rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. nauka o muchówkach;
Wiktionary
Dipterologia – dział entomologii zajmujący się badaniem muchówek (Diptera). Naukowcy zajmujący się dipterologią to dipterolodzy.
Wikipedia
IPA: ˌdʲiptɛrɔˈlɔɟja, AS: dʹipteroloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. dipterolog m.
Wiktionary
świątynia grecka, w której naos otoczony był dwoma rzędami kolumn; dypteros
SJP.pl
Dipteros (dypteros, dwuskrzydłowy) – świątynia, którą otacza podwójna kolumnada.
Szczególnie popularna w architekturze jońskiej (greckiej). Najsłynniejszym przykładem dipterosu jest świątynia Artemidy w Efezie, tzw. Artemizjon.
Wikipedia
największa znana brama wjazdowa w starożytnej Grecji, obecnie zabytek tamtego okresu
SJP.pl
przymiotnik od: Dipylon
SJP.pl
[czytaj: diRAK] nazwisko francuskie, np. Paul Dirac (1902 - 1984), brytyjski fizyk, jeden z twórców teorii kwantowej
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: dire] złorzeczący wiersz charakterystyczny dla poezji łacińskiej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) środ. hand. bezpośredni (odnośnie sprzedaży, sposobu dotarcia do klienta, nawiązania kontaktu)
Wiktionary
Direct - studyjny album Vangelisa wydany w 1988 r. Jest wprowadzeniem do cyklu, którego ideą było łączenie różnych horyzontów muzycznych i odkrywanie ścieżek pomiędzy odmiennymi stylami: od współczesnej muzyki symfonicznej do muzyki etnicznej.
Wikipedia
DirectX – zestaw funkcji API wspomagających generowanie grafiki (dwuwymiarowej i trójwymiarowej), dźwięku oraz innych zadań związanych zwykle z grami komputerowymi i innymi aplikacjami multimedialnymi. DirectX jest produktem firmy Microsoft dostępny tylko na platformę Windows oraz konsolę Xbox.
Wikipedia
element anteny dipolowej
SJP.pl
Faza nematyczna (gr. nema – nić) to takie ułożenie cząsteczek ciekłego kryształu, że są one zorientowane w tym samym kierunku, lecz ich środki ciężkości nie są uporządkowane. Faza nematyczna jest zwykle oznaczana symbolem N. Substancje mające fazę nematyczną w szerokim zakresie temperatur, czyli takie, dla których faza ta jest dominująca, nazywamy nematykami.
Wikipedia
droga wspinaczki wiodąca możliwie najprościej na wierzchołek góry
SJP.pl
Direttissima (wł. najkrótsza) – określenie drogi wspinaczkowej poprowadzonej możliwie blisko linii spadku wierzchołka. Droga jeszcze bliższa idealnej linii spadku to superdirettissima. W slangu wspinaczkowym oba te określenia są często skracane do diretta i superdiretta.
Wikipedia
[czytaj derdż] w poezji angielskiej: pieśni żałobne wyrażające smutek z powodu śmierci bliskiej osoby lub zwierzęcia
SJP.pl
Dirge – piosenka napisana przez amerykańskiego muzyka Boba Dylana, którą nagrał w 1973 roku. Utwór wydano na albumie Planet Waves (1974).
Wikipedia
dirhem;
1. jednostka monetarna w Iraku, Maroku i Zjednoczonych Emiratach Arabskich
2. średniowieczna srebrna moneta arabska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) monet. waluta Maroka i Zjednoczonych Emiratów Arabskich; ,
Wiktionary
Dirhem (dirham) – jednostka wagi pierwotnie ustalona w Arabii jako 2/3 drachmy attyckiej. Także srebrna moneta krajów arabskich bita od VII do XI wieku.
Obecnie w użyciu są następujące waluty o nazwie nawiązującej do dirhema:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) dirham marokański
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. dirhamowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* arabski: (1.1) درهم
* baskijski: (1.1) dirham
* kataloński: (1.1) dírham m.
* ukraiński: (1.1) дірхам m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈdʲirxãm, AS: dʹirχãm
Wiktionary
przym. dirhamowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. dirhamowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* arabski: (1.1) درهم
* baskijski: (1.1) dirham
* kataloński: (1.1) dírham m.
* ukraiński: (1.1) дірхам m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dirham;
1. jednostka monetarna w Iraku, Maroku i Zjednoczonych Emiratach Arabskich
2. średniowieczna srebrna moneta arabska
SJP.pl
Dirhem (dirham) – jednostka wagi pierwotnie ustalona w Arabii jako 2/3 drachmy attyckiej. Także srebrna moneta krajów arabskich bita od VII do XI wieku.
Obecnie w użyciu są następujące waluty o nazwie nawiązującej do dirhema:
Wikipedia
lina przy ożaglowaniu gaflowym, służąca do podtrzymywania noku bomu; dirka
SJP.pl
Wikipedia
lina przy ożaglowaniu gaflowym, służąca do podtrzymywania noku bomu; dirk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. lina podtrzymująca bom;
Wiktionary
Dirka – lina olinowania ruchomego przy ożaglowaniu gaflowym, biegnąca od noku bomu na ukos do górnej części masztu, służąca do podtrzymywania bomu. Na każdy bom przypadają dwie dirki, przy czym wybierana jest dirka nawietrzna, zaś zawietrzną luzuje się, aby nie odkształcała i nie przecierała żagla.
Na jednostkach o ożaglowaniu bermudzkim zamiast dwóch direk stosuje się topenantę. Stosowane też bywają dwa lazy jacki, które konstrukcyjnie przypominają dirki.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Dirk.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== dirka (slovio.) ==
ortografie. дирка
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) dziurka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈdʲirka, AS: dʹirka
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Dirk.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== dirka (slovio.) ==
ortografie. дирка
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) dziurka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
w mitologii greckiej: żona Likosa, króla Teb
SJP.pl
Dirke – w mitologii greckiej druga żona króla Teb Likosa. Aby ją poślubić, Likos odtrącił i uwięził swoją pierwszą żonę Antiopę. Dirke zginęła zamęczona przez synów Antiopy, którzy z zemsty przywiązali ją do byka.
Wikipedia
ubiór kobiecy stylizowany na tyrolski strój ludowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) rodzaj stroju ludowego, pochodzącego z rejonu Alp;
Wiktionary
Dirndl – tradycyjny kobiecy strój ludowy, noszony w południowych Niemczech i Austrii, oparty na historycznym ubiorze chłopów zamieszkujących Alpy.
Wikipedia
nurkować zgodnie z koncepcją DIR
SJP.pl
[czytaj: dert] sport wyczynowy na rowerze typu BMX; skoki w powietrzu z akrobacjami
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: derty] w muzyce: chrapliwe, szorstkie brzmienie instrumentu
SJP.pl
Wikipedia
dźwięk d podwyższony o pół tonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. dźwięk d podwyższony o półton;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: dʲis, AS: dʹis
Wiktionary
(1.1) symbol. D♯
Wiktionary
w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali durowej, rozpoczynająca się od dźwięku dis
SJP.pl
w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali molowej, rozpoczynająca się od dźwięku dis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. gama lub tonacja molowa zaczynająca się od dźwięku dis (w zapisie nutowym z trzema krzyżykami)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. akord molowy oparty na tonice tonacji dis-moll (1.1)
Wiktionary
IPA: ˈdʲis‿mɔl, AS: dʹis‿mol
Wiktionary
idisa; w mitologii germańskiej:
1. żeńskie bóstwo opiekuńcze pokrewne nornom;
2. demon śmierci, zniszczenia i wojny, wegetacji i płodności
SJP.pl
Disa – rodzaj roślin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Obejmuje ok. 185 gatunków. Rośliny te występują w Afryce subsaharyjskiej w takich krajach jak: Kenia, Tanzania, Uganda, Etiopia, Sudan, Angola, Malawi, Mozambik, Zambia, Zimbabwe, RPA, Gwinea, Lesotho, Wybrzeże Kości Słoniowej, Liberia, Niger, Nigeria, Sierra Leone, Burundi, Kamerun, Republika Środkowoafrykańska, Kongo, Gabon, Rwanda, DRK, Madagaskar, Reunion oraz na Półwyspie Arabskim w Jemenie.
Wikipedia
[czytaj: disejblizm] dyskryminacja osób niepełnosprawnych; ableizm, ablizm, handicapizm, handikapizm
SJP.pl
węglowodan zbudowany z dwóch cząsteczek cukrów prostych połączonych wiązaniem glikozydowym; dwusacharyd, bisacharyd, dwucukier, bioza
SJP.pl
Disacharydy, dwucukry, bisacharydy są węglowodanami utworzonymi, gdy dwa monosacharydy ulegają reakcji kondensacji, która pociąga z sobą eliminację z grup funkcyjnych małej cząsteczki, najczęściej wody. Tak jak cukry proste, disacharydy rozpuszczają się w wodzie, mają słodki smak i również są nazywane cukrami.
Disacharydy należą do jednej z czterech kategorii węglowodanów (monosacharydy, disacharydy, oligosacharydy, polisacharydy).
Wikipedia
[czytaj: dizadżio] spadek kursu dewiz, papierów wartościowych poniżej ich wartości nominalnej; disagio; dysażio; dyzażio
SJP.pl
[czytaj: dizadżio] spadek kursu dewiz, papierów wartościowych poniżej ich wartości nominalnej; dysażio; dyzażio; disaggio
SJP.pl
[czytaj: diskantus] dawniej: śpiew dwugłosowy; dyszkant
SJP.pl
Discantus (gr. dís - dwa razy; łac. cantus - śpiew, discantus - niezgodny, przeciwstawny śpiew) - technika w polifonii średniowiecznej.
W średniowiecznych klasztornych szkołach Szkoła St. Martial i Notre-Dame (XI/XII w.) w technice discantus wprowadzono dokładną rytmizację głosów opartą na starogreckich stopach metrycznych. Zamiast długobrzmiących nut chorałowych wprowadzono głosy śpiewające w tych samych lub podobnych wartościach rytmicznych. Mogły one być przeciwstawiane sylabami w obu głosach, które prowadzone były zgodnie z tekstem, w tym samym sylabicznym pulsie. Możliwe było także przeciwstawianie melizmatów, realizowanych przez oba głosy w długich frazach bez tekstu na samych samogłoskach. Termin ten stosowano w odniesieniu do kompozycji powstałych przed wykształceniem się organum melizmatycznego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. włoski makaron w kształcie dysków-ślimaczków, stosowany najczęściej do zup lub sałatek makaronowych;
Wiktionary
Dischi, dischi volanti (czytaj: diski, dosł. latające talerze, także: messicani) – rodzaj włoskiego makaronu w kształcie dysków-ślimaczków, stosowany najczęściej do zup lub sałatek makaronowych.
Nazwa rozpowszechniła się wkrótce po wymyśleniu nazwy niezidentyfikowanych obiektów latających w 1947.
Wikipedia
[czytaj: disKLEJmer] oświadczenie przedsiębiorstwa, w którym zrzeka się ono odpowiedzialności za wytworzony produkt lub oferowaną usługę
SJP.pl
Disclaimer (dosłownie: „zrzeczenie się”) – zapożyczony z języka angielskiego termin w najogólniejszym rozumieniu określający jakikolwiek zapis, którego celem jest wyłączenie przez autora części lub całości odpowiedzialności cywilnoprawnej związanej z korzystaniem ze świadczonych przez niego usług.
Wikipedia
[czytaj: dysklożer] ujawnienie w reklamie informacji o danym produkcie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: diskmen lub dyskmen] przenośny odtwarzacz płyt kompaktowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) elektron. przenośny odtwarzacz płyt CD wyposażony w słuchawki;
Wiktionary
Discman – niewielki, przenośny odtwarzacz CD, wyposażony w słuchawki. Nazwa „discman“ jest zastrzeżonym znakiem towarowym firmy Sony, niemniej popularnie używa się jej, podobnie jak w przypadku walkmana, jako nazwy dla ogółu tego typu urządzeń.
Wikipedia
(1.1) Jeszcze kilka lat temu moim marzeniem był discman, dziś wolę empetrójkę.
Wiktionary
IPA: ˈdʲiskmɛ̃n, AS: dʹiskmẽn
Wiktionary
[czytaj: disko] dysko, disko;
1. dyskoteka;
2. muzyka dyskotekowa;
3. lokal, w którym tańczy się przy muzyce dyskotekowej;
4. dyskotekowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. gatunek muzyki popularnej;
(1.2) choreogr. styl popularnego współczesnego tańca
(1.3) środ. dyskoteka
przymiotnik
(2.1) mający cechy muzyki disco (1.1)
(2.2) mający cechy tańca disco (1.2)
Wiktionary
Disco, znane także pod nazwą muzyka dyskotekowa – gatunek muzyki popularnej będący rodzajem rytmicznej muzyki tanecznej, głównie, choć nie wyłącznie, przeznaczonej do tańca w dyskotekach. Szczególnie popularny w drugiej połowie lat siedemdziesiątych XX wieku.
Wikipedia
(1.1) Jednak pierwsze utwory w stylu czystego disco pojawiły się około 1974.
Wiktionary
IPA: ˈdʲiskɔ, AS: dʹisko
Wiktionary
(1.3) dyskoteka
Wiktionary
[czytaj: diskopolo] rodzaj muzyki charakteryzujący się kiczem i prostotą wykonania; disco polo
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: diskopolowiec] wykonawca lub fan muzyki disco polo
SJP.pl
[czytaj: diskord] darmowa aplikacja do komunikacji, umożliwiająca prowadzenie rozmów tekstowych, głosowych i wideo
SJP.pl
Discord – bezpłatna usługa internetowa oparta na chmurze, służąca do rozmów głosowych i komunikacji za pomocą wiadomości tekstowych z możliwością umieszczania zdjęć oraz filmów, zaprojektowana początkowo jako platforma skierowana dla graczy komputerowych. Wykorzystuje technologię Voice over Internet Protocol. Usługa dostępna jest z poziomu przeglądarki internetowej, aplikacji komputerowej na systemach z rodziny Microsoft Windows, Linux, macOS oraz aplikacji mobilnej na systemach z rodziny Android oraz iOS.
Wikipedia
[czytaj: dyskant lub dyskont] sklep samoobsługowy mający w ofercie wybrane produkty po niskich cenach; dyskont
SJP.pl
[czytaj: disKAwery]
1. amerykański program badań Układu Słonecznego;
2. nazwa jednego z amerykańskich wahadłowców kosmicznych;
3. kanał telewizyjny nadający programy dokumentalne; Discovery Channel;
4. model samochodu marki Land Rover
SJP.pl
Wikipedia
obojnaczość, obupłciowość, dwupłciowość, obojnactwo, hermafrodytyzm;
1. u zwierząt: jednoczesne występowanie gruczołów rozrodczych męskich i żeńskich w organizmie lub gruczołu obojnaczego;
2. u człowieka: wrodzona wada rozwojowa polegająca na istnieniu u tej samej osoby gonad męskich i żeńskich
SJP.pl
[czytaj: dyzengejdżment] działanie zmierzające do zmniejszenia napięcia pomiędzy blokami państw, polegające na likwidacji baz wojskowych i wycofaniu wojska z linij demarkacyjnych
SJP.pl
[czytaj: dizEZ] artystka sceniczna, której produkcje piosenkarskie zawierają utwory o różnym stylu z pogranicza sztuki lekkiej i poważnej, zaś ich interpretacja wymaga często stylu "mówionego"; dizeza
SJP.pl
groźny wąż afrykański o bardzo silnym jadzie
SJP.pl
związek chemiczny zawierający związane z sobą dwa atomy siarki; dwusiarczek
SJP.pl
[czytaj: dis-is] dźwięk d podwyższony o dwa półtony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. dźwięk d podwyższony o cały ton;
Wiktionary
Disis – dźwięk, którego częstotliwość dla disis¹ wynosi około 329,6 Hz. Jest to podwyższony za pomocą podwójnego krzyżyka dźwięk d. Dźwięki enharmonicznie równoważne (o tej samej wysokości) to: e i fes.
Wikipedia
IPA: ˈdʲisʲis, AS: dʹisʹis
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) didżej, disc jockey, dyskdżokej, DJ
Wiktionary
DJ (ang. disc jockey) – osoba zajmująca się dobieraniem oraz odtwarzaniem i miksowaniem muzyki na żywo. DJ najczęściej stara się stworzyć płynność muzyczną w swoim występie, łącząc ze sobą różne utwory muzyczne, dodając efekty dźwiękowe, sample, utwory typu a capella. DJ-e turntabliści posługują się także skreczem.
Wikipedia
(1.1) Witajcie w Prusach, krainie "Multi Kulti" — wołał niedawno diskdżokej w radiu berlińskim.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) disk jockey
źródła.
== diskdżokej (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) dyskdżokej, DJ
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dysko, disco;
1. dyskoteka;
2. muzyka dyskotekowa;
3. lokal, w którym tańczy się przy muzyce dyskotekowej;
4. dyskotekowy
SJP.pl
Disko – duńska nazwa następujących obiektów geograficznych, położonych na terytorium Grenlandii:
Wikipedia
rzadko: osoba prezentująca muzykę w dyskotece; didżej, dyskdżokej, disc jockey
SJP.pl
internetowe oznaczenie posta informujące, że nie przypadł nam do gustu lub że się z nim nie zgadzamy; dislike
SJP.pl
środowiskowo: oznaczać post internetowy w celu pokazania, że nie przypadł nam do gustu lub że się z nim nie zgadzamy
SJP.pl
[czytaj: dislajk] internetowe oznaczenie posta informujące, że nie przypadł nam do gustu lub że się z nim nie zgadzamy; dislajk
SJP.pl
związany z filmami Disneya, taki jak w tych filmach; disneyowski
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do Disneya
Wiktionary
(1.1) Dwa lata później w Disnejowskim domu otwarto muzeum.
Wiktionary
przym. disnejowski
rzecz. Disney mos.
Wiktionary
Walt (właściwie Walter Elias) Disney [czytaj: łolt disnej] - amerykański producent i reżyser filmowy (1901-66)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) film. nazwisko twórcy amerykańskiego koncernu filmowego
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Ludzie:
Wikipedia
(1.1) Rodzina Disneyów weszła w posiadanie sporego majątku.
Wiktionary
przym. Disnejowski, disnejowski
rzecz. Disneyland mrz.
Wiktionary
[czytaj: DISnejlend albo DISnejland] przenośnie: cudowna kraina, w której spełniają się marzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) turyst. film. wspólna nazwa kilku parków rozrywki tematycznie związanych z produkcjami The Walt Disney Company;
Wiktionary
Disneyland (wymowa: ˈdɪzniˌlænd) – potoczna nazwa sieci parków rozrywki, w których wszystkie atrakcje są inspirowane filmami wytwórni Walt Disney Studio. Pomysłodawcą stworzenia Disneylandu był Walt Disney. Po parku przechadzają się filmowe postacie, z którymi można sobie zrobić zdjęcie, odbywają się parady i przedstawienia, a w każdym parku jest wiele atrakcji: karuzel, rollercoasterów, przejażdżek, wszystkich inspirowanych filmami Disneya. Na świecie jest sześć Disneylandów, zlokalizowane są na trzech kontynentach – trzy w Azji (w Szanghaju, Hongkongu i Tokio) dwa w Ameryce Północnej (w Kalifornii i na Florydzie) oraz jeden w Europie (w Paryżu).
Wikipedia
(1.1) Ten obrzydliwy incydent wydarzył się w ubiegły piątek, ok. 21.00 w Disneylandzie w Los Angeles.
Wiktionary
przym. disneylandowy
rzecz. Disney mos.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Disneylandu, związany z Disneylandem
Wiktionary
rzecz. Disneyland m.
Wiktionary
[czytaj: disnejlendyzacja] komercyjne działania instytucji kultury, np. muzeów
SJP.pl
[czytaj: disnejowski] związany z filmami Disneya, taki jak w tych filmach; disnejowski
SJP.pl
dissować; środowiskowo:
1. obrażać, poniżać;
2. wykonywać lub nagrywać piosenkę ukazującą negatywne cechy jakiejś osoby
SJP.pl
określenie wykonawcze: z desperacją
SJP.pl
[czytaj: displej] displej;
1. wyświetlacz w urządzeniach elektronicznych;
2. obrazy lub słowa, które widać na monitorze komputera
SJP.pl
display;
1. wyświetlacz w urządzeniach elektronicznych;
2. obrazy lub słowa, które widać na monitorze komputera
SJP.pl
obraza, atak słowny na konkretną osobę; popularne w hip-hopie ukazywanie negatywnych cech czyjejś twórczości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) slang. obraza, atak słowny na kogoś
Wiktionary
Diss – miasto w Anglii, w hrabstwie Norfolk, w dystrykcie South Norfolk. Leży 31 km na południowy zachód od Norwich i 129 km na północny wschód od Londynu. W 2001 miasto liczyło 6742 mieszkańców.
Wikipedia
osiąganie dojrzałości płciowej dwukrotnie w ciągu życia niektórych żebropławów i pierścienic
SJP.pl
[czytaj: disować] disować; środowiskowo:
1. obrażać, poniżać; 1. wykonywać lub nagrywać piosenkę ukazującą negatywne cechy jakiejś osoby
SJP.pl
czasownik
(1.1) slang. wykonywać lub nagrywać utwór (zwykle hiphopowy) przeciwko komuś, wyśmiewający go lub obrażający
(1.2) slang. ogólniej: wyśmiewać, poniżać lub obrażać kogoś
Wiktionary
(1.1-2) disować
Wiktionary
stres negatywny, występujący podczas całkowitego fizycznego i psychicznego wycieńczenia
SJP.pl
w językoznawstwie: wyraz pełniący funkcję dystrybutywną
SJP.pl
świątynia grecka z charakterystycznymi dwoma wewnętrznymi filarami
SJP.pl
Świątynia grecka – budowla w starożytnej Grecji pełniąca funkcję „domu bóstwa”, mieszcząca posąg będący przedmiotem kultu.
Wikipedia
związek organiczny zaburzający metabolizm alkoholu etylowego w organizmie, stosowany w leczeniu alkoholizmu; anticol; antabus; esperal
SJP.pl
Disulfiram – organiczny związek chemiczny, lek stosowany w leczeniu alkoholizmu, którego działanie polega na wpływie na metabolizm alkoholu etylowego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek organiczny, wyjątkowo toksyczny insektycyd i akarycyd;
Wiktionary
Disulfoton – organiczny związek chemiczny, insektycyd fosforanoorganiczny należący do grupy estrów kwasu tiofosforowego, akarycyd oraz inhibitor acetylocholinoesterazy. Jest rozpylany na uprawach tytoniu, trzciny cukrowej, ziemniaków, kukurydzy w celu zwalczania mszyc, wciornastków i przędziorków.
Wikipedia
(1.1) Amerykańska EPA ograniczyła w USA użycie disulfotonu.
Wiktionary
IPA: ˌdʲisulˈfɔtɔ̃n, AS: dʹisulfotõn
Wiktionary
1. gatunek poezji popularny we Francji, ukazujący zdarzenia, zachowania człowieka jako przykład zjawisk powszechnych;
2. ilość informacji zawarta w komunikacie o występowaniu jednej z dziesięciu możliwości; jednostka informacji dziesiątkowa
SJP.pl
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
osoba wierząca w dwóch bogów lub w Boga dwupostaciowego; dyteista
SJP.pl
Terpeny (izoprenoidy) – organiczne związki chemiczne o wzorze ogólnym (C5H8)n, których główny szkielet powstał w wyniku połączenia pięciowęglowych jednostek izoprenowych, dlatego liczba atomów węgla w cząsteczce terpenów jest podzielna przez pięć. Izoprenoidy zaliczane są w większości do lipidów.
Wikipedia
związek z grupy związków chemicznych, do których należą m.in. fitol, forskolina
SJP.pl
związek z grupy związków chemicznych, do których należą m.in. fitol, forskolina
SJP.pl
Diterpeny (C20H32) – i ich pochodne, związki organiczne z grupy terpenów, są tetramerami izoprenu. Występują głównie w żywicach roślinnych. Charakteryzują się wysoką temperaturą wrzenia. Dotychczas nie znalazły większego zastosowania praktycznego.
Przykładami są: stewiol, kwasy żywiczne, fitol i labdany.
Wikipedia
Wikipedia
nazwa zwyczajowa fungicydu z grupy pochodnych chinonu
SJP.pl
ditionin sodu - nieorganiczny związek chemiczny używany m.in. przy produkcji papieru oraz jako wybielacz włókna drzewnego; hydrosulfit, podsiarczyn sodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek chemiczny będący solą lub estrem kwasu ditionawego
Wiktionary
(1.1) Przy bieleniu ścieru drzewnego wykorzystuje się właściwości redukujące ditioninów.
Wiktionary
rzecz. ditionian
przym. ditioninowy, ditionianowy
Wiktionary
(1.1) przest. dwutionin, podsiarczyn, niepopr., przest. hydrosulfit
Wiktionary
związek organiczny stosowany w analizie chemicznej, tworzący trwałe kompleksy z jonami wielu metali; difenylotiokarbazon
SJP.pl
Ditizon, difenylotiokarbazon – organiczny związek chemiczny, pochodna tiokarbazonu, stosowany jako odczynnik chemiczny do wykrywania i oznaczania metali.
W stanie stałym ma postać czarnego lub czarnobrunatnego proszku. jest nierozpuszczalny w wodzie. Jego roztwór w etanolu, chloroformie lub czterochlorku węgla ma kolor zielony.
Wikipedia
tlen w cząsteczkach dwuatomowych; dwutlen
SJP.pl
Tlen (O, łac. oxygenium) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 8, niemetal z grupy tlenowców w układzie okresowym.
Stabilnymi izotopami tlenu są 16
O (stanowi ponad 99% tlenu naturalnego), 17
O oraz 18
O.
Wikipedia
związek chemiczny, w którym jeden atom pierwiastka połączony jest z dwoma niepowiązanymi atomami tlenu; dwutlenek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek chemiczny złożony z jednego atomu danego pierwiastka połączonego z dwoma atomami tlenu
Wiktionary
(1.1) dwutlenek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Ditmar, Dietmar – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słów diot "lud" oraz mari "sławny", mogło oznaczać "człowieka cieszącego się sławą wśród ludu". Staropolskim wariantem jest forma Dziećmar.
Ditmar imieniny obchodzi: 2 stycznia, 5 marca, 18 maja i 28 września.
Wikipedia
(1.1) Detek
Wiktionary
handlowa nazwa środka owadobójczego DDT
SJP.pl
z włoskiego: to samo, jak wyżej; detto
SJP.pl
〃 bądź ——〃——)Wikipedia
mimowolne, omyłkowe powtarzanie sąsiednich liter, sylab lub wyrazów podczas pisania albo przepisywania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) błąd (występujący najczęściej przy przepisywaniu) polegający na niezamierzonym powtórzeniu jednej litery, sylaby, wyrazu lub linijki;
Wiktionary
Dittografia (od gr. διττός dittós – „podwójny” i γραφία grafía – „pisanie”) – mimowolne, omyłkowe powtarzanie, podczas przepisywania tekstu, jednostek literackich.
Błąd dittografii najczęściej polega na powtórzeniu tej samej litery, dotyczy również sylab, wyrazów, a nawet większych jednostek w zdaniu. Błąd dittografii popełniany jest nieświadomie.
Wikipedia
(1.1) P. Humbert (art. cyt., 250), uważa bezpodstawnie me' 'et Jahwe za dittografię wyrażenia 'et Chawwah.
Wiktionary
jedyny przedstawiciel rodziny diugoni, morski ssak zaliczany do syren, żyjący w wodach Oceanu Indyjskiego i Spokojnego; piersiopławka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Dugong|ref=tak., monotypowy rodzaj ssaków z rodziny diugoniowatych;
(1.2) zool. zwierzę wodne z rodzaju diugoń (1.1)
Wiktionary
Diugoń przybrzeżny, diugoń, dugoń lub piersiopławka (Dugong dugon) – morski ssak zaliczany do rzędu brzegowców, jedyny współcześnie żyjący przedstawiciel rodziny diugoniowatych (Dugongidae) i rodzaju diugoń (Dugong). Diugonie przybrzeżne są ssakami dużymi, przystosowanymi do życia wodnego i niezdolnymi do poruszania się na lądzie. Dorosłe osobniki osiągają długość rzędu 3 metrów, przy masie ciała około 400 kg. Są roślinożercami, jedzą przez cały dzień i odżywiają się trawą morską. Żyją stadnie w wodach mórz tropikalnych i subtropikalnych − w wodach przybrzeżnych, w lagunach, rzekach i zatokach oraz w szerokiej równi pływowej odsłanianej w czasie odpływu morza. Zamieszkują region indopacyficzny – od wschodnich wybrzeży Afryki i Morza Czerwonego po Australię, Wyspy Marshalla, Wyspy Salomona i Nową Kaledonię.
Wikipedia
rodzina morskich ssaków z rzędu brzegowców
SJP.pl
Diugoniowate (Dugongidae) – rodzina morskich ssaków łożyskowych z rzędu brzegowców (Sirenia). Jedyny żyjący współcześnie gatunek tej rodziny – diugoń przybrzeżny (Dugong dugon) – występuje w wodach tropikalnych u wybrzeża wschodniej Afryki, Azji, Australii i Nowej Gwinei. Syrena morska (†Hydrodamalis gigas) została wytępiona w XVIII wieku. Gatunki kopalne znane są ze szczątków pochodzących z eocenu. Osiągały do 7 m długości.
Wikipedia
o cechach diugoniowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
1. we Francji, Wielkiej Brytanii: wysoki tytuł arystokratyczny, książę spoza najbliższej rodziny królewskiej;
2. osoba nosząca ten tytuł
SJP.pl
Książę – tytuł przysługujący:
Wikipedia
godność, tytuł diuka
SJP.pl
ruchoma wydma piaszczysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ruchoma wydma na wybrzeżu morskim powstała przez nawiewanie piasku
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Diuna powoli przesuwała się na wschód.
Wiktionary
IPA: ˈdʲjũna, AS: dʹi ̯ũna
Wiktionary
(1.1) wydma
Wiktionary
cecha czegoś wywołującego lub zwiększającego wydzielanie moczu; moczopędność
SJP.pl
wywołujący lub zwiększający wydzielanie moczu; moczopędny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. moczopędny.
Wiktionary
rzecz. diuretyna ż., diureza ż.
Wiktionary
lek moczopędny
SJP.pl
Leki moczopędne, diuretyki, natriuretyki – grupa leków, których działanie polega na zwiększaniu diurezy (a więc objętości wydalanego moczu). W zdecydowanej większości ich działanie opiera się na powodowaniu wzrostu wydalania jonów sodowych (Na+), co powoduje szybsze pozbywanie się wody przez organizm.
Wikipedia
związek stosowany jako środek moczopędny
SJP.pl
proces wytwarzania moczu przez nerki
SJP.pl
Diureza – w medycynie, ogół zjawisk związanych z procesem wydalania moczu.
Prawidłowość przebiegu diurezy jest oceniana na podstawie pomiarów objętości moczu, który został wydalony w określonym czasie, np. w ciągu doby lub godziny (diureza dobowa, diureza godzinowa), przy równoczesnym uwzględnieniu ilości podanych płynów. Niekiedy dla wykonania dokładniejszych pomiarów wymagane jest wprowadzenie cewnika na stałe (na cały czas badania) do pęcherza.
Wikipedia
modlitewnik katolickich księży; część brewiarza
SJP.pl
urzędnik nie będący na etacie, pobierający wynagrodzenie dzienne, diety; dietariusz
SJP.pl
nazwa zwyczajowa herbicydu z grupy pochodnych mocznika
SJP.pl
Diuron, DCMU – organiczny związek chemiczny, fitotoksyczny bojowy środek trujący zaliczany do herbicydów totalnych.
Diuron jest białą, krystaliczną substancją, rozpuszczalną w rozpuszczalnikach organicznych (w wodzie praktycznie nierozpuszczalny).
W małych dawkach stymuluje wzrost roślin. Właściwości toksyczne podobne do monuronu – dawki ok. 10 kg/ha niszczą uprawy warzyw i pastwiska, użycie w ilości 20–30 kg/ha powoduje całkowite wyjałowienie gleby.
Wikipedia
1. odmiana gruszy;
2. we Francji: księżna spoza rodziny królewskiej
SJP.pl
diwa;
1. przestarzale: słynna śpiewaczka operowa lub operetkowa; primadonna;
2. słynna artystka, np. aktorka; gwiazda
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teatralność
Wiktionary
instrumentalna forma muzyki rozrywkowej z XVIII w.; serenada
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. niewielka, kilkuczęściowa kompozycja instrumentalna o prostym charakterze, popularna w XVIII wieku;
Wiktionary
Divertimento (określenie z języka włoskiego) – kompozycja instrumentalna stosowana w XVII i XVIII wieku o prostym charakterze, niewielkich rozmiarach i składająca się z kilku części.
Divertimento pochodzi od suity, a forma wykazuje podobieństwo z wczesną symfonią. Kompozycje w tej formie pisali m.in. Wolfgang Amadeus Mozart i Joseph Haydn. W fudze stanowi epizod, w którym rozwijają się elementy tematu.
Wikipedia
(1.1) Jego dorobek to ponad 600 kompozycji, w tym 20 oper, 68 symfonii, 27 koncertów i 19 mszy, oratoria, divertimenta i wiele utworów muzyki kameralnej.
Wiktionary
IPA: ˌdʲivɛrtʲĩˈmɛ̃ntɔ, AS: dʹivertʹĩmẽnto
Wiktionary
(1.1) divertissement
Wiktionary
[czytaj: diwertisMĄ] wstawka baletowa we francuskiej operze barokowej
SJP.pl
Divertissement (fr. rozrywka, zabawa) – wywodzące się z francuskiej kultury dworskiej krótkie widowiska o charakterze mieszanym. Najczęściej określano tym terminem widowiska baletowe stanowiące interludium w operze lub w antraktach spektaklu teatralnego, w ich skład wchodziły jednak również muzyka, śpiew i recytacja.Divertissement miały charakter rozrywkowy lub okolicznościowy, często wiązały się z uroczystościami dworskimi. W operze i balecie popularne były do XIX wieku.
Wikipedia
garbnik z owoców brezylki rosnącej w Ameryce Południowej i w Indiach, stosowany do garbowania skór podeszwowych
SJP.pl
[czytaj: diwiz-i] określenie wykonawcze nakazujące podział na mniejsze zespoły grupy instrumentów jednego typu lub głosu chóralnego
SJP.pl
w starożytnym Rzymie: tytuł przyznawany pośmiertnie cesarzom uznawanym za bogów
SJP.pl
Divus (łac. bóg) – w starożytnym Rzymie tytuł przyznawany w wyniku deifikacji dokonywanej przez Senat. Nadawano go przywódcy kraju - pośmiertnie (np. Juliuszowi Cezarowi, niebędącemu wprawdzie nigdy cesarzem, lecz uświęconemu za szczególne zasługi dla kraju) lub za życia (np. Neronowi).
Wikipedia
1. rodzaj stratnej metody kompresji obrazu filmowego;
2. program komputerowy umożliwiający zapis filmów DVD z pominięciem chroniących je zabezpieczeń antypirackich
SJP.pl
DivX – stratna metoda kompresji obrazu filmowego, w nowszych wersjach zgodna z MPEG-4 część 2, pozwalającą zapisać na zwykłej płycie kompaktowej filmy o długości ok. 90 min i jakości niewiele ustępującej DVD-Video. Wykorzystywana także do przesyłania filmów przez Internet.
Wikipedia
w mitologii perskiej: demon, zły duch
SJP.pl
diva;
1. przestarzałe: słynna śpiewaczka operowa lub operetkowa; primadonna;
2. słynna artystka, np. aktorka; gwiazda
SJP.pl
Diwa – popularna, ciesząca się rozgłosem śpiewaczka opery albo operetki lub słynna aktorka albo tancerka.
Wikipedia
hinduskie święto ku czci bogini Lakszmi; dipawali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) hinduistyczne święto światła obchodzone ku czci bogini Lakszmi;
Wiktionary
Diwali oraz Dipawali – hinduistyczne święto światła, obchodzone przez kilka dni każdego roku w Indiach.
Najważniejszym dniem obchodów jest Lakshmi Puja, który przypada na amawasja (dzień nowiu, 15 tzn. ostatni dzień ciemnej połowy miesiąca) w miesiącu aszwin lub kartika. Jest to dzień poświęcony Lakszmi (bogini szczęścia i dobrobytu) lub Lakszmi i Ganeśi. Sanskryckie słowo dipawali oznacza dosłownie „rząd lamp” (od słów dipa = „lampa” oraz awali = „rząd”) i odnosi się do lampek oliwnych z wypalanej gliny, które są zapalane przed każdym domem na powitanie Lakszmi. Lampki symbolizują zwycięstwo światła nad ciemnością, dobra nad złem.
Wikipedia
(1.1) Diwali (inaczej Deepawali), czyli Święto Światła, w br. przypadło na 25 października. Celebrują je wszyscy wyznawcy hinduizmu. Święto to symbolizuje zwycięstwo prawdy nad fałszem, światła nad ciemnością, życia nad śmiercią, dobra nad złem (…)
Wiktionary
(1.1) Dipawali
Wiktionary
zawierający dwa atomy wapnia w cząsteczce; dwuwapniowy
SJP.pl
związek chemiczny zawierający w cząsteczce dwa aniony węglanowe; dwuwęglan
SJP.pl
ester kwasu winowego, np. diwinian choliny; dwuwinian
SJP.pl
nazwisko, m.in.: Otto Dix (1891-1969), niemiecki malarz
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
z łaciny: powiedziałem, zakończyłem przemówienie
SJP.pl
czasownik
(1.1) dosł. powiedziałem/am; taka jest moja opinia
Wiktionary
(1.1) rzekłem, skończyłem
Wiktionary
[czytaj: diks-i]
1. postać serialu animowanego "Pixie, Dixie i Pan Jinks";
2. określenie Południa USA, popularne od drugiej połowy XIX wieku
SJP.pl
Dixie znane również jako Dixieland lub Dixie’s Land – potoczne określenie południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych.
Do Dixie zalicza się obecnie następujące stany: Alabama, Arkansas, Delaware, Floryda, Georgia, Karolina Południowa, Karolina Północna, Kentucky, Luizjana, Maryland, Missisipi, Oklahoma, Teksas, Tennessee, Wirginia i Wirginia Zachodnia, a także Dystrykt Kolumbii.
Wikipedia
[czytaj: DIks-ilend] odmiana tradycyjnego dżezu, naśladująca styl nowoorleańskich Murzynów
SJP.pl
Dixieland – styl w muzyce jazzowej, określany czasem jako Hot jazz, Early jazz (wczesny jazz). Powstał w Nowym Orleanie na początku XX w., skąd został przeniesiony do Chicago i Nowego Jorku przez zespoły nowoorleańskie w drugiej dekadzie XX w. Najsłynniejsze standardy dixielandowe to When the Saints Go Marching In i Basin Street Blues.
Wikipedia
→ dixieland [czytaj: diks-ilendowy]
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący dixielandu
Wiktionary
rzecz. dixieland
Wiktionary
wzornictwo, projektowanie, projekt; design
SJP.pl
Design (z ang. design /dɪˈzaɪn/, wzór), wzornictwo, dizajn lub wzornictwo przemysłowe (z ang. industrial design) – wieloznaczny termin odnoszący się do przedmiotów użytkowych i dzieł sztuki, oznaczający ich wygląd albo projektowanie. Design można zdefiniować jako „ogół działań o charakterze twórczym, dotyczącym projektowania dóbr i usług, których celem jest tworzenie wartości dodanej z perspektywy klienta, firmy oraz w wymiarze całego kraju jego powstawania”
Wikipedia
projektant przedmiotów lub systemów użytkowych; designer
SJP.pl
projektantka przedmiotów lub systemów użytkowych; designerka
SJP.pl
diesel; potocznie:
1. typ tłokowego silnika spalinowego, napędzanego olejem napędowym; silnik dieslowski, silnik Diesla; ropniak;
2. samochód z silnikiem Diesla; ropniak;
3. olej napędowy
SJP.pl
recytatorka, recytująca zwłaszcza teksty do muzyki; diseuse
SJP.pl
przymiotnik od: Dijon
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dijon, dotyczący Dijon (miasta we Francji)
Wiktionary
rzecz. Dijon
Wiktionary
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
[czytaj: didżej] skrót od: disc jockey (didżej, dyskdżokej)
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskoosobowego
(1.1) muz. osoba grająca muzykę na dyskotekach, najczęściej przy pomocy gramofonów;
Wiktionary
DJ (ang. disc jockey) – osoba zajmująca się dobieraniem oraz odtwarzaniem i miksowaniem muzyki na żywo. DJ najczęściej stara się stworzyć płynność muzyczną w swoim występie, łącząc ze sobą różne utwory muzyczne, dodając efekty dźwiękowe, sample, utwory typu a capella. DJ-e turntabliści posługują się także skreczem.
Wikipedia
IPA: ˈdʲid͡ʒɛj, AS: dʹiǯei ̯
Wiktionary
rzecz. didżej mos.
przym. didżejski
Wiktionary
(1.1) didżej, dyskdżokej
Wiktionary
dawna (1942-1972) nazwa Dżakarty, stolicy Indonezji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto leżące w południowo-zachodnim Kosowie w regionie Peć;
Wiktionary
Djakowica (Ðakovica, Ђаковица; alb. Gjakova lub Gjakovë) – miasto leżące w południowo-zachodnim Kosowie w regionie Peć. Czwarte co do wielkości miasto kraju. Ośrodek przemysłu (włókienniczego, spożywczego) i rzemiosła (złotnictwo).; meczet (XVI wiek), domy w stylu bałkańskim i orientalnym. W pobliżu miasta wydobycie rud chromu.
Wikipedia
przym. djakowicki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Djakowicą, dotyczący Djakowicy
Wiktionary
rzecz. Djakowica ż.
Wiktionary
[czytaj: dżembe] afrykański bęben w kształcie kielicha
SJP.pl
Djembe [wym. dżembe] lub jembe – instrument muzyczny z Afryki (najpopularniejszy na zachodzie kontynentu), stanowiący rodzaj kielicha jednomembranowego bębna. Membrana djembe zrobiona jest zazwyczaj ze skóry koziej lub rzadziej z bydlęcej (dawniej z antylopiej), naciągniętej za pomocą specjalnie splatanego sznura (tradycyjnie) bądź śrub (współcześnie). Istnieją również modele bez możliwości strojenia (np. produkowane przez firmę Remo).
Wikipedia
skrót od: dokonany
SJP.pl
skrót
(1.1) = kośc. diakon
Wiktionary
(1.1) W dniu odpustu parafię odwiedzili ks. Dominik Stolarczyk i dk. Mateusz Komorowski.
(1.1) W kancelarii parafialnej pomoże w tym tygodniu dk. Zbyszek.
Wiktionary
rzecz. diakon m.
Wiktionary
skrót od: Dyskusyjny Klub Filmowy
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = film. dyskusyjny klub filmowy
Wiktionary
Dyskusyjny klub filmowy (DKF, ang. film society, fr. ciné club) – zrzeszenie miłośników sztuki filmowej, mające na celu pogłębianie wiedzy członków klubu na temat tej sztuki oraz jej popularyzację. Głównym sposobem realizacji tych celów są projekcje filmów o wysokich walorach artystycznych lub poznawczych. Jednak z założenia DKF nie ogranicza się tylko do takiej formy, uzupełniając projekcje o prelekcje, dyskusje, spotkania z twórcami, publikacje.
Wikipedia
IPA: dɛ‿ka‿ˈɛf, AS: de‿ka‿ef
Wiktionary
dag; dekagram
SJP.pl
Kilogram, oznaczenie kg – jednostka masy, w Międzynarodowym Układzie Jednostek Miar (SI) jest jednostką podstawową.
W Międzynarodowym Układzie Miar jest to jedyna jednostka podstawowa posiadająca przedrostek (kilo).
Wikipedia
dal; dekalitr
SJP.pl
skrót od: dekametr; dam
SJP.pl
dcl; decylitr
SJP.pl
Litr, oznaczenie l (mała litera) – pozaukładowa jednostka objętości. W przeliczeniu na jednostki SI 1 l = 1/1000 m³ = 1 dm³.
W USA, Kanadzie, Australii do oznaczania tej jednostki stosuje się oficjalnie wielką literę L, w pozostałych krajach świata, w tym w Polsce, normą jest stosowanie małej litery l, choć stosowanie wielkiej litery jest również dopuszczalne.
Wikipedia
przyimek łączący się z dopełniaczem
SJP.pl
przyimek
(1.1) …używany w konstrukcjach, w których wyrażenie po przyimku określa cel, przeznaczenie, kierunek przekazania czegoś przez wykonawcę czynności
(1.2) …używany w konstrukcjach, w których wyrażenie po przyimku określa adresata uczuć wykonawcy czynności
Wiktionary
(1.1) Ten prezent jest dla ciebie.
(1.1) Ten film jest dla dorosłych.
(1.2) Pan jest dla mnie bardzo uprzejmy.
Wiktionary
IPA: dla, AS: dla
Wiktionary
zaim. dlaczego
Wiktionary
okrzyk wyrażający zdziwienie, także gniew
SJP.pl
zaimek przysłówkowy rozpoczynający zdanie pytajne:
a) niezależne (np. "Dlaczego nie rozumiesz ZDS-u?");
b) zależne (np. "Nie mam pojęcia, dlaczego nie rozumiesz ZDS-u.")
SJP.pl
zaimek pytajny
(1.1) …używany w zdaniach, w których pytający pyta o przyczynę lub cel jakiejś czynności
zaimek względny
(2.1) …używany w zdaniach podrzędnych określających przyczynę lub cel czynności
Wiktionary
Dlaczego – ogólnopolski miesięcznik dla studentów ukazujący się w latach 1998–2011.
"Dlaczego" poruszała tematykę związaną ze studiami, karierą, pracą, finansami. Na łamach pisma publikowane były też artykuły traktujące o problemach młodych ludzi oraz o możliwościach spędzania wolnego czasu. W ramach pisma ukazuje się comiesięczny dodatek "Extra poradnik". Do magazynu dołączane są płyty CD o różnorodnej tematyce skierowanej do młodych ludzi, takiej jak muzyka, film czy sport. Wydawcą magazynu była Platforma Mediowa Point Group.
Wikipedia
(1.1) Dlaczego jedziemy tyłem?
(2.1) Nie odpowiedział, dlaczego wczoraj nie przyszedł na spotkanie.
Wiktionary
IPA: dlaˈt͡ʃɛɡɔ, AS: dlačego
Wiktionary
przyim. dla
Wiktionary
(1-2) czemu, po co, z jakiego powodu, z jakiej przyczyny, pot. czego
Wiktionary
potocznie: z niewiadomego powodu, w nieokreślonym celu, np. "Ona dlaczegoś nas ostatnio unika."; czemuś, czegoś
SJP.pl
"dlaczego" wzmocnione partykułą "-ż"; dlaczegóż
SJP.pl
zaimek pytajny
(1.1) wzmocnione „dlaczego” w znaczeniu: „zaimek pytający, używany w zdaniach, w których pytający pyta o przyczynę lub cel jakiejś czynności”
Wiktionary
(1.1) Bo dlaczegóż nie pozwolić człowiekowi być sobą? Dlaczegóż odmalowywać miłość jako hydrę podziemi? Dlaczegóż negacja wolności, jej piętnowanie, jako czegoś diabelskiego? Dlaczegóż w końcu odrzucanie istoty człowieka jakim naprawdę jest?
Wiktionary
(1.1) czegoż, czegóż, dlaczego, dlaczegoż
Wiktionary
rzadko: dlaczegożeś; "dlaczegoż" połączone z końcówką czasownikową "-eś" (np. "Dlaczegoż-eś nie wygrał?" = "Dlaczegoż nie wygrałeś?")
SJP.pl
"dlaczegoż" połączone z końcówką czasownikową "-eś" (np. "Dlaczegożeś nie wygrał?" = "Dlaczegoż nie wygrałeś?")
SJP.pl
dla niego
SJP.pl
forma ściągnięta
(1.1) książk. dla niego
Wiktionary
IPA: dlãɲ, AS: dlãń
Wiktionary
spójnik wprowadzający wypowiedzenia podrzędne; ponieważ
SJP.pl
spójnik
(1.1) …używany w budowie współrzędnego zdania wynikowego
(1.2) …używany w budowie podrzędnego zdania przyczynowego
Wiktionary
(1.1) Padał deszcz, dlatego wychodząc z domu wzięła ze sobą parasol.
(1.2) Krzyczał dlatego, że się zdenerwował.
Wiktionary
IPA: dlaˈtɛɡɔ, AS: dlatego
Wiktionary
(1.1) z tego powodu, więc; gw-pl|Górny Śląsk|bezto.
(1.2) z tego powodu, ponieważ, pot. bo
Wiktionary
"dlatego" wzmocnione partykułą "-ż"; dlategóż
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = grykomp. ang. downloadable content (zawartość do pobrania); rozszerzenie do gry udostępniane przez Internet ;
Wiktionary
(1.1) Najnowsze DLC do gry zawiera nową kampanię.
Wiktionary
(od łac. dosis letalis minima - minimalna dawka śmiertelna) - wyznacznik stopnia toksyczności substancji trujących
SJP.pl
dcm; decymetr
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: Direct Memory Access
SJP.pl
rosyjskie imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w obwodzie moskiewskim;
Wiktionary
Dmitrow (ros. Дмитров) – miasto w Rosji, w obwodzie moskiewskim, port na kanale Moskiewskim, położony 65 km od Moskwy, 68 tys. mieszkańców (2021).
Wikipedia
przym. dmitrowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dmitrowem, dotyczący Dmitrowa
Wiktionary
rzecz. Dmitrow mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko wielu wybitnych Polaków, m.in.:
a) Antoni (1896-1983), biochemik;
b) Henryk (pseud. Henry D. Sanders) (1810-63), rzeźbiarz;
c) Mariusz (1930-92), aktor, reżyser
SJP.pl
Dmochowski może się odnosić do:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Dmosin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie brzezińskim, w gminie Dmosin.
Dmosin uzyskał lokację miejską w 1430 roku, zdegradowany w 1579 roku. Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie rawskim ziemi rawskiej województwa rawskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Dmosin, gmina wiejska w województwie łódzkim
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. kierunek polityczny, społeczny reprezentowany przez Romana Dmowskiego i jego zwolenników, zwykle w znaczeniu pejoratywnym
Wiktionary
(1.1) Dmowszczyzna brnie, niestety, w swych burdach antysemickich, wzmacniając pułkownikowski rząd i rozbijając własne organizacje.
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. biol. dimetylotryptamina;
(1.2) chem. deoksymetylotestosteron
(1.3) chem. grupa dimetoksytrytylowa
Wiktionary
Wikipedia
1. powietrze wtłaczane za pomocą dmuchawy, wentylatora lub miecha do pieca albo ogniska kowalskiego, w celu utrzymania w nich wysokiej temperatury
2. dawniej: dmuchnięcie, podmuch, powiew
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dmuchnąć)
(1.1) wypuszczać powietrze z ust
czasownik przechodni niedokonany (dk. dmuchnąć)
(2.1) wulg. o mężczyźnie: odbywać stosunek płciowy z kobietą
Wiktionary
(1.1) Marek długo dmuchał na gorący obiad.
Wiktionary
IPA: ˈdmuxat͡ɕ, AS: dmuχać
Wiktionary
rzecz. dmuchaniec mrz., dmuch m., dmuchawa ż., dmuchawka ż., dmucharka ż., dmuchalnia ż., dmuchawiec m., dmuchacz m., dmuchanie n., dmuchnięcie n.
czas. dmuchnąć dk., nadmuchiwać ndk., rozdmuchiwać ndk., wydmuchiwać ndk.
przym. nadmuchany, dmuchawkowy
Wiktionary
(1.1) dąć
(2.1) dymać, ruchać
Wiktionary
1. ten, kto dmucha, dmie;
2. robotnik w hucie szklanej wydmuchujący przedmioty z ciekłego szkła
SJP.pl
zakład produkujący przedmioty z wydmuchiwanego szkła
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dmuchańcem, dotyczący dmuchańca
Wiktionary
rzecz. dmuchaniec m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wypuszczanie powietrza ustami
(1.2) wulg. o mężczyźnie odbywanie stosunku płciowego
Wiktionary
IPA: dmuˈxãɲɛ, AS: dmuχãńe
Wiktionary
czas. dmuchać ndk., dmuchnąć dk.
rzecz. dmuchaniec mrz., dmuchnięcie n., dmuch m., dmuchawiec m., dmuchawa ż.
Wiktionary
(1.2) posuwanie
Wiktionary
potocznie: urządzenie do skakania wypełniane powietrzem; skakaniec, pompowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. instalacja w formie wielkiej wypełnionej powietrzem zabawki do skakania dla dzieci, np. w kształcie zamku, zjeżdżalni itp.
(1.2) pot. mobilny, pneumatyczny nośnik reklamy zewnętrznej stosowany głównie na imprezach plenerowych
Wiktionary
Dmuchaniec (często w l.mn. dmuchańce) – urządzenie rekreacyjne służące zabawie, będące wyposażeniem parków zabaw bądź wynajmowane okazjonalnie na festyny i imprezy.
Choć pierwotnie wynalezione przez Johna Scurlocka jako atrakcja przeznaczona dla dzieci, parki, w których również dorośli mogą bawić się na dmuchańcach zdobywają rosnącą popularność.
Wikipedia
rzecz. dmuchanie n., nadmuchiwanie n., nadmuchanie n., wydmuchiwanie n., wydmuchanie n., podmuchanie n., dmuchawiec m., dmuch m., podmuch m., dmuchanko n., wydmuszka n., dmuchawa ż., nadmuch m., podmuch m., wydmuch m., zdmuchiwanie n., zdmuchnięcie n.
czas. dmuchać ndk., nadmuchiwać ndk., nadmuchać dk., wydmuchiwać ndk., wydmuchać dk., podmuchać dk., zdmuchiwać ndk., zdmuchnąć dk.
przym. dmuchańcowy, dmuchawcowy, wydmuszkowy, podmuchowy
Wiktionary
maszyna wydmuchująca sprężone powietrze, używana w górnictwie
SJP.pl
1. rodzaj wentylatora;
2. urządzenie do przenoszenia z prądem powietrza ziarna, słomy itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. rodzaj wentylatora o ukierunkowanym strumieniu powietrza
(1.2) techn. roln. urządzenie do przenoszenia ziarna, słomy itp. prądem powietrza z wentylatora
(1.3) techn. maszyna do sprężania gazów do ciśnienia nie większego od 3 atmosfer
Wiktionary
Dmuchawy są maszynami roboczymi sprężającymi gaz do stosunkowo niskich ciśnień, potrzebnych w zasadzie do pokonywania oporów przepływu przez sieć przewodów i włączonych w nią urządzeń. Najczęściej dmuchawami nazywamy maszyny przetłaczające gaz, które przy gęstości gazu q = 1,2 kg/m³, wytwarzają spiętrzenie w granicach od 13 do 200 kPa (0,13 do 2 at).
Wikipedia
rzecz. dmuch m., podmuch m., wydmuch m., dmucharka ż., dmuchalnia ż., dmuchawiec m., dmuchacz m., dmuchanie n., dmuchnięcie n., nadmuchiwanie n., nadmuchanie n., rozdmuchiwanie n., rozdmuchanie n., wydmuchiwanie n., wydmuchanie n., zdmuchiwanie n., zdmuchnięcie n., podmuchanie n., podmuchiwanie n., przedmuchiwanie n., przedmuchanie n.
:: zdrobn. dmuchawka ż.
czas. dmuchać ndk., dmuchnąć dk., nadmuchiwać ndk., nadmuchać dk., rozdmuchiwać ndk., rozdmuchać dk., wydmuchiwać ndk., wydmuchać dk., zdmuchiwać ndk., zdmuchnąć dk., podmuchać ndk., podmuchiwać ndk., przedmuchiwać ndk., przedmuchać dk.
przym. dmuchawkowy
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dmuchawcem, dotyczący dmuchawca
Wiktionary
rzecz. dmuchawiec m., dmuchaniec mrz.
Wiktionary
roślina zielna z rodziny astrowatych (złożonych), o liściach zebranych w przyziemną rozetę, żółtych kwiatach i owocach zaopatrzonych w puch, występująca w Eurazji; brodawnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. bot. przekwitnięty kwiat mniszka lekarskiego
Wiktionary
Wikipedia
IPA: dmuˈxavʲjɛt͡s, AS: dmuχavʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. dmuchaniec mrz., dmuchanie n., dmuchawka ż., dmuchnięcie n., dmuchawa ż.
czas. dmuchać ndk., dmuchnąć dk.
przym. dmuchawcowy
Wiktionary
Dmuchawka, inaczej świstuła lub pokuna – broń używana w Ameryce Południowej, Ameryce Środkowej, Indochinach, Indonezji i Indiach. Dmuchawkę sporządza się z rury bambusowej lub dwóch równoległych, ręcznie frezowanych wzdłuż krawędzi kawałków drewna, oplecionych tak, aby łącznie stworzyły wydrążony w środku rdzeń. Dmuchawki mają długość do około 4,5 metra. Silnym dmuchnięciem wystrzeliwuje się z nich małą strzałkę (zwaną również igłą), niekiedy zatrutą kurarą. Filipińczycy stosowali dmuchawki o długości do 1 metra, Dajakowie z Borneo około 1,8 metra, a Paragwajczycy do 4,5 metra. Długość strzałki mieści się w przedziale od 7,5 cm do 45 cm. Broń ta w zależności od pochodzenia posiada nazwę własną charakterystyczną dla danego rejonu świata. Dmuchawka z Japonii nazywana jest fukidake. Interesującą bronią Dayaków z Borneo jest dmuchawka zwana przez nich sumpitan lub sumpit. Ta broń kombinowana posiada grot włóczni przymocowany pod wylotem rury dmuchawki, czyli jest bronią miotającą i drzewcową.
Wikipedia
przymiotnik od: dmuchawka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z dmuchawką, wyposażony w dmuchawkę
Wiktionary
rzecz. dmuchawka ż., dmuchawa ż.
czas. dmuchać
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. dmuchać)
(1.1) dokonany od|dmuchać.
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(2.1) pot. ukraść coś
Wiktionary
(2.1) Gdy przechodziliśmy koło stoiska z warzywami, dmuchnęła dwie kiście winogron.
Wiktionary
IPA: ˈdmuxnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: dmuχnõńć
Wiktionary
rzecz. dmuchanie n., dmuchawiec mrz., dmuchnięcie n., dmuchawa ż.
czas. dmuchać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dmuchnąć.
Wiktionary
IPA: dmuxʲˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: dmuχʹńė̃ńće
Wiktionary
czas. dmuchnąć, dmuchać
rzecz. dmuchanie n., dmuchawiec mrz., dmuchawa ż.
Wiktionary
miernik przepływu gazów, najczęściej stosowany do pomiaru szybkości przepływu gazów w silnikach samolotów lub samochodów
SJP.pl
w przypadku szkła: kształtowany przez dmuchanie
SJP.pl
roślina z rodziny wiechlinowatych, w Polsce uprawiana jako trawa ozdobna
SJP.pl
Dmuszek jajowaty (Lagurus ovatus L.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Reprezentuje monotypowy rodzaj dmuszek Lagurus. Pierwotny jego zasięg obejmuje rejon Morza Śródziemnego i atlantyckich wybrzeży zachodniej Europy. Rozprzestrzeniony został na inne kontynenty. Uprawiany jest jako trawa ozdobna, także w Polsce.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie radziechowskim obwodu lwowskiego;
Wiktionary
Dmytrów (ukr. Дмитрів) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie szeptyckim. Liczy 1476 mieszkańców.
W II Rzeczypospolitej do 1934 roku wieś stanowiła samodzielną gminę jednostkową w powiecie radziechowskim w woj. tarnopolskim. W związku z reformą scaleniową została 1 sierpnia 1934 roku włączona do nowo utworzonej wiejskiej gminy zbiorowej Chołojów w tymże powiecie i województwie. Po wojnie w wyniku zmiany granic wieś została włączona do Ukraińskiej SRR.
Wikipedia
przym. dmytrowski
Wiktionary
skrót od: Księga Daniela - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Starego Testamentu
SJP.pl
skrót
(1.1) = Księga Daniela
Wiktionary
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa dãˈɲɛla, AS: ḱśẽŋga dãńela
Wiktionary
skrót od: dzień (odczytywany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = dnia
Wiktionary
(1.1) Od dn. 20 (= dwudziestego) maja br. rozpocznie się remont klatki schodowej.
Wiktionary
IPA: dʲɲa, AS: dʹńa
Wiktionary
dna moczanowa (potocznie skaza moczanowa), zapalenie stawów o charakterze napadowym, potem przewlekłym, spowodowane krystalizacją moczanu sodu w płynie stawowym, należy do chorób reumatycznych; artretyzm
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki
(1.1) biol. chem. kwas deoksyrybonukleinowy, biorący udział w biosyntezie białka i przenoszeniu cech dziedzicznych;
(1.2) biol. kod genetyczny dający się ustalić na podstawie analizy kwasu DNA (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Adenina łączy się z tyminą w DNA i z uracylem w RNA.
(1.2) Celem naszego badania jest rozkodowanie niektórych fragmentów DNA.
Wiktionary
IPA: dɛ‿ɛ̃n‿ˈa, AS: de‿ẽn‿a
Wiktionary
rzecz. RNA n./m.
Wiktionary
(1.1) współcz. kwas deoksyrybonukleinowy; przest. kwas dezoksyrybonukleinowy
Wiktionary
świtać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) stawać się dniem
Wiktionary
(1.1) — Cóż, luba, prawda, że jeszcze nie dnieje? — O, dnieje, dnieje! Idź, śpiesz się, uciekaj!
(1.1) (…) i choć czasem • ze zdziwienia przecieram oczy • zakamarki duszy melancholią ścielę • by nie zabrakło słów do spełnienia nocy • przecież najpiękniej… • – w twoich ramionach dnieję
Wiktionary
rzecz. dzień m., dzionek m., dnienie n., dziennik m., dzienniczek m., dniówka ż., dziennikarz m., dziennikarka ż., dziennikarstwo n., codzienność ż.
przym. dzienny, codzienny, dziennikowy, dziennikarski, dniówkowy, dniowy
przysł. dziennie, codziennie, dniówkowo, dniem
Wiktionary
(1.1) świtać, rozwidniać się
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w ciągu dnia, gdy jest jasno
forma rzeczownika.
(2.1) N. lp. od: dzień
Wiktionary
(1.1) Czuwał u jej łóżka dniem i nocą.
Wiktionary
rzecz. dzień mrz.
czas. dnieć ndk.
przym. dzienny
Wiktionary
(1.1) w dzień, za dnia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dnieć.
Wiktionary
czas. dnieć
rzecz. dzień ż./mrz.
Wiktionary
1. rzeka w Rosji, na Białorusi i Ukrainie;
2. miasto na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka uchodząca do Morza Czarnego, przepływająca przez Rosję, Białoruś i Ukrainię;
(1.2) geogr. miasto w obwodzie dniepropetrowskim na Ukrainie;
Wiktionary
Dniepr (ukr. Дніпро, Dnipro; ros. Днепр, Dniepr; biał. Дняпро, Dniapro) – rzeka w Rosji, na Białorusi i Ukrainie, w zlewisku Morza Czarnego; dł. 2285 km – jedna z najdłuższych w Europie.
Wypływa z Wałdaju, płynie w kierunkach przeważnie południowych przez rozległe tereny Niziny Wschodnioeuropejskiej, uchodzi do Limanu Dniepru i Bohu; najważniejsze miasta nad rzeką: Smoleńsk (Rosja), Mohylew (Białoruś), Kijów, Czerkasy, Dniepr, Zaporoże, Chersoń (Ukraina).
Wikipedia
(1.1) I step zamiera we mnie niby Dniepr pod tamą, i światło na gałęziach przepływa strzeliście.
Wiktionary
IPA: dʲɲɛpr̥, AS: dʹńepr̦
Wiktionary
rzecz. Naddnieprze n., Zadnieprze n., Dnieprowszczyzna ż.
przym. dnieprowy, dnieprzański, naddnieprzański, zadnieprzański, dnieprowski, dniprowski
Wiktionary
(1.2) hist. Jekaterynosław m. (1787–1796 oraz 1802–1926), Noworosyjsk m. (1796-1802), Dniepropietrowsk m. (1926-1991), Dniepropetrowsk m. (1991-2016)
Wiktionary
w latach 1936-2016: Kamieńskie (miasto na Ukrainie)
SJP.pl
Kamieńskie (ukr. Кам'янське, Kamjanśke), w latach 1936–2016 Dnieprodzierżyńsk (ukr. Дніпродзержинськ, Dniprodzerżynśk) – miasto na Ukrainie, w obwodzie dniepropetrowskim, nad Dnieprem. 1 stycznia 2022 liczyło 226 845 mieszkańców.
Ośrodek hutnictwa żelaza, przemysłu taboru kolejowego (wagony), chemicznego, materiałów budowlanych. Działa tu także elektrownia wodna o mocy 352 MW.
Wikipedia
dawniej: Dniepr (miasto na Ukrainie); Dniepropietrowsk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. Dniepr, miasto na Ukrainie (polski egzonim odpowiadający nazwie miasta w latach 1991-2016);
Wiktionary
Dniepr (ukr. Дніпро, Dnipro) – miasto w środkowo-wschodniej części Ukrainy, na obu brzegach Dniepru i u ujścia Samary. Na początku 2021 r., z liczbą 980 948 mieszkańców, Dniepr zajmował 4. miejsce wśród najludniejszych ukraińskich miast. Stolica obwodu dniepropetrowskiego.
Wikipedia
rzecz. Dniepropetrowszczyzna ż.
przym. dniepropetrowski
Wiktionary
(1.1) Dniepr (od 2016), hist. Jekaterynosław (1787–1796 oraz 1802–1926), Noworosyjsk (1796-1802), Dniepropietrowsk (1926-1991)
Wiktionary
1. → Dniepropetrowsk; dniepropietrowski;
2. obwód dniepropetrowski - jeden z 24 obwodów Ukrainy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dniepropetrowskiem, dotyczący Dniepropetrowska (obecnie miasto Dniepr)
Wiktionary
rzecz. Dniepropetrowsk mrz.
Wiktionary
(1.1) war. dniepropietrowski
Wiktionary
dawniej: Dniepr (miasto na Ukrainie); Dniepropetrowsk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. Dniepr, miasto na Ukrainie (polski egzonim w latach 1926-1991);
Wiktionary
Dniepr (ukr. Дніпро, Dnipro) – miasto w środkowo-wschodniej części Ukrainy, na obu brzegach Dniepru i u ujścia Samary. Na początku 2021 r., z liczbą 980 948 mieszkańców, Dniepr zajmował 4. miejsce wśród najludniejszych ukraińskich miast. Stolica obwodu dniepropetrowskiego.
Wikipedia
(1.1) Skromna jednobramkowa zaliczka Kolejorza wywalczona w Dniepropietrowsku okazała się wystarczająca – mistrz Polski awansował do fazy grupowej Ligi Europy.
Wiktionary
rzecz. Dniepropietrowszczyzna ż.
przym. dniepropietrowski
Wiktionary
(1.1) Dniepr (od 2016), hist. Jekaterynosław (1787–1796 oraz 1802–1926), Noworosyjsk (1796-1802), Dniepropetrowsk (1991-2016)
Wiktionary
→ Dniepropietrowsk (miasto na Ukrainie); dniepropetrowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zob. dniepropetrowski.
Wiktionary
rzecz. Dniepropietrowsk mrz.
Wiktionary
→ Dniepr (rzeka}; dnieprzański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dnieprem, położony niedaleko niego
Wiktionary
rzecz. Dniepr mrz.
Wiktionary
(1.1) dnieprzański
Wiktionary
→ Dniepr (rzeka); dnieprowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Dnieprem (rzeką uchodzącą do Morza Czarnego)
Wiktionary
rzecz. Dniepr mrz.
Wiktionary
(1.1) dnieprowy
Wiktionary
rzeka na Ukrainie i w Mołdawii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka wypływająca z Karpat Wschodnich, uchodząca do Morza Czarnego, a przepływająca przez Ukrainę i Mołdawię;
Wiktionary
Dniestr (ukr. Дністер, Dnister, rum. Nistru, w starożytności gr. Tyras lub Nester) – rzeka płynąca przez Ukrainę i Mołdawię (a w praktyce będąc granicą mołdawsko-naddniestrzańską). Rzeka należy do zlewiska Morza Czarnego. Długość – 1362 km, powierzchnia zlewni – ok. 68 tys. km².
Wikipedia
(1.1) Podole położone jest nad północnymi dopływami środkowego Dniestru.
Wiktionary
IPA: dʲɲɛstr̥, AS: dʹńestr̦
Wiktionary
rzecz. Dniestrowsk mrz., Nowodniestrowsk mrz., Naddniestrze n., Poddniestrze n.
przym. dniestrzański, naddniestrzański, zadniestrzański, dolnodniestrzański, górnodniestrzański, dniestrowy, dniestrowski
Wiktionary
przymiotnik od: Dniestr; dniestrzański
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Dniestrem
Wiktionary
rzecz. Dniestr mrz.
Wiktionary
(1.1) dniestrzański
Wiktionary
przymiotnik od: Dniestr; dniestrowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Dniestrem
Wiktionary
rzecz. Dniestr mrz.
Wiktionary
(1.1) dniestrowy
Wiktionary
dawniej: spędzać dzień
SJP.pl
czasownik
(1.1) daw. spędzać dzień
Wiktionary
(1.1) Tu nocował albo dniował ktoś inny, ktoś nieznany, ktoś, kto czai się może gdzieś w załomie muru.
Wiktionary
IPA: ˈdʲɲɔvat͡ɕ, AS: dʹńovać
Wiktionary
1. dzień pracy objętej wynagrodzeniem;
2. wynagrodzenie otrzymywane za jeden dzień pracy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dzień pracy zarobkowej
(1.2) system płacy, w którym wynagrodzenie dzienne jest związane z liczbą przepracowanych godzin
(1.3) wynagrodzenie za przepracowany dzień
Wiktionary
Płaca (z łac. pensio, inne nazwy wynagrodzenie, pensja, zapłata, gratyfikacja) – ogół wydatków pieniężnych i innych świadczeń wypłacanych pracownikom z tytułu zatrudnienia w podmiocie gospodarczym. Obejmuje wypłaty pieniężne, inne świadczenia oraz wartość tzw. świadczeń w naturze (towary, materiały, usługi itp.) lub ekwiwalenty wypłacane pracownikom lub innym osobom fizycznym przez pracodawcę za wykonaną na jego rzecz pracę.
Wikipedia
(1.1) Mam już za sobą cztery dniówki w tej pracy i na razie nie narzekam.
(1.2) Zenek nie ma stałej pracy. Pracuje na dniówki po różnych budowach.
(1.3) Andrzej przepuścił całą dniówkę, grając na automatach.
Wiktionary
rzecz. dzień m., dnienie n., codzienność ż.
czas. dnieć ndk.
przym. dniówkowy, dzienny, dniowy, codzienny
przysł. dziennie, codziennie
Wiktionary
potocznie: osoba pracująca według stawek dziennych; pracownik dniówkowy
SJP.pl
związany z dniówką
SJP.pl
dzienny;
1. przypadający na pojedynczy dzień;
2. dawniej: związany z dniem, dotyczący dnia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. zob. dzienny.
Wiktionary
(1.1) Do pokoi na parterze nie dochodzi nawet dniowe światło.
Wiktionary
czas. dnieć ndk.
rzecz. dniówka ż., dnienie n., dzień mrz.
Wiktionary
(1.1) dzienny
Wiktionary
spód czegoś, dolna powierzchnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dolna powierzchnia wgłębienia w skorupie ziemskiej, np. koryta rzeki lub wąwozu
(1.2) wewnętrzna, dolna ścianka jakiegoś przedmiotu
(1.3) przen., największa intensywność jakiegoś negatywnego zjawiska
(1.4) przen. pogard. o kimś, kto wykazuje kompletną ignorancję w jakiejś dziedzinie lub o kimś bezwartościowym moralnie
(1.5) przen. pogard. o czymś bezwartościowym lub bardzo brzydkim
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na początku lat siedemdziesiątych zorganizowano kilka wypraw naukowych na dno Atlantyku, ale nie znaleziono nic oprócz mułu i starych wylewów lawy.
(1.2) Po przeprowadzeniu doświadczenia na dnie probówki pozostał osad.
(1.4) Staczasz się na dno, mój kolego.
(1.5) Przecież ten film to istne dno!
Wiktionary
IPA: dnɔ, AS: dno
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. denko n.
przym. denny
Wiktionary
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) inform. ang. domain name system → system nazw domenowych; system, który pozwala na zamianę tekstowych adresów internetowych na adresy IP;
(1.2) inform. pot. adres serwera DNS (1.1)
(1.3) chem. kwas dinitrosalicylowy
Wiktionary
(1.2) Konfiguracja drukarki w domenie wymaga podania obu DNS-ów.
Wiktionary
1. solmizacyjna nazwa dźwięku c
2. przyimek łączący się z dopełniaczem
SJP.pl
przyimek
(1.1) …określający końcowy punkt w przestrzeni
(1.2) …określający maksymalną wartość
(1.3) …określający końcowy punkt w czasie
(1.4) …określający przeznaczenie, użytek
(1.5) …określający przynależność, własność
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) muz. nazwa solmizacyjna dźwięku C;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Historia ta wydarzyła się w pociągu do Berlina.
(1.2) Tam dodawanych jest do kilkuset słów dziennie.
(1.3) Prace nad projektem planowaćanujemy ukończyć do końca kwietnia.
(1.4) Garnka do gotowania mleka nie należy używać do innych celów.
(1.5) Ta posesja obok należy do syna ministra, choć wcześniej należała do skarbu państwa.
Wiktionary
IPA: dɔ, AS: do
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
(1.1-4) notowany od XIV wieku; ogsłow. z etym|prasłow|*do. (aż do; por. łot. gwara. da) z etym|praindoeur|*do. z pierwiastka zaimkowego etym|praindoeur|*de-., etym|praindoeur|*do-. (por. starołac. en-do, nowsze in-du w, wewnątrz, w obrębie, swn. za do)
(2.1) z etym|wł|do. (to samo znaczenie), będącego zamiennikiem wcześniejszej nazwy ut, od pierwszej sylaby łacińskiego hymnu Ut queant laxis.
uwagi.
(2.1) zoblistę|do|re|mi|fa|sol|la|si|do.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) deri në
* angielski: (1.1) to; (1.2) up to; (1.3) until, 'til; (1.4) for; (1.5) to
* arabski: (miejsce) إلى, (czas) حتى
* bułgarski: (2.1) до n.
* chiński standardowy: (1.1) 到 (dào), 进 (jìn); (1.5) 给 (gěi)
* czeski: (1.1) k
* dari: (1.1) به
* dolnołużycki: (1.1) k, do; (1.3) do
* duński: (1.1) til; (1.2) til, op til; (1.3) til
* esperanto: (1.1) ĝis; (1.2) al; (1.3) ĝis; (1.4) por; (1.5) al; (2.1) do
* francuski: (1.1) à; (2.1) ut
* hawajski: (2.1) pā
* hebrajski: (1.1) ל־ (le); (1.2) עד (ad); (1.3) עד (ad)
* hindi: (1.1) तक (tak)
* jaćwieski: (1.1) ii
* japoński: (1.1) へ
* jidysz: (1.1) (z nazwami geograficznymi) קיין (kejn); (1.3) ביז (biz)
* kaszubski: (1.1) do; (1.2) do
* łaciński: (1.1) ad
* niderlandzki: (1.1) naar; (1.2) aan
* niemiecki: (1.1) in + Akk., nach + Dat., zu + Dat.; (1.3) bis; (2.1) do
* norweski (bokmål): (1.1) til; (1.2) til; (1.3) til
* norweski (nynorsk): (1.1) til; (1.2) til; (1.3) til
* nowogrecki: (1.1) σε
* perski: (1.1) به
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|do.}}
* rosyjski: (1.1) до, в, к, на; (1.2) до; (1.3) до, по; (1.4) для; (1.5) для; (2.1) до
* rumuński: (1.1) până la, către; (1.2) până la, către; (1.3) până la, către; (1.4) pentru
* slovio: (1.1) do
* szwabski: (1.1) zu
* szwedzki: (1.1) till; (1.2) till; (1.3) till
* ukraiński: (1.1) до
* węgierski: (2.1) dó
* włoski: (1.1) a, da, in; (1.2) circa, quasi; (1.3) a, fino a; (1.4) a, da, per; (2.1) do m.
źródła.
== do (język albański.) ==
wymowa.
znaczenia.
czasownik
(1.1) chcieć
(1.2) lubić
(1.3) kochać
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(1.1-4) ku
(2.1) C
Wiktionary
przedrostek
(1.1) …tworzący / modyfikujący czasowniki; dodaje znaczenie dopełnia stan lub czynność, zmienia aspekt z niedokonanego na dokonany
(1.2) …przymiotników, przysłówków i rzeczowników; nadaje wydźwięk dopełnienia się ich desygnatu
Wiktionary
IPA: dɔˈ, AS: do
Wiktionary
wprowadzany do arterii; dotętniczy
SJP.pl
1. przesunąć kogoś na najwyższe lub najkorzystniejsze stanowisko;
2. dawniej: dojść, posunąć się do końca
SJP.pl
1. przesuwać kogoś na najwyższe lub najkorzystniejsze stanowisko;
2. dawniej: dochodzić, posuwać się do końca
SJP.pl
1. okres 24 godzin;
2. okres wyodrębniony według jakiegoś kryterium, np. doba nowożytna
3. okres, w jakim planeta wykonuje pełen obrót o 360 stopni wokół własnej osi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miar. jednostka czasu równa czasowi obrotu Ziemi wokół własnej osi (24 godziny)
(1.2) przen. charakterystyczny okres
Wiktionary
Doba – astronomiczna jednostka miary upływu czasu związana z obrotem Ziemi wokół własnej osi (ale nie jest równa jednemu pełnemu obrotowi, który trwa 23 h 56 min 4,091 s). Jako urzędowa jednostka czasu zdefiniowana jest jako czas trwania 24 godzin = 1440 minut = 86 400 sekund. Początek doby astronomicznej może wypadać, w zależności od przyjętego założenia, w różnych porach ziemskiego dnia:
Wikipedia
(1.1) Prowodyr zamieszek został zatrzymany w areszcie przez dwie doby.
(1.2) W dobie Internetu błyskawiczna komunikacja jest czymś powszednim.
Wiktionary
IPA: ˈdɔba, AS: doba
Wiktionary
przym. dobowy
przysł. dobowo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. dokończyć badanie;
2. dawniej:
a) zbadać natarczywie, usilnie;
b) dobadać się - dowiedzieć się czegoś za pomocą natarczywego badania
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Dobczyce – miasto w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Dobczyce, położone w dolinie rzeki Raby, między Pogórzem Wiśnickim a Pogórzem Wielickim. Jeden z ośrodków miejskich aglomeracji krakowskiej.
Wikipedia
IPA: dɔpˈt͡ʃɨt͡sɛ, AS: dopčyce
Wiktionary
przym. dobczycki
Wiktionary
przymiotnik od: Dobczyce
SJP.pl
mieszkaniec Dobczyc (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Dobczyc (miasta w Polsce)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Inne znaczenia:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rasa psa obronnego o krótkiej sierści i czarnym umaszczeniu, należąca do tej samej grupy co pinczer, sznaucer, molos i szwajcarski pies pasterski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. silny i duży, wilkowaty pies z grupy pinczerów, o gładkiej ciemnej sierści;
Wiktionary
Doberman – rasa psa zaliczana do grupy pinczerów. Krajem pochodzenia tej rasy są Niemcy. W klasyfikacji FCI zaliczona została do grupy 2 (pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła, pozostałe rasy), sekcji 1 (pinczery i sznaucery). Psy tej rasy celem uzyskania kwalifikacji hodowlanych muszą być poddane próbom pracy. Typ wilkowaty.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) pies
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|niem|Dobermann.; od nazwiska hodowcy psów F. L. Dobermanna
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Rasy psów
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Doberman, Dobermann, Doberman Pinscher
* arabski: (1.1) دوبرمان
* baskijski: (1.1) doberman
* bułgarski: (1.1) доберман m.
* duński: (1.1) dobermann w.
* francuski: (1.1) dobermann m.
* hiszpański: (1.1) dóberman m.
* japoński: (1.1) ドーベルマン
* litewski: (1.1) dobermanas m.
* niemiecki: (1.1) Dobermann m.
* norweski (bokmål): (1.1) dobermann
* nowogrecki: (1.1) ντόμπερμαν m.
* perski: (1.1) دوبرمن
* rosyjski: (1.1) доберман-пинчер m.
* ukraiński: (1.1) до́берман m.
* włoski: (1.1) dobermann m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: dɔˈbɛrmãn, AS: dobermãn
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) pies
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|niem|Dobermann.; od nazwiska hodowcy psów F. L. Dobermanna
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Rasy psów
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Doberman, Dobermann, Doberman Pinscher
* arabski: (1.1) دوبرمان
* baskijski: (1.1) doberman
* bułgarski: (1.1) доберман m.
* duński: (1.1) dobermann w.
* francuski: (1.1) dobermann m.
* hiszpański: (1.1) dóberman m.
* japoński: (1.1) ドーベルマン
* litewski: (1.1) dobermanas m.
* niemiecki: (1.1) Dobermann m.
* norweski (bokmål): (1.1) dobermann
* nowogrecki: (1.1) ντόμπερμαν m.
* perski: (1.1) دوبرمن
* rosyjski: (1.1) доберман-пинчер m.
* ukraiński: (1.1) до́берман m.
* włoski: (1.1) dobermann m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
samica dobermana (psa obronnego o krótkiej sierści i czarnym umaszczeniu)
SJP.pl
1. dopłynąć do brzegu
2. zabić kogoś bliskiego śmierci
3. osiągnąć cel
4. wbić do końca
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dobijać)
(1.1) dokonany od|dobijać.
Wiktionary
IPA: ˈdɔbʲit͡ɕ, AS: dobʹić
Wiktionary
czas. dobijać ndk., bić ndk.
rzecz. dobicie n., dobijanie n., bicie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dobić.
Wiktionary
czas. dobić, bić
rzecz. dobijanie n.
Wiktionary
1. biegnąc, osiągnąć jakiś cel;
2. o głosie, dźwięku: dotrzeć z pewnej odległości;
3. osiągnąć jakiś moment, kres w czasie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. dobiegać)
(1.1) biegnąc, osiągnąć jakiś cel
(1.2) o czasie: nadejść, nastać
(1.3) o głosie, dźwięku: dotrzeć z pewnej odległości
(1.4) o drodze, ścieżce: zaprowadzić dokądś
(1.5) osiągnąć jakiś moment, kres w czasie
(1.6) o człowieku: osiągnąć jakiś wiek
Wiktionary
(1.1) Dobiegła do rozsuwanych bezszelestnie drzwi wieżowca.
(1.3) W nocnej ciszy dobiegły mnie stłumione odgłosy awantury.
(1.5) Końca dobiegła piąta kadencja samorządu.
(1.6) Gdy dobiegł czterdziestki, był już ministrem, potem dyrektorem koncernu, wreszcie mianowano go lordem.
Wiktionary
rzecz. dobieg mrz., dobiegaczka ż.
Wiktionary
(1.1-6) dobiegnąć
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Dobiesława, Dobosława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Dobie- ("stosowna, zdatna" albo "waleczna, dzielna") i -sława ("sława"). Po raz pierwszy odnotowane w dawnych dokumentach w 1284 roku. Imię to mogło oznaczać "ciesząca się słuszną sławą", "słynąca z dzielności" lub in. Niektóre możliwe staropolskie zdrobnienia: Dobachna, Dobala, Dobiechna, Dobka, Dochna.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobiechny lub z nią związany
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. końcówka biegu, dobieganie do mety;
2. droga samolotu od momentu dotknięcia kołami ziemi do zatrzymania się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. faza lądowania trwająca od zetknięcia się podwozia z ziemią do zatrzymania się statku powietrznego;
(1.2) środ. sport. dobieganie do mety
Wiktionary
Dobieg – faza lądowania polegająca na wyhamowaniu statku powietrznego po zetknięciu się podwozia z ziemią.
Długością dobiegu nazywa się drogę przebytą przez lądujący samolot od momentu zetknięcia z ziemią do czasu zatrzymania się. Długość dobiegu samolotu determinuje wymiary lotnisk.
Skrócenie dobiegu uzyskuje się poprzez zastosowanie:
Wikipedia
IPA: ˈdɔbʲjɛk, AS: dobʹi ̯ek
Wiktionary
czas. dobiegać/dobiec
Wiktionary
(1.1) finisz
Wiktionary
potocznie: używać czegoś do biegania aż do jakiegoś momentu
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) niedokonany od|dobiec.
(1.2) rzad. niedokonany od|dobiegnąć.
(1.3) daw. niedokonany od|dobieżeć.
Wiktionary
rzecz. dobieg mrz., dobiegaczka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. fot. tryb pracy aparatu fotograficznego polegający na przewidywaniu ruchu obiektu i na tej podstawie automatycznym korygowaniu ostrości; wyprzedzający autofocus
Wiktionary
(1.1) Dzięki dobiegaczce można zachować ostrość obiektów przybliżających się i oddalających od aparatu.
Wiktionary
IPA: ˌdɔbʲjɛˈɡat͡ʃka, AS: dobʹi ̯egačka
Wiktionary
czas. dobiegać ndk., dobiec dk.
rzecz. dobieganie, dobiegnięcie
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(2.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Dobiegniew (do 1945 niem. Woldenberg) – miasto w Polsce w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko-drezdeneckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Dobiegniew, położone nad jeziorem Wielgie. Przez miasto przepływa rzeka Mierzęcka Struga.
Ośrodek turystyczno-wypoczynkowy i usługowy. Przemysł spożywczy.
Według danych GUS z 30 czerwca 2024 Dobiegniew liczył 2970 mieszkańców.
Wikipedia
(2.1) Pan Dobiegniew, oprócz jeżdżenia rowerem, wykonuje również prywatnie strony internetowe.
Wiktionary
IPA: dɔˈbʲjɛ̇ɟɲɛf, AS: dobʹi ̯ėǵńef
Wiktionary
rzecz. Dobiegniewowa ż.
:: zdrobn. Gniewko m.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Dobiegniewa – żeńska forma imienia Dobiegniew, nienotowana w źródłach staropolskich.
Dobiegniewa imieniny obchodzi 30 stycznia.
Wikipedia
mieszkaniec Dobiegniewa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Dobiegniewa (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobiegniewy lub z nią związany
SJP.pl
Dobiegniew z małżonką; Dobiegniewowie
SJP.pl
Dobiegniew z małżonką; Dobiegniewostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobiegniewa lub z nim związany
SJP.pl
związany z dobiegiem
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Dobiemir, Dobiemiar, Dobiemier, Dobimir(?) – staropolskie imię męskie, złożone z członów Dobie- ("stosowny, zdatny" albo "waleczny, dzielny") i -mir ("pokój, spokój, dobro"). Imię to mogło oznaczać "ten, kto zapewnia pokój".
Dobiemir imieniny obchodzi 2 stycznia, 5 lutego i 7 sierpnia.
Wikipedia
Dobiemir z małżonką; Dobiemirowie
SJP.pl
Dobiemir z małżonką; Dobiemirostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobiemira lub z nim związany
SJP.pl
1. znajdować bezpośredni dostęp do czegoś;
2. odpowiadać sobie, dopasowywać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. dobrać)
(1.1) wybierać, wyszukiwać coś lub kogoś odpowiedniego
czasownik zwrotny niedokonany dobierać się (dk. dobrać się)
(2.1) znajdować łatwy dostęp do czegoś
(2.2) ukracać czyjąś bezkarność
(2.3) dobrze się z kimś dopasowywać, odpowiadać sobie wzajemnie
(2.4) próbować wykorzystać kogoś seksualnie
Wiktionary
(2.2) Nie można nad tym przejść obojętnie, zwłaszcza, gdy państwo bez żenady dobiera się do każdego, który jest na bakier z fiskusem i innymi wierzycielami.
(2.3) To istotna kwestia doboru małżeńskiego – homogamia. W pary dobierają się osoby o podobnej sytuacji społecznej, materialnej. Taka zasada obowiązuje w nowoczesnym społeczeństwie i realizowana jest nieświadomie: zakochujemy się w kimś o podobnym stylu życia, postawie […]
Wiktionary
rzecz. dobór m., dobranie n., dobieranie n.
czas. dobrać dk.
przym. doborowy, dobrany
Wiktionary
dający się dobrać, polegający na dobieraniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dobierać.
Wiktionary
rzecz. niedobieranie n., dobór mrz.
czas. dobrać, dobierać ndk.
Wiktionary
środowiskowo: wyszukiwarka internetowa umożliwiająca znalezienie produktów dopasowanych do szukanego produktu, kompatybilnych z szukanym produktem itp.
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dobieszków – wieś w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Stryków.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Dobiesława, Dobosława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Dobie- ("stosowna, zdatna" albo "waleczna, dzielna") i -sława ("sława"). Po raz pierwszy odnotowane w dawnych dokumentach w 1284 roku. Imię to mogło oznaczać "ciesząca się słuszną sławą", "słynąca z dzielności" lub in. Niektóre możliwe staropolskie zdrobnienia: Dobachna, Dobala, Dobiechna, Dobka, Dochna.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobiesławy lub z nią związany
SJP.pl
Dobiesław z małżonką; Dobiesławowie
SJP.pl
Dobiesław z małżonką; Dobiesławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobiesława lub z nim związany
SJP.pl
dawniej: dobiec;
1. biegnąc, osiągnąć jakiś cel;
2. o głosie, dźwięku: dotrzeć z pewnej odległości;
3. osiągnąć jakiś moment, kres w czasie
SJP.pl
niewielka ryba morska z rzędu okoniokształtnych
SJP.pl
Dobijak (Hyperoplus lanceolatus) – gatunek morskiej ryby okoniokształtnej z rodziny dobijakowatych (Ammodytidae).
Wikipedia
rodzina ryb morskich z rzędu okoniokształtnych, przypominających węgorze
SJP.pl
Dobijakowate (Ammodytidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych.
Występowanie: Ocean Arktyczny, Indyjski, Spokojny i Atlantycki. W polskich wodach Morza Bałtyckiego występuje dobijak i tobiasz.
Wikipedia
o cechach dobijakowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
manewr podchodzenia statku do nabrzeża lub innego statku, w którym dopływa on jedynie siłą bezwładności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dobijać.
Wiktionary
(1.1) Zaczynamy dobijanie do brzegu, przygotujcie się.
Wiktionary
IPA: ˌdɔbʲiˈjä̃ɲɛ, AS: dobʹii ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. dobijać ndk., dobić dk.
rzecz. dobitka, dobicie
przym. dobitny
przysł. dobitnie
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
m.in. w piłce nożnej i hokeju: uderzenie na bramkę rywala następujące bezpośrednio po wcześniejszym uderzeniu
SJP.pl
m.in. w piłce nożnej i hokeju: uderzenie na bramkę rywala następujące bezpośrednio po wcześniejszym uderzeniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. poprawienie strzału piłką lub krążkiem, końcowe uderzenie
(1.2) daw. zakończenie
Wiktionary
Dobitka – rzut do kosza przeciwnika w koszykówce, następujący tuż po zebraniu piłki z kosza przeciwnika po niecelnym rzucie.
Dobić piłkę można na kilka sposobów:
Wikipedia
rzecz. dobijanie n.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) stanowczo i jasno, często głośno i w obrazowy sposób
Wiktionary
(1.1) Wiktor dobitnie wyraził swój sprzeciw.
(1.1) Trybunał Konstytucyjny jak i sądy administracyjne dobitnie podkreślały w swych orzeczeniach zasadę samodzielności jednostek samorządu terytorialnego i jej ochronę prawną.
Wiktionary
IPA: dɔˈbʲitʲɲɛ, AS: dobʹitʹńe
Wiktionary
rzecz. dobijanie n., dobitność ż.
przym. dobitny
Wiktionary
(1.1) dosadnie, stanowczo, wymownie, wyraziście, bez cienia wątpliwości
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dobitnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dobitny
SJP.pl
→ dobitny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest dobitne, wyraziste, niepozostawiające wątpliwości
Wiktionary
IPA: dɔˈbʲitnɔɕt͡ɕ, AS: dobʹitność
Wiktionary
przym. dobitny
przysł. dobitnie
Wiktionary
(1.1) niedwuznaczność, dosadność, wyrazistość
Wiktionary
wyraźny, głośny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyraźny, który nie pozostawia wątpliwości
Wiktionary
IPA: dɔˈbʲitnɨ, AS: dobʹitny
Wiktionary
rzecz. dobitność ż., dobijanie n.
przysł. dobitnie
Wiktionary
(1.1) wyraźny, wyrazisty, jasny, pewny, oczywisty, kategoryczny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
narzędzie drewniane w kształcie cylindra z rękojeścią - służy do ubijania, wbijania
SJP.pl
drewniany młotek kamieniarski
SJP.pl
[czytaj: tobok] ubiór zawodnika taekwondo; tobok
SJP.pl
Dobok – nazwa pochodząca z języka koreańskiego, używana do określenia ubrania treningowego w koreańskich sztukach walki. Odpowiednik japońskiego Gi. Przez laików nazywany kimonem.Nazwa dobok używana jest przede wszystkim przez osoby trenujące Taekwondo.
Dobok składa się z 3 elementów: bluzy (sang-i), spodni(ha-i) i pasa (ti).Krój doboku różni się w zależności od reprezentowanej federacji i stopnia zaawansowania.
Wikipedia
jednostka rozliczeniowa kosztów użytkowania karetki pogotowia
SJP.pl
wybieranie odpowiednich elementów; selekcja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wybranie najodpowiedniejszych do określonego celu osób, zwierząt lub przedmiotów
Wiktionary
(1.1) Małżeństwo to umowa na długo, nieraz na całe życie i trzeba, oprócz aspektów uczuciowych i innych, wziąć również pod uwagę sprawę doboru fizycznego.
Wiktionary
czas. dobierać ndk., dobrać dk.
rzecz. dobieranie n., dobranie n.
przym. doborowy
Wiktionary
(1.1) wybór, selekcja
Wiktionary
doskonały, przedni, najlepszy w swoim gatunku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. będący rezultatem najlepszego doboru
Wiktionary
(1.1) Rozwiązaniem problemu zajmuje się doborowy zespół specjalistów z różnych dziedzin.
Wiktionary
rzecz. dobór m.
czas. dobierać ndk., dobrać dk.
Wiktionary
sprawić komuś przykrość, dotkliwie dokuczyć, stać się powodem zmartwień; dopiec, dogryźć
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Dobosiewicz:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Białorusi, prawy dopływ Dniepru
Wiktionary
członek orkiestry wojskowej grający na bębnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. wojsk. człowiek grający na bębnie w orkiestrze, szczególnie wojskowej;
Wiktionary
Dobosz (z węgierskiego dobos) – członek orkiestry (szczególnie wojskowej) grający na bębnie. W wojskach europejskich od końca średniowiecza wybijał takt w marszu i w czasie ataku oraz przekazywał sygnały natarcia, odwrotu i alarmu. W Polsce pierwotnie zwano dobosza bębnicą, od XVI wieku doboszem, w XVIII i na początku XIX wieku pałkarzem.
Inna nazwa dobosza to tarabaniarz (od taraban). Doboszami w armiach często bywały dzieci żołnierze.
Wikipedia
IPA: ˈdɔbɔʃ, AS: doboš
Wiktionary
rzecz.
:: fż. doboszka ż.
Wiktionary
(1.1) werblista
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przysłówek czasu
(1.1) przez całą dobę
Wiktionary
(1.1) Doustnie stosuje się dobowo 4,5 g surowca lub 1,5–3 g wyciągu płynnego lub 1,5 g nalewki.
Wiktionary
rzecz. doba
przym. dobowy
Wiktionary
(1.1) na dobę
Wiktionary
związany z dobą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający związek z dobą; trwający dobę
Wiktionary
(1.1) Padł nowy rekord dobowej liczby potwierdzonych zakażeń koronawirusem w Polsce.
(1.1) Zgodnie z danymi Urzędu Transportu Kolejowego dobowa wymiana pasażerska na przystanku w 2017 roku wynosiła 10-19 osób.
Wiktionary
rzecz. doba ż.
przysł. dobowo
Wiktionary
(1.1) całodobowy, dwudziestoczterogodzinny, okołodobowy
Wiktionary
1. potocznie: dobrze, zgoda (partykuły);
2. jednostka walutowa Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, wyspiarskim państwie w Zatoce Gwinejskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. nazwa dwóch miast oraz kilkunastu miejscowości w Polsce;
(1.2) geogr. rzeka na Dolnym Śląsku, prawy dopływ Widawy;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈdɔbra, AS: dobra
Wiktionary
rzecz. dobroć ż., Dobre n., dobrzanin m., dobrzanka ż.
przym. dobrski, dobrzański, dobrzyński
Wiktionary
1. znaleźć bezpośredni dostęp do czegoś;
2. odpowiadać sobie, dopasować się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|dobierać.
czasownik zwrotny dokonany dobrać się (ndk. dobierać się)
(2.1) dokonany od|dobierać się.
Wiktionary
(2.1) W pokoju ktoś dobrał się do wzmacniacza, podłączył swój magazynek, buchnęła muzyka niepodobna do niczego, czego tu słuchałem.
Wiktionary
rzecz. dobór mrz., dobranie n., dobieranie n.
czas. dobierać ndk.
przym. doborowy, dobrany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie sokalskim obwodu lwowskiego;
Wiktionary
Dobraczyn (ukr. Добрячин) – wieś na Ukrainie, w rejonie czerwonogrodzkim obwodu lwowskiego. Wieś liczy 815 mieszkańców.
Wikipedia
przym. dobraczyński
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Jan Dobraczyński, ps. literackie i dziennikarskie: Eugeniusz Kurowski, j.d., J.D. (ur. 20 kwietnia 1910 w Warszawie, zm. 5 marca 1994 tamże) – polski pisarz i publicysta, uczestnik kampanii wrześniowej i powstania warszawskiego, generał brygady, poseł na Sejm PRL I i IX kadencji, działacz katolicki i narodowy, członek Polskiego Komitetu Obrońców Pokoju w 1949. Sprawiedliwy wśród Narodów Świata oraz Budowniczy Polski Ludowej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dobrać.
Wiktionary
rzecz. niedobranie n., dobór mrz.
czas. dobierać, dobrać ndk.
Wiktionary
rodzaj pożegnania wieczornego
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pożegnanie używane wieczorem, kiedy chcemy komuś życzyć dobrej, spokojnej nocy
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) pot. telew. program dla dzieci nadawany wieczorem w radiu i telewizji
Wiktionary
Dobranoc – album Lecha Janerki wydany w 1997 roku nakładem wytwórni Koch International.
Wikipedia
(1.1) Idziesz już spać? Zatem dobranoc, śpij dobrze!
(2.1) Kładź się spać! Już dawno po dobranocy!
Wiktionary
IPA: dɔˈbrãnɔt͡s, AS: dobrãnoc
Wiktionary
rzecz. dobranocka ż.
przym. dobranockowy
wykrz. dobrej nocy
Wiktionary
(1.1) dobrej nocy
(2.1) wieczorynka, dobranocka
Wiktionary
wieczorny program dla dzieci nadawany w radiu lub telewizji; wieczorynka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. program telewizyjny adresowany do dzieci emitowany wieczorem
Wiktionary
Wieczorynka (zamiennie: Dobranocka) – nadawany na antenie radiowej lub telewizyjnej krótki program dla dzieci na dobranoc, w radiu najczęściej w formie słuchowiska, w telewizji jako seriale animowane lub lalkowe. Pierwotnie nazwa ta używana była także na określenie bajek do czytania na dobranoc, np. zbiory dobranocek (wieczorynek), najpiękniejszych dobranocek czy dobranocek na każdy dzień roku.
Wikipedia
(1.1) Dzieciaki poszły na dobranockę.
Wiktionary
wykrz. dobranoc
rzecz. dobranoc ż.
Wiktionary
(1.1) wieczorynka
Wiktionary
związany z dobranocką
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
dostosowany, zharmonizowany, zgodny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który pasuje
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od dobrać
Wiktionary
Dobřany (niem. Dobrzan, 1939-45: Wiesengrund) − miasto w Czechach, w kraju pilzneńskim. Według danych z 31 grudnia 2003 powierzchnia miasta wynosiła 3 531 ha, a liczba jego mieszkańców 5 779 osób.
Wikipedia
(1.1) Jest to reakcja zachodząca wyłącznie w obecności odpowiednio dobranych fermentów.
Wiktionary
czas. dobierać ndk., dobrać dk.
Wiktionary
(1.1) dopasowany, dostosowany, dostrojony, odpowiedni, pasujący, zgodny, zharmonizowany
Wiktionary
1. Dobrawa (?-977) księżniczka czeska, żona Mieszka I; Dąbrówka;
2. imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|ż.;
Wiktionary
Dobrawa – staropolskie imię żeńskie pochodzenia słowiańskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego "las dębowy" (cz. doubrava jest odpowiednikiem polskiej dąbrowy) lub od słowa oznaczającego „dosyć dobra, czasem dobra” (por. dobrawa, jak biaława, zimnawa itp) lub jest to skrót od złożonego imienia Dobrosława. Dwie ostatnie etymologie (zwłaszcza pierwszą z nich) potwierdza kronika Thietmara, w której tłumaczy on to słowo jako „dobra”.
Wikipedia
(1.1) Studenci mają szansę porozmawiać z nimi i poznać szczegóły dotyczące procesu rekrutacji – mówi Dobrawa Chmielewska (…).
Wiktionary
IPA: dɔˈbrava, AS: dobrava
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Dobrawka ż., Dobrusia ż.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Dobrawka, Dobrusia
Wiktionary
tylko w przestarzałych wyrażeniach: po dobrawoli, z dobrawoli - z własnej chęci, dobrowolnie
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dobrcz – (niem. Dobsch, 1942–1945 Dauben) wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Dobrcz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
mieszkaniec wsi: Dobrcz
SJP.pl
mieszkanka wsi Dobrcz
SJP.pl
1. to, co w kodeksie moralnym człowieka jest oceniane jako pomyślne, pożyteczne, wartościowe; dobro;
2. książkowo: interes, zadowolenie, pomyślność, szczęście; pożytek, korzyść; dobro;
3. kierowanie się w postępowaniu życzliwością dla otoczenia; dobroć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. wszystko, co wartościowe w sensie moralnym czy religijnym
(1.2) książk. wszystko, co w jakikolwiek sposób korzystne
forma przymiotnika.
(2.1) n. lp. i nmos. lm. od: dobry
Wiktionary
Dobre (dawn. Dobre Stare) – miasto w Polsce, położone w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Dobre.
Dobre uzyskało lokację miejską w 1530 roku, zdegradowane do rangi wsi 1 stycznia 1852 roku. W latach 1867–1954 siedziba wiejskiej gminy Rudzienko (do 1919 w powiecie radzymińskim, od 1919 w powiecie mińskim). W latach 1954–1972 siedziba gromady Dobre. Od 1973 w gminie Dobre. W latach 1975–1998 należało administracyjnie do województwa siedleckiego. 1 stycznia 2024 odzyskało prawa miejskie, stając się tysięcznym miastem Polski.
Wikipedia
(1.1) Dzieci trzeba za dobre od czasu do czasu pochwalić.
(1.2) Aktorka zagrała w serialu „Na dobre i na złe”.
(1.2) Wiele dobrego wydarzyło się w życiu Franka w tych ostatnich miesiącach.
Wiktionary
IPA: ˈdɔbrɛ, AS: dobre
Wiktionary
rzecz. dobry mrz., dobro n., dobroć ż., dobrota ż., przedobrzenie n., Dobre nmos., Dobry mrz.
czas. przedobrzyć dk.
przym. dobry
przysł. dobrze
wykrz. dobry, dobrze
Wiktionary
(1.1) dobro
Wiktionary
przymiotnik od: Dobrcz; dobrski
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dobrkowo (niem. Daberkow ) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Radowo Małe. W latach 1818–1945 miejscowość administracyjnie należała do Landkreis Regenwalde (Powiat Resko) z siedzibą do roku 1860 w Resku, a następnie w Łobzie.
Według danych z 2011 roku wieś liczyła 52 mieszkańców.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Zobacz też: Dobrków
Wikipedia
dotrzeć dokądś z trudem, wysiłkiem
SJP.pl
to, co jest uznawane za wartościowe; przeciwieństwo zła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jedna z dwóch podstawowych wartości moralnych, przeciwieństwo zła;
(1.2) czyjaś korzyść, zysk
(1.3) rzecz mająca wartość
(1.4) czwarta litera głagolicy (Ⰴ), odpowiednik litery „d”
(1.5) muz. w country: gitara z metalowym rezonatorem, która podczas gry spoczywa poziomo a struny szarpie się pazurkami lub plektronem;
Wiktionary
Dobro – jedno z podstawowych (pierwotnych) pojęć etycznych, utożsamiane z pojęciem bytu. W moralności dobro określa poprawność (zgodność z normami moralnymi) czynów i zachowań człowieka.
Wikipedia
(1.1) Obywatel nie powinien dbać tylko o siebie, lecz troszczyć się o dobro wspólne.
(1.2) Wszystko, co robię, robię z myślą o dobru nas i naszych dzieci.
(1.3) Podatek dochodowy obejmuje przychody ze sprzedaży dóbr i świadczenia usług.
Wiktionary
IPA: ˈdɔbrɔ, AS: dobro
Wiktionary
rzecz. dobre n., dobry mrz., dobroć ż., dobrota ż., przedobrzenie n., Dobre nmos., Dobry m.
czas. przedobrzyć dk.
przym. dobry
przysł. dobrze
wykrz. dobry, dobrze
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dobrobyt
Wiktionary
(1.1) To nie dobrobyt, lecz tylko mały dobrobycik.
Wiktionary
rzecz. dobrobyt m.
Wiktionary
dostatek, zamożność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dobre warunki materialne
Wiktionary
Dobrobyt – warunki bytowe gwarantujące wysoki poziom życia oraz satysfakcję w sferze kulturalnej.
Według koncepcji neoliberalnych najprostszym miernikiem dobrobytu jest poziom PKB per capita (na jednego mieszkańca). Dobrobyt jest uzależniony od stopnia podziału PKB między konsumpcję indywidualną a społeczną oraz od struktury rzeczowej dochodu narodowego. Takie sposoby utożsamiania dobrobytu z PKB nie uwzględniają nierówności społecznych w rozkładzie PKB i stoją w opozycji do założeń zrównoważonego rozwoju.
Wikipedia
IPA: dɔˈbrɔbɨt, AS: dobrobyt
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. dobrobycik mrz.
Wiktionary
(1.1) bogactwo, dostatek, obfitość, zamożność, zasobność; przest. majętność
Wiktionary
1. kierowanie się w postępowaniu życzliwością i chęcią niesienia pomocy;
2. dawniej: dobra jakość czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha postępowania odznaczająca się życzliwością
(1.2) cecha tego, co jest dobre
(1.3) fiz. wielkość charakteryzująca ilościowo układ rezonansowy;
Wiktionary
Dobroć (symbol: Q) – wielkość charakteryzująca ilościowo układ rezonansowy. Określa, ile razy amplituda wymuszonych drgań rezonansowych jest większa niż analogiczna amplituda w obszarze częstości nierezonansowych.
Dobroć wyraża się wzorem:
Wikipedia
(1.1) Rozwijaj pełną miłości dobroć względem wszystkich istot, bez rozróżniania.
(1.2) Młodsza córka, która była wiernym portretem swojego ojca pod względem swojej dobroci i prawości, oprócz tego była jedną z najpiękniejszych dziewcząt, które można było znaleźć.
Wiktionary
IPA: ˈdɔbrɔt͡ɕ, AS: dobroć
Wiktionary
rzecz. dobre n., dobry mrz., dobro n., dobrota ż., Dobra ż.
przym. dobrotliwy, dobry
przysł. dobrze
wykrz. dobrze, dobry
Wiktionary
zdrobnienie od: Dobrosława
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Dobrosława, Dobroslava – starosłowiańskie imię żeńskie złożone z członów Dobro- („dobry”) i -sława („sława”), oznaczające tę, która „cieszy się dobrą sławą”. Popularniejsze stało się w XIX wieku, kiedy w ramach panslawizmu przywracano imiona słowiańskie; swojej wnuczce nadał takie drugie imię Julian Ursyn Niemcewicz.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobrochny lub z nią związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mitsłow. nieufny lecz sprawiedliwy leśny demon z Podlasia, wzrostu drzewa;
Wiktionary
Dobrochoczy – istota demoniczna opiekująca się lasem znana wyłącznie u Słowian wschodnich.
W przeciwieństwie do Leszego, który był przede wszystkim panem zwierzyny leśnej, Dobrochoczy był opiekunem rosnących w lesie roślin. Był także od niego mniej kapryśny i bardziej pokojowo nastawiony do ludzi odwiedzających las. Odnosił się do nich nieufnie, jednakże był uważany za sprawiedliwego sędziego. Opiekował się pokrzywdzonymi i karał nieuczciwych, dla których był bezlitosny. Zsyłał na nich dotkliwe choroby, a czasami również bolesną śmierć. Jego kary zawsze dotykały wyłącznie winnego, nigdy całej jego rodziny.
Wikipedia
IPA: ˌdɔbrɔˈxɔt͡ʃɨ, AS: dobroχočy
Wiktionary
1. kierowanie się w postępowaniu życzliwością i chęcią niesienia pomocy;
2. dawniej: dobra jakość czegoś
SJP.pl
1. kierowanie się w postępowaniu życzliwością i chęcią niesienia pomocy;
2. dawniej: dobra jakość czegoś
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Dobrociech — staropolskie imię męskie, złożone z członu Dobro- ("dobry") oraz -ciech ("cieszyć"). Może ono oznaczać "tego, którego cieszy dobro". Odpowiednik tego imienia, jakim jest Dobrotech, jest notowany w języku czeskim, słoweńskim i połabskim.
Dobrociech imieniny obchodzi 5 czerwca i 8 czerwca.
Zobacz też:
Wikipedia
Dobrociech z małżonką; Dobrociechowie
SJP.pl
Dobrociech z małżonką; Dobrociechostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobrociecha lub z nim związany
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
człowiek świadczący innym dobro
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. osoba świadcząca innym dobro, osoba dobroczynna
Wiktionary
(1.1) Dnia 31 marca 1888 r. zmarł w Turynie we Włoszech siedemdziesięciotrzyletni starzec, ksiądz Jan Bosco, dobroczyńca młodzieży, prawdziwy apostoł i założyciel zakonu św. Franciszka Salezego całkowicie poświęcającego się wychowaniu młodzieży zaniedbanej, osieroconej i opuszczonej.
Wiktionary
rzecz. dobroczynność ż.
przym. dobroczynny
przysł. dobroczynnie
Wiktionary
(1.1) książk. filantrop; przest. dobrodziej, łaskawca, wspomożyciel
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ogrod. arachn. nazwa systematyczna|Phytoseiulus., roztocze żywiące się innymi roztoczami, stosowane jako środek zwalczania szkodników
Wiktionary
(1.1) Naturalnym wrogiem przędziorka jest dobroczynek szklarniowy.
Wiktionary
rzecz. dobroczynność ż.
Wiktionary
niesienie pomocy materialnej ubogim; filantropia, beneficencja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) działalność polegająca na bezinteresownym niesieniu pomocy potrzebującym
(1.2) daw. instytucja filantropijna
(1.3) odprzym. cecha tego, co jest dobroczynne; cecha tych, którzy są dobroczynni
Wiktionary
Filantropia (stgr. φιλανθρωπία philanthrōpia – dobroczynność, życzliwość; φιλάνθρωπος philánthrōpos – kochający ludzkość) – formalne i nieformalne działania osób oraz grup, instytucji i przedsiębiorstw, nakierowane na zaspokojenie potrzeb jednostek, wspólnot oraz społeczności lokalnych w wymiarach: materialnym, duchowym i moralnym oraz mające na celu kultywowanie tradycji, jak również reformy i zmiany społeczne.
Wikipedia
rzecz. dobroczyńca mos., dobroczynek m.
przym. dobroczynny
przysł. dobroczynnie
Wiktionary
(1.1) filantropia
(1.3) cecha
Wiktionary
1. przynoszący korzyść lub ulgę;
2. niosący pomoc, np. instytucja dobroczynna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przynoszący korzyść, dobry, przydatny, wartościowy
(1.2) służący pomocą osobom potrzebującym, wspierający potrzebujących
Wiktionary
IPA: ˌdɔbrɔˈt͡ʃɨ̃nːɨ, AS: dobročỹ•ny
Wiktionary
rzecz. dobroczyńca mos., dobroczynność ż.
przysł. dobroczynnie
Wiktionary
(1.2) charytatywny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie, żartobliwie o osobie dobrodusznej
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób dobroduszny
Wiktionary
rzecz. dobroduszność ż.
przym. dobroduszny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dobrodusznie
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: dobroduszny; bardziej dobroduszny
SJP.pl
dobroduszny i ironiczny
SJP.pl
łagodność, dobrotliwość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co dobroduszne; cecha tych, którzy są dobroduszni
Wiktionary
przym. dobroduszny
przysł. dobrodusznie
Wiktionary
(1.1) poczciwość
Wiktionary
1. taki, który jest życzliwie nastawiony do innych, o łagodnym, pozytywnym usposobieniu;
2. świadczący o takich cechach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający łagodne, życzliwe usposobienie
(1.2) wyrażający dobroduszność
Wiktionary
rzecz. dobroduszność ż.
przysł. dobrodusznie
Wiktionary
(1.1) poczciwy
Wiktionary
1. przestarzałe: osoba świadcząca innym dobro; dobroczyńca, filantrop, benefaktor;
2. dawny tytuł grzecznościowy;
3. regionalnie: ksiądz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. dobroczyńca
(1.2) przest. tytuł grzecznościowy
(1.3) przest. (dziś gwara. i reg.) ksiądz
Wiktionary
IPA: dɔˈbrɔd͡ʑɛ̇j, AS: dobroʒ́ėi ̯
Wiktionary
rzecz. dobrodziejstwo n.
:: fż. dobrodziejka ż.
:: zdrobn. dobrodziejaszek mos.
przym. dobrodziejski
Wiktionary
(1.1) współcz. dobroczyńca
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. zdrobn. od: dobrodziej
(1.2) pot. poufale o księdzu
Wiktionary
(1.2) Mówią, że dobrodziejaszka przywiozą dopiero po sumie.
Wiktionary
rzecz. dobrodziej mos., dobrodziejka ż., dobrodziejstwo n.
przym. dobrodziejski
Wiktionary
1. przestarzałe: kobieta świadcząca innym dobro; filantropka;
2. dawny tytuł grzecznościowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. kobieta świadcząca innym dobro
Wiktionary
(1.1) Naszej dobrodziejce zawdzięczamy wzniesienie nowej siedziby biblioteki.
Wiktionary
rzecz. dobrodziejstwo n.
:: fm. dobrodziej mos.
:: zdrobn. dobrodziejaszek mos.
przym. dobrodziejski
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do dobrodzieja lub dobrodziejki
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący dobrodzieja lub dobrodziejki, związany z dobrodziejem lub dobrodziejką
Wiktionary
rzecz. dobrodziej mos., dobrodziejka ż., dobrodziejstwo ż., dobrodziejaszek mos.
Wiktionary
dobro wyświadczone komuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. dobro komuś okazane
(1.2) książk. pozytywne skutki jakiegoś działania, rozwoju określonej dziedziny życia
(1.3) daw. tytuł grzecznościowy używany w stosunku do pary małżeńskiej
Wiktionary
(1.1) Ezechiasz jednak nie odwdzięczył się za wyświadczone dobrodziejstwo, ponieważ jego serce uniosło się pychą, i dlatego zapłonął gniew Boży nad nim, nad Judą i nad Jerozolimą
(1.3) Więc poddaję się z chęcią i gotowością woli asaństwa dobrodziejstwa — odpowiedziałem z ukłonem i sercem pełnym ukontentowania.
Wiktionary
rzecz. dobrodziej mos., dobrodziejaszek mos., dobrodziejka ż.
przym. dobrodziejski
Wiktionary
(1.1) dobro
(1.2) korzyść, zysk
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Dobrodzień (dodatkowa nazwa niem. Guttentag) – miasto na Górnym Śląsku, w województwie opolskim, w powiecie oleskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Dobrodzień. Miasto znajduje się między Opolem a Lublińcem. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. częstochowskiego. Przed rokiem 1975 Dobrodzień należał do powiatu lublinieckiego.Miejscowość położona na historycznej ziemi lublinieckiej.
Wikipedia
(1.1) Krysia kupiła sobie meble z Dobrodzienia.
Wiktionary
IPA: dɔˈbrɔd͡ʑɛ̇̃ɲ, AS: dobroʒ́ė̃ń
Wiktionary
przym. dobrodzieński
Wiktionary
mieszkaniec Dobrodzienia (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Dobrodzienia (miasta w Polsce)
SJP.pl
przestarzale: dobrodziejka
SJP.pl
Dobrzegniew – staropolskie imię męskie, złożone z członów Dobrze- („dobry”) oraz -gniew („gniew”). Mogło oznaczać „ten, którego gniew jest zawsze dobry” lub in.
Dobrzegniew imieniny obchodzi 20 stycznia.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Dobrogost – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Dobro- („dobry”) i -gost („gościć”, „gość”). Mogło oznaczać "dobry, życzliwy dla gości". Odpowiednik tego imienia, Dobrohost, występuje w językach: czeskim, słowackim, serbsko-chorwackim i ruskim.
Wikipedia
Dobrogost z małżonką; Dobrogostowie
SJP.pl
Dobrogost z małżonką; Dobrogostostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobrogosta lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
6 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie drohobyckim obwodu lwowskiego;
Wiktionary
Dobrohostów (ukr. Доброгостів, Dobrohostiw) – wieś na Ukrainie w rejonie drohobyckim należącym do obwodu lwowskiego.
Wieś Dobrohostow położona na przełomie XVI i XVII wieku w powiecie drohobyckim ziemi przemyskiej województwa ruskiego, wieś Dobrohostaw w drugiej połowie XVII wieku należała do starostwa drohobyckiego.
W Dobrohostowie urodził się Iwan Boberski (1873-1947), ukraiński pedagog i popularyzator masowej kultury fizycznej.
Wikipedia
przym. dobrohostowski
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
automat do wpłacania datków na cele charytatywne przy użyciu płatności elektronicznych; datkomat, zbiórkomat
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dobrym Miastem, dotyczący Dobrego Miasta
Wiktionary
rzecz. Dobre Miasto n.
Wiktionary
przymiotnik od: Dobromierz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dobromierzem, dotyczący Dobromierza
Wiktionary
rzecz. Dobromir mos., Dobromierz m., dobromierzanin m., dobromierzanka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Dobrego Miasta (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Dobrego Miasta (miasta w Polsce)
SJP.pl
1. miasto na Ukrainie;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobromiły lub z nią związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Dobromir, Dobromier – staropolskie imię męskie, złożone z członów Dobro- („dobry”) i -mir („pokój, spokój, dobro”). Mogło ono oznaczać „obyś był dobry jako twórca/obrońca pokoju”. Imię to jest notowane od 1265 roku, występuje także w języku czeskim, serbskim, chorwackim i bułgarskim. Staropolskie zdrobnienia: Dobry, Dobrak, Dobran, Dobrota (masc.), Dobrzej, Dobrzyna (masc.), Dobra (masc.), Dobral, Dobrasz, Dobrek, Dobrko, Dobroch, Dobroj, Dobrona (masc.), Dobronia (masc.), Dobronisz, Dobroń, Dobrost, Dobrosta (masc.), Dobrosz, Dobrosza (masc.), Dobroszek, Dobroszka (masc.), Dobrotczan, Dobrotka (masc.), Dobruj, Dobrul, Dobrusz, Dobruszka (masc.), Dobrył(ek), Dobryłko, Dobrzesz, Dobrzęta, Dobrzych, Dobrzynica, Dobrzysz, Dobrzyszek, Dobrzyszko, Doch, Dochel, Dosz, Doszek, Doszko.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Dobromir, a to moja dziewczyna Genowefa.
Wiktionary
IPA: dɔˈbrɔ̃mʲir, AS: dobrõmʹir
Wiktionary
rzecz. Dobromierz m.
:: fż. Dobromira ż.
przym. Dobromirowy, dobromierski
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Dobromira – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Dobro- ("dobry") i -mira ("pokój, spokój, dobro"). Mogło ono oznaczać "ta, która ceni pokój". W źródłach polskich poświadczone w XIII wieku.
Dobromira imieniny obchodzi 31 marca.
Męskie odpowiedniki: Dobromir, Dobromier, Dobromirz.
Wikipedia
Dobromir z małżonką; Dobromirowie
SJP.pl
Dobromir z małżonką; Dobromirostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobromira (Dobromiry) lub z nim (z nią) związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobromiry lub z nią związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Dobromiła
Wiktionary
Dobromił – męski odpowiednik imienia Dobromiła, nienotowany w źródłach staropolskich.
Dobromił imieniny obchodzi 5 kwietnia, 5 czerwca, 11 października, 21 października.
Wikipedia
IPA: dɔˈbrɔ̃mʲiw, AS: dobrõmʹiu̯
Wiktionary
rzecz. Dobromiła ż.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Dobromił
Wiktionary
Dobromiła – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Dobro- ("dobro, dobra") i -miła ("miła"). Mogło oznaczać "ta, która jest dobra i miła". W źródłach polskich poświadczone w XII wieku (lata 1185 – 1186).
Dobromiła imieniny obchodzi 4 października i 11 października.
Wikipedia
(1.1) 4 i 11 października przypadają imieniny Dobromiły.
Wiktionary
IPA: ˌdɔbrɔ̃ˈmʲiwa, AS: dobrõmʹiu̯a
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Dobromiłka ż., Dobrusia ż., Dobrunia ż.
:: fm. Dobromił mos.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Dobromiłka, Dobrusia, Dobrunia
Wiktionary
Dobromił z małżonką; Dobromiłowie
SJP.pl
Dobromił z małżonką; Dobromiłostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobromiła (Dobromiły) lub z nim (z nią) związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Dobromysł — staropolskie imię męskie. Składa się z członu Dobro- („dobry”) i -mysł („myśleć”, „myśl”). Mogło oznaczać „dobry w myśleniu”, lub ewentualnie „mający dobre myśli”. Imię Dobromysl występuje także w językach: czeskim, serbskim, chorwackim, słoweńskim i połabskim. Istniał także odpowiednik znaczeniowy tego imienia w sanskrycie: Su-mati- („miej/mający dobrą myśl”, czyli „bądź mądry”); człon su- oznacza „dobrze, dobry”. Staropolskie zdrobnienia: Dobry, Dobrak, Dobran, Dobrota (masc.), Dobrzej, Dobrzyna (masc.), Dobra (masc.), Dobral, Dobrasz, Dobrek, Dobrko, Dobroch, Dobroj, Dobrona (masc.), Dobronia (masc.), Dobronisz, Dobroń, Dobrost, Dobrosta (masc.), Dobrosz, Dobrosza (masc.), Dobroszek, Dobroszka (masc.), Dobrotczan, Dobrotka (masc.), Dobruj, Dobrul, Dobrusz, Dobruszka (masc.), Dobrył(ek), Dobryłko, Dobrzesz, Dobrzęta, Dobrzych, Dobrzynica, Dobrzysz, Dobrzyszek, Dobrzyszko, Doch, Dochel, Dosz, Doszek, Doszko.
Wikipedia
Dobromysł z małżonką; Dobromysłowie
SJP.pl
Dobromysł z małżonką; Dobromysłostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobromysła lub z nim związany
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dobroń (1943–1945 Dobberwalde) – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pabianickim, w gminie Dobroń.
Leży nad rzeką Grabią, przy linii kolejowej między Pabianicami i Łaskiem, z przystankiem Dobroń.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Dobroniega – staropolskie imię żeńskie, złożone z dwóch członów: Dobro- ("dobra") i -niega ("rozkosz"). Mogło zatem oznaczać "ta, która dostarcza przyjemnosci, rozkoszy".
Dobroniega imieniny obchodzi 20 stycznia i 26 sierpnia.
Znane osoby noszące imię Dobroniega:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobroniegi lub z nią związany
SJP.pl
przymiotnik od: Dobroń
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dobroniem, dotyczący Dobronia
Wiktionary
rzecz. Dobroń m., dobronianin m., dobronianka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, jak między dobrymi sąsiadami
Wiktionary
rzecz. dobrosąsiedztwo n.
Wiktionary
dobre życie z sąsiadami, stosunki dobrego sąsiedztwa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzadziej: dobre samopoczucie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) subiektywnie odczuwany stan zadowolenia ze swojego stanu fizycznego i psychicznego w połączeniu poczuciem bezpieczeństwa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Od zawsze jesteśmy za całkowitym zakazem hodowli norek ze względu na środowisko, zdrowie publiczne, a przede wszystkim dobrostan zwierząt.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Dobrosław – staropolskie imię męskie
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Dobroszyce (niem. Juliusburg) – wieś w Polsce (1663–1928 miasto) położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oleśnickim; siedziba gminy Dobroszyce, należącej do aglomeracji wrocławskiej.
Wikipedia
mieszkaniec Dobroszyc (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Dobroszyc (wsi w Polsce)
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Dobrosława
Wiktionary
Dobrosław – staropolskie imię męskie
Wikipedia
(1.1) Dobrosław to rzadko spotykane obecnie imię.
Wiktionary
rzecz. Dobrosława ż.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Dobrosława, Dobroslava – starosłowiańskie imię żeńskie złożone z członów Dobro- („dobry”) i -sława („sława”), oznaczające tę, która „cieszy się dobrą sławą”. Popularniejsze stało się w XIX wieku, kiedy w ramach panslawizmu przywracano imiona słowiańskie; swojej wnuczce nadał takie drugie imię Julian Ursyn Niemcewicz.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobrosławy lub z nią związany
SJP.pl
Dobrosław z małżonką; Dobrosławowie
SJP.pl
Dobrosław z małżonką; Dobrosławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dobrosława (Dobrosławy) lub z nim (z nią) związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) przest. imię|polski|ż.
Wiktionary
Dobrota (cyr. Доброта) – miasto w Czarnogórze, w gminie Kotor. W 2011 roku liczyło 8189 mieszkańców.
Leży na wschodnim wybrzeżu Zatoki Kotorskiej. Pierwsza historyczna wzmianka pochodzi z 1260 roku.
Wikipedia
IPA: dɔˈbrɔta, AS: dobrota
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób dobrotliwy
Wiktionary
(1.1) Ludwik panował dobrotliwie dwadzieścia lat.
Wiktionary
rzecz. dobrotliwość ż.
przym. dobrotliwy
Wiktionary
(1.1) dobrodusznie, łagodnie, łaskawie, miłosiernie, miłościwie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dobrotliwie
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co dobrotliwe; cecha tych, którzy są dobrotliwi
Wiktionary
przym. dobrotliwy
przysł. dobrotliwie
Wiktionary
(1.1) dobroduszność, dobroć, anielskość
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: dobrotliwy
SJP.pl
dobroduszny, łagodny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ktoś odznaczający się dobrocią i łagodnością
(1.2) coś przyjemnego, przynoszący ulgę
Wiktionary
(1.1) Święty mikołaj to taki dobrotliwy staruszek przynoszący dzieciom prezenty.
(1.2) Finowie już dawno temu zauważyli dobrotliwy wpływ sauny na nasze zdrowie i samopoczucie.
Wiktionary
IPA: ˌdɔbrɔˈtlʲivɨ, AS: dobrotlʹivy
Wiktionary
rzecz. dobry mrz., dobroć ż., dobrota ż., dobrotliwość ż.
przysł. dobrotliwie
przym. dobry
wykrz. dobry
Wiktionary
(1.1) dobroduszny, łagodny
(1.2) kojący, dobroczynny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. osiedle typu miejskiego, a dawniej miasteczko, na Ukrainie w rejonie kamioneckim obwodzie lwowskim;
Wiktionary
Dobrotwór (ukr. Добротвір) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie w obwodzie lwowskim (rejon kamionecki). 6409 mieszkańców (2020), w 2001 było ich 6683.
W II Rzeczypospolitej wieś powiecie kamioneckim województwa tarnopolskiego. W kwietniu 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 50 Polaków, rabując i paląc polskie zagrody oraz miejscowy kościół.
Wikipedia
przym. dobrotworski
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Dobrowit – staropolskie imię męskie, złożone z członów Dobro- („dobry”) i -wit („pan, władca”). Oznacza „dobrego pana”, „dobrego władcę” albo „dobrze rządzącego”. Istnieje dokładny odpowiednik znaczeniowy tego imienia w języku galijskim: Suvallos, z prainoeurop. elementem su- („dobrze, dobry”).
Dobrowit imieniny obchodzi 18 września.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Dobrowo (niem. Groß Dubberow) – wieś sołecka Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Tychowo.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dobrowo, po jej zniesieniu w gromadzie Pomianowo. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa koszalińskiego.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Dobrowoj — staropolskie imię męskie, złożone z członów Dobro- („dobry”) i -woj („wojownik”). Mogło ono mieć charakter życzący i oznaczać „ten, który będzie dobrym wojownikiem”. Po raz pierwszy notowane w 1397 roku.
Możliwe staropolskie zdrobnienia: Dobry, Dobrak, Dobran, Dobrota (masc.), Dobrzej, Dobrzyna (masc.), Dobra (masc.), Dobral, Dobrasz, Dobrek, Dobrko, Dobroch, Dobroj, Dobrona (masc.), Dobronia (masc.), Dobronisz, Dobroń, Dobrost, Dobrosta (masc.), Dobrosz, Dobrosza (masc.), Dobroszek, Dobroszka (masc.), Dobrotczan, Dobrotka (masc.), Dobruj, Dobrul, Dobrusz, Dobruszka (masc.), Dobrył(ek), Dobryłko, Dobrzesz, Dobrzęta, Dobrzych, Dobrzynica, Dobrzysz, Dobrzyszek, Dobrzyszko, Doch, Dochel, Dosz, Doszek, Doszko.
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób dobrowolny, pozbawiony przymusu; z własnej woli
Wiktionary
(1.1) Taki – powiem brutalnie – intelektualista, humanista i katolik, to co, nie wiedział, co robi? Przez nikogo nie zmuszany, nie przynaglany, przyszedł do nas dobrowolnie, wstąpił do partii i nie dlatego, że ktoś go do tego nakłaniał, tylko dlatego, że akceptował racje tej partii, jej program.
(1.1) Ci, którzy dobrowolnie zgłoszą się sami, mogą liczyć na zmniejszenie wyroku o jedną trzecią w porównaniu z karami dla tych, których złapie policja.
Wiktionary
IPA: ˌdɔbrɔˈvɔlʲɲɛ, AS: dobrovolʹńe
Wiktionary
przym. dobrowolny
rzecz. dobrowolność ż.
Wiktionary
(1.1) samochcąc
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dobrowolne; cecha tych, którzy są dobrowolni
Wiktionary
Dobrowolność – cecha działania etycznego, stanowiąca konieczny lub wystarczający warunek podlegania ocenom moralnym. Odpowiednimi przymiotnikami zastępującymi to słowo są: nieprzymuszony, niewymuszony, nieprzymusowy; spontaniczny, samodzielny, samorzutny, ochotniczy; bez przymusu, z własnej woli (dobrowolny datek).
Wikipedia
przym. dobrowolny
przysł. dobrowolnie
Wiktionary
wynikający z własnej woli, działający bez przymusu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wynikający z własnej woli, działający bez przymusu
(1.2) otwarty, publiczny
Wiktionary
IPA: ˌdɔbrɔˈvɔlnɨ, AS: dobrovolny
Wiktionary
rzecz. dobrowolność ż.
przysł. dobrowolnie
Wiktionary
(1.1) własnowolny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko, m.in. Josef Dobrowsky (1889-1964), austriacki malarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) neol. członek obozu rządowego skupionego wokół Prawa i Sprawiedliwości, także zwolennik rządów PiS
Wiktionary
przym. dobrozmianowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) neol. iron. związany z rządami Prawa i Sprawiedliwości po 2015 r. oraz obozem politycznym skupionym wokół tej partii
Wiktionary
rzecz. dobrozmianowiec mos.
Wiktionary
1. przymiotnik od: Dobra, Dobre
2. przymiotnik od: Dobrcz; dobrecki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący miejscowości Dobra, Dobre
(1.2) dotyczący miejscowości Dobrcz
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1)
rzecz. Dobra ż., Dobre n., dobrzanin m., dobrzanka ż.
przym. dobrzański, dobrzyński
(1.2)
rzecz. Dobrcz m.
przym. dobrecki
Wiktionary
(1.1) dobrzański, dobrzyński
(1.2) dobrecki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Dobrucki:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna między Morzem Czarnym a dolnym odcinkiem Dunaju;
Wiktionary
Dobrudża (rum. Dobrogea, bułg. Добруджа) – kraina historyczna między Morzem Czarnym a ostatnim przed ujściem odcinkiem Dunaju, podzielona obecnie między Rumunię i Bułgarię. Powierzchnia całkowita wynosi ok. 23 000 km².
Wikipedia
przym. dobrudzki, dobrudżański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dobrudżą, dotyczący Dobrudży
Wiktionary
rzecz. Dobrudża ż., Dobrudżanin mos.
przym. dobrudzki
Wiktionary
(1.1) dobrudzki
Wiktionary
przymiotnik od: Dobrudża
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Dobrudżą, dotyczący Dobrudży, pochodzący z Dobrudży
Wiktionary
rzecz. Dobrudża ż.
przym. dobrudżański
Wiktionary
(1.1) dobrudżański
Wiktionary
zdrobnienie od: Dobrosława (imię żeńskie)
SJP.pl
1. zgodny z zasadami moralnymi;
2. skłonny do pomocy;
3. satysfakcjonujący, dodatni;
4. o nastroju: pogodny;
5. będący zwiastunem czegoś pozytywnego;
6. starannie wykonujący swe obowiązki;
7. o organizmie, jego części: dobrze funkcjonujący;
8. starannie wykonany;
9. odpowiedni;
10. o potrawie, napoju: smaczny;
11. intratny, przynoszący zyski;
12. z nawiązką
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) miły, uczynny, usłużny, szlachetny
(1.2) odpowiedni, pasujący do czegoś
(1.3) pomyślny, udany
(1.4) smaczny
(1.5) grzeczny
(1.6) świetny, znakomity w swojej dziedzinie
(1.7) ciekawy, interesujący, wysokiej jakości
(1.8) o nastroju wesoły, radosny
(1.9) o zdrowiu, zmysłach zdrowy; szczególnie wyostrzony
(1.10) korzystny
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) urz. eduk. nazwa oceny szkolnej 4
wykrzyknik
(3.1) pot. dzień dobry
Wiktionary
Dobry (niem. Döbern (Ostpr.)) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Godkowo.
Do 1954 roku siedziba gminy Dobry. W latach 1954–1971 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dobry, po jej zniesieniu w gromadzie Godkowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego. Miejscowość leży w historycznym regionie Prus Górnych.
Wikipedia
(1.1) Jest pan dla mnie bardzo dobry.
(1.2) Ta śrubka jest dobra.
(1.3) Mam nadzieję, że miał pan dobrą podróż?
(1.3) Gdy bezrobocie jest niskie, to sytuacja gospodarcza kraju jest dobra.
(1.4) Najbardziej lubię kapustę. Jest bardzo dobra.
(1.5) Byłeś wczoraj bardzo dobry, a dzisiaj strasznie rozrabiasz!
(1.6) Pan Kowalski jest dobrym kierowcą.
(1.7) właśnie leci dobry film w telewizji.
(1.8) Mam dziś dobry humor.
(1.9) Janek ma najlepszy słuch w całej klasie.
(2.1) Pana syn ostatnio dostał z plastykaastyki dwa dobre i jeden niedostateczny.
Wiktionary
IPA: ˈdɔbrɨ, AS: dobry
Wiktionary
rzecz. dobre n., dobro n., dobroć ż., dobrota ż., dobra nmos., przedobrzenie n., przedobrzanie n.
czas. przedobrzać ndk., przedobrzyć dk.
przym. dobrotliwy
przysł. dobrze
wykrz. dobra, dobrze
Wiktionary
(1.3) udany, pomyślny, przyjemny, wygodny
(1.4) smaczny
(1.5) grzeczny, posłuszny
(1.6) świetny
(1.10) korzystny
(2.1) czwórka, czwóra
Wiktionary
dawne imię męskie
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dobrynin (daw. Dobromin) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie mieleckim, w gminie Przecław.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Dobryszyce – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Dobryszyce.
Wieś królewska w tenucie radomszczańskiej w powiecie radomszczańskim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dobryszyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Dobryszyce
SJP.pl
mieszkaniec Dobrzan (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Dobrzan (miasta w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. mieszkaniec Dobrego;
2. mieszkaniec Dobrej
SJP.pl
1. mieszkanka Dobrej;
2. mieszkanka Dobrego
SJP.pl
Dobrzanka – niezamieszkana wieś w Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Bircza. Leży na terenie Pogórza Przemyskiego nad potokiem Dobrzanka dopływem Lipki (dopływ Stupnicy).
Dobrzanka powstała prawdopodobnie na początku XVII w. Najstarsza zachowana wzmianka pochodzi z 1631 r. W tym czasie właścicielem Malawy wraz z Dobrzanka i sąsiednią Lipą był Jan Humnicki.
Wikipedia
przymiotnik od: Dobrzany
SJP.pl
Dobrzański (forma żeńska: Dobrzańska; liczba mnoga: Dobrzańscy) – polskie nazwisko. 1 stycznia 2023 w Polsce nosiło je co najmniej 4855 osób.
Wikipedia
1. mieszkaniec Dobrego;
2. mieszkaniec Dobrej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Dobrzany (niem. Jacobshagen, Jakobshagen) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Dobrzany, na Pojezierzu Ińskim, nad jeziorem Szadzko.
Według danych z 31 grudnia 2011 miasto miało 2404 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: dɔˈbʒãnɨ, AS: dobžãny
Wiktionary
przym. dobrzański
Wiktionary
to, co jest uznawane za wartościowe; przeciwieństwo zła
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w należyty sposób
(1.2) uczciwie
(1.3) przyjemnie
(1.4) z korzyścią
wykrzyknik
(2.1) wyrażenie zgody
Wiktionary
(1.1) Produkt został wykonany dobrze.
(1.2) Złodziej dobrze zrobił, oddając sprzedawcy skradziony produkt.
(1.3) Na Wyspach Kanaryjskich czułem się bardzo dobrze.
(1.4) Dobrze wyszliśmy na tej transakcji.
(2.1) Dobrze, zgadzam się na Twój wyjazd za granicę.
Wiktionary
IPA: ˈdɔbʒɛ, AS: dobže
Wiktionary
rzecz. dobre n., dobrota ż., dobro n., dobroć ż., dobry mrz.
czas. dobrzeć ndk., przedobrzać ndk., przedobrzyć dk., wydobrzeć dk.
przym. dobry, przedobry
przysł. przedobrze
wykrz. dobry
Wiktionary
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Dobrzechów – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie strzyżowskim, w gminie Strzyżów.
Miejscowość jest siedzibą Parafii św. Stanisława Biskupa, należącej do dekanatu Strzyżów, diecezji rzeszowskiej.
W miejscowości jest przystanek kolejowy Dobrzechów.
Wikipedia
przymiotnik od: Dobrzec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) prostytutka
Wiktionary
IPA: ˌdɔbʒɛˈd͡ʑawka, AS: dobžeʒ́au̯ka
Wiktionary
(1.1) zob. prostytutka.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Dobrzejów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie legnickim, w gminie Miłkowice.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Dobrzejowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie głogowskim, w gminie Żukowice.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Dobrzelin – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, w gminie Żychlin.
Nowy Dobrzelin uzyskał lokację miejską w 1536 roku, zdegradowany przed 1700 rokiem.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dobrzelin. W latach 1973–1991 miejscowość była siedzibą gminy Dobrzelin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
związany z Dobrzelinem
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dobrzelów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Bełchatów.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dobrzelów, po jej zniesieniu w gromadzie Bełchatów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Dobrzelów leży na północno-wschodnich obrzeżach Bełchatowa. Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 74.
Wikipedia
1. stawać się zdrowszym, odzyskiwać siły;
2. przestarzałe: stawać się dobrym; łagodnieć
SJP.pl
Dobrzeń (niem. Gutwohne) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oleśnickim, w gminie Dobroszyce.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dobrzewino (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Dobrzewino) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Szemud, przy drodze wojewódzkiej nr 218. W skład sołectwa Dobrzewino wchodzi również Dębowa. Połączenie z Gdynią (jedynie w dni powszednie) umożliwiają autobusy komunikacji miejskiej (linia nr "191").
Wikipedia
dochodzący do brzucha
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce;
3. jezioro w Polsce;
4. rzeka w Polsce
SJP.pl
Dobrzyca (niem. Dobberschütz) – miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Dobrzyca. Jest to druga pod względem liczby mieszkańców miejscowość powiatu pleszewskiego.
Wikipedia
→ Dobrzyca
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
mieszkaniec Dobrzycy (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Dobrzycy (miasta w Polsce)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dobrzyków – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Gąbin. Leży na lewym brzegu Wisły, na południe od Płocka.
Wikipedia
1. Dobrzyń nad Wisłą - miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce;
3. jezioro w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Dobrzynia nad Wisłą
SJP.pl
mieszkanka Dobrzynia nad Wisłą
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dobrzyniec – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Kołbiel.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wieś położona jest ok. 50 km na południowy wschód od centrum Warszawy nad rzeką Świder. Nazwa pochodzi od nazwiska pierwszego właściciela okolicznych ziem Wawrzyńca Dobrzynieckiego, który był rycerzem, podstolim czerskim. Owe ziemie podarował mu ówczesny król polski Zygmunt II August po włączeniu ich do Rzeczypospolitej w XVI wieku. Gospodarstwa są rozproszone, wieś liczy ok. 300 mieszkańców i ok. 70 gospodarstw. Przez wieś przebiega asfaltowa droga Glinianka – Grębiszew. Ludność trudni się głównie rolnictwem, ale dość duża grupa ludzi pracuje w innych branżach. Część mieszkańców, szczególnie młodych, pracuje w zakładzie produkującym drzwi usytuowanym w dawnym PGRze na terenie wsi. Na polach uprawia się najczęściej zboża, w niektórych gospodarstwach warzywa czy drzewa owocowe. Część wsi znajduje się na terenie rezerwatu Świder. We wsi jest sklep i bar, w centrum znajduje się zabytkowa drewniana szkoła z 1930 roku. Obecnie nie spełnia już funkcji edukacyjnej. W 1944 roku wieś została doszczętnie spalona, ocalało tylko jedno gospodarstwo, które stoi do dzisiaj, i szkoła. Jadąc drogą w kierunku Glinianki po lewej stronie są pozostałości po dawnym dworku; dziedzic wyemigrował tuż po wojnie, majątek przeszedł na własność państwa. Niedaleko wsi na terenie jednej z kolonii zwanej Górami jest żwirowa góra, z której rozpościera się piękny widok na malowniczą dolinę Świdra. Na tej to górze jeden z mieszkańców w latach 70. znalazł przypadkowo archeologiczny zabytek. Były to dwie urny prochowe zawierające spalone ludzkie szczątki pochodzące z ok. VIII w. prawdopodobnie były to szczątki Słowian z plemienia Mazowszan. Zabytek przekazany został pod wgląd archeologów i umieszczony w Muzeum Ziemi. W centrum wsi przy skrzyżowaniu dróg znajduje się kapliczka, przy której zbierają się wieczorami mieszkańcy, szczególnie starsi, w celu wspólnej modlitwy i śpiewów religijnych.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie pilskim
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Dobrzyniewo Kościelne
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w gminie Górowo Iławeckie;
Wiktionary
Wikipedia
1. przymiotnik od: Dobrzyń nad Wisłą
2. golubsko-dobrzyński - przymiotnik od: Golub-Dobrzyń
SJP.pl
Wikipedia
dobudowana część budynku itp.; dobudówka
SJP.pl
1. dokończyć budowanie;
2. zbudować dodatkową część budynku itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dobudować.
Wiktionary
rzecz. dobudowywanie n., dobudowa ż., dobudówka ż.
czas. dobudować dk., dobudowywać ndk.
Wiktionary
dobudowana część budynku itp.; dobudowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. dobudowana część budynku
Wiktionary
(1.1) Komisja nakazała rozebranie dobudówki i udostępnienie przejazdu.
Wiktionary
rzecz. dobudowanie n., dobudowywanie n.
czas. dobudować dk., dobudowywać ndk.
Wiktionary
1. z trudem budzić kogoś;
2. dobudzać się - odzyskiwać sprawność umysłową i fizyczną po obudzeniu
SJP.pl
1. z trudem obudzić kogoś;
2. dobudzić się - odzyskać sprawność umysłową i fizyczną po obudzeniu
SJP.pl
1. z trudem obudzić kogoś;
2. dobudzić się - odzyskać sprawność umysłową i fizyczną po obudzeniu
SJP.pl
przestarzale: wydostać na zewnątrz
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dobywać)
(1.1) daw. wyjąć
(1.2) spowodować powstanie dźwięku
czasownik zwrotny dokonany dobyć się (ndk. dobywać się)
(2.1) wydostać się (o zapachu, dźwięku itp.)
Wiktionary
(1.1) Komandor na taką obrazę zawrzał gniewem i dobył szpady.
(1.2) Wziął gęśl, wszedł w koło i rzutem ręki / Dobył z strun dzikie, ponure dźwięki.
Wiktionary
IPA: ˈdɔbɨt͡ɕ, AS: dobyć
Wiktionary
rzecz. dobycie n., dobywanie n.
czas. dobywać ndk.
przym. dobyty
Wiktionary
(1.1) wyjąć, wyciągnąć, chwycić za
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dobyć.
Wiktionary
czas. dobyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. bydlę
Wiktionary
IPA: dɔˈbɨṭt͡ʃɛ, AS: dobyṭče
Wiktionary
rzecz. bydło, dobytek
Wiktionary
ogół rzeczy należących do kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wszystko, co się posiada
(1.2) przest. bydło, zwierzęta domowe
Wiktionary
(1.1) Na ławce leżał luj, a obok w wózku stał cały jego dobytek.
Wiktionary
IPA: dɔˈbɨtɛk, AS: dobytek
Wiktionary
rzecz. dobytczę n.
Wiktionary
(1.1) majątek, mienie
Wiktionary
wyjmować coś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. dobyć)
(1.1) daw. wyjmować
(1.2) powodować powstanie dźwięku
czasownik zwrotny niedokonany dobywać się (dk. dobyć się)
(2.1) wydostawać się (o zapachu, dźwięku itp.)
Wiktionary
(1.1) W kościele zatrzymywał się tuż przy drzwiach i o kruchciane drzwi wsparty dobywał z kieszeni gromnicę i zapaliwszy ją, stał z owem trupiem światłem w ręku.
Wiktionary
IPA: dɔˈbɨvat͡ɕ, AS: dobyvać
Wiktionary
czas. dobyć dk.
rzecz. dobywanie n.
Wiktionary
(1.1) wyjmować, wydobywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dobywać.
Wiktionary
czas. dobyć, dobywać ndk.
Wiktionary
format tekstowy
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
skrót od docent
SJP.pl
skrót
(1.1) = docent
Wiktionary
Docent (niem. Dozent od łac. docens „uczący”) – stanowisko w szkołach wyższych i instytutach naukowych dla pracowników dydaktycznych.
Wikipedia
hormon wytwarzany przez korę nadnerczy, mający wpływ na gospodarkę sodu i potasu w ustroju; dezoksykortykosteron
SJP.pl
Doca, właśc. Alfredo Almeida Rego (ur. 7 kwietnia 1903, zm. 31 grudnia 1956) – brazylijski piłkarz grający na pozycji napastnika.
Podczas kariery piłkarskiej grał w: Mackenzie Rio de Janeiro (1923–1925), São Cristóvão Rio de Janeiro (1926–1932) oraz CR Flamengo (1933–1935). Największym sukcesem w karierze klubowej było wywalczenie mistrzostwa stanu Rio de Janeiro – Campeonato Carioca w 1926.
Wikipedia
cecha czegoś stanowiącego cel czyichś działań
SJP.pl
1. będący celem podróży;
2. dotyczący zamierzonego efektu końcowego, np. zatrudnienie docelowe
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) prowadzący do celu
(1.2) stanowiący cel przejściowy lub ostateczny
Wiktionary
rzecz. docel mrz., docelowość ż., docelówka ż.
przysł. docelowo
Wiktionary
zdrobnienie od: docent
SJP.pl
odnoszący się do docenta, właściwy docentom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z docentem, dotyczący docenta
Wiktionary
rzecz. docent mos., docentka ż., docentura ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. docenić)
(1.1) dostrzegać wartość kogoś lub czegoś; cenić coś wysoko
czasownik zwrotny niedokonany doceniać się (dk. docenić się)
(2.1) dostrzegać wartość własnych czynów, słów lub wyglądu
(2.2) dostrzegać wzajemnie wartość czynów, słów lub wyglądu z drugą osobą
Wiktionary
(1.1) Jej praca nie została należycie doceniona.
(1.1) Piosenkarka nigdy nie doceniała muzyków ze swojego własnego bandu.
(2.1) Myślę, że nie doceniasz się i masz problemy z samoakceptacją.
(2.2) Dojrzali małżonkowie doceniają się i lubią spędzać razem czas.
Wiktionary
IPA: dɔˈt͡sɛ̃ɲät͡ɕ, AS: docẽńäć
Wiktionary
rzecz. przecena ż., cena ż., docenianie n., docenienie n.
czas. docenić dk.
przysł. cenowo
Wiktionary
(1.1) chwalić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|doceniać.
Wiktionary
IPA: ˌdɔt͡sɛ̃ˈɲä̃ɲɛ, AS: docẽńä̃ńe
Wiktionary
rzecz. docenienie n., przecena ż.
czas. doceniać ndk., docenić dk.
Wiktionary
uznać zasługi
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. doceniać)
(1.1) zob. doceniać.
Wiktionary
IPA: dɔˈt͡sɛ̃ɲit͡ɕ, AS: docẽńić
Wiktionary
rzecz. przecena ż., cena ż., docenianie n., docenienie n.
czas. doceniać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|docenić.
Wiktionary
IPA: ˌdɔt͡sɛ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: docẽńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. docenianie n., przecena ż.
czas. docenić dk., doceniać ndk.
Wiktionary
1. stanowisko na uczelni wyższe od adiunkta;
2. osoba zajmująca to stanowisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) eduk. stanowisko dydaktyczne w instytucjach naukowych i w szkolnictwie wyższym
(1.2) eduk. osoba zajmująca stanowisko docenta (1.1)
Wiktionary
Docent (niem. Dozent od łac. docens „uczący”) – stanowisko w szkołach wyższych i instytutach naukowych dla pracowników dydaktycznych.
Wikipedia
(1.2) Te same zasady, dotyczące wyboru i odwoływania nauczycieli, będą stosowane do profesorów, docentów i asystentów uniwersyteckich na wydziałach teologii katolickiej […]
Wiktionary
IPA: ˈdɔt͡sɛ̃nt, AS: docẽnt
Wiktionary
rzecz. docentura ż.
:: fż. docentka ż.
przym. docencki
Wiktionary
(1.1) docentura, skr. doc.
Wiktionary
rzadko: kobieta zajmująca stanowisko na uczelni wyższe od adiunkta; kobieta docent
SJP.pl
wycentrować;
1. w piłce nożnej: skierować piłkę z boku boiska w pobliże bramki; dośrodkować;
2. wyprostować koło poprzez luzowanie lub naciąganie szprych
SJP.pl
środowiskowo: centrować - prostować koło poprzez naciąganie lub luzowanie szprych; wycentrowywać
SJP.pl
stanowisko docenta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. posada docenta
Wiktionary
IPA: ˌdɔt͡sɛ̃nˈtura, AS: docẽntura
Wiktionary
rzecz. docent m.
przym. docencki
Wiktionary
(1.1) docent
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. uczn. ocena dostateczna
Wiktionary
(1.1) Mam z maty dwie dochy i pałę.
(1.1) Tadek dostał dochę na pierwsze półrocze.
Wiktionary
(1.1) dostateczny, ocena dostateczna, stopień dostateczny, trója, trójka, symbol. 3
Wiktionary
miara wiersza antycznego
SJP.pl
jednoroczna trawa uprawiana w krajach tropikalnych dla ziarna i źdźbeł; sorgo cukrowe
SJP.pl
nazwisko, m.in. Marek Dochnal, polski przedsiębiorca
SJP.pl
pojęcie ekonomiczne określające nadwyżkę przychodu nad rozchodem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) księg. suma wpływów (przychodów) pomniejszona o koszty ich uzyskania;
(1.2) ekon. kwota pozostająca do dyspozycji
Wiktionary
Dochód – wpływy osiągnięte w określonym czasie po potrąceniu kosztów ich uzyskania.
Stanowi podstawową kategorię ekonomiczną, wyrażającą dodatni efekt zastosowania czynników wytwórczych: ziemi, pracy, kapitału rzeczowego, kapitału finansowego w procesie gospodarowania. Dochód jest rezultatem połączenia wymienionych czynników wytwórczych oraz przedsiębiorczości człowieka. Dochód w formie pieniężnej jest wyrazem towarów i usług, które podmioty go posiadające mogą za niego nabyć.
Wikipedia
(1.1) Rzemieślnicy i sklepikarze nigdy nie mogli być pewni jutra, życie całej ich rodziny zależało od skromnych dochodów oraz wciąż rosnących apetytów właścicieli wynajmowanych lokali.
Wiktionary
IPA: ˈdɔxut, AS: doχut
Wiktionary
rzecz. dochodowość ż., dochodzenie n., dojście n.
przym. dochodowy
czas. dochodzić, dojść
Wiktionary
(1.1) stpol. intrata
Wiktionary
przynoszący dochód; dochodowy
SJP.pl
SJP.pl
Rentowność, dochodowość – parametr odzwierciedlający efektywność posiadanych przez przedsiębiorcę kapitałów oraz efektywność gospodarowania aktywami. Wskaźniki rentowności nazywane są także wskaźnikami zyskowności lub stopami zwrotu. Mierzą one ekonomiczność wyrażaną relacją efektów do nakładów.
Wikipedia
1. przynoszący dochód, zysk; intratny, rentowny, opłacalny, zyskowny, popłatny;
2. dotyczący zagadnień związanych z dochodem, np. podatek dochodowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który przynosi zysk
Wiktionary
(1.1) Damian rozkręcił na Lubelszczyźnie bardzo dochodowy interes handlu używanymi meblami.
Wiktionary
IPA: ˌdɔxɔˈdɔvɨ, AS: doχodovy
Wiktionary
rzecz. dochód n., dochodowość ż., dochodzenie n., dojście n.
czas. dochodzić, dojść
Wiktionary
(1.1) intratny, lukratywny, opłacający się, opłacalny, pokupny, popłatny, przynoszący zysk, rentowny, zyskowny, intratny, kasowy, korzystny
Wiktionary
pojęcie ekonomiczne określające nadwyżkę przychodu nad rozchodem
SJP.pl
Dochód – wpływy osiągnięte w określonym czasie po potrąceniu kosztów ich uzyskania.
Stanowi podstawową kategorię ekonomiczną, wyrażającą dodatni efekt zastosowania czynników wytwórczych: ziemi, pracy, kapitału rzeczowego, kapitału finansowego w procesie gospodarowania. Dochód jest rezultatem połączenia wymienionych czynników wytwórczych oraz przedsiębiorczości człowieka. Dochód w formie pieniężnej jest wyrazem towarów i usług, które podmioty go posiadające mogą za niego nabyć.
Wikipedia
o służącej, pomocy domowej: niemieszkający u pracodawcy
SJP.pl
czynności prowadzone przez prokuratora, policję lub uprawnione osoby, polegające na zebraniu dowodów i wyjaśnieniu okoliczności związanych z przestępstwem; badanie, śledztwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. ogół czynności prowadzone przez prokuratora, policję lub sędziego śledczego zmierzające do wyjaśnienia okoliczności związanych z przestępstwem
(1.2) odczasownikowy od|dochodzić.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pomimo wielkich wysiłków włożonych w dochodzenie, policja nie potrafi ustalić tożsamości seryjnego zabójcy, który sieje postrach w mieście.
(1.2) W umowie był kruczek uniemożliwiający pracownikom dochodzenie swoich praw.
Wiktionary
IPA: ˌdɔxɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: doχoʒẽńe
Wiktionary
rzecz. dochodzeniówka ż., dochodzeniowiec m., dochód m., dochodowość ż., dojście n.
czas. dochodzić ndk., dojść dk.
przym. dochodzeniowy, dochodowy
Wiktionary
policjant prowadzący dochodzenie
SJP.pl
wydział śledczy policji (milicji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. policyjne wydział dochodzeniowy
Wiktionary
rzecz. dojście n., dochodzenie
czas. dochodzić, dojść
przym. dochodzeniowy
Wiktionary
(1.1) wydział dochodzeniowy
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z dochodzeniem
Wiktionary
rzecz. dojście n., dochodzenie, dochodzeniówka
czas. dochodzić, dojść
Wiktionary
potocznie: uczęszczając gdzieś, dotrwać do końca
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dojść)
(1.1) niedokonany od|dojść.
czasownik nieprzechodni niedokonany
(2.1) o czasie: być prawie
(2.2) starać się uzyskać albo odzyskać coś
(2.3) pot. uczęszczając gdzieś, dotrwać do końca
Wiktionary
(1.1) Dochodziliśmy już do domu, gdy zaczęło padać.
(1.1) Dochodzą sprawiedliwości w sądzie.
(2.1) Dochodzi siódma.
(2.2) Dochodziła do końca roku na ten kurs, ale bardzo narzekała na prowadzącego.
Wiktionary
IPA: dɔˈxɔd͡ʑit͡ɕ, AS: doχoʒ́ić
Wiktionary
rzecz. dochodzeniówka ż., dochodzeniowiec m., dochód m., dochodowość ż., dochodzenie n., dojście n.
czas. dojść dk.
przym. dochodzeniowy, dochodowy
Wiktionary
zdrobnienie od: dochód
SJP.pl
1. o sekrecie, wierze, przyrzeczeniu: dotrzymać;
2. przechować coś lub wychować kogoś do pewnego czasu;
3. złożyć ciało zmarłego w grobie, w którym uprzednio pochowano innego zmarłego;
4. dochować się:
a) przetrwać do pewnego czasu; przechować się;
b) doczekać się rezultatów wychowywania, starań
SJP.pl
przyrost żywego inwentarza; przychówek; dochówek
SJP.pl
regionalnie: część pieca kuchennego do przechowywania i podgrzewania potraw; piekarnik, piecyk, duchówka
SJP.pl
1. o sekrecie, wierz, przyrzeczeniu: dotrzymywać;
2. przechowywać coś lub wychowywać kogoś do pewnego czasu;
3. dochowywać się:
a) trwać do pewnego czasu; przechowywać się;
b) doczekiwać się rezultatów wychowywania, starań
SJP.pl
potocznie: dochrapać się - osiagnąć coś po długich staraniach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dochrapać.
Wiktionary
rzecz. niedochrapanie n.
czas. dochrapać dk.
Wiktionary
przestarzałe: kulejąc, dojść dokądś; doczłapać
SJP.pl
potocznie:
1. obciążać kogoś czymś; dowalać;
2. dochrzaniać się - czepiać się o coś; dowalać się
SJP.pl
potocznie:
1. dochrzanić komuś - pobić kogoś;
2. obciążyć kogoś czymś; dowalić;
3. dochrzanić się - zgłosić pretensje, często nieuzasadnione; przyczepić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. doktor, lekarz
Wiktionary
(1.1) Poszła baba do dochtora.
Wiktionary
1. wyciąć do końca lub do określonego miejsca;
2. obcinając, dopasować;
3. powiedzieć komuś coś złośliwego
SJP.pl
1. mechanizm automatycznego domykania drzwi w samochodzie;
2. dawniej: wprowadzenie do warnika pewnej ilości gęstego soku, klarówki lub ulepu
SJP.pl
1. ciągnąc, przybliżać coś lub kogoś do pewnego miejsca;
2. robiąc coś, doprowadzać to do jakiegoś punktu w przestrzeni lub w czasie;
3. docierać gdzieś z trudem;
4. trwać, żyć do jakiegoś momentu
SJP.pl
1. ciągnąc, przybliżyć coś lub kogoś do pewnego miejsca;
2. robiąc coś, doprowadzić to do jakiegoś punktu w przestrzeni lub w czasie;
3. dotrzeć gdzieś z trudem;
4. przetrwać, przeżyć do jakiegoś momentu
SJP.pl
1. zwiększać ciężar czegoś;
2. obarczać kogoś dodatkową pracą
SJP.pl
1. zwiększyć ciężar czegoś;
2. obarczyć kogoś dodatkową pracą
SJP.pl
1. zwiększyć ciężar czegoś;
2. obarczyć kogoś dodatkową pracą
SJP.pl
1. dowiedzieć się czegoś lub wykryć coś;
2. o wodzie, cieczy: cieknąc, dojść, dostać się gdzieś
SJP.pl
1. wyciąć do końca lub do określonego miejsca;
2. obcinając, dopasować;
3. powiedzieć komuś coś złośliwego
SJP.pl
1. poszukiwać wyjaśnienia lub rozwiązania;
2. o wodzie, cieczy: cieknąc, dojść, dostać się gdzieś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. dociec, docieknąć)
(1.1) podn. badając coś, starać się dotrzeć do sedna sprawy; dochodzić prawdy
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dociec, docieknąć)
(2.1) ciekąc, dostawać się gdzieś
Wiktionary
rzecz. dociekanie n.
przym. dociekliwy
Wiktionary
(1.1) badać, odkrywać, poszukiwać, śledzić, wykrywać
(2.1) dopływać
Wiktionary
1. poszukiwać wyjaśnienia lub rozwiązania;
2. o wodzie, cieczy: cieknąc, dojść, dostać się gdzieś
SJP.pl
1. poszukiwać wyjaśnienia lub rozwiązania;
2. o wodzie, cieczy: cieknąc, dojść, dostać się gdzieś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dociekać.
Wiktionary
czas. dociekać
przym. dociekliwy
Wiktionary
potocznie: osoba dociekliwa, wnikliwa, badawcza
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: dociekliwie
SJP.pl
wnikliwość, ciekawość, starania aby dowiedzieć się i zrozumieć jak najwięcej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dociekanie, chęć poszerzania wiedzy
Wiktionary
przym. dociekliwy
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: dociekliwy
SJP.pl
1. starający się dowiedzieć i zrozumieć jak najwięcej;
2. świadczący o takim podejściu do czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który chce dowiedzieć się i zrozumieć jak najwięcej
Wiktionary
rzecz. dociekliwość ż., dociekanie n.
czas. dociekać ndk.
przysł. dociekliwie
Wiktionary
o wodzie: dojść lub dostać się gdzieś; dociec
SJP.pl
o wodzie: dojść lub dostać się gdzieś; dociec
SJP.pl
o wodzie: dojść lub dostać się gdzieś; dociec
SJP.pl
potocznie: monter dociepleń budynków
SJP.pl
1. wygładzać, wycierać;
2. dostawać się dokądś lub do kogoś z trudem;
3. powodować wzajemne dopasowywanie się powierzchni trących maszyny;
4. ucierać dodatkową ilość czegoś;
5. docierać się - dostosować się do siebie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. dotrzeć)
(1.1) wygładzać, wycierać
(1.2) dostawać się, dochodzić dokądś lub do kogoś z trudem
(1.3) powodować wzajemne dopasowywanie się powierzchni trących maszyny
(1.4) pot. ucierać dodatkową ilość czegoś
(1.5) rozprzestrzeniać się
czasownik zwrotny niedokonany docierać się (dk. dotrzeć się)
(2.1) dostosować się, dopasować się do siebie
Wiktionary
(1.2) (…) przyznane rolnikom kredyty docierały z kilkumiesięcznym opóźnieniem
(1.4) Dotrzyj jeszcze trochę ogórków, wyjątkowo mi dziś smakują.
(1.5) Skwar sierpniowych dni nie docierał do mojej ziemianki.
Wiktionary
IPA: dɔˈt͡ɕɛrat͡ɕ, AS: doćerać
Wiktionary
rzecz. docieranie n., dotarcie n.
Wiktionary
(1.2) dochodzić, dołączać, dostawać się, osiągać
(1.5) dobiegać, poet. dopływać
Wiktionary
osoba trudniąca się obróbką przedmiotów poprzez pocieranie ich powierzchni
SJP.pl
narzędzie do uzyskiwania odpowiedniego kształtu, wzoru lub gładkości obrabianej powierzchni; docierak
SJP.pl
narzędzie do uzyskiwania odpowiedniego kształtu, wzoru lub gładkości obrabianej powierzchni; docieraczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|docierać.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌdɔt͡ɕɛˈrãɲɛ, AS: doćerãńe
Wiktionary
czas. docierać
Wiktionary
maszyna do uzyskiwania odpowiedniego kształtu, wzoru lub gładkości obrabianej powierzchni, np. docierarka do betonu
SJP.pl
1. wycinać do końca lub do określonego miejsca;
2. obcinając, dopasowywać;
3. mówić komuś coś złośliwego
SJP.pl
ręczne narzędzie ślusarskie do przycinania końcówek rur
SJP.pl
złośliwy komentarz, przykra uwaga
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) rzad. uszczypliwy, szyderczy, pełny docinków
Wiktionary
dokończyć ciosanie
SJP.pl
dokańczać ciosanie
SJP.pl
1. element mocujący przedmiot podczas obróbki na obrabiarce;
2. siła występująca między powierzchniami stykania się przyciskanych do siebie przedmiotów
SJP.pl
Docisk w wytrzymałości materiałów – stan obciążenia ciała, kiedy działające na nie obciążenie zewnętrzne jest skupione na małym fragmencie jego powierzchni. Takie obciążenie powoduje pojawienie się dużych naprężeń w otoczeniu punktu przyłożenia siły, które szybko maleją ze odległością od tego punktu.
Docisk występuje przy wszelkiego rodzaju uchwytach, łożyskach, w parach kinematycznych oraz w połączeniach nitowych, klinowych i wpustowych.
Wikipedia
związany z dociskiem
SJP.pl
[czytaj: doktorow] nazwisko, m.in. Cory Doctorow, kanadyjski pisarz
SJP.pl
Doctorow może się odnosić do:
Wikipedia
przywracać kogoś do przytomności
SJP.pl
doprowadzić z trudem do stanu przytomności
SJP.pl
[czytaj: dokudrama] fabularyzowany film dokumentalny; dokudrama
SJP.pl
[czytaj: DOkjusołp] rodzaj filmu dokumentalnego, emitowanego w odcinkach i zbliżonego do serialu obyczajowego
SJP.pl
Telenowela dokumentalna (ang. documentary soap, docusoap) – gatunek telewizyjny łączący w sobie cechy filmu dokumentalnego i telenoweli. Występują w nim autentyczne osoby pod własnym imieniem i nazwiskiem, a kamera bez nadmiernej ingerencji reżyserskiej rejestruje wydarzenia, w których uczestniczą.
Wikipedia
specjalista od egzaminów, sposobu oceniania
SJP.pl
nauka o egzaminach szkolnych, ich analiza i ocena
SJP.pl
Wikipedia
doczekać się;
1. czekając cierpliwie, wytrwać do jakiegoś spodziewanego momentu; dotrwać;
2. zasłużyć na coś swoją wytrwałą pracą; dostąpić, zasłużyć, osiągnąć coś
SJP.pl
lekki wagon do ruchu pasażerskiego na bocznych liniach
SJP.pl
lekki wagon do ruchu pasażerskiego na bocznych liniach
SJP.pl
potocznie: coś doczepionego, dodanego do czegoś * zwykle w związku frazeologicznym: na doczepkę - na dodatek, oprócz tego; na przyczepkę
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. doczepiać)
(1.1) dokonany od|doczepiać.
Wiktionary
IPA: dɔˈt͡ʃɛpʲit͡ɕ, AS: dočepʹić
Wiktionary
rzecz. doczepienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|doczepić.
Wiktionary
czas. doczepić
Wiktionary
potocznie: coś doczepionego, dodanego do czegoś * zwykle w związku frazeologicznym: na doczepkę - na dodatek, oprócz tego; na przyczepkę
SJP.pl
przystosowany do doczepiania
SJP.pl
dokończyć czesanie
SJP.pl
przemijający, związany z życiem ziemskim, bez większego znaczenia w perspektywie wiecznego życia
SJP.pl
Doczesna – przerosła i rozpulchniona błona śluzowa macicy. Rozrost następuje pod wpływem hormonów jajnika, a zwłaszcza progesteronu w trakcie cyklu miesiączkowego i ma na celu przygotowanie podścieliska dla zagnieżdżenia się zapłodnionej komórki jajowej. W razie zapłodnienia komórki jajowej błona śluzowa macicy ulega dalszym zmianom, przekształcając się w doczesną ciążową, która dzieli się na następujące części:
Wikipedia
przemijający, związany z życiem ziemskim, bez większego znaczenia w perspektywie wiecznego życia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przemijający, związany z życiem ziemskim, bez większego znaczenia w perspektywie wiecznego życia
Wiktionary
IPA: dɔˈt͡ʃɛsnɨ, AS: dočesny
Wiktionary
rzecz. doczesność ż.
przysł. docześnie
Wiktionary
(1.1) przemijający, ziemski
Wiktionary
kończyć czesanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. córka
(1.2) gwara. szoferska: ciężarówka marki Dodge
Wiktionary
IPA: ˈdɔt͡ʃka, AS: dočka
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zaczekać, poczekać
Wiktionary
doczołgiwać się - docierać dokądś, czołgając się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|doczyszczać.
Wiktionary
rzecz. niedoczyszczanie n.
czas. oczyszczać, doczyszczać ndk.
Wiktionary
1. dokończyć czytanie czegoś, przeczytać do końca;
2. doczytać się - czytając dowiedzieć się czegoś; wyczytać coś
SJP.pl
dojść dokądś z trudem, człapiąc; dowlec się
SJP.pl
zwiększyć ilość czegoś
SJP.pl
Wikipedia
zwiększyć ilość czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dodawać)
(1.1) dokonany od|dodawać.
spójnik
(2.1) mat. plus (spójnik łączący dodawane składniki)
Wiktionary
(2.1) Dwa dodać dwa równa się cztery.
Wiktionary
IPA: ˈdɔdat͡ɕ, AS: dodać
Wiktionary
czas. dać, dodawać ndk.
rzecz. dodatek mrz., dodanie n., dodawanie n.
przym. dodatkowy
przysł. dodatkowo
Wiktionary
(2.1) plus
Wiktionary
liczba, do której dodaje się inną liczbę
SJP.pl
w dodawaniu liczba dodawana do dodajnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dodać.
Wiktionary
(1.1) Tworzenie deminutywów w języku niemieckim jest proste i sprowadza się do dodania do rdzenia odpowiedniego sufiksu.
Wiktionary
IPA: dɔˈdãɲɛ, AS: dodãńe
Wiktionary
czas. dodać
Wiktionary
1. to, co się dodaje ponad normę, ponad określoną ilość, miarę, ponad program;
2. krótki film wyświetlany po kronice przed filmem pełnometrażowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) coś dodanego, dodatkowego
(1.2) inform. dodatkowa funkcjonalność programu komputerowego w postaci wtyczki, skórki itp.
Wiktionary
Dodatek – część wsi Tomaszówka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie lipskim, w gminie Lipsko.
W latach 1975–1998 Dodatek należał administracyjnie do województwa radomskiego.
Wikipedia
(1.1) Natka pietruszki może stanowić bardzo smaczny dodatek do zupy.
Wiktionary
IPA: dɔˈdatɛk, AS: dodatek
Wiktionary
czas. dodać, dodawać
przym. dodatkowy, dodatni
przysł. dodatkowo
Wiktionary
1. to, co się dodaje ponad normę, ponad określoną ilość, miarę, ponad program;
2. krótki film wyświetlany po kronice przed filmem pełnometrażowym
SJP.pl
Dodatki – kolonia w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Wodzisław.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa kieleckiego.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób dodany do czegoś
Wiktionary
(1.1) Skrzydła tego trójpłata były dodatkowo wzmocnione.
Wiktionary
przym. dodatkowy
rzecz. dodatek m., dodawanie n.
czas. dodać dk., dodawać ndk.
Wiktionary
(1.1) na dodatek, ponadto, co więcej
Wiktionary
zasada mówiąca o tym, że fundusze przeznaczone przez Unię Europejską na rozwój państw członkowskich mogą być tylko dodatkowym, a nie głównym źródłem finansowania programów rozwoju realizowanych przez dane państwo; additionality
SJP.pl
taki, który został dodany do czegoś, nadprogramowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dodany do istniejącej wcześniej reszty
(1.2) niekonieczny; taki, którego brak nie zmieniłby ostatecznych wniosków
(1.3) pomocniczy
(1.4) nieplanowany
Wiktionary
(1.1) Weź sobie dodatkową pracę, to będziesz mieć mniej czasu, ale więcej zarobisz.
(1.2) Dodatkową jej zaletą był czarujący uśmiech.
(1.3) Dodatkowe kółka zapewniają większą stabilność.
(1.4) Dodatkowe wydanie gazety osiągnęło wielki nakład.
Wiktionary
IPA: ˌdɔdatˈkɔvɨ, AS: dodatkovy
Wiktionary
rzecz. dodatek m.
czas. dodawać ndk., dodać dk.
przysł. dodatkowo
Wiktionary
(1.1) bonusowy, uzupełniający, uboczny
(1.2) nadmiarowy, nadwyżkowy, bonusowy, uzupełniający, uboczny
(1.3) pomocniczy, wspomagający, rezerwowy, uzupełniający, uboczny
(1.4) specjalny, okolicznościowy
Wiktionary
1. dobry, korzystny;
2. większy od zera, oznaczony znakiem plus
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mat. ekon. większy od zera
(1.2) fiz. chem. taki, który nie jest ujemny
(1.3) świadczący o obecności jakiegoś wskaźnika
(1.4) dobry lub korzystny
(1.5) wyrażający pozytywny sąd
Wiktionary
(1.1) Kwadratem każdej liczby rzeczywistej jest liczba dodatnia.
(1.2) Pozytony mają dodatni ładunek elektryczny.
Wiktionary
IPA: dɔˈdatʲɲi, AS: dodatʹńi
Wiktionary
rzecz. dodawanie n., dodatniość ż., dodatek m.
czas. dodawać ndk.
przysł. dodatnio
Wiktionary
(1.3) pozytywny, pot. plusowy
(1.4) pozytywny, korzystny, dobry, pomyślny
(1.5) pozytywny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) dawać coś uzupełniającego, podwyższającego poprzednią ilość
(1.2) dopowiadać coś, uzupełniać wypowiedź dodatkowymi zwrotami; nadmienić
(1.3) mat. wykonywać dodawanie, sumować
Wiktionary
(1.1) Dodaj więcej warzyw do zupy.
(1.2) Nie muszę niczego dodawać; po prostu nie zgadzam się z panem.
(1.3) Jeśli dodamy dwa i dwa, otrzymamy cztery.
Wiktionary
IPA: dɔˈdavat͡ɕ, AS: dodavać
Wiktionary
rzecz. dodawanie n., dodatek m.
czas. dać, dodać
przym. dodatkowy, dodatni
przysł. dodatkowo
Wiktionary
(1.1) dorzucać, uzupełniać, dołączać, powiększać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mat. działanie arytmetyczne oznaczane symbolem + (plus);
(1.2) mat. jedno z dwóch działań w pierścieniu – uogólnienie dodawania (1.1)
(1.3) odczasownikowy od|dodawać.
Wiktionary
Dodawanie – wspólna nazwa różnych działań matematycznych, zdefiniowanych na różnych zbiorach i klasach, m.in. tych liczbowych, ale też dla wektorów, niektórych funkcji i części innych zbiorów.
Dodawane obiekty to składniki, a wynik dodawania to suma. Działanie to zwykle oznacza się plusem: +. Dodawanie zalicza się do działań arytmetycznych i jest najprostszym z nich, definiującym pozostałe.
Wikipedia
(1.1) Suma to wynik dodawania.
(1.2) Homomorfizm pierścieni zachowuje dodawanie, mnożenie i jedynkę.
(1.3) Ewentualne dodawanie kolejnych zadań odbije się na jakości pracy.
Wiktionary
IPA: ˌdɔdaˈvãɲɛ, AS: dodavãńe
Wiktionary
rzecz. dodajnik m., dodajna ż., dodatniość ż.
czas. dodawać ndk., dodać dk.
przym. dodatni
przysł. dodatnio, dodatkowo
Wiktionary
(1.1) sumowanie
Wiktionary
dokładniej coś zdefiniować; doprecyzować
SJP.pl
dokładniej coś definiować; doprecyzowywać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) poufała forma imienia Adolf
Wiktionary
rzecz. Adolfek mos.
Wiktionary
(1.1) Adolfek, Alf
Wiktionary
wielościan foremny ograniczony dwunastoma pięciokątami foremnymi; dwunastościan foremny
SJP.pl
Dwunastościan foremny a. dodekaedr (z gr.) – wielościan foremny o 12 ścianach w kształcie przystających pięciokątów foremnych. Ma 30 krawędzi i 20 wierzchołków. Ścinając wierzchołki dwunastościanu otrzymujemy wielościan półforemny o nazwie dwunastościan ścięty. Bryła oznaczona jest symbolem Schläfliego {5,3}.
Wikipedia
12-dźwiękowa atonalna technika komponowania utworów muzycznych
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dodekafoniczne
Wiktionary
rzecz. dodekafonia ż.
przym. dodekafoniczny
przysł. dodekafonicznie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. związany z dodekafonią, zgodny z zasadami dodekafonii
Wiktionary
rzecz. dodekafonia ż., dodekafoniczność ż.
przysł. dodekafonicznie
Wiktionary
(1.1) dwunastotonowy
Wiktionary
kompozytor stosujący technikę dodekafoniczną
SJP.pl
styl we współczesnej muzyce poważnej oparty na technice dodekafonicznej
SJP.pl
wielościan ograniczony dwunastoma wielokątami; dwunastościan
SJP.pl
Dwunastościan foremny a. dodekaedr (z gr.) – wielościan foremny o 12 ścianach w kształcie przystających pięciokątów foremnych. Ma 30 krawędzi i 20 wierzchołków. Ścinając wierzchołki dwunastościanu otrzymujemy wielościan półforemny o nazwie dwunastościan ścięty. Bryła oznaczona jest symbolem Schläfliego {5,3}.
Wikipedia
grupa wysp greckich, na Morzu Egejskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. grecki archipelag w południowej części Morza Egejskiego, u wybrzeży Turcji;
(1.2) geogr. adm. nomos (prefektura administracyjna) obejmujący archipelag Dodekanez (1.1)
Wiktionary
Dodekanez (gr. Δωδεκάνησα, trb. Dodekánisa; w tłum. na pol. „dwanaście wysp”) – archipelag na Morzu Egejskim i do końca 2010 roku prefektura (nomos) w regionie administracyjnym Wyspy Egejskie Południowe w Grecji ze stolicą w mieście Rodos. Prefektura Dodekanez zajmowała łączną powierzchnię 2714 km², zamieszkiwało ją około 200,5 tysiąca ludzi (stan na 2005 rok).
Wikipedia
Świątynia grecka – budowla w starożytnej Grecji pełniąca funkcję „domu bóstwa”, mieszcząca posąg będący przedmiotem kultu.
Wikipedia
nazwisko, m.in. Heimito von Doderer (1896-1966), pisarz austriacki
SJP.pl
[czytaj: dodż] marka samochodów
SJP.pl
Dodge – amerykańska marka samochodów, należąca od 2021 r. do koncernu Stellantis, a wcześniej do Fiat Chrysler Automobiles (2014–21), Chrysler Group (2007–14), DaimlerChrysler (1998–2007), Chrysler Corporation (1928–98).
Wikipedia
ptak nielot z wymarłej rodziny drontów, który występował na wyspie Mauritius
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. wymarły ptak nielot z wyspy Mauritius z gatunku nazwa systematyczna|Raphus cucullatus|ref=tak.;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈdɔdɔ, AS: dodo
Wiktionary
(1.1) dront dodo
Wiktionary
stolica Tanzanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto, stolica Tanzanii;
Wiktionary
Dodoma – oficjalna stolica Tanzanii (do 1981 roku był nią Dar es Salaam), położona w środkowej części kraju na wysokości ok. 1100 m n.p.m., ośrodek administracyjny okręgu Dodoma, zamieszkiwana przez ok. 324 tys. mieszkańców (2002). Jest to ósme co do wielkości miasto w Tanzanii.
Wikipedia
IPA: dɔˈdɔ̃ma, AS: dodõma
Wiktionary
rzecz. dodomczyk m., dodomka ż.
przym. dodomski
Wiktionary
mieszkaniec Dodomy (stolicy Tanzanii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Dodomy
Wiktionary
IPA: dɔˈdɔ̃mt͡ʃɨk, AS: dodõmčyk
Wiktionary
rzecz. Dodoma ż.
:: fż. dodomka ż.
przym. dodomski
Wiktionary
mieszkanka Dodomy (stolicy Tanzanii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Dodomy
Wiktionary
IPA: dɔˈdɔ̃mka, AS: dodõmka
Wiktionary
rzecz. Dodoma ż.
:: fm. dodomczyk mos.
przym. dodomski
Wiktionary
→ Dodoma (stolica Tanzanii)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Dodoma
Wiktionary
IPA: dɔˈdɔ̃msʲci, AS: dodõmsʹḱi
Wiktionary
rzecz. dodomka ż., dodomczyk m., Dodoma ż.
Wiktionary
1. miejscowość w Grecji;
2. siedziba wyroczni Zeusa
SJP.pl
Dodona (stgr. Δωδώνα Dōdṓnā, Δωδώνη Dōdṓnē, ngr. Dodoni) – miejscowość w Grecji, w administracji zdecentralizowanej Epir-Macedonia Zachodnia, w regionie Epir, w jednostce regionalnej Janina, w gminie Dodona, w pobliżu góry Tomaros. W 2011 roku liczyła 55 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Dodona (miejscowość w starożytnej Grecji)
SJP.pl
1. zdrapać do końca;
2. dodrapać się -
a) drapiąc czymś ostrym, dostać się do czegoś;
b) dotrzeć z trudem na coś wysokiego;
c) dotrzeć z trudem do jakichś informacji;
d) osiągnąć z trudem swój cel związany z wysoką pozycją zawodową
SJP.pl
dodrapywać się -
1. drapiąc czymś ostrym, dostawać się do czegoś;
2. docierać z trudem na coś wysokiego;
3. docierać z trudem do jakichś informacji;
4. osiągać z trudem swój cel związany z wysoką pozycją zawodową
SJP.pl
drepcząc, dojść gdzieś
SJP.pl
1. dodrukowanie egzemplarzy z zachowanej formy drukarskiej;
2. pozycja wydawnicza wydrukowana tą metodą
SJP.pl
Dodruk – zwiększenie nakładu publikacji przez dodatkowe drukowanie egzemplarzy z zatrzymanych form drukowych (matryc, składu) w ramach jednego wydania.
W filatelistyce termin ten odnosi się do dodatkowego druku znaczków lub całostek pocztowych. W tym wypadku dodruk może też przyjąć formę naniesienia dodatkowego tekstu (maszynowo lub ręcznie) na całostce pocztowej poza znakiem opłaty. Taki dodruk nie jest związany z pierwotnym przeznaczeniem całostki.
Wikipedia
1. dodrukowanie egzemplarzy z zachowanej formy drukarskiej;
2. pozycja wydawnicza wydrukowana tą metodą
SJP.pl
podrzeć zupełnie, do końca, zniszczyć przez noszenie, używanie, np. dodrzeć buty, stare ubrania
SJP.pl
żartobliwie: bycie do niczego
SJP.pl
1. skończyć proces duszenia potraw;
2. doprowadzić duszenie do końca, zadusić
SJP.pl
nazwa zwyczajowa fungicydu z grupy pochodnych guanidyny
SJP.pl
Dodyna,CH
3(CH
2)
11[NHC(NH
2)
2]+
CH
3COO−
– organiczny związek chemiczny, sól kwasu octowego i 1-dodecyloguanidyny; pochodna guanidyny zawierająca 12-węglowy lipofilowy łańcuch boczny.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) zabić umierającego człowieka lub zwierzę, uderzając czymś ostrym
Wiktionary
(1.1) Kupiec padł. Stary mu poprawił raz, drugi, nożem dodźgał.
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. dotrzymać
Wiktionary
IPA: dɔˈd͡ʑɛrʒɛt͡ɕ, AS: doʒ́eržeć
Wiktionary
możliwość uzyskania połączenia telefonicznego
SJP.pl
donieść gdzieś z trudem; dodźwignąć
SJP.pl
rzadko: donieść gdzieś z trudem; dodźwigać
SJP.pl
douczyć, dokształcić, doszkolić
SJP.pl
douczać, dokształcać, doszkalać
SJP.pl
Doeg – postać biblijna ze Starego Testamentu.
Edomita, główny pasterz króla Saula. Był w Nob, kiedy kapłan Achimelek nakarmił i uzbroił uciekającego Dawida. Doeg wydał Achimeleka i przeprowadzili egzekucje kapłanów z Nob zarządzone przez Saula. Patrz 1 Sm 21,8; 22,9 nn.
Źródło: Słownik Postaci Biblijnych. [dostęp 2015-12-26].
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kulin. koreańska pasta ze sfermentowanych ziaren soi
Wiktionary
Doenjang (kor. 된장) – rodzaj sfermentowanej pasty sojowej w całości przyrządzanej z soi i solanki. Jest to również produkt uboczny produkcji guk-ganjang (sosu sojowego do zup). Pasta czasami jest używana jako relisz.
Wikipedia
(1.1) Po zakończeniu fermentacji rozdziela się płyn od ciał stałych, gdzie płyn to ganjang, koreański sos sojowy, a pozostałość to właśnie doenjang, czyli pasta sojowa, zbliżona do japońskiego miso.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|kor|된장. (toenjang)
uwagi.
inna pisownia: dwenjang
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) doenjang
* koreański: (1.1) 된장 (toenjang)
źródła.
== doenjang (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. doenjang
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wystawić dodatkową fakturę odbiorcy
SJP.pl
wspomóc finansowo
SJP.pl
bezzwrotna pomoc finansowa; subsydium; subwencja; dotacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dodatkowe pieniądze przyznawane jako pomoc finansowa w opłaceniu jakiegoś przedsięwzięcia
Wiktionary
Wikipedia
czas. dofinansować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. rzad. twarożek z mleka sojowego, składnik wielu potraw orientalnych i wegetariańskich, zob. tofu.
Wiktionary
duży pies obronny i myśliwski o krótkiej sierści
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. nazwa rasy psa;
Wiktionary
Dog (z ang. dog – pies) – typ psów obronnych z grupy molosów, charakteryzujących się dużym wzrostem, krótką, gładką sierścią o różnym umaszczeniu oraz tępo zakończoną kufą zaopatrzoną w silne szczęki. Główną rolą tych psów była walka z dzikimi zwierzętami oraz ochrona karawan i stad bydła. Z czasem zaczęto ich używać jako psy myśliwskie i bojowe, a obecnie są hodowane jako psy reprezentacyjne lub obronne.
Wikipedia
(1.1) Obok złotowłosej Sisi szedł jakiś wielki pies, chyba dog.
Wiktionary
IPA: dɔk, AS: dok
Wiktionary
[czytaj: dog frendli] przyjazny dla psów
SJP.pl
1. potocznie: powiedzieć komuś coś złośliwego;
2. uzgodnić coś z kimś ostatecznie
SJP.pl
potocznie: osoba często robiąca złośliwe uwagi; złośliwiec
SJP.pl
1. spełniać czyjeś wymagania, życzenia, zachcianki; zadowalać kogoś;
2. dogadzać sobie - w przenośni: nadużywać czegoś, ulegać własnym namiętnościom lub nałogom; folgować sobie;
3. być dogodnym dla kogoś, odpowiadać komuś
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. dogodzić)
(1.1) pot. sprawiać komuś przyjemności, zaspokajać czyjeś życzenia, zachcianki
Wiktionary
rzecz. dogadzanie n., dogodność ż.
czas. dogodzić dk.
przym. dogodny
przysł. dogodnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dogadzać.
Wiktionary
czas. dogadzać ndk.
przysł. dogodnie
rzecz. dogodność ż.
przym. dogodny
Wiktionary
dokańczać golenie
SJP.pl
1. o zwierzęciu: dobiec galopem;
2. dojechać na koniu galopem;
3. potocznie: osiągnąć określony etap trwania
SJP.pl
1. o zwierzęciu: dobiegać galopem;
2. dojeżdżać na koniu galopem
SJP.pl
ścigając kogoś, równać się z nim
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) ścigając kogoś, bardzo zbliżać się do niego
Wiktionary
IPA: dɔˈɡãɲät͡ɕ, AS: dogãńäć
Wiktionary
czas. gonić, dogonić dk.
rzecz. doganianie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|doganiać.
Wiktionary
IPA: ˌdɔɡãˈɲä̃ɲɛ, AS: dogãńä̃ńe
Wiktionary
czas. doganiać
Wiktionary
małżonka doży
SJP.pl
czasownik
(1.1) przestawać się palić
Wiktionary
(1.1) Przynieś trochę drewna, bo dogasa ogień pod kuchnią.
Wiktionary
rzecz. dogasanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dogasać.
Wiktionary
czas. dogasać ndk.
Wiktionary
doprowadzić gaszenie do końca
SJP.pl
czasownik
(1.1) likwidować resztki ognia
Wiktionary
IPA: dɔˈɡaʃat͡ɕ, AS: dogašać
Wiktionary
rzecz. gaszenie n., dogaszanie n., dogaszenie n.
czas. dogasić, gasić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gaszenie resztek ognia
Wiktionary
rzecz. dogaszenie n., gaszenie n.
czas. gasić, dogaszać ndk., dogasić dk.
Wiktionary
taki, który dogasł (dogasnął)
SJP.pl
środkowa epoka jury
SJP.pl
Dogger (jura brunatna) – nieformalne określenie całej jury środkowej lub tylko jej części. W niektórych starszych publikacjach geologicznych był traktowany jako środkowy oddział systemu jurajskiego. We współczesnych (z XXI w.) tabelach stratygraficznych nie jest stosowany.
Wikipedia
[czytaj: DOgerel] w literaturoznawstwie: rodzaj angielskiego wiersza o prostych rymach i niestarannej wersyfikacji, zwykle na błahy temat, odpowiednik polskiego wiersza częstochowskiego
SJP.pl
zniekształcić lub zmienić kształt danej rzeczy do końca
SJP.pl
nazwisko, m.in. Walentin Dogiel (1882-1955) - radziecki zoolog; prowadził prace z parazytologii, protozoologii i anatomii porównawczej bezkręgowców
SJP.pl
Nazwisko Dogiel nosili m.in.:
Wikipedia
opieka roztoczona nad kimś lub nad czymś; doglądanie, dozór, nadzór
SJP.pl
1. opiekować się kimś, czymś;
2. czuwać nad przebiegiem jakichś spraw
SJP.pl
czasownik
(1.1) co jakiś czas troszczyć się, dbając o rozwój
Wiktionary
(1.1) Lekarz codziennie doglądał chorego.
Wiktionary
rzecz. doglądanie n.
Wiktionary
(1.1) opiekować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|doglądać.
Wiktionary
czas. doglądać ndk.
Wiktionary
przeznaczony do gleby
SJP.pl
wieloryb z rodziny dziobaczy
SJP.pl
Butlogłów północny, wal butelkonosy północny, wal butelkonosy, dogling (Hyperoodon ampullatus) – gatunek ssaka morskiego z rodziny zyfiowatych (Ziphiidae).
Wikipedia
określenie wykonawcze: boleśnie, smutno
SJP.pl
dawniej: dogmat
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dogmat
Wiktionary
rzecz. dogmat m.
Wiktionary
1. teza podana do wierzenia przez Kościół jako prawda;
2. nienaruszalna, podstawowa teza, pewnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. twierdzenie przyjęte bezkrytycznie za pewne bez względu na brak stwierdzenia jego prawdziwości
(1.2) rel. teol. prawda uznana za objawioną przez Kościół
(1.3) hist. wydane postanowienie władz miast-państw w starożytnej Grecji
(1.4) hist. filoz. teza przyjęta w danej szkole filozoficznej w starożytnej Grecji, która obowiązywała jej uczniów
Wiktionary
Dogmat (gr. δόγμα dógma) – termin pochodzący z języka greckiego, posiadający kilka różnych znaczeń, występujących w sferze religijnej, historycznej, politycznej czy filozoficznej,
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) pewnik
(1.2) prawda objawiona
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. dogmatyka ż., dogmatyzm m., dogmatyk m., dogmatyczka ż., dogmatyzacja ż., dogmatyzowanie n., zdogmatyzowanie n.
:: zdrobn. dogmacik m.
czas. dogmatyzować ndk., zdogmatyzować dk.
przym. dogmatyczny, dogmatowy
przysł. dogmatycznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) dogma; (1.2) dogma
* baskijski: (1.1) dogma; (1.2) dogma
* białoruski: (1.1) догмат m., догма ż.; (1.2) догмат m.
* chorwacki: (1.1) dogma ż.; (1.2) dogma ż.
* czeski: (1.1) dogma n.; (1.2) dogma n.
* hiszpański: (1.1) dogma m.; (1.2) dogma m.
* interlingua: (1.1) dogma; (1.2) dogma
* kaszubski: (1.1) dogmat m.; (1.2) dogmat m.; (1.3) dogmat m.; (1.4) dogmat m.
* niderlandzki: (1.1) dogma n.; (1.2) dogma n.
* portugalski: (1.1) dogma; (1.2) dogma
* rosyjski: (1.2) догмат m.; (1.4) догмат m.
* serbsko-chorwacki: (1.1) dogma ż.; (1.2) dogma ż.
* słowacki: (1.1) dogma ż.; (1.2) dogma ż.
* ukraiński: (1.1) догма ż.; (1.2) догмат m.
* węgierski: (1.1) dogma; (1.2) dogma
* włoski: (1.1) dogma m.; (1.2) dogma m.
źródła.
== dogmat (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) dogmat
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. dogmatyka ż., dogmatyzm m., dogmatyk m., dogmatyczka ż., dogmatyzacja ż., dogmatyzowanie n., zdogmatyzowanie n.
:: zdrobn. dogmacik m.
czas. dogmatyzować ndk., zdogmatyzować dk.
przym. dogmatyczny, dogmatowy
przysł. dogmatycznie
Wiktionary
(1.1) pewnik
(1.2) prawda objawiona
Wiktionary
dogmatyczny i moralny
SJP.pl
teologiczny w aspekcie dogmatycznym
SJP.pl
odnoszący się do dogmatu lub dogmatyzmu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z dogmatami religijnymi lub z dogmatyką
przymiotnik jakościowy
(2.1) oparty na dogmacie, niepodlegający dyskusji
Wiktionary
rzecz. dogmat mrz., dogmatyka ż., dogmatyczność ż., dogmatyzm mrz., dogmatyk mos., dogmatyzowanie n.
czas. dogmatyzować ndk.
przysł. dogmatycznie
Wiktionary
(2.1) doktrynerski, doktrynalny
Wiktionary
zwolennik dogmatyzmu (kierunek myślenia przyjmujący twierdzenia i doktryny jako dogmaty, bez uprzedniego zbadania ich prawdziwości lub słuszności)
SJP.pl
1. jedna z dziedzin teologii zajmująca się prawdami wiary ogłoszonymi przez Kościół jako dogmaty; teologia dogmatyczna;
2. zbiór tez danej doktryny, traktowanych w sposób dogmatyczny;
3. dogmatyka prawa - analiza, systematyzacja i interpretacja norm obowiązującego prawa na potrzeby praktyki prawniczej
SJP.pl
Wikipedia
1. nadanie, nadawanie czemuś cech niepodlegającego dyskusji pewnika;
2. oficjalne uznanie przez sobór lub papieża danej prawdy wiary za dogmat
SJP.pl
kierunek myślenia przyjmujący twierdzenia i doktryny jako dogmaty, bez uprzedniego zbadania ich prawdziwości lub słuszności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) brak krytycyzmu w stosunku do pewnych tez i poglądów, odrzucanie możliwości poddania ich weryfikacji
(1.2) cecha doktryn, w których głoszone są tezy bez stosownego uzasadnienia
Wiktionary
Dogmatyzm (od gr. dógma – „przekonanie”, „zdanie”, „pogląd”) – stanowisko bezkrytycznego przyjmowania danych twierdzeń jako prawdy, bez weryfikacji i podawania w wątpliwość, na zasadzie bezkrytycznej wiary. Dogmatyzm jest przeciwieństwem sceptycyzmu.
Wikipedia
rzecz. dogmat m., dogmatyk m., dogmatyczka ż., dogmatyczność ż.
przym. dogmatyczny
przysł. dogmatycznie
Wiktionary
(1.1) dogmatyczność, doktrynerstwo
Wiktionary
ścigając kogoś zrównać się z nim; dogonić; dopędzić; dopaść
SJP.pl
gnębić do reszty
SJP.pl
w obróbce plastycznej: tłocznik do dogniatania
SJP.pl
zgnić do końca; ulec zupełnemu rozkładowi
SJP.pl
dokończyć gniecenie
SJP.pl
gnić do końca; ulegać całkowitemu rozkładowi
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób odpowiadający czyimś potrzebom
(1.2) przynosząc korzyść
Wiktionary
rzecz. dogadzanie n., dogodność ż., dogodzenie n., udogodnienie n.
czas. dogadzać ndk., dogodzić dk.
przym. dogodny
Wiktionary
(1.1) komfortowo, wygodnie
(1.2) dobrze, korzystnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dogodnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dogodny; bardziej dogodny
SJP.pl
→ dogodny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) warunki dające poczucie zaspokojenia potrzeb
(1.2) korzystna okoliczność
Wiktionary
rzecz. dogadzanie n., dogodzenie n., udogodnienie n.
czas. dogadzać ndk., dogodzić dk.
przym. dogodny
przysł. dogodnie
Wiktionary
(1.1) komfort, udogodnienie, ułatwienie, wygoda
(1.2) korzyść, plus, zaleta
Wiktionary
1. dobrze nadający się do czegoś, odpowiadający czyimś potrzebom;
2. przynoszący korzyść
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odpowiedni, właściwy, nadający się do czegoś, odpowiadający określonym potrzebom/wymaganiom
Wiktionary
(1.1) Podobnie widły, przeznaczone do rozrzucania nawozu, okazywały się wielekroć dogodnym instrumentem przy załatwianiu konfliktów gromadzkich i klasowych.
Wiktionary
rzecz. dogodność ż., dogadzanie n., dogodzenie n.
czas. dogadzać ndk., dogodzić dk.
przysł. dogodnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dogodzić.
Wiktionary
czas. dogodzić
przysł. dogodnie
rzecz. dogodność ż.
przym. dogodny
Wiktionary
1. spełnić czyjeś wymagania, życzenia, zachcianki; zadowolić kogoś;
2. dogodzić sobie - w przenośni: nadużyć czegoś, ulec własnym namiętnościom lub nałogom; pofolgować sobie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) dokonany od|dogadzać.
Wiktionary
(1.1) Nic na świecie nie jest w stanie mu dogodzić.
Wiktionary
IPA: dɔˈɡɔd͡ʑit͡ɕ, AS: dogoʒ́ić
Wiktionary
rzecz. dogodzenie n., dogodność ż.
przysł. dogodnie
przym. dogodny
czas. dogadzać
Wiktionary
dokończyć golenie
SJP.pl
członek negroidalnego ludu zamieszkującego Afrykę Zachodnią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. mężczyzna lub chłopiec z negroidalnego ludu mieszkającego w Afryce Zachodniej;
Wiktionary
negroidalny lud mieszkający w Afryce Zachodniej; Dogonowie
SJP.pl
Dogonowie, Dogoni (zw. Habe, Kado i Tombo) – negroidalny lud mieszkający w Afryce Zachodniej.
Dogonowie zamieszkują południowo-centralne Mali – okolice Uskoku Bandiagara. Ich odrębna kultura, a zwłaszcza mitologia, od dawna budzi zainteresowanie naukowców, także polskich.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. doganiać)
(1.1) zrównać się z kimś podczas pościgu
(1.2) dorównać komuś pod jakimś względem
Wiktionary
(1.1) Nie dogonimy go, jest zbyt chyży.
(1.2) Choćbyśmy na rzęsach stawali, i tak ich nie dogonimy.
Wiktionary
rzecz. dogonienie n.
czas. doganiać, gonić
Wiktionary
(1.1) dopaść, dopędzić, doścignąć; war. dognać
(1.2) dopędzić, doścignąć; war. dognać
Wiktionary
negroidalny lud mieszkający w Afryce Zachodniej; Dogoni
SJP.pl
Dogonowie, Dogoni (zw. Habe, Kado i Tombo) – negroidalny lud mieszkający w Afryce Zachodniej.
Dogonowie zamieszkują południowo-centralne Mali – okolice Uskoku Bandiagara. Ich odrębna kultura, a zwłaszcza mitologia, od dawna budzi zainteresowanie naukowców, także polskich.
Wikipedia
podniośle:
1. umierać w cierpieniach, konać;
2. kończyć się;
3. przestawać się palić, gasnąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) umierać, zdychać
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dogorzeć)
(2.1) przestawać się palić, gasnąć
Wiktionary
(1.1) Psy dogorywają w schronisku.
(2.1) Stodoła już dogorywała.
Wiktionary
IPA: ˌdɔɡɔˈrɨvat͡ɕ, AS: dogoryvać
Wiktionary
rzecz. dogorywanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dogorywać.
Wiktionary
czas. dogorywać ndk.
Wiktionary
terapeuta leczący z pomocą psa; kynoterapeuta
SJP.pl
terapia poprzez ćwiczenia i zabawy z odpowiednio wyszkolonymi psami; kynoterapia
SJP.pl
Terapia z udziałem psa, dogoterapia, kynoterapia, kanisterapia – metoda wzmacniająca efektywność rehabilitacji, w której motywatorem jest odpowiednio wyselekcjonowany i wyszkolony pies, prowadzony przez wykwalifikowanego terapeutę. Terapia tego rodzaju jest jedną z dziedzin zooterapii.
Wikipedia
1. ugotować całkowicie;
2. ugotować dodatkową ilość czegoś;
3. dogotować się - ugotować się całkowicie
SJP.pl
skrzynka z grubymi ścianami do dogotowywania lub utrzymywania w ciepłym stanie potraw
SJP.pl
typ dogowaty - typ psów o silnym i masywnym ciele
SJP.pl
zagrać do końca
SJP.pl
dokańczać stawianie ogrodzenia wokół czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dograć.
Wiktionary
czas. dograć dk.
rzecz. dogrywka ż.
przym. growy
Wiktionary
jeden z języków urzędowych Indii
SJP.pl
dokończyć stawianie ogrodzenia wokół czegoś
SJP.pl
przedłużenie czasu gry lub dodatkowy mecz w sytuacji, gdy gra nie została roztrzygnięta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. czas dodany do spotkania sportowego, gdy wynik meczu nie został rozstrzygnięty we właściwym czasie trwania spotkania
Wiktionary
Dogrywka – w wielu sportach (m.in. w piłce nożnej i rugby) dodatkowy okres gry, rozpoczynany, gdy mecz nie przynosi rozstrzygnięcia.
Wikipedia
(1.1) Mediolańska drużyna pokonała piłkarzy z Neapolu dopiero w dogrywce.
Wiktionary
IPA: dɔˈɡrɨfka, AS: dogryfka
Wiktionary
rzecz. dogrywanie n., dogranie n., przygrywka ż.
czas. grać, dogrywać ndk., dograć dk.
przym. growy
Wiktionary
osoba uczestnicząca w dogrywkach na giełdzie
SJP.pl
dotyczący dogrywki, związany z dogrywką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dogryzać.
Wiktionary
czas. dogryzać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dogrzać.
Wiktionary
czas. grzać, dogrzać dk.
rzecz. dogrzewanie n.
Wiktionary
w technice: dogrzewanie
SJP.pl
czasownik
(1.1) ogrzewać dodatkowym źródłem ciepła
Wiktionary
rzecz. dogrzewanie n.
Wiktionary
dodatkowe źródło ciepła wykorzystywane w instalacjach centralnego ogrzewania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ogrzewanie dodatkowym źródłem ciepła
Wiktionary
rzecz. dogrzanie n.
czas. dogrzewać ndk., dogrzać dk.
Wiktionary
[czytaj: dogtreking] szybki spacer lub bieg z psem przypiętym do właściciela za pomocą specjalnej linki
SJP.pl
[czytaj: dogtrekingowy] związany z szybkim spacerem lub biegiem z psem przypiętym do właściciela za pomocą specjalnej linki
SJP.pl
kamień szlifierski
SJP.pl
maszyna do dogładzania wyrobów metalowych
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: dogłębnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dogłębny
SJP.pl
sięgający istoty rzeczy, obejmujący wszystkie szczegóły jakiegoś zagadnienia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przenikający głęboko, przez wiele warstw
(1.2) sięgający sedna
(1.3) mocno odczuwalny
Wiktionary
rzecz. dogłębność ż.
przysł. dogłębnie
przym. głęboki
Wiktionary
(1.1) głęboki
(1.2) głęboki, gruntowny
(1.3) dojmujący, głęboki, mocny, przenikliwy
Wiktionary
narastanie dźwięku w pomieszczeniu po włączeniu jego źródła
SJP.pl
Dogłos – zjawisko stopniowego narastania energii dźwięku w pomieszczeniu po zapoczątkowaniu emisji tego dźwięku przez źródło. Zjawisko związane jest z występowaniem dużej liczby fal odbitych od powierzchni pomieszczenia. Dogłos jest czasem, jaki minął od pojawienia się dźwięku bezpośredniego aż do osiągnięcia przez ten dźwięk (wraz z jego wielokrotnymi odbiciami) maksymalnego natężenia.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto, stolica Kataru (egzonim wariantowy wg. KSNG);
Wiktionary
Doha albo Ad-Dauha (arab. الدوحة Ad-Dawḥa) – stolica i największe miasto Kataru położone na wschodnim wybrzeżu półwyspu Katar, w Zatoce Perskiej.
Miasto zostało zniszczone w 1867 w czasie wojny z Bahrajnem. W 1916 Brytyjczycy ustanowili je siedzibą swojego protektoratu. Gdy Katar uzyskał niepodległość, miasto zostało jego stolicą. W 1973 roku założono uniwersytet.
Wikipedia
(1.1) Spotkanie odbędzie się w Dosze.
Wiktionary
(1.1) Ad-Dauha, przest. Dauha; hist. Al-Bida
Wiktionary
odpowiednio zmniejszyć prędkość samochodu
SJP.pl
odpowiednio zmniejszać prędkość samochodu
SJP.pl
[czytaj: DOherti] nazwisko obce
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. holując, doprowadzić pojazd, statek, barkę itp. do miejsca przeznaczenia;
2. potocznie: doprowadzić kogoś z trudem do jakiegoś miejsca; dociągnąć
SJP.pl
1. holując, doprowadzać pojazd, statek, barkę itp. do miejsca przeznaczenia;
2. potocznie: doprowadzać kogoś z trudem do jakiegoś miejsca; dociągać
SJP.pl
1. pozyskiwać mleko z wymion zwierzęcia
2. ciągnąć zyski za czyjąś szkodą
3. szybko pić dużymi łykami
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wydoić)
(1.1) pozyskiwać mleko, wyciskając je z wymion krowy lub innego zwierzęcia hodowlanego
(1.2) pot. łapczywie pić
(1.3) pot. wykorzystywać kogoś finansowo
(1.4) przen. gwara przestępcza palić (papierosy, fajkę)
Wiktionary
(1.1) W scenie podoju jeden pachołek doi krowę, drugi przytrzymuje rwącego się do niej cielaka (…)
(1.3) Wyrodny syn całe życie doił swoich rodziców.
Wiktionary
IPA: ˈdɔjit͡ɕ, AS: doi ̯ić
Wiktionary
rzecz. dojek mrz., dojenie n., wydojenie n., udojenie n., dojarz m., dojarka ż., dojka ż., dojność ż., udój m., doiwo n., dój m., dojnica ż., doicielka ż.
czas. wydoić dk., udoić dk.
przym. dojny, udojowy
Wiktionary
(1.2) pot. dudlić
(1.3) wyzyskiwać, pasożytować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. osoba płci żeńskiej, która zajmuje się dojeniem krów
Wiktionary
rzecz. dojek mrz., dojenie n., doiwo n., dój m., dojnica ż., dojarka ż., wydojenie n., dojność ż.
czas. doić ndk., wydoić dk., udoić dk.
przym. dojny, udojowy
Wiktionary
1. rozpoznać po zdobyciu dodatkowych informacji;
2. doidentyfikować się - podać dodatkowe informacje o swojej osobie
SJP.pl
doigrać się - ponieść skutki złego lub lekkomyślnego postępowania
SJP.pl
rodzaj rumuńskiej pieśni ludowej
SJP.pl
Doina, także m.in. Hore (Horie) lungă, Cântec lung – rumuńska liryczna pieśń ludowa, pokrewna ukraińskiej dumie.
Zwykle śpiewana jest przez jednego wykonawcę – kobietę lub mężczyznę, z akompaniamentem lub bez, nierzadko improwizowana. Teksty doiny mają duży ładunek emocjonalny – traktują o miłości, smutku, żałobie, tęsknocie. Do melodii doiny śpiewane są również kołysanki. Wyróżnia się trzy rodzaje doiny:
Wikipedia
1. dokończyć proces instalacji;
2. zainstalować coś jeszcze
SJP.pl
1. kończyć proces instalacji;
2. instalować coś jeszcze
SJP.pl
1. zinterpretować coś bardziej szczegółowo;
2. dokończyć interpretację
SJP.pl
doiwanić komuś - pobić kogoś
SJP.pl
dawniej, gwarowo: udój
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. dój
(1.2) daw. mleko wydojone na raz, udój
Wiktionary
(1.1) Przy każdym doiwie trzeba pilnego oka, aby skopki z mlekiem na stronę nie szły (…)
Wiktionary
rzecz. dojek mrz., doicielka ż., dój m., dojenie n., doinka ż., dojarz m., dojarka ż., doje nmos., dojka ż., dojnica ż., dojnik m., dojność ż., dójka ż., udój m., wydój m., wydojenie n.
czas. doić ndk., udoić dk., wydoić dk.
przym. dojny, udojowy
Wiktionary
dojenie zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) dojenie zwierząt
(1.2) mleko otrzymane z jednego wydojenia, wydój
Wiktionary
rzecz. dojek mrz., doicielka ż., dojenie n., doiwo n., doinka ż., dojarz m., dojarka ż., doje nmos., dojka ż., dojnica ż., dojnik m., dojność ż., dójka ż., udój m., wydój m., wydojenie n.
czas. doić ndk., udoić dk., wydoić dk.
przym. dojny, udojowy
Wiktionary
1. o przykrych wrażeniach: dać się odczuć w wysokim stopniu
2. przestarzale: zrobić komuś wielką przykrość
SJP.pl
1. zjadać coś do końca
2. zjadać coś dodatkowo, żeby poczuć się sytym
3. dokuczać, dawać się we znaki
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. dojeść)
(1.1) jeść, aż do końca
(1.2) jadać dodatkowo
(1.3) dawać się we znaki
Wiktionary
rzecz. dojadanie n.
czas. dojeść dk.
Wiktionary
(1.3) dokuczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dojadać.
Wiktionary
czas. jeść, dojadać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: dojarka
Wiktionary
rzecz. dojarka ż.
Wiktionary
1. rodzaj pompy służącej do dojenia krów;
2. kobieta zajmująca się dojeniem krów; dójka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. urządzenie do mechanicznego dojenia zwierząt
(1.2) kobieta dojąca zwierzę mleczne
Wiktionary
Dojarka – urządzenie mechaniczne służące do automatycznego dojenia krów. Pracuje naprzemiennie w dwóch cyklach: ssania, w którym następuje wysysanie mleka oraz ściskania, w którym następuje ściśnięcie strzyka. Ciśnienie w momencie ssania wynosi ok. 44-55 kPa.
Wikipedia
rzecz. dojnica ż., dojareczka ż., doiwo n., doicielka ż., dojenie n., dójka ż., dojność ż., dojnik m.
:: (1.2) fm. dojarz mos.
czas. doić ndk.
przym. dojny
Wiktionary
(1.2) dójka
Wiktionary
pomieszczenie do dojenia zwierząt, zwłaszcza krów; hala udojowa
SJP.pl
mężczyzna dojący krowy
SJP.pl
1. dojeżdżanie lub dojechanie do jakiegoś miejsca;
2. droga doprowadzająca do jakiegoś miejsca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. droga dojazdowa
(1.2) czynność dojeżdżania gdzieś
(1.3) sport. teren na skoczni narciarskiej, na którym skoczkowie wyhamowują po wylądowaniu
Wiktionary
(1.1) Dyskutowali na temat dojazdu do parceli.
(1.2) Dojazd na korty zajmuje jej godzinę z hakiem.
(1.3) Nasz lucky loser uderzył na dojeździe w bandy z reklamami.
Wiktionary
przym. dojazdowy
Wiktionary
1. potocznie: droga, którą się gdzieś dojeżdża; dojazd;
2. środowiskowo:
a) wąskie koło zapasowe w samochodzie;
b) fragment trasy rajdu samochodowego poprowadzony po drogach publicznych
SJP.pl
Dojazdówka – fragment trasy rajdu samochodowego poprowadzony po otwartych dla ruchu drogach publicznych, gdzie załoga zobowiązana jest do przestrzegania przepisów ruchu drogowego.
Czas przejazdu odcinka drogowego nie jest wliczany do końcowej klasyfikacji, aczkolwiek każda załoga zobowiązana jest przejechać dojazdówką w czasie określonym przez organizatora (z dokładnością do minuty). Każde spóźnienie, ale także i wcześniejsze przybycie na Punkt Kontroli Czasu kończący odcinek drogowy karane jest karą czasową wliczaną do klasyfikacji rajdu.
Wikipedia
związany z dojazdem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z dojazdem, dotyczący dojazdu
Wiktionary
(1.1) Dochodzimy do grupy przewoźników, którzy zablokowali drogę dojazdową po polskiej stronie.
Wiktionary
IPA: ˌdɔjazˈdɔvɨ, AS: doi ̯azdovy
Wiktionary
rzecz. dojazd
Wiktionary
dopierdolić; wulgaryzm o bardzo wielu znaczeniach, m.in.:
1. dołożyć, dorzucić, dodać;
2. dojebać (komuś) - pobić (kogoś);
3. powiększyć swą masę mięśniową poprzez ćwiczenia fizyczne;
4. dojebać się - doczepić, przyczepić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) wulg. uderzyć, przywalić
(1.2) wulg. przen. kazać zrobić komuś coś ciężkiego, zrzucić na kogoś jakiś trud, obowiązek
(1.3) wulg. dodać
czasownik zwrotny dokonany dojebać się (ndk. brak)
(2.1) wulg. przyczepić się, czepić się kogoś
Wiktionary
(1.1) Gruby ostro dojebał temu frajerowi z osiedla.
(1.2) Ale mi dojebali roboty.
(1.3) Czego te chuje dojebały do tego kebaba?
(2.1) Ciągle tylko mnie krytykujesz! Odpuść już! Coś się tak dojebał?!
Wiktionary
IPA: dɔˈjɛbat͡ɕ, AS: doi ̯ebać
Wiktionary
rzecz. jebanie n., jebanko n., jebadełko n., jebaniec m., pojeb m., dojebanie n., jebak mzw./mos.
czas. jebać, pojebać
przym. jebany, pojebany
Wiktionary
dopierdalać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dojebać.
Wiktionary
czas. dojebać, jebać, wyjebać
przym. jebany, jebnięty
rzecz. jebany mos.
Wiktionary
dopierdalać; wulgaryzm o bardzo wielu znaczeniach, m.in.:
1. dokładać, dorzucać, dodawać;
2. dojebywać się - doszukiwać się w kimś albo czymś czegoś złego, doczepiać się, przyczepiać się
SJP.pl
1. jadąc, zbliżyć się do kogoś lub do czegoś; dotrzeć;
2. potocznie:
a) dokuczyć komuś; dogryźć;
b) mocno uderzyć; dowalić
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. dojeżdżać)
(1.1) jadąc, dotrzeć gdzieś lub zbliżyć się do kogoś, czegoś
czasownik przechodni dokonany
(2.1) slang. pot. dopaść, dorwać, zniszczyć (kogoś)
Wiktionary
(2.1) Nie próbuj mnie oszukać, bo cię dojadę.
Wiktionary
IPA: dɔˈjɛxat͡ɕ, AS: doi ̯eχać
Wiktionary
rzecz. jazda ż., dojechanie n.
czas. dojeżdżać, jechać
wykrz. jazda
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dojechać.
Wiktionary
rzecz. jazda ż.
czas. dojechać
wykrz. jazda
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dojeść.
Wiktionary
czas. dojeść, jeść
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. zool. anat. strzyk wymienia krowy, kozy lub owcy
Wiktionary
rzecz. doicielka ż., dojenie n., udój m., dojarka ż., dojarz m., dojenie n., wydojenie n., dojność ż., doiwo n., dój m.
czas. doić ndk., wydoić dk.
przym. dojny, udojowy
Wiktionary
(1.1) strzyk
Wiktionary
przeznaczony do aplikowania do jelit
SJP.pl
1. pozyskiwać mleko z wymion zwierzęcia
2. ciągnąć zyski za czyjąś szkodą
3. szybko pić dużymi łykami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|doić.
Wiktionary
Dojenie (roln.) – czynność mająca na celu pozyskiwanie mleka z wymion samic ssaków. m.in. krowy, owcy, kozy, kobyły, wielbłądzicy i innych. Proces dojenia wykonywany jest ręczne lub mechanicznie za pomocą dojarki elektrycznej.
Dojenie ręczne może odbywać się metodą:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. dojek mrz., doiwo n., dój m., dojnica ż., dojarka ż., wydojenie n., dojność ż., doicielka ż.
czas. doić ndk., wydoić dk., udoić dk.
przym. dojny, udojowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) даенне n.
* bułgarski: (1.1) доене n.
* hiszpański: (1.1) ordeño m.
* nowogrecki: (1.1) άρμεγμα n.
* słowacki: (1.1) dojenie n.
* włoski: (1.1) mungitura ż.
źródła.
== dojenie (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dojenie
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: dɔˈjɛ̇̃ɲɛ, AS: doi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. dojek mrz., doiwo n., dój m., dojnica ż., dojarka ż., wydojenie n., dojność ż., doicielka ż.
czas. doić ndk., wydoić dk., udoić dk.
przym. dojny, udojowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. dojek mrz., doiwo n., dój m., dojnica ż., dojarka ż., wydojenie n., dojność ż., doicielka ż.
czas. doić ndk., wydoić dk., udoić dk.
przym. dojny, udojowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) даенне n.
* bułgarski: (1.1) доене n.
* hiszpański: (1.1) ordeño m.
* nowogrecki: (1.1) άρμεγμα n.
* słowacki: (1.1) dojenie n.
* włoski: (1.1) mungitura ż.
źródła.
== dojenie (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dojenie
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. dokończyć zaczęte jedzenie, zjeść wszystko do końca;
2. zjeść dodatkowo;
3. dokuczyć, dać się we znaki, dogryźć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dojadać)
(1.1) dokonany od|dojadać.
Wiktionary
(1.1) Nie dospał, nie dojadł, zarabiał marnie, ale czuł się potrzebny.
Wiktionary
IPA: ˈdɔjɛ̇ɕt͡ɕ, AS: doi ̯ėść
Wiktionary
rzecz. dojedzenie n.
czas. jeść, dojadać
Wiktionary
1. jadąc, zbliżać się do czegoś; docierać gdzieś;
2. jeździć regularnie do jakiegoś miejsca
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dojechać)
(1.1) jadąc, docierać gdzieś lub zbliżać się do kogoś, czegoś
(1.2) jeździć regularnie do jakiegoś miejsca
Wiktionary
(1.1) Ośle, wciąż pytasz czy daleko jeszcze, a przecież już dojeżdżamy.
(1.2) Codziennie dojeżdżam do pracy pociągiem.
Wiktionary
IPA: dɔˈjɛʒd͡ʒat͡ɕ, AS: doi ̯ežǯać
Wiktionary
czas. jechać, przejeżdżać, dojechać dk.
rzecz. dojeżdżanie n.
Wiktionary
myśliwy na koniu ścigający z ogarami lub chartami zwierzynę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dojeżdżać.
Wiktionary
IPA: ˌdɔjɛʒˈd͡ʒãɲɛ, AS: doi ̯ežǯãńe
Wiktionary
rzecz. zajeżdżanie n.
czas. dojeżdżać
Wiktionary
1. kobieta zajmująca się dojeniem; dojarka;
2. brodawka u zwierząt dojnych;
3. zwierzę dające mleko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta pracująca przy dojeniu krów (dojarka)
Wiktionary
rzecz. doiwo n., dój m.
Wiktionary
dzielnica mieszkaniowo-przemysłowa Białegostoku
SJP.pl
Dojlidy – osiedle o największej powierzchni w Białymstoku. Pełni funkcję mieszkaniowo-przemysłową. Dawniej wieś i folwark. Znajduje się tam: fabryka sklejek Biaform SA oraz Browar Dojlidy, stawy rybne oraz tereny rekreacyjne nad zbiornikami na rzece Białej.
Do Dojlid należy jednostka administracyjna Krywlany.
Wikipedia
przymiotnik od: Dojlidy
SJP.pl
1. o przykrych wrażeniach zmysłowych, uczuciach: dawać się odczuć w dużym stopniu; przejmować, przenikać;
2. przestarzałe: robić komuś wielką przykrość; dogryzać, dokuczać
SJP.pl
wywołujący przykre doznania psychiczne lub fizyczne; przejmujący, przenikliwy
SJP.pl
naczynie, do którego doi się mleko; szkopek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) naczynie, do którego doi się mleko
Wiktionary
rzecz. doicielka ż., doiwo n., dój m., dojenie n., dojarka ż.
czas. doić
Wiktionary
1. stopień wyższy od przymiotnika: dojny; bardziej dojny;
2. w przysłowiu: cudze bydło dojniejsze - obce jest lepsze
SJP.pl
miejsce dojenia krów
SJP.pl
o zwierzęciu: dający mleko używane przez człowieka w celach spożywczych (np. dojne kozy)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) roln. o samicach mlekodajnych zwierząt hodowlanych: mogący dawać mleko
(1.2) roln. daw. lub rzad. związany z dojeniem, służący do dojenia
(1.3) pot. przen. taki, od którego można bezkarnie wyłudzać pieniądze
Wiktionary
rzecz. dojek mrz., doicielka ż., dojenie n., udój m., dojarka ż., dojenie n., wydojenie n., dojność ż., doiwo n., dój m.
czas. doić ndk., wydoić dk.
przym. udojowy
Wiktionary
pomieszczenie, w którym ćwiczy się sztuki walki
SJP.pl
Dojo (jap. 道場 dōjō) – określenie w języku japońskim miejsca treningów sportów walki albo sali medytacji mnichów buddyjskich zen.
W dojo obowiązują odpowiednie zasady zachowania. Wchodząc i wychodząc, składa się ukłon (jap. 礼 rei) wyrażający szacunek i podziękowanie. Można wchodzić jedynie boso. Obowiązkiem, także w trakcie ćwiczeń, jest przestrzeganie kodeksu dojo.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: dojrzale
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dojrzały; bardziej dojrzały
SJP.pl
1. stan czegoś lub kogoś ostatecznie uformowanego, osiągnięcie ostatecznego etapu rozwoju lub procesu kształtowania;
2. dojrzałość płciowa - biologiczna gotowość do rozmnażania płciowego;
3. egzamin dojrzałości - końcowy egzamin w szkole średniej; matura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzymiotnikowy od|dojrzały.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Biografia pisarza obejmuje tylko okres dojrzałości.
Wiktionary
rzecz. dojrzewalnia ż., dojrzewalnik m., dojrzewanie n., dojrzenie n.
czas. dojrzewać ndk., dojrzeć dk.
przym. dojrzały, dojrzewalniczy
przysł. dojrzale
Wiktionary
1. o owocach, roślinach uprawnych: nadający się do zbioru lub zjedzenia;
2. o organizmach żywych: rozwinięty pod względem biologicznym; ostatecznie ukształtowany;
3. o człowieku: ukształtowany pod względem umysłowym i emocjonalnym; dorosły;
4. o wytworach ludzkich, zjawiskach społecznych: w pełni ukształtowany, osiągający ostateczną formę;
5. o surowcach, przetworach: taki, który osiągnął odpowiednie cechy w wyniku fermentacji, leżakowania itp
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o żywych organizmach: taki, który osiągnął dojrzałość; taki, który jest w pełni swego rozwoju
(1.2) taki, który postępuje jak dorosły; działa rozsądnie, mądrze, jest odpowiedzialny
Wiktionary
(1.1) Kupiłam na rynku koszyk dojrzałych śliwek.
(1.2) Uważam go za dojrzałego i rozsądnego.
Wiktionary
IPA: dɔjˈʒawɨ, AS: doi ̯žau̯y
Wiktionary
rzecz. dojrzewalnia ż., dojrzałość ż., dojrzewanie n.
czas. dojrzewać ndk., dojrzeć dk.
przysł. dojrzale
Wiktionary
(1.1) dorosły, reg. pozn. dostany.; gw-pl|Górny Śląsk|żdżały.; stpol. śpiały
(1.2) odpowiedzialny, rozsądny
Wiktionary
1. osiągnąć najwyższy stopień rozwoju;
2. osiągnąć gotowość do pełnienia określonych funkcji;
3. osiągnąć najwyższą jakość;
4. stać się samodzielnym życiowo; wydorośleć, dorosnąć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. doglądać)
(1.1) zobaczyć coś niewyraźnego
(1.2) uświadomić sobie
(1.3) przeprowadzić nadzór
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. dojrzewać)
(2.1) osiągnąć dojrzałość, pełnię rozwoju lub jakości
Wiktionary
(1.1) Wtem dojrzałem zbliżającą się chmarę szarańczy.
(1.2) Julia po długiej konwersacji z dotychczas unikaną przez nią teściową dojrzała w niej wartościową kobietę.
(2.1) Nasze wino dojrzałoby już, to byśmy się napili.
Wiktionary
(2.1)
czas. dojrzewać
rzecz. dojrzałość
przym. dojrzały
przysł. dojrzale
Wiktionary
(1.1) dostrzec, spostrzec, wypatrzeć, zauważyć
(1.2) dostrzec, spostrzec, pojąć, zauważyć, zrozumieć
(1.3) przypilnować, przyjrzeć się, przypatrzyć się
(2.1) dorosnąć, wyrosnąć
Wiktionary
1. osiągać najwyższy stopień rozwoju;
2. osiągać gotowość do pełnienia określonych funkcji;
3. osiągać najwyższą jakość;
4. stawać się samodzielnym życiowo; dorośleć
SJP.pl
czasownik
(1.1) osiągać pełnię rozwoju; osiągać dojrzałość, dorosłość
(1.2) stawać się gotowym do czegoś
Wiktionary
(1.1) W końcu XIX w., wraz z rozwojem przemysłu ciężkiego na Górnym Śląsku, powoli zaczynała dojrzewać świadomość klasowa.
Wiktionary
IPA: dɔjˈʒɛvat͡ɕ, AS: doi ̯ževać
Wiktionary
rzecz. dojrzewalnia ż., dojrzewanie n., dojrzałość ż.
przym. dojrzały
przysł. dojrzale
Wiktionary
(1.1) dorośleć, rosnąć, dorastać, mężnieć, poważnieć, rozwijać się, stawać się
Wiktionary
o niektórych produktach spożywczych, np. serze, wędlinie: polepszający z czasem własności organoleptyczne
SJP.pl
odpowiednio przygotowane pomieszczenie zamknięte, przeznaczone do dojrzewania owoców lub produktów przemysłowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. pomieszczenie lub budynek, w którym coś dojrzewa
Wiktionary
rzecz. dojrzewalnik m., dojrzałość ż., dojrzewanie n., dojrzenie n.
czas. dojrzewać ndk., dojrzeć dk.
przym. dojrzały, dojrzewalniczy
przysł. dojrzale
Wiktionary
okres dochodzenia do pełni rozwoju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okres życia między dzieciństwem a dorosłością;
(1.2) proces osiągania dojrzałości przez owoc, ser lub wino
Wiktionary
Dojrzewanie, adolescencja – okres życia między dzieciństwem a dorosłością, charakteryzujący się przeobrażeniami w budowie i wyglądzie ciała (dojrzewanie biologiczne), psychice – kształtowaniu osobowości (dojrzewanie psychiczne), postawach wobec płci (dojrzewanie psychoseksualne), pełnieniu roli społecznej (dojrzewanie społeczne).
Wikipedia
(1.1) Ta płyta była w moim środowisku tak niezbędnym atrybutem dojrzewania jak trądzik i masturbacja.
(1.2) Etylen jest hormonem roślinnym, stymulującym opadanie liści, dojrzewanie owoców, starzenie się roślin.
Wiktionary
IPA: ˌdɔjʒɛˈvãɲɛ, AS: doi ̯ževãńe
Wiktionary
rzecz. dojrzewalnia ż., dojrzałość ż.
czas. dojrzewać ndk., dojrzeć dk.
przym. dojrzały
przysł. dojrzale
Wiktionary
1. osiągnąć cel, granicę, koniec
2. o warzywach: dojrzewać
3. osiągać pewną granicę
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. dochodzić)
(1.1) poruszając się, osiągnąć pewien cel; dotrzeć idąc
(1.2) o środkach komunikacji: dojechać, dolecieć, dopłynąć
(1.3) o listach, paczkach, przesyłkach: zostać doręczonym pod wskazany adres
(1.4) o płynie, powietrzu, ogniu: dotrzeć gdzieś, dosięgnąć czegoś
(1.5) o pociskach: dolecieć
(1.6) o wiadomościach, informacjach, plotkach: dotrzeć do kogoś, stać się wiadomymi
(1.7) o dźwięku, obrazie, zapachu: dać się słyszeć, widzieć, czuć
(1.8) osiągnąć jakąś granicę
(1.9) osiągnąć pewną miarę, liczbę, wielkość
(1.10) osiągnąć zamierzony, upragniony cel
(1.11) stać się dodatkowym elementem do czegoś
(1.12) uzyskać coś na drodze prawnej
(1.13) pojąć coś, zrozumieć, zbadać
(1.14) o owocach, warzywach, roślinach: dojrzeć
(1.15) pot. o potrawach: dogotować lub dopiec się
(1.16) łow. podejść do zwierzyny na odległość umożliwiającą oddanie strzału
(1.17) pot. osiągnąć orgazm
Wiktionary
(1.8) Według planów, nowy park dojdzie aż do jeziora.
(1.13) Wreszcie doszedłem, jak działa ta maszyna!
Wiktionary
IPA: dɔjɕt͡ɕ, AS: doi ̯ść
Wiktionary
rzecz. dochodzeniówka ż., dochodzeniowiec m., dochód m., dochodowość ż., dochodzenie n., dojście n.
czas. dochodzić ndk.
przym. dochodzeniowy, dochodowy
Wiktionary
posiadanie znajomych wśród ludzi wpływowych; znajomości
SJP.pl
1. osiągnąć cel, granicę, koniec
2. o warzywach: dojrzewać
3. osiągać pewną granicę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dojść.
Wiktionary
IPA: ˈdɔjɕt͡ɕɛ, AS: doi ̯śće
Wiktionary
rzecz. dochodzeniówka ż., dochodzeniowiec m., dochód m., dochodowość ż., dochodzenie n.
czas. dochodzić ndk., dojść dk.
przym. dochodzeniowy, dochodowy
Wiktionary
rzadko: umożliwiający dojście do jakiegoś miejsca
SJP.pl
żartobliwie: osoba odkładająca rzeczy na później, uchylająca się od odpowiedzialności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. iron. człowiek charakteryzujący się odkładaniem zadań i obowiązków na jutro, na później; człowiek wahający się
Wiktionary
(1.1) Nie bądź takim dojutrkiem! Odrób pracę domową już teraz!
Wiktionary
rzecz. jutrznia ż., dojutrkowość ż., dojutrkostwo n.
Wiktionary
(1.1) prokrastynator
Wiktionary
1. odkładanie czegoś na później, zwłóczenie z czymś; opieszałość;
2. życie z dnia na dzień, brak dłuższej perspektywy; tymczasowość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nietrwały charakter czegoś
Wiktionary
rzecz. dojutrek mos., jutrznia ż.
Wiktionary
(1.1) tymczasowość
Wiktionary
1. miejsce w porcie do załadowywania i rozładowywania statków;
2. basen stoczniowy do budowy i remontu statków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. basen portowy lub pływająca konstrukcja, zapewniające utrzymanie położenia statku w stałej pozycji
Wiktionary
Dok – basen portowy lub pływająca konstrukcja, które zapewniają utrzymanie położenia statku wodnego w pionie i na stałym poziomie, niezależnie od otaczających wód akwenowych. Pojęcia doku używa się w trzech znaczeniach:
Wikipedia
(1.1) Przy wchodzeniu do doku uszkodzono śrubę.
Wiktionary
IPA: dɔk, AS: dok
Wiktionary
przym. dokowy
Wiktionary
do jakiego miejsca, stanu
SJP.pl
zaimek
(1.1) … pytajny, służący do pytania o miejsce, w którego kierunku odbywa się ruch
(1.2) … względny, służący do łączenia zdania głównego z podrzędnym, gdy zdanie podrzędne określa miejsce, w którego kierunku odbywa się ruch
(1.3) … pytajny, służący do pytania o długość trwania jakiejś czynności
Wiktionary
(1.1) Dokąd jedzie ten pociąg?
(1.2) Zapomniałem, dokąd pojedziemy na wycieczkę.
(1.3) Dokąd będzie trwało to spotkanie?
Wiktionary
IPA: ˈdɔkɔ̃nt, AS: dokõnt
Wiktionary
zaim. dokądś, dokądkolwiek, znikąd
Wiktionary
(1.1) reg. śl. kany., reg. śl. kanyż.
(1.3) jak długo
Wiktionary
dawniej: dokądś
SJP.pl
zaimek nieokreślony
(1.1) obojętnie, do jakiego miejsca
zaimek względny
(2.1) …wskazujący na to, że to, o czym mowa w zdaniu nadrzędnym dzieje się niezależnie od miejsca, do którego kierowana jest czynność opisana w zdaniu podrzędnym
Wiktionary
(1.1) Urzędnicy w Lagos znani są z tego, że za odpowiednią prowizję gotowi są chętnie reeksportować dostawy broni praktycznie dokądkolwiek.
(2.1) Cóż ja na to poradzę, że dokądkolwiek przyjadę, wszędzie mi się podoba.
Wiktionary
zaim. dokąd
Wiktionary
zaimek oznaczający miejsce bliżej nieokreślone
SJP.pl
zaimek przysłowny
(1.1) …w wyrażeniu zastępujący kierunek dokładnie nieznany, będący jednocześnie celem
Wiktionary
(1.1) Nie ma go w domu; poszedł dokądś po południu.
Wiktionary
IPA: ˈdɔkɔ̃ntʲɕ, AS: dokõntʹś
Wiktionary
zaim. dokąd, znikąd
Wiktionary
(1.1) reg. śl. kansikej.
Wiktionary
wzmocnione "dokąd"
SJP.pl
zaimek
(1.1) …pytajny; wzmocnione dokąd
Wiktionary
(1.1) […] oświadczyła na koniec mężowi, że chce do wód jechać. ¶ — I owszem, — a dokądże to? ¶ — Do Baden.
(1.1) ​Dokądże, albo dopókiż trzeba będzie to nieszczęście znosić?
Wiktionary
IPA: ˈdɔkɔ̃ntʒɛ, AS: dokõntže
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonywany bez publiczności, wyłącznie do kamery
Wiktionary
rzecz. kamera ż., kamerka ż., kamerzysta m., kamerzystka ż.
Wiktionary
wkładany bezpośrednio do kanału słuchowego
SJP.pl
doprowadzać coś do końca; zakończać, zakańczać, dokończać
SJP.pl
podnieść kapitał, uzupełnić fundusze własne, wzmocnić finansowo
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) sporadycznie zaopatrywać kogoś w żywność, dostarczać komuś żywność
Wiktionary
(1.1) Ostatnio dokarmiałem zwierzęta w lesie.
Wiktionary
IPA: dɔˈkarmʲjät͡ɕ, AS: dokarmʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. dokarmianie n., pokarm mrz., karmienie n., karmiciel ż., karmicielka ż.
czas. karmić, pokarmić
Wiktionary
osoba, która karmi dodatkowo, dożywia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dokarmiać.
Wiktionary
IPA: ˌdɔkarˈmʲjä̃ɲɛ, AS: dokarmʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. dokarmiać, pokarmić
rzecz. pokarm mrz., karmiciel ż., karmicielka ż.
Wiktionary
czasownik dokonany (niedokonany dokarmiać)
(1.1) dać dodatkowy pokarm
Wiktionary
IPA: dɔˈkarmʲit͡ɕ, AS: dokarmʹić
Wiktionary
rzecz. karmienie n., pokarm mrz., karmiciel mos., karmicielka ż.
czas. karmić
Wiktionary
pojazd 1-, 2- lub 4-konny, lekki 2- lub 4-kołowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. lekki pojazd konny
Wiktionary
1. skasować coś dodatkowo;
2. dokończyć usuwanie danych z płyty, dysku itp.;
3. dokończyć stemplowanie lub dziurkowanie biletów
SJP.pl
1. kasować coś dodatkowo;
2. dokańczać usuwanie danych z płyty, dysku itp.;
3. dokańczać stemplowanie lub dziurkowanie biletów
SJP.pl
dokańczać koszenie
SJP.pl
osiągnąć zamierzony cel; dokonać, dopiąć
SJP.pl
1. osiągać zamierzony cel; dokonywać, dopinać;
2. bawić się beztrosko i wesoło, po dziecięcemu; figlować, swawolić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. dokazać)
(1.1) książk. osiągać zamierzony cel
czasownik nieprzechodni niedokonany (brak dk.)
(2.1) pot. bawić się w sposób nieskrępowany, płatać figle
Wiktionary
rzecz. dokazywanie n.
Wiktionary
(2.1) baraszkować, broić, brykać, figlować, harcować, hasać, psocić, rozrabiać, swawolić, szaleć, wariować, zbytkować
Wiktionary
1. osiągać zamierzony cel; dokonywać, dopinać;
2. bawić się beztrosko i wesoło, po dziecięcemu; figlować, swawolić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dokazywać.
Wiktionary
rzecz. niedokazywanie n.
czas. dokazywać ndk.
Wiktionary
robotnik portowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mar. robotnik portowy;
Wiktionary
Doker (z ang. docker) – nazwa robotnika portowego zatrudnionego przy przeładunku, transporcie i składowaniu towarów.
Wikipedia
(1.1) W stłumieniu protestu dokerów w Gdańsku uczestniczyli funkcjonariusze MBP.
Wiktionary
przym. dokerski
Wiktionary
→ doker
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub pracą dokera, dotyczący dokera
Wiktionary
rzecz. doker mos.
Wiktionary
wyznawca, zwolennik doketyzmu
SJP.pl
wczesnochrześcijańska doktryna chrystologiczna, która kwestionowała podstawowe dogmaty wiary chrześcijańskiej, czyli wcielenie i zbawienie ludzkości poprzez mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa
SJP.pl
Doketyzm (gr. δοκεῖν dokein – wydawać się, mniemać, przypuszczać) – wczesnochrześcijańska doktryna chrystologiczna (powstała w II w.), która kwestionowała podstawowe dogmaty wiary chrześcijańskiej, czyli wcielenie i zbawienie ludzkości poprzez mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. Od pierwszego soboru nicejskiego uznawana przez chrześcijaństwo za herezję.
Wikipedia
[czytaj: dokimas-ia] w starożytnym prawie: urzędowa kontrola spełnienia wymagań obowiązujących obywatela w danej sytuacji, np. wieku lub majątku
SJP.pl
w demokracji ateńskiej: procedura sprawdzania kandydatów na urzędy
SJP.pl
Dokimazja (gr. δοκιμασία, trl. dokimasia - badanie) - urzędowe badanie (lustracja), któremu podlegali w starożytnych Atenach urzędnicy przed objęciem funkcji oraz jeźdźcy i naturalizowani obywatele.
Celem tej procedury w odniesieniu do urzędników było sprawdzenie wszystkich aspektów życia kandydatów na urząd: ich wieku, pochodzenia, posiadanego obywatelstwa, dotychczasowego życia i działalności, charakteru, zasad moralnych nimi kierujących, a nawet stanu majątkowego. Procedurze podlegali zarówno kandydaci na najwyższe urzędy w państwie, jak i zwykli urzędnicy miejscy.
Wikipedia
dokończyć klepanie
SJP.pl
kończyć oklepywanie
SJP.pl
forma zdrobniała od: dokoła
SJP.pl
zdrobnienie od: dokoła
SJP.pl
dodać brakujące do całości elementy
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) zrobić coś do końca, wykonać jakąś funkcję, czynność
(1.2) wykonać, stworzyć coś ważnego, istotnego dla jakiejś dziedziny
Wiktionary
(1.1) Pan Jan dokonał poważnej zmiany w swoim życiu.
(1.2) W krótkim okresie swej działalności dokonał wiele dla polskiej weterynarii.
Wiktionary
IPA: dɔˈkɔ̃nat͡ɕ, AS: dokõnać
Wiktionary
rzecz. dokonanie n., dokonywanie n.
przym. dokonany
Wiktionary
(1.1) zrobić, skończyć, wykonać, sfinalizować, przeprowadzić
(1.2) osiągnąć, spełnić, urzeczywistnić, uczynić, zrobić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dokonać.
(1.2) osiągnięcie, sukces
Wiktionary
Dokonanie – w prawie karnym i prawie wykroczeń najbardziej zaawansowana forma stadialna popełnienia czynu zabronionego. Następuje wtedy, kiedy sprawca (lub sprawcy) zrealizuje wszystkie ustawowe znamiona czynu.
Dokonania nie należy mylić z zakończeniem przestępstwa, które ma miejsce wtedy, gdy sprawca skończył swoje zachowanie. Może być to ten sam moment, w którym nastąpiło dokonanie, lecz może to nastąpić także i później. Np. czyn polegający na nielegalnym posiadaniu broni jest dokonany wtedy, kiedy sprawca nabył nielegalnie broń, zaś zakończony jest wtedy, gdy ją utracił, lub wyzbył się jej. Rozróżnienie to ma znaczenie praktyczne, ponieważ przedawnienie karalności liczyć należy od zakończenia czynu, jeżeli następuje ono później, niż jego dokonanie.
Wikipedia
IPA: ˌdɔkɔ̃ˈnãɲɛ, AS: dokõnãńe
Wiktionary
czas. dokonać
rzecz. dokonywanie n.
przym. niedokonany
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gram. opisujący czynność, która się zakończyła
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: dokonać
Wiktionary
(1.1) Liczne czasowniki dokonane są utworzone od niedokonanych poprzez dodanie przedrostka.
Wiktionary
IPA: ˌdɔkɔ̃ˈnãnɨ, AS: dokõnãny
Wiktionary
czas. dokonać
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. doskonały
Wiktionary
IPA: ˌdɔkɔ̃ˈnawɨ, AS: dokõnau̯y
Wiktionary
doprowadzać coś do końca; zakończać, zakańczać, dokańczać
SJP.pl
doprowadzić coś do końca; zakończyć, skończyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ostatnia część czegoś niedokończonego
Wiktionary
(1.1) Pan mi uniemożliwia dokończenie wypowiedzi, panie marszałku.
Wiktionary
czas. dokończyć dk.
rzecz. kończenie n.
Wiktionary
doprowadzić coś do końca; zakończyć, skończyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dokańczać lub dokończać)
(1.1) zob. dokańczać.
Wiktionary
rzecz. koniec mrz., dokończenie n., zakończenie n.
przym. skończony
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) niedokonany od|dokonać.
Wiktionary
(1.1) W końcowej fazie produkcji dokonuje się kontroli za pomocą specjalnych mierników.
Wiktionary
IPA: ˌdɔkɔ̃ˈnɨvat͡ɕ, AS: dokõnyvać
Wiktionary
rzecz. dokonywanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dokonywać.
Wiktionary
IPA: ˌdɔkɔ̃nɨˈvãɲɛ, AS: dokõnyvãńe
Wiktionary
czas. dokonywać ndk., dokonać dk.
rzecz. dokonanie n.
Wiktionary
1. przyjąć kogoś do grupy w celu jej powiększenia;
2. dokooptować się - przyłączyć się do grupy w celu jej powiększenia
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) dokonać kooptacji, uzupełnić skład decyzją samych jego członków
Wiktionary
czas. kooptować ndk.
Wiktionary
1. przyjmować kogoś do grupy w celu jej powiększenia;
2. dokooptowywać się - przyłączać się do grupy w celu jej powiększenia
SJP.pl
dokończyć koszenie
SJP.pl
1. wprowadzać statek do doku;
2. przyłączać przenośny komputer do stacji dokującej w celu zwiększenia jego możliwości operacyjnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mar. wprowadzenie jednostki pływającej do suchego doku, albo podniesienie jej za pomocą doku pływającego
(1.2) mar. w portach pływowych wprowadzenie jednostki do zamykanego basenu portowego ze stałym poziomem wody
Wiktionary
Dokowanie – wprowadzenie i prawidłowe ustawienie jednostki pływającej w doku.
Rozpoczyna się od przygotowania doku. Na dnie doku ustawia się, na podstawie planów statku kilbloki w taki sposób, aby zapewniały równomierne podparcie statku i jednocześnie zapewniały dostęp do elementów wyposażenia takich jak kingstony, czujniki logu, echosondy, korki zbiorników dennych. Po przygotowaniu następuje zalanie lub zatopienie doku i wprowadzenie statku. Ze względu na wymaganą dużą dokładność (do kilkunastu centymetrów) statek ustawia się za pomocą jego własnych wind lub wciągarek doku.
Wikipedia
(1.1) W doku numer cztery (= 4) odbyło się dokowanie masowca.
Wiktionary
IPA: ˌdɔkɔˈvãɲɛ, AS: dokovãńe
Wiktionary
rzecz. zadokowanie n., wydokowanie n.
czas. dokować
Wiktionary
związany z dokiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dokiem, dokami, dotyczący doków
Wiktionary
rzecz. dok mrz.
Wiktionary
ze wszystkich stron punktu położonego w środku; dookoła; naokoło; naokół
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) ze wszystkich stron punktu położonego w środku
przyimek
(2.1) ze wszystkich stron czegoś znajdującego się pośrodku
(2.2) przen. służy do określenia głównego tematu rozmowy, myśli itp.
Wiktionary
(1.1) Dokoła obozowiska szumiał las.
(2.1) Zgraja psów atakowała nas dokoła.
Wiktionary
przysł.
:: zdrobn. dokolusia, dokoluśka, dokolutka
przyim.
:: zdrobn. dokolusia, dokoluśka, dokolutka
Wiktionary
(1.1) dookoła, naokoło
(2.1) dookoła, naokoło
Wiktionary
[czytaj: de-o-ka-PE] Dyrekcja Okręgowa Kolei Państwowych
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki
(1.1) = kolej. Dyrekcja Okręgowa Kolei Państwowych
Wiktionary
(1.1) Siedzibą Pomorskiej DOKP był Szczecin.
Wiktionary
IPA: ˌdɛ‿ɔ‿ka‿ˈpɛ, AS: de‿o‿ka‿pe
Wiktionary
dorobić kradzieżą; wzbogacić się kradnąc
SJP.pl
1. regionalnie: dołożyć tłuszczu, dodać omasty, okrasy do potrawy; omaścić, polać tłuszczem;
2. dawniej: dodać czemuś krasy, piękności, uczynić coś jeszcze piękniejszym; upiększyć
SJP.pl
1. regionalnie: dokładać tłuszczu, dodawać omasty, okrasy do potrawy; omaszczać, polewać tłuszczem;
2. dawniej: dodawać czemuś krasy, piękności, czynić coś jeszcze piękniejszym; upiększać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) kręcąc (np. śrubą, kranem), dociskać coś do końca
(1.2) o filmie: nagrywać dodatkowe fragmenty
Wiktionary
IPA: dɔˈkrɛ̃nt͡sat͡ɕ, AS: dokrẽncać
Wiktionary
rzecz. wkrętarka ż., wkrętak mrz., wkręt mrz., dokręcanie n. ndk., dokręcenie n. dk., dokrętka ż.
czas. dokręcić dk., kręcić dk.
Wiktionary
człowiek lub przyrząd dokręcający jakieś elementy do czegoś
SJP.pl
dający się dokręcić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dokręcać.
Wiktionary
IPA: ˌdɔkrɛ̃nˈt͡sãɲɛ, AS: dokrẽncãńe
Wiktionary
czas. dokręcać
Wiktionary
zbudowany tak, aby go do czegoś dokręcić
SJP.pl
urządzenie do dokładnego, szczelnego zakręcania czegoś, np. słoików
SJP.pl
1. dokręcanie jakiegoś elementu;
2. ścisłe przyleganie do czegoś dokręconego elementu;
3. końcowe skręcenie przędzy na przędzarkach
SJP.pl
1. element dokręcany do jakieś większej całości;
2. potocznie:
a) kręcenie scen mających być dodatkiem do całości filmu stworzonej wcześniej;
b) sceny nakręcone po zakończeniu zdjęć mające być dodatkiem do całości filmu stworzonej wcześniej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. nakrętka zabezpieczająca śrubę przed odkręceniem się
(1.2) pot. sceny nakręcone po zakończeniu zdjęć do filmu w trakcie dodatkowych dni zdjęciowych
Wiktionary
(1.2) Wrócę za tydzień, bo mamy jeszcze dokrętkę.
Wiktionary
czas. dokręcić dk., dokręcać ndk.
rzecz. dokręcenie n., dokręcenie n.
Wiktionary
(1.1) przeciwnakrętka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dokrewne
Wiktionary
przym. dokrewny
przysł. dokrewnie
Wiktionary
1. gruczoł dokrewny - gruczoł wytwarzający hormony wydzielane do krwi, limfy lub płynów tkankowych; gruczoł wewnątrzwydzielniczy;
2. układ dokrewny - narządy i tkanki organizmu ludzkiego lub zwierzęcego, wytwarzające hormony bezpośrednio do krwi; układ wewnątrzwydzielniczy
SJP.pl
doprowadzić wystarczającą ilość krwi do narządów i tkanek żywych organizmów
SJP.pl
dopowiadać coś, krzycząc
SJP.pl
w starożytnej Grecji: pisarz referujący w przystępny sposób poglądy szkół filozoficznych i filozofów
SJP.pl
Wikipedia
działalność i dorobek doksografów
SJP.pl
Wikipedia
1. formuła modlitewna głosząca chwałę Boga;
2. każdy pochwalny hymn religijny
SJP.pl
Doksologia (gr. doxa – „chwała”, logos – „słowo”) – pojęcie oznaczające formuły liturgiczne, które głoszą chwałę Boga, Jego wielkość i moc, ujawniającą się w tym, czego dokonał i czego nadal dokonuje dla człowieka, potwierdzane przez zgromadzenie wiernych aklamacją amen.
Wikipedia
Doksycyklina – organiczny związek chemiczny, półsyntetyczny antybiotyk z grupy tetracyklin.
W porównaniu do innych tetracyklin znacznie lepiej się wchłania z przewodu pokarmowego (w 90–95%), jest również mniej nefrotoksyczna. Oporność krzyżowa obserwowana wśród bakterii na tetracykliny naturalne często nie dotyczy doksycykliny, która okazuje się skuteczna.
Wikipedia
związany z dokształcaniem
SJP.pl
stopień naukowy; osoba mająca ten stopień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) reg. doktor (lekarz)
(1.2) reg. doktor (stopień naukowy, osoba z tym stopniem)
Wiktionary
Doktor (łac. doctor = nauczyciel, mistrz; w skrócie: dr) – stopień naukowy nadawany przez jednostki naukowe (uniwersytety lub ich wydziały, instytuty itp.) osobom, które obroniły swoje rozprawy doktorskie. W Polsce stopień doktora może być stopniem naukowym lub stopniem w zakresie sztuki.
Wikipedia
(1.1) Gość zapalił fajkę i położył się, jak mu kazano, doktór robił swoje.
Wiktionary
rzecz. doktor m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od doktorat
Wiktionary
(1.1) Uczonym podpowiadamy: podobno istnieje ścisły związek między liczbą zamężnych kobiet, a liczbą żonatych mężczyzn; można to dokładnie zbadać, a wyniki ogłosić; jako doktoracik lub habilitację.
Wiktionary
rzecz. doktorat m., doktorant mos., doktorantka ż., doktor mos.
przym. doktorancki, doktorski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. nauk. doktorat
Wiktionary
rzecz. doktor m.
Wiktionary
dawniej:
1. doktorski - właściwy godności doktora (posiadacza stopnia naukowego);
2. arbitralny, poważny, napuszony
SJP.pl
przymiotnik od: doktorant
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) nauk. związany z doktoratem
Wiktionary
(1.1) Zawodowo byłam na znacznie gorszej pozycji niż koledzy ze studium doktoranckiego – czas przeznaczony na doktorat wykorzystałam na góry.
Wiktionary
IPA: ˌdɔktɔˈrãnt͡sʲci, AS: doktorãncʹḱi
Wiktionary
rzecz. doktorowa ż., doktorat m., doktoracik m., doktorant m., doktorantka ż., doktor m., doktorka ż.
przym. doktorski
czas. doktoryzować się
Wiktionary
osoba zdobywająca stopień doktora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba na studiach doktoranckich, ubiegająca się o stopień naukowy doktora
(1.2) środ. stud. żart. student powtarzający rok
Wiktionary
Doktorant – osoba pisząca rozprawę doktorską. W rozumieniu polskiej nieobowiązującej już ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym doktorant był uczestnikiem studiów doktoranckich.
Wikipedia
IPA: dɔkˈtɔrãnt, AS: doktorãnt
Wiktionary
rzecz. doktorat m., doktor m., doktoryzowanie n.
:: fż. doktorantka ż.
czas. doktoryzować się, doktoryzować ndk.
przym. doktorancki, doktorski
Wiktionary
kobieta uczęszczająca na studia doktoranckie, starająca się o tytuł doktora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: doktorant
Wiktionary
(1.1) Do sali wykładowej wszedł profesor ze swoją doktorantką.
Wiktionary
IPA: ˌdɔktɔˈrãntka, AS: doktorãntka
Wiktionary
zob. doktorant.
Wiktionary
studia doktoranckie
SJP.pl
1. praca naukowa napisana w celu uzyskania stopnia doktora;
2. stopień doktora w jakiejś dziedzinie nauki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nauk. praca naukowa prowadzona lub napisana celem zdobycia stopnia doktora
(1.2) nauk. uzyskany stopień doktora w danej dziedzinie
Wiktionary
Doktor (łac. doctor = nauczyciel, mistrz; w skrócie: dr) – stopień naukowy nadawany przez jednostki naukowe (uniwersytety lub ich wydziały, instytuty itp.) osobom, które obroniły swoje rozprawy doktorskie. W Polsce stopień doktora może być stopniem naukowym lub stopniem w zakresie sztuki.
Wikipedia
(1.1) Danuta napisała doktorat o charyzmacie urszulańskim.
(1.2) Ksiądz profesor ma też doktorat z hebraistyki.
Wiktionary
rzecz. doktor mos., doktorant mos., doktorantka ż., doktorka ż., doktoryzowanie n.
:: zdrobn. doktoracik mrz.
czas. doktoryzować się, doktoryzować ndk.
przym. doktorancki, doktorski
przysł. doktorsko
Wiktionary
ekspresywnie:
1. doktor - osoba ze stopniem naukowym;
2. doktor - lekarz; eskulap
SJP.pl
kobieta lecząca pacjentów; lekarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta posiadająca stopień naukowy doktora
(1.2) specjalistka w dziedzinie medycyny
Wiktionary
rzecz. doktorat m., doktorant m., doktorantka ż., doktoryzacja ż., doktorostwo n./mos., doktorowa ż.
:: fm. doktor
:: zdrobn. doktorek mos.
czas. doktoryzować, doktoryzować się
przym. doktorski, doktorancki
Wiktionary
(1.2) lekarka, medyczka, daw. doktórka, dochtórka
Wiktionary
1. doktor (mężczyzna, który ma stopień doktora) z żoną;
2. doktor (lekarz) z żoną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) ofic. doktor z żoną
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) daw. godność doktorska
Wiktionary
(1.1) Jako ostatni na przyjęcie przybyli doktorostwo Zielińscy.
Wiktionary
IPA: ˌdɔktɔˈrɔstfɔ, AS: doktorostfo
Wiktionary
rzecz. doktorowa ż., doktor m., doktorstwo n., doktorka ż.
przym. doktorski
Wiktionary
małżonka doktora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. żona lekarza
Wiktionary
rzecz. doktor m., doktorka ż., doktorat m., doktorant m., doktorantka ż., doktoryzacja ż., doktorostwo n./mos.
:: zdrobn. doktorek mos.
czas. doktoryzować, doktoryzować się
przym. doktorski, doktorancki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dawniej: córka doktora
SJP.pl
związany z doktorem
SJP.pl
→ doktor
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) nauk. związany z doktorem, ze stopniem doktora; należący do doktora
Wiktionary
(1.1) Na zarzuty, że wydaje kwartalnik, bo potrzebuje publikacji do pracy doktorskiej, burmistrz (…) odpowiada: - Studia musiałem zawiesić, a publikacji na koncie mam już wystarczająco dużo.
Wiktionary
IPA: dɔkˈtɔrsʲci, AS: doktorsʹḱi
Wiktionary
rzecz. doktor m., doktorka ż., doktorat m., doktorant m., doktorantka ż., doktorostwo n./mos.
przym. doktorancki
czas. doktoryzować się
Wiktionary
dawniej:
1. zawód lekarza (doktora); medycyna;
2. doktorat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ogół doktorów
Wiktionary
(1.1) A państwo doktorstwo ma w d... chorych, gdyż liczy się tylko to, co się opłaca. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: dɔkˈtɔrstfɔ, AS: doktorstfo
Wiktionary
czas. doktoryzować się
rzecz. doktorostwo n./mos.
Wiktionary
związany z doktoryzacją
SJP.pl
1. nadać komuś stopień doktora;
2. doktoryzować się - uzyskać stopień naukowy doktora
SJP.pl
pogardliwie o doktorze, lekarzu
SJP.pl
zgrubienie od: doktor; poufale lub z niechęcią o doktorze
SJP.pl
1. zespół założeń i twierdzeń z określonej dziedziny wiedzy; teoria, koncepcja;
2. zespół poglądów i planów strategicznych dotyczących polityki wewnętrznej i zagranicznej państwa;
3. bezzasadne poglądy i twierdzenia przyjmowane bezkrytycznie za pewnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) podstawowe założenia i twierdzenia jakiejś dziedziny wiedzy lub ideologii
Wiktionary
Doktryna (z łac. doctrina – nauczanie, wiedza) oznacza zespół twierdzeń, założeń i dogmatów religijnych, filozoficznych, politycznych lub wojskowych. System działania, myślenia.
Wikipedia
(1.1) Fundamentem, na którym ma się oprzeć jedność myślenia socjalistycznego społeczeństwa radzieckiego ma być doktryna marksizmu-leninizmu.
Wiktionary
IPA: dɔkˈtrɨ̃na, AS: doktrỹna
Wiktionary
rzecz. doktrynerstwo n., doktryner m., doktrynerka ż.
przym. doktrynalny, doktrynerski
przysł. doktrynalnie, doktrynersko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób dotyczący doktryny
Wiktionary
rzecz. doktryna ż.
przym. doktrynalny
Wiktionary
1. związany z podstawowymi założeniami i twierdzeniami w jakiejś dziedzinie, odnoszący się do pryncypiów;
2. dogmatyczny, nie uznający obiektywnych racji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący doktryny
Wiktionary
rzecz. doktryna ż.
przysł. doktrynalnie
Wiktionary
gorliwy zwolennik jakiejś doktryny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. pejor. osoba uporczywie trzymająca się wyznawanych doktryn, mająca skostniałe poglądy i hołdująca nieadekwatnym do rzeczywistości zasadom
Wiktionary
(1.1) Nie dopuszczajcie do życia publicznego doktrynerów cudzego i własnego chowu!
Wiktionary
rzecz. doktrynerstwo n., doktryna ż.
:: fż. doktrynerka ż.
przym. doktrynerski
przysł. doktrynersko, po doktrynersku
Wiktionary
(1.1) dogmatyk, sekciarz
Wiktionary
gorliwa zwolenniczka jakiejś doktryny
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. pejor. charakterystyczny dla doktrynera lub doktrynerstwa
Wiktionary
(1.1) Trzeba jednak dodać, że ówczesny socjalizm był nie tylko doktrynerski, ale i w swej realizacji nader przerażający.
Wiktionary
rzecz. doktrynerstwo n., doktryner m., doktrynerka ż., doktryna ż.
przysł. doktrynersko, po doktrynersku
Wiktionary
(1.1) dogmatyczny, sekciarski, scholastyczny
Wiktionary
trzymanie się dogmatycznych poglądów, ciasnych schematów myślowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. pejor. postawa polegająca na uporczywym trwaniu przy wyznawanych doktrynach, skostniałych poglądach, nieadekwatnych do rzeczywistości zasadach
Wiktionary
(1.1) Humanistyka została w latach stalinowskich zepchnięta do poziomu ideologicznego doktrynerstwa i spętana cenzurą.
Wiktionary
rzecz. doktryna ż., doktryner m., doktrynerka ż.
przym. doktrynerski
przysł. doktrynersko, po doktrynersku
Wiktionary
(1.1) dogmatyzm, dogmatyczność, ortodoksyjność, sekciarstwo
Wiktionary
1. skończyć kucie, np. dokuć konia;
2. wykuć coś brakującego
SJP.pl
1. robić komuś na złość, denerwować kogoś poprzez uwagi lub zachowanie; sprawiać przykrość
2. boleć
3. przykrzyć się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dokuczyć)
(1.1) sprawiać przykrość, kłopoty lub ból
Wiktionary
(1.1) Jeśli dokucza głód, mamy przy sobie dwie lub trzy tabliczki czekolady z dużą zawartością kakao.
Wiktionary
IPA: dɔˈkut͡ʃat͡ɕ, AS: dokučać
Wiktionary
rzecz. kucza ż., dokuczanie n., dokuczenie n., dokuczliwość ż., dokucznik mos., dokuczliwiec mos.
czas. dokuczyć dk.
przym. dokuczliwy, dokuczny
przysł. dokuczliwie
Wiktionary
(1.1) reg. śl. nagrować.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Ukrainie w obwodzie donieckim;
Wiktionary
Dokuczajewsk (ukr. Докучаєвськ) – miasto na Ukrainie w obwodzie donieckim.
Wikipedia
przym. dokuczajewski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wyrządzanie przykrości komuś
Wiktionary
IPA: ˌdɔkuˈt͡ʃãɲɛ, AS: dokučãńe
Wiktionary
rzecz. dokuczenie n., dokuczliwość ż., dokucznik m., dokuczliwiec m.
czas. dokuczać ndk., dokuczyć dk.
przym. dokuczliwy, dokuczny
przysł. dokuczliwie
Wiktionary
(1.1) drażnienie, denerwowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dokuczyć.
Wiktionary
rzecz. dokuczanie n., dokuczliwość ż., dokucznik m., dokuczliwiec mos.
czas. dokuczyć dk., dokuczać ndk.
przym. dokuczliwy, dokuczny
przysł. dokuczliwie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób dokuczliwy
Wiktionary
rzecz. dokuczanie n., dokuczliwość ż., dokucznik m., dokuczliwiec mos., dokuczenie n.
czas. dokuczyć dk., dokuczać ndk.
przym. dokuczliwy, dokuczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek skłonny do dokuczania innym
Wiktionary
(1.1) W pamięci Odyńca młody Słowacki zapisał się przede wszystkim jako kapryśny dokuczliwiec, umiejący z satysfakcją zranić boleśnie, za chwilę zaś tonący w wylewnej tkliwości.
Wiktionary
rzecz. dokuczliwość ż., dokuczanie n., dokuczenie n.
czas. dokuczać ndk., dokuczyć dk.
przym. dokuczliwy
przysł. dokuczliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dokuczliwie
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto dokuczliwy
(1.2) cecha tego, co komuś dokucza
Wiktionary
(1.1) O nie, przeklęta dokuczliwość — to może największa wada chłopców w stosunku do dziewczynek.
Wiktionary
rzecz. dokuczliwiec m., dokuczanie n., dokuczenie n.
czas. dokuczać ndk., dokuczyć dk.
przym. dokuczliwy
przysł. dokuczliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: dokuczliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) lubiący dokuczać
(1.2) przykry do znoszenia, trudny do wytrzymania, dotkliwy
Wiktionary
(1.1) Dokuczliwi sąsiedzi utrudniali jej życie.
(1.2) Podczas jesiennego wieczoru panował dokuczliwy ziąb.
(1.2) Co można zrobić, aby ból kręgosłupa był mniej dokuczliwy?
Wiktionary
IPA: ˌdɔkut͡ʃˈlʲivɨ, AS: dokučlʹivy
Wiktionary
rzecz. kucza ż., dokuczliwość ż., dokuczanie n., dokuczenie n., dokucznik m., dokuczliwiec m.
czas. dokuczać ndk., dokuczyć dk.
przym. dokuczny
przysł. dokuczliwie
Wiktionary
(1.1) dokuczający, nieznośny; daw. dokuczny
(1.2) dotkliwy, nieznośny, przenikliwy, uciążliwy
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. dokuczać)
(1.1) sprawić przykrość, kłopoty lub ból
Wiktionary
IPA: dɔˈkut͡ʃɨt͡ɕ, AS: dokučyć
Wiktionary
rzecz. dokuczanie n., dokuczenie n., dokuczliwość ż., dokuczliwiec mos.
czas. dokuczać ndk.
przym. dokuczliwy
przysł. dokuczliwie
Wiktionary
(1.1) pot. zajść za skórę, zaleźć za skórę, zalać sadła za skórę, zalać gorącego sadła za skórę, dać do wiwatu, dać popalić, przypiec do żywego, pokazać, gdzie raki zimują
Wiktionary
fabularyzowany film dokumentalny; docudrama
SJP.pl
stacja dokująca - replikator portów, stacjonarne urządzenie pozwalające zwiększyć funkcjonalność urządzenia mobilnego, np. smartfonu, notebooka itp.
SJP.pl
potocznie:
1. dotoczyć, doturlać;
2. dokulać się -
a) dotoczyć się, doturlać się;
b) powoli dojechać do określonego miejsca
SJP.pl
zdrobnienie od: dokument
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dokument
Wiktionary
rzecz. dokument m., dokumentacja ż.
przym. dokumentacyjny
czas. dokumentować
Wiktionary
1. pismo urzędowe;
2. dowód stwierdzający czyjąś tożsamość, np. dowód osobisty, legitymacja;
3. materiał, przedmiot mający wartość dowodową lub informacyjną;
4. potocznie: film dokumentalny;
5. w informatyce: logicznie spójna porcja informacji przetwarzana w systemie komputerowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) materiał w postaci papierowej potwierdzający coś;
(1.2) przedmiot poświadczający jakiś stan rzeczy
(1.3) pot. film dokumentalny
(1.4) pismo urzędowe stwierdzające tożsamość
(1.5) inform. zbiór informacji zapisywanych i odczytywanych z pliku za pomocą odpowiedniego programu;
Wiktionary
Dokument (z łac. documentum od doceo „uczę”) – rzeczowe świadectwo jakiegoś zjawiska sporządzone w formie właściwej dla danego miejsca i czasu.
Wikipedia
(1.1) Dyrektor musi podpisać dokument, w którym potwierdzi przyjęcie pracownika na stanowisko.
(1.1) Z archiwum wywieziono tajne dokumenty.
(1.2) Film jest dokumentem czasów, w jakich powstał.
(1.3) Wczoraj widziałem w telewizji dobry dokument o historii Warszawy.
(1.4) Podczas odprawy celnik zawsze sprawdza dokumenty.
(1.5) Nie pamiętam, w którym katalogu zapisałam ten dokument.
Wiktionary
IPA: dɔˈkũmɛ̃nt, AS: dokũmẽnt
Wiktionary
rzecz. dokumentacja ż., dokumentalista m., dokumentowanie n., udokumentowanie n.
:: zdrobn. dokumencik m.
czas. dokumentować, udokumentować
przym. dokumentalny, dokumentowy, dokumentnie, dokumentacyjny
Wiktionary
(1.1) potwierdzenie
Wiktionary
1. zbiór dokumentów
2. wykazanie czegoś na podstawie dokumentów; dokumentowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zbiór dokumentów służących do uzasadnienia bądź udowodnienia czegoś
Wiktionary
Dokumentacja – zbiór dokumentów ustanowiony ze względu na wspólny temat, np. dotyczących danego obiektu, problemu lub zadania. Inaczej, to działalność informacyjna (albo jej część) związana z opracowywaniem i gromadzeniem dokumentów, zbiór bądź spis dokumentów o pewnym zagadnieniu bądź dobranych wg innych kryteriów.
Według słownika języka polskiego PWN dokumentacja to zbiór dokumentów mających wartość dowodową, informacyjną lub opisową, gromadzenie lub tworzenie takich dokumentów.
Wikipedia
(1.1) W dokumentacji medycznej rozpoznania należy wpisywać zgodnie z międzynarodową klasyfikacją ICD-10.
Wiktionary
IPA: ˌdɔkũmɛ̃nˈtat͡sʲja, AS: dokũmẽntacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. dokument m., dokumencik m., dokumentalista m., dokumentalistka ż., dokumentowanie n.
czas. dokumentować ndk.
przym. dokumentacyjny, dokumentalny
przysł. dokumentnie
Wiktionary
(1.1) akta
Wiktionary
związany z dokumentacją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z dokumentacją, dotyczący dokumentacji
Wiktionary
(1.1) Dokonaliśmy analizy dokumentacyjnej, a wnioski są w tej teczce.
Wiktionary
rzecz. dokumentacja ż., dokument m., dokumencik m., dokumentalizm m., dokumentalista m., dokumentalistka ż., dokumentowanie n.
czas. dokumentować
przym. dokumentowy, dokumentalny
Wiktionary
dokumentarzysta;
1. osoba zajmująca się zbieraniem, badaniem i porządkowaniem dokumentów;
2. specjalista w dziedzinie filmu dokumentalnego
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) autorka filmów dokumentalnych
(1.2) specjalistka w gromadzeniu, porządkowaniu i opracowywaniu dokumentów i materiałów źródłowych
Wiktionary
rzecz. dokument m., dokumentacja ż., dokumentowanie n., udokumentowanie n.
:: fm. dokumentalista
czas. dokumentować, udokumentować
przym. dokumentalny, dokumentowy, dokumentnie, dokumentacyjny
Wiktionary
(1.2) archiwistka
Wiktionary
opieranie się na dokumentach, materiałach źródłowych, na faktach wziętych z życia
SJP.pl
opierać się na materiałach źródłowych, faktach wziętych z życia
SJP.pl
dokumentarny;
1. mający cechy dokumentu, materiału w postaci tekstu, fotografii, nagrania itp. o wartość dowodowej lub informacyjnej;
2. oparty na dokumentach, potwierdzonych faktach, materiałach źródłowych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) opierający się na dokumentach lub faktach wziętych z życia, także. mający wartość dokumentu
Wiktionary
Film dokumentalny – jeden z trzech (obok filmu fabularnego oraz filmu animowanego) podstawowych rodzajów filmowych. Filmy dokumentalne w założeniu przedstawiają wycinek rzeczywistości, która podlega możliwie najmniejszej ingerencji ze strony reżysera. Użyte przez Johna Griersona określenie documentary oznacza nadanie twórczego kształtu rzeczywistości, w związku z czym film dokumentalny posługuje się chwytami retorycznymi, które służą przekonaniu widza do wizji świata promowanej przez filmowca.
Wikipedia
(1.1) Reżyser zrealizowała ponad 190 filmów dokumentalnych i reportaży filmowych w latach 1977–2011.
Wiktionary
rzecz. dokumentalistka ż., dokument mrz., dokumentacja ż.
przym. dokumentacyjny, dokumentowy
czas. dokumentować
Wiktionary
dokumentalny;
1. mający cechy dokumentu, materiału w postaci tekstu, fotografii, nagrania itp. o wartość dowodowej lub informacyjnej;
2. oparty na dokumentach, potwierdzonych faktach, materiałach źródłowych
SJP.pl
sztuka tworzenia filmów dokumentalnych
SJP.pl
dokumentalista;
1. osoba zajmująca się zbieraniem i opracowywaniem materiałów mających wartość dokumentu;
2. specjalista w dziedzinie filmu dokumentalnego
SJP.pl
przestarzały stopień wyższy od przysłówka: dokumentnie
SJP.pl
1. kompletny, zupełny, dokładny;
2. przestarzałe: oparty na dowodach, niebudzący wątpliwości; autentyczny
SJP.pl
automat do nadawania i odbierania dokumentów urzędowych
SJP.pl
1. zbierać i prezentować dokumenty w celu potwierdzenia jakichś faktów lub tez;
2. o dokumencie: potwierdzać jakiś fakt lub tezę;
3. potwierdzać, zaświadczać, np. dokumentować coś swoją postawą
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. udokumentować)
(1.1) składać dowody; przedstawiać dokumenty na potwierdzenie czegoś
(1.2) stanowić dokument potwierdzający daną sprawę
(1.3) gromadzić zapisy, zbierać materiały
Wiktionary
(1.1) Wydatków służbowych nie wolno dokumentować wyłącznie ręcznie sporządzonymi przez siebie notatkami.
(1.2) Raporty Pileckiego (…) były podsumowaniem działalności polskiego ruchu oporu w Auschwitz, a także pierwszym na świecie świadectwem dokumentującym holokaust.
(1.3) W ramach terenowych badań antropologicznych od dawna istniała tradycja, aby dokumentować nawyki żywieniowe, a szczególną uwagę na jedzenie zaczęto zwracać wraz z nadejściem strukturalizmu.
Wiktionary
rzecz. dokument mrz., dokumentacja ż., dokumentacyjność ż., dokumentalista mos., dokumentalistka ż.,dokumentalistyczność ż., dokumentalistyka ż., dokumentalizm mrz., dokumentalizowanie n., dokumentalność ż., dokumentarność ż., dokumentaryzm mrz., dokumentarzysta mos., dokumentność ż., dokumentowanie n., dokumentowość ż., udokumentowanie n., udokumentowywanie n.
:: zdrobn. dokumencik mrz., dokumencina ż.
czas. dokumentalizować ndk., udokumentować dk., udokumentowywać ndk.
przym. dokumentacyjny, dokumentalistyczny, dokumentalizowany, dokumentalizujący, dokumentalny, dokumentarny, dokumentowany, dokumentowy, dokumentujący, udokumentowany, udokumentowujący, udokumentowywany
przysł. dokumentacyjnie, dokumentalnie, dokumentarnie, dokumentnie, dokumentny
Wiktionary
(1.1) udowadniać, uzasadniać
(1.2) zaświadczać
Wiktionary
związany z dokumentem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dokumentem, dotyczący dokumentu
Wiktionary
rzecz. dokument m., dokumentalistka ż.
przym. dokumentalny, dokumentacyjny
czas. dokumentować
Wiktionary
kupić coś dodatkowo
SJP.pl
dokonywać uzupełniających zakupów; dokupywać
SJP.pl
kupować dodatkowo rzeczy do już posiadanych lub wcześniej kupionych
SJP.pl
potocznie: potykając się, z trudem gdzieś dochodzić; dokusztykiwać
SJP.pl
potocznie: potykając się, z trudem gdzieś dochodzić; dokuśtykiwać
SJP.pl
1. kuć do końca, kończyć kucie;
2. kuć dodatkowo, dodawać kując
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dokwaterowywać)
(1.1) przydzielić osobie pomieszczenie w lokalu już zajmowanym przez inne
Wiktionary
(1.1) Właściciele bloku chcą dokwaterować mieszkańcom lokatora!
Wiktionary
rzecz. dokwaterowanie n.
czas. dokwaterowywać ndk.
Wiktionary
(1.1) domeldować
Wiktionary
taki, który dokwitnął; dokwitły
SJP.pl
taki, który dokwitł; dokwitnięty
SJP.pl
1. dorzucać coś; dodawać, dołączać, dopełniać;
2. dorzucać parę słów do tego, co zostało powiedziane; dopowiadać, dodawać;
3. dokładać się:
a) dorzucać pieniądze od siebie, włączać się do wspólnego działania; dorzucać się, dopłacać;
b) dawniej: wkładać wiele wysiłku w jakąś pracę; starać się, przykładać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. dołożyć)
(1.1) kłaść, dodawać coś do czegoś, co już jest
Wiktionary
(1.1) Rodzice więc z ulgą dokładali Dodo każdego miesiąca czterysta złotych, żeby tylko brat mógł spokojnie zdawać maturę.
Wiktionary
IPA: dɔˈkwadat͡ɕ, AS: doku̯adać
Wiktionary
rzecz. dokładanie n., dokładka ż.
czas. kłaść
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dokładać.
Wiktionary
IPA: ˌdɔkwaˈdãɲɛ, AS: doku̯adãńe
Wiktionary
czas. dokładać ndk., dołożyć dk.
rzecz. dołożenie n., dokładka ż.
Wiktionary
1. dodatkowa porcja, np. jedzenia;
2. na dokładkę - dodatkowo, na dodatek
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób dokładny, precyzyjny, staranny; z dbałością o szczegóły
partykuła
(2.1) zgodnie z rzeczywistością co do każdego szczegółu
wykrzyknik
(3.1) pot. przytaknięcie rozmówcy, zgodzenie się z jego słowami
Wiktionary
(1.1) Fiskus dokładnie sprawdzi handel w Internecie.
(1.1) Nie musisz mi tyle o tym opowiadać, bo dokładnie znam tę sprawę.
(2.1) Statek płynie dokładnie na zachód.
(2.1) Dokładnie piętnaście minut później zadzwonił telefon.
Wiktionary
IPA: dɔˈkwadʲɲɛ, AS: doku̯adʹńe
Wiktionary
rzecz. dokładność
przym. dokładny
Wiktionary
(1.1) precyzyjnie, konkretnie, szczegółowo
(2.1) właśnie, ściśle, akurat, równo, prosto
(3.1) tak, właśnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dokładnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dokładny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co dokładne
(1.2) staranność, dbałość
(1.3) metrol. stopień zgodności wartości rzeczywistej ze średnią arytmetyczną wyników uzyskanych dla oznaczanej wielkości;
Wiktionary
(1.1) Moje urządzenie GPS potrafi podać pozycję z dokładnością do pół minuty.
Wiktionary
IPA: dɔˈkwadnɔɕt͡ɕ, AS: doku̯adność
Wiktionary
przym. dokładny
przysł. dokładnie
partyk. dokładnie
wykrz. dokładnie
Wiktionary
(1.1) precyzja
Wiktionary
odznaczający się starannością, dbałością o szczegóły; precyzyjny; skrupulatny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany z dużą starannością
(1.2) o człowieku: robiący coś starannie
Wiktionary
(1.1) Oświetlenie obiektów przemysłowych i technicznych wymaga przygotowania i często opiera się na dokładnych obliczeniach.
(1.2) Chirurg musi być bardzo dokładny.
Wiktionary
IPA: dɔˈkwadnɨ, AS: doku̯adny
Wiktionary
rzecz. dokładność ż.
przysł. dokładnie
partyk. dokładnie
wykrz. dokładnie
Wiktionary
(1.1,2) precyzyjny
(1.2) skrupulatny
Wiktionary
potocznie: dopowiedzieć, kłamiąc
SJP.pl
potocznie: dopowiadać, kłamiąc
SJP.pl
część źdźbła traw od kłosa lub wiechy w dół do najwyższego kolanka
SJP.pl
dojechać kłusem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) med. jednostka natężenia bólu;
Wiktionary
Bośnia i Hercegowina:
Chorwacja:
Francja:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) dol
źródła.
== dol (slovio.) ==
ortografie. дол
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) w dół
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: dɔl, AS: dol
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) dol
źródła.
== dol (slovio.) ==
ortografie. дол
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) w dół
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) dol
źródła.
== dol (slovio.) ==
ortografie. дол
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) w dół
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: dolar (czytany jako całe, odmienne wyrażenie)
SJP.pl
skrót
(1.1) = dolny
(1.2) = dolina
(1.3) = dolar
Wiktionary
(1.3) Kartel OPEC znaczącym cięciem wydobycia chciał wymusić utrzymanie ceny ropy na poziomie bliskim 100 dol. za baryłkę.
Wiktionary
(1.3) symbol. $, USD
Wiktionary
1. żywot;
2. potocznie: przypadająca komuś część pieniędzy; działka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. los, czyjeś obecne położenie, stan
(1.2) pot. przypadająca komuś część zdobyczy, zarobku
(1.3) mitsłow. duch opiekuńczy, stanowiący o losie i dobrobycie człowieka
(1.4) środ. cela więzienna
Wiktionary
Osoby noszące nazwisko Dola:
Wikipedia
(1.1) Ciężka była dola chłopów pańszczyźnianych.
Wiktionary
IPA: ˈdɔla, AS: dola
Wiktionary
(1.1) los, fatum, fortuna
(1.2) działka
(1.3) doda, dodola
(1.4) cela, dołek
Wiktionary
nazwisko, m.in. Tomasz Dolabella (ok.1570-1650), włoski malarz
SJP.pl
Wikipedia
zwiększyć ilość cieczy w naczyniu, nalewając dopełnić, nalać powtórnie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dolewać)
(1.1) dodać płynu, uzupełnić płyn
Wiktionary
(1.1) Mocne pragnienie najlepiej ukoisz następującym napojem: garść jęczmienia pogotuj z kwartą wody, przecedź, dolej cztery łyżki octu i dwie łyżki praśnego miodu.
Wiktionary
czas. podlewać, olać, dolewać ndk., lać ndk.
rzecz. dolewka ż., dolewanie n., dolewacz m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. mieszkańcy dolin
Wiktionary
handlowa nazwa leku przeciwbólowego, petydyny
SJP.pl
Petydyna, meperydyna, dolantyna – organiczny związek chemiczny, syntetyczny lek przeciwbólowy o działaniu narkotycznym (odurzającym), opioid, pochodna 4-fenylopiperydyny, agonista głównie receptorów opioidowych μ. W lecznictwie stosowany jest w postaci chlorowodorku.
Została zsyntetyzowana w 1939 roku i była początkowo używana jako lek atropinopodobny, o działaniu rozkurczowym. Dopiero później wykazano, że wywiera też ośrodkowe działanie przeciwbólowe i wywołuje uzależnienie.
Wikipedia
1. jednostka monetarna USA oraz wielu innych krajów;
2. jednostka miary reaktywności reaktora jądrowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) monet. waluta niektórych krajów świata o symbolu $;
Wiktionary
Dolar (ang. dollar) – waluta wielu krajów świata. Dzieli się na 100 centów. Nazwa dolara – podobnie jak nazwa waluty Słowenii sprzed 1 stycznia 2007, tolar – pochodzi od dawnej srebrnej monety, talara. Dolar został oficjalną jednostką monetarną Stanów Zjednoczonych w 1785 roku. Jednak zarówno samo słowo angielskie, jak i pieniądze o takiej nazwie istniały już wcześniej.
Wikipedia
(1.1) W ostatnim czasie dolar strasznie spadł.
Wiktionary
IPA: ˈdɔlar, AS: dolar
Wiktionary
rzecz. dolaryzowanie n., dolaryzacja ż.
czas. dolaryzować ndk.
przym. dolarowy
Wiktionary
(1.1) slang. dolec, zielony; symbol. $
Wiktionary
potocznie: przynoszący zyski w dolarach
SJP.pl
osoba zarabiająca dolary
SJP.pl
potocznie, w czasach PRL: osoba posiadająca dolary lub inne waluty wymienialne, posiadająca dostęp do dóbr podówczas luksusowych
SJP.pl
moneta lub banknot o nominale jednego dolara
SJP.pl
związany z dolarem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przym. od dolar
Wiktionary
(1.1) Odbiorca miał się wylegitymować częścią rozdartego banknotu dolarowego, którego drugą część otrzymał w liście Sadkowski.
Wiktionary
IPA: ˌdɔlaˈrɔvɨ, AS: dolarovy
Wiktionary
rzecz. dolar m., dolarowiec mos., dolaryzacja ż., dolaryzowanie n.
czas. dolaryzować ndk.
Wiktionary
wprowadzenie dolara amerykańskiego jako środka płatniczego w wewnętrznych obrotach handlowych w danym państwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. wprowadzenie dolara do obrotu w innym państwie jako urzędowej waluty;
Wiktionary
Dolaryzacja – wprowadzenie jednostki monetarnej np. dolara jako waluty alternatywnej lub zamiast waluty krajowej w celu korzystania z niego jako ze środka płatniczego w obrotach pieniężnych wewnątrz danego państwa. Dotyczy to głównie najbardziej rozpowszechnionych walut świata tzn. dolara amerykańskiego (USD) i euro (EUR).
Wikipedia
IPA: ˌdɔlarɨˈzat͡sʲja, AS: dolaryzacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. dolaryzowanie n., dolar mrz.
czas. dolaryzować ndk.
przym. dolarowy
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) ekon. wprowadzać dolara do obrotu w innym państwie jako urzędową walutę
Wiktionary
IPA: ˌdɔlarɨˈzɔvat͡ɕ, AS: dolaryzovać
Wiktionary
rzecz. dolaryzacja, dolar
przym. dolarowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dolaryzować.
Wiktionary
IPA: ˌdɔlarɨzɔˈvãɲɛ, AS: dolaryzovãńe
Wiktionary
rzecz. dolar, dolaryzacja
przym. dolarowy
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Dolaszewo (dawniej: niem. Hasenberg) – wieś krajeńska w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pilskim, w gminie Szydłowo. Od kilku lat wieś intensywnie się rozbudowuje.
Wieś królewska należała do starostwa ujskiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie wałeckim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Wikipedia
dawniej, poetycko: dolatywać
SJP.pl
dawniej, poetycko: dolatywać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. system zapisu dźwięku o wysokiej jakości i efektach przestrzennych;
2. aparatura pozwalająca uzyskać taki dźwięk;
3. o systemie zapisu dźwięku lub o aparaturze: dający taki dźwięk
SJP.pl
[czytaj: dolcze] określenie wykonawcze: słodko, łagodnie
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wytrawne czerwone wino z Piemontu
Wiktionary
Dolcetto – czerwony szczep winorośli, pochodzący z Włoch. Typowy dla Piemontu, uprawiany również w Ligurii i na niewielką skalę w innych krajach. Powierzchnia winnic obsadzonych odmianą we Włoszech wynosiła w roku 2000 7450 ha, co jednak stawiało odmianę poza pierwszą dziesiątką. Nazwa jest zdrobnieniem od włoskiego dolce (słodki).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|wł|dolcetto.
uwagi.
tłumaczenia.
* włoski: (1.1) dolcetto m.
źródła.
== dolcetto (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) wino dolcetto
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|wł|dolcetto.
uwagi.
tłumaczenia.
* włoski: (1.1) dolcetto m.
źródła.
== dolcetto (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) wino dolcetto
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: dolczan] instrument muzyczny, popularny w muzyce renesansu i baroku, prototyp fagotu
SJP.pl
[czytaj: dolczynista] osoba grająca na dolcianie - prototypie fagotu
SJP.pl
[czytaj: dolcziss-imo] określenie wykonawcze: jak najbardziej słodko, delikatnie
SJP.pl
potocznie: dolar; zielony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. dolar
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bilety na mecz piłki nożnej są drogie skoro kosztują pięćdziesiąt dolców za sztukę.
Wiktionary
IPA: ˈdɔlɛt͡s, AS: dolec
Wiktionary
czasownik
(1.1) dostać się na miejsce, lecąc
(1.2) pot. dobiec, szybko dojść
Wiktionary
(1.1) Samolot doleciał do Singapuru.
(1.2) Ledwo doleciałem do autobusu.
Wiktionary
rzecz. latanie, dolecenie, lot, lotnik, lotnisko, lotnisko
czas. lecieć, przelecieć, wylecieć, zalecieć, przylecieć, wlecieć, latać
przym. lotniczy
Wiktionary
(1.2) dobiec, dojść
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dokańczać leczenie, leczyć do końca
SJP.pl
dokończyć leczenie, wyleczyć do końca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. osada w województwie śląskim, powiecie raciborskim, gminie Rudnik;
Wiktionary
Dolędzin (niem. Dollendzin, pol. po wojnie Dołędzin) – osada w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Rudnik.
Dolędzin jest położony w północno-zachodniej części gminy. Posiada powierzchnię 3,55 km² oraz kilkunastu mieszkańców. Administracyjnie osada jest częścią sołectwa Modzurów.
Wikipedia
(1.1) Dolędzin należy do sołectwa Modzurów.
Wiktionary
IPA: dɔˈlɛ̃ɲd͡ʑĩn, AS: dolẽńʒ́ĩn
Wiktionary
o znieczuleniu, zastrzyku: podawany do lędźwiowego odcinka kręgosłupa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. wykonywany, stosowany do lędźwi
Wiktionary
(1.1) Wymienione powyżej zabiegi wymagają znieczulenia dolędźwiowego (od pasa w dół) oraz zwykle kilkudniowego pobytu w szpitalu.
Wiktionary
IPA: ˌdɔlɛ̃ɲd͡ʑˈvʲjɔvɨ, AS: dolẽńʒ́vʹi ̯ovy
Wiktionary
dokuczać komuś, sprawiać ból, nieprzyjemność
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: dolegliwie
SJP.pl
1. ból fizyczny, choroba, cierpienie;
2. przykrość, zmartwienie, troska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) choroba, schorzenie, problem zdrowotny
(1.2) coś sprawiającego przykrość
Wiktionary
IPA: ˌdɔlɛɡˈlʲivɔɕt͡ɕ, AS: doleglʹivość
Wiktionary
czas. dolegać
Wiktionary
(1.1) ból, niedomaganie, słabość, doległość
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: dolegliwy
SJP.pl
sprawiający przykrość, ból; dokuczliwy, dolegający
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. dolegliwość, ból
Wiktionary
IPA: dɔˈlɛɡwɔɕt͡ɕ, AS: dolegu̯ość
Wiktionary
zdrobnienie od: Adolf, Rudolf (imiona męskie)
SJP.pl
określenie wykonawcze: boleśnie, z bólem; doloroso
SJP.pl
dołączać coś, przyklejając
SJP.pl
dołączyć coś, przyklejając
SJP.pl
skała magmowa; diabaz
SJP.pl
Diabaz (inna nazwa doleryt) – magmowa skała wulkaniczna o składzie mineralnym bazaltu, ale o grubszym ziarnie (paleobazalt). Najczęściej nazywa się tak skały powstałe w erze paleozoicznej, zwłaszcza w dolnej jej części. Zawiera dużo wapnia. Składa się z plagioklazu i piroksenu, ma strukturę ofitową.
Wikipedia
dokańczać sadzenie lasu na jakimś terenie
SJP.pl
dokończyć sadzenie lasu na jakimś terenie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. dorosły, pełnoletni
Wiktionary
(1.1) Zbyszko (…) pomyślał przy tym, że jeśli pan Mikołaj z Długolasu ma doletniego syna, to tam kiedyś wyzwie go na walkę pieszą lub konną, byle za skrzata nie darować.
(1.1) Była to już panna doletnia, słusznego wzrostu i prawie męskiej postawy.
Wiktionary
w technice: dolewanie, dolanie
SJP.pl
Dolew (hebr.: דולב) – wieś położona w samorządzie regionu Matte Binjamin, w Dystrykcie Judei i Samarii, w Izraelu.
Leży w południowo-zachodniej części Samarii, na północny zachód od Jerozolimy, w otoczeniu terytoriów Autonomii Palestyńskiej.
Wikipedia
czasownik niedokonany (dk. dolać)
(1.1) lejąc coś, uzupełniać, dodawać
(1.2) bić kogoś
Wiktionary
(1.1) […] dolewał mu wciąż do kieliszka doskonałej wiśniówki […]
Wiktionary
IPA: dɔˈlɛvat͡ɕ, AS: dolevać
Wiktionary
rzecz. dolewka ż., dolewanie n., dolanie n.
czas. olać, lać, podlewać, dolać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dolewać.
Wiktionary
IPA: ˌdɔlɛˈvãɲɛ, AS: dolevãńe
Wiktionary
czas. dolewać, lać, olać, dolać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. dodatkowa porcja zupy lub napoju
Wiktionary
(1.1) Dlaczego nie chciałeś dolewki grzybowej?
(1.1) Pójdę jeszcze po dolewkę.
Wiktionary
czas. olać, dolać dk., dolewać ndk., lać ndk.
rzecz. niedolewanie n.
Wiktionary
dojść wolnym krokiem, dowlec się
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. dojść
Wiktionary
(1.1) Powoli dolazł na miejsce.
Wiktionary
czas. leźć, przyleźć, wleźć, przeleźć
Wiktionary
(1.1) dojść
Wiktionary
leżąc dotrwać do pewnego czasu
SJP.pl
nazwisko, m.in. Emilian Dolha, rumuński piłkarz
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
w antropologii: kształt ludzkiej głowy wydłużony ku tyłowi, typowy np. dla rdzennych Australijczyków; dolichokefalia, długogłowość, długogłowie, podłużnogłowość, podłużnogłowie
SJP.pl
Dolichocefalia, długogłowie (gr. dolichós długi + kephalḗ głowa) – cecha anatomiczna głowy (lub czaszki) zwierząt, charakteryzująca się wskaźnikiem głowowym w zakresie 60–76. Głowa takiego zwierzęcia ma o wiele większy wymiar przednio-tylny niż boczny.
Wśród zwierząt dolichocefalią charakteryzują się np. charty borzoje. Wśród ludzi czaszka dolichocefaliczna jest obecnie charakterystyczna zwłaszcza dla Buszmenów i rdzennych Australijczyków.
Wikipedia
w antropologii: kształt ludzkiej głowy wydłużony ku tyłowi, typowy np. dla rdzennych Australijczyków; dolichocefalia, długogłowość, długogłowie, podłużnogłowość, podłużnogłowie
SJP.pl
dodawać jakąś sumę do sumy uprzednio obliczonej
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) dodać jakąś sumę do sumy obliczonej wcześniej
Wiktionary
rzecz. doliczanie n.
czas. doliczyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|doliczyć.
Wiktionary
czas. doliczyć
Wiktionary
polegający na dodaniu jakiejś wartości do wyniku wcześniejszych obliczeń
SJP.pl
dodać jakąś sumę do sumy uprzednio obliczonej
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. doliczać)
(1.1) dokonany od|doliczać.
Wiktionary
(1.1) Wnioskował jednak, że gdy doliczy do stu, Perełka powinien dołączyć do niego.
Wiktionary
IPA: dɔˈlʲit͡ʃɨt͡ɕ, AS: dolʹičyć
Wiktionary
rzecz. doliczenie n.
czas. doliczać
Wiktionary
1. dawniej: kieszeń;
2. podłużne wgłębienie na powierzchni ziemi powstałe wskutek erozji wody płynącej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. wklęsła, wydłużona forma terenu, znajdująca się poniżej poziomu otaczającego terenu;
(1.2) gwara. więz. kieszeń, zwłaszcza gdy cudza
(1.3) gw-pl|Warszawa. kieszeń
Wiktionary
Dolina, dolina rzeczna – wklęsła forma terenu o wydłużonym kształcie i wyraźnie wykształconym dnie, otoczona z dwóch stron wzniesieniami, najczęściej powstała w wyniku działalności rzek (erozji i akumulacji rzecznej) lub lodowców.
Wikipedia
(1.1) Ze szczytu roztaczał się rozległy widok na dolinę.
Wiktionary
IPA: dɔˈlʲĩna, AS: dolʹĩna
Wiktionary
rzecz. doliniarz m., dół m., pradolina ż.
:: zdrobn. dolinka ż.
przym. dolinny, dolny
Wiktionary
złodziejka kieszonkowa
SJP.pl
środowiskowo: złodziejka kieszonkowa
SJP.pl
środowiskowo: złodziejski
SJP.pl
proceder doliniarza; kieszonkostwo
SJP.pl
środowiskowo: złodziej kieszonkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara więzienna kieszonkowiec
Wiktionary
IPA: dɔˈlʲĩɲaʃ, AS: dolʹĩńaš
Wiktionary
rzecz. dolina ż.
przym. dolinny
Wiktionary
(1.1) kieszonkowiec
Wiktionary
zdrobnienie od: dolina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: dolina
(1.2) mała, płytka dolina, np. potoku
Wiktionary
Wikipedia
IPA: dɔˈlʲĩnka, AS: dolʹĩnka
Wiktionary
przym. dolinny
rzecz. dolina ż.
Wiktionary
w informatyce: umieścić link, oznaczyć linkiem; zlinkować, podlinkować, zalinkować
SJP.pl
w informatyce: umieszczać link, oznaczać linkiem; podlinkowywać
SJP.pl
→ dolina; dolinowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany doliną, dotyczący doliny
Wiktionary
(1.1) Lodowce dolinne i lodowce górskie stanowią najliczniejszą grupę, ponadto są najlepiej zbadane.
Wiktionary
IPA: dɔˈlʲĩnːɨ, AS: dolʹĩ•ny
Wiktionary
rzecz. dolina ż., dolinka ż., doliniarz m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
osoby noszące nazwisko Doliński:
Wikipedia
o nawozach, środkach ochrony roślin: podawany na liście, wchłaniany poprzez liście
SJP.pl
[czytaj: Dulitl] doktor Dolittle, bohater utworów H. Loftinga przeznaczonych dla dzieci (np. "Doktor Dolittle i jego zwierzęta")
SJP.pl
[czytaj: doli] w filmie: ruchoma platforma umożliwiająca bezgłośne wykonywanie zdjęć w ruchu
SJP.pl
Wikipedia
mięsne danie lewantyńskie i greckie
SJP.pl
Dolmades (nwgr. ντολµάδες, l.p. ντολμάς dolmas) – potrawa z mięsa i ryżu, charakterystyczna dla kuchni: greckiej, tureckiej i azerskiej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kulin. rodzaj gołąbków zawijanych w liście winogron, czasem kapusty, danie kuchni bałkańskiej i tureckiej;
Wiktionary
Dolmades (nwgr. ντολµάδες, l.p. ντολμάς dolmas) – potrawa z mięsa i ryżu, charakterystyczna dla kuchni: greckiej, tureckiej i azerskiej.
Wikipedia
IPA: dɔlˈmadɛs, AS: dolmades
Wiktionary
1. długi, turecki ubiór męski noszony pod futrem;
2. węgierski strój narodowy, rodzaj kurtki wojskowej obszytej futrem; dołman;
3. dawniej: rodzaj okrycia damskiego o szerokich rękawach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. węgierska kurtka obszyta futrem;
(1.2) turecki ubiór męski
(1.3) daw. kraw. okrycie damskie z szerokimi rękawami
Wiktionary
Dolman, dołman, dołoman, huzarka (węg. dolmány) – wywodzący się z Turcji narodowy strój węgierski.
W Turcji mianem dolmana (tur. dolman – owijanie) określano długi jedwabny lub sukienny strój męski z obcisłymi rękawami noszony pod futrem. Był on popularnym ubiorem janczarów i oficerów tatarskich.
Wikipedia
(1.1) Lecz na swoich ogromnych koniach, w butach zabłoconych, dolmanach wytartych, w pasach bawolich i z cuglami zmiętemi przez długie używanie, mieli takie marsowe miny!
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. obozowa: tłumaczka
Wiktionary
IPA: ˌdɔlmɛˈt͡ʃɛrka, AS: dolmečerka
Wiktionary
potocznie: wykonywać ustne tłumaczenie, zwłaszcza z języka niemieckiego
SJP.pl
neolityczna budowla wykonana z wielkich głazów, rodzaj grobowca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archeol. prehistoryczna budowla megalityczna o charakterze grobowca, składająca się z głazów wkopanych pionowo w ziemię i wielkiego płaskiego bloku skalnego, który był na nich ułożony;
Wiktionary
Dolmen – prehistoryczna budowla megalityczna o charakterze grobowca. Składała się z głazów wkopanych pionowo w ziemię i wielkiego płaskiego bloku skalnego, który był na nich ułożony. Pierwotnie dolmen był przysypywany ziemią. Budowle te są charakterystyczne dla neolitu europejskiego.
Wikipedia
(1.1) W rozwoju grobów megalitycznych kultur nadmorskich najstarszą forma jest dolmen, złożony z samych kamieni bocznych, ustawionych na powierzchni i przykrytych wspólną płytą.
Wiktionary
IPA: ˈdɔlmɛ̃n, AS: dolmẽn
Wiktionary
przym. dolmenowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) turyst. turecka taksówka lub mikrobus współdzielony przez kilku pasażerów
Wiktionary
Taksówka zbiorowa (ang. share taxi, także: bush taxi, w Rosji i innych krajach byłego ZSRR „marszrutka” – od marszrutnoje taksi, w krajach Ameryki Łacińskiej taxi colectivo) – środek transportu drogowego w wielu częściach świata, zwłaszcza w krajach rozwijających się (choć nie tylko). Często – z powodu braku komunikacji publicznej w danym rejonie – jest to jedyny sposób poruszania się na duże odległości dla osób niedysponujących własnym środkiem transportu.
Wikipedia
(1.1) Do centrum Stambułu najłatwiej dostać się dolmuszem.
Wiktionary
IPA: ˈdɔlmuʃ, AS: dolmuš
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dolną Austrią, dotyczący Dolnej Austrii
Wiktionary
rzecz. Dolna Austria ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Brzeg Dolny (miasto na Dolnym Śląsku); brzeski
SJP.pl
mieszkaniec Brzegu Dolnego (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Brzegu Dolnego (miasta w Polsce)
SJP.pl
w językoznawstwie: dialekt dolnofrankoński - dialekt stanowiący dawny północny odłam dialektu frankońskiego, obejmujący tereny nad dolnym Renem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dolnym biegiem Kamy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dolną Kartlią, dotyczący Dolnej Kartlii
Wiktionary
rzecz. Dolna Kartlia ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Mszana Dolna; mszański
SJP.pl
1. występujący na terenie północnych Niemiec;
2. w językoznawstwie: język dolnoniemiecki - grupa dialektów występujących na terenie północnych Niemiec; plattdeutsch
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dolną (nizinną, północną) częścią Niemiec
przymiotnik
(2.1) jęz. mający cechy dialektów dolnoniemieckich, wcale lub nieznacznie dotknięty drugą przesuwką spółgłoskową
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) jęz. język dolnoniemiecki;
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem dolnoniemieckim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem dolnoniemieckim
(1.3) spisany, stworzony w języku dolnoniemieckim
Wiktionary
IPA: ˈdɔlnɔɲɛ̃ˈmʲjɛt͡skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: dolnońẽmʹi ̯eckoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dolnym biegiem Obu
Wiktionary
filtr dolnoprzepustowy - układ elektroniczny albo algorytm, przepuszczający częstotliwości sygnału poniżej ustalonej częstotliwości granicznej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) elektr. przepuszczający składowe częstotliwości sygnału poniżej pewnej częstotliwości granicznej i tłumiący niższe
Wiktionary
(1.1) Jeżeli na wyjściu układu mnożącego zastosujemy filtr dolnoprzepustowy, to po filtrze pozostanie tylko sygnał o częstotliwości różnicowej.
Wiktionary
samolot lub szybowiec o skrzydłach umieszczonych w dolnej części kadłuba lub pod nim; dolnopłatowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. samolot lub szybowiec jednopłatowy o skrzydłach umieszczonych stosunkowo nisko po bokach kadłuba
Wiktionary
Dolnopłat – samolot jednopłatowy o płacie umocowanym u dołu kadłuba.
Zazwyczaj są to konstrukcje wolnonośne. Tylko w nielicznych przypadkach stosuje się zastrzały, głównie w samolotach o małej prędkości jak np. samoloty rolnicze.
Pierwszy dolnopłat został wyprodukowany w końcowym okresie I wojny światowej przez Cesarstwo Niemieckie, a był nim samolot Junkers D.I.Układ ten był szeroko stosowany podczas II wojny światowej w samolotach myśliwskich (np. Spitfire, Bf 109, A6M1 "Zero") ze względu na dogodne umiejscowienie podwozia. W samolotach przy- i ponaddźwiękowych rzadko spotykany, ze względu na duży opór interferencyjny, małą krytyczną liczbę Macha, spadek stateczności oraz skłonności do wpadania w drgania typu "buffeting".
Wikipedia
samolot lub szybowiec o skrzydłach umieszczonych w dolnej części kadłuba lub pod nim; dolnopłat
SJP.pl
spłuczka montowana tuż nad sedesem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spłuczka ze zbiornikiem montowanym tuż nad sedesem
Wiktionary
odnoszący się do dolnego regla
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dolnym biegiem Renu
Wiktionary
przymiotnik od: Dolna Saksonia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dolną Saksonią, dotyczący Dolnej Saksonii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język dolnosaksoński;
Wiktionary
rzecz. dolnosaski mrz., Dolna Saksonia ż., Dolnosaksończyk mos., Dolnosaksonka ż.
przym. dolnosaski
Wiktionary
(1.1) dolnosaski
(2.1) dolnosaski, dolnoniemiecki
Wiktionary
w językoznawstwie: dialekt dolnosaski - główny dialekt języka dolnoniemieckiego, obecnie stosowany jedynie w lokalnym piśmiennictwie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dolną Saksonią, dotyczący Dolnej Saksonii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. zob. dolnoniemiecki.;
Wiktionary
(1.1) Hans Kallner, dowódca niemieckiej 19 dolnosaskiej dywizji pancernej i równocześnie grupy bojowej, wyznaczonej do likwidacji kotła żoliborskiego, przekazał ppłk. „Żywicielowi" propozycję kapitulacji, na co otrzymał odpowiedź odmowną.
Wiktionary
rzecz. dolnosaksoński mrz., Dolna Saksonia ż., Dolnosaksończyk mos., Dolnosaksonka ż.
przym. dolnosaksoński
Wiktionary
(1.1) dolnosaksoński
(2.1) dolnoniemiecki, dolnosaksoński
Wiktionary
skrót
(1.1) = dolnośląski
Wiktionary
przymiotnik od: Dolny Śląsk
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Dolnym Śląskiem, dotyczący Dolnego Śląska, leżący na Dolnym Śląsku
Wiktionary
(1.1) Dolnośląscy policjanci po żmudnej pracy operacyjnej rozbili zorganizowaną siatkę pedofilską działającą w Internecie.
Wiktionary
rzecz. Dolnoślązaczka ż., Dolnoślązak mos.
Wiktionary
dotyczący województwa dolnośląskiego oraz wielkopolskiego
SJP.pl
mieszkanka Dolnego Śląska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Dolnego Śląska
Wiktionary
(1.1) Kiedyś Dolnoślązaczki mówiły też po niemiecku.
Wiktionary
rzecz. Dolny Śląsk
:: fm. Dolnoślązak m.
przym. dolnośląski
Wiktionary
mieszkaniec Dolnego Śląska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Dolnego Śląska
Wiktionary
(1.1) Leszek zna Dolnoślązaków.
Wiktionary
rzecz. Dolny Śląsk m.
:: fż. Dolnoślązaczka ż.
przym. dolnośląski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do wsi Sucha Dolna
Wiktionary
o dialekcie: używany u ujścia Łaby i w Holsztynie na terenie północnych Niemiec
SJP.pl
przymiotnik od: Łużyce Dolne
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Łużycami Dolnymi lub Dolnołużyczanami
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język dolnołużycki;
Wiktionary
(1.1) Dolnołużyckie wsie wymierają.
(2.1) Dolnołużycki jest podobny po polskiego.
Wiktionary
IPA: ˌdɔlnɔwuˈʒɨt͡sʲci, AS: dolnou̯užycʹḱi
Wiktionary
rzecz. Dolnołużyczanin mos., Dolnołużyczanka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem dolnołużyckim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem dolnołużyckim
(1.3) spisany, stworzony w języku dolnołużyckim
Wiktionary
IPA: ˈdɔlnɔwuˈʒɨt͡skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: dolnou̯užyckoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
mieszkaniec Łużyc Dolnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Dolnych Łużyc
Wiktionary
rzecz. Dolne Łużyce nmos.
:: fż. Dolnołużyczanka ż.
przym. dolnołużycki
Wiktionary
mieszkanka Łużyc Dolnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Dolnych Łużyc
Wiktionary
rzecz. Dolne Łużyce nmos.
:: fm. Dolnołużyczanin mos.
przym. dolnołużycki
Wiktionary
znajdujący się na niskiej wysokości, u dołu, niżej położony
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się na dole
(1.2) będący niżej niż punkt odniesienia
(1.3) geogr. będący bliżej ujścia rzeki
(1.4) geol. starszy okres
(1.5) muz. niski dźwięk
Wiktionary
(1.1) Wierzenia Sauków odnosiły się do świata górnego (niebiosa) i dolnego (pod ziemią).
(1.1) Lenda wsparła stopę o dolną belkę barierki, zaczęła ją otrzepywać dłonią.
Wiktionary
IPA: ˈdɔlnɨ, AS: dolny
Wiktionary
rzecz. dół m., dolina ż., dołek m.
Wiktionary
antonimy.
(1.1-4) górny
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. dół m., dolina ż., dołek m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) lower
* arabski: (1.1) باطن, أدنى, سفلي, أسفل, تحتاني
* białoruski: (1.1) ніжні; (1.2) ніжні; (1.3) ніжні
* cerkiewnosłowiański: (1.1) нижнїй; (1.2) нижнїй
* czeski: dolní
* dolnołużycki: (1.1) dolny
* duński: (1.1) nedre
* esperanto: (1.1) suba, malsupra, infra
* francuski: (1.3) bas
* górnołużycki: (1.1) delni
* interlingua: infere
* kataloński: (1.1) baix; (1.2) baix
* niemiecki: (1.1) unterer
* nowogrecki: κάτω
* rosyjski: (1.1) ни́жний; (1.2) ни́жний; (1.3) ни́жний; (1.4) ни́жний; (1.5) ни́зкий
* węgierski: alsó
źródła.
== dolny (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) dolny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dolomit
Wiktionary
rzecz. dolomit m.
Wiktionary
→ Dolomity (góry we Włoszech)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Dolomitów, związany z Dolomitami, pochodzący z Dolomitów
Wiktionary
(1.1) Na dolomickim niebie pojawiło się jesienne słońce.
Wiktionary
rzecz. Dolomity nmos.
Wiktionary
1. minerał, węglan wapnia i magnezu
2. skała osadowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z gromady węglanów;
(1.2) geol. skała osadowa, zbudowana głównie z tego minerału;
Wiktionary
Zobacz też:Dolomity
Wikipedia
IPA: dɔˈlɔ̃mʲit, AS: dolõmʹit
Wiktionary
rzecz. dolomicik m., Dolomity nmos.
przym. dolomitowy
Wiktionary
związany z dolomitem
SJP.pl
1. minerał, węglan wapnia i magnezu
2. skała osadowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. pasmo górskie w północno-wschodniej części Włoch;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pod względem geologicznym Dolomity stanowią fragment Południowych Alp Wapiennych.
Wiktionary
przym. dolomicki
rzecz. dolomit m.
Wiktionary
w geologii: proces przemiany kalcytu w dolomit
SJP.pl
Dolomityzacja – proces przemiany węglanu wapnia – kalcytu CaCO3 w dwuwęglan wapnia i magnezu – dolomit CaMg(CO3)2, powodujący zmianę osadów i skał wapiennych w osady i skały dolomitowe w wyniku częściowego zastąpienia wapnia magnezem.
Wikipedia
1. obce imię żeńskie;
2. miasto w Urugwaju
SJP.pl
Miejscowości:
Wikipedia
nauka zajmująca się badaniem i leczeniem bólu
SJP.pl
Algezjologia (ang. algiatry) – nauka zajmująca się badaniem i leczeniem bólu. Nauka ta zwana jest też dolorologią lub algologią. Ta ostatnia nazwa jest myląca, gdyż w języku polskim oznacza naukę o glonach, zwaną także fykologią.
Wikipedia
[czytaj: dolorozo] określenie wykonawcze: boleśnie, z bólem; dolente
SJP.pl
zwolennik doloryzmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. rel. zakonnik z nieistniejącego Zgromadzenia Synów Matki Bożej Bolesnej;
Wiktionary
(1.1) Nowicjat dolorystów znajdował się w Józefowie koło Otwocka.
Wiktionary
uznawanie bólu fizycznego za wartościowe przeżycie
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jeden z bloków betonowych służących do budowy falochronów narzutowych i w ochronie brzegu morskiego
Wiktionary
IPA: ˈdɔlɔs, AS: dolos
Wiktionary
wylosować coś jeszcze
SJP.pl
losować coś jeszcze
SJP.pl
1. końcowa część lotu; dolecenie;
2. dopływ (benzyny do silnika itp.)
SJP.pl
związany z dolotem
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Osoby o tym imieniu:
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. nazwa dwóch wsi na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Dolsk (pol. hist. Dolsko) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Dolsk, nad jeziorem Dolskim Wielkim i Dolskim Małym.
Miasto Dolsko było własnością biskupstwa poznańskiego, pod koniec XVI wieku leżało w powiecie kościańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. poznańskiego.
Wikipedia
IPA: dɔlsk, AS: dolsk
Wiktionary
przym. dolski
Wiktionary
dotyczący Dolska
SJP.pl
Dolski (Dolski Kniaź) – polski herb książęcy, herb własny rodziny Dolskich.
Wikipedia
mieszkaniec Dolska
SJP.pl
mieszkanka Dolska
SJP.pl
w prawie karnym: wina umyślna
SJP.pl
Zamiar (łac. dolus) – w prawie karnym materialnym element strony podmiotowej przestępstwa; synonim winy umyślnej, tj. świadomego ukierunkowania na osiągnięcie stanu rzeczy określonego w typie czynu zabronionego. W polskim prawie sam zamiar popełnienia przestępstwa nie jest karalny, jednak obecność zamiaru decyduje o uznaniu przestępstwa za umyślne lub nieumyślne (art. 9 k.k.), co może mieć wpływ na wysokość kary.
Wikipedia
1. mieszkanie
2. budynek
3. domownicy, gospodarstwo domowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dom
Wiktionary
Dom – przystosowane przez człowieka pod względem konstrukcyjnym i użytkowym miejsce, przeznaczone do celów mieszkalnych. Współcześnie domem człowieka są: mieszkanie w bloku lub domu wielorodzinnym, dom jednorodzinny, dom dziecka, dom spokojnej starości itp.
Wikipedia
(1.1) Uż było ćma, jak my przyszli do dómu.
Wiktionary
skrót od: domowy
SJP.pl
skrót
(1.1) = domowy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) daw. lub gwara. w domu
Wiktionary
Domowie lub Doma (w języku domari dosłownie „ludzie”) – grupa etniczna pochodzenia indyjskiego zamieszkująca kraje Bliskiego Wschodu. Są blisko spokrewnieni z europejskimi Romami, środkowoazjatyckimi Luli, Lomami z Armenii oraz indyjską kastą Domba. Wszystkie te grupy są często traktowane łącznie jako Cyganie. Domowie mają bogatą kulturę opartą na muzyce, tańcu oraz tradycji ustnej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. dom mrz.
frazeologia.
bezpiecznie myszy biegają, gdy kota doma nie mają
etymologia.
od etym|prasł|*doma.
por. etymn|białor|дома., etymn|chorw|doma., etymn|czes|doma., etymn|dłuż|doma., etymn|kasz|doma., etymn|ros|дома., etymn|scs|дома., etymn|słc|doma., etymn|słń|doma. i etymn|serb|дома.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== doma (język czeski.) ==
wymowa. audio|Cs-doma.ogg.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) w domu
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. dom mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. dom mrz.
frazeologia.
bezpiecznie myszy biegają, gdy kota doma nie mają
etymologia.
od etym|prasł|*doma.
por. etymn|białor|дома., etymn|chorw|doma., etymn|czes|doma., etymn|dłuż|doma., etymn|kasz|doma., etymn|ros|дома., etymn|scs|дома., etymn|słc|doma., etymn|słń|doma. i etymn|serb|дома.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== doma (język czeski.) ==
wymowa. audio|Cs-doma.ogg.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) w domu
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
macając, doszukać się czegoś, natrafić na coś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) macając dotrzeć, osiągnąć, sięgnąć po coś
Wiktionary
(1.1) Domacałam wreszcie tę szminkę w torebce.
Wiktionary
rzecz. domacanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|domacać.
Wiktionary
czas. domacać dk.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Domachowski, Domachowska – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ponad 1300 osób.
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
zwykle w liczbie mnogiej: domacja - specjalne wytwory na różnych częściach roślin lub przekształcone organy roślinne służące innym organizmom (np. mrówkom) jako miejsce zamieszkania
SJP.pl
Wikipedia
1. macając, doszukiwać się czegoś;
2. przenośnie: dowiadywać się czegoś
SJP.pl
moczyć do końca, czynić wystarczająco mokrym
SJP.pl
domagać się;
1. uporczywie upominać się o coś; żądać, nalegać; wymagać;
2. potrzebować czegoś do właściwego działania
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) apelować o coś, dopominać
Wiktionary
czas. domagać się ndk.
rzecz. Domagała mos./ż., domaganie n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
domagać się;
1. uporczywie upominać się o coś; żądać, nalegać; wymagać;
2. potrzebować czegoś do właściwego działania
SJP.pl
Domagała
Wikipedia
[czytaj: doMEJN] element adresu internetowego; domena
SJP.pl
Pandemonium – polska grupa wykonująca muzykę z pogranicza black i death metalu. Powstała w 1990 roku w Łodzi. W 1995 roku formacja przyjęła nazwę Domain. W 2004 roku zespół powrócił pod nazwą Pandemonium.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. domownik
(1.2) daw. domator
Wiktionary
IPA: ˈdɔ̃mak, AS: dõmak
Wiktionary
rzecz. dom m., domatorstwo n., domek mrz.
przym. domowy
Wiktionary
element scenografii filmowej do zdjęć trickowch
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. domalowywać)
(1.1) dokonany od|domalowywać.
Wiktionary
IPA: ˌdɔ̃maˈlɔvat͡ɕ, AS: dõmalovać
Wiktionary
czas. domalowywać, malować, pomalować, namalować
rzecz. malarstwo n., domalowanie n., malarz mos.
przym. malarski, malowniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|domalować.
Wiktionary
czas. domalować, domalowywać
przym. malarski
rzecz. malarz mos.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. domalować)
(1.1) malując, dodawać coś do istniejącego już obrazu
Wiktionary
IPA: ˌdɔ̃malɔˈvɨvat͡ɕ, AS: dõmalovyvać
Wiktionary
rzecz. domalowywanie n., domalowanie n., malarz mos.
czas. domalować, namalować dk., pomalować dk., malować ndk.
przym. malarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|domalowywać.
Wiktionary
IPA: ˌdɔ̃malɔvɨˈvãɲɛ, AS: dõmalovyvãńe
Wiktionary
czas. domalowywać
przym. malarski
rzecz. malarz mos.
Wiktionary
dawne imię męskie
SJP.pl
Domamir, Domiemir – staropolskie imię męskie, złożone z członów Doma- („dom”; psł. *domъ oznacza „pomieszczenie, gdzie człowiek żyje ze swoją rodziną”; „wszystko, co jest w domu, rodzina, mienie, majątek”, „ród, pokolenie”, „strony rodzinne, kraj ojczysty”) i -mir („pokój, spokój, dobro”). Wyrażało ono życzenie, ażeby nim obdarzony zapewniał swojemu domowi pokój i zgodę.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Doman – seria komiksowa stworzona przez Andrzeja O. Nowakowskiego i Janusza Florkiewicza nawiązująca do podań i legend staropolskich. Scenariusz oparty został na powieści Stara Baśń Józefa Ignacego Kraszewskiego.
Pierwszy komiks z serii, zatytułowany Władca Myszy, ukazał się w 1986 nakładem Polskiej Agencji Interpress.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Domaniewice
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Domaniów
SJP.pl
Doman z małżonką; Domanowie
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Domanowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w gminie Trzebnica.
Wikipedia
Doman z małżonką; Domanostwo
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Domana lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
słowiańskie imię męskie
SJP.pl
Domarad, Domorad, Domared(?) – staropolskie imię męskie złożone z członów Doma- ("dom"; psł. *domъ oznacza "pomieszczenie, gdzie człowiek żyje ze swoją rodziną"; "wszystko, co jest w domu, rodzina, mienie, majątek", "ród, pokolenie", "strony rodzinne, kraj ojczysty") i -rad ("radzić" "być zadowolonym, chętnym, cieszyć się"). Mogło oznaczać "ten, który cieszy się swoim domem". We wczesnym średniowieczu synonim Majordoma, zarządcy dworu książęcego.
Wikipedia
Domarad z małżonką; Domaradowie
SJP.pl
Domarad z małżonką; Domaradostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Domarada lub z nim związany
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Domaradz
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Domarad, Domorad, Domared(?) – staropolskie imię męskie złożone z członów Doma- ("dom"; psł. *domъ oznacza "pomieszczenie, gdzie człowiek żyje ze swoją rodziną"; "wszystko, co jest w domu, rodzina, mienie, majątek", "ród, pokolenie", "strony rodzinne, kraj ojczysty") i -rad ("radzić" "być zadowolonym, chętnym, cieszyć się"). Mogło oznaczać "ten, który cieszy się swoim domem". We wczesnym średniowieczu synonim Majordoma, zarządcy dworu książęcego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dotarcie do określonego miejsca marszem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) dotarcie marszem
Wiktionary
[czytaj: domar-znięty] taki, który domarznął (zmarznął całkowicie); domarzły, domarźnięty
SJP.pl
marzyć do pewnej chwili, do końca; dośnić
SJP.pl
taki, który domarzł (zmarzł całkowicie); domarźnięty, domarznięty
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Domaszczyn (niem. Domatschine, od 1935 r. Sachsenau, łac. Domancici) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Długołęka.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Domaszewnica – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie radzyńskim, w gminie Ulan-Majorat.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w ziemi łukowskiej województwa lubelskiego.
W latach 1954–1962 wieś należała i była siedzibą władz gromady Domaszewnica, po jej zniesieniu w gromadzie Wólka Domaszewska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Domaszkowice (niem. Ritterswalde) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Nysa.
Wieś rozciąga się około 5 km, od Wierzbięcic do Kubic.
W XVII w. wieś była własnością rodziny von Strachwitz.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Domaszkowem, dotyczący Domaszkowa
Wiktionary
rzecz. Domaszków m.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Domaszowice
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Domasława, Domisława, Domosława – staropolskie imię żeńskie złożone z członów Doma- („dom”; psł. *domъ oznacza „pomieszczenie, gdzie człowiek żyje ze swoją rodziną”; „wszystko, co jest w domu, rodzina, mienie, majątek”, „ród, pokolenie”, „strony rodzinne, kraj ojczysty”) i -sława („sława”). Mogło oznaczać „przynosząca sławę domowi”. W źródłach polskich poświadczone od XIII wieku (1265 rok).
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Domasławy lub z nią związany
SJP.pl
Domasław z małżonką; Domasławowie
SJP.pl
Domasław z małżonką; Domasławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Domasława (Domasławy) lub z nim (z nią) związany
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Domasłów (niem. Domsel) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kępińskim, w gminie Perzów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Domatków – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie kolbuszowskim, w gminie Kolbuszowa. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Miejscowość jest siedzibą parafii Miłosierdzia Bożego, należącej do dekanatu Kolbuszowa Zachód, diecezji rzeszowskiej.
Przez wieś Domatków przepływa potok Brzezówka (dawniej potok Brzozowski), który stanowi prawobrzeżny dopływ rzeki Nil.
Wikipedia
osoba lubiąca spędzać czas wolny w domu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba dużo przebywająca w domu, lubiąca życie rodzinne
Wiktionary
rzecz. dom m., domatorstwo n.
:: fż. domatorka ż.
przym. domatorski, domowy
Wiktionary
(1.1) daw. domak
Wiktionary
kobieta lubiąca spędzać czas wolny w domu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: domator
Wiktionary
IPA: ˌdɔ̃maˈtɔrka, AS: dõmatorka
Wiktionary
zob. domator.
Wiktionary
zamiłowanie do życia domowego, rodzinnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zamiłowanie do domowego życia
Wiktionary
(1.1) Pan Taszycki podkomorzy, człek wielkiego doświadczenia a rozumu w takich rzeczach, bardzo dobrze na to wszystko powiada: Domatorstwo, panie Stańczyku, domatorstwo ich gubi. Zapomnieli co życie publiczne (…).
Wiktionary
rzecz. domator m., domatorka ż., domówka ż., domak m.
przym. domatorski, domowy
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Domatówko (kaszb. Domatówkò lub też Domôtówkò, niem. Klein Domnatau) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Puck na obszarze Puszczy Darżlubskiej. Wieś jest siedzibą sołectwa, w którego skład wchodzą również miejscowości Wielka Piaśnica i Mała Piaśnica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Inne miejscowości z prefiksem Domatow: Domatowo
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Domatowo (kaszb. Domôtowò) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Puck na obszarze Puszczy Darżlubskiej i nad jeziorem Bielawa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Przed 1920 wieś nosiła nazwę niemiecką Groß Domatau.
W Domatowie mieści się Gospodarstwo Szkółkarskie należące do Nadleśnictwa Wejherowo Lasów Państwowych.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. Dąb, dzielnica Katowic
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Domb.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. chryzantema
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: dom; domek, domuś
SJP.pl
zdrobnienie od: domek
SJP.pl
minerał, arsenek miedzi; domeykit
SJP.pl
nazwisko polskie, m.in. Ignacy Domejko (albo: Domeyko) (1802-89), inżynier górnik, mineralog i geolog
SJP.pl
zdrobnienie od: dom; mały dom (np. domek dla lalek, domek na drzewie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: dom
(1.2) mały dom
(1.3) zabawka lub obiekt w formie niewielkiego domu
(1.4) pot. pancerzyk żółwia, mięczaka lub przenośne schronienie owada
Wiktionary
(1.2) Mój wujek ma domek nad morzem.
(1.2) Schroniliśmy się w jednym z domków górskich.
Wiktionary
IPA: ˈdɔ̃mɛk, AS: dõmek
Wiktionary
rzecz. dom mrz., domówka ż., domak mos., domownik m.
przym. domowy
Wiktionary
1. zakres zainteresowań lub działalności;
2. element adresu internetowego;
3. dawna posiadłość ziemska należąca do państwa, rodzin panujących lub magnackich;
4. kategoria systematyczna wyższa od królestwa, używana w klasyfikacji biologicznej; nadkrólestwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) charakterystyczna część działalności, obszar zainteresowań, przestrzeń gdzie coś istnieje, jest dokonane lub ma jakąś własność
(1.2) inform. część adresu w internecie;
(1.3) fiz. obszar samorzutnie namagnesowany, w którym momenty magnetyczne mają ten sam kierunek;
(1.4) hist. posiadłość należąca do panujących na danym obszarze;
(1.5) biol. kategoria systematyczna wyższa od królestwa;
Wiktionary
Domena (łac. dominium, „posiadłość, własność, włości, majątek, majętność, zwierzchność, zwierzchnictwo”, od dominus, „posiadacz, właściciel, włościan[in], władca, pan, zwierzchnik”) – wyraz oznaczający dziś obszar, pole, dział, gałąź, zakres, krąg, czy sferę, w szczególności: nauk, badań, zainteresowań itp.; może oznaczać jedno z następujących pojęć:
Wikipedia
(1.1) Psychologia to domena moich zainteresowań.
(1.5) Wyróżnia się trzy domeny.
Wiktionary
IPA: dɔ̃ˈmɛ̃na, AS: dõmẽna
Wiktionary
rzecz. dominant, dominanta, dominacja
przym. domenowy, dominacyjny
czas. dominować
Wiktionary
(1.1) dziedzina
Wiktionary
Domenichino, właśc. Domenico Zampieri (ur. 21 października 1581 w Bolonii, zm. 6 kwietnia 1641 w Neapolu) – włoski malarz i rysownik okresu baroku.
Wikipedia
zdrobnienie od: Dominika
SJP.pl
związany z domeną
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. detergent marki Domestos
Wiktionary
Domestos – międzynarodowa marka środków czystości, należąca do koncernu Unilever. Produkty Domestos są sprzedawane w co najmniej 35 krajach.
Wikipedia
(1.1) Krakowianin, którego kilka dni temu w stanie krytycznym zabrało pogotowie do szpitala wypił domestos z alkoholem.
(1.1) Domestos jest naprawdę silnym środkiem dezynfekującym.
Wiktionary
przyzwyczajenie dzikich zwierząt do przebywania wśród ludzi, do służenia ludziom; udomowienie, oswojenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. udomowienie zwierząt
Wiktionary
Synonimem domestykacji jest udomowienie.
Wikipedia
IPA: ˌdɔ̃mɛstɨˈkat͡sʲja, AS: dõmestykacʹi ̯a
Wiktionary
przym. domestykacyjny
Wiktionary
związany z domestykacją
SJP.pl
ograniczony do regionu, miejscowości lub stanu
SJP.pl
minerał, arsenek miedzi; domejkit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. arsenek miedzi;
Wiktionary
Domeykit – minerał z gromady arsenków. Należy do minerałów rzadkich.
Odkryty w 1844 przez geologa i mineraloga Ignacego Domeykę w kopalniach kopalnie Algodonez i San Antonio niedaleko Coquimbo w Chile.
Wikipedia
nazwisko polskie, m.in. Ignacy Domeyko (albo: Domejko) (1802-89), inżynier górnik, mineralog i geolog
SJP.pl
Osoby o nazwisku Domeyko:
Inne
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
karny podatek
SJP.pl
Domiar – podatek uznaniowy, nakładany uznaniowo na podatnika przez urząd skarbowy. Oficjalnie wprowadzono go w PRL po II wojnie światowej. Był narzędziem władz socjalistycznych pozwalającym na wymuszanie dodatkowych, czasami niezwykle wysokich opłat od prywatnych przedsiębiorców, ponad opłaty wynikające z ksiąg handlowych i przepisów.
Wikipedia
zamiatać do końca
SJP.pl
jaskinia na Słowacji
SJP.pl
Domica – słowacka część słowacko-węgierskiego systemu jaskiniowego Baradla, największego w Krasie Słowacko-Węgierskim. Znajduje się w południowej części powiatu Rożniawa, na terenie Parku Narodowego Kras Słowacki. Wyjątkowe zróżnicowanie i bogactwo formacji naciekowych zaliczają Domicę do grona najpiękniejszych jaskiń. Jedną z jej najciekawszych atrakcji stanowi dla zwiedzających spływ po podziemnej rzece o nazwie Styks.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
Domicela – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego (łac. Domitilla), utworzone od nazwy rodowej Domicjuszów. Pierwotnie oznaczało „pani domu”.
Domicela imieniny obchodzi 7 maja i 12 maja.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Domiceli lub z nią związany
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Domicella – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Avellino.
Według danych na 1 stycznia 2022 roku gminę zamieszkiwało 1838 osób (935 mężczyzn i 903 kobiety).
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Domicjan, Domitianus, Titus Flavius Domitianus, oficjalna tytulatura cesarska Imperator Caesar Domitianus Augustus (ur. 24 października 51 w Rzymie, zm. 18 września 96 tamże) – cesarz rzymski od 14 września 81 do swojej śmierci. Syn Wespazjana i Domitilli Starszej, brat Tytusa Flawiusza i Domitilli Młodszej.
Wikipedia
Domicjan z małżonką; Domicjanowie
SJP.pl
Domicjan z małżonką; Domicjanostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Domicjana lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Domicjusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego, od nazwy rodowej Domicjuszy, wywodzącej się od łac. domitus, co oznacza "oswojony, poskromiony". Istniało kilku świętych patronów tego imienia. Od Domicjusza pochodzi imię Domicjan.
Domicjusz imieniny obchodzi 23 października.
Znane osoby noszące to imię:
Wikipedia
1. miejsce stałego zamieszkania, stała siedziba;
2. ustalone umownie przez kontrahentów miejsce wypełnienia zobowiązania pieniężnego
SJP.pl
Domicyl (łac. domicilium „miejsce zamieszkania”) – stałe miejsce zamieszkania osoby fizycznej lub siedziba osoby prawnej. Może oznaczać również stałe miejsce dopełniania zobowiązań finansowych. W prawie międzynarodowym prywatnym jeden z łączników wskazujących, jakie prawo należy zastosować dla oceny spornego stosunku. Pojęcie domicylu jest również obecne w prawie konstytucyjnym wielu państw. Przykładem może być wymóg domicylu (minimum 14 lat) w stosunku do kandydata na urząd Prezydenta USA.
Wikipedia
oznaczać na wekslu miejsce jego płatności
SJP.pl
związany z domicylem
SJP.pl
rzadko: kończyć życie; konać
SJP.pl
1. dokańczać mierzenie czegoś;
2. mierzyć coś dodatkowo;
3. wyznaczać domiar podatku
SJP.pl
1. dokończyć mierzenie czegoś;
2. zmierzyć coś dodatkowo;
3. wyznaczyć domiar podatku
SJP.pl
zmieść do końca
SJP.pl
przysłówek
(1.1) med. poprzez wstrzyknięcie do mięśni
Wiktionary
(1.1) Ten lek jest podawany domięśniowo.
Wiktionary
przym. domięśniowy
Wiktionary
wstrzykiwany do mięśni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|domieszać.
Wiktionary
rzecz. domieszka ż., domieszkowanie n., mieszadło n.
czas. domieszać dk., domieszkować ndk.
Wiktionary
1. dodatkowy składnik jakiejś całości; dodatek, dosypka;
2. przenośnie: odcień, zabarwienie, posmak; nuta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewielka ilość czegoś w czymś innym, drobny składnik jakiejś całości
(1.2) coś, co nieco zmienia znaczenie, powoduje niewielką acz wtórnie zauważalną różnicę
Wiktionary
Domieszka – jon lub atom obcej substancji (pierwiastka albo związku chemicznego) wprowadzany do sieci krystalicznej ciała stałego w celu zmiany własności fizycznych bądź chemicznych w procesie zwanym domieszkowaniem.
Proces domieszkowania można przeprowadzać podczas tworzenia substancji (np. podczas wzrostu kryształu) albo po wytworzeniu substancji (patrz implantacja jonów, dyfuzja).
Wikipedia
rzecz. domieszkowanie n., domieszanie n., mieszanie n., mieszacz m., mieszalnia ż., mieszadło n.
czas. domieszkować ndk., domieszać dk., mieszać dk.
przym. domieszkowy, mieszany
Wiktionary
(1.1) dodatek, drobina
(1.2) nuta, odcień, odrobina, zabarwienie
Wiktionary
dawniej: mieszkać do określonego czasu
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) mieszkać aż do określonego terminu
Wiktionary
rzecz. domieszkanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|domieszkać.
Wiktionary
czas. domieszkać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|domieszkiwać.
Wiktionary
czas. domieszkiwać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|domieszkować.
Wiktionary
Domieszkowanie – wprowadzanie obcych jonów/atomów do sieci krystalicznej metalu, półprzewodnika lub materiału ceramicznego tworzących roztwory stałe. Domieszkowanie stosowane jest w celu modyfikacji wybranych właściwości materiału, np.: optyczne, elektryczne, magnetyczne czy mechaniczne. Ilość wprowadzanej domieszki nie przekracza zazwyczaj kilku procent atomowych (kilka atomów domieszki na 100 atomów sieci macierzystej).
Wikipedia
rzecz. domieszka ż., domieszanie n.
czas. domieszkować ndk., domieszać dk.
Wiktionary
związany z domieszką
SJP.pl
dodać coś do czegoś poprzez miksowanie
SJP.pl
trwać do końca w milczeniu
SJP.pl
1. żartobliwie o kobiecie lubiącej dominować nad swoim partnerem, partnerką, zwłaszcza w odniesieniu do pożycia seksualnego;
2. lichy, mały dom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. z politowaniem domek lichy, zapuszczony
(1.2) seks. kobieta silnie dominująca w kontaktach seksualnych
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. zob. domino.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1) rzecz. dom m.
(1.2) rzecz. dominacja ż.
(1.2) czas. dominować
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== domina (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) medal
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: dɔ̃ˈmʲĩna, AS: dõmʹĩna
Wiktionary
(1.1) rzecz. dom m.
(1.2) rzecz. dominacja ż.
(1.2) czas. dominować
Wiktionary
przeważanie, panowanie nad czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. przeważanie, panowanie nad czymś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kiedy jedna grupa kontroluje drugą grupę i używa niehumanitarnych środków, by podtrzymać tę dominację, mamy do czynienia z apartheidem (…).
Wiktionary
IPA: ˌdɔ̃mʲĩˈnat͡sʲja, AS: dõmʹĩnacʹi ̯a
Wiktionary
czas. dominować, zdominować
rzecz. domena ż., dominowanie n., dominator m., dominatorka ż.
przym. dominacyjny
Wiktionary
(1.1) hegemonia, panowanie, przewaga, wyższość, supremacja, prymat; przest. preponderancja
Wiktionary
związany z dominacją
SJP.pl
1. w ekologii: gatunek roślin lub zwierząt, który znacznie przewyższa liczebnie inne gatunki w pewnym zespole roślinnym lub zwierzęcym;
2. w etologii: osobnik zajmujący najwyższe miejsce w hierarchii stada
SJP.pl
Klasy dominacji – wskaźnik dominacji używany w badaniach ekologicznych i zoocenologicznych, klasyfikujący poszczególne organizmy pod względem ich liczebności populacji. W grupach mało licznych gatunkowo wyróżnia się na ogół mniej klas, lecz o większej dominacji. W grupach liczniejszych gatunkowo wyróżniane są zazwyczaj niższe klasy dominacji. W badaniach nad owadami wodnymi najczęściej wyróżnia się następujące klasy:
Wikipedia
1. zasadnicza cecha czegoś, element dominujący;
2. w statystyce: wartość cechy występującej najczęściej w badanej zbiorowości statystycznej;
3. piąty dźwięk gamy, na którym budowany jest akord;
4. najdłużej utrzymujący się dźwięk, na którym recytowany jest tekst psalmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dominująca cecha
(1.2) stat. najczęściej występująca wartość danej cechy statystycznej;
(1.3) muz. piąty dźwięk skali lub gamy;
(1.4) muz. akord oparty na dominancie (1.3)
(1.5) muz. rel. najdłużej utrzymujący się dźwięk, na którym recytowany jest tekst psalmu
(1.6) archit. główny, wysuwający się na pierwszy plan, element architektoniczny;
(1.7) szt. dominujący element kompozycji
(1.8) szt. dominujący kolor
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. domena ż.
Wiktionary
(1.2) moda
Wiktionary
starorzymska forma absolutnej władzy panującego
SJP.pl
Dominat (łac. dominus et deus – pan i bóg) – termin używany przez współczesnych historyków na określenie ustroju Cesarstwa Rzymskiego (III w.) po reformach Dioklecjana. Charakteryzowała go absolutna władza cesarza używającego tytułu dominus et deus (pan i bóg).
Wikipedia
receptor siatkówki odpowiadający za natężenie światła
SJP.pl
Wikipedia
1. kobieta mająca nad kimś lub nad czymś przewagę;
2. kobieta podporządkowująca sobie innych ludzi
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Dominiak (forma żeńska: Dominiak/Dominiakowa; liczba mnoga: Dominiakowie) – nazwisko polskie. Najwięcej osób o tym nazwisku mieszka w Wielkopolsce, na Ziemi Łódzkiej oraz w Warszawie i jej okolicach.
Nazwisko utworzone przyrostkiem „-ak” od imienia pochodzenia łacińskiego Dominik, pochodzącego od przymiotnika dominicus dosłownie znaczącego ‘należący do Boga’. Podobną etymologię mają nazwiska „Domin” i „Dominiczak”.
Wikipedia
przymiotnik od: dominium
SJP.pl
[czytaj: dominik, DOminik] imię męskie
SJP.pl
przymiotnik od: Dominika (wyspa lub państwo)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący państwa Dominika, związany z Dominiką
Wiktionary
IPA: ˌdɔ̃mʲĩˈɲit͡sʲci, AS: dõmʹĩńicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Dominiczanka ż., Dominiczanin mos., Dominikanka ż., Dominikańczyk mos., Dominika ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
obywatel Dominiki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. obywatel Dominiki
Wiktionary
rzecz. Dominika ż.
:: fż. Dominiczanka ż.
przym. dominicki
Wiktionary
(1.1) współcz. Dominikanin
Wiktionary
obywatelka Dominiki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. obywatelka Dominiki
Wiktionary
rzecz. Dominika ż.
:: fm. Dominiczanin mos.
przym. dominicki
Wiktionary
(1.1) współcz. Dominikanka
Wiktionary
zdrobnienie od: Dominik (imię męskie); Domek, Domeczek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Dominik
Wiktionary
(1.1) Weź Dominiczka na spacer do parku.
Wiktionary
rzecz. Dominik mos.
przym. Dominikowy
Wiktionary
zdrobnienie od: Dominik (imię męskie); Domek, Domeczek
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dominiki lub z nią związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Dominika
Wiktionary
Dominik – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa dominicus oznaczającego „Pański”, „należący do Boga”. Jego żeńskim odpowiednikiem jest Dominika.
Wedle danych rejestru PESEL imię Dominik (jako pierwsze) według stanu na 22 stycznia 2025 w Polsce nosi 135 762 mężczyzn. Jest na 53. miejscu pod względem popularności.
Wikipedia
(1.1) Honorata zobaczyła Dominika na stacji kolejowej.
Wiktionary
IPA: dɔ̃ˈmʲĩɲik, AS: dõmʹĩńik
Wiktionary
rzecz. dominikanin mos., dominikanka ż.
:: fż. Dominika ż.
:: zdrobn. Dominiczek m.
przym. dominikański, Dominikowy, podominikański
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Środkowej na wyspie Dominika (1.2), ze stolicą w Roseau;
(1.2) geogr. wyspa na Morzu Karaibskim w grupie Wysp Zawietrznych
(1.3) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(2.1) D. i B. lp. od: Dominik
Wiktionary
Dominika, Wspólnota Dominiki (ang. Dominica, Commonwealth of Dominica) – państwo na wyspie o takiej samej nazwie na Morzu Karaibskim w grupie Wysp Nawietrznych (Małe Antyle), pomiędzy Gwadelupą i Martyniką.
Wikipedia
(1.1) Dominika uzyskała niepodległość 3 listopada 1978 r.
(1.2) Na Dominice żyje kilka gatunków endemicznych ptaków.
(1.3) Wczoraj Dominika była w bibliotece.
(1.3) Oprócz Dominiki w firmie z Wrześni pracuje też Maciej, Krzysztof i Kamil.
(2.1) Wczoraj Dominika nie było w bibliotece.
Wiktionary
IPA: ˌdɔ̃mʲĩˈɲika, AS: dõmʹĩńika
Wiktionary
rzecz. Dominikanka ż., Dominikańczyk mos., Dominiczanin mos., Dominiczanka ż., Dominik mos., dominikanin mos.
przym. dominicki
Wiktionary
(1.1) Wspólnota Dominiki
Wiktionary
w dawnej Polsce: chłop użytkujący zagrodę i niewielką działkę roli, zobowiązany do pańszczyzny pieszej; zagrodnik dworski
SJP.pl
państwo w Ameryce Środkowej ze stolicą w Santo Domingo; Republika Dominikańska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Środkowej;
Wiktionary
Dominikana, oficjalnie: Republika Dominikańska (hiszp. República Dominicana) – drugie co do wielkości (po Kubie) państwo na Morzu Karaibskim. Zajmuje około 2/3 powierzchni wyspy Haiti, dzieląc ją z położoną po zachodniej stronie Republiką Haiti.
Wikipedia
(1.1) Dominikana jest wyspiarskim państwem na Karaibach.
Wiktionary
IPA: ˌdɔ̃mʲĩɲiˈkãna, AS: dõmʹĩńikãna
Wiktionary
rzecz. dominikanin mos., Dominikanin mos., Dominikanka ż.
przym. dominikański
Wiktionary
obywatel Dominikany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Dominiki
Wiktionary
IPA: ˌdɔ̃mʲĩɲiˈkãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: dõmʹĩńikãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Dominika ż., Dominikanka ż.
przym. dominicki
Wiktionary
zakon założony w XIII w. we Francji przez hiszpańskiego kaznodzieję Dominika Guzman
SJP.pl
Dominikanie, Zakon Kaznodziejski (łac. Ordo Praedicatorum) – katolicki zakon męski założony w 1216 r. przez św. Dominika Guzmána „szczególnie dla kaznodziejstwa i zbawiania dusz”. Według księgi Vitae fratrum (Życie braci), opracowanej przez Gerarda de Frachet OP, opisującej życie pierwszego pokolenia braci, spisanej jeszcze za ich życia, zakon został „założony przez św. Dominika w Tuluzie przede wszystkim dla zwalczania herezji i schizmy”. Stąd dosyć wcześnie papież Grzegorz IX powierzył im Urząd Inkwizycji. W Prowansji istniał wówczas ruch katarów i Albigensów.
Wikipedia
członek zakonu katolickiego założonego przez Dominika Guzmana, kaznodzieję hiszpańskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Dominikany
Wiktionary
Dominikanie, Zakon Kaznodziejski (łac. Ordo Praedicatorum) – katolicki zakon męski założony w 1216 r. przez św. Dominika Guzmána „szczególnie dla kaznodziejstwa i zbawiania dusz”. Według księgi Vitae fratrum (Życie braci), opracowanej przez Gerarda de Frachet OP, opisującej życie pierwszego pokolenia braci, spisanej jeszcze za ich życia, zakon został „założony przez św. Dominika w Tuluzie przede wszystkim dla zwalczania herezji i schizmy”. Stąd dosyć wcześnie papież Grzegorz IX powierzył im Urząd Inkwizycji. W Prowansji istniał wówczas ruch katarów i Albigensów.
Wikipedia
IPA: ˌdɔ̃mʲĩɲiˈkãɲĩn, AS: dõmʹĩńikãńĩn
Wiktionary
rzecz. Dominikana ż.
:: fż. Dominikanka ż.
przym. dominikański
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr św. Dominika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Dominikany
(1.2) obywatelka Dominiki
Wiktionary
IPA: ˌdɔ̃mʲĩɲiˈkãnka, AS: dõmʹĩńikãnka
Wiktionary
rzecz. dominikanin mos., Dominikana ż., Dominika ż., Dominikanin mos., Dominikańczyk mos.
przym. dominicki, dominikański
Wiktionary
(1.2) przest. Dominiczanka
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr św. Dominika
SJP.pl
Dominikanki – rzymskokatolickie żeńskie zgromadzenia zakonne należące do Rodziny Dominikańskiej:
Wikipedia
przymiotnik od:
1. Dominikana (państwo w Ameryce Środkowej);
2. dominikanin (członek zakonu kaznodziejów)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do państwa Dominikana
(1.2) odnoszący się do zakonu dominikanów
Wiktionary
(1.1) Stany Zjednoczone kilkakrotnie interweniowały, zawsze po stronie władz dominikańskich.
Wiktionary
IPA: ˌdɔ̃mʲĩɲiˈkãj̃sʲci, AS: dõmʹĩńikãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Dominikana ż., Dominikanin m., dominikanin m., Dominikanka ż., dominikańskość ż.
Wiktionary
Dominik z małżonką; Dominikowie
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Dominik z małżonką; Dominikostwo
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dominikowo (niem. Mienken) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Drawno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego. W roku 2007 wieś liczyła 243 mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dominika (Dominiki) lub z nim (z nią) związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Dominika
Wiktionary
(1.1) Ofka nazbierała poziomek w Dominikowym borze.
Wiktionary
rzecz. Dominik mos., Dominiczek mos.
Wiktionary
[czytaj: dominNIK] imię francuskie
SJP.pl
1. niezależne państwo wchodzące w skład brytyjskiej Wspólnoty Narodów, np. Kanada, Nowa Zelandia;
2. dawniej: duża posiadłość ziemska należąca do rodziny panującej lub magnackiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. posiadłość ziemska pana feudalnego
(1.2) hist. adm. jednostka podziału administracyjnego Austro-Węgier;
(1.3) geogr. adm. forma ustrojowa imperium brytyjskiego, pośrednia między samorządną kolonią a suwerennym państwem;
Wiktionary
Wikipedia
przym. dominialny
Wiktionary
(1.1) domena
Wiktionary
1. gra w układanie 28 płaskich kostek z oznaczonymi punktami (od zera do sześciu);
2. płaszcz z kapturem noszony dawniej przez mnichów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gra towarzyska rozgrywana 28 kamieniami, z których każdy ma na swoich końcach od 0 do 6 kropek;
(1.2) kamień do gry w domino (1.1)
(1.3) strój maskaradowy w formie płaszcza z kapturem
(1.4) osoba przebrana za domino (1.3)
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) W. lp. od: domina
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Chodź, zagramy sobie w domino.
(1.2) Zgubiłem jedno domino z kompletu.
Wiktionary
IPA: dɔ̃ˈmʲĩnɔ, AS: dõmʹĩno
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Zobacz też: Dominowo
Wikipedia
przeważać, panować nad czymś, nad kimś
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) przeważać nad czymś, nad kimś
(1.2) panować nad czymś, nad kimś
Wiktionary
(1.1) Microsoft dominuje na rynku komputerowym.
(1.2) Juliusz Cezar dominował nad niemal całą Europą.
Wiktionary
IPA: ˌdɔ̃mʲĩˈnɔvat͡ɕ, AS: dõmʹĩnovać
Wiktionary
rzecz. dominacja ż., dominator m., dominatorka ż., domina ż., domena ż., dominowanie n., zdominowanie n.
czas. zdominować dk.
przym. dominacyjny
przysł. dominacyjnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dominować.
Wiktionary
IPA: ˌdɔ̃mʲĩnɔˈvãɲɛ, AS: dõmʹĩnovãńe
Wiktionary
czas. dominować
rzecz. dominacja ż.
Wiktionary
Dominowo (niem. Dominowo, od 1908 Herrenhofen) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Dominowo.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dominowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Dominowo.
Wikipedia
przymiotnik od: Dominowo, Dominów
SJP.pl
przymiotnik od: domino
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przeważać, panować nad czymś, nad kimś
SJP.pl
postać z programu telewizyjnego Domisie
SJP.pl
postać z programu telewizyjnego Domisie
SJP.pl
Domisie – edukacyjno-wychowawczy program telewizyjny o charakterze widowiska teatralnego z udziałem aktorów i lalek, kierowany do dzieci w wieku przedszkolnym. Premierowe odcinki w latach 2004–2013 emitowane były w TVP1, od 16 lutego 2014 przeniesione zostały do kanału tematycznego dla dzieci TVP ABC.
Wikipedia
zgrubienie od: dom (budynek)
SJP.pl
zgrubienie od: dom
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Domasława, Domisława, Domosława – staropolskie imię żeńskie złożone z członów Doma- („dom”; psł. *domъ oznacza „pomieszczenie, gdzie człowiek żyje ze swoją rodziną”; „wszystko, co jest w domu, rodzina, mienie, majątek”, „ród, pokolenie”, „strony rodzinne, kraj ojczysty”) i -sława („sława”). Mogło oznaczać „przynosząca sławę domowi”. W źródłach polskich poświadczone od XIII wieku (1265 rok).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
właściciel domku jednorodzinnego
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Domkowo – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Grunwald. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
domyślić się czegoś (przestarzale: domniemać się)
SJP.pl
uznanie istnienia niestwierdzonego faktu na podstawie innych ustalonych faktów, pozostających z nim w związku; presumpcja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przypuszczenie
(1.2) stpol. podejrzenie
Wiktionary
Domniemanie prawne – norma nakazująca przyjąć za udowodniony jakiś fakt lub kształt prawa. Może mieć dwie postacie: należy domniemywać stan A lub jeżeli A, to domniemywa się (funktor tworzący domniemanie) stan B.
Zgodnie z art. 234 KPC domniemania ustanowione przez prawo (domniemania prawne) wiążą sąd; mogą być jednak obalone, ilekroć ustawa tego nie wyłącza.
Wikipedia
IPA: ˌdɔ̃mʲɲɛ̃ˈmãɲɛ, AS: dõmʹńẽmãńe
Wiktionary
czas. domniemać, domniemywać, mniemać
Wiktionary
oparty na przypuszczeniu; przypuszczalny, hipotetyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) oparty na przypuszczeniu
Wiktionary
(1.1) Sędzia zarządził areszt bezwarunkowy dla domniemanego zabójcy.
Wiktionary
IPA: ˌdɔ̃mʲɲɛ̃ˈmãnɨ, AS: dõmʹńẽmãny
Wiktionary
(1.1) domyślny, hipotetyczny, implicytny, przypuszczalny, rzekomy, zakładany
Wiktionary
domyślać się czegoś (przestarzale: domniemywać się)
SJP.pl
koncentrujący się w przestrzeni własnego domu
SJP.pl
zmoczyć do końca, uczynić wystarczająco mokrym
SJP.pl
rodzaj aparatu telefonicznego, używanego przede wszystkim jako urządzenie umożliwiające identyfikację głosową osób pragnących dostać się do jakiegoś budynku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie elektroniczne wykorzystywane w blokach mieszkalnych do komunikacji głosowej na małe odległości bez pośrednictwa centrali;
Wiktionary
Domofon (również bramofon) – aparat telefoniczny o uproszczonej budowie, służący do komunikacji głosowej na małe odległości bez pośrednictwa centrali, zazwyczaj w obrębie jednego budynku lub posesji.
Najczęściej wykorzystywane w domach, mieszkaniach i innych budynkach do identyfikacji interesantów i do zdalnego otwierania drzwi. Czasami połączony z kamerą i wyświetlaczem – nazywany wtedy wideodomofonem.
Wikipedia
IPA: dɔ̃ˈmɔfɔ̃n, AS: dõmofõn
Wiktionary
rzecz. domofonik mrz.
Wiktionary
(1.1) interkom
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od domofon
Wiktionary
rzecz. domofon m.
Wiktionary
potocznie: dzwonić domofonem
SJP.pl
sprzedaż towarów bezpośrednio w domu klienta
SJP.pl
akwizytor; potocznie:
1. osoba chodząca po domach i oferująca rozmaite towary lub usługi;
2. pracownik przedsiębiorstwa zajmujący się akwizycją; agent
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. osoba, która odwiedza różnych ludzi, by kupili sprzedawane przez nią towary
(1.2) pot. zob. akwizytor.
Wiktionary
(1.2) Mam dosyć domokrążców zachwalających tandetne dywany.
Wiktionary
IPA: ˌdɔ̃mɔˈkrɔ̃w̃ʃt͡sa, AS: dõmokrõũ̯šca
Wiktionary
rzecz. domokrąstwo n.
przym. domokrążny
Wiktionary
(1.2) komiwojażer
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
tymczasowy barak wzniesiony na placu budowy
SJP.pl
Domont – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Île-de-France, w departamencie Dolina Oise, około 20 km na północ od Paryża. Partnerskie Miasto Wolsztyna w Polsce w woj. wielkopolskim.
Wikipedia
zmontować coś dodatkowo
SJP.pl
montować dodatkowo
SJP.pl
mordując, dobijać, przysparzać męczarni
SJP.pl
1. cecha kogoś, kto samodzielnie opanował jakąś umiejętność;
2. cecha czegoś, co wynika z umiejętności zdobytych samodzielnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest domorosłe; cecha tych, którzy są domorośli
Wiktionary
przym. domorosły
przysł. domorośle
Wiktionary
1. taki, który samodzielnie opanował jakąś umiejętność; nieuczony, niekształcony;
2. ironicznie: swojski, miejscowy, np. domorosła bieda, elegancja, zawiść
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który samodzielnie opanował jakąś umiejętność; nieuczony, niekształcony
(1.2) iron. swojski, miejscowy
Wiktionary
rzecz. domorosłość ż.
Wiktionary
1. dom mieszkalny razem z zabudowaniami gospodarskimi; obejście, zagroda, siedziba;
2. duży, zazwyczaj stary, budynek mieszkalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dom mieszkalny wraz z towarzyszącymi zabudowaniami
(1.2) duży budynek mieszkalny
Wiktionary
(1.1) W małych drzwiach wybitych w bocznej ścianie domostwa ukazywała się czasem służba w barwie książęcej – i z wiadrami lub cebrami na powerkach biegła po wodę do studzien.
Wiktionary
rzecz. dom mrz.
Wiktionary
(1.1) gumno, obejście, zagroda
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: domówka
SJP.pl
domowić się - stawać się rodzinnym, swojskim, przystosowywać się do lokalnych warunków
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. potocznie: impreza odbywająca się w domu; prywatka;
2. środowiskowo: awantura w domu;
3. dawniej: docinek;
4. dawniej: nauka domowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. młodz. impreza organizowana w domu
(1.2) daw. nauka w domu
(1.3) daw. docinek
Wiktionary
(1.1) Byłem wczoraj na odjechanej domówce.
(1.1) Poznałem ją na domówce u Tomka.
Wiktionary
IPA: dɔ̃ˈmufka, AS: dõmufka
Wiktionary
(1.1-2)
rzecz. dom m., domek m., domeczek m., domisko n., domiszcze n., domator m., domatorka ż., domownik m., domowniczka ż., podomka ż., udomowienie n., udomawianie n.
czas. udomowić dk., udomawiać ndk., zadomowić się dk., zadomawiać się ndk.
przym. domowy, przydomowy
przysł. domowo
Wiktionary
(1.1) prywatka
Wiktionary
uczestnik domówki
SJP.pl
uczestniczka domówki
SJP.pl
→ domownik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta stale zamieszkująca jakiś dom
Wiktionary
rzecz. dom m.
:: fm. domownik
Wiktionary
osoba mieszkająca wspólnie z innymi w domu lub mieszkaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek gospodarstwa domowego
Wiktionary
rzecz. dom mrz., domek mrz., domownica ż.
przym. domowy
przysł. domowo
Wiktionary
(1.1) współlokator
Wiktionary
przysłówek
(1.1) tak jak w domu
Wiktionary
(1.1) Gdy rozpaliłem w kominku, zaraz zrobiło się domowo.
Wiktionary
rzecz. dom mrz., domownik mos.
czas. udomawiać ndk., udomowić dk.
przym. domowy
Wiktionary
poczucie domowej, rodzinnej atmosfery
SJP.pl
związany z domem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z domem, dotyczący domu
(1.2) wyprodukowany w domu
przymiotnik jakościowy
(2.1) miły i swojski jak w domu
Wiktionary
(1.1) Tata przyniósł wczoraj królika. To już nasze trzecie zwierzątko domowe.
Wiktionary
IPA: dɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dõmovy
Wiktionary
rzecz. dom m., domek m., domeczek m., domisko n., domiszcze n., domownik m., domator m., domatorka ż., domówka ż., domak mos., udomowienie n., domatorstwo n.
czas. udomowić, udomawiać, zadomowić się, zadomawiać się
przym. domatorski
przysł. domowo
Wiktionary
(1.2) domowej roboty
Wiktionary
przysłówek
(1.1) bezpośrednio do mózgu
Wiktionary
(1.1) Badania polegające na zakażaniu myszy, zarówno drogą pokarmową, jak i dootrzewnowo i domózgowo, wykazały, że priony kryją się tylko w mózgu, rdzeniu kręgowym i siatkówce.
Wiktionary
pogromca, treser dzikich zwierząt
SJP.pl
kobieta zajmująca się tresurą dzikich zwierząt
SJP.pl
kozacki instrument ludowy podobny do lutni, w XX wieku zastąpiony przez bałałajkę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. ukraiński i rosyjski ludowy instrument strunowy z okrągłym pudłem rezonansowym;
Wiktionary
Domra – białoruski, ukraiński oraz rosyjski instrument ludowy, należący do grupy instrumentów strunowych szarpanych, podobny do bałałajki.
Wikipedia
(1.1) Umiem grać na domrze.
Wiktionary
IPA: ˈdɔ̃mra, AS: dõmra
Wiktionary
mrozić coś dodatkowo
SJP.pl
zamrozić coś dodatkowo
SJP.pl
zdrobnienie od: dom; domek, domcio
SJP.pl
wyczyścić do końca, całkowicie
SJP.pl
cichy domyk - mechanizm hamujący pęd wsuwanej szuflady lub zamykanych drzwiczek i niedopuszczający do trzaśnięcia
SJP.pl
urządzenie domykające drzwi
SJP.pl
dający się domknąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|domykać.
Wiktionary
rzecz. niedomykanie n., domknięcie n.
czas. domykać ndk.
Wiktionary
1. myśleć o czymś do końca, wyczerpująco;
2. domyślać się - przypuszczać lub odgadywać coś nie mając całkowitej pewności
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. domyśleć)
(1.1) doprowadzać myśli do stanu umożliwiającego zatwierdzenie czego, podjęcie decyzji
czasownik zwrotny niedokonany domyślać się (dk. domyślić się)
(2.1) przewidywać coś pomimo niewystarczających danych
Wiktionary
rzecz. domyślanie n., domyślenie n.
Wiktionary
(2.1) dorozumiewać się, domniemywać, miarkować, odgadywać, podejrzewać, czytać między wierszami, dośpiewywać sobie, przenikać istotę, wyobrażać sobie
Wiktionary
rzadko: doprowadzić myślenie, rozważania do końca, np. domyśleć wszystko do ostatniego szczegółu; przemyśleć, rozważyć
SJP.pl
domyślić się - przewidzieć coś mimo niepełnych informacji
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób świadczący o obowiązywaniu odgórnie ustalonych ustawień lub decyzji
Wiktionary
(1.1) Niemal każda płyta główna ma domyślnie ustawione automatyczne wykrywanie zainstalowanych dysków twardych.
Wiktionary
przym. domyślny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: domyślnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: domyślny
SJP.pl
coś, czego trzeba się domyślić
SJP.pl
1. łatwo domyślający się; przewidujący, przenikliwy, bystry;
2. taki, którego trzeba się domyślić; przypuszczalny, prawdopodobny, hipotetyczny, implicytny;
3. w informatyce o wartościach lub ustawieniach: odgórnie ustalony lub przyjęty; standardowy, defaultowy;
4. podmiot domyślny - podmiot niewyrażony osobnym wyrazem, dający się wywnioskować z formy orzeczenia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który łatwo domyśla się czegoś
(1.2) taki, którego trzeba się domyślać
Wiktionary
rzecz. domyślność ż., domysł m.
czas. domyślać się ndk., domyślić się dk.
przysł. domyślnie
Wiktionary
(1.2) książk. implicytny
Wiktionary
to, co ktoś przypuszcza, czego się domyśla; przypuszczenie, domniemanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przypuszczenie, domniemanie
Wiktionary
(1.1) Różne są domysły na temat wyginięcia dinozaurów.
(1.1) Pisząc o Pileckim, nie mogłem ryzykować domysłów.
Wiktionary
przym. domyślny
Wiktionary
(1.1) domniemanie, hipoteza, podejrzenie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. kończyć młócenie;
2. wymłacać dodatkowo
SJP.pl
1. dokończyć młócenie;
2. wymłócić dodatkowo
SJP.pl
doczyścić omłócone ziarno za pomocą młynka
SJP.pl
1. tytuł grzecznościowy używany w Hiszpanii, Portugalii i Włoszech;
2. w średniowieczu: tytuł przyznawany osobom z rodziny królewskiej i książętom
SJP.pl
forma ściągnięta
(1.1) książk. do niego
Wiktionary
Don (ros. Дон, starożytny Tanais) – rzeka w południowej Rosji. Długość – 1950 km, powierzchnia zlewni – 422 000 km², średni przepływ – 935 m³/s.
Źródła rzeki znajdują się w północno-wschodniej części Wyżyny Środkoworosyjskiej. Początkowo płynie w kierunku południowo-wschodnim do Woroneża, a potem południowo-zachodnim aż do ujścia. W górnym biegu płynie wąską doliną, następnie rozlewa się szeroko na terenach nizinnych, znaczną część jego biegu zajmuje Zbiornik Cymlański (ok. 2600 km²). Don uchodzi deltą do Zatoki Taganroskiej na Morzu Azowskim w pobliżu Rostowa nad Donem.
Wikipedia
IPA: dɔ̃ɲ, AS: dõń
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Donaty lub z nią związany
SJP.pl
1. w prawie: dar, darowizna;
2. dawniej: kwota pieniężna lub dobra ziemskie nadane za zasługi, w nagrodę itp.; darowizna;
3. dawniej: dokument stwierdzający darowiznę na rzecz jakiejś osoby lub instytucji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) darowizna
(1.2) praw. akt darowizny
Wiktionary
Donacja, majorat donacyjny (z łac. donatio) – w okresie średniowiecza darowizna dla Kościoła, przeważnie w postaci ziemi później dobra ziemskie nadane przez monarchę jako forma nagrody i uposażenia wyższych urzędników państwowych lub wysokich rangą wojskowych, a także niezbywalny majątek w ten sposób uzyskany.
Wikipedia
(1.1) Donacja funduszu umożliwi założenie biblioteki w miasteczku.
Wiktionary
rzecz. donatywum n., donator m., donatorka ż.
Wiktionary
automat do wpłacania datków przy użyciu płatności elektronicznych; daromat; datkomat
SJP.pl
przymiotnik od: donacja
SJP.pl
nająć kogoś lub coś dodatkowo, dobrać kogoś lub coś przez wynajęcie; dołączyć
SJP.pl
1. rodzaj roślin jednoliściennych z rodziny marantowatych, z rzędu imbirowców;
2. cynodon donaks - gatunek cynodonu z rodziny wiechlinowatych, z rzędu wiechlinowców
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: Donalda
Wiktionary
Donald – imię pochodzenia celtyckiego (Dumno + valos; „świat” + „potężny”, „możny”). Staroirlandzkie Domnall i gaelicko-szkockie Domhnall oznacza „silny tego świata” lub „władca świata”.
Wedle danych PESEL według stanu na 19 stycznia 2024 roku imię to nosi w Polsce 209 mężczyzn.
Donald imieniny obchodzi 15 lipca.
Wikipedia
(1.1) Ciągnął nas na brzeg skały, kiedy Donald zamykał oczy i zaciskał obie pięście koło skroni.
Wiktionary
IPA: ˈdɔ̃nalt, AS: dõnalt
Wiktionary
rzecz. donald mrz., Donna ż.
:: fż. Donalda ż.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Donek, Dnaldzik, Donaldek, Donaldeczek, Donalduś, Donaldzik, Donaldzio
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Donald
Wiktionary
(1.1) Lech pobrał się z Donaldą jakoś w lutym.
Wiktionary
rzecz. donald mrz., Donna ż.
:: fm. Donald mos.
Wiktionary
Donald z małżonką; Donaldowie
SJP.pl
Donald z małżonką; Donaldostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Donalda lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., zdrobn. od Donald
Wiktionary
(1.1) Ale nam Donalduś podrósł od wakacji.
Wiktionary
rzecz. donald mrz., Donald mos., Donalda ż., Donna ż.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Donek, Donaldzik, Donaldek, Donaldeczek, Donaldzio
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
materiał wybuchowy kruszący, stosowany w górnictwie i do celów wojskowych; amonit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) górn. wojsk. chem. krusząca, wybuchowa mieszanina saletry amonowej z trotylem i innymi dodatkami
Wiktionary
IPA: dɔ̃ˈnarɨt, AS: dõnaryt
Wiktionary
(1.1) amonit
Wiktionary
1. nosić prawie całkiem zniszczone ubranie, buty, niszczyć je do końca przez noszenie
2. o kobiecie: prawidłowo przebywać ciążę
SJP.pl
pączek w kształcie krążka z dziurką w środku; oponka, donut
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Donata
Wiktionary
Szwajcaria:
Osoby:
Wikipedia
(1.1) Znałem w wojsku jednego Donata.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Donata ż.
Wiktionary
pączek w kształcie krążka z dziurką w środku; oponka, donut
SJP.pl
Donata – żeński odpowiednik imienia Donat. Łacińskie donatus oznacza „dany, darowany”. Wśród patronek tego imienia – św. Donata, jedna z wczesnych świętych Kościoła katolickiego.
Donata imieniny obchodzi 17 lutego, 7 kwietnia, 21 maja, 7 sierpnia, 5 października.
Wikipedia
dawniej: osoba obdarzona donacją
SJP.pl
rzeźbiarz włoskiego renesansu
SJP.pl
Donatello, właśc. Donato di Niccolò di Betto Bardi (ur. ok. 1386 we Florencji, zm. 13 grudnia 1466 tamże) – rzeźbiarz włoskiego renesansu.
Wikipedia
[czytaj: donatłer] w informatyce: program, z którego użytkownicy mogą korzystać za darmo i rozpowszechniać go, a którego producent prosi w zamian o niewielką kwotę pieniędzy, która będzie wykorzystywana na dalszy rozwój aplikacji
SJP.pl
[czytaj: donaTJĘ albo donaTJEN; w odmianie: Donatiena - czytaj: doNAtjena itd.] francuskie imię męskie
SJP.pl
osoba, która dokonała zapisu, darowizny na cele społeczne; ofiarodawca, fundator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która ofiarowuje coś
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) ofiarodawca, darczyńca
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. donatywum n., donacja ż.
:: fż. donatorka ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) donator
* białoruski: (1.1) дарыльшчык m., спонсар m.
* szwedzki: (1.1) donator w.
źródła.
== donator (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-donator.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) darczyńca, ofiarodawca, donator, dawca
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: dɔ̃ˈnatɔr, AS: dõnator
Wiktionary
rzecz. donatywum n., donacja ż.
:: fż. donatorka ż.
Wiktionary
(1.1) ofiarodawca, darczyńca
Wiktionary
kobieta, która dokonała zapisu, darowizny na cele społeczne; ofiarodawczyni, fundatorka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która ofiarowuje coś na cele społeczne
Wiktionary
rzecz. donacja ż.
:: fm. donator
Wiktionary
(1.1) ofiarodawczyni, fundatorka, sponsorka
Wiktionary
Donat z małżonką; Donatowie
SJP.pl
Donat z małżonką; Donatostwo
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Donata (Donaty) lub z nim (z nią) związany
SJP.pl
zwolennik doktryny z wczesnego chrześcijaństwa głoszącej rygoryzm moralny
SJP.pl
Donatyzm – ruch kontestacyjny w IV/V w. w Kościele chrześcijańskim w prowincji Afryki północnej Cesarstwa rzymskiego, zapoczątkowany przez biskupa Donata z Kartaginy w następstwie prześladowania chrześcijan za cesarza Dioklecjana (303–305 n.e.). W 412 roku donatyści zostali skazani na banicję przez cesarza Honoriusza, zanikli całkowicie w wyniku najazdu ariańskich Wandalów, a następnie muzułmańskich Arabów.
Wikipedia
zwolennik doktryny z wczesnego chrześcijaństwa głoszącej rygoryzm moralny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. zwolennik donatyzmu
Wiktionary
(1.1) W tym też okresie władze cesarskie nasiliły represje stosowane wobec donatystów, co, pomimo początkowego sceptycyzmu, poparł Augustyn.
Wiktionary
rzecz. Donat mos., donatyzm mrz.
przym. donatystyczny
Wiktionary
→ donatyzm
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. rel. związany z donatyzmem, donatystami
Wiktionary
(1.1) Schizma donatystyczna miała swe początki po wielkim prześladonaniu Dioklecjana i dokonała się niejako na kilku płaszczyznach.
Wiktionary
rzecz. donatyzm mrz., donatysta mos.
Wiktionary
okazjonalna, przeważnie złota moneta, będąca darem dla władcy lub innej dostojnej osobistości
SJP.pl
Donatywa (od łac. donatio – darowizna, dar) – charakterystyczne dla Rzeczypospolitej szlacheckiej monety złote o wartości od 1,5 do nawet 100 dukatów lub srebrne o masie talara lub jego wielokrotności, bite okazjonalnie w darze dla władców i innych ważnych osobistości przez bogate miasta Prus i Inflant.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) numizm. złota moneta bita okolicznościowo i rozdawana, przeważnie przez króla z okazji koronacji;
Wiktionary
rzecz. donacja ż., donator m., donatorka ż.
przym. donacyjny, donatorski
Wiktionary
ruch religijno-społeczny powstały w IV w. w Afryce Północnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. teol. rygorystyczna herezja wczesnochrześcijańska rozpowszechniona w północnoafrykańskich prowincjach Imperium Rzymskiego, odmawiającą apostatom możliwości powrotu na łono wspólnoty Kościoła;
Wiktionary
Donatyzm – ruch kontestacyjny w IV/V w. w Kościele chrześcijańskim w prowincji Afryki północnej Cesarstwa rzymskiego, zapoczątkowany przez biskupa Donata z Kartaginy w następstwie prześladowania chrześcijan za cesarza Dioklecjana (303–305 n.e.). W 412 roku donatyści zostali skazani na banicję przez cesarza Honoriusza, zanikli całkowicie w wyniku najazdu ariańskich Wandalów, a następnie muzułmańskich Arabów.
Wikipedia
(1.1) Zwolenników donatyzmu nazywamy donatystami.
Wiktionary
rzecz. Donat mos., donatysta mos.
przym. donatystyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) żart. pejor. polit. Doniecka Republika Ludowa
(1.2) żart. pejor. Donieck
(1.3) żart. pejor. Donieckie Zagłębie Węglowe, Donbas
Wiktionary
(1.1) Elity "Donbabwe i Ługandy" skompromitowały się wielokrotnie, obecnie rejterują, a ich ostatnie flirty z eksprezydentem Miedwiediewem były niestrawne nawet dla jastrzębi.
Wiktionary
okręg przemysłowy we wschodniej Ukrainie i w południowo-zachodniej Rosji; Donieckie Zagłębie Węglowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. Donieckie Zagłębie Węglowe
Wiktionary
Donieckie Zagłębie Węglowe (ukr. Донецький вугільний басейн, trb. Donećkyj wuhilnyj basejn; ros. Доне́цкий каменноу́гольный бассе́йн, trb. Donieckij kamiennougolnyj bassjejn), w skrócie Donbas (ukr. Донбас, ros. Донбасс) – okręg przemysłowy we wschodniej Ukrainie (obwody doniecki i ługański) i w południowo-zachodniej Rosji (obwód rostowski). Donbas jest drugim (po Kijowie) regionem Ukrainy pod względem gęstości zaludnienia.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) żart. pejor. Donbabwe
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. donbaski, doniecki
frazeologia.
etymologia.
etym|ukr|Донбас.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Donbas, Donbass
* czeski: (1.1) Donbas m.
* niemiecki: (1.1) Donezbecken n., Donbas m., Donbass m.
* rosyjski: (1.1) Донба́сс m.
* ukraiński: (1.1) Донбас m.
źródła.
== Donbas (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Donieckie Zagłębie Węglowe, Donbas
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. donbaski, doniecki
Wiktionary
(1.1) żart. pejor. Donbabwe
Wiktionary
→ Donbas
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Donbasem, dotyczący Donbasu (Donieckiego Zagłębia Węglowego)
Wiktionary
rzecz. Donbas mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. upał
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|hica.
Wiktionary
[czytaj: donkaster] miasto w Wielkiej Brytanii
SJP.pl
Doncaster – miasto (city) w północnej Anglii (Wielka Brytania), w hrabstwie metropolitalnym South Yorkshire, w dystrykcie metropolitalnym Doncaster, nad rzeką Don. W 2011 roku liczyło 109 805 mieszkańców. Przez mieszkańców jest nazywane „Donny”.
Wikipedia
Dewundara Tuduwa, Dondra (ang. Dondra Head) – przylądek w Sri Lance, najdalej na południe wysunięty kraniec wyspy Cejlon.
Wikipedia
tkanina wełniana z grubej przędzy zgrzebnej
SJP.pl
Donegal (irl. Dún na nGall) – miasto w hrabstwie Donegal w Irlandii. Donegal nie jest stolicą hrabstwa (jest nią Lifford), ani największym miastem (jest nim Letterkenny). Usytuowane jest nad zatoką Donegal, u podnóża gór nazywanych Bluestacks.
Wikipedia
środowiskowo: wsparcie finansowe udzielane streamerom przez ich widzów
SJP.pl
jednostka monetarna Wietnamu (1 dong = 10 hao = 100 xu)
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) monet. waluta Wietnamu o symbolu ₫;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) symbol. ₫
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. dongowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) dong
* czeski: (1.1) dong m.
* rosyjski: (1.1) донг m.
* ukraiński: (1.1) донг m.
* wietnamski: (1.1) đồng
źródła.
== dong (język angielski.) ==
wymowa.
audioAU|En-au-dong.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. dong (waluta Wietnamu)
(1.2) wulg. penis
wykrzyknik
(2.1) bam (odgłos dzwonu)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. dongowy
Wiktionary
(1.1) symbol. ₫
Wiktionary
1. duże naczynie gliniane lub plastikowe, służące do hodowania roślin ozdobnych; doniczka; wazon;
2. duże, drewniane naczynie do rozczyniania ciasta na chleb; dzieża;
3. gliniana misa do ucierania maku, kremu itp.; makutra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duża doniczka, naczynie do hodowania roślin ozdobnych
(1.2) naczynie służące do wytapiania szkła optycznego
(1.3) przest. makutra, gliniana misa do ucierania
(1.4) naczynie drewniane do rozczyniania ciasta na pieczywo
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Posadź, proszę, palmę w tej dużej donicy pod oknem.
Wiktionary
IPA: dɔ̃ˈɲit͡sa, AS: dõńica
Wiktionary
rzecz. doniczka ż.
przym. doniczkowy, donicowy
Wiktionary
(1.1) wazon, skrzynka na rośliny
(1.3) makutra, misa
(1.4) dzieża
Wiktionary
mający kształt podobny do kształtu donicy
SJP.pl
związany z donicą
SJP.pl
naczynie gliniane lub plastikowe, służące do hodowania roślin ozdobnych; wazonik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogrod. naczynie, przeważnie z terakoty, zazwyczaj z otworem w denku służące do hodowania roślin ozdobnych;
(1.2) gw-pl|Poznań. mały wazon
Wiktionary
Doniczka – pojemnik, naczynie służące do uprawy roślin. Doniczki wypełniane są substratem uprawowym (ziemią) odpowiednio do wymagań danego gatunku i posiadają otwór odpływowy (pojemniki bez otworów pełnią rolę osłonek). Wykonywane są z różnych materiałów – z plastiku, ceramiki lub metalu.
Wikipedia
(1.1) Zmiana ziemi i doniczki wymaga od rośliny przystosowania się do nowych warunków.
Wiktionary
IPA: dɔ̃ˈɲit͡ʃka, AS: dõńička
Wiktionary
rzecz. doniczkowiec mzw., doniczkowce lm nm., Donica ż.
:: zgrub. donica ż.
przym. doniczkowy, donicowy, doniczkowaty, donicowaty
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|blumentop, blumtopa, łotka.
Wiktionary
1. maszyna produkująca doniczki, zazwyczaj plastikowe;
2. kobieta zajmująca się profesjonalnie doniczkami: ich wyrobem, sprzedażą bądź doradztwem
SJP.pl
środowiskowo: uprawiać rośliny w doniczkach
SJP.pl
pierścienica z rzędu skąposzczetów, żyjąca w wodzie lub glebie; wazonkowiec
SJP.pl
Wazonkowcowate, wazonkowce, doniczkowce (Enchytraeidae) – rodzina małych i średniej wielkości pierścienic zaliczanych do skąposzczetów. Są szeroko rozprzestrzenione, szczególnie w strefach klimatu umiarkowanego. Znanych jest kilkaset gatunków występujących na lądzie oraz w przybrzeżnej strefie jezior i mórz. W faunie Polski odnotowano 94 gatunki, m.in. wazonkowiec biały (Enchytraeus albidus) i wazonkowiec czerwony (Lumbricillus lineatus).
Wikipedia
pierścienica z rzędu skąposzczetów, żyjąca w wodzie lub glebie; wazonkowiec
SJP.pl
związany z doniczką
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który rośnie w doniczce
(1.2) związany z doniczką, dotyczący doniczki
Wiktionary
IPA: ˌdɔ̃ɲit͡ʃˈkɔvɨ, AS: dõńičkovy
Wiktionary
rzecz. donica ż., doniczka ż.
przym. donicowy
Wiktionary
kozak doński
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji i na Ukrainie, prawy dopływ Donu;
Wiktionary
Doniec (ros. Северский Донец, Siewierskij Doniec; ukr. Сіверський Донець, Siwerśkyj Doneć) – rzeka w Rosji i na Ukrainie, prawy (najdłuższy) dopływ Donu o długości 1053 km i powierzchni dorzecza 98 900 km².
Wikipedia
przym. doński, doniecki
Wiktionary
mieszkaniec Doniecka
SJP.pl
mieszkanka Doniecka
SJP.pl
1. miasto na Ukrainie;
2. miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na wschodzie Ukrainy;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Doniecku odbędą się niektóre mecze piłkarskich mistrzostw Europy.
Wiktionary
IPA: ˈdɔ̃ɲɛt͡sk, AS: dõńeck
Wiktionary
przym. doniecki
Wiktionary
(1.1) hist. Józówka (do 1924), hist. Stalino (1924-1961), żart. pejor. Donbabwe
Wiktionary
1. → Donieck;
2. obwód doniecki - jeden z 24 obwodów Ukrainy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Donieckiem, dotyczący Doniecka
(1.2) związany z Dońcem, dotyczący Dońca
Wiktionary
(1.1) Zawodowi żołnierze i ochotnicy, którzy przez 240 dni bronili ruin donieckiego lotniska – w ostatnich tygodniach bijąc się praktycznie o każdy skrawek nowego terminalu – w nocy ze środy na czwartek musieli ustąpić. Dla Ukrainy są narodowymi bohaterami.
Wiktionary
IPA: dɔ̃ˈɲɛt͡sʲci, AS: dõńecʹḱi
Wiktionary
rzecz. Donieck m., Doniec m., Don m., Donbas mrz
przym. doński
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. donosić)
(1.1) dokonany od|donosić.
Wiktionary
(1.1) Widziała nie widziała? Podpali, doniesie, skrzywdzi nienawistna baba.
Wiktionary
IPA: ˈdɔ̃ɲɛ̇ɕt͡ɕ, AS: dõńėść
Wiktionary
rzecz. donosicielstwo n., donos m., donosik m., donosiciel m., donosicielka ż., donośność ż., doniesienie n., donaszanie n., donoszenie n.
czas. donosić ndk./dk., donaszać ndk.
przym. donosicielski
Wiktionary
1. komunikat, wiadomość przekazywana przez środki masowego przekazu;
2. zawiadomienie władz o przestępstwie lub wykroczeniu; oskarżenie, donos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|donieść.
Wiktionary
(1.1) Do sensacji jednak nie doszło: według doniesień zachodnich mediów, pertraktacje do niczego nie doprowadziły.
(1.1) Przyznał, że do UOP-u wpływa dużo doniesień o nieprawidłowościach w pracy komisji przydzielającej koncesje na import paliw.
Wiktionary
IPA: ˌdɔ̃ɲɛ̇ˈɕɛ̇̃ɲɛ, AS: dõńėśė̃ńe
Wiktionary
rzecz. donosicielstwo n., donos m., donosik m., donosiciel m., donosicielka ż., donośność ż., donaszanie n., donoszenie n.
czas. donosić ndk./dk., donaszać ndk., donieść dk.
przym. donosicielski
Wiktionary
tyle co: do żadnego miejsca
SJP.pl
przysłówek miejsca
(1.1) do żadnego określonego miejsca
Wiktionary
Donikąd (tytuł oryg. Nowhere) – francusko-amerykański dramat filmowy science-fiction w reżyserii Gregga Arakiego z 1997 roku. Do udziału w filmie zaangażowano pokaźną grupę aktorów młodego pokolenia, wśród których znaleźli się między innymi James Duval, Christina Applegate, Heather Graham, Ryan Phillippe i Denise Richards. Jest to trzeci, finałowy projekt z trylogii Arakiego Teenage Apocalypse Trilogy, portretującej współczesną dorastającą młodzież.
Wikipedia
(1.1) Ta strategia donikąd nas nie zaprowadzi, musimy zmienić podstawowe założenia.
Wiktionary
IPA: dɔ̃ˈɲikɔ̃nt, AS: dõńikõnt
Wiktionary
zaim. znikąd
Wiktionary
(1.1) nigdzie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Donimirski (Donimierski, Brochwicz-Donimierski, Brochwicz odmienny) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Brochwicz, używany przez rodzinę osiadłą na Kaszubach.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: doniośle
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: doniosły; bardziej doniosły
SJP.pl
ważność, istotność, duże znaczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzymiotnikowy od|doniosły.
Wiktionary
przym. doniosły
przysł. doniośle
Wiktionary
(1.1) prestiż
Wiktionary
mający duże znaczenie
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) o dużym znaczeniu
Wiktionary
(1.1) To doniosły dzień w naszej historii.
Wiktionary
rzecz. doniosłość ż.
przysł. doniośle
Wiktionary
(1.1) ważny, znaczący
Wiktionary
1. niszczyć całkowicie;
2. doniszczać się - doprowadzać się do całkowitego wyniszczenia
SJP.pl
1. zniszczyć całkowicie;
2. doniszczyć się - doprowadzić się do całkowitego wyniszczenia
SJP.pl
[czytaj: donicetti] nazwisko włoskie, m.in. Gaetano Donizetti (1797-1848) - kompozytor włoski
SJP.pl
postawa życiowa, sposób postępowania właściwy donkiszotowi; donkiszotyzm, donkiszoteria
SJP.pl
1. błędny rycerz, marzyciel, fantasta, utopista;
2. o człowieku rażąco wysokim i chudym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. człowiek walczący o szlachetne cele, kierujący się wzniosłymi ideami, któremu brakuje poczucia rzeczywistości, realności swoich planów i dlatego sprawia wrażenie komiczne
(1.2) książk. wyjątkowo wysoki i chudy człowiek
Wiktionary
Donkiszoteria – postawa życiowa charakteryzująca się marzycielstwem, brakiem rozsądku w ocenianiu ludzi i sytuacji, pragnieniem walki o nierealne cele, nierozsądnym entuzjazmem w podejmowaniu nieosiągalnych zadań oraz walce z urojonymi przeciwnikami (walka z wiatrakami). Osoba postępująca zgodnie z zasadami tejże postawy nazywana jest donkiszotem. Działania takiej osoby są z góry skazane na porażkę, wzbudzając jednocześnie uśmiech i politowanie.
Wikipedia
(1.1) Przyszedł do nas do pracy taki donkiszot i przekonuje wszystkich do walki z korupcją.
Wiktionary
IPA: dɔ̃ŋʲˈciʃɔt, AS: dõŋʹḱišot
Wiktionary
rzecz. donkiszoteria ż., donkiszotyzm m.
Wiktionary
(1.1) błędny rycerz, fantasta, utopista
Wiktionary
postawa życiowa, sposób postępowania właściwy donkiszotowi; donkiszotyzm, donkichoteria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. postępowanie, zachowanie właściwe donkiszotowi
Wiktionary
Donkiszoteria – postawa życiowa charakteryzująca się marzycielstwem, brakiem rozsądku w ocenianiu ludzi i sytuacji, pragnieniem walki o nierealne cele, nierozsądnym entuzjazmem w podejmowaniu nieosiągalnych zadań oraz walce z urojonymi przeciwnikami (walka z wiatrakami). Osoba postępująca zgodnie z zasadami tejże postawy nazywana jest donkiszotem. Działania takiej osoby są z góry skazane na porażkę, wzbudzając jednocześnie uśmiech i politowanie.
Wikipedia
rzecz. donkiszot m., donkiszotyzm m.
przym. donkiszotowski, donkiszoterski
Wiktionary
(1.1) donkiszotyzm
Wiktionary
→ donkiszot, → Donkiszot, → Don Kichot; donkichotowski, donkiszocki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający wzniosłe, ale nierealistyczne cele
Wiktionary
rzecz. donkiszoteria ż.
Wiktionary
postawa życiowa, sposób postępowania właściwy donkiszotowi; donkiszoteria, donkichoteria
SJP.pl
1. tytuł grzecznościowy używany wobec kobiet we Włoszech; pani;
2. żartobliwie: ukochana kobieta, dziewczyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
(1.2) geogr. miasto w USA w stanie Teksas;
Wiktionary
Miejscowości
Wikipedia
rzecz. Donalduś mos., Donald m., Donalda ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Henckel von Donnersmarckowie – górnośląski ród magnatów ziemskich i przemysłowych.
Wikipedia
w półprzewodniku: atom domieszki lub defekt sieci krystalicznej dostarczający elektron do pasma przewodnictwa
SJP.pl
Donor – pojęcie chemiczne oznaczające cząsteczkę, pojedynczy atom lub jon, który dostarcza elektron, proton, grupę funkcyjną lub określony jon innym cząsteczkom w trakcie reakcji chemicznej. Cząsteczki przyjmujące (przeciwne donorowym) nazywane są akceptorami.
Wikipedia
związany z donorem
SJP.pl
informacja, zgłoszenie do władz o dokonaniu wykroczenia; denuncjacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poufne zgłoszenie do władz o dokonaniu przez kogoś wykroczenia, przestępstwa albo o złamaniu obowiązujących norm
Wiktionary
Donos, denuncjacja – poufne lub tajne (anonim) pismo oskarżające daną osobę lub instytucję, skierowane do osoby lub instytucji (np. policji) dysponującej sankcjami wobec oskarżanego w nim. Stanowi gatunek literatury stosowanej.
Prócz donosów ściśle poufnych zdarzają się także donosy drukowane w formie artykułu publicystycznego – donosy drukowane chęć wywołania użycia sankcji wobec osoby oskarżanej wzmacniają poprzez wywieranie nacisku na opinię publiczną.
Wikipedia
rzecz. donosiciel mos., donosicielka ż., donosicielstwo n., donoszenie n.
:: zdrobn. donosik mrz.
czas. donieść, donosić ndk.
przym. donosicielski
Wiktionary
(1.1) denuncjacja
Wiktionary
potocznie:
1. nosząc, zużyć zupełnie;
2. przebyć ciążę prawidłowo
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. donieść)
(1.1) przynosić, dostarczać do określonego miejsca
(1.2) pot. uzupełniać brakujące rzeczy
(1.3) powiadamiać o czymś
(1.4) pejor. zawiadamiać o czymś władze, przełożonych
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(2.1) pot. przebyć ciążę do końca
czasownik przechodni dokonany (ndk. donaszać)
(3.1) pot. zużyć nosząc jakieś ubranie
Wiktionary
(1.3) Wczoraj doniesiono o brakach w banku krwi.
Wiktionary
rzecz. noszenie n., donosicielstwo n., donos m., donosik m., donosiciel m., donosicielka ż., donośność ż., doniesienie n., donaszanie n., donoszenie n.
czas. przenosić, wznosić, donaszać ndk., donieść dk.
przym. donosicielski, donośny
Wiktionary
(1.1) dotaskiwać
(1.3) informować, komunikować, powiadamiać, zawiadamiać
(1.4) pot. iść z gębą, kablować, kapować, latać z jęzorem
(3.1) dodzierać
Wiktionary
osoba, która obserwuje kogoś lub jakieś środowisko i donosi o tym komuś, zwykle w celu uzyskania jakichś korzyści; kapuś, denuncjant, denuncjator, konfident
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, kto donosi
Wiktionary
(1.1) W organizacji było ponad dwudziestu donosicieli.
Wiktionary
IPA: ˌdɔ̃nɔˈɕit͡ɕɛl, AS: dõnośićel
Wiktionary
rzecz. donos m., donosik m., donosicielstwo n., donoszenie n., donaszanie n., doniesienie n.
:: fż. donosicielka ż.
czas. nosić, znosić, donosić ndk., donaszać ndk., donieść dk.
przym. donosicielski
Wiktionary
(1.1) delator; pot. kapuś, kabel, kret, gumowe ucho
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która na kogoś donosi
Wiktionary
rzecz. doniesienie n., donos mrz., donosik m., donoszenie n., donaszanie n., donosicielstwo n.
:: fm. donosiciel
czas. donosić ndk., donaszać ndk., donieść dk.
przym. donosicielski
Wiktionary
dotyczący donosiciela lub donosicielstwa; szpiegowski, szpiclowski, kapusiowaty
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z donosicielem, donoszeniem, dotyczący donosiciela lub donoszenia
Wiktionary
rzecz. donosicielstwo n., donosiciel mos., donosicielka ż., donos mrz., donoszenie n., doniesienie n.
czas. donosić ndk., donieść dk.
Wiktionary
to, czym zajmuje się donosiciel, składanie donosów; kapownictwo, kapusiostwo, szpiegostwo, szpiclostwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) potajemne donoszenie do władz lub przełożonych
Wiktionary
(1.1) Do kontrowersyjnych metod zarządzania miało należeć podsłuchiwanie rozmów pracowników z aparatów służbowych i promowanie donosicielstwa.
Wiktionary
rzecz. donos mrz., doniesienie n., donosiciel m., donosicielka ż., donoszenie n.
czas. donieść dk., donosić ndk.
przym. donosicielski
Wiktionary
zdrobnienie od: donos
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: donośnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: donośny
SJP.pl
część konstrukcyjna broni palnej
SJP.pl
Wikipedia
→ donośny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest donośne
Wiktionary
Wikipedia
przym. donośny
przysł. donośnie
rzecz. doniesienie n., donoszenie n.
czas. donieść, donosić
Wiktionary
taki, że słychać go daleko; głośny, dźwięczny, gromki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o głosie: taki, który jest głośny, niesie się daleko
Wiktionary
(1.1) Mój dziadek ma donośny głos, i czasem, gdy mówi, wydaje się, że krzyczy.
Wiktionary
IPA: dɔ̃ˈnɔɕnɨ, AS: dõnośny
Wiktionary
rzecz. donośność ż.
czas. znosić, nosić ndk., donosić ndk.
Wiktionary
(1.1) tubalny, głośny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|donosić.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌdɔ̃nɔˈʃɛ̃ɲɛ, AS: dõnošẽńe
Wiktionary
rzecz. donosicielstwo n., donos m., donosik m., donosiciel m., donosicielka ż., donośność ż., doniesienie n., donaszanie n.
czas. donosić ndk./dk., donaszać ndk., donieść dk.
przym. donosicielski
Wiktionary
przymiotnik od: Don
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od Don
Wiktionary
IPA: ˈdɔ̃j̃sʲci, AS: dõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Doniec mrz., Don
przym. doniecki
Wiktionary
dokańczać nucenie czegoś
SJP.pl
dokończyć nucenie czegoś
SJP.pl
potocznie:
1. znudzić kogoś dodatkowo;
2. nudząc się, dotrwać do końca;
3. donudzić się - znudzić się dodatkowo
SJP.pl
[czytaj: donat] pączek w kształcie krążka z dziurką w środku; oponka, donat
SJP.pl
Doughnut, donut – rodzaj wysmażanego na głębokim oleju wyrobu cukierniczego w kształcie zbliżonym do torusa („oponki”). Często z polewą, np. czekoladową lub lukrową. Popularny w wielu krajach jako słodka przekąska lub deser. Od polskiego pączka odróżnia go kształt i brak nadzienia.
Wikipedia
baszta obronna wewnątrz zamku; stołp
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. wieża lub baszta będąca częścią zamku, przeznaczona do obrony i zamieszkania;
Wiktionary
Donżon (fr. donjon, ang. keep, niem. Donjon) – wieża łącząca w sobie główne funkcje mieszkalne i obronne, przez co zamieszkiwana była w czasie pokoju. Często mylona z wieżą ostatecznej obrony typu stołp (bergfried), która służyła jedynie funkcji militarnej.
Wikipedia
(1.1) Jednym z najbardziej znanych donżonów jest wieża Joanny d'Arc w Rouen.
Wiktionary
IPA: ˈdɔ̃n͇ʒɔ̃n, AS: dõṇžõn
Wiktionary
uwodziciel, kobieciarz, lowelas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. bałamut, uwodziciel
Wiktionary
(1.1) Donżuany jedne, przez całą noc pod oknami po pijaku wyśpiewywali.
Wiktionary
rzecz. donżuaństwo n., donżuaneria ż., donżuanizm m.
przym. donżuański, donżuanowski
Wiktionary
(1.1) lowelas, podrywacz, bałamut, casanova, wszetecznik, kochaś, Romeo, zalotnik, kobieciarz
Wiktionary
sposób bycia charakterystyczny dla donżuana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bałamucenie kobiet, postępowanie donżuana
Wiktionary
(1.1) Wielu białogłowom wcale nie przeszkadzała jego donżuaneria, jego bałamutne intrygi i podchody.
Wiktionary
rzecz. donżuan m., donżuaństwo n., donżuanizm m.
przym. donżuański, donżuanowski
Wiktionary
(1.1) donżuaństwo, donżuanizm, bałamucenie
Wiktionary
sposób bycia, zachowanie się właściwe donżuanowi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. bałamucenie kobiet, postępowanie donżuana
Wiktionary
(1.1) Honorata, jego wierna żona, była już zmęczona tym jego nieskutecznym donżuanizmem względem koleżanek z pracy.
Wiktionary
rzecz. donżuan m., donżuaństwo n., donżuaneria ż.
przym. donżuański, donżuanowski
Wiktionary
(1.1) donżuaństwo, donżuaneria, bałamucenie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do donżuana, związany z donżuanem
Wiktionary
(1.1) Iście donżuanowskie wybryki pana Leopolda doprowadzały do szewskiej pasji jego małżonkę.
Wiktionary
rzecz. donżuan m., donżuaństwo n., donżuaneria ż., donżuanizm m.
przym. donżuański
Wiktionary
(1.1) donżuański
Wiktionary
związany z donżuanem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do donżuana, związany z donżuanem
Wiktionary
(1.1) Donżuańskie wybryki pana Hipolita doprowadzały do szewskiej pasji jego małżonkę.
Wiktionary
rzecz. donżuan m., donżuaństwo n., donżuaneria ż., donżuanizm m.
przym. donżuanowski
Wiktionary
(1.1) donżuanowski
Wiktionary
sposób bycia, zachowanie się właściwe donżuanowi, kobieciarzowi; donżuanizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. bałamucenie kobiet, postępowanie donżuana
Wiktionary
(1.1) Wielu kobietom wcale nie przeszkadzało jego donżuaństwo, jego bałamutne intrygi i podchody.
Wiktionary
rzecz. donżuan m., donżuaneria ż., donżuanizm m.
przym. donżuański, donżuanowski
Wiktionary
(1.1) donżuaneria, donżuanizm, bałamucenie
Wiktionary
1. wprowadzany przez oko;
2. zwrócony do oka
SJP.pl
taki, który należy zaaplikować do odbytu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który stosuje się wkładając do odbytu
Wiktionary
rzecz. odbyt m., odbytnica ż.
przym. odbytniczy, przezodbytniczy
przysł. odbytniczo, doodbytniczo, przezodbytniczo
Wiktionary
(1.1) rektalny
Wiktionary
znajdujący się dookoła, otaczający ze wszystkich stron; dookólny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) obejmujący przestrzeń wokoło, dotyczący przestrzeni dookoła
Wiktionary
(1.1) Muzeum zamieściło zdjęcia dookólne szeregu obiektów.
Wiktionary
przysł. dookoła
przyim. dookoła
Wiktionary
(1.1) war. dookolny
Wiktionary
zdrobnienie od: dokoła
SJP.pl
ze wszystkich stron punktu położonego w środku; naokoło; dokoła; naokół
SJP.pl
przyimek
(1.1) ze wszystkich stron
(1.2) przen. służy do określenia głównego tematu rozmowy, myśli itp.
przysłówek
(2.1) ze wszystkich stron punktu położonego w środku
Wiktionary
(1.1) Dookoła rycerza pojawili się zbrojni chłopi.
(1.2) Wszystkie jej myśli krążyły dookoła poznanego wczoraj mężczyzny.
(2.1) Pokręcili się dookoła, ale nas nie znaleźli.
Wiktionary
IPA: ˌdɔːˈkɔwa, AS: d•okou̯a
Wiktionary
przym. dookolny, dookólny
Wiktionary
(1.1, 2.1) naokoło, dokoła, naokół, wokoło, wokół
Wiktionary
Osoby o nazwisku Doolittle:
Wikipedia
[czytaj: dor-tu-dor]
1. metoda realizacji naprawy sprzętu itp., polegająca na odebraniu go od właściciela, usunięciu usterki i odesłaniu go do niego na koszt serwisu;
2. metoda prowadzenia kampanii wyborczej lub reklamowej polegająca na bezpośrednim odwiedzaniu wyborców lub klientów
SJP.pl
zakończyć proces orania
SJP.pl
[czytaj: dors] potocznie: członek zespołu The Doors
SJP.pl
The Doors – amerykańska grupa rockowa powstała w lipcu 1965, rozwiązana w 1972 roku.
Wikipedia
[czytaj: dors] potocznie: członek zespołu The Doors
SJP.pl
1. dokańczać oranie;
2. orać dodatkowo;
3. doorywać się - orząc, docierać do jakiegoś punku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) środ. eduk. ocena dopuszczająca (w polskim systemie edukacji od roku 1999)
Wiktionary
(1.1) Na świadectwie mam same dopy.
Wiktionary
IPA: dɔp, AS: dop
Wiktionary
(1.1) dopka, dwója
Wiktionary
np. o deszczu: napadać więcej
SJP.pl
o śniegu, deszczu: spadać w większej ilości
SJP.pl
1. dawać coś dodatkowo do wypicia;
2. dokańczać pojenie, poić do końca
SJP.pl
1. urządzenie w układzie wydechowym silnika samochodowego ograniczające szkodliwe składniki w spalinach;
2. urządzenie do zwiększania siły ciągu silnika turboodrzutowego przez spalanie dodatkowego paliwa;
3. potocznie: substancja psychoaktywna o działaniu pobudzającym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. lotn. w silniku turboodrzutowym: urządzenie stosowane do spalania dodatkowego paliwa za turbiną w celu zwiększenia siły ciągu silnika;
(1.2) techn. mot. urządzenie w układzie wydechowym silnika samochodowego umożliwiające utlenianie palnych składników spalin i zmniejszające ich toksyczność;
(1.3) pot. substancja psychoaktywna o działaniu stymulującym
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) W piątek od rana kontrolerzy skarbowi sprawdzają sklepy z dopalaczami.
Wiktionary
IPA: dɔˈpalat͡ʃ, AS: dopalač
Wiktionary
czas. palić, dopalać ndk., dopalić dk.
rzecz. dopalenie n., dopalanie n.
Wiktionary
(1.3) narkotyk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dopalić.
Wiktionary
IPA: ˌdɔpaˈlɛ̃ɲɛ, AS: dopalẽńe
Wiktionary
czas. dopalić, palić
rzecz. dopalacz mrz.
Wiktionary
1. spalić do końca;
2. zakończyć proces wymagający palenia; wypalić; upalić;
3. upalić dodatkową ilość np. kawy
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dopalać)
(1.1) dokonany od|dopalać.
Wiktionary
IPA: dɔˈpalʲit͡ɕ, AS: dopalʹić
Wiktionary
rzecz. dopalenie n., dopalanie n., dopalacz mrz.
czas. palić, dopalać ndk.
przym. palny
Wiktionary
neuroprzekaźnik syntetyzowany i uwalniany przez neurony ośrodkowego układu nerwowego, odpowiedzialny m.in. za koordynację ruchową, napęd i procesy emocjonalne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. neurohormon, ważny neuroprzekaźnik syntezowany i uwalniany przez dopaminergiczne neurony ośrodkowego układu nerwowego;
Wiktionary
Dopamina (łac. dopaminum) – organiczny związek chemiczny z grupy katecholamin. Ważny neuroprzekaźnik syntezowany i uwalniany przez dopaminergiczne neurony ośrodkowego układu nerwowego.
Dopamina działa przez swoiste receptory (pięć opisanych podtypów) zlokalizowane w błonach presynaptycznej i postsynaptycznej. Odgrywa odmienną rolę w zależności od miejsca swego działania:
Wikipedia
(1.1) Hipoteza, że osoby ze schizofrenią mają nadmiar dopaminy w mózgu pojawiła się już w latach 50. XX wieku.
Wiktionary
przym. dopaminowy, dopaminergiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) hormon, neurohormon, neuroprzekaźnik
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. dopaminowy, dopaminergiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
nie mylić z: dopomina (3.os. lp. ter. od dopominać)
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) dopamine
* arabski: (1.1) دوبامين m.
* azerski: (1.1) dopamin
* baskijski: (1.1) dopamina
* bengalski: (1.1) ডোপামিন (ḍōpāmina)
* białoruski: (1.1) дафамін m.
* chiński standardowy: (1.1) 多巴胺 (duōbā'àn)
* esperanto: (1.1) dopamino
* estoński: (1.1) dopamiin
* fiński: (1.1) dopamiini
* francuski: (1.1) dopamine ż.
* galicyjski: (1.1) dopamina ż.
* hiszpański: (1.1) dopamina ż.
* japoński: (1.1) ドーパミン (dōpamin)
* kataloński: (1.1) dopamina ż.
* koreański: (1.1) 도파민 (top’amin)
* litewski: (1.1) dopaminas
* łotewski: (1.1) dofamīns m.
* malajalam: (1.1) ഡോപാമിൻ (ḍōpāmina)
* niemiecki: (1.1) Dopamin
* nowogrecki: (1.1) ντοπαμίνη (ntopamínī)
* orija: (1.1) ଡୋପାମିନ୍ (ḍōpāmin)
* ormiański: (1.1) դոֆամին (do'famin)
* pendżabski: (1.1) ਡੋਪਾਮਾਇਨ (ḍōpāmāina)
* perski: (1.1) دوپامین
* portugalski: (1.1) dopamina ż.
* rosyjski: (1.1) дофамин m.
* rumuński: (1.1) dopamină ż.
* słowacki: (1.1) dopamín m.
* słoweński: (1.1) dopamin m.
* tajski: (1.1) โดพามีน (doh.paa.meen)
* ukraiński: (1.1) дофамін m.
* węgierski: (1.1) dopamin
* włoski: (1.1) dopammina ż.
źródła.
== dopamina (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biochem. dopamina
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skończyć paść, karmić
SJP.pl
czasownik
(1.1) przemieszczając się szybko za pomocą nóg, gwałtownie zbliżyć się do jakiejś osoby lub jakiegoś obiektu (np. mety, bramy)
(1.2) po pościgu lub poszukiwaniach złapać lub znaleźć jakąś osobę, zwierzę albo rzecz
(1.3) stać się czyimś przykrym i niepożądanym udziałem
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. dopasowywać)
(1.1) wybrać trafnie, coś co idealnie pasuje
Wiktionary
(1.1) Jednakże filtr o charakterystyce dokładnie dopasowanej do impulsu prostokątnego jest również trudny w praktycznej realizacji.
(1.1) (…) kruszejące powoli ściany z dopasowanych do siebie niewielkich bloków kamiennych.
Wiktionary
czas. dopasowywać ndk.
rzecz. dopasowywanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dopasować.
Wiktionary
Dopasowanie energetyczne obciążenia do źródła jest to zapewnienie warunków pozwalających na przekazanie maksymalnej mocy ze źródła do obciążenia.
W obwodach prądu stałego warunek ten to równość rezystancji obciążenia z rezystancją wewnętrzną źródła:
Wikipedia
czas. dopasowywać
rzecz. dopasowywanie n.
Wiktionary
o ubraniu: przylegający do ciała, dobrze się na kimś układający
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. dopasować)
(1.1) zestawiać różne elementy tak, by pasowały do siebie
(1.2) dobierać do siebie części, aby stanowiły właściwą całość
(1.3) układać coś na czymś, aby dobrze przylegało
czasownik zwrotny niedokonany dopasowywać się (dk. dopasować się)
(2.1) nastrajać się do kogoś lub czegoś
Wiktionary
rzecz. dopasowanie n., dopasowywanie n.
czas. dopasować dk.
Wiktionary
(1.1) dobierać, dostosowywać, komponować, łączyć, zestawiać
(1.2) dobierać, łączyć, przypasowywać, zestawiać
(1.3) układać
(2.1) adaptować się, dostosowywać się, dostrajać się, przystosowywać się, wpasowywać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przystosowanie, adaptacja
Wiktionary
rzecz. dopasowanie n.
czas. dopasować, dopasowywać
Wiktionary
dopatrzeć się - znaleźć coś w kimś lub w czymś, doszukać się czegoś; doszukać się, spostrzec, dopatrzyć się
SJP.pl
1. zatroszczyć się o kogoś lub o coś, roztoczyć nad kimś lub nad czymś opiekę; dopilnować, zaopiekować się;
2. dopatrzyć się - znaleźć coś w kimś lub w czymś, doszukać się czegoś; doszukać się, spostrzec, dopatrzeć się
SJP.pl
potocznie:
1. przyrząd zwiększający moc nadajnika radiowego;
2. dodatkowe oświetlenie czegoś lampą błyskową
SJP.pl
czcionka o wysokości 11 punktów
SJP.pl
potocznie: osoba stosująca środki dopingujące
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. dopełnić)
(1.1) uzupełniać do całości
(1.2) czynić powinności, by coś zakończyć
czasownik zwrotny niedokonany dopełniać się (dk. dopełnić się)
(2.1) uzupełniać się nawzajem, tworząc odpowiednią całość
(2.2) stawać się realnym
Wiktionary
rzecz. dopełniacz mrz., dopełnianie n., dopełnienie n.
czas. wypełniać, dopełnić dk.
przym. pełny
przysł. do pełna
Wiktionary
(1.1) uzupełniać, wypełniać
(1.2) czynić, realizować, spełniać, wykonywać
(2.1) uzupełniać się
(2.2) dziać się, realizować się, spełniać się, urzeczywistniać się, wydarzać się, ziszczać się, wchodzić w życie
Wiktionary
1. w językoznawstwie: drugi przypadek w polskiej deklinacji, odpowiadający na pytania: kogo? czego?, który w zdaniu może pełnić funkcje przydawki, dopełnienia, okolicznika czasu oraz orzecznika; genetivus, genetiwus, genetyw;
2. w językoznawstwie: forma wyrazowa tego przypadka; genetivus, genetiwus, genetyw;
3. w biologii: substancja białkowa, która jest obecna w surowicy krwi i przyczynia się do rozpuszczania bakterii i wirusów;
4. w chemii: składnik preparatu owadobójczego lub grzybobójczego, który dodaje się do trucizny w celu rozcieńczenia i zwiększenia jej objętości;
5. surowiec pomocniczy (np. azbest, kaolin), który używany jest przy produkcji papieru w celu nadania mu połysku i koloru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jak brzmi ten wyraz w dopełniaczu?
Wiktionary
IPA: dɔˈpɛwʲɲat͡ʃ, AS: dopeu̯ʹńač
Wiktionary
rzecz. dopełnianie n., dopełnienie n., dopełnianka ż., dopełniciel m.
czas. dopełniać ndk., dopełnić dk.
przym. dopełniaczowy
Wiktionary
(1.1) genitiwus
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) gram. związany z dopełniaczem, dotyczący dopełniacza
Wiktionary
rzecz. dopełniacz mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dopełniać.
Wiktionary
IPA: ˌdɔpɛwʲˈɲä̃ɲɛ, AS: dopeu̯ʹńä̃ńe
Wiktionary
rzecz. dopełnienie n., dopełniacz m., dopełnianka ż., dopełniciel m.
czas. dopełniać ndk., dopełnić dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. dopełniać)
(1.1) dokonany od|dopełniać.
czasownik zwrotny dokonany dopełnić się (ndk. dopełniać się)
(2.1) dokonany od|dopełniać się.
Wiktionary
rzecz. dopełniacz mrz., dopełnianie n., dopełnienie n.
czas. dopełniać ndk.
przysł. do pełna, pełno
Wiktionary
1. to, czym się coś dopełnia, kompletuje; dodatek, uzupełnienie;
2. w gramatyce: część zdania określająca przedmiot, na który się kieruje czynność wyrażana przez orzeczenie;
3. w matematyce: dopełnieni kąta (ostrego) - kąt będący różnicą między kątem danym a kątem prostym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dopełnić.
(1.2) część dopełniająca całość
(1.3) gram. część zdania oznaczająca przedmiot wykonywanej czynności;
(1.4) mat. zbiór elementów nie należących do danego zbioru;
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) W zdaniu „Chłopiec czyta książkę”, wyraz „książkę” występuje w funkcji dopełnienia.
Wiktionary
IPA: ˌdɔpɛwʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: dopeu̯ʹńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. dopełnianie n., dopełniacz m., dopełnianka ż., dopełniciel m.
czas. dopełniać ndk., dopełnić dk.
Wiktionary
(1.2) uzupełnienie
Wiktionary
związany z dopełnieniem
SJP.pl
1. pełzając, czołgając się, docierać do określonego miejsca; doczołgiwać się;
2. o roślinach: pełzając, pnąc się, osiągać jakieś miejsce
SJP.pl
1. pełzając, czołgając się, dotrzeć do określonego miejsca; doczołgać się;
2. o roślinach: pełzając, pnąc się, osiągnąć jakieś miejsce
SJP.pl
taki, który gdzieś dopełzł; dopełzły, dopełźnięty
SJP.pl
1. pełzając, czołgając się, dotrzeć do określonego miejsca; doczołgać się;
2. o roślinach: pełzając, pnąc się, osiągnąć jakieś miejsce
SJP.pl
1. zapiąć do końca
2. dołączyć coś do czegoś
3. potocznie: osiągnąć coś, zrealizować coś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dopinać)
(1.1) dokonany od|dopinać.
Wiktionary
(1.1) Władza sądziła, że zwierając szeregi, zastraszając i kompromitując przeciwników, dopnie swego.
Wiktionary
IPA: ˈdɔpʲjɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: dopʹi ̯o̊̃ńć
Wiktionary
rzecz. dopięcie n.
czas. zapinać
Wiktionary
dawniej: sprawować jakąś funkcję do określonego terminu
SJP.pl
wypić do końca
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokończyć picie czegoś, co już było wcześniej pite
Wiktionary
(1.1) Spieszył się na pociąg, więc dopił szybko kawę i wyszedł z kawiarni.
Wiktionary
IPA: ˈdɔpʲit͡ɕ, AS: dopʹić
Wiktionary
czas. pić
przym. niedopity
rzecz. picie n., pijus mos.
Wiktionary
1. skończyć piec coś
2. upiec dodatkową ilość czegoś
3. przypiec, przygrzać mocno; dogrzać
4. dokuczyć komuś
5. dopiec się - skończyć się piec
SJP.pl
1. zapiąć do końca
2. dołączyć coś do czegoś
3. potocznie: osiągnąć coś, zrealizować coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spowodowanie zapięcia czegoś rozpiętego
(1.2) przen. osiągnięcie czegoś
Wiktionary
(1.2) To jego ostatnia szansa na dopięcie swego najbardziej ambitnego celu kadencji.
Wiktionary
IPA: dɔˈpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: dopʹi ̯ė̃ńće
Wiktionary
czas. dopiąć, zapinać
Wiktionary
(1.1) zapięcie
Wiktionary
1. kończyć piec coś
2. piec dodatkową ilość czegoś
3. przypiekać, przygrzewać mocno; dogrzewać
4. dokuczać komuś
5. dopiekać się - kończyć się piec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dopieprzać.
Wiktionary
rzecz. niedopieprzanie n.
czas. dopieprzać ndk.
Wiktionary
1. doprawić potrawę pieprzem, dosypać pieprzu;
2. wulgarnie: brutalnie kogoś pobić; dogadać komuś, dociąć; dopierdolić
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wulgaryzm o bardzo wielu znaczeniach, m.in.:
1. dokładać, dorzucać, dodawać;
2. dopierdalać się - doszukiwać się w kimś albo czymś czegoś złego, doczepiać się, przyczepiać się
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) wulg. dodawać w nadmiarze
(1.2) wulg. bić
(1.3) wulg. gadać głupoty
czasownik zwrotny
(2.1) wulg. czepiać się, nagabywać, dręczyć o coś, robić komuś uwagi
Wiktionary
(1.1) Wykładowca dopierdolił nam jeszcze pięć zadań.
(1.2) Dopierdolili mi w parku.
(1.3) Ale żeś teraz dopierdolił!
(2.1) Policjant dopierdolił mu się do uszkodzonego lusterka. Policjant dopierdolił się do niego o uszkodzone lusterko.
Wiktionary
IPA: ˌdɔpʲjɛrˈdalat͡ɕ, AS: dopʹi ̯erdalać
Wiktionary
rzecz. dopierdalanie n., dopierdolenie n.
czas. zapierdalać, pierdolić, dopierdolić dk.
Wiktionary
dopieprzać, dowalać, dochrzaniać, dokurwiać, dojebać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. odczasownikowy od|dopierdalać.
Wiktionary
IPA: ˌdɔpʲjɛrdaˈlãɲɛ, AS: dopʹi ̯erdalãńe
Wiktionary
rzecz. dopierdolenie n.
czas. zapierdalać, pierdolić, dopierdalać ndk., dopierdolić dk.
Wiktionary
wulgarnie: brutalnie kogoś pobić; dogadać komuś, dociąć; dopieprzyć
SJP.pl
dopierniczyć się - pospolicie:
a) mieć o coś pretensje;
b) narzucić swoje towarzystwo
SJP.pl
1. tylko, zaledwie (dopiero co - przed chwilą)
2. wykrzyknik wzmacniający (a to dopiero!)
SJP.pl
partykuła
(1.1) zaznaczenie, że coś jest małe lub niewystarczające
(1.2) przy określeniu czasu: o czymś, co ma wydarzyć się późno, później niż oczekiwano
(1.3) postawienie warunku
(1.4) dopiero co → przed chwilą, bardzo niedawno
wykrzyknik
(2.1) podkreślenie szczególności
Wiktionary
(1.1) Nie możesz prowadzić samochodu, masz dopiero 17 lat.
(1.2) Nie dostałem jeszcze przesyłki, ma przyjść dopiero jutro.
(1.3) Przed zakupem słuchawek muszę przesłuchać na nich kilka moich ulubionych płyt – dopiero wtedy mogę ocenić, czy są dobre.
(1.4) Daj spokój ojcu, nie widzisz, że dopiero co wrócił z roboty i jest zmęczony!
(2.1) Patrz na te grubasy. To ci dopiero para żarłoków!
Wiktionary
IPA: dɔˈpʲjɛrɔ, AS: dopʹi ̯ero
Wiktionary
(1.1) tylko, jedynie
(2.1) ależ
Wiktionary
partykuła
(1.1) przest. a wówczas, a potem
(1.2) przest. no to, a więc
(1.3) przest. cóż dopiero, tym bardziej
(1.4) przest. …wzmacniająca: w funkcji wykrzyknika, wyraz zdumienia, zaskoczenia itp.
Wiktionary
(1.1) Dopieroż wieczorem, kiedy wróciliśmy do schroniska, zjedliśmy obiad.
(1.2) I to ładne i to jeszcze ładniejsze, nie wiadomo co kupić i nie wiadomo co wybrać. Dopieroż narady między sobą, pytania…
(1.3) Zamilkłem. Trudno mówić, a dopieroż mruczyć. • Więc milczę.
(1.4) Dopieroż się zrobił hałas i tumult przy drzwiach, tamci gniotą, ci pchają, owi krzyczą i grożą (…)
Wiktionary
(1.4) ależ
Wiktionary
czasownik
(1.1) drobnymi poprawkami czynić coś dobrego jeszcze lepszym
Wiktionary
rzecz. pieszczoch mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dopieszczać.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Dopiewiec – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Dopiewo. Wieś jest siedzibą sołectwa Dopiewiec.
Wieś szlachecka Dupiewiec (Dupiewicze) położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
W pobliżu miejscowości znajduje się Miejsce Obsługi Podróżnych (MOP Dopiewiec) dla jadących Autostradą A2 w kierunku Świecka.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Dopiewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, siedziba gminy Dopiewo.
Wieś szlachecka Dopiewo położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Dopiewo
SJP.pl
przypilnować;
1. pilnując, upewnić się, że ktoś wykona swoje obowiązki;
2. pilnując, zadbać o wykonanie, stan czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dopilnowywać)
(1.1) dokonany od|dopilnowywać.
Wiktionary
(1.1) Proszę dopilnuj, aby ten list został dziś wysłany.
Wiktionary
IPA: ˌdɔpʲilˈnɔvat͡ɕ, AS: dopʹilnovać
Wiktionary
rzecz. dopilnowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dopilnować.
Wiktionary
IPA: ˌdɔpʲilnɔˈvãɲɛ, AS: dopʹilnovãńe
Wiktionary
czas. dopilnować
Wiktionary
przypilnowywać, pilnować;
1. pilnując, upewniać się, że ktoś wykonuje swoje obowiązki;
2. pilnując, dbać o wykonanie, stan czegoś
SJP.pl
1. zapinać do końca
2. dołączać coś do czegoś
3. potocznie: osiągać coś, realizować coś
4. potocznie: dokonywać końcowego sprawdzenia, wprowadzać ostatnie poprawki
SJP.pl
1. zachęcanie kogoś do walki przez okrzyki, śpiewy itp.;
2. zwiększanie swoich możliwości fizycznych przez stosowanie substancji nielegalnych lub dozwolonych, ale w zbyt dużej ilości; środek służący do takich celów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. zachęcanie kogoś do walki przez okrzyki, śpiewy itp.
(1.2) sport. zwiększanie swoich możliwości fizycznych przez stosowanie substancji nielegalnych lub dozwolonych, ale w zbyt dużej ilości
(1.3) pot. środek farmakologiczny przyjmowany w celu zwiększenia wydolności organizmu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Doping kibiców był dla niemieckich piłkarzy zbyt słabą podnietą wobec przewagi drużyny z Mediolanu.
(1.2) Ten kolarz został zawieszony na okres sześciu miesięcy za doping wydolnościowy.
(1.3) Inwestowanie w chemiczny doping mózgu nie jest pozbawione ryzyka - i na dłuższą metę się nie opłaca.
Wiktionary
IPA: ˈdɔpʲĩŋk, AS: dopʹĩŋk
Wiktionary
czas. dopingować ndk.
przym. dopingowy, antydopingowy
Wiktionary
(1.1) podnieta, zachęta
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) zachęcać do podejmowania większego wysiłku
czasownik zwrotny niedokonany dopingować się (dk. brak)
(2.1) wzbudzać w sobie samym chęć do podejmowania większego wysiłku
(2.2) zachęcać siebie nawzajem do podejmowania większego wysiłku
(2.3) pot. zażywać środki dopingujące
Wiktionary
(1.1) Proszę zauważyć, jak pięknie Anglicy dopingują swoją reprezentację.
(2.1) Cykliczność zawodów sprawia, że dzieci i młodzież w naturalny sposób same dopingują się do podnoszenia sobie poprzeczki.
(2.2) Stanowimy w tym sezonie szczególnie dobry kolektyw, nawzajem się dopingujemy do lepszej pracy.
(2.3) Jednak z uwagi na to, że zażyty przez nią specyfik nie wskazywał na dopingowanie się na Justynę nałożono mniejszą roczną dyskwalifikację.
Wiktionary
rzecz. doping m.
przym. dopingowy
Wiktionary
(1.1) mobilizować, motywować
(2.1) mobilizować się, motywować się
Wiktionary
potocznie: sportowiec przyjmujący środki dopingujące
SJP.pl
potocznie: sportsmenka przyjmująca środki dopingujące
SJP.pl
związany z dopingiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) sport. związany z dopingem, farmakologicznym wspomaganiem sprawności
Wiktionary
rzecz. doping mrz.
czas. dopingować
Wiktionary
sztuczne lub prawdziwe włosy przypinane w celu uzupełnienia lub przyozdobienia fryzury; treska, tresa
SJP.pl
krótka dodatkowa notatka lub uwaga; adnotacja, dopisek
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dopisywać)
(1.1) dokonany od|dopisywać.
Wiktionary
IPA: dɔˈpʲisat͡ɕ, AS: dopʹisać
Wiktionary
czas. pisać
rzecz. dopisek mrz., pismo n., dopisanie n., pisanina ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dopisać.
Wiktionary
czas. dopisać
rzecz. pisanina ż.
Wiktionary
krótka dodatkowa notatka lub uwaga; adnotacja, dopis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dodatkowa, krótka informacja dodana do uprzednio istniejącego tekstu
(1.2) dodatkowy, krótki przekaz tekstowy dołączony do listu pod tekstem głównym
Wiktionary
czas. dopisać dk., dopisywać ndk.
rzecz. pisanina ż.
Wiktionary
(1.1) adnotacja, notatka, przypisek
(1.2) postscriptum
Wiktionary
czasownik
(1.1) pisząc dodawać tekstu do już napisanego
(1.2) spełniać oczekiwania
Wiktionary
(1.1) Drwiono z jej listów pisanych do województwa, bo na kopertach dopisywała: nauczycielka z telewizji… Pewnie plotka!
(1.2) Na spotkaniach wyborczych naszej kandydatki frekwencja niestety nie dopisywała i trudno obwiniać o to deszcz.
Wiktionary
czas. pisać
rzecz. dopisek mrz., pismo n., pisanina ż.
Wiktionary
osoba dodająca tekst do już napisanego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dopisywać.
Wiktionary
rzecz. pisanina ż.
Wiktionary
spiłowywać do końca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. eduk. ocena dopuszczająca (w polskim systemie edukacji od roku 1999)
Wiktionary
(1.1) Byłem zagrożony, ale wyciągnąłem na dopkę.
Wiktionary
(1.1) dop, dwója
Wiktionary
pleść do końca, dodatkowo
SJP.pl
1. dokańczać plątanie;
2. potocznie: doplątywać się - przyłączać się
SJP.pl
spleść do końca, dodatkowo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. umieszczany w pochwie
Wiktionary
(1.1) U kobiet w ciąży nie zaobserwowano negatywnego wpływu na płód, tym niemniej leczenie miejscowe lub dopochwowe należy ograniczyć do przypadków uzasadnionych.
Wiktionary
przysł. dopochwowo
Wiktionary
(1.1) pochwowy, waginalny
Wiktionary
1. dać coś dodatkowo do wypicia;
2. dokończyć pojenie, napoić do końca
SJP.pl
dawniej: dopóki, póki;
1. do końca czasu, w którym coś trwa, np. Dopokąd było zimno, spalali dużo węgla.;
2. do czasu, aż, np.: Bili brawo, dopokąd nie zaczął grac.
SJP.pl
spójnik wprowadzający zdanie podrzędne
(1.1) daw. …twierdzące, wskazujące na to, jak długo trwa sytuacja opisywana przez zdanie nadrzędne; dopóki
(1.2) daw. …przeczące, wskazujące na to, kiedy zakończy lub zakończyła się sytuacja opisywana przez zdanie nadrzędne; dopóki
Wiktionary
(1.1) Przecież i ja ziemi tyle mam, / Ile jej stopa ma pokrywa, / Dopokąd idę!…
Wiktionary
(1.1) dopóki, póki; przest. pokąd
(1.2) dopóki, póki; przest. pokąd
Wiktionary
wzmocnione "dopokąd"
SJP.pl
do momentu gdy coś się wydarzy; do końca czasu; do jakiegoś czasu
SJP.pl
spójnik wprowadzający zdanie podrzędne
(1.1) jeśli zdanie podrzędne jest twierdzące, informuje, że sytuacja opisana w zdaniu nadrzędnym trwa tak długo, jak długo prawdziwe jest zdanie podrzędne
(1.2) jeśli zdanie podrzędne jest przeczące, informuje, że sytuacja opisana w zdaniu nadrzędnym zakończy się (zakończyła się) dopiero, gdy zajdzie lub zaszła sytuacja opisana w zdaniu podrzędnym po usunięciu przeczenia
Wiktionary
(1.1) Nie wyjdę z domu, dopóki pada deszcz.
(1.1) Dopóki orły się gnieździły i dopóki je szanowano, dopóty sprzyjało szczęście Herburtom.
(1.2) przysłowie: Dopóty dzban wodę nosi, dopóki mu się ucho nie urwie.
(1.2) Dopóki nie mam pracy, nie mogę szaleć z wydatkami.
(1.2) Dopóki robotnicy nie mają jasnego wyobrażenia o przyszłym ustroju, dopóki nie przygotowali się doń w zupełności, nie ma po co zaczynać rewolucji robotniczej.
Wiktionary
IPA: dɔˈpuci, AS: dopuḱi
Wiktionary
(1.1) póki (ze zdaniem twierdzącym)
(1.2) póki (ze zdaniem przeczącym), aż (ze zdaniem twierdzącym lub przeczącym)
Wiktionary
udzielać komuś pomocy, wspierać kogoś; wspomagać
SJP.pl
dopominać się;
1. ponawiać prośbę lub żądanie; domagać się;
2. odczuć brak czegoś, potrzebować czegoś
SJP.pl
dopomnieć się;
1. ponowić prośbę lub żądanie; domagać się, zabiegać o coś;
2. odczuć brak czegoś, potrzebować czegoś
SJP.pl
udzielić komuś pomocy, wesprzeć kogoś; wspomóc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. pomoc, obrona
Wiktionary
IPA: ˌdɔpɔ̃mɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: dopõmožẽńe
Wiktionary
czas. dopomóc dk., dopomagać ndk.
Wiktionary
uzupełniać wyposażenie, wzbogacać zasoby, dodawać jakąś część lub funkcjonalność
SJP.pl
uzupełnić wyposażenie, wzbogacić zasoby, dodać jakąś część lub funkcjonalność
SJP.pl
dawniej: dopóty, póty
SJP.pl
spójnik komunikujący, iż czas trwania czegoś jest wyznaczony przez czas trwania innej czynności lub stanu
SJP.pl
spójnik
(1.1) …komunikujący, iż czas trwania czegoś jest wyznaczony przez czas trwania jakiejś innej czynności lub stanu
Wiktionary
(1.1) Pisanie książek wymaga od autora całkowitego zaangażowania, które trwa dopóty, dopóki nie powstanie ostatnia strona.
Wiktionary
(1.1) póty
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) uzupełniać swoją wypowiedź o jakieś wyrażenie, zwrot; mówić coś jeszcze poza tym, co już się powiedziało; dodać parę słów
(1.2) uzupełniać, wyjaśniać coś swoim stanem
Wiktionary
IPA: ˌdɔpɔˈvʲjadat͡ɕ, AS: dopovʹi ̯adać
Wiktionary
rzecz. dopowiadanie n., dopowiedzenie n.
rzecz. dopowiedzieć dk.
czas. powiedzieć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dopowiadać.
Wiktionary
IPA: ˌdɔpɔvʲjaˈdãɲɛ, AS: dopovʹi ̯adãńe
Wiktionary
czas. dopowiadać, powiedzieć
Wiktionary
1. uzupełnienie wcześniejszej wypowiedzi;
2. dopełnienie czegoś. np. dopowiedź orkiestrowa
SJP.pl
wezwać osobę trzecią do udziału w procesie jako pozwanego
SJP.pl
odbywający się do południa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zob. sobowtór.
Wiktionary
Wikipedia
podwójnie; określenie występujące w powiązaniu z innymi określeniami wykonawczymi
SJP.pl
potocznie: aparat dopplerowski (urządzenie do robienia USG)
SJP.pl
Wikipedia
związany z efektem Dopplera, pozwalający określić prędkość czegoś obserwowanego dzięki efektowi Dopplera
SJP.pl
1. wyprać do czysta;
2. wyprać dodatkową ilość;
3. skończyć pranie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. doprasowywać)
(1.1) dokończyć prasowanie
czasownik zwrotny dokonany doprasować się (ndk. doprasowywać się)
(2.1) osiągnąć efekt prasowania
Wiktionary
(1.1) Zazwyczaj ubolewam, że nie mogę doprasować moich ukochanych rzeczy, więc oddaje je do pralni, aby były porządnie wyprasowane.
(2.1) Po raz kolejny moja czarna koszula nie doprasowała się.
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.
czas. prasować ndk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dokończenie prasowania
(1.2) doprasowanie się: osiągnięcie efektu prasowaniafakt.
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. doprasować)
(1.1) niedokonany od|doprasować.
czasownik zwrotny niedokonany doprasowywać się (dk. doprasować się)
(2.1) niedokonany od|doprasować się.
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.
czas. prasować ndk., doprasować dk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kończenie prasowania
(1.2) doprasowanie się: osiąganie efektu prasowaniafakt.
Wiktionary
rzecz. prasówka ż., prasownictwo n., prasownia ż., doprasowanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., prasa ż., prasowalnia ż., prasowalnica ż., prasowanie n., prasowanko n., prasowarka ż., prasownica ż., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n., prasowalność ż.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalny, prasowalniczy, prasowniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. zapraszanie kogoś dodatkowo
(1.2) pot. uzyskiwanie czegoś po długich, usilnych prośbach
Wiktionary
rzecz. prośba ż., proszenie n., doproszenie n., napraszanie n., naproszenie n., naspraszanie n., odpraszanie n., odproszenie n., ponaspraszanie n., poproszenie n., pospraszanie n., powypraszanie n., pozapraszanie n., przepraszanie n., przeproszenie n., spraszanie n., sproszenie n., upraszanie n., uproszenie n., wproszenie n., wpraszanie n., wypraszanie n., wyproszenie n., zapraszanie n., zaproszenie n.
czas. prosić ndk., dopraszać ndk., doprosić dk., napraszać się ndk., naprosić dk., naspraszać dk., odpraszać ndk., odprosić dk., ponaspraszać dk., poprosić dk., pospraszać dk., powypraszać dk., pozapraszać dk., przepraszać ndk., przeprosić dk., spraszać ndk., sprosić dk., upraszać ndk., uprosić dk., wpraszać się ndk., wprosić się dk., wypraszać ndk., wyprosić dk., zapraszać ndk., zaprosić dk.
Wiktionary
1. partykuła podkreślająca prawdziwość komunikowanego w zdaniu sądu, odnosząca się do treści całego zdania lub występująca przed wyrażeniem, do którego się odnosi, dodawana do rzeczownika, przymiotnika, czasownika, przysłówka lub liczebnika; naprawdę, zaprawdę, rzeczywiście, istotnie;
2. partykuła tworząca zależne od wcześniejszego kontekstu osobne wypowiedzenie o charakterystycznej, wznoszącej intonacji pytania, wyrażające brak wiary mówiącego w prawdziwość uzyskanej informacji lub jego wątpliwości, czy jest ona prawdziwa, np.: "Napędziłeś nam strachu. - Doprawdy?"
SJP.pl
partykuła
(1.1) podkreślająca prawdziwość
(1.2) wyrażająca zdziwienie
Wiktionary
(1.1) Co się zaś tyczy holajzy, to doprawdy nie widzę potrzeby, aby pan miał fatygować się po nią do domu.
Wiktionary
(1.1) rzeczywiście, naprawdę, zaprawdę, zaiste, iście, dalibóg, dalipan
(1.2) czyżby
Wiktionary
1. wzmacniać smak czegoś, dodając przyprawy
SJP.pl
czasownik
(1.1) dodawać przypraw do smaku
Wiktionary
(1.1) Elżbieta kończyła doprawiać specjalnym sosem surówkę z różnorakich warzyw i owoców, a Alicja już zaczęła nakrywać stół kolorowym obrusem.
(1.1) Zasadziła wnuczkę do ucierania ziemniaków na tarce, a sama doprawiała kiszoną kapustę.
Wiktionary
rzecz. doprawienie n., przyprawa ż.
czas. przyprawiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|doprawiać.
Wiktionary
rzecz. doprawienie n.
Wiktionary
1. wzmocnić smak czegoś, dodając przyprawy;
2. przygotować do użytku
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. doprawiać)
(1.1) dokonany od|doprawiać.
Wiktionary
(1.1) Ta zupa ma nijaki smak. Trzeba ją doprawić.
Wiktionary
IPA: dɔˈpravʲit͡ɕ, AS: dopravʹić
Wiktionary
rzecz. doprawienie n., przyprawa ż.
czas. przyprawiać
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|przismaczyć.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|doprawić.
Wiktionary
IPA: ˌdɔpraˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: dopravʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. doprawić dk., doprawiać ndk.
rzecz. doprawianie n.
Wiktionary
1. wzmocnić smak czegoś, dodając przyprawy;
2. przygotować do użytku
SJP.pl
dodatkowe picie alkoholu
SJP.pl
określić coś bardziej szczegółowo; uściślić, uszczegółowić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. doprecyzowywać)
(1.1) sprawić, że coś wyrażone jest dokładniej, niż wcześniej
Wiktionary
(1.1) Poseł przekonywał też, że by prezydent podpisał ustawę, wystarczy nanieść dwie kosmetyczne poprawki: doprecyzować zasady wyborów władz organizacji samorządowych i zaproponować inną metodę poboru składek […].
Wiktionary
czas. doprecyzowywać ndk.
Wiktionary
określać coś bardziej szczegółowo; uściślać, uszczegóławiać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. doprecyzować)
(1.1) sprawiać, że coś wyrażone jest dokładniej, niż wcześniej
Wiktionary
(1.1) Towarzystwa ubezpieczeniowe nie mają prawa doprecyzowywać umowy obowiązkowego ubezpieczenia.
Wiktionary
czas. doprecyzować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. zaproszenie kogoś dodatkowo
(1.2) pot. uzyskanie czegoś po długich, usilnych prośbach
Wiktionary
rzecz. prośba ż., proszenie n., dopraszanie n., napraszanie n., naproszenie n., naspraszanie n., odpraszanie n., odproszenie n., ponaspraszanie n., poproszenie n., pospraszanie n., powypraszanie n., pozapraszanie n., przepraszanie n., przeproszenie n., spraszanie n., sproszenie n., upraszanie n., uproszenie n., wproszenie n., wpraszanie n., wypraszanie n., wyproszenie n., zapraszanie n., zaproszenie n.
czas. prosić ndk., dopraszać ndk., doprosić dk., napraszać się ndk., naprosić dk., naspraszać dk., odpraszać ndk., odprosić dk., ponaspraszać dk., poprosić dk., pospraszać dk., powypraszać dk., pozapraszać dk., przepraszać ndk., przeprosić dk., spraszać ndk., sprosić dk., upraszać ndk., uprosić dk., wpraszać się ndk., wprosić się dk., wypraszać ndk., wyprosić dk., zapraszać ndk., zaprosić dk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. doprowadzić)
(1.1) przywodzić kogoś/coś w określone miejsce
(1.2) powodować jakiś stan
(1.3) umożliwiać dostęp czegoś do jakiegoś miejsca
Wiktionary
(1.1) Doprowadzał mnie do przejścia, później zawsze musiałam iść sama.
(1.2) Doprowadzasz mnie do szału! Nie mogłabyś choć raz być zwyczajnie cicho?!
(1.2) Ucz się pilnie i na bieżąco. Nie doprowadzaj się do sytuacji, gdy musisz nadrabiać lekcje.
(1.2) Zawsze należy gotować masę mieszając, by nie doprowadzać do powstawania grudek.
(1.2) Alkohol i narkotyki doprowadzają ludzi do przepaści.
(1.3) Właśnie u nas na wsi doprowadzają telewizję.
Wiktionary
IPA: ˌdɔprɔˈvad͡zat͡ɕ, AS: doprovaʒać
Wiktionary
rzecz. doprowadzanie, doprowadzenie
czas. doprowadzić dk.
Wiktionary
doprowadzający wodę kanał lub rurociąg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|doprowadzać.
Wiktionary
czas. doprowadzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|doprowadzić.
Wiktionary
czas. doprowadzić, doprowadzać
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. doprowadzać)
(1.1) dokonany od|doprowadzać.
Wiktionary
(1.1) Musiałem odkręcić kranik, żeby doprowadzić paliwo.
Wiktionary
IPA: ˌdɔprɔˈvad͡ʑit͡ɕ, AS: doprovaʒ́ić
Wiktionary
czas. doprowadzać
rzecz. doprowadzenie n.
Wiktionary
dawniej:
1. domknąć, docisnąć;
2. dotrzeć, dojść
SJP.pl
prząść do końca lub do pewnego miejsca; doprzędywać
SJP.pl
prząść do końca lub do pewnego miejsca; doprzędać
SJP.pl
dołączenie do zaprzęgu dodatkowego zwierzęcia; doprzężenie, przyprzążka
SJP.pl
1. pukając w coś, spowodować, aby zbliżyło się to do czegoś innego;
2. dopukać się -
a) przywołać kogoś do okna, drzwi itp. pukaniem; dostukać się;
b) nawiązać z kimś kontakt dzięki uporczywym działaniom;
c) wpłynąć na czyjeś emocje dzięki uporczywym staraniom
SJP.pl
1. pukając w coś, powodować, aby zbliżyło się to do czegoś innego;
2. dopukiwać się -
a) przywoływać kogoś do okna, drzwi itp. pukaniem; dostukiwać się;
b) próbować nawiązać z kimś kontakt dzięki uporczywym działaniom;
c) próbować wpłynąć na czyjeś emocje dzięki uporczywym staraniom
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dopuszczać)
(1.1) dokonany od|dopuszczać.
Wiktionary
(1.1) W przypadku, kiedy policjant posiada widoczny tatuaż, przełożony może nie dopuścić go do pełnienia służby lub może odsunąć od jej pełnienia.
Wiktionary
IPA: dɔˈpuɕt͡ɕit͡ɕ, AS: dopuśćić
Wiktionary
rzecz. dopust m., dopuszczalność ż., dopuszczanie n., dopuszczenie n.
czas. puszczać, dopuszczać ndk.
przym. dopuszczalny
przysł. dopuszczalnie
Wiktionary
nieszczęście, zrządzenie losu lub Boga
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. dopuścić)
(1.1) pozwalać zbliżyć się do kogoś lub czegoś
(1.2) uznawać coś za możliwe
(1.3) zootechn. doprowadzać samca do samicy w celu rozrodu
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dopuścić)
(2.1) przystawać, zgadzać się na coś, nie przeszkadzać czemuś
czasownik zwrotny niedokonany dopuszczać się (dk. dopuścić się)
(3.1) robić coś, zwykle nielegalnego
Wiktionary
(1.1) Cały czas rozmawia, nie dopuszcza nikogo do telefonu.
(1.2) Przepisy krajowe, które dopuszczają rozwiązanie stosunku pracy z powodu osiągnięcia przez pracownika wieku emerytalnego, nie są sprzeczne z prawem unijnym.
Wiktionary
rzecz. dopuszczający mrz., dopust m., dopuszczanie n., dopuszczenie n., dopuszczalność ż., puścizna ż., spuścizna ż.
czas. dopuścić, popuścić dk., puszczać ndk., puścić dk.
przym. dopuszczalny, niedopuszczalny
Wiktionary
(1.2) przewidywać, przypuszczać
(2.1) przyzwalać, zezwalać, pozwalać
(3.1) popełniać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urz. eduk. druga po najniższej ocena szkolna, stopień dopuszczający
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy czynny od: dopuszczać
Wiktionary
czas. dopuszczać ndk.
rzecz. dopuszczalność ż.
przysł. dopuszczająco
Wiktionary
(1.1) skr. dop.; symbol. 2
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) warunkowe dozwolenie
Wiktionary
Akceptowalność, akceptabilność – termin odnoszący się do wypowiedzeń, oznaczający zgodność danego wypowiedzenia z poczuciem językowym odbiorców komunikatu, inaczej jego sensowność. Brak elementu akceptowalności w komunikacie językowym nie oznacza jego niegramatyczności. Twórcą koncepcji akceptowalności jest Noam Chomsky.
Wikipedia
(1.1) Pojęcie akceptowalności należy odróżnić od normatywnych koncepcji dopuszczalności (…).
Wiktionary
rzecz. dopuszczający mrz., dopuszczanie, dopuszczenie
czas. dopuszczać, dopuścić
przym. dopuszczalny
przysł. dopuszczalnie
Wiktionary
dozwolony, tolerowany w jakiejś sytuacji pod jakimś warunkiem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dozwolony, tolerowany w jakiejś sytuacji pod jakimś warunkiem
Wiktionary
(1.1) Szczegółowe zadania spoczywające na tej organizacji to ustalanie dopuszczalnych norm naświetlania, wykrywanie promieniowania oraz doskonalenie metod ochrony.
Wiktionary
IPA: ˌdɔpuʃˈt͡ʃalnɨ, AS: dopuščalny
Wiktionary
rzecz. dopuszczalność ż., dopust m., dopuszczenie n.
czas. dopuszczać ndk., dopuścić dk.
przysł. dopuszczalnie
Wiktionary
(1.1) dozwolony, tolerowany, akceptowalny, do pomyślenia, do przyjęcia, do zniesienia, dość dobry, jaki taki, pot. może być, przest. możebny, możliwy, pot. ujdzie, względny, znośny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dopuszczać.
Wiktionary
czas. dopuszczać, puszczać, dopuścić
rzecz. dopuszczalność ż., puścizna ż., spuścizna ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dopuścić.
Wiktionary
czas. dopuścić, dopuszczać, puszczać
przym. dopuszczalny
rzecz. dopuszczalność ż., puścizna ż., spuścizna ż.
Wiktionary
1. dokończyć zadawanie pytań; zapytać dodatkowo;
2. rzadko: wypytać kogoś, chcąc się czegoś dowiedzieć; dopytać się;
3. dopytać się - usilnie pytając, dowiedzieć się czegoś; wywiedzieć się
SJP.pl
potocznie: dodatkowy egzamin ustny, zwykle na uczelni
SJP.pl
1. dokańczać zadawanie pytań; pytać dodatkowo;
2. wypytywać kogoś, chcąc się czegoś dowiedzieć; dopytywać się;
3. dopytywać się - usilnie pytając, dowiedzieć się czegoś; dopytywać
SJP.pl
potocznie: osoba wnikliwie pytająca o wszystkie szczegóły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dopytywać.
Wiktionary
rzecz. niedopytywanie n.
czas. dopytywać ndk.
Wiktionary
skrót od: dopływ
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dopłacić.
Wiktionary
czas. dopłacić
rzecz. dopłata ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. dopłacać)
(1.1) dokonany od|dopłacać.
Wiktionary
(1.1) Miasto dopłaci również do budowy sali gimnastycznej w Rdzawce.
Wiktionary
IPA: dɔˈpwat͡ɕit͡ɕ, AS: dopu̯aćić
Wiktionary
rzecz. dopłacenie n., dopłata ż.
Wiktionary
kwota do dopłacenia; dopłacenie do czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uiszczenie dodatkowej opłaty, dopłacenie
(1.2) dodatkowo opłacona kwota
Wiktionary
Dopłata – uzupełnienie sumy, zapłata brakującej należności lub długu.
W polskim Kodeksie spółek handlowych nazwą „dopłata” określa się przewidzianą wyłącznie dla spółek z ograniczoną odpowiedzialnością (a niedostępną dla spółek akcyjnych) formę dodatkowego finansowania tych spółek przez wspólników. Zasady wnoszenia dopłat do spółki oraz ich zwrotu wspólnikom opisane są zasadniczo w art. 177–179 ksh (w Rozdziale 2 – „Prawa i obowiązki wspólników”) oraz mogą być uszczegółowione w umowie spółki.
Wikipedia
rzecz. dopłacenie n., dopłacanie n., opłata ż., zapłata ż., wpłata ż., wypłata ż., spłata ż.
czas. dopłacić dk., dopłacać ndk., płacić ndk., zapłacić dk., wpłacić dk., wpłacać ndk., wypłacić dk., wypłacać ndk., spłacić dk., spłacać ndk.
Wiktionary
(1.1) dopłacenie
Wiktionary
1. płynąc, dotrzeć gdzieś;
2. przemieszczając się w jakimś kierunku, dotrzeć gdzieś
SJP.pl
1. docieranie cieczy, energii itp. do określonego miejsca, np. dopływ krwi do mózgu;
2. rzeka, która uchodzi do innej rzeki lub jeziora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czynność docierania cieczy, energii itp. do określonego miejsca
(1.2) geogr. hydrol. rzeka, która uchodzi do innej rzeki lub jeziora
Wiktionary
Dopływ – rzeka lub mniejszy ciek, który nie uchodzi bezpośrednio do zbiornika wodnego (morza, jeziora), ale do innego cieku (będącego recypientem tego dopływu). W zależności od tego, z której strony brzegu rzeki (patrząc od źródła) dopływ łączy się z nią, wyróżnia się dopływy lewe i prawe. Ponadto dopływy mogą mieć własne dopływy – tworząc w ten sposób hierarchię sieci rzecznej: rzeka główna, dopływy pierwszego stopnia, drugiego, trzeciego, itd.
Zobacz też: dorzecze.
Wikipedia
(1.1) Zakład energetyczny powinien gwarantować nieprzerwany dopływ energii do gospodarstw domowych.
(1.1) Nie ma to jak stały dopływ gotówki.
(1.2) Stobrawa jest lewym dopływem Odry.
Wiktionary
IPA: ˈdɔpwɨf, AS: dopu̯yf
Wiktionary
rzecz. pływanie n., płynięcie n., dopływanie n., pływalnia ż.
czas. pływać, dopływać
przym. dopływowy
przysł. dopływowo
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dopłynąć)
(1.1) płynąc, osiągać cel
(1.2) o cieczy, gazie: docierać do określonego miejsca
Wiktionary
(1.1) Dopływając do Gdyni, nie zużyli nawet połowy paliwa.
Wiktionary
rzecz. dopływ mrz., dopłynięcie n., dopływanie n.
czas. dopłynąć dk.
przym. dopływowy
Wiktionary
związany z dopływem
SJP.pl
członek starożytnego plemienia greckiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek starożytnego plemięemienia greckiego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Lud Dorów z Dorydy wyruszył na podbój Peloponezu.
Wiktionary
przym. dorycki
rzecz. dorycki mrz., Doryda ż.
Wiktionary
członek starożytnego plemienia greckiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|ż., poufała forma imienia Dorota
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Dorka.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Dorota ż.
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|Dorota.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Dorota.
źródła.
== Dora (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Dora.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż. Dora
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Dorota ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Dorka.
Wiktionary
1. robić coś dodatkowego lub brakującego;
2. potocznie: zarabiać dodatkowo;
3. przenośnie: wymyślać coś dla uzasadnienia czegoś
SJP.pl
potocznie:
1. osoba, która coś dorabia;
2. osoba zarabiająca więcej pieniędzy dzięki dodatkowej pracy
SJP.pl
potocznie:
1. kobieta, która coś dorabia;
2. kobieta zarabiająca więcej pieniędzy dzięki dodatkowej pracy
SJP.pl
ryba okoniokształtna z rodziny prażmowatych, występująca w Morzu Śródziemnym i we wschodnim Atlantyku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. srebrzysta ryba morska z pasami na bokach;
Wiktionary
Dorada, sparus złotogłowy (Sparus aurata) – gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny prażmowatych (Sparidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Sparus.
Wikipedia
IPA: dɔˈrada, AS: dorada
Wiktionary
1. ten, kto doradza, udziela porad;
2. człowiek lub czynnik wpływający na kogoś pozytywnie lub negatywnie;
3. osoba udzielająca fachowych porad z danej dziedziny za opłatą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba udzielająca porad
(1.2) ktoś wywierający wpływ
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Prezydent nominował swoich doradców.
Wiktionary
rzecz. doradztwo n., doradzanie n., doradzenie n.
:: fż. doradczyni ż.
czas. radzić, doradzać ndk., doradzić dk.
przym. doradczy, radcowski
Wiktionary
służący radą, doradzający
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) udzielający rad, służący radą
Wiktionary
rzecz. doradca mos., doradczyni ż.
czas. doradzać ndk., doradzić dk.
Wiktionary
(1.1) konsultacyjny, konsultatywny
Wiktionary
kobieta, która doradza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta udzielająca porad
Wiktionary
rzecz. doradztwo n.
:: fm. doradca m.
czas. radzić, doradzać ndk., doradzić dk.
przym. doradczy, radcowski
Wiktionary
(1.1) konsultantka
Wiktionary
ryba okoniokształtna z rodziny prażmowatych, występująca w Morzu Śródziemnym i we wschodnim Atlantyku
SJP.pl
mówić komuś, co byłoby dla niego dobrze zrobić; radzić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. doradzić)
(1.1) udzielać rad, wskazywać wyjście z sytuacji
Wiktionary
rzecz. doradzenie n., doradzanie n., radna ż., doradca mos., doradczyni ż., doradztwo n., radca mos.
czas. doradzić dk.
przym. doradczy, radcowski, radziecki
Wiktionary
(1.1) radzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dawanie rad
Wiktionary
(1.1) Po wygaśnięciu urzędu zajmował się doradzaniem w sprawach czynszowych.
Wiktionary
rzecz. doradca mos., doradztwo n., doradzenie n., radca mos.
czas. doradzać ndk., doradzić dk.
przym. radcowski, radziecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) danie rady
Wiktionary
(1.1) Poproś panią w aptece o doradzenie ci, które witaminy są lepsze.
Wiktionary
rzecz. doradca mos., doradzanie n., doradztwo n., radca mos.
czas. doradzać ndk., doradzić dk.
przym. radcowski, radziecki
Wiktionary
powiedzieć komuś, co byłoby dla niego dobrze zrobić; poradzić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. doradzać)
(1.1) dokonany od|doradzać.
Wiktionary
rzecz. radna ż., radca mos., doradzanie n., doradzenie n., rada ż., doradca m., doradczyni ż.
czas. doradzać ndk., radzić ndk.
przym. radcowski, radziecki, doradczy
Wiktionary
udzielanie fachowych porad, zwłaszcza prawnych i ekonomicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) udzielanie porad
(1.2) przest. funkcja doradcy
Wiktionary
(1.1) Nasi specjaliści od trzody chlewnej świadczą doradztwo od żywienia zwierząt po zarządzanie stadem.
Wiktionary
rzecz. doradca mos., doradzanie n., doradzenie n., doradczyni ż.
czas. doradzać ndk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dorosnąć, doróść)
(1.1) rosnąc, osiągać właściwy wzrost lub wysokość
(1.2) stawać się dorosłym; zbliżać się do pełnoletniości
(1.3) osiągać odpowiedni poziom rozwoju
Wiktionary
(1.1) Nasz szczeniak już dorasta, więc trzeba kupić mu obrożę.
(1.2) Znam Albańczyka, który dorastał w Danii.
(1.3) Przecież ludzie czasem dorastają do zadań, które są im postawione!
Wiktionary
rzecz. dorastanie n., dorosły mos., dorosłość ż.
przym. dorastający, dorosły
czas. dorosnąć, rosnąć, postawić
Wiktionary
(1.1) rosnąć, rozwijać się, wzrastać
(1.2) dojrzewać
(1.3) dorównywać
Wiktionary
prawie dorosły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) prawie dorosły
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy od: dorastać
Wiktionary
rzecz. dorosły mos., dorosła ż., dorastanie n., dorośnięcie n.
przym. dorosły
czas. dorastać ndk., dorosnąć dk., doróść dk.
Wiktionary
[czytaj: doRAti] nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) książk. bez przygotowania, na potrzebę chwili; natychmiast
Wiktionary
IPA: dɔˈraʑɲɛ, AS: doraźńe
Wiktionary
przym. doraźny
rzecz. doraźność ż.
Wiktionary
→ doraźny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego co doraźne
Wiktionary
przym. doraźny
przysł. doraźnie
Wiktionary
zastosowany okolicznościowo; natychmiastowy, dorywczy, okolicznościowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zadowalający w danym momencie, zastosowany okolicznościowo, wynikający z potrzeby chwili
Wiktionary
(1.1) Bank dla doraźnej korzyści raczej zrujnuje przedsiębiorstwo, które kredytuje, niż wesprze je w trudnym okresie, licząc na przyszłe korzyści.
Wiktionary
rzecz. doraźność ż., raz mrz.
przysł. doraźnie
licz. raz
przym. raźny
Wiktionary
(1.1) tymczasowy
Wiktionary
[czytaj: dorDOŃ] rzeka we Francji
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Holandii
SJP.pl
Dordrecht – miasto i gmina w zachodniej Holandii, w prowincji Holandia Południowa, w delcie Renu i Mozy, na południowy wschód od Rotterdamu. Liczy 113 381 mieszkańców (2012) i tym samym stanowi trzecie co do wielkości miasto w tej prowincji, po Rotterdamie i Hadze.
W mieście znajdują się stacje kolejowe Dordrecht, Dordrecht Stadspolders oraz Dordrecht Zuid.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. dojrzałość
Wiktionary
IPA: dɔˈrd͡zawɔɕt͡ɕ, AS: dorʒau̯ość
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) zardzewieć do końca
Wiktionary
(1.1) A może po latach zbutwieje stylisko i łopata padnie na swą metalową twarz, aby leżąc w dzikiej trawie dordzewieć do końca?
Wiktionary
IPA: dɔˈrd͡zɛvʲjɛ̇t͡ɕ, AS: dorʒevʹi ̯ėć
Wiktionary
rzecz. dordzewienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dordzewieć.
Wiktionary
IPA: ˌdɔrd͡zɛˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: dorʒevʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. dordzewieć
Wiktionary
oddawać coś do rąk, przynosić na miejsce przeznaczenia; dostarczać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. doręczyć)
(1.1) dostarczać do kogoś i oddawać do jego rąk; przekazywać osobiście
Wiktionary
rzecz. doręczanie n., doręczyciel mos.
czas. doręczyć dk.
Wiktionary
(1.1) dostarczać
Wiktionary
taki, który jest możliwy do doręczenia, dostarczenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|doręczać.
Wiktionary
czas. doręczać ndk.
rzecz. doręczyciel mos., doręczenie n.
Wiktionary
część wiosła pomiędzy rączką a miejscem umocowania
SJP.pl
dawniej:
1. książka podręczna;
2. notes, notatnik;
3. księga urzędowa do wpisywania numerów dokumentów
SJP.pl
przeznaczony do trzymania w ręce
SJP.pl
oddać coś do rąk; przynieść na miejsce przeznaczenia; dostarczyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. doręczać)
(1.1) dostarczyć do kogoś i oddać do jego rąk; przekazać osobiście
Wiktionary
rzecz. doręczenie n., doręczyciel mos.
czas. doręczać
Wiktionary
ten, kto coś dostarcza; dostawca; oddawca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. osoba doręczająca przesyłkę
(1.2) urz. listonosz
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten doręczyciel jest godny zaufania.
(1.2) Pracował na stanowisku doręczyciela, ale awansował i teraz pracuje w kadrach.
(1.2) Jest to dziwne, ale przesyłkę, którą doręczyciel ma prawo wydać tej osobie, którą zastanie w mieszkaniu, urzędniczka w okienku pocztowym może oddać jedynie osobie wskazanej na kopercie.
Wiktionary
IPA: ˌdɔrɛ̃n͇ˈt͡ʃɨt͡ɕɛl, AS: dorẽṇčyćel
Wiktionary
rzecz. doręczenie n., doręczanie n.
:: fż. doręczycielka ż.
czas. doręczać ndk., doręczyć dk.
Wiktionary
(1.1) oddawca
(1.2) listonosz
Wiktionary
listonoszka; kobieta, która doręcza coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. forma żeńska od: doręczyciel
(1.2) urz. forma żeńska od: doręczyciel (listonosz)
Wiktionary
(1.1) Czy ty zawsze musisz być doręczycielką złych wieści?
(1.2) Na nieprawidłowości w pracy doręczycielki zwrócił uwagę klient Poczty Polskiej, który nie doczekał się przekazu pieniężnego.
Wiktionary
IPA: ˌdɔrɛ̃n͇t͡ʃɨˈt͡ɕɛlka, AS: dorẽṇčyćelka
Wiktionary
zob. doręczyciel.
Wiktionary
(1.1) oddawczyni
(1.2) listonoszka
Wiktionary
zredagować coś dodatkowo, do końca
SJP.pl
doprowadzać redakcję czegoś do końca
SJP.pl
dokładnie wyregulować
SJP.pl
regulować ostatecznie, dokładnie
SJP.pl
zdrobnienie od: Izydor, Teodor (imiona męskie)
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) meteorol. geogr. nazwa huraganu wiejącego nad Atlantykiem w roku 2019
Wiktionary
Dorian – imię męskie pochodzenia greckiego. Użył go Oscar Wilde w swojej powieści The Picture of Dorian Gray (Portret Doriana Graya). Wywodzi się od nazwy plemienia greckiego – Dorów. W greckiej mitologii Dorowie pochodzą od jednego z herosów: Heraklesa.
Dorian imieniny obchodzi 22 stycznia oraz 22 maja.
Wikipedia
(1.1) Nazywam się Dorian Kraj i pochodzę z Zagłębia.
(2.1) Huragan Dorian ma już czwartą kategorię, zmierza w kierunku Bahamów.
Wiktionary
IPA: ˈdɔrʲjãn, AS: dorʹi ̯ãn
Wiktionary
rzecz. Dorianek mos.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Dorianek
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Dorian
Wiktionary
(1.1) Odbierz Dorianka z przedszkola.
Wiktionary
rzecz. Dorian mos.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Doriany lub z nią związany
SJP.pl
Dorian z małżonką; Dorianowie
SJP.pl
Dorian z małżonką; Dorianostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Doriana (Doriany) lub z nim (z nią) związany
SJP.pl
obce imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Izydor, Teodor (imiona męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poufale Dorota
Wiktionary
Dorka (ros. Дорка) – wieś w Rosji, w rejonie czerepowieckim obwodu wołogodzkiego. W 2010 liczyła 11 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Dora.
Wiktionary
zwierzę, gatunek gazeli, żyje w Afryce
SJP.pl
Gazela pustynna, dawniej: gazela dorkas (Gazella dorcas) – ssak z rodziny wołowatych.
Wikipedia
brytyjska rasa kur
SJP.pl
Dorking – miasto w Wielkiej Brytanii, w Anglii, w regionie South East England, w hrabstwie Surrey, położone nad rzeką Mole. W 2001 r. miasto to zamieszkiwało 17 000 osób.
Miejsce śmierci Mariana Hemara.
Wikipedia
1. luksusowa, co najmniej czterokonna kareta podróżna, umożliwiająca pasażerom spanie w czasie jazdy;
2. dawniej: kolczyk niewymagający zdejmowania na noc
SJP.pl
Dormeza, leżajka (fr. dormeuse – kanapka, leżanka) – kryty powóz, rodzaj karety, służący do odbywania dalszych podróży i przystosowany do spania w czasie jazdy. Używany w XIX-wiecznej Francji.
Wikipedia
1. luksusowa, co najmniej czterokonna kareta podróżna, umożliwiająca pasażerom spanie w czasie jazdy;
2. dawniej: kolczyk niewymagający zdejmowania na noc
SJP.pl
sala sypialna w klasztorach, konwiktach lub zakładach wychowawczych; dormitorium
SJP.pl
Dormitorium (łac. dormitorium – sypialnia) – wspólna sypialnia. Od łacińskiego dormire, spać.
Nazwa początkowo oznaczała wspólną wielką sypialnię zakonników w klasztorze (również na zamkach krzyżackich). Była położona nad kapitularzem. Ze znajdującej się na piętrze sypialni prowadziły schody na parter, tuż przy wejściu do kościoła. Tak więc wprost z niej, zaraz po przebudzeniu, schodzono do kościoła na modlitwy i śpiewy. Łoża były przegradzane między sobą niskimi ściankami drewnianymi. Zwyczaj wspólnego spania mnichów zniósł papież Benedykt XII (I połowa XIV w.). Później dormitoria zastąpiono celami.
Wikipedia
sala sypialna w klasztorach, konwiktach lub zakładach wychowawczych; dormitarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sala sypialna w klasztorze, konwikcie albo w zakładzie wychowawczym
Wiktionary
Dormitorium (łac. dormitorium – sypialnia) – wspólna sypialnia. Od łacińskiego dormire, spać.
Nazwa początkowo oznaczała wspólną wielką sypialnię zakonników w klasztorze (również na zamkach krzyżackich). Była położona nad kapitularzem. Ze znajdującej się na piętrze sypialni prowadziły schody na parter, tuż przy wejściu do kościoła. Tak więc wprost z niej, zaraz po przebudzeniu, schodzono do kościoła na modlitwy i śpiewy. Łoża były przegradzane między sobą niskimi ściankami drewnianymi. Zwyczaj wspólnego spania mnichów zniósł papież Benedykt XII (I połowa XIV w.). Później dormitoria zastąpiono celami.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Dormowo (pol. hist. Durmowo) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Międzychód.
Wikipedia
1. chwytak do mocowania podczas obróbki wyrobów mających centralny otwór; imadło, obejma;
2. cylinder, na którym obrabia się wyroby z gumy;
3. trzpień z hartowanej stali używany w hutnictwie; przecinak, wybijak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. wybijak
Wiktionary
Niemcy:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Dorn.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|wybijak.
źródła.
== dorn (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) cierń, kolec
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Dorn.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|wybijak.
źródła.
== dorn (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) cierń, kolec
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
niemiecki samolot bombowy z początku lat trzydziestych
SJP.pl
Dornier-Werke GmbH – niemiecka wytwórnia lotnicza założona we Friedrichshafen w 1922 roku przez Claude Dorniera.
Od chwili założenia do dziś wytwórnia skonstruowała wiele maszyn zarówno dla celów wojskowych, jak i na rynek cywilny.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. to, czego się ktoś dorobił; majątek, mienie;
2. ogół dzieł uczonego, pisarza, artysty itp.;
3. ogół osiągnięć w jakiejś dziedzinie;
4. zdobywanie, gromadzenie majątku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) to, czego ktoś się dorobił
(1.2) ogół twórczości określonego uczonego, pisarza, artysty itp.
(1.3) ogół osiągnięć w jakiejś dziedzinie
(1.4) dorabianie się, zdobywanie majątku
Wiktionary
(1.1) Małżonkowie mogą w umowie majątkowej zmienić lub uchylić ustawowy ustrój wspólności dorobków.
(1.2) Charakteryzując cechy sztuki awangardowej, nie możemy zapominać o świadomym odrzuceniu dorobku pokoleń artystów.
(1.3) Kreacjoniści ignorują dorobek współczesnej paleoantropologii.
Wiktionary
rzecz. dorobnik mos., dorobkiewicz mos.
czas. dorobić dk., dorabiać ndk.
Wiktionary
1. zrobić coś dodatkowego lub brakującego;
2. potocznie: zarobić dodatkowo;
3. przenośnie: wymyślić coś dla uzasadnienia czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dorabiać)
(1.1) dokonany od|dorabiać.
Wiktionary
IPA: dɔˈrɔbʲit͡ɕ, AS: dorobʹić
Wiktionary
czas. robić
rzecz. dorobienie n., dorobek mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dorobić.
Wiktionary
czas. dorobić
Wiktionary
1. zrobić coś dodatkowego lub brakującego;
2. potocznie: zarobić dodatkowo;
3. przenośnie: wymyślić coś dla uzasadnienia czegoś
SJP.pl
1. dorobienie czegoś;
2. element dorobiony
SJP.pl
człowiek, który dorobił się majątku niekoniecznie ciężką pracą, lecz wykorzystując koneksje, układy, starający się naśladować zamożne warstwy społeczeństwa; parweniusz; nuworysz; nowobogacki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. osoba bogata lub o wysokiej pozycji społecznej osiągniętej z wykorzystaniem sprzyjających okoliczności
Wiktionary
(1.1) Sztuka, napisana z dużym humorem i wdziękiem, opowiada o perypetiach młodego szlachcica starającego się o rękę córki tytułowego dorobkiewicza, ten jednak usiłuje wydać ją za księcia.
Wiktionary
rzecz. dorobek mrz., dorobkiewiczostwo n., dorobnik mos.
przym. dorobkiewiczowski
Wiktionary
(1.1) nowobogacki, nuworysz, parweniusz; daw. dorobnik
Wiktionary
pogardliwie: dążenie do wzbogacenia się
SJP.pl
przestarzale: pochodzący z dorobku, wzbogacony przez dorobek, nabyty pracą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. dorobkiewicz
Wiktionary
rzecz. dorobek m., dorobkiewicz m.
czas. dorobić się dk.
Wiktionary
zdrobnienie od: Dorota (imię żeńskie)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Doroty lub z nią związany
SJP.pl
przysłówek
(1.1) każdego roku
Wiktionary
(1.1) Filateliści zwykli dorocznie spotykać się w Chorzowie.
Wiktionary
przym. doroczny
rzecz. rocznik mrz.
Wiktionary
(1.1) corocznie, rok w rok, rokrocznie
Wiktionary
odbywający się raz w roku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się każdego roku
Wiktionary
(1.1) Spotykali się na dorocznym święcie nadleśnictwa.
Wiktionary
rzecz. rok mrz., roczek mrz., rocznik mrz.
przym. roczny
przysł. dorocznie, rocznie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dorodnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dorodny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dorodne; cecha tych, którzy są dorodni
Wiktionary
przym. dorodny
przysł. dorodnie
Wiktionary
wyróżniający się zdrowym, ładnym wyglądem, np. dorodne owoce
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyróżniający się pięknym, zdrowym wyglądem, urodziwy, przystojny i postawny
(1.2) o roślinach, owocach: zdrowy i dojrzały
Wiktionary
(1.2) W ogrodzie rosło kilka dorodnych fig.
Wiktionary
rzecz. dorodność ż.
przysł. dorodnie
Wiktionary
(1.1) poet. hoży
Wiktionary
wieś w województwie lubelskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś we wschodniej Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim;
Wiktionary
Dorohusk (dawniej także Drohiczyn chełmski) – wieś w Polsce położona w Obniżeniu Dubieńskim, w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Dorohusk. Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 816.
Wieś leży przy granicy z Ukrainą przebiegającej na rzece Bug. W sąsiedztwie wsi znajduje się drogowe i kolejowe przejście graniczne Dorohusk-Jagodzin.
Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Jana Nepomucena.
Wikipedia
(1.1) Rolnik z blokady Dorohuska dostaje pogróżki.
Wiktionary
rzecz. dorohuszczanin mos., dorohuszczanka ż.
przym. dorohuski
Wiktionary
→ Dorohusk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Dorohuska, związany z Dorohuskiem
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla Dorohuska lub dorohuszczan, mający cechy lub właściwości przypisywane Dorohuskowi lub dorohuszczanom
Wiktionary
(1.1) Tyle czasu zajęło wykwalifikowanym policjantom sprawdzenie wszystkich zakamarków dorohuskiego przejścia.
Wiktionary
rzecz. Dorohusk mrz., dorohuszczanin mos., dorohuszczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Dorohuska (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Dorohuska (wsi w Polsce)
SJP.pl
dorosnąć;
1. osiągnąć odpowiednio duży wzrost;
2. dogonić kogoś pod względem umiejętności, osiągnąć ten sam poziom, dorównać komuś;
3. osiągnąć odpowiedni wiek; stać się dorosłym
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. dorastać)
(1.1) dokonany od|dorastać.
Wiktionary
przym. dorastający
czas. dorosnąć
Wiktionary
(1.1) war. dorosnąć
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dorośle
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dorosły
SJP.pl
doróść;
1. osiągnąć odpowiednio duży wzrost;
2. dogonić kogoś pod względem umiejętności, osiągnąć ten sam poziom, dorównać komuś;
3. osiągnąć odpowiedni wiek; stać się dorosłym
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. dorastać)
(1.1) osiągnąć odpowiednio duży wzrost, wielkość
(1.2) osiągnąć odpowiedni wiek; stać się dorosłym
(1.3) przen. dogonić kogoś pod względem umiejętności, osiągnąć ten sam poziom, dorównać komuś
Wiktionary
(1.1) Kupiliśmy pieska rasy labrador, teraz waży 10 kg, ale jak dorośnie, to będzie miał ponad 30.
Wiktionary
rzecz. dorosły mos., dorosła ż., dorastanie n., dorośnięcie n., dorosłość ż.
przym. dorosły, dorastający, niedorosły
ims. dorastający
czas. rosnąć, dorastać ndk., doróść dk.
Wiktionary
(1.1-3) war. doróść
Wiktionary
doróść;
1. osiągnąć odpowiednio duży wzrost;
2. dogonić kogoś pod względem umiejętności, osiągnąć ten sam poziom, dorównać komuś;
3. osiągnąć odpowiedni wiek; stać się dorosłym
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko, np. Witold Doroszewski (1899-1976), polski językoznawca, redaktor Słownika języka polskiego
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
kobieta pełnoletnia
SJP.pl
zbiór cech fizycznych, psychicznych i określonych prawnie, które umożliwiają człowiekowi określone działania, dają pewne prawa i obowiązki; pełnoletniość, pełnoletność, dojrzałość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co dorosłe
Wiktionary
Dorosłość – określenie stanu dojrzałości fizycznej (w biologii odnosi się do organizmu), zwykle człowieka (mężczyzny lub kobiety), który nie jest dzieckiem.
Uzyskanie pełnoletniości jest momentem formalnie oznaczającym dorosłość (mylnie utożsamianą z dojrzałością).
Wikipedia
rzecz. dorosły m., dorastanie n., dorośnięcie n.
czas. dorastać ndk., dorosnąć dk.
przym. dorosły, niedorosły
przysł. dorośle
Wiktionary
1. o ludziach i zwierzętach: taki, który osiągnął odpowiedni wiek i stopień rozwoju; pełnoletni, dojrzały;
2. charakterystyczny dla dojrzałego człowieka, taki jak u dojrzałego człowieka, np. dorosły pogląd; poważny, przemyślany, rzeczowy, pragmatyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o człowieku lub zwierzęciu: będący w wieku, w którym przeciętny organizm ma zdolność rozrodu, lub starszym
(1.2) praw. o człowieku: w wieku, w którym człowiek ponosi pełną odpowiedzialność za swoje czyny
(1.3) właściwy dorosłemu (1.1,2) człowiekowi lub zwierzęciu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) dorosła (1.1) osoba
Wiktionary
Dorosłość – określenie stanu dojrzałości fizycznej (w biologii odnosi się do organizmu), zwykle człowieka (mężczyzny lub kobiety), który nie jest dzieckiem.
Uzyskanie pełnoletniości jest momentem formalnie oznaczającym dorosłość (mylnie utożsamianą z dojrzałością).
Wikipedia
(1.1) Czy jest karma dla dorosłych psów?
(1.1) W wielu krajach człowiek staje się dorosły po osiągnięciu 18 (= osiemnastu) lat.
(2.1) Do kasyna mogą wejść tylko dorośli.
Wiktionary
IPA: dɔˈrɔswɨ, AS: dorosu̯y
Wiktionary
rzecz. dorosłość ż.
czas. dorastać ndk., dorosnąć dk.
przym. dorastający, niedorosły
Wiktionary
(1.1) dojrzały
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Dorota – imię żeńskie pochodzące z gr. Δωροθέα (gr. δῶρον – dar i θεός – bóg, „dar od boga”). Jego męskim odpowiednikiem jest Doroteusz. W Polsce imię to odnotowano po raz pierwszy w 1385. Znane są też inne formy tego imienia: Dochna, Dora, Doroteja, Dorotka. To samo znaczenie ma złożone z analogicznych członów, tylko w odwrotnej kolejności, imię Teodora (a także imię Mateusz pochodzenia hebrajskiego).
Wikipedia
(1.1) Dorota jest najpiękniejszą dziewczyną na świecie.
(1.1) Pod koniec średniowiecza w Szwecji św. Dorotę dodano jako piętnastą do grona Czternastu Świętych Wspomożycieli.
(1.1) Córka skarży się na zachowanie wychowawczyni, pani Doroty i jej męża.
Wiktionary
IPA: dɔˈrɔta, AS: dorota
Wiktionary
rzecz. Dorocin mrz., dorotanka ż., dorotka ż., Dorotowo n., Dorotów mrz.
:: zdrobn. Dorotka ż., Dorocia ż., Dosia ż., Dora ż.
:: war. Dorotea ż.
:: fm. Doroteusz m.
przym. Dorotowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Dorotka, Dosia, Dora; rzad. war. Dorotea; gw-pl|Górny Śląsk|Dorka.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Doroteusz – imię męskie pochodzenia greckiego, oznaczające „dar od boga”; jego żeńskim odpowiednikiem jest Dorota. To samo znaczenie ma złożone z analogicznych członów, tylko w odwrotnej kolejności, imię Teodor.
Doroteusz imieniny obchodzi: 4 stycznia, 28 marca, 5 czerwca, 9 sierpnia i 9 września.
Wikipedia
Doroteusz z małżonką; Doroteuszowie
SJP.pl
Doroteusz z małżonką; Doroteuszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Doroteusza lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) astr. planetoida o numerze 339 z pasa głównego asteroid;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) planetoida
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Dorotea ż., Dorota ż., Doroteusz m., Dorocin m., dorotanka ż., Dorotka ż.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|Dorothea.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Dorothea
źródła.
== Dorothea (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż. Dorota, Dorotea
(1.2) astr. Dorothea
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌdɔrɔˈtɛa, AS: dorotea
Wiktionary
rzecz. Dorotea ż., Dorota ż., Doroteusz m., Dorocin m., dorotanka ż., Dorotka ż.
Wiktionary
1. roślina z rodziny pryszczyrnicowatych;
2. dawniej: loch więzienny;
3. dawniej: gruba kiszka wieprzowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. imię|polski|ż. Dorota
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Tarłów;
(1.3) geogr. część wsi Piskorzów, w województwie dolnośląskim, w powiecie dzierżoniowskim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na urodzinach u Dorotki podali kluski śląskie.
(1.2) Przejeżdżając przez Dorotkę, widzieliśmy bocianie gniazdo.
Wiktionary
rzecz. Dorothea ż., Dorota ż., Dorotowo n., Dorotów mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.2) wieś
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Dorothea ż., Dorota ż., Dorotowo n., Dorotów mrz.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|Dorota|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zdrobn|Dorota.
* kaszubski: (1.1) Dorotka ż.
źródła.
== Dorotka (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|czeski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
starożytne plemię greckie
SJP.pl
Dorowie – lud grecki mówiący dialektem doryckim, który pod koniec II tysiąclecia p.n.e. zajął Helladę achajską. Pierwotnie, kiedy przebywali w górach Pindos, nazywali się Makednoi, a Dorami – Dorieis – stali się w trakcie inwazji.
Wikipedia
czasownik dokonany (ndk. dorównywać)
(1.1) dokonany od|dorównywać.
Wiktionary
rzecz. dorównywanie n., dorównanie, równanie n.
czas. równać
Wiktionary
lekki pojazd konny, środek transportu miejskiego w XIX wieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) transp. lekki, rekreacyjny pojazd konny, często wynajmowany na przejażdżki;
Wiktionary
Dorożka (potocznie również fiakier, drynda) – lekki, jedno- lub dwukonny, czterokołowy pojazd zaprzęgowy używany do przewozu 1–4 pasażerów, wprowadzony we Francji w latach 40. XVII wieku.
Dorożka wyposażona jest w składany dach nad tylną (pasażerską) częścią, natomiast przednie siedzenie (kozioł), przeznaczone dla stangreta, jest zwykle odkryte. Obecnie dorożka służy do wynajmu (za opłatą) i jest atrakcją turystyczną wielu miast jako element lokalnego folkloru.
Wikipedia
(1.1) Obszarpane dorożki, zaprzągnięte w chude konie, wlokły się leniwie; tramwaje huczały przebiegając; po trotuarach snuli się pospiesznie, gorączkowo ludzie, jak długa, ruchoma wstęga.
Wiktionary
IPA: dɔˈrɔʃka, AS: doroška
Wiktionary
rzecz. dorożkarz mos., dorożkarstwo n.
czas. dorożkować ndk.
przym. dorożkarski
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zajmująca się przewozem osób dorożką
(1.2) daw. żona dorożkarza
Wiktionary
rzecz. dorożkarstwo n.
:: fm. dorożkarz
przym. dorożkarski
czas. dorożkować
Wiktionary
→ dorożkarz; dryndziarski, fiakierski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dorożkarzem, dotyczący dorożkarza
Wiktionary
rzecz. dorożkarka ż., dorożka ż., dorożkarz mos.
czas. dorożkować
Wiktionary
zawód dorożkarza
SJP.pl
właściciel dorożki trudniący się przewożeniem pasażerów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) właściciel dorożki trudniący się zawodowo przewożeniem pasażerów
Wiktionary
(1.1) Odpowiednie warunki pracy dla koni określają także umowy zawierane przez miasto z dorożkarzami.
Wiktionary
IPA: dɔˈrɔʃkaʃ, AS: doroškaš
Wiktionary
rzecz. dorożkarka ż., dorożka ż., dorożkarstwo n.
przym. dorożkarski
czas. dorożkować
Wiktionary
(1.1) dryndziorz, fiakier
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) rzad. powozić dorożką
Wiktionary
(1.1) Do której dorożkują ulicami Krakowa?
Wiktionary
rzecz. dorożka ż., dorożkarka ż., dorożkarstwo n., dorożkarz mos., dorożkowanie n.
przym. dorożkarski
Wiktionary
taki, którego można się dorozumieć (domyślić)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) praw. taki, którego można się domyślić, przypuszczalny
Wiktionary
(1.1) Reasumując, jeżeli pracownik nie podpisał umowy o pracę, ale wykonuje czynności związane ze wskazanym w umowie stanowiskiem, wyraźnie podkreślić należy, iż do zawarcia umowy o pracę doszło, ale w sposób dorozumiany, co jednak nie ma wpływu na ważności takiej umowy.
Wiktionary
czas. rozumieć ndk.
Wiktionary
potocznie: dorozumieć się - domyślić się, odgadnąć, dociec
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
→ Dorpat (dawna nazwa Tartu - miasta w Estonii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dorpatem, dotyczący Dorpatu
Wiktionary
rzecz. Dorpat m.
Wiktionary
dawniej: Tartu - miasto w Estonii
SJP.pl
Tartu (hist. pol., niem. i szw. Dorpat, ros. Дерпт, Dierpt, dawn. ros. Юрьев, Jur´jew) – drugie co do wielkości miasto Estonii, uznawane za intelektualną i kulturalną stolicę kraju. Słynie z uniwersytetu, założonego w 1632 przez króla Szwecji Gustawa II Adolfa. Przez miasto przepływa rzeka Emajõgi, łącząca dwa największe jeziora Estonii (Võrtsjärv i Pejpus). Transport lotniczy obsługuje Port lotniczy Tartu. Tartu jest miastem, w którym znajduje się siedziba sądu najwyższego Estonii.
Wikipedia
rasa owiec domowych pochodząca z RPA, o charakterystycznej czarnej głowie
SJP.pl
Dorper (Ovis Aries) – rasa owiec domowych pochodząca z RPA.
Jest to skrzyżowanie owcy rasy Dorset Horn i Czarnoglowki Perskiej, została opracowana w 1930 roku. Jest owcą, która wykazuje bardzo szybki przyrost masy i doskonałe rozmieszczenie tkanki tłuszczowej. Dzienny przyrost masy jagniąt waha się w granicach 250 – 400g. W dorosłym życiu baran osiąga wagę około 85 – 120 kg a owca 60 -80kg.
Wikipedia
1. znajdujący się na stronie grzbietowej, grzbietowy;
2. spółgłoska dorsalna - spółgłoska, w wymowie której bierze udział grzbiet języka
SJP.pl
hrabstwo w Anglii
SJP.pl
Dorset – hrabstwo ceremonialne i historyczne w południowej Anglii, w regionie South West England, położone nad kanałem La Manche, obejmujące dwie jednostki administracyjne typu unitary authority – Dorset oraz Bournemouth, Christchurch and Poole. Do 2019 roku Dorset pełniło funkcję hrabstwa administracyjnego (niemetropolitalnego), ze stolicą w Dorchester.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. hist. członek plemięemienia, grupy kulturowej zamieszkującej amerykańską Arktykę i Grenlandię przed Innuitami
Wiktionary
drapieżna ryba morska z rodziny dorszowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Gadus|ref=tak., drapieżna ryba morska;
(1.2) kulin. spoż. mięso lub potrawa z dorsza (1.1)
Wiktionary
Dorsz (wątłusz) – nazwa zwyczajowa dorsza atlantyckiego (Gadus morhua) i jego podgatunków: nominatywnego G. m. morhua, żyjącego w Bałtyku dorsza bałtyckiego (G. m. callarias), nazywanego również pomuchlą, oraz dorsza kildyńskiego (G. m. kildinensis).
Wikipedia
(1.1) Jeszcze w tym tygodniu Ministerstwo Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej ma wprowadzić krajowy zakaz połowu dorszy w okresie ochronnym
(1.2) Dziś na kolację będzie filet z dorsza zapiekany z warzywami.
Wiktionary
IPA: dɔrʃ, AS: dorš
Wiktionary
rzecz. dorszowate lm nm.
:: zdrobn. dorszyk mzw.
przym. dorszowy, dorszowaty
Wiktionary
(1.1) pomuchla, wątłusz
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
o cechach dorszokształtnych (rząd ryb)
SJP.pl
Dorszokształtne (Gadiformes) – rząd ryb promieniopłetwych (Actinopterygii), obejmujący wiele szeroko rozprzestrzenionych gatunków o bardzo dużym znaczeniu gospodarczym. Występują na obydwu półkulach. W zapisie kopalnym są znane z morskich pokładów trzeciorzędu.
Wikipedia
o cechach dorszokształtnych (rząd ryb)
SJP.pl
rodzina ryb morskich strefy umiarkowanej i arktycznej, o dużym znaczeniu gospodarczym; wątłuszowate
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. icht. nazwa systematyczna|Gadidae|Rafinesque|ref=tak., rodzina morskich ryb z rzędu dorszokształtnych;
Wiktionary
Dorszowate, wątłuszowate (Gadidae) – rodzina morskich ryb dorszokształtnych (Gadiformes). Obejmuje gatunki o bardzo dużym znaczeniu gospodarczym.
Wikipedia
(1.1) Klasyfikacja dorszowatych pozostaje sporna.
Wiktionary
rzecz. dorsz mzw., dorszyk mzw.
przym. dorszowy
Wiktionary
(1.1) wątłuszowate
Wiktionary
o cechach dorszowatych (wątłuszowatych; rodzina ryb); wątłuszowaty
SJP.pl
przymiotnik od: dorsz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dorszem, dotyczący dorszy lub połowów tych ryb
Wiktionary
rzecz. dorsz mzw., dorszowate nmos.
Wiktionary
1. zdrobnienie od ''dorsz'';
2. dorszyk polarny - ryba z rodziny dorszowatych; sajka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. cuk. tort
Wiktionary
miasto w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w zachodnich Niemczech, największy ośrodek Zagłębia Ruhry;
Wiktionary
Dortmund ['dɔʁtmʊnt] (dolnoniem. Düörpm) – miasto na prawach powiatu położone w zachodniej części Niemiec, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Arnsberg. Pod koniec 2019 roku, z liczbą mieszkańców wynoszącą niecałe 590 tys., Dortmund zajmował dziewiąte miejsce w Niemczech pod względem liczby ludności. Jest największym miastem Zagłębia Ruhry.
Wikipedia
(1.1) Na stronie internetowej Dortmundu wyczytałem, że w mieście istnieje aż sześć browarów.
Wiktionary
IPA: ˈdɔrtmũnt, AS: dortmũnt
Wiktionary
rzecz. dortmundczyk m., dortmundka ż.
przym. dortmundzki
Wiktionary
mieszkaniec Dortmundu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Dortmundu
Wiktionary
(1.1) Jeden z dortmundczyków zginął, pomagając zaatakowanej przez imigrantów kobiecie.
Wiktionary
rzecz. Dortmund m.
:: fż. dortmundka ż.
przym. dortmundzki
Wiktionary
mieszkanka Dortmundu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Dortmundu
Wiktionary
(1.1) Ciemnoskóry napastnik wyrwał dortmundce torebkę i uciekł.
Wiktionary
rzecz. Dortmund m.
:: fm. dortmundczyk mos.
przym. dortmundzki
Wiktionary
przymiotnik od: Dortmund, miasto w Niemczech
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Dortmundu, związany z Dortmundem
Wiktionary
(1.1) Jego ciotka pracuje w jednym z dortmundzkich browarów.
Wiktionary
rzecz. Dortmund mrz., dortmundczyk mos., dortmundka ż.
Wiktionary
dawniej: wspólna sypialnia w zamkniętych zakładach wychowawczych
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Doruchów – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrzeszowskim, w gminie Doruchów, przy drodze wojewódzkiej nr 450 między Grabowem nad Prosną a Wieruszowem.
Siedziba gminy Doruchów. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Doruchów.
Wikipedia
złapać, dopaść kogoś
SJP.pl
1. ryć do określonego miejsca;
2. dokończyć rycie;
3. doryć się - wzmocniona forma od: doryć
SJP.pl
odnoszący się do Dorów, jednego z głównych szczepów starożytnej Grecji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Dorów, jednego z plemiięemion greckich;
(1.2) dotyczący doryckiego porządku architektonicznego;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) dialekt języka greckiego
Wiktionary
(1.2) Klasyczne kolumny doryckie były budowane w starożytnej Grecji.
Wiktionary
rzecz. Dor mos., Doryda ż., Doryjczyk mos., Doryjka ż., Doros mos.
Wiktionary
(1.2) war. doryjski
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. staroż. niewielka kraina położona w Grecji Środkowej w dolinie rzeki Pindos, w starożytności uważana za kolebkę Dorów;
(1.2) geogr. staroż. część starożytnej Grecji obejmująca wyspy Rodos, Kos, część wybrzeża Karii i inne mniejsze wyspy w pobliżu, zasiedlone przez Greków mówiących dialektem doryckim;
(1.3) imię|polski|ż.;
(1.4) mitgr. jedna z oceanid;
(1.5) mitgr. jedna z nereid
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Lud Dorów z Dorydy wyruszył na podbój Peloponezu.
(1.2) Największe polis Dorydy tworzyły związek sześciu miast – heksapolis.
(1.3) Pochodziła z Cypru i miała na imię Doryda.
(1.4) Oceanida Doryda urodziła pięćdziesiąt lub sto nimf morskich.
(1.5) Imieniem Dorydy nazywano jedną z nereid.
Wiktionary
przym. dorycki
rzecz. Dor mos., dorycki mrz.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Dorydy lub z nią związany
SJP.pl
Doryforos, Włócznik (gr. δορυφόρος 'niosący włócznię') – rzeźba Polikleta okresu klasycznego w starożytnej Grecji powstała w latach 450–440 p.n.e.
Poliklet wprowadził do swojego dzieła zasadę kontrapostu, czyli przeciwwagi: ciężarów, mas, napięć, kierunków. Jest to swobodne ułożenie ciała i zatrzymanie w czasie. Lekkiemu nachyleniu linii bioder odpowiada nachylenie w przeciwnym kierunku linii ramion. Cały ciężar ciała utrzymuje jedna noga mocno przytwierdzona do podłoża, druga delikatnie odsunięta do tyłu pozostaje w spoczynku. Temu układowi nóg odpowiada przeciwne ułożenie rąk: jedna dźwiga włócznię (pracuje), druga jest rozluźniona.
Wikipedia
członkini starożytnego plemienia greckiego
SJP.pl
dokończyć rymowanie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. kończyć rwanie, zrywać do końca;
2. potocznie: dopadać;
3. dorywać się -
1. potocznie: dorywać się do czegoś - uzyskiwać do czegoś dostęp
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) z przerwami, okazjonalnie, od czasu do czasu
Wiktionary
(1.1) Pracował dorywczo to tu, to tam.
(1.1) Edytuję Wikipedię dorywczo.
Wiktionary
IPA: dɔˈrɨft͡ʃɔ, AS: doryfčo
Wiktionary
przym. dorywczy
Wiktionary
(1.1) okazjonalnie, przygodnie, doraźnie, sezonowo, okolicznościowo, ad hoc
Wiktionary
wykonywany od czasu do czasu lub gdy zachodzi taka potrzeba
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonywany od czasu do czasu
Wiktionary
rzecz. dorywczość ż.
przysł. dorywczo
Wiktionary
(1.1) okazjonalny
Wiktionary
obszar, z którego wszystkie wody spływają do jednej rzeki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hydrol. obszar, z którego wszystkie wody spływają do jednej rzeki
Wiktionary
Dorzecze – obszar lądu, z którego wody powierzchniowe spływają do jednej rzeki i ostatecznie do jej ujścia.
W skład dorzecza wchodzą: rzeka, dla której określane jest dorzecze, jej przyrzecze (obszar wzdłuż rzeki) oraz jej dopływy wraz z ich dorzeczami. Dorzecze rzeki uchodzącej do morza lub innego akwenu określa się mianem dorzecza I rzędu. Dorzecza dopływów takiej rzeki – dorzeczami II rzędu, ich dopływów – dorzeczami III rzędu, itd.
Wikipedia
(1.1) W dorzeczu Eufratu i Tygrysu rozwijały się starożytne cywilizacje.
Wiktionary
IPA: dɔˈʒɛt͡ʃɛ, AS: dožeče
Wiktionary
rzecz. rzeczułka ż., rzeczka ż., rzeka ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dorzecznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dorzeczny
SJP.pl
1. odpowiedni, stosowny;
2. rozsądny, logiczny
SJP.pl
1. dokańczać rzeźbienie;
2. rzeźbiąc, uzupełniać figurę o jakiś element
SJP.pl
1. dokończyć rzeźbienie;
2. rzeźbiąc, uzupełnić figurę o jakiś element
SJP.pl
dorżnąć;
1. dokończyć ciąć, przeciąć coś do końca lub do określonego miejsca;
2. narznąć coś dodatkowo;
3. uśmiercić ranne lub chore zwierzę; dobić;
4. potocznie: dodać komuś nowe obowiązki, zwiększyć wymagania
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dorzynać)
(1.1) przerżnąć coś do końca lub do pewnego miejsca
(1.2) narżnąć dodatkowo
(1.3) zarżnąć ranne lub chore zwierzę
Wiktionary
IPA: ˈdɔrʒnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: doržnõńć
Wiktionary
rzecz. dorznięcie n., dorżnięcie n., dorzynanie n., naderznięcie n., naderżnięcie n., nadrzynanie n., narznięcie n., narżnięcie n., narzynacz mrz., narzynaczka ż., narzynanie n., naurzynanie n., nawyrzynanie n., oberznięcie n., oberżnięcie n., obrzyn mrz., obrzynanie n., obrzynarka ż., obrzynek mrz., oderznięcie n., oderżnięcie n., odrzynanie n., odrzynek mrz., orznięcie n., orżnięcie n., orzynanie n., poderznięcie n., poderżnięcie n., podrzynacz mrz., podrzynaczka ż., podrzynanie n., poobrzynanie n., poprzerzynanie n., porozrzynanie n., porznięcie n., porżnięcie n., pourzynanie n., powyrzynanie n., pozarzynanie n., pozrzynanie n., przerznięcie n., przerżnięcie n., przerzynanie n., przerzynarka ż., przerzynka ż., przyrznięcie n., przyrżnięcie n., przyrzynanie n., przyrzynarka ż., rozerznięcie n., rozerżnięcie n., rozrzynanie n., rznięcie n., rżnięcie n., urznięcie n., urżnięcie n., urzyn mrz., urzynanie n., urzynek mrz., werznięcie n., werżnięcie n., wrzynanie n., wyrznięcie n., wyrżnięcie n., wyrzynaczka ż., wyrzynanie n., wyrzynarka ż., wyrzynareczka ż., wyrzynek mrz., wyrzynka ż., zarznięcie n., zarżnięcie n., zarzynadło n., zarzynanie n., zerznięcie n., zerżnięcie n., zrzyn mrz., zrzynanie n., zrzynek mrz.
czas. dorznąć dk., dorzynać ndk., naderznąć dk., naderżnąć dk., nadrzynać ndk., narznąć dk., narzynać ndk., narżnąć dk., naurzynać ndk., nawyrzynać ndk., oberznąć dk., oberżnąć dk., obrzynać ndk., oderznąć dk., oderżnąć dk., odrzynać ndk., orznąć dk., orzynać ndk., orżnąć dk., poderznąć dk., poderżnąć dk., podrzynać ndk., poobrzynać ndk., poprzerzynać ndk., porozrzynać ndk., porznąć dk., porżnąć dk., pourzynać ndk., powyrzynać ndk., pozarzynać ndk., pozrzynać ndk., przerzynać ndk., przerznąć dk., przerżnąć dk., przyrznąć dk., przyrzynać ndk., przyrżnąć dk., rozerznąć dk., rozerżnąć dk., rozrzynać ndk., rznąć ndk., rżnąć ndk., urznąć dk., urzynać ndk., urżnąć dk., werznąć dk., werżnąć dk., wrzynać ndk., wyrznąć dk., wyrzynać ndk., wyrżnąć dk., zarznąć dk., zarzynać ndk., zarżnąć dk., zerznąć dk., zerżnąć dk., zrzynać ndk.
przym. rżnięty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przerżnięcie czegoś do końca lub do pewnego miejsca
(1.2) narżnięcie dodatkowo
(1.3) zarżnięcie rannego lub chorego zwierzęcia
Wiktionary
IPA: dɔˈrʒʲɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: doržʹńė̃ńće
Wiktionary
rzecz. dorznięcie n., dorzynanie n., naderznięcie n., naderżnięcie n., nadrzynanie n., narznięcie n., narżnięcie n., narzynacz mrz., narzynaczka ż., narzynanie n., naurzynanie n., nawyrzynanie n., oberznięcie n., oberżnięcie n., obrzyn mrz., obrzynanie n., obrzynarka ż., obrzynek mrz., oderznięcie n., oderżnięcie n., odrzynanie n., odrzynek mrz., orznięcie n., orżnięcie n., orzynanie n., poderznięcie n., poderżnięcie n., podrzynacz mrz., podrzynaczka ż., podrzynanie n., poobrzynanie n., poprzerzynanie n., porozrzynanie n., porznięcie n., porżnięcie n., pourzynanie n., powyrzynanie n., pozarzynanie n., pozrzynanie n., przerznięcie n., przerżnięcie n., przerzynanie n., przerzynarka ż., przerzynka ż., przyrznięcie n., przyrżnięcie n., przyrzynanie n., przyrzynarka ż., rozerznięcie n., rozerżnięcie n., rozrzynanie n., rznięcie n., rżnięcie n., urznięcie n., urżnięcie n., urzyn mrz., urzynanie n., urzynek mrz., werznięcie n., werżnięcie n., wrzynanie n., wyrznięcie n., wyrżnięcie n., wyrzynaczka ż., wyrzynanie n., wyrzynarka ż., wyrzynareczka ż., wyrzynek mrz., wyrzynka ż., zarznięcie n., zarżnięcie n., zarzynadło n., zarzynanie n., zerznięcie n., zerżnięcie n., zrzyn mrz., zrzynanie n., zrzynek mrz.
czas. dorznąć dk., dorzynać ndk., dorżnąć dk., naderznąć dk., naderżnąć dk., nadrzynać ndk., narznąć dk., narzynać ndk., narżnąć dk., naurzynać ndk., nawyrzynać ndk., oberznąć dk., oberżnąć dk., obrzynać ndk., oderznąć dk., oderżnąć dk., odrzynać ndk., orznąć dk., orzynać ndk., orżnąć dk., poderznąć dk., poderżnąć dk., podrzynać ndk., poobrzynać ndk., poprzerzynać ndk., porozrzynać ndk., porznąć dk., porżnąć dk., pourzynać ndk., powyrzynać ndk., pozarzynać ndk., pozrzynać ndk., przerzynać ndk., przerznąć dk., przerżnąć dk., przyrznąć dk., przyrzynać ndk., przyrżnąć dk., rozerznąć dk., rozerżnąć dk., rozrzynać ndk., rznąć ndk., rżnąć ndk., urznąć dk., urzynać ndk., urżnąć dk., werznąć dk., werżnąć dk., wrzynać ndk., wyrznąć dk., wyrzynać ndk., wyrżnąć dk., zarznąć dk., zarzynać ndk., zarżnąć dk., zerznąć dk., zerżnąć dk., zrzynać ndk.
przym. rżnięty
Wiktionary
(1.1) war. dorznięcie
Wiktionary
ponowny zawał mięśnia sercowego
SJP.pl
1. kończyć ciąć, przecinać coś do końca lub do określonego miejsca;
2. narzynać coś dodatkowo;
3. uśmiercać ranne lub chore zwierzę; dobijać;
4. potocznie: dodawać komuś nowe obowiązki, zwiększać wymagania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dorzynać.
Wiktionary
rzecz. dorżnięcie n., wyrzynarka ż.
czas. przerżnąć, przerzynać, dorzynać ndk., dorżnąć dk.
Wiktionary
ang. Disk Operating System, rodzina komputerowych systemów operacyjnych i najstarszy system operacyjny komputerów IBM-PC
SJP.pl
zaimek pytajny
(1.1) gw-pl|Poznań. ile
zaimek liczebny
(2.1) gw-pl|Poznań. dużo
Wiktionary
Dos (łac. posag) – w prawie rzymskim, majątek otrzymywany przez męża przy zawieraniu małżeństwa, w celu ułatwienia ponoszenia kosztów utrzymywania małżeństwa (onera matrimonii), rodziny oraz zabezpieczenia trwałości małżeństwa. Po śmierci męża żona dziedziczyła posag w kręgu sui heredes.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. kruchy i cienki naleśnik przygotowywany z soczewicy lub fasoli oraz fermentowanej mąki ryżowej; danie tradycyjnej kuchni indyjskiej;
Wiktionary
Dosa (dosay w Karnatace, దోసె dosa w Andhra Pradesh, தோசை dosai w Tamilnadu, doshai w Kerali) – pochodzące z południowych Indii cienkie jak papier naleśniki wyrabiane z soczewicy (lub fasoli) i fermentowanej mąki ryżowej, smażone na płaskiej blaszce z dodatkiem ghi.
Wikipedia
(1.1) Tradycyjne dosy podawane w indyjskich restauracjach mają średnicę ponad 30 cm.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób dosadny, mocny, nie pozostawiający złudzeń, wątpliwości, niejasności
Wiktionary
IPA: dɔˈsadʲɲɛ, AS: dosadʹńe
Wiktionary
rzecz. dosadność ż.
przym. dosadny
Wiktionary
(1.1) dobitnie, z grubej rury
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dosadnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dosadny
SJP.pl
→ dosadny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dosadne; cecha tych, którzy są dosadni
Wiktionary
przym. dosadny
przysł. dosadnie
Wiktionary
mocny, stanowczy, dobitny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mocny, wyraźny w formie przekazu; daleki od subtelności
(1.2) przekraczający granicę dobrego smaku; daleki od subtelności
Wiktionary
rzecz. dosadność ż.
przysł. dosadnie
Wiktionary
(1.1) dobitny, jędrny, mocny, niewyparzony, siarczysty, soczysty, wymowny, wyrazisty
(1.2) wulgarny
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. dokuczyć
Wiktionary
IPA: dɔˈsad͡ʑit͡ɕ, AS: dosaʒ́ić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dosalać.
Wiktionary
czas. solić, dosalać ndk.
rzecz. solanka ż.
przym. solankowy
Wiktionary
dosyć;
1. przysłówek oznaczający: tyle, ile trzeba; dostatecznie, należycie, wystarczająco dużo, np.: Mieć dość czasu na naukę.;
2. przysłówek oznaczający: w jakimś stopniu, stosunkowo, np. Dość dobrze się nauczył.;
3. wykrzyknik wyrażający zakaz, głównie w połączeniu: dość tego, np.: Dość tego, miarka się przebrała!; starczy, wystarczy
SJP.pl
liczebnik nieokreślony
(1.1) w pewnym stopniu; w sposób wystarczający, w miarę
(1.2) tyle, ile być powinno, wystarczająco dużo
wykrzyknik
(2.1) wykrzyknienie oznaczające zakaz, stanowczą prośbę o zaprzestanie jakiegoś działania
Wiktionary
(1.1) Dziś jest dość ciepło.
(1.1) Mam dość mało czasu na zrobienie projektu.
(1.2) Chleba mamy już dość, nie musiałeś kupować kolejnego bochenka.
(2.1) Dość tego!
Wiktionary
IPA: dɔɕt͡ɕ, AS: dość
Wiktionary
licz. dosyć
wykrz. dosyć
Wiktionary
(1.1) dosyć, nawet
(1.2) dosyć, wystarczająco
(2.1) dosyć, dosyć tego, basta, stop
Wiktionary
taki, który dosechł (doschnął); doschły
SJP.pl
taki, który dosechł (doschnął); doschnięty
SJP.pl
dościełać;
1. dokańczać ścielenie;
2. przygotowywać dodatkowe posłanie
SJP.pl
dosłać;
1. pościelić do końca;
2. przygotować dodatkowe posłanie
SJP.pl
(r. męski) górna część ściany pionowej będąca podporą sklepienia żaglowego
SJP.pl
dościelać;
1. dokańczać ścielenie;
2. przygotowywać dodatkowe posłanie
SJP.pl
dawniej, dziś regionalnie: dojrzały
SJP.pl
tyle co: dość; wykrzyknik wyrażający zakaz wzmocniony partykułą -że
SJP.pl
zdrobnienie od: Dorota (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma żeńskiego imienia Dorota
Wiktionary
rzecz. Dorota ż.
Wiktionary
dokończyć siać; uzupełnić sianie; zasiać do pewnego miejsca
SJP.pl
1. układ ciała jeźdźca na koniu mający na celu optymalne rozłożenie ciężaru i zachowanie równowagi;
2. o ptakach łowczych: siadanie na zdobyczy, by ją pożreć
SJP.pl
Dosiad – układ ciała jeźdźca na koniu mający na celu optymalne rozłożenie ciężaru i zachowanie równowagi, umożliwiający kontrolę nad ruchami konia i podążanie za nimi.Wyróżniamy następujące rodzaje dosiadu w jeździectwie klasycznym: ujeżdżeniowy, półsiad i stiplowy.
Wikipedia
siadać na grzbiecie zwierzęcia wierzchowego
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. dosiąść)
(1.1) siedzieć na grzbiecie zwierzęcia
(1.2) wsiadać do pojazdu, którym już ktoś podróżuje
(1.3) siedzieć na motorze, rowerze
czasownik zwrotny niedokonany dosiadać się (dk. dosiąść się)
(2.1) wsiadać do pojazdu, którym już ktoś podróżuje
(2.2) siadać obok kogoś
Wiktionary
IPA: dɔˈɕadat͡ɕ, AS: dośadać
Wiktionary
rzecz. dosiadanie n., siad mrz.
czas. siadać, dosiąść
wykrz. siad
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dosiadać.
Wiktionary
czas. dosiąść, siadać, dosiadać ndk.
rzecz. siad mrz.
wykrz. siad
Wiktionary
1. siedząc, wytrzymywać do końca lub do pewnego momentu;
2. o ptakach i zwierzętach łownych: nie uciekać, nie płoszyć się, zostawać na miejscu;
3. dosiadywać jaj - o ptakach: kończyć wysiadywanie jaj;
4. dosiadywać kary - kończyć odsiadywanie kary w więzieniu;
5. dawniej:
a) siedzieć długo, przesiadywać;
b) dosiadać - siadać na grzbiecie zwierzęcia wierzchowego
SJP.pl
1. siąść na grzbiecie zwierzęcia wierzchowego;
2. wsiąść na motocykl lub rower;
3. wsiąść do pojazdu, w którym już jadą inne osoby; dosiąść się;
4. dosiąść się -
a) siąść przy osobie lub grupie osób siedzącej w jakimś miejscu; przysiąść się;
b) wsiąść do pojazdu, w którym już jadą inne osoby; dosiąść
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|dosiadać.
Wiktionary
(1.1) Dosiadł swojego rumaka i uciekł na jego grzbiecie w las.
Wiktionary
rzecz. dosiadanie n., siadanie n.
czas. dosiadać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dosiębierne; cecha tych, którzy są dosiębierni
Wiktionary
przym. dosiębierny
przysł. dosiębiernie
Wiktionary
skierowany jeden do drugiego, do siebie, do osoby działającej
SJP.pl
siec do końca, do pewnego punktu; siec dodatkowo
SJP.pl
osiedlać ludzi dodatkowo na jakimś obszarze
SJP.pl
osiedlić ludzi dodatkowo na jakimś obszarze
SJP.pl
siedząc, wytrzymać do pewnego momentu, dotrwać do końca
SJP.pl
1. wyciągając rękę możliwie jak najdalej, dotykać czegoś, chwytać coś; sięgać;
2. przesuwając się osiągać punkt w przestrzeni, jakiś obiekt; dopędzać, docierać;
3. osiągać jakąś wielkość, jakąś miarę, jakiś wiek;
4. stawać się czyimś udziałem, dotykać kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. dosięgnąć)
(1.1) sięgając gdzieś, dotykać lub chwytać coś
(1.2) wykonując ruch, zbliżać się do kogoś lub czegoś
(1.3) osiągać jakiś parametr
(1.4) stawać się czyimś doświadczeniem, udziałem
Wiktionary
rzecz. dosięganie n.
czas. dosięgnąć dk.
przym. dosiężny
Wiktionary
(1.1) sięgać
(1.2) dochodzić, docierać, dojeżdżać, dolatywać
(1.3) sięgać
(1.4) doświadczać, spotykać
Wiktionary
dający się dosięgnąć
SJP.pl
dosiąc;
1. wyciągając rękę możliwie jak najdalej, dotknąć czegoś, chwycić coś; sięgnąć;
2. przesuwając się osiągnąć punkt w przestrzeni, jakiś obiekt; dopędzić, dotrzeć;
3. osiągnąć jakąś wielkość, jakąś miarę, jakiś wiek;
4. stać się czyimś udziałem, dotknąć kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dosięgać)
(1.1) dokonany od|dosięgać.
Wiktionary
(1.1) Przysuń taboret do regału, a dosięgniesz książkę.
Wiktionary
rzecz. dosięganie n.
czas. dosięgać ndk.
przym. niedosiężny
Wiktionary
dosięgnąć;
1. wyciągając rękę możliwie jak najdalej, dotknąć czegoś, chwycić coś; sięgnąć;
2. przesuwając się osiągnąć punkt w przestrzeni, jakiś obiekt; dopędzić, dotrzeć;
3. osiągnąć jakąś wielkość, jakąś miarę, jakiś wiek;
4. stać się czyimś udziałem, dotknąć kogoś
SJP.pl
siekać do końca lub dodatkowo
SJP.pl
dodanie ziarna do zasianego
SJP.pl
zapłata dawana dawniej parobkowi w postaci żniwa z roli dworskiej zasianej ziarnem parobka
SJP.pl
zapłata dawana dawniej parobkowi w postaci żniwa z roli dworskiej zasianej ziarnem parobka
SJP.pl
uroczystości zakończenia siewów
SJP.pl
osiągalność
SJP.pl
możliwy do osiągnięcia
SJP.pl
rzadko: zbliżyć się gwałtownie; doskoczyć
SJP.pl
nagłe doskoczenie; lądowanie, końcowa faza skoku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) końcowy moment skoku
Wiktionary
przysłówek
(1.1) świetnie, w doskonały sposób
(1.2) w pełni, całkowicie, absolutnie, perfekcyjnie
wykrzyknik
(2.1) wyrażenie aprobaty, zgody
Wiktionary
(1.1) Doskonale mówi pan po polsku.
(1.2) Ma doskonale harmonijną figurę.
(2.1) – Kupiłem jabłka od gospodarza. – Doskonale, zrobię jabłecznik.
Wiktionary
IPA: ˌdɔskɔ̃ˈnalɛ, AS: doskõnale
Wiktionary
rzecz. doskonałość ż., doskonalenie n., udoskonalanie n., udoskonalenie n.
czas. doskonalić ndk., udoskonalać dk., udoskonalić dk.
przym. doskonały
Wiktionary
(1.1) świetnie, znakomicie
(1.2) absolutnie, całkowicie
(2.1) świetnie, dobrze, ok, super, wyśmienicie, znakomicie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: doskonale
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|doskonalić.
Wiktionary
IPA: ˌdɔskɔ̃naˈlɛ̃ɲɛ, AS: doskõnalẽńe
Wiktionary
rzecz. udoskonalenie n., udoskonalanie n., doskonałość ż.
czas. doskonalić ndk., udoskonalić dk.
przym. doskonały
przysł. doskonale
wykrz. doskonale
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) czynić coraz lepszym, doskonalszym, doprowadzać do doskonałości
czasownik zwrotny niedokonany doskonalić się (dk. brak)
(2.1) czynić siebie lepszym, doskonalszym, doprowadzać siebie do doskonałości
Wiktionary
(1.1) A chcąc doskonalić uczniów i świat, w którym będą żyli i działali, pedagogowie z konieczności wypracowują sobie jakieś własne wizje człowieka i świata, pełniące rolę ideałów wychowawczych.
Wiktionary
rzecz. doskonałość ż., doskonalenie n., powydoskonalanie n., udoskonalenie n., udoskonalanie n., wydoskonalenie n., wydoskonalanie n.
czas. powydoskonalać dk., udoskonalić dk., udoskonalać ndk., wydoskonalić dk., wydoskonalać ndk.
przym. doskonały, doskonale
przysł. doskonale
wykrz. doskonale
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: doskonały
SJP.pl
1. brak wad; idealność, wzorowość;
2. ktoś lub coś co jest doskonałe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szczyt, zupełność, brak jakiejkolwiek wady, niedostatku lub możliwości ulepszenia;
(1.2) wyborność, świetność, wybitność, bezbłędność, brak możliwości bycia jeszcze lepszym
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zwykliśmy o doskonałości mówić z uznaniem (…), ale niekiedy także dla oznaczenia ujemnej własności, jeśli występuje w szczególnym natężeniu (…). W czasach nowszych de La Rochefoucauld mówił o doskonałych łotrach: «Il y a des scélérats parfaits». A i dzisiejsze języki używają takich połączeń, w szczególności francuski: un parfait idiot, un parfait malappris. Znaczy to, że doskonałość oznacza zawsze kraniec, szczyt: przeważnie w górę, niekiedy, wyjątkowo w dół.
Wiktionary
IPA: ˌdɔskɔ̃ˈnawɔɕt͡ɕ, AS: doskõnau̯ość
Wiktionary
rzecz. doskonalstwo n., doskonalec m., doskonalenie n., udoskonalenie n., udoskonalanie n.
czas. doskonać ndk., doskonalić ndk., udoskonalić dk., udoskonalać ndk.
przym. doskonały
przysł. doskonale
wykrz. doskonale
Wiktionary
(1.1) perfekcja, skończoność, kompletność, idealność
Wiktionary
1. odznaczający się najwyższą jakością, mający wszelkie zalety;
2. zupełny, absolutny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) skończony, perfekcyjny; taki, któremu nic nie brakuje, w którym już nic nie da się ulepszyć
(1.2) wspaniały, bardzo dobry, najlepszy z możliwych, pozbawiony wad
Wiktionary
(1.1) …komunizm pragnął lepszego, bardziej humanitarnego społeczeństwa - lecz zrodził masowy ucisk. Był odbiciem optymistycznej wiary w potęgę rozumu władną zbudować społeczeństwo doskonałe.
(1.2) To doskonałe miejsce na budowę naszego domu.
(1.2) Ciasto ze śliwkami było doskonałe.
Wiktionary
IPA: ˌdɔskɔ̃ˈnawɨ, AS: doskõnau̯y
Wiktionary
rzecz. doskonałość ż., udoskonalenie n., doskonalenie n., udoskonalanie n.
czas. doskonalić ndk., udoskonalić dk.
przysł. doskonale
wykrz. doskonale
Wiktionary
(1.1) idealny, perfekcyjny, zupełny
(1.2) bezkonkurencyjny, bez zarzutu, nienaganny, nieporównany, perfekcyjny, pierwszorzędny, przedni, przewyborny, wyborny, wyborowy, wyśmienity, tip-top, znakomity, z prawdziwego zdarzenia
Wiktionary
doskwier pastwiskowy - gatunek owada z rodziny komarowatych
SJP.pl
dawać się we znaki, być dla kogoś uciążliwym; męczyć, dokuczać, dolegać
SJP.pl
czasownik
(1.1) być uciążliwym, dawać się we znaki, męczyć, dokuczać
Wiktionary
(1.1) Wszystkim uczestnikom wycieczki doskwierał nieznośny upał.
(1.1) Na starość zaczęła doskwierać mu samotność.
Wiktionary
IPA: dɔˈskfʲjɛrat͡ɕ, AS: doskfʹi ̯erać
Wiktionary
rzecz. doskwieranie n.
Wiktionary
(1.1) dokuczać, nękać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|doskwierać.
Wiktionary
czas. doskwierać ndk.
Wiktionary
potocznie: dostrzegać, zauważać
SJP.pl
potocznie: dojrzeć, dostrzec, zauważyć
SJP.pl
potocznie: wzbogacać smak potrawy; przyprawiać, doprawiać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. dosmaczyć)
(1.1) zob. dosmaczyć.
Wiktionary
(1.1) U nas, w Kobyłce i Zielonce, bracia Ukraińcy ów spirytus dosmaczali i dobarwiali, kierując się wyobrażeniami o bukietach i aromatach szlachetnych trunków, a zapewne również i fantazją.
(1.1) Niewiele miało wspólnego ze staropolskim grzanym piwem, zacnie dosmaczanym, bogato doprawianym, ale jak twierdzili jego zwolennicy łagodziło objawy przeziębienia.
Wiktionary
IPA: dɔˈsmat͡ʃat͡ɕ, AS: dosmačać
Wiktionary
czas. dosmaczyć dk.
rzecz. dosmaczanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dosmaczać.
Wiktionary
IPA: ˌdɔsmaˈt͡ʃãɲɛ, AS: dosmačãńe
Wiktionary
czas. dosmaczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dosmaczyć.
Wiktionary
IPA: ˌdɔsmaˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: dosmačẽńe
Wiktionary
czas. dosmaczyć
Wiktionary
potocznie: wzbogacić smak potrawy; przyprawić, doprawić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dosmaczać)
(1.1) pot. przyprawić potrawę, nadać jej smak
Wiktionary
(1.1) Zrobiłam sałatkę, ale musisz ją dosmaczyć.
Wiktionary
IPA: dɔˈsmat͡ʃɨt͡ɕ, AS: dosmačyć
Wiktionary
czas. dosmaczać ndk.
rzecz. dosmaczenie n.
Wiktionary
(1.1) przyprawić
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przest. trwający do śmierci
Wiktionary
(1.1) Zdarzają się również przypadki zakupu nieruchomości z zagwarantowaniem dośmiertnego pobytu i opieki dla właścicieli.
Wiktionary
przysł. dośmiertnie
Wiktionary
(1.1) neutr. dożywotni; książk. dozgonny
Wiktionary
śnić do pewnej chwili, do końca
SJP.pl
wytwarzać dodatkową warstwę śniegu, np. na skoczni narciarskiej
SJP.pl
wytworzyć dodatkową warstwę śniegu, np. na skoczni narciarskiej
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) kulin. dodać więcej soli do potrawy
(1.2) pot. pobić, poturbować
Wiktionary
czas. solić, przesalać
przym. solny, solankowy
rzecz. solniczka ż., solnictwo n., solanka ż., sól ż.
Wiktionary
(1.2) sprać, stłuc
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) inform. związany z systemem operacyjnym DOS, dotyczący tego systemu operacyjnego, z zainstalowanym systemem operacyjnym DOS
Wiktionary
rzecz. DOS
Wiktionary
1. wyspać się dostatecznie długo;
2. śpiąc dotrwać do pewnego czasu
SJP.pl
przyłączyć poprzez spawanie
SJP.pl
przyłączać poprzez spawanie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. prędki
Wiktionary
IPA: dɔˈɕpʲjawɨ, AS: dośpʹi ̯au̯y
Wiktionary
książkowo: zakończenie, epilog
SJP.pl
dodatkowa sprzedaż
SJP.pl
wulgarnie: złośliwie skrytykować, przygadać
SJP.pl
skierować piłkę z boku boiska ku jemu środkowi
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dośrodkowywać)
(1.1) sport. podać piłkę z boku boiska w kierunku środka bramki przeciwnika
Wiktionary
(1.1) Skrzydłowy świetnie dośrodkował z rzutu rożnego.
(1.1) Dośrodkowana piłka została jednak złapana przez bramkarza.
Wiktionary
rzecz. dośrodkowanie n., dośrodkowywanie n., środek mrz.
czas. dośrodkowywać ndk.
przyim. śród
Wiktionary
1. podanie piłki w kierunku środkowej osi boiska;
2. piłka z takiego podania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. w piłce nożnej i innych grach zespołowych: podanie piłki ze skrzydła do środka pola
Wiktionary
czas. dośrodkować dk., dośrodkowywać ndk.
przysł. dośrodkowo
rzecz. dośrodkowywanie n., środek mrz.
przyim. śród
przym. dośrodkowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co dośrodkowe
Wiktionary
przym. dośrodkowy
Wiktionary
1. skierowany do środka;
2. w fizyce: siła dośrodkowa - siła powodująca zakrzywienie toru ruchu ciała
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) skierowany do środka
Wiktionary
rzecz. dośrodkowanie n., dośrodkowość ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. dośrodkować)
(1.1) sport. niedokonany od|dośrodkować.
Wiktionary
(1.1) Skrzydłowi często dośrodkowują z rzutu rożnego.
(1.1) Dośrodkowywana piłka często zostaje złapana przez bramkarza.
Wiktionary
czas. dośrodkować dk.
rzecz. dośrodkowywanie n., dośrodkowanie n., środek mrz.
przyim. śród
Wiktionary
(1.1) pot. centrować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. w piłce nożnej i innych grach zespołowych: podawanie piłki ze skrzydła do środka pola
Wiktionary
rzecz. dośrodkowanie n., środek mrz.
czas. dośrodkowywać, dośrodkować
przysł. dośrodkowo
przyim. śród
Wiktionary
(1.1) centrowanie
Wiktionary
wulgarnie: złośliwie krytykować, przygadywać
SJP.pl
1. wyssać do końca;
2. dawniej: possać do pewnego czasu;
3. dossać się - dostać się do czegoś i ssać łapczywie; przyssać się
SJP.pl
taki, który się dossał
SJP.pl
[czytaj: doSJE]
1. zbiór dokumentów dotyczących jakiejś sprawy;
2. teczka, w której przechowuje się takie dokumenty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zbiór dokumentów i akt dotyczących jakiejś osoby lub sprawy
Wiktionary
Dossier (z franc.) – zbiór dokumentów, odnoszących się do pewnej sprawy lub osoby.
Wikipedia
(1.1) Dossier skorumpowanego ministra opublikowano w Internecie.
Wiktionary
[skrót czytany jako całe, odmienne wyrażenie lub potocznie: dost] dostateczny, dostateczne (ocena szkolna); dst., dst
SJP.pl
stojąc, wytrzymać do końca
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|dostawać.
czasownik nieprzechodni dokonany
(2.1) dotrwać do jakiegoś momentu w pozycji stojącej
Wiktionary
(2.1) Starsza pani nie dostała do końca mszy i zemdlała podczas modlitwy.
Wiktionary
IPA: ˈdɔstat͡ɕ, AS: dostać
Wiktionary
rzecz. dostawa ż., dostawca m., dostawanie n., dostanie n., dostawczak mrz.
czas. postawić, dostawać ndk.
przym. dostawczy
Wiktionary
(2.1) dotrwać, wytrzymać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dostać.
Wiktionary
IPA: dɔˈstãɲɛ, AS: dostãńe
Wiktionary
czas. dostać, postawić
rzecz. dostawa ż., dostawczak mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Poznań. dojrzały
Wiktionary
1. podejść, zbliżyć się; przystąpić;
2. zasłużyć na wyróżnienie, nagrodę, zaszczyt; osiągnąć coś cennego
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. dostępować)
(1.1) dokonany od|dostępować.
Wiktionary
(1.1) Bez pracy trudno dostąpić honoru.
Wiktionary
IPA: dɔˈstɔ̃mpʲit͡ɕ, AS: dostõmpʹić
Wiktionary
czas. dostępować
rzecz. dostąpienie n., dostępność ż., dostęp mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dostąpić.
Wiktionary
czas. dostąpić
rzecz. dostęp mrz.
Wiktionary
oddawać coś do rąk, przynosić na miejsce przeznaczenia; doręczać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. dostarczyć)
(1.1) sprawiać, że coś będzie w jakimś miejscu, zapewniać coś
(1.2) sprawiać, że coś charakteryzuje się jakąś cechą, stanem
Wiktionary
(1.1) Poczta dostarczyła list dopiero po dwóch miesiącach od nadania.
(1.2) Ten film dostarczył nam wiele radości.
Wiktionary
IPA: dɔˈstart͡ʃat͡ɕ, AS: dostarčać
Wiktionary
rzecz. dostarczanie n., dostarczenie n., dostarczyciel mos., dostarczycielka ż., dostawa ż., dostawca mos.
czas. dostarczyć dk.
Wiktionary
(1.1) doręczać, zaopatrywać, przynosić/przywozić/przysyłać, donosić/dowozić/dosyłać, doprowadzać, zanosić/zawozić, aprowizować, zasilać, oddawać, przekazywać
(1.2) udzielać, przekazywać, dawać, oddawać, oferować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dostarczać.
Wiktionary
(1.1) Stale intensywne dostarczanie osadu przeszkadza w rozwoju zespołów organizmów dennych.
Wiktionary
IPA: ˌdɔstarˈt͡ʃãɲɛ, AS: dostarčãńe
Wiktionary
czas. dostarczać, dostarczyć
rzecz. dostarczycielka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dostarczyć.
Wiktionary
IPA: ˌdɔstarˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: dostarčẽńe
Wiktionary
czas. dostarczyć, dostarczać
rzecz. dostarczycielka ż.
Wiktionary
oddać coś do rąk; przynieść na miejsce przeznaczenia; doręczyć
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|dostarczać.
Wiktionary
(1.1) Czułem, że Paweł dostarczył jej jakichś informacji na mój temat i że przechodzę jakąś osobliwą weryfikację.
Wiktionary
IPA: dɔˈstart͡ʃɨt͡ɕ, AS: dostarčyć
Wiktionary
rzecz. dostarczyciel mos., dostarczycielka ż., dostarczenie n., dostarczanie n.
czas. dostarczać ndk.
Wiktionary
1. ten, kto coś dostarcza; dostawca;
2. źródło czegoś
SJP.pl
kobieta, która coś dostarcza; doręczycielka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zajmująca się dostarczaniem lub zaopatrywaniem
Wiktionary
rzecz. dostarczanie n., dostarczenie n., dostarczyciel mos.
czas. dostarczać ndk., dostarczyć dk.
Wiktionary
(1.1) dostawczyni, kolporterka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. dostarczanie
Wiktionary
IPA: ˌdɔstaṭˈt͡ʃãɲɛ, AS: dostaṭčãńe
Wiktionary
rzecz. dostatek
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w wystarczającym stopniu
Wiktionary
(1.1) Jak ona się zachowa? - myślał. - Czy jest dostatecznie bystra, żeby zrozumieć naszą wspólną grę?
Wiktionary
IPA: ˌdɔstaˈtɛt͡ʃʲɲɛ, AS: dostatečʹńe
Wiktionary
przym. dostateczny
rzecz. dostateczny mrz., dostateczność ż.
przysł. niedostatecznie
Wiktionary
(1.1) wystarczająco, zadowalająco
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dostatecznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dostateczny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dostateczne; cecha tych, którzy są dostateczni
Wiktionary
przym. dostateczny
przysł. dostatecznie
rzecz. dostateczny mrz.
Wiktionary
wystarczający, zadowalający
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) występujący w wystarczającym stopniu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) urz. eduk. nota szkolna za wystarczające acz nie wyróżniające się opanowanie materiału czy pokazane zdolności
Wiktionary
(1.1) Nie jest to dostateczny powód.
(2.1) Skala ocen w polskich szkołach ma 6 stopni: niedostateczny, dopuszczający, dostateczny, dobry, bardzo dobry, celujący.
Wiktionary
rzecz. dostateczność ż., dostatek m.
przysł. dostatecznie, dostatnio
Wiktionary
(1.1) do przyjęcia, wystarczający, zadowalający
(2.1) ocena dostateczna, stopień dostateczny, trója, trójka, symbol. 3, gwara. uczn. docha
Wiktionary
1. dobrobyt, zamożność;
2. zadowalająca ilość czegoś; zasób, obfitość;
3. dawniej: to, co się posiada; mienie, dobytek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dobrobyt; bogate, wygodne życie
(1.2) odpowiednia ilość czegoś
Wiktionary
Dostatek (tytuł oryginalny Galore) – opublikowana w 2009 (pierwsze wydanie polskie: 2013) powieść nowofundlandzkiego autora Michaela Crummeya, utrzymana w stylistyce realizmu magicznego. Nagrodzona Commonwealth Writers’ Prize dla regionu Karaibów i Kanady oraz Canadian Authors’ Association Literary Award.
Wikipedia
(1.1) "Studenci na całym świecie: w USA, w Hiszpanii, w Algierii, w Polsce, walczą o prawdziwe sprawy. Tymczasem opływające w dostatek dzieciaki z francuskich miast martwią się, że chłopcy nie mogą wchodzić do akademików dziewcząt" – śmiał się.
Wiktionary
IPA: dɔˈstatɛk, AS: dostatek
Wiktionary
rzecz. dostatczanie n., dostateczny mrz.
przym. dostatni, dostateczny
przysł. dostatnio
Wiktionary
(1.1) bogactwo, dobrobyt; gw-pl|Śląsk Cieszyński|żyr.
(1.2) bogactwo
Wiktionary
odznaczający się dostatkiem; bogaty, zasobny, zamożny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) odznaczający się dostatkiem, zasobny
Wiktionary
(1.1) Ludzie w panice porzucają rodzinne domy i ruszają, czasem pieszo, niekiedy na chybotliwych, zatłoczonych łodziach w stronę dostatnich i uporządkowanych państw Zachodu.
Wiktionary
rzecz. dostatek m.
przysł. dostatnio
Wiktionary
(1.1) bogaty
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dostatnio
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dostatni
SJP.pl
przysłówek
(1.1) odznaczając się dostatkiem i zasobnością
Wiktionary
(1.1) Tak więc Szejk żył bardzo dostatnio i szczęśliwie.
Wiktionary
rzecz. dostatek mrz., dostateczny mrz.
przym. dostatni, dostateczny
Wiktionary
(1.1) bogato
Wiktionary
1. dostarczenie towarów;
2. dostarczone towary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dostarczenie towaru np. do sklepu
Wiktionary
Dostawa – przemieszczenie (przepływ) ściśle określonej partii dóbr od dostawcy do odbiorcy. Te dobra to, ogólnie, surowce, materiały, produkty lub towary. Przemieszczenie to odbywa się w wyznaczone miejsce w określonym terminie.
Wikipedia
(1.1) Otrzymaliśmy informację, że w przetwórni owocowej w Tarczynie wystąpiła przerwa w dostawie prądu.
Wiktionary
IPA: dɔˈstava, AS: dostava
Wiktionary
rzecz. dostawca m., dostawczyni ż., dostawanie n., dostanie n., dostawczak mrz.
czas. dostarczać, dostawać ndk., dostać dk.
przym. dostawczy
przysł. dostawczo
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) stawać się (bez własnego aktywnego udziału) posiadaczem czegoś, co wcześniej miał ktoś inny
(1.2) nabawiać się czegoś, chorować
(1.3) pot. zostawać trafionym, uderzonym przez coś
(1.4) dosięgać do czegoś
(1.5) stpol. wystarczać
Wiktionary
(1.1) Dwa tygodnie temu kupiłem książki w sklepie internetowym, ale wciąż nie dostałem żadnej przesyłki.
(1.1) Na urodziny dostałem dzisiaj od rodziców nowy rower.
(1.1) Przepraszam, ile mam jeszcze czekać, aż dostanę menu?
(1.2) Dostałam wysypki po zjedzeniu czekolady, wszystko mnie swędziało. Lekarz później wyjaśnił mi, że mam uczulenie na czekoladę.
(1.2) Myślałem, że dostanę szału, gdy odkryłem, że ktoś grzebał w moich rzeczach.
(1.3) Wczoraj dostałem tym kijem prosto w głowę.
Wiktionary
IPA: dɔˈstavat͡ɕ, AS: dostavać
Wiktionary
czas. postawić, dostać dk.
rzecz. dostawczak mrz., dostawanie n., dostawa
Wiktionary
(1.1) otrzymywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dostawać.
Wiktionary
IPA: ˌdɔstaˈvãɲɛ, AS: dostavãńe
Wiktionary
czas. dostawać, dostać, postawić
rzecz. dostawa ż., dostawczak mrz.
Wiktionary
osoba lub instytucja zajmująca się dostarczaniem towarów lub usług dla klientów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hand. osoba lub instytucja zajmująca się dostarczaniem towarów lub usług dla klientów
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ze względu na nadmierne koszty nasz dostawca miodu wycofał się z interesu.
Wiktionary
IPA: dɔˈstaft͡sa, AS: dostafca
Wiktionary
rzecz. dostawa ż., dostawczak mrz.
:: fż. dostawczyni ż.
czas. dostać dk.
przym. dostawczy
Wiktionary
(1.1) dostarczyciel
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dostawczak
Wiktionary
rzecz. dostawczak m.
Wiktionary
potocznie: samochód dostawczy; półciężarówka, kamionetka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. mot. samochód dostawczy
Wiktionary
(1.1) Przed magazynem stoi zaparkowany dostawczak pana Henia.
Wiktionary
rzecz. dostawa ż., dostawca mos., dostawczyni ż., dostawanie n., dostanie n.
:: zdrobn. dostawczaczek m.
czas. dostawać ndk., dostać dk.
przym. dostawczy
przysł. dostawczo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący dostawy
Wiktionary
rzecz. dostawczak mrz., dostawa ż., dostawca ż.
czas. dostać
Wiktionary
kobieta zajmująca się dostawą, dostarczająca coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hand. kobieta zajmująca się dostarczaniem towarów lub usług dla klientów
Wiktionary
rzecz. dostawczak mrz., dostawca mos., dostawa ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. dostawić)
(1.1) dokładać coś obok, do już istniejącego miejsca lub przedmiotu
czasownik zwrotny niedokonany dostawiać się (dk. dostawić się)
(2.1) posp. natarczywie starać się zaimponować komuś
Wiktionary
rzecz. dostawianie n.
czas. postawić
Wiktionary
(2.1) zaczepiać
Wiktionary
1. potocznie: dostawione łóżko w szpitalu
2. składane zapasowe siedzenie bez oparcia, przymocowane do rzędu stałych foteli w teatrze; praktykabel; praktykabl; straponten
3. proteza dentystyczna
SJP.pl
dostawiony, dostawiany do czegoś
SJP.pl
1. stosowany do ludzkiego stawu;
2. rzadki przymiotnik od: dostawa
SJP.pl
książkowo: dojrzały
SJP.pl
1. możność dotarcia do określonego miejsca;
2. możność korzystania z czegoś, stykania się z kimś; osiągnięcia czegoś;
3. sposób sięgania do zasobów pamięci systemów komputerowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) możliwość dotarcia do jakiegoś miejsca, zasobu lub osoby
Wiktionary
(1.1) To hasło da ci dostęp do naszego wspólnego konta.
Wiktionary
IPA: ˈdɔstɛ̃mp, AS: dostẽmp
Wiktionary
rzecz. dostępność ż., udostępnianie n., dostąpienie n.
czas. udostępniać, dostępować ndk., dostąpić dk.
przym. dostępny, dostępowy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dostępnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dostępny; bardziej dostępny
SJP.pl
→ dostępny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) możliwość dostania się do czegoś, możliwość dojścia gdzieś
(1.2) łatwość zdobycia czegoś
(1.3) łatwość zrozumienia
(1.4) łatwość nawiązania kontaktu z inną osobą
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. dostęp mrz., udostępnianie n.
czas. udostępnić dk., udostępniać ndk., dostąpić dk., dostępować ndk.
przym. dostępny
przysł. dostępnie
Wiktionary
(1.2) dyspozycyjność, osiągalność
(1.3) jasność, przyswajalność, zrozumiałość, przystępność
(1.4) przystępność
Wiktionary
1. taki, do którego można dojść, wejść;
2. nietrudny do zdobycia; osiągalny, łatwy;
3. łatwy do zrozumienia, przyswojenia; zrozumiały, przystępny;
4. o człowieku: taki, z którym łatwo można nawiązać kontakt; przystępny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) (o miejscu) taki, do którego można dojść lub dotrzeć
(1.2) możliwy do zdobycia, uzyskania lub osiągnięcia
(1.3) łatwy do zrozumienia
(1.4) telekom. (o człowieku) taki, z którym łatwo nawiązać kontakt (stale lub przez ograniczony czas)
(1.5) taki, z którego można skorzystać (o zasobach)
Wiktionary
(1.1) Schronisko znajduje się w przepięknym, ale jednym z najtrudniej dostępnych zakątków polskich gór.
(1.2) Przez pewien czas jedynym ogólnie dostępnym towarem był ocet.
(1.2) Obecnie wyższe wykształcenie jest ogólnie dostępne.
(1.3) Trudne zagadnienia zostały wyłożone w sposób dostępny dla wszystkich.
(1.3) Dzięki prostej symbolice przesłanie sztuki jest dostępne nawet dla małych dzieci.
(1.4) Wykładowca będzie dostępny we wtorki od godziny czternastej do szesnastej.
(1.5) Należy efektywnie wykorzystywać dostępne zasoby.
Wiktionary
IPA: dɔˈstɛ̃mpnɨ, AS: dostẽmpny
Wiktionary
przym. dostępowy
rzecz. dostęp m., dostępność ż., udostępnianie n.
czas. dostępować ndk.
Wiktionary
(1.1-2) osiągalny
(1.3) przystępny
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. dostąpić)
(1.1) osiągać
Wiktionary
(1.1) Dworzanie na przemian dostępowali zaszczytów lub popadali w niełaskę.
Wiktionary
IPA: ˌdɔstɛ̃mˈpɔvat͡ɕ, AS: dostẽmpovać
Wiktionary
rzecz. dostępowanie n., dostęp, dostępność
przym. dostępny, dostępowy
czas. stąpać, dostąpić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dostępować.
Wiktionary
IPA: ˌdɔstɛ̃mpɔˈvãɲɛ, AS: dostẽmpovãńe
Wiktionary
czas. dostępować
Wiktionary
umożliwiający dostęp
SJP.pl
1. czyjaś powaga, znaczenie; majestat, dostojność;
2. godne, poważne znaczenie czegoś;
3. dawniej: wysokie stanowisko państwowe; godność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. powaga i uznanie dla ważnej osoby
(1.2) książk. dostojny charakter czegoś
(1.3) daw. wysokie stanowisko
Wiktionary
(1.1) Kompozytora otaczała aura dostojeństwa i tajemnicy.
Wiktionary
przym. dostojny
rzecz. dostojnik mos.
Wiktionary
(1.3) stanowisko, urząd
Wiktionary
nazwisko, np. Fiodor Dostojewski (1821-81), powieściopisarz rosyjski
SJP.pl
Fiodor Michajłowicz Dostojewski (pol. dawn. Teodor Dostojewski; ros. Фёдор Михайлович Достоевский; ros. dawn. Ѳедоръ Михайловичъ Достоевскій; ur. 30 października?/11 listopada 1821 w Moskwie, zm. 28 stycznia?/9 lutego 1881 w Petersburgu) – rosyjski pisarz i myśliciel. Jeden z najbardziej wpływowych powieściopisarzy literatury rosyjskiej i światowej.
Wikipedia
ogół cech charakterystycznych dla twórczości Fiodora Dostojewskiego
SJP.pl
rodzaj motyla dziennego z rodziny rusałkowatych
SJP.pl
kobieta na wysokim stanowisku
SJP.pl
stawać się dostojnym
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: dostojnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dostojny
SJP.pl
człowiek na wysokim stanowisku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba piastująca wysokie funkcje, wpływowa
Wiktionary
(1.1) Na pogrzebie prezydenta pojawiło się wielu dostojników z różnych rejonów świata.
Wiktionary
IPA: dɔˈstɔjɲik, AS: dostoi ̯ńik
Wiktionary
rzecz. dostojeństwo n.
:: fż. dostojniczka ż.
przym. dostojny, dostojniczy
Wiktionary
(1.1) dygnitarz, prominent, VIP; pot. gruba ryba, figura, oficjel, rekin, szyszka, szycha, ważniak; przest. oficjał; stpol. czestnik
Wiktionary
1. zasługujący na poważanie, pełen godności;
2. majestatyczny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pełen godności i powagi, zasługujący na poważanie
Wiktionary
(1.1) Mrożek zdradza zamiłowanie do słownictwa poważnego, statecznego, dostojnego.
Wiktionary
rzecz. dostojnik m., dostojność ż., dostojeństwo n.
przysł. dostojnie
Wiktionary
(1.1) czcigodny, szacowny, szanowny, świetny, znakomity, znamienity
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. dostosowywać)
(1.1) dokonany od|dostosowywać.
czasownik zwrotny dokonany dostosować się (ndk. dostosowywać się)
(2.1) dokonany od|dostosowywać się.
Wiktionary
(1.1) Nowoczesne ule są bardzo dobrze dostosowane do potrzeb pszczół.
Wiktionary
czas. dostosowywać, stosować
rzecz. dostosowywanie n., dostosowanie n.
przym. dostosowawczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sprawianie, że coś staje się odpowiednie
Wiktionary
Dostosowanie ang. fitness – zasadnicze pojęcie w darwinowskim mechanizmie ewolucji drogą doboru naturalnego („przetrwanie najlepiej dostosowanych”, ang. survival of the fittest). W modelach genetyki populacyjnej parametr ten oznacza się zwykle symbolem w. Jest miarą sukcesu ewolucyjnego – wypadkową długości życia i liczby potomstwa (zob. rozmnażanie i rozrodczość, śmiertelność, Krzywa przeżywalności).
Wikipedia
rzecz. dostosowywanie n., stosowanie n., zastosowanie n.
czas. dostosować dk., stosować ndk., zastosować dk., dostosowywać ndk.
przym. dostosowawczy, stosowny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. dostosować)
(1.1) sprawiać, że coś staje się odpowiednie
czasownik zwrotny niedokonany dostosowywać się (dk. dostosować się)
(2.1) zmieniać się tak, by być odpowiednim
Wiktionary
rzecz. dostosowanie n., dostosowywanie
czas. dostosować
Wiktionary
(1.1) dobierać, dopasowywać, dostrajać, przystosowywać
(2.1) adaptować się, asymilować się, dopasowywać się, dostrajać się, przestrzegać, przystosowywać się, wpasowywać się, wstrzelać się, zestrajać się
Wiktionary
dający się dostosować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dostosowywać.
Wiktionary
czas. dostosowywać ndk., dostosować dk.
rzecz. dostosowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dostrajać.
Wiktionary
czas. dostrajać ndk.
Wiktionary
ujrzeć, wypatrzyć, zauważyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dostrzegać)
(1.1) dokonany od|dostrzegać.
Wiktionary
(1.1) Cyceron wygłosił cztery mowy przeciwko Katylinie, by senatorowie dostrzegli jego spisek.
Wiktionary
IPA: ˈdɔsṭʃɛt͡s, AS: dosṭšec
Wiktionary
rzecz. dostrzeżenie n., dostrzeganie n., dostrzegalnia ż.
czas. dostrzegać ndk.
przym. dostrzegalny
Wiktionary
zauważać coś; zwracać na coś uwagę
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. dostrzec)
(1.1) zwracać uwagę na coś, zauważać coś
(1.2) widzieć już z daleka
czasownik zwrotny niedokonany dostrzegać się (dk. dostrzec się)
(2.1) zauważać jeden drugiego
Wiktionary
(1.1) Filip dostrzegał w Paulinie wybitne zdolności artystyczne.
(1.2) Czy dostrzega Pani ten statek na horyzoncie?
Wiktionary
rzecz. dostrzegalność ż., dostrzeganie n., dostrzeżenie n., dostrzegalnia ż.
czas. dostrzec dk.
przym. dostrzegalny
przysł. dostrzegalnie
Wiktionary
(1.1) odkrywać, rozeznawać się, spostrzegać, widzieć, wskazywać, zauważać, zdawać sobie sprawę, zwracać uwagę
(1.2) spostrzegać, zauważać
Wiktionary
ustawiona w lesie wieża obserwacyjna przeciwpożarowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wieża służąca do wykrywania pożarów w lasach
(1.2) przest. obserwatorium astronomiczne
Wiktionary
Wieża obserwacyjna – wieża przeznaczona do obserwacji otaczającego ją terenu. Z reguły wieże obserwacyjne są usytuowane w najwyższym punkcie okolicy.
Potocznie wieże obserwacyjne utożsamiane są z wieżami widokowymi jako punktami widokowymi, sztucznie wyniesionymi w terenie w celu umożliwienia obserwacji walorów widokowych i estetycznych terenu. Wieże obserwacyjne mają szerokie zastosowanie i mogą być wykorzystywane do obserwacji:
Wikipedia
rzecz. dostrzegalność ż., dostrzeganie n., dostrzeżenie n.
czas. dostrzegać ndk., dostrzec dk.
przym. dostrzegalny
Wiktionary
(1.2) współcz. obserwatorium
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób dostrzegalny; zauważalnie
Wiktionary
rzecz. dostrzegalność ż., dostrzeganie n.
czas. dostrzegać ndk.
przym. dostrzegalny
Wiktionary
dający się dostrzec, zobaczyć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) możliwy do dostrzeżenia, zobaczenia
Wiktionary
(1.1) Wyglądał jak kropeczka sadzy, ledwie dostrzegalny na tle ruchliwych obłoków.
Wiktionary
rzecz. dostrzegalność ż., dostrzeganie n., dostrzeżenie n., dostrzegalnia ż.
czas. dostrzegać ndk., dostrzec dk.
przysł. dostrzegalnie
Wiktionary
(1.1) zauważalny, widzialny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dostrzegać.
Wiktionary
rzecz. dostrzeżenie n., dostrzegalnia ż.
czas. dostrzegać ndk., dostrzec dk.
przym. dostrzegalny
przysł. dostrzegalnie
Wiktionary
1. uśmiercać przez wykonanie dodatkowego strzału;
2. strzelać tak, by pocisk doleciał do określonego miejsca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dostrzec.
Wiktionary
(1.1) Dostrzeżenie ziarnka piasku w korcu maku graniczy z cudem.
(1.1) Najważniejsze jest dostrzeżenie obopólnych korzyści.
Wiktionary
rzecz. dostrzeganie n., dostrzegalnia ż.
przym. dostrzegalny
czas. dostrzegać ndk., dostrzec dk.
Wiktionary
dostukać się -
1. przywołać kogoś do okna, drzwi itp. stukaniem; dopukać się;
2. osiągnąć jakiś cel dzięki uporczywym działaniom
SJP.pl
dostukiwać się - przywoływać kogoś do okna, drzwi itp. stukaniem; dopukiwać się
SJP.pl
antybiotyk, mieszanina dwóch sulfonamidów, stosowany w zapaleniu opon mózgowych i oskrzeli
SJP.pl
w terminologii technicznej: dosunięcie; przysunięcie
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) doznawać czegoś
Wiktionary
(1.1) Ich związek doświadczał wzlotów i upadków.
(1.1) Człowiek doświadczający cudu konsumpcji również sporządza sobie cały zestaw przedmiotów-symulakrów, znaków zwiastujących szczęście, i czeka (rozpaczliwie, jak ująłby to pewnie jakiś moralizator) na jego pojawienie się.
Wiktionary
rzecz. doświadczenie n., doświadczanie n., doświadczalnictwo n., doświadczalnik m., doświadczalnia ż., doświadczyński m.
czas. doświadczyć dk.
przym. doświadczony, doświadczalny
przysł. doświadczalnie
Wiktionary
(1.1) odczuwać, doznawać
Wiktionary
metodyczne podejmowanie doświadczeń w celu poznania jakiegoś zjawiska
SJP.pl
osoba dokonująca doświadczeń naukowych, eksperymentów; eksperymentator, empiryk
SJP.pl
doświadczalny i naukowy
SJP.pl
1. przeznaczony do doświadczeń;
2. poznany, otrzymany za pomocą doświadczeń;
3. oparty na doświadczeniu; empiryczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który służy w doświadczeniu, przeznaczony do doświadczeń
(1.2) bazujący na doświadczeniu; dowiedziony za pomocą doświadczenia
Wiktionary
(1.1) Z czasem zainteresowały się świnką morską instytuty medycyny i tam - w pracowniach doświadczalnych - rozpoczęła się jej służba dla nauki, dla człowieka.
Wiktionary
IPA: ˌdɔɕfʲjaṭˈt͡ʃalnɨ, AS: dośfʹi ̯aṭčalny
Wiktionary
rzecz. doświadczenie n., doświadczanie n., doświadczalnictwo n., doświadczalnik m., doświadczalnia ż., doświadczyński m.
czas. doświadczać ndk., doświadczyć dk.
przym. doświadczony
przysł. doświadczalnie
Wiktionary
(1.2) empiryczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|doświadczać.
Wiktionary
rzecz. doświadczenie n., doświadczalnictwo n., doświadczalnik m., doświadczalnia ż., doświadczyński m.
czas. doświadczać ndk., doświadczyć dk.
przym. doświadczony, doświadczalny
przysł. doświadczalnie
Wiktionary
(1.1) doznawanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ogół zdobytych wiadomości i umiejętności
(1.2) wywoływanie jakichś zjawisk w sztucznych warunkach
Wiktionary
Doświadczenie – powszechne pojęcie składające się z wiedzy lub umiejętności w obserwacjach pewnych rzeczy, wydarzeń, uzyskanych poprzez zaangażowanie w ujawnienie tych rzeczy lub wydarzeń. Historia słowa doświadczenie (w tym staropolskiego słowa eksperiencja) jest blisko związana z pojęciem eksperymentu.
Wikipedia
(1.1) Przez 6 lat prowadziłem własną firmę. W tym okresie zdobyłem sporo doświadczenia związanego z obsługą klienta.
(1.2) Profesor przeprowadzał w laboratorium różne doświadczenia z dziedziny optyki.
Wiktionary
IPA: ˌdɔɕfʲjaṭˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: dośfʹi ̯aṭčẽńe
Wiktionary
rzecz. doświadczanie n., doświadczalnictwo n., doświadczalnik m., doświadczalnia ż., doświadczyński m.
czas. doświadczać ndk., doświadczyć dk.
przym. doświadczony, doświadczalny
przysł. doświadczalnie
Wiktionary
(1.1) praktyka
(1.2) eksperyment, badanie
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: doświadczony
SJP.pl
mający doświadczenie, biegły w czymś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający doświadczenie
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: doświadczyć
Wiktionary
(1.1) Doświadczony kierowca ma większe szanse uniknięcia wypadków na drodze.
Wiktionary
IPA: ˌdɔɕfʲjaṭˈt͡ʃɔ̃nɨ, AS: dośfʹi ̯aṭčõny
Wiktionary
rzecz. doświadczenie n., doświadczanie n., doświadczalnictwo n., doświadczalnik m., doświadczalnia ż., doświadczyński m.
czas. doświadczać ndk., doświadczyć dk.
przym. doświadczalny
przysł. doświadczalnie
Wiktionary
(1.1) bywały, obeznany, obyty, wyrobiony, wytrawny; pot. oblatany, otrzaskany
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. doświadczać)
(1.1) dokonany od|doświadczać.
Wiktionary
(1.1) Kiedy opisuje, co widział, czego doświadczył, ma za sobą nieraz ponętność prawdy i możeby autobiografię lub pamiętniki czasu swego dobrze napisał, ale jowialności jego są ckliwe, a wymysły nieprzydatne do zbudowania jednolitej całości.
Wiktionary
IPA: dɔˈɕfʲjaṭt͡ʃɨt͡ɕ, AS: dośfʹi ̯aṭčyć
Wiktionary
rzecz. doświadczenie n., doświadczanie n., doświadczalnictwo n., doświadczalnik m., doświadczalnia ż., doświadczyński m.
czas. doświadczać ndk.
przym. doświadczony, doświadczalny
przysł. doświadczalnie
Wiktionary
(1.1) doznać, przeżyć
Wiktionary
zabieg w fotografii stosowany podczas naświetlania papieru fotograficznego pod powiększalnikiem, polegający na dodatkowym doświetleniu miejsc prześwietlonych na negatywie
SJP.pl
dość;
1. przysłówek oznaczający: tyle, ile trzeba; dostatecznie, należycie, wystarczająco dużo, np.: Mieć dosyć czasu na naukę.;
2. przysłówek oznaczający: w jakimś stopniu, stosunkowo, np. Dosyć dobrze się nauczył.;
3. wykrzyknik wyrażający zakaz, głównie w połączeniu: dosyć tego, np.: Dosyć tego, miarka się przebrała!; starczy, wystarczy
SJP.pl
liczebnik nieokreślony
(1.1) zob. dość.
wykrzyknik
(2.1) zob. dość.
Wiktionary
(1.1) Dziewczyna dosyć wcześnie wróciła do domu z dyskoteki.
Wiktionary
IPA: ˈdɔsɨt͡ɕ, AS: dosyć
Wiktionary
przysł. dość
wykrz. dość
licz. dość
Wiktionary
1. w fotografii: uintensywniać kolor na zdjęciu;
2. w chemii: wprowadzać większą ilość substancji do roztworu
SJP.pl
1. w fotografii: uintensywnić kolor na zdjęciu;
2. w chemii: wprowadzić większą ilość substancji do roztworu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dosypać.
Wiktionary
rzecz. dosypka ż.
czas. dosypać dk.
Wiktionary
1. wysysać do końca;
2. dosysać się - przysysać się
SJP.pl
przestarzale: uczucie nasycenia, zaspokojenia; sytość
SJP.pl
1. dosłanie, dosyłanie czegoś;
2. to, co zostało dosłane
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
określić dodatkowo, uściślić; dookreślić
SJP.pl
określać dodatkowo, uściślać; dookreślać
SJP.pl
pracownik doszczelniający dna statku
SJP.pl
narzędzie używane przy doszczelnianiu
SJP.pl
zaszczepiać ponownie przeciw tej samej chorobie
SJP.pl
zaszczepić ponownie przeciw tej samej chorobie
SJP.pl
1. powodować, że ktoś czuje się bardziej szczęśliwy;
2. doszczęśliwiać się - potęgować uczucie własnego szczęścia
SJP.pl
potocznie: osoba lub rzecz powodująca, że ktoś czuje się bardziej szczęśliwy
SJP.pl
1. spowodować, że ktoś czuje się bardziej szczęśliwy;
2. doszczęśliwić się - spotęgować uczucie własnego szczęścia
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) o niszczeniu czegoś: całkowicie, kompletnie
Wiktionary
(1.1) Drewniany szałas został podpalony i doszczętnie spłonął.
Wiktionary
IPA: dɔˈʃt͡ʃɛ̃ntʲɲɛ, AS: doščẽntʹńe
Wiktionary
rzecz. szczątki nmos.
przym. szczątkowy, doszczętny
przysł. do szczętu
Wiktionary
(1.1) do cna, do szczętu, w drebiezgi, wniwecz
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: doszczętnie
SJP.pl
o zniszczeniu, stracie: zupełny, całkowity; totalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykazujący zniszczenie do szczątków; uległy całkowitej stracie
Wiktionary
rzecz. szczątki nmos., doszczętność ż.
przysł. doszczętnie, do szczętu
przym. szczątkowy
Wiktionary
(1.1) całkowity, zupełny
Wiktionary
1. douczać kogoś;
2. doszkalać się - uzupełniać swoją wiedzę w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
1. douczyć kogoś;
2. doszkolić się - uzupełnić swoją wiedzę w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ulepszenie czegoś poprzez ostatnie poprawki
Wiktionary
(1.1) Napisałem, zrobiłem rysunki, a ponieważ nie byłem pewien swojej angielszczyzny, poprosiłem prof. Skrobańskiego o doszlifowanie tekstu i oddanie do redakcji.
Wiktionary
czas. doszlifować dk., szlifować ndk.
Wiktionary
potocznie: dołączyć się do kogoś lub czegoś, dojechać, dojść
SJP.pl
potocznie: taki, który przyłączył się do kolumny, zajął wolne miejsce w szeregu
SJP.pl
doszperać się - doszukać się, szperając
SJP.pl
1. przyszyć lub uszyć coś dodatkowo;
2. zakończyć szycie czegoś;
3. ponownie przyłączyć uciętą lub urwaną część ciała
SJP.pl
1. przyszyć lub uszyć coś dodatkowo;
2. zakończyć szycie czegoś;
3. ponownie przyłączyć uciętą lub urwaną część ciała
SJP.pl
1. wytworzyć część ubrania za pomocą szydełka i połączyć ją z całością;
2. środowiskowo: doczepić dredy do już istniejących dredów za pomocą szydełka fryzjerskiego
SJP.pl
1. wytwarzać część ubrania za pomocą szydełka i łączyć ją z całością;
2. środowiskowo: doczepiać dredy do już istniejących dredów za pomocą szydełka fryzjerskiego
SJP.pl
1. przyszywać lub szyć coś dodatkowo;
2. kończyć szycie czegoś;
3. ponownie przyłączać uciętą lub urwaną część ciała
SJP.pl
1. osiągnąć cel, granicę, koniec
2. o warzywach: dojrzewać
3. osiągać pewną granicę
SJP.pl
skrót od: dosłownie, dosłowny
SJP.pl
skrót
(1.1) = dosłownie
Wiktionary
(1.1) Co ciekawe, Erntedankfest (dosł. święto dziękczynienia za plony) obchodzone jest nie tylko w Polsce, ale również w Niemczech i Szwajcarii.
Wiktionary
przesłać, posłać dodatkowo (list, pieniądze)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) poddany intensywniejszej insolacji
Wiktionary
(1.1) Adretami nazywa się dosłoneczne stoki gór.
(1.1) Winnicę założył na dosłonecznych stokach wzgórza.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób ścisły; dokładnie tak, jak znaczą słowa
Wiktionary
(1.1) Opisał mi dosłownie fragment całego wydarzenia.
(1.1) Jego pałac dosłownie pękał w szwach.
Wiktionary
IPA: dɔˈswɔvʲɲɛ, AS: dosu̯ovʹńe
Wiktionary
przym. dosłowny
rzecz. dosłowność ż.
Wiktionary
(1.1) literalnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dosłownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dosłowny
SJP.pl
→ dosłowny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co dosłowne
Wiktionary
rzecz. dosłownik m.
przym. dosłowny
przysł. dosłownie
Wiktionary
1. zgodny co do słowa, dokładnie odtworzony;
2. nieprzenośny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) znaczący dokładnie to, co wyrażają słowa, bez drugiego znaczenia
Wiktionary
(1.1) Dosłowna interpretacja tego wiersza nie ma sensu, należy raczej rozszyfrować zawarte w nim metafory.
Wiktionary
IPA: dɔˈswɔvnɨ, AS: dosu̯ovny
Wiktionary
przysł. dosłownie
rzecz. dosłowność ż., słownictwo n.
Wiktionary
(1.1) literalny
Wiktionary
dający się uchwycić słuchem, posłyszeć
SJP.pl
skrót od: dotyczący, dotyczy
SJP.pl
skrót
(1.1) = dotyczący
Wiktionary
(1.1) Udzielanie informacji dot. (=dotyczących) pracy socjalnej w różnych krajach. (Wikipedia)
Wiktionary
IPA: dɔˈtɨt͡ʃɨ, AS: dotyčy
Wiktionary
potocznie: donieść z wysiłkiem coś ciężkiego do jakiegoś miejsca; dotaszczyć, dotaskać
SJP.pl
bezzwrotna pomoc finansowa udzielana instytucji, organizacji, przedsiębiorstwu (rzadziej osobie) w celu poparcia określonej działalności; subwencja, subsydium, dofinansowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zaopatrzenie; wyposażenie w środki finansowe; darowizna; bezzwrotna pomoc finansowa w celu popierania jakiejś działalności
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Hojna anonimowa dotacja oddaliła od sierocińca groźbę zamknięcia.
Wiktionary
IPA: dɔˈtat͡sʲja, AS: dotacʹi ̯a
Wiktionary
czas. dotować
rzecz. dotowanie
Wiktionary
związany z dotacją
SJP.pl
do tego momentu lub miejsca
SJP.pl
zaimek przysłowny
(1.1) … wyrażający granicę czasową: aż do teraz, dotychczas
(1.2) … wyrażający granicę przestrzenną: aż do tego miejsca, potąd
spójnik
(2.1) w wyrażeniu: dotąd… aż… komunikuje, że część zdania przed „aż” jest ograniczona od strony przyszłości przez zdarzenie opisane po „aż”
(2.2) w wyrażeniu: dotąd… dopóki/póki… komunikuje, że część zdania przed „dopóki”/„póki” jest ograniczona od strony przyszłości przez zakończenie stanu lub czynności opisanej po „dopóki”/„póki”
Wiktionary
(1.1) Dotąd nie było takich problemów.
(1.2) Kopcie rów odtąd dotąd.
(2.1) Dotąd nalegał, aż się zgodzili.
(2.2) Dotąd nalegał, póki się nie zgodzili.
(2.2) Dotąd nie miał spokoju, dopóki mieszkali razem.
(2.2) Nie miał dotąd spokoju, dopóki mieszkali razem.
Wiktionary
IPA: ˈdɔtɔ̃nt, AS: dotõnt
Wiktionary
(1.1) dotychczas, do teraz, do tego czasu
(1.2) potąd, do tego miejsca
(2.1-2) dopóty, póty, tak długo
Wiktionary
żartobliwie: do tamtego miejsca (zwykle w powiedzeniu "jak stąd dotamtąd")
SJP.pl
potocznie:
1. dokańczać taniec;
2. tańcząc, docierać do danego miejsca
SJP.pl
dokończyć tankowanie
SJP.pl
dokańczać tankowanie
SJP.pl
potocznie: donieść gdzieś z trudem; dodźwigać
SJP.pl
potocznie: donieść z wysiłkiem coś ciężkiego do jakiegoś miejsca; dotachać, dotaszczyć
SJP.pl
potocznie: donosić coś z trudem do jakiegoś miejsca
SJP.pl
potocznie: donieść z wysiłkiem coś ciężkiego do jakiegoś miejsca; dotachać, dotaskać
SJP.pl
[czytaj: dotkom] w żargonie informatycznym: firma internetowa
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: dotelepać się - dojść, dojechać gdzieś z trudem; dowlec się
SJP.pl
potocznie: dotelepywać się - docierać gdzieś z trudem
SJP.pl
wprowadzany do tętnicy; doarteryjny
SJP.pl
rząd grzybów z klasy workowców właściwych; Dothiorales
SJP.pl
przedstawiciel rzędu grzybów z klasy workowców właściwych
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) dokuczliwie, nie do zniesienia
Wiktionary
(1.1) Czasami wiatr zaciągał dotkliwiej i dmuchał w twarze niedawnym śniegiem.
(1.1) Bratobójcze walki i szukanie pomocy na zewnątrz doprowadziły do interwencji czeskich i niemieckich; najdotkliwiej odczuwał je Śląsk.
Wiktionary
IPA: dɔˈtklʲivʲjɛ, AS: dotklʹivʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. dotyk mrz., dotkliwość
przym. dotkliwy
czas. dotykać
Wiktionary
(1.1) boleśnie, dojmująco, dokuczliwie, ostro, silnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dotkliwie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dotkliwy
SJP.pl
bolesny, dokuczliwy, przykry
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bolesny, dokuczliwy, trudny do wytrzymania
Wiktionary
(1.1) Niezależnie więc od praprzyczyny, od systemowych realiów i schorzeń, od skutków dotkliwego nieurodzaju w latach 1979 - 1980, na osłabioną już gospodarkę spadły dodatkowe ciosy.
Wiktionary
IPA: dɔˈtklʲivɨ, AS: dotklʹivy
Wiktionary
rzecz. dotyk mrz., dotkliwość
przysł. dotkliwie
czas. dotykać
Wiktionary
(1.1) bolesny, dojmujący, dokuczliwy, głęboki, ostry, palący, przenikliwy, silny
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|dotykać.
Wiktionary
(1.1) Gdy zaś wrócił i został sam jeden, ktoś zmagał się z nim aż do wschodu jutrzenki, a widząc, że nie może go pokonać, dotknął jego stawu biodrowego i wywichnął Jakubowi ten staw podczas zmagania się z nim.
Wiktionary
IPA: ˈdɔtknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: dotknõńć
Wiktionary
rzecz. dotyk mrz., dotknięcie n., niedotykalski mos.
czas. dotykać ndk.
przym. dotykowy, niedotykalski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dotknąć.
Wiktionary
(1.1) Pokrzywy parzą przy dotknięciu.
Wiktionary
IPA: dɔˈtʲcɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: dotʹḱńė̃ńće
Wiktionary
czas. dotknąć dk., dotykać ndk.
rzecz. dotyk mrz., niedotykalski mos.
przym. dotykowy, niedotykalski
Wiktionary
urażony
SJP.pl
taki, który dotlał (dogasnął)
SJP.pl
rzadko: wypalić się zupełnie; wygasnąć, dogasnąć, dotlić się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. dotlenić)
(1.1) dostarczać dodatkową ilość tlenu
czasownik zwrotny niedokonany dotleniać się
(2.1) dostarczać swojemu organizmowi dodatkową ilość tlenu poprzez uprawianie ruchu na świeżym powietrzu
Wiktionary
(1.1) Na wszelkie smutki dobry jest uśmiech. Naukowcy dowiedli bowiem, że szczery, serdeczny śmiech wspaniale nas dotlenia – pobudza do pracy przeponę i płuca.
Wiktionary
IPA: dɔˈtlɛ̃ɲät͡ɕ, AS: dotlẽńäć
Wiktionary
rzecz. dotlenienie n., dotlenianie n., tlen m., utleniacz m., utlenianie n., utlenienie n., tlenienie n.
czas. dotlenić, tlenić, utlenić, utleniać
przym. utleniony
Wiktionary
Dotleniacz – publiczna instalacja Joanny Rajkowskiej, wystawa Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, której głównymi elementami są: wzbogacony tlenem sztuczny staw wkomponowany w trawnik miejski i futurystyczne ławki opodal.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dotleniać.
Wiktionary
czas. dotlenić, dotleniać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|dotleniać.
Wiktionary
rzecz. dotlenianie n., dotlenienie n., tlen mrz.
czas. dotleniać
Wiktionary
dotlić się - wypalić się zupełnie; wygasnąć, dogasnąć, dotleć
SJP.pl
1. dokończyć topienie, stopić resztę;
2. dodać coś w czasie topienia
SJP.pl
udzielać bezzwrotnej pomocy finansowej instytucji, organizacji, przedsiębiorstwu (rzadziej osobie) w celu poparcia określonej działalności; subwencjonować, subsydiować, finansować
SJP.pl
uzupełniać towar w sklepie
SJP.pl
dawniej: tracić, marnować do końca, całkowicie
SJP.pl
dawniej: roztrwonić, zmarnować do końca, całkowicie
SJP.pl
transportując, dostarczać do określonego miejsca
SJP.pl
dokończyć trening
SJP.pl
trenować do czasu osiągnięcia zadowalającej kondycji
SJP.pl
w łowiectwie: zakończyć tropienie, doganiając zwierzę; wytropić
SJP.pl
dokończyć trucie kogoś lub czegoś; zatruć całkowicie
SJP.pl
dobiec gdzieś truchtem
SJP.pl
rzadko: dobiegać truchtem
SJP.pl
1. dostać się gdzieś
2. rozprzestrzenić się
3. wygładzić powierzchnię
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. docierać)
(1.1) dokonany od|docierać.
Wiktionary
(1.1) Do sklepu dotarła nowa partia towarów.
Wiktionary
IPA: ˈdɔṭʃɛt͡ɕ, AS: doṭšeć
Wiktionary
rzecz. dotarcie n.
Wiktionary
rzadko: przywracać kogoś do przytomności; docucać
SJP.pl
taki, który dotrzeźwiał
SJP.pl
rzadko: przywrócić kogoś do przytomności; docucić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dotrzymywać)
(1.1) dokonany od|dotrzymywać.
Wiktionary
(1.1) Nie mogę mojemu bratu dotrzymać kroku.
Wiktionary
czas. trzymać, dotrzymywać ndk.
rzecz. dotrzymanie n., dotrzymywanie n.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. dotrzymać)
(1.1) trzymać do określonego czasu
(1.2) spełniać zobowiązania
Wiktionary
(1.2) Ta drukarnia nie dotrzymuje terminów.
Wiktionary
rzecz. dotrzymywanie n., dotrzymanie n.
czas. trzymać, dotrzymać dk.
Wiktionary
(1.1) dochowywać, zachowywać, przechowywać
(1.2) dochowywać, zachowywać
Wiktionary
maska komiczna w komedii dell'arte
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: dotoczyć
SJP.pl
do tej pory, do chwili obecnej
SJP.pl
przysłówek
(1.1) książk. do tego momentu, do chwili obecnej
Wiktionary
(1.1) Dotychczas sama sobie radziłam z zadaniami z matematyki, więc nie potrzebuję korepetycji.
Wiktionary
IPA: dɔˈtɨxt͡ʃas, AS: dotyχčas
Wiktionary
przym. dotychczasowy
Wiktionary
(1.1) dotąd, do tej pory
Wiktionary
1. trwający dotychczas;
2. żyjący, będący gdzieś dotychczas
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki jaki był dotychczas
Wiktionary
(1.1) Pierwszy wniosek, że kapitalizm w dotychczasowej postaci robi już bokami i będzie się ratował faszyzmem.
(1.1) Jubileuszowy program przynosi najlepsze skecze, scenki i piosenki z dotychczasowych spektakli.
Wiktionary
przysł. dotychczas
Wiktionary
przysłówek miejsca
(1.1) stpol. dotąd
Wiktionary
IPA: dɔˈtɨxmʲjast, AS: dotyχmʹi ̯ast
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający bezpośrednie powiązanie
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy czynny od: dotyczyć
Wiktionary
(1.1) skr. dot.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dotyczyć.
Wiktionary
IPA: ˌdɔtɨˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: dotyčẽńe
Wiktionary
czas. dotyczyć
Wiktionary
w matematyce: styczna kąta dopełnienia
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) mieć z czymś związek, odnosić się do czegoś
Wiktionary
(1.1) „Ten artykuł nie dotyczy naszego uniwersytetu” – powiedział rektor, przeglądając gazetę.
(1.1) UE przyjęła skargę Hiszpanii w sprawie reform dotyczących oleju i bawełny.
Wiktionary
IPA: dɔˈtɨt͡ʃɨt͡ɕ, AS: dotyčyć
Wiktionary
rzecz. dotyczenie n., dotyk m.
Wiktionary
1. dotknięcie, dotykanie;
2. zdolność odczuwania ucisku na powierzchnię ciała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. jeden ze zmysłów umożliwiający odbiór rzeczywistości za pomocą narządów czucia powierzchniowego i głębokiego;
(1.2) czynność dotykania
Wiktionary
Dotyk (układ czuciowy) jest uznawany za jeden ze zmysłów, jednak wrażenia określane łącznie jako dotyk są kombinacją sygnałów przesyłanych przez komórki reagujące na ciepło lub zimno, nacisk oraz uszkodzenie (ból).
W rozmaitych eksperymentach wykazano, że dotyk i zmysł motoryczny są podstawowymi elementami definiującymi odbieranie rzeczywistości przez zwierzęta (w tym człowieka).
Wikipedia
(1.1) Wzrok, słuch, węch, smak i dotyk to pięć zmysłów.
(1.2) Poczuła jego delikatny dotyk na swojej twarzy.
Wiktionary
IPA: ˈdɔtɨk, AS: dotyk
Wiktionary
rzecz. niedotykalski mos., dotknięcie n., tknięcie n., tkliwość ż.
czas. dotykać ndk., dotknąć dk., dotyczyć ndk., tykać ndk., tknąć dk., podotykać dk.
przym. dotkliwy, dotykowy, tkliwy, dotykalny, niedotykalski
przysł. dotkliwie, tkliwie
Wiktionary
(1.1) czucie
(1.2) kontakt, styczność, łączność, muśnięcie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. dotknąć)
(1.1) zbliżać się do czegoś do momentu zetknięcia, kontaktu fizycznego
(1.2) przen. sprawiać komuś przykrość, urażać kogoś
(1.3) przen. poruszać jakieś zagadnienie w rozmowie
(1.4) sięgać aż do czegoś, graniczyć, stykać się z czymś
czasownik zwrotny niedokonany dotykać się (dk. dotknąć się)
(2.1) dotykać (1.1) siebie wzajemnie
(2.2) forma wzmocniona czasownika dotykać (1.1)
Wiktionary
(1.1) Wystarczy dotknąć butelki, a dowiesz się czy piwo jest zimne.
(1.2) Bardzo mnie dotknęły twoje słowa.
(1.3) Spróbujmy dotknąć tematu wyjazdu. Czy masz bilety?
(1.4) Ta ulica dotyka parku.
(2.2) Nie dam ci dotknąć się mojego roweru.
Wiktionary
IPA: dɔˈtɨkat͡ɕ, AS: dotykać
Wiktionary
rzecz. niedotykalski mos., dotykanie n., dotyk m., dotknięcie n., dotkliwość ż.
czas. dotknąć dk.
przym. dotykowy, dotkliwy, niedotykalski
przysł. dotkliwie
Wiktionary
(1.1) musnąć, zmacać, obmacać, obściskać, poruszyć, trącić, wzruszyć; gw-pl|Śląsk Cieszyński|pomacować.
(1.2) drasnąć, obrazić, skaleczyć, skrzywdzić, ukłuć, urazić, zranić
(1.3) poruszyć, ująć, trącić, wzruszyć
Wiktionary
dający się dotknąć; namacalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, którego można dotknąć
(1.2) wyraźny
Wiktionary
rzecz. niedotykalski mos., dotyk m., dotykalność ż.
przysł. dotykalnie
przym. dotykowy, niedotykalski
Wiktionary
(1.1) namacalny, dotykowy, haptyczny, uchwytny, wyczuwalny
(1.2) wyrazisty, zdecydowany
Wiktionary
potocznie: dający się dotykać, lubiący być dotykanym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dotykać.
Wiktionary
IPA: ˌdɔtɨˈkãɲɛ, AS: dotykãńe
Wiktionary
czas. dotykać
przym. dotykowy, niedotykalski
rzecz. niedotykalski mos.
Wiktionary
osoba najlepiej przyswajająca wiedzę poprzez zmysł dotyku; kinestetyk
SJP.pl
1. → dotyk;
2. ekran dotykowy - ekran w urządzeniu elektronicznym, umożliwiający sterowanie nim poprzez dotykanie wyświetlanych obiektów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący dotyku bądź wrażeń związanych z dotykiem
(1.2) taki, który reaguje na dotyk
Wiktionary
IPA: ˌdɔtɨˈkɔvɨ, AS: dotykovy
Wiktionary
rzecz. dotyk m., dotykanie n., dotknięcie n., niedotykalny m., tykanie n., tknięcie n., niedotykalski mos.
czas. dotykać ndk., dotknąć dk., tykać ndk., tknąć dk.
przym. dotykalny, niedotykalny, niedotykalski
przysł. dotykowo
Wiktionary
(1.1) taktylny, haptyczny
Wiktionary
1. dokończyć tłuczenia, rozkruszania;
2. jeszcze więcej utłuc, dodać do już utłuczonego
SJP.pl
1. dokańczać tłuczenie;
2. tłuc coś dodatkowo
SJP.pl
[czytaj: duE] miasto we Francji
SJP.pl
Douai (wymowa) – miejscowość, gmina we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Nord.
Wikipedia
miasto w Kamerunie; Duala
SJP.pl
Wikipedia
dodatkowo ubezpieczyć
SJP.pl
[czytaj: dabl] środowiskowo: podwójny, dwuczęściowy, dwuelementowy, dwudzielny itp.
SJP.pl
Double – duet muzyczny pochodzący ze Szwajcarii, powstały w 1983 roku w Zurychu.
Wikipedia
[czytaj: dabl klik] dwukrotne naciśnięcie klawisza myszki w bardzo krótkim czasie (około pół sekundy), zazwyczaj służy otworzeniu danej aplikacji, pliku itp.; dwuklik
SJP.pl
[czytaj: dabldabl] w koszykówce: dwucyfrowe osiągnięcia w jednym meczu, np. 10 zbiórek i przechwytów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. twarożek z mleka sojowego, składnik wielu potraw orientalnych i wegetariańskich
Wiktionary
(1.1) Za Chiny ludowe nie spróbuję żadnego doufu.
Wiktionary
Doug (ang. Doug, 1991–1999) – amerykański serial animowany o chłopcu z Bluffington według pomysłu Jima Jinkinsa.
Serial składa się z 52 odcinków wyprodukowanych dla Nickelodeon w latach 1991–1994 oraz z 65 odcinków wyprodukowanych przez Disney w latach 1996–1999. W 1999 roku powstał również film Doug Zabawny.
Wikipedia
[czytaj: daglas] samolot marki Douglas; duglas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Wielkiej Brytanii, na wschodnim wybrzeżu wyspy Man, stolica Wyspy Man rozumianej jako angielskie terytorium zależne;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|Douglas.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Douglas
* manx: (1.1) Doolish
źródła.
== Douglas (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Douglas.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|m.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
[czytaj: dula] kobieta udzielająca wsparcia w czasie ciąży, porodu i po porodzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) społ. kobieta zapewniająca fachowe wsparcie matce i jej rodzinie w czasie ciąży, porodu i / lub po porodzie;
Wiktionary
Doula (z stgr. δούλη, dosłownie: „służąca, niewolnica”) – wykształcona i doświadczona również w swoim macierzyństwie kobieta, zapewniająca ciągłe niemedyczne, fizyczne, emocjonalne i informacyjne wsparcie matce i rodzinie na czas ciąży, porodu i po porodzie (za definicją Stowarzyszenia Doula w Polsce).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|δούλη. → służąca, niewolnica
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) doula
źródła.
== doula (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-doula.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) doula
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|δούλη. → służąca, niewolnica
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) doula
źródła.
== doula (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-doula.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) doula
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: dumerg] nazwisko
SJP.pl
rzeka w Portugalii i Hiszpanii; Duero
SJP.pl
Duero (hiszp. Duero, wym. [ˈdweɾo]; port. Douro, wym. [ˈdoɾu]; łac. Durius) – rzeka w Hiszpanii i Portugalii o długości 895 km, na odcinku około 130 kilometrów jest rzeką graniczną między tymi krajami. Najbardziej zasobna w wodę na Półwyspie Iberyjskim i trzecia pod względem długości. Obszar źródłowy w Górach Iberyjskich na wysokości 2080 m n.p.m. w masywie Sierra de Urbión, na północny zachód od miasta Soria w Hiszpanii.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) med. przyjmowany lub podawany do ust, przez usta
Wiktionary
(1.1) Niektóre leki przyjmowane doustnie mogą powodować intensyfikację choroby wrzodowej, dlatego u wrzodowców stosuje się zastrzyki.
Wiktionary
przym. doustny
rzecz. usta nmos.
Wiktionary
taki, który należy zaaplikować do ust
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) do stosowania doustnie (najczęściej o lekach i innych środkach farmakologicznych)
Wiktionary
IPA: dɔˈwustnɨ, AS: dou̯ustny
Wiktionary
rzecz. usta nmos., usteczka nmos.
przym. ustny
przysł. doustnie
Wiktionary
przeznaczony do ucha, np. słuchawki douszne
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony do ucha, umieszczany w uchu
Wiktionary
rzecz. ucho n., uszko n.
przym. uszny
Wiktionary
[czytaj: du] słodki (o winie)
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: dołwer albo dower]
1. miasto w Anglii;
2. miasto w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Dover – miasto i civil parish w południowo-wschodniej Anglii (Wielka Brytania), w hrabstwie Kent, w dystrykcie Dover, port nad kanałem La Manche. Punkt Anglii najbliższy Francji – jest oddalony od francuskiego portu Calais o 34 kilometry, dlatego też Dover nazywane jest „bramą Anglii”. W 2011 roku civil parish liczyła 31 022 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Doverem, dotyczący Doveru
Wiktionary
(1.1) Właściwie jednak dla naszego podróżnego gościniec doverski niewiele miał wspólnego z dyliżansem doverskim, wspinającym się po Shooters Hill.
Wiktionary
rzecz. Dover mrz.
Wiktionary
skrót od:
1. dowódca; d-ca, dca;
2. dowództwo; d-dztwo, dtwo
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. dawać
Wiktionary
dowąchać się:
1. długo wąchając, wykryć jakiś zapach;
2. przenośnie: wywęszyć, odkryć coś
SJP.pl
dowąchiwać się:
1. długo wąchając, wykrywać jakiś zapach;
2. przenośnie: wywęszać, odkrywać coś
SJP.pl
dodatkowa ilość czegoś potrzebna do uzyskania odpowiedniej wagi
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. dowalić)
(1.1) pot. dodawać czegoś w dużej ilości
(1.2) pot. dokuczać komuś
(1.3) pot. obciążać kogoś dodatkowym obowiązkiem
czasownik zwrotny niedokonany dowalać się (dk. dowalić się)
(2.1) pot. próbować zainteresować sobą drugą osobę
(2.2) pot. zgłaszać pod czyimś adresem pretensje
(2.3) pot. odurzać się używkami, będąc już pod ich wpływem
Wiktionary
(1.1) W przyszłości będę musiał dowalać więcej pieprzu do tej zupy.
(1.2) Tymczasem pan wicepremier Belka uparł się, żeby dowalać Balcerowiczowi i Radzie Polityki Pieniężnej.
(1.3) Jedni czytają notatki, inni dyskutują o profesorze, który "zaczął jej dowalać pytania z mikrobiologii".
(2.1) Uważaj, Marcin chyba dowala się do ciebie.
(2.2) Ale ta baba się do mnie dowalała!
Wiktionary
(1.1) dodawać
(1.2) pot. dokopywać
(1.3) pot. przywalać, pot. wulg. dojebać
(2.1) pot. dostawiać się, pot. przystawiać się, pot. podwalać się
(2.2) pot. wulg. dopierdalać się, pot. wulg. przypierdalać się, pot. wulg. dojebywać się
Wiktionary
czasownik dokonany (ndk. dowalać)
(1.1) dk. od: dowalać
(1.2) pot. mocno kogoś uderzyć
(1.3) pot. o śniegu: spaść w dużej ilości
(1.4) pot. powiedzieć coś niewłaściwego, nieprawidłowego, szokującego w danej sytuacji
(1.5) pot. pokonać kogoś zdecydowanie w rywalizacji
czasownik zwrotny dokonany dowalić się (ndk. dowalać się)
(2.1) dk. od: dowalać się
Wiktionary
(1.2) Niech będzie to pojedynek słowny, ale i gdyby któryś dowalił pięścią, to może by na tym skorzystał naród.
(1.3) Wczoraj wieczorem dowaliło 30 centymetrów śniegu w mojej wiosce.
Wiktionary
(1.2) przywalić, walnąć, pot. lutnąć, wulg. przyjebać, wulg. jebnąć
(1.5) wulg. rozjebać
Wiktionary
dostrzegać, doceniać, podkreślać czyjąś wartość, gestem lub słowem nagradzać kogoś za jego zasługi, utwierdzać w kimś poczucie własnej wartości
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. dowarzyć)
(1.1) dogotowywać
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. doważyć)
(1.1) ważyć dodatkową ilość
(1.2) pot. ważyć coś uczciwie, tyle, ile ktoś żąda
Wiktionary
czas. wyważyć
Wiktionary
nazwisko, m.in. Katarzyna Dowbor, polska dziennikarka
SJP.pl
żołnierz I Korpusu Polskiego, sformowanego w Rosji w czasie I wojny światowej i dowodzonego przez generała Józefa Dowbora-Muśnickiego
SJP.pl
1. śmieszna historyjka, anegdota, żart; kawał;
2. dawniej: rozum, spryt;
3. zdolność spostrzegania i opisywania w zabawny sposób śmiesznych stron życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) coś, co zostało powiedziane lub zrobione dla rozrywki, tak, aby kogoś rozśmieszyć
Wiktionary
Dowcip, żart, kawał – krótka forma humorystyczna, służąca rozśmieszeniu słuchacza. Najczęstszą formą rozpowszechniania dowcipu jest przekaz słowny. Dowcipy można spotkać na wielu stronach internetowych, w prasie, w specjalnych rubrykach. Publikowane są książki i czasopisma z dowcipami. Istnieją też ponure żarty („czarny dowcip”) oraz „puste dowcipy”, śmieszące tylko opowiadającego. Innym gatunkiem dowcipu jest „dowcip ciągły”, czyli powtarzany kilka razy w krótkim odstępie czasu lub „dowcip abstrakcyjny”, obecny np. w krajach Europy Środkowej – głównie w Czechach i Polsce. Znany jest także jako pure nonsense czy humor angielski. Można też natrafić na pojęcie żartu „hermetycznego”, który może opierać się na memie lub jest zrozumiały tylko dla docelowej grupy odbiorców, np. kolegów z pracy czy też informatyków.
Wikipedia
(1.1) Krzysiek, opowiedz jakiś dowcip; rozruszamy towarzystwo.
Wiktionary
IPA: ˈdɔfʲt͡ɕip, AS: dofʹćip
Wiktionary
rzecz. dowcipniś mos., dowcipkowanie n.
:: zgrub. dowcipas mos.
czas. dowcipkować ndk.
przym. dowcipny
przysł. dowcipnie
Wiktionary
(1.1) żart, kawał, anegdota; gw-pl|Górny Śląsk|wic.
Wiktionary
dowcipniś, figlarz, zbytnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. niesmaczny, niedorzeczny żart
Wiktionary
rzecz. dowcip mrz.
przym. dowcipny
przysł. dowcipnie
Wiktionary
zdrobnienie od: dowcip
SJP.pl
mówić dowcipy; żartować
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób dowcipny
Wiktionary
rzecz. dowcip m., dowcipniś mos., dowcipność ż., dowcipas mrz.
przym. dowcipny
Wiktionary
(1.1) zabawnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dowcipnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dowcipny
SJP.pl
osoba lubiąca opowiadać kawały, stroić żarty; żartowniś, kawalarz, dowcipas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek lubiący dowcipkować, żartować, robić żarty komuś lub z kogoś
Wiktionary
(1.1) Jakiś dowcipniś robi sobie z nas żarty.
Wiktionary
rzecz. dowcip mrz., dowcipkowanie n.
przym. dowcipny
przysł. dowcipnie
czas. dowcipkować ndk.
Wiktionary
(1.1) żartowniś; gw-pl|Górny Śląsk|szpasownik.
Wiktionary
kobieta lubiąca dowcipkować, robić żarty, kawały; żartownisia, kawalarka
SJP.pl
→ dowcipny; śmieszność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dowcipne; cecha tych, którzy są dowcipni
Wiktionary
przym. dowcipny
przysł. dowcipnie
Wiktionary
żartobliwy, humorystyczny;
1. pełen humoru, chętnie i często żartujący;
2. mający charakter dowcipu, żartu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) umiejący mówić i pisać żartobliwie i z humorem, lubiący żarty i dowcipy
(1.2) pełen dowcipu
Wiktionary
(1.1) Wygadany, inteligentny i dowcipny, wkrótce stał się ulubieńcem mieszkańców.
Wiktionary
rzecz. dowcip m., dowcipniś m., dowcipność ż., dowcipas mrz.
przysł. dowcipnie
Wiktionary
(1.1) błazeński, pocieszny, ucieszny, wesoły, wesołkowaty, zabawny
(1.2) komiczny, humorystyczny, śmieszny, zabawny, żartobliwy; przest. krotochwilny, sowizdrzalski
Wiktionary
żarcik
SJP.pl
kończyć wędzenie
SJP.pl
dokończyć wędzenie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. o wietrze:
a) wiejąc, donieść coś;
b) wiejąc, dotrzeć gdzieś;
2. dokończyć oddzielanie ziaren od plew w wialni;
3. dawniej: przejąć chłodem; zmrozić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dowiadywać.
Wiktionary
czas. dowiadywać ndk.
Wiktionary
rzadko: móc, być w stanie dostrzec, zauważyć; występuje zwykle z przeczeniem, np.: Nie dowidzisz go, stoi za daleko.; dostrzec, dojrzeć, wypatrzyć
SJP.pl
1. dawniej, dziś gwarowo: domykać;
2. dawniej: uwierać, sprawiać ból
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. dowrzeć)
(1.1) daw. sprawiać ból, uwierać
(1.2) daw. zamykać, domykać
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dowierzyć)
(1.1) mieć zaufanie, ufać
Wiktionary
rzecz. dowierzanie n.
czas. dowierzyć dk.
Wiktionary
(1.1) ufać
Wiktionary
1. w geologii: pokład skalny wychodzący na powierzchnię ziemi;
2. w górnictwie: pochyły chodnik łącząca dwa przodki
SJP.pl
wykazać prawdziwość
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dowodzić)
(1.1) dokonany od|dowodzić.
Wiktionary
(1.1) Docent ośmieszył się opublikowaniem hipotezy, której fałszu potrafi dowieść każdy student fizyki.
Wiktionary
rzecz. dowód mrz., dowodzik mrz.
Wiktionary
dokończyć wieszanie, powiesić dodatkowo
SJP.pl
dokańczać wieszanie, wieszać dodatkowo
SJP.pl
wystawiony w stronę najczęściej wiejących wiatrów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. ustawiony w kierunku wiejących wiatrów
Wiktionary
(1.1) Ekspozycja stoku ma spory wpływ na sumę opadów atmosferycznych. Stoki dowietrzne charakteryzują się częstszym występowaniem opadów aniżeli zawietrzne.
Wiktionary
IPA: dɔˈvʲjɛṭʃnɨ, AS: dovʹi ̯eṭšny
Wiktionary
rzecz. wiatr m.
Wiktionary
1. o wietrze:
a) wiejąc, donosić coś;
b) wiejąc, docierać gdzieś;
2. dokańczać oddzielanie ziaren od plew w wialni;
3. dawniej: przejmować chłodem; mrozić, ziębić, chłodzić
SJP.pl
1. dostarczyć kogoś lub coś do celu;
2. przywieźć więcej osób lub rzeczy
SJP.pl
nasycać wilgocią w większym stopniu, zwilżać do końca
SJP.pl
nasycić wilgocią w większym stopniu, zwilżyć do końca
SJP.pl
1. coś albo kogoś gdzieś dociągnąć; wlec do określonego miejsca lub do określonego czasu;
2. dowlec się - z trudem dojść do określonego miejsca
SJP.pl
[czytaj: dałn] potocznie: osoba cierpiąca na zespół Downa - wrodzony niedorozwój umysłowy połączony z charakterystycznymi zmianami fizycznymi
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: dałnbit] gatunek muzyczny wywodzący się z muzyki elektronicznej, powstały w latach 90. XX wieku w Wielkiej Brytanii; downtempo
SJP.pl
Downtempo (lub downbeat) – gatunek muzyczny wywodzący się z muzyki elektronicznej, powstały w latach 90. XX wieku w Wielkiej Brytanii.
Jest to gatunek bazujący przeważnie na synkopowym rytmie podobnym do hip-hopowego i na wielu elementach zapożyczonych z różnych gatunków muzycznych, takich jak np. dub, lounge, jazz, hip-hop i muzyki latynoskiej. Tempo oscyluje między 80 a 120 BPM, choć zdarzają się także szybsze i wolniejsze utwory.
Wikipedia
[czytaj: dołngrejd] cofnięcie się do wcześniejszej wersji programu, gry komputerowej czy systemu operacyjnego
SJP.pl
Aktualizacja wsteczna, dezaktualizacja (ang. downgrade) – proces odwrotny do upgrade (uaktualnienia); wymiana sprzętu lub oprogramowania na starszą wersję – na przykład w celu zachowania zgodności z innymi elementami systemu. Często używany po zainstalowaniu wadliwego uaktualnienia oprogramowania.
Wikipedia
[czytaj: dałnhil]
1. konkurencja w kolarstwie górskim i narciarstwie alpejskim, polegająca na zjeżdżaniu w dół po stromych i wąskich ścieżkach górskich;
2. potocznie: rower przeznaczony do jazdy po stromych zboczach; downhillowiec
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: dałnhiler] osoba uprawiająca downhill (jazdę po stromych zboczach); downhillowiec
SJP.pl
[czytaj: dałnhilowiec] osoba uprawiająca downhill (jazdę po stromych zboczach); downhiller
SJP.pl
przysłówek czasu
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dawniej
Wiktionary
[czytaj: dałnlołd] środowiskowo: pobieranie plików z internetu; ściąganie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: dałnlołdować] środowiskowo: pobierać pliki z internetu; ściągać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) styl życia osób uciekających od tego, co krytycy nazywają wyścigiem szczurów, styl, który kładzie nacisk na równowagę między czasem wolnym a pracą, jednocześnie koncentrując cele życiowe na samorealizacji i budowaniu osobistych relacji zamiast pochłaniającej wszystko pogoni za sukcesem ekonomicznym
Wiktionary
(1.1) Downshifting jest dobrowolną zmianą pracy na mniej wymagającą i absorbującą, żeby móc bardziej cieszyć się życiem.
Wiktionary
[czytaj: dałnsajz-ing]
1. w handlu: zmniejszenie gramatury lub ilości produktów w opakowaniu przy jednoczesnym zachowaniu tej samej ceny; shrinkflacja;
2. w motoryzacji: zmniejszenie pojemności silnika i jednoczesne zwiększenie jego mocy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. zmniejszanie wielkości i pojemności silnika pojazdu połączone ze zwiększaniem jego mocy
(1.2) hand. nieuczciwa praktyka zmniejszania zawartości produktu w opakowaniu w celu ukrycia podwyżki ceny;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Downsizing, czyli zmniejszanie ilości produktu w opakowaniu przy utrzymaniu tej samej ceny to zjawisko znane w branży spożywczej od lat.
Wiktionary
[czytaj: dałntempo] gatunek muzyczny wywodzący się z muzyki elektronicznej, powstały w latach 90. XX wieku w Wielkiej Brytanii; downbeat
SJP.pl
Downtempo (lub downbeat) – gatunek muzyczny wywodzący się z muzyki elektronicznej, powstały w latach 90. XX wieku w Wielkiej Brytanii.
Jest to gatunek bazujący przeważnie na synkopowym rytmie podobnym do hip-hopowego i na wielu elementach zapożyczonych z różnych gatunków muzycznych, takich jak np. dub, lounge, jazz, hip-hop i muzyki latynoskiej. Tempo oscyluje między 80 a 120 BPM, choć zdarzają się także szybsze i wolniejsze utwory.
Wikipedia
[czytaj: dałnwołt] internetowe oznaczenie treści informujące, że nie przypadł nam do gustu lub że się z nim nie zgadzamy; dislike, łapka w dół, kciuk w dół
SJP.pl
coś dowodzące czegoś, świadczące o czymś lub zaświadczające coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. skończony ciąg zdań wykazujący prawdziwość twierdzenia;
(1.2) przedmiot, okoliczność wykazujące coś (dowodzące czegoś)
(1.3) dokument potwierdzający przynależność, pot. dowód osobisty
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pierre de Fermat zanotował na marginesie książki, że znalazł zadziwiający dowód swojego twierdzenia, ale niestety margines jest za mały aby go zapisać. Twierdzenie pozostało nieudowodnione przez kolejne 350 lat, a znaleziony w końcu dowód jest pięć razy dłuższy niż cała tamta książka.
(1.2) Ten niedopałek papierosa ze śladami szminki jest dowodem, że odwiedziła pani denata!
(1.3) Policjant nawet nie spojrzał w dowód zatrzymanego.
Wiktionary
IPA: ˈdɔvut, AS: dovut
Wiktionary
rzecz. dowodzik mrz., dowodzenie n.
czas. dowodzić ndk., dowieść dk., udowadniać ndk., udowodnić dk.
przym. dowodowy
przysł. dowodnie
Wiktionary
osoba, która kieruje jednostką wojskową, stoi na czele jakiejś grupy; wódz, komendant, dowodzący, głównodowodzący
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. osoba kierująca grupą wojskowych;
Wiktionary
Dowódca – stanowisko etatowe w wojsku, żołnierz stojący na czele rodzaju sił zbrojnych, związku taktycznego, oddziału lub pododdziału. Ma określone prawa (wydawanie rozkazów oraz nadzór nad ich wykonawstwem). Jest organizatorem działań bojowych podległych wojsk (żołnierzy) oraz dowodzi nimi w czasie ich trwania.
Wikipedia
(1.1) Dowódca wydał rozkaz odwrotu.
(1.1) Podczas wojny mój dziadek był dowódcą klucza.
(1.1) Wojsko czeka tylko na rozkaz dowódcy.
Wiktionary
IPA: dɔˈvutt͡sa, AS: dovutca
Wiktionary
rzecz. dowództwo n., dowodzenie n.
:: fż. dowódczyni ż.
czas. dowodzić ndk.
przym. dowódczy
Wiktionary
(1.1) komendant, wódz
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dowództwem, dotyczący dowództwa
Wiktionary
rzecz. dowództwo n., dowódca mos.
Wiktionary
dawniej: możliwość dowiedzenia
SJP.pl
dawniej: dający się dowieść
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) przest. w sposób niewątpliwy
Wiktionary
rzecz. dowód m., dowodzik m., dowodzenie n., udowadnianie n., udowodnienie n.
czas. dowodzić ndk., udowadniać ndk., udowodnić dk.
przym. dowodny, dowodowy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dowodnie
SJP.pl
dawniej:
1. dający się dowieść, uzasadnić;
2. oparty na dowodach; dowodowy;
3. odznaczający się w jakiejś dziedzinie; dobry
SJP.pl
przymiotnik od: dowód
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dowodami, dotyczący dowodów
Wiktionary
rzecz. dowód m.
czas. udowodnić
przysł. dowodnie
Wiktionary
dowódca, wódz, przywódca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przeprowadzanie dowodu
(1.2) wydawanie rozkazów
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌdɔvɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: dovoʒẽńe
Wiktionary
(1.1)
rzecz. dowód mrz., dowodzik mrz.
przym. dowodowy
przysł. dowodnie
(1.2)
rzecz. dowódca m., dowództwo n.
czas. dowodzić ndk., przewodzić ndk.
przym. dowódczy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) kierować i wydawać rozkazy jakiejś grupie
czasownik przechodni niedokonany (dk. dowieść)
(2.1) przeprowadzać dowód
(2.2) stanowić dowód
Wiktionary
(1.1) Siły polskie dowodzą siłami wojsk wielonarodowościowych, których liczbę szacuje się na 9,5 tys. żołnierzy.
(2.1) Nauczyciel dowodził prawdziwości twierdzenia Pitagorasa.
(2.2) Zgromadzone dane nie dowodzą postawionej tezy.
Wiktionary
IPA: dɔˈvɔd͡ʑit͡ɕ, AS: dovoʒ́ić
Wiktionary
(1.1)
rzecz. dowódca m., dowództwo n., dowodzenie n.
czas. przewodzić ndk.
przym. dowódczy
(2.1-2)
rzecz. dowód mrz., dowodzik mrz., dowodzenie n.
czas. dowieść dk.
przysł. dowodnie
Wiktionary
zdrobnienie od: dowód
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dowód
Wiktionary
rzecz. dowód m., dowiedzenie n.
czas. dowodzić ndk., dowieść dk., udowadniać ndk., udowodnić dk.
przysł. dowodnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stanowisko i władza dowódcy
(1.2) zespół dowódców; dowódca wraz ze sztabem
(1.3) miejsce urzędowania dowódcy
Wiktionary
Dowództwo – zespół ludzi, wraz z dowódcą, zajmujących się kierowaniem formacją wojskową lub zespołem ludzi. Najczęściej stosowane w terminologii wojskowej, rzadziej w terminologii cywilnej.
W skład dowództwa wchodzą dowódca, jego zastępca (zastępcy, pomocnicy), sztab, także ogniwa sztabowe szefostw rodzajów wojsk, komórki logistyczne, kadrowe i inne.
Wikipedia
rzecz. dowódca mos.
przym. dowódczy
Wiktionary
(1.1) dowodzenie, komenda
(1.3) centrala, komenda, kwatera główna
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób dowolny
Wiktionary
(1.1) Smak bruschetty możesz dowolnie modyfikować dodatkami.
Wiktionary
IPA: dɔˈvɔlʲɲɛ, AS: dovolʹńe
Wiktionary
rzecz. dowolność
przym. dowolny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dowolnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dowolny
SJP.pl
→ dowolny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dowolne
Wiktionary
przym. dowolny
przysł. dowolnie
Wiktionary
zależny wyłącznie od własnej woli, nieskrępowany nakazami, przepisami; swobodny, wolny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zależny tylko od własnego wyboru, nieograniczony zewnętrznymi nakazami i zakazami, swobodny
(1.2) każdy
(1.3) wszystko jedno który
(1.4) wszystko jedno jaki
Wiktionary
(1.1) Styl dowolny to styl pływacki, w którym zawodnik może płynąć wybranym przez siebie sposobem.
(1.2) Dowolna liczba naturalna jest liczbą rzeczywistą.
(1.3) Naciśnij dowolny przycisk.
(1.4) W jakim kolorze chcesz zasłonki? Wszystko mi jedno, w dowolnym.
Wiktionary
IPA: dɔˈvɔlnɨ, AS: dovolny
Wiktionary
rzecz. dowolność
przysł. dowolnie
Wiktionary
(1.2) każdy
(1.3) obojętnie który, jakikolwiek
(1.4) obojętnie jaki, jakiś
Wiktionary
dowożenie rzeczy lub ludzi; dowózka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przywiezienie, dostarczenie czegoś albo kogoś do celu; także. ogół czynności z tym związanych
Wiktionary
(1.1) Przemysł krajowy zaspokajał potrzeby armii tylko częściowo. Dowóz sprzętu bojowego z zachodu mógł odbywać się jedynie przez Murmańsk i Archangielsk i to z wyłączeniem zimy, gdy zamarzały wody okalające oba porty.
(1.1) Po locie z Gdańska czekał nas będzie bezpieczny dowóz autobusem do miejsca zakwaterowania.
Wiktionary
przym. dowozowy
czas. dowozić ndk., dowieźć dk.
Wiktionary
dowożenie rzeczy lub ludzi; dowóz
SJP.pl
przymiotnik od: dowóz
SJP.pl
dawniej, dziś gwarowo: domknąć
SJP.pl
osada w Polsce
SJP.pl
Dowspuda – osada w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Raczki, w sołectwie Szkocja. Leży nad rzeką Rospudą.
W okresie międzywojennym posiadłość ziemską miał tu Franciszek Samotyka (157 mórg).
Do 1954 roku miejscowość należała do gminy Dowspuda. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie suwalskim.
Wikipedia
nazwisko, m.in. Ołeksandr Dowżenko (1894-1956), ukraiński reżyser
SJP.pl
Wikipedia
marka zegarków
SJP.pl
Doxa – marka szwajcarskich zegarków założona przez George Ducommuna w 1889 w Neuchâtel.
Wikipedia
[czytaj: duaję, w odmianie: doyena - czytaj: duajena itd.] najstarszy wiekiem w jakimś gronie
SJP.pl
Eugène Louis Doyen (ur. 16 grudnia 1859 w Reims, zm. 21 listopada 1916 w Paryżu) – francuski chirurg, twórca wielu nowych metod operacyjnych i narzędzi chirurgicznych. Zaprojektował stół chirurgiczny (stół Doyena) uznawany za pierwowzór używanych dziś stołów operacyjnych. Jako pierwszy wprowadził odsysanie krwi z pola operacyjnego. Używał dużej liczby ligatur podczas operacji, by zapobiec utracie krwi.
Wikipedia
[czytaj: dojl] nazwisko, m.in. Arthur Conan Doyle (1859-1930), szkocki pisarz
SJP.pl
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
pewna porcja czegoś; dawka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. władca Republiki Weneckiej lub Republiki Genui;
Wiktionary
(1.1) Za panowania tego doży Wenecja opanowała Cypr.
Wiktionary
przym. dożowski
Wiktionary
książkowo: zżąć wszystko lub do określonego miejsca
SJP.pl
potocznie: zawzięty, nieustępujący innym
SJP.pl
przyrząd do równego odmierzania określonych ilości jakiejś substancji; dozownik, dawkownik
SJP.pl
uzupełnić, zakończyć zbieranie (zwłaszcza pieniędzy); uskładać
SJP.pl
żeglując, docierać do celu
SJP.pl
przysłówek
(1.1) książk. aż do czyjejś śmierci
(1.2) książk. przen. bardzo długo
Wiktionary
(1.1) Władze gminy dozgonnie pozwoliły jej korzystać z domu, w którym się urodziła.
Wiktionary
przym. dozgonny
Wiktionary
(1.1) dośmiertnie
Wiktionary
trwający lub mający trwać do końca życia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. trwający lub mający trwać do końca czyjegoś życia, do jego zgonu
Wiktionary
IPA: dɔˈzɡɔ̃nːɨ, AS: dozgõ•ny
Wiktionary
rzecz. zgon
przysł. dozgonnie
Wiktionary
zaziębiać zupełnie, do reszty
SJP.pl
Doziemienie – zwarcie przewodu fazowego z ziemią, które stanowi podstawowy typ uszkodzenia występujący w przemysłowych i komercyjnych systemach zasilania.
Zależnie od układu sieci doziemienie może wywoływać różnorakie skutki. W każdym jednak przypadku doziemienie powoduje pojawienie się potencjału sieci na uziemionych elementach przewodzących co może z kolei wywoływać zagrożenie:
Wikipedia
skierowany ku ziemi
SJP.pl
potocznie: dopowiedzieć, zmyślając
SJP.pl
odczuć, poczuć, przeżyć coś, doświadczyć czegoś
SJP.pl
czasownik
(1.1) odczuć, poczuć, przeżyć coś, doświadczyć czegoś
Wiktionary
(1.1) Aż nagle doznała olśnienia: Helena odkryła Esmeraldę oraz jej trzy siostrzyczki i powiadomiła szkołę.
Wiktionary
IPA: ˈdɔznat͡ɕ, AS: doznać
Wiktionary
czas. doznawać
rzecz. doznanie n., znawstwo n.
Wiktionary
(1.1) odczuć, doświadczyć, przeżyć, zaznać
Wiktionary
to, czego się doznaje; uczucie, odczucie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|doznać.
(1.2) uczucie, odczucie, to, czego się doznaje
Wiktionary
czas. doznać dk., doznawać ndk.
rzecz. znawstwo n.
Wiktionary
przymiotnik od: doznanie
SJP.pl
czasownik
(1.1) odczuwać, doświadczać na własnej skórze
Wiktionary
(1.1) Analogicznych strat doznaje sygnał sondujący w drodze od nadajnika do anteny.
Wiktionary
IPA: dɔˈznavat͡ɕ, AS: doznavać
Wiktionary
rzecz. doznanie n., doznawanie n., znawstwo n.
czas. uznawać, doznać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|doznawać.
Wiktionary
IPA: ˌdɔznaˈvãɲɛ, AS: doznavãńe
Wiktionary
czas. doznawać ndk.
rzecz. znawstwo n.
Wiktionary
forma rzeczownika.
(1.1) W. lp. od: doza
wykrzyknik
(2.1) pot. = do zobaczenia
Wiktionary
pomiar dawek promieniowania jonizującego oraz ocena skażeń promieniotwórczych
SJP.pl
czuwanie nad kimś lub nad czymś w celu odpowiedniego wykonania czegoś i zapobieżenia nieprawidłowościom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sprawowanie pieczy nad kimś lub nad czymś
(1.2) ludzie wyznaczeni do dozoru (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. dozorcowa ż., dozorcówka ż., dozorca mos., dozorczyni ż., dozorowanie n.
czas. dozorować ndk.
przym. dozorowy
Wiktionary
(1.1) doglądanie, dozorowanie, kontrola, kontrolowanie, opieka, piecza, pilnowanie
(1.2) ochrona
Wiktionary
osoba pilnująca ładu i porządku np. na osiedlu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba opiekująca się budynkiem mieszkalnym, utrzymująca czystość w nim i wokół niego;
(1.2) ktoś pilnujący czegoś lub kogoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przez użyte w rozporządzeniu określenie „dozorca domu” rozumie się osoby, które na podstawie umowy z zarządcą nieruchomości bądź na podstawie stosunku pracy zobowiązane są do bezpośredniego utrzymywania porządku i czystości na terenie nieruchomości.
Wiktionary
IPA: dɔˈzɔrt͡sa, AS: dozorca
Wiktionary
rzecz. dozorcostwo n., dozorcówka ż., dozorowiec mrz., dozorcowa ż., dozór mrz.
:: fż. dozorczyni ż.
czas. dozorować ndk.
Wiktionary
(1.1) gospodarz domu, stróż, konsjerż; pot. cieć
(1.2) stróż; pot. cieć
Wiktionary
stanowisko dozorcy, stróża; dozorstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żona dozorcy
Wiktionary
(1.1) Wtedy zaczęła pić i dozorcowa; wkrótce potem z powodu pijackiego trybu życia obojgu wymówiono pracę.
Wiktionary
rzecz. dozorca mos., dozorczyni ż., dozorcostwo n., dozorcówka ż., dozorowiec mrz., dozór mrz.
czas. dozorować ndk.
Wiktionary
potocznie: domek lub mieszkanie dozorcy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dom, mieszkanie dozorcy
Wiktionary
rzecz. dozorcowa ż., dozór m., dozorcostwo n., dozorca m., dozorczyni ż., dozorcówna ż., dozorowanie n.
czas. dozorować ndk.
przym. dozorowy, dozorczy
Wiktionary
dawniej: córka dozorcy
SJP.pl
kobieta pilnująca ładu i porządku np. na osiedlu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta dozorca
(1.2) żona dozorcy
Wiktionary
rzecz. dozór m., dozorowiec m., dozorcówka ż., dozorcówna ż., dozorcostwo n., dozorowanie n.
:: fm. dozorca m.
czas. dozorować ndk.
przym. dozorowy, dozorczy
Wiktionary
mieć dozór nad kimś lub nad czymś; doglądać, pilnować
SJP.pl
okręt wojenny przeznaczony do ochrony innych okrętów i konwojowania transportowców
SJP.pl
Korweta – klasa współczesnych okrętów umiarkowanej wielkości. Współczesne korwety dzielą się pod względem przeznaczenia i uzbrojenia na okręty przeznaczone do zwalczania okrętów podwodnych lub przeznaczone do zwalczania okrętów nawodnych za pomocą kierowanych pocisków rakietowych (korwety rakietowe). Do XIX wieku korweta oznaczała historyczną klasę okrętów żaglowych (zobacz korweta żaglowa), po czym nazwa tej klasy została wprowadzona ponownie podczas II wojny światowej.
Wikipedia
przymiotnik od: dozór
SJP.pl
1. stanowisko dozorcy, stróża; dozorcostwo;
2. dawniej: mieszkanie dozorcy, stróża; dozorcówka
SJP.pl
dawniej: godność doży (naczelnika w dawnej Wenecji i Genui)
SJP.pl
dawkować;
1. odmierzać i podawać coś w określonych ilościach;
2. stopniować nasilenie czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) wydzielać coś określonymi porcjami
Wiktionary
(1.1) Nawet trucizna, byle umiejętnie dozowana, posiada lecznicze własności.
Wiktionary
IPA: dɔˈzɔvat͡ɕ, AS: dozovać
Wiktionary
rzecz. dozowanie n., dozownik m., dozowniczek m., dozowacz m., doza ż.
przym. dozowniczy
Wiktionary
(1.1) dawkować, wydzielać
Wiktionary
pracownik dzielący coś na porcje o ściśle określonej wielkości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik, który coś odmierza, dozuje
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) urządzenie dozujące; dozownik
Wiktionary
IPA: dɔˈzɔvat͡ʃ, AS: dozovač
Wiktionary
rzecz. dozownik m.
czas. dozować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dozować.
Wiktionary
czas. dozować ndk.
rzecz. doza ż.
Wiktionary
urządzenie pozwalające automatycznie dozować ustaloną ilość danego towaru, surowca itp.; dozownik
SJP.pl
urządzenie pozwalające automatycznie dozować ustaloną ilość danego towaru, surowca itp.; dozownik
SJP.pl
przyrząd do równego odmierzania określonych ilości jakiejś substancji; dozator, dawkownik
SJP.pl
Dozownik, dyspenser, dawkownik, dozator – urządzenie wydzielające w zadanych porcjach (dozach) materiał lub czynnik. Porcja może być odmierzana objętościowo, wagowo lub czasem trwania. Dozownik ułatwia wykonywanie codziennych czynności i pozwala oszczędnie gospodarować materiałami lub czynnikami.
Wikipedia
→ doża
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z dożą, dotyczący doży
Wiktionary
rzecz. doża mos.
Wiktionary
zeżreć do końca; dojeść
SJP.pl
zżuć wszystko
SJP.pl
zżuwać wszystko
SJP.pl
zwalić do końca, całkowicie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dopuszczalny, akceptowalny, zgodny z obowiązującymi zasadami
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy bierny od: dozwolić
Wiktionary
(1.1) Policja zatrzymała pijanego kierowcę ciężarówki, który sześciokrotnie przewyższał dozwoloną granicę alkoholu na litr wydychanego powietrza.
Wiktionary
IPA: ˌdɔzvɔˈlɔ̃nɨ, AS: dozvolõny
Wiktionary
1. żyjąc, dotrwać do pewnego czasu;
2. być w końcowym okresie życia
SJP.pl
samica psa z rasy dogów
SJP.pl
wskaźnik statystyczny informujący o tym, jak długo może trwać średnio życie człowieka w określonym wieku; dożywalność
SJP.pl
przysłówek
(1.1) med. wprowadzając bezpośrednio do krwiobiegu przez żyłę
Wiktionary
(1.1) Po skaleczeniu się dostał w szpitalu dożylnie surowicę przeciwtężcową.
Wiktionary
przym. dożylny
Wiktionary
wprowadzany bezpośrednio do żyły; śródżylny, intrawenalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bezpośrednio wprowadzany do krwiobiegu przez żyłę
Wiktionary
(1.1) Morfina, glukoza dożylna i środki nasercowe. Jeszcze godzinę, jeszcze dwie. Dziewczyna klęczy cały czas przy łóżku, w osłabłą rękę włożyła mu piękny krzyżyk z kości słoniowej. Umarł o godz. 24-tej. Zaczyna się plaga much, setki, tysiące […]
Wiktionary
przysł. dożylnie
Wiktionary
urządzenie służące do pomiaru i obliczania dawek promieniowania jonizującego oraz pomiaru aktywności promieniotwórczej preparatów; dawkomierz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. urządzenie do pomiaru dawek promieniowania jonizującego lub aktywności promieniotwórczej preparatów;
Wiktionary
Dozymetr (dawkomierz) – przyrząd do pomiaru dawki promieniowania jonizującego lub aktywności promieniotwórczej preparatów i określenia jego natężenia lub dawki.
Dozymetr mierzący dawkę pochłoniętą przez pojedynczą osobę nazywa się dozymetrem indywidualnym.
Dozymetr służy do wyznaczana dawek promieniowania związanych z emisją cząstek alfa, cząstek beta oraz promieniowania gamma. Niektóre dozymetry są również wrażliwe na promieniowanie rentgenowskie lub promieniowanie neutronowe.
Wikipedia
IPA: dɔˈzɨmɛtr, AS: dozymetr
Wiktionary
rzecz. dozymetria ż., dozymetrysta mos., dozymetrystka ż.
przym. dozymetryczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. dział fizyki jądrowej obejmujący zagadnienia pomiarów i obliczeń dawek promieniowania jonizującego;
Wiktionary
Dozymetria – dział stosowanej fizyki jądrowej obejmujący pomiary i obliczenia dawek promieniowania jonizującego oraz innych wielkości związanych z oddziaływaniem promieniowania jonizującego z materią, zwłaszcza ożywioną.
Zależnie od rodzaju promieniowania i wielkości dawki do jej pomiaru stosuje się metody:
Wikipedia
rzecz. dozymetr mrz., dozymetrysta m., dozymetrystka ż.
przym. dozymetryczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dozymetrią lub dozymetrem, dotyczący dozymetrii lub dozymetru
Wiktionary
rzecz. dozymetria ż., dozymetr mrz., dozymetrysta mos., dozymetrystka ż.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie dozymetrii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) specjalista w dziedzinie dozymetrii
Wiktionary
Dozymetrysta – fizyk, technik, specjalista z zakresu dozymetrii – jest odpowiedzialny za prawidłowe wykonywanie pomiarów wskaźników zagrożenia promieniowaniem jonizującym. Dokonuje również odczytów dawkomierzy indywidualnych, używanych do kontroli narażenia indywidualnego we własnej lub w innych jednostkach organizacyjnych. Wykonuje wzorcowanie (kalibrację) radiometrów i mierników skażeń. Może również wykonywać pomiary innych wielkości związanych z promieniotwórczością, jak aktywności, aktywności właściwej, energii promieniowania, stężenia substancji promieniotwórczych.
Wikipedia
rzecz. dozymetr mrz., dozymetria ż.
przym. dozymetryczny
Wiktionary
książkowo: zżynać wszystko lub do określonego miejsca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kończenie żęcia, ścinania zboża lub trawy
Wiktionary
rzecz. dożęcie n., dożynki nmos., dożynkowicz m.
czas. dożynać ndk., dożąć dk.
przym. dożynkowy
Wiktionary
tradycyjna uroczystość z okazji zakończenia żniw (zbioru zbóż), połączona z poczęstunkiem, śpiewami i tańcami, obchodzona jesienią; okrężne, wyżynki, obrzynki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) etn. roln. doroczny festyn organizowany administracyjnie z okazji zakończenia żniw;
(1.2) etn. roln. tradycyjny obrzęd dziękczynny kończący zbiór zboża z pól; Gloger.
Wiktionary
Dożynki, Święto Plonów, Wieńce – ludowe święto połączone z obrzędami dziękczynnymi za ukończenie żniw i prac polowych. W czasach przedchrześcijańskich – etniczne święto słowiańskie, przypadające w okresie równonocy jesiennej (23 września). Współcześnie obchodzone zwykle w jedną z niedziel lub sobót sierpnia lub września po zakończeniu żniw.
Wikipedia
(1.1) Prawie cała wieś uczestniczy w obchodach dożynek.
Wiktionary
IPA: dɔˈʒɨ̃nʲci, AS: dožỹnʹḱi
Wiktionary
rzecz. dożynanie n., dożęcie n., dożynkowicz m., zażynki nmos., żniwo n.
czas. dożynać ndk., dożąć dk., żąć ndk.
przym. dożynkowy, żniwny
Wiktionary
→ dożynki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z dożynkami
Wiktionary
(1.1) Nasze koło gospodyń wiejskich przygotowało z pszenicznych kłosów wspaniały wieniec dożynkowy.
Wiktionary
IPA: ˌdɔʒɨ̃ŋˈkɔvɨ, AS: dožỹŋkovy
Wiktionary
rzecz. dożynki nmos., dożynkowicz m., dożęcie n., dożynanie n.
czas. dożynać ndk., dożąć dk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dożyć)
(1.1) żyć tak długo, aż nie dotrwa się pewnej chwili
(1.2) książk. być u schyłku swojego życia
Wiktionary
(1.1) Czy nowy system ma doprowadzić do tego, że pracownicy w ogóle nie będą dożywać do emerytury?
(1.2) Ale w bój o gęsie życie treserka zaangażowała wtedy nawet trochę prasę i udało się: utalentowana, choć nieco mściwa gąska, dożywa późnej starości u pewnych gospodarzy.
Wiktionary
rzecz. dożywalność ż.
czas. dożyć dk.
przym. dożywotni
Wiktionary
wskaźnik statystyczny informujący o tym, jak długo może trwać średnio życie człowieka w określonym wieku; dożycie
SJP.pl
przymiotnik od: dożywienie
SJP.pl
1. kara dożywotniego więzienia;
2. świadczenie pieniężne wypłacane komuś do końca jego życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) świadczenie pieniężne wypłacane komuś do końca życia na mocy testamentu lub umowy
(1.2) posiadanie czegoś do końca życia
(1.3) okres pozostały do końca życia
(1.4) praw. umowa cywilnoprawnej przeniesienia własności nieruchomości za zapewnienie dożywotniego utrzymania;
(1.5) pot. kara dożywotniego pozbawienia wolności;
Wiktionary
Wikipedia
(1.5) Bronek dostał dożywocie za morderstwo.
Wiktionary
IPA: ˌdɔʒɨˈvɔt͡ɕɛ, AS: dožyvoće
Wiktionary
rzecz. dożywotnik m.
przym. dożywotni
przysł. dożywotnio
Wiktionary
(1.5) gw-pl|Górny Śląsk|wymienka.
Wiktionary
potocznie: dożywocie
SJP.pl
1. mający trwać do końca życia, np. dożywotni zakaz;
2. mający określoną funkcję do końca swojego życia, np. dożywotni prezes
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który potrwa do końca czyjegoś życia
Wiktionary
(1.1) Różne rzeczypospolite miewały obieranych naczelników swoich: to w jednej na rok jeden konsul, to w innej prezydent na lat dziesięć, to jeszcze w innych, dożywotni dożowie. W rzeszy niemieckiej obierany był dożywotni cesarz.
Wiktionary
IPA: ˌdɔʒɨˈvɔtʲɲi, AS: dožyvotʹńi
Wiktionary
rzecz. dożywocie n., dożywotnik m.
czas. dożyć, dożywać
przysł. dożywotnio, dożywotnie
Wiktionary
(1.1) doczesny
Wiktionary
1. kobieta pełniąca jakąś funkcję, rolę dożywotnio;
2. więźniarka odsiadująca wyrok dożywocia
SJP.pl
1. człowiek pełniący jakiś urząd dożywotnio;
2. więzień skazany na dożywocie
SJP.pl
Umowa o dożywocie lub umowa dożywocia (czasami też dożywocie) – rodzaj umowy cywilnoprawnej, na mocy której jedna ze stron zobowiązuje się zapewnić drugiej dożywotnie utrzymanie w zamian za przeniesienie na jej rzecz własności nieruchomości. Umowa ta uregulowana została w art. 908–916 Kodeksu cywilnego.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) do końca życia
Wiktionary
(1.1) W obliczu corocznej zmiany urzędników rzymskiej magistratury senat, którego członkowie wybierani byli dożywotnio, stanowił ostoję politycznej ciągłości.
Wiktionary
przym. dożywotni
rzecz. dożywocie n.
Wiktionary
dawniej: dożywotni
SJP.pl
1. otwór w ziemi
2. zagłębienie w czymś
3. spód czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dziura wykopana w ziemi
(1.2) najniższa część czegoś, np. budynku, obrazu, krajobrazu, terenu
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) przen. pot. zły stan psychiki
Wiktionary
Dół – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Iława nad jeziorem Iławskim. Jest siedzibą sołectwa.
Wikipedia
(1.1) Jeżeli jeden robotnik jest w stanie wykopać dół przez godzinę, to ile czasu taki sam dół będzie kopało sześciu robotników?
(1.2) Spójrz na dół, ktoś tam wybił okno.
(2.1) Ale wczoraj doła złapałem.
Wiktionary
IPA: duw, AS: duu̯
Wiktionary
rzecz. dolina ż., dołowanie n., zadołowanie n.
:: zdrobn. dołek m., dołeczek m.
czas. dołować, zadołować
przym. dolny, dołowy
przysł. oddolnie, na dole
Wiktionary
(2.1) dołek, depresja, chandra, splin, dolina
Wiktionary
1. przyłączać, załączać
2. (np. do grupy, do szeregu) dochodzić, przyłączać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. dołączyć)
(1.1) uzupełniać o coś
(1.2) stawać się uczestnikiem lub elementem czego
czasownik zwrotny niedokonany dołączać się (dk. dołączyć się)
(2.1) stawać się samemu członkiem lub częścią jakiegoś istniejącego zbioru (synonim (1.2))
Wiktionary
rzecz. dołączanie n., dołączenie n.
czas. dołączyć, łączyć, połączyć
Wiktionary
(1.1) dodawać
(1.2) dochodzić, dołączać się, włączać się
(2.1) przyłączać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dołączyć.
Wiktionary
IPA: ˌdɔwɔ̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: dou̯õṇčẽńe
Wiktionary
czas. dołączyć, dołączać
Wiktionary
krótka, żeliwna kształtka kanalizacyjna, stosowana do łączenia rur kanalizacyjnych
SJP.pl
dodać coś do czegoś, złączyć, połączyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dołączać)
(1.1) dodać, połączyć z większą całością
czasownik nieprzechodni dokonany
(2.1) przyłączyć się, zacząć towarzyszyć
czasownik zwrotny dokonany dołączyć się
(3.1) wziąć udział w czymś, co już się odbywa, co już trwa
Wiktionary
(1.1) Właśnie dołączyłem nową płytę do mojej kolekcji.
(2.1) Dołącz do nas!
Wiktionary
IPA: dɔˈwɔ̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ, AS: dou̯õṇčyć
Wiktionary
rzecz. dołączenie dk., dołączanie ndk.
czas. dołączać ndk.
Wiktionary
1. potocznie: schwytać, złapać;
2. złapać dodatkowo
SJP.pl
1. dokończyć łatanie;
2. łatając, dodać
SJP.pl
1. dokańczać łowy lub łowienie ryb;
2. doławiać się - zdobywać coś łowami lub łowieniem ryb
SJP.pl
potocznie: dochodzić do określonego momentu, np. dołazić z grypą do soboty
SJP.pl
rodzaj owadów prostoskrzydłych z rodziny szarańczowatych
SJP.pl
Dołczan (Stenobothrus) – rodzaj owadów prostoskrzydłych z rodziny szarańczowatych (Acrididae) obejmujący około 50 gatunków o palearktycznym zasięgu występowania.
Takson ten wprowadzony został w 1853 roku przez H.L. Fischera. W 1910 roku W.F. Kirby wyznaczył jego gatunkiem typowym Gryllus lineatus.
Wikipedia
zdrobnienie od: dołek
SJP.pl
mający kształt małego wgłębienia
SJP.pl
nazwisko polskie
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
małe zagłębienie w ziemi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: dół; mały dół, zagłębienie
(1.2) nieznaczne wgłębienie w ciele człowieka
(1.3) pot. przen. zasmucenie, lekka depresja
(1.4) slang. policyjny areszt, izba zatrzymań
(1.5) daw. gwara. więz. miska
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wracając wieczorem do domu, wpadłem w dołek na poboczu.
(1.2) Lubię gdy mnie mój chłopak całuje w dołek na ramieniu.
(1.3) Jurek ma dołek, bo rzuciła go wczoraj dziewczyna.
(1.4) Po domowej awanturze, policja zabrała na dołek naszego sąsiada.
Wiktionary
IPA: ˈdɔwɛk, AS: dou̯ek
Wiktionary
rzecz. dół m., podołek m.
:: zdrobn. dołeczek m.
czas. dołować, zadołować
przym. dolny, dołowy, zadołowany, zdołowany
temsłow. -dołkowy
Wiktionary
(1.1) jamka, zagłębienie, lej, dziura
(1.2) jama ciała, wgłębienie, dołeczek
(1.3) kryzys, splin, przygnębienie, melancholia
(1.4) cela, izba zatrzymań
Wiktionary
nisko, niżej, od spodu
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dołężny
SJP.pl
dawniej:
1. sprawny fizycznie; dysponowany;
2. świadczący o sprawności fizycznej;
3. umiejący sobie dobrze radzić; poradny, udolny, zaradny;
4. świadczący o umiejętności w danej dziedzinie; udolny, zdolny, umiejętny
SJP.pl
członek ludu mieszkającego w Tajmyrskim Okręgu Autonomicznym w Rosji
SJP.pl
Dołganie (nazwy własne: haкa, тыа-киhи, дулгаан [l.mn. дулгааттаp] ~ дoлгаан [l.mn. дoлгааттаp]) – jeden z ludów turkijskich zamieszkujący północną Syberię: półwysep Tajmyr i zachodnią Jakucję. Etnos ten liczy 7261 osób (dane ze spisu powszechnego z 2002 r.).
Wikipedia
członek ludu mieszkającego w Tajmyrskim Okręgu Autonomicznym w Rosji
SJP.pl
członkini ludu mieszkającego w Tajmyrskim Okręgu Autonomicznym w Rosji
SJP.pl
dotyczący Dołgan, charakterystyczny dla Dołgan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dołganami, dotyczący Dołgan
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język dołgański
Wiktionary
rzecz. Dołganin mos., Dołganka ż.
Wiktionary
wieś w województwie lubelskim, w powiecie bialskim
SJP.pl
Dołha – wieś w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Drelów.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dołha, po jej zniesieniu w gromadzie Żerocin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Dołhobyczów (ukr. Долгобичів lub Довгобичів) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Dołhobyczów. Znajduje się u podnóża wzniesień Grzędy Sokalskiej, w pobliżu granicy z Ukrainą.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dołhobyczów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Dołhobyczów
SJP.pl
1. mleczaj dołkowany - gatunek grzybów z rodziny gołąbkowatych;
2. biegacz dołkowany - gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych;
3. kolczakówka dołkowana - rodzaj grzybów z rodziny kolcownicowatych
SJP.pl
mający dołki, wklęsłości
SJP.pl
rzadko: patelnia z dołkami do smażenia jaj
SJP.pl
rzadko: węgierski strój narodowy, rodzaj kurtki wojskowej obszytej futrem; dolman
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. dolman.
Wiktionary
Dolman, dołman, dołoman, huzarka (węg. dolmány) – wywodzący się z Turcji narodowy strój węgierski.
W Turcji mianem dolmana (tur. dolman – owijanie) określano długi jedwabny lub sukienny strój męski z obcisłymi rękawami noszony pod futrem. Był on popularnym ubiorem janczarów i oficerów tatarskich.
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. dołmanik mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: dołman
SJP.pl
1. potocznie: odbierać komuś chęć działania, wpędzać w kompleksy; zniechęcać, deprymować;
2. przechowywać coś w ukryciu;
3. o broni palnej: nieść dołem, poniżej celu; znosić w dół;
4. umieszczać coś pod ziemią, w wykopie, w celu długotrwałego przechowywania;
5. w astronomii, o ciele niebieskim: osiągać najniższą pozycję względem linii horyzontu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zdołować)
(1.1) pot. odbierać chęć działania, pogarszać humor (nastrój)
(1.2) gwara więzienna chować coś
(1.3) harc. (na obozie leśnym) zrzucać odpady kuchenne do wykopanego wcześniej dołu, po czym opcjonalnie zasypać je ziemią
Wiktionary
(1.1) "Przestań mnie dołować" – powiedziała i rozpłakała się.
(1.2) Przydołuj dulawkę (czyli: Schowaj lufkę)
(1.3) Tej zupy już lepiej nie jeść, bo skwaśniała. Jak wrócę ze zgrupowania, to ją będę dołować.
Wiktionary
IPA: dɔˈwɔvat͡ɕ, AS: dou̯ovać
Wiktionary
rzecz. dołek m., dołowanie n., dół mrz.
Wiktionary
(1.1) przygnębiać, deprymować
(1.2) kisić
(1.3) utylizować, grzebać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dołować.
Wiktionary
Dołowanie Słońca – moment doby słonecznej, w którym Słońce znajduje się „najgłębiej” pod albo (podczas dnia polarnego) najniżej nad horyzontem. Przechodzi ono wtedy przez północną część południka geograficznego (azymut geograficzny 0°).
W obrębie strefy podbiegunowej, jeśli danego dnia deklinacja Słońca \delta spełnia warunek (nierówność dla północnej szerokości geograficznej \varphi ):
Wikipedia
IPA: ˌdɔwɔˈvãɲɛ, AS: dou̯ovãńe
Wiktionary
czas. dołować
rzecz. dół mrz.
Wiktionary
1. dokończyć łowy lub łowienie ryb;
2. dołowić się - zdobyć coś łowami lub łowieniem ryb
SJP.pl
narzędzie rolnicze robiące dołki w ziemi do sadzenia np. ziemniaków
SJP.pl
związany z dołem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dołożyć.
Wiktionary
IPA: ˌdɔwɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: dou̯ožẽńe
Wiktionary
czas. dołożyć
rzecz. dokładanie n.
Wiktionary
1. dorzucić coś; dodać, dołączyć, dopełnić;
2. dorzucić parę słów do tego, co zostało powiedziane; dopowiedzieć, dodać;
3. potocznie: pobić, uderzyć kogoś; przyłożyć, przylać, przysolić, przywalić;
4. potocznie: ostro komuś przygadać; nawrzucać, dociąć, dogryźć;
5. dołożyć się:
a) dorzucić pieniądze od siebie, włączyć się do wspólnego działania; dorzucić się, dopłacić;
b) dawniej: włożyć wiele wysiłku w jakąś pracę; postarać się, przyłożyć się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dokładać)
(1.1) dokonany od|dokładać.
Wiktionary
(1.1) Dołożyłem damę pik.
Wiktionary
IPA: dɔˈwɔʒɨt͡ɕ, AS: dou̯ožyć
Wiktionary
rzecz. dokładanie n., dołożenie n.
Wiktionary
1. potocznie: odbierać komuś chęć działania, wpędzać w kompleksy; zniechęcać, deprymować;
2. przechowywać coś w ukryciu;
3. o broni palnej: nieść dołem, poniżej celu; znosić w dół;
4. umieszczać coś pod ziemią, w wykopie, w celu długotrwałego przechowywania;
5. w astronomii, o ciele niebieskim: osiągać najniższą pozycję względem linii horyzontu
SJP.pl
najuboższa i najmniej wykształcona warstwa społeczna
SJP.pl
Wikipedia