nazwa galeonu, który w 1620 r. przywiózł z Anglii do Ameryki Północnej pierwszych osadników
SJP.pl
Mayflower – mały, drewniany żaglowiec, trójmasztowy galeon handlowy, na którym koloniści angielscy, tzw. pielgrzymi, w liczbie 102 osób, przybyli do Ameryki Północnej w 1620 roku.
Wikipedia
[czytaj: maja] w filozofii buddyjskiej: iluzja, złudzenie, potężna siła tworząca kosmiczną ułudę rzeczywistego bytu świata materialnego; maja
SJP.pl
Rzeki:
Wikipedia
[czytaj: majowski] taki jak u Maya, właściwy twórczości Maya
SJP.pl
gęsta, lepka, często brudząca substancja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna będący w małżeństwie
(1.2) przest. mężczyzna; rycerz, wojownik
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Chciałbym poznać męża Eweliny.
(1.2) „Ci mężowie to nieustraszeni wojownicy” - powiedział król.
Wiktionary
IPA: mɔ̃w̃ʃ, AS: mõũ̯š
Wiktionary
rzecz. małżeństwo n., mężatka ż., mężczyzna m., mężnienie n., zmężnienie n.
:: zdrobn. mężulek m., mężuś m., mężulo m., mężulko m., mężunio m.
:: zgrub. mężysko m.
czas. mężnieć ndk., zmężnieć dk.
przym. mężowski, mężowy, zamężny, męski
przysł. mężnie, męsko, po męsku
Wiktionary
(1.1) małżonek, współmałżonek
Wiktionary
skrót od: Mazowiecki, np. Mińsk Maz.
SJP.pl
skrót
(1.1) = mazowiecki
Wiktionary
wóz, zwykle zaprzężony w woły, używany na Ukrainie do przewożenia towarów
SJP.pl
1. powlekać, smarować;
2. pisać niedbale, bazgrać;
3. wymazywać, ścierać;
4. mazać się - płakać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. maznąć)
(1.1) pokrywać lub smarować coś czymś mazistym lub klejącym się
(1.2) brudzić coś lub kogoś czymś, co się rozmazuje
(1.3) pot. pisać lub rysować coś w szybki i niestaranny sposób
Wiktionary
rzecz. maźnica ż., maz m., mazanie n., maźnięcie n., mazak m., namazanie n., zamazywanie n., wymazywanie n., wymazanie n., zamazanie n., zmazywanie n., zmazanie n., maziak mrz., mazidło n., mazok mos., maź ż.
czas. maznąć dk., namazać dk., zamazywać ndk., zamazać dk., wymazywać ndk., wymazać dk., zmazywać ndk., zmazać dk.
Wiktionary
zdrobnienie od: mazak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od mazak
Wiktionary
rzecz. mazak m., maźnica ż.
Wiktionary
napój chłodzący z czarnej kawy, koniaku lub rumu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) napój przyrządzany ze słodzonej kawy z dodatkiem lodu oraz rumu lub koniaku;
Wiktionary
Mazagran (Mazaghran) – miasto w Algierii, od którego pochodzi nazwa napoju alkoholowo-kawowego mazagran.
Wikipedia
(1.1) Białe kwadraciki stolików jeżyły się kieliszkami z mazagranem i lemoniadą.
Wiktionary
IPA: maˈzaɡrãn, AS: mazagrãn
Wiktionary
niekształtny rysunek, wzór, plamy na tkaninie, gryzmoły na papierze itp.
SJP.pl
nieczytelne, niewyraźne, niechlujne pismo; bazgroły
SJP.pl
1. przyrząd do rysowania grubych linii, mający wkład napełniony tuszem lub atramentem i końcówkę z filcu, drewna lub tworzywa sztucznego; pisak, marker, flamaster;
2. gruby pędzel lub szczoteczka do nakładania farby lub pasty;
3. młodzieżowo: twarz albo nos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. flamaster
(1.2) lwów. twarz
Wiktionary
Pisak (cienkopis, flamaster, mazak, marker) – jest to rodzaj długopisu, wewnątrz którego znajduje się porowaty rdzeń nasączony tuszem. Końcówka pisząca jest również porowata, dzięki czemu tusz powoli przepływa na powierzchnię papieru czy innego materiału. Dostępna jest ich szeroka gama kolorów i rodzajów tuszu.
Wikipedia
(1.1) Dzieci lubią malować mazakami, bo są wyraziste, nie muszą się tyle napracować co kredką. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˈmazak, AS: mazak
Wiktionary
rzecz. mazanie n.
:: zdrobn. mazaczek m.
czas. mazać ndk.
Wiktionary
1. przyrząd do rysowania grubych linii, mający wkład napełniony tuszem lub atramentem i końcówkę z filcu, drewna lub tworzywa sztucznego; pisak, marker, flamaster;
2. gruby pędzel lub szczoteczka do nakładania farby lub pasty;
3. młodzieżowo: twarz albo nos
SJP.pl
przymiotnik od: mazak
SJP.pl
list (kwit) mazalny - dokument wymagany przy wykreślaniu banku z hipoteki nieruchomości
SJP.pl
ssak parzystokopytny z rodziny jeleniowatych
SJP.pl
Mazama (Mazama) – rodzaj ssaków z podrodziny saren (Capreolinae) w obrębie rodziny jeleniowatych (Cervidae).
Wikipedia
Mazańcowice (cz. Mazančovice, niem. Matzdorf) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie bielskim, w gminie Jasienica, na Śląsku Cieszyńskim. Powierzchnia sołectwa wynosi 818 ha, a liczba ludności około 4000, co daje gęstość zaludnienia równą 415,8 os./km².
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mazandaranem, dotyczący Mazandaranu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język mazanderański;
Wiktionary
rzecz. Mazandaran mrz.
Wiktionary
ludowy instrument muzyczny, rodzaj skrzypiec
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mazać.
Wiktionary
czas. mazać ndk., pomazać dk., zamazać dk.
rzecz. maźnica ż., mazidło n., mazak mrz., maziak mrz., maź ż.
Wiktionary
Mazaniec – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, w gminie Siemkowice. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Lipnik.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
potocznie: niestaranne albo nieudolne pismo lub rysunki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tradycyjna koszula wygotowana w łoju i maśle
Wiktionary
Mazanki – ludowy trzystrunowy instrument smyczkowy, kształtem zbliżony do skrzypiec.
Wikipedia
(1.1) Wiatr rozwiewa mu długie włosy i wąsy i igra z wypuszczonym nawierzch kraszanic podołem „mazanki“ — koszuli, wygotowanej w łoju i maśle
Wiktionary
ludowy instrument muzyczny, rodzaj skrzypiec
SJP.pl
Wikipedia
Mazanów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie opolskim, w gminie Józefów nad Wisłą.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie urzędowskim województwa lubelskiego. W latach 1963–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mazanów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Mazanówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Tuczna.
Wieś jest sołectwem w gminie Tuczna. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 192 mieszkańców.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mazanówka, po jej zniesieniu w gromadzie Tuczna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
typ mauzoleum w architekturze islamskiej
SJP.pl
Mazar – był to typ mauzoleum w architekturze islamu w Azji Środkowej. W średniowieczu mazar był budowany na planie centralnym z cegły palonej, kryty najczęściej kopułą. Fasada frontowa posiadała dekoracyjny portyk lub liwan.
Wikipedia
[czytaj: mazaRĘ lub mazaREN] nazwisko, m.in. Jules Mazarin (właściwie: Giulio Mazzarini) (1602-1661) - polityk francuski pochodzenia włoskiego, od 1640 kardynał
SJP.pl
Jules Mazarin właśc. Giulio Raimondo Mazzarini, również Mazarini (ur. 14 lipca 1602 w Pescinie, zm. 9 marca 1661 w Vincennes) – francuski kardynał, od 1642 pierwszy minister Francji.
Wikipedia
[czytaj: macarini] francuski kardynał, od 1642 roku pierwszy minister Francji; Mazarin, Mazzarini
SJP.pl
Jules Mazarin właśc. Giulio Raimondo Mazzarini, również Mazarini (ur. 14 lipca 1602 w Pescinie, zm. 9 marca 1661 w Vincennes) – francuski kardynał, od 1642 pierwszy minister Francji.
Wikipedia
samochód marki Mazda
SJP.pl
Mazda Motor Corporation (jap. マツダ株式会社, Matsuda Kabushiki-gaisha) – japoński producent samochodów osobowych mający swą siedzibę w mieście Hiroszima. Koncern został założony w 1920 roku przez Jujiro Matsudę.
Filozofią marki jest hasło „zoom-zoom”, które towarzyszy firmie od 2002 roku, nawiązujące do przyjemności z jazdy. W 2007 roku Mazda postanowiła obniżyć spalanie w swoich samochodach (nawet o 30%) do roku 2015. Filozofia marki uległa delikatnej zmianie, obejmując dodatkowo dbałość o środowisko naturalne i przyjęła brzmienie: „zrównoważony zoom-zoom”.
Wikipedia
wyznawca mazdaizmu; mazdeista
SJP.pl
staroirańska religia oparta na kulcie Ahura Mazdy, boga dobra i światła; mazdeizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. staroirański kult boga Ahura Mazdy (Ormuzda), powstały w VIII wieku p.n.e.;
Wiktionary
Mazdaizm, Mazda – Jasna (od Mazda [Ahura Mazda] i aw. Mazdajasnô) – podstawa kolejnych religii perskich (zaratusztrianizmu, mazdaizmu achemenidzkiego, manicheizmu, zoroastryzmu średnioperskiego za panowania dynastii Sasanidów III–VIII w. i nowoperskiego, a także zurwanizmu).
Wikipedia
ruch społeczno-religijny stworzony przez Mazdaka w VI w. w Persji
SJP.pl
półtwardy, podpuszczkowy ser holenderski z krowiego mleka
SJP.pl
Mazdamer (niderl. Maasdammer lub Maasdam kaas) – rodzaj holenderskiego sera produkowany z krowiego mleka. Mazdamer jest zaliczany do serów półtwardych, podpuszczkowych dojrzewających. Ser powstał na początku lat 90. XX wieku jako alternatywa dla szwajcarskich serów typu ementaler. Ma smak bardziej słodki i orzechowy niż ementaler, delikatną, żółtą skórkę, a w przekroju widoczne duże dziury. Jest także bardziej wilgotny i sprężysty. Zawiera ok. 45% tłuszczu w masie suchej.
Wikipedia
wyznawca mazdaizmu; mazdaista
SJP.pl
staroirańska religia oparta na kulcie Ahura Mazdy, boga dobra i światła; mazdaizm
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mazenderanami, dotyczący Mazenderanów
Wiktionary
rzecz. Mazenderanin mos., Mazenderanka ż.
Wiktionary
potocznie: mężczyzna, chłopiec skłonny do płaczu; beksa, mazgaj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński lub męskoosobowy
(1.1) pot. płaczliwy człowiek, mazgaj
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dlaczego płaczesz, ty mazepo?
Wiktionary
IPA: maˈzɛpa, AS: mazepa
Wiktionary
(1.1) beksa, mazgaj
Wiktionary
mazerunek;
1. naturalny rysunek słojów drewna lub żyłek kamienia o zawiłym lub splątanym układzie, wykorzystywany w rzemiośle artystycznym; flader;
2. imitacja rysunków słojów malowana na drewnie w celu zastąpienia kosztownych oklein szlachetnych gatunków drewna; flader;
3. technika zdobnicza naśladująca naturalny rysunek słojów drewna, wykonywana na różnych podłożach
SJP.pl
Mazer (z niem. maser – słoje drewna) lub flader (z niem. fladern – łopotać) – naturalny, a w pewnym okresie malowany układ usłojenia drewna uzyskiwany z desek przekroju stycznego drewna lub okleiny (fornir) o bogatym, zawiłym rysunku (czeczota, korzeń orzecha, jesion tzw. baranek).
Wikipedia
ozdabiać imitacją słojów drewna; słojować
SJP.pl
mazer;
1. naturalny rysunek słojów drewna lub żyłek kamienia o zawiłym lub splątanym układzie, wykorzystywany w rzemiośle artystycznym; flader;
2. imitacja rysunków słojów malowana na drewnie w celu zastąpienia kosztownych oklein szlachetnych gatunków drewna; flader;
3. technika zdobnicza naśladująca naturalny rysunek słojów drewna, wykonywana na różnych podłożach
SJP.pl
Mazewo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie grajewskim, w gminie Szczuczyn.
Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie wąsoskim ziemi wiskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Niedźwiadnej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mazgaić się - rozczulać się nad sobą, płakać z byle powodu
SJP.pl
człowiek powolny, ślamazarnego usposobienia, skłonny do płaczu; beksa; ślamazara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pejor. osoba nadmiernie płaczliwa
Wiktionary
(1.1) Nie bądź mazgajem, to tylko drobna porażka!
Wiktionary
rzecz. mazgajstwo n.
czas. mazgaić się
przym. mazgajowaty, mazgajski
Wiktionary
(1.1) beksa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest mazgajowate; cecha tych, którzy są mazgajowaci
Wiktionary
przym. mazgajowaty
przysł. mazgajowato
Wiktionary
potocznie: skłonny do płaczu, płaczliwy; bekliwy, płaksiwy
SJP.pl
szkoła klasyczna prawa muzułmańskiego
SJP.pl
Mazhab (arab. مذهب maḏhab, l.mn. مذاهب maḏāhib, pl. "doktryna") – szkoła prawa islamskiego. Na przestrzeni wieków powstało kilka oddzielnych szkół, które w inny sposób interpretują funkcjonowanie prawa i przepisów.
Wikipedia
przymiotnik od: mazhab
SJP.pl
pokrywać mazią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od maziak
Wiktionary
rzecz. maziak m.
Wiktionary
potocznie: barwny, bezkształtny malunek o abstrakcyjnych motywach; mazaja, bohomaz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rozmazane zabrudzenia
Wiktionary
Mięsak maziówkowy, maziówczak złośliwy (łac. sarcoma synoviale, synovioma malignum) – rzadki nowotwór złośliwy należący do grupy mięsaków tkanek miękkich o nieznanym kierunku różnicowania i wysokiej złośliwości histologicznej. Jest to jeden z najczęściej występujących mięsaków tkanek miękkich u ludzi stanowiąc 5–10% wszystkich mięsaków tkanek miękkich. Występuje głównie u osób młodych, przede wszystkim przed 30. rokiem życia, nierzadko dotykając również młodzież. Nowotwór lokalizuje się głównie w obrębie kończyn, przede wszystkim kończyn dolnych, czasem również górnych, a rzadziej pojawia się w dowolnej lokalizacji anatomicznej. Głównym objawem choroby jest obecność wyczuwalnego guza. Wyróżnia się dwa warianty histopatologiczne mięsaka maziówkowego – częstszy jednofazowy, złożony z komórek wrzecionowatych lub bardzo rzadko z komórek nabłonkopodobnych, oraz rzadszy dwufazowy zawierający oba te elementy komórkowe w różnych proporcjach.
Wikipedia
rzecz. maz m., mazanie n.
:: zdrobn. maziaczek m.
czas. mazać ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawny, prymitywny warsztat, w którym wytwarzało się smołę, dziegieć i maź; smołownia, dziegciarnia, smolarnia
SJP.pl
Wikipedia
→ maziarz
SJP.pl
Wikipedia
robienie lub sprzedawanie mazi, zajęcie maziarza; dziegciarstwo
SJP.pl
dawniej: człowiek robiący lub sprzedający maź
SJP.pl
roślina z rodziny astrowatych (złożonych), z której nasion otrzymuje się olej jadalny i smar; tłustka
SJP.pl
Maziczka (Madia Molina) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych (Asteraceae). Obejmuje 11 gatunków. Rośliny te rosną w północnej i zachodniej części Ameryki Północnej oraz w południowej części Ameryki Południowej (w Chile i Argentynie). Poza tym jako introdukowane rosną w różnych krajach Europy, w Australii i na Hawajach. Występują w siedliskach nasłonecznionych i suchych, także na przydrożach.
Wikipedia
1. płynna lub półpłynna emulsja zawierająca substancje lecznicze przeznaczona do smarowania skóry
2. to, co służy do smarowania, wcierania; smarowidło; maść
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) częściowo płynna substancja służąca do smarowania, wcierania
(1.2) stpol. rel. olejek święty
(1.3) stpol. kosmet. maść kosmetyczna, krem
(1.4) stpol. kosmet. kosmetyk do wykonywania makijażu
Wiktionary
Mazidło (łac. linimentum) – galenowa półstała postać leku, o konsystencji rzadszej od maści. Jako podłoża do sporządzania mazideł stosuje się:
Wikipedia
IPA: maˈʑidwɔ, AS: maźidu̯o
Wiktionary
czas. mazać ndk.
rzecz. mazanie n., maźnica ż.
Wiktionary
(1.4) barwidło
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
gęsty i lepki, kleisty; mazisty, ciastowaty
SJP.pl
wewnętrzna warstwa torebki stawowej
SJP.pl
przymiotnik od: maź
SJP.pl
gęsty i lepki, kleisty; maziowaty, ciastowaty
SJP.pl
drzewo występujące w Ameryce Łacińskiej
SJP.pl
1. pobrudzić kogoś lub coś jednym ruchem czymś co się rozmazuje; 3. potocznie: napisać lub narysować coś szybko, niestarannie
SJP.pl
1. naczynie do przechowywania mazi, smoły lub dziegciu;
2. w technice: element zestawów kołowych taboru szynowego, korpus łożysk ślizgowych; smarownica, lubrykator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kolej. łożysko ślizgowe osi pojazdu wraz z urządzeniem smarującym lub stosowana współcześnie obudowa łożyska wałeczkowego z pracującymi wewnątrz smarem;
(1.2) daw. naczynie do przechowywania smarów, smoły lub dziegciu
Wiktionary
Maźnica – w pojazdach szynowych łożysko ślizgowe osiowe wraz z urządzeniem smarującym (dawniej) lub obudowa łożyska tocznego pojazdu kolejowego (obecnie).
Wikipedia
rzecz. maź ż., mazidło n., mazanie n., maźnięcie n., umazanie n., mazak m., mazaczek m.
czas. mazać ndk., maznąć dk., umazać dk.
przym. maziowy, maźnicowy
Wiktionary
zdrobnienie od: maźnica
SJP.pl
1. pobrudzić kogoś lub coś jednym ruchem czymś co się rozmazuje; 3. potocznie: napisać lub narysować coś szybko, niestarannie
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. uderzyć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Mazoch:
Masoch:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) białystok. majonez
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Zaolzie. brudas
Wiktionary
czas. mazać ndk.
rzecz. mazula ż.
Wiktionary
rodzaj ekologicznej, twardej i bardzo trwałej płyty pilśniowej, używany m.in. do wyrobu blatów stołów do ping-ponga, deskorolek, kajaków itp.
SJP.pl
dziewczyna żonglująca podczas defilady specjalną pałeczką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziewczyna lub kobieta, która w stylizowanym, galowym mundurze uczestniczy w pokazowych przemarszach z elementami musztry i choreografii;
Wiktionary
Mażoretki – wyraz zapożyczony z jęz. francuskiego. Słowo majorette znaczy mniej więcej majorki. Oznacza dziewczyny ubrane w paradne stroje zawierające elementy umundurowania galowego różnych służb i formacji.
Mażoretki występują na pokazach estradowych i paradach ulicznych, prezentując choreograficzne układy taneczno-marszowe do muzyki orkiestr dętych, żonglując i podrzucając przy tym pałeczki mażoretkowe (tzw. batony). Mażoretki spełniają nie tylko funkcję widowiskowego dodatku, ale za pomocą wykonywanych gestów sygnalizują zbliżający się zakręt, zakończenie utworu, zmianę rytmu. Mażoretka maszerująca przed orkiestrą zwana jest tamburmajorką.
Wikipedia
przymiotnik od: Mazowsze
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Mazowsza, związany z Mazowszem, pochodzący z Mazowsza
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) To wasz minister, podobnie jak kiedyś Konrad Mazowiecki, sprowadził Krzyżaków.
Wiktionary
IPA: ˌmazɔˈvʲjɛt͡sʲci, AS: mazovʹi ̯ecʹḱi
Wiktionary
rzecz. Mazowsze n., Mazowszanin mos., Mazowszanka ż., mazowszanin mos., mazowszanka ż.
przym. podmazowiecki, mazowszański, wysokomazowiecki
Wiktionary
przymiotnik od: Mazowsze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. region w środkowej Polsce
Wiktionary
Województwo mazowieckie – jednostka podziału administracyjnego Polski, znajdująca się w środkowo-wschodniej Polsce. Jest największym województwem pod względem powierzchni i ludności. Obejmuje obszar o powierzchni 35 558,47 km². Według danych z 31 grudnia 2019 r. miało około 5,4 mln mieszkańców. Siedzibą władz województwa jest Warszawa.
Wikipedia
(1.1) Włodek był dowódcą oddziału w Mazowieckiem i Kaliskiem.
Wiktionary
rzecz. Mazowsze n., Mazowszanin mos., Mazowszanka ż., mazowszanin mos., mazowszanka ż.
przym. mazowszański
Wiktionary
przymiotnik od: Grodzisk Mazowiecki; grodziskomazowiecki
SJP.pl
wyraz, zwrot, forma, konstrukcja składniowa lub cecha fonetyczna właściwe dialektowi mazowieckiemu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. dialektyzm mazowiecki
Wiktionary
członek zespołu "Mazowsze"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Mazowsza
Wiktionary
(1.1) Wielu Mazowszan wypoczywa na Mazurach.
Wiktionary
rzecz. Mazowsze n., Mazowieckie n., mazowszanin mos., mazowszanka ż.
:: fż. Mazowszanka ż.
przym. mazowiecki, mazowszański
Wiktionary
1. członkini zespołu "Mazowsze";
2. woda mineralna marki Mazowszanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Mazowsza
Wiktionary
rzecz. Mazowsze n., Mazowieckie n., mazowszanin mos., mazowszanka ż.
:: fm. Mazowszanin mos.
przym. mazowiecki, mazowszański
Wiktionary
dotyczący zespołu "Mazowsze"
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący zespołu „Mazowsze”, związany z zespołem „Mazowsze”
Wiktionary
(1.1) Na parkingu przed telewizją stoją mazowszańskie autokary.
Wiktionary
rzecz. Mazowsze n., Mazowieckie n., Mazowszanin mos., Mazowszanka ż., mazowszanin mos., mazowszanka ż.
przym. mazowiecki
Wiktionary
1. kraina historyczna w Polsce;
2. polski tygodnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina w centralno-wschodniej Polsce;
Wiktionary
Mazowsze (łac. Mazovia) – kraina historyczna w centralnej oraz północno-wschodniej Polsce, położona w środkowym biegu Wisły oraz dorzeczu jej dopływów.
Historyczną stolicą Mazowsza jest Płock, a Mazowsza południowego Czersk. Za panowania Władysława Hermana Płock był również stolicą Polski oraz najstarszym miastem tego regionu (prawa miejskie w 1237 roku).
Wikipedia
(1.1) Warszawa leży na Mazowszu.
Wiktionary
IPA: maˈzɔfʃɛ, AS: mazofše
Wiktionary
rzecz. Mazowszanin m., mazowszanin m., Mazowszanka ż., mazowszanka ż., Mazowieckie n.
przym. mazowiecki, mazowszański
Wiktionary
gatunek łososia pacyficznego; sima
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Mazuchówka (niem. Masuchowken, 1936–1945 Rodental) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Wydminy. Przed osiedleniem się na ziemiach odzyskanych Polaków nosiła nazwę Rodental.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
armeński napój ze sfermentowanego mleka o konsystencji jogurtu
SJP.pl
rodzaj dinozaura z rodziny abelizaurów; madżungatol
SJP.pl
Wikipedia
ludowy taniec figurowy; muzyka do tego tańca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Mazur albo Mazowsza
(1.2) etn. człowiek z plemięemienia Mazowszan, pochodzący z Mazowsza;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: Mazury
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈmazur, AS: mazur
Wiktionary
rzecz. mazurek mrz./mzw., Mazury nmos.
:: fż. Mazurka ż.
przym. mazurski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: mazurek
SJP.pl
1. rodzaj wielkanocnego wypieku, zwykle z kruchego ciasta, przekładanego bakaliami i lukrowanego;
2. zdrobnienie od: mazur (taniec ludowy);
3. krótki utwór muzyczny w rytmie 3/4 stylizowany na mazura
4. ptak z rodziny wróbli; wróbel mazurek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od mazur
(1.2) muz. choreogr. stylizowany taneczny utwór muzyczny w takcie 3/4, oparty na mazurze, oberku lub kujawiaku;
(1.3) muz. choreogr. wiejska taneczna forma muzyczna często utożsamiana z oberkiem;
(1.4) spoż. kulin. etn. tradycyjne ciasto wielkanocne na cienkim kruchym spodzie, przykryte masą i odświętnie zdobione;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. nazwa systematyczna|Passer montanus|ref=tak., gatunek małego ptaka podobnego do wróbla;
(2.2) ornit. osobnik ptaka z gatunku mazurek (2.1)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: maˈzurɛk, AS: mazurek
Wiktionary
rzecz. mazur m., mazureczek m., Mazury nmos., Mazur m., Mazurka ż., mazurzenie n., mazurskość ż., Mazurowo n., Mazurowice nmos., Mazurowiec m., Mazurówka ż., mazurka ż.
czas. mazurzyć ndk.
przym. mazurkowy, mazurski
Wiktionary
(1.1) mazureczek
(2.1) wróbel mazurek
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
taniec będący połączeniem polki i mazura; polka mazurka; tramblanka; tramblantka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Mazur
(1.2) etn. kobieta z plemięemienia Mazowszan, pochodząca z Mazowsza
Wiktionary
Mazurka (ros. Мазурка) – wieś (sieło) w Rosji, w obwodzie woroneskim, w rejonie poworińskim. W 2010 liczyła 786 mieszkańców.
Wikipedia
rzecz. mazur mrz., mazurek m., Mazury nmos., mazurzenie n.
:: fm. Mazur mos.
czas. mazurzyć ndk.
przym. mazurski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: mazurek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z mazurkiem, dotyczący mazurka
Wiktionary
rzecz. mazurek m., mazur mzw.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: mazur
SJP.pl
przymiotnik od: Mazury
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pochodzący z Mazur, związany z Mazurami
Wiktionary
(1.1) Lud tutejszy nie grzeszy zbytnią urodą, ale jest rosły, silny i wytrwały w pracy, a przytem uczciwy i moralny, w czem przedstawia zupełne przeciwieństwo z sąsiadującymi z nim ludnością ruską i mazurską, która nie posiada w tym stopniu żadnej z powyższych zalet, choć pod zewnętrznym względem przedstawia typ o wiele idealniejszy.
Wiktionary
IPA: maˈzursʲci, AS: mazursʹḱi
Wiktionary
rzecz. mazurzenie n., mazurek mrz./mzw.
czas. mazurzyć
Wiktionary
zespół cech charakterystycznych dla Mazur
SJP.pl
ludowy taniec figurowy; muzyka do tego tańca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. region etnograficzny i geograficzny w północno-wschodniej Polsce;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilkudziesięciu miejscowości i części miejscowości w Polsce i na Ukrainie;
Wiktionary
Mazury (hist. Mazowsze Pruskie, Mazury Pruskie, maz. Mazuri, niem. Masuren) – region etnograficzny i geograficzny w północno-wschodniej Polsce, będący częścią Prus. Główną grupą etnograficzną regionu są Mazurzy.
Wikipedia
(1.1) Na Mazurach znajduje się wiele jezior polodowcowych.
Wiktionary
przym. mazurski
rzecz. Mazur mos., mazur mrz., Mazurka ż., mazurek m., mazurzenie n.
czas. mazurzyć ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) proces fonetyczny polegający na wymowie spółgłosek dziąsłowych ortograficzny|sz., ortograficzny|ż., ortograficzny|cz., ortograficzny|dż. jako przedniojęzykowo-zębowych ortograficzny|s., ortograficzny|z., ortograficzny|c., ortograficzny|dz.;
Wiktionary
Mazurzenie (także mazurowanie, rzadziej sakanie, na Śląsku sycenie) – proces fonetyczny polegający na wymawianiu zamiast spółgłosek dziąsłowych ⟨sz⟩, ⟨cz⟩, ⟨ż⟩, ⟨dż⟩ głosek zębowych: ⟨s⟩, ⟨c⟩, ⟨z⟩, ⟨dz⟩. Na przykład: „czepek” jako cepek, „szyja” jako syja, „życie” jako zycie. Jest postrzegane jako znamię statusu społecznego („wiejska” mowa) i mówiący mają tendencję do wyzbywania się go. Zjawiskiem przeciwnym do mazurzenia, a powstałym poprzez hiperpoprawne unikanie mazurzenia, jest szadzenie.
Wikipedia
(1.1) Sokólszczanie od Korycina, Suchowoli i Janowa, nazywają Królestwo Kongresowe Polszczą lub Krolestwem, Koroną zaś a nie inaczej, zowią po dziś dzień okolicę leżącą za rzeką Bierezowa, (rzeka ta wraz z Biebrzą stanowiła odwieczną granicę między Litwą i Koroną), czyli północna część powiatu białostockiego, a która za rzeczypospolitej wchodziła w skład małopolskiego Podlasia, i w której główną a dziwnie obijającą się o ucho właściwością, jest ni mniej, ni więcej tylko t. z. mazurzenie, (n. p. sto, cehò, cort, docka vel corka, kacan, posòṷ, rusać, scenià, stabin itp.).
Wiktionary
IPA: ˌmazuˈʒɛ̃ɲɛ, AS: mazužẽńe
Wiktionary
rzecz. mazurek m., Mazur m., Mazury nmos., Mazurka ż.
czas. mazurzyć ndk.
przym. mazurski
Wiktionary
(1.1) mazurowanie, sakanie, cakanie
Wiktionary
wymawiać spółgłoski dziąsłowe sz, dż, ż, cz jak zębowe (dentalne) s, dz, z, c
SJP.pl
czasownik
(1.1) jęz. mówić w sposób typowy dla gwar Mazowsza i Małopolski, zastępując ortograficzny|cz., ortograficzny|dż., ortograficzny|sz., ortograficzny|ż. przez ortograficzny|c., ortograficzny|dz., ortograficzny|s., ortograficzny|z.;
Wiktionary
IPA: maˈzuʒɨt͡ɕ, AS: mazužyć
Wiktionary
rzecz. mazurek mrz./mzw., mazurzenie n., Mazury
przym. mazurski
Wiktionary
1. kompozytor mazurków;
2. człowiek umiejący dobrze tańczyć mazura
SJP.pl
ciecz oleista, pozostałość po destylacji ropy naftowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. oleista ciecz pozostała po destylacji ropy naftowej niskiej jakości, używana jako paliwo lub olej opałowy;
Wiktionary
Mazut, ciężki olej opałowy – oleista ciecz będąca pozostałością po destylacji niskogatunkowej ropy naftowej w warunkach atmosferycznych (ciśnienie normalne), w temperaturze od 250 do 350°C. Składa się z węglowodorów wysokocząsteczkowych.
Wikipedia
przym. mazutowy
Wiktionary
przymiotnik od: mazut
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z mazutem, dotyczący mazutu; wykorzystujący, spalający mazut
Wiktionary
rzecz. mazut mrz.
Wiktionary
[czytaj: maccarini] francuski kardynał, od 1642 roku pierwszy minister Francji; Mazarin, Mazarini
SJP.pl
Jules Mazarin właśc. Giulio Raimondo Mazzarini, również Mazarini (ur. 14 lipca 1602 w Pescinie, zm. 9 marca 1661 w Vincennes) – francuski kardynał, od 1642 pierwszy minister Francji.
Wikipedia
dziewczynka, dziecko; także potocznie lub pieszczotliwie o młodszej osobie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. mała dziewczynka
(1.2) pot. pieszcz. lub żart. o dorosłej kobiecie, np. o sympatii
(1.3) pot. eufem. srom
forma przymiotnika.
(2.1) ż. lp. od: mały
Wiktionary
Mała – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie ropczycko-sędziszowskim, w gminie Ropczyce.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mała, po jej zniesieniu w gromadzie Niedźwiada. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Miejscowość jest siedzibą parafii św. Michała Archanioła, należącej do dekanatu Wielopole Skrzyńskie, diecezji rzeszowskiej.
Wikipedia
(1.1) Kupiłam małej śliczną sukieneczkę, a będę musiała ją obabuchać, bo boję się, że się przeziębi.
(1.2) Moja mała woli teatr od kina, więc się przy niej ukulturalniam.
Wiktionary
IPA: ˈmawa, AS: mau̯a
Wiktionary
rzecz. mały m., małość ż., malec m.
przym. mały
przysł. mało
licz. mało
Wiktionary
Małacentów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Łagów.
Były wsią biskupstwa włocławskiego w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Małachowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Ozorków.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa łódzkiego.
Na początku XX wieku Małachowice oraz okoliczne miejscowości zamieszkiwane były przez mariawitów, którzy we wsi pobudowali własny kościół w 1908 roku, przy którym mieszkała siostra zakonna. W roku 1909 w Małachowicach mieszkało 50 wyznawców nowego ruchu, którzy podlegali pod parafię mariawicką pw. Trójcy Przenajświętszej w Piątku. Kościół został rozebrany po II wojnie światowej. Do dziś jedyną pozostałością po mariawitach jest cmentarz znajdujący się w południowo-zachodniej części miejscowości.
Wikipedia
SJP.pl
Wikipedia
Małastów (j. łemkowski Маластів) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Sękowa.
Wieś królewska starostwa bieckiego w powiecie bieckim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Małchanem (rzeką na Zabajkalu w Rosji)
Wiktionary
nazwisko polskie, m.in. Witold Małcużyński (1914-1977) - polski pianista o światowej sławie, w 1937 roku został laureatem Konkursu Chopinowskiego
SJP.pl
Wikipedia
Małdaniec (niem. Maldanietz, 1938–1945 Maldanen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Szczytno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
w dawnej Polsce:
1. miara zboża;
2. dziesięcina płacona w zbożu; małdrat
SJP.pl
w dawnej Polsce: dziesięcina płacona w zbożu; małdr
SJP.pl
Małdrat – (łac. tremodius, niem. Drömt, Malter; także: maldrat, małdyt, małdr, osep, maltter, maldrum, maltrum, zentmalter) – średniowieczna miara dziesięciny pobieranej z jednego łanu uprawnej roli. W późniejszych czasach oznaczał jednostkę objętości zboża, stosowaną w krajach niemieckich oraz Szwajcarii.
Wikipedia
mądrzyk; dawniej:
1. serek ze słodkiego mleka;
2. (zwykle w liczbie mnogiej) pieróg z serem lub rodzaj ciasta z serem; dziś tylko w związku frazeologicznym: (złożyć) ręce w małdrzyk - (złożyć) dłonie na krzyż wewnętrznymi powierzchniami do siebie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. zdrobn. od małdr zwarzonego podpuszczką; Gloger|małdrzyk, mądrzyk.
(1.3) reg. kulin. placuszek z białego sera utartego z jajami i smażonego na oleju, najczęściej podawany na słodko
(1.4) przen. zob. ręce w małdrzyk.
Wiktionary
(1.2) Miał w teatrum kredens gustownie ozdobny, z cukrawi, limonadami, było dla amatorów wino i różne łakocie, szczególniej smaczne były małdrzyki z konfektami, w których sam król Imć i inni panowie wielce sobie gustowali.
(1.4) Na moją prośbę usiadła na krześle naprzeciw, składając dłonie w małdrzyk niczym panienka z pensji.
Wiktionary
IPA: ˈmawḍʒɨk, AS: mau̯ḍžyk
Wiktionary
rzecz. małdr m., małdrat m.
Wiktionary
(1.2) mądrzyk, mędrzyk, mondrzyk
Wiktionary
przymiotnik od: Małdyty
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Małdytami, dotyczący Małdyt
Wiktionary
rzecz. Małdyty nmos., małdycianin m., małdycianka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Małdyty (niem. Maldeuten) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Małdyty nad jeziorem Sambród i na trasie linii kolejowej Elbląg-Morąg-Olsztyn. Zachodnim skrajem miejscowości przebiega trasa drogi krajowej nr 7.
Wikipedia
potomstwo zwierząt; młode
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko polskie, m.in.
1. Antoni Małecki (1821-1913) - badacz literatury, historii i języka polskiego, filolog klasyczny, dramatopisarz;
2. Mieczysław Małecki (1903-1946) - slawista, wybitny dialektolog, jeden z głównych twórców geografii lingwistycznej
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
jadalny małż morski; piaskołaz
SJP.pl
zdrobnienie od: Małgorzata (imię żeńskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Małgorzaty lub z nią związany
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Moja pani od chemii ma na imię Małgorzata.
(1.1) Na biurku Małgorzaty pojawiły się przybory do pisania.
Wiktionary
IPA: ˌmawɡɔˈʒata, AS: mau̯gožata
Wiktionary
rzecz. Małgorzacin mrz., Małgorzatów mrz.
:: zdrobn. Małgorzatka ż., Małgosia ż., Małgośka ż., Małgoś ż., Margo ż., Gosia ż., Gośka ż.
:: zgrub. Małgocha ż.
przym. Małgorzatowy
Wiktionary
(1.1) reg. śl. Gryjta, Gryjtka.
Wiktionary
1. bułka z makiem
2. odmiana gruszek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Małgorzata
Wiktionary
Małgorzatka – dawna osada w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, w gminie Brodnica, w sołectwie Karbowo 2.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie toruńskim.
Nazwę zniesiono z 2023 r.
Wikipedia
IPA: ˌmawɡɔˈʒatka, AS: mau̯gožatka
Wiktionary
rzecz. Małgorzata ż., Gosia ż., Małgosia ż., Małgośka ż., Gośka ż., Margo ż., Małgoś ż., Małgorzacin m., Małgorzatów m.
przym. Małgorzatowy
Wiktionary
(1.1) Gosia ż., Małgosia ż., Małgośka ż., Gośka ż.
Wiktionary
Małgorzatów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie rawskim, w gminie Rawa Mazowiecka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Małgośki lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Małgorzata (imię żeńskie); Małgośka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Małgorzata
Wiktionary
Małgorzata – imię żeńskie pochodzenia greckiego.
Wikipedia
(1.1) Dzisiaj spotkałem Małgosię.
Wiktionary
IPA: mawˈɡɔɕa, AS: mau̯gośa
Wiktionary
(1.1) Małgorzatka; zgrub. Małgorzata; zdrobn. Gosia
Wiktionary
(1.1) Małgorzatka, Gosia, reg. śl. Gryjta.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Małgosi lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Małgorzata (imię żeńskie); Małgosia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poufała forma imienia Małgorzata
Wiktionary
Małgośka (lub Małgośka, szkoda łez) – utwór muzyczny z 1973 roku, wykonywany przez polską piosenkarkę popową Marylę Rodowicz. Został skomponowany przez Katarzynę Gärtner, a autorką jego tekstu jest Agnieszka Osiecka. W marcu 1973 został wydany na singlu. W 1974 ukazał się w nowej wersji na czwartym albumie studyjnym Rodowicz, Rok. Uchodzi za jeden z największych przebojów polskiej muzyki rozrywkowej.
Wikipedia
(1.1) Małgośka, mówią mi, • On niewart jednej łzy, • On nie jest wart jednej łzy!
Wiktionary
rzecz. Małgorzata ż., Małgorzacin m., Małgorzatów m., Gosia ż., Małgosia ż., Małgorzatka ż., Gośka ż., Margo ż., Małgoś ż.
przym. Małgorzatowy, Małgośkowy
Wiktionary
(1.1) Gosia ż., Małgosia ż., Małgorzatka ż., Gośka ż., Margo ż., Małgoś ż.
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
obce imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w południowej Rosji europejskiej, lewy dopływ Tereku;
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. Małkinia Dolna - wieś w Polsce;
2. Małkinia Górna - wieś w Polsce;
3. Małkinia Mała-Przewóz - wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce;
Wiktionary
Miejscowości w Polsce:
Stacje kolejowe:
Wikipedia
(1.1) Urodziłem się w Małkini.
Wiktionary
IPA: mawʲˈcĩɲa, AS: mau̯ʹḱĩńa
Wiktionary
mieszkaniec Małkini
SJP.pl
mieszkanka Małkini
SJP.pl
związany z Małkinią
SJP.pl
Małkocin – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stargard.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wieś typu ulicówka o układzie południkowym, położona nad rzeką Małką, 7 km na północ od Stargardu, przy nieczynnej linii Stargardzkiej Kolei Wąskotorowej.
Wikipedia
Wikipedia
Małkowo (kaszub. Môłkòwò, niem. Mahlkau, Malkau) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Żukowo.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wyborowe wino likierowe, zwłaszcza białe, wyrabiane dawniej na południu Europy i na wyspach Morza Śródziemnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. enol. słodkie wino greckie
(1.2) bot. enol. odmiana winorośli uprawiana na południu Europy
Wiktionary
Małmazja – słodkie, aromatyczne wino o ciemnej barwie, wyrabiane pierwotnie ze szczepu winogron o tej nazwie w okolicach miasta Malvasia na Peloponezie, następnie także w innych miejscach w regionie Morza Śródziemnego oraz na Wyspach Kanaryjskich i na Maderze. Tłoczono ją ze specjalnej odmiany winorośli (malvasia). W Polsce ceniona była wyżej niż wina francuskie i reńskie.
Wikipedia
1. niewielki, niski, nieduży;
2. przenośnie: zwykły, pospolity, małowartościowy;
3. występujący w niewielkim natężeniu; nieznaczny, nieważny, błahy;
4. krótkotrwały;
5. bardzo młody, niedorosły
SJP.pl
liczebnik nieokreślony
(1.1) niewielka ilość czegoś lub kogoś
przysłówek
(2.1) w niewielkim stopniu
Wiktionary
(1.1) W klasie jest mało uczniów.
(2.1) Ten pisarz jest mało znany, opublikował tylko jedną książkę w lokalnym wydawnictwie.
Wiktionary
IPA: ˈmawɔ, AS: mau̯o
Wiktionary
rzecz. malizna ż., mały m., mała ż., maleństwo n., maluch m., małość ż., Mały mos.
przym. mały, maleńki
temsłow. mało-
Wiktionary
(1.1) nieco, trochę, niewiele, odrobinę, tyle, co kot napłakał, tyle co nic, jak na lekarstwo; pot. tyle, co brudu za paznokciem; przest. ździebko
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na małe rozmiary lub małą skalę tego, co jest nazwane drugim członem
Wiktionary
(1.1) małokalibrowy • małomiasteczkowy • małosolny • małomieszczanin • małowartościowość
Wiktionary
rzecz. maluch mos./mzw.
przym. mały
licz. mało
zaim. mało
Wiktionary
(1.1) mikro-
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Azją Mniejszą, dotyczący Azji Mniejszej
Wiktionary
rzecz. Azja Mniejsza ż., Małoazjata mos., Małoazjatka ż.
Wiktionary
Małocice – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, w gminie Czosnów.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Małocice, po jej zniesieniu w gromadzie Czosnów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Wikipedia
Małociechowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Pruszcz. Według spisu powszechnego z 31 marca 2011 roku wieś liczyła 173 mieszkańców.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
złożony z cząsteczek o małej masie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) śrpol. eufem. kat
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: małodusznie
SJP.pl
brak odwagi cywilnej, niechęć lub nieumiejętność wzięcia na siebie odpowiedzialności, niezdolność do szlachetnych działań; tchórzostwo, bojaźliwość, bezduszność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. cecha kogoś, kto nie potrafi wybaczać nawet drobnych przewinień; także. zachowanie wynikające z nieumiejętności wybaczania
(1.2) książk. cecha kogoś, kto nie ma odwagi cywilnej; także. zachowanie wynikające z braku odwagi cywilnej
Wiktionary
przym. małoduszny
przysł. małodusznie
Wiktionary
(1.1) małostkowość
Wiktionary
niemający odwagi cywilnej, niezdolny do szlachetnych odruchów, nieumiejący wybaczać
SJP.pl
rzadko: mający niewielkie wymiary; małowymiarowy, małogabarytowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odznaczający się niewielkimi rozmiarami
(1.2) mający małą powierzchnię
Wiktionary
(1.1) Malował małoformatowe dzieła głównie techniką akwarelową.
Wiktionary
mający małe wymiary, poniżej standardowych rozmiarów
SJP.pl
przymiotnik od: Małogoszcz
SJP.pl
(r. męski) miasto w województwie świętokrzyskim, na zachód od Kielc; Małogoszcz (r. żeński)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Małogoszcz – miasto w woj. świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Małogoszcz.
Gród kasztelański w prowincji łęczyckiej przed rozbiciem dzielnicowym i w księstwie łęczyckim do I połowy XIII wieku. Miasto królewskie w powiecie chęcińskim województwa sandomierskiego w drugiej połowie XVI wieku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. kieleckiego. Nazwa miasta pochodzi od staropolskiego imienia męskiego Małogost.
Wikipedia
IPA: maˈwɔɡɔʃt͡ʃ, AS: mau̯ogošč
Wiktionary
mieszkaniec Małogoszcza (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Małogoszcza (miasta w Polsce)
SJP.pl
wada rozwojowa charakteryzująca się małymi wymiarami mózgoczaszki w stosunku do twarzoczaszki, łącząca się zwykle z niedorozwojem umysłowym; mikrocefalia, małomóżdże
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. mikrocefalia.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W zasadzie rozróżnia się małogłowie pierwotne (prawdziwe) i małogłowie wtórne. Małogłowie pierwotne jest wadą rozwojową uwarunkowaną genetycznie.
Wiktionary
mający małą głowę
SJP.pl
o broni: mający niewielką średnicę lufy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) o broni, amunicji: mający niewielki kaliber
Wiktionary
(1.1) Względy te przemawiają za stosowaniem do zadań policyjnych przede wszystkim broni małokalibrowej.
Wiktionary
mający małą wartość kaloryczną; niskokaloryczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Małych Karpat, związany z Małymi Karpatami, pochodzący z Małych Karpat
Wiktionary
rzecz. Małe Karpaty nmos.
przym. karpacki
Wiktionary
zawierający mało krwi, np. befsztyk małokrwisty
SJP.pl
lekceważąco o nastolatku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. lekcew. nastolatek, osoba niepełnoletnia
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: małolata
Wiktionary
Małolat, właściwie Michał Tadeusz Kapliński (ur. 7 lutego 1984 w Warszawie) – polski raper, autor tekstów, projektant gier komputerowych i przedsiębiorca. Prezes studia deweloperskiego True Games. Młodszy brat Pezeta. Współtworzył duet z producentem Ajronem.
Wikipedia
(1.1) Napadło na mnie dwóch małolatów i ukradli mi portfel.
Wiktionary
IPA: maˈwɔlat, AS: mau̯olat
Wiktionary
rzecz. małoletniość ż., małoletność ż., małoletni m., małolatek m., małolatka ż.
:: fż. małolata ż.
przym. małoletni
Wiktionary
(1.1) chłopiec; pot. chłopak, łebek / łepek, młokos, młodziak, młodzik, podrostek, wyrostek; książk. gołowąs, kawaler, młodociany, młodzieniec; urz. małoletni, nieletni, niepełnoletni; przest. młodzian, młodzieniaszek
Wiktionary
kilkunastoletnia dziewczyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. lekcew. nastolatka, dziewczyna niepełnoletnia
Wiktionary
(1.1) Widziałam Wieśka na mieście z jakąś małolatą.
Wiktionary
IPA: ˌmawɔˈlata, AS: mau̯olata
Wiktionary
rzecz. małolat m., małoletni mos.
przym. małoletni
Wiktionary
(1.1) dziewczyna
Wiktionary
potocznie: chłopiec mający kilka lub kilkanaście lat
SJP.pl
potocznie: dziewczyna mająca kilka lub kilkanaście lat
SJP.pl
lekceważąco: kilkunastoletnia młodzież obojga płci
SJP.pl
nazwisko polskie
SJP.pl
Wikipedia
niepełnoletni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) tak młody, że nie posiada pełni praw obywatelskich
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba małoletnia (1.1)
Wiktionary
Małoletni, osoba małoletnia – w rozumieniu polskiego prawa cywilnego osoba, która nie ukończyła 18 lat lub nie zawarła małżeństwa (w wyniku jednego z tych zdarzeń uzyskuje się pełnoletniość). Bycie małoletnim wpływa na zakres zdolności do czynności prawnych oraz na możliwość zasiedzenia nieruchomości będącej własnością małoletniego lub przedawnienia przysługującego mu roszczenia.
Wikipedia
rzecz. małolata ż., małolat mos., małoletnia ż., małoletniość ż., małoletność ż.
Wiktionary
(1.1) młodociany, niedorosły, nieletni, niepełnoletni
(2.1) młodociany, nieletni, niepełnoletni, chłopiec
Wiktionary
kobieta niepełnoletnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. nieposiadanie wieku określonego przez prawo jako wymagany dla pełnoletniości
Wiktionary
przym. małoletni
rzecz. małoletni m., małolat mos.
Wiktionary
o samochodzie: mający małą pojemność silnika
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co małomiasteczkowe
Wiktionary
przym. małomiasteczkowy
Wiktionary
1. związany z małym miasteczkiem, należący do niego;
2. lekceważąco: typowy dla małego miasteczka lub z niego pochodzący; prowincjonalny, zacofany
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z małym miasteczkiem, odnoszący się do małego miasteczka, znajdujący się w małym miasteczku
(1.2) mieszkający w małym miasteczku, pochodzący z małego miasteczka
przymiotnik jakościowy
(2.1) lekcew. charakterystyczny dla małego miasteczka
Wiktionary
Małomiasteczkowy – pierwszy singel polskiego piosenkarza Dawida Podsiadły z jego trzeciego albumu studyjnego, zatytułowanego Małomiasteczkowy. Singel został wydany 6 czerwca 2018.
Piosenka była nominowana do nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka w kategorii „teledysk roku” i „utwór roku”.
Wikipedia
rzecz. małomiasteczkowość ż.
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. dzielnica Lubina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Małomice (niem. Mallmitz) – miasto w województwie lubuskim w powiecie żagańskim. Położone nad rzeką Bóbr, na skraju Borów Dolnośląskich, w południowej części województwa.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. zielonogórskiego.
Wikipedia
IPA: ˌmawɔ̃ˈmʲit͡sɛ, AS: mau̯õmʹice
Wiktionary
mieszkaniec Małomic (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Małomic (miasta w Polsce)
SJP.pl
związany z małym miasteczkiem, należący do niego; małomiasteczkowy
SJP.pl
Małomierzyce – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Iłża. Ma status sołectwa.
Były wsią biskupstwa krakowskiego w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wikipedia
drobnomieszczanin;
1. człowiek należący do klasy średniej, np. drobny przedsiębiorca, sklepikarz, urzędnik;
2. pogardliwie: człowiek ograniczony, małostkowy, bez wyższych aspiracji; filister, kołtun
SJP.pl
drobnomieszczaństwo;
1. klasa społeczna, zwykle utożsamiana z klasą średnią właściwą lub klasą średnią niższą; właściciele małych firm, warsztatów, sklepików;
2. postawa życiowa, sposób myślenia nacechowany brakiem wyższych aspiracji i zainteresowań, ograniczonymi horyzontami, ciasnotą poglądów; filisterstwo, kołtuństwo
SJP.pl
Małomin – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Tłuchowo.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Małomir – staropolskie imię męskie, złożone z członów Mało- ("mało") i -mir ("pokój, spokój, dobro"). Znaczenie imienia: "mały pokój".
Małomir imieniny obchodzi 11 stycznia.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest małomówne; cecha tych, którzy są małomówni
Wiktionary
przym. małomówny
przysł. małomównie
Wiktionary
(1.1) burkliwość, milczkowatość, milkliwość, mrukliwość, mrukowatość
Wiktionary
dawniej: małomówny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który mówi mało; nie jest gadatliwy
Wiktionary
IPA: ˌmawɔ̃ˈmuvnɨ, AS: mau̯õmuvny
Wiktionary
rzecz. małomówność ż.
Wiktionary
(1.1) burkliwy, lakoniczny, milczący, milczkowaty, milkliwy, mrukliwy, mrukowaty, nierozmowny
Wiktionary
wada rozwojowa charakteryzująca się małymi wymiarami mózgoczaszki w stosunku do twarzoczaszki, łącząca się zwykle z niedorozwojem umysłowym; mikrocefalia, małogłowie
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający mały nakład
Wiktionary
(1.1) Opublikował to ogłoszenie w jakiejś małonakładowej gazecie powiatowej.
Wiktionary
(1.1) niskonakładowy
Wiktionary
umożliwiający wykonywanie zdjęć małego formatu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fot. pozwalający na uzyskanie zdjęć małego formatu
Wiktionary
(1.1) Aby zmniejszyć objętość poczty, materiał fotografowano na błonach małoobrazkowych, które następnie poddawano dodatkowej obróbce chemicznej, żeby zamaskować utrwalony obraz.
Wiktionary
IPA: ˌmawɔːbraˈskɔvɨ, AS: mau̯•obraskovy
Wiktionary
w technice: dający, wytwarzający mało odpadów; niskoodpadowy
SJP.pl
skrót od: małopolski
SJP.pl
skrót
(1.1) = małopolski
Wiktionary
mieszkaniec Małopolski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Małopolski
Wiktionary
(1.1) Ślązacy różnią się od Małopolan gwarą i kuchnią.
Wiktionary
rzecz. małopolanizm m., Małopolska ż.
:: fż. Małopolanka ż.
przym. małopolski
przysł. małopolsko
Wiktionary
mieszkanka Małopolski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Małopolski
Wiktionary
(1.1) Pierwsza żona dziadka Zdziśka była Małopolanką spod Wieliczki.
Wiktionary
przym. małopolski
rzecz. Małopolska ż.
:: fm. Małopolanin m.
Wiktionary
(1.1) reg. śl. Polyna.
Wiktionary
przymiotnik od: Małopolska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina na południu Polski;
Wiktionary
Małopolska (łac. Polonia Minor) – kraina historyczna i etnograficzna Polski, obejmująca obecnie południowo-wschodnią część kraju, w górnym i częściowo środkowym dorzeczu Wisły oraz w dorzeczu górnej Warty. Stolicą Małopolski jest Kraków.
Wikipedia
(1.1) Kraków leży w Małopolsce.
Wiktionary
IPA: ˌmawɔˈpɔlska, AS: mau̯opolska
Wiktionary
rzecz. Małopolanin mos., Małopolanka ż.
przym. małopolski
Wiktionary
przymiotnik od: Małopolska
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Małopolski, związany z Małopolską, pochodzący z Małopolski
Wiktionary
IPA: ˌmawɔˈpɔlsʲci, AS: mau̯opolsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Małopolska ż., Małopolanin m., Małopolanka ż.
Wiktionary
zajmujący niewielką powierzchnię, np. sklep małopowierzchniowy
SJP.pl
zawierający mały procent czegoś
SJP.pl
mieszkaniec Małego Płocka
SJP.pl
mieszkanka Małego Płocka
SJP.pl
przymiotnik od: Mały Płock
SJP.pl
zmniejszenie poniżej normy ilości płytek krwi w osoczu; trombocytopenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zmniejszenie liczby płytek krwi poniżej prawidłowych wartości
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) trombocytopenia
Wiktionary
mający liczbę płytek krwi poniżej wartości prawidłowych
SJP.pl
dotyczący małego realizmu (nurtu realizmu zajmującego się życiem codziennym środowisk, potocznym językiem i drobnymi realiami obyczajowymi)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co małorolne
Wiktionary
przym. małorolny
rzecz. małorolny mos.
Wiktionary
mający mało roli (ziemi uprawnej), np. chłop małorolny; drobnorolny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający małą ilość ziemi uprawnej
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) chłop małorolny (1.1)
Wiktionary
(1.1) Otóż ułożył się jakoś z komisarzem ziemskim, że kilkanaście hektarów skazanego na reformę gruntu przydzielono małorolnej parafii.
Wiktionary
rzecz. małorolność ż.
Wiktionary
członek ukraińskiego narodu wschodniosłowiańskiego zamieszkującego ziemie historycznej Rusi; Małorus, Małorusin
SJP.pl
członek ukraińskiego narodu wschodniosłowiańskiego zamieszkującego ziemie historycznej Rusi; Małorusin, Małorosjanin
SJP.pl
członek ukraińskiego narodu wschodniosłowiańskiego zamieszkującego ziemie historycznej Rusi; Małorus, Małorosjanin
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. ukraiński
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. ukraiński (język)
Wiktionary
rzecz. Małorosja ż., Małoruś ż., Małorus m.
Wiktionary
(1.1) małorosyjski, ukraiński
Wiktionary
1. małe rozmiary, mała ilość czegoś;
2. mierność, nicość, mizeria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co małe
Wiktionary
Wikipedia
przym. mały, maluczki
rzecz. malizna ż., maleństwo n., maluch mzw., mała ż., mały mzw., maluczki mzw., malec mos.
licz. mało
przysł. mało
Wiktionary
1. małe rozmiary, mała ilość czegoś;
2. mierność, nicość, mizeria
SJP.pl
1. mający niewielką wydajność, niewielki zakres działania, np. piecyk małoskalowy;
2. o mapie: posiadający małą skalę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma skrzydła małych rozmiarów
(1.2) taki, który ma mało skrzydeł
Wiktionary
IPA: ˌmawɔˈskʃɨdwɨ, AS: mau̯oskšydu̯y
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) kulin. taki, który przyrządzono z niewielką ilością soli
Wiktionary
(1.1) Częstym dodatkiem do posiłku był małosolny ogórek, a do picia herbata w butelce.
Wiktionary
błahostka
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co małostkowe; cecha tych, którzy są małostkowi
Wiktionary
rzecz. małostka ż.
przym. małostkowy
przysł. małostkowo
Wiktionary
(1.1) małoduszność
Wiktionary
1. przywiązujący wagę do rzeczy nieistotnych, pomijający rzeczy ważne;
2. świadczący o takim zachowaniu, np. małostkowa podejrzliwość
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który przywiązuje wagę do spraw mało istotnych, mało ważnych, błahych, a nie dostrzega tego, co jest naprawdę istotne
Wiktionary
(1.1) Jola jest wyjątkowo małostkowa, obraziła się na mnie o to, że podałam cukiernicę najpierw Krysi.
Wiktionary
IPA: ˌmawɔˈstkɔvɨ, AS: mau̯ostkovy
Wiktionary
rzecz. małostka ż., małostkowość ż.
Wiktionary
(1.1) drobiazgowy, małoduszny
Wiktionary
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
odnoszący się do towarów produkowanych przez małych wytwórców; drobnotowarowy
SJP.pl
mający niewielką wartość materialną albo moralną
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Małówka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie strzyżowskim, w gminie Niebylec.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Wikipedia
w medycynie: zbyt mała ilość wód płodowych (nieprzekraczająca 100 ml) w worku owodniowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. występująca w czasie ciąży anomalia, w której ilość płynów zawartych w błonach płodowych jest za mała;
Wiktionary
Małowodzie (łac. oligohydramnion) i bezwodzie (łac. anhydramnion) – stany, w których ilość płynu owodniowego jest za mała. Małowodzie rozpoznaje się, gdy ilość płynu owodniowego w 32–36 tygodniu ciąży jest mniejsza niż 500 ml, albo gdy indeks płynu owodniowego (wskaźnik AFI) wynosi poniżej 5-6.
Wikipedia
rzecz. bezwodzie n., woda ż.
Wiktionary
wzmocnione "mało"
SJP.pl
szczyt w Tatrach
SJP.pl
Małołączniak (słow. Malolúčniak, 2096 m) – szczyt w Tatrach Zachodnich należący do masywu Czerwonych Wierchów.
Wikipedia
1. zwierzę o chwytnych kończynach i dobrze rozwiniętych półkulach mózgowych, żyjące najczęściej w lasach tropikalnych, prowadzące nadrzewny tryb życia;
2. potocznie: znak @, używany w adresach internetowych, będący skrótem angielskiego "at";
3. obraźliwie: człowiek złośliwy, brzydki itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. zwierzę z rzędu naczelnych o silnie rozwiniętym mózgu i chwytnych kończynach;
(1.2) pot. inform. znak @
(1.3) obraź. pogard. o osobie: osoba wredna, złośliwa, wyrządzająca krzywdę
(1.4) obraź. pogard. o osobie: osoba prymitywna
(1.5) stpol. obraź. nierządnica
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Małpy żyją na drzewach.
(1.2) Małpę umieszczamy w adresie e-mail przed domeną.
(1.3) Dowiedziałem się nie tylko, że jestem satanistą i brudnopisem, ale również debilem, małpą i kryminalistą.
(1.4) Ta głupia małpa źle wydała mi resztę!
Wiktionary
IPA: ˈmawpa, AS: mau̯pa
Wiktionary
rzecz. małpiatka ż., małpiarnia ż., małpiarstwo n., małpiarz mos., małpolud m., małpożer m., małpowanie n., zmałpowanie n.
:: zdrobn. małpka ż., małpeczka ż., małpiątko n., małpię n.
:: zgrub. małpiszon mzw.
czas. odmałpować dk., małpować ndk., zmałpować dk.
przym. małpi, małpiarski, małpowaty
przysł. małpio
Wiktionary
(1.1) reg. pozn. reg. śl. afa., daw. małlafa
(1.2) rzad. at
(1.4) dzikus, prymityw, prostak
(1.5) stpol. duchna, duchniczka, niewiasta sobiewolna, pani duszka
Wiktionary
1. pieszczotliwie o małpie; małpeńka;
2. małpeczka pazurzasta - mała małpka nadrzewna pochodząca z lasów Środkowej i Południowej Ameryki; matołek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: małpa
Wiktionary
IPA: mawˈpɛt͡ʃka, AS: mau̯pečka
Wiktionary
rzecz. małpię n., małpiszon mzw., małpa ż., małpka ż., małpiarnia ż., małpowanie n.
czas. małpować
Wiktionary
pieszczotliwie o małpie; małpeczka
SJP.pl
związany z małpą, charakterystyczny dla małpy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z małpą, dotyczący małpy
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla małpy, mający cechy małpy
Wiktionary
(2.1) Małpy skaczą niedościgle, Małpy robią małpie figle, Niech pan spojrzy na pawiana: Co za małpa, proszę pana!
Wiktionary
IPA: ˈmawpʲi, AS: mau̯pʹi
Wiktionary
rzecz. małpię n., małpiszon mzw., małpa ż., małpka ż., małpiarnia ż., małpierz m., małpiatka ż., małpowanie n., odmałpowanie n.
czas. małpować ndk., odmałpować dk.
przysł. małpio
Wiktionary
pomieszczenie dla małp
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. pomieszczenie albo budynek przeznaczony dla małp lub małpiatek
Wiktionary
(1.1) Wybudowana w latach 60. małpiarnia, w 1998 r. została wyremontowana i przebudowana.
Wiktionary
IPA: mawˈpʲjarʲɲa, AS: mau̯pʹi ̯arʹńa
Wiktionary
rzecz. małpię n., małpa ż., małpeczka ż., małpka ż., małpowanie n., małpiatka ż., małpiszon mzw.
czas. małpować ndk.
przym. małpi, małpiarniany
Wiktionary
naśladujący bezmyślnie, przedrzeźniający
SJP.pl
rzadko:
1. mechaniczne, bezmyślne naśladownictwo; kopiowanie, kopiarstwo, papugowanie;
2. niepoważne zachowanie się, głupie żarty; błazeństwo, błazenada, pajacowanie
SJP.pl
1. osoba bezmyślnie naśladująca kogoś lub coś;
2. osoba zachowująca się niepoważnie, skłonna do głupich żartów; błazen, pajac, klaun;
3. dawniej: wędrowny jarmarczny kuglarz z małpami
SJP.pl
przestarzałe: podobny do małpy, mający cechy małpy
SJP.pl
zwierzę z grupy naczelnych niezaliczane do małp, np. lemur, lori, palczak czy wyrak
SJP.pl
Małpiatki (Prosimiae, czasami pisane Prosimii) – pospolita nazwa grupy niedużych ssaków naczelnych. Nazwa Prosimia oznacza „przed małpami” i nawiązuje do wielu prymitywnych cech budowy małpiatek w porównaniu z wyżej rozwiniętymi naczelnymi – małpami właściwymi. Do małpiatek zalicza się lemury, lemurki, indrisy, lorisy, palczaki, galago i wyraki (tarsjusze).
Wikipedia
jeden z podrzędów ssaków naczelnych
SJP.pl
Małpiatki (Prosimiae, czasami pisane Prosimii) – pospolita nazwa grupy niedużych ssaków naczelnych. Nazwa Prosimia oznacza „przed małpami” i nawiązuje do wielu prymitywnych cech budowy małpiatek w porównaniu z wyżej rozwiniętymi naczelnymi – małpami właściwymi. Do małpiatek zalicza się lemury, lemurki, indrisy, lorisy, palczaki, galago i wyraki (tarsjusze).
Wikipedia
pieszczotliwe zdrobnienie od: małpię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) młoda, niedorosła małpa
Wiktionary
rzecz. małpię n., małpiszon mzw., małpowanie n., małpka ż., małpa ż.
czas. małpować
Wiktionary
(1.1) małpię
Wiktionary
rzadko: przypominający młodą, niedorosłą małpę
SJP.pl
zgrubienie od: małpa (zwykle w przenośnym, obraźliwym znaczeniu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. gw-pl|Śląsk Cieszyński. małpa
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. obraź. o kobiecie
Wiktionary
rodzaj obelżywego wyzwiska
SJP.pl
młoda, niedorosła małpa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) młoda małpa
Wiktionary
(1.1) Badaczka nie zauważyła zniknięcia małpięcia.
(1.1) Samica dała małpięciu pierś do ssania.
Wiktionary
rzecz. małpa ż., małpiatka ż., małpiarnia ż., małpiarstwo n., małpiarz mos., małpowanie n., zmałpowanie n., małpka ż., małpeczka ż., małpiątko n., małpiszon m.
czas. małpować ndk., zmałpować dk.
przym. małpi, małpiarski, małpowaty
przysł. małpio
Wiktionary
(1.1) małpiątko, małpka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) stpol. samiec małpy
Wiktionary
IPA: ˈmawpʲjɛʃ, AS: mau̯pʹi ̯eš
Wiktionary
rzecz. małpa, małpiszon
przym. małpi
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób małpi
Wiktionary
rzecz. małpka ż., małpię n., małpiszon mzw., małpa ż.
przym. małpi
czas. małpować ndk., zmałpować dk.
Wiktionary
potocznie:
1. małpa;
2. obraźliwie o osobie brzydkiej, dziwacznie ubranej lub dziwacznie się zachowującej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) żart. małpa
(1.2) przen. człowiek dziwacznie się zachowujący
Wiktionary
(1.1) W kołyszącej się na sznurze oponie siedział małpiszon ze skórką z banana.
Wiktionary
rzecz. małpierz mzw., małpa ż., małpiatka ż., małpiarnia ż., małpiarstwo n., małpiarz mos., małpowanie n., zmałpowanie n., małpka ż., małpeczka ż., małpiątko n., małpię n.
czas. odmałpować, małpować ndk., zmałpować dk.
przym. małpi, małpiarski, małpowaty
przysł. małpio
Wiktionary
zdrobnienie od: małpiszon
SJP.pl
zdrobniale o małpie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: małpa
(1.2) mała lub młoda małpa
(1.3) przen. pot. mała, zwykle stugramowa, butelka alkoholu (głównie wódki i spirytusu)
(1.4) przen. pot. automatyczny aparat fotograficzny
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Została nam dycha, na pół litra nie starczy, tylko na małpkę.
Wiktionary
IPA: ˈmawpka, AS: mau̯pka
Wiktionary
rzecz. małpa ż., małpiatka ż.
:: zdrobn. małpeczka ż., małpiątko n.
:: zgrub. małpiszon m.
czas. odmałpować, małpować ndk., zmałpować dk.
przym. małpi
przysł. małpio
Wiktionary
(1.1) małpeczka
(1.2) małpiątko
(1.3) małpa, szczeniaczek
(1.4) idioten aparat, idioten kamera, głupopstryk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Simiiformes|Haeckel|ref=tak., infrarząd ssaków naczelnych z podrzędu wyższych naczelnych;
Wiktionary
Małpokształtne, małpy właściwe (Simiiformes) – infrarząd ssaków naczelnych z podrzędu wyższych naczelnych obejmujący małpy szerokonose i małpy wąskonose.
Wikipedia
(1.1) Ludzie dzielą z małpokształtnymi wiele cech behawioralnych.
Wiktionary
(1.1) małpy właściwe
Wiktionary
1. istota kopalna łącząca w sobie cechy ludzkie i małpie;
2. obraźliwie: człowiek brzydki, podobny do małpy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) pot. półczłowiek półmałpa
(1.2) pot. obraź. także iron. o człowieku
Wiktionary
(1.2) Gdzie znajdziemy garnitur dla takiego małpoluda jak ty?
Wiktionary
rzecz. małpa ż.
Wiktionary
potocznie:
1. bezkrytycznie, ślepo naśladować; papugować;
2. przedrzeźniać kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zmałpować)
(1.1) pot. naśladować kogoś lub coś w sposób bezkrytyczny i bezmyślny
(1.2) pot. przedrzeźniać
Wiktionary
(1.1) Przestań go już małpować!
Wiktionary
rzecz. małpowanie n., zmałpowanie n., małpa ż., małpka ż., małpeczka ż., małpiątko n., małpię n., małpiszon mzw., małpiatka ż., małpiarnia ż., małpiarstwo n., małpiarz mos.
czas. odmałpować, zmałpować dk.
przym. małpi, małpiarski, małpowaty
przysł. małpio
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. naśladowanie kogoś lub czegoś w sposób bezkrytyczny i bezmyślny
Wiktionary
Małpowanie – slangowe określenie technik podchodzenia na linie, stosowanych w alpinizmie podziemnym, wspinaczce (również lodowej) oraz w pracach na wysokości.
Wikipedia
rzecz. zmałpowanie n., małpa ż., małpka ż., małpeczka ż., małpiątko n., małpię n., małpiszon m., małpiatka ż., małpiarnia ż., małpiarstwo n., małpiarz m.
czas. odmałpować, małpować ndk., zmałpować dk.
przym. małpi, małpiarski, małpowaty
Wiktionary
(1.1) pot. papugowanie; neutr. naśladowanie, imitowanie
Wiktionary
rzadko: przypominający małpę, mający niektóre cechy małpy
SJP.pl
filipiński ptak drapieżny z podrodziny jastrzębi
SJP.pl
Małpożer (Pithecophaga jefferyi) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z podrodziny jastrzębi (Accipitrinae) w rodzinie jastrzębiowatych (Accipitridae), zamieszkujący Filipiny. Jeden z najrzadszych, najbardziej zagrożonych i najpotężniejszych ptaków na świecie. Jest objęty międzynarodową ochroną gatunków ginących. Obecnie jego populację na wolności ocenia się na zaledwie 250–750 osobników.
Wikipedia
Małszewko (niem. Malschöwen) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Dźwierzuty. Wieś położona nad Jeziorem Małeszeweckim. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
Małszewo (niem. Malschöwen, w latach 1938–1945 Malshöfen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim nad Jeziorem Małszewskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Jedwabno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wieś lokowana w 1383 r.
Wikipedia
Wikipedia
Małuszyn (niem. Erbenfelde, do 1936 r. Maluschütz) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w gminie Trzebnica.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wrocławskiego.
We wsi był przystanek kolei wąskotorowej Małuszyn.
Wikipedia
1. niewielki, niski, nieduży;
2. przenośnie: zwykły, pospolity, małowartościowy;
3. występujący w niewielkim natężeniu; nieznaczny, nieważny, błahy;
4. krótkotrwały;
5. bardzo młody, niedorosły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający niewielkie rozmiary, nieduży, drobny, niski
(1.2) występujący w niewielkiej ilości lub liczbie (zwykle z domyślną cechą)
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) dziecko, niedorosły
(2.2) pot. członek męski, penis
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Chłopiec bawił się w piaskownicy małymi samochodzikami.
(1.2) Dzisiaj jest mała wilgotność powietrza.
(2.1) Proszę pana, niech pan nie częstuje małego cukierkami.
(2.2) Te, młody, weź sobie popraw kąpielówki, bo ci małego widać.
Wiktionary
IPA: ˈmawɨ, AS: mau̯y
Wiktionary
rzecz. malec m., maluch m., malizna ż., małość ż.
:: zdrobn. maleństwo n., maluszek m.
:: fż. mała ż.
przym. maleńki, malutki, maluteńki, malusi, maluczki
przysł. mało
licz. mało
temsłow. mało-
Wiktionary
(1.1) drobny, niewielki, nieduży, tyci, drobny, miniaturowy, mikroskopijny, niepokaźny, nieznaczny
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Małynka (białorus. Малынка) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Zabłudów. Nieopodal wsi przepływa rzeka o tej samej nazwie (prawy dopływ rzeki Narew).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko, m.in. Adam Małysz - polski skoczek narciarski
SJP.pl
Małysz (forma żeńska: Małysz/Małyszowa/Małyszówna; liczba mnoga: Małyszowie) – polskie nazwisko.
Osoby:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: fascynacja Adamem Małyszem, polskim skoczkiem narciarskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogromna popularność skoków narciarskich spowodowana sukcesami polskiego skoczka Adama Małysza
Wiktionary
Małyszomania – zjawisko społeczne, polegające na masowym zainteresowaniu skokami narciarskimi w Polsce w pierwszej dekadzie XXI wieku, będącym skutkiem sukcesów sportowych Adama Małysza.
Wikipedia
(1.1) Przemysław Saleta, jak większość Polaków, uległ małyszomanii i nie mogło go zabraknąć na Pucharze Świata w Zakopanem.
Wiktionary
IPA: maˈwɨʃɔˈmãɲja, AS: mau̯yšomãńi ̯a
Wiktionary
Małyszyce – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Trzyciąż.
Wikipedia
Małyszyn – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Wieluń.
W latach 1954–1958 wieś należała i była siedzibą władz gromady Małyszyn, po jej zniesieniu w gromadzie Masłowice, następnie w gromadzie Olewin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 481.
Wikipedia
1. przedstawiciel gromady mięczaków o bocznie spłaszczonym ciele okrytym dwuczęściową muszlą;
2. żartobliwie: małżonka; małża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. spłaszczony i okryty muszlą mięczak;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) I jak fala morska zaleje wybrzeże, a cofając się zostawia na piasku porosty, małże i rozmaite szczątki pokruszone w topieli, tak każda z tych szwedzkich fal odpływając zostawiała po sobie trupy rozrzucone tu i ówdzie po pochyłości.
Wiktionary
IPA: mawʃ, AS: mau̯š
Wiktionary
rzecz. małżowina ż.
Wiktionary
1. przedstawiciel gromady mięczaków o bocznie spłaszczonym ciele okrytym dwuczęściową muszlą;
2. żartobliwie: małżonka; małża
SJP.pl
gromada mięczaków mających ciało bocznie spłaszczone, okryte dwoma fałdami płaszcza wytwarzającego dwuczęściową muszlę, a w jamie płaszcza parzyste skrzela
SJP.pl
Wikipedia
odnoszący się do małżonków
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący małżeństwa, związany z małżeństwem
Wiktionary
(1.1) Kiedy pojawiają się małżeńskie trudności, jesteśmy bardziej skłonni uznać potrzeby drugiej osoby i zrezygnować z siebie dla dobra tej osoby.
Wiktionary
IPA: mawˈʒɛ̃j̃sʲci, AS: mau̯žẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. małżeństwo n., małżonek m., małżonka ż.
Wiktionary
(1.1) matrymonialny
Wiktionary
1. związek prawny mężczyzny i kobiety;
2. para małżeńska; małżonkowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. etn. socjol. usankcjonowany prawnie lub kulturowo stały związek dwóch osób, zwykle płci przeciwnej, tradycyjnie mający ułatwić wspólne prowadzenie gospodarstwa domowego i finansów, pożycie oraz wychowanie dzieci;
(1.2) dwie osoby będące w małżeństwie (1.1), małżonkowie
Wiktionary
Małżeństwo – kulturowo uznany związek, co najmniej dwóch osób, najczęściej mężczyzny i kobiety, zwanych małżonkami, który ustanawia prawa i obowiązki między nimi, jak również między nimi i ich dziećmi, a także między nimi i ich powinowatymi. Definicja małżeństwa różni się na całym świecie nie tylko między kulturami i religiami, ale także w całej historii danej kultury i religii, ewoluując w kierunku zarówno poszerzenia, jak i zawężenia tego, kto i co jest nią objęte. Zazwyczaj jednak jest to instytucja, w której stosunki międzyludzkie, przeważnie seksualne, są powszechnie uznawane lub usankcjonowane. W niektórych kulturach małżeństwo jest zalecane lub uważane za obowiązkowe przed podjęciem jakiejkolwiek aktywności seksualnej.
Wikipedia
(1.1) Wciąż pamiętam swoje pierwsze małżeństwo.
(1.1) Wojciech i Józefa zawarli małżeństwo dnia 3. czerwca 1838 r. w parafii Brwinów pod Warszawą, gdzie mieszkali rodzice panny młodej.
(1.1) Związki homoseksualne uznaje większość krajów Unii Europejskiej, zaś osoby tej samej płci mogą zawierać małżeństwa w Belgii, Danii, Hiszpanii, Holandii, Portugalii oraz Szwecji, a poza Unią – w Norwegii i Islandii.
(1.2) Od kiedy Jola i Wojtek są małżeństwem?
(1.2) W szkole rodzenia poznaliśmy kilka małżeństw z naszego osiedla.
Wiktionary
IPA: mawˈʒɛ̃j̃stfɔ, AS: mau̯žẽĩ ̯stfo
Wiktionary
rzecz. mąż mos., małżonek m., małżonka ż., małżonkowie
przym. małżeński
przysł. małżeńsko
Wiktionary
(1.2) małżonkowie
Wiktionary
Małżewo (niem. Groß Malsau ) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie tczewskim, w gminie Tczew, regionie etnograficznym Kociewie. Liczba ludności: 397 osób (2011)
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
1. mężczyzna będący w związku małżeńskim; mąż;
2. urzędowo: mąż lub żona (w stosunku do drugiej osoby); współmałżonek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mąż (czyjś)
(1.2) mąż lub żona (czyiś)
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: małżonka
Wiktionary
Małżonkowie – osoby, które zawarły małżeństwo: mąż (mężczyzna) lub żona (kobieta). W legislacjach wielu państw małżonków mogą stanowić jeden mężczyzna i jedna kobieta (różnopłciowi małżonkowie monogamiczni). W niektórych państwach zalegalizowano małżeństwo osób tej samej płci (małżeństwo jednopłciowe, małżeństwo homoseksualne). W niektórych krajach legalne są również małżeństwa poligamiczne i wówczas małżonków stanowią: jeden mąż z wieloma żonami (wielożeństwo, poligynia) lub rzadziej jedna żona z wieloma mężami (wielomęstwo, poliandria).
Wikipedia
(1.1) Pani ambasador z małżonkiem zaprosili nas na bal.
(1.2) W tę rubrykę trzeba wpisać dane małżonka.
Wiktionary
IPA: mawˈʒɔ̃nɛk, AS: mau̯žõnek
Wiktionary
rzecz. małżeństwo n.
:: fż. małżonka ż.
przym. małżeński
Wiktionary
(1.1) mąż
(1.2) współmałżonek, mąż, żona
Wiktionary
określenie używane w stosunku do kobiety pozostającej w związku małżeńskim; żona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) podn. cudza żona
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: małżonek
Wiktionary
Małżonkowie – osoby, które zawarły małżeństwo: mąż (mężczyzna) lub żona (kobieta). W legislacjach wielu państw małżonków mogą stanowić jeden mężczyzna i jedna kobieta (różnopłciowi małżonkowie monogamiczni). W niektórych państwach zalegalizowano małżeństwo osób tej samej płci (małżeństwo jednopłciowe, małżeństwo homoseksualne). W niektórych krajach legalne są również małżeństwa poligamiczne i wówczas małżonków stanowią: jeden mąż z wieloma żonami (wielożeństwo, poligynia) lub rzadziej jedna żona z wieloma mężami (wielomęstwo, poliandria).
Wikipedia
(1.1) Pan ambasador z małżonką wydają dziś huczne przyjęcie.
(1.1) Wizyta odbywa się na zaproszenie farerskiego ministra finansów, Karstena Hansena i jego małżonki, pani Gullbritt Hansen.
Wiktionary
IPA: mawˈʒɔ̃nka, AS: mau̯žõnka
Wiktionary
rzecz. małżeństwo n.
:: fm. małżonek m.
przym. małżeński
Wiktionary
(1.1) żona
Wiktionary
książkowo: mąż i żona
SJP.pl
Małżonkowie – osoby, które zawarły małżeństwo: mąż (mężczyzna) lub żona (kobieta). W legislacjach wielu państw małżonków mogą stanowić jeden mężczyzna i jedna kobieta (różnopłciowi małżonkowie monogamiczni). W niektórych państwach zalegalizowano małżeństwo osób tej samej płci (małżeństwo jednopłciowe, małżeństwo homoseksualne). W niektórych krajach legalne są również małżeństwa poligamiczne i wówczas małżonków stanowią: jeden mąż z wieloma żonami (wielożeństwo, poligynia) lub rzadziej jedna żona z wieloma mężami (wielomęstwo, poliandria).
Wikipedia
przedstawiciel gromady drobnych skorupiaków wodnych o ciele okrytym dwuczęściową skorupką
SJP.pl
Małżoraczki (Ostracoda) – gromada drobnych skorupiaków (Crustacea) o długości ciała 0,5-5 mm. Największy żyjący obecnie małżoraczek, Gigantocypris agassizi, osiąga 2,3 cm długości.
Wikipedia
przedstawiciel gromady drobnych skorupiaków wodnych o ciele okrytym dwuczęściową skorupką
SJP.pl
Małżoraczki (Ostracoda) – gromada drobnych skorupiaków (Crustacea) o długości ciała 0,5-5 mm. Największy żyjący obecnie małżoraczek, Gigantocypris agassizi, osiąga 2,3 cm długości.
Wikipedia
skorupka okrywająca ciało małża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. skorupa małża; daw. każdego skorupiaka
(1.2) anat. chrzęstny lub kostny narząd ciała w kształcie małżowiny (1.1)
Wiktionary
(1.1) W dolinie Warty (…) były tradycje pasienia świń mięczakami, które zbierano w rzece i zalewano wrzątkiem, aby oddzielić małżowiny.
Wiktionary
rzecz. małż m., małża ż., małżyk m., małżynek m.
przym. małżowinowy, małżowy
Wiktionary
przymiotnik od: małżowina
SJP.pl
zdrobnienie od: małż
SJP.pl
pierwotniak z typu orzęsków, mający po stronie brzusznej ciała pęki sztywnych, ruchomych szczecinek, dzięki którym może kroczyć po podłożu stałym
SJP.pl
Małżynek (Stylonychia) – rodzaj orzęsków (Ciliata), pierwotniaków przynależący do rodziny Oxytrichidae. Rodzaj wprowadzony do nomenklatury biologicznej przez Christiana Gottfrieda Ehrenberga w 1830 roku. Znane są też nazwy synonimiczne rodzaju, czasami zapisuje się nazwę jako Stylonichia. Gatunkiem typowym ochrzczono Trichoda mytilus (= S. mytilus).
Wikipedia
skrót od:
1. megabajt;
2. Ministerstwo Budownictwa
SJP.pl
skrót
(1.1) = rel. Matka Boża
(1.2) = adm. Ministerstwo Budownictwa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Artystka wykonała witraże do Kościoła MB Pocieszenia w Sączu.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== MB (język angielski.) ==
wymowa.
audioAU|En-au-MB.ogg.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = inform. megabyte → megabajt, 220 bajtów
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== MB (język angielski.) ==
wymowa.
audioAU|En-au-MB.ogg.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = inform. megabyte → megabajt, 220 bajtów
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Ba, Mba – miasto w Fidżi (Dystrykt Zachodni), stolica prowincji Ba, na wyspie Viti Levu. Według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 16 040 mieszkańców. Burmistrzem jest Praveen Bala. Położenie: 17°32′00″S 177°41′00″W
Wikipedia
stolica Eswatini - państwa w Afryce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Eswatini;
Wiktionary
Mbabane – stolica i drugie co do wielkości miasto Eswatini, położone w zachodniej części kraju.
Mbabane jest ważnym ośrodkiem politycznym i handlowym kraju.
Wikipedia
IPA: mbaˈbãnɛ, AS: mbabãne
Wiktionary
rzecz. mbabanejczyk m., mbabanejka ż.
przym. mbabanejski
Wiktionary
mieszkaniec Mbabane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Mbabane
Wiktionary
IPA: ˌmbabãˈnɛjt͡ʃɨk, AS: mbabãnei ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Mbabane n.
:: fż. mbabanejka ż.
przym. mbabanejski
Wiktionary
mieszkanka Mbabane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Mbabane
Wiktionary
IPA: ˌmbabãˈnɛjka, AS: mbabãnei ̯ka
Wiktionary
rzecz. Mbabane n.
:: fm. mbabanejczyk mos.
przym. mbabanejski
Wiktionary
→ Mbabane (stolica Suazi); mbabański
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Mbabane
Wiktionary
IPA: ˌmbabãˈnɛjsʲci, AS: mbabãnei ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. mbabanejka ż., mbabanejczyk m., Mbabane n.
Wiktionary
mBank SA (w latach 1986–1999 Bank Rozwoju Eksportu SA, w latach 1999–2013 BRE Bank SA) – bank uniwersalny z siedzibą przy ul. Prostej 18 w Warszawie działający od 1986. W latach 2000–2013 mBank był marką handlową banku internetowego należącą do BRE Banku. Na koniec 2021 była to czwarta pod względem wartości aktywów instytucja finansowa w Polsce. Podstawą prawną utworzenia banku była uchwała Rady Ministrów PRL, na mocy której zadaniem banku było wspieranie rozwoju gospodarki w obszarze handlu zagranicznego oraz pozyskiwania dewiz przez przedsiębiorstwa krajowe. Jego akcjonariuszami były Skarb Państwa oraz Narodowy Bank Polski. Od 1992 mBank notowany jest na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.
Wikipedia
milibar
SJP.pl
instrument z wydrążonego kawałka drewna; kalimba
SJP.pl
Zanza (znana też jako mbira, canca, sansi, insimbi, kalimba) – instrument muzyczny należący do grupy idiofonów szarpanych. Jest to instrument przede wszystkim afrykański, ale spotykany również w innych częściach świata.
Sztuka wyrobu i gry na mbirze/sansi w Zimbabwe i Malawi wpisana została w 2020 roku na listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO.
Wikipedia
skrót od: Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego, Miejska Biblioteka Publiczna
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = hist. Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego;
Wiktionary
(1.1) W 1948 r. MBP otrzymało dziesięć razy więcej środków niż przeznaczono na odbudowę kraju.
Wiktionary
(1.1) Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego
Wiktionary
skrót od: megabits per second, w informatyce: jednostka opisująca szybkość transmisji danych (megabit na sekundę)
SJP.pl
Bit na sekundę (b/s, bps z ang. bit per second) – jednostka natężenia strumienia danych w medium transmisyjnym (np. pomiędzy dwoma komputerami) oraz jednostka przepustowości, czyli maksymalnej ilości informacji, jaka może być przesyłana przez dany kanał telekomunikacyjny w jednostce czasu.
Wikipedia
skrót od: Master Boot Record, w informatyce: nieduży program zapisany na dysku twardym, uruchamiany przy starcie komputera, odnajdujący aktywne partycje i kontrolujący je
SJP.pl
skrót od: megakaloria (odczytywany jako cały, odmieniany wyraz)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Nazwisko
Wikipedia
[czytaj: makkartnej] nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mcchetą, dotyczący Mcchety
Wiktionary
rzecz. Mccheta ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto we wschodniej Gruzji, stolica regionu Mccheta-Mtianetia;
Wiktionary
Mccheta (gruz. მცხეთა) – miasto we wschodniej Gruzji, przy ujściu rzeki Aragwy do Kury; stolica regionu Mccheta-Mtianetia.
Wikipedia
przym. mcchecki
Wiktionary
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) adm. geogr. region administracyjny w północnej Gruzji, ze stolicą w Mcchecie;
Wiktionary
Mccheta-Mtianetia (gruz. მცხეთა-მთიანეთის მხარე) – region administracyjny w północnej Gruzji, ze stolicą w Mcchecie. Przez cały ten region przebiega Gruzińska Droga Wojenna – główny szlak prowadzący z Tbilisi do Władykaukazu, przechodzący w poprzek Wielkiego Kaukazu.
Wikipedia
[czytaj: makdonald] bar firmy McDonald's
SJP.pl
[czytaj: makdonalds] sieć barów
SJP.pl
[czytaj: makdonaldyzacja] przyjmowanie na świecie amerykańskiego stylu życia, głównie postaw konsumpcyjnych; macdonaldyzacja, makdonaldyzacja
SJP.pl
Makdonaldyzacja – proces stopniowego upowszechniania się zasad działania znanych z barów szybkiej obsługi (uosabianych przez sieć McDonald’s) we wszystkich dziedzinach życia społecznego w Stanach Zjednoczonych i na całym świecie.
Tematem makdonaldyzacji zainteresował się George Ritzer już w latach 60. XX wieku. Zjawisko makdonaldyzacji, powiązane z procesem globalizacji, szybko rozpowszechniło się w większości krajów. Makdonaldyzację poprzedziła racjonalizacja i biurokracja.George Ritzer zetknął się z tym elementem kulturowym w 1959, dostrzegł ten system i zaczął doszukiwać się podobnych reguł w innych miejscach, np. na placu zabaw, w szpitalu, przychodni. Stwierdził, że makdonaldyzacja nie jest nowym zjawiskiem, ale stanowi rozwinięcie racjonalizacji, oraz że systemy racjonalne zaczęły dominować i nie ma od nich ucieczki, tzw. „żelazna klatka”. Teoria makdonaldyzacji została sformułowana przez Ritzera w 1993 w książce pt. „Mcdonaldyzacja społeczeństwa”. Autor uważał, że zjawisko to dotyczy wszystkiego, zarówno życia codziennego, politycznego, jak i spraw wiary.
Wikipedia
miasto w Rosji; Mceńsk
SJP.pl
Mcensk (ros. Мценск) – miasto w Rosji, w obwodzie orłowskim, nad rzeką Zuszą. Ludność 47 807 (2002).
Po raz pierwszy wspomniany w 1147 jako gród księstwa czernihowskiego. W 1238 zdobyty przez Mongołów. Od 1320 należał do Wielkiego Księstwa Litewskiego. Pod koniec XV w. dwukrotnie najeżdżany przez wojska moskiewskie. Od 1505 w składzie Wielkiego Księstwa Moskiewskiego, a od 1547 w Rosji. W 1778 uzyskał prawa miejskie.
Wikipedia
skrót od: Księga Machabejska (1, 2) - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Starego Testamentu
SJP.pl
skrót
(1.1) = bibl. Księga Machabejska
Wiktionary
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ˌmaxaˈbɛjska, AS: ḱśẽŋga maχabei ̯ska
Wiktionary
[czytaj: mchat] skrót od rosyjskiego: Moskowskij Chudożestwiennyj Akadiemiczieskij Tieatr, Moskiewski Artystyczny Teatr Akademicki
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = teatr. hist. Moskiewski Akademicki Teatr Artystyczny;
Wiktionary
przypominający puszystością lub miękkością mech
SJP.pl
Mchowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łęczyckim, w gminie Piątek.
Wieś archidiakona kapituły kolegiaty łęczyckiej w powiecie łęczyckim województwa łęczyckiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
Mchówko – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przasnyskim, w gminie Przasnysz. Wieś ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Wojciecha w Przasnyszu.
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: mech
SJP.pl
rozciągnik mchuś - gatunek pająka z rodziny skakunowatych
SJP.pl
1. roślina zarodnikowa, rośnie gromadnie tworząc darnie w miejscach wilgotnych i zacienionych;
2. przenośnie: puch, meszek;
3. sierść na wyrastających porożach zwierzyny płowej; scypuł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Bryophyta|Schimp.|ref=tak., gromada roślin telomowych obejmująca niewielkie organizmy, przeważnie żyjące skupiskowo w ocienionych i wilgotnych miejscach;
Wiktionary
Mchy (Bryophyta) – gromada roślin telomowych obejmująca małe, osiągające od 1 do 10 cm wysokości organizmy, przeważnie żyjące skupiskowo w ocienionych i wilgotnych miejscach. Nie wykształcają one prawdziwych liści, łodyg czy korzeni, zamiast nich posiadają listki (mikrofile), łodyżki oraz chwytniki, spełniające podobne funkcje, lecz mające odmienną budowę. W rozwoju mchów wyróżnia się dwa następujące po sobie pokolenia: dominujący gametofit (pokolenie haploidalne) wytwarzający gametangia – plemnie i rodnie oraz zależny od niego sporofit (pokolenie diploidalne) wytwarzający zarodniki.
Wikipedia
(1.1) W sumie opisanych zostało dotychczas około 13 tysięcy gatunków mchów występujących na świecie.
(1.1) Głównie dzięki mchom (zwłaszcza torfowcom) możliwy jest rozwój torfowisk, a tym samym odkładanie torfu.
Wiktionary
rzecz. mech mrz., meszek mrz., mszak mrz., omszenie n.
czas. omszeć dk., omszyć dk.
przym. mszysty, mchowy, omszały, omszony
Wiktionary
skrót od:
1. Młodzieżowe Centrum Kultury;
2. Międzynarodowy Czerwony Krzyż
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Miejskie Centrum Kultury
Wiktionary
IPA: ɛ̃m‿t͡sɛ‿ˈka, AS: ẽm‿ce‿ka
Wiktionary
[czytaj: maklaren] samochód marki McLaren
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: mikner] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: makpraca] słabo płatna praca bez możliwości rozwoju zawodowego; makpraca
SJP.pl
McJob (pol. McPraca) – potoczne określenie niskopłatnej pracy niewymagającej dużych umiejętności, bez szans na awans (według Merriam-Webster’s Collegiate Dictionary z 2003). Termin pochodzi od McDonald’s, nazwy amerykańskiej sieci barów typu fast food, działającej na całym świecie i zatrudniającej w 31 tys. barów około pół miliona osób. Dodatkowe cechy charakterystyczne dla McPracy to wysoka fluktuacja pracowników, duża kontrola sprawowana przez kierowników oraz brak perspektyw zawodowych.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
symbol mendelewu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
Mendelew (Md, łac. mendelevium) – pierwiastek chemiczny z grupy aktynowców w układzie okresowym. Nazwa pochodzi od nazwiska chemika Dmitrija Mendelejewa. Czasami w literaturze jest stosowany błędny symbol Mv.
Pierwiastek otrzymano po raz pierwszy w 1955 r. pod kierunkiem Alberta Ghiorso z Berkeley w Kalifornii, USA bombardując 253Es cząstkami α.
Wikipedia
skrót od: Monochrome Display Adapter, w informatyce: dawny system tworzenia obrazu komputerowego, w którym tekst był widoczny na jednokolorowym ekranie
SJP.pl
skrót od: Multiple Document Interface, w informatyce: typ programu umożliwiającego jednoczesną pracę z wieloma dokumentami, widocznymi w różnych oknach
SJP.pl
skrót od:
1. Miejski Dom Kultury;
2. Młodzieżowy Dom Kultury
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Młodzieżowy Dom Kultury
Wiktionary
IPA: ɛ̃m‿dɛ‿ˈka, AS: ẽm‿de‿ka
Wiktionary
o zapachu lub smaku: nieprzyjemny, słodkawy, wywołujący mdłości
SJP.pl
tracić przytomność, najczęściej na skutek braku tlenu w mózgu
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) tracić przytomność, najczęściej na skutek braku tlenu w mózgu
(1.2) tracić siłę, słabnąć, drętwieć
Wiktionary
IPA: mdlɛt͡ɕ, AS: mdleć
Wiktionary
rzecz. mdlenie n., omdlenie n.
czas. omdlewać ndk., omdleć dk., zemdleć dk.
Wiktionary
tracić przytomność, najczęściej na skutek braku tlenu w mózgu
SJP.pl
tracić przytomność, najczęściej na skutek braku tlenu w mózgu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mdleć.
Wiktionary
IPA: ˈmdlɛ̃ɲɛ, AS: mdlẽńe
Wiktionary
czas. mdleć
rzecz. omdlenie n.
Wiktionary
pobudzać do wymiotów
SJP.pl
czasownik niewłaściwy nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) powodować mdłości
(1.2) powodować uczucie niesmaku lub wstrętu
czasownik właściwy przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) daw. czynić mdłym, osłabiać
Wiktionary
rzecz. mdłość ż., mdłości nmos.
przym. mdlący, mdławy
przysł. mdło
Wiktionary
Marszałkowska Dzielnica Mieszkaniowa
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = chem. metylenodioksymetamfetamina
Wiktionary
(1.1) ecstasy, XTC
Wiktionary
skrót od: Księga Mądrości - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Starego Testamentu
SJP.pl
skrót
(1.1) = bibl. Księga Mądrości
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi. BibliaPL.
tłumaczenia.
* esperanto: (1.1) Saĝ
źródła.
== Mdr (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = bibl. Kniha Moudrosti → Księga Mądrości
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa mɔ̃nˈdrɔɕʨ̑i, AS: ḱśẽŋga mõndrośći
Wiktionary
skrót od: megadyna (odczytywany jako cały, odmieniany wyraz)
SJP.pl
Mdzewko – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mławskim, w gminie Strzegowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
Mdzewo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mławskim, w gminie Strzegowo. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 587.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: mdławo
SJP.pl
przysłówek
(1.1) odprzym. zwykle o świetle, źródle światła: nieco mglisto, niewyraźnie, nikło, słabo świecąc
Wiktionary
(1.1) Brzmią galopy, wiatr szumi, księżyc mdławo świeci.
(1.1) Na dworze jeszcze chmurno — gwiazdy z rzadka świecą — a coraz bledziej i mdławiej, — bo mają to w przyrodzeniu swoim, że choć noc całą jasno świecą, to nad ranem gasną — a jeno gwiazda jutrzenna, już co dalej, to jaśniejsza, aż do wzejścia słońca.
Wiktionary
przym. mdławy
Wiktionary
(1.1) mgliście, nikle
Wiktionary
trochę mdły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieco mdły, mdlący, wywołujący nudności
(1.2) zwykle o świetle, źródle światła: nieco mglisty, niewyraźny, nikły, słabo świecący
(1.3) mało wyrazisty, mało intensywny
(1.4) daw. słaby, bezsilny
Wiktionary
(1.1) Tu moja opiekunka połówką pociętej plastykowej butelki nabiera rozrzutnie mdławej, mydlanej zawiesiny, w której właśnie siedzę, aby mnie nią obficie polać.
(1.1) Jak rozpoznać [kogo, co palił marihuanę lub haszysz]: lekko powiększone źrenice, przekrwione spojówki, gadatliwość, przyrost apetytu, wesołkowatość, chwiejność nastroju, opóźnione reakcje, słodko-mdławy zapach utrzymujący się we włosach, częste palenie kadzidełek w mieszkaniu dla zamaskowania dymu z papierosa z marihuaną, fajeczki, fifki, bibułki.
(1.1) Patrzy na wpółuchylone drzwi komory, z której aż bije zapach stęchlizny i mdławy odór psującego się sadła.
(1.2) Widziszże tę równinę, miejsce spustoszenia, / Gdzie się smutny mdławego błysk iskrzy płomienia?
(1.2) Tylko małe lampki, wiszące u stropu, rzucały mdławe blaski na ściany bielone, na których gdzieniegdzie czernił się krzyż drewniany.
(1.2) Lecz w jednej z komnat, jak w grobie zamkniętym, / Ciche drżą modły, mdława lampa płonie.
(1.2) Ciemność zaległa wszystkie pokoje na piętrach i na dole — przez brudne tylko szyby i zakopcone, jakby dymem czasu, przebijało się mdławe światło księżyca w kwadrze i rzucało dziwaczne cienie na marmurowych posadzkach, od różnych przedmiotów odbite.
(1.3) Piękny obraz olejny [Heinricha Friedricha] Fügera malowany również na papierze i pod wpływem dzieł [Francisca de] Zurbarána, przedstawiający św. Brunona [z Kwerfurtu], klęczącego w grocie przy modlitwie (106X77 ctm.) posiada galeria hr. Miączyńskiego (Dzieduszyckich). Jest to obraz z epoki późniejszej, wiedeńskiej, kiedy zarzuca on już owe zbyt rozpływające się, mdławe, przesłodzone tony i kontury (Magdalena — Wiedeń), a zaczyna być bardziej samym sobą tj. dzielnym i rzetelnym malarzem, jakim jest zwykle w przepysznych swoich portretach.
(1.4) — O tym inną razą / Mówić będziemy, a przekonam ciebie, / Że smutek serca… / — Niechaj cię pogrzebie, / Mdława istoto. Nic niech nic zabije; / A twój grobowiec zamknie nic​.
Wiktionary
przysł. mdławo
czas. mdlić
rzecz. mdłości
Wiktionary
(1.1) mdły
(1.2) nikły
(1.3) nijaki
(1.4) słaby
Wiktionary
brak wyrazu, wyrazistości, ekspresji; bezbarwność, nijakość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. słabość
Wiktionary
IPA: mdwɔɕt͡ɕ, AS: mdu̯ość
Wiktionary
rzecz. omdlenie n., mdłości
czas. mdlić
przym. mdły
Wiktionary
nieprzyjemny stan przy zbliżaniu się wymiotów; nudności
SJP.pl
rzeczownik, liczba mnoga
(1.1) fizj. stan wywołany przez czynniki fizyczne lub psychiczne poprzedzający wymioty;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jego zachowanie przyprawiło niektórych widzów o mdłości.
(1.1) Gołąbek wymiotny nie należy do najsilniej trujących grzybów, jednak po zjedzeniu nawet małej ilości powoduje bóle brzucha, mdłości i wymioty.
Wiktionary
IPA: ˈmdwɔɕt͡ɕi, AS: mdu̯ośći
Wiktionary
czas. mdlić
przym. mdlący, mdławy
rzecz. mdłość ż.
przysł. mdło
Wiktionary
(1.1) nudności
Wiktionary
mdląco, ckliwie słodki
SJP.pl
nieintensywnie zielony; jasnozielony, bladozielony, mglistozielony, zielonawy, zielonkawy
SJP.pl
1. bez wyrazistego smaku;
2. powodujący mdłości; mdlący;
3. książkowo:
a) o świetle: słabo świecący, zamglony, mglisty;
b) pozbawiony wyrazu, ekspresji; nijaki, bezbarwny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bez wyrazistego smaku
(1.2) powodujący mdłości
(1.3) książk. o świetle: słabo świecący, zamglony, mglisty
(1.4) książk. pozbawiony wyrazu, ekspresji; nijaki, bezbarwny
Wiktionary
(1.1) Odrazą napawa ją befsztyk krwisty, przepada natomiast za oleistą, mdłą chałwą.
(1.3) Na hełmy, na bagnety siąpił mdły i rozpylony odblask latarń.
Wiktionary
IPA: mdwɨ, AS: mdu̯y
Wiktionary
rzecz. omdlenie n., mdłość ż.
Wiktionary
(1.1) bez smaku, nijaki
(1.2) mdlący
(1.3) matowy, mglisty, miękki, nikły, przyćmiony, przydymiony, przygasły, rozmyty, rozproszony, skąpy, słabiuteńki, słabiutki, wątły, wyblakły, zetlały
(1.4) bez wyrazu, bezbarwny, bezkrwisty, pot. bezpłciowy, blady, nijaki
Wiktionary
odgłos przypominający zwierzęce meczenie, m.in. kozy; mee
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Mistrzostwa Europy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ostatnie ME w piłce nożnej wygrała reprezentacja Hiszpanii.
Wiktionary
IPA: mʲiˈsṭʃɔstfa ɛwˈrɔpɨ, AS: mʹisṭšostfa eu̯ropy
Wiktionary
Osoby:
Wikipedia
1. zakole rzeki;
2. ciągły ornament charakterystyczny dla sztuki greckiej;
3. przenośnie: zawiłość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. kręta rzeka w zachodniej Turcji, przepływająca przez Frygię, Karię i Jonię;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rzeka Meander tworzy liczne meandry.
Wiktionary
rzecz. meander mrz.
czas. meandrować ndk.
Wiktionary
(1.1) Menderes, Mendres
Wiktionary
tworzyć meandry na rzece
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) geogr. o rzece tworzyć meandry
Wiktionary
(1.1) Rezerwat położony jest w zakolu silnie meandrującej rzeki Wdy w jej bardzo wąskim przesmyku.
Wiktionary
rzecz. Meander mrz., meander mrz., meandryczność ż., meandrowanie n.
przym. meandryczny, meandrowy
Wiktionary
(1.1) wić się
Wiktionary
1. pełen zakrętów, załamań; kręty;
2. pełen zakoli - półkolistych zakrętów koryta rzecznego;
3. pełen zawiłości, skomplikowany, nieoczywisty
SJP.pl
podgromada dużych wymarłych płazów tarczogłowych; stegocefale, labiryntodonty
SJP.pl
Labiryntodonty, płazy tarczogłowe, meandrowce (Labyrinthodontia) – podgromada wymarłych płazów, żyjących od późnego dewonu do końca wczesnej kredy. Pierwsze labiryntodonty znane są z franu. Płazy te były szczególnie liczne w karbonie i triasie. Na początku jury grupa ta mocno podupadła na skutek konkurencji ze strony krokodylomorfów i od tej pory istniała tylko w dość izolowanej Australii. Dobrze zbudowane, masywne, o długości ciała do 5,0 m i masie do 0,5 tony. Prowadziły ziemnowodny tryb życia, niektóre rodzaje były zwierzętami słodkowodnymi. Nie istniały gatunki w pełni morskie, choć niektóre mogły żyć w deltach. Wszystkie labiryntodonty były drapieżnikami. Były to pierwsze, jeszcze bardzo prymitywne płazy, wywodzące się od ryb trzonopłetwych; posiadały wiele cech rybich. Wywodzą się od nich współczesne płazy i gady (patrz: sejmuria).
Wikipedia
przymiotnik od: meander
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) w kształcie meandrów
(1.2) o rzece tworzący zakola
Wiktionary
(1.1) Ramę ozdobimy jakimś meandrowym wzorem.
(1.2) Przelatując nad Turcją, widzieliśmy kilka meandrowych rzek.
Wiktionary
czas. meandrować ndk.
rzecz. meander mrz., meandrowanie n., meandryczność ż.
przym. meandryczny
Wiktionary
(1.1) meandryczny
Wiktionary
1. zakole rzeki;
2. ciągły ornament charakterystyczny dla sztuki greckiej;
3. przenośnie: zawiłość
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odczas. cecha tego, co meandruje
Wiktionary
czas. meandrować ndk.
rzecz. meander mrz., meandrowanie n.
przym. meandryczny, meandrowy
Wiktionary
1. mający kształt meandrów, wijącej się rzeki lub ornamentu w formie ciągłej, załamującej się pod kątem prostym linii;
2. skomplikowany, trudny do zrozumienia; pokrętny, zawikłany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) w kształcie meandrów
Wiktionary
czas. meandrować ndk.
rzecz. meander mrz., meandrowanie n., meandryczność ż.
przym. meandrowy
Wiktionary
(1.1) meandrowy
Wiktionary
rodzaj korala morskiego z rzędu madreporowców; wądolnica, labiryntnica
SJP.pl
[czytaj: mitłer] środowiskowo: człowiek jako część systemu komputerowego; wetware
SJP.pl
sprzęt użytkowy przeznaczony do wyposażenia wnętrz mieszkalnych i publicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ruchomy sprzęt użytkowy przeznaczony do wyposażenia pomieszczeń;
Wiktionary
Mebel – sprzęt użytkowy przeznaczony do wyposażenia wnętrz mieszkalnych i publicznych. W odróżnieniu od stałych elementów wyposażenia wnętrz (schody, boazeria) meble są ruchomościami. Oprócz cech użytkowych meble posiadają też walory dekoracyjne, reprezentacyjne.
Wikipedia
(1.1) W pomieszczeniu znajdowały się trzy meble: stół i dwa krzesła.
Wiktionary
IPA: ˈmɛbɛl, AS: mebel
Wiktionary
rzecz. meblarstwo n., meblowanie n., umeblowanie n., przemeblowanie n., meblarz m., meblarka ż.
:: zdrobn. mebelek m.
czas. meblować ndk., umeblować dk.
przym. meblowy, meblarski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) sprzęt
hiponimy.
(1.1) stół, stolik, krzesło, taboret, stołek, ryczka, szafa, szafka, witrynka, komoda, etażerka, kredens, półka, biblioteczka, ława, ławka, łóżko, kanapa, fotel, łóżeczko, kołyska, bieliźniarka, sofa, szezlong, tapczan, wersalka, meblościanka, regał, pufa, biurko, wieszak, toaletka, segment, siedzisko, podnóżek, kwietnik, leżanka, półkotapczan, szafkotapczan, kozetka, łóżko piętrowe, otomana, skrzynia, serwantka, sekretarzyk, pulpit, konfesjonał, klęcznik, tron
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. meblarstwo n., meblowanie n., umeblowanie n., przemeblowanie n., meblarz m., meblarka ż.
:: zdrobn. mebelek m.
czas. meblować ndk., umeblować dk.
przym. meblowy, meblarski
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Möbel., etym|franc|meuble. < etym|łac|mobilis. → ruchomy
uwagi.
por|ebenistyka|ebenista.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) (a piece of) furniture
* arabski: (1.1) lm. أثاث
* baskijski: (1.1) altzari
* białoruski: (1.1) мэбля ż.
* czeski: (1.1) nábytek m.
* duński: (1.1) møbel n.
* esperanto: (1.1) meblo
* francuski: (1.1) meuble m.
* hiszpański: (1.1) mueble m.
* jidysz: (1.1) מעבל n. lub lm. (mebl)
* koreański: (1.1) 가구
* niemiecki: (1.1) Möbel n.
* nowogrecki: (1.1) έπιπλο n.
* rosyjski: (1.1) мебель ż.
* szwedzki: (1.1) möbel w.
* turkmeński: (1.1) mebel
* ukraiński: (1.1) меблі
* wilamowski: (1.1) mebl n.
* włoski: (1.1) mobile m.
źródła.
== mebel (język turkmeński.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) mebel
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: mebel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: mebel
(1.2) mebel-zabawka
Wiktionary
(1.2) Tonia dostała nowe mebelki dla lalki.
Wiktionary
IPA: mɛˈbɛlɛk, AS: mebelek
Wiktionary
rzecz. mebel m., meblarstwo n., meblowy m., meblowanie n., umeblowanie n., meblarka ż.
czas. meblować ndk., umeblować dk.
przym. meblowy, mebelkowy, meblarski
Wiktionary
przymiotnik od: mebelek
SJP.pl
środowiskowo: wyrób mebli; meblarstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. stolarstwo meblowe
Wiktionary
rzecz. mebel, mebelek
przym. meblowy
czas. meblować
Wiktionary
(1.1) stolarstwo meblowe
Wiktionary
1. zakład lub dział fabryczny produkujący meble;
2. magazyn z meblami używanymi w przedstawieniach teatralnych
SJP.pl
dotyczący meblarza, meblarstwa
SJP.pl
Meblarstwo – dziedzina wytwórczości dotycząca elementów wyposażenia wnętrz, głównie mebli.
W zależności od stopnia skomplikowania konstrukcji, ornamentów, sposobów wykończenia, użytych narzędzi czy materiałów wyroby meblarskie można podzielić na sprzęty samorodne lub dzieła sztuki użytkowej. Jako dzieła sztuki podlegają zmianom stylowym, podobnie jak inne dziedziny artystyczne.
Wikipedia
rzemieślnik wyrabiający meble
SJP.pl
Wikipedia
sprzęt użytkowy przeznaczony do wyposażenia wnętrz mieszkalnych i publicznych
SJP.pl
Mebel – sprzęt użytkowy przeznaczony do wyposażenia wnętrz mieszkalnych i publicznych. W odróżnieniu od stałych elementów wyposażenia wnętrz (schody, boazeria) meble są ruchomościami. Oprócz cech użytkowych meble posiadają też walory dekoracyjne, reprezentacyjne.
Wikipedia
zgrubienie od: mebel
SJP.pl
zestaw szafek i regałów tworzących zabudowę ściany albo oddzielający część wnętrza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zestaw mebli, zazwyczaj składający się z kilku elementów, które są ze sobą połączone i tworzą jedną, spójną całość
Wiktionary
Meblościanka – mebel spopularyzowany w Polsce w latach 70. i 80. XX wieku. Meblościanka składa się z kilku segmentów meblowych, ze względów oszczędnościowych posiadających wspólne elementy pionowe - ścianki boczne. Nazwa odnosi się do tego, że po zmontowaniu mebel stanowił „ścianę”.
Wikipedia
(1.1) Współczesne meblościanki mogą być bardziej zróżnicowane pod względem designu i funkcjonalności.
Wiktionary
wstawiać meble
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. umeblować)
(1.1) urządzać wnętrze meblami
czasownik zwrotny niedokonany meblować się (dk. umeblować się)
(2.1) meblować własne wnętrze
Wiktionary
(1.1) Meblujemy gabinet ojca od kilku dni.
Wiktionary
rzecz. meblowanie n.
czas. umeblować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|meblować.
Wiktionary
rzecz. mebel m., mebelek mrz.
czas. meblować ndk.
przym. meblowy
Wiktionary
furgon przystosowany do transportu mebli
SJP.pl
przymiotnik od: mebel
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący mebli
Wiktionary
IPA: mɛˈblɔvɨ, AS: meblovy
Wiktionary
rzecz. meblarka ż., meblowanie n., mebelek mrz., mebel
Wiktionary
skrót od: mecenas
SJP.pl
skrót
(1.1) = mecenas
Wiktionary
(1.1) Mec. Jacek Wilk wniósł dziś w tej sprawie apelację.
Wiktionary
(1.1) adw.
Wiktionary
1. inaczej adwokat;
2. osoba, która wspiera rozwój sztuki czy nauki, np. poprzez kształcenie młodych talentów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba lub instytucja, która finansuje artystę, rzadziej również naukowców (sprawuje mecenat);
(1.2) pot. adwokat, radca prawny, doradca podatkowy, rzecznik patentowy (tytuł umieszczany przed nazwiskiem);
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Stanisław August Poniatowski był wielkim mecenasem kultury.
(1.2) Mecenas Kowalski to znakomity specjalista od prawa karnego.
Wiktionary
IPA: mɛˈt͡sɛ̃nas, AS: mecẽnas
Wiktionary
rzecz. mecenasostwo n., mecenasowa ż., mecenat m.
przym. mecenacki
Wiktionary
(1.1) sponsor, patron, opiekun
(1.2) skrót mec.
Wiktionary
1. stanowisko, zawód mecenasa;
2. wspieranie artystów, pisarzy, uczonych
SJP.pl
potocznie: żona mecenasa
SJP.pl
patronat nad sztuką, literaturą i nauką, sprawowany przez państwo lub jakąś instytucję
SJP.pl
Mecenat − opieka wpływowych i bogatych miłośników, amatorów literatury i sztuki nad twórcami. Na ogół łączona z finansowym wspieraniem tych osób i ich poczynań.
W potocznym użyciu mecenasem jest nazywany protektor artystów, pisarzy i uczonych, osoba dbająca o rozwój sztuki, literatury, nauki. Określenie pochodzi od nazwiska Gajusza Cilniusza Mecenasa, opiekuna artystów i poetów, przyjaciela i doradcy Oktawiana Augusta.
Wikipedia
1. roślina zarodnikowa, rośnie gromadnie tworząc darnie w miejscach wilgotnych i zacienionych;
2. przenośnie: puch, meszek;
3. sierść na wyrastających porożach zwierzyny płowej; scypuł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. drobna, niewielka roślina zarodnikowa żyjąca w ocienionych i wilgotnych miejscach
(1.2) przen. małe, delikatne i gęste włoski
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) sf. robot sterowany przez człowieka
Wiktionary
Belgia:
Osoby:
Wikipedia
(1.1) Mchy rosną przeważnie na torfowiskach.
(2.1) Musisz teraz podążać za mechem, który w jednym miejscu odblokuje z użyciem zamontowanych broni dalsze przejście.
Wiktionary
IPA: mɛx, AS: meχ
Wiktionary
rzecz. mszak m.
:: zdrobn. meszek m.
przym. mszysty, mchowy, omszały, omszony, mechowy
Wiktionary
(1.2) puch, puszek, meszek
Wiktionary
skrót od: mechanika, mechaniczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zob. miód pitny.
Wiktionary
Mechy (jap. メカ meka; ang. mechanical robot) – duże, najczęściej humanoidalne roboty, sterowane przez umieszczonego w jego wnętrzu pilota, autonomicznie bądź też zdalnie.
Wikipedia
(1.1) Jak mnie mecha we środku lepiej zagrzeje, a po kościach pójdzie — może wstać będę mógł, — dodał Suła.
Wiktionary
1. sprawiać, że tkanina staje się kosmata, pokrywa się meszkiem;
2. mechacić się - o tkaninach: pokrywać się meszkiem, stawać się kosmatym
SJP.pl
1. o tkaninie: pokryć się supełkami;
2. dawniej: porastać mechem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. pogląd postulujący możliwość wyjaśnienia wszystkich zjawisk zachodzących w przyrodzie za pomocą praw i pojęć mechaniki;
Wiktionary
Mechanicyzm – pogląd wywodzący się z XVI-wiecznej filozofii przyrody, zgodnie z którym natura jest zbudowana jak mechanizm. Jest zbiorem materialnych elementów w ruchu, których zachowania wyjaśnia mechanika. To połączenie redukcjonizmu, determinizmu i materializmu.
Wikipedia
(1.1) Powstanie mechanicyzmu wiąże się z początkami nowożytnych nauk przyrodniczych […], a do jego rozwoju przyczyniły się znacząco sukcesy mechaniki Newtonowskiej.
Wiktionary
przym. mechanistyczny
przysł. mechanistycznie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób mechaniczny, za pomocą maszyny
(1.2) w sposób mechaniczny, podobnie jak maszyna
Wiktionary
przym. mechaniczny
rzecz. mechanik mos./mrz.
Wiktionary
(1.1) maszynowo
(1.2) automatycznie, bezmyślnie, machinalnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z mechaniką, opierający się na zasadach mechaniki
(1.2) związany z mechanizmem, dotyczący mechanizmu
(1.3) pozbawiony działania woli; automatyczny, machinalny
Wiktionary
(1.1) Przejście z obsługi ręcznej na mechaniczną oznaczało zwolnienie operatora.
(1.2) Mechaniczny zgrzyt pompki powodował u mnie cierpnięcie zębów.
(1.3) Kucharka obierała ziemniaki w sposób całkowicie mechaniczny, zupełnie nie myśląc o tym, co robi.
Wiktionary
IPA: ˌmɛxãˈɲit͡ʃnɨ, AS: meχãńičny
Wiktionary
rzecz. mechanika ż., mechanizm m., mechanik m., mechanizacja ż., mechanizowanie n.
czas. mechanizować
przysł. mechanicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. mechanika ż., mechanizm m., mechanik m., mechanizacja ż., mechanizowanie n.
czas. mechanizować
przysł. mechanicznie
frazeologia.
etymologia. etym|łac|mechanĭcus. z etym|gr|μηχανικός.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) mechanic, mechanical
* arabski: (1.1) ميكانيكي
* białoruski: (1.1) механічны; (1.2) механічны; (1.3) механічны, аўтаматычны
* czeski: (1.1) mechanický
* duński: (1.1) mekanisk; (1.2) mekanisk; (1.3) mekanisk
* esperanto: (1.1) meĥanika; (1.2) meĥanika
* fiński: (1.1) mekaaninen
* francuski: (1.1) mécanique
* interlingua: (1.1) mechanic
* kaszubski: (1.1) mechaniczny
* niemiecki: (1.1) mechanisch; (1.2) mechanisch; (1.3) mechanisch
* portugalski: (1.1) mecânico
* rosyjski: (1.1) механический; (1.2) механический; (1.3) машинальный
* szwedzki: (1.1) mekanisk; (1.2) mekanisk; (1.3) mekanisk
* ukraiński: (1.1) механічний
* włoski: (1.1) meccanico
źródła.
== mechaniczny (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) mechaniczny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. specjalista w dziedzinie mechaniki;
2. osoba zatrudniona przy obsłudze lub naprawie różnego rodzaju maszyn i urządzeń technicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która zajmuje się obsługą oraz naprawą maszyn i urządzeń
(1.2) specjalista w dziedzinie mechaniki
(1.3) pot. serwisant w warsztacie naprawy samochodów
(1.4) żegl. oficer na statku zatrudniony w maszynowni
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. szkoła zawodowa o profilu mechanicznym
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: mechanika
Wiktionary
Mechanik – osoba zajmująca się projektowaniem, konstruowaniem, budową, eksploatacją, naprawą i modyfikowaniem maszyn, urządzeń i mechanizmów samochodów.
Podział ze względu na wykształcenie:
Wikipedia
IPA: mɛˈxãɲik, AS: meχãńik
Wiktionary
rzecz. machina ż., mechanizm mrz., mechanika ż., mechaniczność ż., mechanizacja ż., mechanizowanie n., zmechanizowanie n.
czas. mechanizować ndk., zmechanizować dk.
przym. mechaniczny, zmechanizowany, mechanistyczny
przysł. mechanicznie, machinalnie
Wiktionary
1. dział fizyki zajmujący się badaniem ruchu i wzajemnego oddziaływania ciał;
2. dział techniki zajmujący się konstrukcją maszyn;
3. sposób działania mechanizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. dział techniki zajmujący się konstruowaniem i budowaniem maszyn i pojazdów;
(1.2) techn. dział obejmujący mechanikę ośrodków ciągłych i wytrzymałość materiałów
(1.3) fiz. dział fizyki opisujący ruch i odkształcenie ciał materialnych lub ich części na skutek ich wzajemnych oddziaływań oraz badający stan równowagi między nimi.
(1.4) sposób działania mechanizmu
(1.5) inform. model fizyki świata zaimplementowany w grze komputerowej
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: mechanik
Wiktionary
Mechanika (od greckiego mechané - maszyna) — nauka techniczna oraz dział fizyki.
Wikipedia
IPA: mɛˈxãɲika, AS: meχãńika
Wiktionary
rzecz. mechanizm m., mechanik m., mechanizacja ż., mechanizowanie n.
przym. mechaniczny
przysł. mechanicznie
czas. mechanizować, zmechanizować
Wiktionary
(1.1) inżynieria mechaniczna
(1.2) mechanika techniczna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) proces zastępowania pracy wykonywanej przez ludzi i zwierzęta przez maszyny
Wiktionary
Mechanizacja − zastępowanie pracy ręcznej przez maszynę, wprowadzanie maszyn i urządzeń mechanicznych. Mechanizacja w przeciwieństwie do automatyzacji nie eliminuje pracy ręcznej, jedynie ją ogranicza. Przykładem mechanizacji jest zastępowanie koni przez maszyny rolnicze.
Wikipedia
czas. mechanizować ndk., zmechanizować dk.
rzecz. mechanik mos./mrz., mechanizator mos., mechanizatorka ż., mechanizm mrz.
przym. mechaniczny
Wiktionary
związany z mechanizacją
SJP.pl
osoba zajmująca się mechanizacją, wprowadzająca mechanizację do jakiejś dziedziny życia
SJP.pl
kobieta zajmująca się mechanizacją, wprowadzająca mechanizację do jakiejś dziedziny życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. zespół pracujących elementów maszyny / urządzenia mających wykonywać określoną czynność
(1.2) książk. grupa współdziałających wydarzeń, procesów lub zachowań
Wiktionary
Mechanizm (gr. μηχανή 'urządzenie') – zespół współpracujących ze sobą części składowych maszyny lub przyrządu spełniających określone zadanie, jak np. przenoszenie ruchu, sił, sygnałów.
Wiedza opisująca mechanizmy zawarta jest w: teorii mechanizmów i maszyn, inżynierii mechanicznej, inżynierii elektrycznej, inżynierii energetycznej, inżynierii elektronicznej.
Wikipedia
(1.1) Chroboty i zgrzyty mechanizmu nie wróżyły mu długiej żywotności.
Wiktionary
IPA: mɛˈxãɲism̥, AS: meχãńism̦
Wiktionary
rzecz. mechanika ż., mechanik m., mechanizacja ż., mechanizowanie n., mechanizator m., zmechanizowanie n.
czas. mechanizować ndk., zmechanizować dk.
przym. mechaniczny, mechanizacyjny, mechanizmowy
przysł. mechanicznie
Wiktionary
(1.1) maszyneria
(1.2) zasada
Wiktionary
przymiotnik od: mechanizm
SJP.pl
czasownik
(1.1) zastepować pracę wykonywaną przez ludzi i zwierzęta przez maszyny
Wiktionary
przym. mechaniczny
rzecz. mechanik mos./mrz., mechanizacja ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mechanizować.
Wiktionary
rzecz. zmechanizowanie n., mechanizacja ż., mechanizator m., mechanizm m., mechanika ż., mechanik m.
czas. mechanizować ndk., zmechanizować dk.
przym. mechanizacyjny, mechaniczny, mechanizmowy
przysł. mechanicznie
Wiktionary
ogół przedmiotów, które służą do zwiększenia rozkoszy podczas stosunku płciowego albo masturbacji
SJP.pl
rodzaj malarstwa abstrakcyjnego
SJP.pl
przymiotnik od: mechanofaktura
SJP.pl
Mechanolamarkizm – kierunek neolamarkistyczny, któremu początek dał Eimer publikując w 1888 r. pracę O powstawaniu gatunków w wyniku dziedziczenia nabytych właściwości, nabywanych zgodnie z prawami wzrostu organicznego (Die Entstehung der Arten ....). Swoje poglądy doprecyzował w Otogenezie u motyli (Orthogenesis der Schmetterlinge... - 1897), gdzie przedstawił (w swoim rozumieniu) dowody braku decydującej roli doboru naturalnego w ewolucji biologicznej.
Wikipedia
receptor ciała odbierający bodźce mechaniczne, przekształcający energię mechaniczną i przekazujący ją w postaci impulsu do ośrodkowego układu nerwowego
SJP.pl
Mechanoreceptor – receptor czuciowy odpowiadający za odbiór bodźców mechanicznych, takich jak dotyk, wibracje, rozciąganie. Pod wpływem bodźca następuje zmiana potencjału błony receptora (depolaryzacja). Dostatecznie dużego potencjału receptorowego generuje powstanie impulsu nerwowego w neuronie czuciowym odbierającym sygnał od receptora, który dociera do ośrodkowego układu nerwowego.
Wikipedia
przymiotnik od: mechanoreceptor
SJP.pl
technik kryminalistyczny zajmujący się badaniem śladów narzędzi użytych przy popełnianiu przestępstwa
SJP.pl
technika kryminalistyczna zajmujący się badaniem śladów narzędzi użytych przy popełnianiu przestępstwa
SJP.pl
Mechanoskopia (gr. mechané ‘maszyna’ + skopeín ‘patrzeć’) – technika śledcza badająca ślad pozostawiony przez narzędzie użyte przez sprawcę przestępstwa. Każde narzędzie pozostawia na podłożu, z którym się zetknęło, swój niepowtarzalny ślad będący odwzorowaniem wszelkich nierówności, jakie na sobie posiada, powstałych w procesie produkcji lub czynności przystosowujących narzędzie do dokonania przestępstwa. W przypadku gdy podłoże jest twardsze, to ślady mogą powstawać na samym narzędziu.
Wikipedia
Mechanoterapia – zastosowanie mechanicznego bodźca w celach terapeutycznych.
Mechanoterapia wykorzystuje proces odbierania i przekazywanie przez komórki ciała sygnału mechanicznego (mechanotransdukcję) w celu zainicjowania procesów naprawy i przebudowy tkanek. W mechanizmie mechanotransdukcji odebrany przez komórki sygnał mechanicznego bodźca przekształcany jest w aktywność elektrochemiczną. Ta, jako bit informacji, może być przetwarzana przez system nerwowy, jak w przypadku priopriocepcji, dotyku, poczucia równowagi i słyszenia.
Wikipedia
lampowy przetwornik mechanoelektryczny o dużej czułości
SJP.pl
Mechanotron – lampa elektronowa, w której jedna z elektrod jest ruchoma, przez co mechaniczne oddziaływanie na tę elektrodę (jej przesunięcie) powoduje proporcjonalną zmianę napięcia lub prądu wyjściowego. Owo przesunięcie może być liniowe bądź rzadziej – kątowe. W najprostszym mechanotronie diodowym oprócz stałej katody występuje ruchoma anoda połączona z trzpieniem wyprowadzonym poprzez elastyczny mieszek na zewnątrz lampy. Ów mieszek zapewnia szczelność lampy. Czułość mechanotronu jest zazwyczaj rzędu dziesiętnych części mA na μm.
Wikipedia
rasa szybkonogich dromaderów używanych niegdyś w armiach afrykańskich; mehari
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący mechatroniki
Wiktionary
(1.1) Biorąc pod uwagę poszczególne kierunki powodzeniem cieszyły się: mechatroniczny, zarządzanie informacją, ekonomiczno-administracyjny i socjalny.
Wiktionary
rzecz. mechatronik mos., mechatronika ż.
Wiktionary
dział inżynierii będący połączeniem mechaniki precyzyjnej, elektroniki, automatyki i robotyki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zaw. techn. technik specjalista w dziedzinie wdrażania i eksploatacji urządzeń i systemów automatyki
Wiktionary
(1.1) Dla wielu osób jest to nadal zawód obco brzmiący i trudny do rozszyfrowania, ale w krajach zachodnich czy Japonii specjaliści mechatronicy są bardzo wysoko cenieni i dobrze opłacani.
Wiktionary
rzecz. mechatronika ż.
przym. mechatroniczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. mechatronika ż.
przym. mechatroniczny
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|mechatronika.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) mécatronicien m.
* niemiecki: (1.1) Mechatroniker m.
* słowacki: (1.1) mechatronik m.
* włoski: (1.1) tecnico meccatronico m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dział inżynierii będący połączeniem mechaniki precyzyjnej, elektroniki, automatyki i robotyki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział techniki, który łączy w sobie elementy mechaniki, budowy maszyn, elektroniki, automatyki, robotyki oraz informatyki;
Wiktionary
Mechatronika – dziedzina nauki, technika interdyscyplinarna, której istotą jest dodawanie rozwiązań elektronicznych do mechanizmów w celu uzyskania możliwie najlepszych efektów.
Wikipedia
IPA: ˌmɛxaˈtrɔ̃ɲika, AS: meχatrõńika
Wiktionary
rzecz. mechatronik mos.
przym. mechatroniczny
Wiktionary
przypominający miękkością mech, pokryty meszkiem; włochaty, kosmaty, puszysty, mechowaty
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pokryty meszkiem; taki jak mech; kosmaty
Wiktionary
zob. mech.
Wiktionary
potocznie: żyd, który przeszedł na inną wiarę
SJP.pl
potocznie: żydówka, która przeszła na inną wiarę
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) inaczej: chlormetyna
Wiktionary
Chlorometyna, chlormetyna (łac. chlormethinum) – organiczny związek chemiczny z grupy iperytów azotowych; azotowy analog iperytu siarkowego. Jest związkiem macierzystym dla całej grupy cytostatyków o właściwościach alkilujących.
Wikipedia
(1.1) Mechloretamina stosowana była jako lek przeciwnowotworowy.
Wiktionary
IPA: ˌmɛxlɔrɛtãˈmʲĩna, AS: meχloretãmʹĩna
Wiktionary
Wikipedia
Wikipedia
stawać się mechatym; mechacieć, mechacić się
SJP.pl
przypominający miękkością mech, pokryty meszkiem; włochaty, kosmaty, puszysty, mechaty
SJP.pl
przedstawiciel podrzędu stawonogów z podgromady roztoczy
SJP.pl
Mechowce (Oribatida) – grupa saprofagicznych stawonogów z podgromady roztoczy. Mechowce stanowią grupę parafiletyczną, ponieważ istnieją mocne dowody (np. obecność homologicznych gruczołów opistonotalnych) na ich wspólne pokrewieństwo z Astigmata. Jednakże ze względu na duże różnice w biologii obu grup roztoczy, wciąż stosuje się tradycyjny podział. Do znanych polskich badaczy, którzy poświęcili swoją działalności naukową mechowcom, zalicza się: Piotra Skubałę i Ziemowita Olszanowskiego.
Wikipedia
przedstawiciel podrzędu stawonogów z podgromady roztoczy
SJP.pl
Mechowiec – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie kolbuszowskim, w gminie Dzikowiec.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mechowiec, po jej zniesieniu w gromadzie Dzikowiec Stary. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Wikipedia
miejsce w lesie porośnięte mchem
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Łowicz. zielony
Wiktionary
rzecz. mech
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Matylda – imię żeńskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się z języka staro-wysoko-niemieckiego – słów maht (potęga, władza) oraz hild(is) (walka). Tłumaczy się jako „ta, która jest silna, odważna w walce”.
Jedną z form tego imienia jest Mechtylda. Wariant skrócony, używany w Niemczech i potocznie m.in. na Górnym Śląsku, to Tilda. Blisko spokrewnione z Matyldą jest mające taką samą genezę imię Hilda.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawne imię męskie
SJP.pl
Męcimir – staropolskie imię męskie, złożone z członów Męci- („gnębić, dręczyć”, też: „wzburzać, trząść”) i -mir („pokój, spokój, dobro”). Prawdopodobnie oznaczało „ten, kto narusza pokój”.
Męcimir imieniny obchodzi 21 sierpnia.
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Męcina – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Limanowa.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Męcina. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Męcinka
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. rzeka w Polsce;
3. potok w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. smółka
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) meconium
źródła.
== meconium (język angielski.) ==
thumb|meconium (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fizj. smółka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: mɛˈt͡sɔ̃ɲũm, AS: mecõńũm
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) meconium
źródła.
== meconium (język angielski.) ==
thumb|meconium (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fizj. smółka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
potocznie: coś nadzwyczajnego, doskonałego; mecyje, rarytas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. rzecz niezwykła, nadzwyczajna, przysmak
Wiktionary
(1.1) rarytas, specjał
Wiktionary
potocznie: coś nadzwyczajnego, doskonałego; mecyja, rarytas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. waga sprężynowa
Wiktionary
rozgrywka sportowa między dwoma zawodnikami lub zespołami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. część rozgrywek sportowych, rozgrywana między dwoma zawodnikami lub drużynami, umożliwiająca wyłonienie zwycięzcy
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: meczeć
Wiktionary
Mecz (ang. match) – podstawowa wielkość rozgrywki w wielu sportach.
Mecze limitowane są czasem lub różnicą zdobytych punktów zgodnie z regulaminem danej dyscypliny sportu i oceniane są przez sędziego lub ich kolektyw.
Mecz składa się zazwyczaj z mniejszych części. Sam natomiast jest częścią większych rozgrywek np. mistrzostw kraju, mistrzostw kontynentu, mistrzostw świata, pucharów, igrzysk olimpijskich, spartakiad.
Wikipedia
(1.1) W ostatnim meczu między drużynami Czarnych i Szybkich padł remis 1:1 (jeden do jednego).
(1.1) Nasza drużyna przegrała mecz finałowy i zdobyła srebrny medal.
(1.1) Pijany komentator przegapił bramkę dla Polski i do końca pierwszej połowy meczu podawał zły wynik.
Wiktionary
IPA: mɛt͡ʃ, AS: meč
Wiktionary
rzecz. meczówka ż.
:: zdrobn. meczyk mrz.
przym. meczowy, przedmeczowy, pomeczowy, międzymeczowy
Wiktionary
(1.1) spotkanie, gra
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób męczący
Wiktionary
rzecz. męczenie n., zmęczenie n., męczarnia ż.
czas. męczyć ndk., zmęczyć dk.
przym. męczący
Wiktionary
dokuczliwy, dolegliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) powodujący zmęczenie fizyczne
(1.2) sprawiający, że czujemy się zmęczeni psychiczne
Wiktionary
(1.1) Wchodzenie po schodach na dziesiąte piętro jest męczące.
(1.2) On jest bardzo męczący — ciągle mówi o tym samym.
Wiktionary
rzecz. męka ż.
czas. męczyć ndk., męczyć się ndk., zmęczyć dk., zmęczyć się dk.
przysł. męcząco
Wiktionary
(1.1) ciężki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś co bardzo męczy
Wiktionary
(1.1) Tak go pieści pieśń zaklęta / Że męczarni nie pamięta.
Wiktionary
rzecz. męka ż., męczennik m., męczennica ż., wymęczenie n.
czas. męczyć
przysł. męcząco
Wiktionary
(1.1) udręka
Wiktionary
w tenisie i siatkówce: zagranie piłką umożliwiające wygranie meczu; matchball, piłka meczowa
SJP.pl
Piłka meczowa, meczbol (ang. match-ball) – w niektórych dyscyplinach sportowych, np. w tenisie ziemnym lub piłce siatkowej, rzut piłką kończący grę, jeśli wygrywa ją zawodnik lub drużyna, którym do wygrania meczu brakuje zdobycia tylko jednego punktu.
Wikipedia
o owcy, baranie: wydawać charakterystyczny głos; beczeć
SJP.pl
zdrobnienie od: meczet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od meczet
Wiktionary
(1.1) To nie meczet, lecz tylko mały meczecik.
Wiktionary
rzecz. meczet m.
Wiktionary
męczelka syberyjska - gatunek błonkówki z rodziny męczelkowatych
SJP.pl
rodzina owadów z rzędu błonkoskrzydłych
SJP.pl
Męczelkowate (Braconidae) – rodzina owadów z rzędu błonkoskrzydłych. Larwy męczelkowatych są pasożytami larw innych owadów, najczęściej motyli. Po zakończeniu rozwoju opuszczają ofiarę, a następnie budują owalne kokony, w których następuje przepoczwarczenie.
Wikipedia
o cechach męczelkowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. rel. męczennik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|męczyć.
Wiktionary
IPA: mɛ̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: mẽṇčẽńe
Wiktionary
czas. męczyć, zmęczyć
rzecz. zmęczenie n., męczliwość ż., męczennik mos., męka ż., wymęczenie n.
przym. męczeński
przysł. męcząco
Wiktionary
Męczenino – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Radzanowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
1. kobieta cierpiąca w imię swych przekonań, zwłaszcza religijnych; cierpiętnica, męczenniczka;
2. rodzaj roślin z rodziny męczennicowatych; passiflora;
3. męczennica jadalna - gatunek rośliny z rodziny męczennicowatych; marakuja, maracuja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kult. rel. kobieta, która zginęła za wiarę lub inną ideę
(1.2) bot. nazwa systematyczna|Passiflora|L.|ref=tak., rodzaj roślin należąca do rodziny męczennicowatych;
(1.3) bot. roślina z rodzaju męczennica (1.2)
Wiktionary
Męczennica (Passiflora L.) – rodzaj roślin z rodziny męczennicowatych (Passifloraceae Juss. ex Kunth in Humb.). Obejmuje co najmniej 513–567 gatunków. Występują one głównie w strefach międzyzwrotnikowej i podzwrotnikowej obu Ameryk, 24 gatunki rosną poza tym także w Azji Południowo-Wschodniej, w północnej Australii i na wyspach Oceanu Spokojnego. Centrum zróżnicowania rodzaju znajduje się w tropikach Ameryki Południowej – tylko w Kolumbii rośnie ponad 100 gatunków reprezentujących niemal wszystkie sekcje rodzaju. W USA rośnie 18 gatunków.
Wikipedia
(1.1) Antoninę z Nicei, czczoną jako męczennicę wczesnochrześcijańską, liturgia wspomina 4 maja.
(1.2) Kilkadziesiąt gatunków z rodzaju męczennica ma jadalne owoce.
(1.3) Jako rośliny żywicielskie motyli męczennice uprawiane bywają także w motylarniach – pawilonach, w których eksponowane są te owady.
Wiktionary
IPA: ˌmɛ̃n͇t͡ʃɛ̃ɲˈːit͡sa, AS: mẽṇčẽ•ńica
Wiktionary
rzecz. męczeństwo n., męczennicowate nmos.
:: fm. męczennik mos.
czas. męczyć ndk., zamęczyć dk., zmęczyć dk., wymęczyć dk.
przym. męczeński, męczennicowaty
Wiktionary
(1.2) passiflora
Wiktionary
rodzina roślin dwuliściennych w Ameryce Południowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Passifloraceae|ref=tak., rodzina roślin z rzędu malpigiowców;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Męczennica olbrzymia należy do rodziny męczennicowatych.
Wiktionary
rzecz. męczennica ż., męczennik m.
czas. męczyć ndk.
Wiktionary
o cechach męczennicowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych
SJP.pl
męczeństwo;
1. znoszenie cierpień i prześladowań w imię wyższych wartości;
2. śmierć z powodu wyznawanej wiary lub wyższych wartości
SJP.pl
kobieta cierpiąca w imię swych przekonań, zwłaszcza religijnych; cierpiętnica, męczennica
SJP.pl
człowiek, który poniósł śmierć, zwykle w cierpieniu, w obronie wiary lub przekonań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. ktoś, kto poniósł śmierć za wiarę i zwykle został wyniesiony na ołtarze;
(1.2) przen. osoba, która cierpi z powodu swych przekonań
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W miejscu śmierci męczennika znajduje się murowana tablica pamiątkowa.
(1.2) On był męczennikiem walk o niepodległość.
Wiktionary
rzecz. męka ż., męczenie n., męczarnia ż., zmęczenie n., wymęczenie n., męczeństwo n., umęczenie n., zamęczenie n., zamęczanie n., męczennicowate nmos.
:: fż. męczennica ż., męczenniczka ż.
czas. męczyć ndk., zmęczyć dk., wymęczyć dk., umęczyć dk., zamęczyć dk., zamęczać ndk.
przym. męczeński, męczenniczy
przysł. męczeńsko
Wiktionary
(1.1) daw. martyr, ofiarnik; gw-pl|Śląsk Cieszyński|męczelnik.
(1.2) cierpiętnik; daw. ofiarnik
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z męczeństwem
Wiktionary
(1.1) Historyk wydał książkę o dziejach męczeńskich Podlasia i Chełmszczyzny.
Wiktionary
rzecz. męczennik m., męczennica ż., męczeństwo n., męczenie n., męka ż., zmęczenie n.
Wiktionary
męczennictwo;
1. znoszenie cierpień i prześladowań w imię wyższych wartości;
2. śmierć z powodu wyznawanej wiary lub wyższych wartości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) znoszenie mąk (przeważnie z powodów religijnych bądź politycznych)
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. męczennik m., męczennica ż., męka ż., zmęczenie n.
przym. męczeński
Wiktionary
(1.1) martyrologia, cierpienie, prześladowanie
Wiktionary
muzułmańska świątynia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. budynek, miejsce modlitwy i sprawowania kultu Boga w islamie;
Wiktionary
Meczet (arab. مسجد masdżid; l.mn. مساجد masadżid) – miejsce kultu muzułmańskiego. Słowo „meczet” oznacza dowolny budynek, w którym oddaje się cześć Bogu, niezależnie od jego architektury.
Wikipedia
(1.1) Głos muezina wzywał wiernych na modlitwę w meczecie.
Wiktionary
IPA: ˈmɛt͡ʃɛt, AS: mečet
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. meczecik m.
przym. meczetowy
Wiktionary
przymiotnik od: meczet
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z meczetem, odnoszący się do meczetu
Wiktionary
rzecz. meczet mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nadmierne męczenie się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skłonność do szybkiego męczenia się
Wiktionary
rzecz. zmęczenie n., męczenie n.
czas. męczyć ndk., zmęczyć dk.
Wiktionary
taki, który szybko się męczy; słabowity, wrażliwy
SJP.pl
przymiotnik od: mecz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z meczem
Wiktionary
(1.1) Tacy młodzi zawodnicy [...] posiadają już dużo tenisowej wiedzy technicznej. Brak im tylko doświadczenia meczowego.
(1.1) Na wymienionym terenie projektowane jest pomieszczenie 1 wzorowego boiska meczowego, otoczonego sześcio-torową, żużlową, bieżnią, dwu boisk treningowych i pewnej ilości ziemnych kortów tennisowych.
(1.1) W przerwie zmieniłem aż trzech zawodników, po pierwsze dlatego, aby wprowadzić trochę świeżej krwi, a po drugie, aby zobaczyć w meczowej walce jak najwięcej piłkarzy.
(1.1) Poza tym meczowe statystyki wskazywały, że nasza gra w czasie tych spotkań nie była wcale taka tragiczna.
(1.1) — Powoli wchodził w rytm meczowy, strzelając jedną bramkę w pierwszej połowie — przypomina trener.
Wiktionary
rzecz. mecz mrz.
Wiktionary
żartobliwie:
1. mężczyzna uciążliwy, głośno narzekający, zamęczający innych swoimi sprawami; męczybułka, jęczydusza, męczydusza;
2. piekarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) żart. gw-pl|Warszawa. piekarz
(1.2) gw-pl|Warszawa. robotnik, któremu ciężko idzie robota
Wiktionary
rzecz. buła ż.
Wiktionary
osoba naprzykrzająca się innym, często niezadowolona z tego, co ma lub co jest proponowane, przez co jej zachowanie jest trudne do zniesienia; męczybuła
SJP.pl
1.
a) zadawać męki, sprawiać cierpienie
b) powodować zmęczenie, nudzić, nużyć, zadręczać
c) pot. robić coś z wysiłkiem albo przez dłuższy czas bez większych rezultatów
2. męczyć się:
a) cierpieć
b) trudzić się, biedzić się (nad czymś)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) zadawać męki, dręczyć
(1.2) dokuczać
(1.3) nużyć
czasownik zwrotny niedokonany męczyć się
(2.1) stawać się zmęczonym
Wiktionary
(1.2) Widywała ją już w różnych sytuacjach, również w takich, które wywoływały stres, męczyły i wiodły na granicę choroby, czasem w chorobę.
Wiktionary
IPA: ˈmɛ̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ, AS: mẽṇčyć
Wiktionary
rzecz. męczennicowate nmos., męczliwość ż., męczarnia ż., wymęczenie n., zmęczenie n., męczennik mos., męczennica ż., męka, męczenie
przym. męczący
przysł. męcząco
ims. zmęczony
czas. zmęczyć
Wiktionary
(1.1) nękać
Wiktionary
(r. męski) potocznie o nudnym mężczyźnie
SJP.pl
zdrobniale o meczu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. sport. zdrobn. od mecz
Wiktionary
(1.1) A jakieś piwko do meczyku? Jest?
(1.1) Kurcze, takiego meczyka jak ten to od dawna nie widziałem! Trzy bramki w pierwszych dziesięciu minutach!
Wiktionary
rzecz. mecz mrz.
Wiktionary
Męczyn – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Mokobody. Ma status sołectwa. Leży nad rzeką Liwiec.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jadwigi w Mokobodach.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Medii, członek plemięemienia Medów;
Wiktionary
(1.1) Król Dariusz I był prawdopodobnie z pochodzenia Medem.
(1.1) Bo Stlawowie z Hunnami a Scyta z Bułgarem, • A z drugiej strony Med znów ze Scytą zmówiony…
Wiktionary
rzecz. Media ż., Medyjczyk mos.
:: fż. Medyjka ż.
przym. medyjski
Wiktionary
(1.1) Medyjczyk
Wiktionary
skrót od: medycyna, medyczny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = medycyny, medycznych
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) dr med. • dr n. med. • lek. med.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. medycyna ż., medyk m., medyczka ż., medykament m., medykalizacja ż., medykalizowanie n.
czas. medykalizować ndk.
przym. medyczny
przysł. medycznie
frazeologia.
etymologia.
etym2n|pol|medycyna|medycyny., etym2n|pol|medyczny|medycznych.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== med. (język duński.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = medicin, medicinsk → medycyna, medyczny
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. medycyna ż., medyk m., medyczka ż., medykament m., medykalizacja ż., medykalizowanie n.
czas. medykalizować ndk.
przym. medyczny
przysł. medycznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. medycyna ż., medyk m., medyczka ż., medykament m., medykalizacja ż., medykalizowanie n.
czas. medykalizować ndk.
przym. medyczny
przysł. medycznie
frazeologia.
etymologia.
etym2n|pol|medycyna|medycyny., etym2n|pol|medyczny|medycznych.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== med. (język duński.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = medicin, medicinsk → medycyna, medyczny
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
(1.1) dr.med.
synonimy.
Wiktionary
nieduża ryba z rodziny kaczorkowatych, hodowana jako rybka akwariowa; ryżówka, ryżanka
SJP.pl
Ryżanka japońska, medaka, ryżówka japońska, ryżówka (Oryzias latipes) – euryhaliczny i amfidromiczny gatunek małej ryby belonokształtnej z rodziny kaczorkowatych (Adrianichthyidae).
Wikipedia
okrągła ozdoba dawana za zasługi dla państwa lub jako nagroda w zawodach sportowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niewielki okrągły wytwór metalowy, ozdobiony reliefem, często na wstążce, wykonany dla upamiętnienia ważnych wydarzeń lub jako odznaczenie;
Wiktionary
Medal – niewielki, najczęściej okrągły lub owalny, płaski wyrób metalowy (odmiana wieloboczna jest zwana plakietką), wykonany zazwyczaj techniką odlewu lub bicia. Często jest zawieszony na wstążce.
Pierwsze medale epoki nowożytnej pochodzą z XIV-wiecznych Włoch, a rozkwit medalierstwa przypada na wieki XV i XVI. Pierwszy medal w Polsce został wybity dla Jana Turzo, w 1508.
Wikipedia
(1.1) Sportowiec zdobył złoty medal.
Wiktionary
IPA: ˈmɛdal, AS: medal
Wiktionary
rzecz. medalista mos., medalistka ż., medalierstwo n., medalier mos., medalion mrz.
:: zdrobn. medalik mrz.
przym. medalowy, medalierski
Wiktionary
artysta lub rzemieślnik projektujący i wytwarzający drobne rzeźby w formie medali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik wytwarzający medale
Wiktionary
Medalierstwo – dziedzina łącząca rzemiosło i sztuki plastyczne, obejmująca wykonywanie drobnych form rzeźbiarskich w formie medali, najczęściej w celu uczczenia jakiejś osoby lub wydarzenia. Medalierstwo jest dziedziną sztuki dekoracyjnej (rzemiosłem artystycznym), którą umieścić można pomiędzy numizmatyką, a złotnictwem i sztukami pięknymi.
Wikipedia
(1.1) Mennica zatrudniała wybitnych medalierów z Włoch i Austrii.
Wiktionary
rzecz. medalion mrz., medalik mrz., medal mrz., medaliera ż., medaliernia ż., medalierstwo n.
przym. medalierski
Wiktionary
artysta lub rzemieślnik projektujący i wytwarzający drobne rzeźby w formie medali
SJP.pl
pracownia, w której wytwarza się medale
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z medalierem lub medalierstwem
Wiktionary
(1.1) Sztuka medalierska rozwijała się w wielu miastach morawskich.
Wiktionary
rzecz. medal mrz., medalier mos., medalik mrz., medalierstwo n., medalion mrz., medalista mos.
Wiktionary
rzemiosło artystyczne obejmujące projektowanie i wytwarzanie medali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. projektowanie i wytwarzanie medali;
(1.2) szt. wyroby medalierskie
Wiktionary
Medalierstwo – dziedzina łącząca rzemiosło i sztuki plastyczne, obejmująca wykonywanie drobnych form rzeźbiarskich w formie medali, najczęściej w celu uczczenia jakiejś osoby lub wydarzenia. Medalierstwo jest dziedziną sztuki dekoracyjnej (rzemiosłem artystycznym), którą umieścić można pomiędzy numizmatyką, a złotnictwem i sztukami pięknymi.
Wikipedia
(1.2) Na zamku otwarto wystawę medalierstwa włoskiego.
Wiktionary
rzecz. medalista mos., medalion mrz., medalik mrz., medal mrz., medalier mos., medaliera ż., medaliernia ż.
przym. medalierski
Wiktionary
mały medal z wizerunkiem Chrystusa lub świętych, zwykle noszony na łańcuszku na szyi przez katolików
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: medal
(1.2) niewielki krążek z metalu do noszenia na szyi
Wiktionary
(1.2) Początkowo medaliki te nazywano Medalikami Niepokalanego Poczęcia.
(1.2) Z masowego grobu w Katyniu wydobyto m.in. okrągłe medaliki chrzcielne i srebrne krzyżyki.
Wiktionary
IPA: mɛˈdalʲik, AS: medalʹik
Wiktionary
rzecz. medal mrz., medalion mrz., medalikarz mos., medalierstwo n., medalier mos., medalowanie n., medalistka ż., medalista mos.
czas. medalować ndk., umedalować dk.
przym. medalowy, medalierski
Wiktionary
potocznie: mieszkaniec Częstochowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. mieszkaniec Częstochowy
Wiktionary
(1.1) Studiowałem w Warszawie, ale w grupie ze mną było trzech medalikarzy, dwóch hanysów i jeden pyra.
(1.1) Jesteśmy ze świętego miasta - święty szczyt • Medalikarze mówią basta - święty szczyt.
Wiktionary
IPA: ˌmɛdaˈlʲikaʃ, AS: medalʹikaš
Wiktionary
rzecz. medalik mrz.
Wiktionary
(1.1) częstochowianin
Wiktionary
1. ozdoba w kształcie płaskiego, okrągłego pudełeczka z miniaturą, fotografią lub inną pamiątką w środku;
2. płaskorzeźba lub malowidło w owalnym lub okrągłym obramieniu;
3. okrągły kawałek mięsa lub ryby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jubil. ozdobny wisiorek-pojemniczek, w którym umieszcza się miniaturowy portret lub pamiątkę;
(1.2) kulin. owalny kotlet bez panierki
(1.3) szt. element dekoracyjny w owalnym obramowaniu, na ścianie lub meblu;
(1.4) łow. trofeum myśliwskie – spreparowana głowa zwierzęcia na drewnianej tarczy;
(1.5) numizm. jednostronny medal pamiątkowy;
(1.6) owalny portret na nagrobku
(1.7) ozdobny wzór wybity na nosku obuwia typu brogsy
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.2) medalion cielęcy / wieprzowy / barani / wołowy / jagnięcy
(1.4) medalion z łosia / jelenia / dzika / muflona / …
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) wisiorek
(1.2) kotlet
(1.3) dekoracja
(1.4) trofeum
(1.5) medal
(1.6) portret
hiponimy.
(1.6) porcelanka
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. medal m., medalik m., medalier m., medalierstwo n.
:: zdrobn. medalionik m.
przym. medalionowy, medalierski
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|franc|médaillon. < etym|wł|medaglione.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) locket; (1.2) medallion; (1.3) medallion
* bułgarski: (1.1) медальон m.; (1.2) медальон m.; (1.3) медальон m.
* esperanto: (1.1) medaliono; (1.3) medaliono
* hiszpański: (1.1) medallón m.; (1.2) medallón m.; (1.3) medallón m.
* nowogrecki: (1.1) μενταγιόν n.
* szwedzki: (1.1) medaljong w.; (1.2) medaljong w.
źródła.
== medalion (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) jubil. medalion
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: mɛˈdalʲjɔ̃n, AS: medalʹi ̯õn
Wiktionary
rzecz. medal m., medalik m., medalier m., medalierstwo n.
:: zdrobn. medalionik m.
przym. medalionowy, medalierski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) wisiorek
(1.2) kotlet
(1.3) dekoracja
(1.4) trofeum
(1.5) medal
(1.6) portret
hiponimy.
(1.6) porcelanka
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. medal m., medalik m., medalier m., medalierstwo n.
:: zdrobn. medalionik m.
przym. medalionowy, medalierski
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|franc|médaillon. < etym|wł|medaglione.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) locket; (1.2) medallion; (1.3) medallion
* bułgarski: (1.1) медальон m.; (1.2) медальон m.; (1.3) медальон m.
* esperanto: (1.1) medaliono; (1.3) medaliono
* hiszpański: (1.1) medallón m.; (1.2) medallón m.; (1.3) medallón m.
* nowogrecki: (1.1) μενταγιόν n.
* szwedzki: (1.1) medaljong w.; (1.2) medaljong w.
źródła.
== medalion (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) jubil. medalion
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: medalion
SJP.pl
przymiotnik od: medalion
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z medalionem, dotyczący medalionu; mający postać medalionu
Wiktionary
rzecz. medalion mrz.
Wiktionary
zawodnik odznaczony medalem, zdobywca medalu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. sportowiec, który zdobył medal
(1.2) kynol. zootechn. zwierzę-samiec, którego hodowcę uhonorowano medalem
Wiktionary
(1.1) Skład biało-czerwonych zdecydowanie odbiegał od optymalnego, natomiast rywale do Chicago przyjechali w najmocniejszym zestawieniu, z kadrą naszpikowaną medalistami ostatnich mistrzostw świata i igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro.
Wiktionary
IPA: ˌmɛdaˈlʲista, AS: medalʹista
Wiktionary
rzecz. medal mrz., medalik mrz., medalierstwo n.
:: fż. medalistka ż.
przym. medalowy, medalierski
przysł. medalowo
Wiktionary
zawodniczka odznaczona medalem, zdobywczyni medalu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. kobieta, która zdobyła medal
(1.2) kynol. zootechn. rasowa samica (suka, krowa), która zdobyła medal na wystawie zwierząt
Wiktionary
IPA: ˌmɛdaˈlʲistka, AS: medalʹistka
Wiktionary
rzecz. medal m., medalik m.
:: fm. medalista m.
przym. medalowy
Wiktionary
o sporcie: taki, którego uprawnianie przynosi sporo medali
SJP.pl
rzadko: przyznawać komuś medal
SJP.pl
1. potocznie: wieszak na medale;
2. środowiskowo: klasyfikacja medalowa w zawodach sportowych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z medalem
Wiktionary
(1.1) Ostatecznie zawodnik ukończył bieg z medalowym rezultatem.
Wiktionary
rzecz. medal mrz., medalik mrz., medalista mos., medalistka ż.
Wiktionary
miasto w Indonezji
SJP.pl
Medan (oznacza „pole bitwy”) – miasto w Indonezji, stolica prowincji Sumatra Północna, licząca razem z przedmieściami ok. 3,8 mln mieszkańców.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Medarda
Wiktionary
Niemcy:
Inne:
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Medard i jestem meteorologiem z Jeleniej Góry.
(1.1) 8 czerwca przypadają imieniny Medarda.
(1.1) W sierpniu minionego roku byliśmy z wujkiem Medardem nad Morzem Bałtyckim.
(1.1) Panie Medardzie, proszę nas jutro odwiedzić.
Wiktionary
IPA: ˈmɛdart, AS: medart
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Medardek mos., Medek mos.
:: fż. Medarda ż.
przym. Medardowy, Medardkowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Medardek, Medek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: Medard
Wiktionary
Medarda – imię żeńskie, żeński odpowiednik germańskiego imienia męskiego Medard, powstałego z członów maht — "potęga, władza, moc, męstwo" oraz hart — "silny, odważny, śmiały".
Medarda imieniny obchodzi 8 czerwca, jako wspomnienie św. Medarda z Noyon (ok. 456 – ok. 545), biskupa Noyon.
Wikipedia
(1.1) W 1945 r. siostra Medarda otrzymała wewnętrzny nakaz ratowania dusz w świecie.
Wiktionary
rzecz. Medard mos.
Wiktionary
Medard z małżonką; Medardowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Medarda lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Medarda
Wiktionary
(1.1) Przed Medardowym domem rosną dwa rosochate orzechy.
(1.1) Medardowi synowie wyrośli na dorodnych mężczyzn.
Wiktionary
rzecz. Medard mos., Medardek mos., Medek mos.
Wiktionary
córka króla Kolchidy, która pomogła Jazonowi w zdobyciu złotego runa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mit. postać z mitologii greckiej, księżniczka kolchidzka i czarodziejka, żona Jazona, dzieciobójczyni;
(1.2) astr. planetoida o numerze 212, okrążająca Słońce w głównym pasie asteroid;
(1.3) geogr. miasto w północno-wschodnich Włoszech, w prowincji Gorycja;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kobiety, co tu stoicie przed domem, / czy jeszcze w domu ta, która okropną / zbrodnię spełniła, Medea, czy zbiegła?
(1.2) Medea obiega Słońce w ciągu 5,49 roku, przy średniej odległości 3,11 j.a.
Wiktionary
IPA: mɛˈdɛa, AS: medea
Wiktionary
(1.1) rzad. Medeia
Wiktionary
[czytaj: medeJIN] miasto w Kolumbii; Medellin
SJP.pl
Medellín – miasto w północno-zachodniej Kolumbii, w Kordylierze Środkowej (Andy Północne). Jest stolicą departamentu Antioquia. Według spisu ludności z 30 czerwca 2018 roku miasto liczyło 2 382 399 mieszkańców, co czyniło je drugim pod względem wielkości populacji miastem kraju.
Wikipedia
1. środki masowego przekazu; mass media;
2. instalacje w budynku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna na terenie dzisiejszego Iranu oraz dawne państwo na jej terenie;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈmɛdʲja, AS: medʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. medyjski mrz., Med m., Medyjczyk m., Medyjka ż.
przym. medyjski
Wiktionary
[czytaj: mediabajer] w zarządzaniu reklamą: osoba odpowiedzialna za realizację planu mediów poprzez ich zakup w oparciu o trzy zasady: odpowiednia publiczność, stosowny czas, dobra cena; media buyer
SJP.pl
pośredniczenie w sporze, mające na celu pogodzenie zwaśnionych stron, przy jednoczesnym zawarciu kompromisu kończącego spór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pośredniczenie w sporze, aby ułatwić stronom dojście do porozumienia
Wiktionary
Mediacja (łac. mediatio od mediare 'być w środku, pośredniczyć’ od medius ‘środkowy; bezstronny’) – metoda rozwiązywania sporów, w której osoba trzecia pomaga stronom we wzajemnej komunikacji, określeniu interesów i kwestii do dyskusji oraz dojściu do wspólnie akceptowalnego konsensu. Proces ten ma charakter dobrowolny, poufny i nieformalny. Jeśli jego przebieg jest pomyślny, kończy się porozumieniem/ugodą osób będących w sporze.
Wikipedia
czas. mediować
rzecz. medium n., mediator
przym. mediacyjny, mediatorski, medialny
Wiktionary
(1.1) arbitraż, koncyliacja, pojednawstwo, rozjemstwo, wstawiennictwo
Wiktionary
pośredniczący w sporze, mający doprowadzić do zażegnania albo złagodzenia konfliktu pomiędzy stronami (np. komisja mediacyjna)
SJP.pl
w językoznawstwie: dźwięczne spółgłoski zwarte
SJP.pl
uzależnienie od mass mediów
SJP.pl
konwerter pozwalający na połączenie sieci pracujących w tej samej technologii, ale wykorzystujących różne media
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. nurt artystyczny w polskiej sztuce awangardowej od lat 60. do 80. XX w. łączący twórców filmu, fotografii i wideoartu, eksperymentujących nad rozwinięciem specyficznego język danego medium
Wiktionary
rzecz. medium n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co medialne; cecha tych, którzy są medialni
Wiktionary
przym. medialny
rzecz. medium n.
Wiktionary
1. mający związek z medium i zjawiskami parapsychicznymi;
2. odnoszący się do mass mediów;
3. dotyczący strony zwrotnej czasownika;
4. w statystyce: średni, środkowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z mass mediami, dotyczący mass mediów
(1.2) związany z medium, dotyczący medium parapsychologicznego
(1.3) średni, środkowy, pośredni
przymiotnik jakościowy
(2.1) będący atrakcyjnym dla mass mediów
Wiktionary
rzecz. mediewistka ż., medium n., media nmos., mediacja ż., mediator m., mediowanie n., mediana ż., medialność ż.
czas. mediować ndk.
przym. mediacyjny, mediewistyczny
przysł. medialnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stat. wartość liczbowa, która zajmująca środkowe miejsce w rosnącym szeregu liczb (przy parzystej ilości elementów jest średnią dwóch środkowych liczb);
(1.2) geom. odcinek, który łączy wierzchołek trójkąta ze środkiem przeciwległego do niego boku
Wiktionary
Mediana, wartość środkowa, drugi kwartyl – wartość cechy w szeregu uporządkowanym, powyżej i poniżej której znajduje się jednakowa liczba obserwacji. Mediana jest kwantylem rzędu 1/2, czyli drugim kwartylem. Jest również trzecim kwantylem szóstego rzędu, piątym decylem itd.
Wikipedia
(1.1) Dla ciągu 1, 2, 3, 7, 9 mediana wynosi 3. Natomiast dla ciągu 1, 3, 7, 122 mediana przyjmuje wartość średniej arytmetycznej z dwóch środkowych wyrazów, czyli 5.
Wiktionary
IPA: mɛˈdʲjãna, AS: medʹi ̯ãna
Wiktionary
rzecz. Med mos., medium n.
przym. medialny
Wiktionary
(1.1) wartość środkowa, drugi kwartyl
(1.2) środkowa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. rzad. uczta tuż po północy kończącej dzień postny
Wiktionary
IPA: mɛˈdʲjãnɔk, AS: medʹi ̯ãnok
Wiktionary
potocznie: osoba, której pensja jest równa medianie pensji osób w danej populacji
SJP.pl
1. trzeci i szósty stopień w gamie durowej lub molowej, pomiędzy toniką a dominantą;
2. akord zbudowany na takim stopniu
SJP.pl
Medianta (łac. medians – rozdzielający pośrodku) to w skali durowej lub molowej nazwa III (medianta górna Mg) lub VI (medianta dolna Md) stopnia gamy.
Medianta III stopnia stanowi połowę odległości między toniką i dominantą w kierunku wznoszącym się (stąd: medianta górna), a medianta VI stopnia połowę między toniką i jej dolną kwintą (stąd: medianta dolna).
Wikipedia
[czytaj: mediaplaner] w zarządzaniu reklamą: osoba odpowiedzialna za wybranie w imieniu klienta odpowiednich mediów do wyemitowania reklamy; media planner
SJP.pl
wziernik służący do bezpośredniego oglądania śródpiersia
SJP.pl
metoda oglądania śródpiersia przez mediastinoskop wprowadzony chirurgicznie, stosowana głównie w rozpoznawaniu nowotworów
SJP.pl
Mediastinoskopia – badanie pozwalające na zobrazowanie zawartości śródpiersia. Zabieg umożliwia pobranie wycinków tkanek (np. węzłów chłonnych) do badań histopatologicznych. Badanie zapewnia bezpośredni dostęp do okolic przedtchawicznych, okołotchawicznych, pod rozwidleniem tchawicy oraz okolic tchawiczno-oskrzelowych.
Wikipedia
zbiór materiałów multimedialnych; medioteka
SJP.pl
osoba pośrednicząca w sporze, której celem jest zażegnanie albo złagodzenie konfliktu pomiędzy stronami; rozjemca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba pośrednicząca w rozwiązaniu konfliktu
(1.2) praw. osoba pomagająca stronom we wzajemnej komunikacji, dojściu do ugody
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) fizj. substancja odpowiedzialna za przekazywanie sygnałów między synapsami;
(2.2) biol. kompleks białek działający jako koaktywator transkrypcji u eukariontów;
(2.3) stat. czynnik pośredniczący we wpływie zmiennej niezależnej na zmienną zależną;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W późniejszej rywalizacji między Franciszkiem i Karolem Henryk został mediatorem między nimi, utrzymując równowagę władzy w Europie.
(1.2) Adwokat pełnił rolę mediatora i prowadził negocjacje.
Wiktionary
rzecz. mediatorstwo n.
:: fż. mediatorka ż.
przym. mediatorski, medialny
Wiktionary
(1.1) rozjemca
(2.1) neuroprzekaźnik, neuromediator
Wiktionary
kobieta pośrednicząca w sporze, której celem jest zażegnanie albo złagodzenie konfliktu pomiędzy stronami
SJP.pl
mający na celu zażegnanie albo złagodzenie konfliktu pomiędzy stronami (np. rola mediatorska); rozjemczy, pojednawczy
SJP.pl
pośredniczenie w sporze mające na celu zażegnanie albo złagodzenie konfliktu pomiędzy stronami; mediacja
SJP.pl
1. w filozofii: tworzenie się stanu pośredniego między dwoma pojęciami, bytami lub zjawiskami;
2. w feudalizmie: przejście spod bezpośredniej podległości najwyższemu zwierzchnikowi, np. cesarzowi lub carowi, do podległości względem jego lennika, np. króla lub księcia
SJP.pl
Mediatyzacja (niem. Mediatisierung) była na początku XIX wieku procesem prawnym, który pozbawił niepodległości wiele drobnych państewek na terenie Świętego Cesarstwa Rzymskiego i poddał je pod zwierzchnictwo władców większych tworów państwowych na terenie Niemiec.
Wikipedia
związany z mediatyzacją
SJP.pl
[czytaj: mediałorker] specjalista łączący w swojej pracy zadania typowe dla dziennikarza, copywritera, piarowca i marketingowca
SJP.pl
[czytaj: mediałorkerka] specjalistka łącząca w swojej pracy zadania typowe dla dziennikarza, copywritera, piarowca i marketingowca
SJP.pl
[czytaj: mediałorking] kierunek studiów łączący m.in. dziennikarstwo, marketing, grafikę
SJP.pl
[czytaj: MEdiczi] nazwisko, m.in. Lorenzo Medici - władca Florencji w latach 1449-92
SJP.pl
Medyceusze (wł. De’ Medici) – florencki ród kupiecki i bankierski, od 1477 książęcy.
Wikipedia
krój pisma drukarskiego, podobny do antykwy
SJP.pl
średniowieczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. średniowieczny
Wiktionary
rzecz. mediewistyka ż., mediewista m., mediewistka ż.
przym. mediewistyczny
Wiktionary
specjalista w zakresie mediewistyki, badacz dziejów średniowiecza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) nauk. historyk zajmujący się mediewistyką
Wiktionary
Mediewista (fr. médiéviste), średniowiecznik – historyk, badacz okresu średniowiecza, specjalista w zakresie mediewistyki. Do zawodu przygotowują studia mediewistyczne w instytutach historii szkół wyższych.
W 2002 roku w Toruniu odbył się pierwszy Kongres Mediewistów Polskich (16–18 września). 11 lutego 2003 roku ukonstytuował się Stały Komitet Mediewistów Polskich, którego celem nadrzędnym jest integracja mediewistów różnych dyscyplin oraz powołanie wspólnego towarzystwa naukowego. On też zorganizował w latach: 2005 (w Lublinie, 19–21 września), 2008 (w Łodzi, 22–24 września), 2011 (w Poznaniu, 19-21 września), 2015 (w Rzeszowie, 20–24 września) i 2018 (we Wrocławiu, 20 - 22 września) kolejne Kongresy Mediewistów Polskich.
Wikipedia
IPA: ˌmɛdʲjɛˈvʲista, AS: medʹi ̯evʹista
Wiktionary
rzecz. mediewistyka ż.
:: fż. mediewistka ż.
przym. mediewistyczny, mediewalny
Wiktionary
specjalistka w zakresie mediewistyki, badaczka dziejów średniowiecza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. nauk. forma żeńska od: mediewista
Wiktionary
(1.1) Basia interesowała się historią starożytną, ale w końcu została mediewistką.
Wiktionary
IPA: ˌmɛdʲjɛˈvʲistka, AS: medʹi ̯evʹistka
Wiktionary
rzecz. mediewistyka ż.
:: fm. mediewista m.
przym. mediewistyczny, mediewalny, medialny
Wiktionary
(1.1) mediewista
Wiktionary
dotyczący mediewistyki (np. historiografia mediewistyczna, spotkania mediewistyczne); średniowieczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. nauk. odnoszący się do mediewistyki, dotyczący okresu średniowiecza
Wiktionary
(1.1) W okresie PRLu studia mediewistyczne w Polsce pobiły swoim rozwojem studia zachodnioeuropejskie, tak samo jak w ZSRR.
Wiktionary
IPA: ˌmɛdʲjɛvʲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: medʹi ̯evʹistyčny
Wiktionary
rzecz. medium n., mediewistyka ż., mediewista m., mediewistka ż.
przym. mediewalny, medialny
Wiktionary
(1.1) średniowieczny
Wiktionary
dział historiografii zajmujący się badaniem dziejów średniowiecza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. dziedzina historii zajmująca się zagadnieniami epoki średniowiecza;
Wiktionary
Mediewistyka – dyscyplina historyczna zajmująca się różnymi zagadnieniami epoki średniowiecza (m.in. społeczno-gospodarczymi, wojskowo-politycznymi). Współcześnie sięga także do rezultatów badań archeologii i etnografii.
Pojęcie wywodzi się od łacińskich wyrazów medius, medii (pol. pośredni) oraz aevum, aevi (czyt. ewum, ewi; pol. wiek jako okres), które w połączeniu medii aevi znaczą tyle co wieki pośrednie – średniowiecze.
Wikipedia
rzecz. medium n., mediewista mos., mediewistka ż.
przym. mediewistyczny, mediewalny
Wiktionary
stara dzielnica miast arabskich; medyna
SJP.pl
stara dzielnica miast arabskich; medyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. medyna.
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|arab| مدينة.
uwagi.
zobacz też: mellah
tłumaczenia.
zobtłum|medyna.
źródła.
== medina (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) medyna - arabskie stare miasto
(1.2) slang. med. medycyna, studia medyczne
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: mɛˈdʲĩna, AS: medʹĩna
Wiktionary
forma rządów, w których politycy muszą działać w taki sposób, który zostanie przychylnie przedstawiony przez dziennikarzy
SJP.pl
potocznie: zwolennik wpływu mediów na politykę państwa
SJP.pl
miasto we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północnych Włoszech będące stolicą Lombardii;
Wiktionary
Mediolan (wł. Milano, łac. Mediolanum, lomb. Milan lub Milà) – miasto i gmina w północnych Włoszech, stolica prowincji Mediolan i regionu Lombardia. Położone na północno-zachodnim skraju Niziny Padańskiej pomiędzy rzekami Ticino, Adda, Pad i Alpami. Mediolan położony jest na wysokości 122 m n.p.m. Drugie co do wielkości miasto Włoch – po Rzymie – z liczbą mieszkańców ponad 1 mln 300 tys.
Wikipedia
(1.1) Święty Ambroży jest patronem Mediolanu.
(1.1) Wakacje chcemy spędzić w Mediolanie.
Wiktionary
IPA: mɛˈdʲjɔlãn, AS: medʹi ̯olãn
Wiktionary
rzecz. mediolańczyk mos., mediolanka ż.
przym. mediolański, stpol. medelański
Wiktionary
mieszkaniec Mediolanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Mediolanu
Wiktionary
IPA: ˌmɛdʲjɔˈlãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: medʹi ̯olãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Mediolan mrz.
:: fż. mediolanka ż.
przym. mediolański
Wiktionary
mieszkanka Mediolanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Mediolanu
Wiktionary
IPA: ˌmɛdʲjɔˈlãnka, AS: medʹi ̯olãnka
Wiktionary
rzecz. Mediolan m.
:: fm. mediolańczyk m.
przym. mediolański
Wiktionary
przymiotnik od: Mediolan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mediolanem, wywodzący się z Mediolanu
Wiktionary
(1.1) Podziwiamy mediolańską katedrę.
Wiktionary
IPA: ˌmɛdʲjɔˈlãj̃sʲci, AS: medʹi ̯olãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Mediolan m., mediolańczyk mos., mediolanka ż.
Wiktionary
osoba wierząca we wszystkie informacje podawane przez media
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) publ. osoba bezkrytycznie wierząca mediom
Wiktionary
(1.1) Politycy i koncerny wolą mieć mediotów sterowanych przez telewizje niż niezależnych internautów w niekontrolowanym internecie.
Wiktionary
IPA: mɛˈdʲjɔta, AS: medʹi ̯ota
Wiktionary
rzecz. mediotyzm m.
Wiktionary
zbiór materiałów multimedialnych; mediateka
SJP.pl
kobieta wierząca we wszystkie informacje podawane przez media
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) publ. bezkrytyczne wierzenie mediom
Wiktionary
(1.1) Przeraża mnie ten twój mediotyzm.
Wiktionary
rzecz. mediota m.
Wiktionary
pośredniczyć w sporze, prowadzić rozmowy mające doprowadzić do zażegnania albo złagodzenia konfliktu pomiędzy stronami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mediować.
Wiktionary
czas. mediować ndk.
przym. medialny
rzecz. medium n.
Wiktionary
nadmierne dążenie do prezentowania się w mediach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żart. neol. potrzeba ciągłej obecności w mediach występująca u niektórych polityków i innych osób publicznych
Wiktionary
(1.1) Od 1989 roku wśród osób publicznych rozwija się epidemia „mediozy”. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: mɛˈdʲjɔza, AS: medʹi ̯oza
Wiktionary
(1.1) parcie na szkło
Wiktionary
specjalista w zakresie nauki o mediach
SJP.pl
Na medioznawstwo (nauki o mediach) składa się szereg przedmiotów akademickich traktujących o treści, historii, znaczeniu i skutkach różnych mediów. Uczeni z dziedziny nauk o mediach skupiają swoją uwagę na różnych tematach: politycznej, społecznej, ekonomicznej czy kulturalnej roli spełnianej przez media lub wywieranym przez nie wpływie.
Wikipedia
związany z nauką o mediach
SJP.pl
specjalistka w zakresie nauki o mediach
SJP.pl
nauka o mediach
SJP.pl
Na medioznawstwo (nauki o mediach) składa się szereg przedmiotów akademickich traktujących o treści, historii, znaczeniu i skutkach różnych mediów. Uczeni z dziedziny nauk o mediach skupiają swoją uwagę na różnych tematach: politycznej, społecznej, ekonomicznej czy kulturalnej roli spełnianej przez media lub wywieranym przez nie wpływie.
Wikipedia
nauka o regionach śródziemnomorskich
SJP.pl
Mediteranistyka (ang. Mediterranean Studies) – wiedza o śródziemnomorskich kulturach, religiach, krajach i narodach, dziejach i współczesności oraz znaczeniu, osiągnięciach i problemach regionu.
W skali światowej jej krzewieniem zajmuje się Mediterranean Studies Association z siedzibą w USA, które organizuje kongresy, wydaje periodyk i wspiera wymianę naukową także dotyczącą studentów.
Wikipedia
1. osoba dająca się łatwo zahipnotyzować;
2. osoba obcująca z duchami podczas seansów spirytystycznych;
3. to, za pośrednictwem czego są przekazywane lub wyrażane jakieś treści
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nośnik jakiegoś przekazu lub wyrażanej treści, rzekomo pośrednicząca w kontakcie ze światem duchów;
(1.4) ezot. osoba rzekomo zdolna do jasnowidzenia i telepatii
(1.10) chem. rozpuszczalnik
Wiktionary
medium – osoba, która komunikuje się z duchami, duszami albo innymi nadprzyrodzonymi siłami.
Medium może też odnosić się do:
Wikipedia
IPA: ˈmɛdʲjũm, AS: medʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. multimedium n., mediana ż., medialność ż., mediacja ż., mediator m., mediatorka ż., mediowanie n., wymediowanie n., medializm m., medialista m., medialistka ż., mediumizm m., mediumiczność ż., mediumistyczność ż., mediatyzacja ż., remedium n., medianta ż., mediewalizm m., mediewizm m., mediewistyka ż., mediewista m., mediewistka ż., mediant m., mediokracja ż.
czas. mediować ndk., wymediować dk.
przym. medialny, multimedialny, mediacyjny, mediatorski, mediumiczny, mediumistyczny, mediewistyczny, mediokryczny
przysł. medialnie, multimedialnie, mediacyjnie, mediatorsko
temsłow. medio-, medie-
Wiktionary
(1.2) ośrodek
(1.10) rozpuszczalnik
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z medium i mediumizmu, dotyczący medium i mediumizmu
Wiktionary
rzecz. medium n., mediumizm m.
Wiktionary
Mediumizm – wywoływanie zjawisk paranormalnych za pośrednictwem mediów – osób rzekomo zdolnych do odczuwania zjawisk telepatycznych, wywoływania duchów itp. Jest on stosowany w praktykach religijnych, takich jak spirytualizm, spirytyzm, candomblé, voodoo, szamanizm, makumba, wicca i umbanda. Podczas gdy zachodnie ruchy spirytualizmu i spirytyzmu na Zachodzie są nagłaśniane w mediach, w tradycjach diaspory afrykańskiej mediumizm jest centralną osią praktyki religijnej.
Wikipedia
miejscowość w Bośni i Hercegowinie; Medjugorje, Medziugorie
SJP.pl
Medziugorie (bośn. Međugorje) – miejscowość w Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w kantonie hercegowińsko-neretwiańskim, w gminie Čitluk. Leży w południowej części Hercegowiny, 25 km na południowy zachód od Mostaru. W 2013 roku liczyło 2265 mieszkańców, z czego większość stanowili Chorwaci.
Wikipedia
miejscowość w Bośni i Hercegowinie; Medjugorie, Medziugorie
SJP.pl
Medziugorie (bośn. Međugorje) – miejscowość w Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w kantonie hercegowińsko-neretwiańskim, w gminie Čitluk. Leży w południowej części Hercegowiny, 25 km na południowy zachód od Mostaru. W 2013 roku liczyło 2265 mieszkańców, z czego większość stanowili Chorwaci.
Wikipedia
dawne prymitywne drewniane narzędzie do wstępnej obróbki łodyg lnu i konopi; międlica
SJP.pl
Médoc (fr. Médoc; oks. Medoc [meˈðuk]) – historyczny region Francji – część regionu winiarskiego Bordeaux, który jest znany głównie z produkcji wysokiej jakości win.
Granicą Médoc jest od wschodu rzeka Żyronda, z drugiej strony znajduje się Ocean Atlantycki. Winorośle rosną na wąskim pasie półwyspu, chronione przed chłodem oceanu lasem Lalande.
Wikipedia
gatunek czerwonego wina bordoskiego; médoc
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzadko: kobieta mądra i doświadczona
SJP.pl
osoba przemądrzała, lubiaca się mądrzyć, mająca się za mądrzejszą od innych; mądrala
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przemądrzała osoba
Wiktionary
rzecz. wymądrzanie n., mędrzec mos., mędrkowanie n., mądrość ż., mądrostka ż.
Wiktionary
muzułmańska szkoła; madrasa, madresa
SJP.pl
Medresa, madrasa (z arab. مدرسة, madrasa – szkoła) – teologiczna szkoła muzułmańska, początkowo mieszcząca się przy meczecie, później samodzielna, w której nauczano Koranu, prawa oraz języka arabskiego. Od około X wieku medresy uzyskały pewną samodzielność, zaczęto wykładać w nich także nauki ścisłe.
Wikipedia
popisywać się swą wiedzą i mądrością, zwykle wątpliwą; mądrzyć się, wymądrzać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mędrkować.
Wiktionary
rzecz. mędrek mos., mądrostka ż.
czas. mędrkować ndk.
Wiktionary
Mędrów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Raków.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: mądry; mądrzejszy
SJP.pl
1. człowiek mądry i doświadczony;
2. człowiek zajmujący się rozważaniem ważnych zagadnień; filozof, myśliciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba o bardzo dużej wiedzy i doświadczeniu
Wiktionary
Mądrość w najszerszym znaczeniu to umiejętność podejmowaniauzasadnionych decyzji, które w dłuższej perspektywie przynoszą pozytywnerezultaty. W innym ujęciu można powiedzieć, że mądrość to umiejętność praktycznego wykorzystywania posiadanej wiedzy i doświadczenia.
Wikipedia
(1.1) Stary, w myślach pogrążony mędrzec znowu nie poznał Pentuera.
Wiktionary
IPA: ˈmɛ̃nḍʒɛt͡s, AS: mẽnḍžec
Wiktionary
rzecz. mądrala mos./ż., mędrek m., mądrość ż.
czas. mądrzyć się
przym. mądry
przysł. mądrze
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Mędrzechów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie dąbrowskim, w gminie Mędrzechów.
Miejscowość jest siedzibą gminy Mędrzechów.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mędrzechów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
W miejscowości był przystanek kolejowy Mędrzechów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Mędrzyce – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie grudziądzkim, w gminie Świecie nad Osą.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zwierzę morskie o przezroczystym galaretowatym ciele w kształcie dzwonu lub parasola
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. jedna z gorgon z mitologii grecka, potwór o kobiecej postaci i wężowych włosach, którego spojrzenie miało zabijać;
Wiktionary
Meduza (Scyphozoa) – jedna z dwóch form morfologicznych parzydełkowców (Cnidaria), pierwotnie swobodnie pływająca, pelagiczna, z galaretowatym ciałem, zwykle w kształcie dzwonu lub parasola, zasadniczo rozmnażająca się płciowo. Nie występuje u koralowców (Anthozoa). Meduzy są drapieżne. Do chwytania zdobyczy i do obrony używają parzydełek. Drugą z form życiowych parzydełkowców jest polip.
Wikipedia
członek florenckiego rodu kupieckiego i bankierskiego, założonego w XII wieku
SJP.pl
florencki ród kupiecki i bankierski, założony w XII wieku
SJP.pl
Medyceusze (wł. De’ Medici) – florencki ród kupiecki i bankierski, od 1477 książęcy.
Wikipedia
przymiotnik od: Medyka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Medyki, związany z Medyką
Wiktionary
(1.1) Rada zbierze odpowiednią sumę na odnowę medyckiej synagogi.
Wiktionary
rzecz. Medyka ż.
Wiktionary
1. nauka o zdrowiu i chorobach ludzi;
2. sztuka (umiejętność) leczenia chorych i zapobiegania chorobom;
3. potocznie: wydział na wyższej uczelni lub osobna uczelnia, na której studiuje się tę naukę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. med. nauka o zdrowiu i chorobach człowieka i zwierząt oraz sposobach zapobiegania i leczenia;
(1.2) eduk. kierunek na wyższej uczelni, obejmujący studia w zakresie medycyny (1.1)
Wiktionary
Medycyna (łac. medicina „sztuka lekarska”) – nauka empiryczna (oparta na doświadczeniu) obejmująca całość wiedzy o zdrowiu i chorobach człowieka oraz sposobach ich zapobiegania, oraz ich leczenia. Za prekursora medycyny starożytnej uważa się Hipokratesa, a nowożytnej Paracelsusa. W czasach najnowszych wprowadza się zasady medycyny opartej na faktach.
Wikipedia
(1.1) Istnieje wiele chorób, wobec których medycyna jest bezsilna.
Wiktionary
IPA: ˌmɛdɨˈt͡sɨ̃na, AS: medycỹna
Wiktionary
rzecz. medyk m., medyczka ż., medykament m., medykalizacja ż., medykalizowanie n.
czas. medykalizować ndk.
przym. medyczny
przysł. medycznie
skr. med.
Wiktionary
mieszkaniec Medyki (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Medyki (wsi w Polsce)
SJP.pl
potocznie o studentce medycyny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lekarka
Wiktionary
skr. med.
rzecz. medyk mos./mrz., medycyna ż.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób dotyczący medycyny, za pomocą medycyny
Wiktionary
(1.1) (…) są badania odległych następstw zarówno dla matki, jak i dla dziecka, które pozwolą na upewnienie się co do bezpieczeństwa technik rozrodu wspomaganego medycznie.
Wiktionary
rzecz. medycyna ż., medyk m., medykalizacja ż., medykalizowanie n.
czas. medykalizować ndk.
przym. medyczny
skr. med.
Wiktionary
związany z medycyną, dotyczący medycyny, odnoszący się do medycyny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. związany z medycyną, dotyczący medycyny
Wiktionary
(1.1) Żydzi i muzułmanie nie amputują napletka z powodów medycznych, ale ze względu na religię, tradycję i kulturę.
Wiktionary
IPA: mɛˈdɨt͡ʃnɨ, AS: medyčny
Wiktionary
rzecz. medycyna ż., paramedycyna ż., medyk m., paramedyk m., medykament m., medykalizacja ż., medykalizowanie n.
czas. medykalizować ndk.
przysł. medycznie
skr. med.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. anat. żyła pośrodku ramienia
Wiktionary
IPA: ˌmɛdɨˈjãna, AS: medyi ̯ãna
Wiktionary
przymiotnik od: Media (starożytne państwo na terenach zachodniej części obecnego Iranu)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Medią lub Medami, dotyczący Medii lub Medów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język medyjski
Wiktionary
rzecz. Media ż., Med mos., Medyjczyk mos., Medyjka ż.
Wiktionary
1. potocznie o studencie medycyny;
2. dawniej, dziś żartobliwie: lekarz (osoba zajmująca się leczeniem)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. student medycyny (kierunku lekarskiego)
(1.2) przest. lekarz
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) eduk. pot. szkoła zawodowa o profilu medycznym
Wiktionary
Lekarz – osoba posiadająca wiedzę i uprawnienia do leczenia.
Lekarz zajmuje się utrzymywaniem lub przywracaniem zdrowia poprzez badanie, diagnozowanie, prognozowanie i leczenie chorób, urazów i innych schorzeń fizycznych i umysłowych.
Dawniej wyrazy „lekarz” i „doktor” były słowami potocznymi, którymi określano ludzi zajmujących się leczeniem i pielęgnowaniem, posiadających wykształcenie, ale niekoniecznie uniwersyteckie czy akademickie.
Wikipedia
(1.1) Kaśka chodzi z jakimś medykiem, ale on wciąż siedzi w książkach.
(1.2) Medyk królowej, od tygodni trujący króla, nie pokazywał niczego po sobie.
Wiktionary
IPA: ˈmɛdɨk, AS: medyk
Wiktionary
rzecz. medykament mrz., medycyna ż., medykalizacja ż., medykalizowanie n.
:: fż. medyczka ż.
czas. medykalizować ndk.
przym. medyczny
przysł. medycznie
skr. med.
Wiktionary
(1.2) lekarz
Wiktionary
potocznie: szkoła medyczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, na granicy z Ukrainą;
Wiktionary
Medyka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Medyka.
Miejscowość jest siedzibą gminy oraz rzymskokatolickiej parafii św. Apostołów Piotra i Pawła.
Wieś starostwa przemyskiego położona była na przełomie XVI i XVII wieku w powiecie przemyskim ziemi przemyskiej województwa ruskiego. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Medyka. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Wikipedia
(1.1) Od przejścia granicznego w Medyce jechaliśmy już ostrożniej.
Wiktionary
rzecz. medyczanin m., medyczanka ż.
przym. medycki
Wiktionary
proces rozwoju medycyny, w którym coraz więcej zachowań i postaw zostaje potraktowanych jako problemy medyczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) socjol. med. proces, którego wynikiem jest zawłaszczenie określonych sfer życia społecznego przez przedstawicieli służby zdrowia, przez co stają się domeną medyczną oraz są traktowane wyłącznie w kategoriach problemów zdrowotnych;
Wiktionary
Medykalizacja – termin socjologiczny używany do opisania „procesu, w wyniku którego pewne rejony życia społecznego stają się domeną medyczną, i są kolonizowane przez przedstawicieli służby zdrowia”. Pojęcie zwykle używane jest krytycznie wobec zbyt wielkiego wpływu medycyny na kształtowanie obrazu m.in. normalności i patologii, chociaż (jak w przypadku kary śmierci, zob. niżej) nie jest to jedyna możliwa interpretacja tego terminu.
Wikipedia
rzecz. medycyna ż., medyk m., medyczka ż., medykament m., medykalizowanie n.
czas. medykalizować ndk.
przym. medyczny
przysł. medycznie
skr. med.
Wiktionary
zwiększać wpływ medycyny na pewne rejony życia społecznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od medykament
Wiktionary
rzecz. medykament m.
Wiktionary
lek, lekarstwo; środek uśmierzający ból
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. farm. substancja wykorzystywana w medycynie do leczenia
Wiktionary
IPA: ˌmɛdɨˈkãmɛ̃nt, AS: medykãmẽnt
Wiktionary
rzecz. medyk m., medyczka ż., medycyna ż., medykamencik mrz., medykalizacja ż., medykalizowanie n.
czas. medykalizować ndk.
przym. medyczny
skr. med.
Wiktionary
(1.1) lekarstwo, lek, specyfik
Wiktionary
dawniej: doktor medycyny i chirurgii
SJP.pl
stara dzielnica miast arabskich; medina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Arabii Saudyjskiej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Muzułmańscy pielgrzymi udają się do Mekki i Medyny.
(1.1) (…) ważnym zagrożeniem były bunty plemięemion arabskich, które za życia Muhammada złożyły mu przysięgę lojalności, a które po jego śmierci uznały się za zwolnione z zawartej z nim umowy i wynikających stąd zobowiązań wobec Medyny.
Wiktionary
IPA: mɛˈdɨ̃na, AS: medỹna
Wiktionary
rzecz. medyńczyk mos., medynka ż.
przym. medyński, medyneński
Wiktionary
mieszkaniec Medyny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Medyny
Wiktionary
rzecz. Medyna ż.
:: fż. medynka ż.
przym. medyński
Wiktionary
→ Medyna; medyński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Medyną, dotyczący Medyny
Wiktionary
rzecz. Medyna ż.
przym. medyński
Wiktionary
(1.1) medyński
Wiktionary
mieszkanka Medyny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Medyny
Wiktionary
rzecz. Medyna ż.
:: fm. medyńczyk mos.
przym. medyński
Wiktionary
→ Medyna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Medyną, dotyczący Medyny
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. medynka ż., Medyna ż., medyńczyk mos.
przym. medyneński
Wiktionary
zagłębianie się w myślach; rozmyślanie; rozważanie; rozpamiętywanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pogrążanie się w myślach
(1.2) w hinduizmie, buddyzmie i dżinizmie: praktyki mające na celu samopoznanie, samodoskonalenie;
Wiktionary
Medytacja (łac. meditatio – zagłębianie się w myślach, rozważanie, namysł) – praktyki polegające na ćwiczeniu umysłu lub wprowadzaniu się w odmienny stan świadomości dla uzyskania dobroczynnego skutku, albo aby umysł uznał treść odmiennego stanu bez identyfikowania się z nim lub jako cel sam w sobie. Termin medytacja odnosi się do wielu różnych praktyk, wliczając w to techniki mające na celu zwiększenie wewnętrznej energii siły życiowej (qi, ki, prana itp.) i aby rozwinąć współczucie, miłość, cierpliwość, wielkoduszność i przebaczenie. Medytacja była praktykowana od czasów antycznych jako część tradycji religijnych i wierzeń. Jest stosowana zwłaszcza w jodze oraz w religiach i duchowości Wschodu (buddyzm, taoizm, konfucjanizm, hinduizm, dżinizm), a ostatnio także przez niektóre szkoły psychoterapeutyczne. Elementy medytacji dają się również zauważyć w chrześcijaństwie (hezychazm) i islamie (sufizm). Współcześnie jest często wykorzystywana do oczyszczenia umysłu i jako część terapii różnych problemów zdrowotnych, takich jak np. nadciśnienie, depresja, czy stany lękowe.
Wikipedia
(1.2) Sikhizm (…), będący interesującą syntezą hinduizmu i islamu, również popiera prawa zwierząt i wegetarianizm. Guru Nanak uważał jedzenie mięsa za coś niewłaściwego, szczególnie dla tych, którzy podejmują medytację.
(1.2) Medytacja zazen polega na skupieniu i uważności bez osądzania, tworzenia konstrukcji myślowych, ale też bez walki z przypadkowo powstającymi myślami.
Wiktionary
IPA: ˌmɛdɨˈtat͡sʲja, AS: medytacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. medytowanie n.
czas. medytować ndk.
przym. medytacyjny
Wiktionary
(1.1) kontemplacja
Wiktionary
zagłębianie się w myślach; rozmyślanie; rozważanie; rozpamiętywanie
SJP.pl
związany z medytacją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z medytacją
Wiktionary
IPA: ˌmɛdɨtaˈt͡sɨjnɨ, AS: medytacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. medytacja ż., medytowanie ż.
Wiktionary
1. książkowo: głęboko rozmyślać, roztrząsać coś w myślach, zastanawiać się; dumać;
2. oddawać się medytacjom, wprowadzać się w stan najwyższej koncentracji
SJP.pl
czasownik
(1.1) uprawiać medytację
(1.2) przen. pogrążać się w myślach
Wiktionary
IPA: ˌmɛdɨˈtɔvat͡ɕ, AS: medytovać
Wiktionary
rzecz. medytacja ż., medytowanie n.
Wiktionary
(1.1) kontemplować
(1.2) rozmyślać, dumać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|medytować.
Wiktionary
IPA: ˌmɛdɨtɔˈvãɲɛ, AS: medytovãńe
Wiktionary
rzecz. medytacja ż.
czas. medytować ndk.
przym. medytacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mędzić.
Wiktionary
czas. mędzić
Wiktionary
czasownik
(1.1) łódź. gw-pl|Poznań. ględzić, marudzić
Wiktionary
rzecz. mędzenie n.
Wiktionary
miejscowość w Bośni i Hercegowinie; Medjugorje, Medjugorie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś i ośrodek kultu religijnego w Bośni i Hercegowinie, w południowej części Hercegowiny;
Wiktionary
Medziugorie (bośn. Međugorje) – miejscowość w Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w kantonie hercegowińsko-neretwiańskim, w gminie Čitluk. Leży w południowej części Hercegowiny, 25 km na południowy zachód od Mostaru. W 2013 roku liczyło 2265 mieszkańców, z czego większość stanowili Chorwaci.
Wikipedia
(1.1) Spotkałem Kostka w Medziugorie w zeszłym roku.
Wiktionary
przym. medziugorski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Medziugoria, związany z Medziugoriem
Wiktionary
(1.1) Poznała Jurka na medziugorskim deptaku.
Wiktionary
rzecz. Medziugorie n.
Wiktionary
parlament w niektórych krajach Bliskiego Wschodu, m.in. w Egipcie, Iranie i Turcji; madżlis
SJP.pl
Medżlis Tatarów Krymskich (krymskotat. Къырымтатар Миллий Меджлиси, Qırımtatar Milliy Meclisi) – organizacja Tatarów krymskich, której zadaniem jest reprezentowanie interesów tej społeczności. Medżlis prowadzi dialog z władzami Ukrainy i Turcji, jego działalność spotyka się zaś ze sprzeciwem Rosji.
Wikipedia
odgłos przypominający zwierzęce meczenie, m.in. kozy; me
SJP.pl
[czytaj: me:r] nazwisko obce
SJP.pl
Belgia:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Badenii-Wirtembergii w Niemczech;
Wiktionary
Meersburg – miasto w Niemczech, w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia, w rejencji Tybinga, w regionie Bodensee-Oberschwaben, w powiecie Bodenseekreis, siedziba związku gmin Gemeindeverwaltungsverband Meersburg. Leży nad Jeziorem Bodeńskim.
Wikipedia
(1.1) Meersburg leży nad Jeziorem Bodeńskim.
Wiktionary
[czytaj: miting] miting, mityng;
1. publiczne zebranie, wiec;
2. zawody sportowe, zwłaszcza lekkoatletyczne
SJP.pl
[czytaj: mit-ap] zorganizowane spotkanie jakieś społeczności
SJP.pl
środowiskowo: mefedron; mefka
SJP.pl
organiczny związek chemiczny o silnym działaniu psychoaktywnym, używany jako narkotyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek organiczny, pochodna katynonu, stymulant i empatogen;
Wiktionary
Mefedron, 4-MMC, 4-metylometkatynon – organiczny związek chemiczny, pochodna katynonu. Stosowany jako stymulant i empatogen. W obrocie występuje pod postacią kryształków, proszku, tabletek lub kapsułek, zwykle jako chlorowodorek lub siarczan tej aminy.
Wikipedia
(1.1) Metabolity mefedronu są neurotoksyczne.
Wiktionary
IPA: mɛˈfɛdrɔ̃n, AS: mefedrõn
Wiktionary
(1.1) pot. 4-MMC, pot. M-CAT, pot. MMCAT
Wiktionary
mężczyzna o demonicznym wyglądzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. liter. upadły anioł
Wiktionary
Mefistofeles (Mefisto, Mefistofiel) – upadły anioł. Jego imię pochodzi z hebrajskiego: mefir – niszczyciel, tofel – kłamca lub mephistoph – niszczyciel dobra. Być może też z greki: mephostophiles – duch ciemności, nielubiący światła.
Wikipedia
(1.1) On jest Mefistem nie intelektu, lecz doświadczenia ludzkiego.
Wiktionary
rzecz. mefisto mos.
Wiktionary
(1.1) war. Mefistofel, Mefistofeles
Wiktionary
szatan, upadły anioł, duch ciemności; Mefistofeles, Mefisto
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. liter. upadły anioł
Wiktionary
(1.1) Mądrze mówi stary Mefistofel do Fausta: „że ludziom na wpół z ciemnością światło przeznaczone“.
Wiktionary
przym. mefistofelowy, mefistofelesowski, mefistofeliczny
przysł. mefistofelicznie
Wiktionary
(1.1) war. Mefisto, Mefistofeles
Wiktionary
szatan, upadły anioł, duch ciemności; Mefisto, Mefistofel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. liter. upadły anioł;
Wiktionary
Mefistofeles (Mefisto, Mefistofiel) – upadły anioł. Jego imię pochodzi z hebrajskiego: mefir – niszczyciel, tofel – kłamca lub mephistoph – niszczyciel dobra. Być może też z greki: mephostophiles – duch ciemności, nielubiący światła.
Wikipedia
(1.1) Ale przed nim miał jeszcze przyjść diabeł filozof, oświeceniowy intelektualista, goetheański Mefistofeles.
Wiktionary
przym. mefistofelesowski, mefistofeliczny, mefistofelowy
przysł. mefistofelicznie
Wiktionary
(1.1) war. Mefisto, Mefistofel
Wiktionary
→ Mefistofeles; mefistofelowy, mefistofeliczny, mefistofelesowy
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) książk. należący do diabła
przymiotnik relacyjny
(2.1) książk. związany z diabłem, dotyczący diabła
przymiotnik jakościowy
(3.1) książk. mający cechy diabelskie
Wiktionary
rzecz. Mefistofel mos., Mefistofeles mos.
przym. mefistofeliczny, mefistofelowy
przysł. mefistofelicznie
Wiktionary
(3.1) czarci, diabli; war. mefistofeliczny, mefistofelowy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) książk. na sposób diabelski
Wiktionary
rzecz. Mefistofel mos., Mefistofeles mos.
przym. mefistofelesowski, mefistofeliczny, mefistofelowy
Wiktionary
taki, jak u Mefistofela; przewrotny, złośliwy, demoniczny, mefistofelowy
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) książk. należący do diabła
przymiotnik relacyjny
(2.1) książk. związany z diabłem, dotyczący diabła
przymiotnik jakościowy
(3.1) książk. mający cechy diabelskie
Wiktionary
rzecz. Mefistofel mos., Mefistofeles mos.
przym. mefistofelesowski, mefistofelowy
przysł. mefistofelicznie
Wiktionary
(3.1) czarci, diabelny, diabli; war. mefistofelesowski, mefistofelowy
Wiktionary
taki, jak u Mefistofela; przewrotny, złośliwy, demoniczny, mefistofeliczny
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) książk. należący do Mefistofela
przymiotnik relacyjny
(2.1) książk. związany z Mefistofelem, dotyczący Mefistofela
przymiotnik jakościowy
(3.1) książk. mający cechy diabelskie
Wiktionary
rzecz. Mefistofel mos., Mefistofeles mos.
przym. mefistofelesowski, mefistofeliczny
przysł. mefistofelicznie
Wiktionary
(3.1) czarci, diabelski, diabli; war. mefistofelesowski, mefistofeliczny
Wiktionary
środowiskowo: mefedron; mefa
SJP.pl
angielskie zdrobnienie od: Margaret (imię żeńskie)
SJP.pl
Magnetoencefalografia (MEG) — technika obrazowania elektrycznej czynności mózgu za pomocą rejestracji pola magnetycznego wytworzonego przez mózg. Sygnały są odbierane przez wysokoczułe mierniki pola magnetycznego umieszczone w pobliżu czaszki badanego np. typu SQUID.
Wikipedia
potocznie:
1. megabajt;
2. w użyciu przymiotnikowym:
a) wspaniały, znakomity, świetny; super, hiper, ekstra;
b) wielki, ogromny
SJP.pl
przysłówek
(1.1) pot. bardzo, ogromnie, mocno
(1.2) pot. super, ekstra, świetnie
przymiotnik
(2.1) pot. super, ekstra, świetny
rzeczownik
(3.1) milion czegoś
(3.2) inform. 1048576 czegoś
Wiktionary
Mega (M) – przedrostek wielokrotności jednostki miary wielkości fizycznych, o mnożniku 106 = 1 000 000 (milion).
Wikipedia
(1.1) Byłem mega dumny z mojego kolegi.
(1.1) Nawet po takim długim czasie mnie to mega rozwala.
(1.2) Tutaj jest mega.
(2.1) Dziewczyno, jesteś mega.
(3.1) Czy ten transformator wytrzyma 30 mega?
(3.2) Ten plik ma nieco ponad 20 mega.
Wiktionary
IPA: ˈmɛɡa, AS: mega
Wiktionary
przedr. mega-
Wiktionary
przedrostek
(1.1) fiz. przedrostek układu SI oznaczający 106
(1.2) inform. przedrostek oznaczający 220
(1.3) pot. przedrostek wzmacniający znaczenie wyrazu
Wiktionary
IPA: ˈmɛɡa, AS: mega
Wiktionary
przysł. mega
przym. mega
rzecz. mega
Wiktionary
w informatyce: jednostka pojemności pamięci równa 1024 kilobajtom (skrót: MB)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. jednostka pojemności dysków i pamięci komputera równa 1 048 576 bajtów;
Wiktionary
Megabajt (skrót MB) – jednostka używana w informatyce oznaczająca milion bajtów. Jednostka wykorzystywana do określania pojemności pamięci RAM, pendrive'ów, płyt CD itp.
Wikipedia
(1.1) 1 megabajt to 1024 kilobajty.
Wiktionary
rzecz. bajt mrz.
Wiktionary
jednostka miary radioaktywności równa milionowi bekerelów
SJP.pl
w informatyce: jednostka informacji równa 1024 kilobitom (skrót: Mb lub Mbit)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. jednostka ilości informacji
Wiktionary
Megabit (skrót Mb lub Mbit) – używana w telekomunikacji jednostka informacji:
1 Mbit = 106 = 1 000 000 bitów
Przykładowe przeliczenia na inne jednostki:
Wikipedia
(1.1) 1 gigabit to 1024 megabity.
Wiktionary
IPA: mɛˈɡabʲit, AS: megabʹit
Wiktionary
(1.1) Mb
Wiktionary
duży, niepanierowany kotlet z mielonej wołowiny, podawany wraz z dodatkami w rozciętej okrągłej bułce; hamburger
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) paleont. zool. nazwa systematyczna|Megacerops., rodzaj wymarłego ssaka z rzędu nieparzystokopytnych, należący do rodziny brontoterów; przedstawiciel megafauny eoceńskiej
Wiktionary
(1.1) Megacerops zamieszkiwał otwarte tereny zalesione i sawannopodobne w Ameryce Północnej.
Wiktionary
(1.1) wielkorożec
Wiktionary
wymarły ssak z rodziny jeleniowatych, o wielkim łopatowatym porożu dochodzącym do 3 metrów rozpiętości, zamieszkujący tereny Eurazji; jeleń olbrzymi, wielkorogi; megaloceros
SJP.pl
potocznie: niezwykle, bardzo dobry; arcydobry, przedobry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. wysoki stopień wojskowy, jeden z najwyższych urzędów w Cesarstwie Bizantyjskim w późnym jego okresie;
Wiktionary
Megaduks (gr. μέγας δούξ, megas douks, „wielki wódz”) – jeden z najwyższych urzędów w późnym Cesarstwie Bizantyńskim. Zlatynizowana forma megadux powstała z greckiego μεγαδούξ. Greckie słowo δούξ oznacza wodza, dowódcę.
Wikipedia
jednostka siły równa milionowi dyn
SJP.pl
jednostka pracy i energii równa milionowi dżuli (skrót: MJ)
SJP.pl
Dżul (J) (ang. Joule) – jednostka pracy i energii – w tym ciepła – w układzie SI. Jeden dżul to praca wykonana przez siłę o wartości 1 N przy przesunięciu punktu przyłożenia siły o 1 m w kierunku równoległym do kierunku działania siły
Wikipedia
Elektronowolt (eV) – jednostka energii stosowana w fizyce.
Jeden elektronowolt to energia, jaką uzyskuje bądź traci elektron, który przemieścił się w próżni w polu elektrycznym o różnicy potencjałów równej 1 woltowi. Jego wartość wyrażona w dżulach to 1 wolt pomnożony przez elektryczny ładunek elementarny e:
Wikipedia
jednostka pracy i energii w układzie CGS równa milionowi ergów
SJP.pl
Megaewolucja – określenie charakteryzujące ewolucję na poziomie globalnym, tj. obejmujące całą biosferę. Przejawia się ona istnieniem najwyższych taksonów (np. królestw, typów, gromad).
Przykładami megaewolucji są: powstanie życia na Ziemi lub masowe wymierania.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. wysokie drzewo osiągające ponad 30 metrów wysokości;
Wiktionary
Fanerofity (gr. phaneros = jawny, phyton = roślina), rośliny jawnopączkowe – jedna z form życiowych roślin z klasyfikacji opracowanej przez Christena Raunkiæra. Obejmuje rośliny o pędach wzniesionych, odnawiające się z pąków znajdujących się co najmniej 0,5 m nad ziemią. Do grupy tej należą wszystkie drzewa, większe krzewy i liany, zarówno te zrzucające liście na zimę, jak i te o zimozielonych liściach. W klimacie tropikalnym do fanerofitów należą także wieloletnie, wysokie rośliny zielne. W niektórych ujęciach do fanerofitów zaliczane są także epifity, które w nowszych źródłach są wyodrębniane w osobną grupę. Fanerofity odgrywają istotną rolę w formacjach leśnych, przy czym dominują w składzie gatunkowym wilgotnych lasów równikowych, podczas gdy w lasach strefy umiarkowanej ustępują hemikryptofitom.
Wikipedia
rzecz. fanerofit mrz.
Wiktionary
(1.1) makrofanerofit
Wiktionary
zwierzęta o dużych rozmiarach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. paleont. wymarłe zwierzęta dużych rozmiarów;
Wiktionary
Megafauna ((gr.) megas „olbrzymi” + (łac.) fauna „zwierzę”) – termin stosowany w archeologii i paleontologii dla określenia zwierząt o dużych rozmiarach. Za miernik uznawana jest masa ciała i stosuje się dwie wartości graniczne: zwierzęta o masie powyżej 45 kg (100 funtów) lub powyżej 100 kg (220 funtów). Termin megafauna może zawierać podkategorie uwzględniające pozycję troficzną zwierząt, w której wyróżnia się megaroślinożerców (np. jeleń szlachetny), megamięsożerców (np. lew) i rzadziej megawszystkożerców (np. niedźwiedź grizzly).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) megafauna
* duński: (1.1) megafauna w.
źródła.
== megafauna (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. paleont. megafauna
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) megafauna
* duński: (1.1) megafauna w.
źródła.
== megafauna (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. paleont. megafauna
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
jednostka mocy obliczeniowej komputerów równa miliardowi flopów; megaflops
SJP.pl
jednostka mocy obliczeniowej komputerów równa miliardowi flopsów; megaflop
SJP.pl
1. głośnik o dużej mocy, instalowany na otwartej przestrzeni publicznej;
2. przenośne urządzenie składające się z mikrofonu, wzmacniacza i głośnika tubowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. głośnik o dużej mocy, instalowany w miejscach publicznych
(1.2) techn. przenośne urządzenie składające się z mikrofonu i głośnika tubowego
Wiktionary
Megafon (z gr. μέγας, mégas = „wielki, potężny” oraz φωνή, fōnē = „dźwięk, głos”) – głośnik lub (często) zestaw kilku głośników znacznej mocy (na ogół łącznie kilkudziesięciu lub kilkuset watów), służących do nagłaśniania otwartych przestrzeni (stadionów sportowych, ulic itp.) oraz bardzo obszernych wnętrz (np. hale dworców kolejowych, portów lotniczych itp.) Zazwyczaj montowane są na wysokości kilku metrów nad ziemią (na masztach lub pod stropem), aby zapewnić słyszalność także ze stosunkowo dużej odległości.
Wikipedia
IPA: mɛˈɡafɔ̃n, AS: megafõn
Wiktionary
rzecz. megafonista mos., megafonistka ż., megafonizacja ż., megafonizowanie n., zmegafonizowanie n., megafonik mrz.
przym. megafonowy, megafonizacyjny, zmegafonizowany
czas. megafonizować ndk., zmegafonizować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od megafon
Wiktionary
rzecz. megafon m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się informowaniem pasażerów, klientów itp. przez megafon
Wiktionary
rzecz. megafon mrz., megafonizacja ż., megafonizowanie n., zmegafonizowanie n.
:: fż. megafonistka ż.
przym. megafonowy, megafonizacyjny, zmegafonizowany
czas. megafonizować ndk., zmegafonizować dk.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: megafonista
Wiktionary
(1.1) Megafonistki przestaną niedługo zapowiadać pociągi na Dworcu Centralnym. Zamiast nich komunikaty ma wygłaszać maszyna.
Wiktionary
rzecz. megafon mrz., megafonizacja ż., megafonizowanie n., zmegafonizowanie n.
:: fm. megafonista mos.
przym. megafonowy, megafonizacyjny, zmegafonizowany
czas. megafonizować ndk., zmegafonizować dk.
Wiktionary
nagłaśnianie przeprowadzane przy użyciu aparatury elektroakustycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. instalowanie megafonów w miejscach publicznych
Wiktionary
rzecz. megafon mrz., megafonista mos., megafonistka ż., megafonizowanie n., zmegafonizowanie n.
przym. megafonowy, megafonizacyjny, zmegafonizowany
czas. megafonizować ndk., zmegafonizować dk.
Wiktionary
przymiotnik od: megafonizacja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z megafonizacją, dotyczący megafonizacji
Wiktionary
rzecz. megafon mrz., megafonista mos., megafonistka ż., megafonizacja ż., megafonizowanie n., zmegafonizowanie n.
przym. megafonowy, zmegafonizowany
czas. megafonizować ndk., zmegafonizować dk.
Wiktionary
dokonywać megafonizacji
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) techn. zaopatrywać w megafony
Wiktionary
rzecz. megafon mrz., megafonista mos., megafonistka ż., megafonizacja ż., megafonizowanie n., zmegafonizowanie n.
przym. megafonowy, megafonizacyjny, zmegafonizowany
czas. zmegafonizować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. instalowanie megafonów
Wiktionary
rzecz. megafon mrz., megafonista mos., megafonistka ż., megafonizacja ż., zmegafonizowanie n.
przym. megafonowy, megafonizacyjny, zmegafonizowany
czas. megafonizować ndk., zmegafonizować dk.
Wiktionary
przymiotnik od: megafon
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z megafonem, dotyczący megafonu
Wiktionary
rzecz. megafon mrz., megafonista mos., megafonistka ż., megafonizacja ż., megafonizowanie n., zmegafonizowanie n.
przym. megafonizacyjny, zmegafonizowany
czas. megafonizować ndk., zmegafonizować dk.
Wiktionary
ogromna galaktyka złożona z kilku mniejszych galaktyk
SJP.pl
jednostka masy równa milionowi gramów (skrót: Mg)
SJP.pl
Megagram (symbol Mg) – pochodna jednostka masy w układzie SI (także pochodna jednostka masy w stosowanym dawniej układzie CGS) równa jednemu milionowi gramów (1 000 000 g), popularna nazwa – tona.
Wikipedia
gwiazda filmowa, piosenkarka, piosenkarz itp. o światowej sławie; supergwiazda, supergwiazdor, superstar, megagwiazdor
SJP.pl
gwiazdor filmowa, piosenkarz itp. o światowej sławie; supergwiazda, supergwiazdor, superstar, megagwiazda
SJP.pl
jednostka częstotliwości równa 1 000 000 herców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. fiz. jednostka częstotliwości równa milionowi herców
Wiktionary
Herc (Hz) (niem. Hertz) – jednostka miary częstotliwości w układzie SI (jednostka pochodna układu SI) i w wielu innych, np. CGS, MKS i MKSA. Definiuje się ją jako liczbę cykli na sekundę:
Nazwa jednostki pochodzi od nazwiska niemieckiego fizyka Heinricha Hertza, zajmującego się m.in. badaniem fal elektromagnetycznych.
Wikipedia
przym. megahercowy
Wiktionary
(1.1) symbol. MHz; rzad. megacykl
Wiktionary
potocznie: wielki hit; superhit, superprzebój, megaprzebój
SJP.pl
hotel o nadzwyczajnie dużych rozmiarach
SJP.pl
duży, luksusowy jacht, zwykle o długości ponad 60 m
SJP.pl
Wikipedia
pozaukładowa jednostka ciepła równa milionowi kalorii (skrót: Mcal)
SJP.pl
komórka występująca w szpiku kostnym
SJP.pl
komórka powstała z megakarioblastu
SJP.pl
Wikipedia
przedsiębiorstwo o bardzo dużych rozmiarach
SJP.pl
potocznie:
1. wielki koncert;
2. bardzo udany koncert
SJP.pl
wielka korporacja
SJP.pl
gatunek wymarłej jaszczurki z rodziny waranów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) paleont. zool. nazwa systematyczna|Varanus priscus|Owen|ref=tak., wymarły gatunek warana żyjącego w plejstocenie na terenie Australii;
Wiktionary
Megalania (Varanus priscus) – gatunek warana, przedstawiciel megafauny, żyjący w plejstocenie na terenach Australii, wymarły prawdopodobnie około 40 tys. lat temu. Najnowsze znalezione szczątki mają około 50 tys. lat.
Wikipedia
(1.1) waran dawny
Wiktionary
wielki blok kamienny lub budowla wzniesiona z takich bloków, najczęściej z okresu neolitu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) duży, nieobrobiony lub częściowo obrobiony kamień, rodzaj prehistorycznej budowli;
Wiktionary
Budowle megalityczne, Megality (wielki kamień z gr. μέγας «megas» – wielki, λίθος «lithos» – kamień) to duży, nieobrobiony lub częściowo obrobiony kamień stanowiący samodzielną budowlę lub element większej budowli z takich kamieni (wykonanej bez użycia zaprawy), o charakterze kultowym, grobowym lub (prawdopodobnie) związanymi z obserwacjami astronomicznymi, wzniesiony w czasach prehistorycznych.
Wikipedia
(1.1) Megality znajdują się w różnych miejscach na świecie.
Wiktionary
IPA: mɛˈɡalʲit, AS: megalʹit
Wiktionary
przym. megalityczny
Wiktionary
zbudowany z wielkich bloków kamiennych
SJP.pl
olbrzymi erytroblast, który może powstawać w szpiku
SJP.pl
wymarły ssak z rodziny jeleniowatych, o wielkim łopatowatym porożu dochodzącym do 3 metrów rozpiętości, zamieszkujący tereny Eurazji; jeleń olbrzymi, wielkorogi; megaceros
SJP.pl
olbrzymia krwinka czerwona, która może występować w krwi
SJP.pl
wymarły gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej, prehistoryczny rekin będący największą znaną rybą drapieżną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. paleont. nazwa systematyczna|Carcharodon megalodon|ref=tak. lub nazwa systematyczna|Carcharocles megalodon|ref=tak., prehistoryczny rekin, wymarły gatunek największej znanej ryby drapieżnej;
Wiktionary
Megalodon (Otodus megalodon lub Carcharocles megalodon) – wymarły gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej, prehistoryczny rekin, największa ze znanych ryb drapieżnych. Żył 15,9–2,6 mln lat temu w morzach miocenu i pliocenu.
Z powodu chrzęstnej budowy szkieletu zachowało się niewiele skamieniałości tego gatunku i jest on znany głównie ze skamieniałości w postaci olbrzymich trójkątnych zębów o drobno ząbkowanych brzegach, od których pochodzi nazwa gatunku (z gr. mégas, D.-megálou – wielki + odoús, D.-odóntos – ząb). Według wczesnej rekonstrukcji szczęk, sporządzonej przez Bashforda Deana, megalodon mógł przekraczać nawet 25 m długości, jednak rekonstrukcja ta okazała się nieprawidłowa. W 1996 roku znaleziono ząb megalodona mierzący 16,8 cm długości, będący wówczas największym znanym zębem tego rekina. Później odkryto jeszcze większe zęby, co pozwoliło oszacować długość ciała rekina na ponad 18 m. Nowsze analizy wskazują na maksymalną długość między 14,5 a 16 m. Na podstawie porównań ze współczesnymi rekinami szacuje się, że u 16-metrowego megalodona głowa miała prawdopodobnie długość ok. 4,65 m, płetwa grzbietowa – ok. 1,62 m wysokości, a płetwa ogonowa – 3,85 m wysokości. Megalodony cechowały się dużą zmiennością maksymalnych rozmiarów (zarówno w czasie geologicznym, jak i przestrzeni). Ponadto dobór naturalny premiował duże rozmiary, co prowadziło do zwiększania się rozmiarów ciała w czasie ewolucji gatunku.
Wikipedia
(1.1) Nie wiadomo wciąż, czy megalodon był rzeczywiście przodkiem żarłacza białego.
Wiktionary
człowiek mający przesadnie wysokie wyobrażenie o własnej wartości; pyszałek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. człowiek, który ma manię wielkościową, charakteryzuje się megalomanią, ma zbyt wysokie mniemanie o sobie
Wiktionary
Megalomania (urojenia wielkościowe) – zaburzenie urojeniowe polegające na przesadnym skupieniu się na własnej doskonałości, samozadowoleniu oraz świadomości własnej wartości, znaczenia, możliwości i osiągnięć. Prowadzą one do zawyżenia samooceny.
Wikipedia
IPA: ˌmɛɡaˈlɔ̃mãn, AS: megalõmãn
Wiktionary
rzecz. megalomania ż., megalomaństwo n.
:: fż. megalomanka ż.
przym. megalomański
Wiktionary
(1.1) arogant, buc, bufon, mitoman, pyszałek, ważniak, zarozumialec
Wiktionary
przecenianie własnej wartości, swoich zasług, wysokie mniemanie o sobie; wyniosłość, zarozumiałość, pycha, mania wielkości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przesadnie wysokie przekonanie o swojej wartości, rozumie itp.;
Wiktionary
Megalomania (urojenia wielkościowe) – zaburzenie urojeniowe polegające na przesadnym skupieniu się na własnej doskonałości, samozadowoleniu oraz świadomości własnej wartości, znaczenia, możliwości i osiągnięć. Prowadzą one do zawyżenia samooceny.
Wikipedia
IPA: ˌmɛɡalɔ̃ˈmãɲja, AS: megalõmãńi ̯a
Wiktionary
rzecz. megaloman
przym. megalomański
Wiktionary
kobieta przesadnie przekonana o swej wartości
SJP.pl
zarozumiały, pyszałkowaty
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) właściwy megalomanii lub megalomanowi, świadczący o przesadnym przekonaniu o swojej wartości
Wiktionary
IPA: ˌmɛɡalɔ̃ˈmãj̃sʲci, AS: megalõmãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. megaloman m., megalomanka ż., megalomania ż., megalomaństwo n.
Wiktionary
(1.1) zarozumiały, chełpliwy, dufny, nieskromny, nadęty, pyszałkowaty, zadufany
Wiktionary
powiązany funkcjonalnie i komunikacyjnie obszar dwóch lub więcej aglomeracji; skupisko miast
SJP.pl
Megalopolis (z gr. megalo- = 'wielko-', polis – ‘miasto’) – wielkoprzestrzenny policentryczny układ osadniczy, silnie zurbanizowany, powiązany funkcjonalnie i komunikacyjnie, tworzony przez układ kilku aglomeracji miejskich, o łącznej populacji powyżej 20 milionów mieszkańców. Innymi słowy: Pewna liczba aglomeracji, których miasta satelickie się zazębiają.
Wikipedia
ogromny port lotniczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) lotn. znacznych rozmiarów węzłowy port lotniczy
Wiktionary
(1.1) Czy megalotnisko CPK zagrozi niemieckim portom lotniczym?
Wiktionary
olbrzymi gad kopalny, mięsożerny jaszczur o potężnych tylnych nogach i bardzo krótkich przednich kończynach, żyjący na przełomie jury i kredy; megalozaurus
SJP.pl
Megalozaur (Megalosaurus, „wielki jaszczur”) – rodzaj dużego teropoda z rodziny Megalosauridae żyjącego w środkowej jurze na terenie dzisiejszej Europy. Jest to pierwszy nazwany i formalnie opisany dinozaur nie należący do ptaków; rodzaj został nazwany i opisany w 1824 roku przez Williama Bucklanda na podstawie skamieniałości odkrytych w osadach formacji Taynton Limestone na terenie hrabstwa Oxfordshire (Anglia), natomiast gatunek typowy M. bucklandii – nazwany na cześć Bucklanda – opisał w 1827 roku Gideon Mantell.
Wikipedia
przedstawiciel nadrodziny dinozaurów z podrzędu teropodów; spinozauroid
SJP.pl
nadrodzina dinozaurów z podrzędu teropodów; spinozauroidy
SJP.pl
Megalozauroidy (Megalosauroidea); synonim: spinozauroidy (Spinosauroidea) – nadrodzina dinozaurów z grupy teropodów.
Pierwotnie nadrodzina była nazywana Spinosauroidea (Stromer, 1915). Należą do niej duże teropody, zgrupowane w 2 rodziny: megalozaurów (Megalosauridae) i spinozaurów (Spinosauridae).
Wikipedia
olbrzymi gad kopalny, mięsożerny jaszczur o potężnych tylnych nogach i bardzo krótkich przednich kończynach, żyjący na przełomie jury i kredy; megalozaur
SJP.pl
olbrzymi gad kopalny, mięsożerny jaszczur o potężnych tylnych nogach i bardzo krótkich przednich kończynach, żyjący na przełomie jury i kredy; megalozaurus
SJP.pl
Megalozaury (Megalosauridae) – rodzina dinozaurów z grupy teropodów.
Były to duże (długość ciała do 9 m), dwunożne mięsożerne dinozaury. Żyły w środkowej i późnej jurze na terenach współczesnej Europy, Ameryki Północnej, Afryki i być może Azji (Leshansaurus).
Wikipedia
sklep samoobsługowy, w którym jednocześnie może robić zakupy kilka tysięcy osób
SJP.pl
jednostka długości równa 1000000 metrów
SJP.pl
Megametr (symbol: Mm) – wielokrotność metra, podstawowej jednostki długości w układzie SI. Jeden megametr równa 1 000 000 m. Jednostka może być zapisana jako 1 E+6 m (notacja naukowa) lub 1×106 m (notacja wykładnicza), co równa się 1 000 000 × 1 m.
Nie jest powszechnie używany jako jednostka odległości. Czasami używany w literaturze s-f.
Wikipedia
bardzo duże miasto; metropolia
SJP.pl
Megamiasto – miejska jednostka osadnicza charakteryzująca się bardzo dużą powierzchnią i liczbą mieszkańców. Megamiasta tworzą się w wyniku "eksplozji miast". Jest to proces napływu ludności (głównie ze wsi lub małych miasteczek) do większego miasta (często stolicy) w poszukiwaniu pracy i lepszych warunków życia. W tym wypadku przedmieścia nie rozwijają się zbyt intensywnie (miasto ma dość zwarty układ przestrzenny). Na ogromną skalę tworzą się za to slumsy.
Wikipedia
[czytaj: meGAN] samochód typu Renault Mégane
SJP.pl
materiał wybuchowy stosowany w górnictwie
SJP.pl
istota człowiekowata z dolnego plejstocenu, o cechach pośrednich między australopitekiem a pitekantropem
SJP.pl
Megantrop (Meganthropus) – nazwa nadana hominidowi, którego zęby i fragment szczęki odkryto w latach 1941 i 1952 w Sangiran (Jawa); stąd początkowo nazwano go Meganthropus paleojavanicus. W późniejszym okresie (1948, Swartkrans, RPA) odkryto kolejne szczątki, sklasyfikowane pod nazwą Meganthropus africanus. Niewielka liczba odkrytych skamieniałości utrudnia ich jednoznaczne zaklasyfikowanie. W publikacjach najczęściej spotyka się propozycje uznania megantropa za podgatunek Homo erectus, choć nierzadko przyrównuje się je do przedstawicieli rodzaju Australopithecus, Paranthropus lub Gigantopithecus.
Wikipedia
[czytaj: megaOM] jednostka oporu elektrycznego równa milionowi omów; megom (rzadko)
SJP.pl
przyrząd do bezpośredniego lub pośredniego mierzenia oporności elektrycznej w megaomach
SJP.pl
astronomiczna jednostka odległości równa milionowi parseków
SJP.pl
Parsek – jednostka odległości używana w astronomii. Jest to odległość, dla której kąt paralaksy (równy połowie kąta całkowitej rocznej zmiany) położenia Ziemi widzianej prostopadle do płaszczyzny orbity wynosi 1 sekundę łuku. Parsek można równoważnie opisać jako odległość, z jakiej połowa wielkiej osi orbity ziemskiej (czyli 1 au) jest widoczna jako łuk (na firmamencie obserwującego) o długości 1 sekundy kątowej.
Wikipedia
jednostka ciśnienia równa milionowi paskali
SJP.pl
Paskal (Pa) – jednostka ciśnienia (także naprężenia) w układzie SI (jednostka pochodna układu SI).
Wikipedia
milion pikseli, jednostka miary określająca rozdzielczość urządzenia graficznego, np. monitora
SJP.pl
Megapiksel (skrót: Mpx, Mpix) – wielkość opisująca liczbę elementarnych punktów matrycy CCD. Przedrostek mega oznacza milion, a zatem jeden megapiksel to jeden milion pikseli odwzorowanych przez matrycę. Jednostka ta jest używana najczęściej w cyfrowych aparatach fotograficznych i kamerach wideo oraz telefonach komórkowych jako jednostki obrazującej możliwą wielkość tworzonego obrazu.
Wikipedia
potocznie: wielki, ogromny plakat
SJP.pl
plankton wód morskich obejmujący duże organizmy wielkości do kilkudziesięciu centymetrów, np. duże skorupiaki, niektóre meduzy, żebropławy
SJP.pl
miasto przyszłości o ogromnych rozmiarach
SJP.pl
jednostka siły równa milionowi pondów (skrót: Mp)
SJP.pl
film, którego nakręcenie kosztowało bardzo dużo pieniędzy
SJP.pl
stop chromu, aluminium i żelaza, odporny na utlenianie, działanie siarki i jej związków; używany głównie na elementy grzejne pieców elektrycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. miasto w Grecji, w północnej części Przesmyku Korynckiego, w czasach klasycznych niezależna polis;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Megaryda ż., megaryjczyk mos.
przym. megaryjski
Wiktionary
1. duży afisz reklamowy; megaplakat, billboard, poster;
2. duża kampania reklamowa jakiegoś produktu, firmy, marki; kampania reklamowa, promocja
SJP.pl
1. budynek jednoizbowy z przedsionkiem, zwykle kolumnowym, charakterystyczny dla kultury minojskiej i mykeńskiej; w oparciu o ten wzorzec wznoszono reprezentacyjne części pałaców i świątynie starożytne;
2. centralna część domu greckiego, przeznaczona dla mężczyzn
SJP.pl
Megaron (stgr. μέγαρον - "duża izba") – charakterystyczny typ budowli w starożytnej kulturze egejskiej, składowa, reprezentacyjna część pałaców mykeńskich i jednocześnie prototyp podstawowej formy starożytnych świątyń greckich. Służył celom reprezentacyjnym oraz kultowym.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. niewielka kraina starożytna położona wokół miasta Megara
Wiktionary
rzecz. Megara ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Megara (miasto w Grecji)
SJP.pl
Megasam – nazwa określająca wielki sklep samoobsługowy. Megasamy zaczęły powstawać w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, w latach 70. XX wieku. W środku sklepu klienci mogli swobodnie przemieszczać się pomiędzy półkami z artykułami.
Przykładem tego typu obiektu był otwarty w 1975 megasam „Meteor” w Poznaniu na Osiedlu Kosmonautów, o powierzchni 2850 m², oraz otwarty w 1980 megasam na Ursynowie w Warszawie.
Wikipedia
przymiotnik od: megaskop
SJP.pl
duży zarodnik paprotników różnozarodnikowych wytwarzany w zarodni dużej (makrosporangium) na sporoficie; makrospora
SJP.pl
Makrospora (megaspora) – zarodnik, z którego rozwija się gametofit żeński (produkujący komórki jajowe). Makrospory wytwarzane są w makrosporangiach na sporoficie. Występują u roślin różnozarodnikowych (wymarłe gatunki skrzypowych, niektóre widłaki i paprocie oraz wszystkie rośliny nasienne).
Wikipedia
[czytaj: MEgastor] duży sklep sprzedający różne rodzaje towarów
SJP.pl
duży ssak kopalny, spokrewniony z dzisiejszymi leniwcami nadrzewnymi, żyjący w okresie plejstocenu na terenach obu Ameryk; megaterium
SJP.pl
duży ssak kopalny, spokrewniony z dzisiejszymi leniwcami nadrzewnymi, żyjący w okresie plejstocenu na terenach obu Ameryk; megater
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. paleont. nazwa systematyczna|Megatherium|ref=tak., rodzaj leniwców żyjących od późnego pliocenu do późnego plejstocenu;
(1.2) zool. zwierzę z rodzaju megaterium (1.1)
Wiktionary
Megaterium (Megatherium, „wielkie zwierzę”) – rodzaj leniwca naziemnego osiągającego rozmiary prawie takie jak współczesnego słonia. Zamieszkiwał Amerykę Południową i Środkową od późnego pliocenu do późnego plejstocenu, dokładniej od 5,3 miliona do 11 tysięcy lat temu. Jego przodkiem prawdopodobnie było Promegatherium osiągające rozmiary dzisiejszego nosorożca.
Wikipedia
roślina wymagająca do życia wysokiej temperatury; roślina ciepłolubna, roślina megatermiczna, termofil
SJP.pl
roślina megatermiczna - roślina wymagająca do życia wysokiej temperatury; roślina ciepłolubna, megaterm, termofil
SJP.pl
zjawisko wymagania przez niektóre rośliny wysokiej temperatury do właściwego ich rozwoju
SJP.pl
jednostka masy równa milionowi ton (skrót: Mt)
SJP.pl
Równoważnik trotylowy – masa trotylu, przy wybuchu której wydzieli się taka sama ilość energii, jak przy wybuchu danego ładunku. Jest podstawowym parametrem broni jądrowej, stosowany jednak także do określania siły innych zdarzeń, na przykład uderzeń meteorytów. Często nazywany jest mocą wybuchu.
Wikipedia
Uniwersytet Megatrend (serb. Универзитет Мегатренд) – serbska niepubliczna uczelnia w Belgradzie. Z około 20 tysiącami studentów jest obecnie największą prywatną uczelnią w Serbii i jedną z największych w tej części Europy.
Wikipedia
jednostka mocy równa milionowi watów (skrót: MW)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. metrol. milion watów (jednostka mocy)
Wiktionary
Wat (W) – jednostka mocy i strumienia energii w układzie SI (jednostka pochodna układu SI). Nazwa wat pochodzi od nazwiska brytyjskiego inżyniera i wynalazcy Jamesa Watta.
Wikipedia
(1.1) symbol. MW
Wiktionary
jednostka mocy prądu elektrycznego równa mocy miliona watów przy natężeniu równym 1 amperowi, skrót: MWA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) elektr. ilość energii elektrycznej równa pracy wykonywanej przez prąd o mocy 1 megawata w ciągu jednej godziny; 1000 kilowatogodzin
Wiktionary
Kilowatogodzina (kWh) – jednostka pracy, energii oraz ciepła; ilość energii zużywana przez godzinę urządzeniem o mocy kilowata (1000 watów). To jednostka wielokrotna jednostki energii – watosekundy (czyli dżula) w układzie SI:
Wikipedia
IPA: ˌmɛɡavatɔɡɔˈd͡ʑĩna, AS: megavatogoʒ́ĩna
Wiktionary
(1.1) skrót MWh
Wiktionary
watomierz mierzący moc prądu elektrycznego w megawatach
SJP.pl
jednostka napięcia elektrycznego, potencjału elektrycznego, a także siły elektromotorycznej równa milionowi woltów (skrót: MV)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miar. fiz. jednostka potencjału elektrycznego równa milionowi woltów
Wiktionary
Wolt (V) – jednostka potencjału elektrycznego, napięcia elektrycznego i siły elektromotorycznej, używana w układach jednostek miar SI, MKS i MKSA.
Wikipedia
(1.1) Aparat naświetla energią wiązek fotonowych o sile 6 megawoltów, ale istnieje możliwość rozbudowy o wiązkę fotonów o energii 10 lub 15 megawoltów.
Wiktionary
(1.1) symbol. MV
Wiktionary
postać z mitologii greckiej; Megiera
SJP.pl
Megiddo (hebr. מגידו, arab. تل المتسلم, Tell el-Mutesellim; pol. Miejsce tłumów) – starożytne miasto i stanowisko archeologiczne znajdujące się w Dolnej Galilei, na północy Izraela. Od 1966 roku obszar chroniony jest przez Park Narodowy Megiddo (hebr. גן לאומי תל מגידו; ang. Megiddo National Park). W 2005 roku obszar został zarejestrowany wraz z ruinami miast Chasor i Beer Szewa na liście światowego dziedzictwa kultury UNESCO.
Wikipedia
książkowo: kobieta kłótliwa, zła, mściwa; szantrapa, piekielnica, kłótnica, awanturnica, sekutnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. obraź. kobieta despotyczna, kłótliwa, zła
Wiktionary
(1.1) Jak megiero z tobą żyć?
Wiktionary
(1.1) arogantka, awanturnica, baba jaga, babsztyl, choleryczka, czarownica, furiatka, jędza, kłótnica, krzykaczka, krzykała, piekielnica, sekutnica, wiedźma, złośnica; posp. cholernica, zgaga, zołza; obraź. hetera; przen. krowa; reg. śl. murchla.
Wiktionary
zwój pergaminu, zawierający tekst jednej z pięciu ksiąg hebrajskich
SJP.pl
zwój pergaminu, zawierający tekst jednej z pięciu ksiąg hebrajskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. żyd. ozdobny zwój literatury żydowskiej
(1.2) liter. przen. bogata w szczegóły nudna opowieść
(1.3) liter. bibl. tekst Księgi Estery;
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. magiel
Wiktionary
czas. męglować
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Meglenorumunami, dotyczący Meglenorumunów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język meglenorumuński;
Wiktionary
rzecz. Meglenorumun mos.
Wiktionary
[czytaj: megOM] jednostka oporu elektrycznego równa milionowi omów; megaom (częściej)
SJP.pl
omomierz mierzący oporność elektryczną w megaomach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. elektr. przyrząd do pomiaru oporu elektrycznego mierzący w megaomach
Wiktionary
kraina historyczna w zachodniej Gruzji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna w zachodniej Gruzji, nad Morzem Czarnym;
Wiktionary
Megrelia, Mingrelia (gruz. სამეგრელო, Samegrelo) – region w zachodniej Gruzji.
Megrelia od zachodu graniczy z Morzem Czarnym i Abchazją, od północy ze Swanetią i Leczchumi, od wschodu z Imeretią, a od południa z Gurią.
Wikipedia
przym. megrelski
rzecz. megrelski mrz.
Wiktionary
(1.1) Mingrelia
Wiktionary
→ Megrelia (region w Gruzji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Megrelią, dotyczący Megrelii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język megrelski;
Wiktionary
rzecz. Megrelia ż.
Wiktionary
(2.1) hist. iweryjski
Wiktionary
jedna z siedmiu gwiazd w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy, tworzących sylwetkę Wielkiego Wozu
SJP.pl
Megrez (Delta Ursae Majoris, δ UMa) — jedna z gwiazd w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy (wielkość gwiazdowa: 3,32m). Odległa od Słońca o ok. 81 lat świetlnych.
Wikipedia
wykrzyknik (rzadziej przymiotnik) wyrażający obojętność, brak entuzjazmu, rezygnację; eh, ech, ee
SJP.pl
rasa szybkonogich dromaderów używanych niegdyś w armiach afrykańskich; mechari
SJP.pl
arabskie imię męskie
SJP.pl
orientalna sztuka malowania dłoni i stóp henną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) etn. hinduski zwyczaj misternego dekorowania henną dłoni i stóp panny młodej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) mehndi
Wiktionary
popularne imię tureckich sułtanów
SJP.pl
Mehmed – popularne imię sułtanów tureckich:
Wikipedia
turecki odpowiednik imienia Muhammad; Mehmed
SJP.pl
nazwisko, m.in.: Józef Mehoffer, malarz, grafik i witrażysta, przedstawiciel Młodej Polski
SJP.pl
Józef Mehoffer (ur. 19 marca 1869 w Ropczycach, zm. 7 lipca 1946 w Wadowicach) – polski malarz, witrażysta, grafik o austriackich korzeniach, jeden z najważniejszych artystów okresu Młodej Polski.
Absolwent krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych i uczeń Jana Matejki, także współpracownik Stanisława Wyspiańskiego. Był twórcą m.in. autoportretów (1897, 1898), obrazów portretowych (W letnim mieszkaniu, 1904; W laurowej sali, 1909; Słońce majowe, 1911) oraz kompozycji inspirowanych płótnami impresjonistycznymi i secesyjnymi (Dziwny ogród, 1913; Czerwona parasolka, 1917). Zajmował się też projektowaniem witraży kościelnych i grafik użytkowych.
Wikipedia
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = adm. eduk. Ministerstwo Edukacji i Nauki;
Wiktionary
figura stylistyczna, przeciwieństwo hiperboli; zastąpienie określenia jego zaprzeczonym przeciwstawieniem; litotes, litota, antyfaza
SJP.pl
Niemcy:
Osoby:
Wikipedia
Meister – niemieckie nazwisko
Osoby noszące nazwisku Meister:
Wikipedia
[czytaj: majster-z-inger] średniowieczny niemiecki wędrowny poeta dworski, tworzący i wykonujący pieśni miłosne, najczęściej do wtóru wioli albo harfy; minezinger, minnesinger, minesinger, minezenger, majstersinger, majsterzenger, majsterzinger
SJP.pl
sztucznie otrzymywany pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 109 i symbolu Mt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Mt i liczbie atomowej 109;
Wiktionary
Meitner (Mt, łac. meitnerium), wcześniej unnilennium (Une) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych w układzie okresowym. Nazwa pochodzi od nazwiska austriackiej fizyczki jądrowej Lise Meitner.
Pierwiastek ten został otrzymany po raz pierwszy 29 sierpnia 1982 r. przez zespół naukowców z Instytutu Badań Ciężkich Jonów w Darmstadt, pracującego pod kierunkiem Petera Armbrustera i Gottfrieda Münzenberga.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma meitner?
Wiktionary
IPA: ˈmajtnɛr, AS: mai ̯tner
Wiktionary
przym. meitnerowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Mt; stara nazwa unnilennium (Une)
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący meitneru
Wiktionary
rzecz. meitner m.
Wiktionary
zaimek dzierżawczy, dopełniacz liczby pojedynczej, rodzaj żeński
(1.1) daw. mojej
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== mej (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
zaimek osobowy
(1.1) my (dwaj / dwie / dwoje) (1. os. du.)
odmiana.
(1.1) Aneks:Język dolnołużycki - zaimki
przykłady.
Wiktionary
IPA: mɛj, AS: mei ̯
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mail, email, e-mail;
1. poczta elektroniczna;
2. wiadomość wysłana za pomocą poczty elektronicznej;
3. adres użytkownika poczty elektronicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. wiadomość e-mailowa
(1.2) pot. adres e-mail
Wiktionary
Poczta elektroniczna, e-poczta, pot. mejl (ang. electronic mail, e-mail, email, w skrócie: mail) – usługa komunikacji interpersonalnej, która umożliwia przekazywanie komunikatu z wykorzystaniem standardu SMTP (Simple Mail Transfer Protocol), POP3 (Post Office Protocol), IMAP4 (Internet Message Access Protocol) lub innego standardu zapewniającego te same funkcje.
Wikipedia
(1.1) Dlaczego nie odpowiedziałeś na mój mejl?
(1.2) Proszę podać swój mejl w tej ankiecie.
Wiktionary
IPA: mɛjl, AS: mei ̯l
Wiktionary
rzecz. e-mail m., E-mail m., mail mrz.
czas. mejlować
przym. mejlowy
Wiktionary
(1.1-2) e-mail
Wiktionary
związany z wysyłką e-maili do dużej grupy odbiorców; mailingowy
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) pot. zob. e-mailować.
Wiktionary
(1.1) Od tygodnia mejluję z poznanym na czacie Austriakiem i myślę, że to równy gość.
Wiktionary
IPA: mɛjˈlɔvat͡ɕ, AS: mei ̯lovać
Wiktionary
rzecz. mail mrz., mejlowanie, mejl
przym. mejlowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mejlować.
Wiktionary
IPA: ˌmɛjlɔˈvãɲɛ, AS: mei ̯lovãńe
Wiktionary
czas. mejlować
przym. mejlowy
Wiktionary
→ mejl; mailowy, e-mailowy, emailowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) inform. związany z pocztą e-mail
Wiktionary
rzecz. mail mrz., mailing mrz., mejl mrz., mejlowanie n.
czas. mejlować ndk.
przym. mailowy
przysł. mejlowo
Wiktionary
potocznie: zbyt częste korzystanie z poczty elektronicznej, zwykle w ramach obowiązków zawodowych; mailoza
SJP.pl
zarodnik o zredukowanej liczbie chromosomów u grzybów i roślin; megaspora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. haploidalny zarodnik, występuje u grzybów i roślin, powstaje w wyniku mejozy;
Wiktionary
Mejospora, tetraspora, gonospora – haploidalny zarodnik (1n), występujący u grzybów i roślin, powstający w wyniku mejozy. Mejospory są wytworzone przez sporofit (2n), który rozwinął się z zygoty (2n) dzięki połączeniu się haploidalnych gamet (1n) – wytworów haploidalnego pokolenia – gametofitu. U roślin mejospory (1n) dają początek gametofitowi (1n).
Wikipedia
(1.1) Mejospory dają początek gametofitowi.
Wiktionary
IPA: ˌmɛjɔˈspɔra, AS: mei ̯ospora
Wiktionary
rzecz. bazydiospora ż., chlamydospora ż.
Wiktionary
(1.1) gonospora, megaspora, tetraspora
Wiktionary
1. związany z mejozą;
2. powstały na drodze mejozy
SJP.pl
podział jądra komórkowego prowadzący do powstania komórek potomnych o dwa razy mniejszej liczbie chromosomów w porównaniu do innych komórek ciała; kariokineza redukcyjna; podział redukcyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. proces podziału redukcyjnego jądra komórkowego, z którego powstają cztery jądra o połowie chromosomów komórki macierzystej;
Wiktionary
Mejoza, skrót: R! (R – od redukcji) – proces podziału redukcyjnego jądra komórkowego, z którego powstają 4 jądra o połowie chromosomów (po jednym z każdej pary) komórki wyjściowej.
Mejoza jest wykorzystywana w ludzkim ciele do produkcji gamet – komórek płciowych: plemników i komórek jajowych. Jej celem jest stworzenie komórek potomnych z dokładnie połową liczby chromosomów komórki macierzystej. Inaczej ujmując, mejoza u ludzi jest procesem podziału, który przeprowadza nas od komórki diploidalnej (tej z dwoma zestawami chromosomów), do komórek haploidalnych (tych z pojedynczym zestawem chromosomów). U ludzi plemniki i komórki jajowe są komórkami haploidalnymi wytworzonymi w mejozie. Wszystkie gamety wytworzone w mejozie są haploidalne, ale nie są identyczne genetycznie. Kiedy plemnik i komórka jajowa łączą się w procesie zapłodnienia, dwa haploidalne zestawy chromosomów tworzą kompletny, diploidalny garnitur chromosomów – nowy genom.
Wikipedia
(1.1) Jutro mam sprawdzian z biologii; uczę się, czym są mejoza i mitoza.
Wiktionary
IPA: mɛˈjɔza, AS: mei ̯oza
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|μείωσις. (meíōsis) → zmniejszenie
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) meiosis
* baskijski: (1.1) meiosi
* bułgarski: (1.1) мейоза ż.
* czeski: (1.1) meióza ż.
* francuski: (1.1) méiose ż.
* hiszpański: (1.1) meiosis ż.
* kaszubski: (1.1) mejoza ż.
* łaciński: (1.1) meiosis ż.
* niemiecki: (1.1) Meiose ż.
* nowogrecki: (1.1) μείωση ż.
* rosyjski: (1.1) мейо́з m.
* węgierski: (1.1) meiózis
* włoski: (1.1) meiosi
źródła.
== mejoza (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. mejoza
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. miśnieński
Wiktionary
IPA: mɛjˈsɛ̃j̃sʲci, AS: mei ̯sẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
(1.1) miśnieński
Wiktionary
Mejznerzyn – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w gminie Michów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Michów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 361 mieszkańców.
Wikipedia
1. cierpienie, ból
2. rel. męczeństwo
3. udręka, utrapienie, kłopot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wielkie cierpienie (fizyczne lub psychiczne)
(1.2) zob. Męka Pańska.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈmɛ̃ŋka, AS: mẽŋka
Wiktionary
rzecz. męczarnia ż., męczennik mos., męczennica ż., męczenie n., zmęczenie n., wymęczenie n., męczeństwo n.
czas. męczyć ndk., zmęczyć dk., wymęczyć dk.
przym. zmęczony, męczenniczy, zmęczeniowy, męczący, męczeński
Wiktionary
(1.1) ból, krzyż, cierpienie, katusza, udręka, tortura, kaźń
Wiktionary
Mękarzów – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Moskorzew
Położona 7 km na północ od Moskorzewa, 23 km na południe od Włoszczowy, 71 km na południowy zachód od Kielc.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. cierpienie, ból
2. rel. męczeństwo
3. udręka, utrapienie, kłopot
SJP.pl
1. odmiana jabłoni o soczystych owocach z czerwono-zieloną skórką;
2. owoc tej odmiany jabłoni
SJP.pl
Wikipedia
miejsce, do którego ludzie przyjeżdżają masowo, ponieważ stwarza ono korzystne warunki do określonego działania, rozwijania własnych umiejętności itp., np. mekka aktorów, artystów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w zachodniej części Arabii Saudyjskiej;
Wiktionary
Mekka (arab. مكة, Makka) – miasto w zachodniej części Arabii Saudyjskiej, w krainie Hidżaz, u podnóża gór Dżabal al-Hidżaz, siedziba administracyjna prowincji Mekka. W 2010 roku liczyło ok. 1,5 mln mieszkańców.
Centrum religijne islamu i najświętsze miasto muzułmanów, dostępne tylko dla wyznawców tej religii. Według wyznawców islamu miejsce urodzenia Mahometa (w 571) oraz miejsce objawienia sur mekkańskich. Od powrotu proroka z Medyny w 630, cel pielgrzymek wszystkich muzułmanów z całego świata. Zarządzana przez członków rodziny kalifa Alego (Alidów), od 960 noszących tytuł szarifów. Szarifowie Mekki zachowywali niezależność od kalifatu, którą zdołali utrzymać także po włączeniu Mekki w skład imperium osmańskiego (1517). Od 1924 należy do Arabii Saudyjskiej.
Wikipedia
(1.1) Każdy muzułmanin powinien odbyć pielgrzymkę do Mekki, przynajmniej raz w życiu.
Wiktionary
rzecz. mekkańczyk mos., mekkanka ż., mekka ż.
przym. mekkański
Wiktionary
mieszkaniec Mekki (miasta w Arabii Saudyjskiej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Mekki
Wiktionary
rzecz. Mekka ż., mekka ż.
:: fż. mekkanka ż.
przym. mekkański
Wiktionary
mieszkanka Mekki (miasta w Arabii Saudyjskiej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Mekki
Wiktionary
rzecz. Mekka ż., mekka ż.
:: fm. mekkańczyk mos.
przym. mekkański
Wiktionary
przymiotnik od: Mekka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mekką, dotyczący Mekki
Wiktionary
rzecz. mekkańczyk mos., Mekka ż., mekkanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Meklemburgii (krainy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Meklemburgii
Wiktionary
rzecz. Meklemburgia ż.
:: fż. Meklemburka ż.
przym. meklemburski
Wiktionary
koń rasy meklemburskiej
SJP.pl
kraina historyczna w północno-wschodniej części Niemiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w Niemczech, położona nad Bałtykiem, pomiędzy rzekami Łabą a Recknitz;
Wiktionary
Meklemburgia (niem. Mecklenburg) – kraina historyczna położona pomiędzy rzekami Łabą a Reknicą, zajmuje płaskie i faliste tereny Pojezierza Meklemburskiego. Obecnie jest to zachodnia i największa część kraju związkowego Meklemburgia-Pomorze Przednie (Mecklenburg-Vorpommern) w Niemczech.
Wikipedia
(1.1) Reprezentacyjne dzieła kamienne po 1580 roku na ogół wykonywane były w warsztatach Meklemburgii, w których przewodnimi artystami byli Niderlandczycy współpracujący z Komaskami i miejscowymi.
Wiktionary
rzecz. Meklemburczyk mos., Meklemburka ż.
przym. meklemburski
Wiktionary
mieszkanka Meklemburgii (krainy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Meklemburgii
Wiktionary
rzecz. Meklemburgia ż.
:: fm. Meklemburczyk mos.
przym. meklemburski
Wiktionary
przymiotnik od: Meklemburgia (kraina historyczna w Niemczech)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Meklemburgią, dotyczący Meklemburgii
(1.2) związany z Meklemburgiem, dotyczący Meklemburga
Wiktionary
rzecz. Meklemburka ż., Meklemburczyk mos., Meklemburgia ż.
Wiktionary
miasto w Maroku
SJP.pl
Meknes (arab. مكناس, Miknās; marok. arab. Meknas; fr. Meknès) – miasto w północnym Maroku, w regionie Fez-Meknes, na przedpolu Atlasu Średniego, na wysokości ok. 530 metrów, siedziba administracyjna prefektury Meknes. W 2024 roku liczyło ok. 552 tys. mieszkańców.
Wikipedia
potocznie: narzekać, zrzędzić, męczyć
SJP.pl
najdłuższa rzeka na Półwyspie Indochińskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w południowo-wschodniej Azji;
Wiktionary
Mekong (chiń. trad. 瀾滄江; pinyin Láncāng Jiāng; taj. แม่น้ำโขง; Me Nam Khong, tybet. རྫ་ཆུ་, Wylie: rDza chu, ZWPY: Za qu; wiet. Mê Kông; laot. ແມ່ນ້ຳຂອງ) – najdłuższa rzeka na Półwyspie Indochińskim (4. w Azji, 9. na świecie).Mekong ma swoje źródła w Chinach, w górach Tangla na Wyżynie Tybetańskiej, na wysokości 5110 m n.p.m. Przepływa następnie przez Laos, Tajlandię, Kambodżę oraz Wietnam. Uchodzi do Morza Południowochińskiego szeroką deltą o powierzchni 58,5 tys. km². Częściowo wyznacza granicę Laosu z Tajlandią oraz Mjanmą.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) Delta Mekongu • kolokacje rzeka|D=Mekongu|N=Mekongiem.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. mekongijski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Mekong
* arabski: (1.1) ميكونغ
* bułgarski: (1.1) Меконг m.
* francuski: (1.1) Mékong
* niemiecki: (1.1) Mekong m.
* nowogrecki: (1.1) Μεκόνγκ
* perski: (1.1) مکونگ
* rosyjski: (1.1) Меконг m.
* słowacki: (1.1) Mekong m.
* szwedzki: (1.1) Mekong
* tajski: (1.1) แม่น้ำโขง
* włoski: (1.1) Mekong m.
źródła.
== Mekong (język angielski.) ==
thumb|Mekong (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Mekong
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈmɛkɔ̃ŋk, AS: mekõŋk
Wiktionary
przym. mekongijski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mekongiem, dotyczący Mekongu
Wiktionary
(1.1) Stoję prawie przy końcu jednej z największych rzek świata, która ma cztery i pół tysiąca kilometrów długości. Zaczyna swój bieg w Tybecie, a następnie płynie przez Chiny, Laos i Kambodżę, gdzie kiedyś z Elą pływaliśmy po Mekongu czółnem w poszukiwaniu tamtejszych ślepych mekongijskich delfinów.
Wiktionary
rzecz. Mekong mrz.
Wiktionary
skrót od: meksykański
SJP.pl
1. potocznie o rozprzężeniu, awanturze, bałaganie
2. rodzaj tkaniny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Północnej;
(1.2) geogr. stolica Meksyku (1.1);
(1.3) geogr. adm. stan w Meksyku (1.1) otaczający Meksyk (1.2);
(1.4) geogr. osiedle w Krakowie, w dzielnicy Nowa Huta
(1.5) geogr. dzielnica Rybnika;
(1.6) geogr. zob. Nowy Meksyk.
Wiktionary
Meksyk (hiszp. México, nahuatl Mēxihco), oficjalnie Meksykańskie Stany Zjednoczone (hiszp. Estados Unidos Mexicanos) – państwo w Ameryce Północnej. Sąsiaduje ze Stanami Zjednoczonymi (na północy), z Oceanem Spokojnym (na zachodzie i południu), Zatoką Meksykańską i Morzem Karaibskim (na wschodzie) oraz z Gwatemalą i Belize (na południowym wschodzie).
Wikipedia
(1.1) Prezydent Jamajki złożył oficjalną wizytę w Meksyku.
(1.2) Aztecy założyli Meksyk w XIV wieku.
Wiktionary
IPA: ˈmɛksɨk, AS: meksyk
Wiktionary
rzecz. meksyk mrz., Meksykanin mos., meksykanin mos., Meksykanka ż., meksykanka ż., meksykańskość ż., meksykanizm mrz.
przym. meksykański, promeksykański, antymeksykański
przysł. meksykańsko
Wiktionary
(1.1) ofic. Meksykańskie Stany Zjednoczone
(1.2) Dystrykt Federalny
Wiktionary
lekceważąco: Meksykanin; Meksykaniec
SJP.pl
mieszkaniec miasta Meksyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Meksyku
Wiktionary
IPA: ˌmɛksɨˈkãɲĩn, AS: meksykãńĩn
Wiktionary
rzecz. Meksyk m., meksykanin m., meksykanka ż.
:: fż. Meksykanka ż.
przym. meksykański, promeksykański
Wiktionary
1. mieszkanka Meksyku (miasta);
2. ozdobna, kolorowa opaska noszona na przegubie dłoni, wykonywana z muliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Meksyku
Wiktionary
IPA: ˌmɛksɨˈkãnka, AS: meksykãnka
Wiktionary
rzecz. Meksyk mrz., meksykanin mos., meksykanka ż.
:: fm. Meksykanin mos.
przym. meksykański
Wiktionary
związany z Meksykiem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Meksyk
(1.2) odnoszący się do miasta Meksyk
Wiktionary
(1.1) Jednocześnie bardzo wiele żółwi wodnych meksykańskich - bywają też nazywane ozdobnymi - przynoszą do zoo sami ich opiekunowie.
Wiktionary
IPA: ˌmɛksɨˈkãj̃sʲci, AS: meksykãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. meksykańskość ż., meksyk m., Meksyk m., Meksykanin m., Meksykanka ż., meksykanin m., meksykanka ż.
przysł. meksykańsko
przym. promeksykański
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób meksykański, po meksykańsku
Wiktionary
(1.1) Na ścianie wisiał meksykańsko wyglądający kapelusz.
Wiktionary
rzecz. Meksyk mrz., meksyk mrz.
przym. meksykański
Wiktionary
w części meksykański, w części amerykański; dotyczący Meksyku i Ameryki
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kult. cecha tego, co meksykańskie; meksykański charakter czegoś
Wiktionary
rzecz. Meksyk mrz., meksyk mrz.
przym. meksykański
Wiktionary
drapieżna ryba słodkowodna z rodziny amiowatych; miękławka, amia
SJP.pl
Miękławka, mękławka, amia (Amia calva) – gatunek ryby z rodzaju amia, rodziny amiowatych (Amiidae) i rzędu amiokształtnych. Ryba o niewielkim znaczeniu gospodarczym, poławiana przez wędkarzy, spotykana w akwariach publicznych.
Wikipedia
rząd drapieżnych ryb promieniopłetwych; amiokształtne
SJP.pl
Amiokształtne, mękławkokształtne (Amiiformes) – rząd słodkowodnych, drapieżnych ryb z gromady ryb promieniopłetwych (Actinopterygii) obejmujący gatunki o prymitywnych cechach budowy. Wraz z niszczukokształtnymi są zaliczane do przejściowców (Holostei).
Wikipedia
pozaukładowa jednostka wysokości dźwięku określana metodami akustyki psychologicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jednostka skali subiektywnej wysokości dźwięku;
Wiktionary
Mel – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Wenecja Euganejska, w prowincji Belluno.
Według danych na styczeń 2009 gminę zamieszkiwały 6284 osoby przy gęstości zaludnienia 73,3 os./1 km².
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|mel. < skr. od etym|ang|melody. → melodia
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) mel
źródła.
== mel (język albański.) ==
wymowa.
audio|LL-Q8748 (sqi)-Arianit-mel.wav.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) proso
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: mɛl, AS: mel
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|mel. < skr. od etym|ang|melody. → melodia
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) mel
źródła.
== mel (język albański.) ==
wymowa.
audio|LL-Q8748 (sqi)-Arianit-mel.wav.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) proso
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
potocznie: ślina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. imię|polski|ż. Malwina
Wiktionary
Mela – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Korsyka, w departamencie Korsyka Południowa.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 30 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 6 osób/km².
Wikipedia
(1.1) Na opolskim festiwalu wystąpiła Mela Koteluk wykonując piosenkę z repertuaru Tadeusza Woźniaka pt. Pośrodku świata.
Wiktionary
młodzieżowo: pluć; charchać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mleć
czasownik nieprzechodni niedokonany
(2.1) wulg. pluć
Wiktionary
rzecz. melanie n.
Wiktionary
magmowa skała wylewna
SJP.pl
Melafir (z gr. µέλας 'czarny' i φύρω 'mieszać'), paleobazalt (gr. παλαιός 'stary, dawny') – pochodząca z paleozoiku (karbon, perm) zasadowa, wylewna skała magmowa o strukturze porfirowej, migdałowcowej teksturze i szarofiołkowym, czerwonobrunatnym lub zielonoczarnym zabarwieniu uzyskanym wskutek wtórnych przeobrażeń. Młodopaleozoiczny odpowiednik bazaltu.
Wikipedia
przymiotnik od: melafir
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieloczynnościowy robot kuchenny; malakser
SJP.pl
1. słaba zasada, bezbarwna substancja krystaliczna, używana jako surowiec do wyrobu tworzyw sztucznych;
2. potocznie: sztuczne tworzywo, okładzina stołów, szaf itp.
SJP.pl
Melamina (cyjanuramid, 2,4,6-triamino-1,3,5-triazyna) – aromatyczny związek chemiczny z grupy amin, pochodna triazyny, trimer cyjanamidu.
Jest bezbarwną substancją krystaliczną. Ma postać białego proszku, jest trudno palna, odporna na działanie wody, temperatury i światła. Ma wysoką twardość powierzchni, nie występują w niej prądy błądzące.
Wikipedia
1. przygnębienie, nastrój łagodnego smutku; nostalgia;
2. w medycynie: głęboka depresja psychiczna objawiająca się apatią, niechęcią do życia, niekiedy myślami samobójczymi; splin, spleen, chandra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. depresja psychiczna objawiająca się apatią i niechęcią do życia
Wiktionary
Melancholia (stgr. μελαγχολία – „czarna żółć”) – w języku potocznym zasmucenie związane ze wspomnieniami, stan lekkiego przygnębienia.
W dawnym języku medycznym stosowano ten termin na określenie schorzenia psychicznego, później znanego jako depresja.
Wikipedia
(1.1) Śmierć rodziców sprawiła, że popadła w melancholię.
Wiktionary
IPA: ˌmɛlãnˈxɔlʲja, AS: melãnχolʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. melancholijność ż., melancholik m., melancholiczka ż., melancholizowanie n.
czas. melancholizować
przym. melancholiczny, melancholijny
przysł. melancholijnie
Wiktionary
(1.1) peryfr. czarna żółć
Wiktionary
kobieta ze skłonnością do melancholii lub ogarnięta melancholią (apatią, smutkiem, przygnębieniem, niechęcią do życia)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta cierpiąca na melancholię
(1.2) kobieta o łagodnym, biernym usposobieniu i powolnych reakcjach uczuciowych
Wiktionary
(1.1) Ta melancholiczka całymi dniami płacze w swoim pokoju.
Wiktionary
IPA: ˌmɛlãnxɔˈlʲit͡ʃka, AS: melãnχolʹička
Wiktionary
rzecz. melancholia ż., melancholijność ż., melancholizowanie n.
:: fm. melancholik m.
przym. melancholiczny, melancholijny
czas. melancholizować
przysł. melancholijnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: melancholicznie
SJP.pl
w psychologii: skłonność do melancholii (głębokiej depresji psychicznej), właściwość melancholika; melancholijność
SJP.pl
w psychologii: skłonny do melancholii (depresji psychicznej), właściwy melancholikowi; melancholijny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy melancholikowi; związany z melancholią, przejawiający melancholię
Wiktionary
rzecz. melancholizowanie n., melancholijność ż., melancholiczka ż., melancholik mos., melancholia ż.
przym. melancholijny
Wiktionary
(1.1) melancholijny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób melancholijny
Wiktionary
rzecz. melancholijność ż., melancholia ż., melancholik m., melancholiczka ż.
przym. melancholijny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: melancholijnie
SJP.pl
1. w psychologii: skłonność do melancholii (głębokiej depresji psychicznej), właściwość melancholika; melancholiczność;
2. książkowo: skłonność do popadania w melancholię - nastrój łagodnego smutku; nostalgia, zaduma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skłonność do melancholii, depresji psychicznej, smutku
Wiktionary
(1.1) Jego melancholijność sprawiała, że nie umiał cieszyć się życiem.
Wiktionary
IPA: ˌmɛlãnxɔˈlʲijnɔɕt͡ɕ, AS: melãnχolʹii ̯ność
Wiktionary
rzecz. melancholiczność ż., melancholia ż., melancholik m., melancholiczka ż., melancholizowanie n.
czas. melancholizować
przym. melancholiczny, melancholijny
przysł. melancholicznie, melancholijnie
Wiktionary
1. w psychologii: skłonny do melancholii (depresji psychicznej), właściwy melancholikowi; melancholiczny;
2. książkowo: pełen łagodnego smutku, przygnębienia; nostalgiczny, tęskny, bajroniczny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) wyrażający melancholię lub skłonny do niej
Wiktionary
(1.1) Pewnego melancholijnego popołudnia w sierpniu 2005 roku wąchałem stare książki w bibliotece Benoîta Mandelbrota.
Wiktionary
rzecz. melancholia ż., melancholik mos., melancholiczka ż., melancholijność ż.
przym. melancholiczny
przysł. melancholijnie
Wiktionary
(1.1) melancholiczny, nostalgiczny
Wiktionary
1. jeden z typów temperamentu wg klasyfikacji Hipokratesa (człowiek, którego charakteryzują powolne, słabe lecz długotrwałe reakcje uczuciowe);
2. człowiek ze skłonnością do melancholii lub ogarnięty melancholią (apatią, smutkiem, przygnębieniem, niechęcią do życia)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek cierpiący na melancholię
(1.2) człowiek o łagodnym, biernym usposobieniu i powolnych reakcjach uczuciowych;
Wiktionary
Melancholik (gr. mélanos – czarny + chole – żółć) – jeden z temperamentów wyróżnianych w teorii humoralnej. Wiązany był z przewagą wpływu czarnej żółci na typ konstytucyjny człowieka. Wraz z rozwojem teorii humoralnej od starożytności do średniowiecza i wyróżnianego w niej podziału na cztery elementy, jako kolejne powiązania podawano dorosłość, jesień, ziemię (jako jeden z żywiołów), śledzionę, czerń, smak kwaśny. Astrologicznym skojarzeniem były Waga, Skorpion, Strzelec i Saturn. Podobnie jak w przypadku krwi, miały mu odpowiadać cechy zimna i wilgoci.
Wikipedia
(1.1) Ten melancholik odmawia wszelkich kontaktów z ludźmi.
(1.2) Sam nie wiem, jak się tam znaleźliśmy, wśród mam, babć i zakochanych melancholików - my, dwaj młodzi przystojniacy z błyskiem w oku.
Wiktionary
IPA: ˌmɛlãnˈxɔlʲik, AS: melãnχolʹik
Wiktionary
rzecz. melancholia ż., melancholijność ż., melancholizowanie n.
:: fż. melancholiczka ż.
czas. melancholizować ndk.
przym. melancholiczny, melancholijny
przysł. melancholijnie
Wiktionary
przestarzałe: pieśń o melancholijnym charakterze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|melancholizować.
Wiktionary
(1.1) Ciągłe melancholizowanie wpędziło go w końcu w depresję.
Wiktionary
IPA: ˌmɛlãnxɔlʲizɔˈvãɲɛ, AS: melãnχolʹizovãńe
Wiktionary
rzecz. melancholia ż., melancholik m., melancholiczka ż., melancholijność ż.
przym. melancholiczny
czas. melancholizować
Wiktionary
Filip Melanchton (właściwie Philipp Schwartzerd ur. 16 lutego 1497 w Bretten, zm. 19 kwietnia 1560 w Wittenberdze) – reformator religijny, najbliższy współpracownik Marcina Lutra, współtwórca reformacji, profesor Uniwersytetu w Wittenberdze. W Niemczech zreorganizował szkolnictwo i wprowadził szkołę humanistyczną, która stała się wzorcem dla szkół na Śląsku i Pomorzu. Autor Wyznania augsburskiego, podstawowej księgi wyznaniowej luteranizmu.
Wikipedia
w medycynie: obecność melaniny we krwi w wyniku zakażenia malarią
SJP.pl
wyspy w zachodniej części Oceanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. zachodnia część Oceanii;
Wiktionary
Melanezja (z stgr. μέλας melas „czarny” + νῆσος nesos „wyspa”) – zachodnia część Oceanii. Wyspy Melanezji są przeważnie pochodzenia wulkanicznego, rzadziej koralowego, przy czym Nowa Gwinea to wyspa kontynentalna. Ich łączna powierzchnia wynosi 925 tys. km², a zamieszkuje je blisko 6,7 mln osób, głównie Papuasów i Melanezyjczyków.
Wikipedia
(1.1) Nowa Gwinea to największa wyspa Melanezji.
Wiktionary
IPA: ˌmɛlãˈnɛzʲja, AS: melãnezʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Melanezyjczyk mos., Melanezyjka ż.
przym. melanezyjski
Wiktionary
mieszkaniec Melanezji (wysp)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. rdzenny mieszkaniec Melanezji
Wiktionary
rzecz. Melanezja ż.
:: fż. Melanezyjka ż.
przym. melanezyjski
Wiktionary
mieszkanka Melanezji (wysp)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. rdzenna mieszkanka Melanezji
Wiktionary
Pacyficzka złotawa, melanezyjka (Neolalage banksiana) – gatunek małego ptaka z rodziny monarek (Monarchidae). Endemiczny dla Vanuatu, gdzie jego naturalnym środowiskiem są głównie subtropikalne lub tropikalne wilgotne lasy nizinne. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
rzecz. Melanezja ż.
:: fm. Melanezyjczyk mos.
przym. melanezyjski
Wiktionary
przymiotnik od: Melanezja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Melanezją, dotyczący Melanezji
Wiktionary
rzecz. Melanezja ż., Melanezyjczyk mos., Melanezyjka ż.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Melania – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od gr. μέλας, znaczącego „czarna”.
Melania imieniny obchodzi 13 stycznia i 31 grudnia, a patronką jest m.in. św. Melania Młodsza.
Żeński odpowiednik imienia Melaniusz.
Wikipedia
(1.1) Co dostanie od nas babcia Melania na zajączka?
Wiktionary
IPA: mɛˈlãɲja, AS: melãńi ̯a
Wiktionary
rzecz. Melaniusz mos.
:: zdrobn. Mela ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Melaniusz mos.
:: zdrobn. Mela ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|płac|Melania. < etym|gr|μελανία. (melanía) → pieprzyk < etym|gr|μέλας. (mélas) → czarny, ciemny
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Melanie, Melany
* białoruski: (1.1) Малання ż.
* farerski: (1.1) Melania ż.
* łaciński: (1.1) Melania ż.
* niemiecki: (1.1) Melanie ż.
* rosyjski: (1.1) Маланья ż., Мелания ż.
* ukraiński: (1.1) Меланія ż.
* włoski: (1.1) Melania ż.
źródła.
== Melania (język farerski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|farerski|ż. Melania
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|melać.
Wiktionary
czas. melać ndk.
Wiktionary
ciemnobrunatny pigment nadający barwę m.in. skórze, tęczówce oka, włosom, pobudzany do syntezy przez promienie UV, spełniający funkcje ochronne
SJP.pl
Melaniny – grupa organicznych związków chemicznych odpowiadających za pigmentację organizmów (promieniowców, niektórych grzybów, roślin wyższych, pijawek, stawonogów, mięczaków, osłonic oraz kręgowców). U zwierząt powstają one w melanocytach (komórkach barwnikowych) i są gromadzone w melanosomach.
Wikipedia
→ melanina
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. związany z melaniną, dotyczący melaniny
Wiktionary
rzecz. melanina ż.
Wiktionary
ciemnobrunatny pigment nadający barwę m.in. skórze, tęczówce oka, włosom, pobudzany do syntezy przez promienie UV, spełniający funkcje ochronne
SJP.pl
Melaniny – grupa organicznych związków chemicznych odpowiadających za pigmentację organizmów (promieniowców, niektórych grzybów, roślin wyższych, pijawek, stawonogów, mięczaków, osłonic oraz kręgowców). U zwierząt powstają one w melanocytach (komórkach barwnikowych) i są gromadzone w melanosomach.
Wikipedia
minerał; brunatnoczarna odmiana andradytu
SJP.pl
Melanit (nazwa pochodzi od greckiego słowa melanos – czarny) – kamień szlachetny, gemmologiczna odmiana andradytu (granatu).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Melaniusz – imię męskie pochodzenia greckiego.
Żeński odpowiednik: Melania
W Kościele katolickim patronem tego imienia jest m.in. św. Melaniusz, biskup Rennes, zm. ok. 530 roku. W Polsce brak poświadczeń stosowania imienia.
Melaniusz imieniny obchodzi: 6 stycznia, 13 marca, 22 kwietnia i 6 listopada.
Wikipedia
(1.1) Wspomnienie liturgiczne św. Melaniusza obchodzone jest 6 listopada.
Wiktionary
rzecz. Melania ż.
Wiktionary
Melanizm (gr. mélas, mélanos – czarny) – brunatne lub czarne zabarwienie skóry lub jej wytworów wynikające ze zwiększonej zawartości melaniny – ciemnego pigmentu w chromatoforach (komórkach barwnikowych). Występuje zarówno u bezkręgowców, jak i kręgowców. Może być formą adaptacji do środowiska lub występować jako zaburzenie chorobowe.
Wikipedia
zdrobnienie od: Melania (imię żeńskie)
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z ciemną barwą
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) melanocyt • melanodermia • melanofor • melanogeneza • melanosom
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|μελανο-. < etym|gr|μέλας., -ανος → czarny
uwagi.
tłumaczenia.
* włoski: (1.1) melano-
źródła.
== melano- (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) melano-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(zwykle w liczbie mnogiej) komórka macierzysta melanocytów
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) komórka produkująca i magazynująca ciemny barwnik - melaninę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. komórka, która zawiera i wytwarza melaninę
Wiktionary
Melanocyty (gr. melas, melanos ‘czarny’ kytos ‘komórka’) – komórki pigmentowe wytwarzające w procesie melanogenezy melaninę. Występują w warstwie podstawnej naskórka, a także w błonie naczyniowej oka (naczyniówka, ciało rzęskowe, tęczówka), uchu wewnętrznym (ślimak) oraz oponach mózgowo-rdzeniowych (w oponie pajęczej oraz oponie miękkiej). Liczba melanocytów w naskórku różnych ras ludzi jest podobna, różnią się intensywnością syntezy melaniny.
Wikipedia
(zwykle w liczbie mnogiej) komórka gromadząca ciemny barwnik - melaninę
SJP.pl
Melanofory (z gr. melas, melanos - czarny + phoreo - nosić) – chromatofory znajdujące się w skórze właściwej, zawierające ciemny barwnik - melaninę, wytworzony przez melanocyty naskórka. Melanofory są fibroblastami wypełnionymi na drodze endocytozy ziarnami melaniny. Dają się hodować in vitro. Melanofory występujące w skórze kijanek zawierają melanopsynę.
Wikipedia
hormon melanoforowy - hormon tropowy o charakterze peptydowym, wydzielany przez komórki przysadki mózgowej, stymulujący produkcję melaniny (ciemnego barwnika) w melanocytach; melanotrofina
SJP.pl
polimer o dużej masie cząsteczkowej o brązowej barwie, występuje m.in. w kawie i słodzie jęczmiennym
SJP.pl
Melanoidyny – polimery o dużej masie cząsteczkowej o brązowej barwie. Tworzą się podczas reakcji Maillarda, z połączenia cukrów i aminokwasów w wysokiej temperaturze i niskiej zawartości wody. Są powszechne spotykane w żywności, która została poddana jakiejś formie brązowienia nieenzymatycznego.
Wikipedia
nowotwór złośliwy skóry; czerniak
SJP.pl
Czerniak, zwany też czerniakiem złośliwym (łac. melanoma malignum) – nowotwór złośliwy skóry, błon śluzowych lub błony naczyniowej oka wywodzący się z melanocytów. Stanowi od 5% do 7% nowotworów złośliwych skóry człowieka. Corocznie jest rozpoznawane około 130 000 przypadków tej choroby, większość u osób rasy białej. Zapadalność na świecie wykazuje znaczną zależność geograficzną. Czerniak przed 40. rokiem życia jest rzadki, szczyt zachorowań przypada na siódmą i ósmą dekadę życia.
Wikipedia
hormon tropowy o charakterze peptydowym, wydzielany przez komórki przysadki mózgowej, stymulujący produkcję melaniny (ciemnego barwnika) w melanocytach; hormon melanoforowy, melanotropina
SJP.pl
hormon tropowy o charakterze peptydowym, wydzielany przez komórki przysadki mózgowej, stymulujący produkcję melaniny (ciemnego barwnika) w melanocytach; hormon melanotropowy, melanotrofina, intermedyna
SJP.pl
Melanotropina (MSH, hormon melanotropowy, intermedyna) – hormon polipeptydowy wytwarzany przez komórki pośredniej części przysadki mózgowej, którego działanie skupia się na melanoforach, czyli komórkach barwnikowych zawierających pigment, zwany melaniną. Hormony kory nadnercza (kortyzol) i rdzenia nadnerczy (adrenalina, noradrenalina) silnie hamują wydzielania hormonu melanotropowego.
Wikipedia
hormon melanotropowy - hormon tropowy o charakterze peptydowym, wydzielany przez komórki przysadki mózgowej, stymulujący produkcję melaniny (ciemnego barwnika) w melanocytach; melanotropina, intermedyna
SJP.pl
Wikipedia
choroba młodych zwierząt, głównie cieląt, objawiająca się czarnymi plamami w wątrobie, śledzionie, oponach mózgowych powstałymi przez nagromadzenie się komórek barwnikowych; czerniaczka
SJP.pl
minerał, uwodniony siarczan żelaza
SJP.pl
1. pomieszanie różnych rzeczy, cech lub stylów; mieszanina;
2. połączenie paru nitek o różnych kolorach;
3. przędza o takim połączeniu nitek;
4. potocznie: ostro zakrapiana impreza; peklaż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pomieszanie różnych rzeczy
(1.2) pot. impreza z alkoholem
(1.3) włók. tkanina lub włóczka złożona z nitek o różnych barwach
(1.4) włók. kolor tkaniny lub włóczki złożonej z nitek o różnych barwach
(1.5) sf. fikcyjna przyprawa, wymyślona na potrzeby powieści Franka Herberta pt. Diuna;
(1.6) roln. mieszanka mineralna dodawana do pasz zwierzęcych
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Wczoraj u Jarka na chacie był niezły melanż.
Wiktionary
IPA: ˈmɛlãw̃ʃ, AS: melãũ̯š
Wiktionary
rzecz. melanżer m.
czas. melanżować
przym. melanżowy
Wiktionary
(1.1) mieszanina
(1.2) pot. balanga, pot. biba, żart. bibka, pot. impra, impreza
Wiktionary
gniotownik służący do zgniatania masy czekoladowej
SJP.pl
1. łączyć odmienne rzeczy, mieszać różne składniki;
2. tworzyć włóczkę, łącząc różnokolorowe nitki
SJP.pl
przymiotnik od: melanż
SJP.pl
zdrobnienie od: melanż (ostro zakrapiana impreza)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. jezioro położone w środkowej Szwecji, na zachód od Sztokholmu;
Wiktionary
Melar (szw. Mälaren) – trzecie pod względem wielkości jezioro Szwecji, położone w Svealand w Szwecji środkowej.
Na jeziorze znajdują się liczne wyspy. Jezioro połączone jest z Morzem Bałtyckim i jeziorem Hjälmar. Jezioro Melar wykorzystywane jest w żegludze. Na jego wschodnim brzegu leży Sztokholm. Według przekazów w dolinie jeziora Melar (Mälardalen) miało swoją siedzibę plemię Swionów.
Wikipedia
środowiskowo: melasa
SJP.pl
ciemnobrunatny, gęsty, słodki płyn będący produktem ubocznym przy produkcji cukru, stosowany jako cenny surowiec do otrzymywania wielu związków chemicznych oraz jako pasza dla bydła; melas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. ciemnobrązowy, gęsty syrop o odczynie słabo alkalicznym, który powstaje jako produkt uboczny podczas produkcji cukru spożywczego;
Wiktionary
Melasa, melas – ciemnobrązowy, gęsty syrop o odczynie słabo alkalicznym. Powstaje jako produkt uboczny podczas produkcji cukru spożywczego. Jest produktem o zawartości około 40% sacharozy lub mniej, której dalsze odzyskiwanie jest nieopłacalne.
Stosowana głównie do produkcji alkoholu, drożdży piekarniczych oraz paszowych, do produkcji gliceryny oraz kwasów organicznych – cytrynowego i szczawiowego. Jest bogatym źródłem żelaza niehemowego. Można z niej izolować betainę.
Wikipedia
IPA: mɛˈlasa, AS: melasa
Wiktionary
przym. melasowy
Wiktionary
zbiornik do przechowywania melasu
SJP.pl
przymiotnik od:
1. melasa;
2. melas
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z melasą, dotyczący melasy; zawierający melasę
Wiktionary
rzecz. melasa ż.
Wiktionary
hormon syntetyzowany przez szyszynkę, siatkówkę oka i przewód pokarmowy, regulujący zasypianie, budzenie się oraz fazy snu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. hormon syntetyzowany w pinealocytach szyszynki, odpowiadający za regulację dobowego cyklu snu i czuwania;
Wiktionary
Melatonina – organiczny związek chemiczny, pochodna tryptofanu. U zwierząt jest hormonem syntetyzowanym głównie w szyszynce. Koordynuje pracę nadrzędnego zegara biologicznego u ssaków, regulującego rytmy dobowe, między innymi snu i czuwania.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. melatoninowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) melatonin
* arabski: (1.1) ميلاتونين m. (mīlātūnīn)
* azerski: (1.1) melatonin
* baskijski: (1.1) melatonina
* białoruski: (1.1) мелатанін m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) мэлятанін m.
* bułgarski: (1.1) мелатонин m.
* czeski: (1.1) melatonin
* esperanto: (1.1) melatonino
* estoński: (1.1) melatoniin
* fiński: (1.1) melatoniini
* francuski: (1.1) mélatonine ż.
* gruziński: (1.1) მელატონინი (melat'onini)
* gudźarati: (1.1) મેલાટોનિન (mēlāṭōnina)
* hebrajski: (1.1) מלטונין
* indonezyjski: (1.1) melatonin
* japoński: (1.1) メラトニン (meratonin)
* kataloński: (1.1) melatonina ż.
* koreański: (1.1) 멜라토닌 (mellat’onin)
* litewski: (1.1) melatoninas
* łaciński: (1.1) melatoninum
* łotewski: (1.1) melatonīns m.
* macedoński: (1.1) мелатонин m.
* niemiecki: (1.1) Melatonin n.
* ormiański: (1.1) մելատոնին (melato'nin)
* perski: (1.1) ملاتونین
* portugalski: (1.1) melatonina ż.
* rosyjski: (1.1) мелатонин m.
* rumuński: (1.1) melatonină ż.
* słowacki: (1.1) melatonín m.
* słoweński: (1.1) melatonin m.
* szwedzki: (1.1) melatonin
* tajski: (1.1) เมลาโทนิน
* tamilski: (1.1) மெலட்டோனின் (melaṭṭōṉiṉ)
* turecki: (1.1) melatonin
* ukraiński: (1.1) мелатонін m.
* węgierski: (1.1) melatonin
* włoski: (1.1) melatonina ż.
źródła.
== melatonina (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biochem. melatonina
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌmɛlatɔ̃ˈɲĩna, AS: melatõńĩna
Wiktionary
przym. melatoninowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. melatoninowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) melatonin
* arabski: (1.1) ميلاتونين m. (mīlātūnīn)
* azerski: (1.1) melatonin
* baskijski: (1.1) melatonina
* białoruski: (1.1) мелатанін m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) мэлятанін m.
* bułgarski: (1.1) мелатонин m.
* czeski: (1.1) melatonin
* esperanto: (1.1) melatonino
* estoński: (1.1) melatoniin
* fiński: (1.1) melatoniini
* francuski: (1.1) mélatonine ż.
* gruziński: (1.1) მელატონინი (melat'onini)
* gudźarati: (1.1) મેલાટોનિન (mēlāṭōnina)
* hebrajski: (1.1) מלטונין
* indonezyjski: (1.1) melatonin
* japoński: (1.1) メラトニン (meratonin)
* kataloński: (1.1) melatonina ż.
* koreański: (1.1) 멜라토닌 (mellat’onin)
* litewski: (1.1) melatoninas
* łaciński: (1.1) melatoninum
* łotewski: (1.1) melatonīns m.
* macedoński: (1.1) мелатонин m.
* niemiecki: (1.1) Melatonin n.
* ormiański: (1.1) մելատոնին (melato'nin)
* perski: (1.1) ملاتونین
* portugalski: (1.1) melatonina ż.
* rosyjski: (1.1) мелатонин m.
* rumuński: (1.1) melatonină ż.
* słowacki: (1.1) melatonín m.
* słoweński: (1.1) melatonin m.
* szwedzki: (1.1) melatonin
* tajski: (1.1) เมลาโทนิน
* tamilski: (1.1) மெலட்டோனின் (melaṭṭōṉiṉ)
* turecki: (1.1) melatonin
* ukraiński: (1.1) мелатонін m.
* węgierski: (1.1) melatonin
* włoski: (1.1) melatonina ż.
źródła.
== melatonina (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biochem. melatonina
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
lody z kremem i owocami
SJP.pl
Melba (fr. pêche(s) Melba, ang. Peach Melba) – deser przygotowywany ze świeżych brzoskwiń, lodów waniliowych i słodzonego przecieru truskawkowego (względnie malinowego), znanego jako sos melba (sauce Melba). Przepis opracował Auguste Escoffier, reformator i kodyfikator kuchni francuskiej, na cześć australijskiej śpiewaczki Nellie Melby. Dokładniejsze informacje o jego powstaniu mają przy tym często charakter anegdotyczny – rozmijają się nawet relacje samych Escoffiera i Melby. Istnieją także inne dania nazwane imieniem Melby i kojarzone z Escoffierem, jak starsze niż melba pêches au cygne wzorowane na łabędziu z Lohengrina, a także odmiany oryginalnej melby, w tym poires Melba (gruszki melba) i fraises Melba (truskawki melba). Znane są też tosty melba (Melba toasts), a także rodzaj garnirunku z pomidorów o tej nazwie.
Wikipedia
[czytaj: melbern]
1. miasto w Australii;
2. miasto w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. duże miasto w Australii, stolica stanu Victoria;
(1.2) geogr. toponim, nazwa czterech miejscowości w USA
Wiktionary
Melbourne (wym. [ˈmelbən] lub [ˈmɛlbərn]) – miasto w południowo-wschodniej Australii położone nad zatoką Port Phillip, stolica stanu Wiktoria. Jest drugim co do wielkości miastem Australii i Oceanii (po Sydney), z liczbą ludności wynoszącą 5,2 mln mieszkańców. W latach 1901–1927 stolica Australii.
Wikipedia
(1.1) W Melbourne – obok Sydney – znajduje się największe skupisko polonijne Australii.
Wiktionary
rzecz. melbourneńczyk mos.
przym. melbourneński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. mieszkaniec Melbourne
Wiktionary
(1.1) Ale gdyby to szczerze powiedział Charliemu, tamtemu byłoby przykro, bo melbourneńczycy pasjonują się tą grą i codziennie całe strony dzienników jej są poświęcone.
(1.1) A iluż w tym Melbourne poetów! Co drugi melbourneńczyk pisze wiersze! Sama zobaczysz!
Wiktionary
rzecz. Melbourne n.
przym. melbourneński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Melbourne
Wiktionary
(1.1) Podczas melbourneńskiej olimpiady zaprzyjaźniłem się z polskimi wioślarzami, którym służyłem pomocą jako oficjalny tłumacz.
(1.1) Słychać ostrzegawczy głos wszystkich dzwonów – pisał melbourneński publicysta. – Ostatnie badania wykazały, że na 872 876 katolików w Melbourne tylko 228 591 uczęszcza na niedzielne msze.
Wiktionary
rzecz. Melbourne n., melbourneńczyk mos.
Wiktionary
srebrzystobiały stop miedzi z niklem, cynkiem i żelazem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) astr. planetoida o numerze katalogowym 3235;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój stryjeczny dziadek ma na imię Melchior.
(1.1) Melchiorowie dzień swego patrona, czyli imieniny, obchodzą 6 stycznia, a także 7 września.
(2.1) Melchior porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza, czyli w pasie głównym planetoid.
Wiktionary
IPA: ˈmɛlxʲjɔr, AS: melχʹi ̯or
Wiktionary
rzecz. Melchiorowa ż., Melchiorówna ż., Melchiorostwo lm m.
:: zdrobn. Melchiorek mos.
przym. Melchiorowy, Melchiorkowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Melchiorek
Wiktionary
Melchior z małżonką; Melchiorowie
SJP.pl
Melchior z małżonką; Melchiorostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Melchiora lub z nim związany
SJP.pl
wyznawca Kościoła melchickiego (melkickiego); melkita
SJP.pl
podstawka w monstrancji, zwykle w kształcie półksiężyca, podtrzymująca hostię; melchizedek, lunula
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kośc. małe naczyńko w kształcie półksiężyca, w którym konsekrowana hostia jest umieszczana w monstrancji;
Wiktionary
(1.1) Zakonnica wypolerowała melchizedecha i odniosła go do zakrystii.
Wiktionary
(1.1) melchizedek, lunula
Wiktionary
wyznawca wczesnochrześcijańskiej sekty antytrynitarskiej, czczącej Melchizedecha
SJP.pl
podstawka w monstrancji, zwykle w kształcie półksiężyca, podtrzymująca hostię; melchizedech, lunula
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. imię|polski|m.;
Wiktionary
Melchizedek (hebr. מַלְכִּי־צָדֶק) – postać biblijna pojawiająca się w Księdze Rodzaju 14,18-20, przedstawiona jako kapłan El-Eljona („Boga Najwyższego”) i król Szalemu (Salemu, prawdopodobnie obecnej Jerozolimy). Wyniósł chleb i wino na powitanie Abrama przybywającego po wygranej bitwie. Zgodnie z tradycyjnie przyjętą datacją epoki patriarchów Izraela, uznawaną np. przez Williama F. Albrighta oraz Albrechta Alta, Melchizedek, jako współczesny Abrahamowi, żył na początku drugiego tysiąclecia p.n.e.
Wikipedia
(1.1) Był bowiem jeszcze w lędźwiach praojca swego, gdy Melchizedek wyszedł mu na spotkanie.
Wiktionary
rzecz. melchizedek mrz.
przym. Melchizedekowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. melchizedek mrz.
przym. Melchizedekowy
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|Melchisedech. < etym|gr|Μελχισεδέκ. (Melkhisedék) < etym|hebr|מלכי־צדק. (malki-tsédek) → król sprawiedliwości
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Melchizedek
* arabski: (1.1) ملكي صادق m.
* białoruski: (1.1) Мелхіседэк m. (Melhìsedèk)
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) Мэльхісэдэк m. (Mèlʹhìsèdèk)
* czeski: (1.1) Melchisedech m., Malkísedek m.
* esperanto: (1.1) Melkisedek
* francuski: (1.1) Melchisédech m., Melchisédek m., Melkisédek m., Melkisédeq m.
* gruziński: (1.1) მელქისედეკ
* hiszpański: (1.1) Melquisedec m.
* łaciński: (1.1) Melchisedech m.
* niemiecki: (1.1) Melchisedek m., Melchizedek m.
* nowogrecki: (1.1) Μελχισεδέκ m. (Melchisedek)
* portugalski: (1.1) Melquisedeque m.
* rosyjski: (1.1) Мелхи́седек m. (Melhísedek)
* słowacki: (1.1) Melchisedech m., Melchizedech m.
* starogrecki: (1.1) Μελχισεδέκ m. (Melkhisedék)
* suahili: (1.1) Melkisedek
* turecki: (1.1) Melkisedek
* ukraiński: (1.1) Мельхіседек m. (Melʹhìsedek)
* walijski: (1.1) Melchisedec m.
* włoski: (1.1) Melchisedek m., Melchisedec m.
źródła.
== Melchizedek (język angielski.) ==
wymowa.
bryt., amer.: IPA|melˈkɪzədek.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) bibl. Melchizedek
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Melchizedeka
Wiktionary
rzecz. Melchizedek mos.
Wiktionary
przyrząd służący do oznaczania temperatur topnienia ciał trudnotopliwych
SJP.pl
organiczny związek chemiczny stosowany w leczeniu niedokrwienia, używany także jako środek dopingujący
SJP.pl
Meldonium (łac. meldonium) – organiczny związek chemiczny z grupy betain, lek stosowany w leczeniu niedokrwienia oraz rekonwalescencji po epizodach niedokrwiennych. Wykorzystywany jako środek podnoszący wydolność w sporcie wyczynowym. Ma budowę zbliżoną do karnityny i po wprowadzeniu do organizmu obniża jej stężenie wewnątrzkomórkowe. Od 1 stycznia 2016 roku zakazany przez Światową Agencję Antydopingową (WADA).
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. zameldować)
(1.1) zgłaszać fakt
(1.2) zgłaszać obecność
czasownik zwrotny niedokonany meldować się (dk. zameldować się)
(2.1) zgłaszać swoją obecność
Wiktionary
(1.1) Melduję, że zadanie wykonane.
Wiktionary
rzecz. meldowanie n., meldunek mrz.
przym. meldunkowy
Wiktionary
(1.1) donosić, informować
Wiktionary
1. raport, zgłoszenie, doniesienie;
2. zapis w książce meldunkowej;
3. w niektórych grach karcianych: zgłoszenie pary kart (dama i król) w tym samym kolorze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) oficjalnie przekazana informacja
(1.2) pot. zapis w książce meldunkowej osoby mieszkającej w jakimś miejscu
(1.3) karc. w tysiącu: król i dama jednakowego koloru będące w posiadaniu jednego z graczy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Od pięciu tygodni radiostacja nadaje fałszywe meldunki. Rozumiesz? Trzeba oczyścić siatkę, wyeliminować tego, kto zdradził.
Wiktionary
IPA: mɛlˈdũnɛk, AS: meldũnek
Wiktionary
rzecz. meldowanie n.
czas. meldować, zameldować, wymeldować
przym. meldunkowy
Wiktionary
(1.1) doniesienie, raport, informacja, ogłoszenie, zawiadomienie
(1.2) zameldowanie
Wiktionary
przymiotnik od: meldunek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z meldunkiem, odnoszący się do meldunku
Wiktionary
(1.1) Proszę wypełnić formularz meldunkowy i wrócić z nim do mnie.
(1.1) Czy meldunkowe zmiany mają sens?
Wiktionary
czas. meldować ndk., zameldować dk.
rzecz. meldunek mrz.
Wiktionary
postać z mitologii greckiej
SJP.pl
Meleager (gr. Μελέαγρος Meléagros, łac. Meleager) – w mitologii greckiej jeden z Argonautów i herosów.
Uchodził za syna Ojneusa i Altei. Z jego narodzinami wiązała się przepowiednia Mojr, że będzie żył dopóki nie spłonie pochodnia paląca się podczas jego narodzin. Matka ugasiła ją więc zaraz po urodzeniu i ukryła w bezpiecznym miejscu. Meleager poślubił Kleopatrę, córkę Idasa, z którą miał córkę Polydorę.
Wikipedia
sekta chrześcijańska utworzona na początku IV wieku w wyniku działalności Melecjusza (biskupa Lykopolis w Egipcie)
SJP.pl
Melecjanie – sekta chrześcijańska ukształtowana w wyniku schizmy, jaka nastąpiła w Kościele w początkach IV w. w wyniku działalności Melecjusza, biskupa Lykopolis w Egipcie. Powstanie melecjan nie miało początkowo charakteru doktrynalnego, lecz tylko dyscyplinarny.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Palau;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. melekeokańczyk mos., melekeokanka ż.
przym. melekeokański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* szwedzki: (1.1) Melekeok
źródła.
== Melekeok (język szwedzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Melekeok
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌmɛlɛˈkɛɔk, AS: melekeok
Wiktionary
rzecz. melekeokańczyk mos., melekeokanka ż.
przym. melekeokański
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. melekeokańczyk mos., melekeokanka ż.
przym. melekeokański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* szwedzki: (1.1) Melekeok
źródła.
== Melekeok (język szwedzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Melekeok
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Melekeoku
Wiktionary
IPA: ˌmɛlɛkɛɔˈkãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: melekeokãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Melekeok m.
:: fż. melekeokanka ż.
przym. melekeokański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Melekeoku
Wiktionary
IPA: ˌmɛlɛkɛɔˈkãŋka, AS: melekeokãŋka
Wiktionary
rzecz. Melekeok, melekeokańczyk
przym. melekeokański
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Melekeok
Wiktionary
IPA: ˌmɛlɛkɛɔˈkãj̃sʲci, AS: melekeokãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. melekeokańczyk m., melekeokanka ż., Melekeok
Wiktionary
mały, częściowo odkryty samochód o napędzie elektrycznym; melex (zastrzeżony znak towarowy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. mały elektryczny wózek do przewozu osób
Wiktionary
Melex – polski producent elektrycznych mikrosamochodów z siedzibą w Mielcu działający od 1971 roku.
Wikipedia
(1.1) Pan Bernard ciągle jeździł meleksem po placacu pełnego dzieci.
Wiktionary
IPA: ˈmɛlɛks, AS: meleks
Wiktionary
(1.1) melex
Wiktionary
przymiotnik od: meleks
SJP.pl
(r. męski) potocznie: niezdarny, mało inteligentny mężczyzna; gamoń, fajtłapa, niezdara, niedołęga, gapa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński lub męskozwierzęcy
(1.1) pot. pejor. ktoś niezdarny, powolny, niemądry
Wiktionary
(1.1) Taki z niego melepeta, że nawet herbatę potrafi przypalić.
Wiktionary
IPA: ˌmɛlɛˈpɛta, AS: melepeta
Wiktionary
rzecz. melepeciarz m.
Wiktionary
(1.1) gapa, fajtłapa, niezdara, gamoń, niedołęga
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mały, częściowo odkryty samochód o napędzie elektrycznym; meleks
SJP.pl
Melex – polski producent elektrycznych mikrosamochodów z siedzibą w Mielcu działający od 1971 roku.
Wikipedia
substancja czynna w paliatywnym leczeniu nowotworowym
SJP.pl
Melfalan – organiczny związek chemiczny, lek należący do pochodnych iperytu azotowego, który zawiera rodnik fenyloalaninowy. Ma właściwości alkilujące, jest cytostatykiem swoistym dla cyklu komórkowego. Działa wolniej i jest mniej toksyczny niż np. cyklofosfamid.
Wikipedia
melia indyjska - gatunek drzewa z rodziny miodlowatych; miodla indyjska
SJP.pl
Melia – w mitologii greckiej jedna z okeanid.
Była córką Okeanosa. Została kochanką boga Apollina, z którym spłodziła Ismeniosa i Temerosa. Czczono ją wraz z Apollinem w świątyni koło Tebami. Jej imieniem nazwano też źródło w samych Tebach. Niektóre źródła podają, że wśród okeanid była też inna Melia, małżonka boga rzeki Inachos.
Wikipedia
dwucukier zbudowany z galaktozy i glukozy, otrzymywany przez częściową hydrolizę rafinozy
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. mleć
Wiktionary
1. charakterystyczny dla meliki; śpiewany;
2. poezja meliczna - grecka poezja liryczna wykonywana przy akompaniamencie instrumentów muzycznych; melika
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Melos, dotyczący Melos (współcz. Milos)
Wiktionary
rzecz. Melos
Wiktionary
1. odmiana liryki greckiej;
2. melodyka bez uwzględnienia rytmu
SJP.pl
Melika (łac. melicus, z gr. melikós – dotyczący śpiewu, muzyczny) – jeden ze składników melodii, dobór interwałów bez uwzględnienia rytmu.
Dobór dźwięków (interwałów) zależy od przyjętego systemu tonalnego, w związku z tym wyróżnia się rodzaje struktur melicznych:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plotkarka
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|drzistula, fyrtula, klachula, klachulino, klapaczka, klebetnica, klekotka, klyta, paploła, tyrtula, tyrtulino, tyrtyna.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|fulandryna, klebetnica, lejana.
Wiktionary
minerał bogaty w wapń, spotykany głównie w magmowych skałach wylewnych
SJP.pl
Melilit – minerał z gromady krzemianów grupowych. Nazwa pochodzi z gr. meli czyli miód oraz lithos czyli skała/kamień.
Melility to krzemiany grupowe Ca2Mg i Ca2Al oraz ich analogon strukturalny Ca2Zn (hardystonit). Skrajnymi ogniwami szeregu melilitów są:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hiszpańskie miasto będące enklawą na terytorium Maroka;
Wiktionary
Melilla ([me'liʎa], hiszp. Ciudad Autónoma de Melilla) – miasto, jednostka administracyjna Hiszpanii, w północnej Afryce, na wschodnim wybrzeżu Maroka. Stanowi eksklawę Hiszpanii. Wolny port, ważny ośrodek rybołówstwa i przetwórstwa rybnego (głównie sardynek). Ma powierzchnię 12,3 km². Liczba mieszkańców (głównie Hiszpanów) w roku 2017 wyniosła 86 120 osób.
Wikipedia
(1.1) Do 1909 (= tysiąc dziewięćset dziewięć) Melilla była okupowana przez Hiszpanię. ([http://pl.wikipedia.org/wiki/Melilla z Wikipedii])
Wiktionary
IPA: mɛˈlʲila, AS: melʹila
Wiktionary
Nostrzyk (Melilotus Mill.) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych (motylkowatych) Fabaceae. Należą do niego 23 gatunki. Występują na wszystkich kontynentach Starego Świata, jako introdukowane rosną też na innych kontynentach. Nazwa naukowa nawiązuje do jednej z grup roślin w starożytnej taksonomii ludowej opisywanych jako lotos, czy dokładniej „miodowy lotos”.
Wikipedia
miejsce schronienia, zwłaszcza dla złodziei i pokątnego handlu alkoholem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
(1.1) Pomysł Europejskiej Stolicy Kultury zrodził się w 1985 r., a jego inicjatorką była ówczesna grecka minister kultury Melina Mercouri.
Wiktionary
IPA: meˈliːna
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Melinda – rodzaj muchówek z rodziny plujkowatych (Calliphoridae).
Wikipedia
kobieta zajmująca się nielegalną sprzedażą alkoholu w mieszkaniu, albo przechowująca u siebie skradzione przedmioty lub przestępców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. środ. kobieta prowadząca melinę
Wiktionary
(1.1) Wczoraj milicja zamknęła meliniarę z naprzeciwka.
Wiktionary
czas. zamelinować dk.
rzecz. melina ż., meliniarka ż., meliniarstwo n.
:: fm. meliniarz m.
przym. meliniarski
przysł. meliniarsko
Wiktionary
(1.1) meliniarka
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. kobieta prowadząca melinę
(1.2) daw. gwara. więz. kobieta dająca przytułek złodziejom
Wiktionary
(1.1) Wczoraj milicja zamknęła meliniarkę z naprzeciwka.
Wiktionary
czas. zamelinować dk.
rzecz. melina ż., meliniara ż., meliniarstwo n.
:: fm. meliniarz m.
przym. meliniarski
przysł. meliniarsko
Wiktionary
(1.1) meliniara
Wiktionary
dotyczący meliniarza, meliny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z meliną, dotyczący meliny
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla meliny
Wiktionary
czas. zamelinować dk.
rzecz. melina ż., meliniara ż., meliniarka ż., meliniarstwo n., meliniarz mos.
przysł. meliniarsko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) tak jak na melinie
Wiktionary
czas. zamelinować dk.
rzecz. meliniara ż., melina ż., meliniarka ż., meliniarstwo n., meliniarz mos.
przym. meliniarski
Wiktionary
potocznie: ogół cech właściwych meliniarzom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) proceder prowadzenia melin
Wiktionary
(1.1) Milicja zatrzymała ją za meliniarstwo.
Wiktionary
czas. zamelinować dk.
rzecz. melina ż., meliniara ż., meliniarka ż., meliniarz m.
przym. meliniarski
przysł. meliniarsko
Wiktionary
1. osoba ukrywająca u siebie przestępców lub osoby poszukiwane przez policję;
2. osoba pokątnie handlująca alkoholem lub narkotykami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna prowadzący melinę
Wiktionary
(1.1) Milicja zatrzymała meliniarza z drugiego piętra.
Wiktionary
czas. zamelinować dk.
rzecz. melina ż., meliniarstwo n.
:: fż. meliniara ż., meliniarka ż.
przym. meliniarski
przysł. meliniarsko
Wiktionary
materiał wybuchowy składający się z kwasu pikrynowego i kolodium
SJP.pl
Kwas pikrynowy (gr. pikros – gorzki, ze względu na gorzkawy smak; 2,4,6-trinitrofenol) – organiczny związek chemiczny z grupy związków nitrowych i fenoli, hydroksylowa pochodna 1,3,5-trinitrobenzenu.
Wikipedia
czasownik
(1.1) ukrywać coś w melinie
Wiktionary
miejsce schronienia, zwłaszcza dla złodziei i pokątnego handlu alkoholem
SJP.pl
ogół zabiegów służących do zwiększenia żyzności gleby
SJP.pl
Melioracja – zabiegi mające na celu trwałe polepszenie rolniczych zdolności produkcyjnych gleb.
Do zabiegów tych zaliczamy: drenowanie ceramiczne i PVC, wykonywanie rowów nawadniająco-odwadniających, budowę zbiorników retencyjnych, regulację rzek, ochronę przeciwpowodziową, nasadzenia roślinnością terenów zalewowych i nieużytków rolnych (fitomelioracje).
Wikipedia
związany z melioracją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z melioracją, służący do melioracji
Wiktionary
rzecz. meliorowanie n., melioracja ż.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie prac melioracyjnych; meliorator
SJP.pl
rzadko: specjalista w dziedzinie prac melioracyjnych; meliorant
SJP.pl
w językoznawstwie: dodatni, rozstrzygający o dodatnim odcieniu formy wyrazowej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. rozstrzygający o dodatnim zabarwieniu formy wyrazowej
Wiktionary
IPA: ˌmɛlʲjɔraˈtɨvnɨ, AS: melʹi ̯oratyvny
Wiktionary
(1.1) dodatni, pozytywny
Wiktionary
1. wykonywać zabiegi polepszające jakość gleby, zwłaszcza nawadniać lub osuszać;
2. dawniej: ulepszać poprawiać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|meliorować.
Wiktionary
rzecz. zmeliorowanie n., melioracja ż., meliorant m., meliorator m.
czas. meliorować ndk., zmeliorować dk.
przym. melioracyjny
Wiktionary
nabieranie przez wyrazy zabarwienia dodatniego
SJP.pl
pogląd filozoficzny, według którego dobro jest naturalnym dążeniem człowieka, a dążenie do zła wynika z niewiedzy lub błędu
SJP.pl
Melioryzm (z łac. melior – lepszy) – przekonanie o naturalnym dążeniu człowieka ku dobru, ku temu co lepsze, doskonalsze. Może być także postrzegany jako szeroko pojęte doskonalenie społeczeństwa. Wiąże się ono z przekonaniem, że wszelkie dążenia do celów złych biorą się z niewiedzy lub błędu.
Przekonania meliorystyczne były charakterystyczne np. dla Witolda Rubczyńskiego, Elzenberga i Kotarbińskiego.
Wikipedia
rodzina roślin z rzędu mydleńcowców; miodlowate
SJP.pl
Wikipedia
śródziemnomorska bylina z rodziny wargowych; rojownik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. kulin. nazwa systematyczna|Melissa officinalis|L.|ref=tak., roślina lecznicza o owłosionej łodydze i jajowatych liściach, kwitnąca na niebiesko lub różowo, mająca cytrynowym zapach, stosowana także jako przyprawa;
(1.2) farm. spoż. napar sporządzony z liści melisy (1.1)
(1.3) farm. spoż. przyprawa sporządzona z liści melisy (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zasadziłam trochę melisy, będzie jak znalazł na choroby.
(1.2) Napij się melisy, ból głowy powinien minąć.
Wiktionary
IPA: mɛˈlʲisa, AS: melʹisa
Wiktionary
przym. melisowy, melisowaty
Wiktionary
(1.1) melisa lekarska, rojownik, pszczelnik, matecznik, starzyszek, cytrynowe ziele
Wiktionary
herbatka z melisy
SJP.pl
miodownik melisowaty - gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) bot. przypominający melisę, mający cechy melisy
Wiktionary
rzecz. melisa ż., meliska ż.
Wiktionary
nalewka na melisie lekarskiej i przyprawach smakowych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z melisą, dotyczący melisy, zawierający melisę, otrzymany z melisy
Wiktionary
rzecz. melisa ż.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Melissa – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Teksas, w hrabstwie Collin. Północne przedmieście aglomeracji Dallas. Według spisu z 2020 roku liczy 13,9 tys. mieszkańców.
Wikipedia
minerał, sól glinowa kwasu melitowego, zawierająca wodę krystalizacyjną; występuje w postaci tetragonalnych kryształów lub w zbitych skupieniach barwy miodowej; miodowiec
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|ż.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Melita i jestem pszczelarką oraz piernikarką z Torunia.
(1.1) Melita to rzadkie imię żeńskie w Polsce.
(1.1) 10 marca przypadają imieniny Melity i Melisy.
(1.1) Ambroży poślubił Melitę dopiero po skończeniu studiów.
(1.1) W lipcu minionego roku byliśmy z ciocią Melitą w Muzeum Pszczelarstwa w Swarzędzu.
(1.1) Pani Melito, proszę nas jutro odwiedzić.
Wiktionary
IPA: mɛˈlʲita, AS: melʹita
Wiktionary
rzecz.
:: war. Melisa ż.
:: zdrobn. Melitka ż.
Wiktionary
(1.1) war. Melisa; zdrobn. Melitka
Wiktionary
pochodna kumaryny, związek powstający w zgniłej koniczynie; dikumarol, antyprotrombina, antywitamina K
SJP.pl
Wikipedia
miasto na Ukrainie
SJP.pl
Melitopol (ukr. Мелітополь) – miasto w południowo-wschodniej części Ukrainy, w obwodzie zaporoskim, nad Mołoczną (uchodzi do Morza Azowskiego), od marca 2022 pod okupacją rosyjską.
W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, spożywczy, odzieżowy, dziewiarski oraz materiałów budowlanych.
Wikipedia
kwas melitowy - rodzaj kwasu organicznego
SJP.pl
cukier znajdujący się w niektórych roślinach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. grecka pasta z pieczonych bakłażanów
Wiktionary
(1.1) Na śniadanie mam dziś melizanosalatę, oliwki i biały chleb.
Wiktionary
IPA: ˌmɛlʲizãnɔsaˈlata, AS: melʹizãnosalata
Wiktionary
w muzyce: ozdobnik melodyczny, figuracja śpiewana na jednej sylabie tekstu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. ozdobnik melodyczny, figuracja zbudowana z przynajmniej dwóch dźwięków, śpiewana na jednej zgłosce tekstu;
Wiktionary
Melizmat (gr.) – figura melodyczna śpiewana na jednej sylabie tekstu. W praktyce oznacza to, że na jednej sylabie wykonuje się wiele dźwięków.
Melizmatyka jest charakterystyczna dla śpiewu ambrozjańskiego, chorału gregoriańskiego (zwłaszcza na słowach Amen lub Alleluja) i muzyki orientalnej. Jest często stosowana w charakterze ornamentyki muzycznej we współczesnej muzyce popularnej. Jej użycie jest charakterystyczne w twórczości takich wokalistek jak Whitney Houston, Mariah Carey czy Christiny Aguilery.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. melizmatyka ż.
przym. melizmatyczny
frazeologia.
etymologia. etym|gr|μέλισμα.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) melisma
* białoruski: (1.1) мелізма ż.
* bułgarski: (1.1) мелизъм m.
* czeski: (1.1) melisma ż.
* duński: (1.1) melisme w.
* esperanto: (1.1) melismo
* kaszubski: (1.1) melizmat m.
* słowacki: (1.1) melizma ż.
źródła.
== melizmat (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) muz. melizmat
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. melizmatyka ż.
przym. melizmatyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. melizmatyka ż.
przym. melizmatyczny
frazeologia.
etymologia. etym|gr|μέλισμα.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) melisma
* białoruski: (1.1) мелізма ż.
* bułgarski: (1.1) мелизъм m.
* czeski: (1.1) melisma ż.
* duński: (1.1) melisme w.
* esperanto: (1.1) melismo
* kaszubski: (1.1) melizmat m.
* słowacki: (1.1) melizma ż.
źródła.
== melizmat (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) muz. melizmat
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
ozdabianie śpiewanego tekstu figuracjami na jednej sylabie, charakterystyczne dla chorału gregoriańskiego
SJP.pl
miasto w Austrii
SJP.pl
Austria:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Poznań. cukierki
Wiktionary
wyznawca Kościoła melkickiego (melchickiego); melchita
SJP.pl
dzielnica żydowska w miastach północnoafrykańskich
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) daw. dzielnica żydowska w mieście północnoafrykańskim
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|arab|ملاح., prawdopodobnie od etym|arab|ملح. = 'sól'
uwagi. zobacz też: medina
współczesna.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) mellah
* arabski: (1.1) الملاح ,ملاح
* francuski: (1.1) mellah m.
źródła.
== mellah (język turecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) żeglarz
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈmɛlːax, AS: me•laχ
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|arab|ملاح., prawdopodobnie od etym|arab|ملح. = 'sól'
uwagi. zobacz też: medina
współczesna.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) mellah
* arabski: (1.1) الملاح ,ملاح
* francuski: (1.1) mellah m.
źródła.
== mellah (język turecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) żeglarz
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
elektroniczny instrument klawiszowy skonstruowany w 1963 roku; melotron
SJP.pl
Melotron (ang. mellotron) – obok organów Hammonda, najpowszechniej używany instrument muzyczny z grupy elektrofonów elektromechanicznych ery przedsyntezatorowej.
Melotron został skonstruowany w 1963 roku i produkowany był do 1986 roku. Produkowała go angielska firma Streetly Electronics.
Wikipedia
bułgarskie czerwone wino o wysokiej jakości; mełnik
SJP.pl
Melnik, Mełnik (bułg. Мелник) – to najmniejsze miasto w Bułgarii (216 mieszkańców w 2011 roku), położone w południowo-zachodniej części kraju, w obwodzie Błagojewgrad, w gminie Sandanski.
Wikipedia
potocznie: ślina
SJP.pl
Melo – miasto we wschodnim Urugwaju, na wschodnim krańcu niewysokiego pasma Cuchilla Grande, na wysokości 80 m n.p.m. Położone jest około 60 km od granicy z Brazylią. Ludność: 50,6 tys. (2004). Ośrodek administracyjny departamentu Cerro Largo.
Wikipedia
deklamowanie utworów literackich przy akompaniamencie muzyki; melorecytacja
SJP.pl
Melorecytacja (melodeklamacja) – artystyczne wygłaszanie utworów literackich z towarzyszeniem muzyki.
Wikipedia
przymiotnik od: melodeklamacja
SJP.pl
obok rytmu i harmonii jeden z podstawowych elementów dzieła muzycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. ciąg dźwięków, każdy o określonej wysokości i czasie trwania, rozpoznawany przez słuchacza jako jedna całość;
Wiktionary
Melodia – jeden z elementów dzieła muzycznego, będący szeregiem dźwięków o określonej długości ich trwania i odległości między nimi. Dźwięki te muszą następować po sobie w logicznym porządku. Sama melodia jest powiązana przede wszystkim z rytmem. Melodia wiąże się również z elementami ekspresji muzycznej: dynamiką i artykulacją. Z następstw dźwięków wynikają połączenia harmoniczne.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. melodyjność ż.
:: zdrobn. melodyjka ż.
przym. melodyjny, melodyczny
przysł. melodyjnie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) melodie
* albański: (1.1) melodi ż.
* angielski: (1.1) melody, tune, air
* arabski: (1.1) لحن m. (laḥn), نغم m. (naḡm)
* azerski: (1.1) melodiya
* baskijski: (1.1) melodia
* baszkirski: (1.1) көй (köy)
* białoruski: (1.1) мелодыя ż. (melodyja)
* bośniacki: (1.1) melodija ż.
* bułgarski: (1.1) мелодия ż. (melodija)
* cebuano: (1.1) huni
* chiński standardowy: (1.1) 曲调 (qǔdiào)
* chorwacki: (1.1) melodija ż.
* czeski: (1.1) melodie ż.
* duński: (1.1) melodi w.
* esperanto: (1.1) melodio
* estoński: (1.1) viis
* farerski: (1.1) lag n.
* fiński: (1.1) sävel, sävelmä
* francuski: (1.1) mélodie ż.
* fryzyjski: (1.1) melody
* galicyjski: (1.1) melodía ż.
* gruziński: (1.1) მელოდია (melodia)
* hebrajski: (1.1) מנגינה ż. (mangina)
* hindi: (1.1) राग m. (rāg)
* hiszpański: (1.1) melodía ż.
* ido: (1.1) melodio
* indonezyjski: (1.1) melodi, langgam
* interlingua: (1.1) melodia
* irlandzki: (1.1) séis ż.
* islandzki: (1.1) lag n.
* japoński: (1.1) メロディ (merodi), メロディー (merodī)
* jidysz: (1.1) מעלאָדיע ż. (melodje)
* kataloński: (1.1) melodia ż.
* kazachski: (1.1) әуен / äuen
* khmerski: (1.1) បទភ្លេង (bɑt phleing)
* koreański: (1.1) 선율 (seonyul)
* litewski: (1.1) melodija ż.
* luksemburski: (1.1) Melodie ż.
* łaciński: (1.1) melodia ż.
* łotewski: (1.1) melodija ż.
* macedoński: (1.1) мелодија ż. (melodija)
* malajski: (1.1) melodi
* maltański: (1.1) melodija ż.
* maoryski: (1.1) rangi
* mongolski: (1.1) ая (aja), аялгуу (ajalguu)
* nepalski: (1.1) स्वरमाधूर्य (svaramādhūrya)
* niderlandzki: (1.1) melodie ż., deun m.
* niemiecki: (1.1) Melodie ż., Weise ż.
* norweski (bokmål): (1.1) melodi m.
* nowogrecki: (1.1) μελωδία ż. (melodía)
* ormiański: (1.1) մեղեդի (mełedi)
* perski: (1.1) آهنگ (âhang)
* portugalski: (1.1) melodia ż.
* rosyjski: (1.1) мелодия ż.
* rumuński: (1.1) melodie ż.
* serbski: (1.1) мелодија / melodija ż.
* słowacki: (1.1) melódia ż.
* słoweński: (1.1) melodija ż.
* somalijski: (1.1) laxan
* staroangielski: (1.1) swinn m.
* starogrecki: (1.1) μελῳδία ż. (melōidía)
* sundajski: (1.1) melodi
* szkocki gaelicki: (1.1) fonn m.
* szwedzki: (1.1) melodi w., låt w.
* tadżycki: (1.1) оҳанг (ohang)
* tajski: (1.1) ทำนอง (tam-nɔɔng)
* tatarski: (1.1) köy / көй
* telugu: (1.1) శ్రావ్యత (śrāvyata)
* turecki: (1.1) melodi
* tuvalu: (1.1) ˈfati, lagi
* tybetański: (1.1) དབྱངས
* ukraiński: (1.1) мелодія ż. (melodija)
* walijski: (1.1) alaw ż.
* węgierski: (1.1) dallam, melódia
* wietnamski: (1.1) âm điệu
* wilamowski: (1.1) melodii ż.
* włoski: (1.1) melodia ż.
źródła.
== melodia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. melodia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: mɛˈlɔdʲja, AS: melodʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. melodyjność ż.
:: zdrobn. melodyjka ż.
przym. melodyjny, melodyczny
przysł. melodyjnie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. melodyjność ż.
:: zdrobn. melodyjka ż.
przym. melodyjny, melodyczny
przysł. melodyjnie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) melodie
* albański: (1.1) melodi ż.
* angielski: (1.1) melody, tune, air
* arabski: (1.1) لحن m. (laḥn), نغم m. (naḡm)
* azerski: (1.1) melodiya
* baskijski: (1.1) melodia
* baszkirski: (1.1) көй (köy)
* białoruski: (1.1) мелодыя ż. (melodyja)
* bośniacki: (1.1) melodija ż.
* bułgarski: (1.1) мелодия ż. (melodija)
* cebuano: (1.1) huni
* chiński standardowy: (1.1) 曲调 (qǔdiào)
* chorwacki: (1.1) melodija ż.
* czeski: (1.1) melodie ż.
* duński: (1.1) melodi w.
* esperanto: (1.1) melodio
* estoński: (1.1) viis
* farerski: (1.1) lag n.
* fiński: (1.1) sävel, sävelmä
* francuski: (1.1) mélodie ż.
* fryzyjski: (1.1) melody
* galicyjski: (1.1) melodía ż.
* gruziński: (1.1) მელოდია (melodia)
* hebrajski: (1.1) מנגינה ż. (mangina)
* hindi: (1.1) राग m. (rāg)
* hiszpański: (1.1) melodía ż.
* ido: (1.1) melodio
* indonezyjski: (1.1) melodi, langgam
* interlingua: (1.1) melodia
* irlandzki: (1.1) séis ż.
* islandzki: (1.1) lag n.
* japoński: (1.1) メロディ (merodi), メロディー (merodī)
* jidysz: (1.1) מעלאָדיע ż. (melodje)
* kataloński: (1.1) melodia ż.
* kazachski: (1.1) әуен / äuen
* khmerski: (1.1) បទភ្លេង (bɑt phleing)
* koreański: (1.1) 선율 (seonyul)
* litewski: (1.1) melodija ż.
* luksemburski: (1.1) Melodie ż.
* łaciński: (1.1) melodia ż.
* łotewski: (1.1) melodija ż.
* macedoński: (1.1) мелодија ż. (melodija)
* malajski: (1.1) melodi
* maltański: (1.1) melodija ż.
* maoryski: (1.1) rangi
* mongolski: (1.1) ая (aja), аялгуу (ajalguu)
* nepalski: (1.1) स्वरमाधूर्य (svaramādhūrya)
* niderlandzki: (1.1) melodie ż., deun m.
* niemiecki: (1.1) Melodie ż., Weise ż.
* norweski (bokmål): (1.1) melodi m.
* nowogrecki: (1.1) μελωδία ż. (melodía)
* ormiański: (1.1) մեղեդի (mełedi)
* perski: (1.1) آهنگ (âhang)
* portugalski: (1.1) melodia ż.
* rosyjski: (1.1) мелодия ż.
* rumuński: (1.1) melodie ż.
* serbski: (1.1) мелодија / melodija ż.
* słowacki: (1.1) melódia ż.
* słoweński: (1.1) melodija ż.
* somalijski: (1.1) laxan
* staroangielski: (1.1) swinn m.
* starogrecki: (1.1) μελῳδία ż. (melōidía)
* sundajski: (1.1) melodi
* szkocki gaelicki: (1.1) fonn m.
* szwedzki: (1.1) melodi w., låt w.
* tadżycki: (1.1) оҳанг (ohang)
* tajski: (1.1) ทำนอง (tam-nɔɔng)
* tatarski: (1.1) köy / көй
* telugu: (1.1) శ్రావ్యత (śrāvyata)
* turecki: (1.1) melodi
* tuvalu: (1.1) ˈfati, lagi
* tybetański: (1.1) དབྱངས
* ukraiński: (1.1) мелодія ż. (melodija)
* walijski: (1.1) alaw ż.
* węgierski: (1.1) dallam, melódia
* wietnamski: (1.1) âm điệu
* wilamowski: (1.1) melodii ż.
* włoski: (1.1) melodia ż.
źródła.
== melodia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. melodia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) doinu
Wiktionary
1. utwór dramatyczny, film lub powieść o sensacyjnej fabule obfitujący w sentymentalne sceny;
2. historia, scena lub zachowanie przesadnie sentymentalne i egzaltowane;
3. utwór dramatyczny z muzyką i melodeklamacją, popularny w XVIII w.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. film. teatr. sentymentalny utwór o wartkiej fabule przeplatanej wątkami miłosnymi
(1.2) sytuacja nadmiernie sentymentalna
Wiktionary
Melodramat – utwór literacki, literacko-muzyczny lub filmowy o sensacyjnej fabule nasyconej efektami patetyczno-sentymentalnymi i z zawartym w niej wątkiem miłosnym.
Wikipedia
rzecz. melodramatyczność ż., melodramatyzm mrz., melodramatyzowanie n.
czas. melodramatyzować ndk.
przym. melodramatyczny
przysł. melodramatycznie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący melodramatu
Wiktionary
rzecz. melodramat m.
Wiktionary
charakterystyczna w zakresie melodii cecha jakiegoś utworu, stylu, kompozytora lub epoki; melodyka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do melodyki
(1.2) przest. melodyjny
Wiktionary
rzecz. melodyjność ż., melodia ż., melodyczność ż., melodyka ż.
przysł. melodycznie
Wiktionary
1. zdrobnienie od: melodia;
2. prosta, nieskomplikowana melodia; śpiewka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: melodia
Wiktionary
Wikipedia
zob. melodia.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób melodyjny
Wiktionary
rzecz. melodia ż., melodyjność ż.
przym. melodyjny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: melodyjnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: melodyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co melodyjne
Wiktionary
rzecz. melodia ż., melodyjka ż., melodyka ż., melodyk m.
przym. melodyjny, melodyczny
przysł. melodyjnie
Wiktionary
1. przyjemnie brzmiący; dźwięczny; harmonijny;
2. odnoszący się do melodii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o przyjemnym brzmieniu
Wiktionary
przysł. melodyjnie
rzecz. melodia ż., melodyjność ż.
Wiktionary
(1.1) dźwięczny, harmonijny
Wiktionary
muzyk kształtujący motyw utworu muzycznego
SJP.pl
charakterystyczna w zakresie melodii cecha jakiegoś utworu, stylu, kompozytora lub epoki
SJP.pl
Melodyka – element dzieła muzycznego porządkujący następstwo dźwięków. Też: zespół cech melodii charakterystycznych dla danego stylu, epoki, grupy kompozytorów, np. melodyka barokowa, melodyka w utworach Fryderyka Chopina.
Melodykę dzieli się na: wokalną (przewaga sekund, ograniczona ruchliwość) i instrumentalną (większe zróżnicowanie interwałowe).
Wikipedia
kompozytor uwydatniający w utworze muzycznym melodię
SJP.pl
Melodysta lub Melodyst– warszawska rodzina klezmerska, z której pochodził Jerzy Petersburski, a po matce Henryk Gold. Alfred Melodysta był autorem muzyki do piosenek Fiakier i Ja chcę tak naprawdę wykonywanych przez Hankę Ordonównę. Ja chcę tak naprawdę nagrały Kinga Preis i Jolanta Fraszyńska (płyta Syrena Elektro). Według Marii Wacholc Fred Melodyst był autorem muzyki do piosenki Czerwone jabłuszko.
Wikipedia
przyrząd umocowany przy fortepianie notujący na papierze zapis nutowy granej muzyki; pianograf
SJP.pl
miłośnik muzyki; muzykoman
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) miłośnik muzyki (w domyśle: klasycznej)
Wiktionary
(1.1) Na koncert przyszło wielu melomanów.
Wiktionary
IPA: mɛˈlɔ̃mãn, AS: melõmãn
Wiktionary
rzecz. melomania ż., melomaństwo n.
:: fż. melomanka ż.
Wiktionary
(1.1) audiofil
Wiktionary
uwielbienie muzyki, fascynacja sztuką muzyczną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zamiłowanie do muzyki, zwłaszcza klasycznej
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) melomaństwo
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. meloman mos., melomanka ż., melomaństwo n.
przym. melomański
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|mélomanie. < etym|starogr|μέλος. + etym|starogr|μανία.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) melomania
* francuski: (1.1) mélomanie ż.
* galicyjski: (1.1) melomanía ż.
* hiszpański: (1.1) melomanía ż.
* niemiecki: (1.1) Melomanie ż.
* rosyjski: (1.1) мелома́ния ż.
* ukraiński: (1.1) меломанія ż.
* włoski: (1.1) melomania ż., musicomania ż.
źródła.
== melomania (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|me.lo.ma.'ni.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) melomania
odmiana.
(1.1) lp. melomania; lm. melomanie
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌmɛlɔ̃ˈmãɲja, AS: melõmãńi ̯a
Wiktionary
rzecz. meloman mos., melomanka ż., melomaństwo n.
przym. melomański
Wiktionary
(1.1) melomaństwo
Wiktionary
miłośniczka muzyki; muzykomanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która lubi słuchać muzyki
Wiktionary
IPA: ˌmɛlɔ̃ˈmãnka, AS: melõmãnka
Wiktionary
rzecz. melomania ż., melomaństwo n.
:: fm. meloman m.
przym. melomański
Wiktionary
przymiotnik od: meloman
SJP.pl
1. roślina jednoroczna z rodzaju dyniowatych, wywodząca się z tropikalnej Afryki lub Azji; owoc tej rośliny;
2. kapelusz męski o twardym półkulistym denku; melonik;
3. potocznie: milion złotych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roślina z gatunku ogórek melon, należącego do rodziny jednorocznych dyniowatych;
(1.2) spoż. jadalny owoc melona (1.1)
(1.3) przen. slang. grub. wydatna kobieca pierś
(1.4) uczn. milion a. tysiąc złotych
(1.6) więz. ostrzyżona głowa
(1.7) więz. kapelusz
Wiktionary
Ogórek melon, melon (Cucumis melo L., z gr. melopepon = „miękkie jabłko”) – gatunek z rodziny dyniowatych. Roślina jednoroczna o jadalnych, soczystych owocach. Rośnie dziko w Afryce, na dużych obszarach Azji o klimacie tropikalnym i umiarkowanym, w Australii i na niektórych wyspach Pacyfiku. Jest uprawiany w wielu krajach na całym świecie.
Wikipedia
(1.1) Melon rośnie dziko w Afryce, dużej części Azji i w Australii.
(1.2) Melony w 90% składają się z wody; zawierają też dużo cukru.
(1.3) Pewnie dostała tę rolę, bo ma duże melony!
(1.4) Mówi, że ten komp kosztuje melon.
Wiktionary
IPA: ˈmɛlɔ̃n, AS: melõn
Wiktionary
rzecz. melonik m.
przym. melonowy
Wiktionary
(1.3) cyc
Wiktionary
1. męski kapelusz o twardym, półkolistym denku; dęciak;
2. zdrobnienie od: melon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sztywny, półkolisty kapelusz męski
(1.2) zdrobn. od melon
Wiktionary
Melonik – rodzaj męskiego nakrycia głowy, kapelusz z niewielkim rondem o podwiniętej do góry krawędzi i wypukłym półkulistym (podobnym do połówki melona) denkiem. Niemiecka nazwa takiego kapelusza (Melone), podobnie jak francuska (chapeau melon) oraz jeszcze w kilku innych językach także nawiązuje do podobieństwa do tego owocu.
Wikipedia
(1.1) (…) trafił w rondo melonika i strącił go w wąwóz.
Wiktionary
IPA: mɛˈlɔ̃ɲik, AS: melõńik
Wiktionary
rzecz. melon m.
przym. melonowy
Wiktionary
(1.1) lwów|dętek, baniaczek.; reg. pozn. globusik.
Wiktionary
melonogłów wielozębny - gatunek ssaka z rodziny delfinowatych; delfin grubogłowy
SJP.pl
Melonogłów wielozębny, delfin grubogłowy (Peponocephala electra) – gatunek ssaka z rodziny delfinowatych (Delphinidae).
Wikipedia
mający kształt melona, przypominający melon
SJP.pl
rodzina roślin dwuliściennych
SJP.pl
Wikipedia
o cechach melonowcowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
wysoka bylina o pokroju drzewiastym, uprawiana w krajach tropikalnych ze względu na jadalne, żółtopomarańczowe owoce przypominające melony; drzewo melonowe, papaja
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z melonami, dotyczący melonów, wykonany z melona
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający jakieś cechy melona np. smak, zapach
Wiktionary
rzecz. melon mrz., melonowiec mrz., melonik mrz.
Wiktionary
1. roślina jednoroczna z rodzaju dyniowatych, wywodząca się z tropikalnej Afryki lub Azji; owoc tej rośliny;
2. kapelusz męski o twardym półkulistym denku; melonik;
3. potocznie: milion złotych
SJP.pl
w antycznej poezji greckiej: obrzędowa pieśń taneczna wykonywana przez aojdę przy akompaniamencie muzyki; melopeja
SJP.pl
w antycznej poezji greckiej: obrzędowa pieśń taneczna wykonywana przez aojda przy akompaniamencie muzyki; melopea
SJP.pl
deklamowanie utworów literackich przy akompaniamencie muzyki; melodeklamacja
SJP.pl
Melorecytacja (melodeklamacja) – artystyczne wygłaszanie utworów literackich z towarzyszeniem muzyki.
Wikipedia
przymiotnik od: melorecytacja
SJP.pl
dawniej w muzyce: pojęcie charakteryzujące melodyczną podstawę utworu muzycznego
SJP.pl
Milos (gr. Μήλος) – wyspa w archipelagu Cyklady na Morzu Egejskim. W starożytności zamieszkiwana przez Dorów. Głównym portem Milos jest Adamas.
Leży w administracji zdecentralizowanej Wyspy Egejskie, w regionie Wyspy Egejskie Południowe, w jednostce regionalnej Milos, w gminie Milos.
Wikipedia
elektroniczny instrument klawiszowy skonstruowany w 1963 roku; mellotron
SJP.pl
Melotron (ang. mellotron) – obok organów Hammonda, najpowszechniej używany instrument muzyczny z grupy elektrofonów elektromechanicznych ery przedsyntezatorowej.
Melotron został skonstruowany w 1963 roku i produkowany był do 1986 roku. Produkowała go angielska firma Streetly Electronics.
Wikipedia
sztuka teatralna; teatr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. muza tragedii, jedna z towarzyszek Apolla; córka Zeusa i Mnemosyne;
Wiktionary
Melpomene (także Melpomena, „Śpiewająca”; gr. Μελπομένη Melpoménē, łac. Melpomene, ‘Śpiewaczka’; od gr. mélpein ‘śpiewać’) – w mitologii greckiej muza tragedii.
Uchodziła za córkę boga Zeusa i tytanidy Mnemosyne oraz za siostrę: Erato, Euterpe, Kalliope, Klio, Polihymnii, Talii, Terpsychory i Uranii. Według jednej z wersji miała z bogiem Acheloosem córki – syreny.
Wikipedia
(1.1) Melpomena i jej siostry uświetniały śpiewem biesiady bosko-ludzkie oraz uczty olimpijskie bogów.
(1.1) Atrybutami Melpomeny były: maska tragiczna, wieniec z winnej latorośli i maczuga.
Wiktionary
IPA: ˌmɛlpɔ̃ˈmɛ̃na, AS: melpõmẽna
Wiktionary
(1.1) Melpomene
Wiktionary
w mitologii greckiej: muza tragedii, przedstawiana z maską tragiczną; Melpomena
SJP.pl
Wikipedia
legumina parzona z mąki, mleka i jaj; melszpejz
SJP.pl
legumina parzona z mąki, mleka i jaj; melszpajz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) meteorol. wiatr na Morzu Egejskim wiejący latem, przynoszący dobrą pogodę;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) etezja
Wiktionary
gruba tkanina płaszczowa z przędzy wełnianej
SJP.pl
Miejscowości w Anglii:
Wikipedia
1. popularny w średniowieczu świecznik wiszący, umieszczany zazwyczaj pośrodku stropu sali jadalnej;
2. element zdobniczy świeczników lub luster w kształcie kobiety z ogonem ryby lub węża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mit. książk. postać z literatury średniowiecznej i mitów, pół-kobieta, pół-ryba;
Wiktionary
Meluzyna – według legend i folkloru to rusałka wodna o postaci węża, która zamieniła się w kobiecą postać. Według jednej z wersji legend literackich z XIV wieku Meluzyna była czarodziejką. Taka wersja została spisana w latach 1387–1393 przez Jehana (Jeana) d’Arras, dworzanina księcia Jana de Berry.
W sztuce terminem meluzyna określa się element zdobniczy przedmiotów użytkowych (najczęściej świeczników), w postaci figurki przedstawiającej postać kobiecą z ogonem ryby lub węża.
Wikipedia
rzecz. meluzyna ż.
Wiktionary
Biografie:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
Melzer:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zupa mleczna z mąką
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. melzupka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. zdrobn. od: melzupa
Wiktionary
rzecz. melzupa ż.
Wiktionary
w socjobiologii: jednostka informacji kulturowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kult. dająca się powielać i podlegająca ewolucji jednostka kultury;
(1.2) inform. środ. internetowe: chwytliwa porcja informacji lub idea, powielana w internecie, mająca wywołać u odbiorcy, lub w jakimś środowisku odbiorców, określone uczucia;
(1.3) jęz. trzynasta litera alfabetów semickich (fenickiego, arabskiego م, hebrajskiego מ, aramejskiego i syryjskiego);
forma zaimka.
(2.1) daw. N. i Ms. m. oraz n. od: mój
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Memy internetowe z powodzeniem wykorzystuje się w celach reklamowych.
(2.1) Całem mem sercem, duszą niewinną, / Kocham tę świętą ziemię rodzinną, / Na której moja kołyska stała, / I której dawna karmi mię chwała.
Wiktionary
IPA: mɛ̃m, AS: mẽm
Wiktionary
rzecz. memetyka ż., memetyk m., memplex, memiczność ż.
przym. memetyczny, memiczny
przysł. memetycznie, memicznie
Wiktionary
(1.2) mem internetowy
Wiktionary
cienka, sprężysta płytka przenosząca drgania akustyczne na mechaniczne albo mechaniczne na akustyczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. cienka elastyczna przegroda między dwoma ośrodkami
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. membranowy
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|membrana. → błona
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== membrana (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) membrana
(1.2) błona
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: mɛ̃mˈbrãna, AS: mẽmbrãna
Wiktionary
przym. membranowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. membranowy
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|membrana. → błona
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== membrana (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) membrana
(1.2) błona
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
instrument perkusyjny, w którym źródłem dźwięku jest drgająca skóra lub błona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. instrument muzyczny, w którym wibratorem dźwięku jest membrana;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tamburyn zaliczony jest do membranofonów.
Wiktionary
IPA: ˌmɛ̃mbrãˈnɔfɔ̃n, AS: mẽmbrãnofõn
Wiktionary
(1.1) instrument perkusyjny membranowy
Wiktionary
przymiotnik od: membrana
SJP.pl
osoba ślamazarna, nieporadna życiowo; niezdara
SJP.pl
rodzaj ostrzeżenia, przestrogi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. przypomnienie
(1.2) książk. ostrzeżenie, przestroga
(1.3) rel. każda z dwu modlitw zaczynających się od słowa „memento” podczas mszy rzymskokatolickiej
Wiktionary
Memento – amerykański dramat dreszczowy neo-noir z 2000 roku w reżyserii Christophera Nolana.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== memento (język angielski.) ==
wymowa.
audioUS|En-us-memento.ogg.
audioAU|En-au-memento.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pamiątka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: mɛ̃ˈmɛ̃ntɔ, AS: mẽmẽnto
Wiktionary
specjalistka badająca funkcjonowanie memów (jednostek informacji kulturowej)
SJP.pl
specjalista badający funkcjonowanie memów (jednostek informacji kulturowej)
SJP.pl
dziedzina nauki badająca funkcjonowanie memów (jednostek informacji kulturowej)
SJP.pl
Memetyka (ang. memetics) – nauka badająca zarówno teoretycznie, jak i empirycznie, procesy replikacji memów, ich rozprzestrzenianie się i ewolucję. Memetyka jest paradygmatem ewolucji kulturowej zakładającym, że tak jak w ewolucji biologicznej jednostką doboru jest gen, tak w ewolucji kulturowej jednostką doboru jest mem, czyli najmniejsza jednostka informacji kulturowej.
Wikipedia
przymiotnik od: Memfis (starożytne miasto w Egipcie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) staroż. związany z Memfisem, dotyczący Memfisu
Wiktionary
(1.1) Obydwa system religijne — heliopolitański i hermopolitański — sięgają swymi początkami w epokę prehistoryczną Egiptu, natomiast pogląd trzeci — memficki — jest od nich młodszy, gdyż powstał za panowania dwóch pierwszych dynastii, a więc w drugiej połowie III tysiąclecia p.n.e.
Wiktionary
rzecz. Memfis mrz.
Wiktionary
starożytne miasto egipskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. jedno z najważniejszych miast starożytnego Egiptu;
Wiktionary
Memfis (gr. Μέμφις, Mémphis) – grecka nazwa jednego z najważniejszych miast starożytnego Egiptu, centrum politycznego, handlowego i administracyjnego, ośrodka kultu Ptaha, Sechmet i Apisa, stolicy w epoce Starego Państwa (III–VI dynastia).
Wikipedia
(1.1) Poznał król naukę magów chaldejskich i niniwskich, astrologów z Abydos, Sais i Memfis, tajemnice wróżów, mistagogów i epoptów asyryjskich i wróżbitów-jasnowidzów z Baktrii i Persepolis i przekonał się, że ich wiedza jest li tylko ludzką wiedzą.
Wiktionary
IPA: ˈmɛ̃w̃fʲis, AS: mẽũ̯fʹis
Wiktionary
przym. memficki
Wiktionary
potocznie: kobieta tworząca w internecie chwytliwe informacje o charakterze humorystycznym, zwykle w postaci filmiku, obrazka lub zdjęcia
SJP.pl
potocznie: twórca memów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) slang. miłośnik lub twórca memów
Wiktionary
taki, o którym łatwo można stworzyć wiele memów; memotwórczy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) slang. młodz. inspirujący do tworzenia memów
Wiktionary
rzecz. mem mrz., memiczność ż.
przysł. memicznie
Wiktionary
(1.1) memotwórczy
Wiktionary
element elektrochemiczny, integrator z pamięcią analogową, w którym wykorzystano zjawisko elektroosadzania i elektrorozpuszczania
SJP.pl
dziecko, które zwykle je bardzo mało, bez apetytu
SJP.pl
postać z mitologii greckiej
SJP.pl
Memnon (gr. Μέμνων Mémnōn, łac. Memnon) – w mitologii greckiej król Etiopów, syn Eos ze związku z Titonosem, uczestnik wojny trojańskiej.
Był on silny, mężny i piękny, zabił Antylocha i poległ z ręki jego przyjaciela – Achillesa pod Troją. Eos, zrozpaczona po stracie syna, padła do nóg Zeusa i wybłagała o uznanie dla syna, aby miał cześć u ludzi, niczego nie prosząc dla siebie. Zeus, by złagodzić ból matki, zgodził się. Podczas ceremonii pogrzebowej, gdy złożono ciało Memnona na stosie, spośród dymu i płomieni wyleciało stado białych ptaków, które podzieliwszy się na dwie grupy stoczyły krwawy bój nad zwłokami Memnona, składając w ten sposób ofiarę z własnej krwi na jego grobie.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Memnona lub z nim związany
SJP.pl
precyzyjna, zwięzła notatka dokumentująca bieżące ustalenia, stosowana w firmach, instytucjach i urzędach; notatka służbowa
SJP.pl
rzeczy wiekopomne, godne zapamiętania
SJP.pl
Memorabilia – dwupłytowy album zespołu Stare Dobre Małżeństwo, wydany 10 października 2016.
Wikipedia
notatka uszczegóławiająca lub wyjaśniająca stanowisko przedstawione przez jedną ze stron w trakcie rozmów lub w ustnym oświadczeniu; aide-mémoire
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) niepodpisane i niepodstemplowane jeszcze pismo, dokument dyplomatyczny, mogący być przedmiotem rokowań
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌmɛ̃mɔˈrãndũm, AS: mẽmorãndũm
Wiktionary
upamiętniający; kommemoratywny
SJP.pl
dotyczący upamiętnienia ważnych wydarzeń lub postaci z przeszłości
SJP.pl
rodzaj oficjalnego pisma do władz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) społ. polit. oficjalne pismo do władz, które zawiera prośby lub uwagi dotyczące ważnych dla ogółu sprawch
(1.2) sport. zawody sportowe dla uczczenia czyjejś pamięci
(1.3) hand. ekon. księga handlowa przeznaczona do księgowania obrotów bezgotówkowych
(1.4) przest. pamięć, pamiętanie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W tym samym czasie w Anglii zaczęto rozważać korzyści i niekorzyści płynące dla Wielkiej Brytanii z możliwej odbudowy państwa polskiego. Rozważania te znalazły wyraz w dwóch memoriałach, opracowanych jesienią 1916 r.
(1.2) Cały czas na memoriale obecny był wójt, który dopingował zawodników, a na końcu pogratulował sportowej walki i wręczył nagrody.
Wiktionary
rzecz. memorabilium n., memoryczność ż., memuar m.
przym. memoriałowy, memoryczny, memuarowy
Wiktionary
przymiotnik od: memoriał
SJP.pl
typ wymiennych kart pamięci, używany np. w niektórych aparatach cyfrowych
SJP.pl
zachowywanie w pamięci; zapamiętywanie
SJP.pl
sprzyjający powstawaniu memów; memiczny
SJP.pl
[czytaj: memfis] miasto w USA
SJP.pl
Memphis – miasto i znaczący port rzeczny w środkowej części Stanów Zjednoczonych, w południowo-zachodniej części hrabstwa Shelby, w stanie Tennessee, nad rzeką Missisipi. Nazwa pochodzi od miasta Memfis w starożytnym Egipcie. Według danych z 2023 liczy 618,6 tys. mieszkańców i obejmuje blisko 1,34 mln w obszarze metropolitalnym.
Wikipedia
jeden z podstawowych biernych elementów elektronicznych
SJP.pl
Memrystor (ang. memristor) – jeden z podstawowych biernych elementów elektronicznych; trzy pozostałe to opornik (rezystor), kondensator i cewka. Memrystor (ang. memory resistor – opornik z pamięcią) działa jako pojedyncza komórka pamięci, może być użyty do przechowywania jednego bitu informacji, rezystancja memrystora może być sterowana prądowo.
Wikipedia
dawniej: pamiętnik
SJP.pl
przymiotnik od: memuar
SJP.pl
dawniej: autor memuarów (pamiętników); pamiętnikarz
SJP.pl
dotyczący memuarystyki (pamiętnikarstwa); pamiętnikarski
SJP.pl
dawniej: pisanie memuarów (pamiętników); pamiętnikarstwo
SJP.pl
mamłać; potocznie:
1. przewracać językiem w buzi; mamlać, mamleć;
2. gnieść coś, brudzić i poniewierać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|memłać.
Wiktionary
rzecz. niememłanie n.
czas. memłać ndk.
Wiktionary
potocznie, czasami ironicznie, o chłopaku, mężczyźnie
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Ministerstwo Edukacji Narodowej;
Wiktionary
Men (niem. Main, łac. Moenus, Menus, śrłac. Mogonus) – rzeka w środkowych Niemczech o długości 524 km.
Źródło w Smreczanach (Biały Men, Weißer Main) i Jurze Frankońskiej (Czerwony Men, Roter Main), płynie przez Bawarię i Hesję i uchodzi do Renu w Mainz-Kastel (dzielnicy Wiesbaden).
Wikipedia
(1.1) MEN ma swoją siedzibę w Warszawie.
Wiktionary
IPA: mɛ̃n, AS: mẽn
Wiktionary
potocznie: duża menażka
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
witamina K2, rozpuszczalna w tłuszczach; farnochinon
SJP.pl
1. kobieta w stanie ekstazy w czasie uroczystości ku czci Dionizosa; bachantka;
2. w przenośni o kobiecie nienaturalnie podnieconej
SJP.pl
Menady (także bakchantki, bachantki, gr. Μαινάδες Mainádes ‘szalejące’, gr. Bάκχαι Bákchai, łac. Maenades, Bacchae) – 1. w mitologii greckiej towarzyszki Dionizosa; 2. czcicielki Dionizosa (Bachusa).
Wikipedia
organiczny związek chemiczny z grupy chinonów; witamina K3
SJP.pl
Menadion – organiczny związek chemiczny z grupy chinonów, syntetyczna prowitamina rozpuszczalna w tłuszczach, określana jako witamina K3, stosowana jako lek hemostatyczny.
Wikipedia
1. kierownik, zarządca przedsiębiorstwa; manager, menedżer;
2. osoba organizująca występy estradowe lub imprezy sportowe, kierująca sprawami kontraktowymi artystów lub sportowców, opiekująca się ich interesami; menedżer, menażer, manager, agent
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekon. kierownik;
(1.2) osoba, która zajmuje się reprezentowaniem artysty, sportowca lub ich zespołu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) inform. program zarządzający
Wiktionary
Menedżer, także menadżer, kiedyś menażer (ang. manager) – osoba, której podstawowym zadaniem jest realizacja procesu zarządzania – planowanie i podejmowanie decyzji, organizowanie, przewodzenie – motywowanie i kontrolowanie.
Wikipedia
IPA: mɛ̃ˈnad͡ʒɛr, AS: mẽnaǯer
Wiktionary
rzecz. manager m., menedżer m., menadżeryzm m., management m., menadżerowanie n.
:: fż. menadżerka ż., menedżerka ż.
czas. menadżerować ndk.
przym. menadżerski, managerski
przysł. menadżersko
Wiktionary
(1.1) kierownik, zarządca, manager, menedżer
Wiktionary
12 ksiąg o żywocie świętych, ułożone w porządku świętowania ich pamięci według kalendarza prawosławnego
SJP.pl
okres w życiu kobiety od pierwszej do ostatniej menstruacji
SJP.pl
Menakme – okres w życiu kobiety od pierwszej do ostatniej miesiączki, czyli od końca okresu dojrzewania do menopauzy.
Wikipedia
rzeka w Azji
SJP.pl
Menam (taj. Chao Phraya) – rzeka na Półwyspie Indochińskim w zachodniej Tajlandii.
Przy jej ujściu do Zatoki Tajlandzkiej położony jest Bangkok, stolica Tajlandii. Długość ok. 365 km, powierzchnia dorzecza 160 tys. km². Menam powstaje z połączenia rzek: Ping (590 km) i Nan (627 km), płynie przez Nizinę Menamu (Czau Praja), a uchodząc do Zatoki Tajlandzkiej tworzy rozległą deltę. Jest wykorzystywana do nawadniania, żeglugi i spławu drewna.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Menamem, dotyczący Menamu
Wiktionary
rzecz. Menam mrz.
Wiktionary
obce imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
pierwsze krwawienie miesiączkowe u dziewcząt
SJP.pl
Menarche – określenie oznaczające wystąpienie u dziewcząt pierwszej miesiączki (pierwszego cyklu menstruacyjnego).
Menarche występuje po 14 miesiącach od szczytu skoku pokwitaniowego. Wiek menarche jest zewnątrzpopulacyjnie jak i wewnątrzpopulacyjnie zróżnicowany, zależy od czynników genetycznych i czynników środowiskowych. Jest czułym wskaźnikiem sytuacji społeczno-ekonomicznej, w której przebiega rozwój osobniczy danej jednostki. Złe warunki bytowe opóźniają wiek menarche, natomiast poprawa warunków obniża ten wiek. U polskich dziewcząt występuje średnio w wieku 12 lat i 9 miesięcy, a tzw. krytyczna masa ciała, która określa masę ciała przeważnie niezbędną do wystąpienia pierwszej miesiączki, wynosi 46 ± 0,5 kg przy średnim wzroście 157 ± 0,5 cm. Występowanie menarche związane jest również z porami roku, na wsi częściej ma miejsce w miesiącach: czerwiec-lipiec, zaś w mieście w miesiącach: grudzień-styczeń. Menarche jest oznaką dojrzałości płciowej, co jest jednoznaczne z zakończeniem procesu pokwitania.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
w starożytnym Egipcie: naszyjnik z koralików, używany jako amulet lub instrument muzyczny
SJP.pl
Menat – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Owernia-Rodan-Alpy, w departamencie Puy-de-Dôme.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 640 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 32 osoby/km² (wśród 1310 gmin Owernii Menat plasuje się na 336. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 451.).
Wikipedia
1. przestarzale:
a) kasyno wojskowe
b) gospodarstwo domowe
2. dawniej: oszczędne gospodarowanie
SJP.pl
Menaż – w gastronomii określenie elementu zastawy stołowej w postaci stojaka na przyprawy ułatwiającego ich przenoszenie. Popularny w lokalach gastronomicznych, niekiedy nazywany bywa również przyprawnikiem.
W podstawowej wersji posiada miejsca na solniczkę i pieprzniczkę, jednak można spotkać bardziej rozbudowane menaże, które mogą pomieścić więcej pojemników z przyprawami sypkimi lub płynnymi, takimi jak ocet, oliwa, maggi, papryka, a także np. wykałaczki.
Wikipedia
kuchnia lub stołówka wojskowa
SJP.pl
osoba organizująca występy estradowe lub imprezy sportowe, kierująca sprawami kontraktowymi artystów lub sportowców, opiekująca się ich interesami; menadżer, menedżer, manager, agent
SJP.pl
1. dawniej: klatki z dzikimi zwierzętami przewożone i wystawiane dla rozrywki publiczności; także: miejsce gdzie się trzyma i pokazuje te zwierzęta;
2. przenośnie: grupa ludzi o nietypowym wyglądzie lub upodobaniach; także: zbiór dziwacznych przedmiotów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. zool. niecodzienne gatunki zwierząt w klatkach obwożone w celach pokazowych;
(1.2) hist. zool. pomieszczenie lub zespół klatek, gdzie przetrzymywane są niecodzienne gatunki zwierząt
Wiktionary
Menażeria (z fr. ménagerie – menażeria od ménager – oszczędzać, pokierować czymś, obmyślić z ménage – gospodarstwo (domowe), małżeństwo):
Wikipedia
IPA: ˌmɛ̃naˈʒɛrʲja, AS: mẽnažerʹi ̯a
Wiktionary
przymiotnik od: menażeria
SJP.pl
blaszane naczynie z pokrywką, używane do posiłków w wojsku i na obozach turystycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) harc. wojsk. lekki metalowy pojemnik służący do spożywania posiłków, czasami też do ich przygotowywania;
Wiktionary
Menażka – lekki, zamykany pojemnik, dwu- lub trzyczęściowy, służący jako naczynie do spożywania posiłków, a czasem też ich przygotowywania (szczególnie ciepłych). Menażka używana jest głównie przez żołnierzy i turystów.
Menażka zazwyczaj wykonana jest z aluminium. Dzięki temu menażka jest mniejszym obciążeniem w ekwipunku.
Wikipedia
IPA: mɛ̃ˈnaʃka, AS: mẽnaška
Wiktionary
blaszane naczynie z pokrywką, używane do posiłków w wojsku i na obozach turystycznych
SJP.pl
dawniej:
1. szanować, szczędzić;
2. gospodarować
SJP.pl
roślina z rodziny goździkowatych
SJP.pl
Menchia (Moenchia Ehrh.) – rodzaj roślin z rodziny goździkowatych obejmujący trzy gatunki. Występują one w basenie Morza Śródziemnego, skąd introdukowane zostały do Ameryki Północnej, Afryki południowej i Australii. Nazwa rodzajowa upamiętnia niemieckiego botanika – Conrada Moencha (1744–1805). W Polsce odnotowywano jako zawlekane przejściowo dwa gatunki – menchię mantejską i wzniesioną.
Wikipedia
1. wulgarnie, obelżywie o człowieku
2. gatunek maleńkiego owada z rzędu wszy; mendoweszka; wesz łonowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. wesz łonowa, mendoweszka
(1.2) przen. pot. człowiek podły
(1.3) przen. pot. człowiek głupi, niezdarny
(1.4) przen. wulg. policjant
Wiktionary
Wesz łonowa, mendoweszka, menda (Pthirus pubis) – gatunek wszy należący do rodziny Pthiridae, pasożytujący na człowieku i powodujący chorobę wszawicę.
Samiec długości 1,3 mm, samica 1,5 mm. Szerokość od 0,8 mm do 1,0 mm. Są silnie spłaszczone grzbietowo-brzusznie. Samica składa około 50 jaj zwanych gnidami, które są mocowane specjalnym "cementem" u nasady włosa. Rozwój osobniczy trwa 13–16 dni.Pasożytuje na skórze owłosionej, głównie w okolicy łonowej, także w pachwinach, pachach, na nogach, brzuchu, na klatce piersiowej, obserwowane są również na brwiach i rzęsach.
Wikipedia
(1.1) Gdy zauważyłam, że w pościeli są mendy, to musiałam ją wygotować, żeby poginęły.
(1.2) Ta dyrektorska menda obcięła mi pensję!
(1.3) Co za menda, pożyczyłem mu rower, a ten na pierwszym zakręcie wywalił się i jeszcze kierownicę mi skrzywił.
(1.4) Wałęsa się i szwenda, pierdolona menda.
Wiktionary
IPA: ˈmɛ̃nda, AS: mẽnda
Wiktionary
(1.2) wredol, podlec, świnia, gnida, bydlak, bydlę, gad, gadzina, łajdak, łachudra, łotr, kanalia, padalec, plugawiec, skurczybyk, skurkowaniec, sobaka, swołocz, szubrawiec, szuja, ścierwo, niegodziwiec, nikczemnik, parszywiec, kreatura
(1.4) pot. obraź. pies; pot. gliniarz, glina, pan władza; pot. żart. misiek, miś, misiak, smerf
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. przestarzałe: 15 sztuk czegoś (zwłaszcza jaj), 1/4 kopy
2. piętnaście lub mniej snopów zboża ustawianych razem na polu po żniwach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. miar. 15 sztuk czegoś;
(1.2) przest. roln. kupka składająca się z piętnastu (czasem dwunastu lub dziesięciu) snopów zboża;
Wiktionary
Mendel (z niem. mandel) – zwyczajowa miara liczbowa: 15 sztuk, czyli 1/4 kopy, stosowane w Polsce od XIV wieku. Gdzieniegdzie mendel liczył 16 (mendel chłopski).
Miara stosowana w odniesieniu do produktów rolnych np. jajek, drobiu. Określenie to bywa jeszcze spotykane na bazarach.
Wikipedia
(1.2) Wychodził na wzgórza przede dniem, schodził późno w nocy i żął, snopki wiązał, mendle układał a rozmyślał…
Wiktionary
IPA: ˈmɛ̃ndɛl, AS: mẽndel
Wiktionary
(1.2) reg. śl. mondel.
Wiktionary
nazwisko, np. Dmitrij Iwanowicz Mendelejew (1834-1907), chemik rosyjski, twórca okresowego układu pierwiastków
SJP.pl
Dmitrij Iwanowicz Mendelejew (ros. Дмитрий Иванович Менделеев; ur. 27 stycznia?/8 lutego 1834 w Tobolsku, zm. 20 stycznia?/2 lutego 1907 w Petersburgu) – rosyjski chemik, odkrywca (w 1869) prawa okresowości pierwiastków chemicznych, laureat Medalu Copleya.
Wikipedia
zdrobnienie od: mendel
SJP.pl
promieniotwórczy pierwiastek chemiczny o symbolu Md, niewystępujący w stanie naturalnym w przyrodzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Md i liczbie atomowej 101;
Wiktionary
Mendelew (Md, łac. mendelevium) – pierwiastek chemiczny z grupy aktynowców w układzie okresowym. Nazwa pochodzi od nazwiska chemika Dmitrija Mendelejewa. Czasami w literaturze jest stosowany błędny symbol Mv.
Pierwiastek otrzymano po raz pierwszy w 1955 r. pod kierunkiem Alberta Ghiorso z Berkeley w Kalifornii, USA bombardując 253Es cząstkami α.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma mendelew?
Wiktionary
IPA: mɛ̃nˈdɛlɛf, AS: mẽndelef
Wiktionary
przym. mendelewowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Md
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący mendelewu
Wiktionary
rzecz. mendelew m.
Wiktionary
zwolennik mendelizmu
SJP.pl
zwolenniczka mendelizmu
SJP.pl
teoria genetyczna w biologii, przyjmująca, że geny w procesie rozmnażania się osobników nie ulegają zmianie, lecz rozdzielają się i łączą ze sobą tworząc różne kombinacje cech
SJP.pl
nazwisko, m.in.: Jakob Ludwig Felix Mendelssohn Bartholdy (1809-1847), niemiecki kompozytor
SJP.pl
rzeka w Turcji
SJP.pl
Meander (tur. Büyük Menderes Nehri, w starożytności i średniowieczu gr. Μαίανδρος Maíandros) – rzeka w zachodniej Turcji azjatyckiej, o długości 529 km. Swój bieg zaczyna na Wyżynie Anatolijskiej, a kończy w Morzu Egejskim, w pobliżu ruin Miletu. Głównymi dopływami są Çine oraz Ak. Większe miasta, przez które przepływa to Aydin i Nazilli. Rzeka tworzy liczne meandry – pojęcie meander pochodzi od nazwy tej rzeki.
Wikipedia
Wikipedia
1. rzadko: układać w mendle;
2. w biologii: dziedziczyć zgodnie z teorią Mendla
SJP.pl
→ mendel
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z prawami i dorobkiem naukowym Gregora Mendla
Wiktionary
IPA: mɛ̃nˈdlɔfsʲci, AS: mẽndlofsʹḱi
Wiktionary
wielki książę litewski od ok. 1238 r., król od 1253 r.; Mindowe
SJP.pl
Mendog, Mindowe, Mindowg (lit. Mindaugas, starorus. Миндовгъ, Мендогъ, ur. ok. 1200, zm. 12 sierpnia 1263) – (wielki) książę litewski od ok. 1238, król Litwy (1253).
Mendog doprowadził do zjednoczenia księstw plemiennych. Miał rezydencję w zamku Woruta. Podbił Ruś Czarną, po czym uczynił zarządcą tych ziem swego syna Wojsiełka, naznaczając mu siedzibę w Nowogródku, leżącym na jej terytorium.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mendoga lub z nim związany
SJP.pl
potocznie: odrażającym moralnie, działający na czyjąś szkodę; niegodziwy, podły, haniebny, nikczemny
SJP.pl
gatunek maleńkiego owada z rzędu wszy; menda; wsza łonowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. med. nazwa systematyczna|Pthirus pubis|ref=tak., wesz łonowa, menda;
Wiktionary
Wesz łonowa, mendoweszka, menda (Pthirus pubis) – gatunek wszy należący do rodziny Pthiridae, pasożytujący na człowieku i powodujący chorobę wszawicę.
Samiec długości 1,3 mm, samica 1,5 mm. Szerokość od 0,8 mm do 1,0 mm. Są silnie spłaszczone grzbietowo-brzusznie. Samica składa około 50 jaj zwanych gnidami, które są mocowane specjalnym "cementem" u nasady włosa. Rozwój osobniczy trwa 13–16 dni.Pasożytuje na skórze owłosionej, głównie w okolicy łonowej, także w pachwinach, pachach, na nogach, brzuchu, na klatce piersiowej, obserwowane są również na brwiach i rzęsach.
Wikipedia
IPA: ˌmɛ̃ndɔˈvɛʃka, AS: mẽndoveška
Wiktionary
(1.1) wesz łonowa
Wiktionary
miasto w Argentynie
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: żebrak albo żebrzący mnich
SJP.pl
dawniej: żebrak albo żebrzący mnich
SJP.pl
odnoszący się do mendykanta, właściwy mendykantom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zakonami żebrzącymi, dotyczący zakonów żebrzących
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do zakonów żebrzących, będący ich własnością
Wiktionary
(1.1) Jego zainteresowania naukowe obejmują również papiestwo i zakony mendykanckie w XIV w. oraz paleografię łacińską, epigrafikę i kodykologię.
Wiktionary
rzecz. mendykant mos.
Wiktionary
dawniej:
1. mnich zakonu żebraczego;
2. żebrak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. rel. członek zakonu mendykanckiego
Wiktionary
(1.1) Źródłem utrzymania braci mendykantów, czyli braci żebrzących, była jałmużna.
Wiktionary
przym. mendykancki
Wiktionary
potocznie: przynudzać, marudzić, narzekać
SJP.pl
1. kierownik, zarządca przedsiębiorstwa; manager, menadżer;
2. osoba organizująca występy estradowe lub imprezy sportowe, kierująca sprawami kontraktowymi artystów lub sportowców, opiekująca się ich interesami; menadżer, menażer, manager, agent
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zarz. kierownik;
(1.2) osoba, która zajmuje się reprezentowaniem artysty, sportowca lub ich zespołu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) inform. program zarządzający
Wiktionary
Menedżer, także menadżer, kiedyś menażer (ang. manager) – osoba, której podstawowym zadaniem jest realizacja procesu zarządzania – planowanie i podejmowanie decyzji, organizowanie, przewodzenie – motywowanie i kontrolowanie.
Wikipedia
IPA: mɛ̃ˈnɛd͡ʒɛr, AS: mẽneǯer
Wiktionary
rzecz. manager m., menadżer m., menadżeryzm m., management m., menadżerowanie n.
:: fż. menadżerka ż., menedżerka ż.
czas. menadżerować ndk.
przym. menadżerski, managerski
przysł. menadżersko
Wiktionary
(1.1) kierownik, zarządca, manager, menadżer
Wiktionary
1. zbiór nowoczesnych technik zarządzania;
2. koncepcja amerykańskiego socjologa, J. Burnhama, głosząca, że kierownicy są nową klasą rządzącą w społeczeństwie
SJP.pl
zwolennik menedżeryzmu
SJP.pl
Menedżeryzm, manageryzm – stanowisko z zakresu socjologii i teorii organizacji, zgodnie z którym menadżerowie zajmują przewodnie miejsce w organizacjach czy w społeczeństwie.
Menadżeryzm może być ujmowany normatywnie (menadżerowie powinni pełnić przewodnią rolę w organizacjach) lub opisowo (sytuacja organizacyjna menadżerów uprzywilejowuje ich w dysponowaniu władzą, tworząc określone problemy organizacyjne).
Wikipedia
management;
1. zarząd przedsiębiorstwa lub instytucji;
2. zarządzanie, kierowanie;
3. grupa ludzi dbająca o wizerunek i finanse sportowca lub artysty;
4. dziedzina wiedzy dotycząca kierowania przedsiębiorstwami lub instytucjami
SJP.pl
pogardliwie: osoba z marginesu społecznego, bez stałego zatrudnienia, włócząca się po ulicach, nadużywająca alkoholu i budząca odrazę swoim zachowaniem i niechlujnym wyglądem; żul, lump, lumpiarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek z marginesu społecznego, głównie alkoholik
Wiktionary
(1.1) Jakiś menel stoi pod sklepem i pije wino.
Wiktionary
rzecz. menelstwo n.
:: fż. menelka ż.
przym. menelski
Wiktionary
(1.1) żul, włóczęga, żebrak, sztajmes, bej, pijak, alkoholik, dykciarz
Wiktionary
1. postać z mitologii greckiej, król Sparty, mąż Heleny, brat Agamemnona; jeden z uczestników wojny trojańskiej;
2. grecki filozof, astronom i matematyk żyjący w I w. n. e.; twórca trygonometrii sferycznej
SJP.pl
Menelaos (gr. Μενέλαος Menélaos, łac. Menelaus) – w mitologii greckiej król Sparty i uczestnik wojny trojańskiej; jeden z herosów; bohater Iliady Homera.
Uchodził za syna Atreusza i Aerope. Był bratem Agamemnona oraz mężem Heleny, z którą miał córkę Hermionę.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Menelaosa lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie pochodzenia greckiego
SJP.pl
Menelaus – imię męskie pochodzenia greckiego. Pochodzi od greckiego Μενελαος (Menelaos), co oznacza „przeciwstawiający się ludziom”, stanowiąc złożenie μενω (meno) „trwać, przeciwstawiać się, wytrzymać, stawiać opór” i λαος (laos) „lud, ludzie”. W mitologii greckiej Menelaos był królem Sparty i mężem Heleny.Patronem tego imienia jest św. Menelaus, opat (zm. ok. 700 roku).
Menelaus imieniny obchodzi 22 lipca.
Wikipedia
potocznie: pijaczek
SJP.pl
→ menel; menelica, lumpiara, żulerka, żulica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pogard. kobieta z marginesu społecznego
Wiktionary
rzecz. menelstwo n.
:: fm. menel m.
przym. menelski
Wiktionary
dotyczący menela, należący do menela, właściwy menelowi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z menelem, dotyczący menela
Wiktionary
rzecz. menel m., menelka ż., menelstwo n.
Wiktionary
pogardliwie:
1. osoby z marginesu społecznego, bez stałego zatrudnienia, włóczący się po ulicach, nadużywający alkoholu i budzący odrazę swoim zachowaniem i niechlujnym wyglądem; żuleria, żulernia, żulia, żulerka, lumpiarstwo;
2. cecha takich osób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pogard. posp. ogólnie o osobach z marginesu społecznego
Wiktionary
(1.1) Pod sklepem codziennie przesiaduje menelstwo i zaczepia przechodniów.
Wiktionary
rzecz. menel m., menelka ż.
przym. menelski
Wiktionary
(1.1) hołota
Wiktionary
rzadko: przywódca ugrupowania lub stronnictwa; lider
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
gatunek ryby z rodziny śledziowatych; śledź amerykański
SJP.pl
podłużny blok kamienny ustawiony pionowo na ziemi, pochodzący głównie z okresu neolitu i początku epoki brązu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archeol. w kulturze celtyckiej: nieociosany lub częściowo obrobiony głaz (najczęściej zaostrzony od góry);
Wiktionary
Menhir – w kulturze celtyckiej nieociosany lub częściowo obrobiony głaz (najczęściej zaostrzony od góry) ustawiony pionowo. Nazwa menhir wywodzona jest z bretońskich słów: maen – kamień i hir – wysoki.
Spotykany jest w Anglii, Irlandii, Bretanii, Skandynawii, Francji, na Półwyspie Iberyjskim, na Korsyce, ale znany jest także w Afryce, Azji i Ameryce, gdzie pełnił prawdopodobnie funkcje kultowe.
Wikipedia
IPA: ˈmɛ̃nxʲir, AS: mẽnχʹir
Wiktionary
przym. menhirowy
Wiktionary
minerał, odmiana opalu zanieczyszczona tlenkami żelaza
SJP.pl
Opal – mineraloid zaliczany do krzemianów. Nazwa pochodzi od sanskryckiego upala = drogi kamień, kamień szlachetny; bądź od gr. opallios (łac. opalus) = widzieć zmianę (barwy). Opal jest oficjalnym kamieniem szlachetnym Australii.
Wikipedia
przymiotnik od: menilit
SJP.pl
bakteria, dwoinka powodująca zapalenie opon mózgowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. mikrobiol. dwoinka powodująca zapalenie opon mózgowych
Wiktionary
Dwoinka zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, meningokok (Neisseria meningitidis) – gatunek Gram-ujemnych bakterii wywołujący zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych oraz posocznicę meningokokową.
Wikipedia
ruch przeciwstawiający się dyskryminacji mężczyzn
SJP.pl
rodzaj satyry, w której proza przeplata się z wierszem; twórcą był grecki satyryk Menippos z Gadary
SJP.pl
Satyra menippejska, menippea – gatunek literatury satyrycznej. Jej nazwa wywodzi się od imienia greckiego cynika Menipposa. Menippea charakteryzuje się połączeniem pierwiastków fantastycznych i realizmu, prozy i wiersza, a także spajaniem różnych form stylistycznych. Jej bohaterem jest najczęściej mędrzec.
Wikipedia
skrót od: Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu
Wiktionary
(1.1) MENiS zostało rozdzielone na MEN i Ministerstwo Sportu.
Wiktionary
IPA: ˈmɛ̃ɲis, AS: mẽńis
Wiktionary
1. w fizyce:
a) wklęsła lub wypukła powierzchnia cieczy;
b) soczewka wklęsło-wypukła;
2. w anatomii: tarczka zbudowana z chrząstki włóknistej, znajdująca się między powierzchniami stawowymi w niektórych stawach (np. kolanowym), odgrywająca rolę amortyzatora; łękotka, łąkotka
SJP.pl
Menisk (gr. menískos zdrobn. od méne „księżyc”) – zakrzywienie powierzchni swobodnej cieczy w pobliżu rozdzielenia od siebie powierzchni swobodnej cieczy i ciała stałego lub innej niemieszającej się cieczy.
Kształt menisku i kierunek jego wypukłości zależy od:
Wikipedia
przymiotnik od: menisk
SJP.pl
podległy władzom państwowym zakład produkujący monety oraz medale, ordery i pieczęcie oznaczane godłem państwowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przedsiębiorstwo przemysłu metalowego produkujące monety, medale oraz stemple;
Wiktionary
Mennica – zakład zajmujący się mincerstwem, czyli produkcją (wybijaniem) monet, medali oraz stempli.
Wikipedia
(1.1) Pracą mennicy kierował mincmistrz.
Wiktionary
przym. menniczy
Wiktionary
dział gospodarki zajmujący się produkcją monet, orderów, medali i innych przedmiotów wartościowych sygnowanych godłem państwowym
SJP.pl
Mennica – zakład zajmujący się mincerstwem, czyli produkcją (wybijaniem) monet, medali oraz stempli.
Wikipedia
członek protestanckiej grupy wyznaniowej, uznającej tylko dwa sakramenty: chrzest dorosłych i eucharystię; menonita
SJP.pl
Mennonici – wyznanie chrześcijańskie zaliczane do protestantyzmu, powstałe w roku 1539 w Holandii. Jest jednym z nurtów anabaptyzmu, nazwę wywodzi od swego założyciela – Menno Simonsa.
Wikipedia
członek protestanckiej grupy wyznaniowej, uznającej tylko dwa sakramenty: chrzest dorosłych i eucharystię; menonita
SJP.pl
wyznanie protestanckie założone przez Menno Simmonsa w XVI wieku w Holandii, będące odłamem anabaptyzmu; menonityzm
SJP.pl
Mennonici – wyznanie chrześcijańskie zaliczane do protestantyzmu, powstałe w roku 1539 w Holandii. Jest jednym z nurtów anabaptyzmu, nazwę wywodzi od swego założyciela – Menno Simonsa.
Wikipedia
określenie wykonawcze: mniej; występuje razem z innymi określeniami tempa i charakteru utworu, np. meno forte, meno mosso
SJP.pl
Meno – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Oklahoma, w hrabstwie Major.
Wikipedia
Menologium (gr. μηνολόγιον, menologion) – w Kościołach prawosławnych i Kościołach greckokatolickich księga liturgiczna zawierająca zbiór krótkich opisów żywotów świętych w układzie kalendarza kościelnego, przeznaczona do odczytywania w trakcie nabożeństwa. Zawarty jest w licznych greckich rękopisach Nowego Testamentu.
W Kościele katolickim odpowiednikiem tej księgi jest martyrologium.
Wikipedia
członek protestanckiej grupy wyznaniowej, uznającej tylko dwa sakramenty: chrzest dorosłych i eucharystię; mennonita
SJP.pl
Mennonici – wyznanie chrześcijańskie zaliczane do protestantyzmu, powstałe w roku 1539 w Holandii. Jest jednym z nurtów anabaptyzmu, nazwę wywodzi od swego założyciela – Menno Simonsa.
Wikipedia
członek protestanckiej grupy wyznaniowej, uznającej tylko dwa sakramenty: chrzest dorosłych i eucharystię; mennonita
SJP.pl
wyznanie protestanckie założone przez Menno Simmonsa w XVI wieku w Holandii, będące odłamem anabaptyzmu; mennonityzm
SJP.pl
okres w życiu kobiety po klimakterium, objawiający się brakiem miesiączkowania
SJP.pl
Wikipedia
używany przez żydów w celach obrzędowych świecznik siedmioramienny, o ustawionych w jednej linii ramionach (stylizowana menora jest godłem Izraela)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. żydowski siedmioramienny świecznik liturgiczny;
Wiktionary
Menora (hebr. מנורה, jid. menojre) – w judaizmie nazwa świętego, złotego, siedmioramiennego świecznika, ustawionego w Namiocie Spotkania, a także używanego później w Świątyni Jerozolimskiej (1 Krl 7,49). Formą odstępstwa jest używanie tej nazwy także dla chanukii, czyli świecznika chanukowego. Menora jest jednym z najstarszych i najbardziej rozpowszechnionych symboli używanych w żydowskiej sztuce kultowej. Jest także traktowana jako symbol judaizmu, a jej wizerunek został wykorzystany w herbie państwa Izrael.
Wikipedia
(1.1) W herbie Izraela widnieje biała menora na niebieskim tle.
(1.1) Wikary pokazał dzieciom menorę przywiezioną z Jerozolimy.
(1.1) Jedna z najstarszych menor w Europie znajduje się w Kołobrzegu.
Wiktionary
IPA: mɛ̃ˈnɔra, AS: mẽnora
Wiktionary
stan umysłu, usposobienie prowadzące człowieka do sukcesu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stan umysłu prowadzący człowieka do sukcesu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== menos (język asturyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) mniej
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈmɛ̃nɔs, AS: mẽnos
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== menos (język asturyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) mniej
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. główna część ołtarza;
2. świadczenie kleru na utrzymanie biskupa
SJP.pl
Wikipedia
członek stowarzyszenia Mensa International
SJP.pl
członkini stowarzyszenia Mensa International
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Menem, dotyczący Menu (rzeką w Niemczech)
Wiktionary
rzecz. Men mrz.
przym. nadmeński
Wiktionary
faza cyklu miesiączkowego dojrzałych płciowo kobiet (wydalanie krwi i śluzu z macicy wynikające ze złuszczania się warstwy śluzowej błony); miesiączka, period
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. cykliczne złuszczanie się nabłonka macicy kobiety pod wpływem zmian stężenia hormonów płciowych;
Wiktionary
Menstruacja, miesiączka, krwawienie miesięczne (łac. menses) – fizjologiczne zjawisko polegające na cyklicznym złuszczaniu się nabłonka macicy (endometrium) pod wpływem charakterystycznych zmian stężenia hormonów płciowych (estrogenów i progesteronu), wynikających z układów wzajemnych sprzężeń zwrotnych między gonadami, przednim płatem przysadki mózgowej i podwzgórzem.
Wikipedia
IPA: ˌmɛ̃w̃struˈwat͡sʲja, AS: mẽũ̯struu̯acʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. menstruowanie n.
czas. menstruować
przym. menstruacyjny, menstrualny
Wiktionary
(1.1) miesiączka, okres, krwawienie miesięczne
Wiktionary
związany z menstruacją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący menstruacji
Wiktionary
IPA: ˌmɛ̃w̃struwaˈt͡sɨjnɨ, AS: mẽũ̯struu̯acyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. menstruacja ż.
przym. menstrualny
Wiktionary
(1.1) miesiączkowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) fizj. miesiączkowy, związany z menstruacją
Wiktionary
rzecz. menstruacja ż., menstruowanie n.
czas. menstruować ndk.
przym. menstruacyjny
Wiktionary
(1.1) miesiączkowy, menstruacyjny
Wiktionary
mieć menstruację (miesiączkę); miesiączkować
SJP.pl
czasownik
(1.1) fizj. miesiączkować
Wiktionary
rzecz. menstruacja ż.
przym. menstrualny
Wiktionary
1. w poligrafii: przymiar przeznaczony do pomiaru długości kolumny;
2. w filozofii: zasada homo mensura (człowiek miara) - zasada mówiąca, że człowiek jest miarą wszystkich rzeczy
SJP.pl
potocznie: mentalność (sposób myślenia)
SJP.pl
Wikipedia
osoba potrafiąca wywoływać zjawiska pozornie nadprzyrodzone (telepatię lub jasnowidztwo)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek, który zajmuje się mentalizmem
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. mentalizm mrz.
:: fż. mentalistka ż.
przym. mentalistyczny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która zajmuje się mentalizmem
Wiktionary
rzecz. mentalizm m., mentalizacja ż., mentalność ż., mentalizowanie n.
:: fm. mentalista ż.
czas. mentalizować ndk.
przym. mentalny, mentalistyczny
przysł. mentalnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z mentalizmem, dotyczący mentalizmu
Wiktionary
rzecz. mentalizm m., mentalizacja ż., mentalność ż., mentalizowanie n., mentalista m., mentalistka ż.
czas. mentalizować ndk.
przym. mentalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uświadamianie sobie czynności przedtem wykonywanych nawykowo
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. mentalistka ż., mentalizm mrz.
przym. mentalistyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kategoria sztuki iluzji, umiejętność manipulowania myślami i zachowaniami ludzi;
(1.2) filoz. pogląd, według którego jednostkowy umysł i jego subiektywne stany stanowią jedyną rzeczywistość
Wiktionary
Mentalizm – kategoria sztuki iluzji reprezentowana przez iluzjonistów mentalistów, z wykorzystaniem sugestii i hipnozy oraz mnemoniki. Wiedza dotycząca wykorzystania iluzji kognitywnych, psychologii, pozwala osiągnąć pozornie niesamowite efekty sprowadzające się głównie do oszukania widza dzięki jego nieświadomości ograniczeń percepcji i błędów poznawczych.
Wikipedia
rzecz. mentalista m., mentalista ż., mentalizacja ż., mentalność ż., mentalizowanie n., mentalistka ż.
czas. mentalizować ndk.
przym. mentalny, mentalistyczny
przysł. mentalnie
Wiktionary
charakterystyczny sposób myślenia wyróżniający daną osobę lub grupę społeczną na tle innych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) właściwy komuś sposób myślenia i postrzegania rzeczywistości
Wiktionary
Mentalność (łac. mens dpn. mentis 'umysł') – całość przekonań, postaw, poglądów, sposobu myślenia grupy społecznej (narodu) lub jednostki. Na mentalność mają wpływ czynniki społeczne, kulturowe i biologiczne.
Ogólny system zasad, którymi jednostka lub zbiorowość kieruje się przy postrzeganiu, odczuwaniu, wartościowaniu i reagowaniu na życie społeczne, często jest nieuświadomiony. Mentalność jest budowana przede wszystkim na założeniach norm społecznych obowiązujących w danej grupie.
Wikipedia
(1.1) Z perspektywy kategoryzacji trzeba więc podkreślić, że mentalność postkomunistyczna wpływa na większy segment społeczeństwa, niż „tylko" na sferę gospodarki.
(1.1) Moja mentalność była jednak inna – nie należy okazywać bólu, tylko go znosić. Nie wolno być słabym i trzeba grać nawet z kontuzją.
Wiktionary
rzecz. mentalizm m., mentalista m., mentalistka ż.
przym. mentalny, mentalnościowy, mentalistyczny
przysł. mentalnie
Wiktionary
przymiotnik od: mentalność
SJP.pl
dotyczący umysłu; umysłowy (np. rozwój mentalny, pojęcia mentalne)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący sposobu myślenia
Wiktionary
rzecz. mentalizm mrz., mentalistka ż., mentalność ż.
przysł. mentalnie
przym. mentalistyczny
Wiktionary
(1.1) intelektualny, umysłowy
Wiktionary
związek chemiczny w postaci bezbarwnej krystalicznej substancji o mocnym zapachu mięty, pozyskiwany z olejku miętowego lub syntetycznie, wykorzystywany w przemyśle farmaceutycznym, kosmetycznym i spożywczym; mentol
SJP.pl
wierzchni narodowy ubiór węgierski, krótki płaszcz noszony w XVI-XVIII wieku na dolmanie; mentyk
SJP.pl
Mentyk (węg. mente) – szamerowana (zdobiona naszytymi pętlami) krótka kurtka podbita futrem, narodowy ubiór węgierski w XVI-XVIII wieku. Zakładana była na dolman (kurtkę mundurową). Powszechna w wojsku. Nosili ją huzarzy.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nasycony związek terpenowy, bezbarwna, krystaliczna substancja o silnym zapachu mięty, otrzymywana z olejku miętowego lub syntetycznie, mająca zastosowanie w lecznictwie i w przemyśle spożywczym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek organiczny, bezbarwna, krystaliczna substancja o silnym, charakterystycznym zapachu, występująca w olejku miętowym;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pot. papieros mentolowy
Wiktionary
Mentol – organiczny związek chemiczny, alkohol z grupy terpenoidów, o ostrym, przenikliwym zapachu miętowym, stosowany masowo w przemyśle kosmetycznym i pomocniczych środkach farmaceutycznych.
Wikipedia
rzecz. mentolina ż., mentolówka ż.
przym. mentolowy
Wiktionary
(1.1) heksahydrotymol, 2-izopropylo-5-metylo-cykloheksanol
Wiktionary
→ mentol
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) o smaku mentolu
Wiktionary
(1.1) Próbowałaś już tych cienkich mentolowych z motylkiem na pudełku?
Wiktionary
rzecz. mentol mrz./mzw.
Wiktionary
keton terpenowy występujący w olejku miętowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. organiczny związek chemiczny występujący w mięcie;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|menthone. < etym|łac|mentha. → mięta
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) menthone
źródła.
== menton (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) anat. podbródek
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈmɛ̃ntɔ̃n, AS: mẽntõn
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|menthone. < etym|łac|mentha. → mięta
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) menthone
źródła.
== menton (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) anat. podbródek
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miejscowość i gmina w południowej Francji, w departamencie Alpy Nadmorskie;
Wiktionary
Mentona (fr. Menton) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże, w departamencie Alpy Nadmorskie. Wchodzi w skład zespołu miejskiego Monako-Mentona.
Według danych na rok 2007 gminę zamieszkiwało 28 683 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 1687 osób/km².
Wikipedia
przym. mentoński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mentoną, dotyczący Mentony
Wiktionary
rzecz. Mentona ż.
Wiktionary
1. mądry doradca, wychowawca i nauczyciel;
2. osoba stale pouczająca innych, lubiąca prawić morały;
3. środowiskowo: opiekun ucznia uczestniczącego w wymianie międzynarodowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. doświadczony nauczyciel, doradca, wychowawca
(1.2) książk. osoba stale pouczająca innych, lubiąca prawić morały
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) ogrod. roślina o utrwalonych cechach, służąca do przekazywania tych cech zaszczepionemu na niej młodemu pędowi
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Wikipedia
(1.1) Mentor to osoba, od której się uczysz, poznajesz jego filozofię dotyczącą konkretnych zagadnień.
Wiktionary
IPA: ˈmɛ̃ntɔr, AS: mẽntor
Wiktionary
rzecz. mentorstwo n., mentoring m.
:: fż. mentorka ż.
przym. mentorski
Wiktionary
(1.1) mistrz, trener, ekspert
(1.2) moralista
Wiktionary
rozwijanie potencjału ucznia przez jego mistrza
SJP.pl
Mentoring – partnerska relacja między mistrzem a uczniem (profesorem a studentem, zwierzchnikiem a pracownikiem itp.) zorientowana na odkrywanie i rozwijanie potencjału ucznia. Polega głównie na tym, by uczeń, poprzez regularne rozmowy z mistrzem, zdobywał nową wiedzę, poznawał siebie, rozwijał zawodową samoświadomość i nie obawiał się podążać wybraną samodzielnie drogą samorealizacji.
Wikipedia
poważana przez kogoś nauczycielka, będąca dla niego wzorem i doradcą
SJP.pl
1. być czyimś doradcą, szanowanym nauczycielem, wzorem do naśladowania;
2. stale pouczać innych; moralizować;
3. szczepić młode pędy na roślinach o utrwalonych i pożądanych cechach hodowlanych
SJP.pl
pouczający, moralizujący; kaznodziejski
SJP.pl
bycie mentorem; cechy mentora
SJP.pl
cukierek marki Mentos
SJP.pl
Mentos – popularna marka cukierków (dropsów), produkowana przez firmę Perfetti Van Melle Corporation. Mentosy zostały po raz pierwszy wyprodukowane w latach 50. XX wieku w Holandii. Są małe, o owalnym i płaskim kształcie, z twardą otoczką i miękkim, słodkim nadzieniem. Sprzedawane w papierowych tubkach. Tradycyjne odmiany zawierają 14 mentosów, „Sour Mix” flavor – 11.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. przestępcza: milicja
Wiktionary
IPA: mɛ̃nˈtɔvʲɲa, AS: mẽntovʹńa
Wiktionary
wierzchni narodowy ubiór węgierski, krótki płaszcz noszony w XVI-XVIII wieku na dolmanie; mente
SJP.pl
Mentyk (węg. mente) – szamerowana (zdobiona naszytymi pętlami) krótka kurtka podbita futrem, narodowy ubiór węgierski w XVI-XVIII wieku. Zakładana była na dolman (kurtkę mundurową). Powszechna w wojsku. Nosili ją huzarzy.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: meNI]
1. spis potraw w restauracji, jadłospis
2. to, co składa się na jakiś posiłek
3. lista dostępnych opcji wyświetlanych na monitorze komputera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zestaw dań składających się na posiłek
(1.2) karta z nazwami potraw oferowanych w restauracji
(1.3) inform. zestawienie funkcji programu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na dzisiejsze menu składa się grochówka i schabowy z kapustą oraz kompot śliwkowy.
(1.2) Kelner podał menu; wybraliśmy buraczki z rzepą.
(1.3) Na ekranie wyświetlone jest menu startowe.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
(1.2) etym|franc|menu.
(1.3) etym|ang|menu.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.2) menu; (1.3) menu
* arabski: (1.2) قائمة طعام
* bułgarski: (1.1) меню n.; (1.2) меню n.
* chiński standardowy: (1.2) 菜单 (càidān); (1.3) 菜单 (càidān)
* czeski: (1.1) menu n.; (1.2) menu n.; (1.3) menu n.
* dolnołużycki: (1.2) meni m.; (1.3) meni m.
* duński: (1.2) menu w., menukort n., spisekort n.; (1.3) menu w.
* esperanto: (1.2) menuo, manĝokarto, karto; (1.3) menuo
* francuski: (1.2) menu
* hiszpański: (1.2) menú m.; (1.3) menú m.
* interlingua: (1.2) menu
* japoński: (1.2) メニュー
* kataloński: (1.2) menú m., carta ż.
* łotewski: (1.2) ēdienkarte ż.
* niemiecki: (1) Menü n.; (1.2) Menü n., Speisekarte ż.
* nowogrecki: (1.2) μενού n.; (1.3) μενού n.
* portugalski: (1.1) menu m.; (1.2) ementa ż., brazport. cardápio m.
* rosyjski: (1.2) меню n.; (1.3) меню n.
* slovio: (1.2) menu (мену)
* słowacki: (1.1) menu n., jedálny lístok m.; (1.2) menu n.; (1.3) menu n.
* szwedzki: (1.2) meny w., matsedel w.
* włoski: (1.1) menu m.; (1.2) menu m.; (1.3) menu m.
źródła.
== menu (język afrykanerski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) menu
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(1.2) jadłospis, karta (dań)
Wiktionary
zdrobnienie od: menuet
SJP.pl
[czytaj: menu-et] taniec starofrancuski, pełen wdzięku i wytworności, niezbyt żywy, tańczony w parach drobnymi kroczkami, rozpowszechniony w XVII-XVIII w.; też: muzyka do tego tańca
SJP.pl
Menuet (fr. menu pas – drobny krok) – francuski taniec ludowy, który stał się z czasem tańcem dworskim, w metrum 3/4 i tempie umiarkowanym. Tańczony był parami i składał się z kilku figur. Największą popularność zdobył na dworze Ludwika XIV.
Figury menueta: ukłon, podanie prawej ręki, podanie lewej ręki, podanie dwóch rąk, figura zet.
Wikipedia
przymiotnik od: menuet
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z menuetem
Wiktionary
rzecz. menuet mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
metalowe amulety przy rękojeści samurajskiego miecza
SJP.pl
[czytaj: mencel] nazwisko czeskie
SJP.pl
Menzel – nazwisko niemieckie, śląskie. Jest podwójnym zdrobnieniem imienia Hermann.
Wikipedia
przyrząd geodezyjny do pomiarów topograficznych
SJP.pl
1. miara długości kolumny drukarskiej
2. w szermierce: odstęp między dwoma przeciwnikami
3. miara czasu trwania jednego określonego dźwięku w stosunku do drugiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. ogół relacji metrycznych pomiędzy dźwiękotwórczymi elementami instrumentów muzycznych
(1.2) muz. proporcja czasów trwania różnych dźwięków
(1.3) społ. tradycyjny rytuał, wywodzący się z pojedynku
(1.4) sport. w szermierce: odstęp pomiędzy przeciwnikami
(1.5) techn. chem. duża menzurka
Wiktionary
Menzura (od łac. mensura – „miara”, „wymiar”) – w instrumentologii, ogół relacji metrycznych pomiędzy dźwiękotwórczymi elementami instrumentów muzycznych.
W przypadku chordofonów szyjkowych pomiary menzury dotyczą głównie czynnej długości struny drgającej, czyli odległość między siodełkiem a mostkiem, a także odległości między dolną krawędzią płyty rezonansowej a górnym zagięciem otworu rezonansowego i między górną krawędzią płyty rezonansowej a podstawkiem.
Wikipedia
(1.1) Zmiany w menzurze należy przeprowadzić po zmianie rozmiaru strun.
(1.3) Wywijają nieostrzonymi szpadami – trenują przed następną menzurą, podczas której należy zważać, by nikogo nie zranić.
Wiktionary
rzecz. menzurka ż.
przym. menzuralny, menzurkowy
Wiktionary
szklane naczynie używane w laboratoriach do mierzenia objętości cieczy lub zanurzonych w niej ciał; cylinder miarowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. lab. cylindryczne szklane naczynie z podziałką, służące do pomiaru objętości cieczy
Wiktionary
Cylinder miarowy, zwyczajowo menzurka – naczynie laboratoryjne przeznaczone do odmierzania określonej ilości cieczy. Ma kształt walca otwartego z jednej strony. Na jego ściance znajduje się precyzyjna podziałka objętości.
Tradycyjna menzurka jest zwykle wąska i wysoka (by zwiększyć precyzję pomiaru objętości) i ma plastikową lub szklaną stopkę (podstawkę) oraz wylew (dziobek). Niektóre rodzaje menzurek mają na otwartym końcu szlif, żeby można je zamykać korkiem lub bezpośrednio łączyć z innymi elementami aparatury. Z menzurek takich cieczy nie wylewa się bezpośrednio, lecz przelewa za pomocą cannuli.
Wikipedia
rzecz. menzura ż.
Wiktionary
(1.1) cylinder miarowy
Wiktionary
[czytaj: mep] skrót od: Mała encyklopedia powszechna
SJP.pl
organiczny związek chemiczny używany jako środek znieczulający
SJP.pl
lek o działaniu uspokajająco-nasennym
SJP.pl
Meprobamat – organiczny związek chemiczny z grupy karbaminianów alkanodioli, zsyntetyzowany w maju 1950 roku przez Bernarda Jana Ludwika i Franka Bergera. Wprowadzony do lecznictwa w maju 1955 roku, jako jeden z pierwszych leków przeciwlękowych. Pierwszym, najbardziej znanym preparatem handlowym był Miltown. Meprobamat po podaniu doustnym wykazuje działanie uspokajające i przeciwlękowe (dawki jednorazowe 0,2–0,4 g) oraz nasenne (dawki jednorazowe 0,4–0,8 g). Do czasu wprowadzenia benzodiazepin, które go stopniowo wyparły, był głównym przedstawicielem leków przeciwlękowych, szeroko stosowanym w lecznictwie psychiatrycznym. W porównaniu z benzodiazepinami meprobamat działa silniej nasennie, słabiej uspokajająco i przeciwlękowo. Wykazuje dużą toksyczność (niebezpieczeństwo niedokrwistości aplastycznej, agranulocytozy). Kumulując się w ustroju może prowadzić do zatruć. Powoduje częste i uciążliwe objawy uboczne, m.in. „zespół behawioralnej intoksykacji”. Obecnie lek ma znaczenie marginalne, na świecie stosowany rzadko, z tendencją wyraźnie spadkową.
Wikipedia
urzędnik państwowy we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) adm. przewodniczący rady miejskiej lub gminy we Francji, sprawujący jednocześnie władzę wykonawczą;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) chem. najprostszy powtarzający się fragment polimeru;
Wiktionary
Francja:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Z uzasadnionych przyczyn mer może być również odwołany dekretem rządu na wniosek ministra spraw wewnętrznych.
Wiktionary
IPA: mɛr, AS: mer
Wiktionary
(1.1) rzecz. merostwo n.; przym. merowski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) urzędnik
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1) rzecz. merostwo n.; przym. merowski
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|franc|maire.
(2.1) etym|gr|μέρος.
uwagi.
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) maire m./ż.
* ukraiński: (1.1) мер m.
źródła.
== mer (język arumuński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. jabłko
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
jedna z siedmiu gwiazd w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy, tworzących sylwetkę Wielkiego Wozu
SJP.pl
Merak (Beta Ursae Majoris, β UMa) – gwiazda w konstelacji Wielkiej Niedźwiedzicy. Wchodzi w skład asteryzmu Wielkiego Wozu. Jest oddalona o około 97 lat świetlnych od Słońca.
Wikipedia
miasto w Indiach
SJP.pl
potocznie: mercedes; merol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. mot. samochód marki Mercedes
Wiktionary
IPA: mɛrt͡s, AS: merc
Wiktionary
rzecz. Mercedes m./ż., mercedes m.
Wiktionary
(1.1) mercedes
Wiktionary
członek zakonu Najświętszej Marii Panny Łaskawej, założonego w 1218 r. w Barcelonie przez św. Piotra Nolasco; mercedysta
SJP.pl
Zakon Najświętszej Marii Panny Łaskawej, skr. mercedariusze, mercedyści (łac. Ordo Beatae Mariae Virginis de Mercede lub Ordo de Mercede, O.de.M.) – zakon rycerski założony w Barcelonie w 1218 przez Piotra Nolasco i zaaprobowany przez króla Aragonii Jakuba 10 sierpnia tego roku. Zakon został zatwierdzony przez papieża Honoriusza III, a następnie zaaprobowany przez papieża Grzegorza IX w 1230, który też 17 stycznia 1235 ostatecznie go zatwierdził i nadał mu regułę augustiańską.
Wikipedia
samochód marki Mercedes
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
(1.2) astr. planetoida z głównego pasa asteroid oznaczona numerem 1136;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) mot. marka samochodu produkowanego przez Daimler-Benz i Daimler AG;
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(3.1) geogr. toponim, nazwa kilku miast w Argentynie, Urugwaju i USA
Wiktionary
Wikipedia
IPA: mɛrˈt͡sɛdɛs, AS: mercedes
Wiktionary
rzecz. merc mzw.
Wiktionary
marka samochodów i firma
SJP.pl
Mercedes-Benz – marka samochodów należąca do koncernu Mercedes-Benz Group AG, produkującego samochody osobowe i dostawcze. Licencję na korzystanie z marki posiada również przedsiębiorstwo Daimler Truck AG, które produkuje pod nią samochody ciężarowe oraz autobusy. Marka powstała w 1926 roku.
Wikipedia
odmiana róż
SJP.pl
członek zakonu Najświętszej Marii Panny Łaskawej; mercedariusz
SJP.pl
Wikipedia
działanie roztworem ługu sodowego na włókna lub tkaniny bawełniane w celu nadania im pięknego jedwabnego połysku, trwałości i miękkości
SJP.pl
Merceryzacja – poddawanie przędzy lub tkanin bawełnianych działaniu roztworu wodorotlenku sodu (ługu sodowego). Włókno bawełniane zostaje pozbawione matowego naskórka.
W procesie merceryzacji przędza bawełniana jednocześnie jest rozciągana, uzyskuje się włókna o przekroju okrągłym.
Dzięki temu zabiegowi tkanina:
Wikipedia
maszyna włókiennicza do merceryzacji
SJP.pl
poddawać włókna lub tkaniny bawełniane działaniu ługu sodowego w celu nadania im połysku, trwałości i miękkości; wykurczać
SJP.pl
działanie roztworem ługu sodowego na włókna lub tkaniny bawełniane w celu nadania im połysku, trwałości i miękkości; merceryzacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|merceryzować.
Wiktionary
czas. merceryzować
Wiktionary
poddawać włókna lub tkaniny bawełniane działaniu ługu sodowego w celu nadania im połysku, trwałości i miękkości; wykurczać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. nierządnica
Wiktionary
[czytaj: merczenDAJzer] osoba zajmująca się w firmie sprzedażą towarów lub usług oraz ich promocją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) mężczyzna, który w firmie zajmuje się zbytem towarów i ich promocją
Wiktionary
Merchandiser – pracownik zajmujący się merchandisingiem. Reprezentuje dostawcę towarów w miejscu ich sprzedaży dbając o to, aby warunki ekspozycji stymulowały wielkość sprzedaży. Powinien zatem znać i rozumieć mechanizmy, które towarzyszą zakupowi i umieć je wykorzystać. Powinien posiadać też umiejętności negocjacyjne, aby pogodzić interesy swojego pracodawcy i właściciela sklepu czy hurtowni pozostającego pod presją innych dostawców oraz klientów.
Wikipedia
rzecz. merchandising m.
przym. merchandisingowy
Wiktionary
[czytaj: merczendajz-ing] merczendajzing;
1. wywieranie wpływu na zachowanie klientów za pomocą odpowiedniej prezentacji sklepu i towarów w celu zwiększenia sprzedaży;
2. różnego typu gadżety sprzedawane lub rozdawane w celu promowania danego dzieła
SJP.pl
Merchandising – działalność marketingowa, której istotę stanowi stosowanie znaków towarowych, postaci, przedstawień, wizerunków i symboli kojarzonych przez odbiorców z jednym produktem – najczęściej serialem telewizyjnym lub filmem – w celu poprawy efektów sprzedaży innego produktu, adresowanego do szerokich rzesz konsumentów, a oferowanego z zasady w sprzedaży detalicznej. Najczęściej wykorzystuje się w takich przypadkach postacie i symbolikę występującą w filmach dla dzieci i młodzieży, ale również postacie, wizerunki, rekwizyty i symbole związane z takimi produkcjami telewizyjnymi dla dorosłych jak telenowele, seriale, show, teleturnieje, relacje sportowe etc.
Wikipedia
[czytaj: merczenDAJz-ingowy] związany z działaniami mającymi na celu sprzedaż towarów lub usług
SJP.pl
Mercier – miasto w Kanadzie, w prowincji Quebec.
Wikipedia
wczesnośredniowieczne królestwo anglosaskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. średniowieczne królestwo anglosaskie istniejące w środkowej Anglii w latach 527–918;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Od połowy VIII wieku do początków IX wieku Mercja była państwem-hegemonem heptarchii.
(1.1) W 745 lub 746 r. św. Bonifacy napisał do anglosaskiego króla Mercji, Aethelbalda, list, w którym surowo piętnował pozamałżeńskie stosunki seksualne adresata.
Wiktionary
przym. mercyjski
Wiktionary
Mercosur (hiszp. Mercado Común del Sur – Wspólny Rynek Południa), czasem nazywany także Mercosul (port. „Mercado Comum do Sul”) – międzynarodowa organizacja gospodarcza powołana w roku 1991 traktatem z Asunción (Paragwaj).
Wikipedia
[czytaj: merkjuri] nazwisko, np. Freddie Mercury (właściwie Farrokh Bulsara, 1946-1991), brytyjski muzyk rockowy, wokalista zespołu Queen
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: merchandiser - osoba zajmująca się w firmie sprzedażą towarów lub usług oraz ich promocją
SJP.pl
[czytaj: merczendajz-ing] merchandising;
1. wywieranie wpływu na zachowanie klientów za pomocą odpowiedniej prezentacji sklepu i towarów w celu zwiększenia sprzedaży;
2. różnego typu gadżety sprzedawane lub rozdawane w celu promowania danego dzieła
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
o np. psach: machać ogonem
SJP.pl
o np. psach: machać ogonem
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. merdnąć)
(1.1) o psie: machać ogonem najczęściej z radości
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) slang. mylić
Wiktionary
(1.1) Pies na widok swojego pana merdał ogonem i szczekał.
(2.1) Coś merdasz, koleś – my sprzedajemy, a nie skupujemy.
Wiktionary
IPA: ˈmɛrdat͡ɕ, AS: merdać
Wiktionary
rzecz. merdanie n., zamerdanie n., pomerdanie n., myrdanie n., pomyrdanie n., merdacz m., merdnięcie n., myrdnięcie n.
czas. merdnąć dk., zamerdać dk., pomerdać dk., myrdnąć dk., myrdać ndk., pomyrdać dk.
Wiktionary
(1.1) machać ogonem, kręcić ogonem, góry|myrdać.
(2.1) myrdać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|merdać.
(1.2) o psie: machanie ogonem najczęściej z radości
Wiktionary
(1.2) Pies merdaniem ogona przywitał swoją panią.
Wiktionary
IPA: mɛrˈdãɲɛ, AS: merdãńe
Wiktionary
czas. merdać, merdnąć
rzecz. merdnięcie n., pomerdanie n.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. merdać)
(1.1) o psie poruszyć ogonem
Wiktionary
(1.1) Bunia, zaledwie merdnąwszy, poczłapała do budy.
Wiktionary
rzecz. merdanie n., merdnięcie n.
czas. merdać ndk., zamerdać dk.
Wiktionary
(1.1) zamerdać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) machnięcie ogonem
Wiktionary
(1.1) Na pogłaskanie po głowie suczka odpowiedziała zaledwie merdnięciem ogona.
Wiktionary
rzecz. merdanie n., zamerdanie n.
czas. merdać, merdnąć dk., zamerdać dk.
Wiktionary
(1.1) zamerdanie
Wiktionary
obce imię żeńskie
SJP.pl
[czytaj: MEredit]
1. obce imię żeńskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Meredith – imię pochodzenia walijskiego, początkowo męskie, od imienia Maredudd – "wielki pan"; w XX wieku używane również jako imię żeńskie. Występuje też jako nazwisko.
W języku walijskim przyjmuje formy "Maredudd" bądź "Meredydd".
Wikipedia
przekładane kremem lub konfiturami ciastko z białka ubitego na pianę i syropu; merynga
SJP.pl
[czytaj: merenge] latynoski taniec towarzyski, narodowa muzyka i taniec Dominikany
SJP.pl
Merengue – rodzaj żywej, radosnej muzyki i tańca, który ma swoje korzenie w Dominikanie, na Morzu Karaibskim. W dosłownym tłumaczeniu z języka hiszpańskiego merengue znaczy „beza”. Muzykę wykreował w latach 20. XX wieku Ñico Lora, a wypromował Rafael Leónidas Trujillo, prezydent Dominikany w latach 30. XX wieku, kiedy to merengue stał się narodową muzyką i narodowym tańcem.
Wikipedia
specjalista w dziedzinie mereologii
SJP.pl
logiczna teoria stosunku części do całości
SJP.pl
Mereologia jest to trzeci z tzw. systemów Leśniewskiego (obok prototetyki i ontologii), dla którego prototetyka i ontologia są systemami wcześniejszymi. Teoria ta została stworzona, aby rozwiązać problem antynomii znalezionych w teorii mnogości i dać wyraz nominalistycznym intuicjom Leśniewskiego.
Wikipedia
rodzaj haftu ażurowego
SJP.pl
Mereżka – technika haftu ażurowego, polegająca na tym, że wysnuwa się nitki z tkaniny zawsze w jednym kierunku.
Przed wycięciem nitek należy dokładnie obrębić brzegi z obu stron okrętką. Brzegi mereżki, gdzie nitki nie będą wycinane, obszywa się różnymi ściegami powodującymi podzielenie nitek na pęczki.Ściegi używane do obrzucania brzegów mereżki to: ażurek ściągany, piłeczka, ścieg obrębkowy.
Wikipedia
służący do wykonywania mereżki, dotyczący mereżkowania
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: mereżka
SJP.pl
pikantny sos paprykowy spożywany w kuchni arabskiej
SJP.pl
38 Bootis (38 Boo, Merga) – gwiazda w gwiazdozbiorze Wolarza. Znajduje się około 160 lat świetlnych od Ziemi.
Wikipedia
1. miasto w Meksyku;
2. miasto w Hiszpanii;
3. miasto w Wenezueli;
4. stan w Wenezueli
SJP.pl
Wikipedia
umowna linia na powierzchni Ziemi łącząca bieguny północny i południowy; południk
SJP.pl
Wikipedia
dawny przyrząd astronomiczny służący do pomiaru wysokości Słońca na niebie i ustalania momentu górowania Słońca; linia południkowa
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: meriME] nazwisko
SJP.pl
wysokogatunkowa wełna z runa merynosów
SJP.pl
Merino – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Kolorado, w hrabstwie Logan.
Wikipedia
właściwa, najistotniejsza część sprawy; sedno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) główna treść, istota sprawy
Wiktionary
Wikipedia
IPA: mɛˈrʲitũm, AS: merʹitũm
Wiktionary
przym. merytoryczny
rzecz. merytoryka ż.
Wiktionary
(1.1) sedno sprawy
Wiktionary
samochód typu Opel Meriva
SJP.pl
znak używany dawniej przez rzemieślników w celu oznaczenia własnych wyrobów
SJP.pl
Merki – znaki rodowe używane przez kaszubskich rybaków.
Nazwa wywodzi się prawdopodobnie od przekształconego słowa gmerk, oznaczającego mieszczański lub chłopski znak rodowy. Merki znane były już w XVIII w., ale mogły być używane też wcześniej. Miały zwykle kształt prostych znaków linearnych, łatwych do wycięcia lub wypalenia w drewnie, przypominają niekiedy znaki runiczne co bywa powodem spekulacji na temat ich pochodzenia. Służyły zwykle do oznaczania sprzętu rybackiego, łodzi i domostw. Niektóre merki należące do różnych gałęzi wielkich rodów kaszubskich wykazują cechy podobieństwa, co może wskazywać na podobne procesy ich kształtowania jak w przypadku powstawania odmian herbowych.Używane były powszechnie jeszcze w poł. XX w., później rzadziej. Obecnie zauważa się wzrost zainteresowania merkami, związany prawdopodobnie z renesansem tradycji i folkloru kaszubskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: merkantylizm
SJP.pl
zwolennik merkantylizmu
SJP.pl
związany z merkantylizmem
SJP.pl
nastawienie wyłącznie na osiąganie zysku, bogacenie się
SJP.pl
wczesnokapitalistyczna doktryna ekonomiczna upatrująca bogactwa kraju w nieekwiwalentnej wymianie międzynarodowej, postulująca monopol handlu z własnymi koloniami i wysokie cła na wwóz towarów przetworzonych
SJP.pl
Merkantylizm, ustrój merkantylny – system poglądów ekonomiczno-politycznych, który pojawił się we wczesnym okresie nowożytności, wywodzący się z bulionizmu – teorii mówiącej, że posiadanie metali szlachetnych w kraju równa się jego bogactwu.
Wikipedia
1. poddawać coś komercjalizacji, umasowieniu;
2. kupczyć rzeczami nie na sprzedaż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|merkantylizować.
Wiktionary
rzecz. merkantylizacja ż., merkantylizm m., merkantylność ż., merkantylista m.
czas. merkantylizować ndk.
przym. merkantylny, merkantylistyczny
przysł. merkantylnie, merkantylistycznie
Wiktionary
taki, który jest nastawiony na zysk, na uzyskanie korzyści materialnych; handlowy, kupiecki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nastawiony wyłącznie na korzyści ekonomiczne
Wiktionary
IPA: ˌmɛrkãnˈtɨlnɨ, AS: merkãntylny
Wiktionary
rzecz. merkantylizm m., merkantylizacja ż., merkantylizowanie n.
przysł. merkantylnie
Wiktionary
(1.1) komercyjny
Wiktionary
związek organiczny, analogiczny do alkoholu, w którym tlen zastąpiony jest siarką; tioalkohol
SJP.pl
Tiole, tioalkohole (ze starogreckiego: θεῖον (theion) = siarka; dawniej merkaptany; z łac. mercurium captans = wiążący rtęć) – grupa organicznych związków chemicznych, odpowiedników alkoholi, w których atom tlenu grupy hydroksylowej został zastąpiony atomem siarki. Do tioli należą między innymi:
Wikipedia
związek organiczny, analogiczny do alkoholu, w którym tlen zastąpiony jest siarką; tioalkohol
SJP.pl
Tiole, tioalkohole (ze starogreckiego: θεῖον (theion) = siarka; dawniej merkaptany; z łac. mercurium captans = wiążący rtęć) – grupa organicznych związków chemicznych, odpowiedników alkoholi, w których atom tlenu grupy hydroksylowej został zastąpiony atomem siarki. Do tioli należą między innymi:
Wikipedia
lek przeciwnowotworowy
SJP.pl
Merkaptopuryna – lek przeciwnowotworowy i immunosupresyjny stosowany w leczeniu niektórych białaczek i chorób autoimmunologicznych.
Wikipedia
flamandzki matematyk i kartograf (1512-1594)
SJP.pl
Gerard Merkator, właśc. Gerhard Kremer (łac. Gerardus Mercator; ur. 5 marca 1512 w Rupelmonde, Flandria, zm. 2 grudnia 1594 w Duisburgu, Jülich-Kleve-Berg) – flamandzki matematyk i geograf, prekursor współczesnej kartografii. Autor odwzorowania walcowego wiernokątnego, znanego jako odwzorowanie Merkatora.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Merkel:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rodzaj mszaków z rodziny pallawiciniowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej: rtęciowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. chem. rtęciowy
Wiktionary
rzecz. merkuriusz mrz., merkuriał m., Merkury m., Merkurianin mos., Merkurianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sf. hipotetyczny mieszkaniec Merkurego
Wiktionary
IPA: ˌmɛrkurʲˈjä̃ɲĩn, AS: merkurʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Merkury mos./mzw., Merkuria ż., Merkuralia nmos., merkuriusz mrz., merkurialność ż.
:: fż. Merkurianka ż.
przym. merkuriański, merkurialny, Merkurowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sf. hipotetyczna mieszkanka Merkurego
Wiktionary
IPA: ˌmɛrkurʲˈjãnka, AS: merkurʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Merkury mos./mzw., Merkuria ż., Merkuralia nmos., merkuriusz mrz., merkurialność ż.
:: fm. Merkurianin mos.
przym. merkuriański, merkurialny, Merkurowy
Wiktionary
przymiotnik od: Merkury (planeta)
SJP.pl
dawniej: rtęć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. chem. rtęć
Wiktionary
Jan II (wł. Merkuriusz ur. w Rzymie, zm. 8 maja 535 tamże) – 56. papież w okresie od 2 stycznia 533 do 8 maja 535.
Wikipedia
przym. merkurialny
rzecz. Merkury mzw./mos., Merkurianin mos., Merkurianka ż.
Wiktionary
metoda chemicznej analizy objętościowej, polegająca na dodawaniu mianowanego roztworu azotanu rtęci do roztworu substancji badanej w celu jej ilościowego oznaczenia; merkurymetria
SJP.pl
1. w mitologii rzymskiej: bóg handlu;
2. pierwsza według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitrzym. bóg handlu, zysku, kupiectwa, złodziei oraz celników, utożsamiany z greckim Hermesem;
(1.2) imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) astr. pierwsza według oddalenia od Słońca i najmniejsza planeta Układu Słonecznego, widoczna gołym okiem;
Wiktionary
Merkury – najmniejsza i najbliższa Słońca planeta Układu Słonecznego. Jako planeta dolna znajduje się dla ziemskiego obserwatora zawsze blisko Słońca, dlatego jest trudna do obserwacji. Mimo to należy do planet widocznych gołym okiem i była znana już w starożytności. Merkurego dojrzeć można jedynie tuż przed wschodem lub tuż po zachodzie Słońca.
Wikipedia
(1.1) Atrybutami Merkurego były: skrzydlate sandały, skrzydlaty kapelusz, kaduceusz i sakiewka.
(1.2) Mam na imię Merkury i jestem handlowcem.
(2.1) Merkury i Wenus nie mają księżyców.
Wiktionary
IPA: mɛrˈkurɨ, AS: merkury
Wiktionary
rzecz. Merkurianin mos., Merkurianka ż., Merkuralia nmos., merkuriusz mrz., merkurialność ż.
:: fż. Merkuria ż.
przym. Merkurowy, merkuriański, merkurialny
Wiktionary
(1.1) Hermes
(2.1) symbol. ☿
Wiktionary
metoda chemicznej analizy objętościowej, polegająca na dodawaniu mianowanego roztworu azotanu rtęci do roztworu substancji badanej w celu jej ilościowego oznaczenia; merkurometria
SJP.pl
cienka, rzadka tkanina bawełniana; marla
SJP.pl
Merla, marla (obie nazwy od francuskiego miasta Marly), gaza introligatorska – używany między innymi w introligatorstwie gruby gumowany muślin, czyli rzadko tkana tkanina bawełniana o splocie płóciennym, silnie klejona. Może być surowa lub bielona.
Wikipedia
ryba z rodziny dorszowatych; witlinek
SJP.pl
cienka, rzadka tkanina bawełniana; marla
SJP.pl
Francja:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
1. legendarny czarodziej, pieśniarz i opiekun króla Artura;
2. krój czcionki
SJP.pl
Merlin – jeden z bohaterów legend arturiańskich. Wielki czarodziej. Przyjmuje się, że postać tę wymyślił Geoffrey z Monmouth, przy czym pierwowzorem Merlina był walijski wieszcz i bard – Myrddin. Latynizując to imię, Geoffrey wymyśla formę Merlinus, choć prawidłowa byłaby raczej "Merdinus". Ta ostatnia jednak zbyt mocno kojarzyłoby się ze słowem merda, które w języku łacińskim i w językach romańskich jest ordynarne. W najbardziej rozpowszechnionej wersji legendy, Merlin był synem inkuba i śmiertelnej kobiety (kambionem) – szatan spłodził go, by czynił zło na świecie, lecz Merlin został ochrzczony i wykorzystał odziedziczoną szatańską moc do czynienia dobra. Według innej wersji, Merlin był stworzony przez Mab – królową magii – lecz urodziła go kobieta, która potem zmarła.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. hist. ząb w blankach
Wiktionary
Blanki (krenelaż) – element architektoniczny w postaci zwieńczenia murów obronnych i baszt tzw. zębami – merlonami, pomiędzy którymi znajduje się wolna przestrzeń (tzw. miedza), co miało ułatwić obronę w czasie oblężenia. Blanki stanowiły przedpiersie wieńczące mur, jednocześnie chroniąc biegnący za nimi chodnik strzelecki. W czasie walk w prześwitach pomiędzy zębami byli rozlokowani łucznicy.
Wikipedia
[czytaj: merLO] gatunek czerwonego wina
SJP.pl
Merlot – czerwony szczep winorośli wywodzący się prawdopodobnie z rejonu Bordeaux, skąd pochodzi pierwsza wzmianka z końca XVIII wieku i powszechnie tam uprawiany. Merlot jest spotykany w niemal wszystkich krajach winiarskich na świecie. Jest jednocześnie najczęściej uprawianą odmianą winorośli we Francji (115 746 ha winnic w 2009, co stanowi około połowę światowej produkcji).
Wikipedia
przymiotnik od: merla
SJP.pl
liściowy segment łodyżki gametofitu mchów
SJP.pl
typ rozwoju zarodkowego u morszczynu
SJP.pl
wydzielanie merokrynowe - rodzaj wydzielania zewnątrzkomórkowego polegające na dyfuzji cząsteczek substancji przez błonę komórkową na zewnątrz bez niszczenia samej komórki
SJP.pl
minerał, odmiana biotytu zasobna w magnez
SJP.pl
potocznie: mercedes; merc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) środ. mot. samochód marki Mercedes
Wiktionary
IPA: ˈmɛrɔl, AS: merol
Wiktionary
rzecz. merchol
Wiktionary
(1.1) mesio, meś
Wiktionary
jedna z dwóch części (czyli meromiozyna ciężka lub meromiozyna lekka), na które rozpada się miozyna pod wpływem działania enzymów proteolitycznych
SJP.pl
w matematyce: funkcje meromorficzne - klasa funkcji analitycznych
SJP.pl
cięte, półmatowe włókno wiskozowe
SJP.pl
wyraz oznaczający część całości, np. wagon w odniesieniu do wyrazu pociąg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyraz oznaczający część pewnej całości, np. „dywizja” w stosunku do słowa „armia”;
Wiktionary
Meronim (z gr. μέρος – część, όνομα – imię) – wyraz oznaczający część pewnej całości, np. wagon w stosunku do wyrazu pociąg czy konar w stosunku do wyrazu drzewo. Pojęciem przeciwstawnym wobec meronimu jest holonim. Dwa lub więcej meronimy tego samego holonimu pozostają ze sobą w stosunku komeronimii (są komeronimami).
Wikipedia
(1.1) Palec jest meronimem ręki.
Wiktionary
IPA: mɛˈrɔ̃ɲĩm, AS: merõńĩm
Wiktionary
rzecz. meronimia ż.
przym. meronimiczny
Wiktionary
organizmy planktoniczne przebywające w toni wodnej sezonowo, tylko podczas niektórych stadiów larwalnych lub młodocianych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. ekol. organizmy wchodzące w skład planktonu tylko w stanie młodocianym lub larwalnym;
Wiktionary
Meroplankton (hemiplankton) – organizmy wchodzące w skład planktonu tylko podczas niektórych stadiów rozwojowych (młodocianych lub larwalnych).
Wikipedia
(1.1) Organizmy odbywające cały cykl życia jako planktony to holoplankton, podczas gdy organizmy, które w planktonie występują tylko przez niektóre stadia rozwojowe to meroplankton.
Wiktionary
przym. meroplanktoniczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. ekol. związany z meroplanktonem, dotyczący meroplanktonu
Wiktionary
(1.1) Rozwój zarodkowy trwa kilkadziesiąt dni – dłużej lub krócej, w zależności od temperatury wody, prawdopodobnie również kilkadziesiąt dni trwa stadium paralarwy, czyli meroplanktonicznego osobnika młodocianego nieco tylko odmiennego od dorosłego (przeobrażenie niezupełne).
Wiktionary
rzecz. meroplankton mrz.
Wiktionary
1. urząd, godność mera (urzędnika państwowego we Francji);
2. biuro mera;
3. budynek, w którym znajduje się biuro mera;
4. okręg administrowany przez mera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) adm. urząd, godność mera
(1.2) siedziba mera
(1.3) adm. okręg podległy merowi
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(2.1) mer z małżonką
Wiktionary
(1.1) Za poprzedniego merostwa zlikwidowano budki telefoniczne.
(1.2) Możesz zaparkować przed budynkiem merostwa.
(1.3) W sąsiednim merostwie zniesiono ten rodzaj opłaty.
(2.1) Prawą lożę rezerwujemy zawsze dla merostwa, którzy lubią nasze sztuki.
Wiktionary
przym. merowski
rzecz. mer mos.
Wiktionary
przedstawiciel dynastii frankijskiej
SJP.pl
Merowingowie – dynastia panująca w państwie frankijskim w latach 481–751, wywodząca się od władcy Franków salickich Merowecha (Meroweusza). W połowie VIII wieku na tronie Franków zastąpili ich Karolingowie.
Wikipedia
dynastia w państwie Franków
SJP.pl
Merowingowie – dynastia panująca w państwie frankijskim w latach 481–751, wywodząca się od władcy Franków salickich Merowecha (Meroweusza). W połowie VIII wieku na tronie Franków zastąpili ich Karolingowie.
Wikipedia
dotyczący Merowingów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Merowingami, dotyczący Merowingów
Wiktionary
(1.1) […] stosunki demograficzne w merowińskiej Austrazji różniły się od stosunków panujących w królestwach Wizygotów i Burgundów.
Wiktionary
IPA: ˌmɛrɔˈvʲĩj̃sʲci, AS: merovʹĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Merowing
Wiktionary
dotyczący mera, należący do mera, właściwy merowi
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do mera, związany z merem
Wiktionary
(1.1) Ta odpowiedzialność spoczywa na urzędzie merowskim.
Wiktionary
rzecz. mer mos., merostwo n.
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: mer-zeburk] miasto w Niemczech
SJP.pl
Merseburg (górnołuż. Mjezybor, pol. hist. Międzybórz, cz. Meziboř) – miasto powiatowe w Niemczech, w kraju związkowym Saksonia-Anhalt, siedziba powiatu Saale. Miasto leży na przedgórzu gór Harzu u ujścia rzeki Geisel do Soławy. Liczy ok. 33,4 tys. mieszkańców.
W mieście jest stacja kolejowa Merseburg.
Wikipedia
przymiotnik od: Merseburg
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Merseburgiem, dotyczący Merseburga, pochodzący z Merseburga
Wiktionary
rzecz. Merseburg mrz.
Wiktionary
Merseyside – hrabstwo ceremonialne i metropolitalne w północno-zachodniej Anglii, w regionie North West England, położone nad Zatoką Liverpoolską i estuarium rzeki Mersey, obejmujące aglomerację miasta Liverpool. Hrabstwo utworzone zostało w 1974 roku na pograniczu historycznych hrabstw Lancashire i Cheshire.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. bot. mirt
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|mierta, myrta.
Wiktionary
Wikipedia
jednostka podstawowa makrocząsteczki otrzymanej przez polimeryzację
SJP.pl
Wikipedia
ptak z rodziny drozdów
SJP.pl
[czytaj: merweJEZ] w czasie dyrektoriatu: francuska elegantka naśladująca modę antyczną
SJP.pl
skała mineralna z dominującą zawartością glinu, sodu i wapnia
SJP.pl
Merwinit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do krzemianów wyspowych. Jest minerałem skał krzemianowo-wapiennych utworzonych w strefach kontaktowych. Jest charakterystyczny dla facji sanidynitowej. Współwystępuje ze spurrytem, larnitem i wezuwianem. Jest także składnikiem żużli hutniczych. Tworzy odmianę zasobna w Mn.
Wikipedia
umowna linia na powierzchni Ziemi łącząca biegun północny i południowy; południk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astr. południk niebieski
Wiktionary
IPA: mɛˈrɨdʲjãn, AS: merydʹi ̯ãn
Wiktionary
przym. merydionalny
Wiktionary
1. południkowy, biegnący z północy na południe;
2. typ merydionalny - typ antropologiczny charakteryzujący się średnim wzrostem, wydłużoną głową, brunatną skórą i czarnymi, kędzierzawymi włosami
SJP.pl
przekładane kremem lub konfiturami ciastko z białka ubitego na pianę i syropu; merenga
SJP.pl
owca o bardzo cenionej, cienkiej wełnie
SJP.pl
Merynos – jezioro w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Susz, leżące na terenie Pojezierza Łasińskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: merynos
SJP.pl
tkanka roślinna zbudowana z komórek dzielących się, zapoczątkowujących tkanki stałe; tkanka twórcza
SJP.pl
Tkanka twórcza, merystem – tkanka roślinna, składająca się z komórek o cienkich ścianach z centralnie położonym dużym jądrem komórkowym i niewielkimi wakuolami. Komórki te są zdolne do regularnych podziałów komórkowych, a powstające w wyniku podziałów komórki potomne różnicują się tworząc tkanki stałe. Nazwa „merystem” pochodzi od greckiego słowa meristos – mogący się dzielić.
Wikipedia
prymitywny trąbowiec kopalny wielkości słonia, o wydłużonej głowie z silnie powiększonymi siekaczami, znany z osadów górnego eocenu Egiptu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) paleont. zool. najprymitywniejszy i najstarszy przedstawiciel rzędu trąbowców, znany z egipskich osadów górnego eocenu (Moeritherium, sp., rodzaj zwierząt)
Wiktionary
koncepcja M. Younga, według której wiek XXI będzie wiekiem rządów ludzi kompetentnych w jakimś zawodzie lub w jakiejś dziedzinie wiedzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. system, w którym władza powierzana jest osobom kompetentnym;
Wiktionary
Merytokracja – wieloznaczna nazwa określająca najczęściej system, w którym pozycje uzależnione są od kompetencji, definiowanych jako połączenie inteligencji i edukacji, weryfikowanych za pomocą obiektywnych systemów oceny (np. certyfikatów). Merytokracja stanowi przeciwieństwo władzy budowanej na bazie rodziny (nepotyzm), klasy (arystokracja) czy narodowości (nacjonalizm).
Wikipedia
związany z merytokracją, odnoszący się do merytokracji
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób odnoszący się do treści sprawy
Wiktionary
przym. merytoryczny
rzecz. merytoryka ż., merytoryczność ż.
Wiktionary
(1.1) konkretnie, konstruktywnie, logicznie, mądrze, na chłopski rozum, odpowiedzialnie, poważnie, pragmatycznie, racjonalistycznie, racjonalnie, realistycznie, roztropnie, rozumnie, rzeczowo, rzetelnie, solidnie, trafnie, trzeźwo, wiarygodnie, zdrowo, zdroworozsądkowo
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest merytoryczne; cecha tych, którzy są merytoryczni
Wiktionary
przym. merytoryczny
przysł. merytorycznie
rzecz. merytoryka ż.
Wiktionary
dotyczący istoty rzeczy, treści, a nie formy; istotny, treściowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący istoty sprawy, a nie jej strony zewnętrznej
Wiktionary
(1.1) Informujemy, że kryterium nr 2 oceny merytorycznej wniosków, dotyczące obszaru działalności będzie weryfikowane na podstawie dwóch list stanowiących załączniki do regulaminu naboru wniosków.
Wiktionary
rzecz. meritum n., merytoryczność ż., merytoryka ż.
przysł. merytorycznie
Wiktionary
(1.1) konkretny, rzeczowy, tematyczny, treściowy
Wiktionary
potocznie: fachowość, ekspercka wiedza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. wiedza fachowa, profesjonalna
(1.2) pot. (może środ.) sfera odnosząca się do treści, nie zaś formy zewnętrznej
Wiktionary
(1.2) Niezwykle ważna jest też merytoryka - nie pisz rzeczy, których nie jesteś pewien!
Wiktionary
rzecz. meritum n., merytoryczność ż.
przysł. merytorycznie
przym. merytoryczny
Wiktionary
mech z rodziny Mniaceae, występujący w licznych gatunkach leśnych i łąkowych
SJP.pl
rodzina mchów z rzędu prątnikowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. SMS, es
Wiktionary
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Dostałem mesa, ale nie wiem, od kogo.
Wiktionary
IPA: mɛs, AS: mes
Wiktionary
(1.1) es
Wiktionary
jadalnia na statku lub okręcie, jak i miejsce dla załogi na spędzanie wolnego czasu; messa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. miejsce spożywania posiłków dla załogi i oficerów statku
(1.2) żegl. pot. główna kajuta jachtu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Niewielu przychodzi jeść do mesy, gdy statkiem mocno buja.
Wiktionary
IPA: ˈmɛsa, AS: mesa
Wiktionary
przenośnie, przestarzale o kobiecie rozpustnej i okrutnej; messalina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. kobieta rozpustna i okrutna
Wiktionary
Mesalina – rodzaj jaszczurek z rodziny jaszczurkowatych (Lacertidae).
Wikipedia
[czytaj: meskal] mocny, niedokładnie przedestylowany napój alkoholowy z przefermentowanych części agawy; meskal, mezcal
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Meschetią, dotyczący Meschetii
Wiktionary
rzecz. Meschetia ż.
przym. meschetyjski
Wiktionary
(1.1) meschetyjski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna w południowo-zachodniej części Gruzji;
Wiktionary
przym. meschecki, meschetyjski
Wiktionary
(1.1) Samcche
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Meschetią, dotyczący Meschetii
Wiktionary
rzecz. Meschetia ż.
przym. meschecki
Wiktionary
(1.1) meschecki
Wiktionary
stalowe narzędzie o ostrzu tnącym, używane do cięcia blachy, prętów itp.; messel, majzel, przecinak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. pot. stalowe narzędzie do przecinania blachy, mające przekrój prostokątny i ostrze tnące
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) przecinak
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Meißel. ("dłuto")
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) cutter
źródła.
== mesel (język starofrancuski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) med. trędowaty
przymiotnik
(2.1) med. trędowaty
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) przecinak
Wiktionary
mieszkaniec Mesenii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. mieszkaniec Mesenii
Wiktionary
rzecz. Mesenia ż.
:: fż. Mesenka ż.
przym. meseński
Wiktionary
rzadko: program komputerowy służący do komunikacji (głównie w formie tekstowej, ale nierzadko także werbalnej, wizualnej) w trybie rzeczywistym poprzez sieć Internet, posiadający często inne funkcje, m.in. przesyłanie plików; komunikator (częściej), messenger (rzadko)
SJP.pl
kraina historyczna w starożytnej Grecji; Messenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina na południowo-zachodnim Peloponezie, z historycznym ośrodkiem w Mesini
Wiktionary
Mesenia, Messenia (gr. Μεσσηνία - Messinia) – kraina historyczna w starożytnej Grecji w południowo-zachodniej części Półwyspu Peloponeskiego. Słynie z żyznej ziemi oraz ze swej marki oliwek Kalamatas, najwyższej jakości.
Wikipedia
(1.1) W skład Peloponezu wchodzą mniejsze krainy: Achaja, Arkadia, Argolida, Elida, Mesenia i Lakonia.
Wiktionary
rzecz. Meseńczyk mos., Mesenka ż.
przym. meseński
Wiktionary
(1.1) war. Messenia
Wiktionary
mieszkanka Mesenii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. mieszkanka Mesenii
Wiktionary
rzecz. Mesenia ż.
:: fm. Meseńczyk mos.
przym. meseński
Wiktionary
związany z Mesenią, dotyczący Mesenii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mesenią, dotyczący Mesenii
Wiktionary
rzecz. Meseńczyk mos., Mesenka ż., Mesenia ż.
Wiktionary
samolot marki Messerschmitt; messerschmitt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) lotn. samolot marki Messerschmitt
Wiktionary
(1.1) messerschmitt
Wiktionary
płaskowyż w krajach hiszpańskojęzycznych
SJP.pl
Meseta, Meseta Iberyjska (hiszp. Meseta Central, z hiszp. – płaskowyż) – wyżynno-górska, środkowa część Półwyspu Iberyjskiego, w Hiszpanii i Portugalii.
Meseta obejmuje obszar ok. 400 tys. km² w centralnej części Półwyspu Iberyjskiego. W środkowej części Mesety znajdują się Góry Kastylijskie, rozdzielające Starą i Nową Kastylię.
Wikipedia
poemat narracyjny opowiadający o życiu i męce Jezusa Chrystusa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. mesjanistyczny.
Wiktionary
przym. mesjanistyczny, mesjański
rzecz. mesjanista mos., mesjanizm mrz., mesjasz mos., Mesjasz mos.
Wiktionary
zwolennik mesjanizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik mesjanizmu
(1.2) twórca mesjanizmu
Wiktionary
rzecz. mesjanizm m., Mesjasz m., mesjasz m.
:: fż. mesjanistka ż.
przym. mesjanistyczny, mesjański, mesjaniczny
Wiktionary
dotyczący mesjanizmu albo mesjanistów; mesjański
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z wiarą w nadejście Mesjasza
(1.2) dotyczący mesjanizmu
Wiktionary
rzecz. mesjanista m., mesjanizm m., mesjasz m., Mesjasz mos.
przym. mesjański, mesjaniczny
Wiktionary
(1.1) mesjański
Wiktionary
1. wiara w nadejście Mesjasza, zbawiciela ludzkości przepowiadanego przez proroków;
2. przekonanie o niezwykle ważnym zadaniu, jakie powierzone zostało narodowi lub jednostce;
3. w Polsce w pierwszej połowie XIX wieku: przekonanie, że naród polski zostanie Mesjaszem i zbawi ludzkość poprzez swoje cierpienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wiara w nadejście Mesjasza, który zbawi ludzkość
(1.2) hist. w Polsce w I poł. XIX w. pogląd przypisujący narodowi polskiemu rolę mesjasza, głoszący wiarę w to, iż naród ten zbawi ludzkość poprzez swoje cierpienia
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Winkelriedyzm romantyczny kwestionował cierpienie i bierną mękę mesjanizmu. (z Wikipedii)
Wiktionary
IPA: mɛˈsʲjä̃ɲism̥, AS: mesʹi ̯ä̃ńism̦
Wiktionary
rzecz. mesjanista m., Mesjasz m., mesjasz m.
przym. mesjanistyczny, mesjański, mesjaniczny
Wiktionary
dotyczący mesjanizmu albo mesjanistów; mesjanistyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Mesjaszem lub mesjanizmem
Wiktionary
rzecz. mesjanista m., mesjanizm m., mesjasz m., Mesjasz mos.
przym. mesjanistyczny, mesjaniczny
Wiktionary
(1.1) mesjanistyczny
Wiktionary
zbawca, wybawiciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. chrześcijaństwo Chrystus (jeden z tytułów Jezusa)
(1.2) rel. judaizm król przepowiadany przez proroków, wybawiciel Izraela
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zacheusz zaprosił Mesjasza do swego domu.
(1.2) Jezus okazał się być oczekiwanym przez Izraela Mesjaszem.
Wiktionary
rzecz. mesjanista m., mesjanizm m., mesjasz m.
przym. mesjanistyczny, mesjański, mesjaniczny
Wiktionary
(1.1) Zbawca, Zbawiciel, Chrystus, Jezus Chrystus, Pan Jezus
Wiktionary
mocny, niedokładnie przedestylowany napój alkoholowy z przefermentowanych części agawy; mescal, mezcal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gatunek kaktusa meksykańskiego, z którego uzyskuje się meskalinę, łac. Lophophora williamsii
(1.2) tradycyjny alkohol meksykański z różnych gatunków agawy zielonej
Wiktionary
rzecz. meskalina
przym. meskalinowy, meskalowy
Wiktionary
(1.1) jazgrza Williamsa, pejotl, echinokaktus Williamsa, jeżowiec Williamsa
(1.2) mezcal
Wiktionary
narkotyk uzyskiwany z meksykańskich kaktusów lub syntetycznie, mający właściwości euforyczne i halucynogenne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. narkotyk z grupy alkaloidów fenyloetyloaminowych, silny enteogen;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Naturalne występowanie meskaliny dotyczy niektórych kaktusów i bobowatych.
Wiktionary
IPA: ˌmɛskaˈlʲĩna, AS: meskalʹĩna
Wiktionary
rzecz. meskal m.
przym. meskalinowy
Wiktionary
nazwa systematyczna: 2-(3,4,5-trimetoksyfenylo)-etyloamina
wzór sumaryczny: wzór chemiczny|C11H17NO3.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z meskaliną, dotyczący meskaliny, zawierający meskalinę
Wiktionary
rzecz. meskal m., meskalina ż.
Wiktionary
należący, odnoszący się do mężczyzny; przeznaczony dla mężczyzn; złożony z mężczyzn
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący mężczyzny, przeznaczony dla mężczyzny
(1.2) złożony z mężczyzn
(1.3) o mężczyźnie: atrakcyjny fizycznie w sposób stereotypowo kojarzony z mężczyzną
(1.4) odważny, śmiały, zachowujący się w sposób właściwy mężczyznom
(1.5) biol. zawierający cechy, organy (głównie płciowe) właściwe samcom
(1.6) gram. zobacz. rodzaj męski
(1.7) elektr. o wtyczce: mający bolce
Wiktionary
(1.1) Sprzedawca długo namawiał ją na kupno męskich butów.
(1.3) Ten piłkarz jest najbardziej męskim członkiem reprezentacji.
(1.5) Zdumiony podróżnik z niedowierzaniem oglądał kopulację dwóch osobników męskich.
(1.7) Nie podłączymy tego, skoro mamy dwie męskie wtyczki.
Wiktionary
IPA: ˈmɛ̃w̃sʲci, AS: mẽũ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. mężczyzna m., męskość ż., mężność ż., mąż m., mężnienie n., zmężnienie m.
czas. mężnieć ndk., zmężnieć dk.
przym. mężny, zamężny, mężowski, niemęski
przysł. męsko, mężnie, po męsku
Wiktionary
(1.1) dla panów
(1.3) maskulinistyczny
(1.5) samczy, symbol. ♂
Wiktionary
przestarzale: płytkość uczuć, myśli, małostkowość, ubóstwo duchowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. małostkowość, ubóstwo duchowe, pospolitość, jałowość uczuć, płytkość myśli
Wiktionary
IPA: ˌmɛsʲcĩˈnɛrʲja, AS: mesʹḱĩnerʹi ̯a
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób właściwy mężczyznom
Wiktionary
(1.1) Jerzy oprowadzał pana swego po całej fabryce, pokazał mu swoją machinę, a podniecony pochwałami, mówił z zapałem i z taką pewnością siebie, a wyglądał tak męsko i pięknie, iż pan jego doznał przygnębiającego uczucia własnej nieudolności — wobec niewolnika…
(1.1) Męsko ją przytulił, co wywołało uśmiech na jej twarzy.
Wiktionary
rzecz. męskość ż., męstwo n., mąż mos., mężczyzna mos.
czas. mężnieć ndk., zmężnieć dk.
przym. męski, zamężny
przysł. mężnie, po męsku
Wiktionary
(1.1) po męsku
Wiktionary
rodzaj męskonieżywotny - jeden z rodzajów gramatycznych rzeczownika
SJP.pl
skrót od: męskoosobowy
SJP.pl
w językoznawstwie: kategoria gramatyczna o charakterze semantycznym i fleksyjnym, w języku polskim związana z rzeczownikami, przymiotnikami, niektórymi zaimkami, formami czasownika i liczebnika, będąca odzwierciedleniem w języku postrzegania rzeczywistości w kategoriach płci męskiej
SJP.pl
rodzaj męskoosobowy - kategoria morfologiczna rzeczowników, przymiotników oraz niektórych liczebników, zaimków i czasowników liczby mnogiej odnoszących się do osób płci męskiej lub osób płci męskiej i żeńskiej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) gram. zob. rodzaj męskoosobowy.
Wiktionary
IPA: ˌmɛ̃w̃skɔːsɔˈbɔvɨ, AS: mẽũ̯sk•osobovy
Wiktionary
(1.1) skr. m.-os.
Wiktionary
rodzaj męskorzeczowy - jeden z rodzajów gramatycznych rzeczownika; rodzaj męski nieżywotny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. tylko w wyrażeniu: rodzaj męskorzeczowy
Wiktionary
1. zespół cech typowych dla mężczyzny;
2. potencja płciowa mężczyzny;
3. potocznie: męskie narządy płciowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) antrop. zbiór cech uważanych za typowe dla mężczyzny;
(1.2) seks. potencja seksualna mężczyzny
(1.3) eufem. genitalia, męskie narządy płciowe
Wiktionary
Męskość – zbiór cech, zachowań i ról społecznych tradycyjnie związanych z chłopcami i mężczyznami. Chociaż męskość (podobnie jak kobiecość) jest społecznie skonstruowana, to pewne badania wskazują, że niektóre zachowania uważane za męskie są biologicznie uwarunkowane. W jakim stopniu męskość jest uwarunkowana biologicznie bądź społecznie, jest kwestią dyskusyjną. Pojęcie męskości jest niezależne od biologicznej definicji płci męskiej, ponieważ zarówno kobiety, jak i mężczyźni mogą wykazywać typowo męskie cechy.
Wikipedia
(1.1) Osoby androgyniczne łączą w sobie cechy psychiczne i sposoby zachowania (radzenia sobie w trudnych sytuacjach) charakterystyczne dla tradycyjnie pojmowanej męskości i kobiecości.
Wiktionary
IPA: ˈmɛ̃w̃skɔɕt͡ɕ, AS: mẽũ̯skość
Wiktionary
rzecz. mężczyzna mos.
czas. mężnieć ndk., zmężnieć dk.
przym. męski
przysł. męsko, po męsku
Wiktionary
(1.2) jurność
(1.3) przyrodzenie
Wiktionary
rodzaj męskozwierzęcy - jeden z rodzajów gramatycznych rzeczownika; rodzaj męski żywotny nieosobowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) gram. zob. rodzaj męskozwierzęcy.
Wiktionary
(1.1) męskożywotny; skr. mzw
Wiktionary
kategoria gramatyczna związana z rzeczownikiem
SJP.pl
rodzaj męskożywotny - jeden z rodzajów gramatycznych rzeczownika
SJP.pl
dotyczący mesmeryzmu lub mesmerystów
SJP.pl
wyznawca mesmeryzmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik mesmeryzmu
(1.2) osoba wprowadzająca w hipnozę
Wiktionary
rzecz. mesmeryzm m.
:: fż. mesmerystka ż.
czas. mesmeryzować
przym. mesmeryczny
Wiktionary
(1.2) hipnotyzer, magnetyzer
Wiktionary
leczenie za pomocą uzdrawiających sił magnetycznych istniejących w każdym organizmie ludzkim i zwierzęcym
SJP.pl
osiemnastowieczny pogląd, uznający istnienie w człowieku uzdrawiających sił magnetycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. med. obalona metoda leczenia oparta na założeniu, że każdy organizm zawiera fluid uniwersalny i właściwości magnetyczne (magnetyzm zwierzęcy), dzięki którym można regulować układ nerwowy i zwalczać różne choroby
Wiktionary
Magnetyzm zwierzęcy, „uniwersalny fluid” – hipotetyczna „siła magnetyczna”, w której Franz Anton Mesmer widział możliwość oddziaływania lekarza na pacjenta w czasie rozwiniętych w końcu XVIII wieku praktyk terapeutycznych, nazywanych mesmeryzmem. W 1784 roku komisje lekarskie w Paryżu i Berlinie potępiły mesmeryzm jako metodę pozbawioną podstaw naukowych (pseudonauka), jednak budził on duże zainteresowanie do końca XIX wieku. Uważa się, że stał się źródłem teorii hipnozy i hipnologii (zob. też trans).
Wikipedia
czas. mesmeryzować
rzecz. mesmerysta m.
przym. mesmeryczny
Wiktionary
leczyć za pomocą uzdrawiających sił magnetycznych istniejących w każdym organizmie ludzkim i zwierzęcym
SJP.pl
zwrotka pomiędzy strofą i antystrofą, używana w tragedii greckiej
SJP.pl
1. nauka o sposobach osiągnięcia szczęścia;
2. nauka badająca wzajemne relacje między środowiskiem a istotami, które w nim żyją
SJP.pl
jadalnia na statku; mesa
SJP.pl
Wikipedia
przestarzale: kobieta rozpustna i okrutna; mesalina
SJP.pl
Wikipedia
pseudonim Lucyny Messal (1886 - 1953), polskiej aktorki, śpiewaczki i tancerki
SJP.pl
stalowe narzędzie o ostrzu tnącym, używane do cięcia blachy, prętów itp.; mesel, majzel, przecinak
SJP.pl
Messel – gmina w Niemczech, w kraju związkowym Hesja, w rejencji Darmstadt, w powiecie Darmstadt-Dieburg.
Na terenie gminy znajduje się kopalnia odkrywkowa, jedno z najsłynniejszych w świecie tzw. Fossillagerstätte, znane z unikatowych znalezisk skamieniałości eocenu.
Wikipedia
[czytaj: mesendżer] rzadko: program do komunikacji, zwykle tekstowej; komunikator (częściej), mesendżer (rzadko)
SJP.pl
Wikipedia
kraina historyczna w starożytnej Grecji; Mesenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. zob. Mesenia.
Wiktionary
Mesenia, Messenia (gr. Μεσσηνία - Messinia) – kraina historyczna w starożytnej Grecji w południowo-zachodniej części Półwyspu Peloponeskiego. Słynie z żyznej ziemi oraz ze swej marki oliwek Kalamatas, najwyższej jakości.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Mesenia.
źródła.
== Messenia (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Mesenia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Mesenia.
źródła.
== Messenia (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Mesenia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od messerschmitt
Wiktionary
rzecz. messerschmitt m.
Wiktionary
[czytaj: meserszmit] samolot marki Messerschmitt; meserszmit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) lotn. samolot marki Messerschmitt
Wiktionary
Messerschmitt AG – producent samolotów założony przez niemieckiego konstruktora lotniczego, późniejszego profesora, Willy’ego Messerschmitta w marcu 1926 roku jako Messerschmitt Flugzeugbau GmbH. Poszukując wsparcia ze strony rządu Bawarii, Messerschmitt połączył swoją spółkę z Bayerische Flugzeugwerke. 11 lipca 1938 roku Messerschmitt założył nową spółkę pod własnym nazwiskiem (Messerschmitt AG), która przejęła całe zakłady Bayerische Flugzeugwerke. Główna fabryka samolotów znajdowała się w Augsburgu, mniejsze zakłady powstały w Ratyzbonie i Obertraubling.
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. messerschmicik m.
Wiktionary
(1.1) meserszmit
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dziesiąty miesiąc francuskiego kalendarza republikańskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nazwa dziesiątego miesiąca we francuskim kalendarzu rewolucyjnym;
Wiktionary
Messidor (z łac. messis = 'żniwo' + z gr. doron = 'dar') – dziesiąty miesiąc we francuskim kalendarzu rewolucyjnym, pierwszy miesiąc lata. Trwał od 19 czerwca do 18 lipca.
Po messidorze następował miesiąc thermidor.
Wikipedia
miasto i gmina we Włoszech; Mesyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. zob. Mesyna.
Wiktionary
Mesyna (wł. Messina) – miasto i gmina we Włoszech, położone w północno-wschodniej części Sycylii, nad Cieśniną Mesyńską. Trzecie pod względem ludności miasto Sycylii – zamieszkuje je 218,7 tys. osób (2023). Mesyna jest ośrodkiem administracyjnym prowincji Mesyna.
Wikipedia
(1.1) Niegdyś jeździliśmy częściej do Messyny.
Wiktionary
rzecz. messynka ż., messyńczyk mos.
przym. messyński
Wiktionary
mieszkaniec Messyny (Mesyny); mesyńczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Messyny
Wiktionary
(1.1) Do portu ciągnęły tłumy messyńczyków.
Wiktionary
rzecz. Messyna ż.
:: fż. messynka ż.
przym. messyński
Wiktionary
mieszkanka Messyny (Mesyny); mesynka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Messyny
Wiktionary
(1.1) W lusterku samochodu zobaczył otyłą messynkę.
Wiktionary
rzecz. Messyna ż.
:: fm. messyńczyk m.
przym. messyński
Wiktionary
związany z Messyną (Mesyną), miastem we Włoszech; mesyński
SJP.pl
określenie wykonawcze: smutno, żałośnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. smutne wykonanie
przymiotnik
(2.1) muz. ponury, smutny, żałosny
przysłówek
(3.1) muz. ponuro, smutno, żałośnie
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|mesto. → ponury
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) mesto; (2.1) mesto; (3.1) mesto
* duński: (3.1) mesto
źródła.
== mesto (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) smutny
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈmɛstɔ, AS: mesto
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|mesto. → ponury
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) mesto; (2.1) mesto; (3.1) mesto
* duński: (3.1) mesto
źródła.
== mesto (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) smutny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|mesto. → ponury
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) mesto; (2.1) mesto; (3.1) mesto
* duński: (3.1) mesto
źródła.
== mesto (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) smutny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
czasopismo wydawane w latach 1925-34 w Toruniu jako dodatek "Słowa Pomorskiego"
SJP.pl
Wikipedia
1. odwaga, nieustraszoność, bohaterstwo
2. cnota moralna, jedna z czterech cnót kardynalnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odwaga, nieustraszoność, bohaterstwo
(1.2) cnota moralna, jedna z czterech cnót kardynalnych;
Wiktionary
Męstwo – cnota moralna, która polega na umiejętności podjęcia dobrej decyzji mimo niesprzyjających uwarunkowań, zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych. Cnota męstwa czyni zdolnym do stawienia czoła próbom i narażenia się na nieprzyjemne konsekwencje, w imię wyższych wartości.
Wikipedia
(1.1) Męstwo wymaga obrony słabszych, których nikt nie broni.
Wiktionary
IPA: ˈmɛ̃w̃stfɔ, AS: mẽũ̯stfo
Wiktionary
rzecz. mężczyzna mos.
przym. mężny
przysł. męsko, po męsku
Wiktionary
(1.1) lwie serce
Wiktionary
miasto i gmina we Włoszech; Messyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miastowe Włoszech położone w północno-wschodniej części Sycylii, nad Cieśniną Mesyńską;
Wiktionary
Mesyna (wł. Messina) – miasto i gmina we Włoszech, położone w północno-wschodniej części Sycylii, nad Cieśniną Mesyńską. Trzecie pod względem ludności miasto Sycylii – zamieszkuje je 218,7 tys. osób (2023). Mesyna jest ośrodkiem administracyjnym prowincji Mesyna.
Wikipedia
(1.1) Stąd do Mesyny mamy jakieś 40 kilometrów.
(1.1) Na początku XX wieku Mesyna była bliska unicestwienia. Między godziną 5.20 a 5.30 rano w poniedziałek 28 grudnia 1908 roku pod miastem poruszyła się ziemia.Dziś określono by siłę tego trzęsienia ziemi na 7,5 stopnia w skali Richtera.
Wiktionary
rzecz. mesynka ż., mesyńczyk mos.
przym. mesyński
Wiktionary
mieszkaniec Mesyny (Messyny); messyńczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Mesyny
Wiktionary
(1.1) Na brzegu morza zebrał się tłum mesyńczyków.
(1.1) Lettereo jest to imię chrzestne często używane w Mesynie. Pochodzi ono od pewnego listu, który Najświętsza Panna miała pisać do mieszkańców tego miasta, datując go: „w roku 1452 od narodzenia mojego syna”. Mesyńczycy taką cześć oddają temu listowi, jaką neapolitańczycy krwi świętego Januarego.
Wiktionary
rzecz. Mesyna ż.
:: fż. mesynka ż.
przym. mesyński
Wiktionary
mieszkanka Mesyny (Messyny); messynka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Mesyny
Wiktionary
(1.1) Idącej przede mną mesynce wypadła pomarańcza.
Wiktionary
rzecz. Mesyna ż.
:: fm. mesyńczyk m.
przym. mesyński
Wiktionary
związany z Mesyną (Messyną), miastem we Włoszech; messyński
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. związany z Mesyną, dotyczący Mesyny
Wiktionary
rzecz. Mesyna ż., mesyńczyk mos., mesynka ż.
Wiktionary
dietetyczna pasza dla koni, wytwarzana z parzonego owsa, otrąb pszennych i siemienia lnianego
SJP.pl
[czytaj: MEsarosz] nazwisko
SJP.pl
1. delikatne, gęste, krótkie włoski na skórze, tkaninie, liściach lub owocach;
2. woskowy nalot pokrywający owoce, butelki wina w piwnicy itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) delikatne, krótkie i gęste włoski
Wiktionary
Meszek, Meszech, Mosoch (hebr. משך) – postać starotestamentowa z Księgi Rodzaju, jeden z synów Jafeta (Rdz 10,2). W Księdze Ezechiela pojawia się jako nazwa ludu mieszkającego na północy (Ez 27,13 i 32,26) oraz kraju pod panowaniem Goga (Ez 32,2-3 i 39,1). Imię Meszeka wiązane jest ze wzmiankowanym w źródłach asyryjskich plemieniem Muszku, przypuszczalnie identycznym z Frygami. Józef Flawiusz uważał go za przodka mieszkańców Kapadocji.
Wikipedia
IPA: ˈmɛʃɛk, AS: mešek
Wiktionary
rzecz. mech m., mchy nmos.
przym. omszony, mszysty
Wiktionary
(1.1) puszek
Wiktionary
miasto w Iranie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-wschodnim Iranie, drugie co do wielkości miasto tego kraju;
Wiktionary
Meszhed (pers. مشهد, Maszhad) – miasto w północno-wschodnim Iranie, drugie co do wielkości miasto tego kraju (2766,3 tys. w 2011) i ważny ośrodek akademicki. Jest również jednym z najświętszych miejsc dla szyitów. Położone jest 850 km na wschód od Teheranu i stanowi centrum ostanu Chorasan-e Razawi. Leży w dolinie rzeki Kaszaf niedaleko od granicy z Turkmenistanem.
Wikipedia
IPA: ˈmɛʃxɛt, AS: mešχet
Wiktionary
przym. meszhedzki
Wiktionary
→ Meszhed
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Meszhedem, dotyczący Meszhedu
Wiktionary
rzecz. Meszhed mrz.
Wiktionary
drobny owad z rzędu muchówek, którego samica jest pasożytem krwiopijnym; mustyk
SJP.pl
Meszkowate (Simuliidae) – rodzina małych owadów zaliczanych do Nematocera (długoczułkie), popularnie meszki, błędnie nazywane mustykowate, mustyki (Melusinidae Grünberg, 1910). Nazwa meszka lub mustyk stosowana jest również ogólnie dla przedstawicieli rodzaju Simulium. Znanych jest ok. 1750 gatunków występujących we wszystkich strefach klimatycznych, z czego w Polsce rozpoznano ok. 50.
Wikipedia
drobny owad z rzędu muchówek, którego samica jest pasożytem krwiopijnym; mustyk
SJP.pl
Meszki – wieś solecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie łosickim, w gminie Łosice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Zygmunta w Łosicach.
Wikipedia
o cechach charakterystycznych dla meszkowatych (rodziny owadów); mustykowaty
SJP.pl
Meszkowate (Simuliidae) – rodzina małych owadów zaliczanych do Nematocera (długoczułkie), popularnie meszki, błędnie nazywane mustykowate, mustyki (Melusinidae Grünberg, 1910). Nazwa meszka lub mustyk stosowana jest również ogólnie dla przedstawicieli rodzaju Simulium. Znanych jest ok. 1750 gatunków występujących we wszystkich strefach klimatycznych, z czego w Polsce rozpoznano ok. 50.
Wikipedia
o cechach charakterystycznych dla meszkowatych (rodziny owadów); mustykowaty
SJP.pl
przedstawiciel rzędu mszaków z klasy wątrobowców; jungermaniowiec
SJP.pl
dawniej:
1. dochody duchownym połączone z obowiązkiem odprawiania mszy;
2. knieja, ostęp leśny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. dochody duchownych z odprawiania mszy;
Wiktionary
Meszne (niem. Wedderwill) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Łobez.
Według danych z 29 września 2014 r. wieś miała mieszkańców 64.
W latach 1818–1945 miejscowość administracyjnie należała do Landkreis Regenwalde (Powiat Resko) z siedzibą do roku 1860 w Resku, a następnie w Łobzie.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
(1.1) By utrzymać parafię włościanie opłacali meszne, zaś folwarki oddawały dziesięcinę.
Wiktionary
rzecz. msza ż., mszał mrz., mszalik mrz.
przym. mszalny
Wiktionary
Wikipedia
dawniej: pantofel, papuć; meszta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. lekki trzewik, kapeć
Wiktionary
(1.1) Nie boso, lecz zruciwszy zdeptane baczmagi,
W samych mesztach dla swoich meczetów powagi
Bez broni na znak skruchy Turcy do nich kroczą,
Choć we krwi ludzkiej ręce po łokcie ubroczą.
Wiktionary
rzecz. meszta ż.
Wiktionary
dawniej: pantofel, papuć; meszt
SJP.pl
przestarzałe: obuwie domowe, pantofle, papucie
SJP.pl
człowiek niespełna rozumu
SJP.pl
Meszuge (ur. 1958 w Opolu) – polski pisarz i bloger, publikujący artykuły i eseje na temat alkoholizmu i programu 12 kroków AA w periodykach Wspólnoty Anonimowych Alkoholików takich jak: Zdrój, Karlik, Mityng, Warta, czy Gryf oraz na własnym blogu. 27 lipca 2019 Meszuge otrzymał w Licheniu nagrodę „Pelikan”, która przyznawana jest osobom zasłużonym dla środowisk trzeźwościowych w Polsce.
Wikipedia
człowiek z marginesu społecznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pogard. osoba niemoralnie się prowadząca
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) materiał unoszące się w cieczy, zmniejszający jej przejrzystość
(2.2) psych. brak uporządkowania myśli, także nieskładność ciągu wypowiedzi
(2.3) pot. zaburzenie widzenia, pojawianie się ciemnych plamaam
Wiktionary
(1.1) Pod budką stało kilku mętów i o czymś głośno deliberowało.
Wiktionary
czas. mącić ndk.
przym. mętnawy
Wiktionary
(1.1) zawiesina
Wiktionary
1. dokładnie zaznaczone miejsce kończące wyścig; finisz;
2. środowiskowo: miejsce ukrywania się i spotkań przestępców;
3. dawniej: odległość, dystans; dziś tylko w wyrażeniach:
a) na krótką (bliższą) metę - w niedalekiej przyszłości;
b) na dłuższą (dalszą) metę - na dłużej, na dłuższy czas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. miejsce, które należy osiągnać w zawodach
(1.2) pot. melina, nielegalny punkt sprzedaży alkoholu
(1.3) pot. miejsce, w którym można się zatrzymać, zamieszkać lub spędzić miło czas
(1.4) pot. kryjówka dla kogoś ukrywającego się, będącego w kolizji z prawem
(1.5) przen. kres lub cel jakiejś działalności
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dobiegł do mety, w ostatniej chwili wyprzedzając przeciwnika.
(1.2) O tej porze wszystkie sklepy są zamknięte, musimy iść na metę.
(1.3) Jestem już zmęczony, musimy poszukać jakiejś mety.
(1.5) Pracowaliśmy nad tym projektem dwa lata i jesteśmy już u mety.
Wiktionary
IPA: ˈmɛta, AS: meta
Wiktionary
(1.3) miejscówka
Wiktionary
przedrostek
(1.1) …wskazujący na wyższy poziom lub szerszy zakres znaczenia
(1.2) przekraczający, otaczający
(1.3) chem. mający mniej molekuł wody niż odpowiednik orto-
(1.4) chem. w izomerycznych pochodnych benzenu, mający dwa podstawniki w naprzeciwległych pozycjach
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) metajęzyk = język opisujący inne języki
Wiktionary
IPA: ˈmɛta, AS: meta
Wiktionary
analizowanie procesu analizy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stat. nauk. analiza polegająca na uogólnianiu informacji zawartych w innych badaniach o podobnej tematyce, w celu otrzymania dokładniejszych wniosków, wyników;
Wiktionary
Metaanaliza – pojęcie z zakresu analizy danych i wnioskowania statystycznego, określające wtórne odkrywanie wiedzy metodą badawczą uogólniania informacji zawartych w publikacjach czy źródłach pierwotnych.
Najczęściej metaanaliza przybiera postać przeglądu systematycznego literatury z jakiegoś obszaru, wzbogaconego o analizę (najczęściej statystyczną) uzyskanych wcześniej wyników, wnioskowanie i podsumowanie. Uważa się, że metaanaliza jest samodzielnym i pełnoprawnym rodzajem badania naukowego (z ang. integrative research lub literature-based discovery). Narzędzie to pozwala określić, jakie wnioski płyną z całości publikacji z danego tematu, dając dokładniejszą i szerszą wiedzę niż analizowanie pojedynczych badań. Pojęcie ukuł Gene V. Glass w 1976 r., zaś spopularyzował w 1978 r. Robert Rosenthal, choć proste metody tego typu opisywano już wcześniej, jak np. test łączonego prawdopodobieństwa Ronalda Fishera.
Wikipedia
(1.1) Metaanaliza wyjaśnia krytyczną rolę błędu próby, błędu pomiaru oraz innych artefaktów w determinowaniu obserwowanych rezultatów oraz mocy statystycznej poszczególnych badań.
Wiktionary
manewr retoryczny sofistów polegający na zmianie tematu dyskusji
SJP.pl
rzadko: apostrofa; w literaturze: bezpośredni, podniosły zwrot do adresata (osoby, bóstwa, idei, wydarzenia, pojęcia lub przedmiotu), np.: Litwo, Ojczyzno moja!
SJP.pl
Apostrofa (gr. ἀποστροφή apostrophḗ – "zwrot") – składniowa figura retoryczna, charakteryzująca się bezpośrednim zwrotem do osoby, bóstwa, idei, wydarzenia, pojęcia lub przedmiotu (dochodzi wówczas do personifikacji adresata wypowiedzi). Dominuje styl podniosły, czasami patetyczny. Apostrofa zazwyczaj jest skierowana do osób, przedmiotów, zjawisk itd., które nie pełnią roli tematu utworu. Dzięki temu można ją wyraźnie wyodrębnić z tekstu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metabolity mikroorganizmów probiotycznych
Wiktionary
powstawanie warunków sprzyjających rozwojowi pewnych organizmów jako wynik działalności innych organizmów
SJP.pl
Metabioza – w mikrobiologii oznacza następstwo gatunków. Jest to jedna z form współżycia pomiędzy drobnoustrojami. Jeden z nich produkuje metabolity, które hamują jej wzrost natomiast powodują rozwój innych bakterii. Przykładem środowiska w którym zachodzi metabioza może być mleko: w słodkim mleku żyją Lactococcus lactis, których metabolity zakwaszają środowisko co nie sprzyja dalszemu rozwojowi tej bakterii natomiast powoduje rozwój Lactobacillus, który żyje w mleku kwaśnym.
Wikipedia
figura stylistyczna, która wprowadza zmianę w utworze np. powtórzenie tej samej myśli innymi słowami; inwersja
SJP.pl
Metabola (gr. μεταβоλή metabolḗ – „zmiana, przerzut” od μεταβάλλειν metabállein – „przerzucać w inne miejsce”) – figura stylistyczna (figura retoryczna), wprowadzająca zmianę w utworze, polegająca na powtórzeniu danej myśli przy użyciu innych określeń; także zmiana szyku wyrazów dla uzyskania pożądanego wrażenia fonetycznego (przeniesienie głosek lub wyrazów) lub zmiana rytmu wiersza w metryce.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) biochem. w sposób metaboliczny
Wiktionary
(1.1) Błony owe oddzielają krew od wydzieleń, na jednéj więc ich powierzchni zbiera się nowy sok, który jeżeli będzie prostym wysiąkaniem, nic więcéj prócz dziurkowatości nie wymaga; jeżeli zaś będzie przekształceniem wysiąkającéj cieczy, staje się takim za wpływem pośredniczących komórek, metabolicznie tu czynnych:[https://books.google.pl/books?id=X7hbAAAAcAAJ&pg=PA403 403].
(1.1) Każda przemiana, wtedy wyłącz[n]ie możliwa, gdy znajdują się po temu okoliczności, usprawiedliwia nadających obszerniejsze znacze[ne]nie substancyj międzykomórkowéj, katalitycznie lub metabolicznie przekształcanéj.
(1.1) Wirus[owe zapalenie wątroby typu] B przenosi się z krwią i w czasie kontaktów seksualnych. Może poważnie upośledzić metabolicznie tych, którzy przeszli zakażenie, często zostaje się jego nosicielem do końca życia.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) biochem. związany z metabolizmem, dotyczący metabolizmu
(1.2) liter. związany z metabolą, dotyczący metaboli
Wiktionary
rzecz. metabolistka ż., metabolista mos., metabolizm mrz., metabola ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) archit. architekt projektujący w stylu metabolizmu
Wiktionary
(1.1) Metaboliści głosili nieaktualność tradycyjnych, sztywnych form architektonicznych i urbanistycznych, które zbyt szybko się starzeją i przestają odpowiadać na potrzeby użytkowników.
Wiktionary
rzecz. metabolizm m.
:: fż. metabolistka ż.
czas. metabolizować ndk., zmetabolizować dk.
przym. metaboliczny, metabolistyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. architektka projektująca w stylu metabolizmu
Wiktionary
rzecz. metabolizm m.
:: fm. metabolista m.
czas. metabolizować ndk., zmetabolizować dk.
przym. metaboliczny, metabolistyczny
Wiktionary
związek chemiczny powstający w organizmach żywych w wyniku przemiany materii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek chemiczny powstający w organizmie w wyniku przemiany materii
(1.2) biol. owad ulegający całkowitemu przeobrażeniu
Wiktionary
Metabolit – produkt metabolizmu (przemian chemicznych zachodzących w organizmach). Metabolity to związki organiczne i nieorganiczne produkowane przez komórki. Przyjęto jednak, że określenie to nie dotyczy białek i kwasów nukleinowych. Zwykle pisząc o metabolitach ma się na myśli związki niskocząsteczkowe.
Wikipedia
IPA: ˌmɛtaˈbɔlʲit, AS: metabolʹit
Wiktionary
rzecz. metabolizm m., metabola ż.
przym. metabolityczny, metabolizujący
Wiktionary
owad podlegający całkowitej metamorfozie
SJP.pl
Metabolit – produkt metabolizmu (przemian chemicznych zachodzących w organizmach). Metabolity to związki organiczne i nieorganiczne produkowane przez komórki. Przyjęto jednak, że określenie to nie dotyczy białek i kwasów nukleinowych. Zwykle pisząc o metabolitach ma się na myśli związki niskocząsteczkowe.
Wikipedia
żywy organizm, w którym zachodzi metabolizm, dokonuje się przemiana materii
SJP.pl
całokształt reakcji biochemicznych zachodzących w komórkach; przemiana materii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. przemiana materii w organizmie;
(1.2) archit. urb. styl architektoniczny powstały w drugiej połowie XX wieku w Japonii;
Wiktionary
Metabolizm (z gr. μεταβολή 'zmiana' od μετά 'ponad, poza' i βάλλειν 'rzut') – całokształt reakcji chemicznych i związanych z nimi przemian energii zachodzących w żywych komórkach, stanowiący podstawę wszelkich zjawisk biologicznych. Procesy te pozwalają komórce na wzrost i rozmnażanie, zarządzanie swoją strukturą wewnętrzną oraz odpowiadanie na bodźce zewnętrzne.
Wikipedia
(1.1) Mam wolny metabolizm.
Wiktionary
IPA: ˌmɛtaˈbɔlʲism̥, AS: metabolʹism̦
Wiktionary
rzecz. metabolit mrz., metabolista mos., metabolistka ż.
przym. metaboliczny
Wiktionary
(1.1) przemiana materii
Wiktionary
1. przetwarzać w organizmie poprzez przemiany biochemiczne;
2. metabolizować się - poddawać się procesowi przemian biochemicznych w organizmie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|metabolizować.
Wiktionary
czas. metabolizować ndk.
Wiktionary
1. przetwarzać w organizmie poprzez przemiany biochemiczne;
2. metabolizować się - poddawać się procesowi przemian biochemicznych w organizmie
SJP.pl
kwas metaborowy - kwas stosowany w kosmetologii jako środek przeciwzapalny
SJP.pl
Metacentrum – punkt geometryczny jednostki pływającej, którego położenie jest ważne dla jej stateczności.
Wikipedia
otorbiona larwa przywr, np. motylicy wątrobowej
SJP.pl
Metacerkaria – jedna z larw cyklu rozwojowego przywr wnętrzniaków. Powstaje przez otorbienie się cerkarii i utracenie przez nią ogonka. Taka incystowana cerkaria jest postacią inwazyjną. Dostaje się biernie wraz z pokarmem do organizmu żywiciela ostatecznego i przekształca się w postać dorosłą.
Wikipedia
antybiotyk bakteriostatyczny z grupy tetracyklin, stosowany w zakażeniach wywołanych przez bakterie z rodzaju Rickettsia, Chlamydia i Mycoplasma; rondomycyna
SJP.pl
minerał, czarna odmiana cynobru
SJP.pl
Metacynober - minerał z grupy siarczków, dymorficzna odmiana cynobru.
Wikipedia
pojedyncza informacja opisująca jakieś dane
SJP.pl
lek anaboliczny powodujący m.in. przyrost masy ciała, stosowany jako środek dopingujący; metanabol, metandienon
SJP.pl
syntetyczny analog morfiny o przedłużonym działaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. farm. organiczny związek chemiczny o wzorze sumarycznym C21H27NO, silny opioidowy lek przeciwbólowy;
Wiktionary
Metadon – organiczny związek chemiczny, opioidowy lek przeciwbólowy, pochodna 3,3-difenylopropyloaminy. Działanie przeciwbólowe metadonu jest zbliżone, ale kilkukrotnie silniejsze od morfiny. Mimo że budowa metadonu znacznie się różni od innych opioidowych leków przeciwbólowych również oddziałuje na receptory opioidowe. Metadon jest najprostszym chemicznie znanym lekiem opioidowym.
Wikipedia
(1.1) Działanie przeciwbólowe metadonu jest zbliżone, ale kilkukrotnie silniejsze od morfiny.
Wiktionary
przym. metadonowy
Wiktionary
→ metadon
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) farm. związany z metadonem, dotyczący metadonu, zawierający metadon
Wiktionary
rzecz. metadon mrz.
Wiktionary
Metaetyka – dział etyki, jeden z trzech głównych obok etyki normatywnej i opisowej. Obejmuje między innymi zagadnienia wolności woli, odpowiedzialności moralnej i przedmiotu oceny etycznej, lecz włącza je przede wszystkim od strony znaczenia uwikłanych w te zagadnienia podstawowych pojęć, poddając te pojęcia analizie logicznej. W sensie węższym metaetyka zajmuje się pewnymi wyodrębnionymi zagadnieniami, z których dwa – od czasu ukształtowania się jej w odrębnych działach etyki – wysunęły się na czoło:
Wikipedia
skrót od: metaforyczny, metaforycznie
SJP.pl
faza podziału jądra komórkowego
SJP.pl
Metafaza – jedna z faz podziału komórki. Występuje zarówno w mitozie, jak i w mejozie, przy czym w tym drugim podziale występuje aż dwukrotnie i oznaczana jest mianem „metafaza I” (podczas mejozy I) i „metafaza II” (podczas mejozy II). Dochodzi w niej do przyczepienia włókien wrzeciona kariokinetycznego do centromerów i ustawienia chromosomów (lub tetrad podczas mejozy) w płaszczyźnie równikowej komórki.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny z grupy katynonów
SJP.pl
Wikipedia
Metafilozofia (stgr. μετά + φιλοσοφία) – dział filozofii zajmujący się badaniem jej celów, założeń i metod.
Metafilozofię określa się czasami jako filozofię filozofii, czyli filozofię "drugiego poziomu" (stąd: meta-filozofia).
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób metafizyczny
Wiktionary
przym. metafizyczny
rzecz. metafizyk mos., metafizyka ż.
Wiktionary
stawać się metafizycznym, irracjonalnym, pozazmysłowym
SJP.pl
abstrakcyjność, nierealność
SJP.pl
1. dotyczący metafizyki (działu filozofii); ontologiczny
2. tajemniczy i niezwykły
3. mętny, nierealny, wydumany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) filoz. związany z metafizyką, charakterystyczny dla metafizyki i metafizyków
(1.2) pot. zawiły, niejasny; niemożliwy do zrozumienia
Wiktionary
IPA: ˌmɛtafʲiˈzɨt͡ʃnɨ, AS: metafʹizyčny
Wiktionary
rzecz. metafizyk m., metafizyka ż.
przysł. metafizycznie
Wiktionary
(1.1) antydialektyczny
Wiktionary
1. filozof zajmujący się metafizyką; ontolog
2. osoba snująca wydumane, mętne spekulacje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) filoz. osoba, która zajmuje się metafizyką lub jest zwolennikiem metafizyki
(1.2) przen. osoba, która ma skłonności do rozważań oderwanych od rzeczywistości
Wiktionary
IPA: ˌmɛtaˈfʲizɨk, AS: metafʹizyk
Wiktionary
rzecz. metafizyka ż.
przym. metafizyczny
przysł. metafizycznie
Wiktionary
1. jeden z działów filozofii, nauka o bycie; ontologia
2. nieodgadniona istota czegoś
3. wydumane, mętne spekulacje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. podstawowa dyscyplina filozoficzna, badająca powszechne własności bytu
(1.2) rozważania o niepoznawalnym, tajemniczym, niedostępnym zmysłom i doświadczeniu
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: metafizyk
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. metafizyczność ż., metafizyk m.
przym. metafizyczny
przysł. metafizycznie
Wiktionary
(1.1) ontologia
Wiktionary
zróżnicowane elementy łyka (floemu)
SJP.pl
figura stylistyczna polegająca na nietypowym połączeniu wyrazów, dzięki któremu przynajmniej jeden z nich uzyskuje nowe znaczenie; przenośnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. środek stylistyczny polegający na zestawieniu obcych sobie znaczeniowo wyrazów w celu uzyskania nowego, przenośnego znaczenia;
Wiktionary
Metafora (gr. μεταφορά metaphorá), inaczej przenośnia – językowy środek stylistyczny, w którym obce znaczeniowo wyrazy są ze sobą składniowo zestawione, tworząc związek frazeologiczny o innym znaczeniu niż dosłowny sens wyrazów, np. „od ust sobie odejmę”, „podzielę się z wami wiadomością” lub „złote serce”.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) metafora artystyczna / doraźna / genetyczna / językowa / konwencjonalna / poetycka / potoczna / zamrożona / żywa • posłużyć się metaforą • użyć metafory
synonimy.
(1.1) przenośnia, alegoria
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. metaforyczny, metaforyzacyjny
przysł. metaforycznie
rzecz. metaforyczność ż., metaforyk m., metaforysta m., metaforyka ż., metaforyzacja ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|μεταφορά. < etym|gr|μεταφέρω. < etym|gr|μετά|φέρω.
uwagi.
wikicytaty.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) metaphor
* arabski: (1.1) استعارة
* azerski: (1.1) metafora
* baskijski: (1.1) metafora
* białoruski: (1.1) метафара ż.
* bułgarski: (1.1) метафора
* chorwacki: (1.1) metafora ż.
* czeski: (1.1) metafora ż.
* esperanto: (1.1) metaforo
* estoński: (1.1) metafoor
* fiński: (1.1) metafora
* francuski: (1.1) métaphore ż.
* gruziński: (1.1) მეტაფორა
* hiszpański: (1.1) metáfora ż.
* interlingua: (1.1) allegoria, metaphora
* japoński: (1.1) メタファー, 文
* jidysz: (1.1) מעטאַפֿאָר m. (metafor)
* kataloński: (1.1) metàfora ż.
* koreański: (1.1) 은유
* łotewski: (1.1) metafora ż.
* niemiecki: (1.1) Metapher ż.
* norweski (bokmål): (1.1) metafor
* nowogrecki: (1.1) μεταφορά ż.
* perski: (1.1) استعاره
* portugalski: (1.1) metáfora ż.
* rosyjski: (1.1) метафора ż.
* słowacki: (1.1) metafora
* szwedzki: (1.1) metafor w.
* tamilski: (1.1) உருவக அணி
* turecki: (1.1) mecaz
* ukraiński: (1.1) метафора ż.
* węgierski: (1.1) metafora
* wietnamski: (1.1) ẩn dụ
* włoski: (1.1) metafora ż.
źródła.
== metafora (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. metafora
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌmɛtaˈfɔra, AS: metafora
Wiktionary
przym. metaforyczny, metaforyzacyjny
przysł. metaforycznie
rzecz. metaforyczność ż., metaforyk m., metaforysta m., metaforyka ż., metaforyzacja ż.
Wiktionary
(1.1) przenośnia, alegoria
Wiktionary
wyrażony za pomocą przenośni, metafory; przenośny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący metafory
Wiktionary
rzecz. metafora ż., metaforyczność ż.
przysł. metaforycznie
Wiktionary
(1.1) przenośny, niedosłowny
Wiktionary
osoba lubiąca posługiwać się metaforami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. ewolucja znaczenia wyrazu polegająca na przeniesieniu zakresu użycia wyrazu na podstawie podobieństwa dwóch obiektów
Wiktionary
IPA: ˌmɛtafɔrɨˈzat͡sʲja, AS: metaforyzacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. metafora ż.
Wiktionary
posługiwanie się metaforami, skłonność do wyrażania myśli za pomocą metafor
SJP.pl
kwas metafosforowy - bezbarwna substancja chemiczna przypominająca szkło, łatwo rozpuszczalna w wodzie
SJP.pl
1. przeróbka wiersza na prozę lub odwrotnie;
2. przekład z jednego języka na inny, w którym zachowano wierność oryginałowi poprzez zrezygnowanie z walorów artystycznych tekstu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. tłumaczenie słowo w słowo;
(1.2) liter. przerobienie wiersza na prozę lub prozy na wiersz
Wiktionary
Metafraza (gr. μετάφρασις metáphrasis przekład) – dosłowne tłumaczenie (przekład) z jednego języka na inny słowo po słowie i linia po linii dokonany w celu dokładnego oddania treści, bez uwzględniania walorów artystycznych. Metafraza oznacza również przerobienie wiersza na prozę lub prozy na wiersz.
Wikipedia
forma przemiany pokoleń u zwierząt, w której następują po sobie na przemian pokolenie rozmnażające się płciowo (za pomocą gamet) i bezpłciowo (przez pączkowanie lub podziały)
SJP.pl
Metageneza (łac. metagenesis) – rodzaj przemiany pokoleń u zwierząt polegający na występowaniu w cyklu życiowym danego gatunku na przemian pokoleń rozmnażających się płciowo (za pomocą gamet) i bezpłciowo (przez pączkowanie lub podział); charakterystyczna np. dla krążkopławów. U owadów występuje jedynie w formie poliembrionii. Zwierzęta rozmnażające się metagenetycznie zazwyczaj różnią się morfologią.
Wikipedia
w językoznawstwie:
1. mimowolne przestawianie zazwyczaj początkowej głoski (głosek) dwóch lub więcej wyrazów, często wywołujące efekt komiczny, np. urząd nieczynny - nierząd uczynny; spuneryzm, spooneryzm;
2. przestawienie takie dokonane świadomie i w ten sposób, aby wynikłe z niego formy były istniejącymi wyrazami; spuneryzm, spooneryzm;
3. łańcuch słowny utworzony przez kolejne uzupełnianie po jednej literze lub sylabie danego słowa początkowego, np. on-ton-aton-baton
SJP.pl
Metagram – wyraz różniący się od innego jedną literą, pierwszą lub dowolną inną – np. trawa, brawa lub kasa, kara.
W szaradziarstwie rodzaj niediagramowego (słownego) zadania szaradziarskiego polegającego na odgadnięciu wyrazów lub zwrotów różniących się od siebie jedną literą.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o wpływie różnych czynników na nieobiektywne relacjonowanie historii
Wiktionary
Metahistoria – termin używany we współczesnej historiografii, oznaczać może świadome lub nieświadome nieobiektywne podejście do tematu, powielanie mitów historycznych. Czasami terminu używa się jako równoznacznego z filozofią historii.
W ostatnim, XII tomie A Study of History – Studium historii, 1960 Arnold Toynbee stwierdził potrzebę zdefiniowania słowa „metahistoria”. Toynbee przypuszcza, że zostało stworzone jako odpowiednik „metafizyki” Arystotelesa. Przez analogię do definicji metafizyki Toynbee proponuje by za metahistorię uznać badanie obszaru poza (lub ponad) obszarem badawczym historii. Toynbee uznał, że metahistoria jest spokrewniona z metafizyką i teologią.
Wikipedia
Wikipedia
język służący do opisu innego języka
SJP.pl
Metajęzyk – dowolny język służący do opisu innego języka. W skład metajęzyka wchodzą nazwy wyrażeń języka opisywanego, zazwyczaj tworzone jako nazwy cudzysłowowe, predykaty opisujące relacje semantyczne między wyrażeniami języka opisywanego a tym, do czego wyrażenia te się odnoszą (np. „oznacza”, „denotuje”), pewne reguły znaczeniowe, reguły składniowe itp. W szczególności językiem badanym może być ten sam język, w którym przeprowadza się badania.
Wikipedia
mineralny dodatek do betonów i zapraw murarskich; metakaolinit
SJP.pl
Metakaolin, metakaolinit – minerał powstający w procesie odwodnienia w temperaturze 700-800 °C naturalnego kaolinitu. Znajduje zastosowanie w syntezie geopolimerów.
Wikipedia
mineralny dodatek do betonów i zapraw murarskich; metakaolin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) inform. w programowaniu obiektowym: klasa służąca do definiowania zachowań innych klas i ich instancji
Wiktionary
(1.1) Metoda klasy __new__() w metaklasie jest wywoływana wraz z metaklasą, nazwą klasy, klasami bazowymi oraz słownikiem tworzonej klasy.
Wiktionary
przym. metaklasowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. zdolność osobnicza do rozpoznawania własnych błędów w rozumowaniu, tzw. „myślenie o myśleniu”
Wiktionary
potocznie: klej metakrylowy
SJP.pl
metakrylan metylu - polimer, przezroczyste tworzywo sztuczne; szkło akrylowe, pleksi
SJP.pl
kwas metakrzemowy - kwas powstały z połączenia atomu krzemu z dwoma atomami wodoru i trzema atomami krzemu
SJP.pl
rodzaj drewna pierwotnego, tkanka powstająca po protoksylemie
SJP.pl
Wikipedia
1. nieprzezroczysta substancja o charakterystycznym połysku, odznaczająca się dobrym przewodnictwem elektrycznym i cieplnym;
2. rodzaj muzyki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny charakteryzujący się obecnością w sieci krystalicznej elektronów swobodnych;
(1.2) muz. ostra odmiana muzyki rockowej
(1.3) herald. jeden z rodzajów tynktury heraldycznej;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. fan metalu (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Metale przewodzą prąd elektryczny.
(1.2) Zazwyczaj słuchała metalu, choć lubiła też pop.
(2.1) Przed klubem muzycznym stała grupa długowłosych metali w czarnych skórach i pasach z ćwiekami.
Wiktionary
IPA: ˈmɛtal, AS: metal
Wiktionary
rzecz. metalowiec m., metalizacja ż., metalizowanie n., metalurgia ż., metalurg m.
czas. metalizować
przym. metalowy, metaliczny, metalurgiczny
przysł. metalowo, metalicznie
temsłow. metalo-
Wiktionary
gatunek muzyczny łączący elementy metalu i hardcore'u
SJP.pl
Wikipedia
Metaldehyd, (CH3CHO)4 – organiczny związek chemiczny, cykliczny tetramer aldehydu octowego o strukturze acetalu (nazwa ta określać może też mieszaninę cyklicznych oligomerów acetaldehydu, (CH3CHO)n o n = 4–6).
Wikipedia
Metalepsja (z gr. μετάληψις metálēpsis – "zmiana, udział") – figura stylistyczna i retoryczna, która polega na zmianie opisu czasu, ciągu przyczynowo-skutkowego lub relacji jakiegoś zdarzenia poprzez:
Wikipedia
samochód pomalowany metalikiem (lakierem), w kolorze metalic; metalik; metallic
SJP.pl
niebieski o metalicznym odcieniu
SJP.pl
Metaliczność – zawartość pierwiastków cięższych od helu (metali w rozumieniu astronomicznym) w gwieździe względem ich zawartości w Słońcu.
Wikipedia
zielony o metalicznym odcieniu
SJP.pl
1. będący metalem, zawierający metal, zrobiony z metalu;
2. przypominający metal
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. o cechach metalu lub zawierający w składzie metal
(1.2) podobny do metalu
Wiktionary
rzecz. metal m., metaliczność ż., metalizacja ż., metalizowanie n.
przym. metallic, metalowy
przysł. metalicznie
Wiktionary
samochód pomalowany metalikiem (lakierem), w kolorze metalik; metallic; metalic
SJP.pl
Máscara Dorada (ur. 3 listopada 1988 w Guadalajarze) – meksykański zamaskowany profesjonalny wrestler, najbardziej znany z występów w federacji WWE w brandzie Raw w dywizji cruiserweight pod pseudonimem ringowym Gran Metalik. Jest najbardziej znany z występów w Consejo Mundial de Lucha Libre (CMLL). Jego prawdziwe imię i nazwisko jest nieznane. Dorada zadebiutował w 2005 jako Plata II oraz później jako Metallik; jego obecny pseudonim ringowy oznacza po polsku „złota maska”.
Wikipedia
środkowa, stosunkowo cienka warstwa wód w jeziorze, w której następuje gwałtowny spadek temperatury oraz zwykle spadek zawartości tlenu i innych rozpuszczonych w wodzie gazów i substancji; warstwa skoku termicznego, termoklina
SJP.pl
Metalimnion – środkowa, przejściowa warstwa wody w jeziorach. Warstwa skoku termicznego (termoklina), skoku stężenia tlenu (oksyklina) i innych substancji chemicznych (chemoklina). Skok temperatury ma znaczenie kluczowe, dlatego często termoklina jest traktowana jak synonim metalimnionu.
Wikipedia
nauka o metajęzyku, języku teorii językowych
SJP.pl
ogół utworów literackich, których tematem jest literatura
SJP.pl
Metaliteratura – teksty literackie będące wypowiedziami o literaturze. Zalicza się do nich np. powieści zawierające traktaty na temat poetyki powieściowej, poematy wykładające reguły poezji, dzieła dramatyczne, w których toczą się dysputy o sztuce dramaturgicznej lub utwory autotematyczne, tzn. takie, w których narracja odnosi się do nich samych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. proces pokrywania powierzchni przedmiotu warstwą metalu
(1.2) pot. warstwa metalu powstała w wyniku metalizacji (1.1)
Wiktionary
IPA: ˌmɛtalʲiˈzat͡sʲja, AS: metalʹizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. metal m., metalizowanie n.
czas. metalizować ndk.
przym. metalowy, metaliczny
Wiktionary
(1.1) metalizowanie
Wiktionary
związany z metalizacją
SJP.pl
1. jeden z kierunków teorii pieniądza, utożsamiający pieniądze ze szlachetnymi metalami;
2. kruszcowy system pieniężny, w którym w roli pieniądza występuje kruszec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. pokrywanie przedmiotu powłoką z metalu
Wiktionary
rzecz. metal m., metalowiec m., metalizacja ż., metalurgia ż., metalurg m.
czas. metalizować ndk.
przym. metalowy, metaliczny, metalurgiczny
przysł. metalowo, metalicznie
Wiktionary
(1.1) metalizacja
Wiktionary
potocznie: metalowa narta
SJP.pl
samochód pomalowany metallikiem (lakierem), w kolorze metallic; metalik; metalic
SJP.pl
samochód pomalowany metallikiem (lakierem), w kolorze metallic; metalik; metalic
SJP.pl
Metallica – amerykański zespół heavymetalowy i thrashmetalowy założony w Los Angeles w Kalifornii w 1981 roku przez Jamesa Hetfielda i Larsa Ulricha. Uważany za jeden z najważniejszych, najbardziej wpływowych zespołów metalowych lat 80. XX wieku, w latach 90. ubiegłego stulecia za najbardziej dochodowy zespół metalowy, a także za jeden z najpopularniejszych i najwybitniejszych zespołów heavymetalowych w dziejach.
Wikipedia
gatunek muzyki rockowej, wykonywany głównie na instrumentach elektrycznych, charakteryzujący się mocnym, szybkim uderzeniem; metallica, metal
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek z metalem
Wiktionary
(1.1) metaloceramika • metalochromia • metaloorganiczny • metaloplastyk • metaloplastyka • metalorytnictwo • metalotechnika • metaloznawca
Wiktionary
rzecz. metal mrz.
Wiktionary
Wikipedia
dzwon w kształcie kielicha odlany ze stopu miedzi i cyny
SJP.pl
Metalofony – instrumenty muzyczne, w których dźwięk wydobywany jest poprzez uderzenie w strojoną płytkę wykonaną z metalu (najbardziej popularnym jest brąz, ale płytki wykonuje się również z żelaza i miedzi). Metalofony oryginalnie pochodzą z Indonezji, gdzie wykorzystywane są jako melorytmiczna podstawa orkiestr gamelan. W kulturze zachodniej znanymi metalofonami są wibrafon, dzwonki orkiestrowe (glockenspiel) i czelesta.
Wikipedia
tworzący metal, będący podstawą do powstawania metalu
SJP.pl
teoria systemu logicznego
SJP.pl
Metalogika – dział logiki matematycznej powiązany z metamatematyką, badający różne systemy logiczne jako teorie formalne (dedukcyjne). Wynikami metalogiki są takie twierdzenia jak np. niesprzeczność danej logiki.
Wikipedia
nauka badająca strukturę metali i ich stopów
SJP.pl
Metalografia – nauka o wewnętrznej budowie materiałów metalicznych (metale i ich stopy), oparta głównie na badaniach mikroskopowych.
Metalografia jest połączeniem metaloznawstwa i krystalografii.
Wikipedia
pierwiastek chemiczny (np. brom, jod, tlen, siarka, azot, węgiel) nie wykazujący charakterystycznych cech metali, elektroujemny, tworzący tlenki o charakterze bezwodników kwasowych; pierwiastek niemetaliczny; niemetal
SJP.pl
Półmetale (metaloidy) – pierwiastki chemiczne, które mają własności pośrednie między metalami i niemetalami. Zalicza się do nich antymon, arsen, bizmut, bor, german, krzem, selen, tellur i polon, oraz czasami także glin i astat, a w niektórych opracowaniach także węgiel, mający najwyższą temperaturę topnienia z dotychczas poznanych pierwiastków, oraz fosfor (tworzący odmianę czarną o właściwościach fizycznych przypominających metal).
Wikipedia
o barwniku: będący związkiem koordynacyjnym, w którym jedna lub dwie cząsteczki są związane koordynacyjnie z atomem metalu (chromem, rzadziej niklem, miedzią lub kobaltem)
SJP.pl
zafascynowanie metalem, gatunkiem muzyki rockowej
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z metaloplastyką, dotyczący metaloplastyki
Wiktionary
rzecz. metaloplastyk mos., metaloplastyka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szt. twórca wykonujący metaloplastyki
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: metaloplastyka
Wiktionary
Metaloplastyka – dziedzina twórczości obejmująca wyrób artystycznych przedmiotów z metalu, jak również przedmioty wykonane tą techniką. Dziełem metaloplastyki mogą być przedmioty użytkowe (lampy, świeczniki, szyldy, kraty itp.) lub dekoracyjne (rzeźby, płaskorzeźby, kompozycje abstrakcyjne). Termin stosowany w sztuce współczesnej, zastosowany po raz pierwszy w latach 20 XX wieku.
Wikipedia
(1.1) Wielu metaloplastyków wystawiało swoje prace w naszej galerii.
Wiktionary
rzecz. metaloplastyka ż.
przym. metaloplastyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. dziedzina plastykaastyki artystycznej i użytkowej zajmująca się wyrobami z metali;
(1.2) pot. ozdobny przedmiot z metalu
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: metaloplastyk
Wiktionary
Metaloplastyka – dziedzina twórczości obejmująca wyrób artystycznych przedmiotów z metalu, jak również przedmioty wykonane tą techniką. Dziełem metaloplastyki mogą być przedmioty użytkowe (lampy, świeczniki, szyldy, kraty itp.) lub dekoracyjne (rzeźby, płaskorzeźby, kompozycje abstrakcyjne). Termin stosowany w sztuce współczesnej, zastosowany po raz pierwszy w latach 20 XX wieku.
Wikipedia
(1.1) W pojęciu szerokim metaloplastyka obejmuje również kowalstwo artystyczne, złotnictwo oraz wszystkie inne techniki obróbki metali znane od starożytności.
(1.1) Do najwspanialszych dzieł metaloplastyki średniowiecznej zaliczyć można drzwi katedr zdobione scenami z życia Chrystusa czy świętych (katedra w Gnieźnie, katedra w Benewencie, katedra w Monreale i inne).
(1.2) Rzeźbiarz zaprezentował swoje metaloplastyki na wystawach w Rzymie i Mediolanie.
Wiktionary
IPA: ˌmɛtalɔˈplastɨka, AS: metaloplastyka
Wiktionary
rzecz. metaloplastyk mos.
przym. metaloplastyczny
Wiktionary
pochodna porfiryny wchodząca w skład hemoprotein i chlorofili
SJP.pl
białko złożone, zawierające jako grupę prostetyczną metal, najczęściej żelazo, magnez, miedź, cynk lub mangan; metaloproteina
SJP.pl
białka złożone, zawierające metal jako grupę prostetyczną
SJP.pl
białko złożone, zawierające jako grupę prostetyczną metal, najczęściej żelazo, magnez, miedź, cynk lub mangan
SJP.pl
Metaloproteiny – białka złożone (proteidy). Zbudowane są z części białkowej i grupy prostetycznej. Grupą prostetyczną tu jest atom lub atomy metali takich jak miedź, wapń, żelazo itp. W zależności od metalu grupa prostetyczna powiązana jest ze ściśle określoną funkcją biologiczną. Metale są związane silnymi wiązaniami kowalencyjnymi.
Przykładem metaloproteiny może być hemoglobina z żelazem, która odpowiada za transport tlenu.
Wikipedia
technika druku wypukłego uzyskanego za pomocą metalowej (miedzianej) płyty
SJP.pl
Metaloryt – technika graficzna druku wypukłego, w której forma drukowa wykonana z płyty metalowej.
Ze względu na sposób opracowania płyty metaloryty można podzielić na cięte i trawione. Metoda cięcia metalu jest w druku wypukłym rzadko stosowana, ze względu na dostępność tańszych i łatwiejszych w obróbce materiałów. Metoda trawienia jest bardziej powszechna – płyta jest trawiona jak w technice akwaforty, z tym że odbitkę wykonuje się pokrywając farbą wypukłe elementy.
Wikipedia
grawerowanie na metalu
SJP.pl
leczenie za pomocą przykładania do ciała i noszenia na nim metalowych blaszek
SJP.pl
potocznie: fanka metalu (muzyki); metalówka
SJP.pl
1. pracownik przemysłu budowy maszyn;
2. środ. heavymetalowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba pracująca w przemyśle metalowym
(1.2) środ. muz. muzyk wykonujący muzykę rockową w jej odmianach nazywanych metalem (np. heavy metal, death metal, black metal, doom metal itd.)
(1.3) środ. członek subkultury skupiającej się wokół środowiska związanego z heavy metalem i jego odmianami;
(1.4) środ. muz. młodz. pot. wielbiciel muzyki nazywanej metalem
Wiktionary
Metalowiec – osiedle administracyjne Skarżyska-Kamiennej, usytuowane w zachodniej części miasta.
Osiedle obejmuje tereny na zachód od torów kolejowych w rejonie ulicy Metalowców, między ulicą Paryską a Aleją Niepodległości na osi północ-południe oraz między ulicą Krasińskiego a ulicą Krakowską na osi wschód-zachód.
Wikipedia
(1.1) Świerczewski uczęszczał do szkoły powszechnej, w której skończył dwie klasy. Wraz z ojcem podjął naukę tokarstwa metali, a po jego śmierci w 1912 pracował w warszawskich zakładach Gerlacha jako pomocnik tokarza i tokarz metalowiec.
(1.4) Pamiętam nieformalną „wojnę” między depeszowcami a metalowcami.
Wiktionary
rzecz. metalizowanie n., metal
przym. metalowy
Wiktionary
(1.3) metal, heavymetalowiec
Wiktionary
potocznie: fanka metalu (muzyki); metalówa
SJP.pl
wykonany z metalu i gumy (np. tuleje metalowo-gumowe)
SJP.pl
wskaźnik stosowany w kompleksometrii, tworzący z oznaczanym jonem metalu barwne kompleksy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z metalem, dotyczący metalu, zrobiony z metalu
przymiotnik jakościowy
(2.1) muz. odnoszący się do heavy metalu, ostrej odmiany rocka
Wiktionary
(1.1) Mój metalowy kubek jest bardzo praktyczny, ale parzy w usta.
(2.1) Jacek słucha tylko metalowej muzyki i dlatego jest już lekko przygłuchawy.
Wiktionary
IPA: ˌmɛtaˈlɔvɨ, AS: metalovy
Wiktionary
rzecz. metal m., bimetal m., metalurgia ż., metalowiec m., metalizacja ż., metalizowanie n.
czas. metalizować ndk.
przym. metaliczny
przysł. metalowo
Wiktionary
(2.1) heavy metalowy, heavymetalowy
Wiktionary
specjalista w zakresie nauki o strukturze i właściwościach metali i stopów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie metaloznawstwa
Wiktionary
rzecz. metaloznawstwo n.
:: fż. metaloznawczyni ż.
przym. metaloznawczy
Wiktionary
związany z nauką o strukturze i właściwościach metali i stopów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący metaloznawstwa i/lub metaloznawców
Wiktionary
rzecz. metaloznawstwo n., metaloznawca m.
Wiktionary
nauka o strukturze i właściwościach metali i stopów
SJP.pl
Metaloznawstwo – nauka zajmująca się:
metali i ich stopów oraz powiązaniami między własnościami, strukturą i składem chemicznym w funkcji temperatury i obciążeń zewnętrznych. W badaniach tych metaloznawstwo korzysta z dorobku fizyki ciała stałego, chemii fizycznej, termodynamiki, mechaniki, krystalografii i innych dziedzin nauki.
Wikipedia
specjalista w dziedzinie metalurgii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się metalurgią
Wiktionary
Metalurgia (z gr. μέταλλον 'kopalnia, szyb, kamieniołom, metal' i ἔργον 'praca, dzieło') – nauka o metalach obejmująca, między innymi, obróbkę plastyczną, odlewnictwo, metaloznawstwo i metalurgię ekstrakcyjną. Przedmiotem badań metalurgii jest obróbka rud metali aż do produktu końcowego (kabel miedziany, drzwi samochodowe, kształtownik aluminiowy).
Wikipedia
rzecz. metalizowanie n., metal m., metalurgia ż.
przym. metalurgiczny
Wiktionary
1. nauka o otrzymywaniu metali i nadawaniu im pożądanych własności;
2. dział przemysłu zajmujący się produkcją metali i wyrobów metalowych; przemysł metalowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o wytwarzaniu i obróbce metali;
Wiktionary
Metalurgia (z gr. μέταλλον 'kopalnia, szyb, kamieniołom, metal' i ἔργον 'praca, dzieło') – nauka o metalach obejmująca, między innymi, obróbkę plastyczną, odlewnictwo, metaloznawstwo i metalurgię ekstrakcyjną. Przedmiotem badań metalurgii jest obróbka rud metali aż do produktu końcowego (kabel miedziany, drzwi samochodowe, kształtownik aluminiowy).
Wikipedia
(1.1) Hefajstos był w mitologii greckiej bogiem ognia i metalurgii.
Wiktionary
rzecz. metal m., metalurg m., metalizowanie n.
przym. metalurgiczny, metalowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z metalurgią
Wiktionary
(1.1) Kombinat metalurgiczny składa się z dwóch wielkich pieców, dwóch walcowni oraz dwóch linii ciągłego odlewania stali (COS).
Wiktionary
rzecz. metal mos./mrz.
Wiktionary
materiał, w którym możliwe jest przejście od fazy antyferromagnetycznej do ferromagnetycznej
SJP.pl
nauka zajmująca się metodologiczną analizą teorii matematyki
SJP.pl
Metamatematyka (lub meta-matematyka) – bardzo rygorystyczne badanie podstaw matematyki i pewnych aspektów logiki matematycznej z użyciem zaawansowanych środków samej matematyki. Jedną z istotnych jej cech jest rozróżnienie między rozumowaniami prowadzonymi wewnątrz danej sformalizowanej teorii aksjomatycznej a rozumowaniami prowadzonymi na zewnątrz niej.
Wikipedia
pojedynczy, poprzeczny segment ciała pierścienic
SJP.pl
Metamery, pierścienie ciała, czasami nazywane somitami – występujący u niektórych zwierząt dwubocznie symetrycznych szereg powtarzających się odcinków ciała o pierwotnie podobnej (homonomicznej) budowie. Wyraźnie widoczne metamery występują m.in. u pierścienic (Annelida) i owadów (Insecta). U wieloszczetów (Polychaeta) wszystkie metamery (oprócz płatu głowowego oraz odbytowego) zawierają te same narządy.
Wikipedia
Wikipedia
związany ze zjawiskiem metamerii, np. segmenty metameryczne
SJP.pl
pochodna amfetaminy o bardzo silnym działaniu pobudzającym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. pochodna amfetaminy o silnym działaniu psychoaktywnym;
Wiktionary
Metamfetamina (N-metyloamfetamina (rac)-N-metylo-1-fenylopropylo-2-amina) – organiczny związek chemiczny, N-metylowa pochodna amfetaminy, stymulant oparty na szkielecie β-fenyloetyloaminy, prawoskrętny stereoizomer lewometamfetaminy. Jest stosowana jako środek odurzający, a także jako lek przeznaczony do leczenia ADHD i otyłości (w USA pod nazwą handlową Desoxyn).
Wikipedia
(1.1) Metamfetamina to narodowy narkotyk naszych południowych sąsiadów. Amerykanie alarmują, że zanim się obejrzymy, stanie się euronarkotykiem.
Wiktionary
przym. metamfetaminowy
rzecz. amfetamina ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z metamfetaminą, dotyczący metamfetaminy
Wiktionary
rzecz. metamfetamina ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. toksyczny insektycyd fosforoorganiczny o wzorze sumarycznym C2H8NO2PS, pochodna acefatu
Wiktionary
organiczny związek chemiczny o działaniu przeciwbólowym, przeciwgorączkowym i spazmolitycznym
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek
(1.1) na sposób metamorficzny
Wiktionary
rzecz. metamorfik mrz., metamorfizm mrz., metamorfoza ż.
przym. metamorficzny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) ulegający przemianie lub powstały w jej wyniku
Wiktionary
(1.1) Archipelag jest zbudowany ze skał pochodzenia wulkanicznego i metamorficznego, których wiek ocenia się na 3 miliardy lat (jedne z najstarszych na świecie).
Wiktionary
rzecz. metamorfik mrz., metamorfizm mrz., metamorfoza ż.
przysł. metamorficznie
Wiktionary
(1.1) przeobrażony
Wiktionary
proces prowadzący do przeobrażenia skał
SJP.pl
Metamorfizm – zespół procesów prowadzących do zmiany skał, tekstury, struktury, składu mineralnego oraz chemicznego. Typowym środowiskiem metamorfizmu jest wnętrze skorupy ziemskiej, może on wystąpić również na powierzchni Ziemi. Metamorfizmem nazywamy tylko przemiany zachodzące w stanie stałym.
Wikipedia
1. przeobrażać wtórnie skały pierwotnie osadowe lub magmowe;
2. metamorfizować się - ulegać metamorfizacji
SJP.pl
zmiana postaci, wyglądu zewnętrznego, przekształcenie się jednej formy w inną; przeobrażenie się, przemiana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przekształcenie się jednej formy, postaci, struktury w inną
(1.2) czyjaś fizyczna lub psychiczna zmiana
(1.3) biol. przejście w kolejne stadium rozwoju
Wiktionary
Przeobrażenie, metamorfoza – w znaczeniu ogólnym – przekształcenie, zmiana formy, postaci lub struktury.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) przemiana, przeobrażenie, transformacja
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przysł. metamorficznie
przym. metamorficzny
frazeologia.
etymologia. etym|franc|métamorphose. < etym|łac|metamorphosis. < etym|gr|μεταμόρφωσις. (metamórphōsis) < etym|gr|μεταμορφόω|-σις. (metamorphóō + -sis)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) metamorphose, metamorphosis
* arabski: (1.1) تحول m.
* baskijski: (1.1) metamorfosi
* chorwacki: (1.1) metamorfoza ż.
* esperanto: (1.1) metamorfozo
* fiński: (1.1) metamorfoosi, muodonvaihdos
* francuski: (1.1) métamorphose ż.
* interlingua: (1.1) metamorphose
* kataloński: (1.1) metamorfosi ż.
* łaciński: (1.1) metamorphosis ż.
* niemiecki: (1.1) Metamorphose ż.
* nowogrecki: (1.1) μεταμόρφωση ż.
* portugalski: (1.1) metamorfose ż.
* rosyjski: (1.1) метаморфоза ż.
* słowacki: (1.1) metamorfóza ż.
* starogrecki: (1.1) μεταμόρφωσις ż.
* ukraiński: (1.1) метаморфоза ż.
* włoski: (1.1) metamorfosi ż.; (1.2) metamorfosi ż.; (1.3) metamorfosi ż.
źródła.
== metamorfoza (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|metamorfǒːza.
dzielenie|me|ta|mor|fo|za.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) metamorfoza, przeobrażenie
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌmɛtãmɔrˈfɔza, AS: metãmorfoza
Wiktionary
przysł. metamorficznie
przym. metamorficzny
Wiktionary
(1.1) przemiana, przeobrażenie, transformacja
Wiktionary
bezbarwny, bezwonny gaz, pierwszy węglowodór w szeregu homologicznym alkanów, główny składnik gazu ziemnego (90%), zwany również gazem błotnym lub gazem kopalnianym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. wzór chemiczny|CH4., najprostszy alkan, bezwonny i bezbarwny gaz, główny składnik gazu ziemnego, stosowany do syntezy wielu związków organicznych i jako gaz opałowy;
Wiktionary
Metan, CH4 – organiczny związek chemiczny, najprostszy węglowodór nasycony (alkan). W temperaturze pokojowej jest bezwonnym i bezbarwnym gazem. Jest stosowany jako gaz opałowy i surowiec do syntezy wielu innych związków organicznych.
Wikipedia
(1.1) Metan powstaje w przyrodzie w wyniku beztlenowego rozkładu szczątek roślinnych.
Wiktionary
IPA: ˈmɛtãn, AS: metãn
Wiktionary
przym. metanowy
Wiktionary
(1.1) gaz błotny, gaz kopalniany
Wiktionary
lek anaboliczny powodujący m.in. przyrost masy ciała, stosowany jako środek dopingujący; metadienon; metandienon
SJP.pl
Wikipedia
aldehyd mrówkowy, formaldehyd
SJP.pl
Aldehyd mrówkowy, formaldehyd, E240 (nazwa systematyczna: metanal), HCHO – organiczny związek chemiczny, pierwszy w szeregu homologicznym aldehydów. Został odkryty przez rosyjskiego chemika Aleksandra Butlerowa w 1859 roku. W handlu najczęściej spotyka się jego 35–40% roztwór w wodzie, zwany formaliną. Produktem polimeryzacji formaldehydu jest polioksymetylen (zwany także paraformaldehydem).
Wikipedia
narracja stanowiąca opis strukturalny historii ludzkości, w której występują pojęcia wiążące o wysokim stopniu ogólności, np. naród, cywilizacja, społeczeństwo
SJP.pl
nauka o naukach, zajmująca się zwłaszcza metodologią różnych nauk; naukoznawstwo
SJP.pl
Naukoznawstwo – termin rozumiany dwojako:
Naukoznawstwo zajmuje się problematyką racjonalnego wpływania na rozwój nauk (w pożądanym kierunku) środkami społecznymi; dokładniej jest to zestaw takich badań nad naukami, jakie mają zwiększyć potencjał i efektywność w wykorzystaniu kapitału intelektualnego (ludzkiego i strukturalnego). Zadaniem naukoznawstwa jest opracowywanie rekomendacji dla ludzi, którzy w ramach rozmaitych instytucji i urzędów praktycznie zajmują się sprawami nauki i polityki naukowej w skali globalnej, międzynarodowej, krajowej, regionalnej i instytucjonalnej.
Wikipedia
lek anaboliczny powodujący m.in. przyrost masy ciała, stosowany jako środek dopingujący; metadienon; metanabol
SJP.pl
Wikipedia
narząd wydalniczy bezkręgowców
SJP.pl
Metanefrydium – segmentalny, zwykle parzysty narząd wydalniczy pochodzenia mezodermalnego niektórych bezkręgowców mających dobrze rozwiniętą wtórną jamę ciała (celomę). Występuje u pierścienic (skąposzczetów, pijawek i szczetnic), sikwiaków, kryzelnic i ramienionogów.
Wikipedia
w mitologii greckiej: żona Keleosa (króla miasta Eleusis)
SJP.pl
Metanejra (gr. Μετάνειρα) – postać w mitologii greckiej. Była żoną Keleosa, króla Eleusis oraz matką Triptolemosa. Podejmowała gościnnie boginię Demeter, gdy ta poszukiwała córki. Niekiedy Metanejra uważana była za żonę attyckiego herosa Hippotoona, syna Posejdona i Alope.
Wikipedia
sól kwasu metanowego (mrówkowego); mrówczan
SJP.pl
pracownik kopalni zajmujący się mierzeniem stężenia metanu w powietrzu
SJP.pl
kruszący materiał wybuchowy
SJP.pl
związek organiczny
SJP.pl
Formamid – organiczny związek chemiczny z grupy amidów, pochodzący od kwasu mrówkowego i będący najprostszym przedstawicielem tej klasy związków. Stosowany jest w syntezie organicznej jako rozpuszczalnik oraz plastyfikator.
Wikipedia
kwas metanodikarboksylowy - nasycony kwas dikarboksylowy, bezbarwne kryształy łatwo rozpuszczalne w wodzie, alkoholu etylowym i eterze, stosowane m.in. w przemyśle farmaceutycznym, zwłaszcza do produkcji barbituranów; kwas malonowy (nazwa zwyczajowa)
SJP.pl
w Nowym Testamencie i teologii chrześcijańskiej: nawrócenie rozumiane jako zmiana sposobu myślenia i postępowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. przemiana duchowa, przyjęcie jakiegoś systemu wartości, poglądów i zasad, nawrócenie;
Wiktionary
Nawrócenie (od gr. ἐπιστρέφω, epistrefo „zawracać”) – przemiana duchowa, przyjęcie jakiegoś systemu wartości, poglądów i zasad.
Wikipedia
(1.1) nawrócenie
Wiktionary
alkohol o jednym atomie węgla w cząsteczce; alkohol metylowy, spirytus drzewny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. najprostszy związek z grupy alkoholi, bezbarwna, łatwopalna ciecz;
Wiktionary
Metanol, alkohol metylowy, CH3OH – organiczny związek chemiczny, najprostszy alkohol alifatyczny. Został odkryty w 1661 roku przez Roberta Boyle’a. Jest trujący dla człowieka.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) alkohol metylowy, spirytus drzewny, karbinol
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. metanolowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) methanol
* baskijski: (1.1) metanol
* czeski: (1.1) metanol m.
* esperanto: (1.1) metanolo
* francuski: (1.1) méthanol m.
* hiszpański: (1.1) metanol m.
* kataloński: (1.1) metanol m.
* nowogrecki: (1.1) μεθανόλη ż.
* słowacki: (1.1) metanol m.
* szwedzki: (1.1) metanol w.
* węgierski: (1.1) metanol
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: mɛˈtãnɔl, AS: metãnol
Wiktionary
przym. metanolowy
Wiktionary
(1.1) alkohol metylowy, spirytus drzewny, karbinol
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z metanolem, dotyczący metanolu, zawierający metanol
Wiktionary
rzecz. metanol mrz.
Wiktionary
przyrząd do pomiaru stężenia metanu w powietrzu; metanomierz
SJP.pl
przyrząd do pomiaru zawartości metanu w powietrzu; metanometr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) górn. objętościowa ilość metanu pochodzenia naturalnego, zawarta w jednostce wagowej w głębi calizny węglowej
Wiktionary
(1.1) Również, wzrastająca z głębokością, metanonośność pokładów sprzyja intensyfikacji zagrożeń metanowego oraz wyrzutami metanu i węgla, zaś wybieranie pokładów grubych zwiększa możliwość wystąpienia pożaru endogenicznego.
Wiktionary
IPA: ˌmɛtãnɔ̃ˈnɔɕnɔɕt͡ɕ, AS: metãnõnośność
Wiktionary
przym. metanonośny
Wiktionary
siarkowy odpowiednik metanolu; merkaptan metylowy, tiol
SJP.pl
Metanotiol (merkaptan metylowy) – organiczny związek chemiczny z grupy tioli o wzorze CH3SH. Jest siarkowym analogiem metanolu. Występuje w wyziewach wulkanicznych. Metanotiol jest bezbarwnym gazem skraplającym się w temperaturze 6 °C. Ma silny i odrażający zapach zgniłej kapusty.
Wikipedia
tankowiec transportujący metan
SJP.pl
Metanowość, stopień metanowości – ilość metanu wydzielającego się do wyrobisk.
Wikipedia
przymiotnik od: metan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z metanem, dotyczący metanu; zawierający metan
Wiktionary
rzecz. metan mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. metoda z zakresu czynnej ochrony przyrody polegająca na sztucznym przesiedlaniu roślin z naturalnego stanowiska na inne, nowo zakładane w warunkach wolnej przyrody
Wiktionary
Wikipedia
przekształcenie brzmienia wyrazu przy zachowaniu jego znaczenia
SJP.pl
przezroczyste tworzywo sztuczne produkowane na bazie polimeru; pleksi, szkło akrylowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przezroczyste tworzywo sztuczne
Wiktionary
Szkło akrylowe, szkło organiczne, potocznie plexiglas, pleksi, metapleks, żargonowo pleksa – przezroczyste tworzywo sztuczne, którego głównym składnikiem jest poli(metakrylan metylu) (PMMA, od ang. poly(methyl methacrylate)). Niektóre rodzaje szkła akrylowego zawierają też pewne ilości innych poliakrylowych polimerów i kopolimerów.
Wikipedia
przymiotnik od: metapleks
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zrobiony z metapleksu
Wiktionary
Metaplik – to specjalny rodzaj pliku, który zawiera definicje innego pliku lub cały inny plik. W kontekście systemów operacyjnych, takich jak Windows, metapliki są często używane do przechowywania informacji o obrazach wektorowych i rastrowych.
Wikipedia
dotyczący poetyckiej wypowiedzi na temat poezji
SJP.pl
refleksja nad sposobami prowadzenie polityki
SJP.pl
Metapolityka (od greckiego metá „poza”, „po” i gr. politiká) – ujęta filozoficznie teoria polityki. Elementami metapolityki jest teoria bytu (metafizyka), teoria poznania (epistemologia) i teoria wartości (aksjologia). Pojęcie po raz pierwszy zostało użyte w dziele Allgemeines Staatsrecht und Staatsverfassungslehre (Göttingen 1793) przez niemieckiego historyka, Augusta von Schlözera.
Wikipedia
w językoznawstwie: operator metapredykatywny - nieodmienna część mowy wyróżniana w najnowszych opisach gramatycznych polszczyzny, której funkcja polega na komentowaniu wyrażenia, z którym się łączy, np. bardzo, wielce
SJP.pl
w parapsychologii: skierowany do psychiki bez pośrednictwa zmysłów
SJP.pl
osoba zajmująca się badaniem psychiki pojmowanej jako dziedzina zjawisk duchowych, w której działają siły nadprzyrodzone
SJP.pl
osoba zajmująca się badaniem psychiki pojmowanej jako dziedzina zjawisk duchowych, w której działają siły nadprzyrodzone
SJP.pl
specjalista w zakresie metapsychologii
SJP.pl
Metapsychologia to termin wprowadzony przez Zygmunta Freuda dla określenia teoretycznego ujęcia procesów psychicznych, wykraczającego poza bezpośrednie obserwacje i doświadczenia kliniczne. Celem metapsychologii jest opisanie funkcjonowania psychiki przy użyciu pojęć teoretycznych, które umożliwiają pełniejsze zrozumienie nieświadomych mechanizmów kierujących ludzkim zachowaniem
Wikipedia
drzewo iglaste dorastające do wysokości 50 m, o miękkich i jasnych igłach zrzucanych na zimę wraz z gałązkami, pochodzące z Chin
SJP.pl
Metasekwoja (Metasequoia) – rodzaj roślin z rodziny cyprysowatych. Obejmuje jeden gatunek współczesny – metasekwoję chińską. Opisano szereg gatunków wymarłych jednak nie stwierdzono istotnej zmienności przynajmniej pod względem morfologicznym i rośliny tego rodzaju zachowały się w postaci mało zmienionej w całym zapisie kopalnym.
Wikipedia
warstwa atmosfery ziemskiej rozciągająca się na wysokości ok. 500-1500 km, między termosferą a protosferą
SJP.pl
Metasfera - warstwa atmosfery ziemskiej rozciągająca się między termosferą, a protonosferą, na wys. ok. 500 - 1500 km. Procesy zachodzące w tej warstwie mają odmienny charakter od procesów zachodzących w niższych warstwach atmosfery ziemskiej, chociaż środowisko nie jest jeszcze w pełni zjonizowane. W badaniach metasfery dużą rolę odgrywają sztuczne satelity Ziemi.
Wikipedia
urządzenie do wykrywania źródeł promieniowania podczerwonego
SJP.pl
naturalny proces zachodzący w skorupie ziemskiej, polegający na zmianie składu chemicznego i mineralnego skał
SJP.pl
Wikipedia
Metastabilność – własność delikatnej równowagi stanów, które są stabilne dla małych odchyleń od położenia równowagi, ale większe wychylenie powoduje zmianę stanu i przejście do równowagi pełnej, lub ew. innego stanu metastabilnego.
Ze względu na naturalne fluktuacje stany metastabilne rozpadają się samoistnie, ale czas ich trwania może być bardzo długi. Dlatego dostarczenie energii, np. przez podgrzanie, zwiększa szybkość przemiany i może doprowadzić do zmiany stanu substancji.
Wikipedia
względnie trwały, stabilny przez pewien czas lub w pewnym zakresie warunków zewnętrznych; metatrwały
SJP.pl
Pietro Antonio Domenico Trapassi, lepiej znany pod pseudonimem Metastasio (ur. 3 stycznia 1698 w Rzymie, zm. 12 kwietnia 1782 w Wiedniu) – włoski pisarz. Znany jako librecista: jego libretta wykorzystane zostały w operach Händla, Hassego i Vivaldiego.
Wikipedia
[czytaj: metastas-is]
1. przedstawienie wydarzeń przyszłych lub minionych za pomocą czasu teraźniejszego;
2. zejście chóru z orchestry w czasie trwania akcji scenicznej w dramacie greckim
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. związany z przerzutami nowotworowymi
Wiktionary
rzecz. metastaza ż.
Wiktionary
wtórne ognisko nowotworu złośliwego, powstałe wskutek przeniesienia komórek nowotworu przez chłonkę lub krew do odległych miejsc organizmu; przerzut
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. przerzut nowotworowy, guz wtórny nowotworu złośliwego
Wiktionary
Przerzut nowotworowy, nowotwór przerzutowy, rozsiew nowotworu, metastaza (łac. metastasis, gr. μετάσταση = zmiana miejsca, przesunięcie) – guz wtórny nowotworu złośliwego, powstały z komórek pochodzących z guza pierwotnego. Przerzuty odpowiadają za ponad 90% śmiertelności w chorobach nowotworowych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) przerzut, rozsiew
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. metastatyczny
frazeologia.
etymologia.
etym|śrłac|metastasis. < etym|gr|μετάστασις. < etym|gr|μεθίστημι.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) metastasis
* baskijski: (1.1) metastasi
* czeski: (1.1) metastáza ż.
* duński: (1.1) metastase w.
* francuski: (1.1) métastase ż.
* hiszpański: (1.1) metástasis ż.
* łaciński: (1.1) abevacuatio ż., metastasis ż.
* niemiecki: (1.1) Metastase ż.
* norweski (bokmål): (1.1) metastase m.
* norweski (nynorsk): (1.1) metastase m.
* rosyjski: (1.1) метастаз m.
* słowacki: (1.1) metastáza ż.
* słoweński: (1.1) metastaza ż.
* szwedzki: (1.1) metastas w.
* węgierski: (1.1) daganatáttétel
* włoski: (1.1) metastasi ż.
źródła.
== metastaza (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. metastaza
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. metastatyczny
Wiktionary
(1.1) przerzut, rozsiew
Wiktionary
element umieszczony w kodzie źródłowym strony internetowej, zawierający informacje o treści strony
SJP.pl
tekst mówiący o innym tekście lub naśladujący inny tekst
SJP.pl
przymiotnik od: metatekst
SJP.pl
w filozofii: teoretyczna analiza jakiejś teorii, zwłaszcza w zakresie jej języka i systemu twierdzeń
SJP.pl
Metateoria – teoria dotycząca pewnych formalnych własności teorii lub zbioru teorii jako całości.
Istnieją zdania metateoretyczne, np. stwierdzenie ta teoria jest fałszywa.
Metateorie o własnościach teorii matematycznych są rozwijane w matematyce.
Wikipedia
przestawienie głosek lub sylab w wyrazie; przestawka
SJP.pl
Metateza (łac. metathesis, z gr. μετάθεσις metáthesis „przestawienie”) – reakcja chemiczna przebiegająca według ogólnego schematu:
W wyniku tej reakcji fragmenty reagujących cząsteczek „zamieniają się miejscami” w skoordynowany sposób.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) psych. transwestytyzm
Wiktionary
Transwestytyzm (od łac. trans „za, poza, z tamtej strony” i vestitus „odziany”, inaczej eonizm, metatropizm) – praktyka przyjmowania ubioru, sposobu bycia, a niekiedy także roli płciowej zazwyczaj kojarzonych z płcią przeciwną, jako forma autoekspresji lub też dla psychologicznej gratyfikacji. W niektórych kulturach transwestytyzm jest praktykowany z powodów religijnych, tradycyjnych lub ceremonialnych. Termin ten jest rzadko stosowany w odniesieniu do kobiet.
Wikipedia
względnie trwały, stabilny przez pewien czas lub w pewnym zakresie warunków zewnętrznych; metastabilny
SJP.pl
Metastabilność – własność delikatnej równowagi stanów, które są stabilne dla małych odchyleń od położenia równowagi, ale większe wychylenie powoduje zmianę stanu i przejście do równowagi pełnej, lub ew. innego stanu metastabilnego.
Ze względu na naturalne fluktuacje stany metastabilne rozpadają się samoistnie, ale czas ich trwania może być bardzo długi. Dlatego dostarczenie energii, np. przez podgrzanie, zwiększa szybkość przemiany i może doprowadzić do zmiany stanu substancji.
Wikipedia
wirtualne środowisko online, łączące elementy technologii VR (wirtualnej rzeczywistości), AR (rzeczywistości rozszerzonej), gier i mediów społecznościowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) koncepcja wirtualnego świata w technologii 3D fukcjonującego dzięki Internetowi i łączącego wiele różnych przestrzeni wirtualnych
Wiktionary
Metawersum (ang. Metaverse) – wirtualne środowisko online, łączące ze sobą elementy rzeczywistości rozszerzonej (AR), rzeczywistości wirtualnej (VR), mediów społecznościowych, gier online i kryptowalut, oraz pozwalające swoim użytkownikom na odczuwanie wirtualnych doznań i prowadzenie interakcji z innymi użytkownikami.
Wikipedia
grecka odmiana brandy wzbogacona ekstraktem z ziół
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. rodzaj regionalnej greckiej wódki będącej mieszaniną destylatu i muskatu, w których maceruje się zioła;
Wiktionary
Metaxa (ngr. Μεταξά) – grecki napój alkoholowy typu koniakowego (brandy), opracowany przez kupca Spirosa Metaksasa w 1888 roku.
Metaxa jest odmianą destylatu z domieszką wina muskatowego. Pochodzi z wysp Samos i Lemnos. Wzbogaca się ją ekstraktem z ziół, m.in. anyżu; do wzbogacających składników należą też płatki róż. Swój aromat zawdzięcza leżakowaniu w odwiecznych dębowych beczkach, a w jej skład wchodzą starzone destylaty przez co najmniej 3 lata, dzięki czemu może być odpowiednio oznaczany gwiazdkami roczników. Do Stanów Zjednoczonych napój trafił w 1900 roku. Obecnie popularny jest w wielu krajach.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) wódka, trunek
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|el|Μεταξά. < etym|el|Μεταξάς. → Metaksas; od nazwiska kupca Spirosa Metaksasa, który wynalazł ten trunek
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) metaxa
* białoruski: (1.1) метакса ż.
* hiszpański: (1.1) metaxá ż.
* kataloński: (1.1) metaxà ż.
* niemiecki: (1.1) Metaxa m.
* nowogrecki: (1.1) Μεταξά n.
* rosyjski: (1.1) метакса ż.
* słowacki: (1.1) metaxa ż.
* ukraiński: (1.1) метакса ż.
źródła.
== metaxa (język angielski.) ==
thumb|metaxa (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) spoż. metaxa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) wódka, trunek
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|el|Μεταξά. < etym|el|Μεταξάς. → Metaksas; od nazwiska kupca Spirosa Metaksasa, który wynalazł ten trunek
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) metaxa
* białoruski: (1.1) метакса ż.
* hiszpański: (1.1) metaxá ż.
* kataloński: (1.1) metaxà ż.
* niemiecki: (1.1) Metaxa m.
* nowogrecki: (1.1) Μεταξά n.
* rosyjski: (1.1) метакса ż.
* słowacki: (1.1) metaxa ż.
* ukraiński: (1.1) метакса ż.
źródła.
== metaxa (język angielski.) ==
thumb|metaxa (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) spoż. metaxa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zwierzęta, których ciało zbudowane jest z licznych komórek tworzących tkanki
SJP.pl
Zwierzęta (Animalia) – królestwo obejmujące wielokomórkowe organizmy cudzożywne o komórkach eukariotycznych, bez ściany komórkowej, w większości zdolne do aktywnego poruszania się. Są najbardziej zróżnicowanym gatunkowo królestwem organizmów. Tradycyjnie dzielone są sztuczne grupy bezkręgowców i kręgowców, wśród których wyróżnia się: ryby, płazy, gady, ptaki i ssaki, włącznie z człowiekiem.
Wikipedia
wolny człowiek w starożytnej Grecji nieposiadający jednak pełni praw obywatelskich; metojk, metojka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) hist. zob. metojk.
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. zob. metka.
Wiktionary
1. wieś na Litwie;
2. jezioro na południu Litwy
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący metempsychozy
Wiktionary
rzecz. metempsychoza ż.
Wiktionary
w niektórych religiach: wiara we wcielanie się duszy człowieka po jego śmierci w ciało innej istoty żywej; reinkarnacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reinkarnacja, ponowne wcielenie duszy, wędrówka dusz
Wiktionary
Reinkarnacja (również: metempsychoza, transmigracja; łac. re+in+caro, carnis „ponowne wcielenie”) – pogląd, według którego dusza (bądź świadomość) po śmierci ciała może wcielić się w nowy byt fizyczny. Np. dusza jednego człowieka może przejść w ciało nowo narodzonego dziecka lub zwierzęcia czy nawet według niektórych poglądów rośliny.
Wikipedia
(1.1) Kwestia odbudowy Polski łączyła się w twórczości Zygmunta Krasińskiego z teorią metempsychozy.
Wiktionary
przym. metempsychiczny
Wiktionary
(1.1) transmigracja, reinkarnacja
Wiktionary
meteorologiczny
SJP.pl
Meteonawigacja, nawigacja meteorologiczna – nauka zajmująca się planowaniem podróży morskich i oceanicznych oraz połowów z uwzględnieniem spodziewanych warunków meteorologicznych.
Prekursorem takich badań był Matthew Fontaine Maury, który w latach 1843-47 opracował mapy przeważających wiatrów i prądów na Atlantyku. Mapy te pozwalały na skrócenie czasu podróży dla żaglowców o ponad 10%.
Wikipedia
człowiek odczuwający w większym stopniu zmiany pogodowe, przeżywający je w sposób wyolbrzymiony, chorobliwy; meteoropata
SJP.pl
Wikipedia
nadmierna wrażliwość organizmu na zmiany pogody; meteoropatia
SJP.pl
Wikipedia
kobieta zbytnio wrażliwa na zmiany pogody
SJP.pl
1. w astronomii: ciało niebieskie, skalisty okruch, odłamek o wielkości od ułamka milimetra do kilku metrów, krążący w przestrzeni międzyplanetarnej;
2. w meteorologii: zjawisko występujące w atmosferze Ziemi lub na jej powierzchni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astr. świecący ślad, jaki zostawia po sobie spalający się w górnych warstwach atmosfery okruch skalny (meteoroid);
Wiktionary
Meteor – świecący ślad, jaki zostawia po sobie meteoroid poruszający się w atmosferze ziemskiej. Jasny ślad powstaje w wyniku świecenia par ulatniających się z powierzchni meteoroidu oraz z nagrzanych i zjonizowanych gazów atmosfery wzdłuż trasy jego przelotu. Niektóre meteoroidy pozostawiają za sobą ślad złożony z „dymu”, który powstaje z jego cząstek oderwanych od jego powierzchni w procesie ablacji. Meteory są potocznie nazywane „spadającymi gwiazdami”.
Wikipedia
(1.1) W nocy widzieliśmy na niebie kilka meteorów.
Wiktionary
IPA: mɛˈtɛɔr, AS: meteor
Wiktionary
rzecz. meteoryzm mrz., meteorytyka ż., meteoryt m., meteoroid m.
przym. meteorowy, meteorytowy
Wiktionary
(1.1) spadająca gwiazda
Wiktionary
skrót od: meteorologia, meteorologiczny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
urządzenie rejestrujące ciśnienie, temperaturę i wilgotność powietrza
SJP.pl
okruch skalny poruszający się w przestrzeni kosmicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astr. okruch skalny mniejszy od planetoidaanetoidy, poruszający się po orbicie;
Wiktionary
Meteoroidy – okruchy skalne (mniejsze od planetoid) poruszające się po orbitach wokół Słońca. Meteoroidy mają zwykle masę od 10−9 do 103 kg (choć najczęściej nie przekracza ona 10−6 kg). Ich rozmiary wynoszą od 0,1 mm do 10 m, ale jest to granica umowna, gdyż obiekty o dobrze wyliczonej orbicie raczej będą nazywane asteroidami. Większe obiekty spośród małych ciał Układu Słonecznego zaliczane są do planetoid, a mniejsze cząstki to pył kosmiczny.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. meteor mrz., meteoryt mrz., meteorytyka ż.
przym. meteorytowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) meteoroid
* kataloński: (1.1) meteoroide m.
* szwedzki: (1.1) meteoroid w.
źródła.
== meteoroid (język angielski.) ==
wymowa. audioUS|En-us-meteoroid.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) astr. meteoroid
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌmɛtɛɔˈrɔjit, AS: meteoroi ̯it
Wiktionary
rzecz. meteor mrz., meteoryt mrz., meteorytyka ż.
przym. meteorytowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. meteor mrz., meteoryt mrz., meteorytyka ż.
przym. meteorytowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) meteoroid
* kataloński: (1.1) meteoroide m.
* szwedzki: (1.1) meteoroid w.
źródła.
== meteoroid (język angielski.) ==
wymowa. audioUS|En-us-meteoroid.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) astr. meteoroid
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: meteorologia, meteorologiczny
SJP.pl
specjalista w zakresie meteorologii; synoptyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zaw. meteorol. specjalista w dziedzinie meteorologii, osoba prognozująca pogodę
Wiktionary
Meteorolog (synoptyk) – osoba prowadząca badania naukowe i opracowująca modele teoretyczne odnoszące się do składu, struktury i dynamiki atmosfery w powiązaniu z oddziaływaniem podłoża. Meteorolog przygotowuje również prognozy pogody.
Wikipedia
IPA: ˌmɛtɛɔˈrɔlɔk, AS: meteorolok
Wiktionary
rzecz. meteorologia ż.
:: fż. meteorolożka ż.
przym. meteorologiczny
Wiktionary
nauka zajmująca się badaniem procesów i zjawisk zachodzących w atmosferze oraz przewidywaniem na ich podstawie pogody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka zajmująca się badaniem zjawisk fizycznych i procesów zachodzących w atmosferze i stanem pogody;
Wiktionary
Meteorologia (gr. metéōron (μετέωρον) – unoszący się w powietrzu, lógos (λόγος)- słowo, wiedza) – nauka zajmująca się badaniem zjawisk fizycznych i procesów zachodzących w atmosferze, szczególnie w jej niższej warstwie – troposferze. Bada, jak te procesy wpływają na przebieg procesów atmosferycznych i stan pogody na danym obszarze.
Wikipedia
(1.1) Prognozowaniem pogody zajmuje się dział meteorologii – synoptyka.
Wiktionary
IPA: ˌmɛtɛɔrɔˈlɔɟja, AS: meteoroloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. meteorolog m., meteoryzm mrz.
przym. meteorologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) agrometeorologia, hydrometeorologia, paleometeorologia
pokrewne.
rzecz. meteorolog m., meteoryzm mrz.
przym. meteorologiczny
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|μετέωρον|λόγος. → unoszący się w powietrzu + słowo, nauka
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) meteorology
* arabski: (1.1) علم الطقس
* baskijski: (1.1) meteorologia
* białoruski: (1.1) метэаралогія ż.
* bułgarski: (1.1) метеорология ż.
* czeski: (1.1) meteorologie ż.
* duński: (1.1) meteorologi w.
* estoński: (1.1) meteoroloogia
* fiński: (1.1) ilmatiede, meteorologia
* francuski: (1.1) météorologie ż.
* galicyjski: (1.1) meteoroloxía ż.
* hiszpański: (1.1) meteorología ż.
* interlingua: (1.1) meteorologia
* jidysz: (1.1) מעטעאָראָלאָגיע ż. (meteorologje)
* lombardzki: (1.1) meteurulugía ż.
* niemiecki: (1.1) Meteorologie ż.
* nowogrecki: (1.1) μετεωρολογία ż.
* ormiański: (1.1) օդերեւութաբանություն
* rosyjski: (1.1) метеорология ż.
* słowacki: (1.1) meteorológia ż.
* szwedzki: (1.1) meteorologi w.
* ukraiński: (1.1) метеорологія ż.
* węgierski: (1.1) meteorológia
* włoski: (1.1) meteorologia ż.
źródła.
== meteorologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) meteorologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dotyczący zjawisk atmosferycznych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z meteorologią, dotyczący meteorologii
Wiktionary
(1.1) Sensowne prognozy meteorologiczne mogą mieć horyzont maksymalnie tygodnia.
Wiktionary
IPA: ˌmɛtɛɔrɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: meteoroloǵičny
Wiktionary
rzecz. meteorolog m., meteorologia ż.
Wiktionary
człowiek odczuwający w większym stopniu zmiany pogodowe, przeżywający je w sposób wyolbrzymiony, chorobliwy; meteopata
SJP.pl
chorobliwe reakcje organizmu na zmiany pogody; meteopatia
SJP.pl
Wikipedia
kobieta uskarżająca się na złe samopoczucie, obniżenie sprawności fizycznej i psychofizycznej w trakcie zmiany pogody
SJP.pl
dział medycyny, nauka zajmująca się badaniem wpływu poszczególnych czynników meteorologicznych na występowanie chorób i zaburzeń czynności organizmu ludzkiego
SJP.pl
mający związek z negatywnym wpływem warunków atmosferycznych na organizm (np. objawy i choroby meteorotropowe)
SJP.pl
przymiotnik od: meteor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. niewielki, odosobniony masyw górski w Grecji, na północno-zachodnim krańcu Tesalii, w okolicy miasta Kalambaka, zbudowany ze urwistych skał;
Wiktionary
Meteory (gr. Μετέωρα (Meteora) z gr. metéoros – wzniesiony w górę, będący wysoko w powietrzu) – masyw skał z piaskowca i zlepieńca w środkowej Grecji na północno-zachodnim krańcu równiny tesalskiej w okolicy miasta Kalambaka. Skały osiągają wysokość do 540 m n.p.m.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od meteoryt
Wiktionary
rzecz. meteoryt m.
Wiktionary
odłamek ciała niebieskiego, który nie spalił się całkowicie w atmosferze ziemskiej i spadł na powierzchnię Ziemi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astr. pozostałość drobnego skalnego ciała niebieskiego (meteoroidu) przyciągniętego przez znacznie większe ciało niebieskie, która w postaci ciała stałego dotarła do jego powierzchni;
Wiktionary
Meteoryt – pozostałość ciała niebieskiego (meteoroidu, asteroidy), które w postaci ciała stałego dotarło do powierzchni planety lub księżyca. Na Ziemi najczęściej meteoryty należą do meteorytów kamiennych, głównie chondrytów. Badaniem meteorytów i wszystkich aspektów z nimi związanych zajmuje się meteorytyka.
Wikipedia
(1.1) Muzeum posiada piękną kolekcję meteorytów.
(1.1) Czy w czasach encyklopedii internetowych ktokolwiek jeszcze bada różnice między meteorytem a kometą?
Wiktionary
IPA: ˌmɛtɛˈɔrɨt, AS: meteoryt
Wiktionary
rzecz. meteoryzm mrz., meteor mrz., meteoroid mrz., meteorytyka ż., meteorycik mrz.
przym. meteorytowy
Wiktionary
przymiotnik od: meteoryt
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od meteoryt
Wiktionary
(1.1) Jądra komet zbudowane są z luźnej mieszanki pyłu meteorytowego, zestalonego dwutlenku węgla, wody i metanu.
Wiktionary
IPA: ˌmɛtɛɔrɨˈtɔvɨ, AS: meteorytovy
Wiktionary
rzecz. meteoryt m., meteor m., meteoroid m., meteorytyka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) astr. nauka o meteorytach i związanych z nimi zjawiskach;
Wiktionary
Meteorytyka – nauka o meteorytach i związanych z nimi zjawiskach. Jej przedmiotem jest określanie składu chemicznego i budowy fizycznej meteorytów i klasyfikowanie ich na tej podstawie. Zajmuje się również określaniem wieku meteorytów i ich pochodzeniem. W kręgu jej zainteresowań leży również badanie okoliczności upadku meteorytów na podstawie pozostawionych przez nie kraterów uderzeniowych. Jednym z głównych problemów tej nauki jest pozyskiwanie materiału do badań. Rzadko udaje się odnaleźć meteoryt tuż po upadku. Najczęściej odnajdowane są meteoryty, które spadły setki lub tysiące lat temu. Dlatego do jednego z ważniejszych zadań meteorytyki należy rozpoznawanie meteorytów i odróżnianie ich od ziemskich minerałów.
Wikipedia
(1.1) W połowie bieżącego wieku meteorytyka, czyli nauka o meteorytach, przekształciła się w odrębną gałąź wiedzy.
Wiktionary
IPA: ˌmɛtɛɔˈrɨtɨka, AS: meteorytyka
Wiktionary
rzecz. meteorytyk m., meteor m., meteoryt m., meteoroid m.
przym. meteorytowy, meteorytyczny, meteoryczny, meteorowy
Wiktionary
gromadzenie się gazów w przewodzie pokarmowym; wzdęcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. wzdęcie brzucha wskutek nagromadzenia się gazów w jelitach
Wiktionary
rzecz. meteor m., meteoryt m., meteorologia ż., meteorolog m.
Wiktionary
(1.1) wzdęcie, bębnica
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) meteorol. przybrzeżna fala morska pochodzenia meteorologicznego podobna do tsunami
Wiktionary
(1.1) Malta, wyspa znajdująca się na Morzu Śródziemnym, została niedawno doświadczona przez meteotsunami.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|meteotsunami. < etym|ang|meteo-|tsunami.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) meteotsunami, meteorological tsunami
* francuski: (1.1) météotsunami m., météo-tsunami m., tsunami météorologique m.
* niemiecki: (1.1) Meteotsunami m.
* rosyjski: (1.1) метеоцунами n.
źródła.
== meteotsunami (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik policzalny
(1.1) meteorol. meteotsunami
odmiana.
(1.1) lp. meteotsunami; lm. meteotsunamis
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) meteorological tsunami
Wiktionary
organiczny związek chemiczny stosowany jako doustny środek przeciwcukrzycowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. farm. chemiczny związek organiczny, dimetylowa pochodna biguanidu, będąca lekiem z grupy biguanidów, stosowanym jako doustny lek przeciwcukrzycowy;
Wiktionary
Metformina – organiczny związek chemiczny, dimetylowa pochodna biguanidu. Jest lekiem z grupy biguanidów, stosowanym jako doustny lek przeciwcukrzycowy w leczeniu cukrzycy typu 2, szczególnie jeśli towarzyszy jej nadwaga lub otyłość. Metforminę stosuje się w lecznictwie od 1957.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) lek
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) metformin
* fiński: (1.1) metformiini
* francuski: (1.1) metformine ż.
* hiszpański: (1.1) metformina ż.
* niemiecki: (1.1) Metformin n.
* rosyjski: (1.1) метформин m.
źródła.
== metformina (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. farm. metformina
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) lek
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) metformin
* fiński: (1.1) metformiini
* francuski: (1.1) metformine ż.
* hiszpański: (1.1) metformina ż.
* niemiecki: (1.1) Metformin n.
* rosyjski: (1.1) метформин m.
źródła.
== metformina (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. farm. metformina
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
pochodna hemoglobiny zawierająca żelazo na trzecim stopniu utlenienia, niezdolna do przenoszenia tlenu, powodująca methemoglobinemię objawiającą się m.in. sinicą skóry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. forma hemoglobiny zawierająca żelazo na trzecim stopniu utlenienia i niezdolna przez to do przenoszenia tlenu w organizmie;
Wiktionary
Methemoglobina, MetHb – utleniona forma hemoglobiny, w której zamiast hemu (zawierającego żelazo na II stopniu utlenienia) obecna jest hemina (zawierająca żelazo na III stopniu utlenienia). Nie ma zdolności odwracalnego przyłączania tlenu i jego transportu w organizmie, co jest charakterystyczne dla hemoglobiny.
Wikipedia
(1.1) W krwiobiegu wzór chemiczny|NO. łączy się chętnie z żelazem hemoglobiny tworząc methemoglobinę, która rozkłada się następnie z powrotem do hemoglobiny oraz nieaktywnych azotanów i azotynów, wydalanych następnie przez nerki.
Wiktionary
rzecz. methemoglobinemia ż.
przym. methemoglobinowy
Wiktionary
w medycynie: stan, w którym hemoglobina zawiera trójwartościowy (zamiast dwuwartościowego) jon żelaza, tracąc zdolność do przenoszenia tlenu, spowodowany zatruciem związkami silnie utleniającymi (np. azotany), charakteryzujący się m.in. silną dusznością i sinicą skóry, prowadzący zwykle do zgonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) choroba polegająca na występowaniu znacznych ilości methemoglobiny, która nie przenosi tlenu, zamiast hemoglobiny w krwi
Wiktionary
Wikipedia
powodujący powstawanie we krwi methemoglobiny
SJP.pl
przymiotnik od: methemoglobina
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biochem. dotyczący methemoglobiny
Wiktionary
pojawienie się methemoglobiny w moczu
SJP.pl
[czytaj: metikal] jednostka monetarna Mozambiku (1 metical = 100 centavos)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) monet. waluta Mozambiku;
Wiktionary
Metical – oficjalna waluta Mozambiku, wprowadzona w 1976 roku, w zastępstwie portugalskich escudo. Jeden metical dzieli się na 100 centavo.
Nazwa "metical" pochodzi od arabskiego słowa ciężar. W obiegu jest sześć monet: największa o wartości 20 meticali, a najmniejsza o wartości 50 centavo. Wszystkie monety wykonane są z miedzioniklu lub z aluminium. Główną mennicą jest mennica w Lizbonie (Portugalia). Wzornictwo na wszystkich monetach jest podobne, nawiązuje do gospodarki, kultury i historii kraju. Na awersie wszystkich monet znajduje się godło Mozambiku, na rewersie umieszczone zostały wizerunki symbolizujące np: statek i dźwig portowy na monecie z nominałem 2,5 meticala; traktor na 5 meticalach; studentka pochylona nad książkami na monecie 1 meticala. Monety te są tanie oraz łatwo dostępne, lecz istnieją również cenniejsze, wybite dla upamiętnienia niecodziennych, szczególnych wydarzeń (monety okolicznościowe), na przykład: wizyta papieża Jana Pawła II w 1988 roku, piłkarskie mistrzostwa świata lub 10. rocznica uzyskania niepodległości.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) metical mozambicki
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) metical
* ukraiński: (1.1) метикал m.
źródła.
== metical (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. metical
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) metical
* ukraiński: (1.1) метикал m.
źródła.
== metical (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. metical
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
niesterydowy lek przeciwzapalny i przeciwbólowy; indometacyna; indocid
SJP.pl
aminokwas egzogenny
SJP.pl
Metionina (skróty: Met, M) – organiczny związek chemiczny z grupy podstawowych aminokwasów białkowych. Jest obojętna elektrycznie. Obok cysteiny jest jednym z dwóch aminokwasów zawierających siarkę. Występuje w dużych ilościach w kazeinie mlekowej, białku jaj. Naturalnie występująca metionina ma zazwyczaj konfigurację L.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. bogini i uosobienie roztropności (w pozytywnym znaczeniu) i przewrotności (w negatywnym znaczeniu);
(1.2) astr. jeden z księżyców Jowisza;
(1.3) astr. planetoida o numerze katalogowym 9;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Metis uchodziła za pierwszą żonę (lub pierwszą kochankę) Zeusa oraz jedną z najstarszych córek Okeanosa i tytanidy Tetydy.
(1.1) Córką Metis i Zeusa była Atena, narodzona z głowy boga.
(1.1) Za radą Gai Zeus połknął Metis.
(1.3) Metis porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza, czyli w pasie głównym planetoid.
Wiktionary
IPA: ˈmɛtʲis, AS: metʹis
Wiktionary
zob. Metyda.
Wiktionary
(1.1) war. Metyda; rzad. Przewrotność, Rozsądek, Roztropność
(1.2) Jupiter XVI
Wiktionary
1. kartka przyczepiana do towaru, zawierająca informacje o nim;
2. gatunek kiełbasy z surowego mielonego mięsa;
3. potocznie: powierzchowna opinia; etykieta, etykietka, łatka;
4. środowiskowo; metanabol; meta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hand. kartonik lub fragment tkaniny przytwierdzony do towaru, zawierający istotne informacje o nim;
(1.2) spoż. surowa kiełbasa z wędzonego, mielonego i przyprawionego mięsa z tłuszczem, mająca konsystencję pasty do rozsmarowywania;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. zob. metek.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zwykle znaczki na metce koszuli podają temperaturę prasowania.
(1.2) Wziąłem sobie na drugie śniadanie dwie bułki z metką i ogórkiem.
Wiktionary
IPA: ˈmɛtka, AS: metka
Wiktionary
rzecz. metkownica ż., metkowanie n., ometkowanie n.
czas. metkować ndk., ometkować dk.
przym. metkowy
Wiktionary
płótno bawełniane bez apretury
SJP.pl
Mętków – wieś położona w województwie małopolskim, w powiecie chrzanowskim, w gminie Babice.
Wikipedia
ometkowywać;
1. przyczepiać metki do sprzedawanych produktów;
2. potocznie: wyrażać powierzchowną opinię o kimś
SJP.pl
przyrząd do automatycznego metkowania towarów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie do naklejania etykiet
Wiktionary
bałagan, zamęt w rzeczach, sprawach, myślach lub wypowiedziach; galimatias
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chaos, zamęt, nieporządek
Wiktionary
IPA: ˈmɛ̃ntlʲik, AS: mẽntlʹik
Wiktionary
przym. mętny
Wiktionary
(1.1) pot. bałagan, bigos, dom wariatów, galimatias, kocioł, kociokwik, kołomyja, kołowacizna, kołowanina, kołowrotek, koniec świata, meksyk, miszmasz, młyn, obłęd, pomieszanie z poplątaniem, przewalanka, sajgon, sądny dzień, szurum-burum, urwanie głowy; neutr. bezład, nieład, chaos, dezorganizacja, kakofonia, nieporządek, rozgardiasz, zamęt, zamieszanie; przest. kweres
Wiktionary
trochę mętny, niezupełnie przezroczysty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trochę mętny, nie do końca przejrzysty, nie w pełni przezroczysty
(1.2) niezupełnie zrozumiały, niejasny
Wiktionary
IPA: mɛ̃ntˈnavɨ, AS: mẽntnavy
Wiktionary
rzecz. męt, mętność
przym. mętny
przysł. mętnie, mętnawo
Wiktionary
związany z mętniakiem
SJP.pl
chaos myślowy, pomieszanie pojęć
SJP.pl
osoba myśląca i formułująca swoje myśli chaotycznie, niejasno
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: mętnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: mętny
SJP.pl
Mętno (niem. Mantel) – wieś w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Chojna, na Pojezierzu Myśliborskim, nad rzeką Kalicą i jeziorem Mętno, na stoku wzniesień. Pierwsza wzmianka z 1337.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mętno, po jej zniesieniu w gromadzie Chojna. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
mający mętne oczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co mętne
Wiktionary
rzecz. mętnawość ż., mąciciel m., mącenie n.
czas. mącić ndk.
przym. mętny, mętnawy
Wiktionary
(1.1) nieklarowność
Wiktionary
szary i mętny jednocześnie
SJP.pl
1. zawierający zawiesinę;
2. nieprzejrzysty, zamglony;
3. chaotyczny, nieprecyzyjny, niejasny, podejrzany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający męty, z zanieczyszczeniem
(1.2) bez blasku
(1.3) słabo widoczny, widziany jak przez mgłę
(1.4) w chaosie, trudny do zrozumienia
(1.5) bez dokładnego określenia czy przybliżenia
(1.6) dający poczucie niepewności
Wiktionary
(1.1) Ale mętny wyszedł ten roztwór - ciekawe, czy wszystko dodałem jak trzeba…
Wiktionary
IPA: ˈmɛ̃ntnɨ, AS: mẽntny
Wiktionary
rzecz. mątwa ż., mątewka ż., mętlik, mętniak, mętność
przym. mętnawy
przysł. mętnie
Wiktionary
(1.1) brudny, przybrudzony, zanieczyszczony, nieczysty, nieprzezroczysty
(1.2) nieczysty, przyciemniony
(1.3) przymglony
(1.4) chaotyczny, niejasny, niezrozumiały, nielogiczny
(1.5) niesprecyzowany, niedokładny
(1.6) niepewny
Wiktionary
świadomie stosowany sposób działania prowadzący do uzyskania planowanego rezultatu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sposób postępowania mający doprowadzić do osiągnięcia zamierzonego celu
(1.2) inform. funkcja składowa klasy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Opisana metoda szybkiego czytania może być pomocna uczniom i studentom.
(1.2) Moja klasa Plik ma kilka metod, wśród nich są „otwórz” i „zamknij”.
Wiktionary
IPA: mɛˈtɔda, AS: metoda
Wiktionary
rzecz. Metody mos., metodyczność ż.
przym. ametodyczny, niemetodyczny, metodyczny
przysł. niemetodycznie, metodycznie
Wiktionary
(1.1) podejście, postępowanie, procedura, sposób, strategia, tryb
Wiktionary
specjalista w zakresie metodologii
SJP.pl
Metodologia – nauka o metodach badań naukowych, ich skuteczności i wartości poznawczej. Metoda jest sposobem poprawnego postępowania w danej dziedzinie nauki.
Słowo metodologia pochodzi z greckich słów μετά oraz οδός, które razem dosłownie można przetłumaczyć jako "mówienie o (poprawnym)–chodzeniu–wzdłuż–drogi".
Wikipedia
nauka obejmująca metody badań naukowych, ich poprawność, skuteczność i naukową wartość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o metodach badań naukowych, ich skuteczności i wartości poznawczej;
Wiktionary
Metodologia – nauka o metodach badań naukowych, ich skuteczności i wartości poznawczej. Metoda jest sposobem poprawnego postępowania w danej dziedzinie nauki.
Słowo metodologia pochodzi z greckich słów μετά oraz οδός, które razem dosłownie można przetłumaczyć jako "mówienie o (poprawnym)–chodzeniu–wzdłuż–drogi".
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. metodologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) methodology
* baskijski: (1.1) metodologia
* bułgarski: (1.1) методология ż.
* czeski: (1.1) metodologie ż.
* fiński: (1.1) metodologia
* francuski: (1.1) méthodologie ż.
* niemiecki: (1.1) Methodologie ż.
* portugalski: (1.1) metodologia ż.
* rumuński: (1.1) metodologie
* włoski: (1.1) metodologia
źródła.
== metodologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) metodologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌmɛtɔdɔˈlɔɟja, AS: metodoloǵi ̯a
Wiktionary
przym. metodologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. metodologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) methodology
* baskijski: (1.1) metodologia
* bułgarski: (1.1) методология ż.
* czeski: (1.1) metodologie ż.
* fiński: (1.1) metodologia
* francuski: (1.1) méthodologie ż.
* niemiecki: (1.1) Methodologie ż.
* portugalski: (1.1) metodologia ż.
* rumuński: (1.1) metodologie
* włoski: (1.1) metodologia
źródła.
== metodologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) metodologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) odnosząc się do metodologii; w odniesieniu do zasad, metod i założeń naukowego badania rzeczywistości
Wiktionary
(1.1) Ten artykuł metodologicznie bazuje na analizie porównawczej.
Wiktionary
przym. metodologiczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nauk. związany z metodologią
Wiktionary
(1.1) Artykuł zawiera istotne błędy metodologiczne.
(1.1) Wielkomiejskość — z metodologicznego punktu widzenia — to nic innego, jak zespół pewnych cech socjologicznych i sposobów zachowania.
Wiktionary
rzecz. metodologia ż.
przysł. metodologicznie
Wiktionary
Metody z małżonką; Metodowie
SJP.pl
Metody z małżonką; Metodostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Metodego lub z nim związany
SJP.pl
świadomie stosowany sposób działania prowadzący do uzyskania planowanego rezultatu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Metody – imię męskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa methodos – „kroczący właściwą drogą”.
Metody imieniny obchodzi: 14 lutego, 14 czerwca, 7 lipca i 18 września.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Metody i jestem slawistą z Warszawy.
Wiktionary
IPA: mɛˈtɔdɨ, AS: metody
Wiktionary
rzecz. metoda ż., metodyka ż., metodyk mos., metodyczka ż., metodysta mos., metodystka ż., metodyczność ż.
przym. metodyjski, metodejski, metodiański, metodyczny, metodystyczny
:: przest. gwara. Metodowy
przysł. metodycznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób metodyczny
Wiktionary
(1.1) Można go jednak zasiągać od tych czasow, w których Narody zacząwszy wieść wojnę, metodycznie ustanowiły niektóre prawidła i maxymy, które i[d]ą w kunszt, i umiejętność obróciły.
Wiktionary
rzecz. Metody mos., metoda ż., metodyczność ż.
przym. metodyczny
Wiktionary
(1.1) planowo, systematycznie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: metodycznie
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest metodyczne
Wiktionary
(1.1) Takiemi są porządek i metodyczność w ich sprawach.
(1.1) Warunkiem różnicującym efektywność pracy jednostki i grupy jest metodyczność działania (np. w oparciu o określoną heurystykę, a nie w oparciu o metodę prób i błędów) oraz świadomość i ograniczanie negatywnego wpływu zagrożeń utrudniających pełne wykorzystanie potencjału grupy.
Wiktionary
rzecz. Metody mos., metoda ż.
przym. metodyczny
przysł. metodycznie
Wiktionary
1. dotyczący metody lub metodyki czegoś, zwłaszcza nauczania;
2. prowadzony zgodnie z jakimś planem, metodą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z metodą lub metodyką
(1.2) wskazujący na przemyślane podejście; ustalony według jakichś zasad
(1.3) działający według pewnej metody
Wiktionary
(1.1) Podręcznik zawiera metodyczne wskazówki dla nauczycieli.
Wiktionary
rzecz. metodyczność ż., Metody mos., metoda ż., metodyka ż.
przysł. metodycznie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z Metodym
Wiktionary
IPA: ˌmɛtɔˈdɨjsʲci, AS: metodyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Metody m.
Wiktionary
(1.1) metodejski, metodiański
Wiktionary
specjalista w określaniu sposobów nauczania jakiegoś przedmiotu
SJP.pl
1. zbiór zasad obejmujący sposoby wykonania jakiejś pracy;
2. w pedagogice: szczegółowy opis sposobu nauczania jakiegoś przedmiotu
SJP.pl
Metodyka – zbiór metod, ustandaryzowane dla wybranego obszaru podejście do rozwiązywania problemów. Metodyka abstrahuje od merytorycznego kontekstu danego obszaru, a skupia się na metodach realizacji zadań, szczególnie metodach zarządzania.
W odróżnieniu od metodologii, która się skupia na odpowiedzi na pytanie Co należy robić?, metodyka koncentruje się na poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie Jak to należy robić?. Bardziej kieruje się ku praktyce wykonawczej, a metodologia ku teorii zazwyczaj sprawnego działania. Przykładem jest metodyka zarządzania projektami: PRINCE2 lub TenStep.
Wikipedia
odłam religii chrześcijańskiej powstały na bazie Kościoła anglikańskiego w XVIII wieku, głoszący rygoryzm moralny i metodyczne praktyki religijne
SJP.pl
Metodyzm – nurt chrześcijaństwa zapoczątkowany jako wewnętrzny ruch ożywienia wewnątrz Kościoła anglikańskiego (pod wpływem pietyzmu), kierowany przez Johna Wesleya i jego brata, Charlesa. Do kręgu kluczowych działaczy ruchu w początkowej fazie jego dziejów należał George Whitefield. Początkowo nazwę „metodyzm” nadawali ironicznie przeciwnicy Wesleya, którzy krytykowali nadmierny ich zdaniem rygoryzm i skrupulatność w wypełnianiu obowiązków religijnych. Później zwolennicy Wesleya uznali tę nazwę za chlubną.
Wikipedia
członek powstałego w XVIII wieku w Wielkiej Brytanii protestanckiego ugrupowania religijnego, uznającego rygoryzm moralny i metodyczną (stąd nazwa) pobożność jako drogę do zbawienia
SJP.pl
członkini protestanckiego ugrupowania religijnego
SJP.pl
doktryna religijna metodystów, akcentująca rygoryzm moralny i metodyczną (stąd nazwa) pobożność jako drogę do zbawienia
SJP.pl
Metodyzm – nurt chrześcijaństwa zapoczątkowany jako wewnętrzny ruch ożywienia wewnątrz Kościoła anglikańskiego (pod wpływem pietyzmu), kierowany przez Johna Wesleya i jego brata, Charlesa. Do kręgu kluczowych działaczy ruchu w początkowej fazie jego dziejów należał George Whitefield. Początkowo nazwę „metodyzm” nadawali ironicznie przeciwnicy Wesleya, którzy krytykowali nadmierny ich zdaniem rygoryzm i skrupulatność w wypełnianiu obowiązków religijnych. Później zwolennicy Wesleya uznali tę nazwę za chlubną.
Wikipedia
wolny człowiek w starożytnej Grecji nieposiadający jednak pełni praw obywatelskich; metojka, metek
SJP.pl
Metojkowie (gr. Μέτοικοι métojkoj dosł. 'wspólnie mieszkający' od metá 'wśród, między; łącznie z; pod; z tyłu; po; według' i oikos 'dom, mieszkanie; gospodarstwo') – cudzoziemcy zamieszkujący Ateny w epoce Starożytnej Grecji. Była to wolna ludność osiedlająca się tam na czas nieokreślony. Mieli podobne obowiązki jak obywatele m.in. służyli w wojsku. Nie posiadali pełnych praw obywatelskich, m.in. nie mogli uczestniczyć w życiu politycznym, brać udziału w Zgromadzeniu Ludowym, piastować urzędów i nabywać ziem. Na ten okres przyznawany im zostawał specjalny opiekun (prostátes). Występował on w ich imieniu w sprawach publicznych i prywatnych.
Wikipedia
wolny człowiek w starożytnej Grecji nieposiadający jednak pełni praw obywatelskich; metojk, metek
SJP.pl
jednowartościowa grupa funkcyjna złożona z metylu i atomu tlenu; grupa metoksylowa
SJP.pl
Wikipedia
wprowadzanie grupy metoksylowej do związku organicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|metoksylować.
Wiktionary
czas. metoksylować
Wiktionary
przymiotnik od: metoksyl
SJP.pl
związek organiczny, bezbarwna lub szarawa drobnokrystaliczna substancja w postaci proszku, stosowana w fotografii jako składnik wywoływaczy
SJP.pl
Metol (siarczan N-metylo-p-aminofenolu) – organiczny związek chemiczny, sól siarczanowa N-metylowanego p-aminofenolu.
N-Metylo-p-aminofenol można otrzymać przez metylowanie p-aminofenolu lub w reakcji hydrochinonu i metyloaminy. Następnie związek ten przeprowadza się w siarczan w reakcji z kwasem siarkowym.
Wikipedia
przymiotnik od: metol
SJP.pl
figura stylistyczna powiązana z przenośnią, polegająca na zastąpieniu jakiejś nazwy inną, pozostającą z poprzednią w związku rzeczywistym (np. "czytam Mickiewicza" zamiast "czytam utwory Mickiewicza"); zamiennia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. figura retoryczna polegająca na zastąpieniu nazwy czegoś nazwą czegoś innego, co pozostaje z nim w uchwytnej zależności;
Wiktionary
Metonimia (gr. μετωνυμία metōnymía), inaczej zamiennia – zastąpienie nazwy jakiegoś przedmiotu lub zjawiska nazwą innego, pozostającego z nim w uchwytnej zależności. Celem może być zwiększenie wyrazistości wypowiedzi lub nadanie jej skrótowości.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) zamiennia
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|μετωνυμία.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) metonymy
* baskijski: (1.1) metonimia
* białoruski: (1.1) метанімія ż.
* bułgarski: (1.1) метонимия ż.
* czeski: (1.1) metonymie ż.
* francuski: (1.1) métonymie ż.
* hiszpański: (1.1) metonimia ż.
* niemiecki: (1.1) Metonymie ż.
* nowogrecki: (1.1) μετωνυμία ż.
* rosyjski: (1.1) метонимия ż.
* słowacki: (1.1) metonymia ż.
* ukraiński: (1.1) метонімія ż.
* węgierski: (1.1) metonímia
* włoski: (1.1) metonimia ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) zamiennia
Wiktionary
prostokątna płyta we fryzie porządku doryckiego zdobiona płaskorzeźbą
SJP.pl
Metopa – element dekoracyjny występujący w architekturze i sztukach plastycznych.
W starożytnym budownictwie greckim oraz rzymskim – kwadratowa lub prostokątna płyta na fryzie belkowania, między tryglifami, w doryckim porządku architektonicznym.W budownictwie drewnianym metopa wykonywana była z terakoty i zamykała przestrzeń między wystającymi na zewnątrz budynku końcami belek stropowych.W budownictwie kamiennym była najczęściej zdobiona płaskorzeźbą. Sceny przedstawiane na metopach łączyły się zwykle w cykle tematyczne.
Wikipedia
wróżenie ze zmarszczek na czole
SJP.pl
Metoposkopia – forma wróżbiarstwa, w której wróżbita na podstawie układu zmarszczek na czole i rysów twarzy badanej osoby przewiduje jej charakter i przeznaczenie. Była ona stosowana w starożytności, rozpowszechniona w średniowieczu, a szczyt popularności osiągnęła w XVI i XVII wieku.
Wikipedia
wymarły płaz z rzędu labiryntodontów
SJP.pl
Metopozaur (Metoposaurus) - duży wymarły płaz z rzędu labiryntodontów z triasu.
Metopozaury występowały na początku późnego triasu na terenie dzisiejszej środkowej Europy. Wielkość ciała dochodziła do 3 m, z tego około 25% stanowiła masywna czaszka. Charakterystyczne dla tych płazów jest dobre wykształcenie linii bocznej. Szkielety metopozaurów znajdywane są w Niemczech oraz w Polsce, gdzie stanowisko paleontologiczne Krasiejów dostarczyło najliczniejszego i najbardziej kompletnego materiału. Szereg znalezisk z USA i Indii opisanych początkowo jako gatunki z rodzaju Metoposaurus zaliczono później do innych, choć blisko spokrewnionych, rodzajów.
Wikipedia
winian metoprololu - organiczny związek chemiczny, beta-bloker
SJP.pl
Metoprolol (łac. Metoprololum) – organiczny związek chemiczny stosowany jako kardioselektywny lek z grupy β1-blokerów. Jest pozbawiony wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej (ISA), ma właściwości stabilizujące błonę komórkową. Zmniejsza zapotrzebowanie serca na tlen, spowalnia akcję serca oraz obniża skurczowe i rozkurczowe ciśnienie tętnicze. Jest związkiem chiralnym, produkt farmaceutyczny jest mieszaniną racemiczną obu enancjomerów.
Wikipedia
1. jednostka długości, podstawowa w układzie SI,
2. miarka metrowej długości z podziałką,
3. jednostka masy (100 kilogramów) do odmierzania płodów rolnych (np. ziemniaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odległość, jaką pokonuje światło w próżni w czasie 1/299 792 458 sekundy;
(1.2) miarka, której długość jest równa 1 metr (1.1)
(1.3) pot. roln. kwintal
(1.4) liter. schemat uporządkowania mowy, zob. metrum.
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przest. nauczyciel, zwłaszcza muzyki, tańca lub języków obcych
Wiktionary
Metr (stgr. μέτρον miara) – jednostka podstawowa długości w układach: SI, MKS, MKSA, MTS, oznaczenie m. W myśl definicji zatwierdzonej przez XVII Generalną Konferencję Miar w 1983 jest to odległość, jaką pokonuje światło w próżni w czasie 1/299 792 458 s.
Wikipedia
(1.1) Do tego drzewa będzie ze sto metrów.
(1.3) Trzeba na zimę kupić przynajmniej z metr ziemniaków.
Wiktionary
IPA: mɛtr̥, AS: metr̦
Wiktionary
(1.1-4)
:: rzecz. metrówka ż., metraż m.
:: przym. metrowy, metryczny
(2.1)
:: rzecz. metrowa ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
osoba pracująca w drukarni i zajmująca się formowaniem szpalt w kolumny i strony; łamacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) druk. osoba pracująca w drukarni, która formuje kolumny publikacji ze złożonych wierszy tekstu oraz innych elementów druku;
Wiktionary
Metrampaż, łamacz (fr. metteur en pages, dosł. składający w stronice, od: mettre – kłaść, wprawić, z łac. mittere; page – stronica z łac. pagina)– składacz formujący ręcznie kolumny publikacji ze szpalt i tabel (złożonych przez zecera) oraz innych elementów jak: klisze, ornamenty, czcionki tytułowe itp.
Wikipedia
(1.1) Metrampaż to jeden z ginących zawodów.
Wiktionary
IPA: mɛˈtrãmpaʃ, AS: metrãmpaš
Wiktionary
długość (metry), powierzchnia (metry kwadratowe) lub kubatura (metry sześcienne) wyrażona w metrach
SJP.pl
przymiotnik od: metraż
SJP.pl