miasto powiatowe w województwie wielkopolskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie wielkopolskim;
Wiktionary
Chodzież (niem. do 1878 Chodziesen, Kolmar (in Posen)) – miasto w Polsce w województwie wielkopolskim, siedziba powiatu chodzieskiego. Jest położona na Pojezierzu Chodzieskim, między jeziorami: Chodzieskim (zwanym także Miejskim), Strzeleckim i Karczewnikiem, przy drodze krajowej nr 11.
Wikipedia
(1.1) W Chodzieży znajduje się znana fabryka porcelany.
Wiktionary
IPA: ˈxɔd͡ʑɛʃ, AS: χoʒ́eš
Wiktionary
rzecz. chodzieżanin m., chodzieżanka ż.
przym. chodzieski
Wiktionary
mieszkaniec Chodzieży
SJP.pl
mieszkanka Chodzieży
SJP.pl
1. przyrząd ułatwiający niemowlętom naukę chodzenia;
2. przyrząd do rehabilitacji ruchowej
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
gwarowo: chodziłbym
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do zachodnioczeskiego regionu etnicznego;
Wiktionary
rzecz. Chod m.
Wiktionary
Chodźko:
Wikipedia
polski taniec ludowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) choreogr. polski taniec tradycyjny
(1.2) muz. muzyka towarzysząca chodzonemu (1.1)
Wiktionary
Chodzony – polski taniec ludowy w wolnym tempie, najczęściej w metrum trójmiarowym. Tańczony para za parą. Znany w niemal całej Polsce.
Często uważany za pierwowzór poloneza.
Wikipedia
rzecz. chadzanie n., chodnik mrz., chodzenie n., chód mrz., przechodka ż.
czas. chadzać, chodzić, obejść
Wiktionary
czasownik "chodź" wzmocniony partykułą "-żeż"
SJP.pl
1. drzewo iglaste; choja;
2. niewielki las sosnowy; sośnina;
3. gałęzie drzew iglastych;
4. zimozielone drzewo iglaste z rodziny sosnowatych, występujące w około 10 gatunkach; tsuga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gałęzie z drzewa iglastego
(1.2) leśn. drewno z drzewa iglastego
(1.3) bot. leśn. drzewo iglaste
(1.4) leśn. młody las sosnowy
(1.5) dendr. nazwa systematyczna|Pinus sylvestris|L.|ref=tak., gatunek wiecznie zielonego drzewa z rodziny sosnowatych
(1.6) bot. drzewo z gatunku choin (1.5)
(1.7) dendr. nazwa systematyczna|Tsuga|Carriere|ref=tak., rodzaj iglastych drzew z rodziny sosnowatych, pochodzących z chłodniejszych obszarów Ameryki Północnej i Azji;
(1.8) bot. drzewo z rodzaju choin (1.7)
(1.9) szpilki drzew iglastych
Wiktionary
Choina (Tsuga Carriere) – rodzaj iglastych drzew z rodziny sosnowatych. Należy do niego 11 gatunków (w tym 1 mieszaniec). Występują w Ameryce Północnej i wschodniej Azji. Są długowieczne i cienioznośne. Mają duże znaczenie ekonomiczne jako źródło drewna konstrukcyjnego i ścieru oraz drzewa ozdobne. Są ważnym składnikiem górskich i niżowych lasów, odgrywając ekologicznie istotną rolę dla wielu grup zwierząt. Wykorzystywane są też jako rośliny lecznicze.
Wikipedia
(1.1) Staruszka obłożyła grób choiną i zapaliła znicz.
Wiktionary
rzecz. choinka ż., choinkowiec mrz., choinówka ż., choja ż.
:: zdrobn. choineczka ż.
przym. choinowy, choinkowy
przysł. choinkowo
Wiktionary
(1.3) reg. śl. czetyna.
(1.5) sosna zwyczajna, sosna pospolita
Wiktionary
zdrobnienie od: choinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mała choinka
Wiktionary
(1.1) Staruszka miała na stoliku niewielką choineczkę z kolorowymi lampkami.
Wiktionary
IPA: ˌxɔjĩˈnɛt͡ʃka, AS: χoi ̯ĩnečka
Wiktionary
rzecz. chojka ż., choinka ż., choina ż., choja ż.
przym. choinkowy
przysł. choinkowo
Wiktionary
1. małe drzewko iglaste: świerk, sosenka;
2. tradycyjne drzewko iglaste (świerk albo jodła) ozdobnie przybierane w czasie świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku
SJP.pl
Choinek – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie gostynińskim, w gminie Gostynin.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
1. małe drzewko iglaste: świerk, sosenka;
2. tradycyjne drzewko iglaste (świerk albo jodła) ozdobnie przybierane w czasie świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. drzewo iglaste, szczególnie świerk, jodła lub sosna
(1.2) choinka (1.1) lub przypominający ją sztuczny przedmiot przyozdabiany w okresie świąt Bożego Narodzenia;
(1.3) zabawa urządzana dla dzieci w okresie bożonarodzeniowym, w czasie której wręczane są prezenty
(1.4) pot. przen. pejor. coś nadmiernie kolorowego, migającego, barokowego, przeładowanego szczegółami, w złym guście
Wiktionary
Choinka – ustrojone drzewko świerku lub jodły (rzadziej sosny), naturalne lub sztuczne, pierwotnie wiązane z przedchrześcijańską tradycją ludową i kultem wiecznie zielonego drzewka, a obecnie będące nieodłączną ozdobą w czasie świąt Bożego Narodzenia.
Wikipedia
(1.1) Zobaczcie, ile prawdziwków znalazłem pod tą choinką!
(1.2) Mam nadzieję, że w tym roku znajdziesz pod choinką wymarzoną grę.
(1.3) Dzieci świetnie się bawiły na zakładowej choince.
(1.4) Widziałeś tę BMW-icę? Kolorowe światła wokół szyby, pięć świateł stopu, no po prostu choinka.
Wiktionary
IPA: xɔˈjĩnka, AS: χoi ̯ĩnka
Wiktionary
rzecz. choina ż., chojaczek m., chojak m., chojar m., chojara ż., chojuszka ż., choja ż., chojca ż., choinówka ż.
:: zdrobn. choineczka ż.
przym. choinkowy, choinowy, choiniany, choinny
przysł. choinkowo
Wiktionary
(1.1) choina, chojaczek, chojak
(1.2) drzewko, boże drzewko; reg. chójk
Wiktionary
potocznie: budynek przypominający z wyglądu choinkę
SJP.pl
przysłówek
(1.1) jak w okresie bożonarodzeniowym
Wiktionary
(1.1) Dekoracje sklepowe sprawiły, że zrobiło się choinkowo, bardzo świątecznie.
Wiktionary
rzecz. choineczka ż., choina ż., choinka ż.
przym. choinkowy
Wiktionary
związany z choinką
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z choinką (drzewem iglastym)
(1.2) związany z choinką (tradycyjną ozdobą bożonarodzeniową)
(1.3) związany z choinką (zabawą)
Wiktionary
(1.2) Harcerze sprzedawali wyrabiane przez siebie zabawki, ozdoby choinkowe, pocztówki, sznurowadła i inne przedmioty.
Wiktionary
IPA: ˌxɔjĩŋˈkɔvɨ, AS: χoi ̯ĩŋkovy
Wiktionary
rzecz. chojka ż., choinówka ż., choinka ż., choina ż., choineczka ż., chojak m., chojar m., chojaczek m., choja ż.
przym. choinowy
przysł. choinkowo
Wiktionary
nocny motyl z rodziny nocnicówek; strzygonia choinówka; sówka choinówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. nazwa systematyczna|Panolis flammea., owad z rodziny sówkowatych;
Wiktionary
(1.1) Głowa młodej larwy choinówki jest zielona.
Wiktionary
rzecz. chojka ż., choja ż., choina ż., choinka ż., choinkowiec mrz.
przym. choinkowy, choinowy
Wiktionary
(1.1) sówka choinówka, strzygonia choinówka
Wiktionary
związany z choiną
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z choiny
(1.2) wykonany z drewna lub innej części choiny
(1.3) będący częścią choiny
Wiktionary
IPA: ˌxɔjĩˈnɔvɨ, AS: χoi ̯ĩnovy
Wiktionary
rzecz. chojka ż., choinówka ż., choinka ż., choina ż., choja ż.
przym. choinkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Iranie, w ostanie Azerbejdżan Zachodni;
Wiktionary
Choj (perski: خوئ) – miasto w Iranie, w ostanie Azerbejdżan Zachodni.
Liczba mieszkańców w 2011 roku wyniosła 200 958; dla porównania, w 2006 było ich 181 465, a w 1996 – 148 944.
W mieście rozwinął się przemysł drzewny oraz rzemieślniczy.
Wikipedia
choina, drzewo iglaste
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. leśn. drzewo iglaste, zwłaszcza sosna lub świerk, zwykle okazale rozwinięte
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. drzewko iglaste
Wiktionary
Choja – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Zbuczyn. Ma status sołectwa.
Wieś szlachecka Choje położona była w drugiej połowie XVI wieku w ziemi łukowskiej województwa lubelskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
(1.1) Drwal ścina choje.
Wiktionary
rzecz. choina ż., choinówka ż., chojaczek mrz., chojak mrz., chojar mrz., chojara ż., chojca ż., Chojno n., chojuszka ż.
:: zdrobn. choineczka ż., chojka ż.
przym. choinkowy, choinowy, choiniany, choinny
Wiktionary
(1.1) sośnina
Wiktionary
małe drzewko, sosenka lub jodełka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. mała choinka
Wiktionary
(1.1) Zgrabny chojaczek z lampkami babcinka ustawiła na pianinie przykrytym serwetą.
Wiktionary
rzecz. chojka ż., choinka ż., choja ż., chojak mrz., chojar mrz.
przym. choinkowy
Wiktionary
(1.1) chojak, choineczka
Wiktionary
sosna, świerk lub inne drzewo iglaste; chojar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. leśn. niestare drzewo iglaste, zwykle sosna lub świerk
Wiktionary
(1.1) Płaski krajobraz otaczało zewsząd sinawe pasmo lasu. Bliżej, na wydmuchach szarego piasku, rosły samotne chojaki, a naokół ciągnęły się nie wiedzieć do kogo należące zagony.
Wiktionary
rzecz. chojka ż., chojaczek mrz., choja ż., choinka ż.
przym. choinkowy
Wiktionary
(1.1) zgrub. chojar; choina, daw. choja
Wiktionary
stare drzewo iglaste; chojak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. dendr. stare, okazałe drzewo iglaste, zwykle sosna lub świerk
Wiktionary
rzecz. chojka ż., chojaczek mrz., choja ż., choinka ż.
przym. choinkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Chojeniec – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Siedliszcze.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Chojeniec. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wikipedia
1. przymiotnik od: Chojna;
2. przymiotnik od: Chojny; chojnowski
SJP.pl
Chojewo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Brańsk.
Wieś królewska w starostwie brańskim w ziemi bielskiej województwa podlaskiego w 1795 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) reg. choinka, sosna
Wiktionary
zdrobnienie od: choja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zdrobn. od choja
(1.2) daw. dendr. małe lub młode drzewo iglaste, zwłaszcza sosna albo świerk
Wiktionary
rzecz. choja ż., choina ż., choinówka ż., chojaczek mrz., chojak mrz., chojar mrz., chojara ż., chojca ż., Chojno n., chojuszka ż.
:: zdrobn. choineczka ż.
przym. choinkowy, choinowy, choiniany, choinny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. osada w Polsce, w województwie wielkopolskim, w gminie Krzymów;
Wiktionary
Chójki – niewielka kolonia w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Krzymów, w sołectwie Zalesie. W skład tej miejscowości wchodzi 7 gospodarstw.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa konińskiego.
Wikipedia
przym. chójkowski
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Chojna (niem. Königsberg in der Neumark) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w woj. zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, nad rzeką Rurzycą. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Chojna.
31 grudnia 2013 roku miasto liczyło 7344 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈxɔjna, AS: χoi ̯na
Wiktionary
przym. chojeński
Wiktionary
(1.1) Chojnica
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Chojnacki:
Wikipedia
zagajnik sosnowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) łódź. mieszkaniec łódzkiej dzielnicy Chojny
Wiktionary
Chojniak (niem. Löbelshof) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ełckim, w gminie Ełk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
(1.1) Jesteś chojniak czy bałuciarz?
Wiktionary
forma żeńska chojniunia
przym. chojeński
Wiktionary
(1.1) chojeński
Wiktionary
mieszkaniec Chojny (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Chojny (miasta w Polsce)
SJP.pl
miasto w województwie pomorskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Chojnice są położone w Borach Tucholskich.
(1.1) Korzenie mojej rodziny sięgają okolic Chojnic.
Wiktionary
IPA: xɔjˈɲit͡sɛ, AS: χoi ̯ńice
Wiktionary
rzecz. chojniczanin mos., chojniczanka ż.
przym. chojnicki
Wiktionary
przymiotnik od: Chojnice
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Chojnic, związany Chojnicami
Wiktionary
Chojnicki – nazwisko
Wikipedia
(1.1) Powiat chojnicki jest bardzo bogaty w pomniki przyrody.
Wiktionary
rzecz. Chojnice nmos., chojniczanin m., chojniczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Chojnic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Chojnic
(1.2) osoba pochodząca z Chojnic, urodzona w Chojnicach
Wiktionary
rzecz. Chojnice nmos.
:: fż. chojniczanka ż.
przym. chojnicki
Wiktionary
mieszkanka Chojnic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Chojnic
(1.2) kobieta pochodząca z Chojnic, urodzona w Chojnicach
Wiktionary
(1.1) Choć nie udało się chojniczankom stanąć na podium, zdobyły największy puchar turnieju.
Wiktionary
rzecz. Chojnice nmos.
:: fm. chojniczanin m.
przym. chojnicki
Wiktionary
W Polsce:
Wikipedia
1. miasto w województwie dolnośląskim;
2. wieś w województwie mazowieckim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Chojnów (niem. Haynau) – miasto i gmina w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie legnickim. Położona w centralnej części Dolnego Śląska, na Równinie Chojnowskiej, nad rzeką Skorą.
Chojnów uzyskał lokację miejską przed 1241 rokiem. Pierwszy raz nazwany miastem (civitas) w 1272 roku.
Wikipedia
(1.1) Chojnów leży nad rzeką Skorą.
(1.1) W Chojnowie znajduje się kopalnia bazaltu.
Wiktionary
IPA: ˈxɔjnuf, AS: χoi ̯nuf
Wiktionary
rzecz. chojnowianin m., chojnowianka ż.
przym. chojnowski
Wiktionary
Chojnówek – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie grajewskim, w gminie Grajewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Pawła II Papieża w Grajewie.
Wikipedia
mieszkaniec Chojnowa
SJP.pl
mieszkanka Chojnowa
SJP.pl
Chojnowianka Chojnów – klub piłkarski reprezentujący miasto Chojnów.
Wikipedia
1. przymiotnik od: Chojnów;
2. przymiotnik od: Chojny; chojeński
SJP.pl
1. wieś w woj. kujawsko-pomorskim;
2. wieś w woj. łódzkim;
3. wieś w woj. wielkopolskim;
4. dzielnica mieszkaniowo-przemysłowa Łodzi
SJP.pl
Wikipedia
odnoszący się do chojraka, właściwy chojrakowi
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z chojrakiem, dotyczący chojraka
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do chojraka
Wiktionary
rzecz. chojractwo n., chojraczka ż., chojrak mos.
czas. chojrakować ndk.
przysł. chojracko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób chojracki
Wiktionary
(1.1) Marek zawsze zachowywał się chojracko, denerwując tym nieraz Mariolę.
Wiktionary
rzecz. chojractwo n., chojraczka ż., chojrak mos., chojrakowanie n.
czas. chojrakować ndk.
przym. chojracki
Wiktionary
potocznie: popisywanie się odwagą; zuchwałość, buńczuczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odważne popisywanie się
Wiktionary
(1.1) Markowe chojractwo nieraz stawało się przyczyną jej łez.
Wiktionary
rzecz. chojraczka ż., chojrak mos., chojrakowanie n.
przym. chojracki
przysł. chojracko
czas. chojrakować ndk.
Wiktionary
(1.1) chojrakowanie, brawura
Wiktionary
kobieta zuchwała, popisująca się swoją odwagą lub sprawnością fizyczną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kobieta popisująca się odwagą
Wiktionary
(1.1) Dwie chojraczki z IV c pobiły uczennicę z podstawówki w szatni.
Wiktionary
rzecz. chojractwo n., chojrakowanie n.
:: fm. chojrak mos.
czas. chojrakować ndk.
przym. chojracki
przysł. chojracko
Wiktionary
potocznie: osoba zuchwała, popisująca się swoją odwagą i tężyzną fizyczną; śmiałek, zuch, kozak, odważniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek popisujący się odwagą, sprawnością itd.
(1.2) gwara. więz. odważny, bystry człowiek
(1.3) gwara. więz. pyszałek
(1.5) daw. gwara. więz. krzykacz
Wiktionary
(1.1) Taki z niego chojrak, a boi się własnej żony.
Wiktionary
rzecz. chojra
przym. chojracki
czas. chojrakować ndk.
Wiktionary
(1.1) chwat, junak śmiałek, zuch, pot. gieroj, kozak, gw-pl|Warszawa|hojrak., gw-pl|Warszawa|ojrak., gw-pl|Orawa|chojrák.
Wiktionary
potocznie: zachowywać się zuchwale, popisywać się swoją odwagą i tężyzną fizyczną; brawurować, szarżować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chojrakować.
Wiktionary
czas. chojrakować
przysł. chojracko
rzecz. chojractwo n., chojraczka ż.
Wiktionary
[czytaj: czoker] naszyjnik mocno przylegający do szyi; czoker, dusik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jubil. naszyjnik ciasno przylegający do szyi
Wiktionary
Choker (w Polsce nazywany często dusik) – rodzaj naszyjnika zapinanego lub zawiązywanego na szyi, który ściśle do niej przylega. Chokery mogą być wykonane z łańcuszka, aksamitki, koronki, satynowej tasiemki, sznurka, elementów metalowych lub rzemienia. Mogą być też dodatkowo ozdobione zawieszkami, ćwiekami, czy też kamieniami.
Wikipedia
(1.1) dusik
Wiktionary
lek ziołowy wiatropędny i rozkurczający, pomocny w niedoborze wydzielania żółci
SJP.pl
amid kwasu nikotynowego, lek syntetyczny działający żółciopędnie i odkażająco na drogi żółciowe, stosowany m.in. w stanach zapalnych pęcherzyka i dróg żółciowych
SJP.pl
w medycynie: obrazowanie pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. obrazowe badanie dróg żółciowych i trzustki
Wiktionary
wziernikowanie przewodów żółciowych specjalnym przyrządem
SJP.pl
operacyjne wycięcie pęcherzyka żółciowego, zwykle z powodu kamicy żółciowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zabieg wycięcia pęcherzyka żółciowego;
Wiktionary
Cholecystektomia – zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu pęcherzyka żółciowego, najczęściej z powodu kamicy żółciowej.
Zabieg można wykonać metodą klasyczną, polegającą na klasycznym chirurgicznym rozcięciu powłok brzucha (w linii pośrodkowej lub w okolicy podżebrza prawego) i następowym wycięciem pęcherzyka żółciowego. Tą metodą bezwzględnie należy wykonać cholecystektomię w przypadku raka pęcherzyka żółciowego.
Wikipedia
(1.1) W styczniu przebyłem cholecystektomię z powodu ostrego zapalenia pęcherzyka żółciowego.
Wiktionary
IPA: ˌxɔlɛt͡sɨstɛkˈtɔ̃mʲja, AS: χolecystektõmʹi ̯a
Wiktionary
w medycynie: obrazowanie pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych; cholegiografia
SJP.pl
peptydowy hormon przewodu pokarmowego zbudowany z 33 reszt aminokwasowych, wydzielany przez błonę śluzową dwunastnicy; pankreozymina
SJP.pl
Cholecystokinina (CCK, dawniej znana również jako pankreozymina; ATC: V04 CK02) – rodzina hormonów peptydowych, działających w obrębie układu pokarmowego oraz ośrodkowego układu nerwowego.
Wydzielana jest m.in. przez śluzówkę dwunastnicy i jelita czczego.
Wikipedia
lek ziołowy w postaci granulek, stosowany m.in. w przewlekłych schorzeniach wątroby, w kamicy żółciowej, w stanach zapalnych dróg żółciowych i pęcherzyka żółciowego
SJP.pl
witamina D3, jedna z postaci witaminy D, w organizmie ludzkim powstaje pod wpływem promieniowania ultrafioletowego
SJP.pl
Cholekalcyferol (łac. cholecalciferolum), witamina D3 – organiczny związek chemiczny z grupy witamin D. Reguluje gospodarkę wapniowo-fosforanową organizmu, umożliwia wchłanianie tych pierwiastków w jelitach, a także zapewnia właściwą mineralizację kości.
Wikipedia
kompozycja ziół stosowana jako lek poprawiający przemianę materii
SJP.pl
obecność żółci lub barwników żółciowych we krwi, spowodowana najczęściej mechanicznym zamknięciem przewodu żółciowego
SJP.pl
1. ostra, epidemiczna choroba zakaźna
2. posp. złość, wzburzenie
3. wyraz używany jako przekleństwo, wyzwisko, występujący w wielu związkach frazeologicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. groźna choroba zakaźna;
(1.2) pot. posp. wyzwisko
wykrzyknik
(2.1) pot. posp. przekleństwo wyrażające zdenerwowanie
Wiktionary
Cholera – ostra i zaraźliwa choroba zakaźna przewodu pokarmowego, której przyczyną jest spożycie pokarmu lub wody skażonej Gram-ujemną bakterią – szczepami przecinkowca cholery (Vibrio cholerae) produkującego enterotoksynę.
Bakteria występuje w wielu serotypach, z których dwa wywołują cholerę u ludzi: O1 i O139.Serotyp O1 ma dwa biotypy: klasyczny i El Tor.
Wikipedia
(1.1) Lekarze stwierdzili u kolegi cholerę.
(1.2) Ta cholera znów kazała mi zostać po godzinach.
(2.1) Do cholery! Czy ty się weźmiesz w końcu do pracy?
(2.1) O cholera! Zepsuł mi się telefon!
Wiktionary
IPA: xɔˈlɛra, AS: χolera
Wiktionary
rzecz. choleryna ż., cholerstwo n., choleryczność ż., cholernik m., cholernica ż., choleryk m., choleryczka ż., choleryzowanie n., cholerowanie n.
czas. choleryzować, cholerować
przym. choleryczny, cholerowy, cholerny
przysł. cholerycznie, cholernie
wykrz. cholerka
Wiktionary
(1.2) (o kobiecie) baba, (o mężczyźnie) dziad
(2.1) kurde, psiakrew, przest. do diaska, do kroćset
Wiktionary
potocznie: osoba, do której czuje się niechęć; cholera, franca, szczeżuja
SJP.pl
zdrobniale: cholera
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. eufem. łagodne przekleństwo
Wiktionary
(1.1) Trzeba było, cholerka, wysiąść i wypchać auto na czysty asfalt, bo się bałem, że ktoś w nas wjedzie.
(1.1) Przed wieczorem miałem być w domu z powrotem. A tu do oblecenia — śmieje się — jeszcze, cholerka, 14 ambasad.
Wiktionary
rzecz. choleryczność ż., cholera ż.
wykrz. cholera
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kobieta łatwo wpadająca w złość
Wiktionary
rzecz. cholera ż., choleryna ż., cholerstwo n., choleryczność ż., choleryk mos., choleryczka ż., choleryzowanie n., cholerowanie n.
:: fm. cholernik mos.
czas. choleryzować ndk., cholerować ndk.
przym. choleryczny, cholerowy, cholerny
przysł. cholerycznie, cholernie
wykrz. cholera
Wiktionary
przysłówek
(1.1) wulg. bardzo
(1.2) wulg. bardzo źle
Wiktionary
(1.1) Masło cholernie trudno smaruje się łyżką.
Wiktionary
rzecz. cholera ż., choleryna ż., cholerstwo n., choleryczność ż., cholernik m., cholernica ż., choleryk m., choleryczka ż., choleryzowanie n., cholerowanie n.
czas. choleryzować ndk., cholerować ndk.
przym. choleryczny, cholerowy, cholerny
przysł. cholerycznie
wykrz. cholera
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: cholerny
SJP.pl
człowiek łatwo wpadający w złość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek łatwo wpadający w złość
Wiktionary
rzecz. cholera ż., choleryna ż., cholerstwo n., choleryczność ż., choleryk m., choleryczka ż., choleryzowanie n., cholerowanie n.
:: fż. cholernica ż.
czas. choleryzować ndk., cholerować ndk.
przym. choleryczny, cholerowy, cholerny
przysł. cholerycznie, cholernie
wykrz. cholera
Wiktionary
potocznie:
1. wstrętny, bardzo zły; przeklęty;
2. wielki, niezwykły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. wstrętny, przeklęty, zły; wzbudzający gniew, zdenerwowanie
(1.2) pot. wielki
Wiktionary
(1.1) Tak czy inaczej – znów jest pan posiadaczem tej cholernej willi.
(1.1) Nie chciała się bawić tą cholerną lalką i mama obiecała jej suknię na bal karnawałowy.
Wiktionary
IPA: xɔˈlɛrnɨ, AS: χolerny
Wiktionary
rzecz. cholera ż., choleryna ż., cholerstwo n., choleryczność ż., cholernik m., cholernica ż., choleryk m., choleryczka ż., choleryzowanie n., cholerowanie n.
czas. choleryzować ndk., cholerować ndk.
przym. choleryczny, cholerowy
przysł. cholerycznie, cholernie
wykrz. cholera
Wiktionary
potocznie: wypowiadać wulgarne słowa, przeklinać; kląć, kurwować
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. brak)
(1.1) pot. wymyślać kogoś, zwyzywać od choler; także. przeklinać
Wiktionary
(1.1) Ciągle tylko wszystkich pogania i choleruje.
Wiktionary
rzecz. cholera ż., choleryna ż., cholerstwo n., choleryczność ż., cholernik m., cholernica ż., choleryk m., choleryczka ż., choleryzowanie n., cholerowanie n.
czas. choleryzować ndk.
przym. choleryczny, cholerowy, cholerny
przysł. cholerycznie, cholernie
wykrz. cholera
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|cholerować.
Wiktionary
rzecz. cholera ż., choleryna ż., cholerstwo n., choleryczność ż., cholernik m., cholernica ż., choleryk m., choleryczka ż., choleryzowanie n.
czas. choleryzować, cholerować
przym. choleryczny, cholerowy, cholerny
przysł. cholerycznie, cholernie
wykrz. cholera
Wiktionary
związany z cholerą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z cholerą
Wiktionary
rzecz. cholera ż., choleryna ż., cholerstwo n., choleryczność ż., cholernik m., cholernica ż., choleryk m., choleryczka ż., choleryzowanie n., cholerowanie n.
czas. choleryzować ndk., cholerować ndk.
przym. choleryczny, cholerny
przysł. cholerycznie, cholernie
wykrz. cholera
Wiktionary
dawniej: cholerny
SJP.pl
potocznie:
1. coś budzącego złość, niechęć, irytację;
2. coś złego, groźnego, zwłaszcza dla zdrowia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. coś budzącego złość, niechęć, irytację
(1.2) pot. coś złego, groźnego, zwłaszcza dla zdrowia
Wiktionary
rzecz. cholera ż., choleryna ż., choleryczność ż., cholernik m., cholernica ż., choleryk m., choleryczka ż., choleryzowanie n., cholerowanie n.
czas. choleryzować ndk., cholerować ndk.
przym. cholerny, choleryczny, cholerowy
przysł. cholerycznie, cholernie
wykrz. cholera
Wiktionary
1. kobieta porywcza, wybuchowa, gwałtowna, działająca pod wpływem impulsu; impetyczka, raptuska, gwałtownica;
2. kobieta chora na cholerę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta o gwałtownym, wybuchowym usposobieniu
(1.2) kobieta chora na cholerę
Wiktionary
rzecz. cholera ż., choleryna ż., cholerstwo n., choleryczność ż., cholernik m., cholernica ż., choleryzowanie n., cholerowanie n.
:: fm. choleryk
czas. choleryzować ndk., cholerować ndk.
przym. choleryczny, cholerowy, cholerny
przysł. cholerycznie, cholernie
wykrz. cholera
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. cmentarz choleryczny, cmentarz ofiar epidemii cholery
Wiktionary
przysłówek
(1.1) posp. bardzo, niezwykle, szalenie
Wiktionary
rzecz. cholera ż., choleryna ż., cholerstwo n., choleryczność ż., cholernik m., cholernica ż., choleryk m., choleryczka ż., choleryzowanie n., cholerowanie n.
czas. choleryzować ndk., cholerować ndk.
przym. choleryczny, cholerowy, cholerny
przysł. cholernie
wykrz. cholera
Wiktionary
impulsywność, wybuchowość i nieopanowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co choleryczne; cecha tych, którzy są choleryczni
Wiktionary
rzecz. choleryk m., choleryczka ż., cholera ż., cholerka ż., cholerstwo n., choleryna ż., cholernik m., cholerowanie n., choleryzowanie n., cholernica ż.
czas. cholerować, choleryzować
przym. choleryczny, cholerny, cholerowy
przysł. cholerycznie, cholernie
wykrz. cholera
Wiktionary
(1.1) gwałtowność, impulsywność, wybuchowość, porywczość, raptowność
Wiktionary
1. impulsywny, wybuchowy i nieopanowany;
2. świadczący o takich cechach;
3. związany z cholerą (chorobą zakaźną);
4. wywołujący negatywne uczucia; piekielny, cholerny, przeklęty
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z cholerą lub chorymi na cholerę
przymiotnik jakościowy
(2.1) skłonny do gwałtownych reakcji
(2.2) pot. bardzo zły
Wiktionary
rzecz. cholera ż., choleryna ż., cholerstwo n., choleryczność ż., cholernik m., cholernica ż., choleryk m., choleryczka ż., choleryzowanie n., cholerowanie n.
czas. choleryzować ndk., cholerować ndk.
przym. cholerny, cholerowy
przysł. cholerycznie, cholernie
wykrz. cholera
Wiktionary
1. osoba porywcza, wybuchowa, gwałtowna, działająca pod wpływem impulsu; impetyk, raptus, gwałtownik;
2. osoba chora na cholerę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek o gwałtownym, wybuchowym usposobieniu
(1.2) psych. jeden z typów temperamentu; człowiek o szybkich i silnych reakcjach uczuciowych, za to wytrwały i odporny
(1.3) człowiek chory na cholerę
Wiktionary
Choleryk (gr. chole – żółć) – jeden z temperamentów wyróżnianych w teorii humoralnej. Wiązany był z przewagą wpływu żółci na typ konstytucyjny człowieka. Wraz z rozwojem teorii humoralnej od starożytności do średniowiecza i wyróżnianego w niej podziału na cztery elementy, jako kolejne powiązania podawano młodość, lato, ogień (jako jeden z żywiołów), wątrobę, żółcień, smak gorzki. Astrologicznym skojarzeniem były Panna, Lew, Rak i Mars. Podobnie jak w przypadku żółci, miały mu odpowiadać cechy ciepła i wilgoci.
Wikipedia
IPA: xɔˈlɛrɨk, AS: χoleryk
Wiktionary
rzecz. cholera ż., choleryna ż., cholerstwo n., choleryczność ż., cholernik m., cholernica ż., choleryzowanie n., cholerowanie n.
:: fż. choleryczka ż.
czas. choleryzować, cholerować
przym. choleryczny, cholerowy, cholerny
przysł. cholerycznie, cholernie
wykrz. cholera
Wiktionary
(1.1) książk. impetyk; pot. nerwus; posp. cholernik
Wiktionary
ostre, bakteryjne zatrucie pokarmowe z objawami podobnymi do cholery
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. ostre, bakteryjne zatrucie pokarmowe z objawami podobnymi do cholery
Wiktionary
rzecz. cholera ż., cholerstwo n., choleryczność ż., cholernik m., cholernica ż., choleryk m., choleryczka ż., choleryzowanie n., cholerowanie n.
czas. choleryzować ndk., cholerować ndk.
przym. cholerny, choleryczny, cholerowy
przysł. cholerycznie, cholernie
wykrz. cholera
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. brak)
(1.1) daw. gniewać się, złościć się, wymyślać komuś
Wiktionary
rzecz. cholera ż., choleryna ż., cholerstwo n., choleryczność ż., cholernik m., cholernica ż., choleryk m., choleryczka ż., choleryzowanie n., cholerowanie n.
czas. cholerować ndk.
przym. choleryczny, cholerowy, cholerny
przysł. cholerycznie, cholernie
wykrz. cholera
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gniewanie się, złoszczenie się, wymyślanie komuś
Wiktionary
rzecz. cholera ż., choleryna ż., cholerstwo n., choleryczność ż., cholernik m., cholernica ż., choleryk m., choleryczka ż., cholerowanie n.
czas. choleryzować ndk., cholerować ndk.
przym. choleryczny, cholerowy, cholerny
przysł. cholerycznie, cholernie
wykrz. cholera
Wiktionary
Cholerzyn – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Liszki.
Położona jest w Obniżeniu Cholerzyńskim w obrębie makroregionu Brama Krakowska.
Leży w odległości 12,5 kilometra od Krakowa.
Pierwszy wpis o miejscowości pojawił się w roku 1402. W dokumencie zawarto informację o tym, że kasztelan krakowski Jan z Tęczyna zapisał swoim synom dobra ziemskie. Cholerzyn nosił wówczas nazwę Wola Morawicka vel Chorzelin.
Wikipedia
związek organiczny, rozpuszczalny w tłuszczach, będący składnikiem wszystkich komórek i cieczy w organizmie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. med. związek chemiczny z grupy steroli, znajdujący się w każdej komórce zwierzęcej;
Wiktionary
Cholesterol – organiczny związek chemiczny, lipid z grupy steroidów zaliczany także do alkoholi. Jego pochodne występują w błonie każdej komórki zwierzęcej, działając na nią stabilizująco i decydując o wielu jej własnościach. Jest także prekursorem licznych ważnych steroidów takich jak kwasy żółciowe czy hormony steroidowe.
Wikipedia
(1.1) Możesz zrobić wiele w celu powstrzymania lub nawet odwrócenia skutków zbyt wysokiego poziomu cholesterolu.
Wiktionary
IPA: ˌxɔlɛˈstɛrɔl, AS: χolesterol
Wiktionary
rzecz. cholesteryna ż.
przym. cholesterolowy
Wiktionary
związany z cholesterolem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biochem. związany z cholesterolem, dotyczący cholesterolu
Wiktionary
rzecz. cholesterol mrz., cholesteryna ż.
Wiktionary
dawniej: związek organiczny, rozpuszczalny w tłuszczach, będący składnikiem wszystkich komórek i osocza krwi; cholesterol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. biochem. med. zob. cholesterol.
Wiktionary
Cholesterol – organiczny związek chemiczny, lipid z grupy steroidów zaliczany także do alkoholi. Jego pochodne występują w błonie każdej komórki zwierzęcej, działając na nią stabilizująco i decydując o wielu jej własnościach. Jest także prekursorem licznych ważnych steroidów takich jak kwasy żółciowe czy hormony steroidowe.
Wikipedia
rzecz. cholesterol mrz.
przym. cholesterynowy, cholesterolowy
Wiktionary
(1.1) cholesterol
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. biochem. med. zob. cholesterolowy.
Wiktionary
(1.1) Warstwa cholesterynowa barwi się szybko na kolor krwawoczerwony, potem na wiśniowoczerwony aż do purpurowego (…)
Wiktionary
rzecz. cholesteryna ż.
Wiktionary
wysoka część buta okrywająca łydkę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obuw. część obuwia okrywająca nogę ponad kostką
wykrzyknik
(2.1) pot. eufem. zob. cholera.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wykonanie wysokich butów z cholewami zdaje się być nie lada sztuką.
(2.1) Cholewa! Przestaniecie w końcu gadać?!
Wiktionary
IPA: xɔˈlɛva, AS: χoleva
Wiktionary
(1.1) rzecz. cholewka ż., cholewkarz mos.
(2.1) wykrz. zdrobn. cholewcia ż.
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) posp. eufem. zob. cholera.
Wiktionary
(1.1) Cholewcia! Tramwaj mi uciekł!
Wiktionary
wykrz. cholewa
Wiktionary
(1.1) posp. cholewa
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzadko: mający wysokie cholewy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
górna część buta obejmująca łydkę; cholewa
SJP.pl
Wikipedia
warsztat rzemieślniczy lub oddział fabryki, przygotowujący cholewki do obuwia
SJP.pl
przymiotnik od: cholewkarz
SJP.pl
wyrabianie cholewek do butów
SJP.pl
rzemieślnik wyrabiający cholewki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) czeladnik zajmujący się wykonywaniem górnej części obuwia – cholewki
Wiktionary
IPA: xɔˈlɛfkaʃ, AS: χolefkaš
Wiktionary
rzecz. cholewa ż., cholewka ż.
Wiktionary
sześciostopowy wiersz (pięć stóp jambicznych + trochej albo spondej); cholijamb
SJP.pl
dotyczący choliambu
SJP.pl
żartobliwe przekleństwo; psia mać, psiamać, cholewka, cholerka, kurczę, kurde
SJP.pl
sześciostopowy wiersz (pięć stóp jambicznych + trochej albo spondej); choliamb
SJP.pl
Trymetr jambiczny (łac. versus trimeter iambicus) – starożytna, iloczasowa miara wierszowa (metrum), używana w starożytnej Grecji i Rzymie.
Nazwa wiersza pochodzi od jego budowy: wiersz ten mierzy się na "metra". Każde metrum składa się z pary jambów, na jeden wers składają się trzy metra (a więc sześć jambów). Cezura (łac. caesura), czyli obowiązkowa pauza międzywyrazowa, wypada po piątej półstopie, czyli po trzeciej tezie, a więc w środku trzeciego jambu. Schemat (A - sylaba długa stanowiąca arsę, b - sylaba krótka, a - sylaba obojętna):
Wikipedia
dotyczący cholijambu
SJP.pl
zasada azotowa wchodząca w skład fosfolipidów
SJP.pl
Cholina (kation 2-hydroksyetylotrimetyloamoniowy) – organiczny związek chemiczny, posiadający czwartorzędową grupę aminową, występujący najczęściej w postaci chlorku.
Wikipedia
1. układ cholinergiczny - część układu nerwowego, w której komórki przekazują sygnały za pomocą acetylocholiny;
2. związany z tym układem
SJP.pl
enzym wytwarzany w wątrobie
SJP.pl
Esterazy cholinowe (ChE, cholinoesterazy) – enzymy z grupy hydrolaz (EC 3.1.1.7, EC 3.1.1.8). W organizmach żywych katalizują hydrolizę estrów choliny. Wytwarzane w wątrobie i wydzielane do krwi.
Wśród ECh wyróżnia się acetylocholinoesterazę (AChE) o działaniu bardziej specyficznym oraz pseudocholinoesterazę (ChE), która może hydrolizować wiele estrów znacznie różniących się od estrów choliny.
Wikipedia
w biochemii: wytwarzany przez wątrobę enzymy z grupy hydrolaz, katalizujący hydrolizę estrów choliny; esteraza cholinowa
SJP.pl
Esterazy cholinowe (ChE, cholinoesterazy) – enzymy z grupy hydrolaz (EC 3.1.1.7, EC 3.1.1.8). W organizmach żywych katalizują hydrolizę estrów choliny. Wytwarzane w wątrobie i wydzielane do krwi.
Wśród ECh wyróżnia się acetylocholinoesterazę (AChE) o działaniu bardziej specyficznym oraz pseudocholinoesterazę (ChE), która może hydrolizować wiele estrów znacznie różniących się od estrów choliny.
Wikipedia
związany z choliną
SJP.pl
kwas cholowy - jeden z kwasów żółciowych, substancja ułatwiająca trawienie tłuszczów i wchłanianie ich w przewodzie pokarmowym
SJP.pl
1. zdrobnienie od: chomąto;
2. metalowa ramka w kształcie pierścienia, usztywniająca i chroniąca pętlę na końcu liny przed zgnieceniem; kausza, sercówka
SJP.pl
część uprzęży wkładana na szyję koniowi pociągowemu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) część uprzęży zaprzęgowej w formie obręczy zakładanej zwierzęciu na szyję;
(1.2) to, co ogranicza swobodę, wolność
Wiktionary
Chomąto – rodzaj jarzma używanego do zaprzęgania zwierząt pociągowych do ciągnięcia wozu, pługa, itp.
Chomąto pozwala na równomierne rozłożenie obciążenia dookoła karku zwierzęcia, co pozwala na wykorzystanie większej siły pociągowej (zazwyczaj konia). Chomąto powinno być dopasowane do nasady końskiej szyi i wyściełane, aby zapobiec kaleczeniu skóry zwierzęcia. Pozwala ono wtedy w pełni wykorzystać siłę i szybkość zwierzęcia pociągowego, zwiększając jego wydajność nawet 5-krotnie w porównaniu z zaprzęgiem stosowanym w starożytności, który uciskał tchawicę zwierzęcia.
Wikipedia
(1.2) jarzmo
Wiktionary
przymiotnik od: chomąto
SJP.pl
Chomęcice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Komorniki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
We wsi znajduje się placówka Gminnego Ośrodka Kultury (Dom Kultury „Koźlak"), biblioteka, szkoła podstawowa oraz działa Koło Gospodyń Wiejskich.
Aktualną Sołtyską jest Dorota Trocha.
Wikipedia
nazwisko, np. Ruhollah Chomeini (1902-1989), islamski przywódca religijny i polityk irański; Chomejni
SJP.pl
Ruhollah Musawi Chomejni (pers. روحالله خمینی; ur. 17 maja 1900 lub 24 września 1902 w Chomejnie, zm. 3 czerwca 1989 w Teheranie) – szyicki przywódca duchowny i polityczny rewolucji islamskiej, ajatollah, polityczny przywódca Iranu (jako najwyższy przywódca) w latach 1979–1989.
Wikipedia
od nazwiska ajatollaha Chomeiniego, przywódcy Iranu w latach 1979-89: podporządkowanie najważniejszych aspektów życia jakiegoś kraju: kultury, edukacji, sądownictwa itp. fundamentalistycznej ideologii religijnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. pejor. wprowadzanie stosunków między państwem a fundamentalizmem religijnym porównywalnych do tych w Iranie za panowania Ruhollaha Chomejniego
Wiktionary
(1.1) Każda próba ochrony czy obrony wartości chrześcijańskich jest interpretowana jako wyraz nietolerancji, jako „chomeinizacja” i próba narzucenia społeczeństwu państwa wyznaniowego.
(1.1) Może przerażony tą wizją właśnie Michnik rzucił na początku 1989 roku hasło o grożącej rzekomo Polsce „chomeinizacji”, przed którą jedynym ratunkiem miała być „droga hiszpańska”: kompromis z władzą?
Wiktionary
rzecz. chomeinizm m.
Wiktionary
(1.1) klerykalizacja, iranizacja, irlandyzacja
Wiktionary
totalitarny system społeczno-polityczny, utworzony w Iranie przez Ruhollaha Chomejniego
SJP.pl
nazwisko, np. Ruhollah Chomejni (1902-1989), islamski przywódca religijny i polityk irański; Chomeini
SJP.pl
Ruhollah Musawi Chomejni (pers. روحالله خمینی; ur. 17 maja 1900 lub 24 września 1902 w Chomejnie, zm. 3 czerwca 1989 w Teheranie) – szyicki przywódca duchowny i polityczny rewolucji islamskiej, ajatollah, polityczny przywódca Iranu (jako najwyższy przywódca) w latach 1979–1989.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. przepaska do włosów
Wiktionary
IPA: xɔ̃ˈmɛlka, AS: χõmelka
Wiktionary
Chomentów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Sobków. Ma status sołectwa.
Wikipedia
Chomentówek – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Chmielnik.
Wikipedia
Chomentowo – wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie łomżyńskim, w gminie Śniadowo.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Śniadowie.
Wikipedia
1. biblijna miara objętości ciał sypkich i płynów; kor;
2. biblijna miara masy równa 218 kg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) staroż. metrol. bliskowschodnia jednostka objętości ciał sypkich i płynów;
Wiktionary
Chomer (lub kor) – biblijna miara objętości ciał sypkich i płynów (dla tych drugich używano zazwyczaj terminu kor), równa około 393 lub 230 litrów. Stosowana również jako jednostka pola powierzchni, którą można obsiać 1 chomer ziarna (ok. 2,4 ha).
Wikipedia
(1.1) Nabyłem ją za piętnaście syklów srebrnych, za chomer i letek jęczmienia.
Wiktionary
W Polsce:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Chomiak – szczyt o wysokości 1544 m n.p.m. znajdujący się na Ukrainie w masywie Gorganów, które są częścią Beskidów Wschodnich.
Ze szczytu widać sąsiednie góry i grzbiety: Syniak i Doboszanka (na północnym zachodzie), Jawornik (na północy), Liśniów (na wschodzie), a następnie grzbiet Rokiety z Łysiną Kosmacką. Na południowym wschodzie widać masyw Czarnohora z Howerlą. Najbliższe wsie to Tatarów i Polanica.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Chomice – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Sokoły.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Waniewie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Chomicz – nazwisko.
Wikipedia
rodzaj gryzoni z podrodziny chomików
SJP.pl
Chomiczak (Cricetulus) – rodzaj ssaków z podrodziny chomików (Cricetinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Wikipedia
1. ssak z podrodziny chomików, np. chomiczek syryjski;
2. zdrobnienie od: chomik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. pieszcz. o chomiku
(1.2) zool. nieduży gryzoń z rodzaju nazwa systematyczna|Mesocricetus|Nehring|ref=tak.;
Wiktionary
Mesocricetini – monotypowe plemię ssaków z podrodziny chomików (Cricetinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Wikipedia
(1.1) Zrób porządek chomiczkowi w klatce, bo już czuć.
Wiktionary
rzecz. chomiczak mzw., chomiczka ż., chomicznik mzw., chomik mzw., chomikarstwo n., chomiki lm nm., chomikowanie n., chomikowate lm nm., zachomikowanie n.
czas. chomikować ndk., zachomikować dk.
przym. chomikowy, chomikarski, chomikowaty, chomiczy
Wiktionary
rodzaj ssaków z podrodziny chomików
SJP.pl
Chomicznik (Phodopus) – rodzaj ssaków z podrodziny chomików (Cricetinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Wikipedia
osiedle i obszar na warszawskich Bielanach
SJP.pl
Chomiczówka – osiedle i obszar MSI w dzielnicy Bielany w Warszawie.
Wikipedia
1. gryzoń niewielkich rozmiarów z rodziny chomikowatych
2. żartobliwie o człowieku namiętnie gromadzącym zapasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. gryzoń z rodziny nazwa systematyczna|Cricetidae|G. Fischer|ref=tak.;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przen. pot. osoba, która gromadzi dużo niepotrzebnych rzeczy
(2.2) pot. żart. homoseksualista
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bardzo lubię zwierzęta - mam dwie jaszczurki, dwie żaby, chomika, psa, rybki i kota.
Wiktionary
IPA: ˈxɔ̃mʲik, AS: χõmʹik
Wiktionary
rzecz. chomiczak mzw., chomiczek mzw., chomikarstwo n., chomikowanie n., zachomikowanie n., chomiczka ż.
:: zdrobn. chomiczek mzw., chomiś mzw.
czas. chomikować ndk., zachomikować dk.
przym. chomikowy, chomikarski, chomikowaty, chomiczy
Wiktionary
(1.1) daw. chomiak, daw. krzeczek, daw. skrzeczek, daw. skrzek
(2.2) gej; pot. ciepły brat, pedzio; środ. czajnik; pogard. pot. cieplak, pedalarz, pedalista, pedryl
Wiktionary
tyczący się chomikarstwa
SJP.pl
skłonność do chomikowania
SJP.pl
1. gryzoń niewielkich rozmiarów z rodziny chomikowatych
2. żartobliwie o człowieku namiętnie gromadzącym zapasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Cricetinae|G. Fischer|ref=tak., podrodzina gryzoni z rodziny chomikowatych;
(1.2) zwisające torebki tłuszczowe twarzy osób starszych
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: chomik
(2.2) M. i W. lm. od: chomik (forma deprecjatywna)
Wiktionary
Chomiki (Cricetinae) – podrodzina gryzoni z rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Do rodziny chomikowatych zalicza się blisko 300 gatunków. Mysz domowa, myszarka leśna, suwak mongolski i inne myszowate są dalekimi krewnymi chomików. Jako zwierzęta domowe hodowane bywają: chomiczek syryjski, chomicznik malutki, Cricetulus barabensis griseus, chomicznik dżungarski i chomicznik zabajkalski.
Wikipedia
(1.1) Podrodzina chomików obejmuje gatunki występujące w Eurazji.
Wiktionary
rzecz. chomiczak mzw., chomiczek mzw., chomiczka ż., chomicznik mzw., chomik mzw., chomikarstwo n., chomikowanie n., chomikowate lm nm., zachomikowanie n.
czas. chomikować ndk., zachomikować dk.
przym. chomikowy, chomikarski, chomikowaty, chomiczy
Wiktionary
potocznie:
1. gromadzić coś na zapas;
2. umieszczać plik na portalu chomikuj.pl;
3. chomikować się - ukrywać się, chować się
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. żart. lub pejor. gromadzić coś w nadmiernej ilości, robiąc niepotrzebne zapasy
Wiktionary
rzecz. chomikowanie n., chomik m., chomiczek mzw., chomiki nmos.
czas. zachomikować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. przetrzymywanie czegoś w nadmiernej ilości, na zapas
Wiktionary
rzecz. chomik m., chomikarstwo n., chomiczek mzw., chomiki nmos.
czas. chomikować ndk.
przym. chomikarski, chomikowy, chomikowaty
przysł. chomikowato
Wiktionary
1. przypominający chomika
2. o cechach chomikowatych (rodzina gryzoni)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Cricetidae|Fischer|ref=tak., rodzina ssaków z rzędu gryzoni;
Wiktionary
Chomikowate (Cricetidae) – rodzina ssaków z podrzędu Supramyomorpha w obrębie rzędu gryzoni (Rodenta). Są to niewielkie zwierzęta o krępym ciele, prowadzące przede wszystkim naziemny tryb życia, lecz także nadrzewny, podziemny czy ziemnowodny.
Wikipedia
(1.1) Do chomikowatych zaliczanych jest 6 podrodzin, około 112 rodzajów i 580 gatunków.
Wiktionary
rzecz. chomik mzw., chomiczek mzw., chomiki nmos.
przym. chomikowy, chomikarski, chomikowaty, chomiczy
Wiktionary
1. przypominający chomika
2. o cechach chomikowatych (rodzina gryzoni)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający chomika
Wiktionary
rzecz. chomik mos./mzw.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej ozdoba noszona na głowie, podtrzymująca włosy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roślina korzystająca z warstewki gleby na powierzchni skały
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ryb. drzewo w końcu skrzydeł niewodu
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: czon]
1. jedna setna wona, południowokoreańskiej jednostki monetarnej; jeon;
2. jedna setna wona, północnokoreańskiej jednostki monetarnej; jun
SJP.pl
Wikipedia
rodzina morskich, drapieżnych ryb
SJP.pl
Chonaksowate (Chaunacidae) – niewielka rodzina morskich, drapieżnych ryb żabnicokształtnych (Lophiiformes). Niektóre gatunki są poławiane jako ryby konsumpcyjne.
Wikipedia
o cechach chonaksowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
drobne, kuliste skupienie krzemianów krystalicznych
SJP.pl
w biologii: ogół mitochondriów znajdujących się w komórce
SJP.pl
Chondriom – zestaw wszystkich mitochondriów znajdujących się w pojedynczej komórce eukariotycznej.
Wikipedia
twór nitkowaty, pałeczkowaty lub ziarnisty, znajdujący się w komórkach roślinnych i zwierzęcych, dostarczający komórce energii, dzięki zachodzącym w nim procesom biochemicznym; mitochondrium
SJP.pl
Mitochondrium (w liczbie mnogiej mitochondria) – otoczone dwiema błonami organellum, obecne w większości komórek eukariotycznych. Nazwa pochodzi od greckiego μίτος (mítos) – „nić” oraz χονδρίον (chondríon) – „ziarenko”.
Wikipedia
komórka chrząstkotwórcza
SJP.pl
Chondroblast, komórka chrząstkotwórcza – komórka wytwarzająca substancję międzykomórkową tkanki chrzęstnej. Chondroblasty są czynne w okresie budowy i regeneracji chrząstki, potem przekształcające się w chondrocyty. Zachowują zdolność do podziału.
Wikipedia
komórka tkanki chrzęstnej
SJP.pl
Chondrocyt – komórka tkanki chrzęstnej, powstająca z chondroblastu. Chondrocyty znajdują się w jamkach, zanurzone w macierzy międzykomórkowej, zwanej chondryną.
Wikipedia
choroba wrodzona, której istotą jest zaburzenie kostnienia śródchrzęstnego, jedna z najczęstszych przyczyn karłowatości (niskiego wzrostu) u ludzi; achondroplazja, chondrodystrofia, karłowatość chondrodystroficzna
SJP.pl
choroba wrodzona, której istotą jest zaburzenie kostnienia śródchrzęstnego, jedna z najczęstszych przyczyn karłowatości (niskiego wzrostu) u ludzi; chondrodysplazja, achondroplazja, karłowatość chondrodystroficzna
SJP.pl
Achondroplazja, chondrodystrofia – genetycznie uwarunkowana, wrodzona choroba (o dziedziczeniu autosomalnym dominującym) prowadząca do nieprawidłowego kostnienia śródchrzęstnego, co powoduje zaburzenie rozwoju pewnych kości w organizmie i karłowatość.
Wikipedia
w medycynie: obrazowanie lub opis tkanki chrzęstnej
SJP.pl
wytworzenie się złogów soli wapnia w obrębie stawów
SJP.pl
Chondrokalcynoza (dna rzekoma, łac. chondrocalcinosis, ang. chondrocalcinosis, calcium pyrophosphate dihydrate deposition disease, pseudogout) – choroba zaliczana do grupy reumatycznych, której przyczyną są kryształy dwuwodnego pirofosforanu wapnia odkładające się w chrząstkach stawowych i obecne w płynie stawowym. Doprowadza to do ostrego stanu zapalnego zajętego stawu, który swoimi cechami i przebiegiem przypomina dnę moczanową, stąd dawna nazwa chondrokalcynozy - dna rzekoma.
Wikipedia
nauka o chrząstkach
SJP.pl
przymiotnik od: chondrologia
SJP.pl
proces chorobowy prowadzący do utraty elastyczności chrząstki, jej rozmiękania i w konsekwencji niszczenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba prowadząca do destrukcji tkanki chrzęstnej, najczęściej występująca w obrębie stawu kolanowego;
Wiktionary
Chondromalacja (rozmiękanie chrząstki w tłumaczeniu dosłownym) – choroba prowadząca do destrukcji tkanki chrzęstnej. Występuje najczęściej w obrębie stawu kolanowego. Zmiany dotykające chrząstki rzepki i przeciwległych kłykci uda charakteryzują się rozwłóknieniem, powstaniem szczelin i erozją doprowadzającą w konsekwencji do zmian zwyrodnieniowych stawu rzepkowo–udowego. Czynnikami predysponującymi do choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego są: urazy, zaburzenia osi kończyny i wysoki wzrost.
Wikipedia
IPA: ˌxɔ̃ndrɔ̃maˈlat͡sʲja, AS: χõndrõmalacʹi ̯a
Wiktionary
przym. chondromalacyjny
Wiktionary
jednostka strukturalna tkanki chrzęstnej
SJP.pl
Chondron – zasadochłonne terytorium chrzęstne. Jest to jednostka strukturalna tkanki chrzęstnej. Chondron obejmuje grupę izogeniczną – 2-5 chondrocytów w jamce chrzęstnej (wspólna torebka) oraz otaczającą ją substancję podstawową – chondromukoid i włókna białkowe. Pomiędzy chondronami znajduje się substancja międzyterytorialna.
Wikipedia
hormon wzrostowy wytwarzany w przednim płacie przysadki mózgowej; somatotropina
SJP.pl
istota międzykomórkowa wraz z rozmieszczonymi w niej elementami włóknistymi, tworząca tkankę chrzęstną; chrząstnik, chondromukoid
SJP.pl
Chondryna – macierz pozakomórkowa, tworząca tkankę chrzęstną. W chondrynie zanurzone są elementy komórkowe (chondrocyty) oraz białkowe włókna.
Wikipedia
meteoryt kamienny składający się głównie z oliwinu i piroksenów
SJP.pl
Chondryt – meteoryty kamienne składające się głównie z oliwinu i piroksenów. Ich nazwa pochodzi stąd, że większość zawiera chondry, czyli drobne, najczęściej zbudowane promieniście, kuliste skupienia krystaliczne (chondr nie mają niektóre chondryty węgliste).
Wikipedia
[czytaj: CZONKcing] miasto w Chinach; Czungcing
SJP.pl
Chongqing (chiń. upr. 重庆; chiń. trad. 重慶; pinyin Chóngqìng; [ʈʂʰǔŋ tɕʰîŋ]) – miasto w środkowych Chinach, jedno z czterech miast wydzielonych Chińskiej Republiki Ludowej. Powstało po wydzieleniu z terytorium prowincji Syczuan w 1997 roku. Cała jednostka administracyjna liczyła w 2010 roku 28 846 170 mieszkańców, z czego samo miasto Chongqing zamieszkiwało 6 263 790 osób.
Wikipedia
bóstwo egipskie, patron księżyca, opiekun chorych oraz przyszłych matek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitegip. staroegipski bóg księżyca czczony w Tebach;
Wiktionary
Chonsu (eg. Ḫnsw, dosł. „Wędrowiec”) – tebański bóg Księżyca.
Funkcje i atrybuty przejął od hermopolitańskiego Thota. W Tebach uważany był za syna Amona i Mut. Związany był także z kultami Szu i Horusa, a u schyłku Nowego Państwa zyskał aspekt boga-uzdrowiciela. W okręgu Amona w Karnaku miał własną świątynię.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mężczyzna
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. mąż
Wiktionary
Po
Wikipedia
[czytaj: szopeniana] wszystko, co dotyczy życia i twórczości Szopena; szopeniana, chopiniana
SJP.pl
1. [czytaj: szopen] nazwisko francuskie;
2. [czytaj: szołpen] nazwisko amerykańskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) astr. planetoida o numerze 3784, znajdująca się w głównym pasie asteroid;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. chopiniada ż., szopeniada ż., chopiniana nmos., szopeniana nmos., chopinista m., szopenista m., chopinistka ż., szopenistka ż., chopinistyka ż., szopenistyka ż.
przym. chopinowski, szopenowski, Chopinowski, Szopenowski
frazeologia.
wulg. pieprzenie o Chopinie / pierdolenie o Chopinie
etymologia.
od nazwiska muzyka Fryderyka Chopina
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Chopin
* francuski: (1.1) Chopin
* niderlandzki: (1.1) Chopin m.
* nowogrecki: (1.1) Σοπέν
* rosyjski: (1.1) Шопен m.
* ukraiński: (1.1) Шопе́н m.
źródła.
== Chopin (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. muzyka Szopena
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. chopiniada ż., szopeniada ż., chopiniana nmos., szopeniana nmos., chopinista m., szopenista m., chopinistka ż., szopenistka ż., chopinistyka ż., szopenistyka ż.
przym. chopinowski, szopenowski, Chopinowski, Szopenowski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. chopiniada ż., szopeniada ż., chopiniana nmos., szopeniana nmos., chopinista m., szopenista m., chopinistka ż., szopenistka ż., chopinistyka ż., szopenistyka ż.
przym. chopinowski, szopenowski, Chopinowski, Szopenowski
frazeologia.
wulg. pieprzenie o Chopinie / pierdolenie o Chopinie
etymologia.
od nazwiska muzyka Fryderyka Chopina
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Chopin
* francuski: (1.1) Chopin
* niderlandzki: (1.1) Chopin m.
* nowogrecki: (1.1) Σοπέν
* rosyjski: (1.1) Шопен m.
* ukraiński: (1.1) Шопе́н m.
źródła.
== Chopin (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. muzyka Szopena
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: szopenada] okazjonalizm: koncert z muzyką Szopena; chopiniada, szopeniada
SJP.pl
[czytaj: szopeniada] okazjonalizm: koncert z muzyką Szopena; chopinada, szopeniada
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. wydarzenie muzyczne (koncert, festiwal, itp.), podczas którego słucha się muzyki Chopina
Wiktionary
(1.1) Miasto zobowiązało się do organizowania raz na trzy lata sierpniowej chopiniady w muszli koncertowej.
Wiktionary
rzecz. Chopin m./ż.
przym. chopinowski, Chopinowski
Wiktionary
(1.1) szopeniada
Wiktionary
[czytaj: szopiniana, szopeniana] wszystko, co dotyczy życia i twórczości Szopena; szopeniana, chopeniana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) liter. autografy i dokumenty dotyczące Fryderyka Chopina
(1.2) druk. księg. wydawnictwa związane z Fryderykiem Chopinem i jego twórczością
Wiktionary
Chopiniana – neoromantyczny balet Michaiła Fokina w I akcie do muzyki zbioru utworów fortepianowych Fryderyka Chopina, znany również pod tytułem Sylfidy.
Pierwotna wersja choreograficzna Michaiła Fokina, nigdy potem nie wystawiana, pojawiła się 10 lutego 1907 na scenie Teatru Maryjskiego w Petersburgu. Nosiła początkowo tytuł Tańce do muzyki Chopina i była dość niejednolitą stylistycznie suitą baletową do muzyki 5 utworów Fryderyka Chopina w wersji orkiestrowej Aleksandra Głazunowa. Wykorzystywała następujące kompozycje muzyczne:
Wikipedia
(1.1) Hrabiemu udało się zebrać sporą liczbę chopinianów.
(1.2) W tej księgarni kupisz ostatnie chopiniana.
Wiktionary
rzecz. Chopin m.
przym. chopinowski, Chopinowski
Wiktionary
(1.1) szopeniana
(1.2) szopeniana
Wiktionary
[czytaj: szopenista] szopenista;
1. pianista specjalizujący się w wykonywaniu dzieł Chopina;
2. znawca twórczości Chopina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. muzyk wyspecjalizowany w wykonywaniu utworów Fryderyka Chopina
(1.2) muz. znawca twórczości Fryderyka Chopina
Wiktionary
(1.1) W hotelu już zatrzymało się kilku chopinistów, bo za tydzień rozpoczynają się przesłuchania.
(1.2) Jej wykładowca z muzykologii był wybitnym chopinistą.
Wiktionary
przym. chopinowski, Chopinowski
rzecz. Chopin mrz.
Wiktionary
(1.1) szopenista
(1.2) szopenista
Wiktionary
→ chopinista [czytaj: szopenistka]; szopenistka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. pianistka wyspecjalizowany w wykonywaniu utworów Fryderyka Chopina
(1.2) muz. znawczyni twórczości Fryderyka Chopina
Wiktionary
rzecz. Chopin mrz.
przym. chopinowski, Chopinowski
Wiktionary
(1.1) szopenistka
(1.2) szopenistka
Wiktionary
[czytaj: szopenistyka] szopenistyka;
1. nauka gry utworów Chopina;
2. sposób interpretacji utworów Chopina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. ćwiczenie się w wykonywaniu utworów Fryderyka Chopina
(1.2) muz. sposób interpretacji utworów Fryderyka Chopina
Wiktionary
(1.2) Duszniki wyznaczają trendy chopinistyki światowej.
Wiktionary
przym. chopinowski, Chopinowski
rzecz. Chopin mrz.
Wiktionary
(1.1) szopenistyka
(1.2) szopenistyka
Wiktionary
[czytaj: szopenizm] ogół cech charakterystycznych dla muzyki Chopina
SJP.pl
[czytaj: szopenograf] muzykolog specjalizujący się w analizie i opisie muzyki Chopina
SJP.pl
[czytaj: szopenolog] muzykolog, znawca twórczości Chopina; szopenolog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. muzykolog badający twórczość i życie Fryderyka Chopina
Wiktionary
(1.1) Na tej półce znajdziesz książki wybitnych chopinologów.
Wiktionary
rzecz. chopinologia ż.
przym. chopinologiczny
Wiktionary
(1.1) szopenolog
Wiktionary
[czytaj: szopenologia] badania nad twórczością Fryderyka Chopina; szopenologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. nauka o życiu i twórczości Fryderyka Chopina
Wiktionary
rzecz. chopinolog m.
przym. chopinologiczny, Chopinowski
Wiktionary
dotyczący chopinologii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z chopinologią
Wiktionary
(1.1) Klaudia wzięła udział w sympozjum chopinologicznym w Pile.
Wiktionary
rzecz. chopinologia ż., chopinolog m.
Wiktionary
(1.1) szopenologiczny
Wiktionary
[czytaj: szopenowski] taki, jak u Chopina, charakterystyczny dla muzyki Chopina; szopenowski
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do Chopina
Wiktionary
rzecz. Chopin mrz., chopinistyka ż., chopinologia ż., chopinista mos., chopinistka ż., chopiniada ż., chopiniana nmos.
przym. chopinowski
Wiktionary
[czytaj: szopenowy] przymiotnik dzierżawczy - należący do Chopina (Szopena) lub z nim związany; Szopenowy, Chopinowski, Szopenowski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, lewy dopływ Donu;
Wiktionary
Chopior (ros. Хопёр) – rzeka w Rosji. Lewy dopływ Donu.
Większe miasta położone nad rzeką: Bałaszow, Nowochopiorsk, Uriupinsk.
Wikipedia
[czytaj: czoper] rodzaj przerobionego motocykla
SJP.pl
Osoby:
Zwierzęta :
Narzędzia i urządzenia:
Wikipedia
1. zespół śpiewaków;
2. śpiew zbiorowy; utwór śpiewany zbiorowo;
3. część kościoła przeznaczona dla zespołu śpiewaczego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. zespół muzyczny składający się z wokalistów;
(1.2) utwór napisany do wykonywania przez chór (1.1)
(1.3) miejsce na scenie lub w świątyni przeznaczone dla chóru (1.1), także dla instrumentów
(1.4) archit. prezbiterium
(1.5) hist. teatr. grupa osób wykonująca zbiorowe recytacje lub śpiewy;
(1.6) przen. grupa zgodnych ze sobą osób
Wiktionary
Chór – zespół muzyczny składający się z wokalistów wykonujący utwór jedno- lub wielogłosowy, a cappella bądź z akompaniamentem. Najczęściej prowadzony przez dyrygenta lub chórmistrza (kierownika chóru).
Wikipedia
(1.1) Na koncercie zaśpiewa chór uniwersytecki.
(1.2) Bardzo piękna jest partia chóru w Requiem Mozarta.
(1.3) W kościele z chóru bardzo dobrze widać ołtarz.
(1.4) W chórze katedry umieszczono krzesło dla papieża.
(1.6) Przy każdym naszym nowym pomyśle od razu odzywa się chór sceptyków.
Wiktionary
IPA: xur, AS: χur
Wiktionary
rzecz. chórzysta m., chórzystka ż., chorał m., chóralistyka ż.
:: zdrobn. chórek m.
przym. chóralny, chórowy
przysł. chóralnie, chórem
Wiktionary
(1.3) empora, orchestra
Wiktionary
skrót od: chorąży (odczytywany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = wojsk. chorąży
Wiktionary
Język serbsko-chorwacki, serbochorwacki (serb.-chorw. српскохрватски / srpskohrvatski) – kontrowersyjny termin określający byty językowe używane przez Serbów, Chorwatów, Czarnogórców i Boszniaków. W ujęciu tradycyjnym obejmuje on dialekty sztokawskie, kajkawskie, czakawskie i torlackie należące do południowej gałęzi języków słowiańskich, wydzielone z miejscowego kontinuum dialektalnego na podstawie granic etnicznych i standaryzacyjnych.
Wikipedia
skr. pchor., podchor.
Wiktionary
kobieta chorująca, dotknięta chorobą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. kobieta dotknięta chorobą
forma przymiotnika.
(2.1) ż. lp. od: chory
Wiktionary
Chora (tur. Kariye Camii, gr. ἡ Ἐκκλησία του Ἅγιου Σωτῆρος ἐν τῃ Χώρᾳ) – meczet w Stambule w Turcji, a w przeszłości kolejno świątynia chrześcijańska, meczet i muzeum. Usytuowany w dystrykcie Edirnekapı. Znajdował się on poza murami miejskimi, stąd jego nazwa: „Kościół za murami” lub „Kościół na wsi”, czyli właśnie Chora.
Wikipedia
(1.1) Lekarze podjęli decyzję o przewiezieniu chorej do kliniki, bo to ciężki przypadek.
Wiktionary
rzecz. choroba ż., choróbsko n., schorzenie n., chorowanie n., zachorowanie n.
:: fm. chory m.
czas. chorować ndk., zachorować dk.
przym. chory, chorowity, chorobliwy
przysł. chorowicie, chorobliwie
wykrz. choroba
Wiktionary
1. barwna tkanina przytwierdzona do drzewca, często z godłem państwa lub jakiejś organizacji; flaga, sztandar;
2. nadrzędna jednostka organizacyjna w harcerstwie;
3. dawniej: podstawowa jednostka organizacyjna wojska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przytwierdzony do drzewca płat tkaniny o określonych barwach i godłach, ozdobiony haftem, będący znakiem państwa, miasta, oddziału wojskowego, organizacji społecznej, politycznej, itp.;
(1.2) harc. terytorialna jednostka organizacyjna w harcerstwie obejmująca zwykle obszar województwa;
(1.3) hist. w dawnej Polsce: oddział żołnierzy, podstawowa jednostka organizacyjno-taktyczna, głównie jazdy, odpowiadająca obecnej kompanii;
(1.4) kynol. dłuższe włosy występujące u niektórych ras psów na spodniej stronie ogona;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: xɔˈrɔ̃ŋʲɟɛf, AS: χorõŋʹǵef
Wiktionary
rzecz. chorąży m., chorążyc m., chorążowic m., chorągwiarz m., chorążyna ż., chorąża ż., chorążanka ż., chorążostwo n.
:: zdrobn. chorągiewka ż.
czas. chorążować
przym. chorągwiany, chorągiewny, chorągiewkowaty
Wiktionary
1. mała chorągiew;
2. górna część pióra ptaka zbudowana z włosków nazywanych promykami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od chorągiew
(1.2) mała chorągiew
(1.3) muz. w pisowni nut, falująca kreska pisana po obok kreski pionowej oznaczająca długość trwania nuty
(1.4) ornit. część ptasiego pióra o płaskiej powierzchni po obu stronach stosiny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dziewczynka trzyma chorągiewkę.
Wiktionary
rzecz. chorąży m., chorążyc m., chorążowic m., chorągwiarz m., chorążyna ż., chorąża ż., chorążanka ż., chorągiew ż., chorążostwo n.
czas. chorążować
przym. chorągwiany, chorągiewny, chorągiewkowaty
Wiktionary
(1.2) flaga, banderola, proporczyk, sygnałówka
Wiktionary
przypominający kształtem chorągiewkę
SJP.pl
dawniej: związany z chorągwią, podstawową jednostką organizacyjną wojska
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. hist. wojsk. związany z chorągwią (oddziałem żołnierzy w dawnej Polsce)
Wiktionary
(1.1) Każdy z nich używał osobnej stannicy, czyli znaku chorągiewnego, wyobrażającego runę wiązaną, z dwóch run skandynawskich złożoną.
Wiktionary
rzecz. chorążyna ż., chorążyc mos., chorąży mos., chorążowic m., chorążanka ż., chorągwiarz mos., chorągiew ż., chorągiewka ż.
przym. chorągwiany
Wiktionary
(1.1) chorągwiany
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z chorągwią (przytwierdzonym do drzewca płatem tkaniny)
(1.2) harc. związany z chorągwią (jednostką organizacyjną w harcerstwie)
(1.3) hist. wojsk. związany z chorągwią (oddziałem żołnierzy w dawnej Polsce)
Wiktionary
(1.1) Chorągwiane drzewce w potężnych łapach Bartka zmieniło się teraz w jakieś piekielne cepy.
(1.2) Byłam ostatnio przez chwilę na warsztatach dla szefów chorągwianych inspektoratów ratowniczych, akurat trwały prezentacje inspektoratów.
(1.3) A cóżeśmy, autorament, zawinili, że koło chorągwiane waćpana zgubiło, a waćpan sam siebie znalazłeś między nami?
Wiktionary
rzecz. chorążyna ż., chorążyc mos., chorąży mos., chorążowic m., chorążanka ż., chorągwiarz mos., chorągiew ż., chorągiewka ż.
przym. chorągiewny
Wiktionary
(1.3) daw. chorągiewny
Wiktionary
dawniej, rzadko: rycerz lub żołnierz wyznaczony do noszenia chorągwi swojej jednostki; chorąży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. rycerz lub żołnierz noszący chorągiew swojej jednostki wojskowej
Wiktionary
Chorąży – nazwa stopnia w korpusie osobowym podoficerskim (do 2004 roku w osobnym korpusie chorążych). Do korpusu podoficerów należy młodszy chorąży, a do podoficerów starszych należą: chorąży, starszy chorąży i starszy chorąży sztabowy.
Wikipedia
rzecz. chorążyna ż., chorążyc mos., chorążowic m., chorążanka ż., chorąży mos., chorągiew ż., chorągiewka ż.
przym. chorągwiany, chorągiewny, chorągiewkowaty
Wiktionary
(1.1) chorąży
Wiktionary
Chorągwica – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie wielickim, w gminie Wieliczka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.
Wikipedia
Chorągwice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie górowskim, w gminie Jemielno.
Wikipedia
ogół zagadnień dotyczących muzyki chóralnej i działalności chórów
SJP.pl
1. przeznaczony do śpiewania chórem;
2. stanowiący chór, np. zespół chóralny;
3. przenośnie o dźwiękach: zbiorowy, ogólny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) interpretowany przez chór
(1.2) stanowiący chór
(1.3) przen. zbiorowy, ogólny
Wiktionary
rzecz. chór m., chóralistyka ż., chórmistrz mos., chórzysta mos., chórzystka ż.
przym. chórowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w Azji Środkowej;
(1.2) geogr. adm. dawna największa prowincja Iranu
Wiktionary
Chorasan (pers: خراسان) – kraina historyczna w Azji Środkowej, położona na terenie dzisiejszego wschodniego Iranu, zachodniego i środkowego Afganistanu oraz częściowo na terytorium Tadżykistanu, Turkmenistanu i Uzbekistanu. Nazwa krainy pochodzi od perskiego słowa oznaczającego „skąd słońce przybywa” i znana jest od czasów panowania Sasanidów.
Wikipedia
(1.1) Emir pochodził z Chorasanu, ze znakomitej i bogatej rodziny.
Wiktionary
przym. chorasański
Wiktionary
przymiotnik od: Chorasan (historyczna kraina w Azji Środkowej)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Chorasanem, dotyczący Chorasanu
Wiktionary
rzecz. Chorasan mrz.
Wiktionary
1. kobieta nosząca chorągiew na jakichś uroczystościach;
2. kobieta mająca stopień wojskowy pomiędzy podoficerskim a oficerskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta niosąca chorągiew, wyznaczona do noszenia chorągwi
(1.2) pot. kobieta mająca stopień wojskowy chorążego
Wiktionary
(1.1) Chorąża polskiej reprezentacji nie wystąpiła w narodowych barwach, a jedynie z napisem "Poland" na swoim stroju.
Wiktionary
rzecz. chorążyc m., chorążowic m., chorążyna ż., chorążanka ż., chorążostwo n.
:: fm. chorąży
czas. chorążować
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący chorążego
Wiktionary
rzecz. chorąży
Wiktionary
córka chorążego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. córka chorążego
Wiktionary
Chorążanka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Tomaszów Lubelski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego. 1 stycznia 1998 włączona do gminy Tomaszów Lubelski z gminy Jarczów.
Wikipedia
rzecz. chorąży m., chorążyc m., chorążowic m., chorągwiarz m., chorążyna ż., chorąża ż., chorągiewka ż., chorągiew ż., chorążostwo n.
czas. chorążować
przym. chorągwiany, chorągiewny, chorągiewkowaty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawniej: urząd, godność chorążego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) przest. wnuk chorążego
Wiktionary
rzecz. chorążanka ż., chorąży m., chorążyc m., chorągwiarz m., chorągiew ż., chorążyna ż., chorąża ż., chorągiewka ż.
czas. chorążować
przym. chorągwiany, chorągiewny, chorągiewkowaty
Wiktionary
1. osoba nosząca chorągiew na jakichś uroczystościach;
2. wojskowy mający stopień pomiędzy podoficerskim a oficerskim;
3. propagator lub obrońca jakiejś idei;
4. dawny ziemski tytuł honorowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. jeden ze stopni wojskowych; hist. również urząd i tytuł szlachecki;
(1.2) osoba niosąca flagę, chorągiew
Wiktionary
Chorąży – nazwa stopnia w korpusie osobowym podoficerskim (do 2004 roku w osobnym korpusie chorążych). Do korpusu podoficerów należy młodszy chorąży, a do podoficerów starszych należą: chorąży, starszy chorąży i starszy chorąży sztabowy.
Wikipedia
(1.1) Do sali wszedł chorąży i krzyknął: Pobudka żołnierze!
Wiktionary
IPA: xɔˈrɔ̃w̃ʒɨ, AS: χorõũ̯žy
Wiktionary
rzecz. chorążyc m., chorążowic m., chorągwiarz m., chorągiew ż., chorążyna ż., chorąża ż., chorągiewka ż., chorążanka ż., chorążostwo n.
czas. chorążować
przym. chorągwiany, chorągiewny, chorągiewkowaty, chorążacki
Wiktionary
(1.2) rzad. chorągwiarz
Wiktionary
dawniej: syn chorążego, rycerza lub żołnierza wyznaczonego do noszenia chorągwi jednostki wojskowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. syn chorążego
Wiktionary
Chorąży – nazwa stopnia w korpusie osobowym podoficerskim (do 2004 roku w osobnym korpusie chorążych). Do korpusu podoficerów należy młodszy chorąży, a do podoficerów starszych należą: chorąży, starszy chorąży i starszy chorąży sztabowy.
Wikipedia
rzecz. chorąży m., chorążowic m., chorągwiarz m., chorągiew ż., chorążyna ż., chorąża ż., chorągiewka ż., chorążanka ż., chorążostwo n.
czas. chorążować
przym. chorągwiany, chorągiewny, chorągiewkowaty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
żona chorążego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. żona chorążego
Wiktionary
Chorąży – nazwa stopnia w korpusie osobowym podoficerskim (do 2004 roku w osobnym korpusie chorążych). Do korpusu podoficerów należy młodszy chorąży, a do podoficerów starszych należą: chorąży, starszy chorąży i starszy chorąży sztabowy.
Wikipedia
rzecz. chorąży m., chorążyc m., chorążowic m., chorągwiarz m., chorągiew ż., chorąża ż., chorążanka ż., chorągiewka ż., chorążostwo n.
czas. chorążować
przym. chorągwiany, chorągiewny, chorągiewkowaty
Wiktionary
1. śpiew kościelny; utwór oparty na motywach kościelnych, liturgicznych;
2. utwór poetycki w podniosłym stylu i poważnym nastroju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. uroczysty wielogłosowy śpiew kościelny
(1.2) muz. kościelny utwór muzyczny do wykonywania podczas nabożeństw
(1.3) liter. podniosły utwór poetycki o poważnej tematyce
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Melodie chorału stanowiły podstawę wielogłosowej muzyki średniowiecznej.
Wiktionary
IPA: ˈxɔraw, AS: χorau̯
Wiktionary
przym. chorałowy
rzecz. choralista mos., chór mrz., chórzysta mos.
Wiktionary
związany z chorałem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do chorału, związany z chorałem
Wiktionary
rzecz. choralista mos., chorał mrz.
Wiktionary
szkielet osiowy niższych strunowców, mający postać elastycznego pręta; struna grzbietowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. anat. struna grzbietowa u ryb
Wiktionary
IPA: ˈxɔrda, AS: χorda
Wiktionary
instrument muzyczny, w którym źródłem dźwięku jest drgająca struna; instrument strunowy
SJP.pl
Chordofony, instrumenty strunowe – grupa instrumentów muzycznych, w których źródłem dźwięku (wibratorem) są napięte, drgające struny. Struny mogą być pobudzane do drgań mechanicznie lub ręcznie (przez uderzanie, szarpanie palcami lub plektronem, pocieranie smyczkiem) oraz poprzez dęcie.
Określenia „chordofony” oraz „instrumenty strunowe” stosowane są zamiennie – obydwa wskazują tę samą grupę instrumentów.
Wikipedia
przymiotnik od: chordofon
SJP.pl
przyrząd do mierzenia częstotliwości drgań strun
SJP.pl
w biologii: organ chordotonalny - narząd słuchu, czucia i równowagi, występujący u niektórych owadów; aparat chordotonalny, organ strunowy
SJP.pl
1. schorzenie ośrodkowego układu nerwowego; pląsawica;
2. w starożytnej Grecji: taniec w kole wraz ze śpiewem;
3. w średniowieczu: pieśń taneczna
SJP.pl
Wikipedia
w starożytnej Grecji: obywatel, mający obowiązek zebrania i przygotowania chóru na igrzyska teatralne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) staroż. teatr. muz. zamożny Grek zobowiązany do sfinansowania chóru widowisk teatralnych lub muzycznych;
Wiktionary
Choregia – w starożytnych Atenach jedna z form liturgii, czyli świadczeń bogatych obywateli na rzecz całego polis. Polegała na sfinansowaniu przygotowania i występu chóru podczas agonów teatralnych lub muzycznych.
Pierwotnie choregia (gr. choregía) oznaczała wyłącznie prowadzenie chóru (stąd choreg to dosłownie „przewodnik chóru”). Zapewne w 502/501 roku p.n.e. formalnie uznano ją za jedną z form liturgii, możliwe, że stało się to przy okazji wprowadzania nowej organizacji świąt w Atenach.
Wikipedia
rzecz. choregia ż.
przym. choregiczny
Wiktionary
w starożytnej Grecji: wyposażenie i przygotowanie chórów na igrzyska teatralne
SJP.pl
Choregia – w starożytnych Atenach jedna z form liturgii, czyli świadczeń bogatych obywateli na rzecz całego polis. Polegała na sfinansowaniu przygotowania i występu chóru podczas agonów teatralnych lub muzycznych.
Pierwotnie choregia (gr. choregía) oznaczała wyłącznie prowadzenie chóru (stąd choreg to dosłownie „przewodnik chóru”). Zapewne w 502/501 roku p.n.e. formalnie uznano ją za jedną z form liturgii, możliwe, że stało się to przy okazji wprowadzania nowej organizacji świąt w Atenach.
Wikipedia
przymiotnik od: choregia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z choregią, dotyczący choregii
Wiktionary
rzecz. choreg m., choregia ż.
Wiktionary
w wierszach: stopa metryczna z sylaby akcentowanej i nieakcentowanej; trochej
SJP.pl
zdrobnienie od: chór
SJP.pl
Wokal wspierający – partie śpiewu harmonicznego wykonywane przez jednego lub więcej wokalistów (nazywanych potocznie chórkiem) wraz z głównym wykonawcą. Wokalista wspierający może również wykonywać początkową partię utworu, wprowadzając do głównego wykonania solisty. W muzyce rockowej i heavymetalowej rolę wokalisty wspierającego pełnią często gitarzyści rytmiczni, basiści lub perkusiści. W muzyce popowej towarzyszące wykonawcy chórki mogą również wykonywać proste układy choreograficzne.
Wikipedia
jednocześnie, razem, zbiorowo
SJP.pl
przedrostek
(1.1) oznaczający związek z tańcem
Wiktionary
(1.1) choreodram, choreoterapia, choreografka
Wiktionary
rzecz. chorea
Wiktionary
pantomimiczny dramat baletowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) choreogr. teatr. dramat z elementami tańca
Wiktionary
osoba wyspecjalizowana w tworzeniu choreografii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) choreogr. realizator, reżyser tanecznego utworu scenicznego
Wiktionary
Choreografia (z gr. χορεία "taniec" i γραφή "pisać") – pierwotnie zajmowała się układem ruchów tanecznych w balecie, komponowaniem tańca, dziś pojęcie to rozszerzyło się na wszystkie dziedziny, w których ruch ludzki ma charakter artystyczny – na pokazowe walki, ruch gwiazd muzyki rozrywkowej, łyżwiarstwo figurowe czy gimnastykę artystyczną. Coraz częściej także choreograf – będąc odpowiednikiem kompozytora na etapie tworzenia, czy dyrygenta albo reżysera w teatrze operowym – układa sceny walk na potrzeby filmu.
Wikipedia
IPA: ˌxɔrɛˈɔɡraf, AS: χoreograf
Wiktionary
rzecz. choreografia ż.
:: fż. choreografka ż.
przym. choreograficzny
przysł. choreograficznie
Wiktionary
1. planowanie i nauczanie ruchu scenicznego;
2. układ ruchów w tańcu i sporcie;
3. w XVI-XVIII wieku: zapisywanie ruchów tanecznych przy pomocy specjalnych znaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) choreogr. sztuka, umiejętność komponowania układów tanecznych
(1.2) kompozycja taneczna
(1.3) zob. kinetografia.
Wiktionary
Choreografia (z gr. χορεία "taniec" i γραφή "pisać") – pierwotnie zajmowała się układem ruchów tanecznych w balecie, komponowaniem tańca, dziś pojęcie to rozszerzyło się na wszystkie dziedziny, w których ruch ludzki ma charakter artystyczny – na pokazowe walki, ruch gwiazd muzyki rozrywkowej, łyżwiarstwo figurowe czy gimnastykę artystyczną. Coraz częściej także choreograf – będąc odpowiednikiem kompozytora na etapie tworzenia, czy dyrygenta albo reżysera w teatrze operowym – układa sceny walk na potrzeby filmu.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. choreograf m., choreografka ż.
przym. choreograficzny
przysł. choreograficznie
frazeologia.
etymologia.
etymn|choreo-|-grafia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) choreography
* baskijski: (1.1) koreografia
* białoruski: (1.1) харэаграфія ż.
* bułgarski: (1.1) хореография ż.; (1.2) хореография ż.
* esperanto: (1.1) dancarto, koregrafio, koreografio, ĥoreografio; (1.2) dancaranĝo
* francuski: (1.1) chorégraphie ż.
* hiszpański: (1.1) coreografía ż.; (1.2) coreografía ż.
* karpatorusiński: (1.1) хореоґрафія ż.
* litewski: (1.1) choreografija ż.
* luksemburski: (1.1) Choreografie ż., Choreographie ż.; (1.2) Choreografie ż., Choreographie ż.
* niemiecki: (1.1) Choreografie ż.
* nowogrecki: (1.1) χορογραφία ż.
* portugalski: (1.1) coreografia ż.
* rosyjski: (1.1) хореография ż.
* słowacki: (1.1) choreografia ż.
* szwedzki: (1.1) koreografi w.
* ukraiński: (1.1) хореографія ż.
* węgierski: (1.1) koreográfia; (1.2) koreográfia
* włoski: (1.1) coreografia ż.
źródła.
== choreografia (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) choreografia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌxɔrɛɔˈɡrafʲja, AS: χoreografʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. choreograf m., choreografka ż.
przym. choreograficzny
przysł. choreograficznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. choreograf m., choreografka ż.
przym. choreograficzny
przysł. choreograficznie
frazeologia.
etymologia.
etymn|choreo-|-grafia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) choreography
* baskijski: (1.1) koreografia
* białoruski: (1.1) харэаграфія ż.
* bułgarski: (1.1) хореография ż.; (1.2) хореография ż.
* esperanto: (1.1) dancarto, koregrafio, koreografio, ĥoreografio; (1.2) dancaranĝo
* francuski: (1.1) chorégraphie ż.
* hiszpański: (1.1) coreografía ż.; (1.2) coreografía ż.
* karpatorusiński: (1.1) хореоґрафія ż.
* litewski: (1.1) choreografija ż.
* luksemburski: (1.1) Choreografie ż., Choreographie ż.; (1.2) Choreografie ż., Choreographie ż.
* niemiecki: (1.1) Choreografie ż.
* nowogrecki: (1.1) χορογραφία ż.
* portugalski: (1.1) coreografia ż.
* rosyjski: (1.1) хореография ż.
* słowacki: (1.1) choreografia ż.
* szwedzki: (1.1) koreografi w.
* ukraiński: (1.1) хореографія ż.
* węgierski: (1.1) koreográfia; (1.2) koreográfia
* włoski: (1.1) coreografia ż.
źródła.
== choreografia (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) choreografia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) od: choreograficzny
Wiktionary
(1.1) Nowy układ taneczny okazał się zbyt trudny choreograficznie dla młodszych uczestników grupy.
(1.1) Utwór baletowy był niezwykle wymagający choreograficznie, ale tancerze poradzili sobie doskonale.
Wiktionary
rzecz. choreografia ż., choreograf m., choreografka ż.
przym. choreograficzny
Wiktionary
związany z choreografią
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z układem tańca, choreografią, choreografami
Wiktionary
(1.1) Musical jest perfekcyjnie przygotowany od strony wokalnej i choreograficznej.
Wiktionary
rzecz. choreografia ż., choreograf m., choreografka ż.
przysł. choreograficznie
Wiktionary
kobieta zajmująca się choreografią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: choreograf
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. choreografia ż.
:: fm. choreograf mos.
przym. choreograficzny
przysł. choreograficznie
frazeologia.
etymologia.
etymn|choreo-|-graf|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|choreograf.
* bułgarski: (1.1) хореографка ż.
* litewski: (1.1) choreografė ż.
* słowacki: (1.1) choreografka ż.
źródła.
== choreografka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) choreografka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. choreografia ż.
:: fm. choreograf mos.
przym. choreograficzny
przysł. choreograficznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. choreografia ż.
:: fm. choreograf mos.
przym. choreograficzny
przysł. choreograficznie
frazeologia.
etymologia.
etymn|choreo-|-graf|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|choreograf.
* bułgarski: (1.1) хореографка ż.
* litewski: (1.1) choreografė ż.
* słowacki: (1.1) choreografka ż.
źródła.
== choreografka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) choreografka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie choreologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista z zakresu choreologii
Wiktionary
Choreologia – nauka o zasadach, technice, historii i metodologii nauczania tańca. Jest to też notacja tańca według systemu stworzonego przez Joan i Rudolfa Beneshów w latach 1947–1955.
Specjalistą w zakresie techniki, historii i metodologii nauczania tańca jest choreolog.
Wikipedia
rzecz. choreologia ż.
:: fż. choreolożka ż.
przym. choreologiczny
przysł. choreologicznie
Wiktionary
nauka o technice, historii i metodyce nauczania tańca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o technikach i historii tańca
Wiktionary
Choreologia – nauka o zasadach, technice, historii i metodologii nauczania tańca. Jest to też notacja tańca według systemu stworzonego przez Joan i Rudolfa Beneshów w latach 1947–1955.
Specjalistą w zakresie techniki, historii i metodologii nauczania tańca jest choreolog.
Wikipedia
rzecz. choreolog m., choreolożka ż.
przym. choreologiczny
przysł. choreologicznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) od choreologiczny
Wiktionary
rzecz. choreologia ż., choreolog m., choreolożka ż.
przym. choreologiczny
Wiktionary
przymiotnik od: choreologia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący choreologii lub choreologów
Wiktionary
rzecz. choreologia ż., choreolog m., choreolożka ż.
przysł. choreologicznie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od choreolog
Wiktionary
rzecz. choreologia ż.
:: fm. choreolog m.
przym. choreologiczny
przysł. choreologicznie
Wiktionary
terapeuta leczący z pomocą tańca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) terapeuta leczący tańcem
Wiktionary
rzecz. choreoterapia ż.
:: fż. choreoterapeutka ż.
przym. choreoterapeutyczny
przysł. choreoterapeutycznie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od choreoterapeuta
Wiktionary
rzecz. choreoterapia ż.
:: fm. choreoterapeuta m.
przym. choreoterapeutyczny
przysł. choreoterapeutycznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) od choreoterapeutyczny
Wiktionary
rzecz. choreoterapia ż., choreoterapeuta m., choreoterapeutka ż.
przym. choreoterapeutyczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący choreoterapii lub choreoterapeutów
Wiktionary
rzecz. choreoterapia ż., choreoterapeuta m., choreoterapeutka ż.
przysł. choreoterapeutycznie
Wiktionary
leczenie nerwic lub schorzeń kończyn za pomocą wykonywania ruchów tanecznych w takt muzyki; terpsychoterapia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choreogr. terapia tańcem
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. choreoterapeuta m., choreoterapeutka ż.
przym. choreoterapeutyczny
przysł. choreoterapeutycznie
Wiktionary
członek chóru w starożytnym teatrze greckim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) staroż. teatr. chórzysta starożytnego teatru greckiego
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. historyczna kraina nad dolną Amu-darią, obejmująca obszar dzisiejszego Uzbekistanu, Turkmenistanu i Kazachstanu;
Wiktionary
Chorezm – historyczna kraina nad dolną Amu-darią, obejmująca obszar dzisiejszego Uzbekistanu, Turkmenistanu i Iranu.
Chorezm był zasiedlony już w III tysiącleciu p.n.e. Początkowo mieli go zamieszkiwać Huryci, następnie ludność pochodzenia indoeuropejskiego, zdominowana w średniowieczu przez ludy tureckojęzyczne.
Wikipedia
przym. chorezmijski
rzecz. chorezmijski mrz.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Chorezmem, dotyczący Chorezmu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język chorezmijski;
Wiktionary
rzecz. Chorezm mrz.
Wiktionary
stopa wierszowa złożona z choreja i jambu; chorijamb, chorjamb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. rodzaj stopy wierszowej
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) trochej, jamb
pokrewne.
przym. choriambiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) coriambo m.
źródła.
== choriamb (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) liter. chorijamb
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. choriambiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) trochej, jamb
pokrewne.
przym. choriambiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) coriambo m.
źródła.
== choriamb (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) liter. chorijamb
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dotyczący choriambu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o wierszu: napisany choriambem
Wiktionary
rzecz. choriamb m.
Wiktionary
stopa wierszowa złożona z choreja i jambu; choriamb, chorjamb
SJP.pl
dotyczący chorijambu
SJP.pl
zewnętrzna błona płodowa gadów, ptaków, ssaków i człowieka, otaczająca zarodek i pozostałe błony płodowe; kosmówka
SJP.pl
Chorion (łac. chorion, chorium) – osłona jajowa występująca u rozmaitych grup bezkręgowców (m.in. u owadów, skorupiaków, wijów, pajęczaków, mięczaków i pierścienic). U kręgowców termin używany jest w dwóch znaczeniach. Pierwsze odnosi się do osłony przejrzystej (łac. zona pellucida) – w tym znaczeniu termin ten używany jest zwłaszcza u promieniopłetwych. Drugie znaczenie odnosi się do błony płodowej owodniowców, w języku polskim nazywanej kosmówką.
Wikipedia
glikoproteid wytwarzany przez komórki przykosmówkowe zarodka, wykorzystywany w testach ciążowych; gonadotropina kosmówkowa.
SJP.pl
[czytaj: czoRIzo] hiszpańska kiełbasa wieprzowa z dużą ilością papryki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. tradycyjna hiszpańska lub meksykańska kiełbasa wieprzowa z papryką;
Wiktionary
Chorizo – rodzaj tradycyjnej kiełbasy hiszpańskiej wytwarzanej z wieprzowiny przyprawianej wędzoną papryką. Produkt wyróżniający się w gastronomii hiszpańskiej dzięki silnemu i charakterystycznemu zapachowi.
Wikipedia
stopa wierszowa złożona z choreja i jambu; choriamb, chorijamb
SJP.pl
zdrobnienie od: chór
SJP.pl
przymiotnik od: Chorkówka
SJP.pl
wieś w województwie podkarpackim
SJP.pl
Chorkówka – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Chorkówka. Siedziba gminy Chorkówka.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Chorkówka. W latach 1975–1998 wieś położona była w województwie krośnieńskim.
Wikipedia
osoba kierująca chórem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kierownik chóru
Wiktionary
przym. chórmistrzowski, chóralny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z chórmistrzem, dotyczący chórmistrza
Wiktionary
rzecz. chórmistrz mos.
Wiktionary
południowosłowiański taniec ludowy o zmiennym tempie, w którym tancerze, trzymając się za ręce (w szeregu pojedynczym lub podwójnym, w tym drugim przypadku splatając ręce poza plecami) formują półokrąg otwarty; oro, kolo
SJP.pl
przysłówek
(1.1) rzad. (o sytuacji) w sposób odbiegający od normy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Cała ta sytuacja wygląda choro.
Wiktionary
IPA: ˈxɔrɔ, AS: χoro
Wiktionary
czas. chorować ndk.
rzecz. chory mos., choroba ż.
przym. chory
wykrz. choroba
Wiktionary
(1.1) patologicznie, źle, nienormalnie, nieprawidłowo
Wiktionary
1. każdy stan zakłócający normalne funkcjonowanie organizmu lub jego części;
2. negatywne zjawisko albo czyjaś wada
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wet. odstępstwo od stanu określanego jako pełnia zdrowia organizmu;
(1.2) przen. negatywne zjawisko lub czyjaś ujemna cecha
wykrzyknik
(2.1) pot. eufem. okrzyk wyrażający wzburzenie, zaskoczenie
Wiktionary
Choroba – jedno z podstawowych pojęć medycznych; ogólne określenie każdego odstępstwa od pełni zdrowia organizmu. Zdefiniowanie stanu chorobowego jest tak samo trudne, jak sprecyzowanie stanu pełni zdrowia (zob. dobrostan subiektywny). Patofizjologia odróżnia chorobę od procesu patologicznego oraz stanu patologicznego.
Wikipedia
(1.1) Wykład został odwołany z powodu choroby prelegenta.
(1.2) Smutek jest chorobą społeczeństwa, które z dobrego samopoczucia uczyniło obowiązek i które karze nieudaczników.
(2.1) Choroba! Znowu muszę wszystko przepisywać.
Wiktionary
IPA: xɔˈrɔba, AS: χoroba
Wiktionary
rzecz. chory m., chora ż., chorowitość ż., chorobliwość ż., zachorowalność ż., schorzenie n., chorowanie n., odchorowanie n., zachorowanie n., rozchorowanie n., chorobowe n.
:: rzecz. zgrub. choróbsko n.
czas. chorować ndk., odchorować dk., zachorować ndk., rozchorować się ndk.
przym. chorobowy, chory, chorobliwy, chorowity, przedchorobowy
przysł. chorobowo, chorobliwie, chorowicie, choro
Wiktionary
(1.1) dolegliwość, niedomaganie, patologia, przypadłość, rozstrój, schorzenie, syndrom, zespół; pot. choróbsko, franca
(1.2) dżuma, gangrena, patologia, rak, wrzód
(2.1) pot. cholera, cholera jasna, do jasnej cholery; pot. eufem. cholewa, holender
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób chorobliwy, niezdrowo
Wiktionary
rzecz. choroba ż., chorowanie n., zachorowanie n., chora ż., chorobowe n., chorobliwość ż.
czas. chorować ndk., zachorować dk.
przym. chorobliwy, chorobowy, przedchorobowy
wykrz. choroba
Wiktionary
(1.1) nieprawidłowo
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: chorobliwie
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odbieganie od stanu prawidłowego
Wiktionary
przym. chorobliwy
przysł. chorobliwie
rzecz. choroba ż., chorobowe n.
wykrz. choroba
Wiktionary
(1.1) patologia
Wiktionary
1. będący objawem choroby;
2. przesadny, nienormalny; niezdrowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) znamionujący chorobę
(1.2) przen. o cechach mocno nieprawidłowych
Wiktionary
(1.2) Jednym z najbardziej potrzebnych wydatków Tysona było dziewięć tysięcy miesięcznie na psychoanalityka, u którego leczył się z chorobliwej rozrzutności.
Wiktionary
IPA: ˌxɔrɔˈblʲivɨ, AS: χoroblʹivy
Wiktionary
rzecz. choroba ż., choróbsko n., chorobowe n., chorobliwość ż., chorowitość ż., chorowanie n., zachorowanie n., chora ż.
czas. chorować ndk., zachorować dk.
przym. chorobowy, chorowity, przedchorobowy
przysł. chorobliwie, chorobowo
wykrz. choroba
Wiktionary
(1.1) chorobowy
(1.2) alergiczny, patologiczny
Wiktionary
gwarowo:
1. osoba budząca niechęć, podziw lub zazdrość; skubaniec, skurkowaniec;
2. niedobre zwierzę;
3. dawniej: zły duch powodujący choroby
SJP.pl
dawniej: chorobowy
SJP.pl
środowiskowo: dzień choroby, leczenia w szpitalu pracownika
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób chorobotwórczy
Wiktionary
rzecz. chorobotwórczość ż.
przym. chorobotwórczy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zdolność do wywoływania chorób;
Wiktionary
Chorobotwórczość (ang. pathogenicity) – zdolność danego czynnika (zwanego patogenem) do wywoływania zmian patologicznych lub choroby. Można ją określić dzieląc liczbę organizmów, u których rozwija się choroba, na liczbę organizmów narażonych na działanie danego patogenu. Patogenem może być czynnik biologiczny, chemiczny, fizyczny, społeczny czy genetyczny.
Wikipedia
(1.1) Obiektem tych badań stały się bakteryjne formy L wspomnianych bakterii oraz ich antygeny powierzchniowe, w tym przede wszystkim lipopolisacharyd Proteus sp. oraz inne czynniki chorobotwórczości tych pałeczek. ([http://biotechnologia.pl/info/biotechnologia/65_historia/4460_profesor_krystyna_kotelko__1920_2003_.html Internet])
Wiktionary
IPA: ˌxɔrɔbɔˈtfurt͡ʃɔɕt͡ɕ, AS: χorobotfurčość
Wiktionary
przym. chorobotwórczy
przysł. chorobotwórczo
Wiktionary
(1.1) patogeniczność, patogenność
Wiktionary
wywołujący chorobę; patogenny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. wywołujący chorobę
Wiktionary
(1.1) Znika cuchnąca obórka dla każdej chorej na gruźlicę krowiny i znika dwakroć bardziej cuchnący chlewik dla brudnej świnki, mającej na sobie i w sobie miliony zarazków chorobotwórczych. (S. Żeromski: Przedwiośnie)
Wiktionary
IPA: ˌxɔrɔbɔˈtfurt͡ʃɨ, AS: χorobotfurčy
Wiktionary
rzecz. chorobotwórczość ż.
przysł. chorobotwórczo
Wiktionary
(1.1) patogenny, patogenetyczny, patogeniczny
Wiktionary
potocznie: zasiłek wypłacany pracownikowi za okres choroby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. składka na ubezpieczenie chorobowe
(1.2) pot. zasiłek płacony przez okres choroby
(1.3) pot. zwolnienie z pracy z powodu choroby
forma przymiotnika.
(2.1) n. lp., nmos. lm. od: chorobowy
Wiktionary
(1.3) W mieście na ubezpieczenie przyjmuje tylko jeden lekarz chorób kobiecych. Pozostali są albo na urlopach, albo na chorobowym.
Wiktionary
IPA: ˌxɔrɔˈbɔvɛ, AS: χorobove
Wiktionary
rzecz. choroba ż., choróbsko n., chorowanie n., zachorowanie n., chorowitość ż., chorobliwość ż.
czas. chorować ndk., zachorować dk.
przym. chorobowy, chorobliwy, chorowity, przedchorobowy
przysł. chorobowo, chorobliwie, chorowicie
wykrz. choroba
Wiktionary
(1.2) zasiłek chorobowy
Wiktionary
liczba chorych na określoną chorobę; zachorowalność, zapadalność
SJP.pl
Chorobowość (ang. prevalence), a dokładniej współczynnik chorobowości (ang. prevalence rate) – liczba chorych w danej chwili na konkretną chorobę w określonej grupie mieszkańców (np. na 100 tys. mieszkańców). Współczynnik ten obejmuje zarówno osoby chorujące już wcześniej, jak i nowo stwierdzone przypadki (zapadalność).
Wikipedia
odnoszący się do choroby; związany z chorobą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający cechy choroby
(1.2) związany z chorobą
Wiktionary
(1.2) Jan dostał zwolnienie chorobowe .
Wiktionary
IPA: ˌxɔrɔˈbɔvɨ, AS: χorobovy
Wiktionary
rzecz. choroba ż., choróbsko n., chorobowe n.
czas. chorować ndk., zachorować dk.
przym. chorobliwy, chorowity, pochorobowy, przedchorobowy
przysł. chorobliwie, chorowicie
wykrz. choroba, do choroby
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie w obwodzie lwowskim, w rejonie sokalskim;
Wiktionary
Wikipedia
przym. chorobrowski
Wiktionary
zgrubienie od: choroba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. od: choroba
Wiktionary
IPA: xɔˈrupskɔ, AS: χorupsko
Wiktionary
rzecz. chora ż., chorobowe n., choroba ż., chory
przym. chorobowy, chory, chorobliwy, przedchorobowy
czas. chorować
wykrz. choroba
Wiktionary
miasto w Tadżykistanie, stolica Górnego Badachszanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Tadżykistanie, położone u ujścia rzeki Ghunt do rzeki Pandż;
Wiktionary
Chorog (Хоруғ) – miasto w Tadżykistanie, położone u ujścia rzeki Gunt do rzeki Pandż, na granicy z Afganistanem; 32 tys. mieszkańców (2010). Stolica Górskiego Badachszanu. W sąsiedztwie tadżycko-afgańskie przejście graniczne.
W mieście rozwinął się przemysł spożywczy, materiałów budowlanych oraz odzieżowy. W mieście znajduje się muzeum krajoznawcze.
Wikipedia
1. w epoce antycznej: geografia;
2. dział geografii, zajmujący się opisem kraju lub regionu z uwzględnieniem zamieszkującej go ludności i efektów ludzkiej działalności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szczegółowy opis geograficzny kraju lub jego części
Wiktionary
(1.1) Francuski geograf Paul Vidal de la Blache podniósł chorografię do kategorii nauki.
Wiktionary
IPA: ˌxɔrɔˈɡrafʲja, AS: χorografʹi ̯a
Wiktionary
przym. chorograficzny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z chorografią, dotyczący chorografii
Wiktionary
rzecz. chorografia ż.
Wiktionary
specjalista badający rozmieszczenie poszczególnych gatunków flory i fauny na kuli ziemskiej
SJP.pl
dział biogeografii, badający strukturę flory i fauny, ich zasięg i prawidłowości rozmieszczenia oraz zajmujący się wyodrębnianiem stref biogeograficznych
SJP.pl
Chorologia (z greki khōros, „miejsce, przestrzeń”; i logos, „nauka”) – kierunek w zoogeografii obejmujący badania rozmieszczenia fauny na Ziemi, jej zasięgu oraz przyczyn zróżnicowania na obszarze całej kuli ziemskiej. Na podstawie tych badań wyodrębnia się regiony zoogeograficzne.
Wikipedia
dotyczący chorologii
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w językoznawstwie: nazwa własna krain geograficznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. nazwa krainy, kraju
Wiktionary
IPA: xɔˈrɔ̃ɲĩm, AS: χorõńĩm
Wiktionary
w językoznawstwie: dział onomastyki opisujący nazwy własne różnych krain, ich budowę, pochodzenie, zmiany itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. nauka o nazwach części świata, krajów, państw
Wiktionary
IPA: ˌxɔrɔ̃ˈɲĩmʲja, AS: χorõńĩmʹi ̯a
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie husiatyńskim;
Wiktionary
Chorostków (ukr. Хоростків) – miasto na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie czortkowskim, do 1945 w Polsce, w województwie tarnopolskim, w powiecie kopyczynieckim, siedziba gminy Chorostków. Ośrodek przemysłu spożywczego.
Do 2020 w rejonie husiatyńskim.
Wikipedia
przym. chorostkowski
Wiktionary
miasto w województwie podlaskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Choroszcz – miasto w woj. podlaskim, w powiecie białostockim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Choroszcz. Położone nad rzeką Horodnianką. Jest zaliczane do aglomeracji białostockiej.
Według danych GUS z 31 grudnia 2024 r. Choroszcz liczyła 6162 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈxɔrɔʃt͡ʃ, AS: χorošč
Wiktionary
rzecz. choroszczanin, choroszczanka
przym. choroszczański
Wiktionary
mieszkaniec Choroszczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Choroszczy
Wiktionary
IPA: ˌxɔrɔʃˈt͡ʃãɲĩn, AS: χoroščãńĩn
Wiktionary
rzecz. Choroszcz, choroszczanka
przym. choroszczański
Wiktionary
mieszkanka Choroszczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Choroszczy
Wiktionary
Horodnianka – struga, będącą prawym dopływem Narwi. Początek swój bierze nieopodal wsi Stanisławowo (koło Białegostoku). Przepływa między innymi przez Choroszcz, gdzie bywa nazywaną Choroszczanką. Nazwę swoją zawdzięcza od wsi Horodniany, przez którą przepływa. Horodnianka wpada do Narwi w okolicach mostu koło wsi Żółtki.
Wikipedia
IPA: ˌxɔrɔʃˈt͡ʃãnka, AS: χoroščãnka
Wiktionary
rzecz. Choroszcz, choroszczanin
przym. choroszczański
Wiktionary
przymiotnik od: Choroszcz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od Choroszcz
Wiktionary
(1.1) Dlatego specjaliści z choroszczańskiej spółki komunalnej kalkulują właśnie koszty zainstalowania agregatu podtrzymującego pracę przepompowni.
(1.1) Prokuraturę o sprawie zawiadomił koncern medyczny, który w choroszczańskim szpitalu testował lek na schizofrenię.
Wiktionary
IPA: ˌxɔrɔʃˈt͡ʃãj̃sʲci, AS: χoroščãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Choroszcz, choroszczanin, choroszczanka
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Choroszczynka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Tuczna.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Tuczna. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 150 mieszkańców.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie ostrogskim obwodu rówieńskiego;
Wiktionary
Wikipedia
przym. chorowski
Wiktionary
cierpieć na jakąś chorobę, być chorym
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zachorować)
(1.1) cierpieć z powodu choroby, mieć jakąś chorobę, być chorym
(1.2) przen. pot. bardzo czegoś chcieć, dążyć usilnie do czegoś
(1.3) przen. pot. usilnie chcieć kimś być, udawać kogoś
Wiktionary
(1.1) On często choruje, ale tym razem sytuacja jest poważna.
(1.3) Wilhelm chorował na szlachcica, miał się żenić z jakąś hrabianką, pisał się de Meller, do Łodzi przyjeżdżał ze służbą uliberionowaną, na karetach używał połączonych herbów przyszłej żony i Borowieckiego (…)
Wiktionary
IPA: xɔˈrɔvat͡ɕ, AS: χorovać
Wiktionary
rzecz. choroba ż., chory m., chora ż., chorowanie n., choróbsko n., chorobowe n.
czas. dk. zachorować, przechorować
przym. chory, chorowity, chorobliwy, chorobowy, przedchorobowy
wykrz. choroba
przysł. chorobliwie, choro
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przechodzenie choroby
Wiktionary
(1.1) Misjonarze rozniecili urok chorowania, lecz roznieciwszy, poskąpili leków.
Wiktionary
IPA: ˌxɔrɔˈvãɲɛ, AS: χorovãńe
Wiktionary
rzecz. choroba ż., chorobowe n., chora ż., chory mos., zachorowalność ż., zachorowanie n.
czas. rozchorować się, chorować ndk.
przym. chorowity, chorobliwy
przysł. chorobliwie
wykrz. choroba
Wiktionary
rzadki stopień wyższy od przysłówka: chorowicie
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: chorowity; bardziej chorowity
SJP.pl
1. skłonny do chorób, często chorujący; słabowity, wątły;
2. świadczący o chorobie, o słabym zdrowiu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) często chorujący; skłonny do chorób; mający słabe zdrowie
Wiktionary
(1.1) Ojciec był spokojny, świętej pamięci, i matka chorowita, a ten taki czort.
Wiktionary
IPA: ˌxɔrɔˈvʲitɨ, AS: χorovʹity
Wiktionary
rzecz. chorowitość ż., choroba ż., chorobowe n., chorowanie n., zachorowanie n., chora ż.
czas. chorować, zachorować
przym. chorobowy, chorobliwy, przedchorobowy
wykrz. choroba
Wiktionary
(1.1) słabowity
Wiktionary
dotyczący chóru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. typowo grecka potrawa z mieszanki duszonych lub surowych zielonych warzyw liściastych i ziół
Wiktionary
(1.1) W tawernie na Eginie jadłem moją ulubioną chortę.
Wiktionary
IPA: ˈxɔrta, AS: χorta
Wiktionary
rzecz. chortopita ż.
Wiktionary
jednostka formalna w jazzie
SJP.pl
Wikipedia
pieszczotliwie: chory lub często chorujący chłopczyk
SJP.pl
skrót od: chorwacki
SJP.pl
skrót
(1.1) = chorwacki
Wiktionary
Język chorwacki (chorw. hrvatski jezik) – język indoeuropejski z grupy zachodniej języków południowosłowiańskich, używany przez Chorwatów. Jest językiem urzędowym Chorwacji, a także jednym z trzech języków urzędowych Bośni i Hercegowiny. Jako językiem ojczystym posługuje się nim ponad 5,5 mln osób. Po chorwacku mówi również ludność chorwacka w Serbii, Czarnogórze, Słowenii, Włoszech, Austrii oraz na Węgrzech i Słowacji.
Wikipedia
język używany przez Chorwatów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) to, co chorwackie
Wiktionary
przym. chorwacki
rzecz. chorwackość ż., chorwacki mrz., Chorwat mos., Chorwatka ż.
Wiktionary
państwo w Europie ze stolicą w Zagrzebiu; Republika Chorwacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. polit. państwo w południowej części Europy ze stolicą w Zagrzebiu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ona mieszka w Chorwacji od kilku lat.
(1.1) Nasi sąsiedzi, państwo Szymańscy, byli w tym roku na wakacjach w Chorwacji.
(1.1) Bośnia i Hercegowina graniczy z Chorwacją, Serbią oraz Czarnogórą.
Wiktionary
IPA: xɔrˈvat͡sʲja, AS: χorvacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. chorwacki mrz., Chorwat mos., Chorwatka ż., chorwackość ż.
przym. chorwacki
Wiktionary
(1.1) ofic. Republika Chorwacji
Wiktionary
związany z Chorwacją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Chorwacją, dotyczący Chorwacji lub Chorwatów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. jedna z czterech uregulowanych odmian języka serbsko-chorwackiego, ze statusem języka urzędowego w Chorwacji i BiH;
Wiktionary
Język chorwacki (chorw. hrvatski jezik) – język indoeuropejski z grupy zachodniej języków południowosłowiańskich, używany przez Chorwatów. Jest językiem urzędowym Chorwacji, a także jednym z trzech języków urzędowych Bośni i Hercegowiny. Jako językiem ojczystym posługuje się nim ponad 5,5 mln osób. Po chorwacku mówi również ludność chorwacka w Serbii, Czarnogórze, Słowenii, Włoszech, Austrii oraz na Węgrzech i Słowacji.
Wikipedia
(1.1) W chorwackich i polskich lasach żyje wiele dzikich zwierząt.
(2.1) Ta praca wymaga więcej niż tylko znajomości chorwackiego.
Wiktionary
IPA: xɔrˈvat͡sʲci, AS: χorvacʹḱi
Wiktionary
rzecz. Chorwacja ż., Chorwat m., Chorwatka ż., chorwacczyzna ż., chorwackość ż.
Wiktionary
dotyczący Chorwacji i Polski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posługujący się językiem chorwackim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem chorwackim
(1.3) spisany, stworzony w języku chorwackim
Wiktionary
IPA: xɔrˈvat͡skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: χorvackoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest chorwackie; cecha tych, którzy są chorwaccy
Wiktionary
rzecz. Chorwacja ż., Chorwat m., Chorwatka ż., chorwacczyzna ż., chorwacki mrz.
przym. chorwacki
przysł. chorwacko
Wiktionary
obywatel Chorwacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek narodowości chorwackiej, obywatel Chorwacji, mieszkaniec Chorwacji
Wiktionary
Chorwaci (chorw. Hrvati) – naród południowosłowiański, liczący około 7 mln ludzi. Zamieszkują głównie Chorwację (4,0 mln) oraz Bośnię i Hercegowinę (0,6 mln). Większe skupiska Chorwatów znajdują się też w Austrii (Burgenlandzcy Chorwaci) i Serbii. Na emigracji żyje około 2,5 mln Chorwatów, poza Europą głównie w USA (0,4 mln) i Chile (0,4 mln), ale również w takich krajach jak Argentyna, Niemcy, Kanada, Australia, Szwecja i Brazylia.
Chorwaci są w większości katolikami.
Wikipedia
(1.1) Czy wiesz, że Chorwaci jako pierwsi nosili krawaty?
Wiktionary
IPA: ˈxɔrvat, AS: χorvat
Wiktionary
rzecz. Chorwacja ż., chorwacczyzna ż.
:: fż. Chorwatka ż.
przym. chorwacki
Wiktionary
obywatelka Chorwacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta lub dziewczyna narodowości chorwackiej, obywatelka Chorwacji, mieszkanka Chorwacji
Wiktionary
IPA: xɔrˈvatka, AS: χorvatka
Wiktionary
rzecz. Chorwacja ż., Chorwat m., chorwacki m., chorwacczyzna ż., chorwackość ż.
przym. chorwacki
Wiktionary
1. cierpiący na jakąś chorobę;
2. nienormalny, szalony;
3. źle funkcjonujący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotknięty chorobą
(1.2) pot. dziwaczny, nienormalny
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba dotknięta chorobą
Wiktionary
Osoba chora – osoba znajdująca się w stanie przejściowej lub stałej utraty zdrowia, zdefiniowanego przez Światową Organizację Zdrowia jako stan pełnego dobrostanu fizycznego, psychicznego i socjalnego. Chory zdany jest na możliwości obronne organizmu oraz na pomoc medyczną. W przypadku niektórych chorób psychicznych, osoba chora posiada ograniczoną odpowiedzialność karną.
Wikipedia
(1.1) Moja babcia jest chora na cukrzycę.
(1.2) To chory pomysł!
(2.1) W szpitalu jest dużo chorych.
Wiktionary
IPA: ˈxɔrɨ, AS: χory
Wiktionary
rzecz. choroba ż., choróbsko n.
:: fż. chora ż.
czas. chorować, zachorować, chorzeć, rozchorować się
przysł. choro
wykrz. choroba
Wiktionary
(1.1) niezdrów, cierpiący, niedysponowany, wycieńczony, obolały
(1.2) nienaturalny, głupi, nierozsądny
(2.1) pacjent
Wiktionary
przestarzałe: chorować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) przest. chorować
Wiktionary
IPA: ˈxɔʒɛt͡ɕ, AS: χožeć
Wiktionary
przym. chory
rzecz. schorzenie n., chorzenie n., chory mos.
Wiktionary
Chorzęcin – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Tomaszów Mazowiecki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Chorzęcin jest włączony do siatki połączeń Miejskiego Zakładu Komunikacyjnego w Tomaszowie Mazowieckim. Do wsi kursują dwie linie.
W 2019 roku chorzęcińska Ochotnicza Straż Pożarna obchodziła 100-lecie istnienia.
Wikipedia
mieszkaniec Chorzeli
SJP.pl
mieszkanka Chorzeli
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Chorzele – miasto w Polsce położone w województwie mazowieckim, w powiecie przasnyskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Chorzele. Leży nad Orzycem.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa ostrołęckiego.
Były miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego. Miasto rządowe Królestwa Kongresowego, położone było w 1827 roku w powiecie przasnyskim, obwodzie przasnyskim województwa płockiego.
Wikipedia
(1.1) W Chorzelach kręcono niemiecki film propagandowy pt. „Powrót do ojczyzny”.
Wiktionary
IPA: xɔˈʒɛlɛ, AS: χožele
Wiktionary
przym. chorzelski
rzecz. chorzelanin m., chorzelanka ż.
Wiktionary
wieś w województwie podlaskim, w powiecie zambrowskim
SJP.pl
Chorzelów – wieś w Polsce południowo-wschodniej, na obszarze Kotliny Sandomierskiej. Administracyjnie należy do województwa podkarpackiego. Znajduje się w powiecie mieleckim w gminie Mielec. Liczy około 2,7 tys. (2006) mieszkańców.
Przez wieś przepływa Kanał Chorzelowski.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Chorzelów.
Wikipedia
Chorzemin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Wolsztyn.
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chorzeć.
Wiktionary
czas. chorzeć
Wiktionary
Chorzepin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łęczyckim, w gminie Świnice Warckie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Wieś leży w odległości 8 km na północny zachód od Świnic Warckich. Przez wieś przepływa rzeka Ner. Pierwsza informacja o miejscowości pochodzi z 1372. Była to wieś szlachecka. We wsi znajdował się wiatrak drewniany (koźlak) z 1665 (obecnie jest w Uniejowie) oraz cmentarz ewangelicki, którego rudymenty zachowały się do dziś.
Wikipedia
Chorzępowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Sieraków, przy drodze wojewódzkiej nr 198. Wieś jest siedzibą sołectwa, w którego skład wchodzi także miejscowość Kobylarnia. We wschodniej części wsi nad Jeziorem Kłosowskim znajduje się integralna część wsi Chorzewo.
Wikipedia
Chorzeszów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łaskim, w gminie Wodzierady.
W miejscowości istnieje straż pożarna, która została założona w 1920 roku.
W dawnej szkole podstawowej od 1 lipca 2001 r. działa Dom Pomocy Społecznej, prowadzony przez Fundację im. Brata Alberta.
Wikipedia
Chorzewo (pol. hist.„Charzewo") – wieś sołecka w zachodniej Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, we wschodniej części gminy Kwilcz, nad północnym brzegiem jeziora Luboszek.W skład sołectwa wchodzi też niewielka wieś o rozproszonej zabudowie - Karolewice, położone przy drodze krajowej nr 24.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto na prawach powiatu w południowej Polsce, w województwie śląskim;
(1.2) geogr. adm. wieś w Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Roźwienica;
Wiktionary
Chorzów (1922–1934 Królewska Huta; niem. Königshütte) – miasto na prawach powiatu w południowej Polsce, w województwie śląskim, w centrum Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego (GOP), lokalny ośrodek gospodarczy oraz kulturalny. Przez miasto przepływa rzeka Rawa.
Dzisiejszy Chorzów powstał z połączenia w latach 30. XX wieku miasta Królewska Huta oraz dwóch gmin wiejskich – Chorzowa (obszar nazywany dziś Chorzowem Starym) i Wielkich Hajduk.
Wikipedia
(1.1) Za jedenaście dni spotkamy się w Chorzowie na zimowym zlocie naszego stowarzyszenia.
(1.1) (1.2) W Polsce mamy aż dwa Chorzowy, jeden na Górnym Śląsku, drugi na Podkarpaciu.
Wiktionary
IPA: ˈxɔʒuf, AS: χožuf
Wiktionary
rzecz. chorzowianin mos., chorzowianka ż.
przym. chorzowski, podchorzowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. dzielnica miasta Chorzowa w województwie śląskim;
Wiktionary
Chorzów-Batory, też: Chorzów Batory, (niem. 1941–1945 Königshütte-Bismarck; śl. Hajduki) – dzielnica Chorzowa położona w południowej części miasta.
Wikipedia
(1.1) Parafia NSPJ w Chorzowie-Batorym organizuje wspólny wyjazd dla seniorów na Górę Świętej Anny.
(1.1) Możemy dojechać aż do Chorzowa-Batorego i potem się przesiąść.
Wiktionary
mieszkaniec Chorzowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Chorzowa
(1.2) osoba pochodząca z Chorzowa, urodzona w Chorzowie
Wiktionary
Chorzowianin – polski miesięcznik miejski o tematyce społeczno-kulturalnej, wydawany w Chorzowie.
Pierwszy (zerowy) numer „Chorzowianina” ukazał się 20 września 2000 roku, tydzień później dostępny był w kioskach i punktach sprzedaży prasy na terenie Chorzowa. Do grudnia 2010 roku był tygodnikiem, który ukazywał się co środę. Od stycznia 2011 roku ukazuje się raz w miesiącu jako pismo bezpłatne.
Wikipedia
rzecz. Chorzów m.
:: fż. chorzowianka ż.
przym. chorzowski
Wiktionary
mieszkanka Chorzowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Chorzowa
(1.2) kobieta pochodząca z Chorzowa, urodzona w Chorzowie
Wiktionary
rzecz. Chorzów m.
:: fm. chorzowianin m.
przym. chorzowski
Wiktionary
przymiotnik od: Chorzów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od Chorzów
Wiktionary
IPA: xɔˈʒɔfsʲci, AS: χožofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Chorzów, chorzowianin, chorzowianka
Wiktionary
członek chóru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna lub chłopiec, który śpiewa w chórze
Wiktionary
IPA: xuˈʒɨsta, AS: χužysta
Wiktionary
rzecz. chór m., chórek m., chóralistyka ż., chorał m.
:: fż. chórzystka ż.
przym. chóralny
przysł. chórem, chóralnie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta lub dziewczyna, która śpiewa w chórze
Wiktionary
IPA: xuˈʒɨstka, AS: χužystka
Wiktionary
rzecz. chór m., chórek m., chóralistyka ż.
:: fm. chórzysta m.
przym. chóralny
przysł. chórem
Wiktionary
Chośnica (kaszub. Chòsznica) – wieś kaszubska w Polsce na zachodnim skraju Pojezierza Kaszubskiego położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Parchowo. Wieś jest siedzibą sołectwa Chośnica, w którego skład wchodzą również miejscowości Bawernica, Folwark i Chałupa. W miejscowości znajduje się również placówka Ochotniczej Straży Pożarnej. Na wschód od Chośnicy znajduje się otoczony lasami rezerwat przyrody Jeziorka Chośnickie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Choszczno
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Choszczna, związany z Choszcznem
Wiktionary
(1.1) Lasy są bardzo ważnym walorem powiatu choszczeńskiego, zwłaszcza jego wschodniej części.
Wiktionary
rzecz. Choszczno m., choszcznianin m., choszcznianka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Choszczna
SJP.pl
mieszkanka Choszczna
SJP.pl
miasto w województwie zachodniopomorskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Choszczno (niem. Arnswalde) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, siedziba władz powiatu choszczeńskiego oraz gminy miejsko-wiejskiej Choszczno. Położone na Pojezierzu Choszczeńskim nad jeziorem Kluki.
Według danych GUS z 30 czerwca 2021 r., Choszczno liczyło 14 894 mieszkańców i było pod względem liczby ludności piętnastym miastem w województwie zachodniopomorskim.
Wikipedia
IPA: ˈxɔʃt͡ʃnɔ, AS: χoščno
Wiktionary
rzecz. choszcznianin m., choszcznianka ż.
przym. choszczeński
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Choszczów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, w gminie Kurów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Kurów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 266 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Dębie.
Wikipedia
1. gmina wiejska w województwie mazowieckim;
2. dolny bieg Iłżanki
SJP.pl
Chotcza-Józefów – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie lipskim, w gminie Chotcza.
Miejscowość jest siedzibą gminy Chotcza. Liczba mieszkańców wraz z Chotczą Dolną i Chotczą Górną wynosi ok. 800. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wikipedia
mieszkaniec Chotczy
SJP.pl
mieszkanka Chotczy
SJP.pl
przymiotnik od: Chotcza; chotecki
SJP.pl
przymiotnik od: Chotcza; chotczański
SJP.pl
1. część wsi Kazanki;
2. Chotel Czerwony - wieś w Polsce
SJP.pl
Chotel – część wsi Kazanki w Polsce położonej w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Izbica Kujawska. W pobliżu wsi znajduje się jezioro Chotelskie.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa włocławskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Chotelek – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Busko-Zdrój, nad rzeką Maskalis.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim.
Do 2006 r. wieś nosiła nazwę Chotelek Zielony. Nazwa została zmieniona rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 15 grudnia 2006 r.
Wikipedia
od Chotel (część wsi Kazanki)
SJP.pl
Chotków – wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim, w gminie Brzeźnica.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Chotków. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
Chotkowo (kaszub. Kôtkòwò lub też Kôtkòwë, niem. Kathkow) – wieś kaszubska w Polsce położona na Pojezierzu Bytowskim, w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Borzytuchom, nad jeziorem Chotkowskim.
W latach 1954–1957 wieś należała i była siedzibą władz gromady Chotkowo, po jej zniesieniu w gromadzie Borzytuchom. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Zobacz też: Chodkowo
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
ptak z rodziny garncarzy
SJP.pl
Chotomów – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie legionowskim, w gminie Jabłonna. Przez miejscowość przechodzi linia kolejowa nr 9 Warszawa – Gdańsk z przystankiem Chotomów.
Administracyjnie na terenie wsi utworzono dwa sołectwa: Chotomów i Chotomów Północny.
Wikipedia
Chotyniec – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Radymno, w południowej części Płaskowyżu Tarnogrodzkiego.
Słynie z cerkwi Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy, która została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO wraz z innymi drewnianymi cerkwiami w Polsce i na Ukrainie w 2013 roku.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie przemyskim.
Wikipedia
Chotynin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieruszowskim, w gminie Bolesławiec.
Wikipedia
Chotyłów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Piszczac. Leży nad rzeką Lutnią.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie bialskopodlaskim.
Wieś jest sołectwem w gminie Piszczac. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 941 mieszkańców i była drugą co do wielkości miejscowością gminy.
Wikipedia
racjonalne utrzymywanie zwierząt i opieka nad nimi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. trzymanie, karmienie i pielęgnowanie zwierząt hodowlanych
(1.2) przen. utrzymywanie, wychowywanie kogoś
Wiktionary
Chów – zapewnienie zwierzętom użytkowym i hodowlanym prawidłowych warunków bytowania i rozwoju, dzięki którym możliwy jest pełny rozwój pożądanych cech. Obejmuje czynności takie jak karmienie i pielęgnacja, związane z utrzymaniem zwierząt od czasu ich nabycia – zwykle młodych osobników – do czasu uzyskania przez nie oczekiwanych cech użytkowych. Odchowane zwierzęta mogą być użytkowane do produkcji (mleko, wełna, jaja), jako surowiec do produkcji (mięso, skóra), jako siła robocza (np. koń, muł, osioł) lub zwierzęta domowe (pies, kot).
Wikipedia
(1.1) Ziarno zbóż służy jako produkt konsumpcyjny dla człowieka i jako znakomita pasza treściwa w chowie zwierząt gospodarskich.
(1.2) Nie dopuszczajcie do życia publicznego doktrynerów cudzego i własnego chowu!
Wiktionary
IPA: xuf, AS: χuf
Wiktionary
rzecz. chowanie n., chowaniec m., wychowanie n., wychowanek m., wychowanka ż., schowek m., schowanie n., odchowanie n.
czas. chować ndk., schować dk., wychowywać ndk., wychować dk., odchować dk.
przym. wychowawczy
przysł. wychowawczo
Wiktionary
[czytaj: czał-czał] - rasa psów o długiej, gęstej sierści koloru czarnego, rudego albo płowego; pies tej rasy; czau-czau
SJP.pl
ukrywać się, kamuflować przed kimś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. schować)
(1.1) ukrywać kogoś / coś przed kimś
(1.2) pielęgnować, wychowywać
czasownik przechodni niedokonany (dk. pochować)
(2.1) grzebać zmarłych
czasownik przechodni niedokonany (dk. odchować)
(3.1) hodować
czasownik zwrotny niedokonany chować się (dk. schować się)
(4.1) ukrywać się przed kimś
(4.2) przest. wychowywać się
Wiktionary
(1.1) Andrzej chował przed rodzicami zdjęcia gołych kobiet pod swoim łóżkiem.
(1.2) Katarzyna chowała dziecko swojej zmarłej siostry.
(2.1) Rodzina i przyjaciele chowali zmarłego w ciszy.
(4.1) Jurek chował się pod kocem.
(4.2) Jurek chował się na wsi.
Wiktionary
IPA: ˈxɔvat͡ɕ, AS: χovać
Wiktionary
rzecz. chowany mrz., wychowaniec mos., wychowanica ż., chów m., schowanko n., schowek m., zachowek m., pochówek m., wychowanek m., chowaniec m., wychowanka ż., przychówek m., wychowanie n., chowanie n.
czas. przechować dk., przechowywać ndk., schować dk., pochować dk., wychować dk., wychowywać ndk., odchować dk., odchowywać ndk., podchować dk., podchowywać ndk., uchować dk., dochować dk., dochowywać ndk.
przym. pochówkowy, wychowawczy
Wiktionary
(1.1) ukrywać, zatajać, kitrać
(1.2) wychowywać, hodować
Wiktionary
drobny chrząszcz z rodziny ryjkowców występujący w mniej więcej 100 gatunkach
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chować.
Wiktionary
IPA: xɔˈvãɲɛ, AS: χovãńe
Wiktionary
czas. chować, przechowywać
rzecz. chów mrz.
Wiktionary
dawniej, rzadko: osoba wzięta przez kogoś na utrzymanie, pozostająca pod czyjąś opieką; wychowanek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) reg. duch domowy
(1.2) stpol. później gwara. przybrane dziecko
(1.3) reg. zabawa w chowanego
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) forma żeńska chowanica, chowanka; czas. chować
Wiktionary
(1.1) chowanek, chobołd, gospodarczyk, komornik, piecuch, latawiec, wychowaniec
(1.2) wychowaniec
(1.3) chowanka, chowanki lm.
Wiktionary
zabawa dziecięca, w której jedna osoba szuka ukrywających się pozostałych uczestników; chowany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziecięca zabawa polegająca na szukaniu przez jedną osobę ukrywających się pozostałych uczestników lub jednej ukrytej osoby przez pozostałych uczestników
(1.2) daw. miejsce, w którym coś się przechowuje, chowa
(1.3) stpol. później gwara. przybrana córka
(1.4) w lm. chowanki → rodzaj pasztecików
Wiktionary
IPA: xɔˈvãnka, AS: χovãnka
Wiktionary
(1.3) forma męska chowanek, chowaniec
Wiktionary
(1.1) chowany, chowanki, chowaniec
(1.2) schowek, schowanko, daw. chowanko
(1.3) chowanica
Wiktionary
dawny kwartalnik pedagogiczny poświęcony naukowym zagadnieniom wychowania
SJP.pl
Chowanna czyli system pedagogiki narodowej jako umiejętności wychowania, nauki i oświaty, słowem wykształcenia naszej młodzieży – monumentalne, dwutomowe dzieło pedagogiczne autorstwa Bronisława Ferdynanda Trentowskiego, którego pierwodruk ukazał się w 1842 w Poznaniu (Księgarnia Nowa). Było to właściwie jedyne dzieło Trentowskiego z zakresu pedagogiki. Pisał je począwszy od 1840.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
powstanie moskiewskich strzelców w 1682 inspirowane i dowodzone przez księcia Iwana Andriejewicza Chowańskiego
SJP.pl
Chowańszczyzna (ros. Хованщина) – opera Modesta Musorgskiego, oparta na autentycznych wydarzeniach z historii Rosji – nieudanej próbie zamachu stanu z 1682 r.
Wikipedia
zabawa dziecięca polegająca na odnalezieniu przez szukającego pozostałych uczestników zabawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dziecięca zabawa, polegająca na tym, że wszystkie dzieci usiłują ukryć się, a jedno z nich szuka;
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: chować
Wiktionary
Zabawa w chowanego – zabawa dla dzieci, polegająca na szukaniu się nawzajem na wyznaczonym wcześniej terenie. Jedną z rozbudowanych odmian tej gry są podchody.
Wikipedia
(1.1) Gramy w chowanego. Adam liczy na głos do dziesięciu, a my się chowamy.
Wiktionary
IPA: xɔˈvãnɨ, AS: χovãny
Wiktionary
rzecz. chowanka ż.
czas. chować ndk., przechowywać ndk.
Wiktionary
(1.1) chowanka, zabawa w chowanego
Wiktionary
[czytaj: czałder] gęsta zupa z ryb i skorupiaków morskich, zazwyczaj z mlekiem
SJP.pl
Chowder – zupa rybna lub z owocami morza. Potrawa kuchni anglosaskiej, popularna na wschodnim wybrzeżu USA, Australii i Nowej Zelandii. Pierwotnie zupa gotowana była na żaglowcach.
Przygotowywana jest na bazie wywaru z łbów rybich oraz ości i boczku. Wywar zabielany jest zasmażką lub mlekiem, ewentualnie śmietaną. Do wywaru dodaje się kawałki ryb lub owoców morza, które gotuje się ok. 15 min. Podany przepis jest jednym z wielu, gdyż istnieje wiele regionalnych odmian tej potrawy.
Wikipedia
(samo)opłacalność gospodarcza (z ros., skrót od choziajstwiennyj rascziot)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. rasa chołmogorska krów - rasa krów pochodząca z Rosji;
2. gęś chołmogorska - rasa gęsi pochodząca z Rosji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Chołmogorami, dotyczący Chołmogor
Wiktionary
rzecz. Chołmogory nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północnej Rosji europejskiej;
Wiktionary
Chołmogory (ros. Холмого́ры) – miejscowość w północnej Rosji administracyjne centrum Rejonu Chołmogorskiego w obwodzie archangielskim. Jest położona na lewym brzegu rzeki Dwiny, 75 km na południowy wschód od Archangielska i 90 km na północ od monasteru Antoniewo-Sijskiego. Nazwa pochodzi od fińskiego Kalmomäki co oznacza „wzgórze cmentarne”.
Wikipedia
przym. chołmogorski
Wiktionary
chłodnik; zupa (owocowa lub z botwiny) podawana na zimno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś, a dawniej miasteczko, na Ukrainie w rejonie radziechowskim obwodu lwowskiego;
Wiktionary
Wuzłowe, Chołojów (ukr. Вузлове) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie czerwonogrodzkim (do 2020 w rejonie radziechowskim).
Znajduje tu się przystanek kolejowy Wuzłowe, położony na linii Lwów – Kiwerce.
Wikipedia
przym. chołojowski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
niewielki brązowy chrząszcz, groźny szkodnik w leśnictwie i sadownictwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. roln. mały brązowawy chrząszcz
(1.2) pot. mot. jeden z modeli samochodu marki Volkswagen
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W ogrodach sąsiadujących z terenami leśnymi można w późnowiosenne wieczory napotkać duże, nisko latające chrabąszcze. Pojawiają się w znacznej liczbie raz na cztery lata i przez cały maj dobierają się w pary.
(1.2) W Pępowie można obejrzeć 40 modeli, z czego 30 to zabytkowe samochody spod znaku Volkswagena. Królują garbusy: od najstarszego, z 1956 roku, produkcji niemieckiej, po najnowszy model „chrabąszcza”, wyprodukowany w Meksyku.
Wiktionary
przym. chrabąszczowaty
rzecz. chrobak m.
Wiktionary
(1.2) chrząszcz, garbus
Wiktionary
przypominający kształtem chrabąszcza
SJP.pl
mały chrabąszcz
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. szeleścić
Wiktionary
(1.1) Coś chrabęści za winklem.
(1.1) "Słychać było jak w gęstwinie wiatr się krząta i chrabęści,
::Tedy szkielet poskoczył i zacisnął swe pięści!"
Wiktionary
rzecz. chrabęszczenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chrabęścić.
Wiktionary
czas. chrabęścić
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Chrabostówka (białorus. Храбастоўка Chrabastoŭka) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Narew.
Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Narwi, a wierni kościoła rzymskokatolickiego do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Narwi.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
świątynia lub miejsce kultu religijnego, szczególnie w kontekście religii słowiańskich lub azjatyckich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. świątynia pogańska;
Wiktionary
Chram (także kącina, kupiszta; neologizmy: kontyna, gontyna) – typ budowli sakralnej w religii Słowian. Miejsce spotkań, modlitw, nabożeństw i wróżb, którego rolę pierwotnie pełniły poświęcone kultowi drzew oraz sił przyrody gaje – słowiańskie odpowiedniki świętych gajów w innych kulturach.
Wikipedia
(1.1) stpol. bożnica
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. kuleć, utykać
Wiktionary
IPA: ˈxrãmat͡ɕ, AS: χrãmać
Wiktionary
rzecz. chramanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chramać.
Wiktionary
czas. chramać ndk.
Wiktionary
1. głos słonki wydawany podczas lotu tokowego;
2. głos łoszy wydawany w czasie rui
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) śrpol. gniew
(1.2) śrpol. chrypka
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od chrapać
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: chrapa
Wiktionary
IPA: xrap, AS: χrap
Wiktionary
rzecz. chrapa ż.
Wiktionary
1. część górnej wargi u niektórych ssaków;
2. urządzenie doprowadzające powietrze do silnika spalinowego na okręcie podwodnym płynącym w niewielkim zanurzeniu; chrapy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. anat. fałd przykrywający nozdrza niektórych zwierząt np. koni;
(1.2) łow. nozdrza zwierzyny płowej (jeleniowatych) oraz muflona i kozicy
Wiktionary
(1.1) Z przyjemnością głaskała aksamitne chrapy urodziwej gniadej klaczy.
(1.2) Wylękniona łosza zadziera chrapy, okręca się na tylnych biegach i daje susa, aby uciec.
Wiktionary
rzecz. chrap mrz., chrapanie n., chrapanina ż., chrapnięcie n.
czas. chrapać ndk., chrapnąć dk.
przym. chrapliwy
przysł. chrapliwie
Wiktionary
1. wydawać charkotliwe, świszczące dźwięki podczas snu; pochrapywać;
2. potocznie: spać; drzemać, kimać;
3. wydawać chrypliwe dźwięki; rzęzić, charczeć, charkotać;
4. o samicy jelenia, łosia, daniela: wydawać charakterystyczny głos w czasie rui
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. chrapnąć)
(1.1) oddychać w trakcie snu charcząc
(1.2) żart. spać
(1.3) o ludziach: rzęzić jakby chrapiąc (1.1)
(1.4) o zwierzętach: parskać jakby chrapiąc (1.1)
Wiktionary
(1.1) Nie zmrużyłem oka całą noc, bo sąsiad donośnie chrapał.
(1.2) Zajrzałam do sypialni, ale chrapałeś tak słodko, że ciebie nie budziłam.
(1.4) Konie chrapały i wyprężone ich nogi silnie biły kopytami w twardą drogę, żeby się na niej utrzymać.
Wiktionary
IPA: ˈxrapat͡ɕ, AS: χrapać
Wiktionary
rzecz. chrapa ż., chrapanie
przysł. chrapliwie
Wiktionary
(1.2) spać, drzemać, kimać
(1.3) charczeć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) o ludziach: hałaśliwe charczenie w czasie snu
(1.2) o zwierzętach, np. koniach: wydawanie chrapliwego dźwięku
Wiktionary
Chrapanie – wibracja języczka i podniebienia miękkiego podczas wdechu. Najczęściej występuje podczas snu. Choć nie zagraża życiu, może być objawem groźnego bezdechu sennego. Chrapanie może utrudniać sen osobie dotkniętej tym problemem i innym, śpiącym w pobliżu. Ocenia się, że około 30% dorosłych ludzi chrapie.
Wikipedia
(1.1) Musimy położyć kres twojemu chrapaniu, kupmy lekarstwo.
Wiktionary
IPA: xraˈpãɲɛ, AS: χrapãńe
Wiktionary
rzecz. chrapnięcie n., chrapa ż.
czas. chrapać ndk., chrapnąć dk.
przym. chrapliwy
przysł. chrapliwie
Wiktionary
(1.2) parskanie
Wiktionary
potocznie: charkotliwe dźwięki wydawane w czasie snu; chrapanie, pochrapywanie
SJP.pl
Chrapanów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Zawichost.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 755.
Wikipedia
potocznie:
1. mała chrapa (część górnej wargi);
2. przestarzałe: ochota, chętka, kaprys; dziś zwykle w związku frazeologicznym: mieć na coś chrapkę - mieć chęć, apetyt na coś
SJP.pl
Wikipedia
żartobliwie: ciąć (ucinać) chrapickiego - spać, chrapiąc
SJP.pl
potocznie:
1. mała chrapa (część górnej wargi);
2. przestarzałe: ochota, chętka, kaprys; dziś zwykle w związku frazeologicznym: mieć na coś chrapkę - mieć chęć, apetyt na coś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób chrapliwy
Wiktionary
rzecz. chrapa ż., chrapliwość ż., chrapanie n.
czas. chrapać ndk.
przym. chrapliwy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: chrapliwie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: chrapliwy
SJP.pl
przypominający chrapanie; ochrypły, charczący, szorstki
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przypominający chrapanie
Wiktionary
rzecz. chrapa ż., chrapliwość ż., chrapanie n.
przysł. chrapliwie
Wiktionary
(1.1) chrypliwy, ochrypły, szorstki
Wiktionary
chropawy, chropaty, chropowaty;
1. mający szorstką powierzchnię;
2. pozbawiony dźwięczności; matowy, chrapliwy;
3. przenośnie: daleki od ideału, wymagający poprawy
SJP.pl
Chrapowo (do 1945 niem. Hohengrape) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Pełczyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
W 2007 wieś liczyła 304 mieszkańców. Leży ok. 3,5 km na zachód od Pełczyc i jest najbardziej na zachód położoną miejscowością zarówno gminy jak i powiatu.
Wikipedia
1. głos słonki wydawany podczas lotu tokowego;
2. głos łoszy wydawany w czasie rui
SJP.pl
Wikipedia
Chrcynno – dawniej Chrzcinno, wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, w gminie Nasielsk. około 45 km na północ od Warszawy.
W latach 1962–1973 wieś należała i była siedzibą władz gromady Chrcynno, wcześniej w gromadzie Krzyczki. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
[czytaj: chreja] w starożytności: zbiór humorystycznych powiedzeń sławnych ludzi i anegdot o tych osobach; chreja, chryja
SJP.pl
w starożytności: zbiór humorystycznych powiedzeń sławnych ludzi i anegdot o tych osobach; chreia, chryja
SJP.pl
Chreja (gr. chreia, chráomai, chrḗsimos ’pożytek, korzyść, konieczność’) – starożytny gatunek literacki.
Chreja pokrewna jest takim formom literackim, jak aforyzm, anegdota, apoftegmat. Pojęcia te bywały używane zamiennie, dlatego też trudno jest precyzyjnie rozgraniczyć te formy. Od sentencji chreja różniła się zasadniczo tym, że na wstępie podawała autora. Chreja mogła być krótka i lapidarna, zredagowana w rzeczowym stylu, lub dłuższa w formie pouczającej anegdoty z puentą. Mogła mieć formę bardziej literacką lub szkolną, pisaną na potrzeby uczniów.
Wikipedia
w językoznawstwie: nazwa własna materialnego wytworu rąk ludzkich, np. nazwa kosmetyku, urządzenia, pojazdu itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. nazwa własna przedmiotu kultury materialnej, np. działa, statku, dzwonu, zegara itp.
Wiktionary
IPA: ˌxrɛ̃maˈtɔ̃ɲĩm, AS: χrẽmatõńĩm
Wiktionary
dział onomastyki zajmujący się badaniem nazw własnych materialnych wytworów rąk ludzkich (chrematonimów)
SJP.pl
Chrematonimia (gr. chrema, chrematos „rzecz, przedmiot, towar”) – nauka, której przedmiotem badań są nazwy własne niektórych wytworów przemysłowych, rękodzielniczych, jednostkowych i seryjnych, które nie są trwale związane z określonym krajobrazem, tzw. chrematonimy. Jest to najbardziej dyskusyjny dział onomastyki.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Chreptowicz ((biał.) Храпто́віч, (ros.) Хрепто́вич):
Wikipedia
publikacja zawierająca wybór utworów (w całości lub we fragmentach) różnych autorów, przeznaczona zazwyczaj do użytku szkolnego; antologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. wypisy, wybór fragmentów pism (z jakiegoś względu szczególnie ważnych, przydatnych do czegoś - np. do badań lub do ogólnej orientacji w piśmiennictwie jakiegoś typu)
Wiktionary
Chrestomatia – wydawnictwo zawierające wybrane teksty różnych twórców, opublikowane w całości lub we fragmentach. Przeznaczone do użytku szkolnego lub nauki samodzielnej.
Słowo chrestomatia wywodzi się z języka greckiego – chrēstomátheia – wypisy, chrēstós – pożyteczny.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) chrestomatia staropolska / staroruska / …
synonimy.
(1.1) wypisy, wybór tekstów
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|χρηστομάθεια. (khrēstomátheia) → wypisy < etym|gr|χρηστός|μανθάνω. (khrēstós + manthánō) → pożyteczny + uczyć
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) chrestomathy
* bułgarski: (1.1) христоматия ż.
* duński: (1.1) krestomati w.
* rosyjski: (1.1) хрестома́тия ż.
* słowacki: (1.1) chrestomatia ż.
* ukraiński: (1.1) хрестома́тія ż.
źródła.
== chrestomatia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chrestomatia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌxrɛstɔ̃ˈmatʲja, AS: χrestõmatʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) wypisy, wybór tekstów
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Christensen – były amerykański konstruktor wyścigowy, startujący w wyścigu Indianapolis 500 na przełomie lat 50. i 60.
Wikipedia
obce imię męskie
SJP.pl
Hrabstwa w USA:
Wikipedia
ostry skręt na nartach; krystiania, chrystiania
SJP.pl
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: kristi] nazwisko obce
SJP.pl
Christie – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Oklahoma, w hrabstwie Adair.
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Wikipedia
Christo (właśc. Christo Wladimirow Jawaszew, bułg. Христо Владимиров Явашев, znany także jako Christo Javacheff, ur. 13 czerwca 1935 w Gabrowie, zm. 31 maja 2020 w Nowym Jorku) – amerykański artysta pochodzenia bułgarskiego. Jeden z twórców sztuki krajobrazu. Wraz z żoną, francuską artystką Jeanne-Claude Denat de Guillebon (ur. 13 czerwca 1935, zm. 19 listopada 2009), tworzył duet Christo i Jeanne-Claude.
Wikipedia
[czytaj: kristof] obce imię męskie
SJP.pl
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
[czytaj: kristofer] obce imię męskie
SJP.pl
Christopher – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Illinois, w hrabstwie Franklin.
Wikipedia
[czytaj: cha-er-el] skrót od: Chińska Republika Ludowa
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = geogr. polit. Chińska Republika Ludowa
Wiktionary
Chińska Republika Ludowa, ChRL (chiń. upr. 中华人民共和国; chiń. trad. 中華人民共和國; pinyin Zhōnghuá Rénmín Gònghéguó, wymowa), Chiny (chiń. upr. 中国; chiń. trad. 中國; pinyin Zhōngguó, wymowa) – państwo w Azji Wschodniej, obejmujące historyczne Chiny (bez Tajwanu) oraz Tybet i inne ziemie w Azji Środkowej, zamieszkane w sumie przez 56 grup etnicznych. Chiny to drugie pod względem liczby ludności państwo świata o populacji przekraczającej 1,4 mld osób, co stanowi 18,4% populacji świata. Pod względem powierzchni jest 3. na świecie, a pod względem wielkości gospodarki 2. po USA (pod względem PKB nominalnego) i 1. pod względem PKB realnego.
Wikipedia
(1.1) Stolicą ChRL jest Pekin.
Wiktionary
IPA: xa‿ɛr‿ˈɛl, AS: χa‿er‿el
Wiktionary
starożytna kraina słowiańska z pierwotną stolicą na Łysej Górze
SJP.pl
Biała Chorwacja (chorw. Bijela Hrvatska, Velika Hrvatska) – terytorium historyczne o nieokreślonym położeniu geograficznym, znajdujące się w Europie Środkowej. Najczęściej utożsamiane z Małopolską.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) daw. robak, małe zwierzę, zwłaszcza owad i jego gąsienice, zwierzę pełzające
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
IPA: ˈxrɔbak, AS: χrobak
Wiktionary
rzecz. chrobotek m., chrobot m., chrobąszcz m., chrabąszcz m., chrobotanie n., chrobactwo n., chrobotacz m.
:: zdrobn. chrobaczek m.
czas. chrobotać, chrobotnąć
przym. chrobaczywy, chrobotkowaty, chrobotliwy, chrobotny
Wiktionary
(1.1) robak, czerw; daw. czyrw, czyrzw, pandrow, ruch, rupie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od chrobot
Wiktionary
rzecz. chrobot m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
odgłos powstający przy drapaniu, gryzieniu lub przesuwaniu (się) czegoś ciężkiego, twardego; chrzęst, trzask, zgrzyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niski odgłos drapania, gryzienia, odgłos działania metalowego mechanizmu
Wiktionary
(1.1) Chrobot myszy pod podłogą wzbudził panikę lokatorki.
(1.1) Chrobot klucza w zamku spłoszył włamywacza.
Wiktionary
IPA: ˈxrɔbɔt, AS: χrobot
Wiktionary
czas. chrobotać
rzecz. chrobocik mrz., chrobak m., chrobotanie
Wiktionary
(1.1) zgrzyt, chrzęst, chrupot
Wiktionary
wydawać chrobot, chrzęst; chrzęścić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chrobotać.
Wiktionary
czas. chrobotać
rzecz. chrobak m., chrobot mrz.
Wiktionary
rodzaj krzaczkowatego porostu z rzędu misecznikowców
SJP.pl
Cladonia P. Browne (chrobotek) – rodzaj grzybów należący do rodziny chrobotkowatych (Cladoniaceae). Ze względu na symbiozę z glonami zaliczany jest także do grupy porostów. Z reguły tworzą partnerstwo z zielenicami z rodzaju Asterochloris, ale zarejestrowano także wiązanie się z bardziej odpornymi na zanieczyszczenia przedstawicielami rodzaju Trebouxia w przypadku grzybów zasiedlających tereny poprzemysłowe.
Wikipedia
rodzina porostów krzaczkowatych
SJP.pl
Chrobotkowate (Cladoniaceae Zenker) – rodzina workowców. Ze względu na współżycie z glonami zaliczana jest do grupy porostów.
Wikipedia
o cechach chrobotkowatych
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: chrobotliwy
SJP.pl
wydający odgłos podobny do chrobotania
SJP.pl
wydać chrobot, chrzęst; chrzęstnąć, chrząstnąć, zachrzęścić
SJP.pl
dawniej: cecha kogoś odważnego, dzielnego, mężnego
SJP.pl
Chrobrów (niem. Petersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim, w gminie Żagań przy drodze krajowej nr 12.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie zielonogórskim.
Wikipedia
dawniej:
1. odważny, dzielny, mężny, śmiały;
2. świadczący o czyjejś odwadze, śmiałości, np. chrobry czyn
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. dziś książk. podn. dzielny, mężny, odważny, śmiały, waleczny, bohaterski
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈxrɔbrɨ, AS: χrobry
Wiktionary
rzecz. chrobrość ż., Chrobry m.
przysł. chrobrze
Wiktionary
(1.1) dzielny, mężny, odważny, śmiały, waleczny, bohaterski, bitny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: chrobrze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
pierwiastek chemiczny o symbolu Cr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Cr i liczbie atomowej 24;
Wiktionary
Chrom (Cr, łac. chromium) – pierwiastek chemiczny, metal przejściowy z bloku d układu okresowego. Ma 13 izotopów, od 45Cr do 57Cr, z czego trwałe są izotopy 50, 52, 53 i 54. Został odkryty w roku 1797 przez Louisa Nicolasa Vauqellina.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma chrom?
Wiktionary
IPA: xrɔ̃m, AS: χrõm
Wiktionary
rzecz. chromian m., chromianka ż., chromit m., chromoferryt m., chromowanie n.
czas. chromować ndk.
przym. chromowany, chromowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Cr
Wiktionary
1. pigment malarski otrzymywany z siarczanu ołowiu lub chromianów
2. w systemie barw Munsella: jedna z trzech cech barwy, odpowiadająca jej nasyceniu; pozostałe cechy to: hue (odcień) i value (jasność)
SJP.pl
Chroma – rzeka w azjatyckiej części Rosji, w Jakucji. Długość 685 km (wraz z Temteken 711 km); powierzchnia dorzecza 19 700 km².
Powstaje w górach Połousny Kriaż z połączenia rzek Temteken i Nemałak-Arangus; płynie zabagnioną doliną w kierunku północno-wschodnim przez Nizinę Jańsko-Indygirską, tworząc liczne meandry; uchodzi do Zatoki Chromskiej Morza Wschodniosyberyjskiego. W dorzeczu bardzo liczne jeziora, przeważnie niewielkie.
Wikipedia
utykać na nogę, kuleć
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) daw. kuleć
(1.2) przen. niedomagać, szwankować, mieć usterki
Wiktionary
IPA: ˈxrɔ̃mat͡ɕ, AS: χrõmać
Wiktionary
przym. chromy
czas. ochromieć
rzecz. chromy m., chromanie n.
Wiktionary
(1.1) kuleć, utykać, pot. kuśtykać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
(1.1) Ostatnie lata życia Chromacjusza przypadły na czasy najazdu Wizygotów pod wodzą Alaryka.
Wiktionary
stop żelaza, chromu i aluminium, stosowany do wyrobu elementów grzejnych w piecach elektrycznych
SJP.pl
kruchy żużel otrzymywany jako produkt uboczny przy wytapianiu żelazochromu, stosowany w odlewnictwie do utwardzania mas formierskich ze szkłem wodnym; żużel żelazochromowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chromać.
Wiktionary
Chromanie przestankowe (łac. claudicatio intermittens) – związany z niedokrwieniem objaw chorobowy polegający na występowaniu bólu mięśni kończyn dolnych pojawiający się podczas wysiłku i ustępujący po krótkim odpoczynku.
Chromanie przestankowe u koni opisał Bouley w 1831, a u ludzi Charcot w 1859. Kolejne klasyczne opisy są autorstwa Goldflama (intermittirendes Hinken, 1895) i Erba (dysbasia angiosclerotica, 1898).
Wikipedia
czas. chromać ndk.
przym. chromy
rzecz. chromy m.
Wiktionary
1. komórka skóry właściwej kręgowców wytwarzająca i zawierająca różne barwniki;
2. barwne ciałko występujące w cytoplazmie komórek roślin; barwny plastyd;
3. organella zawierająca barwniki u niektórych bakterii i sinic, uczestnicząca w fotosyntezie
SJP.pl
Chromatofory – struktury związane z powstawaniem barw u różnych organizmów.
Chromatofory zwierząt zawierające pigment komórki spotykane szeroko wśród zwierząt, w tym płazów, ryb, gadów, skorupiaków, głowonogów, a także u bakterii. Dla odmiany u ssaków i ptaków występuje rodzaj komórek zwanych melanocytami, pełniących podobną funkcję.
Wikipedia
urządzenie do wykonywania chromatografii
SJP.pl
Wikipedia
metoda rozdzielania jednorodnych mieszanin na składniki
SJP.pl
Wikipedia
ciecz lub gaz służący do rozdzielania lub badania składu mieszanin związków chemicznych
SJP.pl
rozpuszczanie się chromatyny w cieczy jądra komórkowego
SJP.pl
Chromatoliza – częsta zmiana neuropatologiczna. W początkowej fazie następuje obrzmienie komórki, zanik substancji Nissla i peryferyjne przesunięcie jądra komórkowego.
Charakterystyczna np. dla zapalenia rogów przednich rdzenia kręgowego w wyniku infekcji wirusami Picorna.
Wikipedia
analiza polarograficzna składników mieszaniny rozdzielonej metodami chromatograficznymi; analiza chromatopolarograficzna
SJP.pl
1. zdolność do widzenia barwnego, spostrzegania i rozróżniania kolorów;
2. w medycynie: zaburzenie wzroku polegające na widzeniu przedmiotów bezbarwnych w kolorach
SJP.pl
Postrzeganie barw – zdolność organizmu lub maszyny do rozróżniania przedmiotów oparta na wrażliwości na długość fali (lub częstotliwość) światła, które przedmioty te odbijają, emitują lub przepuszczają. Układ nerwowy rejestruje kolor poprzez porównanie odpowiedzi na światło kilku rodzajów czopków w oku. Czopki te są wrażliwe na różne długości światła widzialnego. Dla ludzi zakres światła widzialnego wynosi około 380–740 nm. Zazwyczaj istnieją 3 rodzaje czopków. Zakres widzialności oraz liczba rodzajów czopków różnią się w zależności od gatunku.
Wikipedia
kineskop barwny o trzech wyrzutniach elektronowych umieszczonych w jednej linii
SJP.pl
1. barwny;
2. w muzyce:
a) skala chromatyczna - skala, w której kolejnych 12 dźwięków oddzielonych jest sekundą małą, półtonem; skala dodekafoniczna;
b) znaki chromatyczne - znaki notacji muzycznej zmieniające wysokość dźwięku odpowiadającego nucie, np. krzyżyki i bemole;
c) instrument chromatyczny - instrument pozwalający wydobyć wszystkie dźwięki skali chromatycznej;
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fiz. szt. mający wiele barw; związany z barwami; zdolny do rozdziału kolorów widma poprzez załamanie światła
(1.2) muz. wydobywający barwę muzyki poprzez postępowanie kolejno półtonami
Wiktionary
rzecz. chromatyka ż.
przysł. chromatycznie
przym. chromowy
Wiktionary
(1.1) barwny, kolorowy
Wiktionary
część chromosomu (zbudowana z jednej nici chromatynowej)
SJP.pl
Wikipedia
1. nauka o barwach, składaniu i mieszaniu kolorów;
2. kolorystyka obrazu;
3. w muzyce:
a) zasady alteracji, podwyższania lub obniżania dźwięków skali diatonicznej;
b) wykorzystywanie tych zasad
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o barwach
(1.2) kolorystyka obrazu
(1.3) muz. podwyższenie lub obniżenie stopnia w skali diatonicznej
Wiktionary
Chromatyka – w muzykologii zasada doboru dźwięków polegająca na dodawaniu do melodii i harmonii opartej na skali diatonicznej (siedmiodźwiękowej) dźwięków podwyższonych i obniżonych o pół tonu, gdy dźwięk sąsiadujący odległy jest o cały ton. W zapisie nutowym do podwyższenia i obniżania dźwięku służą znaki chromatyczne: krzyżyk, krzyżyk podwójny, bemol, bemol podwójny, kasownik. Skala diatoniczna z wprowadzonymi wszystkimi interwałami półtonowymi nazywa się skalą chromatyczną.
Wikipedia
przym. chromatyczny
Wiktionary
podstawowy składnik chromosomów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. włóknista substancja występująca w jądrze komórkowym;
Wiktionary
Chromatyna (chromatinum) – włóknista substancja występująca w jądrze komórkowym, zbudowana z DNA, histonów, niehistonowych białek i małej ilości RNA. Stanowi główny składnik chromosomów i jest nośnikiem genów. Występuje również w nukleoidzie bakterii.
Wikipedia
(1.1) Chromatyna może kurczyć się i rozkurczać, powodując zmianę upakowania struktury chromosomów. (Wikipedia)
Wiktionary
IPA: ˌxrɔ̃maˈtɨ̃na, AS: χrõmatỹna
Wiktionary
przym. chromatynowy
Wiktionary
związany z chromatyną
SJP.pl
zabarwienie obrazu powstające na skutek rozszczepienia promieni świetlnych w soczewce (aberracji chromatycznej)
SJP.pl
Aberracja chromatyczna, chromatyzm – cecha soczewki lub układu optycznego wynikająca z różnych odległości ogniskowania (ze względu na różną wartość współczynnika załamania) dla poszczególnych barw widmowych światła (różnych długości fali światła). W rezultacie występuje rozszczepienie światła, które widoczne jest na granicach kontrastowych obszarów pod postacią kolorowej obwódki (zobacz zdjęcie obok). Wynika ona ze zjawiska dyspersji szkła użytego do budowy soczewki.
Wikipedia
stop niklu wykorzystywany do budowy termoelementów, zawiera 10% chromu
SJP.pl
Chromel – żaroodporny stop niklu (90%) z chromem (10%), odporny na korozję.
Stosowany jest jako materiał oporowy, np. do wyrobu spiral grzejnych oraz w termoogniwach typu E i K. Termoogniwa z chromelu w połączeniu z alumelem wykazują bardzo dobrą liniową zależność napięcia od temperatury i stosowane są do 1370 °C.
Wikipedia
barwne słyszenie; zdolność do trwałego kojarzenia wrażeń słuchowych
SJP.pl
sól kwasu chromowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. sól kwasu chromowego(VI) (H₂CrO₄), zawierająca anion CrO₄²⁻, jak i sam ten właśnie anion
Wiktionary
(1.1) Chromiany są silnymi utleniaczami, mają zazwyczaj intensywnie żółtą barwę.
Wiktionary
rzecz. dichromian mrz., chrom mrz.
przym. chromowy
Wiktionary
metoda analizy miareczkowej, w której do miareczkowania stosuje się roztwory chromianów (głównie chromian potasu)
SJP.pl
Chromianometria – dział redoksymetrii, technika analityczna polegająca na miareczkowaniu analizowanej substancji jonami chromianowymi na VI stopniu utlenienia. Wykorzystuje się do tego mianowane roztwory dichromianu potasu (K
2Cr
2O
7).
Wikipedia
wytwarzać powłoki ochronne na powierzchni metalu działanie związkami chromu
SJP.pl
związany z chromianem
SJP.pl
1. minerały zawierające aniony kwasu chromowego lub dichromowego;
2. nieorganiczne sole kwasu chromowego
SJP.pl
wieś w województwie dolnośląskim, gmina Stara Kamienica
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
1 potok w Sudetach
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Leprocaulon Nyl. (chromik) – rodzaj grzybów z rodziny Leprocaulaceae. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów. W Polsce występuje jeden gatunek.
Wikipedia
Chromin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Borowie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętej Trójcy w Borowiu.
Wikipedia
w fizyce: jakościowa cecha barwy obejmująca nasycenie i odcień koloru; chromatyczność (pojęcie często mylone z chiromancją)
SJP.pl
Chrominancja – składowa analogowego lub cyfrowego sygnału obrazu kolorowego odpowiadająca za odcień oraz nasycenie koloru.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
grupa prostych organizmów, której dużą część stanowią glony, brunatnice, okrzemki i bruzdnice, traktowana jako oddzielne królestwo lub podkrólestwo protistów
SJP.pl
Chromisty (Chromista), grzybopływki, chromista – grupa eukariotycznych organizmów w większości o prostej, zwykle jednokomórkowej budowie, choć występują wśród nich również organizmy tkankowe. Chromisty w większości przypadków odżywiają się na drodze fotosyntezy. Posiadają chloroplasty z chlorofilem c i z własnym retikulum endoplazmatycznym, otoczone trzema błonami plazmatycznymi, wici różnej długości. Nie składują energii w formie skrobi. Chromisty mają duże znaczenie w ekosystemach, zwłaszcza wodnych, gdzie wchodzą w skład fitoplanktonu i fitobentosu, oraz w gospodarce. Są wśród nich patogeny roślin, np. powodujący zarazę ziemniaka (Phytophthora infestans). Kopalne chromisty utworzyły złoża krzemionki i węglanu wapnia.
Wikipedia
minerał z grupy spineli, tlenek żelaza i chromu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał zawierający tlenek żelaza i chromu (FeCr2O4)
Wiktionary
Chromit – minerał z grupy tlenków, zaliczany do grupy spineli chromowych.
Nazwa pochodzi od składu chemicznego minerału, którego głównym składnikiem jest chrom; gr. khroma (chroma) = kolor, barwa (W Haidinger – 1845 r.). Minerał pospolity, szeroko rozpowszechniony. Jeden z pierwszych minerałów, które wyodrębniają się w procesie różnicowania magmy.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. chrom mrz.
przym. chromowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) chromite
źródła.
== chromit (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) miner. chromit
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. chrom mrz.
przym. chromowy
Wiktionary
związany z chromitem
SJP.pl
nasycanie powierzchni stali lub żeliwa jednocześnie chromem i glinem; chromoglinowanie
SJP.pl
w poligrafii: fotochemiczna metoda sporządzania płyt cynkowych do barwnego druku wypukłego
SJP.pl
badanie dróg moczowych z wykorzystaniem podanego dożylnie barwnika
SJP.pl
minerał z grupy krzemianów, odmiana diopsydu
SJP.pl
chromotypia; przestarzale:
1. technika wypukłego drukowania wielobarwnego;
2. odbitka wykonana za pomocą tej techniki
SJP.pl
w fizyce: dział kwantowej teorii pola opisujący oddziaływania silne występujące między kwarkami; chromodynamika kwantowa
SJP.pl
komórka, która łatwo zabarwia się przy absorpcji soli chromu
SJP.pl
chorobliwy lęk przed kolorami
SJP.pl
Chromofobia (ang. Chromophobia) – brytyjsko-amerykańsko-francuski thriller z gatunku dramat z 2005 roku w reżyserii Marthy Fiennes. Wyprodukowana przez wytwórnię Quinta Communications.
Premiera filmu odbyła się 21 maja 2005. Zdjęcia do filmu zrealizowano na Wyspie Man oraz w Londynie w Wielkiej Brytanii.
Wikipedia
1. ugrupowanie atomów, które w połączeniu z układem wiązań pozostałej części cząsteczki chemicznej jest przyczyną jej barwy;
2. w geologii: czynnik barwiący obecny w sieci krystalicznej minerału i powodujący jego zabarwienie
SJP.pl
Chromofor – atom, jon, cząsteczka lub inne indywiduum chemiczne, w obrębie którego lub której zachodzą przejścia elektronowe odpowiadające za pasmo widmowe. Pierwotnie termin ten dotyczył grup funkcyjnych cząsteczki decydujących o jej barwie.
Wikipedia
związany z chromoforem
SJP.pl
dawniej:
1. technika otrzymywania zdjęć kolorowych;
2. zdjęcie barwne
SJP.pl
w poligrafii: technika płaskiego druku barwnego, światłodruk barwny
SJP.pl
bezbarwna substancja, która po zajściu odpowiedniej reakcji chemicznej zostaje przekształcona w barwny związek
SJP.pl
nasycanie powierzchni stali lub żeliwa jednocześnie chromem i glinem; chromoaluminiowanie
SJP.pl
nasycanie powierzchni stali jednocześnie chromem i krzemem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chromolić.
Wiktionary
czas. chromolić
Wiktionary
pierdykać; potocznie:
1. lekceważyć coś lub kogoś; walić;
2. mówić głupoty; pieprzyć, chrzanić
SJP.pl
czasownik
(1.1) nie przywiązywać wagi, nie przejmować się czymś lub kimś
Wiktionary
(1.1) W niedzielę to nie widać mnie za wiele, się nie golę, chromolę. (W. Waglewski: „Chromolę”)
Wiktionary
IPA: xrɔ̃ˈmɔlʲit͡ɕ, AS: χrõmolʹić
Wiktionary
rzecz. chromolenie n.
Wiktionary
(1.1) olewać, lekceważyć
Wiktionary
technika graficzna, w której każdy kolor na wielobarwnej odbitce uzyskiwany jest z innej płyty litograficznej; litografia barwna
SJP.pl
Chromolitografia (barwna litografia) – dawna technika wielobarwnego druku litograficznego, w której każdy kolor na wielobarwnej odbitce uzyskiwany był z innej płyty litograficznej. Wynaleziona w XIX wieku, w następnym stuleciu została wyparta przez offset. Terminem tym określa się także wielobarwną odbitkę wykonaną tą techniką.
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) szt. druk. związany z chromolitografią, wykonany w technice chromolitografii
Wiktionary
rzecz. chromolitografia ż.
Wiktionary
w biologii: skupienie chromatyny, zgrubienie powstałe na określonym i stałym odcinku chromosomu
SJP.pl
rodzaj czerwonego lub pomarańczowego barwnika
SJP.pl
Chromon (kromon) – organiczny związek chemiczny, pochodna chromanu. Jego pochodne tworzą grupę leków zwanych kromonami. Związki zawierające rozmaicie podstawiony szkielet chromonu, zwłaszcza zawierające grupy hydroksylowe i eterowe, spotykane są powszechnie w świecie roślinnym. Niektóre z tych pochodnych – flawony i flawonole – stanowią wydzielone grupy flawonoidów.
Wikipedia
najmniejsza nić w chromosomie i chromatydzie, która jest widoczna pod mikroskopem optycznym
SJP.pl
Chromonema - włókno będące wyższym poziomem organizacji chromatyny w strukturze chromosomu. Włókno może być obserwowane w mikroskopie świetlnym po dekondensacji chromatyny. Na początku fazy G1 ma grubość 100-130 nm. W wyniku dalszej dekondensacji we wczesnej fazie S grubość włókna maleje do 60-80 nm.
Wikipedia
odporny na korozję stop chromu i niklu; chromonikielina
SJP.pl
Chromonikiel – stop wykonany z niklu i chromu w proporcji 3:2.
Stop charakteryzujący się odpornością na korozję i znaczącym oporem elektrycznym, dlatego znalazł zastosowanie w produkcji piecyków oraz grzejników elektrycznych.
Wikipedia
odporny na korozję stop chromu i niklu; chromonikiel
SJP.pl
Chromonikielina – oporowy stop niklu (80%) i chromu (20%), często z dodatkiem żelaza, odporny na korozję, maksymalna temperatura pracy 1100 °C. Stosowany do wyrobu oporników i elementów grzejnych pieców.
Wikipedia
pokrywać metal, zwłaszcza stal, warstwą chromoniklu
SJP.pl
galwanizernia specjalizująca się w nakładaniu na powierzchnię metali chromoniklu
SJP.pl
związany z chromoniklem
SJP.pl
dawniej: mający chromą nogę; kulawy
SJP.pl
barwna odmiana plastydu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. barwny plastyd, nieaktywny w procesie fotosyntezy;
Wiktionary
Chromoplasty – barwne plastydy, nieaktywne w procesie fotosyntezy. Zawierają one barwniki karotenoidowe, ksantofil i karoteny. Nadają barwę kwiatom, owocom, a czasem również korzeniom (np. marchwi) lub bulwom. Chromoplasty mogą powstawać z proplastydów, chloroplastów i amyloplastów. Powstawanie chromoplastów z chloroplastów jest zjawiskiem leżącym u podłoża tzw. dojrzewania owoców.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) chromoplast
* słowacki: (1.1) chromoplast m.
źródła.
== chromoplast (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Neøn-chromoplast.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. chromoplast
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: xrɔ̃ˈmɔplast, AS: χrõmoplast
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) chromoplast
* słowacki: (1.1) chromoplast m.
źródła.
== chromoplast (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Neøn-chromoplast.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. chromoplast
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
białko złożone, mające barwnik w swej grupie prostetycznej (niebiałkowej), np. hemoglobina, chlorofil; chromoproteina
SJP.pl
białko złożone, mające barwnik w swej grupie prostetycznej (niebiałkowej), np. hemoglobina, chlorofil; chromoproteid
SJP.pl
druga warstwa atmosfery słonecznej znajdująca pod fotosferą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) astr. warstwa atmosfery gwiazdy, rozciągająca się między fotosferą a koroną, posiadająca charakterystyczną czerwoną barwę;
Wiktionary
Chromosfera (łac. chroma barwa + sfera) – warstwa atmosfery słonecznej, znajdująca się pomiędzy fotosferą, a warstwa przejściową. Chromosferę charakteryzuje powolny wzrost temperatury od 4400 K do 25 000 K ze wzrostem wysokości ponad powierzchnię Słońca od 500 km do około 2000 km. Dolna granica chromosfery wyznaczona jest przez minimum temperatury w atmosferze Słońca (4400 K), które znajduje się około 500 km powyżej powierzchni Słońca.
Wikipedia
IPA: ˌxrɔ̃mɔˈsfɛra, AS: χrõmosfera
Wiktionary
przym. chromosferyczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) astr. związany z chromosferą, dotyczący chromosfery
Wiktionary
rzecz. chromosfera ż.
Wiktionary
stały składnik jądra komórkowego danego organizmu żywego, będący nośnikiem informacji genetycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. nośnik informacji genetycznej w komórce;
Wiktionary
Chromosom – forma organizacji materiału genetycznego wewnątrz komórki. Nazwa pochodzi z języka greckiego, gdzie χρῶμα (chroma, kolor) i σῶμα (soma, ciało). Chromosomy rozróżniano poprzez wybarwienie. Pierwszy raz terminu tego użył Heinrich Wilhelm Waldeyer w roku 1888.
Wikipedia
(1.1) Chromatyna może kurczyć się i rozkurczać, powodując zmianę upakowania struktury chromosomów.
Wiktionary
IPA: xrɔ̃ˈmɔsɔ̃m, AS: χrõmosõm
Wiktionary
przym. chromosomowy, chromosomalny
Wiktionary
→ chromosom; chromosomalny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. związany z chromosomem, dotyczący chromosomów
Wiktionary
rzecz. chromosom mrz.
przym. chromosomalny
Wiktionary
(1.1) chromosomalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. kalectwo, ułomność
Wiktionary
IPA: xrɔ̃ˈmɔta, AS: χrõmota
Wiktionary
ruch kierunkowy organizmu żywego wywołany działaniem bodźca barwnego; chromotaktyzm
SJP.pl
ruch kierunkowy organizmu żywego wywołany działaniem bodźca barwnego; chromotaksja
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z chromoterapią, dotyczący chromoterapii
Wiktionary
rzecz. chromoterapia ż.
Wiktionary
nieposiadający podstaw naukowych rodzaj medycyny alternatywnej polegający na leczeniu przez oddziaływanie na ciało światłem o różnych barwach
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący chromotropizmu
SJP.pl
ruch części organizmu, zwłaszcza rośliny, w kierunku bodźca barwnego
SJP.pl
Wikipedia
1. technika wypukłego drukowania wielobarwnego;
2. odbitka wykonana za pomocą tej techniki
SJP.pl
w poligrafii:
1. metoda wypukłego druku barwnego;
2. odbitka uzyskana tą metodą
SJP.pl
1. pokrywać powierzchnię metalu warstwą chromu;
2. w chemii: nasycać związkiem chromu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) pokrywać chromem
Wiktionary
rzecz. chrom m., chromowanie n.
czas. pochromować dk.
przym. chromowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. met. pokrywanie metalu chromem
Wiktionary
Chromowanie – pokrywanie przedmiotów metalowych i z tworzyw sztucznych powłoką chromową. Stosuje się je w celu zwiększenia odporności na zużycie, poprawienia własności termicznych lub dla ozdoby. Wykonuje się je najczęściej metodami elektrolitycznymi, w wannach wypełnionych roztworami soli chromu, podgrzanymi do kilkudziesięciu stopni Celsjusza, w których zanurza się przedmiot przeznaczony do pokrycia chromem.
Wikipedia
rzecz. chrom m.
czas. chromować ndk.
przym. chromowy
Wiktionary
pierwiastki chemiczne należące do 6 grupy układu okresowego; chrom, molibden i wolfram
SJP.pl
Chromowce – pierwiastki chemiczne należące do 6 (daw. VIB lub VI pobocznej) grupy układu okresowego. Są to twarde, trudno topliwe metale, stosowane głównie do uszlachetniania metali.Do chromowców należą chrom (Cr), molibden (Mo), wolfram (W) i seaborg (Sg).
Wikipedia
jeden z pierwiastków należących do 6 grupy układu okresowego: chrom, molibden lub wolfram
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Chromówka – kolonia w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Ruda-Huta.
Do 1954 r. wieś należała do gminy Świerże. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Kolonia jest sołectwem w gminie Ruda-Huta. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 203 mieszkańców i była dziewiątą co do wielkości miejscowością gminy Ruda-Huta.
Wikipedia
pracownik zajmujący się nakładaniem chromu na powierzchnię metalu
SJP.pl
przymiotnik od: chrom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z chromem, dotyczący chromu, zrobiony z chromu
Wiktionary
rzecz. chrom m., chromianka ż., chromowanie m., pochromowanie n., chromian m., chromit m.
czas. chromować ndk., pochromować dk.
przym. chromianowy, chromatyczny
Wiktionary
utykający na nogę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. kulawy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) książk. człowiek chromy (1.1)
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Mimo kalectwa (był chromy) pełnił funkcję zakrystiana.
Wiktionary
IPA: ˈxrɔ̃mɨ, AS: χrõmy
Wiktionary
rzecz. chromanie n., chromiec m.
czas. chromać
Wiktionary
(1.1) kulawy
(2.1) kulawy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. miejsce schronienia
Wiktionary
IPA: ˈxrɔ̃na, AS: χrõna
Wiktionary
czas. chronić
Wiktionary
miara pobudliwości tkanek, czas reakcji na działanie prądu elektrycznego o natężeniu dwukrotnie większym od wartości progowej
SJP.pl
Krzywa pobudliwości włókien nerwowych (krzywa Hoorwega-Weissa) - wykres przedstawiający zależność między napięciem przyłożonym do włókna nerwowego (oś Y), a czasem potrzebnym do zainicjowania potencjału czynnościowego (oś X).
Zauważono, że przykładając coraz większe napięcie, czas, w którym obserwuje się początek reakcji (reakcja w postaci potencjału czynnościowego) jest krótszy. Krzywa pobudliwości ma przebieg podobny do wykresu funkcji y=1/x w I ćwiartce kartezjańskiego układu współrzędnych (hiperbola).
Wikipedia
przyrząd do mierzenia chronaksji (pobudliwości nerwów i mięśni)
SJP.pl
metoda badania pobudliwości nerwów i mięśni za pomocą chronaksjometru
SJP.pl
strzec, pilnować, zabezpieczać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) bronić przed niebezpieczeństwem; opiekować się, pomagać, ratować
czasownik zwrotny niedokonany chronić się
(2.1) zabezpieczać siebie przed czymś
(2.2) szukać schronienia
Wiktionary
(1.1) Dzieci należy chronić przed niebezpiecznymi rzeczami!
Wiktionary
IPA: ˈxrɔ̃ɲit͡ɕ, AS: χrõńić
Wiktionary
rzecz. chronienie n., chrona ż., schronisko n., schron mrz., schronienie n., ochrona, ochroniarz, ochraniacz
przym. ochronny
czas. ochraniać
Wiktionary
(1.1) bronić, opiekować się
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób chroniczny
Wiktionary
rzecz. chroniczność ż.
przym. chroniczny
Wiktionary
trwałość w czasie; przewlekłość, ciągłość
SJP.pl
powtarzający się cyklicznie, nagminny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. trwający bardzo długo
(1.2) książk. cierpiący na przewlekłą chorobę lub uzależnienie
(1.3) książk. mający jakąś utrwaloną wadę, negatywną cechę charakteru
Wiktionary
(1.1) Ekspozycja na opary tej substancji może powodować chroniczne podrażnienie dróg oddechowych.
Wiktionary
IPA: xrɔ̃ˈɲit͡ʃnɨ, AS: χrõńičny
Wiktionary
rzecz. chroniczność ż.
przysł. chronicznie
Wiktionary
(1.1) przewlekły, ciągły
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chronić.
Wiktionary
IPA: xrɔ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: χrõńė̃ńe
Wiktionary
czas. chronić, ochraniać
rzecz. ochrona ż., ochroniarz mos.
Wiktionary
człowiek przewlekle chory
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podlegający ochronie
(1.2) o ograniczonym dostępie
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy bierny zob. chronić.
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny chronkowatych
SJP.pl
rodzina ptaków z rzędu wróblowych
SJP.pl
Chronkowate (Thamnophilidae) – rodzina ptaków z podrzędu tyrankowców (Tyranni) w rzędzie wróblowych (Passeriformes), obejmująca ponad 230 gatunków. Zasiedlają one Meksyk, całą Amerykę Centralną oraz północ, środek i wschód Ameryki Południowej.
Wikipedia
o cechach chronkowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
specjalista w dziedzinie chronobiologii
SJP.pl
dziedzina nauki zajmująca się rytmami biologicznymi organizmów, związanymi z porami roku, doby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. dziedzina nauki zajmująca się rytmami biologicznymi organizmów;
Wiktionary
Chronobiologia (gr. χρόvoς chrónos ‘czas’) – dział biologii, zajmujący się badaniem rytmów biologicznych, czyli periodycznych (cyklicznych) zjawisk zachodzących pod wpływem czynników wewnętrznych (związanych z fizjologią) oraz zewnętrznych (np. pory roku, sekwencja światła i ciemności), zarówno w pojedynczych komórkach, tkankach, narządach, jak również w całych organizmach.
Wikipedia
(1.1) Wiedzę wynikającą z postępów chronobiologii z coraz większym powodzeniem stosuje się bądź można stosować na poszczególnych etapach postępowania lekarskiego.
Wiktionary
rzecz. biochronologia ż., chronobiolog m., chronobiolożka ż., biochronolog m., biochronolożka ż.
przym. chronobiologiczny, biochronologiczny
Wiktionary
(1.1) biorytmologia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziedzina farmakologii badająca wpływ rytmów dobowych organizmu na skutki farmakologiczne leku;
Wiktionary
Chronofarmakologia (gr. Χρόνος – czas, φάρμακον (phármakon) – lekarstwo, lógos – słowo, nauka) – dziedzina farmakologii badająca wpływ rytmów dobowych organizmu na skutki farmakologiczne leku. Chronofarmakolodzy dążą do uzyskania szczegółowych wskazówek co do rozłożenia dawkowania leków w ciągu doby.
Wikipedia
(1.1) Chronofarmakologia odgrywa dużą rolę w leczeniu hormonalnym.
Wiktionary
IPA: ˌxrɔ̃nɔfarmakɔˈlɔɟja, AS: χrõnofarmakoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. chronofarmakolog m.
przym. chronofarmakologiczny
Wiktionary
aparat do sporządzania chronofotografii, wykonujący serię zdjęć w równych odstępach czasu
SJP.pl
zestaw zdjęć wykonanych w równych odstępach czasu, dokumentujący kolejne fazy ruchu obiektu
SJP.pl
Chronofotografia – fotograficzne odzwierciedlenie ruchu poprzez udokumentowanie jego kolejnych faz metodą wielokrotnej ekspozycji motywu w regularnych odstępach czasu. Kolejne ujęcia mogą być rejestrowane na tym samym fragmencie materiału światłoczułego, lub na jego kolejnych częściach. Odmiana fotografii wykorzystywana w rozmaitych zastosowaniach, np. ujęcia wykonywane w krótkich odstępach czasu w fotografii sportowej, lub w długich odstępach czasu przy badaniu ruchu ciał niebieskich. W przypadku rejestracji w najkrótszych odstępach czasu stosowana może być fotografia w oświetleniu stroboskopowym, lub poprzez wykonywanie zdjęć z wielu zsynchronizowanych aparatów fotograficznych.
Wikipedia
autor chronografu
SJP.pl
aktynograf – amylograf – anemograf – audiograf – barograf – chronofotograf – chronokinematograf – dynamograf – echograf – ewaporograf – limnigraf – mareograf – meteorograf – oscylograf – pluwiograf – polarograf – sejsmograf – tachograf – termograf – termohigrograf – torsjograf
Wikipedia
1. ogół metod służących do notowania przy pomocy chronografu momentów, w których powstają różne fazy zjawisk nagłych
2. pisanie dziejów według porządku lat; kronikarstwo; również dzieło historyczne w ten sposób napisane (chronograf)
SJP.pl
wyraz lub układ wyrazów, w którym pewne, wyróżnione graficznie litery składają się na liczbę, która oznacza datę wydarzenia opisywanego w utworze
SJP.pl
Chronostych lub chronogram – jeden ze sposobów zapisywania dat rocznych stosowany m.in. w okresie baroku.
Jest to coś w rodzaju łamigłówki wykorzystującej fakt, że w alfabecie łacińskim litery I, V, X, L, C, D, M pełnią jednocześnie funkcje cyfr rzymskich. Do zapisania w ten sposób daty używano cytatów z Pisma Świętego lub wierszy. Aby odczytać datę, należy zsumować wartości liczbowe liter będących jednocześnie cyframi. Dla ułatwienia litery te wyróżniano odmiennym modułem.
Wikipedia
kamera filmowa połączona z chronografem notującym czas powstania zdjęcia
SJP.pl
Chronokinematograf – instrument astronomiczny zbudowany z aparatu fotograficznego, chronometru i chronografu, pozwalający rejestrować obraz wraz z dokładnym czasem obserwacji. Wynaleziony w 1927 przez astronoma, matematyka i geodetę Tadeusza Banachiewicza do obserwacji całkowitych zaćmień Słońca i w czerwcu tego samego roku użyty do obserwacji zaćmienia w szwedzkiej Laponii, następnie w USA (sierpień 1932) oraz w Grecji, Japonii i Syberii (czerwiec 1936).
Wikipedia
osoba spisująca dzieje i umieszczająca je na osi czasu
SJP.pl
kolejność występowania wydarzeń, od najstarszego do najmłodszego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) następstwo, kolejność zdarzeń
(1.2) nauka zajmująca się rachubą czasu;
Wiktionary
Chronologia – nauka o mierzeniu czasu, kolejności następowania po sobie wydarzeń, zjawisk, a także oznaczeniu wydarzeń, zjawisk na podstawie przyjętego podziału czasu. Nazwa pochodzi od greckich słów chronos (czas) i logos (słowo, nauka).
Wikipedia
(1.1) Dopiero po kilku latach pracy udało się ustalić chronologię zdarzeń, które doprowadziły były do wojny.
Wiktionary
IPA: ˌxrɔ̃nɔˈlɔɟja, AS: χrõnoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. chronologiczność ż.
przym. chronologiczny
przysł. chronologicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) historia
meronimy.
pokrewne.
rzecz. chronologiczność ż.
przym. chronologiczny
przysł. chronologicznie
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|chronologia. < etym|gr|χρονολογία. < etym|gr|χρόνος.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) chronology
* arabski: (1.1) تاريخ
* baskijski: (1.1) kronologia
* białoruski: (1.1) храналогія ż.; (1.2) храналогія ż.
* bułgarski: (1.1) хронология ż.; (1.2) хронология ż.
* czeski: (1.1) chronologie ż.
* duński: (1.1) kronologi w.
* esperanto: (1.1) kronologio
* francuski: (1.1) chronologie ż.
* interlingua: (1.1) chronologia
* islandzki: (1.1) tímatalsfræði ż.
* jidysz: (1.1) כראָנאָלאָגיע ż. (chronologie)
* kataloński: (1.1) cronologia
* łaciński: (1.1) chronologia ż.
* niemiecki: (1.1) Chronologie ż.
* szwedzki: (1.1) kronologi w.
* włoski: (1.1) cronologia ż.
źródła.
== chronologia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chronologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
uporządkowany według czasu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. ułożony według kolejności wydarzeń, ich następstwa w czasie
Wiktionary
(1.1) Każde kalendarium zawiera zestawienie wydarzeń ułożonych w porządku chronologicznym.
Wiktionary
rzecz. chronologia ż., chronologiczność ż.
przysł. chronologicznie
Wiktionary
uporządkowanie wydarzeń lub zjawisk według czasu, w którym się wydarzyły i określanie powiązań czasowych między nimi
SJP.pl
przymiotnik od: chronologizacja
SJP.pl
1. zegar o dużej dokładności wskazywania czasu, używany w astronomii, geodezji i nawigacji;
2. urządzenie do pomiaru i wskazywania czasu; zegar, zegarek, czasomierz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. bardzo dokładny zegar, stosowany w astronomii, geodezji i nawigacji;
(1.2) daw. zegarek kieszonkowy
Wiktionary
Chronometr – zegar cechujący się dużą dokładnością i odpornością na zmienne warunki pracy. Dawniej pojęcie to odnosiło się wyłącznie do zegarów mechanicznych; obecnie chronometrami bywają nazywane również inne systemy pomiaru czasu działające w oparciu o urządzenia elektroniczne i łączność radiową lub satelitarną.
Wikipedia
rzecz. chronometria ż.
przym. chronometryczny, chronometrowy
Wiktionary
pomiar czasu trwania jakiejś czynności lub procesu
SJP.pl
Chronometraż jest jedną z metod ustalania czasu potrzebnego na wykonanie pracy w określonych warunkach techniczno-organizacyjnych na podstawie określonej liczby pomiarów czasu. Na podstawie pomiarów czasów metodą chronometrażu określane są normatywy czasów planowanych na wykonanie danego zadania. Całość badania związanego z pomiarem czasu dzielimy na trzy etapy:
Wikipedia
związany z chronometrażem
SJP.pl
pracownik zajmujący się pomiarem czasu trwania czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba mierząca czas trwania czegoś
(1.2) pracownik portu lotniczego odnotowujący godziny odlotów i przylotów
Wiktionary
(1.1) Julian zatrudnił się jako chronometrażysta podczas zawodów sportowych.
Wiktionary
rzecz. chronometraż mrz.
:: fż. chronometrażystka ż.
przym. chronometrażowy
Wiktionary
dział metrologii, nauka o pomiarze czasu i o przyrządach do jego mierzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o pomiarze czasu
Wiktionary
(1.1) Christiaan Huygens (…) w 1656 r. opatentował mechanizm pierwszego odpowiednio dokładnego zegara wahadłowego, rozpoczynając w ten sposób nową epokę w chronometrii.
Wiktionary
IPA: ˌxrɔ̃nɔ̃ˈmɛtrʲja, AS: χrõnõmetrʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. chronometr m.
przym. chronometryczny, chronometrowy
Wiktionary
(1.1) metrologia czasu
Wiktionary
mierzyć i rejestrować czas trwania jakichś czynności lub procesów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chronometrować.
Wiktionary
czas. chronometrować
Wiktionary
przymiotnik od: chronometr, np. wychwyty chronometrowe
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z chronometr, dotyczący chronometr
Wiktionary
rzecz. chronometria ż., chronometr mrz.
przym. chronometryczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z chronometrią, dotyczący chronometrii
Wiktionary
rzecz. chronometria ż., chronometr mrz.
przym. chronometrowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. podróżnik w czasie
Wiktionary
(1.1) Sowiecki chrononauta Gauki zdjął słuchawki oraz mikrofon i z wyciągniętą dłonią pospieszył ku trzem amerykańskim temponautom.
Wiktionary
IPA: ˌxrɔ̃nɔ̃ˈnawta, AS: χrõnõnau̯ta
Wiktionary
rzecz. chrononautyka ż.
:: fż. chrononautka ż.
przym. chrononautyczny
Wiktionary
(1.1) temponauta
Wiktionary
metoda oznaczania stężenia depolaryzatora w roztworze, polegająca na rejestracji zmian potencjału elektrody wskaźnikowej podczas elektrolizy roztworu prowadzonej przy przepływie prądu o stałym natężeniu
SJP.pl
urządzenie do pomiaru czasu reakcji człowieka na bodziec, stosowane np. przy badaniu kandydatów na kierowców
SJP.pl
w mitologii greckiej: uosobienie czasu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. bóstwo pogańskie, bóg czasu;
Wiktionary
Chronos (gr. Χρόνος Chrónos – czas, łac. Chronus) – bóg w mitologii greckiej, w przedsokratejskich pracach filozoficznych uważany za personifikację czasu, który wszystko widzi, ujawnia i wyrównuje. Według niektórych kosmogonii źródło wszechrzeczy, budowniczy wszystkiego. Czasem mylony z Kronosem.
Wikipedia
(1.1) Boga Chronosa mylono czasem z Kronosem.
Wiktionary
przym. gwara. przest. Chronosowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) bóstwo, bóg
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. gwara. przest. Chronosowy
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|Χρόνος. (Chrónos) < etym|gr|χρόνος. (chrónos) → czas
uwagi.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) Chronos
* angielski: (1.1) Chronos
* arabski: (1.1) خرونوس m.
* aragoński: (1.1) Cronos m.
* bośniacki: (1.1) Kron m.
* bułgarski: (1.1) Хронос m.
* chorwacki: (1.1) Kron m.
* esperanto: (1.1) Ĥrono
* fiński: (1.1) Khronos
* francuski: (1.1) Chronos m.
* hiszpański: (1.1) Crono m.
* indonezyjski: (1.1) Khronos
* japoński: (1.1) クロノス (kuronosu)
* kataloński: (1.1) Chronos m.
* koreański: (1.1) 크로노스 (k’ŭronosŭ)
* litewski: (1.1) Chronas m.
* niemiecki: (1.1) Chronos m.
* nowogrecki: (1.1) Χρόνος (Chrónos) m.
* ormiański: (1.1) Քրոնոս (K'ro'no's)
* perski: (1.1) خرونوس
* portugalski: (1.1) Chronos m.
* rosyjski: (1.1) Хронос m.
* serbski: (1.1) Хрон m.
* starogrecki: (1.1) Χρόνος (Chrónos) m.
* ukraiński: (1.1) Хронос m.
* węgierski: (1.1) Khronosz
* włoski: (1.1) Chronos m.
źródła.
== Chronos (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) mitgr. Chronos
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rodzaj chronometru, służący do dokładnego pomiaru drobnych odstępów czasu
SJP.pl
związany z chronoskopem
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Chronosa
Wiktionary
(1.1) Grecy czcili Chronosowy posąg.
Wiktionary
rzecz. Chronos mos.
Wiktionary
w geologii: metoda stratygrafii polegająca na porządkowaniu sekwencji skalnych według wieku skał
SJP.pl
Chronostratygrafia – jedna z metod stratygraficznych. Polega na porządkowaniu skał skorupy ziemskiej na podstawie ich wieku. Chronostratygrafia wykorzystuje formalne jednostki chronostratygraficzne, które obejmują wszystkie skały powstałe w określonym czasie geologicznym. Są to:
Wikipedia
chronogram w formie wiersza
SJP.pl
Chronostych lub chronogram – jeden ze sposobów zapisywania dat rocznych stosowany m.in. w okresie baroku.
Jest to coś w rodzaju łamigłówki wykorzystującej fakt, że w alfabecie łacińskim litery I, V, X, L, C, D, M pełnią jednocześnie funkcje cyfr rzymskich. Do zapisania w ten sposób daty używano cytatów z Pisma Świętego lub wierszy. Aby odczytać datę, należy zsumować wartości liczbowe liter będących jednocześnie cyframi. Dla ułatwienia litery te wyróżniano odmiennym modułem.
Wikipedia
leczenie polegające na prowadzeniu zabiegów lub podawaniu leków dostosowanym do cyklu biologicznego człowieka
SJP.pl
preferowany okres aktywności w ciągu dnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) wewnętrzny zegar biologiczny regulujący czas spania i czas aktywności
Wiktionary
(1.1) Ponieważ zarówno chronotyp, jak i dojrzewanie mają swoje biologiczne determinanty, można przypuszczać, że przesunięcie preferencji pory dnia na godziny późniejsze w okresie dojrzewania uwarunkowane jest czynnikami biologicznymi.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
interdyscyplinarna nauka o czasie, łącząca elementy fizyki, biologii, psychologii i socjologii
SJP.pl
dotyczący chronozofii
SJP.pl
chropawy, chropowaty, chrapowaty;
1. mający szorstką powierzchnię;
2. pozbawiony dźwięczności; matowy, chrapliwy;
3. przenośnie: daleki od ideału, wymagający poprawy
SJP.pl
1. chropawiec pospolity - roślina z rodziny bobowatych, o jadalnych nasionach, uprawiana w strefie podzwrotnikowej; wspięga, fasolnik egipski;
2. opuchlak chropawiec - chrząszcz z rodziny ryjkowcowatych, szkodnik upraw ogrodniczych i sadowniczych
SJP.pl
Chropawiec (Trachyspermum Link) – rodzaj roślin z rodziny selerowatych. Obejmuje 15 gatunków. Występują one w południowej Azji (od Iraku po Chiny) oraz we wschodniej Afryce (od Etiopii po Tanzanię). Chropawiec wonny T. ammi został rozprzestrzeniony i rośnie jako dziczejący także w południowo-zachodniej i środkowej Azji, w różnych krajach europejskich, w Maroku i Michigan.
Wikipedia
chropaty, chropowaty, chrapowaty;
1. mający szorstką powierzchnię;
2. pozbawiony dźwięczności; matowy, chrapliwy;
3. przenośnie: daleki od ideału, wymagający poprawy
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny chropiatkowatych
SJP.pl
Thelephora Ehrh. ex Willd. (chropiatka) – rodzaj grzybów należący do rodziny chropiatkowatych (Thelephoraceae).
Wikipedia
o cechach chropiatkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Chropiatkowate (Thelephoraceae Chevall.) – rodzina grzybów należąca do rzędu chropiatkowców (Thelephorales).
Wikipedia
o cechach chropiatkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
rząd grzybów z klasy pieczarniaków
SJP.pl
Chropiatkowce (Thelephorales Corner ex Oberw.) – rząd grzybów należący do klasy pieczarniaków (Agaricomycetes).
Wikipedia
chropicha niebieskooka - roślina z rodziny astrowatych
SJP.pl
Chropicha, arktotis, niedźwiedzie ucho (Arctotis L.) – rodzaj roślin należący do rodziny astrowatych. Obejmuje 68 gatunków występujących naturalnie w Afryce południowej w: Namibii, Południowej Afryce, Lesotho i Zimbabwe.
Rośliny z tego rodzaju są uprawiane jako ozdobne, zwłaszcza chropicha wielka zwana też arktotisem okazałym A. stoechadifolia. Gatunek ten jako introdukowany i zdziczały występuje już na wszystkich kontynentach poza Antarktydą.
Wikipedia
tracić gładkość, stawać się szorstkim, chropowatym
SJP.pl
1. właściwość chropowatej powierzchni;
2. chropowata powierzchnia
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co chropowate
Wiktionary
Chropowatość lub chropowatość powierzchni – cecha powierzchni ciała stałego, oznacza rozpoznawalne optyczne (choć niekoniecznie gołym okiem) lub wyczuwalne mechanicznie nierówności powierzchni, niewynikające z jej kształtu, a charakteru obróbki i użytego narzędzia i przynajmniej o jeden rząd wielkości drobniejsze. Chropowatość, w przeciwieństwie do innej podobnej cechy – falistości powierzchni, jest pojęciem odnoszącym się do nierówności o relatywnie małych odległościach wierzchołków. Wielkość chropowatości powierzchni zależy od rodzaju materiału i przede wszystkim od rodzaju jego obróbki.
Wikipedia
przym. chropowaty
rzecz. chropowatościomierz mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie do pomiaru chropowatości
Wiktionary
Profilometr – przyrząd pomiarowy służący do pomiaru parametrów chropowatości i falistości powierzchni. Na podstawie topografii powierzchni obliczane są wymiary krytyczne takie jak krzywizna i płaskość.
Pod względem historycznym pojęcia "profilometr" używano do określenia urządzenia podobnego do fonografu, który mierzy topografię podczas przemieszczania się powierzchni badanej względem igły profilometru stykowego. Jednak pojęcie to zmienia się wraz z pojawieniem się wielu bezkontaktowych technik profilometrycznych.
Wikipedia
rzecz. chropowatość
Wiktionary
(1.1) miernik chropowatości, profilometr
Wiktionary
chropawy, chropaty, chrapowaty;
1. mający szorstką powierzchnię;
2. pozbawiony dźwięczności; matowy, chrapliwy;
3. przenośnie: daleki od ideału, wymagający poprawy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) z powierzchnią pełną drobnych wypukłości
(1.2) pozbawiony dźwięczności
Wiktionary
(1.1) Zbyt chropowata powierzchnia stołu nie pozwalała nam grać w cymbergaja.
Wiktionary
IPA: ˌxrɔpɔˈvatɨ, AS: χropovaty
Wiktionary
rzecz. chropowatość ż.
przym. chropawy
przysł. chropowato
Wiktionary
(1.1) szorstki, chropawy, niegładki, nierówny, wyboisty, żwirowy, żwirowaty
(1.2) matowy, chrapliwy
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Chróścielów (cz. Chrastilov lub Chrastělovo, niem. Krastillau) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Kietrz. Wieś obejmuje administracyjnie przysiółek Gniewkowice i Kolonia Zachód.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Chrościn – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Dzierzążnia.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
Chroślice (niem. Hennersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie jaworskim, w gminie Męcinka.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. krzewy, zarośla
Wiktionary
IPA: xrɔɕˈlʲĩna, AS: χroślʹĩna
Wiktionary
chrustniak; dawniej: chruśniak;
1. miejsce gęsto zarośnięte krzewami; gąszcz, zarośla;
2. dawniej:
a) suche gałęzie;
b) płot z suchych gałęzi
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Chrostkowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Chrostkowo, nad rzeką Ruziec.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Chróstnik (niem. Brauchitschdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Lubin.
Wieś leży przy drodze wojewódzkiej nr 333 i przy węźle Lubin Południe drogi ekspresowej S3. Liczy 1012 mieszkańców – jest szóstą najludniejszą miejscowością gminy.
Wikipedia
Chróstno (dawniej Zalesie, niem. Saliswalde) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Głubczyce.
Wioska leży na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu Rejon Mokre - Lewice. Leży na terenie Nadleśnictwa Prudnik (obręb Prudnik).
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
roślina z rodziny krzyżowych, rosnąca na piaszczystych gruntach nizinnych
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. muz. średniowieczny irlandzki instrument, prawdopodobnie strunowy, używany przez irlandzkich bardów
Wiktionary
Chrotta, crota, rota, rotta, crwth – strunowy instrument muzyczny z grupy chordofonów smyczkowych, rodzaj liry o płaskim, podłużnym pudle rezonansowym. Dwa wystające ramiona złączone są u szczytu poprzeczką z kołkami do strun. Liczba strun waha się od 2 do kilkunastu. Są one skracane przez dotykanie paznokciami (technika paznokciowa).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) chrotta
* łaciński: (1.1) chrotta
źródła.
== chrotta (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hist. muz. chrotta
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) chrotta
* łaciński: (1.1) chrotta
źródła.
== chrotta (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hist. muz. chrotta
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Chrołowice – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Drohiczyn. Leży na prawym brzegu Bugu.
W czasach II Rzeczypospolitej wieś należała (do 1934) do gminy Narojki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wikipedia
wyraz naśladujący odgłos chrapania
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Chrudimiem, dotyczący Chrudimia
Wiktionary
rzecz. Chrudim mrz.
Wiktionary
żartobliwie: wyraz dźwiękonaśladowczy, zwykle powtórzony, naśladujący odgłos wydawany przez świnię lub odgłos, który powstaje przy gryzieniu przez człowieka lub zwierzę czegoś twardego; chrum-chrum; chrum, chrum
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. odgłos wydawany przez świnię
Wiktionary
(1.1) A małe świnki w chlewiku / Rozmów prowadzą bez liku / I wszystkie wołają, gdy robi się szum / Chrum, chrum, chrum.
Wiktionary
rzecz. chrumkanie
czas. chrumkać
Wiktionary
żartobliwie: onomatopeja naśladująca odgłos wydawany przez świnię lub odgłos, który powstaje przy gryzieniu przez człowieka lub zwierzę czegoś twardego; chrum, chrum
SJP.pl
o świniach: wydawać charakterystyczny odgłos dla tych zwierząt (chrum-chrum); chrząkać
SJP.pl
o świniach: wydawać charakterystyczny odgłos dla tych zwierząt (chrum-chrum); chrząkać
SJP.pl
o świniach: wydawać charakterystyczny odgłos dla tych zwierząt (chrum-chrum); chrząkać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chrumkać.
Wiktionary
rzecz. niechrumkanie n.
czas. chrumkać ndk.
wykrz. chrum
Wiktionary
o świniach: wydać charakterystyczny odgłos dla tych zwierząt (chrum-chrum); zachrumkać, chrząknąć
SJP.pl
odgłos chrupania, gryzienia czegoś twardego
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja naśladująca odgłos gryzienia, chrupania
(1.2) onomatopeja naśladująca odgłos łamania kruchych przedmiotów
Wiktionary
(1.1) A króliczek chrup chrup marcheweczkę.
Wiktionary
rzecz. chrupanie n., chrupka ż.
czas. chrupać
przym. chrupiący
Wiktionary
dźwięk łamania się, kruszenia czegoś twardego; chrup, chrup
SJP.pl
1. wydawać charakterystyczny odgłos przy łamaniu, gryzieniu, kruszeniu czegoś;
2. gryźć coś twardego, kruchego
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. schrupać)
(1.1) gryźć wydając dźwięk chrupania
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. chrupnąć)
(2.1) wydawać odgłos chrupania
Wiktionary
(1.1) Za nami ktoś chrupał popcorn.
(2.1) Śnieżek nam chrupał pod podeszwami.
Wiktionary
rzecz. chrup mrz., chrupot mrz., chrupanie n., chrupotanie n., chrupnięcie n., chrupka ż., schrupanie n.
czas. chrupnąć dk., schrupać dk.
przym. chrupiący, chrupki
przysł. chrupko
wykrz. chrup, chrup, chrup
Wiktionary
(2.1) skrzypieć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gryzienie czegoś chrupkiego z jednoczesnym wydawaniem charakterystycznego odgłosu
(1.2) wydawanie odgłosu związanego z kruszeniem się czegoś
Wiktionary
rzecz. chrup m., chrupot m., chrupotanie n., chrupnięcie n., chrupka ż.
czas. chrupać ndk., chrupnąć dk.
przym. chrupki, chrupiący
przysł. chrupko
wykrz. chrup, chrup, chrup
Wiktionary
(1.2) chrzęszczenie
Wiktionary
zdrobnienie od: chrupka; chrupeczek
SJP.pl
zdrobnienie od: chrupka; chrupeczek
SJP.pl
potocznie: opakowanie z chrupkami, paczka chrupek
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. wydawać charakterystyczny odgłos przy łamaniu, gryzieniu, kruszeniu czegoś;
2. gryźć coś twardego, kruchego
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) ims. przymiotnikowy czynny od: chrupać
przymiotnik jakościowy
(2.1) taki, który chrupie
Wiktionary
(2.1) W dzwoniącej łańcuchami oborze trwał chrupiący niegłośny hałas żucia, mleka strzykającego w naczynie i kroków stąpających po zgnojonej słomie.
(2.1) — Z tegom wyrosła i jako ten wiater nie będę się tłukła po świecie, nie! — szeptała z mocą, zwolniła nieco, bo zapadała miejscami w chrupiący śnieg aż po kolana, że trepy trzeba było wyciągać!
Wiktionary
rzecz. chrup mrz., chrupot mrz., chrupanie n., chrupotanie n., chrupnięcie n., chrupka ż.
czas. chrupać ndk., chrupnąć dk.
przym. chrupki
przysł. chrupko
wykrz. chrup, chrup, chrup
Wiktionary
potocznie:
1. przekąska wyrabiana z mąki kukurydzianej lub ze specjalnie preparowanych ziemniaków; chips, czips; chrupek;
2. rodzaj delikatnego, kruchego ciastka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. forma przekąski pod postacią kawałka ciasta uprażonego albo usmażonego w tłuszczu
(1.2) wet. pojedynczy kawałek suchej karmy dla psa lub kota
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) chrupek
(1.2) chrupek
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) snacks
(1.2) sucha karma
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. chrupanie n., chrupek m., schrupanie n.
czas. chrupać ndk., schrupać dk.
przym. chrupki, chrupiący
wykrz. chrup
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) crisp, chip
źródła.
== chrupka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. chrząstka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. chrupanie n., chrupek m., schrupanie n.
czas. chrupać ndk., schrupać dk.
przym. chrupki, chrupiący
wykrz. chrup
Wiktionary
(1.1) chrupek
(1.2) chrupek
Wiktionary
potocznie:
1. taki, który wydaje charakterystyczny odgłos przy łamaniu, gryzieniu, kruszeniu czegoś; chrupiący;
2. kruchy, łamliwy
SJP.pl
Chrupki – popularne przekąski, przetwory spożywcze produkowane metodą ekstruzji najczęściej z grysu kukurydzianego (lub mąki kukurydzianej), ale także z dodatkiem mąki pszennej, ryżowej lub z orkiszowej. Produkowane są chrupki o różnym smaku, często z dodatkiem orzechów, czekolady, papryki, pomidorów, sera, ziół, a także z otrąb pszennych.
Chrupki są surowcem w cukiernictwie do produkcji drażetek i wyrobów w czekoladzie oraz lodów.
Nie należy mylić chrupek z chipsami.
Wikipedia
wydać charakterystyczny odgłos przy łamaniu, gryzieniu, kruszeniu czegoś
SJP.pl
charakterystyczny odgłos przy złamaniu, skruszeniu lub ugryzieniu czegoś
SJP.pl
odgłos kruszenia, łamania się czegoś; trzask, chrzęst
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odgłos kruszenia, łamania się czegoś
Wiktionary
(1.1) Wystraszył mnie chrupot łamanych gałęzi .
Wiktionary
IPA: ˈxrupɔt, AS: χrupot
Wiktionary
rzecz. chrupanie n., chrupotanie n.
przym. chrupki, chrupiący
przysł. chrupko
czas. chrupać, chrupnąć, chrupotać
Wiktionary
1. o czymś łamanym, kruszonym: wydawać charakterystyczny odgłos;
2. gryźć coś twardego, chrupkiego, z towarzyszącym temu odgłosem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chrupotać.
Wiktionary
czas. chrupotać, chrupać
rzecz. chrupot m., chrupanie n.
przym. chrupiący
Wiktionary
1. zrobiony z chrustu, suchych gałęzi odłamanych od drzew; chrustowy;
2. mający związek z chrustem, np. chrustowe drewno opałowe
SJP.pl
chrzęścić, trzeszczeć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) wydawać odgłos przypominający chrzęst
Wiktionary
(1.1) Jakiś owad pół wieczoru chruścił sumiennie za tapczanem.
Wiktionary
rzecz. chrust mrz., chrustniak mrz., chruściel mzw., chruścik mzw., chruścina ż., chruścisko n., chruśniak mrz., chruśniaczek mrz.
czas. chrustać ndk., chrusnąć dk.
przym. chrustowy, chruściany
Wiktionary
(1.1) chrupać, chrupotać, chrzęścić, skrzypieć
Wiktionary
Chruścice – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Pińczów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. ptak z rodziny żurawiowatych, zamieszkujący błota, zarośla nadwodne i stepy;
2. niewielki ptak łąkowy; derkacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. derkacz
Wiktionary
Chruściel (niem. Tiedmannsdorf) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Płoskinia, przy drodze wojewódzkiej nr 506 i w pobliżu linii kolejowej Elbląg-Braniewo-Królewiec. W kierunku północno-zachodnim od miejscowości znajduje się węzeł drogowy Chruściel (Braniewo Południe) w ciągu drogi krajowej nr 22 (dawna Berlinka). Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.
Wikipedia
IPA: ˈxruɕt͡ɕɛl, AS: χruśćel
Wiktionary
rzecz. chrust m., chruściele nmos.
czas. chruścić
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny chruścieli
SJP.pl
rodzina ptaków z rzędu żurawiowych, zamieszkujących tereny nadwodne i podmokłe nieomal na całym świecie, słabo latających (lub wcale), o drobnym ciele, krótkich nogach i ubarwieniu od czarnego, ciemnoniebieskiego do szarego; chruścielowate, wodniki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Rallidae|Rafinesque|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu żurawiowych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rodzina chruścieli obejmuje gatunki zazwyczaj związane z wodą.
Wiktionary
rzecz. chrust mrz., chruściel mzw., chruścielak mzw., Chruściele lm nm., chruścielowiec mzw.
Wiktionary
(1.1) chruścielowate, wodniki
Wiktionary
rodzina ptaków z rzędu żurawiowych, zamieszkujących tereny nadwodne i podmokłe nieomal na całym świecie, słabo latających (lub wcale), o drobnym ciele, krótkich nogach i ubarwieniu od czarnego, ciemnoniebieskiego do szarego; chruściele, wodniki
SJP.pl
Chruściele, chruścielowate, wodniki (Rallidae) – rodzina ptaków z rzędu żurawiowych (Gruiformes).
Wikipedia
o cechach chruścielowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
1. faworek, kruche ciasteczko;
2. owad z rzędu siatkoskrzydłych podobny do ćmy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. nazwa systematyczna|Trichoptera|ref=tak., owad, larwy żyją w wodzie, dorosłe podobne do ćmy;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) rodzaj ciastka karnawałowego, chrust, faworek (jeden lub więcej faworków)
(2.2) zdrobn. od: chrust
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Najstarsze skamieniałości chruścików pochodzą z permu.
(2.1) Chruściki smaży się z obu stron na mocno rozgrzanym tłuszczu.
(2.2) Jak mam rozpalić ognisko, skoro przyniosłeś zaledwie odrobinę chruściku.
Wiktionary
IPA: ˈxruɕt͡ɕik, AS: χruśćik
Wiktionary
rzecz. chrust mrz.
przym. chruścikowy
czas. chruścić
Wiktionary
(1.1) pot. kłódka (mała kłoda), obszywka, klajduk
(2.1) faworek, chrust
Wiktionary
1. faworek, kruche ciasteczko;
2. owad z rzędu siatkoskrzydłych podobny do ćmy
SJP.pl
Chruściki (Trichoptera) – rząd owadów wodnych o przeobrażeniu zupełnym. Są stosunkowo niewielkich rozmiarów, od 2 mm do 4–5 cm. Największe znane chruściki zamieszkują Himalaje (rodzaje: Eubasilissa, Himalopsyche, u owadów dorosłych rozpiętość skrzydeł dochodzi do 8 cm). Cechą charakterystyczną postaci dorosłych są włoski na skrzydłach, natomiast larwy mają wyraźnie odnóża analne zakończone pazurkiem.
Wikipedia
dawniej: chrustniak, chruśniak
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
Chruślin (dawniej Chroślin) – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Bielawy.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 703.
Wikipedia
1. wydać dźwięk charakterystyczny dla łamania się czegoś; zachrzęścić, zatrzeszczeć, trzasnąć;
2. zjeść, schrupać coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od chruśniak
Wiktionary
rzecz. chruśniak m.
czas. chruścić
Wiktionary
chrust;
1. miejsce gęsto zarośnięte krzewami; gąszcz, zarośla;
2. dawniej:
a) suche gałęzie;
b) płot z suchych gałęzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poet. zarośla, gęste krzaki
(1.2) przest. suche gałęzie
(1.3) przest. płot wykonany z chrustu
Wiktionary
(1.1) W malinowym chruśniaku, przed ciekawych wzrokiem / Zapodziani po głowy, przez długie godziny / Zrywaliśmy przybyłe tej nocy maliny.
Wiktionary
IPA: ˈxruɕɲak, AS: χruśńak
Wiktionary
rzecz. chrust m.
:: zdrobn. chruśniaczek m.
czas. chruścić
Wiktionary
(1.1) krzewina
(1.2) chrust
Wiktionary
1. suche gałęzie odłamane od drzewa;
2. karnawałowe ciastka smażone w głębokim tłuszczu; faworki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) suche gałęzie służące za opał;
(1.2) kulin. rodzaj kruchych, słodkich ciastek smażonych na głębokim tłuszczu;
(1.3) przest. gęste zarośla
(1.4) stpol. chrobot
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zabrania się na plażaaży (przedwydmie), wydmach i klifach (…) niszczenia umocnień brzegowych przez wybieranie z nich faszyny, chrustu (…) oraz niszczenia ogrodzeń na przejściach na plażaażę, wydmach i klifach (…)
Wiktionary
IPA: xrust, AS: χrust
Wiktionary
rzecz. chrustanie n., chrustniak mrz., chrustówka ż., chruszczenie n., chruściel mzw., chruściele nmos., chruścielowate nmos., chruścina ż., chruścisko n., chruśniak mrz., chruśnięcie n.
:: zdrobn. chruścik mrz.
czas. chrusnąć dk., chrustać ndk., chruścić ndk.
przym. chrustowy, chruściany, chruścielowaty
Wiktionary
(1.1) chruścisko
(1.2) faworek
(1.3) gąszcz, zarośla, chrustniak, chruścina, chruśniak
Wiktionary
1. wydawać dźwięk charakterystyczny dla łamania się czegoś; chrzęścić, trzeszczeć, trzaskać;
2. zjadać, chrupać coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chrustać.
Wiktionary
czas. chrustać
rzecz. chrust mrz.
Wiktionary
chrośniak; dawniej: chruśniak;
1. miejsce gęsto zarośnięte krzewami; gąszcz, zarośla;
2. dawniej:
a) suche gałęzie;
b) płot z suchych gałęzi
SJP.pl
drewniany róg myśliwski o niewielkich rozmiarach i donośnym głosie
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dotyczący chrustu, suchych gałęzi odłamanych od drzew; chruściany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko, np. Nikita Chruszczow (1894-1971), działacz komunistyczny i państwowy w Związku Radzieckim
SJP.pl
ludzie o nazwisku Chruszczow:
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z postacią radzieckiego przywódcy Nikity Chruszczowa
Wiktionary
rzecz. Chruszczow mos.
przym. Chruszczowowski
Wiktionary
1. draka, burda;
2. w starożytności: zbiór humorystycznych powiedzeń sławnych ludzi i anegdot o tych osobach; chreja, chreia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. awantura
(1.2) hist. rozwlekła przemowa
(1.3) hist. eduk. rozprawka szkolna
Wiktionary
(1.1) pot. Będzie chryja, bo znowu nie oddałeś książek na czas.
Wiktionary
(1.1) awantura, burda, draka
Wiktionary
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. strzępić, kroić tępym nożem
Wiktionary
czas. ochrympać, pochrympać
rzecz. chrympanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chrympać.
Wiktionary
czas. chrympać ndk.
Wiktionary
chropowaty, niski głos wskutek stanu zapalnego krtani
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. mówienie niskim głosem na skutek jego nadwyrężenia lub zapalenia krtani
Wiktionary
Chrypka (łac. dysphonia, raucitas) – zaburzenie drgań fałdów głosowych krtani powodujące powstanie turbulentnego przepływu powietrza w obrębie głośni, co objawia się występowaniem szorstkiego, matowego głosu.
Do rozwoju chrypki dochodzi w przypadku:
Wikipedia
(1.1) Z powodu chrypy chyba nie wystąpię.
Wiktionary
rzecz. chrypienie n., chrypliwość ż., ochrypłość ż.
:: zdrobn. chrypka ż.
czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.
przym. chrypły, chrypliwy, zachrypły, zachrypnięty, ochrypły, ochrypnięty
przysł. chrypliwie, ochryple
Wiktionary
(1.1) chrypka
Wiktionary
1. mówić ochrypłym głosem;
2. wydawać ochrypły dźwięk, głos
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zachrypieć)
(1.1) mówić zachrypniętym głosem
(1.2) wydawać niskie chrypliwe dźwięki
Wiktionary
(1.1) Fizyczka chrypiała całe 45 minut, zamiast iść na L4.
(1.2) Nasze radio zaczęło dziwnie chrypieć.
Wiktionary
rzecz. chrypnięcie n., zachrypnięcie n., zachrypienie n., ochrypnięcie n., chrypa ż., chrypienie n., chrypka ż., chrypliwość ż., ochrypłość ż.
czas. chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.
przym. chrypliwy, chrypły, zachrypły, zachrypnięty, ochrypły, ochrypnięty
przysł. chrypliwie, ochryple
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mówienie ochrypłym głosem
(1.2) wydawanie ochrypłych dźwięków
Wiktionary
rzecz. chrypnięcie n., zachrypnięcie n., zachrypienie n., ochrypnięcie n., chrypa ż., chrypka ż., chrypliwość ż., ochrypłość ż.
czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.
przym. chrypły, chrypliwy, zachrypły, zachrypnięty, ochrypły, ochrypnięty
przysł. chrypliwie, ochryple
Wiktionary
lekka chrypa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: chrypa
(1.2) med. zaburzony, szorstki głos, wywołany przez nieprawidłowy przepływ powietrza przez krtań
Wiktionary
Chrypka (łac. dysphonia, raucitas) – zaburzenie drgań fałdów głosowych krtani powodujące powstanie turbulentnego przepływu powietrza w obrębie głośni, co objawia się występowaniem szorstkiego, matowego głosu.
Do rozwoju chrypki dochodzi w przypadku:
Wikipedia
(1.2) Tak się wydzierałyśmy, że przez pół dnia następnego miałam okropną chrypkę.
Wiktionary
IPA: ˈxrɨpka, AS: χrypka
Wiktionary
rzecz. chrypnięcie n., zachrypnięcie n., zachrypienie n., ochrypnięcie n., chrypliwość ż., ochrypłość ż., chrypa ż., chrypienie n.
czas. ochrypnąć, chrypnąć, zachrypnąć, chrypieć ndk., zachrypieć dk.
przysł. ochryple, chrypliwie
przym. chrypliwy, chrypły, zachrypły, zachrypnięty, ochrypnięty
Wiktionary
(1.2) zachrypły głos
Wiktionary
przysłówek
(1.1) o wydawaniu głosu nisko i chropowato
Wiktionary
(1.1) Ptak skrzeknął na nią chrypliwie i się nastroszył.
Wiktionary
rzecz. chrypnięcie n., zachrypnięcie n., zachrypienie n., ochrypnięcie n., chrypa ż., chrypienie n., chrypka ż., chrypliwość ż., ochrypłość ż.
czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.
przym. chrypliwy, chrypły, zachrypły, zachrypnięty, ochrypły, ochrypnięty
przysł. ochryple
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: chrypliwie
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego co chrypliwe
Wiktionary
(1.1) Stwierdziła, że chrypliwość jego głosu działa na nią kojąco.
Wiktionary
rzecz. chrypnięcie n., zachrypnięcie n., zachrypienie n., ochrypnięcie n., chrypa ż., chrypienie n., chrypka ż., ochrypłość ż.
czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.
przym. chrypły, chrypliwy, zachrypły, zachrypnięty, ochrypły, ochrypnięty
przysł. chrypliwie, ochryple
Wiktionary
(1.1) charkotliwość
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: chrypliwy
SJP.pl
spowodowany chrypą; ochrypły, chropawy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o głosie mający chropowatą i niską barwę
Wiktionary
(1.1) Kaszel jej był gruby, chrypliwy, głośny, jakby dobywał się z głębi beczki.
Wiktionary
rzecz. chrypnięcie n., zachrypnięcie n., zachrypienie n., ochrypnięcie n., chrypa ż., chrypienie n., chrypka ż., chrypliwość ż., ochrypłość ż.
czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.
przym. chrypły, zachrypły, zachrypnięty, ochrypły, ochrypnięty
przysł. chrypliwie, ochryple
Wiktionary
1.
a) dostawać chrypy;
b) o głosie: stawać się chrypliwym;
2. w łowiectwie, o głuszcu: wydawać chrypliwy głos
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zachrypnąć, ochrypnąć)
(1.1) dostawać chrypy
(1.2) łow. o głuszcu wydawać chrapliwy głos podczas toków
Wiktionary
rzecz. chrypnięcie n., zachrypnięcie n., zachrypienie n., ochrypnięcie n., chrypa ż., chrypienie n., chrypka ż., chrypliwość ż., ochrypłość ż.
czas. chrypieć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.
przym. chrypły, chrypliwy, zachrypły, zachrypnięty, ochrypły, ochrypnięty
przysł. chrypliwie, ochryple
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dostawanie chrypy
Wiktionary
(1.1) Czy stopniowemu chrypnięciu towarzyszył kaszel?
Wiktionary
rzecz. chrypa ż., chrypka ż., chrypienie n., chrypliwość ż., ochrypłość ż.
czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.
przym. chrypły, chrypliwy, ochrypnięty, zachrypły, ochrypły, zachrypnięty
przysł. chrypliwie, ochryple
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) chrypiący, gardłowy
Wiktionary
(1.1) Z gardzieli smoka wydobył się chrypły dźwięk i bestia skonała.
Wiktionary
rzecz. chrypnięcie n., zachrypnięcie n., zachrypienie n., ochrypnięcie n., chrypa ż., chrypienie n., chrypka ż., chrypliwość ż., ochrypłość ż.
czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.
przym. chrypliwy, zachrypły, zachrypnięty, ochrypły, ochrypnięty
przysł. chrypliwie, ochryple
Wiktionary
[czytaj: krajsler lub krajzler] samochód marki Chrysler
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) mot. marka samochodu
Wiktionary
Chrysler – amerykański producent samochodów osobowych z siedzibą w Auburn Hills działający od 1925 roku. Jako Chrysler Corporation także koncern motoryzacyjny w latach 1925–1998 i 2007–2014. Należy do międzynarodowego koncernu Stellantis.
Wikipedia
(1.1) Wujek kupuje tylko samochody marki Chrysler.
Wiktionary
rzecz. chrysler mzw.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący chrystadelfianów
Wiktionary
IPA: ˌxrɨstadɛlˈfʲjä̃j̃sʲci, AS: χrystadelfʹi ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
(1) zob. chrystadelfianin.
Wiktionary
imię nadane Jezusowi z Nazaretu w związku z utożsamianiem go przez Izrael z osobą Mesjasza
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. wyraża zdenerwowanie, zdziwienie, podziw lub przerażenie
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: Chrystus
Wiktionary
(1.1) Chryste! Nie zdążymy, jak się tak będziesz wlokła!
(1.1) Chryste! Ale fajna garsonka!
Wiktionary
przym. Chrystusowy
rzecz. Chrystus mos.
Wiktionary
(1.1) Chryste Panie
Wiktionary
1. (1618-72) książę polski;
2. (przed 1180-ok. 1244), pierwszy biskup Prus; Kristian;
3. imię wielu królów z dynastii Oldenburgów oraz Sonderburg-Glücksburg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Władcy:
Wikipedia
(1.1) Kiedy Chrystian III obejmuje władzę w 1536 roku, rozwiązuje norweską Radę Państwa, a Norwegia zostaje przekształcona z samodzielnego królestwa (pod rządami tego samego monarchy co Dania) w duńską prowincję.
Wiktionary
IPA: ˈxrɨstʲjãn, AS: χrystʹi ̯ãn
Wiktionary
rzecz. Chrystus m., chrystianizm mrz.
Wiktionary
ostry skręt na nartach; krystiania, christiania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik chrystianizmu (nauczania Jezusa Chrystusa)
Wiktionary
czas. schrystianizować
Wiktionary
wprowadzanie religii, pojęć i obyczajów chrześcijańskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. narzucanie wiary chrześcijańskiej poganom; także. proces dobrowolnego przechodzenia na chrześcijaństwo przez ludy niechrześcijańskie;
Wiktionary
Chrystianizacja – proces wypierania religii etnicznych, osiadłego w określonym rejonie ludu, przez religię chrześcijańską. Jego największe nasilenie przypadało w okresie średniowiecza, a spowodowane było dominującą pozycją chrześcijaństwa wśród ówczesnych europejskich władców oraz rosnącymi wpływami papiestwa.
Wikipedia
(1.1) Wprawdzie chrystianizacja Słowian trwała kilkaset lat, a do jej celów przygotowywano misjonarzy, czy wręcz całe konwenty czy biskupstwa, nie przyniosło to jednak rezultatu w postaci szerszej charakterystyki zwalczanego kultu.
Wiktionary
IPA: ˌxrɨstʲjä̃ɲiˈzat͡sʲja, AS: χrystʹi ̯ä̃ńizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. chrystianizm m., Chrystus m., chrystianizowanie n.
czas. schrystianizować, chrystianizować ndk.
przym. chrystianizacyjny, Chrystusowy, chrystusowy
Wiktionary
przymiotnik od: chrystianizacja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący chrystianizmu
Wiktionary
czas. schrystianizować
Wiktionary
osoba, która wprowadza i rozpowszechnia religię chrześcijańską
SJP.pl
chrześcijaństwo;
1. religia opierająca się na naukach Jezusa Chrystusa;
2. doktryna chrześcijańska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. chrześcijaństwo.
Wiktionary
Chrześcijaństwo (gr. Χριστιανισμóς, Christianismós, łac. Christianitas), chrystianizm – religia monoteistyczna zaliczana do grupy abrahamicznej. Powstała w I wieku n.e. w Azji Zachodniej, na terenie Judei, wówczas podlegającej Cesarstwu Rzymskiemu. Religię tę założył Jezus z Nazaretu, przez wyznawców nazwany Chrystusem, ponieważ uznano go za mesjasza przepowiedzianego w Biblii hebrajskiej, przez chrześcijan nazywanej Starym Testamentem. Życie i nauczanie Jezusa spisano w Ewangeliach; te oraz inne pisma Nowego Testamentu włączono do Biblii. Przez chrześcijan jest uznawana za Słowo Boże – jego główną część lub całość. Poszczególne wyznania chrześcijańskie zwykle nazywają się Kościołami; różnią się poglądami m.in. na kanon Biblii – to, które pisma są natchnione, a które są jedynie apokryfami.
Wikipedia
(1.1) Chrystianizm głosi odkupienie, miłość, równość i braterstwo wszystkich ludzi.
Wiktionary
IPA: xrɨˈstʲjä̃ɲism̥, AS: χrystʹi ̯ä̃ńism̦
Wiktionary
rzecz. Chrystus m., Chrystian m., chrystianizacja ż., chrystianin m., chrystianizowanie n., chrystusowiec mos.
przym. chrystianizacyjny, Chrystusowy, chrystusowy
czas. schrystianizować, chrystianizować ndk., chrystianizować się ndk.
Wiktionary
(1.1) chrześcijaństwo
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. schrystianizować)
(1.1) hist. teol. zaprowadzać chrześcijaństwo
Wiktionary
(1.1) Które plemię miał chrystianizować święty Wojciech?
(1.1) Świadectwo Tertuliana nie wymienia jednak Książę Apostołów pośród tych, którzy chrystianizowali Afrykę Północną.
Wiktionary
rzecz. chrystianizacja ż., chrystianizowanie n., Chrystus m., chrystianizm m., chrystianin m., chrystusowiec mos.
przym. chrystianizacyjny, Chrystusowy, chrystusowy
czas. schrystianizować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. teol. zaprowadzanie chrześcijaństwa
Wiktionary
(1.1) Kilka setek lat trwało chrystianizowanie plemięemion pruskich.
Wiktionary
rzecz. Chrystus m., chrystianizacja ż., chrystianizm m., chrystianin m., chrystusowiec mos.
przym. chrystianizacyjny, Chrystusowy, chrystusowy
czas. chrystianizować ndk., schrystianizować dk.
Wiktionary
(1.1) chrystianizacja
Wiktionary
osoba odczuwająca wstręt i nienawiść do chrześcijaństwa i chrześcijan
SJP.pl
niechęć i odraza do chrześcijaństwa i chrześcijan; chrystofobia
SJP.pl
Chrystianofobia – lęk lub nienawiść odczuwane wobec chrześcijan.
Niechęć do chrześcijaństwa może wynikać z pobudek religijnych bądź ideologicznych. Chrystianofobia może być motywacją do popełniania przestępstw. Aż 3/4 osób prześladowanych fizycznie ze względów religijnych stanowią chrześcijanie.
Wikipedia
Chrystian z małżonką; Chrystianowie
SJP.pl
Chrystian z małżonką; Chrystianostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Chrystiana lub z nim związany
SJP.pl
nurt w teologii chrześcijańskiej uznający, że Jezus Chrystus zajmuje centralne miejsce w świecie ludzkim i w historii zbawienia
SJP.pl
Wikipedia
ukazanie się Jezusa Chrystusa po zmartwychwstaniu
SJP.pl
Wikipedia
niechęć i odraza do chrześcijaństwa i chrześcijan; chrystianofobia
SJP.pl
Chrystianofobia – lęk lub nienawiść odczuwane wobec chrześcijan.
Niechęć do chrześcijaństwa może wynikać z pobudek religijnych bądź ideologicznych. Chrystianofobia może być motywacją do popełniania przestępstw. Aż 3/4 osób prześladowanych fizycznie ze względów religijnych stanowią chrześcijanie.
Wikipedia
koncepcja teologiczna, według której Jezus Chrystus jest zamknięciem procesu tworzenia świata, ostatnim elementem ciągu kosmogeneza->biogeneza->antropogeneza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. teol. monogram symbolizujący Chrystusa w formie akronimu;
Wiktionary
Chrystogram – monogram będący symbolem Jezusa Chrystusa w formie akronimu lub ligatury. Najbardziej znane chrystogramy to Chi Rho (znak ⳩) i monogram IHS. Rolę chrystogramu pełnił również staurogram i inne ligatury.
IHS (właśc. IHΣ) jest greckim skrótem imienia IHΣΟΥΣ (Jezus).
Wikipedia
(1.1) Obserwanci rozpowszechnili chrystogram IHS na terenie Europy.
Wiktionary
teolog zajmujący się życiem Jezusa Chrystusa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) teol. badacz, specjalista w chrystologii
Wiktionary
(1.1) Na sympozjum przyjechało dwóch chrystologów z Czech.
Wiktionary
rzecz. chrystologia ż.
przym. chrystologiczny
Wiktionary
dział teologii zajmujący się Chrystusem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teol. nauka dotycząca osoby Jezusa Chrystusa i doktryny z nim związanej, centralny traktat teologii dogmatycznej;
Wiktionary
Chrystologia – jeden z działów teologii zajmujący się refleksją nad osobą Jezusa Chrystusa w świetle wiary chrześcijańskiej.
Wikipedia
(1.1) Po chrystologii mieliśmy jeszcze wykład z fonetyki pastoralnej.
Wiktionary
rzecz. chrystolog m., chrystolożka ż.
przym. chrystologiczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) teol. związany z chrystologią
Wiktionary
(1.1) Profesor wrócił z sympozjum chrystologicznego w Wiedniu.
Wiktionary
rzecz. chrystolog m., chrystologia ż.
Wiktionary
duchowe poznanie i zrozumienie Chrystusa i jego nauki
SJP.pl
dotyczący chrystozofii
SJP.pl
imię nadane Jezusowi z Nazaretu w związku z utożsamianiem go przez Izrael z osobą Mesjasza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. tytuł, przydomek Jezusa z Nazaretu;
Wiktionary
Jezus Chrystus (hebr. ישוע המשיח, stgr. Ἰησοῦς Χριστός, łac. Iesus Christus; ur. ok. 8–4 p.n.e. w Betlejem, zm. ok. 30 lub 33 n.e. w Jerozolimie) – centralna postać chrześcijaństwa, przez wyznawców uznany Mesjaszem; ważna postać (prorok) w islamie; cieśla i kaznodzieja z rzymskiej prowincji Judea. W wierze Kościoła, wyrażonej w pierwszych credo, uznawany jest za Kyriosa, który zmartwychwstał (por. Rz 10,9), zbawiciela, powszechnego władcę świata i Królestwa niebieskiego, współistotnego Bogu Ojcu syna Boga i człowieka. W oficjalnym wyznaniu wiary Kościoła katolickiego uznawany jest za Syna Bożego Jednorodzonego. Jego narodziny przyjęto za punkt zerowy naszej ery, od którego podaje się liczbę lat.
Wikipedia
(1.1) Gdy się Chrystus rodzi i na świat przychodzi.
Wiktionary
IPA: ˈxrɨstus, AS: χrystus
Wiktionary
rzecz. Chrystian mos., chrystianizm mrz., chrystianizacja ż., chrystianizowanie n., schrystianizowanie n., chrystusowiec mos., chrystianizator mos., chrystianizatorka ż., Kryst mos.
:: zdrobn. Chrystusik mos.
czas. schrystianizować dk., chrystianizować ndk.
przym. Chrystusowy, chrystusowy, chrystianizacyjny
wykrz. Chryste
Wiktionary
(1.1) Jezus, Syn Boży; stpol. Kryst
Wiktionary
1. wyznawca jednego z wyznań protestanckich, członek Kościoła Chrystusowego;
2. katolicki kapłan lub zakonnik, członek Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej;
3. uczestnik powstania chrystusowców (Cristada, 1926-29) w Meksyku
SJP.pl
Wikipedia
1. wyznawca jednego z wyznań protestanckich, członek Kościoła Chrystusowego;
2. katolicki kapłan lub zakonnik, członek Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej;
3. uczestnik powstania chrystusowców (Cristada, 1926-29) w Meksyku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. ksiądz z zakonnego zgromadzenia Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej
(1.2) rel. wierny protestanckiego Kościoła Chrystusowego
(1.3) hist. uczestnik tzw. powstania Cristero w Meksyku w latach 20. XX w.
Wiktionary
(1.1) W kościele chrystusowców wisi obraz mojego autorstwa.
(1.2) W kościele chrystusowców wisi obraz mojego autorstwa.
Wiktionary
rzecz. Chrystus m., Chrystusik m., chrystianizm m., chrystianizowanie n., schrystianizowanie n.
czas. schrystianizować dk., chrystianizować ndk.
przym. Chrystusowy, chrystusowy
Wiktionary
taki jak u Chrystusa, podobny do Chrystusa lub od niego się wywodzący
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. odnoszący się do Chrystusa, należący do Chrystusa, związany z Chrystusem
Wiktionary
(1.1) Jan Paweł II (…) wzywał do wstrzemięźliwości seksualnej. Przypominał Chrystusową naukę o nierozerwalności małżeństwa.
(1.1) Chrystusowe zmartwychwstanie niesie całemu światu radość i budzi niezłomną ufność w ostateczne zwycięstwo życia nad śmiercią, światła nad ciemnością, prawdy nad kłamstwem(…).
Wiktionary
IPA: ˌxrɨstuˈsɔvɨ, AS: χrystusovy
Wiktionary
rzecz. Chrystus mos., chrystianizm mrz., chrystianizacja ż., chrystianizowanie n., chrystusowiec mos.
czas. chrystianizować ndk., chrystianizować się ndk., schrystianizować dk., schrystianizować się dk.
przym. chrystusowy, chrystianizacyjny
temsłow. chrysto-
wykrz. Chryste
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. chrześcijanin
Wiktionary
IPA: ˌxrɨstɨˈjä̃ɲĩn, AS: χrystyi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
organiczny związek chemiczny, substancja powstająca jako etap pośredni przy produkcji fuksyny, wykorzystywana do barwienia jedwabiu na złotożółty kolor
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Chryzant – imię męskie pochodzenia greckiego (Χρυσάνθης), utworzone od przymiotnika chrysanthés – „o złotym kwiiecie”, pierwotnie odnoszącego się do krokusa (gr. χρυσός chrysos – „złoty” i gr. άνθος anthos – „kwiat”). Patronem tego imienia jest św. Chryzant (†283), patron sędziów.
Żeński odpowiednik: Chryzanta.
Chryzant imieniny obchodzi 25 października.
Wikipedia
rzecz. chryzantema ż.
przym. chryzantemowy
Wiktionary
1. roślina ozdobna z rodziny złożonych; złocień ogrodowy
2. potocznie: fryzura damska o swobodnych, lekko nastroszonych włosach
SJP.pl
1. roślina ozdobna z rodziny złożonych; złocień ogrodowy
2. potocznie: fryzura damska o swobodnych, lekko nastroszonych włosach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Dendranthema|Des Moul|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny astrowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju chryzantem (1.1)
(1.3) kwiat chryzantemy (1.2)
Wiktionary
Złocień, chryzantema (Chrysanthemum) – rodzaj roślin należący do rodziny astrowatych. Należy do niego 37–39 gatunków. Występują one głównie w Azji wschodniej i środkowej, dwa gatunki sięgają Europy, w tym w Polsce rośnie jeden – chryzantema (złocień) Zawadzkiego. Do XX wieku rodzaj ujmowany był szeroko, stąd szereg gatunków zwanych jest nadal często złocieniami lub chryzantemami, mimo że w systematyce przeklasyfikowane zostały do odlegle klasyfikowanych rodzajów, należących do innych plemion astrowatych (np. złocień polny, złocień wieńcowy, chryzantema krzewiasta). W 1999 włączono tu z kolei ponownie gatunki wyodrębniane przez jakiś czas do rodzaju chryzantema (dendrantema) Dendranthema.
Wikipedia
(1.2) Jacek posadził dwie chryzantemy przy grobie ojca.
(1.3) Jacku, czy lubisz zapach chryzantem?
Wiktionary
IPA: ˌxrɨzãnˈtɛ̃ma, AS: χryzãntẽma
Wiktionary
rzecz. Chryzant m., Chryzanta ż.
:: zdrobn. chryzantemka ż.
przym. chryzantemowy
Wiktionary
(1.2) złocień; gw-pl|Górny Śląsk|dombek.
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk|dombek.
Wiktionary
przymiotnik od: chryzantema
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z chryzantemą, dotyczący chryzantem
Wiktionary
rzecz. chryzantema ż., Chryzant m., Chryzanta ż., chryzantemka ż.
Wiktionary
substancja o silnym działaniu odkażającym, pozyskiwana z kory indyjskiego drzewa Andira araroba lub otrzymywana syntetycznie, stosowana w leczeniu chorób skóry
SJP.pl
w mitologii greckiej: kapłanka świątyni Apollina w Troi, córka Chryzesa
SJP.pl
Wikipedia
w mitologii greckiej: jedna z 3000 okeanid, córka tytana Okeanosa i tytanidy Tetydy
SJP.pl
Wikipedia
technika wykonywania rzeźb z drogocennych materiałów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. rzem. technika rzeźbiarska z wykorzystaniem złota, kamieni szlachetnych i kości słoniowej stosowana w starożytności;
Wiktionary
Chryzelefantyna (gr. χρῡσελεφάντινος chrȳselephántinos – ze złota i kości słoniowej, od chrysós – złoto i elephás –słoń) – technika rzeźbiarska stosowana w starożytności, w której wykorzystywano kość słoniową i złoto oraz inne drogie materiały (np. kamienie szlachetne).
Wikipedia
policykliczny węglowodór aromatyczny zbudowany z czterech sprzężonych pierścieni benzenowych
SJP.pl
Chryzen – organiczny związek chemiczny, policykliczny węglowodór aromatyczny zbudowany z czterech sprzężonych pierścieni benzenowych skondensowanych kątowo.
Węglowodór mniej reaktywny od izomerycznego naftacenu.
W temperaturze pokojowej jest bezbarwną substancją krystaliczną. Otrzymywany przez pirolizę indenu, lub przez wyodrębnianie z smoły pogazowej.
Jest słabo rozpuszczalny w alkoholu i eterze. Roztwory chryzenu wykazują czerwono-fioletową fluorescencję.
Wikipedia
1. mistyczny znak, jaki otrzymuje osoba przyjmująca chrzest;
2. w przenośni: wyróżnik, piętno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. rel. krzyżmał
Wiktionary
rzecz. chryzmo n.
Wiktionary
(1.1) daw. chrzyżmał
Wiktionary
święcony olej używany w niektórych sakramentach i ceremoniach kościelnych; olej święty; krzyżmo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. rel. w chrześcijaństwie konsekrowany olej używany m.in. przy poświęcaniu ołtarzy i kościołów;
Wiktionary
(1.1) Ceremoniarz podał biskupowi naczynie z chryzmem.
Wiktionary
rzecz. chryzmał m.
Wiktionary
(1.1) krzyżmo, daw. chrzyżmo
Wiktionary
minerał, tlenek glinu i berylu o barwie zielonawożółtej lub szmaragdowozielonej; jego odmianą jest aleksandryt
SJP.pl
Chryzoberyl – rzadki minerał z gromady tlenków. Nazwa minerału wywodzi się od greckich słów chrysos – złoto oraz beryllos – beryl, co nawiązuje do jego typowej barwy oraz pierwiastka berylu obecnego w składzie.
Wikipedia
barwnik azowy, używany do farbowania bawełny na żółto w kąpieli mydlanej
SJP.pl
gatunek drzewa z rodziny sączyńcowatych; Chrysophyllum cainito
SJP.pl
jeden z typów glonów jednokomórkowych lub kolonijnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Chryzogon — imię męskie pochodzenia greckiego, oznaczające "złote dziecko", złożone z członów chrysos — "złoty" i gónos— "latorośl". Patronem tego imienia jest św. Chryzogon, kapłan rzymski (III/IV wiek).
Chryzogon imieniny obchodzi 24 listopada.
Wikipedia
sztuka pisania i malowania płynnym złotem na pergaminie, stosowana w starożytności i średniowieczu
SJP.pl
pomarańczowy barwnik azowy stosowany do barwienia preparatów mikroskopowych oraz papieru i skóry
SJP.pl
minerał, uwodniony krzemian miedzi
SJP.pl
Chryzokola – pospolity i szeroko rozpowszechniony minerał miedzi z gromady krzemianów. Nazwa pochodzi od greckich słów khryzos i kolla oznaczających złoto oraz klej. W starożytności był używany jako spoiwo przy łączeniu złota.
Wikipedia
forma rządów, w której władzę sprawuje grupa ludzi najbogatszych; plutokracja
SJP.pl
minerał, przezroczysta odmiana oliwinu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jubil. miner. minerał z gromady krzemianów
Wiktionary
Forsteryt – minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy oliwinów. Forsteryt należy do grupy minerałów rzadkich. Forsteryt znaleziony został w meteorytach żelaznych i w próbkach pyłu kosmicznego z sondy Stardust.
Nazwa pochodzi od nazwiska angielskiego handlowca i kolekcjonera minerałów Adolariusa Jacoba Forstera (1739–1806).
Wikipedia
przym. chryzolitowy
Wiktionary
(1.1) forsteryt
Wiktionary
przymiotnik od: chryzolit
SJP.pl
minerał, odmiana chalcedonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. zielony minerał, odmiana chalcedonu;
Wiktionary
Chryzopraz, prazer – przeświecający, soczyście zielony minerał, cenna odmiana chalcedonu. Nazwa pochodzenia greckiego, wynikająca z połączenia słów chrysos – złoto i prasinos – zielonkawy.
Barwa wywołana jest domieszką niklu. Ulega ona zmianie (wyblaknięciu) podczas ogrzewania lub długotrwałego naświetlenia promieniami słonecznymi.
Wikipedia
IPA: xrɨˈzɔpras, AS: χryzopras
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Chryzostom – imię męskie pochodzenia greckiego (χρυσόστομος, chrysostomos – "Złotousty").
Wikipedia
(1.1) Zapewniłam pana Chryzostoma o naszej przychylności dla tego projektu.
Wiktionary
IPA: xrɨˈzɔstɔ̃m, AS: χryzostõm
Wiktionary
Chryzostom z małżonką; Chryzostomostowie
SJP.pl
Chryzostom z małżonką; Chryzostomostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Chryzostoma lub z nim związany
SJP.pl
minerał, odmiana serpentynu; stanowi 95% wszystkich handlowych azbestów; azbest chryzotylowy
SJP.pl
Chryzotyl (azbest serpentynowy, azbest biały) – minerał z grupy krzemianów, zaliczany do grupy serpentynów (włóknistych). Pospolity i szeroko rozpowszechniony. Pod względem chemicznym jest to uwodniony krzemian magnezu. Zawiera ok. 40% krzemionki, tlenek magnezu i domieszki żelaza, glinu i innych metali.
Nazwa pochodzi od gr. khrysos = złoto oraz tillai = strzępki, kłaczki; tilos = włókno, nić. Nawiązuje do barwy i sposobu wykształcenia minerału.
Wikipedia
przymiotnik od: chryzotyl
SJP.pl
żółty barwnik występujący w pąkach topoli, pomidorach i pyłku pszczelim, naturalny inhibitor aromatazy
SJP.pl
filozof grecki (ok. 277-ok. 208 p.n.e.)
SJP.pl
Chryzyp z Soloi (gr. Χρύσιππος ὁ Σολεύς Chrysippos; ur. 279, zm. między 207 a 204 p.n.e.) – ateński filozof i myśliciel, czołowy przedstawiciel i obrońca stoicyzmu.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Chryzypa lub z nim związany
SJP.pl
skrót od: chrześcijański; chrześc.
SJP.pl
Chrząblice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Brudzew.
Nazwa wsi pochodzi prawdopodobnie od słowa chrzan, który zapewne rósł tutaj w dużych ilościach. Na starych mapach spotyka się także pisownię Chrzamlice.
Sołectwo Chrząblice należy do parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Galewie.
Wikipedia
Chrząchów – wieś położona nad rzeką Kurówką w województwie lubelskim, powiecie puławskim, gminie Końskowola, w odległości 4 km od Kurowa, 6 km od Końskowoli, 12 km od Puław i 35 km od Lublina. Wieś stanowi sołectwo gminy Końskowola. Najwyższym punktem wsi jest Łysa Góra (180,2 m n.p.m.).
Wikipedia
1. wydawać krótki, nieartykułowany dźwięk z krtani; charkać;
2. o świniach: wydawać charakterystyczny odgłos dla tych zwierząt (chrum-chrum); chrumkać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. chrząknąć)
(1.1) wydawać krótki, chrapliwy dźwięk przypominający odgłos charczenia lub kaszlnięcia
Wiktionary
(1.1) Chrząkał zwykle, zanim rozpoczynał przemówienie.
Wiktionary
rzecz. chrząkanie n., chrząknięcie n.
Wiktionary
1. wydawać krótki, nieartykułowany dźwięk z krtani; charkać;
2. o świniach: wydawać charakterystyczny odgłos dla tych zwierząt (chrum-chrum); chrumkać
SJP.pl
1. wydawać krótki, nieartykułowany dźwięk z krtani; charkać;
2. o świniach: wydawać charakterystyczny odgłos dla tych zwierząt (chrum-chrum); chrumkać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chrząkać.
Wiktionary
rzecz. niechrząkanie n., chrząknięcie n.
czas. chrząkać ndk.
Wiktionary
1. wydać krótki, nieartykułowany dźwięk z krtani; zacharkać, charknąć;
2. o świniach: wydać charakterystyczny odgłos dla tych zwierząt (chrum-chrum); zachrumkać, chrumknąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. chrząkać)
(1.1) dokonany od|chrząkać.
Wiktionary
(1.1) Grubas w żółtym kubraku przestąpił z nogi na nogę, chrząknął, zdjął z głowy wymięty biret.
(1.1) Ale na wszelki wypadek odpowiedział chłopcu surowym spojrzeniem i chrząknął groźnie.
Wiktionary
IPA: ˈxʃɔ̃ŋknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: χšõŋknõńć
Wiktionary
rzecz. chrząknięcie n.
Wiktionary
1. wydać krótki, nieartykułowany dźwięk z krtani; zacharkać, charknąć;
2. o świniach: wydać charakterystyczny odgłos dla tych zwierząt (chrum-chrum); zachrumkać, chrumknąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chrząknąć.
Wiktionary
IPA: xʃɔ̃ŋʲcˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: χšõŋʹḱńė̃ńće
Wiktionary
czas. chrząknąć dk., chrząkać ndk.
rzecz. chrząkanie
Wiktionary
roślina z bylinowatych o grubym, mięsistym korzeniu, rosnąca dziko i uprawiana; wykorzystywana jako ostra przyprawa do dań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Armoracia|P. Gaertn.|ref=tak., rodzaj bylin z rodziny kapustowatych;
(1.2) pot. nazwa systematyczna|Armoracia rusticana|G. Gaertn.|ref=tak., chrzan pospolity
(1.3) bot. roślina z gatunku chrzan pospolity
(1.4) kulin. korzeń chrzanu (1.3) o silnym, gryzącym zapachu i ostrym smaku
(1.5) spoż. kulin. przyprawa z tartego chrzanu (1.4)
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Z powodu korzeni trudno usunąć chrzan z ogrodu.
(1.5) Kupili sobie dwa kufle doskonałej wody i dwa duże pierniki, mając przy tym spokojne fizjonomie mieszczan, którzy zwykli jadać przy herbacie gorącą szynkę z chrzanem.
Wiktionary
IPA: xʃãn, AS: χšãn
Wiktionary
czas. chrzanić ndk.
przym. chrzanowy
Wiktionary
paśnik chrzaniak - gatunek motyla z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
pieprzyć; potocznie:
1. mówić głupstwa, bzdury; bredzić, bajdurzyć, pitolić, pierniczyć;
2. robić coś źle, psuć; patałaszyć, partolić, paprać, partaczyć;
3. lekceważyć, ignorować; chromolić, olewać;
4. chrzanić się:
a) psuć się; partolić się, paprać się;
b) stawać się trudnym do odróżnienia; mieszać się, plątać się;
c) robić coś bardzo powoli; grzebać się, guzdrać się;
d) traktować kogoś zbyt łagodnie; patyczkować się, cackać się, pieścić się
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) kulin. doprawiać potrawę dodając chrzan
(1.2) przen. lekceważyć
(1.3) przen. kłamać
Wiktionary
(1.2) Mimo wszystko, pocieszałem się, na uczelni świat się nie kończy. Mogę z niej uciec, znaleźć ciekawe zajęcie i chrzanić tę całą magisterkę i zafajdaną karierę naukową.
Wiktionary
IPA: ˈxʃãɲit͡ɕ, AS: χšãńić
Wiktionary
rzecz. chrzan m., chrzanik m., charzanienie n., Chrzanów m., ochrzanianie n., ochrzanienie n., ochrzan m., schrzanianie n., schrzanienie n., pochrzanienie n., chrzanienie n.
czas. ochrzaniać ndk., ochrzanić dk., schrzaniać ndk., schrzanić dk., pochrzanić dk.
przym. chrzanowy, chrzanikowy
przysł. chrzanowo
wykrz. chrzań się
Wiktionary
potocznie: z niechęcią, pogardą o jakimś przemówieniu, wystąpieniu telewizyjnym lub radiowym, tekście prasowym itp., które jest nieprawdziwe lub nie wnosi niczego nowego do tematu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chrzanić.
Wiktionary
czas. chrzanić
Wiktionary
zdrobnienie od: chrzan
SJP.pl
potocznie: wywołujący w mówiącym niechęć, irytację, rzadziej podziw; pieprzony, skubany
SJP.pl
roślina z bylinowatych o grubym, mięsistym korzeniu, rosnąca dziko i uprawiana; wykorzystywana jako ostra przyprawa do dań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Chrzanów – miasto w Polsce, położone w województwie małopolskim, w powiecie chrzanowskim, siedziba władz powiatu chrzanowskiego i gminy miejsko-wiejskiej Chrzanów.
Chrzanów uzyskał lokację miejską około 1350 roku.
Według danych GUS miasto zamieszkuje 33 707 osób (stan na 30 czerwca 2024).
Wikipedia
IPA: ˈxʃãnuf, AS: χšãnuf
Wiktionary
rzecz. chrzanowianin m., chrzanowianka ż.
czas. chrzanić ndk.
przym. chrzanowski
Wiktionary
Chrzanówek – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Opinogóra Górna.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
mieszkaniec Chrzanowa (miasta w południowej Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Chrzanowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Chrzanów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Chrzanowem, dotyczący Chrzanowa, właściwy Chrzanowowi, pochodzący z Chrzanowa
Wiktionary
Chrzanowski, Chrzanowska:
Wikipedia
rzecz. Chrzanów m., chrzanowianin m., chrzanowianka ż.
Wiktionary
związany z chrzanem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z chrzanem, dotyczący chrzanu
(1.2) zawierający chrzan, mający smak chrzanu
Wiktionary
rzecz. chrzan mrz.
czas. chrzanić ndk.
Wiktionary
rodzaj krasnorostu występującego w Morzu Północnym; chrząstnica, chrząśnica
SJP.pl
Chrząstnica, chrząścica (Chondrus) – rodzaj krasnorostów z rzędu Gigartinales. Plechy mchu irlandzkiego (Chondrus crispus), gatunku występującego w północnym Oceanie Atlantyckim, wypłukane, wybielone i wysuszone na słońcu, dostarczają karagenu, surowca stosowanego w wielu gałęziach przemysłu oraz w lecznictwie.
Wikipedia
wydać chrzęst; chrzęstnąć, chrzęsnąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. chrzęścić / chrzęszczeć)
(1.1) zob. chrzęścić.
Wiktionary
IPA: ˈxʃɔ̃w̃snɔ̃ɲt͡ɕ, AS: χšõũ̯snõńć
Wiktionary
czas. chrząstnąć dk., chrzęsnąć dk., chrzęstnąć dk., chrzęszczeć ndk., chrzęścić ndk.
rzecz. chrząśnięcie n., chrzęszczenie n., chrząstnięcie n., chrzęśnięcie n., chrzęstnięcie n., chrzęst m.
Wiktionary
rodzaj krasnorostu występującego w Morzu Północnym; chrząścica, chrząstnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chrząsnąć.
Wiktionary
IPA: xʃɔ̃w̃ɕˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: χšõũ̯śńė̃ńće
Wiktionary
czas. chrząsnąć dk., chrząstnąć dk., chrzęsnąć dk., chrzęstnąć dk., chrzęszczeć ndk., chrzęścić ndk.
rzecz. chrząstnięcie n., chrzęśnięcie n., chrzęstnięcie n., chrzęszczenie n., chrzęst m.
Wiktionary
rodzaj tkanki łącznej szkieletowej, elastyczna tkanka uczestnicząca w tworzeniu niektórych części szkieletu kręgowców (u ryb chrzęstnoszkieletowych - całego); tkanka chrzęstna
SJP.pl
rodzaj tkanki łącznej szkieletowej, elastyczna tkanka uczestnicząca w tworzeniu niektórych części szkieletu kręgowców (u ryb chrzęstnoszkieletowych - całego); tkanka chrzęstna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. elastyczna tkanka stanowiąca część wielu narządów, np. nosa, krtani, stawów itp.;
(1.2) kulin. sprężysty i zbity twór w pokarmie mięsnym, często nie konsumowana
(1.3) gw-pl|Tarnów. bot. skrzyp polny
Wiktionary
Tkanka chrzęstna, chrząstka – tkanka podporowa (łączna szkieletowa) zbudowana z chondrocytów (komórek chrzęstnych) oraz amorficznej substancji międzykomórkowej zawierającej białka fibrylarne (głównie kolagen i elastyna). Z uwagi na słabszą mineralizację (w porównaniu do tkanki kostnej) jest ona delikatna i podatna na odkształcenia. Nie jest ona unerwiona. Nie zawiera ona także naczyń krwionośnych, a substancje odżywcze przenikają do niej wyłącznie drogą dyfuzji. Tkankę chrzęstną pokrywa błona zwana ochrzęstną.
Wikipedia
(1.1) Zarówno łękotka, jak i małżowina uszna są chrząstkami.
Wiktionary
IPA: ˈxʃɔ̃w̃stka, AS: χšõũ̯stka
Wiktionary
rzecz. chrzęstniak mrz., ochrzęstna ż.
przym. chrząstkowaty, chrząstkowy, chrzęstny
Wiktionary
(1.1) tkanka chrzęstna
Wiktionary
ryba chrząstkoszkieletowa - ryba mająca strunę grzbietową i chrzęstny szkielet; ryba chrzęstnoszkieletowa
SJP.pl
posiadający zdolność do tworzenia komórek chrząstki
SJP.pl
zmieniać się w chrząstkę, nabierać cech chrząstki
SJP.pl
mający budowę lub właściwości zbliżone do chrząstki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. posiadający chrząstki
Wiktionary
rzecz. chrząstka ż.
przym. chrząstkowy
Wiktionary
roślina z rodziny komosowatych; łomianka
SJP.pl
Chrząstkowiec (Polycnemum L.) – rodzaj roślin zielnych zaliczany w zależności od ujęcia systematycznego do rodziny komosowatych lub szarłatowatych. Należy do niego 6 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje północno-zachodnią Afrykę, południową i środkową Europę, rejon Azji Mniejszej i Kaukazu na wschodzie sięga zaś po Azję Środkową (włącznie z chińskim regionem Sinciang). W Europie rosną cztery gatunki. W Polsce chrząstkowiec polny P. arvense uznawany jest za być może rodzimy, natomiast dwa inne za introdukowane i zadomowione – chrząstkowiec Heuffela P. heuffelii i chrząstkowiec większy P. majus. Rośliny z tego rodzaju introdukowane rosną także w Ameryce Północnej i północnej Europie.
Wikipedia
związany z chrząstką
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. związany z chrząstką, dotyczący chrząstek
Wiktionary
rzecz. chrząstka ż., chrzęstniak mrz., ochrzęstna ż.
przym. chrzęstny, chrząstkowaty
Wiktionary
częściowo ruchome połączenie kości za pomocą tkanki chrzęstnej
SJP.pl
Chrząstkozrost, połączenie chrzęstne (łac. synchondrosis, junctura cartilaginea) – połączenie ścisłe dwóch kości za pomocą tkanki chrzęstnej. U człowieka występuje m.in. między pierwszym żebrem a mostkiem, które połączone są chrząstką szklistą. Chrząstkozrostami włóknistymi są np. krążki międzykręgowe, chrząstki na podstawie czaszki, chrząstki między kośćmi łonowymi (w spojeniu łonowym).
Wikipedia
wydać chrzęst; zgrzytnąć, zatrzeszczeć, zachrobotać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. chrzęścić / chrzęszczeć)
(1.1) dokonany od|chrzęścić.
Wiktionary
IPA: ˈxʃɔ̃w̃stnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: χšõũ̯stnõńć
Wiktionary
czas. chrząsnąć dk., chrzęsnąć dk., chrzęstnąć dk., chrzęszczeć ndk., chrzęścić ndk.
rzecz. chrząśnięcie n., chrzęszczenie ndk., chrzęśnięcie dk., chrząstnięcie dk., chrzęśnięcie dk., chrzęstnięcie dk., chrzęst
Wiktionary
nowotwór o budowie chrząstkowej
SJP.pl
rodzaj krasnorostu występującego w Morzu Północnym; chrząścica, chrząśnica
SJP.pl
Chrząstnica, chrząścica (Chondrus) – rodzaj krasnorostów z rzędu Gigartinales. Plechy mchu irlandzkiego (Chondrus crispus), gatunku występującego w północnym Oceanie Atlantyckim, wypłukane, wybielone i wysuszone na słońcu, dostarczają karagenu, surowca stosowanego w wielu gałęziach przemysłu oraz w lecznictwie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chrząstnąć.
Wiktionary
IPA: xʃɔ̃w̃ˈstʲɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: χšõũ̯stʹńė̃ńće
Wiktionary
czas. chrząsnąć dk., chrząstnąć dk., chrzęsnąć dk., chrzęstnąć dk., chrzęszczeć ndk., chrzęścić ndk.
rzecz. chrząśnięcie n., chrzęśnięcie dk., chrzęśnięcie dk., chrzęstnięcie dk., chrzęszczenie ndk., chrzęst
Wiktionary
istota międzykomórkowa wraz z rozmieszczonymi w niej elementami włóknistymi, tworząca tkankę chrzęstną; chondryna, chondromukoid
SJP.pl
rzadko: chrząstkowy, chrzęstny
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
mieszkaniec Chrząstowa
SJP.pl
mieszkanka Chrząstowa
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Chrząstowice; chrząstowski
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Chrząstowice; chrząstowicki
SJP.pl
owad z rzędu o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. nazwa systematyczna|Coleoptera|ref=tak., zamieszkujący różnorodne środowiska rząd owadów posiadający osłonięte skrzydła i odwłok;
(1.2) rzad. mot. pot. jeden z modeli Volkswagena
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Grały jej tedy do snu derkacze i przepiórki, migotały gwiazdy, gdy powiew poruszył gałęzie, brzęczały chrząszcze na dębowych liściach – i usnęła wreszcie.
Wiktionary
IPA: xʃɔ̃w̃ʃt͡ʃ, AS: χšõũ̯šč
Wiktionary
przym. chrząszczowy
Wiktionary
(1.2) garbus, chrabąszcz
Wiktionary
jeden z najliczniejszych rzędów owadów; tęgopokrywe, tęgoskrzydłe
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
podobny do chrząszcza
SJP.pl
związany z chrząszczem
SJP.pl
Chrząszczyce (dodatkowa nazwa w j. niem. Chrzumczütz, wcześniej Chrzumbzüz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Prószków.
Wikipedia
mały chrząszcz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. grzbiet
Wiktionary
1. nadawać imię; nazwać, mianować;
2. udzielać sakramentu chrztu;
3. potocznie: dodawać wody do jakiejś cieczy, np. do alkoholu, mleka; rozcieńczać wodą;
4. chrzcić się - przyjmować sakrament chrztu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ochrzcić)
(1.1) kośc. udzielać komuś sakramentu chrztu
(1.2) rel. daw. czynić nad kimś znak inicjujący nową jakość w życiu, zrywający z przeszłością
(1.3) pot. inicjować kogoś w czymś
(1.4) przen. nadawać komuś lub czemuś imię lub nazwę
(1.5) pot. żart. rozcieńczać coś wodą, pogarszając jakość
czasownik zwrotny niedokonany chrzcić się
(2.1) być chrzczonym
Wiktionary
(1.1) Proboszcz chrzcił zawsze w drugą niedzielę miesiąca.
(1.2) Ja was chrzczę wodą… On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem.
(1.2) Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym.
(1.3) Wojacy chrzczeni byli w boju.
(1.4) Za komuny w stoczni chrzczono kilkanaście statków na rok.
(1.4) Chrzcili go jako Karola Jana, ale potem zawsze był już Jankiem.
(1.5) Zawsze chrzciła trunki i nikt się nie czepiał.
(2.1) Rzymianie chrzcili się masowo po edykcie mediolańskim.
Wiktionary
rzecz. ochrzczenie n., chrzczenie n., chrzciciel m., chrzestny m., chrzestna ż., chrześniak m., chrześniaczka ż., chrześnica ż., chrzcielnica ż., chrzest m., przechrzta m., chrzciny lm nm., chrześcijaństwo n.
czas. ochrzcić dk., przechrzcić dk.
przym. chrzcielny, chrześcijański, chrzestny
Wiktionary
1. osoba udzielająca chrztu;
2. żartobliwie: osoba, która sprzedaje niepełnowartościowe, rozcieńczone paliwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba chrzcząca
Wiktionary
(1.1) Chcę, żebyś mi zaraz dał na misie głowę Jana Chrzciciela.
(1.1) Zwiedziliśmy kościół pw. św. Jana Chrzciciela.
(1.1) Byliśmy na grobie ks. Cybulskiego, mojego chrzciciela.
Wiktionary
rzecz. ochrzczenie n., chrzczenie n., chrzestny m., chrzestna ż., chrześniak m., chrześniaczka ż., chrześnica ż., chrzcielnica ż., chrzest m., przechrzta m., chrzciny lm nm., chrześcijaństwo n.
czas. ochrzcić dk., chrzcić ndk., przechrzcić dk.
przym. chrzcielny, chrześcijański, chrzestny
Wiktionary
naczynie do przechowywania wody chrzcielnej; baptysterium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. kościelne naczynie z wodą święconą przeznaczone do chrztu;
(1.2) archit. część kościoła, gdzie dokonuje się chrztu
Wiktionary
Chrzcielnica – zbiornik z wodą święconą, używaną podczas sakramentu chrztu. Wykonana z kamienia, metalu lub drewna. Forma dekoracji i proporcji zmieniała się wraz z obowiązującymi stylami w architekturze.
Wikipedia
(1.1) Zobaczcie, jaka piękna chrzcielnica!
Wiktionary
IPA: xʃʲt͡ɕɛlʲˈɲit͡sa, AS: χšʹćelʹńica
Wiktionary
rzecz. chrzest m., chrzestny m., chrzestna ż., chrześnik m., chrześnica ż., chrzciciel mos., chrzciny nmos., chrześniaczka ż., chrześniak mos., chrzczenie n., przechrzta mos., ochrzczenie n.
czas. chrzcić ndk., ochrzcić dk.
przym. chrzcielny, chrzestny
Wiktionary
(1.2) baptysterium
Wiktionary
dotyczący chrzczenia; chrzestny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. związany ze chrztem
Wiktionary
(1.1) W nowej formie rytuału chrzcielnego egzorcyzmy są zredukowane do trudno zauważalnej postaci.
(1.1) Chrzestny będzie trzymał świecę chrzcielną.
(1.1) Ksiądz zaintonował litanię chrzcielną.
(1.1) Ale się nachodzili za ubrankiem chrzcielnym.
Wiktionary
rzecz. ochrzczenie n., chrzczenie n., chrzciciel m., chrzestny m., chrzestna ż., chrześniak m., chrześniaczka ż., chrześnica ż., chrzcielnica ż., chrzest m., chrzciny lm nm., przechrzta m., chrześcijaństwo n., chrześcijanin m., chrześcijanka ż.
czas. chrzcić ndk., ochrzcić dk., przechrzcić dk.
przym. chrześcijański, chrzestny, przedchrzcielny
Wiktionary
przyjęcie towarzyszące chrztowi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kult. rel. uroczystości i zwyczaje związane z przyjęciem sakramentu chrztu
(1.2) żart. lanie
Wiktionary
(1.1) Mieliśmy urwanie głowy przed chrzcinami.
(1.2) Wzięli szlauch i urządzili jej niezłe chrzciny.
Wiktionary
rzecz. ochrzczenie n., chrzczenie n., chrzciciel m., chrzestny m., chrzestna ż., chrześniak m., chrześniaczka ż., chrześnica ż., chrzcielnica ż., chrzest m., przechrzta m., chrześcijaństwo n., chrześcijanin m., chrześcijanka ż.
czas. chrzcić ndk., ochrzcić dk., przechrzcić dk.
przym. chrzcielny, chrześcijański, chrzestny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. udzielanie chrztu
(1.2) publ. nadawanie komuś lub czemuś imienia lub nazwy
(1.3) pot. dokonywanie czyjejś inicjacji
(1.4) pot. rozcieńczanie czegoś, mieszanie ze tańszymi składnikami, czemu towarzyszy pogorszenie jakości czegoś
Wiktionary
(1.1) Chrzczenie niemowląt jest u nas rzeczą normalną.
(1.3) Dyra zakazała chrzczenia kociaków po toaletach.
Wiktionary
rzecz. chrześcijanin mos., ochrzczenie n., chrzciciel m., chrzestny m., chrzestna ż., chrześniak m., chrześniaczka ż., chrześnica ż., chrzcielnica ż., chrzest m., przechrzta m., chrzciny lm nm., chrześcijaństwo n.
czas. chrzcić ndk., ochrzcić dk., przechrzcić dk.
przym. chrzcielny, chrześcijański, chrzestny
Wiktionary
(1.1) chrzest
Wiktionary
Chrzczonowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Kowiesy.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie bielskim ziemi rawskiej województwa rawskiego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
dawniej (dziś tylko w gwarze kaszubskiej): grzbiet, plecy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) stpol. grzbiet, plecy
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== chrzept (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) grzbiet
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: xʃɛpt, AS: χšept
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== chrzept (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) grzbiet
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: chrześcijański; chrz.
SJP.pl
wydawać chrzęst; zgrzytać, trzeszczeć, chrobotać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. chrząsnąć / chrząstnąć / chrzęsnąć / chrzęstnąć)
(1.1) wydawać odgłos tarcia o coś, kruszenia, łamania; zgrzytać
Wiktionary
(1.1) A samochód toczył się niezgrabnie, chrzęścił i skrzypiał, dzwonił i kaszlał.
Wiktionary
IPA: ˈxʃɛ̃w̃ɕt͡ɕit͡ɕ, AS: χšẽũ̯śćić
Wiktionary
czas. chrząsnąć dk., chrząstnąć dk., chrzęsnąć dk., chrzęstnąć dk., chrzęszczeć ndk.
rzecz. chrząśnięcie n., chrzęszczenie ndk., chrzęśnięcie dk., chrząstnięcie dk., chrzęśnięcie dk., chrzęstnięcie dk., chrzęst
Wiktionary
dawniej: chrzęścić
SJP.pl
osoba wyznająca chrześcijaństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. wyznawca chrześcijaństwa
Wiktionary
Chrześcijaństwo (gr. Χριστιανισμóς, Christianismós, łac. Christianitas), chrystianizm – religia monoteistyczna zaliczana do grupy abrahamicznej. Powstała w I wieku n.e. w Azji Zachodniej, na terenie Judei, wówczas podlegającej Cesarstwu Rzymskiemu. Religię tę założył Jezus z Nazaretu, przez wyznawców nazwany Chrystusem, ponieważ uznano go za mesjasza przepowiedzianego w Biblii hebrajskiej, przez chrześcijan nazywanej Starym Testamentem. Życie i nauczanie Jezusa spisano w Ewangeliach; te oraz inne pisma Nowego Testamentu włączono do Biblii. Przez chrześcijan jest uznawana za Słowo Boże – jego główną część lub całość. Poszczególne wyznania chrześcijańskie zwykle nazywają się Kościołami; różnią się poglądami m.in. na kanon Biblii – to, które pisma są natchnione, a które są jedynie apokryfami.
Wikipedia
(1.1) Każdy chrześcijanin powinien choć raz w życiu przeczytać Biblię.
Wiktionary
IPA: ˌxʃɛɕt͡ɕiˈjä̃ɲĩn, AS: χšeśćii ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. chrześcijaństwo n., chrzest m., chrzciny nmos., chrzczenie n.
:: fż. chrześcijanka ż.
przym. chrześcijański, chrzcielny, chrzestny
Wiktionary
wyznawca religii objawionej przez Chrystusa, wyznania innego niż katolickie; chrześcijanin niekatolik
SJP.pl
kobieta wyznająca chrześcijaństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. kobieta, która wyznaje chrześcijaństwo
Wiktionary
IPA: ˌxʃɛɕt͡ɕiˈjãnka, AS: χšeśćii ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. chrześcijaństwo n., chrzest m.
:: fm. chrześcijanin m.
przym. chrześcijański, chrzcielny, chrzestny
Wiktionary
przymiotnik od: chrześcijanin
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z chrześcijaństwem i chrześcijanami, dotyczący chrześcijaństwa
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla chrześcijaństwa i chrześcijan
Wiktionary
(1.1) Najważniejszą chrześcijańską modlitwą jest „Ojcze nasz”.
Wiktionary
IPA: ˌxʃɛɕt͡ɕiˈjä̃j̃sʲci, AS: χšeśćii ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. chrześcijaństwo n., chrześcijanin mos., chrześcijanka ż., chrzest mrz., chrzciny nmos., chrzciciel mos., chrzestny mos., chrzestna ż., chrześniak mos., chrześniaczka ż., chrześnica ż., przechrzta mos., chrzczenie n., ochrzczenie n.
przym. chrzcielny, chrzestny
czas. chrzcić ndk., ochrzcić dk.
przysł. po chrześcijańsku
Wiktionary
1. religia opierająca się na naukach Jezusa Chrystusa; chrystianizm;
2. wspólnota chrześcijańska; ekumenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. religia monoteistyczna wywodząca się z judaizmu, której członkowie wierzą, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym i zmartwychwstał po swojej śmierci;
(1.2) ogół wiernych wszystkich wyznań w obrębie chrześcijaństwa (1.1)
Wiktionary
Chrześcijaństwo (gr. Χριστιανισμóς, Christianismós, łac. Christianitas), chrystianizm – religia monoteistyczna zaliczana do grupy abrahamicznej. Powstała w I wieku n.e. w Azji Zachodniej, na terenie Judei, wówczas podlegającej Cesarstwu Rzymskiemu. Religię tę założył Jezus z Nazaretu, przez wyznawców nazwany Chrystusem, ponieważ uznano go za mesjasza przepowiedzianego w Biblii hebrajskiej, przez chrześcijan nazywanej Starym Testamentem. Życie i nauczanie Jezusa spisano w Ewangeliach; te oraz inne pisma Nowego Testamentu włączono do Biblii. Przez chrześcijan jest uznawana za Słowo Boże – jego główną część lub całość. Poszczególne wyznania chrześcijańskie zwykle nazywają się Kościołami; różnią się poglądami m.in. na kanon Biblii – to, które pisma są natchnione, a które są jedynie apokryfami.
Wikipedia
(1.1) Procentowo najwięcej wyznawców chrześcijaństwa mieszka w Europie i Ameryce Południowej.
Wiktionary
IPA: ˌxʃɛɕt͡ɕiˈjä̃j̃stfɔ, AS: χšeśćii ̯ä̃ĩ ̯stfo
Wiktionary
rzecz. chrześcijanin m., chrześcijanka ż., chrzest m., chrzciciel m., chrzciny nmos., chrzestny m., chrzestna ż., chrześniak m., chrześniaczka ż., chrześnica ż., przechrzta m., chrzczenie n., ochrzczenie n., przechrzczenie n.
czas. chrzcić ndk., ochrzcić dk., przechrzcić dk.
przym. chrześcijański, chrzcielny, chrzestny
Wiktionary
(1.1) chrystianizm; war. śląski chřeśćijaństwo
Wiktionary
wydać chrzęst; chrzęstnąć, chrząsnąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. chrzęścić / chrzęszczeć)
(1.1) zob. chrzęścić.
Wiktionary
IPA: ˈxʃɛ̃w̃snɔ̃ɲt͡ɕ, AS: χšẽũ̯snõńć
Wiktionary
czas. chrząsnąć dk., chrząstnąć dk., chrzęstnąć dk., chrzęszczeć ndk., chrzęścić ndk.
rzecz. chrząśnięcie n., chrzęszczenie n., chrząstnięcie n., chrzęśnięcie n., chrzęstnięcie n., chrzęst m.
Wiktionary
zdrobniale o chrześniaku, synu chrzestnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od chrześniak
Wiktionary
rzecz. chrześniak m., chrzestna ż., chrzestny mos.
przym. chrzestny
Wiktionary
córka chrzestna; chrześnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. córka chrzestna
Wiktionary
(1.1) Józia była ze swoją chrześniaczką w Szczyrku.
(1.1) Żona kupiła chrześniaczce kolczyki.
Wiktionary
rzecz. ochrzczenie n., chrzczenie n., chrzciciel m., chrzestny m., chrzestna ż., chrześnica ż., chrzcielnica ż., chrzest m., przechrzta m., chrzciny lm nm., chrześcijaństwo n.
:: fm. chrześniak m.
czas. chrzcić, ochrzcić dk., przechrzcić dk.
przym. chrzcielny, chrześcijański, chrzestny
Wiktionary
(1.1) chrześnica
Wiktionary
syn chrzestny; chrześnik, chrzestniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. syn chrzestny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Byłem z moim chrześniakiem na Rysach.
(1.1) Mój chrześniak ma na imię Jurek.
Wiktionary
rzecz. ochrzczenie n., chrzczenie n., chrzciciel m., chrzestny m., chrzestna ż., chrzcielnica ż., chrzest m., przechrzta m., chrzciny lm nm., chrześcijaństwo n.
:: zdrobn. chrześniaczek m.
:: fż. chrześnica ż., chrześniaczka ż.
czas. chrzcić, ochrzcić dk., przechrzcić dk.
przym. chrzcielny, chrześcijański, chrzestny
Wiktionary
córka chrzestna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. córka chrzestna
Wiktionary
(1.1) Józia była ze swoją chrześnicą w Szczyrku.
(1.1) Żona kupiła chrześnicy kolczyki.
Wiktionary
rzecz. ochrzczenie n., chrzczenie n., chrzciciel m., chrzestny m., chrzestna ż., chrześniaczka ż., chrzcielnica ż., chrzest m., przechrzta m., chrzciny lm nm., chrześcijaństwo n.
:: fm. chrześniak m.
czas. chrzcić ndk., ochrzcić dk., przechrzcić dk.
przym. chrzcielny, chrześcijański, chrzestny
Wiktionary
(1.1) chrześniaczka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chrzęsnąć.
Wiktionary
IPA: xʃɛ̃w̃ɕˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: χšẽũ̯śńė̃ńće
Wiktionary
czas. chrząsnąć dk., chrząstnąć dk., chrzęsnąć dk., chrzęstnąć dk., chrzęszczeć ndk., chrzęścić ndk.
rzecz. chrząstnięcie n., chrząśnięcie n., chrzęstnięcie n., chrzęszczenie n., chrzęst m.
Wiktionary
syn chrzestny; chrześniak, chrzestniak
SJP.pl
w religii chrześcijańskiej: oczyszczenie z grzechu pierworodnego i przyjęcie do wspólnoty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odgłos tarcia o coś, kruszenia, łamania; zgrzyt, chrupot
Wiktionary
Wikipedia
IPA: xʃɛ̃w̃st, AS: χšẽũ̯st
Wiktionary
czas. chrząsnąć dk., chrząstnąć dk., chrzęsnąć dk., chrzęstnąć dk., chrzęszczeć ndk., chrzęścić ndk.
rzecz. chrząśnięcie n., chrzęśnięcie dk., chrząstnięcie dk., chrzęśnięcie dk., chrzęstnięcie dk., chrzęszczenie ndk.
Wiktionary
1. matka chrzestna;
2. córka chrzestna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zob. matka chrzestna.
Wiktionary
(1.1) Moja chrzestna już nie żyje.
Wiktionary
rzecz. chrzest m., chrzestny m., chrześniak m., chrześniaczek m., chrześnica ż., chrześniaczka ż., chrzcielnica ż., chrzciciel m., chrzciny nmos., chrzczenie n., chrześcijaństwo n., chrześcijanin m., chrześcijanka ż., ochrzczenie n., ochrzczenie się n., przechrzta m., przechrzczenie się n., wychrzta m., wychrzcianka ż.
czas. chrzcić ndk., chrzcić się ndk., ochrzcić dk., ochrzcić się dk., przechrzcić dk., przechrzcić się dk., wychrzcić dk., wychrzcić się dk.
przym. chrzestny, chrzcielny, chrześcijański
Wiktionary
(1.1) matka chrzestna; przest. kuma; gwara. kmotra
Wiktionary
wydać chrzęst; chrzęsnąć, chrząsnąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. chrzęścić / chrzęszczeć)
(1.1) dokonany od|chrzęścić.
Wiktionary
IPA: ˈxʃɛ̃w̃stnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: χšẽũ̯stnõńć
Wiktionary
czas. chrząsnąć dk., chrząstnąć dk., chrzęsnąć dk., chrzęszczeć ndk., chrzęścić ndk.
rzecz. chrząśnięcie n., chrzęszczenie ndk., chrzęśnięcie dk., chrząstnięcie dk., chrzęśnięcie dk., chrzęstnięcie dk., chrzęst
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od chrzęstniak
Wiktionary
rzecz. chrzęstniak m.
Wiktionary
potocznie: chrześniaczka
SJP.pl
syn chrzestny; chrześnik, chrześniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. łagodny nowotwór tkanki chrzęstnej;
Wiktionary
(1.1) Objawem chrzęstniaka są bóle i czasem złamania kości.
Wiktionary
rzecz. chrząstka ż.
:: zdrobn. chrzęstniaczek m.
przym. chrząstkowy
Wiktionary
rodzaj złośliwego nowotworu kości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. złośliwy nowotwór tkanki chrzęstnej;
Wiktionary
Chrzęstniakomięsak (chrzęstniak mięsakowy, łac. chondrosarcoma) – złośliwy nowotwór tkanki chrzęstnej należący do grupy mięsaków kości. Wyróżnia się kilka wariantów tego nowotworu, różniących się lokalizacją, przebiegiem i wiekiem zachorowania.
Wikipedia
zaburzenia kostnienia prowadzące do różnorodnych zniekształceń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chrzęstnąć.
Wiktionary
IPA: xʃɛ̃w̃ˈstʲɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: χšẽũ̯stʹńė̃ńće
Wiktionary
czas. chrząsnąć dk., chrząstnąć dk., chrzęsnąć dk., chrzęstnąć dk., chrzęszczeć ndk., chrzęścić ndk.
rzecz. chrząśnięcie n., chrzęśnięcie dk., chrząstnięcie dk., chrzęśnięcie dk., chrzęszczenie ndk., chrzęst
Wiktionary
gatunek ryby o chrzęstnym szkielecie
SJP.pl
podgromada ryb promieniopłetwych; kostołuskie, kostnołuskie
SJP.pl
Kostnochrzęstne, kostołuskie, ganoidy chrzęstne, kostnołuskie, chrzęstnokostne (Chondrostei), błędnie nazywane chrzęstnikami – podgromada ryb promieniopłetwych (Actinopterygii). Pierwotne formy ryb kostnochrzęstnych pojawiły się już we wczesnym dewonie, rozkwit przeżyły w permie i triasie. Występowały na całym świecie. Obecnie występują w Europie, Azji, Afryce i Ameryce Północnej.
Wikipedia
gromada ryb które mają strunę grzbietową i chrzęstny szkielet, obejmująca chimery, płaszczki i rekiny
SJP.pl
Ryby chrzęstnoszkieletowe, ryby chrzęstne, chrzęstniki (Chondrichthyes) – gromada kręgowców wodnych – tradycyjnie zaliczanych do ryb właściwych (Pisces) – obejmująca chimery, płaszczki i rekiny, łącznie około 1200 gatunków. Żywią się pokarmem zwierzęcym. Większość gatunków ryb chrzęstnych żyje w wodach morskich. Rekiny znane są z zapisów kopalnych datowanych na ponad 400 mln lat, płaszczki pojawiły się prawdopodobnie 200 milionów lat temu, a chimery ok. 360 mln lat temu.
Wikipedia
ryba chrzęstnoszkieletowa - ryba mająca strunę grzbietową i chrzęstny szkielet; ryba chrząstkoszkieletowa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, którego szkielet zbudowany jest z chrząstek
Wiktionary
(1.1) Najstarsze ślady kopalne chrzęstnoszkieletowych są bardzo ubogie.
Wiktionary
IPA: ˈxʃɛ̃w̃stnɔˌʃʲcɛlɛˈtɔvɨ, AS: χšẽũ̯stnošʹḱeletovy
Wiktionary
(1.1) chrzęstny
Wiktionary
przymiotnik od: chrzest
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. taki, który zbudowany jest z chrząstki
(1.2) anat. związany z chrząstką, dotyczący chrząstki
Wiktionary
Rodzice chrzestni (łac. patrini) – osoby przedstawione w czasie sakramentu chrztu przez osobę chrzczoną lub jego przedstawicieli jako wspierające rozwój religijny i duchowy ochrzczonego.
Wikipedia
rzecz. chrząstka ż., chrząsteczka ż.
przym. chrząstkowy
Wiktionary
(1.2) chrząstkowy
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. chrząsnąć / chrząstnąć / chrzęsnąć / chrzęstnąć)
(1.1) wydawać odgłos tarcia o coś, kruszenia, łamania; zgrzytać
Wiktionary
(1.1) Woda wypłukuje z ziemi szkielety i łuski po pociskach, tysiące łusek. Chrzęszczą, jakbyś szedł po żwirze.
Wiktionary
IPA: ˈxʃɛ̃w̃ʃt͡ʃɛt͡ɕ, AS: χšẽũ̯ščeć
Wiktionary
czas. chrząsnąć dk., chrząstnąć dk., chrzęsnąć dk., chrzęstnąć dk., chrzęścić ndk.
rzecz. chrząśnięcie n., chrzęszczenie ndk., chrzęśnięcie dk., chrząstnięcie dk., chrzęśnięcie dk., chrzęstnięcie dk., chrzęst
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chrzęścić.
(1.2) odczasownikowy od|chrzęszczeć.
Wiktionary
IPA: xʃɛ̃w̃ʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: χšẽũ̯ščẽńe
Wiktionary
czas. chrząsnąć dk., chrząstnąć dk., chrzęsnąć dk., chrzęstnąć dk., chrzęszczeć ndk., chrzęścić ndk.
rzecz. chrząśnięcie n., chrzęśnięcie dk., chrząstnięcie dk., chrzęśnięcie dk., chrzęstnięcie dk., chrzęst
Wiktionary
Chrztowo (kasz. Chrztowò, dawn. Kartowo) – wieś w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kościerskim, w gminie Liniewo. Wieś jest siedzibą sołectwa Chrztowo, w którego skład wchodzi również osada Równe. Chrztowo leży na południowym brzegu jeziora Sobąckiego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Chrzypsko, Chrzypsko Małe, Chrzypsko Wielkie
SJP.pl
przymiotnik od: Chrzypsko, Chrzypsko Małe, Chrzypsko Wielkie
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. rel. krzyżmał
Wiktionary
(1.1) daw. chryzmał
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. rel. krzyżmo
Wiktionary
czas. chrzyżmować
Wiktionary
(1.1) daw. chryzmo
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) daw. rel. namaszczać chrzyżmem
Wiktionary
(1.1) Biskup ordynariusz chrzyżmuje bierzmowańców.
Wiktionary
rzecz. chrzyżmo n.
Wiktionary
(1.1) krzyżmować
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = polit. hist. Chrześcijańskie Stowarzyszenie Społeczne;
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = hist. Chrześcijańska Służba Wyzwolenia Narodów;
Wiktionary
podziemny; odnosi się do bóstw piekielnych (chtonicznych) stojących w opozycji do niebiańskich
SJP.pl
wyraz, zwykle powtórzony, naśladujący odgłos chuchania
SJP.pl
Chu – chińskie państwo istniejące między ok. VIII w. p.n.e., a 223 p.n.e. w Okresie Wiosen i Jesieni oraz Walczących Królestw. Początkowo nosiło nazwę Jing (荆), a następnie Jingchu (荆楚). Położone było w dorzeczu środkowego biegu Jangcy. U szczytu swej potęgi zajmowało ziemie dzisiejszych prowincji Hunan, Hubei i Henan, współczesnych miast wydzielonych Chongqing i Szanghaj, oraz fragmenty prowincji Jiangsu. Stolicą Chu było miasto Ying (郢).
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Chubsugułem, dotyczący Chubsugułu
Wiktionary
rzecz. Chubsuguł mrz.
Wiktionary
jezioro w północnej Mongolii
SJP.pl
Chubsuguł (mong. Хөвсгөл нуур, Chöwsgöl nuur; zwane potocznie Małym Bajkałem, w przeszłości w j. polskim używano także nazwy Koso-Goł) – słodkowodne jezioro tektoniczne w północnej części Mongolii, w pobliżu granicy z Rosją.
Wikipedia
popęd seksualny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. chęć, ochota, wola działania
(1.2) daw. chęć do robienia złych rzeczy
(1.3) trudne do opanowania pożądanie fizyczne, pozbawiony hamulców pociąg płciowy
Wiktionary
Pobudzenie seksualne – stan fizjologiczny, pozwalający na odbycie stosunku płciowego.
W odróżnieniu od większości zwierząt ludzie są zdolni do pobudzenia seksualnego przez cały rok, nie istnieją sezony godowe.
Wikipedia
(1.1) Nie pieniędzy nam trzeba, waszmościowie, a chuci szlachetnej.
(1.2) Tylko do figlów chuć ma zawsze, nie do nauki.
(1.3) Poczuł, że ogarnia go zwierzęca chuć.
Wiktionary
IPA: xut͡ɕ, AS: χuć
Wiktionary
(1.1)
:: przym. chętny, ochotny
(1.2)
:: przym. chutliwy
Wiktionary
(1.1) chęć, ochota, wola działania
(1.3) pożądanie
Wiktionary
potocznie: chuchnięcie, oddech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. wydychane powietrze podczas chuchania
Wiktionary
IPA: xux, AS: χuχ
Wiktionary
rzecz. chuchanie n., chuchnięcie n.
czas. chuchać ndk., chuchnąć dk.
Wiktionary
1. ogrzewać oddechem
2. obchodzić się z czymś lub kimś bardzo delikatnie, bardzo o coś lub kogoś dbać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. chuchnąć)
(1.1) wydychać powietrze, wydobywać z siebie oddech
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) rozgrzewać coś oddechem
(2.2) przen. pot. pielęgnować, chronić coś, dbać o coś
Wiktionary
IPA: ˈxuxat͡ɕ, AS: χuχać
Wiktionary
rzecz. chuchnięcie n., chuchanie n., chuch m.
czas. chuchnąć
Wiktionary
(2.2) troszczyć się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chuchać.
Wiktionary
IPA: xuˈxãɲɛ, AS: χuχãńe
Wiktionary
rzecz. chuch m., chuchnięcie n.
czas. chuchać ndk., chuchnąć dk.
Wiktionary
osoba drobna i wątła
SJP.pl
słabowity, mizerny, drobny, delikatny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wypuścić ustami powietrze zwiększając jego ciśnienie
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. chuchać)
(1.1) zob. chuchać.
Wiktionary
IPA: ˈxuxnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: χuχnõńć
Wiktionary
rzecz. chuch m., chuchanie n., chuchnięcie n.
czas. chuchać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chuchnąć.
Wiktionary
IPA: xuxʲˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: χuχʹńė̃ńće
Wiktionary
rzecz. chuch m., chuchanie n.
czas. chuchnąć dk., chuchać ndk.
Wiktionary
osoba o drobnej i wątłej posturze; chuchro; chucherko
SJP.pl
zwykle o człowieku: istota słaba, drobna, mizerna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) człowiek słaby, mizerny lub chorowity
Wiktionary
IPA: ˈxuxrɔ, AS: χuχro
Wiktionary
przym. chuchrowaty
Wiktionary
(1.1) zdechlak
Wiktionary
o wyglądzie chuchra; mizerny, słaby, wątły
SJP.pl
[czytaj: czak] imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: bezczelność, tupet, arogancja; hucpa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nadmierna pewność siebie, połączona z zuchwałością albo chęcią ukrycia swojego braku umiejętności
(1.2) zuchwałe działanie, źle postrzegane przez innych, np. jako oszustwo
Wiktionary
IPA: ˈxut͡spa, AS: χucpa
Wiktionary
(1.1) hucpa, tupet
(1.2) hucpa
Wiktionary
potocznie: bezczelny, arogancki; hucpiarski
SJP.pl
osoba bezczelna i arogancka; hucpiarz
SJP.pl
chuda kobieta, dziewczyna
SJP.pl
Chudaczewo (niem. Alt Kuddezow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Postomino przy drodze wojewódzkiej nr 203. Wieś jest siedzibą sołectwa Chudaczewo w którego skład wchodzi również miejscowość Ronino.
W miejscowości ma remizę jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej włączona do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na wschodniej Syberii w Rosji, lewy dopływ Udy
Wiktionary
przym. chudański
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z Chudanem (rzeką na Syberii w Rosji)
Wiktionary
rzecz. Chudan mrz.
Wiktionary
potocznie: nieco chudy; szczupły
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Chudek – luźno rozbudowana wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ostrołęckim, w gminie Kadzidło.
Rozciąga się na odległości 5 km wzdłuż drogi z Łodzisk do Brodowych Łąk. Przy drodze poprowadzono pas pieszo-rowerowy. Sołectwo tworzą kolonie: Lipki, Morgi, Rule, Rulewek i Stara Wieś. Nie istnieje już przysiółek Borek, koło którego rosły drzewa bartne. Do dzisiaj istnieje przysiółek Zakulesie koło siedliska rodziny Kuleszów, tworzy go pięć gospodarstw. W pobliżu Chudka przepływa rzeka Omulew. Pola, łąki i pastwiska położone między gościeńcem a Omulwią znajdują się na terenie Obszaru Natura 2000 – Dolina Omulwi i Płodownicy.
Wikipedia
zdrobnienie od: chuderlak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od chuderlak
Wiktionary
rzecz. chuderlak m.
Wiktionary
zdrobnienie od: chuderlak
SJP.pl
potocznie: człowiek chudy i chorowity; cherlawiec, mizerak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek chudy i zapadający na zdrowiu
Wiktionary
(1.1) W polowym szpitalu leżało na noszach kilku chuderlaków z obandażowanymi głowami.
Wiktionary
rzecz. chuderlawość ż., chudzina ż., chudość ż.
:: zdrobn. chuderlaczek m.
przym. chuderlawy, chudy
Wiktionary
(1.1) mizerak, chudeusz, chudzielec; stpol. chudoba; skóra i kości, chodzący kościotrup, żywy kościotrup, kościotrup, chudy jak szczapa, szczapa, chudy jak szkielet, szkielet, chudy jak patyk, patyk, wieszak; reg. pozn. ogigiel.
Wiktionary
potocznie: człowiek chudy i chorowity; cherlak, mizerak
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest chuderlawe; cecha tych, którzy są chuderlawi
Wiktionary
przym. chuderlawy
przysł. chuderlawo
rzecz. chuderlak mos.
Wiktionary
chudy, drobny, mizerny
SJP.pl
potocznie: człowiek chudy, wynędzniały; chudzielec, chudziak, chudzina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. żart. chudy i słaby człowiek
(1.2) przen. biedaczyna, hołysz
Wiktionary
(1.2) Westchnąłem. — Mój Boże! jakby też to mnie chudeuszowi wigilja smakowała w takim salonie…
Wiktionary
przysł. chudo
przym. chudy
Wiktionary
(1.1) chudzielec, chudzina, cherlak, chuderlak, mizerak; stpol. chudoba; reg. pozn. ogigiel.; skóra i kości, chodzący kościotrup, żywy kościotrup, kościotrup, chudy jak szczapa, szczapa, chudy jak szkielet, szkielet, chudy jak patyk, patyk, wieszak
(1.2) biedak, biedaczek, biedaczyna
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
tracić na wadze, zmniejszać ciężar swojego ciała; szczupleć, wątleć, mizernieć, niknąć
SJP.pl
czasownik
(1.1) stawać się chudszym, szczuplejszym
Wiktionary
rzecz. chudnięcie n., schudnięcie n.
czas. odchudzać, schudnąć dk.
przym. chudy, chudzieńki, chudziutki
Wiktionary
(1.1) tracić na wadze
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) tracenie wagi
Wiktionary
(1.1) Występują mało swoiste objawy ogólne: osłabienie, gorączka, chudnięcie, brak apetytu.
Wiktionary
rzecz. chudość ż., chudzina ż., schudnięcie n.
czas. chudnąć ndk., schudnąć dk.
przym. chudy, chudziutki, chudzieńki
Wiktionary
1. zwierzęta hodowlane; żywy inwentarz;
2. przestarzale: ludzie biedni; biedota, nędza;
3. dawniej: skromny dobytek, ubogie gospodarstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. bieda, ubóstwo, niedostatek
(1.2) przest. pot. mienie osoby ubogiej, skromny dobytek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jakabądź bywa nasza chudoba, / Na pokaz światu, zawsześmy cudzej / Mądrości słudzy. / Prawem są dla nas względy te oba: / — Jeść możesz, jak się tobie podoba — / Lecz się ubieraj tak — jak chcą drudzy.
(1.2) Chwalę szczęście stateczne: / Nie chceli też być wieczne, / Spuszczę, com wziął, a w cnotę własną się ogarnę / I uczciwej chudoby bez posagu pragnę.
(1.2) I po co to kwiecie rośnie, i dla kogo – / Żeby je wróg deptał swą przeklętą nogą? / I po co ta Wisła srebrne toczy fale – / Żeby w niej swe konie pławili Moskale! / Na co się te nasze dziewki wychowały – / Żeby dziś moskiewskie dzieci piastowały! / Oj, bracia Mazury! Krzywda nam się dzieje, / Ojcowską chudobę rozkradli złodzieje
(1.2,4) Oj ci gospodarze, co gorzałkę lubią, / I siebie i żonę i dzieciny gubią; / Marnieje chudoba, bo nie ma opieki, / Przeklęta gorzałko przepadnij na wieki.
(1.4) Stary sam musiał myśleć o wszystkim teraz. Synowa szalała, syn pił i gdyby nie on, chudoba by wyzdychała i pole zaodłogowało.
Wiktionary
IPA: xuˈdɔba, AS: χudoba
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. gwara. chudóbka, gwara. chudobina
przym. daw. chudobny
przysł. daw. chudobnie, daw. chudobno
Wiktionary
(1.3) chudzielec, chudeusz
Wiktionary
Chudobczyce (pol. do 1930 Chudopsice, niem. Dürrhund) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Kwilcz. Miejscowość położona jest około 8,5 km na północny wschód od Kwilcza nieopodal południowego krańca jezioro Lubosz Wielki.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. biedny
Wiktionary
rzecz. chudoba ż.
Wiktionary
1. dawniej: człowiek pochodzący z ubogiej szlachty lub niskiego stanu; szaraczek, plebejusz;
2. lekceważąco: człowiek biedny, ubogi; hołysz
SJP.pl
→ chudy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stan bycia chudym
Wiktionary
(1.1) I pomimo swojej chudości i pozornej kruchości, zwyciężył pojedynek na rękę ze spasionym Tymonem.
Wiktionary
IPA: ˈxudɔɕt͡ɕ, AS: χudość
Wiktionary
rzecz. chudnięcie n., chudzinka ż., chuderlak mos.
przym. chudzieńki, chudziutki
Wiktionary
(1.1) mizerność, cienkość, nietłustość, nietęgość, niemięsistość, wiotkość , drobność, delikatność , filigranowość
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: chudy
SJP.pl
Chudszy (ang. Thinner) – powieść Stephena Kinga z 1984 roku, którą napisał pod pseudonimem Richard Bachman.
Wikipedia
1. mający (zbyt) mało ciała; bardzo szczupły;
2. mający mało tłuszczu, nietłusty;
3. przenośnie:
a) cienki, niepokaźny; lichy, mizerny;
b) skromny, nieobfity;
c) ubogi, biedny;
d) nieurodzajny;
e) mający zbyt mało jakiegoś składnika, składników
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o człowieku: wąski w pasie; bardziej, niż szczupły; taki, któremu daleko do otyłości
(1.2) o jedzeniu: zawierający mało tłuszczu
(1.3) stpol. biedny
Wiktionary
Lista postaci serialu Dom dla Zmyślonych Przyjaciół pani Foster – lista fikcyjnych postaci występujących w serialu animowanym Dom dla Zmyślonych Przyjaciół pani Foster autorstwa Craiga McCrackena, emitowanym przez Cartoon Network w latach 2004–2009.
Wikipedia
(1.1) Niektóre modelki są tak chude, że wyglądają niezdrowo – jakby się głodziły.
Wiktionary
IPA: ˈxudɨ, AS: χudy
Wiktionary
rzecz. chudnięcie n., chuderlak m., chudzina ż., chudzinka ż., chudzielec m., chudeusz mos.
czas. chudnąć, odchudzać, schudnąć
przym. chuderlawy, wychudzony, odchudzony, chudzieńki, chudziutki
przysł. chudo, chuderlawo
Wiktionary
(1.1) szczupły
(1.2) odtłuszczony
Wiktionary
zdrobnienie od: chudziak
SJP.pl
1. żartobliwie lub ze współczuciem: osoba chuda; chudzina;
2. przenośnie: osoba godna współczucia; biedak, nieborak
SJP.pl
pieszczotliwie o kimś wątłym, biednym
SJP.pl
przestarzałe: ograniczać jedzenie w celu odchudzenia kogoś; czynić chudym
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. wątłe, wychudzone zwierzę;
2. w przemyśle mięsnym: zwierzę rzeźne bardzo niskiej klasy, o słabym umięśnieniu
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: chudo
SJP.pl
potocznie: człowiek chudy, wynędzniały; chudeusz, chudziak, chudzina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. chudy człowiek
Wiktionary
(1.1) I rzeczywiście siedziało jakieś licho w tym chudzielcu o długich nogach.
(1.1) Niesiem miski tłustej jagły, / By se chudzielce podjadły!
Wiktionary
rzecz. chudy m.
przym. chudy, chudzieńki, chudziutki
przysł. chudo
Wiktionary
(1.1) chudeusz, chudzina, chuderlak; stpol. chudoba; reg. pozn. ogigiel.; skóra i kości, chodzący kościotrup, żywy kościotrup, kościotrup, chudy jak szczapa, szczapa, chudy jak szkielet, szkielet, chudy jak patyk, patyk, wieszak, mizerak
Wiktionary
regionalne zdrobnienie od: chudy; chudziutki, chudziuśki, chudziuchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: chudy
Wiktionary
IPA: xuˈd͡ʑɛ̇̃ɲci, AS: χuʒ́ė̃ńḱi
Wiktionary
rzecz. chudzielec m., chudość ż., chudnięcie n.
czas. chudnąć ndk.
przym. chudy, chudziutki, chudawy
przysł. chudo
Wiktionary
(1.1) chudziutki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
potocznie o szczupłej kobiecie, dziewczynie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(1.1) z politowaniem: ktoś bardzo chudy
(1.2) śrpol. biedak
(1.3) śrpol. ludzie biedni
(1.4) śrpol. człowiek nieszczęśliwy
Wiktionary
IPA: xuˈd͡ʑĩna, AS: χuʒ́ĩna
Wiktionary
rzecz. chudnięcie n., chudzinka ż., chuderlak mos.
przym. chudy, chudziutki
Wiktionary
(1.1) pot. szczapa
Wiktionary
potocznie: kobieta wychudzona, o wątłej budowie ciała; także o mężczyźnie (z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym); chudzina, mizerota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od zob. chudzina., pot. bardzo szczupła osoba lub zwierzę
Wiktionary
IPA: xuˈd͡ʑĩnka, AS: χuʒ́ĩnka
Wiktionary
przym. chudy
rzecz. chudzina ż., chudość ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Chudziński (forma żeńska: Chudzińska; liczba mnoga: Chudzińscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 3490 osoby, według nowszych, internetowych oparty danych liczba jest 3372. Nazwisko pochodzi od słowa chudy i jest najbardziej rozpowszechnione w zachodniej i środkowej Polsce.
Wikipedia
zdrobnienie od: chudy; chudziuśki, chudziutki
SJP.pl
zdrobnienie od: chudziuśki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: chudy
Wiktionary
IPA: ˌxud͡ʑüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: χuʒ́üśė̃ńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: chudy; chudziutki, chudziuchny
SJP.pl
zdrobnienie od: chudziutki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: chudy
Wiktionary
(1.1) - Malutki taki był, chudziuteńki, ale energiczny - wspominają kardynała Sapiehę krakowianie.
Wiktionary
IPA: ˌxud͡ʑuˈtɛ̃ɲci, AS: χuʒ́utẽńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: chudy; chudziuśki, chudziuchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: chudy
Wiktionary
IPA: xuˈd͡ʑutʲci, AS: χuʒ́utʹḱi
Wiktionary
rzecz. chudzielec m., chudzina m./ż., chudzizna ż., chudość ż., chudnięcie n.
czas. chudnąć ndk.
przym. chudy, chudzieńki, chudawy
przysł. chudo
Wiktionary
(1.1) chudzieńki
Wiktionary
Chudzowice – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żarskim, w gminie Trzebiel.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego. Miejscowość jest otoczona gęstymi lasami.
Wikipedia
Chudzynek – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Drobin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
Chudzyno – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Drobin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Cheops (z gr.) – władca starożytnego Egiptu IV dynastii z okresu Starego Państwa. Imię "Cheops" to spopularyzowana przez Herodota, grecka forma egipskiego imienia Chu-fu, skrótu od Chnum-chuefui (z egip. Chnum mnie chroni).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kulin. zupa z chleba i wody
Wiktionary
(wulgarne) huj;
1. członek męski;
2. wyzwisko kierowane do mężczyzn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. mężczyzna z plemięemienia Majów zamieszkującego Gwatemalę i Meksyk, posługującego się m.in. językiem chuj;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. chuj mrz.
Wiktionary
(1.1) Czuh
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg. silny wiatr z deszczem lub śniegiem
Wiktionary
(1.1) dujawica, fujawica, zawierucha
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) reg. niewielki, lichy wieprzek
Wiktionary
dawniej: knur, kiernoz, wieprz; kierda
SJP.pl
zdrobnienie od: chuj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) wulg. zdrobn. od chuj (lekceważąco, pieszczotliwie lub ironicznie o penisie)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przen. wulg. zdrobn. iron. chuj (odnośnie mężczyzny)
(2.2) przen. wulg. żart. osoba, na temat której lub z którą się rozmawia, ale nie chce się jej obrazić
Wiktionary
(1.1) Rozchylił płaszcz i wyjął tego swojego małego, śmiesznego chujka.
(2.1) Ten taksówkarz to taki zwykły chujek, nie ma co się nim przejmować.
(2.2) O ty chujku… mój browar schowałeś?
Wiktionary
IPA: ˈxujɛk, AS: χui ̯ek
Wiktionary
rzecz. chuj m., chujoza ż., chujnia ż., chujowizna ż., chujowość ż.
czas. ochujeć
przym. chujowy
przysł. chujowo
wykrz. chuj
Wiktionary
chujoza, chujowizna;
1. wulgarnie: coś zepsutego lub niskiej jakości; badziewie;
2. nieprzyjemna, niekorzystna sytuacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. coś kiepskiego, nieciekawego, niezadowalającego; coś odbieranego negatywnie
(1.2) wulg. zwrot mający wyrazić dezaprobatę dla jakiegoś zjawiska czy stanu rzeczy
Wiktionary
(1.1) Straszna chujnia z tą robotą! Od tygodni wysyłam CV i nikt nie dzwoni.
Wiktionary
IPA: ˈxujɲa, AS: χui ̯ńa
Wiktionary
rzecz. chujostwo n., chuj m., chujoza ż., chujek m., chujowość ż., chujówka ż., chujowizna ż.
czas. ochujeć, wychujać
przym. chujowy
przysł. chujowo
wykrz. chuj
Wiktionary
(1.1) chujoza, swołocz, siara, beznadzieja, dno
Wiktionary
wulgarnie:
1. rzecz lub sytuacja oceniana bardzo negatywnie; chujstwo;
2. zachowanie oceniane bardzo negatywnie;
3. grupa osób, których zachowanie oceniane jest bardzo negatywnie; chujstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wulg. coś bezużytecznego
Wiktionary
(1.1) Ten sprzęt to jakieś chujostwo, prawie ciągle się zacina.
Wiktionary
rzecz. chujnia ż.
Wiktionary
(1.1) jebaństwo, chujowizna, gówno, szajs, badziewie
Wiktionary
chujoza, chujnia;
1. wulgarnie: coś zepsutego lub niskiej jakości; badziewie;
2. nieprzyjemna, niekorzystna sytuacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. obiekt lub sytuacja, które mówiący ocenia bardzo negatywnie
Wiktionary
(1.1) Każdy mężczyzna zdrowy, każdy normalny człowiek i każdy medyk przyzna mi rację, że celibat jest chujowizną.
Wiktionary
rzecz. chuj m., chujek m., chujowość ż., chujnia ż., chujoza ż.
przym. chujowy
przysł. chujowo
wykrz. chuj
Wiktionary
(1.1) wulg. chujnia, chujnia z grzybnią, chujoza, kurewstwo; pot. beznadzieja, dziadostwo
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) wulg. kiepsko, bardzo źle
Wiktionary
(1.1) Egzamin poszedł mi chujowo. Będę miał poprawkę.
Wiktionary
IPA: xuˈjɔvɔ, AS: χui ̯ovo
Wiktionary
rzecz. chuj m., chujek m., chujnia ż., chujoza ż., chujowizna ż., chujowość ż.
czas. ochujeć dk., wychujać dk.
przym. chujowy
wykrz. chuj
Wiktionary
(1.1) byle jak, wulg. po chuju, pizdowato; eufem. ciulowo, kijowo; pot. do chrzanu, do kitu; neutralnie beznadziejnie, kiepsko, nędznie, tragicznie
Wiktionary
→ chujowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. cecha tego, co chujowe
Wiktionary
rzecz. chuj m., chujek m., chujnia ż., chujoza ż., chujowizna ż., ochujenie n., wychujanie n.
czas. ochujeć dk., wychujać dk.
przym. chujowy
przysł. chujowo
wykrz. chuj
Wiktionary
(1.1) wulg. pizdowatość; posp. dziadowskość; pot. kiepskość
Wiktionary
wulgarnie: oceniany bardzo negatywnie; kiczowy, kijowy, beznadziejny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wulg. kiepski, marny, do niczego
Wiktionary
(1.1) Chujowy dzień dzisiaj miałem, nic mi nie wychodziło.
Wiktionary
IPA: xuˈjɔvɨ, AS: χui ̯ovy
Wiktionary
rzecz. chuj m., chujek m., chujnia ż., chujoza ż., chujowizna ż., chujowość ż.
czas. ochujeć dk., wychujać dk.
przysł. chujowo
wykrz. chuj
Wiktionary
(1.1) wulg. do dupy, dupny, dupiasty, gówniany, pizdowaty, zjebany; eufem. ciulowy; pot. do chrzanu, do kitu, dziadowski, ruski; neutralnie beznadziejny, kiepski, marny, do niczego
Wiktionary
wulgarnie:
1. coś zepsutego lub niskiej jakości; chujowizna, chujnia;
2. nieprzyjemna, niekorzystna sytuacja; chujowizna, chujnia;
3. kobieta oceniana negatywnie; skurwysynka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. skomplikowana, nieciekawa sytuacja
(1.2) wulg. coś nieudanego
Wiktionary
(1.1) Ale chujoza, zostawiłem w domu klucze do warsztatu i wszyscy pracownicy musieli czekać, aż obrócę wte i wewte.
(1.2) Nie masz co żałować, że nie byłeś na imprezie u wujka Leona, to była totalna chujoza.
Wiktionary
IPA: xuˈjɔza, AS: χui ̯oza
Wiktionary
zob. chuj.
Wiktionary
chujnia
Wiktionary
chujostwo; wulgarnie:
1. rzecz lub sytuacja oceniana bardzo negatywnie;
2. grupa osób, których zachowanie oceniane jest bardzo negatywnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dwukołowy, ręcznie robiony z drewna pojazd używany na wschodzie Demokratycznej Republiki Konga do transportu ładunków
Wiktionary
osoba łamiąca zasady współżycia społecznego: biorąca udział w bójkach, dokonująca dewastacji mienia publicznego, popełniająca drobne przestępstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek naruszający porządek publiczny, skłonny do wszczynania burd;
Wiktionary
Chuligaństwo – awanturnictwo, zachowanie charakteryzujące się lekceważeniem norm życia społecznego oraz obowiązującego porządku prawnego najczęściej o charakterze przestępczym.
Wikipedia
(1.1) Chodnikiem szła grupa chuliganów, którzy plućuli na chodnik i kopali w kosze na śmieci.
Wiktionary
rzecz. chuliganeria ż., chuligaństwo n., chuliganienie n., rozchuliganienie n.
:: fż. chuliganka ż.
czas. chuliganić ndk., rozchuliganić się dk.
przym. chuligański
przysł. chuligańsko
Wiktionary
(1.1) awanturnik, grandziarz, łobuz, łotrzyk, żul, żulik
Wiktionary
chuligaństwo, chuliganka;
1. gromada chuliganów;
2. chuligańskie zachowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) grupa chuliganów
(1.2) naruszanie norm współżycia społecznego
Wiktionary
(1.1) W parku miejskim przesiaduje chuliganeria, która demoluje ławki i kosze.
Wiktionary
rzecz. chuligan mos., chuliganienie n., chuliganizm mrz., chuliganka ż., chuligańskość ż.
czas. chuliganić ndk.
przym. chuligański
przysł. chuligańsko
Wiktionary
(1.1) hołota
(1.2) chuliganienie, chuligaństwo
Wiktionary
zachowywać się w sposób typowy dla chuligana
SJP.pl
wulgarne, awanturnicze zachowanie się, lekceważenie przyjętych norm etycznych i społecznych; chuligaństwo
SJP.pl
1. kobieta łamiąca zasady współżycia społecznego: biorąca udział w bójkach, dokonująca dewastacji mienia publicznego, popełniająca drobne przestępstwa;
2. chuliganeria, chuligaństwo; potocznie:
a) ogół chuliganów; chuligani;
b) chuligańskie zachowanie;
3. potocznie: męska czapka z daszkiem, wykonana zwykle z tkaniny w kratę; oprychówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta naruszająca porządek publiczny, skłonna do wszczynania burd
Wiktionary
rzecz. chuliganeria ż., chuligaństwo n., chuliganienie n., rozchuliganienie n.
:: fm. chuligan mos.
czas. chuliganić ndk., rozchuliganić się dk.
przym. chuligański
przysł. chuligańsko
Wiktionary
specjalista zajmujący się problemem chuligaństwa
SJP.pl
→ chuligan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z chuliganami, dotyczący chuliganów, taki jak chuligan
Wiktionary
rzecz. chuligan mrz., chuliganka ż., chuliganeria ż., chuligaństwo n., chuliganienie n., rozchuliganienie n.
czas. chuliganić ndk., rozchuliganić się dk.
przysł. chuligańsko
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób chuligański
Wiktionary
rzecz. chuligaństwo n., chuliganeria ż., chuligan mos., chuliganienie n., chuliganizm mrz., chuliganka ż., chuligańskość ż.
czas. chuliganić ndk.
przym. chuligański
Wiktionary
(1.1) hultajsko, łobuzersko
Wiktionary
chuliganeria, chuliganka;
1. wulgarne, awanturnicze zachowanie się, lekceważenie przyjętych norm etycznych i społecznych; chuliganizm;
2. ogół chuliganów; chuligani
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zachowanie właściwe chuliganom
Wiktionary
Chuligaństwo – awanturnictwo, zachowanie charakteryzujące się lekceważeniem norm życia społecznego oraz obowiązującego porządku prawnego najczęściej o charakterze przestępczym.
Wikipedia
(1.1) Śledczy wstępnie założyli, że był to akt chuligaństwa, a nie akcja satanistów.
Wiktionary
rzecz. chuligan mos., chuliganienie n., chuliganizm mrz., chuliganka ż.
czas. chuliganić ndk.
przym. chuligański
przysł. chuligańsko
Wiktionary
(1.1) chuliganeria, łobuzerka, łobuzerstwo; gwara. przestępcza: hultajka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dziwacznie ubrana dziewczyna
Wiktionary
Chumiętki (pol. hist. Unięcice) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Krobia.
Wikipedia
członek band grabieżczych działających w północno-wschodnich Chinach na początku wieku XX; hunhuz
SJP.pl
Hunhuzi, także chunchuzi, chunchuzy (ros. хунху́зы; chiń. upr. 红胡子; chiń. trad. 紅鬍子; pinyin hónghúzi; dosł. „czerwonobrodzi”) – chińscy bandyci na dalekowschodnim pograniczu Rosji, od XIX wieku do 1949 roku. Składali się z chińskiego chłopstwa i żołnierzy, a także z zesłańców. Na terenie Mandżurii, Kraju Nadmorskiego i Kraju Chabarowskiego napadali i rabowali osady oraz podróżnych, czasem też kolej. Niektóre oddziały liczyły nawet kilka tysięcy osób i napadały oraz okupowały miasta. Rosjanie, na początku XX wieku okupujący Mandżurię, nazywali chunchuzami niektórych chińskich militarystów, m.in. Zhang Zuolina.
Wikipedia
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. język chunzybski;
Wiktionary
rodzaj daszka, pod którym odbywa się tradycyjny żydowski ślub
SJP.pl
Chupa (pisana także huppa lub chuppa) – w tradycji żydowskiej baldachim, pod którym zawierany jest związek małżeński. Aszkenazyjczycy jako chupy używają zdobionej tkaniny rozpiętej na czterech słupkach, która jest stawiana na wolnym powietrzu przed synagogą. Często tkanina zdobiona jest wizerunkami gwiazd, co jest aluzją do licznego potomstwa. Sefardyjczycy zaś trzymają nad mającymi zawrzeć ślub tałes i czynią to z reguły w pomieszczeniu. Wejście oblubienicy pod chupę oznacza wejście do domu oblubieńca. Chupa to także nazwa drugiej części żydowskiej ceremonii ślubnej, w której powinno nastąpić owo wejście pod baldachim, obecnie jednak również pierwsza część zaślubin erusin odbywa się pod nim, a wprowadzenie oblubieńca (przez ojca i przyszłego teścia) i oblubienicy (matka i przyszła teściowa) ma miejsce przed ceremonią.
Wikipedia
[czytaj: czupakabra] legendarna latynoamerykańska kryptyda (hipotetyczne zwierzę)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) folk. stworzenie pojawiające się w latynoamerykańskim folklorze i legendach miejskich, któremu przypisuje się wysysanie krwi zwierząt inwentarskich;
Wiktionary
Chupacabra (wym. /t͡ʃupaˈkaβ̞ɾa/; hiszp. la chupacabra, również chupacabras – dosł. wysysacz kóz, z hiszp. chupar – ssać, la cabra – koza) – legendarne latynoamerykańskie zwierzę, obiekt badań kryptozoologii, którego istnienia nie udało się wiarygodnie potwierdzić.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) chupacabra, chupacabras
* ukraiński: (1.1) чупакабра ż.
źródła.
== chupacabra (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ˌt͡ʃʰupəˈkʰabɹə.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) folk. chupacabra
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) chupacabra, chupacabras
* ukraiński: (1.1) чупакабра ż.
źródła.
== chupacabra (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ˌt͡ʃʰupəˈkʰabɹə.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) folk. chupacabra
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) chupacabras
Wiktionary
w obrzędowości żydowskiej:
1. ceremonia zaślubin;
2. baldachim ślubny z bogato haftowanej tkaniny, symbolizujący dach domu pana młodego, pod który wchodzi panna młoda
SJP.pl
rada, terenowy organ władzy państwowej w Mongolii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. parlament Mongolii, Buriacji, Kałmucji lub Tuwy;
(1.2) hist. polit. w Mongolii Ludowej: terenowy organ władzy państwowej
(1.3) hist. w dawnej Mongolii: wiec starszyzny wioskowej
Wiktionary
Churał (mong. хурал, rada) – organ władzy państwowej w Mongolii, różne rodzaje zgromadzeń (rad, wieców, zjazdów, konferencji), organów przedstawicielskich u Mongołów i u ludów mongolskojęzycznych oraz znajdujących się w kręgu kultury mongolskiej
Wikipedia
przymiotnik od: churał
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. kaszleć, zwłaszcza męczącym kaszlem
Wiktionary
(1.1) Co on tak dzisiaj churcha?
Wiktionary
rzecz. churchanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|churchać.
Wiktionary
czas. churchać ndk.
Wiktionary
[czytaj: czerczer] osoba często zmieniająca kościoły, do których chodzi na mszę świętą
SJP.pl
[czytaj: czerczil] nazwisko, m.in. Winston Churchill (1874-1965) - brytyjski mąż stanu i pisarz
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: czerczing] częste zmienianie kościołów, do których chodzi się na mszę świętą
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. zob. churchać.
Wiktionary
rzecz. churchlanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|churchlać.
Wiktionary
czas. churchlać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. telekom. bank. odejście klienta (klientów), zaprzestanie korzystania z usługi danej firmy
Wiktionary
(1.1) Churn może być działaniem formalnym – np. złożenie przez klienta wniosku o rezygnację z usług lub działaniem nieformalnym – np. zaprzestanie płatności faktur bez wypowiedzenia umowy. (źródło: [http://www.statconsulting.com.pl/uslugi/analiza_churn_attrition.html StatConsulting])
Wiktionary
rzecz. churner (czyt. czerner)
przym. churnowy (czyt. czernowy)
czas. churnować się (czyt. czernować się), schurnować się (czyt. sczernować się)
Wiktionary
(1.1) odejście klienta, migracja klientów
Wiktionary
[czytaj: czurrigeREsko] kierunek w osiemnastowiecznej architekturze hiszpańskiej, w którym element dekoracyjności góruje nad konstrukcją; churrigueryzm
SJP.pl
[czytaj: czurrigeryzm] kierunek w osiemnastowiecznej architekturze hiszpańskiej, w którym element dekoracyjności góruje nad konstrukcją; churrigueresco
SJP.pl
Churrigueryzm – specyficzna, hiszpańska odmiana baroku, charakteryzująca się przerostem elementów ornamentowych i niezwykłą obfitością rzeźbiarskich detali występująca w Hiszpanii i Meksyku.
Styl powstał pod koniec XVII wieku i cechował się znacznym nagromadzeniem dekoracji zarówno architektonicznych, rzeźbiarskich i malarskich, które przesłaniały układ konstrukcyjny budowli. Łączył ze sobą detale włoskie, niderlandzkie i motywy meksykańskie tworząc często zawiły wzór roślinny w postaci splątanych ornamentów umieszczanych na płaszczyznach ścian, kwiatonów, festonów, w połączeniu z łamanymi gzymsami, spiralnymi kolumnami itp.
Wikipedia
[czytaj; czuros] tradycyjny słodki wypiek hiszpański z ciasta parzonego, w formie długich pałeczek, smażonych na głębokim tłuszczu
SJP.pl
Churros (także: porras, calentitos, papitas, kat. xurro) – tradycyjny, tłusty wypiek hiszpański w formie długiego pręta o przekroju w kształcie gwiazdy.
Wytwarzany z wyciskanego na głęboki olej ciasta (składającego się z mąki pszennej, oleju i cukru) i smażonego w wysokiej temperaturze. Znany także w Ameryce Łacińskiej, południowo-zachodnich stanach USA, Francji (tu zwany chichis lub chonchons), Portugalii oraz w Turcji.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Chur, dotyczący Chur, pochodzący z Chur (miasta w Szwajcarii)
Wiktionary
rzecz. Chur
Wiktionary
1. dziecko noszone w chuście; chuścioch;
2. chusta do noszenia dzieci
SJP.pl
rzadko, potocznie: licha, marna chustka; chustczyna, chuścina
SJP.pl
potocznie: licha, marna chustka; chustczyna, chuściątko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kraw. licha chustka na głowę
Wiktionary
(1.1) Mały wyjął zawiniętego w chuścinę złocisza.
Wiktionary
rzecz. chusta ż., chusteczka ż., chustka ż., chustczyna ż.
:: zdrobn. chuścinka ż.
Wiktionary
(1.1) chustczyna, chustka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pieszcz. zdrobn. od: chuścina
Wiktionary
(1.1) Stała w tej swojej chuścince, ze strachem w zapłakanych oczach.
Wiktionary
rzecz. chusta ż., chusteczka ż., chustka ż., chustczyna ż., chuścina ż.
Wiktionary
(1.1) chuścina, chustka
Wiktionary
dziecko noszone w chuście; chuściak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. onuca
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|żywiecka. szmaty do owijania nóg
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) daw. powitanie piekarskie
Wiktionary
IPA: ˈxuɕit͡s, AS: χuśic
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. muz. skrzypce
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto rejonowe w obwodzie zakarpackim Ukrainy;
Wiktionary
Chust (ukr. i ros. Хуст, rus. Густ – Hust, cz. i słow. Chust, Hust, rum. Hust, węg. Huszt, niem. Husst, jidysz Chest, Chyst) – miasto rejonowe na Ukrainie, w obwodzie zakarpackim.
Chust leży u ujścia Riki do Cisy, w Kotlinie Marmaroskiej. Przez miasto przebiega lokalna linia kolejowa z Użhorodu do Tiaczowa oraz droga regionalna R03 z Jaremczy do Mukaczewa, z którą łączy się droga regionalna R38 z Dołyny.
Wikipedia
przym. chuściański
Wiktionary
duża chustka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duża chustka
(1.2) pas materiału służący do noszenia dzieci;
(1.3) najczęściej kobiece okrycie głowy i włosów
(1.4) element harcerskiego munduru;
(1.5) ozdobiony fragment tkaniny noszony przez żołnierzy przechodzących do rezerwy
Wiktionary
Chusta – płat materiału, zwykle kwadratowy, prostokątny lub trójkątny. Stosowana jest, przeważnie jako część ubioru kobiecego, do okrywania głowy, ramion i pleców, często jako ozdoba. Niektóre chusty służą do noszenia przedmiotów lub dzieci.
Niekiedy chusta może pełnić funkcję odznaki wyróżniającej jakąś grupę osób, jak np. chusta harcerska.
Wikipedia
(1.2) Zdrowiej jest nosić dziecko w chuście niż w sztywnym nosidełku.
(1.3) (…) w Holandii także zdarza mi się zobaczyć starszą (holenderską!) panią w chustce. Ortodoksyjne protestantki i żydówki obowiązkowo noszą nakrycia głowy.
(1.4) W jego drużynie zamiast chusty nosiło się krajkę.
(1.5) Na peronie siedziało trzech rezerwistów okrytych kolorowymi chustami z wielkimi pomponami.
Wiktionary
IPA: ˈxusta, AS: χusta
Wiktionary
rzecz. chuścinka ż., chuścina ż., chustczyna ż., zdrobn. chustka; zdrobn. chusteczka
Wiktionary
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński|łochtusza, łoktusza.
Wiktionary
potocznie: licha, marna chustka; chuścina, chuściątko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kraw. licha chusta na głowę
Wiktionary
(1.1) Chłopka miała na głowie ciemną chustczynę po matce.
Wiktionary
rzecz. chuścinka ż., chusta ż., chusteczka ż., chustka ż., chuścina ż.
Wiktionary
(1.1) chuścina
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: chusta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewielki kawałek miękkiej tkaniny lub papieru używany zwykle do wycierania nosa
(1.2) łow. u saren jasna plama z tyłu
Wiktionary
Chusteczka (oryg. ukr. Хустина) – ballada Tarasa Szewczenki napisana w drugiej połowie roku 1847.
Wikipedia
(1.1) Czy możesz podać mi chusteczkę?
Wiktionary
IPA: xuˈstɛt͡ʃka, AS: χustečka
Wiktionary
rzecz. chuścinka ż., chuścina ż., chustczyna ż., chusta ż., chustka ż.
Wiktionary
(1.2) lusterko, serwetka
Wiktionary
przymiotnik od: chusteczka
SJP.pl
pojemnik na chusteczki higieniczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) okrycie głowy
(1.2) chusteczka do nosa
Wiktionary
(1.1) Moja babcia nosiła na głowie chustkę.
Wiktionary
IPA: ˈxustka, AS: χustka
Wiktionary
rzecz. chuścinka ż., chuścina ż., chustczyna ż., chusta ż., chusteczka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: chustka
SJP.pl
środowiskowo: nosić dziecko w chuście
SJP.pl
członek odłamu judaizmu, odznaczającego się rygorystycznym przestrzeganiem tradycyjnych zwyczajów religijnych i przepisów Talmudu; chasyd
SJP.pl
w islamie: kazanie wygłaszane przez chatiba w meczecie w czasie piątkowej modlitwy; chutbah, chutbe
SJP.pl
Chutba – w islamie kazanie wygłaszane przez chatiba w meczecie podczas wspólnej piątkowej modlitwy. Zawiera przede wszystkim treści religijne, ale także odnosi się do wydarzeń bieżących.
Wikipedia
[czytaj: chutba] w islamie: kazanie wygłaszane przez chatiba w meczecie w czasie piątkowej modlitwy; chutba, chutbe
SJP.pl
w islamie: kazanie wygłaszane przez chatiba w meczecie w czasie piątkowej modlitwy; chutbah, chutba
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. prędko
Wiktionary
Chute – wieś w Anglii, w hrabstwie Wiltshire. Leży 28 km na północny wschód od miasta Salisbury i 104 km na zachód od Londynu.
Wikipedia
(1.1) Pódź chute! → Chodź prędko!
Wiktionary
Chutkowice – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Drohiczyn. Leży na prawym brzegu Bugu.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Trójcy Przenajświętszej w Drohiczynie.
Wikipedia
rodzaj ssaka z podrodziny niełazów
SJP.pl
Chutliwiec (Antechinus) – rodzaj ssaków z podrodziny myszoworów (Phascogalinae) w obrębie rodziny niełazowatych (Dasyuridae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. cecha tego, co chutliwe; cecha tych, którzy są chutliwi
Wiktionary
rzecz. chuć ż., chętny mos., chęć ż.
przym. chutliwy, chutnie, chętny
przysł. chutnie, chętnie
Wiktionary
(1.1) pożądliwość, rozwiązłość
Wiktionary
dawniej: łatwo się podniecający seksualnie
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pobudliwy seksualnie
Wiktionary
(1.1) Następnie zaprowadził nowo przybyłego do malowniczej gospody: piwo, śpiewy, chutliwe panienki, cygańska kapela.
(1.1) Zaraza na tę parszywą dziurę, fałszywego Udolfa i chutliwego klechę.
Wiktionary
IPA: xuˈtlʲivɨ, AS: χutlʹivy
Wiktionary
rzecz. chuć ż., chętny mos., chęć ż., niechęć ż., chutliwość ż., chętka ż.
przym. chętny, niechętny
przysł. chętnie, niechętnie, chutliwie
Wiktionary
[czytaj: czatnej] pikantny lub łagodny sos stosowany jako dodatek do potraw, popularny głównie w Indiach; chutney, czatnej, ćatni
SJP.pl
[czytaj: czatni albo czatnej] sos z owoców i warzyw stosowany jako dodatek do potraw, popularny głównie w Indiach; czatnej, chutnej, ćatni
SJP.pl
Chutney, czatni, hindi चटनी ćatni – gęsty sos używany w kuchni indyjskiej. Sporządzany z owoców i warzyw, z rodzynkami, czosnkiem, cebulą, musztardą, octem itp. Używany do potraw mięsnych i wegetariańskich. W smaku może się wahać od bardzo pikantnego do łagodnego, także słodkiego. W Europie Zachodniej dostępny w formie gotowej, sprzedawany w słoiczkach. W Indiach sporządzany na bieżąco, często z sezonowych składników. W południowych Indiach podawany wraz z sambarem jako dodatek do dosy.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) stpol. szybko, prędko
Wiktionary
IPA: ˈxutʲɲɛ, AS: χutʹńe
Wiktionary
rzecz. chutliwość ż.
Wiktionary
dawniej: namiętny, ochoczy
SJP.pl
osiedle lub stanica kozacka; futor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. odosobniona zagroda wiejska na słabo zaludnionych obszarach Rosji lub Ukrainy
(1.2) hist. przysiółek stanicy kozackiej na ukraińskich stepach
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. chutornik mos.
przym. chutorowy
Wiktionary
(1.1) gwara. futor
Wiktionary
właściciel chutoru
SJP.pl
→ chutor; futorowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z chutorem, dotyczący chutoru
Wiktionary
rzecz. chutor mrz., chutornik mos.
Wiktionary
tytuł wyższych dostojników w dawnej Mongolii; chutuktu
SJP.pl
tytuł nadawany wyższym dostojnikom w dawnej Mongolii; chutuchtu
SJP.pl
Tulku (tyb.: སྥྲུལ་སྐུ་, Wylie: sprul sku, ZWPY: zhügu) – w buddyzmie tybetańskim – istota, która manifestuje się w postaci ludzkiej przez wiele kolejnych inkarnacji, w przeciwieństwie do innych istot odradzająca się w świadomy sposób, aczkolwiek nie zawsze pamiętająca swoje poprzednie żywoty.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Chuzestanem, dotyczący Chuzestanu
Wiktionary
rzecz. Chuzestan mrz.
Wiktionary
powodować ochwat u konia (gośćcowe zapalenie miękkich części kopyta końskiego), przeważnie przez niewłaściwe żywienie lub nadmierne przemęczenie
SJP.pl
dzielny, śmiały
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) świadczący o sile i dzielności
Wiktionary
IPA: ˈxfat͡sʲci, AS: χfacʹḱi
Wiktionary
rzecz. chwackość ż., chwat mos.
przysł. chwacko
Wiktionary
(1.1) dziarski, dzielny, zaradny, gracki, zuchowaty
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób chwacki
Wiktionary
(1.1) Lecz zanućcie mi ją chwacko, / Jak to niegdyś, gdy my społem / Roztrącali chmury czołem.
Wiktionary
rzecz. chwat mos., chwackość ż.
przym. chwacki
Wiktionary
(1.1) dziarsko, zawadiacko
Wiktionary
→ chwacki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest chwackie
Wiktionary
rzecz. chwat mos.
przym. chwacki
przysł. chwacko
Wiktionary
(1.1) zawadiackość
Wiktionary
przestarzale:
1. pochwała, uznanie
2. chełpliwość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. uwielbienie, chwalenie
(1.2) daw. chełpliwość, przechwalanie
Wiktionary
(1.1) Bracia śpieszyli, oddając Panu należne chwalby, a cała noc rozbrzmiewała okrzykami wesela.
Wiktionary
przysł. chwalebnie
rzecz. chwała ż.
przym. chwalny, chwalebny
Wiktionary
(1.1) pochwała
Wiktionary
Chwalborzyce – wieś sołecka w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łęczyckim, w gminie Świnice Warckie.
W skład sołectwa wchodzą części wsi: Góry Chwalborskie, Odrada, Pieńki.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób chwalebny
Wiktionary
rzecz. chwalba ż., chwalebność ż.
przym. chwalebny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: chwalebnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: chwalebny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. cecha tego, co jest chwalebne
Wiktionary
przym. chwalebny, chwalny
przysł. chwalebnie
Wiktionary
1. godny pochwały;
2. przynoszący chwałę; zaszczytny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) godny pochwały
Wiktionary
IPA: xfaˈlɛbnɨ, AS: χfalebny
Wiktionary
rzecz. chwalba ż., chwalebność ż., chwalenie n., pochwalenie n., pochwalenie n., zachwalanie n., zachwalenie n.
czas. chwalić ndk., pochwalić dk., pochwalać ndk., zachwalać ndk., zachwalić dk.
przym. chwalny, pochwalny
przysł. chwalebnie, pochwalnie, chwalnie
Wiktionary
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chwalić.
Wiktionary
IPA: xfaˈlɛ̃ɲɛ, AS: χfalẽńe
Wiktionary
czas. chwalić
rzecz. chwała ż., chwalstwo n.
przym. chwalebny
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Chwalibogowice – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Opatowiec.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Chwalibogowice, po jej zniesieniu w gromadzie Opatowiec. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Na terenie miejscowości odkryto znaleziska z okresu neolitu. Odnaleziono tu także ślady wczesnośredniowiecznej osady.
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Chwaliboga lub z nim związany
SJP.pl
Chwalibożyce (niem. Frauenhain) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim, w gminie Oława.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) mówić lub pisać o czymś lub o kimś dobrze
(1.2) przest. czcić, wielbić
czasownik zwrotny niedokonany chwalić sobie
(2.1) być z czegoś zadowolonym
czasownik zwrotny niedokonany chwalić się
(3.1) podkreślać swoje osiągnięcia, zasługi, lub mówić z dumą o posiadanych przedmiotach
Wiktionary
(1.1) Nie chwal jej zbyt często, bo popadnie w samozachwyt.
(1.2) Grajmy Panu na harfie, grajmy Panu na cytrze, chwalmy śpiewem i tańcem cuda te fantastyczne.
(2.1) Babcia chwali sobie nowy aparat słuchowy.
(3.1) Michał chwali się swoim nowym komputerem.
Wiktionary
IPA: ˈxfalʲit͡ɕ, AS: χfalʹić
Wiktionary
rzecz. chwalstwo n., chwalenie n., chwała ż., pochwała ż.
czas. pochwalić, zachwalać, przechwalać, wychwalać
przym. chwalebny, chwalny
Wiktionary
(1.1) doceniać
(1.2) czcić, gloryfikować, sławić, wielbić, uwielbiać, oddawać cześć
(2.1) zachwalać
(3.1) afiszować się, chełpić się, chlubić się, chodzić jak paw, popisywać się, przechwalać się, wychwalać się, zadzierać nosa; pot. kręcić kuprem
Wiktionary
potocznie: kobieta nadmiernie przechwalająca się; także o mężczyźnie (z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym)
SJP.pl
potocznie: mężczyzna nadmiernie przechwalający się
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Chwalimir, Chalimir, Falimir, Kwalimir – staropolskie imię męskie, złożone z członu Chwali- („chwalić, sławić, dziękować”) i -mir („pokój, spokój, dobro”). Prawdopodobnie oznaczało „tego, który sławi pokój”.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Chwalimira lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(r. męski) osoba, która się chwali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(1.1) pot. ktoś, kto stale się czymś chwali
Wiktionary
(1.1) Nie lubię się bawić z Anią, to taka okropna chwalipięta.
Wiktionary
IPA: ˌxfalʲiˈpʲjɛ̃nta, AS: χfalʹipʹi ̯ẽnta
Wiktionary
rzecz. chwalipięctwo n.
Wiktionary
(1.1) pot. samochwał, samochwała; książk. bufon, reklamiarz; przest. samochwalca, fanfaron; wulg. chwalidup
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Chwaliszowice (do 1945 niem. Quolsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żarskim, w gminie Trzebiel.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Chwalisława, Falisława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członu Chwali- („chwalić, sławić, dziękować”) i -sława („sława”). Prawdopodobnie oznaczało „tę, która chwali sławę”. W źródłach polskich poświadczone od XIII wieku. Forma Falisława powstała w wyniku uproszczenia się grupy chw w f, które zaszło na Śląsku, w Małopolsce i na Mazowszu w polszczyźnie epoki przedpiśmiennej.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Chwalisławy lub z nią związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Chwalisława (Chwalisławy) lub z nim (z nią) związany
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) stpol. chwalebnie
Wiktionary
IPA: ˈxfalʲɲɛ, AS: χfalʹńe
Wiktionary
rzecz. chwała
przym. chwalebny
Wiktionary
1. dawniej: chwalący, pochwalny;
2. dawniej: godny chwały
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. sławny
(1.2) stpol. chwalebny
(1.3) daw. i gwara. chełpliwy, zarozumiały
Wiktionary
IPA: ˈxfalnɨ, AS: χfalny
Wiktionary
rzecz. chwała ż., chwalba ż., chwalebność ż., pochwała ż.
czas. chwalić, pochwalić
przym. chwalebny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chwalenie, czczenie
Wiktionary
czas. chwalić ndk.
rzecz. chwalca mos., chwalczyni ż., chwalenie n., chwała ż.
Wiktionary
(1.1) chwalenie
Wiktionary
Chwarstnica (niem. Klein Schönfeld) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Gryfino. Jest to wieś o typie owalnicy. Kilometr od wsi znajduje się Jezioro Chwarstnickie o powierzchni 9 ha. Jest tu zabytkowy kościół pw. Świętej Trójcy z fragmentem murów otaczających przykościelny cmentarz. We wsi działa również Zespół Szkół, w którego skład wchodzą: Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II.
Wikipedia
Chwarstno (niem. Horst) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Węgorzyno.
Według danych z 1 stycznia 2011 roku wieś liczyła 116 mieszkańców.
W latach 1975–98 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. język chwarszyjski;
Wiktionary
Chwarzenko (kaszb. Chwôrzënko, niem. Klein Gwarszno, 1867-1918 Elsenthal) – wieś pogranicza kaszubsko-kociewskiego w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kościerskim, w gminie Stara Kiszewa przy drodze wojewódzkiej nr .
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Inne miejscowości o nazwie Chwarzno: Chwarzno
Wikipedia
dzielnica Gdyni
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: chwast
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od chwast
Wiktionary
(1.1) To nie chwast, lecz tylko mały chwaścik.
Wiktionary
rzecz. chwast m.
Wiktionary
zgrubienie od: chwast
SJP.pl
wiązka nici, wełny, kordonków zdobiąca brzegi tkanin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. ogrod. roślina dziko rosnąca, niekorzystnie wpływająca na rozwój roślin uprawnych przez pobieranie z gleby wilgoci i składników pokarmowych;
(1.2) pot. wszelkie rośliny nieużytkowe, uważane za zbędne
(1.3) daw. pęczek nici, piór lub włosia użyty jako ozdoba
Wiktionary
Chwast lub roślina segetalna – roślina niepożądana w uprawach (z punktu widzenia gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej). Chwasty rosną zazwyczaj dziko na siedliskach segetalnych (polu uprawnym, łące, pastwisku itp). Wiele uznawanych dawniej za chwasty to dziś rośliny ginące, niektóre (np. niektóre chwasty lnu) są już w Polsce wymarłe. Nauką zajmującą się chwastami i ich zwalczaniem jest herbologia.
Wikipedia
(1.1) Niepielęgnowany ogród zarósł chwastami.
(1.3) Arkadyusz Pawłowicz miał na sobie szerokie szarawary jedwabne, czarną kurtkę aksamitną, piękny fez z chwastem i żółte chińskie pantofle bez napiętków. sic.
Wiktionary
IPA: xfast, AS: χfast
Wiktionary
rzecz. chwastownik m., chwastówka ż., chwastnica ż.
:: zdrobn. chwaścik mrz.
przym. chwastowy
Wiktionary
(1.1) zielsko, ziele, badyl
(1.3) frędzel, kita, fontaź, pompon, chwost, kutas
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. pospolity chwast polny z rodziny traw;
2. roślina zbożowa uprawiana w Azji; pajza
SJP.pl
Chwastnica (Echinochloa P.Beauv.) – rodzaj roślin należący do rodziny wiechlinowatych. Do rodzaju należą 33 gatunki. Występują one głównie w strefie międzyzwrotnikowej, w większości na siedliskach wilgotnych lub w wodach. Kilka gatunków jest szeroko rozpowszechnionymi chwastami, dwa są rzadko uprawiane jako rośliny zbożowe.
Wikipedia
stosowany do zabijania chwastów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) roln. chem. przeznaczony do zwalczania chwastów
Wiktionary
(1.1) Czy ta zawiesina to preparat chwastobójczy, o który cię poprosiłem?
Wiktionary
IPA: ˌxfastɔˈbujt͡ʃɨ, AS: χfastobui ̯čy
Wiktionary
przysł. chwastobójczo
Wiktionary
(1.1) herbicydowy
Wiktionary
Chwastówka (zwyczajna) (Cisticola juncidis) – gatunek małego, krótkoskrzydłego ptaka z rodziny chwastówkowatych (Cisticolidae), wcześniej zaliczany do pokrzewkowatych.
Wikipedia
o cechach chwastówkowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Chwastówkowate (Cisticolidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), do której w zależności od ujęcia systematycznego zalicza się około 150–160 gatunków, występujących głównie w cieplejszych, południowych regionach Starego Świata oraz w Australazji. Dawniej były włączane do rodziny pokrzewkowatych (Sylviidae).
Wikipedia
o cechach chwastówkowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
specjalna brona do usuwania chwastów
SJP.pl
związany z chwastem
SJP.pl
Chwaszczewo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Sidra.
Wieś królewska ekonomii grodzieńskiej położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Częstochowskiej i św. Kazimierza w Majewie.
Wikipedia
Wikipedia
1. człowiek odważny, dzielny, śmiały; śmiałek, zuch, odważniak;
2. w łowiectwie: półkole w żelazie nastawionym na zwierzynę, które zatrzaskuje się przez poruszenie się zwierza;
3. w zoologii: ryba karpiowata, brzuchopłetwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. krzepki mężczyzna, morus
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) icht. boleń pospolity
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) łow. rodzaj półokrągłego wnyka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gdy ci uda się taka sztuka, toś jest chwat!
(2.1) Brały tak sobie, złapaliśmy dwa średnie chwaty.
(3.1) Złapali go leśnicy, jak wjeżdżał z chwatami w torbie do lasu.
Wiktionary
przym. chwacki, chwatki
przysł. chwatko, chwacko
rzecz. chwackość ż.
Wiktionary
(1.1) bohater, chojrak, gieroj, junak, kozak, mołojec, śmiałek, zuch; gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie|pierón, pieróńszczok.
(2.1) boleń pospolity, boleń, rap, rapa
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. chwytać
Wiktionary
IPA: ˈxfatat͡ɕ, AS: χfatać
Wiktionary
rzecz. chwatanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chwatać.
Wiktionary
czas. chwatać ndk.
Wiktionary
chwatny; dawniej:
1. taki, który ma cechy chwata, jest odważny, sprawny i dzielny; śmiały;
2. taki, który łatwo i szybko chwyta; chwytny, chwytki, chwytliwy
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: chwatny
SJP.pl
chwatki; dawniej:
1. taki, który ma cechy chwata, jest odważny, sprawny i dzielny; śmiały;
2. taki, który łatwo i szybko chwyta; chwytny, chwytki, chwytliwy
SJP.pl
chwatosz pluskwiakowiec - błonkówka z rodziny grzebaczowatych
SJP.pl
uznanie, cześć, chluba; zaszczyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uznanie, szacunek, cześć
(1.2) chluba
(1.3) majestat
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bogu na chwałę, bliźniemu na ratunek.
Wiktionary
IPA: ˈxfawa, AS: χfau̯a
Wiktionary
rzecz. chwalstwo n., chwalenie, przest. chwalba
czas. chwalić
przysł. chwalnie
przym. chwalny
Wiktionary
(1.3) gloria
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Marcinowice;
Wiktionary
Chwałków – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Marcinowice.
Wikipedia
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Chwałkówko – osada w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Łubowo przy drodze wojewódzkiej nr 434.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
Wikipedia
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. dzielnica Rybnika
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Chwałowice
SJP.pl
Chwałszyce – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Nekla.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
W pobliżu miejscowości znajduje się Miejsce Obsługi Podróżnych (MOP Chwałszyce) dla jadących Autostradą A2 w kierunku Poznania.
Wikipedia
slangowe, wulgarne: skrót określenia Chuj W Dupę Policji
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = wulg. chuj w dupę policji;
Wiktionary
(1.1) Jarek i jego kumple napisali na murze ChWDP.
Wiktionary
IPA: ˌxa‿vu‿dɛ‿ˈpɛ, AS: χa‿vu‿de‿pe
Wiktionary
(1.1) JP
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. pochylać w różne strony; huśtać, kołysać, chybotać;
2. chwiać się:
a) być chwianym, poruszanym w różne strony; kołysać się;
b) pochylać się, uginać się, kołysać się;
c) książkowo: słabnąć, upadać, zanikać;
d) przestarzałe: być niezdecydowanym, wahać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zachwiać)
(1.1) poruszać na boki czymś przytwierdzonym z jednej strony
czasownik zwrotny niedokonany chwiać się (dk. zachwiać się)
(2.1) poruszać się na różne strony, trzymając się podstawy
(2.2) tracić uprzednią moc, wielkość
(2.3) być niezdecydowanym
Wiktionary
rzecz. chwianie n.
Wiktionary
(1.1) chybotać, kiwać, kołysać, odchylać
(2.1) chybotać się, gibać się, kiwać się, kołysać się, odchylać się, tańczyć, zataczać się
(2.2) słabnąć, upadać, zanikać
(2.3) wahać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chwiać.
Wiktionary
czas. chwiać
przym. chwiejny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
człowiek niezdecydowany, wahający się
SJP.pl
Chwiej – forma reklamy pneumatycznej w postaci humanoidalnej konstrukcji, która w wyniku przepływu powietrza wykonuje ruchy przypominające taniec.
W branży reklamowej spotyka się także określenia takie jak: windyman lub skydancer. W Stanach Zjednoczonych, gdzie cieszą się dużą popularnością, są kojarzone głównie z komisami samochodowymi.
Po raz pierwszy taka konstrukcja została użyta podczas Igrzysk Olimpijskich w Atlancie w 1996 roku.
Wikipedia
chwianie się, kołysanie się
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób chwiejny
Wiktionary
rzecz. chwiejność ż.
przym. chwiejny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: chwiejnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: chwiejny; bardziej chwiejny
SJP.pl
→ chwiejny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest chwiejne; cecha tego, kto być chwiejny
Wiktionary
przym. chwiejny
przysł. chwiejnie
Wiktionary
1. przechylający się w różne strony, chybotliwy;
2. niezdecydowany, często zmieniający zdanie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chylący się w różne strony
(1.2) często zmieniający zdanie, niestały
Wiktionary
(1.1) Tego wieczora dwóch amerykańskich żołnierzy chwiejnym krokiem wyszło z baru, skatowało do nieprzytomności orzyszanina i zabrało mu forda focusa.
Wiktionary
przysł. chwiejnie
rzecz. chwiejność ż., chwianie n.
Wiktionary
(1.1) chybotliwy, niestabilny
(1.2) niezdecydowany, niepewny, labilny, zmienny, niestały, kapryśny, niestabilny
Wiktionary
gwarowo: niesprawnie i z hałasem coś długo robić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chwierutać.
Wiktionary
czas. chwierutać
Wiktionary
gwarowo: chwiejny; chwiejący się
SJP.pl
krótki odcinek czasu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bardzo krótki czas
(1.2) punkt w czasie
Wiktionary
Chwila – polskojęzyczna gazeta o charakterze narodowo-syjonistycznym wydawana przez środowiska żydowskie we Lwowie.
Wikipedia
(1.1) Jerzy patrzył (przez) chwilę na wystawę sklepową.
(1.1) W jednej chwili Jasmine traci wszystko
Wiktionary
IPA: ˈxfʲila, AS: χfʹila
Wiktionary
rzecz. chwilunia ż., chwilówka ż.; zdrobn. chwilka ż., chwileczka ż.
przym. chwilowy
przysł. chwilowo, chwilami
Wiktionary
(1.1-2) moment
(1.1) mgnienie oka
Wiktionary
od czasu do czasu; niestale
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) co jakiś czas, czasami, od czasu do czasu
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) N. lm. od chwila
Wiktionary
(1.1) Chwilami miewam zawroty głowy.
(1.1) Chwilami dziewczyna stała i nie śpiewała.
Wiktionary
IPA: xfʲiˈlãmʲi, AS: χfʹilãmʹi
Wiktionary
rzecz. chwila ż., chwilka ż., chwileczka ż., chwilunia ż., chwilowość ż., chwilówka ż.
przym. chwilowy
przysł. chwilowo
Wiktionary
krótki odcinek czasu
SJP.pl
zdrobnienie od: chwilka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: chwila
Wiktionary
(1.1) Czy łaskawa pani zechciałaby chwileczkę zaczekać?
Wiktionary
IPA: xfʲiˈlɛt͡ʃka, AS: χfʹilečka
Wiktionary
rzecz. chwila ż., chwilka ż., chwilunia ż.
przysł. chwilami
Wiktionary
zdrobnienie od: chwilka
SJP.pl
zdrobnienie od: chwila
SJP.pl
zdrobnienie od: chwila
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od chwila
Wiktionary
(1.1) Odpowiedzenie na ten list zajęłoby ci chwilkę, a teraz, jak już klient się obraził, to tak łatwo się nie da tego naprawić.
Wiktionary
IPA: ˈxfʲilka, AS: χfʹilka
Wiktionary
rzecz. chwila ż., chwileczka ż., chwilunia ż., chwilowość ż., chwilówka ż.
przym. chwilowy
przysł. chwilowo, chwilami
Wiktionary
(1.1) momencik
Wiktionary
zdrobnienie od: chwila
SJP.pl
potocznie:
1. krótkoterminowa pożyczka gotówkowa o wysokich kosztach spłaty;
2. wcześniejsza wypłata części pensji na prośbę pracownika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. krótkoterminowa pożyczka
Wiktionary
Pożyczka gotówkowa (ang. cash loan) – umowa, na podstawie której pożyczkodawca udostępnia na określony czas pożyczkobiorcy określoną sumę środków pieniężnych, zaś pożyczkobiorca zobowiązuje się w umówionym terminie zwrócić pożyczoną sumę środków pieniężnych, oraz (zazwyczaj) wynagrodzenie (opłatę, odsetki) dla pożyczkodawcy z tytułu ich udostępnienia.
Wikipedia
rzecz. chwilka ż., chwila ż.
przysł. chwilami
przym. chwilowy
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) przez chwilę; bardzo krótko
(1.2) tymczasowo
Wiktionary
(1.1) To jest zbiornik wodny, chociaż chwilowo jest pusty.
(1.2) Radca chwilowo przeprosił zebranych, najwidoczniej zmierzając pospiesznie do prewetu.
Wiktionary
IPA: xfʲiˈlɔvɔ, AS: χfʹilovo
Wiktionary
rzecz. chwila ż., chwilka ż.
przym. chwilowy
przysł. chwilami
Wiktionary
(1.2) na razie
Wiktionary
trwający przez krótki okres czasu; temporalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przejściowy, występujący w danej chwili, właściwy danej chwili
(1.2) trwający tylko chwilę
Wiktionary
(1.2) Zanim wyruszyliśmy w dalszą drogę, zrobiliśmy sobie chwilowy postój w schronisku.
Wiktionary
IPA: xfʲiˈlɔvɨ, AS: χfʹilovy
Wiktionary
rzecz. chwila ż., chwilowość ż., chwilówka ż., chwilka ż.
przysł. chwilowo, chwilami
Wiktionary
(1.2) krótkotrwały
Wiktionary
zdrobnienie od: chwila; chwilka, chwileczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od chwila
Wiktionary
(1.1) Muszę zastanowić się chwilunię.
Wiktionary
IPA: xfʲiˈlũɲa, AS: χfʹilũńa
Wiktionary
rzecz. chwila ż., chwilka ż., chwileczka ż.
przysł. chwilami
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. pasożyt buraczany;
2. w wędkarstwie: element mocowany do błystki;
3. zdrobnienie od: chwost
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od chwost
Wiktionary
Chwościk lub cerkosporoza – grupa grzybowych chorób roślin wywołana przez gatunki zaliczane do rodzaju Cercospora. W opracowaniu „Polskie nazwy chorób roślin uprawnych” preferowana jest polska nazwa chwościk. Ma to uzasadnienie także w tym, że zmiany w taksonomii tego rodzaju spowodowały, że obecnie wiele jego gatunków należy do innych rodzajów, w związku z tym używanie nazwy cerokosporoza jest już nieprawidłowe. Nazwę cerokosporoza zachowano tylko dla jednej choroby (cerkosporoza róży), wszystkie pozostałe mają nazwę chwościk.
Wikipedia
(1.1) To nie chwost, lecz tylko mały chwościk.
Wiktionary
rzecz. chwost m.
Wiktionary
1. ozdobny pęk nici, piór lub włosia; kutas;
2. przestarzale:
a) ogon;
b) zakończenie ogona w kształcie pędzla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. pęk piór lub nici używany jako ozdoba przy odzieży;
(1.2) przest. także reg-pl|Górny Śląsk. gw-pl|Bukowina. ogon
Wiktionary
Chwast, chwost – ozdobne zakończenie sznura. W wersji podstawowej składa się z zacisku sznura lub węzła, oraz frędzli. W rozbudowanej wersji, wykonywanej z jedwabnej nici, węzeł, splot i oplot są oparte na drewnianym modelu, często charakteryzuje się też pierścieniami oraz wykończeniem z frędzli. Wersja współczesna to charakterystyczny przedmiot i kita ozdobna.
Wikipedia
(1.2) Oto zwierz, co chwost ponosi kolczaty / Po górach, twierdze i zbroje druzgoce, / Wstrętnym oddechem zapowietrza światy.
Wiktionary
rzecz. chwościk mrz.
Wiktionary
(1.1) chwast
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. schwostać)
(1.1) stpol. chłostać
Wiktionary
IPA: ˈxfɔstat͡ɕ, AS: χfostać
Wiktionary
rzecz. chwostanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chwostać.
Wiktionary
czas. chwostać ndk.
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny chwostkowatych
SJP.pl
o cechach chwostkowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Chwostkowate (Maluridae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), obejmująca 32 gatunki. Występują w Australii, na Nowej Gwinei i sąsiednich wyspach.
Wikipedia
o cechach chwostkowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chwycić.
Wiktionary
czas. chwycić
rzecz. chwytnia ż., podchwytywanie n.
przym. uchwytny
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|chwytać.
czasownik zwrotny dokonany chwycić się (ndk. chwytać się)
(2.1) dokonany od|chwytać się.
Wiktionary
(1.1) Kobieta chwyciła go za rękę mówiąc: "Nie odchodź ode mnie!"
Wiktionary
IPA: ˈxfɨt͡ɕit͡ɕ, AS: χfyćić
Wiktionary
rzecz. chwytak m., chwytaczka ż., chwytnia ż., chwycenie n.
czas. chwytać, schwytać
przym. chwytliwy, chwytny, chwytakowy, uchwytny
Wiktionary
zdrobnienie od: chwyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od chwyt
Wiktionary
(1.1) To nie chwyt, lecz tylko mały chwycik.
Wiktionary
rzecz. chwyt m.
Wiktionary
1. złapanie kogoś lub czegoś;
2. sprytne posunięcie, fortel;
3. sposób chwycenia przeciwnika w walce wręcz;
4. dawniej: uchwyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czynność chwycenia czegoś – ręką lub narzędziem
(1.2) sport. pewien określony sposób uchwycenia przeciwnika w walce wręcz
(1.3) med. pewien określony sposób uchwycenia osoby ratowanej
(1.4) muz. pewien określony sposób przyciśnięcia strun gitary, dający w rezultacie akord
(1.5) przen. zaplanowane, sprytne posunięcie
(1.6) daw. uchwyt, zaczep, to za co się chwyta
Wiktionary
Wikipedia
IPA: xfɨt, AS: χfyt
Wiktionary
rzecz. chwytak m., chwytanie n., chwycenie n., uchwycenie n., wychwytywanie n., wychwycenie n., nachwyt m., podchwyt m., schwytanie n., schwycenie n., podchwytliwość ż., chwytacz m., chwytadło n., chwytarka ż., chwytka ż., chwytliwość ż., chwytnik m., chwytność ż., chwytnik m., chwytnica ż., chwytacz m., Chwytowo n.
:: zdrobn. chwycik m.
czas. chwytać (się), chwycić (się), schwytać, schwycić, przechwytywać, przechwycić, wychwytywać, wychwycić, uchwycić
przym. chwytny, chwytliwy, podchwytliwy, chwytakowy, chwytalny, chwytki
przysł. chwytnie, podchwytliwie
Wiktionary
(1.1) ujmowanie, łapanie
Wiktionary
1. ujmować coś szybko; łapać; porywać;
2. zaczynać orientować się w czymś; postrzegać coś słuchem lub wzrokiem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. chwycić)
(1.1) szybko łapać coś lub kogoś i mocno trzymać
(1.2) zaczynać rozumieć coś lub orientować się w czymś
(1.3) postrzegać coś słuchem (słyszeć) lub wzrokiem (widzieć)
(1.4) (o pomyśle, reklamie) odnajdować zainteresowanie, trafiać do przekonania
(1.5) (o stanie, uczuciu, nastroju) znajdować, ogarniać
czasownik zwrotny niedokonany chwytać się (dk. chwycić się)
(2.1) łapać się
Wiktionary
(1.1) Kowal chwyta raszpel, by wygładzić kopyto konia do podkucia.
(1.1) Pomysł jest prosty: młodzież chwyta za pędzle i farby i odmalowuje zniszczone przystanki według własnego projektu.
(1.2) Dopiero po kilku minutach wyjaśnień chłopak zaczął chwytać dowcip.
(1.4) Zdecydowanie mogę powiedzieć, że twój pomysł zmiany koloru ścian zaczął chwytać.
Wiktionary
IPA: ˈxfɨtat͡ɕ, AS: χfytać
Wiktionary
rzecz. chwytak m., chwytność ż., chwyt m., chwytanie n., uchwyt m., nachwyt m., podchwyt m., podchwytliwość ż., przechwyt m., chwytacz m., chwytaczka ż., chwytnik m., chwytnia ż., schwytanie n., podchwytywanie n.
czas. chwycić, uchwycić, schwytać, schwycić, przechwytywać, przechwycić, wychwytywać, wychwycić
przym. chwytny, chwytliwy, chwytany, schwytany, podchwytliwy, uchwytny
przysł. chwytnie, podchwytliwie
Wiktionary
(1.1, 1.2,5) łapać
(2.1) obejmować się, przytulać się
Wiktionary
1. przyrząd lub część urządzenia technicznego do chwytania, przytrzymywania; chwytak; chwytarka;
2. ssak z rodziny szopowatych; kinkażu, wikławiec
SJP.pl
Chwytacz to urządzenie mechaniczne służące do zatrzymania kabiny lub przeciwwagi dźwigu w przypadku przekroczeniadopuszczalnej prędkości jazdy spowodowane spadkiem swobodnym. Dźwigi najczęściej wyposaża się w układ dwóch chwytaczy.
W zależności od sposobu działania wyróżnia się:
Wikipedia
przyrząd lub część urządzenia technicznego do chwytania, przytrzymywania; chwytacz; chwytarka
SJP.pl
Wikipedia
związany z chwytakiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chwytać.
Wiktionary
(1.1) Zauważono u niej, że pomimo zaburzeń rozpoznawania kształtów, nie ma problemów z chwytaniem przedmiotów.
Wiktionary
IPA: xfɨˈtãɲɛ, AS: χfytãńe
Wiktionary
czas. chwytać ndk.
przym. chwytny, uchwytny
rzecz. chwytak m., uchwyt m., chwytnia ż., schwytanie n., podchwytywanie n.
Wiktionary
przyrząd lub część urządzenia technicznego do chwytania, przytrzymywania; chwytak
SJP.pl
przyrząd lub część urządzenia technicznego do chwytania, przytrzymywania; chwytak
SJP.pl
chwytny, chwytliwy;
1. przystosowany do chwytania, mający zdolność do chwytania; chwatny, chwatki;
2. przenośnie: łatwo pojmujący, szybko przyswajający sobie wiedzę; bystry, pojętny, mądry
SJP.pl
1. zdolność łatwego chwytania, łapania, przytrzymywania; chwytność;
2. przenośnie: łatwość pojmowania, przyswajania wiedzy; pojętność, bystrość, mądrość, chwytność;
3. przenośnie: zdolność łatwego trafiania do przekonania, np. chwytliwość haseł reklamowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co chwytliwe
Wiktionary
przym. chwytliwy
przysł. chwytliwie
rzecz. chwytnia ż., schwytanie n.
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: chwytliwy
SJP.pl
1. przystosowany do chwytania, mający zdolność do chwytania; chwatny, chwatki, chwytny, chwytki;
2. przenośnie: łatwo pojmujący, szybko przyswajający sobie wiedzę; bystry, pojętny, mądry, chwytki, chwytny;
3. przenośnie: taki, który łatwo znajduje posłuch, szybko jest przyjmowany, akceptowany, np. chwytliwe hasło reklamowe
SJP.pl
w instrumentach strunowych: listwa z twardego drzewa, nad którą są umieszczone struny; podstrunnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. miejsce na gryfie instrumentu, do którego dociska się struny
(1.2) techn. urządzenie, które stanowi wyposażenie dźwignicy i służy do chwytania kontenerów
Wiktionary
IPA: ˈxfɨtʲɲa, AS: χfytʹńa
Wiktionary
rzecz. chwyt m., chwytak m., chwytaczka ż., uchwyt m., chwytanie n., chwycenie n., uchwycenie n., chwytność ż., chwytliwość ż., schwytanie n.
czas. chwytać ndk., chwycić dk., uchwycić dk.
przym. chwytny, chwytliwy
przysł. chwytnie, chwytliwie
Wiktionary
rodzaj płazów bezogonowych
SJP.pl
Phyllomedusa – rodzaj płazów bezogonowych z podrodziny Phyllomedusinae w rodzinie rzekotkowatych (Hylidae).
Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: chwytny
SJP.pl
1. część przedmiotu służąca do chwytania;
2. nitkowata komórka niektórych grzybów, glonów, porostów i mszaków spełniająca rolę korzeni
SJP.pl
Chwytniki, ryzoidy, rizoidy – cienkie, nitkowate wyrostki o budowie jedno- lub wielokomórkowej, wytwarzane przez mszaki, wielokomórkowe glony, niektóre grzyby, przedrośla paprotników czy niektóre gąbki.
Służą do przytwierdzania organizmów do podłoża oraz pobierania z gleby wody i związków pokarmowych. Pełnią funkcje podobne do korzeni organowców, lecz nimi nie są – nie posiadają tkanek przewodzących – drewna i łyka.
Wikipedia
1. część przedmiotu służąca do chwytania;
2. nitkowata komórka niektórych grzybów, glonów, porostów i mszaków spełniająca rolę korzeni
SJP.pl
Chwytniki, ryzoidy, rizoidy – cienkie, nitkowate wyrostki o budowie jedno- lub wielokomórkowej, wytwarzane przez mszaki, wielokomórkowe glony, niektóre grzyby, przedrośla paprotników czy niektóre gąbki.
Służą do przytwierdzania organizmów do podłoża oraz pobierania z gleby wody i związków pokarmowych. Pełnią funkcje podobne do korzeni organowców, lecz nimi nie są – nie posiadają tkanek przewodzących – drewna i łyka.
Wikipedia
chwytliwość;
1. zdolność łatwego chwytania, łapania, przytrzymywania;
2. przenośnie: łatwość pojmowania, przyswajania wiedzy; pojętność, bystrość, mądrość
SJP.pl
chwytki, chwytliwy;
1. przystosowany do chwytania, mający zdolność do chwytania; chwatny, chwatki;
2. przenośnie: łatwo pojmujący, szybko przyswajający sobie wiedzę; bystry, pojętny, mądry
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający zdolność łapania przedmiotów; dostosowany do chwytania
Wiktionary
(1.1) U słoni narządem chwytnym jest trąba.
Wiktionary
IPA: ˈxfɨtnɨ, AS: χfytny
Wiktionary
czas. chwycić, ndk. chwytać
rzecz. schwytanie n., chwytnia ż., chwytanie n., chwyt, uchwyt
Wiktionary
1. partykuła wyrażająca osłabienie treści, do której się odnosi, przypuszczenie, niepewność, np.: "On chyba śpi."; przypuszczalnie, prawdopodobnie;
2. składnik spójników złożonych "chyba że", "chyba żeby", które komunikują, iż wyłącznie w wypadku zajścia zdarzenia, o którym mowa w zdaniu podrzędnym, nie nastąpi to, o czym mowa w zdaniu nadrzędnym, np.: "Przysięgi dotrzymam, chyba że wcześniej umrę."
SJP.pl
partykuła
(1.1) …wyrażająca niepewność, przypuszczenie
(1.2) …używana w pytaniach retorycznych
(1.3) …używana do stawiania warunku
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) stpol. pomyłka
przyimek
(3.1) stpol. oprócz
Wiktionary
(7923) Chyba (1983 WJ) – planetoida z grupy pasa głównego asteroid okrążająca Słońce w ciągu 4,92 lat w średniej odległości 2,89 j.a. Odkryta 28 listopada 1983 roku.
Wikipedia
(1.1) Chyba będzie padał deszcz, bo słońce skryło się za czarnymi chmurami.
(1.2) Chyba nie traktujesz poważnie tego, co mówi ten koleś?
(1.3) Nigdy w życiu nie kupiłbym takiego telewizora. No, chyba żeby mi coś dołożyli do tego złomu.
Wiktionary
IPA: ˈxɨba, AS: χyba
Wiktionary
tylko w zwrotach: na chybcika, chybcikiem - naprędce, szybko, w pośpiechu
SJP.pl
potocznie: naprędce, szybko, w pośpiechu; na chybcika
SJP.pl
1. omijać zamierzony cel, nie trafiać; pudłować;
2. dawniej: sprzeniewierzać się, postępować wbrew czemuś; uchybiać, pogardzać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. chybić)
(1.1) o podmiocie nie trafiać do zamierzonego celu
(1.2) o przedmiocie omijać cel
(1.3) nie przynosić zamierzonego skutku
(1.4) gw-pl|Śląsk Cieszyński. brakować
Wiktionary
(1.1) Chybiałem za każdym razem, gdy źle złożyłem się do strzału.
(1.4) Zaczyno mi chybiać mlyka, bo Gwiazdula na dobre już przisuszyła.
Wiktionary
IPA: ˈxɨbʲjät͡ɕ, AS: χybʹi ̯äć
Wiktionary
przym. chybiony
czas. chybić dk.
rzecz. chybianie n., niechybianie n.
Wiktionary
(1.1) pudłować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nietrafianie do celu
Wiktionary
rzecz. chybienie n.
czas. chybiać ndk., chybić dk.
przym. chybiony
Wiktionary
(1.1) pudłowanie
Wiktionary
mieszkaniec Chybia
SJP.pl
mieszkanka Chybia
SJP.pl
1. ominąć zamierzony cel, nie trafić; spudłować;
2. zawieść, nie udać się, nie dopisać;
3. dawniej: sprzeniewierzyć się, postąpić wbrew czemuś; uchybić, pogardzić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. chybiać)
(1.1) o podmiocie nie trafić w cel
(1.2) o przedmiocie ominąć cel
(1.3) nie przynieść odpowiedniego skutku
Wiktionary
rzecz. chybienie n., chybianie n., uchybienie n.
czas. chybiać ndk.
przym. chybiony
Wiktionary
(1.1) spudłować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce w województwie śląskim
SJP.pl
Chybie (cz. Chyby, niem. Chybi) – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, siedziba i sołectwo w gminie Chybie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. ominąć zamierzony cel, nie trafić; spudłować;
2. zawieść, nie udać się, nie dopisać;
3. dawniej: sprzeniewierzyć się, postąpić wbrew czemuś; uchybić, pogardzić
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie trafił w cel, a miał
(1.2) taki, który nie przyniesie pożądanego efektu i/lub jest błędny
Wiktionary
(1.1) Na odgłos pierwszych strzałów wypadł z szałasu Filip i pobiegł wprost na ukrytego za drzewem kolonistę. Padł chybiony strzał.
Wiktionary
rzecz. uchybienie n., uchybianie n., chybianie n., chybienie n.
czas. dk. chybić, ndk. chybiać, dk. uchybić, ndk. uchybiać
przym. chybny
Wiktionary
(1.1-2) nietrafiony
Wiktionary
1. książkowo: szybki, zwinny;
2. rzadko: giętki, chybotliwy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przest. pot. charakteryzujący się zwinnością i energią
(1.2) przest. taki, który łatwo się chwieje i gnie
Wiktionary
(1.1) Na naszą wyspę na chybkim szkunerze przypłynęła za zbiegłymi niewolnikami zaciekła pogoń.
Wiktionary
rzecz. chybkość ż.
przysł. chybko
Wiktionary
(1.1) rączy, bystry, śmigły, szparki, raźny, śpieszny, szybki, prędki, zwinny; poet. chyży
(1.2) chybotliwy, wahliwy, chwiejny, niestabilny, gibki, giętki
Wiktionary
szybkość, zwinność, gibkość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. cecha bycia chybkim, tj. szybkim, zwinnym, żwawym
Wiktionary
(1.1) Jego chybkość zdumiewała wszystkich wojów, ledwo kto zdołał za nim nadążyć.
Wiktionary
przym. chybki
Wiktionary
(1.1) gibkość, szybkość, zręczność, zwinność, żwawość
Wiktionary
1. poruszyć, zachwiać czymś; zachybotać, zakołysać;
2. chybnąć się - zakołysać się, zachwiać się, zachybotać się
SJP.pl
1. poruszyć, zachwiać czymś; zachybotać, zakołysać;
2. chybnąć się - zakołysać się, zachwiać się, zachybotać się
SJP.pl
dawniej: bycie niecelnym; niecelność, nietrafność, nieskuteczność
SJP.pl
dawniej: taki, który nie trafia do celu, zwłaszcza o strzale; nietrafny, niecelny, chybiony
SJP.pl
poruszanie się czegoś w różne strony; chwianie się, chybotanie się
SJP.pl
1. pochylać w różne strony; huśtać, kołysać, chwiać;
2. przechylać się z jednej strony na drugą; chybotać się, chwiać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chybotać.
Wiktionary
rzecz. chybot m., chybotliwość ż., chybotnięcie n.
czas. chybotać ndk., chybotnąć dk.
przym. chybotliwy
przysł. chybotliwie
Wiktionary
(1.1) wahanie, kołysanie, chwianie, gibanie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób chybotliwy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: chybotliwie
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co chybotliwe
Wiktionary
rzecz. chybot m., chybotanie n., chybotnięcie n.
czas. chybotać ndk., chybotnąć dk.
przym. chybotliwy
przysł. chybotliwie
Wiktionary
(1.1) chybkość, chwiejność, wywrotność, wahliwość, niestabilność
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: chybotliwy
SJP.pl
łatwy do poruszenia, niestabilny
SJP.pl
poruszyć, zachwiać
SJP.pl
Chybów – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie łosickim, w gminie Sarnaki.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Sarnakach.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Chybowski:
Wikipedia
przymiotnik od: Chybie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski lub żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. upał, wysoka temperatura zob. hica.
Wiktionary
dawniej: śmiech, chichot
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w Turcji osmańskiej i w dawnej Persji: szata honorowa ofiarowywana przez władcę osobom zasłużonym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chylić.
Wiktionary
czas. chylić
przym. pochyły
Wiktionary
Chyleniec – osada w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Nieborów. Wieś ma charakter bardzo luźnej, rozproszonej zabudowy składającej się z zaledwie 18 numerów, bez wyodrębnionego centrum. Przy jedynej we wsi drodze asfaltowej znajduje się kamienna kapliczka Św. Rodziny, zbudowana na początku lat 2000.
Chyleniec leży w granicach Bolimowskiego Parku Krajobrazowego .
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zniżać, pochylać, nachylać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) zniżać, zginać coś
czasownik zwrotny niedokonany chylić się
(2.1) zbliżać się do końca czegoś
(2.2) kierować się w jakąś stronę
Wiktionary
(1.1) Wiatr chylił łódź na bok.
(2.1) Pod koniec XVII wieku Polska zaczęła chylić się ku upadkowi.
(2.2) Szala zwycięstwa chyli się na jego stronę.
Wiktionary
rzecz. chylenie n., pochyłość ż., pochylenie n.
czas. schylić dk., pochylić dk.
przym. pochyły
przysł. pochyło
Wiktionary
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Chyliński – polski herb szlachecki, odmiana herbu Jastrzębiec.
Wikipedia
jedna z lipoprotein, kulista cząsteczka znajdująca się we krwi biorąca udział w transporcie cholesterolu i triglicerydów pochodzących z pokarmu
SJP.pl
Chylomikrony CM – największe lipoproteiny występujące w osoczu krwi. Charakteryzują się gęstością względną poniżej 0,95 g/ml oraz obecnością na ich powierzchni apolipoprotein apoA, apoB48, apoC oraz apoE.
Wikipedia
dzielnica Gdyni
SJP.pl
Chylonia (kaszub. Chëlonô, niem. Kielau) – największa pod względem liczby mieszkańców dzielnica Gdyni – zamieszkuje ją ponad 19 tys. osób (2024). Jej zabudowa jest zróżnicowana, stanowią ją głównie bloki mieszkalne i domy jednorodzinne (na południowy zachód od magistrali kolejowej Trójmiasta) oraz tereny przemysłowe i kolejowe (na północny wschód od torów).
Wikipedia
płyn w jelicie cienkim powstały ze strawionego i rozpuszczonego pokarmu; limfa trawienna
SJP.pl
Mlecz – ogólne określenie dwóch płynów w układzie pokarmowym:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
hormon jelitowy pobudzający wydzielanie chymotrypsyny
SJP.pl
enzym trawienny
SJP.pl
Chymotrypsyna (EC 3.4.21.1) – proteolityczny enzym trawienny, produkowany przez trzustkę (jako proenzym chymotrypsynogen) i wchodzący w skład soku trzustkowego. Jest uczynniany przez trypsynę. Wykazuje maksimum aktywności przy pH 8–9. Od trypsyny odróżnia go to, że nie powoduje krzepnięcia krwi.
Wikipedia
enzym w soku żołądkowym; podpuszczka; rennina
SJP.pl
Podpuszczka (inaczej: rennina, chymozyna) – enzym trawienny, który znajduje się w dużych ilościach w śluzówce żołądków młodych ssaków. Jest ona wykorzystywana w mleczarstwie do produkcji serów podpuszczkowych. Istnieją także podpuszczki roślinne, znajdujące się w niektórych sokach i tkankach roślin oraz grzybów. Od czasów antycznych powszechnie znaną substancją wywołującą proces ścinania mleka jest sok figowy. Obecnie w użyciu znajdują się także podpuszczki syntetyczne.
Wikipedia
kwaśna zawartość żołądka wytworzona w rezultacie trawienia pokarmu przez soki żołądkowe
SJP.pl
Chymus, chym (gr. chymós, sok) – papka (półpłynna masa) pokarmowa przechodząca z żołądka (przez odźwiernik) do dwunastnicy, powstała w wyniku działania soków trawiennych. Innymi słowy, jest to częściowo strawiona żywność.
Ma odczyn kwasowy (pH równe 2), gdyż zawiera kwas solny.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kujawy. zarośla, krzaki, nieużytki
Wiktionary
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. dzielnica Zielonej Góry
SJP.pl
Wikipedia
Chynowo (niem. Chinnow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Wolin.
Wikipedia
przymiotnik od: Chynów
SJP.pl
Chynowski (Chinan, Chinnow, Chinow, Chinowski) – kaszubski herb szlachecki.
Wikipedia
[czytaj: szypr] szypr;
1. kompozycja zapachowa łącząca zapachy drzewne, zwierzęce i kwiatowe;
2. perfumy o takim zapachu
SJP.pl
włosy wyrastające na grzbiecie łosia lub dzika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. kołtun
(1.2) łow. pasmo długiej i gęstej szczeciny na karku dzika
Wiktionary
(1.1) kołtun
(1.2) chyb
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Kraków, Górny Śląsk, Częstochowa. kaszleć
Wiktionary
(1.1) reg. śl. krzipić, krzipieć, kucać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w rejonie starosamborskim obwodu lwowskiego Ukrainy, położone nad Strwiążem;
Wiktionary
Chyrów (ukr. Хирів, Chyriw) – miasto na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie samborskim.
Chyrów leży nad Strwiążem. Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1528 położone było w XVI w. w województwie ruskim.
Wikipedia
przym. chyrowski
Wiktionary
dawniej: uczeń Zakładu Naukowo-Wychowawczego Ojców Jezuitów w Chyrowie
SJP.pl
gwarowo: chwytać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. chwytać
Wiktionary
(1.1) Za bajtla my łazili na rzeka chytać raki.
Wiktionary
kobieta chciwa, skąpa
SJP.pl
Chytra (gwarowe: Chítra) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Hajnówka.
Wieś królewska w leśnictwie bielskim w ziemi bielskiej województwa podlaskiego w 1795 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wikipedia
nieco chytry
SJP.pl
zdrobnienie od: chytry; chytruśki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: chytry
Wiktionary
IPA: xɨˈtrɛ̃ɲci, AS: χytrẽńḱi
Wiktionary
przym. chytry
rzecz. chytrus mos.
Wiktionary
→ chytry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bycie chytrym, odznaczanie się przebiegłością
(1.2) bycie chytrym w wydawaniu
Wiktionary
przym. chytry
przysł. chytrze
rzecz. chytrus mos., chytrzec m.
czas. chytrzeć
Wiktionary
(1.1) podstępność, przebiegłość, spryt
(1.2) chciwość, skąpstwo, sknerstwo
Wiktionary
1. potocznie: człowiek chytry, podstępny;
2. potocznie: chciwiec, dusigrosz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. ktoś przebiegły, podstępny
(1.2) pot. ktoś chciwy i skąpy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) A kto wie, co ten chytrus tam wykombinował.
(1.2) Nie bądź chytrus, pożycz ołówek.
Wiktionary
IPA: ˈxɨtrus, AS: χytrus
Wiktionary
rzecz. chytrość ż., chytrzec m., chytrzenie n.
:: fż. chytruska ż.
:: zdrobn. chytrusek m.
czas. chytrzeć ndk., chytrzyć ndk.
przym. chytreńki, chytry
przysł. chytrze
Wiktionary
(1.1) cwaniak, spryciarz, wyga, szczwany lis
(1.2) pot. centuś, dusigrosz, kutwa, liczykrupa, skąpiec, skąpiradło, sknera, żyła, chciwiec; reg. śl. dziurdziuch.; przest. żyd, harpagon
Wiktionary
zdrobnienie od: chytrus
SJP.pl
1. kobieta chytra, przebiegła; spryciara, krętaczka, przechera;
2. kobieta chciwa
SJP.pl
zdrobnienie od: chytry; chytreńki
SJP.pl
1. przebiegły, podstępny, fałszywy;
2. chciwy;
3. pomysłowo zrobiony, wymyślony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podstępny, przebiegły
(1.2) skąpy, chciwy
(1.3) pot. pomysłowy
Wiktionary
(1.1) W pewnej chwili stare babsko z chytrymi oczami wprowadziło między strojny tłum młode koźlątko z sierścią jak śnieg bielutką.
Wiktionary
IPA: ˈxɨtrɨ, AS: χytry
Wiktionary
rzecz. chytrość ż., chytrus m., chytrzec m.
przym. chytreńki
przysł. chytrze
czas. chytrzeć
Wiktionary
(1.1) przebiegły, podstępny, zdradziecki
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób chytry, przebiegły
(1.2) pot. w sposób chytry, przemyślany; z pomysłem
Wiktionary
rzecz. chytrus mos., chytrzec mos., chytrość ż.
czas. chytrzeć ndk.
przym. chytry
Wiktionary
(1.1) podstępnie, przebiegle, zdradziecko
(1.2) pomysłowo
Wiktionary
stawać się chytrym
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) stawać się chytrym
Wiktionary
rzecz. chytrość mrz., chytrzec mos., chytrus mos.
przym. chytry
przysł. chytrze
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: chytrze
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: chytry
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) stpol. przebiegły
(1.2) stpol. pomysłowy
Wiktionary
IPA: ˈxɨṭʃɨ, AS: χyṭšy
Wiktionary
1. potocznie: przejawiać chciwość, skąpstwo; skąpić;
2. przestarzałe: postępować chytrze, podstępnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. wiejska chałupa, chata
Wiktionary
IPA: xɨʃ, AS: χyš
Wiktionary
rzecz. chyżek mrz.
Wiktionary
(1.1) chyża
Wiktionary
dawna budowla na wsi, w której pomieszczenia mieszkalne i gospodarskie były pod jednym dachem; zagroda (chata) łemkowska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. stodoła
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. chyżek mrz.
Wiktionary
wczesnośredniowieczne plemię zachodniosłowiańskie
SJP.pl
Wikipedia
członek wczesnośredniowiecznego plemienia zachodniosłowiańskiego
SJP.pl
członkini wczesnośredniowiecznego plemienia zachodniosłowiańskiego
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: chyżo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. domek
Wiktionary
IPA: ˈxɨʒɛk, AS: χyžek
Wiktionary
rzecz. chyż, chyża
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Chyżne (węg. Chizsne, słow. Chyžné) – wieś łańcuchowa w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Jabłonka.
W roku 2021 we wsi mieszkało 1129 osób, z czego 52,8% mieszkańców stanowiły kobiety, a 47,2% mężczyźni.
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) poet. szybko, prędko
Wiktionary
(1.1) Konie chyżo mknęły przez równinę.
(1.1) Przynieś mi gazetę, a chyżo!
Wiktionary
IPA: ˈxɨʒɔ, AS: χyžo
Wiktionary
przym. chyży
rzecz. chyżość ż.
Wiktionary
(1.1) szybko, prędko, żwawo
Wiktionary
biegający szybko; szybkonogi
SJP.pl
szybkość, prędkość, zwinność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. przest. cecha tego, co porusza się chyżo lub jest szybko wykonywane
Wiktionary
IPA: ˈxɨʒɔɕt͡ɕ, AS: χyžość
Wiktionary
przym. chyży
przysł. chyżo
Wiktionary
(1.1) chybkość, bystrość, rączość, szparkość, śmigłość, wartkość, prędkość; zoblistę|szybkość.
Wiktionary
Chyżowice – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Uchanie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Uchanie. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 406 mieszkańców i była trzecią co do wielkości miejscowością gminy.
Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: chyży
SJP.pl
prędki, szybki, zwinny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) poet. poruszający się szybko
Wiktionary
(1.1) Nie dogonimy go, jest zbyt chyży.
(1.1) Chyży zając uniknął śmierci, w porę uciekając lisowi.
Wiktionary
IPA: ˈxɨʒɨ, AS: χyžy
Wiktionary
przysł. chyżo
rzecz. chyżość ż.
Wiktionary
(1.1) szybki, prędki, żwawy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej: przechylenie, krzywizna, wygięcie; chył
SJP.pl
skradając się w niewidoczny sposób; boczkiem
SJP.pl
przysłówek
(1.1) ukradkiem, niepostrzeżenie, potajemnie
Wiktionary
(1.1) Łupili i grabili podchodząc chyłkiem i nocą jak szakale. Plądrowali kościoły zdzierając złoto nawet z ołtarzów, a kiedy boskiego mienia zabrakło, zaczęli napastować gromadami ludzkie domy.
(1.1) Przez trzy lata radni Świdnik Wspólna Sprawa czterokrotnie próbowali uchylić stanowisko, jednak każda próba kończyła się porażką. W końcu unijni urzędnicy zagrozili, że samorządy, które przyjęły tzw. uchwały anty-LGBT nie będą mogły liczyć na pieniądze z UE. Sejmiki, rady powiatów, gmin i miast zaczęły chyłkiem wycofywać się ze starych zapisów.
Wiktionary
(1.1) ukradkiem, niepostrzeżenie, potajemnie, cichaczem, cichcem, niezauważenie
Wiktionary
miernik pochylenia układu względem określonej płaszczyzny, np. nachylenia skrzydeł samolotu względem poziomu
SJP.pl
[czytaj: ce-ha-ZET] skrót od: Centrala Handlu Zagranicznego
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = ekol. chemiczne zapotrzebowanie na tlen;
Wiktionary
coś bezwartościowego; tandeta; szajs; szajza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) coś bezwartościowego, tandetnego; także większa ilość tych przedmiotów, towarów
Wiktionary
(1.1) I po co w ogóle oglądasz te stragany? Przecież to sam chłam.
Wiktionary
IPA: xwãm, AS: χu̯ãm
Wiktionary
(1.1) badziew, barachło, tandeta, szmelc, szajs, dziadostwo, bubel
Wiktionary
potocznie: bezwartościowy, marny, lichy; tandetny, bublowaty
SJP.pl
Chłaniów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie krasnostawskim, w gminie Żółkiewka.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Chłaniów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wikipedia
chwytać coś ustami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chłapać.
Wiktionary
czas. chłapać
Wiktionary
niewielka osada w pobliżu Władysławowa
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Chłapowski:
Wikipedia
wykrzyknik naśladujący odgłos wydawany podczas picia; chlip
SJP.pl
potocznie:
1. zwykle o zwierzętach: pić wciągając płyn językiem;
2. pić głośno, wciągając ustami; chlipać, siorpać, siorbać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) pot. zwykle o zwierzętach: pić, zagarniając płyn językiem
Wiktionary
(1.1) Pies podbiegł do swojej miski i zaczął chłeptać wodę.
Wiktionary
IPA: ˈxwɛptat͡ɕ, AS: χu̯eptać
Wiktionary
rzecz. chłeptanie n.
czas. wychłeptać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|chłeptać.
Wiktionary
czas. chłeptać
Wiktionary
1. stan względnie niskiej temperatury, umiarkowane zimno; ziąb, oziębienie, ochłodzenie;
2. przenośnie: nieżyczliwość, nieokazywanie lub brak uczuć; obojętność, oziębłość, oschłość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dość niska temperatura powietrza, umiarkowane zimno
(1.2) przen. nieokazywanie uczuć
Wiktionary
Chłód (także: zimno, ziąb, mróz, niska temperatura, czasami też żartobliwie określane jako zimnica) – pojęcie odnoszące się do stanu o niskiej temperaturze (to znaczy takiego w którym brak jest ciepła). Termin może odnosić się do niskiej temperatury danego obiektu (fizyka), zjawiska atmosferycznego (meteorologia, planetologia, itp.) i odczucia chłodu (fizjologia człowieka). Chłodnym określa się obiekt, który ma niższą temperaturę w porównaniu z temperaturą uznaną za normalną lub standardową.
Wikipedia
(1.1) W skwarny dzień zeszliśmy do piwnicy, gdzie panował przyjemny chłód.
Wiktionary
IPA: xwut, AS: χu̯ut
Wiktionary
rzecz. chłodnica ż., chłodziarka ż., chłodnik m., chłodzenie n., schłodzenie n., ochładzanie n., wychładzanie n., wychłodzenie n., chłodnia ż., ochłodzenie n., chłodnictwo n., chłodność ż.
:: zdrobn. chłodek m.
czas. schłodzić dk., ochładzać ndk., chłodzić ndk., schładzać ndk., ochłodzić dk., wychładzać ndk., wychłodzić dk.
przym. chłodny, chłodnawy, chłodniutki
przysł. chłodno, chłodnawo, chłodniutko
Wiktionary
(1.1) ziąb
Wiktionary
1. potocznie: niezbyt silny chłód - względnie obniżona, korzystna temperatura powietrza;
2. jednoroczna roślina z rodziny astrowatych, kwitnąca od czerwca do września, występująca na dużej części Europy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niewielki chłód wywołujący przyjemne uczucie
Wiktionary
Chłodek drobny (Arnoseris minima L.) – gatunek rośliny należącej do rodziny astrowatych. Jedyny gatunek monotypowego rodzaju chłodek Arnoseris Gaertn. Występuje na dużej części Europy Zachodniej i Środkowej, po Szwecję, Białoruś i Ukrainę na wschodzie, poza tym w Maroku. Jako gatunek introdukowany rośnie także w Ameryce Północnej. W Polsce występuje na niżu, przede wszystkim w części zachodniej. W górach i na północnym wschodzie jest bardzo rzadki.
Wikipedia
(1.1) Dobrze, że otworzyłeś okno, wreszcie jakiś chłodek.
Wiktionary
IPA: ˈxwɔdɛk, AS: χu̯odek
Wiktionary
rzecz. chłodnik mos./mrz., chłodzenie n., chłód
przym. chłodny
przysł. chłodno
Wiktionary
chłodnieć;
1. stawać się coraz zimniejszym; oziębiać się, stygnąć;
2. w przenośni: tracić sentyment, stawać się oschłym, bezuczuciowym
SJP.pl
1. nieco chłodny;
2. nieco oschły, obojętny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trochę chłodny
(1.2) przen. trochę obojętny, lekko oschły
Wiktionary
IPA: xwɔdˈnavɨ, AS: χu̯odnavy
Wiktionary
rzecz. chłód m., chłodność ż.
Wiktionary
pomieszczenie (także mebel lub pojazd) z urządzeniem chłodniczym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomieszczenie, w którym panuje niska temperatura, przeznaczone do przechowywania szybko psującej się żywności, ciał osób zmarłych bądź preparatów biologicznych
(1.2) samochód lub wagon towarowy służący za chłodnię (1.1)
Wiktionary
Chłodnia – zajmuje się przechowywaniem, schładzaniem lub zamrażaniem nietrwałych surowców i produktów w celu zachowania jakości przez dłuższy czas.
Wikipedia
rzecz. chłodzenie n., chłód mrz., chłodność ż.
czas. ochładzać, schłodzić
przym. chłodny, chłodniowy
przysł. chłodno
Wiktionary
urządzenie służące do chłodzenia; chłodziarka
SJP.pl
specjalista w dziedzinie chłodnictwa
SJP.pl
1. w technice: urządzenie do chłodzenia cieczy lub skraplania par i gazów;
2. w technice: urządzenie do oziębiania płynu chłodzącego cylindry;
3. w układzie termodynamicznym: zbiornik energii o niższej temperaturze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. urządzenie służące do wymiany energii cieplnej pomiędzy dwoma jej nośnikami;
(1.2) mot. urządzenie służące do chłodzenia silnika pojazdu
(1.3) stpol. altana
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Kaloryfer i chłodnica samochodowa są radiatorami.
Wiktionary
IPA: xwɔdʲˈɲit͡sa, AS: χu̯odʹńica
Wiktionary
rzecz. chłodnik mos./mrz., chłód mrz., chłodnictwo n., chłodniowiec mrz., chłodziarka ż., chłodziwo n.
czas. chłodzić
przym. chłodny, chłodniczy
Wiktionary
(1.1) wymiennik ciepła
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
statek z chłodzonymi ładowniami, służący do przewozu łatwo psujących się produktów spożywczych; chłodniowiec
SJP.pl
Chłodniowiec (również chłodnicowiec) – statek wodny służący do przewozu łatwo psujących się produktów spożywczych w chłodzonych ładowniach.
Wikipedia
dział techniki zajmujący się technologiami chłodzenia za pomocą urządzeń chłodniczych; chłodziarstwo
SJP.pl
Chłodnictwo – dział techniki zajmujący się odprowadzaniem ciepła ze środowiska chłodzonego w celu uzyskania i utrzymania temperatur niższych od temperatury otoczenia. Ma największe zastosowanie w utrwalaniu żywności.
Najwcześniej poznanymi substancjami chłodniczymi były lód i śnieg. Już pięć tysięcy lat temu stosowano je w Chinach do chłodzenia napojów. Również Chińczycy przywozili z gór bloki lodu, które przechowywali aż do lata. Wikingowie pod koniec zimy zakopywali (na terenie domostw) żywność razem z lodem, natomiast Rzymianie transportowali z gór śnieg, który umieszczali w izolowanych słomą dołach tworząc w ten sposób prymitywne lodówki. Metoda ta była stosowana jeszcze w XVIII wieku w Anglii. W Egipcie oraz Indiach używano porowatych glinianych naczyń, w których efekt chłodzenia uzyskiwano dzięki odparowaniu części zawartości. Ten efekt wykorzystywali również Persowie, którzy zwiększali intensywność parowania przez nadmuch powietrza. Zimna woda płynęła w kanałach pod podłogą chłodząc wnętrze pałacu.
Wikipedia
związany z chłodnictwem, przeznaczony do chłodzenia lub przechowywany w niskiej temperaturze
SJP.pl
chłodnąć;
1. stawać się coraz zimniejszym; oziębiać się, stygnąć;
2. w przenośni: tracić sentyment, stawać się oschłym, bezuczuciowym
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: chłodno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: chłodny
SJP.pl
specjalista w zakresie chłodnictwa; chłodniarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. barszcz z botwiny albo z buraków podawany na zimno
(1.2) kulin. zupa owocowa podawana na zimno
(1.3) hist. ogrod. bindaż
(1.4) przest. ogrod. altana, pergola
(1.5) techn. urządzenie do chłodzenia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) środ. techn. specjalista w zakresie chłodnictwa
Wiktionary
Chłodnik – zupa podawana na zimno, najczęściej poniżej temperatury pokojowej. Podręcznikowo schłodzona do temperatury poniżej 14°C. Często przygotowywana ze zmiksowanych bądź poszatkowanych warzyw lub owoców. Wiele spośród kuchni narodowych posiada w swoim menu popularne wersje chłodników.
Wikipedia
IPA: ˈxwɔdʲɲik, AS: χu̯odʹńik
Wiktionary
rzecz. chłodziwo n., chłód m., chłodek m., chłodnictwo n., chłodziarka ż., chłodnica ż., chłodzenie n., chłodność ż.
czas. schłodzić, chłodzić ndk.
przym. chłodny, chłodniczy
przysł. chłodno
Wiktionary
(1.1) reg. chołodziec
(1.3) berso, kolebka
(1.4) altanka, przest. ciennik
Wiktionary
statek z chłodzonymi ładowniami, służący do przewozu łatwo psujących się produktów spożywczych; chłodnicowiec
SJP.pl
Chłodniowiec (również chłodnicowiec) – statek wodny służący do przewozu łatwo psujących się produktów spożywczych w chłodzonych ładowniach.
Wikipedia
przymiotnik od: chłodnia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z chłodnią, dotyczący chłodni
Wiktionary
rzecz. chłodnia ż.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) do pewnego stopnia zimno
(1.2) przen. w sposób pozbawiony serdeczności
Wiktionary
(1.1) Jacek założył sweter, bo zrobiło się chłodno.
(1.2) Po długiej i męczącej podróży zostaliśmy przyjęci raczej chłodno.
Wiktionary
rzecz. chłodek mrz., chłodnia ż., chłodnica ż., chłodnik mrz., chłodnorost mrz., chłodność ż., chłód mrz., chłodzenie n.
czas. ochładzać, chłodzić ndk.
przym. chłodny
Wiktionary
(1.1) zimno
(1.2) obojętnie, oschle, ozięble, sztywno
Wiktionary
roślina dobrze znosząca zimno i zimową przerwę we wzroście
SJP.pl
→ chłodny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest chłodne; cecha tych, którzy są chłodni
Wiktionary
rzecz. chłód m., chłodek m., chłodnia ż., chłodnica ż., chłodzenie n., schładzanie n., schłodzenie n., ochładzanie n., ochłodzenie n., przechładzanie n., przechłodzenie n., chłodnictwo n., chłodnik m.
czas. chłodzić ndk., schładzać ndk., schłodzić dk., ochładzać ndk., schłodzić dk., ochładzać ndk., ochłodzić dk., przechładzać ndk., przechłodzić dk.
przym. chłodny, chłodniczy, chłodnawy
przysł. chłodno, chłodnawo
Wiktionary
zimny;
1. mający niską temperaturę, wywołujący uczucie chłodu; mroźny, lodowaty;
2. przenośnie: nieulegający łatwo uczuciom, wzruszeniom; opanowany, zrównoważony;
3. przenośnie: niespowodowany uczuciem, niepodlegający uczuciu, np. chłodny rozum;
4. przenośnie: mający obojętny stosunek do kogoś lub czegoś; oschły, oziębły, lodowaty;
5. wyrażający taki stosunek, np. chłodny ukłon; oschły, oziębły, lodowaty;
6. o kolorach: wywołujący rażenie zimna, zbliżony do błękitu lub zieleni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) raczej zimny; rześki
(1.2) o relacjach międzyludzkich, o uczuciach: pozbawiony silnych, ciepłych, dobrych uczuć; zdystansowany
Wiktionary
(1.1) Łasice żyją w chłodnym klimacie.
(1.2) Partner dążący w związku do zależności mógł wynieść z dzieciństwa doświadczenie chłodnych relacji z rodzicami lub mógł być zostawiony przez jednego z nich.
Wiktionary
IPA: ˈxwɔdnɨ, AS: χu̯odny
Wiktionary
rzecz. chłodziwo n., chłód m., chłodek m., chłodnik m., chłodziarka ż., chłodnia ż., chłodnica ż., chłodzenie n., schłodzenie n., chłodność ż.
czas. chłodzić, schłodzić, ochładzać
przym. chłodniczy
przysł. chłodno
Wiktionary
(1.2) beznamiętny, zimny, słaby, bezemocjonalny, nieczuły, obojętny
Wiktionary
okres o nieprzyjemnej, niskiej temperaturze powietrza
SJP.pl
pomieszczenie z urządzeniem chłodniczym; chłodnia, chłodziarnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynność lub proces obniżania temperatury
Wiktionary
Chłodzenie – zespół działań i urządzeń do odprowadzania ciepła z układu w celu zapobieżenia nadmiernemu wzrostowi temperatury układu. Chłodzenie stosowane jest w różnych urządzeniach mechanicznych, m.in. w silnikach spalinowych, sprężarkach, maszynach elektrycznych (np. silnikach elektrycznych), transformatorach, układach elektronicznych.
Wikipedia
(1.1) Leszek przywiązywał dużą wagę do chłodzenia komputera.
Wiktionary
IPA: xwɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: χu̯oʒẽńe
Wiktionary
rzecz. chłód m., chłodek m., chłodziarka ż., chłodnia ż., schłodzenie n., schładzanie n., chłodnik mos./mrz.
czas. chłodzić ndk., schłodzić dk., schładzać ndk.
przym. chłodny, chłodniczy
przysł. chłodno
Wiktionary
służący do chłodzenia; chłodzący
SJP.pl
urządzenie służące do chłodzenia; chłodniarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. urządzenie służące do chłodzenia czegoś, kosztem doprowadzonej energii
Wiktionary
Chłodziarka (zwycz. lodówka) – urządzenie (maszyna cieplna), którego zadaniem jest obniżenie temperatury środowiska chłodzonego, kosztem doprowadzonej energii. W chłodziarkach absorpcyjnych energia odprowadzana jest w postaci ciepła, natomiast w pozostałych (sprężarkowych, strumienicowych, termoelektrycznych) w postaci pracy. Chłodzonym czynnikiem może być powietrze, woda lub inny czynnik pośredniczący (chłodziwo).
Wikipedia
rzecz. chłodnik mos./mrz.
Wiktionary
urządzenie składające się z chłodziarki i zamrażarki w jednej obudowie; chłodziarkozamrażarka
SJP.pl
urządzenie składające się z chłodziarki i zamrażarki; chłodziarka-zamrażarka, chłodziarkozamrażarka
SJP.pl
urządzenie składające się z chłodziarki i zamrażarki w jednej obudowie; chłodziarka-zamrażarka
SJP.pl
pomieszczenie z urządzeniem chłodniczym; chłodnia, chłodzarnia
SJP.pl
dział techniki zajmujący się technologiami chłodzenia za pomocą urządzeń chłodniczych; chłodnictwo
SJP.pl
specjalista w zakresie napraw chłodziarek
SJP.pl
1. obniżać temperaturę czegoś lub kogoś; oziębiać, schładzać, studzić;
2. chłodzić się -
a) być chłodzonym; oziębiać się, studzić się;
b) chłodzić samego siebie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) sprawiać, że coś staje się chłodniejsze
czasownik zwrotny niedokonany chłodzić się
(2.1) sprawiać, że samemu staje się chłodniejszym
(2.2) być poddawanym schładzaniu, zmniejszaniu temperatury
Wiktionary
(2.2) Szampan chłodzi się w lodówce.
Wiktionary
IPA: ˈxwɔd͡ʑit͡ɕ, AS: χu̯oʒ́ić
Wiktionary
rzecz. chłód m., chłodzenie n., ochłodzenie n., chłodnica ż., chłodnik mos./mrz., chłodziwo n.
czas. schłodzić dk., ochłodzić dk., ochładzać ndk.
przym. chłodny
Wiktionary
(1.1) oziębiać, mrozić, ziębić, zamrażać
Wiktionary
zdrobnienie od: chłód
SJP.pl
płyn lub gaz pośredniczący w odbieraniu ciepła ciałom poddawanym chłodzeniu; ziębiwo, ziębnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. substancja, najczęściej ciecz, o specjalnym składzie, stworzona do odbierania ciepła ciałom chłodzonym;
Wiktionary
Chłodziwo − czynnik pośredniczący w odbieraniu ciepła ciałom ochładzanym.
Przykłady:
Wikipedia
(1.1) Ciekły sód, uważany za chłodziwo bardziej wydajne niż woda pod ciśnieniem, może się zapalić w zetknięciu z powietrzem.
Wiktionary
rzecz. chłodnica ż. chłodnik mos./mrz., chłód mrz., chłodnictwo n., chłodniowiec mrz., chłodziarka ż.
czas. chłodzić
przym. chłodny, chłodniczy
Wiktionary
1. obniżać temperaturę czegoś lub kogoś; oziębiać, schładzać, studzić;
2. chłodzić się -
a) być chłodzonym; oziębiać się, studzić się;
b) chłodzić samego siebie
SJP.pl
przyswajać, pobierać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pochłonąć)
(1.1) pobierać intensywnie
(1.2) powodować kataklizm, śmierć, ruinę wielu jednostek
(1.3) przen. zabierać dużo czasu i wysiłku
(1.4) przen. mocno odbierać wrażenia
(1.5) przen. ekon. przyswajać zachłannie kapitał
czasownik przechodni niedokonany (dk. wchłonąć)
(2.1) wciągać do swego wnętrza
Wiktionary
rzecz. chłoniak mrz., chłonięcie n., chłonka ż., chłonność ż.
czas. pochłaniać ndk., pochłonąć dk., wchłaniać ndk., wchłonąć dk.
przym. chłonny
Wiktionary
(1.1) absorbować, pochłaniać, przyswajać
(1.4) napawać się
(2.1) wchłaniać, wsysać
Wiktionary
taki, który chłonie i trawi, np. jama chłonąco-trawiąca u jamochłonów; trawiąco-chłonący, chłonąco-trawienny (rzadko)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od chłoniak
Wiktionary
rzecz. chłoniak m.
Wiktionary
nowotwór układu limfatycznego, wywodzący się z limfocytów T lub B, charakteryzujący się guzowatym rozrostem tkanek wchodzących w skład układu odpornościowego, występujący nie tylko w postaci guza, ale może uogólnić się w postaci białaczki; lymphoma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. rodzaj nowotworu złośliwego, wywodzącego się z elementów tkanki chłonnej;
Wiktionary
Chłoniaki (łac. lymphoma) – choroby nowotworowe wywodzące się z układu limfatycznego, dotykające najczęściej węzły chłonne, a czasami również inne narządy (np. płuca, skóra, jelita). Wszystkie chłoniaki są nowotworami złośliwymi, choć wyróżnia się postacie o mniejszej i większej złośliwości. Chłoniaki przebiegające z pierwotnym zajęciem szpiku nazywane są białaczkami (zespół leukemia-lymphoma). Chłoniaki leczone są głównie chemioterapią i radioterapią. W postaciach zlokalizowanych możliwe jest leczenie operacyjne.
Wikipedia
rzecz. chłonność ż., chłonięcie n., ochłonięcie n., pochłonięcie n., pochłanianie n., wchłonięcie n., wchłanianie n.
:: zdrobn. chłoniaczek mrz.
czas. chłonąć ndk., ochłonąć dk., pochłonąć dk., pochłaniać ndk., wchłonąć dk., wchłaniać ndk.
przym. chłonny
Wiktionary
choroba węzłów chłonnych
SJP.pl
płyn ustrojowy krążący w układzie limfatycznym, odgrywający znaczną rolę w wymianie składników pomiędzy krwią a tkankami; limfa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. płyn ustrojowy pośredniczący w wymianie składników między krwią i tkankami; limfa;
Wiktionary
Chłonka, limfa (łac. lympha) – płyn tkankowy spływający do naczyń chłonnych, tworzących układ naczyń limfatycznych (układ chłonny). Chłonka jest zbierana przez naczynia chłonne aferentne, ślepo zakończone, zaczynające się w tkankach. Transportowana jest do węzłów chłonnych, skąd z kolei przy pomocy naczyń chłonnych eferentnych wyprowadzana jest do krwiobiegu.
Wikipedia
przym. chłonny
czas. chłonąć
Wiktionary
(1.1) limfa
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: chłonnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: chłonny
SJP.pl
→ chłonny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łatwość wchłaniania, wsysania czegoś
(1.2) przen. łatwość przyswajania sobie czegoś, przejmowania czegoś
Wiktionary
rzecz. chłoniak mrz.
czas. chłonąć ndk.
przym. chłonny
Wiktionary
1. mający zdolność wchłaniania, absorpcji czegoś;
2. w ekonomii, o rynku, konsumencie: charakteryzujący się dużym zapotrzebowaniem na produkt lub usługę;
3. chłonny umysł - pozwalający na szybkie przyswajanie wiedzy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. wchłaniający, wsysający coś
(1.2) przen. szybko przyswajający, intensywnie chłonący coś dla siebie z zewnątrz; żądny, ciekawy czegoś
Wiktionary
(1.1) Wkładka przypomina wyglądem podpaskę, jest jednak od niej mniejsza, cieńsza i mniej chłonna. (z Wikipedii)
Wiktionary
IPA: ˈxwɔ̃nːɨ, AS: χu̯õ•ny
Wiktionary
rzecz. chłonność ż., chłonięcie n., chłoniak mrz., chłonka ż.
czas. chłonąć ndk., wchłonąć dk.
Wiktionary
(1.1) absorpcyjny, higroskopijny, nasiąkliwy
Wiktionary
drobny rolnik, produkujący wraz z rodziną, głównie w celu zaspokojenia własnych potrzeb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. członek warstwy społecznej chłopstwa
(1.2) pot. rolnik
(1.3) pot. mąż
(1.4) pot. mężczyzna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ciężka była dola chłopów pańszczyźnianych.
(1.2) PSL zawsze koncentrował się na potrzebach chłopów.
(1.3) Mój chłop nic, tylko by siedział na kanapie przed telewizorem i chlał piwsko.
(1.4) Chłopu i babie często trudno się dogadać.
Wiktionary
IPA: xwɔp, AS: χu̯op
Wiktionary
rzecz. chłopstwo n., chłopskość ż., chłopisko n./mos., chłopiec mos., chłopak mos., chłopczyk mos., chłopczyca ż., chłopaczek mos., chłoptaś mos.
:: fż. chłopka ż.
przym. chłopski
przysł. chłopsko
Wiktionary
(1.1) wieśniak
(1.2) rolnik
(1.4) facet
Wiktionary
dziewczyna woląca kolegować się z chłopakami; chłopczyca, chłopaczara
SJP.pl
Chłopczyca (także: chłopaciara, chłopaczara, ang. tomboy) – dziewczyna, która zachowuje się jak chłopiec lub jest podobna do chłopca. Typ chłopczycy może występować nie tylko wśród dziewcząt, ale także wśród kobiet dorosłych.
Wikipedia
dziewczyna woląca kolegować się z chłopakami; chłopczyca, chłopaciara
SJP.pl
Chłopczyca (także: chłopaciara, chłopaczara, ang. tomboy) – dziewczyna, która zachowuje się jak chłopiec lub jest podobna do chłopca. Typ chłopczycy może występować nie tylko wśród dziewcząt, ale także wśród kobiet dorosłych.
Wikipedia
zdrobnienie od: chłopak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od chłopak
Wiktionary
rzecz. chłopak m., chłop mos., chłopczyk mos.
przym. chłopięcy
Wiktionary
o wyglądzie chłopaczka; chłopięcy
SJP.pl
zdrobnienie od: chłopak
SJP.pl
zgrubienie od: chłopak; chłopczysko, chłopaczysko
SJP.pl
ze współczuciem lub politowaniem o chłopcu; chłopczyna
SJP.pl
zgrubienie od: chłopak; chłopczysko, chłopaczydło
SJP.pl
chłopiec;
1. dziecko płci męskiej;
2. syn;
3. młody mężczyzna; młodzieniec;
4. młodzieniec w związku niebędącym małżeństwem;
5. dawniej: młody mężczyzna wykonujący prace pomocnicze w jakimś miejscu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) dziecko płci męskiej
(1.2) pot. młody mężczyzna
(1.3) pot. młody mężczyzna darzony sympatią lub miłością przez drugą osobę
(1.4) przest. młody pracownik zakładu
(1.5) daw. zdrobn. od: chłop
Wiktionary
Chłopiec (także: chłopak; dawniej chłopię, otrok) – młody człowiek płci męskiej. Wiek, w którym chłopiec staje się mężczyzną, jest różny w różnych społeczeństwach. Zwykle przejście z okresu dojrzewania do dojrzałości następuje w wieku kilkunastu lat.
Wikipedia
(1.1) Jacek i Ada mają dwóch chłopaków i dziewczynkę.
(1.2) Z Pawła jest równy chłopak.
(1.3) To jest jej chłopak już od dawna.
(1.3) Kasia ma nowego chłopaka.
(1.4) Zatrudniłem niedawno chłopaka do koni.
Wiktionary
IPA: ˈxwɔpak, AS: χu̯opak
Wiktionary
rzecz. chłopczyca ż., chłop m., chłopka ż., chłopek m., chłopięctwo n., chłopina m.
:: zdrobn. chłopaczek m., chłopiec m., chłopczyk m., chłopiątko n., chłoptaś m., chłoptyś m.
:: zgrub. chłopię n., chłopaczysko n., chłopczysko m., chłop m., chłopisko m., chłopaczyna m.
czas. schłopieć
przym. chłopięcy, chłopcowaty, chłopczykowaty, chłopski
przysł. chłopięco
Wiktionary
(1.1-2) chłopiec, małolat, młodzieniec, młokos, nastolatek, nieletni, niepełnoletni, szczeniak, wyrostek, młodzian, młodzieniaszek, niedorostek, smarkacz
(1.3) chłopiec, sympatia, narzeczony, ukochany, partner, absztyfikant, adorator, amant, konkurent, zalotnik, pogard. fagas, reg. śl. galan.
(1.4) chłopiec, praktykant, uczeń, stażysta, boj
Wiktionary
chłopiec;
1. dziecko płci męskiej;
2. syn;
3. młody mężczyzna; młodzieniec;
4. młodzieniec w związku niebędącym małżeństwem;
5. dawniej: młody mężczyzna wykonujący prace pomocnicze w jakimś miejscu
SJP.pl
rzadko: dziewczyna woląca kolegować się z chłopakami; chłopaciara, chłopaczara, chłopczyca
SJP.pl
podobny do chłopca; chłopięcy
SJP.pl
dziewczyna woląca kolegować się z chłopakami; chłopczyca, chłopaczara, chłopaciara
SJP.pl
dziewczyna woląca kolegować się z chłopakami; chłopaciara, chłopaczara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. dziewczyna lub dziewczynka, ubierająca się i zachowująca się jak chłopak;
(1.2) eufem. pot. dziewczyna usilnie zabiegająca o względy chłopaków
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W dzieciństwie była chłopczycą – nosiła spodnie i wspinała się po drzewach.
Wiktionary
IPA: xwɔpˈt͡ʃɨt͡sa, AS: χu̯opčyca
Wiktionary
rzecz. chłop mos., chłopiec mos., chłopięcość ż., chłopak mos., chłopczyk mos., chłopiątko n., chłopstwo n.
przym. chłopięcy
przysł. chłopięco
Wiktionary
potocznie: samiec psa lub innego zwierzęcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od chłopiec
(1.2) pieszcz. niemowlę lub małe dziecko płci męskiej
(1.3) przen. żart. o osobie postrzeganej jako młoda lub pełna energii, pełna pomysłów osoba płci męskiej
(1.4) przen. pejor. o osobie postrzeganej jako infantylna, niedoświadczona osoba płci męskiej
Wiktionary
(1.1) Pyzaty chłopczyk, na oko sześcioletni, turlał piłkę po ścieżce.
Wiktionary
IPA: ˈxwɔpt͡ʃɨk, AS: χu̯opčyk
Wiktionary
rzecz. chłop m., chłopak m., chłopaczek m., chłopaczysko m., chłopiec m., chłopczyca ż.
Wiktionary
(1.1) chłopaczek
(1.2) smyk
Wiktionary
o wyglądzie chłopczyka, mający cechy chłopczyka; chłopięcy, chłopczykowy
SJP.pl
o wyglądzie chłopczyka, mający cechy chłopczyka; chłopięcy, chłopczykowaty
SJP.pl
potocznie: samiec psa lub innego zwierzęcia
SJP.pl
ze współczuciem lub politowaniem o chłopcu; chłopaczyna
SJP.pl
rzadko: właściwy chłopcu, typowy dla chłopca; chłopięcy
SJP.pl
zgrubienie od: chłopak; chłopaczysko, chłopaczydło
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: chłopka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: chłopka
Wiktionary
IPA: xwɔˈpɛt͡ʃka, AS: χu̯opečka
Wiktionary
rzecz. chłopka ż.
Wiktionary
1. zdrobnienie od: chłop (przestarzałe lub z politowaniem);
2. chłopek-roztropek - lekceważące określenie osoby niekompetentnej a przemądrzałej;
3. dawniej: pionek w szachach;
4. środowiskowo:
a) krótki kopalniak, podpora stropu w kopalni;
b) dźwignia na rozjeździe do przestawiania zwrotnicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) geogr. turnia na wschodnim zboczu Mięguszowieckiej Przełęczy pod Chłopkiem w Tatrach;
(1.2) geogr. wzniesienie w Sudetach;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pierwszego wejścia turystycznego na Chłopka dokonano w 1905 roku.
(1.2) Na zboczu Chłopka znajdują się wyrobiska nieczynnego kamieniołomu marmurów.
Wiktionary
rzecz. chłopek m., chłop m.
Wiktionary
pogardliwie: osoba przemądrzała, kombinator, w rzeczywistości o niskiej inteligencji lub znajomości tematu, wiejski filozof
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) lekcew. przemądrzalec
Wiktionary
(1.1) Kazika to taki chłopków-roztropków.
Wiktionary
(1.1) mądrala, wielepa
Wiktionary
chłopski;
1. dotyczący chłopa (rolnika), należący do chłopa, używany przez chłopa;
2. złożony z chłopów, dokonywany przez chłopów;
3. właściwy chłopu albo chłopom;
4. potocznie: właściwy mężczyznom; męski
SJP.pl
Chłopi – warstwa społeczna zamieszkująca tereny wiejskie, dominująca w społeczeństwach przedindustrialnych, zajmująca się produkcją rolną. Chłopów charakteryzuje odrębność warunków życia, obyczajów i tradycji, wynikająca z powiązania miejsca pracy z gospodarstwem domowym oraz uzależnienie procesu produkcji od warunków naturalnych.
Wikipedia
zdrobnienie od: chłopię (dawniej: chłopiec)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: chłopię
Wiktionary
rzecz. chłop m., chłopak m., chłopiec m., chłopię n., chłopisko n., chłopczyca ż.
przym. chłopięcy
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Chłopice (ukr. Хлопиці, lub Хлопичі) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Chłopice.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Chłopice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Chłopice.
We wsi jest biblioteka samorządową, Gminna Spółdzielnia "Samopomoc Chłopska", bank spółdzielczy oraz ośrodek zdrowia.
Wikipedia
przymiotnik od: Chłopice
SJP.pl
Chłopicki:
Wikipedia
młody chłopiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. chłopiec
Wiktionary
rzecz. chłop m., chłopak m., chłopiec m.
:: zdrobn. chłopiątko n.
Wiktionary
1. dziecko płci męskiej; chłopczyk;
2. młodzieniec, kawaler, chłopak;
3. dawniej: młody pracownik wykonujący pomocnicze prace
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) młody człowiek płci męskiej
(1.2) pot. młody mężczyzna darzony sympatią lub miłością, z którym się chodzi, umawia na randki
Wiktionary
Chłopiec (także: chłopak; dawniej chłopię, otrok) – młody człowiek płci męskiej. Wiek, w którym chłopiec staje się mężczyzną, jest różny w różnych społeczeństwach. Zwykle przejście z okresu dojrzewania do dojrzałości następuje w wieku kilkunastu lat.
Wikipedia
(1.1) Ten chłopiec jest bardzo uzdolnionym skoczkiem narciarskim.
(1.1) Plakat przedstawiał chłopca w piaskownicy.
(1.2) Dostała od chłopca czerwoną różę i misia.
Wiktionary
IPA: ˈxwɔpʲjɛt͡s, AS: χu̯opʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. chłopczyca ż., chłop mos., chłopak mos.; chłopek m., chłopstwo n., chłopię n.
:: zdrobn. chłopczyk mos.
:: zgrub. chłopaczysko n.
przym. chłopięcy, chłopski, chłopacki
przysł. chłopięco
Wiktionary
(1.1) chłopak, młodzik, podrostek, młodzieniec; pot. małolat; reg. pozn. chłopyszek.; daw. chłopię n., otrok m.; wulg. gówniarz m.
(1.2) chłopak
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co chłopięce
Wiktionary
przym. chłopięcy
przysł. chłopięco
rzecz. chłopczyca ż.
Wiktionary
wiek chłopięcy, pośredni między dziecięctwem a wiekiem młodzieńczym
SJP.pl
1. właściwy chłopięctwu, odnoszący się do wieku pośredniego między dziecięctwem a wiekiem młodzieńczym; chłopczyński;
2. złożony z chłopców, np. zespół chłopięcy
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do chłopca, będący jego własnością
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z chłopakiem, chłopcem, dotyczący chłopca
przymiotnik jakościowy
(3.1) taki, jak u chłopaka, chłopca
Wiktionary
(3.1) Patrzyłem na nią, jak chodziła po pokoju, dumna ze swych dżinsów, ale i ze swej chłopięcej figury, zerkając co chwilę w lustro.
Wiktionary
IPA: xwɔˈpʲjɛ̃nt͡sɨ, AS: χu̯opʹi ̯ẽncy
Wiktionary
rzecz. chłopak m., chłopiec m., chłopięcość ż., chłopczyca ż., chłopaczysko n., chłopaczek m., chłopaczątko n., chłoptaś m., chłopaczara ż., chłopiątko n.
Wiktionary
ze współczuciem, politowaniem o mężczyźnie, chłopie; chłopowina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. z politowaniem, współczuciem, zwykle serdecznie o mężczyźnie, chłopie
Wiktionary
(1.1) A w karetce musieli użyć defibrylatora, bo chłopina z wrażenia stracił akcję serca na chwilę.
Wiktionary
rzecz. chłop m., chłopisko n., chłopek m., chłopstwo n., chłopak mos.
przym. chłopski
Wiktionary
zgrubienie od: chłop; pogardliwie lub z politowaniem o mężczyźnie albo chłopcu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub nijaki
(1.1) pot. silny, wysoki mężczyzna
(1.2) pot. ekspr. chłop, mężczyzna
Wiktionary
(1.1) Karolek, wielkie nad wyraz chłopisko, ukończył ostatnią klasę.
(1.2) Poczciwe z niego było chłopisko, nie powiem.
Wiktionary
rzecz. chłop mos., chłopak mos., chłopina mos., chłopiątko n.
Wiktionary
1. kobieta wiejska; wieśniaczka;
2. sukienka o obcisłym staniku z dekoltem i szerokiej, marszczonej spódnicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta ze wsi
(1.2) kraw. rodzaj sukienki
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: chłopek
Wiktionary
(1.1) Wyspiański poślubił chłopkę, bo tak robili inni.
Wiktionary
rzecz. chłopskość ż.
:: zdrobn. chłopeczka ż.
:: fm. chłop m.
przym. chłopski
przysł. chłopsko
czas. schłopieć
Wiktionary
(1.1) wieśniaczka, daw. gburka
Wiktionary
potocznie: kobieta przypominająca wyglądem lub zachowaniem mężczyznę; babochłop, baba-chłop, kobieton
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) śrpol. mitgr. Minotaur
Wiktionary
(1.1) Ná koniec y ſam ćieślá / który to miſtrował / Aby tu rogátégo chłopobyká chował / Nie záwżdy do wrót tráfi […]
Wiktionary
IPA: xwɔˈpɔbɨk, AS: χu̯opobyk
Wiktionary
(1.1) chłopobykowiec
Wiktionary
człowiek przesadnie idealizujący chłopów i ich życie; ludoman
SJP.pl
przesadna fascynacja wsią i życiem chłopów; ludomania, ludomaństwo, chłopomaństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. liter. przesadne fascynowanie się chłopstwem i folklorem, także prąd w literaturze charakteryzujący się naiwnym, nacechowanym egzaltacją idealizowaniem chłopstwa i jego roli społecznej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dobra, polska kuchnia, miłe wnętrze, które uniknęło wszechobecnej choroby chłopomanii i góralszczyzny od Tatr po Bałtyk. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌxwɔpɔ̃ˈmãɲja, AS: χu̯opõmãńi ̯a
Wiktionary
rzecz. chłopomaństwo n.
przym. chłopomański
Wiktionary
(1.1) ludomania, chłopomaństwo
Wiktionary
przesadna fascynacja wsią i życiem chłopów; ludomania, ludomaństwo, chłopomania
SJP.pl
właściciel gospodarstwa wiejskiego pracujący dodatkowo jako robotnik
SJP.pl
Chłoporobotnicy (również chłopi-robotnicy) – kategoria społeczno-zawodowa, mająca znamiona warstwy społecznej oznaczająca rolników łączących pracę we własnym gospodarstwie rolnym, zazwyczaj niewielkim z pracą w zawodach pozarolniczych, głównie związanych z przemysłem.
Wikipedia
ze współczuciem, politowaniem o mężczyźnie, chłopie; chłopina
SJP.pl
Wikipedia
chłopi;
1. dotyczący chłopa (rolnika), należący do chłopa, używany przez chłopa;
2. złożony z chłopów, dokonywany przez chłopów;
3. właściwy chłopu albo chłopom;
4. potocznie: właściwy mężczyznom; męski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący chłopa
(1.2) stpol. męski
Wiktionary
(1.1) Współczesna twórczość chłopska jest najbardziej dynamicznym nurtem literatury.
Wiktionary
IPA: ˈxwɔpsʲci, AS: χu̯opsʹḱi
Wiktionary
rzecz. chłopek mzw./mos., chłopstwo n., chłop mos., chłopka ż., chłopak mos., chłopina mos., chłopskość ż.
Wiktionary
(1.1) przest. włościański
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób chłopski
Wiktionary
rzecz. chłop mos., chłopka ż., chłopskość ż., chłopstwo n.
przym. chłopski
Wiktionary
chłopstwo;
1. sposób bycia chłopów;
2. chłopskie pochodzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co chłopskie; cecha tych, którzy są chłopscy
(1.2) pochodzenie chłopskie
Wiktionary
rzecz. chłopstwo n., chłop m., chłopek m., chłopka ż., chłopienie n.
czas. chłopieć
przym. chłopski
przysł. chłopsko
Wiktionary
(1.2) chłopstwo
Wiktionary
potocznie:
1. chłopi, rolnicy; warstwa chłopska;
2. sposób bycia chłopów; chłopskość;
3. chłopskie pochodzenie; chłopskość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. socjol. warstwa społeczna składając się z drobnych rolników;
(1.2) daw. pochodzenie chłopskie
Wiktionary
Chłopi – warstwa społeczna zamieszkująca tereny wiejskie, dominująca w społeczeństwach przedindustrialnych, zajmująca się produkcją rolną. Chłopów charakteryzuje odrębność warunków życia, obyczajów i tradycji, wynikająca z powiązania miejsca pracy z gospodarstwem domowym oraz uzależnienie procesu produkcji od warunków naturalnych.
Wikipedia
(1.1) Chłopstwo w zgromadzeniach stanowych nie brało udziału, z jednym krótko trwającym wyjątkiem w hrabstwie goryckim.
Wiktionary
rzecz. chłopek mzw./mos., chłop m., chłopina mos., chłopak m., chłopka ż., chłopczyca ż., chłopskość ż.
przym. chłopski
Wiktionary
(1.1) chłopi; daw. włościaństwo
(1.2) chłopskość
Wiktionary
ironicznie o chłopcu, młodzieńcu; chłoptyś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekspr. chłopiec, chłopak
(1.2) ekspr. młody mężczyzna
Wiktionary
(1.2) Myślisz, że jakiś chłoptaś cię obroni?
Wiktionary
rzecz. chłop mos., chłopak mos.
przym. chłopięcy
Wiktionary
(1.1) chłopak; rzad. chłoptyś
(1.2) chłopaczysko, chłopak, młodzieniec; rzad. chłoptyś
Wiktionary
ironicznie o chłopcu, młodzieńcu; chłoptaś
SJP.pl
pieszczotliwie o małym chłopcu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pieszcz. mały chłopiec
Wiktionary
(1.1) Z takim myśleniem to mógłbyś, chłopysiu, co najwyżej paść gęsi na rowie przy drodze, boś za głupi, żeby krów upilnować!
Wiktionary
rzecz. chłop m., chłopak m., chłopiec m.
Wiktionary
zdrobnienie od: chłop
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Poznań. chłopiec
Wiktionary
1. uderzyć kogoś lub coś batem, rózgą;
2. o wietrze deszczu: gwałtownie uderzyć, zaciąć;
3. w przenośni: ostro skrytykować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. chłostać)
(1.1) dokonany od|chłostać.
Wiktionary
rzecz. chłosta ż., chłostanina ż., chłostak mos., chłostanie n., schłostanie n., wychłostanie n., zachłostanie n.
czas. chłostać ndk., schłostać dk., wychłostać dk., zachłostać dk.
Wiktionary
1. uderzyć kogoś lub coś batem, rózgą;
2. o wietrze deszczu: gwałtownie uderzyć, zaciąć;
3. w przenośni: ostro skrytykować
SJP.pl
kara cielesna polegająca na wielokrotnym uderzaniu ciała karanego za pomocą przedmiotu mogącego zadawać ból przy takim jego użyciu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bicie rózgą, batem, biczem itp.
(1.2) przen. surowa, ostra krytyka
Wiktionary
Chłosta, biczowanie (łac. flagellatio) – rodzaj kary cielesnej (stosowanej też w charakterze tortury), polegającej na wielokrotnym uderzaniu osoby torturowanej w plecy (ewentualnie inne części ciała, np. niepokornego niewolnika, rzekomej czarownicy – w twarz, czy w stopy – falaka) przy pomocy bicza, bata, kańczuga, rzemienia lub rózgi. Chłostę wykonywał kat bądź inna osoba (np. na okrętach), ponieważ jej przeprowadzenie nie wymagało szczególnych umiejętności.
Wikipedia
IPA: ˈxwɔsta, AS: χu̯osta
Wiktionary
rzecz. chłostanie n., schłostanie n., wychłostanie n., zachłostanie n., chłostak mos., chłostanina ż.
czas. chłosnąć, zachłostać, schłostać, chłostać ndk., wychłostać dk.
Wiktionary
uderzać kogoś lub coś batem, rózgą
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. chłosnąć)
(1.1) bić rózgą, biczem itp.
(1.2) przen. surowo krytykować
(1.3) meteorol. gwałtownie uderzyć
Wiktionary
(1.1) Nie spodobało się to kasztelanowi, który kazał go przepędzić. Gdy poddani sprzeciwili się temu rozkazowi, wściekły, sam osobiście zaczął go chłostać i chłostał tak długo, aż lirnik umarł.
(1.2) Wpierw mierzyli się nawzajem zimnym, wzgardliwym spojrzeniem, potem chłostali obraźliwym słowem.
(1.3) A potem pochłonęły nas potoki ulewy. Strugi wody lały się na nas jak z potężnego kubła, a wiatr porywał wodę i chłostał nią jak biczem.
Wiktionary
IPA: ˈxwɔstat͡ɕ, AS: χu̯ostać
Wiktionary
rzecz. chłosta ż., chłostanina ż., chłostak mos., chłostanie n., schłostanie n., wychłostanie n., zachłostanie n.
czas. chłosnąć dk., schłostać dk., wychłostać dk., zachłostać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. posługacz w łaźni
Wiktionary
rzecz. chłosta ż., chłostanina ż., chłostanie n., schłostanie n., wychłostanie n., zachłostanie n.
czas. chłostać ndk., chłosnąć dk., schłostać dk., wychłostać dk., zachłostać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uderzanie kogoś biczem, batem, pejczem lub podobnym narzędziem
Wiktionary
rzecz. chłosta ż., chłostanina ż., schłostanie n., wychłostanie n., zachłostanie n., chłostak mos.
czas. chłostać, schłostać, wychłostać, zachłostać, chłosnąć
Wiktionary
(1.1) biczowanie, batożenie, ćwiczenie, smaganie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. bicie, chłostanie
Wiktionary
rzecz. chłosta ż., chłostak mos., chłostanie n., schłostanie n., wychłostanie n., zachłostanie n.
czas. chłostać ndk., chłosnąć dk., schłostać dk., wychłostać dk., zachłostać dk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. chełpliwy
Wiktionary
IPA: xwuˈblʲivɨ, AS: χu̯ublʹivy
Wiktionary
rzecz. chluba
czas. chlubić się
przym. chlubny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. rel. członek rosyjskiej sekty religijnej powstałej w 1645;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) łow. młody jeleń (samiec), towarzyszący stadu podczas rykowiska, przepędzany przez starego byka
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. chłystek m.
Wiktionary
pogardliwie o młodym człowieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lekcew. niepoważny, młody człowiek
Wiktionary
(1.1) Znany polityk musiał dwukrotnie przepraszać za nazwanie dziennikarza chłystkiem.
Wiktionary
IPA: ˈxwɨstɛk, AS: χu̯ystek
Wiktionary
rzecz. chłyst mos./mzw.
Wiktionary
(1.1) pętak, młokos, fircyk, smarkacz
Wiktionary
zaimek pełniący w zdaniu różne funkcje
SJP.pl
zaimek osobowy, forma fleksyjna
(1.1) C. lp. od: ty (nieakcentowane)
zaimek wskazujący, forma fleksyjna
(2.1) M. lm. mos. od: ten
partykuła wzmacniająca
(3.1) pot. lub gwara. …służąca do wyrażania emocjonalnego stosunku do treści zdania
rzeczownik
(4.1) liter. gatunek poezji chińskiej
(4.2) filoz. termin w filozofii chińskiej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Coś ci powiem.
(2.1) Ci ludzie mnie denerwują.
Wiktionary
IPA: t͡ɕi, AS: ći
Wiktionary
(1.1) tobie (akcentowane)
Wiktionary
[czytaj: s-i-aj-ej] Central Intelligence Agency, Centralna Agencja Wywiadowcza
SJP.pl
włoski chlebek pszenny; ciabatta
SJP.pl
[czytaj: ciabata lub cziabatta] włoski chleb pszenny; ciabatka
SJP.pl
Ciabatta ([t͡ʃaˈbat.ta], pol. wym. cziabatta) – włoski miękki lekki i porowaty biały chleb o chrupiącej skórce, robiony z mąki pszennej i drożdży. Bochenek ciabatty jest wydłużony, szeroki i płaski. Po włosku słowo „ciabatta” oznacza „kapeć”. Od drugiej połowy lat 90. jest szeroko znana w Europie i Stanach Zjednoczonych, najczęściej używana jako pieczywo do kanapek. Za twórcę wypieku uznaje się Arnaldo Cavallariego, włoskiego piekarza, który wypiekł pierwszą ciabattę w 1982 roku.
Wikipedia
1. uderzyć (uderzać) czymś ostrym, raniącym ciało; smagnąć (smagać), rąbnąć (rąbać);
2. o niektórych owadach: ukłuć (kłuć), ukąsić (kąsać)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) dzielić na części ostrym narzędziem
czasownik nieprzechodni niedokonany
(2.1) pot. żądlić
czasownik zwrotny niedokonany ciąć się
(3.1) slang. kaleczyć się umyślnie
Wiktionary
(1.1) Laserem można ciąć diament.
(2.1) Osy cięły na łące, więc poszliśmy na spacer do lasu.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: ćo̊̃ńć
Wiktionary
rzecz. cięcie n., ścięcie n., przecinka ż., odcinek m., ścinek m., wycinanka ż., nacinanie n.
czas. uciąć, ucinać, naciąć, nacinać, przeciąć, przecinać, rozciąć, rozcinać, wyciąć, wycinać, zaciąć, zacinać, dociąć, docinać, odciąć, odcinać, pociąć, ściąć, ścinać, przycinać, wcinać, przyciąć
przym. cięty
Wiktionary
(1.1) reg. pozn. bzybzać.
Wiktionary
[czytaj: czakkona] taniec hiszpański z XVI w. w metrum trójdzielnym; chaconne
SJP.pl
wykrzyknik oznaczający cięcie, uderzenie, szybkie wykonywanie czegoś bądź zachętę do szybkiego działania
SJP.pl
Ukośnik – znak pisarski mający postać ukośnej kreski. W zależności od tego, w którą stronę pochylony jest ukośnik, ma on różne nazwy:
Wikipedia
potocznie: szybko, błyskawicznie, natychmiast; rachu-ciachu, rach-ciach, mach-mach, szach-mach
SJP.pl
potocznie: ciąć, krajać, rąbać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. energiczne krojenie lub cięcie nożem
(1.2) pot. eliminowanie pewnej części czegoś
(1.3) pot. robienie
Wiktionary
(1.3) Jak poszło Sabinie ciachanie fotek w górach?
Wiktionary
rzecz. ciachnięcie n., obciach mos./mrz.
czas. ciachać ndk., ciachać się ndk., ciachnąć dk.
wykrz. ciach
Wiktionary
(1.3) strzelanie, walenie
Wiktionary
potocznie: uciąć, ukrajać, rąbnąć
SJP.pl
potocznie: uciąć, ukrajać, rąbnąć
SJP.pl
1. potocznie: atrakcyjny fizycznie mężczyzna; słodziak;
2. zgrubienie od: ciastko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. ciasto, ciastko
(1.2) pot. przystojny i wysportowany, atrakcyjny mężczyzna
Wiktionary
Ciacho – polska komedia w reżyserii Patryka Vegi, której premiera odbyła się na początku 2010. Zdjęcia trwały 27 dni i zakończyły się w sierpniu 2009.
W przeciągu 31 dni wyświetlania w polskich kinach wpływy ze sprzedaży biletów osiągnęły wielkość 15 539 950 zł.
Wikipedia
(1.1) Upiekłam pyszne ciacho. Chcesz spróbować?
(1.2) Z twojego brata to niezłe ciacho jest.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕaxɔ, AS: ćaχo
Wiktionary
rzecz. ciasteczko n., ciasto n., ciastownia ż., ciastowy mos.
przym. ciastowy
Wiktionary
(1.2) przystojniak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. partacz
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|bazger, complok, dudra, pyprok.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|niszczyż.
Wiktionary
1. rzadko, regionalnie: pieścić, bawić; cackać, ceckać;
2. ciaćkać się - regionalnie: cackać się (1. obchodzić się z czymś lub z kimś czule; 2. poświęcać zbyt wiele czasu na wykonywanie jakiejś czynności); ciećkać się (regionalnie), ceckać się (regionalnie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ciaćkać.
Wiktionary
czas. ciaćkać
Wiktionary
nieprzerwana ciągłość, tok czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) układ rzeczy położonych jedna za drugą
(1.2) ciągłość zdarzeń następujących po sobie
(1.3) techn. przepływ określonego czynnika (wody, gazu, spalin itp.) wywołany różnicą ciśnień
(1.4) mat. ponumerowana lista, formalnie funkcja o dziedzinie w liczbach naturalnych;
(1.5) pot. picie alkoholu przez wiele dni z rzędu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W mieście wyburzono całe ciągi zabytkowych budynków.
(1.2) Dzisiaj usłyszeliśmy dalszy ciąg opowieści.
(1.3) W silniku rakietowym można kontrolować siłę ciągu poprzez regulację wtrysku paliwa.
(1.4) Uczeń miał problemy z rozwiązaniem zadania o ciągu geometrycznym.
(1.5) Renata jest w ciągu od miesiąca.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɔ̃ŋk, AS: ćõŋk
Wiktionary
rzecz. obciąganie n., ciąganie n., ciągutka ż.
czas. ciągnąć, ciągać ndk.
przym. ciągowy
Wiktionary
(1.2) przebieg, bieg, tok, rozwój
Wiktionary
1. przesuwać coś ciężkiego;
2. prowadzić kogoś, zmuszać do chodzenia w wiele miejsc;
3. szarpać, tarmosić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) pot. ciągnąć, wlec, szarpać za coś
(1.2) ciągnąć, przesuwać, zwłaszcza coś ciężkiego, w różne strony
(1.3) zmuszać kogoś do udawania się w różne miejsca
czasownik zwrotny niedokonany ciągać się (dk. brak)
(2.1) pot. ciągnąć za coś, szarpać siebie wzajemnie
(2.2) pot. wielokrotnie udawać się w różne miejsca
(2.3) zmuszać siebie nawzajem do chodzenia w różne miejsca
Wiktionary
(1.1) Józefiak miał syna Antka, który zaczął swoją służbę jako chłopak stajenny przy dawnym stangrecie kamieńskim Zawadzie, który go niemiłosiernie ciągał za uszy […]
(1.2) Zrobiona przez niego linka do holowania samochodów była tak mocna, że ciągano nią traktory.
(1.3) Za niestosowność tego porównania ciągali go później po różnych gabinetach, groziła mu utrata mandatu radnego.
(2.1) Radni z przeciwstawnych obozów ciągali się za krawaty, padały ciężkie, nie nadające się do zacytowania słowa.
(2.2) To rolnik mający 20 ha ciąga się zdezelowanym maluchem i nie może się utrzymać, a tutaj taki wóz?
(2.3) Pieniacze ciągali się po sądach i wyzywali na pojedynki.
Wiktionary
rzecz. ciąg m., obciąganie n., ciąganie n., ciągutka ż.
czas. wciągać, ciągnąć ndk.
przym. pociągowy
Wiktionary
(1.2) targać, taskać, taszczyć, posp. tachać; dźwigać
(2.2) łazić, wałęsać się, włóczyć się
Wiktionary
robotnik obsługujący ciągarkę w hucie
SJP.pl
narzędzie służące do obróbki drutów, prętów i rur na ciągarkach
SJP.pl
Ciągadło – narzędzie, z jednym lub więcej otworami roboczymi, służące do ciągnienia drutów, prętów lub rur na ciągarkach.
Strefa zgniotu ciągadła monolitycznego może być stożkowa, wklęsła, łukowa lub sigmoidalna.
Do obróbki drutów i prętów kształtowych służą ciągadła profilowe.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ciągać.
Wiktionary
rzecz. obciąganie n., ciągnięcie n., wyciąganie n., wyciągnięcie n., zaciąganie n., zaciągnięcie n., uciągnięcie n., ściąganie n., ściągnięcie n., ciąg m., ciągłość ż., cięgno n., uciąg m., ciągnienie n., naciąg m., ściąga ż., ściągawka ż., wyciąg m., zaciąg m., ciągutka ż.
czas. ciągać ndk., ciągnąć ndk., wyciągać ndk., wyciągnąć dk., zaciągać ndk., zaciągnąć dk., uciągnąć dk., ściągać ndk., ściągnąć dk.
przym. ciągły, wyciągowy
przysł. ciągle
Wiktionary
maszyna hutnicza do wytwarzania prętów
SJP.pl
Ciągarka – maszyna do wyrobu drutów, prętów lub rur przez ciągnienie na zimno, składająca się z ciągadła lub ciągadeł oraz urządzenia ciągnącego.
Ciągarki dzielą się na jedno- i wielostopniowe.
Wikipedia
oddział huty, w którym wyrabia się druty, pręty itp.
SJP.pl
dział obróbki plastycznej metali polegający na ciągnieniu prętów, drutów i rur
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) bez przerw, nieustannie
(1.2) cyklicznie, co i rusz
(1.3) w dalszym ciągu, wciąż
Wiktionary
(1.1) Radio ciągle nadaje wiadomości z miejsca katastrofy.
(1.2) Nie lubię tego studenta, ciągle przerywa mi wykłady wygłupami.
(1.3) Czy ty ciągle jesteś w domu?
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɔ̃ŋɡlɛ, AS: ćõŋgle
Wiktionary
rzecz. ciągłość ż., pociąg m., ciągutka ż., ciąganie n., ciągnięcie n.
czas. ciągnąć ndk.
przym. ciągły, ciągliwy
Wiktionary
(1.1) stale, na okrągło, reg. pozn. cięgiem., reg. śl. durś., reg. śl. ciongiym., gw-pl|Śląsk Cieszyński|pelzym., gw-pl|Górny Śląsk|sztyjc.
(1.2) stale, reg. pozn. cięgiem., reg. śl. durś., gw-pl|Śląsk Cieszyński|pelzym.
(1.3) jeszcze, reg. śl. ciongiym., reg. śl. furt.
Wiktionary
plastyczna skała ilasta przedzielająca pokłady żelaziaków ilastych
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: ciągliwie
SJP.pl
→ ciągliwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co ciągliwe
Wiktionary
Ciągliwość – właściwość mechaniczna materiału, jakościowo określana podatność na odkształcenie trwałe bez naruszenia spójności materiału. Badana poprzez próbę udarności.
Wikipedia
przym. ciągliwy
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: ciągliwy
SJP.pl
1. mający zdolność do rozciągania się, np. ciągliwe ciasto;
2. mający zdolność do trwałych odkształceń, np. ciągliwy metal
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) wlec, przesuwać za sobą
(1.2) kontynuować
(1.3) wędrować, zmierzać do określonego celu, na ogół grupowo
(1.4) przen. zbliżać się, nadchodzić
(1.5) powoli pić coś
(1.6) wchłaniać, wciągać coś
(1.7) o wietrze, zwłaszcza zimnym i nieprzyjemnym wiać
(1.8) pot. pić
(1.9) wulg. wykonywać fellatio
(1.10) wytwarzać druty przy użyciu ciągarki
(1.11) bezpodmiotowo mieć do czegoś pociąg
(1.12) montować długą część sieci komunikacyjnej czegoś: budować drogi, rurociągi, zakładać kable itp.
(1.13) grać lub śpiewać przeciągle
(1.14) losować z puli
czasownik zwrotny niedokonany ciągnąć się
(2.1) zajmować powierzchnię na określonym obszarze
(2.2) długo trwać
Wiktionary
(1.4) Z zachodu ciągnie burza.
(2.1) Pola ciągnęły się aż pod horyzont.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɔ̃ŋɡnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: ćõŋgnõńć
Wiktionary
rzecz. obciąganie n., wciągnięcie n., ciąg mrz., wciąganie n., ciągnięcie n., ciągnienie n., ciągoty nmos., ciągnik mrz., ciągarka ż., ciąganie n., ciągutka ż., pociągnięcie n.
czas. ciągać, obciągnąć dk., pociągnąć dk., przyciągać ndk., przeciągać ndk., przeciągnąć dk., wciągać ndk., wciągnąć dk.
przym. pociągowy
przysł. ciągle
Wiktionary
(1.1) reg. śl. cióngnóć.
(1.3) ściągać
(1.4) ściągać, zbliżać się, nadciągać
(2.1) rozciągać się, rozpościerać się, roztaczać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ciągnąć.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɔ̃ŋʲɟˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: ćõŋʹǵńė̃ńće
Wiktionary
czas. odciągnąć, obciągnąć, ciągnąć ndk.
rzecz. obciąganie n., pociągnięcie n., ciąganie n., ciągnik mrz., ciągnąć, ciągarka
przysł. ciągle
Wiktionary
w loterii: losowanie
SJP.pl
Wikipedia
1. pojazd mechaniczny o dużej sile pociągowej, napędzany silnikiem spalinowym; traktor;
2. część wrębiarki górniczej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. pojazd mechaniczny o dużej sile pociągowej, napędzany silnikiem spalinowym
(1.2) roln. traktor
(1.3) techn. część wrębiarki górniczej
Wiktionary
Ciągnik (traktor) – pojazd mechaniczny przystosowany do holowania pojazdów bądź urządzeń nieposiadających własnego napędu (np. maszyn rolniczych, przyczep, naczep, dział) oraz do zawieszania na nim osprzętu do robót ziemnych (np. spycharkowego, zrywarkowego, ładowarkowego, koparkowego, chwytakowego, hakowego).
Wikipedia
IPA: ˈt͡ɕɔ̃ŋʲɟɲik, AS: ćõŋʹǵńik
Wiktionary
rzecz. ciągnięcie n.
czas. przyciągać, ciągnąć ndk.
przym. ciągnikowy
Wiktionary
(1.2) traktor
Wiktionary
przymiotnik od: ciągnik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ciągnikiem, dotyczący ciągnika
Wiktionary
(1.1) Pan Marian był zatrudniony w Zakładach Przemysłu Ciągnikowego w Warszawie.
Wiktionary
rzecz. ciągnik mrz.
Wiktionary
weksel ciągniony - weksel, w którym wskazany jest dłużnik, mający zapłacić sumę wekslową na rzecz wierzyciela; weksel trasowany
SJP.pl
miernik ciśnienia gazów w układach wentylacyjnych i kominowych
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej)
1. potocznie: pociąg płciowy;
2. przenośnie: skłonność, zamiłowanie do czegoś;
3. rzadko: dreszcz, łamanie w kościach
SJP.pl
zdrobnienie od: ciągota
SJP.pl
Priapizm, ciągotka (łac. priapismus, z gr. πριαπισμός = wzwód) – objaw chorobowy polegający na występowaniu długotrwałego, bolesnego wzwodu członka, który nie jest związany z podnieceniem lub pobudzeniem seksualnym. Nazwa priapizm wywodzi się od starożytnego boga Priapa, którego wizerunki przedstawiały mężczyznę z członkiem w stanie erekcji.
Wikipedia
zdrobniale o ciągotach
SJP.pl
1. potocznie: pociąg płciowy
2. przenośnie: skłonność, zamiłowanie do czegoś
SJP.pl
Wikipedia
Ursus model 1921/1922 – pierwszy polski ciągnik rolniczy, produkowany w latach 1922–1927 w zakładach mechanicznych Ursus w Warszawie w dzielnicy Wola, potocznie nazywany „ciągówka”.
Wikipedia
dział obróbki plastycznej metali polegającej na ciągnieniu na zimno prętów, drutów i rur z metalu; ciągarstwo
SJP.pl
urządzenie do wytłaczania naczyń z blachy
SJP.pl
związany z ciągiem
SJP.pl
potocznie: cukierek o miękkiej, ciągliwej konsystencji; ciągutek, mordoklejka, mordoklejek
SJP.pl
potocznie: cukierek o miękkiej, ciągliwej konsystencji; ciągutek, mordoklejka, mordoklejek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. pot. ciągliwy miękki cukierek, krówka
Wiktionary
(1.1) Kupimy pół kilo ciągutek.
Wiktionary
rzecz. ciąg mrz., ciąganie n.
czas. ciągać ndk., ciągnąć ndk.
przysł. ciągle
Wiktionary
(1.1) mordoklejka, mordokleja
Wiktionary
1. w rolnictwie: żelazna część pługa łącząca go z orczykiem;
2. dawniej, dziś gwarowo:
a) para koni albo wołów; sprzężaj;
b) pańszczyźniana rodzina chłopska mająca jeden sprzężaj
SJP.pl
1. matematyczna cecha funkcji lub zbioru;
2. określenie oznaczające brak przerw, stałość, trwanie cały czas lub regularną powtarzalność; ustawiczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co ciągłe
(1.2) mat. cecha funkcji, dla której mała zmiana argumentu powoduje zawsze jedynie małą zmianę wyniku;
(1.3) mat. cecha porządku gęstego, dla którego między dowolnymi dwoma elementami znajduje się trzeci element;
Wiktionary
Wikipedia
przym. ciągły
rzecz. ciąganie n.
przysł. ciągle
Wiktionary
1. dziejący się, trwający stale, nieustannie;
2. powtarzający się stale
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieustanny, ciągle trwający
(1.2) regularnie się powtarzający
(1.3) (o kształcie) pozbawiony przerw
(1.4) mat. (o funkcji) taka, której wartości dla „bliskich” sobie argumentów również będą sobie „bliskie”;
(1.5) mat. topol. (o funkcji) taka, dla której przeciwobraz każdego zbioru otwartego jest zbiorem otwartym
Wiktionary
(1.1) Przygnębiasz mnie swoim ciągłym narzekaniem.
(1.2) Rozwiodła się z nim z powodu jego ciągłych zdrad małżeńskich.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɔ̃ŋɡwɨ, AS: ćõŋgu̯y
Wiktionary
przysł. ciągle
rzecz. ciągłość ż., ciąganie n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
handlowa nazwa leku stosowanego w leczeniu zaburzeń erekcji
SJP.pl
Tadalafil – organiczny związek chemiczny, lek przeznaczony dla mężczyzn z zaburzeniem erekcji. Należy do grupy leków nazywanych inhibitorami fosfodiesterazy typu 5. Po stymulacji seksualnej, tadalafil pomaga w rozszerzeniu naczyń krwionośnych członka, co umożliwia napływ krwi do członka. W wyniku tego dochodzi do poprawy erekcji. Tadalafil nie pomaga pacjentom, u których nie występują zaburzenia erekcji.
Wikipedia
(r. męski) mężczyzna flegmatyczny, nieudolny; ciapa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(1.1) pot. człowiek niezdarny, ślamazarny
Wiktionary
IPA: t͡ɕãˈmajda, AS: ćãmai ̯da
Wiktionary
(1.1) fajtłapa, niezdara, fujara, ciapa, oferma, safanduła, niedołęga, gamoń, ułomek
Wiktionary
potocznie: ślamazarny, niezdarny, nieudolny; ciapowaty, ofermowaty, ciapciowaty
SJP.pl
(rodzaj żeński) lekceważąco o kobiecie flegmatycznej, ślamazarze; także o mężczyźnie, z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym; niedorajda
SJP.pl
potocznie: kobieta niezdarna, powolna, niepotrafiąca radzić sobie w życiu; także o mężczyźnie z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym; ciamciaramcia, ciamcia, siermięga, ciemięga, niedojda, niedorajda, oferma, ciamajda
SJP.pl
potocznie: mężczyzna niezdarny, powolny, niepotrafiący radzić sobie w życiu; ciamcialamcia, ciamcia, ciemięga, niedojda, niedorajda, oferma, ciamajda
SJP.pl
mlaskać; potocznie:
1. jeść głośno; cmoktać, cmokać, smoktać, glamać;
2. o substancjach płynnych lub półpłynnych: chlupać, chlupotać, pluskać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ciamkać.
Wiktionary
czas. ciamkać
Wiktionary
prowincja w Chinach; Jiangxi, Kiangsi
SJP.pl
Jiangxi (wymowa; chiń. upr. 江西; chiń. trad. 江西; pinyin Jiāngxī; Wade-Giles Chiang-hsi; dosł. „Na Zachód od rzeki Jangcy”) – prowincja ChRL położona w południowo-wschodniej części kraju, rozciągająca się między Jangcy na północy, a górami na południu.
Wikipedia
prowincja w Chinach; Jiangsu, Kiangsu
SJP.pl
Jiangsu (wymowa chiń. upr. 江苏; chiń. trad. 江蘇; pinyin Jiāngsū; Wade-Giles Chiang-su) – prowincja ChRL położona w środkowej części wschodniego wybrzeża Chin.Jej nazwa pochodzi od Jiangning (Nankin) i Suzhou.
Wikipedia
japońska ceremonia picia herbaty
SJP.pl
pozdrowienie włoskie odpowiadające polskiemu: cześć!
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. żart. cześć (na pożegnanie)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: t͡ɕaw, AS: ćau̯
Wiktionary
wyraz, zwykle powtórzony, mający oddawać odgłos powstający podczas chodzenia po błocie, chlupotania wody itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) reg. but używany w domu, kapeć
Wiktionary
(1.1) Po domu chodzę w ciapach.
Wiktionary
(1.1) kapeć, pantofel, bambosz, laczek, papuć, papeć
Wiktionary
(r. męski) mężczyzna flegmatyczny, nieudolny; ciamajda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. coś półpłynnego, mieszanina płynu i składników stałych
(1.2) pot. osoba niezdarna lub ślamazarna
(1.3) pot. nieregularna, spora plama
Wiktionary
(1.1) Po odwilży z niesprzątniętego śniegu zrobiła się paskudna ciapa na chodnikach.
(1.2) Ależ z niego ciapa – wszystko robi tak powoli i niezdarnie.
(1.3) Krawaty w wielkie ciapy kolorowe w ogóle nie istnieją. No, może znajdziecie je na obrzeżach w sklepach z tzw. absolutnym szajsem.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕapa, AS: ćapa
Wiktionary
rzecz. ciapowatość ż., ciapciak m., ciapek m., Ciapek m., ciapy nmos., ciapanie n., ciapnięcie n., naciapanie n., wyciapanie n., obciapanie n., uciapanie n.
:: zdrobn. ciapka ż.
czas. ciapać ndk., ciapnąć dk., naciapać dk., wyciapać dk., obciapać dk., uciapać dk.
przym. ciapowaty
przysł. ciapowato
wykrz. ciap ciap, ciapu ciap
Wiktionary
(1.1) papka, breja
(1.2) ciamajda, ślamazara, oferma, niezdara
Wiktionary
potocznie:
1. uderzać nożem;
2. iść z trudem, w błotnistym terenie
SJP.pl
czasownik
(1.1) iść z trudem, zwłaszcza po błocie
Wiktionary
rzecz. ciapanie n., ciapa ż.
czas. ciapnąć dk.
Wiktionary
pogardliwie: kobieta o ciemniejszej karnacji (głównie Arabka i Hinduska); ciapata
SJP.pl
ciapaty; pogardliwie:
1. osoba o ciemniejszej karnacji (zwykle Arab lub Hindus);
2. emigrant z Bliskiego Wschodu, mieszkający w Europie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) powolne chodzenie, zwłaszcza w błocie
Wiktionary
czas. ciapać
wykrz. ciap, ciap
rzecz. ciapa ż.
Wiktionary
(1.1) człapanie
Wiktionary
pogardliwie: dotyczący osoby o ciemniejszej karnacji (głównie Araba i Hindusa)
SJP.pl
pogardliwie: dotyczący osoby o ciemniejszej karnacji (głównie Araba i Hindusa)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. obraź. osoba pochodząca z Indii, Pakistanu, Bangladeszu lub krajów arabskich
(1.2) pogard. obraź. osoba ciemnoskóra
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp., M., B. i W. lm. od: kulin. ciapata
Wiktionary
(1.1) Powstało nowe obraźliwe słownictwo stworzone przez polskich imigrantów na określenie mieszkańców Bliskiego Wschodu, Afryki Północnej i Azji Południowej – „ciapki”, „ciapaci”, „beżowi” (…), „szmatogłowi”, „muzole” oraz „muslimy”.
(2.1) Sonam, żeby zaoszczędzić chleb, często piecze nam „ciapaty", czyli podpłomyki.
Wiktionary
rzecz. ciapaciątko n., ciapata ż.
:: fż. ciapatka ż.
Wiktionary
(1.1) pakol, arabus, szmatogłowy
(1.2) pogard. ciapol, ciapak, ciapata, ciapatka, brudas, smoluch, pastowaniec, czarnuch, asfalt
Wiktionary
(r. żeński) potocznie: kobieta niezdarna, ślamazarna; także o mężczyźnie z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym; niezdara, ciamajda, ślamazara
SJP.pl
potocznie:
1. rozdrabniać i rozgarniać jedzenie; ciapać;
2. pryskać drobnymi kroplami na wszystkie strony; ciapać;
3. niedbale malować pędzlem; ciapać;
4. chodzić w miękkich butach;
5. o deszczu: padać; paciać;
6. ciapciać się -
a) grzebać się lub pokrywać się czymś mokrym, mazistym; ciaprać się, paćkać się, paprać się, paciać się;
b) rozmazywać się; ciaprać się, paćkać się, paprać się, paciać się;
c) wykonywać długo jakąś czynność; babrać się, paćkać się, paprać się
SJP.pl
potocznie: człowiek mało energiczny i nieporadny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś nieporadny lub niezdarny
Wiktionary
rzecz. ciapa ż.
Wiktionary
potocznie: ślamazarny, niezdarny, nieudolny; ciamajdowaty, ofermowaty, ciapowaty
SJP.pl
potocznie, rzadko: miękki but do chodzenia po domu; łapeć, kapeć, kapuć, papeć, papuć, laczek
SJP.pl
potocznie:
1. deseń na tkaninie, papierze itp. w postaci plamek, kropek, kresek;
2. tkanina o takim wzorze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zoonim, popularne imię dla psa, zwłaszcza umaszczonego w plamaamy
Wiktionary
rzecz. ciapa ż.
Wiktionary
drobna plamka, kreska, punkt itp. często wchodzące w skład deseniu, wzoru na jakimś tle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) drobna plamka, często wchodząca w skład deseniu
Wiktionary
rzecz. ciapa ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg. kulin. potrawa z kiszonej kapusty wymieszanej z purée ziemniaczanym;
Wiktionary
Ciapkapusta – śląskie danie przygotowywane z purée ziemniaczanego i kapusty, zwykle kiszonej. Do ciapkapusty dodaje się podsmażony i pokrojony w kostkę boczek, kiełbasę lub zrumienioną cebulę. Potrawa ta zwykle podawana jest z mięsem (często z żeberkami).
Wikipedia
(1.1) Do ciapkapusty dodaje się podsmażony i pokrojony w kostkę boczek, kiełbasę lub zrumienioną cebulę.
Wiktionary
(1.1) panczkraut
Wiktionary
potocznie:
1. deseń na tkaninie, papierze itp. w postaci plamek, kropek, kresek;
2. tkanina o takim wzorze
SJP.pl
1. ślamazarność, nieporadność, guzdralstwo;
2. lepkość, galaretowatość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ciapowate; cecha tych, którzy są ciapowaci
Wiktionary
rzecz. ciapa m./ż.
przym. ciapowaty
przysł. ciapowato
Wiktionary
potocznie: ślamazarny, niezdarny, nieudolny; ciamajdowaty, ofermowaty, ciapciowaty
SJP.pl
potocznie:
1. brudzić; walać, babrać, kidać, fajdać, syfić;
2. pokrywać czymś mokrym, mazistym; paciać, paćkać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. błoto
Wiktionary
(1.1) Jak puszczo ziąb to się ciapryka robi na placu.
Wiktionary
czas. ciaprać
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|maras.
Wiktionary
Ciara Princess Wilson (z domu Harris, ur. 25 października 1985 w Austin w stanie Teksas) – amerykańska piosenkarka, producentka muzyczna, aktorka i modelka.
Wikipedia
zgrubienie od: ciarki (lekkie dreszcze)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. pogard. szlachcic, szlachetka
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕarax, AS: ćaraχ
Wiktionary
owoc tarniny; tarka
SJP.pl
Ciarka (dodatkowa nazwa w j. niem. Schiorke) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim, w gminie Lasowice Wielkie.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie opolskim.
Położona w widłach źródłowego biegu rzek Bogacicy i Stobrawy, na nizinnych terenach Równiny Opolskiej (stanowiącej część obszaru Niziny Śląskiej) i skraju ważnej, zwartej strefy leśnej Opolszczyzny – Stobrawskiego Parku Krajobrazowego.
Wikipedia
lekkie dreszcze; mrowie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zgrubienie od: ciarki (lekkie dreszcze)
SJP.pl
przymiotnik od: Ciasna
SJP.pl
1. niewygodny, zbyt mały lub wąski;
2. taki, w którym jest mało miejsca;
3. ograniczony, bez perspektyw
SJP.pl
Ciasna – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie lublinieckim, w gminie Ciasna. Historycznie leży na Górnym Śląsku.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Ciasna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Ciasna.
Wikipedia
o niedostatecznych rozmiarach; niewygodnie mały
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: ciasno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ciasny
SJP.pl
zdrobnienie od: ciasny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: ciasny
Wiktionary
IPA: t͡ɕäɕˈɲutʲci, AS: ćäśńutʹḱi
Wiktionary
przym. ciasny
przysł. ciasno
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) tak, że nie ma wiele wolnego miejsca
Wiktionary
(1.1) Brałem z sobą pisma i ręcznik, który ciasno zwijałem i podtykałem pod głowę.
Wiktionary
rzecz. ciasnota ż.
przym. ciasny, ciaśniutki
przysł.
:: zdrobn. ciaśniutko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. koszula
Wiktionary
IPA: t͡ɕasˈnɔxa, AS: ćasnoχa
Wiktionary
taki, który jest ograniczony intelektualnie, ma wąskie horyzonty umysłowe; tępy, ograniczony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) człowiek ograniczony umysłowo, nieobejmujący ogółu problemów, z którymi się styka
Wiktionary
(1.1) W Parlamencie Europejskim pełno jest ciasnogłowych decydentów, którym trudno przychodzi zrozumieć przyczyny obecnego kryzysu.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕasnɔɡˈwɔvɨ, AS: ćasnogu̯ovy
Wiktionary
przestarzale: ciasnota;
1. zbyt mała przestrzeń, brak miejsca;
2. zbyt mały rozmiar jakiejś części ubrania;
3. w przenośni: brak szerszych horyzontów myślowych; ubóstwo umysłowe, ograniczoność
SJP.pl
1. zbyt mała przestrzeń, brak miejsca;
2. zbyt mały rozmiar jakiejś części ubrania;
3. w przenośni: brak szerszych horyzontów myślowych; ubóstwo umysłowe, ograniczoność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brak przestrzeni, brak wolnego miejsca
(1.2) przen. niski poziom umysłowy, ograniczoność, brak szerokich horyzontów umysłowych
Wiktionary
IPA: t͡ɕasˈnɔta, AS: ćasnota
Wiktionary
przym. ciasny
czas. ścieśniać, zacieśniać
przysł. ciasno
Wiktionary
(1.2) tępota
Wiktionary
1. niewygodny, zbyt mały lub wąski;
2. taki, w którym jest mało miejsca;
3. ograniczony, bez perspektyw
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, w którym jest mało miejsca
(1.2) o ubraniu: zbyt mały lub wąski
(1.3) przen. ograniczony, zaściankowy
(1.4) stpol. biedny
(1.5) stpol. przykry
(1.6) stpol. surowy
Wiktionary
(1.1) Pokoik jest malutki i ciasny, z widokiem na plac przed kościołem.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕasnɨ, AS: ćasny
Wiktionary
rzecz. ciasnota ż.
przysł. ciasno
przym. ciaśniutki
Wiktionary
(1.3) wąski
Wiktionary
1. fragment tekstu wysyłany przez serwis internetowy do przeglądarki internauty, pozwalający m.in. na zapamiętanie danych i utrzymanie sesji; cookie, kuki;
2. zdrobnienie od: ciastko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od ciastko
(1.2) pot. atrakcyjna seksualnie dziewczyna
(1.3) inform. zestaw informacji wysyłany przez serwer i przechowywany na komputerze użytkownika, zawierający informacje wykorzystywane później przez serwer;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ta firma produkuje wyborne ciasteczka z wiśnią.
(1.2) Ej, ciasteczko, jakbyś tu jeszcze kiedyś była, to odezwij się na GG.
(1.3) Gdy tylko uda się skraść ciasteczko, można mieć dostęp do konta ofiary bez hasła przez długi czas.
Wiktionary
IPA: t͡ɕaˈstɛt͡ʃkɔ, AS: ćastečko
Wiktionary
rzecz. ciastowy mos., ciastownia ż., ciasto n., ciastko n.
:: zgrub. ciacho n.
przym. ciasteczkowy, ciastowy
Wiktionary
(1.2) ciacho
(1.3) cookie
Wiktionary
wyrób cukierniczy m.in. z mąki, wody i jaj
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Ciastek:
Wikipedia
1. kobieta zajmująca się wyrobem ciast i ciastek;
2. właścicielka lub pracownica ciastkarni
SJP.pl
1. zakład produkujący ciastka;
2. sklep z ciastkami
SJP.pl
dotyczący ciastkarza, ciastkarni, wytwarzania ciastek
SJP.pl
1. wypiek ciastek;
2. zawód ciastkarza
SJP.pl
Ciastkarstwo – dział wytwórczości ściśle związany z piekarstwem i cukiernictwem, zajmujący się głównie produkcją tzw. pieczywa cukierniczego nietrwałego, np. drożdżowego (strucla, baba wielkanocna, placek) oraz innych nietrwałych produktów, takich jak ciastko, tort, keks itp.
Wikipedia
1. osoba zajmująca się wyrobem ciast i ciastek;
2. właściciel lub pracownik ciastkarni
SJP.pl
wyrób cukierniczy m.in. z mąki, wody i jaj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. mały, słodki wypiek, często zdobiony kremem, owocami, lukrem;
Wiktionary
Ciastko – rodzaj zazwyczaj słodkiego wyrobu cukierniczego o różnorodnych kształtach, smakach, wielkości i sposobach przygotowywania. Ciastka są mniejsze od ciast i przeznaczone na jedną porcję.
W technologii ciastkarskiej stosuje się następujący podział ciastek ze względu na sposób ich formowania:
Wikipedia
(1.1) Na Boże Narodzenie pieczemy domowe ciastka z cynamonem.
(1.1) Zaprosiłem dziewczynę na ciastka do cukierni.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕastkɔ, AS: ćastko
Wiktionary
rzecz. ciasto n., ciastkarz m., ciastkarnia ż.
:: zdrobn. ciasteczko n.
przym. ciasteczkowy, ciastkowy, ciastowy, ciastowaty
Wiktionary
potocznie:
1. jeść ciastka;
2. piec ciastka
SJP.pl
1. gęsta masa z mąki, wody, jaj i innych składników
2. wypiek z takiej masy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. surowy półprodukt, gęsta masa powstała z połączenia mąki z wodą, mlekiem lub innymi spożywczymi produktami;
(1.2) kulin. spoż. słodki, deserowy wypiek, zwykle w formie placekacka;
Wiktionary
Ciasto – plastyczna i elastyczna masa powstała przez zagniecenie lub wymieszanie mąki, płynów (wody lub mleka) i innych składników, np. cukru, jajek, tłuszczów.
Niektóre ciasta, np. na bezy lub makaroniki nie zawierają w swoim składzie w ogóle mąki. Do wielu ciast dodaje się nie wodę, lecz mleko, maślankę, kefir, jogurt, roztopione masło, olej, sok owocowy, napój gazowany itp. Zdarza się też, że nie ma w nich żadnego płynu, tylko jajka, np. ciasta na biszkopty, lub też miód, np. ciasta na niektóre pierniki i miodowniki. W zależności od przeznaczenia może zostać poddane fermentacji przy pomocy drożdży lub zakwasu, co spulchnia lub czasami zakwasza ciasto. W celu spulchnienia ciasta używa się również np. sody oczyszczonej, proszku do pieczenia, lub piany z białek.
Wikipedia
(1.1) Szybko zagnieść ciasto i wstawić na godzinę do lodówki.
(1.1) audio|Pl-zawsze podbierałem mamie dużą i słodką grudę kruszonki zanim zdążyła posypać ciasto.ogg. Zawsze podbierałem mamie dużą i słodką grudę kruszonki, zanim zdążyła posypać ciasto.
(1.2) Może spróbujesz tego pysznego ciasta z owocami?
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕastɔ, AS: ćasto
Wiktionary
rzecz. ciastko n., ciastownia ż., ciastowy m., ciastkarnia ż., ciastkarstwo n., ciastkarz m.
:: zdrobn. ciasteczko n.
:: zgrub. ciacho n.
przym. ciastowy, ciastowaty, ciastkarski, ciastkowy, ciasteczkowy
Wiktionary
(1.2) placek
Wiktionary
kobieta uwielbiająca jeść ciasto
SJP.pl
osoba, która uwielbia jeść ciasto
SJP.pl
masa plastyczna z mąki, wody i soli, przypominająca plastelinę
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
żartobliwie: przygotowywać lub jeść ciasto
SJP.pl
o konsystencji ciasta; elastyczny, miękki
SJP.pl
dział w piekarni zajmujący się przygotowywaniem i przechowywaniem ciasta na pieczywo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział piekarni, w którym przygotowuje się ciasto na pieczywo
Wiktionary
IPA: t͡ɕaˈstɔvʲɲa, AS: ćastovʹńa
Wiktionary
rzecz. ciasto, ciastko, ciasteczko, ciastowy, ciastkarnia, ciastkarstwo, ciastkarz, ciacho
przym. ciastowy, ciastowaty, ciastkarski
Wiktionary
związany z ciastem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od ciasto
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pracownik piekarni, który zajmuje się przygotowywaniem ciasta na pieczywo
Wiktionary
IPA: t͡ɕaˈstɔvɨ, AS: ćastovy
Wiktionary
rzecz. ciasto, ciastko, ciasteczko, ciastownia, ciastkarnia, ciastkarstwo, ciastkarz, ciacho
przym. ciastowaty, ciastkarski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
u samic ssaków oraz kobiet: okres a także wszystkie zmiany w organizmie od momentu zapłodnienia do porodu; stan kobiety, samicy w tym czasie; brzemienność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wet. u ssaków płci żeńskiej okres od zapłodnienia do porodu;
(1.2) stpol. zastaw
Wiktionary
Ciąża, brzemienność – proces fizjologiczny u większości samic ssaków, trwający od zapłodnienia bądź implantacji do porodu.
Występuje u samic ssaków łożyskowych oraz torbaczy. Trwa od zapłodnienia komórki jajowej do porodu. Obejmuje całokształt zmian zachodzących w tym okresie w organizmie zapłodnionej samicy. Niektórzy naukowcy okres ciąży liczą od momentu zagnieżdżenia zarodka w ściance macicy.
Wikipedia
(1.1) Wkrótce po wyjściu za mąż Ewa zaszła w ciążę.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɔ̃w̃ʒa, AS: ćõũ̯ža
Wiktionary
rzecz. ciężarna
przym. ciężarny, ciążowy
zobacz też: ciążyć
czas. ciążyć
Wiktionary
(1.1) rzad. brzemienność; (w odniesieniu do ludzi): eufem. stan błogosławiony, eufem. być przy nadziei
Wiktionary
1. ciężarek do ważenia; odważnik;
2. ciężarek do ćwiczeń gimnastycznych; hantel
SJP.pl
wzajemne przyciąganie się ciał obdarzonych masą; grawitacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przytłaczanie ciężarem, przypieranie sporą masą
(1.2) stanowienie ciężaru psychicznego; bycie uciążliwym
(1.3) fiz. oddziaływanie na siebie siłą przyciągania ciał o pewnych masach, położonych w określonej odległości od siebie
Wiktionary
Grawitacja, ciążenie powszechne – zjawisko fizyczne polegające na wzajemnym przyciąganiu się wszystkich ciał – wszelkich mas i innych postaci energii. Ciążenie to jedno z oddziaływań podstawowych obok tych elektrosłabych i jądrowych silnych.
Wikipedia
czas. przeciążyć, ciążyć ndk.
przym. ciążowy, ciężarny, ciążeniowy
rzecz. ciężarna ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ciążeniem, dotyczący ciążenia
Wiktionary
rzecz. ciążenie n.
Wiktionary
anoreksja dotykająca ciężarne kobiety; pregoreksja
SJP.pl
kobieta cierpiąca na odmianę anoreksji występującą w czasie ciąży; pregorektyczka
SJP.pl
obszerna sukienka noszona przez kobiety w czasie ciąży
SJP.pl
związany z ciążą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący ciąży, związany z ciążą
Wiktionary
(1.1) Panna młoda miała na sobie białą sukienkę ciążową.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɔ̃w̃ˈʒɔvɨ, AS: ćõũ̯žovy
Wiktionary
rzecz. ciąża ż., ciężarna ż., ciężar m., ciążenie n., zaciążenie n., ciążówka ż.
czas. ciążyć ndk., zaciążyć dk.
przym. ciężarny, ciężki
przysł. ciężko
Wiktionary
ciężyć;
1. przytłaczać kogoś swym ciężarem;
2. w przenośni: być dla kogoś uciążliwym, trudnym do zniesienia;
3. w przenośni: skłaniać się ku czemuś lub komuś
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) być odczuwanym jako ciężar, coś męczącego, przytłaczającego
(1.2) powodować obarczenie, nieznośny ciężar
(1.3) skłaniać się ku czemuś
Wiktionary
(1.1) Ciążą mi powieki.
Wiktionary
rzecz. ciążenie n., ciąża ż., ciężarna ż., uciążliwość ż.
przym. ciążowy, ciężarny, ciężkawy, ciężki
Wiktionary
(1.1) męczyć, przytłaczać
(1.2) obciążać
(1.3) skłaniać się
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Tiażynskij – osiedle typu miejskiego w Rosji, w obwodzie kemerowskim. Siedziba władz rejonu tiażyńskiego
Wikipedia
zdrobnienie od: ciałko
SJP.pl
1. zdrobniale o ciele (w znaczeniu organizmu człowieka lub zwierzęcia albo zespołu tkanek okrywających szkielet);
2. drobny twór pełniący określone funkcje w organizmie
SJP.pl
Wikipedia
1. organizm ludzki lub zwierzęcy jako całość;
2. zwłoki;
3. tkanki obrastające szkielet człowieka lub zwierzęcia;
4. obiekt lub substancja o określonych właściwościach;
5. w matematyce: dowolny zbiór co najmniej dwóch elementów, w którym określone są i wykonalne działania dodawania i mnożenia, przy spełnieniu określonych warunków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) organizm ludzki lub zwierzęcy
(1.2) zwłoki człowieka lub zwierzęcia
(1.3) fiz. chem. materia, substancja
(1.4) mat. zbiór, którego każde dwa elementy mogą być dodane, odjęte, pomnożone i podzielone (z wyjątkiem dzielenia przez zero);
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ciało ludzkie to skomplikowana maszyneria.
(1.1) Do skóry, do ciała przylgnęły mi kości, / ocaliłem tylko ciało moich dziąseł.
(1.2) W mieszkaniu leżało ciało starej kobiety.
(1.3) Gwiazda jest ciałem fizycznym.
(1.4) Liczby rzeczywiste tworzą ciało.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕawɔ, AS: ćau̯o
Wiktionary
rzecz. cielesność ż., cielistość ż.
:: zdrobn. ciałko n.
:: zgrub. cielsko n.
przym. cielesny, cielisty
przysł. cieleśnie, cieliście
Wiktionary
(1.1) ciałko, mięso
(1.2) zwłoki, truchło, trup
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. handlarz niewolników
(1.2) stpol. sutener
Wiktionary
palenie zwłok w ofierze; całopalenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) etn. obrzędowe spalanie zwłok człowieka
Wiktionary
Kremacja (łac. cremare „spalić”), ciałopalenie – forma pogrzebu zwłok zmarłego, polegająca na spaleniu ciała, znana i uznawana przez wiele religii.
Wikipedia
(1.1) Stało się to między IX a XI wiekiem naszej ery, gdy ludy środkowoeuropejskie nawróciły się na chrześcijaństwo i w związku z tym musiały zrezygnować z ciałopalenia zmarłych.
Wiktionary
przym. ciałopalny
Wiktionary
(1.1) kremacja
Wiktionary
związany ze spaleniem, spopieleniem zwłok w ramach obrzędu pogrzebowego, np. pogrzeb ciałopalny, grób ciałopalny
SJP.pl
przypominający z wyglądu ciało ludzkie
SJP.pl
akceptacja własnego ciała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) psych. pozytywne, pozbawione kompleksów nastawienie do własnego ciała i jego mankamentów;
Wiktionary
Wikipedia
przym. ciałopozytywny
Wiktionary
dotyczący akceptacji własnego ciała bez względu na jego wygląd
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
preparat o działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym; cibalgina; pabialgina
SJP.pl
preparat o działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym; cibalgin; pabialgina
SJP.pl
lek z grupy sulfonamidów
SJP.pl
Sulfatiazol – organiczny związek chemiczny, lek z grupy sulfonamidów. Jest to krystaliczny, bezzapachowy proszek, trudno rozpuszczalny w wodzie.
Działanie: chemioterapeutyk o silnym działaniu bakteriostatycznym z grupy sulfonamidów.
Rozpuszczalność:
Wikipedia
roślina bagienna z rodziny turzycowatych
SJP.pl
Czścibor, Ścibor, Czcibor, Cibor, Czesbor – staropolskie imię męskie. Znaczenie imienia: „walczący o cześć”, „obrońca czci”, lub „czczący walkę”. Od członów „czci-” (daw. „czści-”), „czcij”, od czcić (daw. czścić, porównaj cześć) oraz „bor-” – od daw. „borzyć” „walczyć” (porównaj „borykać się”).
Czcibor imieniny obchodzi: 9 września i 14 listopada.
Żeńskie odpowiedniki: Czcibora, Ścibora, Cibora.
Wikipedia
roślina bagienna z rodziny turzycowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Cyperus|L.|ref=tak., rodzaj roślin należący do rodziny ciborowatych, liczący 686 gatunków;
(1.2) bot. roślina z rodzaju cibor (1.1)
Wiktionary
Cibora (Cyperus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny ciborowatych (Cyperaceae). Obejmuje ok. 700–950 gatunków. Rośliny z tego rodzaju występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem stref okołobiegunowych. W zależności od ujęcia dwa lub trzy gatunki rosną dziko w Polsce jako rodzime (cibora brunatna C. fuscus i cibora żółta C. flavescens oraz C. micheliana, często opisywana jako dichostylis Michela Dichostylis micheliana), z gatunków obcych zadomowiona w Polsce jest cibora jadalna C. esculentus, a trzy gatunki dziczeją przejściowo (cibora zwarta C. congestus, cibora pochylona C. declinatus i cibora Houghtona C. houghtonii).
Wikipedia
(1.2) Posadziliśmy cibory i czekamy na plony.
Wiktionary
rzecz. ciborowate lm nm., ciborowce lm nm.
Wiktionary
rodzina bylin podobnych do traw, dawniej turzycowate
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Cyperaceae|Juss.|ref=tak., rodzina roślin należąca do rzędu wiechlinowców;
Wiktionary
Ciborowate, turzycowate (Cyperaceae Juss.) – rodzina roślin w rzędzie wiechlinowców. Obejmuje około 5500 gatunków zgrupowanych w 109 rodzajów. Rodzina jest kosmopolityczna – jej przedstawiciele spotykani są na całym świecie, szczególnie często w strefie klimatu umiarkowanego chłodnego. Zajmują najczęściej siedliska mokradłowe. Są to rośliny zielne cechujące się znaczną redukcją kwiatów. Charakterystyczne są także trójkanciaste, pełne łodygi z trawiastymi liśćmi wyrastającymi w trzech rzędach.
Wikipedia
(1.1) Blaszka liścia ciborowatych jest całobrzega lub drobnopiłkowana.
Wiktionary
rzecz. cibora ż., ciborowce lm nm.
Wiktionary
(1.1) turzycowate
Wiktionary
o cechach ciborowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin z klasy jednoliściennych; turzycowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Cyperales|Hutch.|ref=tak., rząd roślin należący do klasy jednoliściennych;
Wiktionary
Ciborowce, turzycowce (Cyperales) – rząd roślin wyróżniany w niektórych systemach klasyfikacyjnych w obrębie jednoliściennych.
Wikipedia
(1.1) Do rzędu ciborowców zalicza się ciborowate.
Wiktionary
rzecz. cibora ż., ciborowate lm nm.
Wiktionary
(1.1) turzycowce
Wiktionary
przedstawiciel rzędu roślin z klasy jednoliściennych; turzycowiec
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Ciborski – odmiana herbu Jastrzębiec
Wikipedia
potocznie: pomyłka, nieścisłość, drobna wpadka, głównie w filmach i grach wideo
SJP.pl
Congregatio Sororum Immaculatae Conceptionis Beatae Mariae Virginis, zakon niepokalanek
SJP.pl
[czytaj: cziczolina] pseudonim artystyczny Ilony Staller, włoskiej aktorki pornograficznej węgierskiego pochodzenia
SJP.pl
Ilona Staller, właściwie Elena Anna Staller, znana pod pseudonimem artystycznym Cicciolina (ur. 26 listopada 1951 w Budapeszcie) – włoska aktorka pornograficzna węgierskiego pochodzenia. Była jedną z największych europejskich gwiazd porno i skandalistek lat 80. XX wieku. Także aktywistka polityczna, pierwsza w historii gwiazda porno wybrana do parlamentu demokratycznego państwa.
Wikipedia
[czytaj c-icero] cycero;
1. stopień pisma o wielkości 12 punktów typograficznych;
2. jednostka długości w układzie wielkości drukarskich wynosząca 12 punktów typograficznych
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: cziczerone] osoba oprowadzająca po muzeach itp.; przewodnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. przewodnik oprowadzający po zabytkach
Wiktionary
(1.1) Po Rzymie oprowadzał nas radosny cicerone, którego poleciła jedna zakonnica.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ʃʲit͡ʃɛˈrɔ̃nɛ, AS: čʹičerõne
Wiktionary
czas. ciceronować ndk.
Wiktionary
w retoryce: zdanie cyceroniańskie, okres cyceroniański - starannie zbudowany fragment wypowiedzi, o dużej złożoności i kunsztownej formie
SJP.pl
[czytaj: cziczeronować] oprowadzać zwiedzających, pełnić funkcję cicerona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ciceronować.
Wiktionary
czas. ciceronować
Wiktionary
potocznie: potajemne wypuszczenie gazów z organizmu; cichy bąk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żart. ciche pierdnięcie
Wiktionary
przysł. cicho
wykrz. cicho
Wiktionary
potocznie: po cichu, milczkiem, potajemnie; cichcem
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) bez wywoływania hałasu, po cichu, niepostrzeżenie, ukradkiem
(1.2) w tajemnicy przed innymi
Wiktionary
IPA: t͡ɕiˈxat͡ʃɛ̃m, AS: ćiχačẽm
Wiktionary
rzecz. cisza ż.
wykrz. cisza
przym. cichy
czas. cichnąć
Wiktionary
(1.1) cichcem, niepostrzeżenie
(1.2) bez rozgłosu, chyłkiem, cichcem, dyskretnie, pod osłoną nocy, po kryjomu, potajemnie, skrycie, tajnie, ukradkiem, w tajemnicy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nieco cichy; mało słyszalny, niegłośny, niehałaśliwy
SJP.pl
Cichawy – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Sońsk.
Na terenie obecnie istniejącej wsi Cichawy prawdopodobnie już w czasach starożytnych istniały pierwsze formy osadnictwa. Na jednej z żwirowni w latach 60. XX wieku odkryto prymitywne piece hutnicze które nazywano dymarkami. Znaleziono także gliniane skorupy datowana na około 2000 – 3000 lat p.n.e.
Wikipedia
potocznie: po cichu, milczkiem, potajemnie; cichaczem
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) bez wywoływania hałasu, po cichu, niepostrzeżenie, ukradkiem
(1.2) w tajemnicy przed innymi
Wiktionary
(1.1) Ja nie mówię, że on kręci! Że coś cichcem, na boku, odkłada dla siebie!
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕixt͡sɛ̃m, AS: ćiχcẽm
Wiktionary
rzecz. cisza ż.
wykrz. cisza
przym. cichy
czas. cichnąć
Wiktionary
(1.1) cichaczem, niepostrzeżenie
(1.2) cichaczem, potajemnie, skrycie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: cichy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: cichy
Wiktionary
IPA: t͡ɕiˈxɛ̃ɲci, AS: ćiχẽńḱi
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. ścichnąć)
(1.1) stawać się stopniowo coraz cichszym lub słabiej słyszalnym
(1.2) przestawać rozmawiać, wydawać dźwięki lub czynić gwar
(1.3) uspokajać się lub stawać się mniej intensywnym (np. o żywiołach)
(1.4) przen. przestawać być obiektem zainteresowania społeczeństwa
Wiktionary
(1.1) Łagodny, pomyślny wiatr cichł powoli, aż wreszcie żagle obwisły jak bezsilne ręce strudzonego robotnika.
(1.2) Obaj dziwnie cichli na dźwięk słowa "Inkwizycja".
(1.3) Mijały godziny. Cichła burza. Kilku żeglarzy wychyliło się spod pokładu i usiłowało przebić wzrokiem ciemności.
Wiktionary
rzecz. cisza ż., cichość ż.
czas. przyciszyć dk., przycichać ndk., wyciszyć dk., wyciszać ndk., uciszać ndk., uciszyć dk.
przym. cichy, zaciszny
przysł. cicho, cichaczem, cichcem, zacisznie
wykrz. cicho, cisza
Wiktionary
(1.1) uciszać się, ściszać się, przycichać, ścichać, ucichać, głuchnąć
(1.2) milknąć, niemieć
(1.4) przycichać
Wiktionary
1. wydający słabo słyszalne dźwięki lub nie wydający ich wcale;
2. spokojny, wycofany
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) bez wydawania dźwięku lub o niskim natężeniu dźwięku
(1.2) przen. nie powodując rozgłosu
wykrzyknik
(2.1) słowo nakazujące odbiorcy zaprzestanie mówienia i wydawania dźwięków
Wiktionary
Cicho – czwarta studyjna (druga polskojęzyczna) płyta Ewy Farnej. Na płycie znajduje się 12 pop-rockowych utworów. Ostatnia piosenka to cover piosenki Urszuli pt. Dmuchawce, latawce, wiatr (muzyka Romuald Lipko, słowa Marek Dutkiewicz). Album został wydany 16 marca 2009 i jest polską wersją płyty Ticho. Płyta dotarła do 16. miejsca listy OLiS w Polsce.
Wikipedia
(1.1) Po ogłoszeniu wyroku w sali zrobiło się bardzo cicho.
(1.1) Możesz powtórzyć? Mówisz tak cicho, że w ogóle cię nie słyszę.
(1.2) Sprawę tej łapówki załatwiono raczej cicho, do prasy nie przedostało się nic.
(2.1) Cicho! Nie mogę się skoncentrować przez tę twoją paplaninę.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕixɔ, AS: ćiχo
Wiktionary
rzecz. cisza ż., cichacz ż.
przym. cichy, zaciszny, cichuchny, cichuśki
czas. uciszać, sciszać, wyciszyć, przyciszyć, cichnąć
wykrz. cisza
przysł. zacisznie, z cicha
Wiktionary
buty na miękkiej podeszwie
SJP.pl
cecha mechanizmu lub pojazdu zdolnego do cichego poruszania się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. odprzym. cecha tego, co cichobieżne – zdolne do cichej pracy, do cichego poruszania się
Wiktionary
(1.1) Nowy silnik cechuje się większym momentem obrotowym oraz większą cichobieżnością.
Wiktionary
przym. cichobieżny
Wiktionary
o urządzeniach, pojazdach: pracujący, poruszający się cicho
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) techn. o urządzeniach, maszynach, pojazdach itp.: taki, który pracuje lub porusza się cicho
Wiktionary
(1.1) Cichobieżny silnik indukcyjny o niskim poziomie drgań gwarantuje narzędziu długą żywotność.
Wiktionary
rzecz. cichobieżność ż.
Wiktionary
związany z działalnością cichociemnych
SJP.pl
Cichociemni Spadochroniarze Armii Krajowej (skróty: CC, cc.) – żołnierze konspiracyjnej Armii Krajowej (ZWZ/AK) w służbie specjalnej (patrz treść przysięgi CC), służący w strukturach wojskowych Polskiego Państwa Podziemnego, którzy podczas służby w Polskich Siłach Zbrojnych, ochotniczo zgłosili się do służby w kraju. Dzięki współpracy Oddziału VI (Specjalnego) Sztabu Naczelnego Wodza z brytyjskim Special Operations Executive, zostali w latach 1941–1944 przeszkoleni w Wielkiej Brytanii i we Włoszech oraz przerzucani przez 138 dywizjon specjalnego przeznaczenia (138 Special Duty Squadron) RAF oraz polską 1586 eskadrę specjalnego przeznaczenia na teren Polski okupowanej przez Niemców oraz Sowietów. Dzięki współpracy z komórką Oddziału V (łączność) Komendy Głównej AK wykonywali skok ze spadochronem na zrzutowiska wyznaczone i chronione przez oddziały partyzanckie AK (i in.) lub lądowali na polowych lotniskach podczas operacji Most (Wildhorn).
Wikipedia
związany z działalnością cichociemnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. żołnierz polski zrzucany na tereny okupowane w czasie drugiej wojny światowej;
Wiktionary
Cichociemni Spadochroniarze Armii Krajowej (skróty: CC, cc.) – żołnierze konspiracyjnej Armii Krajowej (ZWZ/AK) w służbie specjalnej (patrz treść przysięgi CC), służący w strukturach wojskowych Polskiego Państwa Podziemnego, którzy podczas służby w Polskich Siłach Zbrojnych, ochotniczo zgłosili się do służby w kraju. Dzięki współpracy Oddziału VI (Specjalnego) Sztabu Naczelnego Wodza z brytyjskim Special Operations Executive, zostali w latach 1941–1944 przeszkoleni w Wielkiej Brytanii i we Włoszech oraz przerzucani przez 138 dywizjon specjalnego przeznaczenia (138 Special Duty Squadron) RAF oraz polską 1586 eskadrę specjalnego przeznaczenia na teren Polski okupowanej przez Niemców oraz Sowietów. Dzięki współpracy z komórką Oddziału V (łączność) Komendy Głównej AK wykonywali skok ze spadochronem na zrzutowiska wyznaczone i chronione przez oddziały partyzanckie AK (i in.) lub lądowali na polowych lotniskach podczas operacji Most (Wildhorn).
Wikipedia
(1.1) skr. cc
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
prostytutka, nierządnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. wulg. kobieta, która uprawia prostytucję i ukrywa ten proceder przed otoczeniem
(1.2) gwara. więz. skazana utrzymująca stosunki seksualne z wąską grupą skazanych kobiet
(1.5) gwara. uczn. dziewczyna
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕixɔˈdajka, AS: ćiχodai ̯ka
Wiktionary
rzecz. cichodajek
Wiktionary
(1.4) cichodaja, cichodejka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Cichoń (929 m) – szczyt w Beskidzie Wyspowym, położony w tzw. paśmie Ostrej. Na mapie Geoportalu brak takiego szczytu, opisano natomiast w tym miejscu dwa wierzchołki: Tokań (922 m) i Księża Góra (924 m), a nazwa Cichoń oznacza część lasu na ich północno-zachodnich stokach. Przez miejscową ludność nazywany był Tokoniem, co mogłoby wskazywać, że kiedyś odbywały tu swoje toki głuszce. Obecnie miejscowa ludność używa nazwy Cichoń.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
urządzenie do spłukiwania wodą sedesu, zastępujące tradycyjną spłuczkę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. cisza, milczenie
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕixɔɕt͡ɕ, AS: ćiχość
Wiktionary
przym. cichy, zaciszny, cichuchny, cichuśki
rzecz. cisza ż.
wykrz. cisza
czas. wyciszyć, przyciszyć, cichnąć
przysł. zacisznie
Wiktionary
(1.1) cisza
Wiktionary
buty; obowiązywały w subkulturze Teddy Boysów i rock'n'rollowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przest. żart. miękkie pantofle domowe
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕixɔˈstɛ̃mpɨ, AS: ćiχostẽmpy
Wiktionary
Cichostów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie parczewskim, w gminie Milanów.
Wieś królewska w powiecie lubelskim województwa lubelskiego w 1786 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przysłówek
(1.1) neol. liter. cicho i pusto
Wiktionary
(1.1) Na ulicach cichosza / na chodnikach cichosza / nie ma Mickiewicza / i nie ma Miłosza.
Wiktionary
przym. cichuchny, cichuśki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Cichowski – polskie nazwisko utworzone sufiksem -(ow)ski od popularnych nazw miejscowych takich jak Cichowo, Cichów lub Ciche.
Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: cichy
SJP.pl
zdrobnienie od: cichy; cichuteńki, cichuteczki, cichuśki, cichusieńki, cichusi, cichutki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bardzo słabo słyszalny
(1.2) bardzo niepozorny
Wiktionary
rzecz. cichość ż.
przym. cichuteczki, cichuteńki, cichutki, cichy, cichuśki
przysł. cicho, cichosza, cichuśko, cichuteczko, cichuteńko, cichutko
wykrz. cicho
Wiktionary
(1.1) cichuśki, cichutki
(1.2) cichuśki, cichutki
Wiktionary
zdrobnienie od: cichy; cichuteńki, cichuteczki, cichuśki, cichusieńki, cichutki, cichuchny
SJP.pl
zdrobnienie od: cichy; cichuteńki, cichuteczki, cichuśki, cichutki, cichusi, cichuchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: cichy
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕixuˈɕɛ̇̃ɲci, AS: ćiχuśė̃ńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: cichy; cichuteńki, cichuteczki, cichutki, cichusieńki, cichusi, cichuchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: cichy
Wiktionary
(1.1) Z ukrytego gniazda dochodziło cichuśkie: pii, pii...
Wiktionary
IPA: t͡ɕiˈxuɕci, AS: ćiχuśḱi
Wiktionary
rzecz. cichość ż.
przym. cichuchny, cichuteczki, cichuteńki, cichutki, cichy
przysł. cicho, cichosza, cichuśko, cichuteczko, cichuteńko, cichutko
wykrz. cicho
Wiktionary
(1.1) cichuchny, cichutki
Wiktionary
zdrobnienie od: cichy; cichuteńki, cichutki, cichuśki, cichusieńki, cichusi, cichuchny
SJP.pl
zdrobnienie od: cichy; cichutki, cichuteczki, cichuśki, cichusieńki, cichusi, cichuchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: cichy
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕixuˈtɛ̃ɲci, AS: ćiχutẽńḱi
Wiktionary
przym. cichutki, cichuchny, cichuśki
Wiktionary
zdrobnienie od: cichy; cichuteńki, cichuteczki, cichuśki, cichusieńki, cichusi, cichuchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: cichy
Wiktionary
(1.1) Nie odczuwał czyjejś wcześniejszej obecności, nie słyszał cichutkiego, szemrzącego chrobotania.
Wiktionary
IPA: t͡ɕiˈxutʲci, AS: ćiχutʹḱi
Wiktionary
przym. cichy, cichuteńki, cichuchny, cichuśki
przysł. cichutko
Wiktionary
(1.1) cichuśki
Wiktionary
1. wydający słabo słyszalne dźwięki lub nie wydający ich wcale;
2. spokojny, wycofany
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) o małej głośności
(1.2) spokojny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Strasznie denerwuje mnie wentylator w moim komputerze. Muszę wymienić go na jakiś cichszy.
(1.2) Pan Karol nigdy nikomu nie przeszkadzał, to cichy i spokojny człowiek.
(1.2) Cicha noc, święta noc, pokój niesie ludziom wszem.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕixɨ, AS: ćiχy
Wiktionary
rzecz. cichość ż., cisza ż.
czas. cichnąć, wyciszyć dk., wyciszać ndk., ściszać ndk., ściszyć dk., przyciszać ndk., przyciszyć dk.
przym. cichutki, zaciszny, cichuchny, cichuśki
przysł. cicho, zacisznie, cichaczem, cichcem, z cicha
wykrz. cicho, cisza
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. zob. Cicibór Mały.
(1.2) geogr. zob. Cicibór Duży.
Wiktionary
Miejscowości w Polsce:
Inne:
Wikipedia
(1.1) Kiedy ranne wstają zorze • w Ciciborze, w Ciciborze, • budzą się dziewczęta hoże • Cicibora kwiat od lat.
Wiktionary
rzecz. ciciborzanka ż., ciciborzanin m.
:: zdrobn. Ciciborek m.
przym. ciciborski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ciciborem, dotyczący Cicibora
Wiktionary
(1.1) Gdy wieczorne gasną zorze • w Ciciborze, w Ciciborze, • pustką razi każde łoże • w ciciborską noc ad hoc.
Wiktionary
rzecz. Cicibór m., Ciciborek m., ciciborzanin m., ciciborzanka ż.
Wiktionary
miasto w Chinach; Qiqihar
SJP.pl
Qiqihar (chiń. upr. 齐齐哈尔; chiń. trad. 齊齊哈爾; pinyin Qíqíhā’ěr) – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Heilongjiang, port nad rzeką Nen Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 924 737. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 537 279 mieszkańców. Ośrodek przemysłu hutniczego, maszynowego, elektrotechnicznego, chemicznego, drzewnego, spożywczego i mineralnego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. frędzel, kłąb
Wiktionary
[czytaj: cziczisbeo] przyjaciel domu, mający dwuznaczne zamiary w stosunku do pani domu
SJP.pl
Cicisbeo, także cicisbej (wł. cicisbeo, cavaliere servente; wym. cziczizbeo) – przyjaciel domu, który adoruje panią domu; gach, kochanek. W XVIII wieku we Włoszech tym mianem określano towarzysza zamężnej damy z wyższych sfer.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwa fonetyczna litery Ć
SJP.pl
Ћ, ћ – litera cyrylicy używana w alfabecie języka serbskiego, oznaczająca [ʨ]. Jej łacińskim odpowiednikiem według normy ISO 9 jest litera „Ć”. Często odpowiada macedońskiemu Ќ. Kształt małej litery (ћ) jest zbliżony do innej litery – ħ.
Wikipedia
cieknąć;
1. spływać powoli; sączyć się;
2. przepuszczać wodę; przeciekać;
3. o ptakach łownych, czasem innej zwierzynie: biec szybko i niepostrzeżenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) posp. pogard. gospodarz domu
(1.2) daw. gwara. więz. stróż
Wiktionary
(1.1) Nasz blok ma nowego ciecia, który odśnieża wszystkie schody i chodniki.
(1.1) Zapytał, co to może oznaczać, bo jako cieć to i owo musi wiedzieć.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛ̇t͡ɕ, AS: ćėć
Wiktionary
(1.1) dozorca, gospodarz, stróż
Wiktionary
skrót od: Centrala Importowo-Eksportowa Chemikaliów; CIECh
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Ciechosław
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Protoplastą tego zacnego rodu miał być prastary Ciech.
Wiktionary
rzecz. cieszyńskość ż., Ciechosław m., Ciechosława ż., Cieszyn m.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
Ciechan z małżonką; Ciechanowie
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie mazowieckim;
Wiktionary
Ciechanów – miasto w Polsce położone w województwie mazowieckim. Miejscowość jest siedzibą powiatu ciechanowskiego. Leży nad rzeką Łydynią, ok. 100 km na północ od Warszawy.
Był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego. Miejsce obrad sejmików ziemskich ziemi ciechanowskiej od XVI wieku do pierwszej połowy XVIII wieku. Ciechanów należał do starostwa ciechanowskiego w 1617 roku. Miasto rządowe Królestwa Kongresowego, położone było w 1827 roku w powiecie przasnyskim, obwodzie przasnyskim województwa płockiego. W latach 1975–1998 miasto było stolicą województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
IPA: t͡ɕɛˈxãnuf, AS: ćeχãnuf
Wiktionary
rzecz. ciechanowianin m., ciechanowianka ż.
przym. ciechanowski
Wiktionary
mieszkaniec Ciechanowca
SJP.pl
mieszkanka Ciechanowca
SJP.pl
mieszkaniec Ciechanowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ciechanowa
(1.2) osoba pochodząca z Ciechanowa, urodzona w Ciechanowie
Wiktionary
rzecz. Ciechanów m.
:: fż. ciechanowianka ż.
przym. ciechanowski
Wiktionary
mieszkanka Ciechanowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ciechanowa
(1.2) kobieta pochodząca z Ciechanowa, urodzona w Ciechanowie
Wiktionary
(1.1) To była wyjątkowa edycja, szczególnie dla młodej ciechanowianki, która została laureatką programu telewizyjnego…
Wiktionary
rzecz. Ciechanów m.
:: fm. ciechanowianin m.
przym. ciechanowski
Wiktionary
Ciechanowice (do 1945 r. niem. Rudelstadt) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Marciszów, w przełomie Bobru, na pograniczu Gór Kaczawskich i Rudaw Janowickich w Sudetach Zachodnich.
W miejscowości jest przystanek kolejowy Ciechanowice.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Ciechan z małżonką; Ciechanostwo
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Ciechanowiec – miasto w Polsce na Wysoczyźnie Drohiczyńskiej, w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Ciechanowiec.
Miasto prywatne posiadało prawo magdeburskie przed 1429 rokiem, położone było w ziemi drohickiej województwa podlaskiego. Część polska Ciechanowca była miastem prywatnym Królestwa Kongresowego, położonym w 1827 roku w powiecie tykocińskim, obwodzie łomżyńskim województwa augustowskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa łomżyńskiego.
Wikipedia
IPA: ˌt͡ɕɛxãˈnɔvʲjɛt͡s, AS: ćeχãnovʹi ̯ec
Wiktionary
przymiotnik od: Ciechanowiec
SJP.pl
Ciechanowiecki – w języku polskim przymiotnik od nazwy miejscowej Ciechanowiec
Wikipedia
Ciechanówko – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie działdowskim, w gminie Lidzbark. Leży 4 km od Lidzbarka na drodze wojewódzkiej nr 541 w kierunku Lubawy.
Wikipedia
przymiotnik od: Ciechanów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ciechanowa, związany z Ciechanowem
Wiktionary
Ciechanowski (forma żeńska: Ciechanowska; liczba mnoga: Ciechanowscy) – polskie nazwisko. Najprawdopodobniej pochodzi od Ciechanowa.
Wikipedia
IPA: ˌt͡ɕɛxãˈnɔfsʲci, AS: ćeχãnofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Ciechanów m., ciechanowianin mos., ciechanowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Ciechanów
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ciechana lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Ciechlin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie grójeckim, w gminie Pniewy.
Wikipedia
wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim
SJP.pl
Ciechnowo (niem. Technow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Sławoborze.
Według danych z 1 stycznia 2011 roku wieś liczyła 67 mieszkańców.
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie kujawsko-pomorskim;
Wiktionary
Ciechocinek – miasto w Polsce położone w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie aleksandrowskim, na Kujawach.
Wikipedia
IPA: ˌt͡ɕɛxɔˈt͡ɕĩnɛk, AS: ćeχoćĩnek
Wiktionary
rzecz. Ciechocin m., ciechocinianin m., ciechocinianka ż.
przym. ciechocinecki, ciechociński
Wiktionary
1. mieszkaniec Ciechocina;
2. mieszkaniec Ciechocinka
SJP.pl
mieszkanka Ciechocinka lub Ciechocina
SJP.pl
przymiotnik od: Ciechocin, Ciechocinek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dzielnica Płocka
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
dawne imię męskie
SJP.pl
Ciechomir – imię męskie pochodzenia słowiańskiego, nienotowane w źródłach staropolskich.
Ciechomir imieniny obchodzi 7 czerwca.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim
SJP.pl
Ciechostowice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie szydłowieckim, w gminie Szydłowiec. Ma status sołectwa.
Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) stpol. imię|polski|m.;
Wiktionary
Ciechosław – staropolskie imię męskie, złożone z członów Ciecho- („uciecha, pociecha”) i -sław („sława”). Imię to mogło oznaczać „sławiący radość”. Zdrobnieniem jest Ciech, od którego bierze nazwę polskie miasto Cieszyn. Zob. też Ciesław, Cieszysław.
Ciechosław imieniny obchodzi 13 maja, 16 sierpnia i 4 grudnia.
Forma żeńska: Ciechosława.
Wikipedia
(1.1) Nasz teść jest nie w sosie, bo daliśmy synowi na imię Ciechosław.
Wiktionary
rzecz. Cieszyn m., Ciesław m., Cieszysław m.
:: zdrobn. Ciech m.
:: fż. Ciechosława ż.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) stpol. imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Ciechosław
Wiktionary
Ciechosława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Ciecho- ("uciecha, pociecha") i -sława ("sława"). Imię to mogło oznaczać "sławiąca radość". Zob. też Ciesława. W źródłach polskich poświadczone od XIII wieku (1265 rok).
Ciechosława imieniny obchodzi 30 czerwca, 4 grudnia.
Forma męska: Ciechosław
Wikipedia
(1.1) Ciotka Ciechosławy prowadzi butik w centrum Katowic.
(1.1) Źródła polskie poświadczają używanie imienia Ciechosława w XIII wieku.
Wiktionary
rzecz. Ciesława ż., Ciech m., Cieszyn m.
:: fm. Ciechosław m.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ciechosławy lub z nią związany
SJP.pl
Ciechosław z małżonką; Ciechosławowie
SJP.pl
Ciechosław z małżonką; Ciechosławostwo
SJP.pl
Ciechów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie średzkim, w gminie Środa Śląska.
Wikipedia
wieś w Polsce położona w województwie śląskim
SJP.pl
Ciechowice (niem. Schichowitz, w latach 1936-1945 Oderbrück, pol. po wojnie przejściowo Szychowice) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Nędza, na prawym brzegu Odry.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie katowickim.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko, np. Grzegorz Ciechowski (1957-2001), polski muzyk
SJP.pl
stosowane w celach pielęgnacyjno-sanitarnych redukcje koron drzew; ogławianie
SJP.pl
1. uderzenie ostrym narzędziem;
2. miejsce przecięcia na czymś lub przecięte miejsce na ciele;
3. dzielenie czegoś na części przy użyciu różnych narzędzi tnących
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ciąć.
(1.2) cios zadany ostrym, tnącym narzędziem
(1.3) miejsce przecięcia, nacięcia powierzchni przedmiotu
(1.4) przecięte miejsce na ciele, rana cięta
(1.5) leśn. wycinka chorych, zbędnych drzew
(1.6) ogrod. przycinanie gałęzi roślin uprawnych, zwłaszcza owocowych, w celu ich wzmocnienia lub pozbycia się gałęzi chorych, wybrakowanych
(1.7) zarz. ograniczenie środków przeznaczanych, planowaćanowanych na jakieś cele
(1.8) techn. proces dzielenia materiałów na kilka części
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wielka precyzja cięcia skłania do podejrzenia, że zrobił to specjalista.
(1.7) W szkołach zawodowych cięcia oznaczają przestarzałe narzędzia i stare materiały dydaktyczne.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: ćė̃ńće
Wiktionary
czas. odcinać, obcinać, ciąć ndk., wyciąć dk., przyciąć dk., naciąć dk., uciąć dk., zaciąć dk., dociąć dk.
przym. cięty
rzecz. przycięcie n., ciętość ż., obcinacz mrz., obcinaczka ż., nacinanie n.
Wiktionary
(1.4) skaleczenie, blizna, szrama
(1.5) wyrąb
Wiktionary
samiec cietrzewia
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
roślina strączkowa uprawiana w gorącym i suchym klimacie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Cicer|L.|ref=tak., rodzaj roślin jednorocznych z rodziny bobowatych;
(1.2) bot. roślina z gatunku ciecierzyca pospolita uprawiana ze względu na jadalne nasiona;
(1.3) spoż. nasiona ciecierzycy (1.2)
Wiktionary
Ciecierzyca (Cicer) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych. Do rodzaju należy 45 gatunków. Występują na obszarze od Wysp Kanaryjskich do centralnej Azji i północno-wschodniej Afryki, z największym zróżnicowaniem w rejonie Morza Śródziemnego. W Polsce brak przedstawicieli tego rodzaju z wyjątkiem przejściowo dziczejącej ciecierzycy pospolitej C. arietinum.
Wikipedia
(1.2) Hummus to pasta z ciecierzycy i tahini.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̇t͡ɕɛˈʒɨt͡sa, AS: ćėćežyca
Wiktionary
rzecz. cieciorka ż., Ciecierzyce nmos.
przym. ciecierzycowy, cieciorkowy, ciecierzycki
Wiktionary
(1.1) groch włoski
(1.3) pot. cieciorka
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ciecierzycami, dotyczący Ciecierzyc
Wiktionary
rzecz. Ciecierzyce nmos., ciecierzyca ż.
Wiktionary
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Cięcina – wieś w Polsce położona w Małopolsce, w obecnym województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Węgierska Górka. Do 1954 roku istniała gmina Cięcina.
Miejscowość położona jest w Małopolsce (Żywiecczyzna), w Beskidzie Żywieckim niedaleko Beskidu Śląskiego i Żywca. Pod względem zabudowy dzieli się na dwie części: Cięcinę Górną, położoną w wąskiej dolinie potoku Cięcinka, i Cięcinę Dolną, położoną w szerokiej dolinie rzeki Soły. Od południowego zachodu miejscowość graniczy z Węgierską Górką. Od północy Cięcinę otaczają szczyty: Kiczora (838 m n.p.m.), Magura (891 m n.p.m.), Skała (946 m n.p.m.). Jej południowo-wschodnie granice wyznaczone są wzdłuż grzbietu Abrahamowa (857 m n.p.m.).
Wikipedia
samica cietrzewia; cieciorka
SJP.pl
1. samica cietrzewia; cieciora;
2. bylina z rodziny motylkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Coronilla|L.|ref=Coronilla (Fabaceae)., rodzaj roślin z rodziny bobowatych;
(1.2) spoż. kulin. nasiona ciecierzycy pospolitej, nazwa systematyczna|Cicer arietinum|ref=tak.
(1.3) ornit. samica cietrzewia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Niektóre gatunki cieciorki uprawiane są jako rośliny ozdobne.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛ̇ˈt͡ɕɔrka, AS: ćėćorka
Wiktionary
rzecz. ciecierzyca ż.
Wiktionary
(1.2) groch włoski
Wiktionary
gatunek ptaka z rodziny kurowatych
SJP.pl
Cieciornik, jarząbek cieciornik (Bonasa umbellus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Jedyny przedstawiciel rodzaju Bonasa.
Wikipedia
gwarowo: żona stróża, dozorcy
SJP.pl
wieś w Polsce położona w województwie lubuskim
SJP.pl
Cieciszów – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim, w gminie Szprotawa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. linka lub rzemyk napięty na łuku albo kuszy;
2. odcinek łączący dwa dowolne punkty krzywej lub powierzchni;
3. w budownictwie: największa wewnętrzna szerokość sklepienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) linka łącząca końce łuku albo kuszy;
(1.2) geom. odcinek łączący dwa wybrane punkty krzywej lub powierzchni;
(1.3) archit. największa szerokość wewnętrzna sklepienia
Wiktionary
Cięciwa – odcinek łączący dwa dowolne punkty na okręgu, krzywej, bądź powierzchni. Najdłuższa możliwa cięciwa dla danego okręgu (lub ogólniej dla dowolnego zbioru punktów) nazywana jest średnicą.
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. cięciwka ż.
przym. cięciwowy
Wiktionary
ciećkać się - regionalnie: cackać się (1. obchodzić się z czymś lub z kimś czule;
2. poświęcać zbyt wiele czasu na wykonywanie jakiejś czynności); ciaćkać się (regionalnie), ceckać się (regionalnie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ciećkać.
Wiktionary
czas. ciećkać
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
młodzieżowo, obraźliwie: człowiek modnie, elegancko się ubierający; elegancik, strojniś, modniś
SJP.pl
Wikipedia
ciało w ciekłym stanie skupienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. substancja o ciekłym (pośrednim między gazowym a stałym) stanie skupienia, przyjmująca kształt zbiornika, do którego jest wprowadzona
Wiktionary
Ciecz – stan skupienia materii pośredni między ciałem stałym a gazem, w którym ciało fizyczne trudno zmienia objętość, ale łatwo zmienia kształt. Wskutek tego ciecz przyjmuje kształt naczynia, w którym się znajduje, ale w przeciwieństwie do gazu nie rozszerza się, aby wypełnić je całe. Powierzchnia styku cieczy z gazem lub próżnią nazywa się powierzchnią swobodną cieczy.
Wikipedia
(1.1) Ciecz w tym zbiorniku to benzyna.
(1.1) Temperaturę, w której ciecz zmienia się w gaz, nazywamy temperaturą wrzenia.
(1.1) Lejka można używać między innymi wtedy, gdy trzeba przelać ciecz z jednego pojemnika do drugiego.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛt͡ʃ, AS: ćeč
Wiktionary
rzecz. cieczka ż., naciek mrz., nadciekłość
przym. ciekły
czas. cieknąć
Wiktionary
(1.1) płyn
Wiktionary
cieknąć;
1. spływać powoli; sączyć się;
2. przepuszczać wodę; przeciekać;
3. o ptakach łownych, czasem innej zwierzynie: biec szybko i niepostrzeżenie
SJP.pl
Cieczenie to jeden z zachodzących na stokach grawitacyjnych ruchów masowych (procesów masowych), charakterystyczny dla wilgotnego klimatu równikowego Jest to powolne spełzywanie grubej warstwy zwietrzeliny mocno nasączonej wodą, które zachodzi często pod warstwą roślinności.
Wikipedia
okres wzmożonego popędu płciowego u samic niektórych ssaków; ruja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. wet. kynol. ruja u suki psowatych
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. ciecz ż., ciek m., cieczenie n., cieknięcie n., wycieczenie n., wycieknięcie n.
czas. ciec ndk., cieknąć ndk., wyciec dk., wycieknąć dk.
przym. ciekły
Wiktionary
przyrząd odmierzający ilość cieczy, jaka przez niego przepływa
SJP.pl
związany z cieczą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. pręga, szrama, znak od cięcia
Wiktionary
(1.1) Jeśli się podobało łuk pociągnąć tęgi, żaden zwierz mój nie uszedł od płytkich strzał cięgi.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) śrpol. przepaska, przepasanie, pas; Gloger.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. cięgaturka
Wiktionary
(1.1) war. cyngatura
Wiktionary
1. potocznie: lanie, bicie;
2. niefortunne przeżycia, klęski, porażki
SJP.pl
w wojskowości: linka spustowa działa
SJP.pl
gwarowo: ciągle, bezustannie; bez przerwy
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) gw-pl|Poznań, Kresy. ciągle
Wiktionary
(1.1) Widz siedząc w nieprzyzwoicie wręcz wygodnych fotelach jest w stanie obejrzeć nawet obie części „Krzyżaków” lub „Przeminęło z wiatrem”, jednym cięgiem.
Wiktionary
rzecz. obciąganie n.
Wiktionary
urządzenie do podnoszenia ciężarów
SJP.pl
Cięgnik – urządzenie dźwigowe służące do przemieszczania przedmiotów stałych (nosiwa) za pomocą cięgien linowych lub łańcuchowych i przy zastosowaniu zaczepu, zwykle haka lub chwytaka (na przykład elektromagnetycznego). Cięgnik może być napędzany siłą mięśni (cięgnik ręczny) lub silnikiem (cięgnik silnikowy). Cięgnik może być samodzielnym urządzeniem lub częścią innego urządzenia dźwigowego.
Wikipedia
giętka część maszyny, np. pas napędowy, łańcuch, przenosząca siły rozciągające, używana np. w specjalnych przekładniach i kolejach linowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odkształcalny element mechanizmu przenoszący wzdłużne siły rozciągające
(1.2) człon konstrukcyjny sprężający
Wiktionary
Cięgno – element pracujący na rozciąganie wzdłużne (zwykle wiotki, przenoszący tylko siły rozciągające).
Jako cięgna stosowane są liny, łańcuchy, pasy (na przykład w przekładni pasowej) i cienkie pręty.
Mogą one służyć także do sprężania konstrukcji. Cięgna sprężające mają postać drutów lub ich splotów (strun lub kabli).
Wikipedia
(1.1) Przykładami cięgna są lina, łańcuch albo wieszaki do podwieszania rur instalacyjnych.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛ̃ŋɡnɔ, AS: ćẽŋgno
Wiktionary
rzecz. ciąganie n.
przym. cięgnowy
Wiktionary
przymiotnik od: cięgno
SJP.pl
sztywny element przenoszący przede wszystkim siły rozciągające w różnych urządzeniach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. sztywna część przenosząca przede wszystkim siły rozciągające w różnych urządzeniach
(1.2) techn. przyrząd służący do sczepiania, spinania czegoś
Wiktionary
Cięgło – sztywny element służący do przenoszenia głównie sił rozciągających.
W budownictwie cięgłami są elementy nośne w mostach i innych konstrukcjach wiszących, odciągi przy wysokich konstrukcjach (przede wszystkim masztach), wieszaki do podwieszenia rur instalacyjnych i drabinek do układania kabli i tym podobne.
Cięgła stosuje się także w sterowaniu hamulcami, sprzęgłami, gaźnikami, sterami wysokości i kierunku, klapami, zamkami i innymi urządzeniami.
Wikipedia
przym. cięgłowy
Wiktionary
przymiotnik od: cięgło
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) techn. związany z cięgłem, dotyczący cięgła, wykorzystujący cięgła
Wiktionary
rzecz. cięgło n.
Wiktionary
1. bieg wody, np. strumienia, rzeki; płynięcie, prąd, nurt;
2. w łowiectwie (zazwyczaj w liczbie mnogiej): noga ptaka z rodziny kuraków; zgrzebło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bieg cieczy, strumień płynącej cieczy
(1.2) łow. noga ptaka z rodziny kuraków
Wiktionary
Ciek – ogólne określenie wszelkiego rodzaju wód powierzchniowych liniowych, płynących pod wpływem siły ciężkości, płynące stale lub w ciągu dłuższych okresów w wyżłobionych przez siebie łożyskach otwartych. Pojęcie cieku należy łączyć z płynącą wodą i korytem przez nią wyżłobionym.
Wikipedia
(1.1) W naturze wyróżniamy cieki wodne podziemne i otwarte.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛk, AS: ćek
Wiktionary
rzecz. przeciek m., cieczka ż.
przym. ciekły
Wiktionary
(1.2) zgrzebło
Wiktionary
ciekać się - o samicach niektórych ssaków (głównie psowatych i kotowatych): mieć cieczkę
SJP.pl
czasownik
(1.1) łódź. pogard. szybko chodzić
czasownik zwrotny ciekać się
(2.1) daw. zob. dzikać się.
Wiktionary
(1.1) Cieka na tych kulosach aż się kurzy.
Wiktionary
rzecz. ciekanie n., ciekus
przym. ciekawy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ciekać.
Wiktionary
czas. ciekać ndk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) zob. ciekawy. (forma orzecznikowa)
Wiktionary
(1.1) Jestem ciekaw, czy jutro też przyjdą.
Wiktionary
przym. ciekawy, ciekawski
przysł. ciekawie
rzecz. ciekawska ż., ciekawski mos.
Wiktionary
(1.1) ciekawy
Wiktionary
kobieta dociekliwa, interesująca się kimś lub czymś, pragnąca się czegoś dowiedzieć
SJP.pl
czasownik
(1.1) interesować, wzbudzać czyjąś ciekawość
Wiktionary
(1.1) Ciekawi mnie co ona tam ma.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛˈkavʲit͡ɕ, AS: ćekavʹić
Wiktionary
przym. ciekawy, ciekawski
rzecz. ciekawski mos., ciekawska ż., ciekawienie n., zaciekawienie n., ciekawość
czas. zaciekawić
przysł. ciekawie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób ciekawy
Wiktionary
(1.1) Jeszcze rozsądniej, ciekawiej od strony konstrukcyjnej, zabezpieczono zespół napędowy przed emisją nadmiaru podczerwieni.
Wiktionary
przym. ciekawy, ciekaw, ciekawski, nieciekaw
rzecz. ciekawość ż., ciekawska ż., ciekawski mos.
czas. ciekawić
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: ciekawie, ciekawo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ciekawić.
Wiktionary
czas. ciekawić
Wiktionary
dążenie do poznania czegoś, interesowanie się czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chęć poznania czegoś, doświadczenia czegoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dzieci mają naturalną ciekawość otaczającego je świata.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛˈkavɔɕt͡ɕ, AS: ćekavość
Wiktionary
rzecz. ciekawostka ż., zaciekawienie n., ciekawski m., ciekawska ż.
czas. ciekawić ndk., zaciekawić dk.
przym. ciekawy, ciekawski
przysł. ciekawie
Wiktionary
(1.1) zaciekawienie, zainteresowanie
Wiktionary
drobny fakt lub zjawisko budzące zainteresowanie; osobliwość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szczegół lub informacja budząca zainteresowanie
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛkaˈvɔstka, AS: ćekavostka
Wiktionary
przym. ciekawy
rzecz. ciekawość ż.
Wiktionary
przymiotnik od: ciekawostka
SJP.pl
kobieta interesująca się cudzymi sprawami; wścibska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kobieta zbyt ciekawa, wścibska
Wiktionary
(1.1) Powiedz ciekawskiej, żeby nie wtykała nosa w nie swoje sprawy.
Wiktionary
rzecz. ciekawość ż., ciekawskość ż.
:: fm. ciekawski m.
czas. ciekawić ndk.
przysł. ciekawsko, ciekawiej, ciekawie
przym. ciekaw, ciekawy, ciekawski, nieciekaw
Wiktionary
wścibski; potocznie:
1. zbyt dociekliwy, nadmiernie ciekawy, nazbyt interesujący się cudzymi sprawami;
2. wyrażający zbytnią ciekawość, np. ciekawskie spojrzenia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. odznaczający się zbytnią ciekawością
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. człowiek zbyt ciekawy, wścibski
Wiktionary
(1.1) Czy ten typek nie jest przypadkiem zbyt ciekawski?
(2.1) Tłumek ciekawskich zgromadził się przy wybiegu z antylopami.
Wiktionary
rzecz. ciekawość ż., ciekawskość ż.
:: fż. ciekawska ż.
czas. ciekawić ndk.
przym. ciekaw, ciekawy, nieciekaw
przysł. ciekawsko, ciekawie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dociekliwość, pragnienie poszerzenia wiedzy
Wiktionary
rzecz. ciekawski mos., ciekawska ż.
przym. ciekawski
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: ciekawy
SJP.pl
1. interesujący się, pragnący się czegoś dowiedzieć; dociekliwy;
2. wzbudzający ciekawość; interesujący; osobliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który się czymś interesuje, chce mieć informacje na dany temat
(1.2) taki, który wzbudza zainteresowanie
(1.3) łódź. taki, który szybko chodzi, cieka
(1.4) stpol., łow. rączy
Wiktionary
(1.1) Jestem ciekawy, gdzie znajdziecie otwarty sklep o tej porze.
(1.2) Ta książka jest bardzo ciekawa. Przeczytałam ją w dwa dni.
(1.3) Nasz pies jest więcej ciekawy, wiecznie cieka po wsi.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛˈkavɨ, AS: ćekavy
Wiktionary
rzecz. ciekawość ż., ciekawostka ż., zaciekawienie n., ciekawska ż., ciekawski mos.
czas. ciekawić, ciekać
przym. ciekawski, ciekaw, nieciekaw
przysł. ciekawie
Wiktionary
(1.1) zaciekawiony, dociekliwy
(1.2) interesujący
(1.3) ruchliwy
Wiktionary
w gwarze łowieckiej: nogi ptaków z rodziny kurakowatych (grzebiących); zgrzebła
SJP.pl
Cieklin – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jasielskim, w gminie Dębowiec. Liczy ok. 1200 mieszkańców.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Cieklin.
Od 2008 roku funkcjonuje w Cieklinie Muzeum Narciarstwa im. Stanisława Barabasza.
W miejscowości ma swoją siedzibę parafia Św. Michała Archanioła, należąca do dekanatu Dębowiec, diecezji rzeszowskiej.
Wikipedia
ciec;
1. spływać powoli; sączyć się;
2. przepuszczać wodę; przeciekać;
3. o ptakach łownych, czasem innej zwierzynie: biec szybko i niepostrzeżenie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pocieknąć)
(1.1) płynąć powoli strużkami
(1.2) być nieszczelnym dla cieczy
(1.3) łow. biec szybko
Wiktionary
(1.1) Cieknie mi z nosa, czy to grypa, czy przeziębienie?
(1.2) Nie potrafił nawet naprawić cieknącego kranu.
Wiktionary
rzecz. cieczka ż., ciecz ż.
przym. ciekły
Wiktionary
(1) war. ciec
(1.2) przeciekać
(1.3) umykać
Wiktionary
Ciekocinko (kaszb. Cékòcënko) – osada kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Choczewo na obszarze Pobrzeża Kaszubskiego nad rzeką Chełst. Osada jest częścią składową sołectwa Ciekocino.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
Ciekocino (kaszb. Cékòcëno, niem. Zackenzin) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Choczewo na obszarze Pobrzeża Kaszubskiego nad rzeką Chełst. Wieś jest siedzibą sołectwa Ciekocino, w którego skład wchodzi również miejscowość Ciekocinko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
zawierający substancję mogącą zmieniać swój stan z ciekłego w krystaliczny i odwrotnie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. techn. zawierający substancję zmieniającą swój stan skupienia z ciekłego w krystaliczny i odwrotnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ciekłe
Wiktionary
przym. ciekły
przysł. ciekle
Wiktionary
mający właściwości cieczy; cieknący, płynny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fiz. mający właściwości cieczy
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lm. nmos. przesz. od: ciec
Wiktionary
(1.1) W krioterapii stosuje się różne gazy, między innymi ciekły azot, dwutlenek węgla oraz zimne powietrze.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛkwɨ, AS: ćeku̯y
Wiktionary
rzecz. ciekłość ż., ciecz, nadciekłość, cieczka, ciek, wyciek, zaciek, przeciek, naciek, ściek
czas. ciec, cieknąć, wyciec, wyciekać, wycieknąć, przeciec, przeciekać, przecieknąć, naciec, naciekać, nacieknąć, ściec, ściekać, ścieknąć
przym. nadciekły
Wiktionary
(1.1) płynny, cieknący
Wiktionary
zdrobnienie od: cielak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: cielak
Wiktionary
(1.1) Na łące pasła się krowa z cielaczkiem.
Wiktionary
rzecz. cielak mzw., Cielętnik mrz., Cielętniki nmos., cielec mzw., cielę n., cielętnik mrz., cieliczka ż.
przym. cielny
Wiktionary
(1.1) cielak
Wiktionary
wieś w Polsce położona w województwie łódzkim
SJP.pl
Cielądz – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie rawskim, w gminie Cielądz.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie bielskim ziemi rawskiej województwa rawskiego. Lokacja miejska w 1773 roku.
Wikipedia
przymiotnik od: Cielądz
SJP.pl
młode krowy; cielę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zootechn. młode bydła domowego, cielę
(1.2) łow. młode jelenia
Wiktionary
Cielę, cielak – młode bydła domowego (choć nazwą tą określa się też młode niektórych innych ssaków, m.in. jeleni, bizonów, wielbłądów, słoni, żyraf, hipopotamów, nosorożców, fok, łosi, wielorybów i niektórych płetwonogich). Narodziny cielaka nazywane są cieleniem.
Wikipedia
(1.1) Biegali za cielakiem, bo im zwiał.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛlak, AS: ćelak
Wiktionary
rzecz. cielę n., cielętnik mrz., cielec mzw., cielaczek m., Cielętnik mrz., Cielętniki nmos., cieliczka ż.
przym. cielny, cielęcy
czas. cielić się, ocielić się
Wiktionary
(1.1) reg. śl. cielok.
Wiktionary
pieszczotliwe zdrobnienie od: cielę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od cielę
Wiktionary
(1.1) Skierdż (po koroniarsku: pastuch), który już zdążył dobiec, postawił na chwiejne nóżki małe wilgotne cielątko.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛˈlɔ̃ntkɔ, AS: ćelõntko
Wiktionary
rzecz. cielę n., cieliczka ż.
przym. cielny
Wiktionary
1. małe, młode przeżuwaczy, np. krowy, łani;
2. potocznie: osoba głupawa, nieenergiczna itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zootechn. młode bydła domowego;
(1.2) zool. młody osobnik dużych ssaków roślinożernych, np. żubrów, hipopotamów, wielbłądów
(1.3) zool. młody osobnik ssaków morskich, np. fok, delfinów
(1.4) pot. przen. człowiek niezaradny, przesadnie potulny
Wiktionary
Cielę, cielak – młode bydła domowego (choć nazwą tą określa się też młode niektórych innych ssaków, m.in. jeleni, bizonów, wielbłądów, słoni, żyraf, hipopotamów, nosorożców, fok, łosi, wielorybów i niektórych płetwonogich). Narodziny cielaka nazywane są cieleniem.
Wikipedia
(1.1) Szedł chłop na jarmark, ciągnąc cielę na powrozie.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛlɛ, AS: ćele
Wiktionary
rzecz. cielęcina ż., cielęcinka ż., cielec m., cielenie n., ocielenie n.
:: zdrobn. cielątko n.
:: fm. cielak m., cielaczek m.
:: fż. cielica ż., cieliczka ż.
czas. cielić się ndk., ocielić się dk.
przym. cielęcy, cielny
Wiktionary
(1.1) cielak, cielaczek; reg. śl. cielok.
(1.4) fajtłapa
Wiktionary
młody byczek, cielak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) przest. młody byk, większe cielę
Wiktionary
Cielec (niem. Czielitz) – osada leśna w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie lublinieckim, w gminie Boronów, obecnie niezamieszkana.
Osada położony jest w południowej części gminy Boronów, na jej terenie znajduje się pomnikowa lipa oraz budynek dawnej gajówki.
Nazwa miejscowa Cielec wywodzi się od nazwiska.
Wikipedia
(1.1) Otacza mnie mnóstwo cielców, osaczają mnie byki Baszanu.
Wiktionary
rzecz. cielę n., cielak m., cielaczek m., cielica ż., cieliczka ż., cielęciarnia ż., cielęcina ż., cielenie n., cielność ż., cielętnik mrz., ocielenie n., Cielętnik mrz., Cielętniki nmos.
czas. cielić się ndk., ocielić się dk.
przym. cielęcy, cielny
Wiktionary
(1.1) byczek, buhajek
Wiktionary
mięso cielęce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. mięso z młodej krowy (cielęcia)
(1.2) kulin. potrawa z cielęciny (1.1)
(1.3) pot. przen. o kimś gapowatym, nierozgarniętym, zwykle w młodym wieku
Wiktionary
Cielęcina – mięso cieląt w wieku od 2 tygodni do 6 miesięcy. Większość zwierząt zabijanych na cielęcinę to buhajki ras mlecznych, zatem nieprzydatne w produkcji mleka. Najlepszej jakości mięso pochodzi ze zwierząt 4-8 tygodniowych, karmionych głównie mlekiem, jednakże większość cieląt w wielkoprzemysłowych hodowlach karmi się ubogą w żelazo karmą zastępczą (w Niemczech wymagana jest norma żelaza na kilogram karmy zastępczej, poniżej której nie można zejść). Wywołana w ten sposób anemia zapewnia atrakcyjny wizualnie, blady kolor mięsa.
Wikipedia
(1.1) Opinię zdrowego mięsa miała wołowina i delikatniejsza cielęcina.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛlɛ̃ɲˈt͡ɕĩna, AS: ćelẽńćĩna
Wiktionary
rzecz. cielę n., cielętnik mrz., cielec mzw., Cielętnik mrz., Cielętniki nmos.
:: zdrobn. cielęcinka ż.
przym. cielęcy, cielny
Wiktionary
zdrobnienie od: cielęcina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: cielęcina
(1.2) pieszcz. cielęcina
Wiktionary
(1.2) Na obiadek zaserwowali cielęcinkę z ziemniaczkami i surówki.
Wiktionary
rzecz. cieliczka ż., cielę n., cielęcina ż.
przym. cielny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Cielecki – polskie nazwisko.
Wikipedia
1. przymiotnik od: cielę;
2. potocznie: niezdarny, naiwny;
3. cielęcy zachwyt - bezpodstawny, nadmierny zachwyt, bezkrytyczne uwielbienie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z cielęciem
(1.2) pot. niezbyt mądry
Wiktionary
rzecz. cieliczka ż., cielę n., cielec mzw., cielętnik mrz., cielęcina ż., cielak mzw., Cielętnik mrz., Cielętniki nmos.
przym. cielny
Wiktionary
(1.2) dziecinny, głupawy, głupi, głupiutki, infantylny, naiwny, szczeniacki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. stosunek płciowy
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛlɛˈɕɛ̇̃j̃stfɔ, AS: ćeleśė̃ĩ ̯stfo
Wiktionary
przym. cielesny
Wiktionary
wieś w Polsce położona w województwie lubelskim
SJP.pl
Cieleśnica – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Rokitno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Rokitno. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 502 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Trójcy Świętej w Janowie Podlaskim.
Wikipedia
→ cielesny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest cielesne, co dotyczy ciała
Wiktionary
rzecz. ciało n.
przym. cielesny
Wiktionary
1. dotyczący ciała człowieka;
2. posiadający ludzką postać, fizyczny;
3. związany z pociągiem płciowym; zmysłowy, seksualny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący ciała i cielesności
Wiktionary
(1.1) Ale mu powiem: święty Pietruńku! zaklinam cię na ucho Malchusowe, nie czyńże mi wstrętu, boć to poganie tak mi popsowali szatki cielesne…
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛˈlɛsnɨ, AS: ćelesny
Wiktionary
rzecz. ciało n., ciałko n., cielsko n., cielesność ż., ucieleśnienie n., cielesieństwo n.
czas. ucieleśniać ndk.
przysł. cieleśnie
Wiktionary
(1.1) fizyczny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Cieleszyn – (niem. Friedrichsdank) wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Pruszcz. Jej obszar wynosi 444 ha. Według spisu powszechnego z 31 marca 2011 roku wieś liczyła 175 mieszkańców.
Wieś sąsiaduje ze Zbrachlinem, Konstantowem, Niewieścinem i Suponinem.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
specjalna zagroda w oborze lub na pastwisku przeznaczona dla cieląt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. osada w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w gminie Braniewo;
Wiktionary
Cielętnik (niem. Kälberhaus) – osada w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Braniewo.
W latach 1975–1998 osada administracyjnie należała do województwa elbląskiego. Osada znajduje się w historycznym regionie Warmia.
Wikipedia
rzecz. cielętnik m., cielę n., cielak m., cielaczek m., cielica ż., cieliczka ż., cielęciarnia ż., cielęcina ż., cielenie n., cielność ż., cielec m., ocielenie n., Cielętniki nmos.
czas. cielić się ndk., ocielić się dk.
przym. cielęcy, cielny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie dolnośląskim, w gminie Zawonia
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie śląskim, w gminie Dąbrowa Zielona
forma rzeczownika.
(2.1) plural|Cielętnik.
Wiktionary
Cielętniki – dawny zaścianek w obwodzie witebskim, w rejonie postawskim, w sielsowiecie Komaje.
Wikipedia
rzecz. cielętnik m., cielę n., cielak m., cielaczek m., cielica ż., cieliczka ż., cielęciarnia ż., cielęcina ż., cielenie n., cielność ż., cielec m., ocielenie n., Cielętnik m.
czas. cielić się ndk., ocielić się dk.
przym. cielęcy, cielny
Wiktionary
cielić się (o krowie i niektórych innych zwierzętach): rodzić cielę
SJP.pl
młoda jałówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. młoda krowa, która nie miała jeszcze potomstwa
Wiktionary
rzecz. cielec mzw., cielę n.
:: zdrobn. cieliczka ż.
przym. cielny
Wiktionary
(1.1) jałoszka, jałówka
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Cieliczanka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Supraśl.
Wikipedia
cielę, samiczka w pierwszych trzech miesiącach życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. zdrobn. od cielica
Wiktionary
(1.1) Pamięta ją małą cieliczką, zabeczaną, potem jałówką większą, strasznie chytką, a wreszcie krową stateczną już od siedmiu lat.
Wiktionary
rzecz. cielę n., cielątko n., cielak mzw., cielaczek mzw., cielica ż., cielęcina ż., cielęcinka ż., cielec mzw., cielenie n., ocielenie n., cielętnik mrz., Cielętnik mrz., Cielętniki nmos.
czas. cielić się ndk., ocielić się dk.
przym. cielęcy, cielny
Wiktionary
wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim
SJP.pl
Cielimowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Niechanowo. Od północy sąsiaduje z Gnieznem. We wsi znajduje się dwór z przełomu XIX i XX wieku, oraz pomnik upamiętniający wizytę papieża Jana Pawła II w 1979 w Gnieźnie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nieco czerwony o cielistym odcieniu
SJP.pl
czerwony o cielistym odcieniu
SJP.pl
jasnobeżowy (mający kolor mlecznej kawy) z delikatnym bladym różem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) w kolorze skóry białego człowieka
(1.2) stpol. otyły
Wiktionary
(1.1) Wolę czarne rajstopy niż cieliste.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛˈlʲistɨ, AS: ćelʹisty
Wiktionary
rzecz. ciało n.
Wiktionary
wieś w Polsce położona w województwie lubuskim
SJP.pl
Cielmów (niem. Zilmsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żarskim, w gminie Tuplice. Wieś jest położona nad drogą wojewódzką nr 294. Cielmów jest 2 km na wschód od Tuplic, i 26 km na zachód od Żar. Wieś liczy ok. 350 mieszkańców.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
o zwierzęciu (krowie lub samicy niektórych innych zwierząt roślinożernych): ciężarny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o krowie, w rodzaju żeńskim (cielna): spodziewająca się potomstwa
(1.2) stpol. cielesny
Wiktionary
(1.1) W środę, 19 czerwca, nieznani sprawcy wyprowadzili z pastwiska w Sucharach (gm. Nakło) wysoko cielną krowę.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛlnɨ, AS: ćelny
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. cielę n., cielątko n., cielak mzw., cielaczek mzw., cielica ż., cieliczka ż., cielęcina ż., cielęcinka ż., cielec mzw., cielenie n., ocielenie n., cielętnik mrz., Cielętnik mrz., Cielętniki nmos.
:: czas. cielić się ndk., ocielić się dk.
:: przym. cielęcy
(1.2)
:: rzecz. ciało n., ciałko n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zootechn. cielę
Wiktionary
(1.1) Laufrowali za cielokym, bo im uciyk.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Cieloszka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie kolneńskim, w gminie Turośl.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 647
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Parafia św. Jana Chrzciciela w Turośli.
Wikipedia
zgrubienie od: ciało
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. ciało
Wiktionary
(1.1) Zwlókłbyś już to cielsko z kanapy.
Wiktionary
rzecz. ciało n.
przym. cielesny
Wiktionary
(1.1) zdrobn. ciałko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej: ciemność
SJP.pl
miękkie spojenie kości czaszki u niemowląt, z czasem zarastające
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. miękkie spojenie łączące kości czaszki płodu, noworodka i niemowlęcia, z czasem ulegające skostnieniu;
Wiktionary
Ciemiączko (łac. fonticulus) – nieskostniałe spojenie łączące kości czaszki u noworodków i niemowląt, wypełnione błoną łącznotkankową leżące w miejscu styku trzech lub czterech kości.
U człowieka po urodzeniu wyróżnia się:
Wikipedia
(1.1) Ciemiączka umożliwiają prawidłowy wzrost mózgu bobasa.
Wiktionary
rzecz. ciemię n., ciemieniucha ż.
przym. ciemiączkowy
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Ciemianka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie kolneńskim, w gminie Grabowo.
Na przełomie 1783/1784 wieś leżała w parafii Grabowo, dekanat wąsoski diecezji płockiej i była własnością Choynowskiego, Makarowicza i Potockiego. W 1827 r. było tu 12 domów i 74 mieszkańców. Właścicielem folwarku był Gustaw Choynowski. Folwark zajmował obszar 38 włók. W 1929 r. majątek ziemski miał tu Ludwik Chojnowski (448 mórg). Była tu cegielnia Ad. Koniecznego.
Wikipedia
spojenie łączące kości czaszki u noworodków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. anat. górna część czaszki, znajdująca się wokół jej szczytu
Wiktionary
(1.1) Na to gawędziarz całkiem już wyszedł z siebie i rąbnął go lagą w ciemię.
Wiktionary
przym. ciemieniowy
rzecz. ciemiączko n., ciemieniucha ż.
Wiktionary
(r. męski) ktoś niezdarny; niedołęga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(1.1) pot. obraź. osoba niezaradna, ślamazarna, niezdarna i niedołężna
(1.2) pot. obraź. maruda, nudziarz, zrzęda
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) daw. mozół, trud
(2.2) zool. nazwa systematyczna|Hexatoma|ref=tak., rodzaj owada z rzędu muchówek
Wiktionary
4 cieki w Polsce:
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) BARTOLO. I powiedzno jeszcze: jak smakowały małej Figaro cukierki, które jej zaniosłeś? (…) FIGARO. A, a; te cukierki, dziś rano? Jakiż ze mnie ciemięga! Zupełnie mi wyleciały z głowy…
(2.1) Życie z tobą to wieczna ciemięga — powiedziała z wielką goryczą.
Wiktionary
rzecz. Ciemięga mos./ż., ciemięgostwo n., ciemięgowstwo n.
czas. ciemięgać ndk.
Wiktionary
(1.1) niedołęga, stpol. szemięga
(1.2) nudziarz, mantyka, stpol. zmuda
(2.1) mozół, trud
Wiktionary
Ciemień – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Kawęczyn.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Wikipedia
o cechach ciemieńcowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
Ciemieńcowate (Dictynidae) – rodzina pająków z podrzędu Opisthothelae i infrarzędu Araneomorphae. Kosmopolityczna, ale bardziej zróżnicowana gatunkowo w strefie umiarkowanej. Dotychczas opisano 496 gatunków współczesnych i 50 wymarłych. W zapisie kopalnym znana od paleogenu.
Wikipedia
o cechach ciemieńcowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
ciemieniec kędzierzawnik - gatunek pająka z rodziny ciemieńcowatych
SJP.pl
stanowiący jedną z partii górnej części czaszki, związany w jakiś sposób z tą partią; parietalny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z okolicą czaszki, otaczającej jej szczyt
Wiktionary
(1.1) Pszczoła posiada oczy dwojakiego rodzaju. Są to (…) oczy złożone, umieszczone po bokach głowy, następnie zaś oczka proste, znajdujące się w części ciemieniowej.
Wiktionary
rzecz. ciemię n., ciemieniucha ż.
Wiktionary
łojotokowe zapalenie owłosionej skóry głowy u niemowląt, polegające na tworzeniu się tłustych łusek i strupów o żółtawym zabarwieniu, zanika samoistnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. łagodne łojotokowe zapalenie skóry występujące u niemowląt, najczęściej na ciemieniu;
Wiktionary
Ciemieniucha (łac. dermatitis seborrhoicum neonatorum) − częsta przypadłość występująca u niemowląt wkrótce po urodzeniu (ale także w okresie dziecięcym), w postaci nadmiernego złuszczania się owłosionej skóry głowy. Mogą też tworzyć się żółtawe łuski; miejsca te nie swędzą.
Wikipedia
rzecz. ciemię n., ciemiączko n.
przym. ciemieniowy
Wiktionary
roślina rosnąca dziko albo sadzona jako roślina ozdobna, mająca zastosowanie w lecznictwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Helleborus|ref=tak., rodzaj roślin należących do rodziny jaskrowatych;
Wiktionary
Ciemiernik (Helleborus L.) – rodzaj roślin należących do rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae). Obejmuje 15 gatunków. W Europie Zachodniej, od Wysp Brytyjskich po Hiszpanię, występują dwa gatunki. Obszarem o największym zróżnicowaniu rodzaju jest Półwysep Bałkański, gdzie rośnie 8 gatunków ciemierników, a spośród nich niektóre sięgają do Kaukazu. W zachodnich Chinach występuje ciemiernik tybetański o izolowanym zasięgu. W Polsce jako rodzimy rośnie ciemiernik czerwonawy H. purpurascens, a jako introdukowany i już zadomowiony – ciemiernik zielony H. viridis.
Wikipedia
(1.1) Przy sprzyjających warunkach klimatycznych ciemiernik zakwita już w grudniu.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛ̃ˈmʲjɛrʲɲik, AS: ćẽmʹi ̯erʹńik
Wiktionary
(1.1) róża Bożego Narodzenia
Wiktionary
związany z ciemiernikiem
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Ciemięrzowice – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Orły.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Wikipedia
trująca roślina z rośliny liliowatych, niektóre gatunki stosowane w lecznictwie; ciemiężyca
SJP.pl
Ciemiężyca, ciemierzyca (Veratrum) – rodzaj bylin z rodziny melantkowatych. Obejmuje ok. 25 do 50 gatunków. Duży rozrzut tej liczby wynika z włączania tu lub wyłączania w osobny rodzaj gatunków z rodzaju melantek Melanthium oraz różnego ujmowania taksonomicznego trzech euroazjatyckich kompleksów gatunków (V. album, V. nigrum i V. maackii) oraz jednego północnoamerykańskiego (V. viride). Rośliny te występują w strefie umiarkowanej półkuli północnej, na południu sięgając północnego Meksyku oraz Tajlandii i Mjanmy. W Polsce rosną trzy gatunki: ciemiężyca biała V. album, czarna V. nigrum i zielona V. lobelianum.
Wikipedia
podniośle: ucisk, prześladowanie; gnębienie, ciemiężenie
SJP.pl
Ciemiętniki – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Kluczewsko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
ten, kto ciemięży, gnębi; ciemiężca, ciemiężyciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto ciemięży
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛ̃ˈmʲjɛ̃w̃st͡sa, AS: ćẽmʹi ̯ẽũ̯sca
Wiktionary
rzecz. ciemięstwo n., ciemiężca m., ciemiężyciel m., ciemiężenie n., ciemiężony m.
czas. ciemiężyć ndk.
przym. ciemięski, ciemięźliwy, ciemiężliwy
Wiktionary
(1.1) ciemiężca, ciemiężyciel, gnębiciel, prześladowca
Wiktionary
człowiek gnębiony, prześladowany
SJP.pl
wyzyskiwać, niewolić, dławić
SJP.pl
trująca roślina z rośliny liliowatych, niektóre gatunki stosowane w lecznictwie; ciemierzyca
SJP.pl
Ciemiężyca, ciemierzyca (Veratrum) – rodzaj bylin z rodziny melantkowatych. Obejmuje ok. 25 do 50 gatunków. Duży rozrzut tej liczby wynika z włączania tu lub wyłączania w osobny rodzaj gatunków z rodzaju melantek Melanthium oraz różnego ujmowania taksonomicznego trzech euroazjatyckich kompleksów gatunków (V. album, V. nigrum i V. maackii) oraz jednego północnoamerykańskiego (V. viride). Rośliny te występują w strefie umiarkowanej półkuli północnej, na południu sięgając północnego Meksyku oraz Tajlandii i Mjanmy. W Polsce rosną trzy gatunki: ciemiężyca biała V. album, czarna V. nigrum i zielona V. lobelianum.
Wikipedia
ten, kto pozbawia swobody, gnębi lub prześladuje, wykorzystując swoją władzę; ciemięzca, ciemiężca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. osoba, która środkami władzy, takimi jak pozbawianie swobód i nakładanie kar, ogranicza czyjąś wolność
Wiktionary
(1.1) Ale uczucia bledną. Na widok dawnego ciemiężyciela na ławie oskarżonych nawet nic szczególnego nie poczuł.
Wiktionary
rzecz. ciemiężycielka ż.
przym. ciemiężycielski
Wiktionary
(1.1) ciemięzca
Wiktionary
związany z ciemiężycą
SJP.pl
trująca roślina o jajowatych liściach i niewielkich białych kwiatach, rosnąca na skalistym podłożu, suchych zboczach, w widnych zaroślach, mająca zastosowanie w lecznictwie
SJP.pl
Wikipedia
Cieminko (niem. Zemmin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, w gminie Złocieniec.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego. Do 31 grudnia 2018 znajdowała się w gminie Ostrowice. W roku 2007 wieś liczyła 63 mieszkańców.
Wikipedia
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej: ciemność, mrok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. przest. gęsty mrok
Wiktionary
(1.1) Misza podszedł do okna, wylazł na deskę i z czołem opartem o zimne żelazo kraty zapatrzył się w czarną ciemń nocy jesiennej (…)
Wiktionary
rzecz. ciemno n., ciemność ż.
przym. ciemny
przysł. ciemno
czas. ciemnieć ndk.
Wiktionary
(1.1) ciemność; przest. ćma; gw-pl|Mazowsze|ćmok.
Wiktionary
1. trochę za ciemny, niedostatecznie oświetlony; przyciemny;
2. mający ciemny odcień;
3. mający kolor skóry zbliżony do brązowego; śniady
SJP.pl
pomieszczenie umyślnie pozbawione światła, skrzynia światłoszczelna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fot. specjalne pomieszczenie do obróbki materiałów światłoczułych;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. ciemność ż., ciemnica ż., ciemniak m., ciemniaczka ż., przyciemnienie n., przyciemnianie n., ściemnianie n., ściemnienie n., ściema ż., ciemno n.
czas. ciemnieć, przyciemniać ndk., przyciemnić dk., ściemniać ndk., ściemnić dk.
przym. ciemniowy, ciemny, ciemnawy
przysł. ciemno, ciemnawo
Wiktionary
(1.1) ciemnia fotograficzna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od ciemniak
Wiktionary
rzecz. ciemniak m.
Wiktionary
potocznie: osoba o niskim poziomie inteligencji, odznaczająca się ciemnotą umysłową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. szczyt w Tatrach Zachodnich, w masywie Czerwonych Wierchów;
(1.2) geogr. wzniesienie w województwie dolnośląskim, w gminie Stara Kamienica;
(1.3) geogr. osada w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w gminie Ostróda;
(1.4) geogr. jezioro w pobliżu wsi Żabi Róg, w województwie warmińsko-mazurskim;
Wiktionary
Ciemniak (słow. Temniak, 2096 m n.p.m.) – najdalej na zachód wysunięty szczyt należący do masywu Czerwonych Wierchów w Tatrach Zachodnich. Słowackie źródła podają wysokość 2090 m.
Wikipedia
(1.1) W wapiennych skałach Ciemniaka znajdują się liczne jaskinie.
Wiktionary
rzecz. ciemniak m., ciemność ż., ciemnica ż.
przym. ciemny
czas. ciemnieć
Wiktionary
(1.2) Góra Mgieł
Wiktionary
1. ciemne pomieszczenie, najczęściej umieszczone pod ziemią; loch;
2. zupełny brak światła; ciemność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) panowanie ciemności
(1.2) pomieszczenie bez dostępu światła, zwłaszcza więzienne
(1.3) rel. wielkoczwartkowa kaplica z Najświętszym Sakramentem;
Wiktionary
Ciemnica – przysiółek wsi Gumieniec w Polsce, położony w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Trzebielino. Wchodzi w skład sołectwa Gumieniec.
W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa słupskiego.
Wikipedia
(1.1) Za oknami panowała nieprzebyta ciemnica.
(1.2) Posiedzisz kilka dni w ciemnicy, to skruszejesz.
(1.3) Po liturgii wielkoczwartkowej Najświętszy Sakrament zostaje przeniesiony do ołtarza zwanego ciemnicą.
Wiktionary
rzecz. ciemność ż., ciemnia ż., ciemno n., ciemnik m., Ciemniak mrz., ciemniak mos.
czas. ciemnieć ndk., ciemnić ndk.
przym. ciemny, ciemnicowy, ciemnisty
przysł. ciemno, ciemnawo
temsłow. ciemno-
Wiktionary
(1.1) mrok, ciemno
Wiktionary
związany z ciemnicą
SJP.pl
zmieniać kolor na ciemniejszy
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) stawać się ciemnym
(1.2) odróżniać się jako ciemniejszy element na jakimś jaśniejszym tle
Wiktionary
(1.2) Na widnokręgu ciemniał las.
Wiktionary
rzecz. ciemność ż., ciemnia ż., ciemno n., ciemnik m., Ciemniak mrz., ciemniak mos., ciemnica ż., przest. ćma, gwara. ćmok, ciemnota ż., ciemnienie n., ociemnienie n., zaćmienie n., ściemnianie n., ćmienie n.
czas. ciemnić ndk., ociemnieć dk., ściemnieć dk., ściemniać ndk., ściemniać się, ćmić ndk.,zaciemniać, przyciemniać / przyciemnić
przym. ciemny, ciemnawy, ciemnicowy, ciemnisty, ćmy
przysł. ciemno, ciemnawo, ćmo
temsłow. ciemno-
Wiktionary
(1.1) mrocznieć
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ciemno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ciemny
SJP.pl
Ciemniewko – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Sońsk.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Ciemniewko, po jej zniesieniu w gromadzie Nasierowo-Dziurawieniec. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Ciemniewko leży 18 km od Ciechanowa, liczy ok. 105 mieszkańców.
Wikipedia
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Ciemniki (niem. Czemnik / Ciemnik) – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Jeżewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 180 mieszkańców. Jest siódmą co wielkości miejscowością gminy Jeżewo.
Wikipedia
związany z ciemnią
SJP.pl
zdrobnienie od: ciemny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: ciemny
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mʲɲüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: ćẽmʹńüśė̃ńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: ciemny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: ciemny
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mʲɲuˈtɛ̃ɲci, AS: ćẽmʹńutẽńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: ciemny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: ciemny
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛ̃mʲˈɲutʲci, AS: ćẽmʹńutʹḱi
Wiktionary
przym. ciemny
Wiktionary
stan mroku, braku światła; ciemności
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) …od przymiotnika: ciemny
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) ciemność
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zapadł zmrok, zrobiło się ciemno.
(2.1) Nasza Zuzia boi się ciemna.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛ̃mnɔ, AS: ćẽmno
Wiktionary
rzecz. ciemń ż., ciemność ż., ciemnota ż., ciemnienie n., zaćmienie n., ćma ż., ciemnia ż., ciemniak mos., ciemnica ż.
czas. ciemnieć ndk.
przym. ciemny, ćmy
temsłow. ciemno-
przysł. ćma
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na ciemny odcień lub intensywność określonej barwy
(1.2) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na ciemną barwę tego, co nazywa drugi człon złożenia
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛ̃mnɔ, AS: ćẽmno
Wiktionary
rzecz. ciemność ż., ciemnota ż., ciemnienie n., ociemnienie n., ciemniak m., ciemnica ż., ćma ż., ciemno n.
czas. ciemnieć ndk., ociemnieć dk., ściemnieć dk., ściemniać ndk.
przym. ciemny, ciemnawy
przysł. ciemno, ciemnawo, ćma
Wiktionary
amarantowy o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor amarantowy o ciemnym odcieniu
Wiktionary
beżowy o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) beżowy o ciemnym odcieniu
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔbɛˈʒɔvɨ, AS: ćẽmnobežovy
Wiktionary
rodzaj grzybów z rzędu pieczarkowców
SJP.pl
Melanoleuca Pat. (ciemnobiałka) – rodzaj grzybów należący do rzędu pieczarkowców (Agaricales).
Wikipedia
o włosach: blond o ciemnym odcieniu
SJP.pl
bordowy o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor bordowy o ciemnym odcieniu
Wiktionary
będący koloru brązowego o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor brązowy o ciemnym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Tamten mężczyzna, który ma na sobie ciemnobrązowe ubranie, to mój starszy brat.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔbrɔ̃w̃ˈzɔvɨ, AS: ćẽmnobrõũ̯zovy
Wiktionary
mający ciemne brwi
SJP.pl
brunatny o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) brunatny o ciemnym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Ma barwę jasnobrunatną do ciemnobrunatnej, jest gładki lub wypukły.
(1.1) Upierzenie gęgawej jest ciemnobrunatne, z białymi paseczkami w poprzek pokryw skrzydeł.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔbrũˈnatnɨ, AS: ćẽmnobrũnatny
Wiktionary
bursztynowy o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kolor bursztynowy o ciemnym odcieniu, taki jak kolor ciemnego bursztynu
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔburʃtɨ̃ˈnɔvɨ, AS: ćẽmnoburštỹnovy
Wiktionary
o maści konia: bułany o ciemnym odcieniu
SJP.pl
błękitny o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kolor błękitny o ciemnym odcieniu
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔbwɛ̃ŋʲˈcitnɨ, AS: ćẽmnobu̯ẽŋʹḱitny
Wiktionary
czekoladowy o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor czekoladowy o ciemnym odcieniu, taki jak kolor ciemnej, gorzkiej czekolady
Wiktionary
(1.1) Widziałem puste pokoje, które do złudzenia przypominały pomieszczenia w moim domu - w tych samych miejscach drzwi, okna, kaflowe piece o pięknym, ciemnoczekoladowym odcieniu.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔt͡ʃɛkɔlaˈdɔvɨ, AS: ćẽmnočekoladovy
Wiktionary
intensywnie czerwony, wiśniowy, szkarłatny, bordowy, bordo, karmazynowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor czerwony o ciemnym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Ciemnoczerwona szminka leżała obok karmazynowej.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔt͡ʃɛrˈvɔ̃nɨ, AS: ćẽmnočervõny
Wiktionary
(1.1) wiśniowy
Wiktionary
fioletowy o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor fioletowy o ciemnym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Ta ciemnofioletowa farba jest do kitu.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔfʲjɔlɛˈtɔvɨ, AS: ćẽmnofʹi ̯oletovy
Wiktionary
fiołkowy o ciemnym odcieniu
SJP.pl
o koniu: gniady o ciemnym odcieniu
SJP.pl
granatowy o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kolor granatowy o ciemnym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Poranne, ciemnogranatowe niebo nie zapowiadało słonecznego dnia.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔɡrãnaˈtɔvɨ, AS: ćẽmnogrãnatovy
Wiktionary
przenośnie: środowisko zacofane, kołtuńskie; zacofanie, kołtuństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. pogard. środowisko zacofane; Gloger|Ciemnogród.;
Wiktionary
Ciemnogród – pejoratywny termin wymyślony przez Stanisława Kostkę Potockiego na określenie osób o konserwatywnym światopoglądzie.
Wikipedia
(1.1) Po studiach zostaję w mieście, nie zamierzam wracać do tego ciemnogrodu, gdzie panna z dzieckiem to obiekt oburzenia.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛ̃mˈnɔɡrut, AS: ćẽmnogrut
Wiktionary
rzecz. ciemnogrodzianin m.
przym. ciemnogrodzki
Wiktionary
(1.1) ciemnota, kołtuństwo, kołtuneria
Wiktionary
przenośnie: człowiek skrajnie konserwatywny, wyznający skrajnie tradycyjne wartości, przeciwny reformom, postępowi; konserwatysta, tradycjonalista, obskurant
SJP.pl
przenośnie: kobieta skrajnie konserwatywna, wyznająca skrajnie tradycyjne wartości, przeciwna reformom, postępowi; konserwatystka, tradycjonalistka, obskurantka
SJP.pl
przenośnie: zacofany, kołtuński, obskurancki
SJP.pl
przenośnie: bycie zacofanym, kołtuńskim; obskurantyzm
SJP.pl
petrel ciemnogrzbiety, muszkatela ciemnogrzbieta - gatunki ptaków
SJP.pl
ciemnogłów wąskolistny - gatunek rośliny z rodziny storczykowatych
SJP.pl
1. mający ciemną głowę;
2. gilak ciemnogłowy, jaszczurkojad ciemnogłowy, albatros ciemnogłowy - gatunki ptaków;
3. wełniak brunatny - gatunek czepiaka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma głowę w ciemnym kolorze
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔˈɡwɔvɨ, AS: ćẽmnogu̯ovy
Wiktionary
karminowy o ciemnym odcieniu
SJP.pl
kasztanowaty o ciemnym odcieniu
SJP.pl
kasztanowy o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kolor kasztanowy o ciemnym odcieniu
Wiktionary
(1.1) W stadninie nie było ani jednego ciemnokasztanowego konia.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔkaʃtãˈnɔvɨ, AS: ćẽmnokaštãnovy
Wiktionary
mający kolor ciemnej kawy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor kawowy o ciemnym odcieniu
Wiktionary
ciemnokres brzozowiec - gatunek ćmy z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
krwisty o ciemnym odcieniu
SJP.pl
mający ciemne kwiatostany
SJP.pl
przestarzałe: mający ciemne lica, mający ciemną twarz; śniady
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma ciemną twarz (lico)
Wiktionary
o maści konia: myszaty o ciemnym odcieniu
SJP.pl
niebieski o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor niebieski o ciemnym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Do flagi przywiązano ciemnoniebieską wstążkę.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔ̃ɲɛˈbʲjɛsʲci, AS: ćẽmnõńebʹi ̯esʹḱi
Wiktionary
1. penelopa ciemnonoga - gatunek ptaka z rodziny czubaczów;
2. żagiew ciemnonoga - gatunek grzyba
SJP.pl
mający oczy koloru ciemnego
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) książk. mający ciemne oczy
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔˈːci, AS: ćẽmn•oḱi
Wiktionary
oliwkowy o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) oliwkowy o ciemnym odcieniu
Wiktionary
(1.1) W dniu, kiedy nastąpił zgon, denat ubrany był w kurtkę ciemnooliwkową, zapinaną na zatrzaski.
(1.1) Kolor samochodów jest ciemnooliwkowy, powszechnie stosowany w europejskiej strefie klimatycznej, ale nie pasuje do pustynnego terenu.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔːlʲifˈkɔvɨ, AS: ćẽmn•olʹifkovy
Wiktionary
trzmiel ciemnopasy - gatunek trzmiela
SJP.pl
piwny o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru piwnego o ciemnym odcieniu
Wiktionary
pomarańczowy o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor pomarańczowy o ciemnym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Wolę te ciemnopomarańczowe wkładki do butów, są wygodniejsze.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔpɔ̃marãj̃n͇ˈt͡ʃɔvɨ, AS: ćẽmnopõmarãĩ ̯ṇčovy
Wiktionary
popielaty o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) popielaty o ciemnym odcieniu
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔpɔpʲjɛˈlatɨ, AS: ćẽmnopopʹi ̯elaty
Wiktionary
purpurowy o ciemnym odcieniu
SJP.pl
płowy o ciemnym odcieniu
SJP.pl
rdzawy o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor rdzawy o ciemnym odcieniu
Wiktionary
różowy o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor różowy o ciemnym odcieniu
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔruˈʒɔvɨ, AS: ćẽmnoružovy
Wiktionary
rudy o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rudy o ciemnym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Zarówno szkoła, jak i bloki mieszkalne mają bardzo ciekawą kolorystykę - ciemnorudą, beżową i żółtą - była ona uzgadniana z konserwatorem zabytków.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔˈrudɨ, AS: ćẽmnorudy
Wiktionary
mający ciemne rzęsy
SJP.pl
brodziec ciemnorzytny - gatunek ptaka z rodziny bekasowatych
SJP.pl
brak światła; mrok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stan, w którym jest brak światła, jasności;
Wiktionary
Ciemność – w potocznym rozumieniu jest to brak dostępu światła widzialnego.
Wikipedia
(1.1) W sieni panowała ciemność.
(1.1) Boję się ciemności, dlatego zawsze mam przy sobie latarkę.
(1.1) Ulice pokryły się ciemnością po zachodzie słońca.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛ̃mnɔɕt͡ɕ, AS: ćẽmność
Wiktionary
rzecz. ciemnota ż., ciemnica ż., ciemnia ż., zaciemnienie n., ociemniały m., ociemniała ż., zaćmienie n., ćma ż., Ciemniak mrz., ciemno n., ciemniak mos., ciemń ż.
czas. ściemniać ndk., ciemnieć ndk.
przym. ciemny, ćmy
przysł. ciemno, ćma
temsłow. ciemno-
Wiktionary
(1.1) mrok; przest. ćma, ciemń; gw-pl|Mazowsze|ćmok.
Wiktionary
brak światła; mrok
SJP.pl
Ciemności (wł. Tenebre) – włoski dreszczowiec typu giallo z 1982 roku, napisany i wyreżyserowany przez Daria Argenta. Krytyk filmowa Maitland McDonagh okrzyknęła Ciemności „najznakomitszym dziełem Argento”.
Wikipedia
siny o ciemnym odcieniu
SJP.pl
siwy o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) siwy o ciemnym odcieniu
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔˈɕivɨ, AS: ćẽmnośivy
Wiktionary
mający ciemną skórę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o ciemnym kolorze skóry
Wiktionary
(1.1) W kościołach indiańskich Chrystus jest ciemnoskóry, wychudzony, kolana i ramiona otwierają się warstwami w zastygłą ranę.
(1.1) Początkowo sprawa wyglądała na żart gazety i autoreklamę ciemnoskórej, zamieszkałej w Londynie rosyjskiej fotomodelki Angeli Ermakowej.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔˈskurɨ, AS: ćẽmnoskury
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma skrzydła w ciemnym kolorze
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔˈskʃɨdwɨ, AS: ćẽmnoskšydu̯y
Wiktionary
niebieski o ciemnostalowym odcieniu
SJP.pl
stalowy (szaroniebieski) o ciemnym odcieniu
SJP.pl
szafirowy o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szafirowy o ciemnym odcieniu, w kolorze ciemnego szafiru
Wiktionary
(1.1) Kalias ujrzał ponad głową roziskrzone, ciemnoszafirowe niebo.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔʃafʲiˈrɔvɨ, AS: ćẽmnošafʹirovy
Wiktionary
szarozielony o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szarozielony o ciemnym odcieniu
Wiktionary
(1.1) - Następnie dach zyska nowe pokrycie w kolorze ciemnoszarozielonym - dodaje Jarosława Strugała. - Taką barwę zaakceptował wojewódzki konserwator zabytków.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔʃarɔʑɛˈlɔ̃nɨ, AS: ćẽmnošaroźelõny
Wiktionary
szary o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor szary o ciemnym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Ubrany był w kurtkę jeans koloru czarnego i bluzę z kapturem koloru ciemnoszarego.
(1.1) Rzeczywiście, po plażaaży spacerował smok. Niewielki, łaciaty - z wierzchu czarny, a pod spodem ciemnoszary.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔˈʃarɨ, AS: ćẽmnošary
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zacofanie, niedouczenie
(1.2) pot. ludzie zacofani, niedouczeni, ciemni
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛ̃mˈnɔta, AS: ćẽmnota
Wiktionary
przym. ciemny
rzecz. ciemniak mos., ciemno n., ciemność
temsłow. ciemno-
przysł. ciemno
czas. ciemnieć
Wiktionary
(1.2) ciemnogród
Wiktionary
ciemnotka okrągłolistna - gatunek uprawnej paproci
SJP.pl
ciemnotka okrągłolistna - gatunek uprawnej paproci
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru ciemnego turkusu
Wiktionary
intensywnie wiśniowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wiśniowy o ciemnym odcieniu, w kolorze ciemnej wiśni
Wiktionary
(1.1) Ustawił piękną Helenę na tle ciemnowiśniowej, wymyślnie upiętej kotary.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔvʲiɕˈɲɔvɨ, AS: ćẽmnovʹiśńovy
Wiktionary
mający ciemne włosy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający ciemne włosy
Wiktionary
(1.1) Ciemnowłosa kobieta przed nami właśnie splunęła na ziemię.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔˈvwɔsɨ, AS: ćẽmnovu̯osy
Wiktionary
będący koloru zielonego o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) w kolorze ciemnego odcienia zieleni
Wiktionary
(1.1) Tego ciemnozielonego sukulenta w narożniku nie podlewaj dzisiaj.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔʑɛˈlɔ̃nɨ, AS: ćẽmnoźelõny
Wiktionary
żółty o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kolor żółty o ciemnym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Ciemnożółte cytryny nie budzą mojego zaufania.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔˈʒuwtɨ, AS: ćẽmnožuu̯ty
Wiktionary
złoty o ciemnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) złoty o ciemnym odcieniu
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃mnɔˈzwɔtɨ, AS: ćẽmnozu̯oty
Wiktionary
1. nieoświetlony, np. ciemny pokój;
2. niewykształcony, zacofany, np. ciemny człowiek
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) nieoświetlony lub słabo doświetlony
(1.2) o kolorze: zbliżony do czarnego
(1.3) o przedmiocie: mający kolor zbliżony do czarnego
(1.4) o kolorze: intensywny, nasycony
(1.5) o przedmiocie: mający intensywny, nasycony kolor
(1.6) o cerze: mająca odcień między jasną a czarną; opalona, ogorzała, śniada
(1.7) o głosie: mający niską barwę
(1.8) pot. wątpliwy, nie wzbudzający zaufania
(1.9) pot. zacofany, nieświadomy, pozbawiony wiedzy
(1.10) nieodgadniony, niedocieczony, nieznany
(1.11) trudny do zrozumienia
(1.12) smutny, pesymistyczny
(1.13) gw-pl|Kraków. niewidomy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Justynie bardzo do twarzy w ciemnej zieleni.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛ̃mnɨ, AS: ćẽmny
Wiktionary
rzecz. ciemń ż., ciemnota ż., ciemność ż., ciemniak m., ciemniaczka ż., ciemnia ż., ciemnica ż., ściema ż., zaćmienie n., ćma ż., Ciemniak mrz., ciemno n.
przym. ściemniony, ciemniutki, ćmy
przysł. ciemno, ćma
czas. ściemniać, ściemnić, zaciemnić, zaciemniać, ciemnieć
temsłow. ciemno-
Wiktionary
(1.8) mroczny
(1.9) niewykształcony, obskurancki, zacofany
Wiktionary
1. obszar, do którego nie dociera światło;
2. przenośnie: śladowa ilość czegoś; resztka, pozostałość;
3. przenośnie: mrok, ciemność; mroczność, pomroka;
4. rozmyty kształt jakiejś postaci lub przedmiotu; zarys;
5. widmo, upiór, zjawa;
6. rodzaj kosmetyku służącego do barwienia powiek i okolic oczu;
7. dawniej: szpieg, donosiciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zaciemniony obszar, który powstaje za rzeczą lub osobą, gdy jest ona oświetlana z drugiej strony;
(1.2) obszar osłonięty całkowicie od promieni słonecznych i dzięki temu chłodniejszy oraz bardziej zaciemniony niż oświetlony teren
(1.3) słabo widoczny zarys postaci lub przedmiotu
(1.4) fot. szt. ciemna plama będąca w kontraście do jasnych plamaam barwnych
(1.5) kosmet. makijaż na powiece; zob. cień do powiek.
(1.6) kosmet. farba kosmetyczna do makijażu na powiece
(1.7) przen. książk. zjawa, duch zmarłego
(1.8) przen. mała oznaka czegoś
Wiktionary
Cień – obszar, do którego nie dociera światło bezpośrednio ze źródła światła na skutek obecności przeszkody ustawionej na drodze promieni świetlnych, nieprzepuszczającej światła.W zależności od źródła światła mówi się o cieniu słonecznym, księżycowym i innych. W zależności od obiektu przesłaniającego światło mówi się o cieniu np. Księżyca (podczas zaćmienia Słońca cień ten pada na Ziemię), cieniu budynku, człowieka itp.
Wikipedia
(1.2) Znużony próżnym szukaniem i zmęczony chodzeniem, usiadłem w cieniu skały wypocząć.
(1.7) Chociaż cienie zbrodniarzy nawet w zagrobowym życiu dopuszczają się występków i ostatecznie gubią i siebie, i zawartą w nich iskrę bożą.
(1.8) Gdybym miał chociaż cień nadziei na awans, to pojechałbym na to szkolenie do Suwałk.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛ̇̃ɲ, AS: ćė̃ń
Wiktionary
rzecz. cienistość ż., cieniowanie n.
czas. cieniować ndk., pocieniować dk., zacieniać dk.
przym. cienisty
przysł. cieniście
Wiktionary
(1.3) sylwetka
(1.6) pastele
(1.7) duch, mara, zjawa
Wiktionary
w przenośni: marnej jakości, o niewielkiej wartości; słaby, byle jaki
SJP.pl
potocznie, lekceważąco o czymś marnym, nieudanym, bezwartościowym; chała, tandeta
SJP.pl
potocznie: osoba słaba, niedoświadczona w danej dziedzinie
SJP.pl
potocznie: osoba kiepska, słaba (także fizycznie) w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
rzucać cień, okrywać cieniem; ocieniać, zacieniać
SJP.pl
1. ciemne odbicia oświetlonego przedmiotu padające na stronę odwróconą od źródła światła;
2. miejsca zacienione;
3. ciemności;
4. niewyraźne zarysy jakiejś postaci lub jakiegoś przedmiotu;
5. ciemne miejsca na obrazie, fotografii itp. kontrastujące z miejscami jasnymi;
6. resztki czegoś;
7. duchy zmarłych;
8. wypchane cietrzewie lub ich podobizny, używane do przywabiania cietrzewi na strzał
SJP.pl
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: cienko
SJP.pl
zdrobnienie od: cień
SJP.pl
Pseudephebe M. Choisy (cienik) – rodzaj grzybów z rodziny tarczownicowatych (Parmeliaceae). Nazwa polska według Krytycznej listy porostów i grzybów naporostowych Polski. Ze względu na symbiozę z glonami zaliczany jest do grupy porostów.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) biol. taki, który preferuje miejsca ocienione
Wiktionary
(1.1) Z powodu słabego dostępu światła na dnie lasu rosną głównie rośliny cieniolubne i cienioznośne, przede wszystkim rośliny zielne, paprotniki i mchy, liczne są grzyby rozkładające szczątki organiczne
Wiktionary
1. w plastyce: uwydatniać szczegóły za pomocą różnych odcieni barw lub różnej grubości linii;
2. modulować głos lub ton instrumentu;
3. strzyc włosy tworząc zachodzące na siebie partie różnej długości;
4. w przenośni: dobierać słowa wypowiedzi w sposób umożliwiający wyrażenie subtelności, uwydatnienie szczegółów;
5. dawniej: okrywać cieniem; zacieniać, ocieniać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|cieniować.
(1.2) fryz. ścinanie włosów na różnej długości, by zwiększyć ich objętość lub nadać odpowiedni kształt fryzurze
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Podczas gdy Zuzia miała problem z pokolorowaniem wnętrz figur, Janek jest już mistrzem cieniowania.
Wiktionary
rzecz. cień m.
czas. zacieniać, cieniować ndk.
Wiktionary
słomiana plecionka do zasłaniania roślin w inspektach i szklarniach przed zbyt silnymi promieniami słonecznymi
SJP.pl
mogący rozwijać się w cieniu; cieniolubny
SJP.pl
indywidualizm: stawać się cienistym
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówków: cienisto, cieniście
SJP.pl
pospolita paproć cienistych lasów; zachyłka
SJP.pl
Cienistka, zachyłka (Gymnocarpium Newman) – rodzaj paproci należących do rodziny paprotnicowatych. Obejmuje 9 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na półkuli północnej w strefie umiarkowanej, schodzący najdalej na południe w Azji Południowo-Wschodniej. W Polsce występują dwa gatunki: cienistka trójkątna G. dryopteris i cienistka Roberta G. robertianum.
Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: cienisty
SJP.pl
1. osłonięty od słońca i światła; pogrążony w cieniu; zacieniony;
2. dający cień; osłaniający, ocieniający
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pogrążony w cieniu; osłonięty przed światłem
(1.2) dający cień
Wiktionary
rzecz. cienistość ż., cień mrz.
przysł. cienisto, cieniście
przym. ocieniony, zacieniony
Wiktionary
(1.1) ciemny, ocieniony, zacieniony
(1.2) ocieniający
Wiktionary
zdrobnienie od: cienki
SJP.pl
w medycynie: środki cieniujące - substancje chemiczne stosowane w radiologii, wprowadzane do badanego narządu w organizmie w celu dokładnego uwidocznienia go na obrazie rentgenowskim; środki kontrastowe
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) iron. bardzo cienki
(1.2) pot. iron. bardzo lichy
Wiktionary
(1.2) Nie da się ukryć, że jej występ był jak zwykle cieniusi.
Wiktionary
przym. cieniusieńki, cienki
przysł. cienko
rzecz. cienkość ż.
Wiktionary
(1.1) cieniusieńki
(1.2) cieniusieńki
Wiktionary
zdrobnienie od: cieniuśki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: cienki
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̇̃ɲüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: ćė̃ńüśė̃ńḱi
Wiktionary
przym. cienki, cieniusi
przysł. cienko
rzecz. cienkość ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: cienki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: cienki
Wiktionary
(1.1) Joanna akurat nalewała kawę do jasnych, cieniuśkich filiżanek.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛ̇̃ˈɲüɕci, AS: ćė̃ńüśḱi
Wiktionary
przym. cienki
przysł. cienko
rzecz. cienkość ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: cieniutki
SJP.pl
zdrobnienie od: cienki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: cienki
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̇̃ɲuˈtɛ̃ɲci, AS: ćė̃ńutẽńḱi
Wiktionary
przym. cienki
przysł. cienko
rzecz. cienkość ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: cienki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: cienki
Wiktionary
(1.1) Odgiął cieniutką blaszkę i wydobył starannie zwiniętą kartkę.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛ̇̃ˈɲutʲci, AS: ćė̃ńutʹḱi
Wiktionary
przym. cienki
przysł. cienko
rzecz. cienkość ż.
Wiktionary
(1.1) cieniuśki
Wiktionary
potocznie: coś bardzo marnego, słabego; słabizna, marnizna
SJP.pl
1. płaski, wąski;
2. wysoki, piskliwy;
3. przewiewny, lekki, delikatny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający niewielki przekrój poprzeczny
(1.2) o głosie: wysoki, piskliwy
(1.3) o ubraniu: lekki, przewiewny
(1.4) pot. o napojach, pokarmach: rzadki, rozwodniony, słaby
(1.5) pot. o osobie: mało inteligentny lub słaby
przymiotnik w funkcji rzeczownika rodzaju męskiego
(2.1) środ. mot. Fiat Cinquecento
Wiktionary
(1.1) Ściana jest bardzo cienka. Słyszę całą rozmowę sąsiadów.
(1.2) Zdarza się, że duży człowiek ma cienki głos i odwrotnie – chudziutki człowiek nagle wydobywa z siebie ciężkie basy.
(1.3) Dzisiaj jest tak ciepło, że założyłem cienki polar.
(1.5) Sergiusz ci tego nie uniesie, to jest cienki gostek.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛ̃nʲci, AS: ćẽnʹḱi
Wiktionary
rzecz. cienkość ż., cienkusz m.
przym. cieniutki, cieniuteńki, cieniusieńki, cieniusi, cieniuśki, cieniuchny
przysł. cienko, cieniutko, cieniuteńko, cieniusieńko, cieniuśko, cieniuchno
Wiktionary
(1.1) wąski, płaski
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób cienki
(1.2) w sposób piskliwy
(1.3) przen. słabo, źle
Wiktionary
(1.1) Kup mi, proszę, jakiś cienko piszący flamaster.
(1.2) Będziesz cienko piszczał!
Wiktionary
rzecz. cienkość ż., cienkusz m.
przym. cieniutki, cieniuteńki, cieniusieńki, cieniusi, cieniuśki, cieniuchny, cienki
przysł. cieniutko, cieniuteńko, cieniusieńko, cieniuśko, cieniuchno
Wiktionary
kulik cienkodzioby, mewa cienkodzioba, kakadu cienkodzioba - gatunki ptaków
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma cienki dziób
Wiktionary
1. mający cienkie liście;
2. śniedek cienkolistny - gatunek rośliny z rodziny szparagowatych;
3. len cienkolistny - gatunek rośliny z rodziny lnowatych;
4. abobra cienkolistna - gatunek rośliny z rodziny dyniowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający cienkie liście
Wiktionary
mający cienkie nogi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający cienki ogonek
Wiktionary
rząd morskich skorupiaków z gromady pancerzowców
SJP.pl
Cienkopancerzowce (Leptostraca) – rząd morskich skorupiaków z gromady pancerzowców.
Wikipedia
rodzaj mazaka, długopisu z wkładem napełnionym tuszem żelowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. narzędzie do pisania z cienką końcówką z filcu lub tworzywa sztucznego
Wiktionary
Pisak (cienkopis, flamaster, mazak, marker) – jest to rodzaj długopisu, wewnątrz którego znajduje się porowaty rdzeń nasączony tuszem. Końcówka pisząca jest również porowata, dzięki czemu tusz powoli przepływa na powierzchnię papieru czy innego materiału. Dostępna jest ich szeroka gama kolorów i rodzajów tuszu.
Wikipedia
(1.1) Mama kupiła mi nowy cienkopis.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛ̃ŋˈkɔpʲis, AS: ćẽŋkopʹis
Wiktionary
mający cienką warstwę runa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest cienkie
Wiktionary
rzecz. cienkusz mrz.
przym. cieniutki, cieniuteńki, cieniusieńki, cieniusi, cieniuśki, cieniuchny
przym. cienki
przysł. cieniutko, cieniuteńko, cieniusieńko, cieniuśko, cieniuchno, cienko
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma cienkie skrzydła
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃nkɔˈskʃɨdwɨ, AS: ćẽnkoskšydu̯y
Wiktionary
Cienkowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Ciepłowody.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mający cienkie włosy
SJP.pl
potocznie, przestarzałe: lichy, słaby alkohol; lura, rzadzizna, deresz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lichy, słaby trunek
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛ̃ŋkuʃ, AS: ćẽŋkuš
Wiktionary
przym. cienki
przysł. cienko
rzecz. cienkość ż.
Wiktionary
(1.1) sikacz
Wiktionary
1. drzewo pozostawione w czasie wyrębu lasu, będące ochroną młodych drzewek rosnących pod jego osłoną
2. dawniej:
a) miejsce cieniste;
b) zasłona od światła
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Cieński – nazwisko polskie.
Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: cienki
SJP.pl
gwarowo: rzucać, ciskać, uderzać; ćpać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ciepnąć)
(1.1) pot. rzucać
(1.2) pot. uderzać
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. rzucać
Wiktionary
(1.2) Zostaw mnie, bo ci ciepnę.
(1.3) Holdek ciepnął bala z autu.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛpat͡ɕ, AS: ćepać
Wiktionary
rzecz. ciepanie n., wyciepanie n.
czas. ciepnąć dk., wyciepać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ciepać.
Wiktionary
czas. ciepać
Wiktionary
zdrobnienie od: ciepło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od ciepło
Wiktionary
(1.1) Anka marznie u teściów, bo przyzwyczajona do ciepełka w blokach cienko się ubiera.
Wiktionary
przym. ciepły
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Ciepielewo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie makowskim, w gminie Szelków. Leży nad rzeką Orzyc.
Według administracji kościelnej miejscowość przynależy do rzymskokatolickiej parafii św. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Szelkowie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Ciepielin – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Pokrzywnica. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
Ciepielów – miasto w Polsce, położone w województwie mazowieckim, w powiecie lipskim, w miejsko-wiejskiej gminie Ciepielów. Siedziba gminy oraz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego. Miasto położone jest w Małopolsce, na ziemi radomskiej, która stanowi część dawnej ziemi sandomierskiej.
Wikipedia
mieszkaniec Ciepielowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Ciepielowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od miejscowości: Ciepielów
SJP.pl
Ciepień – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie golubsko-dobrzyńskim, w gminie Zbójno.
Wikipedia
1. potocznie: człowiek, któremu często jest zimno i który lubi przebywać w cieple; zmarzlak;
2. środowiskowo: osoba przejawiająca pociąg płciowy do osobnika tej samej płci; pederasta
SJP.pl
środowiskowo: tymczasowe, ogrzewane pomieszczenie na placach budowy lub terenach sportowych
SJP.pl
Postacie fikcyjne
Wikipedia
urządzenie laboratoryjne utrzymujące stałą temperaturę, używane do hodowli bakterii, nasycania preparatów parafiną itp.
SJP.pl
urządzenie laboratoryjne utrzymujące stałą temperaturę, używane do hodowli bakterii, nasycania preparatów parafiną itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. budynek, w którym hoduje się drób pochodzący ze sztucznego wylęgu
(1.2) techn. zob. termostat.
(1.3) med. zob. inkubator.
Wiktionary
Inkubator – urządzenie, za którego pomocą stwarza się kontrolowane warunki zewnętrzne w celu podtrzymania procesów życiowych oraz rozwoju i wzrostu. Zadaniem inkubatora jest wytworzenie mikroklimatu o odpowiedniej temperaturze, wilgotności i składzie atmosfery.
Wikipedia
rzecz. ciepło n., ciepłota ż., ciepłownictwo n., ciepłownia ż., cieplarnia ż.
przym. cieplarniany, ciepłowniczy, ciepły, cieplny, cieplarkowy
przysł. cieplnie, ciepło
Wiktionary
przymiotnik od: cieplarka
SJP.pl
budynek oszklony częściowo lub całkowicie, przeznaczony do uprawy roślin w odpowiedniej temperaturze, niezależnie od pory roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. ogrod. szklarnia, całkowicie lub częściowo przeszklony budynek, posiadający ogrzewanie, służący do uprawy roślin niezależnie od temperatury otoczenia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Policja aresztowała go, bo hodował konopie indyjskie w cieplarni.
Wiktionary
rzecz. ciepło n., ciepłota ż., ciepłownictwo n., ciepłownia ż., cieplarka ż.
przym. cieplarniany, ciepłowniczy, ciepły, cieplny
przysł. cieplnie, ciepło
Wiktionary
(1.1) szklarnia
Wiktionary
1. właściwy cieplarni; szklarniowy;
2. wyhodowany w cieplarni, wymagający ciepła do rozwoju;
3. w przenośni, o warunkach: tworzący możliwości rozwoju przez ograniczenie kłopotów i stresów, ale nieprzystosowujący do świata zewnętrznego;
4. efekt cieplarniany - podnoszenie się temperatury atmosfery w wyniku zmiany jej składu chemicznego; efekt szklarniowy;
5. gaz cieplarniany - gaz obecny w atmosferze, wywołujący taki efekt; gaz szklarniowy
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: ciepło
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ciepły
SJP.pl
Cieplewo (niem. Zipplau) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Pruszcz Gdański. Przez wieś przebiegają 2 linie kolejowe: nr 9 Warszawa Wschodnia – Gdańsk Gł.i nr 260 Zajączkowo Tczewskie – Pruszcz Gdański.
Wikipedia
źródło wód termalnych lub odwiert, z którego takie wody wypływają; terma, gorące źródło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. terma
(1.2) stpol. łaźnia
(1.3) daw. ciepły kraj
Wiktionary
Źródło termalne, źródło ciepłe, źródło gorące, cieplica – źródło, z którego wypływa woda termalna o temperaturze wyższej o co najmniej 5 °C od średniej rocznej temperatury powietrza na danym obszarze (według klasyfikacji hydrogeologicznej) lub wyższej niż 20 °C (według klasyfikacji balneologicznej).
Wikipedia
(1.3) Jednego razu, prawie gdy gęsi do cieplic leciały, siedziała ona na progu domowym (…).
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛˈplʲit͡sa, AS: ćeplʹica
Wiktionary
przym. ciepły
Wiktionary
miejscowość (najczęściej uzdrowisko), miejsce, w którym występują cieplice (gorące źródła)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Czechach, w kraju usteckim;
Wiktionary
Wikipedia
przym. cieplicki
Wiktionary
przymiotnik od: Cieplice Śląskie-Zdrój
SJP.pl
przymiotnik od: cieplica
SJP.pl
mieszkaniec Cieplic Śląskich-Zdroju
SJP.pl
mieszkanka Cieplic Śląskich-Zdroju
SJP.pl
w dawnej fizyce: nieważka i niewidzialna substancja, którą wg teorii materialnej panującej w nauce do początku XIX wieku miało być ciepło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. fiz. domniemana nieważka i niewidzialna substancja uważana dawniej za przyczynę zjawisk związanych z ciepłem i spalaniem;
Wiktionary
Cieplik (termin wprowadzony przez Jędrzeja Śniadeckiego jako tłumaczenie fr. calorique) – według przekonań uczonych przełomu XVIII i XIX w. niezniszczalna i nieważka substancja odpowiedzialna za istnienie ciepła.
Wikipedia
(1.1) Cieplik miał mieć taką zagadkową własność, że miał być niejako wchłaniany, tym bardziej do wnętrza ciała, im bardziej ciało miało wyższą temperaturę.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
związany z ciepłem, działający wskutek wykorzystywania ciepła, wytwarzający ciepło; termiczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. techn. związany z ciepłem
Wiktionary
(1.1) Zasada działania pirometru opiera się na pomiarze natężenia promieniowania cieplnego emitowanego przez badane ciało.
Wiktionary
rzecz. ciepło n., ciepłota ż., ciepłownictwo n., ciepłownia ż., cieplarka ż., cieplarnia ż.
przym. cieplarniany, ciepłowniczy, ciepły
przysł. cieplnie, ciepło
Wiktionary
(1.1) termiczny, termalny
Wiktionary
zdrobnienie od: ciepły
SJP.pl
zdrobnienie od: ciepluśki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: ciepły
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛpluˈɕɛ̇̃ɲci, AS: ćepluśė̃ńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: ciepły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: ciepły
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛˈpluɕci, AS: ćepluśḱi
Wiktionary
przym. ciepły
Wiktionary
zdrobnienie od: ciepły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: ciepły
Wiktionary
(1.1) W pobliżu sieci samice pracowicie tkają opasły, ciepluteńki kokon wielkości czereśni, który zawieszony na suchych badylach będzie czekał wiosny.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛpluˈtɛ̃ɲci, AS: ćeplutẽńḱi
Wiktionary
przym. ciepły
Wiktionary
zdrobnienie od: ciepły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: ciepły
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛˈplutʲci, AS: ćeplutʹḱi
Wiktionary
przym. ciepły
rzecz. ciepłownia ż.
Wiktionary
(1.1) ciepluśki
Wiktionary
potocznie: rzucić, uderzyć czymś
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. uderzyć, rzucić
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. rzucić
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛpnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: ćepnõńć
Wiktionary
rzecz. ciepnięcie n.
czas. ciepać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ciepnąć.
Wiktionary
czas. ciepnąć
Wiktionary
1. temperatura między zimnem a gorącem;
2. atmosfera serdeczności
SJP.pl
Ciepła – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie szydłowieckim, w gminie Orońsko. Ma status sołectwa.
Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Mikołaja w Wysokiej.
Wikipedia
przymiotnik jakościowy
(1.1) trochę ciepły
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛpˈwavɨ, AS: ćepu̯avy
Wiktionary
rzecz. ciepło n., ciepłownia ż.
przym. ciepły
przysł. ciepło
Wiktionary
(1.1) letni
Wiktionary
1. temperatura między zimnem a gorącem;
2. atmosfera serdeczności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fiz. sposób przekazywania energii chaotycznego ruchu cząsteczek;
(1.2) fiz. ilość energii przekazywanej w ten sposób
(1.3) uczucie wywołane przez dopływ do skóry ciepła (1.1) w umiarkowanej ilości
(1.4) przen. uczucie serdeczności
(1.5) daw. środ. polit. dynamit
przysłówek sposobu
(2.1) przen. w sposób serdeczny, przyjazny, otwarty, uprzejmy
(2.2) powodując wzrost lub przynajmniej utrzymanie temperatury
Wiktionary
Ciepło w fizyce – jeden z dwóch, obok pracy, sposobów przekazywania energii wewnętrznej układowi termodynamicznemu. Jest to przekazywanie energii chaotycznego ruchu cząstek (atomów, cząsteczek, jonów).
Ciepło oznacza również ilość energii wewnętrznej przekazywanej w procesie cieplnym. Aby uniknąć nieporozumień, dla odróżnienia ciepła jako zjawiska fizycznego od ciepła jako wielkości fizycznej można używać określenia wymiana cieplna lub cieplny przepływ energii na określenie procesu, a ilość ciepła na wielkość fizyczną określającą zmianę energii wewnętrznej wywołaną tym zjawiskiem.
Wikipedia
(1.1) Nie należy mylić ciepła z temperaturą. Ciepło tak się ma do temperatury, jak przepływ rzeki do wysokości nad poziomem morza.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛpwɔ, AS: ćepu̯o
Wiktionary
rzecz. cieplarka ż., ciepłownia ż., ciepłota ż., cieplarnia ż., ciepłość ż.
przym. ciepły, cieplny, ciepławy
Wiktionary
zabawa polegająca na chowaniu jakiegoś przedmiotu i nakierowywaniu szukającego słowami: zimno, ciepło, cieplej, gorąco
SJP.pl
pochłaniający ciepło
SJP.pl
system rur sieci grzewczej, przewodzących ciepłą wodę lub parę z ciepłowni do budynków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. rurociąg do transportu ciepłej wody lub pary wodnej
Wiktionary
Sieć ciepłownicza, sieć cieplna – połączone ze sobą urządzenia lub instalacje systemu ciepłowniczego, służące do przesyłania i dystrybucji ciepła ze źródeł ciepła do węzłów cieplnych.
Stanowi zespół urządzeń technicznych służących do transportu rurociągowego energii cieplnej od źródła ciepła (najczęściej ciepłownia lub elektrociepłownia) do odbiorców, za pośrednictwem czynnika termodynamicznego (nośnika ciepła).
Wikipedia
IPA: t͡ɕɛpˈwɔt͡ɕɔ̃ŋk, AS: ćepu̯oćõŋk
Wiktionary
przym. ciepłociągowy
Wiktionary
reagujący na ciepło
SJP.pl
cecha zwierzęcia zdolnego do utrzymywania temperatury wewnętrznej ciała na względnie stałym poziomie, niezależnym od temperatury otoczenia; stałocieplność, gorącokrwistość, endotermiczność, homojotermia, homeotermia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co ciepłokrwiste
Wiktionary
Zwierzę stałocieplne, inaczej: ciepłokrwiste, endotermiczne, homojotermiczne (gr. homoios ‘podobny’) – zwierzę, którego temperatura (zwana też ciepłotą ciała) jest względnie stała i w znacznym stopniu niezależna od temperatury otoczenia, a jej dobowe wahania nie są większe od kilku stopni, jeśli znajduje się w normalnym dla swojego gatunku środowisku. Zwierzęta te zwykle utrzymują wysoką temperaturę ciała (np. ssaki ok. 37 °C, ptaki ok. 40 °C) i wykazują aktywność zarówno przy niskich, jak i wysokich temperaturach otoczenia (w przeciwieństwie do zwierząt zmiennocieplnych).
Wikipedia
(1.1) Jednym z nich jest to, że kilka cech anatomicznych uważanych za związane z ciepłokrwistością znaleziono również u gadów z zimną krwią.
Wiktionary
przym. ciepłokrwisty
Wiktionary
gorącokrwisty;
1. o zwierzęciu: zdolny do utrzymywania temperatury wewnętrznej ciała na względnie stałym poziomie, niezależnym od temperatury otoczenia; stałocieplny, endotermiczny, homojotermiczny;
2. o koniach: o dużym temperamencie i sprawności fizycznej, zwykle rasy angloarabskiej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zool. o niezmieniającej się temperaturze ciała przy zmianch temperatury otoczenia
(1.2) zootechn. o koniu: o żywym temperamencie i zgrabny
Wiktionary
rzecz. ciepłokrwistość ż.
Wiktionary
(1.1) endotermiczny, homojotermiczny
Wiktionary
leczenie za pomocą nagrzewania ciała; termoterapia
SJP.pl
Ciepłolecznictwo - forma termoterapii polegająca na przekazywaniu do organizmu energii cieplnej na drodze przewodzenia, przenoszenia lub promieniowania. Rozróżnia się zabiegi ciepłolecznicze o działaniu miejscowym i ogólnym.
Podstawową reakcją organizmu na działanie jest, odbywający się zgodnie z prawem Dastre’a-Morata miejscowy odczyn naczyniowy polegający na rozszerzeniu naczyń skórnych ze zwiększeniem przepływu krwi. Ciepło powoduje także rozluźnienie napięcia mięśni gładkich i poprzecznie prążkowanych, oraz działa bezpośrednio przeciwbólowo.Zabiegi ciepłolecznicze działające na całe ciało, oprócz lokalnego wpływu na naczynia skóry, wywierają również działanie ogólnoustrojowe. Przegrzanie powoduje uruchomienie mechanizmów termoregulacji, związanych z nadmiernym oddawaniem potu, co doprowadza do odwodnienia i zaburzeń elektrolitowych. Podwyższenie temperatury ciała o 1 °C powoduje zwiększenie przemiany materii o 3,6%. Przegrzanie powoduje też stymulację części współczulnej układu autonomicznego, co skutkuje przyspieszeniem akcji serca oraz zwiększeniem pojemności minutowej.
Wikipedia
miernik poboru energii cieplnej, stosowany zazwyczaj w instalacjach wodociągowych
SJP.pl
Licznik ciepła (ciepłomierz) – całkujący przyrząd pomiarowy przeznaczony do pomiaru ilości przepływającej energii cieplnej. Jego wskazanie jest podstawą do rozliczania się między dostawcą a odbiorcą tej energii. Jednostką miary energii cieplnej w układzie SI jest dżul (symbol J) równy 1wat · 1sekunda (watosekunda). Jest ona zbyt mała do użytku praktycznego, dlatego powszechnie używaną w rozliczeniach jednostką energii jest gigadżul [GJ].
Wikipedia
odporny na ciepło
SJP.pl
roślina żyjąca na terenach, gdzie przez cały rok występują wahania temperatury od 15 do 20°C
SJP.pl
1. cecha tego, co jest ciepłe;
2. rzadko: ciepło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ciepłe; cecha tych, którzy są ciepli
Wiktionary
przym. ciepły
przysł. ciepło
rzecz. ciepło n.
Wiktionary
temperatura ciała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. med. temperatura ciała
Wiktionary
rzecz. cieplarka ż., ciepło n., ciepłownia ż., cieplarnia ż.
przym. ciepły, cieplny
przysł. ciepło
Wiktionary
(1.1) temperatura
Wiktionary
duża kotłownia centralnego ogrzewania obsługująca całe miasto, dzielnicę lub osiedle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakład, w którym wytwarza się ciepło w postaci najczęściej gorącej pary wodnej, w celu ogrzewania bądź wykorzystania w przemyśle;
Wiktionary
Ciepłownia – zakład przemysłowy, którego głównym zadaniem jest produkcja czynnika (najczęściej wody) o wysokiej temperaturze dla miejskiej sieci ciepłowniczej. Konwencjonalne układy (to jest opalane paliwami kopalnymi instalacje z kotłem) są obecnie spotykane rzadko. Wynika to z faktu, iż dużo wyższą sprawność uzyskuje się, produkując w sposób skojarzony energie cieplną i elektryczną (zobacz: elektrociepłownia).
Wikipedia
IPA: t͡ɕɛpˈwɔvʲɲa, AS: ćepu̯ovʹńa
Wiktionary
rzecz. cieplarka ż., ciepło ż., ciepłota ż., cieplarnia ż.
przym. ciepły, cieplny, cieplutki, ciepławy, ciepłowniczy
przysł. ciepło, cieplutko
Wiktionary
dział przemysłu zajmujący się wytwarzaniem i przesyłaniem energii elektrycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dziedzina zajmujaca się wytwarzaniem i dostarczaniem ciepła
Wiktionary
rzecz. cieplarnia ż., cieplarka ż.
przym. cieplny, ciepłowniczy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do ciepłowni lub ciepłownictwem, mający związek z ciepłownią lub ciepłownictwem
Wiktionary
(1.1) Numer pogotowia ciepłowniczego jest łatwy do zapamiętania.
Wiktionary
rzecz. cieplarka ż., cieplarnia ż., ciepłownia ż., ciepłownictwo n., ciepłownik mos.
przym. cieplny
Wiktionary
specjalista w dziedzinie ciepłownictwa
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Ciepłowody (niem. Tepliwoda, w latach 1939–1945: Lauenbrunn) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Ciepłowody.
Wikipedia
mieszkaniec Ciepłowodów
SJP.pl
mieszkanka Ciepłowodów
SJP.pl
przymiotnik od: Ciepłowody
SJP.pl
1. mający temperaturę pośrednią między zimnem a gorącem;
2. chroniący przed zimnem;
3. miły, serdeczny, życzliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający temperaturę równą temperaturze pokojowej lub niewiele od niej większą
(1.2) przen. miły, przyjemny
(1.3) pot. przen. żywy
(1.4) o okryciu, ubraniu, dzięki któremu utrzymuje się ciepło
(1.5) pot. środ. homoseksualny (zwykle o mężczyźnie, rzadziej o kobiecie)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po powrocie z wycieczki zjedliśmy trochę ciepłej zupy.
(1.2) Wśród pracowników biura panowała bardzo ciepła atmosfera.
(1.3) Przenieście go do karetki, póki jest jeszcze ciepły.
(1.4) Pod choinką znalazłem ciepły, wełniany szalik.
(1.5) Ten koleś sprawia wrażenie jakby był „ciepły”.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛpwɨ, AS: ćepu̯y
Wiktionary
rzecz. cieplarka ż., ciepło n., ciepełko n., ciepłota ż., cieplica ż., ciepłość ż., ciepłownia ż., cieplarnia ż., ocieplanie n., ocieplenie n.
czas. ocieplać ndk., ocieplić dk.
przym. cieplny, cieplutki, ciepławy, ciepluteńki, ciepluśki
przysł. ciepło, cieplutko, ciepławo, ciepluteńko, ciepluśko
Wiktionary
(1.3) żywy
(1.5) gej, gay, homo; wulg. pedał
Wiktionary
1. o niektórych owadach: wydawać dźwięk podobny do terkotania
2. o kuropatwach: wydawać głos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|cierkać.
Wiktionary
czas. cierkać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|cierlić.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛrˈlɛ̃ɲɛ, AS: ćerlẽńe
Wiktionary
czas. cierlić
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) cierlić pyskiem →– dużo mówić
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛrlʲit͡ɕ, AS: ćerlʹić
Wiktionary
rzecz. cierlenie n., cierlica, cierliczka
Wiktionary
drewniany przyrząd z nożycowo skrzyżowanymi mieczami służący do łamania i zgniatania łodyg lnu lub konopi; tarlica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włók. drewniany przyrząd służący do otłukiwania włókien lnu
(1.2) wózek do młócenia zboża
(1.3) makotra, moździerz
(1.4) gadatliwa kobieta
Wiktionary
Len – potoczna nazwa tkanin wytwarzanych z czystej przędzy lnianej lub z dodatkami włókien bawełnianych, wełnianych, poliestrowych itp. Dodatek włókien poliestrowych (elana) do lnu zmniejsza podatność na gniecenie przy zachowaniu podstawowych cech tkaniny lnianej. Charakteryzuje się dużą przewiewnością.
Wikipedia
IPA: t͡ɕɛrˈlʲit͡sa, AS: ćerlʹica
Wiktionary
rzecz. zdrobn. cierliczka
czas. cierlić
Wiktionary
(1) tarlica, cerzlica, cerlica, terlica, perlica
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od cierlica
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛrˈlʲit͡ʃka, AS: ćerlʹička
Wiktionary
czas. cierlić
rzecz. cierlica
Wiktionary
nieduży ptak z rodziny łuszczaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Emberiza cirlus|ref=tak., ptak z rodziny trznadlowatych;
Wiktionary
Cierlik (Emberiza cirlus) – gatunek małego ptaka z rodziny trznadli (Emberizidae). Zamieszkuje Europę, głównie zachodnią i południową, Azję Mniejszą i północno-zachodnią Afrykę. Wyjątkowo zalatuje do Polski. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
(1.1) U cierlików jaja wysiadywane są wyłącznie przez samicę.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛrlʲik, AS: ćerlʹik
Wiktionary
Ciermięcice (do 2009 też Ciermęcice, cz. Trmantice, niem. Türmitz, dawniej Tirmanz, Termitz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Głubczyce.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Nazwa wsi została formalnie ustalona w 2009 (wcześniej funkcjonowała też nazwa Ciermęcice).
Wikipedia
1. twardy, ostro zakończony wyrostek roślinny, chroniący roślinę przed zjedzeniem; kolec;
2. coś sprawiającego przykrość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. ostry wyrostek na pędzie rośliny;
Wiktionary
Ciernie (ang. thorn, spine, łac. spina) – ostro zakończone wyrostki roślinne o szydłowatym kształcie będące przekształconymi liśćmi (ciernie pochodzenia liściowego na przykład u berberysu i kaktusów), pędami bocznymi (na przykład u tarniny i grochodrzewu) lub przylistkami (na przykład u niektórych wilczomleczowatych). U niektórych palm powstają również ciernie pochodzenia korzeniowego.
Wikipedia
IPA: t͡ɕɛrʲɲ, AS: ćerʹń
Wiktionary
rzecz. ciernik m., cierniczek m., cierniówka ż.
przym. cierniowy, ciernisty
czas. ścierać
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Cierniak (592 m n.p.m., dawna niem. nazwa Stachelberg) – góra w paśmie Gór Złotych wznosząca się nad wsią Radochów i Doliną Białej Lądeckiej (gmina Lądek-Zdrój) z XIX-wieczną kalwarią (stąd nazwa góry). Na szczyt prowadzi od wsi 214 stopni ustawianych tu kolejno przez 150 lat przez pątników. Na wypłaszczeniu pod szczytem znajduje się kaplica i stacje drogi krzyżowej. W pobliżu kaplicy mieszkał do czerwca 2023 roku Elizeusz Janikowski, pustelnik.
Wikipedia
roślina z rodziny palm, występująca w ponad 35 gatunkach
SJP.pl
otaczać cierniem, obsadzać tarniną
SJP.pl
mała ryba z rodziny ciernikowatych, podobna do ciernika
SJP.pl
Cierniczek północny, cierniczek (Pungitius pungitius) – gatunek ryby z rodziny ciernikowatych (Gasterosteidae).
Wikipedia
1. twardy, ostro zakończony wyrostek roślinny, chroniący roślinę przed zjedzeniem; kolec;
2. coś sprawiającego przykrość
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
drobna ryba, pospolity szkodnik narybku; kat; kolka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Gasterosteus aculeatus|ref=tak., mała ryba zamieszkująca słone i słodkie wody na półkuli północnej;
Wiktionary
Ciernik, kat, kolka, czart (Gasterosteus aculeatus) – gatunek ryby z rodziny ciernikowatych (Gasterosteidae).
Wikipedia
IPA: ˈt͡ɕɛrʲɲik, AS: ćerʹńik
Wiktionary
rzecz. cierń mrz.
przym. ciernisty, cierniowy
Wiktionary
(1.1) kat, kolka, przest. szewc
Wiktionary
rząd ryb promieniopłetwych
SJP.pl
Ciernikokształtne (Gasterosteiformes) – rząd ryb promieniopłetwych (Actinopterygii). W Polsce występują trzy gatunki z rodziny ciernikowatych – ciernik (Gasterosteus aculeatus), cierniczek (Pungitius pungitius) i pocierniec (Spinachia spinachia).
Wikipedia
o cechach ciernikowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
Ciernikowate (Gasterosteidae) – rodzina ryb z rzędu ciernikokształtnych (Gasterosteiformes). Obejmuje 5 rodzajów z około 14 gatunkami. Liczba gatunków nie jest pewna z powodu dużej różnorodności form, zwłaszcza w grupach gatunków (species complex) (Gasterosteus aculeatus) i (Pungitius pungitius). Ciernikowate występują w słodkich, słonych i słonawych wodach półkuli północnej. Nie mają znaczenia gospodarczego, są natomiast często wykorzystywane w badaniach naukowych – ewolucyjnych, genetycznych, etologicznych i fizjologicznych.
Wikipedia
o cechach ciernikowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
bezkręgowiec pasożytujący w przewodzie pokarmowym kręgowców; kolcogłów
SJP.pl
bezkręgowiec pasożytujący w przewodzie pokarmowym kręgowców; kolcogłów
SJP.pl
Kolcogłowy, cierniogłowy (Acanthocephala) – typ pasożytniczych, robakokształtnych zwierząt bezkręgowych. Cechą charakterystyczną kolcogłowów, od której wywodzi się ich nazwa, jest obecność z przodu ciała ryjka opatrzonego wieńcem haczyków i kolców. Stadia larwalne są pasożytami bezkręgowców, a dorosłe – kręgowców.
Wikipedia
cierniooczek długonosy, cierniooczek Kuhla - gatunki słodkowodnych ryb z rodziny piskorzowatych
SJP.pl
1. rodzaj rośliny ziołowej z rodziny występującej na kontynencie amerykańskim;
2. roślina pnąca z rodziny mydleńcowatych o kwitnących na biało kwiatach, której owoce i nasiona zawierające kofeinę używane są do sporządzania pasty będącej esencją naturalnych napojów pobudzających; guarana, gwarana, paulinia
SJP.pl
Paulinia guarana (Paullinia cupana), pot. guarana lub gwarana – gatunek pnącza z rodziny mydleńcowatych. Występuje w całym dorzeczu Amazonki i Pary (Brazylia). Bywa nazywany zwyczajowo guaraną od nazwy gorzko-kwaśnego napoju, sporządzanego z jej nasion. Nazwa napoju zaś pochodzi od plemienia Guarani.
Wikipedia
nadrząd najbardziej zaawansowanych w rozwoju ryb promieniopłetwych; kolcopłetwe, cierniopłetwe
SJP.pl
o cechach cierniopromiennych (nadrząd ryb)
SJP.pl
nadrząd najbardziej zaawansowanych w rozwoju ryb promieniopłetwych; kolcopłetwe, cierniopromienne
SJP.pl
Kolcopłetwe, cierniopłetwe (Acanthopterygii) – nadrząd najbardziej zaawansowanych w rozwoju i najmłodszych ewolucyjnie ryb promieniopłetwych z infragromady dokonałokostnych (Teleostei), obejmujący ponad 13 000 gatunków z blisko 270 rodzin. Charakteryzują się wysuwalną szczęką, bardziej ruchliwą niż u wcześniejszych Teleostei, ktenoidalnymi łuskami oraz ostrym promieniem kostnym (kolcem) w płetwach. Występują we wszystkich typach wód, najliczniej w morskich wodach przybrzeżnych. 24% gatunków zasiedla wody słodkie.
Wikipedia
o cechach cierniopłetwych (nadrząd ryb)
SJP.pl
cierniosternik białoczelny - gatunek ptaka z rodziny jerzykowatych
SJP.pl
przypominający wyglądem cierń
SJP.pl
mokosz cierniowiak - motyl z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
gatunek ptaka
SJP.pl
Cierniówka, pokrzewka cierniówka (Curruca communis) – gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny pokrzewek (Sylviidae).
Wikipedia
przymiotnik od: cierń
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z cierniem, dotyczący ciernia
(1.2) posiadający cierń lub ciernie
Wiktionary
rzecz. cierń m., ciernik m.
przym. ciernisty
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: cierniście
SJP.pl
1. miejsce pokryte cierniami;
2. ogół roślin mających ciernie
SJP.pl
1. mający ciernie, kolce; kolczasty, kłujący;
2. zarosły cierniami, kolczastymi roślinami;
3. przenośnie: pełen cierpień, przykrości; trudny, ciężki, mozolny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma wiele cierni
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛrʲˈɲistɨ, AS: ćerʹńisty
Wiktionary
rzecz. cierń m., ciernik m., cierniczek m., cierniówka ż., ciernistość ż.
przym. cierniowy
Wiktionary
(1.1) kolczasty
Wiktionary
1. o maszynach i urządzeniach: działający z wykorzystaniem siły tarcia;
2. wykonany z materiału odpornego na ścieranie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
odczuwać ból fizyczny bądź psychiczny
SJP.pl
kobieta cierpiąca, chora
SJP.pl
człowiek cierpiący, chory
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) ims. przymiotnikowy czynny od: cierpieć
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) ktoś, kto cierpi
przymiotnik
(3.1) stpol. cierpliwy
(3.2) gw-pl|Poznań. chory
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛrˈpʲjɔ̃nt͡sɨ, AS: ćerpʹi ̯õncy
Wiktionary
rzecz. cierpienie n., cierpiętnik m., cierpiętnica ż.
czas. cierpieć
Wiktionary
pogardliwie: taksówkarz; cierp, złotówa, złotówkarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. gwara. taksówkarz
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Warszawa|złotówa, złotówka.
Wiktionary
Wikipedia
odczuwać ból fizyczny bądź psychiczny
SJP.pl
czasownik
(1.1) odczuwać ból fizyczny lub psychiczny
(1.2) ubolewać z powodu czegoś
(1.3) znosić, tolerować kogoś lub coś
(1.4) chorować na coś
Wiktionary
(1.1) Moja mama ma raka i bardzo cierpi.
(1.2) Bardzo cierpię z powodu śmierci męża.
(1.3) Będzieszli, Panie, cierpiał nierządnicę w pałacu własnym?
(1.3) Nie cierpię wstawać w poniedziałki do pracy.
(1.4) Mój dziadek cierpi na reumatyzm.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛrpʲjɛ̇t͡ɕ, AS: ćerpʹi ̯ėć
Wiktionary
rzecz. cierpiętnica ż., niecierpek mzw., cierpiętnik m., cierpienie, cierpiący
czas. nie cierpieć, przecierpieć dk., ścierpieć dk., wycierpieć dk.
przym. cierpiący, cierpliwy
ims. cierpiący
Wiktionary
ból fizyczny lub psychiczny
SJP.pl
ból fizyczny lub psychiczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|cierpieć.
(1.2) długotrwały lub silny ból
(1.3) stpol. cierpliwość
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛrˈpʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: ćerpʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. ucierpieć, cierpieć ndk., wycierpieć dk., nacierpieć się dk., ścierpieć dk.
rzecz. cierpiący mos., cierpiętnik mos., cierpiętnica ż.
przym. cierpiący, cierpiętniczy, cierpliwy
przysł. cierpiętniczo
ims. cierpiący
Wiktionary
(1.2) ból, piekło, męka, tortura, udręka, droga krzyżowa, gehenna, golgota, kalwaria, katorga, katusza, korona cierniowa, martyrologia
Wiktionary
skłonny do cierpienia
SJP.pl
kobieta cierpiąca biernie, lubująca się w przeżywaniu cierpień; męczennica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osoba płci żeńskiej lubująca się we własnym cierpieniu lub biernie się mu poddająca
(1.2) rel. osoba płci żeńskiej, która zaznała cierpień ze względu na swoje wierzenia
Wiktionary
(1.1) Babcia Hela była straszną cierpiętnicą, z własnej woli wstawała o czwartej rano, aby upiec nam chleb, a potem pół dnia narzekała na zmęczenie i senność.
Wiktionary
rzecz. cierpienie n., cierpiętnictwo n., cierpiętniczość ż.
:: fm. cierpiętnik m.
czas. cierpieć ndk., wycierpieć dk., nacierpieć się dk., scierpieć dk.
przym. cierpiętniczy, cierpiący
przysł. cierpiętniczo
Wiktionary
(1.2) męczennica
Wiktionary
bierne poddawanie się cierpieniu; lubowanie się w przeżywaniu cierpienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bierne poddawanie się cierpieniom, lubowanie się w ich przeżywaniu lub kreowanie się na ofiarę
Wiktionary
(1.1) Tymczasem cierpiętnictwo w nowych warunkach, w których intelektualiści żyją komfortowo, a często i konformistycznie, jest fałszem, jest po prostu jedną z form duchowej mimikry.
Wiktionary
rzecz. cierpiętnik m., cierpiętnica ż., cierpiętniczość ż.
przym. cierpiętniczy
Wiktionary
(1.1) samoudręczenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co cierpiętnicze; cecha tych, którzy są cierpiętniczy
Wiktionary
rzecz. cierpiętnictwo n., cierpiętnik m., cierpiętnica ż.
przym. cierpiętniczy
Wiktionary
dotyczący cierpiętnika lub cierpiętnictwa; męczeński
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z cierpiętnictwem i/lub cierpiętnikiem/cierpiętnicą
Wiktionary
rzecz. cierpiętnictwo n., cierpiętnik m., cierpiętnica ż., cierpienie n., cierpiętniczość ż.
Wiktionary
człowiek biernie poddający się cierpieniom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba lubująca się we własnym cierpieniu lub biernie poddająca się cierpieniu
(1.2) tytuł przysługujący męczennikom, którzy cierpieli od swych współwyznawców
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛrˈpʲjɛ̃ntʲɲik, AS: ćerpʹi ̯ẽntʹńik
Wiktionary
rzecz. cierpienie n., cierpiętnictwo n., cierpiętniczość ż.
:: fż. cierpiętnica ż.
czas. cierpieć ndk., wycierpieć dk., nacierpieć się dk., scierpieć dk.
przym. cierpiętniczy, cierpiący
przysł. cierpiętniczo
Wiktionary
(1.1) masochista
Wiktionary
odczuwać ból fizyczny bądź psychiczny
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Cierpisław – imię męskie pochodzenia słowiańskiego, nienotowane w zachowanych dokumentach staropolskich. Istnieje zapis wyłącznie podobnego imienia żeńskiego: Cirzpisława oraz męskiego: Cirzpibog.
Cierpisław imieniny obchodzi 29 lipca.
Wikipedia
potocznie gorzki lub kwaśny
SJP.pl
nieco cierpki; kwaskowaty, drażniący
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) trochę cierpki, o lekko drażniącym smaku
Wiktionary
rzecz. cierpkość ż., cierpkawość ż.
czas. cierpknieć ndk.
przym. cierpki
przysł. cierpkawo
Wiktionary
(1.1) kwaskowaty
Wiktionary
potocznie gorzki lub kwaśny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o smaku: kwaskowaty, gorzkawo-kwaśny; sprawiający, że cierpnie język
(1.2) o zapachu: ostry, drażniący
(1.3) książk. przen. sprawiający przykrość
Wiktionary
(1.1) Owoce czeremchy mają cierpki smak.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛrpʲci, AS: ćerpʹḱi
Wiktionary
przysł. cierpko
czas. cierpnąć ndk.
rzecz. cierpkość ż.
przym. cierpkawy
Wiktionary
(1.3) przykry, zgryźliwy, złośliwy
Wiktionary
→ cierpki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co ma kwaskowaty smak
Wiktionary
przym. cierpki, cierpkawy
przysł. cierpko
Wiktionary
(1.1) kwasowość
Wiktionary
Cierplewo – (niem. Brahwede) wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, nad Zalewem Koronowskim w powiecie tucholskim, w gminie Lubiewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 85 mieszkańców. Jest najmniejszą miejscowością gminy Lubiewo.
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób cierpliwy
Wiktionary
(1.1) Znosili to, każde inaczej. Ojciec obojętnie, ignorując babkę, mama cierpliwie, w milczeniu.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛrˈplʲivʲjɛ, AS: ćerplʹivʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. cierpliwość ż.
przym. cierpliwy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: cierpliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdolność spokojnego, długotrwałego znoszenia rzeczy przykrych
(1.2) zdolność spokojnego wyczekiwania na coś lub dążenia do czegoś
Wiktionary
(1.2) Urodzeni pod znakiem Byka odznaczają się cierpliwością.
(1.2) Stał w ostrych promieniach słońca patrząc z niezmierną cierpliwością i powtarzając, że matka jego jest umierająca.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛrˈplʲivɔɕt͡ɕ, AS: ćerplʹivość
Wiktionary
przym. cierpliwy
przysł. cierpliwie
Wiktionary
(1.1) opanowanie
(1.2) wytrwałość
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: cierpliwy
SJP.pl
znoszący ze spokojem przeciwności; umiejący czekać; wytrzymały; wykazujący się uporem i niezłomnością
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niezrażający się czekaniem
(1.2) znoszący przeciwności w sposób opanowany
Wiktionary
(1.1) Cierpliwy młody człowiek czekał w kolejce na swój bilet.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛrˈplʲivɨ, AS: ćerplʹivy
Wiktionary
rzecz. cierpliwość ż., cierpienie n.
czas. cierpieć
przysł. cierpliwie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) meteorol. północny, chłodny wiatr typu bora, występujący w Hiszpanii;
Wiktionary
Cierzo - chłodny wiatr typu bora, występujący w Hiszpanii. Wieje z kierunku północnego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|hiszp|cierzo.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) cierzo
* aragoński: (1.1) cierzo m.
* baskijski: (1.1) ziertzo
* francuski: (1.1) cierzo m.
* hiszpański: (1.1) cierzo m.
źródła.
== cierzo (język francuski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) meteorol. cierzo
odmiana.
(1.1) lp. cierzo; lm. cierzos
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|hiszp|cierzo.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) cierzo
* aragoński: (1.1) cierzo m.
* baskijski: (1.1) ziertzo
* francuski: (1.1) cierzo m.
* hiszpański: (1.1) cierzo m.
źródła.
== cierzo (język francuski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) meteorol. cierzo
odmiana.
(1.1) lp. cierzo; lm. cierzos
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) warmia. czerpać
Wiktionary
rzecz. cierzpanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|cierzpać.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛʃˈpãɲɛ, AS: ćešpãńe
Wiktionary
czas. cierzpać
Wiktionary
Cierzpice – osada wsi Kursztyn w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie tczewskim, w gminie Gniew, przy drodze wojewódzkiej nr 230. Wchodzą w skład sołectwa Kursztyn.
W latach 1975–1998 Cierzpice administracyjnie należały do województwa gdańskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w gminie Orzysz;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w gminie Piecki;
(1.3) geogr. dawna osada, współcześnie część miasta Ostróda, w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim;
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) daw. ciosać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od ciesak
Wiktionary
rzecz. ciesak m.
Wiktionary
narzędzie ręczne do obróbki drewna, o jednym ostrzu osadzonym na trzonku, którego oś jest prostopadła do ostrza; używany w bednarstwie i ciesielstwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) topór ciesielski, narzędzie z jednym ostrzem osadzonym prostopadle do trzonka, służące głównie do obrabiania pni drzew;
Wiktionary
Ciesak, ciosła, cieślica, cioska – narzędzie służące głównie do obrabiania pni drzew dla otrzymania wydłużonych płaszczyzn. Umieszczenie ostrza prostopadle do drzewca umożliwia wygodne oddzielanie łupek gdy obrabiana powierzchnia jest równoległa np. do fundamentu budowli. Jest on używany w ciesielstwie, bednarstwie, kołodziejstwie, do naciosywania podkładów kolejowych itp.
Wikipedia
IPA: ˈt͡ɕɛsak, AS: ćesak
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. ciesaczek m.
Wiktionary
(1.1) ciosła, cieślica, cioska
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. ojciec żony
(1.2) daw. ojciec męża
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) daw. synowa
Wiktionary
(1.1) Cieść, to jest żony mojej ojciec […]
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛ̇ɕt͡ɕ, AS: ćėść
Wiktionary
rzecz. cieścia
Wiktionary
(1.1) teść
(1.2) świekier
(2.1) daw. niewiastka, daw. sneszka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. matka żony
Wiktionary
rzecz. cieść mos./ż.
Wiktionary
(1.1) teściowa, stpol. tścia, teścia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: ciesielstwo - zawód cieśli; ciesiołka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. rzemiosło ciesielskie
Wiktionary
(1.1) Burchard trudni się ciesielką od dwudziestu lat.
Wiktionary
rzecz. cieślictwo n., cieślarnia ż., ciesielstwo n., ciesiołka ż., cieśla mos., cieślica ż.
przym. ciesielski
Wiktionary
(1.1) ciesielstwo, ciesiołka, praca ciesielska
Wiktionary
warsztat ciesielski
SJP.pl
dotyczący cieśli lub ciesielstwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzem. dotyczący ciesielstwa lub cieśli
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. cieślictwo n., cieślarnia ż., cieślica ż., ciesielstwo n., ciesielka ż., ciesiołka ż., cieśla mos., ciosła ż.
Wiktionary
rzemiosło związane z obróbką drewna, robieniem z niego konstrukcji budowlanych oraz stawianiem drewnianych budynków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. fach cieśli
(1.2) rzem. produkcja ciesielska
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mirek trudni się ciesielstwem od pietnastego roku życia.
Wiktionary
rzecz. ciosła ż., ciesielka ż., cieśla mos., cieślictwo n., ciesiołka ż., cieślarnia ż., cieślica ż., cieśliczka ż.
przym. ciesielski
Wiktionary
potocznie: ciesielstwo - zawód cieśli; ciesielka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. rzem. ciesielstwo
(1.2) rzem. rodzaj hebla
Wiktionary
(1.1) Konrad trudni się ciesiołką od dziewiętnastego roku życia.
Wiktionary
rzecz. ciosła ż., ciesielka ż., ciesielstwo n., cieśla mos., cieślarnia ż., cieślica ż., cieślictwo n., cieśliczka ż.
przym. ciesielski
Wiktionary
(1.1) ciesielstwo, rzad. cieślictwo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzemieślnik zajmujący się obróbką drewna, w szczególności elementów konstrukcyjnych: drzwi, okien, schodów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. osoba profesjonalnie zajmująca się wykonywaniem drewnianych konstrukcji budowlanych oraz drewnianych domów
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ponoć święty Józef był cieślą w Nazarecie i ciosał stropy domów.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛ̇ɕla, AS: ćėśla
Wiktionary
rzecz. ciosła ż., ciesielka ż., ciesielstwo n., cieślictwo n., ciesiołka ż., cieślarnia ż., cieślica ż., cieśliczka ż.
przym. ciesielski
Wiktionary
(1.1) reg. śl. tesarz., stolarz
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Cieślak:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Cieślar (918 m, 920 m) – pokryty polanami szczyt w Beskidzie Śląskim, w głównym grzbiecie Pasma Stożka i Czantorii, położony między Wielkim Soszowem (na pn.) a Małym Stożkiem (na pd.). Nazwa pochodzi od nazwiska Cieślar (w 1621 r., tuż po osadzeniu wsi Wisła notowano w niej już 4 Cieślarów, a i dziś jest to jedno z najpopularniejszych nazwisk w Wiśle).
Wikipedia
warsztat ciesielski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzem. warsztat ciesielski
Wiktionary
(1.1) Ginter poszedł do cieślarni sprawdzić to zamówienie.
Wiktionary
rzecz. cieślictwo n., ciosła ż., ciesielka ż., ciesielstwo n., cieśla mos., ciesiołka ż., cieślica ż., cieśliczka ż.
przym. ciesielski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
siekiera o trójkątnym ostrzu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzem. siekiera ciesielska z trójkątnym ostrzem
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. siekiera
Wiktionary
rzecz. cieślictwo n., cieślarnia ż., cieśliczka ż., cieśla mos., ciosła ż., ciesielka ż., ciesiołka ż., ciesielstwo n.
przym. ciesielski
Wiktionary
(1.1) war. ciesak, ciosła, cioska
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzad. fach cieśli
Wiktionary
(1.1) Poldek trudni się cieślictwem od siedemnastego roku życia.
Wiktionary
rzecz. ciosła ż., ciesielka ż., ciesielstwo n., cieśla mos., ciesiołka ż., cieślarnia ż., cieślica ż., cieśliczka ż.
przym. ciesielski
Wiktionary
(1.1) ciesielstwo, rzad. ciesiołka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: cieślica
(1.2) mała siekiera ciesielska z trójkątnym ostrzem
Wiktionary
rzecz. cieślictwo n., cieślarnia ż., cieśla mos., ciesiołka ż., ciesielstwo n., cieślica ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
4 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. miejsce w organizmie, w którym narządy lub ich części ciasno do siebie przylegają;
2. ciasnota, ciasne miejsce; ścisk, tłok
SJP.pl
skrót od: cieśnina
SJP.pl
skrót
(1.1) = geogr. cieśnina
Wiktionary
wąski pas wody łączące dwa rozległe zbiorniki wodne, np. dwa morza, oceany, zatokę z morzem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. zwężenie obszaru wodnego pomiędzy dwoma akwenami (oceanami, morzami lub jeziorami)
Wiktionary
Cieśnina – zwężenie obszaru wodnego, łączące dwa akweny (oceany, morza lub jeziora), a rozdzielające dwa obszary lądowe. Szeroką cieśninę morską, zwłaszcza oddzielającą wyspę od kontynentu określa się mianem kanału morskiego (np. La Manche), wąskie cieśniny są zaś czasem nazywane „przesmykami”. Obce statki mogą przekraczać wody cieśnin należące do państwa nadbrzeżnego na podstawie prawa niezakłóconego tranzytu.
Wikipedia
(1.1) Jak nazywa się ta cieśnina między Kopenhagą a Malmö?
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛ̇ɕˈɲĩna, AS: ćėśńĩna
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Cieszanów – miasto w woj. podkarpackim, w powiecie lubaczowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Cieszanów. Położony na Płaskowyżu Tarnogrodzkim, nad rzeką Brusienką. Leży w dawnej ziemi bełskiej.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 1815 mieszkańców, będąc 47. najludniejszym miastem w województwie.
Miejscowość jest siedzibą dekanatu Cieszanów i parafii św. Wojciecha.
Wikipedia
(1.1) Jak zaczną dowozić obiady z Cieszanowa, to po pierwsze będą one uboższe, bo jednodaniowe, a po drugie będzie trzeba płacić ponad 50 zł miesięcznie.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛˈʃãnuf, AS: ćešãnuf
Wiktionary
przym. cieszanowski
Wiktionary
mieszkaniec Cieszanowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Cieszanowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Cieszanów
SJP.pl
Cieszątki – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Kobiele Wielkie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
Cieszęcin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieruszowskim, w gminie Wieruszów.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|cieszyć.
Wiktionary
Cieszenie (kaszub. Ceszenié) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Chmielno, na Pojezierzu Kaszubskim, na obszarze Kaszubskiego Parku Krajobrazowego, przy drodze wojewódzkiej nr 211. Cieszenie leży na trasie linii kolejowej Kartuzy-Sierakowice-Lębork (obecnie zawieszonej). Na północ od Cieszenia zaczyna się kompleks Lasów Mirachowskich z rezerwatami przyrody Leśne Oczko i Staniszewskie Zdroje. Wieś jest siedzibą sołectwa, w skład którego wchodzą również Cegliska.
Wikipedia
IPA: t͡ɕɛˈʃɛ̃ɲɛ, AS: ćešẽńe
Wiktionary
czas. cieszyć, ucieszyć
rzecz. pocieszenie n., pocieszyciel mos., pocieszycielka ż.
Wiktionary
Cieszeniewo (dawniej: niem. Ziezeneff) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Świdwin.
Miejscowość jest siedzibą sołectwa "Cieszeniewo" w którego skład wchodzi również osada Kluczkówko.
Wikipedia
Cieszewko – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Drobin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Cieszki – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Lubowidz. Ma status sołectwa.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Andrzeja Apostoła w Lubowidzu.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
W Cieszkach urodziła się Błogosławiona Klara Ludwika Szczęsna.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Cieszków (dawniej Frejno, niem. Freyhan) – wieś (do 1742 roku miasto) w Polsce położona w województwie dolnośląskim, powiecie milickim, gminie Cieszków.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Cieszków. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego, obecnie jest siedzibą gminy Cieszków w województwie dolnośląskim.
W miejscowości jest przystanek kolejowy Cieszków.
Wikipedia
mieszkaniec Cieszkowa
SJP.pl
mieszkanka miasta Cieszków
SJP.pl
przymiotnik od: Cieszków
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
Wikipedia
1. sprawiać radość, weselić;
2. cieszyć się - doznawać radości, zadowolenia
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) dawać radość, szczęście, weselić; nastrajać pozytywnie, radośnie
czasownik zwrotny niedokonany cieszyć się
(2.1) być radosnym, mieć radość, zadowolenie z czegoś
(2.2) weselić się, śmiać się
(2.3) mieć coś (najczęściej coś, co daje satysfakcję)
Wiktionary
(1.1) Cieszy mnie twoja pracowitość i pilność.
(2.1) Ania cieszy się z pięknego prezentu.
(2.2) Z czego się cieszysz? Nie widzę w tym nic zabawnego.
(2.3) Ciocia cieszy się dobrym zdrowiem.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛʃɨt͡ɕ, AS: ćešyć
Wiktionary
czas. pocieszać ndk., pocieszyć dk., ucieszyć dk.
rzecz. cieszenie n., pocieszenie n., pociecha ż., uciecha ż., pocieszyciel mos., pocieszycielka ż.
Wiktionary
(1.1) radować
(2.1) radować się
(2.2) śmiać się
Wiktionary
dawne imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) stpol. imię|polski|m.;
Wiktionary
Cieszygor (lub Cieszygór) – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Cieszy- („cieszyć się”) i -gor („goreć, palić się"). Mogło oznaczać „tego, który cieszy się ogniem”.
Cieszygor imieniny obchodzi 3 kwietnia.
Wikipedia
Cieszyków – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Szczytniki, ok. 10 km od Opatówka, ok. 20 km od Kalisza.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) stpol. imię|polski|m.;
Wiktionary
Cieszymir, Cieszymiar, Cieszymier, Cieszmir, Cieszmiar, Cieszmier, Cieszymierz – staropolskie imię męskie, złożone z członów Cieszy- („cieszyć”) i -mir („pokój, spokój, dobro”). Oznaczałoby więc „tego, którego cieszy pokój”.
Cieszymir imieniny obchodzi 13 maja i 24 sierpnia.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Cieszymir i jestem zawodowym żołnierzem z garnizonu Bolesławiec.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Cieszymirek m.
przym. Cieszymirowy
Wiktionary
Cieszymir z małżonką; Cieszymirowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Cieszymira lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Cieszymysł – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Cieszy- („cieszyć”) i -mysł („myśleć”, „myśl”). Mogło oznaczać „ten, którego cieszy myślenie”.
Cieszymysł imieniny obchodzi 13 marca i 18 listopada.
Wikipedia
Cieszymysł z małżonką; Cieszymysłowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Cieszymysła lub z nim związany
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto powiatowe w południowej Polsce, w województwie śląskim;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie lubelskim, w gminie Grabowiec
(1.3) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w gminie Sośnie
(1.4) geogr. wieś w Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w gminie Biesiekierz
Wiktionary
Cieszyn (cz. Těšín, niem. Teschen) – miasto w południowej Polsce nad rzeką Olzą, na granicy z Czechami, w województwie śląskim, siedziba władz powiatu cieszyńskiego.
Wikipedia
(1.1) Legenda mówi o założeniu Cieszyna w roku 810.
(1.1) Romańska rotunda w Cieszynie pełniła też funkcję kościoła parafialnego.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛʃɨ̃n, AS: ćešỹn
Wiktionary
rzecz. cieszynianin mos., cieszynianka ż., cieszyniak mos., cieszyniaczka ż., cieszynit mrz., cieszynka ż., Cieszyńskie n., cieszyńskość ż., Ciech mos., Ciechosław mos., Ciechosława ż.
przym. cieszyński, cieszynitowy, podcieszyński
czas. ucieszyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od cieszyniak
Wiktionary
rzecz. cieszyniak mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. mieszkanka Cieszyna
Wiktionary
(1.1) Kogo wybrali „Cieszyniaczką Roku”?
Wiktionary
rzecz. Cieszyn m., cieszynka ż., cieszynianin m., cieszynianka ż., Cieszyńskie n., cieszynit m.
:: fm. cieszyniak m.
przym. cieszyński
Wiktionary
(1.1) cieszynianka
Wiktionary
potocznie o mieszkańcu Cieszyna, Czeskiego Cieszyna; cieszynianin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. mieszkaniec Cieszyna
Wiktionary
(1.1) Franciszek zrobił cieszyniaka biskupem w Afryce.
(1.1) Kogo wybrali „Cieszyniakiem Roku”?
Wiktionary
rzecz. Cieszyn mrz., cieszynit mrz., cieszynka ż., cieszynianin mos., cieszynianka ż.
:: zdrobn. cieszyniaczek mos.
:: fż. cieszyniaczka ż.
przym. cieszyński
Wiktionary
(1.1) cieszynianin
Wiktionary
mieszkaniec Cieszyna, Czeskiego Cieszyna; cieszyniak (potocznie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Cieszyna
Wiktionary
(1.1) Tłumy cieszynian zgromadził koncert na miejskim rynku.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛʃɨ̃ˈɲä̃ɲĩn, AS: ćešỹńä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Cieszyn mrz., cieszynit mrz.
:: fż. cieszynianka ż.
przym. cieszyński, cieszynitowy
Wiktionary
1. mieszkanka Cieszyna, Czeskiego Cieszyna;
2. roślina z rodziny selerowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Cieszyna
(1.2) bot. nazwa systematyczna|Hacquetia epipactis|DC.|ref=tak., drobna roślina z rodziny selerowatych;
Wiktionary
Cieszynianka wiosenna (Sanicula epipactis (Scop.) E. H. L. Krause) – gatunek rośliny z rodziny selerowatych (Apiaceae). Tradycyjnie zaliczany był do monotypowego rodzaju cieszynianka Hacquetia, ale okazał się zagnieżdżony w obrębie rodzaju żankiel Sanicula i od początków XXI wieku jest już zaliczany do niego.
Wikipedia
(1.1) Na balu pojawiły się same zacne cieszynianki.
(1.2) Cieszynianka występuje na Pogórzu Cieszyńskim.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛʃɨ̃ˈɲãnka, AS: ćešỹńãnka
Wiktionary
rzecz. Cieszyn mrz., cieszynit mrz.
:: fm. cieszynianin mos.
przym. cieszyński, cieszynitowy
Wiktionary
magmowa skała żyłowa, w dużych ilościach występuje w okolicach Cieszyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. chem. miner. geol. rodzaj głębinowej skały magmowej występującej w okolicach Cieszyna;
Wiktionary
Cieszynit (ang. teschenite) – skała magmowa, głębinowa, zasadowa, o charakterystycznej, pstrokatej, czarno-białej barwie, zaliczana do gabroidów. Według współczesnej klasyfikacji skał cieszynity odpowiadają teralitom analcymowym lub esseksytom analcymowym.
Wikipedia
(1.1) Nazwa cieszynitu wywodzi się od miasta Cieszyna, w okolicach którego skała ta została po raz pierwszy na świecie opisana.
Wiktionary
rzecz. cieszyńskość ż., Cieszyn m., cieszynianin m., cieszynianka ż., Cieszyńskie n., cieszyniaczka ż., cieszynka ż., cieszyniak mos.
przym. cieszynitowy, cieszyński
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący cieszynitu, wykonany z cieszynitu
Wiktionary
(1.1) Obecnie skały tego regionu nazywa się tradycyjnie skałami cieszynitowymi.
Wiktionary
rzecz. cieszyńskość ż., cieszynit m., Cieszyn m., cieszynianin m., cieszynianka ż., Cieszyńskie n., cieszynka ż.
przym. cieszyński
Wiktionary
1. w sporcie: okazywanie radości przez zawodnika po zdobyciu punktu lub wygraniu meczu;
2. strzelba myśliwska małego kalibru, produkowana dawniej w Cieszynie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. sport. okazywanie radości przez zawodnika po zdobyciu gola lub punktu;
(1.2) łow. małokalibrowa strzelba myśliwska do polowań na ptactwo, produkowana w Cieszynie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bartosz Kapustka podczas cieszynki po strzelonym golu z Florą Tallin doznał kontuzji.
(1.2) Cieszyńskie muzeum posiada w swych zbiorach cztery cieszynki.
Wiktionary
(1.1)
:: czas. cieszyć się
(1.2)
:: rzecz. cieszyńskość ż., Cieszyn m., cieszynianin m., cieszynianka ż., cieszynit m., cieszyniaczka ż., cieszyniak m.
:: przym. cieszynitowy, cieszyński
Wiktionary
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. przymiotnik od: Cieszyn
2. choroba cieszyńska - wirusowa choroba świń; cieszyńska zaraza świń
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Cieszyna, związany z Cieszynem
Wiktionary
(1.1) Czego jeszcze brakuje na cieszyńskim rynku?
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛˈʃɨ̃j̃sʲci, AS: ćešỹĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. cieszyńskość ż., Cieszyn mrz., cieszynianin mos., cieszynianka ż., cieszynit mrz., cieszynka ż., Cieszyńskie n., cieszyniaczka ż., cieszyniak mos.
przym. cieszynitowy, podcieszyński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. region w południowej Polsce
Wiktionary
(1.1) Cieszyńskie nie przyłączyło się do protestu.
(1.1) W Cieszyńskiem rozpoczęto elektroniczny nabór do szkół średnich.
Wiktionary
rzecz. cieszyńskość ż., Cieszyn m., cieszynianin m., cieszynianka ż., cieszyniaczka ż., cieszynit m.
przym. cieszyński, cieszynitowy
Wiktionary
(1.1) powiat cieszyński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co cieszyńskie, typowe dla Cieszyna lub jego mieszkańców
Wiktionary
rzecz. Cieszyn mrz., cieszynianin mos., cieszynianka ż., cieszyniak mos., cieszyniaczka ż., cieszynit mrz., cieszynka ż., Cieszyńskie n., Ciech mos.
przym. cieszyński, cieszynitowy, podcieszyński
Wiktionary
dawne imię męskie
SJP.pl
Cieszyrad – staropolskie imię męskie, którego ślad zachował się wyłącznie w zapisie Cieszyradowic. Składa się z członów: Cieszy- („cieszyć”) i -rad („być zadowolonym, chętnym, cieszyć się”). Mogło oznaczać „tego, który rad się cieszy”.
Cieszyrad imieniny obchodzi 19 kwietnia.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Cieszysław – staropolskie imię męskie, złożone z członów Cieszy- („cieszyć”) i -sław („sława”). Oznaczałoby więc „tego, którego cieszy sława”. Zob. też Ciesław i Ciechosław.
Cieszysław imieniny obchodzi 17 marca, 1 października.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Cieszysława – żeńska forma imienia Cieszysław, nienotowana w czasach staropolskich.
Cieszysława imieniny obchodzi 24 maja.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Cieszysławy lub z nią związany
SJP.pl
Cieszysław z małżonką; Cieszysławowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Cieszysława lub z nim związany
SJP.pl
duży ptak łowny z rzędu kuraków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. duży, eurazjatycki ptak łowny;
Wiktionary
Cietrzew (zwyczajny), regionalnie ciećwierz (Lyrurus tetrix) – gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae), zamieszkujący Eurazję. W skali globalnej nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
(1.1) Około południa udało mi się ubić jakiegoś dużego ptaka z gatunku cietrzewi, który, upieczony na rożnie, miał bardzo delikatne mięso.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛṭʃɛf, AS: ćeṭšef
Wiktionary
rzecz. zacietrzewienie n.
czas. zacietrzewić się
przym. cietrzewi
Wiktionary
przymiotnik od: cietrzew
SJP.pl
1.
a) mający zdolność trafnego, dowcipnego, a zarazem ośmieszającego kogoś lub coś wypowiadania się;
b) np. o wypowiedzi: dowcipny, zjadliwy;
2. potocznie:
a) rozgniewany na kogoś lub coś;
b) zawzięty, oddający się czemuś z dużym zaangażowaniem;
3. przestarzale: zręczny w uderzaniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) potrafiący atakować
(1.2) pot. okazujący złość
(1.3) pot. oddający się czemuś z pasją
(1.4) o kwiatach o przerwanej łodydze, przeznaczony do bukietu, wazonu
(1.5) med. o ranie zadany ostrym przedmiotem
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od ciąć
Wiktionary
rzecz. ciętość ż., cięcie n.
czas. ciąć ndk.
Wiktionary
(1.1) kostyczny, ostry, zjadliwy, złośliwy
(1.2) krytykancki, rozgniewany, zły
(1.3) zacięty, zawzięty
Wiktionary
1. waga ciała, siła z jaką Ziemia przyciąga ciało;
2. coś, co wiele waży;
3. coś, co jest trudne do zniesienia lub do spełnienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. siła, z jaką Ziemia przyciąga ciało fizyczne;
(1.2) obciążenie, utrudnienie, problem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Waga mierzy ciężar i pokazuje masę.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛ̃w̃ʒar, AS: ćẽũ̯žar
Wiktionary
rzecz. ciężarowiec mos./mrz., ciężarek m., ciężarna ż., ciężarówka ż., ciężkość ż.
przym. ciężki, ciążowy, ciężarny, ciężkawy, ciężarowy
przysł. ciężko, ociężale
Wiktionary
(1.2) brzemię
Wiktionary
1. zdrobnienie od: ciężar;
2. bryłka do warzenia; odważnik;
3. przedmiot do obciążania sieci rybackich; grzęza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przedmiot pomiarowy, będący wzorcem określonej masy
(1.2) przedmiot o danej wadze, służący do ćwiczeń wzmacniających mięśnie
(1.3) element służący obciążaniu
(1.4) zdrobn. mały ciężar
Wiktionary
(1.1) Chcę odmierzyć dokładną wagę tego otoczaka, ale gdzieś zaginęły moje najmniejsze ciężarki.
(1.2) Mariusz, jeśli teraz ich nie używasz, to pożycz mi swoje ciężarki po pięć kilogramów.
(1.3) Przy tej wędce brakuje ciężarka.
(1.4) Ale mi to dźwiganie ciężaru, chyba "ciężarku" chciałeś powiedzieć!
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛ̃w̃ˈʒarɛk, AS: ćẽũ̯žarek
Wiktionary
rzecz. ciężar m., ciężarowiec mos./mrz.
przym. ciężkawy, ciężarowy
Wiktionary
(1.1) odważnik
(1.2) hantel, sztangietka
Wiktionary
przymiotnik od: ciężarek
SJP.pl
kobieta w ciąży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta w ciąży
forma przymiotnika.
(2.1) ż. od: ciężarny
Wiktionary
Ciąża, brzemienność – proces fizjologiczny u większości samic ssaków, trwający od zapłodnienia bądź implantacji do porodu.
Występuje u samic ssaków łożyskowych oraz torbaczy. Trwa od zapłodnienia komórki jajowej do porodu. Obejmuje całokształt zmian zachodzących w tym okresie w organizmie zapłodnionej samicy. Niektórzy naukowcy okres ciąży liczą od momentu zagnieżdżenia zarodka w ściance macicy.
Wikipedia
IPA: t͡ɕɛ̃w̃ˈʒarna, AS: ćẽũ̯žarna
Wiktionary
rzecz. ciąża ż., ciężar m., ciążenie n., zaciążenie n., ciążówka ż.
czas. ciążyć ndk., zaciążyć dk.
przym. ciężarny, ciążowy, ciężki
przysł. ciężko
Wiktionary
(1.1) żart. obraź. ciężarówka
(2.1) brzemienna, przest. podn. eufem. przy nadziei, kośc. podn. eufem. w stanie błogosławionym, pejor. pogard. zbrzuchacona
Wiktionary
1. o kobiecie lub samicy zwierząt żyworodnych: będąca w ciąży; brzemienna;
2. przestarzałe:
a) dużo ważący; ładowny, obciążony;
b) ciężki, brzemienny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący w ciąży
Wiktionary
(1.1) To miejsce jest przeznaczone dla inwalidów i kobiet ciężarnych.
(1.1) Ciężarne i karmiące kotki również powinny dostawać karmę dla kociąt.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɛ̃w̃ˈʒarnɨ, AS: ćẽũ̯žarny
Wiktionary
rzecz. ciąża ż., ciężar m., ciężarna ż., ciążenie n., zaciążenie n., ciążówka ż.
czas. ciążyć ndk., zaciążyć dk.
przym. ciążowy, ciężki
przysł. ciężko
Wiktionary
(1.1) brzemienny, przy nadziei, w stanie błogosławionym
Wiktionary
zgrubienie od: ciężarówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. pot. od: ciężarówka
Wiktionary
(1.1) Szynobus na niestrzeżonym przejeździe kolejowym w Toruniu staranował ciężarówę z piachem
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃w̃ʒaˈruva, AS: ćẽũ̯žaruva
Wiktionary
rzecz. ciężarówka ż.
Wiktionary
(1.1) ciężarówka
Wiktionary
zawodnik sportowy uprawiający dźwiganie ciężarów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. sportowiec trenujący podnoszenie ciężarów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. ogromny statek do przewożenia ładunków wielkogabarytowych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ciężarowiec zrobił się czerwony od nadmiernego wysiłku.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃w̃ʒaˈrɔvʲjɛt͡s, AS: ćẽũ̯žarovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. ciężar m., ciężarek m., ciężarówka ż.
przym. ciężki, ciężkawy
Wiktionary
(1.1) sztangista
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mot. duży samochód do przewozu różnych towarów;
(1.2) żart. ciężarna
Wiktionary
Samochód ciężarowy, w skrócie ciężarówka – pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków towarowych. Definicja ta obejmuje także samochód ciężarowo-osobowy, skonstruowany do transportu ładunków i osób w liczbie od 4 do 9 (łącznie z kierowcą).
Według danych statystycznych, pod koniec roku 2018 w Polsce zarejestrowanych było 3 758 000 samochodów ciężarowych i ciągników siodłowych.
Wikipedia
(1.1) Przewrócona ciężarówka całkowicie zatamowała ruch na autostradzie.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃w̃ʒaˈrufka, AS: ćẽũ̯žarufka
Wiktionary
zob. ciężar., ciężki
Wiktionary
(1.1) samochód ciężarowy, zgrub. ciężarówa
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ciężarówką, dotyczący ciężarówki
Wiktionary
rzecz. ciężarówka ż.
Wiktionary
środowiskowo: siłownia lub część hali sportowej ze specjalnie wzmocnionym podłożem przystosowanym do opadania bardzo ciężkich sztang
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący wagi
(1.2) służący do przewożenia ciężarów
(1.3) związany z ciężarami, z podnoszeniem ciężarów
Wiktionary
rzecz. ciężar m., ciężarówka ż., ciężarek m.
przym. ciężkawy
Wiktionary
1. waga ciała, siła z jaką Ziemia przyciąga ciało;
2. coś, co wiele waży;
3. coś, co jest trudne do zniesienia lub do spełnienia
SJP.pl
1. stawać się ciężkim, ociężałym; ciążyć;
2. być uciążliwym, niewygodnym; zawadzać, przeszkadzać
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: ciężko
SJP.pl
1. mający duży ciężar;
2. sprawiający trudność, kłopot
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) trochę ciężki
(1.2) ociężały, powolny
(1.3) książk. przen. dość trudny, skomplikowany, zawiły
(1.4) książk. przen. na niskim poziomie, mało błyskotliwy
Wiktionary
rzecz. ciężar m., ciężarek m., ciężkość ż., ciężarówka ż., ciężarowiec m.
przym. ciężki, ciężarowy
przysł. ciężkawo
czas. ciążyć
Wiktionary
(1.1) nielekki, przyciężki, przyciężkawy
Wiktionary
1. mający duży ciężar;
2. sprawiający trudność, kłopot
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który dużo waży, ma dużą masę
(1.2) nieprzyjemny, trudny
(1.3) o dużej sile
(1.4) o dużej gęstości
Wiktionary
(1.1) Paczka była tak ciężka, że Joanna upuściła ją sobie na stopy.
(1.4) Zimne powietrze jest cięższe od ciepłego, dlatego opada w dół.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛ̃w̃ʃʲci, AS: ćẽũ̯šʹḱi
Wiktionary
rzecz. ciężarowiec mos./mrz., ciężkość ż., ciężarna ż., ciężar
czas. ciążyć
przysł. ciężko, ociężale
przym. ciążowy, ciężarny, ciężkawy
Wiktionary
(1.2) trudny, niełatwy, wyczerpujący
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w ciężki sposób, z obciążeniem; nie łatwo, nie lekko
(1.2) bardzo, mocno, dużo (w negatywnym znaczeniu); dotkliwie, boleśnie
Wiktionary
(1.1) Trzeba ciężko pracować, żeby zarobić na życie. / Człowiek musi ciężko pracować, żeby zarobić na życie.
(1.2) „Podaruj mi lepsze jutro” prosi o datki ciężko chory chłopiec, a próżne rekiny biznesu wydają fortuny na bezsensowne zachcianki i rozdawnictwo.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛ̃w̃ʃkɔ, AS: ćẽũ̯ško
Wiktionary
rzecz. ciężkość ż., ciężar m., ciężarna ż.
przym. ciężki, ciążowy, ciężarny
przysł. ociężale
Wiktionary
(1.1) trudno; reg. śl. ciynżko.
(1.2) poważnie; reg. śl. ciynżko.
Wiktionary
w sporcie: metoda ciężkoatletyczna - metoda rozwijająca siłę mięśni w okresie przygotowania ogólnego
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) szach. dotyczący ciężkich figur, tj. wież i hetmanów
Wiktionary
(1.1) Pierwszą połówkę zdobyła Mariola, która powstrzymała ciężkofigurowy atak Łukasza…
Wiktionary
1. ciężar czegoś;
2. poczucie ciężaru, odrętwienia; ociężałość;
3. siła ciążenia, oddziaływanie ciał obdarzonych masą; grawitacja, ciążenie;
4. w mechanice: środek ciężkości, punkt ciężkości - punkt przyłożenia wektora wypadkowej sił ciążenia działających na różne elementy bryły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co ciężkie
Wiktionary
rzecz. ciężar m.
przym. ciężki, ciężkawy
przysł. ciężko, ociężale
Wiktionary
ciężki do strawienia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trudny do strawienia
Wiktionary
(1.1) Niektóre pokarmy są ciężkostrawne, jak na przykład konserwy rybne, i mogą zalegać w żołądku […]
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce;
3. dzielnica Jaworzna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Ciężkowice – miasto w Polsce położone w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Ciężkowice.
Ciężkowice uzyskały lokację miejską w 1348 roku, zdegradowane w 1934 roku, ponowne nadanie praw miejskich w 1998 roku.
Wikipedia
IPA: ˌt͡ɕɛ̃w̃ʃkɔˈvʲit͡sɛ, AS: ćẽũ̯škovʹice
Wiktionary
rzecz. ciężkowiczanin m., ciężkowiczanka ż.
przym. ciężkowicki
Wiktionary
przymiotnik od: Ciężkowice
SJP.pl
mieszkaniec Ciężkowic (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Ciężkowic (miasta w Polsce)
SJP.pl
Ciężkowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Szubin.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zaopatrzony w ciężką broń, ciężko uzbrojony
SJP.pl
zaopatrzony w ciężką broń, ciężko uzbrojony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. zaopatrzony w ciężką broń i zbroję
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) hist. żołnierz wojsk ciężkozbrojnych (1.1)
Wiktionary
(2.1) Na wyspie widać bitewne przygotowania. Nad brzegiem pojawiają się łucznicy i procarze. W dalszych szeregach miotacze oszczepów i ciężkozbrojni.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕɛ̃w̃ʃkɔˈzbrɔjnɨ, AS: ćẽũ̯škozbroi ̯ny
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: ciężki
SJP.pl
przytłaczać kogoś swym ciężarem, być dla kogoś uciążliwym; ciążyć
SJP.pl
wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim
SJP.pl
Ciełuchowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Kikół.
Wikipedia
Ciełuszki (białorus. Цялушкі; w miejsc. gwarze Телушкі, wym.: Tełuškí, trb.: Tełuszki) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Zabłudów. Leży nad rzeką Narew.
Wikipedia
klauzula w umowie handlowej, która reguluje warunki przewozu towaru statkiem, opłaty i ubezpieczenia (cena towaru zawiera całość kosztów przewozowych wraz z ubezpieczeniem); CIF
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. koza (zwierzę)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie lubuskim, w gminie Sulechów;
Wiktionary
Cigacice (do 1937 r. niem. Tschicherzig, w latach 1937–1945 Odereck,w 1945 r. Cygaczyce) – wieś w Polsce w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Sulechów.
Według danych na 31 marca 2024 miejscowość zamieszkuje 752 osób.
Na wschód od Cigacic przebiega droga ekspresowa S3 (most nad Odrą o długości 571,84 m). W miejscowości znajduje się port rzeczny oraz most na Odrze.
Wikipedia
wykrzyknik nakazujący zachowanie ciszy; ćśś, tss, ts
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …używany, gdy ktoś upomina o zachowanie ciszy
Wiktionary
(1.1) Ciii! Słyszę jakiś dziwny odgłos.
Wiktionary
(1.1) sza!, ćśśś!, pst!, ts!, tss!
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zygzak
Wiktionary
Cikowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie bocheńskim, w gminie Bochnia.
Wieś królewska w tenucie niepołomickiej w powiecie szczyrzyckim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku.
W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Cikowice, po jej zniesieniu w gromadzie Bochnia-Zachód. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Cecylia
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Cilka.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) miano
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Cecylia.
źródła.
== Cila (język portugalski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. Scylla
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Cilka.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma imienia Cecylia
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Cila.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Silke. < etym|łac|Caecilia. < etym|łac|Caecilius. < etym|łac|caecus. → niewidomy
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Cecylia.
źródła.
== Cilka (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|czeski|ż.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Cila.
Wiktionary
Cimabue, właśc. Cenni di Pepo (ur. ok. 1240, zm. 1302 w Pizie) – włoski malarz i mozaicysta epoki gotyku.
Wikipedia
[czytaj: c-imelium] bardzo rzadki i cenny druk lub rękopis, w bibliotece przechowywany zwykle w specjalnych warunkach i nie udostępniany powszechnie; cymelium
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Cimoszki – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie oleckim, w gminie Wieliczki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
miasto w Chinach; Jinan
SJP.pl
Jinan (chiń. upr. 济南; chiń. trad. 濟南; pinyin Jǐnán, wym. [t͡ɕi˧˩nan˧˥]) – miasto we wschodnich Chinach, nad rzeką Huang He, ośrodek administracyjny prowincji Szantung. W 2010 roku liczba mieszkańców strefy zurbanizowanej wynosiła 2 227 937. Zespół miejski w 1999 roku liczył 5 576 309 mieszkańców.
Wikipedia
[czytaj: s-incz] rodzaj złącza elektronicznego; czincz, chinch
SJP.pl
Złącze RCA (złącze AV) (złącze cinch, wym. /sɪntʃ/) – złącze elektroniczne używane w urządzeniach elektrycznych elektroniki konsumenckiej np. amplituner, magnetowid, gramofon, magnetofon.
Wikipedia
[czytaj: s-ins-inati] miasto w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Cincinnati – miasto w Stanach Zjednoczonych, na południowo-zachodnim skraju stanu Ohio, ośrodek administracyjny hrabstwa Hamilton, położone na północnym brzegu rzeki Ohio. W 2020 roku miasto liczyło 309 317 mieszkańców; obszar metropolitalny Cincinnati, obejmujący m.in. miejscowości: Norwood, St Bernard i Elmwood Place, w 2020 roku zamieszkany był przez 2 256 884 osób.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
[czytaj: s-inemaskołp] technika filmu panoramicznego; szeroki ekran
SJP.pl
CinemaScope – sposób realizacji szerokoekranowej umożliwiający projekcję filmów o proporcjach obrazu 2.66:1, dwukrotnie szerszego od standardowego 1.33:1. Jego stworzenie w 1953 roku przez Spyrosa P. Skourasa, prezesa 20th Century Fox, oznaczało początek nowoczesnego anamorficznego formatu zarówno w fotografii, jak i projekcji filmowej.
Wikipedia
[czytaj: s-inerama]
1. technika szerokoekranowego wyświetlania obrazu polegająca na jednoczesnym wyświetlaniu obrazu z trzech kamer na półkolisty ekran, dająca efekt trójwymiarowości;
2. kino, w którym wykorzystywana jest ta technika
SJP.pl
Cinerama – sposób szerokoekranowego wyświetlania obrazu. Polega na użyciu trzech zsynchronizowanych projektorów, które wyświetlają obraz na ogromnym, zakrzywionym ekranie o szerokości kątowej 146°.
Wikipedia
urna do przechowywania prochów zmarłej osoby
SJP.pl
ostatnia dynastia w Chinach (1644-1911); Qing; dynastia mandżurska
SJP.pl
prowincja w Chinach; Qinghai
SJP.pl
Qinghai ([tɕʰíŋxàɪ̯]; chiń. 青海; chiń. trad. 青海; pinyin Qīnghǎi; Wade-Giles Ch’ing-hai; tyb.: མཚོ་སྔོན་ mtsho-sngon, mong.: Köke Naγur, mandż.: Huhu Noor) – zachodnia prowincja Chińskiej Republiki Ludowej, której nazwa bierze się od rozległego, górskiego jeziora Qinghai. Jej stolicą jest Xining.
Wikipedia
dotyczący Cinghaju, prowincji w zachodnich Chinach
SJP.pl
miasto w Chinach; Qingdao
SJP.pl
Wikipedia
sznur do przepasywania habitu lub alby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wojsk. skórzany pas rzymski;
(1.2) kośc. pas lub sznur, element stroju liturgicznego;
Wiktionary
Cingulum – pas lub gruby sznur z frędzlami na obu końcach, używany przez duchownych i usługujących w kościołach chrześcijańskich, jako element stroju liturgicznego. Służy do przewiązania w pasie alby lub habitu. Użycie cingulum nie jest obowiązkowe, gdy alba jest tak uszyta, że przylega do ciała bez tego paska.
Wikipedia
(1.1) Cingulum, osłaniając brzuch wojownika, opadało luźno na kolana.
(1.2) Prezbiter miał na sobie albę przewiązaną czerwonym cingulum.
Wiktionary
IPA: t͡sʲĩŋˈɡulũm, AS: cʹĩŋgulũm
Wiktionary
kobieta handlująca nielegalnie obcymi walutami
SJP.pl
potocznie: zajmowanie się nielegalnym handlem obcymi walutami
SJP.pl
potocznie: człowiek nielegalnie handlujący obcymi walutami; waluciarz, dewiziarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. posp. człowiek handlujący obcymi walutami poza oficjalnymi kanałami wymiany dewiz;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kielecka policja poszukuje cinkciarza, który oszukał mieszkańca Kielc i odkupił od niego dolary, płacąc fałszywymi złotówkami. (z Internetu)
(1.1) Najwięcej cinkciarzy można było spotkać pod sklepami sieci Pewex i Baltona, gdzie towar kupić można było wyłącznie za walutę obcą lub bony, a także pod hotelami, bankami i na giełdach samochodowych.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕĩŋʲct͡ɕaʃ, AS: ćĩŋʹḱćaš
Wiktionary
rzecz. cinkciarstwo n.
:: fż. cinkciara ż.
przym. cinkciarski
Wiktionary
(1.1) waluciarz
Wiktionary
[czytaj: czinkłeczento]
1. we włoskiej periodyzacji sztuki, ujmującej stulecie jako całość, termin oznaczający kulturę XVI w., a więc dojrzałego renesansu i manieryzmu
2. samochód typu Fiat Cinquecento
SJP.pl
Wikipedia
Centrum Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej
SJP.pl
[czytaj: czinto] najwyższy szczyt Korsyki
SJP.pl
Monte Cinto, Cinto (cos. Monte Cintu) – najwyższy szczyt francuskiej wyspy Korsyka o wysokości 2706 m n.p.m. (według innych źródeł 2710 m n.p.m.) i takiej samej wybitności, co czyni go jednym z najwybitniejszych szczytów w Europie.
Cinto położone w północno-zachodniej części wyspy zbudowane jest ze skał krystalicznych głównie granitów.
Wikipedia
[czytaj: czinzano] rodzaj włoskiego wermutu, wzmacnianego wina doprawionego ziołami
SJP.pl
Cinzano – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Piemont, w prowincji Turyn.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 331 osób, 55,2 os./km².
Wikipedia
cioch wzorzysty - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
Ciochowice (niem. Ciochowitz, 1936-1945 Stillenort) – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie gliwickim, w gminie Toszek.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Toszku.
Wikipedia
z sympatią o ciotce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) siostra matki
(1.2) siostra ojca
(1.3) w szerszym znaczeniu także żona wujka lub stryjka
Wiktionary
Ciocia (ciotka) – współcześnie nazwa relacji rodzinnej zachodzącej w stosunku do krewnej, która jest siostrą matki lub ojca albo żoną brata matki lub ojca. Czasami ciocią nazywa się również każdą dalszą krewną lub powinowatą wyższego pokolenia. Mężem cioci jest wujek lub wuj.
Wikipedia
(1.1-2) Jedziemy z ciocią na wakacje!
(1.3) Dziś ciocia z wujkiem przychodzą na kolację.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɔ̇t͡ɕa, AS: ćȯća
Wiktionary
rzecz. ciotka ż., ciota ż., cioteczka ż., ciotunia ż., ciotuchna ż., ciotczysko n., pociotek m., pociotka ż.
przym. cioteczny, ciotczyny
Wiktionary
(1.1-3) ciotka
Wiktionary
należący do cioci, dotyczący cioci
SJP.pl
wino marki Ciociosan
SJP.pl
Ciociosan – marka wina bułgarskiego, wermut.
Produkowany jest w odmianach:
Wikipedia
zdrobnienie od: ciotka; ciotuleńka, ciotunia, cioteczka, ciotusieńka, ciotula
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = Centrum Informacji o Książce
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bot. ogrod. szarłat zwisły
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. niechlujnie ubrana kobieta
Wiktionary
przym. ciómpiasty
Wiktionary
[czytaj: czompi] robotnicy z Florencji, którzy w XIV wieku wzniecili powstanie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. niedopasowany, nierówny
Wiktionary
rzecz. ciómpa ż.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ciągle, cały czas
Wiktionary
(1.1) Lojzik ciongiym szczylo afy.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ciągnąć
czasownik nieprzechodni niedokonany
(2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wiać (o przeciągu)
(2.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zmiatać
Wiktionary
(2.1) Zamknij to okno, bo tu cióngnie.
(2.2) Cióng tu stela, bo ci kopnym do hader!
Wiktionary
1. potocznie: grać w gry komputerowe; gierczyć;
2. gwarowo:
a) sunąć po podłodze, poniewierać;
b) dźwigać, taszczyć;
c) ciężko pracować; harować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. włóczyć po podłodze, poniewierać
(1.2) góry. taszczyć, dźwigać, sunąć
Wiktionary
(1.1) Dźwigej ta tasia wyżej, bo nią ciorosz po ziemi.
(1.1) Zastosowane materiały są solidne i odporne na rozdarcia, jednakże wiadomo, że nikt z małym dzieckiem na plecyecach specjalnie po krzakach nie będzie ciorał.
Wiktionary
rzecz. cioranie n., ciorok m.
czas. uciorać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ciorać.
Wiktionary
czas. ciorać ndk.
Wiktionary
1. silne uderzenie;
2. przykre, bolesne wydarzenie; nieszczęście;
3. kamienny blok używany jako materiał budowlany;
4. zbiór szczelin i pęknięć w skałach powstałych na skutek wietrzenia lub ruchów tektonicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) uderzenie albo cięcie częścią ciała lub narzędziem
(1.2) blok kamienny lub drewniany
(1.3) negatywny skutek wywarty na uczuciach, oczekiwaniach itd.
(1.4) wstrząs lub zły obrót spraw
(1.5) zool. siekacz słonia
Wiktionary
Wikipedia
(1.4) To był wielki cios dla Gusteau, i ze złamanym sercem umarł niedługo potem.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɔs, AS: ćos
Wiktionary
czas. ciosać, zaciosać
Wiktionary
(1.1) uderzenie, pot. walnięcie, reg. śl. szlag.; stpol. poczpuła
Wiktionary
ryba z rodziny karpiowatych
SJP.pl
Ciosa (Pelecus cultratus) – gatunek ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Pelecus.
Wikipedia
obrabiać drewno, kamień za pomocą siekiery, młota itp.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) obrabiać kamień lub drewno różnego rodzaju narzędziami
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɔsat͡ɕ, AS: ćosać
Wiktionary
rzecz. ciosanie n., ciosak m., cios mrz.
czas. zaciosać
Wiktionary
narzędzie kamieniarskie służące do ciosania miękkich kamieni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ciosać.
Wiktionary
IPA: t͡ɕɔˈsãɲɛ, AS: ćosãńe
Wiktionary
czas. zaciosać, ciosać ndk.
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Ciosek – część wsi Obodowo w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim, w gminie Sośno.
W latach 1975–1998 Ciosek administracyjnie należał do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. nacięcie
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
IPA: ˈt͡ɕɔsna, AS: ćosna
Wiktionary
przymiotnik od: cios
SJP.pl
dawne słowiańskie narzędzie do obróbki drewna, używane jeszcze niekiedy do żłobienia niecek i koryt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. narzędzie służące do obróbki drewna
Wiktionary
Ciesak, ciosła, cieślica, cioska – narzędzie służące głównie do obrabiania pni drzew dla otrzymania wydłużonych płaszczyzn. Umieszczenie ostrza prostopadle do drzewca umożliwia wygodne oddzielanie łupek gdy obrabiana powierzchnia jest równoległa np. do fundamentu budowli. Jest on używany w ciesielstwie, bednarstwie, kołodziejstwie, do naciosywania podkładów kolejowych itp.
Wikipedia
IPA: ˈt͡ɕɔswa, AS: ćosu̯a
Wiktionary
rzecz. cieślictwo n., cieślarnia ż., ciesiołka ż., ciesielstwo n., cieśla m., cieślica ż.
przym. ciesielski
Wiktionary
(1.1) cieślica
Wiktionary
1. człowiek często narzekający, nieudacznik
2. pospolicie: homoseksualista
3. pospolicie: miesiączka
4. zgrubienie: ciotka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pogard. homoseksualista, zwłaszcza zachowujący się w sposób nadmiernie ekspresywny i sfeminizowany; także każdy zniewieściały mężczyzna
(1.2) środ. eufem. miesiączka
(1.3) daw. kobieta zajmująca się wróżbiarstwem i leczeniem ludności;
(1.4) daw. siostra matki, ciotka
(1.5) pot. obraź. kobieta zła, brzydka
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
(1.1) Jeżeli nie zauważyłeś tej laski, to jesteś ciota.
(1.2) Nie będzie seksu, bo mam ciotę.
(1.3) Grasują wciąż jeszcze czarownice, cioty i widmy latają na szczyt Łysicy po tajemnicze zioła, rzucają urok i sprowadzają nieszczęście.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɔta, AS: ćota
Wiktionary
rzecz. ciocia ż., pociotek m., pociotka ż., pociot mos., ciotka ż., naciot mos.
przym. cioteczny, ciotczyny, ciotowaty
Wiktionary
(1.1) gej, homo, pedzio
(1.2) menstruacja, okres, period
(1.3) czarownica, wróżka, mądra baba
(1.4) zdrobn. cioteczka, ciotunia
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. cioteczny
Wiktionary
rzecz. ciotka ż.
przym. cioteczny, stpol. ciotczony
Wiktionary
(1.1) ciotczony
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. cioteczny
Wiktionary
rzecz. ciotka ż.
przym. cioteczny, stpol. ciotczany
Wiktionary
(1.1) ciotczany
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) należący do ciotki, charakterystyczny dla ciotki
Wiktionary
IPA: t͡ɕɔṭˈt͡ʃɨ̃nɨ, AS: ćoṭčỹny
Wiktionary
rzecz. ciota ż., ciocia ż., ciotka ż., cioteczka ż., ciotunia ż., ciotuchna ż., ciotczysko n., pociotek m., pociotka ż.
przym. cioteczny, ciotczyn
Wiktionary
(1.1) ciotczyn
Wiktionary
zgrubienie od: ciotka; żartobliwie o ciotce
SJP.pl
zdrobnienie od: ciotka; ciotuleńka, ciotunia, ciociunia, ciotusieńka, ciotula
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: ciotka
Wiktionary
Cioteczka (cz. Tetička) – czeski czarno-biały film komediowy w reżyserii Martina Friča, zrealizowany w 1941 w Protektoracie Czech i Moraw.
Wikipedia
IPA: t͡ɕɔˈtɛt͡ʃka, AS: ćotečka
Wiktionary
rzecz. ciocia ż., pociotek m., pociotka ż., ciotka ż.
przym. ciotczyny
Wiktionary
spokrewniony w linii dalszej, przez ciotkę lub wujka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący cioci, związany z ciocią
Wiktionary
(1.1) Moja siostra cioteczna zawsze musi wtrącić swoje trzy grosze.
Wiktionary
rzecz. ciota ż., pociotka ż., pociotek mos., ciocia ż., ciotka ż.
przym. ciotczyny, stpol. ciotczany, stpol. ciotczony
Wiktionary
siostra albo kuzynka matki lub ojca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) siostra matki
(1.2) siostra ojca
(1.3) pot. żona wuja
(1.4) pot. żona stryja
(1.5) pot. kuzynka matki lub ojca
(1.6) pot. miesiączka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ciotka Marlena wyglądem bardzo przypominała mojego ojca.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɔtka, AS: ćotka
Wiktionary
rzecz. pociot m., pociotek m., pociotka ż.
:: zdrobn. ciocia ż., cioteczka ż., ciotunia ż.
:: zgrub. ciota ż.
przym. ciotczyny, cioteczny, ciociny, ciotczany, ciotczony
Wiktionary
(1.1) ciocia; daw. ciotka macierzysta; stpol. ciota macierzysta
(1.2) ciocia; daw. ciotka ojczysta; stpol. ciota ojczysta
(1.3) ciocia; wujenka; daw. wujna
(1.4) ciocia; stryjenka; daw. stryjna
(1.5) ciocia
(1.6) menstruacja, miesiączka, okres
Wiktionary
1. pedalski, gejowaty, ciotowski, gejowski, ciotowaty; pogardliwie:
a) przypominający wyglądem lub zachowaniem homoseksualistę;
b) charakterystyczny dla homoseksualisty;
2. potocznie:
a) przypominający dojrzałą kobietę;
b) przypominający styl charakterystyczny dla dojrzałej kobiety
SJP.pl
pedalski, gejowaty, ciotowski, gejowski; pogardliwie:
1. przypominający wyglądem lub zachowaniem homoseksualistę;
2. charakterystyczny dla homoseksualisty
SJP.pl
zdrobnienie od: ciocia
SJP.pl
zdrobnienie od: ciotka; ciotuleńka, ciotunia, cioteczka, ciotusieńka, ciociunia
SJP.pl
zdrobnienie od: ciotka; ciotula, ciotunia, cioteczka, ciotusieńka, ciociunia
SJP.pl
zdrobnienie od: ciotka; ciotula, ciotuleńka, cioteczka, ciotusieńka, ciociunia
SJP.pl
Ciotunia. Komedia w trzech aktach, wierszem – trzyaktowa komedia Aleksandra Fredry z lat 1833–1834.
Dokładna data powstania utworu nie jest znana, przyjmuje się jednak, że komedia prawdopodobnie powstała w latach 1833–1834. Prapremiera sztuki odbyła się 16 czerwca 1834 we Lwowie, w Warszawie wystawiono ją 9 maja 1858, zaś w Krakowie 6 października 1866. Utwór ukazał się drukiem w 1838 w piątym tomie wydania zbiorowego dzieł Fredry. Przekazy rękopiśmienne tekstu nie zachowały się. Sztuka miała przynajmniej 27 przedstawień, w tym spektakl telewizyjny z 1973 w reż. Witolda Zatorskiego.
Wikipedia
zdrobnienie od: ciotka; ciotula, ciotunia, cioteczka, ciotuleńka, ciociunia
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. potocznie o kimś nierozgarniętym, ograniczonym, fajtłapie
2. roczny byczek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) roczny byczek
(1.2) pogard. niezbyt inteligentna osoba
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W klejnocie herbu jest zamieszczone pół ciołka.
(1.2) Nie wygaduj bzdur, ciołku jeden!
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɔwɛk, AS: ćou̯ek
Wiktionary
(1.1) byczek
(1.2) głupek, głupi, cymbał, tłuk, tłuczek, debil, bęcwał
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Ciółkówko – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Radzanowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
Ciołkowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Krobia.
Wieś Cziołkowo położona była w 1581 roku w powiecie kościańskim województwa poznańskiego.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Kröben (krobskim) w rejencji poznańskiej. Ciołkowo należało do okręgu krobskiego tego powiatu i stanowiło odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas (1846) Błociszewski. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 129 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 15 dymów (domostw).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Konstantin Eduardowicz Ciołkowski herbu Jastrzębiec (Konstanty Ciołkowski, ros. Константин Эдуардович Циолковский; ur. 5 września?/17 września 1857 w Iżewskoje, blisko miejscowości Spassk-Riazanskij w obwodzie riazańskim, zm. 19 września 1935 w Kałudze) – rosyjski uczony polskiego pochodzenia, jeden z pionierów kosmonautyki, twórca modelu teorii ruchu i budowy rakiety kosmicznej, przedstawiciel naukowego nurtu kosmizmu rosyjskiego.
Wikipedia
wyraz, powtarzany wielokrotnie, używany w celu przywołania kur
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …służący do nawoływania kur, kurcząt
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od cipa
Wiktionary
potocznie: wykrzyknik używany w celu przywołania ptactwa domowego do miejsca, w którym znajduje się mówiący
SJP.pl
wulgarnie o kobiecie, kimś nieporadnym lub żeńskim narządzie moczowo-płciowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. (dawniej gwara.) żeński narząd rozrodczy
(1.2) wulg. pogardliwie o kobiecie
(1.3) wulg. o osobie niezaradnej
(1.4) gwara. kura
Wiktionary
(1.1) Z oburzeniem zwierzyła się przyjaciółce, że jej ginekolog używa słowa cipa.
(1.2) „Ty głupia cipo!” – krzyknęła Iwona.
(1.3) Ależ z niego cipa – niczego załatwić nie potrafi.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕipa, AS: ćipa
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. cipeczka ż., cipka ż.
czas. ocipieć dk.
przym. cipowy
Wiktionary
(1.1) wulg. pipa, wulg. pizda, wulg. kapa, wulg. kapsko, daw. ciupa, kuciapa, kuciapka, psita, dziura, piczka; eufem. muszelka, eufem. brzoskwinka, eufem. myszka, eufem. kotka; pochwa, wagina, srom
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) grub. heteroseksualny stosunek płciowy
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕipʲt͡ɕi‿ˈrɨpʲt͡ɕi, AS: ćipʹći‿rypʹći
Wiktionary
pieszczotliwie:
a) żeński organ płciowy; pipka, cipka;
b) dziewczyna, zwłaszcza drobna
SJP.pl
zdrobnienie od: cipa; cipunia, cipusia, cipulka, cipka, cipcia, cipeńka, cipuszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: cipa
Wiktionary
rzecz. cipa ż.
przym. cipowy
Wiktionary
zdrobnienie od: cipa; cipunia, cipusia, cipeczka, cipulka, cipcia
SJP.pl
zdrobnienie od: cipa; cipunia, cipusia, cipulka, cipka, cipcia, cipeczka, cipuszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zniewieściały mężczyzna
Wiktionary
zdrobnienie od: cipa; cipunia, cipusia, cipeczka, cipulka, cipcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pieszcz. młoda kura
(1.2) posp. żeński organ płciowy
(1.3) posp. pieszcz. kobieta, szczególnie drobna i niska
(1.4) posp. obraź. kobieta uznawana za niezbyt mądrą i traktowana głównie jako obiekt zainteresowań seksualnych
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕipka, AS: ćipka
Wiktionary
rzecz. cipa ż., cypek m.
przym. cipowy, cipkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. dawny przysiółek wsi Suche w Polsce, w województwie małopolskim, w gminie Poronin;
Wiktionary
Cipki – dawna część wsi Suche w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie tatrzańskim, w gminie Poronin.
Nazwę zniesiono z 2023 r.
Miejscowość leży w odległości 6 km od Zakopanego. Leżała na wysokości 769 m n.p.m., przy ujściu Porońca i Suchego Potoku do Białego Dunajca. W latach 1975–1998 Cipki należały administracyjnie do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z cipką, dotyczący cipki
Wiktionary
rzecz. cipka ż.
Wiktionary
potocznie: niedołęga, łamaga, fajtłapa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. waginalny stosunek płciowy
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕipɔˈvãɲɛ, AS: ćipovãńe
Wiktionary
wulgarnie: ślamazarny, niezdarny, nieudolny; ciapowaty, ofermowaty, ciapciowaty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wulg. związany z cipą, dotyczący cipy
Wiktionary
IPA: t͡ɕiˈpɔvɨ, AS: ćipovy
Wiktionary
rzecz. cipa ż., cipka ż., cipeczka ż., ocipienie n.
czas. ocipieć dk.
Wiktionary
Cyprofloksacyna, ciprofloksacyna – organiczny związek chemiczny, chemioterapeutyk z grupy chinolonów II generacji (fluorochinolonów), o działaniu bakteriobójczym, wykazujący swoje działanie poprzez hamowanie bakteryjnej topoizomerazy DNA i gyrazy DNA. Jest najsilniej działającym lekiem wśród fluorochinolonów. Wydalana głównie w postaci niezmienionej z moczem i częściowo z kałem, osiągając w nich duże stężenia.
Wikipedia
wulgarnie o kobiecym łonie, żeńskim narządzie moczowo-płciowym
SJP.pl
zdrobnienie od: cipa; cipunia, cipusia, cipeczka, cipka, cipcia, cipeńka, cipuszka
SJP.pl
zdrobnienie od: cipa; cipulka, cipusia, cipeczka, cipka, cipcia, cipeńka, cipuszka
SJP.pl
zdrobnienie od: cipa; cipunia, cipulka, cipeczka, cipka, cipcia, cipeńka, cipuszka
SJP.pl
zdrobnienie od: cipa; cipunia, cipusia, cipulka, cipka, cipcia, cipeczka, cipeńka
SJP.pl
zdrobnienie od: cipa; cipunia, cipusia, cipulka, cipka, cipcia, cipeczka, cipeńka
SJP.pl
Centralny Instytut Rolniczy
SJP.pl
[czytaj: c-irka] mniej więcej, około, w przybliżeniu
SJP.pl
przyimek
(1.1) około, w przybliżeniu
Wiktionary
IPA: ˈt͡sʲirka, AS: cʹirka
Wiktionary
(1.1) około, w przybliżeniu; skr. ok., ca
Wiktionary
[czytaj: cirkarama] jedna z technik filmu panoramicznego oparta na jednoczesnej projekcji obrazu z jedenastu taśm filmowych na kolisty ekran otaczający widownię; cirkarama
SJP.pl
[czytaj: kirke] Kirke, Cyrce;
1. w mitologii greckiej: córka Heliosa, czarodziejka z wyspy Ajaja;
2. przenośnie: czarodziejka, uwodzicielka, femme fatale
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: c-irkarama] jedna z technik filmu panoramicznego oparta na jednoczesnej projekcji obrazu z jedenastu taśm filmowych na kolisty ekran otaczający widownię; circarama
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. tęsknić, wyczekiwać
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕirpʲjɛ̇t͡ɕ, AS: ćirpʹi ̯ėć
Wiktionary
[czytaj: c-irrokumulus] chmura kłębiasto-pierzasta złożona z kryształków lodu, nie powodująca opadów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) meteorol. rodzaj chmury, kłębiasto-pierzasta chmura wysokiego piętra;
Wiktionary
Cirrocumulus [łac.] (Cc) – chmury piętra wysokiego rodzaj kłębiasto-pierzaste. Małe, białe płatki lub kłębki często ułożone w szeregi – tzw. „baranki”, których poszczególne elementy mają rozmiar kątowy poniżej jednego stopnia. Chmury Cirrocumulus nie dają opadu docierającego do powierzchni ziemi.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|cumulus|stratus|stratocumulus|nimbostratus|altocumulus|altostratus|cirrus|cirrostratus|cirrocumulus|obłok perłowy|obłok srebrzysty.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) cirrocumulus
* włoski: (1.1) cirrocumulo m.
źródła.
== cirrocumulus (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) meteorol. cirrocumulus
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|cumulus|stratus|stratocumulus|nimbostratus|altocumulus|altostratus|cirrus|cirrostratus|cirrocumulus|obłok perłowy|obłok srebrzysty.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) cirrocumulus
* włoski: (1.1) cirrocumulo m.
źródła.
== cirrocumulus (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) meteorol. cirrocumulus
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: c-irrostratus] chmura warstwowo-pierzasta składająca się głównie z kryształków lodu, nie powodująca opadów
SJP.pl
Cirrostratus (Cs, chmura warstwowo-pierzasta) – chmura w postaci przejrzystej, mglistej i często prawie niewidocznej zasłony, nie daje opadów. Składa się głównie z kryształków lodu w kształcie blaszek. Często powoduje powstawanie zjawiska halo wokół Słońca oraz Księżyca, czasami jedynie halo jest jej wyraźnym objawem.
Wikipedia
[czytaj: c-irrus] chmura złożona z kryształków lodu, nie powodująca opadów; chmura pierzasta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) meteorol. rodzaj chmury pierzastej piętra wysokiego – biała, w postaci pasemek lub kłaczków, niepowodująca opadów;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W sobotę 13 marca wiatr osłabł, a śnieżne chmury ustąpiły miejsca wysokim cirrusom.
Wiktionary
(1.1) skr. Ci
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
mały krzew lub drzewo z rodziny cisowatych o łuszczącej się korze, iglaste, chronione, o czerwonawym, bardzo trwałym drewnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dendr. rodzaj roślin z rodziny cisowatych;
(1.2) warmia. dendr. modrzew
(1.3) bardzo trwałe, czerwonawe drewno z cisa (1.1), cenione w stolarstwie
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) muz. dźwięk c podwyższony o półton;
przymiotnik
(3.1) chem. o izomerze: z podstawnikami po tej samej stronie płaszczyzny
Wiktionary
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
(1.1) Na dziedzińcu zamkowym rosły dorodne wiekowe cisy.
(1.3) Podłoga w sali wyłożona była cisem.
(2.1) Cis dwukreślne w kluczu wiolinowym zapisuje się na trzecim polu.
Wiktionary
IPA: t͡ɕis, AS: ćis
Wiktionary
(1.1-3)
:: rzecz. cisowate lm. nmos.
:: przym. cisowy
(2.1)
:: przym. cisowy
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński|świyrk., (wzorcowa polszczyzna) modrzew
(2.1) symbol. C♯
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. gama lub tonacja durowa zaczynająca się od dźwięku cis (w zapisie nutowym z siedmioma krzyżykami)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. akord durowy oparty na tonice tonacji Cis-dur (1.1)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. gama lub tonacja molowa zaczynająca się od dźwięku cis (w zapisie nutowym z czterema krzyżykami)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. akord molowy oparty na tonice tonacji cis-moll (1.1)
Wiktionary
mały krzew lub drzewo z rodziny cisowatych o łuszczącej się korze, iglaste, chronione, o czerwonawym, bardzo trwałym drewnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w środkowej Europie, lewostronny dopływ Dunaju;
Wiktionary
Cisa (węg. Tisza, ukr. Тиса, słow. Tisa, rum. Tisa, serb. Тиса, niem. Theiß) – rzeka w środkowej Europie, lewostronny dopływ Dunaju. Długość wynosi 966 km (201 km na Ukrainie, 597 km na Węgrzech, 168 km w Serbii; przed regulacją – 1419 km), powierzchnia zlewni – 157 218 km², średni przepływ u ujścia – 776 m³/s.
Wikipedia
(1.1) Cisa jest najdłuższym dopływem Dunaju.
Wiktionary
przym. cisański
Wiktionary
koń maści cisawej - jasnogniadej, kasztanowatej
SJP.pl
[czytaj: c-isalpejski] położony na południe od Alp; cisalpiński, cysalpiński, cysalpejski
SJP.pl
[czytaj: c-isalpiański] położony na południe od Alp; cisalpejski, cysalpejski, cysalpiński
SJP.pl
→ Cisa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Cisą, dotyczący Cisy
Wiktionary
rzecz. Cisa ż.
Wiktionary
związek chemiczny stosowany jako lek zwiększający motorykę przewodu pokarmowego; cyzapryd
SJP.pl
przewlekła choroba spowodowana niedoczynnością nadnerczy, objawiająca się m.in. wyniszczeniem organizmu i brunatnymi plamami na skórze i śluzówkach; choroba Addisona
SJP.pl
Choroba Addisona, pierwotna niedoczynność kory nadnerczy, dawna nazwa cisawica (łac. morbus Addisoni, insufficientia corticis glandularum suprarenalium chronica primaria) – schorzenie układu dokrewnego, zespół objawów spowodowanych przewlekłym niedoborem hormonów produkowanych przez korę nadnerczy.
Wikipedia
mający barwę drewna cisu, czerwonobrunatny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zwłaszcza o sierści konia: czerwonobrunatny
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) koń o cisawej (1.1) sierści
Wiktionary
(1.1) Król jechał na swoim cisawym koniu, w błękitnym jedwabnym żupanie i z szablą przy boku.
(2.1) Pamiętam, jak panna Terenia szalała za karoszami, potem przyszły cisawe, więc może teraz kolej na szpaki…
Wiktionary
rzecz. cis m.
przym. cisowy
Wiktionary
(1.1) kasztanowaty
Wiktionary
[czytaj: s-isko] amerykańskie przedsiębiorstwo informatyczne
SJP.pl
Cisco Systems, Inc. – amerykańskie przedsiębiorstwo informatyczne, największe w branży sieciowej na świecie. Firma ma siedzibę w San Jose, w stanie Kalifornia – w sercu Doliny Krzemowej.
Wikipedia
przymiotnik od: Cisek
SJP.pl
1. rzeka w Polsce, dopływ Odry;
2. wieś i gmina w Polsce
SJP.pl
Cisek (dodatkowa nazwa w j. niem. Czissek, w latach 1934-1945 Friedenau) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Cisek. Siedziba gminy Cisek.
W latach 1975–1998 wieś położona była w ówczesnym województwie opolskim.
Historycznie leży na Górnym Śląsku.
Wikipedia
Cisewo (niem. Zimmermannshorst) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Kobylanka, leżąca 5 km na północny wschód od Kobylanki i 11 km na północny zachód od Stargardu.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
[czytaj: c-isdżender] psychiczne identyfikowanie się z płcią stwierdzoną przy narodzinach na podstawie cech biologicznych; cispłciowość, cisseksualizm, cisseksualność
SJP.pl
Cispłciowość (ang. cisgender, od łac. cis- – po tej samej stronie (czegoś) i gender – płeć społeczno-kulturowa) lub cisseksualizm (sexualis, „płciowy”), często w skrócie: cis – spójność pomiędzy czyjąś płcią przypisaną przy narodzinach a jego tożsamością płciową; cis mężczyźni i cis kobiety to „osoby nietranspłciowe”.
Wikipedia
[czytaj: c-isdżenderka] kobieta, która psychicznie identyfikuje się z płcią stwierdzoną przy narodzinach na podstawie cech biologicznych
SJP.pl
[czytaj: c-isdżenderowy] środowiskowo: identyfikujący się z płcią stwierdzoną przy narodzinach na podstawie cech biologicznych; cisgenderyczny, cispłciowy, cisseksualny
SJP.pl
[czytaj: c-isdżenderyczny] środowiskowo: identyfikujący się z płcią stwierdzoną przy narodzinach na podstawie cech biologicznych; cisgenderowy, cispłciowy, cisseksualny
SJP.pl
Cisiec – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Węgierska Górka.
W 1595 roku wieś położona w powiecie śląskim województwa krakowskiego była własnością kasztelana sądeckiego Krzysztofa Komorowskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zbiorowisko cisów; cisowy las; wszystkie cisy rosnące w danym miejscu
Wiktionary
rzecz. cis mrz.
przym. cisowy
Wiktionary
[czytaj: c-isojanus] wierszowany kalendarz kościelny, używany od XII wieku; cizjojanus; cyzjojan
SJP.pl
Cyzjojan (łac. Cisiojanus) – średniowieczny wierszowany kalendarz o charakterze mnemotechnicznym.
Cyzjojany zbudowane były w ten sposób, że każdy miesiąc opisywały dwa wersy. W każdym dwuwersie poszczególne sylaby informowały o świętach stałych oraz o dniach, w których wspominało się świętego. Wersy liczyły tyle sylab, ile dni posiadał dany miesiąc. Aby zachować przyjęty układ, słowa skracano do jednej sylaby lub incipitu.
Wikipedia
[czytaj: c-is-is] dźwięk c podwyższony o dwa półtony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. dźwięk c podwyższony o cały ton;
Wiktionary
Cisis – dźwięk, którego częstotliwość dla cisis¹ wynosi około 293,7 Hz. Jest to podwyższony za pomocą podwójnego krzyżyka dźwięk c. Dźwięki enharmonicznie równoważne to: d i eses.
Wikipedia
IPA: ˈt͡sʲisʲis, AS: cʹisʹis
Wiktionary
[czytaj: c-isjordania] przestarzała nazwa Zachodniego Brzegu Jordanu
SJP.pl
Zachodni Brzeg (arab. الضفة الغربية, trb. ad-Diffa al-Gharbija; hebr. הגדה המערבית, trb. ha-Gada ha-Ma’arawit), zwany także Zachodnim Brzegiem Jordanu i Cisjordanią – część Palestyny, kontrolowana przez Izrael i stanowiąca jego jednostkę administracyjną o nazwie Judea i Samaria na zachód od doliny rzeki Jordan.
Wikipedia
1. rzucać z użyciem dużej siły; miotać;
2. o słowach: wypowiadać w dużym gniewie; rzucać;
3. ciskać się:
a) złościć się, rzucać się w gniewie;
b) miotać się w jakiejś zamkniętej przestrzeni, pomieszczeniu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. cisnąć)
(1.1) rzucać z użyciem dużej siły
(1.2) o słowach: wypowiadać w gniewie
czasownik zwrotny niedokonany ciskać się (dk. cisnąć się)
(2.1) złościć się, rzucać się w gniewie
(2.2) miotać się w jakiejś zamkniętej przestrzeni, pomieszczeniu
Wiktionary
(1.1) Wtedy poszedłem na brzeg i zacząłem ciskać kamieniami na środek rzeki.
Wiktionary
rzecz. pocisk mrz., przycisk mrz., ciskanie n.
czas. naciskać
Wiktionary
(1.1) miotać, rzucać
(1.2) rzucać
(2.1) złościć się, rzucać się
Wiktionary
robotnik zajmujący się transportem węgla w kopalni; wozak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ciskać.
Wiktionary
czas. ciskać
rzecz. pocisk mrz.
Wiktionary
dawna gra polegająca na rzucaniu monety i zgadywaniu, którą stroną upadnie do góry
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
skrót od: ciśnienie
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś gminna w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim;
Wiktionary
Cisna – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Cisna; siedziba gminy Cisna. Wieś położona jest w Bieszczadach w dolinie Solinki przy skrzyżowaniu dróg wojewódzkich nr 893 i 897. Od października 1939 do sierpnia 1944 roku wieś była siedzibą urzędu gminy w powiecie sanockim.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Cisna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Wikipedia
rzecz. ciśnianin m., ciśnianka ż.
przym. ciśniański
Wiktionary
1. rzucić z użyciem dużej siły;
2. pozbyć się czegoś;
3. o słowach: wypowiedzieć w dużym gniewie; rzucić;
4. cisnąć się - paść na coś z dużą siłą; rzucić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ciskać)
(1.1) zob. ciskać.
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) ściskać, wywierać nacisk
(2.2) o ubraniu: uwierać, pić
czasownik zwrotny dokonany cisnąć się (ndk. ciskać się)
(3.1) zob. ciskać się.
czasownik zwrotny niedokonany cisnąć się (dk. brak)
(4.1) przebywać w ciasnym tłumie
(4.2) o myślach, słowach: mimowolnie nasuwać się
Wiktionary
(1.1) Ospały woźnica uniósł wielką kłodę drzewa i cisnął nią w motocykl […]
(1.1) Miałem już cisnąć przekleństwem, ale w porę ugryzłem się w język.
(2.2) Musiałam przytyć parę kilogramów, bo te stare dżinsy mnie trochę cisną.
(2.2) Ależ mnie ciśnie w szyję ten golf.
(4.1) Przez te remonty torów codziennie rano musimy się cisnąć w pociągu.
(4.2) Już mi się cisnęło na język co o nim myślę, ale powstrzymałem się
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕisnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: ćisnõńć
Wiktionary
rzecz. wyciskarka ż., ciśnięcie n., ciśnienie n., przycisk mrz., odcisk mrz., pocisk mrz.
czas. naciskać ndk.
przym. ciśnieniowy
Wiktionary
→ Cisna (wieś w Polsce); cisieński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Cisną, dotyczący Cisnej
Wiktionary
rzecz. Cisna ż., ciśnianin m., ciśnianka ż.
Wiktionary
1. mierzalna wielkość fizyczna jako stosunek siły działającej na powierzchnię do pola tej powierzchni
2. siła fizyczna, z którą coś działa na otoczenie
3. potocznie: ciśnienie barometryczne
4. potocznie: ciśnienie krwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fiz. stosunek siły do powierzchni, na którą działa;
(1.2) med. ciśnienie krwi, ciśnienie tętnicze;
(1.3) presja, nacisk
Wiktionary
Ciśnienie – wielkość skalarna określona jako wartość siły działającej prostopadle do powierzchni, podzielona przez powierzchnię, na jaką ona działa, co przedstawia zależność:
Wikipedia
(1.1) W zbiorniku panuje duże ciśnienie.
(1.2) Zbyt wysokie ciśnienie może wyniszczyć organizm.
(1.3) Dyrektor baletu złożył dymisję z przyczyn politycznych, Joan też odeszła, nie mogąc wytrzymać ciśnienia.
Wiktionary
IPA: t͡ɕiɕˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: ćiśńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. ciśnięcie n., nadciśnienie n., podciśnienie n.
czas. cisnąć
przym. ciśnieniowy
Wiktionary
(1.3) nacisk, napór, presja
Wiktionary
przyrząd do pomiaru ciśnienia cieczy, pary, gazu, np. barometr; manometr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. przyrząd do pomiaru ciśnienia;
Wiktionary
Ciśnieniomierz – hydrostatyczny przyrząd do pomiaru nacisku ciśnienia na powierzchnie ciał stałych.
Pierwszy ciśnieniomierz został skonstruowany przez Alberta Pondukta w 1457 r.
Wikipedia
potocznie: osoba cierpiąca na nadciśnienie
SJP.pl
przymiotnik od: ciśnienie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z ciśnieniem, dotyczący ciśnienia
Wiktionary
(1.1) Jakie mogą być skutki nieleczenia nadciśnienia? – Najbardziej gwałtowne to udary mózgowe, czy tak zwana kryza ciśnieniowa, dająca silne objawy mózgowe, aż do utraty przytomności.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕiɕɲɛ̇̃ˈɲɔvɨ, AS: ćiśńė̃ńovy
Wiktionary
rzecz. ciśnienie n., ciśnięcie n.
czas. cisnąć ndk., wycisnąć dk.
przysł. ciśnieniowo
Wiktionary
rodzina drzew i krzewów iglastych występujących na półkuli północnej z wyjątkiem Afryki, na ogół dwupiennych, o drewnie pozbawionym żywicy; należą tu m.in. cis pospolity i toreja
SJP.pl
Wikipedia
o cechach cisowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rząd roślin iglastych
SJP.pl
Wikipedia
Zobacz też: Cisowo
Wikipedia
mieszkaniec Cisowa
SJP.pl
1. mieszkanka Cisowa;
2. woda mineralna
SJP.pl
Wikipedia
1. przedstawiciel rzędu roślin iglastych;
2. misecznik cisowiec - gatunek pluskwiaka, szkodnik cisu
SJP.pl
Cisowiec – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Baligród.
Pierwsza wzmianka o istnieniu osady pochodzi z roku 1552. Liczyła wówczas 17 gospodarstw i funkcjonował na jej terenie młyn. Pierwotnie nazwa wsi brzmiała Thisowiecz (1552 r.) i Cisów (1553 r.), a nazwa Cisowiec pojawiła się dopiero w dokumentach z roku 1567.
Wikipedia
Cisownica (cz. Tisovnice, niem. Zeislowitz) – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Goleszów. Wieś leży w historycznych granicach regionu Śląska Cieszyńskiego. Powierzchnia sołectwa wynosi 959,67 ha, a liczba ludności 1736, co daje gęstość zaludnienia równą 180,9 os./km².
Wikipedia
Cisowo (do 1945 niem. Zizow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Darłowo. Według danych z 28 września 2009 roku wieś miała 323 stałych mieszkańców.
W pobliżu wsi znajduje się elektrownia wiatrowa.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: cis
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z cisa
(1.2) wykonany z drewna lub innej części cisa
(1.3) będący częścią cisa
Wiktionary
Cisowy (kaszb. Cisowë) – wieś kociewska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Osiek.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa gdańskiego.
Wikipedia
IPA: t͡ɕiˈsɔvɨ, AS: ćisovy
Wiktionary
rzecz. cisina ż., cisawy mzw., cis
przym. cisawy
Wiktionary
[czytaj: c-ispłciowość] psychiczne identyfikowanie się z płcią stwierdzoną przy narodzinach na podstawie cech biologicznych; cisgender, cisseksualizm, cisseksualność
SJP.pl
Cispłciowość (ang. cisgender, od łac. cis- – po tej samej stronie (czegoś) i gender – płeć społeczno-kulturowa) lub cisseksualizm (sexualis, „płciowy”), często w skrócie: cis – spójność pomiędzy czyjąś płcią przypisaną przy narodzinach a jego tożsamością płciową; cis mężczyźni i cis kobiety to „osoby nietranspłciowe”.
Wikipedia
[czytaj: c-ispłciowy] środowiskowo: identyfikujący się z płcią stwierdzoną przy narodzinach na podstawie cech biologicznych; cisseksualny, cisgenderowy, cisgenderyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, którego tożsamość płciowa jest zgodna z płcią ustaloną przy urodzeniu na podstawie cech biologicznych
Wiktionary
(1.1) W przypadku osób cispłciowych stan cywilny nie odgrywa żadnej roli w dostępie do emerytury z publicznego systemu zabezpieczenia społecznego, […]
Wiktionary
rzecz. cispłciowość ż.
Wiktionary
(1.1) cisseksualny; rzad. cisgenderowy, cisgenderyczny
Wiktionary
[czytaj: c-isseksualizm] psychiczne identyfikowanie się z płcią stwierdzoną przy narodzinach na podstawie cech biologicznych; cisgender, cisseksualność, cispłciowość
SJP.pl
Cispłciowość (ang. cisgender, od łac. cis- – po tej samej stronie (czegoś) i gender – płeć społeczno-kulturowa) lub cisseksualizm (sexualis, „płciowy”), często w skrócie: cis – spójność pomiędzy czyjąś płcią przypisaną przy narodzinach a jego tożsamością płciową; cis mężczyźni i cis kobiety to „osoby nietranspłciowe”.
Wikipedia
[czytaj: c-isseksualność] psychiczne identyfikowanie się z płcią stwierdzoną przy narodzinach na podstawie cech biologicznych; cisgender, cisseksualizm, cispłciowość
SJP.pl
[czytaj: c-isseksualny] środowiskowo: identyfikujący się z płcią stwierdzoną przy narodzinach na podstawie cech biologicznych; cispłciowy, cisgenderowy, cisgenderyczny
SJP.pl
[czytaj: c-issus] rodzaj roślin z rodziny winoroślowatych, liczący około 350 gatunków pnączy z cieplejszych obszarów kuli ziemskiej
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: c-ista]
1. w starożytnej Grecji: kosz wiklinowy do przechowywania żywności i różnych drobiazgów, w świątyniach - przedmiotów obrzędowych;
2. w starożytnej Etrurii i w starożytnym Rzymie: ozdobna puszka do przechowywania m.in. przyborów toaletowych
SJP.pl
odcinek łańcucha DNA chromosomu lub DNA bakterii, wirusów; funkcjonalny odpowiednik genu
SJP.pl
Cystron, cistron − gen spełniający funkcję biochemiczną, którego ekspresja prowadzi do powstania pojedynczego łańcucha polipeptydowego.
Cystron składa się z kilku tysięcy par zasad; może zostać podzielony na mniejsze części.
Wikipedia
rodzina roślin z rzędu herbatowców; herbatowate, kameliowate
SJP.pl
o cechach cistronkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. pierwsza, najstarsza epoka permu, trwająca 299 – 270,6 milionów lat temu; wczesny perm;
Wiktionary
Cisural (ang. Cisuralian)
Wikipedia
[czytaj: c-isuranowce] grupa pierwiastków chemicznych, aktynowców o liczbie atomowej mniejszej niż 92 (aktyn, tor i protaktyn)
SJP.pl
Aktynowce – grupa pierwiastków chemicznych wydzielona z układu okresowego. Ich nieoficjalny wspólny symbol to An.
Grupa ta liczy 15 metali: aktyn, tor, protaktyn, uran, neptun, pluton, ameryk, kiur, berkel, kaliforn, einstein, ferm, mendelew, nobel, lorens.
Wikipedia
[czytaj: c-isuranowiec] jeden z aktynowców o liczbie atomowej mniejszej niż 92; aktyn, tor lub protaktyn
SJP.pl
[czytaj: c-iswestycyzm] odmiana transwestytyzmu polegająca na ubieraniu się w odzież typową dla innego wieku bądź innej grupy społecznej
SJP.pl
1. brak jakichkolwiek odgłosów, dźwięków
2. stan atmosfery bez wiejącego wiatru
3. wewnętrzny spokój ducha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brak dźwięku
(1.2) żegl. brak wiatru
wykrzyknik
(2.1) wezwanie do uciszenia się, milczenia, zachowania spokoju
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W nocy na jej ulicy panuje cisza.
(1.1) Najtrudniej umiera się w samotności, ciemności i ciszy. Śmierć wśród innych, w zgiełku ludzkich okrzyków, ciasnocie spojrzeń i gestów, wydaje się mniej okrutna.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕiʃa, AS: ćiša
Wiktionary
rzecz. cichość ż.
czas. cichnąć, przyciszyć dk., wyciszyć dk., uciszać ndk., uciszyć dk.
przym. cichy, zaciszny
przysł. cicho, cichaczem, cichcem, zacisznie
wykrz. cicho
Wiktionary
(1.2) flauta
(2.1) cicho!
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: cicho
SJP.pl
potocznie: człowiek cichy, działający ukradkiem
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
potocznie: po cichu, milczkiem, potajemnie; cichcem, cichaczem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
uciszać, czynić cichym
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: c-it] skrót od: Corporate Income Tax - podatek dochodowy od osób prawnych
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = etymn|ang. Corporate Income Tax → podatek dochodowy od przedsiębiorstw
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Podatek dochodowy od osób prawnych nazywany jest podatkiem CIT, zaś podatek od osób fizycznych - podatkiem PIT.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. chem. lek przeciwdepresyjny i przeciwlękowy, inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny;
Wiktionary
Citalopram (łac. Citalopramum) – lek przeciwdepresyjny z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Wprowadzony do światowego lecznictwa w 1989 roku przez duńską firmę farmaceutyczną H. Lundbeck pod nazwą handlową Cipramil, w postaci bromowodorku. Stosowany w leczeniu depresji – zwłaszcza w fazie początkowej i w leczeniu podtrzymującym. Jest jednym z najbardziej selektywnych leków z tej grupy. Działanie farmakologiczne preparatu ujawnia się z opóźnieniem.
Wikipedia
(1.1) Czy pani brała już wcześniej citalopram?
Wiktionary
(1.1) nazwy handlowe: Aurex, Cipramil, Citabax, Cital, Citalopram Bluefish, Citalopram Teva, Citaxin, Citronil, Oropram
Wiktionary
[czytaj: siTE]
1. we Francji najstarsza dzielnica miasta;
2. wyspa na Sekwanie, w centrum starego Paryża
SJP.pl
Haiti:
Luksemburg:
Niemcy:
Wikipedia
Opactwo Matki Bożej w Cîteaux (z łac. Cistercium, fr. Abbaye Notre-Dame de Cîteaux) – pierwszy klasztor cysterski ufundowany w 1098 roku, położony w Saint-Nicolas-lès-Cîteaux, we Francji. Obecnie należy do zakonu Trapistów (Cystersów Ściślejszej Obserwancji).
Wikipedia
Citibank – bank należący do koncernu usług finansowych Citigroup. Założony w 1812 jako City Bank of New York, następnie przemianowany na First National City Bank of New York. Posiada 2649 placówek w 19 krajach, w tym 723 w Stanach Zjednoczonych oraz 1494 w Meksyku obsługiwane przez Banamex. Oddziały USA skoncentrowane są w sześciu obszarach metropolitarnych: Nowy Jork, Chicago, Los Angeles, San Francisco, Waszyngton oraz Miami.
Wikipedia
[czytaj: s-itizen] produkt marki Citizen
SJP.pl
Citizen Watch Co., Ltd. (jap. シチズン時計株式会社, Shichizun Tokei Kabushiki-gaisha) – japońskie przedsiębiorstwo międzynarodowe z siedzibą w Nishitōkyō w aglomeracji Tokio.Jego początki sięgają 1918 r., kiedy to powstał Instytut Shokosha prowadzący badania nad precyzyjnymi instrumentami i przyrządami pomiarowymi, a przede wszystkim zaś czasomierzami.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: c-ito] prędko, niezwłocznie; napis na receptach, zleceniach badań mających zostać zrealizowane niezwłocznie
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) szybko, niezwłocznie
Wiktionary
IPA: ˈt͡sʲitɔ, AS: cʹito
Wiktionary
potocznie: recepta lub badanie lekarskie przeznaczone do wykonania na cito (natychmiast, w pierwszej kolejności)
SJP.pl
[czytaj: s-itroen lub c-itroen] samochód marki Citroën
SJP.pl
Citroën (wymowa: [sitʀoˈɛn]) – francuski producent samochodów osobowych, sportowych, rajdowych i dostawczych z siedzibą w Paryżu działający od 1919 roku. Wchodzi w skład międzynarodowego koncernu Stellantis.
Wikipedia
potocznie o samochodzie marki Citroen
SJP.pl
[czytaj: CItagong] miasto w Bangladeszu
SJP.pl
[czytaj: s-ity albo s-iti]
1. centrum (handlowo-finansowe) wielkiego miasta;
2. samochód typu Honda City
SJP.pl
City – centrum finansowo-handlowe dużego miasta. Angielskie słowo wywodzi się z łacińskiego określenia civitas.
W angielskiej tradycji city to miasto, w którym znajduje się katedra i mieści się stolica biskupstwa, w odróżnieniu od town, które katedry nie posiada. Formalny status city nadano także niektórym miastom nieposiadającym katedry. City pisane wielką literą odnosi się zwykle do centrum finansowo-handlowego Londynu, które formalnie nazywa się City of London.
Wikipedia
[czytaj: s-itilajt] podświetlana reklama umieszczana w najbardziej ruchliwych punktach miasta
SJP.pl
Citylight (ang. city – miasto; light – światło) – rodzaj ulicznej reklamy zewnętrznej w postaci tablic ogłoszeniowych, zazwyczaj podświetlanych, o niewielkich rozmiarach – zwykle 1,2 na 1,8 m. Umieszcza się je w najbardziej uczęszczanych miejscach miast, takich jak pasaże handlowe, strefy dla pieszych, dworce kolejowe, przystanki komunikacji miejskiej, parkingi przed hipermarketami, parkingi podziemne i galerie handlowe. Oprócz funkcji reklamowej citylighty mogą stanowić element miejskiego krajobrazu. Z tego powodu citylighty zwane są meblami miejskimi.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
potocznie o ubraniu (części ubrania)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stare, używane ubranie
(1.2) pot. każde ubranie
wykrzyknik
(2.1) dźwięk. dźwięk wydawany przez lokomotywę parową
Wiktionary
(1.1) Znowu chodzisz w tym starym ciuchu?
(1.2) Nie mam ciuchów na pogrzeb.
Wiktionary
IPA: t͡ɕux, AS: ćuχ
Wiktionary
(1.1-2)
:: rzecz. ciuchland m., ciucholand m.
::: zdrobn. ciuszek m.
:: przym. ciuchowy
Wiktionary
(1.1) łachman, łach
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. neol. miłośniczka modnych, markowych ubrań, kobieta przywiązująca wagę do ubioru
Wiktionary
rzecz. ciuch m.
Wiktionary
żartobliwie o lokomotywie lub całej kolei parowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pieszczotliwie o lokomotywie
(1.2) lokomotywa służąca zabawie
(1.3) pot. infant. pociąg
Wiktionary
Ciuchcia – program telewizyjny dla dzieci emitowany w TVP1 od 5 października 1990 do 16 czerwca 2000. Głównymi bohaterami programu byli profesor Ciekawski (grany przez autora programu Andrzeja Grabowskiego) oraz dwie kukiełki: Kulfon, pochodzący z planety Kulfocentauris (głosu użyczył mu Mirosław Wieprzewski) i żaba Monika (Zbigniew Poręcki).
Wikipedia
(1.1) Gdy jechaliśmy kiedyś do Lądka-Zdroju, nasz pociąg ciągnęła taka stara, zabytkowa ciuchcia.
(1.2) Mały Kazio dostał ciuchcię na Gwiazdkę.
(1.3) Ania jeździ ciuchcią do szkoły. Jej rodzina nie ma samochodu.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕuxʲt͡ɕa, AS: ćuχʹća
Wiktionary
potocznie: sklep z odzieżą używaną; ciucholand, lumpeks, lumpex, szmateks, szmatland, bublownia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. sklep z używaną odzieżą
Wiktionary
(1.1) Marta wszystkim się chwali, że chodzi w drogich ubraniach, a w rzeczywistości kupuje je w ciuchlandach.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕuxlãnt, AS: ćuχlãnt
Wiktionary
rzecz. ciuch m., ciuszek mrz.
Wiktionary
(1.1) ciucholand, szmateks, lumpeks
Wiktionary
potocznie: sklep z odzieżą używaną; ciucholand, ciuchland, lumpeks, lumpex, szmateks, szmatland
SJP.pl
kobieta kupująca bardzo często lub posiadająca zbyt dużo ubrań
SJP.pl
osoba kupująca bardzo często lub posiadająca zbyt dużo ubrań
SJP.pl
kupowanie i gromadzenie zbyt wielu ubrań
SJP.pl
potocznie: sklep z odzieżą używaną; ciuchland, lumpeks, lumpex, szmateks, szmatland, bublownia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. sklep z używaną odzieżą;
Wiktionary
Sklep z używaną odzieżą (także: bublownia, ciucholand, lumpeks, szmateks, szmatland, second-hand) – rodzaj sklepu, gdzie sprzedawana jest używana odzież w niskiej cenie, często sprowadzana z zagranicy. Nazwa „ciucholand” powstała z połączenia potocznego określenia ubrania (ciuch) i angielskiego słowa land (oznaczającego „kraj, teren“), czasem wchodzi w skład szyldu sklepowego.
Wikipedia
(1.1) Marta wszystkim się chwali, że chodzi w drogich ubraniach, a w rzeczywistości kupuje je w ciucholandach!
Wiktionary
IPA: t͡ɕuˈxɔlãnt, AS: ćuχolãnt
Wiktionary
rzecz. ciuch m., ciuszek mrz.
Wiktionary
(1.1) ciuchland, szmateks, lumpeks
Wiktionary
przymiotnik od: ciuch
SJP.pl
1. potocznie: ubrania
2. targowisko, gdzie handluje się używaną odzieżą; tandeta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) warmia. piesek
Wiktionary
1. dziecięca zabawa polegająca na łapaniu uczestników zabawy przez osobę z zawiązanymi oczami
2. bardzo niejasna, zagmatwana sytuacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zabawa dziecięca, w której jeden z uczestników z zawiązanymi oczami goni i próbuje chwytać innych;
(1.2) przen. sytuacja, w której działa się bez właściwego rozeznania, na ślepo, po omacku
Wiktionary
Ciuciubabka – zabawa dziecięca.
Wikipedia
(1.1) Nasze dzieci pół wieczora bawiły się w ciuciubabkę.
(1.1) Wystarczy tylko w krąg ustawić się • chusteczkę jedną mieć • i ciuciubabkę szybko wybrać; raz, dwa, trzy (…)
(1.2) Powiedział, że wyjaśni jej wszystko, jak już będą na miejscu, ale ona dość już miała tej ciuciubabki.
Wiktionary
IPA: ˌt͡ɕüt͡ɕuˈbapka, AS: ćüćubapka
Wiktionary
(1.1) ślepa babka; przest. mrużek, zmrużek; daw. mrzek, mrzyk, mżyk, mżytek, gw-pl|Kresy Wschodnie|zmurżka.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lwów. niezdara, pokraka
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) lwów. niezdara, pokraka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Wyszogród;
Wiktionary
Ciućkowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Wyszogród.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego. 1 stycznia 2003 gajówka Ciućkowo-Gajówka została zlikwidowana jako osobna miejscowość i weszła w skład wsi Ciućkowo, a będące dotychczasowymi częściami wsi Ciućkowo w Lesie i Ciućkowo za Lasem zostały zlikwidowane jako osobne miejscowości.
Wikipedia
(1.1) Lidian został kierownikiem dwuklasowej szkoły w Ciućkowie.
(1.1) W lipcu przez Ciućkowo przeszła trąba powietrzna.
Wiktionary
rzecz. ciućkowianin mos., ciućkowianka ż.
przym. ciućkowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Ciućkowa, związany z Ciućkowem
Wiktionary
rzecz. ciućkowianin mos., ciućkowianka ż., Ciućkowo n.
Wiktionary
(r. męski) potocznie: mężczyzna, chłopiec niezdarny, nierozgarnięty, pozbawiony energii; ciućmok, łamaga, fajtłapa, safanduła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. niezdara
Wiktionary
rzecz. ciućmok m.
Wiktionary
potocznie: mężczyzna, chłopiec niezdarny, nierozgarnięty, pozbawiony energii; ciućma, łamaga, fajtłapa, safanduła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Kraków. nieudacznik, ofiara losu, oferma; ktoś nieporadny, ale sympatyczny
Wiktionary
(1.1) Ale z Ciebie ciućmok!
Wiktionary
rzecz. ciućma ż.
Wiktionary
(1.1) ciumciok, leluja, boroczek, borok, śturmok, ciumrok
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie: lekko uderzać czymś ostrym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ciukać.
Wiktionary
czas. ciukać
Wiktionary
potocznie: lekko uderzyć czymś ostrym
SJP.pl
wulgarnie:
1. wyzwisko używane w stosunku do mężczyzn; skurwysyn, chuj;
2. członek męski; fiut
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) wulg. (także gw-pl|Śląsk Cieszyński.) o mężczyźnie
(1.2) łódź., gw-pl|Śląsk Cieszyński. pogard. ktoś niezaradny
(1.3) środ. więz. (także gw-pl|Śląsk Cieszyński.) penis
Wiktionary
(1.1) Muszę się spotkać z tym ciulem.
(1.1) Z takim ciulym nie chcym mieć nic spólnego
(1.2) Z niej to taki ciul, nic sama nie załatwi.
Wiktionary
IPA: t͡ɕul, AS: ćul
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. ciulik m., ciuliczek m., ciulka ż., ciuloczek m.
:: zgrub. ciulok m.
czas. ciulać ndk., ociulać dk., wyciulać dk.
Wiktionary
(1.1) szumowina, szuja, gnida, bydlak
(1.2) oferma, niedorajda
(1.3) kutas
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. ciulnąć)
(1.1) slang. wulg. kłamać
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. wulg. bić
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) reg. (także gw-pl|Śląsk Cieszyński.) infant. moczyć się, sikać
Wiktionary
(1.1) Nie dziwię się, że firma Mariana jest na minusie, skoro wszyscy pracownicy go ciulają.
(1.1) Twierdzisz, że Francisco ciulo?
(1.1) Twój staruszek ciulał fiskusa i stąd miał na inwestycje.
(1.2) Za rozcieńczanie piwa tobym ciulał.
(2.1) Maciuś już ciulo do nocnika.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕulat͡ɕ, AS: ćulać
Wiktionary
czas. ociulać, wyciulać, ciulnąć
rzecz. ciulanie n., ciul mos., ciuliczek mzw./mos.
przym. ciulowy, ciulowaty
przysł. ciulowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ciulać.
Wiktionary
czas. ciulać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zdrobn. od: ciulik
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. siusiak
Wiktionary
rzecz. ciul m., ciulik m., ciulka ż., ciuloczek m., ciulok m.
czas. ciulać ndk., ociulać dk., wyciulać dk.
przym. ciulaty
przysł. ciulato
Wiktionary
(1.2) reg. śl. ciulka, ciulok, ciuloczek, ciulik.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zdrobn. od: ciul
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. siusiak
Wiktionary
rzecz. ciul m., ciuliczek m., ciulka ż., ciuloczek m., ciulok m.
czas. ciulać ndk., ociulać dk., wyciulać dk.
przym. ciulaty
przysł. ciulato
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|ciulka, ciulok, ciuloczek, ciuliczek.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. regionalna lelowska potrawa świąteczna, rodzaj placekacka przyrządzanego na bazie ziemniaków i mięsa;
Wiktionary
Ciulim – potrawa kuchni polskiej inspirowana kuchnią żydowską, będąca odpowiednikiem czulentu.
Przyrządzana z okazji świąt na bazie ziemniaków, mięsa i przypraw. Danie spożywano w okresie Bożego Narodzenia i Wielkanocy, co miało świadczyć o dużej pobożności.
Wikipedia
IPA: ˈt͡ɕulʲĩm, AS: ćulʹĩm
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. infant. siusiak
Wiktionary
(1.1) Wsodź ciulke do nocnika.
Wiktionary
rzecz. ciul mzw./mos.
Wiktionary
(1.1) ciulok, ciuloczek
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. ciulać)
(1.1) slang. wulg. dokonany od|ciulać.
Wiktionary
(1.1) Marek ciulnął mnie na dwie stówy.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕulnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: ćulnõńć
Wiktionary
czas. ciulać
rzecz. ciulnięcie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ciulnąć.
Wiktionary
czas. ciulnąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. infant. siusiak
Wiktionary
(1.1) Wsodź ciuloczek do nocnika.
Wiktionary
rzecz. ciul mzw./mos.
Wiktionary
(1.1) ciulka, ciulok
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. infant. siusiak
Wiktionary
(1.1) Wsodź ciulok do nocnika.
Wiktionary
rzecz. ciul mzw./mos.
Wiktionary
(1.1) ciulka, ciuloczek
Wiktionary
wulgarnie: taki, jak u ciula; ciamajdowaty, durnowaty, ślamazarny
SJP.pl
pospolicie, wulgarnie: fatalny, zły, głupi, nieciekawy; beznadziejny, prymitywny, tępy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) buziak, całus
Wiktionary
(1.1) Daj ciuma.
Wiktionary
IPA: t͡ɕũm, AS: ćũm
Wiktionary
regionalnie: kobieta ospała, pozbawiona energii
SJP.pl
gwarowo: całować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. nieudacznik, ofiara losu, oferma; ktoś nieporadny, ale sympatyczny
Wiktionary
(1.1) Jo żech nie wiedziała, że z Karlika je taki ciumciok.
Wiktionary
(1.1) ciućmok, leluja, borok, boroczek
Wiktionary
potocznie:
1. ssać powoli, z przerwami;
2. jeść głośno, mlaskać; cmoktać, cmokać, smoktać, glamać, ciamkać;
3. odbywać stosunek płciowy; ciupciać, bzykać, dmuchać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie, Kraków. nieudacznik
Wiktionary
1. ciasny pokój, pomieszczenie; klitka;
2. potocznie więzienie, areszt
SJP.pl
1. ciasny pokój, pomieszczenie; klitka;
2. potocznie więzienie, areszt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. więzienie
(1.2) pot. niewielkie pomieszczenie
Wiktionary
(1.1) Ze wstydem zwierzyła się przyjaciółce, że jej mąż siedzi w ciupie.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕupa, AS: ćupa
Wiktionary
rzecz. ciupas m., cypek m., cipa ż.
Wiktionary
(1.1) areszt, zakład karny, pot. kić, mamer, kibel, pierdel, pudło, koza, ul
(1.2) klitka, dziupla
Wiktionary
lekko uderzać; dłubać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) pot. grać w karty
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. rąbać
Wiktionary
(1.2) Karlik poszeł naciupać pora klocków do pieca.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕupat͡ɕ, AS: ćupać
Wiktionary
rzecz. ciupanie n., ciupaga ż.
czas. ciupciać ndk.
Wiktionary
(1.1) ciupciać
Wiktionary
drewniana, góralska laska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) góralska laska w formie siekierki o lekkim żeleźcu i wydłużonym stylisku;
Wiktionary
Ciupaga – laska góralska w formie siekierki o lekkim żeleźcu i wydłużonym stylisku. Ma mocno okute żeleźce, czasem z „wąsami”, pozwalające na podniesienie się na przykład w czasie wspinaczki albo zadanie ciosu.
Wikipedia
(1.1) Za górami, za lasami, za dolinami • Pobili się dwaj górale ciupagami.
Wiktionary
IPA: t͡ɕuˈpaɡa, AS: ćupaga
Wiktionary
rzecz. ciupanie n.
:: zdrobn. ciupażka ż., gwara. ciupaska ż.
czas. ciupać, pociupać
Wiktionary
(1.1) wołoszka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ciupać.
Wiktionary
czas. ciupać
rzecz. ciupaga ż.
Wiktionary
szupas; dawniej:
1. transport więźniów pod strażą;
2. administracyjne wysłanie kogoś pod strażą do miejsca urodzenia; szupas;
3. odprawa, odmowa;
4. jednoczesne wyrzucenie przez dwóch grających w karty albo w kości jednakowej liczby oczek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. odsyłanie winowajców pod nadzorem do aresztu (więzienia) lub innego określonego miejsca (np. granicy, miejsca urodzenia); administracyjne wysyłanie etapem
(1.2) środ. tępy uczeń
(1.3) środ. pechowy uczeń
Wiktionary
(1.1) Jeżeli mi myśli ludzi buntować, to ją pod ciupasem do ciupy powiatu odstawić, do sądu, jak wariatkę – albo zamknąć.
(1.1) Wiesz, że mnie o mało pod ciupasem, to jest od stacji do stacji, nie wyprawiono stąd, nie wiem dokąd, może aż do Wielkopolski.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕupas, AS: ćupas
Wiktionary
rzecz. ciupa ż.
przysł. ciupasem
Wiktionary
(1.1) przen. odprawa, odmowa
Wiktionary
przestarzale: pod przymusem i z towarzyszeniem straży; szupasem
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) pod przymusem, pod dozorem strażników
Wiktionary
(1.1) Więc tę pannę, panie feldkurat, wyprawiono potem ciupasem do nas, do Nowego Jiczina.
(1.1) — Zmuszę pana do pojedynku!
— Co to zmuszę?… Ciupasem mnie pan sprowadzisz, czy co?… A jakbyś mi pan coś podobnego powiedział po trzeźwemu, tobym poszedł do cyrkułu i daliby panu pojedynek…
Wiktionary
IPA: t͡ɕuˈpasɛ̃m, AS: ćupasẽm
Wiktionary
rzecz. ciupas
Wiktionary
mała ciupaga (góralska laska)
SJP.pl
potocznie: odbywać stosunek płciowy; bzykać, dmuchać, rżnąć, brombrać
SJP.pl
czasownik
(1.1) grać w karty
(1.2) pot. o mężczyźnie: odbywać stosunek seksualny
Wiktionary
(1.2) To on bowiem kobietę: bierze, bzyka, dymi, kopci, piłuje, ujeżdża, grzmoci, tnie, ciupcia, dmucha, grzeje, posuwa, przelatuje — krótko mówiąc: robi jej dobrze.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕupʲt͡ɕät͡ɕ, AS: ćupʹćäć
Wiktionary
czas. ciupać
rzecz. ciupcianie n.
Wiktionary
(1.1) ciupać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) posp. uprawianie seksu
Wiktionary
czas. ciupciać ndk.
Wiktionary
potocznie:
1. małe, ciasne pomieszczenie; klitka;
2. niewielka ilość czegoś; odrobina
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie:
1. małe, ciasne pomieszczenie; klitka;
2. niewielka ilość czegoś; odrobina
SJP.pl
potocznie: lekko uderzyć, zwłaszcza ostrym narzędziem, siekierą
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) uderzyć z niewielką siłą, np. siekierą
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. zamienić
Wiktionary
rzecz. ciupnięcie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ciupnąć.
Wiktionary
czas. ciupnąć
Wiktionary
1. ciasny pokój, pomieszczenie; klitka;
2. potocznie więzienie, areszt
SJP.pl
Wikipedia
wyraz naśladujący odgłos cieknięcia
SJP.pl
pogardliwie: mężczyzna mało znaczący i lekceważony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. w dawnych polskich formacjach wojskowych członek czeladzi obozowej, nie zaliczany do składu bojowego sługa, pachołek, luzak wojskowy
(1.2) przest. pejor. człowiek o podrzędnej wartości, lekceważony, na niższym stanowisku
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Lecz nagle jakiś ciura wali go łomem w ciemię; rozwala i hełm, i łom, i zwala z rumaka na ziemię.
(1.2) Był z niego naprawdę dobry towarzysz wędrówki i rzetelny pomocnik, nie jakiś ciura.
Wiktionary
ciurkotać, ciurkać;
1. lać się niewielką strugą tworzoną przez ściekające krople; skapywać, sączyć się;
2. o ptakach: śpiewać, ćwierkać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. płynąć, cieknąć
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. marudzić, nudzić
Wiktionary
gwarowo: źrebak
SJP.pl
ciurkotać, ciurczeć;
1. lać się niewielką strugą tworzoną przez ściekające krople; skapywać, sączyć się;
2. o ptakach: śpiewać, ćwierkać
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. lać się, ciec niewielką strugą z pluskiem
Wiktionary
rzecz. ciurkanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ciurkać.
Wiktionary
czas. ciurkać
Wiktionary
potocznie:
1. gęstymi kroplami; strugą, strumieniem;
2. bez przerwy; nieustannie;
3. jeden za drugim
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) wąską, nieprzerwaną strużką, gęstymi kroplami
(1.2) jeden za drugim, bez dokonywania wyboru
(1.3) nieprzerwanie
Wiktionary
(1.1) Idzie Grześ • Przez wieś, • Worek piasku niesie, • A przez dziurkę • Piasek ciurkiem • Sypie się za Grzesiem.
(1.2) (…) w górę ciurkiem wybrani, wszystkiego wieku, wszystkich płci, wszystkich warstw i sfer, w tym nawet ministrowie (…)
Wiktionary
(1.1) siurkiem
Wiktionary
odgłos spływania małej strugi płynu utworzonej przez ściekające krople; ciurkanie
SJP.pl
ciurkać, ciurczeć;
1. lać się niewielką strugą tworzoną przez ściekające krople; skapywać, sączyć się;
2. o ptakach: śpiewać, ćwierkać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ciurkotać.
Wiktionary
czas. ciurkotać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) prącie, penis
Wiktionary
IPA: t͡ɕurˈlɔt͡sɛk, AS: ćurlocek
Wiktionary
(1.1) zob. penis.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. więzienie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Ciuślice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Czarnocin.
Pod koniec XIX w. właścicielem majątku Ciuślice był Juliusz Joachim Slaski - ziemianin, działacz społeczny i gospodarczy, pionier przemian w rolnictwie. W czasie II wojny światowej w miejscowości mieszkali przez pewien czas Józef i Maria Chełkowscy.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
zdrobnienie od: ciuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ubranko dla małych dzieci
(1.2) pot. drobne części ubrania (częściej damskiego), np. chustka
Wiktionary
(1.1) Mam tu dla twojego dziecka parę ciuszków.
(1.2) Nic nie robi, tylko przymierza ciuszki.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕuʃɛk, AS: ćušek
Wiktionary
rzecz. ciuch m., ciuchland m., ciucholand m.
Wiktionary
(1.1) ubranko
Wiktionary
potocznie: trochę, nieco; ciutkę, ciutek, ciuteńkę, ciuteczkę, ociupinkę, odrobinkę
SJP.pl
liczebnik nieokreślony
(1.1) pot. w niewielkim stopniu, niewiele
Wiktionary
(1.1) Nasypałam ciut za dużo soli do zupy.
Wiktionary
IPA: t͡ɕut, AS: ćut
Wiktionary
rzecz. ciutka ż.
licz. ciutkę
Wiktionary
(1.1) odrobinę, trochę, troszkę, troszeczkę, tyciu-tyciu
Wiktionary
inaczej troszeczkę, niewiele, mało
SJP.pl
potocznie: trochę, nieco; ciut, ciutek, ciuteńkę, ciutkę, ociupinkę, odrobinkę
SJP.pl
potocznie: krztyna, krzyna, odrobina, okruszyna
SJP.pl
potocznie: trochę, nieco; ciut, ciutek, ciutkę, ciuteczkę, ociupinkę, odrobinkę
SJP.pl
potocznie: krztyna, krzyna, odrobina, okruszyna
SJP.pl
potocznie: trochę, nieco; ciut, ciutek, ciuteńkę, ciuteczkę, ociupinkę, odrobinkę
SJP.pl
liczebnik nieokreślony
(1.1) zdrobn. od: ciut; bardzo mało, malutko, odrobinę
Wiktionary
licz. ciut
Wiktionary
(1.1) odrobinkę, troszeczkę
Wiktionary
zbierać coś mozolnie (głównie niewielkie sumy pieniędzy)
SJP.pl
zbierać coś mozolnie (głównie niewielkie sumy pieniędzy)
SJP.pl
czasownik
(1.1) powoli, systematycznie oszczędzać
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕuwat͡ɕ, AS: ćuu̯ać
Wiktionary
rzecz. ciułacz m., ciułaczka ż., ciułactwo n., ciułanie n.
czas. uciułać dk.
Wiktionary
mozolne, systematyczne zbieranie czegoś (głównie niewielkie sumy pieniędzy); ciułanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. pejor. skrzętne oszczędzanie pieniędzy
Wiktionary
rzecz. ciułacz mos., ciułaczka ż., ciułanie n.
czas. ciułać ndk., uciułać dk., naciułać dk.
Wiktionary
(1.1) ciułanie, groszoróbstwo
Wiktionary
potocznie o osobie gromadzącej pieczołowicie drobne oszczędności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zbierająca powoli, z trudem niewielkie sumy pieniędzy
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕuwat͡ʃ, AS: ćuu̯ač
Wiktionary
rzecz. ciułactwo n., ciułanie n., uciułanie n.
:: fż. ciułaczka ż.
czas. ciułać ndk., uciułać dk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szpyndlikorz.
Wiktionary
potocznie: kobieta gromadząca pieczołowicie drobne oszczędności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. powolne, systematyczne odkładanie drobnych pieniędzy
Wiktionary
rzecz. uciułanie n., ciułacz mos., ciułaczka ż., ciułactwo n.
czas. ciułać ndk., uciułać dk.
Wiktionary
[czytaj: s-iwik] samochód typu Honda Civic
SJP.pl
[czytaj: CIvitas] społeczność, obywatele
SJP.pl
[czytaj: c-iwun] szlachecki urzędnik ziemski w dawnej Polsce i na Litwie; cywun
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. adm. urząd ziemski w Wielkim Księstwie Litewskim;
Wiktionary
Ciwun (lit. tijūnas od łac. tivunus, białor. цівун, ros. тиун, rus. тивун) – urząd ziemski w Wielkim Księstwie Litewskim. Nazwa o nordyckim źródłosłowie zapożyczona z Rusi.
Urząd powstał w XIV wieku, gdy Litwa rozpoczęła ekspansję na obszary Rusi, adaptując wiele zastanych tam rozwiązań prawno-ustrojowych. Początkowo ciwuni byli zarządcami lub dzierżawcami majątków książęcych. Takich majątków było na Litwie 12, natomiast na Żmudzi 14: ejragolski, wielko-dyrwiański, mało-dyrwiański, retowski, użwencki, pojurski, twerski, szadowski, berżański, tędziagolski, korszewski, wiekszwiański, gondyński i birżyniański. W późniejszym okresie, kiedy majątków królewskich ubywało, zmniejszyła się liczba ciwunów i funkcje przez nich pełnione. Konstytucja z 1588 r. przyznała ciwunowi pierwsze miejsce w hierarchii urzędów ziemskich na Litwie. W XVIII w. pozostało ich na Litwie już tylko dwóch: wileński i trocki – wybierani przez sejmiki a zatwierdzani przez króla. Na Żmudzi utrzymało się 12 – mianowanych przez króla.
Wikipedia
rzecz. cywun m., ciwunowa ż., ciwunówna ż., ciwunowicz m.
przym. ciwunowy
Wiktionary
(1.1) war. cywun
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ciężko
Wiktionary
duża liczba ludzi stłoczonych w jednym miejscu; tłum; rzesza; gromada; hałastra; zgraja; czereda; gawiedź; banda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duża liczba stłoczonych ludzi
Wiktionary
(1.1) Nie mogłem za nic przedrzeć się przez ciżbę kościelną.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕiʒba, AS: ćižba
Wiktionary
(1.1) tłum, gromada, rzesza, hałastra, zgraja, czereda, gawiedź, banda, horda, hurma, kupa, mrowie, rój, zbiegowisko, ćma
Wiktionary
zdrobnienie od: ciżma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: ciżma
(1.2) obuw. lekka ciżma
Wiktionary
Ciżma, ciżemka (l.mn. ciżmy, ciżemki) – rodzaj butów o niezwykle wydłużonych noskach, bardzo popularnych w Europie w XV wieku, znane tam pod nazwą poulaines i cracoves. Buty te były płytkie z krótką cholewką sięgającą maksymalnie kostki. Podeszwę miały płaską, bez obcasa.
Wikipedia
(1.1) Za ołtarzem w krakowskim kościele znaleziono średniowieczną żółtą ciżemkę.
Wiktionary
rzecz. ciżma ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: ciżmy
SJP.pl
Ciżma, ciżemka (l.mn. ciżmy, ciżemki) – rodzaj butów o niezwykle wydłużonych noskach, bardzo popularnych w Europie w XV wieku, znane tam pod nazwą poulaines i cracoves. Buty te były płytkie z krótką cholewką sięgającą maksymalnie kostki. Podeszwę miały płaską, bez obcasa.
Wikipedia
potocznie: młoda, atrakcyjna dziewczyna; kociak, kicia, kizia, towar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. lekcew. dziewczyna
Wiktionary
(1.1) Spotkałem dziś w tramwaju fajną cizię.
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕiʑa, AS: ćiźa
Wiktionary
(1.1) dziunia, niunia, lwów|binia.
Wiktionary
[czytaj: c-izjojanus] wierszowany kalendarz kościelny, używany od XII wieku; cyzjojan; cisiojanus
SJP.pl
1. but z miękkiej, kolorowej skóry, zwykle o wydłużonych i zakrzywionych w górę czubach, popularny w Europie w XII-XV w.;
2. damski but z miękkiej skóry, na płaskiej podeszwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. obuw. but skórzany
Wiktionary
Ciżma, ciżemka (l.mn. ciżmy, ciżemki) – rodzaj butów o niezwykle wydłużonych noskach, bardzo popularnych w Europie w XV wieku, znane tam pod nazwą poulaines i cracoves. Buty te były płytkie z krótką cholewką sięgającą maksymalnie kostki. Podeszwę miały płaską, bez obcasa.
Wikipedia
(1.1) Zzujże ciżmy, gdy do izby wchodzisz, kmiocie!
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕiʒma, AS: ćižma
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. ciżemka
Wiktionary
(1.1) but
Wiktionary
rodzaj grzybów z rodziny ciżmówkowatych
SJP.pl
Crepidotus (Fr.) Staude (ciżmówka) – rodzaj grzybów należący do rodziny ciżmówkowatych (Crepidotaceae).
Wikipedia
o cechach ciżmówkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Ciżmówkowate (Crepidotaceae Singer) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców (Agaricales).
Wikipedia
o cechach ciżmówkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
1. obuwie z miękkiej, kolorowej skóry, zwykle o wydłużonych i zakrzywionych w górę czubach, popularne w Europie w XII-XV w.;
2. model damskiego obuwia z miękkiej skóry, na płaskiej podeszwie
SJP.pl
Ciżma, ciżemka (l.mn. ciżmy, ciżemki) – rodzaj butów o niezwykle wydłużonych noskach, bardzo popularnych w Europie w XV wieku, znane tam pod nazwą poulaines i cracoves. Buty te były płytkie z krótką cholewką sięgającą maksymalnie kostki. Podeszwę miały płaską, bez obcasa.
Wikipedia
kwiatostan z bezokwiatowych kwiatów męskich i żeńskich; cyathium
SJP.pl
skrót od: Creutzfeldt-Jakob Disease; choroba mózgu wywoływana przez priony, powodująca porażenie układu nerwowego; choroba Creutzfeldta-Jakoba
SJP.pl
skrótowiec w funkcji wykrzyknika
(1.1) = wulg. co jest, kurwa
Wiktionary
skrót od: cesarsko-królewski; c.k.
SJP.pl
Ck – dwuznak występujący w języku angielskim, szwedzkim i niemieckim. Czytana jest jak polskie k. W międzynarodowym alfabecie fonetycznym IPA, oznacza ona spółgłoskę zwartą miękkopodniebienną bezdźwięczną [k].
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. deska
Wiktionary
IPA: t͡ska, AS: cka
Wiktionary
1. gwarowo: jeść;
2. gwarowo: pchać, upychać;
3. potocznie: narkotyzować się; ćpać;
4. ćkać się:
a) opychać się jedzeniem, przejadać się;
b) pchać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) pogard. gw-pl|Śląsk Cieszyński. jeść łapczywie
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki lub żeński
(1.1) = adm. eduk. Centralna Komisja Egzaminacyjna;
Wiktionary
[czytaj: ce-ka-KA] skrót od:
1. Centralna Komisja Kwalifikacyjna dla Pracowników Nauki;
2. Centralna Komisja Kwalifikacyjna do Spraw Naukowych;
3. Centrum Kultury Katolickiej
SJP.pl
bylina z rodziny szparagowatych, uprawiana głównie w południowej Europie dla dużych, ważących do 3 kg cebul, stosowanych w lecznictwie i jako trutka na gryzonie; cebula morska, oszloch morski, urginia morska
SJP.pl
Urginia morska (Drimia maritima) – gatunek rośliny z rodziny hiacyntowatych. Ma wiele nazw zwyczajowych: ckliwica, cebula morska, oszloch morski, a w kulturze islamu określa się ją mianem „cebuli cmentarnej”. Roślina znana była już w czasach starożytnych. W starożytnym Egipcie cebulę morską nazywano „okiem Tyfona”.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówków: ckliwie, ckliwo
SJP.pl
rzadko: przesadna czułość, tkliwość, skłonność do rozczulania się; czułostkowość, ckliwość, cukierkowość
SJP.pl
skłonność do wzruszeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mdłości, nudności, przykre uczucie
(1.2) książk. skłonność do zbyt łatwego wzruszania się
(1.3) książk. przesadna czułość, tkliwość, słodycz
Wiktionary
przym. ckliwy
przysł. ckliwie
Wiktionary
(1.3) sentymentalizm, łzawość, czułostkowość
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: ckliwy
SJP.pl
1. przesadnie czuły, słodki;
2. mdły, wywołujący nudności
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przesadnie sentymentalny
(1.2) o zapachu: wywołujący nudności, mdlący, mdły
Wiktionary
(1.1) Na wewnętrznej stronie obrączki wygrawerowany był ckliwy napis, którego nie pamiętam, ale z pewnością występował w nim wyraz „serce”.
Wiktionary
rzecz. ckliwość ż.
przysł. ckliwie, ckliwo
Wiktionary
ciężki karabin maszynowy; cekaem
SJP.pl
skrót
(1.1) = wojsk. ciężki karabin maszynowy;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: t͡sɛˈkaɛ̃m, AS: cekaẽm
Wiktionary
rzecz. cekaem, cekaemista
przym. cekaemowy
Wiktionary
Centralny Komitet Narodowy
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. cieknąć
Wiktionary
cknić się - przestarzale: tęsknić do kogoś, czegoś albo za kimś, za czymś (np. Ckniło mu się do żony i dzieci. Ckni mi się za nią.); cnić się
SJP.pl
czasownik niewłaściwy niedokonany (dk. brak)
(1.1) gwara. nieos. mdlić, nudzić
czasownik niewłaściwy zwrotny niedokonany cknić się (dk. brak)
(2.1) daw. (współcz. gwara.) nieos. tęsknić za kimś, za czymś
Wiktionary
(2.1) cnić się
Wiktionary
skrót od: Centrum Kształcenia Ustawicznego
SJP.pl
skrót od: Centralny Komitet Żydów Polskich
SJP.pl
symbol chloru, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kladus] jednostka klasyfikacyjna w systematyce organizmów; typ
SJP.pl
[czytaj: klafuti] francuski deser w postaci owoców, najczęściej wiśni, zalanych gęstym ciastem i zapiekanych w piekarniku, często posypany cukrem pudrem
SJP.pl
[czytaj: kle:r] nazwisko, m.in. René Clair (właściwie René Lucien Chomette; 1898-1981) - francuski reżyser filmowy
SJP.pl
Francja:
Inne:
Wikipedia
Wikipedia
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: klarino] z włoskiego:
1. trąbka, róg;
2. wysoki rejestr trąbki
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: klerk] nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
nazwisko, np. Jeremy Clarkson [czytaj: dżermi klerkson] , dziennikarz motoryzacyjny
SJP.pl
Clarkson to:
Osoby:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: klod] francuskie imię męskie
SJP.pl
Miejscowości w Stanach Zjednoczonych
Inne
Wikipedia
[czytaj: kloDEL] nazwisko, m.in. Paul Claudel (1868-1955) - francuski poeta, dyplomata
SJP.pl
[czytaj: klaudja] obce imię żeńskie
SJP.pl
Claudia – polski miesięcznik lifestylowy dla kobiet, wydawany od maja 1993 przez wydawnictwo Hubert Burda Media.
Redaktorem naczelnym jest Agnieszka Wierzbicka. Do czasopisma dołączane są liczne dodatki tematyczne. Dwa z nich stały się samodzielnymi tytułami – „Claudia Rodzice” (od października 2000) oraz „Claudia – Ładnie Mieszkać” (od marca 2000).
Jesienią 2022 poinformowano, że wraz z końcem roku miesięcznik zostanie zlikwidowany, wraz z pokrewnymi oddzielnymi tytułami.
Wikipedia
[czytaj: klałdio] włoskie imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: KLAŁzewic] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: klałzjus] jednostka miary entropii o symbolu Cls, równa jednemu dżulowi na jeden stopień Celsjusza, należąca do układu SI
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) archit. rel. kwadratowy klasztorny wirydarz
Wiktionary
Klasztor (cz. klášter, z niem. Kloster, od łac. claustrum – miejsce zamknięte) – budynek lub zespół budynków, w którym mieszkają wspólnoty religijne zakonników albo zakonnic. Klasztory są znane przede wszystkim z chrześcijaństwa i buddyzmu, choć występują lub występowały także w hinduizmie, dżinizmie, islamie i judaizmie.
Nazwą tą określa się często sam zakon czy zgromadzenie zakonne.
Wikipedia
rzecz. klaustrum n.
Wiktionary
(1.1) daw. klaustrum
Wiktionary
[czytaj: KLAusula] w muzyce: kompozycja polifoniczna, zwykle dwugłosowa, w której jako głównej melodii użyto krótkiego melizmatu, zaczerpniętego zwykle wraz z tekstem z jakiejś melodii chorałowej
SJP.pl
Postacie i osoby noszące imię, nazwisko lub przydomek Clay:
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. pomieszczenie, w którym utrzymywana jest mała liczba pyłków w powietrzu, służące zazwyczaj do wytwarzania małych, czułych urządzeń elektronicznych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tylko upoważnieni pracownicy mogą przebywać w cleanroomie.
Wiktionary
producent drzwi, okien itp.
SJP.pl
[czytaj: kliring] kliring;
1. rozliczenie bezgotówkowe wzajemnych zobowiązań;
2. stwarzanie równowagi między popytem a podażą na pracę przez odpowiednie rozłożenie siły roboczej
SJP.pl
Clearing (ang. rozliczenie) – procedura obrotów finansowych, w której podmiot clearingowy działa jako pośrednik i przyjmuje na siebie role kupującego i sprzedającego w danej transakcji w celu zabezpieczenia zamówień między dwiema stronami. Praktyka taka stosowana jest zwłaszcza w obrocie międzynarodowym między przedsiębiorstwami.
Wikipedia
[czytaj: kliringowy] związany z clearingiem (kliringiem); kliringowy
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) ogólnodostępny Internet (bez darkwebu i deep webu)
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: klematis] roślina pnąca z rodziny jaskrowatych, o drewniejących łodygach i dużych, barwnych kwiatach, dorastająca do 8 metrów długości; klematis, powojnik
SJP.pl
Powojnik (Clematis L.) – rodzaj roślin z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae). Obejmuje ok. 500 gatunków. Występują na całym świecie w strefie klimatu umiarkowanego i ciepłego. Nieliczne gatunki rosną także w klimacie okołobiegunowym i w strefie międzyzwrotnikowej (przedstawicieli rodzaju brak tylko w Ameryce Południowej). Największe zróżnicowanie gatunkowe występuje w Azji wschodniej. Tylko w Chinach rośnie co najmniej 147 gatunków, z czego 93 to endemity. Rośliny te zajmują zróżnicowane siedliska – od lasów deszczowych po półpustynie.
Wikipedia
[czytaj: klemąSO] nazwisko, np. Georges Clemenceau (1841-1929), polityk francuski
SJP.pl
Wikipedia
Klemens – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „człowiek o łagodnym usposobieniu”, „delikatny”, „pobłażliwy”. Jego żeńskim odpowiednikiem jest Klemencja.
Klemens imieniny obchodzi 23 stycznia, 17 lutego, 15 marca, 20 marca, 10 września, 20 września, 23 listopada i 4 grudnia.
Wikipedia
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: klenbuterol] organiczny związek chemiczny stosowany w medycynie oraz jako środek dopingujący; klenbuterol
SJP.pl
Klenbuterol (łac. clenbuterolum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny stosowany jako lek z grupy β2-mimetyków, rozszerzający oskrzela. W Polsce nie jest stosowany w leczeniu ludzi, podobnie jak w Stanach Zjednoczonych. W krajach europejskich został wycofany z lecznictwa w 1988, po aferze z DES. Pomimo tego notuje się wzrost nielegalnego stosowania klenbuterolu u ludzi (tzw. chemiczna liposukcja lub jako doping w niektórych dyscyplinach sportowych) oraz zwierząt hodowlanych, którym jest podawany w celu przyspieszenia wzrostu i zwiększenia masy tkanki mięśniowej.
Wikipedia
[czytaj: klerk] klerk;
1. intelektualista, osoba uczona nie angażująca się w sprawy społeczne ani państwowe;
2. w średniowieczu: wędrowny student lub uczony;
3. dawniej: urzędnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zob. klerk.
Wiktionary