rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|miotać.
Wiktionary
IPA: mʲjɔˈtãɲɛ, AS: mʹi ̯otãńe
Wiktionary
czas. miotać
rzecz. miotacz mrz./mos., miotaczka ż.
Wiktionary
maszyna do sypania piasku i drobnych kamieni na pryzmy i wyrobiska
SJP.pl
miotłowy; dotyczący miotły, podobny do miotły
SJP.pl
zdrobnienie od: miotła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: miotła
(1.2) mała miotła
(1.3) przyrząd do oganiania się od much
Wiktionary
IPA: mʲjɔˈtɛwka, AS: mʹi ̯oteu̯ka
Wiktionary
rzecz. miotła ż., miotlarz mrz., miotlarstwo n., zamiatanie n., zamiecenie n.
czas. zamiatać ndk., zamieść dk.
przym. miotłowy, miotełkowy
Wiktionary
przypominający małą miotłę, podobny do małej miotły
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
osoba trudniąca się wyrobem lub sprzedażą mioteł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek zajmujący się zawodowo wyrobem bądź sprzedażą mioteł
Wiktionary
rzecz. miotła ż., miotełka ż.
czas. zamiatać
przym. miotłowy
Wiktionary
podobny do miotły, przypominający miotłę; mietlasty; mietlisty
SJP.pl
1. zgrubienie od: miotła;
2. trzonek, na którym osadzona jest miotła
SJP.pl
1. rzucić czymś z dużą siłą; cisnąć;
2. zachwiać, zakołysać, zaszamotać;
3. rzadko: miotnąć się - zachwiać się, zakołysać się, zaszamotać się
SJP.pl
część somitu stanowiąca zaczątek mięśni szkieletowych
SJP.pl
Miotom – część somitów, stanowiąca zaczątek mięśni szkieletowych.W każdy miotom wrasta odpowiedni neuromer, zapewniając mu unerwienie. Unerwienie to zachowuje się również i wówczas, gdy mięśnie przesuną się daleko od miejsc swojego pierwotnego położenia.Miotomy oddzielone są od siebie przez przegrody (miosepta) i zbudowane z mioblastów (myoblastus), których liczba w piątym tygodniu życia zarodkowego szybko wzrasta. W miarę wzrostu miotomy dzielą się na:
Wikipedia
w medycynie: zabieg przecięcia mięśnia lub usunięcia jego części
SJP.pl
skurcz toniczny mięśnia
SJP.pl
kij z włosami na końcu służący do sprzątania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) narzędzie służące do zamiatania, zazwyczaj w postaci pęku rózg związanych z jednej strony i przymocowanych do trzonka; symbol czarownicy;
(1.2) przen. coś przypominającego kształtem miotłę (1.1)
(1.3) bot. zob. czarcia miotła.
(1.4) bot. zob. miotła zbożowa.
(1.5) środ. inform. uprawnienia administratora w portalu internetowym
Wiktionary
Miotła – proste narzędzie czyszczące służące do usuwania pyłu i śmieci z płaskich powierzchni, przede wszystkim podłóg. Składa się z podłużnej, cylindrycznej rączki (styliska) i umieszczonego na jej końcu aparatu czyszczącego (w tradycyjnych miotłach pęk rózeg). Dawniej miotły powszechnie uznawano za podstawowy atrybut wiedźm i czarownic. Ich rola jako narzędzi umożliwiających latanie osobom uprawiającym czarną magię do dziś przetrwała w baśniach, legendach i popkulturze.
Wikipedia
(1.1) Weź miotłę i pomóż mamie sprzątać.
(1.1) Czynił to zawsze z nader pilną uwagą i jednym rzutem oka odkrywał najmniejsze źdźbło słomy lub ziarenko kurzu, którego nie zgarnęła miotła służącej.
Wiktionary
IPA: ˈmʲjɔtwa, AS: mʹi ̯otu̯a
Wiktionary
rzecz. mietlica ż., zmiotek m., zmiotka ż., pomiotło n., miotlarz m., zmiotek m.
:: zdrobn. miotełka ż.
:: zgrub. miotlisko n.
czas. zamiatać ndk., zmiatać ndk., wymiatać ndk., obmiatać ndk., zamieść dk., zmieść dk., wymieść dk., obmieść dk., podmiatać ndk., podmieść dk.
przym. miotłowy, miotełkowy
Wiktionary
fraza rzeczownikowa, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) ogrod. narzędzie stosowane w ogrodnictwie do grabienia liści, wykonane najczęściej ze stalowych prętów tworzących wachlarz długich sprężystych zębów
Wiktionary
IPA: ˌmʲjɔtwɔ‿ˈɡrabʲjɛ, AS: mʹi ̯otu̯o‿grabʹi ̯e
Wiktionary
miotelny; dotyczący miotły, podobny do miotły
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z miotłą, dotyczący miotły
Wiktionary
rzecz. miotła ż., miotełka ż., miotlarz m.
czas. zamiatać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. nienaturalne zwężenie źrenicy oka;
Wiktionary
Mioza (łac. miosis) – objaw medyczny określający zwężenie źrenicy oka. Jest jednym z objawów wchodzących w skład zespołu Hornera, występuje też pod wpływem leków (opiatów, pilokarpiny) i w uszkodzeniu mostu. W starszym wieku zdolność źrenic do rozszerzania się w reakcji na ciemność jest osłabiona lub zniesiona.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
(1.1) mydriasis
hiperonimy.
(1.1) objaw kliniczny
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|μύω|ωσις.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) miosis
* azerski: (1.1) mioz
* baskijski: (1.1) miosi
* bośniacki: (1.1) mioza ż.
* bułgarski: (1.1) миоза ż.
* chorwacki: (1.1) mioza ż.
* esperanto: (1.1) miozo
* francuski: (1.1) myosis ż.
* hebrajski: (1.1) מיוזיס m.
* hiszpański: (1.1) miosis ż.
* japoński: (1.1) 縮瞳 (しゅくどう)
* kataloński: (1.1) miosi ż.
* niderlandzki: (1.1) miose ż.
* niemiecki: (1.1) Miosis ż.
* portugalski: (1.1) miose ż.
* rosyjski: (1.1) миоз ż.
* rumuński: (1.1) mioză ż.
* serbski: (1.1) миоза ż.
* słowacki: (1.1) mióza ż.
* słoweński: (1.1) mioza ż.
* szwedzki: (1.1) mios
* węgierski: (1.1) miózis
* włoski: (1.1) miosi ż.
źródła.
== mioza (język bośniacki.) ==
thumb|mioza (1.1)
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. mioza
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
(1.1) mydriasis
hiperonimy.
(1.1) objaw kliniczny
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|μύω|ωσις.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) miosis
* azerski: (1.1) mioz
* baskijski: (1.1) miosi
* bośniacki: (1.1) mioza ż.
* bułgarski: (1.1) миоза ż.
* chorwacki: (1.1) mioza ż.
* esperanto: (1.1) miozo
* francuski: (1.1) myosis ż.
* hebrajski: (1.1) מיוזיס m.
* hiszpański: (1.1) miosis ż.
* japoński: (1.1) 縮瞳 (しゅくどう)
* kataloński: (1.1) miosi ż.
* niderlandzki: (1.1) miose ż.
* niemiecki: (1.1) Miosis ż.
* portugalski: (1.1) miose ż.
* rosyjski: (1.1) миоз ż.
* rumuński: (1.1) mioză ż.
* serbski: (1.1) миоза ż.
* słowacki: (1.1) mióza ż.
* słoweński: (1.1) mioza ż.
* szwedzki: (1.1) mios
* węgierski: (1.1) miózis
* włoski: (1.1) miosi ż.
źródła.
== mioza (język bośniacki.) ==
thumb|mioza (1.1)
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. mioza
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
jedno z białek kurczliwych włókienek mięśniowych; miozyna
SJP.pl
jedno z białek kurczliwych włókienek mięśniowych; miozyn
SJP.pl
Miozyna – białko wchodzące w skład kurczliwych włókien grubych w komórkach, zwłaszcza w mięśniach. Bierze udział w konstrukcji sarkomeru składającego się z włókien cienkich (zawierających aktynę), grubych i elastyny. Miofilamenty grube składają się z cząsteczek miozyny, przy czym jedna pojedyncza cząsteczka jest zróżnicowana na głowę i ogon. Miofilamenty grube są przyczepione do linii M. Równolegle ułożone włókna miozyny, które silnie załamują światło, są widoczne pod mikroskopem w postaci ciemnych fragmentów zwanych prążkami A (anizotropowymi). Odcinki słabiej i mocniej załamujące światło są ułożone regularnie i naprzemiennie, na tym samym poziomie w poszczególnych miofibrylach, stąd wyraźnie widoczne poprzeczne prążkowanie.
Wikipedia
rodzaj lekkiego materiału izolującego, stosowanego do izolacji cieplnej, np. chłodni, samolotów; iporka
SJP.pl
skrót od: Million Instructions Per Second, w informatyce: jednostka pomiaru szybkości pracy procesora (milion instrukcji na sekundę)
SJP.pl
1. książkowo: duże uznanie, szacunek, poważanie; respekt, rewerencja, estyma;
2. dawniej: zgoda, pokój;
3. od początku XX wieku w Rosji:
a) terytorialna wspólnota społeczna, pozostałość wspólnoty rodowej;
b) wspólnota sąsiedzka, wiejska lub grodowa;
4. w dawnym prawie polskim: nadzwyczajna ochrona przyznawana osobom (np. duchownym, kupcom) lub określonym miejscom (np. dworom królewskim, kościołom); ręka pańska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. pokój
(1.2) przest. szacunek, poważanie
(1.3) hist. wspólnota terytorialna u Słowian wschodnich
Wiktionary
Wikipedia
IPA: mʲir, AS: mʹir
Wiktionary
rzecz. zmir m., mirowe n., miroczyńca m., mirodawca m., mirolubiec m., mirołomca m., Mirosław m.
przym. mirny, mirowy, mirolubny, mirołomny
przysł. mirnie, mirno
Wiktionary
(1.3) obszczina
Wiktionary
1. gumożywica z drzew balsamowych; mirra; myrra;
2. rodzaj gwiazdy zmiennej pulsacyjnej długookresowej, o masie 2-3 razy większej od masy Słońca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) poufała forma żeńskich imion Mirosława
(1.3) poufała forma żeńskich imion Sławomira
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Z okazji urodzin poślemy Mirze kwiaty i bombonierę.
(1.2) Na znaczku z podobizną króla Władysława Łokietka z 1995 roku Kopecki umieścił ukryte wyznanie – „Mira – Moja Miłość".
Wiktionary
IPA: ˈmʲira, AS: mʹira
Wiktionary
(1.2)
rzecz. Mirosława ż., Mirka ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.2)
rzecz. Mirosława ż., Mirka ż.
frazeologia.
etymologia.
(1.2) etymn|pol|Mirosława.
(1.3) etymn|pol|Sławomira.
uwagi.
zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
(1.2) zobtłum zdrobn|Mirosława.
(1.3) zobtłum zdrobn|Sławomira.
* rosyjski: (1.1) Мира ż.
* włoski: (1.1) Mira ż.
źródła.
== Mira (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|chorwacki|ż. Mira
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Wikipedia
mirabelka;
1. śliwa z gatunku lubaszek, o małych, okrągłych, żółtych owocach;
2. owoc tej śliwy; lubaszka
SJP.pl
Śliwa domowa mirabelka, mirabelka, mirabela (Prunus domestica L. subsp. syriaca (Borkh.) Janch. var. cerea) – podgatunek lub odmiana (w zależności od systemu klasyfikacyjnego) rośliny z rodziny różowatych. W Polsce roślina uprawna.
Również owoce śliwy wiśniowej (ałyczy) nazywane są popularnie „mirabelkami”, lecz ich miąższ nie odchodzi łatwo od pestki.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mirabeli lub z nią związany
SJP.pl
mirabela;
1. śliwa z gatunku lubaszek, o małych, okrągłych, żółtych owocach;
2. owoc tej śliwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. ogrod. odmiana śliwy domowej o małych żółtych owocach;
(1.2) ogrod. spoż. kulin. owoce śliwy mirabelki (1.1)
Wiktionary
Śliwa domowa mirabelka, mirabelka, mirabela (Prunus domestica L. subsp. syriaca (Borkh.) Janch. var. cerea) – podgatunek lub odmiana (w zależności od systemu klasyfikacyjnego) rośliny z rodziny różowatych. W Polsce roślina uprawna.
Również owoce śliwy wiśniowej (ałyczy) nazywane są popularnie „mirabelkami”, lecz ich miąższ nie odchodzi łatwo od pestki.
Wikipedia
(1.1) W owocach mirabelki miąższ łatwo odchodzi od pestki.
(1.2) Nagotowałam kompotu z mirabelek, może skosztujesz?
Wiktionary
przym. mirabelkowy
Wiktionary
(1.1) mirabela
Wiktionary
minerał, uwodniony siarczan sodu; sól glauberska rodzima
SJP.pl
Mirabilit (sól glauberska) – minerał z gromady siarczanów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych regionach Ziemi. Nazwa pochodzi od sal mirabile Glauberi = niezwykła, cudowna sól Glaubera.
Wikipedia
Wikipedia
średniowieczny dramat religijny przedstawiający cudowne wydarzenia z życia świętych i męczenników; mirakl
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
w architekturze: balkon, wykusz, taras itp. z pięknym widokiem
SJP.pl
Mirador - żeński klub piłki siatkowej z Dominikany. Swoją siedzibę ma w Santo Domingo. Został założony w 1970.
Wikipedia
Miradowo – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Zblewo, na Pojezierzu Starogardzkim, przy drodze krajowej nr 22. W pobliżu Miradowa znajdują się jeziora Grygorek i Raduńskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
w islamie: wniebowstąpienie Mahometa
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki
(1.1) mot. włoski samochód, model Fiata 131 w wersji sedan, produkowany w latach siedemdziesiątych XX w.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ragazzo da Napoli zajechał mirafiori – na sam trotuar wjechał kołami.
Wiktionary
[czytaj: miraż] myśliwiec marki Mirage
SJP.pl
Wikipedia
średniowieczny dramat religijny przedstawiający cudowne wydarzenia z życia świętych i męczenników; miracle
SJP.pl
Mirakl (fr. miracle – cud) – gatunek dramatu ukształtowany w XII wieku. W scenicznych obrazach ukazuje on wydarzenia z życia męczenników i świętych, wysuwając na plan pierwszy cudowne wydarzenia i boskie interwencje w losy postaci. Przedstawienia te mogły być oparte na apokryfach i opowiadać o cudach Matki Boskiej pomagającej ludziom. Gatunek szczególnie popularny w późnym średniowieczu we Francji, w Niemczech, Niderlandach, Anglii i Hiszpanii.
Wikipedia
Mirakowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Chełmża, nad jeziorami Chełmżyńskim i Grodzieńskim.
Wikipedia
glikoproteina zmieniająca smak kwaśny na słodki, obecna w owocach synsepala słodkiego (afrykański krzew)
SJP.pl
Wikipedia
urządzenie sprawdzające jakość wyrobów odzieżowych (np. spuszczone oczka, niestarannie zszyte szwy itp.)
SJP.pl
niegniotąca się tkanina ze sztucznego włókna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) astr. jeden z księżyców Urana;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Miranda i jestem fotomodelką z Milanówka.
(1.1) Mirandy imieniny obchodzą 11 maja.
Wiktionary
IPA: mʲiˈrãnda, AS: mʹirãnda
Wiktionary
rzecz. miranda ż.
:: zdrobn. Mirandka ż., Mirandzia ż., Mirandeczka ż., Mirandusia ż., Mirandunia ż., Minda ż., Mira ż., Randa ż.
przym. Mirandzin
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Mirandka, Mirandzia, Mirandeczka, Mirandusia, Mirandunia, Minda, Mira, Randa
Wiktionary
Mirandola – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Emilia-Romania, w prowincji Modena.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 21 482 osoby, 156,8 os./km².
W miejscowości znajduje się stacja kolejowa Mirandola.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z miastem Miranda do Douro (miasto w północno-wschodniej Portugalii)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język mirandyjski;
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mirandy lub z nią związany
SJP.pl
1. zjawisko optyczne polegające na tym, że przedmioty oddalone stają się widoczne na skutek różnego załamywania się światła w nierówno nagrzanych warstwach powietrza; fatamorgana;
2. mamidło, urojenie, złudzenie;
3. potocznie: nieziszczalne marzenie, ułuda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. zob. fatamorgana.;
(1.2) książk. przen. coś nieziszczalnego, złudnego; pozory czegoś
Wiktionary
Miraż, fatamorgana – zjawisko powstania pozornego obrazu odległego przedmiotu w wyniku różnych współczynników załamania światła w warstwach powietrza o różnej temperaturze, a co za tym idzie, gęstości. Początkowo fatamorganą nazywano miraże pojawiające się w Cieśninie Mesyńskiej, gdzie są one najefektowniejsze. W Polsce pojawiają się na Pustyni Błędowskiej oraz na Wyżynie Śląskiej. Miraże dzielą się na 2 rodzaje – miraż dolny i górny.
Wikipedia
(1.2) Choć Kanada się słodko uśmiecha, • Australia mirażem kusi, • nie możemy wszyscy wyjechać, • ktoś w tym kraju pozostać musi. (M. Wolski: Emigrantom)
Wiktionary
IPA: ˈmʲiraʃ, AS: mʹiraš
Wiktionary
przym. mirażowy
Wiktionary
(1.1) fatamorgana
(1.2) mrzonka, chimera
Wiktionary
organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów nienasyconych, składnik olejków eterycznych
SJP.pl
Mircen (β-myrcen) – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodórów nienasyconych pochodzenia naturalnego, należący do monoterpenów i stanowi składnik wielu olejków eterycznych. Posiada silne własności zapachowe.
Występuje często u roślin takich jak sosna, kminek, wawrzyn, koper, konopie, szałwia, estragon, imbir. Jest też feromonem kornika drukarza. Jest słabo rozpuszczalny w wodzie, ale za to dobrze w etanolu, chloroformie i eterze. Udało się go po raz pierwszy zsyntetyzować w 1965 w wyniku pirolizy α-pinenu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od mirt
Wiktionary
rzecz. mirt m.
przym. mirtowy
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Mircze (ukr. Мірче) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Mircze. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 844.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mircze. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Mircze (wieś w województwie lubelskim)
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Mirosława (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Mirosław
Wiktionary
(1.1) Wspominałyśmy panu Mireczkowi o skrzypiących drzwiach.
Wiktionary
rzecz. Mirosław m., Miruś m., Mirek m.
przym. Mirkowy
Wiktionary
(1.1) Miruś, Mirek
Wiktionary
zdrobnienie od: Mirosława (imię żeńskie)
SJP.pl
[czytaj: miREJ] francuskie imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
mirka bieszczadzka, mirka alpejska - gatunki owadów prostoskrzydłych z rodziny szarańczowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Mirosław
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Jej wypowiedź nie spodobała się Mirkowi.
Wiktionary
rzecz. Mirosław m., Miruś m., Mireczek mos., Mirosława m., Mirka ż.
przym. Mirkowy
Wiktionary
(1.1) Miruś, Mireczek
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Mirela, Mirella – imię żeńskie, pochodzące z dialektu prowansalskiego języka oksytańskiego, od imienia Mirèio. Zostało ono użyte po raz pierwszy w jednym z poematów przez poetę Frédérica Mistrala, który wywiódł Mirèio prawdopodobnie od słowa mirar, w dialekcie prowansalskim oznaczającego „podziwiana” (z łac. mirare „podziwiać”). Mirela może także stanowić skrócenie włoskiego imienia Mirabella.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Mirela i pochodzę ze Stronia Śląskiego.
Wiktionary
IPA: mʲiˈrɛla, AS: mʹirela
Wiktionary
rzecz.
:: war. Mirella ż.
:: zdrobn. Mirelka ż., Mirelcia ż.
Wiktionary
(1.1) war. Mirella; zdrobn. Mirelka, Mirelcia
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mireli lub z nią związany
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Mirela, Mirella – imię żeńskie, pochodzące z dialektu prowansalskiego języka oksytańskiego, od imienia Mirèio. Zostało ono użyte po raz pierwszy w jednym z poematów przez poetę Frédérica Mistrala, który wywiódł Mirèio prawdopodobnie od słowa mirar, w dialekcie prowansalskim oznaczającego „podziwiana” (z łac. mirare „podziwiać”). Mirela może także stanowić skrócenie włoskiego imienia Mirabella.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Miri – miasto w Malezji, na północnym wybrzeżu Borneo, w stanie Sarawak. Około 239,6 tys. mieszkańców.
Wikipedia
1. grecki liczebnik główny, oznaczający liczbę 10 000;
2. niezliczona ilość, ogromna liczba, mnóstwo; miriady, multum, mrowie, zatrzęsienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. dziesięć tysięcy
(1.2) książk. ogromna ilość czegoś
Wiktionary
Miriada (μῡριάς, dop. μῡριάδος) – grecki liczebnik główny, oznaczający liczbę 10 000.
W liczbie mnogiej używany do wskazania bardzo dużej liczby, niepoliczalnej ilości, np. miriady gwiazd, ludzi, zwierząt.
Wikipedia
(1.2) Aszszur przybył z gór, od północy, przyszedł z miriadami swoich sił zbrojnych, mnóstwo ich obsadziło potoki, a konnica ich okryła wzgórza.
Wiktionary
przym. miriadowy
Wiktionary
(1.2) mnóstwo, mrowie, multum, zatrzęsienie
Wiktionary
niezliczona ilość, ogromna liczba, mnóstwo; miriada, multum, mrowie, zatrzęsienie
SJP.pl
jednostka masy równa 10 tysiącom gramów
SJP.pl
jednostka objętości równa 10 tysiącom litrów
SJP.pl
pseudonim literacki Zenona Przesmyckiego (1861-1944) - poety, tłumacza i krytyka literackiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: ˈmʲirʲjãm, AS: mʹirʹi ̯ãm
Wiktionary
rzecz. Maria m./ż.
Wiktionary
jednostka długości równa 10 tysiącom metrów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. rzad. jednostka długości równa dziesięciu tysiącom metrów
Wiktionary
(1.1) daw. war. myriametr
Wiktionary
napój gazowany marki Mirinda
SJP.pl
Mirinda – gazowany napój produkowany przez koncern PepsiCo o smaku pomarańczowym, arbuzowym, mandarynkowym, czerwonej pomarańczy, a kiedyś również ananasowym, którego produkcja rozpoczęła się w Hiszpanii. Nazwa napoju pochodzi z języka esperanto, w którym oznacza „przedziwny, godzien podziwu, cudowny”.
Głównym rywalem Mirindy na rynku jest Fanta, produkowana przez The Coca-Cola Company.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
mirka bieszczadzka, mirka alpejska - gatunki owadów prostoskrzydłych z rodziny szarańczowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od imienia żeńskiego: Mirosława
Wiktionary
Mirka – wieś w Palestynie, w muhafazie Dżanin. Według danych Palestyńskiego Centralnego Biura Statystycznego w 2016 roku liczyła 2002 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Ciocia Mirka jest panną.
Wiktionary
IPA: ˈmʲirka, AS: mʹirka
Wiktionary
rzecz. Mirek m., Mira ż., Mirosław m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Mirek m., Mira ż., Mirosław m.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|Mirosława.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) Мірка ż.
źródła.
== Mirka (język fiński.) ==
wymowa.
IPA3|ˈmirkɑ.
dzielenie|Mir|ka.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|fiński|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Mirek z żoną
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Mirka
Wiktionary
(1.1) Pod sklepem stała Mirkowa kolarzówka.
Wiktionary
rzecz. Mirek mos., Mirosław mos., Mireczek mos., Miruś mos.
Wiktionary
prymitywny instrument muzyczny z grupy membranofonów dętych, w postaci drewnianej, metalowej lub kartonowej rurki, zamkniętej z jednej strony cienką membraną, nadający głosowi zniekształcone, nosowe brzmienie przy śpiewie mormorando; kazoo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. dęty instrument perkusyjny w postaci drewnianej lub metalowej rurki z membraną;
Wiktionary
Mirlitony – w klasyfikacji naukowej podgrupa instrumentów muzycznych z grupy membranofonów. W mirlitonach, jak we wszystkich membranofonach, podstawowym źródłem dźwięków (wibratorem) jest membrana. Jej drgania pobudzane są zadęciem lub falą akustyczną wywołaną śpiewem, nuceniem, wokalizowaniem lub mówieniem. W klasyfikacji praktycznej mirlitony są instrumentami dętymi. Przykładowymi mirlitonami są kazoo, flet eunucha i grzebień z bibułką.
Wikipedia
IPA: mʲirˈlʲitɔ̃n, AS: mʹirlʹitõn
Wiktionary
(1.1) flet rzezańców
Wiktionary
współżycie stawonogów z mrówkami lub symbioza roślin z mrówkami
SJP.pl
przestarzale: malutki, karzełkowaty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. karzełkowaty, malutki
Wiktionary
IPA: ˌmʲirmʲiˈdɔ̃j̃sʲci, AS: mʹirmʹidõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
typ gladiatora z prostym mieczem, dużą tarczą i charakterystycznym hełmem; murmillo
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek
(1.1) daw. przysł. od: mirny
Wiktionary
(1.1) Bo są mnie mirnie niektórzy mołwili, a w gniewie ziemskiem mołwiąc lści są myślili.
Wiktionary
rzecz. mir
przym. mirny
przysł. mirno
Wiktionary
roślina z rodziny osoczynowatych; balsamodrzew
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto zamknięte w północnej Rosji, na terenie obwodu archangielskiego;
(1.2) geogr. adm. miasto w azjatyckiej części Rosji, w Jakucji, ośrodek administracyjny ułusu mirnińskiego;
Wiktionary
Mirny (ros. Мирный), może odnosić się do:
Wikipedia
przym. mirneński, mirniński
Wiktionary
garbnik otrzymywany z owoców drzew rosnących na Półwyspie Indyjskim i na Cejlonie; myrobalana
SJP.pl
przymiotnik od: mirobalana
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Mirosława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Miro- (pokój, spokój, dobro) oraz -sława (sława). Mogło oznaczać ta, która sławi pokój. W źródłach polskich poświadczone od 1222 roku. Anagram tego imienia też jest żeńskim imieniem – Sławomira.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mirochny lub z nią związany
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Mirogniew – staropolskie imię męskie, złożone z członów Miro- (pokój, spokój, dobro) oraz -gniew. Mogło oznaczać: ten, który uśmierza gniew.
Imię występowało od 1218 roku. W XXI wieku nie występuje w publicznie dostępnych danych rejestru PESEL, wśród informacji dotyczących osób żyjących.
Mirogniew imieniny obchodzi 24 stycznia i 30 maja.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Mirogniewa – imię żeńskie pochodzenia słowiańskiego - żeńska forma imienia Mirogniew. Znaczenie imienia: "pokój i gniew". W formie żeńskiej imię nienotowane w źródłach staropolskich.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mirogniewy lub z nią związany
SJP.pl
Mirogniew z małżonką; Mirogniewowie
SJP.pl
Mirogniew z małżonką; Mirogniewostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mirogniewa lub z nim związany
SJP.pl
utwór poetycki złożony z wymyślonych wyrazów
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Miron (Myron) – imię męskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa myron oznaczającego „wonny olejek, pachnidło”.
Miron imieniny obchodzi 8 sierpnia, 17 sierpnia, 30 sierpnia i 10 grudnia. Żeńskim odpowiednikiem jest imię Mirona.
W Polsce imię rzadkie, o rosnącej popularności, które w 1994 roku nosiło 1513 mężczyzn. W marcu 2001 roku odnotowano 1691 osób. W 2022 roku nosiło je 1861 mężczyzn (294. miejsce w grupie imion męskich).
Wikipedia
(1.1) Miał na imię Miron i hodował bernardyny krótkowłose.
(1.1) W Kościele katolickim na 8 sierpnia przypada wspomnienie św. Mirona z Krety.
Wiktionary
IPA: ˈmʲirɔ̃n, AS: mʹirõn
Wiktionary
rzecz. Mirona ż.
przym. Mironowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Miron
Wiktionary
Mirona – żeński odpowiednik imienia Miron.
Mirona imieniny obchodzi 8 sierpnia i 17 sierpnia.
Wikipedia
(1.1) Miała na imię Mirona i pochodziła z Rabki.
Wiktionary
rzecz. Miron mos.
przym. Mironowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawne imię żeńskie
SJP.pl
Mironieg – staropolskie imię męskie, złożone z członów Miro- (prasłowiańskie mirъ „pokój”, porównaj mir, mier „pokój, bezpieczeństwo, przyjaźń”) i -nieg (prasłowiańskie něga „rozkosz”). Możliwe również, że nazwa pochodzi od Mironek.
Wikipedia
dawne imię żeńskie
SJP.pl
Mironiega – żeńska forma imienia Mironieg. W tej formie imię nienotowane w źródłach staropolskich.
Mironiega imieniny obchodzi 19 listopada.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Miron z małżonką; Mironowie
SJP.pl
nazwisko, np. Maria Iwanowna Mironowa, bohaterka "Córki kapitana" Aleksandra Puszkina
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Miron z małżonką; Mironostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mirona lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Mirona
Wiktionary
(1.1) Wzięła Mironowe kierpce i wystawiła je za próg.
Wiktionary
rzecz. Miron mos., Mirona ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Miroszowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Lubin.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Mirosława
Wiktionary
Mirosław – słowiańskie imię męskie.
Wikipedia
(1.1) W grudniu Mirosław opuścił aż trzy treningi.
(1.1) Na kiedy przypadają imieniny Mirosława?
Wiktionary
IPA: mʲiˈrɔswaf, AS: mʹirosu̯af
Wiktionary
rzecz. Mirosławowa ż., Mirosławówna ż., Mirosławostwo lm m., Mirkowa ż., Mirkówna ż., Mirka ż., Mirosławki nmos.
:: zdrobn. Mirek mos., Mireczek mos., Miruś mos.
:: fż. Mirosława ż.
przym. Mirosławowy, Mirkowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Mirek, Mireczek, Miruś
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Mirosław
Wiktionary
Mirosława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Miro- (pokój, spokój, dobro) oraz -sława (sława). Mogło oznaczać ta, która sławi pokój. W źródłach polskich poświadczone od 1222 roku. Anagram tego imienia też jest żeńskim imieniem – Sławomira.
Wikipedia
IPA: ˌmʲirɔˈswava, AS: mʹirosu̯ava
Wiktionary
rzecz. Mira ż.
:: fm. Mirosław m.
Wiktionary
mieszkaniec Mirosławca (miasta w Polsce); mirosławianin
SJP.pl
mieszkanka Mirosławca (miasta w Polsce); mirosławianka
SJP.pl
mieszkaniec Mirosławca (miasta w Polsce); mirosławczanin
SJP.pl
mieszkanka Mirosławca (miasta w Polsce); mirosławczanka
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Mirosławiec (dawniej Frydląd Marchijski, niem. Märkisch Friedland) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie wałeckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Mirosławiec. Położone na Pojezierzu Południowopomorskim, na północ od Jeziora Kosiakowo i na wschód od rzeki Korytnicy.
Siedziba nadleśnictwa. Tutejszy kościół parafialny jest siedzibą dekanatu.
Według danych z 31 grudnia 2013 r. miasto miało 3037 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˌmʲirɔˈswavʲjɛt͡s, AS: mʹirosu̯avʹi ̯ec
Wiktionary
przym. mirosławiecki
Wiktionary
przymiotnik od: Mirosławiec
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mirosławy lub z nią związany
SJP.pl
Mirosław z małżonką; Mirosławowie
SJP.pl
Mirosław z małżonką; Mirosławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mirosława lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. książkowo: duże uznanie, szacunek, poważanie; respekt, rewerencja, estyma;
2. dawniej: zgoda, pokój;
3. od początku XX wieku w Rosji:
a) terytorialna wspólnota społeczna, pozostałość wspólnoty rodowej;
b) wspólnota sąsiedzka, wiejska lub grodowa;
4. w dawnym prawie polskim: nadzwyczajna ochrona przyznawana osobom (np. duchownym, kupcom) lub określonym miejscom (np. dworom królewskim, kościołom); ręka pańska
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. podarek na okoliczność zawartego miru, układu
Wiktionary
Myrowe (ukr. Мирове, hist. Hołybisy) – wieś na Ukrainie w obwodzie tarnopolskim, w rejonie krzemienieckim.
Wikipedia
(1.1) (…) podarkowe powinności (…). W tym ostatnim przypadku występują (…), swadebne i mirowe od zaręczyn i ślubu.
Wiktionary
rzecz. mir
Wiktionary
Mirówek – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie szydłowieckim, w gminie Mirów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w Mirowie Starym.
Wikipedia
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik od: Mirowo, Mirowo Duże, Mirów, Mirów Nowy, Mirów Stary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mirowem, dotyczący Mirowa
Wiktionary
rzecz. Mirów m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. przym. od: mir
Wiktionary
(1.1) Trzeba nam dalej prowadzić mirową sprawę.
Wiktionary
rzecz. mir
Wiktionary
gumożywica z drzew balsamowych; mira; myrra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. farm. kosmet. żywica o przyjemnym zapachu, gorzkim, korzennym smaku otrzymywana z drzew i krzewów z rodzaju balsamowiec;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wchodzę do mego ogrodu, siostro ma, oblubienico; / zbieram mirrę mą z moim balsamem; / spożywam plaster z miodem moim; / piję wino moje wraz z mlekiem moim.
Wiktionary
IPA: ˈmʲirːa, AS: mʹi•ra
Wiktionary
przym. mirrowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) żywica
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. mirrowy
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|myrrha. < etym|gr|μύρρα. (mýrra); wyraz ostatecznie zapożyczony z języków semickich, por. etymn|arab|مر. (murr), etymn|hebr|מור. (mur) / etymn|hebr|מר. (mor)
uwagi.
(1.1) inna pisownia mira
tłumaczenia.
* amharski: (1.1) ከርቤ
* angielski: (1.1) myrrh
* baskijski: (1.1) mirra
* białoruski: (1.1) мірра ż. (mìrra)
* czeski: (1.1) myrha ż.
* duński: (1.1) myrra
* esperanto: (1.1) mirho
* estoński: (1.1) mürr
* francuski: (1.1) myrrhe ż.
* hiszpański: (1.1) mirra ż.
* japoński: (1.1) ミルラ (mirura), 没薬 (もつやく, motsuyaku)
* kataloński: (1.1) mirra ż.
* łaciński: (1.1) murra ż., myrra ż., myrrha ż.
* niderlandzki: (1.1) mirre
* niemiecki: (1.1) Myrrhe ż.
* nowogrecki: (1.1) μύρο n. (mýro), μύρρο n. (mýrro)
* portugalski: (1.1) mirra ż.
* rosyjski: (1.1) мирра ż. (mirra)
* starogrecki: (1.1) μύρρα ż. (múrrhā), σμύρνα ż. (smúrna)
* ukraiński: (1.1) мирра ż. (mirra)
* węgierski: (1.1) mirha
* włoski: (1.1) mirra ż.
źródła.
== mirra (język baskijski.) ==
thumb|mirra (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) mirra
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
w informatyce:
1. serwer, na którym znajduje się kopia części lub całości zasobów innego serwera, używany w celu odciążenia serwerów właściwych lub jako kopia bezpieczeństwa; serwer lustrzany;
2. zapis zasobów na więcej niż jednym nośniku danych w celu zmniejszenia ryzyka ich utraty lub szybszego dostępu
SJP.pl
Mirror (ang. lustro) – kopia strony internetowej lub innych zasobów (np. bazy danych lub plików udostępnianych przez FTP).
Wikipedia
→ mirra
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z mirrą, dotyczący mirry, zawierający mirrę
Wiktionary
rzecz. mirra ż., mira ż.
Wiktionary
(1.1) mirowy
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Mirsk (niem. Friedeberg/Queis) – miasto w południowo-zachodniej Polsce, na Dolnym Śląsku, na pograniczu z Górnymi Łużycami, w powiecie lwóweckim, w województwie dolnośląskim (w latach 1975–1998 w jeleniogórskim, wcześniej we wrocławskim), siedziba gminy Mirsk, nad rzeką Kwisą.
Wikipedia
IPA: mʲirsk, AS: mʹirsk
Wiktionary
przym. mirski
Wiktionary
→ Mirsk
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Mirska (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Mirska (miasta w Polsce)
SJP.pl
zimozielony krzew pochodzenia śródziemnomorskiego; mirta (regionalnie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Myrtus|L|ref=tak., rodzaj roślin krzewiastych z rodziny mirtowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju mirt (1.1)
Wiktionary
Mirt (Myrtus L.) – rodzaj roślin z rodziny mirtowatych. Obejmuje tylko dwa gatunki występujące w basenie Morza Śródziemnego (na wschodzie sięgające po Pakistan, na południu po Etiopię), dawniej zaliczano tu wiele gatunków tworzących współcześnie osobne rodzaje, występujące m.in. w Ameryce Południowej i Nowej Zelandii. Rośliny te rosną w naturze w suchych formacjach zaroślowych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|merta, mierta., gw-pl|Śląsk Cieszyński, Poznań|myrta.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) takson
(1.2) roślina
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. mirtowce nmos., mirtowate nmos., mirtówka ż.
:: zdrobn. mircik mrz.
przym. mirtowy, mirtowaty
frazeologia.
przysłowie: gdzie się mirt darzy, tam dziewki starzy
etymologia.
etym|łac|myrtus. < etym|gr|μύρτος.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) myrtle
* białoruski: (1.1) мірт m.
* cerkiewnosłowiański: (1.1) мѷрсіна ż.
* czeski: (1.1) myrta ż.
* esperanto: (1.1) mirto
* hiszpański: (1.1) mirto m., arrayán m.
* łaciński: (1.1) myrtus ż.
* niemiecki: (1.1) Myrte ż.
* nowogrecki: (1.1) μύρτος ż.
* rosyjski: (1.1) мирт m.
* słowacki: (1.1) myrta ż.
* starogrecki: (1.1) μύρτος ż.
* ukraiński: (1.1) мирт m.
* węgierski: (1.1) mirtusz
źródła.
== mirt (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) mirt
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: mʲirt, AS: mʹirt
Wiktionary
rzecz. mirtowce nmos., mirtowate nmos., mirtówka ż.
:: zdrobn. mircik mrz.
przym. mirtowy, mirtowaty
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|merta, mierta., gw-pl|Śląsk Cieszyński, Poznań|myrta.
Wiktionary
regionalnie: mirt (krzew lub drzewo z rodziny mirtowatych)
SJP.pl
rodzina roślin dwuliściennych o skórzastych liściach, występująca głównie w krajach tropikalnych
SJP.pl
Mirtowate (Myrtaceae Juss.) – rodzina roślin należąca do rzędu mirtowców. Obejmuje około 140 rodzajów skupiających około 5,8 tysiąca gatunków. Występują na wszystkich kontynentach w strefie tropikalnej – w Ameryce Środkowej i Południowej, w Afryce subsaharyjskiej, w Azji południowej i wschodniej oraz w Australii i na wyspach Pacyfiku. Jeden rodzaj – mirt (Myrtus) rośnie także w basenie Morza Śródziemnego. Największe zróżnicowanie roślin tej rodziny występuje w Australii i Ameryce Południowej. Do cech charakterystycznych tych roślin należą kuliste zbiorniczki z olejkami eterycznymi powstającymi w wyniku rozpuszczania ścian komórek.
Wikipedia
o cechach mirtowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Myrtales|Rchb.|ref=tak., rząd roślin okrytonasiennych z kladu różowych;
Wiktionary
Mirtowce (Myrtales Rchb.) – rząd roślin okrytonasiennych z kladu różowych. Zaliczanych tu 9 rodzin obejmuje 380 rodzajów z ponad 13 tysiącami gatunków.
Wikipedia
(1.1) Do rzędu mirtowców należą również wiesiołkowate.
Wiktionary
rzecz. mirt mrz.
przym. mirtowy
Wiktionary
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych z kladu różowych
SJP.pl
→ mirt
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z mirtem, dotyczący mirtu
przymiotnik jakościowy
(2.1) taki jak mirt, mający cechy mirtu
Wiktionary
(2.1) …dom Winicjusza przybrany był istotnie w zieleń mirtową i bluszcze, z których poczyniono upięcia na ścianach i nad drzwiami.
Wiktionary
rzecz. mirt m., mircik m., mirtowiec m., mirtowce nmos., mirtowate nmos., mirtówka ż.
przym. mirtowaty
Wiktionary
ryba z rodziny morszczukowatych, o wydłużonym ciele pokrytym drobnymi łuskami cykloidalnymi
SJP.pl
największy przedstawiciel rodziny fok, zamieszkujący obszary polarne; słoń morski
SJP.pl
Mirunga (Mirounga), potocznie słoń morski – rodzaj drapieżnych ssaków z rodziny fokowatych (Phocidae).
Wikipedia
zdrobnienie od: Mirosław (imię męskie); Mirek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., zdrobnienie od Mirosław
Wiktionary
(1.1) Chrzestny podarował Mirusiowi nowe puzzle.
Wiktionary
rzecz. Mirosław m., Mirek m., Mireczek mos.
przym. Mirkowy
Wiktionary
(1.1) Mirek, Mireczek
Wiktionary
zdrobnienie od: Mirosław (imię męskie); Mirek
SJP.pl
Miryce – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Skórcz przy drodze wojewódzkiej nr 231.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
alkohol mirystylowy - składnik kompozycji zapachowej używany w przemyśle kosmetycznym
SJP.pl
kwas mirystynowy - nasycony kwas tłuszczowy występujący w oleju palmowym
SJP.pl
[czytaj: mir-za] tytuł wodza perskiego lub tatarskiego, używany także w stosunku do uczonych i urzędników; murza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wódz, książę tatarski; perski i turecki tytuł honorowy, np. uczonych (umieszczany przed nazwiskiem) lub książęcy (wtedy po nazwisku);
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. rodzaj małpiatek z rodziny lemurkowatych;
Wiktionary
Mirza [wym. mir-za], murza [wym. mur-za] początkowo: 'wódz', 'książę', następnie tytuł honorowy używany w krajach islamu:
Wikipedia
(1.1) Mimo że na ziemie koronne ruszyły stosunkowo niewielkie siły Tatarów, Kantymir mirza i kałga sułtan Dewlet Gerej powrócili bowiem z większością wojowników do swych ułusów, zniszczenia wywołane przez rabusiów były ogromne.
Wiktionary
IPA: ˈmʲirza, AS: mʹirza
Wiktionary
rzecz. emirat mrz.
Wiktionary
(1.1) murza
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w województwie świętokrzyskim;
Wiktionary
Mirzec – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie starachowickim, w gminie Mirzec, której jest siedzibą.
Prywatna wieś duchowna Mierc, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mirzec. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim.
Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Leonarda.
Wikipedia
(1.1) Przez Mirzec przebiega droga wojewódzka.
Wiktionary
rzecz. mirczanin mos., mirczanka ż.
przym. mirzecki
Wiktionary
przymiotnik od: Mirzec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. dotyczący Mirca, związany z Mircem, pochodzący z Mirca
Wiktionary
(1.1) Jak co roku mirzeccy seniorzy spotkali się przy świątecznym stole.
Wiktionary
rzecz. Mirzec mrz., mirczanin mos., mirczanka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. pieszczotliwie o niedźwiadku; misiek; misio;
2. zabawka dziecięca wyobrażająca niedźwiedzia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. imię|polski|m. Michał
Wiktionary
Wikipedia
1. duża miska
2. o czymś przypominającym to naczynie, zwłaszcza z kształtu zagłębienia
3. dolna część gara wielkiego pieca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duża miska, płaskie, otwarte naczynie z krawędziami uniesionymi do góry; także zawartość tego naczynia
(1.2) zagłębienie o kształcie przypominającym misę (1.1)
(1.3) techn. część wielkiego pieca, dolna część gara
Wiktionary
Miska – głębokie, okrągłe naczynie z krawędziami zakończonymi w kierunku pionowym. Miska służy do przechowywania bądź podawania różnego rodzaju jedzenia. Najczęściej jest wykonana z porcelany, metalu, tworzyw sztucznych, szkła lub drewna. Szklane lub porcelanowe miski do podawania sałat lub kompotów nazywa się salaterkami.
Wikipedia
(1.1) Marek przyniósł wypełnioną po brzegi misę wody.
(1.1) Na stole, w kuchni stała wielka drewniana misa z owocami.
(1.2) Ze wzgórza doskonale widoczna była misa wyschniętego jeziora.
Wiktionary
IPA: ˈmʲisa, AS: mʹisa
Wiktionary
rzecz. micha ż.
:: zdrobn. miska ż., miseczka ż.
przym. misowy
Wiktionary
roztwór tłuszczu w rozpuszczalniku organicznym, otrzymywany jako produkt przejściowy podczas ekstrakcji tłuszczów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. spoż. roztwór tłuszczów w rozpuszczalniku organicznym, produkt przejściowy w przetwórstwie m.in. olejów roślinnych;
Wiktionary
Miscela – roztwór tłuszczów w rozpuszczalniku organicznym będący produktem przejściowym otrzymywanym w procesach ekstrakcji tłuszczów zarówno z materiałów roślinnych, jak i zwierzęcych. Termin stosowany jest głównie w przetwórstwie olejów roślinnych, w którym jako rozpuszczalnika używa się zazwyczaj heksanu. Uzyskana miscela podlega dalszym procesom, przede wszystkim destylacji w celu oddzielenia tłuszczów od rozpuszczalnika.
Wikipedia
(1.1) Produktem głównym procesu ekstrakcji jest miscela, czyli mieszanina oleju oraz rozpuszczalnika, frakcjonowana na drodze filtracji i destylacji pod zmniejszonym ciśnieniem.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) miscella
źródła.
== miscela (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszanka, mieszanina
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: miselejnia] zbiór tekstów o różnorodnej tematyce i różnych autorów; rozmaitości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) liter. zbiór różnych tekstów, utworów, książek różnych autorów
(1.2) liter. kolumna z krótkimi notatkami z różnych dziedzin w czasopiśmie
Wiktionary
IPA: ˌmʲist͡sɛlːãˈnɛa, AS: mʹisce•lãnea
Wiktionary
(1.1) varia
Wiktionary
[czytaj: miselejnium] książka zawierająca teksty o różnorodnej tematyce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. obraź. mieszaniec rasowy, osoba mająca żydowskich przodków; określenie używane w propagandzie, teorii rasowej i prawie nazistowskim w Niemczech;
Wiktionary
Mischling (z niem. mieszaniec półkrwi, „mieszaniec”, „kundel”, „hybryda”) – niemieckie określenie wykorzystywane głównie do opisu zwierząt powstałych przez skrzyżowanie ras. Niemieccy naziści w ustawach norymberskich z 1935 r. określali tym słowem Niemców mających w swoim drzewie genealogicznym osoby uznane za Żydów. Wprowadzono dwie kategorie rasowe:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Mischling. → kundel, mieszaniec
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) mischling, Mischling
* niemiecki: (1.1) Mischling m.
* rosyjski: (1.1) мишлинг m.
źródła.
== mischling (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hist. obraź. mischling
odmiana.
(1.1) lp. mischling; lm. mischlings
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Mischling. → kundel, mieszaniec
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) mischling, Mischling
* niemiecki: (1.1) Mischling m.
* rosyjski: (1.1) мишлинг m.
źródła.
== mischling (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hist. obraź. mischling
odmiana.
(1.1) lp. mischling; lm. mischlings
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) Mischling
Wiktionary
1. mała miska; zawartość tego naczynia; przedmiot przypominający kształtem to naczynie
2. zdrewniała osłona otaczająca owoce niektórych roślin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: miska
(1.2) mała miska
(1.3) zawartość miseczki (1.1-2)
(1.4) coś, co kształtem przypomina miseczkę (1.2)
(1.5) każda z dwóch części stanika osłaniająca pierś
(1.6) bot. zdrewniała osłona niektórych owoców
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.4) miseczka menstruacyjna
synonimy.
(1.2) czareczka, czarka
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) naczynie
(1.4) biustonosz
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. miska ż., misa ż., półmisek m., micha ż.
przym. miskowaty
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zdrobn|miska.
* angielski: (1.5) cup
* interlingua: (1.1) bassinetto, scutella
* kaszubski: (1.1) miseczka ż.; (1.2) bôlka ż., miseczka ż.
* łaciński: (1.2) catillus
* niemiecki: (1.2) Schüsselchen n., kleine Schüssel; (1.5) Körbchen n.
* rosyjski: (1.2) ча́шка
* szwedzki: (1.5) kupa w.
* ukraiński: (1.1) мисочка ż.
źródła.
== miseczka (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. miseczka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: mʲiˈsɛt͡ʃka, AS: mʹisečka
Wiktionary
rzecz. miska ż., misa ż., półmisek m., micha ż.
przym. miskowaty
Wiktionary
(1.2) czareczka, czarka
Wiktionary
mający kształt miseczki; wklęsły
SJP.pl
grzyb należący do gromady grzybów workowych
SJP.pl
klasa grzybów należąca do gromady grzybów workowych
SJP.pl
Miseczniaki (Lecanoromycetes O.E. Erikss. & Winka) – klasa workowców (Ascomycota), której typem nomenklatorycznym jest misecznica (Lecanora).
Wikipedia
Lecanora Ach. (misecznica) – rodzaj grzybów z rodziny misecznicowatych (Lecanoraceae). Jest to rodzaj bardzo liczny w gatunki. Ze względu na symbiozę z glonami zaliczany jest do grupy porostów.
Wikipedia
rodzina grzybów z rzędu misecznicowców
SJP.pl
Misecznicowate (Lecanoraceae Körb.) – rodzina grzybów z rzędu misecznicowców (Lecanorales).
Wikipedia
o cechach misecznicowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
rząd grzybów w klasie miseczniaków
SJP.pl
Misecznicowce (Lecanorales Nannf.) – rząd grzybów znajdujący się w klasie miseczniaków (Lecanoromycetes).
Wikipedia
pluskwiak, szkodnik drzew i krzewów liściastych
SJP.pl
Misecznik dwuguzek (Lecanium bituberculatum Targ.) – pluskwiak równoskrzydły (Homoptera) z rodziny misecznikowatych (Lecaniidae). Występuje głównie na jabłoni, gruszy i głogu. Jest łatwy do odróżnienia od innych miseczników, ponieważ na grzbiecie tarczki znajdują się dwa większe i dwa mniejsze guzy; tarczki innych miseczników są gładkie.
Wikipedia
rodzina owadów z rzędu pluskwiaków
SJP.pl
o cechach misecznikowatych (rodzina pluskwiaków)
SJP.pl
z łaciny: zmiłuj się
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) psych. społ. forma dyskryminacji i przemocy słownej wobec osób transpłciowych lub niebinarnych, polegająca na stosowaniu form gramatycznych innych niż ich tożsamość płciowa
Wiktionary
(1.1) Nazywanie Margot Michałem jest misgenderingiem, bo Margot nie czuje się Michałem i nie przedstawia się w ten sposób.
Wiktionary
rzecz. misgenderingowanie n.
czas. misgenderingować ndk.
przym. misgenderingowy
Wiktionary
[czytaj: misdżenderować] środowiskowo: niepoprawnie identyfikować płeć osoby transseksualnej lub transpłciowej, np. przez użycie nieprawidłowego zaimka
SJP.pl
Misha, właśc. Michaela Paľová (ur. 6 marca 1975 w Michalovach) – słowacka piosenkarka i kompozytorka.
Wikipedia
dotyczący misia; misiowy
SJP.pl
dotyczący misia; misiowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Michalina
Wiktionary
Mísia, właśc. Susana Maria Alfonso de Aguiar (ur. 18 czerwca 1955 w Porto, zm. 27 lipca 2024 w Lizbonie) — portugalska pieśniarka fado.
Wikipedia
(1.1) Wysłałem Misi zdjęcie cieszynianki wiosennej.
Wiktionary
rzecz. Michalina ż., Michalinka ż., Miśka ż., Michasia ż.
przym. Misiny, Michałowy
Wiktionary
(1.1) Michalinka
Wiktionary
zdrobnienie od: miś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: miś
Wiktionary
Wikipedia
IPA: mʲiˈɕat͡ʃɛk, AS: mʹiśaček
Wiktionary
rzecz. miś mos./mrz./mzw.
przym. misi, misiowy
Wiktionary
miś; potocznie:
1. zabawka dziecięca wyobrażająca niedźwiadka;
2. niedźwiedź lub niedźwiadek;
3. pieszczotliwie o ukochanym
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
ekspresywnie: miś; misiak, misiek, misio, misiątko, misiuch, misiuk, misiulek, misiuleniek
SJP.pl
ekspresywnie: miś; misiak, misiek, misio, misiąteczko, misiuch, misiuk, misiulek, misiuleniek
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) gwara. kastrować, trzebić zwierzę
Wiktionary
czas. miśkować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) neol. liter. dziecięca gra towarzyska o literackiej proweniencji, polegająca na umiejętnym zrzucaniu patyka z mostu tak, aby wypłynął z drugiej strony jako pierwszy;
Wiktionary
(1.1) Otóż pewnego dnia Puchatek, Prosiaczek, Królik i Maleństwo grali w „Misie-patysie” (…)
Wiktionary
IPA: ˈmʲiɕɛ paˈtɨɕɛ, AS: mʹiśe patyśe
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
pieszczotliwie o niedźwiedziu lub pluszowej maskotce; misio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od Michał
Wiktionary
(1.1) Elka pojechała z Miśkiem na narty do Szczyrku.
Wiktionary
rzecz. Michał mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Misi
Wiktionary
(1.1) Przez przypadek zajrzała do Misinego pamiętnika.
Wiktionary
rzecz. Misia ż., Miśka ż.
Wiktionary
pieszczotliwie o niedźwiedziu lub pluszowej maskotce; misiek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pieszcz. zdrobn. od: miś (o zwierzęciu)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pieszcz. zdrobn. od: miś (o mężczyźnie)
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. miś mos./mrz./mzw.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
(1.2) misja
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈmʲiɕɔ, AS: mʹiśo
Wiktionary
rzecz. miś mos./mrz./mzw.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. miś mos./mrz./mzw.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
(1.2) misja
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
pieszczotliwie: przypominający futro niedźwiedzia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający cechy misia
Wiktionary
rzecz. miś mzw./mos./mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
misiówka gołotka - gatunek motyla z rodziny niedźwiedziówkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. zdrobn. niedźwiedź lub niedźwiadek
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. żart. o tęgim, często powolnym mężczyźnie, chłopcu
forma rzeczownika.
(3.1) W. lp. od: miś
(3.2) W. lp. od: misio
Wiktionary
(1.1) Ulubionym misiem mojego dzieciństwa był misiu Fozzie.
(2.1) Z Adama zrobił się misiu. Waży teraz setkę.
Wiktionary
rzecz. miś m., misio m.
Wiktionary
(1.1) misiek, misiaczek, misio, miś
(2.1) misiek, misiaczek, misio, miś
Wiktionary
ekspresywnie: miś; misiak, misiek, misio, misiątko, misiąteczko, misiuk, misiulek, misiuleniek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
pieszczotliwie o ukochanej; misiunia, misia
SJP.pl
ekspresywnie: miś; misiak, misiek, misio, misiątko, misiąteczko, misiuk, misiuch, misiuleniek
SJP.pl
ekspresywnie: miś; misiak, misiek, misio, misiątko, misiąteczko, misiuk, misiulek, misiuch
SJP.pl
pieszczotliwie o ukochanej; misiula, misia
SJP.pl
hełm z blachy i siatki metalowej opadającej na kark i ramiona, używany w Polsce przez lekką i półciężką jazdę od XVI do XVIII wieku; misiurka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. rodzaj hełmu z blachy z siatką metalową opadającą na kark i ramiona, który był używany przez polską jazdę lekką i półciężką od XVI do XVIII wieku
Wiktionary
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. misiurka
Wiktionary
hełm z blachy i siatki metalowej opadającej na kark i ramiona, używany w Polsce przez lekką i półciężką jazdę od XVI do XVIII wieku; misiura
SJP.pl
hełm z blachy i siatki metalowej opadającej na kark i ramiona, używany w Polsce przez lekką i półciężką jazdę od XVI do XVIII wieku; misiura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. rodzaj hełmu składającego się z płytkiej miski i kaptura kolczego;
Wiktionary
Misiurka – hełm pochodzenia wschodniego, złożony z dzwonu w formie metalowej płaskiej miski z doczepionym do niego długim kapturem kolczym.
Dzwon misiurki wyścielany był od spodu czepcem lub małym turbanem (watowanym lub filcowym) który amortyzował wstrząsy. Doczepiony do dzwonu kaptur kolczy miał zwykle długość ok. 35 cm i chronił kark, potylicę, czoło, skronie i ramiona.
Wikipedia
(1.1) W siedemnastowiecznej Polsce misiurek używali m.in. pancerni.
Wiktionary
IPA: mʲiˈɕurka, AS: mʹiśurka
Wiktionary
rzecz. misiura ż.
Wiktionary
1. zlecenie wykonania zadania
2. nawracanie innowierców
3. budynek misjonarzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) posłannictwo, ważne, odpowiedzialne zadanie do wykonania
(1.2) adm. przedstawicielstwo państwa albo organizacji delegowane w specjalnym celu do innego państwa
(1.3) adm. siedziba przedstawicielstwa jakiegoś państwa lub organizacji w innym państwie
(1.4) rel. działalność instytucji religijnych mająca na celu rozpowszechnianie jakiejś religii i pozyskanie jej nowych wyznawców
(1.5) rel. placówka prowadząca działalność mającą na celu rozpowszechnianie jakiejś religii i pozyskanie jej nowych wyznawców
(1.6) rel. w Kościele katolickim: rekolekcje służące pogłębianiu życia religijnego parafian
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Stale mówi się o tym, że telewizja publiczna ma misję.
Wiktionary
IPA: ˈmʲisʲja, AS: mʹisʹi ̯a
Wiktionary
przym. misyjny, misjonarski
rzecz. misyjność ż., misje nmos., misjonarz m., misjonarka ż.
Wiktionary
w Kościele katolickim: rekolekcje mające na celu umocnienie i odnowienie wiary parafian
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) rel. seria katolickich nauk mająca wzmocnić wiarę parafian
(1.2) rel. wyjazd do innych krajów w celu propagowania wiary chrześcijańskiej
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: misja
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kto będzie głosił misje w waszej parafii?
(1.2) Helenka wyjechała na misje w wieku dziewiętnastu lat.
Wiktionary
rzecz. misja ż., misyjność ż.
przym. misyjny
Wiktionary
teolog zajmujący się misyjną działalnością Kościoła
SJP.pl
nauka teologiczna zajmująca się misyjną działalnością Kościoła
SJP.pl
Misjologia (łac. missio – posłanie; gr. lógos – słowo, nauka) – nauka teologiczna, której przedmiotem jest systematyczne ujęcie wiedzy o rozkrzewianiu wiary: przepowiadaniu Ewangelii i zakładaniu Kościoła wśród ludów nieznających Chrystusa.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. kobieta uczestnicząca w działalności misyjnej
Wiktionary
(1.1) Jego rodzona siostra jest misjonarką w Rwandzie.
(1.1) Kilka misjonarek pochowano obok krzyża.
Wiktionary
rzecz. misjonarskość ż., misjonarstwo n., misjonarzowanie n.
:: fm. misjonarz mos.
czas. misjonarzować ndk.
przym. misjonarski, misyjny
przysł. misjonarsko
Wiktionary
→ misjonarz, → misjonarstwo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z misjonarzem, misjonarzami, dotyczący misjonarzy
Wiktionary
rzecz. misjonarzowanie n., misjonarskość ż., misjonarstwo n., misjonarka ż., misjonarz mos., misja ż.
przym. misyjny
przysł. misjonarsko
czas. misjonarzować
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób właściwy dla misjonarzy, po misjonarsku
Wiktionary
rzecz. misjonarka ż., misjonarskość ż., misjonarstwo n., misjonarz mos., misjonarzowanie n.
czas. misjonarzować ndk.
przym. misjonarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co misjonarskie
Wiktionary
rzecz. misjonarka ż., misjonarstwo n., misjonarz mos., misjonarzowanie n.
czas. misjonarzować ndk.
przym. misjonarski
przysł. misjonarsko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. działalność misyjna, praca na misjach
(1.2) książk. propagowanie idei lub zachowań
(1.3) pejor. narzucające się przekonywanie
Wiktionary
(1.1) W judaizmie nie ma misjonarstwa.
(1.3) Poproś go, żeby unikał zbędnego misjonarstwa w swoich wywodach.
Wiktionary
rzecz. misjonarka ż., misjonarskość ż., misjonarz mos., misjonarzowanie n.
czas. misjonarzować ndk.
przym. misjonarski, misyjny
przysł. misjonarsko
Wiktionary
1. osoba duchowna lub świecka prowadząca działalność misyjną;
2. członek zakonu prowadzącego taką działalność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. duchowny lub osoba świecka uczestnicząca w działalności misyjnej
Wiktionary
Misjonarz (łac. missionarius) – osoba wysłana przez kościół lub związek wyznaniowy w celu szerzenia wiary chrześcijańskiej według słów Jezusa Chrystusa „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody" (Mt 28,19).
Wikipedia
(1.1) W 1622 r. w jednej z publicznych kaźni poniosło śmierć nie tylko kilkadziesięcioro miejscowych konwertytów, lecz także dziewięciu europejskich misjonarzy.
(1.1) Wprawdzie chrystianizacja Słowian trwała kilkaset lat, a do jej celów przygotowywano misjonarzy, czy wręcz całe konwenty czy biskupstwa, nie przyniosło to jednak rezultatu w postaci szerszej charakterystyki zwalczanego kultu.
Wiktionary
IPA: mʲiˈsʲjɔ̃naʃ, AS: mʹisʹi ̯õnaš
Wiktionary
rzecz. misjonarstwo n., misja ż.
:: fż. misjonarka ż.
czas. misjonarzować
przym. misjonarski, misyjny
przysł. misjonarsko, misyjnie
Wiktionary
1. osoba duchowna lub świecka prowadząca działalność misyjną;
2. członek zakonu prowadzącego taką działalność
SJP.pl
lub w Kościele katolickim członek instytutu życia konsekrowanego, albo stowarzyszenia życia apostolskiego:
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) pracować jako misjonarz, krzewić wiarę
Wiktionary
(1.1) Matka Hilda misjonarzowała na Czarnym Lądzie ponad trzydzieści lat.
Wiktionary
rzecz. misjonarka ż., misjonarskość ż., misjonarstwo n., misjonarz mos., misjonarzowanie n.
przym. misjonarski
przysł. misjonarsko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bycie misjonarzem
Wiktionary
rzecz. misjonarka ż., misjonarskość ż., misjonarstwo n., misjonarz mos.
czas. misjonarzować ndk.
przym. misjonarski
przysł. misjonarsko
Wiktionary
1. naczynie podobne z kształtu do spłaszczonej półkuli; zawartość tego naczynia
2. o czymś przypominającym to naczynie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Michalina
Wiktionary
Miska – głębokie, okrągłe naczynie z krawędziami zakończonymi w kierunku pionowym. Miska służy do przechowywania bądź podawania różnego rodzaju jedzenia. Najczęściej jest wykonana z porcelany, metalu, tworzyw sztucznych, szkła lub drewna. Szklane lub porcelanowe miski do podawania sałat lub kompotów nazywa się salaterkami.
Wikipedia
(1.1) Oglądam z Miśką zdjęcia z Cypru.
(1.1) Pożyczę Miśce twój globus.
(1.1) Kosiarka Miśki odmawia posłuszenstwa.
Wiktionary
rzecz. Michalina ż., Michalinka ż., Misia ż.
przym. Misiny
Wiktionary
(1.1) Misia
Wiktionary
perska jednostka masy równa 4,6 grama
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj roślin ozdobnych z rodziny wiechlinowatych
SJP.pl
Miskant (Miscanthus) – rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych. Należy do niego w zależności od ujęcia systematycznego od 14 do 20 gatunków wieloletnich traw. Centrum zróżnicowania tego rodzaju znajduje się w południowo-wschodniej Azji i na wyspach Pacyfiku. Nieliczne gatunki rosną także na Dalekim Wschodzie oraz w południowej Afryce (tylko M. ecklonii). W Polsce uprawiane są głównie miskant cukrowy i chiński, ten pierwszy uznawany jest już za zadomowionego antropofita.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. roln. osoba zajmująca się miśkowaniem – kastracją knurków
(1.2) środ. zootechn. osoba zajmująca się kastracją zwierząt
Wiktionary
IPA: ˈmʲiɕkaʃ, AS: mʹiśkaš
Wiktionary
rzecz. miśkowanie n., Miśkówka ż., misarz m., mniszarz m., misiarz m., miśkanie n.
czas. miśkować ndk., mnisić ndk., miszyć ndk., miśkać ndk.
Wiktionary
(1.1) daw. misarz m., mniszarz m., misiarz m., gwara. miśkos m.
(1.2) kastrator m., środ. czyściciel m., felczer m., kajstracz m., kastrownik m., gwara. charaszaj m., charasznik m., charaszotnik m., krasaj m., krasak m., kraszajnik m., michar m., misarek m., misek m., misiarz m., misiek m., miskarz m., miszarek m., miszarz m., miszek m., misznik m., miszkar m., miśkar m., miśnik m., mnich m., mnichar m., mnicharz m., mniszarz m., mniszek m., nich m., nisarz m., nisiarz m., tirarc m., węgier m., węgrzyn m., wycinar m., częściowo ogiernik m., wałach m., wałachar m., wałaszajnik m., wałasznik m.
Wiktionary
1. naczynie podobne z kształtu do spłaszczonej półkuli; zawartość tego naczynia
2. o czymś przypominającym to naczynie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) żart. patrol policji drogowej
forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.
(2.1) plural|misiek.
Wiktionary
(1.1) Za rogiem supermarketu stoją miśki z suszarką.
Wiktionary
(1.1) drogówka, lotna
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) środ. roln. kastrować młode knury
Wiktionary
IPA: mʲiɕˈkɔvat͡ɕ, AS: mʹiśkovać
Wiktionary
rzecz. miśkowanie n., miśkarz m., Miśkówka ż., misarz m., mniszarz m., misiarz m., miśkanie n.
czas. misić, miszyć, miśkać
Wiktionary
(1.1) kastrować, trzebić, sterylizować; daw. misić, mnisić, miszyć, miśkać, kleśnić, kleszczyć, rzezać, czyścić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|miśkować.
Wiktionary
IPA: ˌmʲiɕkɔˈvãɲɛ, AS: mʹiśkovãńe
Wiktionary
rzecz. miśkarz m., Miśkówka ż., misarz m., misiarz m., miśkanie n.
czas. miśkować, miszyć, miśkać
Wiktionary
podobny do miski, zwłaszcza z kształtu zagłębienia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający kształtem miskę
Wiktionary
(1.1) Dymówki opuściły więc swoje zaciszne, miskowate gniazda, przylepione często do sufitów wewnątrz gospodarskich budynków na wsiach i obrzeżach miast.
Wiktionary
IPA: ˌmʲiskɔˈvatɨ, AS: mʹiskovaty
Wiktionary
rzecz. miska, miseczka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Miśkowiec – potok, prawostronny dopływ Cichej Wody.
Źródła potoku znajdują się z w reglowej dolinie Suchy Żleb w Tatrach Zachodnich. W dolinie tej jednak na powierzchni często wysycha i stąd też pochodzi nazwa doliny. Jednak w okresach większej obfitości wody w górnej części dolinki woda spływająca po skałach tworzy ciekawe wodospady. Po opuszczeniu Tatr spływa w północno-wschodnim kierunku Rowem Zakopiańskim przez osiedle Mraźnica i na wysokości około 832 m n.p.m. uchodzi do Cichej Wody.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. przysiółek Woli Jasienickiej w województwie podkarpackim
Wiktionary
IPA: mʲiɕˈkufka, AS: mʹiśkufka
Wiktionary
rzecz. miśkarz m., miśkowanie n.
czas. miśkować
Wiktionary
[czytaj: mismecz] w sportach walki: pojedynek między zawodnikami, z których jeden jest wyraźnie silniejszy od drugiego
SJP.pl
miasto w Niemczech słynące przede wszystkim z produkcji przedmiotów porcelanowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Saksonii;
Wiktionary
Miśnia (niem. Meißen; górnołuż. Mišno; łac. Misena) – miasto powiatowe w południowo-wschodniej części Niemiec, w kraju związkowym Saksonia, w okręgu administracyjnym Drezno, siedziba powiatu Miśnia. Leży nad Łabą, ok. 26 km od Drezna.
Miśnia słynie z produkcji wina oraz porcelany miśnieńskiej.
Wikipedia
IPA: ˈmʲiɕɲa, AS: mʹiśńa
Wiktionary
rzecz. miśnieńczyk mos., miśnienka ż.
przym. miśnieński
Wiktionary
mieszkaniec Miśni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Miśni
Wiktionary
rzecz. Miśnia ż.
:: fż. miśnienka ż.
przym. miśnieński
Wiktionary
mieszkanka Miśni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Miśni
Wiktionary
rzecz. Miśnia ż.
:: fm. miśnieńczyk mos.
przym. miśnieński
Wiktionary
przymiotnik od: Miśnia, miasto w Niemczech
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Miśnią, dotyczący Miśni, pochodzący z Miśni
Wiktionary
(1.1) Na wystawie można obejrzeć cenną zastawę stołową oraz bibeloty z miśnieńskiej porcelany.
Wiktionary
IPA: mʲiɕˈɲɛ̇̃j̃sʲci, AS: mʹiśńė̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Miśnia ż., miśnieńczyk mos., miśnienka ż.
Wiktionary
(1.1) daw. mejseński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) półka lub listwa do ustawiania misek
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) gwara. zootechn. osoba zajmująca się kastracją zwierząt
Wiktionary
(1.1) Na miśniku stały cztery miski.
Wiktionary
rzecz. miska ż.
Wiktionary
1. duża miska
2. o czymś przypominającym to naczynie, zwłaszcza z kształtu zagłębienia
3. dolna część gara wielkiego pieca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. tradycyjna gęsta pasta japońska produkowana ze sfermentowanego ryżu, pszenicy, soli, drożdży i/lub soi;
Wiktionary
Miso (jap. 味噌 miso) – japońska, tradycyjna, gęsta pasta, wytwarzana z soi, soli i starterów fermentacyjnych; w niektórych odmianach dodaje się również inne składniki, jak ryż czy jęczmień. Po ich wymieszaniu miso poddaje się fermentacji przez okres od kilku miesięcy do dwóch lat.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|jap|味噌. (miso)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) miso
* arabski: (1.1) ميسو
* baskijski: (1.1) miso
* duński: (1.1) miso w.
* francuski: (1.1) miso m.
* hiszpański: (1.1) miso m.
* japoński: (1.1) furi|味噌|みそ.
* włoski: (1.1) miso m.
źródła.
== miso (język baskijski.) ==
thumb|misoa (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. miso
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈmʲisɔ, AS: mʹiso
Wiktionary
[czytaj: miso-sziru] zupa na bazie pasty miso oraz bulionu dashi
SJP.pl
podobny do misy, zwłaszcza z kształtu zagłębienia
SJP.pl
1. tytuł nadawany w konkursie piękności;
2. tytuł grzecznościowy w krajach anglosaskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwyciężczyni jakiegoś konkursu lub plebiscytu, zwłaszcza konkursu piękności
(1.2) pot. piękna kobieta
Wiktionary
Konkurs piękności – zawody mające na celu wyłonienie najpiękniejszej osoby. Zazwyczaj oceniana jest nie tylko uroda, lecz także osobowość, zaprezentowane umiejętności oraz odpowiedzi na pytania zadane przez jury konkursowe.
Wikipedia
IPA: mʲis, AS: mʹis
Wiktionary
[czytaj: mis-is] anglosaska forma grzecznościowa odpowiadająca polskiemu słowu "pani", używana w stosunku do kobiet niezależnie od ich stanu cywilnego (skrót: Ms - zawsze używany w piśmie)
SJP.pl
[czytaj: mis-is-ipi] Mississippi;
1. rzeka w Stanach Zjednoczonych;
2. stan w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w USA;
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(2.1) geogr. stan w południowej części Stanów Zjednoczonych;
Wiktionary
Gminy w USA:
Wikipedia
(1.1) Popłynęliśmy parostatkiem w dół Missisipi.
(2.1) Na przykład jedynymi dwoma obszarami na świecie, gdzie znajdują się po dziś dzień aligatory (w odróżnieniu od krokodyli), są: basen dolnego Jangcy (…), oraz obszary Missisipi i Florydy, gdzie spotkać można dużo większego aligatora missisipijskiego (Alligator missisippiensis) uwsp..
Wiktionary
IPA: ˌmʲisʲiˈsʲipʲi, AS: mʹisʹisʹipʹi
Wiktionary
przym. missisipijski
Wiktionary
→ Missisipi; missisipski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z Missisipi, dotyczący Missisipi
Wiktionary
(1.1) (…) jej ojczulek zwykł mawiać, że nic nie słodzi whisky po missisipijsku bardziej niż rączka missisipijskiej damy (…)
(1.1) Na przykład jedynymi dwoma obszarami na świecie, gdzie znajdują się po dziś dzień aligatory (w odróżnieniu od krokodyli), są: basen dolnego Jangcy (…), oraz obszary Missisipi i Florydy, gdzie spotkać można dużo większego aligatora missisipijskiego (Alligator missisippiensis) uwsp..
(1.1) W Koroszczynie obywatel Białorusi, artysta cyrkowy, wwoził krokodyla kajmana, jedenaście aligatorów missisipijskich, pytona siatkowatego i węża boa dusiciela. Wszystkie były żywe.
Wiktionary
rzecz. Missisipi ż./n.
Wiktionary
1. → Missisipi; missisipijski;
2. aligator missisipski - gatunek krokodyla z rodziny aligatorowatych; aligator missisipijski
SJP.pl
[czytaj: mis-is-ipi] Missisipi;
1. rzeka w Stanach Zjednoczonych;
2. stan w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Gminy w USA:
Wikipedia
potocznie o miss
SJP.pl
[czytaj: mizuri] rzeka i stan w USA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) adm. geogr. jeden ze stanów w Stanach Zjednoczonych;
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(2.1) geogr. rzeka w Ameryce Północnej, prawy dopływ Missisipi;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: mʲiˈzurʲi, AS: mʹizurʹi
Wiktionary
rzecz. Missouryjczyk mos., Missouryjka ż.
przym. missouryjski, missourski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec stanu Missouri
Wiktionary
(1.1) Nikt nie był pewny, czy mrukliwy Missouryjczyk żartuje, czy nie.
(1.1) Opowiedział pobieżnie, co się stało, po czym odezwał się Old Firehand: – Jeśli trampa zabito, to zechcą zamordować Missouryjczyka.
Wiktionary
rzecz. Missouri n./ż.
:: fż. Missouryjka ż.
przym. missouryjski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze stanem lub rzeką Missouri
Wiktionary
(1.1) Jedną powołała do życia w Panamie Wielka Loża stanowa Nowego Meksyku, kolejną centrala oklahomska na będących posiadłością USA Wyspach Dziewiczych, zaś missouryjska na Bermudach, terytorium zależnym Wielkiej Brytanii.
Wiktionary
rzecz. Missouri n./ż., Missouryjczyk mos., Missouryjka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dotyczący Misteków, Indian zamieszkujących Meksyk; mistekijski
SJP.pl
członek plemienia indiańskiego zamieszkującego Meksyk; Misztek
SJP.pl
Mistek (cz. Místek, niem. Friedberg, Mistek, w latach Protektoratu Freiberg) – dawne miasto, obecnie część miasta Frydek-Mistek w kraju morawsko-śląskim, w powiecie Frydek-Mistek w Czechach w granicach historycznego regionu Moraw. Jest to także gmina katastralna o powierzchni ponad 1214,2564 ha. Populacja w 2001 wynosiła 24343 osób, zaś w 2012 odnotowano 2198 adresów.
Wikipedia
członkini plemienia indiańskiego zamieszkującego Meksyk
SJP.pl
dotyczący Misteków, Indian zamieszkujących Meksyk; mistecki
SJP.pl
plemię indiańskie zamieszkujące Meksyk; Misztekowie
SJP.pl
Mistekowie (Misztekowie, Mixtekowie) – grupa rdzennych mieszkańców Meksyku, zamieszkująca górskie tereny i doliny obecnego stanu Oaxaca, a także stany Guerrero i Puebla, w południowym Meksyku. Region ten tradycyjnie nazywa się La Mixteca. Misteków (oraz ich region) dzieli się zwyczajowo na część wyżynną (mixteca alta, stąd nazwa określająca ich jako „mieszkańców krainy chmur”), nizinną (mixteca baja) oraz przybrzeżną (mixteco de la costa).
Wikipedia
sok z winogron (albo lekko sfermentowane białe wino) używany do produkcji innych win
SJP.pl
tytuł mężczyzny, który zwyciężył w konkursie piękności lub innej konkurencji dla mężczyzn, np. kulturystyce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwycięzca jakiegoś konkursu lub plebiscytu, zwłaszcza konkursu urody męskiej
Wiktionary
IPA: ˈmʲistɛr, AS: mʹister
Wiktionary
określenie wykonawcze: tajemniczo
SJP.pl
1. średniowieczny dramat religijno-dydaktyczny o tematyce zaczerpniętej z Biblii, apokryfów i żywotów świętych, wyrosły z kościelnych obrzędów liturgicznych w XII-XIII wieku, a od XVI wieku bywał odgrywany na placach miejskich;
2. religijne obrzędy starożytnych Greków, Egipcjan, Hindusów dostępne dla wtajemniczonych (tzw. mystów), z których najbardziej znane to orgie dionizyjskie, misteria Kabirów i misteria eleuzyńskie;
3. przenośnie: tajemnicze, niezbadane zjawisko, proces; tajemnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kult. coś tajemniczego, niezrozumiałe zjawisko
(1.2) kult. tajemny obrzęd lub ryt
(1.3) przen. niezrozumiałe postępowanie, jakby z zachowaniem tajemniczych reguł i zasad
(1.4) kult. hist. antyczny obrządek ku czci pogańskiego bóstwa w kulturze greckiej, hinduskiej lub egipskiej
(1.5) kult. hist. średniowieczny dramat religijny często odgrywany w kościołach
(1.6) kult. rel. współczesna inscenizacja o charakterze religijnym na wzór misterium (1.5)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Także w górach uda ci się zanurzyć w misterium Bożej obecności.
(1.2) Policjanci wyglądali jak spiskowcy lub uczestnicy tajemnego misterium.
(1.3) Każdego dnia Helena odprawiała misterium rozkładania czystego obrusa, choćby ten wczorajszy nie miał jeszcze żadnej plamaamy.
(1.4) W tym miejscu odbywały się misteria ku czci Apollina.
(1.4) Na tradycyjne wierzenia Rzymian nakładają się misteria importowane z Grecji, Egiptu i Azji.
(1.5) Instytut wyda jego studium o średniowiecznych misteriach pasyjnych.
(1.6) Młodzież wystawi „Misterium o Narodzeniu Pańskim”.
Wiktionary
przym. misteryjny
Wiktionary
(1.1) tajemnica
(1.2) obrzęd
(1.3) ryt, czary
(1.4) kult
(1.5) dramat, sztuka
(1.6) inscenizacja
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: misternie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: misterny
SJP.pl
dbałość o każdy szczegół; kunsztowność, precyzyjność, precyzja, dokładność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest misterne
Wiktionary
przym. misterny
przysł. misternie
Wiktionary
taki, który został wykonany kunsztownie, precyzyjnie, z dbałością o każdy szczegół; delikatny, dokładny, wymyślny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) umiejętnie wykonany
(1.2) starannie zaplanowany
Wiktionary
(1.1) Na wierzchu wyobrażone były jakieś postacie filigranowe i misterne, przecież wcale wyraźne.
Wiktionary
IPA: mʲiˈstɛrnɨ, AS: mʹisterny
Wiktionary
rzecz. misterność ż.
przysł. misternie
Wiktionary
(1.1) kunsztowny, koronkowy, ażurowy
Wiktionary
1. przenośnie: tajemniczy, niezbadany;
2. dotyczący średniowiecznego dramatu religijno-biblijnego, opartego na motywach biblijnych;
3. dotyczący kultowych obrzędów starożytnych, mających wprowadzić ich uczestników w tajemnice bóstwa; dionizyjski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z misterium
Wiktionary
rzecz. misterium n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. ufortyfikowane miasto bizantyjskie w Grecji;
Wiktionary
Mistra (gr. Μυστράς, Mistras) – miejscowość w Grecji, w administracji zdecentralizowanej Peloponez, Grecja Zachodnia i Wyspy Jońskie, w regionie Peloponez, w jednostce regionalnej Lakonia. Historyczna siedziba gminy Sparta. W 2011 roku liczyła 448 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Mistra to znany ośrodek turystyczny.
Wiktionary
rzecz. mistryjczyk m., mistryjka ż.
przym. mistryjski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. mistryjczyk m., mistryjka ż.
przym. mistryjski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Mystras
* bułgarski: (1.1) Мистра
* francuski: (1.1) Mistra, Mystrás
* niemiecki: (1.1) Mystras
* nowogrecki: (1.1) Μυστράς m.
* rosyjski: (1.1) Мистра
* rumuński: (1.1) Mystras
źródła.
== Mistra (język asturyjski.) ==
thumb|Mistra (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. Mistra
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. wiatr wiejący głównie w zimie i na wiosnę w dolinie Rodanu i na wybrzeżu śródziemnomorskim Francji
2. deska w klasie Mistral
SJP.pl
Mistral (prowans. wiatr mistrz, od Maestre – mistrz, pan) – suchy, zimny, porywisty wiatr wiejący w południowej Francji poprzez Masyw Centralny. Jest on związany z lokalnym układem cyrkulacji powietrza – pojawia się, gdy nad wschodnim Atlantykiem tworzy się ośrodek wysokiego ciśnienia, a nad Europą Zachodnią przemieszcza się układ niskiego ciśnienia. Kierunek i siła mistralu nad Morzem Śródziemnym są modulowane przez Alpy, Pireneje i Masyw Centralny. Mistral najczęściej pojawia się w okresie zimowym i wiosennym, i stanowi duże zagrożenie dla upraw w tym regionie. Z drugiej strony wiatry mistralowe są znakomite dla windsurfingu.
Wikipedia
[czytaj: mistris] forma grzecznościowa używana w odniesieniu do kobiet zamężnych w krajach anglosaskich, zwykle w połączeniu z imieniem lub nazwiskiem; pani (skrót: Mrs - zawsze używany w piśmie)
SJP.pl
1. osoba, która w wyniku jakichś zmagań lub wykonanych zadań okazała się najlepszą wśród wszystkich innych;
2. zwierzchnik w niektórych zakonach i organizacjach, zazwyczaj o charakterze religijnym;
3. dyplomowany rzemieślnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba najlepsza w czymś
(1.2) rzem. najwyższy stopień kształcenia zawodowego;
(1.3) hist. przełożony w niektórych zakonach rycerskich
(1.4) sport. zwycięzca zawodów sportowych, w szczególności mistrzostw
Wiktionary
Mistrz – tytuł przyznawany osobie, która osiągnęła najwyższy stopień wiedzy lub umiejętności w danej dziedzinie; ciesząca się swoistym autorytetem i będąca wzorem do naśladowania (nauczyciel, guru) dzięki czemu posiada pozycję/stanowisko, które wyróżnia ją spośród ogółu.
Odpowiednikiem żeńskiego tytułu jest mistrzyni, rzadziej miss.
Wikipedia
(1.4) Teraz razem ze słoweńskim szkoleniowcem ma zapewnić włocławianom obronę tytułu mistrza Polski.
Wiktionary
IPA: mʲisṭʃ, AS: mʹisṭš
Wiktionary
rzecz. mistrzostwo n.
:: fż. mistrzyni ż.
przym. mistrzowski
przysł. mistrzowsko, po mistrzowsku
Wiktionary
(1.1) as, maestro, koryfeusz
(1.2) majster
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mistrzejowicami, dotyczący Mistrzejowic
Wiktionary
rzecz. Mistrzejowice nmos.
Wiktionary
zawody sportowe o tytuł mistrza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) sport. zawody o tytuł mistrza w jakiejś dyscyplinie
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: mistrzostwo
Wiktionary
rzecz. mistrz m., mistrzostwo n., mistrzyni ż.
przym. mistrzowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) najwyższa biegłość w czymś
(1.2) sport. tytuł mistrza w określonej konkurencji lub dyscyplinie
(1.3) sport. w lm. zawody lub rozgrywki o tytuł mistrza
Wiktionary
(1.2) W 2002 roku mistrzostwo świata w piłce nożnej zdobyła drużyna Brazylii.
Wiktionary
IPA: mʲiˈsṭʃɔstfɔ, AS: mʹisṭšostfo
Wiktionary
rzecz. mistrzostwa nmos., mistrz mos., mistrzyni ż.
przym. mistrzowski
przysł. mistrzowsko
Wiktionary
(1.1) kunszt, maestria, wirtuozeria, zawodowstwo
Wiktionary
niewielkie pomieszczenie w zakładzie, przy hali produkcyjnej, przeznaczone dla brygadzisty lub mistrza zmiany; kantorek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) świetny, wspaniały, doskonały w swojej dziedzinie; doskonale wykonany
(1.2) właściwy mistrzowi
Wiktionary
(1.1) Mój opiekun przepięknie muzykuje na hawajskiej gitarze, nad której strunami panuje po mistrzowsku.
(1.2) Tytuł mistrzowski obroniła Polska.
Wiktionary
IPA: mʲiˈsṭʃɔfsʲci, AS: mʹisṭšofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. mistrzostwa lm nm., mistrzyni ż., mistrz mos., mistrzostwo n., mistrzunio mos.
przysł. mistrzowsko, po mistrzowsku
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób mistrzowski, po mistrzowsku
Wiktionary
(1.1) Mateusz mistrzowsko rozwiązał wszystkie zadania.
Wiktionary
rzecz. mistrz mos., mistrzostwo n., mistrzyni ż.
przym. mistrzowski
przysł. po mistrzowsku
Wiktionary
1. kobieta, która w wyniku jakichś zmagań lub wykonanych zadań okazała się najlepszą wśród innych;
2. zwierzchniczka w niektórych zakonach lub organizacjach, zazwyczaj o charakterze religijnym;
3. dyplomowana rzemieślniczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta najlepsza w czymś
(1.2) zwyciężczyni zawodów sportowych, w szczególności mistrzostw;
(1.3) najwyższy stopień kształcenia zawodowego kobiet;
(1.4) techn. kobieta nadzorująca pracę podwładnych w zakładzie produkcyjnym
(1.5) rel. formatorka nowicjuszek
Wiktionary
Mistrz – tytuł przyznawany osobie, która osiągnęła najwyższy stopień wiedzy lub umiejętności w danej dziedzinie; ciesząca się swoistym autorytetem i będąca wzorem do naśladowania (nauczyciel, guru) dzięki czemu posiada pozycję/stanowisko, które wyróżnia ją spośród ogółu.
Odpowiednikiem żeńskiego tytułu jest mistrzyni, rzadziej miss.
Wikipedia
(1.5) Siostra Krystyna była w latach 1978-1989 mistrzynią nowicjatu.
Wiktionary
IPA: mʲiˈsṭʃɨ̃ɲi, AS: mʹisṭšỹńi
Wiktionary
rzecz. mistrzostwo n., mistrzostwa nmos.
:: forma męska mistrz m.
przym. mistrzowski
przysł. mistrzowsko
Wiktionary
mistyka;
1. prąd filozoficzno-religijny uznający możliwość łączenia się duszy ludzkiej z Bogiem;
2. postawa, stanowisko wyrażające ten pogląd;
3. pogardliwie: niejasne sądy i systemy doktrynalne;
4. atmosfera tajemniczości i duchowości otaczająca jakieś zjawisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kierunek religijno-filozoficzny dopuszczający możliwość pozazmysłowego, bezpośredniego kontaktu z Bogiem;
Wiktionary
Mistycyzm – wieloznaczny termin opisujący doświadczenie religijne, polegające na bezpośredniej, czyli niezależnej od rytuałów i obrzędów, relacji człowieka z rzeczywistością pozamaterialną, pozazmysłową lub transcendentną. Rzeczywistość ta jest różnie rozumiana przez poszczególne systemy religijno-filozoficzne. W chrześcijaństwie, judaizmie i islamie jest ona tożsama z Bogiem. W buddyzmie i hinduizmie z pozazmysłową Jednią, rozumianą panteistycznie jako prawdziwa rzeczywistość świata. U podstaw mistycyzmu leży wiara w możliwość duchowego obcowania człowieka z bóstwem, w możliwość poznania „tajemnic” bytu w drodze „objawienia” itd.
Wikipedia
(1.1) W zależności od miejsca, w którym rozprzestrzeniał się islam, mistycyzm muzułmański wchłaniał elementy różnych religii i kierunków filozoficznych (np. chrześcijańskie, neoplatońskie, irańskie, hinduskie i buddyjskie).
Wiktionary
IPA: mʲiˈstɨt͡sɨsm̥, AS: mʹistycysm̦
Wiktionary
rzecz. mistyk mos., mistyka ż., mistyczka ż., mistyczność ż.
przym. mistyczny
przysł. mistycznie
Wiktionary
(1.1) mistyka
Wiktionary
1. wpadać w mistycyzm lub skłaniać się ku niemu;
2. uważać jakieś zjawisko za mistyczne
SJP.pl
1. zwolenniczka mistycyzmu;
2. kobieta doznająca stanów mistycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta doznająca stanów mistycznych
(1.2) zwolenniczka mistycyzmu
Wiktionary
Mistycyzm – wieloznaczny termin opisujący doświadczenie religijne, polegające na bezpośredniej, czyli niezależnej od rytuałów i obrzędów, relacji człowieka z rzeczywistością pozamaterialną, pozazmysłową lub transcendentną. Rzeczywistość ta jest różnie rozumiana przez poszczególne systemy religijno-filozoficzne. W chrześcijaństwie, judaizmie i islamie jest ona tożsama z Bogiem. W buddyzmie i hinduizmie z pozazmysłową Jednią, rozumianą panteistycznie jako prawdziwa rzeczywistość świata. U podstaw mistycyzmu leży wiara w możliwość duchowego obcowania człowieka z bóstwem, w możliwość poznania „tajemnic” bytu w drodze „objawienia” itd.
Wikipedia
IPA: mʲiˈstɨt͡ʃka, AS: mʹistyčka
Wiktionary
rzecz. mistyk m., mistycyzm m., mistyka ż., mistyczność ż.
przym. mistyczny
przysł. mistycznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób mistyczny
Wiktionary
IPA: mʲiˈstɨt͡ʃʲɲɛ, AS: mʹistyčʹńe
Wiktionary
przym. mistyczny
rzecz. mistycyzm m., mistyka ż., mistyk m., mistyczka ż., mistyczność ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co mistyczne
Wiktionary
rzecz. mistyczka ż., mistyk m., mistycyzm m., mistyka ż.
przysł. mistycznie
przym. mistyczny
Wiktionary
(1.1) mistyka
Wiktionary
oparty na wierze w możliwość kontaktu duszy ludzkiej ze światem nadnaturalnym; tajemniczy, niezbadany, niewyjaśniony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z mistyką, mistycyzmem
(1.2) charakteryzujący się tajemniczością
Wiktionary
rzecz. mistycyzm m., mistyka ż., mistyk m., mistyczka ż., mistyczność ż.
przysł. mistycznie
Wiktionary
wprowadzanie w błąd przez stworzenie pozorów prawdy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. celowe wprowadzenie kogoś w błąd przez zaaranżowanie sytuacji stwarzającej pozory prawdy, a nie będącej prawdą; także: to, co jest rezultatem takiego działania;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten rozwód był mistyfikacją, oni nadal żyją szczęśliwie, chodziło tylko o podatki.
Wiktionary
IPA: ˌmʲistɨfʲiˈkat͡sʲja, AS: mʹistyfʹikacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. mistyfikator m., mistyfikatorka ż.
przym. mistyfikacyjny
czas. mistyfikować ndk.
Wiktionary
(1.1) mistykatorstwo
Wiktionary
będący wynikiem celowego wprowadzania w błąd przez stwarzanie pozorów prawdy; mistyfikatorski
SJP.pl
osoba wprowadzająca kogoś w błąd przez stworzenie pozorów prawdy
SJP.pl
kobieta wprowadzająca kogoś w błąd przez stworzenie pozorów prawdy
SJP.pl
będący wynikiem celowego wprowadzania w błąd przez stwarzanie pozorów prawdy; mistyfikacyjny
SJP.pl
celowe wprowadzanie w błąd przez stworzenie pozorów prawdy; mistyfikacja
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zmistyfikować)
(1.1) książk. w sposób świadomy dokonywać mistyfikacji; działać w taki sposób, żeby ktoś uznał za prawdę coś, co ma tylko jej pozory
(1.2) książk. celowo nadawać czemuś, najczęściej nieprawdziwemu, pozory prawdy
Wiktionary
rzecz. mistyfikacja ż., mistyfikator mos., mistyfikatorka ż.
przym. mistyfikacyjny
czas. zmistyfikować dk.
Wiktionary
(1.1) oszukiwać, zwodzić, okłamywać
Wiktionary
1. wyznawca lub zwolennik mistycyzmu;
2. osoba doznająca stanów mistycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba doświadczająca stanów mistycznych
(1.2) wyznawca mistycyzmu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Franciszek z Asyżu uważany jest za jednego ze średniowiecznych mistyków.
Wiktionary
rzecz. mistycyzm m., mistyczność ż., mistyka ż.
:: fż. mistyczka ż.
przym. mistyczny
przysł. mistycznie
Wiktionary
1. prąd filozoficzno-religijny uznający możliwość łączenia się duszy ludzkiej z Bogiem; mistycyzm;
2. postawa, stanowisko wyrażające ten pogląd; mistycyzm;
3. religijność oparta na mistycyzmie; mistyczność;
4. pogardliwie: niejasne sądy i systemy doktrynalne; mistycyzm;
5. atmosfera tajemniczości i duchowości otaczająca jakieś zjawisko; mistycyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duchowość opierająca się na mistycyzmie
(1.2) zob. mistycyzm.
(1.3) atmosfera, nastrój tajemniczości
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: zob. mistyk.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mistyka żydowska przejęła pewne bardzo ważne wątki filozofii greckiej.
Wiktionary
IPA: ˈmʲistɨka, AS: mʹistyka
Wiktionary
rzecz. mistyk m., mistyczka ż., mistycyzm m., mistyczność ż.
przym. mistyczny
przysł. mistycznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) alternatywa szczoteczki do zębów z gałązki drzewa arakowego (nazwa systematyczna|Salvadora persica|L.|ref=tak.);
Wiktionary
Miswak (miswaak, siwak, sewak, السواك) – gałąź z drzewa arakowego łac. Salvadora persica. Jest alternatywą szczoteczek do zębów. Ma długą historię mówiącą o jego leczniczych właściwościach. Koniec gałęzi namaczany jest w gorącej lub różanej wodzie, dzięki czemu ulega ona rozszczepieniu i staje się zdatna do czyszczenia zębów. Obecnie można nabyć pasty do zębów zawierające wyciąg z tej rośliny.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|arab|سواك.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) miswak
* arabski: (1.1) سواك
* bułgarski: (1.1) мисвак
* francuski: (1.1) siwak
* niemiecki: (1.1) Miswak
* rosyjski: (1.1) мисвак
* włoski: (1.1) siwak
źródła.
== miswak (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) miswak
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|arab|سواك.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) miswak
* arabski: (1.1) سواك
* bułgarski: (1.1) мисвак
* francuski: (1.1) siwak
* niemiecki: (1.1) Miswak
* rosyjski: (1.1) мисвак
* włoski: (1.1) siwak
źródła.
== miswak (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) miswak
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|arab|سواك.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) miswak
* arabski: (1.1) سواك
* bułgarski: (1.1) мисвак
* francuski: (1.1) siwak
* niemiecki: (1.1) Miswak
* rosyjski: (1.1) мисвак
* włoski: (1.1) siwak
źródła.
== miswak (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) miswak
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
→ misyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co misyjne, misyjny charakter czegoś
Wiktionary
(1.1) Kongres jest dobrą okazją, by podjąć poważną dyskusję o misyjności polskiego Kościoła.
Wiktionary
rzecz. misja ż., misje lm nm.
przym. misyjny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z misją, misjami, dotyczący misji
Wiktionary
rzecz. misyjność ż., misje nmos., misja ż., misjonarz mos., misjonarka ż., misjonarstwo n.
przym. misjonarski
Wiktionary
miszmasz; potocznie:
1. bałagan, nieład, nieporządek;
2. zamęt, chaos;
3. plątanina, mieszanina
SJP.pl
zdrobnienie od: Michaił (rosyjskie imię męskie)
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
magnetyczny stop lub spiek żelaza, niklu i aluminium
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
miasto na Węgrzech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-wschodniej części Węgier;
Wiktionary
Miszkolc (węg. Miskolc, słow. Miškovec) – czwarte co do wielkości miasto Węgier. Obecnie Miszkolc jest stolicą komitatu (odpowiednik województwa) Borsod-Abaúj-Zemplén. W 2015 roku liczba mieszkańców Miszkolca oscylowała wokół 160 tysięcy osób.
Wikipedia
Miszkowice (przed 1945 niem. Michelsdorf b. Liebau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Lubawka.
Wikipedia
1. potrawa z różnych jarzyn i mięsa, zaprawiona śmietaną
2. mieszanina różnych rzeczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. mieszanina
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
misz-masz; potocznie:
1. bałagan, nieład, nieporządek;
2. zamęt, chaos;
3. plątanina, mieszanina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. mieszaninafakt.
(1.2) pot. nieład, chaos
Wiktionary
(1.1) Miszmasz brokułowo-marchwiowy.
(1.1) Miasto pełne kulturowego miszmaszu.
(1.1) Muzyczny miszmasz.
(1.2) Czasami życie to straszny miszmasz.
Wiktionary
IPA: ˈmʲiʃmaʃ, AS: mʹišmaš
Wiktionary
(1.1) mieszanina
(1.2) pot. bałagan, bigos, dom wariatów, galimatias, kocioł, kociokwik, kołomyja, kołowacizna, kołowanina, kołowrotek, koniec świata, meksyk, mętlik, młyn, obłęd, pomieszanie z poplątaniem, przewalanka, sajgon, sądny dzień, szurum-burum, urwanie głowy; neutr. bezład, nieład, chaos, dezorganizacja, kakofonia, nieporządek, rozgardiasz, zamęt, zamieszanie; przest. kweres
Wiktionary
zbiór praw zwyczajowych i rytualnych w religii żydowskiej
SJP.pl
Wikipedia
małe drzewo lub krzew z rodziny różowatych, o jadalnych owocach, występujące od Himalajów po Malezję; nieśplik; niesplik; groniweł
SJP.pl
Miszpelnik, nieśplik (Eriobotrya Lindl.) – rodzaj zimozielonych drzew lub krzewów należących do rodziny różowatych obejmujący od 17 do 30 gatunków. Wszystkie występują we wschodniej Azji, przy czym tylko nieśplik japoński Eriobotrya japonica sięga południowej Japonii, a pozostałe gatunki rosną w południowych Chinach i dalej na południu. Rosną w lasach. Kwitną jesienią i zimą, kwiaty zapylane są przez owady.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. członek plemienia indiańskiego zamieszkującego Meksyk; Mistek;
2. nazwisko
SJP.pl
1. członek plemienia indiańskiego zamieszkującego Meksyk; Mistek;
2. nazwisko
SJP.pl
Mistekowie (Misztekowie, Mixtekowie) – grupa rdzennych mieszkańców Meksyku, zamieszkująca górskie tereny i doliny obecnego stanu Oaxaca, a także stany Guerrero i Puebla, w południowym Meksyku. Region ten tradycyjnie nazywa się La Mixteca. Misteków (oraz ich region) dzieli się zwyczajowo na część wyżynną (mixteca alta, stąd nazwa określająca ich jako „mieszkańców krainy chmur”), nizinną (mixteca baja) oraz przybrzeżną (mixteco de la costa).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. opowieść o życiu bogów, demonów, legendarnych bohaterów, próbująca wyjaśnić narodziny świata i powstanie człowieka;
2. niezgodna z prawdą opinia o kimś lub o czymś; wymysł, bajka, fantazja, mrzonka;
3. fałszywa historia o jakimś człowieku lub wydarzeniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. rel. baśń, stara opowieść fantastyczna;
(1.2) pot. fałszywy pogląd o czymś, coś zmyślonego
(1.3) socjol. wierzenie porządkujące świat i opowiadające o miejscu w nim człowieka
Wiktionary
Mit (stgr. μῦθος, łac. mythus) – opowieść o bóstwach i istotach nadprzyrodzonych, przekazywana przez daną społeczność, zawierająca w sobie wyjaśnienie sensu świata i ludzi w ich doświadczeniach zbiorowych oraz indywidualnych (według definicji etnoreligijnej) lub wywodzące się z tradycji ustnej ponadczasowe, anonimowe opowiadanie o postaciach nadprzyrodzonych, które trwa w kulturze dzięki ciągłym transformacjom i reinterpretacjom dokonywanym przez pisarzy, przy zachowaniu jednocześnie swojego pierwotnego sensu (według definicji literackiej).
Wikipedia
(1.1) Z upodobaniem czytam mity rzymskie i greckie.
(1.2) W zakładzie wszyscy długo wierzyli w mit, że sekretarka jest w ciąży z dyrektorem.
(1.3) Jan III Sobieski jest we współczesnej kulturze polskiej ważnym mitem, do którego chętnie odwołują się politycy, publicyści czy producenci odzieży.
Wiktionary
IPA: mʲit, AS: mʹit
Wiktionary
rzecz. mityczność ż., mitologizacja ż., mitologizowanie n.
przym. mityczny
przysł. mitycznie
Wiktionary
(1.1) baśń, podanie
(1.2) nieprawda
Wiktionary
skrót od: mityczny, mitologia, mitologiczny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
starożytne państwo w Azji Zachodniej
SJP.pl
Mitanni – starożytne państwo założone przez Hurytów w północnej Mezopotamii i północnej Syrii w II tysiącleciu p.n.e. ze stolicą w Waszuganni (dotąd nie zidentyfikowana).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. Jełgawa
Wiktionary
Jełgawa (łot. Jelgava; do 1918 Mitawa, niem. Mitau, ros. Елгава, jidysz מיטאַווע, Mitawe) – miasto na Łotwie, w środkowej części kraju, ok. 45 km na południowy zachód od Rygi, przy ujściu rzeki Drykszny do Lelupy (dawniej Aa), miasto wydzielone.
W mieście znajduje się stacja kolejowa Jelgava.
Wikipedia
przym. mitawski
Wiktionary
[czytaj: miczel] nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
stopień czcionki o wielkości 14 punktów typograficznych; średnian
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) typogr. druk. w systemie miar typograficznych Didota stopień czcionki odpowiadający czternastu punktom (5,2626 mm)
Wiktionary
IPA: ˈmʲitɛl, AS: mʹitel
Wiktionary
(1.1) średnian, mytel
Wiktionary
mitynka; damska rękawiczka do połowy palców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rękawiczka bez palców lub przysłaniająca je do połowy;
Wiktionary
Mitenka lub mitynka (od starofranc. mite – rękawiczka) – rękawiczka bez palców lub okrywająca palce tylko w połowie. Mitenki noszono od XVIII wieku jako dodatek do eleganckiego stroju, popularne także w XIX i XX w. Początkowo bardzo zdobne, z jedwabiu lub koronki, mogły być długie lub krótkie.
Wikipedia
(1.1) Mitenkami nazywa się również rękawiczki bez palców noszone np. przez kierowców lub motocyklistów. (z Wikipedii)
Wiktionary
IPA: mʲiˈtɛ̃nka, AS: mʹitẽnka
Wiktionary
(1.1) mitynka
Wiktionary
mitynka; damska rękawiczka do połowy palców
SJP.pl
Mitenka lub mitynka (od starofranc. mite – rękawiczka) – rękawiczka bez palców lub okrywająca palce tylko w połowie. Mitenki noszono od XVIII wieku jako dodatek do eleganckiego stroju, popularne także w XIX i XX w. Początkowo bardzo zdobne, z jedwabiu lub koronki, mogły być długie lub krótkie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wągier, pryszcz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. nazwa handlowa leku na świerzb
Wiktionary
(1.1) Zwieziono do składu w Krakowie znaczne ilości cuprexu, proszków przeciwwszowych, mitigalu, świec siarkowych, środków przeciwmuchowych, jak: flit, lepy oraz około 1000 sztuk hydropultów.
Wiktionary
mityng, meeting;
1. publiczne zebranie, wiec;
2. zawody sportowe, zwłaszcza lekkoatletyczne
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
bawełniana tkanina wyrabiana na sposób płótna
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
twór nitkowaty, pałeczkowaty lub ziarnisty, znajdujący się w komórkach roślinnych i zwierzęcych, dostarczający komórce energii, dzięki zachodzącym w nim procesom biochemicznym; chondriosom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) biol. organellum odpowiadające za oddychanie komórkowe;
Wiktionary
Mitochondrium (w liczbie mnogiej mitochondria) – otoczone dwiema błonami organellum, obecne w większości komórek eukariotycznych. Nazwa pochodzi od greckiego μίτος (mítos) – „nić” oraz χονδρίον (chondríon) – „ziarenko”.
Wikipedia
(1.1) Mitochondrialny DNA jest dziedziczone tylko po matce, ponieważ główka spermatozoidu nie zawiera mitochondriów.
Wiktionary
przym. mitochondrialny
Wiktionary
substancja białkowa pobudzająca komórki do mitozy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. substancja chemiczna wywołująca podział komórki
Wiktionary
Mitogen – związek chemiczny lub inny czynnik indukujący mitozę komórek, w tym zwłaszcza komórek układu odpornościowego. Nazwą równie często funkcjonującą jest aktywator poliklonalny.
Każdy antygen pobudza do proliferacji na ogół bardzo mały odsetek (mniej niż 1%) spośród danej populacji limfocytów. Mitogeny znacznie ten odsetek zwiększają.
Wikipedia
tworzący mity, będący podstawą do powstawania mitów; mitotwórczy
SJP.pl
człowiek zajmujący się interpretacją i zbieraniem mitów; autor dzieła o mitach
SJP.pl
1. reprezentacja podmiotów mitycznych w sztuce;
2. pisanie mitów
SJP.pl
skrót od: mitologia, mitologiczny
SJP.pl
1. badacz mitów, mitologii;
2. dawniej: opowiadacz mitów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) antrop. hist. badacz mitologii
Wiktionary
IPA: mʲiˈtɔlɔk, AS: mʹitolok
Wiktionary
rzecz. mitologem m., mitologia ż., mitologizm m., mitologizacja ż., mitologizowanie n.
przym. mitologiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) podstawowa jednostka stosowana w opisie mitów
Wiktionary
(1.1) Występuje w nim rozbudowany mitologem oraz dokładnie opisane obrzędy i konieczne akcesoria.
Wiktionary
rzecz. mitologia ż., mitolog m.
Wiktionary
1. dziedzina nauki zajmująca się badaniem mitów; mitoznawstwo;
2. zbiór mitów jakiegoś ludu składający się na religię tego ludu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) funkcjonujący w określonej religii lub społeczności zbiór mitów i podań;
(1.2) nauka zajmująca się mitami
Wiktionary
Mitologia – zbiór mitów opowiadanych w danej społeczności lub literacko uporządkowany zbiór opowieści o bóstwach i istotach nadprzyrodzonych, a także nauka zajmująca się zbieraniem, analizą, klasyfikacją i interpretacją mitów.
Mitologię uważa się za dyscyplinę z pogranicza antropologii, etnologii, teorii literatury, historii, socjologii, teologii czy religioznawstwa. Niekiedy wobec nauki badającej mity używa się też określenia mitoznawstwo.
Wikipedia
(1.1) Chyba pani nie wierzy w tę całą mitologię starych bardów, których zmącony umysł wywoływał zmyślone bóstwa!
Wiktionary
IPA: ˌmʲitɔˈlɔɟja, AS: mʹitoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. mitologem m., mitologizm m., mitolog m., mitologiczność ż., mitologizacja ż., mitologizowanie n.
czas. mitologizować
przym. mitologiczny
przysł. mitologicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) religia
meronimy.
(1.1) mit
pokrewne.
rzecz. mitologem m., mitologizm m., mitolog m., mitologiczność ż., mitologizacja ż., mitologizowanie n.
czas. mitologizować
przym. mitologiczny
przysł. mitologicznie
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|μυθολογία.
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) mitologji ż.
* angielski: (1.1) mythology; (1.2) mythology
* arabski: (1.1) ميثولوجيا
* azerski: (1.1) mifologiya
* baskijski: (1.1) mitologia; (1.2) mitologia
* białoruski: (1.1) міфалогія ż. (mifalohija); (1.2) міфалогія ż. (mifalohija)
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) міталёгія ż.; (1.2) міталёгія ż.
* bośniacki: (1.1) mitologija ż.
* bułgarski: (1.1) митология ż.; (1.2) митология ż.
* cebuano: (1.1) mitolohiya
* chiński standardowy: (1.1) tradycyjny 神話 / uproszczony 神话 (shénhuà)
* chorwacki: (1.1) mitologija ż.
* czeski: (1.1) bájesloví n., mytologie ż.; (1.2) mytologie ż.
* duński: (1.1) mytologi w.; (1.2) mytologi w.
* esperanto: (1.1) mitologio, mitaro; (1.2) mitologio
* estoński: (1.1) mütoloogia
* fiński: (1.1) mytologia
* francuski: (1.1) mythologie ż.; (1.2) mythologie ż.
* friulski: (1.1) mitologjie; (1.2) mitologjie
* galicyjski: (1.1) mitoloxía ż.
* gruziński: (1.1) მითოლოგია (mit’ologia)
* haitański: (1.1) mitoloji
* hiszpański: (1.1) mitología ż.; (1.2) mitología ż.
* indonezyjski: (1.2) mitologi
* irlandzki: (1.2) miotaseolaíocht ż.
* islandzki: (1.1) goðafræði ż.
* japoński: (1.1) 神話学
* kaszubski: (1.1) mitologiô ż., mitologijô ż.; (1.2) mitologiô ż.
* kataloński: (1.1) mitologia ż.
* koreański: (1.1) 신화학 (sinhwahag)
* litewski: (1.1) mitologija ż.
* luksemburski: (1.1) Mythologie ż.
* łaciński: (1.2) mythologia
* łotewski: (1.1) mitoloģija ż.
* macedoński: (1.1) митологија ż. (mitologija)
* maltański: (1.1) mitoloġija ż.
* niderlandzki: (1.1) mythologie ż.
* niemiecki: (1.1) Mythologie ż.; (1.2) Mythologie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) mytologi m.
* norweski (nynorsk): (1.1) mytologi m.
* nowogrecki: (1.1) μυθολογία ż. (mythología); (1.2) μυθολογία ż. (mythología)
* ormiański: (1.1) առասպելաբանություն (arraspelabanut’yun)
* perski: (1.1) اسطوره شناسی
* portugalski: (1.1) mitologia ż.; (1.2) mitologia ż.
* rosyjski: (1.1) мифология ż.; (1.2) мифология ż.
* rumuński: (1.1) mitologie ż.
* serbski: (1.1) митологија ż. (mitologija)
* słowacki: (1.1) mytológia ż., bájoslovie n.; (1.2) mytológia ż., bájoslovie n.
* słoweński: (1.1) mitologija ż.
* szkocki gaelicki: (1.2) miotas-eòlas m.
* szwedzki: (1.1) mytologi w.; (1.2) mytologi w.
* tadżycki: (1.1) мифология (mifologija)
* tajski: (1.1) ตำนาน (tảnān)
* turecki: (1.1) mitoloji; (1.2) mitoloji
* ukraiński: (1.1) міфологія ż.; (1.2) міфологія ż.
* uzbecki: (1.1) mifologiya
* węgierski: (1.1) mitológia; (1.2) mitológia
* wietnamski: (1.1) chuyện thần thoại
* wilamowski: (1.1) mitologii ż.; (1.2) mitologii ż.
* włoski: (1.1) mitologia ż.; (1.2) mitologia ż.
źródła.
== mitologia (język baskijski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q8752 (eus)-Xabier Cañas-mitologia.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) mitologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) nawiązując do mitologii
Wiktionary
rzecz. mitologizowanie n., mitologizacja ż., mitologia ż., mitologiczność ż., mitologizm mrz.
czas. mitologizować
przym. mitologiczny
Wiktionary
oparcie na micie, posiadanie cech mitu; mitologizm, mityczność, legendarność
SJP.pl
związany z mitologią np.słownik mitologiczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z mitologią, dotyczący mitologii
Wiktionary
(1.1) W wyobrażeniach mitologicznych niepokalane poczęcie jest bezpośrednio związane z mitami bliźniaczymi, jak też z przesądnym strachem kobiet przed bezpłodnością. Bardzo często jeden z bliźniaków jest zrodzony z ziemskiego ojca, a drugi z ducha lub boga.
(1.1) Ogrom elfów bytuje w mitologicznym tolkienowskim świecie.
Wiktionary
IPA: ˌmʲitɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: mʹitoloǵičny
Wiktionary
rzecz. mitologia ż., mitolog m., mitologizm m., mitologiczność ż., mitologizacja ż., mitologizowanie n.
czas. mitologizować
przysł. mitologicznie
Wiktionary
mityzacja, mitologizowanie;
1. przekształcenie w mit lub legendę, tworzenie mitów lub legend;
2. wprowadzenie do utworu cech mitu lub legendy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. wprowadzanie elementów mitologicznych
(1.2) przekształcenie w mit lub legendę, tworzenie mitów wokół czegoś
Wiktionary
rzecz. mitologizm mrz., mitolog m., mitologia ż., mitologizowanie n.
czas. mitologizować ndk.
przym. mitologiczny
przysł. mitologicznie
Wiktionary
oparcie na micie, posiadanie cech mitu; mitologiczność, mityczność, legendarność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyraz lub połączenie wyrazów pochodzące z mitologii używane jako przenośnia
Wiktionary
(1.1) W języku polskim występuje wiele biblizmów i mitologizmów.
(1.1) „Adonis”, „faun”, „pięta achillesowa”, „megiera”, „po nitce do kłębka” to przykłady mitologizmów.
Wiktionary
rzecz. mitolog mos., mitologia ż., mitologiczność ż., mitologizacja ż., mitologizowanie n.
czas. mitologizować
przym. mitologiczny
przysł. mitologicznie
Wiktionary
(1.1) (częściowo) frazeologizm mitologiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mitologizować.
Wiktionary
(1.1) W tym jasnym widzeniu historii nie było miejsca na mitologizowanie dulszczyzny. Mitologizowanie to uprawiała szczególnie literatura naturalistyczna, nie wychodząca na ogół poza krąg wyolbrzymionego świata drobnomieszczańskiego.
(1.1) Po zamachu majowym, który również nie osłabił mitologizowania Marszałka, obóz sanacyjny mógł już bez większych przeszkód kreować własną wizję odzyskania niepodległości.
Wiktionary
rzecz. mitologizm mrz., mitolog m., mitologia ż., mitologizacja ż.
czas. mitologizować ndk.
przym. mitologiczny
przysł. mitologicznie
Wiktionary
człowiek z chorobliwą skłonnością do zmyślania i opowiadania nieprawdziwych historii, zwłaszcza o sobie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) psych. człowiek skłonny do opowiadania nieprawdziwych lub wyolbrzymionych historii na swój temat
Wiktionary
Pseudologia (inaczej pseudologia fantastica, mitomania, kłamstwo patologiczne, zespół Delbrücka, łac. mitomania, ang. pathological lying) – zaburzenie psychiczne objawiające się patologiczną skłonnością do opowiadania kłamstw najczęściej pod postacią zmyślonych opowiadań przedstawiających opowiadającego w korzystnym świetle.
Wikipedia
(1.1) Honorata nie chce z nim rozmawiać, uważa, że jest mitomanem.
Wiktionary
rzecz. mitomania ż., mitomaństwo n.
:: fż. mitomanka ż.
przym. mitomański, mitomaniakalny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. mitomania ż., mitomaństwo n.
:: fż. mitomanka ż.
przym. mitomański, mitomaniakalny
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|mitomania. < etym|franc|mythomanie. < etym|franc|mythe|mania.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) mythomaniac
* francuski: (1.1) mythomane m. ż., mythomaniaque m. ż.
* hiszpański: (1.1) mitómano m.
* słoweński: (1.1) mitoman m.
* włoski: (1.1) mitomane m. ż.
źródła.
== mitoman (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) mitoman
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skłonność do zmyślania, opowiadania kłamliwych historii; mitomaństwo
SJP.pl
Pseudologia (inaczej pseudologia fantastica, mitomania, kłamstwo patologiczne, zespół Delbrücka, łac. mitomania, ang. pathological lying) – zaburzenie psychiczne objawiające się patologiczną skłonnością do opowiadania kłamstw najczęściej pod postacią zmyślonych opowiadań przedstawiających opowiadającego w korzystnym świetle.
Wikipedia
kobieta opowiadająca nieprawdziwe lub wyolbrzymione historie na swój temat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. kobieta skłonna do opowiadania nieprawdziwych lub wyolbrzymionych historii na swój temat
Wiktionary
(1.1) Julia to mitomanka, wciąż nawija o swoich wynikach.
Wiktionary
rzecz. mitomania ż., mitomaństwo n.
:: fm. mitoman m.
przym. mitomański, mitomaniakalny
Wiktionary
dotyczący mitomana, mitomanii
SJP.pl
skłonność do zmyślania, opowiadania kłamliwych historii; mitomania
SJP.pl
organiczny związek chemiczny wykazujący działanie przeciwnowotworowe
SJP.pl
Mitomycyna – organiczny związek chemiczny, inhibitor replikacji DNA wiążący się kowalencyjnie z matrycą DNA, co uniemożliwia jej rozplecenie. Lek jest stosowany w ogólnoustrojowym leczeniu nowotworów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Mitospora – zarodnik roślin lub grzybów wytwarzany bezpłciowo w procesie mitozy.
U grzybów mitospory mogą powstawać w różny sposób i w różnych miejscach, mają też różną budowę. W zależności od tych trzech cech wyróżnia się u grzybów następujące typy mitospor:
Wikipedia
tworzący mity
SJP.pl
tworzenie mitów, nieprawdziwych, ubarwionych historii o kimś lub o czymś
SJP.pl
1. związany z mitozą;
2. powstały na drodze mitozy
SJP.pl
1. podział jądra komórkowego na dwa jądra potomne o takim samym zestawie chromosomów jak komórka macierzysta;
2. podział komórki zachodzący z podziałem jądra; kariokineza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. proces podziału jądra komórkowego, w wyniku którego powstają dwie identyczne komórki;
Wiktionary
Mitoza – proces podziału pośredniego jądra komórkowego, któremu towarzyszy precyzyjne rozdzielenie chromosomów do dwóch komórek potomnych. W jego wyniku powstają komórki, które dysponują materiałem genetycznie identycznym z komórką wyjściową. Jest to najważniejsza z różnic między mitozą a mejozą. Mitoza zachodzi w komórkach somatycznych zwierząt oraz w komórkach somatycznych i generatywnych roślin.
Wikipedia
przym. mitotyczny
Wiktionary
specjalista w zakresie nauki, wiedzy o mitach; mitolog
SJP.pl
związany z nauką, wiedzą o mitach; mitologiczny
SJP.pl
specjalistka w zakresie nauki, wiedzy o mitach
SJP.pl
nauka, wiedza o mitach; mitologia
SJP.pl
Mitologia – zbiór mitów opowiadanych w danej społeczności lub literacko uporządkowany zbiór opowieści o bóstwach i istotach nadprzyrodzonych, a także nauka zajmująca się zbieraniem, analizą, klasyfikacją i interpretacją mitów.
Mitologię uważa się za dyscyplinę z pogranicza antropologii, etnologii, teorii literatury, historii, socjologii, teologii czy religioznawstwa. Niekiedy wobec nauki badającej mity używa się też określenia mitoznawstwo.
Wikipedia
dawne nakrycie głowy książąt lub biskupów wschodnich; infuła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. bóstwo solarne czczone w kulturze indyjskiej, perskiej, greckiej i rzymskiej; patron szczerości, przyjaźni, władców, wojowników;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈmʲitra, AS: mʹitra
Wiktionary
rzecz. mitraizm m., mitraita mos.
Wiktionary
(1.1) Pan Zobowiązań, Mithra
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. wyznawca mitraizmu
Wiktionary
rzecz. Mitra m., mitraizm m., mitreum n.
:: fż. mitraitka ż.
przym. mitraicki
Wiktionary
system religijny w starożytnym Iranie wyznający wiarę w Mitrę - boga słońca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. kult solarnego boga Mitry
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Mitra m., mitraita mos.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Mithraism
* azerski: (1.1) mitraizm
* francuski: (1.1) mithraïsme m., culte de Mithra m.
* kataloński: (1.1) mitraisme m.
* perski: (1.1) مهرپرستی
* słoweński: (1.1) mitraizem m.
* ukraiński: (1.1) мітраїзм m.
źródła.
== mitraizm (język azerski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) rel. mitraizm
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Mitra m., mitraita mos.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Mitra m., mitraita mos.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Mithraism
* azerski: (1.1) mitraizm
* francuski: (1.1) mithraïsme m., culte de Mithra m.
* kataloński: (1.1) mitraisme m.
* perski: (1.1) مهرپرستی
* słoweński: (1.1) mitraizem m.
* ukraiński: (1.1) мітраїзм m.
źródła.
== mitraizm (język azerski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) rel. mitraizm
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. hist. szybkostrzelna odtylcowa wielolufowa broń palna z XIX wieku, strzelająca amunicją karabinową;
(1.2) wojsk. przest. karabin maszynowy
Wiktionary
Kartaczownica, mitralieza (fr. mitrailleuse) – wielolufowa odtylcowa broń palna, uruchamiana ręcznie i przystosowania do strzelania nabojami karabinowymi. Powstała w XIX wieku jako poprzednik ciężkiego karabinu maszynowego.
W praktyce stosowano ją od połowy XIX stulecia do czasu upowszechnienia wynalazku broni maszynowej na początku XX wieku. Pod względem przyjętych rozwiązań technicznych wyróżniano kartaczownice o lufach nieruchomych (np. Nordenfelta, Gardnera) albo ruchomych, wiązkowych (np. Gatlinga), w których zespół luf obracał się wokół wspólnej osi. Napęd broni był ręczny, odbywał się za pomocą dźwigni lub korby, powodującej otwieranie i zamykanie zamka, ładowanie zespolonych nabojów, wyrzucanie łusek, napinanie iglicy i zwalnianie spustu. Zależnie od sprawności obsługi szybkostrzelność teoretyczna mitraliezy mogła dochodzić do 500 strzałów na minutę. W miarę upływu czasu konstrukcja tej broni ulegała uproszczeniu, a jej masa zmniejszeniu; oprócz ognia seryjnego i salwowego możliwe było też prowadzenie ognia pojedynczego. Montowano je zarówno na podstawach kołowych, jak i stałych (trójnożnych, cokołowych).
Wikipedia
(1.1) kartaczownica
Wiktionary
1. zastawka mitralna - dwudzielna zastawka w sercu, znajdująca się między lewym przedsionkiem a lewą komorą;
2. wada mitralna - choroba serca, niedomykalność zastawki mitralnej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. dotyczący zastawki położonej pomiędzy lewym przedsionkiem a lewą komorą serca
Wiktionary
(1.1) dwudzielny
Wiktionary
duchowny katolicki nie będący biskupem, ale mający prawo noszenia infuły; infułat
SJP.pl
Mitrat – w Cerkwi prawosławnej i Kościele greckokatolickim duchowny wyższego stanu, któremu przysługuje prawo do noszenia mitry.
W języku starogreckim słowo μίτρα mitra (lub jon. μίτρη mitre) oznacza część garderoby noszoną na głowie (zależnie od epoki i kontekstu: ozdobną opaskę damską, opaskę sportowca, turban, nakrycie głowy kapłana). Mitra noszona przez mitratów nie jest jednak zwieńczona krzyżem jak mitra biskupia. Razem z mitrą duchowny otrzymuje „palicę”, czyli wydłużony romb zakładany jako część stroju liturgicznego.
Wikipedia
1. strata, marnowanie czasu; zwłoka, mitrężenie;
2. mozolna, męcząca, zwykle nieefektywna praca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) strata, marnowanie czasu
(1.2) mozolna, męcząca, zwykle nieefektywna praca
Wiktionary
Inne:
Wikipedia
IPA: mʲiˈtrɛ̃ŋɡa, AS: mʹitrẽŋga
Wiktionary
czas. mitrężyć
rzecz. mitrężenie n.
Wiktionary
sanktuarium Mitry, miejsce obrzędów kultowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. świątynia Mitry;
Wiktionary
Mitreum (łac. mithraeum) – świątynia poświęcona perskiemu bogu Mitrze, budowana na terytoriach cesarstwa rzymskiego w II–V wieku.
Były to świątynie naśladujące groty skalne, zagłębione poniżej terenu, często kute w skale w postaci hypogeum. Miały kształt podłużnej nawy zakończonej apsydą, w której umieszczano posąg bóstwa albo relief z przedstawieniem Mitry zabijającego byka.
Wikipedia
rzecz. mitraita mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mitrężyć.
Wiktionary
rzecz. mitręga ż.
czas. mitrężyć
Wiktionary
zmitrężać;
1. tracić, marnować coś;
2. zwlekać z czymś; marudzić;
3. dawniej: zaprzątać, utrudzać, np. mitrężyć myśli
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) zwlekać z czymś, marnować czas
Wiktionary
IPA: mʲiˈtrɛ̃w̃ʒɨt͡ɕ, AS: mʹitrẽũ̯žyć
Wiktionary
rzecz. mitręga ż., mitrężenie n.
czas. zmitrężyć dk.
Wiktionary
rodzaj grzybów z rzędu tocznikowców
SJP.pl
Mitrula Fr. – rodzaj grzybów z rzędu tocznikowców (Helotiales).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północnym Kosowie;
(1.2) geogr. adm. region administracyjny w Kosowie;
(1.3) geogr. zob. Mitrowica nad Sawą.
Wiktionary
Wikipedia
przym. mitrowicki
Wiktionary
(1.1) Kosowska Mitrowica
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mitrowicą, dotyczący Mitrowicy
Wiktionary
rzecz. Mitrowica ż.
Wiktionary
przymiotnik od: mitra
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mikstura lecznicza, wynaleziona przez króla Pontu Mitrydatesa, zawierająca ponad 50 składników, m.in. arszenik, zażywana regularnie w celu uodpornienia organizmu na działanie trucizn
SJP.pl
imię męskie pochodzenia perskiego
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zabezpieczanie się przed truciznami poprzez przyjmowanie małych nieletalnych dawek trucizny;
Wiktionary
Mitrydatyzm – termin określający zabezpieczanie się przed działaniem trucizny, poprzez stopniowe podawanie dawek trucizny, z których żadna nie jest dawką letalną.
Określenie wywodzi się od króla Pontu Mitrydatesa VI, który jakoby miał regularnie przyjmować niskie dawki różnych trucizn. Jak mówi legenda, w chwili, gdy został pokonany, próbował popełnić samobójstwo z użyciem trucizny, co jednak nie spowodowało oczekiwanego przez niego efektu i zmusiło do zadania śmierci mieczem.
Wikipedia
IPA: ˌmʲitrɨˈdatɨsm̥, AS: mʹitrydatysm̦
Wiktionary
[czytaj: mitsubiszi albo micubiszi] samochód, samolot lub inny produkt marki Mitsubishi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) mot. japońska marka samochodu
Wiktionary
Mitsubishi Corporation (jap. 三菱商事株式会社 Mitsubishi Shōji Kabushiki-gaisha) – japoński konglomerat i marka licznych korporacji należących do grupy Mitsubishi Group, luźno powiązanych ze sobą jako keiretsu, notowana na Tokijskiej Giełdzie Papierów Wartościowych.
Wikipedia
(1.1) Firma posiada dziesięć samochodów marki Mitsubishi.
Wiktionary
rzecz. mitsubishi n./mzw.
Wiktionary
gatunek głębinowego rekina; rekin chochlik
SJP.pl
Mitsukurina, rekin chochlik, rekin Owstona (Mitsukurina owstoni) – gatunek głębinowego rekina, jedyny żyjący przedstawiciel rodziny Mitsukurinidae. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest nietypowy kształt głowy, z długim, przypominającym kielnię dziobem (rostrum). Ponadto mitsukurina wyróżnia się różowym kolorem całego ciała i wysuwalnymi szczękami.
Wikipedia
[czytaj: miteRAN] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: miteRANT] nazwisko, m.in. François Maurice Mitterrand (1916-1996) - polityk francuski
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
mityczny i religijny
SJP.pl
1. oparcie na micie, posiadanie cech mitu; mitologiczność, mitologizm, legendarność;
2. cecha kogoś, czegoś otoczonego legendą lub sławą
SJP.pl
1. dotyczący mitu;
2. otoczony legendą, sławą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z mitem, mitologią
Wiktionary
IPA: mʲiˈtɨt͡ʃnɨ, AS: mʹityčny
Wiktionary
rzecz. mit m., mityczność ż.
przysł. mitycznie
Wiktionary
(1.1) bajeczny, mitologiczny
Wiktionary
podejmowanie czynności w celu ograniczenia jakiegoś niekorzystnego zjawiska
SJP.pl
Mitygacja zmian klimatu – ograniczanie zmiany klimatu, ogół działań mających na celu ograniczenie skali lub tempa globalnego ocieplenia oraz jego skutków. Mitygacja obejmuje działania zmierzające do zmniejszania emisji gazów cieplarnianych przez człowieka oraz rozwiązania geoinżynieryjne (ograniczanie ilości promieniowania słonecznego docierającego do powierzchni Ziemi oraz usuwanie gazów cieplarnianych z atmosfery). Paliwa kopalne odpowiadają za około 70% ogółu emisji gazów cieplarnianych. Głównym wyzwaniem jest zaprzestanie korzystania z paliw kopalnych: węgla, ropy oraz gazu i zastąpienie ich czystymi źródłami energii. Ze względu na duże spadki kosztów instalacji, energia wiatrowa i fotowoltaika mogą coraz częściej konkurować pod względem ekonomicznym z ropą naftową, gazem lub węglem, chociaż wiążą się z koniecznością przechowywania energii i rozbudowy sieci elektroenergetycznych. Ograniczenie lub cofnięcie zmian klimatycznych może również zostać osiągnięte poprzez zastąpienie benzyny i oleju napędowego napędem elektrycznym, zalesianie i ochronę lasów, zmianę praktyk rolniczych, wycofanie się z finansowania paliw kopalnych, demokratyczne reformy ładu korporacyjnego, zmiany w przepisach konsumenckich i wdrażanie ekologicznej gospodarki po pandemii COVID-19. Na chwilę obecną nie zostały opracowane jeszcze bezpieczne technologie usuwania dwutlenku węgla z atmosfery ziemskiej, ani technologie geoinżynierii klimatycznej skuteczne w skali niezbędnej do zmiany klimatu.
Wikipedia
powściągać, powstrzymywać, hamować; uśmierzać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) hamować czyjąś zapalczywość, powstrzymywać kogoś
czasownik zwrotny niedokonany mitygować się (dk. brak)
(2.1) hamować się, powstrzymywać się od pochopnych działań, decyzji
Wiktionary
rzecz. mitygowanie n., umitygowanie n., zmitygowanie n.
czas. umitygować dk., zmitygować dk.
Wiktionary
(1.1) łagodzić, powstrzymywać, uspokajać
Wiktionary
powściągać, powstrzymywać, hamować; uśmierzać
SJP.pl
Mitylena, Mitylene (gr. Μυτιλήνη – Mitilíni, starogr. Mytilēnē) – miasto w Grecji, na wschodnim brzegu wyspy Lesbos, w administracji zdecentralizowanej Wyspy Egejskie, w regionie Wyspy Egejskie Północne, w jednostce regionalnej Lesbos, siedziba gminy Lesbos. W 2011 roku liczyło 27 871 mieszkańców. Najludniejsze miasto wyspy Lesbos. Siedziba głównego kampusu Uniwersytetu Egejskiego.
Wikipedia
miting, meeting;
1. publiczne zebranie, wiec;
2. zawody sportowe, zwłaszcza lekkoatletyczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) otwarte zgromadzenie wielu osób
(1.2) sport. zawody w dyscyplinach indywidualnych
(1.3) med. spotkanie anonimowych alkoholików
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) 1 marca na Placu Kotwicznym w Kronsztadzie odbył się tradycyjny mityng związany z upamiętnieniem rewolucji lutowej.
(1.3) O której godzinie odbywają się mityngi AA w salce na probostwie?
Wiktionary
przym. mityngowy
Wiktionary
(1.1) wiec
Wiktionary
→ mityng; mitingowy, meetingowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z mityngiem, dotyczący mityngu
Wiktionary
rzecz. mityng mrz.
Wiktionary
mitenka; damska rękawiczka do połowy palców
SJP.pl
Mitenka lub mitynka (od starofranc. mite – rękawiczka) – rękawiczka bez palców lub okrywająca palce tylko w połowie. Mitenki noszono od XVIII wieku jako dodatek do eleganckiego stroju, popularne także w XIX i XX w. Początkowo bardzo zdobne, z jedwabiu lub koronki, mogły być długie lub krótkie.
Wikipedia
mitenka; damska rękawiczka do połowy palców
SJP.pl
Mitenka lub mitynka (od starofranc. mite – rękawiczka) – rękawiczka bez palców lub okrywająca palce tylko w połowie. Mitenki noszono od XVIII wieku jako dodatek do eleganckiego stroju, popularne także w XIX i XX w. Początkowo bardzo zdobne, z jedwabiu lub koronki, mogły być długie lub krótkie.
Wikipedia
mitologizacja, mitologizowanie;
1. przekształcenie w mit lub legendę, tworzenie mitów lub legend;
2. wprowadzenie do utworu cech mitu lub legendy
SJP.pl
Mityzacja – zabieg literacki polegający na kreowaniu świata przedstawionego, aby pokazać jego podobieństwo do obrazów i wyobrażeń mitycznych. Wykreowana tak rzeczywistość jest dynamiczna i dramatyczna, każda rzecz i każde zjawisko w niej ma określoną barwę emocjonalną. Przeciwieństwem do niej jest demityzacja - stan, w którym mit został ośmieszony, wskutek czego stracił swoją powagę i sens.
Wikipedia
wszystko co dotyczy mitów
SJP.pl
przekształcać coś w mit lub w legendę, tworzyć mity na jakiś temat; mitologizować
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
pozaukładowa jednostka oporu, stosowana w górnictwie
SJP.pl
Miurg – pozaukładowa jednostka oporu, jaki stawia wyrobisko kopalniane przepływającemu przez nie powietrzu. Wyrobisko ma opór równy jednemu miurgowi, jeżeli podczas przepływu powietrza o natężeniu 1m3/s spadek hydrauliczny wynosi 0,001mm słupa wody.
Wikipedia
miks;
1. przejście montażowe w montażu obrazu telewizyjnego;
2. potocznie: mieszanka, coś składającego się z wielu zmieszanych, zmiksowanych składników, elementów
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: mikstejp] taśma nagrana przez didżeja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nieformalny projekt muzyczny;
Wiktionary
Mixtape (mikstejp) – w dzisiejszym przemyśle muzycznym ten termin odnosi się do projektu muzycznego, który zazwyczaj ma luźniejsze ograniczenia niż albumy lub minialbumy. W przeciwieństwie do tradycyjnego albumu lub minialbumu, mixtape’y są projektami, gdzie artysta ma większą swobodę twórczą.
Wikipedia
(1.1) Kaseta magnetofonowa (…) dała słuchaczom możliwość muzycznej kreacji w formie mixtape’u
(1.1) Artysta, który niedawno obchodził swoje 46. urodziny ma na swoim koncie 5 studyjnych albumów i kolejne 10 mixtape'ów
Wiktionary
[czytaj: mija] mija;
1. japońska świątynia; jinja;
2. pałac członków rodziny cesarskiej;
3. grzecznościowy tytuł książęcy
SJP.pl
Jinja (jap. 神社 jinja, kamiyashiro; chram sintoistyczny) – miejsce kultu w japońskiej religii shintō. Odróżnia się także inne typy i rodzaje tych budowli o nazwach: jingū, miya, taisha, mori, hokora.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. bot. zielona, bezpestkowa mandarynka, owoc drzewa jednej z odmian gatunku nazwa systematyczna|Citrus unshiu|ref=tak., mandarynki Satsuma
Wiktionary
[czytaj: mijagi]
1. prefektura w Japonii;
2. nazwisko japońskie
SJP.pl
Miyazaki (jap. 宮崎市 Miyazaki-shi) – miasto i port w Japonii, ośrodek administracyjny prefektury Miyazaki, na wschodnim wybrzeżu wyspy Kiusiu, nad Oceanem Spokojnym.
Wikipedia
[czytaj: mijazu] miasto w Japonii
SJP.pl
Miyazu (jap. 宮津市 Miyazu-shi) – miasto w Japonii, na wyspie Honsiu, w prefekturze Kioto, nad Morzem Japońskim.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. spoż. mięso
Wiktionary
(1.1) Owiynzi miynso je zdrowsze jako świński.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wstręt kobiet do mężczyzn; mizoandryzm; mizoandria
SJP.pl
nacechowany patologicznym wstrętem do mężczyzn; mizoandryczny
SJP.pl
osoba unikająca ludzi, mająca do nich wrogi lub niechętny stosunek; samotnik, odludek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. ktoś stroniący od ludzi, czujący do nich niechęć lub wręcz wrogość
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Od tego mizantropa z trzeciego piętra stronią nawet członkowie jego rodziny.
Wiktionary
rzecz. mizantropia ż., mizantropijność ż.
:: fż. mizantropka ż.
przym. mizantropijny, mizantropiczny
przysł. mizantropijnie, mizantropicznie
Wiktionary
życie w odosobnieniu, z dala od ludzi; samotnikostwo, samotnictwo, odludztwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niechęć do ludzi, do obcowania z nimi;
Wiktionary
Mizantropia – niechęć do gatunku ludzkiego. Nie jest to uczucie skierowane do poszczególnych jednostek, ale do ogółu populacji. Słowo mizantropia pochodzi od greckich słów anthropos – człowiek oraz miseo – nienawidzę.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
(1.1) filantropia
hiperonimy.
(1.1) niechęć, samotnictwo
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. mizantropijność ż., mizantrop m., mizantropka ż.
przym. mizantropijny, mizantropiczny
przysł. mizantropijnie, mizantropicznie
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|μισανθρωπία. < etym|gr|μισέω|ἄνθρωπος. → nienawidzę + człowiek
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) misanthropy
* arabski: (1.1) بغض البشرية m.
* białoruski: (1.1) мізантропія ż., чалавеканенавісніцтва n.
* duński: (1.1) misantropi w.
* francuski: (1.1) misanthropie ż.
* hiszpański: (1.1) misantropía ż.
* łotewski: (1.1) mizantropija ż.
* niemiecki: (1.1) Misanthropie ż.
* nowogrecki: (1.1) μισανθρωπία ż.
* portugalski: (1.1) misantropia ż.
* rosyjski: (1.1) мизантропия ż., человеконенавистничество n.
* słowacki: (1.1) mizantropia ż.
* węgierski: (1.1) mizantrópia, embergyűlölet
* włoski: (1.1) misantropia ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌmʲizãnˈtrɔpʲja, AS: mʹizãntropʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. mizantropijność ż., mizantrop m., mizantropka ż.
przym. mizantropijny, mizantropiczny
przysł. mizantropijnie, mizantropicznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) daw. niechętnie ludziom, zgorzkniale
Wiktionary
rzecz. mizantrop mos., mizantropia ż., mizantropijność ż., mizantropka ż.
przym. mizantropijny, mizantropiczny
przysł. mizantropijnie
Wiktionary
(1.1) war. mizantropijnie
Wiktionary
→ mizantropia; dawniej: mizantropijny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. mizantropijny
Wiktionary
(1.1) To czyniło ją smutną i budziło mizantropiczne uwagi nad teraźniejszym światem i ludźmi.
Wiktionary
rzecz. mizantropijność ż., mizantropia ż., mizantrop m., mizantropka ż.
przym. mizantropijny
przysł. mizantropicznie, mizantropijnie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) niechętnie ludziom, zgorzkniale
Wiktionary
rzecz. mizantrop mos., mizantropia ż., mizantropijność ż., mizantropka ż.
przym. mizantropijny, mizantropiczny
przysł. mizantropicznie
Wiktionary
(1.1) war. daw. mizantropicznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co mizantropijne
Wiktionary
rzecz. mizantrop mos., mizantropia ż., mizantropka ż.
przym. mizantropiczny, mizantropijny
przysł. mizantropicznie, mizantropijnie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakteryzujący się mizantropią, niechętny ludziom
Wiktionary
(1.1) John jest dość mizantropijny, a ja nie. On jest introwertykiem, a ja wręcz odwrotnie. Sam o sobie mówi, że jest socjopatą, że jest aspołeczny, ja nie. Uwielbiam ludzi.
Wiktionary
rzecz. mizantropijność ż., mizantropia ż., mizantrop m., mizantropka ż.
przym. mizantropiczny
przysł. mizantropicznie, mizantropijnie
Wiktionary
kobieta stroniąca od ludzi, niechętna im lub wrogo do nich nastawiona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta stroniąca od ludzi, czująca do nich niechęć lub nawet wrogość
Wiktionary
(1.1) Na ostatnim piętrze mieszka taka stara mizantropka, nikt jej nie odwiedza, w ogóle rzadko ją widujemy.
Wiktionary
rzecz. mizantropia ż., mizantropijność ż.
:: fm. mizantrop mos.
przym. mizantropijny, mizantropiczny
przysł. mizantropijnie, mizantropicznie
Wiktionary
cmentarz muzułmański
SJP.pl
Wikipedia
w garbarstwie: wewnętrzna strona skóry, pozbawiona resztek mięsa, żył i przylegających warstw łoju; miazdra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) w garbarstwie i futrzarstwie: odmięsna strona skóry zwierzęcia
Wiktionary
IPA: ˈmʲizdra, AS: mʹizdra
Wiktionary
rzecz. mizdrownica ż., mizdrownik m., mizdrowanie n.
czas. mizdrować
przym. mizdrowy
Wiktionary
w garbarstwie: oczyszczać skórę z resztek mięsa, żył i tłuszczu; żyłować
SJP.pl
maszyna do mizdrowania skór; odmięsarka
SJP.pl
tępy, łukowato wygięty nóż garbarski służący do ręcznego mizdrowania skór
SJP.pl
przymiotnik od: mizdra
SJP.pl
mizdrzyć się - kokietować, wdzięczyć się, flirtować, przymilać się w niestosowny sposób
SJP.pl
w preferansie: rozgrywka, w której grający zapowiedział niewzięcie żadnej lewy; mizerka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
fascynacja ubóstwem i nieszczęściem, zwłaszcza w utworach literackich lub malarstwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fascynacja biedą i nieszczęściem, szczególnie w utworze literackim lub w malarstwie;
Wiktionary
Mizerabilizm – kierunek w sztuce francuskiej lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku. Nazwa pochodzi do francuskiego wyrazu „miserable” – nędzny.
We Francji, wychodzącej z powojennego ubóstwa, sztuka przedstawiająca nędzę i nieszczęście miała epatować zamożnych widzów. Za twórcę tego kierunku uważa się malarza francuskiego Francisa Grubera (1912-1948). Malarze tego kierunku – Bernard Buffet, Alberto Giacometti i Jean Carzou powoływali się na związki ich sztuki z egzystencjalizmem.
Wikipedia
(1.1) Wystarczy tu przypomnieć słynny termin Przybosia – turpizm, którym określał literaturę kierującą uwagę na rzeczy brzydkie, kalekie, nieskładne, brutalne; ów swoisty mizerabilizm pragnął sprostać prawdzie życia konkretnego (…)
(1.1) Żałosny mizerabilizm na jednym biegunie, a zwodnicza świetność na drugim nie wystarczy Bryllowi na dłuższą metę jako pokarm wyobraźni poetyckiej (…)
Wiktionary
zdrobnienie od: mizerak
SJP.pl
mizerota, mizeractwo; potocznie:
1. wymizerowany, chudy, słaby człowiek; chuderlak, chuchro;
2. człowiek biedny, nędzarz
SJP.pl
1. rodzaj surówki przyrządzonej z surowych ogórków z dodatkiem śmietany i przypraw;
2. zły stan lub niski poziom czegoś; mizeractwo, mizerność, mizerota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. sałatka z krojonych w plasterastry lub tartych surowych ogórków, przyprawionych solą i pieprzem, czasem też cukrem i octem, zazwyczaj ze śmietaną
(1.2) książk. niski poziom, kiepski stan czegoś
Wiktionary
Mizeria – sałatka z ogórków (potartych lub pokrojonych w plasterki). Najczęściej występuje z dodatkiem śmietany, kefiru, jogurtu lub zsiadłego mleka, choć bywają także wersje z olejem i pieprzem lub z sokiem z cytryny i cukrem. Do mizerii bywają także dodawane: pomidor, koperek, szczypiorek, mięta, natka pietruszki lub kwiaty, liście ogórecznika oraz sól.
Wikipedia
(1.1) Na drugie danie będzie dziś kurczak z mizerią i młodymi ziemniakami.
(1.2) W ubiegłym roku do dotychczasowej mizerii finansowej szpitali i przychodni, do protestów służby zdrowia dołączyła jeszcze reforma.
Wiktionary
IPA: mʲiˈzɛrʲja, AS: mʹizerʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. mizerność
przym. mizerny
przysł. mizernie
czas. mizernieć
Wiktionary
(1.2) ubóstwo, bieda, nędza, mizerność
Wiktionary
1. w preferansie: rozgrywka, w której grający zapowiedział niewzięcie żadnej lewy; mizerka;
2. w wiście: brak atutu
SJP.pl
Mizerka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Nowa Sucha.
Wieś wchodzi w skład sołectwa Mizerka-Stary Żylin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) biednie, słabo
(1.2) o stanie zdrowia źle
Wiktionary
(1.1) W sieni czekał jakiś charłak, strasznie mizernie wyglądający.
(1.2) Odwiedziłam ciotkę Polę, wygląda już mizernie.
Wiktionary
czas. mizernieć ndk.
przym. mizerniutki, mizerny, wymizerowany
przysł. mizerniutko
rzecz. mizeria ż., mizernienie n., mizerność ż.
Wiktionary
(1.1) nędznie, parszywie, wstrętnie, żałośnie; pot. kiepsko
(1.2) cherlawo; pot. kiepsko
Wiktionary
tracić siły i wagę w czasie choroby
SJP.pl
czasownik
(1.1) wyglądać coraz gorzej; stawać się mizernym
Wiktionary
(1.1) Przez tę chorobę mizerniał w oczach.
Wiktionary
IPA: mʲiˈzɛrʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: mʹizerʹńėć
Wiktionary
rzecz. mizeria ż., mizerota ż., mizernienie n.
przym. mizerny, mizerniutki
przysł. mizernie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: mizernie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: mizerny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mizernieć.
Wiktionary
czas. mizernieć
przysł. mizernie
Wiktionary
zdrobnienie od: mizerny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: mizerny
Wiktionary
IPA: ˌmʲizɛrʲˈɲɛ̇̃ɲci, AS: mʹizerʹńė̃ńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: mizerny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: mizerny
Wiktionary
IPA: ˌmʲizɛrʲɲuˈtɛ̃ɲci, AS: mʹizerʹńutẽńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: mizerny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: mizerny
Wiktionary
(1.1) Pieniądze wysupłane z budżetu państwa na naukę są mizerniutkie.
Wiktionary
IPA: ˌmʲizɛrʲˈɲutʲci, AS: mʹizerʹńutʹḱi
Wiktionary
rzecz. mizerność ż., mizerota m./ż.
czas. mizernieć, zmizernieć
przym. mizerny
przysł. mizernie
Wiktionary
1. cecha kogoś wychudzonego, słabego, wyglądającego na chorego;
2. zły stan lub niski poziom czegoś; mizeractwo, mizeria, mizerota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest mizerne; cecha tych, którzy są mizerni
Wiktionary
przym. mizerny, mizerniutki
przysł. mizernie
rzecz. mizeria ż.
Wiktionary
1. wychudzony, słaby, wyglądający na chorego;
2. poniżej jakiejś normy, nędzny, lichy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o człowieku: wątły, słaby, wychudzony
(1.2) niewielki, zbyt mały
Wiktionary
IPA: mʲiˈzɛrnɨ, AS: mʹizerny
Wiktionary
rzecz. mizerność ż., mizeria ż., mizerota ż./mos.
czas. mizernieć, zmizernieć
przym.
:: zdrobn. mizerniutki
przysł. mizernie
Wiktionary
(1.1) pot. bidny, biedny, godny litości, godny politowania, godny pożałowania, lichy, marny, nędzny, pieski, pożałowania godny, wzbudzający litość, żałosny, anemiczny, blady, cherlawy, chorowity, chory, chucherkowaty, chuchrowaty, cierpiący, niezdrowy, obolały, pot. rozbity, schorowany, słabowity, asteniczny, bezsilny, cherlacki, kruchy, scherlały, schorzały, słabowity, słaby, wątły, wychudzony, zabiedzony, rachityczny, słaby, wątły
(1.2) kiepski, lichy, marny, żałosny, nieobfity, opłakany, skąpy, skromny, szczupły, ubogi, wąski, beznadziejny, cienki, mały, mierny, niski, słaby
Wiktionary
potocznie: schorowany, wynędzniały lub biedny mężczyzna; mizerak, chuchro, mizeractwo
SJP.pl
zdrobnienie od: mizerota
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
krótki sztylet służący do dobijania rannego przeciwnika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. sztylet używany w średniowieczu do dobijania konających przeciwników, by przerwać ich cierpienie;
Wiktionary
Mizerykordia (łac. misericordia ‘miłosierdzie’) – krótki, wąski sztylet służący do dobijania rannego lub konającego przeciwnika (stąd nazwa), o mocnym sztychu oraz długiej głowni przystosowanej do pchnięcia przeciwnika (coup de grâce).
Wikipedia
(1.1) Lecz Czech wnet wydostał się na wierzch, przez chwilę tłumił jeszcze rozpaczliwe ruchy przeciwnika, wreszcie przycisnął kolanem żelazną siatkę pokrywającą jego brzuch i wydobył zza pasa krótką, trójgranną mizerykordię.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: pieszczotliwie głaskać, muskać, łaskotać; kiziać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) głaskać, dotykać
czasownik zwrotny niedokonany miziać się
(2.1) dotykać się wzajemnie, pieścić się
Wiktionary
(2.1) Na ławce w parku siedziała jakaś miziająca się para.
Wiktionary
IPA: ˈmʲiʑät͡ɕ, AS: mʹiźäć
Wiktionary
rzecz. miziacz m., mizianie n., mizianko n., pomizianie n.
czas. pomiziać dk.
Wiktionary
(1.1) kiziać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. inform. touchpad
Wiktionary
IPA: ˈmʲiʑat͡ʃ, AS: mʹiźač
Wiktionary
czas. miziać ndk.
Wiktionary
(1.1) gładzik
Wiktionary
potocznie: zwierzę lubiące być pieszczone; przytulaniec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|miziać.
Wiktionary
IPA: mʲiˈʑä̃ɲɛ, AS: mʹiźä̃ńe
Wiktionary
czas. miziać ndk.
rzecz. pomizianie n.
Wiktionary
potocznie: pieszczotliwie głaskanie, muskanie, łaskotanie; kizianie, mizianie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
arabski, drewniany instrument muzyczny przypominający flet
SJP.pl
wstręt kobiet do mężczyzn; mizoandryzm; mizandria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. patologiczny wstręt do mężczyzn;
Wiktionary
Mizoandria lub mizoandryzm, mizandria (st.gr. μῖσος, misos – 'nienawiść'; ἀνδρός, andros dopełniacz od ἀνήρ, anér – 'mężczyzna') – nienawiść lub uprzedzenie w stosunku do mężczyzn.
Działacze na rzecz praw mężczyzn i inni maskuliniści krytykują współczesne przepisy dotyczące rozwodów, przemocy domowej, poboru do wojska, obrzezania (określanego przez przeciwników jako okaleczanie narządów płciowych) oraz sposób, w jaki traktowane są męskie ofiary gwałtu, jako przykłady instytucjonalnej mizandrii.
Wikipedia
rzecz. mizoandryzm m., mizoandryczka ż.
przym. mizoandryczny
Wiktionary
(1.1) mizoandryzm
Wiktionary
kobieta odczuwająca patologiczny wstręt do mężczyzn
SJP.pl
nacechowany mizoandrią, patologicznym wstrętem do mężczyzn
SJP.pl
wstręt kobiet do mężczyzn; mizoandria; mizandria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) psych. patologiczny wstręt do mężczyzn
Wiktionary
Mizoandria lub mizoandryzm, mizandria (st.gr. μῖσος, misos – 'nienawiść'; ἀνδρός, andros dopełniacz od ἀνήρ, anér – 'mężczyzna') – nienawiść lub uprzedzenie w stosunku do mężczyzn.
Działacze na rzecz praw mężczyzn i inni maskuliniści krytykują współczesne przepisy dotyczące rozwodów, przemocy domowej, poboru do wojska, obrzezania (określanego przez przeciwników jako okaleczanie narządów płciowych) oraz sposób, w jaki traktowane są męskie ofiary gwałtu, jako przykłady instytucjonalnej mizandrii.
Wikipedia
rzecz. mizoandria ż., mizoandryczka ż.
przym. mizoandryczny
Wiktionary
(1.1) mizoandria
Wiktionary
osoba przejawiająca chorobliwy lęk przed brudem, zarazkami; germofob, zarazkofob
SJP.pl
chorobliwy lęk przed zabrudzeniami, zanieczyszczeniami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. chorobliwy lęk przed brudem;
Wiktionary
Mizofobia – fobia często nazywana germofobią, bakcylofobią lub bakteriofobią, polegająca na unikaniu zanieczyszczenia, zabrudzenia, czasami również zakażenia się, często towarzyszą jej natręctwa (np. kompulsywne mycie rąk). Pojęcie zostało wprowadzone w 1879 przez Williama A. Hammonda.
Wikipedia
zaburzenie psychiczne objawiające się nadwrażliwością na określone odgłosy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. nadwrażliwość na określone dźwięki objawiająca się złością i lękiem;
Wiktionary
Mizofonia (z gr. misos „nienawiść”, phone „dźwięk”), inaczej SSSS (selective sound sensitivity syndrome) – jeden z rodzajów nadwrażliwości na dźwięki. Chory na mizofonię doznaje silnie negatywnej emocjonalnej reakcji w odpowiedzi na określone odgłosy, szczególnie te wydawane przez innych ludzi, jak np.: głośny oddech, chrapanie, mlaskanie, pociąganie nosem, chrząkanie itp. Reakcję tę opisuje się często jako niemożliwą do opanowania mieszaninę złości i lęku, połączoną z psychicznymi i somatycznymi objawami reakcji walki i ucieczki. Osoba z mizofonią może nie tolerować różnej ilości dźwięków, przy czym najtrudniejsze do zniesienia są z reguły odgłosy wydawane przez najbliższych.
Wikipedia
(1.1) Brytyjscy badacze dowiedli, że mózgi osób cierpiących na mizofonię wytwarzają nadmierną reakcję emocjonalną na niektóre dźwięki.
Wiktionary
IPA: ˌmʲizɔˈfɔ̃ɲa, AS: mʹizofõńa
Wiktionary
(1.1) zespół selektywnej wrażliwości na dźwięk, SSSS
Wiktionary
kobieta cierpiąca na zaburzenie psychiczne objawiające się nadwrażliwością na określone odgłosy
SJP.pl
charakterystyczny dla zaburzenia psychicznego objawiającego się nadwrażliwością na określone odgłosy
SJP.pl
osoba cierpiąca na zaburzenie psychiczne objawiające się nadwrażliwością na określone odgłosy
SJP.pl
patologiczna niechęć do zawierania związków małżeńskich
SJP.pl
osoba przejawiająca patologiczną niechęć do zawarcia związku małżeńskiego
SJP.pl
mężczyzna odczuwający wstręt do kobiet; mizoginista, mizoginik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) psych. mężczyzna czujący wstręt do kobiet
Wiktionary
Mizoginia (stgr. μῖσος mĩsos „nienawiść”, γυνή gynḗ „kobieta”) – nienawiść, pogarda lub uprzedzenie wobec kobiet lub dziewcząt. Mizoginia przejawia się na wiele sposobów, między innymi poprzez wykluczenie społeczne, dyskryminację ze względu na płeć, wrogość, androcentryzm, patriarchat, uprzywilejowanie mężczyzn, poniżanie kobiet, pozbawianie kobiet praw obywatelskich, przemoc wobec kobiet i uprzedmiotowienie seksualne. Mizoginizm można spotkać w świętych tekstach religijnych, mitologiach oraz filozofii zachodniej i wschodniej, w każdych warunkach historycznych i w formach kulturowo utrwalonych.
Wikipedia
(1.1) Nie zamierzam słuchać komentarzy tego cholernego mizogina.
(1.1) JKM jest uważany za mizogina, choć on sam zaprzecza.
Wiktionary
rzecz. mizoginista m., mizoginizm m., mizoginia ż.
przym. mizoginistyczny
Wiktionary
(1.1) mizoginista
Wiktionary
wstręt mężczyzn do kobiet; mizoginizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) patologiczne, silne uprzedzenie do kobiet;
Wiktionary
Mizoginia (stgr. μῖσος mĩsos „nienawiść”, γυνή gynḗ „kobieta”) – nienawiść, pogarda lub uprzedzenie wobec kobiet lub dziewcząt. Mizoginia przejawia się na wiele sposobów, między innymi poprzez wykluczenie społeczne, dyskryminację ze względu na płeć, wrogość, androcentryzm, patriarchat, uprzywilejowanie mężczyzn, poniżanie kobiet, pozbawianie kobiet praw obywatelskich, przemoc wobec kobiet i uprzedmiotowienie seksualne. Mizoginizm można spotkać w świętych tekstach religijnych, mitologiach oraz filozofii zachodniej i wschodniej, w każdych warunkach historycznych i w formach kulturowo utrwalonych.
Wikipedia
IPA: ˌmʲizɔˈɟĩɲja, AS: mʹizoǵĩńi ̯a
Wiktionary
rzecz. mizoginizm m., mizogin m., mizoginista m.
przym. mizoginiczny, mizoginistyczny
Wiktionary
(1.1) mizoginizm
Wiktionary
wyrażający wstręt do kobiet; mizoginistyczny
SJP.pl
mężczyzna odczuwający wstręt do kobiet; mizoginista, mizogin
SJP.pl
mężczyzna odczuwający wstręt do kobiet; mizogin, mizoginik
SJP.pl
Mizoginia (stgr. μῖσος mĩsos „nienawiść”, γυνή gynḗ „kobieta”) – nienawiść, pogarda lub uprzedzenie wobec kobiet lub dziewcząt. Mizoginia przejawia się na wiele sposobów, między innymi poprzez wykluczenie społeczne, dyskryminację ze względu na płeć, wrogość, androcentryzm, patriarchat, uprzywilejowanie mężczyzn, poniżanie kobiet, pozbawianie kobiet praw obywatelskich, przemoc wobec kobiet i uprzedmiotowienie seksualne. Mizoginizm można spotkać w świętych tekstach religijnych, mitologiach oraz filozofii zachodniej i wschodniej, w każdych warunkach historycznych i w formach kulturowo utrwalonych.
Wikipedia
kobieta mocno uprzedzona do innych kobiet; mizoginka
SJP.pl
Mizoginia (stgr. μῖσος mĩsos „nienawiść”, γυνή gynḗ „kobieta”) – nienawiść, pogarda lub uprzedzenie wobec kobiet lub dziewcząt. Mizoginia przejawia się na wiele sposobów, między innymi poprzez wykluczenie społeczne, dyskryminację ze względu na płeć, wrogość, androcentryzm, patriarchat, uprzywilejowanie mężczyzn, poniżanie kobiet, pozbawianie kobiet praw obywatelskich, przemoc wobec kobiet i uprzedmiotowienie seksualne. Mizoginizm można spotkać w świętych tekstach religijnych, mitologiach oraz filozofii zachodniej i wschodniej, w każdych warunkach historycznych i w formach kulturowo utrwalonych.
Wikipedia
wyrażający wstręt do kobiet; mizoginiczny
SJP.pl
wstręt mężczyzn do kobiet; mizoginia
SJP.pl
Mizoginia (stgr. μῖσος mĩsos „nienawiść”, γυνή gynḗ „kobieta”) – nienawiść, pogarda lub uprzedzenie wobec kobiet lub dziewcząt. Mizoginia przejawia się na wiele sposobów, między innymi poprzez wykluczenie społeczne, dyskryminację ze względu na płeć, wrogość, androcentryzm, patriarchat, uprzywilejowanie mężczyzn, poniżanie kobiet, pozbawianie kobiet praw obywatelskich, przemoc wobec kobiet i uprzedmiotowienie seksualne. Mizoginizm można spotkać w świętych tekstach religijnych, mitologiach oraz filozofii zachodniej i wschodniej, w każdych warunkach historycznych i w formach kulturowo utrwalonych.
Wikipedia
kobieta mocno uprzedzona do innych kobiet; mizoginistka
SJP.pl
tablica na wewnętrznej ścianie domu lub synagogi, wskazująca wiernym stronę, gdzie znajduje się Jerozolima, ku której zwracają się żydzi w czasie modlitwy
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj sałaty z rodziny krzyżowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka płynąca przez rejon doliński obwodu iwanofrankiwskiego Ukrainy, lewy dopływ Świcy;
Wiktionary
Mizuńka (ukr. Мизунка Myzunka) – rzeka płynąca przez rejon doliński obwodu iwanofrankiwskiego Ukrainy, lewy dopływ Świcy.
Długość rzeki wynosi 51 km, powierzchnia dorzecza 344 km². Jest uważana za granicę pomiędzy Beskidami a Gorganami. Źródła znajdują się w dolinie pomiędzy szczytami Menczył (1450 m n.p.m.) i Magura (1107 m n.p.m.).
Na rzece znajduje się niewielka elektrownia wodna.
Wikipedia
ukochana kobieta; milutka, miluchna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. imię|polski|ż. Daromiła
(1.2) zdrobn. imię|polski|ż. Ludmiła
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) (1.2) Ktoś położył na grobie u Miły bukiet frezji.
(1.1) (1.2) Powiedziałaś wczoraj Mile, by poczekała na mnie w bibliotece?
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. Daromiła ż., Miłka ż.
(1.2)
:: rzecz. Ludmiła ż., Miłka ż.
Wiktionary
(1.2) Miłka
(1.2) Miłka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Miłakowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Miłakowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie warmińsko-mazurskim;
Wiktionary
Miłakowo (dawniej Libsztat, niem. Liebstadt) – miasto w woj. warmińsko-mazurskim, nad rzeką Miłakówką, w powiecie ostródzkim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Miłakowo.
Miłakowo leży na obszarze dawnej Pogezanii, we wschodniej części historycznych Prus Górnych zwanej Hockerlandią, a także bywa zaliczane do (szeroko rozumianego) Powiśla. Uzyskało lokację miejską przed 1315 rokiem, zdegradowane w 1945 roku, ponowne nadanie praw miejskich w 1998 roku.
Wikipedia
IPA: ˌmʲiwaˈkɔvɔ, AS: mʹiu̯akovo
Wiktionary
rzecz. miłakowianin m., miłakowianka ż., Miłakówka ż.
przym. miłakowski
Wiktionary
przymiotnik od: Miłakowo
SJP.pl
Miławczyce – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Czarnocin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dość miły, trochę miły
Wiktionary
przym. miły, milutki
rzecz. miłość ż., miły m.
czas. miłować ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: Miłki
SJP.pl
roślina zielna z rodziny jaskrowatych, w Polsce m.in. miłek wiosenny (adonis vernalis), gatunek chroniony, leczniczy (dostarczający glikozydów nasercowych)
SJP.pl
Miłek (Adonis L.) – rodzaj roślin należących do rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae). Obejmuje 33 gatunki. Rośliny te występują naturalnie w Eurazji oraz Afryce Północnej. W Polsce występują w stanie dzikim trzy gatunki, z czego jako rodzimy tylko miłek wiosenny A. vernalis, kilka innych bywa uprawianych.
Wikipedia
miłka abisyńska - roślina zbożowa z rodziny wiechlinowatych; teff; tef; trawa abisyńska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma żeńskiego imienia Miłosława
Wiktionary
Miłka (Eragrostis Wolf) – rodzaj roślin należący do rodziny wiechlinowatych. Należy do niego 407 gatunków.
Wikipedia
rzecz. Ludmiła ż., Miłosława ż.
Wiktionary
(1.1) Miłosława
Wiktionary
miłka abisyńska - roślina zbożowa z rodziny wiechlinowatych; teff; tef; trawa abisyńska
SJP.pl
Miłki (niem. Milken) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Miłki
Miejscowość leży wzdłuż drogi krajowej nr pomiędzy Giżyckiem a Orzyszem. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Miłki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Zobacz też: Miłkowice-Janki, Miłkowice-Maćki, Miłkowice-Paszki, Miłkowice-Stawki
Wikipedia
przymiotnik od: Miłkowice
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Miłkowski – polski herb szlachecki.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) od: miły
Wiktionary
(1.1) Zobaczył kawał świata, wyszumiał się, a i tak tutaj, w domu, okazało się najlepiej, najbezpieczniej, najmilej.
Wiktionary
IPA: ˈmʲiwɔ, AS: mʹiu̯o
Wiktionary
przym. miły, miluchny, milusi, milusieńki, milutki, miluśki
przysł. mile
:: zdrobn. milutko
rzecz. miły mos., miłość ż., miłowanie n., miłostka ż.
Wiktionary
(1.1) przyjemnie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Miłobrat – staropolskie imię męskie, złożone z członów Miło- ("miły", "miłujący") i -brat ("brat", "członek wspólnoty rodowej", "człowiek bliski"). Mogło oznaczać "tego, który miłuje swoich bliskich".
Miłobrat imieniny obchodzi 18 października.
Wikipedia
Miłobrat z małżonką; Miłobratowie
SJP.pl
Miłobrat z małżonką; Miłobratostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Miłobrata lub z nim związany
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Miłochna – forma pochodna (zdrobnienie) od staropolskich imion żeńskich rozpoczynających się na Miło-, takich jak Miłosława. Poświadczone w źródłach polskich od XIII wieku (1265 rok).
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Miłochny lub z nią związany
SJP.pl
Miłochów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Świdnica.
Wikipedia
Miłochowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie milickim, w gminie Milicz.
Wikipedia
Wikipedia
Wikipedia
dawniej: zestrój brzmień, głównie językowych; eufonia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. zob. eufonia.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
Miłogost z małżonką; Miłogostowie
SJP.pl
Miłogost z małżonką; Miłogostostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Miłogosta lub z nim związany
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
kultura miłogradzka - kultura archeologiczna epoki żelaza
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim;
Wiktionary
Miłomłyn (dawniej niem. Liebemühl) – miasto w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, nad Kanałem Elbląskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Miłomłyn. Ważny węzeł wodny na Kanale Elbląskim.
Pod względem historycznym Miłomłyn leży na obszarze dawnej ziemi Sasinów, który później wszedł w skład diecezji pomezańskiej i Prus Górnych, a etnograficznie jest zaliczany do Mazur.
Wikipedia
IPA: mʲiˈwɔ̃mwɨ̃n, AS: mʹiu̯õmu̯ỹn
Wiktionary
rzecz. miłomłynianin m., miłomłynianka ż.
przym. miłomłyński
Wiktionary
mieszkaniec Miłomłyna (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Miłomłyna
Wiktionary
rzecz. Miłomłyn m.
:: fż. miłomłynianka ż.
przym. miłomłyński
Wiktionary
mieszkanka Miłomłyna (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Miłomłyna
Wiktionary
rzecz. Miłomłyn m.
:: fm. miłomłynianin m.
przym. miłomłyński
Wiktionary
→ Miłomłyn
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) od Miłomłyn
Wiktionary
rzecz. Miłomłyn m., miłomłynianin m., miłomłynianka ż.
Wiktionary
roślina z rodziny rutowatych; cytrynówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. zob. cytrynówka.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Miłorad – staropolskie imię męskie złożone z członów Miło- ("miły") i -rad ("być zadowolonym, chętnym, cieszyć się").
Miłorad imieniny obchodzi 9 sierpnia.
Wikipedia
Miłorad z małżonką; Miłoradowie
SJP.pl
Miłorad z małżonką; Miłoradostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Miłorada lub z nim związany
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Miłoradz (niem. Mielenz) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie malborskim, w gminie Miłoradz na obszarze Wielkich Żuław Malborskich.
Miejscowość jest siedzibą gminy Miłoradz.
Wieś królewska Mielęc położona była w II połowie XVI wieku w województwie malborskim. Do 1954 roku miejscowość była siedzibą gminy Mątowy Wielkie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Miłoradz
SJP.pl
miłorząb japoński; drzewo rosnące w Chinach; jedyny przedstawiciel klasy drzew kopalnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Ginkgo|L.|ref=tak., roślina drzewiasta z rodziny miłorzębowatych;
Wiktionary
Miłorząb (Ginkgo) – rodzaj roślin z rodziny miłorzębowatych. Najstarsi znani przedstawiciele tego rodzaju żyli we wczesnej jurze. Jedynym współczesnym gatunkiem jest miłorząb dwuklapowy (Ginkgo biloba), uznawany za żywą skamieniałość.
Wikipedia
IPA: mʲiˈwɔʒɔ̃mp, AS: mʹiu̯ožõmp
Wiktionary
rzecz. miłorząbik mrz.
przym. miłorzębowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od miłorząb
Wiktionary
(1.1) To nie miłorząb, lecz tylko mały miłorząbik.
Wiktionary
rzecz. miłorząb m.
Wiktionary
o cechach miłorzębowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
o cechach miłorzębowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
klasa roślin nagonasiennych o silnie rozwiniętym sporoficie; gatunki wymarłe, jedyny żyjący - miłorząb
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) składający się z miłorzębu
(1.2) wykonany z drewna lub innej części miłorzębu
(1.3) będący częścią miłorzębu
Wiktionary
IPA: ˌmʲiwɔʒɛ̃mˈbɔvɨ, AS: mʹiu̯ožẽmbovy
Wiktionary
rzecz. miłorząb
Wiktionary
głębokie przywiązanie do kogoś lub czegoś; silne, namiętne uczucie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie myszkowskim, w gminie Koziegłowy;
(1.3) geogr. hydron. potok w Polsce, lewy dopływ Raby;
Wiktionary
Miłość – uczucie, typ relacji międzyludzkich, zachowań, postaw. Często jest inspiracją dla dzieł literackich lub malarstwa. Stanowi ważny aspekt psychologii, filozofii (zob. hasło „filozofia miłości”) i religii.
W chrześcijaństwie definiowana jest jako „dążenie bytu do dobra”, uważana jest za najważniejszą cnotę (1 Kor 13,13) oraz sens życia człowieka.
Wikipedia
(1.2) Kiedyś Miłość należała administracyjnie do województwa częstochowskiego.
(1.3) Moczyliśmy nogi w Miłości, zajadając lody na patykach.
Wiktionary
(1.2)
:: rzecz. miłościanin mos., miłościanka ż., miłość ż.
:: przym. miłoski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Miłości
Wiktionary
rzecz. Miłość ż.
:: fż. miłościanka ż.
przym. miłoski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Miłości
Wiktionary
rzecz. Miłość ż.
:: fm. miłościanin mos.
przym. miłoski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) zob. miłościwy. (forma orzecznikowa)
Wiktionary
(1.1) Boże bądź miłościw mnie grzesznemu.
Wiktionary
przym. miłościwy
przysł. miłościwie
Wiktionary
(1.1) miłościwy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób miłościwy
Wiktionary
(1.1) Tegoż roku, dnia 10-go listopada, ojciec święty, papież Urban VI, na prośby i błagania kapituły wrocławskiej, wyniósł miłościwie na opróżnioną od lat siedmiu wrocławską katedrę biskupią, księcia Władysława, biskupa lubuskiego, brata księcia lignickiego, przenosząc go z biskupstwa lubuskiego na wrocławskie.
Wiktionary
przym. miłościwy, miłościw
Wiktionary
(1.1) dobrotliwie, łaskawie, miłosiernie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: miłościwie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: miłościwy
SJP.pl
dawniej:
1. pełen miłości, okazujący miłosierdzie; dobrotliwy, łaskawy;
2. zwrot grzecznościowy wyrażający szacunek; mościwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. książk. pełen dobroci, mający litość
Wiktionary
(1.1) Mało już króla miłościwego nie umorzył frasunek, że przez trzy dni żadnej pewnej wieści nie miał.
Wiktionary
rzecz. miłostka ż., miłościwość ż., miłość ż.
przysł. miłościwie
przym. miłościw
Wiktionary
(1.1) litościwy, daw. miłościw
Wiktionary
dobroć i współczucie okazywane komuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okazywane współczucie, dobroć lub litość
(1.2) teol. przymiot Boga;
Wiktionary
Miłosierdzie – aktywna forma współczucia, wyrażająca się w konkretnym działaniu, polegającym na bezinteresownej pomocy. Samo współczucie, nie przekładające się na działanie, miłosierdziem jeszcze nie jest.
Miłosierdzie (w języku łac. misericordis) - w teologii oznacza postawę obejmującą wewnętrzne przeżycie współczucia, współcierpienia i miłości oraz zewnętrzne akty pomocy wobec potrzebujących, z zachowaniem ich godności osobowej. Miłosierdzie jest głębokim spotkaniem osobowym, jest relacją dwustronną (pomiędzy osobą przyjmującą a osobą udzielającą pomocy).
Wikipedia
(1.1) Siostry miłosierdzia, których pieczy ją powierzył, położyły ją do łóżka.
(1.1) Ksiądz proboszcz na kazaniu o litości gadał, / I cnotę miłosierdzia nad inne przekładał.
(1.2) Zakonnice odmawiają koronkę do Miłosierdzia bożego.
Wiktionary
IPA: ˌmʲiwɔˈɕɛrʲd͡ʑɛ, AS: mʹiu̯ośerʹʒ́e
Wiktionary
rzecz. miłosierność ż.
przym. miłosierny
przysł. miłosiernie
Wiktionary
(1.2) zmiłowanie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) z litością, ze współczuciem
Wiktionary
(1.1) Oficer miłosiernie spojrzał na starowinkę i wręczył jej jakąś monetę.
Wiktionary
rzecz. miłosierdzie n., miłosierność ż.
przym. miłosierny
Wiktionary
(1.1) litościwie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: miłosiernie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: miłosierny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) okazywanie miłosierdzia
Wiktionary
(1.1) Najlepszą jej cechą była miłosierność względem łamag życiowych.
Wiktionary
rzecz. miłosierdzie n.
przym. miłosierny
przysł. miłosiernie
Wiktionary
1. okazujący dobroć, zrozumienie i współczucie osobie cierpiącej, poszkodowanej;
2. wyrażający prośbę o okazanie litości, np. "Wysłał miłosierny list do prezydenta o ułaskawienie"
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) okazujący dobroć i współczucie cierpiącym
Wiktionary
(1.1) Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem wobec Boga dla przebłagania za grzechy ludu.
Wiktionary
IPA: ˌmʲiwɔˈɕɛrnɨ, AS: mʹiu̯ośerny
Wiktionary
rzecz. miłosierdzie n., miłosierność ż.
przysł. miłosiernie
Wiktionary
(1.1) dobrotliwy, litościwy, pobłażliwy; stpol. lutościwy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Miłości, związany z Miłością
Wiktionary
(1.1) Babcię pochowaliśmy na miłoskim cmentarzu parafialnym.
Wiktionary
rzecz. Miłość ż., miłość ż., miłościanin mos., miłościanka ż.
Wiktionary
roślina górska o wyrastających wprost z kłącza liściach i białych lub purpurowych kwiatach
SJP.pl
Wikipedia
przestarzałe:
1. kobieta rozmiłowana, pasjonująca się w czymś; hobbystka, hobbistka, pasjonatka, miłośniczka, wielbicielka;
2. kobieta pozostająca w stałym i nieformalnym związku z żonatym mężczyzną; utrzymanka, faworyta, metresa, kochanka, kochanica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. kobieta w stałym, nieformalnym związku z żonatym mężczyzną; kochanka, kochanica
(1.2) przest. kobieta pasjonująca się czymś
Wiktionary
IPA: ˌmʲiwɔɕˈɲit͡sa, AS: mʹiu̯ośńica
Wiktionary
rzecz. miłośnik m., miłość ż., miłostka ż.
przym. miłosny
Wiktionary
(1.1) przest. marmuzela, mamzela, daw. lubka
Wiktionary
rozmiłowanie w czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zamiłowanie do czegoś
Wiktionary
rzecz. miłośnik m., miłośniczka ż.
Wiktionary
książkowo: kobieta rozmiłowana, pasjonująca się w czymś; hobbystka, hobbistka, pasjonatka, amatorka, wielbicielka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: miłośnik
Wiktionary
IPA: ˌmʲiwɔɕˈɲit͡ʃka, AS: mʹiu̯ośńička
Wiktionary
rzecz. miłośnik m., miłość ż., miłowanie n., miłośnictwo n., miłostka ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: miłośnie
SJP.pl
książkowo: osoba rozmiłowana, pasjonująca się w czymś; hobbysta, hobbista, pasjonat, amator, wielbiciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wielbiciel, amator, fan czegoś
(1.2) daw. kochanek
Wiktionary
IPA: mʲiˈwɔɕɲik, AS: mʹiu̯ośńik
Wiktionary
rzecz. miłość ż., miłowanie n., miłośnictwo n., miłostka ż., miłośnica ż.
:: fż. miłośniczka ż.
przym. miłośniczy
Wiktionary
związany z miłością, np. list miłosny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący miłości, kochania; taki, który jest wynikiem miłości, faktu kochania kogoś
Wiktionary
IPA: mʲiˈwɔsnɨ, AS: mʹiu̯osny
Wiktionary
rzecz. miłośnik mos., miłośnica ż., miłość, miłostka
czas. miłować
przysł. miłośnie
Wiktionary
(1.1) kochający
Wiktionary
przelotny romans, przygoda miłosna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. mało istotny, krótkotrwały romans
Wiktionary
(1.1) Posiadał wysoką szarżę w wojsku i przyjechał niby to na służbę, ale zdawał się tylko zabawiać miłostkami, pokazując się birbantem i zapamiętałym graczem, czym jednał sobie przyjaciół i sławę najmilszego kompaniona. (W. Reymont: Rok 1794)
Wiktionary
IPA: mʲiˈwɔstka, AS: mʹiu̯ostka
Wiktionary
rzecz. miłość ż., miłośnik m., miłośniczka ż., miłośnica ż., miłowanie n.
czas. miłować / umiłować, przymilać się
przym. miłosny, miły, umiłowany, miłowany, miłościwy
przysł. miło, przymilnie
Wiktionary
(1.1) flirt, romansik, przygoda (miłosna)
Wiktionary
Wikipedia
1. imię męskie;
2. nazwisko, m.in. Czesław Miłosz (1911-2004), polski poeta, prozaik, tłumacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
(1.2) daw. zdrobn. Miłosław
Wiktionary
Miłosz – męskie imię pochodzenia słowiańskiego oznaczające „tego, który jest miłowany”, będące pierwotnie zdrobnieniem dwuczłonowych imion takich jak: Miłobor, Miłobrat, Miłogost, Miłgost, Miłorad, Miłosław, Miełosław, Miłostryj, Miłowit, Miłwit. Forma Miłosz została zapisana już w 1136 roku w Bulli gnieźnieńskiej.
Wikipedia
(1.1) Miłosz kiedyś zapłaci za swoją drapieżność.
Wiktionary
IPA: ˈmʲiwɔʃ, AS: mʹiu̯oš
Wiktionary
zdrobnienie od: Miłosz (imię męskie)
SJP.pl
Miłoszewo (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Miłoszewò) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Linia i nad rzeką Łebą.
Wieś królewska w starostwie mirachowskim w województwie pomorskim w II połowie XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Miłoszka lub z nim związany
SJP.pl
Miłosz z małżonką; Miłoszowie
SJP.pl
Miłosz z małżonką; Miłoszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Miłosza lub z nim związany
SJP.pl
Miłoszyce – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim, w gminie Jelcz-Laskowice.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Miłosław (niem. Liebenau, 1943-1945 Liebenstädt) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, położone na Równinie Wrzesińskiej, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Miłosław. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. poznańskiego.
Według danych z 31 grudnia 2021 miasto liczyło 3497 mieszkańców.
Miłosław uzyskał lokację miejską w 1397 roku, zdegradowany przed 1500 rokiem, ponowne nadanie praw miejskich w 1539 roku.
Wikipedia
IPA: mʲiˈwɔswaf, AS: mʹiu̯osu̯af
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Miłosław
Wiktionary
Miłosława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Miło- („miły”, „miłujący”) i -sława („sława”). Znaczenie imienia: „miła sławie”. Poświadczone w źródłach polskich jako Miłosława (XII wiek) i Miełosława (XIII–XIV wiek).
Zdrobnienie: Miłka. Forma męska: Miłosław.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) Miłka
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: zdrobn. Miłka ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) Miloslava ż.
* górnołużycki: (1.1) Miłosława ż.
* rosyjski: (1.1) Милослава ż.
* słowacki: (1.1) Miloslava ż.
* ukraiński: (1.1) Милослава ż.
źródła.
== Miłosława (język górnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|górnołużycki|ż. Miłosława
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Miłka ż.
Wiktionary
(1.1) Miłka
Wiktionary
mieszkaniec Miłosławia
SJP.pl
mieszkanka Miłosławia
SJP.pl
Wikipedia
Miłosław z małżonką; Miłosławowie
SJP.pl
Miłosław z małżonką; Miłosławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Miłosława lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik od: Miłosław
SJP.pl
Miłów – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Maszewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
przestarzałe:
1. darzyć kogoś lub coś miłością; kochać;
2. miłować się - kochać się nawzajem, darzyć się nawzajem miłością
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. umiłować)
(1.1) książk. przest. darzyć kogoś miłością
(1.2) książk. przest. uwielbiać coś, mieć zamiłowanie do czegoś
czasownik zwrotny niedokonany miłować się (dk. umiłować się)
(2.1) książk. przest. kochać siebie nawzajem, jeden drugiego
Wiktionary
(1.1) Kaziu, czy ty mnie miłujesz?
(1.1) Przecież mieliście miłować go z całego serca i z całej duszy.
(1.2) Celestyna miłowała wędrowanie połoninami, często uciekając w Bieszczady.
(2.1) To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem.
Wiktionary
IPA: mʲiˈwɔvat͡ɕ, AS: mʹiu̯ovać
Wiktionary
rzecz. niemiłowanie n., miłostka ż., miłość ż., miłowanie n., umiłowanie n., umiłowany mos., zamiłowanie n.
czas. umiłować dk.
przym. miłosny, miławy, umiłowany
Wiktionary
(1.1) kochać
(1.2) kochać
(2.1) kochać się
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Miłowan – słowiańskie imię męskie jednoczłonowe, utworzone z członu Miło- ("miłować"). Wzmiankowane w dokumentach z 1136 roku. Może oznaczać: miłowany. Popularne zwłaszcza w krajach południowosłowiańskich
Miłowan imieniny obchodzi 25 stycznia.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|miłować.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌmʲiwɔˈvãɲɛ, AS: mʹiu̯ovãńe
Wiktionary
czas. miłować (się) ndk., umiłować dk.
rzecz. miłośnik, miłośniczka, miłość
przym. miły
przysł. miło
Wiktionary
Miłowan z małżonką; Miłowanowie
SJP.pl
Miłowan z małżonką; Miłowanostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Miłowana lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Miłowit, Miłwit – staropolskie imię męskie, złożone z członów Mił(o)- ("miły") i -wit ("pan, władca"). Imię to mogło oznaczać np. "miłujący władcę" albo "umiłowany przez władcę".
Jest to jedno z najwcześniej notowanych w Polsce imion, po raz pierwszy zapisane w 1136 roku, w Bulli gnieźnieńskiej. Nie występuje w innych językach słowiańskich.
Wikipedia
Miłowit z małżonką; Miłowitowie
SJP.pl
Miłowit z małżonką; Miłowitostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Miłowita lub z nim związany
SJP.pl
rodzaj roślin z rzędu goździkowców; jagodnik, wyćwiklin
SJP.pl
miłowonka trójlistna - gatunek krzewu z rodziny werbenowatych, pochodzący z Argentyny, Chile i Urugwaju; cukrownica trójlistna, lipia trójlistna
SJP.pl
Miłowonka (Aloysia) – rodzaj roślin należących do rodziny werbenowatych (Verbenaceae). Obejmuje 41 gatunków. Rośliny te występują w strefie tropikalnej i subtropikalnej obu kontynentów amerykańskich od Kalifornii, Utah i Teksasu po północną część Chile i Argentyny. Rośliny te występują zwykle w formacjach suchych, zaroślowych, często rosną na terenach skalistych.
Wikipedia
1. przyjemny, sympatyczny;
2. drogi, bliski, kochany
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) wywołujący przyjemne uczucie
(1.2) uprzejmy, serdeczny
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) ukochana osoba
Wiktionary
(1.1) Jedwab jest bardzo miły w dotyku.
(1.2) Jestem miłą, łagodną i taktowną użytkowniczką Wikipedii.
(1.2) Mężczyzna był miły i pomógł mi z bagażami.
Wiktionary
IPA: ˈmʲiwɨ, AS: mʹiu̯y
Wiktionary
rzecz. miłostka ż., miłość ż., miła ż., miłowanie n.
przym. niemiły, miławy, zdrobn. miluchny, milusi, milusieńki, milutki, miluśki
przysł. miło, mile, milutko
Wiktionary
(1.1) błogi, przyjemny, rozkoszny
(1.2) uczynny, dobry, dobrotliwy, sympatyczny
(2.1) luby, kochany
Wiktionary
skrót od: megadżul
SJP.pl
państwo w Azji; Myanmar, Birma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Południowej Azji, Birma;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mjanma jest członkiem ONZ od 1948 r.
Wiktionary
rzecz. Mjanmańczyk m., Mjanmanka ż.
przym. mjanmański
Wiktionary
(1.1) Republika Związku Mjanmy, Birma, przest. Myanmar
Wiktionary
obywatel Mjanmy (Birmy, Myanmaru); Birmańczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Mjanmy
Wiktionary
rzecz. Mjanma ż.
:: fż. Mjanmanka ż.
przym. mjanmański
Wiktionary
(1.1) Birmańczyk
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Mjanmy
Wiktionary
rzecz. Mjanma ż.
:: fm. Mjanmańczyk mos.
przym. mjanmański
Wiktionary
(1.1) Birmanka
Wiktionary
związany z Mjanmą (Myanmarem, Birmą, państwem w Azji); myanmarski, birmański
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Mjanmą lub Mjanmańczykami
Wiktionary
rzecz. Mjanmańczyk mos., Mjanmanka ż., Mjanma ż.
Wiktionary
(1.1) birmański
Wiktionary
skrót od: major (czytany jako cały odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = wojsk. major
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) mjr Henryk Dobrzański ps. „Hubal” (= major … pseudonim …) (Henryk Dobrzański w Wikipedii)
Wiktionary
IPA: ˈmajɔr, AS: mai ̯or
Wiktionary
skrót od: Ewangelia według świętego Marka - jedna z czterech Ewangelii Nowego Testamentu
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) środ. = Miłośnik Kolei
Wiktionary
(1.1) W Polsce istnieje wiele klubów zrzeszających MK.
Wiktionary
IPA: ɛ̃m‿ˈka, AS: ẽm‿ka
Wiktionary
(1.1) pot. mikol
Wiktionary
skrót od: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
SJP.pl
motyl z rodziny omacnic, groźny szkodnik mąki i kasz; molik; mlik
SJP.pl
rodzina motyli
SJP.pl
o cechach mklikowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
przemieszczać się bardzo szybko
SJP.pl
czasownik
(1.1) książk. poruszać się bardzo szybko naprzód
Wiktionary
(1.1) Na autostradzie samochody mkną niczym błyskawice.
Wiktionary
IPA: m̥knɔ̃ɲt͡ɕ, AS: m̦knõńć
Wiktionary
rzecz. mknięcie n., przemykanie n.
Wiktionary
(1.1) pędzić, gnać, lecieć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mknąć.
Wiktionary
IPA: ˈm̥ʲcɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: m̦ʹḱńė̃ńće
Wiktionary
czas. mknąć
rzecz. przemykanie n.
Wiktionary
[czytaj: em-ka-OL] skrót od: Międzynarodowy Komitet Olimpijski
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = sport. Międzynarodowy Komitet Olimpijski
Wiktionary
(1.1) MKOl powstał w 1894 roku.
(1.1) PKOl jest członkiem MKOl od 1919 roku.
(1.1) PKOl jest członkiem MKOl-u od 1919 roku.
Wiktionary
[czytaj: em-ka-PE] skrót od: Miejski Klub Pływacki
SJP.pl
skrót od:
1. Miejski Klub Sportowy;
2. Młodzieżowy Klub Sportowy;
3. Międzyzakładowy Komitet Strajkowy;
4. Miejska Komunikacja Samochodowa
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Międzynarodowy Kod Sygnałowy;
Wiktionary
skrót od: metr kwadratowy (czytany jako całe, odmienne wyrażenie); m kw.
SJP.pl
skrót od: Księga Malachiasza - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Starego Testamentu
SJP.pl
skrót
(1.1) = Księga Malachiasza
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ˌmalaˈxʲjaʃa, AS: ḱśẽŋga malaχʹi ̯aša
Wiktionary
1. potocznie: odgłos mlaśnięcia;
2. głoska powstała na wydechu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odgłos odrywania się języka lub warg od wilgotnego wnętrza ust
(1.2) jęz. spółgłoska zwarta lub zwarto-szczelinowa brzmiąca niczym cmoknięcie, spotykana w językach mlaskowych
Wiktionary
Mlaski (głoski mlaszczące), rzadziej plaski, kliki (ang. clicks, niem. Schnalze) – spółgłoski spotykane w językach mlaskowych, tj. językach rodziny khoisan, niektórych językach bantu (np. w zulu czy xhosa), kilku drobnych językach kuszyckich oraz w języku damin. Polegają na nagłym otwarciu zwarcia przy różnych położeniach warg i języka bez przepływu powietrza z płuc, co wywołuje charakterystyczny „cmokający” dźwięk.
Wikipedia
rzecz. mlaskanie n., mlaskot mrz.
czas. mlaskać ndk.
przym. mlaskowy
Wiktionary
potocznie:
1. głośno jeść; smoktać, cmoktać, cmokać, glamać, ciamkać;
2. o półpłynnych, najczęściej lepkich substancjach: odrywając się od czegoś lub uderzając o coś wydawać charakterystyczny odgłos
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. mlasnąć)
(1.1) rozdzielając wargi lub odrywając język od podniebienia, wydawać charakterystyczny odgłos
(1.2) odrywając się od czegoś lub uderzając o coś, wydawać charakterystyczny odgłos podobny do mlaskania (1.1)
Wiktionary
(1.1) Brody im się trzęsły z chciwości, usta mlaskały, jak gdyby nie mogły się doczekać, aż kelner postawi półmisek na stole.
(1.2) Dymy papierosów snuły się chwiejnie i mlaskały kopyta w rozmokłej ziemi, konie siekły zady ogonami.
Wiktionary
rzecz. mlask m., mlaskanie n.
czas. mlasnąć dk.
przym. mlaskowy
Wiktionary
(1.1) ciamkać
(1.2) ciamkać
Wiktionary
1. osoba, która mlaska;
2. w gwarze uczniowskiej: cukierek
SJP.pl
potocznie:
1. głośno jeść; smoktać, cmoktać, cmokać, glamać, ciamkać;
2. o półpłynnych, najczęściej lepkich substancjach: odrywając się od czegoś lub uderzając o coś wydawać charakterystyczny odgłos
SJP.pl
potocznie:
1. głośno jeść; smoktać, cmoktać, cmokać, glamać, ciamkać;
2. o półpłynnych, najczęściej lepkich substancjach: odrywając się od czegoś lub uderzając o coś wydawać charakterystyczny odgłos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mlaskać.
Wiktionary
IPA: mlaˈskãɲɛ, AS: mlaskãńe
Wiktionary
czas. mlaskać ndk.
rzecz. mlask mrz.
Wiktionary
1. potocznie: odgłos mlaśnięcia;
2. głoska powstała na wydechu
SJP.pl
Mlaski (głoski mlaszczące), rzadziej plaski, kliki (ang. clicks, niem. Schnalze) – spółgłoski spotykane w językach mlaskowych, tj. językach rodziny khoisan, niektórych językach bantu (np. w zulu czy xhosa), kilku drobnych językach kuszyckich oraz w języku damin. Polegają na nagłym otwarciu zwarcia przy różnych położeniach warg i języka bez przepływu powietrza z płuc, co wywołuje charakterystyczny „cmokający” dźwięk.
Wikipedia
języki mlaskowe - języki, w których występują mlaski (spółgłoski o dźwięku przypominającym cmokanie), np. języki zulu, khosa
SJP.pl
potocznie:
1. poruszając wargami i językiem, wydać charakterystyczny odgłos podczas jedzenia; cmoknąć;
2. o półpłynnych, najczęściej lepkich substancjach: odrywając się od czegoś lub uderzając o coś wydać charakterystyczny odgłos
SJP.pl
potocznie:
1. poruszając wargami i językiem, wydać charakterystyczny odgłos podczas jedzenia; cmoknąć;
2. o półpłynnych, najczęściej lepkich substancjach: odrywając się od czegoś lub uderzając o coś wydać charakterystyczny odgłos
SJP.pl
skrót od: miliard (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = miliard, miliardy, miliardów
Wiktionary
Miliard (skrót: mld) – liczba o wartości: 1 000 000 000 = 109 (tysiąc milionów), w krajach stosujących długą skalę. Termin miliard nie ma swojego odpowiednika w większości krajów stosujących skalę krótką.
W notacji naukowej miliard zapisuje się w postaci 1e9.
Wikipedia
(1.1) Na Ziemi żyje ponad 7 mld (=miliardów) ludzi.
Wiktionary
IPA: ˈmʲilʲjart, AS: mʹilʹi ̯art
Wiktionary
kruszyć, rozdrabniać, rozcierać coś na drobne cząsteczki
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) rozdrabniać coś za pomocą odpowiednich przyrządów
(1.2) powoli coś żuć
Wiktionary
(1.1) Udawała, że jej smakuje, ale kiedy zostawała sama, mełła ziarna cennej kartkowej prawdziwej kawy i parzyła ją sobie w szklance.
Wiktionary
IPA: mlɛt͡ɕ, AS: mleć
Wiktionary
rzecz. mlon mos./mrz., młyn m., młynek m., mielenie n., mielone, mielonka ż., młócka ż.
czas. dk. zemleć, przemleć, mielić
ims. mielony
przym. mielony, młyński
Wiktionary
(1.1) mielić, reg. pozn. melić.
(1.2) przeżuwać
Wiktionary
Mlęcin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Dobre.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Trójcy Świętej w Wiśniewie, a wierni Kościoła Starokatolickiego Mariawitów należą do parafii Trójcy Przenajświętszej w Wiśniewie.
Wikipedia
1. roślina polna o wysokiej, grubej łodydze i żółtych kwiatach;
2. potocznie: mniszek;
3. nasienie ryb;
4. limfa wydobywająca się z jelit;
5. zawartość żołądka po strawieniu pokarmu przez sok żołądkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Sonchus|L.|ref=tak., liczący około 60 gatunków rodzaj roślin z rodziny astrowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju mleczy (1.1)
(1.3) pot. bot. mniszek lekarski
(1.4) icht. nasienie samców ryb;
Wiktionary
Mlecz (Sonchus L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Należy do niego blisko 100 gatunków. Rośliny te występują na Starym Świecie, w Australii i na wyspach Oceanu Spokojnego, a jako introdukowane także na obu kontynentach amerykańskich. W Polsce rosną dwa gatunki rodzime i dwa szeroko rozprzestrzenione na świecie gatunki introdukowane. Niektóre gatunki są chwastami w uprawach. Młode liście mlecza zwyczajnego (zwanego też warzywnym) S. oleraceus spożywane są w sałatkach (według przekazu Pliniusza miał je spożyć Tezeusz przed walką z Minotaurem).
Wikipedia
IPA: mlɛt͡ʃ, AS: mleč
Wiktionary
rzecz. mlecznik mrz., mleko n., mleczko n., mleczarnik m., mleczarz m., mleczarka ż., mleczarnia ż., mleczarstwo n., mleczak m.
przym. mleczowy, mleczny, mleczarski, mlekowy
Wiktionary
(1.4) mleczko
Wiktionary
rodzaj grzyba z klasy podstawczaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mikol. gatunek grzyba;
(1.2) bot. pot. mlecz
Wiktionary
Lactarius Pers. (mleczaj) – rodzaj grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae).
Wikipedia
(1.1) Do tego celu najbardziej nadają się mleczaje, a więc mleczaj rydz i mleczaj biel, poza tym najczęściej używane są borowiki.
Wiktionary
rzecz. mleko n.
Wiktionary
rodzaj grzybów z rodziny gołąbkowatych
SJP.pl
Lactifluus (Pers.) Roussel (mleczajowiec) – rodzaj grzybów z rodziny gołąbkowatych (Russulaceae).
Wikipedia
grzybówka mleczajowa - gatunek grzybów z rodziny grzybówkowatych
SJP.pl
1. samiec ryb dojrzały do zapłodnienia nasieniem (mleczem), gotowy do tarła
2. potocznie: ząb mleczny
3. potocznie: młode zwierzę, które jeszcze ssie mleko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. ząb mleczny
Wiktionary
Mleczak – w pełni dojrzały do rozrodu samiec ryby z mleczem (nasieniem w postaci mleczka). Gotowy do odbycia tarła z ikrzycą (ikrzak).
Wikipedia
(1.1) Ostatni mleczak wypadł mi, gdy miałem dwanaście lat.
Wiktionary
IPA: ˈmlɛt͡ʃak, AS: mlečak
Wiktionary
rzecz. mleko n., mleczarnik m., mleczarz m., mlecz mrz., mlecznik mrz.
przym. mleczny, mlekowy
Wiktionary
(1.1) ząb mleczny, reg. śl. mlyczok.
Wiktionary
sól lub ester kwasu mlekowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. sól lub ester kwasu mlekowego
Wiktionary
Kwas mlekowy, kwas 2-hydroksypropanowy (łac. acidum lacticum), E270 – organiczny związek chemiczny z grupy hydroksykwasów, obecny w skwaśniałym mleku (skąd pochodzi jego nazwa) i innych produktach fermentacji mlekowej oraz powstający w analogicznym procesie biochemicznym w mięśniach w trakcie intensywnego wysiłku fizycznego. Sole tego kwasu to mleczany.
Wikipedia
IPA: ˈmlɛt͡ʃãn, AS: mlečãn
Wiktionary
rzecz. mleko n.
przym. mlekowy
Wiktionary
przymiotnik od: mleczan
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przest. mlekowy, mlecznyfakt.
forma rzeczownika.
(2.1) plural|mleczan.
Wiktionary
(2.1) W organizmie, mleczany są fizjologicznym produktem beztlenowego rozpadu glukozy.
Wiktionary
IPA: mlɛˈt͡ʃãnɨ, AS: mlečãny
Wiktionary
rzecz. mleko n.
Wiktionary
(1.1) mleczny, mlekowy
Wiktionary
1. rodzaj roślin z rodziny toinowatych, liczący 2 gatunki (mleczara olbrzymia i wyniosła);
2. mleczara olbrzymia - gatunek rośliny z rodziny toinowatych, pochodzący z tropikalnych rejonów Azji; kalotropis olbrzymi;
3. potocznie: krowa dająca dużo mleka
SJP.pl
Mleczara (Calotropis R. Br.) – rodzaj roślin z rodziny toinowatych, liczący 2 gatunki. W stanie dzikim występuje w gorących i ciepłych obszarach Azji i Afryki.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: mleczarka
Wiktionary
rzecz. mleczarka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roznosicielka lub sprzedawczyni mleka
(1.2) dzbanuszek na mleko
Wiktionary
Mleczarka (niem. Milchmädchen) – dawniej kobiety lub dziewczęta pełniące wiele funkcji związanych z produkcją i przetwarzaniem mleka. Należało do nich dojenie i wyrób masła, ale także w sprzedaż mleka i produktów mlecznych na targu mlecznym.
Wikipedia
(1.1) Nad ranem mleczarce wypadły butelki z mlekiem na schodach, budząc całą klatkę.
Wiktionary
rzecz. mleko n., mleczko m., mleczarnia ż., mlecznik m.
:: fm. mleczarz m.
przym. mleczarski, mleczny, mlekowy
przysł. mlecznie
Wiktionary
(1.2) mlecznik
Wiktionary
1. zakład przetwórstwa mleka;
2. dawniej: pomieszczenie do przechowywania nabiału w większych gospodarstwach wiejskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. miejsce, gdzie przechowuje, oczyszcza i przetwarza się mleko
(1.2) przest. jadłodajnia z przewagą posiłków mlecznych
(1.3) daw. zootechn. pomieszczenie do przechowywania nabiału w dużym gospodarstwie wiejskim
(1.4) żart. pokaźny biust
Wiktionary
Mleczarnia – zakład przemysłu spożywczego przygotowujący mleko konsumpcyjne, mleko w proszku, mleko skondensowane, masło, sery.
Termin ten oznacza również wyodrębnione miejsce w gospodarstwie rolnym, przeznaczone do cedzenia, schładzania i przechowywania mleka z udoju.
Wikipedia
(1.1) Mleko odwozimy do mleczarni w Podgórzu.
(1.2) W mleczarni „U Marzenki” zjesz obiad za 10 złotych.
(1.3) Pełne bańki niech Janek postawi w mleczarni.
(1.4) Gdzie ona się tak pcha z tą mleczarnią.
Wiktionary
przym. mleczarniany, mleczarski, mleczny
rzecz. mlecz mrz., mleczarka ż., mleczarnik mos., mleczarz mos., mleko n., mleczarstwo n.
Wiktionary
(1.2) bar mleczny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z mleczarnią, dotyczący mleczarni, pochodzący z mleczarni
Wiktionary
rzecz. mleczarstwo n., mleczarnia ż., mleko n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Warszawa. osoba zajmująca się mleczarstwem, pracownik mleczarni
Wiktionary
rzecz. mleko n., mleczko m., mleczarnia ż., mleczarz m., mleczarka ż., mleczarnictwo n., mleczak m., mlecz m.
:: forma żeńska mleczarniczka ż.
przym. mleczarski, mleczny
przysł. mlecznie
Wiktionary
dotyczący mleczarza, mleczarstwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z mleczarstwem, dotyczący mleczarstwa
Wiktionary
(1.1) Zaprezentowane zostaną również różne produkty: mięsne, mleczarskie, piekarnicze oraz niskoalkoholowe, połączone z degustacją.
(1.1) W Unii Europejskiej producenci nie mogą nazywać mleka roślinnego mlekiem, ponieważ przemysł mleczarski posiada patent na to słowo (z wyjątkiem mleka kokosowego).
(1.1) Swoją fermę mleczarską w Bilewie Matka oparła na krowach sprowadzanych z Holandii i Bawarii (rasa algawska).
Wiktionary
rzecz. mleczarz m., mleczarka ż., mleczarstwo n., mleczarnia ż., mlecz mrz., mleczarnik mos., mleko n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przetwórstwo mleka; skup, składowanie i przerób mleka oraz sprzedaż powstałych przetworów
Wiktionary
Mleczarstwo – dział gospodarki związany z produkcją mleka, jego skupem, magazynowaniem, przerobem i dystrybucją.
W skład branży mlecznej wchodzą:
Wikipedia
rzecz. mleko n., mleczarz mos., mleczarka ż., mleczarnia ż., mlecz mrz.
przym. mleczny, mlekowy, mleczarski, mleczarniany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. roznosiciel lub sprzedawca mleka
(1.2) środ. osoba zajmująca się mleczarstwem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kiedyś mleczarzowi wypadły butelki z mlekiem na schodach, budząc całą klatkę.
(1.2) Tę tablicę ufundowali mleczarze z całego województwa nowosądeckiego.
Wiktionary
IPA: ˈmlɛt͡ʃaʃ, AS: mlečaš
Wiktionary
rzecz. mleko n., mleczko m., mleczarnia ż., mleczarnik m., mleczarniczka ż., mleczarstwo n., mleczak m., mlecz m.
:: fż. mleczarka ż.
przym. mleczarski, mleczny, mlekowy
przysł. mlecznie
Wiktionary
(1.2) warszawa|mleczarnik.
Wiktionary
zdrobnienie od: mleko
SJP.pl
Mleczewo (niem. Heinrode, Mletzewo) – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie sztumskim, w gminie Stary Targ, przy trasach linii kolejowej Iława–Malbork i drogi wojewódzkiej nr 517. Wieś wchodzi w skład sołectwa Kątki.
Wikipedia
zdrobnienie od: mleko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. mleko
(1.2) ciecz przypominająca wyglądem mleko krowie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nalejemy mleczka naszemu kiciusiowi.
(1.2) Podczas suchej pogody może nie wydzielać charakterystycznego krwistego mleczka, ale i wówczas jest łatwa do odróżnienia dzięki oszronionemu trzonowi i strzępiastemu zazwyczaj brzegowi kapelusza.
Wiktionary
rzecz. mlecznik mrz., mleko n., mlecz mrz., mleczarnik mos., mleczarz mos., mleczarka ż.
przym. mleczny, mlekowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|mlycziczko.
Wiktionary
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od mleczniak
Wiktionary
rzecz. mleczniak m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. ząb mleczny
Wiktionary
IPA: ˈmlɛt͡ʃʲɲak, AS: mlečʹńak
Wiktionary
rzecz. mleko n.
:: zdrobn. mleczniaczek m.
Wiktionary
(1.1) mleczak
Wiktionary
przysłówek
(1.1) właściwie dla mleka
Wiktionary
(1.1) Jeszcze wyszczerzył te swoje mlecznie białe ząbki.
Wiktionary
rzecz. mlecznik mrz., mleko n., mleczarka ż., mleczarnik mos., mleczarz mos.
przym. mleczny
Wiktionary
rzadki stopień wyższy od przysłówka: mlecznie
SJP.pl
1. roślina z rodziny pierwiosnkowatych;
2. naczynie na mleko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roślina z gatunku mlecznik nadmorski (nazwa systematyczna|Lysimachia maritima|ref=tak.), z rodziny pierwiosnkowatych
(1.2) przest. dzbanuszek na mleko
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. mleko n., mleczko n., mlecz m., mleczyk m., mleczak m., mleczarka ż., mleczarz m.
przym. mleczny, mlekowy
przysł. mlecznie
Wiktionary
(1.2) mleczarka
Wiktionary
Mleczno – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Rudna.
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem mlecznobiałej barwy
Wiktionary
(1.1) W słońcu mlecznobiało jarzyły się kły słonia.
Wiktionary
przym. mlecznobiały
Wiktionary
biały jak mleko; mleczny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) biały jak mleko
Wiktionary
IPA: ˌmlɛt͡ʃnɔˈbʲjawɨ, AS: mlečnobʹi ̯au̯y
Wiktionary
przysł. mlecznobiało
Wiktionary
kawowy o mlecznym odcieniu
SJP.pl
niebieski o mlecznym odcieniu
SJP.pl
różowy o mlecznym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) różowy o mlecznym odcieniu
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co mleczne
(1.2) zootechn. wymiar wydajności zwierząt hodowanych dla mleka
Wiktionary
Mleczność – termin zootechniczny oznaczający wydajność mleczną u samic ssaków zwierząt gospodarskich o użytkowości mlecznej – bydła, owiec, kóz i innych. Mleczność mierzy się w kilogramach lub litrach w skali rocznej lub w okresie laktacji.
Wikipedia
rzecz. mleko n.
przym. mleczny, mlekowy
Wiktionary
zielony o mlecznym odcieniu
SJP.pl
żółty o mlecznym odcieniu
SJP.pl
1. związany z mlekiem, robiony z mleka;
2. w kolorze mleka;
3. dający dużo mleka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący mleka, otrzymywany, zrobiony z mleka, z dodatkiem mleka
(1.2) w kolorze mleka, biały jak mleko
(1.3) zootechn. o zwierzętach hodowanych dla mleka: wydajny, dający dużo mleka
(1.4) o czasowym zębie
Wiktionary
IPA: ˈmlɛt͡ʃnɨ, AS: mlečny
Wiktionary
rzecz. mlecznik mrz., mleko n., mleczko n., mleczarnia ż., mleczarz m., mleczarka ż., mleczak m., mleczarnik mos., mlecz mrz., mleczność ż., mleczarstwo n.
przym. mlekowy
przysł. mlecznie
Wiktionary
(1.3) dojny, mlekodajny
Wiktionary
1. wieś w Polsce;
2. jezioro w Polsce
SJP.pl
Mleczówka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Lubowidz. Ma status sołectwa.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mleczówka, po jej zniesieniu w gromadzie Syberia. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
1. wydzielina gruczołów mlekowych samic ssaków, służąca jako pokarm dla młodych;
2. (potocznie) mleko krowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) biol. wydzielina gruczołów mlecznych samic ssaków służąca jako pokarm dla swojego potomstwa dostępna w okresie laktacji;
(1.2) spoż. wydzielina gruczołów mlecznych, najczęściej krowy, spożywana przez ludzi jako dodatek do pokarmu lub jako sam pokarm
(1.3) pot. porcja, np. butelka, karton mleka (1.2)
(1.4) białawy płyn przypominający mleko (1.2), np. sporządzany z niektórych roślin, wydzielający się ze skał wapiennych itd.
(1.5) książk. przen. gęsta mgła
Wiktionary
Mleko – wydzielina gruczołu mlekowego samic ssaków, pojawiająca się w okresie laktacji. Jako produkt żywnościowy dla człowieka najczęstsze zastosowanie ma mleko krowie.
Mleko jest mieszaniną wieloskładnikową, składająca się z trzech podstawowych faz, będących w ścisłej zależności od siebie:
Wikipedia
(1.1) Jeśli mleko wypływa z piersi zbyt szybko maluch może nie chcieć ssać, może się prężyć, odpychać i płakać, pomimo głodu.
(1.2) Wielu Azjatów nie toleruje mleka.
(1.3) Na stole stały trzy mleka.
(1.4) Napoje roślinne, takie jak mleko owsiane i mleko sojowe, obciążają klimat mniej niż mleko od krowy.
(1.5) Nagle wjechaliśmy w mleko i musieliśmy znacznie zwolnić.
Wiktionary
IPA: ˈmlɛkɔ, AS: mleko
Wiktionary
rzecz. mleczarnia ż., mleczarstwo n., mleczarz m., mleczarnik m., mleczarka ż., mleczność ż., mleczak m., mlecz m., mleczaj m., mleczan m.
:: zdrobn. mleczko n.
przym. mlekowy, mleczny, mleczany, mleczarski, mleczarniany
przysł. mlecznie
Wiktionary
gwara. mliko, gw-pl|Śląsk Cieszyński|mlyko.
Wiktionary
1. dostarczający mleka, produkujący mleko;
2. wpływający pozytywnie na mleczność bydła
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wydzielający, dający dużo mleka
(1.2) zwiększający wydzielanie mleka
Wiktionary
rzecz. mlekodajność ż.
Wiktionary
(1.1) mleczny
Wiktionary
automat do sprzedaży świeżego mleka
SJP.pl
przyrząd służący do pomiaru gęstości mleka; laktometr, laktodensymetr, galaktometr
SJP.pl
mający niektóre właściwości mleka, przypominający mleko
SJP.pl
rodzina drzew i krzewów z rzędu różowców; morwowate
SJP.pl
o cechach mlekowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
1. drzewo mleczne:
a) południowoamerykańskie drzewo z rodziny morwowatych; pnie zawierają sok o licznych zastosowaniach spożywczych;
b) tropikalne drzewo i krzew z rodziny toinowatych, wydzielające gorzki sok podobny do mleka;
2. rodzaj ciasta deserowego
SJP.pl
Brosimum, mlekowiec (Brosimum Swartz) – rodzaj roślin z rodziny morwowatych (Moraceae). Obejmuje 15 gatunków. Są to zimozielone drzewa z sokiem mlecznym rosnące w tropikach obu kontynentów amerykańskich – od Meksyku i Kuby na północy po Boliwię, Paragwaj i południową Brazylię. Jako rośliny introdukowane przedstawiciele tego gatunku rosną także na Florydzie i w Wietnamie. Występują one głównie w wilgotnych lasach równikowych.
Wikipedia
rodzaj cysterny do przewożenia mleka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pojazd do przewożenia mleka
Wiktionary
→ mleko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z mlekiem, dotyczący mleka
Wiktionary
(1.1) Uzyskuje się w ten sposób nadwyżkę tłuszczu mlekowego, z której produkuje się śmietankę.
Wiktionary
rzecz. mleko n., mleczko n., mleczan m., mleczarstwo n., mleczność ż., mleczak m., mleczarz m., mleczarka ż., mlecznik m., mlecz m., mleczyk m.
przym. mleczny
Wiktionary
żartobliwie: miłośnik mleka
SJP.pl
dawniej: opłata uiszczana w młynie za zmielenie zboża
SJP.pl
maszyna mieląca zboże
SJP.pl
dawniej:
1. młyński;
2. podatek (przymus) mlewny - opłata uiszczana w młynie za zmielenie zboża; mlewne
SJP.pl
1. zboże przeznaczone do przemiału; mieliwo;
2. dawniej: mielenie zboża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zboże do zmielenia
(1.2) zmielone zboże
(1.3) przest. mielenie zboża
Wiktionary
Mlewo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie golubsko-dobrzyńskim, w gminie Kowalewo Pomorskie.
Wikipedia
(1.1) Średni dostał osła Burka, / Co na mlewo nosił zboże.
(1.2) — Gospodarzu, czy to prawda, że dawno, dawno, mieszkał w tym młynie straszny olbrzym, co wyrabiał mlewo z trupich kości?.
(1.1) Ponakładali podatki od mlewa takie, że ubogi człek musi z plewaewą ziarno gryźć, jak bydlę.
Wiktionary
rzecz. mlew mrz., mlewne n., mlewnik mrz., mlewność ż.
przym. mlewny
Wiktionary
(1.3) mlew
Wiktionary
motyl z rodziny omacnic, groźny szkodnik mąki i kasz; mklik; molik
SJP.pl
skrót od: mademoiselle (francuski zwrot grzecznościowy)
SJP.pl
skrót od: milion; mil.
SJP.pl
skrót
(1.1) = milion
Wiktionary
Milion (polski skrót: mln) – liczba o wartości: 1 000 000 = 106 (tysiąc tysięcy), jak również liczebnik główny.
W układzie SI mnożnikowi 106 odpowiada przedrostek jednostki miary mega o symbolu M, np. MHz – megaherc, a jego odwrotności (jedna milionowa) 10−6 odpowiada mikro o symbolu µ, np. µm – mikrometr.
Wikipedia
(1.1) Przez cieśninę Ormuz przepływa ok. 15 statków dziennie, przewożąc 17 mln (=milionów) baryłek ropy naftowej na dobę.
Wiktionary
IPA: ˈmʲilʲjɔ̃n, AS: mʹilʹi ̯õn
Wiktionary
gwarowo: drążek przy żarnach do obracania kamienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara. drążek przy żarnach do obracania kamienia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) białystok. nielubiany mężczyzna, gbur
Wiktionary
czas. mleć ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) reg-pl|Poznań. kamienny garnek do mleka, śmietany lub ogórków
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pot. zdrobn. od: mlyko
Wiktionary
rzecz. mlyko n., mlyczorz mos., mlyczok mos./mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. lekcew. młokos
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pot. ząb mleczny
Wiktionary
rzecz. mlyko n., mlyczorz mos., mlycziczko n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pracownik mleczarni zwożący mleko z gospodarstw
Wiktionary
rzecz. mlyczok mos./mrz., mlyko n., mlycziczko n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. spoż. mleko
Wiktionary
rzecz. mlyczok mos./mrz., mlyczorz mos.
:: zdrobn. mlycziczko n.
Wiktionary
wykrzyknik naśladujący dźwięk mruczenia wyrażającego zadowolenie (np. Mm, jak ładnie pachniesz!); mmm
SJP.pl
skrótowiec, fraza przysłówkowa
(1.1) = między magazynami
Wiktionary
Informatyka:
Jednostki:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== MM (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = med. multiple myeloma → szpiczak mnogi (łac. myeloma multiplex)
(1.2) = wojsk. Military Medal → Medal Wojskowy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== MM (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = med. multiple myeloma → szpiczak mnogi (łac. myeloma multiplex)
(1.2) = wojsk. Military Medal → Medal Wojskowy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== MM (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = med. multiple myeloma → szpiczak mnogi (łac. myeloma multiplex)
(1.2) = wojsk. Military Medal → Medal Wojskowy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: emema] skrót od: mixed martial arts - mieszane sztuki walki; dyscyplina sportowa dopuszczająca wszystkie techniki walki bez użycia broni
SJP.pl
skrót zwrotu grzecznościowego "madame", czytany jako cały wyraz [madam]
SJP.pl
1. wykrzyknik wyrażający zamyślenie, zwlekanie z odpowiedzią (np. Mmm, a może pójdziemy do kina?); hm, mhm;
2. wykrzyknik naśladujący nucenie;
3. wykrzyknik naśladujący dźwięk mruczenia wyrażającego zadowolenie (np. Mmm, jak ładnie pachniesz!); mm
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …wyrażający zadowolenie
(1.2) …wyrażający zamyślenie
(1.3) dźwięk. …naśladujący nucenie
Wiktionary
(1.1) Mmm, ale to jest przepyszne!
(1.2) Mmm… zastanówmy się.
Wiktionary
(1.1) hm, hmm, mhm
Wiktionary
skrót od: massively multiplayer online game - typ gry wideo rozgrywanej za pośrednictwem internetu
SJP.pl
[czytaj: ememes] (skrót od angielskiego wyrażenia: Multimedia Messaging Service) wiadomość multimedialna pozwalająca na jednoczesne przesyłanie, odbiór grafiki, animacji, wideoklipów, dźwięków itp. za pomocą telefonu komórkowego; ememes
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ememesować] wysyłać wiadomości multimedialne telefonem komórkowym; ememesować
SJP.pl
symbol manganu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = muzeum narodowe
(1.2) = mniejszość niemiecka
Wiktionary
Mangan (Mn, łac. manganum) – pierwiastek chemiczny należący do grupy metali przejściowych.
Ma 15 izotopów z przedziału mas 49–62 i izomery jądrowe 51m, 52m, 54m. Trwały jest tylko izotop 55, który stanowi niemal 100% składu izotopowego manganu występującego w naturze.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== MN (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = geogr. Minnesota → Minnesota (stan w USA)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɛ̃m‿ˈɛ̃n, AS: ẽm‿ẽn
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== MN (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = geogr. Minnesota → Minnesota (stan w USA)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== MN (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = geogr. Minnesota → Minnesota (stan w USA)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót
(1.1) = mnogi, mnoga
Wiktionary
(1.1) W tym zdaniu podmiot jest w 3 os. l. mn. (= trzeciej osobie liczby mnogiej)
Wiktionary
IPA: ˈmnɔɡa, AS: mnoga
Wiktionary
skrót
(1.1) mniej więcej
Wiktionary
w psychologii: ogół zmian powstających w systemie nerwowym na skutek bodźców świata zewnętrznego i zdobywanego doświadczenia
SJP.pl
Mneme (gr. Μνήμη Mnḗmē, łac. Mneme – 'pamięć') – w mitologii greckiej jedna z trzech oryginalnych (beocjańskich) muz, córek Mnemosyne. Siostra Aoede i Melete. Muza pamięci. Czczone były na Helikonie.
Wikipedia
kierunek biologiczny głoszący, iż silne bodźce emocjonalne mają trwały wpływ na zmianę sposobu reagowania organizmu przekazywaną dziedzicznie
SJP.pl
urządzenie do badania pamięci poprzez pokazywanie wielu elementów jako materiał do zapamiętania
SJP.pl
najmniejsza jednostka informacyjna zmagazynowana w mózgu albo w systemie nerwowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) najmniejsza porcja informacji zmagazynowana w mózgu lub w systemie nerwowym
Wiktionary
przym. mnemonowy
Wiktionary
osoba obdarzona fenomenalną pamięcią
SJP.pl
Wikipedia
ogół środków i metod ułatwiających mechaniczne zapamiętywanie czegoś; mnemotechnika
SJP.pl
Wikipedia
w mitologii greckiej: bogini pamięci, matka muz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. bogini i uosobienie pamięci, matka muz, jedna z tytanid;
(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 57;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mnemosyne uchodziła za córkę Uranosa i Gai, siostrę Fojbe, Hyperiona, Japeta, Kojosa, Kriosa, Kronosa, Okeanosa, Rei, Tei, Temidy i Tetydy oraz kochankę Zeusa.
(1.2) Mnemosyne porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza, czyli w pasie głównym planetoid.
Wiktionary
rzecz. mnemonika ż., mnemonik m., mnemonista m., mnemonistka ż., mnemoniczność ż., mnemizm ż., mnemiczność ż., Mneme ż., Mnemon m.
:: war. Mnemozyna ż., Mnemosyna ż.
przym. mnemoniczny, mnemiczny
przysł. mnemonicznie
temsłow. mnemo-
Wiktionary
(1.1) war. Mnemozyna, Mnemosyna; Moneta, rzad. Pamięć
Wiktionary
ogół środków i metod ułatwiających mechaniczne zapamiętywanie czegoś; mnemonika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sposoby ułatwiające zapamiętywanie czegoś metodą wolnych skojarzeń, np. poprzez nadanie tekstowi rymowanej formy, wizualizację, itp.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Odkąd poznałem mnemotechnikę, uczenie się jest przyjemniejsze i zajmuje mi mniej czasu.
Wiktionary
IPA: ˌmnɛ̃mɔˈtɛxʲɲika, AS: mnẽmoteχʹńika
Wiktionary
rzecz. Mnemosyne ż.
Wiktionary
(1.1) mnemonika
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. zob. Mnemosyne.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌmnɛ̃mɔˈzɨ̃na, AS: mnẽmozỹna
Wiktionary
rzecz. Mnemosyne ż.
Wiktionary
(1.1) Mnemosyne
Wiktionary
potocznie: wykrzyknik, zwykle powtórzony, używany w celu ukazania zadowolenia ze smaku spożytej potrawy lub zakomunikowania, że ma się na coś ogromny apetyt; pycha, pychota, pyszota
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) służy do wyrażenia, że mówiącemu coś bardzo smakuje bądź ma na to apetyt
Wiktionary
IPA: mʲɲãm, AS: mʹńãm
Wiktionary
(1.1) pycha
Wiktionary
członek zakonu o surowej regule
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. szczyt w polskich Tatrach;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie widzieliśmy Mnicha, bo była mgła.
Wiktionary
rzecz. mnich m., mniszka ż.
przym. mniszy, mnisi
Wiktionary
1. budowla wodnomelioracyjna do regulowania poziomu przepływu wody, głównie w ogroblowanych stawach rybnych;
2. rodzaj dachówki
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Mnichowo, Mnichów
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: mało
SJP.pl
Wikipedia
z wyrażeń: "mniejsza z tym", "mniejsza o to" - nieważne, nieistotne, bez znaczenia
SJP.pl
1. mniejsza część czegoś w porównaniu z inną częścią;
2. grupa ludności jakiegoś państwa różniąca się od obywateli tego państwa przynależnością narodową, wyznaniem lub innymi cechami charakteryzującymi ludność innych państw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mniejsza część jakiejś całości
(1.2) etn. socjol. grupa ludności różniąca się od większości mieszkańców danego państwa przynależnością narodową, rasową, wyznaniową itp.
Wiktionary
Mniejszość to grupa ludności danego państwa różniąca się od większości jego obywateli przynależnością narodową, rasową, wyznaniową, mówiąca innym językiem, różniąca się tradycją, obyczajem lub poglądami na pewne sprawy itp.
Wikipedia
(1.1) Wśród zwykłych Amerykanów zaskakująco wielu jest zwolennikami kreacjonizmu, a ewolucjoniści często są w mniejszości.
(1.2) Brutalność policji i jej przemoc, która w nieproporcjonalnie dużym stopniu jest wymierzona w osoby czarne i inne mniejszości, ma swoje korzenie w amerykańskim kapitalizmie.
Wiktionary
IPA: ˈmʲɲɛ̇jʃɔɕt͡ɕ, AS: mʹńėi ̯šość
Wiktionary
przym. mniejszościowy
Wiktionary
(1.2) mniejszość narodowa
Wiktionary
taki, który bezpośrednio tyczy się grupy ludności jakiegoś państwa różniącej się od obywateli tego państwa przynależnością narodową, wyznaniem lub innymi cechami charakteryzującymi ludność innych państw
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z mniejszością, dotyczący mniejszości
Wiktionary
(1.1) Polityk wszedł w skład mniejszościowego rządu utworzonego naprędce.
Wiktionary
rzecz. mniejszość ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: mały
SJP.pl
1. przypuszczać;
2. wychodzić z założenia;
3. uważać
SJP.pl
czasownik
(1.1) książk. przypuszczać coś, wnioskować
Wiktionary
(1.1) Można mniemać, że ta sprawa nie będzie już przedmiotem rozważań naszej komisji.
Wiktionary
IPA: ˈmʲɲɛ̃mat͡ɕ, AS: mʹńẽmać
Wiktionary
rzecz. mniemanie n., domniemanie n.
czas. domniemywać
Wiktionary
(1.1) przypuszczać, sądzić, uważać
Wiktionary
przekonanie, sąd o kimś lub o czymś, często nieuzasadnione
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czyjś subiektywny osąd, opinia, bez względu na prawdziwość
(1.2) odczasownikowy od|mniemać.
Wiktionary
Doksa (stgr. δόξα) – w filozofii starożytnej Grecji mniemanie, złudne lub niepewne przekonanie czy też poznanie, przeciwstawiane prawdzie czy pewnej i niepodważalnej wiedzy (stgr. ἐπιστήμη, episteme).
Wikipedia
IPA: mʲɲɛ̃ˈmãɲɛ, AS: mʹńẽmãńe
Wiktionary
rzecz. mniemanologia ż.
czas. mniemać ndk.
Wiktionary
żartobliwie: specjalista w zakresie mniemanologii stosowanej - humorystycznej nauki wymyślonej dla celów satyrycznych przez Jana Tadeusza Stanisławskiego
SJP.pl
mniemanologia stosowana - humorystyczna nauka wymyślona dla celów satyrycznych przez Jana Tadeusza Stanisławskiego
SJP.pl
Mniewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, w gminie Olszówka.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie łęczyckim województwa łęczyckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
We wsi urodził się generał Paweł Jerzmanowski.
Wikipedia
Wikipedia
Mnin – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Słupia Konecka.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mnin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Tekli.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Mniów – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Mniów. Siedziba gminy Mniów.
Wieś położona w odległości około 20 km na północny zachód od centrum Kielc przy drodze krajowej nr 74.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mniów. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do ówczesnego województwa kieleckiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Mniów
SJP.pl
mniszy; dotyczący mnicha, mniszki; zakonny, klasztorny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z mnichem lub mniszką, dotyczący mnicha lub mniszki
Wiktionary
(1.1) Stary kameduła wiódł swe życie mnisie w całkowitym odosobnieniu.
Wiktionary
rzecz. mnich m., mniszka ż., Mnich m., mniszek mrz./mos.
przym. mniszy
Wiktionary
(1.1) mniszy, monastyczny
Wiktionary
skrót od: Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego
SJP.pl
Kończyc III, znany również pod nazwą Mniszech – polski herb szlachecki.
Wikipedia
rodzaj bylin z rodziny astrowatych, liczący ponad 2000 gatunków na całej kuli ziemskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: mnich
(1.2) młody mnich
(1.3) gwara. zootechn. osoba zajmująca się kastracją zwierząt
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) bot. nazwa systematyczna|Taraxacum|F.H. Wigg.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny astrowatych;
(2.2) bot. roślina z rodzaju mniszek (2.1)
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: mniszka
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Zjawił się nagle w jurcie młody mniszek i zbliżywszy się z oznakami szacunku do Darambadzara, szepnął mu coś do ucha.
(2.2) Malutki mniszek produkuje nektar do godzin południowych, już około trzynastej kwiat się zamyka.
(3.1) Pięć czy sześć mniszek spowitych szczelnie w swoje czarne, długie szaty śpiewało łagodnymi, słodkimi głosami.
Wiktionary
IPA: ˈmʲɲiʃɛk, AS: mʹńišek
Wiktionary
rzecz. mnich m., mniszka ż.
przym. mniszkowy, mnisi
Wiktionary
(2.2) pot. mlecz, dmuchawiec; gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie|mojiczek.; stpol. fyffa; lud. łocyga polna, męska stałość, pępawa, popia głowa, strzygów pąp, świni pysk
Wiktionary
1. członkini zakonu o surowej regule;
2. w budownictwie: wklęsła dachówka o kształcie półokrągłego korytka, układana z mnichem;
3. brudnica mniszka - brudnica, której gąsienice żywią się liśćmi drzew iglastych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. w chrześcijaństwie: zakonnica z zakonu monastycznego, mniszego
(1.2) zool. nazwa systematyczna|Monachus|ref=tak., zwierzę zaliczane do rodziny fokowatych;
(1.3) ornit. nazwa systematyczna|Lonchura|ref=tak., ptak zaliczany do rodziny astryldowatych;
(1.4) ent. pot. motyl z rodziny brudnicowatych;
(1.5) bud. rodzaj wklęsłej dachówki
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: mniszek
Wiktionary
Mniszka śródziemnomorska (Monachus monachus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny fokowatych (Phocidae). Zamieszkuje wschodnie wody Morza Śródziemnego i wschodni Atlantyk, z niegdyś licznie występującego zwierzęcia pozostało kilka niewielkich, zagrożonych depresją wsobną populacji. Żywi się głowonogami, rybami i innymi zwierzętami morskimi. Samica rodzi młode w jaskini przy plaży. Należy do najbardziej zagrożonych wyginięciem płetwonogich.
Wikipedia
(1.1) Kilka mniszek pracowało w ogrodzie.
(1.2) Futro mniszek jest ciemnopopielate.
(1.3) Na gałęzi siedzi mała mniszka.
(1.4) U mniszki występuje silny dymorfizm płciowy.
Wiktionary
rzecz. mnich m., mniszek mrz./mos.
przym. mniszy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Lonchurinae|Steiner., podrodzina ptaków z rodziny astryldowatych;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: mniszka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Podrodzina mniszek obejmuje gatunki występujące m.in. w Australazji.
Wiktionary
rzecz. mniszka ż.
Wiktionary
rodzaj bylin z rodziny astrowatych, liczący ponad 2000 gatunków na całej kuli ziemskiej
SJP.pl
Wikipedia
muchówka z rodziny rączycowatych, pasożyt brudnicy mniszki i nieparki
SJP.pl
przymiotnik od: Mniszków
SJP.pl
→ mniszek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z mniszkiem, dotyczący mniszka
Wiktionary
rzecz. mniszek m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. część miasta Cieszyna;
Wiktionary
Mnisztwo (niem. Mönichhof) – część miasta Cieszyna, do 1973 roku samodzielna wieś na Śląsku Cieszyńskim.
Wikipedia
(1.1) Czy tym autobusem dojedziemy na Mnisztwo?
(1.1) Książę Adam Wacław zwrócił folwark na Mnisztwie dominikanom.
Wiktionary
rzecz. mnich mos., mniszka ż.
przym. mniszy
Wiktionary
mnisi;
1. dotyczący mnicha, mniszki; zakonny, klasztorny;
2. taki jak u mnicha, właściwy mnichom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z mnichem lub mniszką, dotyczący mnicha lub mniszki
Wiktionary
(1.1) Stary cysters wiódł swe życie mnisze w całkowitym odosobnieniu.
Wiktionary
rzecz. mnich m., mniszka ż., Mnich m., Mnisztwo n.
przym. mnisi
Wiktionary
(1.1) mnisi, monastyczny
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) Muzeum Narodowe w Krakowie;
Wiktionary
(1.1) Od października dwa oddziały MHK i MNK łączy nie tylko sąsiedztwo w jednym budynku, ale również porozumienie o sprzedaży wspólnych biletów.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) stpol. często
Wiktionary
IPA: ˈmnɔɡdɨ, AS: mnogdy
Wiktionary
liczny, występujący w dużej ilości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. występujący w dużej ilości
(1.2) książk. składający się z dużej liczby czegoś
(1.3) dotyczący jakiejś zbiorowości, mnogości
Wiktionary
(1.1) (…) u brzegu stał mnogi lud patrząc i przysłuchując się w milczeniu.
Wiktionary
IPA: ˈmnɔɟi, AS: mnoǵi
Wiktionary
rzecz. mnogość ż., mnożenie n., mnożna ż., mnożnik m.
czas. mnożyć, pomnożyć, pomnażać, rozmnożyć, rozmnażać
przysł. mnogo
Wiktionary
(1.1) liczny, spory
(1.2) wieloskładnikowy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) daw. dużo, wiele
Wiktionary
IPA: ˈmnɔɡɔ, AS: mnogo
Wiktionary
przym. mnogi
rzecz. mnogość ż.
Wiktionary
motyl dzienny z rodziny modraszkowatych, występujący w około 215 gatunkach
SJP.pl
1. duża liczba czegoś; mnóstwo; obfitość;
2. dawniej: wynik mnożenia; iloczyn;
3. dawniej: zbiór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duża ilość czegoś
(1.2) mat. zbiór
Wiktionary
Zbiór (mnogość) – jedno z fundamentalnych pojęć w matematyce, określające sposób grupowania danych wartości liczbowych.
Określenie zbiór może też odnosić się do:
Inne znaczenia zbioru w dziedzinie matematyki stanowią następujące pojęcia (w kolejności alfabetycznej):
Wikipedia
IPA: ˈmnɔɡɔɕt͡ɕ, AS: mnogość
Wiktionary
przym. mnogi
przysł. mnogo
Wiktionary
(1.1) liczebność, wielość, obfitość; mnóstwo
Wiktionary
związany z teorią mnogości
SJP.pl
masa;
1. wielka ilość lub liczba czegoś; mnogość, obfitość;
2. wielka liczba kogoś; tłum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bardzo dużo
Wiktionary
(1.1) Minęło już pół wieku, a przeszłość wciąż była tu widoczna w mnóstwie zaniedbanych, drewnianych domów, mnóstwie koślawych płotów, mnóstwie opadających tynków.
(1.1) Mnóstwo arcydzieł przepada razem z imionami swych twórców.
Wiktionary
IPA: ˈmnustfɔ, AS: mnustfo
Wiktionary
(1.1) dużo, mnogo, wiele, od metra; wulg. w chuj
Wiktionary
szklarnia do rozmnażania roślin; mnożarka
SJP.pl
działanie arytmetyczne polegające na wyznaczaniu iloczynu dwóch czynników: mnożnej i mnożnika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mat. działanie arytmetyczne, będące dla liczb naturalnych wielokrotnym dodawaniem
(1.2) mat. jedno z dwóch działań w pierścieniu, uogólnienie mnożenia (1.1)
(1.3) odczasownikowy od|mnożyć.
Wiktionary
Mnożenie – wspólna nazwa różnych funkcji matematycznych definiowanych osobno; ich najprostszym przykładem jest mnożenie liczb naturalnych – wielokrotne dodawanie liczby do siebie samej. Wynik mnożenia to iloczyn, a mnożone elementy to czynniki, przy czym pierwszy czasem jest znany jako mnożna, a drugi jako mnożnik.
Wikipedia
(1.1) Iloczyn to wynik mnożenia.
(1.2) Pierścień w którym mnożenie jest odwracalne (z wyjątkiem mnożenia przez zero) to ciało.
(1.3) Brzytwa Ockhama to zasada ekonomii myślenia zakazująca mnożenia bytów ponad potrzebę.
Wiktionary
IPA: mnɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: množẽńe
Wiktionary
czas. pomnażać ndk., rozmnażać ndk., mnożyć ndk.
rzecz. mnożnik m., mnożna ż., rozmnażanie n.
przym. mnogi
Wiktionary
(1.1) multiplikacja / multyplikacja
Wiktionary
liczba, którą się mnoży przez inną liczbę, czynnik a w iloczynie a x b
SJP.pl
Mnożenie – wspólna nazwa różnych funkcji matematycznych definiowanych osobno; ich najprostszym przykładem jest mnożenie liczb naturalnych – wielokrotne dodawanie liczby do siebie samej. Wynik mnożenia to iloczyn, a mnożone elementy to czynniki, przy czym pierwszy czasem jest znany jako mnożna, a drugi jako mnożnik.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. liczba, przez którą się mnoży poprzednią liczbę w działaniu mnożenia
Wiktionary
Wikipedia
przym. mnogi
rzecz. mnożenie n.
czas. mnożyć
Wiktionary
szybko się rozmnażający, mnożący się licznie; płodny
SJP.pl
1. powiększać ilość, liczbę czegoś; pomnażać;
2. rozpleniać coś (rośliny, zwierzęta);
3. wykonywać działanie matematyczne dające w wyniku iloczyn;
4. mnożyć się:
a) powiększać swą ilość, liczbę;
b) o niektórych organizmach: rozmnażać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) powiększać ilość, liczbę czegoś; pomnażać
(1.2) rozpleniać coś (rośliny, zwierzęta)
(1.3) mat. wykonywać działanie matematyczne dające w wyniku iloczyn;
czasownik zwrotny niedokonany mnożyć się
(2.1) powiększać swą ilość, liczbę
(2.2) o niektórych organizmach: rozmnażać się
Wiktionary
(2.1) Szczęście to jedyna rzecz, która się mnoży, jeśli się ją dzieli.
Wiktionary
IPA: ˈmnɔʒɨt͡ɕ, AS: množyć
Wiktionary
rzecz. mnożnik m., mnożenie n., rozmnażanie n.
czas. pomnożyć dk., pomnażać ndk., wymnożyć dk., wymnażać ndk.
przym. mnogi
Wiktionary
(1.1-3) przest./stpol. multyplikować, multiplikować
Wiktionary
symbol molibdenu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki
(1.1) = Milicja Obywatelska
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɛ̃m‿ˈɔ, AS: ẽm‿o
Wiktionary
rząd wymarłych ptaków (około 20 gatunków) zamieszkujących niegdyś Nową Zelandię
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina w starożytnym Lewancie po wschodniej stronie Morza Martwego;
(1.2) geogr. miasto w Stanach Zjednoczonych Ameryki;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(2.1) rzad. imię|polski|m.; jedno z imion biblijnych
Wiktionary
Moab – historyczna kraina położona na wschodnim brzegu Morza Martwego na terenie dzisiejszej Jordanii. W starożytności zamieszkiwał ją lud Moabitów podbity przez wojska izraelskie pod wodzą Dawida. Na północ od Moabu zamieszkiwali Ammonici.
Wikipedia
(1.1) Izrael rozłożył się obozem na stepach Moabu.
(1.2) W Moabie mają stary zabytkowy teatr.
(2.1) To nie spodobało się Moabowi.
Wiktionary
rzecz. Moabita m., Moabitka ż., moabicki m.
przym. moabicki
Wiktionary
starożytny lud zamieszkujący tereny Moabu
SJP.pl
Moabici – starożytny lud zamieszkujący Moab, krainę położoną na wschód od Morza Martwego.
Według przekazów biblijnych, byli potomkami Moaba, kazirodczego syna Lota i jego starszej córki. Moabici wojowali z Izraelitami, zostali pokonani i podbici przez króla Dawida (X w. p.n.e.). Niepodległość odzyskali za panowania króla Meszy (IX w. p.n.e.).
Język moabicki był spokrewniony z językiem hebrajskim. Głównym bóstwem Moabitów był Kemosz.
Wikipedia
przymiotnik od: Moabit, Moabita
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. hist. wymarły język semicki z grupy kananejskiej
przymiotnik relacyjny
(2.1) odnoszący się do Moabu lub Moabitów
Wiktionary
(1.1) Na kamieniu wyryty był napis w moabickim.
(2.1) Student doskonale znał nazwy moabickich miast.
Wiktionary
IPA: ˌmɔaˈbʲit͡sʲci, AS: moabʹicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Moab m., Moabita m., Moabitka ż.
Wiktionary
dzielnica Berlina
SJP.pl
Moabit, Berlin-Moabit – dzielnica (Ortsteil) Berlina w okręgu administracyjnym Mitte. Od 1 stycznia 1861 w granicach miasta.
Duża część Moabitu to typowo robotnicze osiedle, ale po zjednoczeniu Berlina teren stał się atrakcyjnym miejscem dla nowych biurowców, także rządowych, np. swoją siedzibę ma tu Ministerstwo Spraw Wewnętrznych.
Wikipedia
członek starożytnego ludu zamieszkującego tereny Moabu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. bibl. mieszkaniec starożytnego Moabu
Wiktionary
(1.1) Porwane Moabitom córki trafiły do Edomu.
Wiktionary
rzecz. Moab m., moabicki m.
:: fż. Moabitka ż.
przym. moabicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. bibl. mieszkanka starożytnego Moabu
Wiktionary
(1.1) Przy studni nie znalazł żadnej Moabitki.
Wiktionary
rzecz. Moab m., moabicki m.
:: fm. Moabita m.
przym. moabicki
Wiktionary
dotyczący mobilizacji, mobilizacyjny, np. magazyn mob
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: mober] osoba stosująca przemoc psychiczną w miejscu pracy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna stosujący mobbing
Wiktionary
rzecz. mobbing m., mobbowanie n.
:: fż. mobberka ż.
czas. mobbingować, mobbować ndk.
Wiktionary
→ mobber [czytaj: moberka]
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta stosująca mobbing
Wiktionary
rzecz. mobbing m.
:: fm. mobber m.
Wiktionary
[czytaj: mobing] dręczenie, nękanie lub poniżanie kogoś w pracy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) praw. uporczywe celowe znęcanie się, ośmieszanie, izolowanie lub zastraszanie, zwłaszcza w pracy lub szkole, przez jedną osobę (np. szefa), lub grupę kolegów;
Wiktionary
Mobbing – prześladowanie, uporczywe nękanie i znęcanie się nad podwładnym lub współpracownikiem w miejscu pracy. Termin wywodzi się od angielskiego czasownika to mob (nagabywać, napadać, zaczepiać) i rzeczownika mob (motłoch, tłum). W języku angielskim termin ma szersze znaczenie, które nie dotyczy wyłącznie miejsca pracy; odpowiednikiem polskiego mobbingu po angielsku jest na ogół workplace bullying lub workplace harassment. Workplace mobbing używany jest w tym znaczeniu jedynie w literaturze naukowej. Terminu mobbing w odniesieniu do zachowań występujących w grupach społecznych użył jako pierwszy szwedzki naukowiec Peter-Paul Heinemann.
Wikipedia
(1.1) Według art. 943 § 2. Kodeksu Pracy mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników.
Wiktionary
rzecz. mobber m., mobberka ż.
przym. mobbingowy
czas. mobbingować, mobbować
Wiktionary
[czytaj: mobingować] dręczyć, nękać kogoś w pracy; mobbować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) nękać, prześladować, dręczyć kogoś w środowisku pracowniczym lub szkolnym, poddawać mobbingowi;
Wiktionary
(1.1) W mojej poprzedniej pracy szef ustawicznie mobbingował pracowników.
Wiktionary
rzecz. mobbing n., mobber m.
przym. mobbingowy
Wiktionary
(1.1) mobbować
Wiktionary
[czytaj: mobować] dręczyć, nękać kogoś w pracy; mobbingować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) nękać, prześladować, dręczyć kogoś w środowisku pracowniczym lub szkolnym, poddawać mobbingowi;
Wiktionary
(1.1) „Jeśli oskarży nas pan o mobbing, ostrzegam: będziemy dowodzili, że to pan mobbował nas” – to zdanie zasłyszane w jednym ze znanych polskich przedsiębiorstw.
Wiktionary
rzecz. mobbing n., mobber m., mobbowanie n.
przym. mobbingowy
Wiktionary
(1.1) mobbingować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mobbować.
Wiktionary
czas. mobbować ndk.
rzecz. mobber mos.
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
potocznie: osoba zmobilizowana do wojska
SJP.pl
etykieta obowiązująca podczas korzystania z urządzeń mobilnych i mobilnego internetu
SJP.pl
rodzaj lekkiej, ruchomej rzeźby abstrakcyjnej skonstruowanej z drucików, blaszek, kulek itp.; mobile
SJP.pl
[czytaj: mobil] rodzaj lekkiej, ruchomej rzeźby abstrakcyjnej skonstruowanej z drucików, blaszek, kulek itp.; mobil
SJP.pl
Mobile (wym. moʊˈbiːl) – miasto w południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych, w stanie Alabama, ośrodek administracyjny hrabstwa Mobile. Miasto położone jest nad ujściem rzeki Mobile do zatoki Mobile, odnogi Zatoki Meksykańskiej.
Wikipedia
potocznie: kierowca samochodu
SJP.pl
1. wprowadzenie sił zbrojnych państwa na wysoki stopień gotowości bojowej, polegające m.in. na powoływaniu do służby rezerwistów
2. pobudzenie do działania, do szybszego i lepszego wykonania czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. powołanie rezerwistów do czynnej służby wojskowej
(1.2) wojsk. postawienie sił zbrojnych na stopie wojennej i przestawienie gospodarki pokojowej na potrzeby wojny
(1.3) bycie w stanie gotowości
Wiktionary
Mobilizacja – przejście sił zbrojnych państwa z etapu pokojowego na organizację stanu wojny, przekształcenie gospodarki pokojowej w gospodarkę wojenną oraz dostosowanie administracji państwowej dla potrzeb wojny. Od daty rozpoczęcia mobilizacji oblicza się czas na osiągnięcie całkowitej lub częściowej gotowości do działań.
Wikipedia
IPA: ˌmɔbʲilʲiˈzat͡sʲja, AS: mobʹilʹizacʹi ̯a
Wiktionary
czas. demobilizować, mobilizować ndk.
przym. mobilizacyjny
Wiktionary
związany z mobilizacją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wojsk. związany z mobilizacją, dotyczący mobilizacji
(1.2) związany z mobilizacją; powodujący mobilizację, pobudzający do działania
Wiktionary
rzecz. mobilizacja ż.
czas. mobilizować ndk., zmobilizować dk.
Wiktionary
1. stawiać siły zbrojne w stan gotowości, prowadzić mobilizację;
2. pobudzać do działania, do szybszego i lepszego zrobienia czegoś; stymulować;
3. mobilizować się - zbierać siły, chęci, motywować się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zmobilizować)
(1.1) powoływać do czynnej służby
(1.2) dawać bodźce do działania
czasownik zwrotny niedokonany mobilizować się (dk. zmobilizować się)
(2.1) przygotowywać się do działania; zbierać wszelkie siły
Wiktionary
rzecz. mobilizacja ż., mobilizowanie n.
przym. mobilizacyjny
czas. demobilizować
Wiktionary
(1.2) aktywizować, pobudzać, uaktywniać
Wiktionary
pobudzający do działania
SJP.pl
potocznie: kierowca samochodu
SJP.pl
środowiskowo: gra przeznaczona na urządzenia mobilne (np. smartfony, tablety); mobilka
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób mobilny, przenośny
Wiktionary
rzecz. mobilność ż.
przym. mobilny
Wiktionary
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: mobilny; bardziej mobilny
SJP.pl
→ mobilny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest mobilne; cecha tych, którzy są mobilni; łatwość wprowadzenia w ruch; zdolność do przemieszczania, akomodacji do nowych warunków
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mobilność, przeludnienie i brak higieny to czynniki, które pozwalały tym wirusom i bakteriom zbierać krwawe żniwo.
Wiktionary
przym. mobilny
przysł. mobilnie
Wiktionary
(1.1) manewrowość, przenaszalność, przenośność, ruchomość, transferowalność
Wiktionary
1. łatwo wprowadzalny w ruch; ruchomy
2. zdolny do szybkiego przemieszczenia, dostosowania do nowych warunków, elastyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który można przenosić, używać w różnych miejscach
(1.2) taki, który łatwo daje się wprawić w ruch
(1.3) często zmieniający miejsce pracy lub zamieszkania
(1.4) zdolny do sprawnego, elastycznego działania
Wiktionary
rzecz. mobilność ż.
przysł. mobilnie
Wiktionary
(1.1) przenośny, wędrowny
(1.2) ruchomy
(1.4) operatywny, aktywny, ruchliwy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
blog prowadzony na urządzeniu mobilnym
SJP.pl
Moblog – blog, do którego treść przesyłana jest za pomocą urządzenia mobilnego np. z telefonu komórkowego lub urządzenia typu PDA. Serwisy moblogowe najczęściej wykorzystują do przesyłania danych MMS-y lub e-mail.
Większość moblogów ma formę fotoblogów działających wedle zasady „jeden obraz wart jest tysiąca słów”. Rozpowszechnienie telefonów komórkowych z aparatami fotograficznymi dało blogerom możliwość uwiecznienia każdego momentu na zdjęciu i wysłania go na swój blog z dowolnego miejsca.
Wikipedia
ryba płaszczkokształtna o bardzo dużych (rozpiętość do 5 m) i silnie umięśnionych płetwach piersiowych, występująca głównie w północnym Atlantyku, żywiąca się małymi skorupiakami planktonowymi i larwami ryb, które zgarnia do paszczy za pomocą płetw głowowych, pływająca samotnie lub w parach, wykonująca skoki ponad powierzchnię wody
SJP.pl
Mobula (Mobula mobular) – gatunek ryby orleniokształtnej zaliczanej do mantowatych (Mobulidae).
Wikipedia
1. (wielka) siła (fizyczna lub duchowa), potęga
2. mozliwość, zdolność
3. uprawnienie, prawo do czegoś
4. intensywność, stopień stężenia
5. wielka liczba, masa
6. ważność, obowiązywanie
7. wielkość fiz. (praca wykonana w jednostce czasu)
SJP.pl
czasownik modalny nieprzechodni
(1.1) być w stanie coś wykonać, zrobić
(1.2) mieć zezwolenie lub uprawnienie do wykonania czegoś
(1.3) mieć szansę zaistnieć, wydarzyć się
Wiktionary
Moc – skalarna wielkość fizyczna określająca pracę wykonaną w jednostce czasu przez układ fizyczny. Z definicji, moc określa wzór:
gdzie:
Wikipedia
(1.1) (Ja) mogę to zrobić, jeśli (ty) chcesz.
(1.1) Nie mógłbym skrzywdzić Zosi.
(1.2) Przepraszam, ale nie może pan tu wejść. To zabronione.
(1.3) (My) możemy jeszcze to kupić, jeśli (my) mamy pieniądze.
Wiktionary
IPA: mut͡s, AS: muc
Wiktionary
rzecz. możliwość ż., możność ż., możenie n.
czas. ułomny można
przym. możliwy
Wiktionary
(1.2) wolno
(1.3) może, być może, możliwe że
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: mocarnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: mocarny
SJP.pl
bardzo silny, atletyczny, krzepki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mocny, silny, potężny
(1.2) daw. związany z moczarem, podmokły
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. posiadacz gruntu podmokłego
Wiktionary
rzecz. mocarz mos., mocarstwo n., moc ż., moczar
przym. mocny, mocarstwowy
czas. mocować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. wielkie i potężne państwo; imperium;
2. państwo będące potęgą w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. państwo pełniące kluczową rolę w stosunkach międzynarodowych;
Wiktionary
Mocarstwo – państwo, które ze względu na swój potencjał militarny oraz ekonomiczny odgrywa ważną rolę na świecie, a zarazem siłami wpływów przewyższa inne państwa, wykazuje odpowiednią rolę, kreuje w znacznym stopniu stosunki międzynarodowe we wszelkich dziedzinach, posiada znaczne możliwości wewnętrzne (militarne, ekonomiczne etc.), w obu tych sferach wyraźnie górujące nad innymi państwami.
Wikipedia
rzecz. mocarny mos., supermocarstwo n., mocarz mos., mocarstwowość ż.
przym. mocarstwowy, mocarny
Wiktionary
(1.1) imperium
Wiktionary
zwolennik mocarstwowości
SJP.pl
bycie wielkim i potężnym państwem, posiadanie cech mocarstwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odpowiedni mocarstwu, związany z mocarstwem; mający cechy mocarstwa
Wiktionary
(1.1) Carat był przede wszystkim wyrazicielem interesów warstwy szlachecko-ziemiańskiej, ale Rosja nie mogłaby utrzymać swego mocarstwowego stanowiska bez nowoczesnego przemysłu i stąd wzrost znaczenia burżuazji.
Wiktionary
rzecz. mocarstwo n., mocarny mos., supermocarstwo n., mocarz mos., mocarstwowość ż.
przym. mocarny
Wiktionary
(1.1) imperialny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) slang. papieros marki «Mocne»
Wiktionary
(1.1) Kułem przez całą noc do egzaminu i wypaliłem paczkę mocartów. Rano matka o mało co nie zemdlała, gdy weszła do pokoju.
Wiktionary
IPA: ˈmɔt͡sart, AS: mocart
Wiktionary
1. siłacz, waligóra, goliat;
2. władca, panujący
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) podn. człowiek posiadający wielką siłę fizyczną lub duchową
(1.2) potężny władca
(1.3) człowiek odznaczający się wybitnością w jakiejś dziedzinie
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Błogosławiony jesteś, Wybawicielu Izraela, który natarcie mocarza złamałeś ręką swego sługi Dawida i który obóz filistyński wydałeś w ręce Jonatana, syna Saula, i tego, który broń za nim nosił.
Wiktionary
rzecz. mocarny mos., moc ż., mocarność ż., mocarskość ż., mocarstwo n.
przym. mocarny, mocarski, mocny, mocarstwowy
przysł. mocarnie, mocarsko, mocno
czas. mocować
Wiktionary
(1.1) siłacz, tytan
(1.2) monarcha
(1.3) gigant
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: mokka] mokka;
1. gatunek kawy arabskiej;
2. napój z tej kawy
SJP.pl
Mocca – indonezyjski zespół indiepopowy, który swój styl muzyczny określa jako „inspirowany dźwiękami retro lat 70., z wpływami swingu, bossa novy, szwedzkiego popu i jazzu”. Został założony w 1999 roku w Bandungu.
W skład formacji wchodzą: Arina Ephipania – wokal, Riko Prayitno – gitara, Indra Massad – perkusja, Achmad „Toma” Pratama – gitara basowa. Rozpoznawalność zyskali wraz z wydaniem debiutanckiego albumu pt. My Diary w 2002 roku.
Wikipedia
1. (wielka) siła (fizyczna lub duchowa), potęga
2. mozliwość, zdolność
3. uprawnienie, prawo do czegoś
4. intensywność, stopień stężenia
5. wielka liczba, masa
6. ważność, obowiązywanie
7. wielkość fiz. (praca wykonana w jednostce czasu)
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. mocny: odznaczający się dużą siłą, mocą; znamionujący siłę, moc; silny, potężny, krzepki
(1.2) książk. praw. przest. mocny: mający władzę, uprawniony do czego, będący w stanie co zrobić; władny
Wiktionary
(1.1) Kto był tylko żyw, zdrów[,] i mocen, rzucił się do roboty.
(1.1) Sam nie jestem mocen charakterem.
(1.1) Bądź zdrów i mocen.
(1.2) Sąd mocen jest zastosować środki wychowawcze wobec nieletniego, który popełnił z rozeznaniem czyn zabroniony pod groźbą kary, [jeżeli ze względu na okoliczności czynu, charakter nieletniego[,] albo warunki jego życia i otoczenia, umieszczenie go w zakładzie poprawczym nie jest celowe].
(1.2) Burmistrz stanowił najwyższą władzę miasteczka i mocen był nawet wyroki śmierci ferować.
(1.2) [Z czasem poznali wszyscy, iż był użytecznym; i ieszcze sic. więcey sic., niźli miał przedtem, nadali władzy Solonowi; mógł więc, kiedy chciał lud zgromadzić,] rozdawał urzędy, prawa mocen był stanowić nowe, dawne utwierdzać[,] lub znosić, [co też uczynił z Drakonowemi sic. [Drakonowymi, drakońskimi], których dotąd w Atenach używano, a były tak dzikie i okrutne, iż mówiono; że ie sic. krwią pisał.]
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. przestępcza, gwara. żołnierska: Rosjanin
Wiktionary
Moch – miasto w Mikronezji, w stanie Chuuk. Według danych szacunkowych na rok 2012 liczyło 871 mieszkańców
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== moch (język irlandzki.) ==
wymowa. dialekty Munster, Connacht IPA|mˠɔx., dialekt Ulster IPA|mˠʌx.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) wczesny
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: mɔx, AS: moχ
Wiktionary
[czytaj: moci] japońskie ciastka z kleistego ryżu
SJP.pl
Mochi (jap. 餅) – tradycyjne japońskie ciastka robione z kleistego ryżu mochi-gome.
Wikipedia
rodzaj roślinożernego dinozaura z grupy iguanodonów; rabdodon, oligozaur, onychozaur, ornitomer
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
gatunek pszenicy, obecnie prawie nieuprawiany; pszenica samopsza
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Mochowo – wieś gminna w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim. Ma status sołectwa.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mochowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sierpeckim województwa płockiego. Od 1864 do 1945 r. Mochowo przynależało administracyjnie do gminy Lisewo.
Wikipedia
przymiotnik od: Mochowo, Mochowo Nowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gwara. bocian, bocian biały
Wiktionary
(1.1) bocian, pot. bociek; gwara. bocion, bociun, bocan, boción, bociąg, bocon, bocoń, boczoń, boć, boćko, busiek, busion, buśko, iwanko, klebocon, klobocon, ksiądz wojciech, pocian, staś, wojtek, wojtuś, wosio; białystok|klekotun.
Wiktionary
staropolski tytuł grzecznościowy; skrót zwrotu: miłościwy pan
SJP.pl
1. rozmaitość końcówek gramatycznych pozostająca w związku z rodzajem gramatycznym;
2. dawniej:
a) ruch, ruszanie się;
b) odwołanie się do wyższej instancji; apelacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gram. zmiana rodzaju gramatycznego rzeczownika przy pomocy przyrostka
Wiktionary
Mocja (od łac. motio „poruszanie, ruch”) – zjawisko zmiany rodzaju gramatycznego rzeczownika przez proces słowotwórczy w obrębie jednego leksemu, z reguły z rodzaju męskiego na żeński (feminatywy), występujący w przypadku imion i nazwisk, nazw zawodów i nazw zwierząt. Także różnorodność końcówek gramatycznych z powodu zmiany rodzaju.
Wikipedia
IPA: ˈmɔt͡sʲja, AS: mocʹi ̯a
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: mokument] gatunek filmowy łączący film dokumentalny z fikcją, często w formie satyry lub parodii
SJP.pl
Mockument (ang. mockumentary) – gatunek filmowy i telewizyjny, odmiana paradokumentu. Fikcja udająca film dokumentalny, często przyjmująca formę satyry lub parodii.
Wikipedia
[czytaj: mokumentalista] twórca filmów łączących cechy filmu dokumentalnego i fikcji
SJP.pl
[czytaj: mokumentalny] mający charakter filmu łączącego cechy filmu dokumentalnego i fikcji lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pas blachy stanowiący wzdłużne wiązanie kadłuba statku
SJP.pl
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: mocno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: mocny
SJP.pl
rodzaj kątownika używanego do budowy statków
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób mocny
Wiktionary
(1.1) Marek mocno uderzył Franciszka podczas wczorajszej bójki.
Wiktionary
IPA: ˈmɔt͡snɔ, AS: mocno
Wiktionary
rzecz. moc ż., mocarz m.
przym. mocny
czas. mocować
Wiktionary
(1.1) silnie
Wiktionary
1. cechujący się dużą siłą fizyczną lub psychiczną, np. mocna kobieta;
2. świadczący o dużej sile fizycznej lub psychicznej, np. mocny cios;
3. mający duże znaczenie, możliwości, np. mocna drużyna;
4. mający dużą władzę, wpływy, np. mocny rząd;
5. mający odpowiednią wiedzę lub umiejętności, np. mocny z historii;
6. taki, któremu trudno się przeciwstawić, oprzeć, np. mocne alibi;
7. trudny do zniszczenia, np. mocny materiał; solidny, wytrzymały;
8. mający dużą moc, np. mocne oświetlenie;
9. bardzo intensywny, np. mocny zapach, kolor;
10. wywołujący silne wrażenia, np. mocny film;
11. silnie działający, stężony, np. mocny alkohol;
12. o stosunkach międzyludzkich: trwały, nierozerwalny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający dużą siłę fizyczną lub psychiczną
(1.2) charakterystyczny dla kogoś o dużej sile
(1.3) mający dużą moc
(1.4) skuteczny dzięki dostatecznym możliwościom lub wpływom
(1.5) dobrze radzący sobie z czymś dzięki odpowiedniej wiedzy lub umiejętnościom
(1.6) odporny na działanie czynników fizycznych i przez to trudny do zniszczenia
(1.7) mający duże natężenie i wyraźnie widoczny lub wyczuwalny
(1.8) mający w sobie duże stężenie substancji czynnej
(1.9) wywołujący silne wrażenia lub zrodzony pod ich wpływem
(1.10) przest. lub książk. upoważniony prawem lub zezwoleniem do czegoś
(1.11) fonet. o spółgłosce: wymagający większego napięcia mięśni narządów artykulacyjnych i silniejszego wydechu
Wiktionary
(1.1) Milcząco przyjmowane przez czytelniczkę założenie, że człowiek mocny i waleczny musi być gruboskórnym niewrażliwcem, niekoniecznie musi być trafne.
(1.2) — Właź, szelmo! — mruknął kowal wyjmując kołek ze skobla i mocnym kopnięciem drzwi otworzył na oścież, szeroko.
(1.3) Wskutek działania mocnego prądu wody w kilku miejscach te zabezpieczenia znalazły się bliżej koryta, zostały dosłownie odepchnięte na środek potoku.
(1.4) Myśląc o budowaniu mocnego zespołu nie sposób pominąć kwestii zaplecza treningowego.
(1.5) Był bardzo mocny z fizyki i chemii, a matematykę znał już na poziomie uniwersyteckim.
(1.6) Bezpiecznie przebyła rzekę po twardym, mocnym lodzie.
(1.7) Z tą przyprawą trzeba być ostrożnym, bo mocna woń i smak zdominuje łatwo każde danie.
(1.8) Jeden z nich przyniósł przepiękną amforę i nalał puchary posłów, tymczasem drugi nalewał spiesznie wodzom korsarskim poprzednie, mocne wino.
(1.9) To wszystko utrzymane w rytmie bezpretensjonalnej zabawy, oparte na dobrych wzorach współczesnej hollywoodzkiej komedii sensacyjnej i balansujące na granicy pastiszu i mocnego kina akcji.
(1.9) Po pierwszej tercji powiedzieliśmy sobie w szatni parę mocnych słów.
(1.10) W razie zaś gdyby sejmem albo inną potrzebą Rzplitej zatrudnieni, nie mogli przybyć, to byli mocni wysadzić na swe miejsce szlachcica osiadłego i w prawie biegłego.
(1.11) Zmiana spółgłosek mocnych na słabe nie należy w łacinie gminnéj do osobliwości.
Wiktionary
IPA: ˈmɔt͡snɨ, AS: mocny
Wiktionary
rzecz. moc ż., mocarz m., mocarność ż., niemoc ż., mocowanie n., umacnianie n., umocnienie n.
czas. mocować ndk., umacniać ndk., umocnić dk.
przym. mocarny
przysł. mocarnie, mocno
Wiktionary
(1.4) silny
(1.5) solidny, wytrzymały
(1.7) intensywny, silny
(1.10) władny
Wiktionary
osoba udzielająca pełnomocnictwa; mandant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba upoważniająca drugą (plenipotenta) do działania w jej imieniu
Wiktionary
Mocodawca – osoba upoważniająca inną osobę (pełnomocnika) do działania w swoim imieniu poprzez udzielenie jej pełnomocnictwa. Umocowanie innej osoby do działania w imieniu mocodawcy sprawia, że każda czynność pełnomocnika (dokonana w zakresie umocowania) wywołuje skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.
Wikipedia
(1.1) Stawający udziela pełnomocnictwa swojemu synowi do sprzedania domu będącego własnością mocodawcy.
Wiktionary
IPA: ˌmɔt͡sɔˈdaft͡sa, AS: mocodafca
Wiktionary
rzecz.
:: fż. mocodawczyni ż.
przym. mocodawczy
Wiktionary
kobieta udzielająca pełnomocnictwa; mandantka
SJP.pl
1. przytwierdzać, instalować coś; umocowywać;
2. przestarzałe: umacniać coś, czynić coś trwałym, mocniejszym;
3. mocować się - zmagać się;
a) walczyć z kimś wręcz;
b) walczyć z przeciwnościami lub własnymi rozterkami;
c) robić coś z wysiłkiem; natężać się
SJP.pl
czasownik
(1.1) przytwierdzać coś do czegoś
czasownik zwrotny mocować się
(2.1) starać się pokonać kogoś w walce wręcz
(2.2) robić coś z dużym wysiłkiem
(2.3) walczyć, zmagać się z przeciwnościami, nie poddając się im
(2.4) zmuszać się do czegoś, pokonując niechęć, obawę, wstyd itp.
Wiktionary
(1.1) Na kiju osadzają skrzynię, a tę mocują do zwierzęcia, które ciągnie.
(2.2) Pani Grażyna promienieje, dzieciaki niemal skaczą z radości, a on zaczął się mocować z zakrętką od kompotu.
Wiktionary
IPA: mɔˈt͡sɔvat͡ɕ, AS: mocovać
Wiktionary
rzecz. mocarny mos., mocowanie n., moc ż., mocarz m., umocowanie n., umocnienie n.
czas. umocować, umocowywać
przym. mocny, mocarny
przysł. mocno
Wiktionary
1. przytwierdzać, instalować coś; umocowywać;
2. przestarzałe: umacniać coś, czynić coś trwałym, mocniejszym;
3. mocować się - zmagać się;
a) walczyć z kimś wręcz;
b) walczyć z przeciwnościami lub własnymi rozterkami;
c) robić coś z wysiłkiem; natężać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mocować.
(1.2) techn. element łączący ze sobą jakieś części konstrukcji
Wiktionary
czas. mocować
rzecz. moc ż., umocowanie n.
przym. mocny
Wiktionary
płyn wydzielany przez nerki i wydalany z organizmu; uryna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. płynne resztki usuwane z organizmu zwierząt;
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: moczyć
Wiktionary
Mocz (łac. urina) – uryna, płyn wytwarzany w nerkach i wydalany z organizmu, zawierający produkty metabolizmu bezużyteczne lub szkodliwe dla ustroju. Powstaje w nerkach podczas filtracji i resorpcji.
Dobowa ilość moczu wydalanego przez zdrowego człowieka waha się od 600 do 2500 ml. Zależy ona od wielu czynników, m.in. ilości spożytych płynów i temperatury otoczenia.
Wikipedia
(1.1) Mocz ma najczęściej barwę żółtą.
Wiktionary
IPA: mɔt͡ʃ, AS: moč
Wiktionary
rzecz. mokro n., mocznica ż., mocznik m., moczenie n., zmoczenie n., zamoczenie n., maczanie n., namaczanie n., namoczenie m., maczanka ż., moczan m., moczówka ż., mokradło n.
czas. moczyć ndk., zmoczyć dk., zamoczyć dk., maczać ndk., zamaczać dk., namaczać ndk., namoczyć dk.
przym. moczowy, mokry, mocznikowy, moczanowy
przysł. moczowo, mokro
Wiktionary
(1.1) uryna; pot. siki, siku, siuśki; wulg. szczochy, szczyny
Wiktionary
Moczalec – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Brzeziny.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
sól kwasu moczanowego powodująca dnę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. sól lub ester kwasu moczowego
Wiktionary
(1.1) Podchloryn może utleniać moczan do allantoiny na drodze reakcji dwuelektronowej.
Wiktionary
przym. moczanowy, moczowy
rzecz. mocz mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: moczan
SJP.pl
grupa związków chemicznych powstałych z kwasu moczowego
SJP.pl
dawniej: moczary (podmokły, bagnisty teren); bagno, grzęzawisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. teren podmokły
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) O poranku nad moczarami unoszą się mgły.
Wiktionary
rzecz. mocarny mos., moczara ż., moczarka ż., moczarnia ż., moczary lm nm.
przym. moczarny, moczarowy, moczarowaty, moczarzysty, mocarny
Wiktionary
(1.1) bagno, mokradło, trzęsawisko; daw. moczara; gw-pl|Górny Śląsk|barz, barzelisko, barzolisko, barzoł, barzyna, barzina, barzysko, barżiny.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. teren podmokły
Wiktionary
Moczara, żaglik (Dichelyma Myrin) – rodzaj mchu z rodziny zdrojkowatych.
Wikipedia
(1.1) Przed wędrowcami rozciągała się cuchnąca moczara, w której Bóg jeden wie, co mogło się czaić.
Wiktionary
rzecz. moczarka ż., moczar mrz., moczary lm nm.
Wiktionary
(1.1) moczar, bagno, mokradło, trzęsawisko; gw-pl|Górny Śląsk|barz, barzelisko, barzolisko, barzoł, barzyna, barzina, barzysko, barżiny.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Elodea|Michx.|ref=tak., roślina wodna z rodziny żabiściekowatych o długich łodygach zwykle ulistnionych okółkowo, pochodząca z Ameryki;
(1.2) techn. w wikliniarstwie: przyrząd do moczenia wikliny
Wiktionary
Moczarka (Elodea Michx.) – rodzaj roślin słodkowodnych należących do rodziny żabiściekowatych (Hydrocharitaceae). Wyróżnia się 5 gatunków, spośród których typowym jest moczarka kanadyjska (Elodea canadensis Michx.). Moczarki pochodzą z Ameryki Północnej i Południowej, jednak jako rośliny inwazyjne rozprzestrzeniły się w Europie, Azji i Australii. W Polsce występują dwa gatunki – moczarka kanadyjska E. canadensis i delikatna E. nuttallii.
Wikipedia
(1.1) Niektóre gatunki moczarki uprawia się jako rośliny akwariowe.
(1.2) Uzupełniliście wodę w moczarce?
Wiktionary
rzecz. moczarnia ż., moczar mrz., moczara ż., moczary lm nm.
przym. moczarny, moczarowy, moczarowaty
Wiktionary
pomieszczenie, w którym moczy się len
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. miejsce, w którym moczy się len
Wiktionary
rzecz. moczar mrz., moczarka ż., moczary lm nm.
przym. moczarny, moczarowy, moczarowaty, moczarzysty
Wiktionary
rodzaj gryzonia z rodziny chomikowatych
SJP.pl
Moczarnik (Synaptomys) – rodzaj gryzoni z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Wikipedia
przypominający moczary, bagno; bagnisty, podmokły
SJP.pl
członek nieformalnej grupy politycznej w PZPR, ukształtowanej na początku lat 60. ub. w. wokół ówczesnego wiceministra spraw wewnętrznych Mieczysława Moczara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. członek nieformalnej frakcji w obrębie PZPR w latach 60. XX w. skupionej wokół Mieczysława Moczara
Wiktionary
Moczarowiec (Casinycteris) – rodzaj ssaków z podrodziny Rousettinae w obrębie rodziny rudawkowatych (Pteropodidae).
Wikipedia
taki jak u Mieczysława Moczara, charakterystyczny dla Mieczysława Moczara
SJP.pl
przymiotnik od: moczar
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący moczarów, żyjący na moczarach
Wiktionary
czas. moczyć
rzecz. moczarka ż., moczary nmos., moczar mrz., moczarnia ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawniej: moczary (podmokły, bagnisty teren); bagno, grzęzawisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) hydrol. książk. tereny podmokłe
forma rzeczownika.
(2.1) lm. od: moczar
(2.2) daw. lm. od: moczara
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W oddali, gdzieś na moczarach, zawył głośno zwierz.
Wiktionary
rzecz. moczara ż., moczar mrz., moczarka ż., moczarnia ż.
przym. moczarny, moczarowy, moczarowaty, moczarzysty
Wiktionary
(1.1) bagno, błota, mokradło, oparzelisko; gw-pl|Górny Śląsk|barz.
Wiktionary
polski ruch nacjonalistyczny w latach 60. XX wieku, mający na celu skupienie władzy krajowej w rękach Wodza Ludowego
SJP.pl
rozległy, podmokły teren; bagnisko
SJP.pl
1. sprawiać, że coś staje się mokre, polewać;
2. trzymać w płynie, np. tkaninę, w celu zmienienia jakichś jej właściwości, np. miękkości;
3. moczyć się:
a) przebywać w wodzie, w kąpieli (żartobliwe);
b) oddawać mocz podczas snu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|moczyć.
Wiktionary
czas. moczyć
rzecz. mocznik mrz., mocznica ż., mocz mrz., moczka ż., namoczenie n.
przym. mokry, podmokły
Wiktionary
śląska potrawa wigilijna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. reg. śląska potrawa wigilijna przyrządzana z piernika, suszonych owoców i bakalii moczonych w ciemnym piwie;
(1.2) dial. flaki i płuca, rozdrobnione w sosie kwaśnym
Wiktionary
Moczka (inaczej bryja) – śląska potrawa przyrządzana na Boże Narodzenie.
Wikipedia
(1.1) W jednym z wariantów moczki dodaje się jeszcze wywar z płata ryby lub części rybiego korpusu, gotowanego z dodatkiem warzyw […]
Wiktionary
rzecz. moczenie n.
czas. moczyć ndk.
Wiktionary
ciężkie zatrucie organizmu produktami przemiany materii, wskutek niewydolności nerek; uremia, uraemia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. stan zatrucia ustroju produktami przemiany materii (m.in. mocznikiem) jako przejaw zaawansowanej niewydolności nerek, powodujący wiele przykrych objawów, jak np. męczliwość, wymioty, wyniszczenie, bóle głowy, świąd, obrzęk płuc, krwawienia itd.;
Wiktionary
Przewlekła choroba nerek, PChN (łac. insufficientia renum chronica; ang. chronic kidney disease, CKD) – wieloobjawowy zespół chorobowy, który jest następstwem zmniejszenia się liczby czynnych nefronów wskutek procesu toczącego się w miąższu nerki. Według definicji KDIGO 2012 jest to utrzymująca się ponad 3 miesiące nieprawidłowość budowy lub czynności nerki mające znaczenie dla zdrowia. Szacuje się, że dotyka ona nawet 600 milionów ludzi na całym świecie, w tym około 4,3 mln w Polsce, można więc uznać, że jest to choroba cywilizacyjna.
Wikipedia
(1.1) Mocznica wyniszczała go coraz bardziej.
Wiktionary
rzecz. mocz mrz., mocznik mrz., moczenie n., zmoczenie n., namoczenie n., wymoczenie n., zamoczenie n., odmoczenie n., przemoczenie n.
czas. moczyć ndk., zmoczyć dk., zamoczyć dk., namoczyć dk., odmoczyć dk.
przym. mocznicowy, moczowy
Wiktionary
(1.1) schyłkowa niewydolność nerek, uremia, przewlekła choroba nerek, PChN
Wiktionary
amid kwasu węglowego, końcowy produkt białkowej przemiany materii, wydalany w moczu i w pocie; karbamid, karbonamid
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny, diamid kwasu węglowego;
Wiktionary
Mocznik (karbamid, E927b), CO(NH
2)
2 – organiczny związek chemiczny, diamid kwasu węglowego.
Wikipedia
(1.1) Oznaczenie stężenia mocznika w surowicy krwi przydatne jest w diagnostyce funkcji nerek i chorób metabolicznych.
Wiktionary
rzecz. mocz mrz., moczenie n., sulfonylomocznik mrz., zmoczenie n., mocznica ż.
czas. moczyć ndk., zmoczyć dk.
przym. mocznicowy, mocznikowy, moczowy
Wiktionary
(1.1) karbamid
Wiktionary
cecha czegoś wywołującego lub zwiększającego wydzielanie moczu; diuretyczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest moczopędne
Wiktionary
przym. moczopędny
przysł. moczopędnie
Wiktionary
wywołujący lub zwiększający wydzielanie moczu; diuretyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który wywołuje wydzielanie moczu lub zwiększenie jego objętości
Wiktionary
(1.1) Ziele skrzypu jest przykładem naturalnego środka moczopędnego.
Wiktionary
IPA: ˌmɔt͡ʃɔˈpɛ̃ndnɨ, AS: močopẽndny
Wiktionary
przysł. moczopędnie
rzecz. moczopędność ż.
Wiktionary
(1.1) diuretyczny
Wiktionary
dotyczący narządów moczowych i narządów płciowych (np. infekcje dróg moczopłciowych); moczowo-płciowy
SJP.pl
moczówka cukrowa - przewlekła choroba, w której niedobór insuliny powoduje nieprawidłową przemianę węglowodanową; cukrzyca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zespół chorób związanych z cukrzycą, charakteryzujące się nadmiernym wydalaniem moczu i/lub pojawieniem się cukru w moczu
Wiktionary
rzecz. mocz mrz.
Wiktionary
przewód w pępowinie łączący się w początkach życia płodowego z pęcherzem moczowym
SJP.pl
Moczownik, inaczej: przewód omoczniowy (łac. urachus) – pasmo tkanki łącznej będące pozostałością omoczni, jednej z błon płodowych, która w pewnym okresie znajduje się wewnątrz sznura pępowinowego. W życiu pozapłodowym struktura ta jest rozpoznawana jako więzadło pępkowe pośrodkowe. Leży ono w przestrzeni Retziusa między powięzią poprzeczną a otrzewną ścienną, która przykrywa je od tyłu (jako fałd pępkowy pośrodkowy). Łączy pępek ze szczytem pęcherza moczowego.
Wikipedia
dotyczący narządów moczowych i narządów płciowych (np. infekcje dróg moczowo-płciowych); moczopłciowy
SJP.pl
część dróg moczowych, rozciągliwy, parzysty przewód odprowadzający mocz z miedniczek nerkowych do pęcherza moczowego u człowieka i większości ssaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. parzysty przewód biegnący z miedniczki nerkowej do pęcherza moczowego;
(1.2) zool. przewód wyprowadzający mocz do pęcherza moczowego lub steku u kręgowców
Wiktionary
Moczowód (łac. ureter) – część układu moczowego. Moczowody to parzyste przewody biegnące z miedniczek nerkowych do pęcherza moczowego.
U człowieka ich długość (odległość między miedniczką a dnem pęcherza) wynosi około 27–30 cm (wyprostowanego do 35 cm), a szerokość 0,5–0,8 cm.
Wikipedia
(1.1) Elementem budowy ścian moczowodów oraz pęcherza moczowego jest tkanka gładka.
Wiktionary
przym. moczowodowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z moczowodem, dotyczący moczowodu
Wiktionary
(1.1) Ujście moczowodowe ulega osłabieniu, co prowadzi do odpływu pęcherzowo-moczowodowego i moczowodowo-nerkowego.
Wiktionary
rzecz. moczowód mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: mocz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z moczem, dotyczący moczu
Wiktionary
IPA: mɔˈt͡ʃɔvɨ, AS: močovy
Wiktionary
rzecz. mocz m., mocznik m., moczan m., mocznica ż.
przym. mocznikowy, moczanowy
przysł. moczowo
Wiktionary
(1.1) urynowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. sprawiać, że coś staje się mokre, polewać;
2. trzymać w płynie, np. tkaninę, w celu zmienienia jakichś jej właściwości, np. miękkości;
3. moczyć się:
a) przebywać w wodzie, w kąpieli (żartobliwe);
b) oddawać mocz podczas snu
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) powodować, że coś staje się mokre
(1.2) pot. zażywać kąpieli dla relaksu
czasownik zwrotny niedokonany moczyć się
(2.1) moczyć (1.1) samego siebie
(2.2) moczyć (1.1) siebie wzajemnie
(2.3) oddawać mimowolnie mocz
Wiktionary
(1.1) – Wiedźminie – Milva przechyliła się w siodle, splunęła na ziemię. – Czas bieży, a deszcz moczy.
Wiktionary
IPA: ˈmɔt͡ʃɨt͡ɕ, AS: močyć
Wiktionary
rzecz. mocznik mrz., moczenie n., maczanie n., mocz m., mocznica ż., moczka ż., namoczenie n.
czas. maczać, zmoczyć, zmaczać, wymoczyć, wymaczać, namoczyć, namaczać, odmoczyć, odmaczać, moknąć, odmoknąć, zmoknąć
przym. moczarowy, mokry, podmokły
Wiktionary
dawniej: sztuczny lub naturalny staw, służący do moczenia lnu, wikliny itp.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(r. żeński) pospolicie o pijaczce; także o pijaku, z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(1.1) pot. pogard. lub żart. pijak
Wiktionary
(1.1) Nie był jeszcze moczygębą, gdy za niego wychodziła.
Wiktionary
(1.1) pijak; pot. moczymorda
Wiktionary
żartobliwie: wędkarz
SJP.pl
(r. żeński) pospolicie o pijaczce; także o pijaku, z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(1.1) pot. pogard. lub żart. pijak
Wiktionary
(1.1) Nie był jeszcze moczymordą, gdy za niego wychodziła.
Wiktionary
(1.1) pijak; pot. moczygęba
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
ultranowoczesny, awangardowy
SJP.pl
Wikipedia
1. zmienny styl życia, mieszkania, ubioru, obyczaju, historycznie związany z epoką, z zespołem norm obowiązujących w danym kraju, także ze statusem socjalnym określonej warstwy społecznej;
2. w statystyce: liczba, wielkość, cecha występująca najczęściej w danej próbie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zmieniający się styl życia, ubioru, obyczaju związany z epoką, normami danego społeczeństwa
(1.2) mat. wartość o największym prawdopodobieństwie wystąpienia lub wartość najczęściej występująca w próbie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Projektanci orzekli, że moda z lat 40 i 50 powraca do nas w całej swej okazałości.
Wiktionary
IPA: ˈmɔda, AS: moda
Wiktionary
przym. modny, modowy
rzecz. modniś m., modnisia ż., modność ż.
przysł. modnie
Wiktionary
(1.2) dominanta
Wiktionary
włókno celulozowe powstałe na bazie wiskozy, sztuczny materiał o atłasowym połysku
SJP.pl
Modal – włókno celulozowe produkowane z drzew powstałe na bazie wiskozy. Cechuje je duża odporność na uszkodzenia i atłasowy połysk. Materiał pochłania o 50% więcej wilgoci niż bawełna. Jest bardzo przyjazny dla skóry, ponieważ utrzymuje ją suchą i umożliwia jej oddychanie. Ponadto jego włókna mają gładką, delikatną strukturę, która zapobiega naruszeniu powierzchni modalu w trakcie prania, dzięki czemu zawsze zachowuje swoją miękkość i sprężystość.
Wikipedia
zwolennik modalizmu (doktryny wczesnochrześcijańskiej)
SJP.pl
1. struktura muzyczna charakterystyczna dla starożytnego i średniowiecznego systemu modalnego;
2. doktryna religijna rozwinięta pod koniec II wieku, zakładająca jedność Bożej substancji i osoby ontycznej
SJP.pl
Wikipedia
1. w logice: charakterystyka sądów logicznych pod względem stopnia pewności, z jakim sądy te coś orzekają;
2. w językoznawstwie: stosunek osoby mówiącej do treści jej wypowiedzi, wyrażany głównie przez formy trybów czasownika, za pomocą partykuł, intonacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest modalne
Wiktionary
Wikipedia
przym. modalny
przysł. modalnie
Wiktionary
1. w logice: odnoszący się do stopnia pewności sądu (np. zdanie modalne)
2. jęz. dotyczący stosunku osoby mówiącej do treści jej wypowiedzi
3. w muzyce: związany z dawnymi skalami
4. w matematyce: najczęstszy lub najbardziej prawdopodobny
SJP.pl
[czytaj: moding] środowiskowo: modyfikowanie elementów komputera lub oprogramowania komputerowego
SJP.pl
Modyfikowanie komputera (ang. modding, case modding) – modyfikowanie obudowy i niektórych elementów komputera w celu poprawy jego walorów estetycznych, a czasem również funkcjonalnych. Modyfikowaniem zajmują się zazwyczaj entuzjaści sprzętu komputerowego, którzy chcą, aby wygląd ich komputera ilustrował jego moc. Zmodyfikowane obudowy często można zobaczyć na różnych LAN party, gdzie są prezentowane przez swoich właścicieli.
Wikipedia
Modecin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Dobre.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela w Pniewniku.
Wikipedia
1. osoba pozująca artyście do obrazu, rzeźby itp.
2. mężczyzna prezentujący ubiory na pokazach mody
3. potocznie o osobie śmieszącej, szokującej swoim zachowaniem lub ubiorem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizycznie istniejący wzór, prototyp jakiegoś obiektu
(1.2) kopia czegoś wykonana w mniejszych rozmiarach
(1.3) mat. stat. ekon. matematyczny opis zachowania jakiegoś układu;
(1.4) mat. zbiór obiektów matematycznych, spełniających pewne aksjomaty;
(1.5) określony typ lub fason czegoś
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) mężczyzna prezentujący stroje na pokazach mody
(2.2) mężczyzna pozujący artyście do zdjęcia, obrazu czy rzeźby
(2.3) osoba, która zwraca na siebie uwagę otoczenia
Wiktionary
Model (łać. modulus – miara, wzór) – informacyjna reprezentacja obiektu, osoby lub systemu. Termin ten pierwotnie oznaczał plany budynku w języku angielskim z końca XVI wieku, a za pośrednictwem języka francuskiego i włoskiego wywodzi się ostatecznie z łacińskiego słowa modulus.
Wikipedia
(1.1) Nasze muzeum może poszczycić się modelami wczesnych lodówek.
(1.2) TT to model pociągu w skali 1:120.
(1.3) Model zachowania konsumentów pozwoli przewidzieć przyszłość gospodarki.
(1.4) Powierzchnia kuli jest najprostszym modelem geometrii eliptycznej.
(2.1) Model przytył i stracił pracę.
Wiktionary
IPA: ˈmɔdɛl, AS: model
Wiktionary
rzecz. modeling mrz., modelka ż., modelarstwo n., modelarz m., modelowanie n.
:: zdrobn. modelik m.
czas. modelować
przym. modelowy, modelarski, modowy
przysł. modelowo
Wiktionary
(1.1) oryginał
(1.4) struktura matematyczna, przestrzeń
Wiktionary
nadawanie czemuś określonego kształtu; modelowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. techn. nadawanie czemuś określonej formy, kształtu; modelowanie
Wiktionary
rzecz. model m., modelka ż., modelowanie n.
przym. modelowy
czas. modelować
Wiktionary
(1.1) modelowanie
Wiktionary
1. konstruktorka modeli samolotów, okrętów itp.;
2. specjalistka projektująca i wykonująca modele, np. modele odlewnicze
SJP.pl
pracownia, w której wykonuje się modele
SJP.pl
odnoszący się do modelarstwa (hobby polegającego na składaniu kilku specjalnych elementów w całość będącą najczęściej samolotem, statkiem lub podobnym modelem), związany z tym hobby (np. sklep modelarski)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z modelarstwem, dotyczący modelarstwa
Wiktionary
rzecz. model mos./mrz., modelarz m., modelarstwo n.
Wiktionary
1. hobby polegające na składaniu kilku specjalnych elementów w całość będącą najczęściej samolotem, statkiem lub podobnym modelem;
2. dział odlewnictwa sporządzający modele odlewów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odwzorowywanie rzeczywistych obiektów w postaci pomniejszonych modeli;
(1.2) środ. tworzenie modeli statystycznych
Wiktionary
Modelarstwo – działalność człowieka polegająca na odwzorowywaniu rzeczywistych obiektów w postaci pomniejszonych modeli. Najczęściej pojmowane jest jako rozrywka, zabawa (hobby), może być także sportem. Przede wszystkim wiązane jest z modelarstwem redukcyjnym, polegającym na możliwie dokładnym odwzorowaniu wyglądu obiektu, z zachowaniem określonej skali, jednakże inne rodzaje modelarstwa skupiają się na odwzorowaniu funkcjonowania oryginału (np. latający model samolotu), lub łączą odwzorowanie funkcjonowania i wyglądu.
Wikipedia
IPA: ˌmɔdɛˈlarstfɔ, AS: modelarstfo
Wiktionary
rzecz. modelarz m., modelarka ż., model ż., modelarnia ż.
przym. modelarski
czas. modelować ndk. , wymodelować dk., przemodelować dk.
Wiktionary
1. konstruktor modeli samolotów, okrętów itp.;
2. specjalista projektujący i wykonujący modele, np. modele odlewnicze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) techn. osoba zajmująca się konstrukcją modeli samolotów, statków itp.; odtwarzaniem rzeczywistych obiektów w postaci pomniejszonej
(1.2) techn. specjalista projektujący i wykonujący modele (np. odlewy) do produkcji różnych wyrobów
Wiktionary
Modelarz – miesięcznik wydawany od maja 1955 roku przez Ligę Obrony Kraju. Zajmuje się modelarstwem kołowym, okrętowym, lotniczym i rakietowym oraz makietowym. Zamieszcza plany modelarskie, porady praktyczne dla modelarzy różnych kategorii oraz relacje i reportaże z imprez i zawodów modelarskich w Polsce i na świecie.„Modelarz” w 1984 r. otrzymał honorowe wyróżnienie od Międzynarodowej Federacji Lotniczej (FAI) za 30 letnią działalność i popularyzację sportu modelarskiego.
Wikipedia
(1.1) Od przedszkola zajmowałem się sklejaniem modeli samolotów i czytałem porady dla modelarzy.
Wiktionary
IPA: mɔˈdɛlaʃ, AS: modelaš
Wiktionary
rzecz. modelarstwo n., model m.
przym. modelarski
Wiktionary
artysta plastyk, zajmujący się zawodowo modelowaniem części dekoracji teatralnej i rekwizytów teatralnych
SJP.pl
kobieta wykonująca modele
SJP.pl
pracownia teatralna, gdzie wykonuje się modele obiektów wykorzystywanych w scenografii lub jako rekwizyty
SJP.pl
w informatyce: specjalistyczny program komputerowy, przy pomocy którego tworzy się i modyfikuje obiekty trójwymiarowe
SJP.pl
zdrobnienie od: model
SJP.pl
masa plastyczna używana do lepienia niewielkich przedmiotów, utwardzana przez wypiekanie
SJP.pl
Modelina – popularna nazwa różnych utwardzalnych mas plastycznych, przypominających przed utwardzeniem swoimi właściwościami modelarskimi plastelinę.
Istnieje wiele odmian modeliny, które są utwardzane pod wpływem temperatury, światła lub powietrza. W ich skład wchodzą zwykle sole nienasyconych kwasów tłuszczowych i różnego rodzaju syntetyczne żywice zdolne do sieciowania pod wpływem podwyższonej temperatury, światła, powietrza, wilgoci lub kombinacji tych czynników.
Wikipedia
czynności powiązane z zawodem modela lub modelki, np. udział w pokazach, pozowanie do zdjęć itp.; modelling
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. czynności związane z zawodem modelki/modela; pozowanie do zdjęć, udział w pokazach
Wiktionary
(1.1) Mam już pewne doświadczenia w modelingu.
Wiktionary
IPA: mɔˈdɛlʲĩŋk, AS: modelʹĩŋk
Wiktionary
rzecz. modelka ż., model m.
przym. modelingowy, modelowy, modowy
Wiktionary
1. kobieta prezentująca ubiory na pokazach mody;
2. kobieta pozująca do obrazu, rzeźby lub zdjęcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta prezentująca stroje na pokazach mody
(1.2) kobieta pozująca do zdjęć, obrazów, rzeźb;
Wiktionary
Model (mężczyzna), modelka (kobieta) – osoba zawodowo zajmująca się pozowaniem artyście (fotografowi, malarzowi, rzeźbiarzowi) lub demonstrowaniem strojów podczas pokazów mody.
Wikipedia
(1.1) Ania jest ładną, wysoką dziewczyną, ma szansę zostać modelką.
Wiktionary
IPA: mɔˈdɛlka, AS: modelka
Wiktionary
rzecz. model m., modeling m., modelacja ż.
przym. modelowy, modowy
czas. modelować
Wiktionary
[czytaj: modeling] czynności powiązane z zawodem modela lub modelki, np. udział w pokazach, pozowanie do zdjęć itp.; modeling
SJP.pl
1. nadawać czemuś zamierzony kształt lub wygląd; formować, kształtować;
2. w nauce: tworzyć modele rzeczywistych zjawisk w celu ich badania;
3. w sztuce: nadawać utworowi pożądane cech za pomocą środków stylistycznych i kompozytorskich
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) nauk. tworzyć model pewnego obiektu lub zjawiska, czyli tworzyć opis (często matematyczny), który stara się w ogólny sposób wyjaśniać wiele osobnych przypadków
Wiktionary
* rzecz. modelowanie n., model mrz./mos., modelacja ż., modelka ż.
* czas. zamodelować dk., wymodelować dk., umodelować dk.
* przym. modelowy
* przysł. modelowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|modelować.
Wiktionary
Wikipedia
czas. modelować ndk.
rzecz. model mos./mrz.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób modelowy
Wiktionary
rzecz. model m., modelowanie n.
przym. modelowy
czas. modelować
Wiktionary
1. stanowiący najlepszy przykład; wzorcowy;
2. charakterystyczny dla czegoś, np. dla koncepcji, stylu;
3. związany z modelem, wzorem, np. modelem odlewniczym
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
użycie odpowiednich środków artystycznych w celu wydobycia plastyczności przedmiotu lub postaci w dziele sztuki
SJP.pl
urządzenie elektroniczne, którego zadaniem jest zamiana danych cyfrowych na analogowe sygnały elektryczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. urządzenie zmieniające sygnał elektryczny w postaci analogowej na sygnał cyfrowy, przystosowany do odbioru przez komputer i na odwrót;
Wiktionary
Modem (od modulator-demodulator) – urządzenie elektroniczne, które moduluje sygnał w celu zakodowania informacji cyfrowych, tak by mogły być przesyłane w wybranym medium transmisyjnym, a także demoduluje tak zakodowany sygnał w celu dekodowania odbieranych danych.
Wikipedia
(1.1) Modem zaczął wydawać dziwne dźwięki, a potem nie chciał już się połączyć do sieci.
Wiktionary
IPA: ˈmɔdɛ̃m, AS: modẽm
Wiktionary
rzecz. modulator m., modulacja ż., demodulacja ż., modemiarz m., modemik mrz.
czas. modulować ndk., demodulować ndk.
przym. modemowy, modulowany, demodulowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od modem
Wiktionary
(1.1) To nie modem, lecz tylko mały modemik.
Wiktionary
rzecz. modem m.
Wiktionary
rodzaj pisma drukarskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w regionie Emilia-Romania;
(1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w regionie Emilia-Romania; ;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Modena była wówczas jedynym miastem we Włoszech, w którym partia komunistyczna miała bezwzględną większość w radzie miejskiej, komuniści więc rządzili miastem z burmistrzem Rubensem Trivą na czele.
(1.1) W walce gwelfów z gibelinami Modena była po stronie zwolenników cesarza i walczyła z odległą o 40 km Bolonią. Bolońscy gwelfowie zwyciężyli w roku 1249 i Modena poddała się markizowi Ferrary Obizzo II d'Este. Jego następca, Obizzo III, przeniósł się do Modeny z całym dworem i tak zaczęło się panowanie książąt d'Este, które trwało aż do 1796 r.
Wiktionary
IPA: mɔˈdɛ̃na, AS: modẽna
Wiktionary
rzecz. modeńczyk mos., modenka ż.
przym. modeński
Wiktionary
(1.1) staroż. Mutyna, Mutina
Wiktionary
mieszkaniec Modeny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Modeny
Wiktionary
(1.1) W dwunastu pieśniach oktawą opowiada Tassoni o wojnie między Modeną i Bolonią z powodu drewnianego wiadra, które modeńczycy zabrali swym wrogom podczas najazdu (w 1325 r.).
Wiktionary
rzecz. Modena ż.
:: fż. modenka ż.
przym. modeński
Wiktionary
mieszkanka Modeny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Modeny
Wiktionary
rzecz. Modena ż.
:: fm. modeńczyk mos.
przym. modeński
Wiktionary
przymiotnik od: Modena (miasto we Włoszech)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Modeną, dotyczący Modeny, wywodzący się z Modeny
Wiktionary
(1.1) Na jednej ze ścian sanktuarium znajduje się płyta nagrobna upamiętniająca księdza Giuseppe Messoriego, kanonika modeńskiej katedry, który chciał być pochowany pod ufundowaną przez siebie wieżą.
Wiktionary
rzecz. Modena ż., modeńczyk mos., modenka ż.
Wiktionary
1. kierowanie dyskusją;
2. dawniej powściągliwość, umiarkowanie
SJP.pl
związany z moderacją
SJP.pl
dawniej: członek stronnictwa o programie umiarkowanym
SJP.pl
dawniej: członek stronnictwa o programie umiarkowanym; moderant
SJP.pl
dawniej: poglądy umiarkowane, zwłaszcza polityczne
SJP.pl
1. określenie wykonawcze: umiarkowanie
2. umiarkowane tempo utworu
SJP.pl
Tempo (agogika) – jeden z elementów dzieła muzycznego, oznaczający, jak szybko utwór ma być wykonany.
Wikipedia
1. osoba, która wpływa na postępowanie innych, łagodzi napięcia;
2. osoba prowadząca dyskusje w telewizji, radiu, na forach internetowych itp., dbająca o ich właściwy przebieg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) inform. osoba zarządzająca treścią oraz kontami użytkowników na poziomie wyższym niż zwykli uczestnicy, lecz niższym niż administratorzy;
(1.2) osoba, która kieruje dyskusją i czuwa nad jej właściwym przebiegiem, zwłaszcza w mediach
(1.3) fiz. spowalniacz neutronów, mający zastosowanie w reaktorach jądrowych;
(1.4) muz. urządzenie do przyciszania dźwięku w pianinie
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌmɔdɛˈratɔr, AS: moderator
Wiktionary
rzecz. moderowanie n., moderacja ż.
:: fż. moderatorka
czas. moderować ndk.
przym. moderacyjny
Wiktionary
kobieta prowadząca dyskusje w telewizji, radiu, na forach internetowych itp., dbająca o ich właściwy przebieg; także kobieta godząca spierające się strony
SJP.pl
zajęcie moderatora
SJP.pl
nowoczesny, współczesny
SJP.pl
Wikipedia
1. środowiskowo o modernizmie
2. ugrupowanie artystów (literatów, malarzy itp.) hołdujących poglądom modernistycznym
SJP.pl
Moderna, Inc. – amerykańskie przedsiębiorstwo biotechnologiczne z siedzibą w Cambridge pod Bostonem.
Wikipedia
artysta lub myśliciel związany z modernizmem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest modernistyczne
Wiktionary
rzecz. modernizm m., modernista m., modernistka ż.
przym. modernistyczny
przysł. modernistycznie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z modernizmem, dotyczący modernizmu
przymiotnik jakościowy
(2.1) podobny do modernizmu, mający cechy modernizmu
Wiktionary
(2.1) Dworzec wzniesiono w stylu eklektyzmu z elementami modernistyczno-secesyjnymi.
Wiktionary
rzecz. modernizm mrz., modernista mos., modernistka ż., modernistyczność ż.
przysł. modernistycznie
Wiktionary
unowocześnienie czegoś, ulepszenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) unowocześnienie, uwspółcześnienie produktu, trwałe ulepszenie prowadzące do zwiększenia jego wartości użytkowej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Modernizacji ronda Zesłańców Syberyjskich warszawscy kierowcy czekają jak kania dżdżu – codziennie tworzą się tam gigantyczne korki.
Wiktionary
IPA: ˌmɔdɛrʲɲiˈzat͡sʲja, AS: moderʹńizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. modernizowanie n.
czas. modernizować ndk., zmodernizować dk.
przym. modernizacyjny
Wiktionary
związany z modernizacją
SJP.pl
osoba dokonująca modernizacji
SJP.pl
kobieta dokonująca modernizacji
SJP.pl
zespół kierunków w kulturze i sztuce przełomu XIX i XX wieku, które charakteryzowały się m.in. przeciwstawieniem się pozytywistycznemu realizmowi, kulturze i moralności mieszczańskiej, głoszeniem indywidualizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. szt. ogół kierunków awangardowych eksponujących rolę indywidualizmu w twórczości, nacechowany symbolizmem i estetyzmem;
(1.2) teol. katolicki ruch religijny przełomu XIX i XX w. uznający potrzebę dostosowania doktryny do sytuacji w danej epoce dziejów Kościoła;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Postmodernizm to kierunek artystyczny, który stawia pod znakiem zapytania podstawowe zasady i idee modernizmu.
Wiktionary
IPA: mɔˈdɛrʲɲism̥, AS: moderʹńism̦
Wiktionary
rzecz. modernistyczność ż., modernista mos., modernistka ż.
przym. modernistyczny
przysł. modernistycznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. modernistyczność ż., modernista mos., modernistka ż.
przym. modernistyczny
przysł. modernistycznie
frazeologia.
etymologia. etym|franc|modernisme.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) modernism; (1.2) modernism
* białoruski: (1.1) мадэрнізм m. (madèrnìzm)
* bułgarski: (1.1) модернизъм m.
* czeski: (1.1) modernismus m.
* duński: (1.1) modernisme w.; (1.2) modernisme w.
* francuski: (1.1) modernisme m.; (1.2) modernisme m.
* islandzki: (1.1) módernismi m.
* litewski: (1.1) modernizmas m.
* łotewski: (1.1) modernisms m.
* niderlandzki: (1.1) modernisme n.; (1.2) modernisme n.
* niemiecki: (1.1) Modernismus m.
* norweski (bokmål): (1.1) modernisme m.; (1.2) modernisme m.
* norweski (nynorsk): (1.1) modernisme m.; (1.2) modernisme m.
* portugalski: (1.1) modernismo m.
* rosyjski: (1.1) модернизм m. (modernizm)
* słowacki: (1.1) moderna ż.
* słoweński: (1.1) modernizem m.
* szwedzki: (1.1) modernism w.
* turecki: (1.1) modernizm
* ukraiński: (1.1) модернізм m. (modernìzm)
* włoski: (1.1) modernismo m.; (1.2) modernismo m.
źródła.
== modernizm (język turecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) modernizm
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
(1.1) postmodernizm
synonimy.
Wiktionary
czynić współczesnym, nowoczesnym, dostosowywać do współczesności; aktualizować, uaktualniać, unowocześniać, uwspółcześniać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zmodernizować)
(1.1) dokonywać modernizacji; czynić bardziej nowoczesnym
czasownik zwrotny niedokonany modernizować się (dk. zmodernizować się)
(2.1) ulegać modernizacji; stawać się nowoczesnym
Wiktionary
rzecz. modernizator mos., modernizowanie n., modernizacja ż.
czas. zmodernizować dk.
przym. modernizacyjny
Wiktionary
(1.1) unowocześniać, uwspółcześniać
(2.1) unowocześniać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|modernizować.
Wiktionary
IPA: ˌmɔdɛrʲɲizɔˈvãɲɛ, AS: moderʹńizovãńe
Wiktionary
czas. modernizować
rzecz. modernizacja ż.
Wiktionary
1. czuwać nad właściwym przebiegiem dyskusji; sterować, kierować dyskusją;
2. łagodzić napięcia pomiędzy ludźmi
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. czuwać nad właściwym przebiegiem dyskusji; sterować, kierować dyskusją;
2. łagodzić napięcia pomiędzy ludźmi
SJP.pl
przestarzałe: ekwipunek żołnierski
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Modesty lub z nią związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Modest – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa modestus, -a, -um oznaczającego „umiarkowany, skromny”.
W średniowieczu w Polsce nie było używane, nadal imię rzadkie, o malejącej w XXI wieku popularności. W marcu 2001 roku zanotowano 455 mężczyzn o tym imieniu, natomiast w styczniu 2025 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 217 Modestów.
Wikipedia
(1.1) Podarowałam Modestowi czarny szalik.
Wiktionary
IPA: ˈmɔdɛst, AS: modest
Wiktionary
rzecz. Modesta ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Modesta ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|Modestus.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) Мадэст m.
* łaciński: (1.1) Modestus m.
* rosyjski: (1.1) Модест m.
* słoweński: (1.1) Modest m.
* włoski: (1.1) Modesto m.
źródła.
== Modest (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) imię|słoweński|m. Modest
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Modesta – żeński odpowiednik imienia Modest. Patronką tego imienia jest św. Modesta z Trewiru, benedyktynka, zm. ok. 680 r.
Modesta imieniny obchodzi 4 listopada.
Znane osoby o tym imieniu:
Wikipedia
dawniej: umiarkowanie, skromność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. skromność
Wiktionary
(1.1) Jedni, fałszywej modestii pełni, zwierzają się czytelnikowi (choć ich o to nie prosił), jako pełni wielkiej dystynkcji i niemniejszej doskonałości przyjaciele przymusili ich do wydania na świat tego, co dla własnej satysfakcji napisawszy, chcieli mieć w ukryciu.
Wiktionary
IPA: mɔˈdɛstʲja, AS: modestʹi ̯a
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== modestia (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skromność
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Modest z małżonką; Modestowie
SJP.pl
Modest z małżonką; Modestostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Modesta lub z nim związany
SJP.pl
[czytaj: modiLIAani] nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Inne:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|modlić.
Wiktionary
(1.1) Książkę do modlenia włożyłam do szuflady koło łóżka.
Wiktionary
rzecz. modły nmos., pomodlenie n., modlitewnik mrz., modlitwa ż.
czas. wymodlać, wymodlić, wymadlać, modlić ndk.
przym. rozmodlony
przysł. modlitewnie
Wiktionary
Modlibogowice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Rychwał.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Modlibogowice, po jej zniesieniu w gromadzie Rychwał. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Modliborzyce – miasto w województwie lubelskim, w powiecie janowskim, położone na Równinie Biłgorajskiej.
Miejscowość ta od 1631 do 1869 roku posiadała prawa miejskie. W latach 1975–1998 administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego. Od 1 stycznia 2014 ponownie jest miastem.
Wikipedia
przymiotnik od: Modliborzyce
SJP.pl
mieszkaniec Modliborzyc (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Modliborzyc (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
modlić się - odmawiać modlitwę
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
podzwrotnikowa roślina pnąca z rodziny motylkowatych
SJP.pl
Modligroszek, paciornik, paciorkowiec, abrus, koralin (Abrus) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych (Fabaceae). Obejmuje 19 gatunków. Występują one na wszystkich kontynentach w strefie równikowej.
Wikipedia
Modlikowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie złotoryjskim, w gminie Zagrodno.
Wikipedia
Wikipedia
1. dzielnica Nowego Dworu Mazowieckiego;
2. osada w Polsce;
3. kolonia w Polsce
SJP.pl
Modlin – prawobrzeżna część Nowego Dworu Mazowieckiego, miasta w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim. Składa się z oficjalnych części miasta: Modlin Stary i Modlin-Twierdza. Znajduje się tu też modlińskie lotnisko.
Wikipedia
Wikipedia
mieszkaniec Modlina
SJP.pl
mieszkanka Modlina
SJP.pl
przymiotnik od: Modlin
SJP.pl
Modliszewice – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Końskie.
Prywatna wieś szlachecka Modliszowice, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie opoczyńskim województwa sandomierskiego.
Wikipedia
Modliszewko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Gniezno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
We wsi znajduje się kościół parafialny zbudowany w latach 1990–1993 (na miejscu drewnianego, spalonego w 1988), plebania z 1840 (rozbudowana 1926) oraz organistówka z 1912 roku.
Wikipedia
Modliszewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Gniezno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
1. drapieżny owad, którego samica po zapłodnieniu pożera swego partnera;
2. kobieta zdobywająca i wykorzystująca mężczyzn dla własnej satysfakcji, bawiąca się ich uczuciami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. nazwa systematyczna|Mantodea|ref=tak., drapieżny owad z rzędu Mantodea, przypominający osobę ze złożonymi rękoma do modlitwy;
(1.2) przen. kobieta, niszcząca kochających ją mężczyzn
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W południowej Polsce występuje modliszka zwyczajna objęta ochroną gatunkową.
Wiktionary
IPA: mɔˈdlʲiʃka, AS: modlʹiška
Wiktionary
rzecz. modlitwa ż., modła ż., modlitewnik mrz.
przym. modlitewny, modliszkowy
przysł. modlitewnie
Wiktionary
(1.2) kobieta fatalna, femme fatale
Wiktionary
rząd owadów uskrzydlonych
SJP.pl
Modliszki (Mantodea) – rząd owadów, które najliczniej występują w strefie tropikalnej i subtropikalnej. Swoją nazwę zawdzięczają pozycji, przypominającej osobę z rękami złożonymi do modlitwy. W południowej Polsce występuje chroniona modliszka zwyczajna (Mantis religiosa). Opisano ponad 2300 gatunków modliszek.
Wikipedia
rodzina owadów z rzędu modliszek
SJP.pl
Modliszkowate (Mantidae) – rodzina owadów z rzędu modliszek.
Stanowią one największą, obejmującą około ¼ wszystkich gatunków, rodzinę z tego rzędu. W Polsce występuje tylko jeden gatunek – modliszka zwyczajna (Mantis religiosa).
Rodzina ta dzieli się na 19 podrodzin:
Wikipedia
cecha kobiety zdobywającej i wykorzystującej mężczyzn dla własnej satysfakcji, bawiącej się ich uczuciami
SJP.pl
1. przypominający modliszkę - owada;
2. zachowujący się jak modliszka - kobieta;
3. charakterystyczny dla modliszki - kobiety, np. modliszkowaty charakter;
4. wykorzystujący i niszczący drugą osobę, np. modliszkowaty związek;
5. o cechach modliszkowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z modliszką, dotyczący modliszki
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do modliszki, będący jej własnością
przymiotnik jakościowy
(3.1) taki jak u modliszki, charakterystyczny dla modliszki
Wiktionary
rzecz. modła ż., modlitwa ż., modliszka ż.
przym. modlitewnie
przysł. modlitewnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. modlitewny
Wiktionary
IPA: ˌmɔdlʲiˈtɛbnɨ, AS: modlʹitebny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na modlitwie
Wiktionary
(1.1) Zgromadziliśmy się na Świętej Górze Grabarce by modlitewnie rozpamiętywać Przemienienie Pańskie.
Wiktionary
rzecz. modlitwa ż., modlitewnik m., modła ż., modły nmos., modlenie n., pomodlenie n., wymodlenie n., modliszka ż.
czas. modlić się ndk., pomodlić się dk., wymodlić dk.
przym. modlitewny, modliszkowy, rozmodlony
Wiktionary
zbiór pieśni religijnych i modlitw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. książka zawierająca zbiór pieśni religijnych i modlitw;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌmɔdlʲiˈtɛvʲɲik, AS: modlʹitevʹńik
Wiktionary
rzecz. modlitwa ż., modła ż., modliszka ż., modlenie n.
czas. modlić się
przym. modlitewny, modlitewnie
przysł. modlitewnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z modlitwą, dotyczący modlitwy
Wiktionary
IPA: ˌmɔdlʲiˈtɛvnɨ, AS: modlʹitevny
Wiktionary
rzecz. modlitwa ż., modlitewnik m., modły nmos., modła ż., modliszka ż.
czas. modlić się, wymodlić, pomodlić się
przym. rozmodlony, modlitewnie
przysł. modlitewnie
Wiktionary
1. skierowanie myśli lub słów do osoby boskiej, będącej przedmiotem kultu religijnego;
2. tekst modlitewny o ustalonej formie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. forma kultu religijnego, kierowanie myśli do boga, świętych, aniołów, ogólnie do sfery sacrum;
(1.2) rel. rytualny tekst modlitwy (1.1) – wypowiadany lub napisany
Wiktionary
Modlitwa – czynność kultowa, występująca w wielu religiach. Polega na skierowaniu swoich myśli do istoty lub istot, mogących być lub będących przedmiotem kultu (bogowie, święci, aniołowie).
Wikipedia
(1.1) Wierni zgromadzili się na wieczorną modlitwę.
(1.2) W pokładowym informatorze zamieszczono modlitwę dla podróżnych.
Wiktionary
IPA: mɔˈdlʲitfa, AS: modlʹitfa
Wiktionary
rzecz. modlitewnik mrz., modła ż., modły lm nm., modlenie n., pomodlenie n., wymodlenie n., modliszka ż.
czas. modlić się ndk., pomodlić się dk., wymodlić dk.
przym. modlitewny, modliszkowy, rozmodlony, modlitewnie
przysł. modlitewnie
Wiktionary
Modlnica – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Wielka Wieś.
W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Modlnica, po jej zniesieniu przez zmianę siedziby w gromadzie Wielka Wieś. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa krakowskiego.
Wikipedia
Modlniczka – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Wielka Wieś, nad potokiem Wędonką. W latach 1975–1998 w województwie krakowskim.
Nazwa Modlniczki, niegdyś zwanej Modlnicą Małą, wywodzi się od Modlnicy zwanej Modlnicą Dużą. Modlniczka zatem była uważana za przysiółek, część Modlnicy. Wieś ma przysiółki: Budzyń, Czcie, Pod Laskiem, Skotnica.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Warszawa. człowiek, który modnie się ubiera
Wiktionary
1. kobieta zajmująca się projektowaniem i tworzeniem damskich nakryć głowy; modystka, kapeluszniczka;
2. dawniej:
a) kobieta zajmująca się szyciem i sprzedażą damskich ubiorów;
b) właścicielka damskiego domu mody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. kobieta zajmująca się szyciem i sprzedażą ubiorów
Wiktionary
(1.1) Wtem w drzwiach pojawiła się modniarka ze swoimi sukniami.
Wiktionary
rzecz. modniarstwo n.
:: fm. modniarz m.
przym. modniarski
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący modniarstwa
Wiktionary
rzecz. modniarz m., modniarstwo n., modniarka ż.
Wiktionary
1. dawniej: szycie i sprzedaż odzieży;
2. wyroby modniarskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. szycie i sprzedaż ubiorów
Wiktionary
(1.1) W wolnych chwilach Agata zajmowała się modniarstwem.
Wiktionary
rzecz. modniarka ż., modniarz m.
przym. modniarski, modowy
Wiktionary
dawniej:
1. człowiek zajmujący się projektowaniem wzorów ubiorów damskich;
2. właściciel damskiego domu mody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. mężczyzna zajmujący się szyciem i sprzedażą ubiorów
Wiktionary
(1.1) Modniarz nie chciał jednak zejść z ceny swojej sukni.
Wiktionary
rzecz. modniarstwo n.
:: fż. modniarka ż.
przym. modniarski
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób modny, zgodnie z modą
Wiktionary
rzecz. moda ż., modniś m., modnisia ż., modność ż.
przym. modny, modowy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: modnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: modny
SJP.pl
mężczyzna ubierający się według najnowszej mody; elegant, strojniś, galant, dandys
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) iron. elegant
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. zob. modnisia.
Wiktionary
rzecz. moda ż.
:: fż. modnisia ż.
przym. modny, modowy
przysł. modnie
Wiktionary
(1.1) elegancik
Wiktionary
osoba któa ładnie się ubiera; bez oryginalności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) iron. elegantka
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. zob. modniś.
Wiktionary
rzecz. moda ż.
:: fm. modniś m.
przym. modny, modowy
przysł. modnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest modne; cecha tych, którzy są modni
Wiktionary
rzecz. moda ż.
przym. modny
przysł. modnie
Wiktionary
zgodny z najnowszymi trendami
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) będący w modzie, popularny; powszechny przez jakiś czas
Wiktionary
(1.1) Nie lubię modnych ras psów.
Wiktionary
IPA: ˈmɔdnɨ, AS: modny
Wiktionary
rzecz. moda ż., modniś m., modnisia ż., modność ż.
przym. modowy
przysł. modnie
Wiktionary
(1.1) na topie, na fali
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
środowiskowo: zmieniać elementy gry komputerowej
SJP.pl
1. potocznie: związany z modą, dotyczący mody;
2. środowiskowo: związany z modem, dotyczący moda (modyfikacji gry komputerowej)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. związany z modą
Wiktionary
IPA: mɔˈdɔvɨ, AS: modovy
Wiktionary
rzecz. moda ż., modniarstwo n., modniś m., modnisia ż., model m., modelka ż., modeling m.
przym. modny
przysł. modnie
Wiktionary
zdrobnienie od: modrak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od modrak
Wiktionary
Modraczek (zwyczajny) (Tarsiger cyanurus) – gatunek małego ptaka z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae). Zamieszkuje północną Europę i Azję; sporadycznie zalatuje do Polski. Nie jest zagrożony.
Wikipedia
rzecz. modrak m.
Wiktionary
1. roślina z rodziny krzyżowych o liściach i łodydze zabarwionych sinawo i białych kwiatach zebranych w grona;
2. regionalnie: chaber, bławatek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) rodzaj roślin należący do rodziny kapustowatych;
(1.2) gw-pl|Poznań. bot. chaber, bławatek
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) gatunek ptaka z rodziny muchołówkowatych;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. modraczek m.
przym. modry, modrakowy
przysł. modro
Wiktionary
(1.2) chaber bławatek
Wiktionary
→ modrak
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) poznań. niebieski
Wiktionary
(1.1) W nowych strojach w kolorze biało-modrakowym drużyna prezentowała się znakomicie. (z Internetu)
Wiktionary
rzecz. modrak m.
Wiktionary
(1.1) zob. niebieski.
Wiktionary
motyl z rodziny o tej samej nazwie
SJP.pl
Modraszkowate (Lycaenidae) − rodzina motyli dziennych, licząca około 6000 gatunków (z czego na terenie Polski wykazano 49 gatunków). Są to motyle małe lub średniej wielkości (od 1,5 cm do 8 cm rozpiętości skrzydeł), występujące we wszystkich zoogeograficznych krainach świata.
Wikipedia
motyl z rodziny o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Parus caeruleus|ref=tak., sikora modra;
Wiktionary
Modraszka (zwyczajna), sikora modra, sikora modraszka (Cyanistes caeruleus) – gatunek małego, częściowo wędrownego ptaka z rodziny sikor (Paridae), zamieszkującego całą Europę z wyjątkiem północnej części Skandynawii i północnej Rosji, a także część zachodniej Azji. Przebywa we wszystkich rodzajach lasów, a także parkach, ogrodach i sadach. Nie jest zagrożona wyginięciem, a w większości krajów (w tym w Polsce) jest nawet liczna.
Wikipedia
IPA: mɔˈdraʃka, AS: modraška
Wiktionary
(1.1) sikora modra
Wiktionary
rodzina motyli dziennych, licząca około 6000 gatunków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ent. nazwa systematyczna|Lycaenidae|ref=tak., rodzina motyli dziennych licząca około 6000 gatunków;
Wiktionary
Modraszkowate (Lycaenidae) − rodzina motyli dziennych, licząca około 6000 gatunków (z czego na terenie Polski wykazano 49 gatunków). Są to motyle małe lub średniej wielkości (od 1,5 cm do 8 cm rozpiętości skrzydeł), występujące we wszystkich zoogeograficznych krainach świata.
Wikipedia
(1.1) Modraszek arion należy do rodziny modraszkowatych.
Wiktionary
rzecz. modraszek mzw., modraszki lm. nmos.
Wiktionary
o cechach modraszkowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
niezupełnie modry; niebieskawy, błękitnawy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru niezupełnie modrego; niebieskawy
Wiktionary
przym. modry
Wiktionary
(1.1) błękitnawy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) reg-pl|Poznań. farba do barwienia tkanin
Wiktionary
czas. modrzyć
Wiktionary
rodzaj ptaków z podrodziny papug neotropikalnych
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych
SJP.pl
Suillellus Murrill (modroborowik) – rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych (Boletaceae).
Wikipedia
amazonka modrobrewa, wróbliczka modrobrewa - gatunki ptaków z rodziny papugowatych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) o modrym czole
Wiktionary
(1.1) niebieskoczelny
Wiktionary
1. mający modry dziób;
2. mewa modrodzioba - gatunek dużego ptaka wędrownego z rodziny mewowatych; mewa czarnonoga, mewa biała;
3. srebrzanka modrodzioba - gatunek ptaka z rodziny kaczkowatych
SJP.pl
kormoran modrogardły, żołna modrogardła - gatunki ptaków
SJP.pl
modrogończyk wędrowiec, modrogończyk białopręgi - gatunki motyla z rodziny modraszkowatych
SJP.pl
modrogrzbiecik tęposterny - gatunek ptaka z rodziny gorzykowatych
SJP.pl
gatunek ptaka z rzędu wróblowych
SJP.pl
Modrogłówka (Ifrita kowaldi) – gatunek ptaka z rodziny modrogłówek (Ifritidae), której jest jedynym przedstawicielem. Mały ptak zamieszkujący endemicznie Nową Gwineę, nie jest zagrożony wyginięciem. Modrogłówki należą do drugiego, obok Pitohui, rodzaju, którego przedstawiciele są trujący. Pochodzenie batrachotoksyn znajdujących się w ciele ptaków z obu rodzajów jest niejasne, prawdopodobnie ptaki pozyskują ją z pokarmu.
Wikipedia
tragopan modrolicy, czapla modrolica - gatunki ptaków
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny papug wschodnich
SJP.pl
czapla modronosa - gatunek ptaka brodzącego z rodziny czaplowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma niebieski nos
Wiktionary
(1.1) Zza szafy powychodziły modronose stworki i pomaszerowały w stronę spiżarki.
Wiktionary
rodzaj ryb akwariowych z rzędu aterynokształtnych
SJP.pl
mający ciemnoniebieskie oczy; niebieskooki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) poet. taki, który ma ciemnoniebieskie oczy
Wiktionary
(1.1) Miał król córkę jedyną, królewnę modrooką, ślicznego była liczka, kochano ją głęboko.
Wiktionary
IPA: ˌmɔdrɔˈːci, AS: modr•oḱi
Wiktionary
rzecz. modrooczka
Wiktionary
koralnik modropłatkowy - gatunek ptaka z rodziny koralników
SJP.pl
1. mający modre skrzydła;
2. cyranka modroskrzydła - gatunek ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych;
3. łąkówka modroskrzydła - gatunek ptaka z rodziny papug wschodnich; łąkówka niebieskoskrzydła;
4. kurtaczek modroskrzydły - gatunek małego ptaka z rodziny kurtaczków
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma modre skrzydła
Wiktionary
IPA: ˌmɔdrɔˈskʃɨdwɨ, AS: modroskšydu̯y
Wiktionary
(1.1) niebieskoskrzydły
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny krukowatych
SJP.pl
żołna modrosterna - gatunek ptaka z rodziny żołn
SJP.pl
szary o modrym odcieniu
SJP.pl
północnoamerykański ptak z rodziny krukowatych
SJP.pl
Modrowroniec (Gymnorhinus cyanocephalus) – gatunek średniego ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae). Zamieszkuje zachodnią część Ameryki Północnej. Osiadły.
Wikipedia
rodzaj ptaków z rodziny krukowatych
SJP.pl
zielony o modrym odcieniu
SJP.pl
intensywnie niebieski; ciemnoniebieski, ciemnobłękitny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) niebieski o dużej intensywności
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. niebieski
Wiktionary
rzecz. modrak mrz.
przym. modrawy
przysł. modro
Wiktionary
(1.1) ciemnoniebieski, ciemnobłękitny
Wiktionary
Modryniec (ukr. Модринець) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Mircze. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 844
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wikipedia
1. regionalna nazwa grzyba kapeluszowego z rodziny zasłonakowatych; zasłonak, bedłka, gąska;
2. modrzaczek siny - gatunek mchu, mszak z rodziny modrzaczkowatych, tworzący charakterystyczne, wypukłe poduchy, w Polsce pod częściową ochroną
SJP.pl
grzyb z rodziny borowikowatych
SJP.pl
Modrzak (niem. Blauberg, 535 m n.p.m.) – szczyt w Karkonoszach, w obrębie Kowarskiego Grzbietu.
Jest najdalej na północ położonym wzniesieniem Kowarskiego Grzbietu. Leży pomiędzy Krzaczyną a Kowarami.
Zbudowany ze skał metamorficznych wschodniej osłony granitu karkonoskiego – głównie gnejsów.
Szczyt jest zalesiony.
Wikipedia
dawniej: stawać się ciemnoniebieskim; błękitnieć; niebieścieć; niebieszczeć
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: modro
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|modrzyć.
Wiktionary
IPA: mɔˈḍʒɛ̃ɲɛ, AS: moḍžẽńe
Wiktionary
czas. modrzyć
Wiktionary
fartuch lub zapaska koloru modrego (część śląskiego stroju ludowego); modrzyniec
SJP.pl
1. drzewo iglaste z rodziny sosnowatych (Larix), występujące w kilkunastu gatunkach
2. drewno tego drzewa; modrzewina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Larix|Mill.|ref=tak., drzewo iglaste z rodzaju sosnowatych, o delikatnych, jasnozielonych igłach, opadających na zimę;
(1.2) techn. drewno z modrzewia (1.1)
Wiktionary
Modrzew (Larix Mill.) – rodzaj drzew z rodziny sosnowatych. Obejmuje 10, w niektórych ujęciach kilkanaście gatunków. Występują one na obszarach umiarkowanych i chłodnych półkuli północnej. W strefie umiarkowanej zasiedlają obszary górskie, w strefie chłodnej rosną w lasach borealnych i lasotundrze, będąc najdalej na północ sięgającymi drzewami. W Polsce występuje modrzew europejski typowy L. decidua subsp. decidua rosnący w Tatrach, gdzie sięga do górnej granicy lasu, oraz modrzew europejski polski L. decidua subsp. polonica rosnący w środkowej i południowo-wschodniej części kraju. Poza gatunkami rodzimymi do polskich lasów introdukowane zostały: modrzew japoński L. kaempferi i modrzew eurojapoński L. × marschlinsii. Na rozległych obszarach modrzewie są podstawowymi drzewami leśnymi.
Wikipedia
(1.1) Na podwórzu rósł wielki modrzew.
(1.2) We wsi Nowa Biela stał kiedyś kościółek z modrzewia.
Wiktionary
IPA: ˈmɔḍʒɛf, AS: moḍžef
Wiktionary
rzecz. modrzewina ż., Modrzew m., Modrzewina ż., Modrzewiec m., Modrzewko n., Modrzewiowa ż., Modrzewie nmos., Modrzewo n., modrzewiowe nmos.
:: zdrobn. modrzewik m.
przym. modrzewiowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|świyrk., warmia. cis
(1.2) modrzewina
Wiktionary
krobnik modrzewiaczek - gatunek motyla, szkodnik modrzewi; Eupista laricella
SJP.pl
wskaźnica modrzewianeczka - gatunek motyla z rodziny zwójkowatych
SJP.pl
Modrzewiec – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Rąbino.
Wikipedia
drewno modrzewia; modrzew
SJP.pl
Modrzewina (niem. Lärchwalde) – dawna podelbląska wieś na której współcześnie powstaje dzielnica Elbląga, stanowiąca główny teren rozwoju miasta. Leży na północ od największych osiedli mieszkaniowych miasta – Nad Jarem i Zawady. 380 ha terenu zostało podzielone na dwie strefy: przemysłową Modrzewina-Południe oraz mieszkaniową Modrzewina-Północ.
Wieś komornictwa zewnętrznego Elbląga w XVII i XVIII wieku.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) składający się z modrzewia
(1.2) wykonany z drewna lub innej części modrzewia
(1.3) będący częścią modrzewia
Wiktionary
(1.1) Do cmentarza prowadzi długa, modrzewiowa aleja.
(1.2) Dach, pokryty korą modrzewiową, także przysypany był gliną i ziemią.
(1.3) Pomiędzy dubeltowymi oknami, na przyrudziałej wacie, szyszki jodłowe i modrzewiowe, woń stęchłego drewna szła, cień pod parapetem, też godny uwagi.
Wiktionary
IPA: ˌmɔḍʒɛˈvʲjɔvɨ, AS: moḍževʹi ̯ovy
Wiktionary
rzecz. modrzew m., modrzewina ż.
Wiktionary
trująca krzewinka z rodziny wrzosowatych o skórzastych, zimotrwałych liściach, dzbaneczkowatych, bladoróżowych kwiatach i drobnych, różowych owocach; andromeda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Andromeda|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych;
Wiktionary
Modrzewnica (Andromeda L.) – rodzaj roślin należący do rodziny wrzosowatych. We współczesnej florze wyróżniany jest jeden gatunek występujący w północnej części Europy, Azji i Ameryki Północnej, należący także do flory Polski – modrzewnica pospolita Andromeda polifolia. Rodzaj ten był jednak znacznie bardziej zróżnicowany w przeszłości. Zaliczano do niego skamieliny datowane już na cenoman, jednak najprawdopodobniej wyewoluował w trzeciorzędzie. Liczne skamieniałości pochodzą np. sprzed 20 milionów lat. Tylko wśród znalezisk w Polsce opisano co najmniej 7 gatunków kopalnych z tego rodzaju.
Wikipedia
IPA: ˌmɔḍʒɛvʲˈɲit͡sa, AS: moḍževʹńica
Wiktionary
(1.1) rozmarynek, andromeda
Wiktionary
rodzaj drzew z rodziny sosnowatych
SJP.pl
Modrzewnik chiński (Pseudolarix amabilis (J.Nelson) Rehder) – gatunek drzew należących do rodziny sosnowatych. Należy do monotypowego rodzaju Pseudolarix. Rodzimym obszarem występowania jest ograniczony obszar w południowo-wschodnich Chinach (prowincje Fujian, Hunan, Jiangxi, Zhejiang). W naturze jest rzadki i jest gatunkiem zagrożonym. Rośnie w lasach. Eksploatowany jest jako źródło drewna. Jest też uprawiany jako drzewo ozdobne.
Wikipedia
Modrzewo – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Suchań, położona na północny wschód od Suchania (siedziby gminy) i na wschód od Stargardu (siedziby powiatu).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Modrzewski (Modrzejewski, Rygisz-Modrzewski, Rygisz-Modrzejewski) – kaszubski herb szlachecki, być może odmiana herbu Rudgis (Rygisz).
Wikipedia
rzadko: modrzyć się - odróżniać się od tła niebieskim kolorem; błękitnieć, niebieścieć, niebieszczeć, niebieścić się, niebieszczyć się
SJP.pl
czasownik
(1.1) przest. farbować na niebiesko
(1.2) reg-pl|Poznań. barwić (tkaninę) farbką
Wiktionary
rzecz. modre n., modrzenie n.
Wiktionary
1. ptak z rodziny chruścieli;
2. rodzaj roślin z rodziny astrowatych
SJP.pl
Wikipedia
fartuch lub zapaska koloru modrego (część śląskiego stroju ludowego); modrzeniec
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przedstawiciel subkultury młodzieżowej popularnej w latach sześćdziesiątych XX wieku
SJP.pl
Mods – subkultura młodzieżowa powstała w Wielkiej Brytanii z końcem lat 50. XX wieku. Modsi wywodzili się głównie ze środowisk robotniczych, jednakże początki ruchu wywodzą się z londyńskiego Soho. Charakteryzowali się pedantycznym sposobem ubioru, nienawiścią do edukacji, zainteresowaniem najnowszymi trendami mody oraz muzyką eksperymentalną. Często nosili bujne włosy – bądź to ścięte na sposób "studencki", bądź też ułożone w ekstrawaganckie fryzury. Lubili szokować pełnym jaskrawych barw, krzykliwym i prowokującym wyglądem. Chętnie opowiadali się za hasłami związanymi z rewolucją seksualną.
Wikipedia
1. dostosowanie siły, wysokości i intonacji głosu do treści wypowiedzi
2. w fizyce: proces, w którym przebieg o jednej formie przekształca się w przebieg o innej formie
3. w muzyce: zmiany w głosie jako element techniki wokalnej
SJP.pl
Modulacja – samorzutna lub celowa zmiana parametrów sygnału. Jeżeli modulowane są sygnały sinusoidalne, to proces ten może powodować zmiany amplitudy, częstotliwości lub fazy drgań. W przypadku fal prostokątnych (często stosowanych w technice cyfrowej) procesowi modulacji podlega szerokość, amplituda, pozycja (układ) oraz gęstość impulsów.
Wikipedia
związany z modulacją
SJP.pl
w językoznawstwie: nieodmienna część mowy charakteryzująca stosunek treści zdania do rzeczywistości; wyraz modalny
SJP.pl
Modulant, wyraz modalny – nieodmienna część mowy, znaczeniowo samodzielna, lecz niewchodząca w związki składniowe (pozostająca poza strukturą wypowiedzenia lub wykazująca luźny związek z pozostałymi leksemami w zdaniu). Modulanty to klasa wyrazów, do której zaliczamy (szeroko rozumiane) tradycyjne partykuły oraz niektóre przysłówki.
Wikipedia
własność obiektów algebraicznych
SJP.pl
Modularność – własność obiektów algebraicznych pierwotnie zaobserwowana w teorii grup przez Richarda Dedekinda, stąd znana też jako prawo modularności Dedekinda, a następnie przeniesiona na grunt teorii pierścieni i teorii modułów. Naturalnym kontekstem okazała się jednak teoria krat – kraty spełniające tę własność nazwano kratami modularnymi.
Wikipedia
składający się z modułów; modułowy
SJP.pl
podział na moduły
SJP.pl
1. w muzyce: przyrząd wskazujący zmiany wysokości dźwięku
2. w technice: przyrząd do modulacji
SJP.pl
Modulator – układ elektroniczny lub optoelektroniczny, który realizuje proces modulacji. Modulator jest urządzeniem o dwóch wejściach: jedno dla sygnału, który nazywa się sygnałem nośnym lub falą nośną (najczęściej, choć niekoniecznie jest to sygnał o wielkiej częstotliwości) oraz drugie wejście dla sygnału modulującego (najczęściej sygnału małej częstotliwości), który bywa również nazywany sygnałem informacyjnym. Na wyjściu modulatora pojawia się sygnał zmodulowany.
Wikipedia
operacja wyznaczania reszty z dzielenia jednej liczby przez drugą
SJP.pl
Modulo – operacja wyznaczania reszty z dzielenia jednego typu liczbowego przez drugi. W dalszym ciągu napis a\ {\bmod {\ }}d=r będzie oznaczał, iż r jest resztą z dzielenia a przez d.
Wikipedia
1. zmieniać stopień natężenia czegoś, głównie głosu i dźwięku;
2. w muzyce: powodować przejście melodii z jednej tonacji w inną;
3. w fizyce: zmieniać okresowo lub nieokresowo wielkość fizyczną
SJP.pl
1. w filozofii XVII i XVIII wieku: zmienna cecha przedmiotu w odróżnieniu od jego cechy stałej (atrybutu);
2. w statystyce: wartość liczbowa powtarzająca się najczęściej w wielu pomiarach
SJP.pl
Modus (pl. modi) – pojęcie filozoficzne o wielu znaczeniach.
W filozofii średniowiecznej słowem modus określano sposób bycia określonej rzeczy. W filozofii XVII i XVIII w. była to zmienna cecha przedmiotu lub (jak np. w monistycznej filozofii Spinozy) przemijające stany jednej, wiecznej i nieskończonej substancji powszechnej.
Wikipedia
1. jednostka o ustalonych wymiarach i cechach;
2. wartość bezwzględna liczby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wyodrębniony i wymienny zespół funkcjonalny, używany w ramach większej całości
(1.2) mat. wartość bezwzględna liczby
Wiktionary
Moduł – wyraz może oznaczać jedno z poniższych pojęć:
Wikipedia
przym. modularny, modułowy
Wiktionary
(1.1) blok, podzespół
Wiktionary
składający się z modułów; modularny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z modułów (odrębnych, wymiennych części)
Wiktionary
rzecz. moduł mrz.
Wiktionary
1. niewielka zmiana, przeróbka, poprawka czegoś, nienaruszająca istoty rzeczy;
2. efekt takiej zmiany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. przetworzenie, przerobienie
(1.2) książk. zmiana
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kalendarz gregoriański jest modyfikacją kalendarza juliańskiego.
(1.2) Klimat obszaru Koszalina kształtują masy powietrza napływające znad Oceanu Atlantyckiego, których cechy ulegają modyfikacji za sprawą sąsiedztwa Morza Bałtyckiego i deniwelacji terenu na granicy Pobrzeża Południowobałtyckiego i Pojezierza Pomorskiego.
Wiktionary
rzecz. modyfikowanie n., modyfikator m.
czas. pomodyfikować, zmodyfikować, modyfikować ndk.
przym. modyfikacyjny, modyfikowalny
Wiktionary
czynnik powodujący niewielką zmianę czegoś lub w czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czynnik zmieniający, modyfikujący coś
Wiktionary
rzecz. modyfikowanie n., modyfikacja ż.
czas. pomodyfikować, modyfikować ndk.
Wiktionary
1. wprowadzać zmiany, poprawki, ulepszać;
2. modyfikować się - zmieniać się, przekształcać się częściowo
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zmodyfikować)
(1.1) poddawać coś drobnym zmianom
(1.2) daw. czynić coś mniej surowym lub dokuczliwym
Wiktionary
(1.1) Projekt ustawy modyfikuje dotychczasowe przepisy, zwiększając zakres swobody działania Agencji Rynku Rolnego, nadal nie precyzuje jednak zakresu przedmiotowego.
Wiktionary
IPA: ˌmɔdɨfʲiˈkɔvat͡ɕ, AS: modyfʹikovać
Wiktionary
rzecz. modyfikacja ż., modyfikowanie n., modyfikator m.
czas. pomodyfikować dk., zmodyfikować dk.
przym. modyfikacyjny, modyfikowalny
Wiktionary
(1.2) łagodzić
Wiktionary
dający się modyfikować
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dający się modyfikować
Wiktionary
rzecz. modyfikacja ż., modyfikowanie n.
czas. pomodyfikować, modyfikować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|modyfikować.
Wiktionary
IPA: ˌmɔdɨfʲikɔˈvãɲɛ, AS: modyfʹikovãńe
Wiktionary
rzecz. modyfikacja ż., modyfikator m.
czas. modyfikować, zmodyfikować
przym. modyfikowalny
Wiktionary
1. wprowadzać zmiany, poprawki, ulepszać;
2. modyfikować się - zmieniać się, przekształcać się częściowo
SJP.pl
teksturowy materiał syntetyczny
SJP.pl
w architekturze starożytnej: wspornik podtrzymujący gzyms wieńczący
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. archit. rodzaj wspornika pod gzymsem w kształcie leżącej konsoli ozdobionej liściem akantu występujący w architekturze antycznej;
Wiktionary
Modylion (fr. modillon, wł. modiglione) – rodzaj ozdobnego wspornika, kroksztynu, w kształcie poziomej wolutowej konsoli lub esownicy ozdobionej liściem akantu oraz ornamentem łuskowym. Modyliony są charakterystyczne dla sztuki antycznej, zwykle podtrzymywały gzyms wieńczący.
Wikipedia
(1.1) Wśród zachowanych detali architektonicznych są modyliony podtrzymujące niegdyś gzyms świątyni.
Wiktionary
puszysta przędza do wyrobu dzianin
SJP.pl
1. osoba zajmująca się projektowaniem i tworzeniem damskich nakryć głowy; modniarz;
2. osoba znająca się na modzie i tworząca czyjś wizerunek; stylista;
3. przedstawiciel jednego ze średniowiecznych nurtów filozofii języka
SJP.pl
1. kobieta zajmująca się projektowaniem i tworzeniem damskich nakryć głowy; modniarka, kapeluszniczka;
2. kobieta znająca się na modzie i tworząca czyjś wizerunek; stylistka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzem. kobieta zajmująca się wyrabianiem damskich kapeluszy;
Wiktionary
Modystka, modniarka (z fr. modiste) – kobieta zajmująca się zawodowo wyrobem i sprzedażą damskich kapeluszy (przeważnie filcowych), oraz ręcznie wyrabianych dodatków takich jak: woalki (np. do ślubu, na pogrzeb), ozdoby i dodatki do sukienek pierwszej komunii świętej (np. białe wianuszki).
Wikipedia
(1.1) Minęły czasy, kiedy kapelusz był obowiązkowym elementem stroju, a dobre modystki były wprost rozrywane.
Wiktionary
IPA: mɔˈdɨstka, AS: modystka
Wiktionary
(1.1) modniarka
Wiktionary
odcisk, zgrubienie na skórze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) białystok. odcisk
Wiktionary
Modzel (łac. tyloma, callus) – ograniczone zgrubienie warstwy rogowej naskórka spowodowane przez powtarzalny ucisk, dlatego pojawiający się najczęściej w obrębie strony podeszwowej stopy i strony dłoniowej ręki.
Modzele są nieostro odgraniczone od zdrowej skóry i mają żółtawy odcień. W przypadku ich pęknięcia, wskutek nagromadzenia się wielu warstw, może pojawić się ból. Do ich rozwoju przyczyniają się płaskostopie, zbyt ciasne obuwie, ale także nieleczone reumatoidalne zapalenie stawów czy zaburzenia struktury kostnej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. znaczne zgrubienie wysuszonego naskórka występujące głównie na stopach; zrogowacenie;
2. zgrubienie błon śluzowych, np. przełyku, żołądka, krtani, świadczące o stanie przedrakowym dotkniętych tym organów
SJP.pl
przypominający kształtem modzel (odcisk na skórze); nagniotkowaty
SJP.pl
intensywnie myśleć nad czymś, szukać rozwiązania, robić plany
SJP.pl
1. modlitwa;
2. wzorzec do naśladowania; model; sposób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. wzór, wzorzec, model czegoś, norma działania, metoda postępowania
(1.2) daw. modlitwa, prośba
(1.3) daw. bałwan, bożyszcze
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Twa modła ludu niech strzeże • I ziemię dobrze Ci znaną.
Wiktionary
(1.2-3)
rzecz. modlitwa ż., modlitewnik m., modły nmos., modlenie n., pomodlenie n., wymodlenie n., modliszka ż.
czas. modlić się ndk., pomodlić się dk., wymodlić dk.
przym. modlitewny, modliszkowy, modlitewnie
przysł. modlitewnie
Wiktionary
(1.1) wzór, model, wzorzec
(1.2) modlitwa, prośba
(1.3) bałwan, bożyszcze
Wiktionary
podniośle: modlitwy, błagania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) książk. modlitwy
Wiktionary
(1.1) Ty zaś nie wstawiaj się za tym narodem, nie zanoś za niego błagań ani modłów, ani też nie nalegaj na Mnie, bo cię nie wysłucham.
Wiktionary
rzecz. modlenie n., modlitwa ż.
czas. modlić się ndk., wymodlić dk.
przym. rozmodlony, modlitewny
przysł. modlitewnie
Wiktionary
[czytaj: mwalĄ, w odmianie: moellonu - czytaj: mwaLOnu itd.] uboczny produkt utleniania tranu, służący m.in. do natłuszczania skór; degras
SJP.pl
chłodny wyziew gazów wulkanicznych, złożony głównie z dwutlenku węgla, występujący na terenach wulkanicznych i powulkanicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. chłodny (poniżej 100°C), wyziew wulkaniczny składający się głównie z dwutlenku węgla i azotu;
(1.2) geol. otwór, przez który wydobywa się mofeta (1.1)
Wiktionary
Mofeta – rodzaj ekshalacji wulkanicznych, chłodny wyziew (o temperaturze poniżej 100 °C), zawierający głównie dwutlenek węgla, bez większej obfitości pary wodnej. Także otwór, z którego wydobywają się te ekshalacje.
W Polsce zjawisko można zaobserwować w okolicach Szczawnika, Tylicza i Złockiego (Beskid Sądecki). Największą w Polsce i najbardziej wydajną jest mofeta w Jastrzębiku, uznana za pomnik przyrody nieożywionej.
Wikipedia
IPA: mɔˈfɛta, AS: mofeta
Wiktionary
przym. mofetowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z mofetą, dotyczący mofety
Wiktionary
rzecz. mofeta ż.
Wiktionary
jednostka administracyjna w Indiach; mufassal, mufassil
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Mogadiszu
Wiktionary
IPA: ˌmɔɡadʲiˈʃãɲĩn, AS: mogadʹišãńĩn
Wiktionary
rzecz. Mogadiszu n., mogadiszuanin mos.
:: fż. mogadiszanka ż., mogadiszuanka ż.
przym. mogadiszański, mogadiszuański
Wiktionary
(1.1) mogadiszuanin
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Mogadiszu
Wiktionary
IPA: ˌmɔɡadʲiˈʃãŋka, AS: mogadʹišãŋka
Wiktionary
rzecz. Mogadiszu n., mogadiszuanka ż.
:: fm. mogadiszuanin mos., mogadiszanin mos.
przym. mogadiszański, mogadiszuański
Wiktionary
(1.1) mogadiszuanka
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Mogadiszu
Wiktionary
IPA: ˌmɔɡadʲiˈʃãj̃sʲci, AS: mogadʹišãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. mogadiszuanka ż., mogadiszuanin mos., mogadiszanka ż., mogadiszanin mos., Mogadiszu n.
przym. mogadiszuański
Wiktionary
(1.1) mogadiszuański
Wiktionary
stolica Somalii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Somalii;
Wiktionary
Mogadiszu (somal. Muqdisho; arab. مقديشيو) – stolica i największe miasto w Somalii, nad Oceanem Indyjskim, także port morski i centrum handlowe. W 2017 roku miasto liczyło 2 590 000 ludności.
Wikipedia
IPA: ˌmɔɡaˈdʲiʃu, AS: mogadʹišu
Wiktionary
rzecz. mogadiszanin mos., mogadiszanka ż., mogadiszuanin mos., mogadiszuanka ż.
przym. mogadiszuański, mogadiszański
Wiktionary
mieszkaniec Mogadiszu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Mogadiszu
Wiktionary
IPA: ˌmɔɡadʲiʃuˈwãɲĩn, AS: mogadʹišuu̯ãńĩn
Wiktionary
rzecz. Mogadiszu n., mogadiszanin mos.
:: fż. mogadiszuanka ż., mogadiszanka ż.
przym. mogadiszański, mogadiszuański
Wiktionary
(1.1) mogadiszanin
Wiktionary
mieszkanka Mogadiszu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Mogadiszu
Wiktionary
IPA: ˌmɔɡadʲiʃuˈwãnka, AS: mogadʹišuu̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Mogadiszu n., mogadiszanka ż.
:: fm. mogadiszuanin mos., mogadiszanin mos.
przym. mogadiszański, mogadiszuański
Wiktionary
(1.1) mogadiszanka
Wiktionary
przymiotnik od: Mogadiszu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Mogadiszu
Wiktionary
IPA: ˌmɔɡadʲiʃuˈwãj̃sʲci, AS: mogadʹišuu̯ãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. mogadiszuanka ż., mogadiszuanin mos., mogadiszanka ż., mogadiszanin mos., Mogadiszu n.
przym. mogadiszański
Wiktionary
(1.1) mogadiszański
Wiktionary
1. szczyt w Beskidach Zachodnich;
2. nazwa dwóch potoków w Polsce
SJP.pl
Mogielica – najwyższy szczyt Beskidu Wyspowego (1170,2 m). Wierzchołkowa część masywu Mogielicy jest nazywana przez miejscową ludność Kopą, ze względu na charakterystyczny kształt. W starszej literaturze można spotkać błędną nazwę „Mogielnica”. Z punktów widokowych, na szczycie i na polanach, rozpościerają się szerokie widoki na Beskid Wyspowy, Beskid Sądecki, Pieniny, Gorce, Tatry.
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce;
3. wieś na Ukrainie;
4. szczyt w Beskidzie Wyspowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌmɔɟɛlʲˈɲit͡sa, AS: moǵelʹńica
Wiktionary
przymiotnik od: Mogielnica
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
mieszkaniec Mogielnicy
SJP.pl
mieszkanka Mogielnicy
SJP.pl
mieszkaniec wsi: Mogilany
SJP.pl
mieszkanka wsi: Mogilany
SJP.pl
przymiotnik od: Mogilany
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. wieś na Białorusi
SJP.pl
Mogilany – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Mogilany. Jest siedzibą gminy Mogilany.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mogilany. W latach 1975–1998 w województwie krakowskim.
Wikipedia
przymiotnik od: Mogilno
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Mogilna
SJP.pl
mieszkanka Mogilna
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. rzeka, dopływ Wieprza
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Mogilnice – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie augustowskim, w gminie Sztabin.
Wieś królewska ekonomii grodzieńskiej położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
dawniej cmentarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) składowisko na odpady najniebezpieczniejszych substancji
(1.2) daw. gwara. cmentarz
(1.3) przest. mogiła, grób
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. gwara. ptak drapieżny z gatunku orlik krzykliwy, nazwa systematyczna|Clanga pomarina|ref=tak.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. mogiła ż.
Wiktionary
(2.1) orlik, orlik krzykliwy, orlik mogilnik, orzeł czarny, orzeł krzykliwy, orzeł mniejszy, orzeł plamisty
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce;
3. jezioro w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Mogilno – miasto w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, siedziba powiatu mogileńskiego i gminy miejsko-wiejskiej Mogilno. Siedziba dekanatu w archidiecezji gnieźnieńskiej. Ośrodek przemysłowy, centrum handlowo-usługowe dla okolicy o wysokiej kulturze rolnej. Ośrodek szkolnictwa i kultury. Według danych GUS z 31 grudnia 2023 roku Mogilno liczyło 10 972 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: mɔˈɟilnɔ, AS: moǵilno
Wiktionary
przymiotnik od: Mogiła (dzielnica Krakowa)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mogiłą, dotyczący Mogiły
Wiktionary
rzecz. mogiła ż., Mogiła ż.
Wiktionary
miejsce w ziemi, w którym jest chowany zmarły; grób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce pochówku zmarłego w ziemi, opatrzone najczęściej jedynie krzyżem lub innym symbolem wiary
(1.2) pot. przen. fatalna sytuacja, sytuacja bez wyjścia
Wiktionary
mogiła – miejsce, w którym jest chowany zmarły
Wikipedia
(1.1) Dziadek pokazywał mi w lesie zapomniane mogiły partyzantów.
Wiktionary
IPA: mɔˈɟiwa, AS: moǵiu̯a
Wiktionary
rzecz. mogilnik m., Mogiła ż.
:: zdrobn. mogiłka ż.
przym. mogilny, mogiłowy, mogilski
Wiktionary
(1.1) grób
(1.2) kaplica
Wiktionary
mała mogiła
SJP.pl
Wikipedia
regionalnie: cmentarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) białystok. cmentarz
Wiktionary
kopiasty, stromościenny pagórek zbudowany ze skał węglanowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pagór zbudowany ze skał wapiennych o stromych ścianach i kopulastym zwieńczeniu, ostaniec krasowy;
Wiktionary
Mogot (hum, hom) – ostaniec krasowy, w postaci izolowanego, zazwyczaj kopułowatego lub stożkowego wzgórza o bardzo stromych, skalistych zboczach, zbudowanego ze skał krasowiejących, które oparły się procesom denudacji. Mają wysokości względne do kilkuset metrów.
Wikipedia
(1.1) Mogoty powstają w wyniku procesów krasowych w klimacie gorącym i wilgotnym.
Wiktionary
IPA: ˈmɔɡɔt, AS: mogot
Wiktionary
tytuł władcy w Indiach w XVI wieku; osoba z tym tytułem
SJP.pl
miasto w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Niemczech nad Renem;
Wiktionary
Moguncja (niem. Mainz; fr. Mayence, łac. Moguntiacum/Mogontiacum) – miasto na prawach powiatu nad Renem w Niemczech, obecna stolica kraju związkowego Nadrenia-Palatynat, dawna stolica Arcybiskupstwa Moguncji w czasach Świętego Cesarstwa Rzymskiego. W starożytności Moguncja była twierdzą dominującą na zachodnim brzegu Renu, jako część północnych kresów Cesarstwa Rzymskiego.
Wikipedia
(1.1) Stolicą Nadrenii-Palatynatu jest Moguncja.
Wiktionary
IPA: mɔˈɡũnt͡sʲja, AS: mogũncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. moguncjanin mos., moguncjanka ż.
przym. moguncki
Wiktionary
mieszkaniec Moguncji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Moguncji
Wiktionary
IPA: ˌmɔɡũnˈt͡sʲjä̃ɲĩn, AS: mogũncʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Moguncja ż.
:: fż. moguncjanka ż.
przym. moguncki
Wiktionary
mieszkanka Moguncji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Moguncji
Wiktionary
IPA: ˌmɔɡũnˈt͡sʲjãnka, AS: mogũncʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Moguncja ż.
:: fm. moguncjanin mos.
przym. moguncki
Wiktionary
przymiotnik od: Moguncja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Moguncją, dotyczący Moguncji
Wiktionary
rzecz. Moguncja ż., moguncjanin mos., moguncjanka ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mohaczem, dotyczący Mohacza
Wiktionary
rzecz. Mohacz mrz.
Wiktionary
miasto na Węgrzech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowych Węgrzech, nad Dunajem;
Wiktionary
Mohacz (węg. Mohács, chor., serb. i bun. – Mohač lub Мохач, niem. Mohatsch, tur. Mohaç) – miasto w południowej części Węgier, nad Dunajem, położone 185 km na południe od Budapesztu. Mohacz należy do komitatu Baranya i stanowi ośrodek administracyjny wchodzącego w jego skład powiatu Mohacz.
Wikipedia
przym. mohacki
Wiktionary
wełna kóz angorskich; moher
SJP.pl
[czytaj: moherowy] moherowy;
1. zrobiony z moheru (wełny);
2. pogardliwie: dotyczący konserwatywnego nurtu polskiego katolicyzmu, reprezentowanego m.in. przez Radio Maryja
SJP.pl
obce imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. hist. Mahomet (prorok)
(1.2) imię|polski|m.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Mahomet mos./mrz.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Mahomet.
źródła.
== Mohamed (slovio.) ==
thumb|Mohamed (1.1)
ortografie. Мохамед
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) rel. hist. Mahomet
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: mɔˈxãmɛt, AS: moχãmet
Wiktionary
rzecz. Mahomet mos./mrz.
Wiktionary
obce imię męskie
SJP.pl
roślina pastewna, proso węgierskie
SJP.pl
przymiotnik od: mohar
SJP.pl
w judaizmie mężczyzna dokonujący obrzędowego zabiegu obrzezania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. żydowski rytualny rzezak;
Wiktionary
Mohel, mojel (heb. מוהל, obrzezujący) – w judaizmie mężczyzna dokonujący rytualnego obrzezania chłopców.
Mohelami mogą być często lekarze. Dawniej funkcję tę pełnili szojcheci. Mohelowie powinni wykonywać swoje obowiązki bezpłatnie, gdyż obrzezanie jest micwą. W czasie obrzezania mohelowi asystuje sandak.
W Biblii znany jest przypadek dokonywania obrzezania przez kobietę – Seforę, żonę Mojżesza.
Wikipedia
(1.1) Dziecko kładzie się na specjalnym fotelu obrzezań, po czym mohel usuwa napletek.
Wiktionary
(1.1) rzezak
Wiktionary
mohair;
1. wełna kóz angorskich
2. lekka tkanina z tej wełny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wełna z kóz angorskich;
(1.2) pot. pogard. obraź. zob. moherowy beret.
(1.3) slang. pot. zarost na klatce piersiowej
Wiktionary
Moher (ang. mohair) – wełna z kóz angorskich. Pochodzenie nazwy jest sporne. Np. Władysław Kopaliński podaje etymologię z arabskiego muchajjar (مخيّر, dosł. doborowy, wyborny). The Collaborative International Dictionary of English sugeruje też pochodzenie z fr. moire – przypominający marmur.
Wikipedia
(1.3) Moher na gablocie — git.
Wiktionary
IPA: ˈmɔxɛr, AS: moχer
Wiktionary
przym. moherowy
Wiktionary
(1.3) futro, futerko
Wiktionary
1. tworzyć wyroby z moheru;
2. środowiskowo:
a) nawiązywać do treści i stylu wypowiedzi prezentowanych w rozgłośni Radio Maryja i stacji telewizyjnej TV Trwam;
b) moherować się - upodabniać się w poglądach i stylu wypowiedzi do słuchaczy Radia Maryja i widzów TV Trwam
SJP.pl
mohairowy;
1. zrobiony z moheru (wełny);
2. pogardliwie: dotyczący konserwatywnego nurtu polskiego katolicyzmu, reprezentowanego m.in. przez Radio Maryja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany z moheru; związany z moherem
Wiktionary
rzecz. moher mrz.
Wiktionary
plemię Indian Ameryki Północnej z grupy Algonkinów
SJP.pl
Wikipedia
1. członek jednego z wymarłych już plemion Indian Ameryki Północnej;
2. przenośnie: ostatni Mohikanin -
a) ostatni przedstawiciel jakiejś grupy, rodu itp.;
b) kontynuator ginących tradycji; epigon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek indiańskiego plemięemienia z Ameryki Północnej;
Wiktionary
(1.1) Na terenach Mohikanów nie zakazano prowadzenia poszukiwań złota.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Mohikanka ż.
przym. mohikański
Wiktionary
członkini jednego z wymarłych już plemion Indian Ameryki Północnej
SJP.pl
dotyczący Mohikanów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mohikanami, dotyczący Mohikanów
Wiktionary
rzecz. Mohikanin mos., Mohikanka ż.
Wiktionary
1. dawniej: podarek pieniężny lub poczęstunek przy sprzedaży albo kupnie; litkup; borysz
2. dawny zwyczaj picia wódki u rodziny panny podczas pierwszej wizyty kawalera starającego się o jej rękę
SJP.pl
Nazwisko Mohr może odnosić się do następujących osób:
Wikipedia
dotyczący Piotra Mohyły, związany z Piotrem Mohyłą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Piotra Mohyły, związany z Piotrem Mohyłą
Wiktionary
(1.1) Litografia przedstawia alegorię Akademii Mohylańskiej w Kijowie.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Białorusi, siedziba administracyjna rejonu mohylewskiego;
Wiktionary
Mohylew (biał. Магілёў, Mahiloŭ; ros. Могилёв, Mogilow; jid. מאָלעוו, Molew) – miasto we wschodniej części Białorusi, nad Dnieprem, blisko granicy z Rosją, siedziba administracyjna obwodu mohylewskiego i rejonu mohylewskiego. Liczący ok. 357 tys. mieszkańców (2020) Mohylew jest czwartym pod względem liczby ludności miastem białoruskim.
Wikipedia
(1.1) W 1561 r. król Zygmunt August ustanowił w Mohylewie wójta i czterech setników oraz określił powinności, ilość i rodzaj podatków, pozostawiając też niektóre wolności mieszkańców.
Wiktionary
rzecz. mohylewianin m., mohylewianka ż., Mohylewszczyzna ż.
przym. mohylewski
Wiktionary
przymiotnik od: Mohylew (miasto na Białorusi)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Mohylewa, związany z Mohylewem
Wiktionary
(1.1) W mohylewskim herbie widnieje rycerz w zbroi.
Wiktionary
rzecz. Mohylew m., mohylewianin m., mohylewianka ż., Mohylewszczyzna ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. region wokół Mohylewa
Wiktionary
(1.1) Gdy tylko stało się to możliwe, wrócił na Mohylewszczyznę.
Wiktionary
rzecz. Mohylew mrz.
przym. mohylewski
Wiktionary
miasto na Ukrainie
SJP.pl
Zobacz też:
Wikipedia
przymiotnik od: Mohylów Podolski (miasto na Ukrainie)
SJP.pl
Wikipedia
zaimek dzierżawczy będący odpowiednikiem zaimka osobowego "ja"
SJP.pl
poufały okrzyk wyrażający zdziwienie, podziw
SJP.pl
zaimek dzierżawczy będący odpowiednikiem zaimka osobowego "ja"
SJP.pl
zaimek dzierżawczy
(1.1) 1. os. lp.
Wiktionary
Mój (niem. Moy - See) – jezioro położone na wschód od Kętrzyna w gminie Kętrzyn, w powiecie kętrzyńskim województwa warmińsko-mazurskiego, w dorzeczu rzeki Guber.
Wikipedia
(1.1) Moi rodzice poprosili moją nauczycielkę, aby zwracała większą uwagę na moje problemy z ortografią.
Wiktionary
IPA: muj, AS: mui ̯
Wiktionary
zaimek dzierżawczy będący odpowiednikiem zaimka osobowego "ja"
SJP.pl
zaimek dzierżawczy
(1.1) M. lp. ż. od: mój
Wiktionary
(1.1) To nie moja sprawa.
Wiktionary
IPA: ˈmɔja, AS: moi ̯a
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) my
* esperanto: (1.1) mia
* wilamowski: (1.1) majny
źródła.
== moja (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zakonnica
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) lekaime
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: mohawi]
1. pustynia w Stanach Zjednoczonych;
2. plemię północnoamerykańskich Indian
SJP.pl
Wikipedia
zaimek dzierżawczy będący odpowiednikiem zaimka osobowego "ja"
SJP.pl
Mojęcice (niem. Mondschütz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wołowskim, w gminie Wołów.
W latach 1945–1954 siedziba gminy Mojęcice. W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mojęcice, po jej zniesieniu w gromadzie Wołów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
Wikipedia
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Kraju Krasnodarskim, prawy dopływ Kotuja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. mniszek lekarski
Wiktionary
[czytaj: mohito] kubański koktajl alkoholowy na bazie białego rumu z dodatkiem mięty i limonki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. kubański alkoholowy drink przygotowany na bazie białego rumu z dodatkiem limonki i mięty;
Wiktionary
Mojito (wym. /moˈxito/) – koktajl alkoholowy, pochodzenia kubańskiego na bazie białego rumu o orzeźwiającym słodko-kwaśno-miętowym smaku. Podstawowymi składnikami są:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. złodziejska: żyletka używana przez kieszonkowców do rozcinania kieszeni lub ubrań swoich ofiar
(1.2) gwara. przestępcza: nóż
Wiktionary
Mojka (ros. Мойка) – skanalizowana rzeka o długości 5 km i szerokości 40 m, będąca odnogą Fontanki, przepływająca przez centrum Petersburga. Początkowo znana była pod iżorską nazwą Mja oznaczającą muł, błoto.
Wypływa z rzeki Fontanka, nieopodal Ogrodu Letniego; przepływa obok Pola Marsowego, przecina Newski Prospekt i Kanał Kriukowa, aby ostatecznie zakończyć swój bieg wpadając do Newy.
Wikipedia
IPA: ˈmɔjka, AS: moi ̯ka
Wiktionary
rzecz. mojkarz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. złodziejska: kieszonkowiec, który za pomocą żyletki rozcina kieszenie swoich ofiar
Wiktionary
IPA: ˈmɔjkaʃ, AS: moi ̯kaš
Wiktionary
rzecz. mojka ż.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój nauczyciel czeskiego ma na imię Mojmir.
(1.1) Mojmirowie imieniny obchodzą 10 stycznia.
Wiktionary
IPA: ˈmɔjmʲir, AS: moi ̯mʹir
Wiktionary
rzecz. Mojmirowic mos., Mojmirowice mos.
:: zdrobn. Mojmirek mos.
:: fż. Mojmira ż.
przym. Mojmirowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Mojmirek
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Mojmira – żeński odpowiednik imienia Mojmir. Znaczenie imienia: "mój pokój", "mój skarb". W tej formie imię nienotowane w źródłach staropolskich.
Wikipedia
Mojmir z małżonką; Mojmirowie
SJP.pl
Mojmir z małżonką; Mojmirostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mojmira lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mojmiry lub z nią związany
SJP.pl
Mojnowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Lutocin.Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
potocznie, żartobliwie: strach; zwykle w zwrocie "mieć mojra" - bać się; mieć stracha, mieć boja
SJP.pl
przenośnie: przeznaczenie, los, fatum
SJP.pl
Mojry (gr. Μοῖραι Moirai) – w mitologii greckiej boginie losu, w wierzeniach Rzymian utożsamiane z Parkami.
W różnych literackich przekazach wywodzono odmienne ich pochodzenie. U Homera jest jedna Mojra, natomiast według Theogonii Hezjoda były one trzema córkami Zeusa i Temidy, noszącymi imiona: Kloto („Prządka” nici żywota), Lachesis („Udzielająca”, która tej nici strzeże) i Atropos („Nieodwracalna”, która ją przecina). Według innych źródeł były one córkami Nocy i Erebu lub Kronosa, albo Gai i Okeanosa. Symbolizowały starogreckie pojęcia filozoficzno-mitologiczne dotyczące losu ludzkiego i porządku świata. Ich siostrami były Hory i Charyty. Były boginiami życia i śmierci oraz znały przyszłość ludzi i bogów. Jako jedyne nie podlegały też władzy bogów olimpijskich.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Mojsiki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Sokoły.
Wieś była własnością starosty guzowskiego i nowomiejskiego Stanisława Opalińskiego, leżała w województwie podlaskim w 1673 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Waniewie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Mojsław – imię męskie pochodzenia słowiańskiego, złożone z członów Moj- ("mój") i -sław ("sława"). Imię to zostało zanotowane tylko w ruskiej kronice Nestora; mogło ono stanowić odmianę imion Masław i Miecisław.
Mojsław imieniny obchodzi 1 stycznia.
Wikipedia
Mojsławice (ukr. Мойславичі) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Uchanie. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 844.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mojsławice, po jej zniesieniu w gromadzie Teratyn. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wikipedia
Mojsław z małżonką; Mojsławowie
SJP.pl
Mojsław z małżonką; Mojsławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mojsława lub z nim związany
SJP.pl
skrót
(1.1) = bibl. Księga Mojżeszowa
Wiktionary
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ˌmɔjʒɛˈʃɔva, AS: ḱśẽŋga moi ̯žešova
Wiktionary
(1.1) Rdz, Wyj, Kpł, Lb, Pwt
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
biblijny wódz i prawodawca narodu izraelskiego (XIII w. p.n.e.), prorok który wyprowadził Żydów z Egiptu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. bibl. starotestamentowy prorok, wódz narodu izraelskiego;
(1.2) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Drogi swoje objawił Mojżeszowi, / dzieła swoje synom Izraela.
(1.2) Mam na imię Mojżesz i jestem zakonnikem z Pragi.
(1.2) Abraham Mojżesz Kalisz pochowany jest w ohelu na cmentarzu żydowskim.
Wiktionary
IPA: ˈmɔjʒɛʃ, AS: moi ̯žeš
Wiktionary
rzecz. Mojżeszów mrz.
:: zdrobn. Mojżeszek mos.
przym. mojżeszowy, Mojżeszowy, przedmojżeszowy
Wiktionary
(1.2) zdrobn. Mojżeszek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Mojżesz
Wiktionary
(1.1) Mojżeszek poszedł w nowych spodenkach do synagogi.
Wiktionary
rzecz. Mojżesz m., Mojżeszów m.
przym. mojżeszowy, Mojżeszowy
Wiktionary
(1.1) Mojżesz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Przedbórz;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lm. od: Mojżesz
Wiktionary
Mojżeszów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Przedbórz.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Mikołaja w Żeleźnicy.
Wikipedia
(1.1) Ich pole znajduje się przy granicy z Mojżeszowem.
Wiktionary
IPA: ˈmɔjʒɛʃuf, AS: moi ̯žešuf
Wiktionary
rzecz. Mojżesz m., Mojżeszek m.
przym. mojżeszowy, Mojżeszowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mojżesza lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Mojżesza
Wiktionary
rzecz. Mojżesz mos., Mojżeszek mos., Mojżeszów mrz.
przym. mojżeszowy, przedmojżeszowy
Wiktionary
skrót od: Miejski Ośrodek Kultury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włoski ekspres do kawy
(1.2) środ. przestępcze kawa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zrobisz nam kawy w tej nowej moce?
Wiktionary
IPA: ˈmɔka, AS: moka
Wiktionary
(1.1) kafeterka, kawiarka, kafetierka, kupres, makinetka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. Windalia Radiolarite, odmiana jaspisu o czekoladowej, czerwonej, żółtej lub kremowej barwie
Wiktionary
(1.1) Mam przepiękną zawieszkę z mokaitu.
Wiktionary
IPA: mɔˈkajit, AS: mokai ̯it
Wiktionary
przym. mokaitowy
Wiktionary
1. but z dwóch płatów jeleniej skóry, bez obcasu, noszony przez Indian z Ameryki Północnej;
2. płytki pantofel skórzany na niskim obcasie, wzorowany na obuwiu indiańskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obuw. tradycyjny, skórzany indiański but o miękkiej cholewie;
(1.2) obuw. krótki but wzorowany na indiańskim mokasynie (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. nazwa systematyczna|Agkistrodon|ref=tak., rodzaj węży z podrodziny grzechotnikowatych
(2.2) zool. wąż z rodzaju mokasyn (2.1)
Wiktionary
Wikipedia
przym. mokasynowy
Wiktionary
1. but z dwóch płatów jeleniej skóry, bez obcasu, noszony przez Indian z Ameryki Północnej;
2. płytki pantofel skórzany na niskim obcasie, wzorowany na obuwiu indiańskim
SJP.pl
Mokasyny – rodzaj obuwia. Słowo mokasyn pochodzi od algonkiańskiego słowa oznaczającego "but" lub "obuwie", a zapisywanego rozmaicie, np.: Mockasin lub Mawhcasum, Mocussinass, Mockussinchass. Zakłada się, że właśnie noszone przez, zamieszkujących rozległe tereny Ameryki Północnej, plemiona rdzennych Indian buty dały początek współczesnym mokasynom, które to dalej przyczyniły się do powstania i dynamicznego. Może oznaczać:
Wikipedia
wzorzysta tkanina pluszowa używana na pokrycie mebli lub jako dywan
SJP.pl
przymiotnik: od mokiet (tkanina pluszowa)
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
mocca;
1. gatunek kawy arabskiej;
2. napój z tej kawy
SJP.pl
Mokka – miasto w Jemenie, port nad Morzem Czerwonym, który do XIX wieku obsługiwał Sanę; później stracił znaczenie, a jego funkcje przejęły Al-Hudajda i Aden. Od nazwy miasta kawa mokka.
Wikipedia
stawać się mokrym, zwykle od deszczu
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) stawać się mokrym, zazwyczaj od deszczu
Wiktionary
(1.1) Moknąc na deszczu, można się przeziębić.
Wiktionary
czas. moczyć
przym. mokry
Wiktionary
(1.1) przemakać, nasiąkać, wilgotnieć
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Mokobody – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Mokobody.
Na terenie wsi utworzono dwa sołectwa Mokobody I i Mokobody II.
Wieś leży nad rzeką Liwiec. Siedziba gminy Mokobody, oraz rzymskokatolickiej parafii św. Jadwigi. Dawniej miasto prywatne, posiadało prawo chełmińskie, w 1496 roku położone było w ziemi drohickiej województwa podlaskiego, prawa miejskie utraciło w 1870 roku.
Wikipedia
przymiotnik od: Mokobody (wieś w województwie mazowieckim)
SJP.pl
mokosz cierniowiak - motyl z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitsłow. bogini słowiańska, interpretowana jako bogini płodności, wód i ziemi, słowiańska Bogini Matka;
Wiktionary
Mokosz – bogini słowiańska. Według rekonstrukcji etymologicznej, Mokosz była boginią ziemi, wód i płodności, a później, według większości badaczy, była odzwierciedlana w bylinach i zamowach jako Matka Ziemia Wilgotna. Innej rekonstrukcji dokonano na podstawie etnografii: pod koniec XIX wieku na Rosyjskiej Północy odnotowano takie nazwy kikimory jak Mokusza lub Mokosza. Zbieżność tę tłumaczy fakt, że kikimora jest zdemonizowaną wersją bogini, a poprzez zbliżenie między nimi badacze przedstawili Mokosz jako boginię miłości i narodzin, mającą związek z nocą, księżycem, przędzeniem, hodowlą owiec i gospodarką kobiet. Przędzenie było zajęciem różnych europejskich bogiń losu, co doprowadziło do scharakteryzowania Mokoszy jako bóstwa kontrolującego los. Ta rekonstrukcja nie zgadza się z danymi dotyczącymi jej etymologii, z których wynika, że funkcja przędzenia nie mogła być główną.
Wikipedia
(1.1) No, i można byłoby posuwać jeszcze tę listę dalej, obejmując nią np. bóstwo żeńskie Mokosz, która przędzie len, pomaga przy gospodarstwie.
Wiktionary
IPA: ˈmɔkɔʃ, AS: mokoš
Wiktionary
przym. Mokoszy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) mitsłow. związany z Mokoszą, pochodzący od Mokoszy
Wiktionary
IPA: mɔˈkɔʃɨ, AS: mokošy
Wiktionary
rzecz. Mokosz ż.
Wiktionary
dzielnica Warszawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. dzielnica Warszawy;
(1.2) geogr. część wsi Ulów, w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Klwów
Wiktionary
Mokotów – dawna wieś, obecnie dzielnica Warszawy. Jedna z 18 jednostek pomocniczych m.st. Warszawy, największa pod względem liczby ludności.
Wikipedia
(1.1) Czytam świetną monografię o Mokotowie.
Wiktionary
przym. mokotowski
rzecz. Mokotowo n., mokotowianin mos., mokotowianka ż.
Wiktionary
(1.1) hist. Mokotowo
Wiktionary
mieszkaniec Mokotowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Mokotowa
Wiktionary
(1.1) Niewielu mokotowian korzysta z parkingu na Czerniakowskiej.
Wiktionary
rzecz. Mokotów mrz.
:: fż. mokotowianka ż.
przym. mokotowski
Wiktionary
mieszkanka Mokotowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Mokotowa
Wiktionary
(1.1) Mokotowianki wystrzegają się tego lasku wieczorami.
Wiktionary
rzecz. Mokotów mrz.
:: fm. mokotowianin mos.
przym. mokotowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) hist. Mokotów
Wiktionary
rzecz. Mokotów mrz.
Wiktionary
(1.1) Mokotów
Wiktionary
dotyczący Mokotowa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Mokotowa, związany z Mokotowem
Wiktionary
(1.1) Film był wyświetlany w jednym z mokotowskich kin.
Wiktionary
rzecz. mokotowianin mos., mokotowianka ż., Mokotów mrz.
Wiktionary
Mokówko – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Dobrzyń nad Wisłą.
Wikipedia
Mokowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Dobrzyń nad Wisłą.
Wikipedia
1. pokryty po wierzchu, przesiąknięty lub ociekający wodą albo inną cieczą (np. mokra bielizna);
2. charakteryzujący się dużą ilością opadów atmosferycznych (np. mokry dzień);
3. pokryty potem; spocony;
4. jeszcze niestwardniały, niezaschły (np. mokry tynk); świeży
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: mokradło
SJP.pl
przymiotnik od: mokradło
SJP.pl
mokradlica miedzianka - gatunek motyla z rodziny sówkowatych
SJP.pl
podmokły teren; grzęzawisko, bagno, moczary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) hydrol. grząskie i podmokłe tereny
forma rzeczownika.
(2.1) lm. od: mokradło
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Las stał nieruchomy, przewiany niebieskawem powietrzem, tylko nad mokradłami tłukły się nisko szkliste opary.
(1.1) Na podłodze, gdzie ci grubjanie zasiadali, pijąc lub naradzając się po włóczędze po mokradłach wokół obozowiska, spoczywała gruba warstwa błota.
Wiktionary
rzecz. mokradło mrz.
Wiktionary
(1.1) bagna
Wiktionary
podmokły teren; grzęzawisko, bagno, moczary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) obszar o grząskiej ziemi, częściowo zalany wodą;
Wiktionary
Mokradło (teren podmokły, bagno, błoto, moczary, trzęsawisko, bajoro, grzęzawisko, topiel, topielisko) – obszar łączący cechy siedliska lądowego i wodnego.
Wikipedia
IPA: mɔˈkradwɔ, AS: mokradu̯o
Wiktionary
przym. mokry, mokrawy
przysł. mokro, mokrawo
rzecz. mokradła nmos., mokro n., mocz mrz.
Wiktionary
(1.1) teren podmokły, bagno, błota, moczary, trzęsawisko, bajoro, grzęzawisko, topiel, topielisko, rojst
Wiktionary
mech bagienny z rzędu rokietowców, w Polsce prawnie chroniony; mokradłosz żmijowaty, bagiennik żmijowaty
SJP.pl
rodzaj mchów z rodziny rokietkowatych
SJP.pl
Mokradłoszka (Calliergonella Loeske) – rodzaj mchu należący do rodziny rokietkowatych (Hypnaceae). Gatunkiem typowym jest mokradłoszka zaostrzona Calliergonella cuspidata (Hedw.) Loeske.
Wikipedia
1. → mokradło;
2. fiołek mokradłowy - roślina zielna z rodziny fiołkowatych;
3. podbródnik mokradłowy - północnoamerykański gatunek nietoperza z rodziny straszaków;
4. myszoryjek mokradłowy - gatunek ssaka z rodziny ryjówkowatych
SJP.pl
Mokrawica – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Kamień Pomorski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.Mokrawica liczy ok. 73 mieszkańców.
Wikipedia
nieco mokry; wilgotny, wilgotnawy
SJP.pl
potocznie: mokry, wilgotny teren, grunt
SJP.pl
Wikipedia
1. pokryty po wierzchu, przesiąknięty lub ociekający wodą albo inną cieczą (np. mokra bielizna);
2. charakteryzujący się dużą ilością opadów atmosferycznych (np. mokry dzień);
3. pokryty potem; spocony;
4. jeszcze niestwardniały, niezaschły (np. mokry tynk); świeży
SJP.pl
przysłówek
(1.1) będąc przesiąkniętym czy pokrytym wodą lub inną cieczą
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) odczucie wilgotności
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W lesie było mokro, więc nogawki potem wyglądały jak po praniu.
(2.1) Czujesz to mokro na plecyecach?
Wiktionary
przym. mokry, mokruteńki, mokrutki, mokrzuteńki, mokrzutki
rzecz. mokradło n., mocz mrz.
Wiktionary
(1.1) wilgotnie, wilgotno
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Mokrsko, Mokrsko Dolne, Mokrsko Górne, Mokrsko Rządowe
SJP.pl
przymiotnik od: Mokrsko, Mokrsko Dolne, Mokrsko Górne, Mokrsko Rządowe
SJP.pl
Mokrsko – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Mokrsko. Miejscowość położona jest przy szosie z Byczyny do Wielunia.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Mokrsko.
Wikipedia
zdrobnienie od: mokry; mokrzuteńki, mokrzusieńki, mokruteńki, mokrzutki, mokruśki
SJP.pl
zdrobnienie od: mokry; mokrutki, mokrzutki
SJP.pl
zdrobnienie od: mokrutki; mokrzuteńki, mokrzusieńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: mokry
Wiktionary
(1.1) Wybrałem ten środkowy, bo był wprost przede mną, a tu nagle chlup i cały byłem mokruteńki.
Wiktionary
IPA: ˌmɔkruˈtɛ̃ɲci, AS: mokrutẽńḱi
Wiktionary
przym. mokry, mokrutki, mokrzuteńki, mokrzutki
przysł. mokro
rzecz. mokro n.
Wiktionary
zdrobnienie od: mokry; mokrzutki, mokruśki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: mokry
Wiktionary
(1.1) Wywracam kurtkę na drugą stronę – niech podeschnie, ściągam kapelusz, mam mokrutkie włosy.
Wiktionary
IPA: mɔˈkrutʲci, AS: mokrutʹḱi
Wiktionary
przym. mokry, mokruteńki, mokrzuteńki, mokrzutki
przysł. mokro
rzecz. mokro n.
Wiktionary
(1.1) mokrzutki
Wiktionary
1. pokryty po wierzchu, przesiąknięty lub ociekający wodą albo inną cieczą (np. mokra bielizna);
2. charakteryzujący się dużą ilością opadów atmosferycznych (np. mokry dzień);
3. pokryty potem; spocony;
4. jeszcze niestwardniały, niezaschły (np. mokry tynk); świeży
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pokryty lub nasiąknięty wodą, albo inną cieczą
(1.2) obfity w deszcze
Wiktionary
(1.1) Mokre ubrania suszyły się przy kominku.
(1.2) Tegoroczne lato było wyjątkowo mokre i paskudne.
Wiktionary
IPA: ˈmɔkrɨ, AS: mokry
Wiktionary
rzecz. mocz mrz., mokro n., mokradło n., moczenie n., zmoczenie n., moknięcie n., zmoknięcie n., Mokra ż., Mokre n.
czas. moczyć ndk., zmoczyć dk., moknąć ndk., zmoknąć dk.
przym. mokrawy
:: zdrobn. mokruteńki, mokrutki, mokrzuteńki, mokrzutki
przysł. mokro
Wiktionary
(1.1) wilgotny (zob. uwagi)
(1.2) deszczowy, dżdżysty
Wiktionary
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: mokro; bardziej mokro
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: mokry; bardziej mokry
SJP.pl
Mokrzeszów (niem. Kunzendorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Świdnica.
Wikipedia
zdrobnienie od: mokrutki; mokrzuteńki, mokruteńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: mokry
Wiktionary
(1.1) Przy drugim okrążeniu Szprycha była mokrzusieńka do samej koszuli i czerwona z wysiłku.
Wiktionary
IPA: ˌmɔkʃuˈɕɛ̇̃ɲci, AS: mokšuśė̃ńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: mokrutki; mokruteńki, mokrzusieńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: mokry
Wiktionary
(1.1) Smagany wiatrem i deszczem, ostatnie dwieście metrów przemierzył biegnąc. Mokrzuteńki i zgrzany, zatrzymał się przed kamienicą Wioletty.
Wiktionary
IPA: ˌmɔkʃuˈtɛ̃ɲci, AS: mokšutẽńḱi
Wiktionary
przym. mokry, mokruteńki, mokrutki, mokrzutki
przysł. mokro
rzecz. mokro n.
Wiktionary
zdrobnienie od: mokry; mokrutki, mokruśki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: mokry
Wiktionary
IPA: mɔˈkʃutʲci, AS: mokšutʹḱi
Wiktionary
przym. mokry, mokruteńki, mokrutki, mokrzuteńki
przysł. mokro
rzecz. mokro n.
Wiktionary
(1.1) mokrutki
Wiktionary
roślina z rodziny goździkowatych
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
pospolita roślina z rodziny goździkowatych, rosnąca na suchych łąkach, na zboczach i brzegach dróg
SJP.pl
Mokrzycznik (Holosteum L.) – rodzaj roślin z rodziny goździkowatych. Obejmuje cztery gatunki. Rodzaj występuje w Europie (tu tylko jeden gatunek i bez północnej części kontynentu), w północno-zachodniej Afryce oraz w Etiopii, a także w południowo-zachodniej Azji po Pakistan, zachodnie Chiny i Kazachstan. Do flory Polski należy jeden gatunek – mokrzycznik baldaszkowy H. umbellatum. Gatunek ten rośnie też introdukowany w Ameryce Północnej i Południowej oraz w Południowej Afryce.
Wikipedia
Mokrzyn (kaszub. Mòkrzëno; niem. Petersdorf) – wieś kaszubska w Polsce na pograniczu Pojezierzy Kaszubskiego i Bytowskiego położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Bytów, przy drodze krajowej nr 20 Stargard - Szczecinek - Gdynia. Na północ od Mokrzyna znajdują się otoczone lasami jeziora wytopiskowe Cechyńskie Małe (rezerwat przyrody) i Cechyńskie Wielkie. Obecna urzędowa nazwa miejscowości to nazwa utworzona przez Komisję Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych po II wojnie światowej w ramach polonizowania nazw na terenach przyłączonych do Polski.
Wikipedia
moxa;
1.
a) odmiana termopunktury, chińska metoda leczenia polegająca na ogrzewaniu odpowiednich punktów ciała, zwykle za pomocą specjalnego cygara;
b) pojedynczy zabieg leczniczy z wykorzystaniem tej metody;
2. roślina, z której przygotowuje się cygara, kulki itp. do zabiegów o tej samej nazwie
SJP.pl
Termopunktura – technika leczenia przy pomocy przyżegań, stosowana w medycynie dalekowschodniej.
Termopunktura, podobnie jak akupunktura, oparta jest na oddziaływaniu na odpowiednie punkty na ciele. Miejsca te nie są jednak, jak w akupunkturze, nakłuwane, lecz przypalane patyczkiem owiniętym watą nasączoną substancją leczniczą. Do praktyk tych używane są również papierosy, wypełnione m.in. suszonymi liśćmi bylicy pospolitej. Termopunktura tradycyjnie stosowana była w przypadkach cięższych, gdy akupunktura nie dawała rezultatów.
Wikipedia
chińska metoda leczenia polegająca na ogrzewaniu odpowiednich punktów ciała, zwykle za pomocą specjalnego cygara; moksa, moxa
SJP.pl
w filozofii indyjskiej: zbawienie wykluczające ponowne narodziny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, prawy dopływ Oki;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. moksza
Wiktionary
1. jednostka ilości materii, podstawowa jednostka międzynarodowego układu jednostek miar;
2. liczba gramów substancji równa jej masie cząsteczkowej; gramodrobina; gramocząsteczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. motyl z rodziny molowatych niszczący ubrania;
Wiktionary
Mol (skrót od molekuła) – podstawowa w układzie SI jednostka liczności materii o symbolu (oznaczeniu) mol.
Jeden mol zawiera dokładnie 6{,}02214076\cdot 10^{23} obiektów elementarnych. Liczba ta jest nazywana liczbą Avogadra.
Wikipedia
(1.1) Mole futro zjadły, wierzch zniszczony…
Wiktionary
IPA: mul, AS: mul
Wiktionary
rzecz. molowate nmos.
przym. molowy, molowaty
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|mola.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ent. mól
Wiktionary
Osoby o nazwisku Mola:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|mól.
źródła.
== mola (esperanto.) ==
morfologia. morfeo|mol|a.
wymowa.
IPA|'mola.
audio|LL-Q143 (epo)-Lepticed7-mola.wav. audio|LL-Q143 (epo)-Robin van der Vliet-mola.wav.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) miękki
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
molalność roztworu - liczba moli substancji rozpuszczonej w 1 kg roztworu; molarność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. stężenie molalne
Wiktionary
Stężenie molalne (molalność) – jeden ze sposobów wyrażenia stężenia substancji w mieszaninie (roztworze), zdefiniowany jako stosunek liczby moli substancji rozpuszczonej do masy rozpuszczalnika:
Wikipedia
(1.1) W zadaniu należało obliczyć molalność 0,8-molowego roztworu kwasu siarkowego.
Wiktionary
przym. molalny
Wiktionary
stężenie molalne - liczba moli substancji rozpuszczonej w 1 kg rozpuszczalnika
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. odnoszący się do stężenia molalnego, określający stężenie molalne
Wiktionary
(1.1) Studenci użyli roztworu 0,5-molalnego zamiast jednomolalnego.
Wiktionary
rzecz. molalność ż.
Wiktionary
(1.1) miar. mol/kg
Wiktionary
molarność roztworu - liczba moli substancji rozpuszczonej w 1 kg roztworu; molalność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. stężenie molowe
Wiktionary
Stężenie molowe (molowość, molarność) – jeden ze sposobów wyrażenia stężenia substancji w mieszaninie (roztworze), zdefiniowany jako stosunek liczby moli substancji do objętości całej mieszaniny:
Wikipedia
(1.1) Student użył kwasu siarkowego o niewłaściwej molarności, przez co nie udało się mu otrzymać odpowiedniego produktu.
Wiktionary
przym. molarny
Wiktionary
(1.1) stężenie molowe, molowość, symbol. M
Wiktionary
o roztworze: mierzony liczbą moli substancji rozpuszczonej w 1 kg roztworu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. związany z molem
(1.2) chem. dotyczący stężenia molowego, określający stężenie molowe
Wiktionary
(1.2) Do syntezy wykorzystano 0,1-molarny roztwór substratu.
Wiktionary
rzecz. mol mrz., molarność ż.
Wiktionary
(1.1) molowy
Wiktionary
morski lub lądowy osad o wielkiej miąższości
SJP.pl
Molasa – ogólna nazwa kompleksu skał osadowych wypełniających zapadliska powstające na przedpolu świeżo wypiętrzonego górotworu fałdowego w schyłkowym stadium orogenezy, zwykle o grubości wielu kilometrów.
Głównym składnikiem molas są skały okruchowe pochodzące z niszczenia gór, zwykle zlepieńce i piaskowce. należą do nich np. mioceńskie i plioceńskie utwory osadowe na przedpolu Alp - w Szwajcarii i południowej Bawarii.
Wikipedia
rodzaj sosu
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dotyczący molekuł, cząsteczek; cząsteczkowy, drobinowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący cząsteczki, najmniejszych części czegoś
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) fizyka molekularna / genetyka molekularna / kuchnia molekularna / masa molekularna / obłok molekularny / orbital molekularny / siła molekularna
synonimy.
(1.1) cząsteczkowy, drobinowy, korpuskularny
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. molekuła ż.
przym. molekułowy
przysł. molekularnie
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|molekuła|-arny.
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) molekular
* angielski: (1.1) molecular
* arabski: (1.1) جزيئي
* azerski: (1.1) molekulyar
* białoruski: (1.1) малекулярны
* bośniacki: (1.1) molekularan
* bułgarski: (1.1) молекулен
* chiński standardowy: (1.1) 分子 (fēnzǐ)
* chorwacki: (1.1) molekularan
* czeski: (1.1) molekulární
* duński: (1.1) molekylær
* estoński: (1.1) molekulaarne
* fiński: (1.1) molekyyli-
* francuski: (1.1) moléculaire
* galicyjski: (1.1) molecular
* górnołużycki: (1.1) molekularny
* hiszpański: (1.1) molecular
* indonezyjski: (1.1) molekuler
* irlandzki: (1.1) mhóilíneach
* japoński: (1.1) 分子の
* kataloński: (1.1) molecular
* kazachski: (1.1) молекулярлық (molekwlyarlıq)
* kirgiski: (1.1) молекулярдык (molekulyardık)
* koreański: (1.1) 분자의 (bunjaui)
* litewski: (1.1) molekulinė
* łaciński: (1.1) molecularis
* łotewski: (1.1) molekulārs
* niderlandzki: (1.1) moleculair
* niemiecki: (1.1) molekular, Molekular-
* norweski (bokmål): (1.1) molekylær
* norweski (nynorsk): (1.1) molekylær
* nowogrecki: (1.1) μοριακός (moriakós)
* ormiański: (1.1) մոլեկուլային (molekulayin)
* perski: (1.1) مولکولی
* portugalski: (1.1) molecular
* rosyjski: (1.1) молекулярный
* rumuński: (1.1) molecular
* serbski: (1.1) молекуларан
* słowacki: (1.1) molekulárny
* szwedzki: (1.1) molekylar, molekyl-
* tagalski: (1.1) molekular
* turecki: (1.1) moleküler
* ukraiński: (1.1) молекулярний
* walijski: (1.1) moleciwlaidd
* węgierski: (1.1) molekuláris
* włoski: (1.1) molecolare
źródła.
== molekularny (język górnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik relacyjny
(1.1) molekularny, drobinowy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. molekuła ż.
przym. molekułowy
przysł. molekularnie
Wiktionary
(1.1) cząsteczkowy, drobinowy, korpuskularny
Wiktionary
grupa dwóch lub więcej atomów związanych chemicznie; cząsteczka; drobina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. obojętne elektrycznie indywiduum chemiczne, złożone z więcej niż jednego atomu, które są ze sobą trwale połączone wiązaniami chemicznymi;
Wiktionary
Cząsteczka, molekuła – neutralna elektrycznie grupa dwóch lub więcej atomów utrzymywanych razem kowalencyjnym wiązaniem chemicznym.
Cząsteczki różnią się od innych cząstek chemicznych (np. jonów) brakiem ładunku elektrycznego – jednak w fizyce kwantowej, chemii organicznej i biochemii pojęcie cząsteczka jest zwyczajowo używane do określania jonów wieloatomowych.
Wikipedia
(1.1) Molekuła wody zawiera trzy atomy.
Wiktionary
IPA: ˌmɔlɛˈkuwa, AS: molekuu̯a
Wiktionary
przym. molekularny
Wiktionary
(1.1) cząsteczka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dom modlitwy bezpopowców
SJP.pl
Molenna – dom modlitwy bezpopowców.
Wikipedia
gruba, mocna tkanina bawełniana
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) włók. tkanina bawełniana imitująca skórę;
Wiktionary
Etymologia: ang. mole – kret, skin – skóra.
Wikipedia
przym. moleskinowy
Wiktionary
Wikipedia
przestarzałe:
1. nudzenie kogoś prośbami, naprzykrzanie się; molestowanie;
2. narzekanie, ubolewanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. naprzykrzanie się, nudzenie prośbami
(1.2) przest. narzekanie, ubolewanie
Wiktionary
(1.1) Jak na złość, żona przyszła tu też z molestacjami o auto.
(1.1) Nie puszczę waszmościów bez strzemiennego! – wołał, buchając śmiechem. Na nic się zdały wykręty i molestacje.
Wiktionary
osoba molestująca kogoś seksualnie; molestator
SJP.pl
kobieta molestująca kogoś seksualnie; molestatorka
SJP.pl
osoba molestująca kogoś seksualnie; molestant
SJP.pl
kobieta molestująca kogoś seksualnie; molestantka
SJP.pl
1. nawiązywać z kimś kontakt o charakterze seksualnym wbrew jego woli;
2. natrętnie o coś prosić, uporczywie domagać się czegoś; naprzykrzać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) naprzykrzać się, natrętnie prosić
(1.2) nakłaniać kogoś do kontaktów seksualnych wbrew woli tej osoby przy wykorzystywaniu własnej przewagi, wyższości
(1.3) praw. w polskim prawie pracy: prezentować zachowanie nieakceptowane i o charakterze seksualnym lub odnoszące się do płci pracownika, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności lub poniżenie albo upokorzenie pracownika
Wiktionary
rzecz. molestowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|molestować.
Wiktionary
Wikipedia
czas. molestować ndk.
Wiktionary
Molestowice (niem. Mullwitz)– wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Niemodlin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
1. narzędzie do rozcierania farb malarskich
2. stalowy walec do wytłaczania ornamentów na metalu
SJP.pl
mała moleta
SJP.pl
wytłaczać moletą ozdobne wzory na przedmiotach metalowych
SJP.pl
osoba zajmująca się zdobieniem przedmiotów metodą moletowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektr. inform. standard elektrycznego złącza zasilającego 5 V i 12 V stosowanego w urządzeniach komputerowych i technice motoryzacyjnej;
Wiktionary
Molex – potoczna nazwa typu złącza rastrowego, rozpowszechnionego w wielu urządzeniach, wywodząca się od nazwy producenta Molex. Znajduje zastosowanie m.in. w komputerach oraz samochodowych instalacjach elektrycznych.
Wikipedia
pierwiastek chemiczny o symbolu Mo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Mo i liczbie atomowej 42;
Wiktionary
Molibden (Mo, łac. molybdenum) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych. Nazwa pochodzi od greckiego μόλυβδος molybdos ‘ołów’, dosłownie oznaczając „podobny do ołowiu”.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma molibden?
Wiktionary
IPA: mɔˈlʲibdɛ̃n, AS: molʹibdẽn
Wiktionary
rzecz. molibdenit m., molibdenian m.
przym. molibdenowy, molibdenitowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Mo
Wiktionary
sól kwasu molibdenowego
SJP.pl
sól kwasu molibdenowego
SJP.pl
rzadki minerał z gromady siarczków; błyszcz molibdenu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. rzadki minerał z gromady siarczków, którego głównym składnikiem jest disiarczek molibdenu;
Wiktionary
Molibdenit (błyszcz molibdenu) – minerał z gromady siarczków. Należy do grupy minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od greckiego słowa „molybdos” = grafit, z którym był często mylony, obecnie nawiązuje do składu chemicznego tego minerału.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) minerał
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) molibden, siarka
pokrewne.
rzecz. molibden n., molibdenian m.
przym. molibdenowy, molibdenitowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etymn|pol|molibden|-it.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) molybdenite
* białoruski: (1.1) малібдэніт m.
* czeski: (1.1) molybdenit m.
* estoński: (1.1) molübdeniit
* francuski: (1.1) molybdénite ż.
* hiszpański: (1.1) molibdenita ż.
* litewski: (1.1) molibdenitas m.
* niemiecki: (1.1) Molybdänit m.
* nowogrecki: (1.1) μολυβδαινίτης m.
* rosyjski: (1.1) молибденит m.
* rumuński: (1.1) molibdenit m.
* słowacki: (1.1) molybdenit m.
* słoweński: (1.1) molibdenit m.
* szwedzki: (1.1) molybdenglans, molybdenit
* ukraiński: (1.1) молібденіт m.
* węgierski: (1.1) molibdenit
* włoski: (1.1) molibdenite ż.
źródła.
== molibdenit (język rumuński.) ==
thumb|molibdenit (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) miner. molibdenit
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. molibden n., molibdenian m.
przym. molibdenowy, molibdenitowy
Wiktionary
→ molibden
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z molibdenem, dotyczący molibdenu, zrobiony z molibdenu
Wiktionary
rzecz. molibden m., molibdenit m., molibdenian m.
przym. molibdenitowy
Wiktionary
drobna ryba żyworodna z rodziny piękniczkowatych, hodowana jako ryba akwariowa; molinezja (częściej)
SJP.pl
francuski komediopisarz (1622-1673); Molière
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) spolszczona wersja przydomka XVII-wiecznego francuskiego komediopisarza Jeana Baptiste'a Poquelina;
Wiktionary
Molière (pisownia spolszczona: Molier), właśc. Jean Baptiste Poquelin (ur. 15 stycznia 1622 w Paryżu, zm. 17 lutego 1673 tamże) – francuski komediopisarz.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Moliera lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do Moliera
Wiktionary
(1.1) Aktorkę znamy już z inscenizacji Molierowskiego „Świętoszka”.
Wiktionary
przym. molierowski, pomolierowski, przedmolierowski
Wiktionary
znawca, miłośnik dzieł Moliera
SJP.pl
motyl z rodziny omacnic, groźny szkodnik mąki i kasz; mlik; mklik
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
drobna ryba żyworodna z rodziny piękniczkowatych, hodowana jako ryba akwariowa; molienizja (rzadziej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. nazwa kilku gatunków małych ryb z rodzaju Poecilia; popularna ryba akwariowa;
Wiktionary
Molinezja – nazwa kilku gatunków ryb z rodzaju Poecilia, do którego należą też między innymi gupiki:
Wikipedia
IPA: ˌmɔlʲĩˈnɛzʲja, AS: molʹĩnezʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) rzad. molienizja
Wiktionary
Molinizm – poglądy głoszone przez hiszpańskiego jezuitę, Luisa de Molinę (1535–1600) o wzajemnej relacji między wolną wolą a łaską.
Molina zajął się tym tematem w nawiązaniu do problemów wyostrzonych przez reformację, zwłaszcza kalwińskiej teorii predestynacji.
Wikipedia
miękkie, cienkie płótno bawełniane; używane na sukienki i pościel
SJP.pl
Molino – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Floryda, w hrabstwie Escambia.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: moLIze] region we Włoszech
SJP.pl
Molise [moˈli.ze] – region administracyjny we Włoszech, leżący w centralnej części Półwyspu Apenińskiego, o powierzchni 4 438 km² i 322 tys. mieszkańców ze stolicą w Campobasso (52 tys. mieszkańców). Gęstość zaludnienia 75 os./km². Graniczy z następującymi regionami: Abruzja, Lacjum, Kampania i Apulia.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna w środkowych Włoszech, stanowiła od średniowiecza okręg administracyjny
(1.2) geogr. rzad. Molise, region administracyjny we Włoszech
Wiktionary
przym. molizański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Molizą, dotyczący Molizy
Wiktionary
rzecz. Moliza ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
w muzyce: skala diatoniczna oparta na małej tercji; minor
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: myler] nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Möller:
Wikipedia
mikroorganizm, rodzaj małej bakterii bez ścianki komórkowej
SJP.pl
typ mikroorganizmów, bakterii z miękką błoną zamiast ścianki komórkowej; mykoplazma
SJP.pl
gleby o głębokim poziomie próchnicy, dużej zasobności, dobre w uprawie, np. czarnoziemy, czarne ziemie
SJP.pl
cecha czegoś opartego na gamie z małą tercją między pierwszym a trzecim stopniem; minorowość
SJP.pl
w tonacji moll; minorowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. w skali muzycznej opartej na gamie z małą tercją między pierwszym a trzecim stopniem
(1.2) książk. wynikający z przygnębienia i niechęci do działania
Wiktionary
(1.1) Lutni "młodych" braknie mollowych akordów, tych pełnych, rzewnych dźwięków, które przemawiają do serca, do uczucia.
(1.1) Szeregi są ułożone według koła kwintowego, dwa pierwsze rzędy wydobywają dźwięki pojedyncze, rząd trzeci akordy durowe, czwarty akordy mollowe, piąty czterodźwięki septymowe, szósty trójdźwięki zmniejszone, siódmy trójdźwięki zwiększone.
Wiktionary
(1.1-2) molowy
(1.1) przym. muz. minor (oparty na gamie z małą tercją między pierwszym a trzecim stopniem); minorowy; przym. muz. moll (oparty na gamie z małą tercją między pierwszym a trzecim stopniem)
(1.2) minorowy
Wiktionary
Molly – polsko-brytyjski serial dla młodzieży z 1994 nakręcony przez Nicka Laughlanda.
Serial emitowały kanały Telewizji Polskiej: TVP1 i TVP2. Serial emitowany jest w godzinach porannych w TVP Polonia.
Zdjęcia do serialu powstały w Gdańsku
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Zobacz też:
Wikipedia
1. sztuczne nabrzeże w porcie;
2. pomost spacerowy, przy którym można też cumować łodzie; pirs
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pomost spacerowy wychodzący w morze;
Wiktionary
Molo – budowla hydrotechniczna - pomost albo nasyp ziemny obramowany nabrzeżami, wysunięty w morze (a także rzekę lub inny zbiornik wodny) prostopadle albo ukośnie do brzegu, przystosowany do obsługi statków oraz ruchu pojazdów albo ruchu pieszego lub do obsługi jednostek sportowych i statków pasażerskich.
Wikipedia
(1.1) Wędkując z molo (mola), złowiłem kilka sandaczy.
(1.1) Wieczorem spacerowałam z Patrykiem po molo i, przytulona, oglądałam zachód słońca.
Wiktionary
IPA: ˈmɔlɔ, AS: molo
Wiktionary
przym. molowy
Wiktionary
zabijający mole
SJP.pl
1. rodzaj australijskiej jaszczurki;
2. przenośnie:
a) istota zachłanna;
b) coś olbrzymiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) rel. chtoniczne bóstwo semickie, któremu składano ofiary z ludzi, czczone głównie przez Kananejczyków i Fenicjan;
Wiktionary
Moloch, Molech – chtoniczne bóstwo fenickie i kananejskie. Nazwa wywodzi się od hebr. מלך „Melech” – król, bóg (gr. Molóch). Identyfikowany z Adramelechem. Molochowi miano składać ofiary z dzieci. Wzmianka o nim pojawia się w Biblii (2 Krl 23,10). Czczony jakoby pod postacią byka. Średniowieczna demonologia uznaje Molocha za jednego z demonów.
Wikipedia
(1.1) Mów do Izraelitów: Ktokolwiek spośród synów Izraela albo spośród przybyszów, którzy osiedlili się w Izraelu, da jedno ze swoich dzieci Molochowi, będzie ukarany śmiercią.
Wiktionary
IPA: ˈmoːlɔχ
Wiktionary
rzecz. moloch m.
przym. molochowy, molochowaty
Wiktionary
molochowy; potocznie:
1. olbrzymi, ogromny;
2. potężny, złowieszczy i przerażający;
3. przypominający Molocha - mitologicznego boga
SJP.pl
molochowaty; potocznie:
1. olbrzymi, ogromny;
2. potężny, złowieszczy i przerażający;
3. przypominający Molocha - mitologicznego boga
SJP.pl
odporny na działanie moli
SJP.pl
1. duży pies obronny i myśliwski, hodowany w starożytnej Grecji;
2. stopa metryczna złożona z trzech długich lub akcentowanych sylab; molossus, trymakr
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Tadarida|Rafinesque|ref=tak., rodzaj ssaków z rodziny molosowatych;
(1.2) pot. zool. nietoperz z rodzaju molosków (1.1)
Wiktionary
Molosek (Tadarida) – rodzaj ssaków z podrodziny molosów (Molossinae) w obrębie rodziny molosowatych (Molossidae).
Wikipedia
(1.2) Chyba żaden molosek nie pogardzi karaluchem.
Wiktionary
rzecz. molos mzw.
Wiktionary
1. o psach: silnie umięśniony, o ciężkiej, zwartej budowie, zwykle o krótkim pysku;
2. o cechach molosowatych (rodzina nietoperzy)
SJP.pl
Molosowate, molosy (Molossidae) – rodzina ssaków z podrzędu mroczkokształtnych (Verspetillioniformes) w obrębie rzędu nietoperzy (Chiroptera) charakteryzujących się ogonem wystającym z błony lotnej i przeciwstawnym pierwszym palcem stopy.
Wikipedia
1. o psach: silnie umięśniony, o ciężkiej, zwartej budowie, zwykle o krótkim pysku;
2. o cechach molosowatych (rodzina nietoperzy)
SJP.pl
stopa metryczna złożona z trzech długich lub akcentowanych sylab; molos, trymakr
SJP.pl
Molos (Molossus) – rodzaj ssaków z podrodziny molosów (Molossinae) w obrębie rodziny molosowatych (Molossidae).
Wikipedia
kosmopolityczna rodzina owadów z rzędu motyli, niewielkich rozmiarów ciała, których larwy żyją w domkach zbudowanych z wydzieliny gruczołów przędnych i cząstek pokarmowych; należą do niej między innymi: mól kożusznik, mól pospolity, mól ziarniak
SJP.pl
Molowate (Tineidae) – rodzina niewielkich owadów z rzędu motyli. Liczy ok. 3000 gatunków.
Rodzina rozprzestrzeniona we wszystkich strefach klimatycznych. Osobniki dorosłe posiadają smukłe, gęsto owłosione ciało o barwie od białawej, poprzez żółtą po szarobrunatną. Rozpiętość skrzydeł wynosi 12–25 mm. Larwy żyją w rurkowatych osłonkach, które składają się z resztek pożywienia i wydzieliny gruczołów przędnych. Żywią się m.in. wyrobami włókienniczymi, grzybami i nasionami.
Wikipedia
o cechach molowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
jedna z największych grup motyli; motyle mniejsze
SJP.pl
Molowce zwane też motylami mniejszymi (Microlepidoptera) – jedna z największych grup motyli, obejmująca kilka rodzin.
W samej Europie Środkowej występuje około 3000 gatunków. Jest to grupa bardzo niejednorodna, złożona z wielu różnych bezpośrednio niespokrewnionych rodzin. Należy tu wiele bardzo małych gatunków, które jednak ze względu na swą specjalizację pokarmową i zdolność do szybkiego rozmnażania się mają istotne znaczenie gospodarcze. Wśród molowców znajdują się też formy przejściowe między motylami a chruścikami, ich najbliższymi krewniakami.
Wikipedia
przedstawiciel jednej z największych grup motyli nazywanej też motylami mniejszymi
SJP.pl
w chemii: wielkość określająca zawartość danego składnika w roztworze; stężenie molowe, molarność, molalność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. stężenie molowe
Wiktionary
Stężenie molowe (molowość, molarność) – jeden ze sposobów wyrażenia stężenia substancji w mieszaninie (roztworze), zdefiniowany jako stosunek liczby moli substancji do objętości całej mieszaniny:
Wikipedia
(1.1) Na półce stały butelki z kwasem siarkowym różniące się jego molowością.
Wiktionary
przym. molowy
Wiktionary
(1.1) stężenie molowe, molarność, symbol. M
Wiktionary
1. przymiotnik od: mol, np. masa molowa;
2. przymiotnik od: moll, np. skala molowa;
3. przymiotnik od: mól, np. molowe skrzydełka;
4. przymiotnik od: molo, np. molowe wybrzeże
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. związany z molem, jednostką ilości materii
(1.2) chem. dotyczący stężenia molowego, określający stężenie molowe
(1.3) muz. dotyczący skali diatonicznej, gamy lub tonacji opartej na małej tercji
(1.4) odnoszący się do molo
(1.5) ent. dotyczący owada mola
Wiktionary
(1.2) Na stole stała butelka z 2-molowym kwasem siarkowym.
Wiktionary
(1.1-2)
rzecz. mol m., molowość ż.
przym. molarny
(1.4)
rzecz. molo n.
(1.5)
rzecz. mól m.
Wiktionary
(1.1-2) molarny
(1.3) minorowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
określenie wykonawcze: bardzo; występuje razem z innymi określeniami tempa i charakteru utworu, np. molto vivace, allegro molto
SJP.pl
Tempo (agogika) – jeden z elementów dzieła muzycznego, oznaczający, jak szybko utwór ma być wykonany.
Wikipedia
bawełniana lub lniana tkanina podobna do flaneli
SJP.pl
Wikipedia
wykonany z moltonu - tkaniny (np. nakładka moltonowa)
SJP.pl
przymiotnik od: Moluki (grupa wysp w Indonezji); molukański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Molukami, dotyczący Moluków
Wiktionary
rzecz. Molukańczyk mos., Moluki nmos., Molukanka ż.
Wiktionary
(1.1) molukański
Wiktionary
mieszkaniec Moluków (grupy wysp indonezyjskich)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Moluków;
Wiktionary
(1.1) Terroryści molukańscy opanowali w marcu 1977 roku pociąg i szkołę podstawową niedaleko holenderskiego miasteczka Bovensmilde – po dwóch tygodniach BBE odbiła oba obiekty, uwalniając przetrzymywanych przez Molukańczyków ludzi.
Wiktionary
rzecz. Moluki nmos.
:: fż. Molukanka ż.
przym. molucki, molukański
Wiktionary
mieszkanka Moluków (wysp w Indonezji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Moluków
Wiktionary
rzecz. Moluki nmos.
:: fm. Molukańczyk mos.
przym. molucki
Wiktionary
grupa wysp w Archipelagu Malajskim należąca do Indonezji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. grupa wysp we wschodniej części Archipelagu Malajskiego, wchodząca w skład Indonezji;
(1.2) geogr. prowincja w Indonezji obejmująca południową część archipelagu Moluki (1.1);
Wiktionary
Moluki (Wyspy Korzenne, indonez. Kepulauan Maluku) − grupa wysp we wschodniej części Archipelagu Malajskiego, wchodząca w skład Indonezji. Otoczone są wodami mórz Banda, Seram, Moluckiego, Halmahera i Arafura. Największymi wyspami są Halmahera, Seram (Ceram) i Buru.
Wikipedia
(1.1) W czasie ostatniej wojny, tak jak Moluki, wyspy znalazły się pod okupacją japońską (…)
(1.1) Następnie na krótko zawinęli do Mindanao na Filipinach, po czym popłynęli na legendarne Wyspy Korzenne, czyli Moluki.
Wiktionary
przym. molucki
rzecz. Molukańczyk mos., Molukanka ż.
Wiktionary
(1.1) Maluku, Wyspy Korzenne
Wiktionary
Moluskocydy, środki mięczakobójcze, środki ślimakobójcze, limacydy (łac. molluscus – miękki, caedo – zabijam) – to substancje syntetyczne lub naturalne stosowane do zwalczania mięczaków, ślimaków, używane głównie do ochrony roślin uprawnych.
Wikipedia
ryba z rodziny dorszowatych
SJP.pl
Molwa pospolita, molwa (Molva molva) – gatunek dużej, morskiej ryby z rodziny dorszowatych (Gadidae). Jest poławiana gospodarczo na niedużą skalę.
Wikipedia
ziele mityczne zastosowane przez Odyseusza jako odtrutka
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = spoż. mięso oddzielane mechanicznie
Wiktionary
IPA: mɔ̃m, AS: mõm
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, w Jakucji; prawy dopływ Indygirki;
Wiktionary
Wikipedia
przym. momski
Wiktionary
drugie co do wielkości miasto w Kenii
SJP.pl
Mombasa – drugie co do wielkości miasto w Kenii. Położone w południowo-wschodniej części kraju, na wybrzeżu Oceanu Indyjskiego; jest centrum turystycznym. W Mombasie znajduje się największy port Kenii – Kilindini, obsługujący także sąsiednie państwa bez dostępu do morza, a w pobliżu znajduje się ważny port lotniczy Mombasa-Moi. Liczba mieszkańców w 2019 roku przekroczyła 1,2 mln.
Wikipedia
→ Mombasa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mombasą, dotyczący Mombasy
Wiktionary
rzecz. Mombasa ż.
Wiktionary
mieszkaniec Mombasy
SJP.pl
mieszkanka Mombasy
SJP.pl
chwilka, drobna cząstka czasu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od moment
Wiktionary
(1.1) To nawet nie moment, lecz tylko mały momencik.
Wiktionary
rzecz. moment m.
przym. momentalny
Wiktionary
chwila, krótki odcinek czasu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) krótki odcinek czasu
(1.2) fiz. pierwszy człon nazw wielkości stosowanych w fizyce;
(1.3) stat. pierwszy człon nazw parametrów stosowanych w statystyce; ;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wpadnę tylko na moment do domu, żeby zabrać strój kąpielowy.
Wiktionary
IPA: ˈmɔ̃mɛ̃nt, AS: mõmẽnt
Wiktionary
rzecz. momentalność ż.
:: zdrobn. momencik m.
przym. momentalny
przysł. momentalnie, momentami
Wiktionary
(1.1) chwila
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób momentalny, szybko, błyskawicznie, nagle
Wiktionary
(1.1) Gdy konkurencja została wyrzucona z rynku, momentalnie ceny poszły w górę.
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃mɛ̃nˈtalʲɲɛ, AS: mõmẽntalʹńe
Wiktionary
przym. momentalny
rzecz. moment m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) nagły, błyskawiczny
Wiktionary
rzecz. moment m., momencik m., momentalność ż.
przysł. momentalnie
Wiktionary
co pewien czas, od czasu do czasu
SJP.pl
przysłówek
(1.1) od czasu do czasu, co pewien czas
Wiktionary
(1.1) W ten wietrzny i pochmurny dzień, słońce tylko momentami wyglądało zza chmur.
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃mɛ̃nˈtãmʲi, AS: mõmẽntãmʹi
Wiktionary
rzecz. moment m.
Wiktionary
urządzenie służące do pomiaru momentu obrotowego np. silników, maszyn roboczych itp.
SJP.pl
Momentum (ang. pęd, impet, rozmach)
Wikipedia
potocznie: sceny erotyczne w filmie lub w powieści
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) żart. sceny erotyczne w filmie lub w powieści
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: moment
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Fajny film wczoraj widziałem. • A momenty były?
Wiktionary
IPA: mɔ̃ˈmɛ̃ntɨ, AS: mõmẽnty
Wiktionary
zob. moment.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki
(1.1) kulin. rodzaj tybetańskiego pierożka mięsnego;
Wiktionary
Wikipedia
w mitologii greckiej i rzymskiej: bóg i uosobienie sarkazmu, żartów; Momus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. bóg drwin i ironii, uosobienie sarkazmu, żartów i kpin;
Wiktionary
Momos (gr. Μῶμος Mō̂mos, łac. Momus, Querella) – w mitologii greckiej i rzymskiej bóstwo drwin i ironii oraz uosobienie sarkazmu, żartów i kpin, a także niezasłużonej krytyki.
Według teogonii Hezjoda był synem Nyks. Początkowo doradca bogów olimpijskich, lecz z powodu przesadnych drwin i ciągłego ich krytykowania (ośmielił się drwić nawet z Zeusa) ostatecznie wygnany z Olimpu i strącony na ziemię.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|Μῶμος.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Momus
* fiński: (1.1) Momos
* francuski: (1.1) Momus m.
* łaciński: (1.1) Momos m.
* niemiecki: (1.1) Momos m.
* nowogrecki: (1.1) Μώμος m.
* starogrecki: (1.1) Μῶμος m.
źródła.
== Momos (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) mitgr. Momos
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|Μῶμος.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Momus
* fiński: (1.1) Momos
* francuski: (1.1) Momus m.
* łaciński: (1.1) Momos m.
* niemiecki: (1.1) Momos m.
* nowogrecki: (1.1) Μώμος m.
* starogrecki: (1.1) Μῶμος m.
źródła.
== Momos (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) mitgr. Momos
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Biberstein (Bibersztein, Bibersztajn, Bibersztyn, Bieberstein, Momot, Wiberszten) – polski herb szlachecki pochodzenia niemieckiego, związany z zawołaniami Bibersztyn i Momot. Posługiwano się nim głównie w ziemiach: krakowskiej i sandomierskiej.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z Momą (rzeką na Dalekim Wschodzie Rosji)
Wiktionary
rzecz. Moma ż.
Wiktionary
złośliwy, niesprawiedliwy krytyk; zoil
SJP.pl
Wikipedia
koczkodan z rodziny makakowatych
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub rzad. nijaki
(1.1) = wojsk. adm. ministerstwo obrony narodowej;
Wiktionary
Dania:
Mjanma:
Szwajcaria:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) MON jest obok MSWiA jednym z resortów siłowych.
(1.1) Brytyjski MON ocenia, że Kreml próbuje zatuszować zakres ostatnich strat wojennych.
Wiktionary
IPA: mɔ̃n, AS: mõn
Wiktionary
przym. monowski
Wiktionary
koczkodan z rodziny makakowatych
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Monachium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Monachium
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃naˈxʲijt͡ʃɨk, AS: mõnaχʹii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Monachium n.
:: fż. monachijka ż.
przym. monachijski
Wiktionary
mieszkanka Monachium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Monachium
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃naˈxʲijka, AS: mõnaχʹii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Monachium n.
:: fm. monachijczyk mos.
przym. monachijski
Wiktionary
związany z Monachium (miasto w Niemczech)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Monachium, dotyczący Monachium, pochodzący z Monachium
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃naˈxʲijsʲci, AS: mõnaχʹii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Monachium n., monachijczyk mos., monachijka ż.
Wiktionary
miasto w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Niemczech, stolica Bawarii;
Wiktionary
Monachium (niem. München, [ˈmʏnçən]; baw. Minga) – miasto na prawach powiatu w południowych Niemczech, stolica kraju związkowego Bawaria, siedziba rejencji Górna Bawaria, regionu Monachium, powiatu Landkreis München (do którego jednak miasto nie należy) oraz Stowarzyszenia Krajowego (Landesverband) Technisches Hilfswerk, trzecie pod względem liczby ludności miasto Niemiec, zamieszkiwane pod koniec 2019 roku przez niemal 1,5 mln osób.
Wikipedia
(1.1) W tym roku pojadę do Monachium na Oktoberfest!
Wiktionary
IPA: mɔ̃ˈnaxʲjũm, AS: mõnaχʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. monachijczyk mos., monachijka ż.
przym. monachijski, przedmonachijski
Wiktionary
wojna mnichów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. wojna, walka mnichów
Wiktionary
Monachomachia, czyli Wojna mnichów (z gr. monachos – mnich, machia – walka) – poemat heroikomiczny o wojnie mnichów autorstwa Ignacego Krasickiego. Wydany po raz pierwszy anonimowo w roku 1778 w Lipsku, wywołał oburzenie hierarchii kościelnej i uznanie u twórców epoki oświecenia.
Wikipedia
[czytaj: monako] państwo-miasto w Europie; Monako, Księstwo Monako
SJP.pl
Wikipedia
minerał, fosforan ceru, lantanu i innych lantanowców z domieszką toru
SJP.pl
Monacyt – minerał, mieszana sól kwasu fosforowego, ceru i kilku lantanowców. Należy do minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od gr. monazeis = jedyny lub monaxo = być samotnym; nawiązując do rzadkości występowania.
Wikipedia
indywidualna, prosta substancja, elementarny składnik rzeczywistości
SJP.pl
Wikipedia
odosobnione wzgórze powstałe przez zniszczenie otaczających mas skalnych, ostałe dzięki większej odporności skał; twardzielec
SJP.pl
Twardzielec, twardziel (monadnok, inselberg) – forma ukształtowania powierzchni Ziemi – odosobnione wzgórze, zbudowane ze skał twardszych (tzn. odporniejszych na procesy niszczące powierzchnię Ziemi) niż skały je otaczające.
Wikipedia
teoria filozoficzna stworzona przez Leibniza, według której rzeczywistość jest ciągłym zbiorem monad; monadyzm
SJP.pl
Monadologia – książka niemieckiego polihistora Gottfrieda Wilhelma Leibniza przedstawiająca podstawy jego systemu ontologicznego. Napisana w 1714 roku i wydana w 1720 roku.
Leibniz przedstawiał w niej tezę, że cała rzeczywistość składa się z nieprzeliczonych cząstek, monad, które są szczelne i niezależne od siebie, a rozwijają się tylko w miarę swych z góry określonych możliwości.
Wikipedia
teoria filozoficzna stworzona przez Leibniza, według której rzeczywistość jest ciągłym zbiorem monad; monadologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. zob. monadologia.
Wiktionary
Monada (gr. μονάδα z μονάς, μονάδος „jednostka” od μόνος „jedyny”) – w pewnych systemach filozoficznych jest substancją prostą, podstawową jednostką. Monady – byty duchowe; nie mają charakteru czasowego (nie mogą powstawać w sposób naturalny drogą złożenia ani rozkładać się, ale mogą być w jednej chwili w całości unicestwione lub stworzone) ani przestrzennego.
Wikipedia
IPA: mɔ̃ˈnadɨsm̥, AS: mõnadysm̦
Wiktionary
(1.1) monadologia
Wiktionary
mieszkaniec Monako
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Monako
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃naˈcijt͡ʃɨk, AS: mõnaḱii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Monako n., monakijczyk m., monakijka ż.
:: fż. Monakijka
przym. monakijski
Wiktionary
mieszkanka Monako
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Monako
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃naˈcijka, AS: mõnaḱii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Monako n., monakijczyk m., monakijka ż.
:: fm. Monakijczyk
przym. monakijski
Wiktionary
związany z Monako
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do państwa Monako
(1.2) odnoszący się do miasta Monako
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃naˈcijsʲci, AS: mõnaḱii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Monako n., monakijczyk m., monakijka ż., Monakijczyk m., Monakijka ż.
Wiktionary
1. Księstwo Monako; państwo-miasto w Europie;
2. dzielnica państwa-miasta Monako
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. małe państwo na południu Europy, nad Morzem Śródziemnym;
(1.2) geogr. stolica Monako (1.1)
Wiktionary
Monako (fr. i wł. Monaco, moneg. Mùnegu), oficjalnie Księstwo Monako (fr. Principauté de Monaco, wł. Principato di Monaco, moneg. Prinçipatu de Mùnegu) – miasto-państwo położone w Europie Południowej nad Morzem Śródziemnym w obrębie Riwiery Francuskiej.
Wikipedia
(1.1) Stolica Monako nazywa się tak, jak samo państwo.
Wiktionary
IPA: mɔ̃ˈnakɔ, AS: mõnako
Wiktionary
rzecz. Monakijczyk m., Monakijka ż., monakijczyk m., monakijka ż.
przym. monakijski, promonakijski, antymonakijski
Wiktionary
(1.1) urz. Księstwo Monako
Wiktionary
polskie stowarzyszenie zajmujące się osobami uzależnionymi od narkotyków, bezdomnymi i chorymi na AIDS
SJP.pl
Monar – zintegrowany system przeciwdziałania narkomanii, bezdomności i zagrożeniom społecznym oraz niesienia szeroko rozumianej pomocy osobom pozostającym w trudnej sytuacji życiowej – samotnym, chorym na AIDS, skrzywdzonym przez los. Monar to apolityczna organizacja pozarządowa, stowarzyszenie, zarejestrowane w 1981 r. i działające na terenie całej Polski. Udziela pomocy rocznie ponad 20 tysiącom osób w 135 placówkach różnego typu.
Wikipedia
trujący motyl z rodziny danaidowatych; danaid wędrowny
SJP.pl
Danaus plexippus, monarszka księżna – wędrowny motyl z rodziny Nymphalidae nazywany danaidem wędrownym, monarchem lub monarchą. Występuje na obszarze od Kanady po Argentynę, a także na Hawajach, w Indonezji, Australii i Europie. Długość od głowy do końca odwłoka: do 3 cm. Rozpiętość skrzydeł: maksymalnie 10 cm. Długość życia: 3–4 tygodnie, u pokolenia zimującego: 7–8 miesięcy.
Wikipedia
osoba sprawująca władzę w państwie o ustroju monarchii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. osoba, która rządzi krajem o ustroju nierepublikańskim;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ent. pot. nazwa systematyczna|Danaus plexippus|ref=tak., motyl z gatunku
Wiktionary
Monarcha – osoba będąca głową państwa w państwie o ustroju monarchicznym. Sprawowanie urzędu monarchy, nazywane oficjalnie panowaniem, trwa, co do zasady do śmierci monarchy. Możliwe jest jednak zrzeczenie się władzy przez monarchę poprzez akt abdykacji. Monarcha może być również pozbawiony władzy poprzez detronizację. Urząd monarchy zazwyczaj jest dziedziczny (monarchia dziedziczna, po zakończeniu panowania tron przekazywany jest następcy tronu), rzadziej pochodzi z wyboru (monarchia elekcyjna, np. Państwo Kościelne, Rzeczpospolita w XVI–XVIII w.).
Wikipedia
(1.1) Podobnie jak w przypadku pozostałych monarchów (z wyjątkiem grobu Kazimierza Wielkiego), nagrobek stanowi swojego rodzaju kenotafium – ciało Kazimierza Jagiellończyka, nie spoczywa we wnętrzu tumby, ale pochowane jest pod posadzką kaplicy.
(1.1) Surowy odwet ze strony monarchy stłumił zamiary ludowego buntu.
Wiktionary
IPA: mɔ̃ˈnarxa, AS: mõnarχa
Wiktionary
rzecz. monarchia m., monarchizm m., monarchista m., monarchistka ż.
:: fż. monarchini ż.
przym. monarszy, monarchistyczny, monarchiczny
przysł. monarszo
Wiktionary
(1.1) władca, koronowana głowa, jedynowładca, samodzierżca
(2.1) danaid wędrowny, monarch
Wiktionary
forma rządów, w której monarcha (król, cesarz, sułtan), stoi na czele kraju jako reprezentant władzy suwerennej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. ustrój, w którym krajem rządzi jedna osoba nazywana monarchą;
(1.2) polit. państwo o ustroju monarchii (1.1)
Wiktionary
Monarchia (łac. monarchia, ze stgr. μοναρχία, monarchía „jedynowładztwo”, od μόναρχος „jedyny władca”, od μόνος monos „jeden” i ἀρχός archós „początek”) – forma rządów, w której głową państwa jest jedna osoba, nazywana monarchą, niewybierana w sposób republikański. Zazwyczaj:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1-2) monarchia stanowa • monarchia despotyczna • monarchia absolutna • monarchia konstytucyjna • monarchia parlamentarna
synonimy.
antonimy.
(1.1-2) republika
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1-2) carstwo, cesarstwo, królestwo, księstwo, sułtanat
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. monarcha m., monarchini ż., monarchizm m., monarchista m., monarchistka ż., monarchiczność ż.
przym. monarszy, monarchiczny, monarchistyczny
przysł. monarchicznie
frazeologia.
etymologia. etym|gr|μόνος|ἄρχω. → jeden + panować
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) monarchy
* arabski: (1.1) ملكية
* baskijski: (1.1) monarkia
* białoruski: (1.1) манархія ż.
* bułgarski: (1.1) монархия ż.
* chiński standardowy: (1.1) 君主制
* duński: (1.1) monarki n.
* esperanto: (1.1) monarkio
* francuski: (1.1) monarchie ż.
* hiszpański: (1.1) monarquía ż.
* interlingua: (1.1) monarchia
* islandzki: (1.1) konungsveldi n.
* japoński: (1.1) 君主制
* karpatorusiński: (1.1) монархія ż.
* kataloński: (1.1) monarquia ż.
* litewski: (1.1) monarchija
* łotewski: (1.1) monarhija
* niemiecki: (1.1) Monarchie ż.
* nowogrecki: (1.1) μοναρχία ż.
* rosyjski: (1.1) монархия ż.
* rumuński: (1.1) monarhie ż.
* słowacki: (1.1) monarchia ż.
* sycylijski: (1.1) munarchìa ż.
* szwedzki: (1.1) monarki w.
* ukraiński: (1.1) монархія ż.
* węgierski: (1.1) monarchia; (1.2) monarchia
* włoski: (1.1) monarchia
źródła.
== monarchia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) polit. monarchia
(1.2) jedynowładztwo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: mɔ̃ˈnarxʲja, AS: mõnarχʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. monarcha m., monarchini ż., monarchizm m., monarchista m., monarchistka ż., monarchiczność ż.
przym. monarszy, monarchiczny, monarchistyczny
przysł. monarchicznie
Wiktionary
antonimy.
(1.1-2) republika
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1-2) carstwo, cesarstwo, królestwo, księstwo, sułtanat
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. monarcha m., monarchini ż., monarchizm m., monarchista m., monarchistka ż., monarchiczność ż.
przym. monarszy, monarchiczny, monarchistyczny
przysł. monarchicznie
frazeologia.
etymologia. etym|gr|μόνος|ἄρχω. → jeden + panować
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) monarchy
* arabski: (1.1) ملكية
* baskijski: (1.1) monarkia
* białoruski: (1.1) манархія ż.
* bułgarski: (1.1) монархия ż.
* chiński standardowy: (1.1) 君主制
* duński: (1.1) monarki n.
* esperanto: (1.1) monarkio
* francuski: (1.1) monarchie ż.
* hiszpański: (1.1) monarquía ż.
* interlingua: (1.1) monarchia
* islandzki: (1.1) konungsveldi n.
* japoński: (1.1) 君主制
* karpatorusiński: (1.1) монархія ż.
* kataloński: (1.1) monarquia ż.
* litewski: (1.1) monarchija
* łotewski: (1.1) monarhija
* niemiecki: (1.1) Monarchie ż.
* nowogrecki: (1.1) μοναρχία ż.
* rosyjski: (1.1) монархия ż.
* rumuński: (1.1) monarhie ż.
* słowacki: (1.1) monarchia ż.
* sycylijski: (1.1) munarchìa ż.
* szwedzki: (1.1) monarki w.
* ukraiński: (1.1) монархія ż.
* węgierski: (1.1) monarchia; (1.2) monarchia
* włoski: (1.1) monarchia
źródła.
== monarchia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) polit. monarchia
(1.2) jedynowładztwo
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z monarchią - ustrojem państwowym, w którym władza sprawowana jest przez monarchę pełniącego swoją funkcję dożywotnio; monarchistyczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. dotyczący monarchii, związany z monarchią (formą rządu)
Wiktionary
rzecz. monarcha mos., monarchini ż., monarchia ż., monarchista mos., monarchistka ż.
przym. monarszy, monarchistyczny
przysł. monarchicznie
Wiktionary
kobieta rządząca monarchią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. forma żeńska od: monarcha
(1.2) książk. żona monarchy
Wiktionary
Królowa (królowa panująca) (analogicznie cesarzowa, wielka księżna) – kobieta będąca samodzielną monarchinią – głową państwa i której przysługuje związana z tym władza polityczna. Identyczny tytuł, jak w powyższej sytuacji, przysługuje również małżonce panującego monarchy. W polskiej terminologii nie ma bowiem wyraźnego rozróżnienia pomiędzy tymi dwiema odmiennymi funkcjami.
Wikipedia
(1.1) Anna była pierwszą brytyjską monarchinią, która przewodniczyła wspólnemu parlamentowi Anglii i Szkocji. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃narˈxʲĩɲi, AS: mõnarχʹĩńi
Wiktionary
rzecz. monarcha m., monarchia ż., monarchista m., monarchiczność ż.
przym. monarchiczny, monarszy, monarchistyczny
przysł. monarchicznie
Wiktionary
zwolennik monarchii, osoba o poglądach monarchistycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zwolennik monarchizmu
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌmɔ̃narˈxʲista, AS: mõnarχʹista
Wiktionary
rzecz. monarchizm m., monarcha m., monarchini ż., monarchia ż.
:: fż. monarchistka ż.
przym. monarszy, monarchiczny, monarchistyczny
Wiktionary
(1.1) regalista, rojalista
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwolenniczka monarchizmu
Wiktionary
rzecz. monarchia ż., monarcha m., monarchizm m.
:: fm. monarchista m.
przym. monarszy, monarchiczny, monarchistyczny
Wiktionary
1. związany z monarchizmem - ustrojem państwowym, w którym władza sprawowana jest przez monarchę pełniącego swoją funkcję dożywotnio; monarchiczny;
2. związany z opowiadaniem się za monarchią jako formą rządów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. związany z monarchizmem lub monarchistami
Wiktionary
rzecz. monarcha mos., monarchini ż., monarchia ż., monarchizm m., monarchista m., monarchistka ż.
przym. monarszy, monarchiczny
Wiktionary
(1.1) rojalistyczny
Wiktionary
1. ustrój monarchistyczny; monarchia
2. popieranie monarchii jako ustroju państwa, wyznawanie poglądów monarchistycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. pogląd, według którego władza państwowa powinna należeć do monarchy – dziedzicznego lub ustanowionego – jako głowy państwa;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. monarcha mzw./mos.
Wiktionary
(1.1) rojalizm
Wiktionary
osoba wyznająca ideologię rządów w Bułgarii sprzed 9 września 1944 roku
SJP.pl
związany z systemem rządów w Bułgarii sprzed 9 września 1944 roku
SJP.pl
we Francji, Hiszpanii i Holandii w XVI-XVII wieku: pisarz występujący przeciw absolutyzmowi
SJP.pl
we Francji, Hiszpanii i Holandii w XVI-XVII wieku: pisarz występujący przeciw absolutyzmowi
SJP.pl
Monarchomachowie (tyranobójcy) – zwolennicy doktryny politycznej, obecnej w myśli politycznej XVI wieku, wzywający do oporu – albo nawet tyranobójstwa – władcy (szczególnie absolutnego), który wskutek swego postępowania, a w szczególności łamania prawa boskiego i prawa natury uważany był za osobę, która utraciła status prawowitego monarchy i stała się tyranem. W myśleniu ówczesnych nie wolno było obalić prawowicie panującego monarchy, ale można było pozbawić tronu tyrana. Tyran sam siebie pozbawiał bowiem prawa do zasiadania na tronie. Dlatego też należało tak postrzegać władcę, aby znaleźć uzasadnienie dla pozbycia się go. Myśl ta reprezentowana była zarówno przez kalwińskich protestantów w ogarniętej walkami religijnymi Francji, jak i katolickich radykałów, wpisujących tę ideę w działania kontrreformacyjne, zmierzające do usuwania heretyckich władców.
Wikipedia
roślina z rodziny wargowych; pysznogłówka
SJP.pl
Pysznogłówka (Monarda L.) – rodzaj roślin należących do rodziny jasnotowatych. Obejmuje w zależności od źródła od ok. 12, 16 do 22 gatunków. Wszystkie te rośliny rosną dziko w Ameryce Północnej na obszarze od Kanady po Meksyk. Zasiedlają lasy, prerie i suche pola. Szereg gatunków został rozprzestrzeniony jako uprawne, także spotykane w uprawie w Polsce.
Wikipedia
przedstawiciel rodziny ptaków z podrzędu śpiewających
SJP.pl
członek lub pacjent ośrodka dla narkomanów prowadzonego przez Monar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek Monaru
(1.2) pensjonariusz ośrodka dla narkomanów prowadzonego przez stowarzyszenie Monar
Wiktionary
(1.2) Monarowiec jest już człowiekiem skoncentrowanym na innych niż narkotyki obszarach rzeczywistości.
Wiktionary
rzecz. Monar m.
przym. monarowski
Wiktionary
przymiotnik od: Monar
SJP.pl
→ monarcha
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający związek z monarchą
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do monarchy, będący własnością monarchy
przymiotnik jakościowy
(3.1) właściwy monarsze, godny monarchy
Wiktionary
(1.1) Władca zaprezentował się w stroju monarszym.
Wiktionary
rzecz. monarcha m., monarchini ż., monarchia ż., monarchista mos., monarchistka ż.
przym. monarchistyczny, monarchiczny
Wiktionary
monarszyk hiacyntowy - gatunek ptaka z rodziny monarek
SJP.pl
klasztor w Kościele prawosławnym lub greckokatolickim; monastyr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Münster, miasto w Niemczech;
Wiktionary
Monaster albo monastyr (ze staroruskiego od gr. μοναστήριον monasterion) – tradycyjna nazwa klasztoru w Kościołach wschodnich.
Pierwotnie monaster oznaczał zespół oddzielnych pomieszczeń mieszkalnych mnichów objętych klauzurą, w późniejszym okresie termin ten nabrał znaczenia odpowiadającemu klasztorowi w chrześcijaństwie zachodnim.
Wikipedia
przym. monasterski
Wiktionary
(1.1) war. Monastyr
Wiktionary
1. związany z monasterem (monastyrem), wywodzący się z monasteru (monastyru), np. śpiew monasterski, nabożeństwo monasterskie;
2. przymiotnik od: Monaster (Münster; miasto w zachodnich Niemczech); münsterski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Monasterem (Münsterem), dotyczący Monasteru (Münsteru)
(1.2) rel. związany z monasterem (monastyrem), dotyczący monasteru (monastyru)
Wiktionary
(1.1) Do tego układu przystąpił biskup monasterski, Maksymilian Droste-Vischering, trewirski, Jerzy Hommer, paderborneński, Klemens Ledebur i polecali proboszczom błogosławić małżeństwa mieszane bez żądania gwarancji, przepisanych prawem kanonicznym.
(1.1) Potępienie przez cały obóz polskiej reformacji wielkiej wojny chłopskiej (1525) czy komuny monasterskiej (1534) przechodzi w debatę nad tym, czy protestantyzm naprawdę prowadzi do podważenia istniejących struktur państwowych i społeczno-politycznych.
Wiktionary
rzecz. Monaster mrz., monaster mrz., monastyr mrz.
Wiktionary
ruch zakonny mający na celu służbę Bogu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. w chrześcijaństwie: forma życia zakonnego cenobickiego lub anachoreckiego, której celem jest większa zażyłość z Bogiem, gorliwość w praktykach religijnych, modlitwie i ascezie;
(1.2) rel. w buddyzmie: życie ascetyczne we wspólnocie mnisiej;
Wiktionary
Monastycyzm (z łac. monasticus, od gr. monastērion – cela pustelnika, z monachos – samotny) – forma życia religijnego, której podstawą jest życie zgodne z regułą zakonną, we wspólnocie zakonnej (klasztor); w chrześcijaństwie, a także m.in. w religiach pogańskich (westalki), w judaizmie (qumrańczycy), w buddyzmie (sangha) i in.
Wikipedia
(1.1) Kolebki monastycyzmu chrześcijańskiego szukałbym w Egipcie.
(1.2) Oglądałem dokument o monastycyzmie tybetańskim.
Wiktionary
rzecz. monaster m., monastyr m.
przym. monastyczny
przysł. monastycznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób właściwy dla monastycyzmu
Wiktionary
(1.1) Wskazuje się na monastycznie zabarwioną atmosferę, w jakiej Luter żył podczas swoich studiów (…).
Wiktionary
rzecz. monastycyzm mrz.
przym. monastyczny
Wiktionary
1. dotyczący zakonu albo zakonników; klasztorny;
2. odnoszący się do życia wspólnotowego lub pustelniczego
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z monastycyzmem lub monasterem, dotyczący monastycyzmu lub monasteru
Wiktionary
(1.1) Na sympozjum o życiu monastycznym przyjechali mnisi z Irlandii i Brazylii.
Wiktionary
rzecz. monastycyzm m., monaster m., monastyr m.
przysł. monastycznie
Wiktionary
(1.1) mniszy, mnisi
Wiktionary
klasztor w Kościele prawosławnym lub greckokatolickim; monaster
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. przest. klasztor we wschodnim chrześcijaństwie;
Wiktionary
Niemcy:
Białoruś:
Wikipedia
(1.1) W podziemiach monastyru pochowani zostali miejscowi szlachcice.
Wiktionary
rzecz. monaster m., monastycyzm mrz.
przym. monasterski, monastyczny
Wiktionary
(1.1) monaster
Wiktionary
wódka śliwowa
SJP.pl
→ monastyr; monasterski
SJP.pl
Monastyrski (ukr. Монастирський, ros. Монастырский) – nazwisko
Wikipedia
[czytaj: menchienglatbach] miasto w Niemczech
SJP.pl
Mönchengladbach (do 1960 München-Gladbach, M. Gladbach) – miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Düsseldorf. Leży 70 m n.p.m.
Wikipedia
magmowa skała żyłowa z grupy lamprofirów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) pot. reg. ulica Bohaterów Monte Cassino w Sopocie;
Wiktionary
Ulica Bohaterów Monte Cassino (tzw. Monciak, w okresie Wolnego Miasta Gdańska Seestraße, 1945–1956 ul. Konstantego Rokossowskiego) – reprezentacyjna ulica w Sopocie, prowadząca od al. Niepodległości do pl. Zdrojowego. Jest strefą pieszą, w całości wyłączoną z ruchu samochodowego.
Wikipedia
IPA: ˈmɔ̃ɲt͡ɕak, AS: mõńćak
Wiktionary
delikatna mąka kukurydziana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. gw-pl|Śląsk Cieszyński. 16 snopów
Wiktionary
samochód typu Ford Mondeo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. samochód osobowy typu Ford Mondeo;
Wiktionary
Ford Mondeo – samochód osobowy klasy średniej, a następnie klasy wyższej produkowany pod amerykańską marką Ford od 1992 roku. Od 2022 roku produkowana jest szósta generacja modelu.
Wikipedia
(1.1) Prym w wykroczeniach drogowych wiódł kierowca forda mondeo, który najpierw wyprzedził nieoznakowaną skodę, wcisnął gaz do dechy, a po zatrzymaniu jego okazało się, że w wydychanym powietrzu ma 0,6 promila alkoholu.
Wiktionary
proces zwiększania się współzależności i podobieństw między różnymi krajami całego świata, wynikający z postępu technicznego w zakresie transportu towarów, przepływu ludzi i kapitału, wymiany informacji; globalizacja, globalizm
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzadkie: bicie monet
SJP.pl
stop niklu z miedzią z dodatkiem manganu, krzemu i żelaza używany do wyrabiania aparatury laboratoryjnej
SJP.pl
Monel – srebrzystobiały stop miedzi i niklu z domieszką żelaza i manganu, charakteryzujący się dużą odpornością na korozję.
Wikipedia
proteina otrzymywana z jagody afrykańskiej, o smaku 30 tysięcy razy słodszym od cukru stołowego (cząsteczkowo)
SJP.pl
Wikipedia
wykonany z monelu (srebrzystobiałego metalu będącego stopem niklu i miedzi)
SJP.pl
w numizmatyce: moneta monepigraficzna - moneta bez wizerunku, mająca tylko napisy
SJP.pl
starogrecki statek wodny z jednym rzędem wioseł; wiosłowiec jednorzędowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) staroż. mar. galera o jednym rzędzie wioseł, początkowo tylko wiosłowa, później także wiosłowo-żaglowa;
Wiktionary
Monera (gr. monḗrēs – samotny, pojedynczy; łac. ūnĭrĕmă) – ogólne określenie wczesnogreckich statków i okrętów wyposażonych w jeden rząd wioseł.
Wikipedia
(1.1) jednorzędowiec, monorema
Wiktionary
paliwo rakietowe
SJP.pl
Monergol – paliwo rakietowe będące ciekłą mieszaniną utleniacza i paliwa właściwego lub związkiem chemicznym zawierającym w każdej cząsteczce elementy paliwa i utleniacza.
Wikipedia
rzeczownik
(1.1) kryptowaluta o symbolu XMR stawiająca nacisk na anonimowość transakcji
Wiktionary
Monero – kryptowaluta typu open-source stworzona w kwietniu 2014 r., Która koncentruje się na prywatności i decentralizacji. Monero używa zaciemnionej księgi publicznej, co oznacza, że każdy może wysyłać transakcje, ale żaden zewnętrzny obserwator nie może poznać źródła, kwoty lub miejsca przeznaczenia. Monero używa mechanizmu Proof of Work do wydawania nowych monet i zachęcania górników do zabezpieczenia sieci i sprawdzania poprawności transakcji.
Wikipedia
specjalnie impregnowana tkanina papierowa, używana na damskie suknie do jednorazowego lub parokrotnego użycia
SJP.pl
Święta Monessa (zm. 456) – święta chrześcijańska, żyła w V wieku.
Według tradycji Monessa była córką irlandzkiego wodza. Została nawrócona przez świętego Patryka. Zmarła zaraz po tym, jak udzielił jej chrztu.Jej wspomnienie obchodzone jest 4 września.
Wikipedia
metalowy pieniądz
SJP.pl
Oscar Claude Monet (wym. [klod mɔnɛ]; ur. 14 listopada 1840 w Paryżu, zm. 5 grudnia 1926 w Giverny) – francuski malarz, jeden z twórców i czołowych przedstawicieli impresjonizmu.
Wikipedia
skrót od: monetarny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
metalowy pieniądz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) metalowy krążek lub wielobok, o określonym wymiarze, wadze i wzorze plastycznym, służący jako środek płatniczy;
Wiktionary
Moneta – przeważnie metalowy znak pieniężny o określonej formie, opatrzony znakiem emitenta gwarantującego umowną wartość monety. Pierwotnie zbliżona była ona do rynkowej wartości kruszcu zawartego w monecie.
Pierwsze monety powstały w VII w. p.n.e. w Lidii (dzis. Turcja), wykonane z elektrum (naturalnie występującego w niektórych rzekach Azji Mniejszej), i miały kształt owalny. Rozpowszechnione zostały w basenie Morza Śródziemnego przez Fenicjan oraz Greków. Metalowy pieniądz wykształcił się też niezależnie na wschodzie – w Chinach i Indiach.
Wikipedia
(1.1) Cesarz kazał bić monety ze swoją podobizną.
Wiktionary
IPA: mɔ̃ˈnɛta, AS: mõneta
Wiktionary
rzecz. monetnik m., monetaryzm m., monetarysta m.
:: zdrobn. monetka ż.
przym. monetowy, monetarny, monetarystyczny
przysł. monetarnie
czas. monetyzować
Wiktionary
(1.1) bilon, drobne, żeton
Wiktionary
dotyczący spraw związanych z pieniędzmi; pieniężny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekon. dotyczący pieniędzy, ich emisji, obiegu, pokrycia
Wiktionary
(1.1) Wilson zainicjował także ważną reformę amerykańskiego systemu bankowego i monetarnego.
Wiktionary
rzecz. monetyzacja ż., moneta ż., monetka ż., monetnik m., monetaryzm m., monetarysta m., monetarystka ż.
przym. monetowy, monetny, monetarystyczny
przysł. monetarnie
czas. monetyzować
Wiktionary
(1.1) pieniężny, walutowy
Wiktionary
1. zwolennik teorii ekonomicznej uznającej centralną rolę polityki pieniężnej w gospodarce i konieczność kontrolowania podaży pieniądza w obiegu;
2. ekspert w zakresie polityki finansowej
SJP.pl
1. zwolenniczka teorii ekonomicznej uznającej centralną rolę polityki pieniężnej w gospodarce i konieczność kontrolowania podaży pieniądza w obiegu;
2. ekspertka w zakresie polityki finansowej
SJP.pl
1. przekształcenie czegoś w coś przynoszącego dochód; monetyzacja;
2. zwiększenie podaży pieniądza w obiegu;
3. stosunek ilości gotówki w danym kraju do PKB; monetyzacja;
4. podporządkowanie czegoś chęci zysku
SJP.pl
teoria ekonomiczna uznająca centralną rolę polityki pieniężnej w gospodarce i konieczność kontrolowania podaży pieniądza w obiegu
SJP.pl
Monetaryzm – szkoła myśli ekonomicznej zajmująca się badaniem wpływu polityki pieniężnej państwa na dochód narodowy. W obrębie tego działu ekonomii istnieje szereg rozbieżności teoretycznych i ideologicznych. Monetarystą nazywa się w tym sensie każdego ekonomistę zajmującego się tą dziedziną, niezależnie od jego poglądów w tej sprawie. Monetaryzm podkreśla długookresową neutralność pieniądza, brak krótkookresowej neutralności pieniądza, różnicę pomiędzy realnymi i nominalnymi stopami procentowymi oraz znaczenie podaży pieniądza przy analizie polityki makroekonomicznej. Głównymi przedstawicielami tego nurtu w ekonomii są Milton Friedman, Anna Schwartz, Karl Brunner, Allan Meltzer, David Laidler, Michael Parkin i Alan Walters.
Wikipedia
przekształcać w coś przynoszącego dochód; monetyzować
SJP.pl
1. zdrobnienie od: moneta;
2. drobny ślimak z rodziny porcelanek, o jajowatej muszli ze szczelinowym otworem, używanej dawniej jako środek płatniczy; kauri;
3. rodzaj grzybów z rodziny obrzękowcowatych
SJP.pl
Oudemansiella Speg. (monetka) – rodzaj grzybów z rodziny obrzękowcowatych (Physalacriaceae).
Wikipedia
rodzaj grzybów z rzędu pieczarkowców
SJP.pl
Rhodocollybia Singer (monetnica) – rodzaj grzybów należący do rodziny Omphalotaceae.
Wikipedia
1. pojemnik na monety;
2. kieszonkowa torebka na bilon; portmonetka;
3. urządzenie przyjmujące monety
SJP.pl
automat do wymiany monet na banknoty lub wpłacania monet na konto bankowe
SJP.pl
→ moneta, np. system monetowy, automat monetowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z monetą, dotyczący monety
Wiktionary
rzecz. monetyzacja ż., moneta ż.
przym. monetarny
czas. monetyzować
Wiktionary
1. przekształcenie czegoś w coś przynoszącego dochód; monetaryzacja;
2. zamiana zasobów majątkowych na pieniądze;
3. stosunek ilości gotówki w danym kraju do PKB; monetaryzacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) czerpanie korzyści finansowych ze świadczenia usług lub udostępniania zasobów
Wiktionary
Monetyzacja (ang. monetization) – oznacza zamianę aktywów rzeczowych lub finansowych na prawny środek płatniczy. Zazwyczaj odnosi się do wybijania monet lub drukowania banknotów przez banki centralne. Potocznie – przekształcanie czegoś w pieniądz.
Wikipedia
rzecz. moneta ż., monetka ż., portmonetka ż., monetarysta ż., monetarystka ż., monetaryzm m., monetyzowanie n., zmonetyzowanie n., monetnik m.
czas. monetyzować ndk., zmonetyzować dk.
przym. monetowy, monetyzacyjny, monetarny, monetarystyczny
przysł. monetarnie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z monetyzacją, dotyczący monetyzacji
Wiktionary
rzecz. monetyzacja ż.
Wiktionary
1. przekształcać w coś przynoszącego dochód; monetaryzować;
2. zamieniać zasoby majątkowe na pieniądze
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zmonetyzować)
(1.1) ekon. zamieniać aktywa rzeczowe lub finansowe na środki płatnicze
Wiktionary
rzecz. moneta ż., monetka ż., monetyzacja ż., monetaryzm m., monetarysta m., monetarystka ż., monetyzowanie n., zmonetyzowanie m., monetnik m., monetowiec m., demonetyzacja ż., demonetyzowanie n., zdemonetyzowanie n.
czas. zmonetyzować dk., demonetyzować ndk., zdemonetyzować dk.
przym. monetarny, monetowy, monetarystyczny
przysł. monetarnie, monetarystycznie
Wiktionary
skrót od: mongolski
SJP.pl
Wikipedia
zdawkowa moneta mongolska (100 mongów = 1 tugrik)
SJP.pl
Wikipedia
o człowieku: mający cechy typowe dla rasy żółtej; mongoloidalny
SJP.pl
państwo w Azji ze stolicą w Ułan Bator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Azji Środkowej;
Wiktionary
Mongolia (mong. Монгол улс, trb.: Mongol uls; pismo mongolskie: ᠮᠤᠩᠭᠤᠯ ᠤᠯᠤᠰ, trb.: Monggol Ulus) – państwo śródlądowe w środkowowschodniej Azji. Od północy graniczy z Rosją, a od wschodu, zachodu i południa z Chinami. Stolicą i największym miastem jest Ułan Bator, gdzie zamieszkuje ok. 47% populacji całego kraju. Mongolia jest republiką parlamentarną.
Wikipedia
(1.1) Mongolia jest bardzo dużym krajem, ale ma mało mieszkańców.
Wiktionary
IPA: mɔ̃ŋˈɡɔlʲja, AS: mõŋgolʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. mongolski mrz., mongolista m., mongolistka ż., mongolistyka ż., Mongoł m., Mongołka ż., mongolszczyzna ż., mongolskość ż., mongołowatość ż., mongolizm m., mongoł m.
przym. mongolski, antymongolski, promongolski, mongolistyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) specjalista w dziedzinie mongolistyki
Wiktionary
rzecz. Mongołka ż., Mongoł mos., Mongolia ż., mongolistyka ż.
:: fż. mongolistka ż.
przym. mongolistyczny
Wiktionary
specjalistka w dziedzinie mongolistyki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) specjalistka w dziedzinie mongolistyki
Wiktionary
rzecz. Mongołka ż., Mongoł mos., Mongolia ż., mongolistyka ż.
:: fm. mongolista m.
przym. mongolistyczny
Wiktionary
związany z mongolistyką, dotyczący mongolistyki (np. literatura mongolistyczna, biblioteka mongolistyczna)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący mongolistyki
Wiktionary
rzecz. Mongoł mos., Mongolia ż., mongolistyka ż., mongolistka ż., mongolista m.
Wiktionary
nauka badająca kulturę, historię i język Mongolii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o języku i kulturze mongolskiej;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Mongołka ż., mongolista m., mongolistka ż., mongolski mrz., Mongoł mos., Mongolia ż.
przym. mongolski, mongolistyczny
Wiktionary
zespół Downa (wrodzony niedorozwój umysłowy, połączony z charakterystycznymi zmianami fizycznymi); trisomia 21
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. med. zespół Downa
(1.2) daw. zob. mongolszczyzna.
Wiktionary
Zespół Downa (ang. Down syndrome), trisomia 21, dawniej nazywany mongolizmem – zespół wad wrodzonych spowodowany obecnością dodatkowego materiału genetycznego chromosomu 21. Eponim pochodzi od nazwiska Johna Langdona Downa. Występowanie trisomii chromosomu 21 opisane zostało po raz pierwszy w 1959 r. przez francuskiego genetyka Jerome'a Lejeune'a.
Wikipedia
(1.1) Zespół Downa dawniej nazywany był mongolizmem.
Wiktionary
rzecz. mongolski mrz., Mongolia ż., mongolszczyzna ż., Mongoł mos., Mongołka ż., mongołowatość ż.
przym. mongolski
Wiktionary
(1.1) mongołowatość, zespół Downa
Wiktionary
nadawać cechy mongolskie, czynić mongolskim
SJP.pl
1. przedstawiciel żółtej odmiany człowieka, mający żółtawą, śniadą skórę, szeroką twarz, czarne oczy oraz czarne i proste włosy;
2. potocznie: osoba dotknięta mongolizmem
SJP.pl
o cechach mongoloida, charakterystyczny dla mongoloida (np. rysy mongoloidalne)
SJP.pl
związany z Mongolią
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Mongolii lub Mongołów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urzędowy Mongolii;
Wiktionary
IPA: mɔ̃ŋˈɡɔlsʲci, AS: mõŋgolsʹḱi
Wiktionary
rzecz. mongolistyka ż., Mongolia ż., Mongołka ż., Mongoł m., mongolszczyzna ż., mongolskość ż., mongołowatość ż., mongolizm m., mongoł m.
przym. mongołowaty
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem mongolskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem mongolskim
(1.3) spisany, stworzony w języku mongolskim
Wiktionary
IPA: mɔ̃ŋˈɡɔlskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: mõŋgolskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
zespół cech charakterystycznych dla Mongolii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) to, co mongolskie
(1.2) przest. rzad. Mongołowie
Wiktionary
rzecz. mongolski mrz., mongolizm mrz., Mongolia ż., Mongoł mos., Mongołka ż.
przym. mongolski
Wiktionary
(1.1) daw. mongolizm
Wiktionary
małpiatka z rodziny lemurów
SJP.pl
obraźliwie:
1. mężczyzna dotknięty mongolizmem;
2. mężczyzna mało inteligentny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Mongolii, członek nacji mongolskiej
Wiktionary
Mongołowie (mong. Mongolčuud ᠮᠣᠩᠭᠣᠯᠴᠤᠳ, w cyrylicy Монголчууд) – środkowoazjatycka grupa etnograficzna zamieszkująca głównie tereny Wyżyny Mongolskiej, ich ojczyzna jest obecnie podzielona między Mongolię oraz kontrolowaną przez Chińską Republikę Ludową Mongolię Wewnętrzną. Posługują się językiem mongolskim i jego licznymi dialektami, tradycyjnie prowadzą koczowniczy tryb życia związany z hodowlą zwierząt (głównie Chałchasi oraz Ojraci), jednak coraz większa część populacji zaczyna przechodzić na tryb osiadły.
Wikipedia
(1.1) Ataki Mongołów na Polskę miały miejsce w średniowieczu.
Wiktionary
IPA: ˈmɔ̃ŋɡɔw, AS: mõŋgou̯
Wiktionary
rzecz. Mongolia ż., mongolski m., mongolistyka ż., mongolista m., mongolistka ż., mongoł m., mongolizm m., mongołowatość ż.
:: fż. Mongołka ż.
przym. mongolski, mongolistyczny
Wiktionary
obraźliwie:
1. kobieta z zespołem Downa;
2. kobieta mało inteligentna; debilka, idiotka, kretynka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta narodowości mongolskiej, obywatelka Mongolii
Wiktionary
IPA: mɔ̃ŋˈɡɔwka, AS: mõŋgou̯ka
Wiktionary
rzecz. Mongolia ż., mongolszczyzna ż., mongolskość ż., mongołowatość ż., mongolizm m., mongoł m., mongolistyka ż., mongolista m., mongolistka ż.
:: fm. Mongoł m.
przym. mongolski
Wiktionary
wrodzony niedorozwój umysłowy, połączony z charakterystycznymi zmianami fizycznymi; mongolizm, zespół Downa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zob. mongolizm.
Wiktionary
rzecz. mongolski mrz., mongoł mos., Mongolia ż., Mongoł mos., Mongołka ż., mongolizm mrz.
przym. mongolski
Wiktionary
(1.1) mongolizm
Wiktionary
potocznie: mało inteligentny; głupi, infantylny
SJP.pl
zdrobnienie od: Monika (imię żeńskie); Moniczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. imię|polski|ż. Monika
Wiktionary
(1.1) Nie wiem, czy Moni uda się wyrwać wcześniej.
Wiktionary
rzecz. Monika ż.
Wiktionary
(1.1) Monika, zdrobn. Moniczka, Monisia, Isia
Wiktionary
1. potocznie: moneta o niskim nominale; drobniak, groszak;
2. dawniej: guzik metalowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. moneta o niskim nominale
Wiktionary
(1.1) W życiu jest jak w banku. Są pieniądze wartościowe i moniaki. Jedne bez drugich nie mogą istnieć.
Wiktionary
(1.1) bilon
Wiktionary
[czytaj: monika] obce imię żeńskie
SJP.pl
Monica, właśc. Monica Denise Arnold (ur. 24 października 1980 w Atlancie) – amerykańska wokalistka R&B i pop, autorka tekstów i aktorka. Wydała pięć albumów studyjnych i jedną kompilację. Jej najbardziej znany przebój to „The Boy is Mine” w duecie z wokalistką Brandy.
Wikipedia
zdrobnienie od: Monika (imię żeńskie); Monia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. imię|polski|ż. Monika
Wiktionary
(1.1) Małej Moniczce wyrzyna się ząbek.
Wiktionary
rzecz. Monika ż.
Wiktionary
(1.1) Monika, zdrobn. Monia, Monisia
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Moniki lub z nią związany
SJP.pl
wyretuszowane, podkolorowane zdjęcie, zwykle ślubne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. depr. barwiona i retuszowana fotografia okolicznościowa lub portret (zazwyczaj ślubny) wykonany na podstawie zdjęcia przez miernego artystę;
Wiktionary
Monidło – rodzaj portretowego wizerunku realistycznego, najczęściej malowanego na podstawie zdjęcia ślubnego. Charakterystyczną cechą tego zazwyczaj czarno-białego obrazu były podkolorowania ust (na czerwono) oraz oczu (lazurowoniebieskich); inne detale retuszowano. Portretowanym postaciom często dodawano okazalsze stroje.
Wikipedia
(1.1) Wyszykuję panu, panie młody, takie monidło, że nawet małżonka się na nim pozna!
Wiktionary
przymiotnik od: Mońki; mońkowski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka grupy etnicznej zamieszkującej birmański stan Szan oraz wzdłuż południowego odcinka granicy birmańsko-tajlandzkiej;
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Mon mos.
przym. moński
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Monika – imię żeńskie o znaczeniu i pochodzeniu trudnym do objaśnienia. Według niektórych badaczy imię pochodzi od greckiego słowa „monos” oznaczającego jeden, sam, pojedynczy, jedynak i jedynaczka. Z tego samego rdzenia pochodzą takie słowa jak: monogamia, monoteizm, monaster (klasztor). Inne źródło podaje, że imię to wywodzi się od greckiego „monaché”, co znaczy samotna, odosobniona; we Włoszech zakonnica zwana jest monaca, a w niektórych dialektach wręcz monica.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Monika i jestem zegarmistrzynią z Cieszyna.
(1.1) Matka Moniki chce jej kupić świnkę morską.
Wiktionary
IPA: mɔ̃ˈɲika, AS: mõńika
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Monisia ż., Moniczka ż., Monia ż.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Monia, Moniczka, Monisia
Wiktionary
Moników – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Wola Krzysztoporska.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
grzybica wywoływana przez grzyby chorobotwórcze, powodująca zmiany w skórze, na błonach śluzowych, paznokciach oraz w narządach wewnętrznych; drożdżyca
SJP.pl
Kandydoza, drożdżyca, kandydiaza, kandydioza, dawniej bielnica lub moniliaza (łac. candidiasis, candidosis) – grzybicza, oportunistyczna infekcja skóry, błon śluzowych, paznokci lub rzadziej infekcja uogólniona. Choroba ta najczęściej jest wywoływana przez grzyby chorobotwórcze z rodzaju Candida (zwłaszcza Candida albicans), zwane potocznie drożdżakami. Rozpoznaje się ją głównie poprzez badania mikroskopowe i hodowlane.
Wikipedia
Monilinia Honey (paciornica) – rodzaj grzybów z rodziny twardnicowatych (Sclerotiniaceae).
Wikipedia
Monilioza – grupa chorób roślinnych wywołanych przez pasożytnicze grzyby z rodzaju Monilinia:
Wikipedia
prototyp niewielkiego komputera, w którym monitor został zintegrowany z jednostką centralną komputera
SJP.pl
zdrobnienie od: Monika (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. imię|polski|ż. Monika
Wiktionary
(1.1) Wczoraj zobaczyliśmy naszą Monisię w telewizji.
Wiktionary
rzecz. Monika ż., Isia ż.
Wiktionary
(1.1) Monika, zdrobn. Monia, Moniczka, Isia
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Monisi lub z nią związany
SJP.pl
zwolennik monizmu, osoba przeświadczona o jednorodności natury
SJP.pl
dotyczący monizmu, związany z monizmem
SJP.pl
urzędowe (zwłaszcza pisemne) ponaglenie do wykonania czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urz. przypomnienie, że należy wypełnić jakiś zaległy obowiązek
Wiktionary
Monit – dwutygodnik Federacji Młodzieży Walczącej Region Gdańsk. Pierwszy numer ukazał się w grudniu 1984. Monit był pierwszym w Gdańsku i trzecim w Polsce (po warszawskich Buncie i Serwisie Informacyjnym CZI FMW), pismem Federacji Młodzieży Walczącej, drugim wydawanym w sposób cykliczny.
Wikipedia
(1.1) Otrzymałeś kolejny monit z urzędu miasta.
Wiktionary
czas. zmonitować, monitować ndk.
Wiktionary
(1.1) ponaglenie, upomnienie
Wiktionary
1. urządzenie wyposażone w ekran, służące do wyświetlania informacji;
2. czasopismo urzędowe lub program informacyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. uproszczony telewizor odbierający sygnał z urządzeń technicznych lub komputera
(1.2) czasopismo mające w tytule słowo monitor
(1.3) żegl. mały okręt artyleryjski uzbrojony w działa dużego kalibru;
(1.4) muz. zob. odsłuch.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie, tego komputera nie można kupić bez monitora.
(1.3) Lądujący desant wspierały działa dwóch monitorów.
Wiktionary
IPA: mɔ̃ˈɲitɔr, AS: mõńitor
Wiktionary
rzecz. monitoring m., monitorowanie n.
czas. zmonitować, monitorować ndk.
Wiktionary
(1.1) telewizor, telewizorek, ekran
Wiktionary
monitor niewielkich rozmiarów
SJP.pl
1. stała obserwacja i kontrola jakichś procesów lub zjawisk;
2. stały nadzór nad jakimś obiektem chronionym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stała obserwacja ochranianego obiektu
(1.2) stałe nadzorowanie i kontrolowanie poczynań, procesów
(1.3) system telewizyjny, dzięki któremu prowadzony jest monitoring (1.2)
Wiktionary
Monitoring – oznacza regularne jakościowe i ilościowe pomiary lub obserwacje zjawiska czy obecności np. substancji, przeprowadzane przez z góry określony czas.
Programy monitoringu są często stosowane w celu gromadzenia informacji na temat stanu ilościowego oraz jakościowego atmosfery i hydrosfery lub rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń w czasie i przestrzeni. Zgromadzone dane ułatwiają wybór właściwych działań w przypadku szkodliwego wpływu tego stanu na życie i mienie człowieka czy stan środowiska. Pozwalają także na podjęcie akcji naprawczych lub usuwania skutków w już istniejącej sytuacji np. zagrożenia powodziowego czy ekologicznego.Celem monitoringu jest obserwacja zmiany stanu obserwowanego czynnika (zmienności), poprzez porównanie wielkości aktualnej do poprzednio obserwowanych (w odróżnieniu od kontroli, której celem jest stwierdzenie wielkości mierzonego czynnika – pomiar punktowy, jednorazowy) oraz umożliwienie działań doskonalących (zapobiegawczych), w przypadku gdy wielkość/wartość czynnika przekracza określone (dopuszczalne) wartości (minimum i/lub maksimum).
Wikipedia
(1.1) W złapaniu przestępcy bardzo pomógł dostęp do monitoringu miejskiego i kamer w komunikacji.
(1.2) Mamy podgląd z monitoringu wszystkich projektów i obiektów jednocześnie?
(1.3) Jest sprytna, zagląda nie przekraczając linii drzwi, bo wie, że w pokoju jest monitoring.
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃ɲiˈtɔrʲĩŋk, AS: mõńitorʹĩŋk
Wiktionary
rzecz. monitor m.
czas. monitorować ndk.
przym. monitoringowy
Wiktionary
przymiotnik od: monitoring (np. system monitoringowy, raport monitoringowy)
SJP.pl
dawniej: napomnienie, zwłaszcza pisemne; monit
SJP.pl
nadzorować w ciągły sposób jakiś proces, zjawisko lub miejsce
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) obserwować obiekt w celu jego nadzoru, zwłaszcza przy użyciu systemu przeznaczonych do tego urządzeń
(1.2) systematycznie kontrolować stan czegoś lub przebieg jakichś procesów
Wiktionary
(1.1) Do końca lipca system kamer monitorujących miasto powiększy się o co najmniej trzy dodatkowe urządzenia.
(1.2) Jakość wody monitorujemy na bieżąco i jej ewentualne zanieczyszczenie nie uszłoby naszej uwadze.
Wiktionary
rzecz. monitor m., monitorowy m., monitoring mrz.
przym. monitorowy
Wiktionary
przymiotnik od: monitor
SJP.pl
nadzorować w ciągły sposób jakiś proces, zjawisko lub miejsce
SJP.pl
potocznie: osoba obsługująca monitor; monitorowy
SJP.pl
słownie lub pisemnie przypominać o czymś niezałatwionym; ponaglać; wysyłać monit
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) urz. słownie lub pisemnie przypominać o czymś niezałatwionym, wysyłać monit, ponaglać
(1.2) daw. karcić kogoś za niewłaściwe postępowanie/zachowanie
Wiktionary
(1.1) Wydział finansowy otrzymując z wydziału zakupu rachunki powinien zwrócić uwagę na kolejny numer wpływu, a w razie braku któregokolwiek kolejnego numeru - monitować o brakujący rachunek wydział zakupu.
(1.2) Cóż, u diabła, monitujecie mnie jak dzieciaka?
Wiktionary
rzecz. monit mrz.
czas. zmonitować
Wiktionary
(1.2) ponaglać
(1.2) strofować, napominać
Wiktionary
ostrzeżenie skierowane przez watykańską Kongregację nauki wiary do księdza lub zakonnika, który postępuje niezgodnie z katolicką doktryną lub moralnością
SJP.pl
Stanisław Moniuszko (1819-72), kompozytor polski
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: badacz, znawca muzyki Moniuszki
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Moniuszki lub z nim związany
SJP.pl
koncepcja filozoficzna, według której natura wszelakiego bytu jest jednorodna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. pogląd głoszący jednorodność materii i rzeczywistości;
Wiktionary
Monizm (gr. mónos „jedyny”) – filozoficzny pogląd według wąskiej definicji uznający naturę wszelkiego bytu za jednorodną: materialną (materializm, monizm materialistyczny), duchową (spirytyzm, monizm spirytystyczny) lub materialno-duchową (np. panteizm, choć nie tylko). Taki monizm jest poglądem przeciwstawnym do dualizmu i pluralizmu.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Mońki – miasto w województwie podlaskim, w powiecie monieckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Mońki. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa białostockiego.
Wikipedia
IPA: ˈmɔ̃ɲci, AS: mõńḱi
Wiktionary
rzecz. mończanin mos., mończanka ż.
przym. moniecki, mońkowski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rodzaj dinozaura z infrarzędu stegozaurów
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Moniek
SJP.pl
mieszkanka Moniek
SJP.pl
przymiotnik od: Mońki; moniecki
SJP.pl
hipotetyczna europejska jednostka monetarna, pierwowzór euro
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dotyczący jednokanałowego przekazywania dźwięku; monofoniczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) monofoniczny
przysłówek
(2.1) monofonicznie
forma rzeczownika.
(3.1) W. lp. od mona
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈmɔ̃nɔ, AS: mõno
Wiktionary
rzecz. monofonia ż.
przym. monofoniczny
przysł. monofonicznie
przedr. mono-
Wiktionary
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych mający znaczenie: jeden, pojedynczy
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) zaczynające się od|polski|mono-.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. mono
przysł. mono
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|μονο-. < etym|gr|μόνος. (mónos) → jedyny
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) mono-
* arabski: (1.1) أحادي (ʾaḥādī)
* francuski: (1.1) mono-
* hiszpański: (1.1) mono-
* kataloński: (1.1) mono-
* portugalski: (1.1) mono-
* włoski: (1.1) mono-
źródła.
== mono- (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Persent101-mono-.wav.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) mono-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. mono
przysł. mono
Wiktionary
[czytaj: monoPOST] jednomiejscowy samochód wyścigowy; monoposto
SJP.pl
Monobaktamy, antybiotyki monobaktamowe (ATC J 01 DF) – grupa antybiotyków β-laktamowych z pojedynczym pierścieniem. Mają działanie bakteriobójcze.
Mechanizm ich działania polega na blokowaniu aktywności transpeptydaz PBP biorących udział w ostatnim etapie syntezy peptydoglikanu ściany komórki bakteryjnej.
Przedstawicielami monobaktamów są m.in. aztreonam (ATC J01 DF01; jedyny dostępny jako lek w Polsce – stan na rok 2013), karumonam (ATC J01 DF02) i tigemonam.
Wikipedia
bank powstały przez połączenie banku centralnego i banków komercyjnych
SJP.pl
konstrukcja integrująca silnik i skrzynię biegów w jednej obudowie, stosowana w samochodach popularnych
SJP.pl
PSA X – silnik o wewnętrznym spalaniu, wykorzystywany do napędu samochodów firm Citroën, Peugeot, Talbot i Renault. Stosowany do napędu samochodów klasy A, B, C/D.Silnik został skonstruowany w 1972 roku i po raz pierwszy zastosowany w samochodzie Peugeot 104. Popularnie nazywany "monoblok", "leżak".
Konstrukcja zastąpiona w 1988 roku przez linię silników TU
Wikipedia
jednoosobowe sanie wyścigowe
SJP.pl
dotyczący jednego brandu (marki)
SJP.pl
zrośnięte brwi
SJP.pl
1. teoria zakładająca istnienie ośrodka, punktu centralnego dla zachodzenia określonych zjawisk;
2. pogląd przyjmujący jeden ograniczony obszar jako praojczyznę człowieka, skąd odbyła się ekspansja na inne kontynenty
SJP.pl
przyrząd i instrument muzyczny wyposażony w jedną strunę, używany w starożytności i w średniowieczu, głównie do pomiaru interwałów
SJP.pl
Monochord (z greki: monos – jeden, chordé – struna) – w starożytnej Grecji instrument muzyczny i jednocześnie przyrząd mierniczy służący do określania stosunków długości struny do wysokości dźwięku. Jego wynalezienie przypisuje się Pitagorasowi ok. połowy VI w. p.n.e.
Wikipedia
obraz, fotogram lub grafika jednobarwna lub w różnych odcieniach jednego koloru
SJP.pl
genetyczna niezdolność do rozpoznawania barw; monochromia, monochromatyzm
SJP.pl
Monochromatyzm, także: monochromacja (ang. monochromacy) – całkowita niezdolność do rozpoznawania barw - całkowitym zniesieniem widzenia barw.Monochromatyzm występuje w trzech formach:
Wikipedia
obraz, fotogram lub grafika jednobarwna lub w różnych odcieniach jednego koloru; monochrom
SJP.pl
urządzenie optyczne służące do separacji jednej barwy z szerszego widma świetlnego
SJP.pl
Monochromator – przyrząd optyczny rozszczepiający światło w celu otrzymania jedynie niewielkiego fragmentu z jego widma. Monochromatory mogą służyć do określania współczynnika pochłaniania światła przez filtry oraz do badań, w których używane jest światło monochromatyczne - np. w fotoluminescencji.
Elementami rozszczepiającymi światło w monochromatorze są pryzmaty lub siatki dyfrakcyjne. Monochromator jest częścią spektrofotometru.
Wikipedia
1. jednobarwność, jednolitość koloru; jednokolorowość;
2. w malarstwie: jednolitość użytych przy malowaniu barw, zróżnicowanych jedynie odcieniami; jednokolorowość;
3. w fizyce: określona, jednolita długość fali świetlnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co monochromatyczne
Wiktionary
Monochromatyczność (łac. mono – jeden, chroma – kolor) – promieniowanie elektromagnetyczne o ściśle określonej częstotliwości (długości fali). Idealnie monochromatyczna jest fala o niezmieniającej się częstotliwości i stałej amplitudzie, dlatego tak idealnej monochromatycznej fali nie można uzyskać w praktyce.
Wikipedia
przym. monochromatyczny
Wiktionary
1. jednobarwny, jednokolorowy;
2. w sztuce: stosujący jeden kolor w różnych odcieniach;
3. światło monochromatyczne - światło o jednej długości fali
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szt. jednej barwy (choć mogący być w różnych jej odcieniach)
(1.2) fiz. mający jednakową długość fal
Wiktionary
rzecz. monochromatyczność ż., monochromatyzm mrz., monochromia ż.
przysł. monochromatycznie
Wiktionary
(1.1) jednobarwny
Wiktionary
stosowanie w tworzeniu jakiegoś dzieła jednej barwy w różnych odcieniach; monochromatyzm, monochromia
SJP.pl
stosowanie w tworzeniu jakiegoś dzieła jednej barwy w różnych odcieniach; monochromatyzm, monochromia
SJP.pl
monochromia;
1. genetyczna niezdolność do rozpoznawania barw; monochromacja;
2. stosowanie w tworzeniu jakiegoś dzieła jednej barwy w różnych odcieniach; monochromatyka
SJP.pl
Wikipedia
1. genetyczna niezdolność do rozpoznawania barw; monochromacja, monochromatyzm;
2. stosowanie w tworzeniu jakiegoś dzieła jednej barwy w różnych odcieniach; monochromatyzm, monochromatyka;
3. jednobarwne malowidło naścienne; monochrom
SJP.pl
węglowodan zawierający 3-7 atomów węgla; cukier prosty, jednocukier, monosacharyd
SJP.pl
węglowodan zawierający 3-7 atomów węgla; cukier prosty, jednocukier, monosacharyd
SJP.pl
rower o jednym kole, bez kierownicy, używany w cyrku do jazdy figurowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rower z jednym kołem
Wiktionary
Rower jednokołowy, monocykl (mono- + gr. κύκλος „koło”) – pojazd jednokołowy napędzany siłą ludzkich mięśni. Jest podobny do roweru, jednak nie posiada wielu charakterystycznych dla niego części (np. kierownicy) i w ocenie Biura Ruchu Drogowego Komendy Głównej Policji nie jest dopuszczony do ruchu drogowego w Polsce.
Wikipedia
IPA: mɔ̃ˈnɔt͡sɨkl̥, AS: mõnocykl̦
Wiktionary
rzecz. monocyklista m., monocyklistka ż., monocykliczność ż.
przym. monocykliczny
Wiktionary
(1.1) rower jednokołowy
Wiktionary
w chemii: zawierający tylko jeden pierścień
SJP.pl
rodzaj dużego leukocytu, ciała obronnego krwi
SJP.pl
Wikipedia
nadmierne stężenie monocytów we krwi
SJP.pl
Monocytoza – zwiększenie liczby monocytów w rozmazie krwi powyżej 800/μl.
Niektóre z przyczyn monocytozy:
Wikipedia
śpiew solowy jednogłosowy (głównie w chorałach gregoriańskich)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. liter. solowa melorecytacja w antycznym dramacie greckim, w szczególności monolog o charakterze lamentacyjnym
(1.2) muz. gatunek muzyczny wyróżniający się jednolitą linią melodyczną i takimż akompaniamentem
Wiktionary
Monodia (gr. μονωδία – solowy śpiew) to:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. monodysta m.
przym. monodyczny
przysł. monodycznie
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|gr|μονῳδία.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) monody; (1.2) monody
* czeski: (1.1) monodie ż.; (1.2) monodie ż.
* duński: (1.1) monodi; (1.2) monodi
* esperanto: (1.1) monodio; (1.2) monodio
* fiński: (1.1) monodia; (1.2) monodia
* francuski: (1.1) monodie ż.; (1.2) monodie ż.
* hiszpański: (1.1) monodia ż.; (1.2) monodia ż.
* kataloński: (1.1) monodia ż.; (1.2) monodia ż.
* łaciński: (1.1) monodia ż.; (1.2) monodia ż.
* niderlandzki: (1.1) monodie ż.; (1.2) monodie ż.
* niemiecki: (1.1) Monodie ż.; (1.2) Monodie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) monodi; (1.2) monodi
* norweski (nynorsk): (1.1) monodi; (1.2) monodi
* nowogrecki: (1.1) μονωδία ż.; (1.2) μονωδία ż.
* portugalski: (1.1) monodia ż.; (1.2) monodia ż.
* rosyjski: (1.1) монодия ż.; (1.2) монодия ż.
* słowacki: (1.1) monódia ż.; (1.2) monódia ż.
* starogrecki: (1.1) μονῳδία ż.
* szwedzki: (1.1) monodi; (1.2) monodi
* ukraiński: (1.1) монодія ż.; (1.2) монодія ż.
* węgierski: (1.1) monódia; (1.2) monódia
* włoski: (1.1) monodia ż.; (1.2) monodia ż.
źródła.
== monodia (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. liter. monodia
(1.2) muz. monodia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: mɔ̃ˈnɔdʲja, AS: mõnodʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. monodysta m.
przym. monodyczny
przysł. monodycznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. monodysta m.
przym. monodyczny
przysł. monodycznie
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|gr|μονῳδία.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) monody; (1.2) monody
* czeski: (1.1) monodie ż.; (1.2) monodie ż.
* duński: (1.1) monodi; (1.2) monodi
* esperanto: (1.1) monodio; (1.2) monodio
* fiński: (1.1) monodia; (1.2) monodia
* francuski: (1.1) monodie ż.; (1.2) monodie ż.
* hiszpański: (1.1) monodia ż.; (1.2) monodia ż.
* kataloński: (1.1) monodia ż.; (1.2) monodia ż.
* łaciński: (1.1) monodia ż.; (1.2) monodia ż.
* niderlandzki: (1.1) monodie ż.; (1.2) monodie ż.
* niemiecki: (1.1) Monodie ż.; (1.2) Monodie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) monodi; (1.2) monodi
* norweski (nynorsk): (1.1) monodi; (1.2) monodi
* nowogrecki: (1.1) μονωδία ż.; (1.2) μονωδία ż.
* portugalski: (1.1) monodia ż.; (1.2) monodia ż.
* rosyjski: (1.1) монодия ż.; (1.2) монодия ż.
* słowacki: (1.1) monódia ż.; (1.2) monódia ż.
* starogrecki: (1.1) μονῳδία ż.
* szwedzki: (1.1) monodi; (1.2) monodi
* ukraiński: (1.1) монодія ż.; (1.2) монодія ż.
* węgierski: (1.1) monódia; (1.2) monódia
* włoski: (1.1) monodia ż.; (1.2) monodia ż.
źródła.
== monodia (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. liter. monodia
(1.2) muz. monodia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dieta jednostajna, nieurozmaicona, oparta ciągle na tych samych składnikach
SJP.pl
utwór dramatyczny, w którym występuje tylko jeden aktor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) teatr. dramat, w którym występuje tylko jeden aktor;
Wiktionary
Monodram (gr. mónos – jedyny; dráma – działanie) – utwór dramatyczny, w którym występuje tylko jeden bohater.
Monolog bohatera może być skierowany do publiczności teatralnej lub do wyimaginowanego odbiorcy - nieobecnego na scenie. Monolog jest mocno zdialogizowany, bohater cytuje cudze wypowiedzi, imituje rozmowę odpowiadając na przytoczone bądź domniemane pytania postaci, o których mówi.
Wikipedia
(1.1) O popularności monodramu decydują stosunkowo niskie koszty produkcji i łatwość dotarcia do widza – nazywany był przecież „teatrem w walizce”.
Wiktionary
rzecz. monodramat m.
przym. monodramatyczny
Wiktionary
(1.1) monodramat
Wiktionary
utwór dramatyczny, w którym występuje tylko jeden aktor; monodram
SJP.pl
Monodramat - gatunek dramatu, w którym głos przyznawano jednej postaci. Jeśli w tekście pojawiali się inni bohaterowie, mogli zabrać głos, lecz ogromna większość tekstu przypadała protagoniście. Monodramat zwykle kończył się śmiercią monologującego bohatera. Rozkwit monodramatu przypada na epokę romantyzmu.
Wikipedia
aktor występujący w monodramach
SJP.pl
eksportujący tylko jeden rodzaj towarów
SJP.pl
o samicy zwierzęcia: taka, która ma ruję tylko raz w roku; jednorujowy
SJP.pl
w zoologii: zwierzę odżywiające się tylko jednym rodzajem pokarmu, np. gąsienica jedwabnika morwowego, mrówkojad; zwierzę jednożerne, zwierzę monofagiczne
SJP.pl
Monofagizm (gr. mónos – jedyny, phageín – jeść), jednożerność – najwyższa forma specjalizacji pokarmowej organizmów, polegająca na spożywaniu jako pokarmu – we wszystkich lub przynajmniej w jednym stadium rozwoju – organizmów jednego tylko gatunku lub kilku gatunków spokrewnionych. Np. koala (Phascolarctos cinereus) je wyłącznie liście eukaliptusów (Eucalyptus).
Wikipedia
w zoologii: mający związek z monofagiem lub monofagizmem, odżywiający się tylko jednym rodzajem pokarmu; jednożerny
SJP.pl
w zoologii: żywienie się zwierząt tylko jednym rodzajem pokarmu; jednożerność
SJP.pl
Monofagizm (gr. mónos – jedyny, phageín – jeść), jednożerność – najwyższa forma specjalizacji pokarmowej organizmów, polegająca na spożywaniu jako pokarmu – we wszystkich lub przynajmniej w jednym stadium rozwoju – organizmów jednego tylko gatunku lub kilku gatunków spokrewnionych. Np. koala (Phascolarctos cinereus) je wyłącznie liście eukaliptusów (Eucalyptus).
Wikipedia
charakteryzujący się jedną fazą, mający jedną fazę
SJP.pl
pochodzący od wspólnego przodka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy monofiletyzmowi
Wiktionary
rzecz. monofiletyzm m., monofiletyczność ż.
Wiktionary
Takson monofiletyczny – takson, który obejmuje wszystkich potomków ostatniego wspólnego przodka, znanego lub hipotetycznego. Przykładem są ssaki.
Za kryterium monofiletyzmu przyjmuje się posiadanie przez wszystkich członków grupy (np. wszystkie gatunki) przynajmniej jednej cechy apomorficznej odziedziczonej po ich wspólnym przodku.
Wikipedia
potrzeba bycia samotnym
SJP.pl
odnoszący się do monofizyty, właściwy monofizytom
SJP.pl
wyznawca tylko boskiej natury Chrystusa
SJP.pl
doktryna z V wieku mówiąca o jednej, boskiej naturze Chrystusa; eutychianizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) teol. pogląd głoszący, że w Chrystusie była tylko jedna boska natura, zaś ludzka została wchłonięta przez boską tuż po wcieleniu;
Wiktionary
Monofizytyzm, eutychianizm – doktryna teologiczna, według której Chrystus ma jedną złączoną naturę bosko-ludzką i nie istnieje w dwóch naturach, tj. boskiej i ludzkiej. Natura boska Chrystusa wchłonęła jego naturę ludzką. Doktryna została ogłoszona przez archimandrytę konstantynopolitańskiego Eutychesa i poparta przez duchownych aleksandryjskich w pierwszej połowie V wieku. Eutyches, głosząc swoje poglądy na naturę Chrystusa, dążył do obalenia nestorianizmu, który został potępiony na soborze efeskim w 431 roku.
Wikipedia
IPA: ˌmɔ̃nɔfʲiˈzɨtɨsm̥, AS: mõnofʹizytysm̦
Wiktionary
rzecz. monofizyta m., monofizytka ż.
przym. monofizycki, monofizytystyczny
Wiktionary
(1.1) eutychianizm
Wiktionary
lęk przed samotnością
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. chorobliwy lęk przed samotnością
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. monofobiczny
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|mono-|-fobia.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Monophobie ż.
* słowacki: (1.1) monofóbia ż.
* włoski: (1.1) monofobia ż.
źródła.
== monofobia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|monofoˈbia.
dzielenie|mo|no|fo|bi|a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. monofobia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃nɔˈfɔbʲja, AS: mõnofobʹi ̯a
Wiktionary
przym. monofobiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. monofobiczny
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|mono-|-fobia.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Monophobie ż.
* słowacki: (1.1) monofóbia ż.
* włoski: (1.1) monofobia ż.
źródła.
== monofobia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|monofoˈbia.
dzielenie|mo|no|fo|bi|a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. monofobia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest monofoniczne
Wiktionary
przym. monofoniczny
przysł. monofonicznie
Wiktionary
1. rodzaj fotoskładu, technika składania tekstu metodą naświetlania błon światłoczułych;
2. maszyna do takiego składu
SJP.pl
w językoznawstwie: pojedyncza samogłoska (w odróżnieniu od dyftongu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. prosty dźwięk samogłoskowy
Wiktionary
Monoftong (gr. mono „jeden” i phthóngos „dźwięk”) – prosta samogłoska bez zmiany jakości (np. „u”, „a”) w przeciwieństwie do dyftongów (np. niemieckie „au”, „ei”) i tryftongów.
Między monoftongami mogą istnieć różnice ilościowe (krótkie i długie samogłoski) i jakościowe (stopień otwarcia, zaokrąglenie warg). Dwuwymiarowego przedstawienia dostarcza trójkąt samogłosek.
Wikipedia
(1.1) W historii języka niemieckiego miała miejsce dyftongizacja monoftongów.
Wiktionary
IPA: mɔ̃ˈnɔftɔ̃ŋk, AS: mõnoftõŋk
Wiktionary
przym. monoftongiczny
rzecz. monoftongizacja, monoftongizowanie
czas. monoftongizować
Wiktionary
(1.1) samogłoska
Wiktionary
proces przekształcania się dyftongu w monoftong
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. proces przekształcania się dyftongu w monoftong;
Wiktionary
Monoftongizacja (od stgr. μονόφθογγος monophthongos „jednobrzmiący”) – proces fonetyczny polegający na przekształcaniu się dyftongów w pojedyncze samogłoski (monoftongi). Monoftongizacja zaszła między innymi w łacinie i języku prasłowiańskim.
Wikipedia
(1.1) Drugim procesem prasłowiańskim była tzw. monoftongizacja dyftongów.
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃nɔftɔ̃ŋʲɟiˈzat͡sʲja, AS: mõnoftõŋʹǵizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. monoftong m., monoftongizowanie n.
czas. monoftongizować ndk.
przym. monoftongiczny
Wiktionary
mający jedną funkcję; jednofunkcyjny
SJP.pl
1. małżeństwo jednego mężczyzny z jedną kobietą; monoginia, jednożeństwo;
2. w biologii: współżycie jednego samca z tylko jedną samicą w określonym czasie lub podczas całego życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) socjol. życie w związku małżeńskim z tylko jednym partnerem
(1.2) zool. współżycie jednego samca z jedną samicą
Wiktionary
Monogamia (stgr. μονογαμία, od μόνος: monos – jeden i γάμος: gamos – małżeństwo) – najbardziej rozpowszechniony typ związku małżeńskiego, w którym jedna osoba związana jest trwale z jednym partnerem. Monogamiczność związku oznacza ich wyłączną relację małżeńską na wszystkich płaszczyznach: społecznej, prawnej, duchowej, emocjonalnej, jak i biologicznej, seksualnej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) jednożeństwo
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. monogamiczność ż., monogamista m., monogamistka ż.
przym. monogamiczny
przysł. monogamicznie
frazeologia.
etymologia.
etym|greka|μόνος|γάμος. (= jeden, małżeństwo)
uwagi.
zoblistę|bigamia|jednożeństwo|poliandria|poligamia|poligynia|poliginia|wielomęstwo|wielożeństwo.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) monogamy
* arabski: (1.1) الزواج الأحادي m. (az-zawāğ al-ʾaḥādī)
* baskijski: (1.1) monogamia
* białoruski: (1.1) манагамія ż.
* chorwacki: (1.1) monogamija ż.
* francuski: (1.1) monogamie ż.
* gudźarati: (1.1) એકપત્નીત્વ n. (ēkapatnītva)
* hiszpański: (1.1) monogamia ż.; (1.2) monogamia ż.
* kataloński: (1.1) monogàmia ż.
* niemiecki: (1.1) Monogamie ż.
* rosyjski: (1.1) моногамия ż.
* słowacki: (1.1) monogamia ż.
* słoweński: (1.1) monogamija ż.
* ukraiński: (1.1) моногамія ż.
* węgierski: (1.1) monogámia
źródła.
== monogamia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monogamia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃nɔˈɡãmʲja, AS: mõnogãmʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. monogamiczność ż., monogamista m., monogamistka ż.
przym. monogamiczny
przysł. monogamicznie
Wiktionary
(1.1) jednożeństwo
Wiktionary
1. mający charakter monogamii, czyli małżeństwa między jednym mężczyzną i jedną kobietą;
2. w zoologii: polegający na współżyciu jednego samca z tylko jedną samicą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) socjol. biol. związany z monogamią, mający charakter monogamii
Wiktionary
(1.1) Nie znaczy to jednak wcale, że ptasie pary – teoretycznie monogamiczne – problemów z wiernością nie mają.
(1.1) Mniej niż 5% ssaków jest zwyczajowo monogamicznych.
Wiktionary
rzecz. monogamia ż., monogamista m., monogamistka ż.
Wiktionary
mężczyzna posiadający tylko jedną partnerkę (żonę)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna żyjący w monogamii
(1.2) samiec współżyjący z jedną partnerką
Wiktionary
Monogamia (stgr. μονογαμία, od μόνος: monos – jeden i γάμος: gamos – małżeństwo) – najbardziej rozpowszechniony typ związku małżeńskiego, w którym jedna osoba związana jest trwale z jednym partnerem. Monogamiczność związku oznacza ich wyłączną relację małżeńską na wszystkich płaszczyznach: społecznej, prawnej, duchowej, emocjonalnej, jak i biologicznej, seksualnej.
Wikipedia
IPA: ˌmɔ̃nɔɡãˈmʲista, AS: mõnogãmʹista
Wiktionary
rzecz. monogamia ż.
:: fż. monogamistka ż.
przym. monogamiczny
przysł. monogamicznie
Wiktionary
kobieta posiadająca tylko jednego partnera (męża)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta żyjąca w monogamii
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃nɔɡãˈmʲistka, AS: mõnogãmʹistka
Wiktionary
rzecz. monogamia ż.
:: fm. monogamista m.
przym. monogamiczny
przysł. monogamicznie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) anat. (o zwierzęciu) posiadający jednokomorowy żołądek
Wiktionary
(1.1) Natomiast człowiek oraz zwierzęta monogastryczne nie wytwarzają pewnych aminokwasów i muszą otrzymywać je z zewnątrz w formie pożywienia.
Wiktionary
rodzaj tradycyjnej japońskiej prozy narracyjnej
SJP.pl
Monogatari (jap. 物語 mono-gatari; opowiadanie [o rzeczach, sprawach]) – forma literacka w tradycyjnej literaturze japońskiej, opowieść, forma narracyjna wykształcona w okresie Heian. Termin obecnie szerszy, obejmujący znaczeniowo gatunki epickie (powieść, opowiadanie, czy nowelę).
Wikipedia
kontrolowany przez jeden gen
SJP.pl
1. małżeństwo jednego mężczyzny z jedną kobietą; monogamia, jednożeństwo;
2. w botanice: występowania u roślin w kwiecie tylko jednego słupka i znamienia, z możliwością wykształcenia się wielu owoców
SJP.pl
Wikipedia
autor monografii; monografista
SJP.pl
praca naukowa w pełni wyczerpująca jakieś zagadnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. nauk. rozprawa naukowa o jednym zagadnieniu – epoce, życiu, twórczości jednej osoby itp., której celem jest wyczerpujące i wielostronne przedstawienie omawianego tematu;
(1.2) farm. opis leków i surowców farmaceutycznych w farmakopeach
Wiktionary
Monografia – praca naukowa omawiająca jakieś zagadnienie w sposób wyczerpujący. Zebranie i omówienie wszystkich dostępnych informacji dotyczących bezpośrednio danego zagadnienia.
Zazwyczaj wydawana jest w postaci publikacji wydanej w całości (np. książka), ale monografią może być również artykuł, jeżeli spełni określone kryteria, np. właściwy aparat naukowy i metoda naukowa, prawidłowe udokumentowanie, wyczerpanie tematu. Monografie dotyczące nauk humanistycznych na ogół są dużo większe od prac z nauk ścisłych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. monograficzny
przysł. monograficznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) monograph
* baskijski: (1.1) monografia
* czeski: (1.1) monografie ż.
* francuski: (1.1) monographie ż.
* gruziński: (1.1) მონოგრაფია
* hiszpański: (1.1) monografía ż.
* interlingua: (1.1) monographia
* kataloński: (1.1) monografia ż.
* niemiecki: (1.1) Monografie ż.
* nowogrecki: (1.1) μονογραφία ż.
* portugalski: (1.1) monografia ż.
* rosyjski: (1.1) монография ż.; (1.2) монография ż.
* słowacki: (1.1) monografia ż.
* turecki: (1.1) monografi
* ukraiński: (1.1) монографія ż.
* węgierski: (1.1) monográfia
* włoski: (1.1) monografia ż.
źródła.
== monografia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) liter. nauk. monografia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃nɔˈɡrafʲja, AS: mõnografʹi ̯a
Wiktionary
przym. monograficzny
przysł. monograficznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. monograficzny
przysł. monograficznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) monograph
* baskijski: (1.1) monografia
* czeski: (1.1) monografie ż.
* francuski: (1.1) monographie ż.
* gruziński: (1.1) მონოგრაფია
* hiszpański: (1.1) monografía ż.
* interlingua: (1.1) monographia
* kataloński: (1.1) monografia ż.
* niemiecki: (1.1) Monografie ż.
* nowogrecki: (1.1) μονογραφία ż.
* portugalski: (1.1) monografia ż.
* rosyjski: (1.1) монография ż.; (1.2) монография ż.
* słowacki: (1.1) monografia ż.
* turecki: (1.1) monografi
* ukraiński: (1.1) монографія ż.
* węgierski: (1.1) monográfia
* włoski: (1.1) monografia ż.
źródła.
== monografia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) liter. nauk. monografia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z monografią, dotyczący monografii; będący monografią
Wiktionary
rzecz. monografia ż.
przysł. monograficznie
Wiktionary
zdrobnienie od: monografia
SJP.pl
znak graficzny powstały z ozdobnego powiązania liter, używany jako podpis lub znak własności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ozdobny znak graficzny z połączonych kilku liter;
Wiktionary
Monogram (stgr. μονός – „pojedynczy”, stgr. γράμμα – „znak, litera”) – litera lub kilka liter powiązanych kompozycyjnie, stosowanych jako podpis lub znak własności.
Monogramy mogły być haftowane np. na pościeli i ubraniach, rysowane, ryte, nanoszone na sprzętach, drukowane.
Wikipedia
IPA: mɔ̃ˈnɔɡrãm, AS: mõnogrãm
Wiktionary
przym. monogramowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) olej z kwiatów lub pąków gardenii tahitańskiej macerowanych w oleju kokosowym;
Wiktionary
Olej monoi-tiare – olej przygotowywany z kwiatów bądź pąków gardenii tahitańskiej (Gardenia taitensis) macerowanych w oleju kokosowym. W temperaturze poniżej 22 °C olej zastyga, ma białawy kolor i przyjemny zapach. Zawiera duże ilości kwasu laurynowego, kwasu mirystynowego oraz kwasy: palmitynowy, olejowy i kaprylowy.
Wikipedia
w matematyce: półgrupa, której działanie ma element neutralny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. półgrupa, której działanie ma element neutralny;
Wiktionary
Monoid (z gr. μονοειδές od μόνος monos „jedyny” i εἶδος eîdos „wygląd, postać, kształt”) – półgrupa, której działanie ma element neutralny. Formalnie monoid to algebra (S,e,*), sygnatury (0,2), gdzie S jest niepustym zbiorem, natomiast
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) monoid
źródła.
== monoid (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-monoid.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) mat. monoid
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) monoid
źródła.
== monoid (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-monoid.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) mat. monoid
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
stan świadomości, w którym umysł człowieka pochłonięty jest jedną ideą wyznaczającą zachowanie i cel działania; monoideowość, obsesja, obsesyjność
SJP.pl
stan świadomości, w którym umysł człowieka pochłonięty jest jedną ideą wyznaczającą zachowanie i cel działania; monoideizm, obsesja, obsesyjność
SJP.pl
o roślinach: kwitnący i owocujący jeden raz w ciągu ontogenezy
SJP.pl
organiczny czynnik regulacyjny wytwarzany przez makrofagi, powodujący uaktywnienie procesów odpornościowych organizmu
SJP.pl
damski jednoczęściowy strój kąpielowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bardzo mocno wycięty jednoczęściowy strój kąpielowy przypominający bikini, zazwyczaj połączony tylko na brzuchu
Wiktionary
(1.1) Bardzo podobają mi się stroje kąpielowe typu monokini, ale nie wiem, czy nadają się one do niezbyt idealnej sylwetki.
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃nɔˈcĩɲi, AS: mõnoḱĩńi
Wiktionary
(1.1) unikini
Wiktionary
soczewka na jedno oko, wkładana do oczodołu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) soczewka zakładana na jedno oko, popularna w XIX wieku
(1.2) fot. obiektyw jednosoczewkowy
Wiktionary
Monokl – przyrząd optyczny służący do korekty wad wzroku lub uzyskania określonego wyglądu, rodzaj ozdoby. Jest to rodzaj okularów na jedno oko, utrzymywanych na miejscu i we właściwej pozycji dzięki ciasnemu osadzeniu w okolicy oczodołów, tak, że górna krawędź monokla oparta jest o łuk brwiowy od jego wewnętrznej strony, zaś dolna podtrzymywana jest przez fałdek skóry oczodołu. Monokl często bywał przymocowany na łańcuszku do kieszeni kamizelki fraka, tzw. wizytki.
Wikipedia
zespół warstw skalnych nachylonych w jednym kierunku na dużej przestrzeni
SJP.pl
Monoklina (od gr. mónos „jedyny”, klínō „pochylam”) – rozległy obszar, zbudowany z warstw skalnych nachylonych w jednym kierunku i pod mniej więcej jednakowym kątem (zazwyczaj niedużym).
W Polsce obszar o budowie monokliny występuje w postaci szerokiego pasa ciągnącego się od okolic Zielonej Góry po Kraków (tzw. monoklina przedsudecka na zachodzie oraz monoklina śląsko-krakowska na wschodzie).
Monokliny budują czasem asymetryczne progi nazywane kuestami.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) biochem. zwłaszcza o białku lub przeciwciele: genetycznie zmodyfikowany z pojedynczego klonu
Wiktionary
rodzaj dinozaura z rodziny ceratopsów
SJP.pl
Monoklonius (Monoclonius) – rodzaj dinozaura z rodziny ceratopsów (Ceratopsidae).
Żył w okresie późnej kredy (ok. 78–74 mln lat temu) na terenach Ameryki Północnej. Długość ciała do 6 m. Jego szczątki znaleziono w USA (stan Montana) w formacji Judith River.
Wikipedia
część bolidu chroniąca kierowcę; skorupa
SJP.pl
w prawie: jednoosobowy, np. organ monokratyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. skrajnie toksyczny fosforoorganiczny insektycyd o wzorze sumarycznym C7H14NO5P
Wiktionary
technika wytwarzania sztucznych monokryształów
SJP.pl
ciało stałe o uporządkowanej strukturze wewnętrznej, zbudowane z pojedynczego kryształu
SJP.pl
Monokryształ – materiał będący w całości jednym kryształem (na przykład cukru, soli, półprzewodnika). Monokryształ może zawierać w całej swej objętości niewielką liczbę defektów tejże struktury, a jego zewnętrzna forma nie musi odzwierciedlać struktury krystalicznej.
Wikipedia
pasożyt monokseniczny - organizm pasożytujący na osobnikach należących do jednego gatunku; pasożyt jednodomowy
SJP.pl
niewielki przyrząd optyczny stosowany do przybliżenia obrazu dla jednego oka
SJP.pl
1. system uprawy ziemi polegający na wieloletnim uprawianiu na tym samym obszarze roślin jednego gatunku;
2. roślina uprawiana w takim systemie;
3. obszar takiej uprawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) system wieloletniego uprawiania tego samego gatunku roślin na określonym gruncie;
(1.2) bot. roślina uprawiana w systemie monokultury (1.1)
Wiktionary
Monokultura – system rolniczy lub leśny, polegający na wieloletnim uprawianiu na tym samym obszarze roślin jednego gatunku, bądź o podobnych wymaganiach glebowych, np. bawełny, trzciny cukrowej, świerku. Powoduje to szybkie wyjałowienie gleb nawet bardzo żyznych oraz zmianę ich struktury.
Wikipedia
IPA: ˌmɔ̃nɔkulˈtura, AS: mõnokultura
Wiktionary
przym. monokulturowy
Wiktionary
oddawanie wyłącznej czci jednemu bóstwu lokalnemu bez negacji bóstw czczonych przez inne ludy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. czczenie jednego, lokalnego bóstwa bez negowania istnienia także obcych bóstw;
Wiktionary
Monolatria (z gr. monos – „jedyny” + latreía – „służba bogu”) – oddawanie czci boskiej wyłącznie jednemu bóstwu bez zaprzeczania istnieniu bóstw czczonych przez innych. Jest to pośredni etap rozwoju religii między politeizmem a monoteizmem. Monolatria występowała w kulturach Wschodu od starożytności.
Wikipedia
(1.1) Wśród Żydów monolatria istniała od czasów Abrahama i mimo starań proroków o wprowadzenie monoteizmu ostatecznie cywilizacja żydowska zatrzymała się na monolatrii.
Wiktionary
przym. monolatryczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z monolatrią; taki, którego cechuje monolatria
Wiktionary
(1.1) Wielu wie coś o postaci faraona Achenatona (…), który rzekomo usiłował wprowadzić w Egipcie reformę monoteistyczną i przepadł z nią. W istocie była to reforma monolatryczna: jeden Bóg‑Aton dla Egiptu.
Wiktionary
rzecz. monolatria ż.
Wiktionary
1. jednolity blok kamienny;
2. element architektoniczny wykonany z tego bloku;
3. coś stanowiącego jednolitą, zwartą i spójną całość
SJP.pl
Monolit – geologiczny lub technologiczny twór (np. góra lub obelisk) składający się z pojedynczego bloku skalnego. Formacje takie zazwyczaj ujawniane są na skutek erozji. Najczęściej stworzone są z niezwykle twardej skały metamorficznej.
Nazwa pochodzi od gr. μονόλιθος (monolithos) pochodzącego od słów μόνος („jeden” lub „samotny”) oraz λίθος („głaz, kamień”).
Wikipedia
monolityczność;
1. cecha czegoś, co zostało wykonane z monolitu lub wygląda jak monolit;
2. przenośnie: cecha czegoś, co tworzy zharmonizowaną, zwartą i spójną całość; jednolitość, jedność, jednia;
3. przenośnie: cecha kogoś, kto odznacza się stałością charakteru i żelazną konsekwencją w postępowaniu
SJP.pl
monolityczny;
1. wykonany z monolitu lub wyglądający jak monolit;
2. przenośnie: tworzący zharmonizowaną, zwartą i spójną całość; jednolity;
3. przenośnie: odznaczający się stałością charakteru i żelazną konsekwencją w postępowaniu
SJP.pl
monolitowość;
1. cecha czegoś, co zostało wykonane z monolitu lub wygląda jak monolit;
2. przenośnie: cecha czegoś, co tworzy zharmonizowaną, zwartą i spójną całość; jednolitość, jedność, jednia;
3. przenośnie: cecha kogoś, kto odznacza się stałością charakteru i żelazną konsekwencją w postępowaniu
SJP.pl
monolitowy;
1. wykonany z monolitu lub wyglądający jak monolit;
2. przenośnie: tworzący zharmonizowaną, zwartą i spójną całość; jednolity;
3. przenośnie: odznaczający się stałością charakteru i żelazną konsekwencją w postępowaniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zrobiony z jednej części, stanowiący jedną całość
Wiktionary
(1.1) Wielki Sfinks w Gizie to monolityczny posąg.
Wiktionary
rzecz. monolit m., monolityczność ż., monolitowość ż.
Wiktionary
(1.1) jednolity, lity
Wiktionary
rodzaj niewielkiego, późnojurajskiego dinozaura z podrzędu teropodów
SJP.pl
Monolofozaur (Monolophosaurus) to niewielki późnojurajski teropod, którego nazwa oznacza „jaszczur z jednym grzebieniem”. Żył on ok. 170 mln lat temu w Chinach. Mógł osiągać 5,71 m długości, 1,8 m wysokości i 700 kg wagi. Posiadał niewielki grzebień na czaszce (stąd nazwa). Osady w których został pochowany zdradzają obecność wody, co może świadczyć, że monolofozaur żył na brzegu jeziora lub oceanu. Jego klasyfikacja jest niepewna.
Wikipedia
dłuższa wypowiedź jednej osoby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) dłuższa wypowiedź jednej osoby, szczególnie na scenie lub w utworze dramatycznym
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Iw starała się nie słuchać matczynych monologów, ale było to właściwie niemożliwe, bo Julia wykorzystywała każdą chwilę, by pouczać, doszkalać i instruować Iw, jak ma postępować, kogo warto poznawać, a do kogo odwracać się plecyecami.
(1.1) Wiesław nie przerywał monologu żony. W milczeniu jadł zupę, ale chyba nawet nie spostrzegł, że to ulubiona ogórkowa.
Wiktionary
IPA: mɔ̃ˈnɔlɔk, AS: mõnolok
Wiktionary
rzecz. monologia ż., monologista mos., monologistka ż., monologowanie n.
czas. monologować
przym. monologowy
Wiktionary
monologować;
1. wygłaszać monolog;
2. mówić przez długi czas, nie dopuszczając innych do głosu
SJP.pl
monologizować;
1. wygłaszać monolog;
2. mówić przez długi czas, nie dopuszczając innych do głosu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
walka dwóch osób ze sobą w układzie jeden na jeden
SJP.pl
osoba dotknięta monomanią (chorobliwym skupieniu na jednej idei), ogarnięta przez monoideę; maniak, pasjonat, obsesjonat
SJP.pl
w psychologii: chorobliwe zawładnięcie umysłu przez jedną ideę, myśl, której podporządkowuje się swoje zachowanie; mania, obsesja, pasja, monoideizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. chorobliwe opanowanie umysłu przez jedną myśl
Wiktionary
Monomania (gr. monos – jeden i mania – mania, szał) – chorobliwe opanowanie umysłu przez jedną myśl lub ideę, obsesyjne chorobliwe zainteresowanie tylko jedną sprawą, przedmiotem lub ideą. Emocjonalna monomania jest wtedy, gdy pacjent jest opanowany tylko jednym uczuciem lub kilkoma z nim związanymi. Intelektualna monomania jest wtedy, gdy ktoś opanowany jest wyłącznie jedną ideą.
Wikipedia
IPA: ˌmɔ̃nɔ̃ˈmãɲja, AS: mõnõmãńi ̯a
Wiktionary
rzecz. monoman m.
Wiktionary
(1.1) obsesja
Wiktionary
kobieta dotknięta monomanią (chorobliwym skupieniu na jednej idei), ogarnięta przez monoideę; maniaczka, pasjonatka, obsesjonatka
SJP.pl
związek chemiczny, którego cząsteczki mogą łączyć się w polimery
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. cząsteczka składowa polimeru;
Wiktionary
Monomery – cząsteczki tego samego lub kilku różnych związków chemicznych o stosunkowo niedużej masie cząsteczkowej, z których w wyniku reakcji polimeryzacji, mogą powstawać różnej długości polimery. Fragmenty monomerów w strukturze polimeru noszą nazwę merów.
Wikipedia
(1.1) Fragmenty monomerów w strukturze polimeru noszą nazwę merów.
Wiktionary
IPA: mɔ̃ˈnɔ̃mɛr, AS: mõnõmer
Wiktionary
system pieniężny, w którym środkiem płatniczym jest jeden kruszec (złoto lub srebro)
SJP.pl
Monometalizm – system monetarny, w którym jeden metal (złoto lub srebro) jest prawnym środkiem obiegowym, pośrednikiem wymiany i miernikiem wartości. Występuje on (metal szlachetny) zarówno jako towar, jak i pieniądz. Konieczne jest jednak spełnienie warunku: cena danego dobra jako towaru musi się równać jego cenie jako środka obiegowego. Monometalizm złoty był najbardziej rozpowszechniony w Europie, srebrny - w krajach Wschodu. Przeciwieństwem monometalizmu jest bimetalizm.
Wikipedia
rodzaj monodramu, w którym treść przedstawia mim, pantomima odgrywana przez jednego aktora
SJP.pl
w mitologii: rodzaj struktury narracyjnej
SJP.pl
Monomit – w mitologii oznacza podróż lub zadanie podejmowane przez mitycznego bohatera, który przechodzi przez szereg etapów, do których należą: Odejście z domu, Przygoda w nieznanym świecie i Powrót z nowym zrozumieniem. Życie bohatera często rozpoczyna się poprzez cudowne poczęcie i narodziny, często z dziewicy, po czym nowy bohater prawie natychmiast staje w obliczu zagrożenia.
Wikipedia
1. → monomit;
2. monomityczny system strzępkowy - struktura grzybni, w której owocnik zbudowany jest wyłącznie ze strzępek generatywnych
SJP.pl
Monomorfizm – w teorii kategorii morfizm f\colon X\to Y mający lewostronną własność skracania w tym sensie, że dla wszystkich morfizmów g_{1},g_{2}\colon Z\to X zachodzi:
Wikipedia
ostra choroba zakaźna przenoszona drogą kropelkową, występująca głównie wśród dzieci i młodzieży, spowodowana przez wirus Epstein-Barr (EBV), objawiająca się bólem gardła, obrzękiem węzłów chłonnych, śledziony i wysoką gorączką; choroba pocałunków; gorączka gruczołowa; angina monocytowa; choroba Pfeiffera
SJP.pl
Wikipedia
jedyna lub dominująca partia polityczna w państwie totalitarnym, sprawująca pełnię władzy
SJP.pl
System jednopartyjny (monopartyjny) – system partyjny charakteryzujący się tym, że w danym państwie władzę sprawują członkowie jedynej legalnej partii politycznej, a działalność opozycji jest zakazana.
Carl Friedrich, Zbigniew Brzeziński i Hannah Arendt za punkt odniesienia do systemu jednopartyjnego przyjmowali totalitarne reżimy w III Rzeszy i w państwach komunistycznych. Państwem z systemem jednopartyjnym były także Włochy Benita Mussoliniego, aczkolwiek według Arendt faszystowskie Włochy były państwem wykazującym cechy autorytarne.
Wikipedia
system rządów, w którym jedna partia sprawuje władzę; jednopartyjność
SJP.pl
System jednopartyjny (monopartyjny) – system partyjny charakteryzujący się tym, że w danym państwie władzę sprawują członkowie jedynej legalnej partii politycznej, a działalność opozycji jest zakazana.
Carl Friedrich, Zbigniew Brzeziński i Hannah Arendt za punkt odniesienia do systemu jednopartyjnego przyjmowali totalitarne reżimy w III Rzeszy i w państwach komunistycznych. Państwem z systemem jednopartyjnym były także Włochy Benita Mussoliniego, aczkolwiek według Arendt faszystowskie Włochy były państwem wykazującym cechy autorytarne.
Wikipedia
dawniej: samolot z jednym płatem nośnym, z jedną parą skrzydeł; jednopłat
SJP.pl
porażenie ograniczone do jednej części ciała lub obszaru unerwionego przez jeden nerw
SJP.pl
organizm o pojedynczym zespole chromosomów w jądrach komórek, np. jednokomórkowy glon; haplont, haploid
SJP.pl
Monoploid – organizm, w którego komórkach somatycznych występuje jeden zespół chromosomów niehomologicznych, nazywany podstawowym zespołem chromosomów. Liczbę chromosomów zespołu podstawowego określa się liczbą podstawową (x). U monoploidów jest ona równa liczbie haploidalnej (n), ale u innych haploidów n jest wielokrotnością x.
Wikipedia
forma statywu na jednej rurce, dla aparatu fotograficznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fot. rodzaj statywu składający się z jednej nogi, stabilizujący całkowicie aparat fotograficzny tylko w osi pionowej;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) mit. fantastyczna postać ze starożytnych mitów mająca jedną nogę
Wiktionary
Monopod (gr.>łac. mono – pojedynczy, pod – stopa, noga) – najprostszy rodzaj statywu fotograficznego, składający się tylko z jednej nogi.
Monopod stabilizuje całkowicie aparat fotograficzny tylko w jednej, pionowej płaszczyźnie. Mimo to jest jednak przyrządem wygodnym, gdyż znacznie ułatwia fotografującemu ręczne stabilizowanie aparatu w pozostałych płaszczyznach. Podstawową wadą monopodu jest konieczność podtrzymywania aparatu przez cały czas fotografowania, gdyż nawet dobre zablokowanie dolnej części nogi monopodu (np. pomiędzy kamieniami) nie zapewnia sztywności całości.
Wikipedia
IPA: mɔ̃ˈnɔpɔt, AS: mõnopot
Wiktionary
rzecz. monopodia ż.
Wiktionary
(2.1) skiapod, skopoid
Wiktionary
jednostopowa miara wierszowa; jednostopowiec
SJP.pl
Monopodia – wers będący jedną stopą metryczną. W wierszu polskim monopodie nie występują z reguły samodzielnie, ale w przeplocie z dłuższymi wersami.
Wikipedia
rozgałęzienie monopodialne - typ rozgałęzienia występującego u drzew szpilkowych oraz niektórych drzew liściastych
SJP.pl
1. wyłączne prawo przedsiębiorstwa do produkcji lub handlu w jakiejś dziedzinie; przedsiębiorstwo posiadające taką wyłączność;
2. czyjeś wyłączne prawo do czegoś;
3. klasyczna gra planszowa polegająca na handlu nieruchomościami;
4. potocznie: sklep z napojami alkoholowymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. wyłączne prawo do produkcji i/lub handlu czymś; także. przedsiębiorstwo, które ma takie prawo;
(1.2) czyjeś wyłączne prawo do czegoś
(1.3) pot. spoż. wódka, szczególnie kupiona w sklepie (w odróżnieniu od samogonu)
(1.4) pot. hand. sklep z napojami alkoholowymi
Wiktionary
Monopol (z gr. monos – jeden i poleo – sprzedaję) – rynek, na którym produkuje i sprzedaje produkt tylko jedno przedsiębiorstwo (monopolista). Posiada ono pozycję monopolistyczną, czyli dla innych przedsiębiorstw istnieją bariery wejścia na ten rynek uniemożliwiające podjęcie konkurencji. Realizuje ono politykę monopolistyczną prowadzącą do zdobycia i utrzymania pozycji monopolistycznej.
Wikipedia
IPA: mɔ̃ˈnɔpɔl, AS: mõnopol
Wiktionary
rzecz. monopolowy m., monopolka ż., monopolizacja ż., monopolizm m., monopolizowanie n., monopolik mrz.
czas. monopolizować ndk.
przym. monopolowy, monopolistyczny
Wiktionary
(1.1) daw. jednokupstwo, samokupstwo
(1.4) neutr. sklep monopolowy; pot. monopolowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od monopol
Wiktionary
rzecz. monopol m.
Wiktionary
przedsiębiorstwo zajmujące dominującą pozycję na rynku
SJP.pl
Monopol (z gr. monos – jeden i poleo – sprzedaję) – rynek, na którym produkuje i sprzedaje produkt tylko jedno przedsiębiorstwo (monopolista). Posiada ono pozycję monopolistyczną, czyli dla innych przedsiębiorstw istnieją bariery wejścia na ten rynek uniemożliwiające podjęcie konkurencji. Realizuje ono politykę monopolistyczną prowadzącą do zdobycia i utrzymania pozycji monopolistycznej.
Wikipedia
producentka mająca na coś monopol, prawo wyłączności
SJP.pl
związany z dominującą pozycją jakiegoś podmiotu na rynku albo z tymże podmiotem
SJP.pl
1. wprowadzanie monopolu, wyłącznego prawa do produkcji lub dystrybucji czegoś;
2. zdominowanie rynku przez jeden podmiot
SJP.pl
Monopolizacja - proces powstawania monopoli w wysoko rozwiniętej gospodarce kapitalistycznej, będący efektem koncentracji kapitału i produkcji.
Głównymi skutkami monopolizacji są: z jednej strony - zwiększenie, usprawnienie i unowocześnienie produkcji, z drugiej zaś - ograniczenie wolnorynkowej konkurencji; przejawiającej się m.in. dyktowaniem cen przez monopolistów; ograniczeniu negatywnych rezultatów koncentracji w gospodarce służą prawa i instytucje antymonopolowe.
Wikipedia
monopolizacja;
1. wprowadzanie monopolu, wyłącznego prawa do produkcji lub dystrybucji czegoś;
2. zdominowanie rynku przez jeden podmiot
SJP.pl
1. wprowadzać wyłączność na produkcję lub dystrybucję czegoś;
2. mieć na coś wyłączność lub dominować w jakiejś dziedzinie, np. w jakiejś branży gospodarki;
3. wpływać na coś w decydujący sposób dzięki posiadaniu dominującej pozycji
SJP.pl
potocznie: wódka, zwłaszcza kupowana w sklepie (w odróżnieniu od samogonu pędzonego nielegalnie); monopolowa, monopolówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Warszawa. wódka, zwłaszcza pochodząca ze sklepu (monopolowego)
Wiktionary
rzecz. monopol m., monopolowy m., monopolówka ż.
czas. monopolizować ndk., zmonopolizować dk.
przym. monopolowy
Wiktionary
(1.1) monopolówka, monopolowa
Wiktionary
przymiotnik od: monopol
SJP.pl
potocznie: wódka, zwłaszcza kupowana w sklepie (w odróżnieniu od samogonu pędzonego nielegalnie); monopolowa, monopolka
SJP.pl
przymiotnik od: monopol
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z monopolem, dotyczący monopolu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) sklep z alkoholem
Wiktionary
(2.1) Zaraz będziemy mieli gości, wskocz do monopolowego po butelkę żubrówki.
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃nɔpɔˈlɔvɨ, AS: mõnopolovy
Wiktionary
rzecz. monopol m., monopolista m., monopolistka ż., monopolka ż., monopolizowanie n., zmonopolizowanie n., monopolizacja ż.
czas. monopolizować ndk., zmonopolizować dk.
przysł. monopolowo
Wiktionary
(2.1) sklep monopolowy, monopol
Wiktionary
ekonomiczna gra planszowa
SJP.pl
Monopoly – gra planszowa polegająca na handlu nieruchomościami, opatentowana w 1935 roku. Zestawy do gry produkowane są przez amerykańskie przedsiębiorstwo Hasbro (pierwotnie przez Parker Brothers). Na przestrzeni lat sprzedanych zostało blisko 300 milionów jej egzemplarzy, co czyni ją jedną z najlepiej sprzedających się gier planszowych w historii – ustępuje pod tym względem jedynie szachom, warcabom i tryktrakowi. Opublikowanych zostało ponad 300 edycji gry w 47 językach.
Wikipedia
jednomiejscowy samochód wyścigowy; mono-poste
SJP.pl
forma rynku charakteryzująca się występowaniem tylko jednego podmiotu po stronie popytu
SJP.pl
Monopson – forma rynku, na którym istnieje tylko jeden odbiorca (monopsonista) oraz wielu dostawców pewnego towaru lub usługi.
Monopsonistami są bardzo często przedsiębiorstwa państwowe. Posiadają siłę rynkową umożliwiającą ustalanie cen.
Wikipedia
Monopter, monopteros (gr. monópteros) – typ świątyni greckiej lub rzymskiej zbudowany na ogół na planie koła, otoczony kolumnadą, przykryty dachem. Wewnątrz nie budowano celli. Ten typ budowli rozpowszechnił się szczególnie w rzymskiej architekturze sakralnej. Świątynie tego typu należą do najrzadziej spotykanych (w Grecji). W architekturze nowożytnej stosowany zwłaszcza przy projektowaniu budowli ogrodowych (pawilonów, kiosków itp.).
Wikipedia
w architekturze antycznej: budowla na planie koła otoczona kolumnadą wspierającą dach
SJP.pl
Monopter, monopteros (gr. monópteros) – typ świątyni greckiej lub rzymskiej zbudowany na ogół na planie koła, otoczony kolumnadą, przykryty dachem. Wewnątrz nie budowano celli. Ten typ budowli rozpowszechnił się szczególnie w rzymskiej architekturze sakralnej. Świątynie tego typu należą do najrzadziej spotykanych (w Grecji). W architekturze nowożytnej stosowany zwłaszcza przy projektowaniu budowli ogrodowych (pawilonów, kiosków itp.).
Wikipedia
płetwa pływacka mocowana jednocześnie na obie stopy
SJP.pl
Monopłetwa – rodzaj płetwy pływackiej. W odróżnieniu od płetw tradycyjnych, ma jedną płaszczyznę mocowaną do obu stóp jednocześnie. Ma lepszą sprawność niż dwie płetwy, gdyż unika się zawirowań (turbulencji) wody w przestrzeni między płetwami. Ze względu na połączenie stóp, nie pozwala na wykonywanie ruchów nożycowych (kraulowych) nogami, pozwalając pływać jedynie „delfinem”. Pływak lub płetwonurek mający założoną monopłetwę nie może też chodzić. Z powyższych względów, a także dlatego, że opanowanie techniki „delfina” wymaga większej wprawy niż pływanie kraulem, monopłetwy są używane głównie przez osoby pływające wyczynowo. Stosuje się je we freedivingu i finswimmingu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) staroż. mar. zob. monera.
Wiktionary
(1.1) jednorzędowiec, monera
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. wiersz lub fragment dzieła literackiego, w którym występuje ten sam rym
Wiktionary
Wikipedia
taki, w którym występuje jeden rym
SJP.pl
związek organiczny będący bezbarwną, krystaliczną substancją tworzoną przez rośliny w procesie fotosyntezy; cukier prosty; monoza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. związek organiczny, bezbarwna, krystaliczna substancja tworzona przez rośliny w procesie fotosyntezy;
Wiktionary
Monosacharydy, cukry proste – węglowodany nieulegające hydrolizie na mniejsze podjednostki pod wpływem rozcieńczonych kwasów. Cząsteczka zawiera umownie co najmniej 3 atomy węgla. W rodzinie tych związków wyróżnia się tzw. monosacharydy macierzyste, czyli polihydroksyaldehydy o wzorze ogólnym H–[CHOH] n–CHO (aldozy) lub polihydroksyketony o wzorze H–[CHOH]m–CO–[CHOH]n–H (ketozy). Spełniają one zasadniczy wzór sumaryczny węglowodanów Cn(H2O)n.Ogólny termin „monosacharydy” należy traktować jako przeciwstawny do oligo- i polisacharydów, to znaczy jako określający pojedynczą jednostkę bez wiązań glikozydowych z innymi takimi samymi lub podobnymi jednostkami. Obejmuje on nie tylko aldozy i ketozy, lecz także pochodne tych związków, które nie spełniają powyższych wzorów stechiometrycznych, jak na przykład:
Wikipedia
(1.1) cukier prosty
Wiktionary
związek organiczny będący bezbarwną, krystaliczną substancją tworzoną przez rośliny w procesie fotosyntezy; cukier prosty; monoza
SJP.pl
Monosacharydy, cukry proste – węglowodany nieulegające hydrolizie na mniejsze podjednostki pod wpływem rozcieńczonych kwasów. Cząsteczka zawiera umownie co najmniej 3 atomy węgla. W rodzinie tych związków wyróżnia się tzw. monosacharydy macierzyste, czyli polihydroksyaldehydy o wzorze ogólnym H–[CHOH] n–CHO (aldozy) lub polihydroksyketony o wzorze H–[CHOH]m–CO–[CHOH]n–H (ketozy). Spełniają one zasadniczy wzór sumaryczny węglowodanów Cn(H2O)n.Ogólny termin „monosacharydy” należy traktować jako przeciwstawny do oligo- i polisacharydów, to znaczy jako określający pojedynczą jednostkę bez wiązań glikozydowych z innymi takimi samymi lub podobnymi jednostkami. Obejmuje on nie tylko aldozy i ketozy, lecz także pochodne tych związków, które nie spełniają powyższych wzorów stechiometrycznych, jak na przykład:
Wikipedia
posiadanie przez wyraz lub połączenie wyrazów wyłącznie jednego znaczenia; jednoznaczność
SJP.pl
pojedyncza deska narciarska, podobna do snowboardowej
SJP.pl
mutacja genetyczna, w której następuje utrata jednego z chromosomów, co powoduje występowanie jednego chromosomu bez pary, wada śmiertelna
SJP.pl
Monosomia – utrata jednego chromosomu z pary homologicznej, która wtedy zawiera tylko jeden chromosom zamiast dwóch. Rodzaj aneuploidalnej mutacji chromosomowej. Wszystkie tego typu mutacje wśród autosomów są śmiertelne. Natomiast mutacja chromosomów płci, czyli obecność tylko jednego chromosomu X, objawia się jako zespół Turnera.
Wikipedia
rzeczownik
(1.1) typogr. odmiana kroju, w którym pola wszystkich znaków mają jednakową szerokość
Wiktionary
(1.1) Monospace był szeroko stosowany w maszynach do pisania.
Wiktionary
(1.1) pismo nieproporcjonalne
Wiktionary
Monospermia – powszechne zjawisko (w przeciwieństwie do polispermii) polegające na wniknięciu tylko 1 plemnika do komórki jajowej.
Wikipedia
myśl, sentencja wyrażona w jednym wersie; jednowiersz
SJP.pl
wyraz składający się tylko z jednej sylaby, zgłoski
SJP.pl
wyraz złożony z jednej sylaby; jednozgłoskowiec, jednosylabowiec, wyraz jednozgłoskowy (jednosylabowy, monosylabowy, monosylabiczny)
SJP.pl
ograniczenie rozwoju technicznego do jednej dziedziny lub jednej wybranej technologii
SJP.pl
wierzący w jednego boga; zwolennik monoteizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) filoz. rel. wyznawca jednego, jedynego boga
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃nɔtɛˈjista, AS: mõnotei ̯ista
Wiktionary
rzecz. monoteizm m.
:: fż. monoteistka ż.
przym. monoteistyczny
Wiktionary
kobieta wierząca w jednego boga; zwolenniczka monoteizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. rel. wyznawczyni jednego, jedynego boga
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
(1.1) politeistka
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. monoteizm m.
:: fm. monoteista m.
przym. monoteistyczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* arabski: (1.1) توحيدية ż.
* białoruski: (1.1) монатэістка ż.
* hiszpański: (1.1) monoteísta ż.
* niemiecki: (1.1) Monotheistin ż.
* rosyjski: (1.1) монотеистка ż.
* słowacki: (1.1) monoteistka ż.
* ukraiński: (1.1) монотеїстка ż.
* włoski: (1.1) monoteista ż.
źródła.
== monoteistka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. rel. monoteistka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃nɔtɛˈjistka, AS: mõnotei ̯istka
Wiktionary
rzecz. monoteizm m.
:: fm. monoteista m.
przym. monoteistyczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z monoteizmem, właściwy monoteizmowi i / lub monoteistom
Wiktionary
(1.1) Chrześcijaństwo i islam to religie monoteistyczne.
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃nɔtɛjiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: mõnotei ̯istyčny
Wiktionary
rzecz. monoteizm m., monoteista m., monoteistka ż.
przysł. monoteistycznie
Wiktionary
(1.1) jednobożny, daw. jednobogi, jednobożeński
Wiktionary
wyznawanie istnienia tylko jednego boga; jedynobóstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. wiara w jednego boga;
Wiktionary
Monoteizm, jedynobóstwo (monoteizm z stgr. μόνος monos – „jedyny” + θεός theos – „bóg”) – wiara w istnienie tylko jednego Boga i w przeciwieństwie do henoteizmu wykluczająca istnienie jakichkolwiek innych istot boskich. Przeciwieństwem monoteizmu jest politeizm.
Wikipedia
(1.1) Judaizm, chrześcijaństwo i islam charakteryzuje monoteizm.
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃nɔˈtɛjism̥, AS: mõnotei ̯ism̦
Wiktionary
rzecz. monoteistka ż., monoteista m., monoteistka ż.
przym. monoteistyczny
Wiktionary
(1.1) jedynobóstwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) teol. hist. zwolennik monoteletyzmu
Wiktionary
(1.1) Imperator ten popierał monoteletów.
Wiktionary
rzecz. monoteletyzm mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) teol. pogląd teologiczny, według którego Chrystus w obu naturach kierował się jedną wolą;
Wiktionary
Monoteletyzm (od stgr. μόνος monos „jedyny” i θέλω thelo „chcę, mam wolę”) – pogląd w teologii chrześcijańskiej z VII w., według którego Chrystus, zarówno w swojej naturze boskiej, jak i ludzkiej, kierował się jedną wolą.
Wikipedia
(1.1) Zwalczany przez papieża Marcina I monoteletyzm został ostatecznie potępiony na III soborze konstantynopolitańskim.
Wiktionary
rzecz. monoteleta m.
przym. monoteletyczny
Wiktionary
jeden jedyny temat
SJP.pl
ograniczenie treści, np. utworu literackiego lub dzieła naukowego, do jednego, zasadniczego tematu; monotematyczność
SJP.pl
nieustanne dotyczenie jednego zagadnienia; jednotematowość
SJP.pl
1. związany z jednym tematem;
2. pejoratywnie: mówiący ciągle o tym samym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący jednego tematu
(1.2) mówiący ciągle na jeden temat
Wiktionary
(1.1) W takim sensie twórczość Poego jest swoiście monotematyczna, a jednocześnie niepowtarzalna.
Wiktionary
rzecz. monotematyczność ż.
przysł. monotematycznie
Wiktionary
terapia z zastosowaniem wyłącznie jednego leku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. terapia tylko jednym lekiem
Wiktionary
Monoterapia – określenie, które może być stosowane do różnych form oddziaływań leczniczych i terapeutycznych, ale najczęściej oznacza stosowanie pojedynczego leku. Monoterapia pozwala ograniczyć skutki uboczne leczenia, a także umożliwia precyzyjne określenie oddziaływania danego leku na organizm. Przeciwieństwo politerapii.
Wikipedia
związek z grupy związków chemicznych, do której należą m.in. cytral, linalool
SJP.pl
związek z grupy związków chemicznych, do której należą m.in. cytral, linalool
SJP.pl
Monoterpeny – grupa organicznych związków chemicznych, podgrupa terpenów, posiadające silne własności zapachowe.
Związki te są w temperaturze pokojowej cieczami lub ciałami stałymi o intensywnym zapachu. Dobrze rozpuszczalne w rozpuszczalnikach organicznych i tłuszczach. Są nierozpuszczalne w wodzie.
Wikipedia
związek chemiczny pierwiastka chemicznego z jedną cząsteczką tlenu
SJP.pl
niezmienność, brak urozmaicenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jednostajny, powtarzalny stan bez urozmaicenia
Wiktionary
(1.1) Nie wiedzieli, co wymyślić, by przerwać tę monotonię. (J. Verne: Zielony promień)
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃nɔˈtɔ̃ɲja, AS: mõnotõńi ̯a
Wiktionary
przym. monotonny
przysł. monotonnie
Wiktionary
(1.1) monotonność, szarość
Wiktionary
w matematyce: zgodność porządku w zbiorze argumentów jakiejś funkcji i w zbiorze jej wartości, np. monotoniczność funkcji, ciągu, miary
SJP.pl
Funkcja monotoniczna – funkcja, która zachowuje określony rodzaj porządku zbiorów. Pojęcie powstałe pierwotnie na gruncie analizy zostało uogólnione na gruncie teorii porządku.
Wyróżnia się odmiany funkcji monotonicznych jak niemalejące, nierosnące, rosnące i malejące. W szczególności pojęcie stosuje się do niektórych ciągów, które są funkcjami na podzbiorach zbioru liczb naturalnych. Przez to wyróżnia się ciągi niemalejące, nierosnące, rosnące i malejące.
Wikipedia
1. w fizyce: oparty na jednym tonie, dźwięku;
2. w matematyce: mający zgodny porządek w zbiorze argumentów funkcji i w zbiorze jej wartości;
3. w matematyce: ciąg monotoniczny - ciąg rosnący lub malejący, nierosnący lub niemalejący;
4. w matematyce: funkcja monotoniczna - funkcja rosnąca lub malejąca, nierosnąca lub niemalejąca
SJP.pl
rzadko: czynić coś monotonnym
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób monotonny
Wiktionary
(1.1) Wykładowca mówił tak monotonnie i cicho, że zasnąłem po dziesięciu minutach jego prelekcji.
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃nɔˈtɔ̃ɲːɛ, AS: mõnotõ•ńe
Wiktionary
rzecz. monotonia ż., monotonność ż.
przym. monotonny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: monotonnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: monotonny
SJP.pl
niezmienność, brak urozmaicenia; monotonia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest monotonne; cecha tych, którzy są monotonni
Wiktionary
przym. monotonny
przysł. monotonnie
Wiktionary
nudny, jednostajny, bezbarwny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ciągle taki sam, bez urozmaicenia
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃nɔˈtɔ̃nːɨ, AS: mõnotõ•ny
Wiktionary
rzecz. monotonia ż., monotonność ż.
przysł. monotonnie
Wiktionary
(1.1) jednostajny
Wiktionary
mikrofalowa lampa generacyjna
SJP.pl
szczególny przypadek alotropii lub polimorfizmu
SJP.pl
Monotropizm to strategia poznawcza uważana za główną cechę leżącą u podstaw autyzmu. Umysł monotropowy to taki, który w dowolnym momencie skupia swoją uwagę na niewielkiej liczbie zainteresowań, mając tendencję do pomijania rzeczy poza tym tunelem uwagi. Teoria monotropizmu została opracowana przez Dinah Murray, Wenn Lawson i Mike Lesser w latach 90. i opublikowana w czasopiśmie Autism w 2005 roku. Dalsze prace Wenna Lawsona nad teorią stanowiły podstawę jego doktoratu, Single Attention and Associated Cognition in Autism oraz książki The Passionate Mind (Lawson, 2011).
Wikipedia
maszyna drukarska służąca do odlewania i składania czcionek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. syst. takson obejmujący tylko jeden przyporządkowany takson niższy;
(1.2) druk. poligraficzna maszyna odlewnicza umożliwiająca skład tekstu i odlewanie czcionek;
(1.3) żegl. jacht tej samej klasy;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Maszyną podobną do monotypu, ale odlewającą od razu całe wiersze tekstu, był linotyp.
Wiktionary
rzecz. monotypowość ż.
przym. monotypowy
Wiktionary
(1.1) takson monotypowy
Wiktionary
1. technika odbijania, polegająca na odciśnięciu na papierowym podłożu świeżo namalowanego obrazu (np. na szklanej płycie);
2. odbitka wykonana tą techniką
SJP.pl
Monotypia (gr. monos – jeden, typos – odbicie) – artystyczna technika graficzna, należąca do druku płaskiego, wyróżniająca się tym, że pozwala na uzyskanie tylko jednej odbitki. Wynalezienie monotypii przypisuje się włoskiemu malarzowi Giovanni Benedetto Castiglione, zw. Il Grechetto.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co monotypowe
Wiktionary
rzecz. monotyp mrz.
przym. monotypowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. syst. związany z monotypem, dotyczący monotypu
(1.2) druk. związany z monotypem, dotyczący monotypu
Wiktionary
(1.1) Kolczatka australijska jest jedynym przedstawicielem monotypowego rodzaju kolczatka.
(1.1) Pogląd ten uzasadniany bywa badaniami antropologicznymi wskazującymi, że gatunek Homo sapiens jest monotypowy.
Wiktionary
rzecz. monotyp mrz., monotypowość ż.
Wiktionary
przymiotnik od: MON (Ministerstwo Obrony Narodowej); MON-owski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z MON-em, dotyczący MON-u
Wiktionary
rzecz. MON m./n.
Wiktionary
pojedynczy wtrysk w układzie paliwowym samochodu
SJP.pl
monosacharyd, cukier prosty
SJP.pl
identyczne genetycznie
SJP.pl
[czytaj: monROŁ] nazwisko, m.in. James Monroe (1758-1831) - polityk amerykański
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Liberii;
Wiktionary
Monrovia (dawne spolszczenie: Monrowia) – największe miasto i stolica Liberii. Położone u ujścia rzeki St. Paul do Oceanu Atlantyckiego (Wybrzeże Pieprzowe). Okręg stołeczny liczy sobie ponad milion mieszkańców, czyli 29% populacji całej Liberii, według spisu ludności z 2008 roku.
Wikipedia
(1.1) Monrovia jest jednym z portów Wybrzeża Pieprzowego.
Wiktionary
IPA: mɔ̃nˈrɔvʲja, AS: mõnrovʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. monrowijczyk mos., monrowijka ż.
przym. monrowijski
Wiktionary
stolica Liberii
SJP.pl
Monrovia (dawne spolszczenie: Monrowia) – największe miasto i stolica Liberii. Położone u ujścia rzeki St. Paul do Oceanu Atlantyckiego (Wybrzeże Pieprzowe). Okręg stołeczny liczy sobie ponad milion mieszkańców, czyli 29% populacji całej Liberii, według spisu ludności z 2008 roku.
Wikipedia
mieszkaniec Monrowii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Monrovii
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃nrɔˈvʲijt͡ʃɨk, AS: mõnrovʹii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Monrovia ż.
:: fż. monrowijka ż.
przym. monrowijski
Wiktionary
mieszkanka Monrowii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Monrovii
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃nrɔˈvʲijka, AS: mõnrovʹii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Monrovia ż.
:: fm. monrowijczyk mos.
przym. monrowijski
Wiktionary
→ Monrowia (stolica Liberii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Monrovia
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃nrɔˈvʲijsʲci, AS: mõnrovʹii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Monrovia ż., monrowijczyk mos., monrowijka ż.
Wiktionary
skrót od: monsignore, monsinior; Msgr.
SJP.pl
zamek świętego Graala w legendach o Parsifalu i Lohengrinie; Monsalvat
SJP.pl
[czytaj: mąseNIOR] francuski zwrot odpowiadający polskiemu: Wasza Wysokość, Wasza Świątobliwość
SJP.pl
[czytaj: meSJE] we Francji: zwrot grzecznościowy stosowany w odniesieniu do mężczyzn; pan
SJP.pl
[czytaj: mons-iNIOR] we Włoszech: tytuł dostojnika kościelnego; monsignore, monsinior
SJP.pl
[czytaj: mons-iniore] we Włoszech: tytuł dostojnika kościelnego; monsinior, monsignor
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) tytuł kapelanów, szambelanów i prałatów papieskich
Wiktionary
(1.1) „Nie sprzedaję mojej córki - odrzekła - ale przyjmę każdy podarunek, który zechcesz mi, monsignore, ofiarować.” (J. Potocki: Rękopis znaleziony w Saragossie)
Wiktionary
(1.1) monsinior, msgr
Wiktionary
[czytaj: mons-iNIOR] we Włoszech: tytuł dostojnika kościelnego; monsignore, monsignor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) monsignore
Wiktionary
(1.1) Świrski, który znał cały Rzym i wszystkich monsiniorów, zaręczył, że potrafi to z łatwością przeprowadzić. (H. Sienkiewicz: Rodzina Połanieckich)
Wiktionary
IPA: mɔ̃w̃ˈɕĩɲɔr, AS: mõũ̯śĩńor
Wiktionary
(1.1) monsignore, msgr
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Monami, dotyczący Monów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język moński
Wiktionary
rzecz. Mon mos., Monijka ż.
Wiktionary
tropikalne pnącze z rodziny obrazkowatych; popularna roślina ozdobna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Monstera|Adans.|ref=tak., pnącze z rodziny obrazkowatych o dużych, skórzastych liściach z głębokimi wcięciami;
Wiktionary
Monstera (Monstera Adans.) – rodzaj pnączy z rodziny obrazkowatych, obejmujący 37 gatunków pochodzących z Ameryki Środkowej i Południowej, od Meksyku do Boliwii i Brazylii. Monstera Adansona została introdukowana do Portoryko, a monstera dziurawa na Seszelach i Wyspach Towarzystwa.
Wikipedia
(1.1) Jakie rośliny najczęściej chorują? Okazuje się, że przede wszystkim te popularne: palmy, fikusy, monstery, bluszcze, paprocie.
Wiktionary
potocznie: napój energetyzujący marki Monster Energy
SJP.pl
naczynie liturgiczne wykonane ze złota lub srebra służące do wystawiania hostii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. naczynie liturgiczne do wystawiania konsekrowanej hostii; ; Gloger.
Wiktionary
Monstrancja (z łac. monstrare − pokazywać) − naczynie liturgiczne służące w liturgii katolickiej do umieszczania w nim konsekrowanej hostii, celem wystawiania na ołtarz podczas nabożeństw, adoracji, błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem oraz w czasie procesji teoforycznej.
Wikipedia
(1.1) Pielgrzymi z Polski ofiarowali Janowi Pawłowi II monstrancję, która trafi do jednego z afrykańskich kościołów.
(1.1) Gloria wokół monstrancji była wulkanicznego, szarego koloru.
(1.1) Diakon miał problem, melchizedek nie pasował do monstrancji.
Wiktionary
(1.1) ostensorium
Wiktionary
[czytaj mąstr] rzadko:
1. olbrzymi, ogromny, gigantyczny; monstrualny;
2. uroczysty, okazały, wystawny
SJP.pl
1. olbrzymi, wielki, dużych rozmiarów;
2. straszliwy, potworny, odrażający
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyjątkowo brzydki
(1.2) wyjątkowo dużych rozmiarów lub natężenia
Wiktionary
(1.2) Setki tysięcy zdementowanych i obśmianych chipów w szczepionkach było widać do czegoś potrzebnych. Usypuje się z nich monstrualnych rozmiarów chochoła, którego następnie trzeba obalić tylko po to, żeby zbudować go od nowa.
Wiktionary
rzecz. monstrualność ż., monstrum n.
przysł. monstrualnie
Wiktionary
(1.1) obrzydliwy, odpychający, odrażający, ohydny, okropny, potworny
(1.2) gigantyczny, olbrzymi, kolosalny, wielki
Wiktionary
ktoś lub coś brzydkiego; szkarada; straszydło; maszkara; poczwara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) potwór
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) dziwne / groteskowe / karykaturalne monstrum
synonimy.
(1.1) potwór, poczwara, maszkara, dziwoląg
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. monstrualność ż.
przym. monstrualny
przysł. monstrualnie
frazeologia.
etymologia.
od etym|łac|monstrum.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) монстр m.
* łaciński: (1.1) monstrum n.
* niemiecki: (1.1) Monster n., Monstrum n.
* rosyjski: (1.1) монстр m.
* ukraiński: (1.1) монстр m.
* węgierski: (1.1) monstrum
źródła.
== monstrum (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|mǒnstrum.
dzielenie|mon|strum.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) potwór
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈmɔ̃w̃strũm, AS: mõũ̯strũm
Wiktionary
rzecz. monstrualność ż.
przym. monstrualny
przysł. monstrualnie
Wiktionary
(1.1) potwór, poczwara, maszkara, dziwoląg
Wiktionary
zmienny wiatr wiejący głównie na obszarach podzwrotnikowych latem od oceanu, w zimie od lądu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. meteorol. wiatr (system wiatrów) sezonowo zmienny pomiędzy oceanem, a lądem, często będący przyczyną występowania pory suchej i deszczowej;
Wiktionary
Monsun – układ wiatrów, które zmieniają swój kierunek na przeciwny w zależności od pory roku. Są to wiatry sezonowe między oceanem a lądem.
Rozróżnia się:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) monsun letni (morski) / zimowy (lądowy) / azjatycki
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. monsunowy
frazeologia.
etymologia.
etym|arab|موسم. (mawsim) lub etym|gr|μουσώνες.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) monsoon
* bułgarski: (1.1) мусон m.
* chorwacki: (1.1) monsun m.
* czeski: (1.1) monzun m.
* esperanto: (1.1) musono
* francuski: (1.1) mousson ż.
* hiszpański: (1.1) monzón m.
* interlingua: (1.1) monson
* łaciński: (1.1) hippalus m., ventus monsonius m.
* niderlandzki: (1.1) moesson m.
* niemiecki: (1.1) Monsun m.
* portugalski: (1.1) monção m.
* rosyjski: (1.1) муссон m.
* węgierski: (1.1) monszun
źródła.
== monsun (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|mǒnsuːn.
dzielenie|mon|sun.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) monsun
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈmɔ̃w̃sũn, AS: mõũ̯sũn
Wiktionary
przym. monsunowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. monsunowy
frazeologia.
etymologia.
etym|arab|موسم. (mawsim) lub etym|gr|μουσώνες.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) monsoon
* bułgarski: (1.1) мусон m.
* chorwacki: (1.1) monsun m.
* czeski: (1.1) monzun m.
* esperanto: (1.1) musono
* francuski: (1.1) mousson ż.
* hiszpański: (1.1) monzón m.
* interlingua: (1.1) monson
* łaciński: (1.1) hippalus m., ventus monsonius m.
* niderlandzki: (1.1) moesson m.
* niemiecki: (1.1) Monsun m.
* portugalski: (1.1) monção m.
* rosyjski: (1.1) муссон m.
* węgierski: (1.1) monszun
źródła.
== monsun (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|mǒnsuːn.
dzielenie|mon|sun.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) monsun
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. mający charakter monsunu;
2. klimat monsunowy - gorący klimat strefy podzwrotnikowej, w którym latem pojawiają się monsuny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z monsunem
Wiktionary
(1.1) W Kambodży panuje klimat zwrotnikowy monsunowy z wyraźnym podziałem na dwie główne pory roku: suchą i deszczową.
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃w̃sũˈnɔvɨ, AS: mõũ̯sũnovy
Wiktionary
rzecz. monsun m.
Wiktionary
rzeczownik
(1.1) alternatywna pisownia dla: montjoie
wykrzyknik
(2.1) alternatywna pisownia dla: montjoie
Wiktionary
(1-2) montjoie
Wiktionary
[czytaj: mą sę miSZEL] skalista wysepka u północno-zachodnich wybrzeży Francji
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: mąTEŃ lub monTEŃ] nazwisko francuskie, m.in. Michel Eyquem de Montaigne (1533-1592) - pisarz francuski, sceptyk i moralista
SJP.pl
Wikipedia
Montale – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Toskania, w prowincji Pistoia.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 10 133 osoby, 316,7 os./km².
W pobliżu miejscowości położona jest stacja kolejowa Montale-Agliana.
Wikipedia
stan w USA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. stan w USA ze stolicą w Helena;
(1.2) geogr. miasto w Bułgarii
(1.3) geogr. adm. obwód administracyjny w Bułgarii
Wiktionary
Montana (wymowa:/mɒnˈtænə/) – stan w zachodniej części Stanów Zjednoczonych, przy granicy z Kanadą. W 2012 roku osiągnął 1 milion mieszkańców i jest jednym z najsłabiej zaludnionych. W Montanie jest ponad dwukrotnie więcej krów niż ludzi (dane z 2019). Z powierzchnią nieco większą od powierzchni Polski, jest czwartym co do wielkości stanem USA.
Wikipedia
IPA: mɔ̃nˈtãna, AS: mõntãna
Wiktionary
rzecz. Montańczyk mos., Montanka ż.
przym. montański
Wiktionary
mieszkaniec Montany (stanu w USA)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Montany
Wiktionary
rzecz. Montana ż.
:: fż. Montanka ż.
przym. montański
Wiktionary
[czytaj: mąTON] nazwisko
SJP.pl
kraina w Peru
SJP.pl
Montania (hiszp.: La Montaña) – pagórkowata kraina we wschodnim Peru, u wschodnich podnóży Andów Północnych; zachodnia część Niziny Amazonki. Obejmuje szereg niskich gór i pagórków, zbudowanych ze skał kredowych i paleogenicznych, których wysokość nie przekracza 1500 m n.p.m. Roczna suma opadów wynosi ponad 3000 mm. Region porośnięty gęstym wilgotnym lasem równikowym (selvas). Obszar wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego oraz eksploatacja lasów.
Wikipedia
zwolennik montanizmu (charyzmatycznego ruchu religijnego powstałego w II w. we Frygii)
SJP.pl
ruch religijny z II w.; głosił rychłe przyjście Chrystusa; krytykowany przez Kościół przez skrajne rozumienie pobożności
SJP.pl
Montaniści – chrześcijański ruch religijny powstały ok. 150 we Frygii.
Nazwa ta pochodzi z IV wieku, od imienia Montana (Montanusa) – najwybitniejszego propagatora i organizatora. Początkowo mówiono o herezji Frygijczyków, a ich inna spotykana nazwa to kata-frygowie (od Dolnej Frygii).
Wikipedia
mieszkanka Montany (stanu w USA)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Montany
Wiktionary
rzecz. Montana ż.
:: fm. Montańczyk mos.
przym. montański
Wiktionary
późnokredowy dinozaur z infrarzędu ceratopsów
SJP.pl
Montanoceratops (Montanoceratops) – rodzaj późnokredowego dinozaura z rodziny leptoceratopsów, którego szczątki znaleziono w skałach kampańskich i mastrychckich sześciu różnych formacji w Ameryce Północnej. Osiągał 3 m długości. Szyję okrywała kostna kryza, nie wykształcał kopyt charakterystycznych dla bardziej zaawansowanych ceratopsów.
Wikipedia
przymiotnik od: Montana, miasto w USA
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Montaną, dotyczący Montany
Wiktionary
rzecz. Montana ż., Montańczyk mos., Montanka ż.
Wiktionary
[czytaj: mątoBĄ] miasto we Francji
SJP.pl
Wikipedia
1. składanie urządzeń z gotowych części;
2. zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych;
3. łączenie oddzielnych części filmu, audycji itp. w jedną harmonijną całość;
4. film, słuchowisko lub przedstawienie teatralne składające się z fragmentów większych utworów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) masz. techn. czynność, procedura składania, łączenia poszczególnych elementów w całość;
(1.2) bud. techn. czynność, procedura zamocowania danego elementu konstrukcyjnego lub urządzenia i ewentualne podłączenie go do źródła zasilania, jeżeli takowe jest konieczne
(1.3) film. zob. montaż filmowy.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) (…) montaż dla wytrawnego dziennikarza był papierkiem lakmusowym, łatwo było poznać, kto montuje, tak, jak rodzaj ściegu przy robótkach ręcznych.
Wiktionary
IPA: ˈmɔ̃ntaʃ, AS: mõntaš
Wiktionary
rzecz. zamontowanie n., montażownia ż., montażysta m., montażystka ż., monter m., montownia ż., montowanie n.
czas. remontować, montować ndk., zamontować dk., zamontowywać ndk., zmontować dk.
przym. monterski, montażowy
Wiktionary
(1.1) montowanie
(1.2) wstawianie / wstawienie
Wiktionary
specjalista w dziedzinie montażu różnorodnych urządzeń, maszyn itp.
SJP.pl
dział fabryki, w którym odbywa się montaż
SJP.pl
urządzenie do montowania opon samochodowych na felgi
SJP.pl
Montażownica jest to jedno z urządzeń wchodzących w skład wyposażenia warsztatów samochodowych oraz wulkanizacji. Służy do ściągania i nakładania (montowania) opon samochodowych na felgi. Wyróżniamy montażownice półautomatyczne i automatyczne.
Montażownice mogą być wyposażone w szereg dodatkowych elementów, na przykład:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący montażu
Wiktionary
rzecz. montaż mrz., monter mos., montownia ż.
czas. montować
Wiktionary
specjalista od montażu filmów, montaży scenicznych, radiowych itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba dokonująca montażu filmów
Wiktionary
Montaż filmowy – techniczna operacja filmowa polegająca na połączeniu co najmniej dwóch kadrów (a dokładniej dwóch oddzielnych ujęć), przy którym ostatni kadr ujęcia poprzedzającego zostaje sklejony z pierwszym kadrem kolejnego ujęcia. Montaż stanowi istotny kreatywny wkład w finalne dzieło filmowe i jest bezpośrednio związany ze zdjęciami i reżyserią. Montaż filmowy jest uznawany za sztukę i umiejętność odrębną od produkcji filmowej, pomimo że artyzm montażu pozostaje dla wielu niewidoczny.
Wikipedia
rzecz. montaż mrz., monter mos., montownia ż.
czas. montować
Wiktionary
specjalistka od montażu filmów, montaży scenicznych, radiowych itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta dokonująca montażu filmów
Wiktionary
rzecz. montaż mrz., monter mos., montownia ż.
czas. montować
Wiktionary
rasa bydła mlecznego z Jury na pograniczu Francji i Szwajcarii; montbeliarde
SJP.pl
[czytaj: mąbeliard] rasa bydła mlecznego z Jury na pograniczu Francji i Szwajcarii; montbeliard
SJP.pl
roślina ozdobna z rodziny kosaćcowatych; krokosmia, cynobrówka
SJP.pl
[czytaj: monteki] nazwisko rodowe bohaterów sztuki W. Szekspira; Monteki
SJP.pl
aparat ciśnieniowy do okresowego przetłaczania cieczy; przetłaczarka
SJP.pl
nazwisko rodowe bohaterów sztuki W. Szekspira; Montecchi
SJP.pl
Montelupi (Wilczogórski) – polski herb szlachecki.
Wikipedia
wykwalifikowany robotnik pracujący przy montażu i naprawie maszyn, instalacji itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) robotnik zajmujący się montowaniem i naprawą maszyn i instalacji
Wiktionary
(1.1) Po zgłoszonej interwencji na miejsce pojechała ekipa monterów, by podwiesić nowe kable – nie została jednak dopuszczona na miejsce, ponieważ nie wyraził na to zgody jeden z mieszkańców.
Wiktionary
IPA: ˈmɔ̃ntɛr, AS: mõnter
Wiktionary
rzecz. montownia ż., montaż m., montażowiec m., montażownia ż., montażysta m., montażystka ż., monterka ż., montowanie n., zamontowanie dk.
czas. montować ndk., zamontować dk., zamontowywać ndk.
przym. montażowy, monterski
Wiktionary
[czytaj: monterej] miasto w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
Monterka (tyt. oryg. Montatorja) – albański film krótkometrażowy z roku 1970 w reżyserii Muharrema Fejzo.
Wikipedia
[czytaj: monterREJ] miasto w Meksyku
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący montera
Wiktionary
rzecz. montaż mrz., monter mos., montownia ż.
czas. montować
Wiktionary
Charles Louis de Secondat (1689-1755) - francuski filozof, prawnik, wolnomularz i pisarz; Montesquieu
SJP.pl
Monteskiusz (fr. Montesquieu), właśc. Charles Louis de Secondat, baron de La Brède et de Montesquieu (ur. 18 stycznia 1689 w La Brède, zm. 10 lutego 1755 w Paryżu) – francuski filozof, prawnik, wolnomularz i pisarz doby Oświecenia, członek Akademii Francuskiej od 1728 r. (fotel 2), członek zagraniczny Akademii Stanisława w Nancy od 1751 roku.
Wikipedia
taki jak u Monteskiusza, zgodny z jego koncepcjami, wywodzący się z nich
SJP.pl
[czytaj: mątesKJU] Charles Louis de Secondat (1689-1755) - francuski filozof, prawnik, wolnomularz i pisarz; Monteskiusz
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko włoskie, np. Maria Montessori (1870 - 1952), włoska lekarka i pedagog, twórczyni systemu wychowania dzieci
SJP.pl
Wikipedia
Claudio Giovanni Crettinnieo Antonio Monteverdi (ur. 15 maja 1567 w Cremonie, zm. 29 listopada 1643 w Wenecji) – włoski kompozytor, wiolista (grał na violi da braccio), śpiewak i ksiądz katolicki. Jeden z pierwszych twórców oper.
Wikipedia
1. stolica Urugwaju;
2. miasto w USA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Urugwaju;
Wiktionary
Montevideo – największe miasto, stolica oraz główny port Urugwaju. Według spisu z 2011 roku liczy 1 319 108 mieszkańców i posiada powierzchnię 201 km². Jest najbardziej wysuniętą na południe stolicą obu Ameryk. Montevideo znajduje się na południowym wybrzeżu kraju, na północno-wschodnim brzegu La Platy.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Montevideo|Ms=Montevideo.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
Nazw mieszkańców i przymiotnika nie tworzy się.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Montevideo
* arabski: (1.1) مونتيفيديو
* baskijski: (1.1) Montevideo
* czeski: (1.1) Montevideo
* hiszpański: (1.1) Montevideo m.
* niemiecki: (1.1) Montevideo n.
* nowogrecki: (1.1) Μοντεβίδεο n., Μοντεβιδέο n.
* rosyjski: (1.1) Монтевидео m.
* słowacki: (1.1) Montevideo n.
* szwedzki: (1.1) Montevideo
* włoski: (1.1) Montevideo ż.
źródła.
== Montevideo (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Montevideo.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Montevideo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃ntɛvʲiˈdɛɔ, AS: mõntevʹideo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. władca imperium azteckiego;
2. nazwa kilku miast w USA;
3. miasto i gmina w Brazylii
SJP.pl
Władcy Azteków:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z katolickim kultem świętego Ludwika Grignion de Montfort, dotyczący tego kultu
Wiktionary
Osoby:
Astronomia:
Technika:
Wikipedia
[czytaj: montGOmery] miasto w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Wikipedia
Montherlant – miejscowość i dawna gmina we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Oise. W 2008 roku liczba ludności wynosiła 124 mieszkańców.
1 stycznia 2015 roku połączono dwie wcześniejsze gminy: Montherlant oraz Saint-Crépin-Ibouvillers. Siedzibą gminy została miejscowość Saint-Crépin-Ibouvillers, a nowa gmina przyjęła jej nazwę.
Wikipedia
rzeczownik
(1.1) stos kamieni, pomnik poświęcony jakiemuś zdarzeniu
wykrzyknik
(2.1) hist. okrzyk wojenny Francuzów z czasów średniowiecza
Wiktionary
Montjoie (z fr. „Góra chwały”) – na wpół legendarny, bojowy proporzec Karola Wielkiego. Jest to również okrzyk bojowy cesarza, później królów Francji, a właściwie skrócona wersja pełnego zawołania – Montjoie Saint Denis (fr. – „Góra chwały św. Dionizego”).
Wikipedia
(2.1) Na te słowa Francuzi wydają okrzyk wojenny. Ktoby ich usłyszał jak krzyczą: Montjoie! ten miałby pojęcie o ich pięknem męstwie. Potem jadą, o Boże! jakże dumni!
Wiktionary
(1-2) mont-joie
Wiktionary
[czytaj: mąMARTR] dzielnica w północnej części Paryża, niegdyś cyganerii artystycznej, dziś głównie rozrywkowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wzgórze w Paryżu;
(1.2) geogr. tradycyjna dzielnica Paryża na wzgórzu Montmartre (1.1)
(1.3) geogr. wieś w Kanadzie w prowincji Saskatchewan
Wiktionary
Montmartre – historyczna dzielnica (quartier) Paryża, położona na wzgórzu o tej samej nazwie, znajdująca się w XVIII dzielnicy miasta.
Wikipedia
(1.1) Wciąż wspominam to bistro na Montmartre i jego niepowtarzalną atmosferę.
Wiktionary
[czytaj: mąmorąS-I] miasto we Francji
SJP.pl
Montmorency – miasto i gmina we Francji, w regionie Île-de-France, stolica kantonu w departamencie Dolina Oise. Montmorency znajduje się około 13 km na północ od obwodnicy Paryża i 21 km od portu lotniczego Paryż-Charles de Gaulle. Montmorency liczy około 21 381 mieszkańców (dane z 2007 roku).
Wikipedia
minerał ilasty, wodny krzemian glinu; montmorylonit
SJP.pl
Montmorylonit, montmorillonit – szeroko rozpowszechniony minerał z gromady krzemianów, zaliczany do minerałów ilastych (grupa smektytów). Nazwa pochodzi od miejscowości Montmorillon we Francji.
Wikipedia
minerał ilasty, wodny krzemian glinu; montmorillonit
SJP.pl
Montmorylonit, montmorillonit – szeroko rozpowszechniony minerał z gromady krzemianów, zaliczany do minerałów ilastych (grupa smektytów). Nazwa pochodzi od miejscowości Montmorillon we Francji.
Wikipedia
1. składać coś z gotowych części;
2. zakładać, instalować urządzenie;
3. łączyć oddzielne części filmu lub audycji w całość;
4. przenośnie: przygotowywać, organizować, inicjować coś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) budować coś z części
(1.2) instalować, zakładać, umocowywać
(1.3) łączyć części filmu, audycji w całość
(1.4) przen. organizować, urządzać
(1.5) przest. ekwipować, zaopatrywać
Wiktionary
(1.4) Syn szacha zaczął montować opozycję wśród arystokracji i magów.
Wiktionary
IPA: mɔ̃nˈtɔvat͡ɕ, AS: mõntovać
Wiktionary
rzecz. zamontowanie n., monter m., monterka ż., montaż m., montażowiec m., montażysta m., montażystka ż., montażownia ż., montownia ż., montowanie n.
czas. zamontować dk., wymontować dk., zmontować dk., zamontowywać ndk.
przym. montażowy, monterski
Wiktionary
(1.1) budować, konstruować, zbijać
(1.2) instalować, zakładać, umocowywać, mocować, ciągnąć
(1.4) organizować, urządzać, przygotowywać, inicjować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|montować.
Wiktionary
Montowanie – w systemach operacyjnych z rodziny Unix przyporządkowanie konkretnej partycji z systemem plików położenia w drzewie katalogów – zazwyczaj jest to katalog /mnt (lub /media) i w nim podkatalogi konkretnych urządzeń – co umożliwia korzystanie z systemu plików systemowi operacyjnemu i użytkownikowi.
Wikipedia
IPA: ˌmɔ̃ntɔˈvãɲɛ, AS: mõntovãńe
Wiktionary
czas. montować
rzecz. monter mos., zamontowanie n., montaż mrz., montownia ż.
Wiktionary
mąka lub bułka montowa
SJP.pl
dział fabryki, w którym montuje się urządzenia, maszyny itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fabryka lub jej część, w której odbywa się proces montażu produktów
Wiktionary
IPA: mɔ̃nˈtɔvʲɲa, AS: mõntovʹńa
Wiktionary
rzecz. montaż m., montowanie n., monter m., monterka ż., montażysta m., montażystka ż.
czas. montować, zmontować, zamontować, zdemontować
przym. monterski, montażowy
Wiktionary
Montowo (niem. Montaw) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Grodziczno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Montowo zamieszkuje 463 osoby (140 rodzin), z czego 48,2% stanowią kobiety, a 51,8% mężczyźni.
Wikipedia
dawniej:
1. mąka montowa - mąka pszenna najlepszego gatunku;
2. bułka montowa - bułka wypieczona z mąki montowej
SJP.pl
[czytaj: mąparNAS] dzielnica Paryża
SJP.pl
Montparnasse -– południowo-zachodnia dzielnica (quartier) Paryża, położona głównie na terenie XIV dzielnicy tego miasta. Rejon ten rozpoczyna się od granic ogrodu Luksemburskiego i rozciąga się w kierunku południowo-zachodnim, aż do granic administracyjnych ścisłego Paryża.
Wikipedia
[czytaj: mąpelJE] miasto we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto na południu Francji, w regionie Oksytania;
Wiktionary
Montpellier (wymowa, oksyt. Montpelhièr) – miasto w południowej Francji, w regionie Oksytania, stolica departamentu Hérault. Jest siódmym co do wielkości miastem w kraju, w granicach administracyjnych gminy liczy 302 454 mieszkańców, natomiast okręg Montpellier liczy łącznie 723 978 mieszkańców. Położone jest nad rzeką Lez, kilka kilometrów od Morza Śródziemnego, jest trzecim co do wielkości francuskim miastem na wybrzeżu, po Marsylii i Nicei. Leży 50 km na południowy zachód od Nîmes, z którym jest połączony koleją dużych prędkości TGV oraz autostradą A9.
Wikipedia
przym. montpellierski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Montpellier, dotyczący Montpellier
Wiktionary
(1.1) W XIII wieku znaczna już ilość szkolarzy polskich studiowała w uniwersytetach zachodnich: paryskim, padewskim, bolońskim, montpellierskim.
Wiktionary
rzecz. Montpellier n.
Wiktionary
[czytaj: mątrasze] białe wino burgundzkie
SJP.pl
miasto w Kanadzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Kanadzie, w prowincji Quebec;
Wiktionary
Montreal (fr. Montréal [mɔ̃ʁeˈal]) – miasto w Kanadzie, nad Rzeką Świętego Wawrzyńca w prowincji Quebec. W latach 1844–1849 Montreal był stolicą Prowincji Kanady.
Jest to drugie co do wielkości miasto Kanady, największy port morski wschodniej części kraju oraz główny ośrodek gospodarczy i kulturalny francuskojęzycznej części Kanady. Powstał jako niewielka osada francuska na cześć królewską nazwany Mont Royal – „Wzgórze królewskie” – stąd obecna nazwa.
Wikipedia
(1.1) W letnich Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu w 1976 r. polska ekipa liczyła 207 olimpijczyków.
Wiktionary
IPA: mɔ̃nˈtrɛal, AS: mõntreal
Wiktionary
rzecz. montrealczyk mos., montrealka ż.
przym. montrealski
Wiktionary
mieszkaniec Montrealu (miasta w Kanadzie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Montrealu
Wiktionary
rzecz. Montreal mrz.
:: fż. montrealka ż.
przym. montrealski
Wiktionary
mieszkanka Montrealu (miasta w Kanadzie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Montrealu
Wiktionary
rzecz. Montreal mrz.
:: fm. montrealczyk mos.
przym. montrealski
Wiktionary
przymiotnik od: Montreal (miasto w Kanadzie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Montrealem, dotyczący Montrealu
Wiktionary
rzecz. Montreal mrz., montrealczyk mos., montrealka ż.
Wiktionary
[czytaj: mątRÖ albo mątRE] miasto w zachodniej Szwajcarii
SJP.pl
Montreux (hist. Muchtern) – miasto i gmina uzdrowiskowa (commune) w zachodniej Szwajcarii, w kantonie Vaud, w okręgu (district) Riviera-Pays-d’Enhaut. Leży na wschodnim brzegu Jeziora Genewskiego.
Latem 1936 r. w Montreux odbywała się konferencja międzynarodowa dotycząca swobody żeglugi w cieśninach czarnomorskich (Bosfor i Dardanele). 20 lipca 1936 r. podpisana tu została tzw. Konwencja z Montreux, której postanowienia obowiązują do czasów obecnych.
Wikipedia
[czytaj: monseRAT]
1. terytorium zależne Wielkiej Brytanii w Ameryce Środkowej;
2. grupa górska w Górach Katalońskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. masyw górski w Katalonii;
(1.2) klasztor benedyktynów w masywie górskim Montserrat (1.1) w Katalonii;
(1.3) geogr. wyspa w Ameryce Środkowej, w archipelagu Małych Antyli;
Wiktionary
Montserrat – terytorium zależne Wielkiej Brytanii w Ameryce Środkowej, na wyspie Montserrat w archipelagu Małych Antyli, w basenie Morza Karaibskiego. Na skutek wybuchu wulkanu Soufrière Hills w latach 1995–1997 blisko 2/3 ludności musiało być ewakuowane.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Montserratczyk m., Montserratka ż.
przym. montserracki
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.3) zobacz też: Indeks:Polski - kraje Ameryki Północnej
tłumaczenia.
* angielski: (1.3) Montserrat
* arabski: (1.3) مونتسرات
* francuski: (1.1) Montserrat m.; (1.2) Montserrat m.; (1.3) Montserrat m.
* hiszpański: (1.1) Montserrat m.; (1.2) Montserrat m.; (1.3) Montserrat m.
* kataloński: (1.1) Montserrat ż.; (1.2) Montserrat ż.
* nowogrecki: (1.3) Μοντσερράτ n., Μοντσεράτ n.
* rosyjski: (1.3) Монтсеррат m.
* słowacki: (1.3) Montserrat
* szwedzki: (1.3) Montserrat n.
* ukraiński: (1.3) Монтсеррат m.
* węgierski: (1.1) Montserrat; (1.2) Montserrat; (1.3) Montserrat
źródła.
== Montserrat (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|mɒntsəˈræt.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Montserrat.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Montserrat
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Montserratczyk m., Montserratka ż.
przym. montserracki
Wiktionary
[czytaj: montseratczyk] mieszkaniec Montserratu (terytorium zależnego Wielkiej Brytanii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Montserratu
Wiktionary
rzecz. Montserrat mrz.
:: fm. Montserratka ż.
przym. montserracki
Wiktionary
[czytaj: montseratka] mieszkanka Montserratu, terytorium zależnego Wielkiej Brytanii
SJP.pl
zdrobnienie od: monument
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od monument
Wiktionary
(1.1) To nie monument, lecz tylko mały monumencik.
Wiktionary
rzecz. monument m.
Wiktionary
1. posąg, rzeźba, obelisk wystawiony na pamiątkę jakiegoś wydarzenia lub ku czci zasłużonego człowieka;
2. coś ogromnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. posąg, obelisk lub rzeźba o dużych rozmiarach upamiętniające jakieś wydarzenie lub wzniesione ku czci kogoś zasłużonego
(1.2) książk. przen. pozostałość po czymś, co ma dużą wartość, zasługuje na pamięci
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Wikipedia
IPA: mɔ̃ˈnũmɛ̃nt, AS: mõnũmẽnt
Wiktionary
rzecz. monumentalność ż.
:: zdrobn. monumencik mrz.
przym. monumentalny, monumentowy
przysł. monumentalnie
Wiktionary
(1.1) pomnik
(1.2) pomnik, świadectwo
Wiktionary
nadawanie czemuś cech monumentalnych, posągowych
SJP.pl
Monumentalizacja (łac. monumentalis - pomnikowy) - w literaturze i sztuce zabieg wyolbrzymienia cech opisywanych przedmiotów i postaci, mający na celu ukazanie ich szczególnego znaczenia w określonym kontekście.
Wikipedia
1. styl w sztuce, którego dążeniem jest tworzenie dzieł monumentalnych;
2. wielkość i monumentalność dzieła sztuki
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób monumentalny
Wiktionary
IPA: ˌmɔ̃nũmɛ̃nˈtalʲɲɛ, AS: mõnũmẽntalʹńe
Wiktionary
przym. monumentalny
rzecz. monumentalizm m., monument m., monumentalność ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: monumentalnie
SJP.pl