktionary
(1.1) ilukilobajtowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile kilogramów
Wiktionary
IPA: ˌilɔcilɔɡrãˈmɔvɨ, AS: iloḱilogrãmovy
Wiktionary
(1.1) ilukilogramowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile kilometrów
Wiktionary
IPA: ˌilɔcilɔ̃mɛˈtrɔvɨ, AS: iloḱilõmetrovy
Wiktionary
(1.1) ilukilometrowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile kolorów
Wiktionary
IPA: ˌilɔkɔlɔˈrɔvɨ, AS: ilokolorovy
Wiktionary
(1.1) ilukolorowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile kolumn
Wiktionary
IPA: ˌilɔkɔlũmˈnɔvɨ, AS: ilokolũmnovy
Wiktionary
(1.1) ilukolumnowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile kondygnacji
Wiktionary
IPA: ˌilɔkɔ̃ndɨɡnaˈt͡sɨjnɨ, AS: ilokõndygnacyi ̯ny
Wiktionary
(1.1) ilukondygnacyjny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile koni
Wiktionary
IPA: ˌilɔˈkɔ̃nːɨ, AS: ilokõ•ny
Wiktionary
(1.1) ilukonny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile koron
Wiktionary
IPA: ˌilɔkɔrɔ̃ˈnɔvɨ, AS: ilokorõnovy
Wiktionary
(1.1) ilukoronowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile kół
Wiktionary
IPA: ˌilɔkɔˈwɔvɨ, AS: ilokou̯ovy
Wiktionary
(1.1) ilukołowy
Wiktionary
rzadko: ile razy powtórzony
SJP.pl
w pytaniach: ile lat mający; iluletni
SJP.pl
zaimek pytajny
(1.1) mający/trwający ile lat
Wiktionary
IPA: ˌilɔˈlɛtʲɲi, AS: iloletʹńi
Wiktionary
(1.1) iluletni
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile linijek
Wiktionary
IPA: ˌilɔlʲĩɲijˈkɔvɨ, AS: ilolʹĩńii ̯kovy
Wiktionary
(1.1) ilulinijkowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile liści
Wiktionary
IPA: ˌilɔˈlʲistnɨ, AS: ilolʹistny
Wiktionary
(1.1) ilulistny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile liter
Wiktionary
IPA: ˌilɔlʲitɛˈrɔvɨ, AS: ilolʹiterovy
Wiktionary
(1.1) iluliterowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile litrów
Wiktionary
IPA: ˌilɔlʲiˈtrɔvɨ, AS: ilolʹitrovy
Wiktionary
(1.1) ilulitrowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile mandatów
Wiktionary
IPA: ˌilɔ̃mãndaˈtɔvɨ, AS: ilõmãndatovy
Wiktionary
(1.1) ilumandatowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile megabajtów
Wiktionary
IPA: ˌilɔ̃mɛɡabajˈtɔvɨ, AS: ilõmegabai ̯tovy
Wiktionary
(1.1) ilumegabajtowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile metrów
Wiktionary
IPA: ˌilɔ̃mɛˈtrɔvɨ, AS: ilõmetrovy
Wiktionary
(1.1) ilumetrowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile miejsc
Wiktionary
IPA: ˌilɔ̃mʲjɛ̇jˈst͡sɔvɨ, AS: ilõmʹi ̯ėi ̯scovy
Wiktionary
(1.1) ilumiejscowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile miesięcy
Wiktionary
IPA: ˌilɔ̃mʲjɛ̇ˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: ilõmʹi ̯ėśẽṇčny
Wiktionary
(1.1) ilumiesięczny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile mieszkań
Wiktionary
IPA: ˌilɔ̃mʲjɛʃkãˈɲɔvɨ, AS: ilõmʹi ̯eškãńovy
Wiktionary
(1.1) ilumieszkaniowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile miligramów
Wiktionary
IPA: ˌilɔ̃mʲilʲiɡrãˈmɔvɨ, AS: ilõmʹilʹigrãmovy
Wiktionary
(1.1) ilumiligramowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile mililitrów
Wiktionary
IPA: ˌilɔ̃mʲilʲilʲiˈtrɔvɨ, AS: ilõmʹilʹilʹitrovy
Wiktionary
rzecz. mililitr mrz.
Wiktionary
(1.1) ilumililitrowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile milimetrów
Wiktionary
IPA: ˌilɔ̃mʲilʲĩmɛˈtrɔvɨ, AS: ilõmʹilʹĩmetrovy
Wiktionary
(1.1) ilumilimetrowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile mil
Wiktionary
IPA: ˌilɔ̃mʲiˈlɔvɨ, AS: ilõmʹilovy
Wiktionary
(1.1) ilumilowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile minut
Wiktionary
IPA: ˌilɔ̃mʲĩnuˈtɔvɨ, AS: ilõmʹĩnutovy
Wiktionary
(1.1) iluminutowy
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Ilona – imię żeńskie, węgierska forma imienia Helena.
W styczniu 2024 w publicznych danych rejestru PESEL wykazano 55 045 kobiet o imieniu Ilona nadanym jako imię pierwsze oraz 12 920 noszących imię Ilona jako imię drugie. Dla porównania, najczęściej nadane żeńskie imię pierwsze – Anna – nosi 1 072 616 Polek.
Ilona imieniny obchodzi razem z Heleną, m.in. 23 kwietnia i 18 sierpnia.
Wikipedia
(1.1) Przez przypadek usiadłam na odtwarzaczu Ilony.
Wiktionary
IPA: iˈlɔ̃na, AS: ilõna
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Ilonka ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: zdrobn. Ilonka ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|węg.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* łotewski: (1.1) Ilona ż.
* rosyjski: (1.1) Илона ż.
źródła.
== Ilona (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż. Ilona
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ilony lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Ilona (imię żeńskie)
SJP.pl
zaimek pytajny
(1.1) mający ile nóg
Wiktionary
IPA: ˌilɔ̃ˈnɔʒnɨ, AS: ilõnožny
Wiktionary
(1.1) ilunożny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile oczu
Wiktionary
IPA: ˌilɔˈːci, AS: il•oḱi
Wiktionary
(1.1) iluoki
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile okrążeń
Wiktionary
IPA: ˌilɔːkrɔ̃w̃ʒɛ̃ˈɲɔvɨ, AS: il•okrõũ̯žẽńovy
Wiktionary
(1.1) iluokrążeniowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile osi
Wiktionary
IPA: ˌilɔːˈɕɔvɨ, AS: il•ośovy
Wiktionary
(1.1) iluosiowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile osób
Wiktionary
IPA: ˌilɔːsɔˈbɔvɨ, AS: il•osobovy
Wiktionary
(1.1) iluosobowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile pasów
Wiktionary
IPA: ˌilɔpaˈsɔvɨ, AS: ilopasovy
Wiktionary
(1.1) ilupasowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile pięter
Wiktionary
IPA: ˌilɔpʲjɛ̃nˈtrɔvɨ, AS: ilopʹi ̯ẽntrovy
Wiktionary
(1.1) ilupiętrowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile pokoi
Wiktionary
IPA: ˌilɔpɔkɔˈjɔvɨ, AS: ilopokoi ̯ovy
Wiktionary
(1.1) ilupokojowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile pokoleń
Wiktionary
IPA: ˌilɔpɔkɔlɛ̃ˈɲɔvɨ, AS: ilopokolẽńovy
Wiktionary
(1.1) ilupokoleniowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile porcji
Wiktionary
IPA: ˌilɔpɔrˈt͡sʲjɔvɨ, AS: iloporcʹi ̯ovy
Wiktionary
(1.1) iluporcjowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile procent
Wiktionary
IPA: ˌilɔprɔt͡sɛ̃nˈtɔvɨ, AS: iloprocẽntovy
Wiktionary
(1.1) iluprocentowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile przewodów
Wiktionary
IPA: ˌilɔpʃɛvɔˈdɔvɨ, AS: ilopševodovy
Wiktionary
(1.1) iluprzewodowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile przycisków
Wiktionary
IPA: ˌilɔpʃɨt͡ɕiˈskɔvɨ, AS: ilopšyćiskovy
Wiktionary
(1.1) iluprzyciskowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile płatków
Wiktionary
IPA: ˌilɔpwatˈkɔvɨ, AS: ilopu̯atkovy
Wiktionary
(1.1) ilupłatkowy
Wiktionary
1. wynik dzielenia;
2. iloraz inteligencji - wskaźnik poziomu rozwoju umysłowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. wynik dzielenia
Wiktionary
Dzielenie – operacja matematyczna zdefiniowana w dowolnym ciele jako:
gdzie b^{-1} jest elementem odwrotnym do b.
Wikipedia
(1.1) Każdy ułamek jest ilorazem licznika i mianownika.
Wiktionary
IPA: iˈlɔras, AS: iloras
Wiktionary
zaim. ile
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile rąk
Wiktionary
IPA: ˌilɔˈrɛ̃ŋʲci, AS: ilorẽŋʹḱi
Wiktionary
(1.1) iluręki
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile rodzin
Wiktionary
IPA: ˌilɔrɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: iloroʒ́ĩ•ny
Wiktionary
(1.1) ilurodzinny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile rzędów
Wiktionary
IPA: ˌilɔʒɛ̃nˈdɔvɨ, AS: iložẽndovy
Wiktionary
(1.1) ilurzędowy
Wiktionary
miara czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liczba określająca objętość lub masę;
(1.2) pot. liczba sztuk
Wiktionary
Ilość – wielkość czegoś co może być mierzone i/lub ważone; czego może być mniej lub więcej. W mowie potocznej bywa zastępowane przez słowo „wielkość”, a często też błędnie słowem „liczba” (niepoprawne sformułowania to np. „liczba wody” zamiast ilość wody czy „ilość osób” zamiast „liczba osób”; rzeczownik „liczba” łączy się z nazwami rzeczy policzalnych, „ilość” zaś – niepoliczalnych.).
Wikipedia
(1.1) Ilość wody w zbiorniku to 200 litrów.
Wiktionary
IPA: ˈilɔɕt͡ɕ, AS: ilość
Wiktionary
przym. ilościowy
przysł. ilościowo
zaim. ile
Wiktionary
(1.1) objętość, waga, masa itp.
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile schodków
Wiktionary
IPA: ˌilɔsxɔtˈkɔvɨ, AS: ilosχotkovy
Wiktionary
(1.1) iluschodkowy
Wiktionary
miara czegoś
SJP.pl
dotyczący ilości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący ilości
Wiktionary
rzecz. ilość ż.
przysł. ilościowo
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile sekund
Wiktionary
IPA: ˌilɔsɛkũnˈdɔvɨ, AS: ilosekũndovy
Wiktionary
(1.1) ilusekundowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile składników
Wiktionary
IPA: ˌilɔskwadʲɲiˈkɔvɨ, AS: ilosku̯adʹńikovy
Wiktionary
(1.1) iluskładnikowy
Wiktionary
urzędowo: stan liczebny (liczbowy)
SJP.pl
w pytaniach: ile stopni mający; ilustopniowy
SJP.pl
zaimek pytajny
(1.1) mający ile stopni
Wiktionary
IPA: ˌilɔstɔpʲˈɲɔvɨ, AS: ilostopʹńovy
Wiktionary
(1.1) ilustopniowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile stronic
Wiktionary
IPA: ˌilɔstrɔ̃ɲiˈt͡sɔvɨ, AS: ilostrõńicovy
Wiktionary
(1.1) ilustronicowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile stron
Wiktionary
IPA: ˌilɔˈstrɔ̃nːɨ, AS: ilostrõ•ny
Wiktionary
(1.1) ilustronny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile sylab
Wiktionary
IPA: ˌilɔsɨlaˈbɔvɨ, AS: ilosylabovy
Wiktionary
(1.1) ilusylabowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile szczebli
Wiktionary
IPA: ˌilɔʃt͡ʃɛˈblɔvɨ, AS: iloščeblovy
Wiktionary
(1.1) iluszczeblowy
Wiktionary
spartański niewolnik; helota
SJP.pl
zaimek pytajny
(1.1) mający ile tomów
Wiktionary
IPA: ˌilɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: ilotõmovy
Wiktionary
(1.1) ilutomowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile ton
Wiktionary
IPA: ˌilɔtɔ̃ˈnɔvɨ, AS: ilotõnovy
Wiktionary
(1.1) ilutonowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile tygodni
Wiktionary
IPA: ˌilɔtɨɡɔdʲˈɲɔvɨ, AS: ilotygodʹńovy
Wiktionary
(1.1) ilutygodniowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile uncji
Wiktionary
IPA: ˌilɔũnˈt͡sʲjɔvɨ, AS: iloũncʹi ̯ovy
Wiktionary
(1.1) iluuncjowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile warstw
Wiktionary
IPA: ˌilɔvarˈstfɔvɨ, AS: ilovarstfovy
Wiktionary
(1.1) iluwarstwowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile watów
Wiktionary
IPA: ˌilɔvaˈtɔvɨ, AS: ilovatovy
Wiktionary
(1.1) iluwatowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile wierszy
Wiktionary
IPA: ˌilɔvʲjɛrˈʃɔvɨ, AS: ilovʹi ̯eršovy
Wiktionary
(1.1) iluwierszowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile wyrazów
Wiktionary
IPA: ˌilɔvɨraˈzɔvɨ, AS: ilovyrazovy
Wiktionary
(1.1) iluwyrazowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile zdań
Wiktionary
IPA: ˌilɔzdãˈɲɔvɨ, AS: ilozdãńovy
Wiktionary
(1.1) iluzdaniowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile znaków
Wiktionary
IPA: ˌilɔznaˈkɔvɨ, AS: iloznakovy
Wiktionary
(1.1) iluznakowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile zwrotek
Wiktionary
IPA: ˌilɔzvrɔtˈkɔvɨ, AS: ilozvrotkovy
Wiktionary
(1.1) iluzwrotkowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile żył
Wiktionary
IPA: ˌilɔʒɨˈwɔvɨ, AS: iložyu̯ovy
Wiktionary
(1.1) ilużyłowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile złotych
Wiktionary
IPA: ˌilɔzwɔˈtɔvɨ, AS: ilozu̯otovy
Wiktionary
(1.1) iluzłotowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zaimek pytajny
(1.1) mający ile arkuszy
Wiktionary
IPA: ˌiluarkuˈʃɔvɨ, AS: iluarkušovy
Wiktionary
(1.1) iloarkuszowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile arów
Wiktionary
IPA: ˌiluaˈrɔvɨ, AS: iluarovy
Wiktionary
(1.1) iloarowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile bajtów
Wiktionary
IPA: ˌilubajˈtɔvɨ, AS: ilubai ̯tovy
Wiktionary
(1.1) ilobajtowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile cali
Wiktionary
IPA: ˌilut͡saˈlɔvɨ, AS: ilucalovy
Wiktionary
(1.1) ilocalowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile centymetrów
Wiktionary
IPA: ˌilut͡sɛ̃ntɨ̃mɛˈtrɔvɨ, AS: ilucẽntỹmetrovy
Wiktionary
(1.1) ilocentymetrowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile cyfr
Wiktionary
IPA: ˌilut͡sɨfˈrɔvɨ, AS: ilucyfrovy
Wiktionary
(1.1) ilocyfrowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile części
Wiktionary
IPA: ˌilut͡ʃɛ̃w̃ɕˈt͡ɕɔvɨ, AS: ilučẽũ̯śćovy
Wiktionary
(1.1) iloczęściowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile członów
Wiktionary
IPA: ˌilut͡ʃwɔ̃ˈnɔvɨ, AS: iluču̯õnovy
Wiktionary
(1.1) iloczłonowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile dań
Wiktionary
IPA: ˌiludãˈɲɔvɨ, AS: iludãńovy
Wiktionary
(1.1) ilodaniowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile decymetrów
Wiktionary
IPA: ˌiludɛt͡sɨ̃mɛˈtrɔvɨ, AS: iludecỹmetrovy
Wiktionary
(1.1) ilodecymetrowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile dekagramów
Wiktionary
IPA: ˌiludɛkaɡrãˈmɔvɨ, AS: iludekagrãmovy
Wiktionary
(1.1) ilodekagramowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile dni
Wiktionary
IPA: ˌiluˈdʲɲɔvɨ, AS: iludʹńovy
Wiktionary
(1.1) ilodniowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile dolarów
Wiktionary
IPA: ˌiludɔlaˈrɔvɨ, AS: iludolarovy
Wiktionary
(1.1) ilodolarowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile drzwi
Wiktionary
IPA: ˌiluˈḍʒvʲjɔvɨ, AS: iluḍžvʹi ̯ovy
Wiktionary
(1.1) ilodrzwiowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile ekranów
Wiktionary
IPA: ˌiluɛkrãˈnɔvɨ, AS: iluekrãnovy
Wiktionary
(1.1) iloekranowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile elementów
Wiktionary
IPA: ˌiluɛlɛ̃mɛ̃nˈtɔvɨ, AS: iluelẽmẽntovy
Wiktionary
(1.1) iloelementowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile etapów
Wiktionary
IPA: ˌiluɛtaˈpɔvɨ, AS: iluetapovy
Wiktionary
(1.1) iloetapowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile fal
Wiktionary
IPA: ˌilufaˈlɔvɨ, AS: ilufalovy
Wiktionary
(1.1) ilofalowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile faz
Wiktionary
IPA: ˌilufaˈzɔvɨ, AS: ilufazovy
Wiktionary
(1.1) ilofazowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile franków
Wiktionary
IPA: ˌilufrãŋˈkɔvɨ, AS: ilufrãŋkovy
Wiktionary
(1.1) ilofrankowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile funtów
Wiktionary
IPA: ˌilufũnˈtɔvɨ, AS: ilufũntovy
Wiktionary
(1.1) ilofuntowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile galonów
Wiktionary
IPA: ˌiluɡalɔ̃ˈnɔvɨ, AS: ilugalõnovy
Wiktionary
(1.1) ilogalonowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile gigabajtów
Wiktionary
IPA: ˌiluɟiɡabajˈtɔvɨ, AS: iluǵigabai ̯tovy
Wiktionary
(1.1) ilogigabajtowy
Wiktionary
w pytaniach: ile godzin liczący
SJP.pl
zaimek pytajny
(1.1) mający ile godzin
Wiktionary
IPA: ˌiluɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: ilugoʒ́ĩ•ny
Wiktionary
(1.1) ilogodzinny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile gramów
Wiktionary
IPA: ˌiluɡrãˈmɔvɨ, AS: ilugrãmovy
Wiktionary
(1.1) ilogramowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile groszy
Wiktionary
IPA: ˌiluɡrɔˈʃɔvɨ, AS: ilugrošovy
Wiktionary
(1.1) ilogroszowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile gwiazdek
Wiktionary
IPA: ˌiluɡvʲjaˈstkɔvɨ, AS: ilugvʹi ̯astkovy
Wiktionary
(1.1) ilogwiazdkowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile głów
Wiktionary
IPA: ˌiluˈɡwɔvɨ, AS: ilugu̯ovy
Wiktionary
(1.1) ilogłowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile hektarów
Wiktionary
IPA: ˌiluxɛktaˈrɔvɨ, AS: iluχektarovy
Wiktionary
(1.1) ilohektarowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile hektolitrów
Wiktionary
(1.1) Iluhektolitrowy zbiornik jest potrzebny?
Wiktionary
IPA: ˌiluxɛktɔlʲiˈtrɔvɨ, AS: iluχektolʹitrovy
Wiktionary
(1.1) ilohektolitrowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile instancji
Wiktionary
IPA: ˌilujĩw̃stãnˈt͡sɨjnɨ, AS: ilui ̯ĩũ̯stãncyi ̯ny
Wiktionary
(1.1) iloinstancyjny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile izb
Wiktionary
IPA: ˌilujizˈbɔvɨ, AS: ilui ̯izbovy
Wiktionary
(1.1) iloizbowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile jardów
Wiktionary
IPA: ˌilujarˈdɔvɨ, AS: ilui ̯ardovy
Wiktionary
(1.1) ilojardowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile jenów
Wiktionary
IPA: ˌilujɛ̃ˈnɔvɨ, AS: ilui ̯ẽnovy
Wiktionary
(1.1) ilojenowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile języków
Wiktionary
IPA: ˌilujɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ilui ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
(1.1) ilojęzyczny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile kanałów
Wiktionary
IPA: ˌilukãnaˈwɔvɨ, AS: ilukãnau̯ovy
Wiktionary
(1.1) ilokanałowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile kartek
Wiktionary
IPA: ˌilukartˈkɔvɨ, AS: ilukartkovy
Wiktionary
(1.1) ilokartkowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile kątów
Wiktionary
IPA: ˌiluˈkɔ̃ntnɨ, AS: ilukõntny
Wiktionary
(1.1) ilokątny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile kilobajtów
Wiktionary
IPA: ˌilucilɔbajˈtɔvɨ, AS: iluḱilobai ̯tovy
Wiktionary
(1.1) ilokilobajtowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile kilogramów
Wiktionary
IPA: ˌilucilɔɡrãˈmɔvɨ, AS: iluḱilogrãmovy
Wiktionary
(1.1) ilokilogramowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile kilometrów
Wiktionary
IPA: ˌilucilɔ̃mɛˈtrɔvɨ, AS: iluḱilõmetrovy
Wiktionary
(1.1) ilokilometrowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile kolorów
Wiktionary
IPA: ˌilukɔlɔˈrɔvɨ, AS: ilukolorovy
Wiktionary
(1.1) ilokolorowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile kolumn
Wiktionary
IPA: ˌilukɔlũmˈnɔvɨ, AS: ilukolũmnovy
Wiktionary
(1.1) ilokolumnowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile kondygnacji
Wiktionary
IPA: ˌilukɔ̃ndɨɡnaˈt͡sɨjnɨ, AS: ilukõndygnacyi ̯ny
Wiktionary
(1.1) ilokondygnacyjny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile koni
Wiktionary
IPA: ˌiluˈkɔ̃nːɨ, AS: ilukõ•ny
Wiktionary
(1.1) ilokonny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile koron
Wiktionary
IPA: ˌilukɔrɔ̃ˈnɔvɨ, AS: ilukorõnovy
Wiktionary
(1.1) ilokoronowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile kół
Wiktionary
IPA: ˌilukɔˈwɔvɨ, AS: ilukou̯ovy
Wiktionary
(1.1) ilokołowy
Wiktionary
w pytaniach: ile lat mający; iloletni
SJP.pl
zaimek pytajny
(1.1) mający ile lat
Wiktionary
(1.1) A jakie (iluletnie) w naszym wymiarze sprawiedliwości trzeba mieć doświadczenie, żeby łapownika wsadzić do paki?
Wiktionary
IPA: ˌiluˈlɛtʲɲi, AS: iluletʹńi
Wiktionary
(1.1) iloletni
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile linijek
Wiktionary
IPA: ˌilulʲĩɲijˈkɔvɨ, AS: ilulʹĩńii ̯kovy
Wiktionary
(1.1) ilolinijkowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile liści
Wiktionary
IPA: ˌiluˈlʲistnɨ, AS: ilulʹistny
Wiktionary
(1.1) ilolistny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile liter
Wiktionary
IPA: ˌilulʲitɛˈrɔvɨ, AS: ilulʹiterovy
Wiktionary
(1.1) iloliterowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile litrów
Wiktionary
IPA: ˌilulʲiˈtrɔvɨ, AS: ilulʹitrovy
Wiktionary
(1.1) ilolitrowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile mandatów
Wiktionary
IPA: ˌilũmãndaˈtɔvɨ, AS: ilũmãndatovy
Wiktionary
(1.1) ilomandatowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile megabajtów
Wiktionary
IPA: ˌilũmɛɡabajˈtɔvɨ, AS: ilũmegabai ̯tovy
Wiktionary
(1.1) ilomegabajtowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile metrów
Wiktionary
IPA: ˌilũmɛˈtrɔvɨ, AS: ilũmetrovy
Wiktionary
(1.1) ilometrowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile miejsc
Wiktionary
IPA: ˌilũmʲjɛ̇jˈst͡sɔvɨ, AS: ilũmʹi ̯ėi ̯scovy
Wiktionary
(1.1) ilomiejscowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile miesięcy
Wiktionary
IPA: ˌilũmʲjɛ̇ˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: ilũmʹi ̯ėśẽṇčny
Wiktionary
(1.1) ilomiesięczny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile mieszkań
Wiktionary
IPA: ˌilũmʲjɛʃkãˈɲɔvɨ, AS: ilũmʹi ̯eškãńovy
Wiktionary
(1.1) ilomieszkaniowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile miligramów
Wiktionary
IPA: ˌilũmʲilʲiɡrãˈmɔvɨ, AS: ilũmʹilʹigrãmovy
Wiktionary
(1.1) ilomiligramowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile mililitrów
Wiktionary
IPA: ˌilũmʲilʲilʲiˈtrɔvɨ, AS: ilũmʹilʹilʹitrovy
Wiktionary
rzecz. mililitr mrz.
Wiktionary
(1.1) ilomililitrowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile milimetrów
Wiktionary
IPA: ˌilũmʲilʲĩmɛˈtrɔvɨ, AS: ilũmʹilʹĩmetrovy
Wiktionary
(1.1) ilomilimetrowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile mil
Wiktionary
IPA: ˌilũmʲiˈlɔvɨ, AS: ilũmʹilovy
Wiktionary
(1.1) ilomilowy
Wiktionary
członek jednego z bractw iluminatów; iluminat
SJP.pl
Zakon Iluminatów (z łacińskiego illuminatus – „oświecony”, l. mn. illuminati) – to nazwa nadana kilku grupom, zarówno prawdziwym, jak i fikcyjnym. Historycznie nazwa ta zwykle odnosi się do Bawarskiego illuminati, tajnego stowarzyszenia z epoki Oświecenia, założonego 1 maja 1776 r. w Bawarii, dziś części Niemiec. Celem społeczeństwa było przeciwstawienie się przesądom, obskurantyzmowi, wpływom religijnym na życie publiczne i nadużyciom władzy państwowej. „Porządkiem dnia – pisali w swoich statutach ogólnych – jest położenie kresu machinacjom dostawców niesprawiedliwości, kontrolowanie ich bez zdominowania ich”. Iluminaci – wraz z masonerią i innymi tajnymi stowarzyszeniami – zostali wyjęci spod prawa przez edykt Karola IV Teodora Wittelsbacha, elektora Bawarii, przy zachęcie Kościoła katolickiego, w 1784, 1785, 1787 i 1790 r. W ciągu następnych kilku lat grupa została oczerniana przez konserwatywnych i religijnych krytyków, którzy twierdzili, że kontynuowali działalność pod ziemią i byli odpowiedzialni za rewolucję francuską.
Wikipedia
1. oświetlenie;
2. ozdoba rysunkowa książki niezwiązana tematycznie z treścią utworu;
3. wykonana ręcznie artystyczna ilustracja tekstu rękopiśmiennego;
4. uświadomienie sobie czegoś ; olśnienie;
5. w filozofii, religii: oświecenie umysłu przez Boga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) intensywne oświetlenie sztucznym światłem; zwykle nocne, ozdobne podświetlenie budynku lub innego obiektu
(1.2) nagłe olśnienie, uświadomienie sobie
(1.3) filoz. rel. oświecenie umysłu przez Boga
(1.4) poligr. rysunkowa ozdoba książki
(1.5) szt. ręcznie wykonana ilustracja tekstu, zwłaszcza charakterystyczna dla średniowiecza
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌilũmʲĩˈnat͡sʲja, AS: ilũmʹĩnacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. iluminator m., iluminizm m., iluminowanie n.
czas. iluminować ndk.
przym. iluminacyjny, iluminatorski
Wiktionary
(1.4) winieta
(1.5) miniatura
Wiktionary
dotyczący iluminacji
SJP.pl
członek jednego z bractw iluminatów; iluminata
SJP.pl
członek jednego z bractw iluminatów; iluminat
SJP.pl
osoba ozdabiająca dawniej rękopiśmienne książki malowanymi ilustracjami lub ozdobnymi inicjałami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. okienko w samolocie
(1.2) żegl. wodoszczelne okienko w na statku;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) średniowieczny artysta-rzemieślnik, który zdobił księgi;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. iluminacja ż., iluminowanie n., iluminant m., iluminizm m., iluminatorstwo n., lumen m.
czas. iluminować ndk.
Wiktionary
kobieta ozdabiająca dawniej rękopiśmienne książki malowanymi ilustracjami lub ozdobnymi inicjałami
SJP.pl
zdobienie ksiąg ilustracjami
SJP.pl
Iluminacja (łac. illuminare „oświetlać, rozjaśniać; ozdabiać”) – średniowieczne zdobnictwo książkowe, pierwotnie w postaci ozdobnych linii i inicjałów oraz coraz bardziej skomplikowanych wzorów. Iluminatorstwo – proces zdobienia książki rękopiśmiennej, dokumentów rękopiśmiennych, a czasem także inkunabułów. Pierwotnie oznaczało zdobienie złotem karty książki (pisanie złotem tekstu). Wraz z rozwojem iluminatorstwa pojawiają się złocenia, które mogły przejawiać się nawet w formie złotych liter (codex aureus) pisanych na barwionym purpurą pergaminie. Iluminacja, zwłaszcza w sztuce dojrzałego średniowiecza mogła przyjąć formę dekoracyjnych rysunków wykonywanych technikami malarskimi lub też mogła wykorzystywać malowane (często ilustracyjne) miniatury figuralne, umieszczane na kartach manuskryptów, a później także pierwszych druków. Iluminacje zasadniczo dotyczyły dwóch obszarów na karcie: rozbudowanych kompozycji inicjałowych, oraz wypełnienia marginesów (bordiur). Tworzono jednak również bogate, rozbudowane kompozycje tekstowo-graficzne, na których tekst i obraz funkcjonowały, co rzadkie dla sztuki średniowiecznej, wspólnie – zajmując całość karty, czego przykładem może być słynny ewangeliarz z Kells.
Wikipedia
zwolennik iluminizmu, poglądu głoszącego, że prawdę poznaje się intuicyjnie, dzięki oświeceniu umysłu przez Boga
SJP.pl
związany z iluminizmem, przekonaniem o zasadniczej roli oświecenia przez Boga jako metody poznania
SJP.pl
pogląd w teorii poznania, zgodnie z którym prawdę poznaje się intuicyjnie, dzięki oświeceniu umysłu przez Boga
SJP.pl
1. oświetlać;
2. zdobić książki iluminacjami, czyli barwnymi ilustracjami
SJP.pl
1. oświetlać;
2. zdobić książki iluminacjami, czyli barwnymi ilustracjami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|iluminować.
Wiktionary
czas. iluminować ndk.
rzecz. iluminacja ż., iluminator mos./mrz.
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile minut
Wiktionary
IPA: ˌilũmʲĩnuˈtɔvɨ, AS: ilũmʹĩnutovy
Wiktionary
(1.1) ilominutowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile nóg
Wiktionary
IPA: ˌilũˈnɔʒnɨ, AS: ilũnožny
Wiktionary
(1.1) ilonożny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile oczu
Wiktionary
IPA: ˌiluˈɔci, AS: iluoḱi
Wiktionary
(1.1) ilooki
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile okrążeń
Wiktionary
IPA: ˌiluɔkrɔ̃w̃ʒɛ̃ˈɲɔvɨ, AS: iluokrõũ̯žẽńovy
Wiktionary
(1.1) ilookrążeniowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile osi
Wiktionary
IPA: ˌiluɔˈɕɔvɨ, AS: iluośovy
Wiktionary
(1.1) iloosiowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile osób
Wiktionary
(1.1) W umowie z biurem należy ustalić, iluosobowy będzie pokój, czy ma balkon i klimatyzację, czy jest łazienka, TV, lodówka.
Wiktionary
IPA: ˌiluɔsɔˈbɔvɨ, AS: iluosobovy
Wiktionary
(1.1) iloosobowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile pasów
Wiktionary
IPA: ˌilupaˈsɔvɨ, AS: ilupasovy
Wiktionary
(1.1) ilopasowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile pięter
Wiktionary
IPA: ˌilupʲjɛ̃nˈtrɔvɨ, AS: ilupʹi ̯ẽntrovy
Wiktionary
(1.1) ilopiętrowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile pokoi
Wiktionary
IPA: ˌilupɔkɔˈjɔvɨ, AS: ilupokoi ̯ovy
Wiktionary
(1.1) ilopokojowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile pokoleń
Wiktionary
IPA: ˌilupɔkɔlɛ̃ˈɲɔvɨ, AS: ilupokolẽńovy
Wiktionary
(1.1) ilopokoleniowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile porcji
Wiktionary
IPA: ˌilupɔrˈt͡sʲjɔvɨ, AS: iluporcʹi ̯ovy
Wiktionary
(1.1) iloporcjowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile procent
Wiktionary
IPA: ˌiluprɔt͡sɛ̃nˈtɔvɨ, AS: iluprocẽntovy
Wiktionary
(1.1) iloprocentowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile przewodów
Wiktionary
IPA: ˌilupʃɛvɔˈdɔvɨ, AS: ilupševodovy
Wiktionary
(1.1) iloprzewodowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile przycisków
Wiktionary
IPA: ˌilupʃɨt͡ɕiˈskɔvɨ, AS: ilupšyćiskovy
Wiktionary
(1.1) iloprzyciskowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile płatków
Wiktionary
IPA: ˌilupwatˈkɔvɨ, AS: ilupu̯atkovy
Wiktionary
(1.1) ilopłatkowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile rąk
Wiktionary
IPA: ˌiluˈrɛ̃ŋʲci, AS: ilurẽŋʹḱi
Wiktionary
(1.1) iloręki
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile rodzin
Wiktionary
IPA: ˌilurɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: iluroʒ́ĩ•ny
Wiktionary
(1.1) ilorodzinny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile rzędów
Wiktionary
IPA: ˌiluʒɛ̃nˈdɔvɨ, AS: ilužẽndovy
Wiktionary
(1.1) ilorzędowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile schodków
Wiktionary
IPA: ˌilusxɔtˈkɔvɨ, AS: ilusχotkovy
Wiktionary
(1.1) iloschodkowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile sekund
Wiktionary
IPA: ˌilusɛkũnˈdɔvɨ, AS: ilusekũndovy
Wiktionary
(1.1) ilosekundowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile składników
Wiktionary
IPA: ˌiluskwadʲɲiˈkɔvɨ, AS: ilusku̯adʹńikovy
Wiktionary
(1.1) iloskładnikowy
Wiktionary
w pytaniach: ile stopni mający; ilostopniowy
SJP.pl
zaimek pytajny
(1.1) mający ile stopni
Wiktionary
IPA: ˌilustɔpʲˈɲɔvɨ, AS: ilustopʹńovy
Wiktionary
(1.1) ilostopniowy
Wiktionary
il.; skrót od:
1. ilustracja;
2. ilustrowany;
3. ilustrował (używany tylko w zapisach bibliograficznych)
SJP.pl
skrót
(1.1) = ilustrował
(1.2) = ilustrowany
(1.3) = ilustracje
(1.4) = ilustrator
(1.5) = ilustratorka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reprodukcja fotografii, rysunku lub obrazu, będąca uzupełnieniem, wyjaśnieniem lub ozdobą drukowanego tekstu;
(1.2) książk. przykład, który wyjaśnia, komentuje lub interpretuje coś, np. wykład, tezę
Wiktionary
Ilustracja (łac. illustratio rozjaśnienie, unaocznienie) – obraz, fotografia, rysunek, rycina lub inny element graficzny dodany do napisanego lub wydrukowanego tekstu (książka, artykuł prasowy, hasło encyklopedyczne), mający za zadanie go uzupełniać, objaśniać albo zdobić. Ilustracja nawiązuje do myśli, historii, tekstu literackiego lub do codziennego życia, jej rolą jest wyjaśnienie i dookreślenie tematu, a także dokumentacja i analiza danego problemu.
Wikipedia
(1.1) Nie powinien dziwić fakt, że pierwszy udokumentowany dowód pojawienia się ilustracji w tekście pochodzi z Chin. (z Internetu)
(1.2) A cała sprawa z tym felietonem to świetna ilustracja tezy, że jak trzeba psa uderzyć, to kij się znajdzie. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌiluˈstrat͡sʲja, AS: ilustracʹi ̯a
Wiktionary
czas. ilustrować, zilustrować
rzecz. zilustrowanie n., ilustrator mos., ilustratorka ż., ilustratorstwo n.
przym. ilustracyjny
Wiktionary
(1.1) rycina
(1.2) egzemplifikacja
Wiktionary
1. rzadko: mała ilustracja;
2. lekceważąco o ilustracji
SJP.pl
dotyczący ilustracji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z ilustracją
(1.2) wyjaśniający coś, stanowiący ilustrację
Wiktionary
rzecz. ilustracja ż., ilustrator m., ilustratorka ż., ilustrowanie n.
czas. ilustrować ndk., zilustrować dk.
Wiktionary
osoba wykonująca ilustracje do czasopisma lub tekstu książki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba tworząca ilustracje, osoba zajmująca się ilustrowaniem – opatrywaniem tekstów ilustracjami
Wiktionary
Ilustrator – artysta specjalizujący się we wspomaganiu napisanego tekstu lub wyjaśnianiu pojęć, zapewniający wizualną reprezentację treści związanej z tekstem lub pomysłem. Ilustracja może być przeznaczona do wyjaśnienia skomplikowanych pojęć lub zobrazowania przedmiotów, które są trudne do opisania tekstowo, co jest powodem, że ilustracje są często spotykane w książkach dla dzieci.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. ilustratorstwo m., ilustracja ż., ilustrowanie n., zilustrowanie n.
:: fż. ilustratorka ż.
czas. ilustrować ndk.; zilustrować dk.
przym. ilustratorski, ilustracyjny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) illustrator
* arabski: (1.1) مصور m.
* baskijski: (1.1) irudigile
* białoruski: (1.1) ілюстратар m.
* bułgarski: (1.1) илюстратор m.
* czeski: (1.1) ilustrátor m.
* francuski: (1.1) illustrateur m.
* hindi: (1.1) चित्रकार m.
* hiszpański: (1.1) ilustrador m.
* japoński: (1.1) イラストレーター (irasutorētā)
* niemiecki: (1.1) Zeichner m., Illustrator m.
* portugalski: (1.1) ilustrador m., desenhador m.
* rosyjski: (1.1) иллюстратор m.
* słoweński: (1.1) ilustrator m.
* szwedzki: (1.1) illustratör w.
* węgierski: (1.1) illusztrátor
źródła.
== ilustrator (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) ilustrator
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌiluˈstratɔr, AS: ilustrator
Wiktionary
rzecz. ilustratorstwo m., ilustracja ż., ilustrowanie n., zilustrowanie n.
:: fż. ilustratorka ż.
czas. ilustrować ndk.; zilustrować dk.
przym. ilustratorski, ilustracyjny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. ilustratorstwo m., ilustracja ż., ilustrowanie n., zilustrowanie n.
:: fż. ilustratorka ż.
czas. ilustrować ndk.; zilustrować dk.
przym. ilustratorski, ilustracyjny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) illustrator
* arabski: (1.1) مصور m.
* baskijski: (1.1) irudigile
* białoruski: (1.1) ілюстратар m.
* bułgarski: (1.1) илюстратор m.
* czeski: (1.1) ilustrátor m.
* francuski: (1.1) illustrateur m.
* hindi: (1.1) चित्रकार m.
* hiszpański: (1.1) ilustrador m.
* japoński: (1.1) イラストレーター (irasutorētā)
* niemiecki: (1.1) Zeichner m., Illustrator m.
* portugalski: (1.1) ilustrador m., desenhador m.
* rosyjski: (1.1) иллюстратор m.
* słoweński: (1.1) ilustrator m.
* szwedzki: (1.1) illustratör w.
* węgierski: (1.1) illusztrátor
źródła.
== ilustrator (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) ilustrator
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kobieta wykonująca ilustracje do czasopisma lub tekstu książki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta ilustrator
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. ilustracja ż., ilustrowanie n.
:: fm. ilustrator mos.
przym. ilustratorski, ilustracyjny
czas. ilustrować
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|ilustrator|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== ilustratorka (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ilustratorka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. ilustracja ż., ilustrowanie n.
:: fm. ilustrator mos.
przym. ilustratorski, ilustracyjny
czas. ilustrować
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. ilustracja ż., ilustrowanie n.
:: fm. ilustrator mos.
przym. ilustratorski, ilustracyjny
czas. ilustrować
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|ilustrator|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== ilustratorka (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ilustratorka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile stronic
Wiktionary
IPA: ˌilustrɔ̃ɲiˈt͡sɔvɨ, AS: ilustrõńicovy
Wiktionary
(1.1) ilostronicowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile stron
Wiktionary
IPA: ˌiluˈstrɔ̃nːɨ, AS: ilustrõ•ny
Wiktionary
(1.1) ilostronny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zilustrować)
(1.1) opatrywać tekst ilustracją: fotografią, grafiką lub wykresem
(1.2) przen. uzupełniać, unaoczniać coś przykładem, dodatkowym komentarzem lub dokumentacją
Wiktionary
(1.2) Ten przykład ilustruje jakie problemy musieli rozwiązać naukowcy realizujący projekt Manhattan.
Wiktionary
rzecz. ilustracja ż., ilustracyjka ż., ilustrator m., ilustratorka ż., ilustratorstwo n., ilustrowanie n., zilustrowanie n.
czas. zilustrować dk.
przym. ilustratorski, ilustracyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ilustrować.
Wiktionary
rzecz. ilustrator m., ilustratorka ż.
czas. ilustrować ndk., zilustrować dk.
przym. ilustracyjny
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile sylab
Wiktionary
IPA: ˌilusɨlaˈbɔvɨ, AS: ilusylabovy
Wiktionary
(1.1) ilosylabowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile szczebli
Wiktionary
IPA: ˌiluʃt͡ʃɛˈblɔvɨ, AS: iluščeblovy
Wiktionary
(1.1) iloszczeblowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile tomów
Wiktionary
IPA: ˌilutɔ̃ˈmɔvɨ, AS: ilutõmovy
Wiktionary
(1.1) ilotomowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile ton
Wiktionary
IPA: ˌilutɔ̃ˈnɔvɨ, AS: ilutõnovy
Wiktionary
(1.1) ilotonowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile tygodni
Wiktionary
IPA: ˌilutɨɡɔdʲˈɲɔvɨ, AS: ilutygodʹńovy
Wiktionary
(1.1) ilotygodniowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile uncji
Wiktionary
IPA: ˌiluũnˈt͡sʲjɔvɨ, AS: iluũncʹi ̯ovy
Wiktionary
(1.1) ilouncjowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile warstw
Wiktionary
IPA: ˌiluvarˈstfɔvɨ, AS: iluvarstfovy
Wiktionary
(1.1) ilowarstwowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile watów
Wiktionary
IPA: ˌiluvaˈtɔvɨ, AS: iluvatovy
Wiktionary
(1.1) ilowatowy
Wiktionary
dotyczący iluwium
SJP.pl
zaimek pytajny
(1.1) mający ile wierszy
Wiktionary
IPA: ˌiluvʲjɛrˈʃɔvɨ, AS: iluvʹi ̯eršovy
Wiktionary
(1.1) ilowierszowy
Wiktionary
materiał wpłukany do luźnych warstw powierzchni skorupy ziemskiej
SJP.pl
zaimek pytajny
(1.1) mający ile wyrazów
Wiktionary
IPA: ˌiluvɨraˈzɔvɨ, AS: iluvyrazovy
Wiktionary
(1.1) ilowyrazowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile zdań
Wiktionary
IPA: ˌiluzdãˈɲɔvɨ, AS: iluzdãńovy
Wiktionary
(1.1) ilozdaniowy
Wiktionary
1. złudzenie; wrażenie, że się widzi coś, czego w istocie nie ma;
2. wywoływanie omamów wzrokowych lub odbieranie błędnych bodźców wzrokowych, niewłaściwa interpretacja widzianego zjawiska;
3. wiara lub przekonanie niemające pokrycia w rzeczywistości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. uświadomione doznanie wrażenia widzenia czegoś nieistniejącego, zniekształcone widzenie
(1.2) błędna interpretacja
(1.3) sztuka iluzjonisty
(1.4) daw. przezroczysta tkanina jedwabna
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. iluzjon m., iluzjonista m., iluzjonistka ż., iluzjonizm m.
przym. iluzjonistyczny, iluzyjny
Wiktionary
(1.1) złudzenie, miraż, przywidzenie, złuda
(1.2) wrażenie
Wiktionary
dawniej, w dobie filmu niemego: kino
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. kino
Wiktionary
Muzyka:
Wikipedia
IPA: iˈluzʲjɔ̃n, AS: iluzʹi ̯õn
Wiktionary
rzecz. iluzja ż., iluzjonista m., iluzjonizm m.
przym. iluzjonistyczny, iluzyjny, iluzjowy
Wiktionary
(1.1) daw. bioskop
Wiktionary
1. artysta pokazujący sztuczki oparte na niezwykłej zręczności; sztukmistrz, prestidigitator;
2. artysta dążący do oddania wiernego złudzenia rzeczywistości w sztukach plastycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szt. człowiek wykorzystujący efekt złudzenia w czasie swoich występów
Wiktionary
Iluzjonista – główne określenie dla wszystkich osób zajmujących się sztuką iluzji.
Klasyczny strój iluzjonisty stanowi garnitur, cylinder, „magiczna” pałeczka i mniejsze rekwizyty, jednak współczesny wygląd iluzjonisty znacznie różni się od tego klasycznego i jest o wiele nowocześniejszy.
Wikipedia
rzecz. iluzja ż., iluzjon m., iluzjonizm m.
:: fż. iluzjonistka ż.
przym. iluzoryczny, iluzyjny, iluzjonistyczny
przysł. iluzorycznie, iluzyjnie, iluzjonistycznie
Wiktionary
(1.1) prestidigitator, magik, kuglarz
Wiktionary
1. artystka pokazująca sztuczki oparte na niezwykłej zręczności; sztukmistrzyni, prestidigitatorka;
2. przedstawicielka iluzjonizmu w sztuce
SJP.pl
1. odnoszący się do iluzjonistów; magiczny, prestidigitatorski;
2. odnoszący się do iluzjonizmu w sztuce lub filozofii;
3. odnoszący się do rozpowszechniania iluzji niemających związku z rzeczywistością
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z iluzjonistą, dotyczący iluzjonisty; właściwy iluzjoniście; polegający na iluzjach
(1.2) filoz. związany z iluzjonizmem, dotyczący iluzjonizmu
Wiktionary
rzecz. iluzjonista mos., iluzja ż., iluzjon m., iluzjonizm mrz.
:: fż. iluzjonistka ż.
przym. iluzoryczny, iluzyjny
przysł. iluzorycznie, iluzyjnie, iluzjonistycznie
Wiktionary
1. w filozofii: pogląd, według którego świat poznawalny za pomocą zmysłów jest iluzją;
2. w sztuce:
a) technika, dzięki której obraz daje złudzenie oglądania rzeczywistości;
b) teoria zakładająca, że obcowanie ze sztuką jest dobrowolnym poddaniem się złudzeniom, jakie ona wywołuje;
3. rozpowszechnianie twierdzeń niemających pokrycia w rzeczywistości
SJP.pl
Iluzjonizm (łac. illusio –złudzenie) – technika malarska przedstawiania rzeczywistości takimi środkami, które akcentują relacje przestrzenne między ukazywanymi przedmiotami i podkreślają ich trójwymiarowość, stwarzając złudzenie rzeczywistości.
Wikipedia
zaimek pytajny
(1.1) mający ile znaków
Wiktionary
IPA: ˌiluznaˈkɔvɨ, AS: iluznakovy
Wiktionary
(1.1) iloznakowy
Wiktionary
cecha czegoś sprawiającego wrażenie prawdziwego; złudność, ułudność, pozorność
SJP.pl
sprawiający wrażenie prawdziwego; złudny, pozorny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) złudny, pozorny
Wiktionary
(1.1) To jest człowiek, którego przykład jasno pokazuje, że konflikt między wiarą i nauką jest czysto iluzoryczny. ([http://bendyk.blog.polityka.pl/?p=455 z Internetu])
Wiktionary
IPA: ˌiluzɔˈrɨt͡ʃnɨ, AS: iluzoryčny
Wiktionary
rzecz. iluzoryczność ż., iluzjonista mos.
przysł. iluzorycznie
przym. iluzjonistyczny
Wiktionary
(1.1) zwodniczy, zakłamany, udawany, oszukańczy, fałszywy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile zwrotek
Wiktionary
IPA: ˌiluzvrɔtˈkɔvɨ, AS: iluzvrotkovy
Wiktionary
(1.1) ilozwrotkowy
Wiktionary
będący rezultatem iluzji; nierealny; fikcyjny
SJP.pl
zaimek pytajny
(1.1) mający ile żył
Wiktionary
IPA: ˌiluʒɨˈwɔvɨ, AS: ilužyu̯ovy
Wiktionary
(1.1) ilożyłowy
Wiktionary
zaimek pytajny
(1.1) mający ile złotych
Wiktionary
IPA: ˌiluzwɔˈtɔvɨ, AS: iluzu̯otovy
Wiktionary
(1.1) ilozłotowy
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Ilza – imię żeńskie. Pochodzi ze zdrobniałej formy niemieckiej odmiany imienia Elżbieta - Elizabeth - Ilse.
Ilza imieniny obchodzi 8 maja.
Wikipedia
wyraz występujący jedynie w wyrażeniu "im... tym..." (najczęściej w połączeniu ze stopniem wyższym lub najwyższym przymiotnika), np. "im jest większy, tym jest cięższy"; "w jakim stopniu... w takim..."; "o ile... tym..."
SJP.pl
spójnik
(1.1) im… tym – wskazuje zwiększanie się jednej cechy wraz ze wzrostem drugiej lub proporcjonalną zależność jednej zmiany względem drugiej
forma zaimka.
(2.1) C. od oni lub one
Wiktionary
(1.1) Im lepsza jakość towarów, tym wyższa ich cena.
(1.1) Im dłużej będziesz pracować, tym wyższą będziesz mieć emeryturę.
Wiktionary
IPA: ĩm, AS: ĩm
Wiktionary
1. skrót od: imienia;
2. skrót od: imiesłów; imiesł.
SJP.pl
skrót
(1.1) = imienia
Wiktionary
(1.1) Publiczne Gimnazjum nr 1 (= jeden) im. Ignacego Potockiego w Kurowie.
Wiktionary
IPA: ĩˈmʲjɛ̇̃ɲa, AS: ĩmʹi ̯ė̃ńa
Wiktionary
seria komputerów firmy Apple
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. pojmać)
(1.1) daw. chwytać
czasownik zwrotny niedokonany imać się
(2.1) książk. chwytać się
Wiktionary
(1.1) Prawo nakazywało starostom, regimentarzom i hetmanom ludzi tych imać i karać na gardle.
Wiktionary
IPA: ˈĩmat͡ɕ, AS: ĩmać
Wiktionary
rzecz. imanie, imadło
Wiktionary
(1.1) chwytać, łapać
Wiktionary
uchwyt tarczy rycerskiej, wykonany najczęściej ze skóry lub powrozów (rzadziej z materiału)
SJP.pl
zdrobnienie od: imadło
SJP.pl
1. przyrząd do przytrzymywania przedmiotów podczas obróbki;
2. kleszcze chirurgiczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. przyrząd, który służy do mocowania przedmiotów poddawanych obróbce lub w trakcie montażu;
(1.2) część przedmiotu służąca do chwytania jej dłonią w celu przenoszenia tego przedmiotu
(1.3) med. kleszcze chirurgiczne
Wiktionary
Imadło – przyrząd służący do mocowania przedmiotów poddawanych obróbce ręcznej lub mechanicznej.
Imadło (rys. A) zbudowane jest z dwóch szczęk (3) zaciskanych przy pomocy śruby (2) napędzanej pokrętłem (1). Większe imadła oraz imadła maszynowe i specjalistyczne posiadają bardziej złożoną budowę: korpus (4), elementy mocujące do stołu warsztatowego lub obrabiarki (5), obrotnice lub przeguby, które mogą być wyposażone w podziałkę kątową.
Wikipedia
(1.1) Brygadzista umocował walec w imadle.
Wiktionary
IPA: ĩˈmadwɔ, AS: ĩmadu̯o
Wiktionary
rzecz. imak mrz., imanie n.
czas. imać ndk.
Wiktionary
(1.1) przest. śrubsztak; stpol. szrobsztok, białystok|śrubstag.; gw-pl|Górny Śląsk|szraubsztok, szróbsztok.
(1.2) ucho, uchwyt
(1.3) szczypce, kleszcze
Wiktionary
[czytaj: imidż albo imAŻ] oblicze, wizerunek jakiejś osoby, np. aktora, stworzony w oparciu o jego dokonania, cechy charakteru; imaż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wykreowany wizerunek, którym jakaś osoba, organizacja itp. jest postrzegana
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. imaginarium n.
Wiktionary
1. zdolność wyobrażania rzeczy nieistniejących lub niewidzianych; wyobraźnia, fantazja;
2. wytwór wyobraźni, rzecz wymyślona; urojenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wytwór wyobraźni, przedstawienie sobie czegoś
(1.2) zdolność do tworzenia obrazów za pomocą wyobraźni; fantazjowanie
Wiktionary
Wyobraźnia – zdolność do przywoływania i tworzenia w myślach wyobrażeń.
Źródłem przechowywanych w pamięci wyobrażeń są zmysły. Część odpowiadająca za wyobraźnię jest umiejscowiona w prawej półkuli mózgu. Często odróżnienie tych wrażeń od wyobrażeń jest trudne, gdyż w ciągłym strumieniu świadomości, z jakim mamy do czynienia w praktyce, występują one jednocześnie obok siebie. Dobrym dowodem na to są marzenia senne, podczas których powstają wyobrażenia odizolowane od wrażeń zmysłowych. Działaniu wyobraźni, w porównaniu do efektów pracy zmysłów, przypisuje się większą aktywność i mniejszą złożoność oraz intensywność (np. E. Husserl).
Wikipedia
IPA: ˌĩmaɟĩˈnat͡sʲja, AS: ĩmaǵĩnacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. imaginarium n., imago n.
Wiktionary
(1.1) wyobrażenie, fantazja, urojenie
Wiktionary
dotyczący imaginacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nierzeczywisty, wyimaginowany świat – czyjejś wyobraźni lub pewnego ogólnego zbioru poglądów
Wiktionary
IPA: ˌĩmaɟĩˈnarʲjũm, AS: ĩmaǵĩnarʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. imaginacja ż., imago n., image m., imagizm m.
czas. imaginować, wyimaginować
przym. imaginacyjny, wyimaginowany, imaginatywny
Wiktionary
(1.1) rzeczywistość wirtualna, model, imaginatorium
Wiktionary
rzadko: odnoszący się do wyobraźni; imaginacyjny
SJP.pl
Imagineskopia – fikcyjna nauka o poszerzaniu wyobraźni, wymyślona przez autora wydanej w 1977 roku nakładem Wydawnictwa Literackiego książki Stanisława Moskala Wstęp do imagineskopii. Autor, ukrywający się pod pseudonimem Śledź Otrembus-Podgrobelski, przedstawił naukowym językiem, wspieranym licznymi przypisami i bibliografią, wprowadzenie do fikcyjnej nauki o poszerzaniu wyobraźni, której twórcą miał być Jeremiasz Apollon Hytz. Podany jest rys historyczny nauki, jej rozwój, cele, metody badawcze, instrumenty. Najważniejszy przyrząd do badania i poszerzania wyobraźni autor nazwał imagineskopem, a opis, budowę i działania wsparł rysunkami technicznymi. Książka opatrzona jest, jak przystało na naukową publikację, obszerną bibliografią i streszczeniami w kilku językach.
Wikipedia
reprezentant, zwolennik imagizmu; imagista
SJP.pl
związany z imaginizmem w literaturze; obrazowy, imagistyczny
SJP.pl
kierunek w poezji angielskiego obszaru językowego, który postulował swobodę języka i dowolność w wyborze tematu; imagizm
SJP.pl
Imagizm (imaginizm od łac. imago „obraz”) – ruch poetycki w poezji angielskiej i amerykańskiej w latach 1910–1918. Kierunek ten przeciwstawiał się romantyzmowi oraz idealizmowi jak również kierunkom współczesnym. Najważniejszy dla imagistów był obraz poetycki – charakteryzujący się jasnością i dokładnością detali – opierający się na metaforze. Wielu twórców wzorowało się na dalekowschodniej poezji (japońskiej i chińskiej).
Wikipedia
książkowo: wymyślać, wyobrażać sobie coś zgodnie z własną wolą, z własnym pragnieniem; fantazjować, roić
SJP.pl
reprezentant, zwolennik imagizmu; imaginista
SJP.pl
związany z imagizmem w literaturze; obrazowy, imaginistyczny
SJP.pl
kierunek w poezji angielskiego obszaru językowego, który postulował swobodę języka i dowolność w wyborze tematu; imaginizm
SJP.pl
Imagizm (imaginizm od łac. imago „obraz”) – ruch poetycki w poezji angielskiej i amerykańskiej w latach 1910–1918. Kierunek ten przeciwstawiał się romantyzmowi oraz idealizmowi jak również kierunkom współczesnym. Najważniejszy dla imagistów był obraz poetycki – charakteryzujący się jasnością i dokładnością detali – opierający się na metaforze. Wielu twórców wzorowało się na dalekowschodniej poezji (japońskiej i chińskiej).
Wikipedia
1. dojrzałe stadium owada; owad w tym stadium;
2. w psychologii: wyobrażenie jakiejś osoby powstałe w dzieciństwie, przekładające się na późniejsze postrzeganie innych osób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ent. owad dorosły, ostateczna postać owada;
(1.2) psych. idealny obraz określonej osoby wytworzony we wczesnym dzieciństwie, projektowany później na inne osoby z otoczenia
Wiktionary
Imago (łac. imago – obraz; l.mn. – imagines lub imaga), owad dorosły, owad doskonały – ostateczne stadium w rozwoju osobniczym owadów przechodzących proces przeobrażenia. Imago nie przechodzi już linień. U większości gatunków jest osobnikiem zdolnym do rozrodu, często niepobierającym pokarmu lub pobierającym go jedynie w minimalnych ilościach.
Wikipedia
IPA: ĩˈmaɡɔ, AS: ĩmago
Wiktionary
rzecz. imaginacja ż., imaginarium n.
Wiktionary
uchwyt do zamocowania narzędzi skrawających, np. w obrabiarce
SJP.pl
Wikipedia
1. przełożony w meczecie;
2. szyicki następca Alego;
3. teolog sunnicki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczony duchowny muzułmański, przywódca religijny;
forma czasownika.
(2.1) 1. os. lp. ter. od: imać
Wiktionary
Imam (arab. إمام, dosł. „przywódca”) – muzułmański przywódca religijny; w tradycyjnym znaczeniu – przewodniczący rytualnej modlitwy muzułmańskiej, czyli salatu. W ogólności może to być osoba świecka bądź przełożony meczetu. Władca kraju również może być nazywany imamem.
Wikipedia
(2.1) Odkąd straciłem etat, imam się każdej drobnej roboty.
Wiktionary
IPA: ˈĩmãm, AS: ĩmãm
Wiktionary
wyznawca imamizmu, odłamu szyizmu uznającego pierwszych 12 imamów; dwunastowiec
SJP.pl
Imamizm – główny nurt szyizmu, uznający dwunastu imamów.
Wikipedia
wyznawca imamizmu, odłamu szyizmu uznającego pierwszych 12 imamów; dwunastowiec
SJP.pl
muzułmańska doktryna szyitów
SJP.pl
Imamizm – główny nurt szyizmu, uznający dwunastu imamów.
Wikipedia
rzadko: muzułmańska przywódczyni religijna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|imać.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. imadło n.
czas. imać
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== imanie (slovio.) ==
ortografie. имание
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) własność
odmiana.
(1.1) lm. imanies
przykłady.
Wiktionary
IPA: ĩˈmãɲɛ, AS: ĩmãńe
Wiktionary
rzecz. imadło n.
czas. imać
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. imadło n.
czas. imać
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== imanie (slovio.) ==
ortografie. имание
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) własność
odmiana.
(1.1) lm. imanies
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: ajmaks] system kinowy z zastosowaniem największego kadru w kinematografii; IMAX
SJP.pl
IMAX – jeden z alternatywnych systemów kinowych używanych w przemyśle filmowym. Taśma filmowa IMAX znacznie różni się od tradycyjnej – powierzchnia użytkowa ma szerokość 48,5 mm i wysokość 70 mm, stąd obraz ma proporcje 1,44:1. Kadr jest ustawiony poziomo, a nie pionowo, jak na taśmie filmowej 35 mm.
Wikipedia
oblicze, wizerunek jakiejś osoby, np. aktora, stworzony w oparciu o jego dokonania, cechy charakteru; image
SJP.pl
organiczny związek chemiczny, substancja aktywna środków ochrony roślin oraz środków wykorzystywanych do zabezpieczania owoców po zbiorze
SJP.pl
Enilkonazol, imazalil – organiczny związek chemiczny, substancja aktywna środków ochrony roślin (fungicydów) oraz środków wykorzystywanych do pozbiorczego zabezpieczania owoców. Stosowany także w weterynarii jako środek przeciwgrzybiczy do stosowania miejscowego.
Wikipedia
kierunek w poezji rosyjskiej uformowany pod wpływem imagizmu; imażynizm
SJP.pl
zwolennik, reprezentant imażynizmu
SJP.pl
dotyczący imażynizmu
SJP.pl
kierunek w poezji rosyjskiej uformowany pod wpływem imagizmu; imażinizm
SJP.pl
Imażynizm - kierunek w poezji rosyjskiej w latach 20. XX wieku, wywodzący się z futuryzmu i nawiązujący do angielskiego i amerykańskiego imagizmu. Imażynizm głosił postulaty obrazowości i intuicyjności w sztuce, za podstawę poezji uznawał tzw. czysty obraz.
Najwybitniejsi imażyniści to Siergiej Jesienin i Anatolij Marienhof.
Wśród autorów polskich wpływy imażynizmu można zauważyć m.in. w twórczości Grzegorza Timofiejewa.
Wikipedia
1. pogardliwie o głupim człowieku;
2. osoba niedorozwinięta umysłowo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. ktoś z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym
(1.2) pot. obraź. głupek
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Ten tępy imbecyl patrzy na to ze złej perspektywy.
Wiktionary
IPA: ĩmˈbɛt͡sɨl, AS: ĩmbecyl
Wiktionary
rzecz. imbecylizm mrz., imbecylność ż., imbecylowatość ż.
przym. imbecylny, imbecylowaty
przysł. imbecylnie
Wiktionary
(1.1) głuptak
(1.2) debil, bałwan, idiota, dureń, kretyn
Wiktionary
zdrobnienie od: imbecyl
SJP.pl
nieporadność umysłowa;oligofrenia
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: imbecyl
SJP.pl
podobny do imbecyla, właściwy imbecylowi
SJP.pl
1. zjawisko przepajania i przeobrażania skał przez roztwory pochodzenia magmowego;
2. proces pęcznienia koloidów występujący np. w nasionach
SJP.pl
Imbibicja (od łac. imbibo "wypijać, nasiąkać") – proces pęcznienia koloidów. Polega on na przyłączaniu coraz większej ilości cząsteczek wody wiązaniami wodorowymi do cząsteczek płaszcza wodnego otaczającego cząsteczkę koloidu hydrofilnego, a tym samym na zwiększaniu odległości między kolejnymi micellami koloidowymi. Występuje m.in. w początkowej fazie kiełkowania nasion – pęcznieniu, w której zwiększają swoją objętość i masę po zanurzeniu w wodzie lub otoczeniu wilgotnego środowiska.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. jadalna bylina o silnie rozwiniętych kłączach i krótkich łodygach naziemnych;
2. przyprawa korzenna uzyskiwana z kłączy rośliny o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Zingiber|Boehm.|ref=tak., rodzaj roślin wieloletnich, pochodzących z Azji i Australii;
(1.2) kulin. przyprawa z imbiru lekarskiego, Zingiber officinale Rosc., w formie świeżego kłącza lub proszku
(1.3) kulin. jarzyna z kłącza imbiru japońskiego, Zingiber mioga (Thunb.) Roscoe
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Imbir uprawiany jest na Jamajce.
(1.2) Często dodaję imbiru do ciasta.
(1.3) Lubię marynowany imbir do sushi.
Wiktionary
IPA: ˈĩmbʲir, AS: ĩmbʹir
Wiktionary
rzecz. imbirowce nmos., imbirowiec m., imbirowate nmos., ambirz m., imbirówka ż.
przym. imbirowy, imbirowaty
Wiktionary
(1.1) ambirz
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|ingwer, zozwor.
Wiktionary
rodzina roślin jednoliściennych, występujących w okolicach podzwrotnikowych, obejmujących takie gatunki jak imbir i kardamon
SJP.pl
Wikipedia
o cechach imbirowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rząd roślin zielnych z kladu jednoliściennych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Zingiberales|Griseb.|ref=tak., rząd roślin zielnych należący do jednoliściennych;
Wiktionary
Imbirowce (Zingiberales Griseb.) – rząd roślin zielnych należący do jednoliściennych. Rośliny tu zaliczane wyewoluowały ok. 80 milionów lat temu. W obrębie rzędu wyróżnia się 8 rodzin, 92 rodzaje i blisko 2,2 tys. gatunków. Należy tu wiele popularnych roślin użytkowych (np. banan, imbir, kardamon) i ozdobnych (paciorecznik, strelicja, maranta).
Wikipedia
(1.1) Liście imbirowców są zwykle pochwiaste.
Wiktionary
rzecz. imbir mrz., imbirowate nmos., imbirowe nmos., imbirówka ż.
przym. imbirowy
Wiktionary
przedstawiciel rzędu roślin zielnych z kladu jednoliściennych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. nalewka na imbirze
(1.2) pot. butelka imbirówki (1.1)
Wiktionary
(1.1) Mogę prosić kieliszeczek tej imbirówki.
(1.2) W barku znajdziesz koniak, stoi za imbirówkami.
Wiktionary
rzecz. imbir m., imbirowce nmos.
przym. imbirowy
Wiktionary
związany z imbirem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zrobiony z imbiru lub dotyczący imbiru
Wiktionary
(1.1) Powstawały w ten sposób pierniki miodowe i pieprzne, cynamonowe i imbirowe.
Wiktionary
rzecz. imbirowce nmos., imbir m., imbirówka ż.
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik od: Imbramowice
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Imbramowic
Wiktionary
rzecz. Imbramowice nmos., imbramowiczanin m., imbramowiczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Imbramowic
Wiktionary
rzecz. Imbramowice nmos.
:: fż. imbramowiczanka ż.
przym. imbramowicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Imbramowic
Wiktionary
rzecz. Imbramowice nmos.
:: fm. imbramowiczanin m.
przym. imbramowicki
Wiktionary
[czytaj: imbrolio] scena operowa wyrażająca środkami muzycznymi wielorakość równocześnie przebiegających wątków akcji
SJP.pl
zdrobnienie od: imbryk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) imbryk małych rozmiarów służący zazwyczaj do zaparzania herbaty
Wiktionary
(1.1) Możemy teraz użyć nasz nowo zakupiony imbryczek!
Wiktionary
rzecz. imbryk mrz.
przym. imbrykowy
Wiktionary
(1.1) czajniczek
Wiktionary
naczynie kuchenne służące do gotowania wody; czajnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. przest. naczynie z pokrywką i z dodatkową rurką zakończoną dzióbkiem służące do gotowania wody
Wiktionary
Czajnik, imbryk – naczynie kuchenne służące zazwyczaj do gotowania wody.
Wikipedia
rzecz. zdrobn. imbryczek m.
przym. imbrykowy
Wiktionary
(1.1) czajnik
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z imbrykiem, dotyczący imbryka, właściwy imbrykowi
Wiktionary
rzecz. imbryk mrz., imbryczek mrz.
Wiktionary
rodzaj klucza o przekroju sześciokąta foremnego; klucz ampulowy, klucz imbusowy, klucz inbusowy, inbus
SJP.pl
Klucz imbusowy, imbus (pierwotnie: klucz inbusowy, inbus; rzadziej: klucz ampulowy) – klucz trzpieniowy o przekroju sześciokąta foremnego. Ma on postać pręta wygiętego w kształt litery L (rzadziej Z) lub stanowi wymienną końcówkę (tzw. bit) do wkrętaków ręcznych i automatycznych.
Wikipedia
klucz imbusowy - rodzaj wkrętaka o przekroju sześciokąta foremnego; klucz ampulowy, klucz inbusowy, imbus, inbus
SJP.pl
dawne wyrażenie grzecznościowe przeważnie przed nazwiskiem lub tytułem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski lub żeński
(1.1) przest. zwrot grzecznościowy zwykle używany przed nazwiskiem, tytułem lub innym określeniem osoby (mężczyzny lub kobiety), rzadko samodzielnie
Wiktionary
(1.1) I Imć Lerchenfeldt zaczął perswadować, aby się Imć sądowa dobrowolnie wynosiła. Ktora odpowiedziała: Ja tu gwałtem ani bez racji nie weszła, nie mam racji ustępować. Odpowiedział Imć Lerchenfeldt: a kiedy Imć nie chcesz, to zostanie mnóstwo chłopstwa, ci nie będą spokojnie siedzieli
(1.1) Imć panowie Guzelfowie nie chcą procentem kontentować się… ale chcą, gdyby suma oddaną była i folwark dla siebie.
Wiktionary
staropolski tytuł grzecznościowy dodawany do nazwiska lub tytułu; skrót zwrotu: jego miłość pan, jegomość pan
SJP.pl
figura akrobacji lotniczej, półpętla z przewrotem; immelman
SJP.pl
tylko w wyrażeniu: do imentu - całkowicie, zupełnie, do cna
SJP.pl
(1.1) tylko w wyrażeniu do imentu
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Imeretią, dotyczący Imeretii
Wiktionary
rzecz. Imeretia ż., Imeretyjczyk mos., Imeretyjka ż.
przym. imeretyński
Wiktionary
(1.1) imeretyński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w zachodniej Gruzji
(1.2) geogr. adm. jeden z regionów administracyjnych w zachodniej Gruzji;
Wiktionary
Imeretia (gruz. იმერეთის მხარე Imereti Mchare) – region w zachodniej Gruzji, leżący w górnym dorzeczu rzeki Rioni. 800 tys. Imeretian posługuje się dialektem języka gruzińskiego, stanowiąc jednocześnie grupę etniczną o silnej tożsamości kulturowej.
Wikipedia
przym. imerecki, imeretyński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Imeretią, dotyczący Imeretii
Wiktionary
rzecz. Imeretia ż.
przym. imerecki
Wiktionary
(1.1) imerecki
Wiktionary
wypełnienie przezroczystą cieczą przestrzeni między oglądanym przedmiotem a pierwszą soczewką obiektywu mikroskopu, w celu zwiększenia jasności obrazu i zdolności rozdzielczej mikroskopu; immersja
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: International Monetary Fund, Międzynarodowy Fundusz Walutowy; międzynarodowa instytucja finansowa powołana jako agenda ONZ w 1946 roku, stawiająca sobie za cele stabilizację międzynarodowego systemu monetarnego, kontrolowanie parytetu wymiany państw członkowskich oraz pomoc w sytuacji okresowych kłopotów finansowych
SJP.pl
Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = meteorol. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej;
Wiktionary
(1.1) Nadzór nad IMGW od 9 stycznia 2018 r. sprawuje Minister Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej.
Wiktionary
(1.1) IMiGW
Wiktionary
imho; slangowo:
1. akronim od: in my humble opinion - moim skromnym zdaniem;
2. akronim od: in my honest opinion - w mojej szczerej opinii
SJP.pl
dawny rodzaj szamba; studnia Imhoffa
SJP.pl
Zobacz też:
Wikipedia
wysoki dostojnik egipski, żyjący w czasach III dynastii
SJP.pl
Imhotep (czasami wymawiane jako A.mhotep lub Ii-em-Hotep, egip. ii-m-ḥtp) – pierwszy architekt i lekarz znany z imienia z pisanych źródeł historycznych, wezyr faraona Dżesera, który panował w latach 2690–2670 p.n.e. lub 2720–2700 p.n.e.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny, pochodna aminy
SJP.pl
Imidy – grupa organicznych związków chemicznych, pochodnych amin, w których do atomu azotu przyłączone są bezpośrednio dwie grupy acylowe (natomiast amidy zawierają jedną grupę acylową).
Imidy można otrzymywać w wyniku reakcji bezwodników kwasów karboksylowych z amoniakiem. Użycie w tej reakcji kwasów dikarboksylowych prowadzi do otrzymania imidów cyklicznych. Imidy otrzymuje się też w reakcji kwasów karboksylowych z aminami pierwszorzędowymi i amoniakiem.
Wikipedia
słaba zasada o własnościach aromatycznych, stosowana do syntez organicznych; glioksalina
SJP.pl
Wikipedia
grupa związków organicznych o cząsteczkach pierścieniowych, otrzymywanych np. w wyniku reakcji bezwodników kwasów karboksylowych z amoniakiem
SJP.pl
Imidy – grupa organicznych związków chemicznych, pochodnych amin, w których do atomu azotu przyłączone są bezpośrednio dwie grupy acylowe (natomiast amidy zawierają jedną grupę acylową).
Imidy można otrzymywać w wyniku reakcji bezwodników kwasów karboksylowych z amoniakiem. Użycie w tej reakcji kwasów dikarboksylowych prowadzi do otrzymania imidów cyklicznych. Imidy otrzymuje się też w reakcji kwasów karboksylowych z aminami pierwszorzędowymi i amoniakiem.
Wikipedia
1. osobiste, nierodowe miano człowieka używane obok nazwiska;
2. nazwa; nazwisko;
3. przenośnie: sława, rozgłos, honor, reputacja;
4. w językoznawstwie: każdy wyraz odmieniający się przez przypadki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) indywidualna nazwa osoby i stworzeń wyższych (anioła, boga, diabła itd.), zwierzęcia, rośliny itp.;
(1.2) imię (1.1) i nazwisko
(1.3) przest. rzeczownik (imię rzeczowne), przymiotnik (imię przymiotne), liczebnik (imię liczbowe), zaimek lub imiesłów;
(1.4) wartość przypisana człowiekowi; szacunek
Wiktionary
Imię (łac. nomen) – osobista nazwa nadawana osobie przez grupę, do której należy. Wraz z ewentualnym drugim i następnymi imionami oraz z nazwiskiem, czasem imieniem odojcowskim, a rzadziej przydomkiem, stanowi u większości ludów podstawowe określenie danej osoby.
Prawo do posiadania imienia zapewnia Konwencja o prawach dziecka w art. 7.
Wikipedia
(1.1) Jak masz na imię?
(1.1) Pierwsze i drugie imię Ani ma trzy pierwsze litery takie same.
(1.2) …a imię jego czterdzieści i cztery.
(1.4) Po tym wszystkim nie odzyska już dobrego imienia.
Wiktionary
IPA: ˈĩmʲjɛ, AS: ĩmʹi ̯e
Wiktionary
(1.1-2) przym. imienny; rzecz. imiennik
Wiktionary
(1.1) przezwisko, przydomek
(1.2) nazwisko
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. począć
Wiktionary
IPA: ˈĩmʲjɛ̇t͡ɕ, AS: ĩmʹi ̯ėć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik od: Imielno
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Imielna
Wiktionary
rzecz. Imielno n., imielnianin m., imielnianka ż.
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. część Ursynowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Imielin – miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie bieruńsko-lędzińskim.
Według danych z 31 grudnia 2023 miasto miało 9 097 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ĩˈmʲjɛlʲĩn, AS: ĩmʹi ̯elʹĩn
Wiktionary
przym. imieliński
rzecz. imielinianin mos., imielinianka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Imielina (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Imielina
Wiktionary
rzecz. Imielin m.
:: fż. imielinianka ż.
przym. imieliński
Wiktionary
mieszkanka Imielina (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Imielina
Wiktionary
rzecz. Imielin m.
:: fm. imielinianin m.
przym. imieliński
Wiktionary
przymiotnik od: Imielin
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Imielina
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Imielin m., imielinianin m., imielinianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Imielna
Wiktionary
rzecz. Imielno n.
:: fż. imielnianka ż.
przym. imieleński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Imielna
Wiktionary
rzecz. Imielno n.
:: fm. imielnianin m.
przym. imieleński
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: imieniny
SJP.pl
potocznie:
1. obchodzić imieniny;
2. bawić się na przyjęciu z okazji imienin
SJP.pl
związany z imieninami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący imienin
Wiktionary
rzecz. imieniny n.
Wiktionary
1. doroczne święto z okazji dnia patrona danego imienia;
2. przyjęcie z okazji tego święta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) dzień patrona określonego imienia; dzień, który jest świętem dla osób o danym imieniu;
(1.2) przyjęcie z okazji czyjegoś święta imieninowego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po twoich imieninach skoczymy do Zakopca.
(1.2) Nie chce mi się iść na te imieniny, same antyki tam będą siedzieć.
Wiktionary
IPA: ˌĩmʲjɛ̇̃ˈɲĩnɨ, AS: ĩmʹi ̯ė̃ńĩny
Wiktionary
rzecz. imię n., imiennik mos., imienniczka ż.
przym. imieninowy, imienny
przysł. imiennie
Wiktionary
1. dział językoznawstwa zajmujący się imionami osób;
2. zbiór imion osobowych
SJP.pl
kobieta nosząca to samo imię, co ktoś inny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta lub dziewczyna mająca takie samo imię lub nazwisko, jak inna osoba
Wiktionary
(1.1) Moja imienniczka w pracy powiedziała, że nie obchodzi imienin.
Wiktionary
IPA: ˌĩmʲjɛ̇̃ɲˈːit͡ʃka, AS: ĩmʹi ̯ė̃•ńička
Wiktionary
rzecz. imię n., imieniny nmos.
:: fm. imiennik m.
przym. imienny
przysł. imiennie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) określając kogoś z imienia (i nazwiska)
Wiktionary
(1.1) Żeby nie było wątpliwości kto zdecydował o emisji obligacji, grudziądzcy radni głosowali imiennie
Wiktionary
IPA: ĩˈmʲjɛ̇̃ɲːɛ, AS: ĩmʹi ̯ė̃•ńe
Wiktionary
przym. imienny
rzecz. imieniny n., imienniczka ż., imię, imiennik
Wiktionary
mężczyzna, chłopiec noszący to samo imię bądź nazwisko, co ktoś inny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto ma takie samo imię, jak dana osoba
(1.2) ktoś niespokrewniony, kto nosi takie samo nazwisko, jak dana osoba
Wiktionary
Wikipedia
(1.1-2) Jestem imiennikiem prezydenta.
Wiktionary
IPA: ĩˈmʲjɛ̇̃ɲːik, AS: ĩmʹi ̯ė̃•ńik
Wiktionary
rzecz. imię n., imieniny nmos., imiennictwo n.
:: fż. imienniczka ż.
przym. imienny, imienniczy
przysł. imiennie
Wiktionary
1. określający z imienia i nazwiska;
2. zawierający spis nazwisk;
3. w językoznawstwie: dotyczący imienia jako części mowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z imieniem i nazwiskiem; wskazujący kogoś z imienia i nazwiska; zawierający nazwisko
(1.2) jęz. dotyczący części mowy odmieniającej się przez przypadki
(1.3) liter. publ. opatrzony nazwiskiem autora
Wiktionary
rzecz. imiennik mos., imienniczka ż., imieniny nmos., imienność ż.
przysł. imiennie
Wiktionary
(1.1) tytularny
Wiktionary
skrót od: imiesłów (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
forma czasownika, która ma cechy przymiotnika (i. przymiotnikowy, np. chodzący) bądź przysłówka (i. przysłówkowy, np. wszedłszy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. forma czasownika używana jako przymiotnik lub przysłówek;
Wiktionary
Imiesłów (łac. participium) – nieosobowa forma czasownika mająca cechy składniowe i fleksyjne przymiotnika. W języku polskim istnieją również imiesłowy o funkcji zbliżonej do przysłówka (imiesłowy przysłówkowe). Imiesłów jest przykładem kategorii gramatycznej, która znajduje się na granicy fleksji i derywacji.
Wikipedia
(1.1) Imiesłów jest formą czasownika.
Wiktionary
IPA: ĩˈmʲjɛswuf, AS: ĩmʹi ̯esu̯uf
Wiktionary
przym. imiesłowowy
Wiktionary
związany z imiesłowem
SJP.pl
1. przybywanie osobników z innej populacji tego samego gatunku;
2. przybywanie obywateli innego państwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) napływ cudzoziemców do jakiegoś kraju w celu osiedlenia się w nim
(1.2) ogół cudzoziemców przybyłych do jakiegoś kraju w celu osiedlenia się w nim
Wiktionary
Imigracja (łac. immigrare – wprowadzić się) – przyjazd z zagranicy na pobyt czasowy lub w celu zamieszkania na stałe.
Imigracja jest przeciwieństwem emigracji. Jej przyczyny mogą być polityczne, religijne, gospodarcze lub prywatne.
W ramach imigracji występuje też reemigracja (migracja powrotna) oraz repatriacja, czyli migracja powrotna organizowana i wspierana przez instytucje państwowe.
Wikipedia
IPA: ˌĩmʲiˈɡrat͡sʲja, AS: ĩmʹigracʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. imigrant m., imigrantka ż., imigrowanie n.
czas. imigrować
przym. imigracyjny, imigrancki
Wiktionary
dotyczący imigracji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z imigracją, należący do niej
Wiktionary
(1.1) Podczas oficjalnej konsultacji w Bundestagu eksperci nalegali na kompromis w sprawie ustawy imigracyjnej.
Wiktionary
IPA: ˌĩmʲiɡraˈt͡sɨjnɨ, AS: ĩmʹigracyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. imigracja ż., imigrant m., imigrantka ż., imigrowanie n.
czas. imigrować ndk.
przym. imigrancki
Wiktionary
odnoszący się do imigranta lub imigracji, właściwy imigrantom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z imigrantami, dotyczący imigrantów
Wiktionary
(1.1) Niektórzy z nich (wojujący demokraci) tak bardzo kochają ludzką godność, że są gotowi zalegalizować użycie tortur (które są ostateczną degradacją ludzkiej godności), żeby jej bronić… I czy to samo nie dotyczy także rosnących ostatnio w siłę obrońców Europy przeciwko imigranckiemu zagrożeniu? W swoim zapale do ochrony tradycji judeochrześcijańskiej, ci zeloci są gotowi poświęcić prawdziwe sedno chrześcijaństwa.
Wiktionary
IPA: ˌĩmʲiˈɡrãnt͡sʲci, AS: ĩmʹigrãncʹḱi
Wiktionary
rzecz. imigrant m., imigrantka ż., imigrowanie n., imigracja ż.
czas. imigrować ndk.
przym. imigracyjny
Wiktionary
osoba, która przybyła zza granicy do innego kraju w celu osiedlenia się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba przybywająca do jakiegoś kraju w celu osiedlenia się w nim
Wiktionary
Imigracja (łac. immigrare – wprowadzić się) – przyjazd z zagranicy na pobyt czasowy lub w celu zamieszkania na stałe.
Imigracja jest przeciwieństwem emigracji. Jej przyczyny mogą być polityczne, religijne, gospodarcze lub prywatne.
W ramach imigracji występuje też reemigracja (migracja powrotna) oraz repatriacja, czyli migracja powrotna organizowana i wspierana przez instytucje państwowe.
Wikipedia
(1.1) Imigranci najmocniej doświadczają społecznego mechanizmu kozła ofiarnego.
Wiktionary
IPA: ĩˈmʲiɡrãnt, AS: ĩmʹigrãnt
Wiktionary
rzecz. imigracja ż., imigrowanie n.
:: fż. imigrantka ż.
czas. imigrować ndk.
przym. imigrancki, imigracyjny
Wiktionary
antonimy.
(1.1) emigrant
hiperonimy.
(1.1) migrant, przyjezdny, nowak, przybysz
hiponimy.
(1.1) uchodźca, przesiedleniec
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. imigracja ż., imigrowanie n.
:: fż. imigrantka ż.
czas. imigrować ndk.
przym. imigrancki, imigracyjny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) por|emigrant.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) immigrant
* arabski: (1.1) مهاجر m., مغترب m.
* baskijski: (1.1) immigrante, etorkin
* białoruski: (1.1) імігрант m.
* bułgarski: (1.1) имигрант m.
* chorwacki: (1.1) imigrant m., doseljenik m.
* czeski: (1.1) imigrant m., přistěhovalec m.
* duński: (1.1) immigrant w.
* fiński: (1.1) immigrantti, maahanmuuttaja, siirtolainen
* francuski: (1.1) immigrant m., immigré m.
* hiszpański: (1.1) inmigrante m./ż.
* interlingua: (1.1) immigrante
* islandzki: (1.1) innflytjandi m.
* jidysz: (1.1) אימיגראַנט m.
* karpatorusiński: (1.1) іміґрант m.
* kataloński: (1.1) immigrant m./ż.
* litewski: (1.1) imigrantas m.
* macedoński: (1.1) имигрант m., доселеник m.
* niderlandzki: (1.1) immigrant m.
* niemiecki: (1.1) Immigrant m., Einwanderer m., Zuwanderer m.
* nowogrecki: (1.1) μετανάστης m.
* ormiański: (1.1) ներգաղթյալ
* portugalski: (1.1) imigrante m./ż.
* rosyjski: (1.1) иммигрант m.
* rumuński: (1.1) imigrant m.
* słowacki: (1.1) imigrant m., prisťahovalec m.
* szwedzki: (1.1) immigrant w., invandrare w.
* tajski: (1.1) ผู้ลี้ภัย
* turecki: (1.1) muhacir
* ukraiński: (1.1) іммігрант m.
* wenecki: (1.1) imigrato m.
* węgierski: (1.1) bevándorló
* włoski: (1.1) immigrante m./ż.
źródła.
== imigrant (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|imǐɡrant.
dzielenie|i|mi|grant.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) imigrant
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
urzędowo: przybyć, przybywać do obcego kraju, aby się w nim osiedlić
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (brak dk.)
(1.1) przybywać do obcego kraju w celu osiedlenia
Wiktionary
rzecz. imigrant mos., imigrowanie n.
:: fż. imigrantka ż.
przym. imigracyjny, imigrancki
Wiktionary
Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = meteorol. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej
Wiktionary
(1.1) IMiGW przewiduje na piątek wystąpienie opadów marznącego deszczu lub mżawki powodujących gołoledź.
Wiktionary
IPA: ˌi‿ɛ̃m‿i‿ɟɛ‿ˈvu, AS: i‿ẽm‿i‿ǵe‿vu
Wiktionary
(1.1) IMGW
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. med. związek organiczny, lek przeciwnowotworowy, przeciwwirusowy i immunomodulujący;
Wiktionary
Imikwimod – organiczny związek chemiczny z grupy aminochinolin, modulator odpowiedzi immunologicznej, lek stosowany w leczeniu niektórych chorób skóry. Wprowadzony na rynek przez firmę 3M w 1997 roku i zaakceptowany przez FDA. Wykazuje działanie przeciwnowotworowe i skuteczność w leczeniu wirusowych chorób skóry.
Wikipedia
(1.1) Przeciwwskazaniami do stosowania imikwimodu są otwarte rany i owrzodzenia skóry.
Wiktionary
IPA: ˌĩmʲiˈkfʲĩmɔt, AS: ĩmʹikfʹĩmot
Wiktionary
organiczny związek chemiczny zawierający ugrupowanie C=N
SJP.pl
Iminy – organiczne związki chemiczne zawierające ugrupowanie iminowe –C=N–. Powstają w wyniku kondensacji cząsteczki związku karbonylowego (aldehydu lub ketonu) z cząsteczką aminy pierwszorzędowej (RNH2) lub amoniaku.
Trwałe iminy z aromatycznymi lub sterycznie rozbudowanymi podstawnikami alkilowymi nazywa się zasadami Schiffa.
Wikipedia
1. osobiste, nierodowe miano człowieka używane obok nazwiska;
2. nazwa; nazwisko;
3. przenośnie: sława, rozgłos, honor, reputacja;
4. w językoznawstwie: każdy wyraz odmieniający się przez przypadki
SJP.pl
Imię (łac. nomen) – osobista nazwa nadawana osobie przez grupę, do której należy. Wraz z ewentualnym drugim i następnymi imionami oraz z nazwiskiem, czasem imieniem odojcowskim, a rzadziej przydomkiem, stanowi u większości ludów podstawowe określenie danej osoby.
Prawo do posiadania imienia zapewnia Konwencja o prawach dziecka w art. 7.
Wikipedia
zdrobnienie od: imię
SJP.pl
dawniej: rodzaj pamiętnika, oprawny zeszyt, do którego wpisywano teksty okolicznościowe, wierszyki, aforyzmy itp.; album, imiennik, sztambuch
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. med. związek organiczny z grupy karbapenemów, antybiotyk beta-laktamowy o działaniu bakteriobójczym;
Wiktionary
Imipenem (łac. Imipenemum) – organiczny związek chemiczny, antybiotyk beta-laktamowy o działaniu bakteriobójczym, należący do grupy karbapenemów.
Antybiotyk ten podlega intensywnej hydrolizie w nerkach przez enzym dehydropeptydazę I, co powoduje jego inaktywację. Z tego względu konieczne jest podawanie go łączne z cylastatyną (selektywnym i odwracalnym inhibitorem tego enzymu).
Wikipedia
(1.1) Konieczne jest podawanie imipenemu łącznie z cylastatyną.
Wiktionary
IPA: ˌĩmʲiˈpɛ̃nɛ̃m, AS: ĩmʹipẽnẽm
Wiktionary
ilość zanieczyszczeń (pyłów lub gazów) w jednostce objętości powietrza
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Imisław, Jimisław, Himisław – staropolskie imię męskie, po raz pierwszy odnotowane w 1212 roku. Składa się z członów: Imi-, pochodzącego od prasł. *jęti, w trybie rozkazującym *jьmi („jąć”, „rozpocząć”) i -sław („sława”). Nie ma odpowiedników w innych językach słowiańskich. Mogło oznaczać „ten, który zapoczątkowuje sławę”. Jako Himisław (z H-protetycznym) wystąpiło w XV wieku (1409)
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Imisława – staropolskie imię żeńskie. Składa się z członu Imi- („jąć”, „rozpocząć”) i -sława („sława”). Mogło oznaczać „ta, która zapoczątkowuje sławę”. W źródłach polskich poświadczone w XIV wieku (1398 rok).
Imisława imieniny obchodzi 25 maja i 12 lipca.
Męskie odpowiedniki: Imisław, Jimisław, Himisław.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Imisławy lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Imisława (imię żeńskie)
SJP.pl
Imisław z małżonką; Imisławowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Imisława lub z nim związany
SJP.pl
1. przedmiot nieoryginalny, powtarzający cechy wzorca, wykonany na ogół z materiału tańszego lub gorszej jakości; duplikat, falsyfikat, kopia, podróbka;
2. odtwórcze działanie mające na celu dokładne powtórzenie cech wzorca; imitowanie, imitatorstwo, naśladownictwo;
3. w muzyce: środek techniki polifonicznej, polegający na powtórzeniu odcinka melodii wprowadzonego przez jeden głos przez drugi lub kolejne głosy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzecz udająca, naśladująca inną rzecz
(1.2) czynność polegająca na udawaniu, naśladowaniu czegoś; naśladowanie
(1.3) muz. technika polifoniczna polegająca na powtórzeniu melodii z jednego głosu przez inny;
Wiktionary
Imitacja (z łac. oznacza naśladowanie) – najstarsza technika polifoniczna polegająca na powtórzeniu melodii z jednego głosu w innym.
Rodzaje imitacji:
Wikipedia
(1.1) Ten wykonał dla niego w ojczyźnie imitacje arabskich meczetów w glinie.
Wiktionary
rzecz. imitatywność ż., imitowanie n.
przym. imitatywny, imitacyjny
czas. imitować
Wiktionary
(1.1) atrapa, erzac, ersatz, namiastka, substytut, surogat, pot. podróbka
(1.2) naśladowanie, imitatorstwo, imitacjonizm, naśladownictwo, mimesis, fałszerstwo
Wiktionary
dotyczący imitacji
SJP.pl
uznanie naśladownictwa za podstawową właściwość i cel sztuki; łaciński odpowiednik greckiej mimesis
SJP.pl
Mimesis (stgr. μίμησις – przedstawienie, imitacja, podobieństwo, reprezentacja, łac. imitatio) – termin wywodzący się z filozofii starożytnej, oznaczający rodzaj relacji podobieństwa czy działania opartego na naśladownictwie.
Wikipedia
osoba naśladująca coś; naśladowca
SJP.pl
kobieta naśladująca kogoś lub coś; naśladowczyni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest imitatywne
Wiktionary
IPA: ˌĩmʲitaˈtɨvnɔɕt͡ɕ, AS: ĩmʹitatyvność
Wiktionary
rzecz. imitacja ż., imitowanie n.
przym. imitatywny
czas. imitować
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) naśladowczy, naśladujący
Wiktionary
IPA: ˌĩmʲitaˈtɨvnɨ, AS: ĩmʹitatyvny
Wiktionary
rzecz. imitatywność, imitacja, imitowanie, imitator, imitatorstwo
przym. imitatorski
czas. imitować
Wiktionary
1. naśladować, brać wzór z kogoś lub czegoś, np. imitować ruch, głos, zachowanie;
2. zastępować jakąś rzecz inną, bardzo podobną, np. imitować złoto, obraz
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) naśladować coś lub kogoś
Wiktionary
(1.1) Aby przekształcić tekst z ciągu bajtów reprezentujących znaki ASCII w dźwięk imitujący głos człowieka, konieczne jest odpowiednie zinterpretowanie tekstu.
Wiktionary
IPA: ˌĩmʲiˈtɔvat͡ɕ, AS: ĩmʹitovać
Wiktionary
rzecz. imitowanie n., imitatywność ż., imitator m., imitatorka ż., imitacja ż., imitowanie n.
przym. imitatywny
Wiktionary
(1.1) naśladować, kopiować, udawać, markować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wierne naśladowanie kogoś lub czegoś
Wiktionary
IPA: ˌĩmʲitɔˈvãɲɛ, AS: ĩmʹitovãńe
Wiktionary
rzecz. imitacja ż., imitator m., imitatorka ż., imitatywność ż.
czas. imitować
przym. imitacyjny, imitatywny
Wiktionary
(1.1) naśladowanie, kopiowanie; pot. małpowanie, papugowanie
Wiktionary
pozostawanie wewnątrz czegoś lub niezależność bytowa od czynnika zewnętrznego, istnienie przedmiotu poznania w podmiocie poznającym lub bytu absolutnego wewnątrz świata, przeciwieństwo transcendencji
SJP.pl
Immanencja (z łac. immanens – pozostający w czymś, od immanere – pozostawać wewnątrz) – przeciwieństwo transcendencji, (nieodłączne) zawieranie się czegoś w czymś. W szczególności immanentne są treści życia wewnętrznego poznającego podmiotu wobec niego samego.
Zarazem immanentne i transcendentne wobec rzeczywistości są idee platońskie. Na ich podobieństwo w filozofii chrześcijańskiej mówi się o immanencji i transcendencji Boga.
Wikipedia
cecha tego, co jest wewnętrzne w stosunku do innych bytów, właściwe czemuś z natury niezależnie od czynników zewnętrznych; wewnętrzność
SJP.pl
właściwy czemuś z natury, nieodłącznie z czymś związany, niewynikający z działania czynnika zewnętrznego, np. immanentna cecha, immanentne prawo
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. taki, który nie wynika z działań zewnętrznych, tkwiący w naturze czegoś; zawarty w czymś
Wiktionary
rzecz. immanencja ż., immanentność ż., immanentyzm mrz.
przysł. immanentnie
Wiktionary
(1.1) przynależny, inherentny, integralny, nieusuwalny, niezbywalny
Wiktionary
Immanentyzm (z łac. immanens dpn. immanentis imiesłów od immanēre 'pozostawać na miejscu; zamieszkiwać') – filoz. przeświadczenie, że wszelkie doświadczenia to tylko przeżycia wewnętrzne, a nie zmysłowe (realne). Pogląd ten odrzuca i neguje doznania rzeczywiste.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
Immanuel z małżonką; Immanuelowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Immanuela lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. teoria, według której materia nie istnieje, a wszystko, co odbieramy zmysłowo, odbieramy w wyniku działań Boga, a nie cząsteczek materii;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌĩmːatɛrʲˈjalʲism̥, AS: ĩ•materʹi ̯alʹism̦
Wiktionary
przym. immaterialny
Wiktionary
1. zaliczenie kogoś w poczet studentów wyższej uczelni;
2. uroczystość przyjęcia nowych studentów na pierwszy rok studiów;
3. dawniej: umieszczenie na oficjalnej liście, np. rejestrze sądowym, spisie szlachty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. stud. wpisanie kogoś w poczet studentów uczelni wyższej
(1.2) uroczystość przyjęcia studentów na pierwszy rok studiów
Wiktionary
Immatrykulacja (łac. immatriculatio „wpisanie, zaliczenie”, od łac. immatriculare „wciągnąć do spisu”) – akt przyjęcia w poczet studentów uczelni; także uroczystość przyjęcia nowych studentów na I rok studiów.
Termin ten oznacza także wniesienie do spisu szlachty w danym kraju lub prowincji.
Wikipedia
IPA: ˌĩmːatrɨkuˈlat͡sʲja, AS: ĩ•matrykulacʹi ̯a
Wiktionary
przym. immatrykulacyjny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z immatrykulacją, dotyczący immatrykulacji
Wiktionary
rzecz. immatrykulacja ż.
Wiktionary
zapisać lub zapisywać w poczet studentów szkoły wyższej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bezpośrednio podległy jakiemuś zwierzchnictwu, bez pośredników
Wiktionary
(1.1) Zamek był immediowany cesarzowi, bez pośrednictwa książąt.
(1.1) Parafia św. Jana Chrzciciela jest immediowana biskupowi diecezjalnemu, więc dziekan nie miał nic do powiedzenia.
Wiktionary
figura akrobacji lotniczej, półpętla z przewrotem; imelman
SJP.pl
[czytaj: imelman] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wypełnienie przezroczystą cieczą przestrzeni między oglądanym przedmiotem a pierwszą soczewką obiektywu mikroskopu, w celu zwiększenia jasności obrazu i zdolności rozdzielczej mikroskopu; imersja
SJP.pl
Wikipedia
działanie właściciela nieruchomości na własnym gruncie, którego skutki odczuwalne są na gruncie sąsiedzkim
SJP.pl
Immisja – działanie właściciela nieruchomości na własnym gruncie, którego skutki odczuwalne są na gruncie sąsiedzkim. Wyróżnia się:
Wikipedia
wspólne określenie dla impedancji i admitancji dwójnika elektrycznego
SJP.pl
[czytaj: immobilajzer lub immobilizer] urządzenie w samochodzie uniemożliwiające uruchomienie silnika przez niepowołane osoby (rozłączające pewne elementy w układzie elektrycznym), np. w przypadku próby kradzieży; immobilizer
SJP.pl
Wikipedia
1. metoda leczenia urazów przez unieruchomienie kończyny;
2. w ekonomii: zmiana majątku ruchomego na nieruchomy
SJP.pl
[czytaj: immobilajzer lub immobilizer] urządzenie w samochodzie uniemożliwiające uruchomienie silnika przez niepowołane osoby (rozłączające pewne elementy w układzie elektrycznym), np. w przypadku próby kradzieży; immobiliser
SJP.pl
Wikipedia
Immobilizm (łac. immobilis -e – nieruchomy, niewzruszony, niezmienny) – pojęcie politologiczne oznaczające paraliż polityczny jako efekt słabej władzy wykonawczej oraz podziałów parlamentarnych i społecznych.
Wikipedia
w ekonomii: zmienić, zmieniać majątek ruchomy na nieruchomy
SJP.pl
1. mało ruchliwy lub nieruchomy;
2. mało aktywny, bierny
SJP.pl
1. osoba niemoralna, odrzucająca ogólnie akceptowane zasady etyczne;
2. w filozofii: zwolennik immoralizmu, stanowiska odrzucającego moralność jako kryterium oceny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna nie uznający norm moralnych
(1.2) filoz. zwolennik immoralizmu
Wiktionary
Immoralista (L'Immoraliste) – opowiadanie André Gide'a z 1902 roku. Polski przekład Izabelli Rogozińskiej ukazał się w 1984 roku. Utwór jest uzupełnieniem opowiadania Ciasna brama.
Wikipedia
(1.2) (…) Nietzsche pisze o filozofach, zwłaszcza niemieckich, iż „chcą także, swoim sposobem «poprawiać ludzkość» na własne podobieństwo (…) wierzą wszyscy jeszcze w «ideał»… Ja jestem pierwszym immoralistą” (…)
Wiktionary
IPA: ˌĩmːɔraˈlʲista, AS: ĩ•moralʹista
Wiktionary
rzecz. immoralizm m.
:: fż. immoralistka ż.
przym. immoralistyczny
Wiktionary
(1.1) amoralista, libertyn, farmazon
Wiktionary
1. nieuznawanie jakichkolwiek norm moralnych, kwestionowanie wszelkich zasad etycznych;
2. w filozofii: stanowisko etyczne, zgodnie z którym oceny moralne powinny być zastąpione przez inne kryteria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nieuznawanie norm moralnych
(1.2) filoz. pogląd filozoficzny dopuszczający jedynie kryteria pozamoralne jako podstawę wszelkich ocen, kwestionujący istniejące systemy etyczne i wzorce moralne
Wiktionary
Immoralizm – stanowisko filozoficzne uważające za podstawę wszelkich ocen jedynie kryteria pozamoralne. Pogląd kwestionujący istniejące systemy etyczne i wzorce moralne, czasami wiążący się z zadaniem unieważnienia wszelkich wartości i postulatem stworzenia nowej etyki w miejsce starej. W wersji skrajnej (jako amoralizm) immoralizm domaga się w ogóle zniesienia wszelakiej etyki i moralnych ograniczeń jednostki.
Wikipedia
IPA: ˌĩmːɔˈralʲism̥, AS: ĩ•moralʹism̦
Wiktionary
rzecz. immoralista m., immoralistka ż.
przym. immoralny, immoralistyczny
przysł. immoralnie
Wiktionary
(1.1) amoralizm, libertynizm
Wiktionary
sprzeczny z normami moralnymi; niemoralny, nieuczciwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niepowiązany z jakimikolwiek normami moralnymi lub niezgodny z nimi
Wiktionary
IPA: ˌĩmːɔˈralnɨ, AS: ĩ•moralny
Wiktionary
przysł. immoralnie
rzecz. immoralizm m.
Wiktionary
pogląd, według którego egzystencja człowieka nie kończy się wraz z jego śmiercią
SJP.pl
Nieśmiertelność (łac. immortalitas) – życie, które nigdy się nie kończy, nieuleganie śmierci. W innych znaczeniach nieśmiertelność może oznaczać też posiadanie nieprzemijalnej wartości lub wieczną obecność i nieuleganie zmianom.
Wikipedia
rzadko: zdania wyrażające myśli, idee o nieprzemijającej wartości, np. porzekadła, aforyzmy, maksymy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od immunitet
Wiktionary
rzecz. immunitet m.
Wiktionary
zwolnienie od odpowiedzialności; przywilej nietykalności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) praw. przywilej wyłączenia spod prawa ogólnego, który do czasu uchylenia blokuje odpowiedzialność karną; udzielany bywa zwykle ważnym urzędnikom państwowym, sędziom, dyplomatom, parlamentarzystom
(1.2) hist. przekazanie władzy sądowniczej nad ludnością obszaru w ręce posiadacza tych dóbr
(1.3) hist. zwolnienie dóbr feudała ze świadczeń na rzecz panującego.
Wiktionary
Immunitet (łac. immunitas „uwolnienie od obciążeń”) – instytucja prawna, mocą której osoba z niej korzystająca nie podlega określonym przepisom, do przestrzegania których inne osoby są zobowiązane. Immunitet może też oznaczać ograniczenie odpowiedzialności prawnej danej osoby z tytułu pełnienia przez nią określonej funkcji. Istotą immunitetu jest więc wyłączenie spod określonego obowiązku.
Wikipedia
(1.1) Parlament macedoński uchylił immunitet byłemu premierowi, Vlado Bučkovskiemu.
Wiktionary
IPA: ˌĩmːũˈɲitɛt, AS: ĩ•mũńitet
Wiktionary
rzecz. immunitecik mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. immunitecik mrz.
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Immunität. < etym2|łac|immunitas|immūnitās.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) immunity
* baskijski: (1.1) immunitate
* białoruski: (1.1) імунітэт m.
* bułgarski: (1.1) имунитет m.
* czeski: (1.1) imunita ż.
* hiszpański: (1.1) inmunidad ż.
* interlingua: (1.1) immunitate
* kataloński: (1.1) immunitat ż.
* niderlandzki: (1.1) immuniteit ż.
* niemiecki: (1.1) Immunität ż.
* rosyjski: (1.1) иммунитет m.
* szwedzki: (1.1) immunitet w.
* ukraiński: (1.1) імунітет m.
* włoski: (1.1) immunità ż.
źródła.
== immunitet (język norweski (bokmål).) ==
wymowa.
audio|LL-Q9043 (nor)-Telaneo-immunitet.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) odporność
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
uodpornienie, zwiększenie odporności immunologicznej organizmu na działanie czynników chorobotwórczych, uzyskane sztucznie w wyniku szczepień lub wstrzyknięcia surowicy odpornościowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. uzyskiwanie odporności na chorobotwórczy patogen poprzez pobudzanie mechanizmów odpornościowych organizmu;
Wiktionary
Immunizacja, uodpornienie – pobudzanie mechanizmów odpornościowych organizmu do wywołania odpowiedzi immunologicznej, w wyniku działania danego antygenu, prowadząc do powstania odporności immunologicznej na ten antygen. Istnieją dwa typu immunizacji:
Wikipedia
dotyczący immunizacji, uodpornienia organizmu na działanie czynników chorobotwórczych (np. bariera immunizacyjna); uodporniający, odpornościowy
SJP.pl
substancja chemiczna (np. środek grzybobójczy) powodująca większą odporność roślin na określone czynniki chorobotwórcze
SJP.pl
uodporniać, zwiększać odporność immunologiczną organizmu na działanie czynników chorobotwórczych
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) biol. med. pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z odpornością
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) immunobiologia • immunochemia • immunochemiczny • immunochemik • immunodepresja • immunofluorescencja • immunogenetyka • immunogenny • immunoglobina • immunoglobulina • immunohematologia • immunolog • immunologia • immunologiczny • immunopatologia • immunosupresja • immunoterapia
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|łac|immunis. < etym|łac|in-|munus|-is.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) immuno-
* francuski: (1.1) immuno-
* ukraiński: (1.1) імуно-
* włoski: (1.1) immuno-
źródła.
== immuno- (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) biol. med. immuno-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie immunobiologii, zajmujący się sposobami uodpornienia organizmów na zarazki
SJP.pl
1. dział biochemii i immunologii zajmujący się chemicznym aspektem odporności
2. potoczna nazwa działu badań laboratoryjnych zajmującego się oznaczaniem antygenów i przeciwciał
SJP.pl
Immunochemia – gałąź immunologii, która zajmuje się przede wszystkim chemiczną strukturą antygenów, przeciwciał i innych elementów zjawisk immunologicznych (np. dopełniacza, interferonów itp.), a także fizykochemiczną stroną reakcji immunologicznych.
Wikipedia
hamowanie procesu wytwarzania przeciwciał i komórek chorobotwórczych w celu osłabienia naturalnej odporności organizmu, stosowane m.in. w terapii stanów alergicznych i transplantologii; immunosupresja
SJP.pl
hamujący odpowiedź immunologiczną organizmu (np. lek immunodepresyjny); immunosupresyjny
SJP.pl
metoda rozdziału i identyfikacji białek na podstawie ich właściwości immunologicznych i elektroforetycznych
SJP.pl
metoda badania reakcji antygen-przeciwciało, stosowana w immunopatologii
SJP.pl
dotyczący immunogenetyki, działu genetyki zajmującej się badaniem genetycznych mechanizmów odpornościowych organizmu (np. badania immunogenetyczne)
SJP.pl
dział genetyki zajmujący się badaniem genetycznych mechanizmów odpornościowych organizmu
SJP.pl
Immunogenetyka – gałąź immunologii zajmująca się genetycznymi zagadnieniami odporności na choroby zakaźne (np. malarię), choroby autoimmunologiczne (np. reumatoidalne zapalenie stawów) oraz rolą genetyki w przeszczepianiu tkanek (np. zdolnością do przeszczepu narządów). Termin został po raz pierwszy zastosowany w 1936 r. w pracy naukowej Irwina i Cole'a.
Wikipedia
zdolność antygenu do wywoływania reakcji odpornościowej
SJP.pl
Immunogenność – zdolność substancji do wywołania przeciwko sobie swoistej odpowiedzi odpornościowej.
Jeśli dany antygen silnie aktywuje układ odpornościowy, mówimy, że jest silnie immunogenny, w przypadku słabego działania określamy go jako słabo immunogenny. Niektóre antygeny w ogóle mogą nie wywoływać odpowiedzi odpornościowej - określamy je jako nieimmunogenne.
Wikipedia
posiadający zdolność do wywoływania reakcji odpornościowej organizmu, np. wirus immunogenny
SJP.pl
białko osocza wytwarzane przez limfocyty, broniące organizm przed atakującymi drobnoustrojami chorobotwórczymi; przeciwciało, immunoglobulina
SJP.pl
Przeciwciało, antyciało (określenie bliskoznaczne: immunoglobulina) – rodzaj białka wydzielanego przez komórki plazmatyczne (czyli pobudzone limfocyty B) w przebiegu odpowiedzi odpornościowej typu humoralnego. Charakteryzuje się ono zdolnością do swoistego wiązania antygenów.
Wikipedia
białko osocza wytwarzane przez limfocyty, broniące organizm przed atakującymi drobnoustrojami chorobotwórczymi; przeciwciało
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białkoi produkowane przez komórki układu odpornościowego w kontakcie z różnymi związkami chemicznymi
Wiktionary
Przeciwciało, antyciało (określenie bliskoznaczne: immunoglobulina) – rodzaj białka wydzielanego przez komórki plazmatyczne (czyli pobudzone limfocyty B) w przebiegu odpowiedzi odpornościowej typu humoralnego. Charakteryzuje się ono zdolnością do swoistego wiązania antygenów.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== immunoglobulina (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) immunoglobulina
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== immunoglobulina (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) immunoglobulina
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wykres graficzny odporności organizmu żywego
SJP.pl
dział hematologii zajmujący się immunologią
SJP.pl
specjalista w zakresie nauki zajmującej się odpornością organizmu oraz jego reakcjami na działanie czynników chorobotwórczych
SJP.pl
Immunologia – dziedzina nauki z pogranicza biologii i medycyny zajmująca się biologicznymi i biochemicznymi podstawami reakcji odpornościowo-obronnej ustroju na patogen lub inne obce organizmowi substancje i ciała jak np. toksyny lub transplantaty. Ponadto bada ona prawidłowość tejże reakcji i ewentualne jej zaburzenia.
Wikipedia
nauka zajmująca się odpornością organizmu oraz jego reakcjami na działanie czynników chorobotwórczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. biol. nauka o mechanizmach odpornościowych organizmu;
Wiktionary
Immunologia – dziedzina nauki z pogranicza biologii i medycyny zajmująca się biologicznymi i biochemicznymi podstawami reakcji odpornościowo-obronnej ustroju na patogen lub inne obce organizmowi substancje i ciała jak np. toksyny lub transplantaty. Ponadto bada ona prawidłowość tejże reakcji i ewentualne jej zaburzenia.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. immunologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) immunology
* baskijski: (1.1) immunologia
* bośniacki: (1.1) imunologija ż.
* bułgarski: (1.1) имунология ż.
* czeski: (1.1) imunologie ż.
* duński: (1.1) immunologi w.
* esperanto: (1.1) imunologio
* estoński: (1.1) immunoloogia
* fiński: (1.1) immunologia
* francuski: (1.1) immunologie ż.
* hiszpański: (1.1) inmunología ż.
* kataloński: (1.1) immunologia ż.
* niemiecki: (1.1) Immunologie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) immunologi m.
* norweski (nynorsk): (1.1) immunologi m.
* nowogrecki: (1.1) ανοσολογία ż.
* portugalski: (1.1) imunologia ż.
* rosyjski: (1.1) иммунология ż.
* rumuński: (1.1) imunologie ż.
* serbski: (1.1) имунологија ż.
* szwedzki: (1.1) immunologi w.
* ukraiński: (1.1) імунологія ż.
* węgierski: (1.1) immunológia
* włoski: (1.1) immunologia ż.
źródła.
== immunologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. immunologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌĩmːũnɔˈlɔɟja, AS: ĩ•mũnoloǵi ̯a
Wiktionary
przym. immunologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. immunologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) immunology
* baskijski: (1.1) immunologia
* bośniacki: (1.1) imunologija ż.
* bułgarski: (1.1) имунология ż.
* czeski: (1.1) imunologie ż.
* duński: (1.1) immunologi w.
* esperanto: (1.1) imunologio
* estoński: (1.1) immunoloogia
* fiński: (1.1) immunologia
* francuski: (1.1) immunologie ż.
* hiszpański: (1.1) inmunología ż.
* kataloński: (1.1) immunologia ż.
* niemiecki: (1.1) Immunologie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) immunologi m.
* norweski (nynorsk): (1.1) immunologi m.
* nowogrecki: (1.1) ανοσολογία ż.
* portugalski: (1.1) imunologia ż.
* rosyjski: (1.1) иммунология ż.
* rumuński: (1.1) imunologie ż.
* serbski: (1.1) имунологија ż.
* szwedzki: (1.1) immunologi w.
* ukraiński: (1.1) імунологія ż.
* węgierski: (1.1) immunológia
* włoski: (1.1) immunologia ż.
źródła.
== immunologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. immunologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. związany z immunologią, nauką o reakcjach organizmu na czynniki chorobotwórcze;
2. związany z taką reakcją organizmu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z immunologią, dotyczący immunologii
Wiktionary
(1.1) Imbir wzmacnia system immunologiczny i pomaga na mdłości, niezależnie od ich przyczyn.
Wiktionary
rzecz. immunologia ż.
Wiktionary
(1.1) odpornościowy
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który reguluje pracę układu odpornościowego (immunologicznego)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. środek stosowany w procesie immunomodulacji, który aktywizuje mechanizmy odporności nieswoistej i prowadzi do regulacji odpowiedzi zapalnej organizmu, a w konsekwencji do spadku liczby infekcji
Wiktionary
(1.1) W ogólnym leczeniu chorób skóry stosuje się bardzo wiele immunomodulatorów: azatioprynę, hydroksykarbamid (hydroksymocznik), cyklosporynę, cyklofosfamid, mykofenolan mofetilu.
Wiktionary
lekarz zajmujący się chorobami układu odpornościowego
SJP.pl
dział immunologii zajmujący się nieprawidłowościami w funkcjonowaniu układu odpornościowego organizmu
SJP.pl
Immunopatologia – dział nauk biomedycznych zajmujący się nieprawidłowościami w zakresie odporności organizmów na działanie czynników chorobotwórczych oraz substancji obcych (np. alergia, odrzucanie przeszczepu).
Wikipedia
zdolność do wywoływania reakcji immunologicznej organizmu
SJP.pl
regulujący immunologiczną odpowiedź organizmu i oddziaływanie między limfocytami i makrofagami
SJP.pl
pobudzanie procesu wytwarzania przeciwciał i komórek odpornościowych w celu wzmocnienia układu odpornościowego organizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. med. pobudzanie układu odpornościowego do walki z patogenami;
Wiktionary
Immunostymulacja – działanie substancji czynnej leku polegające na pobudzaniu układu odpornościowego organizmu.
Przykładem substancji o takim działaniu są: czynnik stymulujący tworzenie kolonii granulocytów i makrofagów, interferony, albo lizaty bakterii, w tym autoszczepionki.
Wikipedia
rzecz. immunostymulator mrz., immunostymulowanie n.
przym. immunostymulacyjny, immunostymulujący
przysł. immunostymulująco
Wiktionary
przymiotnik od: immunostymulacja; wzmacniający naturalną odporność organizmu (np. lek immunostymulacyjny, czynniki immunostymulacyjne)
SJP.pl
preparat naturalny, głównie pochodzenia roślinnego, pobudzający system odpornościowy organizmu
SJP.pl
Immunostymulacja – działanie substancji czynnej leku polegające na pobudzaniu układu odpornościowego organizmu.
Przykładem substancji o takim działaniu są: czynnik stymulujący tworzenie kolonii granulocytów i makrofagów, interferony, albo lizaty bakterii, w tym autoszczepionki.
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) farm. med. pobudzając układ odpornościowy do walki z patogenami
Wiktionary
(1.1) Szczepionki działające immunostymulująco podawano w ekstremalnych przypadkach.
Wiktionary
rzecz. immunostymulacja ż., immunostymulator mrz., immunostymulowanie n.
przym. immunostymulacyjny, immunostymulujący
Wiktionary
hamowanie procesu wytwarzania przeciwciał i komórek chorobotwórczych w celu osłabienia naturalnej odporności organizmu, stosowane m.in. w terapii stanów alergicznych i transplantologii; immunodepresja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. spowalnianie procesu, podczas którego wytwarzane są przeciwciała i komórki odpornościowe, najczęściej farmakologicznie, za pomocą leków immunosupresyjnych;
Wiktionary
Immunosupresja – hamowanie procesu wytwarzania przeciwciał i komórek odpornościowych przez różne czynniki zwane immunosupresorami, najczęściej farmakologicznie przez leki immunosupresyjne (w przeszłości przez promieniowanie rentgenowskie).
Nieswoista immunosupresja ma na celu zmniejszenie reaktywności immunologicznej w stanach, w których reakcje immunologiczne organizmu są dla niego samego szkodliwe (np. odrzucanie przeszczepu, autoimmunizacja). Okres działania i głębokość immunosupresji zależna jest od wielu czynników, m.in. wrażliwości gatunkowej i osobniczej, a także dojrzałości immunologicznej, rodzaju i ilości antygenu, dawki środka immunosupresyjnego i okresu, kiedy go zastosowano oraz rodzaju odpowiedzi immunologicznej, tzn. typu humoralnego zależnego od obecności przeciwciał, lub komórkowego warunkowanego obecnością limfocytów T.
Wikipedia
(1.1) W ostatnich latach zanotowano podwojenie liczby zarażeń grzybami u hospitalizowanych pacjentów, zwłaszcza onkologicznych, po przeszczepach i będących w stanie immunosupresji.
Wiktionary
rzecz. immunosupresor m.
przym. immunosupresyjny
przysł. immunosupresyjnie
Wiktionary
hamujący odpowiedź immunologiczną organizmu (np. lek immunosupresyjny); immunodepresyjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z immunosupresją
Wiktionary
rzecz. immunosupresja ż., immunosupresor m.
Wiktionary
obumarcie neuronów współczulnych
SJP.pl
metoda leczenia polegająca na pobudzaniu lub hamowaniu czynności układu odpornościowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. leczenie mające na celu podniesienie lub osłabienie naturalnej odporności organizmu;
Wiktionary
Immunoterapia – zbiór metod polegających na modyfikacji czynności układu odpornościowego. Obejmuje:
Stosuje się je między innymi w leczeniu nowotworów, chorób autoimmunologicznych i transplantologii.
Wikipedia
skrót od: In My Not So Humble Opinion - moim nie tak skromnym zdaniem; imnsho
SJP.pl
akronim od: in my opinion - moim zdaniem, według mnie; imo
SJP.pl
Wikipedia
Imogena (oryg. ang. Imogen) – postać fikcyjna, występująca w komedii Williama Shakespeare’a pt. Cymbelin. Imogena jest uznawana za kobietę idealną, praktycznie pozbawioną wad; jest córką Cunobelinusa.
Według badaczy z Uniwersytetu w Oksfordzie prawidłowa pisownia jej imienia to Innogen, zaś zamiana dwóch liter n na m nastąpiła na skutek błędu edytorskiego w jednym ze wczesnych wydań tego utworu.
Wikipedia
[czytaj: aj-empi lub imp] akronim od angielskiego: international match point, międzynarodowy punkt meczowy; rodzaj punktacji w brydżu sportowym, stosowanej zwłaszcza w meczach między drużynami
SJP.pl
Wikipedia
skrót od:
1. imperatiwus (imperativus, imperatyw);
2. imprimatur; impr.
SJP.pl
1. zderzenie dwóch ciał niebieskich; impakt;
2. zderzanie się cząstek materiału skalnego powodujące ich pękanie;
3. zderzenie nasion z gładką powierzchnią powodujące pęknięcie okryw nasiennych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. astr. upadek meteorytu lub innego ciała niebieskiego na Ziemię lub inne ciało niebieskie
Wiktionary
IPA: ĩmˈpakt͡sʲja, AS: ĩmpakcʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. impaktyt
przym. impaktytowy
Wiktionary
powstały w wyniku zderzenia dwóch ciał niebieskich; impaktowy
SJP.pl
zderzenie dwóch ciał niebieskich; impakcja; w znaczeniu: wpływ, efekt (z angielskiego: impact), np. impakt słów, krytyki, uważane za niepoprawne
SJP.pl
przyrząd służący do rozkładu aerozolowych składników stałych na frakcje wielkościowe
SJP.pl
powstały w wyniku zderzenia dwóch ciał niebieskich; impakcyjny
SJP.pl
środowiskowo: nadmierne przywiązywanie wagi do wpływu, jaki mają na naukę czasopisma o wysokim wskaźniku impact factor, dążenie do publikowania w tych czasopismach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. skała, która powstała lub została poważnie zmieniona pod wpływem uderzenia meteorytu, w wyniku czego stopieniu ze sobą uległy fragmenty meteorytu i skały, w którą uderzył;
Wiktionary
Impaktyt (od ang. impact 'uderzenie, wstrząs' z łac. impactus) – nieformalna nazwa określająca typ skały, która powstała lub została poważnie zmieniona pod wpływem uderzenia meteorytu. Nazwa ta opisuje zarówno skały, które zostały zmienione bezpośrednio od uderzenia meteorytu, pod wpływem temperatury czy siły uderzenia, jak i skały osadowe zawierające domieszki materiałów pochodzenia pozaziemskiego.
Wikipedia
(1.1) Islamski Czarny Kamień jest najprawdopodobniej impaktytem.
Wiktionary
IPA: ĩmˈpaktɨt, AS: ĩmpaktyt
Wiktionary
rzecz. impakcja
przym. impaktytowy
Wiktionary
związany z impaktytem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od impaktyt
Wiktionary
IPA: ˌĩmpaktɨˈtɔvɨ, AS: ĩmpaktytovy
Wiktionary
rzecz. impaktyt, impakcja
Wiktionary
1. gatunek antylopy zamieszkujący sawanny i busz w południowo-wschodniej Afryce;
2. samochód typu Chevrolet Impala
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Aepyceros melampus|ref=tak., gatunek afrykańskiej antylopy;
(1.2) zool. antylopa z gatunku impali (1.1)
(1.3) mot. samochód marki Chevrolet;
Wiktionary
Impala zwyczajna (Aepyceros melampus) – gatunek ssaka z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae), licznie występujący w południowej Afryce.
Wikipedia
(1.1) Samice impali nie mają rogów.
(1.2) Widziałem szamana, któremu impale jadły z ręki.
(1.3) Jedziesz po babcię, to weź impalę, kluczyki leżą w przedpokoju.
Wiktionary
IPA: ĩmˈpala, AS: ĩmpala
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teol. hist. teoria o obecności Ciała Chrystusa w chlebie i winie po konsekracji;
Wiktionary
Impanacja (łac. impanatio 'wchlebienie' od im- 'w-' i panis 'chleb') – pogląd dotyczący związku pomiędzy ciałem Chrystusa a chlebem w Eucharystii. Stanowisko to oparte jest na analogii do teorii unii hipostatycznej: na tej samej zasadzie, jak Bóg stał się ciałem w osobie Jezusa Chrystusa, tak staje się on chlebem w Eucharystii. Kościół katolicki uznał impanację za herezję, zaś Kościoły luterańskie odrzuciły ją w ramach przyjęcia Formuły Zgody.
Wikipedia
dawniej: bezstronność
SJP.pl
przestarzałe: bezstronny
SJP.pl
1. sytuacja bez wyjścia; zastój;
2. bicie młodszą z posiadanych kart w przewidywaniu, że przeciwnik nie ma czym jej przebić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zastój, matnia
(1.2) karc. wymuszenie na przeciwniku zagrania niższą kartą, by ją następnie przebić wyższą
Wiktionary
rzecz. impasowość ż., passus mrz., impasik mrz.
czas. impasować ndk.
przym. impasowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od impas
Wiktionary
(1.1) To nie impas, lecz tylko mały impasik.
Wiktionary
rzecz. impas m.
Wiktionary
związany z impasem
SJP.pl
wypukłe nałożenie farby na płótno
SJP.pl
Impast (wł. impasto – ugniatam) – technika stosowana w malarstwie olejnym lub akrylowym (rzadziej temperowym), polegająca na nakładaniu farby grubą, wypukłą warstwą przy pomocy pędzla lub szpachli.
W XVI i XVII wieku w malarstwie holenderskim, flamandzkim i włoskim, a w XVIII wieku także angielskim, technika impastu służyła do zaakcentowania efektów światła. Początki stosowania tej techniki można zaobserwować w twórczości renesansowych malarzy weneckich – Tycjana i Tintoretta, potem także w malarstwie barokowym, np. u Rubensa. W drugiej połowie XIX wieku impresjoniści pokrywali impastem większe partie obrazu dla uzyskania bardziej urozmaiconej faktury. Nakładając impast na całej powierzchni obrazu lub też w dużych jego partiach, uzyskuje się szorstką, niby rzeźbioną fakturę zwaną „pastoso”.
Wikipedia
związany z impastem
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) polit. praw. procedura formalnego oskarżenia o przestępstwo osoby mającej immunitet i zajmującej wysokie stanowisko państwowe;
(1.2) polit. praw. usunięcie takiej osoby z zajmowanego stanowiska
Wiktionary
Impeachment (/ɪmˈpitʃ mənt/, dosł. ang. „postawienie w stan oskarżenia”) – procedura pochodząca z anglosaskiej tradycji parlamentarnej, służąca realizacji odpowiedzialności konstytucyjnej prezydenta, wiceprezydenta i funkcjonariuszy cywilnych m.in. w USA. Procedura wszczynana jest przez parlament lub inne ciała legislacyjne państwa.
Wikipedia
(1.1) Impeachment ma swoje źródło w brytyjskiej tradycji prawnej.
Wiktionary
opór pozorny układów elektrycznych, akustycznych i mechanicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) elektr. fiz. wielkość charakteryzująca przeciwstawianie się przepływowi prądu zmiennego w obwodzie elektrycznym;
Wiktionary
Impedancja, impedancja zespolona, Z (od łac. impedimentum, przeszkoda) – wielkość fizyczna charakteryzująca zależność między natężeniem prądu i napięciem w obwodach prądu przemiennego (sinusoidalnie zmiennego).
Impedancja jest uogólnieniem oporu elektrycznego, charakteryzującego tę zależność w obwodach prądu stałego. Impedancja jest wielkością zespoloną. Część rzeczywista impedancji opisuje opór związany z prądem płynącym w fazie zgodnej z przyłożonym napięciem, część urojona – z prądem przesuniętym w fazie, który wyprzedza przyłożone napięcie lub jest opóźniony względem niego.
Wikipedia
(1.1) Zauważmy, że w zakresie małych częstotliwości moduły impedancji pojemności pasożytniczych tranzystora są na tyle duże, że można je traktować jako rozwarcia.
Wiktionary
przym. impedancyjny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z impedancją, dotyczący impedancji
Wiktionary
rzecz. impedancja ż.
Wiktionary
w prawie: przeszkody niepozwalające na zawarcie związku małżeńskiego lub unieważniające małżeństwo; impedymenta
SJP.pl
Przeszkody małżeńskie (łac. impedimenta matrimonii) – w Kościele katolickim pewne określone cechy osobiste i okoliczności rzeczowe, które nie pozwalają osobom nimi obarczonym na ważne zawarcie sakramentu małżeństwa. Czasem mniej ściśle używa się tego określenia również opisując okoliczności, które powodują, że dane małżeństwo zostało zawarte niegodziwie. Przeszkody dzieli się na:
Wikipedia
dawniej: przeszkoda, zawada
SJP.pl
w prawie: przeszkody niepozwalające na zawarcie związku małżeńskiego lub unieważniające małżeństwo; impedimenta
SJP.pl
imperata cylindryczna - azjatycki gatunek ozdobnej trawy
SJP.pl
imperatiwus, imperatyw; w językoznawstwie:
1. tryb rozkazujący czasownika;
2. czasownik w trybie rozkazującym
SJP.pl
imperativus, imperatyw; w językoznawstwie:
1. tryb rozkazujący czasownika;
2. czasownik w trybie rozkazującym
SJP.pl
1. tytuł nadawany zwycięskiemu wodzowi w starożytnym Rzymie w okresie republiki;
2. tytuł cesarza rzymskiego w starożytnym Rzymie od czasów Augusta;
3. dziedziczny tytuł panującego w niektórych monarchiach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. w starożytnym Rzymie: dowódca wojskowy
(1.2) hist. w starożytnym Rzymie w okresie republiki: zwycięski wódz, tytuł cesarza
(1.3) hist. polit. tytuł władcy w niektórych monarchiach
Wiktionary
Imperator (łac. 'rozkazodawca' od imperium od czasownika imperare 'rozkazywać; rządzić' i końcówki -tor oznaczającej sprawcę czynności) – tytuł, który w czasach republiki żołnierze przyznawali w Rzymie zwycięskim wodzom, którzy samodzielnie prowadzili (suis auspiicis) i zwycięsko zakończyli wojnę, w której zabito minimum 5000 wrogów. Przyznanie tytułu oznaczało, że wódz wykazał w boju, iż jest godnym władzy pochodzącej od bogów, jaką powierzył mu lud, oraz że bogowie mu sprzyjają. Senat przyznawał nabożeństwa dziękczynne na cześć wodza (supplicationes). Najwyższym uznaniem ze strony senatu było przyznanie triumfu, którego ważność obowiązywała wtedy, gdy wódz złożył przed senatem sprawozdanie z wojny przed wejściem do miasta. Gdyby przedtem wszedł do miasta, utraciłby prawo do tego zaszczytu.
Wikipedia
(1.1) Imperator nie zamierzał ulec Umbrom w tej sprawie.
Wiktionary
IPA: ˌĩmpɛˈratɔr, AS: ĩmperator
Wiktionary
rzecz. imperium n., imperializm m., imperialista m., imperialistka ż.
:: fż. rzad. imperatryca ż.
przym. imperialny, imperialistyczny, imperatorski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. imperium n., imperializm m., imperialista m., imperialistka ż.
:: fż. rzad. imperatryca ż.
przym. imperialny, imperialistyczny, imperatorski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) perandor
* angielski: (1.1) emperor, imperator
* arabski: (1.1) إمبراطور
* białoruski: (1.3) імператар m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.3) імпэратар m.
* bośniacki: (1.2) car
* bułgarski: (1.1) император m.; (1.2) император m.; (1.3) император m.
* czeski: (1.1) imperátor, císař
* duński: (1.1) imperator w.; (1.2) imperator w.; (1.3) imperator w., kejser w.
* esperanto: (1.1) imperiestro
* francuski: (1.1) empereur
* interlingua: (1.1) imperator
* irlandzki: (1.1) impire
* japoński: (1.1) 天皇
* kalabryjski: (1.1) 'mperature m.
* kataloński: (1.1) emperador m.
* portugalski: (1.1) imperator
* szwedzki: (1.2) imperator w.; (1.3) imperator w.
* włoski: (1.1) imperatore m.
źródła.
== imperator (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hist. imperator
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
władczyni wielkiego państwa obejmującego wiele krajów i ludów; imperatorowa
SJP.pl
1. tytuł cesarzowej rosyjskiej; caryca, carowa;
2. władczyni wielkiego państwa obejmującego wiele krajów i ludów; imperatorka
SJP.pl
Imperatorowa (The Scarlet Empress) – amerykański melodramat historyczny z 1934 roku, wyreżyserowany przez Josefa von Sternberga.
Wikipedia
właściwy wielkiemu władcy, imperatorowi, cesarzowi lub należący do niego
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z imperatorem, dotyczący imperatora (np. imperatora Rosji)
Wiktionary
rzecz. imperator mos., imperialność ż.
przym. imperialny
Wiktionary
1. w etyce: naczelna norma moralna, obowiązująca w sposób powszechny, bezwarunkowy i bezwzględny;
2. reguła, nakaz dotyczący dziedzin życia duchowego i społecznego;
3. imperativus, imperatiwus; w językoznawstwie:
a) tryb rozkazujący czasownika;
b) czasownik w trybie rozkazującym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nakaz, zwłaszcza moralny
Wiktionary
Imperatyw (łac. imperativus – rozkazujący) – nakaz, reguła, zasada, która nie podlega dyskusji i którą można bezpośrednio wywieść z założeń teoretycznych. Imperatyw może mieć charakter zasady moralnej, artystycznej lub ideowej.
Wikipedia
siła nakazu, nieodparta konieczność
SJP.pl
1. stanowiący konieczność;
2. nakazujący
SJP.pl
skrót od: imperfektum (w językoznawstwie: czas przeszły niedokonany)
SJP.pl
w językoznawstwie: czas przeszły niedokonany; imperfektum
SJP.pl
w językoznawstwie: czas przeszły niedokonany; imperfektum
SJP.pl
Imperfekt – czas przeszły prosty (niedokonany). Mówi o sytuacjach z przeszłości, które nie zostały jeszcze zakończone, lecz w przeciwieństwie do czasu Perfect nie odnosi się do teraźniejszości.
Wikipedia
w językoznawstwie: czas przeszły niedokonany; imperfectum
SJP.pl
miękki ser podpuszczkowy z krowiego mleka
SJP.pl
Miejscowości w Stanach Zjednoczonych
Wikipedia
zwolennik imperializmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zwolennik imperializmu
Wiktionary
(1.1) Występni podżegacze wojenni, imperialiści robią swoją brudną robotę i jak dawniej łączy się front antykomunistyczny z antyżydowskim.
Wiktionary
IPA: ˌĩmpɛrʲjaˈlʲista, AS: ĩmperʹi ̯alʹista
Wiktionary
rzecz. imperator m., imperializm m., imperialistka ż., imperium n., imperialność ż.
przym. imperialistyczny, imperialny
przysł. imperialistycznie
Wiktionary
zwolenniczka imperializmu
SJP.pl
dotyczący imperializmu, związany z imperializmem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący imperializmu albo imperialistów; będący wyrazem działań mających na celu podporządkowanie świata
Wiktionary
(1.1) Nie należy imputować globalnemu mocarstwu ani demonicznych, ani imperialistycznych zamiarów pozaplanetarnej ekspansji.
Wiktionary
rzecz. imperium n., imperator m., imperializm m., imperialista m., imperialistka ż., imperatryca ż., imperialność ż.
przym. imperialny
Wiktionary
1. polityka zagraniczna państwa polegająca na podbojach kolonialnych lub dążeniu do podporządkowania sobie innych krajów;
2. w teorii marksistowskiej: ostatnia faza formacji kapitalistycznej, charakteryzująca się koncentracją kapitału, eskalacją konfliktów o strefy wpływów i zaostrzeniem antagonizmów klasowych, co nieuchronnie prowadzi do rewolucji komunistycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. polityka zagraniczna oparta na militaryzmie, dążenie do podporządkowania sobie innych krajów, stania się imperium
(1.2) polit. w marksizmie: ostatnie stadium kapitalizmu, cechujące się koncentracją produkcji i kapitału, a także nieobecnością wolnej konkurencji, a zamiast niej panowaniem monopoli
Wiktionary
Imperializm (od łac. imperium) – polityka państw mocarstwowych, polegająca na podbojach kolonialnych lub dążeniu do podporządkowania sobie innych krajów; mianem imperializmu jest również nazywany okres historyczny zapoczątkowany w ostatniej ćwierci XIX wieku, odznaczający się światową dominacją kilku wielkich mocarstw.
Wikipedia
(1.1) Było to spowodowane, jak się wyraził, „amerykańskim imperializmem”.
(1.2) Po pewnym czasie sekretarz propagandy Komitetu Wojewódzkiego wezwał mnie do siebie na dywanik i dał mi ostrą reprymendę, że po pierwsze – rozpowszechniam nielegalną literaturę, po drugie – zatruwam młode umysły początkujących literatów miazmatami wrogiego imperializmu.
Wiktionary
rzecz. imperialista mos., imperialistka ż., imperator mos., imperium n., imperialność ż.
przym. imperialistyczny, imperialny
przym. imperialistycznie
Wiktionary
(1.2) kapitalizm monopolistyczny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób imperialny
Wiktionary
rzecz. imperium n., imperialność ż.
przym. imperialny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest imperialne; cecha tych, którzy są imperialni
Wiktionary
rzecz. imperium n., imperialista m., imperializm m., imperator m., imperatorka ż., imperialistka ż.
przym. imperialny, imperatorski, wewnątrzimperialny, imperialistyczny
przysł. imperialnie, imperialistycznie
Wiktionary
przymiotnik od: imperium
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący imperium, charakterystyczny dla imperium
Wiktionary
(1.1) Pewne formy komunikowania są lepiej dostosowane do rozwoju i realizacji celów imperialnych (…)
Wiktionary
rzecz. imperium n., imperialista m., imperializm m., imperator m., imperatorka ż., imperialistka ż., imperialność ż.
przym. imperatorski, wewnątrzimperialny, imperialistyczny, międzyimperialny
przysł. imperialnie, imperialistycznie
Wiktionary
(1.1) mocarstwowy, wielkomocarstwowy, hegemonistyczny, rzeszowy
Wiktionary
1. złota moneta bita w latach 1755-1897 w carskiej Rosji, o wartości 15 lub 10 rubli (na ziemiach polskich także pięciorublowa);
2. bity talar niemiecki z czasów Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego;
3. format papieru 63 x 95 cm;
4. górna część pojazdu konnego z miejscami do siedzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. numizm. złota moneta w Rosji carskiej, wartości 10-15 rubli srebrnych, będąca w obiegu w latach 1755–1917;
(1.2) daw. wierzch dyliżansu pocztowego lub omnibusu konnego z miejscami pasażerskimi
Wiktionary
Imperiał (ros. империал) – wielorublowa złota moneta rosyjska wprowadzona do obiegu w 1755 i emitowana do 1917 r. Nazwa będąca pochodną od łac. imperialis (cesarski).
Wprowadzony za panowania cesarzowej Elżbiety imperiał był monetą 10-rublową zawierającą 11,61 g złota o próbie 916 (za Pawła I i Aleksandra I wynosiła ona 987). W obiegu znajdował się także 5-rublowy półimperiał o wadze 5,85 g. Po reformie walutowej Kankrina (1838) wartość imperiała ustalono na 10 rubli 30 kopiejek.
Wikipedia
(1.1) Niosła ze sobą złote i srebrne przedmioty, złote imperiały i srebrne ruble.
(1.1) Staranny egzamin portmonetki nie wykazał więcej nad jednego rubla, jednego imperiała i kilku sztuk drobnej monety.
(1.2) Nie znajdując dla siebie dogodniejszego miejsca, zmuszony był podróżować na imperiale.
Wiktionary
rzecz. półimperiał mrz.
Wiktionary
wielkie, potężne państwo podporządkowujące sobie inne kraje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wielkie i potężne państwo, które podporządkowuje sobie inne kraje
(1.2) przen. wielkie przedsiębiorstwo lub organizacja mająca placówkaacówki w wielu miejscach na dużym obszarze
(1.3) hist. w starożytnym Rzymie najwyższa władza państwowa (zarówno cywilna jak i wojskowa), należąca do konsulów, a później cesarzy
(1.4) praw. określony prawem zakres władzy decyzyjnej organów państwowych
Wiktionary
Imperium (od łac. imperium) – struktura polityczna, władająca na wielkim obszarze terytorialnym. Pochodzi od łac. słowa imperium oznaczającego zakres władzy rzymskich najwyższych urzędników.
Imperium zorganizowane jest najczęściej wokół państwa, które jest mocarstwem, a jego władza polityczna, gospodarcza i kulturowa wykracza poza własne granice i rozciąga się na inne, podporządkowane jednostki polityczne. Imperium ma charakter ekspansjonistyczny. Powstaje na skutek podbojów i stanowią one ważną część jego potęgi (imperializm). Wewnątrz imperium wytwarza się natomiast pewien porządek społeczny, w ramach którego pokojowo funkcjonuje wiele różnych ludów i bytów politycznych poddanych jednej władzy zwierzchniej. Przykładem takiego porządku może być Pax Romana. Wewnętrzny porządek imperium ma charakter hierarchiczny i opiera się na przeciwstawieniu centrum (mocarstwo) i peryferii (państwa czy terytoria zależne, kolonie, ludy).
Wikipedia
(1.1) Rzymianie zmuszeni byli - szczególnie od pierwszego wieku cesarstwa - otaczać swe imperium ze wszystkich niemal stron słynnymi limesami.
(1.2) Imperium ekonomiczne wpływowego przedsiębiorcy rozciąga się na m.in. radio, telewizję, szkołę wyższą, a ostatnio także telefonię komórkową.
(1.4) (…) Państwo jako szczególny podmiot prawa podejmuje działania w sferze władczej (imperium) i w sferze stosunków cywilnoprawnych (dominium).
Wiktionary
IPA: ĩmˈpɛrʲjũm, AS: ĩmperʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. imperializm m., imperialista m., imperialistka ż., imperator m., imperialność ż.
przym. imperialny, wewnątrzimperialny, imperialistyczny, międzyimperialny
przysł. imperialnie, imperialistycznie
Wiktionary
(1.1) mocarstwo
Wiktionary
książkowo: nieosobowy, bezosobowy
SJP.pl
niestosowne, bezczelne, obraźliwe zachowanie się wobec kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obraźliwe, aroganckie lub niekulturalne słowa czy zachowanie skierowane wobec kogoś
Wiktionary
(1.1) Mam dość słuchania twoich impertynencji!
Wiktionary
IPA: ˌĩmpɛrtɨ̃ˈnɛ̃nt͡sʲja, AS: ĩmpertỹnẽncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. impertynent m., impertynentka ż.
przym. impertynencki
Wiktionary
(1.1) bezczelność, arogancja, zuchwalstwo, zniewaga, obelga, obraza
Wiktionary
niestosowne, bezczelne, obraźliwe zachowanie się wobec kogoś
SJP.pl
taki, który odznacza się obraźliwym, bezczelnym zachowaniem; arogancki, bezczelny, butny, zuchwały
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) arogancki, bezczelny
Wiktionary
IPA: ˌĩmpɛrtɨ̃ˈnɛ̃nt͡sʲci, AS: ĩmpertỹnẽncʹḱi
Wiktionary
rzecz. impertynentka ż., impertynencja ż., impertynent
przysł. impertynencko
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) arogancko, bezczelnie
Wiktionary
IPA: ˌĩmpɛrtɨ̃ˈnɛ̃nt͡skɔ, AS: ĩmpertỹnẽncko
Wiktionary
rzecz. impertynentka ż., impertynent
przym. impertynencki
Wiktionary
osoba zachowująca się niegrzecznie, arogancko, obraźliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zachowująca się niegrzecznie, arogancko, obraźliwie lub bezczelnie
Wiktionary
(1.1) Nie powinni wpuszczać takich impertynentów.
Wiktionary
IPA: ˌĩmpɛrˈtɨ̃nɛ̃nt, AS: ĩmpertỹnẽnt
Wiktionary
rzecz. impertynencja ż.
:: fż. impertynentka ż.
przym. impertynencki
przysł. impertynencko
Wiktionary
(1.1) arogant, hucpiarz, tupeciarz, zuchwalec
Wiktionary
kobieta arogancka, zuchwała, znieważająca innych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zachowująca się niegrzecznie, arogancko, obraźliwie lub bezczelnie
Wiktionary
(1.1) Oswalda nie znosi tej impertynentki z trzeciego piętra.
Wiktionary
rzecz. impertynencja ż.
:: fm. impertynent m.
przym. impertynencki
przysł. impertynencko
Wiktionary
(1.1) arogantka, tupeciara, grubianka, chamka
Wiktionary
siła rozpędu, rozmachu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) siła rozpędu
(1.2) szybki ruch
(1.3) stpol. atak, uderzenie
Wiktionary
przysł. impetuoso
rzecz. impetyczka ż., impetycja ż., impetyk m.
Wiktionary
określenie wykonawcze: gwałtownie, porywczo
SJP.pl
„Impetuoso” – nazwa noszona na przestrzeni dziejów przez okręty Regia Marina i Marina Militare:
Wikipedia
dawniej: dochodzenie swoich praw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. praw. dochodzenie własnych praw
Wiktionary
rzecz. impet, impetyk
Wiktionary
→ impetyk; raptuska, choleryczka, gwałtownica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta porywcza, gwałtowna, wybuchowa
Wiktionary
rzecz. impet mrz.
:: fm. impetyk mos.
Wiktionary
przestarzale: porywczość, gwałtowność, wybuchowość
SJP.pl
przestarzale: silnie i gwałtownie reagujący; popędliwy, wybuchowy
SJP.pl
osoba wybuchowa, gwałtowna; raptus, pasjonat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek porywczy, gwałtowny, wybuchowy
Wiktionary
rzecz. impetyczka ż., impet m., impetycja ż.
Wiktionary
Impexmetal Spółka Akcyjna – polskie przedsiębiorstwo przemysłu metalowego, działające głównie na rynku metali kolorowych oraz stali, w sektorze półfabrykatów metalowych oraz łożysk.
Wikipedia
tkanka, narząd bądź proteza wszczepiane do organizmu w celu zastąpienia usuniętych, uszkodzonych lub nieczynnych tkanek lub narządów; wszczep
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ciało obce wszczepiane do organizmu w celu odtworzenia naturalnej funkcji lub estetyki uszkodzonego organu;
Wiktionary
Implant (z łac. im 'w' i plantare 'sadzić'), wszczep – ciało obce wszczepiane do organizmu w celu odtworzenia naturalnej funkcji lub estetyki uszkodzonego organu. Najczęściej stosowane są implanty zastępujące tkanki twarde.
Wikipedia
IPA: ˈĩmplãnt, AS: ĩmplãnt
Wiktionary
(1.1) wszczep
Wiktionary
1. zabieg chirurgiczny polegający na wprowadzeniu na stałe do organizmu jakiegoś ciała obcego;
2. przesadzanie roślin z jednego miejsca w drugie;
3. zagnieżdżenie się zapłodnionego jaja ssaka w nabłonku macicy
SJP.pl
Wikipedia
lekarz specjalizujący się we wszczepianiu implantów
SJP.pl
dział medycyny zajmujący się wszczepianiem implantów
SJP.pl
Wikipedia
dziedzina stomatologii zajmująca się odbudową protetyczną na implantach
SJP.pl
Wikipedia
1. osadzać coś, wszczepiać, np. obce ciało lub obce komórki w organizmie;
2. przesadzać rośliny z jednego miejsca na drugie;
3. implantować się - zagnieżdżać się gdzieś, wszczepiać się w coś
SJP.pl
1. wersja programu, języka programowania lub systemu operacyjnego przystosowana do pracy na danym typie komputera
2. adaptacja programu, języka programowania lub systemu operacyjnego do pracy na danym typie komputera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) publ. urz. wdrożenie czegoś w życie;
Wiktionary
Implementacja (ang. implementation) – inaczej wdrożenie, przystosowanie, np.:
Wikipedia
(1.1) Implementacja algorytmu sortowania była bardzo prosta.
(1.1) Dyrektywa UE może wywierać bezpośredni skutek w przypadku, gdy w odpowiednim czasie nie nastąpi jej implementacja bądź będzie ona niepełna lub nieprawidłowa.
Wiktionary
IPA: ˌĩmplɛ̃mɛ̃nˈtat͡sʲja, AS: ĩmplẽmẽntacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. implementowanie n.
czas. implementować
Wiktionary
(1.1) wdrożenie
Wiktionary
opracować lub opracowywać implementację
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|implementować.
Wiktionary
czas. implementować ndk.
rzecz. implementacja ż.
Wiktionary
[czytaj: imPLIc-ite] z łaciny:
1. do wywnioskowania z kontekstu, domyślnie (w przeciwieństwie do explicite);
2. włącznie, włączając
SJP.pl
taki, którego trzeba się domyślić, wnioskowany z kontekstu; domyślny
SJP.pl
1. konsekwencja, następstwo;
2. zdanie złożone zbudowane według schematu: jeżeli..., to...; zdanie warunkowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) następstwo, konsekwencja
(1.2) log. stosunek wynikania zachodzący między dwoma zdaniami
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌĩmplʲiˈkat͡sʲja, AS: ĩmplʹikacʹi ̯a
Wiktionary
czas. implikować
Wiktionary
1. konsekwencja, następstwo;
2. zdanie złożone zbudowane według schematu: jeżeli..., to...; zdanie warunkowe
SJP.pl
dotyczący implikacji
SJP.pl
w matematyce: taki iloczyn literałów, że dla wszystkich wektorów binarnych, dla których jest on równy jedności, funkcja f jest równa jedności
SJP.pl
figura retoryczna lub manipulacja językowa sugerująca jakąś treść, ale nie wyrażająca jej wprost
SJP.pl
Implikatura konwersacyjna („znaczenie implikowane”) – termin Paula Grice'a oznaczający sens niedosłowny i niekonwencjonalny pewnych wypowiedzi. Implikatury różnią się zarówno od takich znaczeń wypowiedzi, które są generowane i rozumiane w ramach kodu językowego, jak i takich, które są jedynie presuponowane. Sygnałem pojawienia się implikatury jest m.in. ostentacyjne naruszenie przez jednego z uczestników komunikacji reguły konwersacyjnej. Wypowiedź wyłamująca się z reguł konwersacji, jeśli jest taka intencjonalnie (a nie jest wynikiem pomyłki bądź nieporozumienia), niesie ze sobą szczególne, aluzyjne znaczenie (właśnie implikaturę), które odbiorca powinien potrafić rozszyfrować. Na przykład w wymianie zdań: – Chciałbym wyjechać na Teneryfę. – A ja chciałbym dostać Nagrodę Nobla., drugie zdanie zawiera implikowane znaczenie 'twój wyjazd na Teneryfę jest marzeniem, którego nie da się zrealizować'.
Wikipedia
1. przypisywać coś komuś; imputować;
2. przekazywać coś nie wprost; sugerować;
3. stawać się podstawą do sformułowania określonego wniosku; wskazywać;
4. prowadzić do jakiegoś skutku;
5. implikować się:
a) być wnioskiem czegoś;
b) być skutkiem czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) pociągać za sobą
(1.2) przypisywać coś komuś
Wiktionary
rzecz. implikowanie n., implikacja ż.
przym. implikacyjny
Wiktionary
w fizyce: wybuchnąć, wybuchać do wewnątrz
SJP.pl
1. gwałtowne zapadnięcie się, skoncentrowanie się materii, np. spowodowane zewnętrznym ciśnieniem;
2. początkowy moment artykulacji spółgłosek zwartych (w języku polskim: p, k, t)
SJP.pl
Wikipedia
czworokątny basen w posadzce atrium w domach etruskich i rzymskich; impluwium
SJP.pl
Impluvium – w domu rzymskim prostokątny basen w posadzce atrium, zbierający wodę deszczową spływającą z dachu przez otwór compluvium.
Zajmował centralne miejsce i był najważniejszym elementem architektonicznym tego pomieszczenia. Wykładano go mozaiką, marmurem. W późniejszych czasach wyposażano go w fontannę. Wodę z impluvium często odprowadzano rurami do cysterny w podziemiach domu i wykorzystywano np. do celów higienicznych.
Wikipedia
czworokątny basen w posadzce atrium w domach etruskich i rzymskich; impluvium
SJP.pl
Impluvium – w domu rzymskim prostokątny basen w posadzce atrium, zbierający wodę deszczową spływającą z dachu przez otwór compluvium.
Zajmował centralne miejsce i był najważniejszym elementem architektonicznym tego pomieszczenia. Wykładano go mozaiką, marmurem. W późniejszych czasach wyposażano go w fontannę. Wodę z impluvium często odprowadzano rurami do cysterny w podziemiach domu i wykorzystywano np. do celów higienicznych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) coś, czego nie da się zmierzyć (np. uczucie), ale co ma istotny wpływ na sytuację oraz przebieg wydarzeń
Wiktionary
(1.1) Jak bowiem idzie nie o technologię, a o imponderabilia, to niepewność jest podstawowym sekretem i zasadą piłki nożnej.
(1.1) Była to bitwa nie tylko o Warszawę, ale o Polskę, honor i imponderabilia narodowe.
Wiktionary
IPA: ˌĩmpɔ̃ndɛraˈbʲilʲja, AS: ĩmpõnderabʹilʹi ̯a
Wiktionary
antonimy.
(1.1) ponderabilia
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym2|łac|imponderabilis|imponderabilia.
uwagi.
(1.1) Stosowana niekiedy forma lp. imponderabilium jest niepoprawna – [http://so.pwn.pl/lista.php?co=imponderabilium Wielki Słownik Ortograficzny PWN] nie notuje jej, a tylko [http://so.pwn.pl/lista.php?co=imponderabilia liczbę mnogą]. Łacińską liczbą pojedynczą od tego słowa jest "imponderabile".
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) imponderabilia
* duński: (1.1) imponderabilier lm.
* hiszpański: (1.1) imponderable m.
* nowogrecki: (1.1) αστάθμητος παράγοντας m.
* rosyjski: (1.1) неуловимые (трудноучитываемые) факторы lm.
* szwedzki: (1.1) imponderabilia
źródła.
== imponderabilia (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filoz. imponderabilia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzecz nieuchwytna, niematerialna i niemierzalna, jednak o realnym wpływie
SJP.pl
wzbudzać podziw, uznanie; podobać się komuś, olśniewać
SJP.pl
czasownik
(1.1) wzbudzać w kimś uznanie, podziw
Wiktionary
(1.1) Nie jest to jeszcze stolica imponująca wielkimi rozwiązaniami urbanistycznymi, ani nadmiarem pięknej architektury.
Wiktionary
IPA: ˌĩmpɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: ĩmpõnovać
Wiktionary
rzecz. imponowanie n.
czas. zaimponować dk.
przym. imponujący
przysł. imponująco
ims. imponujący
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|imponować.
Wiktionary
IPA: ˌĩmpɔ̃nɔˈvãɲɛ, AS: ĩmpõnovãńe
Wiktionary
czas. imponować ndk., zaimponować dk.
przym. imponujący
przysł. imponująco
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób, który komuś imponuje
Wiktionary
czas. imponować ndk., zaimponować dk.
rzecz. imponowanie n.
przym. imponujący
Wiktionary
budzący podziw, zachwycający, olśniewający, wspaniały
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wzbudzający uznanie i zachwyt
(1.2) godny podziwu z powodu rozmiarów
Wiktionary
(1.1) Dodatkowe atrakcje to imponująca kolekcja drzew w przyzamkowym arboretum, zbiory Biblioteki Kórnickiej, tereny rekreacyjne, bogactwo lasów.
(1.1) Umiejętności kulinarne twojej mamy są imponujące.
Wiktionary
rzecz. imponowanie n., zaimponowanie n.
czas. imponować, zaimponować
przysł. imponująco
Wiktionary
(1.1) cudowny, efektowny, fascynujący, frapujący, niespotykany, niezwykły, olśniewający, przecudny, przecudowny, przejmujący, przepiękny, prześwietny, przewspaniały, spektakularny, wspaniały, wstrząsający
(1.2) gigantyczny, majestatyczny, niebosiężny, ogromny, okazały, pokaźny, wielki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od import
Wiktionary
(1.1) To nie import, lecz tylko mały imporcik.
Wiktionary
rzecz. import m., importer mos.
Wiktionary
1. towary przywiezione z zagranicy;
2. odpłatny przywóz towarów z zagranicy lub odpłatne świadczenie usług przez kontrahenta zagranicznego;
3. umieszczenie w danej aplikacji tekstu, rysunku itp., stworzonego przy pomocy innej aplikacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. ekon. przywóz towarów, usług lub kapitału z zagranicy w celu wykorzystania ich na rynku wewnętrznym;
(1.2) zaimportowane towary
Wiktionary
Import (z łac. in „do” + portare „nieść”) – zakup towarów lub usług za granicą w celu wykorzystania ich na rynku wewnętrznym (krajowym).
Zgodnie z przepisami prawa podatkowego w Polsce importem można określić zakup towarów lub usług w krajach spoza Unii Europejskiej (np. Stany Zjednoczone, Chiny) oraz przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. W przypadku zakupu towarów lub usług w krajach Unii Europejskiej należy mówić o zakupie wewnątrzwspólnotowym. Mianem importu kapitału określa się również napływ kapitału do kraju z zagranicy.
Wikipedia
(1.1) Pieszy ruch graniczny jest źródłem sporego importu towarów na ścianie wschodniej.
Wiktionary
IPA: ˈĩmpɔrt, AS: ĩmport
Wiktionary
rzecz. importer m., importerka ż., importowanie n., imporcik mrz.
czas. importować ndk., zaimportować dk.
przym. importowy, importerski
Wiktionary
1. w logice: włączenie do poprzednika implikacji jednego z członów następnika;
2. książkowo: sprowadzenie, import
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekon. osoba lub podmiot gospodarczy, który sprowadza towary z zagranicy
Wiktionary
Import (z łac. in „do” + portare „nieść”) – zakup towarów lub usług za granicą w celu wykorzystania ich na rynku wewnętrznym (krajowym).
Zgodnie z przepisami prawa podatkowego w Polsce importem można określić zakup towarów lub usług w krajach spoza Unii Europejskiej (np. Stany Zjednoczone, Chiny) oraz przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. W przypadku zakupu towarów lub usług w krajach Unii Europejskiej należy mówić o zakupie wewnątrzwspólnotowym. Mianem importu kapitału określa się również napływ kapitału do kraju z zagranicy.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
(1.1) eksporter
hiperonimy.
(1.1) handlowiec
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. import m., imporcik m., importówka ż.
:: fż. importerka ż.
przym. importowy, importerski
czas. importować
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) importer
* bułgarski: (1.1) импортьор m.
* chorwacki: (1.1) uvoznik m.
* czeski: (1.1) dovozce
* hiszpański: (1.1) importador m.
* niemiecki: (1.1) Importeur
* nowogrecki: (1.1) εισαγωγέας m.
* słoweński: (1.1) uvoznik m.
* ukraiński: (1.1) імпортер m.
* węgierski: (1.1) importőr
źródła.
== importer (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-importer.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Wodencafe-importer.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hand. importer
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ĩmˈpɔrtɛr, AS: ĩmporter
Wiktionary
rzecz. import m., imporcik m., importówka ż.
:: fż. importerka ż.
przym. importowy, importerski
czas. importować
Wiktionary
→ import
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z importerem lub importerami, dotyczący importerów
Wiktionary
rzecz. importer mos., import mrz., importowanie n.
czas. importować ndk., zaimportować dk.
przym. importowany, importowy
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) ekon. zużywający dużo importowanych środków
Wiktionary
(1.1) Wskutek gierkowskiej polityki inwestycji licencyjnych gospodarka polska zrobiła się bardziej importochłonna i po to aby aparat produkcyjny, zbudowany za pożyczone miliardy, miał z czego i czym produkować, trzeba więcej importować.
Wiktionary
rzecz. importochłonność ż.
Wiktionary
1. w ekonomii: sprowadzić, sprowadzać towary z zagranicy, aby wykorzystywać je (sprzedawać) na rynku własnego kraju;
2. wczytać, wczytywać dokument do programu komputerowego po jego uprzedniej konwersji
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaimportować)
(1.1) hand. sprowadzać towary z innych krajów
(1.2) inform. umieszczać w danym programie coś utworzonego w innym programie
(1.3) daw. wnosić opłatę
Wiktionary
(1.1) Włochy muszą importować ropę naftową i surowce.
Wiktionary
rzecz. import mrz., importer mos., importowanie n.
przym. importerski, importowany, importowy
Wiktionary
związany z importem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z importem, dotyczący importu
Wiktionary
rzecz. importer mos., import mrz., importowanie n.
czas. importować ndk., zaimportować dk.
przym. importowany, importerski
Wiktionary
(1.1) przywozowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) śrpol. natręt, ktoś naprzykrzający się
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. importunia ż.
czas. importunować ndk.
przym. importunny
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym2|łac|importunus|importūnus.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|natręt.
źródła.
== importun (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) natrętny, natarczywy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ĩmˈpɔrtũn, AS: ĩmportũn
Wiktionary
rzecz. importunia ż.
czas. importunować ndk.
przym. importunny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. importunia ż.
czas. importunować ndk.
przym. importunny
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym2|łac|importunus|importūnus.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|natręt.
źródła.
== importun (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) natrętny, natarczywy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kamienny blok między głowicą kolumny a sklepieniem lub arkadą, typowe dla architektury bizantyjskiej; nasadnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. kamienna płyta lub blok stanowiące podporę dla łuku, arkady lub żebra sklepienia
Wiktionary
Impost, nasadnik – w architekturze, element w formie płyty lub bloku, stanowiący przejście między głowicą podpory a dźwiganym przez nią elementem (np. łukiem arkady). Impost mógł przybrać formę głowicy i podpora w efekcie otrzymywała podwójną głowicę (tzn. na jedną głowicę nasadzona była druga, zwana nasadnikową).
Impost znany był od starożytnego Rzymu, popularny w architekturze bizantyjskiej, rozpowszechniony w czasach renesansu, baroku i klasycyzmu.
Wikipedia
IPA: ˈĩmpɔst, AS: ĩmpost
Wiktionary
rzecz. impostacja ż.
Wiktionary
(1.1) nasadnik
Wiktionary
impostacja głosu:
a) prawidłowe postawienie głosu
b) w nauce śpiewu: usprawnianie funkcji narządów uczestniczących w emisji głosu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. człowiek podszywający się pod czyjś tytuł lub godność
Wiktionary
IPA: ĩmˈpɔstɛr, AS: ĩmposter
Wiktionary
(1.1) daw. impostor
Wiktionary
dawniej: osoba przywłaszczająca sobie cudze nazwisko, godność itp.; szalbierz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. człowiek podszywający się pod czyjś tytuł lub godność
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ĩmˈpɔstɔr, AS: ĩmpostor
Wiktionary
(1.1) daw. imposter
Wiktionary
niemożność, niezdolność do zrobienia czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niemożność zrobienia, dokonania czegoś, mimo że jest to konieczne
Wiktionary
1. niezdolność mężczyzny do odbycia stosunku płciowego; niemoc płciowa;
2. przestarzałe: niezdolność do działania; niemoc, bezsilność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. niezdolność mężczyzny do odbycia stosunku płciowego;
(1.2) przen. niezdolność do działania
Wiktionary
Impotencja, niemoc płciowa, zaburzenia erekcji – dysfunkcja seksualna występująca u mężczyzn, objawiająca się brakiem erekcji lub ejakulacji mimo podniecenia i satysfakcjonującej gry wstępnej. Występuje najczęściej u mężczyzn powyżej 50. roku życia, ale zdarza się też wcześniej. Impotencję można podzielić na pierwotną i wtórną (występującą po okresie prawidłowego funkcjonowania seksualnego).
Wikipedia
(1.1) Kilkadziesiąt lat temu uważano, że impotencja jest zależna od czynników psychicznych.
Wiktionary
IPA: ˌĩmpɔˈtɛ̃nt͡sʲja, AS: ĩmpotẽncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. impotent m.
przym. impotentny
Wiktionary
(1.1) niemoc płciowa, ED
(1.2) bezsilność, niemoc, niemożność
Wiktionary
1. mężczyzna cierpiący na impotencję;
2. przenośnie: człowiek bezsilny, niezdolny do działania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś cierpiący na impotencję
(1.2) ktoś niezdolny do działania
Wiktionary
Impotencja, niemoc płciowa, zaburzenia erekcji – dysfunkcja seksualna występująca u mężczyzn, objawiająca się brakiem erekcji lub ejakulacji mimo podniecenia i satysfakcjonującej gry wstępnej. Występuje najczęściej u mężczyzn powyżej 50. roku życia, ale zdarza się też wcześniej. Impotencję można podzielić na pierwotną i wtórną (występującą po okresie prawidłowego funkcjonowania seksualnego).
Wikipedia
IPA: ĩmˈpɔtɛ̃nt, AS: ĩmpotẽnt
Wiktionary
rzecz. impotencja ż.
przym. impotentny
Wiktionary
(1.2) oferma
Wiktionary
niezdolny do działania, pozbawiony mocy; gnuśny, inercyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) druk. rozkład stron publikacji na arkuszu drukarskim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do impozycji powinno się użyć jedynie plików PDF lub postscriptowych. (z Internetu)
(1.1) Impozycję wykorzystuje się między innymi przy naświetlaniu klisz czy przy wykonywaniu druków cyfrowych. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌĩmpɔˈzɨt͡sʲja, AS: ĩmpozycʹi ̯a
Wiktionary
skrót od: imprimatur; imp.
SJP.pl
potocznie: zabawa, spotkanie towarzyskie; inba, impreza, jubel, balanga, party
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. impreza
Wiktionary
rzecz. impreza ż., imprezka ż., imprezowanie n., imprezowicz mos., imprezowiczka ż.
czas. imprezować ndk.
przym. imprezowy
Wiktionary
(1.1) neutr. impreza
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od impregnat
Wiktionary
rzecz. impregnat m.
Wiktionary
1. nasycenie materiału odpowiednimi substancjami w celu konserwacji lub nadania określonych właściwości
2. przenikanie jakiejś substancji do porów i kanalików innej substancji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. nasycanie materiału innym środkiem, by zmienić jego właściwości fizyczne lub chemiczne, np. w celu zabezpieczenia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Impregnacja butów skórzanych przed zimą zabezpiecza je przed przemakaniem.
Wiktionary
czas. impregnować ndk., zaimpregnować dk.
rzecz. impregnat mrz., impregnowanie n.
Wiktionary
służący do impregnacji; impregnujący
SJP.pl
urządzenie do nasycania nasiąkliwych materiałów cieczami impregnującymi; nasycarka
SJP.pl
substancja zabezpieczająca materiał przed szkodliwymi czynnikami; impregnator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) substancja impregnująca
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ĩmˈprɛɡnat, AS: ĩmpregnat
Wiktionary
rzecz. impregnacja ż., impregnator m., impregnarka ż., impregnowanie n., zaimpregnowanie n., impregnacik mrz.
czas. impregnować ndk., zaimpregnować dk.
przym. impregnacyjny
Wiktionary
substancja zabezpieczająca materiał przed szkodliwymi czynnikami; impregnat
SJP.pl
1. nasycać materiał impregnatem w celu konserwacji albo nadania określonych właściwości
2. o substancji: przenikać do innej substancji, wypełniać jej pory, kanaliki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. bud. nasączanie jakiegoś materiału płynem, najczęściej w celu konserwacji
Wiktionary
rzecz. zaimpregnowanie n., impregnacja ż., impregnat m., impregnator m., impregnarka ż.
czas. impregnować ndk., zaimpregnować dk.
przym. impregnacyjny
Wiktionary
przestarzale:
a) zaklęcie, zaklinanie
b) przekleństwo, złorzeczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. sztuka drukarska, druk
(1.2) daw. wpływ
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. impresor
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|drukarstwo.
źródła.
== impres (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) odczucie, wrażenie
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈĩmprɛs, AS: ĩmpres
Wiktionary
rzecz. impresor
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. impresor
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|drukarstwo.
źródła.
== impres (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) odczucie, wrażenie
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. dewiza na godle;
2. motto, sentencja, maksyma
SJP.pl
1. organizowanie imprez artystycznych lub podróży, występów, spotkań artysty albo sportowca;
2. instytucja zajmująca się takim organizowaniem
SJP.pl
osoba organizująca imprezy (np. koncerty, przedstawienia, widowiska) o charakterze niestałym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. osoba, która organizuje imprezy artystyczne, odpowiada za spotkania, konferencje, podróże itp. artysty, sportowca lub grupy;
Wiktionary
Impresario (z wł. impresa „przedsiębiorca”) – osoba organizująca, a często również finansująca, koncerty, spektakle teatralne i operowe; analogicznie do producenta filmowego w przemyśle filmowym i telewizyjnym oraz aniołów biznesu w biznesie. Impresario odpowiada również za spotkania, konferencje, podróże itp. artysty, sportowca lub grupy.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) menedżer, agent
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. impresariat m.
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|impresario.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) impresario
* białoruski: (1.1) імпрэсарыё m.
* bułgarski: (1.1) импресарио m.
* rosyjski: (1.1) импресарио m.
* słowacki: (1.1) impresário m.
* węgierski: (1.1) impresszárió
źródła.
== impresario (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-impresario.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) impresario
odmiana.
(1.1) lp. impresario; lm. impresarios / impresari
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌĩmprɛˈsarʲjɔ, AS: ĩmpresarʹi ̯o
Wiktionary
rzecz. impresariat m.
Wiktionary
(1.1) menedżer, agent
Wiktionary
1. zajmujący się organizowaniem imprez artystycznych lub artysty albo sportowca;
2. teatr impresaryjny - teatr bez własnego stałego zespołu aktorskiego, wystawiający spektakle przygotowane gdzie indziej; scena impresaryjna
SJP.pl
1. wrażenie, doznanie, subiektywne odczucie;
2. nastrojowy obraz, opis literacki lub utwór muzyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ulotne wrażenie
(1.2) szt. liter. muz. film. utwór, obraz lub film o charakterze subiektywnym i nastrojowym
(1.3) przest. wywieranie wrażenia
Wiktionary
rzecz. impresjonizm m., impresjonista mos., impresjonistka ż.
przysł. impresjonistycznie
Wiktionary
malarz malujący w nurcie impresjonizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szt. liter. muz. film. przedstawiciel impresjonizmu, osoba tworząca w duchu impresjonizmu, tj. utrwalająca w swoich utworach własne, subiektywne oraz często ulotne wrażenia
Wiktionary
(1.1) Polscy impresjoniści związani byli przede wszystkim z Krakowem.
Wiktionary
rzecz. impresja ż., impresjonizm m., impresyjność ż.
:: fż. impresjonistka ż.
przym. impresjonistyczny
przysł. impresjonistycznie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. liter. muz. film. przedstawicielka impresjonizmu, kobieta tworząca w duchu impresjonizmu, tj. utrwalająca w swoich utworach własne, subiektywne oraz często ulotne wrażenia
Wiktionary
rzecz. impresja ż., impresjonizm m., impresyjność ż.
:: fm. impresjonista m.
przym. impresjonistyczny
przysł. impresjonistycznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób właściwy dla impresjonizmu
Wiktionary
rzecz. impresja ż., impresjonizm m., impresyjność ż., impresjonista m., impresjonistka ż., impresjonistyczność ż.
przym. impresjonistyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest impresjonistyczne; cecha tych, którzy są impresjonistyczni
Wiktionary
przym. impresjonistyczny
przysł. impresjonistycznie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) szt. liter. muz. film. związany z impresjonizmem, dotyczący impresjonizmu
przymiotnik jakościowy
(2.1) szt. liter. muz. film. charakterystyczny dla impresjonizmu
Wiktionary
(1.1) Malarze impresjonistyczni stronili od czerni.
Wiktionary
rzecz. impresjonizm m., impresjonista m., impresjonistka ż., impresjonistyczność ż.
przysł. impresjonistycznie
Wiktionary
nurt w sztuce powstały w XIX wieku, w którym artyści starali się oddać swoje subiektywne, ulotne wrażenia i odczucia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. szt. nurt w sztuce europejskiej i amerykańskiej drugiej połowy XIX wieku;
Wiktionary
Impresjonizm (fr. impressionisme, łac. impressio „odbicie, wrażenie”) – kierunek w kulturze europejskiej, później także w amerykańskiej, zapoczątkowany przez paryskich malarzy i trwający kilka dekad na przełomie XIX i XX wieku.
Wikipedia
(1.1) W poezji nurt impresjonizmu był szczególnie istotny w okresie młodopolskim, stając się wtedy obowiązującą manierą stylistyczną.
Wiktionary
rzecz. impresja ż., impresjonista m., impresjonistka ż.
przym. impresjonistyczny
przysł. impresjonistycznie
Wiktionary
dawniej: drukarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. drukarz
Wiktionary
(1.1) Mój dziad był impresorem, mój ojciec takoż, więc i ja impresowi poświęcić się zamierzam.
Wiktionary
IPA: ĩmˈprɛsɔr, AS: ĩmpresor
Wiktionary
rzecz. impres m.
Wiktionary
odnoszący się do wrażeń, impresywny
SJP.pl
1. cecha czegoś opartego na subiektywnych myślach lub odczuciach; impresyjność;
2. cecha czegoś nakłaniającego do jakiegoś przekonania lub jakiejś czynności
SJP.pl
1. impresyjny, wrażeniowy;
2. w odniesieniu do funkcji mowy ludzkiej: polegający na oddziaływaniu na rozmówcę za pomocą znaków językowych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. impresyjny, wrażeniowy
(1.2) jęz. w odniesieniu do funkcji mowy ludzkiej: polegający na oddziaływaniu na rozmówcę za pomocą znaków językowych
Wiktionary
1. widowisko (np. koncert, zawody sportowe) organizowane w celach rozrywkowych, propagandowych;
2. potocznie:
a) zamiar podjęcia jakichś działań;
b) zabawa, przyjęcie;
3. samochód typu Subaru Impreza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zabawa, przyjęcie
(1.2) wydarzenie kulturalne lub sportowe
(1.3) daw. przedsięwzięcie
(1.4) stpol. zamysł, chęć
Wiktionary
Impreza – wydarzenie kulturalne o różnorodnej treści i formie, przeznaczone dla publiczności.
Wikipedia
(1.1) Tuż przed imprezą Paulinka przeżyła ogromny kryzys odzieżowy – dosłownie nie miała co na siebie włożyć!
(1.2) Plener jest spotkaniem organizowanym przez origamistów dla origamistów, imprezą non-profit.
Wiktionary
IPA: ĩmˈprɛza, AS: ĩmpreza
Wiktionary
rzecz. impra ż., imprezowanie n., imprezowicz mos., imprezowiczka ż.
:: zdrobn. imprezka ż.
czas. imprezować ndk.
przym. imprezowy
Wiktionary
(1.1) zabawa, przyjęcie; przest. prywatka; reg. pozn. labija.
Wiktionary
zdrobnienie od: impreza (zabawa, przyjęcie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: impreza
Wiktionary
rzecz. impra ż., impreza ż. imprezowanie n., imprezowicz mos., imprezowiczka ż.
czas. imprezować ndk.
przym. imprezowy
Wiktionary
(1.1) neutr. impreza
Wiktionary
potocznie: bawić się, uczestniczyć w zabawach, przyjęciach itp.; balangować, baletować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) pot. spędzać czas na imprezach, spotkaniach towarzyskich, zwykle z alkoholem i tańcami
Wiktionary
(1.1) Imprezowaliśmy z przyjaciółmi do białego rana.
Wiktionary
rzecz. impra ż., impreza ż., imprezka ż., imprezowanie n., imprezowicz mos., imprezowiczka ż.
przym. imprezowy
Wiktionary
(1.1) pot. balangować, baletować, balować, hulać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. uczestniczenie w zabawach towarzyskich, potańcówkach, zakrapianych spotkaniach
Wiktionary
rzecz. impra ż., impreza ż., imprezka ż., imprezowicz mos., imprezowiczka ż.
czas. imprezować ndk.
przym. imprezowy
Wiktionary
(1.1) balowanie, baletowanie
Wiktionary
żartobliwie: uczestnik imprez
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba często uczestnicząca w imprezach
Wiktionary
rzecz. impra ż., impreza ż., imprezka ż., imprezowanie n.
:: fż. imprezowiczka ż.
czas. imprezować ndk.
przym. imprezowy
Wiktionary
(1.1) pot. balangowicz
Wiktionary
potocznie: kobieta, która często uczestniczy w imprezach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kobieta często uczestnicząca w imprezach
Wiktionary
rzecz. impra ż., impreza ż., imprezka ż., imprezowanie n.
:: fm. imprezowicz m.
czas. imprezować ndk.
przym. imprezowy
Wiktionary
(1.1) pot. balangowiczka
Wiktionary
potocznie: lokal przeznaczony do imprez
SJP.pl
związany z imprezą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przeznaczony na imprezy; związany z imprezą, dotyczący imprezy
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla imprez
Wiktionary
(1.1) Imprezowy autobus jest bardzo głośny i o ile nie przeszkadza to w dzień, to w nocy może być uciążliwe.
Wiktionary
rzecz. impra ż., impreza ż., imprezka ż., imprezowanie n., imprezowicz mos., imprezowiczka ż.
czas. imprezować ndk.
Wiktionary
zezwolenie autora lub redakcji na druk dzieła po wprowadzeniu ostatecznych korekt; w publikacjach religijnych oznacza zgodę władz Kościoła katolickiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kośc. adm. kościelne pozwolenie na druk;
Wiktionary
Imprimatur (łac. „niech będzie odbite”) – w publikacjach kościelnych pozwolenie na druk książki, oficjalna aprobata władz kościelnych, wydawana zazwyczaj przez miejscowego biskupa (ordynariusza) lub generała/prowincjała zakonu.
Dawniej formuła ta była umieszczana i na innych dziełach, których poprawność merytoryczna i typograficzna była sprawą wielkiej wagi, np. na farmakopeach.
Imprimatur umieszcza się na odwrocie strony tytułowej dzieła lub za przedmową.
Wikipedia
(1.1) Metropolita krakowski, kard. Stanisław Dziwisz, po przeprowadzeniu cenzury kościelnej, nadał 12 kwietnia imprimatur litanii do bł. Jana Pawła II.
Wiktionary
IPA: ˌĩmprʲĩˈmatur, AS: ĩmprʹĩmatur
Wiktionary
nade wszystko, przede wszystkim
SJP.pl
marka wydawnicza tworzona w celu publikacji wydawnictw określonego rodzaju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bibliot. specjalna marka wydawnicza, pod którą wydawca publikuje określony rodzaj książek;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. ptak uwarunkowany od człowieka, poddany imprintingowi podczas hodowli
Wiktionary
Imprint – marka wydawnicza, pod którą wydawca publikuje określony rodzaj wydawnictw. Podmiot wydawniczy jako przedsiębiorca ma tylko jedną firmę (czyli nazwę, pod którą prowadzi działalność gospodarczą), jednak w celu rozróżnienia charakteru różnych publikacji może posługiwać się więcej niż jedną marką wydawniczą.
Wikipedia
IPA: ˈĩmprʲĩnt, AS: ĩmprʹĩnt
Wiktionary
rzecz. impinting m.
czas. imprintingować
przym. imprintingowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bank. mechaniczne urządzenie służące do ręcznej akceptacji transakcji dokonywanych za pomocą wypukłych kart płatniczych;
Wiktionary
Imprinter – urządzenie służące do ręcznej akceptacji tłoczonych (embosowanych) kart bankowych. Zwane są również żelazkami bądź ręcznymi powielaczami. Obecnie prawie całkiem zastąpione przez nowocześniejsze urządzenia elektroniczne, wykorzystywane w sytuacjach awaryjnych.
Wikipedia
(1.1) Wcześniej transakcje z użyciem kart wypukłych w przypadku braku łączności z bankiem były realizowane za pomocą tzw. imprintera (potocznie zwanego „żelazkiem”). Tworzył on odbicie karty, i na podstawie zdobytych w ten sposób danych sprzedawca otrzymywał później swoją należność. Dziś jednak imprintery zostały niemalże wycofane z użycia.
(1.1) Imprinter to maszynka zwana też potocznie żelazkiem, umożliwiająca odbicie wizerunku karty na specjalnym papierze.
Wiktionary
(1.1) pot. żelazko, pot. powielacz ręczny
Wiktionary
Wikipedia
potocznie: zabawa, spotkanie towarzyskie; inba, impreza, jubel, balanga, party
SJP.pl
Teatr improwizowany (znany także jako impro) – forma teatru, w którym aktorzy grają spontanicznie, bez scenariusza. Współczesny teatr improwizacyjny miał swój początek na zajęciach prowadzonych przez Violę Spolin (szkoła amerykańska) i Keitha Johnstone’a (szkoła angielska) w latach 50. XX wieku. Viola Spolin – autorka książki „Improvisation for the theatre” – stworzyła reżyserskie techniki pracy z aktorami, które pomagają rozwijać spontaniczność i bardziej koncentrować się na chwili obecnej. Tworząc ćwiczenia i gry improwizacyjne, chciała pomóc aktorom odblokować potencjał twórczej ekspresji i rozwinąć kreatywność. Techniki improwizacji stworzone przez Violę Spolin używane są obecnie przez reżyserów, aktorów teatralnych i filmowych, komików oraz pisarzy.
Wikipedia
poczucie niemocy twórczej
SJP.pl
[czytaj: ęprąpti]
1. utwór dramatyczny o charakterze rewii, komedio-balet wystawiany z muzyką na scenie dworskiej;
2. utwór improwizowany, powstały bez przygotowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. utwór muzyczny składający się z trzech części o nastroju lirycznym i improwizacyjnym
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ĩmˈprɔ̃mptu, AS: ĩmprõmptu
Wiktionary
czas. improwizować, zaimprowizować
Wiktionary
Improperia (łac. skargi, wyrzuty, narzekania) – antyfony śpiewane podczas liturgii Wielkiego Piątku we wszystkich historycznych kościołach chrześcijańskich, m.in. katolickim i luterańskim. W Kościele katolickim wykonywane są podczas Adoracji Krzyża w Wielki Piątek.
Wikipedia
1. spontaniczne działanie bez przygotowanego z góry planu;
2. efekt takiego działania;
3. tworzenie utworu muzycznego, wiersza lub przemowy ad hoc, bez przygotowania;
4. utwór powstały w ten sposób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) komponowanie muzyki, pisanie utworów, wygłaszanie przemówień pod wpływem chwili i bez przygotowania
(1.2) wynik działania będącego improwizacją (1.1)
(1.3) działanie pod wpływem chwili, nieprzygotowane zawczasu
Wiktionary
Wikipedia
czas. improwizować ndk., zaimprowizować dk.
Wiktionary
dotyczący improwizacji
SJP.pl
autor improwizacji, wykonujący coś (np. utwór muzyczny) bez przygotowania
SJP.pl
autorka improwizacji, wykonująca coś (np. utwór muzyczny) bez przygotowania
SJP.pl
wykonywać coś, działać bez przygotowania
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaimprowizować)
(1.1) prezentować, wykonywać coś bez przygotowania
(1.2) przen. wykonywać z jakichkolwiek dostępnych materiałów
Wiktionary
(1.1) Świetnie improwizujesz, uczyłeś się tego w szkole muzycznej?
(1.2) Franek poszedł do kuchni i z resztek improwizuje nam jakieś jedzenie.
Wiktionary
rzecz. improwizacja ż., improwizator mos., improwizatorka ż., improwizowanie n., zaimprowizowanie n., impromptu n.
przym. improwizacyjny, improwizatorski
czas. zaimprowizować
przysł. improwizacyjnie, impromptu
Wiktionary
(1) robić / działać ad hoc / doraźnie / naprędce
Wiktionary
wykonywać coś, działać bez przygotowania
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. drukować
Wiktionary
IPA: ˌĩmprɨ̃ˈmɔvat͡ɕ, AS: ĩmprỹmovać
Wiktionary
rzecz. imprymowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|imprymować.
Wiktionary
czas. imprymować ndk.
Wiktionary
1. coś, co pobudza, zachęca do działania; bodziec;
2. krótkotrwały stan czynny przewodzony wzdłuż włókna mięśniowego lub nerwowego;
3. przebieg zmian wielkości fizycznej (np. napięcia elektrycznego) różniącej się od zera (lub wartości stałej) w ciągu bardzo krótkiego czasu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. krótki stan przewodzony poprzez włókno mięśniowe albo nerwowe
(1.2) fiz. zmiana wielkości trwająca w bardzo krótkim czasie
(1.3) przen. podnieta, pobudka do działania
(1.4) telekom. jednostka naliczania połączenia głosowego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nimfomania połączona z poszukiwaniem nowych partnerów i podejmowaniem współżycia w każdej, nawet nie sprzyjającej temu okoliczności, bywa wyrazem zakłócenia kontroli impulsów.
(1.2) Szybkość może być sterowana poprzez modulację szerokości impulsów (MSI).
(1.3) Husytyzm dał impuls późniejszej Reformacji.
Wiktionary
IPA: ˈĩmpuls, AS: ĩmpuls
Wiktionary
rzecz. impulsywność ż., impulsowanie n.
czas. impulsować
przym. impulsowy, impulsywny
przysł. impulsywnie
Wiktionary
(1.3) bodziec, zachęta
Wiktionary
w fizjologii: wysyłanie impulsów nerwowych
SJP.pl
urządzenie zapisujące przebieg impulsów elektrycznych
SJP.pl
1. → impuls;
2. lody impulsowe - lody kupowane pod wpływem impulsu (nagłej i spontanicznej chęci zrobienia czegoś) i najczęściej zjadane od razu, np. rożki, wafle, lody na patyku
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób impulsywny
Wiktionary
(1.1) Nie reaguj impulsywnie, użyj zdrowego rozsądku!
Wiktionary
rzecz. impuls m., impulsywność ż.
przym. impulsywny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: impulsywnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: impulsywny
SJP.pl
popędliwość, emocjonalność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest impulsywne; cecha tych, którzy są impulsywni
Wiktionary
rzecz. impuls mrz.
przym. impulsywny
przysł. impulsywnie
Wiktionary
1.
a) działający pod wpływem bodźca, bez większego namysłu, reagujący natychmiast; popędliwy, porywczy, gwałtowny;
b) świadczący o takich cechach, np. impulsywna odpowiedź; popędliwy, porywczy, gwałtowny;
2. zachodzący pod wpływem chwili, impulsu; odruchowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który szybko i wyraziście reaguje na bodźce; taki, który jest porywczy
(1.2) taki, który jest wynikiem działania impulsu
Wiktionary
(1.1) Mężczyźni urodzeni pod znakiem Barana są uparci i impulsywni.
Wiktionary
IPA: ˌĩmpulˈsɨvnɨ, AS: ĩmpulsyvny
Wiktionary
rzecz. impuls m., impulsywność ż.
przysł. impulsywnie
Wiktionary
(1.1) pobudliwy, nieopanowany, spontaniczny, porywczy
Wiktionary
przypisanie komuś złych intencji; posądzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) posądzenie, przypisanie komuś złych intencji
(1.2) mat. uzupełnienie brakujących danych przez wartości sztucznie skonstruowane, np. przez średnią danej zmiennej, w celu zastosowania metod statystycznych wymagających pełnych danych;
Wiktionary
Imputacja – sztuczne wstawienie pewnych wartości do tabeli danych. Na ogół imputacja jest wykonywana w celu usunięcia tzw. braków danych, czyli wartości nieznanych. Wiele metod statystycznych nie akceptuje bowiem obserwacji z brakami danych.
Istnieje wiele różnych metod uzupełniania braków danych (ang. missing data imputation), najprostszą jest zastąpienie braków danych średnią ze wszystkich wartości danej zmiennej w próbce.
Wikipedia
IPA: ˌĩmpuˈtat͡sʲja, AS: ĩmputacʹi ̯a
Wiktionary
czas. imputować ndk.
rzecz. imputowanie n.
Wiktionary
przypisywać komuś złe intencje; obmawiać
SJP.pl
czasownik
(1.1) przypisywać komuś coś (zwykle coś ujemnego), dopatrywać się w czyimś postępowaniu złych intencji
Wiktionary
(1.1) Szef imputował mu niesumienność.
Wiktionary
IPA: ˌĩmpuˈtɔvat͡ɕ, AS: ĩmputovać
Wiktionary
rzecz. imputowanie n., imputacja
Wiktionary
(1.1) posądzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|imputować.
Wiktionary
IPA: ˌĩmputɔˈvãɲɛ, AS: ĩmputovãńe
Wiktionary
czas. imputować ndk.
rzecz. imputacja
Wiktionary
(1.1) imputacja
Wiktionary
węgierskie imię męskie
SJP.pl
Emeryk, Amalaryk, Amalryk – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się ze starogermańskiego imienia Amalaryk, oznaczającego „władca Amalów” (Amalowie według gockiej legendy to ród królewski pochodzenia boskiego). Człon amal może także oznaczać „gorliwy” lub „dzielny, aktywny”. Emeryk może wywodzić się również z saksońskiego Emmerich, oznaczającego „zawsze bogaty”.
Wikipedia
jin, yin;
1. w chińskiej filozofii klasycznej: żeński, negatywny pierwiastek w przyrodzie, przeciwieństwo jang (yang);
2. zawierający ten pierwiastek (np. produkty in)
SJP.pl
Wikipedia
1. w filozofii konfucjańskiej i taoizmie: idea uzupełniania się, harmonii przeciwstawnych pierwiastków: męskiego i żeńskiego, pozytywnego i negatywnego;
2. graficzny symbol tej harmonii, dwie figury w kontrastowych kolorach (zwykle czarnym i białym) uzupełniające się do kształtu pełnego koła
SJP.pl
skrót od: inaczej, inny
SJP.pl
rzeka w Polsce, prawy dopływ Odry
SJP.pl
Ina (niem. Ihna) – rzeka, prawy dopływ Odry o długości 126 km w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim. Powierzchnia dorzecza obejmuje obszar 2151 km². Ina płynie przez Pobrzeże Szczecińskie, Pojezierze Zachodniopomorskie i na krótkim odcinku źródłowym Pojezierze Południowopomorskie.
Miasta nad Iną: Goleniów, Recz, Stargard.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. przekręcać
Wiktionary
1. w inny sposób, innymi słowy;
2. w przeciwny sposób
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w inny sposób, nie tak jak jest; odwrotnie, odmiennie
(1.2) w innym przypadku
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Koniom i zakochanym inaczej pachnie siano.
(1.2) Weź się wreszcie do roboty, bo inaczej nigdy tego nie skończysz.
Wiktionary
IPA: ĩˈnat͡ʃɛj, AS: ĩnačei ̯
Wiktionary
rzecz. inność ż., przeinaczanie n., przeinaczenie n.
czas. przeinaczać ndk., przeinaczyć dk.
przym. inny
zaim. inny
Wiktionary
(1.1) przeciwnie, odwrotnie, odmiennie, przest. inak
Wiktionary
brak zdolności przystosowania się organizmów do zmiany warunków otoczenia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. nieadekwatny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. współcz. także gw-pl|Bukowina. inny
Wiktionary
IPA: ĩˈnakʃɨ, AS: ĩnakšy
Wiktionary
w odniesieniu do fermentów, surowic, antybiotyków itp. substancji: utrata aktywności, określonych właściwości czynnych (np. bakteriobójczych), zanik lub zahamowanie zdolności do reakcji chemicznych; neutralizacja, inaktywowanie
SJP.pl
Inaktywator (łac. inactivus - "nieczynny") – dowolny czynnik chemiczny zmniejszający lub całkowicie wstrzymujący aktywność substancji chemicznej do określonej reakcji.
Wikipedia
czynnik powodujący osłabienie działania czegoś, spowalniający lub powstrzymujący aktywność
SJP.pl
Inaktywator (łac. inactivus - "nieczynny") – dowolny czynnik chemiczny zmniejszający lub całkowicie wstrzymujący aktywność substancji chemicznej do określonej reakcji.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitsumer. bogini miłości, płodności, walki i planetaanety Wenus
Wiktionary
Isztar (sum. Inana, asyr. Issar) – w mitologii mezopotamskiej bogini wojny i miłości, z czasem główna i jedyna licząca się bogini panteonu mezopotamskiego; jej kult rozpowszechnił się szeroko na całym obszarze starożytnego Bliskiego Wschodu – w Syrii i Fenicji (Asztarte) oraz Anatolii (Szauszka); w Babilonii czczona głównie w Uruk w świątyni E-ana („Dom nieba”).
Wikipedia
(1.1) Inanna, Isztar
Wiktionary
1. jezioro w Finlandii;
2. bóstwo japońskiej religii shinto, bogini dobrobytu, urodzaju i pożywienia
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. jezioro na północy Finlandii
(1.2) geogr. miejscowość w fińskiej części Laponii
Wiktionary
Wikipedia
1. uroczyste rozpoczęcie, otwarcie czegoś;
2. dawniej uroczyste wprowadzenie osoby na wysoki urząd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) podn. uroczyste rozpoczęcie lub otwarcie czegoś (np. działalności, przedsięwzięcia)
(1.2) zwł. daw. uroczystość mianowania kogoś na wysokie stanowisko (np. koronacja)
Wiktionary
(1.1) Wróciłem z inauguracji roku szkolnego pierwszoklasistów.
Wiktionary
IPA: ˌĩnawɡuˈrat͡sʲja, AS: ĩnau̯guracʹi ̯a
Wiktionary
czas. inaugurować, zainaugurować
przym. inauguracyjny, inauguralny
Wiktionary
dotyczący inauguracji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z inauguracją, dotyczący inauguracji
Wiktionary
(1.1) Parlament odbył swoją sesję inauguracyjną.
Wiktionary
rzecz. inauguracja ż., inaugurowanie n.
czas. inaugurować ndk., zainaugurować dk.
Wiktionary
(1.1) wstępny
Wiktionary
dokonywać lub dokonać inauguracji
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zainaugurować)
(1.1) dokonywać inauguracji; rozpoczynać uroczyście
Wiktionary
rzecz. inauguracja ż., inauguracyjność ż., inauguralność ż., inaugurowanie n.
przym. inauguracyjny, inauguralny
czas. zainaugurować
Wiktionary
(1.1) rozpoczynać, wprowadzać, zaczynać
Wiktionary
potocznie:
1. zabawa, spotkanie towarzyskie; impra, impreza, jubel, balanga, party;
2. negatywne wydarzenie, np. kłótnia, afera, zamieszki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. impreza
(1.2) slang. zdarzenie wywołujące zazwyczaj negatywne emocje; kłótnia, awantura
Wiktionary
(1.1) Szesnastolatka bez słowa pojechała na kilkudniową inbę w Stargardzie, pewnie jeszcze w ten sposób umalowana i podobnie ubrana.
(1.2) W internecie, szczególnie w mediach społecznościowych, inba jest odpowiednikiem ogniska zarazy.
Wiktionary
(1.2) gównoburza, meksyk, sajgon
Wiktionary
inbredowanie, chów wsobny, chów krewniaczy;
1. w hodowli roślin obcopylnych (np. kukurydzy): kilkuletnie zapylanie roślin ich własnym pyłkiem;
2. w hodowli zwierząt: kojarzenie do rozrodu zwierząt spokrewnionych; incest
SJP.pl
Kojarzenie krewniacze, chów wsobny, inbredowanie – kojarzenie zwierząt spokrewnionych przez wspólnych przodków. Jest to jedna z metod hodowlanych, powodująca wzrost homozygotyczności potomstwa oraz wyodrębnienie się genetycznie zróżnicowanych linii hodowlanych. Zmniejsza się zmienność genetyczna, może nastąpić uzewnętrznienie się cennych kombinacji genowych w populacji i ich utrwalenie wśród potomstwa. Do negatywnych następstw należy częste ujawnianie się recesywnych genów letalnych.
Wikipedia
inbred, chów wsobny, chów krewniaczy;
1. w hodowli roślin obcopylnych (np. kukurydzy): kilkuletnie zapylanie roślin ich własnym pyłkiem;
2. w hodowli zwierząt: kojarzenie do rozrodu zwierząt spokrewnionych; incest
SJP.pl
Kojarzenie krewniacze, chów wsobny, inbredowanie – kojarzenie zwierząt spokrewnionych przez wspólnych przodków. Jest to jedna z metod hodowlanych, powodująca wzrost homozygotyczności potomstwa oraz wyodrębnienie się genetycznie zróżnicowanych linii hodowlanych. Zmniejsza się zmienność genetyczna, może nastąpić uzewnętrznienie się cennych kombinacji genowych w populacji i ich utrwalenie wśród potomstwa. Do negatywnych następstw należy częste ujawnianie się recesywnych genów letalnych.
Wikipedia
rodzaj wkrętaka o przekroju sześciokąta foremnego; klucz ampulowy, klucz imbusowy, klucz inbusowy, imbus
SJP.pl
Klucz imbusowy, imbus (pierwotnie: klucz inbusowy, inbus; rzadziej: klucz ampulowy) – klucz trzpieniowy o przekroju sześciokąta foremnego. Ma on postać pręta wygiętego w kształt litery L (rzadziej Z) lub stanowi wymienną końcówkę (tzw. bit) do wkrętaków ręcznych i automatycznych.
Wikipedia
klucz inbusowy - rodzaj wkrętaka o przekroju sześciokąta foremnego; klucz ampulowy, klucz imbusowy, imbus, inbus
SJP.pl
skrót od: in nomine Christi (z łaciny: w imię Chrystusa); I.N.C.
SJP.pl
skrót od: incorporated - spółka akcyjna; SA
SJP.pl
skrót
(1.1) = incipit
Wiktionary
(1.1) Biblioteka PAN w Karakowie (…) przechowuje rękopis (…) wiersza Teofila Lenartowicza do Marii Bolewskiej (inc.: „A witajże mi Ty, Marya Kochana…”).
Wiktionary
[czytaj: inka] samochód typu Seat Inca
SJP.pl
Inca – gmina w Hiszpanii, w prowincji Baleary, we wspólnocie autonomicznej Balearów, o powierzchni 58,34 km². W 2011 roku gmina liczyła 30 066 mieszkańców.
Wikipedia
określenie wykonawcze: przyspieszając; incalzando
SJP.pl
określenie wykonawcze: przyspieszając; incalcando
SJP.pl
osoba uważająca, że nie może znaleźć partnera, wejść w związek lub uprawiać seksu ze względu na czynniki zewnętrzne, które jej to uniemożliwiają
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) slang. mężczyzna, który pomimo chęci nie jest w stanie nawiązywać relacji seksualnych z kobietami;
Wiktionary
Incel (od zbitki angielskich wyrazów involuntary celibacy, mimowolny celibat, lub involuntarily celibate, żyjący w mimowolnym celibacie) – członek internetowej subkultury ludzi, którzy definiują samych siebie jako osoby niezdolne do znalezienia romantycznego lub seksualnego partnera pomimo chęci.Nikt bedacy incelem nie chce nim być i naprawdę cierpią z powodu incelizmu Dyskusje na incelskich forach często charakteryzują się żalem i nienawiścią, mizoginią i często dotyczą ideologii blackpillu, mizantropią, niską samooceną i obrzydzeniem samym sobą, rasizmem. Amerykańskie Southern Poverty Law Center SPLC opisuje subkulturę jako część internetowego ekosystemu męskiej supremacji i zalicza ją na swoją listę grup nienawiści. Szacunki odnośnie do liczby inceli są różne i najczęściej szacuje się, że osób utożsamiających się z tą subkulturą jest od tysięcy do około setek tysięcy.
Wikipedia
(1.1) Incel nie potrafi zbliżyć się do kobiety, więc zaczyna jej nienawidzić.
Wiktionary
rzecz. incelizm
Wiktionary
antonimy.
(1.1) Chad / chad
hiperonimy.
(1.1) przegryw
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. incelizm
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|incel. < etym|ang|involuntary|celibate. → niechciany celibat
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) incel
* włoski: (1.1) incel m.
źródła.
== incel (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-incel.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) incel
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: inSENtiw] wycieczka będąca nagrodą dla dobrych pracowników danej firmy lub dla osób z nią współpracujących; wyjazd motywacyjny, incentive tour
SJP.pl
1. obcowanie płciowe z osobą blisko spokrewnioną; kazirodztwo;
2. w hodowli zwierząt: kojarzenie do rozrodu zwierząt spokrewnionych; inbred, inbredowanie, chów wsobny, chów krewniaczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. obcowanie płciowe z kimś blisko spokrewnionym
(1.2) zootechn. rozród zwierząt hodowlanych pochodzących z tej samej grupy
Wiktionary
Kazirodztwo – zachowanie seksualne w stosunku do osoby blisko spokrewnionej, ale także osób spowinowaconych, np. poprzez adopcję czy małżeństwo krewnego. W wielu kulturach kazirodztwo pozostaje tematem tabu i postrzegane jako jednoznacznie złe – co uzasadnia się zwiększonym ryzykiem wystąpienia u potomstwa wad wrodzonych, niepełnosprawności fizycznej i intelektualnej oraz przedwczesnej śmierci. Jest ono tym większe, im wyższy jest stopień pokrewieństwa genetycznego rodziców.
Wikipedia
IPA: ˈĩnt͡sɛst, AS: ĩncest
Wiktionary
(1.1) kazirodztwo
(1.2) chów wsobny, inbred, kojarzenie krewniacze
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gram. zob. inchoatiwum.
Wiktionary
(1.1) Z postaci zauważył inchoativa np. siwieję, chudnę oraz frequentativa np. siadam.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gram. czasownik oznaczający początek pewnego procesu lub czynności
Wiktionary
(1.1) Prefiks ten jest najczęściej wykorzystywany we współczesnym języku ogólnym do tworzenia inchoatiwów, choć także informuje o osiągnięciu kresu realizacyjnego akcji w innych formacjach słowotwórczych […]
Wiktionary
rzecz. inchoatywność ż.
przym. inchoatywny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) gram. oznaczający początek pewnego procesu lub czynności
Wiktionary
(1.1) Prefiks za- wyspecjalizował się w funkcji inchoatywnej, choć w staropolszczyźnie i we współczesnym języku ogólnym jest także wykorzystywany do tworzenia formacji słowotwórczych, w których informuje o osiągnięciu kresu realizacyjnego akcji.
Wiktionary
rzecz. inchoatiwum n., inchoatywność ż.
Wiktionary
początkowe słowa tekstu, pełniące niekiedy rolę jego tytułu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) słowa rozpoczynające coś, np. piosenkę, wiersz itp., stosowane zwykle wtedy, gdy brak tytułu utworu
Wiktionary
Incipit (łac. zaczyna się, od incipere – zaczynać) – określenie na formułkę umieszczaną często na początku średniowiecznych rękopisów, która zawierała imię autora i tytuł dzieła. Często formułka ta zaczynała się właśnie od samego słowa incipit (skąd jej nazwa). Podobne formułki umieszczano także na początkach poszczególnych części dzieła, takich jak księga czy rozdział. Formułki te mogły też wyróżniać się z tekstu barwą lub formą graficzną.
Wikipedia
(1.1) skrót inc.
Wiktionary
Incitatus (łac. szybki, galopujący) − ulubiony koń wyścigowy cesarza Kaliguli.
O życiu Incitatusa na dworze Kaliguli pisze Swetoniusz w swoich Żywotach Cezarów. Według niego Incitatus jako koń wyścigowy miał prawo do spokoju i odpoczynku. Nad tym, by w noc przed wyścigami nikt mu nie przeszkadzał, czuwali pretorianie uciszając nocne hałasy. Poza tym rumak miał mieszkać w marmurowej stajni, chodzić okryty purpurą i w uprzęży ozdobionej drogimi kamieniami, jadać ze żłobu z kości słoniowej. W końcu koń dostał umeblowany dom i służbę, żeby zaproszeni w jego imieniu goście mogli wygodniej ucztować.
Wikipedia
[czytaj: inKLUs-iwe] z łaciny: włącznie
SJP.pl
[czytaj: inKOgnito]
1. ukrywając swoje nazwisko; skrycie, tajnie, nieoficjalnie;
2. zatajenie swojej tożsamości, nieujawnianie się
SJP.pl
Incognito (z łac. incognitus – nieznany) – określenie wyrażające sytuację, kiedy osoba, grupa osób lub jakikolwiek inny podmiot występuje, nie ujawniając swojej tożsamości, bądź z tożsamością zatajoną, nie dając się przy tym rozpoznać.
Wikipedia
określenie wykonawcze: rozpoczynając, zaczynając
SJP.pl
[czytaj: inkomunikado] bez możliwości porozumienia się z kimkolwiek, w izolatce, w odosobnieniu; incomunicado
SJP.pl
[czytaj: inkompatibilia] incompatibilitas, inkompatibilia; z łaciny:
1. rzeczy nieprzystające do siebie, nie dające się połączyć, pogodzić;
2. w dawnej Polsce: zakaz łącznego sprawowania niektórych urzędów;
3. zakaz łączenia mandatu poselskiego z niektórymi funkcjami publicznymi lub zawodowymi
SJP.pl
Incompatibilitas (łac. niepołączalność) – zasada niełączenia określonych funkcji publicznych. Zasada ta odnosi się zarówno do funkcji pełnionych w administracji rządowej, jak i samorządowej.
Wikipedia
[czytaj: inkopatiBIlitas] incompatibilia, inkompatibilia; z łaciny:
1. rzeczy nieprzystające do siebie, nie dające się połączyć, pogodzić;
2. w dawnej Polsce: zakaz łącznego sprawowania niektórych urzędów;
3. zakaz łączenia mandatu poselskiego z niektórymi funkcjami publicznymi lub zawodowymi
SJP.pl
Incompatibilitas (łac. niepołączalność) – zasada niełączenia określonych funkcji publicznych. Zasada ta odnosi się zarówno do funkcji pełnionych w administracji rządowej, jak i samorządowej.
Wikipedia
[czytaj: inkomunikado] bez możliwości porozumienia się z kimkolwiek, w izolatce, w odosobnieniu; incommunicado
SJP.pl
stop niklu, chromu i żelaza, o zawartości niklu 45-65%
SJP.pl
[czytaj: inkoterms] skrót od: International Commercial Terms - Międzynarodowe Reguły Handlu
SJP.pl
Incoterms (ang. International Commercial Terms – międzynarodowe formuły handlowe) – zbiór formuł handlowych, określających warunki sprzedaży, których stosowanie jest szeroko przyjęte na całym świecie. Reguły te dzielą koszty i odpowiedzialność pomiędzy nabywcę i sprzedawcę oraz odzwierciedlają rodzaj uzgodnionego transportu. Incoterms odnoszą się do Konwencji ONZ dotyczącej Kontraktów dla Międzynarodowej Sprzedaży Dóbr. Zostały opublikowane w 1936 roku i wielokrotnie je nowelizowano. Ostatnią wydaną wersją jest Incoterms 2020.
Wikipedia
[czytaj: inkrementum] podniesienie znaczenia tematu poprzez zastosowanie odpowiednich środków stylistycznych
SJP.pl
[czytaj: ękrłaJABL] niesłychane, niemożliwe, niewiarygodne (jako wykrzyknik)
SJP.pl
[czytaj: inkubus] zły demon objawiający się pod postacią przystojnego, uwodzicielskiego mężczyzny, zniewalający kobiety podczas snu; inkub, inkubus
SJP.pl
Incubus – amerykański zespół rockowy. Powstał w 1991 roku w Calabasas w stanie Kalifornia.
Wikipedia
zdrobnienie od: incydent
SJP.pl
w geometrii: właściwość określonych wzajemnych relacji między odpowiednimi figurami
SJP.pl
Incydencja – własność wzajemnych relacji między pewnymi obiektami.
Wikipedia
1. niespodziewane, nieprzyjemne w skutkach wydarzenie;
2. mało ważne zdarzenie; epizod
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nagłe, krótkotrwałe, nieoczekiwane, zwykle nieprzyjemne w skutkach wydarzenie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Incydent graniczny był przyczyną zerwania stosunków dyplomatycznych między tymi dwoma krajami.
Wiktionary
IPA: ĩnˈt͡sɨdɛ̃nt, AS: ĩncydẽnt
Wiktionary
rzecz. incydentalność ż.
przym. incydentalny
przysł. incydentalnie
Wiktionary
(1.1) epizod, zajście
Wiktionary
1. o małym znaczeniu lub zdarzający się bardzo rzadko; marginalny, sporadyczny;
2. mający znaczenie uboczne w sporze sądowym; wypadkowy (dawniej)
SJP.pl
w teorii grafów: będący w relacji z danym obiektem
SJP.pl
zdolność większości pierwotniaków do tworzenia cyst przetrwalnikowych
SJP.pl
pobudzenie, wzbudzenie; pobudzanie, wzbudzanie
SJP.pl
Incytator – w instrumencie muzycznym siła pobudzająca wibrator do drgań. Może być nią specjalny przyrząd, ruch powietrza lub część ciała człowieka, np. smyczek skrzypiec, pałki perkusyjne, usta muzyka.
Instrumenty dzielą się na podgrupy ze względu na rodzaj incytatora.
Wikipedia
w medycynie: przecięcie ciała
SJP.pl
miasto w Korei Południowej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Inczonem, dotyczący Inczonu
Wiktionary
rzecz. Inczon mrz.
Wiktionary
miasto w Chinach; Yinczuan
SJP.pl
Yinchuan (chiń. 银川; pinyin Yínchuān) – miasto o statusie prefektury miejskiej w północnych Chinach, ośrodek administracyjny regionu autonomicznego Ningxia, w dolinie rzeki Huang He. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 492 741. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 953 832 mieszkańców. Ośrodek przemysłu maszynowego, elektrotechnicznego, petrochemicznego, hutniczego, gumowego, cukrowniczego i włókienniczego.
Wikipedia
pierwiastek chemiczny o symbolu In
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu In i liczbie atomowej 49;
(1.2) geol. pierwszy, starszy wiek wczesnego triasu, trwający 251 – 249,7 milionów lat temu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma ind?
Wiktionary
IPA: ĩnt, AS: ĩnt
Wiktionary
przym. indowy
Wiktionary
(1.1) symbol. In
Wiktionary
skrót od: indyjski, indikatiwus, indicativus (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
wypytywanie, dopytywanie się; badanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. wypytywanie kogoś o coś, dopytywanie się, badanie (zwykle w liczbie mnogiej)
Wiktionary
(1.1) Na indagacje eks-oficera odpowiadał półgębkiem, niechętnie i, co było najdziwniejsze, zgryźliwie.
Wiktionary
IPA: ˌĩndaˈɡat͡sʲja, AS: ĩndagacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. indagowanie, indagator, indagatorka
przym. indagacyjny
czas. indagować
Wiktionary
(1.1) indagowanie
Wiktionary
dotyczący indagacji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. od indagacja
Wiktionary
IPA: ˌĩndaɡaˈt͡sɨjnɨ, AS: ĩndagacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. indagacja, indagowanie, indagator, indagatorka
czas. indagować
Wiktionary
przestarzałe: osoba prowadząca śledztwo, indagująca kogoś o coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. osoba prowadząca indagację, wypytująca kogoś o coś
Wiktionary
IPA: ˌĩndaˈɡatɔr, AS: ĩndagator
Wiktionary
rzecz. indagacja, indagowanie
:: fż. indagatorka
przym. indagacyjny
czas. indagować
Wiktionary
przestarzałe: kobieta prowadząca śledztwo, indagująca kogoś o coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od rzeczownika indagator
Wiktionary
IPA: ˌĩndaɡaˈtɔrka, AS: ĩndagatorka
Wiktionary
forma męska indagator
rzecz. indagacja, indagowanie
przym. indagacyjny
czas. indagować
Wiktionary
wypytywać kogoś, dopytywać się, badać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) książk. przeprowadzać indagację, wypytywać kogoś o coś, dopytywać się, badać, zasypywać pytaniami
Wiktionary
(1.1) Przy magistratach i zamkach bywały oddzielne izby lub wieże nazywane przez lud „męczarnią”, gdzie indagowano obwinionych przy pomocy tortur.
(1.1) Indagowany policjant, obrzucony gradem pytań przez otaczającą go grupkę dziennikarzy, próbował powoli odpowiedzieć na nie wszystkie.
Wiktionary
IPA: ˌĩndaˈɡɔvat͡ɕ, AS: ĩndagovać
Wiktionary
rzecz. indagacja, indagowanie, indagator, indagatorka
przym. indagacyjny
Wiktionary
(1.1) pytać, wypytywać, dopytywać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|indagować.
Wiktionary
IPA: ˌĩndaɡɔˈvãɲɛ, AS: ĩndagovãńe
Wiktionary
rzecz. indagacja, indagator, indagatorka
przym. indagacyjny
czas. indagować
Wiktionary
(1.1) indagacja
Wiktionary
wypytywać kogoś, dopytywać się, badać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. lek do stosowania wziewnie przy leczeniu przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, będący agonistą receptora β2-adrenergicznego
Wiktionary
Indakaterol (łac. indacaterolum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny z grupy pirydyn podstawionych grupą karbonylową mający w swojej strukturze pierścień benzenowy. Lek o działaniu sympatykomimetycznym, o długim czasie działania, działający selektywnie na receptory adrenergiczne β2.
Wikipedia
(1.1) Jakie znasz przeciwwskazania do stosowania indakaterolu?
Wiktionary
(1.1) nazwa handlowa: Onbrez; wzór sumaryczny: C24H28N2O3
Wiktionary
błękitny barwnik kadziowy, stosowany do barwienia bawełny, papieru oraz jako pigment do lakierów
SJP.pl
błękitny barwnik stosowany do barwienia bawełny
SJP.pl
organiczny związek chemiczny, lek moczopędny z grupy sulfonamidów
SJP.pl
Indapamid (łac. Indapamidum) – organiczny związek chemiczny, lek moczopędny z grupy sulfonamidów hamujący resorpcję zwrotną elektrolitów.
Wikipedia
miasto w Indiach
SJP.pl
określenie wykonawcze: niezdecydowanie, z wahaniem
SJP.pl
1. skorowidz
2. książeczka studenta
3. znak pomocniczy umieszczany przy jakiejś wielkości matematycznej itp.
4. w statystyce: liczba wyrażająca zmiany dotyczące danego zjawiska w określonym czasie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) uporządkowany spis, np. pojęć, terminów, nazwisk, przytoczonych lub omówionych w danej książce;
(1.2) urzędowa lista czegoś
(1.3) eduk. stud. książeczka studenta, w której pracownicy uczelni wyższej odnotowują wyniki egzaminów, zaliczenia, zaliczenie semestru itp.;
(1.4) stat. liczba względna charakteryzująca zmiany poziomu zjawiska zachodzące w pewnym czasie
(1.5) ekon. bank. miernik koniunktury giełdowej obrazujący zmiany cen akcji
(1.6) druk. litera, liczba lub inny znak za pomocą którego rozróżnia się wyrażenia symboliczne, np. a1, a2, a3
(1.7) med. w stomatologii protetycznej: matryca do odtworzenia układu uzębienia
(1.8) inform. dane pozwalające szybko przeszukiwać bazę danych według określonej kolumny lub ich zbioru
Wiktionary
Wikipedia
(1.7) Matryca (indeks silikonowy) odwzorowuje całkowity kształt powierzchni językowej do linii kąta pomiędzy powierzchnią wargową a brzegiem siecznym.
Wiktionary
IPA: ˈĩndɛks, AS: ĩndeks
Wiktionary
rzecz. indeksacja ż., indeksowanie n.
:: zdrobn. indeksik mrz.
czas. indeksować ndk., zaindeksować dk.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. indeksacja ż., indeksowanie n.
:: zdrobn. indeksik mrz.
czas. indeksować ndk., zaindeksować dk.
frazeologia.
być na indeksie / znaleźć się na indeksie • umieścić na indeksie
etymologia. etym|łac|index. → spis, lista
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) list; (1.2) list; (1.4) index; (1.5) index; (1.8) index
* bułgarski: (1.1) индекс m. (indeks)
* duński: (1.1) indeks n./w.; (1.4) indeks n./w.; (1.5) indeks n./w.; (1.6) indeks n./w.
* niemiecki: (1.1) Verzeihnis n.; (1.3) Studienbuch n.; (1.4) Index m.; (1.5) Index m.; (1.8) Index m.
* rosyjski: (1.3) зачётная книжка ż. (začёtnaâ knižka), зачётка ż. (začёtka)
* słowacki: (1.1) index m.; (1.3) index m.
* włoski: (1.1) indice m.; (1.2) indice m., elenco m.; (1.3) libretto universitario m.; (1.4) indice m.
źródła.
== indeks (język sundajski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) indeks
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
podnoszenie płac, świadczeń socjalnych, stóp procentowych lub cen według wskaźnika inflacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. zmienianie ceny lub wysokości zobowiązania finansowego w zależności od wzrostu kosztów;
(1.2) inform. wprowadzanie opisów do bazy danych ułatwiających przeglądanie i uporządkowanie zbioru
Wiktionary
Indeksacja – system powiązania płac, cen lub stóp procentowych z określonym wskaźnikiem ekonomicznym (najczęściej inflacji bazowej). Zmiana wartości tego wskaźnika powoduje proporcjonalną zmianę płacy, ceny czy stopy procentowej.
Indeksację można również opisać jako przeliczenie wartości określonego parametru (np. płacy) w oparciu o wskaźnik pokazujący zmianę czynnika wpływającego na wartość tegoż parametru (np. inflacji).
Wikipedia
(1.1) W wyniku porozumień Okrągłego Stołu w lipcu 1989 wprowadzono ustawową indeksację płac równoważącą inflację.
Wiktionary
rzecz. indeks mrz., indeksowanie n.
Wiktionary
dotyczący indeksacji
SJP.pl
zdrobnienie od: indeks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niewielki indeks
Wiktionary
rzecz. indeks mrz., indeksowanie n.
czas. indeksować ndk., zaindeksować dk.
Wiktionary
1. zmieniać wysokość ceny lub zobowiązań finansowych w powiązaniu ze wzrostem wysokości cen czegoś; wprowadzać indeksację;
2. dodawać opisy do bazy danych, ułatwiając przeszukiwanie i segregację zbioru; oznaczać, nadawać indeks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ekon. zmienianie ceny lub wysokości zobowiązania finansowego w zależności od wzrostu kosztów
(1.2) inform. wprowadzanie opisów do bazy danych ułatwiających przeglądanie i uporządkowanie zbioru
Wiktionary
Indeksowanie (ang. indexing) – proces tworzenia i utrzymywania indeksu umożliwiającego skrócenie czasu dostępu do danych.
Stosowane jest np. w bazach danych (patrz indeks) i wyszukiwarkach internetowych.
Wikipedia
(1.2) Pozwala na sprawdzenie statusu indeksowania witryny przez wyszukiwarkę Google oraz zoptymalizowanie widoczności strony.
Wiktionary
rzecz. indeks mrz., indeksacja ż., indeksik mrz.
czas. indeksować ndk., zaindeksować dk.
Wiktionary
(1.1) indeksacja
(1.2) indeksacja
Wiktionary
związany z indeksem
SJP.pl
odszkodowanie, wynagrodzenie strat i szkód
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. odszkodowanie
Wiktionary
przymiotnik od: indemnizacja
SJP.pl
przestarzale: wypłacać odszkodowanie, rekompensować straty i szkody
SJP.pl
nienasycony węglowodór używany do wyrobu żywic lakierniczych
SJP.pl
Niemcy:
Szwajcaria:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
związany z indenem
SJP.pl
członek protestanckiej grupy religijnej stanowiącej odłam angielskiego kalwinizmu; kongregacjonalista, kongregacjonista
SJP.pl
dawniej: niepodległość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. niepodległość, niezależność
Wiktionary
członek protestanckiej grupy religijnej stanowiącej odłam angielskiego kalwinizmu; kongregacjonalista, kongregacjonista
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. idea polityczna lub kierunek w ruchu społecznym, który dąży do uzyskania niepodległości przez dany region
Wiktionary
rzecz. independysta m., independystka ż.
Wiktionary
produkt marki Indesit
SJP.pl
Indesit Company S.p. A. – włoskie przedsiębiorstwo, z siedzibą w Fabriano (AN), należące do głównych producentów elektrycznego sprzętu AGD w Europie.
Wikipedia
w statystyce: współczynnik indeterminacji - współczynnik określający jak bardzo prognozowane wartości odbiegają od wartości rzeczywistych; współczynnik rozbieżności
SJP.pl
w filozofii: pogląd, według którego przyczyna nie determinuje jednoznacznie skutku, dopuszczający działanie przypadku i wolnej woli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. koncepcja dopuszczająca, że ta sama przyczyna może prowadzić do innych skutków;
Wiktionary
Indeterminizm (łac. in – nie + determinare – określać) – zaprzeczenie determinizmu; koncepcja filozoficzna na gruncie przyrodniczym zakładająca, że związek między przyczyną a skutkiem w przyrodzie nie jest ścisły – dopuszcza istnienie przypadku i neguje możliwość przewidywania zjawisk późniejszych na podstawie wcześniejszych, ponieważ te same przyczyny niekoniecznie mają prowadzić do tych samych skutków.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
(1.1) determinizm
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. determinacja ż., determinizm m., determinista ż., deterministka ż., deterministyczność ż., zdeterminowanie n., indeterminista m., indeterministka ż., indeterministyczność ż., determinowanie n.
czas. determinować ndk., zdeterminować dk.
przym. deterministyczny, indeterministyczny, zdeterminowany
przysł. derministycznie
frazeologia.
etymologia.
etym2|łac|in-|in-|determino|determinare. → nie- + określać
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) indeterminism
* białoruski: (1.1) індэтэрмінізм m.
* duński: (1.1) indeterminisme w.
* fiński: (1.1) indeterminismi
* francuski: (1.1) indéterminisme m.
* hiszpański: (1.1) indeterminismo m.
* kataloński: (1.1) indeterminisme m.
* koreański: (1.1) 비결정론 (pigyŏlchŏngnon)
* łaciński: (1.1) indeterminismus m.
* łotewski: (1.1) indeterminisms m.
* niderlandzki: (1.1) indeterminisme
* niemiecki: (1.1) Indeterminismus m.
* nowogrecki: (1.1) ιντετερμινισμός m.
* ormiański: (1.1) ինդետերմինիզմ (indeterminizm)
* portugalski: (1.1) indeterminismo m.
* rosyjski: (1.1) индетерминизм m.
* słowacki: (1.1) indeterminizmus m.
* szwedzki: (1.1) indeterminism w.
* ukraiński: (1.1) індетермінізм m.
* uzbecki: (1.1) indeterminizm
* węgierski: (1.1) indeterminizmus
* włoski: (1.1) indeterminismo m.
źródła.
== indeterminizm (język uzbecki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filoz. indeterminizm
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. determinacja ż., determinizm m., determinista ż., deterministka ż., deterministyczność ż., zdeterminowanie n., indeterminista m., indeterministka ż., indeterministyczność ż., determinowanie n.
czas. determinować ndk., zdeterminować dk.
przym. deterministyczny, indeterministyczny, zdeterminowany
przysł. derministycznie
Wiktionary
antonimy.
(1.1) determinizm
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. determinacja ż., determinizm m., determinista ż., deterministka ż., deterministyczność ż., zdeterminowanie n., indeterminista m., indeterministka ż., indeterministyczność ż., determinowanie n.
czas. determinować ndk., zdeterminować dk.
przym. deterministyczny, indeterministyczny, zdeterminowany
przysł. derministycznie
frazeologia.
etymologia.
etym2|łac|in-|in-|determino|determinare. → nie- + określać
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) indeterminism
* białoruski: (1.1) індэтэрмінізм m.
* duński: (1.1) indeterminisme w.
* fiński: (1.1) indeterminismi
* francuski: (1.1) indéterminisme m.
* hiszpański: (1.1) indeterminismo m.
* kataloński: (1.1) indeterminisme m.
* koreański: (1.1) 비결정론 (pigyŏlchŏngnon)
* łaciński: (1.1) indeterminismus m.
* łotewski: (1.1) indeterminisms m.
* niderlandzki: (1.1) indeterminisme
* niemiecki: (1.1) Indeterminismus m.
* nowogrecki: (1.1) ιντετερμινισμός m.
* ormiański: (1.1) ինդետերմինիզմ (indeterminizm)
* portugalski: (1.1) indeterminismo m.
* rosyjski: (1.1) индетерминизм m.
* słowacki: (1.1) indeterminizmus m.
* szwedzki: (1.1) indeterminism w.
* ukraiński: (1.1) індетермінізм m.
* uzbecki: (1.1) indeterminizm
* węgierski: (1.1) indeterminizmus
* włoski: (1.1) indeterminismo m.
źródła.
== indeterminizm (język uzbecki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filoz. indeterminizm
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przestarzałe: Indie
SJP.pl
India – imię żeńskie, wywodzące się od nazwy kraju (Indie) i pośrednio od nazwy rzeki Indus. Ma negatywną opinię Rady Języka Polskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. jedna z ras hodowlanych gołębi ozdobnych;
(1.2) mot. motocykl amerykański marki produkowanej przez Indian Motorcycle Manufacturing Company;
Wiktionary
Indian – amerykańska marka motocykli.
The Indian Motorcycle Manufacturing Company był najstarszym amerykańskim producentem motocykli i pierwszym ich seryjnym producentem, założonym jako Hendee Manufacturing Company. Założycielami byli: kolarz George M. Hendee i mechanik Carl Oscar Hedstrom.Przedsiębiorstwo powstało w 1901 w Springfield w stanie Massachusetts, dwa lata przed bardziej znaną wytwórnią Harley Davidson Motor Company. Indian jest jedną z legendarnych i kultowych amerykańskich marek dzięki innowacyjnym rozwiązaniom technicznym i wieloletniej dominacji w wyścigach.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== indian (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) hinduski, indyjski
(1.2) indiański
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈĩndʲjãn, AS: ĩndʹi ̯ãn
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== indian (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) hinduski, indyjski
(1.2) indiański
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: indiański
SJP.pl
stan w USA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. stan w Stanach Zjednoczonych ze stolicą w Indianapolis;
Wiktionary
Indiana (wymowa:/ɪndiˈænə/) – stan w Stanach Zjednoczonych, w regionie Midwest, w Krainie Wielkich Jezior.
Wikipedia
(1.1) W Indiana Dunes NL walczy się z nią ścinając i paląc pędy, zanim zdążą przekwitnąć.
Wiktionary
IPA: ĩnˈdʲjãna, AS: ĩndʹi ̯ãna
Wiktionary
rzecz. Hindustan mrz., Hindus mos., Indianin m., Indianka ż.
Wiktionary
miasto w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Indianapolis – miasto w Stanach Zjednoczonych, stolica i największe miasto stanu Indiana, siedziba hrabstwa Marion, nad rzeką White.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lekcew. Indianin
Wiktionary
rzecz. indianistyka ż., indianista m., Indianin m., Indianiec m., Indianka ż.
przym. indiański
Wiktionary
(1.1) neutr. Indianin; książk. czerwonoskóry
Wiktionary
rdzenny mieszkaniec Ameryki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) czerwonoskóry, rdzenny mieszkaniec obu Ameryk, zaliczany do rasy żółtej;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(2.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Stwierdzenie to ma szczególne znaczenie w Brazylii, gdzie żyją duże skupiska Indian zaangażowanych w obronę puszczy amazońskiej.
Wiktionary
IPA: ĩnˈdʲjä̃ɲĩn, AS: ĩndʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Indie nmos., indianiec m.
:: fż. Indianka ż.
przym. indiański
przysł. indiańsko
Wiktionary
(1.1) książk. czerwonoskóry; pogard. indianiec; gw-pl|Górny Śląsk|Indianer.
(2.1) skr. Ind
Wiktionary
Zob. też:
Wikipedia
Wikipedia
rdzenna mieszkanka Ameryki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: Indianin
Wiktionary
IPA: ĩnˈdʲjãŋka, AS: ĩndʹi ̯ãŋka
Wiktionary
zob. Indianin.
Wiktionary
(1.1) czerwonoskóra; gw-pl|Górny Śląsk|Indianerka.
Wiktionary
dotyczący Indian, właściwy Indianom
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Indianami, dotyczący Indian
Wiktionary
(1.1) Klęska grunwaldzka z perspektywy śląskiego poety to szok taki, jak gdyby indiański wódz, powiedzmy jakiś Winnetou, pokonał całą armię amerykańską i ciągnął na Waszyngton.
Wiktionary
IPA: ĩnˈdʲjä̃j̃sʲci, AS: ĩndʹi ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Indianin m., Indianka ż., indianiec mos.
Wiktionary
jęz. tryb oznajmujący; indikatiwus
SJP.pl
określenie wykonawcze: pewnie, z pewnością siebie
SJP.pl
[czytaj: indi]
1. muzyka indie - muzyka alternatywna lub niezależna;
2. niezwiązany z dużymi wydawcami, np. gra indie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Azji;
Wiktionary
Indie (niezaakceptowana społecznie propozycja PAN z 1959: India, hindi भारत, trl. Bhārat, trb. Bharat, wymowa; ang. India, wymowa /ˈɪndiə/), Republika Indii (hindi: भारत गणराज्य, trl. Bhārat Gaṇarājya, trb. Bharat Ganaradźja; ang. Republic of India) – państwo położone w Azji Południowej, zajmujące większość subkontynentu indyjskiego. Jest największym państwem świata pod względem liczby ludności oraz siódmym pod względem powierzchni; jest także najludniejszą demokracją świata. Stolicą jest Nowe Delhi.
Wikipedia
(1.1) Indie są azjatyckim krajem.
(1.1) Indie — jak podała wczorajsza prasa delhijska — dały Pakistanowi dwa miesiące czasu na „likwidację transgranicznego terroryzmu”.
Wiktionary
IPA: ˈĩndʲjɛ, AS: ĩndʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. hinduski mrz., Indus mos./mrz., Induska ż., Hindus mos., Hinduska ż., Indyjczyk mos., Hindustan mrz.
przym. hinduski, indyjski
Wiktionary
(1.1) ofic. urz. Republika Indii
Wiktionary
w starożytnej religii rzymskiej: listy imion bóstw i ich właściwości, utworzone przez kapłanów i stanowiące rytualne formuły
SJP.pl
w językoznawstwie: tryb oznajmujący; indicativus
SJP.pl
postać z opowiadania Stanisława Lema "Podróż dwudziesta czwarta"
SJP.pl
obce imię żeńskie
SJP.pl
Indira – przylądek na Andamanach, będący najbardziej wysuniętą na południe częścią Indii. Stoi na nim wybudowana w 1974 latarnia morska. Tsunami z 2004 zalało sporą część przylądka, jednak obecnie powoli wynurza się on spod morza.
Wikipedia
Indo-Pacyfik – region biogeograficzny wód morskich obejmujący tropikalne wody Oceanu Indyjskiego i zachodnio-środkową część Pacyfiku. Obszar ten swym zasięgiem nie obejmuje strefy wód umiarkowanych oraz zimnych polarnych. Rozciąga się od wschodnich wybrzeży Afryki po Oceanię.
Wikipedia
odnoszący się do Ariów, mieszkańców starożytnych Indii i do ich kultury
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Ariów (mieszkańców starożytnych Indii)
(1.2) o języku: stosowany na subkontynencie indyjskim, wywodzący się z indoirańskiej grupy języków indoeuropejskich
Wiktionary
(1.2) Trzy najważniejsze grupy językowe: indoaryjska, semicka i mongolska zakładają istnienie jakiegoś wspólnego prajęzyka, bo niektóre podstawowe źródłosłowy są w nich wspólne.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Indochin
Wiktionary
(1.1) Przybysz pokazał nam indochiński paszport.
Wiktionary
rzecz. Indochiny nmos.
Wiktionary
dawna nazwa regionu w południowo-wschodniej Azji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. dawna kolonia francuska w południowo-wschodniej Azji;
(1.2) geogr. wschodnia część Półwyspu Indochińskiego
Wiktionary
Indochiny – nazwa regionu w Azji Południowo-Wschodniej, obejmującego obszar dawnych Indochin Francuskich, a współcześnie państwa Laos, Kambodża i Wietnam na Półwyspie Indochińskim. W szerszym znaczeniu terminem tym określa się czasem cały obszar kontynentalny na wschód od Indii i na południe od Chin, czyli dodatkowo obejmujący również Mjanmę, Tajlandię i część Malezji położoną na Półwyspie Malajskim. Nazwa ta została nadana przez Europejczyków, którzy zwrócili uwagę na wpływ kultury chińskiej i hinduskiej na kulturę rodzimą tego obszaru.
Wikipedia
(1.1) W którym roku Francuzi opuścili Indochiny?
(1.1) „Kolonizacja nie była nigdy aktem cywilizacyjnym, nie wyrosła z woli cywilizowania kogokolwiek — mówi Albert Sarraut, w swoim czasie gubernator Indochin. — Jest ona aktem przemocy, i to przemocy kierowanej interesem własnym”.
(1.2) W zeszłym roku na wakacjach byliśmy w Indochinach.
Wiktionary
przym. indochiński
Wiktionary
niesterydowy lek przeciwzapalny i przeciwbólowy; indometacyna; metindol
SJP.pl
skrót od: indoeuropejski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) jęz. językoznawca zajmujący się badaniem języków indoeuropejskich
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) językoznawca, lingwista
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Indoeuropejka ż., indoeuropeistyka ż., Indoeuropejczyk m.
:: fż. indoeuropeistka ż.
przym. indoeuropejski, indoeuropeistyczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) індаеўрапеіст m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) індаэўрапеіст m.
* rosyjski: (1.1) индоевропеист m.
* słowacki: (1.1) indoeuropeista m.
źródła.
== indoeuropeista (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) jęz. indoeuropeista
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Indoeuropejka ż., indoeuropeistyka ż., Indoeuropejczyk m.
:: fż. indoeuropeistka ż.
przym. indoeuropejski, indoeuropeistyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) językoznawca, lingwista
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Indoeuropejka ż., indoeuropeistyka ż., Indoeuropejczyk m.
:: fż. indoeuropeistka ż.
przym. indoeuropejski, indoeuropeistyczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) індаеўрапеіст m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) індаэўрапеіст m.
* rosyjski: (1.1) индоевропеист m.
* słowacki: (1.1) indoeuropeista m.
źródła.
== indoeuropeista (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) jęz. indoeuropeista
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. związany z indoeuropeistyką, dotyczący indoeuropeistyki
Wiktionary
rzecz. indoeuropeistyka ż., indoeuropeista mos., Indoeuropejczyk mos., Indoeuropejka ż.
przym. indoeuropejski
Wiktionary
nauka badająca języki indoeuropejskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. nauka zajmująca się badaniem języków indoeuropejskich;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. indoeuropeista m., Indoeuropejczyk m., Indoeuropejka ż.
przym. indoeuropejski, indoeuropeistyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) jęz. członek grupy ludów posługujących się językami indoeuropejskimi;
Wiktionary
(1.1) Indoeuropejczycy to umowna nazwa grupy ludów posługujących się językami indoeuropejskimi.
Wiktionary
IPA: ˌĩndɔɛwrɔˈpɛjt͡ʃɨk, AS: ĩndoeu̯ropei ̯čyk
Wiktionary
rzecz. indoeuropeistyka ż., indoeuropeista mos.
:: fż. Indoeuropejka ż.
przym. indoeuropejski, indoeuropeistyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. członkini grupy ludów posługujących się językami indoeuropejskimi;
Wiktionary
rzecz. indoeuropeistyka ż., indoeuropeista mos.
:: fm. Indoeuropejczyk mos.
przym. indoeuropejski, indoeuropeistyczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. wywodzący się z praindoeuropejskiej wspólnoty językowej lub stanowiący jej kontynuację
Wiktionary
(1.1) Indoeuropejczycy to umowna nazwa grupy ludów posługujących się językami indoeuropejskimi.
Wiktionary
IPA: ˌĩndɔɛwrɔˈpɛjsʲci, AS: ĩndoeu̯ropei ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Indoeuropejka ż., Indoeuropejczyk m., indoeuropeista mos., indoeuropeistyka ż.
przym. indoeuropeistyczny
Wiktionary
języki indogermańskie - nazwa nadawana przez Niemców językom indoeuropejskim
SJP.pl
substancja chemiczna powstająca w wątrobie na skutek utleniania indolu lub otrzymywana syntetycznie jako półprodukt w procesie syntezy indyga
SJP.pl
systematyczne, natarczywe wpajanie jakichś idei, doktryn, zwłaszcza politycznych lub społecznych; pranie mózgu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) natarczywe, regularne wpajanie komuś jakichś doktryn, idei;
Wiktionary
Indoktrynacja (łac. doctrina ‘nauka’) – świadomy i systematyczny proces, którego celem jest wpojenie człowiekowi określonych ideologii i doktryn, zwłaszcza politycznych, religijnych lub społecznych, korzystający z propagandy, stosowanej przez środki masowego przekazu, system oświaty szkolnej i pozaszkolnej.
Wikipedia
IPA: ˌĩndɔktrɨ̃ˈnat͡sʲja, AS: ĩndoktrỹnacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. indoktrynowanie n.
czas. indoktrynować ndk.
przym. indoktrynacyjny
przysł. indoktrynacyjnie
Wiktionary
dotyczący indoktrynacji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakteryzujący się natarczywym, regularnym wpajaniem komuś jakichś doktryn, idei
Wiktionary
rzecz. indoktrynacja ż., indoktrynowanie n.
czas. indoktrynować ndk., zindoktrynować dk.
Wiktionary
natarczywie wpajać jakieś idee lub doktryny
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) książk. wpajać w sposób nachalny, manipulatorski i systematyczny jakąś doktrynę, ideologię, religię
Wiktionary
rzecz. indoktrynacja ż., indoktrynowanie n.
przym. indoktrynacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|indoktrynować.
Wiktionary
rzecz. nieindoktrynowanie n., indoktrynacja ż.
czas. indoktrynować ndk.
przym. indoktrynacyjny
Wiktionary
dwupierścieniowy związek heterocykliczny; benzopirol
SJP.pl
Wikipedia
1. zobojętnienie, bierność;
2. nieudolność, niezaradność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. bezradność, bezczynność, brak reakcji na sytuację
Wiktionary
(1.1) Twoja indolencja intelektualna mnie przeraża.
Wiktionary
IPA: ˌĩndɔˈlɛ̃nt͡sʲja, AS: ĩndolẽncʹi ̯a
Wiktionary
przym. indolentny
Wiktionary
(1.1) niezaradność, niedołęstwo, niemrawość, bezradność, bezczynność, bierność, niedowład, pasywność, opieszałość, nieporadność, niemoc, inercja, impotencja
Wiktionary
osoba cechująca się indolencją, niezaradna, niedołężna, bierna
SJP.pl
kobieta niezaradna, opieszała, bierna
SJP.pl
1. zobojętniały, bierny;
2. nieudolny, niezaradny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzad. zobojętniały, bierny
Wiktionary
rzecz. indolencja ż.
Wiktionary
specjalista w zakresie indologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista zajmujący się się indologią
Wiktionary
Indologia, indianistyka – nauka zajmująca się badaniem języków, literatury, historii, sztuki, kultury i religii Indii.Specjalista w tej dziedzinie to indolog/indolożka lub indianista/ indianistka.
Pierwszym Europejczykiem badającym dawną literaturę Indii (literatura sanskrycka) był Anglik Charles Wilkins, który w 1785 roku przetłumaczył Bhagawadgitę (Pieśń Pana) na język angielski. W Anglii wybitnymi indologami w XIX wieku byli William Jones i Henry Thomas Colebrooke.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) indianista
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. indologia ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Indologist
* duński: (1.1) hinduist w.
* francuski: (1.1) indologue m. ż.
* hiszpański: (1.1) indólogo m.
* nowogrecki: (1.1) ινδολόγος m.
* słoweński: (1.1) indolog m.
* włoski: (1.1) indianista m. ż.
źródła.
== indolog (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) indolog
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. indologia ż.
Wiktionary
(1.1) indianista
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. nauka o językach i kulturze Indii
Wiktionary
Indologia, indianistyka – nauka zajmująca się badaniem języków, literatury, historii, sztuki, kultury i religii Indii.Specjalista w tej dziedzinie to indolog/indolożka lub indianista/ indianistka.
Pierwszym Europejczykiem badającym dawną literaturę Indii (literatura sanskrycka) był Anglik Charles Wilkins, który w 1785 roku przetłumaczył Bhagawadgitę (Pieśń Pana) na język angielski. W Anglii wybitnymi indologami w XIX wieku byli William Jones i Henry Thomas Colebrooke.
Wikipedia
(1.1) Tadzik interesuje się indologią od dziecka.
Wiktionary
rzecz. indolog m.
Wiktionary
1. kraina indomalajska - kraina zoogeograficzna obejmująca południową część Azji i Archipelag Malajski;
2. bambusowiec indomalajski - gatunek gryzonia z rodziny ślepcowatych
SJP.pl
Indometacyna – organiczny związek chemiczny, pochodna kwasu indoilooctowego (zawiera układ indolu). Stosowana jako lek z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Wykorzystywana do leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów, jest nieselektywnym inhibitorem cyklooksygenazy (COX1 i COX2), która fizjologicznie występuje w komórkach organizmu. Stosowana także w zamykaniu drożnego przewodu tętniczego.
Wikipedia
państwo w Azji ze stolicą w Dżakarcie; Republika Indonezji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. wyspiarskie państwo w południowo-wschodniej Azji ze stolicą w Dżakarcie;
Wiktionary
Indonezja, oficjalnie Republika Indonezji (indonez. Republik Indonesia) – wyspiarskie państwo unitarne położone w Azji Południowo-Wschodniej oraz w Oceanii, którego stolicą jest Dżakarta (nową, budowaną stolicą ma być Nusantara). Położona na równiku, między Oceanem Spokojnym a Indyjskim, jest największym krajem wyspiarskim na świecie z ok. 17 tys. wysp. Jest 14. pod względem powierzchni krajem i 7. wliczając tereny morskie. Jest 4. krajem na świecie pod względem liczby ludności, z ponad 275-milionową populacją oraz największą liczbą wyznawców islamu na świecie. Najbardziej zaludnioną wyspę na świecie, Jawę, zamieszkuje ponad połowa ludności kraju.
Wikipedia
(1.1) Ludność Indonezji jest bardzo zróżnicowana pod względem etnicznym, językowym i religijnym.
Wiktionary
IPA: ˌĩndɔ̃ˈnɛzʲja, AS: ĩndõnezʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Indonezyjczyk m., Indonezyjka ż., indonezyjski m.
przym. indonezyjski, antyindonezyjski, proindonezyjski
Wiktionary
(1.1) urz. Republika Indonezji
Wiktionary
obywatel Indonezji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Indonezji
Wiktionary
IPA: ˌĩndɔ̃nɛˈzɨjt͡ʃɨk, AS: ĩndõnezyi ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Indonezja ż., indonezyjski m.
:: fż. Indonezyjka ż.
przym. indonezyjski
Wiktionary
obywatelka Indonezji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Indonezji
Wiktionary
IPA: ˌĩndɔ̃nɛˈzɨjka, AS: ĩndõnezyi ̯ka
Wiktionary
rzecz. Indonezja ż., indonezyjski mrz.
:: fm. Indonezyjczyk mos.
przym. indonezyjski
Wiktionary
związany z Indonezją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Indonezja
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urzędowy Indonezji
Wiktionary
Język indonezyjski (indonez. bahasa Indonesia) – język z rodziny austronezyjskiej, od 1949 roku objęty statusem języka urzędowego w Indonezji. Według danych spisu ludności z 2020 roku posługuje się nim 249 mln mieszkańców tego kraju. W Indonezji język indonezyjski spełnia wszelkie funkcje języka państwowego – jest językiem komunikacji urzędowej, edukacji i środków masowego przekazu; powstaje w nim literatura oraz większość tekstów oficjalnych. Jest używany jako lingua franca wśród różnych grup etnolingwistycznych.
Wikipedia
IPA: ˌĩndɔ̃nɛˈzɨjsʲci, AS: ĩndõnezyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Indonezja ż., Indonezyjczyk m., Indonezyjka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem indonezyjskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem indonezyjskim
(1.3) spisany, stworzony w języku indonezyjskim
Wiktionary
IPA: ˌĩndɔ̃nɛˈzɨjskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ĩndõnezyi ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
samiec indyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) samiec indyka
Wiktionary
IPA: ˈĩndɔr, AS: ĩndor
Wiktionary
rzecz. indyczę n., indyk m., Indyk mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: indor
SJP.pl
1. przeniesienie praw z weksla lub czeku;
2. notatka z podpisem lub tylko podpis wyrażający wolę takiego przeniesienia
SJP.pl
Indos, żyro, indosament (z wł. indosso 'na grzbiecie' ze śrdw. łac. indorsare 'potwierdzać (uwagą, podpisem) na odwrocie’ od łac. in 'na' i dorsum 'grzbiet') – oświadczenie woli zbywającego o przeniesieniu własności weksla, czeku (lub innego zbywalnego papieru wartościowego, o ile ustawy przewidują taką możliwość, np. konosamentu na zlecenie).
Wikipedia
przenoszenie na inną osobę prawa z tytułu weksla
SJP.pl
posiadacz weksla przekazujący go innej osobie przez umieszczenie na nim indosu
SJP.pl
Indos, żyro, indosament (z wł. indosso 'na grzbiecie' ze śrdw. łac. indorsare 'potwierdzać (uwagą, podpisem) na odwrocie’ od łac. in 'na' i dorsum 'grzbiet') – oświadczenie woli zbywającego o przeniesieniu własności weksla, czeku (lub innego zbywalnego papieru wartościowego, o ile ustawy przewidują taką możliwość, np. konosamentu na zlecenie).
Wikipedia
osoba, na rzecz której następuje przeniesienie praw z tytułu weksla
SJP.pl
osoba, na rzecz której odstąpiono weksel lub czek; indosatariusz, żyrat
SJP.pl
PT Indosat Tbk – indonezyjski operator telekomunikacyjny. Należy do największych dostawców usług i sieci telekomunikacyjnych w Indonezji.
W 2015 roku firma posiadała ok. 21 procent udziału w rynku telefonii komórkowej. W tym samym roku operator miał 69 mln abonentów.
Operator rozpoczął działalność w 1967 roku.
Wikipedia
osoba, na rzecz której odstąpiono weksel lub czek; indosat, żyrat
SJP.pl
Indos, żyro, indosament (z wł. indosso 'na grzbiecie' ze śrdw. łac. indorsare 'potwierdzać (uwagą, podpisem) na odwrocie’ od łac. in 'na' i dorsum 'grzbiet') – oświadczenie woli zbywającego o przeniesieniu własności weksla, czeku (lub innego zbywalnego papieru wartościowego, o ile ustawy przewidują taką możliwość, np. konosamentu na zlecenie).
Wikipedia
w prawie, bankowości: odstąpić, odstępować prawo do własności, dokonując indosu - przelania tego prawa na inną osobę
SJP.pl
osadzać powłokę indową
SJP.pl
→ ind
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący indu
Wiktionary
rzecz. ind m.
Wiktionary
w mitologii indyjskiej: bóg nieba, burzy i wojny
SJP.pl
Indra (sanskr. इन्द्र) – w mitologii indyjskiej jeden z najważniejszych bogów panteonu wedyjskiego, najczęściej wymieniane w Rygwedzie bóstwo, król bogów.
Wikipedia
przedstawiciel rodziny największych małpiatek z podrzędu lemurowatych, występujący w czterech gatunkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. owocożerna małpiatka madagaskarska;
Wiktionary
Indris krótkoogonowy, indrys, babakoto (Indri indri) – gatunek owocożernego ssaka naczelnego z rodziny indrisowatych (Indridae).
Wikipedia
IPA: ˈĩndrʲis, AS: ĩndrʹis
Wiktionary
(1.1) babakoto
Wiktionary
o cechach indrisowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
Indrisowate (Indridae) – rodzina ssaków z podrzędu lemurowych (Strepsirrhini) w rzędzie naczelnych (Primates).
Wikipedia
o cechach indrisowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
przedstawiciel rodziny największych małpiatek z podrzędu lemurowatych, występujący w czterech gatunkach
SJP.pl
Indrisowate (Indridae) – rodzina ssaków z podrzędu lemurowych (Strepsirrhini) w rzędzie naczelnych (Primates).
Wikipedia
1. w logice: uogólnianie na podstawie znajomości przypadków; od szczegółu do ogółu
2. w naukach empirycznych: tworzenie teorii w oparciu o fakty nagromadzone przez doświadczenia i obserwacje;
3. w fizyce:
a) wzbudzenie prądu elektrycznego pod wpływem zmian pola elektromagnetycznego;
b) elektryzowanie ciała pod wpływem pola elektrycznego; influencja;
4. w psychologii: przenoszenie emocji lub innych stanów z jednej osoby na drugą w efekcie ich komunikacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etap wprowadzający w danym procesie
(1.2) log. wyciąganie wniosków ogólnych z poszczególnych przypadków składających się na te wnioski
(1.3) nauki empiryczne metoda tworzenia uogólnień naukowych z obserwacji faktów i wyników poszczególnych eksperymentów
(1.4) mat. metoda dowodzenia praw matematycznych przy pomocy zasady indukcji matematycznej
(1.5) fiz. wzbudzenie prądu albo ładunku elektrycznego pod wpływem czynników elektrycznych lub magnetycznych
Wiktionary
Indukcja (łac. inductio) – wprowadzenie w jakiś stan, wzbudzenie jakiegoś zjawiska.
Wikipedia
rzecz. indukcyjność ż.
czas. indukować ndk.
przym. indukcyjny
przysł. indukcyjnie
Wiktionary
(1.1) wprowadzanie / wprowadzenie, wzbudzanie / wzbudzenie
Wiktionary
pogląd, według którego właściwą metodą uzasadniania twierdzeń jest indukcja, tj. wywodzenie ogólnych praw z jednostkowych spostrzeżeń; uogólnianie
SJP.pl
Indukcjonizm – w nauce, prąd myślowy podkreślający znaczenie indukcji logicznej, czyli wywodzenia ogólnych praw natury z jednostkowych spostrzeżeń, obserwacji i eksperymentów. Przeciwieństwem indukcjonizmu jest dedukcjonizm.
Indukcjonizm – w metodologii stanowisko, zgodnie z którym rzeczywistą wartość poznawczą mają tylko twierdzenia ogólne sformułowane drogą indukcji, na podstawie obserwacji jednostkowych faktów, opisywanych przez tzw. zdania spostrzeżeniowe.
Wikipedia
współczynnik indukcji, wielkość charakteryzująca oddziaływanie indukcyjne obwodów elektrycznych
SJP.pl
Indukcyjność określa zdolność elementu obwodu do wytwarzania strumienia pola magnetycznego \Phi powstającego w wyniku przepływu przez obwód prądu elektrycznego I. Oznaczana jest symbolem L. Ze strumieniem indukcji magnetycznej \Phi i natężeniem prądu I związana jest wzorem:
Wikipedia
dotyczący indukcji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fiz. dotyczący zjawiska indukcji
(1.2) filoz. oparty na metodzie indukcji
Wiktionary
(1.1) Przemiennik ten przekształca trójfazowe, stałoczęstotliwościowe wejście 400 V na trójfazowe, zmiennoczęstotliwościowe wyjście 400 V, aby kontrolować prędkość standardowego silnika indukcyjnego prądu zmiennego.
Wiktionary
rzecz. indukcja ż., indukcyjność ż.
czas. indukować ndk.
przysł. indukcyjnie
Wiktionary
1. wzbudzać prąd w obwodzie elektrycznym w wyniku indukcji elektromagnetycznej;
2. wnioskować w oparciu o metodę indukcyjną
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podatny na indukcję
Wiktionary
opór bierny cewki elektrycznej w obwodzie RLC
SJP.pl
Induktancja – reaktancja indukcyjna (opór bierny indukcyjny) cewki elektrycznej.
Cewka o indukcyjności równej L, dla prądu elektrycznego o przebiegu sinusoidalnym i częstotliwości równej f, ma induktancję (oznaczaną najczęściej symbolem X_{L}) wyrażającą się wzorem:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektr. prądnica magnetoelektryczna prądu przemiennego, małej mocy, napędzana ręcznie za pomocą korbki;
(1.2) elektr. pot. przyrząd do mierzenia skuteczności izolacji
(1.3) elektr. pot. cewka indukcyjna
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ĩnˈduktɔr, AS: ĩnduktor
Wiktionary
Induktosyn - przetwornik przystosowany do bezpośredniego pomiaru przesunięć linowych.Jest to przetwornik mechaniczno-elektryczny o drukowanych uzwojeniach na stojanie i wirniku.Induktosyn odbiorczy- wielkościami wejściowymi są napięcia doprowadzone do stojana, wielkością wyjściową jest położenie kątowe wirnika, lub napięcie wirnika.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. odpuszczenie winy, przebaczenie, darowanie
Wiktionary
IPA: ˌĩndulˈɡɛ̃nt͡sʲja, AS: ĩndulgẽncʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) odpust
Wiktionary
odstąpienie od przepisu kościelnego
SJP.pl
Indult – zezwolenie wydawane przez przedstawiciela władzy duchownej (np. papieża, biskupa) na odstąpienie od obowiązujących w prawie kanonicznym przepisów. Może dotyczyć m.in. sposobu odprawiania mszy (np. w pozycji siedzącej) lub zawierania związku małżeńskiego (np. w przypadku pokrewieństwa) czy innych sakramentów.
Wikipedia
przywódca lub radca Zulusów
SJP.pl
[czytaj: induRAJN] nazwisko
SJP.pl
rzeka w Chinach, Indiach i Pakistanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydrol. rzeka w Azji przepływająca przez Chiny, Indie i Pakistan;
(1.2) geogr. wieś w Kanadzie na wschód od Calgary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) obywatel Indii
Wiktionary
Indus (dewanagari सिन्धु नदी, trl. sindhu nadī) – rzeka w Chinach, Indiach i Pakistanie.
Wypływa spod góry Kajlas w Transhimalajach na północ od jeziora Mapam Yumco. Ma długość 3180 kilometrów. Powierzchnia dorzecza 960 tys. km². W górnym biegu płynie głęboką doliną, pomiędzy Himalajami a Hindukuszem. W środkowym i dolnym biegu tworzy szeroką dolinę, rozpościerającą się w zachodniej części Niziny Hindustańskiej (na krawędzi pustyni Thar). Uchodzi do Morza Arabskiego, tworząc deltę o powierzchni około 8 tys. km².
Wikipedia
(1.1) Rzeka Indus to najdłuższa i najważniejsza rzeka w Pakistanie.
Wiktionary
IPA: ˈĩndus, AS: ĩndus
Wiktionary
rzecz. Hindus mos., Hinduska ż., hindus m., hinduista m., hinduska ż., hinduistka ż., Hindustan mrz., Indie nmos. lm., hinduizm m., hinduizacja ż., hinduizowanie n.
:: fż. Induska ż.
czas. hinduizować ndk.
przym. indusowy, indyjski, hinduski, prohinduski, antyhinduski, proindyjski, antyindyjski, hinduistyczny
przysł. hindusko
Wiktionary
przestarzale: obywatelka Indii; Hinduska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Indii
Wiktionary
rzecz. Indie nmos.
:: fm. Indus mos., Hindus mos.
przym. indyjski
Wiktionary
(1.1) Hinduska
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z Indusem, dotyczący Indusu
Wiktionary
rzecz. Indus mrz.
przym. induski
Wiktionary
(1.1) induski
Wiktionary
przestarzałe:
1. przemysł, uprzemysłowienie;
2. produkcja, wykonanie;
3. pomysłowość, przemyślność
SJP.pl
[czytaj: indastrial]
1. styl w muzyce elektronicznej, którego utwory opierają się na odgłosach cywilizacji;
2. obiekty architektury przemysłowej i poprzemysłowej;
3. nurt w sztuce szukający inspiracji w formach związanych z cywilizacją przemysłową
SJP.pl
Wikipedia
zwiększenie udziału przemysłu w gospodarce narodowej; uprzemysłowienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uprzemysłowienie
Wiktionary
Uprzemysłowienie, in. industrializacja (ang. industrialisation) – proces przekształcania się społeczeństwa tradycyjnego w społeczeństwo przemysłowe dzięki wprowadzeniu gospodarki opartej na mechanizacji produkcji, kierowanej planowo przy użyciu określonych metod zarządzania, charakteryzujący się zwiększaniem odsetka osób zatrudnionych w przemyśle, standaryzacją czasu pracy, wyraźnym podziałem pracy i wzrostem heterogeniczności społeczeństwa. Procesowi temu towarzyszą: przyspieszona urbanizacja, zwiększanie się liczby grup wtórnych w stosunku do grup pierwotnych, zmniejszanie się roli grup wspólnotowych.
Wikipedia
przym. industrialny
rzecz. industrialność ż., reindustrializacja ż., dezindustrializacja ż.
Wiktionary
związany ze zwiększeniem udziału przemysłu w gospodarce narodowej
SJP.pl
przewaga przemysłu nad innymi gałęziami gospodarki
SJP.pl
Uprzemysłowienie, in. industrializacja (ang. industrialisation) – proces przekształcania się społeczeństwa tradycyjnego w społeczeństwo przemysłowe dzięki wprowadzeniu gospodarki opartej na mechanizacji produkcji, kierowanej planowo przy użyciu określonych metod zarządzania, charakteryzujący się zwiększaniem odsetka osób zatrudnionych w przemyśle, standaryzacją czasu pracy, wyraźnym podziałem pracy i wzrostem heterogeniczności społeczeństwa. Procesowi temu towarzyszą: przyspieszona urbanizacja, zwiększanie się liczby grup wtórnych w stosunku do grup pierwotnych, zmniejszanie się roli grup wspólnotowych.
Wikipedia
rozwijać przemysł na jakimś obszarze; uprzemysławiać, uprzemysłowiać
SJP.pl
1. cecha czegoś powiązanego z cywilizacją przemysłową;
2. cecha czegoś związanego z muzyką industrialną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest industrialne
Wiktionary
rzecz. industrializm m., industrializacja ż., industrializowanie n.
czas. industrializować ndk.
przym. industrialny, industrializacyjny
przysł. industrialnie
Wiktionary
związany z przemysłem, dotyczący uprzemysłowienia; przemysłowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z industrializacją, dotyczący industrializacji
(1.2) związany z industrializmem, dotyczący industrializmu
(1.3) muz. szt. czerpiący inspirację z cywilizacji przemysłowej
Wiktionary
rzecz. industrializm m., postindustrializm m., industrializacja ż., industrial m., industrializowanie n., zindustrializowanie n., industrialność ż., postindustrialność ż.
czas. industrializować ndk., zindustrializować dk.
przym. postindustrialny
Wiktionary
(1.1) przemysłowy
(1.2) industrialistyczny
Wiktionary
gleby industrioziemne - gleby wytworzone w rezultacie gospodarczej działalności człowieka
SJP.pl
zwisający, podobny do koronki wytwór owocnika niektórych grzybów kapeluszowych
SJP.pl
Zawijka, induzjum (łac. indusium) – wyrostek skórki spodniej strony liścia paproci, przykrywający kupki zarodni (skupienie zarodni). Zawijka może mieć kształt łuski przytwierdzonej bocznie lub promienistej, przymocowanej środkiem do liścia. Zawijka może być dwuwargowa – kiedy dwustronnie osłania kupkę, lub mieć postać wypukłej klapki.Istnieje także szereg postaci pośrednich oraz paprocie niewykształcające zawijki (np. rodzina długoszowatych (Osmundaceae). W miarę dojrzewania zarodników zawijka usycha.
Wikipedia
roślina z rodziny bobowatych (motylkowatych), występująca w wielu gatunkach w strefie międzyzwrotnikowej obu półkul; indygo; indygowiec
SJP.pl
pisklę indyka; indyczę
SJP.pl
pisklę indyka; indyczątko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. pisklę indyka
Wiktionary
IPA: ĩnˈdɨt͡ʃɛ, AS: ĩndyče
Wiktionary
rzecz. indyk m., indyczka ż., indor m., indyczek m., Indyk mrz.
przym. indyczy
czas. indyczyć się ndk., naindyczyć się
Wiktionary
samica indyka, dużego nielotnego ptaka udomowionego o czerwonych naroślach na głowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. samica indyka
Wiktionary
IPA: ĩnˈdɨt͡ʃka, AS: ĩndyčka
Wiktionary
rzecz. indyk m., indyczę n., Indyk mrz.
przym. indyczy
czas. rozindyczyć się
Wiktionary
pomieszczenie dla indyków
SJP.pl
→ indyk
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla indyka; dotyczący, odnoszący się do indyka
Wiktionary
(1.1) Jeżeli lubimy mięso, możemy ukroić cieniutki plasterek boczku, karczku, piersi indyczej, lub dowolnie wybranego mięsa i obsmażyć go w warzywach.
Wiktionary
IPA: ĩnˈdɨt͡ʃɨ, AS: ĩndyčy
Wiktionary
zob. indyk.
Wiktionary
indyczyć się - gniewać się o nic, wściekać się o błahostki
SJP.pl
obojętność, bierność; indyferentność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. obojętność
Wiktionary
IPA: ˌĩndɨfɛˈrɛ̃nt͡sʲja, AS: ĩndyferẽncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. indyferentyzm m., indyferentność ż.
przym. indyferentny
przysł. indyferentnie
Wiktionary
(1.1) indyferentyzm, indyferentność, bierność, pasywność, neutralność, niezaangażowanie; pot. tumiwisizm
Wiktionary
obojętność, bierność; indyferencja
SJP.pl
biernie ustosunkowany do czegoś; obojętny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. obojętny; taki, który ma bierny stosunek
Wiktionary
(1.1) Konsekwencje są oczywiste: poezja jest czysta, indyferentna moralnie, a więc niepotrzebna.
Wiktionary
IPA: ˌĩndɨfɛˈrɛ̃ntnɨ, AS: ĩndyferẽntny
Wiktionary
rzecz. indyferencja ż., indyferentyzm ż.
przysł. indyferentnie
Wiktionary
(1.1) niezaangażowany
Wiktionary
postawa obojętności, bierności wobec spraw społecznych, kulturalnych, politycznych, itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) postawa intelektualna charakteryzująca się obojętnością wobec kwestii religijnych, społecznych, moralnych itp.
Wiktionary
Indyferentyzm (łac. indifferens dpn. indifferentis „obojętny” od in – przeczenie i differentia „różnica”) – postawa zobojętnienia i braku zainteresowania wobec istotnych spraw społecznych (indyferentyzm społeczny), politycznych (indyferentyzm polityczny), moralnych (indyferentyzm moralny), religijnych (indyferentyzm religijny, czyli apateizm, oraz jego inna odmiana, która głosi, że żaden pogląd, postawa czy wiara nie są lepsze od innych), językowych (indyferentyzm językowy) oraz identyfikacji (tożsamości) z danym terytorium (indyferentyzm terytorialny).
Wikipedia
IPA: ˌĩndɨfɛˈrɛ̃ntɨsm̥, AS: ĩndyferẽntysm̦
Wiktionary
rzecz. indyferencja ż.
przym. indyferentny
Wiktionary
(1.1) niezaangażowanie, apateizm
Wiktionary
dawniej: cudzoziemiec, który otrzymał prawa i przywileje szlachcica polskiego
SJP.pl
uznanie obcego szlachectwa
SJP.pl
Indygenat (z łac. indigenatio) – uznanie obcego szlachectwa, nadanie zagranicznemu rodowi szlacheckiemu lub mieszczańskiemu obywatelstwa i związanych z nim przywilejów w państwie uznającym. Historyczny odpowiednik naturalizacji.
Wikipedia
dopasowywanie czegoś do lokalnej kultury
SJP.pl
dopasowywać coś do lokalnej kultury
SJP.pl
rzeka w Azji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w azjatyckiej części Rosji;
Wiktionary
Indygirka (ros. Индиги́рка, Indigirka) – rzeka w Jakucji w Federacji Rosyjskiej. Ma 1726 km długości i dorzecze o powierzchni ponad 360 000 km². Uchodzi do Morza Wschodniosyberyjskiego. Średni roczny przepływ u ujścia 1810 m³/s (min. 3 m³/s; max. 11500 m³/s).
Wikipedia
IPA: ˌĩndɨˈɟirka, AS: ĩndyǵirka
Wiktionary
przym. indygirski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Indygirką, dotyczący Indygirki
Wiktionary
(1.1) W 1945 roku na OŁP „Pobieda” (Indygirski Zarząd Obozów) kilku własowców również napadło na strażników. Zabrali im karabiny i uciekli – ale nie wiadomo jak daleko.
Wiktionary
rzecz. Indygirka ż.
Wiktionary
1. niebieski barwnik otrzymywany dawniej z liści indygowca farbierskiego; indygotyna, błękit indygowy;
2. roślina z rodziny bobowatych (motylkowatych), występująca w wielu gatunkach w strefie międzyzwrotnikowej obu półkul; indygowiec, indycht
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. ciemnoniebieski barwnik kadziowy
(1.2) kolor ciemnobłękitny
(1.3) bot. roślina, z której otrzymywano barwnik o tej samej nazwie
przymiotnik jakościowy
(2.1) książk. ciemnobłękitny
Wiktionary
Błękit indygowy (indygo) – organiczny związek chemiczny, ciemnobłękitny barwnik występujący naturalnie, jak i syntetyzowany chemicznie (od roku 1897). Występuje w liściach indygowców z rodziny bobowatych. Dawniej otrzymywany z liści tropikalnej rośliny indygowca barwierskiego, występującej m.in. w Indiach (także rdestu ptasiego i urzetu barwierskiego).
Wikipedia
przym. indygowy
Wiktionary
(1.1) indygotyna
(1.3) indygowiec
(2.1) ciemnoniebieski, indygowy, niebieskofioletowy
Wiktionary
barwnik kadziowy
SJP.pl
o barwnikach: takie, które są pochodnymi indygo i tioindyga
SJP.pl
niebieski barwnik syntetyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek organiczny, sulfonowa pochodna indyga, niebieski barwnik syntetyczny, stosowany w medycynie, przemyśle barwników i jako odczynnik chemiczny;
Wiktionary
Indygokarmin, indygotyna – organiczny związek chemiczny, disulfonowa pochodna indyga, niebieski barwnik syntetyczny, wskaźnik pH i wskaźnik redoks. Stosowany jest w medycynie, przemyśle barwników (między innymi jako barwnik spożywczy o numerze E132) i jako odczynnik chemiczny.
Wikipedia
(1.1) Indygokarmin występuje jako ciemno niebieski lub fioletowy proszek.
Wiktionary
IPA: ˌĩndɨɡɔˈkarmʲĩn, AS: ĩndygokarmʹĩn
Wiktionary
minerał, niebieska odmiana turmalinu
SJP.pl
Indygolit – minerał z grupy turmalinów, odmiana elbaitu o kolorze intensywnie niebieskim, nieraz z zielonkawym odcieniem. Ciemnoniebieskie odmiany należą do najrzadszych. Jasnoniebieski indygolit z domieszką żelaza jest nazywany turmalinem paraíba.
Wikipedia
kwaśny ester kwasu siarkowego
SJP.pl
niebieski barwnik otrzymywany dawniej z liści indygowca farbierskiego; indygo; błękit indygowy
SJP.pl
Indygokarmin, indygotyna – organiczny związek chemiczny, disulfonowa pochodna indyga, niebieski barwnik syntetyczny, wskaźnik pH i wskaźnik redoks. Stosowany jest w medycynie, przemyśle barwników (między innymi jako barwnik spożywczy o numerze E132) i jako odczynnik chemiczny.
Wikipedia
roślina z rodziny bobowatych (motylkowatych), występująca w wielu gatunkach w strefie międzyzwrotnikowej obu półkul; indygo; indycht
SJP.pl
Indygowiec (Indigofera L.) – rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych. Należy do niego 713 gatunków występujących w całej strefie międzyzwrotnikowej. Pantropikalny zasięg ma jednak tylko 6 gatunków, podczas gdy większość – ok. 490 jest endemitami Madagaskaru. Kilkanaście gatunków jest rozpowszechnionych w tropikach Starego Świata, ok. 150 rośnie w Azji, Australii i Oceanii, a ok. 45 na kontynentach amerykańskich. Rośliny te rosną w tropikalnych i subtropikalnych lasach okresowo suchych, na sawannach, w formacjach suchorośli, na skrajach lasów i na terenach przekształconych.
Wikipedia
przymiotnik od: indygo
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kolor ciemnobłękitny, taki jak kolor indyga (barwnik)
Wiktionary
Indygo – barwa o odcieniu pomiędzy niebieskim i fioletowym. Zakres światła indygo ma długość fali od ok. 420 do ok. 450 nm.
Wikipedia
IPA: ˌĩndɨˈɡɔvɨ, AS: ĩndygovy
Wiktionary
rzecz. indygo n., indygotyna ż., indygowiec mrz.
przym. indygo
Wiktionary
(1.1) indygo
Wiktionary
związany z Indiami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Indiami, dotyczący Indii
Wiktionary
Indie (niezaakceptowana społecznie propozycja PAN z 1959: India, hindi भारत, trl. Bhārat, trb. Bharat, wymowa; ang. India, wymowa /ˈɪndiə/), Republika Indii (hindi: भारत गणराज्य, trl. Bhārat Gaṇarājya, trb. Bharat Ganaradźja; ang. Republic of India) – państwo położone w Azji Południowej, zajmujące większość subkontynentu indyjskiego. Jest największym państwem świata pod względem liczby ludności oraz siódmym pod względem powierzchni; jest także najludniejszą demokracją świata. Stolicą jest Nowe Delhi.
Wikipedia
(1.1) Zresztą sięganie do filozofii indyjskiej, w okresie dwudziestolecia międzywojennego, wybiegało znacznie poza epokę Młodej Polski.
Wiktionary
IPA: ĩnˈdɨjsʲci, AS: ĩndyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Indie nmos., Indyk m., Hindus m., Hinduska ż., Hindustan m., Indus mos./mrz.
przym. antyindyjski, proindyjski
Wiktionary
dotycząc Indii i Pakistanu
SJP.pl
ptak hodowany dla mięsa i piór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) rzad. geogr. Ocean Indyjski
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. hinduski ż., Hindustan mrz., Hindus mos., indyk m., indor m., indyczka ż., indyczę n., indyczenie n., rozindyczenie n.
czas. indyczyć ndk., rozindyczyć ndk.
przym. indyczy, hinduski, hinduistyczny, indyjski
Wiktionary
(1.1) Ocean Indyjski
Wiktionary
ptak hodowany dla mięsa i piór
SJP.pl
wstępne głosowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. wstępne głosowanie
Wiktionary
dotyczący indykacji
SJP.pl
związek chemiczny
SJP.pl
Wikipedia
1. przyrząd do pomiaru i zapisu zmian ciśnienia panującego w jakimś urządzeniu;
2. związek chemiczny, który przez zmianę zabarwienia umożliwia ocenę odczynu roztworu; wskaźnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. war. zob. wskaźnik.
(1.2) techn. przyrząd pomiarowy
(1.3) rzad. oznaka czego
(1.4) mat. funkcja
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ciała chemiczne, za pomocą których stwierdzamy oddziaływanie kwaśne lub zasadowe, nazywamy wskaźnikami, czyli indykatorami.
(1.2) Do otrzymania rzeczywistego wykresu obiegu pary służy przyrząd, zwany indykatorem.
(1.2) ​ROGUSKI[,] S[tefan]. M[arian].. Indykator i jego zastosowanie w przemyśle (Odbitka z Przeglądu technicznego). Warszawa, Gebethner i Wolff, druk. Al. Ginsa, 1879. w Sce, str. 31 i 3 tablice. 40 kop.
Wiktionary
(1.1-3) wskaźnik
Wiktionary
Indykatrysa (fr. indicatrice) – (wskaźnik) krzywa dla wykresu dwuwymiarowego, a powierzchnia dla trójwymiarowego, obrazująca rozkład jakiejś własności badanego obiektu w zależności od kierunku. Indykatrysa jest powierzchnią izomorficzną ze sferą (okręgiem) w przestrzeni wykresu.
Wikipedia
wskazujący na coś, określający, orientacyjny
SJP.pl
indykt, podatek rolny w cesarstwie rzymskim
SJP.pl
Indykcja (gr. Ινδικτιών z łac. indictio 'ogłoszenie' od in 'w, na' i dictio od dico, dicere 'mówić') – pierwotnie podatek w naturze, od IV wieku piętnastoletni okres podatkowy, stosowany w średniowiecznej Europie do datowania dokumentów.
Wikipedia
dotyczący indykcji
SJP.pl
ptak hodowany dla mięsa i piór
SJP.pl
Indyki, indykowate (Meleagrididae) – wyróżniana dawniej rodzina ptaków z rzędu grzebiących; w niektórych ujęciach systematycznych traktowana jako podrodzina (Meleagridinae) w rodzinie kurowatych (Phasianidae). Obecnie indyki zaliczane są do podrodziny bażantów w rodzinie kurowatych. Indyki to gatunki grzebiące, zamieszkujące środkową i południową część Ameryki Północnej. Udomowiona forma indyka (M. gallopavo gallopavo var. domesticus) jako ptak hodowlany występuje kosmopolitycznie. Ptaki te charakteryzują się następującymi cechami:
Wikipedia
1. wykonywać wykres pracy silnika za pomocą indykatora;
2. dawniej: wskazywać, pokazywać
SJP.pl
podatek rolny w cesarstwie rzymskim; indykcja
SJP.pl
Indymedia (Ośrodki Niezależnych Mediów, ang. Independent Media Center) – sieć grup medialnych i dziennikarzy. Indymedia zostały zainicjowane pod koniec 1999 roku, aby informować o protestach antyglobalistów przeciwko konferencji Światowej Organizacji Handlu w Seattle. Do 2002 roku powstało 89 lokalnych autonomicznych ośrodków w 31 krajach na 6 kontynentach.
Wikipedia
siarczek żelaza i indu, bardzo rzadki minerał
SJP.pl
proces, w którego rezultacie coś staje się indywiduum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. proces, w którym jednostka staje się świadoma swojej niepowtarzalnej osobowości
Wiktionary
Proces indywiduacji (łac. individuum - jednostka, coś niepodzielnego) – rozwój psychiczny, stawanie się całością, a szczególnie proces ku temu prowadzący. Ostateczny cel procesu indywiduacji to jaźń.
W analizie psychologicznej C.G.Junga proces indywiduacji pojawił się jako konsekwencja analizy snów, której główna teza brzmiała, iż podczas snu dusza 'pracuje' nad uzyskaniem owej integralności.
Wikipedia
osoba działająca samodzielnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek niezależny i przekorny, mający poczucie odrębności osobistej, niechętnie podporządkowujący się, działający samodzielnie
(1.2) filoz. socjol. zwolennik indywidualizmu
Wiktionary
rzecz. indywidualność ż., indywidualizacja ż., indywidualizowanie n., indywidualizm m., indywiduum n.
:: fż. indywidualistka ż.
czas. odindywidualizowywać, odindywidualizować, indywidualizować ndk.
przym. indywidualistyczny, indywidualny
przysł. indywidualnie, indywidualistycznie
Wiktionary
kobieta działająca samodzielnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta niezależna i przekorna, mająca poczucie odrębności osobistej, niechętnie podporządkowująca się, działająca samodzielnie
(1.2) filoz. socjol. zwolenniczka indywidualizmu
Wiktionary
rzecz. indywidualność ż., indywidualizacja ż., indywidualizowanie n., indywidualizm m., indywiduum n.
:: fm. indywidualista m.
czas. odindywidualizowywać, odindywidualizować, indywidualizować ndk.
przym. indywidualistyczny, indywidualny
przysł. indywidualnie, indywidualistycznie
Wiktionary
odnoszący się do indywidualizmu, oparty na indywidualizmie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z indywidualizmem, charakteryzujący się indywidualizmem
Wiktionary
(1.1) Żyjemy w kapitalistycznym przedłużeniu wieków ciemnych, gdzie akumulacja i indywidualistyczny kult wzbogacenia się zastąpiły wszelkie inne miary postępu i rozwoju.
Wiktionary
rzecz. indywiduum n., indywidualność ż., indywidualizowanie n., indywidualizacja ż., indywidualista m., indywidualistka ż., indywidualizm m.
przym. indywidualny
przysł. indywidualnie
czas. indywidualizować, odindywidualizować, odindywidualizowywać
Wiktionary
1. kształtowania się osobniczych cech indywidualnych osoby lub grupy społecznej;
2. dostosowywanie czegoś do potrzeb jednostek lub konkretnych grup; personalizacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) proces kształtowania się cech indywidualnych jednostki lub zbiorowości
(1.2) dostosowywanie norm, zasad itp. do potrzeb jednostek lub konkretnych grup
Wiktionary
rzecz. indywidualizm m., indywidualista m., indywidualistka ż., indywiduum n., indywidualizowanie n., indywidualność ż.
czas. indywidualizować ndk., odindywidualizować dk., odindywidualizowywać ndk.
przym. indywidualny, indywidualistyczny
przysł. indywidualnie
Wiktionary
1. poczucie niezależności i odrębności osobistej, wyrażające się często w postępowaniu odbiegającym od ogólnych wzorców lub nietypowymi poglądami;
2. w filozofii, polityce: zasada, zgodnie z którą jednostka ludzka uznawana jest za najwyższe dobro;
3. wyraz lub sformułowanie będące czyimś indywidualnym tworem, właściwe autorowi wypowiedzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poczucie własnej niezależności i odrębności powiązane z dążeniem do zachowania własnych poglądów
(1.2) filoz. zasada zgodnie z którą jednostka ludzka uznawana jest za najwyższe dobro;
Wiktionary
Indywidualizm (łac. indywiduum 'całość niepodzielna' i gr. ismos 'wiedza') – zasada filozofii politycznej i etyki, zgodnie z którą jednostka ludzka uznawana jest za najwyższe dobro. Przeciwieństwem indywidualizmu jest kolektywizm.
Odmiennym pojęciem jest indywidualizm metodologiczny, który jest stanowiskiem w epistemologii i metodologii nauk, zgodnie z którym istnieją tylko byty jednostkowe (np. jednostki ludzkie). Jego przeciwieństwem jest holizm.
Wikipedia
rzecz. indywidualista m., indywidualistka ż., indywidualność ż., indywidualizowanie n., indywiduum n., indywidualizacja ż.
czas. indywidualizować ndk., odindywidualizować dk., odindywidualizowywać ndk.
przym. indywidualny, indywidualistyczny
przysł. indywidualnie, indywidualistycznie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) dokonywać indywidualizacji
czasownik zwrotny niedokonany indywidualizować się (dk. brak)
(2.1) dokonywać indywidualizacji wobec własnej osoby
Wiktionary
(1.1) Wymienne obudowy, przednia oraz tylna, pozwalają Ci w pełni indywidualizować swój telefon.
Wiktionary
rzecz. indywidualizm m., indywidualista m., indywidualistka ż., indywiduum n., indywidualizacja ż., indywidualizowanie n., indywidualność ż.
czas. odindywidualizować dk., odindywidualizowywać ndk.
przym. indywidualny, indywidualistyczny
przysł. indywidualnie
Wiktionary
(1.1) odgraniczać, odróżniać, przeciwstawiać
(2.1) odgraniczać się, odróżniać się, przeciwstawiać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|indywidualizować.
Wiktionary
rzecz. indywidualność ż., indywidualizacja ż., indywidualizm m., indywidualista m., indywidualistka ż., indywiduum n.
czas. odindywidualizowywać, odindywidualizować, indywidualizować ndk.
przym. indywidualistyczny, indywidualny
przysł. indywidualnie, indywidualistycznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) występując osobno
(1.2) dotycząc jednej osoby, konkretnej jednostki
Wiktionary
(1.1) Król pogratulował indywidualnie każdemu z graczy reprezentacji narodowej.
Wiktionary
czas. indywidualizować, indywidualizować się, zindywidualizować, zindywidualizować się, odindywidualizować, odindywidualizowywać
rzecz. indywidualista m., indywidualistka ż., indywidualizacja ż., indywidualizm m., indywidualność ż., indywiduum n., indywidualizowanie n.
przym. indywidualistyczny, indywidualny
przysł. indywidualistycznie
Wiktionary
(1.1) jednostkowo, pojedynczo, odrębnie, oddzielnie, osobno
(1.2) charakterystycznie, osobiście, oryginalnie, specyficznie, subiektywnie, swoiście, wyjątkowo
Wiktionary
1. zespół cech psychicznych tworzących osobowość człowieka; swoistość, oryginalność;
2. osoba wybitna, wyróżniająca się, o wyrazistych i wyjątkowych cechach; osobowość;
3. w filozofii: odrębność właściwa każdemu indywidualnemu bytowi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zbiór cech stanowiących osobowość danego człowieka; specyfika każdej osoby, jej odrębność
(1.2) człowiek o specyficznych lub szczególnych cechach wyróżniających go na tle otoczenia
Wiktionary
(1.1) On jest człowiekiem bez indywidualności.
(1.2) W założeniu każdy z nas, ludzi, jest genetycznie prawie identyczny, jednak ta drobna różnica sprawia, że wszyscy jesteśmy w jakimś sensie indywidualnościami.
Wiktionary
IPA: ˌĩndɨvʲiduˈwalnɔɕt͡ɕ, AS: ĩndyvʹiduu̯alność
Wiktionary
rzecz. indywidualizm m., indywidualista m., indywidualistka ż., indywiduum n., indywidualizacja ż., indywidualizowanie n.
czas. indywidualizować ndk.
przym. indywidualny, indywidualistyczny
przysł. indywidualnie
Wiktionary
(1.1) osobowość, odrębność, oryginalność
(1.2) oryginał, ekscentryk
Wiktionary
właściwy jednostce; osobisty; cechujący jednostkę; swoisty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy jednostce, typowy dla konkretnej osoby, swoisty
(1.2) osobny, niezespołowy, pojedynczy, samemu, oddzielny
Wiktionary
(1.1) Jej autor nazwał ją koncepcją trzeciego świata, trzeciego w stosunku do światów rzeczywistości i indywidualnego ludzkiego poznania.
Wiktionary
IPA: ˌĩndɨvʲiduˈwalnɨ, AS: ĩndyvʹiduu̯alny
Wiktionary
rzecz. indywidualność ż., indywidualizacja ż., indywidualizowanie n., indywidualizm m., indywidualista m., indywidualistka ż., indywiduum n.
czas. odindywidualizowywać, odindywidualizować, indywidualizować ndk.
przym. indywidualistyczny
przysł. indywidualnie, indywidualistycznie
Wiktionary
(1.1) osobisty, swoisty, charakterystyczny, jednostkowy, niecodzienny, nienormalny, odrębny, osobniczy, rozpoznawalny, specjalny, specyficzny, swoisty, szczególny, wyjątkowy
Wiktionary
1. stałe i zmienne indywiduowe - w logice predykatów: nazwy rzeczy lub ich klas;
2. modelowanie indywiduowe - formalna metoda modelowania w zagadnieniach sztucznej inteligencji
SJP.pl
człowiek niesympatyczny, arogancki, zadufany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) poszczególny, pojedynczy człowiek
(1.2) osoba bliżej nieznana, zwykle podejrzana lub niepewna
(1.3) chem. określony pierwiastek, związek chemiczny lub cząstka chemiczna;
Wiktionary
Przedmiot jednostkowy, indywiduum – każdy przedmiot, który nie jest zbiorem przedmiotów w sensie logicznym (choć może i musi być zbiorem przedmiotów w sensie mereologicznym).
Wikipedia
rzecz. indywidualizm m., indywidualista m., indywidualistka ż., indywidualizacja ż., indywidualizowanie n., indywidualność ż.
czas. indywidualizować ndk., odindywidualizować dk., odindywidualizowywać ndk.
przym. indywidualny, indywidualistyczny
przysł. indywidualnie
Wiktionary
dawniej: na inne miejsce, w inne miejsce
SJP.pl
składnik kilku przysłówków złożonych miejsca i czasu
(1.1) por|kiedy indziej|gdzie indziej|nigdy indziej|nigdzie indziej.
Wiktionary
IPA: ˈĩɲd͡ʑɛ̇j, AS: ĩńʒ́ėi ̯
Wiktionary
zaim. inny
przym. inny
Wiktionary
rzekoma zdolność człowieka do życia bez pożywienia dzięki energii pobieranej z powietrza; bretarianizm, breatharianizm
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) utwory, które nie zostały opublikowane za życia ich autora
Wiktionary
Inedita (łac. niewydane) – teksty dzieł literackich niewydanych za życia autora, które pozostają w rękopisach. Inedita są niekiedy publikowane po śmierci autora, nierzadko w postaci dzieł zebranych.
Wikipedia
(1.1) Ale jak pisze tłumaczka i autorka posłowia do „Księgi niepokoju” Janina Z. Klawe, w lutym 1994 ukazał się w Lizbonie nowy tom ineditów poety!
Wiktionary
utwór nieopublikowany za życia jego autora
SJP.pl
żartobliwie o kalesonach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) daw. dolna bielizna męska, żart. gacie, kalesony
Wiktionary
Kalesony (fr. caleçon „majtki, spodenki, gacie”, wł. calzoni „spodnie”) – rodzaj ciepłej bielizny męskiej, długie spodnie zakładane pod ubrania wierzchnie (najczęściej spodnie) wykonane z przyjaznego dla ciała trykotu w celu ochrony nóg przed wyziębieniem, przeznaczone głównie do noszenia w chłodne dni. Poza ochroną wewnętrznych warstw ubrania przed zabrudzeniem, kalesony są noszone również dla komfortu lub higieny. Kalesony, jako określenie bielizny wojskowej, wyparły wcześniej obowiązującą nomenklaturę: wewnętrzne burki (Ispodnije briuki) obowiązującą w latach 1907–1920, a następnie spodnie wewnętrzne – od 1921 roku do połowy lat 70. XX wieku.
Wikipedia
(1.1) Zaskoczony najściem we własnej sypialni, w pośpiechu wciągał porzucone ineksprymable.
Wiktionary
(1.1) niewymowne
Wiktionary
1. bierność;
2. w fizyce: zdolność ciała do zachowania swego stanu ruchu podczas równoważenia się sił działających na to ciało; bezwładność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bierne poddawanie się, niechęć do czynu, brak woli podjęcia własnej inicjatywy
(1.2) fiz. zob. bezwładność.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pogrążył się w inercji.
Wiktionary
IPA: ĩˈnɛrt͡sʲja, AS: ĩnercʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. inercyjność ż.
przym. inercyjny, inercjalny
przysł. inercyjnie
Wiktionary
(1.1) bierność, bezwładność, niezdarność, niezgrabność, próżniactwo, obojętność, lenistwo, opieszałość
(1.2) bezwładność
Wiktionary
przymiotnik od: inercja; inercyjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. charakteryzujący się biernością i niechęcią do aktywności
(1.2) fiz. charakteryzujący się bezwładnością
Wiktionary
(1.2) Układ kopernikański jest na pewno bardziej inercjalny aniżeli układ ptolemeuszowski.
Wiktionary
rzecz. inercja ż., inercyjność ż.
przym. inercyjny
przysł. inercyjnie
Wiktionary
(1.1) inercyjny
(1.2) inercyjny
Wiktionary
bezwładność
SJP.pl
przymiotnik od: inercja
SJP.pl
jednostka masy w układzie MkGS
SJP.pl
Inert (z łac. inertia = „bezwładność”), zwany też techniczną jednostką masy (w skrócie: tjm), jednostka masy w układzie MkGS, obecnie wyszła z użycia.
W układzie tym jednostka masy jest jednostką pochodną, natomiast jednostka siły podstawową.
Wikipedia
1. bezwładny, bierny, niechętny do wysiłku czy zmian;
2. potocznie: niezdarny, próżny, leniwy;
3. gaz inertny - gaz obojętny, nieuczestniczący w przebiegu reakcji
SJP.pl
stopniowe wydłużanie się wypustek komórek nerwowych
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
1. skrót od: infimum (w matematyce: kres dolny zbioru);
2. skrót od: infinitiwus (bezokolicznik);
3. skrót od: informatyka, informatyczny; inform., infor.
SJP.pl
skrót
(1.1) = kośc. infułat
Wiktionary
(1.1) W 2000 roku ks. inf. Ireneusz Skubiś został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== inf. (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = infinitív → bezokolicznik
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
w gwarze uczniowskiej: informatyka
SJP.pl
1. w dawnym prawodawstwie polskim: kara pozbawienia praw obywatelskich; niesława;
2. hańba, haniebny postępek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. praw. w dawnym prawie polskim: kara polegająca na sądowym pozbawieniu czci i praw obywatelskich
(1.2) przest. pozbawienie kogoś dobrego imienia, czyn niegodny, haniebny narażający na utratę dobrego imienia
Wiktionary
Infamia (łac. niesława, hańba) – utrata czci i dobrego imienia.
Prawo rzymskie znało różne przyczyny zaistnienia, infamia mogła dotykać automatycznie (łac. infamia immediata bezpośrednia) z powodu wykonywanego zajęcia (np. jeśli wolny człowiek został gladiatorem lub aktorem) czy za złe prowadzenie (np. zawarcie nowego małżeństwa bez rozwiązania poprzedniego). Mogła być też wynikiem skazania w procesie pozwanego z tytułu powództwa zniesławiającego (infamia mediata pośrednia).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.2) niesława, hańba, sromota
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. infamis m.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|infamia. → niesława
uwagi.
tłumaczenia.
* łaciński: (1.2) infamia ż.
* włoski: (1.2) infamia ż.
źródła.
== infamia (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|ĩɱ.'fa.mja.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hańba
(1.2) podłość, nikczemność
odmiana.
(1) lp. infamia; lm. infamias
przykłady.
Wiktionary
IPA: ĩnˈfãmʲja, AS: ĩnfãmʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. infamis m.
Wiktionary
(1.2) niesława, hańba, sromota
Wiktionary
dawniej: osoba skazana na infamię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś niegodziwy, bez czci, wykluczony ze społeczeństwa
(1.2) daw. praw. ktoś skazany na infamię
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. infamia ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
(1.2) haniebny, obelżywy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. infamia ż.
Wiktionary
tytuł przyznawany dzieciom rodziny królewskiej w Hiszpanii i Portugalii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. tytuł przysługujący dzieciom rodziny królewskiej w Hiszpanii i Portugalii;
(1.2) żart. syn pierworodny
Wiktionary
Infant (tytuł męski); infantka, infanta (tytuł kobiecy) (hiszp. i port. infante, z łac. infans „dziecko”) – w Hiszpanii i Portugalii tytuł przysługujący dzieciom królewskim. Król mógł nadawać ten tytuł także dalszym członkom rodziny.
Wikipedia
IPA: ˈĩnfãnt, AS: ĩnfãnt
Wiktionary
rzecz. infantylizm mrz., infantylność ż., infantylizowanie n., zinfantylizowanie n.
:: fż. infantka ż., infanta ż.
czas. infantylizować ndk., zinfantylizować dk.
przym. infantylny
przysł. infantylnie
Wiktionary
dawniej: piechota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. daw. piechota
Wiktionary
(1.1) Zatrzymano się pod wysoką skałą wapiennego szczytu na zakręcie drogi. Książę wysiadał właśnie z powozu dla uniknięcia kurzu, kiedy zza tej skały wynurzyły się pierwsze rzędy infanterii.
(1.1) Kowal Klein myśli i mówi po niemiecku, inaczej jego córka nie byłaby na pewno taką prymuską, a kowal Kasperczyk, mimo służby w infanterii w Breslau, trzyma się z tymi, którzy gadają po śląsku.
Wiktionary
rzecz. infanterzysta m.
przym. infanteryjny, infanteryjski
Wiktionary
(1.1) piechota
Wiktionary
dawniej: żołnierz piechoty
SJP.pl
tytuł książęcy nadawany córce króla Hiszpanii
SJP.pl
Infant (tytuł męski); infantka, infanta (tytuł kobiecy) (hiszp. i port. infante, z łac. infans „dziecko”) – w Hiszpanii i Portugalii tytuł przysługujący dzieciom królewskim. Król mógł nadawać ten tytuł także dalszym członkom rodziny.
Wikipedia
czynienie lub uczynienie czegoś infantylnym
SJP.pl
1. brak dojrzałości psychicznej, intelektualnej, emocjonalnej itp.; niedojrzałość, naiwność, infantylność;
2. patologiczne zahamowanie rozwoju emocjonalnego (psychicznego, często i fizycznego) człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) naiwność, niedojrzałość w zachowaniu kogoś dorosłego
(1.2) psych. patologiczne zahamowanie rozwoju psychicznego człowieka;
(1.3) cecha tego, co infantylne
Wiktionary
Infantylizm (łac. infantilis „dziecinny”) – zaburzenie rozwojowe w medycynie.
Na poziomie somatycznym przyczyną infantylizmu jest wywołana np. chorobą genetyczną niedoczynność przysadki w okresie dzieciństwa i idące za tym niedobór hormonu wzrostu oraz wtórna niedoczynność gruczołów płciowych. Zarówno u osobników dorosłych jak i młodocianych infantylizm objawia się dziecięcymi proporcjami ciała, niskim wzrostem, brakiem oznak dojrzewania płciowego.
Wikipedia
IPA: ˌĩnfãnˈtɨlʲism̥, AS: ĩnfãntylʹism̦
Wiktionary
rzecz. infant m., infantka ż., infantylność ż., infantylizacja ż., infantylnienie n., infantylizowanie n.
czas. infantylnieć, infantylizować
przym. infantylny
przysł. infantylnie
Wiktionary
(1.1) dziecinada, zdziecinnienie
Wiktionary
czynić dziecinnym
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób infantylny
Wiktionary
rzecz. infant mos., infantylność ż., infantylizm m.
przym. infantylny
Wiktionary
wracać do poziomu umysłowego dziecka, stawać się dziecinnym, naiwnym; dziecinnieć
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: infantylnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: infantylny
SJP.pl
brak dojrzałości psychicznej, intelektualnej, emocjonalnej itp.; niedojrzałość, naiwność, infantylizm
SJP.pl
Infantylizm (łac. infantilis „dziecinny”) – zaburzenie rozwojowe w medycynie.
Na poziomie somatycznym przyczyną infantylizmu jest wywołana np. chorobą genetyczną niedoczynność przysadki w okresie dzieciństwa i idące za tym niedobór hormonu wzrostu oraz wtórna niedoczynność gruczołów płciowych. Zarówno u osobników dorosłych jak i młodocianych infantylizm objawia się dziecięcymi proporcjami ciała, niskim wzrostem, brakiem oznak dojrzewania płciowego.
Wikipedia
1. o osobie dorosłej: zachowująca się jak dziecko, np. infantylna młodzież; dziecinny;
2. świadczący o czyjejś niedojrzałości, np. infantylna odpowiedź; naiwny, niepoważny;
3. w medycynie: wykazujący cechy patologicznego zahamowania rozwoju psychicznego i fizycznego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o kimś dorosłym: zachowujący się niedojrzale, jak dziecko
(1.2) wykazujący objawy infantylizmu
(1.3) o rzeczach: wyglądający jak dla dzieci
Wiktionary
(1.2) Niektórzy uważają, że zakolanówki są urocze i bardzo kobiece, zaś według innych to infantylny i wyzywający element damskiej garderoby.
(1.2) Był czas, kiedy nadęci krytycy postrzegali filmy Mela Brooksa jako wulgarne, seksistowskie i infantylne.
Wiktionary
IPA: ˌĩnfãnˈtɨlnɨ, AS: ĩnfãntylny
Wiktionary
rzecz. infantylizm m., infantylność ż., infant m., infantka ż., infantylizowanie n., infantylnienie
czas. infantylizować, infantylnieć
przysł. infantylnie
Wiktionary
(1.1) dziecinny, zdziecinniały
Wiktionary
zakażenie;
1. wniknięcie drobnoustrojów chorobotwórczych do organizmu;
2. proces chorobowy wywołany w ten sposób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wet. proces chorobowy wywołany przez drobnoustroje chorobotwórcze w organizmie;
Wiktionary
Zakażenie, infekcja (z łac. infectio) – wtargnięcie do organizmu drobnoustrojów chorobotwórczych i ich następujące namnażanie się. W celu wywołania choroby muszą one pokonać odporność organizmu. Jeżeli wrota zakażenia znajdują się w pobliżu miejsca występowania infekcji, mówi się o zakażeniu miejscowym. Gdy zakażeniu towarzyszą objawy ogólnoustrojowej reakcji zapalnej, taki stan nazywa się sepsą. W następstwie zakażenia organizm wytwarza swoiste przeciwciała.
Wikipedia
(1.1) Jan nabawił się nieprzyjemnej infekcji.
Wiktionary
IPA: ĩnˈfɛkt͡sʲja, AS: ĩnfekcʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. infekowanie n., zainfekowanie n.
czas. infekować ndk., zainfekować dk.
przym. infekcyjny
Wiktionary
(1.1) zakażenie, zarażenie, inwazja
Wiktionary
dotyczący infekcji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z infekcją, dotyczący infekcji; powodowany przez infekcję
Wiktionary
(1.1) Zakaźne zapalenie krtani i tchawicy (ILT) to infekcyjna choroba występująca głównie u kur, dla której nie istnieje określone postępowanie terapeutyczne.
Wiktionary
rzecz. infekcja ż.
czas. infekować
Wiktionary
(1.1) zaraźliwy, zakaźny
Wiktionary
powodować przedostanie się do organizmu drobnoustrojów chorobotwórczych; zarażać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zainfekować)
(1.1) med. wywoływać infekcję
czasownik zwrotny niedokonany infekować się (dk. zainfekować się)
(2.1) med. ulegać infekcji
(2.2) med. przenosić infekcję między sobą
Wiktionary
rzecz. zainfekowanie n., infekcja ż., infekowanie n.
przym. infekcyjny
Wiktionary
(1.1) zakażać, zarażać
(2.1) zakażać się, zarażać się
(2.2) zakażać się, zarażać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|infekować.
Wiktionary
czas. infekować ndk., zainfekować dk.
rzecz. infekcja ż., zainfekowanie n.
Wiktionary
Wikipedia
związek miedzy dwoma twierdzeniami jakiejś teorii polegający na tym, że jedno twierdzenie daje się wyprowadzić z drugiego; wynikanie inferencyjne; wnioskowanie
SJP.pl
dotyczący inferencji
SJP.pl
1. związany z piekłem; piekielny;
2. przerażający, wstrząsający, budzący grozę
SJP.pl
inaczej piekło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. piekło
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Paradoksalność sytuacji polega na tym, że żeby się wyrwać z hałaśliwego i smrodliwego inferna „cywilizacji mechanicznej”, muszę się posługiwać hałaśliwym, wydzielającym trujące spaliny mechanizmem. Nie jestem więc bynajmniej entuzjastą automobilizmu.
(1.1) […] zdarzały się co prawda chwile, kiedy i ja stawałem się współuczestnikiem ich nudnego cierpienia […]. Ale to były momenty tylko, wyzwalałem się z nich szybko. A one tkwiły w swoim nieszczęściu, w swoim infernie, i nie umiały się z niego wydostać.
Wiktionary
IPA: ĩnˈfɛrnɔ, AS: ĩnferno
Wiktionary
przym. infernalny
Wiktionary
w średniowieczu: nadanie lenna, prawa do ziemi
SJP.pl
zabiegi mechaniczne na genitaliach mające na celu uniemożliwienie spółkowania; stosowane do dziś w niektórych krajach afrykańskich
SJP.pl
Infibulacja (z łac. in „w” i fibula) – rytualne usunięcie zewnętrznych żeńskich narządów płciowych oraz zaszycie sromu, które jest praktykowane głównie w północno-wschodniej Afryce, w szczególności w Dżibuti, Erytrei, Etiopii, Somalii i Sudanie. Zazwyczaj wykonywane bez zasad zachowania aseptyki, bez znieczulenia i na osobie przed osiągnięciem okresu dojrzewania. Celem jest odebranie kobiecie możliwości doznawania przyjemności seksualnych i zapewnienie jej wierności wobec męża.
Wikipedia
element fonetyczny w rdzeniu wyrazu, będący wykładnikiem określonej formy gramatycznej; wrostek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. cząstka słowotwórcza występująca w rdzeniu, wrostek;
Wiktionary
Wrostek, śródrostek (rzad.), infiks (łac. infixus od in „w” i fixus „umocowany”) – każdy morfem umiejscowiony wewnątrz rdzenia wyrazu (podstawy słowotwórczej).
Wrostki (infiksy) wraz z przedrostkami (prefiksami) i przyrostkami (sufiksami) są zrostkami (afiksami), czyli morfemami słowotwórczymi odpowiadającymi za tworzenie wyrazów pochodnych.
Wikipedia
IPA: ˈĩnfʲiks, AS: ĩnfʹiks
Wiktionary
rzecz. fiksum n., fiksat mos., fiks mrz., fiksacja ż.
Wiktionary
(1.1) wrostek
Wiktionary
tworzenie wyrazów pochodnych lub form fleksyjnych przez dodawanie infiksów do wnętrza rdzenia wyrazów podstawowych
SJP.pl
1. przenikanie substancji płynnej lub gazowej przez pory i kanaliki substancji stałej; wnikanie, wsiąkanie, przesiąkanie, przesączanie się;
2. przenikanie obcych ludzi, wpływów lub ideologii do jakiegoś środowiska;
3. w medycynie: przesączanie się płynów organicznych (krwi, osocza itp.) do tkanek ciała; naciekanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przesączanie się, przenikanie cieczy lub gazu przez kanaliki i pory jakiegoś ciała stałego
(1.2) trudno zauważalne przedostawanie się, przenikanie do środowiska obcych wpływów, oddziaływań
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Operacja pod kryptonimem „Neutron” miała na celu infiltrację środowisk faszystowskich w Czechach i zaostrzenie nastrojów antycygańskich w tym kraju.
Wiktionary
IPA: ˌĩnfʲilˈtrat͡sʲja, AS: ĩnfʹiltracʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. infiltrator m., infiltrowanie n., zinfiltrowanie n.
czas. infiltrować ndk., zinfiltrować dk.
przym. infiltracyjny
Wiktionary
(1.1-2) przenikanie
Wiktionary
dotyczący infiltracji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z infiltracją, dotyczący infiltracji
Wiktionary
rzecz. infiltracja ż.
Wiktionary
agent, osoba wnikająca w szeregi przeciwnika w celach zwiadowczych lub sabotażowych
SJP.pl
1. o substancjach płynnych lub gazowych: przenikać, przesiąkać; wsiąkać, wnikać;
2. zwykle w odniesieniu do wpływów zewnętrznych, obcej ideologii: niepostrzeżenie przenikać, przedostawać się gdzieś, oddziaływać na coś lub na kogoś, wywołując często negatywne zmiany;
3. o wodzie: przenosić rozpuszczone w niej substancje mineralne
SJP.pl
najniższa klasa w dawnych szkołach w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. najniższa, początkowa klasa w szkole
Wiktionary
Infima – najniższa klasa w szkołach dawnych polskich, dzielona zwykle na dwie: infimę minorum (niższą) i infimę maiorum (wyższą), w obydwu uczono głównie gramatyki łacińskiej, a mianowicie zgodności przymiotników z rzeczownikami i przypadkowania imion z trybami i czasami słów. Utarte było wyrażenie „żaczek z infimy", czyli początkujący uczeń, gregorianek.
Wikipedia
w matematyce: dolny kres zbioru liczb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mat. największa liczba taka, że wszystkie elementy danego zbioru są od niej większe lub równe
Wiktionary
Kres (kraniec) dolny, infimum (łac. infimus „najniższy”) oraz kres (kraniec) górny, supremum (łac. supremus „najwyższy”) – pojęcia oznaczające odpowiednio: największe z ograniczeń dolnych oraz najmniejsze z ograniczeń górnych danego zbioru, o ile takie istnieją. Pojęcia te można określić w dowolnych zbiorach częściowo uporządkowanych, najczęściej jednak oba te terminy są używane w odniesieniu do zbiorów liczbowych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) kres dolny
antonimy.
(1.1) supremum, kres górny
hiperonimy.
(1.1) ograniczenie dolne, minoranta
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|infimus. → najniższy
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) infimum
źródła.
== infimum (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) mat. infimum, kres dolny
odmiana.
(1.1) lp. infimum; lm. infima
przykłady.
Wiktionary
(1.1) kres dolny
Wiktionary
w logice, semantyce: przekształcenie zdania przeczącego na równoważne zdanie nieskończone lub na odwrót;
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieskończenie mały
Wiktionary
(1.1) Punkt jest infinitezymalny w porównaniu do prostej
Wiktionary
IPA: ˌĩnfʲĩɲitɛzɨ̃ˈmalnɨ, AS: ĩnfʹĩńitezỹmalny
Wiktionary
[czytaj: inFIniti] samochód marki Infiniti
SJP.pl
Infiniti (jap. インフィニティ) – marka luksusowych samochodów osobowych należąca do koncernu Nissan Motor Co. Ltd. założona w 1989 roku.
Wikipedia
w językoznawstwie: bezokolicznik; infinitiwus, infinityw, infinitiw
SJP.pl
w językoznawstwie: bezokolicznik; infinitivus, infinitiwus, infinityw
SJP.pl
w językoznawstwie: bezokolicznik; infinitivus, infinityw, infinitiw
SJP.pl
w językoznawstwie: bezokolicznik; infinitivus, infinitiwus, infinitiw
SJP.pl
pogląd, który przyjmuje nieskończoność przyrody i świata, podzielność przestrzeni i czasu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zob. infirmeria.
Wiktionary
(1.1) Leki zaniesiono do infirmarii na trzecim piętrze konwentu.
Wiktionary
rzecz. infirmarium n., infirmeria ż., infirmer mos., infirmiarz mos., infirmerka ż., infirmierka ż.
Wiktionary
(1.1) infirmeria; daw. infirmarium
Wiktionary