1. grać przez jakiś czas;
2. zagrać lub zrobić coś nieudolnie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. pogrywać)
(1.1) pot. postąpić nieuczciwie w stosunku do kogoś
(1.2) pot. tak sobie przez jakiś czas grać na instrumencie
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(2.1) spędzić czas na grze towarzyskiej lub sportowej
(2.2) spędzić czas na grze na jakimś instrumencie
(2.3) jakiś czas występować w filmach lub na scenie
Wiktionary
(1.1) Brzydko z nimi pograłeś, zobaczysz, na pewno się zemszczą.
(2.1) Wpadnijcie wieczorem, pogramy w kanastę albo remika.
(2.1) Poszliśmy z Maćkiem pograć w kosza koło szkoły.
(2.2) Przyjechali, pograli trochę na gitarach, zjedli kiełbasę i wrócili do Katowic.
Wiktionary
rzecz. pogranie n., pogrywanie n., grajek mos., przygrywka ż.
czas. grać ndk., pogrywać ndk.
przym. growy
Wiktionary
ludowa zabawa przy muzyce na żywo
SJP.pl
1. grać przez jakiś czas;
2. zagrać lub zrobić coś nieudolnie
SJP.pl
1. obszar przy granicy czegoś; przygranicze, nadgranicze;
2. okres, stan, w którym graniczą ze sobą dwie kultury, epoki itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. obszar przy granicy dzielącej przestrzenie
(1.2) przen. właściwość, sytuacja lub dziedzina bliska lub podobna innej w tej samej kategorii
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gwara laska słyszana była do niedawna na pograniczu polsko-czeskim.
(1.2) Miał ziarnicę złośliwą – chorobę z pogranicza nowotworów, ale leczoną za pomocą chemioterapii na oddziałach onkologicznych.
Wiktionary
IPA: ˌpɔɡrãˈɲit͡ʃɛ, AS: pogrãńiče
Wiktionary
przym. pograniczny, graniczny
rzecz. granica ż.
czas. graniczyć
Wiktionary
(1.1) przygranicze, rubież
Wiktionary
1. żołnierz z wojsk ochrony pogranicza;
2. mieszkaniec terenów nadgranicznych
SJP.pl
znajdujący się nad granicą, mieszkający blisko granicy
SJP.pl
Pograniczny (biał. Пагранічны, Pahraniczny, ros. Погранічный, Pogranicznyj) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie brzostowickim, centrum administracyjne sielsowietu Pograniczny. Położone jest 54 km na wschód od Białegostoku, 4,6 km od granicy polsko-białoruskiej, u zbiegu drogi republikańskiej R99 z drogą do przejścia granicznego Bobrowniki-Brzostowica, w oficjalnej strefie przygranicznej Białorusi.
Wikipedia
grasować przez jakiś czas
SJP.pl
złożyć komuś wyrazy uznania z okazji jakiegoś sukcesu lub szczęśliwego wydarzenia
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. gratulować)
(1.1) złożyć gratulacje
Wiktionary
rzecz. gratulowanie n., gratulacje nmos., pogratulowanie n., gratulacja ż.
wykrz. gratulacje
czas. gratulować
Wiktionary
1. zagłębiać, zanurzać coś w czymś;
2. przyczyniać się do czyjejś zguby;
3. pogrążać się - zapuszczać się w głąb czegoś, zanurzać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pogrążyć)
(1.1) niedokonany od|pogrążyć.
czasownik zwrotny niedokonany pogrążać się (dk. pogrążyć się)
(2.1) niedokonany od|pogrążyć się.
Wiktionary
(1.1) Zeznania kolejnych świadków pogrążały coraz bardziej oskarżonego o defraudacje bankiera.
Wiktionary
IPA: pɔˈɡrɔ̃w̃ʒat͡ɕ, AS: pogrõũ̯žać
Wiktionary
rzecz. pogrążanie n., pogrążenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pogrążać.
Wiktionary
czas. pogrążyć, pogrążać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pogrążyć.
Wiktionary
czas. pogrążyć, pogrążać
Wiktionary
1. zagłębić, zanurzyć coś w czymś;
2. przyczynić się do czyjejś zguby;
3. pogrążyć się - zapuścić się w głąb czegoś, zanurzyć się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pogrążać)
(1.1) zagłębić lub zanurzyć w czymś
(1.2) przyczynić się do czyjejś zguby
czasownik zwrotny dokonany pogrążyć się (ndk. pogrążać się)
(2.1) zanurzyć się głęboko w jakąś ciecz
(2.2) pogorszyć swoją sytuację niewłaściwym postępowaniem
(2.3) oddać się w całości jakiejś czynności, myśli lub stanowi
(2.4) stać się mniej widocznym
Wiktionary
(2.3) Zwierciadło wróciło na dawne miejsce, lampy zgasły i pokój znów się pogrążył w ciemności.
Wiktionary
IPA: pɔˈɡrɔ̃w̃ʒɨt͡ɕ, AS: pogrõũ̯žyć
Wiktionary
rzecz. pogrążanie n., pogrążenie n.
Wiktionary
(2.1) zanurzyć się, utopić się
(2.2) wpaść w tarapaty
(2.3) skupić się, zająć się, oddać się
(2.4) ukryć się, schować się
Wiktionary
[czytaj: pogrilować] spędzić pewien czas na grillowaniu
SJP.pl
dawniej:
1. pogrzeb;
2. opłata za pogrzeb;
3. bicie w dzwony kościelne na pogrzebie; podzwonne;
4. opłata za bicie w dzwony kościelne na pogrzebie; podzwonne
SJP.pl
dawniej: pogrobowy, pośmiertny
SJP.pl
1. dziecko urodzone po śmierci ojca;
2. przenośnie: zwolennik przestarzałej, staroświeckiej idei
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) dziecko urodzone po śmierci ojca
(1.2) przen. zwolennik przebrzmiałych idei
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kazimierz Sprawiedliwy był prawdopodobnie pogrobowcem.
(1.2) Czuję się coraz to śmiesznym pogrobowcem Młodej Polski, do której nigdy nie należałem.
Wiktionary
IPA: ˌpɔɡrɔˈbɔvʲjɛt͡s, AS: pogrobovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. grobowniki nmos., grobowiec m., grób
Wiktionary
zadanie komuś klęski, rozgromienie, unicestwienie, wybicie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) masowe zabójstwo ludności należącej do tej samej grupy np. narodowościowej, etnicznej, religijnej
(1.2) wojsk. rozbicie wojsk wroga
(1.3) pot. zadanie komuś klęski
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: pogromić
Wiktionary
Pogrom (z ros. погром: po gromu, po gromie, po uderzeniu pioruna) – zadanie komuś zupełnej klęski, rozgromienie wojsk nieprzyjaciela, wymordowanie wielu ludzi, unicestwienie, wybicie. Termin ten zaczął być powszechnie rozpoznawany od 1905 roku, kiedy jako pojęcie pochodzące z języka rosyjskiego (po gromu: po gromie, po uderzeniu pioruna), był używany przez angielską prasę do opisu ówczesnych tragicznych antysemickich wydarzeń w Imperium rosyjskim – m.in. ekscesów tzw. Czarnej Sotni; odnosi się do gwałtownych wystąpień jednej grupy ludności przeciw drugiej, przede wszystkim wiążących się z prześladowaniem mniejszości narodowych i religijnych, w których zakres wchodzą: zabójstwa, gwałty, pobicia, zranienia, zniszczenia dobytku, rabunek – przy czym nie muszą one występować wszystkie, by wydarzenie można było uznać za pogrom. Ze zjawiskiem tym wiążą się: konflikt między grupami, stanowiący jego grunt i narastająca atmosfera pogromowa – powiązane z prowokacją, dezinformacją i propagandą (zob. Protokoły mędrców Syjonu).
Wikipedia
(1.2) Zrzucenie bomby w jednym momencie spowodowało pogrom wśród wroga.
(1.3) Nauczyciel zrobił wczoraj istny pogrom – na sprawdzianie połowa klasy dostała jedynki za ściąganie.
Wiktionary
IPA: ˈpɔɡrɔ̃m, AS: pogrõm
Wiktionary
rzecz. pogromca m., pogromszczyk mos., pogromczyni ż.
Wiktionary
1. ten, kto zwyciężył, pokonał kogoś;
2. osoba poskramiająca dzikie zwierzęta; poskramiacz; poskromiciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, kto kogoś lub coś zwyciężył, pokonał
(1.2) treser dzikich zwierząt
Wiktionary
rzecz. pogrom m.
:: fż. pogromczyni ż.
czas. pogromić dk.
Wiktionary
1. kobieta, która zadała komuś klęskę, pokonała kogoś; zwyciężczyni;
2. kobieta tresująca dzikie zwierzęta; poskramiaczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która kogoś lub coś pokonała
(1.2) treserka dzikich zwierząt
Wiktionary
rzecz. pogrom mrz.
:: fm. pogromca mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczestnik pogromu po stronie jego sprawców
Wiktionary
rzecz. pogrom m.
Wiktionary
postraszenie karą, zemstą itp.; zapowiedź czegoś złego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) groźba, zapowiedź zrobienia komuś czegoś złego, postraszenie kogoś karą, wyrządzeniem krzywdy, zemstą itp.
Wiktionary
IPA: pɔˈɡruʃka, AS: pogruška
Wiktionary
rzecz. odgrażanie n., pogróż ż.
czas. pogrozić dk.
Wiktionary
(1.1) groźba; daw. pogróż
Wiktionary
postraszenie karą, zemstą itp.; zapowiedź czegoś złego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pogrubiać.
Wiktionary
przym. grubiutki, grubiański
Wiktionary
zwiększyć grubość
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. pogrubiać)
(1.1) uczynić grubszym
(1.2) zastosować font w odmianie pogrubionej (1.1)
Wiktionary
rzecz. grubas mos./mzw.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pogrubić.
Wiktionary
rzecz. grubas mos./mzw.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pogruchotać.
Wiktionary
czas. pogruchotać dk.
Wiktionary
następujący po grudniu
SJP.pl
1. przypisać do grup według jakichś zasad; poklasyfikować, pokategoryzować;
2. zgrupować po kolei, wiele razy
SJP.pl
powstały po grypie, np. komplikacje pogrypowe
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) następujący po przejściu grypy
Wiktionary
(1.1) Powikłania te stanowią 20-25% wszystkich pogrypowych powikłań neurologicznych, przy czym w oddziałach zakaźnych odsetek ten może wzrastać do 50%.
(1.1) Bywa, że pogrypowe zapalenie mięśnia sercowego kończy się niewydolnością serca, co może prowadzić nawet do śmierci.
Wiktionary
1. spowodować obrażenia ciała za pomocą zębów;
2. gryząc, rozdrobnić
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) rozdrobnić coś za pomocą gryzienia
(1.2) zniszczyć, rozerwać coś za pomocą gryzienia
(1.3) zranić kogoś lub coś za pomocą gryzienia
Wiktionary
(1.1) Stek jest zbyt stary, nie pogryzę go.
(1.2) Kolejny wydatek. Pies pogryzł książkę, którą wypożyczyłam z biblioteki. Muszę odkupić nową.
(1.3) Jestem w drodze do weterynarza, bo pies sąsiadki pogryzł mojego ukochanego królika.
Wiktionary
rzecz. gryzienie n., pogryzienie n.
czas. gryźć ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pogryźć.
Wiktionary
(1.1) Ryzyko śmierci w wyniku pogryzienia wynosi według Bradley 1 do 18 000 000, co znaczy, że możliwość trafienia szóstki w lotto jest dwa razy większa, a prawdopodobieństwo śmierci przez uderzenie piorunem jest pięć razy większe.
Wiktionary
IPA: ˌpɔɡrɨˈʑɛ̇̃ɲɛ, AS: pogryźė̃ńe
Wiktionary
czas. pogryźć dk., gryźć
rzecz. gryzienie n.
Wiktionary
1. poszukać w czymś przez jakiś czas;
2. złożyć w grobie;
3. stracić coś definitywnie;
4. zasypać coś ziemią, gruzem itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) uroczyste pogrzebanie zmarłego w ziemi
(1.2) kondukt pogrzebowy
(1.3) przen. koniec istnienia czegoś, upadek
forma czasownika.
(2.1) rozk. 2 os. lp. od pogrzebać
Wiktionary
Pogrzeb – ogół obrzędów towarzyszących pochówkowi lub kremacji zwłok zmarłego; traktowany jako jeden z podstawowych obowiązków moralnych, a często również religijnych wobec zmarłego; może być religijny lub świecki.
Wikipedia
(1.1) Na pogrzebie wujka było mnóstwo ludzi. Wszyscy chcieli pożegnać zmarłego.
(1.2) Za pogrzebem ustawił się sznur samochodów.
(1.3) Ostatnie wybory okazały się pogrzebem tej partii.
Wiktionary
IPA: ˈpɔɡʒɛp, AS: pogžep
Wiktionary
rzecz. pogrzebacz mrz., grzebanie n., pogrzebanie n., pogrzebisko n.
czas. grzebać ndk., pogrześć dk., pogrzebać dk.
przym. pogrzebowy, grzebalny, pogrzebny, niepogrzebany
przysł. pogrzebowo
Wiktionary
(1.1) pochówek; książk. inhumacja; podn. ostatnia posługa, ostatnia droga; gw-pl|Górny Śląsk|pogrzyb.
(1.2) kondukt
(1.3) śmierć
Wiktionary
1. poszukać w czymś przez jakiś czas;
2. złożyć w grobie;
3. stracić coś definitywnie;
4. zasypać coś ziemią, gruzem itp.
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) pochować zmarłego
czasownik nieprzechodni dokonany
(2.1) pokopać czymś w ziemi
(2.2) pot. spędzić pewien czas, przeszukując coś
Wiktionary
(1.1) Wczoraj pogrzebaliśmy naszego kolegę, który zmarł na COVID.
(2.2) Pogrzebię jeszcze w archiwum, może tam są te akta.
Wiktionary
rzecz. pogrzebacz m., pogrzeb m., pogrzebisko n., pogrzebanie n., grzebanie n.
czas. grzebać ndk.
przym. pogrzebowy, pogrzebny, grzebalny, niepogrzebany
przysł. pogrzebowo
Wiktionary
(1.1) pochować
(2.2) przeszukać
Wiktionary
pręt stalowy używany do wygarniania węgli z paleniska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) narzędzie w kształcie pręta zakończonego hakiem, służące do podnoszenia fajerek w piecu i przekładania węgli w jego palenisku;
Wiktionary
Pogrzebacz – ręczne narzędzie w postaci pręta z niepalnego materiału, zazwyczaj metalowe o długości około 1 metra (lub dłuższego), zagiętego na końcu do postaci haka lub poprzeczki, służące do obsługi paleniska z rusztem lub bez rusztu na przykład pieca chlebowego, kominka.
Wikipedia
czas. grzebać, pogrzebać
rzecz. pogrzebanie n., grzebanie n., pogrzeb mrz.
przysł. pogrzebowo
Wiktionary
(1.1) reg. gwara. kruk, gw-pl|Białystok|kruczek., gw-pl|Górny Śląsk|hoczek., gw-pl|Poznań|haczyk. gw-pl|Warszawa|haczyk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pogrzebać.
Wiktionary
rzecz. pogrzebisko n., pogrzebacz m., grzebanie n., pogrzeb mrz.
czas. pogrzebać dk., grzebać ndk.
przym. pogrzebowy, pogrzebny, grzebalny
przysł. pogrzebowo
Wiktionary
Pogrzebień (niem. Pogrzebin) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Kornowac.
W latach 1945–1954 siedziba gminy Pogrzebień, następnie do 1972 r. gromady Pogrzebień. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. cmentarzysko
Wiktionary
rzecz. pogrzeb mrz., pogrzebanie n.
czas. pogrześć dk., pogrzebać dk.
przym. pogrzebowy, grzebalny
przysł. pogrzebowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. żałobnik, uczestnik pogrzebu
Wiktionary
przym. pogrzebowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. związany z pogrzebem, dotyczący pogrzebu
Wiktionary
rzecz. pogrzeb mrz., pogrzebanie n.
przym. pogrzebowy
czas. pogrzebać
Wiktionary
(1.1) pogrzebowy
Wiktionary
potocznie:
1. branża pogrzebowa;
2. zasiłek pogrzebowy;
3. karawan
SJP.pl
świadczenie usług pogrzebowych
SJP.pl
przysłówek
(1.1) na sposób pogrzebowy
Wiktionary
rzecz. pogrzeb mrz., pogrzebacz mrz., grzebanie n., pogrzebanie n., pogrzebisko n.
czas. pogrześć dk., pogrzebać dk.
przym. pogrzebowy, grzebalny
Wiktionary
związany z pogrzebem, pochówkiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pogrzebem, pochówkiem
przymiotnik jakościowy
(2.1) smutny, ponury
Wiktionary
(2.1) Dlaczego masz taką pogrzebową minę? Przecież nic takiego się nie stało.
Wiktionary
IPA: ˌpɔɡʒɛˈbɔvɨ, AS: pogžebovy
Wiktionary
rzecz. pogrzeb m., pogrzebnik m., pogrzebownictwo n., pogrzebanie n., pogrzebisko n.
czas. pogrzebać, grzebać
przym. grzebalny, pogrzebny
przysł. pogrzebowo
Wiktionary
(1.1) książk. funeralny, żałobny, pochówkowy
(2.1) poet. chmurny, markotny, książk. minorowy, ponury, posępny, smętny, smutny, żałobny
Wiktionary
pogrzebywać szanse - definitywnie tracić szanse na coś; grzebać szanse
SJP.pl
spędzić pewien czas na grzechotaniu
SJP.pl
pogrzebać, pochować zmarłego
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) daw. pogrzebać, pochować zmarłego
Wiktionary
czas. grzebać
rzecz. pogrzeb mrz., pogrzebisko n.
przysł. pogrzebowo
Wiktionary
spędzić pewien czas na grzeszeniu
SJP.pl
grzmieć przez pewien czas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pogrzeb
Wiktionary
pogrzybnica Mannerheima - gatunek chrząszcza
SJP.pl
potocznie: spędzić pewien czas na szukaniu informacji w internecie za pomocą wyszukiwarki Google; pogooglować, pogooglać
SJP.pl
niewyraźny szmer odgłosów, dochodzący z oddali
SJP.pl
pogawędka, rozmowa, rozmówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) świadome naruszenie norm, praw
Wiktionary
czas. pogwałcić dk.
rzecz. gwałt mrz., zgwałcenie n.
przysł. gwałt
Wiktionary
spędzić pewien czas na gwiazdorzeniu
SJP.pl
Pogwizd, Pochwist, Pochwiściel – rzekome bóstwo słowiańskie, wzmiankowane po raz pierwszy przez Macieja Miechowitę. Pogwizd miałby być bogiem wiatru.
Bóstwo takie wzmiankuje również Marcin Bielski:
Chłopi w Hrabstwie Tarnowskim:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilkudziesięciu miejscowości lub ich części w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pojechałam do Pogwizdowa po materiał na pierzyny.
Wiktionary
rzecz. pogwizdowianin mos., pogwizdowianka ż.
przym. pogwizdowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Pogwizdowa, związany z Pogwizdowem
Wiktionary
(1.1) Postanowili, że wezmą ślub w czerwcu w pogwizdowskim kościele parafialnym.
Wiktionary
rzecz. pogwizdowianin mos., pogwizdowianka ż., Pogwizdów mrz.
Wiktionary
głaskać przez pewien czas
SJP.pl
zwiększać głośność; podgłaśniać, zgłaśniać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pogłośnić)
(1.1) pot. niedokonany od|pogłośnić.
Wiktionary
czas. pogłośnić
przym. głośnikowy
rzecz. pogłos mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. pogłębić)
(1.1) powodować stanie się głębszym
(1.2) przen. powodować nasilenie
(1.3) przen. czynić gruntowniejszym, bardziej dokładnym
czasownik zwrotny niedokonany pogłębiać się (dk. pogłębić się)
(2.1) stawać się głębszym
(2.2) przen. stawać się bardziej wyraźnym
(2.3) przen. stawać się bardziej gruntownym, dokładniejszym
Wiktionary
rzecz. pogłębienie n., pogłębiarka ż., pogłębianie n., głębokość ż.
czas. pogłębić
przym. głęboki
Wiktionary
(1.2) wzmagać
(2.2) wzmagać się
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pogłębiać.
Wiktionary
rzecz. pogłębienie n., pogłębiarka ż., pogłębiacz m.
czas. pogłębiać ndk., pogłębić dk.
przym. głęboki
Wiktionary
statek wodny z urządzeniami do pogłębiania rzeki, kanału itp. poprzez wydobywanie gruntu z dna wód; bagier, bagrownica, czerparka, czerpaczka, draga, szlamownik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. jednostka pływająca przeznaczona do pogłębiania akwenów morskich lub śródlądowych;
Wiktionary
Pogłębiarka (bagrownica, draga) – jednostka pływająca, której przeznaczeniem jest pogłębianie akwenów morskich i śródlądowych.
Wikipedia
rzecz. pogłębienie n., pogłębienie n., pogłębiacz m., pogłębianie n.
czas. pogłębiać ndk., pogłębić dk.
przym. głęboki
Wiktionary
(1.1) bagrownica, draga, bagier
Wiktionary
dotyczący pogłębiania
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pogłębiać)
(1.1) dokonany od|pogłębiać.
czasownik zwrotny dokonany pogłębić się (ndk. pogłębiać się)
(2.1) dokonany od|pogłębiać się.
Wiktionary
rzecz. pogłębiarka ż., pogłębianie n., pogłębienie n., głębokość ż.
czas. pogłębiać ndk.
przym. głęboki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pogłębić.
Wiktionary
rzecz. pogłębianie n., pogłębiarka ż., pogłębiacz m.
czas. pogłębiać ndk., pogłębić dk.
przym. głęboki
Wiktionary
żyć przez pewien czas w biedzie, niedostatku; pobiedować, powegetować
SJP.pl
1. głodzić przez pewien czas;
2. pogłodzić się - oddać się głodówce przez pewien czas
SJP.pl
zanikanie dźwięku po wygaśnięciu jego źródła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. wywołane działaniem fal odbitych w pomieszczeniu zamkniętym, przedłużenie czasu trwania danego dźwięku;
(1.2) akust. zwielokrotnienie dźwięku
(1.3) książk. nawiązanie do zdarzeń i zjawisk wcześniejszych
(1.4) muz. sztuczny efekt stosowany m.in. w muzyce elektronicznej imitujący zachowanie się dźwięku w przestrzeniach zamkniętych
Wiktionary
Pogłos (rewerberacja) – zjawisko stopniowego zanikania energii dźwięku po ucichnięciu źródła, związane z występowaniem dużej liczby fal odbitych od powierzchni pomieszczenia. Ucho ludzkie odczuwa pogłos jako przedłużenie dźwięku. Pogłos jest określany ilościowo przez czas pogłosu, czyli liczbę sekund potrzebną na spadek poziomu ciśnienia akustycznego o 60 dB. Zjawiskiem odwrotnym (narastania dźwięku po włączeniu źródła) jest dogłos.
Wikipedia
(1.1) W pustych korytarzach czy pustych salach pogłos jest bardzo długi.
(1.1) Był to pogłos jakiejś rockowej ballady, której słowa wydały się Kubie dziwnie znajome.
(1.1) Ich szepty niosły się wyraźnie dzięki pogłosowi.
(1.1) Na (…) płycie słyszymy melodie znanych pieśni kościelnych, jednak zamiast słów pojawiają się inne dźwięki: szumy, trzaski, dziwne pogłosy.
(1.1) Wiele cenionych przez realizatorów pogłosów płytowych tłumi częstotliwości powyżej 5 kHz.
(1.4) Przyszła pora na omówienie jednego z najbardziej nadużywanych efektów przez młodych producentów. Tak, mowa o pogłosie (…).
Wiktionary
rzecz. pogłaśnianie n., pogłoska ż., pogłośnienie n.
czas. pogłaśniać ndk., pogłośnić dk.
przym. pogłosowy, głosowy, głośnikowy
Wiktionary
(1.2) echo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rozpowszechniana wiadomość, której autentyczność jest niepewna, niesprawdzona
Wiktionary
IPA: pɔˈɡwɔska, AS: pogu̯oska
Wiktionary
rzecz. pogłos mrz.
przym. głośnikowy
Wiktionary
(1.1) plotka
Wiktionary
zwiększyć głośność; podgłośnić, przygłosić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pogłaśniać)
(1.1) pot. spowodować, że jakieś urządzenie wydaje głośniejsze dźwięki
Wiktionary
(1.1) Możesz pogłośnić telewizor? Nie słyszę, co mówią.
Wiktionary
czas. pogłaśniać ndk.
rzecz. pogłośnienie n., pogłaśnianie n., głośność ż., pogłos m., głos m.
przym. głośnikowy
Wiktionary
spędzić pewien czas na oddawaniu głosu w wyborach
SJP.pl
potocznie: pogłowić się - przez jakiś czas zastanawiać się nad jakimś trudnym problemem, zadaniem; pogimnastykować się, pogłówkować, pokombinować
SJP.pl
ogół zwierząt jednego rodzaju, gatunku, rasy, płci lub wieku, występujących w danym okresie na określonym terenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) roln. liczba – w odniesieniu do zwierząt hodowlanych
Wiktionary
rzecz. głowa ż.
przym. główny
Wiktionary
→ pogłówne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. w dawnej Polsce: podatek płacony od każdej osoby pochodzenia tatarskiego, żydowskiego bądź cygańskiego
Wiktionary
IPA: pɔˈɡwuvnɛ, AS: pogu̯uvne
Wiktionary
przym. pogłówny
wyrażenie podatek pogłówny
rzecz. głowa ż.
Wiktionary
w dawnej Polsce: podatek pogłowny - podatek pobierany od każdej zobowiązanej do tego osoby; podatek pogłówny, podatek od głowy
SJP.pl
taki, który pogłuchł (pogłuchnął)
SJP.pl
taki, który pogłupiał
SJP.pl
1. spędzić pewien czas na haftowaniu;
2. ozdobić haftem;
3. potocznie: zwymiotować
SJP.pl
1. zahamować bieg czegoś, zwolnić, zmniejszyć prędkość lub zatrzymać coś całkowicie;
2. pohamować (się) - opanować (się), powstrzymać (się) od czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pohamować.
Wiktionary
rzecz. hamowanie n., hamulec m., wyhamowanie n., hamulcowy mos.
czas. pohamować dk., hamować ndk., wyhamować ndk.
przym. hamulcowy, hamowniczy, hamulczy
Wiktionary
1. hamować bieg czegoś, zwalniać, zmniejszać prędkość lub zatrzymywać coś całkowicie;
2. pohamowywać (się) - opanowywać (się), powstrzymywać (się) od czegoś
SJP.pl
rzadko: okrywać hańbą; hańbić
SJP.pl
pohańbić (się) - przynieść potępienie i pogardę, poczynić ujmę na honorze, okryć (siebie) hańbą, postępując w sposób niegodny, niewłaściwy
SJP.pl
wziąć udział w paru transakcjach kupna lub sprzedaży, spędzić pewien czas na handlowaniu, uczestniczyć w handlu przez jakiś czas
SJP.pl
nędznik, niegodziwiec, nikczemnik
SJP.pl
Pohaniec – (1668 m n.p.m.) szczyt w północno−zachodniej części Gorganów, które są częścią Beskidów Wschodnich. Szczyt ten znajduje się w ramieniu Jajka Ilemskiego, na północ od przełęczą Sołotwinka (1355 m n.p.m.).
Wikipedia
poharatać (się) - poranić (się), pokaleczyć (się) dotkliwie w wielu miejscach, a o przedmiotach także: połamać (się), poniszczyć (się)
SJP.pl
pobawić się, spędzić pewien czas na wesołej, często hałaśliwej zabawie, poświęcić pewien czas na harce; pohasać
SJP.pl
pobawić się, spędzić pewien czas na wesołej, często hałaśliwej zabawie, poświęcić pewien czas na hasanie, harce; poharcować
SJP.pl
porobić hałasu, spędzić pewien czas na hałasowaniu, a także: ponarzekać, wyrażać przez jakiś czas swoje niezadowolenie, dezaprobatę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pohałasować.
Wiktionary
spędzić pewien czas na hejtowaniu
SJP.pl
stanowiący pozostałość po Adolfie Hitlerze, nazistach i ich działaniach, związany w jakiś sposób z przeszłością nazizmu (np. pohitlerowski zakład)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący okresu po hitleryzmie
(1.2) pozostawiony przez hitlerowców
Wiktionary
przym. hitlerowski
Wiktionary
[czytaj: pol] nazwisko, np. Hertha Pohl (1889-1954) - pisarka niemiecka
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. spędzić pewien czas na hodowaniu czegoś;
2. hodować po kolei, wiele razy
SJP.pl
spędzić pewien czas na holowaniu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Pohorecki – polskie nazwisko.
Wikipedia
stanowiący ślad po hospitacji (wizytacji, uczestniczenie władz szkolnych, nauczycieli i kandydatów na nauczycieli w zajęciach szkolnych)
SJP.pl
huczeć przez pewien czas
SJP.pl
1. pokrzykiwać, wydawać okrzyki, a o przedmiotach także: rozbrzmiewać od czasu do czasu;
2. łajać, strofować kogoś udzielać komuś napomnienia lub nagany co pewien czas
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pohukać)
(1.1) o sowie, puchaczu wydawać głuche dźwięki
(1.2) głośno pokrzykiwać, wydawać głuche dźwięki
(1.3) upominać wyrażając dezaprobatę
Wiktionary
(1.1) W oddali pohukiwał leśny puchacz.
(1.2) Cyrkowa widownia pohukiwała głośno i radośnie.
(1.2) Basetla pohukiwała, nadając rytm melodii.
(1.3) Przestałbyś już na niego pohukiwać, on się nie zmieni.
Wiktionary
rzecz. huk mrz., pohukiwanie n.
czas. pohukać dk.
Wiktionary
1. pokrzykiwać, wydawać okrzyki, a o przedmiotach także: rozbrzmiewać od czasu do czasu;
2. łajać, strofować kogoś udzielać komuś napomnienia lub nagany co pewien czas
SJP.pl
1. pokrzykiwać, wydawać okrzyki, a o przedmiotach także: rozbrzmiewać od czasu do czasu;
2. łajać, strofować kogoś udzielać komuś napomnienia lub nagany co pewien czas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ornit. niski dźwięk wydawany i powtarzany przez sowy i puchacze
(1.2) powtarzany głuchy okrzyk
(1.3) powtarzana reprymenda
Wiktionary
(1.1) Obudziło mnie pohukiwanie od strony drzew.
(1.2) Radosne pohukiwanie widowni wprawiało dyrektora cyrku w dobry nastrój.
(1.3) Miał już dosyć twojego pohukiwania i uciekł z domu.
Wiktionary
rzecz. huk mrz.
czas. pohukać dk., pohukiwać ndk.
Wiktionary
1. spędzić pewien czas na beztroskiej zabawie; pobalować, poimprezować, poszaleć;
2. o wietrze: wiać przez pewien czas silnie w różnych kierunkach;
3. potocznie: działać przez pewien czas bez żadnej kontroli
SJP.pl
wiejska zabawa taneczna, potańcówka
SJP.pl
Wikipedia
pohuśtać (się) - spędzić pewien czas na huśtaniu (się), pokołysać (się) na huśtawce, pobujać (się)
SJP.pl
1. konstrukcja, na której wiesza się skazańców oraz sama kara śmierci przez powieszenie; szubienica;
2. dawniej o nieszczęściu lub zgubie, zatraceniu; dziś tylko w przestarzałym wyrażeniu: na pohybel - na zgubę, na zatracenie, na nieszczęście
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. szubienica (urządzenie)
(1.2) daw. szubienica (kara)
(1.3) daw. przen. nieszczęście, zatracenie
Wiktionary
rzecz. pohybelnik mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) reg. miejsce grząskie, niebezpieczne do przejścia
Wiktionary
(1.1) — Łoś idzie przez pohybelnik! — szepnął Rosomak. — Dla tego niema topieli.
(1.1) — A was co za licho w ten pohybelnik zaniosło? — zawołał Kasjan, podchodząc. — Kto wy? Skąd?
Wiktionary
rzecz. pohybel mrz.
Wiktionary
1. dawać pić (aż do ugaszenia pragnienia);
2. potocznie: upijać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. napoić)
(1.1) podawać napój
czasownik zwrotny poić się
(2.1) o zwierzętach: pić
(2.2) zob. upijać się.
(2.3) zob. upajać się., zachwycać się widokiem
Wiktionary
(1.1) Na zlecenie pisarza, który nie lubi być zaniepokojony, panny te przechwytuje jego żona, poi herbatą i odwozi z powrotem.
Wiktionary
IPA: ˈpɔjit͡ɕ, AS: poi ̯ić
Wiktionary
rzecz. napój mrz., poidło n.
Wiktionary
spędzić pewien czas, przypisując komuś lub czemuś cechy doskonalsze od rzeczywistych
SJP.pl
zidentyfikować po kolei, wiele razy
SJP.pl
zdrobnienie od: poidło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) małe poidło
Wiktionary
(1.1) Aby ułatwić indyczętom pobieranie pokarmu, trzeba zapewnić im dostateczną liczbę karmidełek i poidełek.
Wiktionary
rzecz. poidło n., napój mrz.
Wiktionary
1. naczynie lub urządzenie służące do pojenia zwierząt
2. picie dla bydła przygotowane z wody zaprawionej mąką lub otrębami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) naczynie, koryto do pojenia zwierząt
Wiktionary
Poidło, poidełko, pojnik, wodopój – naczynie lub miejsce związane z prowadzoną przez ludzi hodowlą zwierząt. Pozwala zaspokajać pragnienie zwierzętom hodowlanym, mającym ograniczoną możliwość poruszania się.
Wikipedia
rzecz. napój mrz., poidełko n.
czas. poić ndk.
Wiktionary
(1.1) pojnik
Wiktionary
1. przez pewien czas celowo czegoś nie zauważać bądź nie zwracać na coś uwagi;
2. poignorować się - ignorować jeden drugiego przez pewien czas
SJP.pl
1. pobawić się, spędzić pewien czas na igraniu, beztroskiej zabawie;
2. poetycko, najczęściej o świetle: zadrgać, mignąć parę razy
SJP.pl
przez pewien czas traktować ważne sprawy lekceważąco, bez należytej powagi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. krwinka czerwona o nieregularnym kształcie błony komórkowej
Wiktionary
(1.1) Umiarkowana poikilocytoza może świadczyć o subklinicznej postaci hemolizy, ale nieliczne poikilocyty obserwuje się w prawidłowych rozmazach, jako wynik fizjologicznego rozpadu krwinek czerwonych.
Wiktionary
rzecz. poikilocytoza ż.
Wiktionary
występowanie we krwi zniekształconych krwinek czerwonych; pojkilocytoza
SJP.pl
Poikilocytoza – występowanie we krwi silnie zniekształconych krwinek czerwonych. Występuje ona między innymi w niedokrwistości hemolitycznej i Addisona-Biermera, u chorych na ostrą niewydolność nerek, mocznicę, mielofibrozę, nowotwory złośliwe i dziedziczną pyropoikilocytozę oraz eliptocytozę.
Wikipedia
cecha zwierzęcia zmieniającego temperaturę ciała w zależności od temperatury otoczenia; egzotermiczność, zimnokrwistość, ektotermiczność, poikilotermiczność, pojkilotermia, zmiennocieplność
SJP.pl
Zwierzę zmiennocieplne, inaczej: zimnokrwiste, ektotermiczne, pojkilotermiczne (gr. poikilos ‘zmienny’) – zwierzę, którego temperatura jest zmienna i zależy od temperatury otoczenia oraz zewnętrznych źródeł ciepła. Jest to pojęcie tradycyjne i silnie ugruntowane w literaturze, lecz nieścisłe, a czasami wręcz mylące. Od tej definicji są bowiem wyjątki.
Wikipedia
cecha zwierzęcia zmieniającego temperaturę ciała w zależności od temperatury otoczenia; egzotermiczność, zimnokrwistość, ektotermiczność, poikilotermia, pojkilotermia, zmiennocieplność
SJP.pl
zmiennocieplny, związany z poikilotermią (pojkilotermią, zależnością temperatury ciała zwierzęcia od warunków termicznych otoczenia); pojkilotermiczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. nieodmienna część mowy, łącząca się z wyrazem (występująca po nim) i zmieniająca jego sens, występująca m.in. w językach ugrofińskich;
(1.2) daw. gram. sufiks
Wiktionary
Poimek (łac. postpositio) – nieodmienna część mowy, która łączy się z wyrazem i zmienia jego sens. Występuje w wielu językach świata, m.in. baskijskim, indoeuropejskich, kartwelskich, ałtajskich, ugrofińskich i pod względem funkcji w zdaniu przypomina przyimek, jedyną różnicą jest występowanie za, a nie przed wyrazem określanym.
Wikipedia
IPA: pɔˈjĩmɛk, AS: poi ̯ĩmek
Wiktionary
spędzić pewien czas na imprezowaniu
SJP.pl
powstały w wyniku infekcji
SJP.pl
1. powiadomić kogoś o czymś, udzielić informacji;
2. poinformować się: dowiedzieć się czegoś, zostać powiadomionym o czymś, a także: wymienić się informacjami z kimś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. informować)
(1.1) udzielić informacji, powiadomić o czymś
czasownik zwrotny dokonany poinformować się (ndk. informować się)
(2.1) dowiedzieć się
(2.2) przekazać sobie informacje
Wiktionary
(1.1) PZPN poinformował wczoraj, że w związku z intensywnymi opadami śniegu nie odbędzie się większość planowaćanowanych na ten weekend meczów. (Wikinews)
(2.2) W Iraku podjęto próbę obalenia prezydenta Sadama Husajna, która nie powiodła się dlatego, że dwie brygady artylerii rozpoczęły ją bez wzajemnego poinformowania się o tym i skoordynowania swych kroków.
Wiktionary
przym. informacyjny
rzecz. informatorka ż., informatyk mos., informowanie n., poinformowanie n.
czas. informować
Wiktionary
(2.1) dowiedzieć się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poinformować.
Wiktionary
rzecz. informowanie n., informacja ż., informator m., informatorka ż., informacyjność ż.
czas. informować ndk., poinformować dk.
przym. informacyjny
przysł. informacyjnie
Wiktionary
(1.1) wtajemniczenie
Wiktionary
1. powiadomić kogoś o czymś, udzielić informacji;
2. poinformować się: dowiedzieć się czegoś, zostać powiadomionym o czymś, a także: wymienić się informacjami z kimś
SJP.pl
poinsecja nadobna: północnoamerykański gatunek krzewu z rodziny wilczomleczowatych, charakteryzujący się dużymi czerwonymi kwiatami o płatkach w kształcie liści; poinsettia, gwiazda betlejemska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Euphorbia pulcherrima|ref=tak., gatunek rośliny krzewiastej z rodziny wilczomleczowatych, hodowanej w celach ozdobnych;
(1.2) bot. roślina z gatunku poinsecja (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Nadchodzi czas kupowania poinsecji, zwanej popularnie gwiazdą betlejemską.
Wiktionary
(1.1) gwiazda betlejemska, poinsecja nadobna, wilczomlecz nadobny, wilczomlecz piękny
Wiktionary
północnoamerykański gatunek krzewu z rodziny wilczomleczowatych, charakteryzujący się dużymi czerwonymi kwiatami o płatkach w kształcie liści; poinsecja nadobna, gwiazda betlejemska
SJP.pl
taki, który przeszedł inspekcję lub stanowi pozostałość po przeprowadzonej inspekcji (np. protokół poinspekcyjny, sprawozdanie poinspekcyjne)
SJP.pl
inspirować przez pewien czas
SJP.pl
zainstalować po kolei, wiele razy
SJP.pl
udzielić komuś instrukcji, wskazówek w jakimś zakresie, wyjaśnić komuś zasady działania lub funkcjonowania czegoś
SJP.pl
[czytaj: puenta] dowcipne, celne, często zaskakujące podsumowanie, sformułowanie wyrażające sens wypowiedzi, opowiadania itp., będące jego kulminacyjnym, końcowym momentem; puenta, esencja dowcipu, sedno dowcipu
SJP.pl
Puenta, pointa (fr. point = kropka) – zaskakujące sformułowanie podkreślające sens wypowiedzi lub utworu literackiego umieszczone na końcu.
Puenta jako zabieg formalny jest wykorzystywana w takich gatunkach literackich, jak epigramat, humoreska czy nowela. Była jednym z ważniejszych narzędzi stylistycznych w konceptystycznych utworach tworzonych w barokowych nurtach gongoryzmu czy marinizmu.
Wikipedia
[czytaj: puęt] pozycja stopy tancerki
SJP.pl
Terminologia tańca klasycznego służy do opisu kombinacji kroków, pozycji, póz, ruchów ciała oraz wielu innych elementów z których składa się technika baletu klasycznego.
Znaczna część terminologii baletowej pochodzi z języka francuskiego.
Wikipedia
spędzić pewien czas na integrowaniu
SJP.pl
[czytaj: pojnter]
1. przedstawiciel rasy psów myśliwskich z grupy wyżłów, o krótkiej białej sierści w brązowe, brunatne lub czarne plamy;
2. w programowaniu: zmienna, która zawiera adres pierwszej komórki pamięci, w której przechowywana jest inna zmienna; zmienna wskaźnikowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) rasa psów myśliwskich; pies należący do tej rasy;
Wiktionary
Pointer – jedna z ras psów, należąca do grupy wyżłów, zaklasyfikowana do sekcji wyżłów brytyjskich i irlandzkich. Stanowi osobną podsekcję Pointerów. Typ wyżłowaty. Podlega próbom pracy.
Wikipedia
(1.1) Adam uwielbiał polować ze swoim pointerem na kuropatwy.
Wiktionary
IPA: ˈpɔjntɛr, AS: poi ̯nter
Wiktionary
pointeresować się - spędzić pewien czas na interesowaniu się
SJP.pl
[czytaj: puentować] kończyć wypowiedź pointą - wyrazistym, trafnym podsumowaniem, często zaskakującym lub żartobliwym; puentować
SJP.pl
[czytaj: płenty] pantofle z twardym noskiem umożliwiającym taniec na czubkach palców, używane w balecie; puenty, baletki
SJP.pl
Pointy (fr. pointe – szpic) – twarde baletki, używane w balecie, przeznaczone do tańca klasycznego lub ostatnio używane w tańcu współczesnym. Tancerki tańcząc, stoją na samych czubkach palców, czyli wchodzą na pointy. Artystka wchodząca na pointy ma stwarzać wrażenie lekkości i unoszenia się w powietrzu.
Wikipedia
[czytaj: płentylista] malarz wierny zasadom pointylizmu (puentylizmu, wywodzącego się z impresjonizmu kierunku w malarstwie, którego technika polega na pokrywaniu płaszczyzn punkcikami czystej, niemieszanej farby); puentylista
SJP.pl
[czytaj: płentylistyczny] związany w jakiś sposób z pointylizmem (puentylizmem, wywodzącym się z impresjonizmu kierunkiem w malarstwie, którego technika polega na pokrywaniu płaszczyzn punkcikami czystej, niemieszanej farby); puentylistyczny
SJP.pl
[czytaj: płentylizm] wywodzący się z impresjonizmu kierunek w malarstwie, którego technika polega na pokrywaniu płaszczyzn punkcikami czystej, niemieszanej farby; puentylizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. technika malarska polegająca na równomiernym pokrywaniu powierzchni obrazu drobnymi punktami czystych kolorów;
Wiktionary
Puentylizm lub pointylizm (z fr. pointiller – kropkować, punktować) – neoimpresjonistyczna technika kształtowania formy obrazu, polegająca na budowaniu kompozycji obrazu poprzez zapełnianie gęsto rozmieszczonymi, różnobarwnymi punktami i kreskami kładzionymi na płótno czubkiem pędzla.Te punkty i kreski, oglądane z odpowiedniego, uzależnionego od ich wielkości oddalenia, zlewają się w jedno, tworząc obraz. Technika stanowiła rozwinięcie dywizjonizmu.
Wikipedia
(1.1) Przyjmuje się, że twórcą puentylizmu był Georges Seurat.
Wiktionary
(1.1) puentylizm
Wiktionary
spędzić pewien czas na inwestowaniu
SJP.pl
spędzić jakiś czas na ironizowaniu
SJP.pl
Herkules Poirot, fr. Hercule Poirot [ɛʁkyl pwaʁo] – fikcyjna postać detektywa stworzona przez Agathę Christie. Pojawia się w ponad 30 jej książkach.
Poirot urodził się w Belgii, gdzie pracował jako oficer policji. Konkretna data urodzin nie jest znana. Po I wojnie światowej przeprowadził się do Anglii i rozpoczął drugą karierę, tym razem prywatnego detektywa. Charakterystyczne dla niego rysy postaci to niski wzrost, jajowata głowa, starannie pielęgnowane wąsy, ubiór dandysa, obsesja na punkcie porządku i symetrii, a także pogarda wobec klasycznych metod detektywistycznych. Poirot stawia raczej na psychologię zbrodni. Raz nawet założył się ze swoim przyjacielem Inspektorem Jappem, że może rozwiązać zagadkę, nie ruszając się z krzesła, a używając jedynie swoich „małych szarych komórek”. Podobnie jak wielu innych detektywów ze „złotego wieku” powieści kryminalnych jest stanu wolnego (jak np. panna Marple czy Sherlock Holmes).
Wikipedia
1. lekko zdenerwować, sprawić, że ktoś odczuwa gniewne podniecenie;
2. poirytować się: zdenerwować się, wpaść na jakiś czas w stan podirytowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poirytować.
Wiktionary
rzecz. niepoirytowanie n.
czas. poirytować dk.
Wiktionary
1. lekko zdenerwować, sprawić, że ktoś odczuwa gniewne podniecenie;
2. poirytować się: zdenerwować się, wpaść na jakiś czas w stan podirytowania
SJP.pl
Wikipedia
1. istnieć przez pewien czas;
2. być znanym i odgrywać zauważalną rolę przez pewien czas
SJP.pl
[czytaj: płatJE] miasto we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto we Francji, w regionie Poitou-Charentes;
(1.2) geogr. adm. gmina we Francji z siedzibą władz w Poitiers (1.1)
Wiktionary
Poitiers (wymowa) – miejscowość i gmina we Francji, prefektura departamentu Vienne, położona nad dopływem Loary, rzeką Clain. Miasto jest historyczną stolicą krainy Poitou.
Wikipedia
(1.1) Chcę pojechać do Poitiers • Pan burmistrz ucieszy się • Chcę zobaczyć ten mały, śliczny rynek • W dzień tak bardzo śpiący • A w nocy winem pachnący.
Wiktionary
przym. poitierski
Wiktionary
→ Poitiers [czytaj: płatjerski]
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Poitiers, dotyczący Poitiers
Wiktionary
(1.1) Akt poitierski był jednym z najdotkliwszych ciosów dla emigracyjnej prawicy.
Wiktionary
rzecz. Poitiers n.
Wiktionary
[czytaj: płaTU] kraina historyczna we Francji
SJP.pl
Poitou (pol. hist. Piktawia) – kraina historyczna w zachodniej Francji, na terenie współczesnych regionów Poitou-Charentes (departamenty Vienne i Deux-Sèvres) oraz Kraj Loary (departament Wandea), położona nad Oceanem Atlantyckim.
Historyczną stolicą krainy było Poitiers, a innymi ważniejszymi miastami – Niort, La Roche-sur-Yon oraz Châtellerault.
Wikipedia
[czytaj: płaTU-szaRĄT] region we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. adm. dawny francuski region administracyjny położony w zachodniej części kraju, zniesiony w 2015 r.
Wiktionary
Poitou-Charentes – region administracyjny Francji (1982–2015), położony w zachodniej części kraju, na wybrzeżu atlantyckim. Graniczy z regionami: od strony północno-zachodniej z Krajem Loary, od strony północno-wschodniej z Regionem Centralnym, od wschodu z Limousin i od południa z Akwitanią. W jego skład wchodzą 4 departamenty.Główne miasta regionu: Poitiers (stolica), La Rochelle, Angoulême, Niort.
Wikipedia
Poizdów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w gminie Kock.
Wieś stanowi sołectwo gminy Kock. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 354 mieszkańców.
Miejscowość jest siedzibą parafii rzymskokatolickiej Narodzenia św. Jana Chrzciciela, należącej do metropolii lubelskiej, diecezji siedleckiej, dekanatu Adamów.
Wikipedia
zaizolować wiele elementów
SJP.pl
skrót
(1.1) = pojedynczy, pojedyncza
Wiktionary
(1.1) W tym zdaniu podmiot jest w 3 os. l. poj. (= trzeciej osobie liczby pojedynczej)
Wiktionary
IPA: ˌpɔjɛˈdɨ̃n͇t͡ʃa, AS: poi ̯edỹṇča
Wiktionary
1. zrozumieć, przyjąć wyjaśnienie;
2. wziąć w posiadanie; zawładnąć
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) zrozumieć
Wiktionary
(1.1) Geniusz przestał się pojawiać, jakby pojął, że wyrok zapadł ostatecznie.
Wiktionary
czas. pojmować ndk.
rzecz. pojęcie, pojmowanie, pojmowalność
przym. pojmowalny, niepojmowalny, pojętny, pojęciowy
przysł. pojmowalnie, niepojmowalnie
Wiktionary
jeść bez pośpiechu, z przerwami, po trochu
SJP.pl
stanowiący pozostałość po dynastii Jagiellonów lub związany w jakiś sposób z okresem po jej ustąpieniu (np. pojagielloński sejm elekcyjny)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. dziejący się, odbywany, praktykowany lub powstały po okresie panowania Jagiellonów
Wiktionary
(1.1) Wobec tego zastosowano ten sam sposób obrad, który był znany już z czasów pierwszej pojagiellońskiej elekcji: wybrano po 4 posłów z każdego województwa do wspólnych z senatorami dyskusji.
Wiktionary
IPA: ˌpɔjäɟɛlˈːɔ̃j̃sʲci, AS: poi ̯äǵe•lõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. jagiellońskość ż., Jagiellonka ż., Jagiellon
przysł. jagiellońsko
Wiktionary
afrykański ssak z rodziny wiwerowatych
SJP.pl
Pojana (Poiana) – rodzaj ssaków z podrodziny Genettinae w obrębie rodziny wiwerowatych (Viverridae).
Wikipedia
potocznie: popalić
SJP.pl
stać się jaśniejszym, rozjaśnić się, zaświecić mocniej, a o kolorze także: poblednąć, stracić na nasyceniu, intensywności
SJP.pl
dawniej: wyjaśnić, poinformować, dać wskazówkę
SJP.pl
stać się jaśniejszym, rozjaśnić się, zaświecić mocniej, a o kolorze także: poblednąć, stracić na nasyceniu, intensywności
SJP.pl
1. pojawienie się w danym miejscu dużej liczby roślin lub zwierząt danego gatunku;
2. dawniej:
a) pojawienie się, ukazanie się;
b) objaw, przejaw, oznaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. (współcz. ekol.) pojawienie się
(1.2) przest. oznaka lub objaw czegoś
Wiktionary
(1.1) Masowe pojawy lemingów zdarzają się co cztery lata.
Wiktionary
rzecz. pojawienie się n., pojawianie n.
czas. pojawiać się ndk., pojawić się dk.
Wiktionary
pojawiać się - stawać się widocznym, ukazywać się przed kimś lub przed czymś, przybierać postać, formę widoczną gołym okiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pojawiać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔjaˈvʲjä̃ɲɛ, AS: poi ̯avʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. pojawić się, pojawiać ndk., pojawić dk.
rzecz. pojawienie n., pojaw mrz.
Wiktionary
pojawić się - stać się widocznym, ukazać się przed kimś lub przed czymś, przybrać postać, formę widoczną gołym okiem
SJP.pl
1. środek lokomocji do transportu lądowego;
2. środowiskowo: złośliwe komentarze, przykre uwagi w odniesieniu do innej osoby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) maszyna mogąca przemieszczać się sama lub z pomocą zwierząt pociągowych;
(1.2) pot. samochód
(1.3) slang. obraza, uchybienie godności osobistej
(1.4) śrpol. droga
(1.5) stpol. prawdop. obowiązek dostarczania środków transportu władcy i jego urzędnikom
(1.6) stpol. tratwa jako jednostka używana przy liczeniu drewna na spław
Wiktionary
Pojazd – urządzenie do transportu ludzi, zwierząt lub towarów, w różnych środowiskach: na kołach, gąsienicach, płozach, w przestrzeni kosmicznej (wynoszony rakietą nośną), w głębinach morskich. Pojazd może być napędzany własnym źródłem napędu (zasilanym z własnego lub zewnętrznego źródła energii), ciągnięty lub pchany.
Wikipedia
(1.1) W Polsce obowiązuje ruch prawostronny, to znaczy, że kierujący pojazdami powinni jeździć możliwie blisko prawej strony jezdni.
(1.2) Ulicą przejechało kilka pojazdów rządowych.
(1.3) (…) moim zdaniem na zwykłą obrazę można przymknąć oko, ale pojazd po rodzinie (starych) jest przesadą.
Wiktionary
IPA: ˈpɔjast, AS: poi ̯ast
Wiktionary
rzecz. jazda ż.
czas. jeździć ndk., pojeździć dk.
przym. pojazdowy
wykrz. jazda
Wiktionary
(1.2) samochód, auto
Wiktionary
statek dostosowany do przeładowywania drobnicy; statek ro-ro; rorowiec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pojazdem (pojazdami), dotyczący pojazdu (pojazdów)
Wiktionary
rzecz. pojazd mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: pojazd; pojeździk
SJP.pl
Pojałowice – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie miechowskim, w gminie Miechów.
W latach 1954-1961 wieś była w gromadzie Wymysłów, po przeniesieniu siedziby gromady wieś była siedzibą gromady Pojałowice (gromada). W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
będący następstwem ustaleń konferencji w Jałcie w 1945 roku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. związany z ustaleniami konferencji jałtańskiej, będący jej następstwem
Wiktionary
(1.1) W Europie Wschodniej nastał ład pojałtański.
Wiktionary
rzecz. Jałta ż.
przym. jałtański
Wiktionary
(1.1) stalinowski, jałtański
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pożyczyć
Wiktionary
gatunek sowy zawdzięczający swą nazwę wydawanym przez siebie charakterystycznym odgłosom, zbliżonym brzmieniem do słowa "pójdź", niewielki ptak zamieszkujący Europę Południową i Środkową, Azję Zachodnią i Afrykę Północną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa ptaków z rodzaju nazwa systematyczna|Athene|ref=tak., z rodziny puszczykowatych;
Wiktionary
Wikipedia
popierdoleniec, pojebaniec; wulgarnie:
1. człowiek chory umysłowo, wariat;
2. obraźliwe określenie kierowane głównie do mężczyzn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. wulg. pogard. człowiek działający irracjonalnie, idiotycznie; ktoś „pojebany” lub kogo „pojebało”
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: pojebać
Wiktionary
(1.1) Zrobiłaś się wściekła i rozgoryczona. Jak tak dalej pójdzie zmienisz się w niezłego pojeba.
Wiktionary
IPA: ˈpɔjɛp, AS: poi ̯ep
Wiktionary
rzecz. pojebaniec m., jebanie n., pojebus mos., jebak mzw./mos.
czas. pojebać, dojebać, jebać, odjebać, zjebać
przym. pojebany, jebnięty
Wiktionary
(1.1) wariat, świr, szaleniec, wulg. pojebaniec, popierdoleniec, zjeb
Wiktionary
popierdolić; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. oddać się czynności jebania przez jakiś czas;
2. coś się komuś pojebało - coś się komuś pomyliło, ktoś się pomylił
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) wulg. pomieszać coś, popsuć
(1.2) wulg. sprawić, że ktoś ma szalone, idiotyczne lub niedorzeczne pomysły
Wiktionary
(1.1) Antek pojebał wszystkie skarpetki, nie mogę znaleźć żadnej pary.
(1.2) Chcecie iść o drugiej w nocy na zakupy? Chyba was pojebało!
Wiktionary
IPA: pɔˈjɛbat͡ɕ, AS: poi ̯ebać
Wiktionary
rzecz. jebak mzw./mos., pojebanie n., pojeb, pojebaniec, pojebus
przym. pojebany
czas. dojebać, jebać, zjebać, jebnąć
ims. pojebany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pojebać.
Wiktionary
rzecz. niepojebanie n.
czas. wyjebać, jebać, pojebać ndk.
przym. pojebany, jebnięty
Wiktionary
popierdoleniec, pojeb; wulgarnie:
1. człowiek chory umysłowo, wariat;
2. obraźliwe określenie kierowane głównie do mężczyzn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. zob. pojeb.
Wiktionary
(1.1) posp. Sorry, ale ten pojebaniec dopierdala się do wszystkiego.
Wiktionary
rzecz. pojeb mos., jebanie n., pojebus mos., jebak mzw./mos.
czas. pojebać dk., dojebać dk., jebać ndk., odjebać dk., zjebać dk.
przym. pojebany, jebnięty
Wiktionary
(1.1) wariat, świr, szaleniec, wulg. pojeb, popierdoleniec, zjeb
Wiktionary
popierdolić; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. oddać się czynności jebania przez jakiś czas;
2. coś się komuś pojebało - coś się komuś pomyliło, ktoś się pomylił
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: pojebać
przymiotnik jakościowy
(2.1) wulg. pogard. głupi, szalony, nienormalny, dziwaczny, bezsensowny
Wiktionary
IPA: ˌpɔjɛˈbãnɨ, AS: poi ̯ebãny
Wiktionary
rzecz. jebak mzw./mos., pojebanie n., pojeb
czas. pojebać, dojebać, jebać, zjebać, jebnąć
Wiktionary
(2.1) wulg. pierdolnięty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obraź. wulg. ktoś niespełna rozumu
Wiktionary
IPA: pɔˈjɛbus, AS: poi ̯ebus
Wiktionary
rzecz. pojebaniec m., pojeb m., jebak mzw./mos.
czas. pojebać, jebać
Wiktionary
(1.1) pojebaniec, pojeb, zjeb
Wiktionary
potocznie: ostro skrytykować kogoś; chłosnąć, zrąbać, spiorunować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) udać się dokądś jakimś pojazdem, lub na zwierzęciu
(1.2) pot. o środkach lokomocji, transportu: wyruszyć w drogę w jakimś kierunku; odjechać z miejsca, gdzie się zatrzymał
Wiktionary
(1.1) Jutro pojadę do Wrocławia.
(1.1) Na urlop pojedziemy samochodem.
(1.2) Pociąg do Warszawy już dawno pojechał.
(1.2) Najpierw miały pojechać komputery, ale w ostatniej chwili kierowcy zmienili plan i w czasie kiedy programiści wyruszyli swoimi samochodami zawieźli tylko krzesła.
Wiktionary
IPA: pɔˈjɛxat͡ɕ, AS: poi ̯eχać
Wiktionary
rzecz. jechanie n., pojechanie n.
czas. jechać ndk.
przym. pojechany, jeździecki
Wiktionary
(1.2) odjechać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pojechać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔjɛˈxãɲɛ, AS: poi ̯eχãńe
Wiktionary
czas. pojechać
Wiktionary
1. konstrukcja myślowa odzwierciedlająca jakąś rzecz, zjawisko, ideę itp.;
2. pogląd na coś, wiedza o czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pojąć.
(1.2) rozumienie lub świadomość czegoś, wiedza bądź wyobrażenie na jakiś temat
(1.3) termin, określenie, hasło, nazwa czegoś istniejącego tylko w myśli
Wiktionary
Pojęcie – abstrakcyjny, myślowy odpowiednik przedmiotu. Po zdefiniowaniu pojęcie staje się terminem.
W logice niesie znaczenie nazwy ogólnej. W psychologii jest umysłową reprezentacją obiektów i zjawisk. W językoznawstwie pojęcie można utożsamiać z elementem znaczonym znaku językowego.
Wikipedia
(1.2) Jerzy nie ma pojęcia, do czego służy myszka w komputerze!
(1.3) Profesor wprowadził do matematyki nowe pojęcie.
Wiktionary
IPA: pɔˈjɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: poi ̯ė̃ńće
Wiktionary
rzecz. pojmowanie n.
czas. pojmować ndk., pojąć dk.
przym. pojęciowy, pojętny
Wiktionary
(1.3) termin
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z pojęciem, dotyczący pojęcia
Wiktionary
rzecz. pojęcie n., pojmowanie n.
czas. pojąć dk., pojmować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) akt zgody dokonany, by zażegnać trwający konflikt
Wiktionary
rzecz. pojednywanie n., jedynak mos.
czas. jednać, pojednać dk., pojednywać ndk.
Wiktionary
(1.1) pogodzenie się, rekoncyliacja, zgoda
Wiktionary
dawniej: ten, kto doprowadza do pojednania, godzi kogoś; rozjemca
SJP.pl
sposób pokojowego załatwiania sporów międzynarodowych przy udziale komisji pojednawczej; koncyliacja
SJP.pl
dawniej: jednokrotny, jednorazowy
SJP.pl
przysłówek
(1.1) samemu, w pojedynkę, oddzielnie
Wiktionary
(1.1) Do kasy proszę podchodzić pojedynczo.
Wiktionary
IPA: ˌpɔjɛˈdɨ̃n͇t͡ʃɔ, AS: poi ̯edỹṇčo
Wiktionary
przym. pojedynczy
rzecz. jeden n./mzw./mos., jedynak mos., pojedynczość ż., pojedynek mrz., jedność ż., jedynka ż., pojedynka
przysł. w pojedynkę
liczgł. jeden
zaim. jeden
Wiktionary
(1.1) w pojedynkę
Wiktionary
podklasa grzybów z klasy pieczarniaków; pieczarkopodobne
SJP.pl
grzyby pojedynczopodstawkowe - podklasa grzybów z klasy pieczarniaków; grzyby pieczarkopodobne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pojedyncze; cecha tych, którzy są pojedynczy
Wiktionary
przym. pojedynczy
przysł. pojedynczo
rzecz. jedność ż., jedynak mos.
Wiktionary
występujący osobno
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który jest tylko jeden; osobny
Wiktionary
(1.1) W języku polskim cytat umieszcza się w podwójnych, a w języku angielskim – pojedynczych cudzysłowach.
(1.1) W trakcie wyborów zdarzyły się pojedyncze incydenty, ale ogólnie panował spokój.
(1.1) Z pistoletu maszynowego można prowadzić ogień pojedynczy i ciągły.
Wiktionary
IPA: ˌpɔjɛˈdɨ̃n͇t͡ʃɨ, AS: poi ̯edỹṇčy
Wiktionary
rzecz. jeden n./mzw./mos., jednostka ż., jedynka ż., jedność ż., jedynak m., jedynaczka ż., pojedynek mrz., pojedynczość ż.
przym. jedyny
przysł. pojedynczo
zaim. jeden
licz. jeden
Wiktionary
(1.1) skr. poj.
Wiktionary
1. dawny sposób rozstrzygania sporów i załatwiania zatargów honorowych przez walkę dwóch przeciwników według ściśle ustalonych reguł;
2. walka dwóch rycerzy;
4. w sporcie: walka dwu przeciwników;
3. w przenośni: utarczka słowna między dwiema stronami o przeciwnych poglądach;
5. stary dzik, odyniec żyjący poza stadem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dawna metoda rozwiązywania zatargów honorowych polegająca na walce dwóch przeciwników używających broni siecznej lub palnej w obecności sekundantów
(1.2) walka, spór między dwiema stronami
Wiktionary
Pojedynek (łac. duelium, gr. μονομαχία) – zaaranżowana walka pomiędzy dwoma uzbrojonymi przeciwnikami stanowiąca honorowy sposób rozstrzygnięcia sporu. W średniowieczu pojedynek sądowy był częstym i ostatecznym środkiem dowodowym w procesie sądowym.
Wikipedia
rzecz. pojedynkowanie n., jedynka ż., jedyneczka ż., jeden
czas. pojedynkować się ndk.
przym. pojedynkowy, pojedynczy
przysł. w pojedynkę, pojedynczo
licz. jeden
zaim. jeden
Wiktionary
1. jednolufowa i jednostrzałowa strzelba śrutowa; jednorurka;
2. przestarzale: jednokonna bryczka, dorożka;
3. potocznie: jednoosobowy pokój w hotelu lub jednoosobowa cela
SJP.pl
rzadko: mania na punkcie pojedynkowania się
SJP.pl
ktoś często się pojedynkujący, lubiący się pojedynkować
SJP.pl
1. jeść przez pewien czas;
2. nasycić się jedzeniem; najeść się
SJP.pl
przerywane jęczenie, jęk nieciągły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pojękiwać.
Wiktionary
rzecz. jęk mrz.
czas. jęknąć, jęczeć, pojękiwać ndk.
Wiktionary
zdrobnienie od: pojemnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: pojemnik
(1.2) mały pojemnik
Wiktionary
(1.1) W szufladzie znalazła mały pojemniczek wypełniony jakimś płynem.
Wiktionary
rzecz. pojemnik m., pojemność ż.
przym. pojemny
Wiktionary
(1.2) pojemnik; zdrobn. naczyńko, zbiorniczek
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pojemnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pojemny
SJP.pl
naczynie do przechowywania różnych rzeczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zbiornik (naczynie, skrzynia, kosz itp.), w którym przechowywane są materiały, towary, przedmioty, substancje
(1.2) zawartość pojemnika (1.1)
(1.3) inform. kontener
Wiktionary
(1.1) Brudną bieliznę gromadzimy w osobnym pojemniku.
(1.1) Inna część muzeum prezentować będzie niektóre z rzeczy, które biały człowiek ofiarował Indianom w zamian za odebrane im ziemie i życie: choroby, alkohol, ubóstwo i kulturowe zdziesiątkowanie (symbolizowane przez zużyte puszki, drut kolczasty, stare opony, plastikowyastikowe pojemniki, itp.).
(1.2) Wyrzuciłem już dziś trzy pojemniki śmieci.
Wiktionary
IPA: pɔˈjɛ̃mʲɲik, AS: poi ̯ẽmʹńik
Wiktionary
rzecz. pojemność ż.
:: zdrobn. pojemniczek m.
przym. pojemny, pojemnikowy, pojemnościowy, niepojemny
przysł. pojemnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) parametr zbiornika lub naczynia określający, ile cieczy, gazu lub materiałów sypkich może się w nim zmieścić
(1.2) elektr. zdolność ciała do gromadzenia ładunku elektrycznego;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pɔˈjɛ̃mnɔɕt͡ɕ, AS: poi ̯ẽmność
Wiktionary
rzecz. pojemnik m., pojemniczek mrz.
przym. pojemnościowy, pojemny
Wiktionary
(1.1) objętość
Wiktionary
przyrząd do pomiaru pojemności elektrycznej; faradomierz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pojemnością, dotyczący pojemności
Wiktionary
rzecz. pojemnik mrz., pojemność ż.
Wiktionary
1. będący w stanie zmieścić w sobie dużą liczbę, ilość czegoś;
2. mający duży zakres, np. pojemny termin
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, w którym można wiele zmieścić
Wiktionary
IPA: pɔˈjɛ̃mnɨ, AS: poi ̯ẽmny
Wiktionary
rzecz. pojemniczek mrz., pojemnik mrz., pojemność
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poić.
Wiktionary
rzecz. napój mrz.
Wiktionary
1. jeść przez pewien czas;
2. nasycić się jedzeniem; najeść się
SJP.pl
dawniej: pojętność
SJP.pl
dawniej: pojętny
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: pojętnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pojętny
SJP.pl
zdolność łatwego pojmowania, umiejętność szybkiego uczenia się; bystrość
SJP.pl
szybko uczący się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) inteligentny, szybko pojmujący
(1.2) stpol. dający się łatwo złapać (pojąć)
Wiktionary
(1.1) Usłyszałam, że bardzo dobrze radzę sobie w terenie, że jestem bardzo pojętną uczennicą i mogę dużo osiągnąć.
Wiktionary
IPA: pɔˈjɛ̃ntnɨ, AS: poi ̯ẽntny
Wiktionary
rzecz. pojętność ż., pojęcie n., pojmowanie n.
czas. pojąć dk., pojmować ndk.
przysł. pojętnie
Wiktionary
(1.1) bystry, chłonny, chwytliwy, chwytny, lotny, rozgarnięty
Wiktionary
dawniej: melodia grana na trąbce, sygnalizująca zakończenie łowów
SJP.pl
dawniej: używany do jazdy
SJP.pl
potocznie: oceniać negatywnie, krytykując lub wyzywając; jeździć po kimś
SJP.pl
zdrobnienie od: pojazd; pojaździk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. płaski lub pagórkowaty obszar polodowcowy, na którym występuje wiele jezior
Wiktionary
Pojezierze – obszar występowania młodoglacjalnej rzeźby terenu związanej z plejstoceńskimi zlodowaceniami. Charakteryzuje go specyficzny urozmaicony krajobraz – obecność licznych jezior polodowcowych (rynnowych, morenowych, oczek polodowcowych i innych) oraz form akumulacji polodowcowej, takich jak: wzgórza morenowe, drumliny, ozy, sandry, kemy itp.
Wikipedia
(1.1) Na tym pojezierzu zwykliśmy spędzać nasze wakacje letnie.
Wiktionary
IPA: ˌpɔjɛ̇ˈʑɛʒɛ, AS: poi ̯ėźeže
Wiktionary
przym. pojezierny
rzecz. jeziorko n., jezioro n., jeziorzysko n.
Wiktionary
pozostały po jezuitach, będący niegdyś własnością jezuitów
SJP.pl
występowanie we krwi zniekształconych krwinek czerwonych; poikilocytoza
SJP.pl
cecha zwierzęcia zmieniającego temperaturę ciała w zależności od temperatury otoczenia; egzotermiczność, zimnokrwistość, ektotermiczność, poikilotermiczność, poikilotermia, zmiennocieplność
SJP.pl
Zwierzę zmiennocieplne, inaczej: zimnokrwiste, ektotermiczne, pojkilotermiczne (gr. poikilos ‘zmienny’) – zwierzę, którego temperatura jest zmienna i zależy od temperatury otoczenia oraz zewnętrznych źródeł ciepła. Jest to pojęcie tradycyjne i silnie ugruntowane w literaturze, lecz nieścisłe, a czasami wręcz mylące. Od tej definicji są bowiem wyjątki.
Wikipedia
zmiennocieplny, związany z pojkilotermią (poikilotermią, zależnością temperatury ciała zwierzęcia od warunków termicznych otoczenia); poikilotermiczny
SJP.pl
schwytać, uwięzić
SJP.pl
ogarniać rozumem, przenikać myślą, zdawać sobie sprawę z czegoś; rozumieć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pojąć)
(1.1) rozumieć
Wiktionary
(1.1) Marek nadal nie pojmuje zasad gry w koszykówkę.
Wiktionary
IPA: pɔjˈmɔvat͡ɕ, AS: poi ̯movać
Wiktionary
rzecz. pojmowanie n., pojęcie
przym. pojętny, pojęciowy
czas. pojąć
Wiktionary
(1.1) rozumieć, kapować, łapać
Wiktionary
rzadkie: możliwość pojmowania, rozumienia (czegoś)
SJP.pl
dający się pojąć, możliwy do zrozumienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pojmować.
Wiktionary
IPA: ˌpɔjmɔˈvãɲɛ, AS: poi ̯movãńe
Wiktionary
czas. pojmować, pojąć
przym. pojętny, pojęciowy
rzecz. pojęcie n.
Wiktionary
poidło do pojenia zwierząt
SJP.pl
spędzić pewien czas na jojczeniu (narzekaniu, utyskiwaniu); pojojczyć
SJP.pl
spędzić pewien czas na jojczeniu (narzekaniu, utyskiwaniu); pojojczeć
SJP.pl
1. udać się gdzieś
2. skierować się w jakąś stronę, idąc
3. rozpocząć naukę gdzieś lub na jakimś etapie
4. potocznie:
a) udać się
b) zostać wykorzystanym na coś
c) zgodzić się na coś
d) zepsuć się
e) zostać sprzedanym
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. iść)
(1.1) pieszo udać się w jakąś stronę
(1.2) udać się w jakimś kierunku lub celem wykonania jakiejś czynności
(1.3) poruszając się pieszo opuścić jakieś miejsce
(1.4) rozpocząć jakąś długotrwałą czynność, wstąpić do jakiejś instytucji, organizacji
(1.5) pot. o maszynach, urządzeniach i instalacjach lub ich częściach: zepsuć się
(1.6) pot. potoczyć się, mieć określony przebieg
Wiktionary
(1.2) Poszli zrobić zakupy, żebym mogła ugotować obiad.
(1.5) Podczas burzy poszła faza i musiałem podpiąć komputer w kuchni, a Internet w łazience.
(1.5) Podczas remontu poszła nam szyba w kuchni.
(1.6) Ustne egzaminy z hiszpańskiego poszły super.
Wiktionary
IPA: pujɕt͡ɕ, AS: pui ̯ść
Wiktionary
rzecz. pójście n.
czas. iść ndk.
Wiktionary
(1.1) podążyć
(1.3) wyjść
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pójść.
Wiktionary
IPA: ˈpujɕt͡ɕɛ, AS: pui ̯śće
Wiktionary
czas. pójść
Wiktionary
powstały, pozostały po rozpadzie Jugosławii; postjugosławiański
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który pozostał po Jugosławii, Jugosłowianach
Wiktionary
(1.1) Amerykanie dali Rosjanom do zrozumienia, że nie ustąpią w kwestii pokojowego uporządkowania terytoriów pojugosłowiańskich (…)
Wiktionary
następnego dnia po dniu jutrzejszym
SJP.pl
przysłówek
(1.1) za dwa dni, dwa dni po dniu dzisiejszym
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) dzień po jutrze
Wiktionary
Pojutrze (ang. The Day After Tomorrow) – film katastroficzny/fantastycznonaukowy w reżyserii Rolanda Emmericha wydany w 2004 roku. Opowiada on o bardzo szybkich zmianach klimatu, które są powodowane przez bezmyślność człowieka. Główną postacią jest klimatolog Jack Hall, który już na konferencji państw uprzemysłowionych ostrzega, że poważne zmiany klimatyczne na Ziemi mogą zajść w przeciągu najbliższych 100–1000 lat, lecz zmiany te następują już teraz.
Wikipedia
(1.1) Zaproponowałem sąsiadom, żeby pojutrze przyszli do nas na obiad.
Wiktionary
IPA: pɔˈjuṭʃɛ, AS: poi ̯uṭše
Wiktionary
przym. pojutrzejszy
przysł. popojutrze, jutro
czas. jutrać
rzecz. jutro n., popojutrze n.
Wiktionary
(2.1) stpol. zajutrze
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do pojutrza
Wiktionary
przysł. pojutrze, jutro
rzecz. pojutrze n., jutro n.
czas. jutrać
Wiktionary
picie dla bydła i innych zwierząt, np. koni, przyrządzane z wody i mąki lub otrąb, rzadziej siemienia lnianego, czasem z różnymi dodatkami, np. solą, chlebem, miodem; poidło
SJP.pl
Pójło – woda z różnymi dodatkami przeznaczona do pojenia zwierząt, szczególnie młodych np. cieląt lub źrebiąt.
Przyrządza się ją z dodatkiem mąki lub otrąb, rzadziej siemienia lnianego, czasem z innymi dodatkami, np. solą, chlebem, miodem.
Wikipedia
skrótowiec
(1.1) = Punkt Obsługi Klienta
Wiktionary
IPA: pɔk, AS: pok
Wiktionary
skrót od: pokój
SJP.pl
skrót
(1.1) = pokój
Wiktionary
(1.1) Sprawy związane z podniesieniem wartości weksla dla wystawców weksli zamieszkujących bądź mających siedzibę na terenie miasta i gminy Pisz załatwiane są w pok. 48, I piętro.
Wiktionary
przestarzałe: póki, dopóki
SJP.pl
1. spędzić pewien czas na paleniu kadzidła;
2. przesadnie kogoś chwalić przez pewien czas
SJP.pl
pokajać się: skruszyć się, okazać skruchę, przyznać się ze skruchą do czegoś haniebnego, niemoralnego lub kompromitującego, przynoszącego ujmę
SJP.pl
taki, który się pokajał
SJP.pl
naczynie szklane bez ucha, o pojemności najczęściej 0,33 lub 0,5 litra, używane do podawania piwa, koktajli itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) duży, pękaty kielich do piwa;
Wiktionary
Pokal – rodzaj naczynia szklanego przypominającego kielich ze względu na obecność nóżki, bez ucha, o pojemności użytkowej (z zaznaczoną miarką) najczęściej 0,33 lub 0,5 litra, używanego do podawania piwa, koktajli itp. Bardzo często producenci piwa wraz ze swoimi produktami rozprowadzają pokale z własnym logo lub inną reklamą. Są również pokale o bardzo nietypowych kształtach, np. fragmentu piłki nożnej.
Wikipedia
(1.1) Był piwoszem i szczycił się swoją kolekcją kufli i pokali.
Wiktionary
IPA: ˈpɔkal, AS: pokal
Wiktionary
1. książkowo: zhańbić, zbezcześcić, skompromitować, a dawniej także: zbrudzić, zanieczyścić coś;
2. pokalać się: dopuścić się czegoś hańbiącego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokalać.
Wiktionary
1. skaleczyć kogoś w wielu miejscach, zadać komuś wiele ran lub wyrządzić krzywdę wielu osobom, zwierzętom;
2. pokaleczyć się: skaleczyć się w wielu miejscach, doznać okaleczeń
SJP.pl
spędzić pewien czas na kalikowaniu (pompowaniu powietrza do miechów organowych dawnego typu za pomocą dźwigni lub specjalnego systemu pedałowego)
SJP.pl
poobliczać coś, spędzić pewien czas na zliczaniu czegoś, wykonywaniu obliczeń, a także: zastanawiać się nad czymś przez pewien czas
SJP.pl
Pokaniewo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Milejczyce. Leży nad rzeką Nurczyk. Dawne nazwy miejscowości to Pakaniew oraz Pakaniewo. Nazwa "Pakaniewo" utrzymuje się nadal w gwarze.
We wsi znajdowała się gorzelnia oraz stawy hodowlane, fabryka naczyń fajansowych. W pobliżu gorzelni znajdowała się park oraz dwór właścicieli Pokaniewa.
Wikipedia
pokapować się - potocznie: zdać sobie z czegoś sprawę; zorientować się, połapać się
SJP.pl
spędzić pewien czas na kapryszeniu
SJP.pl
kapać wolno, od czasu do czasu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) książk. ukarać kilku ludzi po kolei
(1.2) przest. ukarać
Wiktionary
(1.2) Oby cię Bóg pokarał złymi sąsiadami!
(1.2) Bóg mnie pokarał takim głupim chłopem! (Miś)
Wiktionary
IPA: pɔˈkarat͡ɕ, AS: pokarać
Wiktionary
rzecz. karny mrz., pokaranie, kara
czas. karać
przym. karny
Wiktionary
(1.2) skarać, ukarać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokarać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔkaˈrãɲɛ, AS: pokarãńe
Wiktionary
czas. pokarać
przym. karny
rzecz. karny mrz.
Wiktionary
1. to, czym żywią się organizmy żywe; pożywienie, żywność, jedzenie, jadło, strawa;
2. mleko wytwarzane po porodzie w gruczołach mlecznych ssaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pożywienie organizmów żywych danego gatunku (w szczególności człowieka);
(1.2) mleko wytwarzane przez gruczoły mleczne
(1.3) przen. to co zasila, napędza
forma czasownika.
(2.1) 2. os. ter. rozk. od: pokarmić
Wiktionary
Pokarm – pożywka dostarczająca substancji chemicznych ważnych dla zachowania zdrowia i rozwoju organizmu. Są to tzw. składniki odżywcze spełniające wiele funkcji w organizmie:
Wikipedia
(1.1) Pokarm dostarcza budulca do tworzenia, odbudowy lub utrzymania tkanek.
(1.2) Ściągnięty pokarm można mieszać i przetrzymywać kilka godzin w lodówce.
(1.3) Muzyka jest pokarmem duszy.
(2.1) Teraz ty pokarm trochę małą, proszę.
Wiktionary
IPA: ˈpɔkarm, AS: pokarm
Wiktionary
rzecz. karmicielka ż., karmiciel ż., karmnik m., karmienie n., dokarmianie n., przekarmienie n., przekarmianie n., karma ż.
czas. karmić, pokarmić, nakarmić, wykarmić, wykarmiać, dokarmić, dokarmiać, przekarmić, przekarmiać, podkarmić, podkarmiać
przym. pokarmowy
przysł. pokarmowo
Wiktionary
(1.1) karma, jedzenie, pożywienie, żywność, posiłek, jadło, strawa
(1.2) mleko
Wiktionary
pozostały po karmelitach, będący niegdyś własnością karmelitów
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) karmić kogoś przez krótki czas
Wiktionary
(1.1) — Niech Magda teraz je, ja sam pokarmię sierotę — rzekł parobek.
(1.1) Na samym skraju przeciwległego boru spostrzegła Basia mały stóg siana, więc nie zważając już na nic zatrzymała się przy nim, by konie pokarmić.
Wiktionary
IPA: pɔˈkarmʲit͡ɕ, AS: pokarmʹić
Wiktionary
rzecz. pokarm mrz., dokarmianie n., karmienie n.
czas. dokarmiać, karmić
Wiktionary
→ pokarm
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący pokarmu
Wiktionary
(1.1) Chude mięsa są niskotłuszczowe, wysokobiałkowe i napakowane składnikami pokarmowymi.
(1.1) Dzienna racja pokarmowa określa jakie produkty i w jakiej ilości należy uwzględnić w całodziennym żywieniu człowieka, aby zapewnić organizmowi wszystkie niezbędne składniki.
(1.1) Osoby stosujące dietę wegetariańską spożywają więcej węglowodanów złożonych, a co za tym idzie więcej błonnika pokarmowego niż osoby odżywiające się w sposób tradycyjny. Spożywanie zalecanej ilości błonnika zmniejsza ryzyko powstania przewlekłych zaparć, uchyłkowatości jelit, raka jelita grubego i hemoroidów.
Wiktionary
rzecz. pokarm m., karma ż., karmienie n., nakarmienie n.
czas. karmić ndk., nakarmić dk.
Wiktionary
(1.1) troficzny
Wiktionary
spędzić pewien czas na kaszlaniu; pokasłać, pokaszleć
SJP.pl
spędzić pewien czas na kaszleniu; pokasłać, pokaszlać
SJP.pl
spędzić pewien czas na kasłaniu; pokaszleć, pokaszlać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokasływać.
Wiktionary
czas. pokasływać ndk.
Wiktionary
skatalogować po kolei, wiele razy
SJP.pl
przypisać do kategorii
SJP.pl
przysłówek
(1.1) książk. ukrywając coś przed kimś
Wiktionary
(1.1) Policjanci zatrzymali bimbrownika, który pokątnie wytwarzał alkohol i sprzedawał go nieletnim.
Wiktionary
IPA: pɔˈkɔ̃ntʲɲɛ, AS: pokõntʹńe
Wiktionary
przym. pokątny
rzecz. kątek mrz.
Wiktionary
(1.1) nielegalnie
Wiktionary
pokątnik złowieszczyk - chrząszcz z rodziny czarnuchowatych
SJP.pl
1. nielegalny i sekretny;
2. zajmujący się nielegalnymi czynnościami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokawałkować.
Wiktionary
rzecz. kawałkowanie n.
czas. pokawałkować dk., kawałkować ndk.
Wiktionary
coś robionego z troską o właściwy efekt wizualny; prezentacja; demonstracja; przedstawienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) prezentacja jakichś umiejętności, przedmiotów itp.
Wiktionary
(1.1) Pomimo starań organizatorów nie udało się zorganizować pokazu.
Wiktionary
IPA: ˈpɔkas, AS: pokas
Wiktionary
rzecz. pokazanie n., pokazywanie n., pokazówka ż.
czas. pokazać dk., pokazywać ndk.
przym. pokazowy, pokaźny
przysł. pokazowo
Wiktionary
(1.1) prezentacja, demonstracja
Wiktionary
1. dać coś zobaczyć ;
2. wykonać przy kimś jakąś czynność, tak aby mógł się jej nauczyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pokazywać)
(1.1) zob. pokazywać.
czasownik zwrotny dokonany pokazać się (ndk. pokazywać się)
(2.1) zob. pokazywać się.
Wiktionary
IPA: pɔˈkazat͡ɕ, AS: pokazać
Wiktionary
rzecz. pokaz m., pokazywanie n., pokazanie n., pokazówka ż.
czas. pokazywać ndk.
przym. pokaźny, pokazowy
przysł. pokaźnie, pokazowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokazać.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
(1.1) niepokazanie
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. pokazać dk., pokazywać ndk.
rzecz. pokazówka ż., pokaz m., pokazywanie ndk.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) паказванне n.
źródła.
== pokazanie (slovio.) ==
ortografie. показание
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) wystawa
odmiana.
(1.1) lm. pokazanies
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌpɔkaˈzãɲɛ, AS: pokazãńe
Wiktionary
czas. pokazać dk., pokazywać ndk.
rzecz. pokazówka ż., pokaz m., pokazywanie ndk.
Wiktionary
antonimy.
(1.1) niepokazanie
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. pokazać dk., pokazywać ndk.
rzecz. pokazówka ż., pokaz m., pokazywanie ndk.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) паказванне n.
źródła.
== pokazanie (slovio.) ==
ortografie. показание
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) wystawa
odmiana.
(1.1) lm. pokazanies
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób pokaźny
Wiktionary
rzecz. pokaźność ż.
przym. pokaźny
czas. pokazać
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pokaźnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pokaźny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co pokaźne
Wiktionary
przym. pokaźny
przysł. pokaźnie
Wiktionary
dość duży, spory, znaczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dość duży, spory, znaczny
Wiktionary
(1.1) Stała tuż obok, blisko was, czekając jak i wy na taksówkę i jej torba zahaczyła o twój pokaźny brzuszek…
Wiktionary
IPA: pɔˈkaʑnɨ, AS: pokaźny
Wiktionary
rzecz. pokaźność ż., pokaz mrz.
przysł. pokaźnie
czas. pokazać dk., pokazywać ndk.
Wiktionary
(1.1) znaczący, spory, wydatny, znaczny, duży, nielichy, niemały, potężny, solidny, wielki
Wiktionary
potocznie: coś zorganizowanego jedynie na pokaz, dla przykładu; pokazówka
SJP.pl
potocznie: coś zorganizowanego jedynie na pokaz, dla przykładu; pokazówa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś zorganizowanego jedynie na pokaz
Wiktionary
rzecz. pokaz m., pokazywanie n., pokazanie n.
:: zgrub. pokazówa ż.
czas. pokazywać ndk., pokazać dk.
przym. pokazowy
przysł. pokazowo
Wiktionary
(1.1) pokazówa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pokazowe; cecha tych, którzy są pokazowi
Wiktionary
przym. pokazowy
przysł. pokazowo
Wiktionary
1. związany z pokazem, będący przedmiotem pokazu - demonstracji, prezentacji; demonstracyjny, poglądowy, deiktyczny, obrazowy;
2. wyróżniający się pozytywnie spośród otoczenia, godny pokazania; okazowy, spektakularny, popisowy, wzorowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) stanowiący przedmiot pokazu
przymiotnik jakościowy
(2.1) godny pokazania; efektowny, widowiskowy
Wiktionary
rzecz. pokazówka ż., pokaz mrz., pokazowość ż.
czas. pokazać, pokazywać
Wiktionary
potocznie: coś robionego, okazywanego dla pozoru lub efektu; pokazówka
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pokazać)
(1.1) dawać możliwość zobaczenia czegoś
(1.2) techn. o przyrządach pomiarowych: wskazywać wartość wielkości mierzonej
(1.3) wykonywać ruchy informujące kogoś o czymś
(1.4) wskazywać w jakimś kierunku
(1.5) demonstrować, dawać komuś możliwość nauczenia się poprzez wykonywanie danej czynności
czasownik zwrotny niedokonany pokazywać się (dk. pokazać się)
(2.1) dawać możliwość zobaczenia siebie, ujawniać się
Wiktionary
(1.1) W telewizji pokazywali relację z mistrzostw Europy w piłce nożnej.
(1.2) Przed podróżą wskaźnik paliwa pokazywał ponad połowę baku.
(1.3) Kobieta pokazuje mi jak dojść do banku.
(1.5) Jutro mój ojciec będzie pokazywał dzieciom, jak robi się sieć rybacką.
(2.1) Po włączeniu laptopa pokazywał się komunikat o słabej baterii.
Wiktionary
IPA: ˌpɔkaˈzɨvat͡ɕ, AS: pokazyvać
Wiktionary
rzecz. pokaz m., pokazówka ż., pokazanie n., pokazywanie n.
przym. pokazowy, pokaźny
przysł. pokazowo
czas. pokazać
Wiktionary
(1.1) demonstrować, przedstawiać, prezentować
(2.1) wskazywać, ukazywać, odzwierciedlać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokazywać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔkazɨˈvãɲɛ, AS: pokazyvãńe
Wiktionary
czas. pokazywać, pokazać
rzecz. pokaz m., pokazanie n., pokazówka ż.
Wiktionary
miłośnik anime i gier z serii Pokémon
SJP.pl
1. każde ze zwierzątek, bohaterów popularnego filmu animowanego dla dzieci;
2. potocznie: osoba dziwna (zwłaszcza w odniesieniu do wyglądu zewnętrznego)
SJP.pl
Wikipedia
nadanie lub zyskanie cech typowych dla pokemonów
SJP.pl
środowiskowo:
1. używać na zmianę małych i dużych liter w internecie;
2. nadawać cechy typowe dla pokemonów
SJP.pl
przymiotnik od: pokemon
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pokemonem, dotyczący pokemona
Wiktionary
rzecz. pokemon m.
Wiktionary
hazardowa gra w karty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) karc. gra hazardowa, w różnych odmianach, polegająca na uzyskaniu najlepszej kombinacji kart w ręku w stosunku do przeciwników;
(1.2) karc. w pokerze (1.1): pięć kolejnych kart jednego koloru
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przegrałem w pokera cały majątek.
(1.2) Jeszcze nigdy nie miałem pokera.
Wiktionary
IPA: ˈpɔkɛr, AS: poker
Wiktionary
rzecz. pokerzysta m., pokerzystka ż.
przym. pokerowy
Wiktionary
zdrobnienie od: poker
SJP.pl
przymiotnik od: poker
SJP.pl
1. gracz w pokera
2. osoba chętnie podejmująca ryzyko
SJP.pl
Wikipedia
1. kobieta grająca w pokera
2. kobieta chętnie podejmująca ryzyko
SJP.pl
spójnik znaczący tyle co: dopóki
SJP.pl
spójnik
(1.1) zob. dopóki.
Wiktionary
(1.1) Pozwól mi być z tobą tu / póki znów nie stanie w progu / białą stopą świt.
Wiktionary
IPA: ˈpuci, AS: puḱi
Wiktionary
(1.1) dopóki, tak długo jak
Wiktionary
spędzić pewien czas na kichaniu
SJP.pl
kichać od czasu do czasu
SJP.pl
potocznie: pomylić, pomieszać
SJP.pl
1. skaleczyć w wielu miejscach; poranić, pokaleczyć;
2. uszkodzić coś w wielu miejscach; pokancerować, poobtłukiwać, poniszczyć;
3. pokiereszować się - zostać pokiereszowanym
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) pot. poranić, pokaleczyć
(1.2) pot. uszkodzić coś w wielu miejscach
Wiktionary
(1.1) Gałęzie pokiereszowały powłokę sterowca, a pilot ratował się awaryjnym lądowaniem przed pałacem.
Wiktionary
rzecz. pokiereszowanie n.
Wiktionary
(1.2) poobijać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokiereszować.
Wiktionary
czas. pokiereszować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokierować.
Wiktionary
rzecz. kierowanie n.
Wiktionary
czasownik
(1.1) pot. poplątać
(1.2) pot. popsuć plany
Wiktionary
rzecz. kiełba ż., kiełbaśnictwo n., kiełbasa ż.
przym. kiełbasiany
Wiktionary
spędzić pewien czas na drzemce; podrzemać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokimać.
Wiktionary
czas. pokimać dk.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Pokinianka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Rokitno.
Wieś magnacka położona była w końcu XVIII wieku w powiecie brzeskolitewskim województwa brzeskolitewskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
1. poddać kiszeniu przez pewien czas;
2. potocznie: pokisić się - ponudzić się, tkwić gdzieś niepotrzebnie przez pewien czas
SJP.pl
pokitłasić; potocznie:
1. pomylić, pogmatwać; pokiełbasić, pokićkać, pokwasić;
2. pokitwasić się -
a) spędzić zbyt długi czas w jakimś miejscu;
b) zostać niewłaściwie rozpoznanym; poplątać się, zagmatwać się;
c) poruszać się niespokojnie, nie mogąc usiedzieć ani ustać w miejscu; powiercić się
SJP.pl
pokitwasić; potocznie:
1. pomylić, pogmatwać; pokiełbasić, pokićkać, pokwasić;
2. pokitłasić się -
a) spędzić zbyt długi czas w jakimś miejscu;
b) zostać niewłaściwie rozpoznanym; poplątać się, zagmatwać się;
c) poruszać się niespokojnie, nie mogąc usiedzieć ani ustać w miejscu; powiercić się
SJP.pl
przestarzale: wzmocniona partykuła "póki", używana w pytaniach, znacząca tyle co "jak długo"
SJP.pl
wypowiedzieć wiele przekleństw; poprzeklinać
SJP.pl
1. publiczne uznanie; pochwała; aplauz;
2. przestarzałe: echo klaskania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) uznanie
Wiktionary
czas. oklaskiwać
Wiktionary
owadożerny ptak z rodziny drozdów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Saxicola rubetra|ref=tak., niewelki ptak wędrowny z rzędu wróblowatych, na wiosnę i w lecie często spotykany na łąkach;
Wiktionary
Pokląskwa (Saxicola rubetra) – gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae). Zamieszkuje Eurazję. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
IPA: pɔˈklɔ̃w̃skfa, AS: poklõũ̯skfa
Wiktionary
przypisać do grup według jakichś zasad; pogrupować, pokategoryzować
SJP.pl
dach z brezentu
SJP.pl
Poklat (Poklatta, Poklatte, Leliwa odmienny) – kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Leliwa.
Wikipedia
Poklatki – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Kleszczewo.
Poklatki od roku 1388 zawdzięczają nazwę ziemianinowi o imieniu Poklatka. W wieku XVI Poklatki należały do powiatu pyzdrskiego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Na południe od wsi, przy gruntowej drodze do Markowic pozostałości cmentarza ewangelickiego.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób poklatkowy; tworząc i/lub modyfikując każdą klatkę filmu z osobna
Wiktionary
(1.1) Ten film został nakręcony poklatkowo.
Wiktionary
IPA: ˌpɔklatˈkɔvɔ, AS: poklatkovo
Wiktionary
przym. poklatkowy
rzecz. poklatkowość ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest poklatkowe; cecha tych, którzy są poklatkowi
Wiktionary
przym. poklatkowy
przysł. poklatkowo
Wiktionary
film poklatkowy, fotografia poklatkowa - technika polegająca na wykonywaniu zdjęć w dużych odstępach czasu i wyświetlaniu ich jako film
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) film. techn. zrobiony bądź oparty na zasadzie tworzenia i/lub modyfikowania każdej klatki filmu z osobna
Wiktionary
(1.1) Tworzenie filmów metodą poklatkową jest bardzo czasochłonne
Wiktionary
IPA: ˌpɔklatˈkɔvɨ, AS: poklatkovy
Wiktionary
przysł. poklatkowo
rzecz. klata ż., klatka ż., poklatkowość ż.
Wiktionary
Poklęków – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Blizanów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
1. uderzyć kogoś parę razy dłonią na znak przyjaznego stosunku, poufałości, czasem wyższości;
2. uderzeniami spłaszczyć, wyrównać coś, zwłaszcza niektóre narzędzia rolnicze w celu ich naostrzenia;
3. poklepać się:
a) uderzyć dłonią siebie samego;
b) poklepać wzajemnie jeden drugiego
SJP.pl
1. uderzać kogoś parę razy dłonią na znak przyjaznego stosunku, poufałości, czasem wyższości;
2. uderzeniami spłaszczać, wyrównywać coś, zwłaszcza niektóre narzędzia rolnicze w celu ich naostrzenia;
3. poklepywać się:
a) uderzać dłonią siebie samego;
b) poklepywać wzajemnie jeden drugiego
SJP.pl
w gwarze łowieckiej: naganianie zwierzyny łownej w kierunku stanowisk myśliwskich; także: zespół naganiaczy; nagonka, naganka
SJP.pl
1. klikać przez pewien czas;
2. potocznie: popisać z kimś przez internet
SJP.pl
potocznie: porozmyślać, pozastanawiać się nad rozwiązaniem jakiejś sytuacji
SJP.pl
poplanować potajemnie coś złego; pospiskować
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) zacząć kogoś kochać
(1.2) pot. przytulić kogoś
Wiktionary
Pokochać (ang. Beloved) – amerykański dramat filmowy z 1998 roku w reżyserii Jonathana Demmego, zrealizowany na podstawie powieści Toni Morrison.
Wikipedia
(1.1) Przygarnij i pokochaj psa ze schroniska.
Wiktionary
rzecz. kochanie n., pokochanie n., zakochanie n., ukochanie n., kochany mos.
czas. kochać ndk., ukochać dk.
wykrz. kochanie
przym. kochany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokochać.
Wiktionary
przym. kochany
rzecz. kochany mos.
czas. pokochać
Wiktionary
zaczynać odczuwać miłość do kogoś
SJP.pl
spędzić pewien czas na kodowaniu
SJP.pl
zdrobnienie od: pokoik
SJP.pl
mały pokój
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: pokój (pomieszczenie)
(1.2) zdrobn. od: pokój (przeciwieństwo wojny)
Wiktionary
rzecz. pokój mrz., pokojowiec mos., pokojówka ż., pokojowość ż.
przym. pokojowy
Wiktionary
(1.1) izdebka
Wiktionary
1. pomieszczenie w mieszkaniu lub innym lokalu, przeznaczone do spędzania w nim określonych pór dnia i nocy;
2. zgoda między stronami, które nie są ze sobą w konflikcie; rozejm;
3. układ o zakończeniu działań wojennych między zwaśnionymi stronami (zazwyczaj państwami); rozejm, zawieszenie broni;
4. książkowo: stan równowagi psychicznej lub fizycznej spowodowany brakiem trosk, zmartwień; spokój
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. wojsk. stan panujący między dwoma narodami, bez działań wojennych, bez wypowiedzenia wojny
(1.2) polit. pakt kończący wojnę
(1.3) przest. spokój
(1.4) rel. wieczny pokój
(1.5) bud. część mieszkania, izba
(1.6) turyst. pomieszczenie wynajęte w hotelu
(1.7) pot. pomieszczenie, gabinet
(1.8) inform. wydzielone miejsce na czacie lub IRC-u
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Między Polską a Czechami panuje pokój.
(1.2) Ostatecznie między tymi państwami został zawarty pokój.
(1.3) Niech odpoczywa w pokoju wiecznym.
(1.5) Jakiś człowiek szybko wszedł do pokoju.
Wiktionary
IPA: ˈpɔkuj, AS: pokui ̯
Wiktionary
rzecz. spokój m., pokojowość ż., przedpokój m., pokojowiec m., pokojowa ż., pokojówka ż., uspokajacz m., uspokojenie n., uspakajanie n., Pokój m.
:: zdrobn. pokoik m., pokoiczek m.
czas. uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. antypokojowy, pokojowy, spokojny, spokojniutki
przysł. pokojowo, spokojnie, spokojniutko
wykrz. spokojnie, spoko, spox, spoczko
partyk. spoczko, spoko
Wiktionary
(1.1) zgoda
(1.2) pakt pokojowy, traktat pokojowy
(1.3) spokój, harmonia
(1.5) pomieszczenie, izba, kąt
Wiktionary
skojarzyć wiele różnych rzeczy
SJP.pl
kobieta dbająca o porządek w pokojach hotelowych lub bogatych domach; pokojówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. służąca, która zajmuje się utrzymaniem czystości w pokojach
Wiktionary
IPA: ˌpɔkɔˈjɔva, AS: pokoi ̯ova
Wiktionary
rzecz. pokój m.; zdrobn. pokojówka ż.
:: fm. pokojowiec m.
Wiktionary
zdrobnienie od: pokojówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: pokojówka
Wiktionary
IPA: ˌpɔkɔjuˈvɛt͡ʃka, AS: pokoi ̯uvečka
Wiktionary
1. dawny służący na dworach magnackich lub królewskich;
2. przestarzale: pokojowy (osoba dbająca o porządek w pokojach hotelowych lub w domu bogatych ludzi)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. służący dworski
(1.2) przest. pokojowy
Wiktionary
(1.1) Do komnaty natychmiast wbiegali pokojowcy i służące.
Wiktionary
rzecz. pokój m., pokojowy m.
:: fż. pokojówka ż.
Wiktionary
(1.1) pokojowy, kamerdyner, lokaj, służący, fagas
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: pokojowa
(1.2) hotel. pracownica hotelu odpowiedzialna za sprzątanie pokoi
Wiktionary
Pokojówka – kobieta wykonująca zawód sprzątaczki w pomieszczeniach mieszkalnych. Do jej obowiązków należy utrzymanie porządku i czystości w pokojach pensjonatów, hoteli itp. lub w mieszkaniach i domach zamożnych pracodawców.
Stereotypowym wyznacznikiem pokojówki jest noszenie przez nie charakterystycznych uniformów (rodzaju liberii), jednak nie jest to regułą i zależy od wymogów pracodawcy.
Wikipedia
(1.1) — Co mnie jednak dziwi najmocniej, — prawiła — to okoliczność, że na podobnych lalkach nie poznają się mężczyźni. Dla żadnej kobiety, począwszy od Wąsowskiej, kończąc na mojej pokojówce, nie jest to sekret, że w Ewelinie nie zbudził się jeszcze ani rozum, ani serce; wszystko w niej śpi…
(1.2) Przez 25 lat byłam pokojówką w jednym z hoteli w Krakowie.
Wiktionary
IPA: ˌpɔkɔˈjufka, AS: pokoi ̯ufka
Wiktionary
rzecz. pokój m., pokoik m., pokojowa ż., pokojowiec m.
przym. pokojowy
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób pokojowy
Wiktionary
(1.1) Na ulicach stolicy Stanów Zjednoczonych demonstrowali pokojowo, choć wyraziście Żydzi.
Wiktionary
IPA: ˌpɔkɔˈjɔvɔ, AS: pokoi ̯ovo
Wiktionary
rzecz. pokój mrz., pokojowość ż.
przym. pokojowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pokojowe; cecha tych, którzy są pokojowi
Wiktionary
rzecz. pokój m., pokoik mrz.
przym. pokojowy
przysł. pokojowo
Wiktionary
1. dotyczący zgody, porozumienia;
2. dotyczący pokoju - pomieszczenia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący porozumienia lub zgody
(1.2) związany z pomieszczeniem
(1.3) o spokojnym usposobieniu
(1.4) w okresie pokoju
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba odpowiedzialna za utrzymanie porządku w pokoju
Wiktionary
IPA: ˌpɔkɔˈjɔvɨ, AS: pokoi ̯ovy
Wiktionary
(1.1,1.3-1.4)
rzecz. pokojowość, pokój
przysł. pokojowo
(1.2,2.1)
rzecz. pokoiczek, pokoik, pokój, pokojówka
Wiktionary
(1.1) ugodowy
(1.2) domowy, halowy, salowy, salonowy, gabinetowy
(1.3) bezkonfliktowy, spokojny, nieszkodliwy, przyjazny, przyjacielski
(2.1) przest. pokojowiec, służący, lokaj
Wiktionary
przymiotnik od: Pokój
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
o cechach pokolcowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
Pokolcowate, cyrulikowate (Acanthuridae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych. Do tej rodziny należy około 80 gatunków, z których tylko część jest hodowana w akwariach. Niektóre są dość łatwe w hodowli, ale o większości wiadomo zbyt mało, aby można było je utrzymać przy życiu w akwarium.
Wikipedia
o cechach pokolcowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
rodzaj morskich ryb z rodziny pokolcowatych
SJP.pl
1. pośpiewać kolędy, spędzić czas na śpiewaniu kolęd;
2. obejść domostwa parafii przez księdza składającego wizytę duszpasterską; chodzić po kolędzie;
3. w okresie Świąt Bożego Narodzenia: obejść kolejno domy z szopką lub gwiazdą, składając życzenia, śpiewając kolędy i zbierając dary;
4. przenośnie: obejść jakieś instytucje, urzędy, nie mogąc czegoś załatwić; obkolędować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) muz. pośpiewać kolędy
(1.2) etn. rel. pochodzić po kolędzie
Wiktionary
(1.1) Nasza rodzina lubi w czasie świąt pokolędować po kolacji wigilijnej.
Wiktionary
rzecz. kolęda ż., kolędnik m., kolędowanie n.
:: zdrobn. kolędeczka ż.
czas. kolędować ndk.
przym. kolędowy, kolędny, kolędniczy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) który kiedyś był kolegiatą
Wiktionary
(1.1) Członkowie klubu podróżnika pragną odwiedzić zespół pokolegiacki w Choczu.
Wiktionary
przym. kolegiacki
Wiktionary
1. grupa ludzi (także zwierząt lub roślin) będących w zbliżonym wieku; generacja;
2. ogół ludzi ukształtowanych przez podobne lub te same przeżycia, doświadczenia itp.
3. okres równy długości życia ludzi urodzonych w podobnym czasie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) grupa ludzi lub zwierząt będących mniej więcej w tym samym wieku
(1.2) grupa ludzi żyjących w tych samych czasach, będących świadkami podobnych wydarzeń
(1.3) członkowie rodziny, będący mniej więcej w tym samym wieku i pełniący te same funkcje (dziadkowie, rodzice, dzieci)
(1.4) okres czasu równy wiekowi ludzi w którym zazwyczaj mają dzieci
(1.5) bibl. plemię
Wiktionary
Pokolenie (generacja – łac. generatio „rodzenie, tworzenie”) – termin posiadający kilka konotacji związanych z urodzeniem, tworzeniem i prokreacją.
Wikipedia
(1.1) Naszą nadzieją i szansą na dalszy rozwój jest otwarte i dobrze wykształcone młode pokolenie.
(1.3) Na ostatnim zjeździe rodzinnym spotkały się cztery pokolenia Kowalskich i Nowaków.
(1.4) Trzy pokolenia temu nie było komputerów.
(1.5) Od dwunastu synów Jakuba wywodzi się dwanaście pokoleń Izraela.
(1.5) W wyniku podziału Sychem dostało się pokoleniu Efraima.
Wiktionary
IPA: ˌpɔkɔˈlɛ̃ɲɛ, AS: pokolẽńe
Wiktionary
rzecz. pokoleniowość n.
przym. pokoleniowy
Wiktionary
(1.1) generacja
(1.5) plemię
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pokoleniowe
Wiktionary
przym. pokoleniowy
przysł. pokoleniowo
rzecz. pokolenie n.
Wiktionary
istniejący po okresie kolonialnym
SJP.pl
barwnie pomalować
SJP.pl
spędzić pewien czas na koloryzowaniu
SJP.pl
taki, który kiedyś był własnością kombinatu
SJP.pl
spędzić pewien czas na komentowaniu
SJP.pl
dawniej: mieszkanie sublokatorskie
SJP.pl
skompletować po kolei, wiele razy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokompletować.
Wiktionary
czas. pokompletować dk.
Wiktionary
skompromitować po kolei, wiele razy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kośc. dziękczynna modlitwa kapłana odmawiana przez niego przy ołtarzu gdy wierni przyjęli już komunię, która kończy obrzędy komunijne;
Wiktionary
(1.1) Kiedyś wszystkie modlitwy własne Mszy – kolekta, nad darami i pokomunia – miały konkluzję trynitarną. sic.
Wiktionary
powstały po upadku komunizmu, charakterystyczny dla tego okresu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który pozostał po komunizmie
Wiktionary
(1.1) postkomunistyczny
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. pokonywać)
(1.1) dokonany od|pokonywać.
Wiktionary
(1.1) Gdy zaś wrócił i został sam jeden, ktoś zmagał się z nim aż do wschodu jutrzenki, a widząc, że nie może go pokonać, dotknął jego stawu biodrowego i wywichnął Jakubowi ten staw podczas zmagania się z nim.
Wiktionary
IPA: pɔˈkɔ̃nat͡ɕ, AS: pokõnać
Wiktionary
czas. pokonywać
rzecz. pokonanie n.
Wiktionary
możliwy do pokonania, przezwyciężenia; przezwyciężalny, pokonywalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokonać.
Wiktionary
Pokonanie (ang. penetration) – forma manewru taktycznego polegającą na szybkim i zdecydowanym ruchu wojsk w celu rozcięcia zgrupowań przeciwnika i wyjścia na jego tyły.
Pokonanie to działania zaczepne wojsk lądowych prowadzone w celu rozbicia broniącego się nieprzyjaciela. Odbywa się przez rozbicie przeciwnika drogą oddziaływania na jego wojska wszelkimi środkami rażenia, wykonanie uderzeń wojsk lądowych i lotnictwa w celu rozczłonkowania jego zgrupowań przez wyjście na skrzydła i tyły oraz niszczenie częściami. Głównym czynnikiem zapewniającym pokonanie jest szybki i zdecydowany ruch wojsk w głąb ugrupowania nieprzyjaciela.
Wikipedia
rzecz. pokonany
czas. pokonać, pokonywać
Wiktionary
spędzić pewien czas na koncertowaniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się po koncercie, powstały po koncercie, nawiązujący do koncertu
Wiktionary
IPA: ˌpɔkɔ̃nt͡sɛrˈtɔvɨ, AS: pokõncertovy
Wiktionary
spędzić pewien czas na konfigurowaniu czegoś
SJP.pl
skonfiskować po kolei, wiele razy
SJP.pl
spędzić pewien czas na konkurach - staraniu się o rękę kobiety
SJP.pl
następujący po konkursie, będący wynikiem konkursu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) pozostały po konsumpcji
Wiktionary
1. spędzić pewien czas na kontrolowaniu;
2. skontrolować po kolei, wiele razy
SJP.pl
1. prowadzić rozmowę towarzyską przez jakiś czas;
2. potocznie: porozmawiać
SJP.pl
czasownik
(1.1) odnosić zwycięstwo nad kimś
(1.2) radzić sobie z jakimiś przeszkodami, dalekim dystansem
Wiktionary
IPA: ˌpɔkɔ̃ˈnɨvat͡ɕ, AS: pokõnyvać
Wiktionary
rzecz. pokonywanie n., pokonanie n.
czas. pokonać
Wiktionary
dający się pokonać, podbić; pokonalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokonywać.
Wiktionary
czas. pokonywać
Wiktionary
1. spędzić pewien czas na kopceniu;
2. okopcić po kolei, wiele razy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący okresu po przewrocie kopernikańskim
Wiktionary
przym. kopernikowski
Wiktionary
skopiować po kolei, wiele razy
SJP.pl
spędzić pewien czas na kopulowaniu
SJP.pl
postawa uznająca czyjąś wyższość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) świadomość własnych ograniczeń i słabości skłaniająca do niesprzeciwiania się życiowym koniecznościom
(1.2) gw-pl|Bukowina. żałoba
Wiktionary
Pokora – cnota moralna, która w ogólnym rozumieniu polega na uznaniu własnej ograniczoności, niewywyższaniu się ponad innych i unikaniu chwalenia się swoimi dokonaniami.
Psychiatra, Gerard J. M. van den Aardweg uważa: „Pokora jest warunkiem uzyskania dojrzałości duchowej oraz psychicznej”.
Wikipedia
(1.1) W pokorze i wytrwałości leżała ich siła.
Wiktionary
IPA: pɔˈkɔra, AS: pokora
Wiktionary
rzecz. pokornienie n., spokornienie n., pokorność ż.; Pokora m./ż., korność ż., upokarzanie ż., upokorzenie n., ukorzenie n.
czas. pokornieć ndk., spokornieć dk., upokarzać ndk., upokorzyć dk., kornieć ndk., ukorzyć ndk.
przym. pokorny, pokorniutki, korny
przysł. pokornie, pokorniutko, kornie
Wiktionary
spędzić pewien czas na prowadzeniu korespondencji
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób pokorny
(1.2) skromnie, ubogo
Wiktionary
(1.1) Poproś pokornie, a zobaczysz, że skruszeje jego serce.
Wiktionary
czas. spokornieć, pokornieć ndk.
rzecz. pokora ż., pokorność ż.
przym. pokorniutki
przysł. pokorniutko
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) stawać się (bardziej) pokornym
Wiktionary
rzecz. pokora ż.
czas. spokornieć dk.
przym. pokorny, pokorniutki
przysł. pokornie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pokornie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pokorny
SJP.pl
osoba potulna, uległa, uniżona
SJP.pl
zdrobnienie od: pokorny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: pokorny
Wiktionary
IPA: ˌpɔkɔrʲˈɲutʲci, AS: pokorʹńutʹḱi
Wiktionary
rzecz. pokora
przym. pokorny
przysł. pokornie, pokorniutko
czas. pokornieć
Wiktionary
przysłówek
(1.1) zdrobn. bardzo pokornie
Wiktionary
(1.1) Chłopki pokorniutko pochyliły głowy.
Wiktionary
rzecz. pokora ż.
przysł. pokornie
przym. pokorniutki
Wiktionary
uniżoność, potulność, posłuszeństwo wynikające zwykle z niskiej samooceny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. pokora
Wiktionary
rzecz. pokora ż.
przym. pokorny
przysł. pokornie
Wiktionary
1. świadom własnej niedoskonałości; skromny;
2. uznający czyjąś wyższość; uniżony, uległy, potulny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie wywyższający się, skromny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zależało mu na byciu pokornym i zgodnym.
Wiktionary
rzecz. pokora ż., pokorność ż.
przym. pokorniutki
czas. spokornieć, pokornieć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
spędzić pewien czas na korzystaniu z czegoś; poużywać
SJP.pl
zboże lub trawa ścięte w czasie żniw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. ogrod. pas, wał skoszonej roślinności, zwykle trawy lub zboża;
Wiktionary
Pokos – ogół części roślin zebrany podczas jednego sianokosu lub w węższym znaczeniu pas skoszonych roślin układający się za kosiarką.
Wikipedia
rzecz. kosa ż., kosynier mos.
czas. pokosić dk.
Wiktionary
Pokośno – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Suchowola.
Wieś królewska ekonomii grodzieńskiej położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego. W Pokośnie urodził się Tadeusz Komendant – polski krytyk literacki, tłumacz, eseista, pisarz, doktor nauk humanistycznych, wykładowca na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.
Wikipedia
o cechach pokosowatych (rodzina błonkówek)
SJP.pl
o cechach pokosowatych (rodzina błonkówek)
SJP.pl
produkt (zazwyczaj olej lniany i konopny z dodatkiem substancji przyspieszających schnięcie) stosowany do impregnacji drewna i materiałów porowatych, wyrobu farb; olej schnący
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. produkt (zazwyczaj olej lniany i konopny z dodatkiem substancji przyspieszających schnięcie) stosowany do impregnacji drewna i materiałów porowatych, wyrobu farb;
Wiktionary
Pokost, pokost lniany – produkt otrzymywany przez zagęszczenie oleju lnianego z dodatkiem substancji przyspieszających wysychanie (tzw. sykatyw), stosowany jako środek do impregnacji drewna, tynków i innych materiałów porowatych, w celu zabezpieczenia ich przed wilgocią oraz czynnikami atmosferycznymi. Czysty pokost bywa rozcieńczany, głównie terpentyną balsamiczną, dla ułatwienia penetracji w głąb twardego drewna. Jest produktem pochodzenia naturalnego.
Wikipedia
IPA: ˈpɔkɔst, AS: pokost
Wiktionary
przym. pokostowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|fyrnajs.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokostować.
Wiktionary
czas. pokostować ndk.
Wiktionary
znajdujący się na miejscu koszar; pozostały po koszarach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokosztować.
Wiktionary
czas. pokosztować dk.
Wiktionary
obrzęd zakończenia polowania, podczas którego składany jest raport o przebiegu polowania, ubitej zwierzynie (ułożonej pokotem) oraz ogłasza się, kto został królem polowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) łow. rytualny finał polowania: ułożone truchła zabitych zwierząt;
Wiktionary
Wikipedia
obok siebie, rzędem, szeregiem (zwykle w połączeniu z czasownikami leżeć, kłaść się itp.)
SJP.pl
spędzić pewien czas na kozłowaniu
SJP.pl
1. nie osiągnąć zamierzonego celu wskutek nieudolnego działania; popsuć coś;
2. kpić przez jakiś czas, spędzić jakiś czas na drwieniu z kogoś lub czegoś
SJP.pl
gatunek ptaka z rodziny kaczkowatych
SJP.pl
Pokraczka (Thalassornis leuconotus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae). W naturalnym środowisku występuje w regionach Afryki Subsaharyjskiej, w szczególności na obszarze pomiędzy Czadem i Senegalem oraz pomiędzy Etiopią a RPA. Występuje też na Madagaskarze. Jest jedynym przedstawicielem monotypowego rodzaju Thalassornis. Długość ciała do 45 cm, masa ciała 625 do 800 g. Zasiedla ciepłe, śródlądowe jeziora, stawy, bagna i mokradła.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: pokracznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pokraczny
SJP.pl
1. brak regularnej, wyraźnej formy, kształtu, harmonii; bezkształtność, niekształtność, niezgrabność, nieforemność;
2. potocznie: ogół cech czegoś, co zwraca na siebie uwagę swoją osobliwością; cudaczność, dziwaczność, cudackość, osobliwość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pokraczne; cecha tych, którzy są pokraczni
Wiktionary
przym. pokraczny
przysł. pokracznie
rzecz. pokraka ż.
Wiktionary
1. taki, któremu brakuje właściwego kształtu, właściwej formy; niekształtny, niezgrabny, nieforemny;
2. potocznie: zwracający uwagę swoją nietypowością; cudaczny, dziwaczny, osobliwy
SJP.pl
pogardliwie o mężczyźnie brzydkim, zaniedbanym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osoba brzydka, niezgrabna, nieforemna
Wiktionary
Pokraka (Pocholo) – kolumbijska telenowela z 2007 roku. Serial składa się ze 120 odcinków, każdy po 45 minut. Serial emitowany jest w Polsce przez telewizję Zone Romantica od 23 stycznia 2008.
Wikipedia
IPA: pɔˈkraka, AS: pokraka
Wiktionary
przym. pokraczny
przysł. pokracznie
rzecz. pokraczność
Wiktionary
o krukach, wronach: spędzić pewien czas na wydawaniu charakterystycznego skrzeku
SJP.pl
o krukach, wronach: wydawać od czasu do czasu charakterystyczny skrzek
SJP.pl
potocznie:
1. nieco brzydki, zdeformowany lub niezgrabny;
2. nieco nieestetyczny i nieforemny
SJP.pl
polewać coś, rozpryskując jakąś ciecz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokrapiać.
Wiktionary
rzecz. pokropienie n.
czas. pokrapiać ndk., pokropić dk.
Wiktionary
o deszczu: padać drobnymi kroplami; kropić
SJP.pl
skraść wiele czegoś
SJP.pl
potocznie: pokolorować coś kredką
SJP.pl
posmarować kremem
SJP.pl
narysować na czymś wiele kresek
SJP.pl
obszycie brzegu tkaniny zabezpieczające przed strzępieniem
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
zdrobnienie od: pokrętło
SJP.pl
kilka nici roślinnych lub drucików zwiniętych w postaci linki
SJP.pl
Pokrętka – narzędzie umożliwiająca ręczne nadanie ruchu obrotowego narzędziom z chwytem czworokątnym tj. gwintownikom i rozwiertakom.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: pokrętnie
SJP.pl
1. cecha czegoś trudnego do zrozumienia, zawiłość;
2. cecha czegoś obfitującego w trudności;
3. cecha kogoś lub czegoś próbującego zmylić innych i ukryć prawdziwy cel działań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha kogoś, kto postępuje i mówi w sposób trudny do zrozumienia, skomplikowany i bywa przy tym nieszczery
(1.2) cecha czegoś, co jest pokrętne, trudne do zrozumienia i zawiłe
Wiktionary
przym. pokrętny
przysł. pokrętnie
rzecz. pokrętło n.
Wiktionary
(1.1) krętactwo, kuglarstwo, kazuistyka, nieszczerość, przewrotność, wykrętność, zwodniczość
(1.2) bełkotliwość, chaotyczność, mętność, mglistość, nieczytelność, niejasność, niejednoznaczność, niekomunikatywność, nieprzejrzystość, nieprzystępność, niezrozumiałość, wieloznaczność, zawiłość, złożoność
Wiktionary
1. trudny do zrozumienia, zawiły, skomplikowany;
2. obfitujący w trudności, np. pokrętne drogi życiowe;
3. próbujący zmylić innych i ukryć prawdziwy cel swoich działań;
4. rzadko: pełen zakrętów; kręty
SJP.pl
część urządzenia dająca się obracać, służąca do jego wyłączania, włączania lub regulacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. mechaniczny element urządzenia do włączania, wyłączania i regulowania czegoś za pomocą obrotów
Wiktionary
IPA: pɔˈkrɛ̃ntwɔ, AS: pokrẽntu̯o
Wiktionary
rzecz. pokrętka, pokrętność
przym. pokrętny
przysł. pokrętnie
Wiktionary
pokrewność;
1. stosunek zachodzący między członkami jednej rodziny; posiadanie wspólnego przodka; koligacja, agnacja, spokrewnienie, powinowactwo, pobratymstwo;
2. przenośnie: bycie podobnym do kogoś lub czegoś pod jakimś względem, pozostawianie w bliskim związku z kimś lub z czymś; koligacja, filiacja, pobratymstwo, bliskość;
3. w biologii: wspólne cechy występujące u niektórych roślin i zwierząt, które wskazują na ich bliskie, wspólne pochodzenie; spokrewnienie;
4. w muzyce: podobieństwo dwóch akordów, gam bądź tonacji, charakteryzujące się stosunkowo dużą liczbą zbieżnych składników dźwiękowych;
5. w językoznawstwie o narodach bądź językach: wywodzenie się z jednego języka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) relacja łącząca osoby posiadające wspólnego przodka;
(1.2) fiz. chem. biol. podobieństwo właściwości
(1.3) przen. odczuwane podobieństwo poglądów i charakteru do kogoś
(1.4) muz. związek między dwiema tonacjami lub akordami; ;
Wiktionary
Pokrewieństwo – relacja pomiędzy osobami lub osobnikami mającymi wspólnego przodka (prawn. wstępnego). Bliskość tej relacji określa stopień pokrewieństwa. Pokrewieństwo ma istotne znaczenie w prawie.
Zachowania seksualne pomiędzy osobami spokrewnionymi określa się mianem kazirodztwa. W przypadku hodowli zwierząt, kojarzenie osobników spokrewnionych to chów wsobny.
Relacje pomiędzy członkami rodzin małżonków określa się mianem powinowactwa.
Wikipedia
IPA: ˌpɔkrɛˈvʲjɛ̇̃j̃stfɔ, AS: pokrevʹi ̯ė̃ĩ ̯stfo
Wiktionary
rzecz. krew ż., krewny m., krewna ż., krewniak m., spokrewnienie n., pokrewność ż., krewniaczość ż.
przym. pokrewny, spokrewniony, krewniaczy, krwisty, krewny
Wiktionary
(1.1) spokrewnienie, pobratymstwo, powinowactwo, starop|krewność.
Wiktionary
pokrewieństwo;
1. stosunek zachodzący między członkami jednej rodziny; posiadanie wspólnego przodka; koligacja, agnacja, spokrewnienie, powinowactwo, pobratymstwo;
2. przenośnie: bycie podobnym do kogoś lub czegoś pod jakimś względem, pozostawianie w bliskim związku z kimś lub z czymś; koligacja, filiacja, pobratymstwo, bliskość;
3. w biologii: wspólne cechy występujące u niektórych roślin i zwierząt, które wskazują na ich bliskie, wspólne pochodzenie; spokrewnienie;
4. w muzyce: podobieństwo dwóch akordów, gam bądź tonacji, charakteryzujące się stosunkowo dużą liczbą zbieżnych składników dźwiękowych;
5. w językoznawstwie o narodach bądź językach: wywodzenie się z jednego języka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pokrewne; cecha tych, którzy są pokrewni
Wiktionary
przym. pokrewny
przysł. pokrewnie
rzecz. pokrewieństwo n.
Wiktionary
1. taki, który wykazuje podobieństwa do kogoś lub czegoś pod pewnym względem; podobny;
2. taki, który wskazuje na wspólne pochodzenie z kimś lub czymś; spokrewniony, bliski, krewny, bratni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykazujący podobieństwo do kogoś lub czegoś pod jakimś względem
(1.2) mający wspólne pochodzenie
Wiktionary
(1.1) Nawiązano kontakty z pokrewnymi instytucjami w Polsce i za granicą organizując prelekcje i odczyty oraz sesje i konferencje naukowe.
Wiktionary
IPA: pɔˈkrɛvnɨ, AS: pokrevny
Wiktionary
rzecz. pokrewieństwo n., pokrewność ż.
rzecz. krew ż., krewny m., krewna ż.
przym. krewny
Wiktionary
(1.1) podobny
(1.2) bliski, bratni, spokrewniony
Wiktionary
rzadko: uczynić coś krótszym; skrócić, ukrócić
SJP.pl
pójść, postąpić wolno, dostojnie
SJP.pl
1. podzielić coś na kawałki, pociąć;
2. potocznie: mocno poranić, pokaleczyć kogoś;
3. potocznie: dokonać operacji
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. kroić)
(1.1) podzielić coś poprzez krojenie
(1.2) pot. mocno pokaleczyć kogoś
(1.3) pot. przeprowadzić zabieg chirurgiczny
czasownik zwrotny dokonany pokroić się (ndk. kroić się)
(2.1) pot. pociąć własne ciało
Wiktionary
(1.1) Delikatnie wędzone tofu z ziaren europejskiej soi dobrze smakuje w zupach i daniach warzywnych, jako cienko pokrojone plasterekasterki na chlebie lub z grilla.
Wiktionary
czas. kroić
rzecz. pokrojenie n., pokrój mrz.
przym. krojony
Wiktionary
(1.1) pociąć, podzielić, porąbać, poszatkować
(1.2) pociąć, porąbać, poszatkować, skatować
(1.3) zoperować
(2.1) pociąć się
Wiktionary
1. rodzaj, typ;
2. budowa danego przedmiotu;
3. całokształt cech morfologicznych zwierzęcia lub rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zespół cech osoby
(1.2) biol. ogół cech morfologicznych opisujących wygląd organizmów żywych;
forma czasownika.
(2.1) 2. os. rozk. od: pokroić
Wiktionary
Pokrój – termin używany w naukach przyrodniczych oznaczający ogół cech morfologicznych opisujących wygląd organizmów żywych, minerałów oraz kryształów. Przykładowymi cechami stanowiącymi pokrój są wielkość, barwa, kształt.
Wikipedia
(1.1) Osoby tego pokroju generalnie reagują w taki sam sposób.
(1.2) W Polsce przy wyborze ogierów czołowych ważna jest także bonitacja, czyli punktowana ocena typu, budowy i pokroju konia.
(1.2) Jej bulwa przypomina w pokroju marchew.
Wiktionary
rzecz. pokroić dk.
czas. pokroić
Wiktionary
(1.1) autorament
Wiktionary
pokropka wysączka - gatunek pomarańczowej biedronki o szesnastu kropkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. daw. pokropienie zwłok wodą święconą, wykonywane przez księdza przed złożeniem ciała do grobu
(1.2) rel. pot. uproszczona formuła obrzędu pogrzebowego stosowana wobec nieochrzczonych dzieci lub osób niemających bliskich, zwykle bez mszy świętej
Wiktionary
Pokropek – w Kościele katolickim popularne określenie obrzędów pogrzebowych dziecka nieochrzczonego.
Chociaż według teologii katolickiej dopiero przyjęcie sakramentu chrztu czyni członkiem Kościoła i tym samym uprawnia do liturgicznego pożegnania przez wspólnotę wiernych, to prawo kanoniczne pozwala odprawić obrzędy pogrzebowe dziecka nieochrzczonego „jeżeli rodzice pragnęli je ochrzcić”.
Wikipedia
rzecz. kropielniczka ż., pokropienie n., kroplówka ż., kropidło n.
czas. pokropić dk.
Wiktionary
polać coś, rozpryskując jakąś ciecz
SJP.pl
pokropka wysączka - gatunek pomarańczowej biedronki o szesnastu kropkach
SJP.pl
Pokropka (Halyzia) – rodzaj chrząszczy z rodziny biedronkowatych.
Chrząszcze o lekko przypłaszczonym, owalnym w zarysie ciele, z wierzchu, włącznie z oczami, nagim, nieowłosionym. Długość czułków jest większa niż głowy. Oczy są mniejsze niż u podobnego Macroilleis. Narządy gębowe mają na każdej żuwaczce dwa zęby, z których dolny jest zaopatrzony w kilka mniejszych ząbków. Głaszczki szczękowe mają ostatni z członów słabo rozszerzony. Przedplecze jest poprzeczne, słabo wypukłe, najszersze w pobliżu podstawy, w tylnych kątach zaokrąglone, nie przylega ściśle do nasady pokryw. Epipleury pokryw są równej szerokości, tylko nieco ku wierzchołkowi zwężone i tam ścięte. Przedpiersie ma kształt litery T. Śródpiersie ma przednią krawędź obrzeżoną na całej długości. Pierwszy z widocznych sternitów odwłoka jest stosunkowo krótki, nieco tylko dłuższy od kolejnego i ma bardzo słabo zaznaczone, ćwierćkoliste linie udowe. Genitalia samca cechują się obecnością flagellum na szczycie syfonu.
Wikipedia
w krótkich słowach, zwięźle
SJP.pl
przysłówek
(1.1) mówiąc w skrócie
Wiktionary
(1.1) Mógłbym wam długo opowiadać, ale pokrótce powiem tylko, że urlop miałem kompletnie nieudany.
Wiktionary
IPA: pɔˈkrutt͡sɛ, AS: pokrutce
Wiktionary
rzecz. krótkość ż.
przym. krótki
przysł. krótko
Wiktionary
(1.1) zwięźle, krótko mówiąc, streszczając się, skracając
Wiktionary
okrycie lub opakowanie ochronne z materiału, skóry lub innego tworzywa na jakiś przedmiot, dostosowane do niego kształtem; futerał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nakrycie ochronne na jakiś przedmiot przystosowane do niego kształtem, wykonane z materiału, skóry itp.
(1.2) gw-pl|Bukowina. chodnik (na podłogę)
Wiktionary
Etui (fr. étui, wym. etṻi) – niewielki usztywniony pojemnik chroniący różne przedmioty użytkowe i wartościowe.
Może mieć postać jednoczęściowego rozkładanego pudełka, zamykanego pokrowca (futerału) albo prostej pochewki (otwartej lub z klapką zamykającą). Bywa wykonane z rozmaitych materiałów: metalu, skóry, tworzyw sztucznych, tkaniny, a nawet kartonu czy folii. Istotną cechą jest wykonanie z materiału dostatecznie sztywnego lub z wypełnieniem usztywniającym, często z odpowiednimi przegródkami bądź miękką wykładziną wewnętrzną. W tej postaci służy do przechowywania przedmiotów drobnych, łatwych do zgubienia względnie posiadających szczególną wartość.
Wikipedia
przym. pokrowcowy
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Pokrówka (dawniej Pokrywka, Pokrzywka) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, siedziba gminy wiejskiej Chełm.
Na terenie wsi utworzono dwa sołectwa Pokrówka i Pokrówka – Bazylany. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 1795 mieszkańców i była największą miejscowością gminy Chełm.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. kruszyć)
(1.1) dokonany od|kruszyć.
czasownik zwrotny dokonany pokruszyć się (ndk. kruszyć się)
(2.1) dokonany od|kruszyć się.
Wiktionary
rzecz. kruszon mrz., kruchość ż., kruszyna ż.
przym. kruchy
czas. kruszyć
Wiktionary
1. położyć jakiś materiał na powierzchnię czegoś i przyszyć dookoła na stałe; obszyć, obić;
2. nałożyć na powierzchnię czegoś cienką warstwę, np. farby;
3. umieścić coś na czymś, tak aby całkowicie przykryć, zasłonić;
4. zapłacić za coś, wyrównać stratę;
5. zapłodnić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pokrywać)
(1.1) nanieść coś na coś
(1.2) zootechn. zapłodnić w sposób naturalny
(1.3) hand. zapłacić, zapewnić całkowite finansowanie danej części
(1.4) bud. przykryć warstwą czegoś
Wiktionary
IPA: ˈpɔkrɨt͡ɕ, AS: pokryć
Wiktionary
rzecz. pokrywa ż., pokrycie n., pokrywka ż.
Wiktionary
1. położyć jakiś materiał na powierzchnię czegoś i przyszyć dookoła na stałe; obszyć, obić;
2. nałożyć na powierzchnię czegoś cienką warstwę, np. farby;
3. umieścić coś na czymś, tak aby całkowicie przykryć, zasłonić;
4. zapłacić za coś, wyrównać stratę;
5. zapłodnić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) warstwa przykrywająca coś
(1.2) posiadanie finansowania
(1.3) o słowach: potwierdzenie w czynach
(1.4) inform. istnienie testu sprawdzającego dany fragment kodu lub funkcję
Wiktionary
czas. pokryć dk., pokrywać ndk.
rzecz. pokrywanie n., pokrywka ż.
Wiktionary
Pokrytki – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mławskim, w gminie Strzegowo.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Mikołaja w Niedzborzu.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
spędzić pewien czas na krytykowaniu
SJP.pl
1. kłaść jakiś materiał na powierzchnię czegoś i przyszywać dookoła na stałe; obszywać, obijać;
2. nakładać na powierzchnię czegoś cienką warstwę, np. farby;
3. umieszczać coś na czymś, tak aby całkowicie przykryć, zasłonić;
4. płacić za coś, wyrównywać stratę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przedmiot służący do nakrywania, przykrywania czegoś
forma czasownika.
(2.1) 3 os. lp. ter. pokrywać
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pɔˈkrɨva, AS: pokryva
Wiktionary
rzecz. pokrywka ż., pokrywanie n., przykrywka ż.
czas. pokrywać ndk., pokryć dk.
Wiktionary
1. kłaść jakiś materiał na powierzchnię czegoś i przyszywać dookoła na stałe; obszywać, obijać;
2. nakładać na powierzchnię czegoś cienką warstwę, np. farby;
3. umieszczać coś na czymś, tak aby całkowicie przykryć, zasłonić;
4. płacić za coś, wyrównywać stratę
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pokryć)
(1.1) nanosić coś na coś
(1.2) zootechn. zapładniać
(1.3) hand. płacić, zapewniać całkowite finansowanie danej części
(1.4) stanowić pokrywę, przykrycie czegoś
czasownik zwrotny niedokonany pokrywać się
(2.1) o przynajmniej dwóch rzeczach materialnych nachodzić na siebie, zajmować to samo miejsce
(2.2) o przynajmniej dwóch rzeczach niematerialnych być zbieżnym
(2.3) zaczynać mieć coś na powierzchni
Wiktionary
(1.1) Stos gruzu pokrywa domy na Haiti.
(1.2) Wilk pokrył dwie suki ze stada.
(1.3) Kto, pytam, dzisiaj pokryje koszty związane z tą tragedią?
(2.1) Strefy interesów obu państw pokrywały się, co wywołało konflikt.
(2.2) Nasze cele, pokrywają się, więc może będziemy współpracować?
(2.3) Okno pokryło się szronem.
Wiktionary
IPA: pɔˈkrɨvat͡ɕ, AS: pokryvać
Wiktionary
rzecz. pokrywa ż., pokrywka ż., pokrywanie n., pokrycie n.
Wiktionary
(1.1) obejmować, oblekać, okrywać, otaczać, zakrywać, zawierać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokrywać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔkrɨˈvãɲɛ, AS: pokryvãńe
Wiktionary
rzecz. pokrywa, pokrycie, pokrywka
czas. pokrywać
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: pokrywa
(1.2) przykrywka na garnek
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. pokrycie n., pokrywa ż., pokrywanie n.
czas. kryć, pokryć dk., pokrywać ndk.
Wiktionary
(1.1) przykrywka
(1.2) reg. śl. dekiel.
Wiktionary
wzmacniający, budujący; dodający sił lub otuchy
SJP.pl
1. dodać sił, podnieść na duchu; posilić, wzmocnić;
2. pokrzepić się - odzyskać siły, energię, entuzjazm; dodać sobie sił
SJP.pl
1. mały ptak przelotny z rodziny o tej samej nazwie; gajówka
2. (pokrzewki) rodzina ptaków z rzędu wróblowatych; gajówki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. mały, częściowo wędrowny ptak z podrodziny gajówek, rodziny pokrzewkowatych, rzędu wróblowych, objęty ścisłą ochroną gatunkową;
Wiktionary
Pokrzewki, pokrzewkowate, gajówki (Sylviidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). W obecnie stosowanym ujęciu systematycznym liczy ponad trzydzieści gatunków występujących w Europie, Azji i Afryce.
Wikipedia
(1.1) Piegża to niewielka pokrzewka o smukłej sylwetce.
Wiktionary
IPA: pɔˈkʃɛfka, AS: pokšefka
Wiktionary
rzecz. pokrzewkowate lm. nmos.
Wiktionary
1. mały ptak przelotny z rodziny o tej samej nazwie; gajówka
2. (pokrzewki) rodzina ptaków z rzędu wróblowatych; gajówki
SJP.pl
Pokrzewki, pokrzewkowate, gajówki (Sylviidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). W obecnie stosowanym ujęciu systematycznym liczy ponad trzydzieści gatunków występujących w Europie, Azji i Afryce.
Wikipedia
o cechach pokrzewkowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Pokrzewki, pokrzewkowate, gajówki (Sylviidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). W obecnie stosowanym ujęciu systematycznym liczy ponad trzydzieści gatunków występujących w Europie, Azji i Afryce.
Wikipedia
o cechach pokrzewkowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Pokrzydowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, w gminie Zbiczno. Największa wieś tej gminy, liczy ponad 919 mieszkańców.
Do 1954 roku miejscowość była siedzibą gminy Pokrzydowo, następnie do 1972 r. gromady Pokrzydowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Wikipedia
1. okrzyk, zawołanie; głos wydawany przez człowieka lub ptaka
2. bylina z rodziny psiankowatych; wilcza jagoda; belladona; belladonna
SJP.pl
Pokrzyk (Atropa) – rodzaj z roślin z rodziny psiankowatych. Obejmuje 5 gatunków. Występują one w południowej i środkowej Europie oraz w południowo-zachodniej Afryce i w południowo-zachodniej Azji, po Himalaje na wschodzie. Rośliny te rosną w widnych lasach i w miejscach skalistych, w górach. Pokrzyk wilcza jagoda, będący jedynym przedstawicielem rodzaju występującym w Polsce, należy do najsilniej trujących roślin w strefie klimatu umiarkowanego.
Wikipedia
1. okrzyk, zawołanie; głos wydawany przez człowieka lub ptaka
2. bylina z rodziny psiankowatych; wilcza jagoda; belladona; belladonna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokrzykiwać.
Wiktionary
czas. krzyczeć, pokrzykiwać ndk.
Wiktionary
roślina zielna z rodziny pokrzywowatych o parzących włoskach na liściach i pędach, występująca w wielu gatunkach na całym świecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Urtica|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny pokrzywowatych;
(1.2) bot. jednoroczna roślina zielna lub bylina z rodzaju pokrzywa (1.1), o ząbkowatych liściach pokrytych parzącymi włoskami
(1.3) uczn. nauczyciel
(1.4) gwara. bot. jasnota biała
Wiktionary
Pokrzywa (Urtica L.) – rodzaj jednorocznych roślin zielnych lub bylin z rodziny pokrzywowatych (Urticaceae Juss.). Należy do niej co najmniej 68 gatunków rozpowszechnionych na całej kuli ziemskiej z wyjątkiem Antarktydy. Rośliny niektórych gatunków dostarczają włókna i są jadalne.
Wikipedia
(1.2) Raz, gdy wpadłem w pokrzywy, miałem całe ręce pokryte bąblami.
(1.2) Słyszałem, że pokrzywa ma bardzo dużo zastosowań leczniczych.
Wiktionary
IPA: pɔˈkʃɨva, AS: pokšyva
Wiktionary
rzecz. pokrzywnik mzw., pokrzywienie n., Pokrzywnica ż., Pokrzywnia ż., pokrzywowate nmos., pokrzywowce nmos., Pokrzywy nmos.
:: zdrobn. pokrzywka ż.
czas. pokrzywić ndk.
przym. pokrzywowy
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński|żiglawa.; lud. koprzywa, żegawka
(1.4) gwara. biała pokrzywa, głucha pokrzywa, martwa pokrzywa
Wiktionary
wywołać szkodę na kimś; skrzywdzić
SJP.pl
wywołać szkodę na kimś; skrzywdzić
SJP.pl
Pokrzywdzony – w rozumieniu polskiego prawa karnego procesowego jest nim ten, czyje dobro prawne – takie jak życie, zdrowie, mienie lub cześć – zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo. W tej roli może występować osoba fizyczna, prawna, a także jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, instytucja państwowa, samorządowa lub społeczna choćby nie posiadała osobowości prawnej. Za pokrzywdzonego uważa się także zakład ubezpieczeń w zakresie, w jakim pokrył szkodę wyrządzoną pokrzywdzonemu przez przestępstwo albo jest zobowiązany do jej pokrycia.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) zob. pokrzywowy.
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. przysz. od: pokrzywić
Wiktionary
(2.1) Pokrzywi nosem, to pewne, człowiek starej daty, nie rozumiejący, że są nowe mody, nowe prądy. Ale zgodzi się, bo będzie musiał.
Wiktionary
(1.1) rzecz. pokrzywa ż.
(1.1) przym. pokrzywowy
(2.1) czas. pokrzywić dk., krzywić ndk.
Wiktionary
przezierka pokrzywianka - gatunek motyla z rodziny wachlarzykowatych
SJP.pl
Wikipedia
będący skutkiem krzywicy
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny wilczomleczowatych
SJP.pl
Pokrzywiec (Acalypha L.) – rodzaj roślin z rodziny wilczomleczowatych. Według niektórych ujęć taksonomicznych należy do niego ok. 400–450 gatunków roślin pochodzących głównie z obszarów tropikalnych.
Wikipedia
wysypka lub bąble na skórze, będące objawem uczulenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od pokrzywa
(1.2) med. zmiany na skórze w postaci swędzących bąbli, będące objawem uczulenia;
(1.3) pot. zabawa dziecięca polegająca na mocnym uchwycie oburącz czyjejś ręki i przekręceniu zaciśniętych dłoni w przeciwnych kierunkach, wywołując uczucie pieczenia
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Po zjedzeniu pomidorów zawsze wyskakuje mi pokrzywka.
Wiktionary
IPA: pɔˈkʃɨfka, AS: pokšyfka
Wiktionary
rzecz. pokrzywa ż.
przym. pokrzywkowy, pokrzywowy
Wiktionary
(1.2) wysypka
Wiktionary
przymiotnik od: pokrzywka (wysypka lub bąble na skórze)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Inne o tej nazwie:
Wikipedia
niewielki ptak z rodziny płochaczy, występujący także w Polsce; płochacz pokrzywnica
SJP.pl
Wikipedia
gatunek motyla
SJP.pl
Gatunek motyla:
4 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający liście pokrzywę
Wiktionary
o cechach pokrzywowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Pokrzywowate (Urticaceae Juss.) – rodzina roślin zielnych z rzędu różowców (Rosales). Należą tu 54 rodzaje z ok. 2,6 tysiącem gatunków (z czego ok. 1,2 tys. to w niemal równych częściach dwa rodzaje – pilea Pilea i Elatostema). Rodzina o zasięgu globalnym – brak jej przedstawicieli tylko na obszarach pokrytych wieczną zmarzliną i skrajnie suchych. Najwięcej gatunków spotykanych jest w tropikach, ale liczne rosną także w klimacie umiarkowanym. Do flory Polski zaliczane są tylko rośliny z dwóch rodzajów: parietaria i pokrzywa. Pokrzywowate rosną w różnorodnych siedliskach, często w lasach, zwłaszcza w równikowych, często jako pnącza i epifity, poza tym na mokradłach, na siedliskach ruderalnych. Wiele roślin wyposażonych jest we włoski parzące, w tym pokrzywy i szczególnie piekące – rośliny z rodzaju Dendrocnide. Rośliny zwykle wiatropylne, przy czym pyłek pokrzyw stanowi istotny alergen.
Wikipedia
o cechach pokrzywowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rząd roślin okrytonasiennych
SJP.pl
Pokrzywowce (Urticales Dumort.) – rząd roślin zielnych, pnączy, krzewów lub drzew wyróżniany w niektórych systemach klasyfikacyjnych roślin okrytonasiennych z XIX i XX wieku. Zaliczane tu rodziny w kolejnych wersjach systemów APG publikowanych po 1998 zaliczane są do rzędu różowców (Rosales).
Wikipedia
1. przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych;
2. naliściak pokrzywowiec - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z pokrzywą, składający się z pokrzywy lub zrobiony z pokrzywy
Wiktionary
(1.1) I wtedy przypomina sobie o istnieniu zupy pokrzywowej, należącej do menu tutejszej biedoty.
Wiktionary
rzecz. pokrzywa ż., pokrzywka ż.
przym. pokrzywi
Wiktionary
taki, który należał niegdyś do Krzyżaków
SJP.pl
skserować po kolei, wiele razy
SJP.pl
pokształtować się - kształtować się przez pewien czas
SJP.pl
1. przybić podkowy pod kopyta kilku lub wielu koniom; podkuć;
2. potocznie: pouczyć się intensywnie przez dłuższy czas
SJP.pl
Pokuć – w ludowych wierzeniach różnych regionów Polski mały duszek zamieszkujący zakamarki chat (najchętniej za piecem lub w pobliżu progu), stajnie i stodoły. Jego życzliwość starano się podtrzymywać wtykając w różne zakamarki nieduże ilości jedzenia, które wkrótce znikało (np. zjadane przez myszy).
Wikipedia
spędzić pewien czas na kucaniu
SJP.pl
1. w wielu religiach: kara za grzechy, połączona z żalem, skruchą i zadośćuczynieniem;
2. w Kościele katolickim: jeden z siedmiu sakramentów;
3. kara za przewinienie, wykroczenie;
4. odbywanie tej kary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina historyczna nad górnym Prutem na Ukrainie;
Wiktionary
Pokucie (ukr. Покуття, rum. Pocuția) – kraina historyczna, leżąca nad górnym Prutem, na terenie dzisiejszej Ukrainy. Południowa część Rusi Czerwonej. Nazwa pochodzi od stolicy regionu – Kut nad Czeremoszem.
Wikipedia
(1.1) Moja babka przyjechała do Wrocławia z Pokucia.
Wiktionary
rzecz. kucki nmos., Kuty nmos., Pokucianin mos., Pokucianka ż., Kucianin m., Kucianka ż.
przym. pokucki, kucki
Wiktionary
przymiotnik od: Pokucie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pokuciem, dotyczący Pokucia
Wiktionary
rzecz. Pokucie n., Kuty nmos.
Wiktionary
potocznie: pooszukiwać, by osiągnąć swój cel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokukać.
Wiktionary
czas. pokukać dk.
Wiktionary
potocznie:
1. potoczyć coś okrągłego; poturlać;
2. pokulać się - przemieścić się, obracając się wokół własnej osi; poturlać się, potoczyć się
SJP.pl
taki, który pokulał; okulały
SJP.pl
pozakładać koniom kulbaki; posiodłać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: taki, który wszedł w porozumienie z kimś, często w złych zamiarach
SJP.pl
sztuczna sadzawka pełniąca rolę zbiornika wodnego, będąca też miejscem rytualnych ablucji, budowana przy klasztorach cejlońskich buddystów
SJP.pl
zapotrzebowanie na rynku na jakiś towar; popyt
SJP.pl
potocznie: kupić czegoś w dużej ilości lub wiele rzeczy jednocześnie; nakupić, nakupywać, nakupować, pokupować
SJP.pl
rzadko: poukładać w kupki
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pokupny
SJP.pl
znajdujący łatwo nabywców, chętnie kupowany; chodliwy
SJP.pl
kupić czegoś w dużej ilości lub wiele rzeczy jednocześnie; nakupić, nakupować, nakupywać, pokupić
SJP.pl
1. pogardliwie: osoba brzydka i niezgrabna; pokraka;
2. przestarzałe: zwierzę będące krzyżówką dwóch gatunków lub bardzo odmiennych ras
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. zwierzę pochodzące od rodziców należących do dwu różnych ras lub gatunków
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pogard. pot. ktoś niewielkiego wzrostu
forma czasownika.
(3.1) 2. os. lp. rozk. od: pokurczyć
Wiktionary
rzecz. kurczenie n., kurcz mrz., podkurcz mrz., przykurcz mrz., rozkurcz mrz., skurcz mrz., skurczliwość ż., obkurczenie n., obkurczanie n., podkurczenie n., podkurczanie n., pokurczenie n., poskurczanie n., przykurczenie n., przykurczanie n., rozkurczenie n., rozkurczanie n., skurczenie n., wykurczanie n.
czas. kurczyć ndk., obkurczyć dk., obkurczać ndk., podkurczyć dk., podkurczać ndk., pokurczyć dk., poskurczać ndk., przykurczyć dk., przykurczać ndk., rozkurczyć dk., rozkurczać ndk., skurczyć dk., wykurczać ndk.
przym. skurczny, skurczony
Wiktionary
(2.1) kurdupel, grzdyl, karakan, karzeł, konus, knypek, liliput, mikrus, pigmej, wypierdek
Wiktionary
wulgarnie: wyzwisko używane w stosunku do mężczyzn; pojeb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. odczasownikowy od|pokurwować.
Wiktionary
rzecz. kurwa ż., kurewka ż., kurwienie n., wkurwianie n., wkurwienie n., wykurwianie n., wykurwienie n., kurwica ż., kurwisko n., kurwowanie n.
czas. kurwić ndk., wkurwiać ndk., wkurwić dk., wykurwiać ndk., wykurwić dk., kurwować ndk., pokurwować dk.
przym. kurwi, kurewski
przysł. kurewsko
Wiktionary
coś co kusi; próba, na jaką ktoś jest wystawiony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) trudne do opanowania pragnienie
(1.2) rzecz, która kusi, zwykle zakazana lub niewłaściwa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gdy patrzę na nią, mam pokusę zdobycia jej.
(1.2) Przyniosłeś czekoladki - a to taka pokusa dla mnie.
Wiktionary
IPA: pɔˈkusa, AS: pokusa
Wiktionary
czas. kusić
rzecz. kuszenie n., pokusiciel mos., pokusicielka ż.
Wiktionary
(1.1) kuszenie, pokuszenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. kusiciel
Wiktionary
rzecz. pokusa ż., pokuszenie n., kuszenie n., kusiciel m., kusicielka ż.
:: fż. pokusicielka ż.
czas. kusić ndk., pokusić dk., podkusić dk., skusić dk.
przym. kusicielski
przysł. kusicielsko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. kusicielka
Wiktionary
rzecz. pokusa ż., pokuszenie n., kuszenie n., kusiciel m., kusicielka ż.
:: fm. pokusiciel m.
czas. kusić ndk., pokusić dk., podkusić dk., skusić dk.
przym. kusicielski
przysł. kusicielsko
Wiktionary
zdrobnienie od: pokusa
SJP.pl
1. kusząc, skłaniać kogoś do zrobienia czegoś złego; podkuszać;
2. pokuszać się - decydować się na zrobienie czegoś nieodpowiedniego, ryzykownego
SJP.pl
dawniej: sytuacja budząca chęć zrobienia czegoś niewłaściwego; pokusa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. sytuacja skłaniająca lub kusząca kogoś do zrobienia czegoś złego, do zgrzeszenia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Był bardzo często wiedziony na pokuszenie, jednak trwał w swoich postanowieniach aż do końca.
Wiktionary
rzecz. pokusiciel mos., pokusicielka ż.
Wiktionary
1. w wielu religiach: kara za grzechy, połączona z żalem, skruchą i zadośćuczynieniem;
2. w Kościele katolickim: jeden z siedmiu sakramentów;
3. kara za przewinienie, wykroczenie;
4. odbywanie tej kary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. przyjęta dobrowolnie lub narzucona kara za grzechy;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Była to jego pokuta za grzechy młodości.
Wiktionary
IPA: pɔˈkuta, AS: pokuta
Wiktionary
rzecz. pokutnik m., pokutnica ż., pokutowanie n.
czas. pokutować ndk., odpokutować dk.
przym. pokutny
Wiktionary
(1.1) ekspiacja
Wiktionary
stosowany dla pokuty, będący objawem pokuty, np. modły pokutne
SJP.pl
→ pokutnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta odbywająca pokutę
Wiktionary
(1.1) Drogą szła pokutnica odziana we włosiennicę.
Wiktionary
IPA: ˌpɔkutʲˈɲit͡sa, AS: pokutʹńica
Wiktionary
rzecz. pokuta, pokutnik, pokutowanie
czas. pokutować
przym. pokutny, pokutniczy
przysł. pokutniczo
Wiktionary
dotyczący pokutnika
SJP.pl
1. osoba odprawiająca pokutę - karę za popełnione grzechy;
2. dawniej: górnik wypalający metan w zakamarkach podstropowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek odprawiający pokutę
Wiktionary
(1.1) Drogą szedł pokutnik odziany we włosiennicę.
Wiktionary
IPA: pɔˈkutʲɲik, AS: pokutʹńik
Wiktionary
rzecz. pokuta ż., pokutowanie n.
:: fż. pokutnica ż.
czas. pokutować ndk.
przym. pokutny, pokutniczy
przysł. pokutniczo
Wiktionary
stosowany dla pokuty, będący objawem pokuty, np. modły pokutne
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pokutą, dotyczący pokuty
Wiktionary
(1.1) Jak zakwalifikować krzyże pokutne, które wedle średniowiecznego prawa wykuwali mordercy i ustawiali w miejscach popełnionej zbrodni?
Wiktionary
IPA: pɔˈkutnɨ, AS: pokutny
Wiktionary
rzecz. pokuta ż., pokutnik m., pokutnica ż., pokutowanie n.
czas. pokutować ndk., odpokutować dk.
Wiktionary
1. odprawiać pokutę;
2. ponosić konsekwencję własnych czynów;
3. przebywać w jakimś miejscu pod przymusem;
4. być lub trwać jako przeżytek;
5. w religii katolickiej: przebywać w czyśćcu oczekując zbawienia;
6. w wierzeniach ludowych: straszyć po śmierci pod postacią ducha
SJP.pl
czasownik
(1.1) odprawiać pokutę
(1.2) ponosić konsekwencję własnych czynów
Wiktionary
(1.2) Teraz pokutuje za grzechy przeszłości.
Wiktionary
IPA: ˌpɔkuˈtɔvat͡ɕ, AS: pokutovać
Wiktionary
czas. odpokutować
rzecz. pokuta ż., pokutnica ż., pokutnik m., pokutowanie n.
przym. pokutny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokutować.
Wiktionary
czas. pokutować ndk.
rzecz. pokuta ż., pokutnica ż., pokutnik m.
przym. pokutny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokuwać.
Wiktionary
rzecz. niepokuwanie n.
czas. pokuwać ndk.
Wiktionary
taki, który należał kiedyś do kułaka
SJP.pl
taki, który się pokwapił (zrobił coś szybko)
SJP.pl
kwiczeć przez pewien czas
SJP.pl
następujący po kwietniu
SJP.pl
to, co jest rezultatem czegoś
SJP.pl
o ludziach: osiągać dojrzałość płciową
SJP.pl
o ludziach: osiągać dojrzałość płciową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokwitać.
Wiktionary
Pokwitanie, dojrzewanie płciowe (łac. pubertas) – okres procesu dojrzewania, trwający u człowieka ok. 4–5 lat, w którym następuje rozwój drugo- i trzeciorzędowych cech płciowych.
Zachodzi przeciętnie w 12–16. roku życia, przy czym u dziewcząt nieco wcześniej niż u chłopców. Nie ma jednak określonego wieku dla pokwitania. Medycyna notuje jednak przypadki, w których przejawy pokwitania występowały na początku wieku szkolnego.
Wikipedia
czas. pokwitać ndk.
rzecz. kwietnik mrz./mzw.
Wiktionary
1. spędzić pewien czas na kwitnięciu;
2. pokryć się kwiatami; skwitnąć, zakwitnąć;
3. osiągnąć pełnię rozwoju płciowego;
4. żartobliwie: spędzić pewien czas, przebywając w tym samym miejscu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokwitować.
(1.2) potwierdzenie odbioru czegoś
Wiktionary
Pokwitowanie – potwierdzenie przyjęcia pisma przez podmiot, który je odbiera.
W postępowaniu administracyjnym pokwitowanie zawiera w sobie własnoręczny podpis odbierającego oraz wskazanie daty doręczenia.
Wikipedia
IPA: ˌpɔkfʲitɔˈvãɲɛ, AS: pokfʹitovãńe
Wiktionary
(1.2) potwierdzenie, poświadczenie, dowód, kwit; przest. recepis
Wiktionary
1. pomost pomiędzy burtami statku;
2. poziom środka transportu z własną podłogą;
3. wnętrze środka transportu odbywającego kurs;
4. podziemna warstwa surowców;
5. warstwa czegoś pokrywająca pewną przestrzeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. każde poziome pokrycie kadłuba statku;
(1.2) wnętrze samolotu lub statku kosmicznego
(1.3) warstwa określonej kopaliny zalegająca pomiędzy warstwami innych kopalin
(1.4) roln. podorywka
(1.5) daw. położenie, rozłożenie
(1.6) daw. podłoga, pomost
(1.7) daw. pułap, sufit
(1.8) daw. zwłoki
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) na pokładzie • wziąć na pokład, pokład główny / górny / dolny / grodziowy / nadbudówki / wolnej burty / wytrzymałościowy / pojazdowy / działowy / pancerny / otwarty / startowy / dziobowy / słoneczny / spacerowy • międzypokład • półpokład
(1.2) na pokładzie
(1.3) pokłady węgla
synonimy.
(1.1) dek
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pokładówka ż., położenie n., pokładanie n., pokładziny nmos., pokładnik m., pokładnica ż., pokładełko n., pokładne n.
czas. położyć dk., pokładać ndk.
przym. pokładowy, pokładny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) deck; (1.2) board; (1.3) layer
* arabski: (1.1) متن
* duński: (1.1) dæk n.
* esperanto: (1.1) ferdeko; (1.3) tavolo
* francuski: (1.1) pont
* hiszpański: (1.1) cubierta ż., bordo m., puente m.; (1.3) capa ż., lecho m., manto m.
* kataloński: (1.1) bord m.
* łaciński: (1.1) stega ż.
* niderlandzki: (1.1) dek n.
* niemiecki: (1.1) Deck n. Bord m.; (1.2) Bord m.; (1.3) Schicht ż.
* nowogrecki: (1.1) κατάστρωμα n.; (1.3) στρώμα
* rosyjski: (1.1) палуба ż.
* słowacki: (1.1) paluba ż.
* staroegipski: (1.1) 50px|link=pḫꜣ (pḫꜣ), 20px|link=pḫꜣ (pḫꜣ)
* szwedzki: (1.3) varv n.
* ukraiński: (1.1) палуба ż.; (1.3) поклад m.
* węgierski: (1.1) fedélzet
* wilamowski: (1.3) śyht ż., siycht ż.
* włoski: (1.1) bordo m., tolda ż.
źródła.
== pokład (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) dsb nowa ort|pókład.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpɔkwat, AS: poku̯at
Wiktionary
rzecz. pokładówka ż., położenie n., pokładanie n., pokładziny nmos., pokładnik m., pokładnica ż., pokładełko n., pokładne n.
czas. położyć dk., pokładać ndk.
przym. pokładowy, pokładny
Wiktionary
(1.1) dek
Wiktionary
1. kłaść na płask, przykładać do podłoża, rozpościerać;
2. pokładać w kimś nadzieję, wiarę itp.: wiązać z kimś nadzieję, zawierzać komuś;
3. przestarzałe: kastrować, trzebić;
4. pokładać się -
a) kłaść się na chwilę raz po raz; polegiwać;
b) o roślinach: przyginać się do ziemi, rozciągać się poziomo; płożyć się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pokłaść)
(1.1) przyginać do powierzchni, do ziemi; rozkładać na płask
(1.2) liczyć na kogoś lub na coś poprzez coś
(1.3) roln. przeprowadzać płytką orkę
(1.4) daw. usuwać genitalia zwierząt
czasownik zwrotny niedokonany pokładać się (dk. pokłaść się)
(2.1) zginać się do ziemi; pochylać się do podłoża
(2.2) kłaść się co jakiś czas
(2.3) gwara. oddawać się spółkowaniu
Wiktionary
rzecz. łoże n., pokładanie n., pokład mrz., pokładełko n., pokładne n., pokładziny nmos., położna ż.
czas. kłaść, położyć
przym. pokładny
Wiktionary
(1.1) kłaść, obalać, rozpościerać
(1.2) lokować, wiązać
(1.3) podorywać
(1.4) kastrować, trzebić
(2.1) kłaść się, naginać się, pochylać się, zginać się
(2.2) polegiwać
(2.3) parzyć się, spółkować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokładać.
Wiktionary
czas. położyć, pokładać ndk.
rzecz. pokład mrz., pokładne n., pokładziny nmos., pokładełko n.
przym. pokładny
Wiktionary
rurkowaty narząd usytuowany w pobliżu otworu płciowego u samic niektórych owadów i pajęczaków, przystosowany do składania jaj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. narząd w postaci cienkiej wydłużonej rureczki, służący do składania jaj, występujący u samic wielu gatunków owadów, pajęczaków i niektórych ryb;
Wiktionary
Pokładełko (ovipositor, terebra) – narząd spotykany u wielu owadów, pajęczaków i niektórych ryb. Samicom służy do składania jaj do otworów w drzewie, mchu, zagłębień w ziemi oraz do ciał innych organizmów. U samców niektórych ryb występuje pokładełko służące do zapładniania ikry.
Wikipedia
(1.1) U samców niektórych ryb występuje pokładełko służące do zapładniania ikry.
Wiktionary
rzecz. pokład mrz., pokładanie n., kładzenie n., położenie n.
czas. kłaść ndk., położyć dk., pokładać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. opłata za pochowanie zmarłego na cmentarzu katolickim
forma przymiotnika.
(2.1) n. od: pokładny
Wiktionary
Pokładne – opłata wnoszona właścicielowi cmentarza za możliwość utrzymania grobu na tym cmentarzu (przyznanie prawa doużytkowania danego miejsca pochówku).
W październiku 2024 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie orzekł o niedopuszczalności pobierania tego typu opłaty.
Wikipedia
rzecz. pokładanie n., położenie n., pokład m., kładzenie n.
czas. pokładać ndk., położyć dk., kłaść ndk.
przym. pokładny, pokładowy
Wiktionary
1. szerokość pokładu statku w najszerszym miejscu;
2. szeroka, skrajna deska drewnianego pokładu statku; mocnica
SJP.pl
poprzeczna belka wiążąca boki statku, element usztywniający szkielet statku; bims
SJP.pl
Pokładnik (bims) – element pokładu jednostki pływającej, poprzeczne wiązanie pomiędzy burtami, dające oparcie poszyciu pokładu. Pokładnik wraz z dwoma wręgami i dennikiem tworzy ramę wręgową.
Półpokładnik – pokładnik pod półpokładem, a więc nie przechodzący całej szerokości pokładu, lecz kończący się na otworze w pokładzie (luk, kokpit, opętnik itp.).
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z pokładaniem (kładzeniem), dotyczący pokładania
Wiktionary
rzecz. pokładne n., pokładanie n., położenie n., pokład m., kładzenie n.
czas. pokładać ndk., położyć dk., kłaść ndk.
przym. pokładowy
Wiktionary
w lotnictwie: wpuszczać pasażerów na pokład samolotu przed odlotem
SJP.pl
zdobywanie okrętu nieprzyjaciela przez sczepienie okrętów i walkę wręcz na pokładzie; abordaż
SJP.pl
Pokładówka − niskie, skrzyniowe, o lekko wypukłym dachu wyniesienie pokładu, stanowiące lokalne podwyższenie przestrzeni podpokładowej na jachcie, statku lub innej jednostce pływającej. Na jachtach laminatowych może być wyprofilowane z formy pokładu. Pokładówka może posiadać w bocznych ścianach wąskie, nieotwieralne iluminatory, a na górnej powierzchni świetliki lub inne otwory np. wentylacyjne. Często konstrukcja pokładówki jest na tyle mocna, że można po niej chodzić tak, jak po reszcie pokładu (szczególnie na mniejszych jednostkach). Od dziobu jachtu pokładówka może w sposób płynny przechodzić w pokład dziobowy. Na górnej powierzchni pokładówki mogą znajdować się również luki (włazy) spełniające jednocześnie rolę iluminatorów, natomiast tylna część pokładówki z reguły kończy się zejściówką. Po obu bokach pokładówki od strony burt znajdują się półpokłady. Na pokładówce montuje się handrelingi służące jako poręcze. Przez dach pokładówki może przechodzić kolumna masztu. Niekiedy spotkać można wbudowaną w pokładówkę kopułę wykonaną ze szkła akrylowego będącą stanowiskiem sterowania wewnętrznego. Istotną rolę odgrywa ciężar pokładówki, gdyż wpływa on znacząco na położenie środka ciężkości jachtu, a więc i na dynamikę żeglugi. Zazwyczaj pokładówki wykonuje się z materiałów lekkich, takich jak kompozyt, sklejka lub hydronalium.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący pokładu, znajdujący się na pokładzie
Wiktionary
rzecz. pokład m., pokładne n., pokładziny nmos.
przym. pokładny
czas. położyć
Wiktionary
1. pomost pomiędzy burtami statku;
2. poziom środka transportu z własną podłogą;
3. wnętrze środka transportu odbywającego kurs;
4. podziemna warstwa surowców;
5. warstwa czegoś pokrywająca pewną przestrzeń
SJP.pl
dawniej: ostatnia część obrządku weselnego; noc poślubna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) hist. dawny zwyczaj wstąpienia do łoża i obcowania cielesnego młodej pary w obecności świadków;
Wiktionary
Pokładziny – wstąpienie do łoża i cielesne obcowanie małżonków w obecności świadków. Pokładziny były dopełnieniem umowy formalnej – jednego ze sposobów zawarcia małżeństwa w epoce feudalnej. W Niemczech w niektórych społecznościach zwyczaj ten utrzymał się do XVII wieku.
Wikipedia
rzecz. pokładówka ż., położenie n., pokładanie n., pokład m., pokładnik m., pokładnica ż.
czas. położyć dk., pokładać ndk.
przym. pokładowy
Wiktionary
opowiedzieć trochę kłamstw; połgać
SJP.pl
tropikalne drzewo z rodziny pokłękowatych
SJP.pl
o cechach pokłękowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
o cechach pokłękowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pokłócić.
Wiktionary
czas. pokłócić
rzecz. skłócenie n.
przym. kłótliwy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. kłócić)
(1.1) doprowadzić kogoś do kłótni
czasownik zwrotny dokonany pokłócić się (ndk. kłócić się)
(2.1) być w stanie kłótni z kimś
Wiktionary
(2.1) Przed samym wyjazdem pokłóciłem się z Pawłem o jakąś drobnostkę i wsiedliśmy do samolotu śmiertelnie na siebie obrażeni.
Wiktionary
IPA: pɔˈkwut͡ɕit͡ɕ, AS: poku̯ućić
Wiktionary
czas. kłócić, skłócić
rzecz. skłócenie n., pokłócenie n., kłótnia
przym. kłótliwy
Wiktionary
(1.1) skłócić, poróżnić
(2.1) posprzeczać się
Wiktionary
pochylenie głowy lub całego tułowia, wyrażające szacunek, powitanie, pożegnanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niskie pochylenie głowy lub całego tułowia na znak oddania czci
(1.2) stpol. dar czołobitny dla pana
(1.3) etn. rel. pochylenie obrazu w procesji katolickiej na Kaszubach;
Wiktionary
(1.1) Po wspólnym pokłonie przed pomnikiem delegaci udali się w stronę trybuny.
(1.1) Wychodząc z komnaty, bił pokłony do ziemi.
(1.3) Historia tradycji pokłonów feretronów nie została dotychczas szczegółowo zbadana.
Wiktionary
IPA: ˈpɔkwɔ̃n, AS: poku̯õn
Wiktionary
rzecz. pokłonienie n., ukłon mrz., skłon mrz.
czas. pokłonić dk., ukłonić się dk., kłaniać się ndk., pokłonić się dk., skłonić dk., skłaniać ndk.
przym. pokłonny
Wiktionary
(1.1) ukłon, pokłonienie, skinienie
(1.2) stpol. poczta
Wiktionary
pokłonnik osinowiec - gatunek motyla z rodziny rusałkowatych
SJP.pl
cecha kogoś wyrażającego uniżenie lub szacunek
SJP.pl
1. związany z pokłonem;
2. wyrażający uniżenie lub szacunek;
3. dawniej: pochyły, spadzisty
SJP.pl
pokłopotać się - robić coś z wysiłkiem przez pewien okres czasu; pomęczyć się, poborykać się
SJP.pl
1. wynik, rezultat jakiejś działalności
2. dawniej: kłosy pozostałe na ściernisku po żniwach
SJP.pl
1. wynik, rezultat jakiejś działalności
2. dawniej: kłosy pozostałe na ściernisku po żniwach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kłosy zboża, które pozostały po żniwach na ściernisku
(1.2) czynność zbierania kłosów po żeńcach
Wiktionary
Pokłosie – dreszczowiec filmowy z 2012 roku w reżyserii i według scenariusza Władysława Pasikowskiego, nawiązujący do pogromu Żydów w Jedwabnem. Film, nakręcony w polsko-holendersko-rosyjsko-słowackiej koprodukcji pod kierownictwem producenta Dariusza Jabłońskiego, miał premierę 9 listopada 2012 roku.
Wikipedia
IPA: pɔˈkwɔɕɛ, AS: poku̯ośe
Wiktionary
rzecz. pokłosowanie n., pokłoszenie n., pokłośnica ż., pokłośny m., kłos m., kłosek m., kłosie n., kłosownica ż., kłośnica ż.
czas. pokłosować, pokłosić
przym. pokłośny, kłosowy, pokłosiowy
Wiktionary
(1.3) efekt, rezultat, wynik, następstwo, konsekwencja, żniwo, plon, owoc
Wiktionary
1. poprzedziurawiać w wielu miejscach;
2. pokaleczyć, kłując
SJP.pl
nazwisko polskie, np. Ernest Pol (do roku 1952 używał nazwiska Pohl, 1932-1995) - piłkarz
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: polski
SJP.pl
skrót
(1.1) = polski
Wiktionary
Język polski, polszczyzna – język lechicki z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należą również czeski, kaszubski, słowacki, języki łużyckie czy wymarły język drzewiański), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej. Jest językiem urzędowym w Polsce oraz należy do oficjalnych języków Unii Europejskiej.
Wikipedia
IPA: ˈpɔlsʲci, AS: polsʹḱi
Wiktionary
rzecz. polski mrz.
przym. polski
Wiktionary
1. teren przeznaczony pod uprawę; ziemia uprawna;
2. teren, obszar przeznaczony na coś;
3. wyodrębniona w jakiś sposób powierzchnia czegoś lub jej część;
4. powierzchnia danej figury wyrażona liczbą w jednostkach kwadratowych;
5. przenośnie:
a) dziedzina, zakres czegoś;
b) możliwość jakiegoś działania;
6. potocznie:
a) boisko piłkarskie;
b) polowanie;
7. regionalnie: dwór, podwórko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Pola – zdrobnienie imienia Apolonia. Zaczęło być nadawane jako samodzielne imię. Być może usamodzielniła się pod wpływem pomieszania zdrobnienia Apolonii z imieniem Paula, wymawianym w niektórych językach jako Pola. Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Pola zajmuje 11. miejsce w grupie imion żeńskich.
Wikipedia
(1.1) Odwiedziłam ciotkę Polę, wygląda już mizernie.
Wiktionary
IPA: ˈpɔla, AS: pola
Wiktionary
1. zmoczyć coś lub oblać coś z wierzchu, lejąc jakiś płyn;
2. potocznie: nalać alkoholu do kieliszków, zwykle dla kilku osób;
3. o płynach: polać się - pociec, popłynąć; rozlać się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. polewać)
(1.1) pomoczyć coś
(1.2) pot. lać wódkę do kieliszków
czasownik zwrotny dokonany polać się (ndk. polewać się)
(2.1) zmoczyć się
(2.2) moczyć kogoś
(2.3) rozlać się
Wiktionary
(1.1) Może sobie polejesz tę sałatkę oliwą z oliwek?
(1.2) Zbyszek, nie gadaj tyle, polej!
(2.1) Kurczę, polałam się barszczem.
(2.2) Dla ochłody polał się wodą ze szlauchu.
Wiktionary
rzecz. polewanie n., polanie n., polewa ż., polewka ż.
czas. polewać, podlewać, olać, oblewać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. mar. śródziemnomorski dwumasztowiec lub trójmasztowiec z ożaglowaniem typu łacińskiego lub skośnego;
Wiktionary
Polacca, polakra – typ XVII-XIX-wiecznego trójmasztowego żaglowca z częściowym ożaglowaniem łacińskim, podobnego lecz większego od szebeki.
Był to statek przeważnie trzymasztowy o masztach z jednego drzewca, bez steng) z fokiem na dużej rejce, przez co fokmaszt był pochylony do przodu, niekiedy tak, że przypominał bukszpryt z żaglem na rejce. Grotmaszt miał kwadratowy żagiel (albo był urejony), a żagiel bezanmasztu był gaflowy lub łaciński.
Wikipedia
(1.1) Statków typu polacca używali berberyjscy piraci.
Wiktionary
obraźliwie: polski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z polactwem, dotyczący polactwa
Wiktionary
rzecz. polactwo n.
Wiktionary
lekceważąco: ogół Polaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pejor. ogół Polaków w jakimś miejscu – dawniej o neutralnym, współcześnie negatywnym odcieniu znaczeniowym
Wiktionary
Polactwo – publicystyczna książka autorstwa Rafała Ziemkiewicza, po raz pierwszy wydana w roku 2004.
Wikipedia
przym. polacki
Wiktionary
pogardliwie: obywatel Polski lub osoba o polskim rodowodzie; Polaczek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. lekcew. albo pogard. Polak
Wiktionary
Polaczek:
Wikipedia
(1.1) Polaczki znowu przegrały do zera.
Wiktionary
IPA: pɔˈlat͡ʃɛk, AS: polaček
Wiktionary
rzecz. polszczenie n., Polska ż., Polak mos., Polka ż., polski mrz., polskość ż., spolszczenie n., polszczyzna ż., Polanin mos.
czas. polszczyć ndk., spolszczyć dk.
przym. polski, spolszczony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. uczn. język polski jako nazwa przedmiotu szkolnego
(1.2) środ. uczn. lekcja języka polskiego
Wiktionary
(1.1) Dostałem pałę z polaja.
Wiktionary
IPA: ˈpɔlaj, AS: polai ̯
Wiktionary
(1.1) uczn. polak, polski, język polski
Wiktionary
oznaczyć post internetowy w celu pokazania, że przypadł nam do gustu lub że się z nim zgadzamy; zlajkować, lajknąć, zalajkować
SJP.pl
w gwarze uczniowskiej: lekcja języka polskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. obywatel Polski, mieszkaniec Polski, osoba narodowości polskiej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Grupa Polaków koczowała na lotnisku.
(1.1) Czytam jej artykuł o repatriacji Polaków z ZSRR.
(1.1) Wiesz, ilu Polaków mieszka we Lwowie?
Wiktionary
IPA: ˈpɔlak, AS: polak
Wiktionary
rzecz. Polska ż., polski m., polskość ż., polszczenie n., spolszczenie n., polszczyzna ż., Polanin m.
:: zdrobn. Polaczek m.
:: fż. Polka ż.
czas. polszczyć ndk., spolszczyć dk.
przym. polski, spolszczony, polskawy, propolski, antypolski
przysł. po polsku
Wiktionary
(1.1) przest. Lach; gw-pl|Górny Śląsk|Polok.; żart. poet. Sarmata
Wiktionary
opancerzony roślinożerny dinozaur, żyjący we wczesnej kredzie w Anglii i Ameryce Północnej
SJP.pl
Polakant (Polacanthus) – dinozaur z grupy ankylozaurów. Jego pozycja filogenetyczna w obrębie tej grupy jest niepewna – z niektórych analiz kladystycznych wynika jego przynależność do rodziny Ankylosauridae, z innych – do Nodosauridae.
Rodzaj obejmuje jeden gatunek, Polacanthus foxii. Opisany w 1996 roku drugi gatunek, P. rudgwickensis, został w 2015 roku ustanowiony gatunkiem typowym odrębnego rodzaju Horshamosaurus.
Wikipedia
rodzaj czworonożnego, roślinożernego dinozaura z rodziny ankylozaurów; hyleozaur, hileozaur
SJP.pl
dawniej, ironicznie: afiszowanie się polskością
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. iron. przesadne eksponowanie polskości
Wiktionary
rzecz. Polak mos., Polka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|polakierować.
Wiktionary
czas. polakierować dk.
rzecz. lakierek mrz., lakierowanie n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zacięty, nieprzejednany wróg Polaków i polskości
SJP.pl
przymiotnik od: polakożerca
SJP.pl
nienawiść do Polaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. skrajna nienawiść do Polski, Polaków i wszystkiego, co polskie
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌpɔlakɔˈʒɛrstfɔ, AS: polakožerstfo
Wiktionary
rzecz. polakożerca m.
przym. polakożerczy
Wiktionary
(1.1) antypolonizm
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) przest. pohulać
czasownik zwrotny dokonany polampartować się
(2.1) przest. pohulać
Wiktionary
(1.1) Jeździł do Katowic, żeby polampartować.
Wiktionary
czas. lampartować ndk.
rzecz. lampartowanie n.
Wiktionary
włókno syntetyczne; stylon
SJP.pl
miejsce w lesie porośnięte trawą, niezadrzewione
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) leśn. pozbawione drzew miejsce w lesie;
forma rzeczownika|rodzaj=nijaki.
(2.1) M., B. i W. lm. od: polano
forma czasownika.
(3.1) imiesłów przymiotnikowy bierny, rodzaj żeński, od czasownika: polać
Wiktionary
Polana – powierzchnia w obrębie lasu, pozbawiona drzew i porośnięta roślinnością zielną.
Polany powstały w wyniku działalności człowieka; albo poprzez wyrąb lasu, albo poprzez wypalanie. Pierwsze polany powstawały w dolinach rzek w wyniku działalności osadników. Później, w miarę jak przybywało ludności, polany te rozrastały się do wielkich powierzchni uprawowych i przestały być polanami. Obecne polany leśne powstawały od XV w. do połowy XIX w. W Karpatach pierwsze polany na grzbietach gór powstawały w XV w. w wyniku działalności Wołochów – pasterskiego ludu, który wraz ze swoimi stadami kóz i owiec przybył tam na przełomie XIV i XV w. z południa. Polany otrzymywali poprzez wypalanie. Później za zgodą wielkiej własności wyrabiali polany (głównie przez wyrąb) również chłopi. Proces wyrabiania polan kończy się w połowie XIX wieku. W rozwoju polan wyróżnia się cztery etapy:
Wikipedia
(1.1) Las był tak gęsty, że niebo można było zobaczyć dopiero po wejściu na polanę.
Wiktionary
IPA: pɔˈlãna, AS: polãna
Wiktionary
rzecz. zdrobn. polanka
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Polańczyk – wieś wczasowo-uzdrowiskowa w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Solina. Od 30 grudnia 1999 Polańczyk jest siedzibą władz gminy Solina (wcześniej siedzibą była Solina). Położony na zachodnim brzegu Jeziora Solińskiego.
Wikipedia
[czytaj: polandbol] internetowy mem w postaci komiksu z kulistymi postaciami w odwróconych barwach polskiej flagi, wyśmiewającymi narodowe stereotypy i relacje między państwami; polandball
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: polanka
SJP.pl
1. wzgórze na Przedgórzu Sudeckim;
2. osada w Polsce; 2. nazwa dwóch wsi na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. pot. Polanica-Zdrój
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌpɔlãˈɲit͡sa, AS: polãńica
Wiktionary
miasto w województwie dolnośląskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. uzdrowiskowe miasto na Dolnym Śląsku w powiecie kłodzkim;
Wiktionary
Polanica-Zdrój (niem. nazwa urzędowa Altheide-Bad, zwyczajowa Bad Altheide, cz. Starý Bor) – miasto uzdrowiskowe w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim. Położona jest w dolinie Bystrzycy Dusznickiej u podnóża masywu Piekielnej Góry (południowo-wschodni kraniec Gór Stołowych), a południowa część miasta (dzielnica Sokołówka) na zboczach Gór Bystrzyckich w pobliżu Kamiennej Góry.
Wikipedia
(1.1) Polanica-Zdrój otrzymała prawa miejskie w 1945 roku.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlãɲiˈt͡sa‿zdruj, AS: polãńica‿zdrui ̯
Wiktionary
rzecz. polaniczanin m., polaniczanka ż.
przym. polanicki
Wiktionary
(1.1) pot. Polanica, Polanica Zdrój
Wiktionary
przymiotnik od: Polanica-Zdrój
SJP.pl
mieszkaniec Polanicy, Polanicy Zdrój
SJP.pl
mieszkanka Polanicy-Zdroju
SJP.pl
1. zmoczyć coś lub oblać coś z wierzchu, lejąc jakiś płyn;
2. potocznie: nalać alkoholu do kieliszków, zwykle dla kilku osób;
3. o płynach: polać się - pociec, popłynąć; rozlać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pokrycie jakiejś powierzchni cieczą
(1.2) pot. nalanie alkoholu do kieliszków lub innych podobnych naczyń
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pɔˈlãɲɛ, AS: polãńe
Wiktionary
rzecz. podlewaczka ż., lanie n., polewanie n., polewa ż., polewka ż., polewaczka ż.
czas. podlewać, lać, olać, polać dk., polewać ndk.
Wiktionary
(1.2) nalanie
Wiktionary
członek plemienia słowiańskiego osiadłego w VIII-X wieku nad Wartą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek plemięemienia słowiańskiego zamieszkującego w średniowieczu Pojezierze Wielkopolskie;
Wiktionary
rzecz. Polaczek mos., Polak mos., Polska ż., polski mrz.
przym. polski
Wiktionary
mała polana, niezadrzewione miejsce w lesie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: polana
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp.; M. i B. lm. od: polanko
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pɔˈlãnka, AS: polãnka
Wiktionary
rzecz. polana
Wiktionary
zdrobnienie od: polano
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od polano
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: polanka
Wiktionary
IPA: pɔˈlãnkɔ, AS: polãnko
Wiktionary
rzecz. polano n.
Wiktionary
1. duży kawał drzewa przeznaczony na opał; bierwiono, szczapa;
2. w gwarze myśliwskiej: ogon wilka; wiecha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. kawał drewna przeznaczony na opał
(1.2) środ. łow. ogon wilka
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: polana
forma czasownika.
(3.1) forma bezosobowa czasu przeszłego od: polać
Wiktionary
Szczapa (polano) – drewno uzyskane przez łupanie wzdłuż włókien. Mianem polano określa się nierównomierne szczapy drewna, uzyskiwane przez rąbanie siekierą pieńków drewna, z przeznaczeniem do opalania w kominku lub piecu.
Wikipedia
(1.1) Jedna zapalone polano z komina schwyciła i z nim jak z gorejącą chorągwią w obronnej postawie stanęła; druga wiadro pełne wody ku ziemi chyliła, trzecia zydel przyciągnęła i drzwi nim przywaliła.
(1.2) Żelazny wilk urwał swój marsz. Ślepia jego obrzuciły ptasie żerowisko jakby planowaćanując łów. Nie na darmo stary wyga włóczył po kniei puszyste polano już kilkanaście lat.
Wiktionary
IPA: pɔˈlãnɔ, AS: polãno
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. polanko n.
Wiktionary
(1.1) bierwiono, głownia, klocek, kłoda, szczapa
(1.2) wiecha
Wiktionary
włókno syntetyczne; stylon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie zachodniopomorskim;
Wiktionary
Polanów (niem. Pollnow) – miasto we wschodniej części woj. zachodniopomorskiego, w powiecie koszalińskim, nad rzeką Grabową, będące siedzibą gminy miejsko-wiejskiej Polanów. Leży na Wysoczyźnie Polanowskiej pomiędzy dwiema górami (Świętą Górą i Warblewską Górą). Polanów oddalony jest od Koszalina o 37 km. Układ miejski tworzy 39 ulic oraz Plac Wolności. Części miasta: Czajka, Świerczewo. Od 1313 roku posiada prawa miejskie.
Wikipedia
(1.1) Polanów jest miastem pomorskim.
(1.1) W Polanowie płynie rzeka Grabowa.
Wiktionary
IPA: pɔˈlãnuf, AS: polãnuf
Wiktionary
rzecz. polanowianin m., polanowianka ż.
przym. polanowski
Wiktionary
mieszkaniec miasta: Polanów
SJP.pl
mieszkanka miasta: Polanów
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Polanów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Polanowem, dotyczący Polanowa
Wiktionary
rzecz. Polanów mrz.
Wiktionary
dotyczący Polan, charakterystyczny dla Polan
SJP.pl
Wikipedia
spędzić pewien czas na lansowaniu
SJP.pl
1. rodzaj miękkiego, ciepłego materiału z włókna poliestrowego;
2. wyrób (bluza, kurtka itp.) wykonany z tego materiału;
3. produkt marki Polar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. lekka i bardzo ciepła dzianina używana do szycia ubrań, szczególnie sportowych i turystycznych;
(1.2) pot. okrycie (kurtka lub bluza) uszyta z polaru (1.1)
(1.3) środ. fot. filtr polaryzacyjny
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpɔlar, AS: polar
Wiktionary
(1.1-2)
rzecz.
:: zdrobn. polarek m.
przym. polarowy
(1.3)
rzecz. polaryzacja ż., polarnik m.
przym. polaryzacyjny, polarny
Wiktionary
potocznie: kurtka lub bluza z polaru; polarek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. Gwiazda Polarna
Wiktionary
pocisk typu Polaris
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: kurtka lub bluza z polaru; polarek
SJP.pl
1. dziedzina wiedzy obejmująca wiadomości dotyczące biegunów i stref podbiegunowych;
2. wyprawy polarne
SJP.pl
uczona zajmująca się badaniem terenów polarnych
SJP.pl
uczony zajmujący się badaniem terenów polarnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczony lub podróżnik biorący udział w wyprawach na obszary podbiegunowe
Wiktionary
IPA: pɔˈlarʲɲik, AS: polarʹńik
Wiktionary
rzecz. polarnictwo n.
:: fż. polarniczka ż.
przym. polarny
Wiktionary
1. występowanie dwu przeciwnych biegunów, dwu ładunków elektrycznych o przeciwnych znakach;
2. zdolność niektórych ciał do większego nasilenia pewnych cech (np. naelektryzowania ciała) w pewnych punktach (biegunach)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. występowanie dwu przeciwnych biegunów, dwu ładunków elektrycznych o przeciwnych znakach;
(1.2) fiz. zdolność niektórych ciał do większego nasilenia pewnych cech (np. naelektryzowania ciała) w pewnych punktach (biegunach)
Wiktionary
Polarność – właściwość indywiduów chemicznych polegająca na występowaniu w nich elektrycznego momentu dipolowego w wyniku nierównomiernego rozłożenia cząstkowych ładunków elektrycznych w ich objętości.
Większość cząsteczek jest obojętna elektrycznie. Jednak w wielu z nich występują wiązania chemiczne z elektronami mocno przesuniętymi w stronę jednego ze związanych atomów. Powoduje to występowanie w cząsteczce większej gęstości ładunku ujemnego w jednym miejscu i mniejszej w innym, dzięki czemu staje się ona dipolem elektrycznym.
Wikipedia
przym. polarny
przysł. polarnie
Wiktionary
właściwy terenom podbiegunowym lub znajdujący się na tych terenach
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. właściwy terenom podbiegunowym lub znajdujący się na tych terenach
(1.2) fiz. chem. dotyczący, powiązany z polarnością
Wiktionary
IPA: pɔˈlarnɨ, AS: polarny
Wiktionary
rzecz. polarnik mos., polarność ż.
Wiktionary
(1.1) podbiegunowy
Wiktionary
urządzenie do rejestracji zmian natężenia prądu w elektrolicie
SJP.pl
Polarografia – część woltamperometrii, elektrochemiczna metoda analityczna polegająca na przyłożeniu liniowo wzrastającego potencjału elektrycznego do kroplowej elektrody rtęciowej będącej elektrodą pracującą z cyklicznie odnawiającą się w trakcie pomiaru powierzchnią i rejestracji natężenia prądu płynącego przez nią. Wartość natężenia prądu jest proporcjonalna do stężenia obecnej w roztworze substancji ulegającej utlenieniu lub redukcji. Krzywa zależności natężenia prądu od liniowo rosnącego potencjału, rejestrowana za pomocą aparatu zwanego polarografem, w postaci tzw. krzywej polarograficznej, pozwala zidentyfikować substancję badaną i określić jej stężenie.
Wikipedia
1. metoda wykonywania zdjęć fotograficznych pozwalająca na uzyskanie odbitki po kilku, kilkunastu sekundach;
2. urządzenie do liniowej polaryzacji światła, stosowane w optyce, fotografii itp.
SJP.pl
Polaroid – rodzaj aparatu fotograficznego umożliwiającego niemal natychmiastowe wywołanie zdjęcia. Nazwa Polaroid jest znakiem towarowym przedsiębiorstwa Polaroid Corporation.
Pomimo jednak szeregu zastosowań, popularność Polaroida jako medium, począwszy od lat 90. XX wieku, malała – w ogromnej części z powodu ekspansji aparatów cyfrowych – co w lutym 2008 roku doprowadziło przedsiębiorstwo do decyzji o wstrzymaniu produkcji filmu i aparatów wykorzystujących tę technologię oraz wyprzedaniu zapasów produktów do końca 2009 roku. Jednak w październiku tego samego roku ogłoszono plan wznowienia produkcji filmu do tego typu aparatów. Jednym z najnowszych aparatów Polaroida jest cyfrowy Polaroid Z340.
Wikipedia
rodzaj wzbudzenia kwantowego w krysztale
SJP.pl
Polaron (z łac. polus od gr. πόλος 'biegun') – kwazicząstka powstająca jako wynik lokalnego odkształcenia sieci krystalicznej spowodowanego oddziaływaniem elektrostatycznym w wyniku przemieszczania się w krysztale naładowanej cząstki (elektronu lub dziury).
Wikipedia
przyrząd do pomiaru właściwości optycznych materiałów dwójłomnych; polaryskop
SJP.pl
Polarymetr jest to przyrząd optyczny służący do określania skręcalności substancji aktywnych optycznie, czyli takich substancji, których cząsteczki skręcają płaszczyznę polaryzacji światła. Po odpowiednim wyskalowaniu może służyć bezpośrednio do pomiaru stężenia roztworów tych substancji. Polarymetr służy też do określania składu mieszanin enancjomerów.
Wikipedia
dział optyki zajmujący się badaniem właściwości anizotropowych materiałów optycznych
SJP.pl
Polarymetria - technika analityczna polegająca na pomiarze stężenia substancji optycznie czynnej na podstawie wielkości kąta skręcenia płaszczyzny polaryzacji światła.
Urządzenie, przy pomocy którego dokonuje się pomiaru nazywane jest polarymetrem.
Wikipedia
przyrząd do pomiaru lub określania właściwości optycznych materiałów dwójłomnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tester naprężeń w soczewkach okularowych
Wiktionary
1. uczestnik wypraw polarnych;
2. badacz zajmujący się badaniem stref polarnych; polarnik
SJP.pl
związany z terenami polarnymi, dotyczący badań terenów polarnych, klimatu tam panującego
SJP.pl
nauka zajmująca się badaniem obszarów polarnych
SJP.pl
zjawisko uporządkowania cech układów złożonych (np. polaryzacja światła, polaryzacja elektryczna, polaryzacja stanowisk, poglądów w jakiejś zbiorowości)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. podział elementów układu na zbiory o przeciwstawnych właściwościach;
(1.2) fiz. kierunek ruchu fal lub orientacja elementów układu
(1.3) socjol. podział społeczności na grupy o skrajnie przeciwstawnych poglądach
Wiktionary
Polaryzacja – rozdzielenie elementów układu na dwie grupy.
Fizyka:
Wikipedia
(1.3) Zwiększona polaryzacja i konflikt między partiami politycznymi odwracają uwagę obywateli od przedstawianych argumentów i skupiają ją na tym, kto jest autorem propozycji.
Wiktionary
rzecz. polaryzator m., polaryzowanie w.
czas. polaryzować
Wiktionary
dotyczący polaryzacji
SJP.pl
element układu optycznego, za którym światło jest odpowiednio spolaryzowane
SJP.pl
Polaryzator – urządzenie optyczne przepuszczające światło o określonej polaryzacji, zarówno liniowej, jak i kołowej.
Z padającego światła naturalnego niespolaryzowanego przepuszcza fale elektromagnetyczne, których wektor elektryczny leży w określonym przez polaryzator kierunku, tworząc światło spolaryzowane. Natomiast z padającego światła spolaryzowanego przepuszcza składową w kierunku polaryzacji, a nie przepuszcza składowej prostopadłej do tego kierunku. Dlatego układ dwóch polaryzatorów, które są obrócone względem swoich płaszczyzn polaryzacji o kąt prosty nie przepuszcza światła.
Wikipedia
polaryzować się - ulegać polaryzacji
SJP.pl
zdolność cząsteczki do deformacji rozkładu jej ładunków w zewnętrznym polu elektrycznym
SJP.pl
Polaryzowalność – wielkość fizyczna opisująca zdolność rozkładu ładunku cząsteczki (bądź atomu) do odkształcania się pod wpływem zewnętrznego pola elektrycznego i tworzenia w ten sposób dipoli elektrycznych, co makroskopowo prowadzi do polaryzacji dielektryka.
Na ogół pod tym pojęciem rozumie się dipolową polaryzowalność elektronową opisującą pojawianie się indukowanego elektrycznego momentu dipolowego pod wpływem zewnętrznego pola elektrycznego.
Wikipedia
ulegający zjawisku polaryzacji dielektrycznej
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. gryzoń z rodziny wiewiórkowatych o kończynach połączonych ze sobą fałdem skóry, który podczas skoku służy jako spadochron; assapan;
2. gwarowo: kobieta lubiąca przebywać poza domem, latawica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Pteromys volans|ref=tak., gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych, występuje w tajdze od Finlandii po Sachalin i Kamczatkę;
Wiktionary
Polatucha (Pteromys) – rodzaj ssaków z podrodziny wiewiórek (Sciurinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae). Uznawana za organizm tworzący wtórny rezerwuar dla duru wysypkowego epidemicznego.
Wikipedia
IPA: ˌpɔlaˈtuxa, AS: polatuχa
Wiktionary
rzecz. lot mrz., polatywanie n.
Wiktionary
(1.1) wiewiórka latająca
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|polatywać.
Wiktionary
rzecz. polatucha ż.
czas. polatywać ndk.
Wiktionary
polska rasa kur wyhodowana w wyniku krzyżowania zielononóżek kuropatwianych z plimutrokiem jastrzębiatym
SJP.pl
Polbar – rasa kur ogólnoużytkowych wyhodowana w wyniku krzyżowania wyodrębnionej w końcu XIX w. rasy zielononóżek kuropatwianych z kogutem plymouth rock jastrzębiatym. Hodowlę rozpoczęto w 1946 roku, a po pierwszych krzyżowaniach w 1951 roku dodano jeszcze dolew krwi kur rasy sussex. Rasę wytworzyła prof. Laura Kaufman.
Wikipedia
środowiskowo: rodzaj wibroprasowanej kostki brukowej
SJP.pl
Polbruk S.A. – producent kostki brukowej i betonowych wyrobów drogowych, działający na polskim rynku od 1991 roku. Od 1997 stanowi część międzynarodowego koncernu CRH plc. Według badań agencji Millward Brown, Polbruk jest najbardziej rozpoznawalną marką na rynku kostki brukowej w Polsce.
Wikipedia
zamiennik skóry naturalnej używany do wyrobu wierzchów obuwia
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: Leopold (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Leopold
Wiktionary
(1.1) Poldek dokupił dwie kanarzyce w sklepie zoologicznym.
Wiktionary
rzecz. Leopold m., poldek m., Poldzio m.
Wiktionary
osuszony depresyjny teren nadmorski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. depresyjny teren nadmorski stale osuszany i otoczony wydmami lub groblami w celu zabezpieczenia przed zalaniem, występujący głównie w Holandii i w Niemczech
(1.2) geogr. obszar nadrzeczny będący naturalnym terenem zalewowym
Wiktionary
Polder – Poldery to obszary o naturalnym, wklęsłym ukształtowaniu terenu, oddzielone od cieku lub zbiornika wodnego, na których możliwe jest sterowanie przepływem wody przy wykorzystaniu urządzeń hydrotechnicznych. Istotną cechą polderów jest możliwość ich wielofunkcyjnego wykorzystania np. do retencjonowania wód powodziowych, do intensyfikacji produkcji rolnej czy w celach rekreacyjnych.
Wikipedia
(1.1) Utrzymanie polderów wiąże się z ciągłym odwadnianiem terenu przez system kanałów i pomp. (onet.pl Wiem)
(1.2) Odra zalewa poldery pod Wrocławiem. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˈpɔldɛr, AS: polder
Wiktionary
przym. polderowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. polderowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) polder; (1.2) polder
* czeski: (1.1) polder; (1.2) polder
* niemiecki: (1.1) Polder m.
* włoski: (1.1) polder m.; (1.2) polder m.
źródła.
== polder (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-polder.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. polder
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: polder
SJP.pl
osuszony depresyjny teren nadmorski
SJP.pl
Polder – Poldery to obszary o naturalnym, wklęsłym ukształtowaniu terenu, oddzielone od cieku lub zbiornika wodnego, na których możliwe jest sterowanie przepływem wody przy wykorzystaniu urządzeń hydrotechnicznych. Istotną cechą polderów jest możliwość ich wielofunkcyjnego wykorzystania np. do retencjonowania wód powodziowych, do intensyfikacji produkcji rolnej czy w celach rekreacyjnych.
Wikipedia
zdrobnienie od: Leopolda (imię żeńskie)
SJP.pl
zdrobnienie od: Leopold (imię męskie)
SJP.pl
zdrobnienie od: Leopold (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Leopold
Wiktionary
(1.1) Powiedziałem Poldziowi, by przestał zachowywać się jak leming.
Wiktionary
rzecz. Leopold m., Poldek m., poldek m.
Wiktionary
1. teren przeznaczony pod uprawę; ziemia uprawna;
2. teren, obszar przeznaczony na coś;
3. wyodrębniona w jakiś sposób powierzchnia czegoś lub jej część;
4. powierzchnia danej figury wyrażona liczbą w jednostkach kwadratowych;
5. przenośnie:
a) dziedzina, zakres czegoś;
b) możliwość jakiegoś działania;
6. potocznie:
a) boisko piłkarskie;
b) polowanie;
7. regionalnie: dwór, podwórko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) roln. część ziemi przeznaczona pod uprawę;
(1.2) geom. miara płaskiej powierzchni ograniczonej;
(1.3) fiz. obszar działania sił;
(1.4) miejsce do wypełnienia w formularzu, krzyżówce, na planszaanszy, w formularzu elektronicznym
(1.5) dziedzina
(1.6) sport. część boiska
(1.7) inform. zmienna, będąca jedną ze składowych klasy;
(1.8) reg. na zewnątrz
(1.9) reg. podwórze
(1.10) mat. funkcja przyporządkowująca każdemu punktowi przestrzeni skalar, wektor, bądź tensor
(1.11) teren posiadający określone przeznaczenie
(1.12) przestrzeń oddziaływania pewnego czynnika
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rolnik przyglądał się zbożu rosnącemu na polu.
(1.2) Nie umiem obliczyć pola prostokąta.
(1.3) Oblicz kierunek wektora prędkości elektronu poruszającego się w polu magnetycznym.
(1.3) Pole grawitacyjne jest polem wektorowym, a elektromagnetyczne – polem tensorowym.
(1.4) Proszę wpisać w to pole swoje nazwisko.
(1.4) W szachach skoczek porusza się o 2 pola w linii prostej i 1 pole na bok.
(1.5) Kolejnym polem działalności braci Quay jest tworzenie teledysków.
(1.7) Moja klasa „okno” ma dwa pola: „wysokość” i „szerokość”.
(1.8) Jak jest na polu, pada jeszcze?
Wiktionary
IPA: ˈpɔlɛ, AS: pole
Wiktionary
przym. polny, przypolny, polowy, poletkowy
rzecz. pólko n., Polska ż.
:: zdrobn. poletko n.
Wiktionary
(1.1) grunt, rola
(1.5) branża
(1.8) dwór (poza Małopolską), zewnątrz
Wiktionary
[czytaj: poliz-ingowy] będący po okresie leasingu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki dla którego okres leasingu minął
Wiktionary
polegnąć;
1. zostać zabitym, stracić życie w walce;
2. potocznie: przegrać, ulec
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) zginąć podczas walki, bitwy
(1.2) przen. ponieść fiasko w jakichś staraniach, wysiłkach
(1.3) rzad. o roślinach: ulec połamaniu
(1.4) daw. położyć się, lec
Wiktionary
(1.1) Pomnik ten wzniesiono dla uczczenia pamięci norweskich żołnierzy, którzy polegli w czasie drugiej wojny światowej.
(1.1) W ataku na Załęże poległ por. Stanisław Paderewski, brat przyrodni Ignacego Paderewskiego, dowódca 3 kompanii 6 batalionu.
(1.2) Próbowałem skręcić to łóżko według instrukcji, ale poległem.
Wiktionary
IPA: ˈpɔlɛt͡s, AS: polec
Wiktionary
rzecz. poległy m.
czas. polegnąć dk., lec dk.
przym. poległy
Wiktionary
(1.1) polegnąć, lec
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. polecić)
(1.1) mówić komuś, co ma zrobić, wydawać komuś polecenie
(1.2) dawać kogoś lub coś pod czyjąś opiekę
(1.3) przedstawiać kogoś lub coś w korzystnym świetle
Wiktionary
(1.1) Dyrektor poleca sekretarce przepisać tekst.
(1.3) Polecam ci tę książkę.
Wiktionary
IPA: pɔˈlɛt͡sat͡ɕ, AS: polecać
Wiktionary
czas. polecić dk.
rzecz. polecanie n., polecenie
Wiktionary
(1.3) rekomendować
Wiktionary
potocznie: polecenie, rekomendacja; polecanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|polecać.
Wiktionary
czas. polecać ndk.
Wiktionary
potocznie: polecenie, rekomendacja; polecajka
SJP.pl
1. kazać, zlecić;
2. powierzyć opiece, uwadze;
3. rekomendować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nakazanie komuś zrobienia czegoś, także wypowiedź o takiej intencji
(1.2) zaprotegowanie kogoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Polecenie się wykonuje, a nie analizuje.
(1.1) Odmowa wykonania polecenia przełożonego o odsunięciu lub niedopuszczeniu do pełnienia służby pociąga za sobą odpowiedzialność dyscyplinarną, wyjątkami są tu przypadki podyktowane charakterem służby lub względami bezpieczeństwa.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlɛˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: polecẽńe
Wiktionary
czas. polecać ndk., polecić dk.
Wiktionary
(1.1) dyspozycja, dyrektywa, nakaz, rozkaz, wytyczna, zarządzenie
(1.2) rekomendacja
Wiktionary
1. kazać, zlecić;
2. powierzyć opiece, uwadze;
3. rekomendować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. polecać)
(1.1) dokonany od|polecać.
Wiktionary
(1.1) Możesz mi polecić dobrego dentystę?
Wiktionary
IPA: pɔˈlɛt͡ɕit͡ɕ, AS: polećić
Wiktionary
czas. polecać
rzecz. polecenie n.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|niechać.
Wiktionary
przejściowa termiczna pora roku między termicznym latem a termiczną jesienią, występująca w strefie klimatu umiarkowanego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. meteorol. przejściowa pora roku pomiędzy latem a jesienią;
(1.2) daw. urodzaj
Wiktionary
Polecie – przejściowa termiczna pora roku między termicznym latem a termiczną jesienią, występująca w strefie klimatu umiarkowanego.
Za polecie przyjmuje się okres roku na styku termicznego lata i jesieni, w którym średnie dobowe temperatury powietrza wahają się pomiędzy 15 a 10 °C. Za początek termicznej jesieni na terenie Polski uznaje się okres gdy średnia dobowa temperatury waha się między 5 a 10 °C.
Wikipedia
(1.1) Polecie oraz następne pory roku należą już do fazy regresu w rocznym cyklu ruchu temperatury.
Wiktionary
rzecz. poletek m., lato n., lata nmos., latko n., letnisko n., letnik m., letniczka ż., letniość ż., leciwość ż., Letniowce nmos.
przym. letni, letniskowy, leciwy
przysł. letnio, leciwie, latoś
temsłow. -letni
Wiktionary
(1.1) babie lato, poletek
(1.2) urodzaj
Wiktionary
1. udać się drogą powietrzną; odbyć lot;
2. spaść;
3. pobiec
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. lecieć)
(1.1) udać się drogą powietrzną
(1.2) pot. pobiec
(1.3) zostać wyrzuconym lub wypchniętym w powietrze
(1.4) polecieć na coś → być przez coś skuszonym, nie móc się oprzeć
(1.5) pot. spaść (o cenach, wartościach)
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(2.1) pot. zostać zwolnionym ze stanowiska
(2.2) gwałtownie się poruszyć pod wpływem zewnętrznej siły
Wiktionary
(1.1) Sąsiedzi polecieli na wakacje do Afryki.
(1.2) Jak tylko dojechaliśmy do domu, Michaś poleciał przywitać się z mamą.
(1.3) Tak zahamował, że aż dym poleciał spod kół.
(1.4) Nie sądzę, by ją kochał — moim zdaniem poleciał na jej kasę.
(1.5) Ceny akcji poleciały w dół po publikacji raportu.
(2.1) Po tej aferze poleciał prezes i cały zarząd.
(2.2) Gdy nadeszła fala uderzeniowa, wszyscy polecieliśmy do tyłu.
Wiktionary
IPA: pɔˈlɛt͡ɕɛ̇t͡ɕ, AS: polećėć
Wiktionary
czas. latać
rzecz. lot m.
Wiktionary
(1.2) pobiec, pognać, popędzić, książk. puścić się biegiem
Wiktionary
1. kazać, zlecić;
2. powierzyć opiece, uwadze;
3. rekomendować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. przesyłka rejestrowana, przyjęta za potwierdzeniem nadania i doręczana adresatowi za pokwitowaniem odbioru
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: polecić
Wiktionary
IPA: ˌpɔlɛˈt͡sɔ̃nɨ, AS: polecõny
Wiktionary
(1.1) list polecony
Wiktionary
zdrobnienie od: polka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: polka
Wiktionary
IPA: pɔˈlɛt͡ʃka, AS: polečka
Wiktionary
rzecz. polka ż.
Wiktionary
Poledno – (niem. 1942-1945 Poleden) wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Bukowiec.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 339 mieszkańców. Jest szóstą co do wielkości miejscowością gminy Bukowiec.
Wikipedia
1. mięso z podłużnych mięśni grzbietu zwierzęcia;
2. pieczeń z tego mięsa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. mięso z grzbietu zwierzęcia
(1.2) spoż. kulin. pieczeń lub wędlina z tego mięsa
Wiktionary
Polędwica (kulin.) – mięso z mięśni wzdłuż grzbietu zwierzęcia (w tym także ryby) z otaczającym je tłuszczem i tkanką łączną, oddzielone od kości biodrowej, mające szerokie zastosowanie w przemyśle spożywczym.
Rodzaje polędwicy:
Wikipedia
(1.2) Na śniadanie podano kanapki z polędwicą.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlɛ̃ndˈvʲit͡sa, AS: polẽndvʹica
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. polędwiczka ż.
przym. polędwicowy
Wiktionary
dotyczący polędwicy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od polędwica
Wiktionary
IPA: ˌpɔlɛ̃ndvʲiˈt͡sɔvɨ, AS: polẽndvʹicovy
Wiktionary
rzecz. polędwica, polędwiczka
Wiktionary
zdrobnienie od: polędwica
SJP.pl
Polędwiczka – część tylnej półtuszy wieprzowej – długi i stosunkowo wąski mięsień wzdłuż grzbietu zwierzęcia, przylegający częściowo do biodrówki i do tylnej części schabu. Jeden z najcenniejszych gatunków mięsa wieprzowego, o uniwersalnym zastosowaniu.
W podstawowym rozbiorze półtuszy wieprzowej polędwiczka zaliczana jest do schabu.
Wikipedia
czasownik nieprzechodni
(1.1) na kimś ufać komuś, być pewnym jego zachowania
(1.2) na czymś opierać się na czymś, ufać czemuś
(1.3) na czymś działać według jakiejś reguły, zasady
Wiktionary
(1.1) Można na nim polegać.
(1.2) Zawsze polegaj na swoich instynktach.
(1.3) Poker polega na blefowaniu.
Wiktionary
IPA: pɔˈlɛɡat͡ɕ, AS: polegać
Wiktionary
rzecz. poleganie n., spolegliwość ż.
Wiktionary
(1.1-2) zdawać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|polegać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlɛˈɡãɲɛ, AS: polegãńe
Wiktionary
czas. polegać
Wiktionary
kłaść się na chwilę raz po raz; pokładać się
SJP.pl
polec;
1. zostać zabitym, stracić życie w walce;
2. potocznie: przegrać, ulegnąć
SJP.pl
przypadający na okres po lęgu
SJP.pl
książkowo: taki, który zginął w walce
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który zginął na polu bitwy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) żołnierz zabity w walce
Wiktionary
(1.1) Na tablicach wyryto nazwiska poległych legionistów.
(2.1) Pamięć poległych uczczono minutą ciszy.
Wiktionary
czas. polec dk., polegnąć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. bot. nazwa systematyczna|Mentha pulegium|ref=tak., mięta polej
Wiktionary
1. szybki taniec wirowy, pochodzący z Czech
2. muzyka do tego tańca
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Polekarcice – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie proszowickim, w gminie Koniusza.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa krakowskiego.
Wikipedia
lekceważyć przez pewien czas; pobagatelizować
SJP.pl
przysłówek
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. powoli
Wiktionary
starożytnych Atenach: urzędnik wchodzący w skład kolegium dziewięciu archontów
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: polemicznie
SJP.pl
cecha charakterystyczna dla wystąpień, tekstów i wypowiedzi będących podstawą polemiki, wywołujących spory i dyskusje; spór, dyskusyjność, kontrowersyjność
SJP.pl
dotyczący polemiki, wywołujący polemikę lub nawiązujący do toczącej się polemiki (sporu, dyskusji); sporny, dyskusyjny, kontrowersyjny
SJP.pl
1. publiczna dyskusja lub publiczny spór na istotne tematy;
2. utwór lub tekst, w którym autor przeciwstawia się opinii wyrażonej wcześniej na jakiś istotny temat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dyskusja na temat sporny dla obu stron dyskusji
Wiktionary
Polemika - publiczna debata bądź spór na ważne tematy. Także utwór lub tekst, w którym autor przeciwstawia się opinii wyrażonej wcześniej na dany temat. W języku potocznym oznacza również dyskusję na tematy sporne dla stron dyskusji.
Wyraz ten wywodzi się od starogreckiego słowa πολεμικός (wojowniczy, wrogi), a ten z kolei od słowa πόλεμος (wojna).
Wikipedia
(1.1) Różnimy się znacznie poglądami, dlatego często prowadzimy polemikę.
Wiktionary
IPA: pɔˈlɛ̃mʲika, AS: polẽmʹika
Wiktionary
rzecz. polemiczność ż., polemista m., polemistka ż.
czas. polemizować ndk.
przym. polemiczny
przysł. polemicznie
Wiktionary
(1.1) dysputa
Wiktionary
1. osoba biorąca udział w polemice (dyskusji, sporze);
2. autor tekstów polemicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba biorąca udział w sporze, polemizująca z kimś
(1.2) autor tekstów polemicznych
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) adwersarz
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) dyskutant
hiponimy.
(1.1) adwokat diabła
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. polemika ż., polemiczność ż.
:: forma żeńska: polemistka
czas. polemizować ndk.
przym. polemiczny
przysł. polemicznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) палеміст m.; (1.2) палеміст m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) спрэчкапісец m.; (1.2) спрэчкапісец m.
* hiszpański: (1.1) polemista m./ż.; (1.2) polemista m./ż.
* rosyjski: (1.1) полемист m.; (1.2) полемист m.
* ukraiński: (1.1) полеміст m.; (1.2) полеміст m.
źródła.
== polemista (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) polemista
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlɛ̃ˈmʲista, AS: polẽmʹista
Wiktionary
rzecz. polemika ż., polemiczność ż.
:: forma żeńska: polemistka
czas. polemizować ndk.
przym. polemiczny
przysł. polemicznie
Wiktionary
(1.1) adwersarz
Wiktionary
1. kobieta biorąca udział w polemice (dyskusji, sporze);
2. autorka tekstów polemicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która jest przeciwniczką w dyskusji
Wiktionary
rzecz. polemika ż., polemiczność ż.
:: fm. polemista mos.
czas. polemizować ndk.
przym. polemiczny
przysł. polemicznie
Wiktionary
(1.1) adwersarka, antagonistka, dyskutantka, oponentka, opozycjonistka, przeciwniczka
Wiktionary
podejmować, prowadzić dyskusję; dyskutować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) brać udział w polemice, przedstawiać opinię odmienną niż wygłoszona wcześniej przez kogoś innego
Wiktionary
rzecz. polemika ż., polemista m., polemistka ż., polemiczność n.
przym. polemiczny
przysł. polemicznie
Wiktionary
nauka badająca źródła, mechanizmy i charakter konfliktów zbrojnych
SJP.pl
Polemologia (gr. πóλεμος, polemos – „wojna, bój, bitwa, walka”) – obszar badań nad wojnami. Studium zajmuje się wyjaśnianiem przyczyn, źródeł, uwarunkowań wojen i innych konfliktów zbrojnych.
Polemologia jest specjalnością naukową zajmującą się badaniem wojen, konfliktów zbrojnych i rytmów wojowniczości w ujęciu interdyscyplinarnym. Badania opierają się m.in. na takich dziedzinach jak demografia, ekonomia, socjologia, etnografia czy stosunki międzynarodowe. Polemologia bada konflikty zbrojne i wojny: przeszłości, teraźniejszości i przyszłości; analizuje ich naturę i uwarunkowania, lokalizację w czasie i przestrzeni, ustala ich periodyczność, intensywność, związki przyczynowo-skutkowe oraz typologię.
Wikipedia
polenić się - spędzić pewien czas, nic nie robiąc; poleniuchować, poobijać się, pobyczyć się
SJP.pl
potocznie: spędzić pewien czas na leniuchowaniu; pobimbać
SJP.pl
1. papka lub gęsta zupa przyrządzana w starożytnym Rzymie z gotowanego ziarna zbóż lub z mąki
2. ludowa potrawa włoska z mąki kukurydzianej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. ludowa włoska potrawa z mąki z dodatkami;
(1.2) staroż. kulin. starorzymska zupa z ziaren zbóż lub mąki
Wiktionary
Polenta (wł. polenta z łac. pollenta) – sycąca włoska potrawa ludowa, podobna do mamałygi, sporządzana pierwotnie z mąki kasztanowej, obecnie na ogół z mąki kukurydzianej lub kaszki kukurydzianej, niekiedy z dodatkiem sera i różnych sosów oraz warzyw (cukinia, marchew, papryka, cebula), przyprawiona czosnkiem, solą, pieprzem oraz rozmarynem. Popularność zawdzięcza szybkiemu sposobowi przygotowania oraz faktowi, że składa się ze składników łatwo dostępnych i tanich.
Wikipedia
(1.1) Gdzie niegdzie wije się wązka smużka dymu, z palonej wprost na piasku trzciny, przy której się polenta warzy z garści kukurydzy.
Wiktionary
IPA: pɔˈlɛ̃nta, AS: polẽnta
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|pulynta.
Wiktionary
warstwa gliny, czasem zmieszanej ze słomą lub sianem, układana dawniej w chatach wiejskich jako podłoga; stosowana także jako uszczelnienie ścian lub pieców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. rodzaj prymitywnej warstwy izolacyjnej, w której glina jest materiałem wiążącym, a trociny, sieczka, żużel itd. - wypełnieniem;
(1.2) podłoga wykonana z polepy (1.1)
Wiktionary
Polepa – rodzaj poziomej warstwy izolacyjnej, w której materiałem wiążącym jest glina, a wypełnieniem np. sieczka, trociny, gruz, żużel itp. Stosuje się ją na stropach wewnętrznych budynku i na strychach.
Wikipedia
(1.2) Chałupa składała się z kuchnio-izby oraz izby paradnej. W kuchnio-izbie ściany były poczerniałe od brudu i dymu, a zamiast podłogi była polepa.
Wiktionary
rzecz. lepiszcze n., oblepicha ż., lepidło n., lep mrz., lepienie n., lepik m., lepianka ż., lepkość ż., nalepka ż., lepa ż., zlepieniec mrz.
czas. lepić ndk., nalepić dk., przylepić dk., ulepić dk., zalepić dk.
przym. lepki
przysł. lepko
Wiktionary
(1.2) klepisko
Wiktionary
złączyć jakieś elementy w całość, używając substancji klejącej
SJP.pl
zmieniać coś na lepsze
SJP.pl
czasownik
(1.1) zmieniać coś na lepsze
czasownik zwrotny polepszać się
(2.1) zmieniać się na lepsze, stawać się lepszym, poprawiać się
Wiktionary
(1.1) Głaskanie podnosi temperaturę skóry oraz polepsza jej ukrwienie.
Wiktionary
IPA: pɔˈlɛpʃat͡ɕ, AS: polepšać
Wiktionary
rzecz. polepszenie n., polepszanie n.
Wiktionary
(1.1) poprawiać, rozwijać, ulepszać
Wiktionary
1. środek chemiczny dodawany do żywności w celu wydłużenia jej daty ważności lub poprawy walorów smakowych;
2. potocznie: osoba, która coś polepsza, np. kraj, świat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|polepszać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlɛˈpʃãɲɛ, AS: polepšãńe
Wiktionary
czas. polepszać
rzecz. polepszenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|polepszyć.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlɛˈpʃɛ̃ɲɛ, AS: polepšẽńe
Wiktionary
czas. polepszyć dk., polepszać ndk.
rzecz. polepszanie n.
Wiktionary
(1.1) udoskonalenie, usprawnienie
Wiktionary
zmienić coś na lepsze
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. polepszać)
(1.1) spowodować, że coś stanie się lepsze niż było wcześniej
Wiktionary
(1.1) Chcę polepszyć swoją kondycję.
Wiktionary
rzecz. polepszenie n.
Wiktionary
słupek na pokładzie statku lub nabrzeżu, na który zakłada się cumy; pachoł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) w pełni wypolerowane wykończenie powierzchni (np. ceramicznej)
(1.2) żegl. pachołek na nabrzeżu lub na pokładzie statku, do którego mocuje się cumy i szpringi;
Wiktionary
Poler (pachoł, pachołek, knecht) – mocno osadzony na nabrzeżu lub równie mocno przymocowany do szkieletu jednostki pływającej (najczęściej na jej pokładzie) element spełniający rolę uchwytu.
Polery najczęściej mają kształt słupa zakończonego płaskim „grzybkiem” lub zespawanej z rur litery H. Na nabrzeżach polery są stalowe lub betonowe (kiedyś były kamienne), na jednostkach pływających stalowe (wcześniej stosowano drewniane). Służą do mocowania (obkładania) lin cumowniczych oraz holu.
Wikipedia
rzecz.
:: (1.1) polerowanie n., wypolerowanie n.
czas.
:: (1.1) polerować
Wiktionary
(1.2) pachoł, knecht
Wiktionary
zakład, w którym poleruje się jakieś materiały, np. marmur, szkło; polerownia
SJP.pl
pracownica polerni; polerowniczka
SJP.pl
pracownik polerni; polerownik
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wypolerować)
(1.1) czyścić, nadawać czemuś połysk przez pocieranie
(1.2) obrabiać powierzchnię usuwając nierówności
(1.3) przen. nanosić poprawki w celu ulepszenia czegoś
czasownik zwrotny niedokonany polerować się
(2.1) być polerowanym (1.1)
Wiktionary
(1.1) Była dokładna i nazbyt często polerowała posadzkę w łazience.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlɛˈrɔvat͡ɕ, AS: polerovać
Wiktionary
rzecz. polerowność ż., poler m., polerka ż., polerowacz m., polerownik m., polerownica ż., polerowniczka ż., polerowanie n., wypolerowanie n.
czas. wypolerować dk., przepolerować dk.
przym. polerski, polerowniczy, polerowny
ims. polerowany
Wiktionary
(1.1) pucować, reg. śl. glancować.
(1.3) cyzelować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dokładne gładzenie powierzchni czegoś w celu uzyskania gładkiego, połyskliwego wyglądu polerowanego przedmiotu
Wiktionary
Polerowanie – obróbka wykańczająca, która ma na celu uzyskanie żądanej gładkości/chropowatości i połysku powierzchni przedmiotu polerowanego (z zachowaniem cech geometrii) wykonanego najczęściej z metalu, szkła, tworzyw sztucznych.
Polerowanie dokonywane jest zwykle za pomocą miękkich (filcowych) tarcz i materiałów ściernych (np. past polerskich) lub metodami elektrochemicznymi. Wyróżnia się:
Wikipedia
IPA: ˌpɔlɛrɔˈvãɲɛ, AS: polerovãńe
Wiktionary
rzecz. wypolerowanie n., polerowność ż., poler m., polerka ż., polerowacz m., polerownik m., polerownica ż., polerowniczka ż.
czas. polerować ndk., wypolerować dk.
przym. polerski, polerowniczy, polerowny
Wiktionary
(1.1) glancowanie, glansowanie
Wiktionary
zakład, w którym poleruje się jakieś materiały, np. marmur, szkło; polernia
SJP.pl
pracownica polerowni; polerniczka
SJP.pl
pracownik polerni; polernik
SJP.pl
chrząszcz z rodziny korników
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. nazwa systematyczna|Hylurgops|ref=tak., chrząszcz z podrodziny kornikowatych niszczący m.in. świerki i kosówkę
Wiktionary
(1.1) W tym roku starą limbę zaatakowały polesiaki.
Wiktionary
rzecz. Polesie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec miejscowości Polesie
(1.2) osoba pochodząca z miejscowości Polesie, urodzona w Polesiu
Wiktionary
(1.1) Pan Ludwik jest znanym polesianinem, musimy mu wysłać zaproszenie.
(1.2) Tato Pawła jest polesianinem z dziada pradziada, zapytajcie go.
Wiktionary
rzecz. Polesie n.
:: fż. polesianka ż.
przym. poleski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka miejscowości Polesie
(1.2) kobieta pochodząca z miejscowości Polesie, urodzona w Polesiu
Wiktionary
(1.1) Kilka polesianek już od szóstej stało przed przychodnią.
(1.2) Żona pana Karola była rodowitą polesianką.
Wiktionary
rzecz. Polesie n.
:: fm. polesianin mos.
przym. poleski
Wiktionary
kraina geograficzna i historyczna obejmująca tereny dzisiejszej Białorusi, Ukrainy, Polski i Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina geograficzna i historyczna na Białorusi, Ukrainie oraz we wschodniej Polsce;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilkudziesięciu wsi, części miast i wsi w Polsce i na Białorusi;
Wiktionary
Polesie (biał. Палессе, ukr. Полісся, ros. Полесье) (845) – kraina geograficzna i historyczna, zlokalizowana głównie na terytorium obecnej Białorusi i Ukrainy oraz częściowo Polski i Rosji, stanowiąca południowo-zachodnią część Niżu Wschodnioeuropejskiego.
Główne miasta to Brześć, Pińsk, Mozyrz, Homel i Czernihów.
Wikipedia
(1.1) Główną rzeką Polesia zdaje się być Prypeć.
(1.2) W rezerwacie przyrody w Polesiu zakwitły zawilce.
Wiktionary
rzecz. leśnik mos., polesiak mzw., polesianin mos., polesianka ż., polesie n., poleskość ż., Poleszuk mos., Poleszuczka ż.
przym. poleski
przysł. polesko
Wiktionary
teren po wykarczowanym lesie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) teren po wykarczowanym lesie
Wiktionary
będący w miejscu, gdzie przedtem rósł las; poleśny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. roln. związany z obszarem po wyciętym lesie
Wiktionary
przym. lesisty
Wiktionary
(1.1) poleśny
Wiktionary
przymiotnik od: Polesie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) od Polesie
Wiktionary
IPA: pɔˈlɛsʲci, AS: polesʹḱi
Wiktionary
rzecz. poleskość ż., polesie n., polesianka ż., polesianin mos., Polesie n., Poleszuk mos., Poleszuczka ż.
przysł. polesko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób poleski, tak jak na Polesiu
Wiktionary
rzecz. Polesie
przym. poleski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co poleskie
Wiktionary
rzecz. polesie n., Polesie n., Poleszuk mos., Poleszuczka ż.
przym. poleski
Wiktionary
o gruncie, terenie: taki, na którym wcześniej rósł las
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) roln. związany z obszarem po wyciętym lesie
Wiktionary
(1.1) Osiedle wzniesiono na terenie poleśnym pod koniec lat osiemdziesiątych.
Wiktionary
przym. leśny
rzecz. leśny mos.
Wiktionary
(1.1) rzad. polesisty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto rejonowe w Rosji w obwodzie królewieckim nad Zalewem Kurońskim;
Wiktionary
Polessk, Labiawa (ros. Полесск; niem. Labiau) – miasto rejonowe w Rosji w obwodzie królewieckim nad Zalewem Kurońskim i rzeką Dejmą oraz kanałem łączącym Niemen z Dejmą i Pregołą. Jest siedzibą rejonu polesskiego. W 2021 roku liczyło 6921 mieszkańców.
Znajduje tu się stacja kolejowa Polessk, położona na linii Królewiec – Sowieck.
Wikipedia
przym. polesski
Wiktionary
(1.1) hist. Labiawa
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Polesskiem, dotyczący Polesska
Wiktionary
rzecz. Polessk mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dotyczący Poleszuków
SJP.pl
mieszkanka Polesia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Polesia
Wiktionary
rzecz. Polesie n.
:: fm. Poleszuk mos.
przym. poleski
Wiktionary
mieszkaniec Polesia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) posp. czasem pogard. mieszkaniec Polesia;
Wiktionary
(1.1) Pójdzie Poleszuk kupić kilogram soli. Zapłaci za nią 4 kg żyta, bo za pieniądze soli nie dostanie. Wie sprytny handlarz, że żyto, przyniesione w sierpniu, odkupi Poleszuk w grudniu na chleb za cenę trzykrotnie wyższą.
Wiktionary
rzecz. Polesie n.
:: fż. Poleszuczka ż.
przym. poleski
Wiktionary
(1.1) Polesianin
Wiktionary
Poleszyn – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pabianickim, w gminie Dobroń.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
W roku 2011 liczba ludności we wsi wynosiła 184.
Wikipedia
małe pole, kawałek pola; pólko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: pole
(1.2) niewielkie pole
Wiktionary
(1.1) Czytałem, że Szerpowie na swych poletkach uprawiają herbatę i cytrusy.
Wiktionary
rzecz. pole n., pólko n.
przym. poletkowy, polny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z poletkiem, dotyczący poletka
Wiktionary
rzecz. poletko n., pole n., pólko n.
przym. polny
Wiktionary
1. powłoka na wyrobach ceramicznych;
2. emalia na metalowych naczyniach;
3. masa na cukierniczych wypiekach, np. lukier
SJP.pl
1. powłoka na wyrobach ceramicznych;
2. emalia na metalowych naczyniach;
3. masa na cukierniczych wypiekach, np. lukier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. zastygła, słodka masa na pieczywie
(1.2) kulin. słodki, półpłynny dodatek do polewania deserów przygotowany na bazie owoców, czekolady, karmelu itp.
(1.3) techn. barwna powłoka dekorująca ceramikę kolorem i połyskiem
(1.4) techn. emalia nałożona na metalowym naczyniu
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp., ter. od: polewać
Wiktionary
Polewa – zastygająca masa, stosowana do pokrywania wyrobów cukierniczych i pieczywa. Głównymi składnikami polew są zazwyczaj cukier i białko z różnymi dodatkami, w zależności od rodzaju środków smakowo-zapachowych, barwników, octu czy też agaru.
Polewa jest półproduktem cukierniczym. Dostępne są gotowe polewy, które można długo przechowywać. Jeśli zaś polewa jest świeżo przygotowana, nie nadaje się do przechowywania i musi być zużyta bezpośrednio po przyrządzeniu.
Wikipedia
IPA: pɔˈlɛva, AS: poleva
Wiktionary
rzecz. polewanie n., polanie n., lanie n., polewaczka ż.
:: zdrobn. polewka ż.
czas. polewać ndk., polać dk., lać ndk.
Wiktionary
(1.1) glazura
(1.3) szkliwo
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) lać wodę lub inny płyn na coś, mocząc to
(1.2) pot. nalewać alkohol do kilku kieliszków
czasownik zwrotny polewać się
(2.1) lać wodę lub inny płyn na siebie samego
(2.2) lać wodę lub inny płyn na siebie wzajemnie
Wiktionary
(1.1) Rozebraliśmy się do naga, czerpali wodę menażką i wolno polewali.
Wiktionary
IPA: pɔˈlɛvat͡ɕ, AS: polevać
Wiktionary
rzecz. polewanie n., polanie n., polewaczka ż., polewka ż., polewa ż.
czas. polać, lać, oblewać, podlewać, olać
Wiktionary
osoba, która coś polewa
SJP.pl
potocznie:
1. konewka - naczynie do podlewania roślin;
2. samochód z urządzeniem do zraszania wodą ulic lub innych nawierzchni;
3. samochód policyjny z armatkami wodnymi do rozpraszania tłumu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pojazd techniczny, który spłukuje wodą ulice
(1.2) pot. ogrod. konewka
Wiktionary
Polewaczka – specjalistyczny pojazd komunalny służący do polewania wodą ulic lub torów. Produkowany jako pojazd samochodowy lub szynowy (tzw. wagon-polewaczka).
Współcześnie wagony-polewaczki są wykorzystywane głównie do zwalczania niepożądanej roślinności, tj. zapobiegania wzrostowi chwastów w obszarze torów tramwajowych poprzez stosowanie herbicydów.
Wikipedia
rzecz. polewanie n., polanie n., polewa ż.
czas. podlewać, oblewać, polewać ndk.
Wiktionary
(1.1) zmywarka
(1.2) konewka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pokrywanie jakiejś powierzchni cieczą
(1.2) pot. nalewanie alkoholu do kieliszków lub innych podobnych naczyń
Wiktionary
rzecz. polanie n., polewaczka ż., polewa ż., polewka ż.
czas. podlewać, oblewać, lać, olać, polewać ndk., polać dk.
Wiktionary
(1.2) nalewanie
Wiktionary
zdrobnienie od: polewka
SJP.pl
w mitologii słowiańskiej: demon polny, żyjący w zbożu i opiekujący się nim; polewoj
SJP.pl
Polewik lub polewoj – słowiański demon polny, żyjący w zbożu i opiekujący się nim. Męski odpowiednik południcy. Polewiki wyobrażano sobie jako niskich ludzi o ziemistej cerze i kłosami zbóż zamiast zarostu.
W południe i o zachodzie słońca polewik wychodził na miedzę. Napotkanych ludzi wodził na manowce, zaś śpiących w tym czasie na miedzy podduszał i deptał. Był szczególnie agresywny wobec napotkanych pijanych ludzi, których potrafił nawet zabić.
Wikipedia
spędzić pewien czas na lewitacji
SJP.pl
1. potocznie: ubaw, coś śmiesznego; heca, beka, brecha, zlewa, zlew, zwała;
2. zupa z mąki rozprowadzonej w płynie, zwykle w wodzie, piwie lub mleku, czasem z dodatkami, charakterystyczna dla dawnej kuchni polskiej;
3. czarna polewka - zupa z krwi zwierzęcej; czernina, czarnina;
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. kulin. zupa składająca się z płynu (np. wywaru, mleka, piwa, wina) i rozpuszczonego w nim składnika, np. mąki, żółtka
(1.2) slang. młodz. radość z kogoś lub czegoś, nabijanie się
Wiktionary
Polewka — w dawnej kuchni polskiej ogólne pojęcie, którym określano wszystkie te zupy, które nie miały swoistej nazwy i receptury (jak rosół czy żur), w późniejszym okresie określenie zwłaszcza zup lekkich, postnych. Do szczególnych rodzajów polewek należały: czarna, podawana kawalerowi na znak odmowy ręki kobiety oraz polewka winna, podawana m.in. nowo zaślubionej. Polewkę z piwa określano mianem gramatki lub też faramuszki.
Wikipedia
(1.1) Jak zrobić polewkę na zsiadłym mleku? (z Internetu)
(1.2) Maciek chciał wyrwać tę laskę przy barze, a okazało się, że to jego ciotka. Niezła polewka!
Wiktionary
IPA: pɔˈlɛfka, AS: polefka
Wiktionary
czas. polewać ndk., polać
rzecz. polanie n., polewa ż., polewanie n.
Wiktionary
(1.2) ubaw, radocha
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
potocznie: hipotetyczne wyjście Polski z Unii Europejskiej
SJP.pl
spędzić pewien czas na leżakowaniu
SJP.pl
potocznie: pójść wolno, niechętnie, ociężale
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. leźć)
(1.1) pot. pójść ociężale lub z trudem
(1.2) pot. pójść dokądś bez potrzeby, przysparzając kłopotów
Wiktionary
(1.1) powlec się
Wiktionary
1. leżeć przez pewien czas;
2. o mięsie, owocach itp.: przetrwać pewien czas w określonych warunkach
SJP.pl
nazwa kilku firm farmaceutycznych powstałych w Polsce po II wojnie światowej
SJP.pl
Polfa – nazwa kilku przedsiębiorstw farmaceutycznych powstałych w Polsce po II wojnie światowej.
W okresie PRL pod tą nazwą istniało Zjednoczenie Przemysłu Farmaceutycznego „Polfa” (1947–1982) z siedzibą w Warszawie przy ul. Wspólnej 4, w skład którego wchodziły przedsiębiorstwa mające monopol na produkcję leków, jednorazowych przyrządów medycznych itp.
Wikipedia
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na wielość, mnogość czegoś
(1.2) chem. pierwszy człon wyrazów złożonych będących nazwami polimerów
(1.3) ekol. pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na wąski, lecz względnie wysoki zakres tolerancji na dany czynnik
Wiktionary
(1.1) poli- + technika = politechnika
(1.2) poli- + etylen = polietylen
(1.3) poli- + termiczny = politermiczny
(1.3) poli- + -biont = polibiont
Wiktionary
rzecz. polip m.
Wiktionary
(1.1) wielo-, multi-, plura-
Wiktionary
produkt poliaddycji; polimer addycyjny
SJP.pl
polimeryzacja będąca reakcją addycji
SJP.pl
Poliaddycja – rodzaj reakcji chemicznej, polimeryzacja, w której nie występują produkty uboczne i która ma charakter stopniowy a nie łańcuchowy. W procesie poliaddycji są otrzymywane m.in. poliuretany.
Poliaddycja jest procesem polimeryzacji, który podobnie jak polimeryzacja łańcuchowa zachodzi bez produktów ubocznych w każdym akcie propagacji i warunkach silnie nierównowagowych, ale podobnie jak polikondensacja ma ona charakter stopniowy.
Wikipedia
polimer otrzymywany z kwasu akrylowego i jego pochodnych; żywica akrylowa
SJP.pl
polimer otrzymywany z kwasu akrylowego i jego pochodnych; żywica akrylowa
SJP.pl
Wikipedia
Poliakrylonitryl (PAN) – polimer otrzymywany w wyniku polimeryzacji akrylonitrylu.
Wikipedia
Alkohole wielowodorotlenowe, alkohole polihydroksylowe, poliole – alkohole posiadające w swojej cząsteczce więcej niż jedną grupę hydroksylową (−OH). Są one zbliżone właściwościami do alkoholi monohydroksylowych. Można je podzielić, w zależności od liczby grup OH, na diole, triole i tak dalej. Cykliczne poliole, zawierające co najmniej 3 grupy hydroksylowe, noszą nazwę cyklitoli.
Wikipedia
Alkohole wielowodorotlenowe, alkohole polihydroksylowe, poliole – alkohole posiadające w swojej cząsteczce więcej niż jedną grupę hydroksylową (−OH). Są one zbliżone właściwościami do alkoholi monohydroksylowych. Można je podzielić, w zależności od liczby grup OH, na diole, triole i tak dalej. Cykliczne poliole, zawierające co najmniej 3 grupy hydroksylowe, noszą nazwę cyklitoli.
Wikipedia
Poliamidy – polimery, zawierające wiązania amidowe −C(O)−NH− w swoich łańcuchach głównych.
Wikipedia
Poliamidy – polimery, zawierające wiązania amidowe −C(O)−NH− w swoich łańcuchach głównych.
Wikipedia
związek organiczny biorący udział w wielu biochemicznych procesach komórkowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. związek organiczny zawierający w budowie dwie lub więcej grup aminowych;
Wiktionary
(1.1) Poliaminy są ściśle związane z przebiegiem wielu procesów fizjologicznych w roślinie.
Wiktionary
[czytaj: poli-amoria] wspólny związek miłosny z więcej niż jedną osobą; wielomiłość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) socjol. zaangażowanie w związek miłosny z więcej niż jedną osobą jednocześnie za zgodą i wiedzą wszystkich osób tworzących dany związek;
Wiktionary
Poliamoria (gr. poly „wiele”, łac. amor „miłość”) – wielomiłość rozumiana jako praktyka lub pragnienie posiadania wielu romantycznych związków w tym samym czasie z pełną wiedzą zaangażowanych osób; często klasyfikowana jako jedna z form etycznej, konsensualnej niemonogamii. Osoby zamierzające być lub będące w takich relacjach określa się osobami poliamorycznymi lub w skrócie poli.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. poliamoryczność ż., poliamoryk m., poliamorysta m., poliamoryczka ż.
przym. poliamoryczny
przysł. poliamorycznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) polyamory
* baskijski: (1.1) polimaitasun
* bułgarski: (1.1) полиамория ż.
* chorwacki: (1.1) višeljublje n.
* czeski: (1.1) polyamorie ż.
* fiński: (1.1) polyamoria
* francuski: (1.1) polyamour m.
* galicyjski: (1.1) poliamor m.
* hebrajski: (1.1) פוליאמוריה
* hiszpański: (1.1) poliamor m.
* indonezyjski: (1.1) poliamori
* interlingua: (1.1) polyamor
* japoński: (1.1) ポリアモリー (poriamorī)
* kataloński: (1.1) poliamor m.
* niemiecki: (1.1) Polyamorie ż.
* perski: (1.1) چندمهری, عشق چندنفره
* portugalski: (1.1) poliamor m.
* rumuński: (1.1) poliamor m.
* słowacki: (1.1) polyamoria ż.
* słoweński: (1.1) poliamorija ż.
* szwedzki: (1.1) polyamori
* ukraiński: (1.1) поліаморія ż.
* węgierski: (1.1) poliamoria
* włoski: (1.1) poliamore m.
źródła.
== poliamoria (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) socjol. poliamoria
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲijãˈmɔrʲja, AS: polʹii ̯ãmorʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. poliamoryczność ż., poliamoryk m., poliamorysta m., poliamoryczka ż.
przym. poliamoryczny
przysł. poliamorycznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. poliamoryczność ż., poliamoryk m., poliamorysta m., poliamoryczka ż.
przym. poliamoryczny
przysł. poliamorycznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) polyamory
* baskijski: (1.1) polimaitasun
* bułgarski: (1.1) полиамория ż.
* chorwacki: (1.1) višeljublje n.
* czeski: (1.1) polyamorie ż.
* fiński: (1.1) polyamoria
* francuski: (1.1) polyamour m.
* galicyjski: (1.1) poliamor m.
* hebrajski: (1.1) פוליאמוריה
* hiszpański: (1.1) poliamor m.
* indonezyjski: (1.1) poliamori
* interlingua: (1.1) polyamor
* japoński: (1.1) ポリアモリー (poriamorī)
* kataloński: (1.1) poliamor m.
* niemiecki: (1.1) Polyamorie ż.
* perski: (1.1) چندمهری, عشق چندنفره
* portugalski: (1.1) poliamor m.
* rumuński: (1.1) poliamor m.
* słowacki: (1.1) polyamoria ż.
* słoweński: (1.1) poliamorija ż.
* szwedzki: (1.1) polyamori
* ukraiński: (1.1) поліаморія ż.
* węgierski: (1.1) poliamoria
* włoski: (1.1) poliamore m.
źródła.
== poliamoria (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) socjol. poliamoria
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta praktykująca poliamorię
Wiktionary
(1.1) Jeśli chciałaby pani zostać poliamoryczką, to pierwsze pytanie, najważniejsze, byłoby takie, czy to jest właśnie dla pani, czy to się wiąże z pani potrzebami, filozofią życia, z tym, jak pani chce żyć.
Wiktionary
rzecz. poliamoria ż., poliamoryczność ż., poliamoryk m., poliamorysta m.
przym. poliamoryczny
przysł. poliamorycznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) rzad. w sposób właściwy poliamorii
Wiktionary
(1.1) Jak wyglądałyby rodzina / społeczeństwo / władza / prawo / państwo / język, gdybyśmy potrafili żyć poliamorycznie?
Wiktionary
rzecz. poliamoria ż., poliamoryczność ż., poliamoryk m., poliamorysta m., poliamoryczka ż.
przym. poliamoryczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. cecha tego, co poliamoryczne
Wiktionary
(1.1) Poliamoryczność zakłada jednak, że jeśli fascynuję się kolejną osobą, to nie znaczy, że poprzednia przestała być wyjątkowa.
Wiktionary
rzecz. poliamoria ż., poliamoryczka ż., poliamoryk m., poliamorysta mos.
przym. poliamoryczny
przysł. poliamorycznie
Wiktionary
[czytaj: poli-amoryczny] dotyczący związku miłosnego z więcej niż jedną osobą przy pełnej wiedzy zaangażowanych osób
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) socjol. dotyczący poliamorii
Wiktionary
(1.1) W Niemczech ostatnio sporo się pisze o zagrożeniach, jakie pociągają za sobą związki poliamoryczne, które początkowo są szczęśliwe, później jednak ludzie pragną wyłączności (…).
Wiktionary
rzecz. poliamoria ż., poliamoryczność ż., poliamoryczka m., poliamoryk m., poliamorysta mos.
przysł. poliamorycznie
Wiktionary
(1.1) poligamiczny
Wiktionary
[czytaj: poli-amoryk] osoba będąca w związku miłosnym z więcej niż jedną osobą; poliamorysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zob. poliamorysta.
Wiktionary
rzecz. poliamoria ż., poliamoryczność ż., poliamorysta m.
:: fż. poliamoryczka ż.
przym. poliamoryczny
przysł. poliamorycznie
Wiktionary
(1.1) poliamorysta
Wiktionary
[czytaj: poli-amorysta] osoba będąca w związku miłosnym z więcej niż jedną osobą; poliamoryk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba praktykująca poliamorię
Wiktionary
rzecz. poliamoria ż., poliamoryczność ż., poliamoryk m., poliamoryczka ż.
przym. poliamoryczny
przysł. poliamorycznie
Wiktionary
(1.1) poliamoryk
Wiktionary
małżeństwo kobiety z kilkoma mężczyznami jednocześnie; wielomęstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma poligamii, w której kobieta jest zamężna jednocześnie z dwoma lub więcej mężczyznami;
Wiktionary
Poliandria (z stgr. πολύς polys – „liczny” oraz ἀνήρ aner, dopełniacz ἀνδρός andros – „mężczyzna”), wielomęstwo – forma poligamii, kiedy jedna kobieta ma kilku mężów jednocześnie. Poliandria jest znacznie rzadsza niż poligynia.
Wikipedia
(1.1) Plemię Kinori żyjące w północnych Himalajach od tysięcy lat praktykuje poliandrię.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲiˈjãndrʲja, AS: polʹii ̯ãndrʹi ̯a
Wiktionary
przym. poliandryczny
Wiktionary
(1.1) wielomęstwo
Wiktionary
dotyczący poliandrii, czyli małżeństwa jednej kobiety z kilkoma mężczyznami jednocześnie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący poliandrii
Wiktionary
rzecz. poliandria ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny, aromatyczny polimer przewodzący prąd elektryczny;
Wiktionary
Polianilina, PANI – organiczny związek chemiczny, aromatyczny polimer przewodzący prąd elektryczny.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) skr. PANI
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) polyaniline
* fiński: (1.1) polyaniliini
* francuski: (1.1) polyaniline ż.
* hiszpański: (1.1) polianilina ż.
* japoński: (1.1) ポリアニリン (porianirin)
* koreański: (1.1) 폴리아닐린 (p’ollianillin)
* niemiecki: (1.1) Polyanilin
* portugalski: (1.1) polianilina ż.
* słowacki: (1.1) polyanilín m.
* włoski: (1.1) polianilina ż.
źródła.
== polianilina (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. polianilina
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) skr. PANI
Wiktionary
minerał, dwutlenek manganu, tworzący tetragonalne kryształy izomorficzne z kasyterytem
SJP.pl
wielowładztwo
SJP.pl
Poliarchia (gr. poli – wiele, arche – władza) – pojęcie stworzone w roku 1953 przez politologa i socjologa Roberta Dahla na określenie nowoczesnej demokracji. Demokracja zapewnia obywatelom możliwość realnego uczestnictwa w polityce. Fundamentalną rolę odgrywa w niej rywalizacja polityczna. Demokracja jest stanem idealnym, a więc nieosiągalnym, można do niego jedynie dążyć.
Wikipedia
enzym należący do grupy hydrolaz glikozydowych, katalizujący hydrolityczny rozpad wiązań glikozydowych w polisacharydach; polisacharaza
SJP.pl
minerał, siarczek srebra, miedzi i antymonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. rzadki minerał z gromady siarkosoli;
Wiktionary
Polibazyt – minerał z gromady siarkosoli. Należy do grupy minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od gr. poly = wiele i basis = podstawa.
Wikipedia
przym. polibazytowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ekol. gatunek o wąskim, lecz względnie wysokim zakresie tolerancji w stosunku do czynników środowiskowych
Wiktionary
rząd zielenic
SJP.pl
przedstawiciel rzędu zielenic
SJP.pl
w gwarze środowiskowej: politechnika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. politechnika
Wiktionary
Politechnika (stgr. polýtechnos – biegły w wielu sztukach) – rodzaj uczelni akademickiej o profilu technicznym, nastawionej na interdyscyplinarny kierunek kształcenia, zapewniająca możliwość uzyskania tytułów zawodowych inżynier i magister inżynier oraz stopni naukowych doktor nauk technicznych i doktor habilitowany nauk technicznych.
Pierwsze uczelnie techniczne powstały w Paryżu w XVIII wieku. Jedną z nich była École polytechnique założona w 1794 r.
Wikipedia
(1.1) Mam kilka lat polibudy, ale nie przypominam sobie takiego określenia… (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲiˈbuda, AS: polʹibuda
Wiktionary
rzecz. buda ż.
Wiktionary
szczyt w Beskidach
SJP.pl
Polica (1369 m) – szczyt w Paśmie Policy położonym po północno-wschodniej stronie przełęczy Krowiarki. Pasmo to wchodzi w skład Pasma Babiogórskiego. W regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczane jest do Beskidu Żywieckiego, w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Beskidu Żywiecko-Orawskiego. Dawniej szczyt nosił nazwę Police, co w gwarze tutejszych górali oznaczało półki, na których w bacówce przechowywano sery.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. zob. policjant.
Wiktionary
(1.1) Biegnący Wasyl i dwaj policaje oddalali się coraz bardziej, niknąc w półmroku szpaleru grubopiennych brzóz, ciągnącego się wzdłuż traktu.
Wiktionary
(1.1) policjant; pot. glina, gliniarz; pot. pogard. pies; slang. bagieta
Wiktionary
miasto powiatowe w województwie zachodniopomorskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Police (do 1945 niem. Pölitz) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w woj. zachodniopomorskim, w powiecie polickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Police, miasto satelickie Szczecina, położone nad Odrą i Gunicą na Równinie Wkrzańskiej. Port morski na lewym brzegu ujściowego odcinka Odry. Police otacza Puszcza Wkrzańska. W Policach znajduje się port morsko-rzeczny na Odrze (piąty pod względem przeładunku w Polsce).
Wikipedia
(1.1) Największym przedsiębiorstwem przemysłowym w Policach są zakłady chemiczne.
Wiktionary
IPA: pɔˈlʲit͡sɛ, AS: polʹice
Wiktionary
rzecz. policzanin m., policzanka ż.
przym. policki
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. policzanin m., policzanka ż.
przym. policki
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Pölitz
* pomorski: (1.1) Pòlice
* rosyjski: (1.1) Поли́це lm.
źródła.
== Police (język luksemburski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q9051 (ltz)-Procrastineur49-Police.wav.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) policja
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przeznaczony dla absolwentów liceum
SJP.pl
Policentryczność – w urbanistyce: właściwość układu przestrzennego, najczęściej miasta oznaczająca występowanie w nim wielu ośrodków centralnych, wokół których wytwarzają się koncentrycznie struktury (miejskie) względnie autonomiczne wobec siebie, a zarazem powiązane ze sobą.
W przypadku policentryczności nie występuje wyraźna przewaga jednego centrum nad innymi jak w monocentrycznym wzorcu.
Wikipedia
1. uznający wiele ośrodków centralnych
2. w biologii uznający pogląd, że dany gatunek powstaje jednocześnie w różnych miejscach
SJP.pl
produkt polimeryzacji chlorku winylu, mający zastosowanie głównie przy wyrobie tworzyw sztucznych
SJP.pl
niepalny kauczuk syntetyczny, odporny na oleje i rozpuszczalniki; neopren
SJP.pl
Neopren – nazwa handlowa kauczuku syntetycznego otrzymywanego w wyniku polimeryzacji emulsyjnej chloroprenu (2-chlorobuta-1,3-dien) - polichloroprenu. W porównaniu z kauczukiem naturalnym i tradycyjnymi kauczukami syntetycznymi, opartymi na butadienie ma większą odporność na oleje i inne rozpuszczalniki organiczne, wolniej również ulega starzeniu. Ma własności samogasnące. Neopren jest zadomowioną w Polsce nazwą potoczną, oficjalnie jest to nazwa handlowa należąca od 1931 r. do amerykańskiego koncernu chemicznego DuPont.
Wikipedia
Wikipedia
Polichnowo – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Bobrowniki.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. technika komponowania, która polega na dialogowaniu między sobą dwóch lub więcej chórów;
(1.2) muz. cecha tego, co polichóralne
Wiktionary
Polichóralność (inaczej: technika cori spezzati, technika polichóralna, technika wielochórowa, styl polichóralny) – technika kompozytorska stosowana głównie w okresie renesansu i baroku, polegająca na dialogowaniu między sobą dwóch lub więcej chórów (a cappella lub z towarzyszeniem zespołów instrumentalnych).
Wikipedia
(1.1) Genezy teoretycznych poglądów Scacchiego na temat techniki polichóralnej należałoby więc szukać w modelu, jakim była dlań polichóralność G. F. Aneria.
Wiktionary
przym. polichóralny
przysł. polichóralnie
Wiktionary
(1.1) technika cori spezzati, technika polichóralna, technika wielochórowa, styl polichóralny
(1.2) wielochórowość
Wiktionary
właściwość niektórych kryształów polegająca na zmianie ich barwy przy obracaniu, gdy przechodzi przez nie światło spolaryzowane liniowo; pleochroizm, wielobarwność
SJP.pl
urządzenie optyczne służące do separacji kilku ustalonych barw z szerszego widma świetlnego
SJP.pl
o świetle: taki, którego spektrum nie składa się tylko z jednej długości fali, posiada szeroki zakres, w skład którego wchodzi światło widzialne i część spektrum podczerwonego
SJP.pl
1. wielobarwne malowidła zdobiące powierzchnie ścian, sklepień;
2. dekoracja malarska pokrywająca rzeźby i wyroby rzemiosła artystycznego;
3. wykonywanie takich malowideł lub dekaracji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. rodzaj barwnego malowidła naściennego
(1.2) szt. rodzaj malarskiego zdobnictwa rzeźb i rzemiosła
(1.3) szt. zdobienie ścian i przedmiotów techniką polichromiczną
Wiktionary
Polichromia – wielobarwna ozdoba malarska ścian, sufitów, podniebienia sklepień, rzeźb stosowana do dekoracji wewnętrznych i zewnętrznych. Polichromie wykonywano nie tylko na materiałach kamiennych i tynkach, ale także na drewnie, wewnątrz i na zewnątrz pomieszczeń w budownictwie sakralnym i świeckim.
Wikipedia
(1.1) Widzieli państwo polichromie Wyspiańskiego?
Wiktionary
czas. polichromować ndk.
przym. polichromiczny
przysł. polichromicznie
Wiktionary
w malarstwie: różnorodność użytych barw przy malowaniu, zróżnicowanie kolorów; wielobarwność, wielokolorowość, różnokolorowość, różnobarwność
SJP.pl
w plastyce:
1. dotyczący wielobarwnych malowideł zdobiących ściany budowli;
2. wykorzystujący wiele barw; wielobarwny, wielokolorowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) szt. związany z polichromią, dotyczący polichromii
Wiktionary
rzecz. polichromia ż., polichromiczność ż.
czas. polichromować ndk.
przysł. polichromicznie
Wiktionary
pokrywać polichromią
SJP.pl
służba mundurowa mająca na celu utrzymanie porządku, dopilnowanie przestrzegania prawa oraz ściganie przestępców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) instytucja państwowa mająca za zadanie ochronę obywateli przed przestępcami, wykrywanie przestępstw itp.;
(1.2) pot. grupa policjantów
(1.3) pot. budynek policji (1.1)
(1.4) daw. grzeczność, obyczajność
Wiktionary
Policja (w niektórych państwach: milicja) – służba mundurowa przeznaczona do ochrony bezpieczeństwa ludzi i mienia oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego.
Wikipedia
(1.1) Minister poinformował, że policja złapała groźnego przestępcę.
Wiktionary
IPA: pɔˈlʲit͡sʲja, AS: polʹicʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. policjant m., policjantka ż.
przym. policyjny
przysł. policyjnie
temsłow. policyjno-
Wiktionary
(1.1) daw. milicja; eufem. smutni panowie; obraź. gliny, gliniarze, pały, psy, psiarnia, bagieta; wulg. kurwy, mendy
Wiktionary
funkcjonariusz policji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) funkcjonariusz policji
Wiktionary
Policja (w niektórych państwach: milicja) – służba mundurowa przeznaczona do ochrony bezpieczeństwa ludzi i mienia oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego.
Wikipedia
(1.1) Policjanci urządzili zasadzkę na groźnego bandytę.
(1.1) Teraz policjanci ustalają szczegóły nielegalnego procederu i sprawdzają czy do podobnych przypadków dochodziło już wcześniej na terenie sąsiednich miejscowości.
Wiktionary
IPA: pɔˈlʲit͡sʲjãnt, AS: polʹicʹi ̯ãnt
Wiktionary
rzecz. policja ż.
:: zdrobn. policjancik m.
:: fż. policjantka ż.
przym. policyjny
przysł. policyjnie
Wiktionary
(1.1) pot. gliniarz, glina, pan władza, misiek, miś, misiak, smerf; pot. żart. lub lekcew. kulson; obraź. pies; reg. pozn. szkieł.
Wiktionary
funkcjonariuszka policji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która pracuje w policji
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲiˈt͡sʲjãntka, AS: polʹicʹi ̯ãntka
Wiktionary
rzecz. policja ż., policjant mos.
przym. policyjny
przysł. policyjnie
Wiktionary
związany z miastem Police
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Policami, dotyczący Polic
Wiktionary
rzecz. Police nmos., policzanka ż.
Wiktionary
związany z miastem Police
SJP.pl
Wikipedia
wyższy urzędnik policji w Rosji carskiej
SJP.pl
Policmajster – naczelnik policji w większych miastach Imperium Rosyjskiego.
Wikipedia
żartobliwie: policjantka
SJP.pl
dotyczący policji i wojska
SJP.pl
związany z policją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z policją
Wiktionary
(1.1) (…) ukształtowały się wówczas charakterystyczne cechy, które otrzymały nazwę „totalitarnego syndromu” (…). Syndrom ten uzupełniała teza o „wrogim otoczeniu”, które odnosiło się nie tylko do krajów zachodnich, lecz było także sposobem postrzegania przez PZPR własnego społeczeństwa. Dlatego też rządy opierały się na siłach policyjnych, a nie społecznym poparciu.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲiˈt͡sɨjnɨ, AS: polʹicyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. policja ż., policjant m., policjantka ż.
przysł. policyjnie
Wiktionary
zespół policystycznych jajników - endokrynne zaburzenie hormonalne u kobiet w wieku rozrodczym, najczęstsza przyczyna niepłodności
SJP.pl
objaw chorobowy charakteryzujący się obecnością nadmiernej ilości krwinek czerwonych we krwi; nadkrwistość
SJP.pl
Nadkrwistość, czerwienica, policytemia (łac. polycythemia) – zwiększenie masy krwinek czerwonych (RCM). Termin policytemia często jest stosowany zamiennie z terminem erytrocytemia, przy czym są to osobne pojęcia. W ścisłym znaczeniu policytemia jest zwiększeniem masy czy objętości erytrocytów niezależnie od innych elementów morfotycznych. Z kolei erytrocytemia jest wzrostem koncentracji erytrocytów, co laboratoryjnie może być mierzone jako wzrost liczby erytrocytów (RBC), wzrost hematokrytu (HCT) czy wzrost stężenia hemoglobiny (Hb), które zależą nie tylko od wzrostu masy krwinek czerwonych, ale również od spadku objętości osocza.
Wikipedia
spędzić pewien czas na licytowaniu
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest policzalne; cecha tych, którzy są policzalni
Wiktionary
przym. policzalny
przysł. policzalnie
rzecz. liczba ż.
Wiktionary
taki, który daje się policzyć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który daje się policzyć
Wiktionary
rzecz. policzalność ż., liczba ż.
czas. policzyć, liczyć
przym. liczny
Wiktionary
(1.1) wymierny
Wiktionary
mieszkaniec Polic (miasta w województwie zachodniopomorskim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Polic
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: polʹičãńĩn
Wiktionary
rzecz. Police nmos.
:: fż. policzanka ż.
Wiktionary
mieszkanka Polic (miasta w województwie zachodniopomorskim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Polic
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲiˈt͡ʃãnka, AS: polʹičãnka
Wiktionary
rzecz. Police nmos.
:: fm. policzanin m.
przym. policki
Wiktionary
1. boczna część twarzy między okiem, nosem, uchem a brodą; regionalnie: polik, jagoda;
2. uderzenie otwartą dłonią w twarz;
3. przenośnie: zniewaga, upokorzenie;
4. w bloku (urządzenie) okrągła płytka równoległa względem drugiej;
5. część kolby broni myśliwskiej;
6. u zwierząt i ptaków: część głowy, pyska odpowiadająca położeniom policzkowi ludzi i podobna do policzka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. każde z dwóch miejsc na twarzy pod okiem, obok nosa
(1.2) uderzenie otwartą dłonią w policzek (1.1)
(1.3) przen. obraza
(1.4) archit. rodzaj konstrukcji, na której opierają się stopnie schodów
(1.5) środ. sport. część broni (kolby) do opierania policzka (1.1)
Wiktionary
Policzek – część ciała zwierząt występująca po bokach głowy.
Wikipedia
(1.1) Na policzku wyskoczył jej czerwony pryszcz.
(1.2) Policzek był tak silny, że ofiara zachwiała się.
(1.3) Napis „Precz z komuną!” na gmachu PZPR byłby prawdziwym policzkiem dla każdego działacza partyjnego.
Wiktionary
IPA: pɔˈlʲit͡ʃɛk, AS: polʹiček
Wiktionary
rzecz. policzkowanie n., spoliczkowanie n.
:: zgrub. polik mrz.
czas. policzkować ndk., spoliczkować dk.
przym. policzkowy
przysł. policzkowo
Wiktionary
(1.1) reg. śl. facka.
(1.3) obraza, afront
(1.4) belka policzkowa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|policzyć.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲiˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: polʹičẽńe
Wiktionary
czas. policzyć dk., zliczać ndk., zliczyć dk., liczyć ndk., wyliczać ndk., wyliczyć
rzecz. liczba ż., zliczanie, zliczenie, wyliczenie, wyliczenie
Wiktionary
związany z Policzną, dotyczący Policznej
SJP.pl
bić po twarzy
SJP.pl
przymiotnik od: policzek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z policzkiem, dotyczący policzka
Wiktionary
rzecz. policzek m.
Wiktionary
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
sprawdzić, ile czegoś jest, dodając do siebie poszczególne jednostki
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. liczyć)
(1.1) sprawdzić, ile czegoś jest, dodając do siebie poszczególne jednostki
(1.2) wymienić kolejno liczby
(1.3) pot. określić pewną cenę za coś
(1.4) daw. uznać za coś, zaliczyć do czegoś
czasownik zwrotny dokonany policzyć się (ndk. liczyć się)
(2.1) sprawdzić liczbę osób wewnątrz grupy
(2.2) załatwić z kimś porachunki
(2.3) ustalić wzajemne zobowiązania pieniężne
Wiktionary
IPA: pɔˈlʲit͡ʃɨt͡ɕ, AS: polʹičyć
Wiktionary
rzecz. liczba ż., liczenie n., liczydło n., liczebnik m., licznik m., rozliczenie n., liczebność ż., liczność ż., obliczenie n., zliczenie n., liczbówka ż., policzenie n., zliczanie n.
czas. liczyć, odliczyć, odliczać, wyliczyć, wyliczać, zliczyć, zliczać, naliczyć, naliczać, rozliczyć, rozliczać, obliczyć, obliczać
przym. policzalny, liczebnikowy, liczebny, liczny, liczbowy, obliczeniowy
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Policzyzna – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Krzczonów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Krzczonów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 92 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Królowej Polski w Żukowie.
Wikipedia
wada rozwojowa występująca u ludzi, polegająca na posiadaniu zbyt dużej ilości palców lub paliczków u rąk bądź u nóg; wielopalcowość
SJP.pl
Polidaktylia (polydaktylia) (gr. polýs – wiele, mnogi; dáktylos – palec) – wada wrodzona polegająca na obecności dodatkowego palca bądź palców, najczęściej I lub V.
Dodatkowe palce mogą być cechą zaburzeń chromosomowych (np. zespół Pataua), zaburzeń monogenowych autosomalnie dominujących lub o etiologii nieznanej. Polidaktylia może być wadą izolowaną lub stanowić część obrazu klinicznego wielu zespołów wad wrodzonych. Jest to najczęściej występująca wada kończyn górnych. Niekiedy występuje łącznie z palcozrostem (syndaktylia).
Wikipedia
wielopalczastość
SJP.pl
Polidaktylia (polydaktylia) (gr. polýs – wiele, mnogi; dáktylos – palec) – wada wrodzona polegająca na obecności dodatkowego palca bądź palców, najczęściej I lub V.
Dodatkowe palce mogą być cechą zaburzeń chromosomowych (np. zespół Pataua), zaburzeń monogenowych autosomalnie dominujących lub o etiologii nieznanej. Polidaktylia może być wadą izolowaną lub stanowić część obrazu klinicznego wielu zespołów wad wrodzonych. Jest to najczęściej występująca wada kończyn górnych. Niekiedy występuje łącznie z palcozrostem (syndaktylia).
Wikipedia
rozrzut mas cząsteczek w układach zawierających niejednakowe cząsteczki
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: wielościan
SJP.pl
[czytaj: poli-elektrolit] elektrolit rozpadający się na jony o ładunku wielokrotnym w wyniku dysocjacji
SJP.pl
Poliembrionia, wielozarodkowość – zdolność do powstawania kilku lub większej liczby zarodków z jednej komórki jajowej, jest specyficznym typem rozmnażania bezpłciowego zwierząt i roślin.
Wikipedia
organiczne związki chemiczne, węglowodory, w których występuje więcej niż jedno podwójne wiązanie węgiel-węgiel
SJP.pl
Polieny – organiczne związki chemiczne z grupy olefin, w których występuje więcej niż jedno wiązanie podwójne, zazwyczaj typu węgiel-węgiel, C=C. Pierścieniowe odpowiedniki polienów to cyklopolieny.
Polieny dzieli się na:
Wikipedia
Komórczak (także koenocyt lub polienergida) – pojedyncza, zwykle bardzo duża komórka posiadająca wiele jąder komórkowych oraz organizm lub jego część zbudowana z takich komórek. W ten sposób zbudowane jest wiele organizmów, np. niektóre glony z grupy zielenic i grzyby oraz śluzowce, a także niektórzy przedstawiciele pierwotniaków.
Wikipedia
organiczne związki chemiczne, węglowodory, w których występuje więcej niż jedno podwójne wiązanie węgiel-węgiel
SJP.pl
Polieny – organiczne związki chemiczne z grupy olefin, w których występuje więcej niż jedno wiązanie podwójne, zazwyczaj typu węgiel-węgiel, C=C. Pierścieniowe odpowiedniki polienów to cyklopolieny.
Polieny dzieli się na:
Wikipedia
okręt grecki o wielu wiosłach
SJP.pl
rodzaj tworzywa sztucznego, polimer zawierający w łańcuchu wiązania estrowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. syntetyczny polimer zawierający w łańcuchu wiązania estrowe;
Wiktionary
Poliestry – polimery zawierające wiązania estrowe w swoich łańcuchach głównych, posiadające sztywniejsze i bardziej polarne łańcuchy główne od polimerów winylowych, przez co mają większą tendencję do tworzenia fazy krystalicznej oraz są bardziej kruche, twarde i trudniej topliwe.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) polimer
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. ester m., estryfikacja ż., estryfikowanie n., transestryfikacja ż.
czas. estryfikować dk.
przym. estrowy, poliestrowy
frazeologia.
etymologia.
etymn|poli-|ester.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) polyester
* baskijski: (1.1) poliester
* czeski: (1.1) polyester m.
* hiszpański: (1.1) poliéster m.
* niemiecki: (1.1) Polyester m.
* nowogrecki: (1.1) πολυεστέρας m.
* rosyjski: (1.1) полиэ́стер m.
* słowacki: (1.1) polyester m.
* szwedzki: (1.1) polyester
* turecki: (1.1) polyester
* węgierski: (1.1) poliészter
* włoski: (1.1) poliestere m.
źródła.
== poliester (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chem. poliester
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. ester m., estryfikacja ż., estryfikowanie n., transestryfikacja ż.
czas. estryfikować dk.
przym. estrowy, poliestrowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) polimer
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. ester m., estryfikacja ż., estryfikowanie n., transestryfikacja ż.
czas. estryfikować dk.
przym. estrowy, poliestrowy
frazeologia.
etymologia.
etymn|poli-|ester.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) polyester
* baskijski: (1.1) poliester
* czeski: (1.1) polyester m.
* hiszpański: (1.1) poliéster m.
* niemiecki: (1.1) Polyester m.
* nowogrecki: (1.1) πολυεστέρας m.
* rosyjski: (1.1) полиэ́стер m.
* słowacki: (1.1) polyester m.
* szwedzki: (1.1) polyester
* turecki: (1.1) polyester
* węgierski: (1.1) poliészter
* włoski: (1.1) poliestere m.
źródła.
== poliester (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chem. poliester
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zaburzenie wrażliwości na bodźce dotykowe polegające na wielokrotnym odczuciu podrażnienia przez pojedynczy bodziec
Wiktionary
o samicy zwierzęcia: taka, która ma ruję więcej niż raz w roku; wielorujowy
SJP.pl
wykonany z poliestru i szkła
SJP.pl
przymiotnik od: poliester
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z poliestrem; wykonany z poliestru
Wiktionary
rzecz. poliester mrz., ester mrz.
Wiktionary
rodzaj tworzywa sztucznego, polimer zawierający w łańcuchu wiązania estrowe
SJP.pl
Poliestry – polimery zawierające wiązania estrowe w swoich łańcuchach głównych, posiadające sztywniejsze i bardziej polarne łańcuchy główne od polimerów winylowych, przez co mają większą tendencję do tworzenia fazy krystalicznej oraz są bardziej kruche, twarde i trudniej topliwe.
Wikipedia
polimer mający wiązania eterowe w łańcuchu głównym
SJP.pl
Polietery − grupa organicznych związków chemicznych, oligomery lub polimery zbudowane główne z łańcuchów zawierających wiązania eterowe (C-O-C). Polietery mogą być zarówno otwartołańcuchowe jak i cykliczne.
Większość polieterów to polimery o dużej tendencji do krystalizacji, o dużej odporności mechanicznej, nadające się na tworzywa konstrukcyjne posiadające jednak stosunkowo niskie temperatury topnienia (w porównaniu z poliamidami i poliestrami).
Wikipedia
chem. termoplastyczny polimer syntetyczny otrzymywany przez polimeryzację etylenu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. termoplastyczny polimer syntetyczny otrzymywany przez polimeryzację etenu;
Wiktionary
Polietylen – polimer etenu. Symbol przemysłowy: PE.
Wikipedia
(1.1) Torby z polietylenu nie tylko nie wydzielają szkodliwych substancji, są także cennym surowcem wtórnym.
Wiktionary
przym. polietylenowy
Wiktionary
w zoologii: zwierzę odżywiające się różnymi rodzajami pokarmu, np. sójka, dzik; wszystkożerca, zwierzę wielożerne, zwierzę polifagiczne
SJP.pl
Polifagizm (gr. πολύ – wiele, φαΐ – jedzenie), wielożerność – brak specjalizacji pokarmowej, wykorzystywanie jako pokarmu różnych gatunków organizmów. Polifagi (łac. polyphaga, pleophaga), nazywane też organizmami wielożernymi, nie wykazują wybiórczości pokarmowej. Przykładami polifagów są człowiek i dzik.
Organizmy o dużym zakresie tolerancji w odniesieniu do pobieranych pokarmów nazywane są euryfagami (euryphaga).
Wikipedia
polifagizm;
1. w zoologii: żywienie się kilkoma rodzajami pokarmów, np. mięsnym i roślinnym; wielożerność, wszystkożerność;
2. w medycynie: chorobliwie wzmożony apetyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. biol. nadmierne zwiększenie łaknienia, wzmożony apetyt;
Wiktionary
Hiperfagia lub polifagia (z gr. πολύ - wiele, φαΐ - jedzenie) – nadmierne zwiększenie łaknienia, będące raczej rzadkim objawem wikłającym niektóre zaburzenia neurologiczne i psychiczne.
Hiperfagia może pojawiać się w:
Wikipedia
(1.1) Przebadane gatunki gryzoni charakteryzują się swoistą polifagią, co świadczy o ich plastycznośćastyczności ekologicznej.
Wiktionary
(1.1) hiperfagia
Wiktionary
w zoologii: mający związek z polifagiem lub polifagizmem, odżywiający się różnymi rodzajami pokarmu; wielożerny, wszystkożerny
SJP.pl
polifagia;
1. w zoologii: żywienie się kilkoma rodzajami pokarmów, np. mięsnym i roślinnym; wielożerność, wszystkożerność;
2. w medycynie: chorobliwie wzmożony apetyt
SJP.pl
Polifagizm (gr. πολύ – wiele, φαΐ – jedzenie), wielożerność – brak specjalizacji pokarmowej, wykorzystywanie jako pokarmu różnych gatunków organizmów. Polifagi (łac. polyphaga, pleophaga), nazywane też organizmami wielożernymi, nie wykazują wybiórczości pokarmowej. Przykładami polifagów są człowiek i dzik.
Organizmy o dużym zakresie tolerancji w odniesieniu do pobieranych pokarmów nazywane są euryfagami (euryphaga).
Wikipedia
przebiegający w wielu fazach (etapach); wielofazowy
SJP.pl
mit. gr. cyklop, syn Posejdona
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Polifema lub z nim związany
SJP.pl
organiczny związek chemiczny z przynajmniej dwiema grupami hydroksylowymi przyłączonymi do pierścienia aromatycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny zawierający przynajmniej dwie grupy hydroksylowe przyłączone do pierścienia aromatycznego, występujący w roślinach i wykazujący działanie przeciwutleniające i zmniejszające ryzyko wystąpienia chorób układu krwionośnego i raka;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dobrą analogią będzie tu uprawianie ogródka: musimy zasadzić odpowiednie nasiona, nawozić glebę i starannie eliminować chwasty. W przypadku drobnoustrojowego „ogrodu” w jelitach służą do tego probiotyki, prebiotyki oraz polifenole.
(1.1) Naukowy twierdzą, że swą leczniczą rolę herbata zawdzięcza polifenolom zawartym w nieprzefermentowanych liściach.
Wiktionary
zwolennik polifiletyzmu
SJP.pl
pochodzenie określonej grupy roślin lub zwierząt od kilku różnych pierwotnych grup; poligenia
SJP.pl
Wikipedia
pozytywka wałkowa
SJP.pl
wielogłosowość, w której każdy głos jest równoważny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) faktura muzyczna, w której co najmniej dwa głosy prowadzone są równocześnie i niezależnie od siebie;
Wiktionary
Polifonia (stgr. πολυφωνία, wiele dźwięków) – faktura muzyczna charakteryzująca się jednoczesnym prowadzeniem co najmniej dwóch niezależnych od siebie głosów. Rozwijanie samodzielnych linii melodycznych prowadzi do współbrzmień, stąd tego typu wielogłosowość nazywana jest linearną lub kontrapunktyczną.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. polifoniczność ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|πολυφωνία. (polyfōnía)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) polyphony
* arabski: (1.1) بوليفونية ż.
* baskijski: (1.1) polifonia
* czeski: (1.1) polyfonie ż.
* esperanto: (1.1) polifonio
* estoński: (1.1) polüfoonia
* francuski: (1.1) polyphonie ż.
* galicyjski: (1.1) polifonía ż.
* japoński: (1.1) ポリフォニー (porifonī)
* kataloński: (1.1) polifonia ż.
* koreański: (1.1) 다성음악 (tasŏngŭmak)
* rumuński: (1.1) polifonie ż.
* słowacki: (1.1) polyfónia ż.
* słoweński: (1.1) polifonija ż.
* szwedzki: (1.1) polyfoni
* węgierski: (1.1) polifónia
* włoski: (1.1) polifonia ż.
źródła.
== polifonia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) polifonia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. polifoniczność ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. polifoniczność ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|πολυφωνία. (polyfōnía)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) polyphony
* arabski: (1.1) بوليفونية ż.
* baskijski: (1.1) polifonia
* czeski: (1.1) polyfonie ż.
* esperanto: (1.1) polifonio
* estoński: (1.1) polüfoonia
* francuski: (1.1) polyphonie ż.
* galicyjski: (1.1) polifonía ż.
* japoński: (1.1) ポリフォニー (porifonī)
* kataloński: (1.1) polifonia ż.
* koreański: (1.1) 다성음악 (tasŏngŭmak)
* rumuński: (1.1) polifonie ż.
* słowacki: (1.1) polyfónia ż.
* słoweński: (1.1) polifonija ż.
* szwedzki: (1.1) polyfoni
* węgierski: (1.1) polifónia
* włoski: (1.1) polifonia ż.
źródła.
== polifonia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) polifonia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest polifoniczne
Wiktionary
Polifoniczność – w literaturze utwór „wielogłosowy”, w którym każda postać lub idea jest samodzielna i równouprawniona. Źródłem nazwy utwór polifoniczny jest muzyka. Przykłady powieści polifonicznych: Zbrodnia i kara F. Dostojewski, Na wysokiej połoninie S. Vincenz, Wojna końca świata Mario Vargasa Llosy. Wśród pisarzy współczesnych polifoniczną literaturę tworzy m.in. Michael Cunningham.
Wikipedia
rzecz. polifonia ż.
przym. polifoniczny
przysł. polifonicznie
Wiktionary
muzyk komponujący utwory polifoniczne
SJP.pl
biała, stała masa wykorzystywana głównie do produkcji tworzyw sztucznych; paraformaldehyd
SJP.pl
potocznie: polifosforan sodu; substancja używana w pralkach jako zmiękczacz wody
SJP.pl
polimer zbudowany z merów fosforanowych, np. polifosforan sodu, polifosforan amonu
SJP.pl
Polifosforany – (M'n+2PnO3n+1, gdzie M' = atom metalu) – polimery zbudowane z merów fosforanowych. Polimery te powstają na skutek spontanicznej lub wymuszonej kondensacji soli kwasu fosforowego i ich organicznych pochodnych polegającej na reakcji grup hydroksylowych z tzw. kwaśnymi atomami wodoru.
Wikipedia
kwas polifosforowy - polimeryczny produkt termicznej dehydratacji kwasu ortofosforowego
SJP.pl
mogący pełnić wiele funkcji; wielofunkcyjny, multifunkcyjny
SJP.pl
związek małżeński z wieloma osobami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) socjol. związek małżeński z wieloma osobami
(1.2) zool. współżycie jednego samca z wieloma samicami
Wiktionary
Poligamia (stgr. πολυγαμία polygamia, od πολύς polys „liczny” i γαμέω gameo „zawieram małżeństwo”; wielomałżeństwo) – małżeństwo z więcej niż jedną osobą (w tym samym czasie), najczęściej jednego mężczyzny z dwiema lub więcej kobietami (poligynia) lub między jedną kobietą i więcej niż jednym mężczyzną (poliandria).
Wikipedia
(1.1) Dopiero w XIX wieku cesarz Teodor II, zwany w lokalnej historiografii „nowożytnym monarchą”, pośród swych licznych reform zajął się sprawą rozpowszechnionej w kraju poligamii.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲiˈɡãmʲja, AS: polʹigãmʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. poligamista m., poligamistka ż., poligamiczność ż.
przym. poligamiczny
przysł. poligamicznie
Wiktionary
antonimy.
(1.1) monogamia
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. poligamista m., poligamistka ż., poligamiczność ż.
przym. poligamiczny
przysł. poligamicznie
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|πολύς|γαμέω.
uwagi.
zoblistę|bigamia|jednożeństwo|monogamia|poliandria|poligynia|poliginia|wielomęstwo|wielożeństwo.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) poligamie
* angielski: (1.1) polygamy
* arabski: (1.1) تعدد الزوجات m. (ta`addud al-zawǧāt), egiparab|بوليجاميه. ż. (būlīǧāmīyya)
* azerski: (1.1) poliqamiya
* baskijski: (1.1) poligamia
* białoruski: (1.1) палігамія ż.
* bośniacki: (1.1) poligamija ż.
* chiński standardowy: (1.1) 多配偶制 (duōpèi'ǒuzhì)
* chorwacki: (1.1) poligamija ż.
* czeski: (1.1) polygamie ż.
* estoński: (1.1) polügaamia
* francuski: (1.1) polygamie ż.
* gruziński: (1.1) პოლიგამია (p'oligamia)
* hebrajski: (1.1) פוליגמיה
* hiszpański: (1.1) poligamia ż.
* japoński: (1.1) 複婚 (fuku kon)
* kataloński: (1.1) poligàmia ż.
* koreański: (1.1) 복혼 (pokhon)
* litewski: (1.1) poligamija ż.
* łotewski: (1.1) poligāmija ż.
* niemiecki: (1.1) Polygamie ż.
* nowogrecki: (1.1) πολυγαμία ż.
* ormiański: (1.1) բազմակնություն (bazmak'nut'yun)
* pendżabski: (1.1) ਬਹੁਵਿਆਹ (bahuviāha)
* perski: (1.1) چندهمسری
* portugalski: (1.1) poligamia ż.
* rosyjski: (1.1) полига́мия ż.; (1.2) полига́мия ż.
* tamilski: (1.1) பலதுணை மணம் (palatuṇai maṇam)
* telugu: (1.1) బహుభార్యాత్వం (bahubhāryātvaṁ)
* turecki: (1.1) poligami
* ukraiński: (1.1) полігамія ż.
* węgierski: (1.1) poligámia; (1.2) poligámia
* włoski: (1.1) poligamia ż.; (1.2) poligamia ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób właściwy poligamii
Wiktionary
(1.1) Żyrafy rozmnażają się poligamicznie.
Wiktionary
rzecz. poligamia ż., poligamiczność ż., poligamista mos., poligamistka ż.
przym. poligamiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) socjol. zool. cecha tego, co poligamiczne, cecha tego, kto poligamiczny
Wiktionary
(1.1) Do tego zresztą fragmentu Pisma Świętego odwołuje się Chrystus tłumacząc poligamiczność i możliwość rozwodu dopuszczone przez Prawo Mojżeszowe.
Wiktionary
rzecz. poligamia ż., poligamista m., poligamistka ż.
przym. poligamiczny
przysł. poligamicznie
Wiktionary
dotyczący poligamii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) socjol. zool. dotyczący poligamii
Wiktionary
(1.1) Małżeństwa poligamiczne stanowią 7% związków małżeńskich w Jordanii i wciąż znajdują dużą akceptację w opinii społecznej (…).
(1.1) U zwierząt zauważalne są bowiem związki monogamiczne (gibony), jak i poligamiczne (goryle).
Wiktionary
rzecz. poligamia ż., poligamiczność ż., poligamista m., poligamistka ż.
przysł. poligamicznie
Wiktionary
(1.1) poliamoryczny
Wiktionary
mężczyzna żyjący w poligamii, mający kilka żon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna praktykujący poligamię
Wiktionary
Poligamia (stgr. πολυγαμία polygamia, od πολύς polys „liczny” i γαμέω gameo „zawieram małżeństwo”; wielomałżeństwo) – małżeństwo z więcej niż jedną osobą (w tym samym czasie), najczęściej jednego mężczyzny z dwiema lub więcej kobietami (poligynia) lub między jedną kobietą i więcej niż jednym mężczyzną (poliandria).
Wikipedia
rzecz. poligamia ż.
:: fż. poligamistka
przym. poligamiczny
przysł. poligamicznie
Wiktionary
kobieta żyjąca w poligamii, mająca kilku mężów
SJP.pl
gen, który sam jeden ma niewielki efekt, ale współdziała z innymi w wytwarzaniu jednej cechy; gen wielokrotny
SJP.pl
Geny kumulatywne, geny wielokrotne, geny polimeryczne, poligeny – geny o niewielkich efektach fenotypowych, wspólnie warunkujące powstawanie cech ilościowych (np. wzrost człowieka) pomimo przynależności do różnych par alleli (są położone w innych loci). Powodują one, iż stopień wykształcenia danej cechy nie zależy od układu alleli w pojedynczym locus (zgodnie z prawami Mendla), tylko od układu alleli w różnych genach.
Wikipedia
pochodzenie określonej grupy roślin lub zwierząt od kilku różnych pierwotnych grup; polifiletyzm
SJP.pl
Poligenizm (gr. "wiele początków") – pogląd głoszący, że rodzaj ludzki pochodzi od wielu par przodków, nie zaś od jednej pierwotnej, jak to twierdzi monogenizm (gr. "jeden początek").
Wikipedia
forma małżeństwa, w której jeden mężczyzna ma równocześnie kilka żon, dawniej rozpowszechniona w krajach islamu, Chinach, Afryce i Oceanii; poligynia; wielożeństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) antrop. forma małżeństwa, w której jeden mężczyzna ma równocześnie kilka żon
(1.2) zool. system kojarzeń, w którym jeden samiec pozostaje w trwałym związku reprodukcyjnym z kilkoma samicami
Wiktionary
Poligynia, poliginia (stgr. πολύς polys, liczny, i γυνή gyne, kobieta), wielożeństwo – jedna z form poligamii. U ludzi jest to związek jednego mężczyzny z więcej niż jedną kobietą w tym samym czasie (niekiedy kobiety te są blisko spokrewnione). W ujęciu zoologicznym termin ten oznacza związek osobnika płci męskiej z więcej niż jednym osobnikiem płci żeńskiej.
Wikipedia
IPA: ˌpɔlʲiˈɟĩɲja, AS: polʹiǵĩńi ̯a
Wiktionary
przym. poliginiczny
Wiktionary
(1.1) poligynia, wielożeństwo
Wiktionary
→ poliginia; poligyniczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) antrop. zool. żyjący w systemie poliginii
Wiktionary
(1.1) Mrówki żniwiarki są gatunkiem poliginicznym, gdyż w jednym gnieździe może współżyć kilka płodnych królowych.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲiɟĩˈɲit͡ʃnɨ, AS: polʹiǵĩńičny
Wiktionary
rzecz. poliginia
Wiktionary
zwiększenie liczby krwinek czerwonych we krwi
SJP.pl
osoba władająca wieloma językami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba znająca i biegle się posługująca wieloma językami;
Wiktionary
Poliglota (gr. polýglōttos lub polýglōssos „wielojęzyczny”) – człowiek znający biegle wiele języków, potrafiący kontaktować się lub pisać w wielu językach świata.
Wikipedia
(1.1) Poliglotą był między innymi papież Jan Paweł II.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲiˈɡlɔta, AS: polʹiglota
Wiktionary
rzecz. poliglotyzm m.
:: fż. poliglotka ż.
przym. poliglotyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. poliglotyzm m.
:: fż. poliglotka ż.
przym. poliglotyczny
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|πολύγλωττος. (polýglōttos) lub etym|gr|πολύγλωσσος. (polýglōssos) → wielojęzyczny
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) polyglot
* czeski: (1.1) polyglot m.
* duński: (1.1) polyglot w.
* francuski: (1.1) polyglotte m.
* hiszpański: (1.1) políglota m., rzad. poliglota m.
* jidysz: (1.1) שפּראַכן־קענער m. (szprachn-kener)
* niemiecki: (1.1) Polyglotte m.
* norweski (bokmål): (1.1) polyglott m.
* norweski (nynorsk): (1.1) polyglott m.
* nowogrecki: (1.1) πολύγλωσσος m.
* portugalski: (1.1) poliglota m. ż.
* rosyjski: (1.1) полигло́т m.
* słowacki: (1.1) polyglot m.
* szwedzki: (1.1) polyglott w.
źródła.
== poliglota (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) wielojęzyczny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) eleaniztun
Wiktionary
kobieta biegle władająca wieloma językami
SJP.pl
znajomość wielu języków obcych
SJP.pl
Poliglota (gr. polýglōttos lub polýglōssos „wielojęzyczny”) – człowiek znający biegle wiele języków, potrafiący kontaktować się lub pisać w wielu językach świata.
Wikipedia
malarz grecki żyjący w V w. p.n.e.
SJP.pl
Polignot, Polygnotos (gr. Πολύγνωτος Polýgnōtos) – pierwszy klasyk malarstwa greckiego działający w połowie V wieku p.n.e.
Pochodził z Tazos, lecz tworzył głównie w Atenach i Delfach. Malował wielkie kompozycje o tematyce mitologicznej z elementami pejzażu. Wprowadził technikę czterech barw (czarnej, białej, czerwonej, żółtej). Był współpracownikiem Mikona, z którym dekorował Tezejon. Do czasów współczesnych nie przetrwało jego żadne dzieło.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Polignota lub z nim związany
SJP.pl
teren do ćwiczeń wojskowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. wydzielony obszar służący do ćwiczeń wojskowych
(1.2) przest. geom. wielobok
(1.3) geod. obszar ograniczony liniami prostymi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Żołnierze od rana biegają po poligonie.
(1.2) Kwadrat jest poligonem.
Wiktionary
IPA: pɔˈlʲiɡɔ̃n, AS: polʹigõn
Wiktionary
rzecz. poligonizacja ż., poligonowiec m.
:: zdrobn. poligonik m.
przym. poligonowy, poligonalny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. poligonizacja ż., poligonowiec m.
:: zdrobn. poligonik m.
przym. poligonowy, poligonalny
frazeologia.
etymologia.
(1.2-3) etym|łac|polygonum. < etym|gr|πολύγωνος.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) range, firing ground; (1.2) polygon; (1.3) traverse
* bułgarski: (1.1) полигон m.; (1.2) полигон m.; (1.3) полигон m.
* niemiecki: (1.1) Schießplatz m., Truppenübungsplatz m.; (1.2) Polygon n.; (1.3) Polygon n.
* portugalski: (1.1) polígono m.
* węgierski: (1.1) gyakorlótér
źródła.
== poligon (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) geom. wielokąt
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od poligon
Wiktionary
rzecz. poligon m.
Wiktionary
1. w geodezji: oznaczanie współrzędnych w terenie za pomocą trwałych znaków, np. płyt lub słupów betonowych;
2. w geologii: nieregularne pękanie gruntu w procesach wysychania
SJP.pl
Poligonizacja – proces tworzenia się podziaren z ziaren w wyniku zaistnienia odkształcenia plastycznego na zimno. Nazywane jest również zdrowieniem wysokotemperaturowym.
Poligonizacja w zależności od liczby systemów poślizgu działających podczas odkształcenia plastycznego na zimno może być prosta lub złożona.
Wikipedia
dotyczący poligonu
SJP.pl
skrót od: poligrafia, poligraficzny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
specjalista w dziedzinie poligrafii; poligrafik, drukarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się zawodowo poligrafią
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) wykrywacz kłamstw
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wystawie towarzyszą spotkania z artystami, typografami, poligrafami, bibliofilami, dystrybutorami papieru – ludźmi, którzy poświęcili się książce.
Wiktionary
IPA: pɔˈlʲiɡraf, AS: polʹigraf
Wiktionary
rzecz. poligrafia ż., poligrafika ż.
przym. poligraficzny
Wiktionary
(1.1) poligrafik, drukarz
(2.1) wariograf, wykrywacz kłamstw
Wiktionary
dziedzina techniki zajmująca się procesami wytwarzania druków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) druk. poligr. dział techniki zajmujący się wytwarzaniem publikacji drukowanych;
Wiktionary
Poligrafia – dziedzina techniki i technologii, której przedmiot stanowią procesy wytwarzania druków (np. gazet, książek, plakatów, etykiet, opakowań) na różnorodnych podłożach (np. na papierze, kartonie, metalu, tworzywach sztucznych). Termin ten jest również synonimem całej gałęzi przemysłu – przemysłu poligraficznego.
Wikipedia
(1.1) Od kandydata oczekujemy znajomości zagadnień związanych z poligrafią.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲiˈɡrafʲja, AS: polʹigrafʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. poligraf m., poligrafika m.
przym. poligraficzny
Wiktionary
(1.1) drukarstwo, poligr.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) druk. poligr. związany z poligrafią, dotyczący poligrafii
Wiktionary
rzecz. poligrafia ż., poligraf m., poligrafika ż.
Wiktionary
Poligrafika – dyscyplina naukowa obejmująca całokształt zagadnień dotyczących przemysłowych odmian druku, począwszy od metod przygotowania do druku, poprzez procesy druku, a skończywszy na procesach introligatorskich. Zajmuje się także zagadnieniami pokrewnymi, jak np. ekonomika produkcji przemysłowej w branży poligraficznej. Poligrafika nie zajmuje się artystycznymi odmianami druku.
Wikipedia
forma małżeństwa, w której jeden mężczyzna ma równocześnie kilka żon, dawniej rozpowszechniona w krajach islamu, Chinach, Afryce i Oceanii; poliginia; wielożeństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma poligamii, w której mężczyzna jest żonaty jednocześnie z dwiema lub więcej kobietami;
(1.2) zool. kojarzenie się w okresie godowym jednego samca z więcej niż jedną samicą
(1.3) ent. występowanie w gnieździe owadów społecznych więcej niż jednej płodnej królowej
(1.4) mikrobiol. łączenie się więcej niż jednego przedjądrza żeńskiego z przedjądrzem męskim w trakcie zapłodnienia komórki jajowej
Wiktionary
Poligynia, poliginia (stgr. πολύς polys, liczny, i γυνή gyne, kobieta), wielożeństwo – jedna z form poligamii. U ludzi jest to związek jednego mężczyzny z więcej niż jedną kobietą w tym samym czasie (niekiedy kobiety te są blisko spokrewnione). W ujęciu zoologicznym termin ten oznacza związek osobnika płci męskiej z więcej niż jednym osobnikiem płci żeńskiej.
Wikipedia
(1.1) Można przypuszczać, że głównym motywem akceptacji przez kobietę poligynii jest lęk przed samotnością.
(1.2) Poligynia występuje powszechnie u wielu gatunków zwierząt, m.in. kuraków, kopytnych.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲiˈɡɨ̃ɲja, AS: polʹigỹńi ̯a
Wiktionary
(1.1) poliginia, wielożeństwo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekol. cechujący się tolerancją w stosunku do dużych wielkości zasolenia
Wiktionary
minerał, uwodniony siarczan potasu, wapnia i magnezu
SJP.pl
człowiek mający wszechstronną wiedzę z różnych dziedzin; encyklopedysta, polimat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś o wszechstronnej wiedzy z różnych dziedzin
Wiktionary
Polihistor lub polimat – osoba posiadająca rozległą wiedzę z wielu różnych dziedzin, encyklopedysta. Termin polyhistor pojawia się po raz pierwszy w wersji łacińskiej u Swetoniusza. Wywodzi się z greckiego złożenia πολυίστωρ oznaczającego człowieka „wiele wiedzącego” względnie „bardzo uczonego”. Poszczególne człony terminu oznaczają: πολυ (poly) – „wiele” i ίστωρ (hístōr) – „wiedzący, uczony, sędzia”. Od terminu „polihistor” zostało utworzone pojęcie „polihistoria” oznaczające zbiór wiadomości z różnych dziedzin.
Wikipedia
(1.1) Już Leonardo da Vinci, geniusz i polihistor epoki renesansu, zauważył, że wraz z wysokością drzewa grubość gałęzi zmienia się o stały współczynnik.
Wiktionary
rzecz. polihistoria
przym. polihistoryczny
Wiktionary
(1.1) polimat
Wiktionary
zbiór wiadomości z różnych dziedzin wiedzy
SJP.pl
alkohol polihydroksylowy - alkohol mający w swojej cząsteczce więcej niż jedną grupę hydroksylową (-OH); poliol, alkohol wielowodorotlenowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekol. cechujący się tolerancją w stosunku do wysokich wilgotności
Wiktionary
mit. gr.-rzym. muza, opiekunka poezji (zwłaszcza chóralnej) i sztuki mimicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. muza poezji sakralnej i hymnicznej oraz pantomimy, jedna z towarzyszek Apolla; córka Zeusa i Mnemosyne;
Wiktionary
Polihymnia (także Polyhymnia, Polymnia, „Obfitująca w hymny”; gr. Πολύμνια Polýmnia, łac. Polyhymnia ‘bogata w pieśni’, ‘wiele hymnów’) – w mitologii greckiej muza poezji sakralnej i hymnicznej oraz pantomimy.
Wikipedia
(1.1) Polihymnia i jej siostry uświetniały śpiewem biesiady bosko-ludzkie oraz uczty olimpijskie bogów.
(1.1) Atrybutem Polihymnii była uroczysta szata.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲiˈxɨ̃mʲɲja, AS: polʹiχỹmʹńi ̯a
Wiktionary
rodzaj syntetycznego tworzywa o bardzo dużej odporności na działanie wysokich temperatur i silnie żrących związków chemicznych
SJP.pl
Poliimidy — polimery powstałe w wyniku polimeryzacji imidów. W zależności od wyjściowego monomeru mogą być zarówno termoplastami, jak i duromerami.
Szczególnie duże znaczenie praktyczne posiadają poliimidy aromatyczne, otrzymywane z polimeryzacji imidów cyklicznych. Są one duromerami o szczególnie dużej odporności na działanie wysokich temperatur, odporne na podpalenie. Zachowują dużą trwałość kształtu nawet przy długotrwałych obciążeniach w wysokich temperaturach - nie ulegają pełzaniu.
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. polimer, główny składnik kauczuku naturalnego i gutaperki
Wiktionary
Poliizopreny – grupa organicznych związków chemicznych, polimerów otrzymywanych poprzez polimeryzację izoprenu. Są one głównym składnikiem kauczuku naturalnego (w którym przeważająca jest struktura cis-1,4-poliizoprenu) oraz gutaperki (w której występuje głównie struktura trans-1,4-poliizoprenu). Syntetycznie możliwe jest otrzymanie polimerów o wysokiej zawartości merów o strukturze 1,2- i 3,4-poliizoprenowej.
Wikipedia
regionalnie: policzek (część twarzy)
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Polikalizm – odkryte w połowie XIX wieku zjawisko, polegające na tworzeniu przez jedną kolonię mrówek od kilku do kilkudziesięciu gniazd utrzymujących między sobą łączność. W obrębie takiej rozsianej kolonii nie zachodzi agresja, natomiast zamieszkujące różne gniazda mrówki mają wspólne terytorium (pola troficznego), bronione przed innymi koloniami.
Wikipedia
Polikaprolaktam, poliamid-6, PA-6 – organiczny związek chemiczny z grupy poliamidów.
Wikipedia
technika diagnostyczna układu sercowo-naczyniowego oparta na jednoczesnym zapisie EKG, fonokardiogramu i pulsu ciśnienia krwi
SJP.pl
Polikardiografia – jest techniką diagnostyczną (grupa metod polielektrograficznych) układu sercowo-naczyniowego opartą na równoczesnej rejestracji zapisu zjawisk elektrycznych, akustycznych oraz pulsu ciśnienia krwi. Polikardiografia wypełnia więc lukę pozostawioną przez elektrokardiografię w zakresie diagnozowania:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Polikarp – imię męskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa polykarpos oznaczającego „płodny”.
Polikarp imieniny obchodzi 26 stycznia, 8 lutego, 23 lutego i 7 grudnia.
Znane osoby noszące imię Polikarp:
Wikipedia
(1.1) Umierając, św. Polikarp zapewniał stojących obok, że stos, na którym płonie, wydaje mu się zimny, ponieważ zdoła go uchronić od wiele gorszego ognia, jakim jest ogień piekielny.
Wiktionary
IPA: pɔˈlʲikarp, AS: polʹikarp
Wiktionary
zdrobnienie od: Polikarp (imię męskie)
SJP.pl
o roślinach: wielokrotnie kwitnący i owocujący
SJP.pl
zdrobnienie od: Polikarp (imię męskie)
SJP.pl
Polikarp z żoną; Polikarpowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Polikarpa lub z nim związany
SJP.pl
grecki rzeźbiarz z Sykionu, żył w V w. p.n.e.
SJP.pl
Poliklet (Polyklet) z Argos (gr. Πολύκλειτος Polýkleitos) – grecki rzeźbiarz pochodzący z miasta Argos na Peloponezie, żył w latach 450-415 p.n.e. Tworzył w V wieku p.n.e. także w Atenach i Olimpii.
Był uczniem Hageladesa (zwanego też Ageladasem). Był założycielem szkoły rzeźbiarskiej w Argos działającej jeszcze długo po jego śmierci. Swoją teorię proporcji ludzkiego ciała zawarł w niezachowanym traktacie Kanon (gr. miara, reguła, wzorzec), według którego stopa powinna być równa 1/6 ciała, głowa – 1/8, dłoń 1/10, natomiast wszystkie te wielkości powinny być wielokrotnościami modułu, którym była szerokość palca u ręki. Praktycznym zastosowaniem swojej teorii uczynił rzeźbę mężczyzny niosącego włócznię, czyli Doryforosa (ok. 450 r. p.n.e.). W tym posągu została także użyta stworzona przez Polikleta zasada kontrapostu. Kanon Polikleta stosowany był w rzeźbie antycznej aż do czasów Lizypa (IV wiek p.n.e.).
Wikipedia
związany z polikliniką
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z polikliniką, dotyczący polikliniki
Wiktionary
rzecz. poliklinika ż.
Wiktionary
przychodnia przy klinice, w której praktykują studenci medycyny
SJP.pl
Poliklinika (z greckiego πόλι-ς /póli-s/ ‘miasto’ i klinika, więc właściwie szpital miejski) – zakład opieki zdrowotnej, udzielający ambulatoryjnych porad lekarskich ogólnych i specjalistycznych, mający jednocześnie zadania naukowo-dydaktyczne. Przychodnia działająca przy klinice, w której udzielane są porady chorym i w której odbywają praktyki studenci medycyny.
Wikipedia
przeciwciała poliklonalne - przeciwciała wykazujące różne powinowactwo wobec tego samego antygenu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. reakcja polimeryzacji, podczas której oprócz polimerów powstają inne związki chemiczne o małej masie atomowej;
Wiktionary
Polikondensacja – reakcja polimeryzacji, przebiegająca stopniowo i z wydzieleniem niskocząsteczkowego produktu ubocznego (np. wody, metanolu, glikolu). Obecnie od tego terminu stopniowo się odchodzi, stosując zamiast niego termin polimeryzacja stopniowa. Jest on jednak wciąż popularny w przemyśle.
Wikipedia
związek wielkocząsteczkowy powstały na skutek polikondensacji
SJP.pl
Polikondensaty – związki chemiczne powstałe w wyniku reakcji polikondensacji. Do polimerów kondensacyjnych należą m.in. poliestry, poliamidy, żywice mocznikowo-formaldehydowe, fenoplasty i aminoplasty.
Wikipedia
tyran Samos w latach 537-522 p.n.e.
SJP.pl
Polikrates (gr. Πολυκράτης "potężny władca") – tyran Samos w latach 537-522 p.n.e. Większość wiadomości o nim pochodzi z opisów w trzeciej księdze Dziejów Herodota.
Wikipedia
ciało stałe zbudowane z licznych drobnych kryształów
SJP.pl
Polikryształ – ciało stałe będące zlepkiem wielu monokryształów, zwanych domenami krystalicznymi lub ziarnami. Domeny w polikrysztale mają zwykle orientację stochastyczną, choć w szczególnych warunkach można uzyskać polikryształy o bardzo regularnym układzie domen.
Wikipedia
minerał, odmiana platyny rodzimej, występująca w zasadowych skałach magmowych oraz w niektórych piaskach i żwirach
SJP.pl
postać z mitologii greckiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) związek poligamiczny lub poliamoryczny
Wiktionary
(1.1) Ta osoba żyje w polikule.
Wiktionary
wypowiedź wielu osób naraz (przeciwieństwo monologu)
SJP.pl
Politelia (hyperthelia) – dodatkowe brodawki sutkowe, występujące u ssaków, w tym u ludzi, u obu płci.
W porównaniu do normalnej brodawki sutkowej, dodatkowe sutki leżą niżej i zazwyczaj nieco bliżej środka klatki piersiowej. U większości ssaków występuje więcej niż jedna para normalnych sutków.Istnieje hipoteza, że hyperthelia jest efektem pojawienia się odpowiedników tych dodatkowych sutków, które u ludzi zanikły w procesie ewolucji.
Wikipedia
uczony mający wszechstronne wiadomości, encyklopedyczną wiedzę; polihistor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczony o wszechstronnej, encyklopedycznej wiedzy
Wiktionary
Polihistor lub polimat – osoba posiadająca rozległą wiedzę z wielu różnych dziedzin, encyklopedysta. Termin polyhistor pojawia się po raz pierwszy w wersji łacińskiej u Swetoniusza. Wywodzi się z greckiego złożenia πολυίστωρ oznaczającego człowieka „wiele wiedzącego” względnie „bardzo uczonego”. Poszczególne człony terminu oznaczają: πολυ (poly) – „wiele” i ίστωρ (hístōr) – „wiedzący, uczony, sędzia”. Od terminu „polihistor” zostało utworzone pojęcie „polihistoria” oznaczające zbiór wiadomości z różnych dziedzin.
Wikipedia
(1.1) polihistor, człowiek renesansu
Wiktionary
związek chemiczny o dużej masie cząsteczkowej złożony z wielokrotnie powtórzonych jednostek zwanych merami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. substancja chemiczna o bardzo dużej masie cząsteczkowej, składająca się z merów;
Wiktionary
Polimery (gr. polymeres, wieloczęściowy, zbudowany z wielu części) – substancje chemiczne o bardzo dużej masie cząsteczkowej, które składają się z wielokrotnie powtórzonych jednostek zwanych merami.
Przez „bardzo dużą masę cząsteczkową” rozumie się zwykle taką sytuację, gdy odjęcie lub przyłączenie jednego meru nie zmienia w zasadniczym stopniu ogólnych właściwości chemicznych i fizycznych związku chemicznego. Odróżnia to polimery od oligomerów, które mają jeszcze na tyle małą masę cząsteczkową, że dodanie do nich lub odjęcie jednego meru skutkuje zauważalną zmianą ich właściwości (na przykład temperatury topnienia).
Wikipedia
(1.1) Polimery naturalne są jednym z podstawowych budulców organizmów żywych.
Wiktionary
rzecz. polimeryzacja ż.
przym. polimerowy
Wiktionary
enzym należący do transferaz, występujący u wszystkich organizmów żywych
SJP.pl
Polimerazy (EC 2.7.7.6/7/19/48/49) – enzymy mające zdolność syntezy nici komplementarnej na matrycy pojedynczej nici kwasu nukleinowego. Polimerazy występują u wszystkich organizmów żywych.
W zależności od syntetyzowanej nici wyróżnia się polimerazy DNA syntetyzujące nić DNA (np. w procesie replikacji DNA) oraz polimerazy RNA syntetyzujące nić RNA (np. w procesie transkrypcji). W zależności od wykorzystywanej przez polimerazę matrycy mówi się o polimerazach zależnych od DNA, jeśli matrycą jest DNA, i polimerazach zależnych od RNA, jeśli matrycą jest RNA.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. zjawisko występowania atomów lub ich grup jako wielokrotności form pojedynczych (tzw. merów)
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. polimeryzacja ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|πολυμέρεια.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) полімерыя ż. (polimeryja)
* włoski: (1.1) polimeria ż.
źródła.
== polimeria (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polimeria
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. polimeryzacja ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. polimeryzacja ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|πολυμέρεια.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) полімерыя ż. (polimeryja)
* włoski: (1.1) polimeria ż.
źródła.
== polimeria (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polimeria
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z polimerem, dotyczący polimeru
(1.2) wykonany z polimeru, zawierający polimer
Wiktionary
rzecz. polimer m.
Wiktionary
reakcja chemiczna, w wyniku której monomery łączą się w dużą cząsteczkę - polimer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. proces chemiczny, w wyniku którego ze związków o małej masie cząsteczkowej (monomerów) powstają związki o dużej masie cząsteczkowej (polimery);
Wiktionary
Polimeryzacja – reakcja, w wyniku której związki chemiczne o małej masie cząsteczkowej zwane monomerami lub mieszanina kilku takich związków reagują same ze sobą, aż do wyczerpania wolnych grup funkcyjnych, w wyniku czego powstają cząsteczki o wielokrotnie większej masie cząsteczkowej od substratów, tworzącpolimer.
Wikipedia
IPA: ˌpɔlʲĩmɛrɨˈzat͡sʲja, AS: polʹĩmeryzacʹi ̯a
Wiktionary
czas. polimeryzować
rzecz. polimer m., polimeria ż.
Wiktionary
polimetakrylan metylu - tworzywo syntetyczne termoplastyczne, produkt polimeryzacji metakrylanu metylu
SJP.pl
Szkło akrylowe, szkło organiczne, potocznie plexiglas, pleksi, metapleks, żargonowo pleksa – przezroczyste tworzywo sztuczne, którego głównym składnikiem jest poli(metakrylan metylu) (PMMA, od ang. poly(methyl methacrylate)). Niektóre rodzaje szkła akrylowego zawierają też pewne ilości innych poliakrylowych polimerów i kopolimerów.
Wikipedia
polimetakrylan metylu - tworzywo syntetyczne termoplastyczne, produkt polimeryzacji metakrylanu metylu
SJP.pl
obejmujący wiele metod, np. podejście polimetodyczne
SJP.pl
równoczesne występowanie kilku rodzajów metrum
SJP.pl
Polimetria (gr. polýs, czyli liczny i metron, czyli miara) – termin muzyczny mający dwa znaczenia:
Polimetria występuje bardzo często w utworach dwudziestowiecznych, np. w kompozycjach Béli Bartóka.
Wikipedia
Polimex Mostostal Spółka Akcyjna – polskie przedsiębiorstwo inżynieryjno-budowlane, generalny wykonawca w zakresie budownictwa przemysłowego.
Od 1997 spółka publiczna notowana na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.
Wikipedia
w fantastyce: umiejętność przemiany w zwierzę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest polimorficzne; cecha tych, którzy są polimorficzni
Wiktionary
przym. polimorficzny
przysł. polimorficznie
Wiktionary
→ polimorfizm, → polimorfia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający różne postaci
Wiktionary
(1.1) Odmiany polimorficzne nie są różnymi stanami skupienia, ale są różnymi fazami materii, przejścia z jednej odmiany do drugiej są przemianami fazowymi pierwszego rzędu.
(1.1) Również może składać się z polimorficznych, wielowodniczkowych lipoblastów z dziwacznymi, hiperchromatycznymi, półokrągłymi jądrami.
Wiktionary
rzecz. polimorficzność ż., polimorfizm mrz.
Wiktionary
(1.1) różnokształtny, wielokształtny, wielopostaciowy
Wiktionary
1. w biologii: występowanie w obrębie tego samego gatunku różnych postaci osobników; heteromorfizm, wielopostaciowość;
2. w chemii i mineralogii: występowanie danej substancji w kilku postaciach krystalicznych; wielopostaciowość;
3. polimorfizm głosek - możność wypowiadania przez różnych użytkowników danego języka tej samej głoski w niejednakowy sposób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. zjawisko szczególnego zróżnicowania budowy osobników i przystosowania do pełnienia określonych ról w społeczeństwie;
(1.2) chem. zjawisko występowania różnych odmian krystalograficznych tej samej substancji chemicznej;
(1.3) inform. mechanizmy pozwalające programiście używać wartości, zmiennych i podprogramów na kilka różnych sposobów;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Alotropia jest szczególnym przypadkiem polimorfizmu, czyli różnopostaciowości substancji.
Wiktionary
przym. polimorficzny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. polimorficzny
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|poli-|morf|-izm.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) polymorphism; (1.2) polymorphism; (1.3) polymorphism
* baskijski: (1.1) polimorfismo
* bośniacki: (1.1) polimorfizam m.
* bułgarski: (1.1) полиморфизъм m.; (1.2) полиморфизъм m.
* esperanto: (1.1) polimorfismo
* indonezyjski: (1.1) polimorfisme
* japoński: (1.1) 多型, たけい
* kataloński: (1.1) polimorfisme m.
* kazachski: (1.1) полиморфизм
* litewski: (1.1) polimorfizmas m.
* niemiecki: (1.1) Polymorphie ż., Polymorphismus m.; (1.2) Polymorphie ż., Polymorphismus m.; (1.3) Polymorphie ż., Polymorphismus m.
* ormiański: (1.1) երկձևություն
* rosyjski: (1.1) полиморфизм m.
* tajski: (1.1) ภาวะพหุสัณฐาน
* tamilski: (1.1) பல்லுருத்தோற்றம்
* turecki: (1.1) polimorfizm
* ukraiński: (1.1) поліморфізм m.; (1.2) поліморфізм m.
* uzbecki: (1.1) polimorfizm
źródła.
== polimorfizm (język turecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biol. polimorfizm
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
w mitologii greckiej: syn Edypa i Jokasty; Polinik
SJP.pl
Polinik (także Polinejkes; gr. Пολυνείκης Polyneíkēs, łac. Polynaeces, „wielce kłótliwy”) – w mitologii greckiej królewicz tebański, uczestnik wyprawy siedmiu przeciw Tebom.
Uchodził za syna Edypa i Jokasty. Prowadził z bratem Eteoklesem spór o tron miasta Teb. Wygnany przez Eteoklesa z miasta, udał się na dwór króla Argos i ożenił się z jego córką Argeją. Po namówieniu króla powrócił zbrojnie do Teb, próbując szturmem zdobyć miasto. Zginął w pojedynku z bratem.
Wikipedia
[czytaj: polinełropatia] zaburzenie funkcji wielu nerwów obwodowych, zwykle będące objawem ogólnoustrojowych np. cukrzycy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zespół objawów wynikłych z uszkodzenia wielu nerwów obwodowych
Wiktionary
Polineuropatia (lub zespół obwodowy) to zespół uszkodzenia nerwów obwodowych. Może mieć wiele przyczyn:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|poli-|neuropatia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) polyneuropathy
* czeski: (1.1) polyneuropatie ż.
* francuski: (1.1) polyneuropathie ż.
* hiszpański: (1.1) polineuropatía ż.
* japoński: (1.1) furi|多発性神経炎|たはつせいしんけいえん.
* niemiecki: (1.1) Polyneuropathie ż.
* portugalski: (1.1) polineuropatia ż.
* włoski: (1.1) polineuropatia ż.
źródła.
== polineuropatia (język portugalski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. polineuropatia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|poli-|neuropatia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) polyneuropathy
* czeski: (1.1) polyneuropatie ż.
* francuski: (1.1) polyneuropathie ż.
* hiszpański: (1.1) polineuropatía ż.
* japoński: (1.1) furi|多発性神経炎|たはつせいしんけいえん.
* niemiecki: (1.1) Polyneuropathie ż.
* portugalski: (1.1) polineuropatia ż.
* włoski: (1.1) polineuropatia ż.
źródła.
== polineuropatia (język portugalski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. polineuropatia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: polinezyjski
SJP.pl
1. część Oceanii;
2. Terytorium Zamorskie Polinezji Francuskiej; Polinezja Francuska, terytorium zamorskie Francji w Oceanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. część Oceanii;
Wiktionary
Polinezja (z stgr. πολύς polys „liczny” + νῆσος nesos „wyspa”) – wschodnia część Oceanii, położona w środkowej części Oceanu Spokojnego, po obu stronach równika i po obu stronach linii zmiany daty. Wyspy Polinezji są pochodzenia wulkanicznego lub koralowego. Klimat wysp jest gorący i wilgotny; porasta je bujna roślinność międzyzwrotnikowa.
Wikipedia
(1.1) Hawaje wchodzą w skład Polinezji.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲĩˈnɛzʲja, AS: polʹĩnezʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Polinezyjczyk m., Polinezyjka ż.
przym. polinezyjski
Wiktionary
1. mieszkaniec Polinezji
2. mieszkaniec Polinezji Francuskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Polinezji
(1.2) mieszkaniec Polinezji Francuskiej
Wiktionary
rzecz. Polinezja ż.
:: fż. Polinezyjka ż.
przym. polinezyjski
Wiktionary
1. mieszkanka Polinezji
2. mieszkanka Polinezji Francuskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Polinezji
(1.2) mieszkaniec Polinezji Francuskiej
Wiktionary
rzecz. Polinezja ż.
:: fm. Polinezyjczyk mos.
przym. polinezyjski
Wiktionary
przymiotnik od: Polinezja, Polinezja Francuska
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. dotyczący Polinezji
(1.2) geogr. dotyczący Polinezji Francuskiej
Wiktionary
rzecz. Polinezja ż., Polinezyjczyk m., Polinezyjka ż.
Wiktionary
w mitologii greckiej: syn Edypa i Jokasty; Polinejkes
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Polinika lub z nim związany
SJP.pl
w informatyce: pooznaczać linkiem, poumieszczać hiperłącza
SJP.pl
Wikipedia
Polinowo – osada w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pilskim, w gminie Wyrzysk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Nukleotydy – organiczne związki chemiczne z grupy estrów fosforanowych; są estrami nukleozydów i kwasu fosforowego (5'-fosforany nukleozydów).
Nukleotydy stanowią podstawowe składniki kwasów nukleinowych (DNA i RNA) oraz innych polinukleotydów, odgrywają też znaczącą rolę w metabolizmie i przekazywaniu sygnałów w komórce:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Poli lub z nią związany
SJP.pl
1. ciężka choroba zakaźna układu nerwowego, choroba Heinego-Medina, paraliż dziecięcy;
2. wirus wywołujący tę chorobę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. wirus zapalenia rogów przednich rdzenia kręgowego
(1.2) med. pot. choroba wywoływana przez wirus polio (1.1);
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do rozpoznania wymagane jest badanie wirusologiczne płynu mózgowo-rdzeniowego oraz stolca z wyizolowaniem szczepu szczepionkowego wirusa polio.
Wiktionary
IPA: ˈpɔlʲjɔ, AS: polʹi ̯o
Wiktionary
rzecz. poliowirus, post-polio
Wiktionary
(1.1) poliowirus
(1.2) choroba Heinego-Medina, heinemedina, wirusowe zapalenie rogów przednich rdzenia kręgowego, nagminne porażenie dziecięce, paraliż dziecięcy, poliomyelitis
Wiktionary
rodzaj dinozaura z rodziny troodonów
SJP.pl
alkohol mający w swojej cząsteczce więcej niż jedną grupę hydroksylową (-OH); alkohol polihydroksylowy, alkohol wielowodorotlenowy
SJP.pl
Alkohole wielowodorotlenowe, alkohole polihydroksylowe, poliole – alkohole posiadające w swojej cząsteczce więcej niż jedną grupę hydroksylową (−OH). Są one zbliżone właściwościami do alkoholi monohydroksylowych. Można je podzielić, w zależności od liczby grup OH, na diole, triole i tak dalej. Cykliczne poliole, zawierające co najmniej 3 grupy hydroksylowe, noszą nazwę cyklitoli.
Wikipedia
polimer zawierający wyłącznie węgiel i wodór
SJP.pl
Poliolefiny – polimery będące pochodnymi prostych olefin (np. etylenu, propylenu, izoprenu, butylenów) lub ich kopolimerami. Zawierają tylko węgiel i wodór. Ich szkielet zbudowany jest z długich łańcuchów węglowych −C−C−C− (niektóre poliolefiny zawierają wiązania podwójne, np. poliizopren). Można je uważać za polimeryczne węglowodory.
Wikipedia
ostra choroba zakaźna wywoływana przez wirus polio, występująca głównie u dzieci, prowadząca do trwałych porażeń mięśni kończyn, a także brzucha i klatki piersiowej; porażenie dziecięce; choroba Heinego-Medina; polio
SJP.pl
Wikipedia
polimer pełniący różnorodne funkcje w organizmach żywych, m.in. substancji zapasowej lub budulcowej; polisacharyd
SJP.pl
1. bezpłciowa forma życiowa parzydełkowców;
2. wyrastający z błon śluzowych twór patologiczny o charakterze guzowatym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. patologiczny, łagodny rozrost błony śluzowej, np. esicy, nosa lub macicy;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. osiadła forma morfologiczna parzydełkowców;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) daw. środ. polit. policjant
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. polipowatość ż.
:: zdrobn. polipek m.
przym. polipowy, polipowaty
temsłow. poli-
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(3.1) zobtłum|policjant.
* angielski: (1.1) polyp; (2.1) polyp
* duński: (1.1) polyp w.; (2.1) polyp w., polypdyr n.
* hiszpański: (1.1) pólipo m.; (2.1) pólipo m.
* nowogrecki: (1.1) πολύποδας m.
* słowacki: (1.1) polyp m.; (2.1) polyp m.
źródła.
== polip (język węgierski.) ==
thumb|polip (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zool. ośmiornica
(1.2) med. polip
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpɔlʲip, AS: polʹip
Wiktionary
rzecz. polipowatość ż.
:: zdrobn. polipek m.
przym. polipowy, polipowaty
temsłow. poli-
Wiktionary
następujący po lipcu
SJP.pl
zabieg usunięcia polipa ze światła przewodu pokarmowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zabieg usunięcia polipa;
Wiktionary
Polipektomia – zabieg polegający na usunięciu polipa ze światła przewodu pokarmowego. Może być ona wykonana endoskopowo.
Polipektomia jest stosowana w celu prewencji raka jelita grubego.
Wikipedia
IPA: ˌpɔlʲipɛkˈtɔ̃mʲja, AS: polʹipektõmʹi ̯a
Wiktionary
peptyd złożony z ponad stu aminokwasów
SJP.pl
Peptydy (gr. πεπτίδια, strawne) – organiczne związki chemiczne, amidy powstające przez połączenie dwóch lub więcej cząsteczek aminokwasów wiązaniem peptydowym. Krótkie peptydy o długości do ok. 10 reszt aminokwasowych określa się jako oligopeptydy, łańcuchy dłuższe to polipeptydy lub białka. Granica między polipeptydami a białkami może być wyznaczana na podstawie masy cząsteczkowej i lokowana jest ona wówczas w okolicach 10 kDa (ok. 90 reszt aa) lub według kryterium funkcjonalności – polipeptydem jest wówczas dowolny dłuższy łańcuch aminokwasowy, który może stać się funkcjonalnym białkiem po uzyskaniu odpowiedniej struktury przestrzennej.
Wikipedia
peptyd złożony z ponad stu aminokwasów
SJP.pl
Peptydy (gr. πεπτίδια, strawne) – organiczne związki chemiczne, amidy powstające przez połączenie dwóch lub więcej cząsteczek aminokwasów wiązaniem peptydowym. Krótkie peptydy o długości do ok. 10 reszt aminokwasowych określa się jako oligopeptydy, łańcuchy dłuższe to polipeptydy lub białka. Granica między polipeptydami a białkami może być wyznaczana na podstawie masy cząsteczkowej i lokowana jest ona wówczas w okolicach 10 kDa (ok. 90 reszt aa) lub według kryterium funkcjonalności – polipeptydem jest wówczas dowolny dłuższy łańcuch aminokwasowy, który może stać się funkcjonalnym białkiem po uzyskaniu odpowiedniej struktury przestrzennej.
Wikipedia
organizm roślinny lub zwierzęcy mający w jądrach komórek somatycznych wielokrotność podstawowej liczby chromosomów
SJP.pl
Poliploidalność – posiadanie przez dany organizm więcej niż dwóch kompletnych zestawów chromosomów. Organizm taki nazywa się poliploidalnym, poliploidem lub polieuploidem. Takie zwiększenie ilości zestawów chromosomów dzieje się w trakcie tworzenia gamet, gdy po podziale chromosomów nie nastąpi podział komórki.
Wikipedia
Poliploidalność – posiadanie przez dany organizm więcej niż dwóch kompletnych zestawów chromosomów. Organizm taki nazywa się poliploidalnym, poliploidem lub polieuploidem. Takie zwiększenie ilości zestawów chromosomów dzieje się w trakcie tworzenia gamet, gdy po podziale chromosomów nie nastąpi podział komórki.
Wikipedia
mający właściwości polipa (guzowatego tworu)
SJP.pl
jednoczesne stosowanie wielu leków; wielolekowość
SJP.pl
Polipragmazja – termin medyczny określający sytuację, w której chory przyjmuje więcej niż kilka leków jednocześnie. Jest to jeden z częstszych błędów w leczeniu, prowadzący m.in. do znacznego zwiększenia występowania niezamierzonych interakcji lek–lek lub lek–pożywienie. Najczęściej jest to zażywanie przez chorego wielu leków równocześnie bez znajomości mechanizmów ich działania i występujących między nimi interakcji, albo przepisywanie nadmiernej liczby leków bez wyraźnej potrzeby.
Wikipedia
polimer otrzymywany w wyniku polimeryzacji propylenu, używany do wyrobu włókien, folii, artykułów technicznych, itp.; polipropylen
SJP.pl
polimer otrzymywany w wyniku polimeryzacji propylenu, używany do wyrobu włókien, folii, artykułów technicznych, itp.; polipropen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. termoplastyczny polimer syntetyczny;
Wiktionary
Polipropylen (PP) – organiczny związek chemiczny, polimer z grupy poliolefin, zbudowany z merów o wzorze −[CH
2CH(CH
3)]−. Otrzymuje się go w wyniku niskociśnieniowej polimeryzacji propenu. Polipropylen jest jednym z dwóch, obok polietylenu, najczęściej stosowanych tworzyw sztucznych. Na przedmiotach z niego wytworzonych umieszcza się zwykle symbol PP.
Wikipedia
rzecz. polipropen mrz.
przym. polipropylenowy, polipropenowy
Wiktionary
(1.1) polipropen
Wiktionary
zabieg stylistyczny polegający na powtarzaniu w wypowiedzi tego samego słowa w różnych formach deklinacyjnych
SJP.pl
Poliptoton (gr. πολύπτωτον polýptōton, łac. trāductiō, pol. przeniesienie) – figura retoryczna polegająca na powtarzaniu wyrazu ze zmianą jego przypadka lub liczby, np. Człowiek człowiekowi wilkiem.
Wikipedia
1. rodzaj malowidła lub płaskorzeźby złożonych z wielu sąsiadujacych ze sobą i połączonych płaszczyzn tworzących razem zamkniętą całosć;
2. gotycki ołtarz złożony z centralnie umieszczonej szafy oraz wielu skrzydeł bocznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. praca artystyczna składająca się z wielu części tworzących jedno dzieło, w szczególności typ wieloczęściowej nastawy ołtarzowej charakterystyczny dla późnego gotyku;
Wiktionary
Poliptyk (gr. polu – wiele; ptyche – składać się; gr. polyptychos, łac. polyptychus – wielokrotnie złożony) – typ nastawy ołtarzowej charakterystyczny dla późnego gotyku.
Nastawa w formie poliptyku to złożona struktura, malowana lub rzeźbiona, skomponowana na kilku (kilkunastu) płaszczyznach (skrzydła, kwatery), wiążąca wiele elementów w harmonijną całość wg określonej koncepcji artystycznej i wspólnego programu ikonograficznego.
Wikipedia
kompleks wewnątrzkomórkowy składający się z informacyjnego kwasu rybonukleinowego (mRNA) i kilku rybosomów
SJP.pl
Polirybosom, polisom, informosom – zespół rybosomów (5–30) związanych z jedną cząsteczką mRNA i prowadzących jej translację, czyli syntezę białek. Odkryte i opisane w 1963 r. przez Jonathana Warner, Paula Knopf, i Alexa Rich. Polisomy mogą występować w postaci pojedynczych ziarenek w cytoplazmie, bądź systemu rybosomów przyczepionych do błon siateczki śródplazmatycznej szorstkiej (ER-g).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. jednoczesne wykonywanie dwóch lub więcej rytmów o różnej wartości rytmicznej lub metrycznej, które zachowują swoją odrębność, ale współbrzmią razem
Wiktionary
Polirytmia (gr. polýs = liczny i gr. rhythmós = rytm) – zjawisko muzyczne polegające na występowaniu różnych struktur rytmicznych w jednocześnie brzmiących przebiegach poszczególnych instrumentów lub głosów. Istotne jest jednakowe metrum wszystkich partii; w przeciwnym razie zjawisko nazywa się polimetrią. Niemiecki muzykolog Hugo Riemann wyróżnił trzy typy polirytmii:
Wikipedia
w starożytnej Grecji miasto-państwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. typ organizacji państwa w starożytnej Grecji, który obejmował ośrodek miejski wraz z przyległymi obszarami;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Każda polis rządziła się własnymi prawami, posiadała własne władze ustawodawcze, wykonawcze i sądownicze, kultywowała odrębne tradycje, obyczaje i świat wierzeń religijnych.
Wiktionary
IPA: ˈpɔlʲis, AS: polʹis
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) miasto-państwo
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|πόλις.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) polis
* baskijski: (1.1) polis
* esperanto: (1.1) poliso, civito
* hiszpański: (1.1) polis ż.
* niemiecki: (1.1) Polis ż.
* nowogrecki: (1.1) πόλις ż., πόλις-κράτος
* starogrecki: (1.1) πόλις ż., πτόλις ż.
* włoski: (1.1) polis ż.
źródła.
== polis (język angielski.) ==
wymowa.
enPR|pōlĭs., IPA|ˈpɒ.lɪs.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hist. polis
(1.2) szkocang. policja
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dokument potwierdzający zawarcie umowy ubezpieczeniowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urz. dokument potwierdzający zawarcie umowy ubezpieczenia
Wiktionary
Polisa – dokument w którym ubezpieczyciel potwierdza zawarcie umowy ubezpieczenia (art. 809 § 1 KC).
Polisa powinna zawierać elementy istotne dla umowy ubezpieczenia, takie jak:
Wikipedia
(1.1) polisa ubezpieczeniowa
Wiktionary
enzym należący do grupy hydrolaz glikozydowych, katalizujący hydrolityczny rozpad wiązań glikozydowych w polisacharydach; poliaza
SJP.pl
enzym należący do grupy hydrolaz glikozydowych, katalizujący hydrolityczny rozpad wiązań glikozydowych w polisacharydach; poliaza
SJP.pl
związek złożony z kilku cząsteczek cukrów prostych połączonych wiązaniami glikozydowymi; wielocukier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. sacharyd będący polimerem zbudowanym z więcej niż 10 częsteczek monosacharydów;
Wiktionary
Polisacharydy, wielocukry, cukry złożone – grupa węglowodanów i zarazem biopolimerów, które są złożone z merów będących cukrami prostymi połączonych wiązaniami glikozydowymi. Stanowią one ważną grupę polimerów naturalnych wykorzystywanych w organizmach żywych jako materiał budulcowy i zapasowy. Grupa ta charakteryzuje się dużą różnorodnością, jeżeli chodzi o strukturę i miejsce występowania. Do polisacharydów i ich pochodnych zalicza się między innymi:
Wikipedia
IPA: ˌpɔlʲisaˈxarɨt, AS: polʹisaχaryt
Wiktionary
przym. polisacharydowy
Wiktionary
związek złożony z kilku cząsteczek cukrów prostych połączonych wiązaniami glikozydowymi; wielocukier
SJP.pl
Polisacharydy, wielocukry, cukry złożone – grupa węglowodanów i zarazem biopolimerów, które są złożone z merów będących cukrami prostymi połączonych wiązaniami glikozydowymi. Stanowią one ważną grupę polimerów naturalnych wykorzystywanych w organizmach żywych jako materiał budulcowy i zapasowy. Grupa ta charakteryzuje się dużą różnorodnością, jeżeli chodzi o strukturę i miejsce występowania. Do polisacharydów i ich pochodnych zalicza się między innymi:
Wikipedia
wojskowa organizacja mieszkańców Sahary Zachodniej
SJP.pl
Front Polisario (hiszp. Frente POLISARIO = Frente Popular para la Liberación de Saguia el Hamra y Río de Oro, arab. الجبهة الشعبية لتحرير الساقية الحمراء ووادي الذهب = Al-Dżabha asz-Szabija li-tahrir as-Sakija al-Hamra wa-Wadi az-Zahab, pol. Ludowy Front Wyzwolenia Sakiji al-Hamry i Río de Oro) – wojskowa i polityczna organizacja niepodległościowa w Saharze Zachodniej.
Wikipedia
wyraz mający kilka znaczeń powiązanych ze sobą, np. zamek - budowla, zabezpieczenie, suwak
SJP.pl
Polisemia, polisemantyzm, wieloznaczność (fr. polysémie; gr. polýs „liczny”, sêma „znak”) – zjawisko wyrażania różnych treści (znaczeń) za pomocą jednego środka językowego (słowa, ciągu głosek). Znaczenia te powinny być ze sobą wzajemnie powiązane (np. na zasadzie metonimii), mieć wspólne pochodzenie i wynikać z sensu podstawowego. Zjawisko polisemii, w odróżnieniu od homonimii, zachodzi w ramach pojedynczego leksemu.
Wikipedia
mający wiele znaczeń, wieloznaczny
SJP.pl
wieloznaczność językowa, zjawisko, w którym jedno słowo ma więcej niż jedno znaczenie
SJP.pl
Polisemia, polisemantyzm, wieloznaczność (fr. polysémie; gr. polýs „liczny”, sêma „znak”) – zjawisko wyrażania różnych treści (znaczeń) za pomocą jednego środka językowego (słowa, ciągu głosek). Znaczenia te powinny być ze sobą wzajemnie powiązane (np. na zasadzie metonimii), mieć wspólne pochodzenie i wynikać z sensu podstawowego. Zjawisko polisemii, w odróżnieniu od homonimii, zachodzi w ramach pojedynczego leksemu.
Wikipedia
cecha czegoś, co ma kilka znaczeń
SJP.pl
w językoznawstwie: taki, któremu można przypisać wiele znaczeń (zwykle o wyrazie); posiadający wiele znaczeń, wieloznaczny
SJP.pl
związek nieorganiczny powstały przez rozpuszczenie siarki w siarczkach alkalicznych; wielosiarczek
SJP.pl
związek nieorganiczny powstały przez rozpuszczenie siarki w siarczkach alkalicznych; wielosiarczek
SJP.pl
Wielosiarczki (nadsiarczki) – grupa związków chemicznych, soli kwasów wielosiarkowodorowych. Zawierają aniony o wzorze S2−n (n = 2–8), charakteryzujące się budową liniową: −SSn−2S−. Termin nadsiarczki często stosuje się tylko w odniesieniu do disiarczków, zawierających jon S2−2.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rodzaj długoterminowego instrumentu finansowego, będący połączeniem ubezpieczenia na życie i produktu inwestycyjnego
SJP.pl
dokument potwierdzający zawarcie umowy ubezpieczeniowej
SJP.pl
Polirybosom, polisom, informosom – zespół rybosomów (5–30) związanych z jedną cząsteczką mRNA i prowadzących jej translację, czyli syntezę białek. Odkryte i opisane w 1963 r. przez Jonathana Warner, Paula Knopf, i Alexa Rich. Polisomy mogą występować w postaci pojedynczych ziarenek w cytoplazmie, bądź systemu rybosomów przyczepionych do błon siateczki śródplazmatycznej szorstkiej (ER-g).
Wikipedia
urządzenie do rejestrowania procesów zachodzących w ludzkim organizmie podczas snu
SJP.pl
badanie zaburzeń snu
SJP.pl
Polisomnografia (PSG) – technika rejestrowania i badania czynności organizmu ludzkiego w czasie snu. Jest podstawowym badaniem w diagnostyce OBS (obturacyjnego bezdechu sennego), które umożliwia jego potwierdzenie. Polega na zapisie podczas snu EEG, EKG, EOG, EMG, pomiarze SaO2, ruchów oddechowych klatki piersiowej i brzucha, rejestracji przepływu powietrza przez drogi oddechowe, chrapania, pozycji ciała i ruchów kończyn.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. farm. rodzaj polimeru organicznego, ester kwasu oleinowego używany jako emulgator;
Wiktionary
(1.1) Z naszych zakładów pochodzą polisorbaty używane do produkcji lodów.
Wiktionary
rzecz. sorbat mrz.
Wiktionary
Polispermia – zjawisko wnikania do komórki jajowej więcej niż jednego plemnika. Występuje powszechnie u ptaków i gadów (polispermia naturalna), ostatecznie jednak i u nich tylko jedno przedjądrze męskie łączy się z żeńskim, dzięki czemu zostaje odtworzony organizm diploidalny. Zazwyczaj zjawisko polispermi jest letalne (polispermia patologiczna). Doświadczalnie do polispermii można zmusić jaja jeżowców (polispermia sztuczna), ale jaja zapłodnione przez kilka plemników nie mogą się dzielić lub robią to nienormalnie i ostatecznie zarodek obumiera. Zazwyczaj komórki jajowe posiadają bariery uniemożliwiające polispermię, po wniknięciu jednego przedjądrza męskiego komórka jajowa wytwarza chemiczną barierę dla innych plemników.
Wikipedia
następujący po listopadzie
SJP.pl
współistnienie wielu stylów
SJP.pl
najlżejszy rodzaj termoplastyku, odpornego na działanie wody, kwasów, zasad i olejów; powstaje przez polimeryzację styrenu; zamiennie stosuje się nazwy handlowe, a są nimi: styron, styrofleks, trolitul
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. polimer z grupy poliolefin otrzymywany w procesie polimeryzacji styrenu;
Wiktionary
Polistyren, PS (−[CH
2CH(C
6H
5)]
n−) – polimer otrzymywany w procesie polimeryzacji styrenu, pochodzącego zwykle z procesu katalitycznego odwodornienia etylobenzenu, procesu Halcon-Oxirane lub rafinacji ropy naftowej.
Wikipedia
IPA: ˌpɔlʲiˈstɨrɛ̃n, AS: polʹistyrẽn
Wiktionary
przym. polistyrenowy
Wiktionary
zrobiony z polistyrenu
SJP.pl
tworzywo termoplastyczne odporne na działanie kwasów i zasad nieorganicznych oraz czynników atmosferycznych
SJP.pl
glon morski z rzędu Ceramiales; rurecznica
SJP.pl
Polisylogizm – układ kolejno następujących po sobie sylogizmów, taki że wniosek poprzedniego sylogizmu jest jedną z przesłanek kolejnego sylogizmu.
Na przykład:
Wikipedia
konstrukcja składniowa, w której wszystkie związki między członami zdania lub następującymi po sobie zdaniami wyrażone są za pomocą spójników
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. figura retoryczna polegająca na łączeniu wielu części wypowiedzi tym samym spójnikiem;
Wiktionary
Polisyndeton (gr. πολυσύνδετον polysýndeton, od πολυσύνδετος polysýndetos „wielokrotnie złożony”) – konstrukcja składniowa zaliczana do figur retorycznych, polegająca na połączeniu współrzędnych członów zdania lub zdań takimi samymi spójnikami.
Np.: I gnają, i pchają, i pociąg się toczy (Julian Tuwim, Lokomotywa).
Wikipedia
przym. polisyndetyczny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Poliszczuk, ukr. Поліщук. W języku ukraińskim znaczy Poleszuk.
Wikipedia
1. bohater komiczny francuskiego teatru lalek, pochodzący z włoskiej komedii dell'arte;
2. tajemnica poliszynela - tajemnica od dawna ogólnie znana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) teatr. typ komicznej postaci z francuskiego commedia dell'arte – z garbem, w charakterystycznej czarnej masce z haczykowatym nosem;
Wiktionary
Poliszynel (fr. polichinelle, wł. pulcinella) – postać gbura z włoskiej commedia dell’arte. Jego charakterystycznymi cechami były garb, komiczne zachowanie i głos.
Wielu utrzymuje, że jest potomkiem Maccusa z farsy atellańskiej, a imię swe zawdzięcza kogutowi, który był przezwiskiem Maccusa. Już rzymskie malowidło na wazie przedstawia aktora z ogromnym kogucim pióropuszem na kapeluszu i nie ulega wątpliwości, że z takim wizerunkiem kojarzony jest renesansowy Poliszynel. W XVII wieku Callot rysuje podobną figurę ozdobioną dwoma kogucimi piórami i nazywa ją Cucurucu.
Wikipedia
(1.1) Czy wiesz, który z tych aktorów zagra pierrota, a który poliszynela?
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲiˈʃɨ̃nɛl, AS: polʹišỹnel
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Polit – polskie nazwisko.
Wikipedia
potocznie: poprawność polityczna; politpoprawność
SJP.pl
poprawny politycznie; politpoprawny
SJP.pl
skrót od: polityka, polityczny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
biuro polityczne
SJP.pl
Biuro Polityczne (potocznie politbiuro) – organ wykonawczy, ideologiczny władz naczelnych niektórych partii (przeważnie komunistycznych), kierujący bieżącą pracą.
Wikipedia
studentka politechniki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący politechniki, związany z politechniką
Wiktionary
(1.1) Stowarzyszenie zrzesza studentów uczelni politechnicznych.
Wiktionary
rzecz. politechnika ż.
Wiktionary
wyższa szkoła techniczna
SJP.pl
wyższa szkoła techniczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczelnia wyższa o statusie uniwersyteckim i profilu technicznym;
Wiktionary
Politechnika (stgr. polýtechnos – biegły w wielu sztukach) – rodzaj uczelni akademickiej o profilu technicznym, nastawionej na interdyscyplinarny kierunek kształcenia, zapewniająca możliwość uzyskania tytułów zawodowych inżynier i magister inżynier oraz stopni naukowych doktor nauk technicznych i doktor habilitowany nauk technicznych.
Pierwsze uczelnie techniczne powstały w Paryżu w XVIII wieku. Jedną z nich była École polytechnique założona w 1794 r.
Wikipedia
(1.1) Politechnika Świętokrzyska znajduje się w Kielcach.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲiˈtɛxʲɲika, AS: polʹiteχʹńika
Wiktionary
przym. politechniczny, politechnizacja
Wiktionary
(1.1) pot. polibuda
Wiktionary
szerzenie w społeczeństwie znajomości zagadnień i zastosowań współczesnej techniki
SJP.pl
wyznawca politeizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. człowiek wyznający politeizm, wierzący w wielu bogów
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲitɛˈjista, AS: polʹitei ̯ista
Wiktionary
rzecz. politeizm m.
:: fż. politeistka ż.
przym. politeistyczny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. kobieta wyznająca politeizm, wierząca w wielu bogów
Wiktionary
rzecz. politeizm m., politeista m.
przym. politeistyczny
przysł. politeistycznie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z politeizmem, właściwy politeizmowi i/lub politeistom
Wiktionary
(1.1) Wyjąwszy Palestynę, gdzie zakorzeniony był głęboko monoteizm, wszystkie ludy zjednoczone pod władzą rzymską wyznawały religie politeistyczne.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲitɛjiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: polʹitei ̯istyčny
Wiktionary
rzecz. politeizm m., politeista m., politeistka ż.
Wiktionary
(1.1) wielobożny, daw. wielobogi, wielobożeński
Wiktionary
wiara w wielu bogów, wielobóstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. wielobóstwo, kult wielu bogów;
Wiktionary
Politeizm (z stgr. πολύς polys – „liczny” + θεός theos – „bóg”), wielobóstwo – wiara w istnienie wielu bóstw (np. religia Słowian, religia starożytnej Grecji, starożytnego Rzymu, starożytnego Egiptu, wierzenia Azteków, shintō, niektóre odłamy hinduizmu). Według judaizmu, chrześcijaństwa i islamu, wielobóstwo (szirk) jest ciężkim grzechem; w podobnym tonie wypowiada się również Biblia.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) wielobóstwo
antonimy.
(1.1) jedynobóstwo, monoteizm
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. politeista m., politeistka ż.
przym. politeistyczny
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|πολύς|θεός.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) polytheism
* arabski: (1.1) تعدد الآلهة ,شرك
* baskijski: (1.1) politeismo
* białoruski: (1.1) політэізм m.
* bułgarski: (1.1) политеизъм m.
* duński: (1.1) polyteisme w.
* esperanto: (1.1) politeismo
* fiński: (1.1) polyteismi, monijumalisuus
* francuski: (1.1) polythéisme m.
* hiszpański: (1.1) politeísmo m.
* islandzki: (1.1) fjölgyðistrú
* japoński: (1.1) furi|多神教|たしんきょう.
* kataloński: (1.1) politeisme m.
* niemiecki: (1.1) Polytheismus m.
* nowogrecki: (1.1) πολυθεϊσμός m.
* perski: (1.1) چندخدایی
* rosyjski: (1.1) политеизм m., многобожие n.
* rumuński: (1.1) politeism
* sycylijski: (1.1) politeismu
* szwedzki: (1.1) polyteism w.
* ukraiński: (1.1) політеїзм m.
* włoski: (1.1) politeismo
źródła.
== politeizm (język turecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) rel. politeizm
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲiˈtɛjism̥, AS: polʹitei ̯ism̦
Wiktionary
rzecz. politeista m., politeistka ż.
przym. politeistyczny
Wiktionary
(1.1) wielobóstwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelstwo, prawa obywatelskie
(1.2) polit. ustrój wyrożniony przez Arystotelesa, w założeniach charakteryzujący się rządami (wielu) obywateli dla dobra ogółu;
Wiktionary
Politeja (πολιτεία) to greckie pojęcie myśli politycznej, znane szczególnie z prac Platona oraz Arystotelesa. Wywodzone od słowa polis („państwo-miasto”), ma szereg znaczeń, od „praw obywateli” po „formę ustroju”.
Wikipedia
terapia z zastosowaniem więcej niż jednego leku
SJP.pl
Politerapia, leczenie skojarzone, terapia skojarzona – kuracja więcej niż jedną metodą w tym samym czasie, najczęściej dwoma lub kilkoma środkami farmakologicznymi.
Leczenie może dotyczyć jednej choroby lub kilku chorób jednocześnie. Może to być kilka leków o różnym działaniu lub jeden preparat zawierający w sobie kilka różnych, ale dobranych właściwie do leczonej choroby, substancji czynnych. Skład substancji tworzących, na przykład, tabletkę złożoną jest tak dobrany, aby ich efekt leczniczy uzupełniał się, ale nie wchodziły one z sobą w istotne interakcje ani nie działały przeciwstawnie.
Wikipedia
politereftalan etylenu - termoplastyczny poliester kwasu tereftalowego i glikolu etylenowego, stosowany do wyrobu włókien wełnopodobnych, folii elektroizolacyjnych oraz części maszyn elektrycznych
SJP.pl
organizm potrzebujący wysokiej temperatury do prawidłowego rozwoju
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekol. cechujący się tolerancją w stosunku do wysokich temperatury
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) taki, który pozostał po Litwie, Litwinach
Wiktionary
(1.1) Powroty Litwinów wywoływały wzrost napięcia, gdyż politewskie gospodarstwa często zajmowali już Polacy.
Wiktionary
poglądy polityczne narzucane przez kogoś jako jedyne poprawne
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. psych. osoba uzależniona od kilku substancji chemicznych
Wiktionary
rzecz. politoksykomania ż.
Wiktionary
jednoczesne nadużywanie substancji psychoaktywnych z różnych grup, np. alkoholu, benzodiazepin, marihuany itp.
SJP.pl
specjalista w zakresie politologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie politologii
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) specjalistka w dziedzinie politologii
Wiktionary
Politolog – absolwent studiów na kierunku politologia i pokrewnych (polityka społeczna, europeistyka, nauki polityczne), osoba posiadająca wiedzę naukową w zakresie politologii.
Za jednego z pierwszych politologów można uznać Artystotelesa, który przeszedł do historii politologii swym dziełem Polityka.
Wikipedia
rzecz. politologia ż., politolożka ż.
przym. politologiczny
przysł. politologicznie
Wiktionary
(2.1) pot. politolożka
Wiktionary
dziedzina nauki zajmująca się polityką i sposobami sprawowania władzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. nauka zajmująca się ogólnie pojętą polityką;
Wiktionary
Politologia, nauki polityczne, nauki o polityce, nauka o polityce (z gr. πολιτικά politiká „sprawy miasta, państwa”[1] od πόλις polis – „miasto-państwo” oraz λόγος, logos, „rozum, słowo, myśl”; ang. political science, fr. sciences politiques) – nauka społeczna zajmująca się badaniem zjawisk politycznych, poprzez ich opis i wyjaśnianie.
Wikipedia
(1.1) Będę studiował politologię.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲitɔˈlɔɟja, AS: polʹitoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. politolog m.
przym. politologiczny
przysł. politologicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. politolog m.
przym. politologiczny
przysł. politologicznie
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|polityka|-logia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) political science
* białoruski: (1.1) паліталогія ż.
* niemiecki: (1.1) Politologie ż.
* rumuński: (1.1) politologie ż.
* ukraiński: (1.1) політологія ż.
* włoski: (1.1) politologia ż.
źródła.
== politologia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|po.li.to.lo.ˈʤi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) politologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przym. od politologia
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲitɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: polʹitoloǵičny
Wiktionary
rzecz. politologia ż., politolog m.
przysł. politologicznie
Wiktionary
Politonalność – technika kompozytorska polegająca na jednoczesnym stosowaniu dwóch (bitonalność) lub kilku tonacji lub trybów w różnych głosach. W jazzie znana także jako „upper structure”.
Struktury bitonalne stosował m.in. Béla Bartók w Bagatelach (1908), Igor Strawinski w Pietruszce (1911) i Siergiej Prokofjew w Sarkazmach (1912–1914). Bardziej złożoną politonalność można znaleźć u Karola Szymanowskiego w finale I Kwartetu smyczkowego op. 37 (1917), w którym zestawił tonację C-dur, As-dur, Fis-dur i A-dur.
Wikipedia
uogólnienie na dowolną liczbę wymiarów pojęcia wielokąta w dwóch wymiarach i wielościanu w trzech; wielokomórka
SJP.pl
Wielokomórka (politop) – uogólnienie na dowolną liczbę wymiarów pojęcia wielokąta w 2 i wielościanu w 3 wymiarach.
Politopy definiuje się jako zbiory o jednospójnym wnętrzu, będące sumą jednego lub większej liczby sympleksów.
Niemiecka wersja tego terminu – Polytop – została wprowadzona do angielszczyzny przez Alicję Boole Stott, córkę logika George’a Boole’a.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekol. cechujący się małą tolerancją w stosunku do czynników środowiska i występujący jedynie w warunkach o dużych ilościach danych czynników
Wiktionary
rzecz. politop
Wiktionary
politować się - potocznie: zlitować się nad kimś
SJP.pl
politować się - potocznie: zlitować się nad kimś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. współczucie, litość, często połączone z lekceważeniem lub pobłażliwością
Wiktionary
(1.1) Z politowaniem opowiadał o problemach finansowych swoich pracowników, sam stołując się w najlepszych restauracjach.
Wiktionary
przym. litościwy
rzecz. litość ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: poprawność polityczna; polit-poprawność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. socjol. poprawność polityczna
Wiktionary
przym. politpoprawny
Wiktionary
(1.1) war. polit-poprawność
Wiktionary
poprawny politycznie; polit-poprawny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pejor. poprawny politycznie
Wiktionary
(1.1) Tak się jednak składa, że środowiska przyznające się do liberalnej etykietki w swojej politpoprawnej pryncypialności zachowują iście czekistowską czujność.
Wiktionary
rzecz. politpoprawność ż.
przysł. politpoprawnie
Wiktionary
linia na wykresie termodynamicznym przedstawiająca przemianę politropową
SJP.pl
Przemiana politropowa (od gr. πολῠ́ς „wiele” i τρόπος „zwrot”) – proces termodynamiczny w gazie doskonałym, dla którego jest spełnione równanie politropy, tzn. taki, podczas którego jest spełniony następujący związek:
Wikipedia
zastępca przywódcy do spraw politycznych w wojsku radzieckim; zampolit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. oficer polityczny w dawnej armii radzieckiej bądź w armiach innych państw komunistycznych
(1.2) pot. pogard. osoba zajmująca się szerzeniem propagandy
Wiktionary
Politruk (skrót od ros. политический руководитель, politíczeskij rukowodítiel – kierownik polityczny) – oficer polityczny, pierwotnie (1919–1942, z przerwami) funkcja osoby kierującej pracą polityczno-wychowawczą w pododdziałach Armii Czerwonej i Floty. W siłach zbrojnych ZSRR w latach 1935–1942 także stopień wojskowy w korpusie oficerów politycznych wszystkich rodzajów wojsk, bezpośrednio wyższy od stopnia młodszy politruk, bezpośrednio niższy od stopnia starszy politruk (ros. старший политрук).
Wikipedia
IPA: pɔˈlʲitruk, AS: polʹitruk
Wiktionary
rzecz. politructwo n.
czas. rzad. politruczyć
przym. politruczy
Wiktionary
wykorzystanie technologii w zarządzaniu procesami politycznymi
SJP.pl
1. roztwór żywicy stosowany do pokrywania powierzchni drewna;
2. gładka, błyszcząca powłoka na drewnianej powierzchni, powstała po wyschnięciu takiego roztworu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spirytusowy roztwór szelaku używany w meblarstwie do wykańczania powierzchni drewna; .
(1.2) powłoka z politury (1.1)
Wiktionary
Politura – spirytusowy roztwór szelaku używany w meblarstwie do wykańczania powierzchni drewna. Technika wykańczania powierzchni zwana politurowaniem znana jest od XVII w. W Polsce ten rodzaj wykończenia rozpowszechnił się w latach 20. i 30. XIX w.
Wikipedia
rzecz. politurowanie n.
czas. politurować ndk.
przym. politurowany
Wiktionary
pokrywać politurą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|politurować.
Wiktionary
czas. politurować ndk.
rzecz. politura ż.
Wiktionary
rzadko: nadawanie czemuś charakteru politycznego, podporządkowywanie czegoś celom politycznym; polityzacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. polit. nadawanie charakteru politycznego
Wiktionary
rzecz. politycyzm mrz., polityk mos., polityka ż.
Wiktionary
(1.1) polityzacja
Wiktionary
1. potocznie: kobieta zajmująca się zawodowo polityką;
2. żartobliwie lub ironicznie: polityka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. kobieta polityk
(1.2) zdrobn. od: polityka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pani redaktor, jestem polityczką i w polityce trzeba się umieć wznosić ponad osobiste, że tak powiem, urazy.
(1.2) To, co robi rząd, to nie jest polityka, tylko – politykierstwo albo polityczka dla małych dzieci w piaskownicy.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲiˈtɨt͡ʃka, AS: polʹityčka
Wiktionary
rzecz. polityk ż./mos.
Wiktionary
potocznie: więźniarka polityczna
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób dotyczący polityki
Wiktionary
(1.1) Służby specjalne, KGB, milicja, wyniszczają resztki politycznie aktywnej młodzieży.
Wiktionary
rzecz. polityk m., polityka ż., polityczność ż.
przym. polityczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: politycznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: polityczny
SJP.pl
dotyczący polityki dynastycznej, związany z polityką dynastyczną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest polityczne; cecha tych, którzy są polityczni
Wiktionary
przym. polityczny
przysł. politycznie
rzecz. polityka ż.
Wiktionary
1. dotyczący zagadnień dotyczących zarządzania państwem;
2. zgodny z zasadami grzeczności i unikający konfliktów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący polityki, związany z polityką, nastawiony na osiągnięcie korzyści w polityce
(1.2) przest. dobrze wychowany, umiejący właściwie się zachować, potrafiący się znaleźć
(1.3) przest. zachowujący się rozważnie, roztropnie, inteligentnie
Wiktionary
(1.1) W telewizji nadano nową audycję polityczną, w której o polityce zagranicznej dyskutowali przedstawiciele rządu i opozycji.
(1.1) Zarzuty ministra sprawiedliwości, jakobym miał wziąć łapówkę, są czysto polityczne, bo nie przedstawiono na to żadnych dowodów i chce się mnie po prostu skompromitować przed wyborami.
(1.2) — Widzę, że z waści kawaler polityczny, a i dowcip u waszmości też niepośledni – odezwał się z kąta gruby szlachcic.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲiˈtɨt͡ʃnɨ, AS: polʹityčny
Wiktionary
rzecz. polityka ż., polityk m., polityczka ż., politykowanie n., upolitycznianie n., upolitycznienie n., polityczność ż.
czas. politykować ndk., upolityczniać ndk., upolitycznić dk.
przysł. politycznie
przym. politycznie
Wiktionary
(1.2) taktowny, uprzejmy
(1.3) roztropny, rozważny
Wiktionary
1. osoba zajmująca się zawodowo polityką;
2. przestarzałe: człowiek sprytny, przebiegły, układny; dyplomata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się polityką
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) kobieta zajmująca się polityką
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten znany polityk umie przyciągnąć uwagę zwykłych ludzi.
Wiktionary
IPA: pɔˈlʲitɨk, AS: polʹityk
Wiktionary
rzecz. polityka ż., politykowanie n., upolitycznienie n., upolitycznianie n., politykier m., politykierstwo n., rozpolitykowanie n.
:: fż. polityczka ż.
czas. upolityczniać ndk., upolitycznić dk., politykować ndk., rozpolitykować dk.
przym. polityczny, upolityczniony, politykierski
przysł. politycznie, politykiersko
Wiktionary
(2.1) pot. polityczka
Wiktionary
1. działalność władz państwowych;
2. działalność jakiejś grupy społecznej lub partii mająca na celu zdobycie i utrzymanie władzy państwowej;
3. sposób działania osoby lub grupy osób kierujących jakąś instytucją lub organizacją;
4. zręczne i dyplomatyczne działanie w celu osiągnięcia określonych celów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) całokształt działań jakiejś grupy, partii politycznej lub organizacji związanych z dążeniem do zdobycia i utrzymania władzy;
(1.2) system odgórnie wprowadzonych zasad
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: polityk
Wiktionary
Polityka (z gr. πολιτικά politiká „sprawy miasta, państwa” od πόλις polis „miasto-państwo”) – pojęcie z zakresu nauk społecznych, rozumiane na wiele sposobów ze względu na swoją wieloaspektowość i złożoność. Definiowane jest na różne sposoby, zależnie od wybranej koncepcji.
Wikipedia
(1.1) Nie interesuje mnie polityka, uważam, że wszyscy politycy w rządzie i opozycji to oszuści.
(1.2) Polityka „zero tolerancji” nowojorskiego burmistrza Giulianiego przyniosła według jej zwolenników znaczny spadek przestępczości.
(1.2) Polityka haseł w naszej firmie wymusza zmianę hasła co 30 dni.
Wiktionary
IPA: pɔˈlʲitɨka, AS: polʹityka
Wiktionary
rzecz. polityzacja ż., politycyzacja ż., polityk m., polityczka ż., politykowanie n., politykierstwo n., politykier m., polityczność ż., niepolityczność ż., upolitycznianie n., upolitycznienie n.
czas. upolityczniać ndk., upolitycznić dk., politykować ndk.
przym. polityczny
przysł. politycznie
Wiktionary
osoba amatorsko zajmująca się polityką
SJP.pl
pogardliwie, lekceważąco: polityk, którego działalność oceniana jest negatywnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. źle oceniany polityk
Wiktionary
(1.1) Ten politykier stał się prezydentem.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲiˈtɨcɛr, AS: polʹityḱer
Wiktionary
rzecz. politykierstwo n., polityk mos./ż.
przym. politykierski
Wiktionary
działalność polityczna oceniana negatywnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pogard. zachowanie polityków mające na celu tylko zdobycie popularności
Wiktionary
(1.1) Lokalne politykierstwo wrogiem pracy organicznej.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlʲitɨˈcɛrstfɔ, AS: polʹityḱerstfo
Wiktionary
rzecz. politykier m., polityk m., polityka ż.
przym. politykierski
Wiktionary
przesadna fascynacja polityką
SJP.pl
1. potocznie: rozmawiać na tematy polityczne;
2. zajmować się polityką;
3. postępować sprytnie i w przemyślany sposób, by się nikomu nie narazić
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) iron. zajmować się polityką w sposób amatorski, przesadny lub niekonstruktywny
Wiktionary
(1.1) Zamiast działać, oni tylko politykują od rana do wieczora.
Wiktionary
rzecz. politykowanie n., polityk mos./ż.
przym. polityczny
Wiktionary
Politypia – polimorfizm polegający na tym, że identyczne warstwy sieci krystalicznej tego samego minerału układają się na sobie w różnoraki sposób. Skutkiem tego są osobne minerały o różnym typie strukturalnym. Pociąga to za sobą także zmianę okresu identyczności sieci krystalicznej w kierunku prostopadłym do płaszczyzny warstwy, czyli zgodnie z osią krystalograficzną Z. Okres identyczności (period identyczności) jest wielokrotnością grubości pojedynczej warstwy.
Wikipedia
nadawanie czemuś charakteru politycznego, podporządkowywanie czegoś celom politycznym; politycyzacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. polit. nadawanie charakteru politycznego
Wiktionary
rzecz. politycyzm mrz., polityk mos., polityka ż.
czas. upolityczniać ndk., upolityczniać się ndk.
Wiktionary
(1.1) politycyzacja, upolitycznianie
Wiktionary
nadawać czemuś charakter polityczny
SJP.pl
Poliuretany (skrót PUR lub PU) – polimery powstające w wyniku addycyjnej polimeryzacji wielofunkcyjnych izocyjanianów z poliolami. Cechą wyróżniającą poliuretany od innych polimerów jest występowanie w ich głównych łańcuchach ugrupowania uretanowego [−O−CO−NH−]. Z formalnego punktu widzenia poliuretany są estrowo-amidowymi pochodnymi kwasu węglowego.
Wikipedia
przymiotnik od: poliuretan
SJP.pl
Poliuretany (skrót PUR lub PU) – polimery powstające w wyniku addycyjnej polimeryzacji wielofunkcyjnych izocyjanianów z poliolami. Cechą wyróżniającą poliuretany od innych polimerów jest występowanie w ich głównych łańcuchach ugrupowania uretanowego [−O−CO−NH−]. Z formalnego punktu widzenia poliuretany są estrowo-amidowymi pochodnymi kwasu węglowego.
Wikipedia
zwiększenie dziennej ilości wydalonego moczu powyżej normy fizjologicznej wskutek zaburzeń hormonalnych bądź chorób nerek; wielomocz
SJP.pl
Wielomocz, także poliuria – stan, w którym organizm wydala nadmierną ilość moczu. Spowodowany jest najczęściej zaburzeniami zatrzymywania wody przez nerki lub przyjmowaniem zbyt dużej ilości płynów. Według różnych źródeł ilość wydalanego moczu w poliurii wynosi >2,5 bądź >3 litrów na dobę. To, czy dana osoba ma poliurię można dokładniej stwierdzić znając wagę badanej osoby, wiedząc, że o nadmiernym wydalaniu wody mówi się, gdy wynosi ono >30ml/kg/24 h. U dzieci wielomocz można rozpoznać, gdy dobowa objętość moczu wynosi co najmniej 1400 ml/m2/dobę.
Wikipedia
stopień przyczepności opon
SJP.pl
mający wiele różnych wartości, znaczeń, zastosowań, zalet; multiwalentny
SJP.pl
typ poliestrów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. rodzaj poliestrów, estry kwasu węglowego;
Wiktionary
Poliwęglany (PC, z ang. polycarbonates) – grupa polimerów z grupy poliestrów, będące formalnie estrami kwasu węglowego.
Poliwęglany są amorficznymi, termoplastycznymi (formowanymi przez wtryskiwanie i wytłaczanie na gorąco) tworzywami sztucznymi o bardzo dobrych własnościach mechanicznych, szczególnie udarności i dużej przezroczystości. Własności poliwęglanów są podobne nieco do pleksiglasu, ale poliwęglan jest dużo bardziej wytrzymały mechanicznie i jednocześnie droższy. Jego twardość i odporność na ściskanie jest zbliżona do aluminium.
Wikipedia
przymiotnik od: poliwęglan
SJP.pl
typ poliestrów
SJP.pl
Poliwęglany (PC, z ang. polycarbonates) – grupa polimerów z grupy poliestrów, będące formalnie estrami kwasu węglowego.
Poliwęglany są amorficznymi, termoplastycznymi (formowanymi przez wtryskiwanie i wytłaczanie na gorąco) tworzywami sztucznymi o bardzo dobrych własnościach mechanicznych, szczególnie udarności i dużej przezroczystości. Własności poliwęglanów są podobne nieco do pleksiglasu, ale poliwęglan jest dużo bardziej wytrzymały mechanicznie i jednocześnie droższy. Jego twardość i odporność na ściskanie jest zbliżona do aluminium.
Wikipedia
produkt polimeryzacji winylopirolidonu, rozpuszczalny w wodzie oraz w roztworze fizjologicznym
SJP.pl
Poli(winylopirolidon), poliwinylopirolidon, PVP (od ang. polyvinylpyrrolidone) (ATC A07 BC03) – polimer, produkt polimeryzacji winylopirolidonu.
Polimer liniowy (powidon) jest rozpuszczalny w wodzie, natomiast w wersji usieciowanej (krospowidon) jest nierozpuszczalny. Wytwarzany jest także jako kopolimer z octanem winylu (kopowidon).
Wikipedia
liznąć kilka razy, dotknąć czegoś językiem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. lizać)
(1.1) pociągnąć językiem po czymś
(1.2) przen. jedynie spróbować czegoś
czasownik zwrotny dokonany polizać się (ndk. lizać się)
(2.1) pociągnąć językiem po własnej skórze
Wiktionary
(1.1) Znaczek należy polizać tylko z jednej strony.
(1.2) Gałgan polizał konfitur, ale mu były chyba za kwaśne.
(2.1) Szczenię polizało się po łapie.
Wiktionary
rzecz. lizanie n., polizanie n., lizusostwo n.
czas. przelizać, lizać ndk., liznąć dk.
Wiktionary
(1.1) liznąć
Wiktionary
duże zagłębienie w terenie, powstałe w procesach krasowych; może być suche, okresowo nawadniane lub stale wypełnione wodą
SJP.pl
Wikipedia
1. szybki taniec wirowy, pochodzący z Czech
2. muzyka do tego tańca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Polski, przedstawicielka narodu polskiego
Wiktionary
Polka (cz. půlka „połowa”) – popularny w wielu krajach taniec ludowy, w metrum 2/4, w szybkim tempie. Wielu etnografów i etnochoreologów wskazuje na czeskie pochodzenie tańca. Jest też uważany za tradycyjny ludowy taniec polski już w XIX w., znany we wszystkich regionach etnograficznych, z Podhalem włącznie (polka sądecka).
Wikipedia
(1.1) W sztafecie wygrały Polki.
Wiktionary
IPA: ˈpɔlka, AS: polka
Wiktionary
rzecz. Polska ż., polskość ż., polski m., Polaczek m.
:: fm. Polak m.
przym. polski, polskawy
przysł. po polsku
Wiktionary
(1.1) przest. Laszka; gw-pl|Górny Śląsk|Poloczka.; żart. poet. Sarmatka
Wiktionary
małe pole, kawałek pola; poletko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od pole
(1.2) włók. kraw. gładki lub wzorzysty, poprzeczny, wąski pasek stanowiący wypełnienie powierzchni wciąża pasa kontuszowego
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. pole n., poletko n., polowanie n., zapolowanie n., upolowanie n., Polska ż., polskość ż., Polak m., Polka ż.
czas. polować ndk., zapolować dk., upolować dk.
przym. polowy, polny, poletkowy, pólkowy, polski
przysł. polowo
Wiktionary
(1.1) poletko
Wiktionary
Polkomtel sp. z o.o. (w latach 1995–2012 Polkomtel SA) – polskie przedsiębiorstwo telekomunikacyjne z siedzibą w Warszawie, operator sieci telefonii komórkowej Plus, właściciel marek Sami Swoi, 36.6 i Plush (GSM 900/1800 MHz), UMTS 2100 MHz i 4G (LTE).
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) geogr. miasto w Polsce, na Dolnym Śląsku;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌpɔlkɔˈvʲit͡sɛ, AS: polkovʹice
Wiktionary
rzecz. polkowiczanin, polkowiczanka
przym. polkowicki
Wiktionary
przymiotnik od: Polkowice
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od Polkowice
Wiktionary
IPA: ˌpɔlkɔˈvʲit͡sʲci, AS: polkovʹicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Polkowice, polkowiczanin, polkowiczanka
Wiktionary
mieszkaniec Polkowic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Polkowic
Wiktionary
IPA: ˌpɔlkɔvʲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: polkovʹičãńĩn
Wiktionary
rzecz. Polkowice, polkowiczanka
przym. polkowicki
Wiktionary
mieszkanka Polkowic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Polkowic
Wiktionary
IPA: ˌpɔlkɔvʲiˈt͡ʃãnka, AS: polkovʹičãnka
Wiktionary
rzecz. Polkowice, polkowiczanin
przym. polkowicki
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Polków
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Polkowski – polskie nazwisko.
Wikipedia
→ polka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pólkiem, dotyczący pólka
Wiktionary
rzecz. pólko n.
Wiktionary
Osoby o nazwisku Pollack:
Wikipedia
osoby o nazwisku Pollak:
Wikipedia
produkt marki Pollena
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko, m.in.: Jackson Pollock, malarz, przedstawiciel ekspresjonizmu abstrakcyjnego
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
bezbarwny minerał o szklistym połysku, uwodniony glinokrzemian cezu; polucyt, polluks
SJP.pl
Pollucyt (pollux) – minerał z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.
Nazwa pochodzi od imienia jednego z dwóch braci bliźniaków (łac. Pollux) z mitologii; drugi z braci to Kastor (petalit). Minerały te zwykle współwystępują ze sobą.
Wikipedia
bezbarwny minerał o szklistym połysku, uwodniony glinokrzemian cezu; polucyt, pollucyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitrzym. zob. Polideukes.;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) astr. najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Bliźniąt;
Wiktionary
Wikipedia
(2.1) Polluks jest gwiazdą 50 razy jaśniejszą od Słońca.
(2.1) Kastor z bratem Polluksem jaśnieli na czele, zwani niegdyś u Sławian: Lele i Polele (…).
Wiktionary
IPA: ˈpɔlːuks, AS: po•luks
Wiktionary
przym. Polluksowy
Wiktionary
(1.1) Polideukes
(2.1) Poluks
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Polluksa lub z nim związany
SJP.pl
1. w czasach PRL - przedsiębiorstwo mające w Polsce monopol na produkcję wyrobów spirytusowych;
2. obecnie - wspólna nazwa producentów wyrobów spirytusowych powstałych po prywatyzacji dawnego Polmosu
SJP.pl
Polmos (akronim od słów „polski monopol spirytusowy”) – nazwa przedsiębiorstw państwowych, które w latach PRL (historia samego monopolu spirytusowego sięga lat 20. XX wieku) miały monopol na produkcję wódek i innych produktów spirytusowych. Często produkowały także drożdże przemysłowe i piekarskie lub ocet.
Wikipedia
nazwa wielu polskich firm motoryzacyjnych
SJP.pl
Polmozbyt – Przedsiębiorstwo Techniczno-Handlowe Motoryzacji (PTHM) Polmozbyt to kilkanaście przedsiębiorstw w miastach wojewódzkich według podziału administracyjnego Polski z 1957 roku zajmujących się sprzedażą produktów Polmo oraz ich obsługą.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
polnica szachowniczka - gatunek motyla z rodziny sówkowatych
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj ptaków z rodziny pasówek
SJP.pl
niewielki ssak zaliczany do podrodziny norników, rzędu gryzoni
SJP.pl
Polnik – skała na Wyżynie Olkuskiej w miejscowości Bębło w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Wielka Wieś, w górnej części Doliny Kluczwody. Jest to pojedyncza skała na terenie prywatnym, wśród pól uprawnych, w otoczeniu gęstych zarośli.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dziki gołąb
Wiktionary
1. znajdujący się, rosnący, odbywający się, pochodzący, zebrany z pola;
2. dawniej: dotyczący pola bitwy, działań wojennych w polu, np. hetman polny (zastępca i pomocnik hetmana wielkiego, dowódca wojska kwarcianego)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z polem, dotyczący pola, znajdujący się w polu
(1.2) związany z polem walki, dotyczący pola walki
Wiktionary
(1.1) Znamy długie rzędy blaszanych garaży, a najlepiej znamy polną drogę na obrzeżach Rivoli.
Wiktionary
IPA: ˈpɔlnɨ, AS: polny
Wiktionary
rzecz. pólko n., pole n., poletko n., polowanie n., upolowanie n.
czas. polować ndk., upolować dk.
przym. polowy, poletkowy, przypolny
Wiktionary
1. gra, w której występują dwie drużyny konne, dążące do wbicia drewnianej piłeczki do bramki przeciwnika;
2. koszulka lub bluzka sportowa z kołnierzykiem i krótkim zapięciem z przodu;
3. samochód typu Volkswagen Polo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. gra drużynowa rozgrywana konno, w której za pomocą długich kijów dąży się do umieszczenia drewnianej kuli w bramce przeciwnej drużyny;
(1.2) koszulka z krótkim rękawem i miękkim kołnierzykiem
(1.3) mot. model samochodu marki Volkswagen Polo;
(1.4) człon wyrazu lub składnik nazwy niektórych pojęć związanych z Polską
przymiotnik relacyjny
(2.1) o koszulce: taka, która ma krótki rękaw i miękki kołnierzyk
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) waterpolo
(1.4) disco polo, polo cocta
(2.1) koszulka / bluzka polo
synonimy.
(1.2) pot. polówka
(1.3) Polo
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.2) rzecz. polówka
frazeologia.
disco polo
etymologia.
(1.1) etym|ang|polo. < może etym|tybetański.
(1.2) etym|ang|polo.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) polo
* arabski: (1.1) بولو
* baskijski: (1.1) polo; (1.2) polo
* duński: (1.2) poloskjorte w., polo w.
* esperanto: (1.1) poloo
* francuski: (1.1) polo m.
* hiszpański: (1.1) polo m.; (1.2) polo m.
* interlingua: (1.1) polo
* niemiecki: (1.1) Polo n.; (1.2) Poloshirt n.; (1.3) Polo m.
* słowacki: (1.2) polokošeľa ż.
* szwedzki: (1.1) polo n., hästpolo n.
* węgierski: (1.2) pólóing
* włoski: (1.1) polo m.
źródła.
== polo (język angielski.) ==
wymowa.
RP. IPA|ˈpəʊləʊ.
audio|LL-Q1860 (eng)-Back ache-polo.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-polo.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) sport. polo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpɔlɔ, AS: polo
Wiktionary
(1.2) rzecz. polówka
Wiktionary
(1.2) pot. polówka
(1.3) Polo
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon (przedrostek) wyrazów złożonych oznaczający skojarzenie z Polską tego, co wskazuje drugi człon słowa (rdzeń)
(1.2) pierwszy człon (przedrostek) wyrazów złożonych oznaczający związek z językiem polskim tego, co wskazuje drugi człon słowa (rdzeń)
Wiktionary
(1.1) polo- + aspiryna = polopiryna (aspiryna produkowana w Polsce)
(1.2) polo- + -nista = polonista
Wiktionary
(1.1) pol-
Wiktionary
spędzić pewien czas na lobbowaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od polot
Wiktionary
rzecz. polot m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Poloczek:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Polka
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Poloczek
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Polok mos.
Wiktionary
następujący po okresie lodowcowym, właściwy temu okresowi; postglacjalny, poglacjalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) istniejący/dziejący się po nastaniu epoki lodowcowej lub pochodzący z tego okresu
Wiktionary
IPA: ˌpɔlɔdɔfˈt͡sɔvɨ, AS: polodofcovy
Wiktionary
rzecz. lodowiec mrz./mzw.
Wiktionary
(1.1) postglacjalny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. Polak
Wiktionary
(1.1) Precz, Pepicy, z marmuladóm, Polocy ze szpekym jadóm (hasło plebiscytowe).
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Poloczka ż.
Wiktionary
związek organiczny, silny środek miejscowo znieczulający, stosowany głównie w chirurgii, stomatologii i ginekologii; nowokaina; prokaina
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd do badania pola widzenia oka; perymetr
SJP.pl
Badanie pola widzenia, zwane także perymetrią (w przypadku rzutowania siatkówki na powierzchnię kulistą) lub kampimetrią (w przypadku rzutowania na powierzchnię płaską) – badanie pozwalające na dokładne określenie ubytków w polu widzenia. Może być również przeprowadzone poprzez proste metody niewymagające użycia specjalistycznego sprzętu jak np. test Amslera. Badanie pozwala ocenić, jaki zakres przestrzeni osoba badana obejmuje wzrokiem.
Wikipedia
pierwiastek chemiczny o symbolu Po
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny promieniotwórczy o symbolu Po i liczbie atomowej 84;
Wiktionary
Polon (Po, łac. polonium) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 84, radioaktywny metal. W układzie okresowym leży w bloku p (grupa 16, okres 6). Polon bywa błędnie klasyfikowany jako półmetal, mimo że wykazuje typowe właściwości metalu.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma polon?
(1.1) Próbka polonu emanuje niebieską poświatą – jest to efekt wzbudzenia otaczającego ją powietrza.
Wiktionary
IPA: ˈpɔlɔ̃n, AS: polõn
Wiktionary
rzecz. Polska ż., Polak mos., Polka ż., polonez mrz., Polonia ż., polskość ż., polszczyzna ż.
czas. polonizować ndk.
przym. polonowy, polski
temsłow. polono-
Wiktionary
(1.1) symbol. Po
Wiktionary
1. polski taniec narodowy utrzymany w metrum 3/4;
2. utwór muzyczny, do muzyki którego tańczony jest polonez;
3. samochód marki Polonez
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) choreogr. tradycyjny, ludowy taniec polski w metrum 3/4;
(1.2) muz. muzyczna forma oparta na polonezie (1.1);
(1.3) mot. polski samochód marki FSO Polonez;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.3) pot. poldek
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. polonezowy
rzecz. polon mrz.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) polonaise; (1.2) polonaise
* duński: (1.1) polonæse w.; (1.2) polonæse w.
* esperanto: (1.1) polonezo; (1.2) polonezo
* francuski: (1.1) polonaise ż.; (1.2) polonaise ż.
* kataloński: (1.1) polonesa ż.; (1.2) polonesa ż.
* niemiecki: (1.1) Polonäse ż., Polonaise ż.
* norweski (bokmål): (1.1) polonese m.; (1.2) polonese m.
* norweski (nynorsk): (1.1) polonese m.; (1.2) polonese m.
* nowogrecki: (1.1) πολωνέζα ż.; (1.2) πολωνέζα ż.
* rosyjski: (1.1) полонез m.; (1.2) полонез m.
* słowacki: (1.1) polonéza ż.; (1.2) polonéza ż.
* szwedzki: (1.1) polonäs w.; (1.2) polonäs w.
* ukraiński: (1.1) полонез m.
* włoski: (1.1) polacca ż.
źródła.
== polonez (język rumuński.) ==
wymowa.
audio|LL-Q7913 (ron)-Andreea Teodoraa-polonez.wav.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) Polak
przymiotnik
(2.1) polski
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pɔˈlɔ̃nɛs, AS: polõnes
Wiktionary
przym. polonezowy
rzecz. polon mrz.
Wiktionary
(1.3) pot. poldek
Wiktionary
zdrobnienie od: polonez
SJP.pl
ogół ludzi narodowości polskiej lub o polskich korzeniach, zamieszkujący tereny poza Polską
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) kult. grupa wszystkich osób pochodzenia polskiego mieszkająca na stałe poza historycznymi granicami Polski;
(1.2) książk. apoteoza, personifikacja Polski lub Polaków w patriotycznych utworach literackich, dziełach malarskich;
(1.3) nazwa niektórych klubów sportowych
Wiktionary
Polonia (z łac. Polonia – Polska) – zbiorowość Polaków na stałe zamieszkałych poza granicami Polski. Potocznie „Polonia” oznacza całą diasporę polską.
Z reguły pojęcie to odnosi się do potomków polskich emigrantów w krajach takich jak Stany Zjednoczone, Francja czy Brazylia. W węższym znaczeniu natomiast uwzględnia ono osoby poczuwające się do polskiego pochodzenia i związków z polskością, lecz urodzonych poza Polską; osoby te związki z tradycją i kulturą narodową zachowują w drugim lub w dalszych pokoleniach i na różnym poziomie identyfikowania się z polskimi sprawami.
Wikipedia
(1.1) Prezydent spotkał się w Atenach z miejscową Polonią.
(1.2) Narodzie polski! wytrwały i chrobry, / Do twoich bitew za Chrystusa Pana / Daję ci jeszcze jednego hetmana – / Kość z kości twojej. Polonio! Polonio!
(1.3) Polonia przegrała ze Stoczniowcem 0:2 (zero dwa, zero do dwóch).
Wiktionary
IPA: pɔˈlɔ̃ɲja, AS: polõńi ̯a
Wiktionary
rzecz. polonizm m., polonizacja ż., polonizator m., polonistyka ż., polonista m., polonistka ż., Polonus m. / polonus m., polonica / polonika nmos., polonizowanie n., spolonizowanie n.
czas. polonizować ndk., spolonizować dk.
przym. polonijny, polonistyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. polonizm m., polonizacja ż., polonizator m., polonistyka ż., polonista m., polonistka ż., Polonus m. / polonus m., polonica / polonika nmos., polonizowanie n., spolonizowanie n.
czas. polonizować ndk., spolonizować dk.
przym. polonijny, polonistyczny
frazeologia.
etymologia.
(1.1) z języków romańskich (wł., hiszp., łac.) Polonia → Polska
(1.3) etym|łac|Polonia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Polonia|Germania|Italia|Marianne|wuj Sam|Columbia|Helvetia|Brytania.
tłumaczenia.
źródła.
== Polonia (język albański.) ==
thumb|Polonia (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. Polska
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dokumenty, rękopisy, druki pisane w języku polskim lub dotyczące Polski; polonika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zob. polonika.
Wiktionary
IPA: pɔˈlɔ̃ɲika, AS: polõńika
Wiktionary
rzecz. repolonizacja ż., Polonia ż., polonizm mrz., polonistyka ż., polonista m., polonistka ż., polonika nmos., polonizacja ż., polonizator m., polonizowanie n., spolonizowanie n.
czas. polonizować ndk., spolonizować dk.
przym. polonijny, polonistyczny, polonizacyjny
Wiktionary
Polonik (z łac. polonicum, polonica) – dokument piśmienniczy (druk, rękopis), przedmiot (dzieło sztuki, pamiątka narodowa lub historyczna) lub miejsce (cmentarz) pochodzenia polskiego, bądź tematycznie związane z Polską, które znajduje się w kraju lub za granicą.
Wikipedia
związany z Polakami mieszkającymi na stałe za granicą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Polonią, Polakami zamieszkałymi poza granicami Polski, dotyczący tej Polonii
Wiktionary
rzecz. repolonizacja ż., polonizator mos., Polonia ż., polonica nmos., polonista mos., polonistka ż., polonistyka ż., polonizacja ż.
czas. spolonizować dk., polonizować ndk.
przym. polonistyczny, polonizacyjny
przysł. polonijnie
Wiktionary
w polskim wierszu: pięciosylabowy wers lub człon wersowy ze stałym akcentem na sylabie czwartej i towarzyszącym mu akcentem na sylabie pierwszej lub drugiej
SJP.pl
Polonik (z łac. polonicum, polonica) – dokument piśmienniczy (druk, rękopis), przedmiot (dzieło sztuki, pamiątka narodowa lub historyczna) lub miejsce (cmentarz) pochodzenia polskiego, bądź tematycznie związane z Polską, które znajduje się w kraju lub za granicą.
Wikipedia
dokumenty, rękopisy, druki pisane w języku polskim lub dotyczące Polski; polonica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) książk. dokumenty, teksty rękopiśmienne i druki w języku polskim lub dotyczące Polski
Wiktionary
Polonik (z łac. polonicum, polonica) – dokument piśmienniczy (druk, rękopis), przedmiot (dzieło sztuki, pamiątka narodowa lub historyczna) lub miejsce (cmentarz) pochodzenia polskiego, bądź tematycznie związane z Polską, które znajduje się w kraju lub za granicą.
Wikipedia
(1.1) Podczas powodzi zniszczeniu uległo wiele cennych poloników zgromadzonych w bibliotece.
Wiktionary
IPA: pɔˈlɔ̃ɲika, AS: polõńika
Wiktionary
rzecz. repolonizacja ż., polonizacja ż., polonista mos., Polonia ż., polonistka ż., polonizm mrz., polonica
czas. spolonizować, polonizować
Wiktionary
specjalista w dziedzinie polonistyki, nauki o języku, kulturze i literaturze polskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zaw. jęz. osoba zajmująca się naukowo językiem polskim
(1.2) zaw. eduk. nauczyciel języka polskiego
(1.3) eduk. student lub absolwent polonistyki
(1.4) pot. sport. sportowiec lub kibic klubu sportowego „Polonia”
Wiktionary
Filologia polska, in. polonistyka (fr. polonistique) – filologia, której przedmiotem jest język polski, literatura polska i kultura polska. Stanowi część slawistyki.
Historia filologii polskiej sięga XVI w. Pierwszymi polskimi uczonymi, którzy podjęli studia nad językiem polskim, byli Jan Mączyński i Piotr Stoiński (Statorius).
Wikipedia
(1.1) Studiuję filologię polską, by zostać polonistą.
(1.2) Nasz nowy polonista uwielbia poezję Mickiewicza.
(1.3) Renata miała chłopaka z politechniki, a teraz się spotyka z jakimś polonistą.
(1.4) Poloniści wygrywają z legionistami.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlɔ̃ˈɲista, AS: polõńista
Wiktionary
rzecz. polonistyka ż., polonizm mrz., polonizacja ż., polonizator mos., polonizowanie n., polonica lm nm. / polonika lm nm., Polonia ż., Polonus mos.
:: fż. polonistka ż.
przym. polonistyczny, polonizacyjny, polonizatorski, polonijny
przysł. polsko
czas. polonizować ndk.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. kobieta zajmująca się naukowo językiem polskim
(1.2) eduk. nauczycielka języka polskiego
(1.3) pot. studentka lub absolwentka polonistyki
Wiktionary
(1.2) Nasza polonistka ciągle straszy nas, że nie zdamy matury.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlɔ̃ˈɲistka, AS: polõńistka
Wiktionary
rzecz. repolonizacja ż., polonista m., polonistyka ż., polonizm m., polonica nmos., polonika nmos., polonizacja ż., polonizator m., polonizowanie n., spolonizowanie n., Polonia ż.
przym. polonistyczny, polonizacyjny, polonijny
czas. polonizować ndk., spolonizować dk.
Wiktionary
związany z polonistyką
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z polonistyką, dotyczący polonistyki
Wiktionary
(1.1) Uczniowie pojechali na olimpiadę polonistyczną do Kalisza.
Wiktionary
rzecz. repolonizacja ż., Polonia ż., polonizm mrz., polonizacja ż., polonica nmos., polonizator mos., polonista mos., polonistka ż., polonistyka ż.
czas. polonizować ndk., spolonizować dk.
przym. polonijny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. dyscyplina humanistyczna zajmująca się literaturą polską i językiem polskim
(1.2) pot. eduk. studia obejmujące polonistykę (1.1) na wyższej uczelni
Wiktionary
Filologia polska, in. polonistyka (fr. polonistique) – filologia, której przedmiotem jest język polski, literatura polska i kultura polska. Stanowi część slawistyki.
Historia filologii polskiej sięga XVI w. Pierwszymi polskimi uczonymi, którzy podjęli studia nad językiem polskim, byli Jan Mączyński i Piotr Stoiński (Statorius).
Wikipedia
(1.1) Polonistyka zajmuje się m.in. gramatyką historyczną języka polskiego.
(1.2) Nauczycielka namawiała mnie, abym poszła na polonistykę.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlɔ̃ˈɲistɨka, AS: polõńistyka
Wiktionary
rzecz. repolonizacja ż., Polonia ż., polonizm mrz., polonista m., polonistka ż., polonizacja ż., polonizator m., polonizowanie n., polonica nmos.
czas. polonizować ndk.
przym. polonistyczny, polonizacyjny, polonijny
Wiktionary
(1.1-2) filologia polska
Wiktionary
postać fikcyjna, bohater sztuki Williama Szekspira 'Hamlet"
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kult. narzucanie lub przyswajanie kultury polskiej i języka polskiego;
(1.2) nadawanie czemuś polskiego charakteru lub właściwości
Wiktionary
Polonizacja – proces przyswajania bądź narzucania języka lub kultury polskiej jednostkom i grupom społecznym funkcjonującym wcześniej w ramach innych kultur. Może zachodzić zarówno w wyniku mniej lub bardziej wyraźnego przymusu (np. administracyjnego, edukacyjnego), jak i mieć charakter dobrowolny, tzn. nie wiązać się z żadną bezpośrednią presją.
Wikipedia
(1.2) Słowo squash należy do tych zapożyczeń, które nie poddają się polonizacji.
Wiktionary
rzecz. Polonia ż., polonistyka ż., polonista mos., polonistka ż., polonizm mrz., polonizator m., polonizowanie n., spolonizowanie n., polonika / polonica nmos.
czas. polonizować ndk., spolonizować dk.
przym. polonizacyjny, polonistyczny, polonijny
Wiktionary
(1) polszczenie, spolszczenie
Wiktionary
dotyczący polonizacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z polonizacją, dotyczący polonizacji
Wiktionary
rzecz. repolonizacja ż., polonistyka ż., polonistka ż., polonista mos., spolonizowanie n., polonica nmos., polonizm mrz., polonizator mos., polonizowanie n., polonizacja ż.
czas. polonizować ndk., spolonizować dk.
przym. polonijny
Wiktionary
osoba zajmująca się polonizacją kogoś lub czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, kto polonizuje, propaguje lub narzuca polskość
Wiktionary
(1.1) Do sprawnych polonizatorów należeli szlachcice.
Wiktionary
rzecz. repolonizacja ż., Polonia ż., polonistyka ż., polonistka ż., polonista mos., polonica nmos., polonizacja ż.
czas. polonizować ndk., spolonizować dk.
przym. polonizacyjny, polonistyczny, polonijny, polonizatorski
przysł. polonizatorsko
Wiktionary
kobieta zajmująca się polonizacją kogoś lub czegoś
SJP.pl
wyraz, zwrot lub konstrukcja składniowa przejęte z języka polskiego albo na nim wzorowane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka polskiego;
Wiktionary
Polonizm – element językowy zapożyczony z języka polskiego, funkcjonujący w innym języku. Dużą liczbę polonizmów zaczerpnęły języki niemiecki i rosyjski. W języku słowackim regionalizmy często mają charakter regionalny lub dialektalny.
Wikipedia
IPA: pɔˈlɔ̃ɲism̥, AS: polõńism̦
Wiktionary
rzecz. repolonizacja ż., polonistyka ż., polonista mos., polonistka ż., polonizacja ż., polonizowanie n., polonika nmos., polonica nmos., Polonia ż., Polonus mos., polonus mos.
czas. polonizować ndk.
przym. polonizacyjny, polonistyczny
Wiktionary
1. narzucać kulturę polską, zaszczepiać język i cechy właściwe Polakom;
2. polonizować się - przyjmować kulturę, język i cechy właściwe Polakom;
3. przystosowywać coś do użytku w Polsce poprzez dostosowanie do polskiego języka i realiów
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. spolonizować)
(1.1) kult. narzucać polskość, przymuszać kogoś do zostania Polakiem, zmieniać coś na polskie
czasownik zwrotny niedokonany polonizować się (dk. spolonizować się)
(2.1) stawać się Polakiem, nabierać cech polskich
Wiktionary
(1.1) Szlachta stopniowo polonizowała ludność wiejską Podola.
(2.1) Część Żydów polonizowała się, mieszkając w miastach.
Wiktionary
rzecz. polon mrz., repolonizacja ż., polonizowanie n., polonizm mrz., polonistyka ż., polonistka ż., polonista mos., spolonizowanie n., Polonia ż., polonica lm nm., polonika lm nm., polonizacja ż., polonizator mos.
czas. spolonizować dk.
przym. polonizacyjny, polonistyczny, polonijny, polonizatorski
przysł. polonizatorsko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) narzucanie lub przyjmowanie kultury polskiej lub języka polskiego
Wiktionary
rzecz. repolonizacja ż., spolonizowanie n., polonizacja ż., polonizm m., polonistyka ż., polonista m., polonistka ż., Polonia ż., polonica nmos.
czas. polonizować ndk., spolonizować dk.
przym. polonizacyjny
Wiktionary
(1.1) polonizacja, polszczenie, spolszczanie
Wiktionary
zdrobnienie od: Apolonia, Pola (imiona żeńskie)
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z Polakami lub polskością
Wiktionary
rzecz. polon mrz.
Wiktionary
wyznawca polonocentryzmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spojrzenie na świat poprzez pryzmat spraw Polski i Polaków
Wiktionary
rzecz. polonocentrysta m.
przym. polonocentryczny
Wiktionary
miłośnik, koneser wszystkiego, co polskie, sympatyk Polaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik, miłośnik tego, co polskie, związane z Polską
Wiktionary
IPA: ˌpɔlɔ̃ˈnɔfʲil, AS: polõnofʹil
Wiktionary
rzecz. polonofilskość ż., polonofilstwo n., polonofilia ż.
:: fż. polonofilka ż.
przym. polonofilski
przysł. polonofilsko
Wiktionary
sympatia dla wszystkiego, co polskie; polonofilstwo, polonofilizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zamiłowanie i sprzyjanie Polsce, Polakom lub wszelkim przejawom polskości
Wiktionary
rzecz. polonofil mos., polonofilka ż., polonofilstwo n., polonofilskość ż.
przym. polonofilski
przysł. polonofilsko
Wiktionary
(1.1) polonofilstwo, polonofilskość, propolskość
Wiktionary
sympatia dla wszystkiego, co polskie; polonofilia, polonofilstwo
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. miłośniczka albo wielbicielka Polski, Polaków lub wszelkich przejawów polskości
Wiktionary
rzecz. polonofilstwo n., polonofilskość ż.
:: fm. polonofil mos.
przym. polonofilski
przysł. polonofilsko
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z polonofilią, dotyczący polonofilii
Wiktionary
rzecz. polonofil mos., polonofilia ż., polonofilka ż., polonofilstwo n., polonofilskość ż.
przysł. polonofilsko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) z nastawieniem polonofilskim, w duchu polonofilstwa
Wiktionary
rzecz. polonofilia ż., polonofil mos., polonofilka ż., polonofilskość ż., polonofilstwo n.
przym. polonofilski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co polonofilskie
Wiktionary
rzecz. polonofilia ż., polonofil mos., polonofilka ż., polonofilstwo n.
przym. polonofilski
przysł. polonofilsko
Wiktionary
(1.1) polonofilstwo
Wiktionary
sympatia dla wszystkiego, co polskie; polonofilia, polonofilizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. zamiłowanie i sprzyjanie Polsce, Polakom lub wszelkim przejawom polskości
Wiktionary
(1.1) Kochał jej polonofilstwo, te bigosiki, pierożki i mazurki.
Wiktionary
rzecz. polonofilia ż., polonofil mos., polonofilka ż., polonofilskość ż.
przym. polonofilski
przysł. polonofilsko
Wiktionary
osoba mająca wrogi stosunek do wszystkiego, co polskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba mająca niechętny stosunek do Polaków i polszczyzny
Wiktionary
(1.1) Stalina można uznać za typowego polonofoba.
Wiktionary
rzecz. polonofobia ż.
Wiktionary
niechętny lub wrogi stosunek do wszystkiego, co polskie; antypolonizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niechętny stosunek do Polaków i polszczyzny
Wiktionary
Antypolonizm (także: polonofobia) – termin określający zbiorowo wszelkie uprzedzenia, dyskryminację, niechęć i postawy wrogości wobec Polaków. Historycznym odpowiednikiem antypolonizmu jest polakożerstwo, określenie używane w XIX w. wobec antypolskiej polityki Ottona von Bismarcka.
Wikipedia
(1.1) Ludzie ci już chyba nigdy nie wyrzekną się swojej polonofobii.
Wiktionary
rzecz. polonofob m.
Wiktionary
(1.1) antypolonizm, polakożerstwo
Wiktionary
kobieta mająca wrogi stosunek do wszystkiego, co polskie
SJP.pl
przymiotnik od: polon
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący polonu
Wiktionary
rzecz. polon m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. dawniej: typ staroświeckiego Polaka;
2. emigrant pochodzący z Polski, zachowujący polskie tradycje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) Polak zachowujący tradycje narodowe na emigracji
(1.2) hist. Polak bardzo przywiązany do tradycji narodowych
Wiktionary
Przedsiębiorstwo Komunikacji Samochodowej „Polonus” w Warszawie SA (PKS Polonus) – polskie przedsiębiorstwo transportu zbiorowego z siedzibą w Warszawie, zajmujące się głównie przewozem osób na trasach lokalnych i dalekobieżnych. Właścicielem 100% akcji jest Skarb Państwa.
Wikipedia
(1.1) Sporej grupie Polonusów udało się zobaczyć film w jednym z chicagowskich kin.
Wiktionary
rzecz. polonus mos., polonuska ż.
:: fż. Polonuska ż.
Wiktionary
→ polonus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Polka zachowująca tradycje narodowe na emigracji
Wiktionary
(1.1) Kalifornijskim Polonuskom udało się założyć coś na wzór koła gospodyń wiejskich.
Wiktionary
rzecz. polonus mos., polonuska ż.
:: fm. Polonus mos.
Wiktionary
kwas acetylosalicylowy, popularny lek przeciwgośćcowy, przeciwbólowy i napotny, stosowany przy zaziębieniach, bólach stawów i mięśni, nerwobólach itp.; aspiryna, motopiryna (dawniej)
SJP.pl
Wikipedia
1. dobre maniery, kultura towarzyska;
2. cecha tego, co jest wytworne, wykwintne;
3. dawniej: połysk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kultura towarzyska, dobre maniery, umiejętność właściwego zachowania się
(1.2) cecha tego, co jest wykwintne i wytworne
(1.3) przest. połysk
Wiktionary
Polor – trzeci album studyjny zespołu Pablopavo i Ludziki. Wydany został 25 stycznia 2014 nakładem wytwórni płytowej Karrot Kommando. Teledyski zostały zrealizowane do utworów: „Dancingowa piosenka miłosna” w reżyserii Radosława Chrześciańskiego, „Mikołaj” w reżyserii Kamila Króla, a także „Pablo i Pavo” (praca zbiorowa projektu "Szkoły Teledysków" Fundacji Inicjatyw Kulturalnych "Plaster"). Gościnnie w nagraniach udział wzięli: Ania Iwanek – wokal, Kacper Szroeder – skrzydłówka, Miki Wielecki – instrumenty perkusyjne, Mateusz Mendyka – puzon, Radek Nowak – trąbka oraz Bartek Tkacz – saksofon. Nagrania albumu zrealizowali Emilli Jones i djZero w LWW Studio. Nagrań i produkcji wokali dokonał Olo Mothashipp w Western Jive Studio w Warszawie. Miks i mastering wykonali Activator Mario Dziurex oraz Jarek "Smok" Smak w Studio AS One.
Wikipedia
(1.1) I rozjarzam się na mgnienie w uśmiechu z tych, co to trzeba mieć ten polor we krwi, żeby zmieścić bez pośpiechu pozdrowienie, mimo energicznego pośpiechu przecież.
(1.2) Ja mówię, że poezji nie ma bez poloru, a polor być nie może tam, gdzie nie ma dworu.
Wiktionary
IPA: ˈpɔlɔr, AS: polor
Wiktionary
(1.1) bon ton, dobre maniery, kindersztuba, obycie, ogłada, okrzesanie, savoir-vivre, umiejętność zachowania się
(1.2) wykwintność, wytrawność
(1.3) glanc, połysk
Wiktionary
inwencja twórcza; żywość i lekkość w rozumowaniu, wyrażaniu się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) łatwość, lekkość w sposobie rozumowania, wyrażania się
Wiktionary
rzecz. polocik mrz.
Wiktionary
(1.1) błyskotliwość
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: polotnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: polotny
SJP.pl
1. charakteryzujący się łatwością w sposobie rozumowania, wyrażania się itp.;
2. dawniej:
a) unoszący się w powietrzu; lotny;
b) przystosowany do lotu; latający;
c) będący w szybkim ruchu, mogący szybko się poruszać
SJP.pl
przypadający, odbywający się po locie (samolotu)
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) brać udział w polowaniu, tropić aby zabić
(1.2) przen. pożądać, poszukiwać
Wiktionary
(1.1) Hrabia poluje na zające.
(1.1) Orzeł nie poluje na muchy.
(1.2) Teresa poluje na męża.
(1.2) Lubimy polować na okazje.
Wiktionary
IPA: pɔˈlɔvat͡ɕ, AS: polovać
Wiktionary
czas. upolować
rzecz. polowanie n., pólko n.
przym. polny
Wiktionary
(1.1) zabijać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) łow. zespół czynności podejmowanych celem wytropienia i zabicia dzikiej zwierzyny
(1.2) przen. zorganizowany pościg za określonymi ludźmi w celu ich ujęcia lub zabicia
Wiktionary
Polowanie (również łowy) – pozyskiwanie zwierzyny przez myśliwych z zachowaniem obowiązujących przepisów, tj. tropienie, ściganie i strzelanie.
Wikipedia
(1.1) Myśliwi poszli na polowanie.
Wiktionary
IPA: ˌpɔlɔˈvãɲɛ, AS: polovãńe
Wiktionary
rzecz. upolowanie n., pole n.
:: zdrobn. polowanko n.
czas. polować ndk., upolować dk.
przym. polny
Wiktionary
zdrobnienie od: polowanie
SJP.pl
potocznie: pies posiadający cechy psa myśliwskiego
SJP.pl
pies myśliwski
SJP.pl
1. łóżko polowe;
2. wojskowa czapka będąca częścią munduru polowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. koszulka polo
(1.2) pot. łóżko polowe
(1.3) pot. czapka polowa
Wiktionary
Agrocybe Fayod (polówka) – rodzaj grzybów z rodziny pierścieniakowatych (Strophariaceae).
Wikipedia
(1.1) Załóż dzisiaj tę niebieską polówkę.
Wiktionary
(1.1)
rzecz. polo n.
(1.2-3)
rzecz. pole n., poletko n.
przym. polowy, polny
Wiktionary
1. w rolnictwie: związany z uprawą pól, np. prace polowe;
2. dotyczący frontu, pola walki; frontowy, wojenny, np. lekarz polowy;
3. urzędowo: związany z praktykowaniem religii w wojsku, np. kapelan polowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) roln. związany z uprawą roli
(1.2) wojsk. dotyczący pola walki
(1.3) urz. dotyczący praktykowania religii w wojsku
Wiktionary
rzecz. pole n., pólko n.
przym. polny
Wiktionary
(1.1) rolniczy
(1.2) wojenny, frontowy, bojowy
Wiktionary
Zakłady Farmaceutyczne Polpharma S.A. – polskie przedsiębiorstwo farmaceutyczne z siedzibą w Starogardzie Gdańskim. Producent leków znajdujących zastosowanie w kardiologii, gastroenterologii i neurologii. Wytwarza również leki dostępne bez recepty (OTC).
Wikipedia
zwolennik kampuczańskiego polityka Pol Pota
SJP.pl
prywatna stacja telewizyjna
SJP.pl
Polsat – polski kanał telewizyjny uruchomiony 5 grudnia 1992 roku o 16:30 jako PolSat. Polsat jest pierwszym kanałem komercyjnym, który otrzymał koncesję na nadawanie ogólnopolskie i zarazem jest głównym kanałem Telewizji Polsat. Według stanu z kwietnia 2021 roku Polsat jest trzecim najchętniej oglądanym kanałem telewizyjnym w Polsce z udziałami w rynku na poziomie 8,14% (Średnio 290 tys. widzów).
Wikipedia
przymiotnik od: Polsat
SJP.pl
potocznie:
1. Polsat (stacja telewizyjna);
2. kanał tej stacji
SJP.pl
dotyczący Polski lub Polaków, pochodzący z Polski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Europie Środkowej ze stolicą w Warszawie;
(1.2) kib. reprezentacja polska
Wiktionary
Polska, Rzeczpospolita Polska (RP) – państwo unitarne w Europie Środkowej, położone między Morzem Bałtyckim na północy a Sudetami i Karpatami na południu, w przeważającej części w dorzeczu Wisły i Odry. Od północy Polska graniczy z Rosją (z jej obwodem królewieckim) i Litwą, od wschodu z Białorusią i Ukrainą, od południa ze Słowacją i Czechami, od zachodu z Niemcami. Większość północnej granicy Polski wyznacza wybrzeże Morza Bałtyckiego. Polska Wyłączna Strefa Ekonomiczna na Bałtyku graniczy ze strefami Danii i Szwecji. Granice z Ukrainą, Białorusią i Rosją stanowią równocześnie granicę zewnętrzną NATO, Unii Europejskiej i strefy Schengen.
Wikipedia
(1.1) Urodziłem się w Polsce.
(1.1) Zakładamy, że budowa płotu przed dzikami wzdłuż wschodniej granicy Polski powinna ruszyć we wrześniu.
(1.1) Oto w Polsce mamy dwa kraje, de facto dwie Polski – wiejską i miejską. Te dwie Polski oddziela od siebie znaczny, wręcz dramatyczny, dystans.
(1.1) Mamy dwie Polski i dwa polskie narody.
(1.2) Oby tylko Polsce udało się wyjść z grupy!
Wiktionary
IPA: ˈpɔlska, AS: polska
Wiktionary
rzecz. antypolskość ż., odpolszczenie n., Polak mos., polak mrz./mzw., Polaczek mos., polaczek mos., Polka ż., Polanin m., polski mrz., polskość ż., polszczenie n., polszczyzna ż., spolszczanie n., spolszczenie n., wypolszczanie n.
czas. odpolszczyć dk., polszczyć ndk., spolszczać ndk., spolszczyć dk., wypolszczać ndk.
przym. antypolski, polski, spolszczony, polskawy
Wiktionary
(1.1) ofic. Rzeczpospolita Polska; skr. RP; hist. PRL, Polska Rzeczpospolita Ludowa, Królestwo Polskie, Korona; peryfr. kraj nad Wisłą, pogard. Wolska
Wiktionary
Polska Press (medialnie Polska Press Grupa, dawniej Grupa Wydawnicza Polskapresse) – polska grupa wydawnicza założona w 1991, należąca od 2021 do Orlenu, wydająca w 2022 roku 20 (z 24) dzienników regionalnych, 108 tygodników lokalnych (150 w 2018) i cztery dodatki telewizyjne oraz ponad 600 serwisów internetowych (stan na 2018 rok). Na koniec 2022 Grupa zajmowała czwartą pozycję wśród wydawców portali horyzontalnych w Polsce.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) pot. żart. o tłumaczeniu, wersji językowej: nieudolnie, pokracznie polski, słabo przetłumaczony na język polski
Wiktionary
IPA: pɔlˈskavɨ, AS: polskavy
Wiktionary
rzecz. Polska m., Polak m., Polka ż., polskość ż., polski mrz.
czas. spolszczyć dk., spolszczać ndk.
przym. polski
przysł. po polsku, iron. po polskiemu
Wiktionary
dotyczący Polski lub Polaków, pochodzący z Polski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Polski lub Polaków
(1.2) odnoszący się do polszczyzny
(1.3) stpol. polny
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. zachodniosłowiański język używany przez Polaków;
(2.2) pot. eduk. przedmiot szkolny język polski; zob. język polski.
(2.3) pot. eduk. godzina lekcyjna zajęć z języka polskiego; zob. język polski.
Wiktionary
Język polski, polszczyzna – język lechicki z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należą również czeski, kaszubski, słowacki, języki łużyckie czy wymarły język drzewiański), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej. Jest językiem urzędowym w Polsce oraz należy do oficjalnych języków Unii Europejskiej.
Wikipedia
(1.1) Uroki polskiego krajobrazu: wysokie góry o nagich szczytach i łagodne wzgórza porośnięte lasami, malownicze wyżyny, rozległe równiny i szerokie doliny, duże i małe jeziora, nadmorskie plażaaże zasypane złocistym piaskiem (…)
(1.1) Polscy piłkarze po raz kolejny wygrali z Anglią.
(1.2) Polski tekst jest zwykle nieco dłuższy niż jego angielski odpowiednik.
(1.2) W Polsce zwykle mówi się po polsku.
(2.3) Dziś miałam dwa polskie, jedną matmę i angielski.
Wiktionary
IPA: ˈpɔlsʲci, AS: polsʹḱi
Wiktionary
rzecz. antypolskość ż., odpolszczenie n., Polak mos., polak mrz./mzw., Polaczek mos., polaczek mos., Polka ż., Polanin m., Polska ż., polskość ż., polszczenie n., polszczyzna ż., spolszczanie n., spolszczenie n., wypolszczanie n.
czas. odpolszczyć dk., polszczyć ndk., spolszczać ndk., spolszczyć dk., wypolszczać ndk.
przym. antypolski, spolszczony, polskawy
przysł. polsko
skr. pol.
Wiktionary
(1.1) stpol. lacki, żart. poet. sarmacki
(2.1) język polski, polszczyzna
(2.2) język polski, pot. polak
Wiktionary
regionalnie: przedmiot lekcyjny lub lekcja poświęcone nauce języka polskiego; język polski
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) na sposób polski, po polsku
Wiktionary
(1.1) Na wielu nagrobkach niewątpliwie polskie nazwiska lub chociaż polsko brzmiące.
Wiktionary
rzecz. polszczyzna ż., polonista mos., Polska ż., polski mrz., polskość ż.
przym. polski
Wiktionary
w części polski, w części rosyjski; dotyczący Polski i Rosji
SJP.pl
skupiający się głównie na Polsce i oceniający inne regiony świata wyłącznie z polskiego punktu widzenia
SJP.pl
1. posługujący się językiem polskim;
2. napisany w języku polskim;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się językiem polskim
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) posługujący się językiem polskim
(1.2) taki, którego członkowie posługują się językiem polskim
(1.3) spisany, stworzony w języku polskim
Wiktionary
IPA: ˌpɔlskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: polskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
osoba należąca do Kościoła narodowego; hodurowiec, narodowiec
SJP.pl
zespół cech charakterystycznych dla Polski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co polskie; polski charakter czegoś
Wiktionary
(1.1) Wiele wysiłku włożono w utrzymanie polskości tych ziem.
(1.1) Między polskością jednak a słowiańskością istnieje nie tyle nienawiść, co obcość całkowita i nie do wykorzenienia.
Wiktionary
IPA: ˈpɔlskɔɕt͡ɕ, AS: polskość
Wiktionary
czas. polszczyć ndk., spolszczyć dk.
rzecz. Polska ż., Polak mos., Polaczek mos., Polka ż., spolszczenie n., polszczyzna ż., polak mrz./mzw.
przym. polski
przysł. polsko
Wiktionary
lekko lśnić; pobłyskiwać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. miękkie, lekkie, elastyczne tworzywo sztuczne, które imituje skórę
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|polszczeć.
(1.2) odczasownikowy od|polszczyć.
(1.3) kult. narzucanie lub przyswajanie kultury polskiej i języka polskiego
(1.4) nadawanie czemuś polskiego charakteru lub właściwości
Wiktionary
czas. polszczeć ndk., polszczyć ndk., spolszczyć dk.
rzecz. Polaczek mos., polskość ż., Polak mos., Polska ż., polski mrz., spolszczenie n.
przym. polski
Wiktionary
(1.3) polonizacja
(1.4) polonizacja
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. spolszczyć)
(1.1) kult. narzucać polskość, przymuszać kogoś do zostania Polakiem, zmieniać coś na polskie
czasownik zwrotny niedokonany polszczyć się (dk. spolszczyć się)
(2.1) stawać się Polakiem, nabierać cech polskich
Wiktionary
rzecz. Polska ż., Polak mos., Polaczek mos., polszczenie n., spolszczenie n., polski mrz., polskość ż.
przym. polski
czas. odpolszczyć, odpolszczać
Wiktionary
(1.1) polonizować
(2.1) polonizować się
Wiktionary
język polski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. język polski
(1.2) przest. ogół cech polskich
(1.3) przest. rzad. Polacy
Wiktionary
Język polski, polszczyzna – język lechicki z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należą również czeski, kaszubski, słowacki, języki łużyckie czy wymarły język drzewiański), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej. Jest językiem urzędowym w Polsce oraz należy do oficjalnych języków Unii Europejskiej.
Wikipedia
(1.1) Henryk Sienkiewicz zręcznie posługiwał się siedemnastowieczną polszczyzną.
(1.1) Na to odmienne rozwarstwienie polszczyzny i czeszczyzny wpłynęła inna historia obu języków.
Wiktionary
IPA: pɔlˈʃt͡ʃɨzna, AS: polščyzna
Wiktionary
rzecz. Polska ż., polskość ż., Polak mos., Polka ż., Polaczek mos., polaczek mos., polon mrz., polski mrz.
przym. polski
przysł. polsko
Wiktionary
(1.1) język polski
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: poltergajst] zjawisko paranormalne polegające na samoistnym powstawaniu dźwięków i poruszaniu się przedmiotów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) niewidzialny duch, hałasujący w nawiedzanym domu
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Poltergeist. < etym|niem|poltern|Geist. → hałasować, stukać + duch
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) poltergeist
* niemiecki: (1.1) Poltergeist m.
źródła.
== poltergeist (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-poltergeist.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) poltergeist (niewidzialny duch hałasujący w nawiedzanym domu)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) zacząć lubić
(1.2) środ. zob. lajkować.
Wiktionary
(1.1) Zaufała Łucji i polubiła ją, jeżeli oczywiście można polubić kogoś w kilka minut.
(1.1) I tylko dlatego poznaliśmy się z Bartkiem, a nawet polubili.
Wiktionary
rzecz. lubienie n., polubienie n.
czas. lubić
Wiktionary
(1.1) zagustować, rozsmakować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|polubić.
(1.2) środ. zob. zalajkowanie, lajk.
Wiktionary
Lubię to, przycisk polubienia – funkcja w oprogramowaniu komunikacyjnym, takim jak serwisy serwisy społecznościowe, fora internetowe, serwisy informacyjne i blogi, za pomocą której użytkownik może wyrazić, że lubi lub popiera określone treści. Serwisy internetowe wyposażone w przyciski "lubię to" zazwyczaj wyświetlają liczbę użytkowników, którzy polubili daną treść, oraz mogą pokazywać pełną lub częściową ich listę. Jest to ilościowa alternatywa dla innych metod wyrażania reakcji na treści. Niektóre witryny zawierają także przycisk "nie lubię", dzięki któremu użytkownik może zagłosować przeciw, wyrażając swoją dezaprobatę.
Wikipedia
czas. polubić, lubić
Wiktionary
przysłówek
(1.1) polegający na dobrowolnym porozumieniu między stronami, na załagodzeniu sporów
Wiktionary
(1.1) Ugody miały być ostatnią odeską ratunku dla banków, które przegrywają w sądach spory o kredyty frankowe. Tymczasem pierwsi klienci, którzy polubownie przewalutowali kredyt na złotowy, chcą się z tego wycofać.
Wiktionary
przym. polubowny
Wiktionary
środowiskowo: internauta, który oznaczył post internetowy w celu pokazania, że przypadł mu do gustu lub że się z nim zgodził; lajker, lajkers
SJP.pl
za wzajemną zgodą, bez procesu sądowego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o rozstrzygnięciu sporu: za wzajemną zgodą
Wiktionary
IPA: ˌpɔluˈbɔvnɨ, AS: polubovny
Wiktionary
przysł. polubownie
Wiktionary
(1.1) koncyliacyjny, pojednawczy, ugodowy, kompromisowy, rozjemczy
Wiktionary
mimowolny wytrysk nasienia w czasie snu; zmaza nocna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. mimowolny wytrysk nasienia u mężczyzn podczas snu
Wiktionary
Polucja, zmaza nocna – mimowolny wytrysk nasienia u mężczyzn podczas snu w fazie REM.
Po raz pierwszy może pojawić się u chłopców w okresie dojrzewania. Pierwsza polucja uznawana jest za objaw osiągnięcia dojrzałości płciowej. Polucje nie występują u wszystkich mężczyzn, a ich brak nie stanowi choroby. Częściej pojawia się u mężczyzn, którzy zachowują abstynencję płciową. Czasami polucji towarzyszą sny o treści erotycznej.
Wikipedia
(1.1) Jasio miał polucję gdy śniła mu się nauczycielka.
Wiktionary
IPA: pɔˈlut͡sʲja, AS: polucʹi ̯a
Wiktionary
przym. polucyjny
Wiktionary
(1.1) zmaza, zmaza nocna
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z polucją, dotyczący polucji
Wiktionary
rzecz. polucja ż.
Wiktionary
bezbarwny minerał o szklistym połysku, uwodniony glinokrzemian cezu; pollucyt, polluks
SJP.pl
potocznie: popatrzeć
SJP.pl
czasownik
(1.1) pokryć coś lukrem
Wiktionary
rzecz. lukier mrz., lukrowanie n., polukrowanie n.
czas. lukrować ndk.
przym. lukrowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|polukrować.
Wiktionary
czas. polukrować dk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Polus – radziecka bojowa stacja kosmiczna, której prototyp (wypełniony instrumentami naukowymi) zbudowany ok. 1985 roku został wystrzelony 15 maja 1987 przy pomocy rakiety Energia. Prototyp nie osiągnął orbity wskutek błędu w oprogramowaniu inicjującym pracę stacji i spłonął w atmosferze niedługo później.
Wikipedia
odpadek zawierający szkodliwe substancje i powodujący zanieczyszczenie środowiska
SJP.pl
następujący po lutym
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|poluźniać.
Wiktionary
rzecz. poluźnianie n., poluźnienie n., luz m., luzak m.
czas. poluźniać ndk.
przym. luźny, luzacki
Wiktionary
czynić luźniejszym; poluźniać
SJP.pl
handlowa nazwa zmiękczonego polichlorku winylu produkowanego w Polsce
SJP.pl
Poli(chlorek winylu) (polichlorek winylu, PVC, PCW) – polimer syntetyczny z grupy polimerów winylowych, otrzymywany w wyniku polimeryzacji chlorku winylu. Stosowany do wytwarzania tworzyw sztucznych. Ma właściwości termoplastyczne, charakteryzuje się dużą wytrzymałością mechaniczną, jest odporny na działanie wielu rozpuszczalników.
Wikipedia
Wikipedia
PolyGram – holenderska wytwórnia płytowa.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. daw. pogard. Małopolanka
Wiktionary
(1.1) Ta Polyna od Żywca była u nas ze dwa roki.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. gw-pl|Śląsk Cieszyński. rosół
(1.2) kulin. gw-pl|Śląsk Cieszyński. zupa
Wiktionary
Państwowy Ośrodek Maszynowy
SJP.pl
pracownik POM-u (Państwowego Ośrodka Maszynowego); pomowiec
SJP.pl
skrót
(1.1) = pomorski
(1.2) = pomieszczenie
Wiktionary
1. dotknąć kilkakrotnie;
2. potocznie: dotknąć intymnej części ciała;
3. potocznie: uderzyć kogoś;
4. pomacać się -
a) dotknąć siebie samego;
b) podotykać się wzajemnie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pomakami, dotyczący Pomaków
Wiktionary
rzecz. Pomak mos., Pomaczka ż.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dotykać
Wiktionary
(1.1) Nie pomacuj, jak nie kupisz.
Wiktionary
grupa muzułmańskich Bułgarów
SJP.pl
Pomacy (bułg. Помаци) – grupa muzułmańskich Słowian zamieszkujących Bałkany, pierwotnie posługujących się dialektami języka bułgarskiego. Liczy około 500 tysięcy osób.
Wikipedia
muzułmanka mieszkająca w Bułgarii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. muzułmańska mieszkanka obszaru Bałkanów (zwłaszcza Bułgarii)
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Pomak mos.
przym. pomacki
Wiktionary
zapachowa substancja kosmetyczna o konsystencji maści, wcierana we włosy dla nadania im miękkości i połysku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kosmet. środek kosmetyczny do włosów, nadający im połysk i miękkość;
Wiktionary
Pomada (fr. pommade – maść) – kosmetyk do pielęgnacji włosów dla nadania im połysku i miękkości oraz układania fryzury. Wytwarzany na bazie tłuszczu, wosku i substancji zapachowych. Pomady dzieli się na wodne, woskowe i kremowe, z których każda ma inną gęstość (kleistość) i daje inny efekt finalny.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) lśnić od pomady • wcierać pomadę
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) brylantyna, fiksatuar
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pomadka ż.
czas. pomadować ndk., napomadować dk., wypomadować dk., wypomadować się dk.
frazeologia.
ganc pomada
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== pomada (język azerski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kosmet. pomadka, szminka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. pomadka ż.
czas. pomadować ndk., napomadować dk., wypomadować dk., wypomadować się dk.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) brylantyna, fiksatuar
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pomadka ż.
czas. pomadować ndk., napomadować dk., wypomadować dk., wypomadować się dk.
frazeologia.
ganc pomada
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== pomada (język azerski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kosmet. pomadka, szminka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. kosmetyk do malowania ust; szminka;
2. cukierek z miękkiej masy mlecznej lub czekoladowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kosmet. kosmetyk do malowania ust
(1.2) przest. cukierek z miękkiej masy mlecznej lub czekoladowej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przed wyjściem z domu zawsze pokrywam usta pomadką.
(1.2) Publiczność zrobiła się kapryśna, nie wiadomo, czy będzie oklaskiwać lwa i rzucać pomadki deserowe w jego zbryzganą posoką paszczę, czy też obrzuci kwiatami obgryzione do czysta kości męczennika i będzie na nie głosować w wyborach.
Wiktionary
przym. pomadkowy
rzecz. pomada
Wiktionary
(1.1) szminka
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pomóc)
(1.1) ułatwiać komuś jakąś czynność, poprzez branie udziału w niej
(1.2) ponosić wysiłek dla kogoś, aby go poratować w trudnej sytuacji
(1.3) usuwać dolegliwości
Wiktionary
(1.1) Rodzice pomagają dziecku w nauce.
(1.1) Przyjaciel pomaga mi przy przeprowadzce, głównie przy przenoszeniu mebli.
(1.1) Opiekun pomaga pacjentowi wstać.
(1.2) W czasie zimy pomagamy zwierzętom.
(1.3) Co pomaga na suchy kaszel?
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmaɡat͡ɕ, AS: põmagać
Wiktionary
rzecz. pomoc ż., pomaganie n., pomocnik m., pomocnica ż., pomagier m., pomagierka ż., pomocnictwo n.
czas. pomóc dk., wspomagać ndk., wspomóc dk.
przym. pomocowy, pomocny, pomocniczy
przysł. pomocnie, pomocniczo
Wiktionary
(1.1) ułatwiać, wspierać, asystować
(1.2) nieść pomoc, ratować
(1.3) działać, być skutecznym
Wiktionary
potocznie: osoba, która komuś pomaga; pomagier, pomocnik
SJP.pl
potocznie: kobieta, która komuś pomaga; pomocniczka, pomocnica, pomagierka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pomagać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃maˈɡãɲɛ, AS: põmagãńe
Wiktionary
rzecz. pomocnik m., pomocnica ż., pomocniczość ż., pomożenie n.
czas. pomagać ndk., pomóc dk.
przym. pomocny, pomocniczy, zapomogowy
przysł. pomocnie, pomocniczo
Wiktionary
potocznie: osoba, która komuś pomaga; pomagacz, pomocnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pomocnik
Wiktionary
(1.1) Rozsierdzona G. nakazała swym pomagierom nękać sąsiada telefonicznymi pogróżkami i żądać pieniędzy.
(1.1) Głównym podręcznym był narzeczony, pan Barwicki. Lecz były również pomagiery drugorzędne, między innymi Hipolit Wielosławski i Cezary Baryka.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmaɟɛr, AS: põmaǵer
Wiktionary
rzecz. pomoc ż., pomocnictwo n.
czas. pomagać
przym. pomocny
Wiktionary
(1.1) pomocnik
Wiktionary
[czytaj: pomejlować] spędzić pewien czas na mailowaniu; pomejlować
SJP.pl
potocznie: pomachać, pokiwać; pomajtać, pofajtać
SJP.pl
wynikły z przewrotu majowego w Polsce w 1926 roku
SJP.pl
spędzić pewien czas na majstrowaniu
SJP.pl
spędzić pewien czas na majtaniu (machaniu) czymś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) pot. rzad. pomachać czymś
(1.2) gw-pl|Poznań. pomieszać
Wiktionary
rzecz. majdanie n., majdnięcie n., majtanie n., majtnięcie n., pomajtanie n., majteczki nmos., majtusie nmos.
czas. majdać ndk., majdnąć dk., majtać ndk., majtnąć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. rzad. pomachanie czymś
(1.2) poznań. pomieszanie się, pomylenie się
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃majˈtãɲɛ, AS: põmai ̯tãńe
Wiktionary
rzecz. majdanie n., majdnięcie n., majtanie n., majtnięcie n., majteczki nmos., majtusie nmos.
czas. majdać ndk., majdnąć dk., majtać ndk., majtnąć dk., pomajtać dk.
Wiktionary
muzułmanin mieszkający w Bułgarii
SJP.pl
rodzina małych morskich ryb z rzędu okoniokształtnych
SJP.pl
Pomakantowate, ustniczkowate (Pomacanthidae) – rodzina małych morskich ryb okoniokształtnych. Spotykane w hodowlach akwariowych.
Występowanie : rafy koralowe Oceanu Atlantyckiego, Indyjskiego i zachodniego Pacyfiku.
Wikipedia
taki, który pozostał po ścięciu maku
SJP.pl
dawny stopień wyższy od przysłówka: pomału; wolniej
SJP.pl
zdrobnienie od: pomału; pomalutku, pomaluśku, pomalusiu, pomalusieńku, pomaluteńku
SJP.pl
przysłówek
(1.1) bardzo pomału
Wiktionary
(1.1) Chory pomaleńku odzyskiwał władzę w nogach.
Wiktionary
przysł. pomalutku
Wiktionary
1. pokryć coś farbą lub lakierem, nadać kolor;
2. zrobić makijaż
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) zakończyć malowanie jakiejś powierzchni; pokryć coś farbą
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃maˈlɔvat͡ɕ, AS: põmalovać
Wiktionary
rzecz. pomalowanie n., malarz, malarka, malarstwo, malunek, malowidło, malowanie, namalowanie
czas. malować, namalować, wymalować, wymalowywać, przemalować, przemalowywać, domalować, domalowywać, zmalować, podmalować, podmalowywać, umalować się
przym. malarski, malowniczy
przysł. malarsko, malowniczo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pomalować.
Wiktionary
czas. pomalować dk.
przym. malarski
rzecz. malarz mos.
Wiktionary
spędzić pewien czas na maltretowaniu
SJP.pl
zdrobnienie od: pomału; pomalutku, pomaluśku, pomaleńku, pomalusiu, pomaluteńku
SJP.pl
zdrobnienie od: pomału; pomalutku, pomaluśku, pomaleńku, pomalusieńku, pomaluteńku
SJP.pl
zdrobnienie od: pomału; pomalutku, pomalusiu, pomaleńku, pomalusieńku, pomaluteńku
SJP.pl
zdrobnienie od: pomału; pomalutku, pomaluśku, pomaleńku, pomalusiu, pomalusieńku
SJP.pl
przysłówek
(1.1) bardzo pomalutku
Wiktionary
(1.1) Płatki śniegu spływały pomaluteńku w blasku lamp.
Wiktionary
przysł. pomalutku
Wiktionary
zdrobnienie od: pomału; pomalusiu, pomaluśku, pomaleńku, pomalusieńku, pomaluteńku
SJP.pl
przysłówek
(1.1) pot. bardzo wolno
(1.2) pot. stopniowo
(1.3) pot. znośnie, nie tak źle
Wiktionary
(1.1) Chory podniósł się pomalutku i zaczął się ubierać.
(1.2) Moje rady zaczęły skutkować i syn pomalutku przywykał do codziennej nauki.
(1.3) – Jak się mama czuje? – Pomalutku. Już nie mam gorączki.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃maˈlutku, AS: põmalutku
Wiktionary
przysł. pomału, zdrobn. pomaleńku, pomaluteńku
Wiktionary
(1.1) wolniutko
(1.3) znośnie, jako tako
Wiktionary
spędzić pewien czas na mamrotaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pomamrotać.
Wiktionary
czas. pomamrotać dk.
Wiktionary
spędzić pewien czas na manewrowaniu
SJP.pl
spędzić pewien czas na manipulowaniu
SJP.pl
potocznie: kolor pomarańczowy; oranż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kolor pomarańczowy
(1.2) pomarańczowy pigment, barwnik lub farba
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: pomarańcza
Wiktionary
Barwa pomarańczowa (pomarańcz, oranż) – kolor zaliczany do rodziny kolorów jaskrawych z palety barw podrzędnych. Powstaje po zmieszaniu dwóch podstawowych barw: czerwonej i żółtej. Nazwa koloru pomarańczowego wzięła się od nazwy owocu pomarańczy (franc. pomme orange – pomme – owoc, a orange – z arab. narandj).
Wikipedia
(1.1) Na jego obrazie dominują jaskrawa czerwień i pomarańcz.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmarãj̃n͇t͡ʃ, AS: põmarãĩ ̯ṇč
Wiktionary
rzecz. pomarańcza ż., pomarańczarka ż., pomarańczarnia ż., pomarańczówka ż., pomarańczowienie n.
czas. pomarańczowieć ndk.
przym. pomarańczowy, pomarańczowawy
przysł. pomarańczowo
Wiktionary
(1.1) oranż
Wiktionary
1. wiecznie zielone drzewo cytrusowe z rodziny rutowatych, o skórzastych ciemnozielonych liściach, białych wonnych kwiatach i dużych owocach wypełnionych soczystym miąższem, uprawiane w krajach tropikalnych i subtropikalnych;
2. owoc tego drzewa, kulisty, o porowatej skórce barwy jasnożółtej, pomarańczowej lub czerwonej, okrywającej aromatyczny miąższ
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. kulin. owoc cytrusowy o pomarańczowej skórce
(1.2) bot. drzewo, którego owocem jest pomarańcza (1.1);
(1.3) daw. środ. polit. bomba
Wiktionary
Zwyczajowe określenie kilku gatunków i mieszańców z rodzaju cytrus Citrus z rodziny rutowatych:
Wikipedia
(1.1) Kupiłem na rynku dwie pomarańcze.
(1.2) W Grecji pomarańcze owocują zwykle w grudniu.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃maˈrãj̃n͇t͡ʃa, AS: põmarãĩ ̯ṇča
Wiktionary
rzecz. pomarańcz mrz., pomarańczarnia ż., pomarańczówka ż., pomarańczarka ż., pomarańczowienie n.
:: zdrobn. pomarańczka ż.
czas. pomarańczowieć ndk.
przym. pomarańczowy, pomarańczowawy
przysł. pomarańczowo
Wiktionary
(1.1-2) przest. apelcyna, apelzyna; gwara. podmurajec, podmuraniec, pomaraniec, pomeraniec; gw-pl|Górny Śląsk|apluzina, apfelzina, apluzyna.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. handlarka sprzedająca cytrusy
Wiktionary
Żydówka z pomarańczami (Pomarańczarka, Przekupka z pomarańczami) – obraz olejny polskiego malarza Aleksandra Gierymskiego. Obraz został zrabowany podczas II wojny światowej przez okupanta niemieckiego i odzyskany w 2011.
Wikipedia
(1.1) Malarz sportretował pomarańczarkę sprzedającą cytrusy.
Wiktionary
rzecz. pomarańcz mrz., pomarańcza ż., pomarańczarnia ż., pomarańczówka ż., pomarańczowienie n.
czas. pomarańczowieć ndk.
przym. pomarańczowy, pomarańczowawy
przysł. pomarańczowo
Wiktionary
budynek ogrodowy z dużymi oknami, służący do hodowania roślin tropikalnych lub zabaw towarzyskich; oranżeria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. ogrod. szklarnia służąca do hodowli egzotycznych roślin, np. pomarańcz, cytryn, pełniąca rolę wypoczynkową;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nową Pomarańczarnię w Łazienkach Królewskich wzniesiono w XIX wieku.
Wiktionary
rzecz. pomarańcz mrz., pomarańcza ż., pomarańczarka ż., pomarańczówka ż., pomarańczowienie n.
czas. pomarańczowieć ndk.
przym. pomarańczowy, pomarańczowawy
przysł. pomarańczowo
Wiktionary
(1.1) oranżeria, cieplarnia, ogród zimowy
Wiktionary
zdrobnienie od: pomarańcza
SJP.pl
przypominający kolor pomarańczowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) w kolorze podobnym, zbliżonym do pomarańczowego; przypominający kolor pomarańczowy
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃marãj̃n͇t͡ʃɔˈvavɨ, AS: põmarãĩ ̯ṇčovavy
Wiktionary
rzecz. pomarańczarnia ż., pomarańczarka ż., pomarańcz m., pomarańcza ż.
czas. pomarańczowieć ndk.
przym. pomarańczowy
przysł. pomarańczowawo, pomarańczowo
Wiktionary
1. dotyczący pomarańczy (drzewa);
2. odnoszący się do owoców pomarańczy, zrobiony z pomarańczy, mający smak pomarańczy, zapach pomarańczy;
3. mający kolor dojrzałych owoców pomarańczy
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przybierać pomarańczową barwę
Wiktionary
(1.1) Krwawe obłoki zaczęły pomarańczowieć.
Wiktionary
rzecz. pomarańcz mrz., pomarańcza ż., pomarańczarka ż., pomarańczarnia ż., pomarańczka ż., pomarańczowienie n., pomarańczówka ż.
przym. pomarańczowy, pomarańczowawy
przysł. pomarańczowo
Wiktionary
1. odmiana gruszki
2. wódka pomarańczowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. nalewka na skórkach pomarańczy
(1.2) odmiana gruszki o cienkiej, gładkiej, pomarańczowożółtej skórce
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃marãj̃n͇ˈt͡ʃufka, AS: põmarãĩ ̯ṇčufka
Wiktionary
rzecz. pomarańczarka ż., pomarańcza ż., pomarańczka ż., pomarańczarnia ż., pomarańcz m.
przym. pomarańczowy
czas. pomarańczowieć
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem pomarańczowej barwy; w pomarańczowym kolorze, odcieniu
Wiktionary
(1.1) Pomalujmy ściany na pomarańczowo.
Wiktionary
rzecz. pomarańczowość ż., pomarańczarnia ż., pomarańczarka ż., pomarańcz mrz., pomarańcza ż.
czas. pomarańczowieć ndk.
przym. pomarańczowy, pomarańczowawy
Wiktionary
mający trzy kolory: pomarańczowy, czarny i biały
SJP.pl
pomarańczowy i czerwony
SJP.pl
w części pomarańczowy, w części niebieski
SJP.pl
pomarańczowy i turkusowy
SJP.pl
w części pomarańczowy, w części żółty
SJP.pl
brązowy o odcieniu pomarańczowym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kolor brązowy o odcieniu pomarańczowym
Wiktionary
(1.1) Po tylu dniach na biurku ta mandarynka jest już pomarańczowobrązowa.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃marãj̃n͇t͡ʃɔvɔbrɔ̃w̃ˈzɔvɨ, AS: põmarãĩ ̯ṇčovobrõũ̯zovy
Wiktionary
czerwony o odcieniu pomarańczowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor czerwony o odcieniu pomarańczowym
Wiktionary
(1.1) Obierz najpierw owoce z pomarańczowoczerwonej skórki.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃marãj̃n͇t͡ʃɔvɔt͡ʃɛrˈvɔ̃nɨ, AS: põmarãĩ ̯ṇčovočervõny
Wiktionary
przym. czerwonopomarańczowy
Wiktionary
(1.1) ceglasty
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma pomarańczowy dziób
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posiada pomarańczową głowę
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃marãj̃n͇t͡ʃɔvɔˈɡwɔvɨ, AS: põmarãĩ ̯ṇčovogu̯ovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma pomarańczowe pióra, pierze
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃marãj̃n͇t͡ʃɔvɔˈpʲjurɨ, AS: põmarãĩ ̯ṇčovopʹi ̯ury
Wiktionary
rdzawy o odcieniu pomarańczowym, miedziany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rdzawy o pomarańczowym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Nie trafiłaś z tą pomarańczowordzawą farbą.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃marãj̃n͇t͡ʃɔvɔˈrd͡zavɨ, AS: põmarãĩ ̯ṇčovorʒavy
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem pomarańczoworóżowej barwy; w pomarańczoworóżowym kolorze, odcieniu
Wiktionary
przym. pomarańczoworóżowy
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) różowy o pomarańczowym odcieniu
Wiktionary
przysł. pomarańczoworóżowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pomarańczowe; cecha tych, którzy są pomarańczowi
Wiktionary
przym. pomarańczowy
przysł. pomarańczowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma pomarańczowe skrzydła
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃marãj̃n͇t͡ʃɔvɔˈskʃɨdwɨ, AS: põmarãĩ ̯ṇčovoskšydu̯y
Wiktionary
żółty o odcieniu pomarańczowym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kolor żółty o pomarańczowym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Widziałeś? Za oknem mignął taki pomarańczowożółty domek.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃marãj̃n͇t͡ʃɔvɔˈʒuwtɨ, AS: põmarãĩ ̯ṇčovožuu̯ty
Wiktionary
złoty o odcieniu pomarańczowym
SJP.pl
1. dotyczący pomarańczy (drzewa);
2. odnoszący się do owoców pomarańczy, zrobiony z pomarańczy, mający smak pomarańczy, zapach pomarańczy;
3. mający kolor dojrzałych owoców pomarańczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) bot. dotyczący krzewu lub drzewa pomarańczy, związany z krzewem lub drzewem pomarańczy
(1.2) bot. kulin. kosmet. spoż. dotyczący owoców pomarańczy, zawierający owoce pomarańczy, zrobiony z owoców pomarańczy; także. przypominający je w smaku, zapachu lub wyglądzie
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający kolor drugiego pasma tęczy, taki jak kolor owocu pomarańczy itp.; żółty z czerwonym zabarwieniem;
Wiktionary
Barwa pomarańczowa (pomarańcz, oranż) – kolor zaliczany do rodziny kolorów jaskrawych z palety barw podrzędnych. Powstaje po zmieszaniu dwóch podstawowych barw: czerwonej i żółtej. Nazwa koloru pomarańczowego wzięła się od nazwy owocu pomarańczy (franc. pomme orange – pomme – owoc, a orange – z arab. narandj).
Wikipedia
(1.1) Henryk zasadził w swoim ogródku krzew pomarańczowy, ale nie wytrzymał mroźnej zimy.
(1.2) Na deser przygotowano galaretkę pomarańczową z owocami i bitą śmietaną.
(2.1) Te pomarańczowe ściany strasznie wyblakły i właściwie są już żółte.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃marãj̃n͇ˈt͡ʃɔvɨ, AS: põmarãĩ ̯ṇčovy
Wiktionary
rzecz. pomarańcza ż., pomarańczka ż., pomarańczarnia ż., pomarańczówka ż., pomarańcz mrz., pomarańczarka ż., pomarańczowość ż.
czas. pomarańczowieć ndk.
przym. pomarańczowawy
przysł. pomarańczowo
Wiktionary
(2.1) oranżowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
następujący po marcu
SJP.pl
dawniej: dziewica moru, zwiastunka zarazy
SJP.pl
taki, który pomarniał
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. marszczyć)
(1.1) pokryć zmarszczkami
(1.2) spowodować fałdki
czasownik zwrotny dokonany pomarszczyć się (ndk. marszczyć się)
(2.1) ulec zmarszczeniu, pokryć się zmarszczkami
(2.2) ściągnąć się w zmarszczki
(2.3) zareagować na coś powstaniem zmarszczek na twarzy
Wiktionary
rzecz. pomarszczenie n., zmarszczka ż.
Wiktionary
(1.1) ściągnąć
(1.2) pokarbować, przymarszczyć
(2.1) pofalować, pofałdować się
(2.2) ściągnąć się
(2.3) skrzywić się
Wiktionary
spędzić pewien czas na marudzeniu
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Pomarzanowice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Pobiedziska.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
We wsi znajduje się zabytkowy park oraz pałac z 1891 r.
Wikipedia
[czytaj: pomar-znięty] taki, który pomarznął (pomarzł); pomarzły, pomarźnięty
SJP.pl
[czytaj: pomar-zły] taki, który pomarzł (pomarznął); pomarznięty
SJP.pl
taki, który pomarł
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) o wielu ludziach lub zwierzętach: taki, który stracił życie
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lm. rodz. nmos. czasu przesz. trybu oznajm. od pomrzeć
Wiktionary
(1.1) To dwaj ostatni, co się mierzyć mogą / z mistrzów pomarłych nieśmiertelną chwałą, / co idą jeszcze wielkich ojców drogą, / choć wzięli po nich spuściznę nie całą…
Wiktionary
rzecz. pomarcie n.
czas. pomrzeć dk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
pomaśla właściwa - drzewo masłowe z rodziny dziurawcowatych
SJP.pl
spędzić pewien czas na masowaniu
SJP.pl
pomasturbować się - spędzić pewien czas na masturbowaniu się; pobrandzlować się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. roln. roślina – pomidor jako zraz szczepiony na podkładce z ziemniaka
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) roślina
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) ziemniak, pomidor
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|pomato. < etym|ang|potato|tomato.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pomato
źródła.
== pomato (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. roln. pomato
odmiana.
(1.1) lp. pomato; lm. pomatos
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) roślina
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) ziemniak, pomidor
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|pomato. < etym|ang|potato|tomato.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pomato
źródła.
== pomato (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. roln. pomato
odmiana.
(1.1) lp. pomato; lm. pomatos
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) tomtato
Wiktionary
stracić połysk, stać się matowym; zmatowieć
SJP.pl
stracić połysk, stać się matowym; zmatowieć
SJP.pl
1. odbywający się po maturze;
2. szkoła pomaturalna - szkoła dla osób po maturze, przygotowująca do wykonywania danego zawodu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odbywający się po maturze
Wiktionary
(1.1) Nigdy w życiu pomaturalnym nie dokonałem ani logicznego, ani gramatycznego rozbioru zdania, a świadomość tego, że kąt padania równy jest kątowi odbicia, nie wywarła żadnego wpływu na mój życiorys.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pomawiać.
Wiktionary
rzecz. pomówienie n.
czas. pomawiać ndk., pomówić dk.
Wiktionary
1. pobrudzić mazią;
2. pokryć coś cienką warstwą jakiejś substancji;
3. potocznie: pokryć książkę, papier itp. rysunkami, dopiskami;
4. dawniej: uroczyście namaścić kogoś poświęconym olejem na znak nadania mu jakiejś godności
SJP.pl
1. podniośle: osoba, którą namaszczono na znak otrzymania godności kościelnej lub monarszej;
2. pejoratywnie: osoba sprawująca jakiś urząd lub kandydująca do jego sprawowania, popierana przez wpływową osobę lub grupę osób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. ktoś wybrany na króla, namaszczony na urząd
(1.2) przen. wybraniec
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pokuta, mówił stary biskup, z powrozem na szyi, boso, ze świecą w ręku, u drzwi kościelnych stać lata całe, kościołowi oddać wszystko co ma, a precz iść z kraju, bo pomazany krwią ojcowską, pomazańcem Bożym być nie może.
Wiktionary
rzecz. pomazanka ż., pomazanie n., pomazywanie n.
czas. pomazać dk., pomazywać ndk.
przym. pomazańczy
Wiktionary
1. powoli, bez pośpiechu;
2. potocznie: jako tako, nie najgorzej;
3. stopniowo, nie od razu
SJP.pl
przysłówek
(1.1) bardzo powoli
Wiktionary
(1.1) Oczy jej pomału zaczęły się zwężać — sen ją nachodził.
(1.1) Kulka pomału stoczyła się na podłogę.
Wiktionary
przysł. pomalutku
Wiktionary
wysokoprocentowe piwo wyrabiane w południowej Afryce z kiełkującego i przefermentowanego ziarna prosa afrykańskiego
SJP.pl
taki, który pomdlał
SJP.pl
mający miejsce po meczu, pozostały po meczu itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się, dziejący się po meczu
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mɛˈt͡ʃɔvɨ, AS: põmečovy
Wiktionary
rzecz. mecz mrz.
Wiktionary
spędzić pewien czas na mędrkowaniu
SJP.pl
spędzić pewien czas na mejlowaniu; pomailować
SJP.pl
szadok, pompela, pumela, pomelo;
1. wiecznie zielone drzewo cytrusowe z rodziny rutowatych, uprawiane głównie w Chinach i Indiach dla dużych jadalnych owoców; pomarańcza olbrzymia;
2. owoc tego drzewa
SJP.pl
wiecznie zielone drzewo cytrusowe z rodziny rutowatych, uprawiane głównie w Chinach i Indiach dla dużych jadalnych owoców; szadok, pompela, pumela, pomarańcza olbrzymia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. kulin. owoc pomarańczy olbrzymiej
(1.2) bot. pomarańcza olbrzymia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kupiłem dwa pomelo.
(1.2) Pomelo może mieć nawet 12 metrów wysokości.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmɛlɔ, AS: põmelo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) med. fizj. następujący po menopauzie
Wiktionary
(1.1) Dieta bogata w pomidory może obniżyć ryzyko raka piersi u kobiet w wieku pomenopauzalnym.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mɛ̃nɔpawˈzalnɨ, AS: põmẽnopau̯zalny
Wiktionary
łacińska nazwa Pomorza
SJP.pl
Wikipedia
rasa psów typu lisowatego; szpic miniaturowy
SJP.pl
Szpic miniaturowy, pomeranian – rasa psa, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji szpiców europejskich; typ lisowaty.
Alternatywna nazwa rasy pochodzi od angielskiej nazwy Pomorza, historycznego regionu, leżącego na terenie Polski i Niemiec.
Wikipedia
o psie: pomachać ogonem
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) o psie zamachać ogonem
Wiktionary
(1.1) Jamniczka, pomerdawszy ogonem, wróciła do kojca.
Wiktionary
rzecz. pomerdanie n.
czas. merdać ndk.
Wiktionary
(1.1) zamerdać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) o psie zamachanie ogonem
Wiktionary
(1.1) Na psie pomerdanie ogonem też trzeba sobie zasłużyć.
Wiktionary
rzecz. merdanie n.
czas. merdać ndk., pomerdać dk.
Wiktionary
(1.1) zamerdanie
Wiktionary
Pomerium (łac. post murus, za murami) – u starożytnych Rzymian linia o charakterze sakralnym wyznaczająca granice miasta.
Zwyczaj wyznaczania pomerium pochodził od Etrusków. Według legendy Romulus w 753 p.n.e. wyorał pługiem bruzdę na zachodnim wierzchołku Palatynu, wytyczając w ten sposób granice Miasta (Roma quadrata). Przez pomerium rozumiano również wewnętrzny obszar miasta. Linię pomerium poświęcano bóstwom podziemnym. Jej przekroczenie było niedozwolone i zagrożone śmiercią z powodu rytualnej zmazy. Podczas wyznaczania granicy kilkakrotnie podnoszono pług, pozostawiając niezaoraną ziemię. W tych miejscach powstawały bramy. Linię pomerium oznaczano później kamiennymi słupami i wzdłuż niej starano się poprowadzić wały i mury obronne.
Wikipedia
pruskie terytorium plemienne nad Wisłą i Nugatem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna w Prusach, na prawym brzegu Wisły i Nogatu, zamieszkana przez Pomezanów;
Wiktionary
Pomezania (niem. Pomesanien, prus. *Pomedjan) – kraina historyczna oraz dawne terytorium plemienne, położone w zachodniej części Prus, istniejące do XIII wieku, które zostało później podzielone pomiędzy Prusy Górne i ziemię malborską.
Wikipedia
(1.1) Od wschodu Pomorze Gdańskie sąsiaduje z Pomezanią.
Wiktionary
rzecz. Pomezanin mos., Pomezanka ż.
przym. pomezański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pomezanią, dotyczący Pomezanii
Wiktionary
rzecz. Pomezania ż.
Wiktionary
pozbawić coś prostego, gładkiego kształtu; pognieść; pomiętosić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|miąć.; ścisnąwszy, zrobić na czymś załamania i nierówności
Wiktionary
rzecz. pomięcie n.
czas. miąć ndk.
Wiktionary
potocznie: pomieszać
SJP.pl
Wikipedia
garbatka pomianówka - gatunek ćmy z rodziny garbatkowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. ustalenie miary określonej wielkości fizycznej;
2. wynik takiego mierzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. ustalenie wartości pewnej wielkości fizycznej;
Wiktionary
Pomiar – według współczesnej fizyki proces oddziaływania przyrządu pomiarowego z badanym obiektem, zachodzący w czasie i przestrzeni, którego wynikiem jest uzyskanie informacji o własnościach obiektu.
Pomiar jest to zespół czynności wykonywanych w celu ustalenia miary określonej wielkości fizycznej lub umownej, jako iloczynu jednostki miary oraz liczby określającej wartość liczbową tej wielkości, inaczej mówiąc porównywanie wartości danej wielkości z jednostką miary tej wielkości.
Wikipedia
(1.1) Pomiar prędkości obrotowej trzpienia dał wynik 7926 obr./min.
(1.1) Robiliśmy pomiary, z których wynikało, że w północnej wieży zamku znajduje się ukryta komnata.
Wiktionary
IPA: ˈpɔ̃mʲjar, AS: põmʹi ̯ar
Wiktionary
czas. przymierzać, mierzyć ndk., pomierzyć dk.
przym. pomiarowy, mierniczy, mierzalny, pomierny
rzecz. mierniczy mos.
Wiktionary
potocznie: specjalista w dziedzinie pomiarów
SJP.pl
pomieszczenie, w którym wykonuje się pomiary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z lub służący do pomiaru
Wiktionary
(1.1) Na razie uruchomiono dwa punkty pomiarowe: w Szalejowie Dolnym na Bystrzycy Dusznickiej i w Bystrzycy na Nysie Kłodzkiej.
Wiktionary
czas. mierzyć ndk., pomierzyć dk., zmierzyć dk.
rzecz. pomiar mrz., miarka ż.
Wiktionary
odnosić się lekceważąco lub z pogardą do kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) odnosić się lekceważąco lub z pogardą do kogoś, nie szanować
(1.2) o samicach zwierząt: wydawać na świat potomstwo
(1.3) przest. zwykle o wietrze: ciskać czymś, pędzić coś
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmʲjatat͡ɕ, AS: põmʹi ̯atać
Wiktionary
rzecz. pomiatanie n., pomiot m., pomiotło n.
Wiktionary
(1.1) poniewierać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pomiatać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mʲjaˈtãɲɛ, AS: põmʹi ̯atãńe
Wiktionary
czas. pomiatać
Wiktionary
spędzić pewien czas na miauczeniu
SJP.pl
czasownik
(1.1) miauczeć cicho i od czasu do czasu
Wiktionary
(1.1) Kot pomiaukiwał na widok sroki, która przycupnęła na parapecie.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mʲjawʲˈcivat͡ɕ, AS: põmʹi ̯au̯ʹḱivać
Wiktionary
rzecz. pomiaukiwanie n.
wykrz. miau
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pomiaukiwać.
Wiktionary
czas. pomiaukiwać ndk.
Wiktionary
1. miażdżyć coś przez pewien czas;
2. zmiażdżyć wiele czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pomiałkiwać.
Wiktionary
rzecz. niepomiałkiwanie n.
czas. pomiałkiwać ndk.
Wiktionary
gatunek jednorocznej rośliny warzywnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Lycopersicon|Mill.|ref=tak., sekcja roślin z rodzaju psianka;
(1.2) bot. roln. jednoroczna roślina warzywna z rodzaju pomidorów (1.1), pochodząca z Ameryki Południowej
(1.3) kulin. spoż. owoc pomidora (1.2)
(1.4) zabawa u dzieci: na zadane pytania trzeba odpowiadać wyłącznie „pomidor”;
(1.5) uczn. osoba, która się zaczerwieniła
(1.6) więz. nos
Wiktionary
Pomidor (Solanum sekcja Lycopersicon Mill.) – sekcja w obrębie rodzaju psianka (Solanum) obejmująca grupę gatunków wyodrębnianych dawniej w rodzaj pomidor (Lycopersicon). Rośliny te pochodzą z zachodniej części Ameryki Południowej. Jeden z gatunków – pomidor zwyczajny (Solanum lycopersicum) – jest rozpowszechnioną rośliną uprawną. Według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług jego owoc jest warzywem.
Wikipedia
(1.2) W ogrodzie posadziłem pomidory, marchew i koper.
(1.3) Na kolację zrobiłam sałatkę z pomidorów.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmʲidɔr, AS: põmʹidor
Wiktionary
rzecz. pomidorowa ż., pomidorówka ż.
:: zdrobn. pomidorek mrz.
przym. pomidorowy
przysł. pomidorowo
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|tomata, tómata, tółmata.
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk|tomata, tómata, tółmata.
Wiktionary
zdrobnienie od: pomidor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: pomidor
(1.2) mały pomidor
Wiktionary
(1.1) Pawełku, chodź, babcia ci da pomidorka.
(1.2) Na krzaczku znalazł zaledwie trzy małe pomidorki.
Wiktionary
przym. pomidorowy
rzecz. pomidorówka ż., pomidor mrz., pomidorowa ż.
Wiktionary
przymiotnik od: pomidor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kulin. zupa, której głównym składnikiem są pomidory; często podawana z makaronem, ryżem, kluskami lub w postaci kremu;
forma przymiotnika.
(2.1) M., W. ż. od: pomidorowy
Wiktionary
(1.1) Czy mogę prosić o dolewkę tej pysznej pomidorowej? Bardzo mi smakowała.
Wiktionary
rzecz. pomidor mrz., pomidorek mrz., pomidorówka ż.
przym. pomidorowy
Wiktionary
(1.1) zupa pomidorowa, pomidorówka; gwara. tomatenzupa, tomatowa zupa, zupa z tomatów
Wiktionary
1. potocznie: zupa pomidorowa; pomidorowa;
2. drążnica pomidorówka - motyl z rodziny sówkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kulin. zupa pomidorowa;
Wiktionary
Zupa pomidorowa, także pomidorówka – zupa przygotowywana na bazie wywaru drobiowego lub np. warzywnego.
Wikipedia
(1.1) Nie lubię pomidorówki.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mʲidɔˈrufka, AS: põmʹidorufka
Wiktionary
rzecz. pomidor m., pomidorek m., pomidorowa ż., pomidornik m.
przym. pomidorowy
przysł. pomidorowo
Wiktionary
(1.1) pomidorowa
Wiktionary
przymiotnik od: pomidor
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) bot. dotyczący pomidora (rośliny)
(1.2) kulin. zrobiony z owoców pomidora, składający się w większej części z pomidorów
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający kolor pomarańczowoczerwony, taki jak kolor owocu pomidora zwyczajnego
Wiktionary
(1.2) Kiedy wracałyśmy, ciotka dawała nam zupę pomidorową, którą uważałam za najlepszą potrawę w świecie.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mʲidɔˈrɔvɨ, AS: põmʹidorovy
Wiktionary
rzecz. pomidor m., pomidorek m., pomidorówka ż., pomidorowa ż.
przysł. pomidorowo
Wiktionary
(2.1) pomarańczowoczerwony
Wiktionary
rzadko: być w posiadaniu czegoś przez pewien czas
SJP.pl
mieszkaniec Pomiechówka (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Pomiechówka (wsi w Polsce)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Pomiechówek – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, siedziba gminy Pomiechówek.
Administracyjnie na terenie wsi utworzono dwa sołectwa: Pomiechówek i Brody Brody-Parcele.
Do 1952 roku wieś była siedzibą gminy Pomiechowo. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Przez wieś przepływa rzeka Wkra. Znajduje tu się stacja kolejowa na linii Warszawa – Gdynia.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Pomiechowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, w gminie Pomiechówek. Wieś leży nad Wkrą około 1 km od jej ujścia do Narwi.
Do 1952 roku miejscowość należała do gminy Pomiechowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Wieś często mylona z Pomiechówkiem. Znajduje tu się kościół pw. św. Anny – do parafii w Pomiechowie należy większość miejscowości gminy Pomiechówek.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Pomieczyno (kaszub. Pòmieczëno) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Przodkowo, na północnym skraju Pojezierza Kaszubskiego, przy drodze wojewódzkiej nr 224. Wieś jest siedzibą sołectwa Pomieczyno, w skład którego wchodzą również Barwik, Hejtus, Otalżyno i Pomieczyno Małe. Na północ od Pomieczyna znajduje się jezioro Otalżyno.
Wikipedia
potocznie: spędzić pewien czas na międleniu
SJP.pl
pokryć przedmiot powłoką miedzianą; zamiedzić
SJP.pl
przyimek
(1.1) zob. między.
Wiktionary
Pomiędzy – trzeci album studyjny polskiego piosenkarza Fismolla. Wydawnictwo ukazało się 2 listopada 2023 wydaniem własnym w dystrybucji Universal Music Polska.
Album jest utrzymany w stylu muzyki rocka alternatywnego. Składa się z wersji standardowej (1 CD).
Promocję Pomiędzy rozpoczęto w lipcu 2023, wraz z premierą pierwszego promującego singla – „Na polanie”. 14 września wydany został drugi utwór, „Szum powietrza”. Następnym singlem została piosenka „Zmoknięci”.
Wikipedia
(1.1) Pomiędzy ustami a brzegiem pucharu wiele się zdarzyć może.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmʲjɛ̃nd͡zɨ, AS: põmʹi ̯ẽnʒy
Wiktionary
przyim. między
temsłow. między-
Wiktionary
spędzić pewien czas na mieleniu; pomleć
SJP.pl
potocznie: zamieniać, wymieniać
SJP.pl
1. potocznie: zamienić, wymienić;
2. pomienić się:
a) potocznie: wymienić się, zamienić się;
b) przemienić się, przeobrazić się;
c) błyszczeć różnymi barwami przez pewien czas
SJP.pl
rzadko, urzędowo: wymieniony
SJP.pl
dawniej: wstrzemięźliwość, skromność, umiarkowanie
SJP.pl
dawniej:
1. mierny - niedostateczny pod względem ilości, wielkości, siły itp.;
2. mierny - mający małą wartość, słabą jakość;
3. mierniczy - dotyczący mierzenia;
4. wstrzemięźliwy, skromny;
5. proporcjonalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. i gwara. umiarkowany, mierny, niewielki, szczupły, skromny, ograniczony
(1.2) stpol. wymierny
Wiktionary
(1.1) (…) albowiem pomierny urodzaj jakiego się spodziewać potrzeba, przyszły przednówek do wyżywienia bydła trudniejszym i kosztowniejszym uczyni.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmʲjɛrnɨ, AS: põmʹi ̯erny
Wiktionary
rzecz. mierny mrz., pomiar
przym. mierny
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) zmierzyć kolejno wiele rzeczy
(1.2) włożyć na siebie lub na kogoś wiele czegoś, jedno po drugim, sprawdzając, czy ma odpowiedni rozmiar
(2.2) o wielu osobach: zmierzyć siebie nawzajem
Wiktionary
(1.1) Ziemię pomierzył i głębokie morze, / Wie, jako wstają i zachodzą zorze, / Wiatrom rozumie, praktykuje komu — / A sam nie widzi, że ma kurwę w domu.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmʲjɛʒɨt͡ɕ, AS: põmʹi ̯ežyć
Wiktionary
rzecz. mierniczy mos., pomiar mrz., miarka ż.
czas. mierzyć ndk., zmierzyć dk.
przym. pomiarowy, mierniczy, mierzalny
Wiktionary
znaleźć miejsce na wszystko; zmieścić; upchać
SJP.pl
znaleźć miejsce na wszystko; zmieścić; upchać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. mieścić)
(1.1) znaleźć miejsce na wszystko
(1.2) daw. ulokować, umieścić
czasownik zwrotny dokonany pomieścić się (ndk. mieścić się)
(2.1) mieć dostatecznie dużo miejsca, aby znaleźć się wewnątrz
Wiktionary
(1.1) Miejsce jej kultu było dość dużą budowlą, mogącą pomieścić nawet pięćset osób.
Wiktionary
rzecz. pomieszczenie n.
czas. mieścić ndk., zmieścić dk., zamieścić dk., umieścić dk.
Wiktionary
(1.1) zmieścić, upchać
(1.2) ulokować, umieścić
(2.1) zmieścić się
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) med. następujący po miesiączce
Wiktionary
rzecz. miesiączka ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. mieszać)
(1.1) zmienić położenie cząstek czegoś przez poruszanie lub wstrząsanie tym
(1.2) połączyć ze sobą różne składniki w naczyniu, używając łyżki lub innego przedmiotu albo wstrząsając naczyniem
(1.3) wywołać nieporządek, zamęt
(1.4) pomylić coś z czymś; nie odróżnić jednego od drugiego
czasownik zwrotny dokonany pomieszać się (ndk. mieszać się)
(2.1) przeniknąć się nawzajem, tworząc pewną całość
(2.2) znaleźć się w nieporządku, nie na swoich miejscach
(2.3) zostać niewłaściwie odróżnionym, pomylonym
Wiktionary
rzecz. pomieszanie n., mieszadło n., mieszanie n.
czas. mieszać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pomieszać.
Wiktionary
czas. mieszać, pomieszać
rzecz. mieszadło n.
Wiktionary
pokój; lokal; lokum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bud. część budynku o określonym przeznaczeniu
(1.2) odczasownikowy od|pomieścić.
Wiktionary
Pomieszczenie – wydzielona przegrodami budowlanymi przestrzeń w zakresie budynku.
Typowe zespoły pomieszczeń mieszkalnych określa się pojęciami takimi jak lokal lub mieszkanie.
Wikipedia
(1.1) Tu, w tym pomieszczeniu schowaj drewno.
(1.2) Pomieszczenie tutaj tych wszystkich gratów będzie trudne.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mʲjɛʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: põmʹi ̯eščẽńe
Wiktionary
rzecz. mieszczenie n., pomieszczanie n.
czas. pomieścić dk., pomieszczać ndk., mieścić ndk.
Wiktionary
(1.1) wnętrze, izba, sala
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) przebywać w jakimś miejscu przez wiele dni, wraz ze spaniem
(1.2) pot. żart. nareszcie móc spędzić trochę czasu we własnym domu
Wiktionary
(1.1) Pomieszkał trochę u córki, ale potem wrócił do swego domu w Drogomyślu.
(1.1) Pomieszkaj z nim trochę, a zobaczysz, co z niego za gagatek.
(1.2) W piątek wracam i będę mógł nareszcie trochę pomieszkać u siebie.
Wiktionary
czas. pomieszkiwać, mieszkać ndk.
rzecz. mieszkanie n.
przym. mieszkaniowy, mieszkalny
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) co jakiś czas przebywać w jakimś miejscu przez wiele dni, wraz ze spaniem
Wiktionary
(1.1) Nie mamy ślubu, ale pomieszkujemy ze sobą, gdy mój chłopak przebywa akurat w Polsce.
Wiktionary
czas. mieszkiwać ndk., pomieszkać dk., mieszkać ndk.
rzecz. mieszkanie n.
przym. mieszkaniowy, mieszkalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. miejsce na śmieci
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mʲjɛˈtlʲiskɔ, AS: põmʹi ̯etlʹisko
Wiktionary
spędzić pewien czas na miętoleniu czegoś
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Pomietów (niem. Pumptow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Dolice, położona 4 km na południowy zachód od Dolic (siedziby gminy) i 21 km na południowy wschód od Stargardu (siedziby powiatu).W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
potocznie: pomigdalić się - spędzić pewien czas na migdaleniu się
SJP.pl
zaświecić kilka razy krótkim, przerywanym światłem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pominąć)
(1.1) nie mówić czegoś, opuścić temat, który chciało lub miało się poruszyć
(1.2) nie uwzględniać czegoś
Wiktionary
(1.1) Niechcący pominąłem ten temat.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmʲijät͡ɕ, AS: põmʹii ̯äć
Wiktionary
czas. omijać, mijać
rzecz. pomijanie n.
Wiktionary
(1.1) abstrahować
Wiktionary
1. możliwy do pominięcia;
2. mało znaczący, niegodny uwagi; nieistotny, błahy, nieważny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) niewymagający uwzględnienia ze względu na swoją małą ważność lub wartość liczbową
przymiotnik relacyjny
(2.1) rzad. możliwy do pominięcia
Wiktionary
(1.1) Banany emitują pomijalne ilości promieniowania jonizującego.
Wiktionary
(1.1) bagatelny, nieistotny, poboczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pomijać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mʲiˈjä̃ɲɛ, AS: põmʹii ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. pomijać, omijać, mijać
Wiktionary
spędzić pewien czas na miksowaniu
SJP.pl
taki, który pomilkł (pomilknął)
SJP.pl
nie zważając na coś, wbrew czemuś; mimo
SJP.pl
przyimek
(1.1) służy do zakomunikowania, że dana rzecz czy zdarzenie wbrew temu, czego można by się spodziewać, nie wpłynęła na coś innego, bo działo się inaczej
Wiktionary
(1.1) Pomimo deszczu wyszedłem na dwór.
(1.1) Pomimo kryzysu na świecie Polska ciągle notuje wzrost gospodarczy.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmʲĩmɔ, AS: põmʹĩmo
Wiktionary
(1.1) mimo, chociaż, choć, wbrew, na przekór
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. pomijać)
(1.1) nie uwzględnić czegoś, nie wziąć pod uwagę
(1.2) nie poruszyć danego tematu, zagadnienia, problemu
Wiktionary
(1.1) Panowie, pominęliśmy jedną istotną kwestię, podejrzana nie miała przy sobie telefonu.
(1.2) Tak długo czekałem, a jednak pominęli sprawę podwyżek.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmʲĩnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: põmʹĩnõńć
Wiktionary
czas. ominąć, mijać
rzecz. pominięcie n.
Wiktionary
(1.1) zignorować, ominąć, zostawić, zlekceważyć, przegapić, przeoczyć, nie uwzględnić, nie wziąć pod uwagę, nie zwrócić uwagi, pot. olać
(1.2) opuścić, przepuścić, odrzucić, obejść
Wiktionary
z wyjątkiem, oprócz; wyjąwszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pominąć.
Wiktionary
Opuszczenie, pominięcie, paralipsa (gr. παράλειψις paráleipsis), praeteritio – figura retoryczna polegająca na zwróceniu uwagi na obiekt poprzez pozorne pominięcie go.
Wikipedia
IPA: ˌpɔ̃mʲĩˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: põmʹĩńė̃ńće
Wiktionary
czas. pominąć
Wiktionary
pokryć minią - antykorozyjną, czerwoną farbą na bazie tlenku ołowiu; zaminiować
SJP.pl
1. dawniej: potomstwo zwierząt pochodzące z jednego miotu;
2. dawniej: poród u zwierząt wydających na świat kilka młodych naraz;
3. dawniej: odchody zwierzęce;
4. pogardliwie: czyjeś dzieci lub jacyś ludzie
SJP.pl
1. przestarzałe: miotła na długim kiju do czyszczenia pieców piekarskich;
2. pogardliwie: człowiek mało zaradny, lekceważony i wykorzystywany przez innych; popychle, popychajło, popychadło, popychacz, popychel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. miotła na długim kiju do czyszczenia pieca piekarskiego
(1.2) pot. lekcew. osoba wykorzystywana w społeczności lub miejscu
Wiktionary
Pomiotło – (staropolski) rodzaj miotły na długim kiju służącej do czyszczenia pieca piekarskiego przed wsunięciem do niego chleba lub bułek. Wiecha pomiotła wykonana była ze słomy lub materiału konopnego.
W znaczeniu przenośnym słowo używane na określenie kogoś lekceważonego, poniewieranego lub wykorzystywanego w danym środowisku czy miejscu, a także na określenie lekceważonego przedmiotu. Synonimy pomiotła w znaczeniu metaforycznym to: popychadło, popychle, człowiek pomiatany, wycieruch, rzecz pomiatana, igraszka.
Wikipedia
rzecz. miotła ż.
czas. pomiatać ndk.
Wiktionary
(1.2) popychadło
Wiktionary
okazać uczucia poprzez delikatne pogłaskanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pomiziać.
Wiktionary
czas. miziać
rzecz. mizianie
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. pomykać)
(1.1) ruszyć szybko naprzód, np. pobiec, pojechać itp.
czasownik przechodni dokonany (ndk. pomykać)
(2.1) stpol. przesunąć
Wiktionary
IPA: ˈpɔ̃mknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: põmknõńć
Wiktionary
rzecz. pomknięcie n.
Wiktionary
(1.1) popędzić, pognać, pogonić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pomknąć.
Wiktionary
czas. pomknąć
Wiktionary
spędzić pewien czas na mieleniu; pomielić
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Pomlewo (kaszb. Pòmlewò) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Przywidz.
Miejscowość przy drodze wojewódzkiej nr 221, stanowi sołectwo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
czerwone wino burgundzkie; burgund
SJP.pl
Pommard – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté, w departamencie Côte-d’Or.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 552 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 55 osób/km² (wśród 2044 gmin Burgundii Pommard plasuje się na 420. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 930.).
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. pomnożyć)
(1.1) czynić większą ilość lub liczbę czegoś
(1.2) mat. wykonywać działanie mnożenia
czasownik zwrotny niedokonany pomnażać się (dk. pomnożyć się)
(2.1) stawać się liczniejszym, większym
Wiktionary
rzecz. pomnażanie n., mnożenie n.
przym. mnogi
czas. mnożyć
Wiktionary
(1.1) powiększać
(1.2) mnożyć
Wiktionary
zdrobnienie od: pomnik
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pomniejszyć)
(1.1) czynić coś mniejszym w rozmiarach, liczbie, natężeniu
(1.2) czynić mniej znaczącym; uznawać za mniej wartościowego
czasownik zwrotny niedokonany pomniejszać się (dk. pomniejszyć się)
(2.1) stawać się mniejszym; ulegać pomniejszaniu
(2.2) uznawać się za mniej wartościowego
Wiktionary
rzecz. pomniejszanie n.
Wiktionary
(1.1) zmniejszać
(1.2) bagatelizować, degradować, umniejszać
(2.1) ubywać, zanikać, zmniejszać się
(2.2) degradować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pomniejszać.
Wiktionary
rzecz. pomniejszenie n., pomniejszyciel m.
czas. pomniejszać ndk., pomniejszyć dk.
przym. pomniejszy
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: pomny; bardziej pomny
SJP.pl
1. posąg wzniesiony ku czci jakiejś osoby lub upamiętniający jakieś wydarzenie;
2. coś lub ktoś o wielkiej wartości, symbol lub świadectwo czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzeźba, posąg utworzony w celu upamiętnienia jakiegoś wydarzenia lub osoby;
(1.2) pot. nagrobek
Wiktionary
Pomnik – dzieło rzeźbiarskie lub rzeźbiarsko-architektoniczne, posąg, kamień pamiątkowy, obelisk, płyta itp., wzniesione dla upamiętnienia osoby lub zdarzenia historycznego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) marmurowy / granitowy / spiżowy pomnik • postawić / wystawić komuś pomnik
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) cokół, posąg, inskrypcja
(1.2) płyta, inskrypcja
pokrewne.
rzecz. pomnikowość ż.
:: zdrobn. pomniczek m.
przym. pomnikowy
przysł. pomnikowo
frazeologia.
pomnik przyrody
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) monument
* angielski: (1.1) monument, memorial
* arabski: (1.1) تمثال m.
* białoruski: (1.1) помнік m.; (1.2) помнік m.
* czeski: (1.1) památník m., monument m.
* dolnołużycki: (1.1) pomnik m.
* duński: (1.1) monument n.; (1.2) gravmonument n., gravmæle n.
* esperanto: (1.1) monumento
* francuski: (1.1) monument m., mémorial m., cénotaphe m.
* hindi: (1.1) स्मारक
* hiszpański: (1.1) monumento m.
* islandzki: (1.1) varði m., minnisvarði m., minnismerki n.
* japoński: (1.1) モニュメント, furi|像|ぞう.
* kaszubski: (1.1) pòmnik m.
* kataloński: (1.1) monument m.
* kazachski: (1.1) ескерткіш
* łaciński: (1.1) memoraculum n.
* niderlandzki: (1.1) monument n.; (1.2) grafmonument n.
* niemiecki: (1.1) Denkmal n.
* norweski (bokmål): (1.1) monument n.
* norweski (nynorsk): (1.1) monument n.
* nowogrecki: (1.1) μνημείο n.
* rosyjski: (1.1) па́мятник m.
* sorani: (1.1) یادپەیکەر
* szwedzki: (1.1) monument n., vård w., minnesmärke n.
* turecki: (1.1) abide
* ukraiński: (1.1) па́м'ятник m.
* uzbecki: (1.1) haykal
* wilamowski: (1.1) pomnik m.; (1.2) pomnik m.
* włoski: (1.1) monumento m.
źródła.
== pomnik (język wilamowski.) ==
ortografie.
wymowa.
audio|Wym-pomnik (wersja Józefa Gary).ogg.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pomnik
(1.2) nagrobek
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpɔ̃mʲɲik, AS: põmʹńik
Wiktionary
rzecz. pomnikowość ż.
:: zdrobn. pomniczek m.
przym. pomnikowy
przysł. pomnikowo
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) cokół, posąg, inskrypcja
(1.2) płyta, inskrypcja
pokrewne.
rzecz. pomnikowość ż.
:: zdrobn. pomniczek m.
przym. pomnikowy
przysł. pomnikowo
frazeologia.
pomnik przyrody
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) monument
* angielski: (1.1) monument, memorial
* arabski: (1.1) تمثال m.
* białoruski: (1.1) помнік m.; (1.2) помнік m.
* czeski: (1.1) památník m., monument m.
* dolnołużycki: (1.1) pomnik m.
* duński: (1.1) monument n.; (1.2) gravmonument n., gravmæle n.
* esperanto: (1.1) monumento
* francuski: (1.1) monument m., mémorial m., cénotaphe m.
* hindi: (1.1) स्मारक
* hiszpański: (1.1) monumento m.
* islandzki: (1.1) varði m., minnisvarði m., minnismerki n.
* japoński: (1.1) モニュメント, furi|像|ぞう.
* kaszubski: (1.1) pòmnik m.
* kataloński: (1.1) monument m.
* kazachski: (1.1) ескерткіш
* łaciński: (1.1) memoraculum n.
* niderlandzki: (1.1) monument n.; (1.2) grafmonument n.
* niemiecki: (1.1) Denkmal n.
* norweski (bokmål): (1.1) monument n.
* norweski (nynorsk): (1.1) monument n.
* nowogrecki: (1.1) μνημείο n.
* rosyjski: (1.1) па́мятник m.
* sorani: (1.1) یادپەیکەر
* szwedzki: (1.1) monument n., vård w., minnesmärke n.
* turecki: (1.1) abide
* ukraiński: (1.1) па́м'ятник m.
* uzbecki: (1.1) haykal
* wilamowski: (1.1) pomnik m.; (1.2) pomnik m.
* włoski: (1.1) monumento m.
źródła.
== pomnik (język wilamowski.) ==
ortografie.
wymowa.
audio|Wym-pomnik (wersja Józefa Gary).ogg.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pomnik
(1.2) nagrobek
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nadmierne budowanie pomników; pomnikoza
SJP.pl
potocznie: osoba, dla której uczczenia wystawiono pomnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. iron. osoba, której wystawiono pomnik
Wiktionary
rzecz. pomnik m.
przym. pomnikowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pomnikowe; cecha tych, którzy są pomnikowi
Wiktionary
rzecz. pomnik m., pomniczek m.
przym. pomnikowy
przysł. pomnikowo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pomnikiem, odnoszący się do pomnika
Wiktionary
rzecz. pomnik mrz., pomnikowiec m./ż.
Wiktionary
pejoratywnie: nadmierne budowanie pomników; pomnikomania
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. mnożyć, pomnażać)
(1.1) mat. wykonać działanie mnożenia
(1.2) uczynić liczniejszym; zrobić dużo czegoś
czasownik zwrotny dokonany pomnożyć się (ndk. mnożyć się, pomnażać się)
(2.1) stać się liczniejszym
Wiktionary
rzecz. pomnożenie n.
przym. mnogi
czas. mnożyć
Wiktionary
(1.2) namnożyć, przysporzyć, zwiększyć
Wiktionary
mający coś na względzie, pamiętający o czymś
SJP.pl
Indianie Ameryki Północnej, rdzenna ludność Kalifornii
SJP.pl
Pomo – rdzenni mieszkańcy Kalifornii, Indianie Ameryki Północnej. Historyczne terytorium Pomo w północnej Kalifornii było duże, od wybrzeża Pacyfiku przez Hrabstwo Lake, do Cleone i przylądka Duncans Point. Mała grupa Pomo w Colusa oddzielona była od rdzennego obszaru Pomo przez ziemie zamieszkane przez plemiona Yuki i Wintuan. Część plemion Pomo została uznana przez władze federalne.
Wikipedia
1. działanie zmierzające do poprawienia czyjejś sytuacji, wsparcie;
2. osoba lub instytucja działająca na czyjąś rzecz w razie potrzeby (np. pomoc domowa, pomoc drogowa);
3. narzędzie ułatwiające jakąś czynność (np. pomoc naukowa);
4. w sportach zespołowych: formacja mająca po części zadania ofensywne i defensywne
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. pomagać)
(1.1) dokonany od|pomagać.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpɔ̃mut͡s, AS: põmuc
Wiktionary
rzecz. pomocnica ż., pomoc ż., pomożenie n., pomocnictwo n., pomaganie n., wspomaganie n.
czas. pomagać ndk., wspomóc dk., wspomagać ndk.
przym. pomocny, pomocowy
przysł. pomocnie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. o ludziach: udzielający pomocy, pomagający komuś w czymś; przydatny;
2. o rzeczach: ułatwiający coś, przydatny do czegoś; przydatny;
3. dawniej: skutecznie działający, skuteczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. specjalna danina nakładana na ludność w obliczu wyjątkowych trudności finansowych państwa
Wiktionary
Pomocne (niem. Pombsen) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie jaworskim, w gminie Męcinka, na Pogórzu Kaczawskim (Pogórzu Złotoryjskim) w Sudetach.
W latach 1954-1972 wieś była siedzibą gromady Pomocne. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa legnickiego.
Wikipedia
IPA: pɔ̃ˈmɔt͡snɛ, AS: põmocne
Wiktionary
rzecz. pomocnictwo n., pomoc
przym. pomocny
Wiktionary
pomocniczka;
1. kobieta pomagająca komuś w czymś; asystentka;
2. kobiety wykonująca proste czynności pod kierunkiem przełożonego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta pomagająca w czymś, wyręczająca kogoś
(1.2) sport. kobieta piłkarz lub hokeistka grająca w pomocy
Wiktionary
rzecz. pomocnictwo n., pomaganie n., pomoc ż., pomocnik mos.
czas. pomagać ndk., pomóc dk.
Wiktionary
(1.1) asystentka, pomoc
Wiktionary
rodzaj przestępstwa polegający na umyślnym umożliwianiu innej osobie dokonania przestępstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. umyślne przestępstwo lub wykroczenie polegające na ułatwieniu innej osobie popełnienia czynu zabronionego;
Wiktionary
Pomocnictwo – w prawie karnym i prawie wykroczeń jedna z form popełnienia przestępstwa lub wykroczenia (forma zjawiskowa). Polega na ułatwieniu innej osobie popełnienia czynu zabronionego (art. 18 § 3 k.k., art. 13 k.w.). Pomocnictwo jest zawsze zachowaniem umyślnym, popełnić je można zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak w zamiarze ewentualnym. Możliwe jest pomocnictwo w formie działania, a także w formie zaniechania. W tym ostatnim wypadku dopuścić się go może jedynie osoba, na której ciąży szczególny prawny obowiązek niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego (gwarant).
Wikipedia
(1.1) Działanie oskarżonych trafnie zakwalifikowano jako pomocnictwo do dokonania zabójstwa.
Wiktionary
rzecz. pomoc ż., pomocnik m., pomocnica ż., pomocniczka ż., pomagier m., pomagierka ż., pomocniczość ż., pomocność ż., pomocne n.
czas. pomagać ndk., pomóc dk., dopomóc dk., wspomagać ndk., wspomóc dk.
przym. pomocny, pomocowy, pomocniczy
przysł. pomocowo, pomocniczo, pomocnie
Wiktionary
1. kobieta pomagająca komuś w czymś; asystentka, pomocnica;
2. kobiety wykonująca proste czynności pod kierunkiem przełożonego; pomocnica;
3. piłkarka grająca w pomocy
SJP.pl
przysłówek
(1.1) od: pomocniczy
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mɔt͡sʲˈɲit͡ʃɔ, AS: põmocʹńičo
Wiktionary
rzecz. pomaganie n., pomocnictwo n., pomoc
przym. pomocniczy, pomocny
czas. pomagać
Wiktionary
nieingerowanie przez jednostki wyższych szczebli w problemy jednostek niższych szczebli w przypadku możliwości rozwiązania tych problemów przez jednostki niższych szczebli; subsydiarność; zasada pomocniczości; zasada subsydiarności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co pomocnicze; cecha tych, którzy są pomocniczy
Wiktionary
przym. pomocniczy, pomocny
rzecz. pomaganie n., pomoc ż., pomocnictwo n.
Wiktionary
1. służący jako pomoc, wspomagający, ułatwiający coś; posiłkowy;
2. wykonujący dodatkowe, niesamodzielne prace
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stanowiący pomoc dla kogoś lub czegoś
Wiktionary
(1.1) Spójnik to pomocnicza część mowy, nie ma samodzielnego znaczenia leksykalnego.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mɔt͡sʲˈɲit͡ʃɨ, AS: põmocʹńičy
Wiktionary
rzecz. pomaganie n., pomocnictwo n., pomoc ż., pomocniczość ż.
czas. pomagać ndk.
przym. pomocny, pomocowy
przysł. pomocniczo
Wiktionary
(1.1) dodatkowy, uzupełniający; stpol. auksylijarny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób pomocny, z pomocą
Wiktionary
rzecz. pomocność ż., pomocnictwo n., pomoc ż., pomocnik m., pomaganie n.
czas. pomagać ndk., pomóc dk.
przym. pomocny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pomocnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pomocny; bardziej pomocny
SJP.pl
1. osoba do pomocy przy jakiejś pracy;
2. pracownik pracujący pod czyimś kierunkiem;
3. piłkarz grający w pomocy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba do pomocy przy jakiejś pracy
(1.2) pracownik pracujący pod czyimś kierunkiem
(1.3) sport. piłkarz grający w pomocy;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) przest. podręczna szafka
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pɔ̃ˈmɔt͡sʲɲik, AS: põmocʹńik
Wiktionary
rzecz. pomoc ż., pomocnica ż., pomocnictwo n., pomaganie n.
czas. pomagać
przym. pomocny
przysł. pomocnie
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Pomocno – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim, w gminie Pakosław.
Wikipedia
→ pomocny; przydatność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pomocne; cecha tych, którzy są pomocni
Wiktionary
przym. pomocny
przysł. pomocnie
rzecz. pomoc ż., pomocnictwo n.
Wiktionary
1. o ludziach: udzielający pomocy, pomagający komuś w czymś; przydatny;
2. o rzeczach: ułatwiający coś, przydatny do czegoś; przydatny;
3. dawniej: skutecznie działający, skuteczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) (o osobach) taki, który pomaga w czymś
(1.2) (o rzeczach) taki, który jest przydatny do czegoś, który coś ułatwia
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmɔt͡snɨ, AS: põmocny
Wiktionary
rzecz. pomoc ż., pomocnik m., pomocniczka ż., pomocnictwo n., pomagier m., pomagierka ż., pomocniczość ż., pomocność ż., pomocne n., pomaganie n.
czas. pomagać ndk., pomóc dk., dopomóc dk., wspomagać ndk., wspomóc dk.
przym. pomocowy, pomocniczy
przysł. pomocowo, pomocniczo, pomocnie
Wiktionary
osoba, która otrzymała lub otrzymuje pomoc od jakiejś osoby lub instytucji
SJP.pl
osoba lub firma udzielająca komuś pomocy, wspierająca kogoś finansowo
SJP.pl
dotyczący zorganizowanej pomocy jakiejś grupie osób
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pomocą, dotyczący pomocy
Wiktionary
rzecz. pomocnictwo n., pomoc ż.
czas. pomagać, pomóc
przym. pomocniczy, pomocny
Wiktionary
1. działanie zmierzające do poprawienia czyjejś sytuacji, wsparcie;
2. osoba lub instytucja działająca na czyjąś rzecz w razie potrzeby (np. pomoc domowa, pomoc drogowa);
3. narzędzie ułatwiające jakąś czynność (np. pomoc naukowa);
4. w sportach zespołowych: formacja mająca po części zadania ofensywne i defensywne
SJP.pl
forma rzeczownika.
(1.1) D., C., Ms. i W. lp. od: pomoc
wykrzyknik
(2.1) wołanie o pomoc w sytuacji zagrożenia
Wiktionary
Wróć do spisu treści
Wikipedia
(2.1) Pomocy! – krzyczał, wisząc nad przepaścią.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmɔt͡sɨ, AS: põmocy
Wiktionary
(2.1) ratunku, na pomoc, przest. gwałtu, rety
Wiktionary
spędzić pewien czas na modelowaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pomodlić.
Wiktionary
(1.1) Nie wystarczyła ci kruchta do pomodlenia, musiałeś wyważać drzwi do kościoła?
Wiktionary
rzecz. modlenie n., modlitwa ż.
czas. modlić ndk., pomodlić dk.
przysł. modlitewnie
Wiktionary
zmodyfikować po kolei, wiele razy
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) rzad. poddać coś wielu drobnym zmianom lub poddać takim zmianom wiele rzeczy
Wiktionary
(1.1) Nawet u nas na parkingu pod apartamentowcem stały pomodyfikowane samochody na belgijskich, niemieckich, litewskich i… albańskich numerach.
Wiktionary
rzecz. modyfikacja ż., modyfikator m.
czas. modyfikować ndk., zmodyfikować dk.
przym. modyfikacyjny, modyfikowalny
Wiktionary
taki, który pomoknął (pomókł); pomokły
SJP.pl
taki, który pomókł (pomoknął); pomoknięty
SJP.pl
spędzić pewien czas na molestowaniu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) z czasów po Molierze; odbiegający już od tego co molierowskie
Wiktionary
przym. molierowski, Molierowski
Wiktionary
specjalista w dziedzinie nauki o drzewach i krzewach owocowych; owocoznawca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) bot. ogrod. specjalista w dziedzinie pomologii
Wiktionary
Pomologia (z łac. pomum – owoc) – dział sadownictwa; nauka o budowie, pochodzeniu i pokrewieństwie, funkcjonowaniu oraz właściwościach użytkowych odmian drzew i krzewów owocowych. Klasyfikacje pomologiczne oparte są przeważnie na morfologii owoców.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pomologia ż.
przym. pomologiczny
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|pomum. + etymn|-log.
uwagi.
tłumaczenia.
* galicyjski: (1.1) pomólogo m.
* hiszpański: (1.1) pomólogo m., pomologista m.
* nowogrecki: (1.1) οπωρολόγος m.
* portugalski: (1.1) pomólogo m.
* słoweński: (1.1) pomolog
* włoski: (1.1) pomologo m.
źródła.
== pomolog (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) pomolog
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. pomologia ż.
przym. pomologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pomologia ż.
przym. pomologiczny
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|pomum. + etymn|-log.
uwagi.
tłumaczenia.
* galicyjski: (1.1) pomólogo m.
* hiszpański: (1.1) pomólogo m., pomologista m.
* nowogrecki: (1.1) οπωρολόγος m.
* portugalski: (1.1) pomólogo m.
* słoweński: (1.1) pomolog
* włoski: (1.1) pomologo m.
źródła.
== pomolog (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) pomolog
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nauka o drzewach i krzewach owocowych; owocoznawstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. ogrod. dział sadownictwa, nauka o właściwościach drzew i krzewów owocowych;
Wiktionary
Pomologia (z łac. pomum – owoc) – dział sadownictwa; nauka o budowie, pochodzeniu i pokrewieństwie, funkcjonowaniu oraz właściwościach użytkowych odmian drzew i krzewów owocowych. Klasyfikacje pomologiczne oparte są przeważnie na morfologii owoców.
Wikipedia
IPA: ˌpɔ̃mɔˈlɔɟja, AS: põmoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. pomolog m., pomolożka ż.
przym. pomologiczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) agrot. związany z pomologią, dotyczący pomologii
Wiktionary
rzecz. pomologia ż., pomolog mos.
Wiktionary
w mitologii rzymskiej: bogini sadów
SJP.pl
Wikipedia
środek w formie koncentratu rozpuszczalnego, stosowany do poprawiania wielkości i wybarwienia jabłek oraz redukcji zawiązywania owoców jabłoni
SJP.pl
zamontować wiele czegoś; spędzić pewien czas na montowaniu
SJP.pl
1. zaraźliwa choroba świń i drobiu;
2. masowe umieranie na chorobę zakaźną; epidemia; zaraza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wet. ostra wirusowa choroba zakaźna zwierząt
(1.2) daw. epidemia
Wiktionary
(1.1) Z powodu pomoru ryb jezioro dosłownie zaczęło cuchnąć.
(1.1) Oprócz tego odnotowano pomór wycieńczonego bydła.
(1.2) W średniowieczu pomory dziesiątkowały miasta w Marchii Ankonitańskiej i Umbrii.
Wiktionary
rzecz. mór mrz.
czas. pomrzeć
Wiktionary
(1.2) epidemia, mór, plaga, zaraza
Wiktionary
czasownik
(1.1) zamordować, zabić wiele osób, odebrać życie wielu osobom
Wiktionary
(1.1) Jak możemy oczekiwać idealnych warunków na Ziemi, skoro nasze ciała są żywymi grobami pomordowanych zwierząt?.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mɔrˈdɔvat͡ɕ, AS: põmordovać
Wiktionary
rzecz. pomordowanie n., mordowanie n., zamordowanie n., wymordowanie n., morderstwo n., mord m., morderca m., morderczyni ż.
czas. mordować ndk., zamordować dk., wymordować dk.
przym. morderczy
przysł. morderczo
Wiktionary
(1.1) wymordować, namordować, wygubić, wybić, wytracić, pozabijać, nazabijać, powybijać, zabić, wytępić, uśmiercić, zlikwidować, polikwidować, zdziesiątkować, wysiec, wyciąć, powalić, wykończyć, powykańczać, nasiec, położyć trupem, pot. sprzątnąć, rozwalić, wykosić, wytłuc, zadać komuś śmierć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okrutne pozabijanie
Wiktionary
rzecz. morderstwo n., mord m., morderca m., morderczyni ż., mordowanie n., zamordowanie n., wymordowanie n.
czas. mordować ndk., zamordować dk., wymordować dk., pomordować dk.
przym. morderczy
przysł. morderczo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. pomór, epidemia, choroba zakaźna (głównie zwierząt)
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmɔrɛk, AS: põmorek
Wiktionary
roślina o właściwościach leczniczych i trujących, w Polsce chroniona; arnika; kupalnik;
SJP.pl
Arnika górska, kupalnik górski (Arnica montana L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Nazwa ludowa – pomornik. Jest rośliną leczniczą.
Wikipedia
Pomorowo (dawniej niem. Pomehren) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie lidzbarskim, w gminie Lidzbark Warmiński.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.
Wikipedia
→ Pomorze
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. hist. dotyczący Pomorza; pochodzący z Pomorza;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. grupa dialektów języków zachodniosłowiańskich;
Wiktionary
(1.1) Ziemie pomorskie leżą nad Morzem Bałtyckim.
(2.1) To pomorski, niewiele z tego rozumiem.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmɔrsʲci, AS: põmorsʹḱi
Wiktionary
rzecz. morze n., Pomorze n., Pomorzanin m., Pomorzanka ż., Pomorzany nmos., pomorszczyzna ż., pomorze n.
przym. morski, zamorski, nadmorski
Wiktionary
→ Pomorze
SJP.pl
Pomorsko (niem. Pommerzig) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Sulechów.
W latach 1945–1950 Pomorsko należało do powiatu krośnieńskiego, zaś w latach 1951–1975, do powiatu sulechowskiego. Do roku 1945, jako Pommerzig, należała do powiatu krośnieńskiego. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą gromady Pomorsko. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
spędzić pewien czas na morsowaniu
SJP.pl
dawny drewniany instrument muzyczny; bomhart
SJP.pl
Pomort (bombarda; wł. bombardo, bombardone; niem. Pommer, Bomhart, Bombart, Bombarde; ang. pommer) - dawny stroikowy instrument dęty drewniany z rodziny szałamai, używany w całej Europie w czasach średniowiecza, renesansu i baroku. Nazwa "pomort" odnoszona była do większych przedstawicieli tej rodziny: szałamai altowej, tenorowej, basowej i kontrabasowej. Spokrewniony jest blisko z wielką rodziną piszczałek podwójnostroikowych z Azji (Chiny, kraje arabskie). Ostatecznie wyszedł z użycia z końcem XVIII w. Obecnie przeżywa renesans w zespołach specjalizujących się w wykonawstwie muzyki dawnej w jej oryginalnym brzmieniu.
Wikipedia
mieszkaniec Pomorza (krainy historycznej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Pomorza, człowiek identyfikujący się z Pomorzem
(1.2) hist. członek lechickiego plemięemienia zamieszkującego w średniowieczu Pomorze;
Wiktionary
Kluby sportowe:
Wikipedia
(1.1) Pomorzanie jedzą więcej ryb niż Ślązacy.
(1.2) Pomorzanie, mimo podejmowanych wcześniej misji chrystianizacyjnych, nadal pozostawali poganami.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mɔˈʒãɲĩn, AS: põmožãńĩn
Wiktionary
rzecz. Pomorze n., pomorze n., Pomorzany nmos.
:: fż. Pomorzanka ż.
przym. pomorski
Wiktionary
(1.1) Pomorzec
Wiktionary
mieszkanka Pomorza (krainy historycznej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: Pomorzanin
Wiktionary
Pomorzanka – część wsi Posejanka w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Sejny.
Wikipedia
(1.1) Anka jest Pomorzanką, ale na studia przyjechała do Krakowa.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mɔˈʒãŋka, AS: põmožãŋka
Wiktionary
rzecz. Pomorze n., morze n., pomorze n., pomorski mrz.
:: fm. Pomorzanin m.
przym. pomorski
Wiktionary
dzielnica Szczecina
SJP.pl
Wikipedia
kraina położona nad morzem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. region w północnej części Polski i Niemiec nad Morzem Bałtyckim;
Wiktionary
Pomorze (kaszub. Pòmòrskô, Pòmòrzé, niem. i szw. Pommern, łac. Pomerania) – kraina historyczna na terenie Polski i Niemiec, z granicą biegnącą na rzece Reknica (na zachodzie) oraz po linii Warty, Noteci, Wisły i Drwęcy na południu i południowym wschodzie.
Wikipedia
(1.1) Pomorze jest obecnie podzielone na część polską i niemiecką.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmɔʒɛ, AS: põmože
Wiktionary
rzecz. pomorski mrz., pomorze n., Pomorzanin mos., Pomorzanka ż., morze n.
przym. pomorski
Wiktionary
monotypowa rodzina roślin okrytonasiennych
SJP.pl
Pomorzlinowate (Frankeniaceae Desv.) – monotypowa rodzina roślin okrytonasiennych. Obejmuje jeden rodzaj pomorzlin (Frankenia), w obrębie którego wyróżnia się ok. 80–90 gatunków. Rośliny te występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Zasiedlają zwykle plaże i pustynie, wiele gatunków dobrze znosi siedliska silnie zasolone.
Wikipedia
o cechach pomorzlinowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Pomorzowice (cz. Pomorčovice, niem. Pommerswitz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Głubczyce.
Leży na terenie Nadleśnictwa Prudnik (obręb Prudnik).
Na północny zachód od miejscowości znajduje się ujście rzeki Prudnik do Osobłogi.
Wikipedia
zdrobnienie od: pomost; pomostek
SJP.pl
konstrukcja oparta na podporach, wychodząca z brzegu w głąb zbiornika wodnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) drewniana platforma na palach, wchodząca w jezioro lub rzekę
Wiktionary
Pomost – rodzaj obiektu budowlanego związanego z transportem wodnym w formie platformy opartej na podporach, wychodzącej z brzegu lub skarpy brzegowej na obszar akwenu (np. morza, jeziora albo rzeki), niebędącego obudową brzegu i nieprzenoszącego naporu gruntu terenu przylegającego do tego obiektu.
Wikipedia
IPA: ˈpɔ̃mɔst, AS: põmost
Wiktionary
rzecz. pomostówka ż., most m.
:: zdrobn. pomostek m., pomościk m.
przym. pomostowy
Wiktionary
zdrobnienie od: pomost; pomościk
SJP.pl
Stylik, trzonek, pomostek, pedicel – przewężenie za pierwszym segmentem odwłoka błonkoskrzydłych z podrzędu trzonkówek (stylikowców), oddzielające mezosomę od metasomy.
Stylik trzonkówek wykształca się w czasie trwania stadium poczwarki za pierwszym segmentem odwłoka. Pierwszy segment odwłoka nosi w tym przypadku nazwę pozatułowia i łączy się z tułowiem tworząc mezosomę. Pozostałą część odwłoka określa się metasomą. Pomostek może być zbudowany z jednego segmentu i wówczas cały określany jest jako petiolus. U wielu mrówek występuje pomostek dwuczłonowy i wówczas pierwszy segment tego przewężenia nazywany jest petiolus natomiast drugi postpetiolus.
Wikipedia
potocznie: emerytura pomostowa - świadczenie pieniężne przysługujące osobom pracującym w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. emerytura pomostowa
Wiktionary
(1.1) Jeśli zwolnią mnie z pracy to będę musiała iść na pomostówkę, bo do wieku emerytalnego brakuje mi jeszcze półtora roku.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mɔˈstufka, AS: põmostufka
Wiktionary
przym. pomostowy
rzecz. pomost
Wiktionary
mający pomost, związany z pomostem
SJP.pl
dawniej: pomówienie, obmowa
SJP.pl
pracownik POM-u (Państwowego Ośrodka Maszynowego); POM-owiec
SJP.pl
Zniesławienie – według definicji słownikowej czyn polegający na przekazywaniu fałszywych (nieprawdziwych) stwierdzeń na temat osoby, które szkodzą reputacji tej osoby. Pojęcie często utożsamiane z pomówieniem, obmówieniem, oszczerstwem. Pomówienie i zniesławienie są traktowane jako synonimy w doktrynie prawnej i orzecznictwie. Pojęcia to w większości języków świata łączy ogólne znaczenie prawne: upublicznienie lub rozgłoszenie informacji, które podważają reputację jednostki czy grupy, zwłaszcza jeśli są nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd. Termin ten definiowany przez prawo jurysdykcji wielu państw jako czyn zabroniony. We współczesnych jurysdykcjach prawa zwyczajowego, aby stanowić zniesławienie, roszczenie musi być zasadniczo fałszywe i musi być skierowane do kogoś innego niż osoba zniesławiona.
Wikipedia
przymiotnik od: POM (Porozumienie Organizacji Młodzieżowych, Państwowe Ośrodki Maszynowe); POM-owski
SJP.pl
potocznie: pozastanawiać się nad czymś; pokminić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pomóc.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: põmožẽńe
Wiktionary
czas. pomóc
rzecz. pomaganie n.
Wiktionary
pomozolić się - robić coś z wysiłkiem przez pewien okres czasu; pomęczyć się, poborykać się
SJP.pl
rzadko: osoba, która pomaga, wspiera, stanowi podporę; pomocnik, wspomożyciel
SJP.pl
1. urządzenie wymuszające przepływ jakiejś substancji, wtłaczające ją dokądś;
2. ulewny deszcz;
3. przepych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) astr. nazwa jednego gwiazdozbiorów;
Wiktionary
Pompa – maszyna służąca do wytworzenia różnicy ciśnień między stroną ssawną (wlotem do pompy) a tłoczną (wylotem z pompy), umożliwiającej transport cieczy lub osadów. Działanie pompy polega na przekazaniu cieczy siły mechanicznej przez wirnik, tłok lub membranę, celem jej sprężenia.
Wikipedia
(1.1) Nazwa Pompy została nadana na cześć pompy.
Wiktionary
IPA: ˈpɔ̃mpa, AS: põmpa
Wiktionary
[czytaj: pompaDUR] dawniej: kolor różowy lub karmazynowy
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przesadnie, wzniośle
Wiktionary
rzecz. pompatyczność ż.
przym. pompatyczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pompatycznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pompatyczny
SJP.pl
nieuzasadniona okolicznościami przesadna wzniosłość w języku, stylu; bombastyczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nadmierna wystawność i ceremonialność
(1.2) przesadna powaga i wyniosłość
Wiktionary
(1.1) Ceremonia otwarcia Sydney 2000 jako spektakl telewizyjny mogła, jak słyszę z różnych stron, zachwycić, ale mogła też miejscami nudzić i razić pompatycznością i gigantyzmem. Wszystko tu było największe: defilada, orkiestra, płachta-ekran przesuwająca się z widowni na płytę stadionu, a nawet gabaryty olimpijskiego znicza, który przypominał połączenie olbrzymiego palnika kuchenki gazowej z fontanną.
Wiktionary
rzecz. pompa ż.
przym. pompatyczny
przysł. pompatycznie
Wiktionary
(1.1) bombastyczność, bombast
(1.2) górnolotność, grandilokwencja, napuszoność
Wiktionary
przesadnie wyszukany, patetyczny; bombastyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przesadnie wystawny, uroczysty i ceremonialny
(1.2) zachowujący się z nadmierną powagą i podniosłością
Wiktionary
(1.1) Ten utwór ma bardzo pompatyczny charakter.
(1.1) Wreszcie możemy poznać kulisy wykradzenia planów Gwiazdy Śmierci (czy ktoś zna w historii kina bardziej pompatyczną nazwę?) – bazy mogącej niszczyć całe planetaanety.
Wiktionary
rzecz. pompatyczność ż., pompa ż.
przysł. pompatycznie
Wiktionary
(1) egzaltowany, emfatyczny, górnolotny, koturnowy, nadęty, napuszony, patetyczny, teatralny
Wiktionary
miejscowość we Włoszech; Pompeje
SJP.pl
Pompeja (Pompeia; ur. 80/75 p.n.e. – zm. przed 35 p.n.e.) – jedyna córka Pompejusza Wielkiego i jego trzeciej żony Mucji Tercji, siostra Gnejusza Pompejusza oraz Sekstusa Pompejusza. Żona Faustusa Korneliusza Sulli, syna dyktatora Lucjusza Korneliusza Sulli, a następnie Lucjusza Korneliusza Cynny.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. mieszkaniec Pompejów; osoba z tego miasta
(1.2) hist. stronnik Gnejusza Pompejusza w toczących się w I w. p.n.e. wojnach domowych
Wiktionary
(1.2) Prawdopodobnie wtedy, gdy położenie Cezara i jego legionów zdecydowanie się poprawiło, a dla tamtejszych plemięemion było coraz bardziej oczywiste, że zmagania cezarian z armią pompejańczyków zakończą się sukcesem tych pierwszych.
Wiktionary
rzecz. Pompeje nmos., Pompejusz mos., Pompeja ż.
:: fż. pompejanka ż.
przym. pompejański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Pompejów; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Pompeje nmos.
:: fm. pompejańczyk mos.
przym. pompejański
Wiktionary
→ Pompeje (miasto we Włoszech); pompejski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pompejami, dotyczący Pompejów, pochodzący z Pompejów
(1.2) związany z postacią rzymskiego wodza Gnejusza Pompejusza
Wiktionary
(1.2) Cezar twierdził również, że zginęło tam wtedy piętnaście tysięcy pompejańskich żołnierzy, a dwadzieścia cztery tysiące zostało pojmanych. To zniekształcenie prawdy miało też na celu zatuszowanie faktu, że tak wielu żołnierzom Pompejusza udało się uciec; ogółem osiemnastu tysiącom.
Wiktionary
rzecz. Pompejusz mos., Pompeje nmos., pompejańczyk mos., pompejanka ż.
Wiktionary
miejscowość we Włoszech; Pompeja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) hist. starożytne miasto położone we włoskiej Kampanii u stóp Wezuwiusza, zniszczone jego wybuchem w 79 r. n.e.;
(1.2) geogr. miejscowość i gmina we Włoszech, w Kampanii, w pobliżu ruin starożytnych Pompejów (1.1);
Wiktionary
Pompeje (wł. Pompei) – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Neapol w pobliżu ruin starożytnych Pompejów, założone w 1891 roku.
Według danych na rok 2021 gminę zamieszkiwało 24 233 osób, 1949,51 os./km².
W miejscowości znajduje się Papieskie Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej oraz stacja kolejowa Pompei.
Wikipedia
(1.1) Wybuch Wezuwiusza zniszczył starożytne miasto Pompeje.
Wiktionary
rzecz. Pompeja ż., pompejańczyk mos., pompejanka ż.
przym. pompejański
Wiktionary
(1.1) Pompeja
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Gnaeus Pompeius Magnus, Gnejusz Pompejusz Wielki (ur. 29 września 106 p.n.e., zm. 28 września 48 p.n.e.) – rzymski polityk i dowódca wojskowy, jeden z twórców I triumwiratu, zwany przez współczesnych Pompejuszem Wielkim ze względu na wielkie sukcesy polityczne i militarne oraz zasługi dla Rzymu.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pompejusza lub z nim związany
SJP.pl
wiecznie zielone drzewo cytrusowe z rodziny rutowatych, uprawiane głównie w Chinach i Indiach dla dużych jadalnych owoców; szadok, pumela, pomarańcza olbrzymia
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba obsługująca pompę (np. na stacji benzynowej)
Wiktionary
rzecz. pompka ż.
Wiktionary
[czytaj: pąpiDU albo pompiDU] nazwisko, m.in. Georges Pompidou (1911-1974) - polityk francuski
SJP.pl
1. lekceważąco o pompatycznym artyście;
2. przestarzale: strażak obsługujący sikawkę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o twórczości lub stylu: taki, który jest konwencjonalny, banalny, pretensjonalny; taki, którego tematyka jest ukazana w sposób zgodny ze stereotypami
Wiktionary
IPA: pɔ̃mˈpʲjɛrsʲci, AS: põmpʹi ̯ersʹḱi
Wiktionary
rzecz. pompier m., pompierstwo n., pompa ż.
Wiktionary
(1.1) pompatyczny, akademicki
Wiktionary
1. nawiązywanie w sztuce XIX wieku do wzorów antycznych i eklektyczne naśladowanie stylów uznanych za doskonałe; akademizm;
2. propagowanie utrwalonych wzorów i autorytetów przez instytucje i grupy społeczne oddziałujące na praktykę twórczą pisarzy oraz gusty publiczności czytającej
SJP.pl
rodzina morskich ryb okoniokształtnych
SJP.pl
Pompilowate (Centrolophidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych.
Występowanie : wszystkie tropikalne i ciepłe morza z wyjątkiem środkowego Oceanu Indyjskiego i środkowego Pacyfiku.
Wikipedia
o cechach pompilowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
1. mała pompa; niewielka maszyna do pompowania;
2. ćwiczenie gimnastyczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: pompa
(1.2) mech. niewielkie urządzenie do pompowania, najczęściej wody lub powietrza
(1.3) sport. ćwiczenie gimnastyczne polegające na uginaniu i prostowaniu ramion, wykonywane z dłońmi i palcami stóp opartymi o podłogę;
(1.4) daw. środ. med. przyrząd do lewatywy
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Przynieś, proszę, pompkę, muszę dopompować koła.
(1.3) A trener ile pompek zrobi?
Wiktionary
IPA: ˈpɔ̃mpka, AS: põmpka
Wiktionary
rzecz. pompa ż., pompowanie n., pompiarz mos., pompier mos.
czas. pompować ndk., wypompować dk., odpompować dk.
przym. pompowy, spompowany
Wiktionary
1. mała pompa; niewielka maszyna do pompowania;
2. ćwiczenie gimnastyczne
SJP.pl
Pompka (właśc.: uginanie i prostowanie ramion w podporze przodem) – popularna nazwa ćwiczenia fizycznego wykonywanego w pozycji poziomej, twarzą do ziemi, polegającego na podnoszeniu i obniżaniu tułowia.
Wikipedia
żartobliwie: nacisnąć pompkę
SJP.pl
puszysta kulka z przystrzyżonej włóczki, przyszywana jako ozdoba do czapek lub beretów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przyszywana ozdoba z włóczki w formie puszystej kulki;
(1.2) duża puszysta ozdoba do machania dla czirliderki
Wiktionary
Pompon – rodzaj ozdoby ubioru w postaci grubej kity lub kuli wykonanej z wielu kawałków przyciętej włóczki wełnianej albo jedwabnej przędzy. Nazwa pochodzi z języka francuskiego.
W strojach codziennych najczęściej spotykany przy czapkach i szalikach. Jest również elementem strojów uroczystych (np. biretu), a jego kolor jest wyróżnikiem godności piastowanej przez noszącego go duchownego.
Wikipedia
(1.1) Generał wlazł na wysokie posłanie łóżka, usiadł w kucki i zwrócił się do sierżanta, który wyprężony jak struna, zginał kark, żeby nie uszkodzić pompona przy kapeluszu, zawadzającego o stragarz powały niskiego pokoju.
Wiktionary
IPA: ˈpɔ̃mpɔ̃n, AS: põmpõn
Wiktionary
rzecz. pomponiara ż.
:: zdrobn. pomponik m.
przym. pomponowy, pomponiasty, pomponiarski
Wiktionary
1. potocznie: cheerleaderka; pomponiarka, czirliderka;
2. pejoratywnie: niezbyt inteligentna kobieta ubierająca się w sposób wyzywający i mająca zbyt ostry makijaż; barbie
SJP.pl
potocznie: cheerleaderka; pomponiara, czirliderka
SJP.pl
zdrobnienie od: pompon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. mały pompon
Wiktionary
rzecz. pompon m.
przym. pomponowy
Wiktionary
→ pompon
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który wygląda jak pompon
(1.2) związany z pomponem, dotyczący pomponu
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mpɔ̃ˈnɔvɨ, AS: põmpõnovy
Wiktionary
rzecz. pompon m., pomponik m., pomponiara ż.
przym. pomponiasty, pomponiarski
Wiktionary
środowiskowo: urządzenie elektryczne do pompowania i rozdrabniania ścieków
SJP.pl
określenie wykonawcze: pompatycznie, okazale
SJP.pl
Pompoturbina (turbina odwracalna) – maszyna przepływowa, która może pracować jako pompa i turbina wodna, przy czym kierunek przepływu wody w pracy pompowej jest przeciwny do kierunku płynięcia wody w pracy jako turbiny.
Zazwyczaj sprzężona jest z urządzeniem elektrycznym, które może pracować jako silnik albo prądnica. Stosowana głównie w elektrowniach szczytowo-pompowych.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. napompować)
(1.1) wtłaczać dokądś
(1.2) pot. wkładać dużo pieniędzy
(1.3) pot. chodzić na siłownię
(1.4) pot. robić pompki (ćwiczenie)
czasownik przechodni niedokonany (dk. wypompować)
(2.1) wydobywać skądś
(2.2) pot. uzyskiwać krocie
(2.3) pot. wyciągać od kogoś pieniądze
Wiktionary
(1.1) Serce jest mięśniem pompującym krew.
Wiktionary
rzecz. pompownia ż., pompa ż., pompowanie n., pompka ż.
przym. pompowy
Wiktionary
(1.1) przepompowywać, przetłaczać, tłoczyć, wtłaczać; gw-pl|Górny Śląsk|plómpać, plómpować.
(1.2) inwestować
(2.1) wyciągać, wydobywać
Wiktionary
potocznie: urządzenie do skakania wypełniane powietrzem; skakaniec, dmuchaniec
SJP.pl
potocznie: urządzenie do skakania wypełniane powietrzem; dmuchaniec, skakaniec
SJP.pl
pomieszczenie, w którym znajdują się pompy; stacja pomp
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. techn. pomieszczenie, w którym znajdują się pompy
Wiktionary
rzecz. pompa ż., pompowanie n.
czas. pompować ndk.
przym. pompowy
Wiktionary
(1.1) stacja pomp
Wiktionary
→ pompa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) techn. dotyczący pompy
Wiktionary
rzecz. pompa ż., pompka ż., pompowanie n., pompownia ż.
czas. dopompować dk., napompować dk., pompować ndk., wypompować dk.
Wiktionary
pomroczność jasna - zaburzenie świadomości z zachowaniem orientacji i zborności ruchowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pomroczne; cecha tych, którzy są pomroczni
Wiktionary
przym. pomroczny
przysł. pomrocznie
rzecz. pomroka ż.
Wiktionary
1. przestarzale: pogrążony w mroku, ciemny, mroczny;
2. stan pomroczny jasny - rodzaj stanu zaburzenia świadomości
SJP.pl
dawniej: zmrok; zmierzch; ciemność
SJP.pl
1. książkowo: głęboki cień, niemal całkowita ciemność; mrok;
2. w przenośni: coś przysłaniającego informacje, utrudniającego poznanie lub zrozumienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) podn. prawie całkowita albo zupełna ciemność
(1.2) przen. przeszkoda w dotarciu, poznaniu, zrozumieniu czegoś
Wiktionary
rzecz. pomrok mrz., pomrokliwość ż., mrok mrz., pomroczność ż.
Wiktionary
(1.1) mrok
(1.2) mrok, mgiełka, mgła, mgławica
Wiktionary
pomrowik, ślimak lądowy
SJP.pl
rodzina ślimaków płucodysznych z rzędu trzonkoocznych
SJP.pl
Pomrowcowate (Milacidae) – rodzina ślimaków z rzędu trzonkoocznych. Obejmuje ponad 40 gatunków nagich ślimaków (bez muszli zewnętrznej) występujących w zachodniej Palearktyce, głównie w strefie śródziemnomorskiej. Kilka gatunków rozwleczono po całym świecie. Na obszarze południowo-zachodniej Polski występują 2 gatunki: pomrowiec budapeszteński (Tandonia budapestensis) i pomrowiec nakrapiany (Tandonia rustica).
Wikipedia
pomrowica leszczynówka - gatunek motyla
SJP.pl
pomrów, ślimak lądowy
SJP.pl
pomrów, ślimak lądowy
SJP.pl
rodzina ślimaków płucodysznych z rzędu trzonkoocznych
SJP.pl
Pomrowikowate (Agriolimacidae) – rodzina małych lub średniej wielkości ślimaków płucodysznych z rzędu trzonkoocznych, obejmująca około 120 gatunków nagich ślimaków (bez muszli zewnętrznej), o holarktycznym zasięgu występowania. Na terenie Polski odnotowano występowanie 9 gatunków.
Wikipedia
pomrowik, ślimak lądowy
SJP.pl
Pomrowiowate, pomrówiowate, pomrowy (Limacidae) – rodzina ślimaków z rzędu trzonkoocznych, charakteryzujących się wydłużonym ciałem i muszlą zredukowaną do schowanej pod płaszczem płytki. Ostre zakończenie ciała i umiejscowienie otworu oddechowego odróżniają je od podobnych ślimaków z rodziny ślinikowatych (Arionidae). Zamieszkują zachodnią Palearktykę. Niektóre zostały zawleczone do Ameryki i Australii.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. mrozić)
(1.1) uczynić zmarzniętymi kolejno wiele roślin, zwierząt lub osób
(1.2) spowodować zamrożenie wielu rzeczy
Wiktionary
(1.2) zamrozić
Wiktionary
1. niski, głuchy dźwięk wydawany przez niektóre zwierzęta albo ludzi;
2. długotrwały niski dźwięk, podobny do wydawanego przez zwierzęta, np. groźne pomruki burzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niski, głuchy dźwięk wydawany przez człowieka, zwierzęta lub przyrodę nieożywioną
(1.2) niski, przytłumiony szmer głosu człowieka wyrażającego niezadowolenie
Wiktionary
rzecz. pomrukiwanie n., Mruczek mzw.
czas. pomrukiwać ndk., pomruknąć dk.
wykrz. mrrr
Wiktionary
(1) pomrukiwanie
Wiktionary
1. niski, głuchy dźwięk wydawany przez niektóre zwierzęta albo ludzi;
2. długotrwały niski dźwięk, podobny do wydawanego przez zwierzęta, np. groźne pomruki burzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pomrukiwać.
Wiktionary
czas. mruczeć
rzecz. pomruk mrz.
Wiktionary
o pewnej liczbie osób: zakończyć życie, umrzeć kolejno jeden po drugim
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) przest. o grupie osób: umrzeć kolejno jeden po drugim
(1.2) gwara. umrzeć, zemrzeć
Wiktionary
(1.1) Została sama. Pomarli jej rodzice, mąż, a nawet dzieci.
Wiktionary
IPA: ˈpɔ̃mʒɛt͡ɕ, AS: põmžeć
Wiktionary
rzecz. pomór m.
czas. daw./stpol./gwara. pomierać ndk.
Wiktionary
(1.1) poumierać
(1.2) gwara. pomrzyć; umrzeć, zemrzeć
Wiktionary
zemścić się, wziąć odwet za doznane krzywdy
SJP.pl
czasownik
(1.1) odpłacić komuś złem za zło, którego się dopuścił
Wiktionary
(1.1) Krótko po ślubie pary pan młody został zabity, ale ciężarna wdowa pomściła zabójstwo i zastrzeliła sprawcę w biały dzień.
Wiktionary
rzecz. pomszczenie n., mściciel mos., mścicielka ż.
przym. mściwy
Wiktionary
dawniej: zemsta, odwet
SJP.pl
przeklinać, złorzeczyć
SJP.pl
przeklinać, złorzeczyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. pomsta
Wiktionary
IPA: ˈpɔ̃mstfa, AS: põmstfa
Wiktionary
ryba drapieżna z rodziny dorszowatych; wątłusz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Gadus|ref=tak., drapieżna ryba morska;
(1.2) kulin. spoż. mięso lub potrawa z pomuchli (1.1)
Wiktionary
Dorsz atlantycki (Gadus morhua), nazywany również dorszem lub wątłuszem – drapieżna ryba morska, największy z rodziny dorszowatych; gatunek wędrowny występujący w północnej części Oceanu Atlantyckiego i w morzach północnej Europy.
Wikipedia
IPA: pɔˈmux.la
Wiktionary
(1.1) dorsz, wątłusz
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. possać
Wiktionary
1. ptak z rzędu wróblowatych, z rodziny pełzaczy
2. roślina zielna; pomurnik lekarski wykorzystywany jako ziele moczopędne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Tichodroma muraria|ref=tak., niewielki ptak z rodziny kowalikowatych;
(1.2) mikol. nazwa systematyczna|Tapinella|ref=tak., rodzaj grzybów z rodziny ponurnikowatych
Wiktionary
Pomurnik (Tichodroma muraria) – gatunek niewielkiego ptaka górskiego, jedyny przedstawiciel rodziny pomurników (Tichodromidae), często zaliczany też do rodziny kowalików (Sittidae). Występuje w górach południowej i środkowej Europy oraz zachodniej i środkowej Azji. W Polsce jest to skrajnie nieliczny ptak lęgowy. Występuje przede wszystkim w Tatrach, które są najbardziej na północ wysuniętym stanowiskiem lęgowym tego gatunku w Europie. Jest gatunkiem osiadłym, odbywającym w okresie pozalęgowym krótkie wędrówki w niższe tereny górskie.
Wikipedia
IPA: pɔ̃ˈmurʲɲik, AS: põmurʹńik
Wiktionary
rzecz. mur m., murek m., murarz m., murarka ż., pomurnikowate nmos.
przym. pomurnikowy
Wiktionary
dawniej: muśnięcie, pogłaskanie
SJP.pl
lekko pogładzić, zwykle przyjemnie; połaskotać, pogłaskać, połechtać
SJP.pl
umyć, oczyścić z brudu wiele rzeczy, osób lub zwierząt
SJP.pl
pomydło pospolite - gatunek rośliny z rodziny różowatych; rzepik pospolity, parzydło
SJP.pl
1. brudna woda po myciu naczyń, z resztkami jedzenia;
2. potocznie: niesmaczna potrawa; breja, bryja;
3. potocznie: coś odrażającego;
4. pejoratywnie: słowa brutalnie atakujące jakąś osobę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) brudna woda pozostająca po umyciu naczyń
(1.2) pot. mało intensywny w smaku napój lub posiłek płynny
(1.3) pot. niesmaczne jedzenie
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. przysz. od: pomyć
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Od frontu i z tyłu znajdowały się drzwi i sienie, przed którymi gniły kałuże pomyj i leżały kupy śmieci.
Wiktionary
pułapka zastawiana na ptaki
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) zob. pomknąć.
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. uciekać, umykać
Wiktionary
rzecz. pomykanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pomykać.
Wiktionary
rzecz. niepomykanie n.
czas. pomykać ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Pomykowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, w gminie Rydzyna.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pomylić.
Wiktionary
rzecz. pomyłka ż., pomyleniec m., pomylony m., pomyłeczka ż.
czas. pomylić
przysł. mylnie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. mylić)
(1.1) dokonany od|mylić.
czasownik zwrotny dokonany pomylić się (ndk. mylić się)
(2.1) dokonany od|mylić się.
Wiktionary
(1.1) Dorosłe mrówkolwy łatwo pomylić z ważkami.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmɨlʲit͡ɕ, AS: põmylʹić
Wiktionary
rzecz. pomyłka ż., pomyleniec m., pomylony m., pomylenie n., mylenie n., pomyłeczka ż.
przym. pomyłkowy
przysł. pomyłkowo, mylnie
Wiktionary
kobieta zachowująca się dziwnie; wariatka
SJP.pl
człowiek nienormalny; wariat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek nienormalny
Wiktionary
rzecz. pomyłka ż., pomyleniec m., pomylona ż., pomylenie n., mylenie n., zmylenie n., mylność ż., myłka ż., zmyłka ż., pomyłeczka ż.
czas. pomylić dk., mylić ndk., pomylić się dk., mylić się ndk., zmylić dk.
przym. pomyłkowy, omylny, mylny
przysł. pomyłkowo, mylnie, omyłkowo, mylnie
Wiktionary
(1.1) wariat, szaleniec, stuknięty, obłąkany, czubek, czub, debil, imbecyl, kretyn, oszołom, psychol, szajbus, świr, świrus, dziwak, postrzeleniec
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pomyrdać.
Wiktionary
czas. merdać, pomyrdać dk.
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) myśleć przez jakiś czas, zastanawiając się nad czymś
(1.2) zdać sobie sprawę z czegoś, uświadomić sobie coś
(1.3) wziąć coś pod uwagę, zadbać o coś, zająć się czymś
Wiktionary
(1.1) Muszę pomyśleć, zanim wybiorę.
(1.2) Strach pomyśleć, co by się stało, gdyby zwlekać jeszcze bardziej.
(1.3) Muszę teraz pomyśleć o czymś innym.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmɨɕlɛt͡ɕ, AS: põmyśleć
Wiktionary
rzecz. myślenie n., pomyślunek m., myśl ż., myśliciel mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pomyśleć.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mɨɕˈlɛ̃ɲɛ, AS: põmyślẽńe
Wiktionary
rzecz. myśl ż.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób sprzyjający, zgodny z czyimiś pragnieniami, oczekiwaniami
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmɨɕl̥ʲɲɛ, AS: põmyśl̦ʹńe
Wiktionary
rzecz. pomyślność
przym. pomyślny
Wiktionary
(1.1) przychylnie, korzystnie, fartownie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pomyślnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pomyślny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sprzyjający los, korzystny bieg wydarzeń
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmɨɕl̥nɔɕt͡ɕ, AS: põmyśl̦ność
Wiktionary
przym. pomyślny
przysł. pomyślnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) niebędący złym, negatywnym
Wiktionary
rzecz. pomyślność ż.
przysł. pomyślnie
Wiktionary
(1.1) korzystny, pozytywny, zadowalający, satysfakcjonujący
Wiktionary
potocznie: bystrość umysłu, myślenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. bystrość, orientacja
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mɨɕˈlũnɛk, AS: põmyślũnek
Wiktionary
rzecz. myśl ż., myślenie n.
czas. pomyśleć dk., myśleć ndk.
Wiktionary
poszukiwać czegoś przez jakiś czas
SJP.pl
koncepcja, plan, projekt jakiegoś działania lub rozwiązania czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) myśl zawierająca plan działania lub rozwiązanie jakiegoś problemu
Wiktionary
(1.1) Wydawało mi się, że z tej sytuacji nie ma wyjścia, ale nagle wpadłem na pewien pomysł.
Wiktionary
IPA: ˈpɔ̃mɨsw̥, AS: põmysu̯̦
Wiktionary
rzecz. pomysłodawczyni ż., pomysłowość ż., myśl ż.
przym. pomysłowy
przysł. pomysłowo
Wiktionary
(1.1) idea, koncept, myśl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) autor pomysłu, projektu
Wiktionary
(1.1) Pomysłodawcą dzisiejszej imprezy jest wujek Zygmunt.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mɨswɔˈdaft͡sa, AS: põmysu̯odafca
Wiktionary
rzecz.
:: fż. pomysłodawczyni ż.
Wiktionary
(1.1) autor
Wiktionary
kobieta występująca z jakimś pomysłem; projektodawczyni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: pomysłodawca
Wiktionary
(1.1) Pomysłodawczynią dzisiejszej imprezy jest ciocia Krysia.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mɨswɔdafˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: põmysu̯odafčỹńi
Wiktionary
rzecz. pomysł mrz., pomysłowość ż., myśl ż.
:: fm. pomysłodawca mos.
przym. pomysłowy
przysł. pomysłowo
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pomysłowo
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób pomysłowy
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mɨˈswɔvɔ, AS: põmysu̯ovo
Wiktionary
rzecz. pomysłodawczyni ż., pomysł, pomysłowość
przym. pomysłowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dodatnia cecha intelektu charakteryzująca się zdolnością do tworzenia nowych pomysłów, projektów i koncepcji, byciu pomysłowym i pełnym inwencji twórczej
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mɨˈswɔvɔɕt͡ɕ, AS: põmysu̯ovość
Wiktionary
rzecz. pomysł m., pomysłodawczyni ż.
przym. pomysłowy
przysł. pomysłowo
Wiktionary
(1.1) inwencja, koncept, zmyślność
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: pomysłowy; bardziej pomysłowy
SJP.pl
1. mający wiele pomysłów, pełen inwencji; twórczy, kreatywny;
2. będący wynikiem czyjegoś dobrego pomysłu, np. pomysłowe urządzenie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający wiele pomysłów
(1.2) oryginalny, nietypowy
Wiktionary
(1.2) Mocną stroną spektaklu jest interesująca scenografia, oszczędna, a jednocześnie bardzo pomysłowa - autorstwa Ireneusza Domagały.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃mɨˈswɔvɨ, AS: põmysu̯ovy
Wiktionary
rzecz. pomysłodawczyni ż., pomysłowość ż., pomysł m., myśl ż.
przysł. pomysłowo
Wiktionary
(1.1) kreatywny, przemyślny, zmyślny, twórczy, pełen inwencji
(1.2) niebanalny, niecodzienny, niekonwencjonalny, nieszablonowy
Wiktionary
dawniej, dziś potocznie: myć, zmywać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik zajmujący się zmywaniem naczyń
Wiktionary
(1.1) Na początku pracował jako pomywacz.
Wiktionary
rzecz. pomywak mrz.
:: fż. pomywaczka ż.
czas. pomywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pracownica restauracji myjąca naczynia
Wiktionary
(1.1) Zwolniliśmy tę niemiecką pomywaczkę, bo kradła sztućce.
Wiktionary
rzecz. pomywanie n.
:: fm. pomywacz m.
czas. pomywać ndk., pomyć dk.
Wiktionary
regionalnie: mała ścierka, gąbka itp. do zmywania naczyń kuchennych; zmywak, myjka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: pomyłka
Wiktionary
rzecz. pomylony mos., pomyłka ż., pomyleniec m., pomylenie n.
czas. pomylić dk.
przym. pomyłkowy
przysł. pomyłkowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) błąd w rozumowaniu lub w postępowaniu
(1.2) połączenie telefoniczne nawiązane z niewłaściwym abonentem
Wiktionary
(1.1) Drobna pomyłka w adresie spowodowała, że list nie dotarł do adresata.
(1.2) To już szósta pomyłka tej nocy, chyba zmienię numer.
(1.2) — Halo. / — Halinka? / — Nie. / — A to przepraszam, pomyłka.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈmɨwka, AS: põmyu̯ka
Wiktionary
rzecz. pomylony m., pomyleniec m., pomylona ż., pomylenie n., mylenie n., zmylenie n., zmyłka ż.
:: zdrobn. pomyłeczka ż.
czas. mylić ndk., pomylić dk., zmylić dk.
przym. pomyłkowy, omylny, mylny
przysł. pomyłkowo, omyłkowo, mylnie
Wiktionary
(1.1) błąd, nieporozumienie, stpol. chyba
Wiktionary
1. o deszczu: popadać gęsto drobniutkimi kropelkami;
2. poświecić słabym światłem
SJP.pl
o wielu ludziach: odmłodnieć
SJP.pl
potocznie: polski owczarek nizinny
SJP.pl
forma ściągnięta
(1.1) książk. po niego
Wiktionary
Telefon (kor. Pon) – południowokoreański film grozy z 2002 roku.
Wikipedia
IPA: pɔ̃ɲ, AS: põń
Wiktionary
skrót od: poniedziałek (czytany jako cały, odmienny wyraz); pn.
SJP.pl
skrót
(1.1) = poniedziałek
Wiktionary
rzecz. poniedziałek mrz.
Wiktionary
(1.1) pn.
Wiktionary
natrzeć po kolei, wiele razy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ponacinać.
Wiktionary
czas. ponacinać dk.
Wiktionary
nacisnąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
powyżej, nad; wyżej w hierarchii
SJP.pl
przyimek
(1.1) …tworzący konstrukcję opisującą położenie kogoś lub czegoś powyżej omawianego wyrażenia
(1.2) …tworzący konstrukcję opisującą relację większości w stosunku do jakiejś wielkości
Wiktionary
(1.1) Ponad polami unosiły się mgły.
(1.2) Wieloryb waży ponad dwie tony.
(1.2) To jest ponad nasze siły.
(1.2) Kochał ją ponad życie.
Wiktionary
IPA: ˈpɔ̃nat, AS: põnat
Wiktionary
przyim. nad
Wiktionary
(1.1-2) nad, powyżej
Wiktionary
znajdujący się ponad chmurami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ponadczasowe; cecha tych, którzy są ponadczasowi
Wiktionary
przym. ponadczasowy
przysł. ponadczasowo
rzecz. czasownik mos./mrz.
Wiktionary
nietracący nigdy aktualności, niezależny od upływu czasu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawsze aktualny, nietracący nigdy znaczenia, wartości
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃naṭt͡ʃaˈsɔvɨ, AS: põnaṭčasovy
Wiktionary
rzecz. czasownik mos./mrz., ponadczasowość ż., czas mrz.
przysł. ponadczasowo
Wiktionary
wykraczający poza to, co jest właściwe dialektowi
SJP.pl
mający ponad dwadzieścia lat, trwający ponad dwadzieścia lat itp.
SJP.pl
złożony z ponad dwóch elementów
SJP.pl
trwający dłużej niż dwie godziny
SJP.pl
trwający dłużej niż dwie i pół godziny
SJP.pl
mający ponad dwa lata i pół roku, trwający ponad dwa lata i pół roku itp.
SJP.pl
ponad dwa razy więcej lub mniej od czegoś
SJP.pl
mający ponad dwa lata, trwający ponad dwa lata itp.
SJP.pl
mający ponad dwa miesiące, trwający ponad dwa miesiące itp.
SJP.pl
mający ponad dwa tygodnie, trwający ponad dwa tygodnie itp.
SJP.pl
liczący ponad dziesięć milionów czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co ponaddźwiękowe
Wiktionary
przym. ponaddźwiękowy
Wiktionary
1. o prędkości większej od prędkości rozchodzenia dźwięku; naddźwiękowy;
2. o samolocie: mogący rozwinąć taką prędkość
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) poruszający się szybciej niż dźwięk (w powietrzu)
Wiktionary
(1.1) Samoloty lecące nad halą startowały z szybkością ponaddźwiękową, co powodowało silne grzmoty.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃nadʲd͡ʑvʲjɛ̃ŋˈkɔvɨ, AS: põnadʹʒ́vʹi ̯ẽŋkovy
Wiktionary
rzecz. dźwięk m., ponaddźwiękowość ż.
Wiktionary
(1.1) naddźwiękowy, supersoniczny
Wiktionary
wyższy od poziomu gimnazjum (w odniesieniu do szkolnictwa, szkół, wykształcenia)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który dotyczy edukacji po gimnazjum;
Wiktionary
(1.1) W Polsce szkoły ponadgimnazjalne to np. technikum i liceum.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃nadʲɟĩmnaˈzʲjalnɨ, AS: põnadʹǵĩmnazʹi ̯alny
Wiktionary
trwający dłużej niż godzinę
SJP.pl
mający zasięg lub znaczenie wykraczające poza granicę kraju
SJP.pl
wykraczający poza to, co jest właściwe jednostce; ponadjednostkowy
SJP.pl
wykraczający poza to, co jest właściwe jednostce; ponadindywidualny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ponadkulturowe; cecha tych, którzy są ponadkulturowi
Wiktionary
przym. ponadkulturowy
przysł. ponadkulturowo
Wiktionary
wykraczający poza to, co jest właściwe kulturze, nadrzędny w stosunku do kultury, np. ponadkulturowy system wartości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nadrzędny w stosunku do poszczególnych kultur, dotyczący wszystkich kultur
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃natkultuˈrɔvɨ, AS: põnatkulturovy
Wiktionary
rzecz. ponadkulturowość ż.
Wiktionary
przekraczający limit
SJP.pl
mający zasięg lub znaczenie wykraczające poza najbliższe okolice
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przekraczający możliwości człowieka
Wiktionary
(1.1) Literatura wedyjska […] stanowi święty kanon. Kanon ów nazywany jest śruti („to, co usłyszane”), by podkreślić ponadludzkie, boskie pochodzenie tekstów.
Wiktionary
przym. nadludzki
Wiktionary
liczący ponad milion czegoś
SJP.pl
nadmuchać po kolei, wiele razy
SJP.pl
Ponadnarodowość (supranationalism) – autorytet wyższy niż państwo narodowe, który jest zdolny narzucić państwom swoją wolę.
Ponadnarodowość odnosi się do podmiotów międzynarodowych ustanowionych przez dobrowolną zgodę państw, które mają ograniczone i jasno określone funkcje.
Wikipedia
mający zasięg lub znaczenie wykraczające poza jeden naród
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. nadrzędny w stosunku do poszczególnych narodów, dotyczący wszystkich narodów
Wiktionary
(1.1) Dziś w Unii Europejskiej jednocześnie z władzami krajowymi i lokalnymi istnieje niezależna władza ponadnarodowa.
(1.1) Jej troską pozostaje jednak kształtowanie jedności Europy w sferze ducha poprzez ukazywanie wartości, które będą ożywiać pojętą pozytywnie świadomość ponadnarodową.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃nadnarɔˈdɔvɨ, AS: põnadnarodovy
Wiktionary
urzędowo: większy od tego, co przewiduje normatyw - wskaźnik norm, np. ponadnormatywne wynagrodzenie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający ponad osiemdziesiąt procent
Wiktionary
(1.1) – Duża, ponadosiemdziesięcioprocentowa wilgotność sprawia, iż cały czas nosimy wilgotne ubrania. To jednak bardzo pomaga w upalne dni, ochładza – mówi Mariusz.
Wiktionary
nadrzędny w stosunku do jakiejś osoby lub jakichś osób
SJP.pl
trwający dłużej niż pół godziny
SJP.pl
mający ponad pół roku, trwający ponad pół roku itp.
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób ponadprzeciętny
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃natpʃɛˈt͡ɕɛ̃ntʲɲɛ, AS: põnatpšećẽntʹńe
Wiktionary
rzecz. ponadprzeciętność ż.
przym. ponadprzeciętny
Wiktionary
(1.1) nieprzeciętnie, wyjątkowo, doskonale, genialnie
Wiktionary
cecha osoby lub rzeczy, która jest lepsza niż przeciętna, wyjątkowa, oryginalna; nieszablonowość, niepospolitość, niezwykłość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co ponadprzeciętne; cecha tych, którzy są ponadprzeciętni
Wiktionary
przym. ponadprzeciętny
przysł. ponadprzeciętnie
Wiktionary
(1.1) nieprzeciętność
Wiktionary
taki, który jest lepszy niż przeciętny, wyjątkowy, oryginalny; nieszablonowy, niepospolity, wyróżniający się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) większy lub lepszy od przeciętnego
Wiktionary
rzecz. ponadprzeciętność ż.
przysł. ponadprzeciętnie
Wiktionary
spędzić pewien czas na nadrabianiu zaległości
SJP.pl
mający zasięg lub znaczenie wykraczające poza obszar regionu
SJP.pl
mający ponad rok, trwający ponad rok itp.
SJP.pl
mający ponad siedemdziesiąt lat, trwający ponad siedemdziesiąt lat itp.
SJP.pl
rzadko: taki, który jest ponad czyjeś siły
SJP.pl
nadskubać po kolei, wiele razy
SJP.pl
mający zasięg lub znaczenie wykraczające poza obszar jednego stanu
SJP.pl
mający ponad sto lat, trwający ponad sto lat itp.
SJP.pl
mający długość ponad stu metrów, wynoszący ponad sto metrów
SJP.pl
nieorganiczny związek chemiczny o charakterze soli, zawierający anion O2(-)
SJP.pl
Ponadtlenki – nieorganiczne związki chemiczne o charakterze soli, zawierające jednowartościowy anion ponadtlenkowy O−
2. Ponadtlenki w stanie wolnym znane są tylko dla litowców (np. ponadtlenek potasu KO2). Powstają podczas spalania odpowiednich metali na powietrzu lub w atmosferze tlenu. Są to substancje krystaliczne o barwie od żółtej do pomarańczowej.
Wikipedia
oprócz tego, w dodatku, poza tym
SJP.pl
partykuła
(1.1) nawiązuje do poprzedniego kontekstu wypowiedzi i wprowadza nową informację na omawiany już temat
Wiktionary
(1.1) Pan Adam jest sumienny i pracowity, a ponadto ma długi staż pracy.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈnatːɔ, AS: põna•to
Wiktionary
mający ponad trzydzieści pięć lat, trwający ponad trzydzieści pięć lat itp.
SJP.pl
mający ponad tydzień, trwający ponad tydzień itp.
SJP.pl
mający ponad tysiąc lat, trwający ponad tysiąc lat itp.
SJP.pl
ponadwyrężać;
1. nadwerężyć wiele czegoś;
2. ponadwerężać się - spędzić pewien czas na nadmiernym wysiłku, nadwerężając wiele części ciała
SJP.pl
ponadwerężać;
1. nadwyrężyć wiele czegoś;
2. ponadwyrężać się - spędzić pewien czas na nadmiernym wysiłku, nadwyrężając wiele części ciała
SJP.pl
niedający się poznać zmysłami; pozazmysłowy, nadzmysłowy
SJP.pl
nagarnąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ponaglać.
Wiktionary
przysł. nagle
czas. naglić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ponaglić.
Wiktionary
Ponaglenie – środek prawny przysługujący stronie w postępowaniu administracyjnym.
W Polsce został wprowadzony do Kodeksu postępowania administracyjnego ustawą z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2017 r. poz. 935).
Wikipedia
przysł. nagle
czas. naglić
Wiktionary
1. nagrodzić wiele osób;
2. uznać wiele rzeczy za wartościowe i okazać to w jakiś sposób;
3. ponagradzać się - wielokrotnie nagrodzić siebie nawzajem
SJP.pl
nakłuć po kolei, wiele razy
SJP.pl
przykleić wiele czegoś kolejno, w wielu miejscach
SJP.pl
napaść po kolei, wiele razy
SJP.pl
potocznie:
1. pouderzać;
2. ponaparzać się - spędzić pewien czas na biciu się
SJP.pl
wulgarnie: spędzić pewien czas na napieprzaniu
SJP.pl
wulgarnie:
1. pouderzać;
2. pograć w coś, na czymś;
3. ponapierdalać się:
a) pośmiać się z kogoś lub z czegoś;
b) spędzić pewien czas na biciu się
SJP.pl
wulgarnie: spędzić pewien czas na napierdzielaniu
SJP.pl
ponaciągać, ponaprężać;
1. napiąć po kolei, wiele razy;
2. napiąć przez pewien czas
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. istniejący, dziejący się w okresie po ostatecznej klęsce Napoleona Bonapartego w 1815 r.
Wiktionary
(1.1) W armiach ery napoleońskiej i ponapoleońskiej lojalność wobec króla została zastąpiona lojalnością wobec narodu, opartą na patriotyzmie narodowym.
(1.1) Chociaż w następnych latach podjęto kilka prób przywrócenia państwowości polskiej, żaden z efemerycznych tworów dyplomacji napoleońskiej i ponapoleońskiej nie uzyskał pełnej suwerenności i żadnemu nie udało się zjednoczyć pod jednymi rządami całego polskiego narodu.
Wiktionary
przym. napoleoński
Wiktionary
naprężyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
napuścić po kolei, wiele razy
SJP.pl
napchać po kolei, wiele razy
SJP.pl
występujący po zażyciu narkotyków
SJP.pl
Ponarlica – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Nowy Dwór.
Wieś szlachecka położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wikipedia
spędzić pewien czas na narzekaniu; pojojczeć, pojojczyć
SJP.pl
nasączyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
powrzucać ziarno do gleby; nasiać
SJP.pl
spędzić pewien czas na naśladowaniu
SJP.pl
ponaśmiewać się - spędzić pewien czas na naśmiewaniu się; powyśmiewać, ponabijać się
SJP.pl
nasypać po kolei, wiele razy
SJP.pl
natrząść po kolei, wiele razy
SJP.pl
potocznie:
1. uderzyć wiele razy;
2. działać przez pewien czas z dużą siłą lub intensywnością;
3. grać przez pewien czas jakąś postacią w grze komputerowej;
4. grać przez pewien czas w grę komputerową;
5. ponawalać się - bić się przez pewien czas
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ponowić)
(1.1) zaczynać coś od nowa, robić coś po raz kolejny, podejmować na nowo jakąś próbę
czasownik zwrotny niedokonany ponawiać się (dk. ponowić się)
(2.1) zaczynać się od nowa, po raz kolejny
Wiktionary
(1.1) Ponawiam moją prośbę dotyczącą wydania mi pozwolenia na budowę garażu.
(2.1) Ból nogi ponawiał się co pewien czas.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈnavʲjät͡ɕ, AS: põnavʹi ̯äć
Wiktionary
czas. ponowić, wznawiać
przym. nowy, nowiowy
rzecz. Nowak mrz., nów mrz., nowina ż., ponawianie n., nowy mos., nówka ż.
przysł. ponownie
Wiktionary
(1.1) wracać, powtarzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ponawiać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃naˈvʲjä̃ɲɛ, AS: põnavʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
rzecz. ponowienie n., nów mrz., Nowak mrz.
czas. ponawiać, ponowić
przym. nowiowy
Wiktionary
wieszając, umieścić na czymś wiele czegoś
SJP.pl
o prądzie powietrza: ponanosić, ponapędzać, ponasypywać czegoś
SJP.pl
nawinąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
nawieźć po kolei, wiele razy
SJP.pl
nawrócić wiele osób; spędzić pewien czas na nawracaniu
SJP.pl
nazwać po kolei, wiele razy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. pielgrzymka
Wiktionary
wierzchnie okrycie z kwadratowego kawałka tkaniny, noszone głównie przez pasterzy w Ameryce Środkowej i Południowej; ponczo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) etn. ponczo
Wiktionary
Ponczo (poncho hiszp. z języka Indian Araukanów) – rodzaj wierzchniego okrycia wykonanego z prostokątnego kawałka wełnianej tkaniny (ewentualnie skóry) z otworem na głowę pośrodku. Ponczo jest charakterystyczne dla krajów Ameryki Południowej.
Wikipedia
IPA: ˈpɔ̃n͇t͡ʃɔ, AS: põṇčo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Poncjan (ur. w Rzymie, zm. w 235 na Tavolara) – święty Kościoła katolickiego, 18. papież w okresie od 21 lipca 230 do 28 września 235.
Wikipedia
(1.1) Osiemnastym papieżem wybrano Poncjana.
Wiktionary
Poncjusz Piłat - rzymski prefekt Judei od 26 do 36-37 roku n.e.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Poncjusz – imię męskie pochodzące od rzymskiej nazwy rodowej, prawdopodobnie wywodzącej się od nazwy starożytnej krainy Pont w Azji Mniejszej. Z kolei jej nazwa być może pochodziła od greckiego słowa ποντος (pontos) – "morze". Zupełnie inną etymologię podaje m.in. Encyclopaedia Britannica oraz New Catholic Encyclopedia. Według tych dzieł przydomek Poncjusz pochodzi od rodu Pontiów, należącego do italskiego ludu Samnitów. Świętych o tym imieniu było kilku, wśród nich:
Wikipedia
(1.1) Żoną Poncjusza miała być Prokula.
Wiktionary
rzecz. Pont mos./mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
słodki napój z soku owocowego, wody i alkoholu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. napój z wymieszanych różnych rodzajów alkoholi, soków owocowych i innych składników;
(1.2) kulin. syrop alkoholowy do nasączania ciast
Wiktionary
Poncz (ang. punch) – mieszany napój alkoholowy, najczęściej aromatyczny (korzenny), przygotowywany naraz dla większej liczby osób i do rozlewania podawany w wazie.
Może być mrożony lub gorący, często przygotowywany bywał na noc sylwestrową, podawany uroczyście o północy. Pochodzi z Indii, gdzie „pancza” oznaczało liczbę 5, gdyż składał się tam z tylu elementów (herbata, cukier, arak, cytryny, wino lub woda). Przez Anglików sprowadzony pod koniec XVI wieku do Europy, gdzie w ciągu XVIII i XIX stulecia rozpowszechnił się tak, iż serwowano go nawet do śniadań. Popularny nie tylko w krajach zachodnioeuropejskich (zwłaszcza w Wielkiej Brytanii i Szwecji), lecz także w Polsce i Rosji, ceniony również przez wojskowych. Mickiewicz w Panu Tadeuszu ironizuje, że carscy oficerowie „Płut i Rykow tak żwawo zaczęli się zwijać, tak łakomie zajadać i gęsto zapijać, że w pół godziny zjedli dwadzieścia trzy zrazy i wychylili ponczu ogromne pół wazy” (ks. IX, w. 250-253).
Wikipedia
(1.1) W niskich pokoikach parterowej murowanki mieścił się zakład Nowackiego pod nazwą kawiarni. Zbierali się tam na poncz, ulubiony wówczas napój, z arakiem i cytryną po złotówce, a z ananasem po półtorej, ówcześni „cyganie”.
Wiktionary
przym. ponczowy
Wiktionary
mieszkaniec Pońca (miasta w województwie wielkopolskim)
SJP.pl
mieszkanka Pońca (miasta w województwie wielkopolskim)
SJP.pl
wierzchnie okrycie z kwadratowego kawałka tkaniny, noszone głównie przez pasterzy w Ameryce Środkowej i Południowej; poncho
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) etn. wierzchnie okrycie z czworobocznego kawałka tkaniny z wyciętym pośrodku otworem na głowę, pierwotnie noszone przez Indian w Ameryce Łacińskiej;
Wiktionary
Ponczo (poncho hiszp. z języka Indian Araukanów) – rodzaj wierzchniego okrycia wykonanego z prostokątnego kawałka wełnianej tkaniny (ewentualnie skóry) z otworem na głowę pośrodku. Ponczo jest charakterystyczne dla krajów Ameryki Południowej.
Wikipedia
(1.1) W zimowe wieczory zakładam wełniane ponczo.
Wiktionary
IPA: ˈpɔ̃n͇t͡ʃɔ, AS: põṇčo
Wiktionary
element garderoby okrywający stopę i część nogi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obcisła, elastyczna część garderoby, okrywająca nogę;
(1.2) gw-pl|Bukowina. skarpeta
Wiktionary
Pończochy – obcisła, elastyczna część garderoby, okrywająca stopę i część nogi (zwykle do górnej części uda). Tym różnią się od rajstop, które zakrywają całe nogi do pasa. Tak, jak i rajstopy, oprócz waloru praktycznego (ochrony przed zimnem) poprawiają optycznie wygląd damskiej nogi.
Wikipedia
(1.1) Znałem pewną starą damę, która przez cały dzień robiła pończochę, a na każdą nową wiadomość odpowiadała jednym wyrazem: „nieszczęście”!
Wiktionary
IPA: pɔ̃j̃n͇ˈt͡ʃɔxa, AS: põĩ ̯ṇčoχa
Wiktionary
rzecz. pończoszarnia ż., pończosznictwo n., pończosznik m., pończoszarka ż.
:: zdrobn. pończoszka ż.
przym. pończochowy, pończoszkowy, pończoszniczy
Wiktionary
przymiotnik od: pończocha
SJP.pl
element garderoby okrywający stopę i część nogi
SJP.pl
Pończochy – obcisła, elastyczna część garderoby, okrywająca stopę i część nogi (zwykle do górnej części uda). Tym różnią się od rajstop, które zakrywają całe nogi do pasa. Tak, jak i rajstopy, oprócz waloru praktycznego (ochrony przed zimnem) poprawiają optycznie wygląd damskiej nogi.
Wikipedia
fabryka pończoch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pracownia lub fabryka pończoch
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃j̃n͇t͡ʃɔˈʃarʲɲa, AS: põĩ ̯ṇčošarʹńa
Wiktionary
rzecz. pończocha ż., pończoszka ż., pończoszarka ż., pończosznictwo n., pończosznik m.
przym. pończochowy, pończoszkowy, pończoszniczy
Wiktionary
zdrobnienie od: pończocha
SJP.pl
zdrobnienie od: pończocha
SJP.pl
produkcja pończoch
SJP.pl
1. rzemieślniczka wytwarzająca pończochy;
2. kobieta sprzedająca pończochy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z wyrobem lub naprawą pończoch, stosowany w pończosznictwie
Wiktionary
(1.1) Włosi przywiozą do Łowicza 43 automaty pończosznicze oraz maszyny do wykańczania i pakowania, a także surowiec i etykiety.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃j̃n͇t͡ʃɔʃʲˈɲit͡ʃɨ, AS: põĩ ̯ṇčošʹńičy
Wiktionary
rzecz. pończocha ż., pończoszarnia ż.
Wiktionary
rzemieślnik wytwarzający pończochy; sprzedawca pończoch
SJP.pl
nasączać biszkopty, ciasto itp. alkoholem
SJP.pl
przymiotnik od: poncz, ponczo
SJP.pl
zdrobnienie od: poncz (napój alkoholowy)
SJP.pl
jednostka siły równa jednemu gramowi; gram-siła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. fiz. metrol. jednostka siły odpowiadająca jednemu gramowi
Wiktionary
Pond – obszar niemunicypalny w hrabstwie Kern, w Kalifornii (Stany Zjednoczone), na wysokości 87 m. Znajduje się około 14 km na północ od miasta Wasco.
Wikipedia
IPA: pɔ̃nt, AS: põnt
Wiktionary
(1.1) gram-siła, skr. p
Wiktionary
rzeczy uchwytne, wymierne, konkretne
SJP.pl
jednostka wagi stosowana przez Rzymian
SJP.pl
ponęc lśniący - gatunek chrząszcza z rodziny sprężykowatych
SJP.pl
dawniej: znęcić (przyciągnąć, zwabić)
SJP.pl
spędzić pewien czas na negocjacjach
SJP.pl
wiatr zachodni
SJP.pl
Ponente lub Poniente – silny, ciepły i suchy wiatr wiejący z zachodu lub północnego zachodu na Morzu Śródziemnym.
Ponente (Poniente) to wiatr wiejący w Cieśninie Gibraltarskiej i wzdłuż wybrzeży północno-zachodniej części Morza Śródziemnego, przynoszący gorącą, czystą i przeważnie suchą pogodę. W tym czasie wzrasta przejrzystość powietrza, a z Gibraltaru widać brzegi Afryki.
Wikipedia
1. coś wystawione na przynętę;
2. dawniej: skłonność, pociąg, chęć;
3. coś co nęci, kusi; pokusa; urok;
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych; krynia
SJP.pl
Ponętlin, kryna, kryn, krynia (Crinum) – rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych. Obejmuje ok. 65, od 65 do ponad 100, 113 gatunków. Najwięcej przedstawicieli rodzaj ma w Afryce na południe od Sahary, gdzie rośnie ponad 40 gatunków. Poza tym rośliny te spotykane są także na innych lądach w strefie międzyzwrotnikowej. Rosną na kontynentach amerykańskich od południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych (między Karoliną Południową i Teksasem) poprzez Amerykę Centralną i Antyle po Peru, Paragwaj i środkową Brazylię w Ameryce Południowej. Obecne są na Madagaskarze i Półwyspie Arabskim, w południowo-wschodniej Azji (od Indii, poprzez Półwysep Indochiński, Chiny, Półwysep Koreański po Japonię). Występują także w Australii i na Nowej Gwinei.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) od ponętny
Wiktionary
(1.1) To, co miał na tacy, wyglądało niezbyt ponętnie, ale w smaku było znośne.
Wiktionary
rzecz. ponętność ż.
przym. ponętny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ponętnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ponętny
SJP.pl
→ ponętny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto jest ponętny; pociągający wygląd; powabność, zmysłowość
(1.2) rzad. atrakcyjność czegoś
Wiktionary
(1.1) Jesteś dla siebie za surowa. Zasłaniasz się szerokimi płaszczami, by ukryć swoją ponętność.
(1.1) Wydawało jej się kiedyś, że oboje z chłopem będą zawsze młodzi, silni i urodni, a tymczasem ciężkie pożycie małżeńskie wyssało krzepkość cielesną, odbarwiło krwiste policzki w bledziznę codziennych wyczerpań, pożarło ponętność urody.
(1.2) „Wartością rzeczy jest waga lub ponętność w porównaniu z czymś innym”
(1.2) Kiedy opisuje, co widział, czego doświadczył, ma za sobą nieraz ponętność prawdy i możeby autobiografię lub pamiętniki czasu swego dobrze napisał, ale jowialności jego są ckliwe, a wymysły nieprzydatne do zbudowania jednolitej całości.
Wiktionary
rzecz. nęcenie n.
czas. nęcić ndk., ponęcić dk.
przym. ponętny, nęcący
przysł. ponętnie, nęcąco
Wiktionary
(1.1) powab
Wiktionary
pociągający;
1. wzbudzający pożądanie;
2. bardzo atrakcyjny; nęcący, kuszący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wzbudzający pożądanie, bardzo atrakcyjny
Wiktionary
(1.1) Wdówka jest ponętna, ale tamta ponętniejsza stokroć, jako stworzenie nieobeznane z niczem, czyste jak łza, słodkie, niewinne.
Wiktionary
rzecz. ponętność ż.
przysł. ponętnie
Wiktionary
(1.1) sexy, seksowny, powabny, atrakcyjny, pociągający
Wiktionary
taki, który nastąpił po neutralizacji
SJP.pl
jedna z wielu gier telewizyjnych, imitująca takie sporty jak tenis czy hokej
SJP.pl
Pong – gra komputerowa będąca symulacją tenisa stołowego przy użyciu grafiki dwuwymiarowej. Celem rozgrywki jest pokonanie przeciwnika poprzez uzyskanie wyższego wyniku punktowego. Gra wydana została w 1972 roku przez Atari i jest jedną z najstarszych przeznaczonych na automaty. Choć przed Pongiem pojawiło się kilka podobnych (na przykład Tennis for Two czy Computer Space), to właśnie on pierwszy odniósł sukces komercyjny. Pong stworzony został przez Allana Alcorna w ramach ćwiczenia szkoleniowego wyznaczonego mu przez współtwórcę Atari, Nolana Bushnella. Ten zaczerpnął pomysł z elektronicznej gry w tenisa stołowego, będącej częścią konsoli Magnavox Odyssey, co było później przyczyną pozwu sądowego skierowanego przeciw firmie Atari. Bushnell, zaskoczony dobrymi efektami, zdecydował się na seryjną produkcję gry.
Wikipedia
[czytaj: pąŻE] bardzo lekka tkanina jedwabna o splocie płóciennym
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
miasto w województwie lubelskim, w powiecie opolskim
SJP.pl
Poniatowa – miasto w południowo-wschodniej Polsce, w zachodniej części województwa lubelskiego, w powiecie opolskim, położone na Wyżynie Lubelskiej w Kotlinie Chodelskiej. Siedziba miejsko-wiejskiej gminy Poniatowa.
Miasto położone jest w historycznej Małopolsce, należało do dawnej ziemi lubelskiej. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do starego woj. lubelskiego.Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto miało 9083 mieszkańców.
Wikipedia
Wikipedia
mieszkaniec Poniatowej
SJP.pl
mieszkanka Poniatowej
SJP.pl
Poniatowice (niem. Pontwitz) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oleśnickim, w gminie Oleśnica.
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Poniatowa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Poniatową, dotyczący Poniatowej
(1.2) związany z Poniatowem, dotyczący Poniatowem
Wiktionary
Poniatowscy – polska rodzina arystokratyczna pieczętująca się herbem szlacheckim Ciołek.
Wikipedia
rzecz. Poniatowa ż., Poniatów m.
Wiktionary
potocznie: most księcia Józefa Poniatowskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara. warsz. most Poniatowskiego
Wiktionary
(1.1) Na poniatowszczaku są takie fajne wieżyczki.
Wiktionary
wieś w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim
SJP.pl
Ponice – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Rabka-Zdrój, w dolinie potoku Poniczanka, w zachodniej części Gorców.
1 września 1977 część Ponic (44,47 ha) włączono do Rabki.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ponidzia
Wiktionary
(1.1) W zespole ludowym tańczą rodowici Ponidzianie.
Wiktionary
rzecz. Ponidzie n.
:: fż. Ponidzianka ż.
przym. ponidzki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ponidzia
Wiktionary
(1.1) W zespole występuje kilka prawdziwych Ponidzianek.
Wiktionary
rzecz. Ponidzie n.
:: fm. Ponidzianin m.
przym. ponidzki
Wiktionary
region w Świętokrzyskiem, nad środkową i dolną Nidą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. region położony w województwie świętokrzyskim, nad środkową i dolną Nidą;
Wiktionary
Ponidzie – region położony w województwie świętokrzyskim na terenie Niecki Nidziańskiej, nad środkową i dolną Nidą, od Chęcin po Nowy Korczyn.
Wikipedia
(1.1) Słyszałem kiedyś ładną piosenkę o Ponidziu.
Wiktionary
rzecz. Ponidzianin mos., Ponidzianka ż., Nida ż., Zanidzie n., Nidzica ż.
przym. ponidzki, nidziański, nadnidziański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ponidziem, dotyczący Ponidzia
Wiktionary
rzecz. Ponidzie n., Ponidzianin m., Ponidzianka ż., Nida ż.
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim;
Wiktionary
Poniec – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Poniec. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. leszczyńskiego. Od nazwy miasta pochodzi rodzina Ponieckich herbu Ostoja.
Według danych z 2014 r. miasto liczyło 2873 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Początki osadnictwa w Poniecu sięgają X wieku.
Wiktionary
rzecz. ponieczanin mos., ponieczanka ż.
przym. poniecki
Wiktionary
przestać o czymś myśleć, zrezygnować z czegoś
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) książk. współcz. gw-pl|Śląsk Cieszyński. zaniechać
Wiktionary
czas. niechać
Wiktionary
zaprzestawać czegoś lub rezygnować z czegoś; zaniechiwać
SJP.pl
Ponięcice (niem. Ponientzütz)– wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Rudnik. Ponięcice są położone na północy gminy. Posiadają powierzchnię 5,7 km² oraz ponad dwieście pięćdziesiąt mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Poniec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Poniecem, dotyczący Ponieca
Wiktionary
rzecz. Poniec mrz.
Wiktionary
mieszkaniec miasta: Poniec
SJP.pl
mieszkanka miasta: Poniec
SJP.pl
pierwszy dzień tygodnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pierwszy dzień tygodnia;
Wiktionary
Poniedziałek (poniedziałek, skrót pn. lub pon.) – dzień tygodnia między niedzielą a wtorkiem.
Wikipedia
(1.1) W poniedziałek idę do pracy na ósmą.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃ɲɛ̇ˈd͡ʑawɛk, AS: põńėʒ́au̯ek
Wiktionary
rzecz. poniedziałkowanie n.
czas. poniedziałkować ndk.
przym. poniedziałkowy
skr. pon., pn.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) rzad. nie pracować w poniedziałek
Wiktionary
(1.1) Wiesz, ja tam zwyczajowo w poniedziałki ostentacyjnie poniedziałkuję, czym doprowadzam kierownika do szału.
Wiktionary
rzecz. poniedziałek m.
przym. poniedziałkowy
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z poniedziałkiem, dotyczący poniedziałku, dziejący się w poniedziałek
Wiktionary
(1.1) W największym teatrze mieści się tysiąc, tysiąc pięćset osób, w teatrze poniedziałkowym, nawet we wczesnych latach siedemdziesiątych, widownię obliczano na parę milionów.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃ɲɛ̇d͡ʑawˈkɔvɨ, AS: põńėʒ́au̯kovy
Wiktionary
rzecz. poniedziałek m.
czas. poniedziałkować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
partykuła występująca w wypowiedziach oznajmujących, łącząca się z czasownikami, przymiotnikami i rzeczownikami, wyrażająca brak ścisłości treści, do której się odnosi, oznaczająca przybliżony, niezbyt dosłowny charakter użytych wyrazów; w pewnym stopniu, jakby, jak gdyby, niejako
SJP.pl
partykuła
(1.1) komunikuje, że wyrażony osąd nie odpowiada dosłownie faktycznemu stanowi rzeczy, ale jest mu w znacznym stopniu bliski, że powiedzenie o tym tak po części odpowiada temu, co można o tym powiedzieć
Wiktionary
(1.1) bez mała, częściowo, jakby, niby, nieco, niejako, niemal, nieomal, po trosze, prawie, trochę, w pewnej mierze, w pewnym sensie
Wiktionary
przestarzałe: kobieta bliżej nieokreślona
SJP.pl
taki, który stanowi część jakiejś całości; niektóry, pewny
SJP.pl
przymiotnik używany po drugiej wojnie światowej: pozostały po Niemcach, po okupantach niemieckich; należący wcześniej do Niemców
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który pozostał po Niemcach
Wiktionary
(1.1) W samym centrum wojsko zajęło stare poniemieckie więzienie z czerwonej cegły i znajdujący się kilkaset metrów dalej poniemiecki Dom Oficera.
(1.1) Rower poniemiecki, a kot z miasta Łodzi pochodzi!
Wiktionary
rzecz. Niemiec mos., niemiecki mrz.
przym. niemiecki
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) niosąc coś lub kogoś udać się gdzieś
(1.2) zostać obarczonym
(1.3) pot. (o uczuciach i odczuciach) wywołać utratę kontroli nad sobą
Wiktionary
(1.1) Jędrzej poniósł kankę z mlekiem do starej, schorowanej ciotki, która mieszkała za wzniesieniem.
(1.2) Jeśli Rosjanie nie zrezygnują z okupacji Ukrainy, poniosą poważne konsekwencje.
(1.3) Śpiew i muzyka Björk poniosły mnie w przepastne krainy imaginacji.
(1.3) Janka poniósł koń i o mało nie stracił życia.
Wiktionary
czas. nieść, aspekt niedokonany ponosić
ims. poniesiony
Wiktionary
(1.1) odnieść, odtaszczyć, podźwignąć, potargać, potaszczyć, zanieść, zatachać, zatargać, zataszczyć, zawlec
(1.2) boleć, cierpieć, doświadczyć, doznać, wycierpieć
(1.3) ogarnąć, opętać, osaczyć, owładnąć, porwać, przeniknąć, przepełnić, przeszyć, schwytać za duszę, schwytać za serce, ścisnąć za gardło
Wiktionary
spójnik
(1.1) …wyrażający przyczynę czegoś z takiego powodu, że…
Wiktionary
(1.1) Listonosz zostawił list pod drzwiami, ponieważ bał się groźnego psa.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈɲɛvaʃ, AS: põńevaš
Wiktionary
(1.1) dlatego, że…; gdyż; bo
Wiktionary
spójnik "ponieważ" wraz z cząstką trybu przypuszczającego
SJP.pl
książkowo: po upływie danego czasu; zbyt późno, za późno
SJP.pl
przysłówek czasu
(1.1) zbyt późno, nie we właściwym czasie
Wiktionary
(1.1) Zrozumiałem poniewczasie, że kolega mnie oszukiwał.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃ɲɛˈft͡ʃaɕɛ, AS: põńefčaśe
Wiktionary
przysł. wcześniej
Wiktionary
taki, który zaszedł poniewczasie, po upływie jakiegoś czasu; spóźniony, opóźniony, zbyt późny
SJP.pl
1. traktować kogoś lub coś pogardliwie, źle się z kimś lub czymś obchodzić; pomiatać;
2. poniewierać się -
a) znosić niewygody, nie mieć się gdzie podziać;
b) o rzeczach: być nieporządnie, byle gdzie rzuconym; leżeć byle gdzie
SJP.pl
młodzieżowo: mocny alkohol; masakrator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poniewierać.
Wiktionary
czas. poniewierać ndk.
Wiktionary
1. życie pełne przykrości, niewygód;
2. złe traktowanie kogoś lub czegoś, pomiatanie kimś lub czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. ubogie, nędzne życie pełne niewygód, niepewne, tułacze
Wiktionary
(1.1) Obaj starsi bracia: i Jan, i Józef, wrócili z wojny zdrowi na ciele, ale z duszami wykoślawionymi od wojennej poniewierki.
Wiktionary
czas. poniewierać (się)
Wiktionary
(1.1) tułaczka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące Poniewierski:
Wikipedia
przymiotnik od: Poniewież (miasto na Litwie)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Poniewieża, związany z Poniewieżem
Wiktionary
rzecz. Poniewież m.
Wiktionary
miasto na Litwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) miasto w Litwie;
Wiktionary
Poniewież (lit. Panevėžys wymowa) – miasto w północnej Litwie nad rzeką Niewiażą, siedziba okręgu poniewieskiego. Piąte co do wielkości miasto na Litwie (114,5 tys. mieszkańców w 2012 roku), największa miejscowość północno-wschodniej Litwy, historyczna stolica Ziemi Upickiej. Ważny węzeł komunikacyjny. Miasto zamieszkiwane jest głównie przez Litwinów.
Wikipedia
przym. poniewieski
Wiktionary
dawniej:
a) potoczek, strumyk wytryskujący spod ziemi lub znikający pod powierzchnię ziemi
b) kłopot, ambaras
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. strumyk, potoczek; niewielki, często miejscowo zanikający pod ziemią ciek powierzchniowy
(1.2) daw. kłopot, ambaras, przykrość
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dzwonny szmer ponika wyrywa się z łożyska, chcąc się do zabawy przyłączyć, lecz żywe jego wody, porozdzierane przez głazy na liczne strumienie, muszą uciekać, uciekać w dolinę.
(1.2) Bezmyślnie wdając się w ich spory, sprawił sobie takie poniki.
Wiktionary
rzecz. ponikwa ż., ponikiew ż.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gdzieniegdzie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gdzieniegdzie
Wiktionary
przysłówek czasu
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. co pewien czas, niekiedy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. niejeden (więcej niż jeden człowiek)
Wiktionary
(1.1) Ponikiery włazi do izby bez klupkanio. → Niejeden wchodzi do pokoju bez pukania.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. ponikwa.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. ponik m., ponikwa ż.
czas. ponikać ndk.
przym. ponikły, nikły
Wiktionary
Poniklica – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie monieckim, w gminie Knyszyn.
W latach 1919–1954 miejscowość znajdowała się w granicach miasta Knyszyna.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Apostoła i Ewangelisty w Knyszynie.
Wikipedia
poznikać; o wielu osobach, rzeczach:
1. stać się niewidocznym, przestać istnieć;
2. podziać się nie wiadomo gdzie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. potok lub rzeka, która znika pod ziemią by dalej znów wytrysnąć, potok, który miejscami ginie w ziemi
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. ponik m., ponikiew ż.
czas. ponikać ndk.
przym. ponikły, nikły
Wiktionary
(1.1) ponikiew, przeginia, ponik
Wiktionary
roślina zielna z rodziny ciborowatych, podobna do trawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Eleocharis|R. Br.|ref=tak., rodzaj roślin ziemno-wodnych z rodziny ciborowatych;
forma czasownika.
(2.1) przesz. n. od: poniknąć
Wiktionary
Ponikło (Eleocharis R. Br.) – rodzaj roślin należący do rodziny ciborowatych. W zależności od ujęcia systematycznego taksonów należy tu ok. 120, 200 lub nawet ponad 250 gatunków. W polskiej florze jest 10 przedstawicieli tego rodzaju.
Wikipedia
(1.1) Na piaszczystym wybrzeżu jeziora tworzy ostro zaznaczający się kobierzec ponikło błotne, przylegające na głębszej wodzie do zwartego pasa wywłócznika skrętoległego.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈɲikwɔ, AS: põńiku̯o
Wiktionary
przym. ponikłowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
taki, który poniszczał
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Poniszowice (niem. Ponischowitz) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie gliwickim, w gminie Rudziniec.
Wieś wzmiankowana w 1223 roku. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Poniszowice. W latach 1973–1977 miejscowość była siedzibą gminy Poniszowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Poniszowice
SJP.pl
przestarzale: uczestnik gry hazardowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. osoba uczestnicząca w grze hazardowej
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈɲitɛr, AS: põńiter
Wiktionary
potocznie: spędzić pewien czas na niuchaniu; powęszyć
SJP.pl
nawlec po kolei, wiele razy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. poniżyć)
(1.1) uwłaczać czyjejś godności
(1.2) daw. powodować obniżenie lub zmniejszenie czegoś
czasownik zwrotny niedokonany poniżać się (dk. poniżyć się)
(2.1) upokarzać samego siebie
Wiktionary
(1.1) Wbrew mojej woli zmusiła mnie do obejrzenia tej ordynarnej i poniżającej sceny.
(1.1) To najbardziej bezduszna osoba jaką znam; wszystkich wyzywa i poniża.
Wiktionary
czas. poniżyć
rzecz. poniżanie n., poniżenie n.
przym. niski
temsłow. nisko-
przyim. poniżej
przysł. poniżej
Wiktionary
(1.1) hańbić, upokarzać
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób poniżający
Wiktionary
przyimek
(1.1) niżej w stosunku do jakiegoś punktu odniesienia
(1.2) mniej niż podana wartość
przysłówek
(2.1) w dalszej części tekstu
Wiktionary
(1.1) Usta znajdują się poniżej nosa.
(1.2) Czy kurs dolara spadnie kiedykolwiek poniżej dwóch złotych?
(2.1) Poniżej podano tłumaczenia wyrazu "poniżej" na języki obce.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈɲiʒɛj, AS: põńižei ̯
Wiktionary
czas. poniżać
przym. poniższy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stan bycia poniżonym, odbierania komuś godności
Wiktionary
rzecz. poniżanie n.
czas. poniżać ndk., poniżyć dk.
Wiktionary
(1.1) pohańbienie, upokorzenie, zniewaga
Wiktionary
umieszczony w dalszej części tekstu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. poniżać)
(1.1) zob. poniżać.
czasownik zwrotny dokonany poniżyć się (ndk. poniżać się)
(2.1) zob. poniżać się.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈɲiʒɨt͡ɕ, AS: põńižyć
Wiktionary
przym. niski
czas. poniżać
temsłow. nisko-
rzecz. poniżenie n.
Wiktionary
1. dawniej: dzisiaj;
2. gwarowo lub książkowo: ponoć, podobno
SJP.pl
partykuła oceniająca
(1.1) przest. (dziś gwara., gw-pl|Śląsk Cieszyński. lub książk.) podobno
Wiktionary
Pono, właśc. Rafał Artur Poniedzielski (ur. 16 października 1976 w Warszawie) – polski raper i producent muzyczny, a także działacz społeczny i przedsiębiorca. Rafał Poniedzielski działalność artystyczną rozpoczął w 1996 roku w ramach duetu TPWC. Od 1997 roku współtworzy kolektyw ZIP Skład. Natomiast od 1999 roku z przerwami występuje w zespole Zipera, którego był współzałożycielem. Prowadzi także solową działalność artystyczną.
Wikipedia
(1.1) Już tam ociec do swej Basi mówi zapłakany: „słuchaj jeno, pono nasi biją w tarabany”.
Wiktionary
IPA: ˈpɔ̃nɔ, AS: põno
Wiktionary
(1.1) zob. podobno., ponoć
Wiktionary
podobno, zdaje się, pono
SJP.pl
partykuła oceniająca
(1.1) książk. jak słychać, jak mówią, zdaje się
Wiktionary
(1.1) Ponoć w życiu nie ma nic za darmo.
Wiktionary
IPA: ˈpɔ̃nɔt͡ɕ, AS: põnoć
Wiktionary
(1.1) zob. podobno., pono
Wiktionary
1. rodzina małych małp szerokonosych;
2. motyl z rodziny sówkowatych
SJP.pl
Wikipedia
o cechach ponocnicowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
Ponocnicowate (Aotidae) – monotypowa rodzina małych ssaków naczelnych z infrarzędu małpokształtnych (Simiiformes), dawniej włączana do rodziny płaksowatych (Cebidae) jako podrodzina Aotinae. Początkowo zaliczano do niej tylko jeden, szeroko rozprzestrzeniony, gatunek Aotus trivirgatus (ponocnica trójpręgowa, zwana również ponocnicą lub mirikiną) z licznymi podgatunkami.
Wikipedia
o cechach ponocnicowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. najdłuższa rzeka na Półwyspie Kolskim, uchodzi do Morza Białego, położona w całości w Rosji;
Wiktionary
Wikipedia
miejsce całkowitego lub częściowego wpływu wód pod powierzchnię terenu na obszarach krasowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) geol. na obszarach krasowych miejsce wpływu wód potoku lub rzeki pod powierzchnię terenu;
Wiktionary
Ponor (z języka serbskiego – wchłon) – forma terenu właściwa obszarom krasowym, mająca postać otworu lub korytarza wydrążonego przez wodę, nierzadko ukrytego pod warstwą kamieni pokrywających koryto rzeki. Jest to miejsce, gdzie wody strumieni, potoków czy rzek wpływają pod powierzchnię terenu.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Ponor m.
* słowacki: (1.1) ponor m.
źródła.
== ponor (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) przepaść, otchłań
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpɔ̃nɔr, AS: põnor
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Ponor m.
* słowacki: (1.1) ponor m.
źródła.
== ponor (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) przepaść, otchłań
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) hist. archit. taki, który kiedyś należał do norbertanów
Wiktionary
(1.1) Zaduszki jazzowe odbywają się zwykle w kościele ponorbertańskim koło dworca.
(1.1) Klasztor ponorbertański biskup dał franciszkanom.
Wiktionary
rzecz. norbertanin m., norbertanka ż., Norbert m.
przym. norbertański
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. ponieść)
(1.1) zostawać obciążonym czymś
(1.2) nosić przez pewien czas
(1.3) o sile zewnętrznej powodować zmianę miejsca
(1.4) powodować utratę panowania nad sobą
czasownik przechodni dokonany (ndk. nosić)
(2.1) o ubraniu nosić przez pewien czas
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈnɔɕit͡ɕ, AS: ponośić
Wiktionary
czas. ponieść, przenosić
rzecz. ponoszenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ponosić.
Wiktionary
czas. ponosić
Wiktionary
świeżo spadły śnieg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łow. świeży śnieg, na którym wyraźnie widać tropy zwierząt
(1.2) stpol. ponowienie
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. nów księżyca
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pɔ̃ˈnɔva, AS: põnova
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. ponawiać)
(1.1) zob. ponawiać.
Wiktionary
(1.1) Jej małżeństwo z Janem Kazimierzem uznano jednak za związek kazirodczy: była wdową po bracie króla. Zarzut ten ponowiła cnotliwsza część polskiej historiografii XIX stulecia.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈnɔvʲit͡ɕ, AS: põnovʹić
Wiktionary
rzecz. nów mrz., nowina ż., ponawianie n.
czas. ponawiać
przysł. ponownie
przym. nowiowy
Wiktionary
rodzaj krótkoskrzydłych muchówek; Chionea
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) jeszcze raz, znowu, na nowo
Wiktionary
(1.1) Premier ponownie musiał odpowiadać na te same pytania dziennikarzy.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈnɔvʲɲɛ, AS: põnovʹńe
Wiktionary
czas. ponowić dk., ponawiać ndk.
przym. ponowny
Wiktionary
(1.1) znów, znowu, powtórnie; pot. apiać; białystok|furt.
Wiktionary
występujący po raz kolejny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) występujący po raz kolejny
Wiktionary
(1.1) Butelki po wodzie mineralnej są wykorzystywane do ponownego napełnienia zwykłą wodą lub pseudomineralną, torebki natomiast zaściełają krajobraz.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈnɔvnɨ, AS: põnovny
Wiktionary
przysł. ponownie
Wiktionary
postnowoczesność;
1. okres w dziejach, który nastąpił po nowoczesności;
2. prąd filozoficzny powstały w drugiej połowie XX wieku; postmodernizm
SJP.pl
Wikipedia
1. przeciwstawny wizjom modernistycznym, odrzucający tradycyjne wartości w zakresie kultury i nauki;
2. społeczeństwo ponowoczesne - społeczeństwo kształtujące się po społeczeństwie nowoczesnym, charakteryzujące się m.in. konsumpcjonizmem, indywidualizmem, relatywizmem moralnym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z ponowoczesnością, dotyczący ponowoczesności
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃nɔvɔˈt͡ʃɛsnɨ, AS: põnovočesny
Wiktionary
rzecz. nów mrz., ponowoczesność ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dawna pisownia słowa: pąs
Wiktionary
Pons – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Charente-Maritime.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 4412 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 160 osób/km² (wśród 1467 gmin regionu Poitou-Charentes Pons plasuje się na 46. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 209.).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) pąs
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pąs, pąsowienie, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka
przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy
przysł. pąsowo, daw. ponsowo
czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć
frazeologia.
etymologia.
(1.1) zob. pąs.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|pąs.
źródła.
== pons (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-pons.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) anat. most
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pɔ̃w̃s, AS: põũ̯s
Wiktionary
rzecz. pąs, pąsowienie, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka
przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy
przysł. pąsowo, daw. ponsowo
czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć
Wiktionary
(1.1) pąs
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. pąsowy
Wiktionary
Ponso – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Wenecja Euganejska, w prowincji Padwa.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 2365 osób, 236,5 os./km².
Wikipedia
IPA: ˈpɔ̃w̃sɔ, AS: põũ̯so
Wiktionary
rzecz. pąs, pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka
przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy
przysł. pąsowo, daw. ponsowo
czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć
Wiktionary
(1.1) pąsowy, daw. ponsowy, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy
Wiktionary
czasownik nieprzechodni
(1.1) dawna pisownia słowa: pąsowieć
Wiktionary
IPA: pɔ̃w̃ˈsɔvʲjɛ̇t͡ɕ, AS: põũ̯sovʹi ̯ėć
Wiktionary
rzecz. pąs, pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka
przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy
przysł. pąsowo, daw. ponsowo
czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. sponsowieć
Wiktionary
(1.1) pąsowieć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dawna pisownia słowa: pąsowienie
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃w̃sɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: põũ̯sovʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. pąs, pąsowienie, daw. pons, gwara. ponsówka
przym. spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy
przysł. pąsowo, daw. ponsowo
czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć
Wiktionary
(1.1) pąsowienie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. duża pąsowa chustka perkalowa w zielone i błękitne kwiaty
Wiktionary
rzecz. pąs, pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie
przym. ponso, spąsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. sponsowiały, gwara. pęksowy, gwara. pąksowy
przysł. pąsowo, daw. ponsowo
czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) daw. pąsowo
Wiktionary
IPA: pɔ̃w̃ˈsɔvɔ, AS: põũ̯sovo
Wiktionary
rzecz. pąs m., pąsowienie n., daw. pons m., daw. ponsowienie n., gwara. ponsówka ż.
czas. pąsowieć ndk., spąsowieć dk., daw. ponsowieć ndk., daw. sponsowieć dk.
przym. spąsowiały, sponsowiały, pąsowy, daw. ponsowy, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy
przysł. pąsowo
Wiktionary
(1.1) pąsowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dawna pisownia słowa: pąsowy
Wiktionary
IPA: pɔ̃w̃ˈsɔvɨ, AS: põũ̯sovy
Wiktionary
rzecz. pąs, pąsowienie, daw. pons, daw. ponsowienie, gwara. ponsówka
przym. spąsowiały, pąsowy, daw. sponsowiały, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy
przysł. pąsowo, daw. ponsowo
czas. pąsowieć, spąsowieć, daw. ponsowieć, daw. sponsowieć
Wiktionary
(1.1) pąsowy, daw. ponso, gwara. pąksowy, gwara. pęksowy
Wiktionary
dawniej: opończa
SJP.pl
starożytna kraina w północno-wschodniej Azji Mniejszej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w północno-wschodniej części Azji Mniejszej, nad Morzem Czarnym, w starożytności niezależne królestwo, następnie prowincja rzymska;
(1.2) daw. Morze Czarne
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) etn. mieszkaniec Pontu (1.1)
Wiktionary
Pont – kraina historyczna w północno-wschodniej Azji Mniejszej, nadmorska część Kapadocji, w starożytności niezależne królestwo, a następnie prowincja rzymska.
Wikipedia
(1.1) Biskupi Cezarei Kapadockiej byli metropolitami Kapadocji i egzarchami, czyli namiestnikami patriarchy, w regionie Pontu.
Wiktionary
rzecz. Poncjusz m., pontyjski m.
:: fż. Pontyjka ż.
przym. pontyjski, poncki, pontycki
Wiktionary
(2.1) Pontyjczyk mos.
Wiktionary
zachowany w dolinie rzeki Gard odcinek zbudowanego przez starożytnych Rzymian akweduktu, prowadzącego wodę ze źródeł do Nîmes
SJP.pl
ozdoba z drogich kamieni i szlachetnych metali
SJP.pl
Brazylia:
Hiszpania:
Niderlandy:
Wikipedia
[czytaj: pontjak] samochód marki Pontiac; pontiak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) mot. marka samochodu
(1.2) mot. amerykańska firma samochodowa;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Illinois;
(2.2) geogr. miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Michigan;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Samochód marki Pontiac stoczył się do Potomaku.
(1.2) Amerykański Pontiac otworzy nową fabrykę w Missouri.
Wiktionary
rzecz. pontiac mzw., pontiak mzw.
Wiktionary
samochód marki Pontiac; pontiac
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mot. samochód osobowy marki Pontiac
Wiktionary
Pontiac – wódz Indian z plemienia Ottawa. Urodził się około 1720 r. Jego ojciec pochodził z plemienia Ottawa, matka zaś – z plemienia Odżibwejów. Około 1755 roku został wodzem wojennym plemienia Ottawa (Odaawa). Pontiac to zanglicyzowana forma imienia Obwendiyag oznaczającego w dialekcie ottawskim „Tego, który uśmierza ból”.
Wikipedia
(1.1) Typ, jak gdyby nigdy nic, wsiadł do czarnego pontiaka i odjechał.
Wiktionary
rzecz. Pontiac mrz./mzw., pontiac mrz.
Wiktionary
(1.1) pontiac
Wiktionary
Wikipedia
pontifeks;
1. w starożytnym Rzymie: członek najwyższego kolegium kapłanów; pontyfik;
2. papież
SJP.pl
pontifeks;
1. w starożytnym Rzymie: członek najwyższego kolegium kapłanów; pontyfik;
2. papież
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. rel. zob. pontyfik.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. pontyfik m., pontyfikat m., pontyfikał m., pontyfikalium n.
przym. pontyfikalny
przysł. pontyfikalnie
Wiktionary
szałas w kształcie ula lub kopuły, który zamieszkują pojedyncze rodziny niektórych plemion Murzynów afrykańskich
SJP.pl
gumowa, nadmuchiwana łódka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nadmuchiwana łódź o płaskim dnie;
(1.2) techn. szczelna konstrukcja utrzymująca się na wodzie;
(1.3) techn. zatapialny zbiornik służący np. do wydobywania wraków;
Wiktionary
Holandia:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) O rety! Nasz ponton jest dziurawy!
Wiktionary
IPA: ˈpɔ̃ntɔ̃n, AS: põntõn
Wiktionary
przym. pontonowy
Wiktionary
w gwarze miejskiej: most pontonowy
SJP.pl
żołnierz-specjalista od budowy mostów pontonowych i organizacji przepraw wodnych
SJP.pl
zdrobnienie od: ponton
SJP.pl
w starożytnym Rzymie: członek najwyższego kolegium kapłanów; pontifex, pontifeks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) staroż. rel. kapłan w starożytnym Rzymie, który należał do kolegium czuwającego nad formalną stroną kultu religijnego;
(1.2) przen. rel. papież lub inny wyższy duchowny
Wiktionary
Pontyfik (od łac. pontifex, dosł. budowniczy mostów) – w starożytnym Rzymie członek najwyższego kolegium kapłanów czuwającego nad formalną stroną kultu religijnego i związanych z nimi aktów państwowych.
Pontyfikowie sporządzali kalendarz, wyznaczali daty świąt i terminy procesowe dies fasti). W skład kolegium wchodzili m.in. flamenowie i westalki. Przewodniczył im Pontifex Maximus. Mieli oni „budować mosty”, czyli łączyć to, co ziemskie z tym, co boskie.
Wikipedia
rzecz. pontifex m., pontyfikat m., pontyfikał m., pontyfikalium n.
przym. pontyfikalny
przysł. pontyfikalnie
Wiktionary
(1.1) pontifex
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pontyfikat
Wiktionary
rzecz. pontyfikat m.
Wiktionary
insygnia biskupie: mitra (infuła), pastorał, pektorał, pierścień oraz piuska
SJP.pl
Szata liturgiczna (strój liturgiczny) – rodzaj odzieży stosowanej w czasie liturgii, mającej na celu określenie i zaznaczenie funkcji osoby ją noszącej.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób zgodny z pontyfikałem
Wiktionary
rzecz. pontyfikał mrz., pontifex mos., pontyfik mos.
przym. pontyfikalny
Wiktionary
związany z biskupem lub odprawianymi przez niego uroczystościami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. związany ze sprawowanymi przez papieża lub biskupa obrzędami, liturgią
(1.2) przest. pompatyczny, wzniosły
(1.3) hist. związany z urzędem pontyfika w starożytnym Rzymie
Wiktionary
(1.1) Papież sprawował w szatach pontyfikalnych.
Wiktionary
rzecz. pontyfikał m., pontyfikat m., pontifex mos., pontyfik mos.
przysł. pontyfikalnie
Wiktionary
1. okres sprawowania władzy przez papieża lub biskupa;
2. w starożytnym Rzymie: urząd i władza pontyfika, arcykapłana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. okres sprawowania władzy przez papieża lub biskupa;
(1.2) hist. rel. urząd sprawowany przez pontyfika w starożytnym Rzymie
Wiktionary
Pontyfikat – okres sprawowania władzy w Kościele katolickim przez papieża. Pochodzi od łac. słowa pontifex (budowniczy mostów), a oznaczającego pontyfika – kapłana należącego do kapłańskiego kolegium w starożytnym Rzymie. Termin pontificatus oznaczający początkowo władzę pontyfika przeniesiono później na władzę papieża i biskupa.
Wikipedia
(1.1) Ile właściwie trwał pontyfikat Wojtyły?
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃ntɨˈfʲikat, AS: põntyfʹikat
Wiktionary
rzecz. pontyfik m., pontyfikalia nmos., pontyfikał m., pontifex mos., pontyfikacik mrz.
przym. pontyfikalny
Wiktionary
księga liturgiczna do użytku biskupów katolickich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. księga liturgiczna używana przez katolickich biskupów;
Wiktionary
Pontyfikał, pontyfikał rzymski – rzymskokatolicka księga liturgiczna zawierająca modlitwy, przepisy czynności ceremonii i obrzędów odprawianych przez papieży, biskupów i opatów.
Pontyfikał rzymski, zreformowany po Soborze Watykańskim II, nie jest, jak to było dawniej, jedną księgą. Dzieli się na poszczególne części, przyporządkowane różnym celebracjom liturgicznym. W jego skład wlicza się zwyczajowo następujące księgi liturgiczne:
Wikipedia
(1.1) W pontyfikale z XVI w. znaleziono dokładny opis tego obrzędu.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃ntɨˈfʲikaw, AS: põntyfʹikau̯
Wiktionary
rzecz. pontifex mos., pontyfik mos., pontyfikalia lm. nmos., pontyfikat mrz.
przym. pontyfikalny
przysł. pontyfikalnie
Wiktionary
mieszkaniec Pontu (krainy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Pontu
Wiktionary
rzecz. Pont mrz.
:: fż. Pontyjka ż.
przym. pontyjski
Wiktionary
mieszkanka Pontu (krainy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Pontu
Wiktionary
rzecz. Pont mrz.
:: fm. Pontyjczyk mos.
przym. pontyjski
Wiktionary
→ Pont (kraina starożytna); poncki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pontem, dotyczący Pontu
(1.2) daw. czarnomorski
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. odmiana języka greckiego wywodząca się z Pontu, używana tradycyjnie na południowych i wschodnich wybrzeżach Morza Czarnego;
Wiktionary
rzecz. Pont m., Pontyjczyk mos., Pontyjka ż.
przym. poncki, pontycki
Wiktionary
(1.1) poncki, pontycki
(1.2) czarnomorski
Wiktionary
spędzić pewien czas na nuceniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ponumerować.
Wiktionary
IPA: ˌpɔ̃nũmɛrɔˈvãɲɛ, AS: põnũmerovãńe
Wiktionary
czas. ponumerować dk., numerować ndk.
rzecz. numeracja, numerowanie, numer, numerek, numerologia
przym. numeryczny
Wiktionary
podwodna część budowli piętrzącej, znajdująca się przed jej urządzeniami upustowymi
SJP.pl
Ponur – część budowli hydrotechnicznej zabezpieczającej dno na stanowisku górnym. Stosowany jest przede wszystkim w budowlach piętrzących (np. zapora, jaz). Ma postać szczelnej, ciężkiej płyty. Dzięki takiej konstrukcji nie tylko zabezpiecza dno rzeki przed rozmywaniem, ale także zwiększa stateczność budowli (przede wszystkim na przesunięcie) oraz wydłuża drogę filtracji. Współcześnie ponur wykonywany jest jako płyta betonowa lub żelbetowa.
Wikipedia
przymiotnik od: ponurak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od ponurak
Wiktionary
rzecz. ponurak m.
Wiktionary
człowiek pozbawiony poczucia humoru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. ktoś stale smutny, ponury, bez poczucia humoru
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈnurak, AS: põnurak
Wiktionary
rzecz. ponurość ż., ponuractwo n.
:: zdrobn. ponuraczek m.
:: fż. ponuraczka ż.
przym. ponury, ponuracki, ponurawy
przysł. ponuro, ponuracko, ponurawo
Wiktionary
(1.1) borsuk, mruk, smutas
Wiktionary
rzadko: nieco ponury, melancholijny; smętnawy, smutnawy
SJP.pl
ponurek Schneidera - rzadki gatunek chrząszcza z rodziny ponurkowatych, objęty ochroną gatunkową
SJP.pl
o cechach ponurkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
o cechach ponurkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny ponurnikowatych
SJP.pl
Tapinella E.-J. Gilbert (ponurnik) – rodzaj grzybów należący do rodziny ponurnikowatych (Tapinellaceae), którego gatunkiem typowym jest ponurnik bocznotrzonowy (Tapinella panuoides).
Wikipedia
o cechach ponurnikowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Ponurnikowate (Tapinellaceae C. Hahn) – rodzina podstawczaków zaliczana do rzędu borowikowców (Boletales), której typem nomenklatorycznym jest ponurnik (Tapinella).
Wikipedia
o cechach ponurnikowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
przysłówek
(1.1) …od przym. → ponury
Wiktionary
(1.1) Jacek ponuro wpatrywał się w spaloną płytę główną swojego komputera.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈnurɔ, AS: põnuro
Wiktionary
rzecz. ponurość ż., ponurak m., ponuraczka ż., ponuractwo n., ponurzenie n., sponurzenie n.
czas. ponurzeć ndk., sponurzeć dk.
przym. ponury, ponuracki
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|otryntno, otympnie, otympno.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co ponure; cecha tych, którzy są ponurzy
Wiktionary
rzecz. ponuractwo n., ponurak m., ponuraczka ż., ponurzenie n., sponurzenie n.
czas. ponurzeć ndk., sponurzeć dk.
przym. ponury, ponuracki, ponurawy
przysł. ponuro, ponuracko, ponurawo
Wiktionary
(1.1) posępność
Wiktionary
ciemny, straszny, przerażający
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pełen smutku, przygnębienia
(1.2) taki, który wywołuje smutek, daje przykre wrażenie
Wiktionary
Jan Piwnik ps. Donat, Ponury, Jaś (ur. 31 sierpnia 1912 w Janowicach, zm. 16 czerwca 1944 pod Jewłaszami) – kapitan Wojska Polskiego i aspirant Policji Państwowej, cichociemny, pośmiertnie awansowany do stopnia majora, a następnie do stopnia pułkownika (2012); dowódca partyzancki Armii Krajowej w Górach Świętokrzyskich i na Nowogródczyźnie.
Wikipedia
(1.2) Dzisiejsza pogoda jest wyjątkowo ponura.
Wiktionary
IPA: pɔ̃ˈnurɨ, AS: põnury
Wiktionary
rzecz. ponurość ż., ponuractwo n., ponurak m., ponuraczka ż., ponurzenie n., sponurzenie n.
czas. ponurzeć ndk., sponurzeć dk.
przym. ponuracki, ponurawy
przysł. ponuro
Wiktionary
(1.1) posępny, smętny, minorowy, chmurny, pochmurny, zachmurzony; reg. śl. otopulóny.
Wiktionary
1. koń z rasy małych kuców;
2. samochód typu Hyundai Pony
SJP.pl
[czytaj: ponymit] środowiskowo: zlot fanów serialu animowanego "My Little Pony: Przyjaźń to magia"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ponynać.
Wiktionary
czas. ponynać dk.
Wiktionary
obcować przez pewien czas, np. z naturą
SJP.pl
obdarzyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
obedrzeć wiele razy, w wielu miejscach
SJP.pl
obedrzeć wiele razy, w wielu miejscach
SJP.pl
obdziergać po kolei, wiele razy; poobszywać, poobrębiać
SJP.pl
obiecać wiele czegoś
SJP.pl
odbywający się po obiedzie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) następujący, odbywający się po obiedzie
Wiktionary
rzecz. obiad mrz., obiadek mrz.
czas. obiadować
przym. obiadowy
Wiktionary
obkroić po kolei wiele czegoś
SJP.pl
obkręcić po kolei, wiele razy
SJP.pl
dawniej, dziś gwarowo: oblec wiele czegoś; poodziewać, pookrywać
SJP.pl
oblepić coś ze wszystkich stron
SJP.pl
spędzić pewien czas na obmacywaniu
SJP.pl
obmyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
obrazić po kolei, wiele razy
SJP.pl
obrębić po kolei, wiele razy; poobdziergiwać, poobszywać
SJP.pl
potocznie, o grupie ludzi: zająć kolejno wszystkie miejsca na czymś
SJP.pl
obstawić wiele czegoś
SJP.pl
obwiesić coś lub kogoś dużą liczbą czegoś
SJP.pl
ocenić po kolei, wiele razy; spędzić pewien czas na ocenianiu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poocierać.
Wiktionary
czas. poocierać dk.
Wiktionary
spędzić pewien czas na odchudzaniu
SJP.pl
o wielu rzeczach: utracić ciecz przez jej ściekanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poodcinać.
Wiktionary
czas. poodcinać dk.
Wiktionary
odcisnąć wiele czegoś kolejno, jedno po drugim
SJP.pl
1. oddalić po kolei, wiele razy;
2. pooddalać się - oddalić się jeden po drugim
SJP.pl
oddychać głęboko przez pewien czas
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) przez pewien czas lub kilkakrotnie głęboko oddychać, wdychać coś
Wiktionary
(1.1) Jedziemy nad morze, pooddychamy świeżym powietrzem.
Wiktionary
(1.1) powdychać
Wiktionary
1. odedrzeć jedno po drugim;
2. pooddzierać się - odedrzeć się jedno po drugim
SJP.pl
odgonić po kolei kogoś lub coś
SJP.pl
odkopać po kolei, wiele razy
SJP.pl
odkroić po kolei, wiele razy
SJP.pl
odlepić po kolei, wiele razy
SJP.pl
spędzić pewien czas na odlewaniu
SJP.pl
odmienić po kolei, wiele razy
SJP.pl
odpędzić po kolei, wiele razy
SJP.pl
odeprzeć po kolei, wiele razy
SJP.pl
odpiąć coś kolejno, jedno po drugim
SJP.pl
odpisać po kolei, wiele razy
SJP.pl
spędzić pewien czas na odpoczywaniu; porelaksować się
SJP.pl
odpowiedzieć po kolei, wiele razy
SJP.pl
1. odepchnąć po kolei, wiele razy;
2. zrazić wiele osób
SJP.pl
spędzić pewien czas na odrabianiu
SJP.pl
pousuwać wierzchnią warstwę czegoś przez skrobanie, drapanie
SJP.pl
odstawić po kolei wiele osób lub rzeczy, jedna za drugą
SJP.pl
odstraszyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
odświeżyć wiele czegoś
SJP.pl
odsypać po kolei, wiele razy
SJP.pl
rozmnożyć wiele roślin poprzez odłączenie od nich organu i wysadzenie go w ziemi
SJP.pl
odtruć po kolei, wiele razy
SJP.pl
odważyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
odwołać po kolei, wiele razy
SJP.pl
odwzorować wiele czegoś
SJP.pl
1. odziać po kolei, wiele razy;
2. poodziewać się - o wielu: ubrać się; poubierać się
SJP.pl
1. wyróżnić odznaczeniem wiele osób;
2. znacząc, powyodrębniać coś z jakiejś całości;
3. poodznaczać się -
a) powyróżniać się czymś;
b) być gdzieś widocznym przez pewien czas;
c) wyróżnić odznaczeniem siebie nawzajem
SJP.pl
odzwierciedlić po kolei, wiele razy; pooddawać
SJP.pl
odłączyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
odłamać po kolei, wiele razy
SJP.pl
ofiarować po kolei, wiele razy
SJP.pl
spędzić pewien czas na ogarnianiu czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pooglądać.
Wiktionary
czas. pooglądać dk.
Wiktionary
ograniczyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
poobklejać, pooblepiać;
1. przykleić dużą ilość czegoś do czegoś innego, ze wszystkich stron lub w wielu miejscach;
2. pokryć ze wszystkich stron dużą ilością czegoś miękkiego i gęstego;
3. pooklejać się - przykleić dużą ilość czegoś do swojego ciała lub ubrania
SJP.pl
określić po kolei, wiele razy
SJP.pl
[czytaj: pul]
1. porozumienie przedsiębiorstw kapitalistycznych; pul;
2. odmiana bilarda z numerowanymi bilami; pool bilard, poolbilard
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jedna z odmian bilarda
Wiktionary
Geografia:
Wikipedia
[czytaj: pulbilard] odmiana bilarda z numerowanymi bilami; pool bilard, pool
SJP.pl
naolejować, zaolejować;
1. nasycić materiał olejem w celach konserwacyjnych;
2. nałożyć olej na włosy w celach pielęgnacyjnych
SJP.pl
potocznie: zlekceważyć wiele osób lub spraw
SJP.pl
spędzić pewien czas na omawianiu czegoś
SJP.pl
ominąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
poukładać przez jakiś czas lub wielu osobom włosy w loki lub fale
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. opalać)
(1.1) opalić coś w dużej ilości, w wielu miejscach, strawić powierzchnię ogniem
czasownik zwrotny dokonany poopalać się (ndk. opalać się)
(2.1) o wielu osobach: opalić się na słońcu, spiec się
(2.2) spędzić jakiś czas na słońcu, opalając się
Wiktionary
(1.1) Dookoła widać było poopalane drzewa.
(2.1) Aleśmy się poopalali podczas tej górskiej wędrówki.
(2.2) Idziesz z nami na plażaażę poopalać się?
Wiktionary
IPA: ˌpɔːˈpalat͡ɕ, AS: p•opalać
Wiktionary
rzecz. poopalanie
czas. palić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poopalać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔːpaˈlãɲɛ, AS: p•opalãńe
Wiktionary
czas. poopalać, palić
Wiktionary
występujący po oparzeniu
SJP.pl
1. opędzić wszystkich po kolei;
2. poopędzać się - opędzić się od wielu osób, rzeczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. następujący po operacji
Wiktionary
czas. operować
Wiktionary
poopiekować się - spędzić pewien czas na opiekowaniu się
SJP.pl
wulgarnie: poopierdalać (się) - spędzić pewien czas na opierdalaniu (się)
SJP.pl
pooplatać się; pooplątywać się -
1. oplątać się wieloma różnymi przedmiotami;
2. wielokrotnie oplątać się wokół kogoś lub czegoś
SJP.pl
oprowadzić po kolei, wiele razy
SJP.pl
opróżnić po kolei, wiele razy
SJP.pl
opryskać po kolei, wiele razy
SJP.pl
opłacić po kolei, wiele razy
SJP.pl
opłukać po kolei, wiele razy
SJP.pl
porobić na czymś bruzdy
SJP.pl
orbitować przez pewien czas
SJP.pl
spędzić pewien czas na organizowaniu
SJP.pl
o grupie ludzi: zamieszkać gdzieś na stałe
SJP.pl
oskubać po kolei, wiele razy
SJP.pl
osuszyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
spędzić pewien czas na oszczędzaniu
SJP.pl
1. oszukać po kolei, wiele razy;
2. spędzić pewien czas na oszukiwaniu kogoś
SJP.pl
osłabić po kolei, wiele razy
SJP.pl
otrzymać po kolei, wiele razy
SJP.pl
otulić dokładnie wiele osób lub rzeczy; pootulać się: otulić się dokładnie
SJP.pl
uderzając, spowodować liczne uszkodzenia; pootłukiwać, poobtłukiwać, poobijać
SJP.pl
ozdobić po kolei, wiele razy
SJP.pl
duchowny w Kościele prawosławnym i grekokatolickim
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = polit. podstawowa organizacja partyjna;
(1.2) = ekon. Poznański Okręg Przemysłowy;
Wiktionary
Wikipedia
kierunek sztuki współczesnej posługujący się różnorodnymi technikami twórczymi, nawiązujący do życia wielkomiejskiego, reklam, komiksów; popart
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kierunek w sztuce współczesnej nawiązujący do kultury masowej drugiej połowy XX wieku, oddający obraz cywilizacji wielkomiejskiej, tworzący m.in. kompozycje z przedmiotów codziennego użytku;
Wiktionary
(1.1) Pop-art jest jednym z przejawów współczesnej sztuki.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pop-art
źródła.
== pop-art (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pop-art
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kultura popularna, zwykle rozrywkowa, łatwa w odbiorze, przeznaczona dla masowego odbiorcy
Wiktionary
(1.1) Najbrzydszym, najsympatyczniejszym i najmniej udanym potworem pop-kultury okazał się King Kong, gdy po czterdziestoletniej nieobecności na ekranie i ku uciesze (?) kolejnych pokoleń znów wynurzył się z dżungli.
Wiktionary
rzecz. popkultura ż., popkulturowość ż.
przym. popkulturowy
przysł. popkulturowo
Wiktionary
(1.1) popkultura, kultura masowa, kultura popularna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. odmiana muzyki rozrywkowej
Wiktionary
(1.1) Zbyszek kocha pop-music, słucha jej od wczesnej młodości.
Wiktionary
polityk zdobywający popularność sposobami zbliżonymi do metod używanych przez celebrytów i postaci popkultury
SJP.pl
polityk zdobywający popularność sposobami zbliżonymi do metod używanych przez celebrytów i postaci popkultury
SJP.pl
[czytaj: pop rok] gatunek muzyczny łączący elementy popu i rocka; pop rock
SJP.pl
[czytaj: pop ap] w informatyce: wyskakujące okno, rodzaj funkcji stron internetowych, która powoduje automatyczne otwarcie nowego okna lub karty przeglądarki; popup
SJP.pl
skrót od: Post Office Protocol 3, w informatyce: protokół pocztowy wykorzystywany do odbioru poczty elektronicznej z serwera pocztowego
SJP.pl
popaciać się - potocznie:
1. pobrudzić się w wielu miejscach czymś miękkim, mazistym; pobabrać się, popaćkać się;
2. posmarować się czymś, np. kremem
SJP.pl
spowodować wykrzywienie, wygięcie wielu rzeczy lub jednej rzeczy w wielu miejscach; powykrzywiać, pokoślawić, powykręcać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. popaść)
(1.1) znaleźć się w trudnym położeniu
(1.2) zostać opanowanym przez negatywne uczucia
Wiktionary
(1.1) [..] okrył się mrokiem, brudem i popadł w ruinę.
(1.2) [...] aby nie popaść w banał.
Wiktionary
(1.1) uwikłać się, wpakować się
(1.2) pogrążyć się
Wiktionary
żona popa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żona popa
Wiktionary
Popadia (ukr. Попадя) – szczyt na Ukrainie, w Gorganach, o wysokości 1740 m n.p.m.
Wikipedia
rzecz. pop m., popowic m., popadianka ż., popówka ż., Popadia ż.
przym. popi, popowy, popowski
Wiktionary
przestarzale: córka popa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) córka popa
Wiktionary
rzecz. pop m., popowic m., popadia ż., popówka ż., Popadia ż.
przym. popi, popowy, popowski
Wiktionary
taki, który popadł (zdarzył się); popadły
SJP.pl
o śniegu, deszczu: padać słabo, z przerwami
SJP.pl
znaleźć się w jakiejś sytuacji, wpaść w jakieś położenie
SJP.pl
spędzić pewien czas na wygłupianiu się, zachowywaniu się niepoważnie; pobłaznować
SJP.pl
1. spalać w wielu miejscach;
2. palić w odstępach czasowych
SJP.pl
spędzić chwilę na paleniu fajki, papierosa itp.
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) zachowywać coś przykrego w pamięci przez długi czas
Wiktionary
(1.1) Uważaj, bo jeszcze mnie popamiętasz!
Wiktionary
IPA: ˌpɔpãˈmʲjɛ̃ntat͡ɕ, AS: popãmʹi ̯ẽntać
Wiktionary
czas. pamiętać, zapamiętywać
rzecz. popamiętanie n., pamięć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zachowanie czegoś przykrego w pamięci przez długi czas
Wiktionary
czas. popamiętać dk.
Wiktionary
dziejący się, następujący po pandemii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. upodobniony do pana (lepiej ubrany)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|popaprać.
Wiktionary
rzecz. niepopapranie n.
czas. popaprać dk.
Wiktionary
ktoś, komu nic się nie udaje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) posp. pogard. osoba, której nic się nie udaje w życiu
(1.2) posp. pogardliwie o mężczyźnie
Wiktionary
czas. popaprać
Wiktionary
(1.1) pot. niedojda, niedorajda, nieudacznik, ciamajda, cielę, ofiara losu, oferma, patafian, safanduła, sierota, trąba, trąba jerychońska; wulg. pierdoła, pipa
(1.2) posp. zafajdaniec; wulg. zasraniec, pierdolec, pierdoła, pipa
Wiktionary
przyprawić jakąś potrawę wysuszoną i sproszkowaną papryką
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. popatrz
Wiktionary
(1.1) Popar, już je ponowa! → Popatrz, już jest nów!
Wiktionary
podzielić grunt na mniejsze części, parcele
SJP.pl
kierunek sztuki współczesnej posługujący się różnorodnymi technikami twórczymi, nawiązujący do życia wielkomiejskiego, reklam, komiksów; pop-art
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pomoc, akceptacja, wsparcie otrzymywane od kogoś
Wiktionary
IPA: pɔˈparʲt͡ɕɛ, AS: poparʹće
Wiktionary
czas. popierać ndk., poprzeć dk.
rzecz. parcie n., popieranie n.
Wiktionary
kierunek sztuki współczesnej posługujący się różnorodnymi technikami twórczymi, nawiązujący do życia wielkomiejskiego, reklam, komiksów; pop-art
SJP.pl
Pop-art, popart (z ang. popular art – sztuka popularna) – prąd artystyczny w sztuce po II wojnie światowej, wywodzący się z ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Termin pop-art został po raz pierwszy użyty przez angielskiego krytyka sztuki Lawrence’a Allowaya w „Przeglądzie Architektonicznym” („Architectural Digest”) z 1952 roku do opisania tych obrazów, które ilustrowały powojenny konsumpcjonizm i czerpały z dóbr materializmu.
Wikipedia
odnoszący się do popartu
SJP.pl
artysta reprezentujący kierunek w sztuce współczesnej polegający na tworzeniu kompozycji naśladujących styl reklam, komiksów
SJP.pl
artystka reprezentująca kierunek w sztuce współczesnej polegający na tworzeniu kompozycji naśladujących styl reklam, komiksów
SJP.pl
1. spowodować oparzenia;
2. połączyć w pary wiele zwierząt w celach rozrodczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. obrażenie skóry wskutek działania wysokiej tempteratury lub substancji żrącej
Wiktionary
(1.1) Na przedramionach ofiara miała liczne ślady niedawnych poparzeń.
Wiktionary
czas. poparzyć dk.
przym. parzelniczy, parzydełkowy
rzecz. parzenie n.
Wiktionary
potocznie: człowiek, który uległ poparzeniu; poparzony
SJP.pl
1. spowodować oparzenia;
2. połączyć w pary wiele zwierząt w celach rozrodczych
SJP.pl
1. spowodować oparzenia;
2. połączyć w pary wiele zwierząt w celach rozrodczych
SJP.pl
przestarzałe:
1. przerwa w podróży w celu nakarmienia koni, dla odpoczynku; postój, przystanek;
2. nakarmienie, napasienie (się);
3. miejsce przeznaczona do pasienia się zwierząt; pastwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. żarłok
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. pastwisko
Wiktionary
rzecz. wypas mrz., wypasacz mos.
Wiktionary
dawniej:
1. przebywać gdzieś krótko, być gdzieś przejazdem;
2. rzadko: zatrzymywać się na popas
SJP.pl
znaleźć się w jakiejś sytuacji, wpaść w jakieś położenie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. popadać)
(1.1) dokonany od|popadać.
czasownik przechodni dokonany (ndk. popasać)
(2.1) spędzać jakiś czas, pasąc zwierzęta
(2.2) książk. zatrzymywać się gdzieś na pewien czas w trakcie podróży
Wiktionary
potocznie: zanieczyścić, pobrudzić; zapaskudzić
SJP.pl
dawniej: nałożnica, konkubina, kochanka
SJP.pl
popastwić się - spędzić pewien czas na pastwieniu się
SJP.pl
spojrzeć, rozejrzeć się; obejrzeć, przyjrzeć się; popatrzyć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. patrzeć)
(1.1) dokonany od|patrzeć.
Wiktionary
(1.1) Warto także, choć na chwilę, zatrzymać się i popatrzeć na otaczający nas pejzaż.
(1.1) – Popatrzcie tylko, towarzysze, kto tu przyjechał z nami na obóz i jakie przywiózł z sobą materiały do szkolenia? – wołał na apelu nasz chudy jak patyk kierownik, którego nazywaliśmy Dzierżyńskim.
Wiktionary
IPA: pɔˈpaṭʃɛt͡ɕ, AS: popaṭšeć
Wiktionary
spojrzeć, rozejrzeć się; obejrzeć, przyjrzeć się; popatrzeć
SJP.pl
odbywający się, zachodzący po październiku, zwłaszcza gdy ów październik kojarzony jest z jakimś konkretnym wydarzeniem (czyli np. odbywający się po rewolucji październikowej albo mający miejsce po VII Plenum KC PZPR w 1956 r.)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. taki, który nastąpił po wydarzeniach październikowych 1956 r. w Polsce
Wiktionary
(1.1) (…) mimo pozornego, popaździernikowego rozluźnienia SB rozpracowywała intensywnie paryską „Kulturę” (…).
Wiktionary
przym. październikowy
Wiktionary
potocznie: popałętać się - spędzić pewien czas na pałętaniu się; popętać się, poszwendać się, powałęsać się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. popychać)
(1.1) dokonany od|popychać.
czasownik zwrotny dokonany popchnąć się (ndk. popychać się)
(2.1) dokonany od|popychać się.
Wiktionary
rzecz. popchnięcie n., popychanie n., popychadło n., popychle n.
czas. popychać ndk.
Wiktionary
[czytaj: popkorn] prażona kukurydza; popkorn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) prażona kukurydza
Wiktionary
Popcorn (ang. popcorn), prażona kukurydza – przekąska z prażonych w wysokiej temperaturze ziaren kukurydzy, co powoduje ich „spuchnięcie” i wyrzucenie z wnętrza miękkiej, chrupiącej, białkowo-skrobiowej masy.
Wikipedia
(1.1) Arek, idąc do kina, kupuje zawsze największe opakowanie popcornu.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Pope – miejscowość na Łotwie, w centralnej części novadsu Windawa, przy drodze krajowej łączącej Rygę z Windawą, 669 mieszkańców (2004), siedziba władz gminy (Popes pagasts). Znajduje się tam pałac z XVII-XIX wieku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
skłonność, chęć nie do opanowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nieopanowana potrzeba czegoś, nagła chęć
(1.2) psych. wewnętrzny mechanizm motywacyjny, uwarunkowany biologicznie, służący zaspokajaniu podstawowych potrzeb i przetrwaniu organizmu
(1.3) fiz. wektorowa wielkość fizyczna określająca działanie siły w danym przedziale czasu
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. popędliwość ż., pęd mrz.
przym. popędliwy, popędowy
przysł. popędliwie
czas. pędzić
Wiktionary
(1.1) impuls, instynkt, namiętność, pobudka, pociąg, żądza
(1.2) instynkt, podnieta
(1.3) impuls, popęd siły, skr. I
Wiktionary
1. pojechać gdzieś na rowerze;
2. potocznie: pójść gdzieś szybko
SJP.pl
osoba porywcza, zapalczywa, łatwo wybuchająca gniewem; zapalczywiec
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: popędliwie
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co popędliwe
Wiktionary
przym. popędliwy
rzecz. popęd
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: popędliwy
SJP.pl
łatwo unoszący się gniewem i zbyt szybko podejmujący decyzje; porywczy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) charakteryzujący się popędliwością, porywczością, impulsywnością
Wiktionary
rzecz. pęd mrz., popęd m., popędliwość ż., popędliwiec m.
przysł. popędliwie
Wiktionary
(1.1) choleryczny, gwałtowny, impulsywny, krewki, porywczy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. popędzić)
(1.1) zmuszać do ruchu w określonym kierunku
(1.2) skłaniać do pośpiesznego wykonywania czegoś
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. popędzić)
(2.1) oddalać się pędem
czasownik zwrotny niedokonany popędzać się (dk. popędzić się)
(3.1) popędzać siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. popędzanie n., pęd mrz.
czas. pędzić ndk., popędzić dk.
Wiktionary
(1.2) pilić, ponaglać, przynaglać, brać do galopu; gw-pl|Górny Śląsk|dziwoczyć.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|popędzać.
Wiktionary
czas. pędzić, popędzać
rzecz. pęd mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|popędzić.
Wiktionary
czas. pędzić, popędzić
rzecz. pęd mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. popędzać)
(1.1) zmusić do poruszania się w określonym kierunku
(1.2) skłonić do pośpiesznego działania
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. popędzać)
(2.1) oddalić się pędem
czasownik zwrotny dokonany popędzić się (ndk. popędzać się)
(3.1) popędzić siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. popędzenie n., pęd mrz.
czas. popędzać, pędzić
Wiktionary
(1.2) ponaglić, przynaglić, przypilić, wziąć do galopu
(2.1) pobiec, pognać
Wiktionary
odnoszący się do czasów po PRL-u, będący pozostałością po PRL-u
SJP.pl
[czytaj: popegieerowski] pozostały po PGR-ze, po okresie PGR-ów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący sytuacji i obszarów po zamkniętych PGR-ach
Wiktionary
(1.1) Chcą przeznaczyć konkretne kwoty dla popegeerowskich gmin na północy kraju.
Wiktionary
przym. pegeerowski
skr. PGR
rzecz. pegeeryzacja ż., pegeer mrz., pegeerowiec mos., pegeerowskość ż.
przysł. pegeerowsko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
taki, który ma rysy, pęknięcia w wielu miejscach
SJP.pl
1. rodzaj tkaniny o gęstym splocie, zazwyczaj bawełnianej lub jedwabnej
2. potocznie: coś kiepskiego, słabej jakości lub sytuacja, która źle poszła, była rozczarowująca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włók. rodzaj tkaniny o splocie płóciennym;
(1.2) pot. pejor. coś tandetnego, małowartościowego
(1.3) pot. coś czego się wstydzimy
Wiktionary
Popelina – mocna tkanina wełniana, bawełniana lub jedwabna o splocie płóciennym, przypominająca ryps, wykorzystywana w produkcji koszul, sukni i płaszczy.
Wikipedia
(1.3) Ty, stary, wczoraj spiłem się do nieprzytomności i taka popelina z tego wyszła, że szkoda gadać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpɛˈlʲĩna, AS: popelʹĩna
Wiktionary
przym. popelinowy, popeliniarski
Wiktionary
(1.2) badziewie, kaszana, maniana, tandeta
(1.3) blamaż, kaszana, kompromitacja, maniana, obciach, wstyd
Wiktionary
Poperczyn – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie krasnostawskim, w gminie Żółkiewka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Żółkiewka. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 160 mieszkańców.
Wieś wzmiankowana przed rokiem 1406. W miejscowości mieści się remiza OSP.
Wikipedia
spryskać perfumami; naperfumować, uperfumować
SJP.pl
przedstawiciel subkultury młodzieżowej aktywnej w Polsce w latach 1981-85, noszący długą grzywkę zaczesaną na bok i bardzo eleganckie ubranie; poppers, sajkowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) socjol. zob. poppers.
Wiktionary
Wikipedia
prowadzić przez pewien czas rozmowy mające doprowadzić do zawarcia umowy lub podpisania układów
SJP.pl
Popeye – fikcyjny bohater komiksów i krótkometrażowych filmów animowanych, stworzony w 1929 roku przez Elziego Crislera Segara, przedstawiany z nieodłączną fajką w ustach.
W latach 1933–1957 powstał seria kinowych filmów animowanych (pierwszy to: Marynarz Popeye), a w latach 1960–1962 serial animowany. W 1980 Robert Altman nakręcił film fabularny, z dekoracji stworzonych do niego na Malcie powstał park rozrywki Popeye Village.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. popełnić)
(1.1) robić coś nieodpowiedniego czy złego
(1.2) żart. stawać się twórcą czegoś
Wiktionary
(1.1) Za każdym razem, gdy Józek popełniał błędy w krokach tańca, Małgosia się śmiała do rozpuku.
(1.2) Codziennie popełniam vlogi.
Wiktionary
rzecz. popełnienie n., popełnianie n.
czas. popełnić
Wiktionary
(1.1) czynić, dopuszczać się, robić
(1.2) tworzyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|popełniać.
Wiktionary
czas. popełniać ndk.
rzecz. popełnienie n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. popełniać)
(1.1) zrobić coś złego
(1.2) żart. stworzyć marny utwór (np. literacki)
Wiktionary
(1.1) Latem 1939 roku popełniłem poważny błąd kupując sobie kapelusz zwany „panama”.
Wiktionary
IPA: pɔˈpɛwʲɲit͡ɕ, AS: popeu̯ʹńić
Wiktionary
rzecz. popełnienie n.
czas. popełniać ndk.
Wiktionary
(1.1) dopuścić się
(1.2) spłodzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|popełnić.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpɛwʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: popeu̯ʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. popełnić dk., popełniać ndk.
rzecz. popełnianie n.
Wiktionary
taki, który gdzieś popełznął; popełźnięty, popełzły
SJP.pl
taki, który gdzieś popełzł; popełznięty, popełźnięty
SJP.pl
przymiotnik od: pop (w znaczeniu: duchowny prawosławny)
SJP.pl
wypić trochę płynu po zjedzeniu, połknięciu czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|popijać.
czasownik nieprzechodni
(2.1) pot. dokonany od|popijać.
Wiktionary
czas. popijać, pić
Wiktionary
potocznie: spędzić pewien czas na pichceniu; pogotować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|popić.
Wiktionary
spędzić pewien okres czasu na pieczeniu; upiec coś jedno po drugim
SJP.pl
paląc, zamieniać w popiół
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitsłow. legendarny władca Polan lub Goplan z IX wieku;
(1.2) imię|polski|m.
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. wieś w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Piszczac;
(2.2) geogr. miejscowość w północno-wschodniej Litwie nad rzeką Rowieją;
(2.3) geogr. toponim, nazwa szeregu wzniesień i wzgórz w Polsce
Wiktionary
Popiel ІІ; de regno Pumpil (Popel), imię, rekonstruowane, jako Pąpyl – legendarny władca Polan lub Goplan z IX wieku.
Wikipedia
(1.1) Według Galla na postrzyżynach u Piasta miał być obecny również sam Popiel, gdyż "książę wcale nie uważał sobie za ujmę zajść do swojego wieśniaka".
(2.2) W pałacu w Popielu urodził się hetman wielki litewski Janusz Radziwiłł.
(2.3) Wchodząc na Popiel, widzieliśmy żmiję.
Wiktionary
rzecz. popiołek mrz., popielatość ż., Popielec mrz., popielica ż., popielice lm nm., popielisko n., popielnik mrz., popiół mrz.
czas. popielić ndk.
przym. popielaty
przysł. popielato
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. robotnik pracujący przy usuwaniu popiołu i żużlu spod palenisk w kopalni, elektrowni itp.;
2. dawniej: człowiek zajmujący się wypalaniem lub sprzedawaniem popiołu
SJP.pl
Popielatka (Oplosia) – rodzaj chrząszczy z rodziny kózkowatych.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w barwie jasnoszarej
Wiktionary
przym. popielaty
rzecz. Popiel mos./mrz./ż.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem popielatobiałej barwy
Wiktionary
(1.1) Kuchnia, pomalowana przez Romana na popielatobiało, prezentowała się znakomicie.
Wiktionary
przym. popielatobiały
Wiktionary
biały o popielatym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) biały o popielatym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Ludmiła przyszła w popielatobiałej garsonce ze sztruksu.
(1.1) Zdobysław dostał popielatobiałe skarpety od salowych z trzeciego piętra.
Wiktionary
przysł. popielatobiało
Wiktionary
brunatny o popielatym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) czarny o popielatym odcieniu
Wiktionary
(1.1) W popielatoczarnych pelerynach wyskoczyliśmy ratować pranie przed deszczem.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpʲjɛlatɔˈt͡ʃarnɨ, AS: popʹi ̯elatočarny
Wiktionary
niebieski o odcieniu popielatym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niebieski o popielatym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Te popielatoniebieskie spodnie wyblakły, czy takie były oryginalnie?
Wiktionary
IPA: ˌpɔpʲjɛlatɔ̃ɲɛˈbʲjɛsʲci, AS: popʹi ̯elatõńebʹi ̯esʹḱi
Wiktionary
płowy o popielatym odcieniu
SJP.pl
siwy o odcieniu popielatym
SJP.pl
srebrzysty o odcieniu popielatym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) srebrzysty o popielatym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Mewy pod słońce wydawały się popielatosrebrzyste.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpʲjɛlatɔsrɛˈbʒɨstɨ, AS: popʹi ̯elatosrebžysty
Wiktionary
nieco szary o popielatym odcieniu
SJP.pl
szary o odcieniu popielatym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szary o popielatym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Dodaj trochę koloru do tego pokoju, bo w tych popielatoszarych ścianach wszystko wydaje się smutne.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpʲjɛlatɔˈʃarɨ, AS: popʹi ̯elatošary
Wiktionary
przym. szaropopielaty
Wiktionary
mający popielate włosy
SJP.pl
żółty o odcieniu popielatym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) żółty o popielatym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Od czego są te popielatożółte plamaamy na prześcieradle?
Wiktionary
IPA: ˌpɔpʲjɛlatɔˈʒuwtɨ, AS: popʹi ̯elatožuu̯ty
Wiktionary
mający kolor popiołu, szary, jasnoszary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kolor jasnoszary, taki jak kolor popiołu
Wiktionary
(1.1) Zmyjesz te popielate ślady ze szklanki, czy ja mam to zrobić?
Wiktionary
IPA: ˌpɔpʲjɛˈlatɨ, AS: popʹi ̯elaty
Wiktionary
rzecz. Popiel mos./mrz./ż., popiół mrz., popielnica ż., popiel ż., popielatość ż.
przysł. popielato
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rel. związany z Popielcem, odbywający się w Popielec
Wiktionary
IPA: ˌpɔpʲjɛlˈt͡sɔvɨ, AS: popʹi ̯elcovy
Wiktionary
rzecz. popielisko n., popiołek mrz., popioły nmos., popielnica ż., Popielec, popiół, popielniczka
Wiktionary
dzień rozpoczynający okres Wielkiego Postu; środa popielcowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. zob. Środa Popielcowa.
Wiktionary
Środa Popielcowa, Popielec (staropolska nazwa: Wstępna Środa) − w kalendarzu katolickim pierwszy dzień wielkiego postu, przypadający 46 dni (40-dniowy okres postu po wyłączeniu niedziel) przed Wielkanocą, czyli między 4 lutego a 10 marca. Jest to dzień pokuty − obowiązują:
Wikipedia
(1.1) Dopiero we wstępną środę, w Popielec, nie szykując nawet śniadania, ogarnęła się, jak mogła najlepiej, dzieci dała pod Weronczyną opiekę i zabierała się do wyjścia.
(1.1) Na ten popielec zjeżdżali się i schodzili do kościołów wszyscy katolickiego wyznania, panowie nawet najwięksi nigdy go nie opuszczali.
Wiktionary
IPA: pɔˈpʲjɛlɛt͡s, AS: popʹi ̯elec
Wiktionary
rzecz. popielnica ż., popiół mrz., popielnik mos./mrz.
przym. popielcowy
Wiktionary
(1.1) Środa Popielcowa, Wstępna Środa
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Popielów (miejscowość)
SJP.pl
występujący po pielgrzymce
SJP.pl
paląc, zamieniać w popiół
SJP.pl
1. roślina z rodziny różowatych, o płożących pędach i kwaśnych, pokrytych sinym nalotem owocach, rosnąca dziko w całej Polsce; jeżyna popielicowa;
2. gryzoń nadrzewny z rodziny pilchowatych, żywiący się nasionami, owocami a także owadami i ślimakami, zasypiający na zimę; pilch;
3. potocznie: wyprawiona skóra z tego gryzonia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Glis|Brisson|ref=tak., rodzaj ssaka z rodziny popielicowatych, nadrzewny gryzoń o popielatym futrze
(1.2) zool. gryzoń z rodzaju popielic (1.1)
(1.3) lm. popielice → futro z popielicy (1.2)
(1.4) bot. nazwa systematyczna|Rubus caesius|L.|ref=tak., gatunek rośliny z rodziny różowatych;
(1.5) bot. roślina z gatunku popielic (1.4)
(1.6) bot. nazwa systematyczna|Pericallis × hybrida|ref=tak., mieszaniec roślin z rodziny astrowatych;
(1.7) bot. roślina z gatunku popielic (1.6)
Wiktionary
Popielica (Glis) – rodzaj ssaków z podrodziny popielic (Glirinae) w obrębie rodziny popielicowatych (Gliridae).
Wikipedia
(1.1) Szukając miejsca hibernacji popielice schodzą na ziemię.
(1.2) Zauważyłem popielicę wspinającą się po pniu drzewa.
(1.4) Z owoców popielicy robi się wyśmienite koktajle.
(1.7) Obsadzę rabatę popielicami i studentkami.
Wiktionary
rzecz. Popielec mrz., popiół mrz., popielicowate nmos., Popiel mos./mrz.
przym. popielicowy
Wiktionary
(1.1) popielica szara
(1.2) daw. pilch
(1.4) jeżyna popielica, ostrężyna
(1.6) cyneraria, popielnik
Wiktionary
1. roślina z rodziny różowatych, o płożących pędach i kwaśnych, pokrytych sinym nalotem owocach, rosnąca dziko w całej Polsce; jeżyna popielicowa;
2. gryzoń nadrzewny z rodziny pilchowatych, żywiący się nasionami, owocami a także owadami i ślimakami, zasypiający na zimę; pilch;
3. potocznie: wyprawiona skóra z tego gryzonia
SJP.pl
Popielice (Glirinae) – podrodzina ssaków z rodziny popielicowatych (Gliridae).
Wikipedia
rodzina ssaków wiewiórkokształtnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Gliridae|Muirhead|ref=tak., rodzina ssaków z rzędu gryzoni;
Wiktionary
Popielicowate, pilchowate (Gliridae) – rodzina ssaków z podrzędu wiewiórkokształtnych (Sciuromorpha) w rzędzie gryzoni (Rodentia). Obejmuje blisko 30 gatunków.
Wikipedia
(1.1) Formy naziemne popielicowatych przypominają myszy.
Wiktionary
rzecz. popielniczka ż., popielica ż.
Wiktionary
o cechach popielicowatych (pilchowatych - gryzoni z grupy pośredniej między myszowatymi a wiewiórkowatymi, obejmującej kilkadziesiąt gatunków o puszystym ogonie i cennym futrze); pilchowaty
SJP.pl
miejsce po ognisku lub pożarze; pogorzelisko, pożarzysko, zgliszcze, spalenisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) popioły pozostałe po pożarze lub paleniu czegoś
Wiktionary
(1.1) Zgodnie z tymi wskazówkami ikonę znaleziono na popielisku, przykrytą metrową warstwą popiołu i gruzu.
Wiktionary
rzecz. popiół mrz., popiołek mrz., popielica ż., popielnica ż., popielnik mrz., popielniczka ż., popioły nmos., popielenie n., spopielenie n., Popiel mos., Popielec mrz., popiołka ż.
czas. popielić ndk., popieleć ndk., spopielić dk.
przym. popiołowy, popielcowy, popielaty
Wiktionary
(1.1) pogorzelisko, zgliszcze
Wiktionary
1. naczynie służące do przechowywania prochów zmarłego po spaleniu; urna;
2. rzad. popielniczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od: popielniczka
(1.2) przest. naczynie na prochy (popioły) zmarłego
Wiktionary
IPA: ˌpɔpʲjɛlʲˈɲit͡sa, AS: popʹi ̯elʹńica
Wiktionary
rzecz. popiół m., popiołek m., popioły nmos., popielnik m., Popielec m.
:: zdrobn. popielniczka ż.
czas. popielić, spopielić
przym. popielnicowy, popielny, popielcowy, popielaty
Wiktionary
(1.2) urna
Wiktionary
płytkie naczynie na popiół z papierosów i niedopałki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) otwarty pojemnik służący do strząsania do niego popiołu z papierosa;
Wiktionary
Popielniczka – naczynie służące do doraźnego gromadzenia popiołu z wyrobów tytoniowych oraz ich niedopałków i niedopałków zapałek. Większość popielniczek jest zaprojektowana w taki sposób, aby można było o nie opierać tlące się papierosy, cygaretki czy cygara.
Wikipedia
(1.1) Kelnerka opróżniła popielniczkę gościom.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpʲjɛlʲˈɲit͡ʃka, AS: popʹi ̯elʹńička
Wiktionary
rzecz. popielisko n., popiołek mrz., Popielec mrz., popielica ż., popielicowate nmos., popielnica ż., popielnik mrz., popioły nmos., popiół mrz.
czas. popielić dk., spopielić dk.
przym. popiołowy, popielcowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|aszynbecher.
Wiktionary
część paleniska w piecu, gdzie gromadzi się popiół
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. zbiornik pod komorą paleniskową pieca lub kotła;
(1.2) bot. cyneraria
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) liter. ktoś zrodzony z popiołów
Wiktionary
Popielnik – występujący w różnego rodzaju piecach lub kotłach zbiornik pod komorą paleniskową, w którym gromadzi się popiół, opadający do niego poprzez ruszt.
Wikipedia
(1.1) Na Wojtusia z popielnika / iskiereczka mruga.
(1.2) Na rabacie posadzimy popielniki, astry i studentki.
Wiktionary
rzecz. popielisko n., popiołek mrz., popiół m., popielec m., Popielec m., Popiel m., Popielniki nmos., popielnica ż., popielniczka ż., popioły nmos.
czas. popielić ndk.
przym. popielny
Wiktionary
(1.1) reg. śl. popielorz.
(1.2) cyneraria
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. popielnik
Wiktionary
1. nazwa dwóch wsi w Polsce;
2. wieś na Ukrainie;
3. dzielnica Rybnika
SJP.pl
Wikipedia
Popielówek (niem. Hennersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Lubomierz.
Wikipedia
przymiotnik od: Popielów
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Popiela lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. bot. jeżyna
Wiktionary
potocznie: szybko się poruszać; zaiwaniać, zapieprzać, zasuwać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|popieprzyć.
Wiktionary
czas. popieprzyć
rzecz. pieprzniczka ż.
Wiktionary
1. przyprawić pieprzem;
2. potocznie: pomylić coś; pokręcić, popierniczyć, pochrzanić;
3. potocznie: mówić głupstwa, bzdury przez pewien czas;
4. popieprzyć się:
a) potocznie: stawać się trudnym do odróżnienia; pochrzanić się, poplątać się;
b) nieco wulgarnie: uprawiać seks przez pewien czas
SJP.pl
1. przyprawić pieprzem;
2. potocznie: pomylić coś; pokręcić, popierniczyć, pochrzanić;
3. potocznie: mówić głupstwa, bzdury przez pewien czas;
4. popieprzyć się:
a) potocznie: stawać się trudnym do odróżnienia; pochrzanić się, poplątać się;
b) nieco wulgarnie: uprawiać seks przez pewien czas
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) doprawić pieprzem
(1.2) pot. pomylić
czasownik zwrotny popieprzyć się
(2.1) pot. o czymś, co uległo pomyłce
Wiktionary
(1.1) Smakuje wspaniale, ale ja bym to jeszcze popieprzył.
(1.2) Popieprzyłam opakowania i zamiast soli dodałam cukru.
(2.1) Popieprzyły mi się ulice i skręciłam za wcześnie.
(2.1) Na klasówce wszystko mi się popieprzyło.
Wiktionary
IPA: pɔˈpʲjɛpʃɨt͡ɕ, AS: popʹi ̯epšyć
Wiktionary
rzecz. pieprzniczka ż., popieprzenie n.
czas. pieprzyć
przym. pieprznięty
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. poprzeć)
(1.1) udzielić komuś swojego poparcia, pomagać komuś w działaniu, osiąganiu czegoś
Wiktionary
(1.1) Jako jeden z nielicznych nie wierzył, że wybuchnie trzecia wojna światowa. Zdawał sobie sprawę że ogromna część społeczeństwa jednak komunistów popiera.
Wiktionary
IPA: pɔˈpʲjɛrat͡ɕ, AS: popʹi ̯erać
Wiktionary
rzecz. poparcie n., popieranie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) udzielanie komuś swojego poparcia, pomaganie komuś w osiąganiu czegoś
Wiktionary
(1.1) Belgowie starali się sprawować władzę (…) poprzez popieranie jednych grup etnicznych przeciwko drugim.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpʲjɛˈrãɲɛ, AS: popʹi ̯erãńe
Wiktionary
rzecz. poparcie n.
czas. popierać ndk., poprzeć dk.
Wiktionary
wulgarnie: poruszać się, biec gdzieś szybko
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wulg. szybko przemieszczać się między miejscami
Wiktionary
(1.1) Życie narażałem, byś mógł popierdalać z tą teczką i brać grubą forsę za przystawienie pieczątki.
Wiktionary
czas. pierdolić, zapierdalać
przym. popierdolony
Wiktionary
potocznie: pomylić coś lub zrobić w czymś nieporządek; popieprzyć, popierdzielić, popierdolić
SJP.pl
pojeb, pojebaniec; wulgarnie:
1. człowiek chory umysłowo, wariat;
2. obraźliwe określenie kierowane głównie do mężczyzn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. osoba niespełna rozumu
Wiktionary
zob. pierdolić.
Wiktionary
pojebać; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. oddać się czynności pierdolenia przez jakiś czas;
2. coś się komuś popierdoliło - coś się komuś pomyliło, ktoś się pomylił
SJP.pl
czasownik niewłaściwy
(1.1) wulg. …używany w celu stwierdzenia, że zachowanie danej osoby jest nieakceptowalne lub odstaje od normy i świadczy o tym, że nie jest ona zdrowa psychicznie
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. rodz. n. czasu przesz. trybu oznajm. od popierdolić
Wiktionary
(1.1) Wiedziałam, że masz hopla na punkcie religii, ale ciebie całkowicie popierdoliło.
Wiktionary
(1.1) pot. porąbało, powaliło; wulg. pojebało
Wiktionary
pojebany; wulgarnie:
1. niezrównoważony psychicznie lub zachowujący się w ten sposób;
2. negatywnie odbiegający od obowiązujących norm
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) wulg. szalony, zwariowany, nienormalny
forma czasownika.
(2.1) ims. przym. bierny od: popierdolić
Wiktionary
(1.1) Przyjaźnię się z nim, ale czasami mam wrażenie, że jest kompletnie popierdolony.
(1.1) Nikt dokładnie nie wie, jak bardzo popierdolony jesteś.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpʲjɛrdɔˈlɔ̃nɨ, AS: popʹi ̯erdolõny
Wiktionary
czas. popierdolić, popierdalać, pierdolić, zapierdalać
przym. pierdolnięty
Wiktionary
(1.1) pot. stuknięty, walnięty; posp. pieprznięty, popieprzony; wulg. pierdolnięty, pojebany
Wiktionary
potocznie:
1. osoba mało zaradna; gapa;
2. coś mało ważnego; błahostka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|popierdywać.
Wiktionary
potocznie: spędzić pewien czas na głośnym wypuszczaniu nagromadzonych w organizmie gazów jelitowych; poprykać, poprukać
SJP.pl
nieco wulgarnie: szybko się poruszać; zaiwaniać, zapieprzać, zasuwać
SJP.pl
nieco wulgarnie:
1. pomylić coś z czymś;
2. spędzić pewien czas na mówieniu głupstw albo nieprawdy
SJP.pl
nieco wulgarnie:
1. pomylić coś z czymś;
2. spędzić pewien czas na mówieniu głupstw albo nieprawdy
SJP.pl
potocznie: poruszać się bardzo szybko; zapierniczać, zapierdzielać
SJP.pl
rzeźba lub płaskorzeźba przedstawiająca górną część postaci; biust
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szt. rzeźbiarskie lub malarskie przedstawienie postaci od tułowia w górę;
Wiktionary
Popiersie – w rzeźbie i malarstwie portretowym półpostać, przedstawienie modelu w ujęciu do ramion.
Model ten najczęściej stosowany jest w odniesieniu do portretu rzeźbiarskiego osadzonego na postumencie.
Wikipedia
IPA: pɔˈpʲjɛrʲɕɛ, AS: popʹi ̯erʹśe
Wiktionary
rzecz. pierś ż., piersiówka ż.
przym. popiersiowy, piersiowy
Wiktionary
(1.1) żart. biust
Wiktionary
nazwisko, m.in. Jerzy Popiełuszko (1947-1984) - polski ksiądz, związany z Solidarnością, zamordowany przez funkcjonariuszy SB
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, w Kraju Krasnojarskim, uchodzi do estuarium Chatangi;
Wiktionary
Popigaj (ros. Попигай) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, w Kraju Krasnojarskim. Długość 532 km; powierzchnia dorzecza 50 300 km²; średni przepływ przy ujściu 400 m³/s.
Wypływa z małego jeziora Czonno-Kiuel na Płaskowyżu Anabarskim; płynie szeroką, zabagnioną doliną przez Nizinę Półnosnosyberyjską; uchodzi do estuarium Chatangi; główny dopływ Rassocha (lewy).
Wikipedia
pić w pewnych odstępach czasu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. popić)
(1.1) pić małymi łykami, wolno
(1.2) pić po przełknięciu czegoś
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. popić)
(2.1) pot. pić nierzadko alkohol
Wiktionary
rzecz. popijała mos., popijanie n., popijawa ż., pijany mos.
czas. pić, pijać, popić dk.
przym. pijany
Wiktionary
(1.2) zapijać
(2.1) upijać się
Wiktionary
spotkanie towarzyskie, na którym pije się dużo alkoholu; popijawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|popijać.
Wiktionary
czas. popijać
Wiktionary
pozostały po pijarach, należący dawniej do pijarów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który kiedyś należał do pijarów lub pijarek
Wiktionary
(1.1) W zniszczonym klasztorze popijarskim w Białej Wodzie internowano zakonnice z terenu Czechosłowacji.
Wiktionary
rzecz. pijar mos., pijarka ż.
przym. pijarski
Wiktionary
spotkanie towarzyskie, na którym pije się dużo alkoholu; popijacha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. impreza suto zakrapiana alkoholem
Wiktionary
rzecz. picie n., pijany mos., pijus mos., pijak mos./mrz.
czas. popijać ndk.
przym. pijany
Wiktionary
(1.1) balanga, biba, bibka, libacja, melanż
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. stała pozostałość po spaleniu substancji organicznej, np. paliw stałych lub płynnych, czy masy organizmów żywych;
2. o czymś, co przestało istnieć;
3. zwykle w liczbie mnogiej: szczątki po spaleniu zwłok;
4. obrócić w popiół - zniszczyć coś zupełnie;
5. nie zasypiać gruszek w popiele - nie zaniedbywać czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szary proszek pozostający po spaleniu czegoś
Wiktionary
Popiół – stała pozostałość po spaleniu substancji organicznej, np. paliw stałych lub ciekłych, czy masy organizmów żywych. Popiół jest produktem wtórnym, otrzymywanym przez działanie wysokiej temperatury na substancje mineralne zawarte w materiale. Zawiera większość pierwiastków, które się w nim znajdowały, choć wchodzą one po spopieleniu w skład innych związków chemicznych. Część reakcji zachodzących podczas spalania może prowadzić do powstania substancji lotnych, te nie wchodzą więc w skład popiołu.
Wikipedia
(1.1) Zanim rozpaliłem w piecu, musiałem wygarnąć z niego popiół.
(1.1) Kopciuszku, tobie się udało oddzielić mak od popiołu przez jedną noc.
Wiktionary
IPA: ˈpɔpʲjuw, AS: popʹi ̯uu̯
Wiktionary
rzecz. popielica ż., popielnica ż., popielnik mrz., popielniczka ż., popioły nmos., popielenie n., spopielenie n., Popiel mos., Popielec mrz., popiołka ż.
:: zdrobn. popiołek mrz.
czas. popielić ndk., popieleć ndk., spopielić dk.
przym. popiołowy, popielcowy, popielaty
Wiktionary
(1.1) żużel; gw-pl|Górny Śląsk|asza, haś, hasie.
Wiktionary
zdrobnienie od: popiołek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od popiół
(1.2) niewielka ilość popiołu
(1.3) miałki popiół
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.3) Lecz na jednym końcu były włosy ludzkie, które skwiercząc w lekki popiołek się zamieniły, i strumieniem powietrza uniesione, w komin się uniosły.
Wiktionary
rzecz. popielisko n., popiół mrz., popielica ż., popielnica ż., popielnik mrz., popielniczka ż., popioły nmos., popielenie n., spopielenie n., Popiel mos., Popielec mrz., popiołka ż.
czas. popielić ndk., popieleć ndk., spopielić dk.
przym. popiołowy, popielcowy, popielaty
Wiktionary
sztuczne kruszywo lekkie otrzymywane przez spiekanie popiołów lotnych
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Popiołówka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Korycin.
Wieś królewska ekonomii grodzieńskiej położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Znalezienia i Podwyższenia Krzyża Świętego w Korycinie.
Wikipedia
1. stała pozostałość po spaleniu substancji organicznej, np. paliw stałych lub płynnych, czy masy organizmów żywych;
2. o czymś, co przestało istnieć;
3. zwykle w liczbie mnogiej: szczątki po spaleniu zwłok;
4. obrócić w popiół - zniszczyć coś zupełnie;
5. nie zasypiać gruszek w popiele - nie zaniedbywać czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) szczątki pozostałe po spaleniu zwłok
forma rzeczownika.
(2.1) M., B., W. lm. od: popiół
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rozsypał popioły swojego ojca nad rzeką.
Wiktionary
IPA: pɔˈpʲjɔwɨ, AS: popʹi ̯ou̯y
Wiktionary
rzecz. popielisko n., popiołek mrz., popiół mrz., popielnica ż., popielnik mrz., popielniczka ż.
przym. popiołowy, popielcowy
czas. popielić ndk., spopielić dk.
Wiktionary
(1.1) prochy
Wiktionary
zaprezentowanie swoich umiejętności, swojej wiedzy, itd. przed publicznością; pokaz
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) publ. polit. koalicja polityczna Platformy Obywatelskiej oraz Prawa i Sprawiedliwości;
Wiktionary
Popis (okazowanie) – tryb przeglądu chorągwi pospolitego ruszenia polskiej szlachty danego województwa bądź ziemi.
W wojsku polskim w XV-XVIII wieku był to pisemny spis żołnierzy danego oddziału dokonywany przez pisarza polnego. Spisywano ludzi, konie oraz uzbrojenie, a uzyskane informacje stanowiły podstawę do wypłaty żołdu.
W XVIII i XIX wieku popisem nazywano także pobór do wojska na podstawie konskrypcji i obowiązku powszechnej służby wojskowej.
Wikipedia
skr. PiS
Wiktionary
czasownik
(1.1) piszczeć cicho, z przerwami, co pewien czas
(1.2) pot. mówić cienkim, piskliwym głosem
Wiktionary
(1.1) Pisklak, który wypadł z gniazda, popiskiwał cichutko w trawie.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpʲiˈsʲcivat͡ɕ, AS: popʹisʹḱivać
Wiktionary
rzecz. popiskiwanie n., pisk m., pisklę n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|popiskiwać.
Wiktionary
czas. popiskiwać ndk.
rzecz. pisklę n.
Wiktionary
potocznie: popisywanie się; popisówka
SJP.pl
potocznie: popisywanie się; popisówa
SJP.pl
taki, którym można się pochwalić
SJP.pl
zaprezentowanie swoich umiejętności, swojej wiedzy, itd. przed publicznością; pokaz
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. popisać)
(1.1) rzad. pisać od czasu do czasu
(1.2) rzad. pisać przez długi czas
(1.3) rzad. pisać wiele
czasownik zwrotny niedokonany popisywać się (dk. popisać się)
(2.1) czynić na pokaz; robić co, żeby zwrócić czyjąś uwagę
Wiktionary
spędzić pewien czas na piszczeniu
SJP.pl
wypić trochę płynu po zjedzeniu, połknięciu czegoś
SJP.pl
młodzieżowo: pędzić dokądś; zapieprzać, zasuwać, zapierniczać, zapitalać
SJP.pl
potocznie:
1. napój do popijania alkoholu; przepitka, zapojka;
2. płyn do popicia czegoś
SJP.pl
potocznie:
1. przez pewien czas mówić coś głupiego, nieprawdziwego lub nie na temat;
2. przez pewien czas grać nieumiejętnie na instrumencie muzycznym;
3. pomylić, pomieszać; pokręcić, pochrzanić
SJP.pl
nazwa podatku od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń, obowiązującego w Polsce w latach dziewięćdziesiątych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. podatek od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń;
Wiktionary
Podatek od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń (PPWW, pot. „popiwek”) – podatek wprowadzony w Polsce w 1984 r. w celu walki z hiperinflacją, zniesiony w latach 1991-1994.
Nazwa „popiwek” jest pochodną akronimu PPWW, oddającą przy tym w dużej mierze ducha tego podatku jako swoistej kary za „napiwek”, czyli za podniesienie płac.
Wikipedia
IPA: pɔˈpʲivɛk, AS: popʹivek
Wiktionary
przym. popiwkowy
Wiktionary
(1.1) skrótowiec PPWW
Wiktionary
spędzić czas na piłowaniu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
potocznie: prażona kukurydza; popcorn
SJP.pl
Popcorn (ang. popcorn), prażona kukurydza – przekąska z prażonych w wysokiej temperaturze ziaren kukurydzy, co powoduje ich „spuchnięcie” i wyrzucenie z wnętrza miękkiej, chrupiącej, białkowo-skrobiowej masy.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
kultura masowa - przeznaczona dla masowego odbiorcy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kultura popularna, zwykle rozrywkowa, łatwa w odbiorze, przeznaczona dla masowego odbiorcy;
Wiktionary
Kultura popularna (popkultura, kultura masowa) – charakterystyczny typ kultury powszechnie dostępny i praktykowany (faworyzowany, lubiany) przez „masy”, „lud”, czyli liczne i szerokie rzesze ludzi, przy tym zasadniczo jest to pojęcie zawężone do obszaru kultury symbolicznej, szczególnie tej związanej z działalnością intelektualną, artystyczną (estetyczną), zabawowo-rozrywkową (ludyczno-rekreacyjną). Kultura popularna oznacza więc zasadniczo tyle, co egalitarnie zorientowana sztuka.
Wikipedia
rzecz. pop-kultura ż., popkulturowość ż.
przym. popkulturowy
przysł. popkulturowo
Wiktionary
(1.1) pop-kultura, kultura masowa, kultura popularna
Wiktionary
→ popkultura; popkulturalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z popkulturą, dotyczący popkultury
(1.2) taki, który ma cechy popkultury, należący do popkultury
Wiktionary
rzecz. pop-kultura ż., popkultura ż., kultura popularna ż.
Wiktionary
zrobić plamy na czymś; zaplamić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. plamić)
(1.1) dokonany odamić.
czasownik zwrotny dokonany poplamić się (ndk. plamić się)
(2.1) dokonany odamić się.
Wiktionary
rzecz. plama ż.
przym. plamisty
Wiktionary
(1.1) pobrudzić, zaplamić
(2.1) pobrudzić się, zaplamić się; gw-pl|Górny Śląsk|ukidać się.
Wiktionary
zrobić plamy na czymś; zaplamić
SJP.pl
spędzić pewien czas na planowaniu
SJP.pl
spędzić pewien czas na pląsaniu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) następujący po plebiscytebiscycie
Wiktionary
(1.1) W okresie poplebiscytowym na ulicach wciąż nie było bezpiecznie.
Wiktionary
rzecz. plebiscyt mrz.
przym. plebiscytowy
Wiktionary
1. pleć (plewić) przez jakiś czas;
2. wypleć grządki kolejno, jedną po drugiej
SJP.pl
1. popieranie kogoś w zamian za jakieś korzyści;
2. przestępstwo polegające na udzielaniu pomocy osobie, która popełniła przestępstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. działania wyrażające poparcie dla kogoś lub czegoś
(1.2) praw. udzielenie sprawcy przestępstwa pomocy w uniknięciu odpowiedzialności karnej;
Wiktionary
Poplecznictwo – typ przestępstwa polegający na utrudnianiu bądź udaremnianiu postępowania karnego przez udzielanie sprawcy przestępstwa pomocy w uniknięciu odpowiedzialności karnej. W szczególności poplecznictwo może polegać na ukrywaniu sprawcy, tworzeniu fałszywych dowodów, zacieraniu śladów przestępstwa lub odbywaniu kary za skazanego. Jednak wskazane sposoby są tylko przykładami. Poplecznictwem może być każda czynność zmierzająca do udzielenia sprawcy przestępstwa pomocy w uniknięciu odpowiedzialności karnej, jeżeli choćby tylko utrudniała ona postępowanie karne. Obecnie poplecznictwo jest stypizowane w art. 239 § 1 Kodeksu karnego z 1997.
Wikipedia
(1.1) Dzisiejsza Gagauzja to region bardzo biedny i zacofany, ale na jego korzyść przemawia poplecznictwo Turcji, która będąc lokalną potęgą w basenie Morza Czarnego, jest gwarantem status quo.
(1.2) Najpierw sąd rozpatrzy sprawę ich dwojga znajomych oskarżonych o poplecznictwo, którzy dobrowolnie chcą się poddać karze.
Wiktionary
rzecz. poplecznik m., popleczniczka ż.
Wiktionary
kobieta popierająca, trzymająca czyjąś stronę, pomocnica, wspierająca czyjeś poczynania
SJP.pl
popierający, trzymający czyjąś stronę, pomocnik, wspierający czyjeś poczynania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto kogoś popiera; zwolennik, stronnik
Wiktionary
rzecz. poplecznictwo n.
:: fż. popleczniczka ż.
Wiktionary
(1.1) sprzymierzeniec, zausznik, adherent
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. o skórze poprzecinany
Wiktionary
rośliny uprawiane między zbiorem a siewem dwóch roślin uprawianych jako plony główne na tym samym polu
SJP.pl
Międzyplon, dawniej poplon – roślina uprawiana między dwoma plonami głównymi na zielonkę, siano, kiszonkę, na przyoranie jako zielony nawóz lub pozostawienie w postaci mulczu po ich ścięciu, zwałowaniu bądź zniszczeniu przez mróz. Ich uprawa ma duże znaczenie nie tylko dla produkcji paszy, ale i ze względu na zwiększanie biologicznej aktywności i żyzności gleby, działanie strukturotwórcze roślin i wzbogacanie gleby w azot (przez bobowate). W dobrze prowadzonym gospodarstwie rolnym poplony mogą zajmować nawet do 25-30 % powierzchni ziemi ornej.
Wikipedia
rośliny uprawiane między zbiorem a siewem dwóch roślin uprawianych jako plony główne na tym samym polu
SJP.pl
roślina z rodziny męczennicowatych; paplotka
SJP.pl
pokryć śliną w wielu miejscach
SJP.pl
potocznie: pograć (zazwyczaj niedbale, nieudolnie) na jakimś instrumencie muzycznym; pobrzdąkać, pobrzdękać, pobrzękać, pobrząkać
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zrobić coś szybko
Wiktionary
(1.1) Aleś tóm robote gibko popochoł.
Wiktionary
przyimek o znaczeniu podobnym do przyimka "pod", uwydatnia rozległość przedmiotów
SJP.pl
podbarwić po kolei, wiele razy
SJP.pl
podciągnąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
spędzić pewien czas na podglądaniu
SJP.pl
1. podkręcić po kolei, wiele razy;
2. podkręcać przez pewien czas
SJP.pl
podkurczyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
spędzić pewien czas na podniecaniu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) celowo spowodować zapalenie się wielu rzeczy
Wiktionary
(1.1) Ale Persowie się nie ukazywali. Chcąc osłabić armię rzymską przed rozstrzygającą walką, popodpalali niwy bogate, złotym jęczmieniem i pszenicą okryte, tudzież śpichrze i stodoły wiejskie.
Wiktionary
czas. podpalać ndk., podpalić dk.
Wiktionary
podpiąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
podpisać po kolei, wiele razy
SJP.pl
spędzić pewien czas na podróżach; przepodróżować
SJP.pl
poderwać po kolei, wiele razy
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) tnąc od spodu ostrym narzędziem, przeciąć wiele czegoś
Wiktionary
(1.1) Niech moi Lipkowie, skoro płomień w mieście zobaczą, zaraz na tych żołnierzy, którzy są tu w fortalicji, uderzą i gardła im popodrzynają [...]
Wiktionary
czas. poderżnąć dk., podrzynać ndk.
Wiktionary
podsunąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
podwyższyć wiele czegoś
SJP.pl
spędzić pewien czas na podziwianiu
SJP.pl
podłączyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
1. spoić, napoić wiele osób lub zwierząt;
2. poić przez jakiś czas
SJP.pl
w dniu następującym trzy dni po dniu dzisiejszym
SJP.pl
przysłówek
(1.1) za trzy dni, dwa dni po jutrze
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) dzień następujący dwa dni po jutrze
Wiktionary
rzecz. jutro n., pojutrze n.
przysł. jutro, pojutrze
Wiktionary
popokładać się -
1. położyć się jeden za drugim;
2. przechylić się jedno za drugim
SJP.pl
polać po kolei, wiele razy
SJP.pl
spędzić pewien czas na pompowaniu
SJP.pl
poprawić po kolei, wiele razy
SJP.pl
podzielić coś na porcje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poporcjować.
Wiktionary
czas. poporcjować dk.
Wiktionary
odnoszący się do okresu po urodzeniu przez kobietę dziecka, występujący po porodzie; puerperalny, połogowy, popołogowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fizj. med. wet. następujący po porodzie, związany z okresem po porodzie
Wiktionary
(1.1) Smutek poporodowy (ang. postpartum blues, baby blues) jest dość powszechną reakcją na nową sytuację, jaką stanowią narodziny dziecka.
Wiktionary
rzecz. porodówka ż.
Wiktionary
spędzić pewien czas na porządkowaniu czegoś
SJP.pl
następujący, odbywający się po posiłku
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) pochodzący z czasów po potopie, mający miejsce po potopie
Wiktionary
(1.1) Długość życia człowieka przedpotopowego […] przekraczała wszelkie znane obecnie rekordy dożycia — sięgała 969 lat. Długowieczność popotopowych patriarchów wykazywała wyraźną tendencję spadkową, osiągali oni wiek 200-300 lat […]
Wiktionary
nazwisko, np. Aleksander Popow (1859-1906), fizyk rosyjski, jeden z pionierów łączności radiowej
SJP.pl
Popow (ros., bułg., mac. Попов) – jedno z najpopularniejszych nazwisk rosyjskich, bułgarskich i macedońskich. Pochodzi od rzeczownika pop. Forma żeńska Popowa. W wielu językach zapisywane jako Popov, w przeszłości także Popoff.
Wikipedia
przymiotnik od: pop (muzyka rozrywkowa), np. wokalistka popowa
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) syn popa
Wiktionary
rzecz. pop m., popadia ż., popadianka ż., popówka ż., Popadia ż.
przym. popi, popowy, popowski
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
powiększyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
powieszać wiele czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanie popa
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. popowic mos., popadianka ż., popadia ż.
Wiktionary
powlec po kolei, wiele razy
SJP.pl
dawniej: córka popa
SJP.pl
przymiotnik od: Popów
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: pop (muzyka rozrywkowa), np. wokalistka popowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. popołudnie
Wiktionary
(1.1) Popołedni tak hónym przeleci, że ani nie pomyślisz, a już je wieczór.
Wiktionary
1. w medycynie: występujący po połogu - okresie po porodzie, w którym w organizmie matki ustępują zmiany zachodzące podczas ciąży i porodu;
2. dawniej: odnoszący się do okresu po urodzeniu przez kobietę dziecka, występujący po porodzie; poporodowy, połogowy, puerperalny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. występujący po półpaścu
Wiktionary
(1.1) Nerwobóle popółpaścowe występują u około 30% pacjentów.
Wiktionary
rzecz. półpasiec mrz.
przym. półpaścowy
Wiktionary
okres w ciągu dnia mierzony zwykle od południa (obiadu) do wieczora (kolacji)
SJP.pl
przysłówek czasu
(1.1) w każde popołudnie
forma rzeczownika.
(2.1) N. lm. od: popołudnie
Wiktionary
(1.1) Popołudniami pomagam matce w sklepie.
Wiktionary
rzecz. popołudnie n.
przysł. popołudniem, po południu
Wiktionary
okres w ciągu dnia mierzony zwykle od południa (obiadu) do wieczora (kolacji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okres pomiędzy południem a wieczorem
Wiktionary
(1.1) W sobotnie popołudnia wychodziłem z matką na spacer.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpɔˈwudʲɲɛ, AS: popou̯udʹńe
Wiktionary
rzecz. południe mrz., popołudniówka ż.
przym. popołudniowy
przysł. po południu, popołudniem, popołudniami
Wiktionary
okres w ciągu dnia mierzony zwykle od południa (obiadu) do wieczora (kolacji)
SJP.pl
przysłówek czasu
(1.1) między południem a wieczorem
Wiktionary
(1.1) Popołudniem pójdę na spacer na molo.
Wiktionary
rzecz. popołudnie n.
przysł. popołudniami, po południu
Wiktionary
dziennik ukazujący się po południu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pismo codzienne ukazujace się po południu
(1.2) przedstawienie teatralne odbywające się w godzinach popołudniowych
(1.3) zmiana popołudniowa w pracy
Wiktionary
Popołudniówka – dziennik (gazeta) wydawany w systemie sprzedaży, w którym gazeta dostępna jest każdego dnia, lecz dopiero w godzinach popołudniowych.
Popołudniówką o najszerszym zasięgu był „Express Wieczorny”; wśród prasy regionalnej można wymienić kieleckie „Echo Dnia”, wrocławski „Wieczór Wrocławia”, czy też bydgoski „Dziennik Wieczorny”. Obecnie na polskim rynku nie ma już popołudniówek.
Wikipedia
IPA: ˌpɔpɔwudʲˈɲufka, AS: popou̯udʹńufka
Wiktionary
rzecz. popołudnie n.
przym. popołudniowy
przysł. po południu
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dziejący się po południu, dotyczący popołudnia
Wiktionary
(1.1) Pozwalał on bowiem na opuszczenie jednostki po apelu popołudniowym, umożliwiając w ten sposób kontakt ze światem zewnętrznym.
(1.1) W strefie tej deszcze padały niemal codziennie w godzinach popołudniowych lub wieczornych.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpɔwudʲˈɲɔvɨ, AS: popou̯udʹńovy
Wiktionary
rzecz. popołudnie n., popołudniówka ż.
przym. południowy
przysł. po południu
Wiktionary
połknąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: popers] przedstawiciel subkultury młodzieżowej aktywnej w Polsce w latach 1981-85, noszący długą grzywkę zaczesaną na bok i bardzo eleganckie ubranie; popers, sajkowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wziewny afrodyzjak dla mężczyzn zawierający azotyn alkilowy;
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: poping]
1. styl tańca nowoczesnego;
2. technika gry na gitarze basowej polegająca na podrywaniu strun wszystkimi palcami z wyjątkiem kciuka
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: poprawny, poprawnie
SJP.pl
1. prać przez jakiś czas;
2. uprać wszystkie rzeczy przeznaczone do prania
SJP.pl
rzeka w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w północnej Słowacji i w południowo-wschodniej Polsce;
(1.2) geogr. miasto w północnej Słowacji;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Akcję ratunkową przeprowadzono z wykorzystaniem ratowniczego śmigłowca z Popradu.
Wiktionary
przym. popradzki
Wiktionary
przymiotnik od: Poprad
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Popradem, dotyczący Popradu (miasta lub rzeki)
Wiktionary
rzecz. Poprad mrz.
Wiktionary
spędzić pewien czas na praktykowaniu czegoś
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. popękać
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) uprasować wiele czegoś lub wszystko
(1.2) spędzić pewien czas na prasowaniu
Wiktionary
rzecz. prasówka ż., prasownictwo n., prasownia ż., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., prasa ż., prasowalnia ż., prasowalnica ż., prasowanie n., prasowanko n., prasowarka ż., prasownica ż., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n., prasowalność ż.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalny, prasowalniczy, prasowniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uprasowanie dużej ilości czegoś lub wszystkiego
(1.2) spędzenie pewnego czasu na prasowaniu
Wiktionary
rzecz. prasówka ż., prasownictwo n., prasownia ż., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., prasa ż., prasowalnia ż., prasowalnica ż., prasowanie n., prasowanko n., prasowarka ż., prasownica ż., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n., prasowalność ż.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalny, prasowalniczy, prasowniczy
Wiktionary
1. zmiana na lepsze; polepszenie
2. polepszenie stanu zdrowia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zmiana stanu czegoś na lepszy; ulepszenie, poprawienie
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. podwyżka wynagrodzenia
Wiktionary
(1.1) Z całą pewnością można znaleźć osoby, które odczuwają poprawę po akupunkturze lub homeopatii, ale co z tymi wszystkimi, którzy próbowali podobnych zabiegów bez skutku?
(1.2) Od piyrszego dostanym poprawe.
Wiktionary
IPA: pɔˈprava, AS: poprava
Wiktionary
rzecz. poprawkowicz m., poprawkowiczka ż., poprawiacz m., poprawiciel m., poprawiny nmos., poprawność ż., poprawczak m., poprawianie n., poprawienie n.
:: zdrobn. poprawka ż.
czas. poprawiać ndk., poprawić dk.
przym. poprawczy, poprawkowy, poprawny, poprawnościowy
przysł. poprawnie
Wiktionary
(1.1) korekta
Wiktionary
zamknięty zakład służący resocjalizacji młodocianych przestępców; dom poprawczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. specjalna placówka resocjalizacyjna przeznaczona dla osób w wieku od 13 do 21 lat
Wiktionary
Zakład poprawczy (również dom poprawczy, potocznie poprawczak) – specjalna placówka resocjalizacyjna dla nieletnich i młodocianych, wobec których orzeczono środek poprawczy. W Polsce ustawowo określono wiek osób, które mogą się znaleźć w zakładzie poprawczym od 13 do 21 lat, a w szczególnych przypadkach do 24 lat, choć muszą tam trafić przed 17. rokiem życia.
Wikipedia
IPA: pɔˈpraft͡ʃak, AS: poprafčak
Wiktionary
rzecz. poprawa ż., poprawka ż., poprawkowicz m., poprawkowiczka ż., poprawiacz m., poprawiciel m., poprawiny nmos., poprawność ż., poprawianie n., poprawienie n.
czas. poprawiać ndk., poprawić dk.
przym. poprawczy, poprawkowy, poprawny, poprawnościowy
przysł. poprawnie
Wiktionary
(1.1) dom poprawczy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z poprawą, dotyczący poprawy
Wiktionary
rzecz. poprawność ż., poprawka ż., poprawienie n., poprawianie n., poprawczak mrz., poprawa ż.
czas. poprawiać, poprawić
przysł. poprawnie
przym. poprawny
Wiktionary
zdrobnienie od: poprawka
SJP.pl
1. przywracać odpowiednią postać
2. czynić lepszym
3. naprawiać, reperować
4. usuwać błędy, np. w tekstach
5. zwracać komuś uwagę na popełniane przez niego błędy
6. powtarzać coś dla osiągnięcia lepszego efektu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. poprawić)
(1.1) czynić coś lepszym, doskonalszym
(1.2) usuwać błędy, np. z tekstu
(1.3) powtarzać wykonanie jakiejś czynności w celu uzyskania lepszych wyników
(1.4) regulować lub ustawiać coś
Wiktionary
(1.2) Całą noc poprawiałem twój projekt. Jak mogłeś narobić w nim tyle błędów?
(1.3) Jeśli nie poprawisz tego sprawdzianu, możesz nie otrzymać promocji do następnej klasy!
Wiktionary
IPA: pɔˈpravʲjät͡ɕ, AS: popravʹi ̯äć
Wiktionary
czas. poprawić dk.
rzecz. poprawa ż., poprawka ż., poprawkowicz m., poprawkowiczka ż., poprawiacz m., poprawiciel m., poprawiny nmos., poprawność ż., poprawczak m., poprawianie n., poprawienie n.
przym. poprawczy, poprawkowy, poprawny, poprawnościowy
przysł. poprawnie
Wiktionary
(1.1) polepszać, ulepszać
(1.2) korygować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poprawiać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpraˈvʲjä̃ɲɛ, AS: popravʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
rzecz. poprawa ż., poprawka ż., poprawkowicz m., poprawkowiczka ż., poprawiacz m., poprawiciel m., poprawiny nmos., poprawność ż., poprawczak m., poprawienie n.
czas. poprawiać ndk., poprawić dk.
przym. poprawczy, poprawkowy, poprawny, poprawnościowy
przysł. poprawnie
Wiktionary
1. przywrócić odpowiednią postać
2. uczynić lepszym
3. naprawić, zreperować
4. usunąć błędy, np. w tekstach
5. zwrócić komuś uwagę na popełnione przez niego błędy
6. powtórzyć coś dla osiągnięcia lepszego efektu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. poprawiać)
(1.1) dokonany od|poprawiać.
Wiktionary
IPA: pɔˈpravʲit͡ɕ, AS: popravʹić
Wiktionary
czas. poprawiać ndk.
rzecz. poprawa ż., poprawka ż., poprawkowicz m., poprawkowiczka ż., poprawiacz m., poprawiciel m., poprawiny nmos., poprawność ż., poprawczak m., poprawianie n., poprawienie n.
przym. poprawczy, poprawkowy, poprawny, poprawnościowy
przysł. poprawnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poprawić.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpraˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: popravʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. poprawa ż., poprawka ż., poprawkowicz m., poprawkowiczka ż., poprawiacz m., poprawiciel m., poprawiny nmos., poprawność ż., poprawczak m., poprawianie n.
czas. poprawiać ndk., poprawić dk.
przym. poprawczy, poprawkowy, poprawny, poprawnościowy
przysł. poprawnie
Wiktionary
kontynuacja imprezy, przyjęcia w następnym dniu
SJP.pl
1. drobne poprawienie jakiejś rzeczy
2. powtórny egzamin
3. wartość, którą należy dodać algebraicznie do wartości wskazanej przez przyrząd pomiarowy, aby otrzymać rzeczywistą wartość wielkości mierzonej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skorygowanie czegoś
(1.2) wersja tekstu
(1.3) praw. formalna propozycja zmiany procedowanego w parlamencie aktu prawnego
(1.4) pot. egzamin poprawkowy
(1.5) wartość o którą należy skorygować wyniki pomiaru
Wiktionary
Poprawka (ukr. Поправка) – wieś na Ukrainie, w obwodzie kijowskim, w rejonie białocerkiewskim, w hromadzie Mała Wilszanka. W 2024 liczyła 439 mieszkańców.
Wikipedia
(1.4) No to Kowalska, spotkamy się na poprawce.
Wiktionary
rzecz. poprawa ż., poprawkowicz m., poprawkowiczka ż., poprawiacz m., poprawiciel m., poprawiny nmos., poprawność ż., poprawczak m., poprawianie n., poprawienie n.
czas. poprawiać ndk., poprawić dk.
przym. poprawczy, poprawkowy, poprawny, poprawnościowy
przysł. poprawnie
Wiktionary
uczeń zdający egzamin poprawkowy
SJP.pl
→ poprawka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z poprawką, dotyczący poprawki
Wiktionary
rzecz. poprawność ż., poprawienie n., poprawianie n., poprawczak mrz., poprawa ż., poprawka ż.
czas. poprawiać, poprawić
przysł. poprawnie
przym. poprawny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób poprawny, zgodny z poprawnością lub określoną zasadą/przepisem
Wiktionary
(1.1) W zasadzie po instalacji Linux już powinien być poprawnie skonfigurowany.
Wiktionary
IPA: pɔˈpravʲɲɛ, AS: popravʹńe
Wiktionary
rzecz. poprawa ż., poprawka ż., poprawkowicz m., poprawkowiczka ż., poprawiacz m., poprawiciel m., poprawiny nmos., poprawność ż., poprawczak m., poprawianie n., poprawienie n.
czas. poprawiać ndk., poprawić dk.
przym. poprawczy, poprawkowy, poprawny, poprawnościowy
Wiktionary
(1.1) prawidłowo, normalnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: poprawnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: poprawny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgodność z normami
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Poprawność językową oceniamy na podstawie słownika ortograficznego.
Wiktionary
czas. poprawiać, poprawić
rzecz. poprawa ż., poprawczak m., poprawiacz m., poprawianie n., poprawienie n., poprawiny lm. nmos., poprawka ż., poprawkowicz m.
przym. poprawczy, poprawkowy, poprawnościowy, poprawny
przysł. poprawnie
Wiktionary
człowiek dbający o poprawność i czystość języka; purysta
SJP.pl
1. związany z poprawnością językową; ortoepiczny;
2. związany ze zgodnością z obowiązującymi normami lub obyczajami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z poprawnością językową, dotyczący poprawności językowej
Wiktionary
rzecz. poprawa ż., poprawka ż., poprawność ż., poprawianie n., poprawienie n., poprawiny nmos., poprawnościowość ż., poprawczak mrz.
czas. poprawiać ndk., poprawić dk.
przym. poprawny
przysł. poprawnie, poprawnościowo
Wiktionary
1. zgodny z normą, ustaleniami, dobry, odpowiedni
2. pozbawiony błędów; bezbłędny, prawidłowy
3. niewykraczający poza schematy; przeciętny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zgodny z poprawnością, z normą lub zasadami, nie mający błędów, nie wykraczający poza określoną normę
Wiktionary
IPA: pɔˈpravnɨ, AS: popravny
Wiktionary
rzecz. poprawa ż., poprawka ż., poprawkowicz m., poprawkowiczka ż., poprawiacz m., poprawiciel m., poprawiny nmos., poprawność ż., poprawczak m., poprawianie n., poprawienie n.
czas. poprawiać ndk., poprawić dk.
przym. poprawczy, poprawkowy, poprawnościowy
przysł. poprawnie
Wiktionary
(1.1) prawidłowy, słuszny, właściwy, normalny, regularny, normalny, bezbłędny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
pas podtrzymujący siodło lub kulbakę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zakładany pod brzuchem konia pas przytrzymujący siodło;
Wiktionary
Popręg – element rzędu końskiego. Przebiega on pod brzuchem konia, łącząc obie strony terlicy. Jego głównym zadaniem jest utrzymanie siodła we właściwym położeniu na grzbiecie konia. Występują jeszcze popręgi dodatkowe np. w siodłach typu west, oraz przy niektórych typach sakw.
Wikipedia
IPA: ˈpɔprɛ̃ŋk, AS: poprẽŋk
Wiktionary
następujący po premierze, np. operowej, teatralnej
SJP.pl
Poprężniki – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Goszczanów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
poproch cetyniak - motyl nocny, szkodnik lasów iglastych
SJP.pl
spędzić pewien czas na produkowaniu
SJP.pl
spędzić pewien czas na programowaniu
SJP.pl
będący efektem promieniowania
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który jest efektem działania promieniowania
Wiktionary
rzecz. promień m., promieniowanie n., wypromieniowanie n., promyk m., promyczek m.
czas. promieniować ndk., wypromieniować dk.
przym. promienny, promieniowy, promienisty
przysł. promiennie, promieniście
Wiktionary
spędzić pewien czas na promowaniu
SJP.pl
1. zaprosić, wezwać
2. zwrócić się do kogoś z prośbą
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. prosić)
(1.1) dokonany od|prosić.
Wiktionary
(1.1) Kiedy mój syn wezwie cię do siebie, wysłuchaj go uważnie i zrób wszystko, o co poprosi, najlepiej jak potrafisz.
Wiktionary
IPA: pɔˈprɔɕit͡ɕ, AS: poprośić
Wiktionary
rzecz. dopraszanie n., doproszenie n.
Wiktionary
spędzić pewien czas na prostowaniu
SJP.pl
spędzić pewien czas na protestowaniu
SJP.pl
1. prowadząc kogoś lub coś, dojść do pewnego miejsca;
2. wyznaczyć, narysować;
3. pokierować czymś, zarządzić czymś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) pójść z kimś lub czymś wyznaczając trasę przez lub do jakiegoś miejsca
(1.2) zająć się przewodniczeniem czegoś
(1.3) zająć się kierowaniem pojazdem
(1.4) archit. nakreślić kierunek budowy
(1.5) geom. narysować linię
czasownik zwrotny dokonany poprowadzić się
(2.1) poprowadzić (1.1) siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. poprowadzenie n.
Wiktionary
(1.1) zaprowadzić
(1.2) pokierować, przewodniczyć
(1.3) kierować
(1.4) nakreślić, narysować, naszkicować, pociągnąć, przeprowadzić, wyznaczyć
(1.5) nakreślić, narysować, naszkicować, pociągnąć, przeprowadzić, wyznaczyć
Wiktionary
sprowokować po kolei, wiele razy
SJP.pl
1. usunąć przędzę lub szwy z dzianiny;
2. porozrywać coś posługując bronią lub ostrym narzędziem;
3. udać się dokądś bardzo szybko
SJP.pl
1. usunąć przędzę lub szwy z dzianiny;
2. porozrywać coś posługując bronią lub ostrym narzędziem;
3. udać się dokądś bardzo szybko
SJP.pl
potocznie: spędzić pewien czas na głośnym wypuszczaniu nagromadzonych w organizmie gazów jelitowych; popierdzieć, poprykać
SJP.pl
potocznie: spędzić pewien czas na głośnym wypuszczaniu nagromadzonych w organizmie gazów jelitowych; popierdzieć, poprukać
SJP.pl
dawniej:
1. pokryć, obsypać pryszczami;
2. popryszczyć się - dostać pryszczy, okryć się pryszczami
SJP.pl
skrót
(1.1) = poprzednio
(1.2) = poprzedni
Wiktionary
IPA: pɔˈpʃɛdʲɲɔ|pɔˈpʃɛdʲɲi, AS: popšedʹńo|popšedʹńi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poprzebierać.
Wiktionary
czas. poprzebierać dk.
Wiktionary
spędzić gdzieś dłuższy czas
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. popierać)
(1.1) dokonany od|popierać.
Wiktionary
IPA: ˈpɔpʃɛt͡ɕ, AS: popšeć
Wiktionary
czas. przeć
rzecz. poparcie n., popieranie n.
Wiktionary
przecenić wiele czegoś, jedno po drugim
SJP.pl
poprzechadzać się - spędzić pewien czas na przechadzaniu się; pospacerować
SJP.pl
poprzechwalać się - spędzić pewien czas na przechwalaniu się
SJP.pl
przeczesać jedno po drugim
SJP.pl
1. belka, rurka ułożona w poprzek czegoś
2. rura, rurka łącząca słupki bramki; także strzał w tę rurkę
3. pręt wyznaczający wysokość do pokonania w skoku wzwyż i o tyczce
4. poziom ambicji, wymagań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) belka albo listwa umocowana w poprzek czegoś
(1.2) sport. belka układana na stojakach do skoków wzwyż i skoków o tyczce
(1.3) sport. poprzeczna belka łącząca górne końce pionowych słupków bramki
Wiktionary
Poprzeczka – część wsi Nawóz w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Nielisz.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zamojskiego.
Wikipedia
IPA: pɔˈpʃɛt͡ʃka, AS: popšečka
Wiktionary
przym. poprzeczny
przysł. poprzecznie
Wiktionary
pas pola, na którym zawraca się końmi przy orce w zagony; zaorywany później dodatkowo; uwrocie
SJP.pl
Uwrocie, poprzeczniak – w rolnictwie pas o jednakowej szerokości wyznaczony po obu stronach pola służący do zawracania podczas wykonywania zabiegów agrotechnicznych (np. orki, siewu). Uwrocia zaoruje się w jednym roku na skład, a w następnym na rozorywkę.
Wikipedia
1. droga idąca poprzecznie względem innej drogi
2. poprzeczny odcinek jelita grubego; okrężnica poprzeczna
3. belka, rura poprzeczna, krzyżująca się z inną
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w poprzek, prostopadle do czego
Wiktionary
rzecz. poprzeczka ż.
przym. poprzeczny
Wiktionary
(1.1) wszerz
Wiktionary
w technice: drewniana lub stalowa belka dźwigająca izolatory, przymocowana poprzecznie do słupa
SJP.pl
Colpoma Wallr. (poprzecznik) – rodzaj grzybów z rodziny łuszczeńcowatych (Rhytismataceae).
Wikipedia
rodzina płazów z rzędu płazów ogoniastych; ambystomowate, ambystomy
SJP.pl
Ambystomowate, ambystomy, poprzecznozębne (Ambystomatidae) – rodzina płazów z rzędu płazów ogoniastych (Caudata), obejmująca ponad 30 gatunków o zębach ułożonych w rzędy poprzeczne względem długiej osi ciała. W zapisie kopalnym znane z dolnego oligocenu.
Wikipedia
o cechach poprzecznozębnych (rodzina płazów)
SJP.pl
ułożony poziomo, prostopadle do czegoś
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ułożony poziomo, prostopadle do czegoś
Wiktionary
IPA: pɔˈpʃɛt͡ʃnɨ, AS: popšečny
Wiktionary
rzecz. poprzeczka ż.
przysł. poprzecznie
Wiktionary
taki, który już był; wcześniejszy, dawniejszy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który był uprzednio (w czasie)
(1.2) taki, który poprzedza (w kolejności)
Wiktionary
(1.1) Wszyscy poprzedni lokatorzy pozostawiali ten pokój w dobrym stanie, a po tym typku takie zniszczenia!
(1.2) Cofnij się do poprzedniego rozdziału i przypomnij sobie, skąd przybył ten człowiek.
Wiktionary
IPA: pɔˈpʃɛdʲɲi, AS: popšedʹńi
Wiktionary
rzecz. poprzednik m., poprzedniczka ż., poprzednica ż., poprzednictwo n., poprzedzanie n., poprzedzenie n.
czas. poprzedzać ndk., poprzedzić dk.
przysł. poprzednio
przym. przedni
Wiktionary
(1.1) wcześniejszy, uprzedni, dawniejszy, skr. poprz.
Wiktionary
bycie czymś, co poprzedzało jakąś rzecz i spełniało te same funkcje lub było wcześniejszą postacią czegoś
SJP.pl
kobieta zajmująca się czymś przed kimś innym
SJP.pl
ten, kto zajmował się czymś przed kimś innym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, który zajmował się daną sprawą lub był w określonym miejscu poprzednio
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) coś poprzedzającego inną rzecz
(2.2) jęz. pierwsza, podrzędna część okresu warunkowego
(2.3) log. pierwsza z części implikacji
Wiktionary
Poprzednik – w rachunku zdań pierwszy (w kolejności zapisu lub odczytywania) argument implikacji, w zapisie typu p\to q oznaczany symbolem p. Np. w zdaniu „Jeżeli pada deszcz, to na niebie są chmury” poprzednikiem jest zdanie „pada deszcz”. Drugi z argumentów implikacji nazywamy następnikiem.
Wikipedia
rzecz. poprzedniczka ż., poprzedzanie n.
czas. poprzedzać ndk., poprzedzić dk.
przym. poprzedni, przedni
przysł. poprzednio
Wiktionary
(1.1) prekursor
Wiktionary
przysłówek
(1.1) przed określonym czasem
Wiktionary
(1.1) Poprzednio nie mieliście tych kafli w kuchni, nieprawdaż?
Wiktionary
IPA: pɔˈpʃɛdʲɲɔ, AS: popšedʹńo
Wiktionary
rzecz. poprzednik m., poprzedniczka ż., poprzednica ż., poprzednictwo n., poprzedzanie n., poprzedzenie n.
czas. poprzedzać ndk., poprzedzić dk.
przym. poprzedni
Wiktionary
(1.1) przedtem
Wiktionary
przedstawić po kolei, wiele razy
SJP.pl
1. być, poruszać się przed kimś, czymś;
2. umieszczać, robić coś przed czymś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. poprzedzić)
(1.1) znajdować/przemieszczać się przed kim/czym
(1.2) występować wcześniej
(1.3) umieszczać co przed czym
Wiktionary
(1.2) Na stół, ku ogólnej radości, wjechała, poprzedzana falą rozkosznego aromatu, micha wieprzowiny duszonej z rodzynkami.
Wiktionary
IPA: pɔˈpʃɛd͡zat͡ɕ, AS: popšeʒać
Wiktionary
rzecz. poprzednik m., poprzedniczka ż., poprzednica ż., poprzednictwo n., poprzedzanie n., poprzedzenie n.
czas. wyprzedzać ndk.
przym. poprzedni, przedni, poprzedzający
przysł. poprzednio
Wiktionary
(1.1) wyprzedzać
Wiktionary
1. być, poruszać się przed kimś, czymś;
2. umieszczać, robić coś przed czymś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. poprzedni (będący przedtem)
Wiktionary
(1.1) Przybyła tu do naszego miasta nowa trupa aktorów, lepsza od poprzedzającej.
(1.1) Darujesz mi nieco gorzkie wyrażenia poprzedzającego listu, nadal będe cierpliwszy.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpʃɛd͡zaˈjɔ̃nt͡sɨ, AS: popšeʒai ̯õncy
Wiktionary
czas. poprzedzać ndk., poprzedzić dk.
rzecz. poprzedzanie, poprzedzenie
Wiktionary
(1.1) wcześniejszy, dawniejszy; zob. poprzedni.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poprzedzać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpʃɛˈd͡zãɲɛ, AS: popšeʒãńe
Wiktionary
rzecz. poprzednik m., poprzedniczka ż., poprzednica ż., poprzednictwo n., poprzedzenie n.
czas. poprzedzać ndk., poprzedzić dk.
przym. poprzedni, przedni, poprzedzający
przysł. poprzednio
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynność poprzedzania
Wiktionary
IPA: ˌpɔpʃɛˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: popšeʒẽńe
Wiktionary
przym. poprzedni, poprzedzający, przedni
przysł. poprzednio
rzecz. poprzedzanie n.
czas. poprzedzać
Wiktionary
1. znaleźć się, odbyć się przed kimś, czymś
2. umieścić, zrobić coś przed czymś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. poprzedzać)
(1.1) dokonany od|poprzedzać.
Wiktionary
IPA: pɔˈpʃɛd͡zit͡ɕ, AS: popšeʒić
Wiktionary
przym. poprzedni
rzecz. poprzednik mos./mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poprzedzielać.
Wiktionary
czas. poprzedzielać dk.
rzecz. podzielnica ż.
Wiktionary
przedziurawić po kolei, wiele razy
SJP.pl
pokopiować dane na jakiś nośnik; pozgrywać
SJP.pl
przeistoczyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
1. przejąć po kolei, wiele razy;
2. poprzejmować się - spędzić pewien czas na przejmowaniu się
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przest. poprzecznie (prostopadle do czego)
Wiktionary
(1.1) w poprzek; przest. na poprzek
Wiktionary
przekrzywić po kolei, wiele razy; powykrzywiać
SJP.pl
przelać po kolei, wiele razy
SJP.pl
przeliczyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
przemoknąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
spędzić pewien czas na przemawianiu
SJP.pl
pozastanawiać się nad czymś; porozważać
SJP.pl
przepiąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
przepisać po kolei, wiele razy
SJP.pl
przeprosić po kolei, wiele razy
SJP.pl
przepuścić po kolei, wiele razy
SJP.pl
1. przepchać po kolei, wiele razy;
2. udrożnić wiele zapchanych przedmiotów; poprzetykać;
3. spędzić pewien czas, przesuwając coś na inne miejsce; poprzesuwać
SJP.pl
przerąbać wiele czegoś
SJP.pl
przesiać po kolei, wiele razy
SJP.pl
ograniczyć się do czegoś, zadowolić się czymś
SJP.pl
przestrzec po kolei, wiele razy
SJP.pl
przestrzelić po kolei, wiele razy
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) przesunąć większą liczbę czegoś
Wiktionary
rzecz. przesunięcie n., suw mrz.
Wiktionary
przesypać po kolei, wiele razy
SJP.pl
przesłać po kolei, wiele razy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poprzesyłać.
Wiktionary
czas. poprzesyłać dk.
Wiktionary
spędzić pewien czas na przeszkadzaniu
SJP.pl
przewinąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
przewlec po kolei, wiele razy
SJP.pl
wielokrotnie przewyższyć kogoś lub coś
SJP.pl
przyimek łączący się z biernikiem
SJP.pl
przyimek
(1.1) …dołączający obszar, przez który z trudem ktoś/coś przemieszcza się
(1.2) …dołączający osobę, instytucję lub rzecz, z której ktoś/coś korzysta; której ktoś używa; za pomocą czegoś, za pośrednictwem czegoś
Wiktionary
(1.1) Droga do tego pensjonatu wiedzie poprzez niebezpieczne tereny.
(1.2) Poprzez cierpliwość nauczysz się pokory.
Wiktionary
IPA: ˈpɔpʃɛs, AS: popšes
Wiktionary
(1.2) za pośrednictwem, za pomocą, przy pomocy, z pomocą, przez, ustami, przy użyciu
Wiktionary
taki, który się poprzeziębiał
SJP.pl
spędzić pewien czas na przeżywaniu czegoś
SJP.pl
przełączyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
przybrać po kolei, wiele razy
SJP.pl
przybliżyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
przybyć licznie, po kolei
SJP.pl
przychylić po kolei, wiele razy
SJP.pl
przyciągnąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
przyciemnić po kolei, wiele razy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poprzycinać.
Wiktionary
czas. poprzycinać dk.
Wiktionary
przydzielić po kolei, wiele razy
SJP.pl
1. przygotować po kolei, wiele razy;
2. poprzygotowywać się - spędzić pewien czas, przygotowując się na coś
SJP.pl
potowarzyszyć komuś, grając na instrumencie muzycznym
SJP.pl
występujący po przyimku
SJP.pl
1. dawniej: połączyć przyjaźnią; zaprzyjaźnić;
2. poprzyjaźnić się -
a) przyjaźnić się przez pewien czas;
b) dawniej: zaprzyjaźnić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poprzykładać.
Wiktionary
czas. poprzykładać dk.
Wiktionary
przylepić wiele czegoś
SJP.pl
poprzymilać się - spędzić pewien czas na przymilaniu się
SJP.pl
przymocować po kolei, wiele razy; poprzytwierdzać
SJP.pl
przypalić wiele czegoś
SJP.pl
przypisać coś wielu osobom, zjawiskom itp.
SJP.pl
przyprowadzić w dużej liczbie, po kolei
SJP.pl
przypłynąć kolejno, jeden po drugim
SJP.pl
postanowić coś pod przysięgą, złożyć przysięgę; poprzysięgnąć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. poprzysięgać)
(1.1) książk. postanowić pod przysięgą
(1.2) książk. przen. solennie postanowić lub obiecać
Wiktionary
(1.2) Główna postać lektury poprzysięgła czarnemu charakterowi zemstę za morderstwo swojej ukochanej.
Wiktionary
IPA: ˈpɔpʃɨˈɕɔ̃nt͡s, AS: popšyśõnc
Wiktionary
o grupie ludzi: obniżyć pozycję ciała, uginając nogi
SJP.pl
rzadko: postanowić coś pod przysięgą, złożyć przysięgę; poprzysiąc
SJP.pl
przestarzale: po kolei zatrzymywać się na chwilę
SJP.pl
taki, który poprzysychał
SJP.pl
1. przytulić po kolei, wiele razy;
2. spędzić pewien czas na przytulaniu
SJP.pl
przytwierdzić po kolei, wiele razy; poprzymocowywać
SJP.pl
przywrzeć po kolei, wiele razy
SJP.pl
przyznać po kolei, wiele razy
SJP.pl
przyzwać po kolei, wiele razy
SJP.pl
przyłączyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
potocznie: spryskać kogoś lub coś płynem, zwykle w aerozolu; popsiukać
SJP.pl
potocznie: psikać na coś wielokrotnie
SJP.pl
potocznie: psioczyć przez pewien czas
SJP.pl
potocznie: spryskać kogoś lub coś płynem, zwykle w aerozolu; popsikać
SJP.pl
spędzić pewien czas na psoceniu; pobroić, porozrabiać, połobuzować
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. popsuć
Wiktionary
(1.1) Do kraju tego, gdzie winą jest dużą / Popsować gniazdo na gruszy bocianie, / Bo wszystkim służą, / Tęskno mi, Panie.
(1.1) Ale mu powiem: święty Pietruńku! zaklinam cię na ucho Malchusowe, nie czyńże mi wstrętu, boć to poganie tak mi popsowali szatki cielesne…
Wiktionary
IPA: pɔˈpsɔvat͡ɕ, AS: popsovać
Wiktionary
rzecz. popsowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|popsować.
Wiktionary
czas. popsować dk.
Wiktionary
popstrucha ibiska - gatunek muchówki z rodziny popstruchowatych
SJP.pl
rodzina muchówek
SJP.pl
Popstruchowate (Athericidae) – rodzina muchówek. Umiejscowione są w nadrodzinie Tabanoidea, wspólnie ze ślepakami czyli bąkowatymi (Tabanidae).
Na świecie opisano 85 gatunków, w tym 22 występuje w Palearktyce. W Europie wykazano obecność 12 gatunków, a w Polsce zaledwie trzy: Atherix ibis – popstrucha ibiska, Atherix marginata, Atrichops crassipes (dwa ostatnie nie mają jeszcze polskich nazw). Imagines Athericidae spotkać można w pobliżu wód, co niewątpliwie wiąże się z siedliskiem życia larw. Atrichops crassipes może wysysać (jako owad dorosły) krew żab zielonych, czym bez wątpienia upodobania się do spokrewnionych z nimi krwiopijnych Tabanidae, czyli ślepaków. Gatunki popstruchowatych, żyjące w klimacie ciepłym, atakują ludzi, ale w Polsce nie odnotowano takich przypadków. Ludzką krwią żywią się spokrewnione z popstruchowatymi ślepaki, jusznice deszczowe czy bąki z pokrewnej rodziny Tabanidae.
Wikipedia
1. spowodować, że coś przestaje spełniać swoje funkcje; uszkodzić, zepsuć;
2. zmienić coś na gorsze, np. atmosferę, nastrój, sytuację; pogorszyć;
3. sprowadzić kogoś na złą drogę; zdeprawować, zdemoralizować;
4. popsuć się:
a) nie nadawać się do użytku;
b) zmienić się na gorsze;
c) ulec deprawacji;
d) ulec fermentacji, rozkładowi; zgnić, skwaśnieć, spleśnieć, stęchnąć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. psuć)
(1.1) sprawić, że coś przestaje spełniać swoją funkcję
(1.2) zmienić na gorsze
(1.3) sprawić, że coś przestaje być właściwe
(1.4) źle wychować
czasownik zwrotny dokonany popsuć się (ndk. psuć się)
(2.1) ulec uszkodzeniu, przestać spełniać swoją funkcję
(2.2) stać się gorszym
(2.3) kulin. stać się niejadalnym w wyniku gnicia, rozkładu, fermentacji
(2.4) nabrać złych cech, nawyków
Wiktionary
rzecz. popsucie n., psujon mzw./mos.
czas. psuć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|popsuć.
Wiktionary
czas. popsuć dk.
rzecz. psujon mzw./mos.
Wiktionary
1. osoba psująca wszystko, czego dotknie;
2. majster-popsuj - osoba, która usiłując naprawić lub przerobić coś zawsze to psuje; partacz
SJP.pl
pokryć pudrem; upudrować, napudrować, zapudrować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) posypanie czegoś pudrem
Wiktionary
rzecz. pudreza ż., puder m., pudernica ż., puderniczka ż., pudrowanie n., upudrowanie n.
czas. popudrować dk., pudrować ndk., upudrować dk.
przym. pudrowy
Wiktionary
postukać;
1. pukać wiele razy lub przez pewien czas;
2. popukać się -
a) puknąć się w coś wiele razy;
b) potocznie: odbyć stosunek płciowy kilkakrotnie
SJP.pl
1. ogół ludzi żyjących w tym samym czasie na danym terenie; zaludnienie;
2. podstawowa jednostka ekologiczna oznaczająca wszystkie osobniki danego gatunku żyjące na danym terenie w tym samym czasie;
3. zbiór będący przedmiotem badań statystycznych; populacja statystyczna, populacja generalna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) socjol. ogół ludzi żyjących w tym samym czasie na danym terenie
(1.2) biol. podstawowa jednostka ekologiczna oznaczająca wszystkie osobniki danego gatunku żyjące na danym terenie w tym samym czasie
(1.3) stat. zbiór jednostek na temat których wyciągane są wnioski poprzez analizę próby statystycznej
(1.4) socjol. liczebność populacji (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Duńskie Towarzystwo Ornitologiczne szacuje, że populacja wróbli zmniejszyła się o połowę od 1976 roku i obecnie liczy około 1,8 miliona.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpuˈlat͡sʲja, AS: populacʹi ̯a
Wiktionary
przym. populacyjny
Wiktionary
(1.1) ludność, ludzie, mieszkańcy, obywatele, społeczeństwo, społeczność, zbiorowość ludzka
(1.3) populacja statystyczna, populacja generalna, zbiorowość generalna
(1.4) zaludnienie
Wiktionary
specjalista w zakresie populacjologii
SJP.pl
Ekologia populacyjna, populacjologia, demekologia – część ekologii gatunku, która dotyczy zmian liczebności populacji jednogatunkowych, zachodzących pod wpływem czynników ekologicznych (biotycznych i abiotycznych).
Pojęcie „ekologii gatunku” jako części ekologii wprowadzono wycofując wcześniej stosowany podział tej nauki na:
Wikipedia
koncepcja ekonomiczna, według której siłą państwa jest liczebność zamieszkującego je narodu
SJP.pl
dotyczący populacji
SJP.pl
członek ugrupowania politycznego w starożytnym Rzymie, działającego w interesie drobnych rolników i plebsu miejskiego
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: książka lub czasopismo popularnonaukowe
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób powszechnie używany
(1.2) w sposób przystępny i zrozumiały dla ogółu
Wiktionary
(1.1) Pseudonimy te w gwarze IRC popularnie określa się jako nickname lub krócej nick.
(1.2) Popularnie rzecz ujmując, typ oleju określają dwa wskaźniki.
Wiktionary
IPA: pɔ.puˈlar.ɲɛ
Wiktionary
rzecz. popularność
przym. popularny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: popularnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: popularny
SJP.pl
encyklopedyczny w ujęciu popularnym, np. wydawnictwo popularnoencyklopedyczne
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) prezentujący naukę w sposób przystępny dla niespecjalistów
Wiktionary
(1.1) Profesor Abraham opublikował kilka artykułów popularnonaukowych.
Wiktionary
1. powszechny rozgłos i uznanie społeczne; sława, furora, powodzenie;
2. rzadko: przystępność, zrozumiałość, dostępność; prostota, bezproblemowość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bycie powszechnie znanym i lubianym, ogólne uznanie i rozgłos
Wiktionary
(1.1) Ta restauracja cieszy się dużą popularnością wśród polityków.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpuˈlarnɔɕt͡ɕ, AS: popularność
Wiktionary
przym. popularny, popularyzatorski, popularyzacyjny
czas. popularyzować (się) ndk., spopularyzować (się) dk.
rzecz. popularyzowanie ndk., spopularyzowanie dk., popularyzatorstwo, popularyzator, popularyzatorka, popularyzacja
przysł. popularnie
Wiktionary
(1.1) sława, wzięcie, rozgłos, powodzenie, prestiż, uznanie, renoma
Wiktionary
1. taki, który zyskał powszechny rozgłos i uznanie, jest znany, lubiany, sławny;
2. taki, który został przedstawiony w sposób przystępny, ogólnie zrozumiały, nieskomplikowany; jasny, prosty, łatwy;
3. taki, który jest powszechnie używany, dostępny, szeroko rozpowszechniony; masowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który jest powszechnie używany; znany ogółowi społeczeństwa, cieszący się uznaniem; ceniony
(1.2) taki, który jest stworzony, przedstawiony w sposób przystępny i zrozumiały dla ogółu
(1.3) taki, którego głównym celem, przeznaczeniem jest dostarczanie rozrywki, przyjemności
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) daw. papieros marki „Popularne”, dostępnej w PRL
Wiktionary
(1.1) Usłyszała ją po miesiącu, w piątkowej, mało popularnej, nudnawej audycji dla dzieci.
(2.1) A w kioskach sprzedawcy oferowali ostatnio tylko klubowe, radomskie, ekstra mocne bez filtra i popularne.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpuˈlarnɨ, AS: popularny
Wiktionary
rzecz. popularyzatorstwo n., popularyzator m., popularyzatorka ż., popularność ż., popularyzacja ż., popularyzowanie n., spopularyzowanie n.
czas. popularyzować (się) ndk., spopularyzować (się) dk.
przym. popularyzatorski, popularyzacyjny
przysł. popularnie
Wiktionary
(1.1) słynny, sławny, znany
(1.2) powszechny
Wiktionary
działalność mająca na celu rozpowszechnienie wiedzy na jakiś temat, uprzystępnienie społeczeństwu osiągnięć nauki, kultury, sztuki; propagowanie, krzewienie, głoszenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) upowszechnianie nauki, sztuki, wiedzy o czymś
Wiktionary
IPA: ˌpɔpularɨˈzat͡sʲja, AS: popularyzacʹi ̯a
Wiktionary
przym. popularny, popularyzatorski, popularyzacyjny
czas. popularyzować (się) ndk., spopularyzować (się) dk.
rzecz. popularyzowanie ndk., spopularyzowanie dk., popularyzatorstwo, popularyzator, popularyzatorka, popularność
przysł. popularnie
Wiktionary
(1.1) popularyzowanie, rozpowszechnianie, upowszechnianie
Wiktionary
taki, który ma na celu popularyzację wiedzy na jakiś temat; popularyzatorski, popularyzujący, upowszechniający
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z popularyzacją
Wiktionary
(1.1) Działania popularyzacyjne, profilaktyczne, a także szeroka działalność informacyjna zapewne w dłuższym okresie zaprocentują w sferze poprawy przestrzegania prawa pracy.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpularɨzaˈt͡sɨjnɨ, AS: popularyzacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. popularyzowanie n., spopularyzowanie n., popularyzacja ż., popularyzatorstwo n., popularyzator m., popularyzatorka ż., popularność ż.
czas. popularyzować (się) ndk., spopularyzować (się) dk.
przym. popularny, popularyzatorski
przysł. popularnie
Wiktionary
(1.1) popularyzatorski
Wiktionary
osoba zajmująca się popularyzacją, czyli upowszechnianiem wiedzy na jakiś temat, uprzystępnieniem społeczeństwu osiągnięć nauki, kultury i sztuki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się popularyzowaniem, upowszechnianiem, czynieniem czegoś znanym, popularnym
Wiktionary
IPA: ˌpɔpularɨˈzatɔr, AS: popularyzator
Wiktionary
rzecz. popularyzatorstwo n., popularność ż., popularyzacja ż., popularyzowanie ndk., spopularyzowanie dk.
:: fż. popularyzatorka ż.
czas. popularyzować (się) ndk., spopularyzować (się) dk.
przym. popularny, popularyzatorski, popularyzacyjny
przysł. popularnie
Wiktionary
kobieta zajmująca się popularyzacją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zajmująca się popularyzowaniem, upowszechnianiem, czynieniem czegoś znanym, popularnym
Wiktionary
IPA: ˌpɔpularɨzaˈtɔrka, AS: popularyzatorka
Wiktionary
przym. popularny, popularyzatorski, popularyzacyjny
czas. popularyzować (się) ndk., spopularyzować (się) dk.
rzecz. popularyzowanie ndk., spopularyzowanie dk., popularyzatorstwo, popularyzator, popularność, popularyzacja
przysł. popularnie
Wiktionary
1. dotyczący popularyzatora, związany z popularyzatorem;
2. taki, który ma na celu popularyzację wiedzy na jakiś temat; popularyzatorski, popularyzujący, upowszechniający
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z popularyzacją lub popularyzatorem
Wiktionary
IPA: ˌpɔpularɨzaˈtɔrsʲci, AS: popularyzatorsʹḱi
Wiktionary
przym. popularny, popularyzacyjny
czas. popularyzować (się) ndk., spopularyzować (się) dk.
rzecz. popularyzowanie ndk., spopularyzowanie dk., popularyzatorstwo, popularyzator, popularyzatorka, popularność, popularyzacja
przysł. popularnie
Wiktionary
(1.1) popularyzacyjny
Wiktionary
rzadko: działalność prowadzona przez popularyzatora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. działalność popularyzatorska, czynienie czegoś powszechnie znanym i uznawanym
Wiktionary
IPA: ˌpɔpularɨzaˈtɔrstfɔ, AS: popularyzatorstfo
Wiktionary
przym. popularny, popularyzatorski, popularyzacyjny
czas. popularyzować (się) ndk., spopularyzować (się) dk.
rzecz. popularyzowanie ndk., spopularyzowanie dk., popularyzator, popularyzatorka, popularność, popularyzacja
przysł. popularnie
Wiktionary
prowadzić działalność mającą na celu przekazanie społeczeństwu w formie przystępnej i zrozumiałej dla niespecjalistów jakieś dziedziny wiedzy, sztuki, kultury; upowszechniać, rozpowszechniać, propagować, promować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. spopularyzować)
(1.1) czynić coś powszechnie znanym, rozpowszechniać coś, propagować
czasownik zwrotny niedokonany popularyzować się (dk. spopularyzować się)
(2.1) stawać się znanym, popularnym
Wiktionary
IPA: ˌpɔpularɨˈzɔvat͡ɕ, AS: popularyzovać
Wiktionary
przym. popularny, popularyzatorski, popularyzacyjny
czas. spopularyzować (się) dk.
rzecz. popularyzowanie ndk., spopularyzowanie dk., popularyzatorstwo n., popularyzator m., popularyzatorka ż., popularność ż., popularyzacja ż.
przysł. popularnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|popularyzować.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpularɨzɔˈvãɲɛ, AS: popularyzovãńe
Wiktionary
przym. popularny, popularyzatorski, popularyzacyjny
czas. popularyzować (się) ndk., spopularyzować (się) dk.
rzecz. spopularyzowanie dk., popularyzatorstwo, popularyzator, popularyzatorka, popularność, popularyzacja
przysł. popularnie
Wiktionary
zwolennik lub przedstawiciel populizmu, głoszący chwytliwe, zgodne z oczekiwaniami większości hasła polityczne i ekonomiczne, wysuwający w celu zdobycia poparcia społecznego proste i często demagogiczne propozycje rozwiązywania skomplikowanych problemów; demagog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. osoba wyznająca populizm, głosząca poglądy i tezy populistyczne
Wiktionary
(1.1) Wielu, spośród polityków tej partii, to populiści.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpuˈlʲista, AS: populʹista
Wiktionary
rzecz. populizm m.
:: fż. populistka
przym. populistyczny
przysł. populistycznie
Wiktionary
zwolenniczka lub przedstawicielka populizmu, głosząca chwytliwe, zgodne z oczekiwaniami większości hasła polityczne i ekonomiczne, wysuwająca w celu zdobycia poparcia społecznego proste i często demagogiczne propozycje rozwiązywania skomplikowanych problemów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż.: populista
Wiktionary
IPA: ˌpɔpuˈlʲistka, AS: populʹistka
Wiktionary
rzecz. populizm m.
:: fm. populista m.
przym. populistyczny
przysł. populistycznie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób populistyczny
Wiktionary
(1.1) Trzeba uznać, nie politycznie i nie populistycznie, że ten rok był bardzo dobry dla naszej gminy.
Wiktionary
IPA: ˌpɔpulʲiˈstɨt͡ʃʲɲɛ, AS: populʹistyčʹńe
Wiktionary
rzecz. populizm mrz., populista mos., populistka ż.
przym. populistyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co populistyczne
Wiktionary
przym. populistyczny
Wiktionary
1. książkowo: taki, który głosi chwytliwe, zgodne z oczekiwaniami większości hasła polityczne i ekonomiczne, wysuwa w celu zdobycia poparcia społecznego proste i często demagogiczne propozycje rozwiązywania skomplikowanych problemów; demagogiczny, efekciarski, pokazowy, fasadowy;
2. w literaturoznawstwie: taki, który powstał w nurcie populizmu, bliski naturalizmowi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pejor. związany ze spełnianiem oczekiwań większości społeczeństwa w celu uzyskania jego poparcia, zdobycia lub utrzymania władzy, bez względu na koszty i realność składanych obietnic
Wiktionary
IPA: ˌpɔpulʲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: populʹistyčny
Wiktionary
przysł. populistycznie
rzecz. populista m., populizm m., populistka ż., populistyczność ż.
Wiktionary
1. książkowo: głoszenie chwytliwych, zgodnych z oczekiwaniami większości haseł politycznych lub ekonomicznych, wysuwanie w celu zdobycia poparcia społecznego prostych i zazwyczaj demagogicznych propozycji rozwiązania skomplikowanych problemów;
2. w literaturoznawstwie: kierunek w literaturze, będący odmianą naturalizmu, postulujący przedstawianie w utworach literackich problemów zwykłych ludzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. popieranie idei politycznych i ekonomicznych, które są w danym momencie najbardziej popularne w celu łatwego zdobycia poparcia bez zwracania uwagi na rzeczywistą możliwość zrealizowania obietnic, zwłaszcza pod kątem finansowym;
Wiktionary
Populizm (z łac. populus „lud”) – zjawisko polityczne polegające na odwoływaniu się w swoich postulatach i retoryce do idei i woli „ludu”, często stawianego w kontrze do „elit”.
Populizm jest definiowany jako ideologia, w której „lud” postrzegany jako siła moralnie wyższa, przeciwstawiany jest „elitom”, postrzeganym jako skorumpowane i reprezentujące partykularne interesy. Populiści zazwyczaj przedstawiają „elity” jako zamkniętą instytucję polityczną, gospodarczą, kulturalną i medialną. Oskarżają elity o stawianie interesów własnych lub interesów innych grup (takich jak obce kraje lub imigranci) ponad interesy „zwykłych ludzi”. Ugrupowania populistyczne różnią się w przyjmowanej definicji „ludu”. Kryteria tej definicji mogą być oparte na podziałach klasowych, etnicznych lub narodowych. Jako elementy dyskursu populistycznego wymienia się prymat woli ludu, antyelitaryzm, antypluralizm i antyintelektualizm.
Wikipedia
IPA: pɔˈpulʲism̥, AS: populʹism̦
Wiktionary
rzecz. populista m., populistka ż.
przym. populistyczny
przysł. populistycznie
Wiktionary
[czytaj: popap] w informatyce: wyskakujące okno, rodzaj funkcji stron internetowych, która powoduje automatyczne otwarcie nowego okna lub karty przeglądarki; pop-up
SJP.pl
Wyskakujące okno (ang. pop-up) – funkcja stron WWW, powodująca automatycznie uruchamianie nowego okienka (karty) z określoną treścią w przeglądarce internetowej. W owym okienku (karcie) może znaleźć się dodatkowe menu nawigacyjne, krótki tekst pomocy, wyjaśnienie terminu, powiększony obrazek, najczęściej jednak technika ta jest wykorzystywana do reklamy internetowej.
Wikipedia
1. w technice: taki, który wchodzi w skład urządzenia mechanicznego, które umożliwia stopniowe popuszczanie lub podciąganie przewodu wiertniczego;
2. w górnictwie: śruba popustowa - popuszczadło w postaci długiej śruby nakręcanej ręcznie, na której jest zawieszony przyrząd wiertniczy; popuszczadło śrubowe
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. popuścić)
(1.1) stopniowo przestawać trzymać
(1.2) o szwach, uszczelkach stopniowo przestawać trzymać
(1.3) stopniowo wydzielać coś z siebie
(1.4) pot. bezwolnie oddawać trochę moczu lub kału
(1.5) o mrozie, upale stawać się znośniejszym
(1.6) pot. dawać większą swobodę
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(2.1) stopniowo zwalnić coś z uwięzi
(2.2) stopniowo pozwolić osobom na oddalenie się, opuszczenie jakiegoś miejsca
(2.3) o szwach, uszczelkach stopniowo przestać trzymać
(2.4) bot. potworzyć młode pędy lub korzenie
(2.5) o plamach stopniowo pozwalić się zmyć lub wyprać
(2.6) pot. o urządzeniu uruchomić urządzenie na krótką chwilę
(2.7) pot. odtworzyć jeden po drugim
(2.8) o lodzie ulec częściowemu roztopieniu
Wiktionary
(1.1) Powinniście trochę delikatniej popuszczać hamulec.
(1.4) Babka nie trzyma już moczu, wciąż popuszcza.
(1.5) Śniegu znowu nasypało, zima nie popuszcza.
(1.6) Pod koniec szkolenia instruktor popuszczał im coraz bardziej.
(2.1) Byliśmy na wzgórzu i popuszczaliśmy sobie latawce.
(2.1) Niech maluchy idą nad staw popuszczać kaczki.
(2.2) W Wigilię kobiety popuszczali wcześniej z fabryki.
(2.7) Wieczorem popuszczamy płyt i pogadamy.
(2.8) Czy na stawach lód już popuszczał?
Wiktionary
rzecz. popuszczanie n.
czas. popuścić dk., puszczać ndk.
Wiktionary
okolicznościowy, chwilowy sprzymierzeniec; poputczyk
SJP.pl
Wikipedia
okolicznościowy, chwilowy sprzymierzeniec; poputczik
SJP.pl
potocznie: pchanie, popychanie czegoś; pych
SJP.pl
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. popchnąć)
(1.1) przemieszczać coś, pchając to
(1.2) skłaniać kogoś do działania
(1.3) przyspieszać działania, ukończenie czego
czasownik zwrotny niedokonany popychać się (dk. popchnąć się)
(2.1) przesuwać siebie nawzajem poprzez pchanie
Wiktionary
rzecz. popchnięcie n., popychanie n., popychadło n., popychle n.
czas. popchnąć dk.
Wiktionary
(1.1) pchać, potrącać
(1.2) motywować, nakłaniać, namawiać, skłaniać, wieść, zmuszać
(1.3) posuwać, przyspieszać / przyśpieszać
(2.1) pchać się, trącać się
Wiktionary
1. urządzenie do popychania, posuwania czegoś;
2. pogardliwie: człowiek mało zaradny, lekceważony i wykorzystywany przez innych; popychle, popychel, popychadło, popychajło, pomiotło
SJP.pl
Popychacz – rodzaj członu mechanizmu przenoszący obciążenia wzdłużne. Popychacz w przeciwieństwie do cięgna jest członem sztywnym, może więc być także ściskany. Najczęściej popychacz jest częścią mechanizmu krzywkowego. Popychacz jest wykonywany najczęściej z żeliwa lub stali niestopowej. W celu zwiększenia twardości i odporności na zużycie stopa popychacza żeliwnego jest odbielana, a popychacza stalowego nawęglana i hartowana.
Wikipedia
pogardliwie: człowiek mało zaradny, lekceważony i wykorzystywany przez innych; popychle, popychel, popychajło, popychacz, pomiotło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. lekcew. osoba wykorzystywana w społeczności lub miejscu pracy
Wiktionary
Popychadło – komedia Jana Szutkiewicza w czterech aktach. Prapremiera odbyła się 27 lutego 1896 w Lublinie.
Wikipedia
(1.1) Nie pozwalaj, by traktowali cię jak popychadło.
Wiktionary
rzecz. popychanie n., popchnięcie n., popychle n.
czas. popychać ndk., popchnąć dk.
Wiktionary
(1.1) pomiotło, neptek, tłumok, miernota, nic, zero
Wiktionary
pogardliwie: człowiek mało zaradny, lekceważony i wykorzystywany przez innych; popychle, popychel, popychadło, popychacz, pomiotło
SJP.pl
rzadko, pogardliwie: człowiek mało zaradny, lekceważony i wykorzystywany przez innych; popychle, popychajło, popychadło, popychacz, pomiotło
SJP.pl
pogardliwie: człowiek mało zaradny, lekceważony i wykorzystywany przez innych; popychle, popychajło, popychadło, popychacz, pomiotło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. ktoś bierny, pogardzany, poniewierany i wykorzystywany przez kogoś
Wiktionary
(1.1) Z kocmołucha i popychla, przekształciła się w zawsze czystą, coraz bardziej elegancko ubraną i coraz lepiej wykształconą, wychowanicę pana inżyniera.
Wiktionary
rzecz. popychadło n., popychanie n., popchanie n., popchanie n., pych m., popychacz m., popychel m., pchacz m., pchanie n., pchnięcie n.
czas. popychać ndk., popchnąć dk., popchać dk., pchać ndk., pchnąć dk.
Wiktionary
(1.1) popychadło, szturmak, pomiotło, popychel
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od popyt
Wiktionary
(1.1) To nie popyt, lecz tylko mały popycik.
Wiktionary
rzecz. popyt m.
Wiktionary
1. pyknąć wiele razy;
2. popalić przez jakiś czas fajkę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|popykać.
Wiktionary
czas. popykać dk.
Wiktionary
potocznie: pędzić; zaiwaniać, zasuwać, zapylać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) pot. biec
(1.2) pot. szybko ruszać się
Wiktionary
IPA: pɔˈpɨlat͡ɕ, AS: popylać
Wiktionary
czas. spylać ndk.
rzecz. popylanie n.
Wiktionary
(1.1) grzać, zaiwaniać
(1.2) grzać, wulg. zapierdalać, zapieprzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|popylać.
Wiktionary
czas. popylać ndk.
Wiktionary
czasownik dokonany (ndk. pyskać)
(1.1) poryć pyskiem, pokopać
(1.2) przen. pogrzebać, pogmerać
Wiktionary
(1.1) (…) a całe to miejsce należy się ogrodzić; bo by bydlę mogło przypadkiem wpaść, albo świnie wniść i gnój popyskać, co mu bardzo szkodzi.
Wiktionary
rzecz. pysk
czas. pyskać
przym. popyskany
Wiktionary
(1.1) poryć, zryć, pokopać
Wiktionary
potocznie: spędzić pewien czas na pyskowaniu
SJP.pl
ilość dóbr i usług, którą konsumenci są w stanie nabyć po określonej cenie i w określonym czasie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. ilość dóbr i usług, którą konsumenci są w stanie nabyć po określonej cenie i w określonym czasie
Wiktionary
Popyt – funkcyjna zależność między ceną produktu i jego ilością, którą skłonni są zakupić nabywcy. Na tę skłonność składa się chęć (determinowaną preferencjami) oraz ekonomiczna możliwość (determinowaną siłą nabywczą). W funkcji popytu (D) zmienną objaśniającą jest cena produktu (P), podczas gdy zmienną objaśnianą jest wielkość popytu (QD).
Wikipedia
IPA: ˈpɔpɨt, AS: popyt
Wiktionary
rzecz. popycik mrz.
Wiktionary
(1.1) zapotrzebowanie
Wiktionary
rzadko: mający popyt, pokupny
SJP.pl
dawać zysk, korzyści; opłacać się
SJP.pl
zapłacić coś jedno po drugim
SJP.pl
popłaszczyć się - upokarzać się przez dłuższy czas dla uzyskania jakiejś korzyści
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: popłatnie
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: popłatny
SJP.pl
cecha czegoś przynoszącego zysk; rentowność, opłacalność, dochodowość, zyskowność
SJP.pl
przynoszący zysk; intratny, rentowny, opłacalny, dochodowy, zyskowny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przynoszący zysk, opłacający się
Wiktionary
(1.1) Tymczasem kobiety są lepiej wykształcone (…) Jednak wybierają zawody mniej praktyczne i mniej popłatne. Np. wolą studiować kierunek nauczycielski na matematyce, niż pójść na informatykę (…)
Wiktionary
rzecz. popłatność ż.
przysł. popłatnie
Wiktionary
(1.1) opłacalny, lukratywny, dochodowy, przychodowy, intratny, rentowny
Wiktionary
1. unosząca się na wodzie fala, poruszająca się naprzód; bieg, nurt, prąd;
2. podmokła, bagnista łąka; moczar, mokradło
SJP.pl
1. regionalnie: pławik, spławik;
2. kawałek drewna lub korka przymocowany do krawędzi sieci i utrzymujący się na wodzie; pław
SJP.pl
1. pozanurzać kogoś w wodzie;
2. popławić się:
a) pozanurzać się w wodzie;
b) popławić się (w czymś) - porozkoszować się czymś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
panika, przerażenie, nagle ogarniający strach oraz zamieszanie z nich wynikające
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nagły strach, który wywołuje nieracjonalne zachowanie, obezwładnia
(1.2) bot. nazwa systematyczna|Onopordum|ref=tak., rodzaj roślin o długiej kolczastej łodydze, liściach z kolcami i purpurowych kwiatach zebranych w kuliste koszyczki
Wiktionary
Popłoch (Onopordum L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Liczy ok. 60 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje Europę (na tym kontynencie obecnych jest 13 gatunków) i zachodnią Azję (na wschodzie po Pakistan, zachodnie Chiny i Republikę Ałtaju). Rośliny introdukowane z tego rodzaju obecne są w północnej Europie, na Syberii, w Kraju Nadmorskim, w Australii, Ameryce Północnej i Południowej. Rosną w miejscach suchych i słonecznych, często na przydrożach i nieużytkach, niektóre na obszarach górskich.
Wikipedia
przym. popłochowy
Wiktionary
(1.1) panika, przerażenie
Wiktionary
dziewięćsił popłocholistny - gatunek rośliny z rodziny astrowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. popłuczyna
Wiktionary
łożysko wraz z błonami płodowymi, wydalane na koniec porodu
SJP.pl
Łożysko (łac. placenta) – przejściowy narząd płodowy występujący u ssaków łożyskowych, który tworzy się z kosmówki i błony śluzowej macicy. Kosmki kosmówki zagłębiają się i łączą z błoną macicy. Łożysko powstaje z tkanki łącznej, błony śluzowej macicy (część matczyna) oraz z zewnętrznej warstwy komórek otaczających zarodek. Od strony matczynej łożysko składa się z wielu zrazików, od strony płodowej jest gładkie.
Wikipedia
1. woda, w której coś myto, płukano; popłuczka;
2. to, co jest nieudolnie wykonane na wzór czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|popłukać.
Wiktionary
czas. popłukać dk.
rzecz. płuczka ż.
przym. płuczkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|popłukiwać.
Wiktionary
czas. popłukiwać ndk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. płynąć)
(1.1) oddalić się, płynąc
(1.2) zostać doprowadzonym gdzieś
(1.3) zacząć docierać szeroko
Wiktionary
rzecz. popłynięcie n., pływalnia ż.
czas. płynąć
Wiktionary
(1.1) wyciec
Wiktionary
dwuletnia roślina warzywna lub przyprawowa, spokrewniona z cebulą zwyczajną, o małej, podłużnej cebulce i długich zielonych liściach bogatych w sole mineralne, witaminy i olejki eteryczne, uprawiana w Europie i Ameryce Północnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Allium porrum|L.|ref=tak., roślina dwuletnia z rodziny amarylkowatych, uprawiana w celach konsumpcyjnych;
(1.2) kulin. spoż. warzywo z młodych pędów pora (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) bardzo mały otwór
(2.2) anat. mikroskopijne ujście gruczołu w skórze
Wiktionary
Skróty:
Wikipedia
(1.1) Pory kwitną i owocują na pędach drugorocznych.
(1.2) Nie znoszę gotowanych porów i cebuli.
(2.2) Kiepskie kosmetyki mogą zatykać pory w skórze.
Wiktionary
IPA: pɔr, AS: por
Wiktionary
(1.1-2)
przym. porowy
(2.1-2)
rzecz. porowatość ż.
przym. porowaty
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) roślina
(1.2) warzywo < etym|praindoeur|*pr̥so-.
(2.1) etym|łac|porus. < etym|gr|πόρος. (póros) → przejście, otwór
uwagi.
(1.1-2) Spotykana niekiedy forma „pora” ma charakter regionalny. Pojawia się np. w Wielkopolsce.
(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Warzywa
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) leek; (2.1) pore
* arabski: (1.1) كراث m. (kurrāṯ)
* baskijski: (1.1) porru; (2.1) poro
* bułgarski: (1.1) праз m.; (1.2) праз m.; (2.1) пора ż.; (2.2) пора ż.
* chorwacki: (1.1) poriluk m.
* czeski: (1.1) pórek m., pór zahradní m.; (1.2) pórek m.
* duński: (1.1) porre w.; (2.1) pore w.
* esperanto: (1.1) poreo; (2.1) poro
* fiński: (1.2) purjo, purjosipuli
* francuski: (1.1) poireau m., porrée ż., porreau m., poirée ż., poirette ż.; (2.1) pore ż.
* hiszpański: (1.1) puerro m., porro m., poro m.
* islandzki: (1.1) blaðlaukur m.
* jidysz: (1.2) פּאָרע ż. (pore)
* kaszubski: (1.1) pòr m.; (1.2) pòr m.
* łaciński: (2.2) porrum n., porum n., purrum n., ulpicum m.
* łotewski: (2.2) puravs m.
* maltański: (1.2) kurrata ż.
* niderlandzki: (1.1) prei m., porrei m.
* niemiecki: (1.1) Porree m., Lauch m.; (2.1) Pore ż.
* norweski (bokmål): (1.1) purre m.
* nowogrecki: (1.1) πράσο n. (práso), πράσσο n. (prásso); (1.2) πράσο n. (práso), πράσσο n. (prásso); (2.1) πόρος m. (póros)
* portugalski: (1.2) porro m., alho-porro m., alho-francês m., brazport|alho-poró {{m.}}
* rosyjski: (1.1) лу́к-поре́й m. (lúk-poréj), порей m. (porej); (2.2) пора ż. (pora)
* rumuński: (1.1) praz m.; (1.2) praz m.
* starogrecki: (1.1) πράσον n. (práson); (1.2) πράσον n. (práson); (2.2) πόρος m. (póros)
* szwedzki: (1.1) purjolök w.; (2.1) por w.
* turecki: (1.2) pırasa
* ukraiński: (1.2) цибуля-поре́й ż. (cibulâ-poréj), поре́й m. (poréj)
* węgierski: (1.1) póréhagyma, póré; (2.2) pórus
* włoski: (1.1) porro m.; (1.2) porro m.; (2.1) poro m.; (2.2) poro m.
* zachodnioflamandzki: (1.1) pret m.
źródła.
== por (język albański.) ==
wymowa. IPA|pɔɹ.
znaczenia.
spójnik
(1.1) ale, zaś
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) megjithatë, mirëpo; war. po
Wiktionary