dołza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. gniazdko

Wiktionary


dołżański

od Dołha (wieś)


SJP.pl


dołżyca

wieś w Polsce


SJP.pl

Miejscowości w Polsce

  • Dołżyca – wieś w woj. podkarpackim, w pow. sanockim, w gminie Komańcza
  • Dołżyca – wieś w woj. podkarpackim, w pow. leskim, w gminie Cisna

Miejscowości na Ukrainie

  • Dołżyca – wieś w obwodzie wołyńskim, w rejonie maniewickim

Wikipedia


dołżyński

nazwisko


SJP.pl


dp.

skrót od: dopuszczający (ocena)


SJP.pl


dpa

Deutsche Presse-Agentur, niemiecka agencja prasowo-informacyjna


SJP.pl

  • Demokratyczna Partia Albańczyków
  • Deutsche Presse-Agentur
  • Difenyloamina
  • Kwas dipikolinowy
  • DPA Microphones (Danish Pro Audio) – duńska firma produkująca mikrofony dla branży pro-audio

Wikipedia


dpi

skrót od: dots per inch - liczba punktów na cal; jednostka rozdzielczości urządzenia cyfrowego


SJP.pl

dpi (ang. dots per inch) – liczba plamek obrazu przypadająca na cal. Jednostka stosowana do określenia rozdzielczości obrazów generowanych przez drukarki, plotery, naświetlarki itp. Pojęcie to jest bardzo rozpowszechnione i często stosowane także jako potoczny zamiennik określeń pokrewnych, jak ppi (pixels per inch – pikseli na cal), czyli jednostek rozdzielczości obrazów rastrowych, oraz spi (samples per inch – próbek na cal), czyli jednostek rozdzielczości skanerów.

Wikipedia


dpk

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) praw. dobrowolne poddanie się karze;

 (1.2) polit. Demokratyczna Partia Kurdystanu;

 (1.3) polit. Demokratyczna Partia Kosowa;

 (1.4) praw. adm. Departament Postępowań Karnych (wydział niektórych instytucji państwowych)

 (1.5) med. dobra praktyka kliniczna;

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) depek

Wiktionary


dpn.

skrót od: dopełniacz; D.


SJP.pl


dps

skrót od: dom pomocy społecznej


SJP.pl

skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = dom pomocy społecznej;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sąsiedzi odstawili na starość ojca do DPS-u.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. depeesowiec m., depeesiarz m.

 przym. depeesowy

Wiktionary


dpt.

skrót od: dioptria


SJP.pl


dr

skrót od: doktor (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = doktor (stopień naukowy)

 (1.2) = doktor (lekarz)

Wiktionary

  • Dr – doktor
  • Doktor – potoczne określenie lekarza

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dr Stefan Banach otrzymał tytuł naukowy bez ukończenia studiów wyższych.

 (1.1) Widziała pani dzisiaj dra Kowalskiego? (albo: dr. Kowalskiego)

 (1.1) Widziała pani dzisiaj dr Kowalską? (jedyna poprawna forma)

 (1.2) Chciałbym donieść, że widziałem dr. dr. (= doktorów) Jabłońskiego i Gabrycha w pracy po spożyciu alkoholu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdɔktɔr, AS: doktor

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1-2) w odniesieniu do kobiet nieodm., np. z dr Orłowską

 (1.1-2) skrót od doktor pisany jest bez kropki; kropka na końcu oznacza odmianę skrótu, np. dr. = dra = doktora

tłumaczenia.

* duński: (1.1) ph.d., dr.; (1.2) dr.

* esperanto: (1.1) d-ro, d-ino; (1.2) d-ro, d-ino

* hiszpański: (1.1) Dr.; (1.2) Dr.

* jidysz: (1.1) ד״ר (d״r); (1.2) ד״ר (d״r)

* niemiecki: (1.1) Dr.; (1.2) Dr.

* rosyjski: (1.1) д-р

* ukraiński: (1.1) д-р

źródła.

== dr (język szwabski.) ==

wymowa.

znaczenia.

przedimek

 (1.1) rodzajnik określony rodzaju męskiego liczby pojedynczej

odmiana.

przykłady.

 (1.1) Heid isch dr fẽmfde Auguschd. → Jutro jest piąty sierpnia.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) lek. med.

Wiktionary


dra

skrót od: doktor (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


drab

1. pogardliwie: rosły, wysoki mężczyzna, dryblas; łobuz; bandyta;
2. dawniej: żołnierz pieszy, pachołek, sługa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pejor. łobuz, budzący strach mężczyzna

 (1.2) hist. szeregowy piechoty w dawnym wojsku polskim

 (1.3) gwara. ktoś chodzący za datkami w ostatki

Wiktionary

Drab – żołnierz, szeregowy piechoty w wojsku polskim XV i XVI wieku. Uzbrojony w rusznicę z zamkiem skałkowym albo w pikę lub też w szablę albo topór.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: drap, AS: drap

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drabisko

Wiktionary


drabant

taniec staropolski pośredni między polonezem i mazurem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. wojsk. żołnierz ze straży przybocznej monarchy lub jakiegoś dostojnika

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) choreogr. taniec staropolski z przyśpiewkami, tańczony na zakończenie wesela

Wiktionary

Drabant – dawny taniec. Zasięg geograficzny bardzo szeroki, obejmujący całą Polskę. Często występujący jako różnego rodzaju krzyżaki. Jego obecność w lokalnym wiejskim repertuarze tanecznym wskazuje na wpływ kultury tanecznej dworów i dworków (np. w okolicach Kołbieli).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: 'drabãnt, AS: drabãnt

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drabancki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) trabant

Wiktionary


drabczyk

nazwisko


SJP.pl


drabek

regionalnie: drabina


SJP.pl


drabi

1. pogardliwie: rosły, wysoki mężczyzna, dryblas; łobuz; bandyta;
2. dawniej: żołnierz pieszy, pachołek, sługa


SJP.pl


drabik

1. drabik drzewkowaty - mech z rodziny drabikowatych;
2. rzadkie zdrobnienie od: drab (rosły, wysoki mężczyzna)


SJP.pl

  • Ferdynand Drabik – malarz, działacz turystyczny
  • Sławomir Drabik – żużlowiec
  • Wincenty Drabik – malarz i scenograf
  • Stanisław Drabik – tenor i reżyser operowy

Wikipedia


drabikowate

rodzina mchów


SJP.pl


drabina

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) drewniana lub metalowa konstrukcja z dwóch pionowych belek połączonych poziomymi szczeblami ułatwiająca wchodzenie na niewielkie wysokości, zazwyczaj do kilku metrów;

 (1.2) bok wozu drabiniastego

 (1.3) przen. struktura, układ o charakterze hierarchicznym

Wiktionary

Drabina – konstrukcja ułatwiająca wchodzenie na niewielkie wysokości, zazwyczaj do kilku metrów. Wykonana z drewna lub metalu, składa się z dwóch pionowych belek połączonych poziomymi szczeblami. Drabiny mają często konstrukcję składaną ułatwiającą jej transport. Stanowi podstawowe wyposażenie wozów strażackich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas wymieniania przepalonej żarówki woźna spadła z drabiny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: draˈbʲĩna, AS: drabʹĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drabiniak mrz., drabiny nmos.

:: zdrobn. drabinka ż.

 przym. drabinowy, drabinkowy, drabiniasty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. pozn. drabka.

Wiktionary


drabiniak

potocznie: wóz drabiniasty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. furmanka o konstrukcji szkieletowej do transportu siana, snopów zboża itp.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gospodarz pojechał drabiniakiem na pole po siano.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drabina ż., drabinka ż., drabiny nmos.

 przym. drabinowy, drabinkowy, drabiniasty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wóz drabiniasty, drabiny, lytrok; gw-pl|Górny Śląsk|drabiniok, rżebrzyniak.

Wiktionary


drabiniasty

podobny do drabiny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do drabiny, związany z drabiną

przymiotnik jakościowy

 (2.1) przypominający drabinę, mający cechy drabiny

 (2.2) przen. ułożony według rangi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Schody w holu z pierwszego na drugie piętro są jednobiegowe typu drabiniastego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drabina ż., drabiniak mrz., drabiniok mrz., drabinka ż., drabiny nmos.

 przym. drabinowy, drabinkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. drabiasty

 (2.2) hierarchiczny

Wiktionary


drabiniok

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. drabiniasty wóz, drabiniak

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drabiniasty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|rżebrzyniak.

Wiktionary


drabinka

zdrobnienie od: drabina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: drabina

 (1.2) sport. rodzaj przyrządu gimnastycznego podobnego do drabiny

 (1.3) w go: sposób łapania grupy kamieni polegający na stawianiu ich przy każdym kolejnym ruchu w atari;

 (1.4) haft drabinkowy

 (1.5) pot. kaloryfer o budowie przypominającej drabinę

 (1.6) sport. schemat rozstawienia zawodników lub drużyn i ich pojedynków w kolejnych fazach turnieju, rozgrywanego systemem pucharowym

Wiktionary

  • Drabinka elektroinstalacyjna
  • Drabinka gimnastyczna
  • Drabinka pilotowa
  • Drabinka zaburtowa
  • Drabinki
  • Drabinka – sytuacja w go

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Nie ma sensu grać tego joseki, jeśli drabinka nie działa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: draˈbʲĩnka, AS: drabʹĩnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drabiniak mrz., drabina ż.

 przym. drabinkowy, drabinowy, drabiniasty

Wiktionary


drabinki

zdrobnienie od: drabiny


SJP.pl

Drabinki – element placu zabaw.

Drabinki mogą się składać z metalowych, drewnianych, gumowych, plastikowych części. Najprostsza drabinka ma kształt dwóch półokręgów połączonych belkami.

Istnieją też bardziej skomplikowane wersje, np. z wbudowanymi gumowymi oponami, łańcuchami (po których można się wspinać).

Z zabawą na drabinkach wiąże się ryzyko spadnięcia - dlatego nie są one najczęściej przeznaczone dla dzieci poniżej 10 lat.

Wikipedia


drabinkowy

przymiotnik od: drabinka


SJP.pl


drabinowcowate

rodzina mchów


SJP.pl


drabinowiec

drabinowiec mroczny (torfowy) - gatunek mchu z rodziny merzykowatych


SJP.pl


drabinowy

przymiotnik od: drabina


SJP.pl


drabiński

nazwisko


SJP.pl


drabiny

środowiskowo: wóz drabiniasty


SJP.pl


drabisko

zgrubienie od: drab


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ekspr. zgrub. drab

Wiktionary


drabka

regionalnie: drabina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań. drabina

Wiktionary


draby

potocznie: długie, chude ręce


SJP.pl

Wikipedia


dracena

krzew lub drzewo podzwrotnikowe z rodziny liliowatych; w Polsce hodowana w doniczkach jako kwiat ozdobny


SJP.pl

Dracena (Dracaena Vand. ex L.) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych. Liczy około 188 gatunków, występujących w subtropikalnych i tropikalnych rejonach Afryki, Azji, Ameryki Środkowej i Południowej, Australii oraz na Wyspach Kanaryjskich. Niektóre gatunki zostały introdukowane poza miejscami naturalnego występowania, np. do południowej Ameryki Południowej, na wyspy Pacyfiku lub na Florydę. We współczesnym ujęciu systematycznym obejmuje gatunki zaliczane historycznie do rodzaju sansewieria. Draceny od starożytności były źródłem tzw. smoczej krwi i wykorzystywane do celów medycznych i rytualnych. Niektóre gatunki uprawiane są jako rośliny ozdobne. Draceny są drugim najpopularniejszym rodzajem roślin pokojowych w Europie. Przypisywana jest im zdolność neutralizowania zanieczyszczeń oraz absorbowania związków takich jak formaldehyd.

Wikipedia


drach

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Poznań. latawiec

 (1.2) łódź. kwadratowy latawiec

Wiktionary

Drach – powieść Szczepana Twardocha, opublikowana w 2014 roku. Autor otrzymał za nią Nagrodę Fundacji im. Kościelskich; utwór znalazł się też w finale Nagrody Literackiej Nike.

Akcja powieści rozgrywa się od 1906 do 2014 roku, głównie na terenach pomiędzy Gliwicami a Rybnikiem. Przedstawia losy śląskiej rodziny Magnorów i Gemanderów na tle wydarzeń historycznych. Wydarzenia nie pojawiają się chronologicznie – narracja przeskakuje pomiędzy kolejnymi latami, wielokrotnie w ciągu jednego rozdziału, a nawet strony. Książka napisana jest w języku polskim, jednak występują w niej liczne wtrącenia w innych językach – niemieckim czy śląskim. Autor celowo zrezygnował z opatrywania wtrąceń przypisami, chcąc, aby czytelnikowi towarzyszyło podczas lektury poczucie obcości. 10 października 2018 r., nakładem Wydawnictwa Literackiego ukazał się przekład powieści na język (etnolekt) śląski, dokonany przez Grzegorza Kulika.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Kiedy byłem mały często puszczaliśmy z kolegami drachy.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. pozn. dracheta, drachetka, drachyta.

Wiktionary


drachal

nazwisko


SJP.pl


dracharz

środowiskowo: osoba kierująca lotem latawca


SJP.pl


dracheta

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poznań. - latawiec

Wiktionary


drachma

1. starożytna jednostka masy w wielu krajach;
2. starożytna srebrna moneta;
3. do 2002 r. jednostka monetarna Grecji (1 drachma = 100 lept), zastąpiona przez euro


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. moneta w starożytnej Grecji;

 (1.2) monet. nowożytna waluta Grecji w latach 1832-2002

 (1.3) hist. starogrecka jednostka masy;

Wiktionary

  • drachma – starożytna jednostka masy
  • drachma – srebrna moneta antyczna
  • drachma – nowożytna jednostka walutowa Grecji

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈdraxma, AS: draχma

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drachmowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) GRD

Wiktionary


drachmowy

drachma


SJP.pl

Patrz:

drachma

drachyta

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poznań. latawiec, patrz: dracheta

Wiktionary


draco

Draco – rodzaj jaszczurek z podrodziny Draconinae w obrębie rodziny agamowatych (Agamidae).

Wikipedia


dracula

[czytaj: drakula] Drakula;
1. przydomek dwóch średniowiecznych władców wołoskich;
2. literacka postać hrabiego-wampira, spopularyzowana przez liczne wydawnictwa i filmy o tym tytule


SJP.pl

Drakula (oryg. Dracula) – wampir-arystokrata, hrabia, tytułowy bohater książki Drakula autorstwa irlandzkiego pisarza Brama Stokera.

Wikipedia


dracz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. Durrës, miasto w Albanii;

Wiktionary

  • Durrës – miasto w zachodniej Albanii,
  • Iwan Dracz
  • Krzysztof Dracz

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) Michał Angelos na podbitym przez siebie terytorium sięgającym od Draczu aż do Zatoki Korynckiej wprowadził sprężystą wojskową administrację ze stolicą w Arcie.

 (1.1) Dążenia Serbii napotkały na zdecydowany sprzeciw Austro-Węgier i Włoch, które na krótko przed dotarciem Serbów do Draczu ostrzegły, że nie pogodzą się z serbskim korytarzem nad Adriatykiem.

Wiktionary


draczność

draczny


SJP.pl

Patrz:

draczny

draczny

wywołujący śmiech, ośmieszający kogoś


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. żart. reg. zabawny, ucieszny, dziwaczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kupiłam draczny strój na bal przebierańców.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. draka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hecny

Wiktionary


draft

1. szkic, wzór jakiegoś pisma;
2. wydruk próbny;
3. w sportach amerykańskich (np. NBA, NHL): wybór młodych zawodników (głównie graczy uniwersyteckich) do drużyn zawodowych


SJP.pl

Draft (ang. zaciąg, pobór) – w sporcie sposób wybierania nowych graczy do lig zawodowych, najczęściej spośród młodych zawodników, rozpoczynających karierę profesjonalną. Ma na celu – przynajmniej teoretycznie – wyrównanie poziomu drużyn w obrębie ligi. Popularny przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych.

Wikipedia


draftowy

draft


SJP.pl

Patrz:

draft

drag

slangowo: narkotyk; drug


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) długi i gruby kij

 (1.2) daw. dźwignia

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. niezgrabny człowiek

Wiktionary

  • drag queen
  • drag king
  • dragster
  • Drag Racing
  • Drag – australijska grupa muzyczna
  • Drag – miejscowość w Norwegii w gminie Tysfjord, w okręgu Nordland
  • Drag – miejscowość w Szwecji w gminie Kalmar

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Uderzał go tym drągiem po plecyecach, aż dudniło.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɔ̃ŋk, AS: drõŋk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drągowina ż., drągowe n.

:: zdrobn. drążek mrz.

:: zgrub. drągal mos./mrz.; drąglisko mos.

 przym. drągowaty, drągowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kij, pręt, sztaba, tyka, żerdź; gw-pl|Śląsk Cieszyński|watral, watrol.

Wiktionary


draga

1. maszyna do pogłębiania rzeki, kanału itp. poprzez wydobywanie gruntu z dna wód; bagier, bagrownica, czerparka, czerpaczka, pogłębiarka, szlamownik;
2. rodzaj włoka do dennych połowów morskich


SJP.pl

  • draga – pogłębiarka
  • draga – urządzenie połowowe, rodzaj włoka bez skrzydeł, do dennych połowów morskich
W Chorwacji
  • Draga – wieś w żupanii pożedzko-slawońskiej, w gminie Velika
W Rumunii
  • Draga – wieś w okręgu Bistrița-Năsăud, w gminie Silivașu de Câmpie

Wikipedia


dragacz

wieś w Polsce


SJP.pl

Dragacz – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Dragacz.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dragacz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Miejscowość jest siedzibą gminy Dragacz. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 652 mieszkańców. Jest czwartą co do wielkości miejscowością gminy Dragacz.

Wikipedia


drągal

wysoki lub duży, niezgrabny człowiek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. duży niezgrabny mężczyzna

 (1.2) pot. wyrośnięty chłopak

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Przed drzwiami do harcówki stał drągal z plecakiem i gitarą.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drąg m., drągalisko n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drąg, przest. goj, reg. pozn. gibus, ginol, łągol., reg. śl. hasztabiga.

 (1.2) dryblas

Wiktionary


dragan

nazwisko


SJP.pl

  • Dragan – imię męskie popularne głównie w krajach południowosłowiańskich, odpowiednik staropolskiego imienia Drogomir
  • Dragan – nazwisko

Osoby o nazwisku Dragan:

  • Andrzej Dragan (ur. 1978) – polski fizyk teoretyk i artysta fotograf
  • Antoni Dragan (ur. 1957) – polski działacz studencki i przedsiębiorca
  • Barbara Misterska-Dragan (ur. 1956) – polska przedsiębiorca, audytor i urzędnik państwowy
  • Franciszek Dragan (1911–1968) – polski malarz
  • Marcin Dragan (1882–1966) – polski archiwista i pedagog
  • Mirosław Dragan (ur. 1959) – polski piłkarz i trener piłkarski
  • Stanisław Dragan (1941–2007) – polski bokser
  • Wojciech Dragan (ur. 1976) – polski psycholog i biolog

Wikipedia


draganek

estragon;
1. gatunek bylicy, roślina zielna z rodziny astrowatych;
2. przyprawa z ziela tej rośliny


SJP.pl

Bylica draganek, bylica estragon, estragon zwyczajny (Artemisia dracunculus L.) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Występuje jako gatunek rodzimy w dużej części Azji, w południowo-wschodniej i południowo-zachodniej Europie oraz na rozległych obszarach Ameryki Północnej. Jako gatunek introdukowany rośnie w Europie Środkowej i Zachodniej. Wykorzystywany jest jako przyprawa i w wielu krajach jest uprawiany. Status gatunku we florze Polski: gatunek uprawiany, kenofit i efemerofit.

Wikipedia


dragant

1. masa cukiernicza z cukru pudru, żelatyny i wody;
2. wyrób z takiej masy;
3. dawniej: ozdobny cukierek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. zwykle w lm zdobnicza masa cukiernicza sporządzona z cukru pudru, żelatyny i wody

 (1.2) wyrób cukierniczy z dragantu (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Trzecie danie składało się z owoców ogrodowych i cukrów rozmaitych na talerzach i półmiskach, między które stawiano z cukru lodowatego misternie zrobione baszty, cyfry, herby, domy dragantami zwane, które biesiadujący łamiąc burzyli.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dragantowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) tragant, tragantum, tragagant, tragakant

Wiktionary


dragma

dawna srebrna moneta grecka; drachma


SJP.pl


dragoman

tłumacz i pośrednik między cudzoziemcami a mieszkańcami Bliskiego Wschodu; tardżuman, drogman


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. tłumacz, przewodnik i pośrednik między cudzoziemcami a mieszkańcami Bliskiego Wschodu;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Funkcja dragomana miała szczególne znaczenie w imperium osmańskim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: draˈɡɔ̃mãn, AS: dragõmãn

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) tłumacz, przewodnik, pośrednik

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|dragoman., etym|franc|drogman., etym|niem|Dragoman. < etym|arabski|ترجمان. (turjumān, tarjumān, tarjamān)

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) dragoman, drogman

* francuski: (1.1) drogman m.

* niemiecki: (1.1) Dragoman m.

* włoski: (1.1) dragomanno m.

źródła.

== dragoman (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-TurtleMedicine-dragoman.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) dragoman

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


dragomir

imię męskie


SJP.pl

Dragomir (bułg. Драгомир) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Płowdiw, w gminie Syedinenie. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 czerwca 2020 roku miejscowość liczyła 310 mieszkańców.

Wikipedia


dragon

żołnierz lekkiej jazdy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) hist. wojsk. żołnierz lekkiej jazdy, pieszy i konny, później tylko konny

 (1.2) pot. żart. o potężnej i energicznej kobiecie, która lubi dyrygować, dowodzić innymi

 (1.3) rzem. luźna, szeroka patka na tylnej części płaszcza

Wiktionary

  • dragon – żołnierz formacji zwanej dragonią
  • Dragon – rodzina statków kosmicznych firmy SpaceX
  • Dragon – polski zespół muzyczny
  • Dragon – magazyn przeznaczony dla graczy Dungeons & Dragons
  • Dragon – rasa gołębia domowego
  • Dragon – kolejka górska w parku rozrywki Energylandia w Zatorze
  • Dragon – sportowy jacht balastowy
  • „Dragon” – singel Liamoo

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈdraɡɔ̃n, AS: dragõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dragonia m.

 przym. dragoński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) herod-baba

Wiktionary


dragonada

prześladowanie hugenotów za czasów Ludwika XIV we Francji


SJP.pl

Dragonady (fr. dragonnades) – wprowadzony przez króla Francji i Nawarry Ludwika XIV sposób terroryzowania rodzin hugenockich w celu zmuszenia ich do przejścia na katolicyzm. Polegały one na kwaterowaniu oddziałów dragonów w domach hugenockich, w których mieli dokonywać dewastacji i przez które mieli być utrzymywani. Używano w tym celu żołnierzy brutalnych, poinstruowanych, aby znęcać się nad tymi, do których ich posłano. Jednym ze sposobów nękania było bicie w bębny w nocy tak, aby nie dać zasnąć gospodarzom. Dokonywano także pobić, gwałtów, konfiskat i mordów.

Wikipedia


dragonia

konna piechota XVII wieku, złożona z dragonów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. wojsk. dawna formacja wojskowa od XVI do XVIII wieku walcząca pieszo, ale używająca koni do przemieszczania się, przekształcona później w kawalerię

Wiktionary

Dragoni – formacja piechoty przemieszczająca się konno ale walcząca pieszo, pierwotnie utworzona we Francji pod koniec XVI wieku, z czasem spopularyzowana w wielu innych państwach. Od XVII-XVIII wieku zaliczana do formacji kawaleryjskich. Uzbrojenie dragonów stanowiła broń strzelecka i biała.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gwałtowna szarża husarii Lubomirskiego zniosła najpierw doszczętnie dragonię Rittera, a następnie ciężka jazda obu wodzów polskich czołowo przełamała tabor szwedzki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dragon m., dragonik m., dragonada ż., dragoneria ż.

 przym. dragoński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzad. dragoneria

Wiktionary


dragoński

1. odnoszący się do dragona, dawnego żołnierza lekkiej jazdy;
2. przenośnie: obcesowy, zuchwały, niedelikatny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. wojsk. związany z dragonami, dotyczący dragonów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dragon mos., dragonia ż.

Wiktionary


dragować

pogłębiać za pomocą dragi


SJP.pl


drągowaty

o człowieku: wysoki, niezgrabny, nieokrzesany


SJP.pl


drągowina

1. drzewostan w okresie przechodzenia ze stadium młodocianego w dojrzałe, odpowiedni do wyrobu żerdzi;
2. drewno przeznaczone do wyrobu żerdzi; żerdziowina


SJP.pl

  • drągowina – Faza rozwoju drzewostanu
  • Drągowina – wieś w powiecie zielonogórskim
  • Drągowina – gromada

Wikipedia


dragowski

nazwisko


SJP.pl


dragowy

1. związany z kulturą drag queens;
2. drag; narkotykowy


SJP.pl


dragster

potocznie:
1. narkoman; narkus, ćpun, ćpacz, szprycer, rastman;
2. kierowca samochodu wyścigowego z silnikiem odrzutowym lub tłokowym


SJP.pl

Dragster – samochód używany w wyścigach na krótkich dystansach np. 1/4 mili. Zazwyczaj montuje się w nich ulepszone silniki tłokowe, jednak zdarzają się maszyny z silnikami odrzutowymi.

W dragsterach najważniejsze jest duże przyspieszenie – na dystansie 402,336 metra samochody te nie osiągają pełnej prędkości, która mogłaby mieć decydujące znaczenie w dłuższym wyścigu. Ważna jest także aerodynamika pojazdu. Zwrotność nie odgrywa tu dużej roli ponieważ tor wyścigu pozbawiony jest zakrętów.

Wikipedia


dragun

nazwisko


SJP.pl

Dragun – gmina w Niemczech, w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, w powiecie Nordwestmecklenburg, wchodzi w skład Związku Gmin Gadebusch.

Wikipedia


drahański

związany z Drahanami (czeskim miasteczkiem)


SJP.pl


drahimski

1. Drahim (dziś Stare Drawsko);
2. miód drahimski - pszczeli miód nektarowy z Pojezierza Drawskiego


SJP.pl


drailing

dawna miara wina; kufa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. duża beczka w której leżakowało wino

Wiktionary

Wymowa:

IPA: draˈjilʲĩŋk, AS: drai ̯ilʹĩŋk

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kufa

Wiktionary


drajw

drive;
1. urządzenie peryferyjne komputera do zapisu i odczytu danych; stacja dysków;
2. intensywność i napięcie rytmu typowe dla muzyki rockowej i jazzowej


SJP.pl


drajwer

1. w informatyce: program komputerowy albo plik odpowiedzialny za odpowiednią współpracę urządzenia peryferyjnego z komputerem; driver, sterownik;
2. typ kija do gry w golfa


SJP.pl


draka

potocznie:
1. awantura, kłótnia, bójka, bijatyka;
2. śmieszna, niecodzienna sytuacja; jaja, ubaw


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. kłótnia, awantura

 (1.2) pot. nietypowe wydarzenie

Wiktionary

Draka (bułg. Драка) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Burgas, w gminie Sredec. W 2023 roku liczyła 52 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po porażce swojej drużyny miejscowi kibice wywołali porządną drakę na głównych ulicach miasta.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdraka, AS: draka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. draczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) awantura, burda, granda

 (1.2) numer

Wiktionary


drake

nazwisko angielskie, m.in. Francis Drake [czytaj: frans-is drejk] - żeglarz angielski (1540-1596)


SJP.pl

Osoby:

  • Francis Drake – angielski żeglarz
  • Frank Drake – amerykański astronom
  • Drake – kanadyjski aktor i raper

Zespoły muzyczne:

  • Drake (zespół muzyczny) – polski zespół szantowo-folkowy

Miejscowości w USA:

  • Drake – miasto w stanie Dakota Północna, w hrabstwie McHenry

Wikipedia


drakkar

statek wiosłowo-żaglowy używany przez wikingów, posiadający na drewnianym kadłubie charakterystyczną ozdobę w postaci rzeźby, np. smoka; langskip, snekkar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. żegl. bezpokładowy, drewniany statek wiosłowo-żaglowy budowany w VIII–XII w. w Skandynawii, zwykle zaopatrzony na dziobie w rzeźbę w formie głowy smoka;

Wiktionary

Drakkar (isl. Drekki - smok) – największy typ langskipów, okrętów wikingów. Największy znany drakkar miał 45 m długości i 34 pary wioseł. Mogły jednak istnieć większe – nawet do 120 miejsc dla wioślarzy. Według sag skandynawskich, okręt taki posiadał król duński Kanut I Wielki (1018–1035). Zazwyczaj jednak do drakkarów zaliczano jednostki o liczbie wioseł wynoszącej co najmniej 60. Zrekonstruowany w 1881 r. w Norwegii drakkar miał 25 m długości, 5 m szerokości oraz 16 par wioseł.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Normanowie starali się upodabniać bitwy morskie do lądowych, dlatego przywiązywali do siebie burty okrętów ustawiając drakkary w jedną bądź kilka linii, które ścierały się czołowo z nieprzyjacielem.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) langskip

Wiktionary


drako

palma drako - liana z rodziny arekowatych; smocza palma


SJP.pl


drakon

ostrosz drakon - gatunek ryby z rodziny ostroszowatych


SJP.pl

Drakon (stgr. Δράκων – „Smok”) – prawodawca ateński, żył w VII wieku p.n.e., twórca pierwszego pisanego kodeksu praw ateńskich. Wybrany został na archonta (jeden z dziewięciu najwyższych urzędników w starożytnych Atenach) w 621 r. p.n.e. Ułożony przez niego kodeks, będący spisem istniejących już dużo wcześniej praw zwyczajowych, słynął z surowości (stąd też do dziś tzw. "drakońskie prawa", "drakońskie kary" są synonimem bardzo surowego prawodawstwa) i z tego też powodu Ateńczycy w 594 roku p.n.e. polecili Solonowi ułożenie nowego kodeksu. Do regulacji odwoływano się do IV w. p.n.e..

Wikipedia


drakonidy

rój meteorów związany z kometą Giacobiniego-Zinnera


SJP.pl

Wikipedia


drakoński

surowy, restrykcyjny, bezwzględny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) książk. bardzo restrykcyjny i surowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tymczasem, mimo drakońskiej „polityki jednego dziecka”, średnia rodzina ma przynajmniej dwoje dzieci.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Drakon m.

 przysł. drakońsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezwzględny, surowy, rygorystyczny

Wiktionary


drakula

Dracula;
1. przydomek dwóch średniowiecznych władców wołoskich;
2. literacka postać hrabiego-wampira, spopularyzowana przez liczne wydawnictwa i filmy o tym tytule


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) fant. hrabia-wampir, archetypowa postać wampira wywodząca się z powieści pisarza Brama Stokera;

Wiktionary

Drakula (oryg. Dracula) – wampir-arystokrata, hrabia, tytułowy bohater książki Drakula autorstwa irlandzkiego pisarza Brama Stokera.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Powtórzył, że „nie jest Drakulą, który wyssie krew członków Rady”, ale „człowiekiem mającym wiedzę i przygotowanie do pełnienia tej funkcji”.

Wiktionary


drakunkuloza

choroba tropikalna wywoływana przez nicienia pasożytującego w tkance podskórnej - drakunkulusa, objawiająca się m.in. owrzodzeniami na kończynach dolnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. pasożytnicza choroba wywoływana przez nitkowca podskórnego;

Wiktionary

Drakunkuloza (łac. dracunculosis, ang. guinea worm disease, dracunculiasis) – choroba pasożytnicza wywoływana przez nitkowca podskórnego (Dracunculus medinensis). Dawniej występowała w wielu krajach pasa zwrotnikowego w Afryce i w Azji Środkowej, gdzie nazywano go risztą (z języka tadżyckiego: nić, nitka). Obecnie jest stwierdzana wyłącznie w kilku krajach Afryki: Sudanie Południowym, Mali, Etiopii i Czadzie. Liczba chorych spadła z około 3,5 miliona w roku 1986 do 1058 w roku 2011 i 22 w roku 2015.

Wikipedia


drakunkulus

nicień pasożytniczy występujący w krajach tropikalnych, wywołujący drakunkulozę objawiającą się m.in. owrzodzeniami na kończynach dolnych; robak medyński, riszta


SJP.pl


dralon

sztuczne włókno akrylowe o specjalnym przekroju poprzecznym


SJP.pl


dram

jednostka monetarna Armenii (1 dram = 100 lumów)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) monet. waluta Armenii;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: drama

Wiktionary

Dram (orm. դրամ) – jednostka monetarna używana w Armenii i Górskim Karabachu (do 2023), 1 dram = 100 lumów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Koszt przedłużenia wizy wynosi 500 dramów za każdy dzień.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drãm, AS: drãm

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dramowy

Wiktionary


drama

1. potocznie: afera, awantura; draka;
2. środowiskowo: dramat azjatycki;
3. utwór sceniczny z pierwszej połowy XIX wieku, bliski melodramatowi w dążeniu do jaskrawych sentymentalnych efektów


SJP.pl

  • Drama – rzeka w województwie śląskim
  • Drama – rodzaj gry fabularnej
  • Drama – wieś w Bułgarii
  • Drama – jednostka regionalna w Grecji
  • Drama – gmina w Grecji
  • Drama – miasto w Grecji
    • Drama – stacja kolejowa w tym mieście

    Wikipedia


dramacik

zdrobnienie od: dramat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od dramat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie dramat, lecz tylko mały dramacik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dramat m., dramatyczność ż.

 przym. dramatyczny

 wykrz. dramat

Wiktionary


dramat

1. jeden z trzech, obok liryki i epiki, głównych rodzajów literackich, obejmujący utwory przeznaczone zasadniczo do wystawienia na scenie;
2. utwór literacki przeznaczony do wystawiania w teatrze lub w innej postaci dramaturgicznej;
3. zdarzenie, które wywołuje ciężkie przeżycie, kłopoty, nieszczęście


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liter. jeden z trzech rodzajów literackich, obok liryki i epiki;

 (1.2) utwór literacki, którego akcja przedstawiona jest w formie dialogów i monologów, przeznaczony do wystawienia na scenie

 (1.3) nieszczęśliwe wydarzenie bądź sytuacja

wykrzyknik

 (2.1) pot. gdy chcemy zaakcentować beznadziejność jakiejś sytuacji

 (2.2) pot. iron. gdy chcemy zaakcentować błahość lub niedorzeczność czyichś dylematów

 (2.3) pot. iron. gdy chcemy zadrwić z czyjejś wypowiedzi (nawet gdy ta wypowiedź nie wyraża czyichś dylematów)

Wiktionary

Dramat (z gr. δρᾶμα drâma, czyli „działanie, akcja”) – jeden z trzech rodzajów literackich (obok liryki i epiki). Jest to właściwie rodzaj sztuki na granicy teatru i literatury.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dramat wywodzi się z tradycji literackiej antycznej Grecji.

 (1.2) Jednym z najbardziej znanych dramatów jest „Hamlet” Szekspira.

 (1.3) Sytuacja materialna tej rodziny to prawdziwy dramat.

 (1.3) Historia carskich małżeństw pełna jest dramatów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrãmat, AS: drãmat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dramaturg m., dramaturgia ż., dramaturgiczność ż., dramatyczność ż., dramatyzm m., dramatyzacja ż., dramatyzowanie n.

:: zdrobn. dramacik mrz.

 czas. dramatyzować ndk., udramatyzować dk., udramatycznić dk.

 przym. dramaturgiczny, dramatyczny

 przysł. dramaturgicznie, dramatycznie

 temsłow. -dram

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) sztuka

 (2.1) masakra

 (2.2) masakra, żałosne

 (2.3) żałosne

Wiktionary


dramatologia

1. nauka o dramacie, jego teorii i historii;
2. kierunek studiów zajmujący się badaniem dramatu


SJP.pl


dramatopisarka

autorka dramatów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. teatr. autorka dramatów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niebagatelne znaczenie dla obrazu polskiej kultury ma fakt, że Radziwiłłowa jest pierwszą polską dramatopisarką, samodzielną i oryginalną (…).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dramatopisarstwo n.

:: fm. dramatopisarz mos.

 przym. dramatopisarski

Wiktionary



dramatopisarstwo

1. twórczość dramaturgiczna; dramaturgia;
2. pisanie dramatów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) liter. teatr. twórczość dramatyczna

 (1.2) liter. teatr. pisanie dramatów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wykład będzie dotyczył dramatopisarstwa Wyspiańskiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dramatopisarka ż., dramatopisarz mos.

 przym. dramatopisarski

Wiktionary


dramatopisarz

osoba pisząca dramaty teatralne; dramaturg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) liter. teatr. autor dramatów

Wiktionary

Dramat (z gr. δρᾶμα drâma, czyli „działanie, akcja”) – jeden z trzech rodzajów literackich (obok liryki i epiki). Jest to właściwie rodzaj sztuki na granicy teatru i literatury.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Teatr wystawił kilkanaście sztuk dramatopisarzy anglojęzycznych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dramatopisarstwo n.

:: fż. dramatopisarka ż.

 przym. dramatopisarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dramaturg

Wiktionary


dramatoza

nadmierne ukazywanie nieszczęścia w filmach i książkach


SJP.pl


dramaturg

osoba pisząca dramaty teatralne; dramatopisarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pisarz tworzący dramaty przeznaczone do wystawienia na scenie

Wiktionary

Dramat (z gr. δρᾶμα drâma, czyli „działanie, akcja”) – jeden z trzech rodzajów literackich (obok liryki i epiki). Jest to właściwie rodzaj sztuki na granicy teatru i literatury.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) utalentowany dramaturg i nowelista, złożył dyrekcji teatrów najnowszy swój dramat (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drãˈmaturk, AS: drãmaturk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dramat m., drama ż., dramaturgia ż., dramaturgiczność ż., dramatyczność ż., dramatyzm m., dramatyzacja ż., dramatyzowanie n.

 czas. dramatyzować, udramatyzować, udramatycznić

 przym. dramaturgiczny, dramatyczny

 przysł. dramaturgicznie, dramatycznie

 wykrz. dramat

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dramatopisarz

Wiktionary


dramaturgia

1. twórczość dramatyczna; dramatopisarstwo;
2. nauka o budowie dramatu;
3. napięcie w przebiegu wydarzeń, zwłaszcza w dramacie


SJP.pl

Dramat (z gr. δρᾶμα drâma, czyli „działanie, akcja”) – jeden z trzech rodzajów literackich (obok liryki i epiki). Jest to właściwie rodzaj sztuki na granicy teatru i literatury.

Wikipedia


dramaturgiczność

dramaturgiczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest dramaturgiczne; cecha tych, którzy są dramaturgiczni

Wiktionary

Patrz:

dramaturgiczny

Powiązane:

 przym. dramaturgiczny

 przysł. dramaturgicznie

 rzecz. dramat mrz., dramaturg mos.

 wykrz. dramat

Wiktionary


dramaturgiczny

dramaturgia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z dramatopisarstwem albo dramatopisarzem, dotyczący dramatopisarstwa

 (1.2) związany z dramaturgią, dotyczący dramaturgii

Wiktionary

Patrz:

dramaturgia

Przykłady

 (1.1) Doktor został dziekanem wydziału dramaturgicznego.

 (1.1) Twórczość dramaturgiczna stanowi wąski margines jego działalności pisarskiej.

 (1.2) Było też kilka udanych wersji „Jeziora łabędziego” odchodzących od akademickiego schematu dramaturgicznego i choreograficznego tego baletu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dramaturgia ż., dramaturg mos., dramaturgiczność ż., dramat mrz., dramatyczność ż.

 przysł. dramaturgicznie

 wykrz. dramat

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dramatopisarski

Wiktionary


dramaturżka

dramaturg; dramatopisarka


SJP.pl


dramatyczniej

stopień wyższy od przysłówka: dramatycznie


SJP.pl


dramatyczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: dramatyczny; bardziej dramatyczny


SJP.pl


dramatyczność

dramatyczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest dramatyczne; cecha tych, którzy są dramatyczni

Wiktionary

Patrz:

dramatyczny

Powiązane:

 rzecz. dramat m., drama ż., dramacik m., dramaturg m., dramaturgia ż., dramatyzowanie n.

 przym. dramatyczny, dramaturgiczny

 przysł. dramatycznie

 wykrz. dramat

Wiktionary


dramatyczny

1. dotyczący dramatu, mający cechy dramatu; sceniczny, teatralny;
2. pełen napięcia, grozy; wstrząsający, tragiczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) teatr. liter. dotyczący dramatu jako utworu literackiego

przymiotnik jakościowy

 (2.1) przen. pełen napięcia, ciężki, poruszający

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) W Rzymie poselstwo zastało sytuację dramatyczną, bo właśnie wybuchło powstanie antypapieskie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dramat mrz., drama ż., dramacik mrz., dramaturg mos., dramatyk mos., dramatyzm mrz., dramatyczność ż., dramatyzowanie n.

 czas. dramatyzować ndk., udramatyzować dk.

 przysł. dramatycznie

 wykrz. dramat

Wiktionary


dramatyzacja

1. przystosowanie dzieła literackiego lub muzycznego do wystawienia na scenie;
2. nadanie jakiemuś wydarzeniu formy widowiska teatralnego;
3. robienie z czegoś dramatu, gromadzenie elementów tragicznych, eskalacja napięcia


SJP.pl


dramatyzacyjny

związany z dramatyzacją


SJP.pl


dramatyzm

1. splot nieszczęśliwych okoliczności stwarzających sytuację bez wyjścia; tragizm;
2. odznaczanie się cechami charakterystycznymi dla dramatu, utworu literackiego; dramatyczność, sceniczność


SJP.pl


dramatyzować

1. przygotowywać do wystawienia na scenie w postaci przedstawienia, nadawać formę dramatu; usceniczniać;
2. przedstawiać zdarzenia z przesadą, nadając im cechy dramatu, wyolbrzymiając nieszczęście; tragizować


SJP.pl


dramatyzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dramatyzować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dramat m., dramatyzacja ż., dramatyzm m., dramatyczność ż., dramaturg m., dramatyka ż., dramatyk m., dramatyczka ż.

 czas. dramatyzować ndk.

 przym. dramatyczny, dramatyzacyjny

 przysł. dramatycznie

 wykrz. dramat

Wiktionary


dramiński

nazwisko


SJP.pl

Znane postaci noszące nazwisko „Dramiński”:

  • Antoni Franciszek Dramiński (zm. przed 19 listopada 1718) – stolnik i skarbnik bełski
  • Ludomir Dramiński (1893–1944) – podporucznik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, inżynier
  • Marcin Dramiński (1940–2020) – chemik, profesor doktor habilitowany
  • Mikołaj Dramiński (zm. przed 19 sierpnia 1682) – chorąży horodelski, sędzia deputat wojewódzki bełski
  • Zenon Dramiński (1934–2001) – polityk, poseł na Sejm PRL IX kadencji

Wikipedia


dramolet

niewielki utwór sceniczny o dowolnej formie i tematyce


SJP.pl

Dramolet – animacja braci Quay z 1988 roku. Powstała na zamówienie MTV jako „MTV Art Break” i stała się pierwszą częścią Quayowskiego cyklu Stille Nacht.

Podtytuł animacji brzmi Dramolet für R.W. in Herisau co jest pierwszym nawiązaniem braci do twórczości Robera Walsera. Kolejne znalazły się w animacji Grzebień i w Instytucie Benjamenta. Dorobek szwajcarskiego pisarza obejmował wiersze, opowiadania i inne krótkie formy – angielskie słowo dramolet oznacza krótki dramat. Ostatnie lata życia Walser spędził w sanatorium w Herisau, gdzie zmarł.

Wikipedia


dramowy

drama


SJP.pl

Patrz:

drama

dramstik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hand. spoż. podudzie z kurczaka

Wiktionary


drań

potocznie: człowiek podły, nikczemny, przewrotny; łobuz, nicpoń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pejor. mężczyzna podły, niegodziwy, zły, nikczemny

Wiktionary

Drań – trzeci singel polskiej piosenkarki Agnieszki Chylińskiej z jej czwartego albumu studyjnego, zatytułowanego Never Ending Sorry. Singel został wydany 25 stycznia 2023.

Kompozycja znalazła się na 14. miejscu listy OLiA, najczęściej odtwarzanych utworów w polskich rozgłośniach radiowych. Nagranie otrzymało w Polsce status platynowego singla, przekraczając liczbę 50 tysięcy sprzedanych kopii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nic mi w życiu nie wychodzi! Mężczyźni, których kochałam, okazali się wszyscy draniami! Zostałam sama, bez oparcia, bez zawodu… Ty jeden byłeś dla mnie dobry!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drãɲ, AS: drãń

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. draństwo n.

 przym. drański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łajdak, łotr, łobuz, nicpoń, niegodziwiec, nikczemnik, szubrawiec; pogard. kanalia, kreatura; pot. bydlak, bydlę, gad, gadzina, gnida, padalec, parszywiec, plugawiec, podlec, swołocz, szuja, ścierwo, świnia; reg. sobaka; slang. wredol; posp. sukinkot, łachudra; wulg. skurwiel, skurwysyn, sukinsyn; eufem. skurczybyk, skurkowaniec; gw-pl|Śląsk Cieszyński|łazynga, ożygon, pieróńszczok.

Wiktionary


drańcie

gwarowo:
1. człowiek mający złą opinię;
2. stara, zniszczona rzecz


SJP.pl


dranica

cienka, wąska deska łupana z pnia drzewa iglastego, używana w budownictwie drewnianym zwykle do krycia dachów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. ręcznie łupana deszczułka stosowana na pokrycia dachowe

Wiktionary

Dranica – drewniany materiał do wykonywania pokryć dachowych. Ręcznie łupana deszczułka. Wymiary dranicy:

  • Szerokość: 9-60 cm
  • Długość: 13-100 cm

Wikipedia


dranicowy

przymiotnik od: dranica


SJP.pl


draniewicz

nazwisko


SJP.pl


dranik

białoruski placek ziemniaczany z dodatkiem cebuli


SJP.pl


draniowaty

potocznie: postępujący nieetycznie; bydlakowaty, łachudrowaty, łajdakowaty


SJP.pl


dranka

cienka listwa służąca do obijania sufitów i ścian w drewnianych budynkach jako podłoże pod tynk


SJP.pl


drankoreksja

ograniczanie jedzenia, aby móc napić się alkoholu bez obaw o przytycie; alkoreksja, drunkoreksja


SJP.pl


drański

potocznie:
1. nikczemny, podły; łotrowski;
2. dokuczliwy, uciążliwy, nieznośny


SJP.pl


drańsko

potocznie:
1. nikczemny, podły; łotrowski;
2. dokuczliwy, uciążliwy, nieznośny


SJP.pl


draństwo

potocznie:
1. łotrostwo, świństwo
2. hołota, łobuzeria


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. świństwo, wyjątkowa niesprawiedliwość; podły czyn

 (1.2) pot. grupa łobuzów; hołota

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uważam, że nocne, potajemne głosowanie nad poprawkami do konstytucji to zwykłe draństwo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrãj̃stfɔ, AS: drãĩ ̯stfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drań m.

 przym. drański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łotrostwo, świństwo, podłość, łajdactwo, wulg. kurewstwo, skurwysyństwo

 (1.2) łobuzeria

Wiktionary


drapać

1. skrobać, pocierać czymś ostrym, np. paznokciami;
2. o ubraniu, kurzu itp.: drażnić skórę, powodować swędzenie;
3. drapać się:
a) skrobać się, pocierać się czymś ostrym;
b) iść pod górę, męcząc się; piąć się, przedzierać się


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) przeciągać po czymś paznokciami lub pazurami

 (1.2) zdzierać powierzchnię czymś ostrym lub szorstkim

 (1.3) o pyle, kurzu: dostawać się do nosa, gardła powodując swędzenie

czasownik zwrotny niedokonany drapać się

 (2.1) drapać (1.1) samego siebie, najczęściej wskutek swędzenia

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Palił fajkę i odruchowo wsuwał ustnik między guziki koszuli i drapał się po piersi z wyrazem ulgi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrapat͡ɕ, AS: drapać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drapanka ż., drapanie n., podrapanie n., drapacz m., drapaczka ż., drapak m., zdrapka ż.

 czas. drapnąć, podrapać, wydrapać, wdrapywać się, zdrapywać, rozdrapać

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) czochrać się

Wiktionary


drapacz

1. potocznie: bardzo wysoki budynek, mający kilkadziesiąt pięter; drapacz chmur, wieżowiec;
2. wycieraczka do obuwia zrobiona z drzewa lub drutu;
3. narzędzie rolnicze służące do kruszenia brył, spulchniania ziemi i wygrabiania chwastów; kultywator, ekstyrpator, brona sprężynowa;
4. maszyna służąca do rozczesywania przędzy;
5. narzędzie kamienne wykonywane z wiórów i odłupków, powszechne w górnym paleolicie, mezolicie i neolicie;
6. mała kotwica z czterema wygiętymi łapami ustawionymi na krzyż, używana do kotwiczenia łodzi oraz poszukiwania i wyławiania przedmiotów zatopionych na małych głębokościach;
7. dawniej: krzywdziciel, zdzierca


SJP.pl

  • drapacz chmur
  • drapacz Cnicus – rodzaj roślin z rodziny astrowatych
  • drapacz – narzędzie krzemienne
  • drapacz – kultywator, brona sprężynowa
  • drapacz, drapak – kotwica czterołapowa

Wikipedia


drapaczka

1. potocznie: przedmiot do drapania się;
2. przedmiot do ścierania pazurów, przeznaczony dla kotów


SJP.pl


drapaczowy

drapacz


SJP.pl

Patrz:

drapacz

drapak

potocznie:
1. stara, zdarta miotła, druciak do szorowania itp.;
2. zabawka do drapania dla kota;
3. dawne ostre narzędzie kamienne;
4. brzydkie drzewo iglaste;
5. w wyrażeniu "dać drapaka" - uciec, zbiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stara, zniszczona miotła lub szczotka

 (1.2) zabawka dla kota, często połączona z budkami, do których zwierzę może wchodzić, lub/i legowiskiem

 (1.3) rodzaj struga

 (1.4) rodzaj kotwicy

 (1.5) bot. lud. w lm. jeżyna

Wiktionary

  • drapak – rodzaj struga
  • drapak – rodzaj kotwicy
  • drapak – zdarta, zużyta miotła lub szczotka, także druciak
  • Drapak – wieś w Polsce, w woj. wielkopolskim, w pow. nowotomyskim, w gminie Opalenica

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyrzuć w końcu ten drapak.

 (1.2) Kupiliśmy sierściuchowi drapak, żeby nie niszczył mebli, ale on dalej woli drapać skórzaną kanapę…

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zdrapywać, wdrapywać się, drapać ndk., drapnąć dk.

 rzecz. drapanie n., drapanka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.5) jeżyna; lud. czernica, dziady, jeżyny, ostrężyna

Wiktionary


drapalnia

oddział fabryki, w którym odbywa się drapanie tkanin


SJP.pl


drapanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|drapać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z powodu ciągłego drapania rana nie chciała się zagoić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: draˈpãɲɛ, AS: drapãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wdrapywać się, zdrapywać, drapać ndk.

 rzecz. drapak m., zdrapka ż., drapanka ż.

Wiktionary


drapanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. pisanka powstająca przez wydrapywanie wzorów na zewnętrznej barwionej powłoce jajka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na Wielkanoc przygotujemy drapanki.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drapać ndk.

 rzecz. drapak mrz., drapanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|kroszonka, kraszanka.

Wiktionary


draparka

maszyna do drapania tkanin, nadająca im puszystość i włochatość; jeżarka


SJP.pl

Draparka – maszyna włókiennicza, służąca do nadawania tkaninom włochatości, puszystości. Tkanina jest przepuszczana między dwoma wałkami z igłami gładzącymi i drapiącymi.

Wikipedia


draparnia

urządzenie stosowane w fabryce papieru do drapania filcu


SJP.pl


draparski

przymiotnik od: draparka


SJP.pl


drapała

1. skrobać, pocierać czymś ostrym, np. paznokciami;
2. o ubraniu, kurzu itp.: drażnić skórę, powodować swędzenie;
3. drapać się:
a) skrobać się, pocierać się czymś ostrym;
b) iść pod górę, męcząc się; piąć się, przedzierać się


SJP.pl


draperia

tkanina ułożona w dekoracyjne fałdy, stosowana głównie na ozdobne zasłony, portiery itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) materiał ułożony kunsztownie w fałdy;

Wiktionary

Draperia – dekoracyjna tkanina ułożona w ozdobne fałdy, stosowana jako element wystroju wnętrz.

Draperie szczególnie popularne były w reprezentacyjnych wnętrzach barokowych.

Tworzono także imitacje draperii ze stiuku, tynku, kamienia lub drewna, niekiedy pozłacane, które oprócz dekoracji wnętrz służyły również do ozdabiania ołtarzy i nagrobków, a od XVIII wieku także elewacji.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. drapowanie

 przym. draperiowy

Wiktionary


draperiowy

draperia


SJP.pl

Patrz:

draperia

drapichrust

1. potocznie: osoba młoda, zwykle chłopak, skora do robienia psot; gałgan, hultaj;
2. dawniej: obieżyświat, włóczęga; obieżysas


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. żart. młoda osoba, skłonna do psot i niepoważnie się zachowująca

Wiktionary

Wymowa:

IPA: draˈpʲixrust, AS: drapʹiχrust

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łachmyta, łapserdak, nicpoń, gałgan, hultaj, huncwot, ladaco, nic dobrego, niecnota, obwieś, oczajdusza, psiadusza, psiajucha, psianoga, psubrat, ptaszek, utrapieniec

Wiktionary


drapiestwo

dawniej:
1. rabowanie, plądrowanie, łupienie; grabież, rabunek;
2. grabieżcy, łupieżcy


SJP.pl


drapiewski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Teodor Drapiewski − rzymskokatolicki zakonnik
  • Władysław Drapiewski − polski malarz

Wikipedia


drapież

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. grabież, rabowanie, rabunek

 (1.2) daw. to, co zrabowano

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrapʲjɛʃ, AS: drapʹi ̯eš

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drapieżyć ndk.

 przym. drapieżczy, drapieżny

 przysł. drapieżnie

 rzecz. drapieżca mos./mzw., drapieżnica ż., drapieżnictwo n., drapieżnik mzw.

Wiktionary


drapieżca

1. zwierzę zabijające inne zwierzęta w celu zdobycia pożywienia; drapieżnik;
2. dawniej: rabuś, napastnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba lub kraj napadający

 (1.2) zool. zwierzę, którego pokarmem są inne zwierzęta, a jego sposób odżywiania doprowadza do śmierci ofiar

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Trwoga zakradła się do serc zuchwałych drapieżców.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drapieżczy, drapieżny

 rzecz. drapieżnik mzw., drapieżnica ż., drapież ż., drapieżczość ż.

 przysł. drapieżnie

 czas. drapieżyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) drapieżnik

Wiktionary


drapieżczy

drapieżca


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) ekol. taki, który żywi się innymi zwierzętami

 (1.2) przen. cechami przypominający drapieżnika

Wiktionary

Patrz:

drapieżca

Przykłady

 (1.1) Wilczyca miała drapieżcze spojrzenie.

 (1.2) Gdzieś na Sardynii wiódł swój drapieżczy żywot.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drapieżyć ndk.

 przym. drapieżny

 przysł. drapieżnie

 rzecz. drapieżca mos./mzw., drapieżnica ż., drapieżnictwo n., drapieżnik mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drapieżny

Wiktionary


drapieżne

1. o zwierzętach: żywiący się mięsem innych zwierząt;
2. świadczący o byciu drapieżnikiem, np. drapieżna paszcza;
3. agresywny, bezwzględny, zaborczy;
4. zwracający uwagę swoją intensywnością, np. agresywny makijaż


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Carnivora|ref=tak., rząd lądowych i wodnych ssaków łożyskowych z podgromady żyworodnych;

Wiktionary

Drapieżne (Carnivora) – rząd lądowych i wodnych ssaków z infragromady łożyskowców (Placentia) w obrębie podgromady żyworodnych (Theria).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wiele mniejszych gatunków drapieżnych jest owadożerna.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drapieżnik mzw., drapieżnica ż.

 przym. drapieżny

Wiktionary


drapieżnica

drapieżnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. samica zwierzęcia, którego pokarmem są inne zwierzęta, a jego sposób odżywiania doprowadza do śmierci ofiar

Wiktionary

Patrz:

drapieżnik

Przykłady

 (1.1) Ślepia drapieżnicy wlepione były w drgający punkt.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drapieżca m., drapieżność ż., drapieżnictwo n., drapieżne nmos.

:: fm. drapieżnik m.

 przym. drapieżny, drapieżczy

 przysł. drapieżnie

 czas. drapieżyć

Wiktionary


drapieżnictwo

oddziaływanie antagonistyczne pomiędzy populacjami, w którym osobniki jednej populacji stanowią pożywienie osobników drugiej populacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ekol. forma zaspokajania potrzeb pokarmowych przez zjadanie ciała ofiary;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kanibalizm jest jedną z form drapieżnictwa.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drapieżczy, drapieżny

 rzecz. drapież ż., drapieżnik mzw., drapieżnica ż.

 czas. drapieżyć

Wiktionary


drapieżniczka

samiczka drapieżnego zwierzęcia


SJP.pl


drapieżniczy

drapieżnik


SJP.pl

Patrz:

drapieżnik

drapieżnie

przysłówek

 (1.1) zachowując się w sposób napastliwy, agresywny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drapieżca mzw./mos., drapieżnik mzw., drapieżność ż.

 przym. drapieżczy, drapieżny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) agresywnie, chciwie, grabieżczo, krwiożerczo, napastliwie, okrutnie, zaborczo, zachłannie

Wiktionary


drapieżniej

stopień wyższy od przysłówka: drapieżnie


SJP.pl


drapieżniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: drapieżny


SJP.pl


drapieżnik

zwierzę żywiące się mięsem innych zwierząt; zwierzę drapieżne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. zwierzę, którego pokarmem są inne zwierzęta, a jego sposób odżywiania doprowadza do śmierci ofiar

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dzięcioł należy do drapieżników, jawnie napadających na swą zdobycz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: draˈpʲjɛʒʲɲik, AS: drapʹi ̯ežʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drapieżyć ndk.

 rzecz. drapież ż., drapieżca m., drapieżność ż., drapieżnictwo n., drapieżne nmos.

:: fż. drapieżnica ż.

 przym. drapieżny, drapieżczy

 przysł. drapieżnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drapieżca

Wiktionary


drapieżność

drapieżny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekol. cecha drapieżników

 (1.2) chciwość, zaborczość

Wiktionary

Patrz:

drapieżny

Przykłady

 (1.1) Miłosz kiedyś zapłaci za swoją drapieżność.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drapieżyć ndk.

 przym. drapieżny

 przysł. drapieżnie

 rzecz. drapieżnik mos./mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) agresywność, napastliwość, wojowniczość

Wiktionary


drapieżny

1. o zwierzętach: żywiący się mięsem innych zwierząt;
2. świadczący o byciu drapieżnikiem, np. drapieżna paszcza;
3. agresywny, bezwzględny, zaborczy;
4. zwracający uwagę swoją intensywnością, np. agresywny makijaż


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) biol. taki, który żywi się innymi zwierzętami

 (1.2) przen. cechami przypominający drapieżnika

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Jestem zła, drapieżna, zakłamana.

 (1.2) Wyciągnął ręce drapieżne jak ptasie szpony i chwycił szerokie rękawy jej ciemnobłękitnej sukni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: draˈpʲjɛʒnɨ, AS: drapʹi ̯ežny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drapieżca m., drapieżnik m., drapieżnica ż., drapieżność ż., drapieżnictwo n., drapieżne nmos., drapież ż.

 czas. drapieżyć

 przym. drapieżczy

 przysł. drapieżnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) krwiożerczy

Wiktionary


drapieżyć

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) daw. napadać i łupić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Królu, Krzyżacy drapieżą przy granicy.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drapieżczy, drapieżny

 przysł. drapieżnie

 rzecz. drapież ż., drapieżca mos./mzw., drapieżnica ż., drapieżnictwo n., drapieżnik mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) grabić, łupić, plądrować, rabować, zagrabiać

Wiktionary


drapiński

nazwisko


SJP.pl


drapirzyt

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. palec środkowy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: draˈpʲiʒɨt, AS: drapʹižyt

Wiktionary


drapnąć

1. szarpnąć, przeciągnąć paznokciami, pazurami lub czymś ostrym; skrobnąć;
2. potocznie: czmychnąć, umknąć, zwiać;
3. potocznie: ująć kogoś, aresztować, capnąć;
4. potocznie: ukraść coś, zwędzić;
5. drapnąć się - drapnąć siebie samego


SJP.pl


drapol

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) środ. ornit. ptak z rzędu szponiastych

Wiktionary


drapowanie

dekoracyjny układ fałd na tkaninie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|drapować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drapować ndk.

 rzecz. draperia ż.

Wiktionary


draska

siarkowana część pudełka, o którą pociera się zapałkę, lont itp. przy zapalaniu; potarka, pocierka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. ścianka pudełka od zapałek pokryta specjalną masą, służąca do zapalania zapałek

Wiktionary

Zapałka – służący do rozpalania ognia, specjalnie w tym celu przygotowany patyczek z drewna (rzadziej – pasków tektury), dodatkowo nasączony w całości lub części substancją ułatwiającą spalanie i na jednym końcu pokryty masą ulegającą zapłonowi wskutek tarcia; końcówka taka nazywana jest główką (lub łebkiem) zapałki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mühlhaus sapał i szukał zapałek. Zazgrzytała draska, fajka buchnęła iskrami.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) potarka

Wiktionary


draskowy

draska, np. petarda draskowa


SJP.pl


drasnąć

lekko skaleczyć lub uderzyć


SJP.pl


draśnięcie

lekko skaleczyć lub uderzyć


SJP.pl


drastycznie

przysłówek

 (1.1) w sposób drastyczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uważała, że dawałem zły przykład jej dziecku i postanowiła drastycznie ograniczyć kontakty.

 (1.1) Tracił siły na uporczywą walkę z losem, który permanentnie i drastycznie uświadamiał – "nie tędy".

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drastyczny

 rzecz. drastyczność ż.

Wiktionary


drastyczniej

stopień wyższy od przysłówka: drastycznie


SJP.pl


drastyczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: drastyczny


SJP.pl


drastyczność

drastyczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest drastyczne

Wiktionary

Patrz:

drastyczny

Powiązane:

 przym. drastyczny

 przysł. drastycznie

Wiktionary


drastyczny

1. silnie działający, skuteczny, ostry;
2. nieprzyzwoity, niesmaczny, obrażający poczucie moralności


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pełen jaskrawości, wyrazistości, czasem też - brutalności

 (1.2) o zmianie lub o metodzie: gwałtowny, radykalny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W tzw. krwawą środę (15 VIII ) w kilkunastu punktach kraju zabito 29, a raniono 43 policjantów i żandarmów. Po akcjach tych następowały drastyczne "pacyfikacje" kozackie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drastyczność ż.

 przysł. drastycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jaskrawy, mocny, rażący

 (1.2) zdecydowany

Wiktionary


dratewka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od dratwa

rzeczownik, rodzaj męski

 (2.1) przest. żart. szewc

Wiktionary

Wymowa:

IPA: draˈtɛfka, AS: dratefka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dratwa ż.

Wiktionary


dratwa

grube, szewskie nici


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzem. szewska lub rymarska nić

Wiktionary

Dratwa – gruba, mocna nić konopna lub lniana, nasycona smołą lub woskiem, używana do szycia skór i innych twardych materiałów przez szewców i rymarzy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) […] we flanelowej kamizelce i przygarbionej postawie na niskim stołku siedząc, szydłem i dratwą przyszywał podeszwę do starego buta […]

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdratfa, AS: dratfa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dratewka ż.

 przym. dratwowy

Wiktionary


dratwowy

dratwa


SJP.pl

Patrz:

dratwa

drawa

1. wieś w Polsce;
2. dopływ Dunaju;
3. dopływ Noteci


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w północnych Włoszech, południowej Austrii, wschodniej Słowenii i północnej Chorwacji, stanowi część granicy chorwacko-węgierskiej, prawy dopływ Dunaju ;

Wiktionary

  • Drawa – rzeka w Europie Środkowej, dopływ Dunaju
  • Drawa – rzeka w Polsce, dopływ Noteci
  • Drawa – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. bartoszyckim, w gminie Bartoszyce
  • Drawa – system kierowania ogniem
  • Drawa – region statystyczny w Słowenii

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Podrawie n.

 przym. drawski, podrawski

Wiktionary


drawicz

nazwisko


SJP.pl


drawid.

skrót od: drawidyjski


SJP.pl


drawida

członek ludu zamieszkującego tereny Sri Lanki i Indii


SJP.pl


drawidologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. etn. jęz. nauka o ludach drawidyjskich, ich językach i kulturze

Wiktionary

Drawidologia – nauka o językach, literaturze, sztuce, historii, społeczeństwie, życiu codziennym i obyczajach, polityce, religii, filozofii itp. właściwych dla drawidyjskiej części Indii, dziedzina składowa indologii, a więc i orientalistyki. Drawidologia zawiera w sobie między innymi tamilistykę.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) drawidystyka

Wiktionary


drawidowie

członek ludu zamieszkującego tereny Sri Lanki i Indii


SJP.pl

Drawidowie, Drawidzi – grupa ludów zamieszkująca południowe Indie i północną Sri Lankę, posługująca się językami drawidyjskimi. Największe ludy drawidyjskie to Tamilowie, Keralczycy, Telugowie, Kannadygowie i Tulu.

Istnieją hipotezy, że to Drawidowie zbudowali tzw. cywilizację doliny Indusu, istniejącą od 3 do 2 tysięcy lat p.n.e. w dorzeczu Indusu. Harappa i Mohendżo Daro wyludniły się być może jeszcze przed najazdem Ariów. Według wielu przypuszczeń Drawidowie w północnych Indiach zostali zdegradowani w hierarchii społecznej dając początek niższym warnom.

Wikipedia


drawidyjka

członkini ludu zamieszkującego tereny Sri Lanki i Indii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. przedstawicielka grupy ludów zamieszkujących południe Indii i północ Sri Lanki, posługujących się językami drawidyjskimi;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. Drawida mos.

 przym. drawidyjski

Wiktionary


drawidyjski

dotyczący Drawidów, charakterystyczny dla Drawidów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Drawidami, dotyczący Drawidów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. każdy z 85 języków języków należących do rodziny języków używanych w południowych Indiach, na Sri Lance i zachodnim Pakistanie;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Drawida mos., Drawidyjka ż.

Wiktionary


drawidzi

lud zamieszkujący tereny Sri Lanki i Indii; Drawidowie


SJP.pl


drawieński

przymiotnik od: Drawno


SJP.pl


drawit

minerał z grupy turmalinów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. minerał z gromady krzemianów;

Wiktionary

Drawit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy turmalinów. Jest minerałem rzadkim.

Został nazwany przez Gustava Tschermaka w 1883 roku na cześć łacińskiej nazwy rzeki Drawy (Drave), rzeki płynącej na terenie Austrii oraz Słowenii, gdzie minerał został po raz pierwszy znaleziony.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈdravʲit, AS: dravʹit

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dravit

Wiktionary


drawnianin

mieszkaniec Drawna (miasta w Polsce)


SJP.pl


drawnianka

mieszkanka Drawna (miasta w Polsce)


SJP.pl


drawno

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Drawno (niem. Neuwedell) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Drawno.

Według danych z 31 grudnia 2010 r. miasto miało 2382 mieszkańców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈdravnɔ, AS: dravno

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drawieński

Wiktionary


drawski

przymiotnik od: Drawa, Drawsko, Drawsko Pomorskie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od Drawsko

 (1.2) przym. od Drawsko Pomorskie

 (1.3) przym. od Drawa (dopływ Dunaju)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrafsʲci, AS: drafsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drawszczanin m., drawszczanka ż., Drawa ż.

 przym. podrawski

Wiktionary


drawsko

przymiotnik od: Drawa, Drawsko, Drawsko Pomorskie


SJP.pl

W Polsce
  • Drawsko – wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Drawsko
  • Drawsko – osada w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Drawsko
  • Drawsko – gmina w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim
  • Drawsko – gromada
  • Drawsko – jezioro w woj. zachodniopomorskim, w pow. drawskim

Wikipedia


drawszczanin

mieszkaniec Drawska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Drawska Pomorskiego

 (1.2) mieszkaniec Drawska

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drafʃˈt͡ʃãɲĩn, AS: drafščãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drawski

 rzecz. drawszczanka ż.

Wiktionary


drawszczanka

mieszkanka Drawska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Drawska Pomorskiego

 (1.2) mieszkanka Drawska

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drafʃˈt͡ʃãnka, AS: drafščãnka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drawski

 rzecz. drawszczanin m.

Wiktionary


draż

cukierek z twardą polewą; draż, drażetka


SJP.pl


draża

cukierek z twardą polewą; draż, drażetka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. twardy cukierek w formie pastylki lub kulki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Codziennie z kolegami zajadamy się drażami. Bardzo one nam smakują.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. drażetka ż.

Wiktionary


drążarka

obrabiarka do drążenia otworów i wgłębień o złożonych kształtach


SJP.pl

Drążarka - obrabiarka służąca do usuwania materiału wykorzystując zjawisko erozji. Metody erozyjne są wysoko energetyczne, przez co są wykorzystywane w miejscach, gdzie obróbka skrawaniem byłaby trudna lub wręcz niemożliwa np. wykonanie otworu o średnicy 0,05 mm, usuwanie materiału z wewnętrznych narożników przedmiotu, obróbka bardzo twardych materiałów.

Wikipedia


drążdżewo

wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie makowskim, w gminie Krasnosielc, nad rzeką Orzyc


SJP.pl

Drążdżewo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie makowskim, w gminie Krasnosielc. Leży nad rzeką Orzyc.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Drążdżewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Izydora w Drążdżewie.

Wikipedia


drążek

1. przyrząd do ćwiczeń gimnastycznych; rek;
2. niewielki, cienki pręt drewniany lub metalowy; kijek, pałeczka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: drąg

 (1.2) element konstrukcyjny o różnym przeznaczeniu, w formie pręta

 (1.3) sport. przyrząd gimnastyczny w formie pręta na dwóch słupkach

 (1.4) sport. przyrząd do ćwiczeń muskulatury w formie pręta do podciągania się

 (1.5) choreogr. poręcz do ćwiczeń baletowych, zwykle przy ścianie;

Wiktionary

Sport
  • drążek baletowy
  • drążek gimnastyczny
  • drążek kalisteniczny
  • drążek pogo
Mechanika
  • drążek poprzeczny
    • drążek Panharda
  • drążek skrętny
  • drążek sterowy
  • drążek sterujący (dżojstik)
Inne
  • Drążek – miejscowość w województwie wielkopolskim
  • Czesław Drążek – jezuita
Zobacz też
  • drąg

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Jeśli chcesz prowadzić samochód, musisz nauczyć się używać drążek zmiany biegów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrɔ̃w̃ʒɛk, AS: drõũ̯žek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drąg m.

 przym. drągowy, drążkowy

 czas. drążyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) rek

 (1.5) barre

Wiktionary


drążel

motyl z rodziny molowców, szkodnik jabłoni


SJP.pl


drążenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|drążyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɔ̃w̃ˈʒɛ̃ɲɛ, AS: drõũ̯žńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drążyć

Wiktionary


drażeta

drobny, okrągły cukierek z likierem, syropem lub słodką masą pod twardą powłoką; drażetka


SJP.pl


drażetka

1. cukierek z twardą polewą; draża, draż;
2. lek w formie tabletki powleczonej warstwą słodkiej masy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: draża

 (1.2) cuk. cukierek w formie pastylki w skorupce (otoczce cukrowej)

 (1.3) farm. rodzaj tabletki powlekanej;

Wiktionary

Drażetka – tabletka powleczona otoczką cukrową (najczęściej sacharozą). Otoczka drażetki stanowi od 30% do 80% jej masy.

Drażetka jest pierwszą postacią tabletki powlekanej wprowadzoną do lecznictwa – miało to miejsce w 1891 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Na mikołajki dostałem mnóstwo drażetek. Spokojnie starczy do 7 stycznia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: draˈʒɛtka, AS: dražetka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. draża ż.

 przym. drażetkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pastylka

Wiktionary


drążkarka

obrabiarka do wyrobu drążków o przekroju kwadratowym


SJP.pl


drążkiewicz

nazwisko


SJP.pl


drążkować

dawniej: sprzęgać psy myśliwskie drążkiem, czyli kawałkiem drewna z dwiema obrożami na końcach


SJP.pl


drążkowaty

podobny do drążka


SJP.pl


drążkowski

nazwisko


SJP.pl


drążkowy

przymiotnik od: drążek


SJP.pl


drażliwie

przysłówek

 (1.1) w sposób drażliwy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drażliwość ż.

 przym. drażliwy

Wiktionary


drażliwiec

potocznie: osoba skłonna do czucia się podrażnionym, do obrażania się; obrażalski


SJP.pl


drażliwiej

stopień wyższy od przysłówka: drażliwie


SJP.pl


drażliwość

drażliwy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, kto jest drażliwy, kogo łatwo rozdrażnić

 (1.2) cecha czegoś, co drażni, wywołuje zadrażnienia, może prowadzić do nieporozumień

Wiktionary

Patrz:

drażliwy

Wymowa:

IPA: draʒˈlʲivɔɕt͡ɕ, AS: dražlʹivość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drażnienie n., rozdrażnienie n., zadrażnienie n.

 czas. drażnić ndk., rozdrażnić dk., rozdrażniać ndk., zadrażnić dk., zadrażniać ndk.

 przym. drażliwy

 przysł. drażliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nadpobudliwość, nadwrażliwość, impulsywność, nerwowość

 (1.2) delikatność, subtelność

Wiktionary


drażliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: drażliwy


SJP.pl


drażliwy

1. mogący doprowadzić do zadrażnień, nieporozumień; drażniący;
2. skłonny do obrażania się; przeczulony, wrażliwy, pobudliwy;
3. wymagający delikatności;
4. drastyczny, nieprzyzwoity


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który drażni, prowadzi do rozdrażnienia, nieporozumień, zdenerwowania

 (1.2) o człowieku: taki, który jest skłonny do nerwowości, pobudliwości; zbyt wrażliwy, przeczulony

 (1.3) taki, który jest drastyczny; nie jest łagodny, pogodny, delikatny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przed podejmowaniem tematów drażliwych chroniła autocenzura, fakt, że rzeźby demonstrowano publicznie.

 (1.2) Marcel jest dość drażliwą osobą i całkiem łatwo można go wyprowadzić z równowagi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: draʒˈlʲivɨ, AS: dražlʹivy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drażliwość, rozdrażnienie

 czas. drażnić

 przysł. drażliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) obraźliwy, obrażalski

Wiktionary


drążnia

drzewo z rodziny morwowatych; cekropia; cekropka


SJP.pl

Cekropka, drążnik, drążnia, drzewo trąbowe (Cecropia Loefl.) – rodzaj roślin z rodziny pokrzywowatych (Urticaceae). Obejmuje 61 lub 63 gatunków, niektóre źródła wymieniają ok. 70–80 gatunków. Występują w Ameryce Środkowej (po północny Meksyk i Kubę) oraz w tropikalnej części Ameryki Południowej. Jako rośliny introdukowane spotykane są w Afryce Równikowej, Azji Południowo-Wschodniej i na wyspach Oceanii. Cecropia peltata zaliczona została do 100 najbardziej inwazyjnych gatunków na świecie.

Wikipedia


drażniąco

drażnić


SJP.pl

Patrz:

drażnić

drażnić

denerwować, robić coś na przekór


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) irytować, denerwować kogoś; działać komuś na nerwy

 (1.2) podrażniać, wywoływać podrażnienie (np. skóry)

czasownik zwrotny niedokonany drażnić się

 (2.1) droczyć się z kimś, przekomarzać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie drażnij tego psa, bo gdy się naprawdę zdenerwuje, może cię ugryźć!

 (1.2) Większość typowych kosmetyków dostępnych w supermarketach drażni moją skórę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdraʒʲɲit͡ɕ, AS: dražʹńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podrażnienie n., drażnienie n., rozdrażnienie n., drażliwość ż.

 czas. podrażnić dk., zadrażnić dk.

 przym. drażliwy

Wiktionary


drążnica

motyl


SJP.pl

  • drążnica – roślina z rodziny bagnicowatych
  • Drążnica – potok, dopływ Kaczawy

Wikipedia


draźnię

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stpol. pierś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdraʑɲɛ, AS: draźńe

Wiktionary


drażnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|drażnić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: draʒʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: dražʹńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drażnić

 rzecz. drażliwość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) denerwowanie, dokuczanie

Wiktionary


drążony

przymiotnik

 (1.1) pozbawiony pestek

Wiktionary


drażownica

urządzenie do robienia drażetek, używane w przemyśle farmaceutycznym


SJP.pl


drążyć

1. robić wgłębienie, wydłubywać, wiercić; wydobywać jakąś materię przy pomocy czegoś; wykopywać;
2. wydobywać pestki z owoców takich jak wiśnie; drylować;
3. przenośnie:
a) dokuczać, nękać;
b) dociekać;
c) dokuczać, gnębić;
d) przenikać, zakłócać


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) robić wgłębienie lub otwór

 (1.2) usuwać pestki z owoców

 (1.3) przen. uparcie wnikać w sedno sprawy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Był to kanał długości pół kilometra, który okrężną drogą ciągnął się w skale wapiennej do zachodniej części miasta. Zastanawiano się, dlaczego mimo pośpiechu robotnicy nie drążyli w prostej linii, oszczędzając w ten sposób przeszło dwieście metrów znojnego wysiłku.

 (1.3) Na jakie cele charytatywne? – drążyłem. – Na dzieci. – Skąd pani wie? – Działam w TPD. – Aha…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrɔ̃w̃ʒɨt͡ɕ, AS: drõũ̯žyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drążek m., drążenie n.

 czas. wydrążyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dłubać, wiercić

 (1.2) drylować

 (1.3) dociekać

Wiktionary


drążyk

nazwisko


SJP.pl


drążyn

chrząszcz z rodziny ryjkowcowatych, którego larwy drążą korzenie lub łodygi roślin


SJP.pl


drała

potocznie: szybka ucieczka; w zwrocie: dać drała


SJP.pl


drałować

potocznie: iść szybko


SJP.pl


dread

[czytaj: dred] włosy splątane w długi, gruby strąk; dred


SJP.pl

Dredy (dreadloki, z ang. dreadlocks) – rodzaj fryzury powstałej ze sfilcowanych pęków włosów na głowie. Dredy są typowe dla osób identyfikujących się z filozofią ruchu Rastafari, ale noszone są także przez wiele innych grup i subkultur oraz w wyniku mody.

Wikipedia


dreadmaker

[czytaj: dredmejker] osoba osoba zawodowo zajmująca się zaplataniem dredów


SJP.pl


dreadnought

dawny okręt wojenny; drednot


SJP.pl

HMS „Dreadnought” – nazwa noszona przez 8 okrętów marynarki brytyjskiej Royal Navy. Najbardziej znanym był pancernik z 1906.

  • „Dreadnought” był 40-działowym okrętem, wspominanym jako będący w służbie w 1553, ale jego istnienie jest podawane w wątpliwość.
  • HMS „Dreadnought” (1573) był 41-działowym okrętem zwodowanym w 1573, przebudowanym w 1592 i 1614, zniszczonym w 1648.
  • HMS Dreadnought (1660) był
  • HMS „Dreadnought” (1691) był okrętem liniowym (ang. 4th rate) zwodowanym w 1691, przebudowanym w 1706 i zniszczonym w 1748.
  • HMS „Dreadnought” (1742) był 60-działowym okrętem liniowym (ang. 4th rate) zwodowanym w 1742 i sprzedanym w 1784.
  • HMS Dreadnought (1801) był 98-działowym okrętem liniowym (ang. 2nd rate) zwodowanym w 1801, przebudowanym na okręt szpitalny w 1827 i zniszczonym w 1857.
  • HMS „Dreadnought” (1875) był pancernikiem zwodowanym w 1875 i przerobionym na hulk w 1903, następnie sprzedanym w 1908
  • HMS „Dreadnought” (1906) – najbardziej znany okręt o tej nazwie – był pancernikiem o rewolucyjnej budowie, jednym z najbardziej znanych okrętów w historii wojskowości. Zwodowany w 1906 i sprzedany na złom w 1921
  • HMS „Dreadnought” (S101) był pierwszym brytyjskim okrętem podwodnym o napędzie atomowym.
  • HMS Dreadnought (Dreadnought-class submarine) będzie pierwszym atomowym okrętem podwodnym nowej klasy.

Wikipedia


dreadziarz

[czytaj: dredziarz] osoba mająca dredy; dredziarz


SJP.pl


dreamers

[czytaj: drimers] młody imigrant o nieudokumentowanym statusie


SJP.pl


dreamliner

[czytaj: drimlajner] samolot marki Dreamliner


SJP.pl

Boeing 787 Dreamliner – średniego rozmiaru, szerokokadłubowy samolot pasażerski dalekiego zasięgu. Pierwszy oblot odbył się 15 grudnia 2009, służbę rozpoczął w 2011 roku. Skonstruowany i wybudowany przez Boeing Commercial Airplanes. Przewozi od 210 do 330 pasażerów w zależności od konfiguracji miejsc siedzących. Z założenia samolot ma być oszczędniejszy, jeśli chodzi o zużycie paliwa w porównaniu do poprzednich modeli samolotów pasażerskich. Oprócz tego został pierwszym samolotem pasażerskim, w którym kadłub i skrzydła wykonano niemal w całości z materiałów kompozytowych Kompozyty stanowią 50% ciężaru samolotu (80% objętości materiałów), w tym wykorzystano głównie tworzywa sztuczne wzmocnione włóknem węglowym (CFRP), 20% to aluminium, 15% tytan, 10% stal, 5% inne materiały.

Wikipedia


drebel

łódź do przewożenia żywych ryb, bezpośrednio po ich wyłowieniu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ryb. łódź rybacka o częściowo dziurkowanym dnie, dzięki któremu transportowane żywe ryby, mają dostęp do wody

Wiktionary

Drebel – rodzaj statku lub łodzi, służący do przewozu żywych ryb. Dreblem nazywa się także dodatkową skrzynię na ryby, ciągniętą za łódką.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈdrɛbɛl, AS: drebel

Wiktionary


drechol

środowiskowo: dresiarz; dres


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) slang. dresiarz, dres

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drechu, drech

Wiktionary


dręcz

1. zadawać cierpienie fizyczne lub psychiczne osobie lub zwierzęciu; pastwić się, katować, ciemiężyć;
2. dręczyć się:
a) gryźć się czymś; martwić się, gnębić się;
b) dręczyć siebie wzajemnie


SJP.pl


dręczący

1. zadawać cierpienie fizyczne lub psychiczne osobie lub zwierzęciu; pastwić się, katować, ciemiężyć;
2. dręczyć się:
a) gryźć się czymś; martwić się, gnębić się;
b) dręczyć siebie wzajemnie


SJP.pl

Patrz:

dręczyć

dręczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dręczyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɛ̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: drẽṇčńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dręczyć ndk., zadręczać ndk., zadręczyć dk.

 rzecz. dręczyciel m., dręczycielka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szykanowanie, gnębienie

Wiktionary


dręczyć

1. zadawać cierpienie fizyczne lub psychiczne osobie lub zwierzęciu; pastwić się, katować, ciemiężyć;
2. dręczyć się:
a) gryźć się czymś; martwić się, gnębić się;
b) dręczyć siebie wzajemnie


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) męczyć, nękać; sprawiać komuś dyskomfort, ból fizyczny lub psychiczny

czasownik zwrotny niedokonany dręczyć się

 (2.1) męczyć siebie nawzajem

 (2.2) martwić się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cała sprawa jęła coraz bardziej dręczyć mój umysł, rozpalać wyobraźnię.

 (1.1) Czemu, jak Bóg, mnie dręczycie?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrɛ̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ, AS: drṇčyć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zadręczać (się)

 rzecz. dręcz m., dręczenie n., dręczycielka ż., dręczyciel m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) trapić, zamęczać, gnębić, torturować, molestować, prześladować

Wiktionary


dręczyciel

ktoś, kto dręczy kogoś, prześladuje; prześladowca; gnębiciel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która kogoś dręczy, zamęcza, znęca się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W małżeństwie jedna ze stron przeważnie dominuje drugą, stając się jej bezkarnym dręczycielem, fizycznym i moralnym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɛ̃n͇ˈt͡ʃɨt͡ɕɛl, AS: drẽṇčyćel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dręczenie n., udręka ż., udręczenie n., zadręczenie n.

:: fż. dręczycielka ż.

 czas. dręczyć ndk., udręczyć dk., zadręczyć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gnębiciel, ciemiężca, ciemiężyciel

Wiktionary


dręczycielka

kobieta zadająca komuś cierpienia fizyczne lub psychiczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta, która kogoś dręczy, zamęcza, znęca się nad nim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdrɛ̃n͇t͡ʃɨˈt͡ɕɛlka, AS: drṇčyćelka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dręczenie n., udręczenie n., udręczanie n., zadręczenie n., zadręczanie n.

:: fm. dręczyciel m.

 czas. dręczyć ndk., udręczyć dk., udręczać ndk., zadręczyć dk., zadręczać ndk.

Wiktionary


dred

włosy splątane w długi, gruby strąk; dread


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kosmyk włosów splecione w strąk

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kilka razy zrobił mi się dred, który rozplątywała mi fryzjerka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dredziarz m., dredziara ż.

Wiktionary


dredek

zdrobnienie od: dred: dredzik


SJP.pl


drednot

dawny okręt wojenny; dreadnought


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) hist. wojsk. pancernik o silnej artylerii głównej dużego kalibru, będący przedstawicielem generacji okrętów budowanej na kilka lat przed i po I wojnie światowej;

 (1.2) pot. duży pancernik (okręt)

Wiktionary

Drednot (ang. Dreadnought) – określenie generacji pancerników (okrętów liniowych) budowanych od 1906 roku do 1922 roku. Nazwa pochodzi od nazwy brytyjskiego pancernika HMS „Dreadnought”, który wszedł do służby w grudniu 1906 roku jako pierwszy okręt zbudowany według nowych koncepcji. W stosunku do wcześniejszych pancerników (zwanych przeddrednotami lub predrednotami), drednoty charakteryzowały się:

  • znacznie silniejszą artylerią główną, złożoną z 8-12 dział jednolitego dużego kalibru (wyjątkiem był HMS „Agincourt” z 14 działami), o dużym zasięgu (predrednoty miały artylerię główną złożoną jedynie z 4 dział głównego kalibru – zwykle 305 mm, albo 4 dział głównego kalibru i 4-12 dział drugiego, mniejszego kalibru, zwykle 203–254 mm)
  • większą prędkością, wynoszącą 20-21 węzłów, osiąganą w większości konstrukcji dzięki zastosowaniu turbin parowych (predrednoty osiągały prędkość 15-18 w. i były napędzane maszynami parowymi)
  • wykształceniem się systemów kierowania ogniem artylerii, poprawiających jej celność na duże odległości (od około 1911 roku)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Drednoty powstawały na początku XX (dwudziestego) wieku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrɛdnɔt, AS: drednot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przeddrednot mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pancernik

Wiktionary


dredy

włosy splątane w długie, grube strąki


SJP.pl

Dredy (dreadloki, z ang. dreadlocks) – rodzaj fryzury powstałej ze sfilcowanych pęków włosów na głowie. Dredy są typowe dla osób identyfikujących się z filozofią ruchu Rastafari, ale noszone są także przez wiele innych grup i subkultur oraz w wyniku mody.

Wikipedia


dredziara

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. kobieta lub dziewczyna nosząca dredy

 (1.2) pot. kobieta lub dziewczyna robiąca komuś dredy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dred m.

:: fm. dredziarz m.

Wiktionary


dredziarz

osoba mająca dredy; dreadziarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. neol. mężczyzna lub chłopiec noszący dredy

 (1.2) pot. neol. mężczyzna lub chłopiec robiący komuś dredy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dred m.

:: fż. dredziara ż.

Wiktionary


dredzik

zdrobnienie od: dred: dredek


SJP.pl


dregowicze

plemię wschodniosłowiańskie


SJP.pl

Dregowicze, Drogowicze – plemię wschodniosłowiańskie.

W źródłach pisanych Dregowicze po raz pierwszy zostali wymienieni przez Konstantyna Porfirogenetę w połowie IX wieku. Nazwa plemienia pochodzi od słów dragva, dreg-dreg'v – moczar, błoto. Na ziemie dzisiejszej Białorusi przybyli w drugiej połowie I tysiąclecia ze strefy lessowej na Wołyniu, wyparci stamtąd przez ludy tureckie. Granice ziem dregowickich zakreślały rzeki na południu Prypeć, na wschodzie Dniepr, na północy Dźwina i Niemen, na zachodzie Bug. Sąsiadowali od południa z Drewlanami (przypuszczalnie był to odłam Dregowiczów znad południowego Polesia) i Dulebami, na wschodzie z Radymiczami, na północy z Krywiczami, na północy z Jaćwięgami, na północnym zachodzie z Mazowszanami i Lędzianami.

Wikipedia


drehbuch

scenopis filmowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) środ. zob. scenopis.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrɛjbux, AS: drei ̯buχ

Wiktionary


dreiser

nazwisko, m.in. Theodore Dreiser (1871-1945), amerykański powieściopisarz


SJP.pl


drej

nazwisko


SJP.pl


drejdel

czworoboczny bączek z literą hebrajską po każdej stronie, używany w żydowskiej grze hazardowej w czasie Chanuki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żyd. czworoboczny bączek do uprawiania tradycyjnej gry hazardowej na słodycze w święto Chanuka;

Wiktionary

Drejdel, dridyl (jid. ‏דריידל‎ drejdl; hebr. ‏סביבון‎ sewiwon) – czworoboczny bączek z pojedynczą literą hebrajską po każdej stronie, który służy do uprawiania tradycyjnej żydowskiej gry hazardowej podczas święta Chanuka.

Wikipedia


drejer

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. tokarz

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|dryjer, tokorz.

Wiktionary


drela

nazwisko


SJP.pl

Drela (niem. Drehle) – rzeka znajdująca się na terenie Pojezierza Iławskiego, źródła znajdują się w okolicy jeziora Skiertąg, na wschód od Morąga, wpada do jeziora Ruda Woda (zlewnia Kanału Elbląskiego). Drela przepływa przez tereny gminy Morąg i gminy Małdyty. Największa miejscowością położoną nad tą rzeką jest Morąg.

Wikipedia


drelich

1. gruba, mocna tkanina bawełniana lub lniana, o splocie ukośnym, używana na ubrania robocze, pokrowce itp.
2. ubranie z tkaniny drelichowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) włók. mocna tkanina używana do produkcji odzieży roboczej i pokrowców;

 (1.2) pot. odzież z drelichu (1.1)

Wiktionary

Drelich – rodzaj mocnej, grubej, półlnianej lub lnianej tkaniny wykonanej w splocie skośnym, z osnową potrójną. Drelich znalazł zastosowanie jako materiał na pokrycia materaców, odzież roboczą, markizy, worki, obrusy, pokrowce, piórniki oraz letnie ubrania wojskowe.

Najbardziej rozpowszechnionym był w Polsce drelich wrocławski, w kostki i paski.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wszyscy kelnerzy nosili toporne fartuchy z drelichu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrɛlʲix, AS: drelʹiχ

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drelichowy

Wiktionary


drelichowy

przymiotnik od: drelich


SJP.pl


drelichy

1. gruba, mocna tkanina bawełniana lub lniana, o splocie ukośnym, używana na ubrania robocze, pokrowce itp.
2. ubranie z tkaniny drelichowej


SJP.pl


dreliszek

zdrobnienie od: drelich


SJP.pl


drelów

wieś w Polsce


SJP.pl

Drelów (gwarowo Drelóvo) – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Drelów. Leży na obszarze Zaklęsłości Łomaskiej.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Drelów. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do ówczesnego województwa bialskopodlaskiego.

Wikipedia


drelować

wyjmować pestki z owoców; drylować, pestkować, wypestkowywać, wydrylowywać


SJP.pl


drelówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. roln. techn. siewnik rzędowy

Wiktionary


drelowski

przymiotnik od: Drelów


SJP.pl


dren

sączek;
1. rurka stosowana przy odprowadzaniu wydzielin z ran lub jam ciała;
2. przewód, rurka służąca do odprowadzania nadmiaru wód gruntowych oraz do osuszania budynków, ulic itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. rura odprowadzająca wody gruntowe

 (1.2) med. rurka mająca odprowadzać płyny poza ciało chorego

 (1.3) elektr. jedna z elektrod w tranzystorze polowym

Wiktionary

  • element drenażu
  • dren – obszar tranzystora unipolarnego
  • Dren – wieś w Macedonii Północnej
  • Dren – wieś w Serbii, w mieście Belgrad, w gminie miejskiej Lazarevac
  • Dren – wieś w Serbii, w mieście Belgrad, w gminie miejskiej Obrenovac
  • Dren – wieś w Słowenii, w gminie Kostel

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. drenaż m., drenowanie n.

 czas. drenować ndk.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|drain.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.3) drain

* duński: (1.1) dræn n.; (1.2) dræn n.

* esperanto: (1.1) drenilo; (1.2) drenilo; (1.3) drenilo

* niemiecki: (1.1) Entäwsserungsrohr n.; (1.2) Drain m.; (1.3) Drain m.

* węgierski: (1.1) alagcső, talajcső

źródła.

== dren (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) drenować

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drenaż m., drenowanie n.

 czas. drenować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. drenaż m., drenowanie n.

 czas. drenować ndk.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|drain.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.3) drain

* duński: (1.1) dræn n.; (1.2) dræn n.

* esperanto: (1.1) drenilo; (1.2) drenilo; (1.3) drenilo

* niemiecki: (1.1) Entäwsserungsrohr n.; (1.2) Drain m.; (1.3) Drain m.

* węgierski: (1.1) alagcső, talajcső

źródła.

== dren (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) drenować

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


drenarka

maszyna do drenowania


SJP.pl

Wikipedia


drenarski

dotyczący drenowania, wykorzystywany przy drenowaniu


SJP.pl


drenaż

1. osuszanie gruntów za pomocą układanych pod ziemią drenów; drenowanie;
2. sieć podziemnych kanałów do osuszania gleby; drenownia;
3. odprowadzanie płynów z organizmu przy pomocy drenów;
4. zmniejszanie ilości pieniędzy na rynku;
5. drenaż mózgów - emigracja zarobkowa specjalistów wysokiej klasy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. osuszanie gleby za pomocą drenów umieszczanych pod powierzchnią ziemi; drenowanie

 (1.2) techn. sieć kanałów podziemnych (drenów) służąca do osuszania i regulowania stopnia wilgotności gleby;

 (1.3) med. odprowadzanie z organizmu płynów ustrojowych (np. ropy, krwi, żółci) za pomocą drenów; sączkowanie;

Wiktionary

  • drenaż – element konstrukcji hydrotechnicznych
  • drenaż – w medycynie odprowadzanie treści płynnych z pewnych narządów lub obszarów ciała

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. drenowanie n., dren m., drenarka ż.

 czas. drenować ndk.

 przym. drenażowy

Wiktionary


drenażowy

przymiotnik od: drenaż


SJP.pl


drenik

1. zdrobnienie od: dren;
2. drenik wentylacyjny - rurka stosowana w leczeniu zapalenia ucha


SJP.pl

Drenik – wieś w Słowenii, w gminie Škofljica. W 2018 roku liczyła 67 mieszkańców.

Wikipedia


drenować

1. osuszać grunt przez odprowadzanie nadmiaru wody sączkami;
2. odprowadzać sączkami nadmiar wydzielin z organizmu; sączkować;
3. potocznie: pozbawiać pieniędzy lub zasobów


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) osuszać teren

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drenaż mrz., dren mrz., drenowanie n.

Wiktionary


drenowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|drenować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dren m., drenaż m.

 czas. drenować ndk.

Wiktionary


drenownia

system rur odpływowych do osuszania gruntu; drenaż


SJP.pl


drenowy

przymiotnik od: dren


SJP.pl


drepanis

ptak z rodziny łuszczaków, występujący niegdyś na Hawajach, z gatunku uważanego za wymarły


SJP.pl

Drepanis – rodzaj ptaków z rodziny łuszczakowatych (Fringillidae).

Wikipedia


drepanocyt

zwykle w l.mn.: krwinki czerwone w kształcie sierpa lub ziaren owsa, występujące we krwi osób chorych na niedokrwistość sierpowatą


SJP.pl

Niedokrwistość sierpowata, anemia sierpowata (łac. anaemia drepanocytica, ang. sickle cell anemia) – rodzaj wrodzonej niedokrwistości spowodowanej nieprawidłową budową hemoglobiny. Mutacja punktowa w genie łańcucha β (HBB) hemoglobiny powoduje zmianę pojedynczego aminokwasu w sekwencji białka (z kwasu glutaminowego na walinę, w pozycji 6 od końca NH2). Hemoglobinę z tak zmienioną, nieprawidłową strukturą I-rzędową określa się jako hemoglobinę S (HbS) w przeciwieństwie do normalnej, występującej u dorosłych hemoglobiny A (HbA). Hemoglobina S charakteryzuje się zmienionymi w porównaniu z hemoglobiną A własnościami fizykochemicznymi.

Wikipedia


drepanocytoza

choroba genetyczna objawiająca się występowaniem we krwi drepanocytów; niedokrwistość sierpowata


SJP.pl


dreptać

iść małymi krokami; przebierać nogami


SJP.pl

czasownik niedokonany (dk. podreptać)

 (1.1) chodzić szybko i drobnymi krokami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jadę do centrum autobusem, na jednym z przystanków wchodzi kilkunastoletni Cygan i gra na rozklekotanej harmonii. Obok niego drepcze może dziesięcio-dwunastoletnia dziewczynka z plastikowym kubkiem (…)

 (1.1) Otyły Norman Schwarzkopf wpadł jak bomba do ich niedużego pomieszczenia, na czele grupy zaaferowanych oficerów drepczących za nim krok w krok niczym kaczuszki za dorodną matką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrɛptat͡ɕ, AS: dreptać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dreptanie n., dreptacz mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chodzić, biegać

Wiktionary


dreptacz

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ent. nazwa systematyczna|Badister|Clairville|ref=tak., chrząszcz z rodziny biegaczowatych;

Wiktionary

Dreptacz (Badister) – rodzaj chrząszczy z rodziny biegaczowatych i podrodziny dzierowatych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wierzchołek pokryw u dreptacza jest zaokrąglony.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dreptanie n., podreptanie n.

 czas. dreptać ndk., podreptać dk.

Wiktionary


dreptak

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Warszawa. koń

Wiktionary


dreptanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dreptać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dreptać ndk.

 rzecz. dreptacz mzw.

Wiktionary


dreptanina

potocznie:
1. dreptanie tam i z powrotem;
2. naprzemienne podnoszenie nóg w tym samym miejscu;
3. wykonywanie rutynowych obowiązków, ciągłe zajmowanie się jakąś sprawą


SJP.pl


dres

strój składający się z długich spodni i bluzy, noszony przez sportowców podczas treningów, występów itp., także jako strój domowy lub codzienny, zwłaszcza przez dresiarzy; dresy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kraw. sport. wygodny strój treningowy (komplet góra i dół) noszony najczęściej przez sportowców

 (1.2) gw-pl|Tarnów. bot. rdest ptasi

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. osoba należąca do subkultury dresiarzy

Wiktionary

Dres – strój sportowy, przeważnie dwuczęściowy, składający się z lekkiej luźnej kurtki (zwykle zapinanej z przodu na suwak) i luźnych spodni. Dres uszyty jest z materiału łatwo wchłaniającego pot, najczęściej bawełny, weluru lub tkaniny poliestrowej (np. ortalionu).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zakładam dres i idę pobiegać.

 (2.1) Brat Karoliny jest dresem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɛs, AS: dres

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dresiarz m., dresiara ż.

:: zdrobn. dresik m.

 przym. dresiarski

 przysł. dresiarsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) strój sportowy

 (2.1) dresiarz

Wiktionary


dresiara

przedstawicielka subkultury młodzieżowej, młoda dziewczyna nosząca dres jako ubranie codzienne, charakteryzująca się zaczepnym, agresywnym zachowaniem, często popełniająca drobne lub poważniejsze przestępstwa (np. wymuszanie pieniędzy)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przedstawicielka subkultury młodzieżowej, dziewczyna z blokowiska na co dzień nosząca ubrania sportowe, kojarzona z zaczepnym zachowaniem, tandetnym gustem i skłonnością do popełniania drobnych przestępstw

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Co ona potrafi? A taka Herbuś to lepsza? Nawet z twarzy jej widać, że prostaczka. Taka trochę jak Doda. Dresiara. Miss blokowiska. Panie to chyba im zazdroszczą, że tak krytykują? A czego mamy zazdrościć? Pięciu minut sławy bez pokrycia?

 (1.1) Każda dresiara wie, że im bardziej kogoś kochasz, tym bardziej powinnaś to ukrywać, zwłaszcza w stałym związku. Ten, kto bardziej kocha, jest zawsze pod butem (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dresiarstwo n.

:: fm. dresiarz

 przym. dresiarski

 przysł. dresiarsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lambadziara

Wiktionary


dresiarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pojazd dresiarza

Wiktionary


dresiarski

dresiarz


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z dresem lub kulturą dresiarzy

Wiktionary

Patrz:

dresiarz

Powiązane:

 rzecz. dres mos./mrz.

Wiktionary


dresiarstwo

sposób zachowania się i postępowania dresiarzy: eksponowanie i używanie siły fizycznej do rozwiązywania konfliktów, dokonywanie kradzieży, rozbojów itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) sposób bycia typowy dla dresiarzy

 (1.2) ogół dresiarzy lub grupa dresiarzy

Wiktionary

Dresiarze – subkultura młodzieżowa, która pojawiła się w Polsce w latach 90. XX w. w ramach klasy robotniczej. Termin pochodzi od zwyczaju noszenia na co dzień ubrań sportowych – dresów. Określenie dresiarz jest najczęściej nacechowane negatywnie, stanowi też rodzaj stygmatyzującego stereotypu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) […] sprytna, ale grzeczna licealistka udaje, że rozgryzła dresiarstwo, bo spotyka takich ludzi po drodze do domu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dresiarz m., dresiara ż.

 przym. dresiarski

 przysł. dresiarsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) blokerstwo

Wiktionary


dresiarz

przedstawiciel subkultury młodzieżowej, młoda osoba nosząca dres jako ubranie codzienne, charakteryzująca się zaczepnym, agresywnym zachowaniem, często popełniająca drobne lub poważniejsze przestępstwa (np. wymuszanie pieniędzy); dres


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) socjol. pejor. przedstawiciel subkultury miejskiej mający w zwyczaju noszenie na co dzień dresów, kojarzony z agresją i postawami aspołecznymi;

Wiktionary

Dresiarze – subkultura młodzieżowa, która pojawiła się w Polsce w latach 90. XX w. w ramach klasy robotniczej. Termin pochodzi od zwyczaju noszenia na co dzień ubrań sportowych – dresów. Określenie dresiarz jest najczęściej nacechowane negatywnie, stanowi też rodzaj stygmatyzującego stereotypu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) A teraz przypomnijmy, o co tyle hałasu – trzej młodzi Rosjanie i Kazach zostali napadnięci przez grupę polskich dresiarzy. Ukradziono im pieniądze i telefony komórkowe.

 (1.1) W gazetach się o tym nie przeczyta, bo tam jak piszą „dresiarz”, to wiadomo, od razu musi być zły człowiek. Ale czy to jest prawda?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dresiarstwo n., dres m., dresik m.

:: fż. dresiara ż.

 przym. dresiarski, dresowy

 przysł. dresiarsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dres, dresol, dresowiec, kark, blokers

Wiktionary


dresik

zdrobnienie od: dres


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: dres

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. dres mos./mrz.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum zdrobn|dres.

źródła.

== dresik (język wilamowski.) ==

ortografie.

 dressiḱ • dresig • dresyḱ

wymowa.

znaczenia.

liczebnik główny

 (1.1) trzydzieści (30)

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dres mos./mrz.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. dres mos./mrz.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum zdrobn|dres.

źródła.

== dresik (język wilamowski.) ==

ortografie.

 dressiḱ • dresig • dresyḱ

wymowa.

znaczenia.

liczebnik główny

 (1.1) trzydzieści (30)

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


dresing

[czytaj: dres-ing] sos z majonezu, z przyprawami, dodawany do zimnych potraw; dressing


SJP.pl


dresówka

potocznie: dzianina, tkanina dresowa


SJP.pl


dresowy

przymiotnik od: dres


SJP.pl


dressing

[czytaj: dres-ing] sos z majonezu, z przyprawami, dodawany do zimnych potraw; dresing


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. zimny sos do sałatek i surówek, zwykle na bazie oliwy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dobry dressing to podstawa sukcesu podczas przyrządzania sałatek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrɛsʲĩŋk, AS: dresʹĩŋk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dres m.

 przym. dresowy, dressingowy

Wiktionary


dręstwo

jezioro w Polsce


SJP.pl

Dreństwo (Dręstwo) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie augustowskim, w gminie Bargłów Kościelny.

Wieś królewska starostwa rajgrodzkiego w ziemi bielskiej województwa podlaskiego w 1795 roku.

W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dreństwo, po jej zniesieniu w gromadzie Pruska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Do 2007 roku miejscowość nosiła nazwę Dręstwo.

Wikipedia


dresy

strój składający się z długich spodni i bluzy, noszony przez sportowców podczas treningów, występów itp., także jako strój domowy lub codzienny, zwłaszcza przez dresiarzy; dres


SJP.pl

Dres – strój sportowy, przeważnie dwuczęściowy, składający się z lekkiej luźnej kurtki (zwykle zapinanej z przodu na suwak) i luźnych spodni. Dres uszyty jest z materiału łatwo wchłaniającego pot, najczęściej bawełny, weluru lub tkaniny poliestrowej (np. ortalionu).

Wikipedia


dreszcz

uczucie zimna połączone z mimowolnymi ruchami mięśni, występujące podczas choroby lub wskutek nerwowej reakcji na coś; mrowie, ciarki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fizj. odczucie zimna wraz z drżeniem ciała wywołane silną emocją lub chorobą;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Oglądając nowy film Guillermo, niejednokrotnie przebiegły mnie dreszcze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɛʃt͡ʃ, AS: drešč

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dreszczowiec m.

:: zdrobn. dreszczyk m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ciarki

Wiktionary


dreszcze

uczucie zimna połączone z mimowolnymi ruchami mięśni, występujące podczas choroby lub wskutek nerwowej reakcji na coś; mrowie, ciarki


SJP.pl

Dreszcze – drobnofaliste drżenie ciała (10 – 20/sek.) wywołane nieskoordynowanymi skurczami mięśni, pojawiające się zwykle podczas szybkiego wzrostu ogólnej temperatury ciała do wysokich wartości. Dreszcze występują u zwierząt stałocieplnych w tym u człowieka.

Wikipedia


dreszczowcowy

dreszczowiec; thrillerowy


SJP.pl


dreszczowiec

film lub książka o sensacyjnej akcji, przepełnionej atmosferą grozy i niesamowitości; thriller


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rodzaj utworu sensacyjnego, filmu lub powieści mającego wywołać u odbiorcy uczucie grozy; w odróżnieniu od horroru zagrożenie jest realne;

Wiktionary

Dreszczowiec (z ang. thriller) – rodzaj utworu sensacyjnego, powieści, filmu lub serialu telewizyjnego, mającego wywołać u czytelnika bądź widza dreszcz emocji. Wykorzystuje on napięcie, niepewność i tajemniczość jako główne elementy utworu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wieczorami oglądał dreszczowce, a potem się bał, gdy ktoś pukał do drzwi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɛʃˈt͡ʃɔvʲjɛt͡s, AS: dreščovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dreszcz m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) thriller

Wiktionary


dreszczowy

przymiotnik od: dreszcz


SJP.pl


dreszczyk

potocznie:
1. zdrobnienie od: dreszcz;
2. silne odczucie wywołane w związku z jakąś sytuacją


SJP.pl


dreszować

czasownik

 (1.1) gw-pl|Warmia. młócić

Wiktionary


drętki

przymiotnik

 (1.1) poznań. kwaśny, cierpki

Wiktionary


drętwa

ryba morska wytwarzająca napięcie elektryczne


SJP.pl

Drętwa pawik, drętwa elektryczna (Torpedo torpedo) – gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny drętwowatych (Torpedinidae).

Wikipedia


drętwiak

potocznie: osoba drętwa, poważna, nudna, nieżywiołowa; drętwus


SJP.pl


drętwica

1. zaburzenie psychiczne objawiające się znacznym zahamowaniem ruchowym i ograniczeniem reakcji na bodźce zewnętrzne; osłupienie, stupor;
2. drętwica karku, objaw zapalenia opon mózgowych


SJP.pl


drętwieć

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) tracić czucie; tracić zdolność poruszania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drętwienie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cierpnąć, martwieć, sztywnieć

Wiktionary


drętwiej

stopień wyższy od przysłówka: drętwo


SJP.pl


drętwiejszy

rzadki stopień wyższy od przymiotnika: drętwy; bardziej drętwy


SJP.pl


drętwik

płaska ryba morska


SJP.pl


drętwość

drętwy


SJP.pl

Patrz:

drętwy

drętwota

1. brak czucia; skostnienie, ścierpnięcie, odrętwienie;
2. przenośnie: obojętność, nieczułość;
3. przenośnie: brak naturalności; sztywność;
4. przenośnie: sztampa, rutyna


SJP.pl


drętwus

potocznie: osoba drętwa, poważna, nudna, nieżywiołowa; drętwiak


SJP.pl


drętwy

1. pozbawiony czucia; bezwładny, sztywny;
2. pozbawiony żywszych reakcji, otępiały; nudny, monotonny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) bez czucia

 (1.2) bez emocji, pełen nudy, mało dynamiczny

Wiktionary

Drętwowate (Torpedinidae) – rodzina morskich ryb chrzęstnoszkieletowych z rzędu drętwokształtnych (Torpediniformes).

Wikipedia

Powiązane:

 przysł. drętwo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sztywny, odrętwiały, ścierpły, zdrętwiały

 (1.2) sztywny, nudny

Wiktionary


drewa

nazwisko


SJP.pl


drewicz

nazwisko


SJP.pl

  • Fiodor Drewicz – generał rosyjski, uczestnik walk z powstańcami kościuszkowskimi, (1767-1816), syn Iwana
  • Iwan Drewicz – generał rosyjski, uczestnik walk z konfederatami barskimi, zm. 1786 lub 1800
  • Michał Drewicz – funkcjonariusz Policji Państwowej, zm. 1940, pochowany w Miednoje

Wikipedia


drewienko

mały kawałek drewna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od: drewno

 (1.2) pot. niewielki kawałek drewna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tę szafeczkę zrobimy sobie z drewienka.

 (1.2) Od czasu do czasu dorzucał do ognia kilka drewienek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɛˈvʲjɛ̃nkɔ, AS: drevʹi ̯nko

Wiktionary

Powiązane:

 zob. drewno.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) szczapa, szczapka, polanko, patyk, klocek

Wiktionary


drewienkowy

drewienko; drewkowy


SJP.pl


drewko

polanko, szczapka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. mały kawałek drewna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Weź wsuń drewko, żeby się furtka nie otwierała.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drewienko n., drewno n., drwa nmos., drewniak mzw./mrz., drewnienie n., zdrewnienie n., drewutnia ż.

 czas. drewnieć ndk., zdrewnieć dk.

 przym. drewniany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drewienko, drewno

Wiktionary


drewkowe

drewko; drewienkowy


SJP.pl


drewkowy

drewko; drewienkowy


SJP.pl


drewlanie

plemię wschodniosłowiańskie


SJP.pl

Drewlanie (starorus. Древлѧне) – plemię wschodniosłowiańskie. Jedno z plemion wymienionych w Powieści dorocznej.

Wikipedia


drewlanin

członek plemienia wschodniosłowiańskiego


SJP.pl


drewlański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z Drewlanami, dotyczący Drewlan

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Drewlanin mos.

Wiktionary


drewniacki

nazwisko


SJP.pl


drewniaczek

zdrobnienie od: drewniak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od drewniak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drewniak m.

Wiktionary


drewniaczki

zdrobnienie od: drewniak


SJP.pl

Drewniaczki (niem. Wilhelmswalde) – kolonia w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Skórcz.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Wikipedia


drewniak

1. drewniany, parterowy budynek;
2. but z drewnianą podeszwą;
3. duża drewniana czcionka drukarska;
4. pospolity w Polsce stawonóg drapieżny żyjący m. in. pod korą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) obuw. but (zwykle klapek) z drewna lub na grubej drewnianej podeszwie

 (1.2) pot. drewniany budynek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) icht. nazwa systematyczna|Bunocephalus coracoideus|ref=tak., ryba słodkowodna z rodziny nazwa systematyczna|Aspredinidae|ref=tak.;

 (2.2) biol. nazwa systematyczna|Hypoxylon|Bull.|ref=tak., rodzaj grzybów z rodziny próchnilcowatych;

 (2.3) zool. pot. wij drewniak, nazwa systematyczna|Lithobius forficatus|ref=tak. z rodziny nazwa systematyczna|Lithobiidae|ref=tak., stawonóg żyjący przeważnie pod korą drzew;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (3.1) slang. przen. człowiek spokojny, stroniący od rozrywek

 (3.2) gw-pl|Warszawa. głupek

Wiktionary

  • drewniak – rodzaj chodaka wykonanego z drewna
  • drewniak (Hypoxylon) – rodzaj grzybów z rodziny Xylariaceae
  • drewniak (Lithobius) – rodzaj wijów z gromady pareczników
  • drewniak, drewniak dwubarwny (Bunocephalus coracoideus) – gatunek ryby słodkowodnej z rodziny Aspredinidae
  • Drewniak – szczyt w Karkonoszach

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie powinna była grać w tenisa w drewniakach.

 (1.2) Aby zaoszczędzić, wybrali tani nocleg w drewniaku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrɛvʲɲak, AS: drevʹńak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. drewniaczek m.

 zob. drewno.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chodak, sabot

 (2.3) stonoga

 (3.1) sztywniak

Wiktionary


drewniaki

1. drewniany, parterowy budynek;
2. but z drewnianą podeszwą;
3. duża drewniana czcionka drukarska;
4. pospolity w Polsce stawonóg drapieżny żyjący m. in. pod korą


SJP.pl

Drewniaki – rodzaj chodaków wykonanych częściowo lub w całości z drewna.

Wikipedia


drewniany

przymiotnik relacyjny

 (1.1) wykonany z drewna

przymiotnik jakościowy

 (2.1) przen. o dźwięku: pochodzący od przedmiotu z drewna

 (2.2) przen. o ludzkim głosie: drętwy, oschły, nieprzyjemny, bez wyrazu

 (2.3) przen. o częściach ciała: sztywny, drętwy, niezgrabny

 (2.4) przen. o człowieku, sztuce lub wyrażaniu emocji: bezbarwny, zimny, obojętny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W okolicy jest mnóstwo drewnianych kapliczek.

 (2.1) Drewniane brzmienie instrumentów perkusyjnych kojarzy mi się z dziką dżunglą.

 (2.2) Przez pięć lat musiałem znosić jej drewniany głos!

 (2.3) Jego drewniane dłonie nie nadawały się do takich drobiazgów.

 (2.4) Na drewnianej twarzy dozorczyni nigdy nie gościł uśmiech.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɛvʲˈɲãnɨ, AS: drevʹńãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drewno n., drewienko n., drewko n.

 czas. drewnieć ndk., zdrewnieć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stpol. drewny

 (2.2) głuchy, pusty, szorstki

Wiktionary


drewnica

wieś w województwie pomorskim


SJP.pl

  • Drewnica – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie nowodworskim, w gminie Stegna
  • Drewnica – część Ząbek koło Warszawy, dawny folwark
  • Drewnica – gromada
  • Drewnica – dawna gmina
  • Drewnica – stacja kolejowa na nieistniejącej już linii Mareckiej Kolei Dojazdowej
  • Szpital "Drewnica" – szpital dla osób dorosłych z zaburzeniami psychicznymi w Ząbkach pod Warszawą.
  • drewnica (Lithophane) – rodzaj motyli z rodziny sówkowatych; nie mylić z: sówka drewnica (Apamea lithoxylaea)

Wikipedia


drewnieć

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) bot. ulegać procesowi drewnienia

 (1.2) stawać się drętwym, sztywnym, niezdolnym do ruchu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrɛvʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: drevʹńėć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drewno n., drewienko n., drewnienie n., zdrewnienie n., drewko n.

 czas. zdrewnieć dk.

 przym. drewniany, zdrewniały

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) drętwieć

Wiktionary


drewnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bot. proces polegający na wnikaniu ligniny do ścian komórkowych, prowadzący najczęściej do śmierci komórki, na zewnątrz widoczny jako sztywnienie pędów

Wiktionary

Drewnienie (lignifikacja) – biologiczny proces inkrustacji ściany komórkowej drzewnikiem (ligniną), dzięki czemu ściana komórkowa uzyskuje sztywność utrzymującą się nawet po obumarciu zawartości komórki. Dzięki wysyceniu ligniną wzrasta nie tylko wytrzymałość mechaniczna ściany komórkowej, lecz także odporność na działanie mikroorganizmów i zdolność do pęcznienia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Drewnienie jest charakterystyczne dla roślin naczyniowych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɛvʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: drevʹńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 zob. drewno.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lignifikacja

Wiktionary


drewnik

regionalnie: drwalnia - pomieszczenie do rąbania i przechowywania drewna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gw-pl|Poznań. drwalnia

Wiktionary

  • Drewnik – część wsi Jeziorzany położona w Polsce, w powiecie lubartowskim, województwie lubelskim
  • Drewnik – osada leśna w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie ryckim, w gminie Ułęż
  • Drewnik (dawniej Stolzenhof) – jedna z północnych dzielnic Elbląga

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) drwalnik

Wiktionary


drewno

złożona tkanka roślinna roślin naczyniowych, zajmująca przestrzeń między rdzeniem, a kambium


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bot. tkanka roślinna zbudowana głównie z martwych komórek, przewodząca wodę i sole mineralne z korzeni do liści oraz stanowiąca szkielet podtrzymujący roślinę;

 (1.2) materiał uzyskiwany z gałęzi i pni drzew używany w budownictwie, stolarstwie, bednarstwie itp. do wytwarzania różnych przedmiotów oraz jako opał;

 (1.3) rzecz. zbiorowy kawałki drewna (1.2)

 (1.4) kawałek drewna (1.2)

Wiktionary

  • drewno – surowiec drzewny
  • drewno (ksylem) – tkanka roślinna
  • drewno opałowe – paliwo
  • Drewno – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Gąsawa

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W skład drewna wchodzi kilka typów komórek.

 (1.2) Ten mały kraj czerpie zyski niemal wyłącznie z eksportu drewna.

 (1.3) W komórce było dużo drewna.

 (1.4) Jacek twierdzi, że to pani córka rzuciła w okno drewnem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrɛvnɔ, AS: drevno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drewniak m., drewnienie n., zdrewnienie n., drewutnia ż.

:: zdrobn. drewienko n.

 czas. drewnieć ndk., zdrewnieć dk.

 przym. drewniany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) polano, szczapa

Wiktionary


drewnochron

potocznie: płynny środek do konserwacji drewna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) preparat w płynie do konserwacji drewna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Drewniane elementy tej konstrukcji zabezpieczyłem drewnochronem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɛvˈnɔxrɔ̃n, AS: drevnoχrõn

Wiktionary


drewnodajny

dostarczający drewna


SJP.pl


drewnojad

1. chrząszcz żywiący się drewnem;
2. chrząszcz z rodziny czarnuchowatych, hodowany jako owad karmowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. organizm odżywiający się drewnem;

Wiktionary

Ksylofag, drewnojad (gr. xýlon drewno, phageín jeść) – gatunek saproksyliczny odżywiający się drewnem, głównie owady (termity, niektóre kornikowate). Przykładem ksylofaga jest chrząszcz Morinus funereus z rodziny kózkowatych.

Ksylofagi najliczniej występują w lasach, zwłaszcza lasach naturalnych. Należą do nich groźne szkodniki drzew.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Korniki są drewnojadami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɛvˈnɔjat, AS: drevnoi ̯at

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ksylofag

Wiktionary


drewnopochodny

przymiotnik

 (1.1) taki, w którego skład wchodzi drewno; będący efektem przerobu drewna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Opracowany ostatnio materiał drewnopochodny odznacza się wyjątkową wytrzymałością.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdrɛvnɔpɔˈxɔdnɨ, AS: drevnopoχodny

Wiktionary


drewnopodobny

mający niektóre właściwości drewna; przypominający drewno


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) posiadający jakieś cechy (wygląd, właściwości) drewna, imitujący drewno

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jedni uważają meble z materiałów drewnopodobnych za eleganckie, inni widzą w nich symbol braku gustu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdrɛvnɔpɔˈdɔbnɨ, AS: drevnopodobny

Wiktionary


drewnowiec

  • drewnowiec – rodzaj grzybów
  • drewnowiec – rodzaj statku

Wikipedia


drewnowkręt

rodzaj śruby do drewna; drzewowkręt


SJP.pl


drewnowski

nazwisko


SJP.pl

Drewnowski (forma żeńska: Drewnowska, liczba mnoga: Drewnowscy) – polskie nazwisko.

Na początku lat 90. XX wieku nosiło je w Polsce 1289 pełnoletnich osób. Najwięcej w dawnym woj. warszawskim (257 osób), łomżyńskim (187 osób) i białostockim (169 osób).

Wikipedia


drewny

przymiotnik

 (1.1) stpol. drewniany

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrɛvnɨ, AS: drevny

Wiktionary


drewutnia

pomieszczenie do rąbania i przechowywania drewna; drwalka, drwalnia, drewnik (regionalnie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. pomieszczenie, w którym rąbie się i składa drwa przeznaczone na potrzeby gospodarstwa domowego

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: drɛˈvutʲɲa, AS: drevutʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drewno n., drewko n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drwalnia, drwalka

Wiktionary


dreyfus

nazwisko, m.in. Alfred Dreyfus (1859-1935), francuski oficer


SJP.pl

Alfred Dreyfus (ur. 9 października 1859, zm. 12 lipca 1935) – francuski oficer żydowskiego pochodzenia, którego niesłusznie obwiniono i skazano za zdradę. Afera Dreyfusa będąca 10 letnim sporem o niesprawiedliwy wyrok i rehabilitację doprowadziła do kryzysu politycznego i społecznego we Francji.

Wikipedia


dreyfusard

przedstawiciel obozu intelektualnej lewicy we Francji w okresie tzw. sprawy Dreyfusa; dreyfusista


SJP.pl


dreyfuss

nazwisko, m.in. Richard Dreyfuss, amerykański aktor


SJP.pl


drezdenczanin

mieszkaniec Drezdenka (miasta w Polsce); drezdenecczanin


SJP.pl


drezdenczanka

mieszkanka Drezdenka (miasta w Polsce); drezdenecczanka


SJP.pl


drezdeńczyk

mieszkaniec Drezna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Drezna

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɛzˈdɛ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: drezdĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Drezno n.

:: fż. drezdenka ż.

 przym. drezdeński

Wiktionary


drezdenecczanin

mieszkaniec Drezdenka (miasta w Polsce); drezdenczanin


SJP.pl


drezdenecczanka

mieszkanka Drezdenka (miasta w Polsce); drezdenczanka


SJP.pl


drezdenecki

przymiotnik od: Drezdenko


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Drezdenkiem, dotyczący Drezdenka, pochodzący z Drezdenka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Drezdenko n., drezdenczanin m., drezdenczanka ż.

Wiktionary


drezdenka

mieszkanka Drezna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Drezna

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɛzˈdɛ̃nka, AS: drezdnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Drezno n.

:: fm. drezdeńczyk mos.

 przym. drezdeński

Wiktionary


drezdenko

mieszkanka Drezna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Drezdenko (dawniej Drzeń, niem. Driesen) – miasto w Polsce położone w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko-drezdeneckim. Siedziba miejsko-wiejskiej gminy Drezdenko. Leży na pograniczu Pojezierza Wielkopolskiego i Pomorskiego, nad Notecią, 40 km na wschód od Gorzowa Wielkopolskiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: drɛzˈdɛ̃nkɔ, AS: drezdnko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drezdenczanin m., drezdenczanka ż.

 przym. drezdenecki

Wiktionary


drezdeński

przymiotnik od: Drezno


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Drezna, związany z Dreznem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɛzˈdɛ̃j̃sʲci, AS: drezdĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Drezno n., drezdeńczyk m., drezdenka ż.

Wiktionary


drężek

nazwisko


SJP.pl

Drężek – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ostrołęckim, w gminie Myszyniec.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Trójcy Przenajświętszej w Myszyńcu.

Wikipedia


dreżewski

nazwisko


SJP.pl


drezno

miasto w Niemczech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto we wschodnich Niemczech;

 (1.2) geogr. nazwa wsi w Polsce;

Wiktionary

Drezno (niem. Dresden, górnołuż. Drježdźany, cz. Drážďany, dawniej Drezdno) – miasto we wschodnich Niemczech, na Pogórzu Zachodniosudeckim, położone nad Łabą, stolica kraju związkowego Saksonia. Aglomeracja drezdeńska liczy ok. 1,036 mln mieszkańców (2004).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Drezno leży nad Łabą.

 (1.2) Drezno znajduje się niedaleko Ciepielowa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrɛznɔ, AS: drezno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drezdeńczyk mos., drezdenka ż.

 przym. drezdeński

Wiktionary


drezyna

mały pojazd szynowy o napędzie ręcznym, używany przy robotach torowych do przewozu materiałów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kolej. mały pojazd kolejowy, wykorzystywany głównie przy pracach torowych;

Wiktionary

Drezyna – pomocniczy pojazd kolejowy z napędem mechanicznym ręcznym lub spalinowym, służący do nadzoru stanu linii kolejowych, a także do diagnostyki lub przewozu pracowników i materiałów w celu utrzymywania nawierzchni linii kolejowej.

Pierwotnie drezyną nazwany został zaprezentowany 12 czerwca 1817 roku w Mannheim dwukołowy welocyped zaprojektowany przez Karla Draisa. Podczas drugiej wojny światowej eksploatowano drezyny pancerne przeznaczone do rozpoznania, patrolowania linii kolejowych i wykonywania innych pomocniczych zadań bojowych. Przez polskie koleje dawniej wykorzystywane były przebudowane samochody Warszawa M20. Na niektórych nieeksploatowanych liniach kolejowych prowadzone są koleje drezynowe z wykorzystaniem turystycznych drezyn. W Polsce prowadzonych jest dziesięć kolejek drezynowych. Do utrzymywania polskiej infrastruktury kolejowej wykorzystywane są drezyny WM-10, WM-15 oraz drezyna do pomiaru geometrii toru EM120.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Doszło do zderzenia pociągu osobowego z drezyną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɛˈzɨ̃na, AS: drezna

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drezynowy

Wiktionary


drezynowy

drezyna


SJP.pl

Patrz:

drezyna

drgać

wykonywać szybkie, powtarzające się ruchy


SJP.pl

czasownik

 (1.1) wykonywać szybkie, ledwo widoczne ruchy

 (1.2) fiz. wykonywać ruchy oscylacyjne

 (1.3) o głosie, dźwięku: brzmieć w sposób przerywany

 (1.4) o świetle: świecić w sposób przerywany

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɡat͡ɕ, AS: drgać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drganie n., drgawka ż., drgnięcie n., drgalnik m.

 czas. drgnąć dk., podrygiwać ndk., wzdrygnąć się dk.

 przym. drgawkowy, przeciwdrgawkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wibrować, oscylować

 (1.4) migać, migotać

Wiktionary


drgalnica

nitkowaty glon z rzędu Hormogonales; oscylatoria


SJP.pl

Drgalnica (Oscillatoria) – rodzaj jednokomórkowych lub kolonijnych sinic, należących do klasy Cyanophyceae, rzędu Oscillatoriales. Ich cechą charakterystyczną, dzięki której zawdzięczają swą nazwę, jest oscylacyjny ruch ich nici: jednym końcem przyczepione są do podłoża, natomiast drugi wykonuje miarowe, wahadłowe ruchy.

Wikipedia


drgalnicowce

rząd sinic


SJP.pl


drgalnik

drgalnik obrzeżony - szkodnik żerujący na nadziemnych i podziemnych częściach siewek i młodych sadzonek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ent. chrząszcz z rodziny sprężykowatych, nazwa systematyczna|Elateridae|ref=tak.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drgać

Wiktionary


drgania

okresowa zmiana stanu układu (np. wahadła, struny, obwodu elektrycznego), zachodzące dokoła pewnego położenia równowagi pod wpływem energii dostarczonej do tego układu


SJP.pl

Drgania, oscylacje (z łac. oscillatio – kołysanie, wahanie), czasem wibracje – procesy, w trakcie których pewne wielkości fizyczne na przemian rosną i maleją w czasie. Czasem nakłada się dwa dodatkowe warunki na te zmiany:

  • są okresowe lub prawie okresowe;
  • przechodzą przez stan równowagi.

Układ drgający to inaczej oscylator.

Wikipedia


drganie

okresowa zmiana stanu układu (np. wahadła, struny, obwodu elektrycznego), zachodzące dokoła pewnego położenia równowagi pod wpływem energii dostarczonej do tego układu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|drgać.

Wiktionary

Drgania, oscylacje (z łac. oscillatio – kołysanie, wahanie), czasem wibracje – procesy, w trakcie których pewne wielkości fizyczne na przemian rosną i maleją w czasie. Czasem nakłada się dwa dodatkowe warunki na te zmiany:

  • są okresowe lub prawie okresowe;
  • przechodzą przez stan równowagi.

Układ drgający to inaczej oscylator.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przez chwilę znów było słychać wycie wiatru i drganie osad okiennych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrɡãɲɛ, AS: drgãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drgać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wibracja

Wiktionary


drganiowy

dotyczący drgań, związany z drganiami, np. sygnał, obraz drganiowy


SJP.pl


drgawka

zwykle w liczbie mnogiej: napadowe, niezależne od woli skurcze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. skurcz pęczka mięśniowego niezależny od woli

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drgawkowość ż.

 przym. drgawkowy

 czas. drgać

Wiktionary


drgawkowy

przymiotnik od: drgawka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od drgawka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drgawka ż.

 czas. drgać

Wiktionary


drgnąć

poruszyć się, ożywić się


SJP.pl


drgnięcie

poruszyć się, ożywić się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) szybkie, drobne i nieznaczne, prawie niewidoczne poruszenie się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrʲɟɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: drʹǵńė̃ńće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drgać, drżeć, drgnąć

 rzecz. drżenie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dygnięcie

Wiktionary


drgnienie

poruszyć się, ożywić się


SJP.pl


driada

nimfa żyjąca w lesie lub na drzewie


SJP.pl

Driady (lm gr. Δρυάδες Dryádes, łac. Dryades, lp. gr. Δρυάς Dryás, łac. Dryad; od gr. δρῦς drŷs – ‘dąb’, ‘drzewo’) – w mitologii greckiej nimfy drzew. Dokładniej driady były nimfami dębów, choć słowa tego używa się obecnie w odniesieniu do wszystkich drzewnych nimf.

Wikipedia


driakiew

1. skabioza, roślina zielna lub półkrzew z rodziny szczeciowatych
2. w starożytności i średniowieczu: lek stosowany na wszelkie dolegliwości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Scabiosa|L.|ref=tak., roślina z rodziny przewiertnicowatych o koszyczkowatych kwiatach występujących w różnych kolorach w zależności od gatunku;

 (1.2) hist. stosowany w starożytności i średniowieczu lek sporządzany z wielu różnych składników, uważany za leczący wszelkie choroby

 (1.3) daw. jakiekolwiek lekarstwo mające leczyć rozmaite dolegliwości

Wiktionary

Driakiew (Scabiosa L.) – rodzaj roślin w zależności od ujęcia zaliczany do rodziny przewiertniowatych Caprifoliaceae lub szczeciowatych Dipsacaceae. Należy do niego blisko 70 gatunków, ewentualnie więcej w przypadku włączenia tu gatunków z rodzaju Lomelosia. Rośliny te występują w strefie umiarkowanej w Europie i Azji (po Japonię i Tajwan na wschodzie) oraz w górach we wschodniej i południowej Afryce. W Polsce rosną dziko cztery gatunki: driakiew gołębia S. columbaria, driakiew lśniąca Scabiosa lucida, driakiew wonna S. canescens i driakiew żółta S. ochroleuca.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przedłużenie kwitnienia driakwi i nachyłka można uzyskać poprzez regularne usuwanie przekwitłych kwiatostanów […].

 (1.2) Ale z leków i przypraw sekretnych najdroższe i jakoby skarb strzeżone były w sklepie balsam i driakiew.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) panaceum

Wiktionary


dribler

sportowiec (zwłaszcza piłkarz) mający świetnie opanowaną umiejętność dryblingu; drybler


SJP.pl


dribling

prowadzenie piłki blisko siebie lekkimi pchnięciami i częstą zmianą kierunku dla zmylenia przeciwnika; drybling


SJP.pl


driblingowy

dribling; dryblingowy


SJP.pl


driblować

prowadzić piłkę (w piłce nożnej) lub krążek (w hokeju) blisko siebie lekkimi pchnięciami i częstą zmianą kierunku dla zmylenia przeciwnika; dryblować


SJP.pl


drift

technika jazdy samochodem opierająca się na kontrolowanych poślizgach; drifting


SJP.pl

Drift, także: drifting – technika jazdy samochodem z tylnym napedem w kontrolowanym poślizgu świadomie zainicjowanym przez kierowcę. Jednocześnie jest to nazwa dyscypliny sportu motorowego uchodzącej za najbardziej widowiskowy i jednocześnie najprężniej rozwijający się sport motorowy na świecie.

Wikipedia


drifter

osoba uprawiająca drift (technika jazdy samochodem)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mot. osoba uprawiająca styl jazdy samochodem zwany driftem (w kontrolowanym poślizgu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrʲiftɛr, AS: drʹifter

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drift m.

 czas. driftować ndk.

Wiktionary


drifterka

drifter


SJP.pl

Patrz:

drifter

drifting

technika jazdy samochodem opierająca się na kontrolowanych poślizgach; drift


SJP.pl

  • Drift - technika jazdy
  • Drifting - piosenka Jimiego Hendrixa

Wikipedia


driftingowy

drifting


SJP.pl

Patrz:

drifting

driftować

jeździć samochodem w kontrolowanym poślizgu


SJP.pl


driftowóz

potocznie: samochód przeznaczony do jazdy w kontrolowanym poślizgu


SJP.pl


driftowy

drift


SJP.pl

Patrz:

drift

drin

potocznie: drink


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w północnej Albanii, w zlewisku Morza Adriatyckiego, powstaje z połączenia Czarnego Drinu i Białego Drinu;

Wiktionary

Drin (alb. Drini, serb. Дрим – Drim) – rzeka w północnej Albanii, w zlewisku Morza Adriatyckiego. Długość – 285 km, powierzchnia zlewni – 11 756 km², średni przepływ – 352 m³/s.

Drin powstaje z połączenia Czarnego Drinu i Białego Drinu koło miejscowości Kukës. Płynie na zachód wąską doliną u podnóży Gór Północnoalbańskich, tworząc przełomy do 1000 m głębokości. Stopniowo skręca na południowy zachód. Koło wsi Vau i Dejës wypływa na nizinę nadbrzeżną i bifurkuje. Większe i krótsze ramię, zwane Wielki Drin (Drini i Madh), koło Szkodry uchodzi do rzeki Buna. Drugie ramię, mniejsze i dłuższe, zwane Drini i Lezhës, płynie wzdłuż wybrzeża na południe i uchodzi do Zatoki Drińskiej Morza Adriatyckiego koło miasta Lezha. Bifurkacja istnieje od wielkiej powodzi w 1858.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) rzeka

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. driński

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* albański: (1.1) Drini

* serbski: (1.1) Дрим

źródła.

== Drin (język albański.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) imię|albański|m.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. driński

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) rzeka

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. driński

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* albański: (1.1) Drini

* serbski: (1.1) Дрим

źródła.

== Drin (język albański.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) imię|albański|m.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


drina

potocznie: drink


SJP.pl

Drina (serb. Дрина) – rzeka w Bośni i Hercegowinie oraz w Serbii; prawy, najdłuższy dopływ Sawy. Długość wynosi 346 km, a powierzchnia zlewni – 19 570 km².

Rzeka powstaje z połączenia rzek Piva i Tara na północ od masywu Durmitor, koło miejscowości Hum i Šćepan Polje. Płynie przez Góry Dynarskie, na równinie Posawie tworzy szeroką dolinę z tarasami, a do Sawy uchodzi na północny zachód od miejscowości Bogatić w Serbii.

Wikipedia


drinas

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. posp. drink

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wypicie piwka czy małego drinasa od czasu do czasu zaraz nie zniweczy diety.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrʲĩnas, AS: drʹĩnas

Wiktionary


drineczek

pieszczotliwie: drink


SJP.pl


drink

napój przyrządzany przede wszystkim z alkoholu i innych składników, np. soków owocowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) spoż. napój złożony z kilku wymieszanych ze sobą alkoholi, alkoholu z sokiem, wodą itp.

 (1.2) kieliszek, szklanka itp. takiego napoju

Wiktionary

Koktajl alkoholowy, koktajl (ang. cocktail), popularnie: drink – napój alkoholowy uzyskiwany przez połączenie różnych rodzajów trunków, płynów niebędących alkoholem, dodatków w postaci specyficznych przypraw lub substancji barwnikowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moim ulubionym drinkiem jest wódka z wodą sodową.

 (1.2) Kelner przyniósł nam dwa drinki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drʲĩŋk, AS: drʹĩŋk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drinkowanie n.

 czas. drinkować ndk.

 przym. drinkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) koktajl alkoholowy, drinas

 (1.2) kieliszek

Wiktionary


drink-bar

bar, którego specjalnością są napoje alkoholowe; drink bar


SJP.pl


drinkować

potocznie: popijać alkohol, zwłaszcza w nadmiarze; upijać się


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) pić drinki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To jest obóz harcerski, tu nie wolno drinkować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drink mrz., drinkowanie n.

Wiktionary


drinkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) picie drinków

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie pozwolę na żadne drinkowanie przy dzieciach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drink mrz.

 czas. drinkować

Wiktionary


drinkowy

drink


SJP.pl

Patrz:

drink

driński

1. przymiotnik od: Drin (rzeka w Albanii);
2. przymiotnik od: Drina (rzeka w Bośni i Hercegowinie)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Drinem, dotyczący Drinu (rzeki w Albanii)

 (1.2) związany z Driną, dotyczący Driny (rzeki w BiH oraz Serbii)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Drin mrz., Drina ż.

Wiktionary


driopitek

kopalna małpa z rodziny człekokształtnych


SJP.pl

Driopitek (Dryopithecus) – rodzaj wymarłych małp człekokształtnych z rodziny Dryopithecidae, żyjących w okresie środkowego i późnego miocenu (10–14 mln lat temu). Występowały na terenie Europy, choć skamieniałości jednego gatunku znaleziono także w Chinach. Niektórzy uczeni włączyli do driopiteków rodzaje Proconsul i Sivapithecus. Do rodzaju driopiteków należą następujące gatunki:

  • Dryopithecus wuduensis
  • Dryopithecus fontani
  • Dryopithecus brancoi
  • Dryopithecus laietanus
  • Dryopithecus crusafonti

Wikipedia


driozaur

rodzaj dinozaura żyjącego w późnej jurze


SJP.pl

Driozaur (Dryosaurus) – dwunożny, roślinożerny ornitopod będący bazalnym przedstawicielem kladu Iguanodontia, żyjący w późnej jurze na terenach dzisiejszej Ameryki Północnej. Jego skamieniałości odkryto na zachodzie USA. Miał mocno umięśnioną szczękę, zakończoną kostnym, bezzębnym dziobem. Długość - 3-4 metry, wagi 400 - 500 kg. Znaczenie nazwy: jaszczur drzewny, jaszczur leśny, jaszczur dąb.

Wikipedia


driozaury

rodzaj dinozaura żyjącego w późnej jurze


SJP.pl

Driozaury – grupa dinozaurów ptasiomiednicznych z infrarzędu ornitopodów.

Wikipedia


drip

1. metoda parzenia kawy za pomocą zaparzacza z papierowym filtrem;
2. kawa przygotowana w ten sposób;
3. zaparzacz do przygotowywania takiej kawy; dripper


SJP.pl


dripper

[czytaj: driper] zaparzacz z papierowym filtrem do przygotowywania kawy; drip


SJP.pl


dripping

sposób malowania obrazu, polegający na wylewaniu farby na jego powierzchnię i umiejętnym poruszaniu nim, w celu uzyskania nietypowych efektów, tworzonych przez zasychające zacieki; coulage


SJP.pl

Dripping (ang. drip - kapać) - technika malarska polegająca na wylewaniu farby na płótno i przechylaniu go, co pozwala uzyskać nieoczekiwane formy tworzące przez ściekającą farbę. Znana także pod nazwą coulage. Stosowana przez amerykańskich malarzy kręgu ekspresjonizmu abstrakcyjnego (np. Jackson Pollock).

Wikipedia


drive

[czytaj: drajw] drajw;
1. urządzenie peryferyjne komputera do zapisu i odczytu danych; stacja dysków;
2. intensywność i napięcie rytmu typowe dla muzyki rockowej i jazzowej


SJP.pl

  • Drive – japońska komedia obyczajowa z 2002 roku
  • Drive – amerykański film akcji z 2011 roku
  • Drive – album studyjny brytyjskiego DJ-a i producenta muzycznego Garetha Emery’ego
  • Drive – album studyjny holenderskiego DJ-a i producenta muzycznego Tiësto
  • Drive – singel amerykańskiego zespołu rockowego Incubus
  • Drive – singel francuskiego DJ i producenta muzycznego Davida Guetty
  • Drive – serial emitowany w stacji Fox Broadcasting Company
  • Drive – japońskie studio animacji

Wikipedia


drive-in

[czytaj: drajwin] usługa (kino, bar itp.) z której można skorzystać bez wysiadania z samochodu; driving-in


SJP.pl


driver

[czytaj: drajwer] w informatyce: program komputerowy albo plik odpowiedzialny za odpowiednią współpracę urządzenia peryferyjnego z komputerem i kontrolujący tę współpracę; drajwer; sterownik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. inform. sterownik

Wiktionary

  • Driver – seria gier komputerowych
  • Driver (w Stanach Zjednoczonych wydana jako Driver: You Are the Wheelman) – gra komputerowa, wydana w 1999 roku
  • Driver – album muzyczny zespołu Maxim

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈdrajvɛr, AS: drai ̯ver

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drajwer m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sterownik, drajwer, firmware, kontroler

Wiktionary


driving-in

[czytaj: drajwin(g) in] usługa (kino, bar itp.) z której można skorzystać bez wysiadania z samochodu; drive-in


SJP.pl


drk

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = geogr. polit. Demokratyczna Republika Konga;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pomimo zawarcia porozumienia, sytuację w DRK nadal określa się jako niestabilną.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) DR Konga

Wiktionary


drl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = polit. Demokratyczny Ruch Lewicy (w Libanie);

 (1.2) = geogr. polit. Doniecka Republika Ludowa;

Wiktionary


drm

[czytaj: de-er-EM]
1. skrót od: Digital Rights Management - systemy kontroli dostępu do danych w formie cyfrowej;
2. skrót od: Direct Rendering Manager - komponent systemu wyświetlania grafiki trójwymiarowej w systemie Linux;
3. skrót od: Digital Radio Mondiale - standard cyfrowej emisji radiofonicznej


SJP.pl


drób

ptactwo domowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zootechn. ptactwo hodowlane (kury, gęsi, indyki, kaczki itp.)

 (1.2) kulin. mięso drobiu (1.1)

Wiktionary

Drób – zbiorcze określenie udomowionych ptaków hodowanych ze względu na mięso, jaja, pióra, skóry (strusia skóra), nawóz. Do drobiu zalicza się między innymi kury, gęsi (wywodzące się od gęsi gęgawy oraz gęsi garbonosych), indyki, kaczki (piżmowe oraz kaczki wywodzące się od dzikiej kaczki krzyżówki), perlice, gołębie, utrzymywane w warunkach fermowych strusie afrykańskie, przepiórki japońskie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wujek Janek hodował kiedyś świnie, ale przerzucił się na drób.

 (1.2) Nie jadam drobiu, wolę wieprzowinę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drup, AS: drup

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drobiarstwo n., drobiarnia ż., drobiarz mos.

 przym. drobiowy, drobiarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. gadzina., gw-pl|Śląsk Cieszyński|gowiydź., gw-pl|Górny Śląsk|gowiedź.

Wiktionary


drobek

nazwisko


SJP.pl


drobiarka

kobieta zajmująca się hodowlą drobiu


SJP.pl


drobiarski

związany z hodowlą drobiu


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z drobiarstwem lub drobiarzami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drobiarstwo n., drobiarz mos., drobiarka ż., drób mrz., drobiarnia ż.

 przym. drobiowy

Wiktionary


drobiarstwo

hodowla i przetwórstwo drobiu


SJP.pl


drobiarz

specjalista w dziedzinie drobiarstwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hodowca drobiu

 (1.2) sprzedawca drobiu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drób m.

 przym. drobiarski

Wiktionary


drobiażdżek

zdrobnienie od: drobiazg


SJP.pl


drobiazg

1. mały przedmiot służący do codziennego użytku, ozdoby itp.;
2. szczegół bez znaczenia, okoliczność, sprawa mało ważna;
3. zbiorowo: o małych dzieciach lub o dużej ilości małych roślin, zwierząt albo rzeczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) coś drobnego, małego, niewielkiego

 (1.2) coś o niewielkim znaczeniu

wykrzyknik

 (2.1) nie ma problemu!

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W szufladach trzymam tylko różne drobiazgi, nie mam tam nic ważnego.

 (1.2) — Nic ci się nie stało? — A, to drobiazg, zaciąłem się tylko w palec.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrɔbʲjask, AS: drobʹi ̯ask

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drobiazgowość ż., drobiazgowicz m., drobiażdżarka ż.

:: zdrobn. drobiażdżek m.

 przym. drobiazgowy

 przysł. drobiazgowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drobnostka

 (1.2) błahostka, bagatela, bagatelka, betka, bzdet, bzdura, detal, drobiażdżek, drobnostka, duperele, faramuszka, fraszka, furda, głupstewko, głupstwo, mały pikuś, marność; wulg. gówno

Wiktionary


drobiazgowicz

osoba pozbawiona większych horyzontów myślowych, interesująca się rzeczami bez większego znaczenia


SJP.pl


drobiazgowo

przysłówek

 (1.1) szczegółowo, dokładnie, w sposób drobiazgowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W sferze stosunków społecznych islam propaguje model konserwatywnego układu społecznego ze ściśle określanymi rolami obydwu płci i reguluje drobiazgowo relacje w sferze prokreacji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drobne nmos., drobiazg m., drobiażdżek m., drobiazgowość ż., drobiazgowicz m.

 przym. drobiazgowy

 wykrz. drobiazg

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skrupulatnie, szczegółowo

Wiktionary


drobiazgowość

drobiazgowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest drobiazgowe; cecha tych, którzy są drobiazgowi

Wiktionary

Patrz:

drobiazgowy

Powiązane:

 rzecz. drobiazg mrz., drobiażdżek m., drobiazgowicz m., drobiażdżarka ż.

 przym. drobiazgowy

 przysł. drobiazgowo

 wykrz. drobiazg

Wiktionary


drobiazgowy

1. szczegółowy, dokładny; skrupulatny;
2. mało znaczący, nieważny; błahy, drobny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) uwzględniający najdrobniejsze szczegóły

 (1.2) przesadnie dokładny, skrupulatny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tak, bo to nie tylko wyprawy, ale także ich przygotowanie: zbieranie pieniędzy, drobiazgowy research, planowanie trasy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drobne nmos., drobiazg m., drobiażdżek m., drobiazgowość ż., drobiazgowicz m., drobiażdżarka ż.

 przysł. drobiazgowo

 wykrz. drobiazg

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szczegółowy, skrupulatny

 (1.2) szczegółowy, skrupulatny, pedantyczny

Wiktionary


drobić

1. kruszyć, rozdrabniać, dzielić na małe kawałki
2. chodzić małymi krokami, dreptać


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pot. dzielić na drobne części

 (1.2) pot. stawiać małe, drobne kroki

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Trzymał konia mocno w cuglach, ale ciemny wierzchowiec z białą łatą na piersiach drobił niespokojnie cienkimi nogami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drobienie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kruszyć

 (1.2) dreptać

Wiktionary


drobienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|drobić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drobić

Wiktionary


drobik

nazwisko


SJP.pl

  • drobik – rodzaj porostów
  • Kacper Drobik – chodziarz sportowy
  • Marian Drobik – pułkownik Wojska Polskiego

Wikipedia


drobin

1. mały kawałek, odrobina;
2. molekuła; najmniejsza cząstka substancji składająca się z takich samych lub różnych atomów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Drobin – miasto w Polsce w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Drobin.

Drobin uzyskał lokację miejską w 1511 roku, zdegradowany w 1869 roku, ponowne nadanie praw miejskich w 1994 roku. Prywatne miasto szlacheckie Drobnin położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie bielskim województwa płockiego. Miasto prywatne Królestwa Kongresowego położone było w 1827 roku w powiecie płockim, obwodzie płockim województwa płockiego. W latach 1954–1972 jako wieś Drobin należał i był siedzibą władz gromady Drobin. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa płockiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈdrɔbʲĩn, AS: drobʹĩn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drobiński

Wiktionary


drobina

1. mały kawałek, odrobina;
2. molekuła; najmniejsza cząstka substancji składająca się z takich samych lub różnych atomów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) coś bardzo małego, kawałeczek czegoś

 (1.2) mała istotka

 (1.3) fiz. chem. najmniejsza cząstka substancji, wykazująca jeszcze jej własności

Wiktionary

  • drobina:

1. mały kawałeczek czegoś

2. maleńka, delikatna istota

Wikipedia

Wymowa:

IPA: drɔˈbʲĩna, AS: drobʹĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drobnica ż., odrobina ż., drobne nmos.

:: zdrobn. drobinka ż.

 przym. drobny, drobinowy, drobniutki

 przysł. drobno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kawałeczek, okruszyna, odrobina

 (1.2) kruszyna

 (1.3) cząsteczka

Wiktionary


drobinianin

mieszkaniec Drobina (miasta w Polsce)


SJP.pl


drobinianka

mieszkanka Drobina (miasta w Polsce)


SJP.pl


drobinka

zdrobnienie od: drobina


SJP.pl


drobinowy

przymiotnik od: drobina


SJP.pl


drobiński

związany z Drobinem, dotyczący Drobina


SJP.pl


drobiony

ludowy taniec podhalański; drobny


SJP.pl


drobiowy

przymiotnik od: drób


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zootechn. związany z drobiem, przeznaczony dla drobiu

 (1.2) spoż. sporządzony z drobiu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɔˈbʲjɔvɨ, AS: drobʹi ̯ovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drób

 przym. drobiarski

Wiktionary


drobisz

1. kruszyć, rozdrabniać, dzielić na małe kawałki
2. chodzić małymi krokami, dreptać


SJP.pl


dróbka

wątróbka, żołądek, serce, skrzydełka i szyjki ptactwa domowego, używane do przygotowania rosołu, potrawki, niektórych wędlin; podróbki; podroby


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poznań. drabina

Wiktionary


drobne

pieniądze o niewielkim nominale; bilon


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) pot. pieniądze o niewielkim nominale, monety

forma przymiotnika.

 (2.1) M., B. i W. lp. n. oraz lm. nmos. od: drobny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Masz jakieś drobne? Ekspedientka nie ma wydać ze stówy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrɔbnɛ, AS: drobne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drobiazg m., drobina ż., drobniak m.

 czas. podrabiać, rozdrabniać ndk., rozdrobnić dk.

 przym. drobny, drobiazgowy, drobniutki

 przysł. drobno, drobiazgowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drobniaki, drobnica, bilon

Wiktionary


drobniaczek

rodzaj mchu z rodziny drobniaczkowatych


SJP.pl


drobniaczkowate

rodzina mchów


SJP.pl


drobniak

potocznie: moneta o niskim nominale; moniak, groszak


SJP.pl


drobnica

maleńki chrząszcz żerujący na siewkach buraków; krytojad burakowy


SJP.pl

  • drobnica burakowa – chrząszcz, inaczej krytojad burakowy
  • drobnica – asortyment surowca drzewnego (drewna)
  • drobnica – towar przesyłany w niewielkich opakowaniach: paczkach, workach, belach itp.

Wikipedia


drobnicowcowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z drobnicowcem, dotyczący drobnicowca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drobnicowiec m.

Wiktionary


drobnicowiec

statek przeznaczony do przewozu towarów drobnicowych tzw. drobnicy


SJP.pl

Drobnicowiec – statek wodny przeznaczony do przewozu drobnicy, czyli towarów przemysłowych liczonych w sztukach, zapakowanych w skrzynie, beczki, bele, worki i inne rodzaje opakowań, lub bez opakowania, np. samochody.

Drobnicowce rozwijają zwykle dużą prędkość, przekraczającą nawet 20 węzłów. Z reguły są wyposażone w urządzenia i osprzęt przeładunkowy (dźwigi lub bomy ładunkowe), umożliwiający im załadowanie i wyładowanie ładunku bez użycia urządzeń portowych.

Wikipedia


drobnicowość

1. cecha czegoś niewielkiego;
2. cecha czegoś niewiele znaczącego; błahość, nieistotność, nieważność


SJP.pl


drobnicowy

1. związany z czymś złożonym z licznych i niewielkich elementów;
2. niewiele znaczący, błahy, nieistotny


SJP.pl


drobniczka

gatunek żyworodnej ryby z rodziny piękniczkowatych


SJP.pl

Drobniczka jednodniówka, drobniczka (Heterandria formosa) – gatunek żyworodnej ryby z rodziny piękniczkowatych (Poeciliidae). Pochodzi ze wschodnich stanów USA – z niewielkich zbiorników Karoliny i Florydy.

Wikipedia


drobniej

stopień wyższy od przysłówka: drobno


SJP.pl


drobniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: drobny


SJP.pl


drobnik

drobnik wełnistowłosy - gatunek pająka z rodziny skakunowatych


SJP.pl


drobniusieńki

zdrobnienie od: drobniusi


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: drobny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Prezenty były wówczas drobniusieńkie, bo np. ktoś tam dostał na gwiazdkę dwa jajka.

 (1.1) Lecz, niestety, figa z kochliwych zachcianek! Każdy drobny, drobniusieńki krok naszych junaków ku ucięciu flirtu, acz najniewinniejszego, niezmiennie rozbijał się o przeszkody, zawzięcie stawiane przez mężczyzn Wietnamczyków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdrɔbʲɲüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: drobʹńüśė̃ńḱi

Wiktionary


drobniuśki

zdrobnienie od: drobny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: drobny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Piasek to był jak złoto, cieniuśki, drobniuśki, biały jak mąka, jak puch puszysty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɔbʲˈɲüɕci, AS: drobʹńüśḱi

Wiktionary


drobniuteńki

zdrobnienie od: drobny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: drobniutki

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdrɔbʲɲuˈtɛ̃ɲci, AS: drobʹńutńḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drobny, drobniutki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drobniutki

Wiktionary


drobniutki

zdrobnienie od: drobny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: drobny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Starej dozorczyni Mariannie poleciłem, by kupiła w sklepie kilka świec oraz sześć funtów kaszy manny, bardzo drobniutkiej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɔbʲˈɲutʲci, AS: drobʹńutʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drobina ż., drobnostka ż., drobne nmos., drobnica ż., drobnicowiec m.

 przym. drobny

:: zdrobn. drobniuteńki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drobniuśki

Wiktionary


drobno

przysłówek

 (1.1) w sposób drobny, szczegółowo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeden ząbek czosnku i cebulę drobno pokrajać i podsmażyć na maśle.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drobnostka ż., drobne nmos., drobina ż., drobnica ż.

 przym. drobny

Wiktionary


drobnokapitalistyczny

oparty na niewielkim kapitale


SJP.pl


drobnokolczasty

przymiotnik

 (1.1) bot. posiadający drobne kolce

Wiktionary


drobnokomórkowy

nowotwór (rak) drobnokomórkowy - nowotwór płuc wykazujący duży stopień złośliwości


SJP.pl


drobnokościsty

mający drobne kości


SJP.pl


drobnokroplisty

występujący w postaci drobnych kropli


SJP.pl


drobnokwiatowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który posiada drobne kwiaty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niemal całkowicie uległa rozkładowi brązowa adamaszkowa podszewka o motywie drobnokwiatowym.

Wiktionary


drobnolistność

drobnolistny


SJP.pl

Patrz:

drobnolistny

drobnolistny

przymiotnik

 (1.1) bot. posiadający drobne liście

Wiktionary


drobnomieszczanin

małomieszczanin;
1. człowiek należący do klasy średniej, np. drobny przedsiębiorca, sklepikarz, urzędnik;
2. pogardliwie: człowiek ograniczony, małostkowy, bez wyższych aspiracji; filister, kołtun


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba należąca do warstwy drobnomieszczańskiej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drobnomieszczaństwo n., drobnomieszczańskość ż.

:: zgrub. drobnomieszczuch m.

:: fż. drobnomieszczanka ż.

 przym. drobnomieszczański

 przysł. drobnomieszczańsko

Wiktionary


drobnomieszczanka

1. kobieta należąca do warstwy drobnomieszczaństwa;
2. kobieta o ciasnych poglądach, bez wyższych aspiracji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta należąca do warstwy drobnomieszczańskiej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drobnomieszczaństwo n., drobnomieszczańskość ż., drobnomieszczuch m.

:: fm. drobnomieszczanin m.

 przym. drobnomieszczański

 przysł. drobnomieszczańsko

Wiktionary


drobnomieszczański

drobnomieszczaństwo; małomieszczański


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) socjol. związany z drobnomieszczaństwem

przymiotnik jakościowy

 (2.1) książk. pogard. charakteryzujący się ciasnotą horyzontów, ograniczony w zainteresowaniach, przywiązany do konwenansów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Urodził się w ostatnim dziesięcioleciu zeszłego stulecia, w drobnomieszczańskiej rodzinie, która od paru pokoleń związana była z miasteczkiem cukrowniczym na Kujawach.

 (2.1) Zwykliśmy krytykować drobnomieszczańskie nawyki, ale w gruncie rzeczy nie jesteśmy zdolni pozbyć się ich.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drobnomieszczaństwo n., drobnomieszczanin m., drobnomieszczanka ż., drobnomieszczańskość ż., drobnomieszczuch m.

 przysł. drobnomieszczańsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) małomieszczański

 (2.1) mieszczański

Wiktionary


drobnomieszczańskość

drobnomieszczański


SJP.pl

Patrz:

drobnomieszczański

drobnomieszczaństwo

małomieszczaństwo;
1. klasa społeczna, zwykle utożsamiana z klasą średnią właściwą lub klasą średnią niższą; właściciele małych firm, warsztatów, sklepików;
2. postawa życiowa, sposób myślenia nacechowany brakiem wyższych aspiracji i zainteresowań, ograniczonymi horyzontami, ciasnotą poglądów; filisterstwo, kołtuństwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) socjol. mieszczanie nie posiadający dużego majątku;

 (1.2) pogard. ciasnota i ograniczoność w postępowaniu

Wiktionary

Drobnomieszczaństwo – warstwa drobnych wytwórców towarowych lub handlarzy, posiadających środki produkcji i niewielką własność prywatną, niezatrudniający wcale lub zatrudniający niewielu najemnych pracowników.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Cała ideologia Zamenhofa zaabsorbowana przez niego w domu, szkole oraz na ulicach Białegostoku i Warszawy była |ideą uciskanego narodowo i gospodarczo eksploatowanego drobnomieszczaństwa polsko-żydowskich miasteczek Polski.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drobnomieszczanin m., drobnomieszczanka ż., drobnomieszczańskość ż., drobnomieszczuch m.

 przym. drobnomieszczański

 przysł. drobnomieszczańsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) filisterstwo, kołtuństwo

Wiktionary


drobnomieszczka

pogardliwie: drobnomieszczanka; filisterka, kołtunka


SJP.pl


drobnomieszczuch

pogardliwie: drobnomieszczanin; filister, kołtun


SJP.pl


drobnonogi

pierwowije, gromada stawonogów, niekiedy traktowana jako podgromada wijów


SJP.pl

Drobnonogi (Symphyla) – niewielka gromada żyjących w ziemi wijów. Osiągają rozmiar ok. 2-10 mm.

Przedstawiciele tej gromady rodzą się z ok. 6 parami odnóży, podczas gdy dorosły drobnonóg ma ich 12 par. Ciało bezbarwne. Drobnonogi żyją w ziemi i są detrytofagami – czyli organizmami żywiącymi się martwą materią organiczną. Są to organizmy o szczątkowych narządach zmysłów, kompletnie ślepe. Chętnie grupują się, a w metrze kwadratowym gleby można odnaleźć do pięciu tysięcy drobnonogów.

Wikipedia


drobnoowocowy

przymiotnik

 (1.1) bot. posiadający drobne owoce

Wiktionary


drobnopestkowy

mający drobne pestki


SJP.pl


drobnoporek

rodzaj grzybów z rzędu żagwiowców


SJP.pl

Postia Fr. – rodzaj grzybów z rodziny Dacryobolaceae.

Wikipedia


drobnorolny

mający mało roli (ziemi uprawnej), np. chłop drobnorolny; małorolny


SJP.pl


drobność

drobny


SJP.pl

Patrz:

drobny

drobnoseryjny

w ekonomii: produkcja drobnoseryjna - produkcja obejmująca serie po kilka lub kilkadziesiąt sztuk wyrobu


SJP.pl


drobnostka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) coś nieistotnego, coś co nie ma dużego znaczenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przeskoczenie tego muru jest dla niego drobnostką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɔbˈnɔstka, AS: drobnostka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drobina ż., drobinka ż., drobność ż., drobnica ż., drobnicowiec m.

 przym. drobny, drobniutki

 przysł. drobno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drobiazg, błahostka, bagatela, fraszka, głupstwo, małostka, bzdura, reg. betka

Wiktionary


drobnostkowość

drobnostkowy


SJP.pl

Patrz:

drobnostkowy

drobnostkowy

1. dotyczący drobnostek, spraw mało ważnych;
2. przesadnie skrupulatny; pedantyczny, drobiazgowy;
3. przywiązujący zbyt dużą wagę do nieistotnych detali a pomijający rzeczy ważne; małostkowy;
4. świadczący o takiej postawie


SJP.pl


drobnoszlachecki

dotyczący drobnej szlachty


SJP.pl


drobnosłoisty

przymiotnik jakościowy

 (1.1) o drewnie charakteryzujący się wąskimi słojami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Drewno brzęku jest drobnosłoiste.

Wiktionary


drobnotowarowy

odnoszący się do drobnej wytwórczości lub drobnego rolnictwa; małotowarowy


SJP.pl


drobnoustek

drobnoustek obrzeżony, drobnoustek ozdobny - gatunki ryb akwariowych z rodziny smukleniowatych


SJP.pl


drobnoustrój

niewielki organizm należący do pierwotniaków, glonów, grzybów, bakterii lub sinic; mikroorganizm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. organizm żywy widoczny tylko pod mikroskopem

Wiktionary

Mikroorganizm (gr. μικρός, mikrós ‘mały’, ὀργανισμός, organismós ‘organizm’), drobnoustrój, pot. mikrob – organizm widoczny jedynie pod mikroskopem. Pojęcie to nie jest zbyt precyzyjne, lecz z pewnością mikroorganizmami są organizmy jednokomórkowe (bakterie i pierwotniaki) oraz niezróżnicowane organizmy wielokomórkowe (niektóre grzyby i glony). Do grupy tej zaliczane są także wirusy, które nie są jednak organizmami żywymi. Niektóre z mikroorganizmów są chorobotwórcze (np. gronkowiec złocisty), inne natomiast potrafią być komensalne (korzystające z zasobów innego organizmu, lecz niewpływające na jego funkcjonowanie) lub nawet symbiotyczne (np. bakterie jelitowe).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W ludzkim organizmie występuje mnóstwo drobnoustrojów – niektóre mają działanie pozytywne, inne negatywne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdrɔbnɔˈwustruj, AS: drobnoustrui ̯

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drobnoustrojowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mikroorganizm, mikrob, zarazek; przest. bakcyl

Wiktionary


drobnowidowy

dawniej: mikroskopowy


SJP.pl


drobnowidz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. mikroskop

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Co można dostrzec przez drobnowidz?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɔbˈnɔvʲit͡s, AS: drobnovʹic

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mikroskop

Wiktionary


drobnoworkowce

rząd grzybów z klasy workowców właściwych; Microascales


SJP.pl


drobnoworkowiec

przedstawiciel rzędu grzybów z klasy workowców właściwych


SJP.pl


drobnozębny

1. nibylis drobnozębny - gatunek ssaka z rodziny psowatych;
2. piła drobnozębna - gatunek ryby drapieżnej


SJP.pl


drobnoziarnistość

miałkość; sypkość


SJP.pl


drobnoziarnisty

przymiotnik

 (1.1) złożony z drobnych ziarenek, cząstek, zawierający drobne ziarna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po starannym wymieszaniu (około 30 sek.) spowolniono mieszanie i podano około 10 g piasku drobnoziarnistego.

 (1.1) W klatce na podłodze umieszczamy wygotowany piasek drobnoziarnisty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdrɔbnɔʑarʲˈɲistɨ, AS: drobnoźarʹńisty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drobnoziarnistość ż.

Wiktionary


drobnołuseczkowaty

mający postać bardzo małych łusek; drobnołuseczkowy


SJP.pl


drobnołuseczkowy

mający postać bardzo małych łusek; drobnołuseczkowaty


SJP.pl


drobnołuszczak

rodzaj grzybów z rodziny łuskowcowatych


SJP.pl

Pluteus Fr. (drobnołuszczak) – rodzaj grzybów z rodziny łuskowcowatych (Pluteaceae).

Wikipedia


drobny

1. mały, niewielki; małej wartości; nieliczny; mało znaczący, błahy;
2. miałki, złożony z małych elementów;
3. delikatnej budowy, wątły, szczupły


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, którego budowa jest delikatna, słabo rozwinięta; taki, który ma niewielkie rozmiary, objętość

 (1.2) taki, który prowadzi działalność przedsiębiorczą na małą skalę; jest realizowany w niewielkim zakresie

 (1.3) taki, który składa się z małych części

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z drobnego nasionka wyrosła wielka i sprężysta topola.

 (1.2) Mój wujek jest drobnym przedsiębiorcą. Jego firma działa tylko na terenie naszego powiatu.

 (1.3) Często używam drobnego cukru, bo szybciej się rozpuszcza niż ten gruboziarnisty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrɔbnɨ, AS: drobny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drobność ż., drobina ż., drobinka ż., drobnostka ż., drobne nmos., drobnica ż., drobnicowiec m., zdrobnienie n.

 przym. drobniutki, drobniuteńki

 przysł. drobno

 czas. rozdrobnić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) delikatny, asteniczny, wątły, mizerny, niewielki

Wiktionary


drobot

nazwisko


SJP.pl


droczyć

1. dawniej: drażnić, nękać kogoś;
2. droczyć się - spierać się z kimś, przekomarzać się, żartobliwie drażnić się


SJP.pl


droga

1. pas ziemi służący do komunikacji
2. jakiś szlak komunikacyjny; tor, linia
3. odpowiedni kierunek dotarcia do celu
4. podróż, wędrówka; trasa, tor
5. sposób dochodzenia do czegoś
6. długość przebywanego odcinka
7. fiz. długość toru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) każdy wytyczony lub przyjęty pas terenu przeznaczony do ruchu pojazdów i ludzi, także zwierząt;

 (1.2) podróżowanie

 (1.3) sposób dojścia do jakiegoś celu (także przenośnie)

 (1.4) fiz. długość toru ciała lub punktu;

forma przymiotnika.

 (2.1) M. i W. ż. lp. od: drogi

Wiktionary

Fizyka

  • droga:
    • droga magnetyczna,
    • droga optyczna

Transport

  • droga:
    • kołowa:
      • publiczna:
        • kategorie:
          • krajowa,
          • wojewódzka,
          • powiatowa,
          • gminna,

          Wikipedia

          Przykłady

           (1.1) Na drodze doszło do groźnego wypadku.

           (1.1) Pogoda zaczynała się psuć, więc postanowiliśmy wybrać najkrótszą drogę do schroniska.

           (1.2) Potem czeka nas droga do Bułgarii.

           (1.3) Na planie nie zaznaczono, jaką drogą można dojść do zamku.

           (1.4) Pochodna drogi po czasie nazywa się prędkością.

          Wiktionary

          Wymowa:

          IPA: ˈdrɔɡa, AS: droga

          Wiktionary

          Powiązane:

           rzecz. podróżny mos., drogowiec mos., drogownictwo n., drogówka ż., dróżnik mos., dróżniczka ż., podróż ż., podróżowanie n., drożność ż.

          :: zdrobn. drożyna ż., dróżka ż.

           przym. drogowy, drożny, przydrożny, zdrożony, podróżny

           czas. podróżować ndk.

          Wiktionary

          Synonimy:

           (1.3) marszruta

           (1.4) tor

          Wiktionary


drogba

nazwisko


SJP.pl


drogeria

sklep z kosmetykami i artykułami sanitarnymi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hand. sklep prowadzący sprzedaż kosmetyków, prostych środków leczniczych i sanitarnych oraz produktów chemicznych do użytku domowego;

Wiktionary

Drogeria – sklep z kosmetykami, a także z innymi artykułami chemicznymi. Nazwa pochodzi od francuskiego droguerie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Byłam w drogerii i kupiłam szybkoschnący lakier do paznokci.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drogeryjny

 rzecz. drogista mos.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) sklep

hiponimy.

 (1.1) perfumeria

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. drogeryjny

 rzecz. drogista mos.

frazeologia.

etymologia.

 etym|franc|droguerie.

uwagi.

 (1.1) por|apteka.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) chemist's, drugstore

* baskijski: (1.1) drogeria

* czeski: (1.1) drogerie ż.

* francuski: (1.1) droguerie ż.

* hiszpański: (1.1) droguería ż.

* niderlandzki: (1.1) drogist

* niemiecki: (1.1) Drogerie ż.

* portugalski: (1.1) drogaria ż.

* rosyjski: (1.1) магазин парфюмерии

* słowacki: (1.1) drogéria ż.

* węgierski: (1.1) illatszerbolt

* włoski: (1.1) profumeria ż.

źródła.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


drogeriowy

drogeria; drogeryjny


SJP.pl


drogeryjny

drogeria; drogeriowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z drogerią, dotyczący drogerii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drogeria ż., drogista mos., drogistka ż., drogerzysta mos., drogerzystka ż.

 przym. drogistyczny

Wiktionary


drogerzysta

drogista;
1. absolwent szkoły drogistycznej;
2. sprzedawca w drogerii, właściciel drogerii


SJP.pl


drogerzystka

drogerzysta


SJP.pl

Patrz:

drogerzysta

drogi

1. mający wysoką cenę
2. kochany, bliski sercu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) posiadający wysoką cenę

 (1.2) bliski uczuciowo

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp., M. B. W. lm. od: droga

Wiktionary

Drogi – miesięcznik Głównej Kwatery Harcerek ZHP wydawany w Warszawie w latach 1946–1948.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Marta przed wszystkimi chwali się, że chodzi w drogich ubraniach, a w rzeczywistości kupuje je w ciucholandach!

 (1.1) Ten samochód jest bardzo drogi, choć jest bezwartościowym gratem.

 (1.2) Mój samochód jest mi bardzo drogi z powodów sentymentalnych, choć nie miał wysokiej ceny.

 (1.2) Moja droga ja cię kocham / To mej miłości pieśń / Moja droga ja cię kocham / Aż mi to trudno znieść.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrɔɟi, AS: droǵi

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. drogo

 rzecz. drożyzna ż.

 czas. zdrożeć, drożeć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kosztowny

 (1.2) bliski

Wiktionary


drogiet

dawniej: tkanina wełniana lub półwełniana na jedwabnej osnowie, rzadziej jedwabna ze srebrną nicią; drojet


SJP.pl


drogista

drogerzysta;
1. absolwent szkoły drogistycznej;
2. sprzedawca w drogerii, właściciel drogerii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. właściciel drogerii

 (1.2) daw. sprzedawca w drogerii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɔˈɟista, AS: droǵista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drogeria ż., drogerzysta m.

:: fż. drogistka

 przym. drogeryjny, drogistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drogerzysta

 (1.2) drogerzysta

Wiktionary


drogistka

absolwentka szkoły drogistycznej; sprzedawczyni w drogerii; właścicielka drogerii


SJP.pl


drogistowski

drogista; drogistyczny


SJP.pl


drogistyczny

drogista; drogistowski


SJP.pl


drogman

tłumacz i pośrednik między cudzoziemcami a mieszkańcami Bliskiego Wschodu; tardżuman, dragoman


SJP.pl


drogo

przysłówek sposobu

 (1.1) od: drogi (wart dużo pieniędzy)

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) W. lp. od: droga

Wiktionary

Drogo (ur. ok. 1118 w Épinoy, zm. 16 kwietnia 1189 w Sebourgu) – święty katolicki, rekluz.

Osierocony przy urodzeniu pogrobowiec, zrzekł się rodzinnego majątku i został pasterzem. Swój czas dzielił między pielgrzymki, modlitwę i umartwianie. Nie mogąc podołać trudom wędrówek udał się do Sebourga i tam znalazł odosobnienie w celi przy miejscowym kościele. Jest patronem pasterzy i pastwisk, a jego wspomnienie w Kościele katolickim obchodzone jest w dzienną rocznicę śmierci.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tyle pieniędzy za tydzień wakacji, to dla mnie za drogo.

 (2.1) Wróć, czekam cię tęskliwie, drogo moja srebrna, • Zasłuchana w księżyce, gwiaździce i słońca!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrɔɡɔ, AS: drogo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drożyzna ż., drożenie n., zdrożenie n., podrożenie n.

 czas. drożeć ndk., zdrożeć dk., podrożeć dk.

 przym. drogi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. słono

Wiktionary


drogocenniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: drogocenny


SJP.pl


drogocenność

drogocenny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzymiotnikowy od|drogocenny.

Wiktionary

Patrz:

drogocenny

Powiązane:

 przym. drogocenny

 rzecz. drogocenności nmos., przecena ż.

Wiktionary


drogocenności

drogocenny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) drogocenne przedmioty

Wiktionary

Patrz:

drogocenny

Przykłady

 (1.1) Sanktuarium trzyma drogocenności w sekretnym skarbcu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drogocenność ż.

 przym. drogocenny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kosztowności, precjoza

Wiktionary


drogocenny

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma dużą wartość materialną

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jakież to płótno mogliby ukrywać w podziemiach? Prawdopodobnie niezwykle drogocenne, skoro Tyrolczyk upierał się, żeby schowek był zupełnie suchy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drogocenności nmos., drogocenność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezcenny

Wiktionary


drogomierz

przyrząd do mierzenia długości przebytej drogi; hodometr


SJP.pl

Drogomierz, hodometr (gr. hodós, droga) – urządzenie służące do pomiaru odległości pokonanej przez obiekt. Ze względu na sposób ustalania wyniku pomiaru drogomierz może być urządzeniem analogowym (mechanicznym) lub cyfrowym (elektronicznym).

Wikipedia


drogomir

imię męskie


SJP.pl

Drogomir, Drogmir, Dragomir, Drahomir, Drohomir, Dargomier – staropolskie imię męskie, złożone z członów Drogo- ("drogi") i -mir ("pokój, spokój, dobro"). Mogło ono oznaczać "ten, któremu drogi jest pokój". Żeńskim odpowiednikiem tych imion jest m.in. Drogomira.

Wikipedia


drogomira

imię żeńskie


SJP.pl

Drogomira, Drogmira, Dragomira, Drahomira, Drohomira, Dargomiera – słowiańskie imię żeńskie, złożone z członów Drogo- ("drogi") i -mir ("pokój, spokój, dobro"). Mogło ono oznaczać "ta, której drogi jest pokój". Odpowiednik męskiego imienia Drogomir i podobnych.

Drogomira imieniny obchodzi 18 lipca, 9 września, 17 listopada i 22 grudnia.

Wikipedia


drogomirostwo

Drogomir z małżonką; Drogomirowie


SJP.pl


drogomirowie

Drogomir z małżonką; Drogomirostwo


SJP.pl


drogomirowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Drogomira (Drogomiry) lub z nim (z nią) związany


SJP.pl


drogomirzyny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Drogomiry lub z nią związany


SJP.pl


drogomistrz

osoba zajmująca się konserwacją i badaniem zużycia dróg jemu podległych


SJP.pl


drogomił

imię męskie


SJP.pl

Drogomił, Dromił – staropolskie imię męskie, złożone z członów Dro(go)- ("drogi") i -mił ("miły"). Mogło ono oznaczać "drogi i miły".

Drogomił imieniny obchodzi 21 kwietnia i 18 lipca.

Wikipedia


drogomiłostwo

Drogomił z małżonką; Drogomiłowie


SJP.pl


drogomiłowie

Drogomił z małżonką; Drogomiłostwo


SJP.pl


drogomiłowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Drogomiła lub z nim związany


SJP.pl


drogomyśl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Śląsku Cieszyńskim;

Wiktionary

Drogomyśl (cz. Drahomyšl, niem. Drahomischl) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Strumień.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pierwsza wzmianka o Drogomyślu pochodzi z 1454 roku.

Wiktionary


drogomysł

imię męskie


SJP.pl

Drogomysł – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Drogo- ("drogi") i -mysł ("myśleć", "myśl"). Mogło oznaczać "mający cenne myśli".

Drogomysł imieniny obchodzi 17 czerwca i 18 czerwca.

Wikipedia


drogomysłostwo

Drogomysł z małżonką; Drogomysłowie


SJP.pl


drogomysłowie

Drogomysł z małżonką; Drogomysłostwo


SJP.pl


drogomysłowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Drogomysła lub z nim związany


SJP.pl


drogoń

rodzaj chrząszczy z rodziny biegaczowatych


SJP.pl


drogosz

drogosz żałobny - muchówka z rodziny bujankowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. szczyt w Górach Stołowych o wysokości ok. 681 m n.p.m.;

Wiktionary

  • Drogosz – szczyt w Sudetach
  • drogosz (Hemipenthes) – rodzaj owadów z rodziny bujankowatych

Osoby o tym nazwisku:

  • Leszek Drogosz – polski bokser

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z Drogosza pójdziemy szlakiem bezpośrednio na Róg.

Wiktionary


drogoszewo

wieś w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Drogoszewo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. wyszkowskim, w gminie Wyszków
  • Drogoszewo – wieś w woj. podlaskim, w pow. łomżyńskim, w gminie Miastkowo
  • Drogoszewo – osada w woj. podlaskim, w pow. łomżyńskim, w gminie Miastkowo
  • Drogoszewo – osada w woj. wielkopolskim, w pow. gostyńskim, w gminie Piaski
  • Drogoszewo – gromada

Wikipedia


drogoszostwo

Drogosz z małżonką; Drogoszowie


SJP.pl


drogoszowie

Drogosz z małżonką; Drogoszostwo


SJP.pl


drogoszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Drogosza lub z nim związany


SJP.pl


drogosław

imię męskie


SJP.pl

  • Drogosław – imię staropolskie
  • Drogosław – dzielnica Nowej Rudy
  • Drogosław – herb szlachecki

2 miejscowości w Polsce:

  • Drogosław – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. nakielskim, w gminie Szubin
  • Drogosław – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. ostrowskim, w gminie Raszków

Wikipedia


drogosława

imię żeńskie


SJP.pl

Drogosława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Drogo- ("drogi") i -sława ("sława"). Mogło ono oznaczać "ta, której droga jest sława". W źródłach polskich poświadczone w XIV wieku (1400 rok).

Drogosława imieniny obchodzi 11 marca, 15 października, 15 grudnia.

Męskie odpowiedniki: Drogosław, Dargosław.

Wikipedia


drogosławiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Drogosławy lub z nią związany


SJP.pl


drogosławostwo

Drogosław z małżonką; Drogosławowie


SJP.pl


drogosławowie

Drogosław z małżonką; Drogosławostwo


SJP.pl


drogosławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Drogosława (Drogosławy) lub z nim (z nią) związany


SJP.pl


drogowe

dawna opłata pobierana od przejeżdżających; myto


SJP.pl


drogowiec

osoba pracująca przy budowie lub naprawie dróg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba pracująca przy budowie, naprawie lub utrzymaniu dróg

 (1.2) pot. osoba specjalizująca się w budowie dróg

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obfite opady śniegu znowu zaskoczyły drogowców.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɔˈɡɔvʲjɛt͡s, AS: drogovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drogownictwo n., droga ż., dróżka ż., drogówka ż.

 przym. drogowy, przydrożny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. drożnik

Wiktionary


drogówka

potocznie: policja drogowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. policja drogowa

Wiktionary

Drogówka – polski film fabularny z 2012 w reżyserii Wojciecha Smarzowskiego.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. droga ż., drogowiec mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) policja drogowa

Wiktionary


drogówkowy

drogówka


SJP.pl

Patrz:

drogówka

drogownictwo

dział budownictwa zajmujący się projektowaniem, budową i konserwacją dróg


SJP.pl

Drogownictwo - dziedzina budownictwa zajmująca się zagadnieniami teorii i praktyki budowy i eksploatacji dróg.

Zasadniczą działalnością drogownictwa jest projektowanie, budowa, odbudowa, remonty i organizacja prac drogowych oraz letnie i zimowe utrzymanie dróg.

Osobnym działem drogownictwa jest organizacja ruchu drogowego.

Wikipedia


drogowskaz

znak przydrożny informujący o kierunku i odległości od danej miejscowości; kierunkowskaz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) tabliczka lub tabliczki, najczęściej na słupie, stawiane w pobliżu drogi i wskazujące kierunek, w jakim trzeba się udać, by osiągnąć wymieniony na tabliczce cel oraz dodatkowo odległość lub czas tej podróży;

 (1.2) przen. to, co wyznacza kierunek rozwoju, stanowi wzór

Wiktionary

Drogowskaz – znak drogowy pionowy (tzn. w postaci tablicy z napisami i ewentualnie symbolami), wskazujący kierunek do miejscowości lub obiektu na drodze, ustawiany zazwyczaj na skrzyżowaniu dróg lub przed nim. Może być prostokątną tablicą z namalowanymi strzałkami, albo sam być ukształtowany w formie podobnej do strzałki lub wskaźnika, skierowanego w stronę miejsca na nim opisanego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pośród drzew mądrych kroczysz, kamień / Chwali Cię — kłosy, oczy szczygłów, wilg / I dachy stodół, drogowskazów ramię, / I wiatr, co nigdy w pochwale nie zamilkł.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɔˈɡɔfskas, AS: drogofskas

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drogowskazowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kierunkowskaz, gw-pl|Górny Śląsk|wyjgwajzer.

Wiktionary


drogowskazowy

drogowskaz


SJP.pl

Patrz:

drogowskaz

drogowy

związany z drogą, dotyczący drogi


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący drogi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kierowca jadący z nadmierną prędkością spowodował wypadek drogowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɔˈɡɔvɨ, AS: drogovy

Wiktionary

Powiązane:

 zob. droga.

Wiktionary


drohicki

przymiotnik od: Drohiczyn; drohiczyński


SJP.pl


drohiczyn

1. miasto w Polsce;
2. miasto na Białorusi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce na Podlasiu;

 (1.2) geogr. miasto na Białorusi, w obwodzie brzeskim;

Wiktionary

  • Drohiczyn – miasto w powiecie siemiatyckim, w województwie podlaskim
  • Drohiczyn – w latach 1795–1863 samodzielne miasto Drohiczyn (Ruski)
  • Drohiczyn – miasto na Białorusi, siedziba powiatu, w obwodzie brzeskim
  • Drohiczyn – gmina miejsko-wiejska w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim
  • Drohiczyn – dawna gmina wiejska istniejąca w guberni siedleckiej
  • Drohiczyn – dawna gmina wiejska istniejąca do 1939 roku w woj. poleskim (obecnie na Białorusi)
  • Drohiczyn – stacja kolejowa w miejscowości Pirkowicze, w rejonie drohiczyńskim, w obwodzie brzeskim, na Białorusi

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Drohiczynie kręcono odcinki serialu "Ojciec Mateusz".

 (1.1-2) Przez Drohiczyn przeszedł front wschodni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɔˈxʲit͡ʃɨ̃n, AS: droχʹičỹn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drohiczynianin m., drohiczynianka ż.

 przym. drohiczyński, drohicki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) hist. Drohiczyn Poleski

Wiktionary


drohiczynianin

mieszkaniec Drohiczyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Drohiczyna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do powstania klubu przyczynili się zamożni drohiczynianie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Drohiczyn m.

:: fż. drohiczynianka ż.

 przym. drohiczyński

Wiktionary


drohiczynianka

mieszkanka Drohiczyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Drohiczyna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W turnieju znowu zwyciężyła jedna z drohiczynianek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Drohiczyn m.

:: fm. drohiczynianin m.

 przym. drohiczyński

Wiktionary


drohiczyński

przymiotnik od: Drohiczyn; drohicki


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Drohiczyna, związany z Drohiczynem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jego obrazy trafiły do drohiczyńskiego muzeum.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Drohiczyn m., drohiczynianin mos., drohiczynianka ż.

 przym. drohicki

Wiktionary


drohobycki

przymiotnik od: Drohobycz, miasto na Ukrainie


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Drohobyczem, dotyczący Drohobycza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Śladem lat ubiegłych Koło Śląskie Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Drohobyckiej w Bytomiu organizuje letni wypoczynek dzieci i młodzieży z najuboższych polskich rodzin z powiatu drohobyckiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Drohobycz mrz., drohobyczanin m., drohobyczanka ż.

Wiktionary


drohobycz

miasto na Ukrainie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na Ukrainie w obwodzie lwowskim;

Wiktionary

Drohobycz (ukr. Дрогобич, jid. ‏דראָהאָביטש‎) – miasto w zachodniej części Ukrainy, w obwodzie lwowskim, siedziba rejonu drohobyckiego.

Drohobycz leży nad Tyśmienicą w Beskidach Brzeżnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Drohobycz to miasto znajdujące się w obwodzie lwowskim nad rzeką Tyśmienicą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɔˈxɔbɨt͡ʃ, AS: droχobyč

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drohobyczanin m., drohobyczanka ż., Drohobyczka ż.

 przym. drohobycki

Wiktionary


drohobyczanin

mieszkaniec Drohobycza


SJP.pl


drohobyczanka

mieszkanka Drohobycza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Drohobycza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Drohobycz mrz.

 przym. drohobycki

Wiktionary


drohomirecki

nazwisko


SJP.pl

  • Bolesław Sas Drohomirecki
  • Kazimierz Drohomirecki
  • Makary Drohomirecki
  • Mariusz Drohomirecki

Wikipedia


droid

android, robot


SJP.pl

Droid – określenie większości bardziej skomplikowanych robotów w fikcyjnym świecie Gwiezdnych wojen, w tym androidów – zazwyczaj wyposażonych w pewien rodzaj sztucznej inteligencji.

Istnieje pięć podstawowych kategorii (ang. degrees) droidów:

  1. Droidy o przeznaczeniu naukowym lub medycznym, zazwyczaj przeznaczone do inteligentnego współdziałania z ludźmi lub zastępowania ich w zadaniach związanych z zakresem ich specjalizacji. Do takich należał np. robot chirurgiczny 2-1B, który instalował Luke’owi protezę dłoni (Imperium kontratakuje)
  2. Droidy do zastosowań inżynieryjnych, technicznych i pokrewnych (naprawa, badania), inaczej astromechaniczne. R2-D2 jest droidem tej klasy.
  3. Droidy protokolarne, które zajmują się interakcją z ludźmi, naukami społecznymi, dyplomacją itp. Zazwyczaj humanoidalne lub dostosowane kształtem do rasy, z którą mają współpracować. Przykładem jest C-3PO.
  4. Inteligentne automaty bojowe, droidy-ochroniarze, droidy-zabójcy itp. W większości nielegalne, czasami stosowane przez wojsko. Niektóre egzemplarze uzyskały niezależność – np. najsłynniejszy w Galaktyce droid-łowca nagród IG-88, czy droidy bojowe Federacji Handlowej.
  5. Maszyny przeznaczone głównie do pracy fizycznej – droidy górnicze, ładowarki i podnośniki binarne, maszyny sprzątające, droidy zasilające (Gonk) itp.

Wikipedia


drojet

dawniej: tkanina wełniana lub półwełniana na jedwabnej osnowie, rzadziej jedwabna ze srebrną nicią; drogiet


SJP.pl


dromader

wielbłąd o jednym garbie, hodowany w Azji i w Afryce; wielbłąd jednogarbny; jednogarb


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. wielbłąd jednogarbny;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) daw. środ. polit. osoba transportująca materiały agitacyjne (bibułę)

Wiktionary

Wielbłąd jednogarbny, dawniej także: dromader lub dromedar (Camelus dromedarius) – gatunek dużego, udomowionego ssaka lądowego z rodziny wielbłądowatych (Camelidae), blisko spokrewniony z wielbłądem dwugarbnym (baktrianem) oraz z lamą, alpaką, gwanako andyjskim i wikunią andyjską. Jest wszechstronnie użytkowany: jako wierzchowiec, zwierzę juczne, źródło mleka, wełny, mięsa oraz skóry, a także do celów rozrywkowych. Wyhodowano liczne rasy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ludzie wysłani przez nas powrócili po dwóch tygodniach z ośmioma dromaderami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɔ̃ˈmadɛr, AS: drõmader

Wiktionary


dromaderiusz

dawniej: dromader - wielbłąd jednogarbny


SJP.pl


dromaderka

garbatka dromaderka - gatunek ćmy z rodziny garbatkowatych


SJP.pl


dromeozaur

gatunek dinozaura


SJP.pl

Wikipedia


dromeozaury

rodzina dinozaurów gadziomiednicznych


SJP.pl

Dromeozaury (Dromaeosauridae) – rodzina teropodów należących do grupy Maniraptora. Często potocznie nazywane „raptorami”. Określenie to spopularyzował film Park Jurajski Stevena Spielberga. Nazwa Dromaeosauridae oznacza „biegające jaszczury” – od greckich słów dromeus/δρομευς („biegacz”) i sauros/σαυρος („jaszczur”).

Wikipedia


dromofobia

chorobliwy lęk przed podróżowaniem


SJP.pl

Dromofobia (łac. dromophobia) - jest to niczym nieuzasadnione występowanie lęku przed przechodzeniem przez ulicę. Chory boi się także wszelkiego rodzaju podróży, również myślenia o nich.

Wikipedia


dromomania

patologiczny popęd do wędrowania; poriomania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. popęd do włóczęgi i podróży, często przy ograniczonej świadomości swoich czynów

Wiktionary

Poriomania (dromomania) – popęd do włóczęgi i bezustannej podróży. Takie zachowanie może być spowodowane chęcią uniknięcia konfliktów służbowych lub prywatnych.

Wystąpienie poriomanii może być spowodowane zaburzeniami nerwicowymi, depresyjnymi, schizofrenią lub innymi zaburzeniami psychicznymi jak na przykład otępienie. Częste przypadki poriomanii stwierdzono także u dzieci oraz młodzieży w okresie dojrzewania i może to prowadzić do ucieczek z domu bez żadnego szczególnego powodu. Szczególnie znane są przypadki tego zaburzenia u osób cierpiących na chorobę Alzheimera.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) poriomania

Wiktionary


dromon

wojenny, wiosłowy okręt bizantyjski; dromona


SJP.pl

Dromon, dromona (gr. δρόμων dromōn) – okręt wiosłowo-żaglowy, używany na Morzu Śródziemnym przez floty Bizancjum (jako główny typ okrętu wojennego) i Arabów, budowany w różnych wariantach od V do XII wieku.

Wczesne dromony miały jeden rząd wioseł i przypominały jednomasztowe liburny. Później pojawiły się dromony dwu- i trójmasztowe, z dwoma rzędami wioseł. Ich długość wynosiła 30–50 m, a szerokość 6–7 m. Na rufie znajdowały się stery (po jednym z każdego boku). Jednostki miały kształt wydłużony i były dość szybkie. W zależności od wielkości okrętu załoga liczyła 100–300 ludzi –wioślarzy, marynarzy i żołnierzy.

Wikipedia


dromona

wojenny, wiosłowy okręt bizantyjski; dromon


SJP.pl

Dromon, dromona (gr. δρόμων dromōn) – okręt wiosłowo-żaglowy, używany na Morzu Śródziemnym przez floty Bizancjum (jako główny typ okrętu wojennego) i Arabów, budowany w różnych wariantach od V do XII wieku.

Wczesne dromony miały jeden rząd wioseł i przypominały jednomasztowe liburny. Później pojawiły się dromony dwu- i trójmasztowe, z dwoma rzędami wioseł. Ich długość wynosiła 30–50 m, a szerokość 6–7 m. Na rufie znajdowały się stery (po jednym z każdego boku). Jednostki miały kształt wydłużony i były dość szybkie. W zależności od wielkości okrętu załoga liczyła 100–300 ludzi –wioślarzy, marynarzy i żołnierzy.

Wikipedia


dromos

długi, wąski korytarz prowadzący do wnętrza grobowców mykeńskich lub etruskich


SJP.pl

  • Dromos – rodzaj korytarza.
  • Dromos – jedna z konkurencji olimpijskich w starożytnej Grecji.

Wikipedia


dron

bezzałogowy statek powietrzny; drona, bezzałogowiec, bezpilotowiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) bezzałogowy aparat latający do zastosowań cywilnych lub militarnych

Wiktionary

Bezzałogowy statek powietrzny (BSP, ang. unmanned aerial vehicle, skr. UAV), bezzałogowy system powietrzny (ang. unmanned aerial system, skr. UAS), dron – statek powietrzny, który nie wymaga do lotu załogi obecnej na pokładzie oraz nie ma możliwości zabierania pasażerów, pilotowany zdalnie lub wykonujący lot autonomicznie. Bezzałogowe statki powietrzne są obecnie wykorzystywane głównie przez siły zbrojne do obserwacji i rozpoznania przez co zwykle wyposażone są w osprzęt służący do obserwacji w postaci głowic optoelektronicznych. Uzbrojone i przeznaczone do wykonywania działań bojowych statki są określane jako „bezzałogowe bojowe statki powietrzne” (ang. unmanned combat air vehicle, skr. UCAV) lub „drony bojowe” (ang. combat drone).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dron transportujący narkotyki spadł na parkingu supermarketu w Meksyku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɔ̃n, AS: drõn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dronowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezzałogowy statek latający, UAV, bezzałogowy system latający, UAS, bezpilotnik

Wiktionary


drona

bezzałogowy statek powietrzny; drona, bezzałogowiec, bezpilotowiec


SJP.pl

Drona – indyjski film akcji z elementami fantastyki. W rolach głównych Abhishek Bachchan, Priyanka Chopra, Kay Kay Menon i Jaya Bhaduri. Film powstał w 2008 roku w Pradze, w stanie Maharasztra, Radżastan (m.in w mieście Bikaner) i Namibii. W filmie pokazano indyjską sztukę walki (Kalaripayat z południa Indii, z rejonów malajalam, Chhau z Zachodniego Bengalu, Gatka sikhów) i walkę na miecze. Film spotkał się z niepowodzeniem i został odrzucony przez krytyków i widzów.

Wikipedia


droniarka

miłośniczka lub operatorka dronów


SJP.pl


droniarski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z droniarstwem, dotyczący droniarstwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. droniarstwo n.

Wiktionary


droniarz

miłośnik lub operator dronów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) operator drona

Wiktionary


dronie

bezzałogowy statek powietrzny; drona, bezzałogowiec, bezpilotowiec


SJP.pl


dronik

zdrobniale: dron


SJP.pl


dronować

posługiwać się bezzałogowym statkiem latającym (dronem)


SJP.pl


dronowy

dron, drona


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z dronem, dotyczący drona

Wiktionary

Patrz:

dron, drona

Powiązane:

 rzecz. dron m.

Wiktionary


dront

wytępiony gatunek ptaka z rzędu gołębi; dodo


SJP.pl


dronty

rodzina wymarłych ptaków nielotnych, do XVIII w. żyjących na Maskarenach


SJP.pl

Dronty, drontowate, gołębie olbrzymie (Raphidae) – wyróżniana niekiedy wymarła rodzina ptaków z rzędu gołębiowych (Columbiformes). Obejmowała gatunki nielotne zamieszkujące trzy wyspy z archipelagu Maskarenów na Oceanie Indyjskim: Mauritius, Reunion i Rodrigues. Zostały odkryte ok. 1507 roku przez żeglarzy portugalskich.

Wikipedia


drop

najcięższy ptak latający z rodziny o tej samej nazwie, z rzędu żurawi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Otis tarda|ref=tak., rzadki, chroniony, osiadły ptak europejski, najcięższy z latających;

Wiktionary

Drop (zwyczajny), drop wielki (Otis tarda) – gatunek dużego ptaka z rodziny dropi (Otididae), będący jedynym przedstawicielem rodzaju Otis. Zagrożony wyginięciem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Drop to najcięższy ptak latający świata.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɔp, AS: drop

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dropie nmos.

Wiktionary


dropi

najcięższy ptak latający z rodziny o tej samej nazwie, z rzędu żurawi


SJP.pl


dropiarz

myśliwy polujący na dropie


SJP.pl


dropiasty

przypominający barwą dropia; dropiaty


SJP.pl


dropiata

klacz lub suka cętkowana


SJP.pl


dropiatka

gatunek małego ptaka z rzędu siewkowych


SJP.pl

Dropiatka, dropnik, biegacz (Pedionomus torquatus) – gatunek małego ptaka będącego jedynym żyjącym przedstawicielem rodziny dropiatek (Pedionomidae), należącej do rzędu siewkowych (Charadriiformes). Jest endemitem australijskim. Gatunek zagrożony wyginięciem.

Wikipedia


dropiaty

przypominający barwą dropia; dropiasty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) cętkowany

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) „Odchwycenie się" (co po koroniarsku znaczy: przyjście do siebie) następowało zwykle, kiedy Tili, strzygnąwszy dropiatym okiem, decydowała, że już można powiedzieć jakąś śmieszność.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɔˈpʲjatɨ, AS: dropʹi ̯aty

Wiktionary


dropić

środowiskowo w grach komputerowych: zdobywać przedmioty lub pieniądze przez zabijanie przeciwników; lootować


SJP.pl


dropie

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Otidiformes|Wagler|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;

 (1.2) syst. ornit. nazwa systematyczna|Otididae|Rafinesque|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu dropi (1.1)

forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: drop

Wiktionary

Dropie, dropiowate (Otidiformes) – rząd Otidiformes i rodzina Otididae średnich lub dużych ptaków neognatycznych. Zaliczają się do niej największe obecnie żyjące ptaki latające.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ptaki z rzędu dropiów nie mają gruczołu kuprowego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drop mzw., dropiowate lm nm.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dropiowate

Wiktionary


dropik

rodzaj ptaków z rodziny dropiowatych


SJP.pl


dropiowate

rodzina ptaków z rzędu dropi


SJP.pl

Dropie, dropiowate (Otidiformes) – rząd Otidiformes i rodzina Otididae średnich lub dużych ptaków neognatycznych. Zaliczają się do niej największe obecnie żyjące ptaki latające.

Wikipedia


dropiowaty

1. mający ciemne cętki na jaśniejszym tle; dropiaty, dropiasty;
2. o cechach dropiowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl


dropiowy

drop (ptak); dropi


SJP.pl


dropowy

drop


SJP.pl

Patrz:

drop

drops

(zwykle w liczbie mnogiej) twardy, spłaszczony, zwykle okrągły cukierek do ssania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. cukierek w kształcie płaskiego walca

Wiktionary

Cukierek (właściwie cukier kandyzowany) – wyrób cukierniczy wykonany ze stężonego roztworu cukru w wodzie, do którego dodawane są aromaty i barwniki.

Słowa „cukierek” zaczęto używać w XVIII wieku, wówczas to w polszczyźnie zaczęły się rozpowszechniać derywaty od wyrazów oznaczających surowce jadalne, w tym przypadku podstawą był „cukier”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie dawaj Azie dropsów – nie karmi się psa słodyczami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dropsik mrz.

Wiktionary


dropshipping

[czytaj: dropsziping] środowiskowo: zlecanie wysyłki towaru dla dostawcy w sprzedaży internetowej


SJP.pl

Dropshipping – model logistyczny wykorzystywany w sprzedaży przez Internet polegający na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę. Rola sklepu internetowego w tym modelu sprowadza się do zbierania zamówień i przesyłania ich do dostawcy, który realizuje wysyłkę towaru do klienta. Podobnie jak w handlu detalicznym, sprzedawca osiąga zysk z różnicy pomiędzy ceną hurtową a detaliczną.

Wikipedia


dropshippingowy

dropshipping [czytaj: dropszipingowy]


SJP.pl


dropshot

[czytaj: dropszot] w tenisie: uderzenie piłeczki od dołu, skracające jej lot; dropszot, drop shot


SJP.pl


dropsik

zdrobnienie od: drops


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od drops

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie drops, lecz tylko mały dropsik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drops m.

Wiktionary


dropstop

elastyczny dysk umieszczany w szyjce butelki, pełniący funkcję dozownika do napojów


SJP.pl


dropsy

potocznie: paczka dropsów


SJP.pl


dropszot

w tenisie: uderzenie piłeczki od dołu, skracające jej lot; dropshot, drop shot


SJP.pl


dropy

drobne przerwania lub zanieczyszczenia występujące na warstwie magnetycznej taśmy wideo, powodujące krótkie przerwy podczas jej odtwarzania


SJP.pl


droszcz

nazwisko


SJP.pl


droszków

wieś w Polsce


SJP.pl

Miejscowości w Polsce

  • Droszków – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. kłodzkim, w gminie Kłodzko
  • Droszków – wieś w woj. lubuskim, w pow. zielonogórskim, w gminie Zabór

Wikipedia


drotkiewicz

nazwisko


SJP.pl


drozd

średni ptak śpiewający z rodziny drozdowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. niewielki, owadożerny ptak śpiewający posiadający różnorodne upierzenie;

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku:

  • Edward Drozd – polski prawnik
  • Ewa Drozd – polska polityk, samorządowiec i pedagog, posłanka na Sejm
  • Grigorij Drozd – rosyjski bokser
  • Paweł Drozd – polski dziennikarz radiowy
  • Renata Drozd – polska śpiewaczka
  • Rafał Drozd – polski aktor i wokalista
  • Siarhiej Drozd – białoruski hokeista
  • Wiktoria Drozd – polska lekkoatletka

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Marzeniem jest wszystkich miasteczkowych ptaszników zastawiać w tym zakątku sidła na wilgi, kraski, dzwońce, drozdy, jemiołuchy - dostęp wszakże do pustelni równie trudny od strony wody, jak lądu.

 (1.1) Wyszedł z drumli głos cudny, aż rozbrzmiały echa, i zaraz w zaroślach odezwały się drozdy, zięby, sikorki, piegże i inne drobne ptactwo, jakby ukryta kapela, co tylko znaku czeka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɔst, AS: drost

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. droździk mzw., drozdek mzw., drozdówka ż., Drozdowo n., drozdowate lm nm.

 przym. droździ, drozdowy, drozdowaty

Wiktionary


drozda

średni ptak śpiewający z rodziny drozdowatych


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Antoni Drozda – polska nauczyciel i entomolog
  • Joanna Drozda – polska aktorka
  • Petr Drozda – czechosłowacki zapaśnik
  • Tadeusz Drozda – polski satyryk, komik, aktor i konferansjer
  • Teresa Drozda – polska dziennikarka radiowa

Wikipedia


drozdaczek

drozdaczek ciemny - ptak z rodziny drozdowatych, sporadycznie zalatujący do Polski


SJP.pl


drozdek

rodzaj ptaków z rodziny drozdowatych


SJP.pl


drozdoń

drozdoń pstry - ptak z rodziny drozdowatych, zalatujący do Polski


SJP.pl


drozdowate

rodzina ptaków z rzędu wróblowych, małej lub średniej wielkości, o ubarwieniu grzbietu z reguły brązowawym, spotykanych na całym świecie (poza Antarktydą); należą do niej między innymi: śpiewaki, słowiki, drozdy


SJP.pl

Drozdowate (Turdidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes).

Wikipedia


drozdowaty

o cechach drozdowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl


drozdowicz

nazwisko


SJP.pl

Drozdowicz:

  • Piotr Paweł Drozdowicz (ur. 1971) – malarz
  • Wojciech Drozdowicz (ur. 1954) – ksiądz katolicki
  • Zbigniew Drozdowicz (ur. 1948) – filozof, profesor nauk humanistycznych
  • Tomasz Drozdowicz (ur. 1963) – reżyser

Wikipedia


drozdówka

rodzaj ptaków z podrodziny muchołówek


SJP.pl

Drozdówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w gminie Uścimów.

Wieś królewska w starostwie parczewskim województwa lubelskiego w 1786 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa lubelskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Uścimów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 265 mieszkańców.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Uścimowie.

Wikipedia


drozdowo

wieś w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Drozdowo – część wsi Dębiany w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. rypińskim, w gminie Rypin
  • Drozdowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. świeckim, w gminie Świecie
  • Drozdowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. makowskim, w gminie Rzewnie
  • Drozdowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płońskim, w gminie Raciąż
  • Drozdowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. łomżyńskim, w gminie Piątnica
  • Drozdowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. człuchowskim, w gminie Debrzno
  • Drozdowo – osada w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Stężyca
  • Drozdowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. oleckim, w gminie Kowale Oleckie
  • Drozdowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. piskim, w gminie Orzysz
  • Drozdowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfickim, w gminie Karnice
  • Drozdowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfińskim, w gminie Chojna
  • Drozdowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. kołobrzeskim, w gminie Rymań
  • Drozdowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. sławieńskim, w gminie Darłowo

Wikipedia


drozdowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Drozdowski – polski piłkarz
  • Bohdan Drozdowski – polski prozaik i tłumacz
  • Bronisław Drozdowski – polski chemik
  • Danuta Drozdowska – polska naukowiec
  • Florian Drozdowski herbu Pilawa – kasztelan i miecznik wiski
  • Henryk Drozdowski – polski fizyk
  • Jan Drozdowski – polski gitarzysta, muzyk, kompozytor
  • Kacper Drozdowski – polski szachista
  • Maciej Drozdowski – polski informatyk
  • Winicjusz Drozdowski – polski fizyk
  • Władysław Drozdowski – polski wojskowy
  • Wacław Drozdowski – polski dziennikarz
  • Wacław Drozdowski – polski rysownik

Wikipedia


drozdowy

drozd; droździ


SJP.pl


drozdy

rodzina drobnych ptaków śpiewających z rzędu wróblowatych, obejmująca około 300 gatunków zamieszkujących południową i środkową Europę, północno-zachodnią Afrykę oraz środkową i północno-wschodnią Azję


SJP.pl

  • Drozdowate – rodzina ptaków z rzędu wróblowatych
  • Drozdy – podrodzina ptaków

Wikipedia


drożdż

nazwisko


SJP.pl

  • Alojzy Drożdż – polski duchowny katolicki, teolog
  • Bohdan Drożdż – farmaceuta, fitochemik
  • Jerzy Drożdż – polski urzędnik, dyplomata
  • Józef Drożdż – harcmistrz, wieloletni komendant hufca ZHP w Bielsku-Białej, nauczyciel, członek ruchu oporu
  • Kazimierz Drożdż – polski polityk, działacz sportowy, senator IV i V kadencji
  • Ludwik Drożdż – polski polityk, działacz polityczny w okresie PRL
  • Olga Drożdż – polska zawodniczka trenująca strzelectwo sportowe

Wikipedia


drożdżak

grzyb należący do drożdży, wywołujący choroby grzybicze - drożdżyce


SJP.pl

Drożdżak – wieś w Polsce w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Krzywda. W pobliżu przepływa Mała Bystrzyca.

W przeszłości wieś nosiła nazwę Wólka Radoryska.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wikipedia


drożdżaki

grzyb należący do drożdży, wywołujący choroby grzybicze - drożdżyce


SJP.pl


drożdżakobójczy

niszczący drożdżaki


SJP.pl


drożdżakopodobny

mający niektóre właściwości drożdżaka; działający jak drożdżak


SJP.pl


drożdżakowy

przymiotnik od: drożdżak


SJP.pl


drożdżarnia

pomieszczenie w gorzelni przeznaczone do hodowli i fermentacji drożdży; drożdżownia


SJP.pl


drożdżarstwo

dział przemysłu zajmujący się produkcją drożdży; drożdżownictwo


SJP.pl


drożdżarz

osoba zatrudniona przy wyrobie drożdży


SJP.pl


drożdże

1. jednokomórkowe grzyby o małych, elipsoidalnych komórkach, rozmnażające się zwykle przez pączkowanie;
2. masa złożona z jednokomórkowych grzybów, wykorzystywana w przemyśle spożywczym przy produkcji alkoholu i w piekarnictwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) mikol. nazwa systematyczna|Saccharomyces|ref=tak., rodzaj jednokomórkowych grzybów, które bez tlenu, na podłożu zawierającym cukier, wywołują fermentację alkoholową;

 (1.2) cuk. kulin. masa z drożdży (1.1) wykorzystywana m.in. w piekarnictwie, piwowarstwie i gorzelnictwie

Wiktionary

Drożdże – termin mający dwa znaczenia:

  • liczne odmiany i szczepy hodowlane grzybów należące głównie do rzędu Saccharomycetales. Są to organizmy jednokomórkowe, które odżywiają się węglowodanami, przekształcając je w alkohole i dwutlenek węgla w procesie zwanym fermentacją alkoholową. Drożdże od tysięcy lat wykorzystywane są do wypieku chleba i ciast oraz do wytwarzania alkoholu, a obecnie także do innych celów.
  • drożdżopodobna, jednokomórkowa forma niektórych gatunków grzybów – inaczej grzyby drożdżopodobne. Znanych jest około 1500 gatunków zaliczanych do Mucoromycota, workowców i podstawczaków (drożdże podstawkowe).

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) 1410 to rok bitwy pod Grunwaldem albo – w bimbrowniczej anegdocie – wzór na połączenie jednej części drożdży, czterech cukru i dziesięciu wody.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrɔʒd͡ʒɛ, AS: drožǯe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drożdżowiec m., drożdżówka ż., drożdżak m., drożdżakowate n., drożdżyca ż.

 przym. drożdżowy, drożdżakowaty, drożdżycowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) reg. pozn. młodzie.

Wiktionary


droździ

drozd; drozdowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z drozdem, dotyczący drozda

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drozd m., drozdowate nmos.

 przym. drozdowy, drozdowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drozdowy

Wiktionary


droździk

ptak z rodziny drozdów, o ciemnooliwkowym upierzeniu w rdzawe plamy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Turdus iliacus|ref=tak., gatunek drozda, najmniejszy z europejskich przedstawicieli rodzaju Turdus;

Wiktionary

Droździk, drozd rdzawoboczny (Turdus iliacus) – gatunek średniej wielkości wędrownego ptaka z rodziny drozdowatych (Turdidae). Występuje w Eurazji i w północnej Afryce (podczas zimowania). Bliski zagrożenia.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈdrɔʑd͡ʑik, AS: droźʒ́ik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drozd m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drozd rdzawoboczny

Wiktionary


drożdżowate

rodzina grzybów oddychających beztlenowo


SJP.pl


drożdżowaty

o cechach drożdżowatych


SJP.pl


drożdżowiec

ciasto drożdżowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) reg. kulin. pot. ciasto drożdżowe

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɔʒˈd͡ʒɔvʲjɛt͡s, AS: drožǯovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drożdżyca ż., drożdże nmos., drożdżówka ż.

 przym. drożdżowy

Wiktionary


drożdżówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. małe, słodkie pieczywo drożdżowe;

 (1.2) kulin. rodzaj ciasta drożdżowego, często z posypką

Wiktionary

Drożdżówka – wyrób piekarniczy w postaci słodkiego pieczywa drożdżowego z nadzieniem, często pokrytego lukrem, polewą lub kruszonką. Jako nadzienie stosuje się m.in. mak, biały ser, budyń, jagody i inne owoce. Występują też drożdżówki z kilkoma różnymi nadzieniami, na przykład makowo-serowa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na śniadanie najbardziej lubię świeże drożdżówki z mlekiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɔʒˈd͡ʒufka, AS: drožǯufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drożdże nmos., drożdżowiec m., drożdżak m., drożdżyca ż., drożdżakowce nmos., drożdżakowate nmos.

 przym. drożdżowy, drożdżówkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. pozn. szneka.; reg. śl. kołoczyk.; reg. sznek

Wiktionary


drożdżownia

1. fabryka drożdży;
2. pomieszczenie przeznaczone w gorzelni do fermentacji drożdży; drożdżarnia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zakład wytwarzający drożdże

Wiktionary


drożdżownictwo

dział przemysłu zajmujący się produkcją drożdży; drożdżarstwo


SJP.pl


drożdżowy

przymiotnik od: drożdże


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) kulin. przyrządzony z użyciem drożdży

 (1.2) mikol. związany z drożdżami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Drożdżowe knedle w Czechach należą niezmiennie do ulubionych potraw.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɔʒˈd͡ʒɔvɨ, AS: drožǯovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drożdżyca ż., drożdże nmos., drożdżówka ż., drożdżowiec m.

Wiktionary


drożdżyca

grzybica wywoływana przez grzyby chorobotwórcze - drożdżaki, powodująca zmiany w skórze, na błonach śluzowych, paznokciach oraz w narządach wewnętrznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. grzybicza infekcja skóry, błon śluzowych, paznokci itp.;

Wiktionary

  • drożdżyca – kandydoza
    • drożdżyca pochwy – kandydoza pochwy
  • drożdżyca – blastomykoza (drożdżyca północnoamerykańska)
  • drożdżyca – parakokcydioidomikoza (drożdżyca brazylijska, drożdżyca południowoamerykańska)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Drożdżyca oka jest poważnym, ropnym, zwykle wrzodziejącym zakażeniem, które może skutkować ślepotą lub ograniczeniem widzenia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drożdżowiec m., drożdżówka ż., drożdżak m., drożdżakowate n., drożdże lp.

 przym. drożdżowy, drożdżakowaty, drożdżycowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kandydoza, kandydiaza, kandydioza, bielnica, moniliaza

Wiktionary


drożdżyński

nazwisko


SJP.pl


drożeć

zwiększać swoją cenę


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. podrożeć, zdrożeć)

 (1.1) stawać się droższym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Które warzywa najbardziej drożeją zimą?

 (1.1) Benzyna już nie będzie drożeć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drożyzna ż.

 czas. zdrożeć, podrożeć dk.

 przym. drogi

 przysł. drogo

Wiktionary


drożej

stopień wyższy od przysłówka: drogo


SJP.pl


dróżka

1. wąska, wydeptana ścieżka; drożyna, ścieżyna;
2. dawniej:
a) pielgrzymka;
b) dorożka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: droga

 (1.2) wąska droga polna, leśna lub ogrodowa

 (1.3) daw. rel. pielgrzymka

 (1.4) gwara. rel. pielgrzymka do Częstochowy

 (1.5) daw. szew w skarpecie lub pończosze, który idzie z tyłu od góry do pięty

 (1.6) stpol. (później gwara.) podróż, wędrówka

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Szedłem wczoraj polną dróżką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdruʃka, AS: druška

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-7) rzecz. droga ż., drogowiec m., podróżny mos.

 (1.1-7) przym. podróżny, przydrożny

Wiktionary


dróżki

1. wąska, wydeptana ścieżka; drożyna, ścieżyna;
2. dawniej:
a) pielgrzymka;
b) dorożka


SJP.pl


dróżniczek

dróżnik


SJP.pl

Patrz:

dróżnik

dróżniczka

dróżnik


SJP.pl

Patrz:

dróżnik

dróżnik

człowiek obsługujący przejścia i przejazdy kolejowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. dróżnik

 (1.2) daw. robotnik naprawiający drogę

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) daw. mapa drogowa, opis drogowy

Wiktionary

  • Dróżnik – film
  • dróżnik obchodowy – pracownik kolei
  • dróżnik przejazdowy – pracownik kolei
  • państwo dróżnik – pojęcie z teorii państwa

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. droga ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) współcz. pot. drogowiec

Wiktionary


drożność

drożny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest drożne

Wiktionary

Patrz:

drożny

Powiązane:

 przym. drożny

 przysł. drożnie

 rzecz. drożny mos., droga ż.

Wiktionary


drożny

1. niezatkany, bez przeszkód dla przepływu;
2. umożliwiający przemieszczanie się, rozprzestrzenianie się;
3. pozwalający na sprawny przepływ, transport czegoś


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niezatkany, bez przeszkód dla przepływu

 (1.2) daw. odnoszący się do drogi, zdatny/służący do drogi, drogowy

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) daw. sługa pełniący obowiązki podczas podróży swoich panów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeśli drogi oddechowe poszkodowanego nie są drożne, oczyść je.

 (1.2) Dogodne warunki przeprawy wpływały na układ sieci drożnej.

 (1.2) Nie były to cuganty, lecz dobrze sprzężona czwórka koni drożnych, silnych, rosłych i ścigłych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drożność ż., droga ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przejezdny, przepuszczalny

 (1.2) drogowy

Wiktionary


drozofila

drobna muchówka z rodziny wywilżnowatych


SJP.pl

  • wywilżna karłowata (Drosophila melanogaster) – gatunek muchówek z rodziny wywilżnowatych
  • Drosophila – rodzaj muchówek z rodziny wywilżnowatych

Wikipedia


drozometr

przyrząd meteorologiczny do mierzenia ilości rosy


SJP.pl


droższy

stopień wyższy od przymiotnika: drogi


SJP.pl


drożyć

drożyć się:
1. żądać drogo za coś, nie chcieć obniżyć ceny;
2. cenić się, niełatwo godzić się na coś


SJP.pl


drożyna

wąska droga; dróżka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. niewielka droga

Wiktionary

Drożyna – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie polkowickim, w gminie Radwanice.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Złożono Władka na wozie pułkownika i nocą puścili się leśną drożyną na losy ku temu dworkowi…

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. droga ż., dróżka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drożynka, dróżka

Wiktionary


drożynka

zdrobnienie od: drożyna


SJP.pl


drożyński

nazwisko


SJP.pl


drożyzna

potocznie: wysokie ceny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wysokie ceny artykułów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ponury symbol francuskiej rewolucji znalazł swoje miejsce w samym centrum namiotowego miasteczka, które powstało w proteście przeciw drożyźnie i niesprawiedliwości społecznej w Izraelu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drożenie n., zdrożenie n., podrożenie n.

 czas. drożeć ndk., zdrożeć dk., podrożeć dk.

 przym. drogi

 przysł. drogo

Wiktionary


drożyźniany

drożyzna


SJP.pl

Patrz:

drożyzna

drr

drrr;
1. wykrzyknik naśladujący dźwięk dzwonka lub dzwonienie budzika; drin, driń, drrń, dry, dryn, drynd, dryń;
2. wykrzyknik wyrażający uczucie zimna; brr, brrr


SJP.pl


drrń

wykrzyknik naśladujący dźwięk dzwonka lub dzwonienie budzika; drr, drrr, driń, dryń, dry, drin, drynd, dryn


SJP.pl


drrr

drr;
1. wykrzyknik naśladujący dźwięk dzwonka lub dzwonienie budzika; drin, driń, drrń, dry, dryn, drynd, dryń;
2. wykrzyknik wyrażający uczucie zimna; brr, brrr


SJP.pl


drs

skrót od: Drag Reduction System - system ułatwiający wyprzedzanie w wyścigach F1


SJP.pl


druć

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka na Białorusi, prawy dopływ Dniepru;

Wiktionary

Druć (białorus. Друць) – rzeka na Białorusi o długości 295 km i średnim przepływie wody 30 m³/s, prawy dopływ Dniepru.

Rzeka przepływa przez trzy obwody: witebski, mohylewski i homelski. Główne miasta leżące nad rzeką Druć to Tołoczyn i Rohaczów. Stanowiła część linii I rozbioru Polski.

Dopływy: Arlanka.

Wikipedia


druch

przysłówek sposobu

 (1.1) poznań. ciągle

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) On czytał knipy druch a druch. (on ciągle i ciągle czytał książki)

Wiktionary


druciaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od druciak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. druciak m.

Wiktionary


druciak

druciany przedmiot do szorowania naczyń; drapak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) pot. zmywak druciany służący do szorowania garnków

Wiktionary

  • druciak – zmywak druciany
  • druciak – gwóźdź z małą główką
  • druciak – haczyk wędkarski z drutu (nie kuty)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈdrut͡ɕak, AS: drućak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drut m., drucik m., drutowiec m.

:: zdrobn. druciaczek m.

 przym. druciany

Wiktionary


druciaki

druciany przedmiot do szorowania naczyń; drapak


SJP.pl


drucianka

wycieraczka z drutu


SJP.pl


druciany

przymiotnik

 (1.1) wykonany z drutu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: druˈt͡ɕãnɨ, AS: drućãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drutowiec mzw., druciak mzw., drut, drucik

Wiktionary


druciara

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. przestępcza kobieta wykonująca fellatio

Wiktionary

Wymowa:

IPA: druˈt͡ɕara, AS: drućara

Wiktionary


druciarka

maszyna do wyrobu drutu


SJP.pl


druciarnia

zakład wytwarzający drut


SJP.pl


druciarski

przymiotnik od: druciarz


SJP.pl


druciarstwo

zawód druciarza, rzemiosło druciarskie


SJP.pl


druciarz

1. rzemieślnik wykonujący wyroby z drutu;
2. człowiek drutujący pęknięte garnki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzem. rzemieślnik wykonujący przedmioty z drutu

 (1.2) daw. wędrowny rzemieślnik łatający garnki drutem

Wiktionary

Druciarz – wędrowny rzemieślnik zajmujący się druciarstwem, który naprawiał sprzęty gospodarstwa domowego i wyrabiał drobne przedmioty domowego użytku z drutu, na przykład łapki na myszy. W szczególności drutował rozbite naczynia ceramiczne, na przykład gliniane garnki, co polegało na silnym ściągnięciu skorup siatką drucianą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedyś zakład zatrudniał dwudziestu druciarzy z ponad piętnastoletnim stażem zawodowym.

 (1.2) Babka kazała druciarzowi połatać ten stary gar, w którym jej najlepiej kluski wychodziły.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. druciarstwo n., drut mrz., drutowiec mzw.

 przym. druciarski

Wiktionary


drucidło

płyta z jednym lub więcej otworami roboczymi służące do ciągnienia drutu w procesie jego wytwarzania; rodzaj ciągadła


SJP.pl


drucieńce

bezkręgowiec o wydłużonym ciele, którego larwy pasożytują w ciele stawonogów, głównie owadów; włośniak, nitnikowiec, nitkowiec


SJP.pl

Nitnikowce (Nematomorpha), nitkowce, drucieńce (Gordiacea) – typ zwierząt, bardzo długich, wodnych bezkręgowców, wcześniej klasyfikowanych jako gromada typu obleńce, do których są podobne. Są uważane za grupę siostrzaną nicieni (Nematoda). Larwy prowadzą pasożytniczy tryb życia.

Wikipedia


drucieniec

bezkręgowiec o wydłużonym ciele, którego larwy pasożytują w ciele stawonogów, głównie owadów; włośniak, nitnikowiec, nitkowiec


SJP.pl


drucik

zdrobnienie od: drut (przewód)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od drut; cienki lub krótki drut

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drut m., drutowanie n., druciak mzw., drutowiec mzw.

 czas. drutować ndk.

 przym. druciany

Wiktionary


drucikowy

drucik


SJP.pl

Patrz:

drucik

drucker

[czytaj: druker] nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jean-Pierre Drucker – luksemburski kolarz szosowy
  • Michel Drucker – francuski dziennikarz i prezenter
  • Peter Drucker – niemiecki ekspert ds. zarządzania, wykładowca akademicki
  • Tomáš Drucker – słowacki menedżer i polityk
  • Wilhelmina Drucker – holenderska działaczka społeczna, sufrażystka i pisarka

Wikipedia


druczek

1. zdrobnienie od: druk; mały drobny druk;
2. formularz urzędowy, blankiet;
3. broszurka, ulotka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) zdrobn. od druk

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten druczek nie ma żadnego tekstu na odwrocie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drukarz mzw./mos., druk m., drukarka ż., drukowanie n., drukarstwo n.

 czas. drukować ndk.

Wiktionary


druczkarz

osoba zajmująca się ręcznym lub maszynowym wytłaczaniem deseni na tkaninach


SJP.pl


druczkowy

1. druczek; blankietowy, formularzowy;
2. dotyczący dawnej techniki wytłaczania deseni na tkaninach za pomocą specjalnej drukarki


SJP.pl


drug

[czytaj: drag] slangowe określenie narkotyku; drag


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) slang. narkotyk, zob. drag.

Wiktionary


druga

druga godzina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) godzina 2 w nocy lub po południu

forma przymiotnika.

 (2.1) M. i W. ż. lp. od: drugi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obiad jemy o drugiej.

Wiktionary

Powiązane:

 licz. dwa

 przym. drugi

 rzecz. dwa n.

Wiktionary


drugak

coś, co zajmuje drugie miejsce lub jest związane z liczbą 2, np. pokój


SJP.pl


drugdy

przysłówek miejsca

 (1.1) stpol. gdzie indziej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdruɡdɨ, AS: drugdy

Wiktionary


drugi

liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 2


SJP.pl

przymiotnik odliczebnikowy

 (1.1) zajmujący ostatnie miejsce w dwuelementowym zbiorze o określonej kolejności elementów

 (1.2) przest. inny

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. żegl. drugi oficer

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (3.1) dzień miesiąca po pierwszym

rzeczownik, rodzaj żeński

 (4.1) druga: godzina druga

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Za zajęcie drugiego miejsca przyznawany jest srebrny medal.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdruɟi, AS: druǵi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwajanie n., drugie n., druga ż.

 temsłow. drugo-

 liczporz. drugie

 przysł. podwójnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) 2., przest. wtóry

Wiktionary


drugie

druga godzina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. krótko na drugie danie

liczebnik porządkowy

 (2.1) jedna z form odmiany liczebnika drugi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Co jest dziś na drugie?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdruɟjɛ, AS: druǵi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drugi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drugie danie

Wiktionary


drugo-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na drugie miejsce, podrzędność lub następstwo tego, do czego się odnosi człon drugi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drugi

 rzecz. dwojaczki nmos., podwajanie n., zdwajanie n.

Wiktionary


drugoklasista

uczeń drugiej klasy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) eduk. uczeń drugiej klasy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drugoklasistka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzad. drugak

Wiktionary


drugoklasistka

uczennica drugiej klasy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) eduk. uczennica drugiej klasy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drugoklasista m.

Wiktionary


drugoligowiec

1. zawodnik grający w drugiej lidze
2. pot. o kimś, kto zajmuje niższą pozycję, stanowisko, nie cieszy się prestiżem, "gra w drugiej lidze"


SJP.pl


drugoligowy

1. należący do drugiej ligi, typowy dla drugiej ligi, rozgrywany przez zespoły z drugiej ligi;
2. nieuznawany za najlepszego w swojej dziedzinie


SJP.pl


drugoobiegowy

o wydawnictwie, prasie, książce: wydany nieoficjalnie i nielegalnie, poza zasięgiem cenzury


SJP.pl


drugoplanowość

drugoplanowy


SJP.pl

Patrz:

drugoplanowy

drugoplanowy

będący na drugim planie, dalszy, mniej ważny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) film. teatr. szt. położony poza pierwszym planem

 (1.2) film. liter. teatr. odgrywający mniej istotną rolę

 (1.3) mniej ważny

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. drugoplanowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) epizodyczny

 (1.3) drugorzędny, poboczny

Wiktionary


drugoroczniaczka

studentka drugiego roku


SJP.pl


drugoroczniak

1. student drugiego roku;
2. uczeń pozostający w tej samej klasie na drugi rok; drugoroczny;
3. zawodnik, który drugi rok gra w danej lidze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. uczeń powtarzający klasę

 (1.2) środ. więz. przestępca odsiadujący drugi rok w więzieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mamy w klasie aż trzech drugoroczniaków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdruɡɔˈrɔt͡ʃʲɲak, AS: drugoročʹńak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drugoroczność ż.

 przym. drugoroczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) środ. uczn. spadochroniarz

Wiktionary


drugoroczność

efekt nieotrzymania promocji do następnej klasy


SJP.pl


drugoroczny

uczeń powtarzający klasę


SJP.pl


drugorzęd

w dawniejszych klasyfikacjach: epoka obejmująca okres triasu, jury i kredy


SJP.pl


drugorzędność

drugorzędny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co drugorzędne

Wiktionary

Patrz:

drugorzędny

Powiązane:

 przym. drugorzędny

Wiktionary


drugorzędny

1. należący do niższej kategorii;
2. mający mniejsze znaczenie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mniej ważny, niższej kategorii

 (1.2) mniej wartościowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drugorzędność ż.

 przysł. drugorzędnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drugoplanowy, podrzędny, pomniejszy

 (1.2) gorszy, kiepski

Wiktionary


drugorzutowy

należący do drugiego rzutu; odnoszący się do drugiego rzutu


SJP.pl


drugostronny

znajdujący się na drugiej stronie


SJP.pl


drugowojenny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z drugą wojną światową, dotyczący drugiej wojny światowej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ze względu na skrajnie inne doświadczenie drugowojenne, niemiecka pamięć o Armii Czerwonej jest dużo pozytywniejsza od polskiej.

 (1.1) Argentyńscy strzelcy wyborowi używali różnorodnych karabinów; niektórzy produkowanych w Argentynie wersji Mausera 98k i celowników optycznych z drugowojennych nadwyżek sprzętowych (…)

Wiktionary


drugstore

[czytaj: dragstor] w USA: niewielki sklep z kosmetykami, podstawowymi lekami, prasą itp. oraz z częścią barową


SJP.pl


druh

1. przyjaciel, towarzysz;
2. członek organizacji harcerskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) harc. członek organizacji harcerskiej

 (1.2) książk. przyjaciel, towarzysz, kumpel

 (1.3) strażak ochotnik

Wiktionary

Druh (Druh Synchro) – prosty, polski aparat fotograficzny na film (błonę zwojową typu 120 z papierem ochronnym o szerokości 60 mm, na szpulach z grubym rdzeniem) produkowany od 1956 roku przez Warszawskie Zakłady Fotooptyczne w dwóch wersjach: Druh i Druh Synchro - wersji wzbogaconej o gniazdo synchronizacji i sanki do lampy błyskowej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Druhu drużynowy!

 (1.2) Jesteś dla mnie druhem.

 (1.3) Gdyby nie druhowie z miejscowej OSP, zabytkowy kościół w Ptaszkowej strawiłby pożar wzniecony przez podpalaczy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drux, AS: druχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drużba mos./ż., druhna ż.

Wiktionary


druhenka

zdrobnienie od: druhna


SJP.pl


druhna

1. młoda kobieta towarzysząca pannie młodej;
2. członkini organizacji harcerskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) harc. zwyczajowe określenie kobiety należącej do harcerstwa

 (1.2) etn. kobieta towarzysząca pannie młodej podczas ślubu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nasza druhna zostanie hufcową na Wełnowcu.

 (1.2) Oprócz panny młodej drugą najważniejszą kobietą na ślubie jest druhna.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drużbantka ż.

:: fm. (1.1) druh m.

:: fm. (1.2) drużba m., drużbant m.

:: zdrobn. druhenka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) reg. rzad. drużbantka

Wiktionary


druid

starożytny kapłan celtycki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. rel. starożytny kapłan celtycki;

 (1.2) rel. kapłan we współczesnym druidyzmie (neodruidyzmie)

Wiktionary

Druid (łac. druides albo druida, z celtyckiego) – starożytny kapłan celtycki, który przewodził obrzędom i ceremoniom religijnym. Druidzi sprawowali także sądy oraz przepowiadali przyszłość z lotu ptaków lub z wnętrzności zwierząt. Jedna z trzech kast kapłańskich, obok bardów i filidów (vates), u Celtów.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈdrujit, AS: drui ̯it

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. druidyzm m., neodruidyzm m.

:: fż. druidka ż., druidessa ż.

 przym. druidyczny, neodruidyczny, druidzki

Wiktionary


druidessa

starożytna kapłanka celtycka; druidka


SJP.pl


druidka

starożytna kapłanka celtycka; druidessa


SJP.pl


druidyczny

dotyczący druidyzmu (np. druidyczne świątynie)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z druidyzmem, dotyczący druidyzmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. druid m., druidyzm m.

Wiktionary


druidyzm

1. kult religijny starożytnych Celtów (m.in. wiara w wędrówkę dusz i oddawanie czci przyrodzie)
2. system społeczny starożytnych Celtów ze znaczącą rolą druidów


SJP.pl

Druid (łac. druides albo druida, z celtyckiego) – starożytny kapłan celtycki, który przewodził obrzędom i ceremoniom religijnym. Druidzi sprawowali także sądy oraz przepowiadali przyszłość z lotu ptaków lub z wnętrzności zwierząt. Jedna z trzech kast kapłańskich, obok bardów i filidów (vates), u Celtów.

Wikipedia


druidzki

druid


SJP.pl

Patrz:

druid

druizm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. religia wyznawana przez druzów

Wiktionary


druk

1. proces drukowania;
2. krój drukowanych liter; technika drukowania;
3. wszelka publikacja drukowana;
4. deseń na tkaninie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) druk. proces drukowania

 (1.2) druk. odbitka będąca efektem druku (1.1)

 (1.3) biur. często lm. druki: pismo, akta, formularz

 (1.4) ogół cech liter wydrukowanego tekstu

 (1.5) zdobienie skóry lub tkaniny odbitkami

 (1.6) wzór odbity na tkaninie

 (1.7) tkanina z drukiem (1.5)

 (1.8) gw-pl|Bukowina. pawąz

 (1.9) gw-pl|Bukowina. dyszel

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Te książki właśnie wyszły z druku.

 (1.3) Sprawdź te druki.

 (1.4) Ten tekst napisany jest zbyt małym drukiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: druk, AS: druk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. druczek m., drukarka ż., drukarnia ż., drukarz m., drukowanie n., drukarstwo n.

 czas. drukować ndk.

 przym. drukarski

 przysł. drukiem

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drukowanie

 (1.3) akt, druczek, formularz, pismo

 (1.4) czcionka, font

Wiktionary


druk.

skrót od: drukarstwo, drukarski (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


drukareczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: drukarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drukarka ż.

Wiktionary


drukarenka

zdrobnienie od: drukarnia


SJP.pl


drukarka

urządzenie współpracujące z komputerem, służące do przenoszenia tekstu lub obrazu na papier


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) urządzenie służące do drukowania;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Firma zakupiła drukarkę, która drukuje na papierze formatu A3, ale bez kolorów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: druˈkarka, AS: drukarka

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) zob. drukować.; zdrobn. drukareczka, drukarenka

Wiktionary


drukarkowy

drukarka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z drukarką, dotyczący drukarki

Wiktionary

Patrz:

drukarka

Powiązane:

 rzecz. drukarz mzw./mos., drukowanie n., drukarstwo n., drukarka ż.

Wiktionary


drukarnia

1. zakład zajmujący się produkcją druków, takich jak: książki, czasopisma, ulotki itp.;
2. dział fabryki włókienniczej, w którym drukowane są wzory na tkaninach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zakład zajmujący się produkcją druków; miejsce, w którym się drukuje

Wiktionary

Drukarnia – zakład produkcyjny zajmujący się wytwarzaniem różnorodnych wyrobów poligraficznych. W szczególności mogą to być gazety i czasopisma, broszury i książki, jak również szereg druków akcydensowych łącznie z opakowaniami. Drukować może zarówno na masową skalę, jak i druki spersonalizowane, czyli takie, gdzie każda kopia jest unikalnym egzemplarzem. Poszczególne drukarnie mogą zajmować się tylko samym zadrukiem podłoża, jak również wykonywać czynności introligatorskie, przez co wytwarzać nawet gotowe wyroby poligraficzne, a więc oprawione i ewentualnie uszlachetnione, oraz przygotowane do dystrybucji. Zazwyczaj jednak nawet w najprostszej drukarni wykonywane są wstępne czynności introligatorskie, natomiast w rozbudowanych zakładach część introligatorska może stanowić nawet większą część zakładu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój ojciec woził przed wojną papier platonem do krakowskiej drukarni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: druˈkarʲɲa, AS: drukarʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drukarz m., drukarka ż., druk m., wydruk m., drukarstwo n., drukowanie n.

 czas. drukować ndk., wydrukować dk.

 przym. drukarski

Wiktionary


drukarniany

drukarnia


SJP.pl

Patrz:

drukarnia

drukarski

dotyczący drukarza, druku, drukowania


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do druku, drukarni, drukarza albo drukowania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przez wiele lat pracowałem w branży poligraficznej i drukarskiej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: druˈkarsʲci, AS: drukarsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drukarz m., druk m., drukarka ż., drukarnia ż., drukowanie n., drukarstwo n.

 czas. drukować

Wiktionary


drukarstwo

zawód, zajęcie drukarza; poligrafia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przemysł obejmujący wszystkie działy techniki drukarskiej;

 (1.2) techn. drukowanie książek, gazet itp.

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. druk m., druczek m., drukarka ż., drukarz m., drukarnia ż., drukowanie n., wydrukowanie n., zadrukowywanie n., zadrukowanie n., poddruk m., wydruk m.

 czas. drukować ndk., zadrukowywać ndk., zadrukować dk.

 przym. drukarski, drukowalny, drukarkowy, drukarniany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) druk

Wiktionary


drukarz

1. pracownik drukarni;
2. przestarzale: właściciel drukarni;
3. kornik drukarz - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek wyspecjalizowany w zawodzie drukarskim, pracownik drukarni;

 (1.2) przest. właściciel oficyny drukarskiej, wydawca

 (1.3) pot. sędzia piłkarski, który sprzedaje („drukuje”) mecze

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zool. kornik drukarz

Wiktionary

Drukarz – zawód polegający na drukowaniu książek lub gazet. Dawniej odciskali oni czcionki na papierze. Do najsłynniejszych drukarzy należeli m.in.: Jan Gutenberg i Łazarz Andrysowicz.Potocznie każdy wykwalifikowany pracownik przemysłu poligraficznego. Inaczej poligraf, maszynista.

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Ciekawe, ile ten cholerny drukarz wziął za ostatni mecz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrukaʃ, AS: drukaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. druk m., drukarnia ż., drukowanie n., drukarstwo n., drukarka ż., drukarenka ż., poddruk m., nadruk m., wydrukowanie n., nadrukowanie n., nadrukowywanie n., podrukowanie n., zadrukowywanie n., zadrukowanie n., druczek m.

 czas. drukować ndk., wydrukować dk., nadrukowywać ndk., nadrukować dk., podrukować dk., zadrukowywać ndk., zadrukować dk.

 przym. drukarski, drukarniany, drukowy, drukarkowy

 przysł. drukiem

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. impresor

Wiktionary


druki

wszelkie wydawnictwa drukowane, pisma, książki, broszury, blankiety, formularze itp.


SJP.pl


drukiem

1. proces drukowania;
2. krój drukowanych liter; technika drukowania;
3. wszelka publikacja drukowana;
4. deseń na tkaninie


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) drukując

forma rzeczownika.

 (2.1) N. lp. od: druk

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziełko to wydano drukiem w Cieszynie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. druk mrz., drukarz mos., drukowanie n.

 czas. drukować ndk., wydrukować dk.

Wiktionary


druknąć

potocznie: wydrukować


SJP.pl


druknefel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kraw. zatrzask

Wiktionary


drukować

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) robić odbitki na prasie drukarskiej albo drukarce

 (1.2) dawać coś do druku, publikować

 (1.3) umieszczać na tkaninie wzór przez barwienie, wytłaczanie, odciskanie

 (1.4) pot. o sędzi piłkarskim: sprzedawać mecze, nieuczciwie sędziować

Wiktionary

Wymowa:

IPA: druˈkɔvat͡ɕ, AS: drukovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. druczek m., drukarstwo n., wydruk m., drukarz, drukarnia, drukarka, druk, drukowanie

 czas. wydrukować, nadrukować, przedrukować

 przym. drukarski

 przysł. drukiem

Wiktionary


drukowalność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest drukowalne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drukowalny

 przysł. drukowalnie

Wiktionary


drukowalny

dający się drukować


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) inform. możliwy do wydrukowania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sławny drukowalny w 3D pistolet zdelegalizowany

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drukowanie n., drukarstwo n., drukowalność ż.

 przysł. drukowalnie

Wiktionary


drukowane

potocznie: litery drukowane; tekst drukowany


SJP.pl


drukowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wykonywanie odbitek przy pomocy prasy drukarskiej albo drukarki

 (1.2) oddawanie publikacji do druku

 (1.3) umieszczanie na tkaninach wzorów poprzez barwienie, wytłaczanie, odciskanie

 (1.4) wykonywanie trójwymiarowych kopii przy użyciu drukarki 3D

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ta drukarka pozwala na drukowanie na płytach CD i DVD.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdrukɔˈvãɲɛ, AS: drukovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. druk m., drukarka ż., drukarz m., drukarnia ż., drukarstwo n., wydrukowanie n., zadrukowywanie n., zadrukowanie n., druczek m., poddruk m., wydruk m., wdrukowanie n.

 czas. drukować ndk., zadrukowywać ndk., zadrukować dk.

 przym. drukarski, drukowalny, drukarkowy, drukarniany

 przysł. drukiem

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wydawanie, publikowanie

Wiktionary


drukowany

przymiotnik

 (1.1) powstały za pomocą druku, nieodręczny

 (1.2) o piśmie: wyglądem naśladujący drukowane (1.1) książki (proste, niepochyłe i niepołączone litery, zazwyczaj tylko wersaliki)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Banknot to papierowy, drukowany środek płatniczy, emitowany przez bank.

Wiktionary


drukowy

druk


SJP.pl

Patrz:

druk

drum'n'bass

Drum and bass (powszechnie skracane do: drum’n’bass, drum&bass, DnB, d’n’b, dnb lub d&b) – jeden z gatunków elektronicznej muzyki tanecznej (klubowej). Cechuje się szybkim tempem, zwykle w granicach 160–180 uderzeń na minutę, synkopowaną linią perkusyjną i głębokim basem.

Wikipedia


drum'n'bass

[czytaj: dram en bas lub dram en bejs] gatunek muzyki elektronicznej z szybkim tempem; drum and bass


SJP.pl


drum'n'bassowy

[czytaj: dramenbasowy] przymiotnik od: drum'n'bass (gatunek muzyki); drumandbassowy


SJP.pl


drumandbassowy

[czytaj: dramendbasowy] przymiotnik od: drum and bass (gatunek muzyki); drum'n'bassowy


SJP.pl


drumla

prymitywny niewielki instrument muzyczny ze sprężynką pośrodku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. metalowy instrument wydający dźwięki dzięki wzbudzaniu drgań umieszczonej w ustach sprężystej blaszki;

 (1.2) daw. reg-pl|Kresy. obraź. głupia kobieta

Wiktionary

Drumla (śrwniem. Trumel, bęben) – ludowy instrument muzyczny z grupy idiofonów szarpanych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyszedł z drumli głos cudny, aż rozbrzmiały echa, i zaraz w zaroślach odezwały się drozdy, zięby, sikorki, piegże i inne drobne ptactwo, jakby ukryta kapela, co tylko znaku czeka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrũmla, AS: drũmla

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) harfa żydowska

Wiktionary


drumlak

nazwisko


SJP.pl


drumlin

polodowcowy owalny pagórek spotykany na obszarach rozległych nizin, o osi długiej równoległej do trasy spływu lodowca, stromym stoku odlodowcowym i łagodnym przeciwległym


SJP.pl

Drumlin – forma rzeźby terenu pochodzenia glacjalnego, niskie, owalne, wydłużone wzgórze o asymetrycznym profilu podłużnym ze stromym stokiem proksymalnym i łagodniejszym stokiem dystalnym, ułożone równolegle do kierunku ruchu lodowca w obrębie moreny dennej, występujące grupowo w formie pól drumlinowych. Zbudowane są zwykle w całości z gliny zwałowej, czasem przykrywającej starsze osady fluwioglacjalne (piaski i żwiry wodnolodowcowe).

Wikipedia


drumlinowy

przymiotnik od: drumlin


SJP.pl


drummer

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) muz. perkusista

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) perkusista, bębniarz

Wiktionary


drunkoreksja

[czytaj: drankoreksja] ograniczanie jedzenia, aby móc napić się alkoholu bez obaw o przytycie; alkoreksja, drankoreksja


SJP.pl


drunkorektyczny

drunkoreksja [czytaj: drankorektyczny lub drunkorektyczny]


SJP.pl


drunkorektyk

[czytaj: drankorektyk lub drunkorektyk] osoba często zastępująca posiłki alkoholem


SJP.pl


druon

[czytaj: druĄ] nazwisko, m.in. Maurice Druon, francuski pisarz i polityk


SJP.pl


druskienicki

Druskieniki; druskiennicki


SJP.pl


druskieniki

Druskieniki (czasem błędnie Druskienniki; lit. Druskininkai wymowa) – miasto na Litwie, w Dzukii, popularne uzdrowisko położone na brzegu Niemna. Ludność: 16 647 mieszkańców (2006), powierzchnia miasta – 22 km². Największe i najnowocześniejsze uzdrowisko na Litwie, jedno z najlepszych uzdrowisk klimatycznych i balneologicznych w Europie. Występują tu liczne źródła mineralne i pokłady borowiny. Znajduje się tu 9 sanatoriów i centrum balneologiczne.

Wikipedia


druskiennicki

przymiotnik

 (1.1) dotyczący Druskiennik, związany z Druskiennikami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Druskienniki nmos.

Wiktionary


druskienniki

miasto na Litwie


SJP.pl

Druskieniki (czasem błędnie Druskienniki; lit. Druskininkai wymowa) – miasto na Litwie, w Dzukii, popularne uzdrowisko położone na brzegu Niemna. Ludność: 16 647 mieszkańców (2006), powierzchnia miasta – 22 km². Największe i najnowocześniejsze uzdrowisko na Litwie, jedno z najlepszych uzdrowisk klimatycznych i balneologicznych w Europie. Występują tu liczne źródła mineralne i pokłady borowiny. Znajduje się tu 9 sanatoriów i centrum balneologiczne.

Wikipedia


druszcz

nazwisko


SJP.pl


drut

1. cienki pręt metalowy;
2. przewód telefoniczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. długi, cienki i elastyczny element metalowy;

 (1.2) pot. przewód elektryczny, zwłaszcza gdy mało elastyczny

 (1.3) ręk. przyrząd do robótek ręcznych;

 (1.4) daw. gwara. więz. wódka

Wiktionary

Drut – wyrób hutniczy lub element konstrukcyjny, którego wymiary poprzeczne są niewielkim ułamkiem długości. Druty mają przekrój poprzeczny niemal wyłącznie okrągły. Średnice drutów leżą w granicach od części milimetra do 8 mm. Druty o średnicy większej niż 8 mm zaliczane są do prętów. Druty dostarczane są zazwyczaj w formie zwiniętej na szpulach lub w buchtach. Druty używane są jako materiał konstrukcyjny do mało odpowiedzialnych naciągów, wieszaków, do wiązania prętów zbrojeniowych w żelbecie, w elektrotechnice i elektronice jako przewody elektryczne lub do produkcji lin itp. Druty, z wyjątkiem bardzo sprężystych, mogą być kształtowane bez użycia specjalnych narzędzi lub nawet gołą ręką.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sufit jest zbrojony grubymi drutami.

 (1.1) Ta siatka jest zrobiona z drutu.

 (1.2) Zerwało chyba gdzieś druty, bo nie ma prądu.

 (1.3) Babcia zrobiła mi na drutach ciepły szalik.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drut, AS: drut

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. druciak m., drutowanie n., druciarz m., druciarnia ż., Drutarnia ż., drutowiec m.

:: zdrobn. drucik m.

 czas. drutować ndk.

 przym. druciany, drutowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) reg. śl. jeglica.

 (1.4) gaz

Wiktionary


drutować

otaczać, łączyć, umacniać coś drutem


SJP.pl


drutowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|drutować.

Wiktionary

Druciarz – wędrowny rzemieślnik zajmujący się druciarstwem, który naprawiał sprzęty gospodarstwa domowego i wyrabiał drobne przedmioty domowego użytku z drutu, na przykład łapki na myszy. W szczególności drutował rozbite naczynia ceramiczne, na przykład gliniane garnki, co polegało na silnym ściągnięciu skorup siatką drucianą.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. niedrutowanie n., drut mrz., drutowiec mzw., drucik mrz.

 czas. drutować ndk.

Wiktionary


drutowaty

rzadko: podobny do drutu


SJP.pl


drutowce

larwa chrząszcza żyjąca w próchnie lub glebie


SJP.pl


drutowiec

larwa chrząszcza żyjąca w próchnie lub glebie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ent. roln. larwa owada z rodziny sprężykowatych (nazwa systematyczna|Elateridae|ref=tak.) o mocno wydłużonym ciele, glebowy szkodnik upraw

Wiktionary

Sprężykowate, sprężyki (Elateridae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych i infrarzędu sprężykokształtnych. Kosmopolityczna. Liczy około 10 tysięcy opisanych gatunków. Larwy są drapieżne, saprofagiczne, rzadziej roślinożerne. Imagines mają wydłużone ciała i zazwyczaj potrafią podskakiwać po przewróceniu na grzbiet, dzięki mechanizmowi sprężynującemu. W rodzinie spotykana jest neotenia i zdolność do bioluminescencji.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: druˈtɔvʲjɛt͡s, AS: drutovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drut m., drucik m., druciak m., drutowanie n., druciarz m., druciarnia ż., Drutarnia ż.

 czas. drutować ndk.

 przym. druciany, drutowy

Wiktionary


drutownia

wytwórnia drutu


SJP.pl


drutowy

przymiotnik od: drut


SJP.pl


druty

pręt z metalu, plastiku lub drewna do robót dzianych


SJP.pl

Wikipedia


druz

członek arabskiej sekty religijnej w Syrii i Libanie, łączącej elementy chrześcijaństwa, judaizmu, islamu i dawnych wierzeń Bliskiego Wschodu


SJP.pl


druza

skupienie kryształów narosłych na ścianach wolnej przestrzeni w skale


SJP.pl

  • druzy (biologia) – zespoły drobnych kryształów szczawianu wapnia w komórce
  • druzy – bezpostaciowe zewnątrzkomórkowe złogi lipidowo-białkowe występujące w tylnym biegunie oka w zwyrodnieniu plamki żółtej (AMD)
  • druza (mineralogia) – makroskopowa pusta przestrzeń w skale

Wikipedia


drużak

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pszcz. drugi rój w roku

Wiktionary


drużba

mężczyzna towarzyszący panu młodemu do ślubu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna towarzyszący panu młodemu podczas ślubu;

 (1.2) daw. druh, przyjaciel

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) daw. przyjaźń, życzliwość

 (2.2) daw. świta weselna (drużbowie i druhny)

 (2.3) daw. grupa przyjaciół, druhów, drużyna

Wiktionary

  • Drużba – dodatek do Gazety Gdańskiej
  • Drużba (Best Men) – film
  • Drużba – rosyjska nazwa rurociągu Przyjaźń
Na Białorusi
  • Drużba – wieś w obwodzie brzeskim, w rejonie brzeskim, w sielsowiecie Czernawczyce
  • Drużba − wieś w obwodzie grodzieńskim, w rejonie oszmiańskim, w sielsowiecie Grodzie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na wiosnę 1939 roku, w samą Wielkanoc, byłem na ich ślubie w roli drużby.

 (2.1) Połączyła nas drużba większa niźli kogokolwiek na świecie.

 (2.2) Na środku izby stół okrągły, pod białym, sutym obrusem, gdzie przy jarzących brązowych świecznikach żydowskich suta zastawa, talerze poniechane tak, jak dopiero co od nich cała weselna drużba wstała, w nieładzie, gdzie nikt o sprzątaniu nie myśli.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drużbant m., druh m.

:: fż. druhna ż.

Wiktionary


drużbacki

nazwisko


SJP.pl


drużbant

świadek ślubu (drużba)


SJP.pl


drużbart

gra w karty rozpowszechniona w Polsce w XVIII wieku


SJP.pl

Drużbart – gra w karty, popularna w Polsce w XVIII wieku, później zaś (XIX wiek) już tylko wśród dzieci. Grana w 32 karty, polegała głównie na zgrywaniu lew i karach bądź nagrodach w postaci zabawnych rysunków.

Wikipedia


drużbice

wieś w Polsce


SJP.pl

Drużbice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Drużbice.

W 1943 Niemcy wprowadzili nazwę okupacyjną Druschfeld.

W Drużbicach znajduje się Szkoła Podstawowa im. Tadeusza Kościuszki. Nieopodal ceglany budynek, w którym szkoła mieściła się w okresie międzywojennym.

Wikipedia


drużbicki

przymiotnik od: Drużbice


SJP.pl


drużbować

potocznie: asystować przy ślubie w roli drużby lub druhny


SJP.pl


drużbowski

drużba (rzadko)


SJP.pl


druzga

(zwykle w liczbie mnogiej) dawniej: cząstka powstała wskutek rozbicia czegoś; odłamek, kawałek


SJP.pl


druzgocący

ogromny, przytłaczający; druzgoczący


SJP.pl


druzgoczący

ogromny, przytłaczający; druzgocący


SJP.pl


druzgot

skała osadowa składająca się z okruchów różnych skał lub kości zwierząt; okruchowiec, brekcja


SJP.pl

Brekcja (wł. breccia ‘przełom, wyłom’), in. druzgot, okruchowiec – zlityfikowana skała okruchowa składająca się z ostrokrawędzistych fragmentów innych skał i minerałów (bloków i gruzu) scementowanych ze sobą przy pomocy spoiwa krzemionkowego, wapiennego, żelazistego, ilastego lub innego.

Wikipedia


druzgotać

rozbijać na drobne kawałki; kruszyć, miażdżyć, tłuc


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zdruzgotać)

 (1.1) rozbijać na części przy użyciu wielkiej siły

 (1.2) spowodować pogorszenie czyjegoś psychicznego samopoczucia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Puklerz wystrzelił z jego ręki jak z balisty, […] ze świstem przeleciał przez całe podwórze, wyrżnął w kroksztyn muru, druzgocąc go w drzazgi.

 (1.2) Matka również się nie odzywała. Całym jej ciałem wstrząsał tylko urywany szloch, który druzgotał mnie bardziej niż najgorsza nawet awantura.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. druzgot m.

 czas. podruzgotać dk., zdruzgotać dk.

 przym. druzgocący, druzgoczący

 przysł. druzgocąco, druzgocząco

Wiktionary


drużka

1. młoda panna, towarzysząca pannie młodej do ślubu; druhna;
2. dawniej: przyjaciółka, towarzyszka


SJP.pl


drużkowski

nazwisko


SJP.pl


druzno

jezioro w Polsce


SJP.pl

Druzno, Drużno (niem. Drausensee) – płytkie, zarastające jezioro deltowe na Żuławach Wiślanych. Jezioro położone jest w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Elbląg. Stanowi część Zalewu Wiślanego odciętą aluwiami.

Wikipedia


drużny

dawniej: przyjazny, serdeczny, zgodny


SJP.pl


druzowie

arabska sekta religijna w Syrii i Libanie, łącząca elementy chrześcijaństwa, judaizmu, islamu i dawnych wierzeń Bliskiego Wschodu


SJP.pl

Druzowie, al–muwaḥḥidūn (arab. دروز durūz hebr: דרוזים, druzim) – grupa wyznaniowa, która wyłoniła się z egipskiego ismailizmu w XI wieku na Bliskim Wschodzie.

Wśród druzów popularna jest teoria, według której wywodzą się oni od biblijnego kapłana Madianitów Jetro, teścia Mojżesza, który choć nie był Żydem, wspierał ten lud. Głównymi założycielami religii druzyjskiej byli Muhammad ibn Isma illa ad-Darazi i Hamza ibn Ali Ahmad. Sami wyznawcy nazywają siebie al-muwaḥḥidūn, czyli unitarianami. Druzowie osiedlili się w północnej Syrii w 1017 roku.

Wikipedia


druzus

imię męskie


SJP.pl

  • Druzus Starszy
  • Druzus Młodszy – (Druzus II Kastor)
  • Druzus III – syn Germanika
  • Druzus IV syn Klaudiusza
  • Druzus – imię męskie
  • Drusus – owad wodny z rzędu Trichoptera

Wikipedia


druzyjka

członkini arabskiej sekty religijnej w Syrii i Libanie, łączącej elementy chrześcijaństwa, judaizmu, islamu i dawnych wierzeń Bliskiego Wschodu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. wyznawczyni druzyzmu, sekty islamskiej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. druzyzm mrz.

:: fm. druz mos.

 przym. druzyjski

Wiktionary


druzyjski

przymiotnik od: Druz, druz


SJP.pl


drużyna

1. najmniejszy pododdział wojsk piechoty;
2. grupa harcerzy, podzielona na zastępy;
3. zespół ludzi powołany w celu wykonania jakiegoś zadania;
4. dawniej: kompania, towarzystwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zorganizowana grupa stworzona do wypełniania określonego obowiązku, wykonywania określonego zadania

 (1.2) wojsk. mały oddział piechoty;

 (1.3) podstawowa jednostka harcerska;

 (1.4) hist. formacja zbrojna średniowiecznych władców słowiańskich;

Wiktionary

  • drużyna – jedna z jednostek organizacyjnych harcerstwa,
  • drużyna sportowa – zespół sportowy, szczególnie w grach zespołowych,
  • drużyna – pododdział wojskowy,
  • drużyna pociągowa,
  • Drużyna – herb szlachecki,
  • Drużyna książęca – oddział przyboczny księcia,
  • Drużyna – seria powieści Johna Flanagana

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mediolańska drużyna pokonała piłkarzy z Neapolu dopiero w dogrywce.

 (1.2) Drużyna bojowa wzorowo wypełniła swoje zadanie.

 (1.3) Wstąpiłem do drużyny w pierwszej klasie gimnazjum, a teraz jestem już zastępowym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: druˈʒɨ̃na, AS: družna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drużynowy m., drużynowa ż.

:: zdrobn. drużynka ż.

 przym. drużynowy, wewnątrzdrużynowy, drużynowa

 przysł. drużynowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kompania, gromada, grupa, zespół

Wiktionary


drużynnik

dawniej: żołnierz wchodzący w skład drużyny książęcej


SJP.pl


drużynowa

komendantka drużyny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta/dziewczyna opiekująca się drużyną harcerską

forma przymiotnika.

 (2.1) forma żeńska przymiotnika → drużynowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nasza drużynowa będzie miała 25. urodziny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdruʒɨ̃ˈnɔva, AS: družỹnova

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drużyna ż.

:: fm. drużynowy m.

 przym. drużynowy

Wiktionary


drużynówka

potocznie: spotkanie pomiędzy drużynami, konkurs drużynowy


SJP.pl


drużynowy

przymiotnik od: drużyna


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący drużyny, charakterystyczny dla drużyny

 (1.2) sport. taki, który jest rozgrywany przez drużynę

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) osoba opiekująca się drużyną harcerską

Wiktionary

Drużynowy – harcerz (najlepiej instruktor), stojący na czele drużyny harcerskiej lub gromady zuchowej. Kieruje on działalnością swojej jednostki. Jest odpowiedzialny za wychowywanie jej członków w duchu harcerskich ideałów, zgodnie z kanonami metody harcerskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Płonie ognisko i szumią knieje, drużynowy jest wśród nas. Opowiada starodawne dzieje, bohaterski wskrzesza czas.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdruʒɨ̃ˈnɔvɨ, AS: družỹnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drużyna ż., drużynnik m.

:: fż. drużynowa ż.

 przysł. drużynowo

Wiktionary


drużyński

nazwisko


SJP.pl


drw

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki

 (1.1) = hist. polit. Demokratyczna Republika Wietnamu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Był specjalnym doradcą delegacji DRW na rozmowy paryskie, które doprowadziły do chwilowego pokoju w Wietnamie i umożliwiły wycofanie się USA z Wietnamu w 1973 roku.

Wiktionary


drwa

drewno porąbane na opał


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) porąbane kawałki drewna, np. na opał

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drewko n., drwal mos., drwalnia ż.

Wiktionary


drwal

człowiek zajmujący się wycinaniem drzew


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek pracujący w leśnictwie, który ścina drzewa;

 (1.2) pot. ktoś noszący się w charakterystycznym stylu – z gęstą, wypielęgnowaną brodą, kraciastą koszulą i dżinsami

Wiktionary

Drwal – człowiek pracujący w leśnictwie, który ścina drzewa i dostarcza drewno np. dla przemysłu budowlanego i papierniczego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Brodaty drwal ścina drzewo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drval, AS: drval

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drwa lm nm., drewno n., drwalnictwo n., drwalka ż., drwalnia ż., drwalnik mzw.

Wiktionary


drwalka

pomieszczenie do rąbania i przechowywania drewna; drwalnia, drewutnia, drewnik (regionalnie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mała drwalnia

 (1.2) kobieta drwal

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrvalka, AS: drvalka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: (1.2) fm. drwal m.

Wiktionary


drwalnia

pomieszczenie do rąbania i przechowywania drewna; drwalka, drewutnia, drewnik (regionalnie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. pomieszczenie do rąbania i przechowywania drewna (obecnie najczęściej na opał)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrvalʲɲa, AS: drvalʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drwa lm., drwal m., drwalka ż., drwalnik m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drwalka; drewutnia, reg. drwalnik, drewnik

Wiktionary


drwalnictwo

zawód drwala


SJP.pl


drwalniczek

drwalniczek Saksesena - gatunek kornika


SJP.pl


drwalnik

chrząszcz, którego larwy żerują w drewnie, szkodnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gw-pl|Poznań. drwalnia

 (1.2) gatunek chrząszcza

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrvalʲɲik, AS: drvalʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drwal m., drwalnia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drewnik

Wiktionary


drwalowy

drwal; drwalski


SJP.pl


drwalski

drwal; drwalowy


SJP.pl


drwalstwo

zajęcie drwala


SJP.pl


drwęca

rzeka w Polsce, prawy dopływ Wisły


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w północnej Polsce, prawy dopływ dolnej Wisły;

 (1.2) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w Polsce

Wiktionary

Drwęca (niem. Drewenz) – rzeka w północnej Polsce na Pojezierzu Mazurskim i Pojezierzu Chełmińsko-Dobrzyńskim, prawy dopływ dolnej Wisły. Długość rzeki wynosi 207 km, a powierzchnia dorzecza 5536 km². Wypływa ze wschodnich stoków Góry Dylewskiej (Czarci Jar) na wysokości 191 m n.p.m., płynie na południowy zachód i uchodzi do Wisły na wysokości 36,6 m n.p.m., a jej końcowy odcinek stanowi granicę Torunia i Złotorii. Wyznacza południową granicę ziemi chełmińskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przez Ostródę przepływa rzeka Drwęca.

 (1.2) Dzwoniła jakaś kobieta z Drwęcy, prosząc o interwencję.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drwęczanin mos., drwęczanka ż.

 przym. drwęcki

Wiktionary


drwęcki

przymiotnik od: Drwęca


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Drwęcy, związany z Drwęcą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Drwęca ż.

Wiktionary


drwiąco

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób wyrażający drwinę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Spróbujmy, może tym razem się uda! - wykrzyknął drwiąco.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drwina ż., drwienie n., zadrwinienie n., wydrwinienie n., Drwina ż., drwiarz m., drwinka ż.

 czas. drwić ndk., zadrwić dk., wydrwić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szyderczo, kpiąco, ironicznie, prześmiewczo

Wiktionary


drwiąco-litościwy

drwiący i litościwy


SJP.pl


drwiący

książkowo: wyrażający drwinę; kpiący, ironiczny, kpiarski, złośliwy


SJP.pl


drwiarstwo

drwina, szyderstwo


SJP.pl


drwiarz

dawniej: człowiek skłonny do drwin, wyśmiewania się; kpiarz, szyderca


SJP.pl


drwić

wyśmiewać lub kpić z kogoś


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) szydzić z kogoś, wyśmiewać, kpić, lekceważyć kogoś lub coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uczę się bez gniewu żyć choć ciągle ze mnie drwią.

 (1.1) Wszyscy drwią z samochwalców, a jednak im blaga w życiu pomaga.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drvʲit͡ɕ, AS: drvʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drwienie n., drwina ż., drwinka ż.

 przym. drwiący

 przysł. drwiąco

Wiktionary


drwienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|drwić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: drvʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drwić

 rzecz. drwina ż.

 przysł. drwiąco

Wiktionary


drwina

złośliwe, lekceważące słowa lub żarty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wyśmianie słowem lub gestem w sposób dotkliwy czyichś poglądów, zachowań lub obyczajów, z reguły będące okazaniem pogardy i wywyższenia się

Wiktionary

  • Drwina – potok, dopływ Bystrzycy Łomnickiej,
  • Drwina Długa – potok, dopływ Serafy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jacek bardzo często był przedmiotem drwin ze strony kolegów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrvʲĩna, AS: drvʹĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drwienie n., zadrwinienie n., wydrwinienie n., Drwina ż., drwiarz m.

:: zdrobn. drwinka ż.

 czas. drwić ndk., zadrwić dk., wydrwić dk.

 przysł. drwiąco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kpina, szyderstwo, docinki

Wiktionary


drwinia

wieś w Polsce


SJP.pl

Drwinia – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie bocheńskim, w gminie Drwinia, nad Drwinką.

Integralne części miejscowości: Pasternik, Podstruże, Poręków.

Wieś pierwszy raz notowana była w dokumencie księcia Bolesława Wstydliwego z 1270 roku.

Wikipedia


drwinka

zdrobnienie od: drwina


SJP.pl

2 cieki w Polsce
  • Drwinka – struga, dopływ Drwiny Długiej
  • Drwinka – rzeka, dopływ Wisły

Wikipedia


drwinkować

stroić drwinki; dowcipkować, żartować


SJP.pl


drwinkowaty

skłonny do drwinek; kpinkowaty


SJP.pl


drwiński

przymiotnik od: Drwinia


SJP.pl


drwionek

gatunek chrząszcza


SJP.pl


drwionkowate

rodzina chrząszczy, obejmująca głownie gatunki będące szkodnikami drzew


SJP.pl

Wikipedia


drwionkowaty

o cechach drwionkowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl


dry

1. [czytaj: draj] o trunku, zwykle winie: wytrawny; sec;
2. wykrzyknik naśladujący dźwięk dzwonka lub dzwonienie budzika; drr, drrr, driń, drrń, drin, dryn, drynd, dryń


SJP.pl

Dry – miejscowość i gmina we Francji, w Regionie Centralnym, w departamencie Loiret.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 1025 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 45 osób/km² (wśród 1842 gmin Centre, Dry plasuje się na 385. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 566.).

Wikipedia


dryblas

potocznie: nadmiernie wyrośnięty chłopiec lub mężczyzna; drągal


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) chłopiec lub mężczyzna nadmiernie wyrośnięty i niezgrabny

Wiktionary


dryblasowaty

potocznie: wysoki, niezgrabny


SJP.pl


drybler

sportowiec (zwłaszcza piłkarz) mający świetnie opanowaną umiejętność dryblingu; dribler


SJP.pl


dryblerka

1. sportsmenka mająca świetnie opanowaną umiejętność dryblingu;
2. potocznie: drybling


SJP.pl


dryblerki

1. sportsmenka mająca świetnie opanowaną umiejętność dryblingu;
2. potocznie: drybling


SJP.pl


dryblerski

drybler


SJP.pl

Patrz:

drybler

drybling

prowadzenie piłki blisko siebie lekkimi pchnięciami i częstą zmianą kierunku dla zmylenia przeciwnika; dribling


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. seria szybkich wymachów nogami nad piłką połączonych z nagłymi zwrotami ciała i zmianami kierunku poruszania się zawodnika w celu ominięcia zawodników przeciwnej drużyny i niestracenia przy tym piłki;

Wiktionary

  • Drybling (piłka nożna)
  • Zwód (koszykówka)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈdrɨblʲĩŋk, AS: dryblʹĩŋk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drybler m., dryblowanie n.

 czas. dryblować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kiwanie, dryblowanie

Wiktionary


dryblingowy

drybling; driblingowy


SJP.pl


dryblować

prowadzić piłkę (w piłce nożnej) lub krążek (w hokeju) blisko siebie lekkimi pchnięciami i częstą zmianą kierunku dla zmylenia przeciwnika; driblować


SJP.pl

czasownik

 (1.1) sport. poruszać się w sposób mający na celu zmylenie i ominięcie przeciwnika

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – Ma Pan przydomek "Drillo". Co on oznacza? – Kiedyś byłem piłkarzem, lubiłem dryblować – stąd przydomek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɨˈblɔvat͡ɕ, AS: dryblovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drybling m., dryblowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kiwać, reg. pozn. kitować się.

Wiktionary


dryblowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dryblować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dryblować ndk.

 rzecz. drybling mrz.

Wiktionary


dryden

Miejscowości w USA:

  • Dryden – wieś w stanie Michigan, w hrabstwie Lapeer
  • Dryden – miasto w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Tompkins
  • Dryden – wieś w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Tompkins
  • Dryden – jednostka osadnicza w stanie Wirginia, w hrabstwie Lee

Wikipedia


dryf

1. ruch kry na morzu; znos, dryft;
2. zbaczanie statku z obranego kursu pod wpływem wiatru lub prądu;
3. prąd morski związany z wiatrem o stałym kierunku;
4. kąt znoszenia statku z kursu;
5. dryf kontynentów - poziome przemieszczanie się kontynentów; dryft kontynentów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) materia i organizmy unoszone w wodzie;

 (1.2) żegl. znoszenie jednostki pływającej z kursu pod wpływem wiatru;

 (1.3) w windsurfingu: boczny ruch deski w kierunku zawietrznej wskutek wiatru lub znoszenia przez prąd

Wiktionary

  • dryf (hydrobiologia) – termin hydrobiologiczny, zwierzęta unoszone w wodzie
  • dryf (żegluga) – znoszenie jednostki pływającej z kursu pod wpływem wiatru
  • dryf kontynentów
  • dryf genetyczny

Wikipedia

Wymowa:

IPA: drɨf, AS: dryf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dryfter mos./mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2-3) dryfowanie

Wiktionary


dryfkotwa

Dryfkotwa – rodzaj pływającej kotwicy w postaci czaszy przypominającej spadochron lub długiego, stożkowatego worka bez dna.

Dryfkotwa wyrzucona za burtę jachtu, hamuje jego bieg i pomaga utrzymać jednostkę dziobem do fali przy sztormowaniu. Zadaniem dryfkotwy jest zmniejszenie prędkości dryfowania z wiatrem i falą oraz ustawienie jednostki dziobem do fali, co zapobiega jej przewróceniu na burtę. Stosuje się ją na jachtach przy zrzuconych żaglach, łodziach ratunkowych, itp. Dryfkotwa wyrzucana jest na dość długiej linie o wytrzymałości liny kotwicznej i długości regulowanej tak, by jacht i dryfkotwa jednocześnie wpływały na falę i schodziły w bruzdy (dzięki temu, zmniejsza się działające na kadłub szarpnięcia).

Wikipedia


dryfomierz

miernik odchylenia kątowego od nominalnego kursu, stosowany głownie w układach nawigacyjnych


SJP.pl


dryfować

1. być znoszonym przez fale morskie, prąd morski, wiatr (o krze, statku lub innym obiekcie pływającym)
2. przenośnie: skłaniać się ku jakiejś idei, nawet nie do końca świadomie
3. przenośnie: biernie poddawać się losowi


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zdryfować)

 (1.1) żegl. poddawać się działaniu fal, prądów lub wiatru, unosząc się na wodzie

 (1.2) geol. przemieszczać się po powierzchni kuli ziemskiej jako efekt procesów geologicznych

 (1.3) odchodzić od właściwego toku sprawy, od istoty idei

 (1.4) zdawać się na los

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dryfowanie n., dryfter mos./mrz.

Wiktionary


dryfowy

przymiotnik od: dryf (np. prąd dryfowy)


SJP.pl


dryft

1. ruch kry, statku lub innych obiektów pływających pod wpływem wiatru, fali i prądów morskich; znos; dryf;
2. niestabilność parametrów urządzenia w czasie;
3. dryft kontynentów - poziome przemieszczanie się kontynentów; dryf kontynentów;
4. dryft genetyczny - podstawowy proces naturalnej ewolucji, polegający na fluktuacji częstości genu w populacji


SJP.pl

  • Dryft – przenoszenie materiałów na ląd przez prądy morskie, materia i organizmy unoszone w rzece
  • Wędrówka kontynentów, nazywana także dryftem
  • Dryf genetyczny lub dryft genetyczny – podstawowy proces neutralnej ewolucji

Wikipedia


dryfter

mały statek rybacki przystosowany do łowienia ryb sieciami dryfującymi; luger; lugier


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. niewielki statek rybacki przeznaczony do łowienia ryb sieciami dryfującymi

 (1.2) oceanogr. dryfująca sonda oceanograficzna mierząca parametry wody;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) środ. pot. ktoś, kto często jest pod wpływem narkotyków lub alkoholu

Wiktionary

  • dryfter – rodzaj jednostki rybackiej
  • dryfter – rodzaj sondy oceanograficznej

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. dryf m., dryfowanie n., zdryfowanie n.

 czas. dryfować ndk., zdryfować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) luger, lugier

Wiktionary


dryftowy

przymiotnik od: dryft (np. tranzystor dryftowy, prądy dryftowe)


SJP.pl


dryg

1. rzadko: jednorazowe poruszenie, skurcz mięśni; podskok;
2. potocznie: zdolność, skłonność do czegoś; smykałka, żyłka, glik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) zwykle w zwrocie „mieć dryg do czegoś” – pot. mieć do czegoś skłonność, talent do robienia czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kocha łowić ryby i ma do tego niesamowity dryg.

 (1.1) – Biedna dziewczyna… Ani w pracy się jej nie układało, bo nie miała drygu do niemieckiego…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɨk, AS: dryk

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) predyspozycja, pot. smykałka, pot. żyłka

Wiktionary


dryga

rodzaj sieci rybackiej; mrzeżna, mrzeża, drygawica, drygubica


SJP.pl

Dryga – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Suchowola.

Wieś leśnictwa nowodworskiego w ekonomii grodzieńskiej w drugiej połowie XVII wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Pocieszenia w Chodorówce lub do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Suchowoli.

Wikipedia


drygać

potocznie: podskakiwać, drgać


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) gw-pl|Poznań. bać się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dryganie n.

Wiktionary


drygalski

nazwisko


SJP.pl


dryganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|drygać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drygać ndk.

Wiktionary


drygant

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) stpol. także reg-pl|Mazury. ogier

Wiktionary

Drygant (słow. Drigant, niem. Basteirücken, węg. Bástya-hát, 1481 m), błędnie nazywany czasami Trzyganiem (Trigant) – długi i zalesiony grzbiet kończący od południowej strony Grań Baszt w słowackich Tatrach. Ciągnie się od południowych stoków Skrajnej Baszty do Szczyrbskiego Jeziora; jego południowy koniec okrąża Droga Wolności i kolejka elektryczna. Grzbiet Dryganta wraz z Granią Baszt oddzielają Dolinę Mięguszowiecką od Doliny Młynickiej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈdrɨɡãnt, AS: drygãnt

Wiktionary


drygawica

rodzaj sieci rybackiej; dryga, mrzeżna, mrzeża, drygubica


SJP.pl

Wikipedia


drygawka

rodzaj wiosła do kierowania tratwą lub galarem


SJP.pl

Drygawka – długie wiosło flisackie umieszczone na przodzie lub tyle tratwy, służące do jej sterowania.

"drygawka", zwana na Pomorzu – sterem, na wschodzie Polski – opoczyną, w Krakowskiem – pojazdem, jest to duże wiosło długości 8-9 m, w grubszym końcu płasko zaciosane lub też oprawione w cienkie deszczułeczki /wyłącznie na Dunajcu/. Średnica dłużycy przeznaczonej na wyrób drygawki wynosi w grubszym końcu ok. 20 cm.

Wikipedia


drygała

potocznie: podskakiwać, drgać


SJP.pl


drygle

rzeczownik

 (1.1) łódź. zimne nóżki

Wiktionary

Zimne nóżki, także: auszpik, reg. pozn. galart, reg. łódz. drygle, reg. kuj. zylc, reg. studzienina, pot. meduza – zimna przekąska, galareta mięsna przyrządzana z nóżek wieprzowych lub wołowych i warzyw, tradycyjnie podawana z octem lub sokiem z cytryny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ona to z głowy i nóżek / zmieni tej świni etykietę / wiedząc, co do czego służy / zrobi drygle czy galaretę. (Tadeusz Karasiewicz)

Wiktionary


drygliwy

dawniej:
1. o melodii, tańcu: żywy, szybki, rytmiczny; skoczny;
2. wywołujący drżenie, skłonny do drżenia; drżący, dygoczący, dygotliwy


SJP.pl


drygnąć

potocznie: podskoczyć, drgnąć


SJP.pl


drygubica

rodzaj sieci rybackiej; dryga, drygawica, mrzeżna, mrzeża


SJP.pl


dryguś

dryguś zmienny - gatunek pająka z rodziny skakunowatych


SJP.pl


dryja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. wynik trzech oczek na rzuconej kostce

 (1.2) daw. trójkąt

 (1.3) daw. trzykonny zaprzęg

Wiktionary

  • Dryja – herb szlachecki
  • Dryja – wieś w woj. wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Tuliszków

Wikipedia


dryjakiew

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. maść, lekarstwo

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɨˈjäcɛf, AS: dryi ̯äḱef

Wiktionary


dryjer

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. tokarz

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|drejer, tokorz.

Wiktionary


dryka

nazwisko


SJP.pl


drykier

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. osoba zajmująca się wyoblaniem

Wiktionary

Wyoblarz lub wyoblacz, również drykier – rzemieślnik zajmujący się wyoblaniem (przede wszystkim ręcznym). Dawniej, a czasami obecnie, nazywany „drykierem” (sama czynność nazywana „drykowanie”) – od niemieckiego drücken. Zanikający zawód, który polega na kształtowaniu cienkościennych przedmiotów w kształcie brył obrotowych z blach metodą wyoblania. Trudność w opanowaniu techniki wyoblania polega na tym, że każdy rodzaj blachy wymaga specyficznych umiejętności. Bywa tak, że wyoblarz potrafi wykonywać elementy z blachy stalowej i aluminiowej a nie potrafi kształtować mosiądzu czy srebra. Wyoblarz posługuje się w czasie pracy specjalistycznymi narzędziami m.in.:

  • wyoblakami ręcznymi,
  • rolkami do wyoblania,
  • przyrządami dźwigniowymi do wyoblania,
  • wzornikami (formami) do wyoblania.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tokarz drykier odpowiedni potrzebny jest do fabryki wyrobów srebrnych przy ulicy Dzikiej № 10.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drykiernia ż.

 czas. drykować ndk.

 przym. drykierski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyoblarz

Wiktionary


drykiernia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. warsztat, w którym wyoblane są blaszane przedmioty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Firma miała też drykiernię produkującą różnego rodzaju garnki metalowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drykier m.

 czas. drykować ndk.

 przym. drykierski

Wiktionary


drykować

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) przest. wytwarzać przedmioty z blachy poprzez stopniowe dociskanie jej do obracającego się wzornika

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rysunek gotowy; każdy więc warsztat zabiera się do przygotowania poszczególnych części przedmiotu: tokarz obtacza lane lub drykuje z blachy gładkie profile, […]

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drykier m., drykiernia ż.

 przym. drykierski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyoblać

Wiktionary


dryl

pruska metoda wychowawcza prowadząca do ślepego posłuszeństwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wojskowa, bezwzględna dyscyplina

 (1.2) twarda tresura

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zool. nazwa systematyczna|Mandrillus leucophaeus|ref=tak., gatunek małpy z rodziny koczkodanowatych;

Wiktionary

Mandryl równikowy, dryl (Mandrillus leucophaeus) – gatunek ssaka naczelnego z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae), blisko spokrewniony z mandrylem barwnolicym (M. sphinx), od którego różni się głównie jednolitym ubarwieniem twarzy. Jest zagrożony wyginięciem.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: drɨl, AS: dryl

Wiktionary


dryling

strzelba myśliwska o trzech lufach; drylinger; trójlufka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) łow. broń z trzema lufami;

Wiktionary

Dryling – łamana broń myśliwska o trzech lufach, zwykle jedna jest na naboje kulowe, a dwie na śrutowe. Spotyka się także dryling-ekspresy o dwóch lufach kulowych i jednej śrutowej oraz drylingi ze wszystkimi lufami gwintowanymi.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈdrɨlʲĩŋk, AS: drylʹĩŋk

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) trójlufka

Wiktionary


drylinger

strzelba myśliwska o trzech lufach; dryling; trójlufka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) łow. zob. dryling.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɨˈlʲĩŋɡɛr, AS: drylʹĩŋger

Wiktionary


drylować

1. wyjmować pestki z owoców; drelować, pestkować, wydrylowywać, wypestkowywać;
2. w rolnictwie, ogrodnictwie: wysiewać rośliny systemem rzędowym


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) kulin. pozbawiać owoce pestek

 (1.2) roln. siać rzędami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do ciasta potrzebuję pół kilograma drylowanych wiśni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drɨˈlɔvat͡ɕ, AS: drylovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drylownica ż., drylowanie n.

 czas. wydrylować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drążyć, wydrążać

Wiktionary


drylowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|drylować.

Wiktionary

Drylowanie, czasem drelowanie (z niem. drillen = świdrować) – proces usuwania pestek z owoców.

Urządzenia do usuwania pestek z owoców zarówno w przemyśle przetwórczym, jak i w gospodarstwach domowych nazywają się drylownicami.Ręczne drylowanie wykonywane bywa przy pomocy różnych drobnych przyrządów np. wygiętego drutu, spinek do włosów, "dziadka do drylowania" (przyrządu podobnego do dziadka do orzechów).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌdrɨlɔˈvãɲɛ, AS: drylovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drylować

 rzecz. drylownica ż.

Wiktionary


drylownica

przyrząd do usuwania pestek z owoców; odpestczarka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) urządzenie do mechanicznego usuwania pestek z owoców

Wiktionary

Drylowanie, czasem drelowanie (z niem. drillen = świdrować) – proces usuwania pestek z owoców.

Urządzenia do usuwania pestek z owoców zarówno w przemyśle przetwórczym, jak i w gospodarstwach domowych nazywają się drylownicami.Ręczne drylowanie wykonywane bywa przy pomocy różnych drobnych przyrządów np. wygiętego drutu, spinek do włosów, "dziadka do drylowania" (przyrządu podobnego do dziadka do orzechów).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌdrɨlɔvʲˈɲit͡sa, AS: drylovʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drylować

 rzecz. drylowanie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odpestczarka

Wiktionary


dryn

wykrzyknik naśladujący dźwięk dzwonka lub dzwonienie budzika; drr, drrr, driń, drrń, dry, drin, drynd, dryń


SJP.pl


drynd

gwarowo: dorożka


SJP.pl


drynda

gwarowo: dorożka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. stary pojazd

 (1.2) gw-pl|Poznań. taksówka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dryndziorz mos.

Wiktionary


dryndać

1. potocznie: dzwonić;
2. dawniej: chwiać się, kołysać się; dyndać (się)


SJP.pl


dryndnąć

potocznie: zadzwonić, zatelefonować


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pot. zatelefonować

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrɨ̃ndnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: drndnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dryndnięcie n.

Wiktionary


dryndnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dryndnąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dryndnąć

Wiktionary


dryndolić

dawniej, potocznie: grać nieumiejętnie na jakimś instrumencie; pitolić, dyndolić, rzępolić, brząkać


SJP.pl


dryndziarski

dryndziarz; dorożkarski, fiakierski


SJP.pl


dryndziarz

1. przestarzale: dorożkarz;
2. w gwarze poznańskiej: taksówkarz


SJP.pl


dryndziorz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Poznań. daw. dorożkarz

 (1.2) gw-pl|Poznań. taksówkarz

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drynda ż.

Wiktionary


dryp

wyraz dźwiękonaśladowczy, zwykle powtórzony, naśladujący odgłos dreptania nogami


SJP.pl


dryssa

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w Rosji i na Białorusi (obwód witebski), prawy dopływ Dźwiny;

Wiktionary

Wierchniedźwińsk (biał. Верхнядзвінск, Wierchniadzwinsk; ros. Верхнедвинск, Wierchniedwinsk; do 1962 roku Dryssa) – miasto na Białorusi, w obwodzie witebskim, nad rzeką Dryssą, siedziba administracyjna rejonu wierchniedźwińskiego. W 2010 roku liczyło ok. 7,3 tys. mieszkańców.

Wikipedia


dryświata

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka na Białorusi w obwodzie witebskim, mająca swe źródło w jeziorze Dryświaty i uchodząca do Dzisny;

Wiktionary

Dryświata (biał. Дрысвята / Друкша) – rzeka na Białorusi, na Pojezierzu Brasławskim, administracyjnie w obwodzie witebskim. Ma swoje źródło w jeziorze Dryświaty i uchodzi do rzeki Dzisnej we wsi Koziany.

Wikipedia


dryzlować

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) daw. włók. kręcić nici, prząść

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) […] starosta zacierając ręce, kręcąc wąsa, pociągając pasa, wszedł do komnaty, gdzie dwie panie dryzlowały poglądając w milczeniu jedna na drugą, nie bez niejakiej niechęci.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dryzlowanie n.

Wiktionary


drżąco

1. trzęsąc się, drgając;
2. bojąc się;
3. brzmiąc nierówno, załamując się;
4. migocząc


SJP.pl


drżączka

1. dreszcze;
2. roślina z gatunku traw o kłosach drżących na wietrze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Briza|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych o sercowatych kłosach, drżących przy najlżejszym podmuchu wiatru;

 (1.2) pot. drżenie, dreszcze

Wiktionary

Drżączka (Briza L.) – rodzaj roślin jednoliściennych z rodziny wiechlinowatych. Liczy około 20 gatunków traw występujących w strefie klimatu umiarkowanego półkuli północnej. W Polsce dziko rośnie drżączka średnia (Briza media), drżączka większa (Briza maxima) jest uprawiana, a drżączka mniejsza (Briza minor) notowana jest jako przejściowo dziczejąca (efemerofit).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ta delikatna łodyżka z mnóstwem trójkątnych i w przedziwne fugi wyrżniętych wisiadełek u szczytu to drżączka, która ręką ludzką poruszona wydaje się żywą, trwożliwą istotą.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drżeć

Wiktionary


drżączkowaty

turzyca drżączkowata - roślina z rodziny turzycowatych o długich łodygach i wąskich liściach, rosnąca dziko w całej Europie; morska trawka; waldhar


SJP.pl


drzażdżka

zdrobnienie od: drzazga


SJP.pl


drzazga

maleńki kawałek jakiegoś materiału, który się wbił w (pod) skórę; zadra


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) niewielki, ostry odłamek jakiegoś materiału (drewna, metalu, szkła itp.)

 (1.2) mały, drewniany odłupek, stosowany przeważnie jako podpałka

Wiktionary

Osoby noszące nazwisko Drzazga:

  • Barbara Biesiada-Drzazga (ur. 1960) – polska zootechniczka
  • Beata Drzazga – polska przedsiębiorczyni
  • Edward Drzazga (1924–2018) – polski wojskowy
  • Henryk Drzazga (1913–1982) – polski nauczyciel i działacz społeczny
  • Józef Drzazga (1914–1978) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup
  • Kazimierz Drzazga (ur. 1951) – polski związkowiec, urzędnik samorządowy i polityk
  • Krzysztof Drzazga (ur. 1995) – polski piłkarz
  • Robert Drzazga (XX–XXI w.) – polski prawnik i dyplomata
  • Tadeusz Drzazga (ur. 1975) – polski sztangista

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie panikuj tak! To tylko mała drzazga.

 (1.1) Biedna Anusia, której piękny Babinicz nieco w głowie zawrócił, żegnała się z nim bardzo czule, ale on się trzymał ostro i dopiero na samem odjezdnem rzekł jej:

:: — Żeby nie jedno licho, które w sercu jako cierń siedzi, tobym się był pewnie w waćpannie na umor rozkochał.

:: Anusia pomyślała sobie, że niemasz takiej drzazgi, którejby nie można przy cierpliwości igiełką wydłubać, lecz że i bała się trochę tego Babinicza, więc nie rzekła nic — westchnęła cicho i odjechała.

 (1.2) Znów huknął strzał, tym razem drzazgi posypały się z kości. (…) Nim upłynął kwadrans, cała izba grzmiała wystrzałami. Dym przesłonił światło świec i postacie strzelających. (…) drzazgi leciały z czaszek, wióry ze ścian i z ram portretów…

 (1.2) — …Nie wykręcisz się sianem. Stawajno teraz, stawaj, bo wiem, że cię tchórz oblatuje, choć się za orszańskiego mistrza podajesz (…) pan Wołodyjowski nie śpieszył się i nie wydobywając jeszcze szabli, obejrzał się naokoło po niebie (…) przed domem mrok panował zupełny.

:: — Dobrze się dzień zaczyna — rzekł pan Wołodyjowski — ale słońce nieprędko jeszcze wejdzie. Może waść życzysz, żeby nam poświecili? (…) szlachta zatoczyła w milczeniu krąg naokół rycerzy; wszyscy podnieśli zapalone drzazgi w górę, za nimi umieścili się inni, ciekawi i niespokojni; w środku przeciwnicy mierzyli się oczyma.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈḍʒazɡa, AS: ḍžazga

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zadra, zadzior, zadziora, gw-pl|Poznań|żgak, żgok., daw. gw-pl|Kraków|skałka., gw-pl|Górny Śląsk|drzizga, drzyzga.

 (1.2) trzaska, szczapka

Wiktionary


drzazgowaty

rzadko: mający pełno drzazg


SJP.pl


drzazgowski

nazwisko


SJP.pl


drzeć

1. rwać na kawałki, np. drzeć list na strzępki; rozrywać, rozdzierać;
2. zdzierać, obdzierać coś z czegoś, np. drzeć pierze;
3. potocznie: szarpać, targać, np. drzeć za włosy; tarmosić;
4. potocznie: niszczyć ciągłym używaniem, np. drzeć buty; zdzierać, używać;
5. potocznie o reumatycznym bólu: dokuczać;
6. drzeć się:
a) być rozdzieranym, rwanym;
b) być niszczonym, zużywanym;
c) potocznie: szarpać się wzajemnie; tarmosić się;
d) potocznie: mówić, śpiewać lub płakać bardzo głośno; krzyczeć, wrzeszczeć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni

 (1.1) trząść się, drgać, dygotać

 (1.2) być przestraszonym, bać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cały drżał ze strachu.

 (1.2) Doyle Lonnegan jest groźnym gangsterem, przed którym drży całe Illinois.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: drʒɛt͡ɕ, AS: držeć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drgnięcie n., drżenie n., drżączka ż.

 czas. zadrżeć

Wiktionary


drzemać

1. lekko, czujnie spać;
2. pozostawać w ukryciu, nie ujawniać się;
3. pozostawać w bezruchu, być bezczynnym, biernie istnieć


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) lekko, czujnie spać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pies drzemał na fotelu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈḍʒɛ̃mat͡ɕ, AS: ḍžmać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drzemka ż., drzemanie n.

 czas. zdrzemnąć się dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. kimać

Wiktionary


drzemanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|drzemać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drzemać ndk.

 rzecz. drzemka ż.

Wiktionary


drzemka

1. lekki sen; półsen;
2. potocznie: przycisk w budziku wyłączający alarm i włączający go ponownie po krótkiej chwili


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) krótki sen, przespanie się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A teraz drzemka do czwartej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈḍʒɛ̃mka, AS: ḍžmka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drzemanie n., zdrzemnięcie n.

 czas. drzemać ndk., zdrzemnąć się dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sen, gara; pot. kima, spanko

Wiktionary


drzemlik

jeden z najmniejszych ptaków z rodziny sokołów, chroniony


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Falco columbarius|ref=tak., gatunek sokoła, występujący w północnych częściach Eurazji i Ameryki Północnej;

Wiktionary

Drzemlik, sokół drzemlik, sokół królik (Falco columbarius) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈḍʒɛ̃mlʲik, AS: ḍžmlʹik

Wiktionary


drzeń

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. biol. rdzeń (tkanka miękiszowa, która wypełnia pień lub łodygę rośliny)

 (1.2) stpol. istotna część, udział

Wiktionary

Drzeń – osada pofolwarczna w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Sławoborze.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego.

Wikipedia


drżenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|drżeć.

Wiktionary

  • drżenie głosowe
  • drżenie samoistne
  • drżenie spoczynkowe
  • drżenie zamiarowe

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedy czytała przemówienie, nie mogła opanować nerwowego drżenia rąk i głosu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdrʒɛ̃ɲɛ, AS: držńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drżeć

 rzecz. drgnięcie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drganie

Wiktionary


drzeniów

wieś w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Drzeniów – wieś w woj. lubuskim, w pow. słubickim, w gminie Cybinka
  • Drzeniów – wieś w woj. lubuskim, w pow. żarskim, w gminie Tuplice
  • Drzeniów – gromada

Wikipedia


drżenny

majaczenie drżenne - psychoza u alkoholików, objawiająca się drżeniem mięśni oraz omamami; delirium tremens, biała gorączka, majaczenie alkoholowe


SJP.pl


drzeńsko

wieś w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Drzeńsko – wieś w woj. lubuskim, w pow. słubickim, w gminie Rzepin
  • Drzeńsko – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. drawskim, w gminie Złocieniec
  • Drzeńsko – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. sławieńskim, w gminie Malechowo
  • Drzeńsko – przystanek kolejowy w Drzeńsku w województwie lubuskim, w powiecie słubickim

Wikipedia


drzewce

1. drewniana część niektórych przedmiotów, służąca do umocowania innych części
2. część omasztowania statku służąca do podnoszenia żagli, bandery lub świateł nawigacyjnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) drewniana część broni drzewcowej i obuchowej;

 (1.2) drewniany drążek, do którego mocuje się flagę lub sztandar;

 (1.3) belka, będąca częścią omasztowania;

Wiktionary

  • drzewce – element składowy broni
  • drzewce – element składowy sztandaru
  • drzewce – element składowy omasztowania
  • drzewce – drzewiasta struktura danych w informatyce
W Polsce
  • Drzewce – część miasta Gostynin
  • Drzewce – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. bydgoskim, w gminie Białe Błota
  • Drzewce – wieś w woj. lubelskim, w pow. puławskim, w gminie Nałęczów
  • Drzewce – wieś w woj. lubuskim, w pow. sulęcińskim, w gminie Torzym
  • Drzewce – kolonia w woj. lubuskim, w pow. sulęcińskim, w gminie Torzym
  • Drzewce – wieś w woj. łódzkim, w pow. skierniewickim, w gminie Lipce Reymontowskie
  • Drzewce – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gostyńskim, w gminie Poniec
  • Drzewce – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kolskim, w gminie Olszówka
  • Drzewce – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kolskim, w gminie Osiek Mały
  • Drzewce – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. międzychodzkim, w gminie Międzychód
  • Drzewce – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. słupeckim, w gminie Zagórów

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Głowę zdrajcy wetknięto na drzewce i wystawiono ponad murem zamkowym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈḍʒɛft͡sɛ, AS: ḍžefce

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drzewny

Wiktionary


drzewiak

australijski ssak nadrzewny z podrodziny kangurów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Dendrolagus|S. Müller|ref=tak., rodzaj ssaka z podrodziny kangurów;

 (1.2) zool. ssak z rodzaju drzewiak (1.1)

Wiktionary

Drzewiak (Dendrolagus) – rodzaj ssaków z podrodziny kangurów (Macropodinae) w obrębie rodziny kangurowatych (Macropodidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Drzewiaki jedzą liście.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drzewo n.

 przym. drzewny

Wiktionary


drzewianie

średniowieczne plemię zachodniosłowiańskie


SJP.pl

Wikipedia


drzewianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. hist. przedstawiciel jednego z najbardziej wysuniętych na zachód plemięemion słowiańskich, ok. 1000 r. zamieszkującego puszcze na zachodnim brzegu dolnej Łaby;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drzewiański m.

:: fż. Drzewianka

 przym. drzewiański

Wiktionary


drzewiarka

wóz z kłonicami używany do transportu drewna kopalnianego


SJP.pl

Drzewiarka (Chiropodomys) – rodzaj ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).

Wikipedia


drzewiarski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z drzewiarstwem, dotyczący drzewiarstwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drzewiarstwo n., drzewiarz mos.

 przym. drzewiasty

Wiktionary


drzewiarz

pracownik przemysłu drzewnego; specjalista w dziedzinie technologii drewna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) środ. leśn. pracownik przemysłu drzewnego

 (1.2) środ. leśn. specjalista w dziedzinie technologii drewna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Już w toku negocjacji obecnych zasad drzewiarze zwrócili się do UOKiK o zaopiniowanie ich projektu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drzewiarstwo n., drzewo m., drzewko n., zadrzewianie n., zadrzewienie n.

 przym. drzewiarski, drzewiasty

Wiktionary


drzewiasty

mający cechy drzewa, będący drzewem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający cechy drzewa, będący drzewem

 (1.2) podobny do drzewa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ḍʒɛˈvʲjastɨ, AS: ḍževʹi ̯asty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drzewo n., drzewko n., drzewiarz mos., drzewiarstwo n., zadrzewianie n., zadrzewienie n.

 przym. drzewny, drzewiarski

Wiktionary


drzewica

rodzaj ptaków z rodziny kaczkowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

  • drzewica – (Dendrocygna) rodzaj gęsi
  • Drzewica – herb szlachecki
W Polsce
  • Drzewica – wieś w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Bytnica
  • Drzewica – miasto w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Drzewica
  • Drzewica – wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Golczewo
  • Drzewica – stacja kolejowa w Drzewicy, w województwie łódzkim
  • Drzewica – gmina miejsko-wiejska w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim
  • Drzewica – dawna gromada w powiecie opoczyńskim w województwie kieleckim

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ḍʒɛˈvʲit͡sa, AS: ḍževʹica

Wiktionary


drzewicki

przymiotnik od: Drzewica


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Adam Drzewicki – polski szlachcic
  • Adam Drzewicki – polski szlachcic, urzędnik i poseł na Sejm
  • Jan Drzewicki – rzymskokatolicki duchowny i urzędnik
  • Maciej Drzewicki – rzymskokatolicki duchowny i urzędnik
  • Krzysztof Drzewicki – polski prawnik

Wikipedia


drzewicz

nazwisko


SJP.pl

Drzewicz (kaszb. Drzewicz, niem. Drewitz) – osada leśna kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie chojnickim, w gminie Chojnice. Osada jest częścią składową sołectwa Swornegacie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.

Wikipedia


drzewiczanin

mieszkaniec Drzewicy


SJP.pl


drzewiczanka

mieszkanka Drzewicy


SJP.pl


drzewiczka

rzeka w Polsce


SJP.pl

Drzewiczka – rzeka wypływająca z lasów Garbu Gielniowskiego, prawy dopływ Pilicy.

Przepływa przez Petrykozy, Parczówek, Opoczno (Zalew Tulipan), Drzewicę (od której bierze nazwę i gdzie znajduje się Jezioro Drzewieckie o powierzchni 81 ha), Odrzywół, gdzie utworzony jest czterohektarowy zalew, i Brzeski, po czym wpada do Pilicy na wysokości Nowego Miasta nad Pilicą.

Wikipedia


drzewidło

kolczasty krzew z rodziny kaktusowatych, występujący w strefie tropikalnej Ameryki, uprawiany jako roślina ozdobna; peireskia, pereskia


SJP.pl

Drzewidło (Pereskia Mill.) – rodzaj sukulentów z rodziny kaktusowatych. Gatunkiem typowym jest P. paniculata Vellozo.

Wikipedia


drzewiecki

nazwisko


SJP.pl

  • Aleksander Drzewiecki – skrzypek, trębacz, wachmistrz zawodowy, altowiolista, powstaniec wielkopolski
  • Conrad Drzewiecki – tancerz i choreograf
  • Filip Drzewiecki – hokeista
  • Franciszek Drzewiecki – zakonnik
  • Jakub Drzewiecki – pianista
  • Jan Drzewiecki (ujednoznacznienie)
  • Jarosław Drzewiecki – pianista (ojciec Stanisława)
  • Józef Drzewiecki (ujednoznacznienie)
  • Karol Drzewiecki (ujednoznacznienie)
  • Krzysztof Drzewiecki – organista i śpiewak
  • Mirosław Drzewiecki – poseł na Sejm, były minister sportu i turystyki
  • Mirosław Drzewiecki – ksiądz
  • Piotr Drzewiecki (ujednoznacznienie)
  • Stanisław Drzewiecki – pianista (syn Jarosława)
  • Stefan Drzewiecki – inżynier wynalazca, pionier lotnictwa i żeglugi podwodnej
  • Zbigniew Drzewiecki – pianista
  • Władysław Drzewiecki – kompozytor

Wikipedia


drzewiej

dawniej: niegdyś, dawniej; ongi, ongiś


SJP.pl

przysłówek czasu

 (1.1) przest. wcześniej, dawniej, kiedyś w przeszłości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chodźcie, dzieci, dziadek wam opowie, jak to drzewiej bywało.

 (1.1) Tak oto wchodzimy w Góry Polskie, w które drzewiej wdzierali się pionerzy i osadnicy, karczując bór, siejąc płone zboże[,] i wypasując bydło.

 (1.1) Drzewiej było tu inaczej, inaczej. Kiedyś, przed dawnymi laty ziemie te miodem płynęły i mlekiem.

 (1.1) Grube, przerażające murzyska mają we framugach zakratowane okna, w poprzek tychże były drzewiej belki, do których przywiązywano skazańca.

 (1.1) Drzewiéj tu u nas inaczéj bywało: / Gdzie dziś doliny, tam jezioro stało, [/ Po „Gorzec” tylko zbiérała miód pszczoła, / A Tatry Dunaj obléwał dokoła.]

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈḍʒɛvʲjɛ̇j, AS: ḍževʹi ̯ėi ̯

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dawniej, kiedyś, niegdyś, onegdaj, ongi, ongiś

Wiktionary


drzewigowate

rodzina much, obejmująca gatunki pasożytujące na innych owadach


SJP.pl


drzewigowaty

o cechach drzewigowatych (rodzina owadów)


SJP.pl


drzewigroszek

roślina trwała z rodziny motylkowatych


SJP.pl


drzewina

1. małe, skarlałe drzewo;
2. drzewa, zarośla z drzew


SJP.pl

Drzewina (niem. Wiesenthal) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Trąbki Wielkie.

Przed II wojną światową wieś należała do Wolnego Miasta Gdańsk. Do 1947 roku miejscowość nosiła niemiecką nazwę Wiesenthal.

Wikipedia


drzewinka

zdrobnienie od: drzewina


SJP.pl


drzewiński

nazwisko


SJP.pl


drzewipest

drzewo występujące w strefie tropikalnej, którego owoce są jadalne


SJP.pl


drzewisz

chrząszcz z rodziny korników, szkodnik siewek i sadzonek drzew iglastych, z których ogryza korę


SJP.pl


drzewko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od drzewo

 (1.2) małe drzewo

 (1.3) kraków. choinka świąteczna

 (1.4) stpol. drzewce

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Drzewko herbaciane jest zawsze zielone.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈḍʒɛfkɔ, AS: ḍžefko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drzewo n., drzewiarz m., drzewiarstwo n., zadrzewianie n., zadrzewienie n.

 przym. drzewny, drzewiasty, drzewkowaty

Wiktionary


drzewkowaty

podobny w kształcie do drzewka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przypominający drzewko, mający postać drzewka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zadrzewienie n., zadrzewianie n., drzewo, drzewko

 przym. drzewny

 przysł. drzewkowato

Wiktionary


drzewkowy

przymiotnik od: drzewko


SJP.pl


drzewniak

1. potocznie: perfumy drzewne;
2. regionalnie: drewniak


SJP.pl


drzewnica

rodzaj ssaka z rodziny drzewnicowatych


SJP.pl

Drzewnica (Burramys) – rodzaj ssaka z rodziny drzewnicowatych (Burramyidae).

Wikipedia


drzewnicowate

o cechach drzewnicowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl

Drzewnicowate (Burramyidae) – rodzina małych ssaków nadrzewnych, torbaczy z rzędu dwuprzodozębowców (Diprotodontia).

Wikipedia


drzewnicowaty

o cechach drzewnicowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl


drzewnictwo

dziedzina wiedzy o drewnie


SJP.pl

Drzewnictwo – nauka leśna o technologii obróbki, przetwarzaniu i zastosowaniu drewna jako surowca i materiału. Drzewnictwo bada zagadnienia konserwacji oraz techniczno-ekonomiczne, związane z gospodarczym zastosowaniem drewna.

Kierunki naukowe składające drzewnictwa to:

  • nauka o drewnie,
  • obróbka i narzędzia obróbki drewna,
  • ekonomika drzewnictwa.

Wikipedia


drzewnik

naturalny związek organiczny występujący oprócz celulozy w zdrewniałych częściach roślin; lignina


SJP.pl

Lignina, drzewnik – organiczny związek chemiczny, heterogenny polimer zbudowany głównie z monomerów alkoholu p−kumarylowego oraz jego pochodnych: alkoholu koniferylowego i synepinowego. Jeden z podstawowych składników drewna (obok celulozy i hemiceluloz), w którym występuje w ilości ok. 20%. Buduje ścianę komórkową (zwłaszcza wtórną) u roślin (stanowi 17–25% suchej masy drewna drzew liściastych oraz nawet 25–34% u drzew iglastych). Jest nierozpuszczalna w wodzie.

Wikipedia


drzewnikowy

przymiotnik od: drzewnik


SJP.pl


drzewny

1. będący drzewem, częścią drzewa;
2. dotyczący przerobu drewna;
3. przerobiony, wytworzony z drewna


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) bot. dotyczący drzewa czy drzew

 (1.2) związany z przerobem drewna

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) On także przyczynił się, ażeby wykazać tożsamość między diamentem a węglem drzewnym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zadrzewienie n., zadrzewianie n., drzewiak mzw., drzewo n., drzewko n., drzewina ż., drzewce n.

 przym. drzewiasty, drzewkowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drzewiasty, lesisty, leśny

Wiktionary


drzewo

1. duża roślina o zdrewniałej łodydze w postaci pnia;
2. materiał uzyskany ze ściętego drzewa (bez kory i gałęzi); drewno;
3. pot. materiał opałowy z drzewa (rośliny); drewno;
4. środowiskowo, w muzyce orkiestrowej: instrumenty dęte drewniane


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dendr. wieloletnia roślina składająca się z pnia i korony;

 (1.2) mat. graf acykliczny i spójny, przypominający wyglądem odwrócone do góry nogami drzewo (1.1);

 (1.3) inform. struktura danych reprezentująca drzewo (1.2);

 (1.4) pot. środ. zob. drewno.

 (1.5) środ. instrumenty dęte drewniane

 (1.6) zob. drzewo oskrzelowe.

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W parku rosło wiele drzew.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈḍʒɛvɔ, AS: ḍževo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drewno n., drzewiarz m., drzewiarstwo n., zadrzewianie n., zadrzewienie n.

:: zdrobn. drzewko n.

 czas. zadrzewiać ndk., zadrzewić dk.

 przym. drzewny, drzewiasty, drzewkowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|stróm., gw-pl|Górny Śląsk|strom.

 (1.2) dendrogram

Wiktionary


drzewodruk

drzeworyt;
1. technika graficzna polegająca na wyryciu rysunku w drewnianym klocku, pokryciu farbą i odbiciu na papierze;
2. odbitka wykonana tą techniką


SJP.pl


drzewojad

motyl nocny z rodziny trociniarek, szkodnik drzew liściastych; trociniarka czerwica


SJP.pl


drzewoporzec

gatunek storczyka; dendrobium


SJP.pl


drzeworadek

drzeworadek dębowy - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych


SJP.pl


drzeworycik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od drzeworyt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drzeworyt m.

 przym. drzeworytowy

Wiktionary


drzeworyt

drzewodruk;
1. technika graficzna polegająca na wyryciu rysunku w drewnianym klocku, pokryciu farbą i odbiciu na papierze;
2. odbitka wykonana tą techniką


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szt. technika graficzna druku wypukłego posługująca się drewnianymi płytkami do wykonywania odbitek;

 (1.2) szt. odbitka uzyskana techniką drzeworytu (1.1)

Wiktionary

Drzeworyt – technika graficzna należąca do druku wypukłego.

Do wykonania drzeworytu wykorzystuje się deskę, na którą nanosi się rysunek, a następnie przy pomocy specjalnych narzędzi wycina się tło, które na odbitce będzie białe. Pozostawione wypukłe miejsca będą drukowały. Klocek pokrywa się farbą drukarską i odbija na papierze.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) japoński drzeworyt pozostawił rzeczywiście trwałe ślady w twórczości van Gogha.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drzeworytnictwo n., drzeworytnik m., drzeworytniczka ż., drzeworytnia ż., drzeworycik mrz.

 przym. drzeworytowy, drzeworytniczy

Wiktionary


drzeworytnia

pracownia, w której wykonuje się drzeworyty


SJP.pl


drzeworytnictwo

dziedzina sztuki wykonywania drzeworytów


SJP.pl


drzeworytniczka

drzeworytnik


SJP.pl

Patrz:

drzeworytnik

drzeworytnik

artysta zajmujący się drzeworytnictwem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) szt. artysta zajmujący się drzeworytnictwem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drzeworyt m., drzeworytnictwo n.

:: fż. drzeworytniczka ż.

 przym. drzeworytniczy, drzeworytowy

 przysł. drzeworytniczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. ksylograf

Wiktionary


drzeworytowy

przymiotnik od: drzeworyt


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) szt. związany z drzeworytem, dotyczący drzeworytu; wykonany techniką drzeworytu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drzeworyt mrz., drzeworytnictwo n., drzeworytnik m., drzeworytniczka ż., drzeworytnia ż., drzeworycik mrz.

 przym. drzeworytniczy

Wiktionary


drzewostan

zbiorowisko drzew rosnących niedaleko siebie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) leśn. zespół drzew ze sobą sąsiadujących i oddziałujących na siebie;

 (1.2) ekol. najwyższa warstwa ekosystemu leśnego

Wiktionary

Drzewostan – zespół drzew o zbliżonych cechach morfologicznych, rosnących w bezpośrednim sąsiedztwie i wzajemnie na siebie oddziałujących.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Drzewostan sosnowo-brzozowo-dębowy jest typem drzewostanu mieszanego.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. drzewostanowy

Wiktionary


drzewostanowy

przymiotnik od: drzewostan


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) leśn. związany z drzewostanem, dotyczący drzewostanu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drzewostan mrz.

Wiktionary


drzewoszek

rusałka drzewoszek - motyl z rodziny rusałkowatych


SJP.pl


drzewotocz

gatunek owada z rodziny ryjkowcowatych (słoników)


SJP.pl


drzewowkręt

potocznie: rodzaj śruby do drewna; drewnowkręt


SJP.pl


drzewozbiór

w leśnictwie: sztuczne zbiorowisko różnych gatunków drzew


SJP.pl


drzewożerek

chrząszcz z rodziny korników


SJP.pl


drzewożerny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) zool. odżywiający się drewnem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drzewożerność ż.

Wiktionary


drzewoznawca

specjalista w dziedzinie nauki o drzewach i krzewach; dendrolog


SJP.pl


drzewoznawczy

związany z nauką o drzewach i krzewach; dendrologiczny


SJP.pl


drzewoznawczyni

specjalistka w dziedzinie nauki o drzewach i krzewach; dendrolożka


SJP.pl


drzewoznawstwo

nauka o drzewach i krzewach; dendrologia


SJP.pl

Dendrologia (gr. déndron „drzewo”, lógos „słowo, nauka”), drzewoznawstwo – dział botaniki zajmujący się drzewami i krzewami, w tym m.in. ich morfologią, anatomią, geografią, genetyką. Zajmuje się też introdukcją – wprowadzeniem do uprawy obcych gatunków roślin oraz ich aklimatyzacją.

Wikipedia


drzewołaz

gatunek tropikalnej żaby


SJP.pl


drzewołazowate

o cechach drzewołazowatych (rodzina płazów)


SJP.pl

Wikipedia


drzewołazowaty

o cechach drzewołazowatych (rodzina płazów)


SJP.pl


drzikwost

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. nazwa systematyczna|Phoenicurus ochruros|ref=tak., kopciuszek

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|świstek.

Wiktionary


drzistać

czasownik niedokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. puszczać bąki

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. przewracać się

Wiktionary


drzistula

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plotkarka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) klachula, klyta, klebetnica, melikot

Wiktionary


drzizga

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. drzazga

Wiktionary


drzon

ludowa nazwa derenia, krzewu z rodziny dereniowatych


SJP.pl


drzonków

wieś w Polsce


SJP.pl

Drzonków (do 1945 niem. Drentkau) – od 1 stycznia 2015 część miasta i osiedle administracyjne Zielonej Góry, położona na południowym zboczu Wału Zielonogórskiego. Do 31 grudnia 2014 r. samodzielna wieś w gminie Zielona Góra.

Wikipedia


drzonowo

wieś w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Drzonowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. chełmińskim, w gminie Lisewo
  • Drzonowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. kołobrzeskim, w gminie Kołobrzeg
  • Drzonowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Biały Bór
  • Drzonowo – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. wałeckim, w gminie Człopa

Wikipedia


drzwi

1. otwór wejściowy do budynku lub jakiegoś wnętrza, wyposażony w ruchome zamknięcie, np. przechodzić przez drzwi;
2. ruchome zamknięcie otworu wejściowego do budynku lub jakiegoś wnętrza, np. klamka u drzwi;
3. coś dającego możliwość osiągnięcia jakiegoś celu, np. drzwi do kariery


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) ruchome zakrycie otworu w ścianie umożliwiającego przejście; sam taki otwór

 (1.2) zakrycie na podobieństwo drzwi (1.1) każdego otworu, przez który można wejść lub coś wkładać

Wiktionary

Drzwi – ruchoma przegroda (zazwyczaj pionowa), element zamykający otwór w ścianie budynku, ściance mebli, karoserii pojazdu wraz z konstrukcją niezbędną do umocowania tego elementu.

Drzwi stosowane w budynkach zamykają otwory służące do przechodzenia pomiędzy pomieszczeniami. Tego rodzaju drzwi występują w wielu odmianach, różniących się kształtem, konstrukcją i sposobem otwierania.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Stare drzwi otwierają się z głośnym piskiem.

 (1.2) Znowu nie domknąłeś drzwi od szafy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ḍʒvʲi, AS: ḍžvʹi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odźwierny m., odźwierze n., odrzwia nmos.

:: zdrobn. drzwiczki nmos.

 przym. drzwiowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odrzwia, wrota, wejście, stpol. dźwirze, reg. śl. dwiyrze, dźwiyrze., gw-pl|Górny Śląsk|dźwiyrza.

 (1.2) drzwiczki

Wiktionary


drzwiczki

małe drzwi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) zdrobn. od: drzwi

 (1.2) małe drzwi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈḍʒvʲit͡ʃʲci, AS: ḍžvʹičʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drzwi nmos., odźwierny m.

 przym. drzwiowy, drzwiczkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. dwiyrka, dźwiyrka.

Wiktionary


drzwiowy

przymiotnik od: drzwi


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z drzwiami, dotyczący drzwi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drzwi nmos., drzwiczki nmos., odrzwia nmos.

Wiktionary


drzycim

wieś w Polsce


SJP.pl

Drzycim – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Drzycim.

Wikipedia


drzycimski

przymiotnik od: Drzycim


SJP.pl


drzym

ptak z rzędu łaźców


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. ptak z rodziny nazwa systematyczna|Bucconidae|ref=tak.;

Wiktionary


drzymalski

nazwisko


SJP.pl


drzymała

nazwisko, m.in. Zbigniew Drzymała, polski przedsiębiorca


SJP.pl

Drzymała:

  • Michał Drzymała
  • Zbigniew Drzymała

Wikipedia


drzymy

ptak z rzędu łaźców


SJP.pl

Drzymy (Bucconidae) – rodzina ptaków z rzędu dzięciołowych (Piciformes).

Wikipedia


drzyzdać

w gwarze mazowieckiej: mieć rozwolnienie


SJP.pl


drzyzga

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. drzazga

Wiktionary

  • Bernard Drzyzga
  • Ewa Drzyzga
  • Fabian Drzyzga
  • Tomasz Drzyzga
  • Wojciech Drzyzga

Wikipedia


ds

skrót od: Dom Studenta


SJP.pl

skrót

 (1.1) = Dom Studenta, pot. akademik

Wiktionary

ds.

  • Skrót: do spraw, np. Ministerstwo ds. Edukacji.

Ds

  • Ds – symbol chemiczny pierwiastka darmsztadtu
  • Ds – oznaczenie repertorium z działalności karnej prokuratury. Stosowane jest w sygnaturach akt prokuratury.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== DS (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec

 (1.1) = akust. Doppler sonar → sonar dopplerowski

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dɛ‿ˈːs, AS: d•‿es

Wiktionary


ds.

skrót od: do spraw


SJP.pl

skrót

 (1.1) = do spraw

Wiktionary

ds.

  • Skrót: do spraw, np. Ministerstwo ds. Edukacji.

Ds

  • Ds – symbol chemiczny pierwiastka darmsztadtu
  • Ds – oznaczenie repertorium z działalności karnej prokuratury. Stosowane jest w sygnaturach akt prokuratury.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Polsce przez pewien czas działał Pełnomocnik Rządu ds. Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dɔ‿ˈspraf, AS: do‿spraf

Wiktionary


dse

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = wojsk. polit. Demokratyczna Armia Grecji

Wiktionary


dsl

ang. Digital Subscriber Line, technologia szerokopasmowego dostępu do internetu


SJP.pl


dst

[skrót czytany jako całe, odmienne wyrażenie lub potocznie: de-es-te] dostateczny, dostateczne (ocena szkolna); dst. (skrót może być zakończony kropką - zgodnie z regułą, lub nie - zgodnie ze zwyczajem); dost.


SJP.pl


dst.

[skrót czytany jako całe, odmienne wyrażenie lub potocznie: de-es-te] dostateczny, dostateczne (ocena szkolna); dst (skrót może być zakończony kropką - zgodnie z regułą, lub nie - zgodnie ze zwyczajem); dost.


SJP.pl

skrót

 (1.1) = eduk. dostateczny (ocena szkolna)

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) 3, dost.

Wiktionary


dsz

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju żeńskiego

 (1.1) = Delegatura Sił Zbrojnych;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dowódcy obszarów DSZ zostali prezesami obszarów WiN.

Wiktionary


dt

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = turyst. Dom Turysty

Wiktionary

Decytona [dt] – jednostka miary stosowana w rolnictwie. Zastąpiła stosowaną wcześniej jednostkę miary w postaci kwintala.

1 decytona [dt] = 0,1 tony [t] = 1 kwintal = 100 kg

Miara ta podawana jest przede wszystkim przy obliczaniu płodów rolnych.

Wikipedia


dtp

przygotowywanie publikacji za pomocą komputera; desktop publishing


SJP.pl


dtp-owiec

środowiskowo: osoba zawodowo zajmująca się przygotowywaniem publikacji za pomocą komputera; detepowiec


SJP.pl


dtv

[czytaj: de-te-FAŁ] skrót od: Dziennik Telewizyjny - program informacyjny telewizji polskiej w czasach PRL


SJP.pl


dtwo

skrót od: dowództwo; d-dztwo, dow.


SJP.pl


du-du

1. wykrzyknik naśladujący odgłos wydobywany z instrumentu;
2. wykrzyknik naśladujący odgłos upadku czegoś ciężkiego; łubu-du


SJP.pl


dual

1. forma gramatyczna odnosząca się do dwóch przedmiotów tworzących naturalne pary (oczy, uszy itp.); dualis
2. podwójny ruch matujący w szachach


SJP.pl

  • Dual slalom (narciarstwo) – w narciarstwie
  • Dual slalom (kolarstwo górskie) – w kolarstwie górskim

Wikipedia


duala

typ roweru crossowego


SJP.pl

  • Duala – miasto w Kamerunie,
  • Duala – plemię afrykańskie, zamieszkujące Kamerun,
  • duala – język z rodziny bantu.

Wikipedia


dualis

forma gramatyczna odnosząca się do dwóch przedmiotów tworzących naturalne pary (oczy, uszy itp.); dual


SJP.pl

Liczba podwójna (liczba mnoga podwójna, dualis) – występująca w niektórych językach (w tym w dawnej polszczyźnie i czeszczyźnie) kategoria gramatyczna, służąca wyrażaniu podwójności, parzystości. Ma ona własne formy gramatyczne, inne od form liczby mnogiej, na oznaczenie dwóch osób lub rzeczy, na przykład:

  • w rodzaju męskim oba koniá/a, dwa mieczá/a, dwaj królá/a;
  • w rodzaju żeńskim obie stronie, dwie rybie, dwie niewieście;
  • w rodzaju nijakim dwie słońcé/y, dwie polé/i), dwie oknie, dwie skrzydle, dwie pokoleni(é).

Wikipedia


dualista

zwolennik filozoficznej koncepcji dualizmu, uznający współistnienie dwóch pierwotnych bytów, przeciwstawnych i uzupełniających się, np. materii i ducha


SJP.pl


dualistka

dualista


SJP.pl

Patrz:

dualista

dualistycznie

przysłówek

 (1.1) w sposób dualistyczny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dualizm m.

 przym. dualistyczny

Wiktionary


dualistyczny

1. mający dwa aspekty; dwoisty
2. dotyczący dualizmu (poglądu filozoficznego)
3. w polityce: dotyczący współistnienia dwóch państw lub dwóch organów administracji


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dwoisty, o dwóch aspektach

 (1.2) dotyczący dualizmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dualizm m.

 przysł. dualistycznie

Wiktionary


dualizacja

dzielenie czegoś na dwie części, kategorie, grupy itp.; dychotomizacja


SJP.pl


dualizm

1. jednoczesne występowanie dwóch odmiennych zjawisk, zasad, pierwiastków; dwoistość;
2. koncepcja filozoficzna zakładająca współistnienie dwóch pierwotnych bytów, przeciwstawnych i uzupełniających się, np. materii i ducha;
3. unia dwóch państw działających równorzędnie w ramach jednego organizmu państwowego; ustrój dualistyczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dwoistość, istnienie obok siebie dwóch oddzielnych nurtów, zjawisk itd.

 (1.2) filoz. nurt w filozofii uznający za postawę bytu dwie odrębne substancje

 (1.3) polit. ustrój polityczny polegający na złączeniu się dwóch państw na zasadzie całkowitej równorzędności (np. Austro-Węgry)

Wiktionary

Filozofia

  • dualizm (filozofia umysłu)
  • dualizm (religia)
  • dualizm antropologiczny – stanowisko w filozofii człowieka
  • dualizm ontologiczny – stanowisko w filozofii bytu

Fizyka

  • dualizm korpuskularno-falowy

Gospodarka europejska

  • dualizm gospodarczy

Polityka

  • dualizm władzy – podział jednego z elementów władz państwowych na dwie, względnie niezależne instytucje; w Polsce istnieje dualizm wszystkich trzech władz państwowych (władza ustawodawcza: Sejm – Senat; władza wykonawcza: Prezydent – Rada Ministrów; władza sądownicza: sądy – trybunały)

Zobacz też

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Weininger uznaje daleko posunięty dualizm kobiety i mężczyzny, którzy reprezentują tak samo jak u Kokoschki dwie krańcowo różne formy bytu.

 (1.2) […] w uporządkowaniu materiału wyraźnie zaznacza się wpływ tak popularnego podówczas neoplatonizmu, akcentującego dualizm tego, co cielesne i duchowe, ziemskie i niebiańskie (…).

 (1.3) Szujski rozumiał, że dualizm austro-węgierski ma trwały charakter i na niedający się przewidzieć okres, stanowić będzie fundament monarchii austro-węgierskiej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dualista m., dualistka ż.

 przym. dualistyczny

 przysł. dualistycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwoistość

 (1.3) ustrój dualistyczny

Wiktionary


dualność

zasada dualności (zasada dwoistości) - jedno z praw geometrii rzutowej


SJP.pl

  • dualizm korpuskularno-falowy
  • zasada dualności – prawo geometrii rzutowej
  • zasada dualności w teorii kategorii
  • graf dualny

Wikipedia


dualny

mający podwójną naturę


SJP.pl


dualowy

dual


SJP.pl

Patrz:

dual

dualski

przymiotnik od: Duala (miasto w Kamerunie)


SJP.pl


duant

jedna z dwóch elektrod cyklotronu


SJP.pl

Wikipedia


duathlon

[czytaj: duatlon] zawody sportowe składające się z dwóch konkurencji (np. bieg i kolarstwo); duatlon, dwubój


SJP.pl

Duathlon, duatlon (gr. dwubój) – dyscyplina sportowa będąca jedną z odmian triathlonu. Zawodnicy kolejno: biegną, jadą rowerem i znowu biegną.

Wikipedia


duatlon

zawody sportowe składające się z dwóch konkurencji (np. bieg i kolarstwo); duathlon, dwubój


SJP.pl

Duathlon, duatlon (gr. dwubój) – dyscyplina sportowa będąca jedną z odmian triathlonu. Zawodnicy kolejno: biegną, jadą rowerem i znowu biegną.

Wikipedia


dub

[czytaj: dab] gatunek muzyki elektronicznej, który wyrósł z reggae pod koniec lat 60. i na początku lat 70.


SJP.pl

Dub – technika przetwarzania nagrań muzycznych (głównie z gatunku reggae), eksponująca zwłaszcza sekcję rytmiczną (bębny, bas), powstała na Jamajce w latach siedemdziesiątych XX w. Obejmuje zarówno przetwarzanie muzyki na żywo (przez realizatorów dźwięku, tzw. dubmasterów), jak i nagrania studyjne. Technika dub skupia się na wybranym elemencie nagrania, który w wersji oryginalnej pozostaje na dalszym planie. Z reguły w nagraniu dub pomija się oryginalny wokal. Czasem jest on wykorzystywany jako podkład do toastingu.

Wikipedia


dubaj

miasto i emirat w Zjednoczonych Emiratach Arabskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. jeden z siedmiu emiratów tworzących Zjednoczone Emiraty Arabskie;

 (1.2) geogr. stolica Dubaju (1.1);

Wiktionary

Dubaj (arab. دبي, trl. Dubayy, trb. Dubajj) – największe miasto w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Stolica emiratu Dubaj. Jest położony na południowym wybrzeżu Zatoki Perskiej. W 2023 liczył ok. 3,55 mln mieszkańców.

Znaczący ośrodek turystyczny. W 2019 Dubaj odwiedziło 16,3 mln turystów, było to siódme najczęściej odwiedzane miasto świata.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na wakacje jedziemy do Dubaju.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdubaj, AS: dubai ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dubajczyk m., dubajczyk m., Dubajka ż., dubajka ż.

 przym. dubajski

Wiktionary


dubajczyk

mieszkaniec Dubaju (miasta)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Dubaju; osoba z tego emiratu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dubaj mrz., dubajczyk mos., dubajka ż.

:: fż. Dubajka ż.

 przym. dubajski

Wiktionary


dubajka

mieszkanka Dubaju (miasta)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Dubaju; kobieta z tego emiratu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dubaj mrz., dubajczyk mos., dubajka ż.

:: fm. Dubajczyk mos.

 przym. dubajski

Wiktionary


dubajski

przymiotnik od: Dubaj (emirat i miasto w Zjednoczonych Emiratach Arabskich)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Dubajem, dotyczący Dubaju, pochodzący z Dubaju

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dubajka ż., dubajczyk mos., Dubaj mrz., Dubajczyk mos., Dubajka ż.

Wiktionary


dubaniowski

nazwisko


SJP.pl


dubas

staropolski statek rzeczny do przewożenia towarów; tumbas


SJP.pl

Dubas – w XVI- XIX wieku był to flisacki statek rzeczny, używany do spławu zbóż, rzadziej artykułów leśnych lub rud metali. Był poruszany za pomocą ośmiu wioseł podczas spływu z prądem rzeki, zaś w drodze powrotnej również żagla podnoszonego na pojedynczym maszcie.

Wikipedia


dubbing

[czytaj: dabing] zastąpienie języka oryginalnego filmu przez inny język


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) film. dialogi przetłumaczone z obcego języka, przygotowane w postprodukcji i zastępujące oryginalną ścieżkę dialogową w filmie, serialu lub grze komputerowej;

Wiktionary

Dubbing – stosowany w postprodukcji filmów, seriali czy gier komputerowych proces podkładania głosów do już nagranego materiału. Stanowi jedną z trzech – obok napisów i lektora – form opracowań zagranicznych filmów na inne języki.

W przypadku oryginalnej wersji językowej dubbing oznacza zmiksowanie dodatkowych nagrań z oryginalnym dźwiękiem powstałym podczas produkcji, w wyniku czego powstaje kompletna ścieżka dźwiękowa. Dźwiękowiec i montażysta przygotowują niezbędne ścieżki (dialogi, postsynchrony, efekty dźwiękowe i muzykę), które następnie miksowane są tak, aby dźwięk był odpowiednio zbalansowany i żaden z elementów składowych nie zagłuszał pozostałych, a następnie zgrywane jako gotowa ścieżka. Dubbing w rozumieniu procesu postprodukcji filmu bywa mylony z postsynchronizacją, polegającą na tym, że aktor wcielający się na planie w daną postać w studiu nagrywa bądź dogrywa dialogi celem lepszego zsynchronizowania ich z obrazem bądź zastosowania cenzury.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dubbing do tego filmu zyskał aprobatę krytyków.

 (1.1) Ten film jest z dubbingiem czy z napisami?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdabʲĩŋk, AS: dabʹĩŋk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dubbingowanie n., zdubbingowanie n.

 czas. dubbingować ndk., zdubbingować dk.

 przym. dubbingowy, dubbingowany

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. dubbingowanie n., zdubbingowanie n.

 czas. dubbingować ndk., zdubbingować dk.

 przym. dubbingowy, dubbingowany

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|dubbing.

uwagi.

 zobacz też: Indeks:Polski - Film

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) dubbing

* bułgarski: (1.1) дублаж m.

* duński: (1.1) dubbing w.

* francuski: (1.1) doublage m.

* japoński: (1.1) 吹き替え

* kaszubski: (1.1) dubbing m.

* niemiecki: (1.1) Synchronisierung ż.

* rosyjski: (1.1) дубля́ж m., озву́чка ż.

* ukraiński: (1.1) дубля́ж m.

źródła.

== dubbing (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) film. dubbing

forma czasownika|en.

 (2.1) present participle|dub.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


dubbingować

[czytaj: dabingować] zastępować w filmie oryginalny język innym; podkładać głos pod taki film


SJP.pl

czasownik

 (1.1) telew. film. podkładać głos do filmu tłumaczonego z innego języka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ścieżkę dźwiękową znakomitej większości kreskówek, obowiązkowo dubbingowanych, wypełniają wrzaski i łomoty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdabʲĩŋˈɡɔvat͡ɕ, AS: dabʹĩŋgovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dubbingowanie n., dubbing

Wiktionary


dubbingowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dubbingować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dubbingować ndk.

 rzecz. dubbing mrz.

Wiktionary


dubbingowany

[czytaj: dabingowany] taki, w którym zastosowano dubbing


SJP.pl


dubbingowy

[czytaj: dabingowy] przymiotnik od: dubbing, np. aktor dubbingowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) film. związany z dubbingem, dotyczący dubbingu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dubbing mrz.

Wiktionary


dubczek

nazwisko, m.in. Aleksander Dubczek (1921-1992) polityk


SJP.pl


dubczyk

nazwisko


SJP.pl


dubel

1. w brydżu posiadanie w danym kolorze dokładnie dwóch kart; dubleton;
2. kopia, drugi egzemplarz;
3. powtórzenie tego samego ujęcia filmowego podczas kręcenia filmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) film. powtórzenie ujęcia filmowego

 (1.2) identyczny egzemplarz przedmiotu

Wiktionary

  • dubel – w terminologii brydżowej, inaczej dubleton – posiadanie w jednym kolorze dwóch kart
  • dubel – powtórzenie ujęcia podczas produkcji filmu
  • Dubel – film dokumentalny z 2009 roku
  • dubel – zagranie w snookerze

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Filmowcy zabezpieczają się, robiąc kilka dubli każdego ujęcia.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dubeltowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) dublet

Wiktionary


dubelt

ptak łowny z rodziny siewek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Gallinago media|ref=tak., gatunek ptaka z rodziny bekasowatych;

Wiktionary

(Bekas) dubelt, bekas dubelt (Gallinago media) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Bliski zagrożenia wyginięciem.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈdubɛlt, AS: dubelt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dubeltówka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łow. bekas dubelt, bekas funtowy

Wiktionary


dubeltak

półfabrykat powstały przy wyrobie podkładów kolejowych z kłód, w postaci belki o szerokości równej szerokości podkładu, a grubości równej podwojonej wysokości podkładu


SJP.pl


dubeltówa

zgrubienie od: dubeltówka


SJP.pl


dubeltówka

śrutowa broń myśliwska o dwóch lufach gładkich; dwururka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) łow. popularna, gładkolufowa, śrutowa broń myśliwska o dwóch równoległych lufach ułożonych w pionie lub poziomie;

Wiktionary

Dubeltówka – rodzaj strzelby wyposażonej w dwie lufy i komory nabojowe, które ułożone są równolegle obok siebie: horyzontalnie lub wertykalnie (tzw. bok).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój dziadek trzyma w szafie na strychu spory zestaw dubeltówek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdubɛlˈtufka, AS: dubeltufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dubelt m.

 przym. dubeltowy

 przysł. dubeltowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwururka, dwulufka, fuzja

Wiktionary


dubeltowość

dubeltowy


SJP.pl

Patrz:

dubeltowy

dubeltowy

1. podwójny;
2. przekraczający zwykłą miarę pod jakimś względem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) podwójny

 (1.2) gw-pl|Łowicz. daw. o kolorze: pomarańczowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dubel m., dubeltówka ż., dubler m., dublerka ż., dublowanie n., zdublowanie n.

 czas. dublować ndk., zdublować dk.

 przym. dubeltówkowy, dublerski

 przysł. dubeltowo

Wiktionary


dubeninecki

przymiotnik od: Dubenniki


SJP.pl


dubeninki

wieś w Polsce


SJP.pl

Dubeninki (niem. Dubeningken, 1938–1945 Dubeningen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie gołdapskim. Miejscowość jest siedzibą gminy Dubeninki i leży na terenie tej gminy.

Wikipedia


dubhe

jedna z siedmiu gwiazd w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy, tworzących sylwetkę Wielkiego Wozu


SJP.pl

Dubhe (Alfa Ursae Majoris, α UMa) – druga pod względem jasności gwiazda w konstelacji Wielkiej Niedźwiedzicy. Wchodzi w skład asteryzmu Wielkiego Wozu. Jest oddalona o około 123 lata świetlne od Słońca.

Wikipedia


dubia

rzeczy lub materiały budzące wątpliwości


SJP.pl

Dubia (l.mn.) (łac. dubium – wątpliwość) – określenie rzeczy, pojęć itp., które budzą wątpliwości co do ich poprawności, autentyczności lub jakości. W Kościele katolickim termin używany w środowisku teologicznym dla spraw odnoszących się do zapytań skierowanych do papieża w celu wyjaśnienia wątpliwości dot. nauczania Magisterium Kościoła.

Wikipedia


dubicki

przymiotnik od: Dubicze Cerkiewne


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Aleh Dubicki – białoruski lekkoatleta
  • Bolesław Dubicki – polski inżynier elektryk
  • Bolesław Dubicki – polski zapaśnik i trener
  • Daniel Dubicki – polski piłkarz i trener
  • Jarosław Dubicki – polski koszykarz i trener
  • Leon Dubicki – polski wojskowy
  • Tadeusz Dubicki – polski historyk

Wikipedia


dubicze

wieś w Polsce


SJP.pl

Dubicze – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie łosickim, w gminie Stara Kornica.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Starej Kornicy.

Wikipedia


dubie

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w województwie małopolskim;

 (1.2) geogr. wieś w województwie łódzkim;

Wiktionary

Miejscowości

W Polsce

Według TERYT jest ich 2:

  • Dubie – wieś w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Szczerców ,
  • Dubie – wieś w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Krzeszowice.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Babcia Halinka urodziła się w Dubiu.

Wiktionary


dubiecczanin

mieszkaniec Dubiecka (miasta w Polsce)


SJP.pl


dubiecczanka

mieszkanka Dubiecka (miasta w Polsce)


SJP.pl


dubiecki

Dubiecko


SJP.pl

Patrz:

Dubiecko

dubiecko

Dubiecko


SJP.pl

Dubiecko – miasto w Polsce, położone w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Dubiecko. Leży nad Sanem, na Pogórzu Dynowskim. Jest siedzibą gminy Dubiecko.

W okresie I Rzeczypospolitej miasto administracyjnie należące do ziemi sanockiej w województwie ruskim.

Wikipedia

Patrz:

Dubiecko

dubiel

1. dawniej: dureń, głupiec, prostak;
2. gatunek ryby z rodziny prażmowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. głupiec, bałwan, prostak

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) icht. nazwa systematyczna|Carpio collari., mieszaniec karpia i karasia

Wiktionary

Dubiel – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Kwidzyn przy drodze wojewódzkiej nr 524. W centrum wsi znajduje się plac zabaw. Wieś szlachecka Dubiela położona była w II połowie XVI wieku w województwie malborskim. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈdubʲjɛl, AS: dubʹi ̯el

Wiktionary


dubielno

wieś w Polsce


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

WG TERYT jest ich 4, w tym 2 podstawowe
  • Dubielno – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. chełmińskim, w gminie Papowo Biskupie
  • Dubielno – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. świeckim, w gminie Jeżewo
  • Dubielno – część wsi Jania Góra w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. świeckim, w gminie Świekatowo
  • Dubielno – część wsi Nowa Wiśniewka w woj. wielkopolskim, w pow. złotowskim, w gminie Zakrzewo

Wikipedia


dubienczanin

mieszkaniec Dubienki (wsi w Polsce)


SJP.pl


dubienczanka

mieszkanka Dubienki (wsi w Polsce)


SJP.pl


dubienecki

przymiotnik od: Dubienka


SJP.pl


dubienka

wieś w Polsce


SJP.pl

Dubienka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Dubienka. Leży w Obniżeniu Dubieńskim (Polesie Wołyńskie), nad Wełnianką (lewy dopływ Bugu), w pobliżu granicy Strzeleckiego Parku Krajobrazowego.

Od 1588 r. samodzielne miasto, zdegradowana w 1945 roku. Była miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego. Miasto królewskie Dubno lokowane w 1588 roku położone było w XVI wieku w ówczesnym województwie bełskim. W XVIII wieku wchodziła w skład starostwa dubieńskiego. Miasto rządowe Królestwa Kongresowego położone było w 1827 roku w powiecie hrubieszowskim, obwodzie hrubieszowskim województwa lubelskiego. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w ówczesnym województwie chełmskim.

Wikipedia


dubieński

przymiotnik od: Dubna, Dubno


SJP.pl

  • Dubieński (herb szlachecki)
  • Rejon dubieński
  • Powiat dubieński
  • Wanda Dubieńska

Wikipedia


dubik

nazwisko


SJP.pl


dubin

wieś w Polsce


SJP.pl

Dubin (pol. hist. Dupin) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim, w gminie Jutrosin. Dawniej samodzielne miasto.

Wikipedia


dubiński

nazwisko


SJP.pl

Dubiński to nazwisko mieszkalne dla kogoś z któregokolwiek z miejsc zwanych Dubin.Osoby o tym nazwisku:

  • Adam Dubiński – polski arabista i karaimoznawca, działacz społeczności karaimskiej
  • Aleksander Dubiński – polski turkolog i orientalista
  • Antoni Dubiński – polski oficer
  • Józef Dubiński – polski oficer
  • Józef Dubiński – polski geofizyk i geomechanik

Wikipedia


dubisa

rzeka na Litwie; Dubysa


SJP.pl

Dubissa (lit. Dubysa) – rzeka na środkowo-zachodniej Litwie o długości 131 km.

Wikipedia


dubisz

nazwisko


SJP.pl


dubitować

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) daw. rozmyślać, zastanawiać się

Wiktionary


dubla

podwójna stawka


SJP.pl

Dubla - (z ang. double - podwójny) - typ zakładu wzajemnego polegający na obstawieniu dwóch zwycięskich koni, w dwóch kolejnych gonitwach wskazanych przez organizatora wyścigów konnych.

Wikipedia


dublańczyk

absolwent Akademii Rolniczej w Dublanach


SJP.pl


dublaż

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dublowanie, metoda konserwowania obrazów poprzez podklejanie od spodu nowego płótna

 (1.2) neol. dubbing

Wiktionary

Dubbing – stosowany w postprodukcji filmów, seriali czy gier komputerowych proces podkładania głosów do już nagranego materiału. Stanowi jedną z trzech – obok napisów i lektora – form opracowań zagranicznych filmów na inne języki.

W przypadku oryginalnej wersji językowej dubbing oznacza zmiksowanie dodatkowych nagrań z oryginalnym dźwiękiem powstałym podczas produkcji, w wyniku czego powstaje kompletna ścieżka dźwiękowa. Dźwiękowiec i montażysta przygotowują niezbędne ścieżki (dialogi, postsynchrony, efekty dźwiękowe i muzykę), które następnie miksowane są tak, aby dźwięk był odpowiednio zbalansowany i żaden z elementów składowych nie zagłuszał pozostałych, a następnie zgrywane jako gotowa ścieżka. Dubbing w rozumieniu procesu postprodukcji filmu bywa mylony z postsynchronizacją, polegającą na tym, że aktor wcielający się na planie w daną postać w studiu nagrywa bądź dogrywa dialogi celem lepszego zsynchronizowania ich z obrazem bądź zastosowania cenzury.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Zawsze gram z dublażem najpierw jeśli jest taka opcja

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdublaʃ, AS: dublaš

Wiktionary


dublecik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od dublet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dublet m.

Wiktionary


dubler

1. aktor grający pewną rolę na przemian z innym aktorem;
2. osoba zastępująca aktora w scenach wymagających specjalnych umiejętności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zastępca aktora w scenach wymagających szczególnych umiejętności

 (1.2) więz. wspólnik przestępcy

Wiktionary

Dubler (fr. Doubleur, ang. photo double, body double) – osoba, która zastępuje aktora w różnych scenach, w których ten nie może uczestniczyć, np. szczególnie niebezpiecznych, albo wymagających specjalnego przygotowania lub umiejętności (np. jazdy konnej, fechtunku). Do znanych w historii kina dublerów zaliczyć można Yakimę Canutta oraz Shelley Michelle.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Proponuję zdjęcia w większej odległości i zastąpienie Zbyszka dublerem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dublerstwo n., dublowanie n.

:: fż. dublerka ż.

 czas. dublować ndk.

 przym. dublerski, dubeltowy

Wiktionary


dublerka

dubler


SJP.pl

Patrz:

dubler

dublerski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) film. związany z dublerem, dotyczący dublera

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dubler mos., dublerstwo n.

 przym. dubeltowy

Wiktionary


dublerstwo

rzadko: dublowanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzad. dublowanie, niepotrzebne wykonywanie tej samej czynności przez dwie różne osoby lub instytucje

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dubler m., dublowanie n.

:: fż. dublerka ż.

 czas. dublować ndk.

 przym. dublerski

Wiktionary


dublet

1. drugi identyczny egzemplarz jakiegoś przedmiotu;
2. podwójny sukces w jakiejś dyscyplinie sportowej;
3. para elementów o jednakowym pochodzeniu, znaczeniu; każdy element tej pary;
4. imitacja kamienia szlachetnego, składająca się z kryształu i kolorowej podkładki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) drugi albo kolejny identyczny egzemplarz czegoś datadef|od 1827.

Wiktionary

  • dublet – rodzaj układu optycznego
  • dublet – odmiana kaftanu
  • dublet – w piłce nożnej zdobycie mistrzostwa i pucharu kraju w tym samym roku
  • dublet – kamienie jubilerskie sporządzone z dwóch rodzajów kamieni
  • dublet – w sportach motorowych zdobycie pierwszego i drugiego miejsca przez kierowców tego samego zespołu
  • dublet – w pétanque drużyna składająca się z dwóch zawodników
  • dublet elektronowy – inne określenie pary elektronowej
  • dublet sodowy – inne określenie linii D sodu
  • dublet – rodzaj kieliszka lub kielicha
  • dublet – w matematyce inna nazwa pary nieuporządkowanej
  • dublet – w archiwistyce drugi egzemplarz materiału archiwalnego
  • dublet (filatelistyka)
  • dublet etymologiczny

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Słowa mięsiarz i masarz to dublety, oba pochodzą z prasłowiańskiego *męsarь, lecz masarz to pożyczka z języka czeskiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dublecik mrz.

Wiktionary


dubleton

w brydżu posiadanie w danym kolorze dokładnie dwóch kart; dubel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) karc. w brydżu: dwie karty w tym samym kolorze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przy trzech kartach w kolorze uzgadnianym liczy się 1 punkt za dubleton, 2 punkty za singla i 3 punkty za renons w każdym z pozostałych kolorów.

Wiktionary


dubletowy

1. dublet;
2. potocznie: dwa razy większy lub bardziej intensywny od czegoś; podwójny, dubeltowy


SJP.pl


dublin

[czytaj dablin albo tradycyjnie dublin] stolica Irlandii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Irlandii;

Wiktionary

Dublin (angielska wymowa: [dʌblɪn] lub [dʊblɪn]; irl. Baile Átha Cliath, wym. [bˠaʲlə a:hə klʲiəh]) – stolica i największe miasto Irlandii, położone w prowincji Leinster.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈdablʲĩn, AS: dablʹĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dublińczyk mos., dublinka ż.

 przym. dubliński, poddubliński

Wiktionary


dublińczyk

mieszkaniec Dublina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Dublinu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Patryk jest dublińczykiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: duˈblʲĩj̃n͇t͡ʃɨk, AS: dublʹĩĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dublin m.

:: fż. dublinka ż.

 przym. dubliński

Wiktionary


dublinianka

mieszkanka Dublina; dublinka


SJP.pl


dublinka

mieszkanka Dublina; dublinianka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Dublinu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: duˈblʲĩnka, AS: dublʹĩnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dublin mrz.

:: fm. dublińczyk mos.

 przym. dubliński

Wiktionary


dubliński

[czytaj: dabliński albo tradycyjnie dubliński] przymiotnik od: Dublin (stolica Irlandii)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Dublin

Wiktionary

Wymowa:

IPA: duˈblʲĩj̃sʲci, AS: dublʹĩĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dublin, dublińczyk, dublinka

Wiktionary


dublon

dawna złota moneta hiszpańska, równa wartości dwóch pistoli (XVI-XIX wiek)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) numizm. złota moneta o wartości 2 escudo używana w Hiszpanii m.in. w latach 1537–1817;

Wiktionary

Dublon – złota moneta hiszpańska o wartości 2 escudo, wprowadzona w 1537 r. przez cesarza Karola V na wzór pistola włoskiego i francuskiego, przedstawiająca w momencie wprowadzenia tarczę herbową z jednej i krzyż z drugiej strony. Od połowy XVIII w. krzyż został zastąpiony popiersiem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jeszcze u wróżbitów za ciężkie dublony ratunku szukała, jeszcze co dzień do kościoła biegała, po trzy klepsydry na dobę się modląc, ale w końcu na duchu upadła.

Wiktionary


dublony

futro barankowe z długim włosem


SJP.pl


dublować

1. wykonywać tę samą czynność co ktoś inny; powtarzać;
2. podwajać;
3. w łowiectwie: strzelić dwa razy i trafić dwie sztuki zwierzyny;
4. w biegach, wyścigach na torach zamkniętych: wyprzedzać przeciwnika o pełne okrążenie bieżni, toru;
5. podklejać nowe płótno pod obrazem


SJP.pl

czasownik

 (1.1) podwajać (zwiększać dwa razy)

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dubeltowy

 rzecz. dubler mos., dublerstwo n.

Wiktionary


dubn

sztucznie otrzymany promieniotwórczy pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 105 i symbolu Db


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Db i liczbie atomowej 105;

Wiktionary

Dubn, (Db łac. dubnium) – syntetyczny pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 105. Jest wysoce radioaktywny. Najstabilniejszy z izotopów, dubn-268, cechuje się okresem półtrwania około 28 godzin. Znacznie ogranicza to zakres badań pierwiastka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakie właściwości chemiczne ma dubn?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dupn̥, AS: dupn̦

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dubnowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. Db; stara nazwa unnilpentium (Unp)

Wiktionary


dubna

miasto w Rosji


SJP.pl

Dubna (ros. Дубна) – miasto w centralnej europejskiej części Rosji, około 125 km na północ od Moskwy nad Wołgą. W Dubnej rozpoczyna się Kanał imienia Moskwy, łączący rzekę Wołgę z Moskwą.

Wikipedia


dubniewicz

nazwisko


SJP.pl


dubno

1. miasto na Ukrainie;
2. wieś na Ukrainie;
3. miejscowość w Czechach;
4. wieś w Polsce;
5. wieś na Słowacji


SJP.pl

Na Białorusi
  • Dubno – agromiasteczko w obwodzie grodzieńskim, w rejonie mostowskim, w sielsowiecie Dubno
  • Dubno– przystanek kolejowy w pobliżu miejscowości Dubno, w rejonie mostowskim, w obwodzie grodzieńskim
  • Dubno – stacja kolejowa w miejscowości Dubno, w rejonie dubieńskim, w obwodzie rówieńskim

Wikipedia


dubnowy

przymiotnik

 (1.1) dotyczący dubnu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dubn m.

Wiktionary


dubois

[czytaj: Dübła lub Dibła] nazwisko obce, np. Stanisław Dubois (1901-1942), polski działacz socjalistyczny i publicysta


SJP.pl

  • Guillaume Dubois – francuski polityk z XVIII wieku
  • Eugène Dubois – holenderski antropolog, odkrywca pitekantropa
  • Jean Baptiste Dubois – polski i francuski przyrodnik
  • Paul Dubois – francuski malarz i rzeźbiarz
  • Stanisław Dubois – polski działacz socjalistyczny i publicysta
  • Maciej Dubois – polski adwokat, syn Stanisława Dubois
  • Jacek Dubois – polski adwokat, syn Macieja Dubois
  • Théodore Dubois – francuski organista, pedagog i kompozytor

Wikipedia


dubosarski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Dubosarami, dotyczący Dubosar

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dubosary nmos.

Wiktionary


dubosary

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Mołdawii, w Naddniestrzu;

Wiktionary

Dubosary (rum. Dubăsari, ros. Дубоссары, Dubossary, ukr. Дубоссари, Dubossary) – miasto w Mołdawii (Naddniestrze), nad Dniestrem, ośrodek administracyjny rejonu Dubosary. Liczba mieszkańców w 2014 roku wynosiła 25 060 (ponad 50% to ludność rumuńskojęzyczna).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. dubosarski

Wiktionary


dubosz

nazwisko


SJP.pl


dubowski

nazwisko


SJP.pl


dubowy

dub [czytaj: dabowy]


SJP.pl


dubrawski

nazwisko


SJP.pl


dubrownicki

przymiotnik od: Dubrownik, miasto w Chorwacji


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. związany z Dubrownikiem, dotyczący Dubrownika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dubrownik mrz., dubrowniczanin mos., dubrowniczanka ż.

 przym. poddubrownicki

Wiktionary


dubrowniczanin

mieszkaniec Dubrownika (miasta w Chorwacji)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Dubrownika, osoba z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dubrownik mrz.

:: fż. dubrowniczanka ż.

 przym. dubrownicki

Wiktionary


dubrowniczanka

mieszkanka Dubrownika (miasta w Chorwacji)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Dubrownika; kobieta z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dubrownik mrz.

:: fm. dubrowniczanin mos.

 przym. dubrownicki

Wiktionary


dubrownik

miasto w Chorwacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. portowe miasto na południu Chorwacji, nad Adriatykiem;

Wiktionary

Dubrownik (chorw. Dubrovnik, wł. Ragusa, węg. Raguza) – miasto w Chorwacji, stolica żupanii dubrownicko-neretwiańskiej, siedziba Miasta Dubrownik. Jest położone w południowej Dalmacji nad Morzem Adriatyckim. Niegdyś ośrodek handlu rangi europejskiej, obecnie przede wszystkim ośrodek turystyki. Port handlowy i pasażerski. W 2021 roku liczyło 41 562 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dubrownik jest głównym ośrodkiem turystycznym Dalmacji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: duˈbrɔvʲɲik, AS: dubrovʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dubrowniczanin mos., dubrowniczanka ż.

 przym. dubrownicki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) peryfr. perła Adriatyku

Wiktionary


dubstep

[czytaj: dabstep] rodzaj elektronicznej muzyki tanecznej, powstały pod koniec XX wieku


SJP.pl

Dubstep – gatunek elektronicznej muzyki tanecznej (klubowej) powstały pod koniec lat 90. XX wieku w Wielkiej Brytanii.

Wikipedia


dubstepowy

dubstep [czytaj: dabstepowy]


SJP.pl


duby

dawniej: głupie rzeczy, bzdury, brednie; dziś tylko w związku frazeologicznym: duby smalone - brednie, głupstwa, androny


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Georges Duby – francuski historyk
  • Jean Étienne Duby – szwajcarski duchowny, botanik i mykolog

Wikipedia


duć

gwarowo: dąć, mocno wiać


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) gwara. mocno wiać, dmuchać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ducie n.

Wiktionary


duca

dawniej: gruba i niska kobieta


SJP.pl


ducalia

[czytaj: dukalia] w średniowiecznym prawie: uprawnienia przysługujące panującemu, np. prawo do bicia monet


SJP.pl

Regalia (także ducalia lub regale) – charakterystyczne dla wczesnego średniowiecza dziedziny gospodarki zastrzeżone dla panującego, wynikające z prawa książęcego i patrymonialnej zasady, iż państwo jest prywatną własnością monarchy. Niektóre z regaliów utrzymały się przez kilka następnych stuleci. Mimo że według regali często monarcha miał monopol na daną dziedzinę gospodarki, to w praktyce zazwyczaj regalia sprowadzały się do konieczności uzyskania pozwolenia i uiszczania opłat w przypadkach niektórych działalności gospodarczych.

Wikipedia


ducato

[czytaj: dukato] samochód typu Fiat Ducato


SJP.pl


duce

[czytaj: ducze] tytuł Benita Mussoliniego jako wodza faszyzmu we Włoszech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) tytuł używany przez Benita Mussoliniego podczas rządów faszystowskich we Włoszech

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ogromna większość państw europejskich odnosiła się z największym krytycyzmem do rządów duce, widząc w nich przejawy brutalnej dyktatury.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym|włoski|duce.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== duce (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) hist. duce (tytuł Mussoliniego)

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


ducento

[czytaj: duczento] okres rozwoju włoskiej sztuki średniowiecznej; duecento


SJP.pl


duch

1. całokształt właściwości osobniczych, posiadanych przez człowieka w zakresie osobowości, temperamentu, emocji itd.; psyche, psychika, umysł, świadomość, dusza;
2. w niektórych systemach filozoficznych: niematerialny składnik rzeczywistości, byt osobowy o atrybutach sprawczych;
3. niematerialna istota, bezcielesna zjawa, zwłaszcza ludzka; zjawa, widmo, upiór;
4. niematerialny pierwiastek jednostki ludzkiej, człowieka; dusza;
5. treść decydująca o wartości, autentyczności nastroju, atmosfery czegoś;
6. wewnętrzna chęć do aktywności, działania, zdobywania czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) niematerialna postać, często obdarzona nienaturalną siłą lub zdolnościami;

 (1.2) dusza ludzka

 (1.3) zapał, entuzjazm

 (1.4) umysł, myśli ludzkie

 (1.5) temperament, usposobienie

 (1.6) istota, treść, charakter czegoś

 (1.7) stpol. odwaga

Wiktionary

  • duch w filozofii
  • duch w folklorze ludowym i spirytyzmie
  • Duch – skała we wsi Siedlec w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Janów

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Iwona utrzymuje się z wywoływania duchów podczas płatnych seansów spirytystycznych.

 (1.3) Nie trać ducha, na pewno wszystko dobrze się skończy.

 (1.4) W tej trudnej chwili będę z tobą duchem!

 (1.6) Spotkanie odbyło się w duchu pojednania i miłości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dux, AS: duχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duchak mos., duchacz mos., dusznik m., Dusiołek m., duszyca ż., dusza ż., duchowny m., duchowość ż., duchowieństwo n., duchota ż.

 przym. duchowy, uduchowiony, duchowny, duchacki, duszny

 przysł. duchowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) dusza

Wiktionary


duchacki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rel. związany z duchakami, dotyczący duchaków

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) rel. należący do duchaków, będący ich własnością

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Klasztor duchacki istniał również w Kaliszu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duch mzw., duchak mos.

Wiktionary


duchacz

członek Zgromadzenia Ducha Świętego pod opieką Niepokalanego Serca Maryi Panny, katolickiego zakonu założonego przez Klaudiusza Poullart des Places w 1703 roku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. zakonnik ze zgromadzenia założonego przez sługę Bożego Klaudiusza Poullart des Places;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na świecie pracę misyjną prowadzi około 3050 duchaczy różnych narodowości.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duch mzw.

Wiktionary


duchaczka

członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia


SJP.pl


duchak

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. rel. zakonnik z zakonu Ducha Świętego założonego w Montpellier około 1180 roku;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 1220 Iwo Odrowąż sprowadził duchaków do Polski do Prądnika pod Krakowem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duch m., dusza ż.

 przym. duchacki, duchowy

Wiktionary


duchamp

[czytaj: diszą] nazwisko, m.in.: Marcel Duchamp (1887-1968), malarz francuski, stworzył termin: ready-made, czyli użycie gotowych przedmiotów jako dzieła sztuki


SJP.pl

Marcel Duchamp, właśc. Henri-Robert-Marcel Duchamp (wymowa fr. [maʁˈsɛl dyˈʃɑ̃], ur. 28 lipca 1887 w Blainville-Crevon, zm. 2 października 1968 w Neuilly-sur-Seine) – francuski malarz, rzeźbiarz, twórca filmowy i szachista, kojarzony z nurtami kubizmu, dada i sztuki konceptualnej.

Wikipedia


duchem

w szybki sposób, bez zwłoki; piorunem; w te pędy


SJP.pl


duchessa

we Włoszech: księżna


SJP.pl


duchesse

[czytaj: diSZES] ciężka tkanina jedwabna


SJP.pl


duchiński

nazwisko


SJP.pl


duchn

odmiana truskawek


SJP.pl


duchna

odmiana truskawek


SJP.pl


duchnik

nazwisko


SJP.pl


duchnowski

nazwisko


SJP.pl

Duchnowski – dawniej Duchna, potem de Duchny – szlachecka rodzina herbu Ślepowron (herb szlachecki). Pierwsza wzmianka o rodzinie w roku 1441. Ich gniazdem rodzinnym są dobra Duchny-Wieluny leżące w ziemi łomżyńskiej, powiecie zambrowskim, parafii rutkowskiej, i w ziemi bielskiej.

Wikipedia


duchota

1. wilgotność najczęściej połączona z wysoką temperaturą oraz brakiem ruchów mas powietrza; duszność, zaduch, parność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. duszne, parne powietrze

Wiktionary

Wymowa:

IPA: duˈxɔta, AS: duχota

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duch m., duszność ż.

 przym. duszny

 przysł. duszno

Wiktionary


duchovny

nazwisko, m.in. David Duchovny, amerykański aktor filmowy i telewizyjny


SJP.pl

David William Duchovny (ur. 7 sierpnia 1960 w Nowym Jorku) – amerykański aktor filmowy i telewizyjny, reżyser, scenarzysta, producent i wokalista. Znany głównie z seriali Z Archiwum X i Californication.

Wikipedia


duchowieństwo

ogół duchownych w danym Kościele lub kraju; kler


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kośc. ogół duchownych danego kościoła lub wspólnoty religijnej, stan duchowny;

Wiktionary

Duchowieństwo, inaczej kler (łac. Clerus, z gr. Kléros) – ogół duchownych danego Kościoła lub wspólnoty religijnej.

Pojęcie stanu duchownego powstało w prawie wyznaniowym, które zazwyczaj odróżnia duchowieństwo, czyli kler (gr. klérosudział”), od wiernych, czyli laikatu (gr. laoslud”).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Część szczególna dotycząca duchowieństwa została poświęcona zagadnieniom związanym z pełnieniem funkcji papieża, biskupa, proboszcza, wikariusza, zakonnika czy nauczyciela religii.

 (1.1) Wykład był poświęcony roli duchowieństwa żydowskiego w czasie powstania styczniowego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duch m., duchowny m., duchowość ż.

 przym. duchowy, duchowny

 przysł. duchowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kler, stan duchowny

Wiktionary


duchówka

regionalnie: część pieca kuchennego do przechowywania i podgrzewania potraw; piekarnik, piecyk, dochówka


SJP.pl


duchowna

forma przymiotnika.

 (1.1) ż. od duchowny

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) rel. kobieta sprawująca posługę duchową, religijną

Wiktionary

Powiązane:

 przym. duchowny

 rzecz. duchowny mos.

Wiktionary


duchowny

związany z duchowieństwem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z duchowieństwem, dotyczący duchowieństwa

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) rel. osoba sprawująca posługę duchową, religijną

 (2.2) rel. w katolicyzmie: osoba po święceniach kapłańskich

Wiktionary

Duchowieństwo, inaczej kler (łac. Clerus, z gr. Kléros) – ogół duchownych danego Kościoła lub wspólnoty religijnej.

Pojęcie stanu duchownego powstało w prawie wyznaniowym, które zazwyczaj odróżnia duchowieństwo, czyli kler (gr. klérosudział”), od wiernych, czyli laikatu (gr. laoslud”).

Wikipedia

Przykłady

 (2.2) Liczba duchownych katolickich na świecie znacznie zmniejszyła się z winy tego przeklętego celibatu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: duˈxɔvnɨ, AS: duχovny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duch mzw., duchowieństwo n., duchowość ż.

:: fż. duchowna ż.

 przym. duchowy

 przysł. duchownie, duchowo

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) osoba duchowna, kapłan, prezbiter, diakon

 (2.2) reg. śl. wielebniczek.

Wiktionary


duchowo

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób duchowy, dotyczący duchowości

Wiktionary

Duchowo (niem. Duchawe, 1936 - 1945 Weinberge) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie milickim, w gminie Milicz.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Może powinienem być lekarzem albo mnichem. Zamiast wygłupiać się na scenie, rozwijać się duchowo, medytować?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: duˈxɔvɔ, AS: duχovo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duch m., duszek m., duchowość ż., dusza ż., zaduszki nmos., duchowny m., duchowieństwo n.

 przym. duchowy, zaduszny, duchowny

Wiktionary


duchowość

duchowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) to, co duchowe, co odnosi się do życia wewnętrznego człowieka

Wiktionary

Duchowość – pojęcie wieloznaczne, kojarzone albo z działaniem sił nadnaturalnych, albo ze szczególnym (często z wartościującym epitetem „wyższy”) wymiarem psychiki; może też być pojmowana w sposób łączący powyższe dwa sposoby, traktując wymiar duchowy jako należący do sfery nadnaturalnej.

Wikipedia

Patrz:

duchowy

Wymowa:

IPA: duˈxɔvɔɕt͡ɕ, AS: duχovość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duch m., duszek m., dusza ż., duchowny m., duchowieństwo n., uduchowienie n.

 przym. duchowy, duchowny

 przysł. duchowo

Wiktionary


duchowy

przymiotnik od: duch


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do sfery ducha i duchowości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jej częste spowiedzi wynikały z głębokiej potrzeby duchowej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: duˈxɔvɨ, AS: duχovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duchak mos., duch m., dusznik mos., duchowość ż., dusza ż., duchowieństwo n., duchowny mos.

 przym. duchowny

 przysł. duchowo

Wiktionary


duchy

1. całokształt właściwości osobniczych, posiadanych przez człowieka w zakresie osobowości, temperamentu, emocji itd.; psyche, psychika, umysł, świadomość, dusza;
2. w niektórych systemach filozoficznych: niematerialny składnik rzeczywistości, byt osobowy o atrybutach sprawczych;
3. niematerialna istota, bezcielesna zjawa, zwłaszcza ludzka; zjawa, widmo, upiór;
4. niematerialny pierwiastek jednostki ludzkiej, człowieka; dusza;
5. treść decydująca o wartości, autentyczności nastroju, atmosfery czegoś;
6. wewnętrzna chęć do aktywności, działania, zdobywania czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zapusty

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: duch

Wiktionary

  • Duchy – poemat dramatyczny Aleksandra Świętochowskiego
  • Duchy – film z 1986 roku (tytuł alternatywny: Upiory)
  • Duchy – film fabularny z 2007 roku produkcji macedońsko-niemiecko-włoskiej
Zobacz też
  • Duch

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈduxɨ, AS: duχy

Wiktionary


ducka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) duży kosz wiklinowy z dwoma uchami

Wiktionary


ducki

nazwisko


SJP.pl


duczek

nazwisko


SJP.pl


duczka

nazwisko


SJP.pl


duczmal

nazwisko, m.in. Agnieszka Duczmal, polska dyrygentka


SJP.pl


duczyński

nazwisko


SJP.pl

Duczyński:

  • Ilona Duczyńska
  • Teodor Duczyński (?–1832, Łódź) – burmistrz Łodzi (1830–1831)
  • Zygmunt Duczyński (1951, Głuszyca – 2006, Szczecin), polski reżyser teatru alternatywnego
  • Maciej Duczyński

Wikipedia


duda

1. (zwykle w liczbie mnogiej) ludowy instrument muzyczny;
2. piszczałka (jako instrument muzyczny lub jego część);
3. potocznie: niedołęga


SJP.pl

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Hiszpanii, w północnej Granadzie

 (1.2) geogr. toponim, nazwa dwóch miejscowości w Rumunii

 (1.3) geogr. hydron. toponim, nazwa dwóch rzek w Rumunii

 (1.4) geogr. hydron. rzeka w Kolumbii, dopływ Guayabero

 (1.5) geogr. wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w sielsowiecie Ryteń;

Wiktionary

  • Duda – polskie i ukraińskie nazwisko
  • Duda – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie ostrowieckim
  • Duda – wieś w Rumunii, w okręgu Harghita, w gminie Subcetate
  • Duda – wieś w Rumunii, w okręgu Vaslui, w gminie Duda-Epureni
  • Duda – rzeka w Kolumbii
  • Duda (Carlos Eduardo Ventura, ur. 1974) – brazylijski piłkarz
  • Duda – portugalski piłkarz
  • Duda-Gracz (ujednoznacznienie)

Wikipedia


dudabus

potocznie: autobus, którym poruszał się Andrzej Duda w czasie kampanii prezydenckiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) neol. autobus wyborczy wykorzystywany w kampaniach polskiego polityka Andrzeja Dudy

Wiktionary


dudarz

osoba grająca na dudach; dudziarz; duda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. muz. dudziarz, człowiek grający na dudach

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dudy nmos., dudziarz m.

 przym. dudziarski

Wiktionary


dudała

nazwisko


SJP.pl


dudczak

nazwisko


SJP.pl


dudeczka

zdrobnienie od: dudka


SJP.pl


dudek

ptak z rzędu kraskowatych o charakterystycznym, brązowym czubie z piór na głowie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Upupa epops|ref=tak., średni ptak wędrowny o upierzeniu w kolorach pomarańczowym, czarnym i białym, z czubem na głowie;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. głupiec

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Doktor powtórzył tylko to, co jakiś dudek powiedział na śledztwie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdudɛk, AS: dudek

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dudzić

Wiktionary


dudinka

miasto w Rosji, stolica Tajmyrskiego Okręgu Autonomicznego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w azjatyckiej części Rosji, ośrodek administracyjny dawnego Tajmyrskiego (Dołgańsko-Nienieckiego) Okręgu Autonomicznego, w Kraju Krasnojarskim, nad Dudinką (1.2) i Jenisejem;

 (1.2) geogr. rzeka w Rosji, prawy dopływ Jeniseju;

Wiktionary

Dudinka (ros. Дудинка) – miasto w azjatyckiej części Rosji, ośrodek administracyjny dawnego Tajmyrskiego (Dołgańsko-Nienieckiego) Okręgu Autonomicznego, w Kraju Krasnojarskim.

Położone jest na prawym brzegu Jeniseju, w miejscu, w którym wpada do niego rzeka Dudinka.

Wikipedia


dudka

1. piszczałka
2. dolna część stosiny pióra, zawierająca zeschłe błonki rogowe; dusza
3. potocznie: płuco bydlęce używane jako potrawa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. gwara. piszczałka

 (1.2) jedna z części ptasiego pióra

forma rzeczownika.

 (2.1) D. B. lp. zob. dudek.

Wiktionary

Fujarka, fujara (gwarowo: fulara, fuira, fujera; inne staropolskie nazwy to: dudka, dutka, piszczałka) – ludowy instrument muzyczny z grupy aerofonów, fujarki były wykonywane z kory wierzby lub łoziny (salix cinerea) i należą do najstarszych instrumentów muzycznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) albo Pacholęciu w dudki zagrajmy i na piszczałeczkach rozweselajmy (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdutka, AS: dutka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) piszczałka

Wiktionary


dudki

bydlęce płuca przeznaczone do spożycia


SJP.pl

  • dudki – rodzina ptaków z rzędu Bucerotiformes

Wikipedia


dudkiewicz

nazwisko


SJP.pl


dudkować

czasownik

 (1.1) stpol. zabiegać o czyjeś względy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dutˈkɔvat͡ɕ, AS: dutkovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dudkowanie n.

Wiktionary


dudkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dudkować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dudkować ndk.

Wiktionary


dudkowate

rodzina ptaków o charakterystycznym dużym dziobie


SJP.pl

Dudki, dudkowate (Upupidae) – monotypowa rodzina ptaków z rzędu dzioborożcowych (Bucerotiformes).

Wikipedia


dudkowaty

o cechach dudkowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl


dudkowiak

nazwisko


SJP.pl


dudkowiec

rodzaj ptaków śpiewających


SJP.pl


dudkowski

nazwisko


SJP.pl


dudlać

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Poznań. płakać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Już som nie wiym, czy dudlać, czy śmiać mi się chce.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dudlanie n.

Wiktionary


dudlanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dudlać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dudlać ndk.

Wiktionary


dudley

[czytaj: DADli] miasto w Anglii


SJP.pl

Dudley – miasto w Wielkiej Brytanii, w Anglii w hrabstwie West Midlands, w dystrykcie Dudley na południe od Wolverhampton, będące częścią konurbacji Black Country. W 2021 roku liczyło 64 270 mieszkańców.

Wikipedia


dudlić

zachłannie pić


SJP.pl


dudlik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. fryzj. kok

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|neclik.

Wiktionary


dudniący

dudnieć;
1. wydawać głuchy, buczący odgłos; huczeć;
2. o dźwięku:
a) brzmieć głucho i głośno;
b) wzmacniać się i osłabiać okresowo


SJP.pl

Patrz:

dudnić, dudnieć

dudnić

dudnieć;
1. wydawać głuchy, buczący odgłos; huczeć;
2. o dźwięku:
a) brzmieć głucho i głośno;
b) wzmacniać się i osłabiać okresowo


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) wydawać głuchy odgłos

 (1.2) o dźwięku: brzmieć głucho i głośno

 (1.3) fiz. akust. o dźwięku złożonym z dwóch tonów o podobnej częstotliwości: wzmacniać się i osłabiać okresowo

 (1.4) grać mocno uderzając klawisze

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdudʲɲit͡ɕ, AS: dudʹńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dudnienie n., podudnienie n., zadudnienie n.

 czas. dudnieć ndk., podudnić dk., zadudnić dk., zadudnieć dk.

 przym. dudniący, dudnieniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) huczeć; war. dudnieć

 (1.2) tętnić; war. dudnieć

 (1.3) falować, oscylować; war. dudnieć

 (1.4) bębnić; war. dudnieć

Wiktionary


dudnieć

dudnić;
1. wydawać głuchy, buczący odgłos; huczeć;
2. o dźwięku:
a) brzmieć głucho i głośno;
b) wzmacniać się i osłabiać okresowo


SJP.pl


dudnienie

1. zmiana amplitudy drgania w wyniku nałożenia się dwóch fal o zbliżonych częstotliwościach;
2. odgłos powstały w wyniku takiego nałożenia się fal akustycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wydawanie głuchego odgłosu

Wiktionary

Dudnienie – okresowe zmiany amplitudy drgania wypadkowego powstałego ze złożenia dwóch drgań o zbliżonych częstotliwościach. Obserwuje się je dla wszystkich rodzajów drgań, w tym i wywołanych falami.

W roku 1955 A.T. Forrester, R.A. Gudmundsen i P.O. Johnson obserwowali dudnienie światła pochodzącego z dwóch niezależnych źródeł światła widzialnego o prawie identycznej częstotliwości. Uzyskano częstotliwość dudnień w zakresie mikrofal.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. podudnienie n., zadudnienie n.

 czas. dudnieć ndk., podudnić dk., zadudnić dk., zadudnieć dk., dudnić ndk.

 przym. dudniący, dudnieniowy

Wiktionary


dudnieniowy

dudnienie


SJP.pl

Patrz:

dudnienie

dudra

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. partacz

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|bazger, ciachrocz, complok, pyprok.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|niszczyż.

Wiktionary


dudu

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dawna drobna moneta w indyjskim Puducherry

Wiktionary

Miejsca
  • Dudu – wieś w Rumunii, w okręgu Ilfov, w gminie Chiajna
  • Dudu – wieś w Rumunii, w okręgu Teleorman, w gminie Plopii-Slăvitești
  • Dudu – wieś w Syrii, w muhafazie Aleppo, w dystrykcie Afrin
Osoby
  • Dudu (Olegário Tolóí de Oliveira, ur. 1939, zm. 2024) – piłkarz brazylijski
  • Dudu – król z dynastii akadyjskiej
  • Dudu (Eduardo Francisco de Silva Neto, ur. 1980) – brazylijski piłkarz
  • Dudu Paraíba (Carlos Eduardo de Souza Tomé, ur. 1985) – brazylijski piłkarz
  • Dudu Omagbemi (MacPherlin Dudu Omagbemi, ur. 1985) – nigeryjski piłkarz
  • Dudu Georgescu (ur. 1950) – rumuński piłkarz
  • Dudu Cearense (Alexandro Silva de Souza, ur. 15 kwietnia 1983 w Fortalezie) – brazylijski piłkarz
  • Dudu (Eduardo Pereira Rodrigues (ur. 1992) – brazylijski piłkarz
  • Dudu Karakaya (ur. 1985) – turecka lekkoatletka
  • Dudu Biton (ur. 1988) – izraelski piłkarz
  • Dudu Aouate (David „Dudu” Aouate, ur. 1977) – izraelski piłkarz

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) moneta, miedziak

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

 ani dudu

etymologia.

uwagi.

 (1.1) współcześnie wyraz używany tylko w zwrocie „ani dudu”

tłumaczenia.

źródła.

== dudu (język maltański.) ==

thumb|dudu (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) robak

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) moneta, miedziak

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

 ani dudu

etymologia.

uwagi.

 (1.1) współcześnie wyraz używany tylko w zwrocie „ani dudu”

tłumaczenia.

źródła.

== dudu (język maltański.) ==

thumb|dudu (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) robak

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) duda

Wiktionary


duduś

pieszczotliwie o dziecku, rzadziej o człowieku dorosłym


SJP.pl

Jerzy Matuszkiewicz, ps. „Duduś” (ur. 10 kwietnia 1928 w Jaśle, zm. 31 lipca 2021 w Warszawie) – polski muzyk jazzowy, saksofonista, kompozytor muzyki filmowej.

Wikipedia


dudy

osoba grająca na dudach; dudziarz; dudarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) muz. ludowy instrument muzyczny z grupy aerofonów stroikowych;

 (1.2) pot. podroby, wnętrzności zwierząt (płuco, serce i wątroba)

 (1.3) gw-pl|Poznań. płuca (zarówno zwierzęce jak i ludzkie)

 (1.4) gw-pl|Bukowina. mankiety koszuli

Wiktionary

Dudy, gajdy – instrument muzyczny dęty drewniany z grupy aerofonów stroikowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten Szkot gra na dudach.

 (1.1) Mój tata grał na dudach; pięknie grywał pijany, • Ale kiedy na trzeźwo, okropnie rzępolił (…)

 (1.2) Wątróbka była tania, lub tzw. dudy — śledziona, płuca, kawałek serca itd..

 (1.3) Coś mu tak w tych dudach rzęziało.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdudɨ, AS: dudy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dudziarz, przest. dudarz; zdrobn. dudki

 przym. dudziarski

 czas. dudzić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. kozioł, gajdy, koza, niepoprawnie kobza

Wiktionary


dudycz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Dudycz (1533–1589), działacz reformacyjny
  • Helena Dudycz, ekonomistka
  • Jarosław Dudycz (ur. 1987), poeta
  • Piotr Dudycz (1902–1973), żołnierz
  • Radosław Dudycz (ur. 1974), lekkoatleta

Wikipedia


dudypta

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji w Kraju Krasnojarskim, prawy dopływ Piasiny;

Wiktionary

Dudypta (ros. Дудыпта) – rzeka w azjatyckiej części Rosji w Kraju Krasnojarskim, prawy dopływ Piasiny. Długość rzeki wynosi 387 km. Występują tu różne gatunki ryb np. muksun, czyr.

Dudypta uchodzi do Piasiny we wsi Kresty. Od tego miejsca przez 700 km aż do ujścia Piasina jest żeglowna.

Wikipedia


dudziak

nazwisko


SJP.pl


dudziarski

dudziarz


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) muz. związany z dudziarzem, dotyczący dudziarza

Wiktionary

Patrz:

dudziarz

Przykłady

 (1.1) Zaraz po kapeli dudziarskiej wystąpił pieśniarz z Murzasichla.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dudarz mos., dudki lm nm., dudy lm nm., dudziarz mos.

Wiktionary


dudziarz

osoba grająca na dudach; dudarz; duda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) muz. osoba grająca na dudach

Wiktionary

  • Dudziarz – góra w południowo-zachodniej Polsce
  • Dudziarz – artysta-muzyk

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈdud͡ʑaʃ, AS: duʒ́aš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dudy nmos., dudarz mos., duda ż.

 przym. dudziarski, dudowy

Wiktionary


dudzic

nazwisko


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) daw. głupio wyglądać i nie móc słowa przemówić

 (1.2) daw. trudzić kogoś, zajmować czyjś czas

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duda ż., dudy nmos., dudek m., dudzenie n., dudzista m.

 przym. dudowy, dudkowy

Wiktionary


dudzicz

nazwisko


SJP.pl


dudziec

nazwisko


SJP.pl


dudzik

nazwisko


SJP.pl

  • Dzmitryj Dudzik (ur. 1977) – białoruski hoteista
  • Eugenia Dudzik (1926–2018) – polska pedagożka, działaczka społeczna
  • Franciszek Dudzik (1902–1970) – polski pilot wojskowy
  • Maria Teresa Dudzik (1860–1918) – polska zakonnica, założycielka Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Błogosławionej Kunegundy
  • Paweł Dudzik (ur. 1956) – polski perkusista
  • Robert Dudzik (ur. 1966) – aktor i dramaturg
  • Sławomir Dudzik (ur. 1967) – polski prawnik
  • Zdzisław Dudzik – strona ujednoznaczniająca

Wikipedia


dudzinski

nazwisko


SJP.pl


duecento

[czytaj: dueczento] okres rozwoju włoskiej sztuki średniowiecznej; ducento


SJP.pl


duecik

zdrobnienie od: duet


SJP.pl


duende

cecha charakteryzująca to, co jest autentycznie hiszpańskie


SJP.pl

Duende, albo tener duende w wolnym tłumaczeniu oznacza „mieć duszę". Jest to stan, w którym rolę odgrywają silne emocje, ekspresja i autentyczność, często powiązane z flamenco. Ta artystyczna nazwa, powiązana zwłaszcza z muzyką pochodzi od nadprzyrodzonej postaci z mitologii hiszpańskiej, Duende.

Wikipedia


duero

rzeka w Portugalii i Hiszpanii; Douro


SJP.pl

Duero (hiszp. Duero, wym. [ˈdweɾo]; port. Douro, wym. [ˈdoɾu]; łac. Durius) – rzeka w Hiszpanii i Portugalii o długości 895 km, na odcinku około 130 kilometrów jest rzeką graniczną między tymi krajami. Najbardziej zasobna w wodę na Półwyspie Iberyjskim i trzecia pod względem długości. Obszar źródłowy w Górach Iberyjskich na wysokości 2080 m n.p.m. w masywie Sierra de Urbión, na północny zachód od miasta Soria w Hiszpanii.

Wikipedia


duet

1. utwór na dwa głosy lub dwa instrumenty;
2. zespół dwuosobowy wykonujący taki utwór; duo;
3. para tancerzy lub łyżwiarzy występująca przed publicznością


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. zespół muzyczny złożony z dwóch osób

 (1.2) muz. utwór muzyczny przeznaczony dla dwóch instrumentów lub na dwa głosy

 (1.3) para tancerzy, łyżwiarzy itp. występujących przed publicznością

 (1.4) w XVII–XVIII w.: ciepłe nakrycie głowy

Wiktionary

Duet – kompozycja przeznaczona dla dwóch śpiewaków lub utwór muzyczny na dwa głosy wokalne, będący samodzielnym dziełem lub częścią jednej z wielkich form muzycznych: opery, operetki, kantaty, oratorium. Duety wokalne często mają charakter pedagogiczny, wówczas występują pod łacińską nazwą bicinium.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na firmową imprezę szef zaprosił duet smyczkowy.

 (1.2) Ten duet na skrzypce i wiolonczelę jest niezły, ale już pisał pan lepsze kompozycje.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈduwɛt, AS: duet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. duecik m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) para

 (1.3) para

Wiktionary


duetowy

duet


SJP.pl

Patrz:

duet

dufać

dawniej: ufać, wierzyć


SJP.pl

czasownik

 (1.1) stpol. ufać, mieć nadzieję

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) będzieszli wiernie dufać Panu swemu a będziesz chodził prawdziwemi drogami Jego (…).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdufat͡ɕ, AS: dufać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dufanie n., zaufany mos.

 czas. ufać, zaufać

 przym. zaufany

Wiktionary


dufanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dufać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zaufać, ufać, dufać ndk.

 przym. zaufany

 rzecz. zaufany mos.

Wiktionary


duff

  • Wyspy Duff – grupa wysp na północ od Wysp Santa Cruz w państwie Wysp Salomona
  • Duff Beer – fikcyjne piwo z serialu Simpsonowie
  • Duff Beer – ciemne piwo produkowane przez The Duff Trading Co. Ltd w Wielkiej Brytanii
  • Duff – typ budyniu
  • HMS "Duff" (K352) – fregata Royal Navy, nazwana na cześć kapitana George'a Duffa
  • Mechanizm Duffa – w informatyce sposób na przyspieszenie operacji kopiowania jednej tablicy do drugiej

Wikipedia


dufinka

kulka ziemniaczana smażona na głębokim oleju


SJP.pl


dufniej

stopień wyższy od przysłówka: dufnie


SJP.pl


dufniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: dufny


SJP.pl


dufność

dufny


SJP.pl

Patrz:

dufny

dufny

1. zarozumiały; pewny siebie;
2. pełen wiary, ufny


SJP.pl


dufour

[czytaj: diFUR] szczyt w Alpach


SJP.pl


duga

drewniany, łukowaty przedmiot służący do przymocowania rzemieni przy chomącie do dyszli zaprzęgu; duha


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) drewniany, łukowaty przedmiot służący do przymocowania rzemieni przy chomącie do dyszli zaprzęgu

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈduɡa, AS: duga

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) duha

Wiktionary


dugi

przymiotnik jakościowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. długi

Wiktionary


duglas

samolot marki Douglas; douglas


SJP.pl


dugopis

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. długopis

Wiktionary


duha

drewniany, łukowaty przedmiot służący do przymocowania rzemieni przy chomącie do dyszli zaprzęgu; duga


SJP.pl

Duha (ukr. Дуга) – wieś na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim, w rejonie emilczyńskim. W 2001 roku liczyła 80 mieszkańców.

Wikipedia


duisburczyk

[czytaj: dizburczyk] mieszkaniec Duisburga (miasta w Niemczech)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Duisburga; osoba z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Duisburg mrz.

:: fż. duisburka ż.

 przym. duisburski

Wiktionary


duisburg

[czytaj: dizburk] miasto w Niemczech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto położone w zachodniej części Niemiec, w Zagłębiu Ruhry;

Wiktionary

Duisburg – miasto na prawach powiatu położone w zachodniej części Niemiec, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Düsseldorf, w Zagłębiu Ruhry (Ruhrgebiet). Miasto leży nad Renem i jest dużym ośrodkiem przemysłowym.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈdyːsbʊʁk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duisburczyk mos., duisburka ż.

 przym. duisburski

Wiktionary


duisburka

[czytaj: dizburka] mieszkanka Duisburga (miasta w Niemczech)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Duisburga; kobieta z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Duisburg mrz.

:: fm. duisburczyk mos.

 przym. duisburski

Wiktionary


duisburski

[czytaj: dizburski] dotyczący Duisburga (miasto w Niemczech)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Duisburgiem, dotyczący Duisburga

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Duisburg mrz., duisburczyk mos., duisburka ż.

Wiktionary


dujawica

regionalnie: zamieć śnieżna, deszcz z wiatrem


SJP.pl


dujker

rodzaj antylopy


SJP.pl

Dujker (Cephalophus) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).

Wikipedia


duk

rodzaj małp wąskonosych z rodziny makakowatych


SJP.pl

Duk (Pygathrix) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny gerez (Colobinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).

Wikipedia


dukać

czytać, mówić coś z trudem, nieporadnie, jąkając się


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) mówić z trudem, niewyraźnie lub jąkając się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dukał tak przez całą prezentację.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdukat͡ɕ, AS: dukać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wydukać dk.

 rzecz. dukanie n., wydukanie n.

Wiktionary


dukacik

zdrobnienie od: dukat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od dukat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie dukat, lecz tylko mały dukacik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dukat m.

Wiktionary


dukaczewski

nazwisko


SJP.pl


dukanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dukać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dukać ndk.

Wiktionary


dukas

[czytaj: diKA] nazwisko, m.in. Paul Dukas (1865-1935), francuski kompozytor


SJP.pl


dukat

złota moneta bita w Wenecji od 1284 roku i rozpowszechniona potem w całej Europie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. złota moneta używana w Europie od XIII do XIX w.;

 (1.2) hist. miara masy określająca stosunek ilości metalu szlachetnego do wagi brutto stopu

Wiktionary

Dukat – złota lub srebrna moneta używana w Europie od późnego średniowiecza do początków XX wieku. Według niektórych źródeł określenie to należy ograniczać jedynie do złotej monety europejskiej, o masie ok. 3,5 grama, której pierwowzorem był złoty floren bity we Florencji od 1252 r.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dam ci trzysta dukatów i miejsce na moim dworze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdukat, AS: dukat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. dukacik m.

 przym. dukatowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czerwony złoty, pot. czerwoniec, holender; daw. cząty

Wiktionary


dukatowy

przymiotnik od: dukat


SJP.pl


duke

  • diuk – tytuł arystokratyczny
  • Duke – album Genesis
  • Duke – wieś w Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w kantonie środkowobośniackim, w gminie Kiseljak
  • La Duke Island – kanadyjska wyspa
  • Duke University – uniwersytet w Stanach Zjednoczonych, w Karolinie Północnej, w mieście Durham
  • (20037) Duke – planetoida

Wikipedia


dukielski

przymiotnik od: Dukla


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Dukli, związany z Duklą

Wiktionary

Wymowa:

IPA: duˈcɛlsʲci, AS: duḱelsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dukla ż.

Wiktionary


dukiewicz

nazwisko


SJP.pl


dukla

mały szyb górniczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Dukla – miasto w woj. podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Dukla. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. krośnieńskiego. Dukla leży w dawnej ziemi krakowskiej historycznej Małopolski.

Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 1971 mieszkańców, będąc 45. najludniejszym miastem w województwie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pierwsza wzmianka o Dukli pochodzi z roku 1336.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdukla, AS: dukla

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dukielski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. dukielski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* czeski: (1.1) Dukla ż.

* słowacki: (1.1) Dukla ż.

źródła.

== Dukla (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. Dukla

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


duklanin

mieszkaniec Dukli


SJP.pl


duklanka

mieszkanka Dukli


SJP.pl


duknąć

potocznie: powiedzieć coś z dużą trudnością, nieporadnie, jąkając się; wydukać


SJP.pl


dukt

1. prosta droga w lesie powstała przez wycięcie drzew; linia ostępowa, tryba, przesieka;
2. wygląd pisma, wynikający z szybkości pisania i sposobu prowadzenia pióra;
3. dawniej: wygląd liter w piśmie lub w druku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) leśn. leśna droga podziałowa powstała po wycięciu pasa drzew

 (1.2) przen. kierunek czyichś działań bądź rozwoju czegoś

 (1.3) przest. ogólny wygląd liter w piśmie odręcznym lub w druku, także. sposób rysowania

Wiktionary

  • dukt leśny
  • dukt (DTP)

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) przesieka, tryba

Wiktionary


duktor

wałek w maszynie drukarskiej, służący do rozprowadzania farby


SJP.pl


dul

dawniej, dziś gwarowo:
1. palić papierosa;
2. pić wódkę


SJP.pl


duląbka

wieś w Polsce


SJP.pl

Duląbka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jasielskim, w gminie Dębowiec.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętego Michała Archanioła w Cieklinie.

W 1595 roku wieś położona w powiecie bieckim województwa krakowskiego była własnością starosty krasnostawskiego Jana Mniszcha

Wikipedia


dulag

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. gwara. obozowa: jeniecki obóz przejściowy

Wiktionary

Durchgangslager (Dulag) – w czasie II wojny światowej niemiecki obóz przejściowy dla jeńców wojennych lub wysiedleńców.

Pierwsze obozy typu Dulag zostały założone w sierpniu i wrześniu 1939, przed oraz w trakcie niemieckiej napaści na Polskę, na terytorium Niemiec, Austrii i Polski. Przetrzymywano w nich polskich jeńców i cywilów. Później dulagi lokowano w okupowanej Polsce, Estonii, Litwie, Łotwie, Białorusi, Ukrainie, Rosji, Włoszech, Jugosławii, Grecji, Rumunii, Czechosłowacji, Francji, Belgii oraz w Niemczech, i przetrzymywano w nich ludzi różnych narodowości. Niektóre obozy posiadały podobozy jak np. Dulagi 100, 110, 123, 135, 154, 182, 185, 200, 201 i 377.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈdulak, AS: dulak

Wiktionary


dulak

nazwisko


SJP.pl


dulawka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) łódź. lufka do papierosów

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fifka

Wiktionary


dulcian

[czytaj: dulcjan] dawny instrument muzyczny, aerofon


SJP.pl

Sztort, dulcian – dawny instrument muzyczny z grupy aerofonów stroikowych, prototyp fagotu. Zbudowany jest ze smukłego, jednolitego klocka drewna, w którym wydrążone są dwa równoległe, lekko koniczne kanały połączone u dołu wygiętą w kolanko rurą. Korpus posiada siedem otworów bocznych, podczas gry zatykanych palcami. Drugi kanał jest nieco dłuższy od pierwszego; jego zakończenie stanowi czarę głosową. W otwór wlotowy pierwszego wstawiona jest zakrzywiona metalowa rurka, na którą nasadza się podwójny stroik.

Wikipedia


dulcimer

[czytaj: dulc-imer] prototyp fortepianu, rodzaj cymbałów z klawiaturą i drewnianymi młoteczkami obciągniętymi skórą


SJP.pl

Nazwa dwóch różnych instrumentów muzycznych:

  • Dulcimer (cymbały górskie lub cymbały appalaskie) – rodzaj progowego instrumentu strunowego (szarpanego), zazwyczaj o trzech lub czterech strunach. Instrument ten pochodzi z Wysp Brytyjskich, jego pierwowzorem była prawdopodobnie cytra.
  • Dulcimer (dulcimer młoteczkowy) – inna nazwa cymbałów, używana w Polsce często jako określenie cymbałów średniowiecznych.

Wikipedia


dulcyna

syntetyczny środek słodzący używany przez diabetyków


SJP.pl

Dulcyna (z łac. dulcis – słodki) – organiczny związek chemiczny, arylowa pochodna mocznika. Odkryta w 1884 roku przez Josepha Berlinerbaua. Jest to biały krystaliczny proszek rozpuszczalny w wodzie, około 100–300 razy słodszy od cukru spożywczego. W przeciwieństwie do sacharyny nie daje gorzkiego posmaku. W pierwszej połowie XX wieku była stosowana jako sztuczny środek słodzący.

Wikipedia


dulcynea

przestarzale, ironicznie: ukochana, dama serca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. iron. wybranka, ukochana, dama serca

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Spójrz, znów kupił kwiaty dla tej swojej dulcynei.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdult͡sɨ̃ˈnɛa, AS: dulcỹnea

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bogdanka

Wiktionary


dulcyt

związek organiczny stosowany w medycynie występujący w soku niektórych drzew podzwrotnikowych


SJP.pl


dulczeć

potocznie:
1. trudzić się, ślęczeć nad czymś;
2. przebywać gdzieś z przymusu


SJP.pl


dulczyć

ślęczeć nad czymś, trudzić się


SJP.pl


duldać

czasownik niedokonany (dk. wyduldać)

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyduldać dk.

Wiktionary


dulęba

nazwisko


SJP.pl

Miejscowości
  • Dulęba – przysiółek wsi Ostojów w woj. świętokrzyskim w pow. skarżyskim w gminie Suchedniów
Osoby o tym nazwisku
  • Adam Dulęba – polski wojskowy
  • Andrzej Dulęba – polski wojskowy
  • Henryk Dulęba – polski działacz socjalistyczny i robotniczy
  • Ignacy Dulęba – polski profesor nauk technicznych
  • Jan Dulęba – polski wojskowy
  • Leszek Dulęba – polski inżynier
  • Maria Dulęba – polska aktorka
  • Mariusz Dulęba – polski hokeista
  • Władysław Dulęba (strona ujednoznaczniająca)

Wikipedia


dulemba

nazwisko


SJP.pl


dulewicz

nazwisko


SJP.pl


dulia

rzymskokatolicki kult świętych, aniołów, relikwii itp.


SJP.pl


dulić

dawniej, dziś gwarowo:
1. palić papierosa;
2. pić wódkę


SJP.pl


dulik

nazwisko


SJP.pl


duliński

nazwisko


SJP.pl


dulka

ruchomy pierścień metalowy lub widełki, przymocowane do burty łodzi, służące do osadzania wioseł


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żegl. element łodzi wioślarskiej w postaci ruchomego pierścienia metalowego lub widełek, przymocowanych do burty łodzi, służący do utrzymywania wiosła w odpowiedniej pozycji;

Wiktionary

Dulka – część łodzi wioślarskiej służąca do utrzymywania wiosła w odpowiedniej pozycji.Umieszczona bezpośrednio na burcie (łodzie turystyczne, rybackie) lub na odsadni w łodziach sportowych.Dawniej wykonywana z drewna, obecnie przeważnie z tworzyw sztucznych. Obecnie wykorzystywane dulki sportowe pozwalają na regulowanie kąta nachylenia pióra wiosła w celu optymalizacji wydajności.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Skórzany mankiet wiosła zabezpiecza je przed ścieraniem przez dulkę.

 (1.1) Wkładamy wiosła w dulki i ruszamy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdulka, AS: dulka

Wiktionary


dulkowy

dulka


SJP.pl

Patrz:

dulka

dulles

[czytaj: dales] nazwisko, m.in. John Dulles (1888-1959), amerykański polityk, Człowiek Roku magazynu Time w 1954


SJP.pl


dulmeński

konik dulmeński - niemiecka rasa kuców


SJP.pl


duloksetyna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) farm. lek z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny o wzorze sumarycznym wzór chemiczny|C18H19NOS., stosowany w leczeniu depresji, zaburzeń lękowych oraz przewlekłego bólu;

Wiktionary

Duloksetyna – organiczny związek chemiczny, lek z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI), stosowany w leczeniu depresji, zespołu lęku uogólnionego, bólu w neuropatii cukrzycowej i fibromialgii. Została zatwierdzona przez FDA w 2004 r. W niektórych krajach stosowana w terapii wysiłkowego nietrzymania moczu (SUI).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Inny psychiatra, do którego poszłam już sama, zaproponował duloksetynę.

Wiktionary


dulologia

dziedzina historii zajmująca się niewolnictwem


SJP.pl


dulsk

wieś w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Dulsk – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. golubsko-dobrzyńskim, w gminie Radomin
  • Dulsk – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. inowrocławskim, w gminie Inowrocław
  • Dulsk – gromada w powiecie golubsko-dobrzyńskim
  • Dulsk – gromada w powiecie inowrocławskim
Zobacz też
Dulsk-Frankowo

Wikipedia


dulski

nazwisko


SJP.pl


dulszczyzna

obłuda, kołtuneria, zakłamana moralność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. drobnomieszczańskie zakłamanie, kołtuneria, ciasnota horyzontów, faryzeuszostwo, przy jednoczesnym wysokim mniemaniu o własnych walorach moralnych

Wiktionary

Dulszczyzna – postawa filistra i kołtuna. Pojęcie zostało wprowadzone do języka polskiego dzięki sukcesowi teatralnemu dramatu Moralność pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: dulˈʃt͡ʃɨzna, AS: dulščyzna

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podwójna moralność

Wiktionary


duluth

miasto w Stanach Zjednoczonych


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Duluth – miasto w stanie Georgia, w hrabstwie Gwinnett
  • Duluth – miasto w stanie Minnesota, w hrabstwie St. Louis
  • Duluth – jednostka osadnicza w stanie Waszyngton, w hrabstwie Clark

Gminy w USA:

  • Duluth (ang. Duluth Township) – gmina w stanie Minnesota, w hrabstwie St. Louis

Wikipedia


dum-dum

pocisk ze spiłowanym czubkiem


SJP.pl


duma

1. poczucie własnej wartości, godność
2. ktoś lub coś będące powodem do chluby
3. utwór literacki, rodzaj ballady historycznej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) polit. izba niższa parlamentu Rosji i Federacji Rosyjskiej;

 (1.2) geogr. miasto w południowej Syrii, na północny wschód od Damaszku;

 (1.3) geogr. miasto w Palestynie, na Zachodnim Brzegu Jordanu

Wiktionary

Duma – poczucie własnej godności i wartości; stan zadowolenia z siebie samego z powodu podejmowanych wysiłków czy uzyskanych korzyści. Duma neurotyczna to termin stworzony przez Karen Horney na określenie stanu nerwicowego, w którym poczucie dumy jest nieadekwatnie wysokie w stosunku do rzeczywistych osiągnięć.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do posła do Dumy Gorbunowa przybyło trzech włościan z terskiego obwodu z uchwałą gminy nalczyckiej i przynieśli zdawałoby się nieprawdopodobną wiadomość.

Wiktionary


dumać

książkowo: rozmyślać, roztrząsać coś w myślach, zastanawiać się; medytować


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) myśleć, zastanawiać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nad czym tak dumasz?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdũmat͡ɕ, AS: dũmać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duma ż., dumanie n., dumka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) medytować, rozmyślać

Wiktionary


dumanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dumać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dumać ndk.

 rzecz. duma ż.

Wiktionary


dumański

nazwisko


SJP.pl


dumas

[czytaj: diMA] nazwisko francuskie, m.in. Aleksander Dumas (1802-1870) - pisarz francuski


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Dumas – miasto w stanie Arkansas, w hrabstwie Desha
  • Dumas – miejscowość w stanie Missisipi, w hrabstwie Tippah
  • Dumas – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Moore

Osoby z nazwiskiem Dumas:

  • Alexandre Dumas (ojciec)
  • Alexandre Dumas (syn)
  • Adolphe Dumas – francuski poeta i dramaturg
  • Charles Dumas – amerykański skoczek wzwyż, mistrz olimpijski
  • Jean-Baptiste Dumas – francuski chemik i polityk
  • Roland Dumas – francuski prawnik i polityk
  • Vito Dumas – argentyński żeglarz samotny

Wikipedia


dumasowski

w stylu utworów Aleksandra Dumasa, nawiązujący do jego bohaterów


SJP.pl


dumała

książkowo: rozmyślać, roztrząsać coś w myślach, zastanawiać się; medytować


SJP.pl


dumka

liryczna, ludowa pieśń ukraińska w formie ballady lub utwór literacki oparty na tej pieśni


SJP.pl

Dumka – ukraińska wielozwrotkowa pieśń w formie ballady o rzewnym nastroju, często wyrażająca żal po utraconej osobie lub tęsknotę do jakiegoś miejsca czy wydarzenia; zwykle wykonywana z towarzyszeniem bandury.

Dumka to też forma muzyczna rozwinięta w okresie romantyzmu i będąca bliskim odpowiednikiem elegii; często wzorowana na ukraińskich dumkach.

Wikipedia


dummy

[czytaj: dami] wersja nowego czasopisma albo gazety prezentowana potencjalnym czytelnikom, reklamodawcom, drukarniom itp.


SJP.pl

Dummy – debiutancki album angielskiej grupy Portishead wydany w 1994 roku przez wytwórnię Go! Beat.

W 1994 roku zdobył tytuł Albumu Roku magazynu Melody Maker oraz nagrodę Mercury Prize w roku następnym. W 2003 roku został sklasyfikowany na 419. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone. Do 2008 roku został sprzedany w liczbie 3,6 miliona egzemplarzy zdobywając certyfikaty platynowej i złotej płyty.

Wikipedia


dumnie

przysłówek

 (1.1) w sposób dumny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chodził dumnie wyprostowany, prężył mięśnie i lśnił jak wysmarowany oliwą gladiator.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dumny

 rzecz. duma ż.

Wiktionary


dumnieć

stawać się dumnym


SJP.pl


dumniej

stopień wyższy od przysłówka: dumnie


SJP.pl


dumniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: dumny


SJP.pl


dumny

mający poczucie własnej wartości


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pewny siebie, mający poczucie własnej godności

 (1.2) wyniosły, pyszny, o wygórowanym mniemaniu

 (1.3) zadowolony z czegoś, mający dumę, satysfakcję z czegoś lub kogoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Był zresztą ze swego pochodzenia dumny, pamiętam, jak kiedyś oświadczył: "Wyście jeszcze po drzewach chodzili, kiedy my tworzyliśmy już wielką kulturę!"

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdũmnɨ, AS: dũmny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duma ż.

 przysł. dumnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ambitny, honorowy, reg. śl. pyszny.

 (1.2) zarozumiały, zadufany, dufny

Wiktionary


dumortieryt

minerał z grupy krzemianów o granatowo-niebieskiej barwie


SJP.pl

Dumortieryt – minerał z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów rzadkich.

Nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego paleontologa M.E. Dumortiera (1803-1876).

Wikipedia


dumper

pojazd mechaniczny zaopatrzony w wywrotkę kolebkową, służący do przewożenia materiałów sypkich


SJP.pl


dumping

[czytaj: damping] sprzedaż towarów po cenach niższych od kosztów produkcji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) ekon. sprzedaż towarów za granicą po cenach niższych niż te, za które sprzedaje się je w swoim kraju;

Wiktionary

Dumping (ang. imiesłów od czasownika dump ‘wywalać; zrzucać; zarzucać’ [w domyśle: rynek towarami]) – polityka gospodarcza polegająca na sprzedaży swoich produktów za granicę po cenach niższych niż na rynku krajowym (dumping cenowy, ang. price dumping) lub po cenach niższych od kosztów ich wytworzenia (dumping kosztowy, ang. cost dumping).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. dumpingowy

 przysł. dumpingowo

Wiktionary


dumpingować

[czytaj: dampingować] sprzedawać po cenach niższych niż koszty produkcji; stosować dumping


SJP.pl


dumpingowy

[czytaj: dampingowy] przymiotnik od: dumping, np. ceny dumpingowe


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od dumping

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdãmpʲĩŋˈɡɔvɨ, AS: dãmpʹĩŋgovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dumping m.

Wiktionary


dumski

Duma


SJP.pl

Patrz:

Duma

duń.

skrót od: duński


SJP.pl

Język duński (duń. dansk, det danske sprog) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich. Posługuje się nim około 5,2 mln mówiących, głównie w Danii i Szlezwiku w północnych Niemczech (ok. 50 tys. osób). Duński w charakterze języka urzędowego używany jest w Danii a także na Wyspach Owczych. W Islandii, która aż do 1944 r. była posiadłością Danii, duński jest nauczany jako jeden z głównych języków obcych, obok angielskiego, norweskiego i szwedzkiego.

Wikipedia


dunaj

rzeka w Europie, druga pod względem długości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w Europie;

Wiktionary

Dunaj (łac. Danubius, niem. Donau, słowac. Dunaj, słoweń. Donava, węg. Duna, chorw. Dunav, serb. i bułg. Дунав, rum. Dunărea, ukr. Дунай) – druga co do długości (po Wołdze) rzeka w Europie.

Rzeka przepływa z zachodu na wschód przez wiele europejskich krain geograficznych, z których największe to Wyżyna Bawarska, Kotlina Panońska i Nizina Wołoska. Jej dorzecze pokrywa duże rejony Europy Środkowej i Południowo-Wschodniej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dunaj to druga co do długości rzeka Europy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdũnaj, AS: dũnai ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Podunaje n.

 przym. dunajski, naddunajski, zadunajski, środkowodunajski

Wiktionary


dunajec

rzeka w południowej Polsce, prawy dopływ Wisły


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w południowej Polsce, prawobrzeżny dopływ Wisły;

Wiktionary

Dunajec (słow. Dunajec) – rzeka w południowej Polsce, prawy dopływ Wisły (rzeka II rzędu). Powstaje z połączenia wód Czarnego Dunajca i Białego Dunajca w Nowym Targu; za początkowy odcinek uważa się Czarny Dunajec (w najwyższym biegu Wyżni Chochołowski Potok). Długość 247 km (łącznie z Czarnym Dunajcem), z czego 17 km liczy odcinek graniczny między Sromowcami Wyżnymi a Szczawnicą. Powierzchnia dorzecza wynosi 6804 km², z tego w Polsce 4854,1 km², na Słowacji 1949,9 km² (z czego 1594,1 km² przypada na dorzecze Popradu, a 355,8 km² – na zlewnię samego Dunajca na wspomnianym odcinku granicznym).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W podtarnowskich Zgłobicach wyłowiono z Dunajca ciało 57-letniej kobiety.

 (1.1) Wierzby, które rodzą gruszki znaleźć można w Szczawnicy nad Dunajcem oraz w arboretum w Kórniku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dũˈnajɛt͡s, AS: dũnai ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dunajecki

Wiktionary


dunajecki

przymiotnik od: Dunajec


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Dunajcem, dotyczący Dunajca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dunajec mrz.

Wiktionary


dunajewski

nazwisko


SJP.pl

Dunajewski (forma żeńska: Dunajewska; liczba mnoga: Dunajewscy) – polskie nazwisko.

Wikipedia


dunajów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś, a dawniej miasteczko, na Ukrainie w obwodzie lwowskim;

Wiktionary

Dunajów (ukr. Дунаїв) – wieś na Ukrainie w obwodzie lwowskim.

Wieś położona 19 km na wschód od Przemyślan nad Złotą Lipą. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Dunajów w powiecie przemyślańskim województwa tarnopolskiego.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. dunajowski

Wiktionary


dunajski

Dunaj


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z rzeką Dunaj

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Dunajski – polski dziennikarz, reporter śledczy, poeta, pisarz
  • Maciej Dunajski – polski fizyk teoretyczny
  • Piotr Dunajski – katolicki ksiądz i polityk

Wikipedia

Patrz:

Dunaj

Przykłady

 (1.1) I wnet porwał ją dunajski prąd i szybko zniknęła za horyzont.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dũˈnajsʲci, AS: dũnai ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dunaj m.

 przym. naddunajski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

 (1.1) naddunajski

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Dunaj m.

 przym. naddunajski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Danubian

* białoruski: (1.1) дунайскі

* czeski: (1.1) dunajský

* francuski: (1.1) danubien

* hiszpański: (1.1) danubiano

* łaciński: (1.1) danubialis

* rosyjski: (1.1) дунайский

* słowacki: (1.1) dunajský

* słoweński: (1.1) dunajski

* ukraiński: (1.1) дунайський

* włoski: (1.1) danubiano

źródła.

== dunajski (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) dunajski

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


dunajskoszwabski

przymiotnik

 (1.1) przym. od Szwaba dunajskiego

Wiktionary


dunant

[czytaj: diNĄ] nazwisko, m.in. Jean Henri Dunant (1828-1910), założyciel Czerwonego Krzyża


SJP.pl

  • Henri Dunant (1828–1910) – założyciel Czerwonego Krzyża, laureat pierwszej Pokojowej Nagrody Nobla
  • (1962) Dunant – planetoida

Wikipedia


dunaway

[czytaj: DAnełej] nazwisko


SJP.pl


duncan

[czytaj: danken lub dunkan] nazwisko, m.in. Isadora Duncan (1877-1927), amerykańska tancerka


SJP.pl

  • Duncan – miejscowość w Kanadzie

Miejscowości w USA:

  • Duncan – miejscowość w stanie Arizona, w hrabstwie Greenlee
  • Duncan – miejscowość w stanie Missisipi, w hrabstwie Bolivar
  • Duncan – wieś w stanie Nebraska, w hrabstwie Platte
  • Duncan – jednostka osadnicza w stanie Iowa, w hrabstwie Hancock
  • Duncan – miasto w stanie Oklahoma, w hrabstwie Stephens
  • Duncan – miejscowość w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Spartanburg

Wikipedia


duńczyk

obywatel Danii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek narodowości duńskiej, obywatel Danii, mieszkaniec Danii

Wiktionary

Duńczycy (duń. danskere) – naród germański zamieszkujący głównie w Danii (około 5 mln) oraz w Niemczech (około 50 tys., większość w Szlezwiku), USA (według różnych danych od 320 tysięcy do 1,5 mln osób pochodzenia duńskiego), Kanadzie i Szwecji. Około 90% Duńczyków należy do kościoła ewangelicko-luterańskiego, ale niewielu z nich praktykuje. Posługują się językiem duńskim, jednym z języków skandynawskich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ostatniego lata setki tysięcy Duńczyków pojechało na wakacje do Turcji.

 (1.1) W referendum Duńczycy zdecydowali zachować swoją dotychczasową walutę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdũj̃n͇t͡ʃɨk, AS: dũĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dania ż., duńskość ż., duńczyk m., duński m., duńszczyzna ż.

:: fż. Dunka ż.

 przym. duński

 przysł. duńsko

Wiktionary


dundee

[czytaj: dandi] miasto w Szkocji


SJP.pl

Dundee (wym. [dʌnˈdiː]; gael. Dùn Dèagh) – miasto i jednostka administracyjna (ang. council area) w Szkocji, położone na północnym brzegu zatoki Firth of Tay, u ujścia rzeki Tay do Morza Północnego.

Wikipedia


dundel

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) poznań. wydzielina z nosa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) smark, reg. pozn. babol.

Wiktionary


dunder

dawniej, żartobliwie: piorun; dziś żywe w potocznych związkach frazeologicznych "niech cię (mnie, go itp.) dunder świśnie" albo "bodaj cię (mnie, go itp.) dunder świsnął" - niech przepadnie, niech cię (mnie, go itp.) piorun strzeli


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) żart. wyrażający zdziwienie lub gniew, zazwyczaj w wyrażeniu: niech to dunder świśnie

 (1.2) gwara. pot. grzmot

Wiktionary


dunderować

dawniej, rubasznie: zrzędzić, gromić, łajać


SJP.pl


dunfermline

[czytaj: danfermlajn] miasto w Szkocji


SJP.pl

Dunfermline (gael. Dùn Phàrlain) – miasto (city) w Szkocji, w regionie Fife. Miasto usytuowane jest w pobliżu zatoki Firth of Forth na Morzu Północnym.

Miasto jest historyczną stolicą Szkocji. Robert I Bruce został pochowany w tutejszym opactwie Dunfermline Abbey założonym w 1070 roku. Jest otoczone od północy po południe doliną Pittencrieff. W 2005 r. miasto liczyło ok. 39 tys. mieszkańców.

W mieście rozwinął się przemysł włókienniczy, maszynowy oraz metalowy.

Wikipedia


dunganie

naród w Chinach


SJP.pl

Wikipedia


dunganin

przedstawiciel narodu mieszkającego w Kirgistanie i południowym Kazachstanie


SJP.pl


dunganka

przedstawicielka narodu mieszkającego w Kirgistanie i południowym Kazachstanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. przedstawicielka grupy etnicznej pochodzenia chińskiego, zamieszkującej Kirgistan i Kazachstan;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. Dunganin mos.

 przym. dungański

Wiktionary


dungański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Dunganami

rzeczownik, rodzaj męski

 (2.1) jęz. język Dunganów;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dunganin mos., Dunganka ż.

Wiktionary


dungija

jednomasztowy statek z trójkątnym żaglem, używany od starożytności w Indiach


SJP.pl


dunhill

papieros marki Dunhill


SJP.pl

Dunhill – ekskluzywna marka papierosów produkowanych przez British American Tobacco. Zazwyczaj ich cena jest wyższa od średniej ceny papierosów sprzedawanych w danym regionie. Są eksportowane głównie do Europy, południowej Azji, Nowej Zelandii i Australii, ale można je również kupić przez internet lub w sklepach tytoniowych w USA, Malezji i Kanadzie. Są dostępne na Cyprze i w Czechach. W Indonezji produkcją papierosów pod marką Dunhill zajmuje się Bentoel Group.

Wikipedia


duniec

nazwisko


SJP.pl


dunikowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Bolesław Dunikowski – polski wojskowy
  • Emil Dunikowski – polski geolog, podróżnik
  • Samuel Dunikowski – polski wojskowy
  • Sebastian Dunikowski – polski wojskowy
  • Wincenty Dunikowski-Duniko – polski rzeźbiarz i malarz
  • Xawery Dunikowski – polski rzeźbiarz, malarz i pedagog

Wikipedia


dunin

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Artur Dunin
  • Barbara Dunin
  • Jakub Dunin
  • Janusz Dunin
  • Kinga Dunin
  • Marcin Dunin-Sulgostowski
  • Piotr Dunin
  • Tomasz Dunin

Wikipedia


duninowo

wieś w Polsce


SJP.pl

Duninowo (kaszb. Dëninowò, niem. Dünnow) – wieś w północnej Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Ustka. Wieś leży przy drodze wojewódzkiej nr 203.

Wieś stanowi sołectwo Duninowo, w którego skład wchodzi również miejscowość Duninówko oraz Kolonia Duninowo.

Wikipedia


dunit

głębinowa skała magmowa złożona głównie z oliwinu, zawierająca domieszki chromitu, piroksenu i magnetytu; oliwinit


SJP.pl

Dunit – ultrazasadowa głębinowa skała pochodzenia magmowego z rodziny perydotytów, niezawierająca w swym składzie mineralnym wolnej krzemionki (SiO2), a jedynie krzemionkę związaną w innych minerałach, której zawartość jest niższa od 45% wagowych. Zasobna w żelazo, a uboga w alkalia – sód i potas. Zbudowana jest głównie z oliwinu z domieszką niewielkich ilości chromitu, z domieszką piroksenu, amfiboli, magnetytu i innych, których zawartość może przekraczać 90% objętościowych. Skała o barwie brunatnoczarnej lub zielonoczarnej. W skład mineralny niektórych dunitów wchodzą hornblenda oraz granaty. Nazwa pochodzi od gór Dun w Nowej Zelandii.

Wikipedia


dunitowy

przymiotnik od: dunit


SJP.pl


dunka

potocznie: sznurowany but sportowy z nisko wyprofilowaną podeszwą i wzmacniającym kołnierzem; Nike Dunk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta lub dziewczyna narodowości duńskiej lub obywatelka Danii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Marcin przyjaźni się z sympatyczną Dunką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdũŋka, AS: dũŋka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dania ż., duński m.

:: fm. Duńczyk mos.

 przym. duński

Wiktionary


dunkel

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) spoż. ciemne piwo pszeniczne

Wiktionary

  • Arthur Dunkel (1932–2005) – dyplomata szwajcarski
  • Heinrich Dunkel (1878–1922) – sopocki architekt z przełomu XIX i XX wieku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Piotr zabiera się za warzenie dunkela.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdũŋkɛl, AS: dũŋkel

Wiktionary


dunker

rasa psów gończych pochodząca z Norwegii


SJP.pl

Dunker – rasa psa, należąca do grupy psów gończych i posokowców, zaklasyfikowana do podsekcji psów gończych o średniej wielkości. Podlega próbom pracy.

Wikipedia


dunkierczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Dunkierki

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dũŋʲˈcɛrt͡ʃɨk, AS: dũŋʹḱerčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dunkierka ż.

:: fm. dunkierka ż.

 przym. dunkierski

Wiktionary


dunkierka

miasto we Francji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w północnej Francji;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: dũŋʲˈcɛrka, AS: dũŋʹḱerka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dunkierczyk mos., dunkierka ż.

 przym. dunkierski

Wiktionary


dunkierski

przymiotnik od: Dunkierka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Dunkierki, związany z Dunkierką

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Królewskie Siły Powietrzne (RAF) spotkało w czasie kampanii dunkierskiej i po niej wiele nieuzasadnionych zarzutów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dũŋʲˈcɛrsʲci, AS: dũŋʹḱersʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dunkierka ż., dunkierczyk mos., dunkierka ż.

Wiktionary


dunlop

opona marki Dunlop


SJP.pl

  • Dunlop – wieś w Szkocji
  • Dunlop – szkocki ser
Przedsiębiorstwa
  • Dunlop Tyres – marka opon należąca do amerykańskiego przedsiębiorstwa Goodyear Tire and Rubber Company
  • Dunlop Rubber – dawne brytyjskie przedsiębiorstwo przemysłu gumowego, 1889–1985
  • Dunlop Sport – brytyjski producent sprzętu sportowego
  • Dunlop Manufacturing – amerykański producent instrumentów muzycznych
Biografie
  • John Boyd Dunlop – brytyjski wynalazca
  • James Dunlop – szkocki astronom

Wikipedia


duński

dotyczący Duńczyków, Danii


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do Danii lub Duńczyków

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język urzędowy Danii;

Wiktionary

Język duński (duń. dansk, det danske sprog) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich. Posługuje się nim około 5,2 mln mówiących, głównie w Danii i Szlezwiku w północnych Niemczech (ok. 50 tys. osób). Duński w charakterze języka urzędowego używany jest w Danii a także na Wyspach Owczych. W Islandii, która aż do 1944 r. była posiadłością Danii, duński jest nauczany jako jeden z głównych języków obcych, obok angielskiego, norweskiego i szwedzkiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Duńscy piłkarze po raz kolejny wygrali z Anglią.

 (1.1) Kiedy Chrystian III obejmuje władzę w 1536 roku, rozwiązuje norweską Radę Państwa, a Norwegia zostaje przekształcona z samodzielnego królestwa (pod rządami tego samego monarchy co Dania) w duńską prowincję.

 (2.1) W Danii mówi się po duńsku.

 (2.1) Językiem narodowym Wysp Owczych jest farerski, ale wszystkie farerskie dzieci uczą się w szkole duńskiego, ponieważ jest to drugi urzędowy język w tym kraju.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdũj̃sʲci, AS: dũĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dania ż., Duńczyk mos., Dunka ż.

Wiktionary


duńsko-polski

dotyczący Danii i Polski


SJP.pl


duńskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) posługujący się językiem duńskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem duńskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku duńskim

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Naukę prowadzono głównie w języku grenlandzkim aż do nowej ustawy szkolnej w 1950 roku, kiedy to utworzono dwa typy klas: grenlandzkojęzyczne i duńskojęzyczne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdũj̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: dũĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary


dunst

śrut o średnicy 1 do 1,75 mm


SJP.pl


duo

muzyczny duet


SJP.pl

Duo – forma muzyczna oznaczająca dwóch muzyków grających na różnych lub jednakowych instrumentach muzycznych, z których żaden nie pełni funkcji akompaniującej lub utwór na dwa instrumenty.

Typową formą duo jest utwór na dwoje skrzypiec z akompaniamentem basu generalnego (sonata triowa). Duo było również utożsamiane od połowy XVIII wieku z sonatą na skrzypce oraz fortepian.

Potocznie słowo „duo” jest używane zamiennie z określeniem „duet”.

Wikipedia


duodecyliard

liczba 10 do potęgi 75.


SJP.pl

Wikipedia


duodecylion

liczba wynosząca 10^72


SJP.pl

Duodecylion – liczba 1072, czyli jedynka i 72 zera w zapisie dziesiętnym.

W krajach stosujących tzw. krótką skalę (głównie kraje anglojęzyczne) duodecylion oznacza 1039, czyli sekstyliard w pozostałych krajach.

W układzie SI mnożnikowi 1072 nie odpowiada żaden przedrostek jednostki miary.

Wikipedia


duodecym

odległość (interwał) między dwoma dźwiękami wynosząca 12 stopni skali


SJP.pl


duodecyma

odległość (interwał) między dwoma dźwiękami wynosząca 12 stopni skali


SJP.pl

Duodecyma – interwał złożony zawarty między dwunastoma kolejnymi stopniami skali muzycznej. W szeregu zasadniczym naturalnie występuje duodecyma czysta. Zastosowanie znaków chromatycznych pozwala zmienić jej rozmiar.

Wikipedia


duodioda

dioda składająca się z dwóch zespołów elektrod


SJP.pl

Duodioda – lampa elektronowa, odmiana diody próżniowej, w której znajduje się jedna wspólna katoda (żarzona pośrednio lub bezpośrednio) i dwie oddzielne anody.

Duodiody prostownicze stosowane były w dwupołówkowych prostownikach lampowych (rozwiązanie takie wymagało uzwojenia transformatora zasilającego z wyprowadzonym odczepem ze środka). W układach detektorów lampowych wykorzystywane były duodiody detekcyjne; często duodioda detekcyjna zamykana bywa we wspólnej bańce ze wzmacniającą triodą lub pentodą, a niekiedy z jeszcze innym systemem lampowym.

Wikipedia


duola

zapis muzyczny: dwie nuty w miejscu, w którym powinny występować trzy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. figura rytmiczna, w której nuta z kropką dzieli się na dwie równe części;

Wiktionary

Duola – nieregularne rozwinięcie rytmiczne, w którym figura rytmiczna składa się z dwóch zamiast trzech równych części (nut tej samej wartości czasowej). W notacji duola zwykle oznaczana jest cyfrą 2 i łukiem.


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mozart nie zwykł używać duoli w swych kompozycjach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: duˈwɔla, AS: duola

Wiktionary


duopol

funkcjonowanie na rynku zbytu dwóch konkurujących ze sobą producentów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ekon. występowanie na rynku tylko dwóch konkurujących na tym samym polu podmiotów gospodarczych;

 (1.2) polit. sytuacja, w której na scenie polityczniej działają tylko dwie liczące się i konkurujące partie polityczne, marginalizujące inne siły polityczne

Wiktionary

Duopol – sytuacja na rynku, w której konkurują między sobą dwaj przedsiębiorcy i ta forma konkurencji oligopolistycznej jest wykorzystywana do analizy. Najczęściej omawiane modele duopolu to:

  • model Cournota, w którym konkurenci o jednakowej sile rynkowej wytwarzają produkt homogeniczny, każdy producent przyjmuje wielkość produkcji konkurenta jako stałą, a obaj przedsiębiorcy jednocześnie podejmują decyzje dotyczące wielkości produkcji,
  • model Stackelberga, w którym jeden z konkurentów przyjmuje pozycję lidera, a drugi naśladowcy i dlatego jeden decyduje o wielkości produkcji wcześniej niż drugi,
  • model Bertranda, w którym przedsiębiorcy produkują dobro homogeniczne, każdy przyjmuje cenę konkurenta jako stałą, a obaj przedsiębiorcy jednocześnie podejmują decyzje o wysokości ceny.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

 (1.1) duopol Cournota, duopol Stackelberga, duopol Bertranda

 (1.2) POPiS

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etymn|polski|duo-|-pol. < etym|łac|duo. + etym|gr|πωλέω.; przez analogię do „monopol”

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) duopoly

* bułgarski: (1.1) дуопол m.

* estoński: (1.1) duopol

* fiński: (1.1) duopoli

* francuski: (1.1) duopole m.

* galicyjski: (1.1) duopolio m.

* hebrajski: (1.1) דואופול

* hiszpański: (1.1) duopolio m.

* kataloński: (1.1) duopoli m.

* niemiecki: (1.1) Duopol n., Dyopol n.

* portugalski: (1.1) duopólio m.

* rosyjski: (1.1) дуополия ż.

* szwedzki: (1.1) duopol n.

* ukraiński: (1.1) дуополія ż.

* węgierski: (1.1) duopólium

* włoski: (1.1) duopolio m.

źródła.

== duopol (język estoński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) ekon. duopol

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

 etymn|polski|duo-|-pol. < etym|łac|duo. + etym|gr|πωλέω.; przez analogię do „monopol”

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) duopoly

* bułgarski: (1.1) дуопол m.

* estoński: (1.1) duopol

* fiński: (1.1) duopoli

* francuski: (1.1) duopole m.

* galicyjski: (1.1) duopolio m.

* hebrajski: (1.1) דואופול

* hiszpański: (1.1) duopolio m.

* kataloński: (1.1) duopoli m.

* niemiecki: (1.1) Duopol n., Dyopol n.

* portugalski: (1.1) duopólio m.

* rosyjski: (1.1) дуополия ż.

* szwedzki: (1.1) duopol n.

* ukraiński: (1.1) дуополія ż.

* węgierski: (1.1) duopólium

* włoski: (1.1) duopolio m.

źródła.

== duopol (język estoński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) ekon. duopol

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

 (1.1) duopol Cournota, duopol Stackelberga, duopol Bertranda

 (1.2) POPiS

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etymn|polski|duo-|-pol. < etym|łac|duo. + etym|gr|πωλέω.; przez analogię do „monopol”

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) duopoly

* bułgarski: (1.1) дуопол m.

* estoński: (1.1) duopol

* fiński: (1.1) duopoli

* francuski: (1.1) duopole m.

* galicyjski: (1.1) duopolio m.

* hebrajski: (1.1) דואופול

* hiszpański: (1.1) duopolio m.

* kataloński: (1.1) duopoli m.

* niemiecki: (1.1) Duopol n., Dyopol n.

* portugalski: (1.1) duopólio m.

* rosyjski: (1.1) дуополия ż.

* szwedzki: (1.1) duopol n.

* ukraiński: (1.1) дуополія ż.

* węgierski: (1.1) duopólium

* włoski: (1.1) duopolio m.

źródła.

== duopol (język estoński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) ekon. duopol

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


duorema

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) staroż. mar. zob. birema.

Wiktionary


dup

słowo oznaczające mocne i głośne uderzenie w kogoś lub w coś, zwykle po upadnięciu


SJP.pl


dupa

wulgarnie:
1. pośladki, tyłek; zad, rzyć,
2. atrakcyjna seksualnie kobieta; laska, dziwa, dupencja, towar;
3. człowiek niezaradny, oferma; niezdara, ślamazara, gamoń;
4. tył czegoś, tylna część czegoś; zad


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wulg. pośladki lub odbyt

 (1.2) pot. pejor. obraź. wulg. niezaradna osoba, oferma

 (1.3) wulg. (potencjalna) partnerka seksualna

 (1.4) wulg. dziewczyna (tylko w zestawieniach: fajna, niezła itp. dupa – ale także stara dupa, czyli stare babsko)

 (1.5) wulg. żeński narząd płciowy (najczęściej w wyrażeniu dać dupy)

 (1.6) daw. każde zagłębienie

wykrzyknik

 (2.1) wulg. pot. okrzyk świadczący o porażce, przegranej

Wiktionary

  • Dupa – pseudonim belgijskiego rysownika Luca Dupanloupa
  • Dupa – alternatywna nazwa rzeki Tupa (na Ukrainie)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Raz ją tak swędziała dupa, że zgwałciła i biskupa.

 (1.2) Ależ z ciebie dupa, nic nie potrafisz załatwić!

 (1.3) Kazio wpadł wczoraj na imprezę z całkiem niezłą dupą.

 (1.4) Świetna dupa z tej aktorki!

 (2.1) Tyle się uczyłem i co?! No i dupa!

 (2.1) No i dupa zbita!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdupa, AS: dupa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dupek mos./mzw., dupencja ż., dupiastość ż., dupowatość ż.

:: zdrobn. dupcia ż., dupeczka ż., dupka ż.

:: zgrub. dupsko

 czas. dupczyć, wydupczyć, podupczyć

 przym. dupiasty, dupiaty, dupny, dupowaty, do dupy

 przysł. dupowato

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. zadek, tyłek; przest. współcz. reg. rzyć; reg. śl. rzić.; eufem. cztery litery, gdzie plecy kończą swoją szlachetną nazwę, siedzenie, pupa

 (1.2) safanduła, niedojda, niedorajda, gapa

 (1.3-4) dupencja, laska, cizia

Wiktionary


dupcia

pieszczotliwe zdrobnienie od: dupa; dupeczka, dupeńka, dupka, dupina, dupinka


SJP.pl


dupczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wulg. odczasownikowy od|dupczyć.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A może to był jakiś pieprzony hiszpański kelner, wakacyjny skok w bok, jakbyś była jakąś nastoletnią dziwką, którą wzięło na wakacyjne dupczenie. Dupodajka. Pieprzone angielskie cipy; trochę słońca, sangrii i dadzą każdemu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dupka ż., dupa ż., dupsko n.

 czas. dupczyć ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bzykanie, bzykanko, dymanko, ruchanie, ruchanko

Wiktionary


dupczyć

wulgarnie: odbywać stosunek płciowy; współżyć seksualnie


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) wulg. uprawiać z kimś seks (jako strona aktywna)

czasownik zwrotny niedokonany dupczyć się (dk. brak)

 (2.1) wulg. uprawiać seks

 (2.2) wulg. psuć się, źle działać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) No i czaisz, gość dupczył jego żonę, to dostał w mordę.

 (2.1) Jaś dupczy się z Małgosią.

 (2.2) Coś mi się dupczy w telefonie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdupt͡ʃɨt͡ɕ, AS: dupčyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dupa ż., dupka ż., dupeczka ż., dupsko n., dupczenie n.

 przym. dupiaty, dupiasty, dupowaty

 wykrz. dupa

 czas. dupnąć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wulg. bzykać, chrobotać, ciupciać, ciumkać, dymać, jebać, młócić, pierdolić, posuwać, rypać, rżnąć, walić, zapinać; przest. chędożyć

Wiktionary


dupeczka

pieszczotliwe zdrobnienie od: dupa; dupcia, dupeńka, dupka, dupina, dupinka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: dupa

 (1.2) pot. młoda, seksualnie atrakcyjna dziewczyna/kobieta

Wiktionary

Dupeczka – skała w Dolinie Będkowskiej na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej. Pod względem administracyjnym należy do wsi Będkowice w gminie Wielka Wieś, w województwie małopolskim. Skała znajduje się w środkowej części Doliny Będkowskiej, przy Brandysowej Polanie powstałej na dnie rozszerzenia bocznego wąwozu łączącego się z dnem doliny po orograficznie prawej stronie potoku Będkówka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dwadzieścia lat, 170 centymetrów wzrostu, para wspaniałych nóg i dupeczka – jak dla mnie – mistrzostwo świata. Miała lekki kompleks z powodu małych piersi, moim zdaniem jednak nic im nie brakowało.

 (1.2) Udami natrafiła na podłokietnik kanapy. Wtedy jego palce musnęły bok jej szyi. – Do diabła, naprawdę niezła z ciebie dupeczka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: duˈpɛt͡ʃka, AS: dupečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dupa ż., dupka ż., dupcia ż., dupunia ż., dupeńka ż., zadupie n.

 przym. dupny

 wykrz. dupa

 czas. dupczyć

Wiktionary


dupek

1. obraźliwie: osoba pogardzana, lekceważona przez innych;
2. potocznie: walet w kartach; jopek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) grub. pejor. osoba lekceważona i pogardzana z racji swej niezaradności, głupoty i naiwności

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) grub. walet w kartach

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. od: dupka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ale z ciebie dupek!

 (2.1) Zostały mu na ręce same dziewiątki i dupki.

 (3.1) Mam w domu plakat dwóch ładnych dupek z „Playboya”.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdupɛk, AS: dupek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dupa ż., dupka ż., dupsko n., dupol m., dupuś m., dupniak m.

 przym. dupowaty

 wykrz. dupa

 czas. dupnąć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dupol, dupuś, zero, oferma, fujara

 (2.1) jupek, jopek, walet

Wiktionary


dupelbir

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. piwo podwójnie wzmocnione

Wiktionary

Wymowa:

IPA: duˈpɛlbʲir, AS: dupelbʹir

Wiktionary


dupencja

młodzieżowo: zgrabna, atrakcyjna dziewczyna; laska, cizia, lasencja, sunia, lachon


SJP.pl


dupeńka

pieszczotliwe zdrobnienie od: dupa; dupcia, dupeczka, dupka, dupina, dupinka


SJP.pl


duperel

potocznie: rzecz lub sprawa, którą nie warto się zajmować; głupstwo, błahostka, drobiazg, drobnostka, betka


SJP.pl


duperela

potocznie: rzecz lub sprawa, którą nie warto się zajmować; głupstwo, błahostka, drobiazg, drobnostka, betka


SJP.pl


duperele

potocznie: brednie, kłamstwa, bzdury; androny, banialuki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) pot. posp. sprawy, kwestie mało ważne

 (1.2) posp. nieprzydatne przedmioty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przestań gadać o tych duperelach i powiedz coś o chorobie Krysi.

 (1.2) Chyba go znajdziesz w szufladzie z duperelami w kantorku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdupɛˈrɛlɛ, AS: duperele

Wiktionary

Powiązane:

 przym. duperelny

:: zdrobn. duperelki

 rzecz. duperelki nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bzdury, głupoty, głupstwa

 (1.2) rupiecie

Wiktionary


duperelka

potocznie: rzecz lub sprawa, którą nie warto się zajmować; głupstwo, błahostka, drobiazg, drobnostka, betka


SJP.pl


duperelki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) pot. zdrobn. od: duperele

 (1.2) pot. posp. drobne mało przydatne przedmioty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Taśmę klejącą trzymamy w szufladzie z duperelkami w kantorku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duperele lm nm.

 przym. duperelny

Wiktionary


duperelny

przymiotnik

 (1.1) posp. błahy, nieistotny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duperele nmos., duperelki nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. bzdurny, głupi; neutr. banalny, błahy, drobny, nieistotny, nieważny; książk. bagatelny, trywialny

Wiktionary


dupiasty

dupiaty;
1. wulgarnie: taki, który ma wydatne biodra i pośladki; biodrzasty;
2. potocznie: kiepski, niedobry, nieudany


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wulg. o wydatnych pośladkach

 (1.2) wulg. do niczego, kiepski, byle jaki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jestem dupiasta, jak powinnam się ubierać?

 (1.2) Dupiasta pogoda w ten weekend, więc z braku innych zajęć troszkę popracuję…

Wiktionary

Powiązane:

 zob. dupa.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dupiaty

 (1.2) reg. śl. dupiaty.; wulg. do dupy, dupny, chujowy, gówniany, pizdowaty, zjebany; eufem. ciulowy; pot. do chrzanu, do kitu, dziadowski, ruski; neutralnie beznadziejny, kiepski, marny, do niczego

Wiktionary


dupiaty

dupiasty;
1. wulgarnie: taki, który ma wydatne biodra i pośladki; biodrzasty;
2. potocznie: kiepski, niedobry, nieudany


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wulg. o wydatnych pośladkach

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. wulg. zły, słabej jakości, felerny, nieciekawy

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Ten telefon jest jakiś dupiaty – mam go od tygodnia, a już się zepsuł.

 (1.2) Ten film był naprawdę dupiaty; po półgodzinie chciało mi się spać.

 (1.2) Na tak dupiatej imprezie nie byłem od dawna.

Wiktionary

Powiązane:

 zob. dupa.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dupiasty

 (1.2) do dupy

Wiktionary


dupina

pieszczotliwe zdrobnienie od: dupa; dupcia, dupeczka, dupeńka, dupka, dupinka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. dupa

Wiktionary

Mleczna (dawniej nazywana Dupiną) – rzeka w południowej Polsce w województwie śląskim. Przepływa przez miasta: Katowice, Tychy i Bieruń.

Źródła rzeki Mlecznej leżą na wysokości 290 m n.p.m. w pobliżu zachodniej granicy rezerwatu przyrody Ochojec w Katowicach. Następnie biegnie przez Tychy i na południu Bierunia (przy granicy z Bojszowami) wpada do Gostyni. Rzeka Mleczna płynie w kierunku południowo-wschodnim, natomiast przy ujściu rzeki Przyrwy zmienia kierunek na południowy. Powierzchnia zlewni wynosi 142 km², co stanowi około 41% całkowitej zlewni Gostyni, czyniąc ją największym jej dopływem.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. dupka ż.

Wiktionary


dupinka

pieszczotliwe zdrobnienie od: dupa; dupcia, dupeczka, dupeńka, dupka, dupina


SJP.pl


dupka

pieszczotliwe zdrobnienie od: dupa; dupcia, dupeczka, dupeńka, dupina, dupinka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od dupa

 (1.2) pieszczotliwie o pośladkach

 (1.3) pot. spoż. kromka chleba odkrojona ze skraju bochenka

forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.

 (2.1) D. i B. lp. od dupek

Wiktionary

  • Dupka – wzniesienie w miejscowości Siedlec w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Janów
  • Dupka – wzniesienie w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Zarszyn

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Jak babcia chleb wyjmowała z pieca błagałyśmy, żeby nam dupkę odkroiła i posmarowała masłem, które się cudownie rozpuszczało.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dupa ż., dupencja ż., zadupie n., dupeczka ż., dupina ż., dupcia ż., dupunia ż., dupeńka ż., dupsko n., udupianie n., udupienie n., dupczenie n., wydupczenie n., dupek m., dupowatość ż., podupczenie n., zdupczenie n., dupol m., dupuś m., dupnięcie n.

 czas. dupnąć dk., udupiać ndk., udupić dk., dupczyć ndk., wydupczyć dk., podupczyć dk., zdupczyć dk.

 przym. dupny, dupiasty, dupowaty, do dupy

 przysł. dupnie, dupiasto, dupowato, do dupy

 wykrz. dupa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dupeczka, dupina, dupcia, dupunia, dupeńka

 (1.2) pupa, pupcia, rzytka, dupeczka, dupina, dupcia, dupunia, dupeńka, zadeczek, tyłeczek

 (1.3) piętka, przylepka; reg. skrajka

Wiktionary


dupla

dawniej: podwojony podatek; podwójnik


SJP.pl

Dupla – w dawnej Polsce gruntowy podatek nadzwyczajny. Płacony w XVI wieku przez szlachtę i chłopów na potrzeby wojenne, stanowił dwukrotność (60 gr z łanu) podatku zwyczajnego (sympli - 30 gr). Duplą nazywano też tzw. nową kwartę, wprowadzoną w 1632, z której wpływy miały być przeznaczone na utrzymanie artylerii koronnej.

Wikipedia


dupleks

1. komplet składający się z dwóch klisz autotypowych służących do reprodukcji tego samego oryginału jednobarwnego drukiem dwubarwnym
2. karton klejony dwubarwny, używany na okładki


SJP.pl

  • Dupleks (druk)
  • Dupleks (telekomunikacja)
  • Lokomotywa Duplex – czeska lokomotywa
  • Starsza pani musi zniknąć, oryginalny tytuł Duplex – film z 2004 roku w reżyserii Danny'ego DeVito
  • Duplex (stal)
  • TGV Duplex – francuski pociąg dużych prędkości należący do grupy pociągów TGV

Wikipedia


dupleksowy

przymiotnik od: dupleks


SJP.pl


duplex

  • Dupleks (druk)
  • Dupleks (telekomunikacja)
  • Lokomotywa Duplex – czeska lokomotywa
  • Starsza pani musi zniknąć, oryginalny tytuł Duplex – film z 2004 roku w reżyserii Danny'ego DeVito
  • Duplex (stal)
  • TGV Duplex – francuski pociąg dużych prędkości należący do grupy pociągów TGV

Wikipedia


duplika

odpowiedź skarżącego na replikę w sądzie


SJP.pl


duplikacik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od duplikat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duplikat m.

Wiktionary


duplikacja

1. podwojenie liczby czegoś;
2. aberracja chromosomów polegająca na podwojeniu odcinka chromosomowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dwukrotne zwiększenie ilości czegoś

 (1.2) genet. aberracja chromosomowa polegająca na podwojeniu fragmentu chromosomu;

Wiktionary

Duplikacja – podwojenie fragmentu chromosomu na skutek niesymetrycznej wymiany odcinków chromatyd i czasem błędnego crossing-over. Może to powodować choroby genetyczne. Jedna z aberracji strukturalnych chromosomów.

Duplikacja genu może być spowodowana powieleniem fragmentu chromosomu albo retrotranspozycją. W wyniku tego procesu jedna z kopii genu uwalnia się od presji selekcyjnej środowiska, dzięki czemu może swobodnie mutować, ponieważ mutacje w dodatkowej kopii zazwyczaj nie zaburzają funkcjonowania organizmu. Nagromadzenie mutacji może spowodować, że zduplikowany gen uzyska nową funkcję, albo stanie się pseudogenem. Powstałe na skutek duplikacji geny pochodzące od wspólnego przodka nazywa się paralogami. Teorię o znaczeniu duplikacji genów w ewolucji zaproponował Susumu Ohno w 1970.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. duplika ż., duplikat m., duplikowanie n., zduplikowanie n.

 czas. duplikować ndk., zduplikować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podwojenie, zdublowanie, zdwojenie

Wiktionary


duplikat

kopia;
1. drugi egzemplarz dokumentu, pisma; odpis, wtórnik;
2. przedmiot odtworzony na wzór innego przedmiotu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kopia

 (1.2) drugi egzemplarz lub odpis jakiegoś dokumentu

Wiktionary

Duplikat (łac. duplicare — podwajać) — drugi egzemplarz obiektu, identyczny z pierwszym. W odróżnieniu od kopii, duplikat nie jest utworzony na wzór oryginału, ale pochodzi z tego samego źródła, co pierwszy egzemplarz.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. duplikacja ż., duplikowanie n., zduplikowanie n., duplikacik mrz.

 czas. duplikować ndk., zduplikować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wtórnik

 (1.2) wtórnik, odpis

Wiktionary


duplikować

podwajać, rzadziej powtarzać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zduplikować)

 (1.1) dwukrotnie zwiększać ilość czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ktoś opowiadał historię. Potem zaczęto tę historię spisywać, ponieważ wynaleziono pismo. Potem zaczęto ją duplikować, ponieważ wynaleziono druk.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duplika ż., duplikacja ż., duplikat m., duplikowanie n., zduplikowanie n.

 czas. zduplikować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dublować, podwajać, zdwajać

Wiktionary


duplikowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) podwajanie liczby czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zduplikowanie n., duplikacja ż., duplikat m.

 czas. duplikować ndk., zduplikować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podwajanie

Wiktionary


duplo

dawniej: podwojony podatek; podwójnik


SJP.pl

  • Duplo (batoniki) − batoniki marki Ferrero
  • Duplo (klocki) − seria klocków marki Lego

Wikipedia


dupnąć

wulgarnie:
1. uderzyć; walnąć, grzmotnąć, trzepnąć;
2. zepsuć się


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) wulg. uderzyć

 (1.2) wulg. zatrzymać, złapać

 (1.3) młodz. wulg. spożyć napój, najczęściej energetyczny

czasownik zwrotny dokonany dupnąć się (ndk. brak)

 (2.1) wulg. uderzyć się

 (2.2) wulg. przewrócić się

 (2.3) wulg. położyć się

 (2.4) wulg. pomylić się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dupa ż., dupka ż., dupsko n., dupek m.

 czas. dupczyć ndk.

 przym. dupny, dupiaty, dupiasty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wulg. jebnąć, pierdolnąć; posp. pieprznąć, pierdyknąć; neutr. uderzyć

 (1.2) pot. przyskrzynić

 (1.3) pot. łyknąć; neutr. wypić

 (2.1) wulg. jebnąć się, pierdolnąć się; posp. pieprznąć się, pierdyknąć się; neutr. uderzyć się

 (2.2) wulg. wypierdolić się

 (2.3) neutr. położyć się

 (2.4) wulg. jebnąć się

Wiktionary


dupnegatyw

negatywowa kopia filmu do seryjnego wykonywania pozytywowych kopii, wyświetlanych w kinach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fot. film. materiał negatywowy używany w procesie duplikatowania fotografii lub filmu

Wiktionary


dupniak

potocznie: gra towarzyska polegająca na odgadnięciu, który z graczy jest autorem anonimowego klapsa; salonowiec, dupnik


SJP.pl


dupniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: dupny


SJP.pl


dupnik

potocznie: gra towarzyska polegająca na odgadnięciu, który z graczy jest autorem anonimowego klapsa; salonowiec, dupniak


SJP.pl

Dupnik – skała w miejscowości Przeginia w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Jerzmanowice-Przeginia. Znajduje się w odległości około 800 m na południe od kościoła w Przegini, na wzniesieniu w prawym zboczu Doliny Racławki. Jest to obszar Wyżyny Olkuskiej w obrębie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej.

Wikipedia


dupny

wulgarne:
1. kiepski, beznadziejny; do dupy;
2. wielki


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) wulg. kiepski, marny, do niczego

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. grub. wielki, duży

 (1.3) gw-pl|Górny Śląsk. grub. świetny, bardzo dobry, najlepszy

 (1.4) gw-pl|Górny Śląsk. grub. śmieszny, niepoważny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dupny był ten film, wyłączyłem w połowie.

 (1.2) Po drugiej stronie ulicy wybudowali jakiś nowy dupny sklep.

 (1.3) W tym roku sylwester był naprawdę dupny!

 (1.4) No nie bydź dupny, przecież ten pies cię nie bajśnie!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dupa ż., dupka ż., dupcia ż., dupeczka ż., dupsko n., przydupas m.

 przym. dupowaty, dupiasty, dupiaty, do dupy

 wykrz. dupa, do dupy

 czas. dupnąć

 przysł. do dupy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wulg. do dupy, dupiasty, chujowy, pizdowaty, zjebany; posp. ciulowy; neutralnie beznadziejny, kiepski

 (1.2) wulg. zajebisty; neutralnie duży, wielki, ogromny

 (1.3) wulg. zajebisty

 (1.4) głupi, śmieszny, niepoważny

Wiktionary


dupochron

potocznie: coś, co jest w stanie uzasadnić czyjeś działanie; dupokrytka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rzecz lub osoba która chroni przed konsekwencjami

Wiktionary


dupodaj

wulgarnie: osoba starająca się przypodobać komuś, by uzyskać dla siebie korzyść; dupodajek, dupodajec, włazidupek


SJP.pl


dupodajca

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gwara. więz. bierny homoseksualista

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdupɔˈdajt͡sa, AS: dupodai ̯ca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dupodajka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ciota

Wiktionary


dupodajec

wulgarnie: osoba starająca się przypodobać komuś, by uzyskać dla siebie korzyść; dupodaj, dupodajek, włazidupek


SJP.pl


dupodajek

wulgarnie: prostytutka; bladź, kurwa, kurwiszcze


SJP.pl


dupodajka

wulgarnie: prostytutka; bladź, kurwa, kurwiszcze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. przestępcza prostytutka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdupɔˈdajka, AS: dupodai ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dupodajca

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. prostytutka.

Wiktionary


dupogodzina

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. wulg. jednostka czasu mierzona dla czynności, która polega na siedzeniu (np. praca umysłowa, bierny odpoczynek)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na pytanie, co w pracy męczy ich najbardziej, najczęściej odpowiadają: dupogodziny.

Wiktionary


dupogodziny

młodzieżowo:
1. godziny spędzone bezczynnie w szkole;
2. odstawiać dupogodziny - uczyć się


SJP.pl


dupojebaczek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od dupojebak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dupojebak m.

Wiktionary


dupojebak

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wulg. aktywny homoseksualista, pederasta

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdupɔˈjɛbak, AS: dupoi ̯ebak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dupojebstwo n.

:: zdrobn. dupojebaczek m.

Wiktionary


dupojebstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wulg. homoseksualny stosunek płciowy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdupɔˈjɛpstfɔ, AS: dupoi ̯epstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dupojebak m.

Wiktionary


dupokrytka

potocznie: coś, co jest w stanie uzasadnić czyjeś działanie; dupochron


SJP.pl


dupol

wulgarnie: głupiec, naiwniak lub ktoś zarozumiały


SJP.pl


dupoliz

wulgarnie: lizus, pochlebca; dupowłaz, wazeliniarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wulg. lizus

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie wiem, czy ja mam takiego pecha, czy co, bo do jakiej pracy nie pójdę, trafia mi się zawsze jakiś pierdolony dupoliz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wulg. włazodup, włazidupa, lizodup, przydupas; pot. cmokier, komplemenciarz, nadskakiwacz, podlizuch, podlizywacz, podnóżek, potakiewicz, wazelina, wazeliniarz; dworak, klakier, pochlebca, serwilista

Wiktionary


dupolot

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) pot. plastikowy przyrząd do zjeżdżania po śniegu na pośladkach

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jabłuszko, ślizgacz

Wiktionary


dupondius

starożytna moneta rzymska równa 2 asom


SJP.pl

Dupondius – moneta rzymska wartości 2 asów, bita początkowo z brązu, później mosiężna.

Wprowadzona w czasach republiki po modyfikacji systemu monetarnego pod koniec III wieku p.n.e. i orientacyjnie oznaczana na rewersie symbolem II. W cesarstwie po reformie Augusta emitowana bez oznaczeń, o wadze normatywnej 13,64 g (½ uncji); dla odróżnienia od miedzianego asa bita z mosiądzu zwanego orichalcum. Wskutek gwałtownie postępującej dewaluacji pieniądza emisji dupondiusów zaprzestano w drugiej połowie III wieku n.e.

Wikipedia


dupont

amerykański koncern chemiczny oraz zbrojeniowy, założony w 1802 roku jako fabryka prochu


SJP.pl

Dupont, DuPont, Du Pont, du Pont:

Miejscowości w USA:

  • Dupont – miejscowość w stanie Indiana, w hrabstwie Jefferson
  • Dupont – wieś w stanie Ohio, w hrabstwie Putnam
  • Dupont – miasto w stanie Pensylwania, w hrabstwie Luzerne
  • Dupont – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Waupaca
  • DuPont – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Waszyngton
  • Du Pont – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Georgia

Wikipedia


dupowatość

dupowaty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) niezaradność życiowa

Wiktionary

Patrz:

dupowaty

Powiązane:

 rzecz. dupka ż., dupa ż.

 wykrz. dupa

Wiktionary


dupowaty

pogardliwie: niezręczny, nieporadny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) posp. niezaradny lub nieporadny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dupowatych szpiegów macie w swoich szeregach, towarzyszko Pabieda.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdupɔˈvatɨ, AS: dupovaty

Wiktionary

Powiązane:

 zob. dupa.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kiepski

Wiktionary


dupowkręt

wulgarnie: osoba schlebiająca komuś w celu pozyskania jego względów; wdupowkręt, podlizuch, podlizywacz, lizus, komplemenciarz


SJP.pl


dupowłaz

wulgarnie: lizus, pochlebca; dupoliz, wazeliniarz


SJP.pl


duppozytyw

kopia gotowego filmu z pozytywowym obrazem i dźwiękiem na drobnoziarnistej taśmie o małej czułości; kopia lawendowa (duppozytywowa)


SJP.pl


duppozytywowy

kopia duppozytywowa - kopia gotowego filmu z pozytywowym obrazem i dźwiękiem na drobnoziarnistej taśmie o małej czułości; kopia lawendowa, duppozytyw


SJP.pl


dupsko

1. zgrubienie od: dupa (pośladki, tyłek); pupsko;
2. pospolicie: młoda, atrakcyjna kobieta; laska, dupencja, lasencja, towar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) grub. zgrub. od dupa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dupa ż., dupka ż., dupek m., udupianie n., udupienie n., duperel m., przydupas m., dupczenie n., wydupczenie n., zadupie n.

 czas. dupnąć, udupiać ndk., udupić dk., dupczyć ndk., wydupczyć dk.

 przym. dupny, dupiasty

 przysł. dupnie

 wykrz. dupa

Wiktionary


dur

ostra, bakteryjna choroba zakaźna wywołana pałeczką salmonelli; tyfus


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. ostra choroba zakaźna;

 (1.2) muz. rodzaj skali muzycznej;

Wiktionary

Może dotyczyć jednej z chorób zakaźnych:

  • Dur brzuszny (tyfus, tyfus brzuszny) – wywołany przez Salmonella typhi
  • Dur plamisty (tyfus plamisty) – wywołany przez Rickettsia provazeki
  • Dur powrotny (tyfus powrotny) – wywołany przez Borrelia recurrentis
  • Dur rzekomy (paratyfus) – wywołany przez Salmonella paratyphi

Lub może odnosić się do:

  • Skala durowa w muzyce

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Czy słyszałeś już Menuet G-dur Paderewskiego?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dur, AS: dur

Wiktionary

Powiązane:

 przym. durowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tyfus

Wiktionary


dur-moll

w muzyce: system dur-moll - system tonalny opierający się na pokrewieństwie skal durowych i molowych


SJP.pl


dura

odmiana pszenicy bogata w białko; pszenica twarda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Mazury. dziura

Wiktionary

Dura (arab. دوره) – miasto w Autonomii Palestyńskiej (Zachodni Brzeg). Według danych szacunkowych na rok 2008 liczy 27 972 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|dziura.

źródła.

== dura (esperanto.) ==

morfologia. morfeo|dur|a.

wymowa. IPA|ˈdura.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) twardy

odmiana.

 (1.1) odmiana-przymiotnik-esperanto.

przykłady.

Wiktionary


duracz

ogłupiać, mamić, manipulować


SJP.pl

  • Rajmund Duracz – polski wojskowy
  • Teodor Duracz – polski działacz komunistyczny, adwokat
  • Walenty Duracz – polski przedsiębiorca

Wikipedia


duraczyć

ogłupiać, mamić, manipulować


SJP.pl


duraczyński

nazwisko


SJP.pl


duraj

nazwisko


SJP.pl

Duraj – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Parzęczew.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa łódzkiego.

Wikipedia


durak

nazwisko


SJP.pl

Durok – osada w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Siechnice.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wrocławskiego.

Na terenie miejscowości mieszczą się dwa gospodarstwa rolne, gospodarstwo agroturystyczne i stadnina koni. Do osady można dojechać korzystając z autobusu podmiejskiego o numerze 920.

Wikipedia


dural

stop glinu, miedzi, manganu i magnezu; duraluminium


SJP.pl

Duraluminium (skrótowo: dural) – ogólna nazwa stopów metali, przeznaczonych do przeróbki plastycznej, zawierających głównie aluminium oraz dodatki stopowe: zwykle miedź (2,0–4,9%), mangan (0,3–1,0%), magnez (0,15–1,8%), często także krzem, żelazo i inne w łącznej ilości ok. 6 do 8%.

Wikipedia


duraleks

szkło hartowane firmy Duralex; duralex


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. rodzaj hartowanego szkła stosowanego do wyrobu naczyń

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) duralex

Wiktionary


duraleksowy

przymiotnik od: duraleks


SJP.pl


duralex

szkło hartowane firmy Duralex; duraleks


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zob. duraleks.

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) duraleks

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 od etymn|franc. nazwy firmy, Duralex

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== duralex (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik niepoliczalny

 (1.1) duraleks, duralex

odmiana.

 (1.1) lp. duralex; blm.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) duraleks

Wiktionary


duralexowy

przymiotnik od: duralex


SJP.pl


duralowy

przymiotnik od: dural


SJP.pl


duraluminiowy

przymiotnik od: duraluminium


SJP.pl


duraluminium

stop glinu, miedzi, manganu i magnezu; dural


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) techn. stop aluminium z miedzią, manganem i magnezem;

Wiktionary

Duraluminium (skrótowo: dural) – ogólna nazwa stopów metali, przeznaczonych do przeróbki plastycznej, zawierających głównie aluminium oraz dodatki stopowe: zwykle miedź (2,0–4,9%), mangan (0,3–1,0%), magnez (0,15–1,8%), często także krzem, żelazo i inne w łącznej ilości ok. 6 do 8%.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Duraluminium znajduje zastosowanie przy budowie samolotów.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. duraluminiowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dural

Wiktionary


duramente

określenie wykonawcze: surowo, szorstko, twardo


SJP.pl


duran

gatunek szkła o dużej odporności chemicznej, stosowany do wyrobu naczyń laboratoryjnych


SJP.pl

Duran – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Oksytania, w departamencie Gers.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 650 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 99 osób/km² (wśród 3020 gmin regionu Midi-Pireneje Duran plasuje się na 493. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1361.).

Wikipedia


durangijski

przymiotnik od: Durango


SJP.pl


durango

1. miasto w Meksyku;
2. stan w Meksyku;
3. model samochodu marki Dodge


SJP.pl

  • Durango – samochód osobowy produkowany przez firmę Dodge

W Meksyku:

  • Durango – stolica stanu Durango
  • Durango – stan położony na północnym zachodzie kraju, w górach Sierra Madre Occidental

W Hiszpanii:

  • Durango – gmina w Hiszpanii, w prowincji Vizcaya, w Kraju Basków

Wikipedia


duranowy

przymiotnik od: duran


SJP.pl


duras

[czytaj: diRA] miejscowość we Francji


SJP.pl

Belgia:

  • Duras – dzielnica Sint-Truiden

Francja:

  • Duras – gmina

Osoby:

  • Duras – król
  • Marguerite Duras – francuska reżyserka

Inne:

  • (11499) Duras – planetoida
  • Duras – hrabstwo
  • Duras – postać Star Trek
  • Duras – odmiana winorośli
  • Duras – zamek w Belgii

Wikipedia


durban

miasto w RPA


SJP.pl

Durban (zulu eThekwini, wym. [ˈɛːʔtʰɛˌkwinĭ]) – miasto i główny port Południowej Afryki i największe miasto prowincji KwaZulu-Natal (nie jest jednak jej stolicą, którą jest dużo mniejszy Pietermaritzburg). Durban położony jest nad Oceanem Indyjskim. Jest on jednym z największych miast RPA i liczy ponad 3,4 mln mieszkańców (2007). Jest dużym ośrodkiem turystycznym, co zawdzięcza subtropikalnemu klimatowi oraz licznym plażom.

Wikipedia


durbańczyk

mieszkaniec Durbanu (miasta w RPA)


SJP.pl


durbanka

mieszkanka Durbanu (miasta w RPA)


SJP.pl


durbański

Durban (miasto w RPA)


SJP.pl


durch

przysłówek sposobu

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. durś.

 (1.2) reg-pl|Poznań. całkiem

 (1.3) reg-pl|Poznań. ciągle

 (1.4) reg-pl|Poznań. na przestrzał

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|niem|durch.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== durch (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

przysłówek

 (1.1) stale, ustawicznie

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|niem|durch.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== durch (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

przysłówek

 (1.1) stale, ustawicznie

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


durchfal

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rozwolnienie

Wiktionary


durczak

nazwisko


SJP.pl


durczok

nazwisko


SJP.pl


durda

nazwisko


SJP.pl


dureń

1. pogardliwie: głupiec, bałwan;
2. rodzaj gry w karty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. człowiek mało inteligentny

 (1.2) pot. obraźliwa forma zwrotu do mężczyzny

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) rodzaj niehazardowej gry karcianej;

Wiktionary

Dureń – gra karciana dla dwóch do sześciu osób, pochodząca z Rosji. W durnia można grać jako indywidualny zawodnik, można również formować zespoły (dwu- lub trzyosobowe).

W grze w durnia nie wyłania się zwycięzcy, ale przegranego, który otrzymuje miano tytułowego "durnia". Zadaniem graczy jest pozbycie się swoich kart, więc przegrywa ta osoba lub zespół, który posiada karty, kiedy nie ma ich już rywal.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten dureń nie zna nawet tabliczki mnożenia.

 (1.2) Nie pokazuj mi się więcej na oczy, durniu!

 (2.1) Chodź zagrać w durnia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdurɛ̃ɲ, AS: durẽń

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. durnica ż., durnota ż., wydurnianie się n., durnowatość ż.

 przym. durny, durnowaty

 czas. wydurniać się ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) durnota, matoł, głąb, pacan, patafian, palant, kałmuk, mongoł, nieuk, bałwan, bęcwał, głupiec, głupek, cymbał, debil, idiota, imbecyl, jełop, kretyn, młotek, tępak, tuman, osioł, palant, przygłup, półgłówek, półinteligent, ćwerćinteligent

 (2.1) durak

Wiktionary


dürer

nazwisko, m.in. Albrecht Dürer (1471-1528), niemiecki malarz


SJP.pl


durex

prezerwatywa marki Durex


SJP.pl

Durex – nazwa kilku różnych produktów obecnych na rynkach światowych. Najpopularniejszą częścią marki Durex są prezerwatywy produkowane przez brytyjsko-holenderską korporację RB (dawny Reckitt Benckiser). Oferowane są również żele intymne oraz gadżety.

Wikipedia


durga

żeńskie bóstwo hinduistyczne


SJP.pl

Durga (dewanagari दुर्गा forteca, beng. দুর্গা) – żeńskie bóstwo hinduistyczne, wojownicza forma Dewi. Do Durgi nie mają mieć dostępu konkurenci (jej imię oznacza też „Nieprzystępna”). Jest ona również niezwyciężona w boju. Czasami Durga powstaje z Wisznu jako moc snu lub jako moc stwórcza tego boga lub wyłania się z bogini Parwati, małżonki Śiwy.

Wikipedia


durian

1. tropikalne drzewo z rodziny ślazowatych; zybuczkowiec;
2. owoc tego drzewa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) bot. drzewo z rodziny wełniakowatych;

 (1.2) spoż. owoc duriana (1.1)

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) zybuczkowiec

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Owoce

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) durian; (1.2) durian

* birmański: (1.2) ဒူးရင်းသီး (du:rang:si:)

* duński: (1.2) durian w.

* rosyjski: (1.1) дуриан m.; (1.2) дуриан m.

* tajski: (1.2) ทุเรียน (tú.rian)

źródła.

== durian (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Fae7-durian.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-durian.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) bot. durian

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdurʲjãn, AS: durʹi ̯ãn

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zybuczkowiec

Wiktionary


durianowy

durian


SJP.pl

Patrz:

durian

durka

nazwisko


SJP.pl


durkheim

nazwisko, np. Émile Durkheim (1858-1917) [czytaj: eMIL dirKEM], francuski filozof, socjolog i pedagog


SJP.pl

  • Émile Durkheim – francuski filozof, socjolog i pedagog
  • (10330) Durkheim – planetoida z grupy pasa głównego asteroid

Wikipedia


durlak

nazwisko


SJP.pl


durlej

nazwisko


SJP.pl


durlik

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Ireneusz Durlik – polski inżynier
  • Marek Durlik – polski chirurg i transplantolog
  • Magdalena Durlik – polska lekarka, internistka i transplantolog

Wikipedia


durnawy

potocznie: nieco durny


SJP.pl


durniacha

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) białystok. naiwniak, łatwowierny

Wiktionary

Powiązane:

 przym. durny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) frajer, naiwniak, lolek, jeleń

Wiktionary


durnica

1. roślina z rodziny traw; kąkolnica, rajgras angielski;
2. dawniej: głupia kobieta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. lud. zob. łochynia.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nazbierała kosz grzybów i piekiełko durnicy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: durʲˈɲit͡sa, AS: durʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dureń, durnota

 przym. durny, durnowaty

 czas. zdurnieć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. łochynia.

Wiktionary


durniej

stopień wyższy od przysłówków: durnie, durno


SJP.pl


durniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: durny


SJP.pl


durnieńki

zdrobnienie od: durny


SJP.pl


durność

durny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co durne; cecha tych, którzy są durni

Wiktionary

Patrz:

durny

Powiązane:

 przym. durny, durnowaty

Wiktionary


durnostojka

potocznie: niewielki przedmiot (np. figurka) pełniący tylko funkcję dekoracyjną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. pejor. niewielki przedmiot, który nie ma zastosowania praktycznego, a jedynie pełni funkcję dekoracyjną

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wiele osób coraz częściej deklaruje, że nie kupuje już drobiazgów, które potocznie nazywa się kurzołapkami czy durnostojkami, bo ma świadomość tego, że są to produkty chińskiej produkcji i słabej jakości.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bibelot

Wiktionary


durnota

potocznie:
1. brak rozsądku; bezmyślność;
2. coś pozbawione sensu; bzdura;
3. osoba mało rozgarnięta lub robiąca rzeczy niemądre; dureń


SJP.pl


durnowatość

durnowaty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest durnowate; cecha tych, którzy są durnowaci

Wiktionary

Patrz:

durnowaty

Powiązane:

 rzecz. dureń m., durnowacenie n., durnienie n., zdurnienie n.

 czas. durnowacieć ndk., durnieć ndk., zdurnieć dk.

 przym. durnowaty, durny

 przysł. durnowato, durnie

Wiktionary


durnowaty

głupkowaty, ograniczony umysłowo


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) z lekka głupi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ostatnio nawet zaczęłam się z kimś spotykać. Ale popatrzyłam na niego i doszłam do wniosku, że lepiej już mieć psa niż durnowatego faceta.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdurnɔˈvatɨ, AS: durnovaty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. durnowatość ż., dureń m., durność ż., durnota ż., durnica ż.

 czas. durnieć ndk., zdurnieć dk.

 przym. durny, zdurniały

 przysł. durnowato

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przygłupi, głupawy, głupkowaty, głupowaty, przygłupiasty, matołkowaty, mułowaty, matołowaty, cepowaty, debilowaty, imbecylowaty, idiotowaty, głąbowaty, kretynowaty, tumanowaty

Wiktionary


durny

głupi, naiwny, nierozsądny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) grub. mało inteligentny, głupi; naiwny, mało rozsądny

 (1.2) daw. hardy, zuchwały

 (1.3) daw. zbrojny

 (1.4) reg. góry. dumny, pyszny

Wiktionary

Durny – ósmy album zespołu Koniec Świata, wydany w 2021 roku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈdurnɨ, AS: durny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dureń m., durniacha m., durnota ż., durnica ż., durność ż., durnowatość ż., durnienie n., zdurnienie n.

 czas. durnieć ndk., zdurnieć dk.

 przym. durnowaty

 przysł. durnie, durnowato

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) głupi, ograniczony, tępy, kretyński, debilny, idiotyczny

Wiktionary


duroc

[czytaj: durak] rasa świni domowej


SJP.pl

  • Duroc – stacja metra w Paryżu
  • Geraud Duroc – francuski generał
  • Duroc – rasa świni

Wikipedia


duromer

polimerowe tworzywo sztuczne mające cechy metalu lub ceramiki


SJP.pl

Duromery – polimerowe tworzywa sztuczne posiadające cechy metalu lub ceramiki - twarde, nieelastyczne, z wysoką wytrzymałością mechaniczną na rozciąganie i ściskanie, ale zazwyczaj nietopliwe lub trudnotopliwe i często kruche. Trudnotopliwe duromery są też nazywane duroplastami.

Wikipedia


durometr

przyrząd do badania twardości metali


SJP.pl


duroplast

polimerowe tworzywo sztuczne posiadające cechy metalu lub ceramiki


SJP.pl

Duromery – polimerowe tworzywa sztuczne posiadające cechy metalu lub ceramiki - twarde, nieelastyczne, z wysoką wytrzymałością mechaniczną na rozciąganie i ściskanie, ale zazwyczaj nietopliwe lub trudnotopliwe i często kruche. Trudnotopliwe duromery są też nazywane duroplastami.

Wikipedia


duroplastyczny

duroplast


SJP.pl

Patrz:

duroplast

durować

czasownik

 (1.1) gw-pl|Mazury. trwać

Wiktionary


durowo

1. dur (choroba);
2. oparty na gamie z wielką tercją między pierwszym a trzecim stopniem; dur, major, majorowy


SJP.pl

W Polsce
  • Durowo – jezioro w woj. wielkopolskim, w pow. wągrowieckim, w Wągrowcu
  • Durowo – osiedle położone w północnej części Wągrowca
W Rosji
  • Durowo – wieś, w rejonie rylskim obwodu kurskiego, centrum administracyjne sielsowietu durowskiego
  • Durowo – wieś w obwodzie lipieckim, w rejonie dobrińskim
  • Durowo – stacja kolejowa w miejscowości Durowo, w rejonie safonowskim, w obwodzie smoleńskim

Wikipedia


durowość

cecha czegoś opartego na gamie z wielką tercją między pierwszym a trzecim stopniem


SJP.pl


durowy

1. dur (choroba);
2. oparty na gamie z wielką tercją między pierwszym a trzecim stopniem; dur, major, majorowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) med. dotyczący duru (choroby)

 (1.2) muz. dotyczący skali diatonicznej, gamy lub tonacji z wielką tercją między pierwszym a trzecim stopniem

 (1.3) daw. wywołujący odurzenie, obłęd, zamroczenie umysłu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dur m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) majorowy

Wiktionary


durra

roślina z rodziny traw, której ziarno przetwarzane jest na mąkę, kaszę, paszę; sorgo


SJP.pl

Wikipedia


dürrenmatt

[czytaj: DIrenmat] nazwisko, m.in. Friedrich Dürrenmatt (1921-1990), szwajcarski dramaturg


SJP.pl

  • Friedrich Dürrenmatt – szwajcarski pisarz i teoretyk dramatu
  • (14041) Dürrenmatt – planetoida

Wikipedia


durś

przysłówek sposobu

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ciągle

Wiktionary


durski

nazwisko


SJP.pl


durszlaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od durszlak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. durszlak m.

Wiktionary


durszlak

dziurkowane naczynie do odcedzania wody; inaczej cedzak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gastr. kulin. dziurkowana miska do odcedzania

 (1.2) środ. sport. strzelectwo tarcza z licznymi przestrzelinami

Wiktionary

  • durszlak – naczynie kuchenne z podziurkowanym dnem
  • Durszlak – skała wapienna w Imbramowicach na Wyżynie Olkuskiej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyjmij je łyżką cedzakową na durszlak, dobrze odsącz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdurʃlak, AS: duršlak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. durszlaczek m.

 przym. durszlakowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cedzak

Wiktionary


durszlakowaty

mający wiele drobnych otworów, pełen dziur


SJP.pl


durszlakowy

durszlak


SJP.pl

Patrz:

durszlak

durum

odmiana pszenicy bogata w białko; pszenica twarda


SJP.pl

Pszenica twarda, p. makaronowa, p. durum (Triticum durum Desf.) – gatunek pszenicy z rodziny wiechlinowatych. Powstała w wyniku mutacji genowej pszenicy płaskurki (Triticum dicoccum). Jest tetraploidem, ma 28 chromosomów.

Wikipedia


duryt

bardzo twardy składnik węgla kamiennego o ciemnoszarej barwie


SJP.pl

Duryn (durain, „twardy”) – składnik petrograficzny i makroskopowo widoczny, najbardziej matowy litotyp węgla kopalnego. Jest to odmiana węgla kamiennego o ziarnistym lub nierównym przełamie, który ma chropowatą powierzchnię, i słabym połysku, zwykle zawierająca drobnodyspersyjne domieszki mineralne. Tworzy warstwy o zróżnicowanej miąższości, a niekiedy całe pokłady. Ma zwartą, twardą, często lepką konsystencję, oleisty połysk oraz szarą lub szaroczarną barwę.

Wikipedia


durzyć

1. oszukiwać kogoś
2. podkochiwać się w kimś


SJP.pl


durzyński

nazwisko


SJP.pl


duś

1. ściskać kogoś (istotę żywą) w ten sposób, że uniemożliwia się mu oddychanie;
2. coś (np. dym) dusi kogoś - utrudnia mu oddychanie;
3. dusić mięso, warzywa itp. - gotować je na wolnym ogniu pod przykryciem;
4. dusić coś - potocznie: ściskać, przyciskać coś;
5. dusić coś w sobie - nie wyjawiać problemów, nie poruszać pewnych kwestii, męcząc się przez to psychicznie


SJP.pl

Osoby

  • Marian Duś – polski biskup
  • Zygmunt Duś – montażysta, członek Polskiej Akademii Filmowej

Obiekty geograficzne

  • Duś – jezioro na Litwie
  • Duś – jezioro w Polsce

Wikipedia


duser

przestarzale:
1. komplement, czułe słówko
2. wynagrodzenie, zapłata za usługi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. komplement, pochlebstwo, słodkie słówko

 (1.2) daw. wynagrodzenie za usługę

 (1.3) daw. rzad. ciastko, karmelek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdusɛr, AS: duser

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. duserek m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) komplement

Wiktionary


dusić

1. ściskać kogoś (istotę żywą) w ten sposób, że uniemożliwia się mu oddychanie;
2. coś (np. dym) dusi kogoś - utrudnia mu oddychanie;
3. dusić mięso, warzywa itp. - gotować je na wolnym ogniu pod przykryciem;
4. dusić coś - potocznie: ściskać, przyciskać coś;
5. dusić coś w sobie - nie wyjawiać problemów, nie poruszać pewnych kwestii, męcząc się przez to psychicznie


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) tamować oddychanie, zaciskając gardło lub usta i nos

 (1.2) podrażniać drogi oddechowe

 (1.3) kulin. gotować pod przykryciem, w niewielkiej ilości tłuszczu lub wody

 (1.4) przen. o uczuciach tłumić, powstrzymywać

czasownik zwrotny niedokonany dusić się (dk. brak)

 (2.1) dusić (1.1) jeden drugiego, wzajemnie

 (2.2) ginąć z braku powietrza

 (2.3) o potrawach: być duszonym (1.3)

 (2.4) przen. nie wytrzymywać czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Złapał ją za gardło i zaczął dusić.

 (1.2) Strażaków dusił gryzący dym.

 (1.3) Gulasz należy dusić na małym ogniu przez około pół godziny.

 (1.4) Nic nie odpowiedziała, dusząc w sobie płacz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈduɕit͡ɕ, AS: duśić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dusiciel m., duszność ż., dusznica ż., dusidło n., dusiennica ż., duszenie n., Dusiołek m.

 czas. udusić, poddusić, podduszać, przydusić, przyduszać, zadusić, zdusić

 przym. duszny, duszony

 przysł. duszno

Wiktionary


dusiciel

1. wąż zabijający zdobycz poprzez duszenie jej splotami swojego ciała; boa dusiciel
2. morderca duszący swoje ofiary


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) krym. morderca duszący swoją ofiarę

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) pot. herp. wąż zaduszający ofiary

 (2.2) herp. nazwa systematyczna|Boidae|Gray|ref=tak., wąż z rodziny dusicielowatych

 (2.3) herp. nazwa systematyczna|Boa constrictor|Linnaeus|ref=tak., wąż z podrodziny boa;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (3.1) bot. ekol. porośle zaduszające inną roślinę swoim pnączem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kolejną ofiarę dusiciela znaleźli grzybiarze.

 (2.1) Możesz słowy ułagodzić psa gniewnego, zdumieć byka, oczarować węża dusiciela, przestraszyć tygrysa, rozczulić lwa; ale na tego potwora, na tę rozpętaną armatę — nie masz sposobu.

 (2.2) Łatwym w chowie dusicielem jest boa tęczowy.

 (2.3) Przemytnikowi odebrano młodego dusiciela i przywieziono do ogrodu zoologicznego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dusiciele nmos., dusicielowate nmos.

:: fż. dusicielka ż.

 czas. dusić ndk., dusić się ndk., udusić dk., duszenie n., uduszenie n.

 przym. dusicielski, duszony

Wiktionary

Synonimy:

 (2.3) boa dusiciel, boa

Wiktionary


dusicielka

dusiciel


SJP.pl

Patrz:

dusiciel

dusicielski

dusiciel


SJP.pl

Patrz:

dusiciel

dusigrosz

osoba stroniąca od wydawania pieniędzy, nawet na podstawowe potrzeby; skąpiec, sknera


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. człowiek chciwy i skąpy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skąpiec, centuś, chciwiec, chytrus, harpagon, kutwa, liczykrupa, skąpiradło, sknera, żyd, żyła; reg. śl. dziurdziuch.

Wiktionary


dusik

naszyjnik przypominający obrożę; czoker, choker


SJP.pl


dusikorzeń

choroba korzeni uprawnych roślin bobowatych


SJP.pl


dusikufel

żartobliwie: człowiek nadużywający alkoholu; moczymorda, moczygęba, pijaczyna, opój


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) żart. ktoś kto regularnie pije lub nadużywa alkoholu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dobre chłopisko i wielka szkoda, że taki dusikufel.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pijak, pijaczyna, pijanica, opój, moczymorda

Wiktionary


dusiński

nazwisko


SJP.pl


dusiołek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) neol. książk. zły duch czyhający na wędrowców, aby podczas ich snu „wydusić” z nich duszę – postać z wiersza Bolesława Leśmiana pod tym samym tytułem;

Wiktionary

  • Dusiołek – wiersz Bolesława Leśmiana
  • Dusiołek – wodospad w Beskidzie Małym
  • Dusiołek - Rajd pieszy w Beskidzie Wyspowym

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wylazł z rowu Dusiołek, jak półbabek z łoża.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: duˈɕɔwɛk, AS: duśou̯ek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duszenie n., duszność ż., dusznica ż., dusidło n., dusiennica ż., dusimiech m., duch m.

 czas. dusić, udusić, poddusić, podduszać, przydusić, przyduszać, zadusić, zdusić

 przym. duszny

 przysł. duszno

Wiktionary


düsseldorf

miasto w Niemczech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto na prawach powiatu w Niemczech, stolica kraju związkowego Nadrenia Północna-Westfalia;

Wiktionary

Düsseldorf ['dʏsəlˌdɔʁf] – miasto na prawach powiatu w Niemczech, stolica kraju związkowego Nadrenia Północna-Westfalia oraz rejencji Düsseldorf. Należy do aglomeracji Rhein-Ruhr liczącej ok. 10–12 mln mieszkańców. Leży nad Renem i mniejszymi dopływami, na wysokości 38 m n.p.m.; powierzchnia 217,21 km².

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) On mieszka na peryferiach Düsseldorfu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. düsseldorfczyk mos., düsseldorfka ż.

 przym. düsseldorfski

Wiktionary


düsseldorfczyk

[czytaj: diseldorfczyk] mieszkaniec Düsseldorfu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Düsseldorfu; osoba z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Düsseldorf mrz.

:: fż. düsseldorfka ż.

 przym. düsseldorfski

Wiktionary


düsseldorfka

[czytaj: diseldorfka] mieszkanka Düsseldorfu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Düsseldorfu; kobieta z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Düsseldorf mrz.

:: fm. düsseldorfczyk mos.

 przym. düsseldorfski

Wiktionary


düsseldorfski

przymiotnik od: Düsseldorf (miasto w Niemczech)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Düsseldorfem (miastem w Niemczech)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. düsseldorfczyk mos., Düsseldorf mrz., düsseldorfka ż.

Wiktionary


dustin

imię męskie


SJP.pl

  • Dustin – imię męskie

Miejscowości w USA:

  • Dustin – miejscowość w stanie Oklahoma, w hrabstwie Hughes

Gminy w USA:

  • Dustin (ang. Dustin Township) – gmina w stanie Nebraska, w hrabstwie Holt

Wikipedia


dusunka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. przedstawicielka grupy etnicznej z północnej części wyspy Borneo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. Dusun

Wiktionary


dusza

1. w religii i filozofii: nieśmiertelny i niematerialny byt w materii ożywionej i nieożywionej, który w przypadku organizmów żywych opuszcza je w chwili śmierci;
2. wszystko, co składa się na osobowość człowieka;
3. metalowa sztabka wkładana do żelazka dawnego typu po rozżarzeniu, powodująca jego nagrzewanie;
4. część instrumentu smyczkowego;
5. chłop pańszczyźniany


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. niematerialny byt opuszczający człowieka (w niektórych religiach także zwierzę) w chwili śmierci;

 (1.2) przen. człowiek, osoba

 (1.3) przen. duch, istota czegoś

 (1.4) metalowa część dawnego żelazka, którą podgrzewano na ogniu, a następnie umieszczano wewnątrz niego zapewniając wysoką temperaturę;

 (1.5) muz. w instrumentach smyczkowych patyczek łączący górną i dolną płytę pudła rezonansowego;

 (1.6) wolna przestrzeń między biegami schodów

Wiktionary

  • dusza – w religii
  • dusza – w teologii katolickiej
  • dusza – w filozofii
  • dusza – część żelazka
  • dusza – element instrumentów smyczkowych
  • dusza – część konstrukcyjna schodów
  • Dusza – radziecki film nakręcony w 1981 roku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Chrześcijanie wierzą, że dusza jest nieśmiertelna.

 (1.1) Płomień świecy symbolizuje duszę osoby zmarłej.

 (1.2) W tej głuszy nie uświadczysz żadnej duszy.

 (1.3) Ta praca jest nudna, bezsensowna… Po prostu nie ma w niej duszy!

 (1.4) Na strychu znalazłam dusze do starego żelazka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈduʃa, AS: duša

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duch m., Zaduszki nmos.

:: zdrobn. duszyczka ż., duszka ż.

 przym. zaduszny, duchowy, duszny

 przysł. duchowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) duch

 (1.3) duch

Wiktionary


duszący

głównie o zapachu: oszałamiający, odurzający


SJP.pl


duszak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Anna Duszak – polska językoznawczyni
  • Franciszek Duszak – polski i sowiecki działacz komunistyczny
  • Kamil Duszak – polski hokeista
  • Stanisław Duszak – polski samorządowiec i dziennikarz

Wikipedia


duszan

imię męskie


SJP.pl

Duszan – męskie imię pochodzenia słowiańskiego, wywodzące się od słów: dusza, duch. Używane głównie w Czechach, Słowacji oraz krajach południowosłowiańskich.

Znane osoby noszące to imię:

  • Dušan Bogićević – serbski wioślarz
  • Dušan Čaplovič – słowacki naukowiec i archeolog oraz polityk
  • Dušan Jurkovič – architekt słowacki
  • Dušan Kovačević – serbski scenarzysta i reżyser
  • Dušan Kuciak – słowacki piłkarz
  • Dušan Třeštík – czeski historyk

Wikipedia


duszanbe

(do 1929 Duszambe, 1929-61 Stalinabad) stolica Tadżykistanu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Tadżykistanu;

Wiktionary

Duszanbe (ros., tadż. Душанбе, w latach 1924–1929 Duszambe, w latach 1929–1961 Stalinabad) – stolica i największe miasto Tadżykistanu, położone u zbiegu rzek Warzob i Kofarnihon. W 2019 roku miasto zamieszkiwało 846 400 osób.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: duˈʃãnbɛ, AS: dušãnbe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duszanbejczyk mos., duszanbejka ż.

 przym. duszanbejski, duszanbijski

Wiktionary


duszanbejczyk

mieszkaniec Duszanbe; duszanbijczyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Duszanbe

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌduʃãnˈbɛjt͡ʃɨk, AS: dušãnbei ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Duszanbe n.

:: fż. duszanbejka ż.

 przym. duszanbejski, duszanbijski

Wiktionary


duszanbejka

mieszkanka Duszanbe; duszanbijka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Duszanbe

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌduʃãnˈbɛjka, AS: dušãnbei ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Duszanbe n.

:: fm. duszanbejczyk mos.

 przym. duszanbejski, duszanbijski

Wiktionary


duszanbejski

Duszanbe; duszanbijski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do miasta Duszanbe

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌduʃãnˈbɛjsʲci, AS: dušãnbei ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duszanbejka ż., duszanbejczyk m., Duszanbe n.

 przym. duszanbijski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) duszanbijski

Wiktionary


duszanbijczyk

mieszkaniec Duszanbe; duszanbejczyk


SJP.pl


duszanbijka

mieszkanka Duszanbe; duszanbejka


SJP.pl


duszanbijski

Duszanbe; duszanbejski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) geogr. związany z Duszanbe (stolicą Tadżykistanu)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Duszanbe n., duszanbejczyk mos., duszanbejka ż.

 przym. duszanbejski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) duszanbejski

Wiktionary


duszanostwo

Duszan z małżonką; Duszanowie


SJP.pl


duszanowie

Duszan z małżonką; Duszanostwo


SJP.pl


duszanowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Duszana lub z nim związany


SJP.pl


duszatyński

przymiotnik od: Duszatyn (wieś)


SJP.pl


duszczak

nazwisko


SJP.pl


duszczyk

nazwisko


SJP.pl


duszeczka

przestarzałe zdrobnienie od: dusza; duszyczka, duszka


SJP.pl


duszek

1. postać baśniowa, maleńka istota o cechach nadprzyrodzonych
2. zdrobnienie od: duch


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) baśniowa, drobna istota o cechach nadprzyrodzonych, zwykle sprzyjająca człowiekowi

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈduʃɛk, AS: dušek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duchowość ż.

 przysł. duchowo

Wiktionary


duszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) uniemożliwianie komuś oddychania poprzez zaciskanie gardła

 (1.2) kulin. powolne gotowanie pod przykryciem w niewielkiej ilości wody

Wiktionary

  • Duszenie – odcięcie dopływu powietrza
  • Duszenie – metoda stosowana przez różne gatunki węży
  • Duszenie – chwyt w walce wręcz
  • Duszenie – proces obróbki żywności

Wikipedia

Wymowa:

IPA: duˈʃɛ̃ɲɛ, AS: dušńe

Wiktionary

Powiązane:

 zob. dusić.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) daw. brezowanie

Wiktionary


duszeszczipatielnyj

z rosyjskiego: ckliwy, wzruszający; przesadnie uczuciowy


SJP.pl


duszka

zdrobnienie od: dusza; duszyczka


SJP.pl

Duszka (bułg. Душка) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Kyrdżali, w gminie Czernooczene. Miejscowość wyludniała.

Wikipedia


duszkiem

o piciu: jednym tchem, jednym łykiem, haustem


SJP.pl

przysłówek sposobu

 (1.1) o piciu: bez przerwy, pomiędzy jednym a drugim oddechem; jednym tchem

forma rzeczownika.

 (2.1) N. lp. od: duszek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nalałem sobie pełną szklankę mleka i wypiłem ją duszkiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈduʃʲcɛ̃m, AS: dušʹḱẽm

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) na hejnał

Wiktionary


duszkiewicz

nazwisko


SJP.pl


dusznawy

nieco duszny


SJP.pl


dusznica

dusznica bolesna - choroba powstająca w wyniku zmian w naczyniach wieńcowych i niedokrwienia mięśnia serca; dławica piersiowa; stenokardia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lud. przerażająca istota, zmora (na Mazowszu)

Wiktionary

Dusznica – wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Sejny. Leży nad jeziorem Gaładuś przy granicy z Litwą.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. dusić

 rzecz. Dusiołek mzw., duszność ż.

Wiktionary


dusznicki

przymiotnik od: Duszniki, Duszniki-Zdrój


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Dusznikami, dotyczący Dusznik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Duszniki nmos.

Wiktionary


dusznicowy

przymiotnik od: dusznica


SJP.pl


duszniczanin

mieszkaniec Dusznik lub Dusznik-Zdroju


SJP.pl


duszniczanka

mieszkanka Dusznik lub Dusznik-Zdroju


SJP.pl


duszniej

stopień wyższy od przysłówka: duszno


SJP.pl


duszniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: duszny


SJP.pl


dusznik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. osoba, która została ofiarowana Kościołowi wraz z zajmowaną przez nią ziemią, w zamian za modlitwy w intencji duszy ofiarodawcy

Wiktionary

Dusznik (Macroderma) – rodzaj ssaków z rodziny lironosowatych (Megadermatidae).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈduʃʲɲik, AS: dušʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duszyca ż., dusza ż., duszyczka ż., zaduszki nmos., duch m., Duszniki nmos.

 przym. duchowy, zaduszny

Wiktionary


duszniki

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. nazwa kilku miejscowości w Polsce;

Wiktionary

W Polsce
  • Duszniki – wieś w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Warta
  • Duszniki – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. szamotulskim, w gminie Duszniki
    • Duszniki - gmina w województwie wielkopolskim
    • Duszniki – gromada
  • Duszniki – dawna wieś, obecnie południowa część wsi Ustok w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, w gminie Drawsko Pomorskie
Zobacz też
  • Duszniki-Zdrój

Wikipedia

Wymowa:

IPA: duʃʲˈɲici, AS: dušʹńiḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dusznicki

Wiktionary


duszniki-zdrój

miasto w Polsce


SJP.pl

fraza rzeczownikowa, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. uzdrowiskowe miasto w Polsce, na ziemi kłodzkiej, w powiecie kłodzkim;

Wiktionary

Duszniki-Zdrój (niem. Bad Reinerz, cz. Dušníky) – miasto uzdrowiskowe w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, graniczące z Czechami. Historycznie miejscowość znajdowała się w hrabstwie kłodzkim. Położone w dolinie rzeki Bystrzycy Dusznickiej, oddzielającej Góry Orlickie od Gór Bystrzyckich.

Do 1951 r. miejscowość była siedzibą władz wiejskiej gminy Duszniki Zdrój.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: duʃʲˈɲici ˈzdruj, AS: dušʹńiḱi zdrui ̯

Wiktionary


duszno

przysłówek

 (1.1) tak, że odczuwamy trudności w oddychaniu

Wiktionary

Duszno – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Trzemeszno. We wsi znajduje się neogotycki kościół pw. św. Doroty z 1865, a w pobliżu wzniesienie Wału Wydartowskiego z wieżą widokową.

Wieś duchowna, własność kapituły katedralnej gnieźnieńskiej, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W pokoju było duszno.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈduʃnɔ, AS: dušno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dusiołek mzw., duchota ż., duszność ż.

 czas. dusić ndk., udusić dk.

 przym. duszny

Wiktionary


duszność

1. wilgotność najczęściej połączona z wysoką temperaturą oraz brakiem ruchów mas powietrza; duchota, zaduch, parność;
2. utrudnione oddychanie, uczucie braku powietrza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest duszne

 (1.2) med. subiektywne poczucie ograniczenia oddechu;

Wiktionary

Duszność (łac. dyspnoe) – subiektywne odczucie braku powietrza, bardzo często połączone ze wzmożonym wysiłkiem mięśni oddechowych.

Przyczyny duszności:

  1. schorzenia układu oddechowego,
  2. schorzenia układu krążenia,
  3. choroby klatki piersiowej i mięśni,
  4. choroby ośrodkowego układu nerwowego,
  5. zwiększone zapotrzebowanie na tlen,
  6. zmniejszony dowóz tlenu,
  7. psychogenne.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. dusznica ż., duszenie n., uduszenie n., duchota ż., przyducha ż., Dusiołek mzw.

 przym. duszny

 przysł. duszno

 czas. dusić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) duchota, zaduch

 (1.2) zadyszka, krótki oddech, utrudniony oddech

Wiktionary


duszny

1. charakteryzujący się wysoką temperaturą, dużą wilgotnością oraz bezwietrznością, typowy dla takiego stanu; parny;
2. dawniej: związany z duszą, duchowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wywołujący uczucie gorąca, w którym trudno oddychać

 (1.2) duszący (o zapachu)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ależ tutaj duszne powietrze! Otwórz okno.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈduʃnɨ, AS: dušny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duch ż., dusza ż., Dusiołek mzw., duchota ż., duszność ż.

 czas. dusić ndk., udusić dk.

 przysł. duszno

Wiktionary


duszochwat

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. rel. ten, który „chwyta dusze”, łowca dusz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Łaciński duszochwat Kuncewicz w Warszawie sprawował już łaciński obrządek, naoczni świadkowie widzieli go w łacińskich szatach, w łacińskim kościele.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: duˈʃɔxfat, AS: dušoχfat

Wiktionary


duszonka

potrawa z ziemniaków, wędliny, cebuli i kapusty, przygotowywana nad ogniskiem w dużym garze; pieczonka, prażonka


SJP.pl


duszony

ugotowany pod przykryciem, na wolnym ogniu


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od dusić

przymiotnik relacyjny

 (2.1) kulin. przyrządzany lub przyrządzony w procesie duszenia, tzn. wolnego gotowania lub obsmażania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W zależności od przepisu sos mógł być gotowany, duszony lub podawany na surowo.

 (2.1) Potem podano cietrzewie duszone w czerwonym winie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dusiciel mos./mzw., duszenie n., uduszenie n.

 czas. dusić ndk., udusić dk.

Wiktionary


duszoszczypatielny

przymiotnik

 (1.1) rzad. odwołujący się do emocji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na taki duszoszczypatielny tekst musi ktoś zareagować…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌduʃɔʃt͡ʃɨpaˈtʲjɛlnɨ, AS: dušoščypatʹi ̯elny

Wiktionary


duszoznawca

badacz, znawca duszy, psychiki ludzkiej


SJP.pl


duszoznawczy

odznaczający się znawstwem duszy, psychiki ludzkiej


SJP.pl


duszoznawstwo

znawstwo duszy, psychiki ludzkiej


SJP.pl


duszp.

skrót od: duszpasterz, duszpasterski


SJP.pl


duszpasterka

duszpasterz


SJP.pl

Patrz:

duszpasterz

duszpasterski

duszpasterz


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z duszpasterstwem

Wiktionary

Patrz:

duszpasterz

Przykłady

 (1.1) Ordynariusz miejsca powołuje radę duszpasterską i określa jej statut.

 (1.1) Dopuszczalne jest odprawienie mszy wotywnej ze względów duszpasterskich.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duszpasterstwo n., duszpasterzowanie n., duszpasterz m., nieduszpasterzowanie n.

 czas. duszpasterzować ndk.

 przysł. duszpastersko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pasterski

Wiktionary


duszpastersko

przysłówek sposobu

 (1.1) zgodnie z zasadami duszpasterskimi, jak duszpasterz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) O. Jozafat był duszpastersko zaangażowanym zakonnikiem.

 (1.1) W tygodniku wydrukowano jego wywiad z Celestino Migliore, pt. „Duszpastersko z nuncjuszem”.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duszpasterstwo n., duszpasterz n., duszpasterzowanie n.

 czas. duszpasterzować ndk.

 przym. duszpasterski

Wiktionary


duszpasterstwo

działalność duszpasterza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zorganizowana działalność Kościoła, polegająca na głoszeniu zasad wiary i celebrowaniu liturgii;

Wiktionary

Duszpasterstwo – zorganizowana działalność społeczna kościołów polegająca na głoszeniu zasad wiary i celebrowaniu liturgii w różnych grupach, nad którymi opiekę ze strony kościołów sprawuje duszpasterz. Zazwyczaj dokonuje się ono w ramach parafii (duszpasterstwo parafialne) oraz w ramach duszpasterstw specjalnych, np.: Duszpasterstwo Akademickie, Duszpasterstwo Przedsiębiorców i Pracodawców itp.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Honorata pomagała w duszpasterstwie akademickim, wszędzie jej było pełno.

 (1.1) Młodzi pojechali do Ziemi Świętej z duszpasterstwem pielgrzymkowym archidiecezji katowickiej.

 (1.1) Nowy kolega w pracy i mój nowy proboszcz pochodzą z tego samego duszpasterstwa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duszpasterz m., duszpasterzowanie n.

 czas. duszpasterzować ndk.

 przym. duszpasterski

 przysł. duszpastersko

Wiktionary


duszpasterz

podniośle: ksiądz (odmiana "duszpasterzów" przestarzała)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. duchowny, któremu powierzono obowiązki względem grupy wiernych

Wiktionary

Duszpasterstwo – zorganizowana działalność społeczna kościołów polegająca na głoszeniu zasad wiary i celebrowaniu liturgii w różnych grupach, nad którymi opiekę ze strony kościołów sprawuje duszpasterz. Zazwyczaj dokonuje się ono w ramach parafii (duszpasterstwo parafialne) oraz w ramach duszpasterstw specjalnych, np.: Duszpasterstwo Akademickie, Duszpasterstwo Przedsiębiorców i Pracodawców itp.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zmarły proboszcz był duszpasterzem zaangażowanym.

 (1.1) Katowiccy duszpasterze ustalili wspólnie trasę tegorocznej procesji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duszpasterstwo n., duszpasterzowanie n.

 czas. duszpasterzować ndk.

 przym. duszpasterski

 przysł. duszpastersko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) duchowny

Wiktionary


duszpasterzować

pełnić obowiązki duszpasterza


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) środ. rel. pełnić obowiązki duszpasterskie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ojciec Jozafat nie tylko duszpasterzował, ale spalał się dla Chrystusa.

 (1.1) Polonia budowała własne świątynie, w których duszpasterzowano po polsku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duszpasterstwo n., duszpasterz n., duszpasterzowanie n.

 przym. duszpasterski

 przysł. duszpastersko

Wiktionary


duszpasterzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) działalność duszpasterza, upowszechnianie zasad wiary i sprawowanie liturgii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jan Beyzym poświęcił życie duszpasterzowaniu wśród trędowatych na Madagaskarze.

 (1.1) Duszpasterzowanie w Panewnikach przysporzyło mu wiele satysfakcji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. duszpasterstwo n., duszpasterz n.

 czas. duszpasterzować ndk.

 przym. duszpasterski

 przysł. duszpastersko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kapłaństwo

Wiktionary


duszwłaścicielstwo

rzeczownik zbiorowy, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. hist. szlachta, ogół właścicieli chłopów ziemskich

Wiktionary


duszyca

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. dusza ludzka

 (1.2) przest. dusza zmarłego, duch

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Leży ciało, barzo stęka, / Duszyca się barzo lęka, / Bog się z liczby upomina, / Dyjabeł na grzechy wspomina. (Skarga umierającego, Anonim, XV wiek)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: duˈʃɨt͡sa, AS: dušyca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dusza, dusznik, duszyczka, duszka, duch

 przym. zaduszny

Wiktionary


duszyczka

zdrobnienie od: dusza; duszka


SJP.pl


duszyński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jerzy Duszyński – polski aktor filmowy i teatralny
  • Jerzy Duszyński – polski biochemik, wiceminister nauki
  • Paweł Duszyński – polski żużlowiec
  • Zygmunt Duszyński – polski oficer, partyzant, urzędnik państwowy i milicjant

Wikipedia


dutek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) reg. góry. pieniądz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W górach w tym roku bez śniegu i bez dutków.

 (1.1) Piwo grzane - 6 dutków

Wiktionary


dutka

1. jeden z najstarszych instrumentów ludowych; fujarka; piszczałka;
2. dolna część stosiny pióra mająca postać przezroczystej rurki;
3. urządzenie do poskramiania zakładane na górną wargę konia, składające się z desek i sznura


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) instrument ludowy

 (1.2) drewniany przyrząd zakładany na wargę konia, służący jego poskromieniu

 (1.3) przezroczysta rurka w piórze ptaka, będąca dolną częścią stosiny

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jam jest dutka Jezusa mojego, będę mu grać z serca uprzejmego…

 (1.2) Pani Basiu, proszę założyć Karemu dutkę, bo inaczej nie damy rady wstrzyknąć mu leku.

 (1.3) Zrobił piękny pióropusz, powstykawszy dutki wszystkich uzbieranych piór sów w pasek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdutka, AS: dutka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fujarka, piszczałka

Wiktionary


dutki

1. jeden z najstarszych instrumentów ludowych; fujarka; piszczałka;
2. dolna część stosiny pióra mająca postać przezroczystej rurki;
3. urządzenie do poskramiania zakładane na górną wargę konia, składające się z desek i sznura


SJP.pl


dutkiewicz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Adam Dutkiewicz (ur. 1977) – amerykański muzyk polskiego pochodzenia
  • Andrzej Dutkiewicz (ur. 1942) – polski pianista i kompozytor
  • Artur Dutkiewicz (ur. 1958) – polski pianista jazzowy
  • Eugeniusz Dutkiewicz (1947-2002) – polski ksiądz
  • Feliks Dutkiewicz (1872-1932) – polski sędzia i minister sprawiedliwości
  • Jan Józef Dutkiewicz (1818-1902) – polski malarz
  • Józef Dutkiewicz (ujednoznacznienie)
  • Katarzyna Dutkiewicz (ur. 1973) – polska samorządowiec, dziennikarka i polityk
  • Maciej Dutkiewicz (ur. 1958) – polski reżyser
  • Marcin Dutkiewicz (ur. 1986) – polski koszykarz
  • Marek Dutkiewicz (ur. 1949) – polski tekściarz, scenarzysta i dziennikarz
  • Mariusz Dutkiewicz (ur. 1975) – polski piłkarz
  • Melecjusz Dutkiewicz (1836-1897) – polski fotografik pochodzenia ukraińskiego
  • Rafał Dutkiewicz (ur. 1959) – były prezydent Wrocławia
  • Szymon Dutkiewicz (1802-1877) – nauczyciel i kolekcjoner
  • Tomasz Dutkiewicz (ur. 1965) – polski aktor i reżyser
  • Walenty Dutkiewicz (1798-1882) – polski profesor prawa

Wikipedia


dutkowski

nazwisko


SJP.pl


duto

nakładka zmiękczająca w postaci bezbarwnej szybki z wytrawionym rysunkiem koncentrycznych pierścieni, nakładana na obiektyw kamery lub aparatu fotograficznego, powodująca odchylenie promieni świetlnych


SJP.pl

Obiektyw miękkorysujący – obiektyw fotograficzny tworzący obrazy o zmiękczonym rysunku, przypominające dzieła malarstwa impresjonistycznego.

Wikipedia


duumvirat

wspólne rządy dwóch osób; duumwirat


SJP.pl


duumwir

w Cesarstwie Rzymskim:
1. urzędnik należący do duumwiratu
2. osoba stojąca na czele miasta


SJP.pl


duumwirat

wspólne rządy dwóch osób; duumvirat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. w starożytnym Rzymie: rządy sprawowane przez dwuosobowe kolegium

 (1.2) dwie osoby sprzymierzone ze sobą w jakimś celu

Wiktionary

Diarchia – system rządów, w którym funkcję głowy państwa sprawują dwie osoby. Jest to rzadka forma ustroju.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. duumwir

Wiktionary


duval

Gminy w USA:

  • Duval (ang. Duval Township) – gmina w stanie Missouri, w hrabstwie Jasper

Hrabstwa w USA:

  • hrabstwo Duval (ang. Duval County) – w stanie Floryda
  • hrabstwo Duval (ang. Duval County) – w stanie Teksas

Wikipedia


duvall

nazwisko, m.in. Robert Duvall, amerykański aktor i reżyser


SJP.pl

Miasta w USA:

  • Duvall – miasto w stanie Waszyngton, w hrabstwie King

Osoby o tym nazwisku:

  • Adam Duvall – amerykański baseballista
  • Clea DuVall – amerykańska aktorka filmowa i telewizyjna
  • Gabriel Duvall – amerykański polityk i prawnik
  • Robert Duvall – amerykański aktor, reżyser, scenarzysta, producent i piosenkarz
  • Shelley Duvall – amerykańska aktorka, producentka filmowa, scenarzystka, piosenkarka
  • William DuVall – amerykański muzyk, kompozytor, wokalista, autor tekstów, producent muzyczny

Wikipedia


dux

przywódca, książę, wódz


SJP.pl

  • dux – wódz rzymski
  • Dux – dawna niemiecka marka samochodów
  • Dux – wytwórnia fonograficzna

Osoby:

  • Claire Dux – niemiecka śpiewaczka
  • Kazimierz Dux – polski lekarz

Wikipedia


dużo

1. wielki, znacznych rozmiarów;
2. wyrośnięty, dorosły


SJP.pl

liczebnik nieokreślony

 (1.1) w wielkiej ilości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Piekarnia upiekła dziś dużo pączków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈduʒɔ, AS: dužo

Wiktionary

Powiązane:

 przym. duży

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wiele, mnogo, sporo, mnóstwo, multum; przest. krocie; daw. mnogo; wulg. od chuja, w chuj

Wiktionary


dużutki

zdrobnienie od: duży


SJP.pl


duży

1. wielki, znacznych rozmiarów;
2. wyrośnięty, dorosły


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) taki, którego rozmiar jest ponadprzeciętny

 (1.2) taki, którego ilość, natężenie, skala lub inna domyślna cecha jest znaczna w porównaniu z obiektami tego samego rodzaju

 (1.3) taki, który osiągnął pewien stopień dojrzałości lub dorosłości

Wiktionary

  • Duży – amerykańska komedia z 1988 roku

Miejscowości w Polsce:

  • Duży Dół
  • Duży Potok

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie podano jednak żadnych propozycji dotyczących finansowania, zwłaszcza remontu bardzo dużego budynku.

 (1.1) Rysie to bardzo płochliwe samotniki, lubią duże lasy, z zaroślami i powalonymi drzewami, w których łatwo się ukryć.

 (1.2) Prezydent zawsze miał dużą grupę długoletnich współpracowników, z którymi spotykał się i oficjalnie, i prywatnie.

 (1.2) Na tym terenie były duże problemy z kradzieżami drewna.

 (1.3) Mama nie niecierpliwi się trochę, że taki duży chłopak mieszka sam i wciąż przychodzi do niej na obiady?

 (1.3) To już co prawda duża dziewczyna, ale nie odważyłabym się puścić jej samej przy tym ruchu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈduʒɨ, AS: dužy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dużość ż.

 przysł. dużo

 licz. dużo

Wiktionary


dużyński

nazwisko


SJP.pl


dułak

nazwisko


SJP.pl

Dułak (Dullack) – kaszubski herb szlachecki, znany z jedynej pieczęci.

Wikipedia


dvb-t

naziemna telewizja cyfrowa


SJP.pl


dvd

[czytaj: diwidi] skrót od: Digital Video Disk (Digital Versatile Disc);
1. system cyfrowego zapisu danych na odpowiednich temu systemowi dyskach (płytach);
2. płyta zapisana tym systemem;
3. urządzenie do odtwarzania tych płyt; odtwarzacz DVD


SJP.pl

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego

 (1.1) = ang. Digital Versatile Disc lub Digital Video Disc → cyfrowy dysk ogólnego przeznaczenia;

 (1.2) = ang. Digital Versatile Disc lub Digital Video Disc → pot. urządzenie służące do odtwarzania lub nagrywania DVD (1.1)

Wiktionary

DVD (Digital Video Disc lub Digital Versatile Disc) – rozpowszechniony w roku 1995 standard zapisu danych na optycznym nośniku danych, podobnym do CD-ROM (te same wymiary: 12 lub 8 cm), lecz o większej pojemności uzyskanej dzięki zwiększeniu gęstości zapisu.

Płyty DVD dzielą się na przeznaczone tylko do odczytu DVD-ROM oraz umożliwiające zapis na płycie DVD-R, DVD-R DL, DVD-RW, DVD+R, DVD+R DL, DVD+RW, DVD-RAM.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ta drukarka pozwala na drukowanie na płytach CD i DVD.

 (1.2) W tym napędzie DVD zacina się kieszeń.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dʲi‿vʲi‿ˈdʲi, AS: dʹi‿vʹi‿dʹi

Wiktionary


dvd-r

standard zapisu danych na płycie DVD


SJP.pl


dw

skrótowiec

 (1.1) = inform. do wiadomości (pole adresowe w poczcie elektronicznej)

Wiktionary


dw.

skrót od: do wiadomości


SJP.pl

skrót

 (1.1) = do wiadomości

 (1.2) = do walki

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Policjanci z Wydziału dw. z Przestępczością Gospodarczą i Korupcją Komendy Miejskiej Policji w Słupsku zatrzymali 23-letniego mężczyznę, działającego metodą „na zagrożone oszczędności”.

Wiktionary


dwa

liczebnik główny oznaczający liczbę 2 (np. dwa ciastka, dwie pomarańcze, dwaj chłopcy)


SJP.pl

liczebnik główny (porządkowy: drugi • zbiorowy: dwoje)

 (1.1) liczba 2

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) cyfra 2

 (2.2) pot. eduk. ocena mierna

 (2.3) daw. pot. eduk. ocena niedostateczna (w skali czterostopniowej)

Wiktionary

2 (dwa) – liczba naturalna następująca po 1 i poprzedzająca 3. 2 jest też cyfrą wykorzystywaną do zapisu liczb w różnych systemach liczbowych, np. w ósemkowym, dziesiętnym i szesnastkowym.Warunkiem podzielności przez 2 liczby zapisanej w systemach liczbowych o podstawie parzystej (w tym w dziesiętnym) jest parzystość ostatniej cyfry. Jest to jedyna parzysta liczba pierwsza.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przy stole stoją dwa krzesła. Na tych krzesłach siedzi dwóch panów (= siedzą dwaj panowie).

 (1.1) Po jeziorze pływają dwie kaczki. Nakarmimy te dwie kaczki?

 (2.1) Dwadzieścia jest zapisywane jako dwa-zero.

 (2.2) Celina znowu otrzymała dwa z biologii.

 (2.3) Mirek ma dwa z chemii i geografii na świadectwie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dva, AS: dva

Wiktionary

Powiązane:

 licz. dwanaście, dwadzieścia, dwieście

:: zbiorowy: dwoje

 rzecz. druga ż., dwojaczki lm nm., dwojenie n., dwójka ż., podwajanie n., zdwajanie n.

 czas. dwoić ndk., dwoić się ndk., podwoić dk.

 przym. podwójny

 przedr. dwu-

 przysł. podwójnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zapis arabski: 2; zapis rzymski: II

 (2.2) mierny; pot. dwója, dwójka,

 (2.3) niedostateczny; pot. dwója, dwójka, lufa, kosa, gała, gol, lacz, kapa, pała

Wiktionary


dwadzieścia

liczebnik oznaczający liczbę 20


SJP.pl

liczebnik główny

 (1.1) liczba 20

Wiktionary

20 (dwadzieścia) – liczba naturalna następująca po 19 i poprzedzająca 21.Warunek podzielności zapisanej w systemie dziesiętnym liczby przez 20 to, aby ostatnia cyfra była zerem, a przedostatnia liczbą parzystą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sprzedaż naszego nowego produktu wzrosła o dwadzieścia procent.

 (1.1) Dwie dekady to dwadzieścia lat.

 (1.1) Swoją pierwszą firmę założyłem dwadzieścia lat temu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvaˈd͡ʑɛ̇ɕt͡ɕa, AS: dvaʒ́ėśća

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziesta ż., dwudziestka ż., dwa n.

 przym. dwudziesty

 licz. dwadzieścioro, dwa

 przedr. dwudziesto-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zapis arabski 20, zapis rzymski XX

Wiktionary


dwadzieściakroć

dwadzieścia razy; dwudziestokrotnie


SJP.pl


dwadzieścioro

liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 20, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie występującej tylko w liczbie mnogiej


SJP.pl

liczebnik zbiorowy

 (1.1) …odpowiadający liczbie 20

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na wykład przyszło zaledwie dwadzieścioro studentów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvad͡ʑɛ̇ɕˈt͡ɕɔrɔ, AS: dvaʒ́ėśćoro

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziestka ż.

 przym. dwudziesty

 licz. dwadzieścia

Wiktionary


dwakroć

dwa razy; dwukrotnie


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) przest. dziś książk. dwa razy

liczebnik główny

 (2.1) przest. o pieniądzach dwieście tysięcy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) I nabiorą złota, i hiacyntu, i szarłatu, i karmazynu dwakroć farbowanego, i bisioru.

 (2.1) Majątek pana w dobrach i gotowiźnie wynosił dwakroć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwukrotność ż.

 przym. dwukrotny

 przysł. dwukrotnie, podwójnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwukrotnie

Wiktionary


dwanaście

liczebnik oznaczający liczbę 12


SJP.pl

liczebnik główny

 (1.1) liczba 12

Wiktionary

  • 12 (liczba)
  • Dwanaście – powieść kryminalna Marcina Świetlickiego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gminy, które dokonują wpłat na rzecz zwiększenia subwencji, są zobligowane do wnoszenia ich w dwunastu równych ratach w terminie do 15-tego każdego miesiąca. sic.

 (1.1) Moim zadaniem był lot po trójkącie, nad chmurami, na wysokości dwunastu kilometrów…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvãˈnaɕt͡ɕɛ, AS: dvãnaśće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwunastka ż., dwunasta ż., dwunastnica ż., dwa n.

 przym. dwunasty

 licz. dwanaścioro, dwa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zapis arabski 12, zapis rzymski XII, tuzin, reg. śl. dwanost.

Wiktionary


dwanaścioro

liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 12, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie występującej tylko w liczbie mnogiej


SJP.pl

liczebnik zbiorowy

 (1.1) …odpowiadający liczbie 12

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dwanaścioro uczniów z naszej klasy (pięciu chłopców i siedem dziewczynek) zakwalifikowało się do finału konkursu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvãnaɕˈt͡ɕɔrɔ, AS: dvãnaśćoro

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwunastka ż., dwunasta ż., dwunastnica ż.

 przym. dwunasty

 licz. dwanaście

Wiktionary


dwanost

liczebnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dwanaście

Wiktionary


dwatysiącewatowy

mający moc dwóch tysięcy watów


SJP.pl


dwc

skrótowiec

 (1.1) = deklaracja wartości celnej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dɛ‿vu‿ˈt͡sɛ, AS: de‿vu‿ce

Wiktionary


dwernicki

nazwisko


SJP.pl


dwernik

wieś w Polsce


SJP.pl

Dwernik (w latach 1977–1981 Przełom) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Lutowiska. Leży nad potokiem Dwernik i w pobliżu jego ujścia do Sanu.

Wieś jest siedzibą sołectwa Dwernik i rzymskokatolickiej parafii św. Michała Archanioła.

Wikipedia


dwieście

liczebnik oznaczający liczbę 200


SJP.pl

liczebnik główny

 (1.1) liczba 200

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bez targowania zapłacił cenę dwustu pięćdziesięciu tysięcy franków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdvʲjɛ̇ɕt͡ɕɛ, AS: dvʹi ̯ėśće

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwusetny, dwóchsetny

 rzecz. dwusetka ż.

Wiktionary


dwight

[czytaj: dłajt] angielskie imię męskie


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Dwight – wieś w stanie Illinois, w hrabstwie Livingston
  • Dwight – miasto w stanie Kansas, w hrabstwie Morris
  • Dwight – wieś w stanie Nebraska, w hrabstwie Butler
  • Dwight – miasto w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Richland

Wikipedia


dwikoski

przymiotnik od: Dwikozy (wieś gminna w województwie świętokrzyskim); dwikoziański


SJP.pl


dwikozianin

mieszkaniec Dwikozów


SJP.pl


dwikozianka

mieszkanka Dwikozów


SJP.pl


dwikoziański

przymiotnik od: Dwikozy (wieś gminna w województwie świętokrzyskim); dwikoski


SJP.pl


dwikozy

wieś w Polsce


SJP.pl

Dwikozy – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Dwikozy. Historycznie położone są w Małopolsce, w ziemi sandomierskiej.

W obszar wsi wchodzą:

Miejscowość jest siedzibą gminy Dwikozy oraz rzymskokatolickiej parafii św. Andrzeja Boboli i św. Antoniego Pustelnika należącej do dekanatu Zawichost w diecezji sandomierskiej.

Wikipedia


dwina

rzeka w Rosji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w północnej Rosji, uchodząca do Morza Białego;

Wiktionary

Dwina (ros. Северная Двина, Siewiernaja Dwina, „Dźwina Północna”) – rzeka w północnej Rosji. Powstaje z połączenia Suchony i Jugu. Płynie po terenach nizinnych z licznymi rozlewiskami i odnogami. Uchodzi do Zatoki Dwińskiej Morza Białego, tworząc deltę o powierzchni 900 km².

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Siewierodwińsk m., Dźwina ż.

 przym. dwiński

Wiktionary


dwiński

przymiotnik od: Dwina (rzeka w Rosji)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Dwiną, dotyczący Dwiny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dwina ż.

Wiktionary


dwiyrka

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. drzwiczki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dźwiyrka

Wiktionary


dwiyrze

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. drzwi

Wiktionary


dwóchsetlecie

dwusetlecie, dwustolecie;
1. okres dwustu lat;
2. dwusetna rocznica czegoś


SJP.pl


dwóchsetletni

mający dwieście lat, trwający dwieście lat itp.; dwusetletni; dwustuletni; dwustoletni


SJP.pl


dwóchsetny

dwusetny;
1. będący ostatnim elementem zbioru złożonego z dwustu jednostek;
2. będący jedną z dwustu części


SJP.pl

przymiotnik odliczebnikowy

 (1.1) zob. dwusetny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuxˈsɛtnɨ, AS: dvuχsetny

Wiktionary

Powiązane:

 licz. dwieście

 przym. dwusetny

Wiktionary


dwoić

1. zwiększać dwukrotnie; podwajać;
2. dzielić coś na dwie części; przepoławiać, rozdwajać;
3. dawniej: różnić się, nie zgadzać się;
4. dwoić się:
a) powiększać się dwukrotnie;
b) ukazywać się, być widzianym w podwójnej postaci;
c) potocznie: dwoić się i troić - starać się być wszędzie, w wielu miejscach; uwijać się, czworzyć się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) rzad. podwajać, duplikować

 (1.2) rzad. dzielić na dwa, rozdwajać

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (2.1) zwracać się do kogoś w liczbie mnogiej (zaimek wy)

czasownik zwrotny niedokonany dwoić się

 (3.1) daw. różnić się, nie zgadzać się

 (3.2) podwajać się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdvɔjit͡ɕ, AS: dvoi ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwajanie n., dwojaczki nmos., zdwajanie n., dwa n., dwoistość ż.

 liczgł. dwa

 przysł. podwójnie

Wiktionary


dwoina

w garbarstwie: jedna z dwu warstw, na które przecina się skórę w jej grubości; szpalta


SJP.pl

Wikipedia


dwoinka

bakteria o kształcie ziarenka fasoli, zwykle chorobotwórcza; diplokok


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mikrobiol. morfologiczna forma bakterii powstająca w wyniku połączenia dwóch komórek utworzonych po podziale amitotycznym;

Wiktionary

Dwoinka (łac. Diplococcus; l. mn. diplococci) – morfologiczna forma bakterii powstająca w wyniku połączenia dwóch komórek utworzonych po podziale amitotycznym. Często posiadają wspólną otoczkę.

Przykłady dwoinek:

  • dwoinka rzeżączki (Neisseria gonorrhoeae)
  • dwoinka zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (Neisseria meningitidis)
  • dwoinka zapalenia płuc (Streptococcus pneumoniae)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: dvɔˈjĩnka, AS: dvoi ̯ĩnka

Wiktionary


dwoinkowy

przymiotnik od: dwoinka


SJP.pl


dwoistość

dwoisty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) składanie się z dwóch części, aspektów

Wiktionary

Patrz:

dwoisty

Przykłady

 (1.1) Niektóre zgromadzenia katarskie stosowały taki dualizm do każdej rzeczywistości, przez co dochodzili do przedkładania dwoistości proroków, dwoistej postaci Chrystusa i w końcu dwoistego Początku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdwajanie n., podwajanie n.

 czas. dwoić

 przym. dwoisty

 przysł. podwójnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dualność, dualizm

Wiktionary


dwoisty

złożony z dwóch części, często przeciwstawnych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający dwie części, dwie natury, dwie postaci

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwoistość ż., podwajanie n., zdwajanie n.

 przysł. dwoiście, podwójnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwojaki, dualny, podwójny, dwudzielny

Wiktionary


dwója

potocznie o ocenie niedostatecznej lub dopuszczającej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zgrub. od dwójka (ocena)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ile masz dwój na semestr?

 (1.1) Dziś można mieć same dwóje i przechodzi się do następnej klasy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdvuja, AS: dvui ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwójka ż., dwójarz mos., dwojaczki nmos., podwajanie n., zdwajanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. dwójka.

Wiktionary


dwojaczek

kwietniczek dwojaczek - gatunek chrząszcza z rodziny bogatkowatych


SJP.pl


dwojaczki

1. dwoje dzieci urodzonych w czasie jednego porodu; bliźnięta;
2. zdrobnienie od: dwojaki (naczynie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) dwoje dzieci urodzonych podczas tego samego porodu

 (1.2) zdrobn. od: dwojaki

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvɔˈjat͡ʃʲci, AS: dvoi ̯ačʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwojaki nmos., dwója ż., dwojakość ż., dwa n.

 czas. dwoić, podwoić

 przym. dwojaki, dwojaczy

 przysł. dwojako, w dwójnasób

 licz. dwa, dwojaki

 temsłow. drugo-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bliźnięta, bliźniaki

Wiktionary


dwojak

1. dubeltówka o pionowym układzie luf;
2. typ układu kryształów


SJP.pl

  • dwojak – rodzaj monety
  • Dwojak – żleb w Małym Giewoncie w polskich Tatrach Zachodnich
  • rodzaj budynku mieszkalnego, odmiana czworaka

Wikipedia


dwojaki

występujący w dwóch odmianach, gatunkach, rodzajach


SJP.pl

liczebnik wieloraki

 (1.1) taki, który ma dwa typy, dwie postaci, odmiany, formy

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (2.1) daw. naczynie o dwóch osobnych komorach połączonych uchem;

Wiktionary

  • dwojaki – rodzaj naczynia
  • Dwojaki – miejsce w Dolinie Jarząbczej w Tatrach Zachodnich
  • Dwojaki – miejsce w Dolinie Starorobociańskiej w Tatrach Zachodnich
  • Dwojaki – szczyt w Dolinie Białej Wody w Tatrach Wysokich

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W małżeństwie tym widziałam dwojaką korzyść.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvɔˈjäci, AS: dvoi ̯äḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwojaczki nmos., podwajanie n., zdwajanie n.

 przysł. dwojako

Wiktionary


dwojako

przysłówek sposobu

 (1.1) odprzym. → dwojaki

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvɔˈjakɔ, AS: dvoi ̯ako

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwojaki

 rzecz. dwojaki nmos., dwojaczki nmos., podwajanie n., zdwajanie n.

 przysł. podwójnie

 licz. dwojaki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) i tak, i owak, i tak, i tak, w obie strony

Wiktionary


dwojakość

dwojaki


SJP.pl

Patrz:

dwojaki

dwójara

potocznie: uczennica o miernych ocenach; dwójkowiczka


SJP.pl


dwojarka

maszyna używana w przemyśle przędzalniczym


SJP.pl


dwójarz

potocznie: uczeń o miernych ocenach; dwójkowicz, dwójkarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. pot. uczeń, który zwykle otrzymuje dwóje, dawniej najniższe oceny w szkole

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pamiętam, że w podstawówce mieliśmy trzech dwójarzy, wszyscy skończyli pod budką z piwem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdvujaʃ, AS: dvui ̯aš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwójkowicz m., dwója ż., dwójczyna ż., dwójka ż., podwajanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwójkowicz

Wiktionary


dwojc

liczebnik przysłówkowy wielokrotny

 (1.1) stpol. dwukrotnie, dwa razy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvɔjt͡s, AS: dvoi ̯c

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwakroć, stpol. dwojcy, stpol. dwojeć

Wiktionary


dwójchwyt

chwyt przyrządu oburącz; dwuchwyt


SJP.pl


dwójczyna

potocznie: dwójka (ocena w szkole); dwója


SJP.pl


dwoje

liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 2


SJP.pl

liczebnik zbiorowy

 (1.1) …odpowiadający liczbie 2

Wiktionary

Dwoje (ros. Двоe) – rosyjski duet muzyczny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jest nas pięcioro, dwóch Rosjan, dwoje Bułgarów i ja, obywatel Polski.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdvɔjɛ, AS: dvoi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 zob. dwa.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 zob. dwa.

frazeologia.

 na dwoje babka wróżyła • z dwojga złego

etymologia.

uwagi.

 zobacz też: PoradniaPWN|id=9982|hasło=konstrukcje z liczebnikami.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|dwa.

* esperanto: (1.1) paro

* kaszubski: (1.1) dwòje

* rosyjski: (1.1) двое

* ukraiński: (1.1) двоє

źródła.

== dwoje (język dolnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

liczebnik

 (1.1) dsb nowa ort|dwóje.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


dwójeczka

zdrobnienie od: dwójka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: dwójka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuˈjɛt͡ʃka, AS: dvui ̯ečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwajanie n., zdwajanie n., dwójka ż.

Wiktionary


dwójka

1. cyfra oznaczająca liczbę dwa;
2. to, co zostało oznaczone cyfrą dwa, np. autobus, karta, szkoła, mieszkanie;
3. dwie osoby;
4. pokój przeznaczony dla dwóch osób;
5. jeden z rozmiarów damskiej bielizny;
6. ocena szkolna; dwója, cwaja;
7. drugi program Telewizji Polskiej;
8. drugi program Polskiego Radia;
9. żartobliwie: wypróżnienie, defekacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nazwa cyfry 2

 (1.2) eduk. ocena dopuszczająca w polskich szkołach, przedostatnia najgorsza (w skali 1-6)

 (1.3) eduk. najniższa (niezaliczająca) ocena w polskich szkołach (dawniej, przy skali 2-5) i na polskich uczelniach (obecnie, przy skali 2-5 lub 2-6)

 (1.4) dwoje, dwie, dwaj (osoby, zwierzęta, przedmioty)

 (1.5) hotel. pot. pokój przeznaczony dla dwóch osób, z jednym łóżkiem lub z dwoma łóżkami

 (1.6) slang. harc. eufem. kupa, kał

 (1.7) środ. kolej. druga klasa

Wiktionary

  • 2 – liczba naturalna
  • Dwójka – stacja radiowa Polskie Radio Program II
  • Dwójka – stacja telewizyjna TVP2
  • Dwójka – potocznie Oddział II Sztabu Generalnego WP
  • Dwójka – karta do gry

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Pani od polskiego chciała mi wstawić plus dwójkę, ale wyprosiłem u niej w końcu minus trzy.

 (1.6) Druhu, muszę iść do lasu zrobić dwójkę!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdvujka, AS: dvui ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 licz. dwa, dwoje

 rzecz. dwa n., zdwajanie n., podwajanie n., dwójkowicz mos., dwójarz mos.

:: zdrobn. dwójeczka ż.

:: zgrub. dwója ż.

 przym. dwójkowy

 przysł. podwójnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) dopuszczający, daw. mierny

 (1.3) niedostateczny, pała; gw-pl|Górny Śląsk|cwaja, cwajka, cwajer.

Wiktionary


dwójkarz

potocznie: uczeń mający dwójki; dwójkowicz


SJP.pl


dwójkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dwójkować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dwójkować ndk.

 rzecz. podwajanie n.

Wiktionary


dwójkowicz

potocznie: uczeń o miernych ocenach; dwójkarz, dwójarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. uczeń, który zwykle otrzymuje dwójki (dawniej najniższe oceny)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pamiętam, że Heniek w podstawówce był dwójkowiczem, a potem skończył studia i zrobił doktorat.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvujˈkɔvʲit͡ʃ, AS: dvui ̯kovʹič

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwójarz m., dwójka ż., podwajanie n.

 przym. dwójkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwójarz

Wiktionary


dwójkowiczka

potocznie: uczennica o miernych ocenach; dwójara


SJP.pl


dwójkowy

przymiotnik od: dwójka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z liczbą dwa, dotyczący liczby dwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z nieżyjącym już murarzem Skowronkiem stawiali mury piwniczne systemem dwójkowym, jeden kładł zaprawę, drugi cegły.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwójka ż., dwójkowicz mos., podwajanie n., zdwajanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) binarny

Wiktionary


dwójmyślenie

stan psychiczny ludzi poddanych indoktrynacji totalitarnego państwa, literacki termin wprowadzony przez George'a Orwella w powieści "Rok 1984", oznaczający akceptowanie dwóch sprzecznych logicznie poglądów, twierdzeń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) neol. liter. wyznawanie dwóch poglądów, które logicznie są ze sobą sprzeczne;

Wiktionary

Dwójmyślenie (ang. doublethink) – termin pochodzący z powieści George'a Orwella pt. Rok 1984, w nowomowie oznaczający demonstrowanie równoczesnej wiary w wiele poglądów sprzecznych pod względem logicznym. Stanowiła ścisły element angsocu i wiązała się ściśle z pojęciami takimi jak zmienność przeszłości, regulacja faktów, czarnobiał oraz negacja obiektywnej rzeczywistości.

Wikipedia


dwójnasób

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) tylko jako część złożenia w wyrażeniach: w dwójnasób, daw. dziś reg. we dwójnasób

Wiktionary


dwójnia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzecz, byt o dwoistej naturze

Wiktionary

Dwójnia – singel zespołu Voo Voo promujący album Płyta z muzyką.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. podwajanie n., zdwajanie n.

Wiktionary


dwójniaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od dwójniak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwójniak m.

Wiktionary


dwójniak

miód pitny fermentowany z brzeczki składającej się z jednej części miodu i jednej części wody


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miód pitny powstały z fermentacji brzeczki, w której stosunek objętości miodu do wody wynosi 1:1

Wiktionary

Miód pitny – tradycyjny napój alkoholowy powstały w wyniku fermentacji brzeczki miodu pszczelego, najczęściej lipowego. Wyrabiany i spożywany od starożytności. Od 2008 r. polskie miody pitne są zarejestrowane przez Komisję Europejską jako Gwarantowana Tradycyjna Specjalność. Produkcja miodu pitnego nazywana jest miodosytnictwem, a budynek, w którym odbywa się produkcja – miodosytnią. Zaliczane są do grupy przetworów owocowych (zob. niżej miody owocowe).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈdvujɲak, AS: dvui ̯ńak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwajanie n., zdwajanie n.

:: zdrobn. dwójniaczek m.

Wiktionary


dwójnik

układ elektryczny, który może być połączony z innym układem za pośrednictwem pary zacisków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) elektr. element elektryczny posiadający jedną parę zacisków, za pomocą których może być łączony z układem;

 (1.2) hist. cienki arkusz metalu wytwarzany przez sklepywanie razem płatów złota i srebra

 (1.3) daw. mikrobiol. zob. dwoinka.

Wiktionary

Dwójnik czyli jednowrotnik – element (układ) elektroniczny, który posiada dwa zaciski (końcówki), które przy pełnym włączeniu elementu do obwodu staną się dwoma węzłami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rezystor […] jest dwójnikiem pasywnym, któremu przypisujemy jedną tylko właściwość, a zatem traktujemy go jako element idealny.

 (1.2) Dwójnik ma zawsze nieco bledszy i chłodniejszy odcień w porównaniu z płatkami czystego złota.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jednowrotnik

Wiktionary


dwójnóg

podstawa o dwóch nogach (podporach, podstawach)


SJP.pl

Dwójnóg – rodzaj podstawy wyposażonej w dwie nóżki, podpierającej lufę w broni palnej. Zadaniem dwójnogu jest stabilizacja broni.

Wikipedia


dwojra

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.

Wiktionary


dwójłomność

1. zjawisko rozchodzenia się w optycznym krysztale anizotropowym w danym kierunku dwóch fal, z których każda ma inną prędkość fazową;
2. różnica współczynników załamania dwóch fal rozchodzących się w danym kierunku w optycznym krysztale anizotropowym


SJP.pl

Dwójłomność – zdolność ośrodków optycznych do podwójnego załamywania światła (rozdwojenia promienia świetlnego). Substancje, dla których zjawisko zachodzi, nazywamy substancjami dwójłomnymi.

Zjawisko dwójłomności odkrył w 1669 roku Rasmus Bartholin, a wyjaśnił Augustin J. Fresnel w pierwszej połowie XIX wieku. Dwójłomność wykazuje wiele substancji krystalicznych, niemal wszystkie ciekłe kryształy (poza tzw. fazą błękitną (ang. blue phase)). Przykładami substancji dwójłomnych mogą być kryształy rutylu i kalcytu.

Wikipedia


dwójłomny

taki, w którym występuje podwójne załamanie światła


SJP.pl


dwór

1. obszerny dom w posiadłości ziemskiej;
2. majątek ziemski, folwark; jego właściciele i mieszkańcy;
3. przestrzeń otaczająca dom; podwórze; miejsce pod gołym niebem;
4. siedziba panującego; monarcha wraz ze swym otoczeniem; świta; orszak; * forma dopełniacza l.poj. "dwora" możliwa tylko w wyrażeniu "fora ze dwora" - wynoś się, nie chcę cię tu więcej widzieć


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) siedziba władcy

 (1.2) otoczenie władcy, ludzie przebywający stale lub często na dworze (1.1)

 (1.3) archit. duży dom mieszkalny, siedziba dawnego ziemiaństwa

 (1.4) majątek ziemski z dworem (1.3) i innymi zabudowaniami

 (1.5) właściciele lub administracja dworu (1.4)

 (1.6) zewnętrze, otwarta przestrzeń poza budynkiem, świeże powietrze

Wiktionary

  • dwór – jęz. pole, przestrzeń znajdująca się na zewnątrz obiektu budowlanego
  • dwór – społeczność, właściciele majątku ziemskiego, jego mieszkańcy i pracownicy
    • dwór monarszy – najbliższe otoczenie osoby panującej bądź jej siedziba

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.2) […] sam siebie nie poznaję, ale zbrzydły mi uczty, zbrzydło wino, śpiewanie, cytry i wieńce, zbrzydł dwór cezara i nagie ciała […]

     (1.6) Mamo, mogę wyjść na dwór?

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: dvur, AS: dvur

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. nadworny m., dworek mrz., podworowe n., dworactwo n., podwórze n., dworzanin m., dwórka ż., dworka ż., dworzanka ż.

     przym. dworski, nadworny, dworkowy

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.6) kraków|pole., reg. śl. plac.

    Wiktionary


dworacki

przymiotnik od: Dworackie, Dworaki, Dworaki-Pikaty, Dworaki-Staśki


SJP.pl


dworactwo

1. sposób bycia charakterystyczny dla dworaka; maniery dworskie, etykieta dworska;
2. bycie dworakiem - dworzaninem króla lub magnata


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dworski sposób postępowania, dworskie maniery, obycie towarzyskie właściwe mieszkańcom dworu

 (1.2) bycie dworakiem

 (1.3) rzad. dowcip

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvɔˈrat͡stfɔ, AS: dvoractfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwór, dworak, dworaczka, dworzaństwo, dworszczyzna, dworstwo, dworaczyna, dworaczek, dworakowanie, dworan, dworzanin, dworowanie, dworaczenie, dworanin, dworaninek, dworaczysko, dworakierja, dwornia, dworek, dworka, dwórka, dworzanka, dworeczek dworność, dwornia, dworus, dworzysko

 przym. dworski, dworacki, dworaczy, dworecki, dworkowy dworny, dworowy, dworzański

 przysł. dworno, dworaczno, dwornie, dworsko

 czas. dworakować, dworować, dworaczyć

Wiktionary


dworaczek

nazwisko


SJP.pl


dworaczka

nazwisko


SJP.pl


dworaczy

dworak


SJP.pl

Patrz:

dworak

dworaczyński

nazwisko


SJP.pl


dworak

1. dworzanin króla lub magnata, zwłaszcza schlebiający dla kariery, przebiegły;
2. o człowieku nadmiernie ugrzecznionym, schlebiającym


SJP.pl

  • Dworak – nazwisko

osoby o nazwisku Dworak:

  • Jan Dworak (ur. 1948) – polski dziennikarz, producent, polityk, prezes Zarządu Telewizji Polskiej S.A.
  • Janusz Dworak (ur. 1935) – polski dyplomata
  • Jerzy Dworak (ur. 1936) – polski wolnomularz
  • Kazimierz Juliusz Tadeusz Dworak (1895–1954) – generał brygady Wojska Polskiego
  • Tadeusz Ludwik Eugeniusz Dworak (1899–?) – kapitan piechoty Wojska Polskiego
  • Tadeusz Zbigniew Dworak (1942–2013) – profesor nadzwyczajny doktor habilitowany

Wikipedia


dworakowski

nazwisko


SJP.pl


dworcowy

przymiotnik od: dworzec


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) kolej. związany z dworcem, dotyczący dworca, właściwy dworcowi, znajdujący się w obrębie dworca

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kupiłem sobie przewodnik w księgarni dworcowej w Katowicach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dworzec mrz., podwórze n.

 przym. przydworcowy

Wiktionary


dworczak

nazwisko


SJP.pl


dworczyk

nazwisko


SJP.pl


dworecki

nazwisko


SJP.pl

  • Ihor Dworecki (ur. 1963) – ukraiński biznesmen
  • Mark Dworecki (ur. 1947) – szachista
  • Zbigniew Dworecki (ur. 1932) – historyk

Wikipedia


dworeczek

zdrobnienie od: dworek


SJP.pl


dworek

niewielki dom mieszkalny, najczęściej z gankiem od frontu, mały dwór


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. hist. niewielki dwór właścicieli ziemskich

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: dworka

Wiktionary

  • dworek – niewielki dwór ziemiański
W Polsce
  • Dworek – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. lwóweckim, w gminie Lwówek Śląski
  • Dworek – część wsi Wojszyn w woj. lubelskim, w pow. puławskim, w gminie Janowiec
  • Dworek – część wsi Niedoń w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Błaszki
  • Dworek – część wsi Osieck w woj. mazowieckim, w pow. otwockim, w gminie Osieck
  • Dworek – część wsi Olszak w woj. mazowieckim, w pow. pułtuskim, w gminie Pułtusk
  • Dworek – wieś w woj. pomorskim, w pow. nowodworskim, w gminie Stegna
  • Dworek – wieś w woj. pomorskim, w pow. sztumskim, w gminie Mikołajki Pomorskie
  • Dworek – część wsi Olza w woj. śląskim, w pow. wodzisławskim, w gminie Gorzyce
  • Dworek – część wsi Niekłań Mały w woj. świętokrzyskim, w pow. koneckim, w gminie Stąporków
  • Dworek – przysiółek wsi Kalnik w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. ostródzkim, w gminie Morąg
  • Dworek – osada wsi Kiszkowo w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gminie Będzino

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W pięknej dolinie górskim przerzniętej ruczajem / otoczone lipami świecą dworku ściany, / patrząc oknem na góry, na lasy, na łany…

 (1.1) Złożono Władka na wozie pułkownika i nocą puścili się leśną drożyną na losy ku temu dworkowi…

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nadworny m., dwór mrz., dworactwo n., dwórka ż.

 przym. dworkowy, nadworny

Wiktionary


dworka

szlachcianka przebywająca na dworze królewskim lub magnackim, należąca do świty królowej, księżnej itp.; dama dworska, panna dworska, dwórka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) arystokratka należąca do świty królowej lub księżnej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nadworny m., dwór m., dworek m., dworzanin m., dworak m., dworzanka ż., dworactwo n., dworskość ż.

 czas. dworować ndk.

 przym. dworski, nadworny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dworka, dworzanka, dama dworu

Wiktionary


dworki

niewielki dom mieszkalny, najczęściej z gankiem od frontu, mały dwór


SJP.pl

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 3
  • Dworki – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. kłodzkim, w gminie Nowa Ruda
  • Dworki – osada w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Siedliszcze
  • Dworki – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. elbląskim, w gminie Gronowo Elbląskie

Wikipedia


dworkowy

przymiotnik od: dworek


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z dworkiem, dotyczący dworku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dworek mrz., dwór mrz., dworactwo n.

Wiktionary


dworniak

nazwisko


SJP.pl


dwornicki

nazwisko


SJP.pl


dworniczak

nazwisko


SJP.pl


dworniej

stopień wyższy od przysłówka: dwornie


SJP.pl


dworniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: dworny


SJP.pl


dwornik

nazwisko


SJP.pl


dworność

dworny


SJP.pl

Patrz:

dworny

dworny

zgodny z etykietą dworską; wytworny, elegancki, dworski


SJP.pl


dworować

drwić, kpić, wyśmiewać się z kogoś, z czegoś


SJP.pl


dworowik

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) mitsłow. demon opiekuńczy, chroniący gospodarstwo i pola uprawne;

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dworowoj, dworowy

Wiktionary


dworski

1. związany z dworem królewskim lub książęcym;
2. związany z majątkiem ziemskim, należący do dziedzica;
3. pracujący we dworze, na folwarku;
4. przestarzałe: zgodny z etykietą dworską; wytworny, elegancki, dworny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący dworu królewskiego, książęcego lub arystokratycznego

 (1.2) hist. dotyczący majątku ziemskiego, świadczący usługi panu feudalnemu

Wiktionary

  • Obszar dworski
  • Romans dworski
  • Taniec dworski
  • Zespół dworski w Boleniu
  • Zespół dworski w Mogilanach
  • Zespół dworski Mostowskich w Warszawie
Nazwisko
  • Emanuel Dworski
  • Emanuel Clemens von Dworski
  • Jacek Dworski
  • Zygmunt Dworski

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Janicki usprawiedliwiał się przed Kmitą z zaniedbania obowiązków poety dworskiego, Kochanowski opuścił dwór, by chronić własną niezależność.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdvɔrsʲci, AS: dvorsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nadworny m., dwór m., dworzanin m., dworzanka ż., dworak m., dworka ż., dworactwo n., dworskość ż., dwórka ż.

 czas. dworować

 przym. nadworny

Wiktionary


dworskość

dworski


SJP.pl

Patrz:

dworski

dworus

pogardliwie: członek czyjegoś dworu, orszaku


SJP.pl


dworzak

nazwisko


SJP.pl

  • Agata Dworzak
  • Ludwik Dworzak
  • Stanisław Dworzak
  • Agata Dworzak-Subocz

Wikipedia


dworzanin

dawniej: mężczyzna zajmujący wysokie stanowisko na dworze króla, księcia lub magnata, należący do jego świty, orszaku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) hist. osoba będąca członkiem świty arystokraty, należąca do dworu;

 (1.2) przen. osoba u władzy lub jej towarzysząca, członek ogólnie pojętego rządu

Wiktionary

Dworzanin – osoba należąca do świty wysoko postawionego arystokraty lub władcy otaczającego się dworem. Dworzanie korzystali najczęściej z wielu przywilejów przyznawanych przez panującego i zajmowali wysokie stanowiska w ich otoczeniu.

Wzorzec renesansowego dworzanina przedstawił Baldassare Castiglione w swoim traktacie pt. Il cortegiano, który został zaadaptowany na polskie warunki przez Łukasza Górnickiego w Dworzaninie polskim.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Raz po raz jakiś pan, czy dworzanin z szeregu wyjedzie, do karocy królewskiej się zbliży, kilka słów zamieni i przystanie, żeby do nadjeżdżających dołączyć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwór m., podworowe n., dworactwo n., podwórze n., dwórka ż., dworka ż.

:: fż. dworzanka ż.

 przym. dworski, nadworny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dworak

Wiktionary


dworzanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fż. od dworzanin

 (1.2) hist. liter. krótki utwór poetycki o lekkiej formie, często o tematyce dworskiej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwórka ż., dwór m., dworak m., dworactwo n., dworskość ż.

:: fm. dworzanin m.

 czas. dworować ndk.

 przym. dworski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dworka, dwórka

 (1.2) epigramat, fraszka

Wiktionary


dworzański

dworzanin


SJP.pl

Patrz:

dworzanin

dworzec

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miejsce przyjazdu, odjazdu i postoju autobusów lub pociągów wraz z budynkiem przystosowanym do obsługi pasażerów (kasami, poczekalnią, punktami gastronomicznymi itp.);

 (1.2) obiekt przystosowany do obsługi ruchu i transportu lotniczego lub promowego

 (1.3) daw. dwór

Wiktionary

Dworzec – miejsce przeznaczone do obsługi podróżnych i przesyłek (bagażu, poczty).

Wyróżnia się dworce: kolejowe, autobusowe, lotnicze (port lotniczy), morskie i rzeczne (port wodny) oraz dworce łączone (np. kolejowo-autobusowe).

W ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym przyjęto, że dworzec to „miejsce przeznaczone do odprawy pasażerów, w którym znajdują się w szczególności: przystanki komunikacyjne, punkt sprzedaży biletów oraz punkt informacji dla podróżnych”. Ponadto na dworcu zazwyczaj znajduje się poczekalnia, bagażownia oraz punkty gastronomiczne. Duże dworce oferują też miejsc noclegowe dla pasażerów czekających na przesiadkę, np. przy dworcu autobusowy Warszawa Zachodnia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Umówiłem się z nimi na dworcu dziesięć minut przed odjazdem autobusu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdvɔʒɛt͡s, AS: dvožec

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dworcowy

 rzecz. podwórze n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) port, terminal

Wiktionary


dworzyński

nazwisko


SJP.pl


dworzysko

wieś w Polsce


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jesy ich 12, w tym 2 podstawowe
  • Dworzysko – część miasta Gorlice
  • Dworzysko – część miasta Rzeszów
  • Dworzysko – część miasta Szczawno-Zdrój
  • Dworzysko – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. świeckim, w gminie Świecie
  • Dworzysko – część wsi Bałtów w woj. lubelskim, w pow. puławskim, w gminie Żyrzyn
  • Dworzysko – część wsi Nieszkowice Wielkie w woj. małopolskim, w pow. bocheńskim, w gminie Bochnia
  • Dworzysko – część wsi Więciórka w woj. małopolskim, w pow. myślenickim, w gminie Tokarnia
  • Dworzysko – przysiółek wsi Malerzowice Wielkie w woj. opolskim, w pow. nyskim, w gminie Łambinowice
  • Dworzysko – część wsi Widełka w woj. podkarpackim, w pow. kolbuszowskim, w gminie Kolbuszowa
  • Dworzysko – część wsi Trzebuska w woj. podkarpackim, w pow. rzeszowskim, w gminie Sokołów Małopolski
  • Dworzysko – część wsi Woliczka w woj. podkarpackim, w pow. rzeszowskim, w gminie Świlcza
  • Dworzysko – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gminie Bobolice

Wikipedia


dworzyszcze

1. wielki, masywny dwór; zamek;
2. dawniej:
a) parcela, plac;
b) osobna zagroda chłopska w polu lub w lesie


SJP.pl

W Polsce
  • Dworzyszcze – wieś w gminie Rychtal
Na Litwie
  • Dworzyszcze – wieś w okręgu uciańskim, w rejonie ignalińskim, w gminie Dukszty
  • Dworzyszcze – wieś w okręgu uciańskim, w rejonie ignalińskim, w gminie Nowe Daugieliszki
  • Dworzyszcze – wieś w okręgu wileńskim, w rejonie solecznickim, w gminie Soleczniki
  • Dworzyszcze – wieś w okręgu wileńskim, w rejonie wileńskim, w gminie Mariampol
  • Dworzyszcze – wieś w okręgu wileńskim, w rejonie wileńskim, w gminie Rukojnie

Wikipedia


dwt

DWT; Deadweight Tonnage, nośność statku


SJP.pl


dwu-

przedrostek

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczających dwukrotne wystąpienie czegoś

 (1.2) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczających całość składającą się z dwóch części

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Karawele były statkami dwu- lub trójmasztowymi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvu, AS: dvu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwajanie n., dwa n.

 przym. podwójny, podwójny

 licz. dwa

 przysł. podwójnie

Wiktionary


dwuabonentowy

dotyczący dwóch abonentów


SJP.pl


dwuacetyl

związek chemiczny zbudowany z dwóch grup acetylowych; diacetyl


SJP.pl


dwuacetylowy

dwuacetyl; diacetylowy


SJP.pl


dwuaktówka

sztuka teatralna lub inny utwór sceniczny składający się z dwóch aktów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. teatr. sztuka złożona z dwóch aktów

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwuaktowy

Wiktionary


dwuaktowy

składający się z dwóch aktów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o utworze scenicznym: mający dwa akty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ta dwuaktowa opera będzie prezentowana wraz z wystawioną w ubiegłym sezonie jednoaktówką P. Mascagniego "Rycerskość wieśniacza".

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvuwakˈtɔvɨ, AS: dvuaktovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwuaktówka ż.

Wiktionary


dwuamid

związek chemiczny zawierający dwie grupy amidowe, np. dwuamid kwasu węglowego; diamid


SJP.pl


dwuamina

związek chemiczny, którego cząsteczka zawiera dwie grupy aminowe; diamina


SJP.pl


dwuaminowy

dwuamina; diaminowy


SJP.pl


dwuargumentowy

dopuszczający przyłączenie dwóch wartości w postaci odpowiednich wartości liczbowych lub wyrażeń językowych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) posiadający dwa argumenty, składający się z dwóch argumentów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Komutator to wskaźnik stopnia nieprzemienności pewnego działania dwuargumentowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvuwarɡũmɛ̃nˈtɔvɨ, AS: dvuargũmẽntovy

Wiktionary


dwuarkuszowy

składający się z dwóch arkuszy, wydrukowany na dwóch arkuszach itp.


SJP.pl


dwuarowy

mający powierzchnię dwóch arów


SJP.pl


dwuaspektowy

ujmowany lub ujmujący coś w dwóch aspektach


SJP.pl


dwuatomowy

złożony z dwóch atomów; diatomowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) fiz. chem. złożony z dwóch atomów

Wiktionary


dwuazoniowy

sole dwuazoniowe - związki chemiczne powstające w reakcji diazowania pierwszorzędowych amin aromatycznych za pomocą kwasu azotawego; diazoniowy


SJP.pl


dwuazotypia

metoda wykonywania stykowych kopii rysunków wykonanych na materiałach przezroczystych; diazotypia


SJP.pl


dwuazowanie

reakcja chemiczna aminy aromatycznej z kwasem azotawym, w której powstaje związek diazoniowy; diazowanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|dwuazować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dwuazować

Wiktionary


dwuazowy

zawierający dwa atomy azotu związane ze sobą podwójnie; diazowy


SJP.pl


dwubarwica

białoząbka dwubarwica - gatunek ćmy z rodziny garbatkowatych


SJP.pl


dwubarwnie

przymiotnik

 (1.1) w sposób dwubarwny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwubarwność ż.

 przym. dwubarwny

Wiktionary


dwubarwność

dwubarwny


SJP.pl

Patrz:

dwubarwny

dwubarwny

mający dwie barwy (kolory); dwukolorowy


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) książk. składający się z dwóch kolorów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Brzozowe i świerkowe lasy na wzgórzach otaczały dwubarwną, jasną i ciemną zielenią maleńkie, ciche, malachitowe jeziorka.

 (1.1) Są odmiany o kwiatach białych, różowych, amarantowych, liliowofioletowych, niebieskich, a także dwubarwnych, pojedynczych i pełnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuˈbarvnɨ, AS: dvubarvny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwubarwność ż.

 przym. dwubarwnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwukolorowy

Wiktionary


dwubębnowy

mający dwa bębny


SJP.pl


dwubenzantron

policykliczny diketon, barwnik kadziowy; stosowany do barwienia i drukowania włókien celulozowych; wiolantron


SJP.pl


dwubenzopirydyna

związek organiczny wykorzystywany w produkcji barwników i leków


SJP.pl


dwubieg

1. silnik posiadający dwa biegi;
2. urządzenie z takim silnikiem;
3. zawody sportowe, w którym zawodnicy startują w dwóch wyścigach, a o zwycięstwie decyduje łączny czas


SJP.pl


dwubiegowy

1. o mechanizmie napędowym: mający dwa biegi;
2. o pojeździe: wyposażony w mechanizm napędowy o dwóch biegach


SJP.pl


dwubiegun

rzadko: dipol;
1. dwubiegunowy układ elektryczny lub magnetyczny;
2. krótkofalowa antena kierunkowa


SJP.pl


dwubiegunówka

potocznie: choroba afektywna dwubiegunowa (ChAD)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. psych. pot. choroba afektywna dwubiegunowa

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwubiegunowy

 przysł. dwubiegunowo

Wiktionary


dwubiegunowość

1. struktura dwubiegunowa (czegoś), posiadanie przez coś dwóch biegunów; bipolarność, bipolaryzm;
2. przenośnie: całkowite przeciwieństwo; przeciwstawność, skrajność


SJP.pl


dwubiegunowy

mający dwa bieguny; bipolarny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma dwa bieguny

 (1.2) przechodzący w dwa skrajne stany

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przeżycia estetyczne, a także wartości estetyczne są dwubiegunowe: pozytywne i negatywne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvubʲjɛɡũˈnɔvɨ, AS: dvubʹi ̯egũnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwubiegunowość ż., dwubiegunówka ż.

 przysł. dwubiegunowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bipolarny, dipolowy

Wiktionary


dwubitowy

1. zawierający dwa bity;
2. działający w oparciu o słowa (rozkazy, dane) długości dwóch bitów


SJP.pl


dwublaszkowy

mający dwie blaszki (kawałki blachy), np. kreza dwublaszkowa


SJP.pl


dwuboczny

1. mający dwa boki;
2. symetria dwuboczna - układ ciała charakteryzujący się takim podobieństwem obu jego połów, że jedna wygląda jak lustrzane odbicie drugiej


SJP.pl


dwuboista

zawodnik biorący udział w dwuboju


SJP.pl


dwuboistka

zawodniczka biorąca udział w dwuboju


SJP.pl


dwubój

dyscyplina sportowa składająca się z dwu różnych konkurencji


SJP.pl

  • dwubój klasyczny – alternatywna nazwa kombinacji norweskiej
  • dwubój nowoczesny – alternatywna nazwa biathli
  • dwubój zimowy – alternatywna nazwa biathlonu

Wikipedia


dwubojowy

dwubój


SJP.pl

Patrz:

dwubój

dwuborowodór

bezbarwny, trujący gaz o odrażającym zapachu, stosowany jako cenne paliwo rakietowe oraz materiał do napędu torped podwodnych; boroetan


SJP.pl


dwubramkowy

charakteryzujący się strzeleniem dwóch bramek


SJP.pl


dwubranżowość

dwubranżowy


SJP.pl

Patrz:

dwubranżowy

dwubranżowy

dotyczący dwóch branż


SJP.pl


dwubrzeżny

mający dwa brzegi


SJP.pl


dwubrzuścowy

mięsień dwubrzuścowy - mięsień mający dwa brzuśce


SJP.pl


dwucalówka

1. deska o grubości dwóch cali;
2. rura o średnicy dwóch cali


SJP.pl


dwucalowy

mający długość dwóch cali, wynoszący dwa cale


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający długość, szerokość lub średnicę wynoszącą dwa cale

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ochocki złapał dwucalowego kiełbia, a panna Felicja oberwała sobie koronkę u rękawa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvut͡saˈlɔvɨ, AS: dvucalovy

Wiktionary


dwuchlorek

związek chemiczny zawierający w cząsteczce dwa atomy chloru, np. dwuchlorek siarki; dichlorek


SJP.pl


dwuchlorobenzen

pochodna benzenu posiadająca dwa atomy chloru przyłączone do pierścienia aromatycznego


SJP.pl


dwuchlorodwufenylotrójchloroetan

związek chemiczny używany dawniej jako środek owadobójczy; dichlorodifenylotrichloroetan, DDT


SJP.pl


dwuchloroetan

skrótowa nazwa 1,2-dichloroetanu (dichlorku etylenu) - związku chemicznego używanego jako rozpuszczalnik np. żywic; dichloroetan


SJP.pl

1,2-Dichloroetan, dichlorek etylenu – organiczny związek chemiczny, chloropochodna etanu, bezbarwna ciecz o temperaturze wrzenia 83,4 °C, bardzo słabo rozpuszczalna w wodzie, miesza się z rozpuszczalnikami organicznymi. Otrzymywany z etylenu i chloru (po raz pierwszy uzyskany 1795 roku w Holandii, stąd zwany dawniej olejem chemików holenderskich). Stosowany jako rozpuszczalnik m.in. żywic, asfaltu, kauczuku, do ekstrakcji tłuszczów oraz olejów. Półprodukt w syntezie chlorku winylu.

Wikipedia


dwuchlorometan

związek chemiczny używany jako rozpuszczalnik do reakcji oraz ekstrakcji; dichlorometan, chlorek metylenu


SJP.pl

Dichlorometan, chlorek metylenu, CH
2
Cl
2
– organiczny związek chemiczny z grupy halogenków alkilowych, chlorowa pochodna metanu. W temperaturze pokojowej i przy ciśnieniu atmosferycznym jest bezbarwną, szybko parującą cieczą. Ma charakterystyczny, słodkawy zapach.

Wikipedia


dwuchodówka

zadanie szachowe, w którym białe mają na celu dać mata czarnemu królowi w dwóch najbliższych ruchach; problem dwuchodowy, zadanie dwuchodowe


SJP.pl

Dwuchodówka – zadanie szachowe, w którym białe matują w swoim drugim posunięciu we wszystkich wariantach.

Przykłady dwuchodówek szachowych:

Rozwiązanie: [1.Wd7!]
(zaznacz tekst pomiędzy nawiasami, aby zobaczyć rozwiązanie)

Rozwiązanie: [1.Hh8!]
(zaznacz tekst pomiędzy nawiasami, aby zobaczyć rozwiązanie)

Rozwiązanie: [1.He4!]
(zaznacz tekst pomiędzy nawiasami, aby zobaczyć rozwiązanie)

Wikipedia


dwuchodowy

problem dwuchodowy - zadanie szachowe, w którym białe mają na celu dać mata czarnemu królowi w dwóch najbliższych ruchach; dwuchodówka, zadanie dwuchodowe


SJP.pl


dwuchromian

związek nieorganiczny o właściwościach utleniających


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. związek nieorganiczny, sól kwasu chromowego powstająca podczas działania kwasu siarkowego na roztwory chromianów, używana w laboratoriach oraz w przemyśle chemicznym jako silny środek utleniający

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dichromian

Wiktionary


dwuchromianowy

dwuchromian; dichromianowy


SJP.pl


dwuchromiany

związek nieorganiczny o właściwościach utleniających


SJP.pl

Dichromiany, MI2Cr2O7 – grupa związków chemicznych, sole kwasu dichromowego (H2Cr2O7).

W temperaturze pokojowej są to substancje krystaliczne o zabarwieniu ciemnopomarańczowym. W środowisku alkalicznym przechodzą w chromiany (sole kwasu chromowego, H2CrO4). Zakwaszenie powoduje odtworzenie jonu dichromianowego.

Nazewnictwo
  • nazwy systematyczne (addytywne):
    • heptaoksydodichromiany(2−) Cr2O2−7
    • μ-oksydo-bis(trioksydo)chromiany(2−) O3CrOCrO2−3

    Wikipedia


dwuchromowy

kwas dwuchromowy - związek nieorganiczny chromu stosowany w przemyśle przy produkcji soli chromowych


SJP.pl


dwuchwyt

chwyt przyrządu gimnastycznego w taki sposób, że jedna dłoń ma położenie nachwytne a druga podchwytne


SJP.pl


dwuchwytnik

przeciwciało o dwóch grupach chwytnych; amboceptor


SJP.pl

Dwuchwytnik (amboceptor) – przeciwciało obecne w surowicy, powstające pod wpływem immunizacji obcogatunkowym białkiem, składające się z dwóch grup receptorowych: rozpoznającej antygen oraz składniki dopełniacza.

Wikipedia


dwucieniowy

w strefie międzyzwrotnikowej: rzucający cień w południe przez część roku na południe a przez drugą część roku na północ


SJP.pl


dwucukier

węglowodan zbudowany z dwóch cząsteczek cukrów prostych połączonych wiązaniem glikozydowym; dwusacharyd, bisacharyd, disacharyd, bioza


SJP.pl

Disacharydy, dwucukry, bisacharydy są węglowodanami utworzonymi, gdy dwa monosacharydy ulegają reakcji kondensacji, która pociąga z sobą eliminację z grup funkcyjnych małej cząsteczki, najczęściej wody. Tak jak cukry proste, disacharydy rozpuszczają się w wodzie, mają słodki smak i również są nazywane cukrami.

Disacharydy należą do jednej z czterech kategorii węglowodanów (monosacharydy, disacharydy, oligosacharydy, polisacharydy).

Wikipedia


dwucukry

węglowodany utworzone ze związanych dwóch cząsteczek cukrów prostych; bisacharydy, disacharydy


SJP.pl

Disacharydy, dwucukry, bisacharydy są węglowodanami utworzonymi, gdy dwa monosacharydy ulegają reakcji kondensacji, która pociąga z sobą eliminację z grup funkcyjnych małej cząsteczki, najczęściej wody. Tak jak cukry proste, disacharydy rozpuszczają się w wodzie, mają słodki smak i również są nazywane cukrami.

Disacharydy należą do jednej z czterech kategorii węglowodanów (monosacharydy, disacharydy, oligosacharydy, polisacharydy).

Wikipedia


dwucyfrowy

złożony z dwu cyfr


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) składający się z dwóch cyfr

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Liczba pięćdziesiąt sześć jest liczbą dwucyfrową.

 (1.1) Firma może się pochwalić dwucyfrowym wzrostem sprzedaży w minionym roku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvut͡sɨfˈrɔvɨ, AS: dvucyfrovy

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. dwucyfrowo

Wiktionary


dwucyjan

związek węgla z azotem, bezbarwny, trujący gaz o charakterystycznym zapachu gorzkich migdałów; dicyjan, cyjan


SJP.pl


dwucyjanowy

dwucyjan


SJP.pl

Patrz:

dwucyjan

dwucylindrowiec

potocznie:
1. silnik mający dwa cylindry;
2. pojazd z silnikiem dwucylindrowym


SJP.pl


dwucylindrowy

mający dwa cylindry, np. silnik dwucylindrowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) techn. składający się z dwóch cylindrów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój motocykl jest napędzany dwucylindrowym silnikiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvut͡sɨlʲĩnˈdrɔvɨ, AS: dvucylʹĩndrovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwucylindrowiec m.

Wiktionary


dwucząstkowy

zbudowany z dwóch cząstek


SJP.pl


dwuczerpakowy

mający dwa czerpaki


SJP.pl


dwuczęściowość

cecha czegoś złożonego z dwóch części; podwójność, binarność


SJP.pl


dwuczęściowy

składający się z dwu części


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) składający się z dwóch części, podzielony na dwie części

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Męski strój biznesowy to garnitur dwuczęściowy, ale także sportowa marynarka ze spodniami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvut͡ʃɛ̃w̃ɕˈt͡ɕɔvɨ, AS: dvučẽũ̯śćovy

Wiktionary


dwuczub

duży ptak z rodziny ptaków z rzędu chruścieli, charakteryzujący się okazałym czubem na głowie


SJP.pl


dwuczuby

perkoz dwuczuby, gatunek perkoza o charakterystycznej parze czarnych czubów na wierzchu głowy oraz o szarobrunatnym, od spodu białym, upierzeniu ciała


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) posiadający dwa czuby

Wiktionary


dwuczujnikowy

mający dwa czujniki


SJP.pl


dwuczworogran

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. mat. czwarta potęga

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvut͡ʃfɔˈrɔɡrãn, AS: dvučforogrãn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwuczworogranny

Wiktionary


dwuczworogranny

przymiotnik

 (1.1) stpol. mat. podniesiony do czwartej potęgi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvut͡ʃfɔrɔˈɡrãnːɨ, AS: dvučforogrã•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwuczworogran

Wiktionary


dwuczynnikowy

uwarunkowany dwoma czynnikami


SJP.pl


dwuczłonowość

dwuczłonowy


SJP.pl

Patrz:

dwuczłonowy

dwuczłonowy

składający się z dwóch członów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) składający się z dwóch członów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na żądanie adoptowanego i za zgodą adoptującego sąd opiekuńczy orzeka, że adoptowany będzie nosił nazwisko dwuczłonowe – złożone z jego dotychczasowego nazwiska i nazwiska osoby go adoptującej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvut͡ʃwɔ̃ˈnɔvɨ, AS: dvuču̯õnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwuczłonowość

Wiktionary


dwudaniowy

składający się z dwóch dań


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) składający się z dwóch dań

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dzisiaj w promocji obiady dwudaniowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvudãˈɲɔvɨ, AS: dvudãńovy

Wiktionary


dwudeklinacyjny

przymiotnik

 (1.1) gram. odmieniający się w niektórych przypadkach według dwóch deklinacji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvudɛklʲĩnaˈt͡sɨjnɨ, AS: dvudeklʹĩnacyi ̯ny

Wiktionary


dwudenar

dawna moneta polska o wartości dwóch denarów


SJP.pl

Dwudenar – denar podwójny, srebrna moneta wybijana na Litwie od 1566 do 1621, bez napisów tylko z inicjałami króla, Pogonią i rzymską liczbą II.

Wikipedia


dwudenny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma dwa dna

Wiktionary


dwudniaczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) febra powtarzająca się co dwa dni

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuˈdʲɲat͡ʃka, AS: dvudʹńačka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudniowy

 rzecz. dwudniak

 przym. dwudniowy

Wiktionary


dwudniak

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) chłop odrabiający dwa dni pańszczyzny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdvudʲɲak, AS: dvudʹńak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudniowy

 rzecz. dwudniaczka

 przym. dwudniowy

Wiktionary


dwudniowy

mający dwa dni, trwający dwa dni itp.


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) trwający dwa dni

 (1.2) będący w wieku dwóch dni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na Ukrainę przybył z dwudniową wizytą premier Szwecji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuˈdʲɲɔvɨ, AS: dvudʹńovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudniak mos., dwudniaczka ż.

Wiktionary


dwudolarowy

mający wartość dwóch dolarów


SJP.pl


dwudomowość

dwudomowy


SJP.pl

Patrz:

dwudomowy

dwudomowy

1. w odniesieniu do roślin: mający kwiaty słupkowe (żeńskie) i pręcikowe (męskie) na różnych osobnikach; dwupienny;
2. w odniesieniu do grzybów pasożytniczych: występujący kolejno na dwu różnych roślinach żywicielskich w kolejnych swoich stadiach rozwoju


SJP.pl


dwudrożny

1. mający dwie drogi;
2. głośnik dwudrożny - głośnik mający dwa głośniki w kolumnie głośnikowej


SJP.pl


dwudrutowy

1. złożony z dwóch drutów;
2. wykonany na dwóch drutach dziewiarskich


SJP.pl


dwudrzwiowy

mający dwoje drzwi lub mający jedne drzwi o dwu skrzydłach


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający dwoje drzwi lub jedne drzwi o dwóch skrzydłach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuˈḍʒvʲjɔvɨ, AS: dvuḍžvʹi ̯ovy

Wiktionary


dwudwudziestak

jeleń z jedenastoma odnogami na co najmniej jedej tyce


SJP.pl


dwudyszne

o cechach dwudysznych (podgromada ryb)


SJP.pl

Dwudyszne (Dipnoi) – podgromada ryb mięśniopłetwych (Sarcopterygii) charakteryzujących się możliwością oddychania powietrzem atmosferycznym przy pomocy częściowo uwstecznionych skrzeli lub za pomocą pęcherza pławnego przekształconego w rodzaj płuca połączonego z przełykiem (stąd nazwa dwudyszne).

Wikipedia


dwudyszny

o cechach dwudysznych (podgromada ryb)


SJP.pl


dwudziałowy

1. dwudzielny, dwuczęściowy;
2. o instytucji: mający dwa działy;
3. o oddziale wojskowym: wyposażony w dwa działa


SJP.pl


dwudziecha

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. od dwudziestka

Wiktionary


dwudzielność

dwudzielny


SJP.pl

Patrz:

dwudzielny

dwudzielny

złożony z dwu części, dzielący się na dwie części


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dzielący się na dwie części, idący dwoma torami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Krew płynie przez zastawkę dwudzielną do lewej komory serca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuˈd͡ʑɛlnɨ, AS: dvuʒ́elny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudzielność

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwuczęściowy, dychotomiczny, mitralny, dualistyczny, dwoisty

Wiktionary


dwudziesta

godzina dwudziesta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) godzina 20, godzina ósma wieczorem

forma przymiotnika.

 (2.1) M. i W. ż. lp. od: dwudziesty

Wiktionary

Powiązane:

 licz. dwadzieścia

 przym. dwudziesty

Wiktionary


dwudziestak

1. samiec sarny lub jelenia o dziesięciu odnogach na każdym rogu poroża;
2. gwarowo: dwadzieścia jednostek monetarnych


SJP.pl


dwudziestka

1. grupa dwudziestu osób lub przedmiotów;
2. potocznie o budynku, pokoju, pojeździe lub czymkolwiek, co oznaczone jest liczbą 20;
3. dwadzieścia lat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nazwa liczby 20

 (1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 20

 (1.3) całość składająca się z dwudziestu części, elementów lub jednostek

 (1.4) pot. banknot o nominale dwudziestu złotych

 (1.5) pot. o wieku: dwadzieścia lat

 (1.6) pot. kobieta w wieku 20 lat

Wiktionary

Przykłady

 (1.4) Sprzedawca wydał mi resztę w dwudziestkach.

 (1.5) Wczoraj stuknęła mi dwudziestka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuˈd͡ʑɛstka, AS: dvuʒ́estka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziesty

 licz. dwadzieścia, dwadzieścioro

Wiktionary


dwudziestkaczwórka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nazwa liczby 24

 (1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 24

 (1.3) całość składająca się z dwudziestu czterech części, elementów lub jednostek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziesty czwarty

 licz. dwadzieścia cztery

Wiktionary


dwudziestkadwójka

1. grupa dwudziestu dwóch osób lub przedmiotów;
2. potocznie o budynku, pokoju, pojeździe lub czymkolwiek, co oznaczone jest liczbą 22


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nazwa liczby 22

 (1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 22

 (1.3) całość składająca się z dwudziestu dwóch części, elementów lub jednostek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziesty drugi

 licz. dwadzieścia dwa

Wiktionary


dwudziestkadziewiątka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nazwa liczby 29

 (1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 29

 (1.3) całość składająca się z dwudziestu dziewięciu części, elementów lub jednostek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziesty dziewiąty

 licz. dwadzieścia dziewięć

Wiktionary


dwudziestkajedynka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nazwa liczby 21

 (1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 21

 (1.3) całość składająca się z dwudziestu jeden części, elementów lub jednostek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziesty pierwszy

 licz. dwadzieścia jeden

Wiktionary


dwudziestkaósemka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nazwa liczby 28

 (1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 28

 (1.3) całość składająca się z dwudziestu ośmiu części, elementów lub jednostek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziesty ósmy

 licz. dwadzieścia osiem

Wiktionary


dwudziestkapiątka

1. liczba dwadzieścia pięć; przedmiot oznaczony taką liczbą;
2. całość składająca się z dwudziestu pięciu jednostek lub części;
3. potocznie: kobieta dwudziestopięcioletnia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nazwa liczby 25

 (1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 25

 (1.3) całość składająca się z dwudziestu pięciu części, elementów lub jednostek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziesty piąty

 licz. dwadzieścia pięć

Wiktionary


dwudziestkasiódemka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nazwa liczby 27

 (1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 27

 (1.3) całość składająca się z dwudziestu siedmiu części, elementów lub jednostek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziesty siódmy

 licz. dwadzieścia siedem

Wiktionary


dwudziestkaszóstka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nazwa liczby 26

 (1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 26

 (1.3) całość składająca się z dwudziestu sześciu części, elementów lub jednostek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziesty szósty

 licz. dwadzieścia sześć

Wiktionary


dwudziestkatrójka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nazwa liczby 23

 (1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 23

 (1.3) całość składająca się z dwudziestu trzech części, elementów lub jednostek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziesty trzeci

 licz. dwadzieścia trzy

Wiktionary


dwudziestkowy

przymiotnik

 (1.1) związany z liczbą dwadzieścia, dotyczący liczby dwadzieścia

Wiktionary


dwudziestoczterofuntowy

przymiotnik

 (1.1) ważący dwadzieścia cztery funty

 (1.2) o dziale: wyrzucający pociski ważące dwadzieścia cztery funty

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔt͡ʃtɛrɔfũnˈtɔvɨ, AS: dvuʒ́estočterofũntovy

Wiktionary


dwudziestoczterogodzinny

trwający dwadzieścia cztery godziny; całodobowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) trwający dwadzieścia cztery godziny

 (1.2) będący w wieku dwudziestu czterech godzin

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bany mogą być tymczasowe (dwudziestoczterogodzinne, miesięczne) lub dożywotnie (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔt͡ʃtɛrɔɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: dvuʒ́estočterogoʒ́ĩ•ny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dobowy

Wiktionary


dwudziestoczterolatek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna mający dwadzieścia cztery lata

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dwadzieścia cztery lata

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. od dwudziestoczterolatka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔt͡ʃtɛrɔˈlatɛk, AS: dvuʒ́estočterolatek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestoczteroletni

 rzecz. dwudziestoczterolatka ż.

Wiktionary


dwudziestoczterolatka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta mająca dwadzieścia cztery lata

 (1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia cztery lata

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od dwudziestoczterolatek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔt͡ʃtɛrɔˈlatka, AS: dvuʒ́estočterolatka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestoczteroletni

 rzecz. dwudziestoczterolatek m.

Wiktionary


dwudziestoczteroletni

mający dwadzieścia cztery lata, trwający dwadzieścia cztery lata itp.


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający dwadzieścia cztery lata

 (1.2) trwający dwadzieścia cztery lata

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dwudziestoczteroletnia dziewczyna wracała w niedzielę po południu ze swojej uczelni w Jeleniej Górze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔt͡ʃtɛrɔˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estočteroletʹńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziestoczterolatek m., dwudziestoczterolatka ż.

Wiktionary


dwudziestoczteroosobowy

przymiotnik

 (1.1) przeznaczony dla dwudziestu czterech osób, mogący pomieścić dwadzieścia cztery osoby

 (1.2) złożony z dwudziestu czterech osób, wykonywany przez dwadzieścia cztery osoby

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔt͡ʃtɛrɔːsɔˈbɔvɨ, AS: dvuʒ́estočter•osobovy

Wiktionary


dwudziestoczterościan

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geom. wielościan o dwudziestu czterech ścianach

Wiktionary


dwudziestoczterotomowy

przymiotnik

 (1.1) składający się z dwudziestu czterech tomów, zawarty w dwudziestu czterech tomach, wydany w dwudziestu czterech tomach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔt͡ʃtɛrɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvuʒ́estočterotõmovy

Wiktionary


dwudziestodniowy

trwający 20 dni


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) trwający dwadzieścia dni

 (1.2) będący w wieku dwudziestu dni

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔˈdʲɲɔvɨ, AS: dvuʒ́estodʹńovy

Wiktionary


dwudziestodwugodzinny

trwający dwadzieścia dwie godziny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) trwający dwadzieścia dwie godziny

 (1.2) będący w wieku dwudziestu dwóch godzin

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Program kursu obejmuje dwudziestodwugodzinny tryb zajęć w trzech grupach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔdvuɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: dvuʒ́estodvugoʒ́ĩ•ny

Wiktionary


dwudziestodwuipółletni

mający dwadzieścia dwa lata i pół roku


SJP.pl


dwudziestodwulatek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna mający dwadzieścia dwa lata

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dwadzieścia dwa lata

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. od dwudziestodwulatka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔdvuˈlatɛk, AS: dvuʒ́estodvulatek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestodwuletni

 rzecz. dwudziestodwulatka ż.

Wiktionary


dwudziestodwulatka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta mająca dwadzieścia dwa lata

 (1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia dwa lata

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od dwudziestodwulatek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔdvuˈlatka, AS: dvuʒ́estodvulatka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestodwuletni

 rzecz. dwudziestodwulatek m.

Wiktionary


dwudziestodwuletni

trwający dwadzieścia dwa lata, mający dwadzieścia dwa lata


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający dwadzieścia dwa lata

 (1.2) trwający dwadzieścia dwa lata

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔdvuˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estodvuletʹńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziestodwulatek m., dwudziestodwulatka ż.

Wiktionary


dwudziestodwuosobowy

przymiotnik

 (1.1) przeznaczony dla dwudziestu dwóch osób, mogący pomieścić dwadzieścia dwie osoby

 (1.2) złożony z dwudziestu dwóch osób, wykonywany przez dwadzieścia dwie osoby

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔdvuwɔsɔˈbɔvɨ, AS: dvuʒ́estodvuosobovy

Wiktionary


dwudziestodwutomowy

przymiotnik

 (1.1) składający się z dwudziestu dwóch tomów, zawarty w dwudziestu dwóch tomach, wydany w dwudziestu dwóch tomach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔdvutɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvuʒ́estodvutõmovy

Wiktionary


dwudziestodwuwatowy

mający moc dwudziestu dwóch watów


SJP.pl


dwudziestodziewięciolatek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna mający dwadzieścia dziewięć lat

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dwadzieścia dziewięć lat

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. od dwudziestodziewięciolatka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatɛk, AS: dvuʒ́estoʒ́evʹi ̯ė̃ńćolatek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestodziewięcioletni

 rzecz. dwudziestodziewięciolatka ż.

Wiktionary


dwudziestodziewięciolatka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta mająca dwadzieścia dziewięć lat

 (1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia dziewięć lat

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od dwudziestodziewięciolatek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatka, AS: dvuʒ́estoʒ́evʹi ̯ė̃ńćolatka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestodziewięcioletni

 rzecz. dwudziestodziewięciolatek m.

Wiktionary


dwudziestodziewięcioletni

trwający dwadzieścia dziewięć lat, mający dwadzieścia dziewięć lat


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający dwadzieścia dziewięć lat

 (1.2) trwający dwadzieścia dziewięć lat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Matkę odnaleziono. Dwudziestodziewięcioletnia kobieta przyznała się do zawinięcia dziecka w reklamówkę i wrzucenia do rzeki.

 (1.1) Dwudziestodziewięcioletni ojciec postanowił zrobić z syna mężczyznę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estoʒ́evʹi ̯ė̃ńćoletʹńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziestodziewięciolatek m., dwudziestodziewięciolatka ż.

Wiktionary


dwudziestodziewięcioosobowy

przymiotnik

 (1.1) przeznaczony dla dwudziestu dziewięciu osób, mogący pomieścić dwadzieścia dziewięć osób

 (1.2) złożony z dwudziestu dziewięciu osób, wykonywany przez dwadzieścia dziewięć osób

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔːsɔˈbɔvɨ, AS: dvuʒ́estoʒ́evʹi ̯ė̃ńć•osobovy

Wiktionary


dwudziestodziewięciotomowy

przymiotnik

 (1.1) składający się z dwudziestu dziewięciu tomów, zawarty w dwudziestu dziewięciu tomach, wydany w dwudziestu dziewięciu tomach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvuʒ́estoʒ́evʹi ̯ė̃ńćotõmovy

Wiktionary


dwudziestofrankówka

złota moneta francuska o wartości 20 franków w złocie, emitowana za Napoleona I i za Napoleona III; napoleondor, napoleon


SJP.pl


dwudziestogodzinny

trwający dwadzieścia godzin


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) trwający dwadzieścia godzin

 (1.2) będący w wieku dwudziestu godzin

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: dvuʒ́estogoʒ́ĩ•ny

Wiktionary


dwudziestogroszówka

moneta o nominale dwudziestu groszy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) moneta, której wartość wynosi dwadzieścia groszy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuˈd͡ʑɛstɔɡrɔˈʃufka, AS: dvuʒ́estogrošufka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestogroszowy

Wiktionary


dwudziestogroszowy

mający wartość dwudziestu groszy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) liczący dwadzieścia groszy, mający wartość dwudziestu groszy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔɡrɔˈʃɔvɨ, AS: dvuʒ́estogrošovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziestogroszówka

Wiktionary


dwudziestojednogodzinny

trwający dwadzieścia jeden godzin


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) trwający dwadzieścia jeden godzin

 (1.2) będący w wieku dwudziestu jeden godzin

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔjɛdnɔɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: dvuʒ́estoi ̯ednogoʒ́ĩ•ny

Wiktionary


dwudziestojednolatek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna mający dwadzieścia jeden lat

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dwadzieścia jeden lat

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. od dwudziestojednolatka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔjɛdnɔˈlatɛk, AS: dvuʒ́estoi ̯ednolatek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestojednoletni

 rzecz. dwudziestojednolatka ż.

Wiktionary


dwudziestojednolatka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta mająca dwadzieścia jeden lat

 (1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia jeden lat

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od dwudziestojednolatek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔjɛdnɔˈlatka, AS: dvuʒ́estoi ̯ednolatka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestojednoletni

 rzecz. dwudziestojednolatek m.

Wiktionary


dwudziestojednoletni

mający dwadzieścia jeden lat


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający dwadzieścia jeden lat

 (1.2) trwający dwadzieścia jeden lat

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔjɛdnɔˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estoi ̯ednoletʹńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziestojednolatek m., dwudziestojednolatka ż.

Wiktionary


dwudziestojednoosobowy

przymiotnik

 (1.1) przeznaczony dla dwudziestu jeden osób, mogący pomieścić dwadzieścia jeden osób

 (1.2) złożony z dwudziestu jeden osób, wykonywany przez dwadzieścia jeden osób

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔjɛdnɔːsɔˈbɔvɨ, AS: dvuʒ́estoi ̯edn•osobovy

Wiktionary


dwudziestojednotomowy

przymiotnik

 (1.1) składający się z dwudziestu jeden tomów, zawarty w dwudziestu jeden tomach, wydany w dwudziestu jeden tomach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔjɛdnɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvuʒ́estoi ̯ednotõmovy

Wiktionary


dwudziestokąt

figura płaska mająca dwadzieścia kątów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geom. figura geometryczna, która ma dwadzieścia kątów i 20 boków; wielokąt, którego suma kątów wewnętrznych wynosi 3240°

Wiktionary

Dwudziestokąt – wielokąt, mający 20 boków. Suma jego kątów wewnętrznych wynosi 3240°.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. dwudziestokątny

Wiktionary


dwudziestokątny

mający dwadzieścia kątów


SJP.pl


dwudziestokilkoletni

mający, trwający dwadzieścia kilka lat; dwudziestokilkuletni, dwudziestoparoletni


SJP.pl


dwudziestokilkulatek

mężczyzna mający dwadzieścia kilka lat; dwudziestoparolatek


SJP.pl


dwudziestokilkulatka

kobieta albo samica zwierząt mająca dwadzieścia kilka lat; dwudziestoparolatka


SJP.pl


dwudziestokilkuletni

mający, trwający dwadzieścia kilka lat; dwudziestoparoletni, dwudziestokilkoletni


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający lub trwający dwadzieścia kilka lat

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔcilkuˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estoḱilkuletʹńi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwudziestoparoletni

Wiktionary


dwudziestokilometrowy

mający długość dwudziestu kilometrów, wynoszący dwadzieścia kilometrów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma wielkość (długość) dwudziestu kilometrów

Wiktionary


dwudziestokoronowy

przymiotnik

 (1.1) mający wartość/liczący/wynoszący 20 koron

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔkɔrɔ̃ˈnɔvɨ, AS: dvuʒ́estokorõnovy

Wiktionary


dwudziestokrotnie

przysłówek

 (1.1) dwadzieścia razy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔˈkrɔtʲɲɛ, AS: dvuʒ́estokrotʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziestokrotność ż.

 przym. dwudziestokrotny

Wiktionary


dwudziestokrotność

dwudziestokrotny


SJP.pl

Patrz:

dwudziestokrotny

dwudziestokrotny

powtarzający się dwadzieścia razy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odbywający się/powtarzający się dwadzieścia razy

 (1.2) taki, który osiągnął/zdobył/robił coś dwadzieścia razy

 (1.3) dwadzieścia razy większy bądź mniejszy od czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔˈkrɔtnɨ, AS: dvuʒ́estokrotny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziestokrotność ż.

 przysł. dwudziestokrotnie

Wiktionary


dwudziestolatek

mężczyzna dwudziestoletni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba w wieku 20-29 lat

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca 20-29 lat

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. od dwudziestolatka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bartek ma spore doświadczenie z kobietami jak na dwudziestolatka.

 (2.1) Kupiłem na giełdzie starego peugeota. Jak na dwudziestolatka całkiem dobrze się spisuje.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔˈlatɛk, AS: dvuʒ́estolatek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziestolecie n.

:: fż. dwudziestolatka ż.

 przym. dwudziestoletni

Wiktionary


dwudziestolatka

1. kobieta albo samica zwierząt mająca dwadzieścia lat;
2. okres obejmujący dwadzieścia lat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta mająca dwadzieścia lat

 (1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia lat

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od dwudziestolatek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ona ma bardzo zniszczoną cerę jak na dwudziestolatkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔˈlatka, AS: dvuʒ́estolatka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziestolecie n.

:: fm. dwudziestolatek m.

 przym. dwudziestoletni

Wiktionary


dwudziestolatki

mężczyzna dwudziestoletni


SJP.pl


dwudziestolecie

1. okres dwudziestu lat;
2. dwudziesta rocznica czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) okres dwudziestu lat

 (1.2) dwudziesta rocznica

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W roku 2011 będziemy celebrować symboliczne dwudziestolecie internetu w Polsce […]

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔˈlɛt͡ɕɛ, AS: dvuʒ́estoleće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziestolatek m., dwudziestolatka ż.

 przym. dwudziestoletni

Wiktionary


dwudziestoletni

1. trwający dwadzieścia lat; przypadający za dwadzieścia lat;
2. będący w wieku dwudziestu lat, mający dwadzieścia lat


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający dwadzieścia lat

 (1.2) trwający dwadzieścia lat

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estoletʹńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziestolatek m., dwudziestolatka ż., dwudziestolecie n.

Wiktionary


dwudziestoliterowy

przymiotnik

 (1.1) składający się z dwudziestu liter

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Słowo „nadparlamentaryzacja” jest dwudziestoliterowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuˈd͡ʑɛstɔˌlʲitɛˈrɔvɨ, AS: dvuʒ́estolʹiterovy

Wiktionary


dwudziestometrowy

mający długość dwudziestu metrów, wynoszący dwadzieścia metrów


SJP.pl


dwudziestomiesięczny

mający dwadzieścia miesięcy, trwający dwadzieścia miesięcy itp.


SJP.pl


dwudziestomilionowy

1. liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 20 000 000;
2. liczący dwadzieścia milionów czegoś


SJP.pl


dwudziestominutowy

trwający dwadzieścia minut


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) trwający dwadzieścia minut

Wiktionary


dwudziestoośmiolatek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna mający dwadzieścia osiem lat

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dwadzieścia osiem lat

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. od dwudziestoośmiolatka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔːɕmʲjɔˈlatɛk, AS: dvuʒ́est•ośmʹi ̯olatek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestoośmioletni

 rzecz. dwudziestoośmiolatka ż.

Wiktionary


dwudziestoośmiolatka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta mająca dwadzieścia osiem lat

 (1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia osiem lat

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od dwudziestoośmiolatek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔːɕmʲjɔˈlatka, AS: dvuʒ́est•ośmʹi ̯olatka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestoośmioletni

 rzecz. dwudziestoośmiolatek m.

Wiktionary


dwudziestoośmioletni

trwający dwadzieścia osiem lat, mający dwadzieścia osiem lat


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający dwadzieścia osiem lat

 (1.2) trwający dwadzieścia osiem lat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 1543 roku do furty kapucyńskiego klasztoru zadzwonił dwudziestoośmioletni Feliks, wyrażając pragnienie zostania zakonnikiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔːɕmʲjɔˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́est•ośmʹi ̯oletʹńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziestoośmiolatek m., dwudziestoośmiolatka ż.

Wiktionary


dwudziestoośmioosobowy

przymiotnik

 (1.1) przeznaczony dla dwudziestu ośmiu osób, mogący pomieścić dwadzieścia osiem osób

 (1.2) złożony z dwudziestu ośmiu osób, wykonywany przez dwadzieścia osiem osób

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔːɕmʲjɔːsɔˈbɔvɨ, AS: dvuʒ́est•ośmʹi ̯•osobovy

Wiktionary


dwudziestoośmiotomowy

przymiotnik

 (1.1) składający się z dwudziestu ośmiu tomów, zawarty w dwudziestu ośmiu tomach, wydany w dwudziestu ośmiu tomach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔːɕmʲjɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvuʒ́est•ośmʹi ̯otõmovy

Wiktionary


dwudziestoosobowy

1. składający się z dwudziestu osób;
2. przeznaczony dla dwudziestu osób


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przeznaczony dla dwudziestu osób, mogący pomieścić dwadzieścia osób

 (1.2) złożony z dwudziestu osób, wykonywany przez dwadzieścia osób

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔːsɔˈbɔvɨ, AS: dvuʒ́est•osobovy

Wiktionary


dwudziestoparolatek

mężczyzna mający dwadzieścia parę lat; dwudziestokilkulatek


SJP.pl


dwudziestoparolatka

mężczyzna mający dwadzieścia parę lat; dwudziestokilkulatek


SJP.pl


dwudziestoparoletni

mający, trwający dwadzieścia kilka lat; dwudziestokilkuletni, dwudziestokilkoletni


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający lub trwający dwadzieścia kilka lat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W ubiegłym tygodniu w wypadku drogowym na „gierkówce“ zginęły dwie dwudziestoparoletnie dziewczyny.

 (1.1) Nowak porozmawiał tylko z synem inżyniera, dwudziestoparoletnim facetem o wąskiej, smutnej twarzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔparɔˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estoparoletʹńi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwudziestokilkuletni

Wiktionary


dwudziestopensówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) numizm. moneta o nominale dwudziestu pensów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔpɛ̃w̃ˈsufka, AS: dvuʒ́estopẽũ̯sufka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestopensowy

Wiktionary


dwudziestopensowy

przymiotnik

 (1.1) liczący dwadzieścia pensów, mający wartość dwudziestu pensów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔpɛ̃w̃ˈsɔvɨ, AS: dvuʒ́estopẽũ̯sovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziestopensówka

Wiktionary


dwudziestopięciocentówka

moneta o nominale dwudziestu pięciu centów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) moneta o nominale dwudziestu pięciu centów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔt͡sɛ̃nˈtufka, AS: dvuʒ́estopʹi ̯ė̃ńćocẽntufka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestopięciocentowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ćwierćdolarówka

Wiktionary


dwudziestopięciocentowy

przymiotnik

 (1.1) liczący dwadzieścia pięć centów, mający wartość dwudziestu pięciu centów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔt͡sɛ̃nˈtɔvɨ, AS: dvuʒ́estopʹi ̯ė̃ńćocẽntovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziestopięciocentówka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ćwierćdolarowy

Wiktionary


dwudziestopięciogodzinny

trwający dwadzieścia pięć godzin


SJP.pl


dwudziestopięcioipółletni

1. trwający dwadzieścia pięć lat i pół roku; przypadający za dwadzieścia pięć lat i pół roku;
2. będący w wieku dwudziestu pięciu lat i pół roku, mający dwadzieścia pięć lat i pół roku


SJP.pl


dwudziestopięciokilogramowy

1. ważący 25 kilogramów;
2. przeznaczony na 25 kilogramów czegoś


SJP.pl


dwudziestopięciolatek

mężczyzna mający dwadzieścia pięć lat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna mający dwadzieścia pięć lat

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dwadzieścia pięć lat

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. od dwudziestopięciolatka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatɛk, AS: dvuʒ́estopʹi ̯ė̃ńćolatek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestopięcioletni

 rzecz. dwudziestopięciolatka ż.

Wiktionary


dwudziestopięciolatka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta mająca dwadzieścia pięć lat

 (1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia pięć lat

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od dwudziestopięciolatek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatka, AS: dvuʒ́estopʹi ̯ė̃ńćolatka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestopięcioletni

 rzecz. dwudziestopięciolatek m.

Wiktionary


dwudziestopięciolecie

1. okres dwudziestu pięciu lat;
2. dwudziesta piąta rocznica czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) okres dwudziestu pięciu lat

 (1.2) dwudziesta piąta rocznica czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W ciągu dwudziestopięciolecia mojej pracy zawodowej tylko dwa razy byłem na chorobowym.

 (1.2) Hania z Rysiem obchodzą dwudziestopięciolecie zawarcia małżeństwa.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestopięcioletni

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) ćwierćwiecze

Wiktionary


dwudziestopięcioletni

mający dwadzieścia pięć lat, trwający dwadzieścia pięć lat itp.


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający dwadzieścia pięć lat

 (1.2) trwający dwadzieścia pięć lat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od dawna dwudziestopięcioletni Leonardo szalał z miłości do dziewiętnastoletniej brazylijskiej modelki Giselle.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estopʹi ̯ė̃ńćoletʹńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziestopięciolatek m., dwudziestopięciolatka ż., dwudziestopięciolecie n.

Wiktionary


dwudziestopięciometrowy

mający długość dwudziestu pięciu metrów, wynoszący dwadzieścia pięć metrów


SJP.pl


dwudziestopięcioosobowy

przymiotnik

 (1.1) przeznaczony dla dwudziestu pięciu osób, mogący pomieścić dwadzieścia pięć osób

 (1.2) złożony z dwudziestu pięciu osób, wykonywany przez dwadzieścia pięć osób

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔːsɔˈbɔvɨ, AS: dvuʒ́estopʹi ̯ė̃ńć•osobovy

Wiktionary


dwudziestopięciotomowy

przymiotnik

 (1.1) składający się z dwudziestu pięciu tomów, zawarty w dwudziestu pięciu tomach, wydany w dwudziestu pięciu tomach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvuʒ́estopʹi ̯ė̃ńćotõmovy

Wiktionary


dwudziestopięciotysięcznik

statek o nośności dwudziestu pięciu tysięcy ton


SJP.pl


dwudziestopiętrowy

mający dwadzieścia pięter


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) złożony z parteru i dwudziestu kondygnacji położonych nad nim

Wiktionary


dwudziestoprocentowy

stanowiący dwadzieścia procent czegoś


SJP.pl


dwudziestopunktowy

1. składający się z dwudziestu punktów;
2. mający wymiar dwudziestu punktów (np. czcionka)


SJP.pl


dwudziestościan

dwudziestościan foremny - jedna z pięciu brył platońskich, mająca 12 wierzchołków, 30 krawędzi i 20 ścian będących trójkątami równobocznymi; ikosaedr


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geom. wielościan o dwudziestu ścianach

Wiktionary

Dwudziestościan foremny a. ikosaedr lub ikozaedr (z gr.) – najbardziej złożony wielościan foremny o 20 ścianach w kształcie przystających trójkątów równobocznych. Ma 30 krawędzi i 12 wierzchołków oraz 15 płaszczyzn symetrii. Ścinając wierzchołki dwudziestościanu, otrzymujemy wielościan półforemny o nazwie dwudziestościan ścięty. Symetria bryły jest opisana niekrystalograficzną klasą m35.

Wikipedia


dwudziestosekundowy

trwający dwadzieścia sekund


SJP.pl


dwudziestosiedmiolatek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna mający dwadzieścia siedem lat

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dwadzieścia siedem lat

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. od dwudziestosiedmiolatka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔɕɛdmʲjɔˈlatɛk, AS: dvuʒ́estośedmʹi ̯olatek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestosiedmioletni

 rzecz. dwudziestosiedmiolatka ż.

Wiktionary


dwudziestosiedmiolatka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta mająca dwadzieścia siedem lat

 (1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia siedem lat

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od dwudziestosiedmiolatek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔɕɛdmʲjɔˈlatka, AS: dvuʒ́estośedmʹi ̯olatka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestosiedmioletni

 rzecz. dwudziestosiedmiolatek m.

Wiktionary


dwudziestosiedmioletni

mający dwadzieścia siedem lat, trwający dwadzieścia siedem lat itp.


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający dwadzieścia siedem lat

 (1.2) trwający dwadzieścia siedem lat

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔɕɛdmʲjɔˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estośedmʹi ̯oletʹńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziestosiedmiolatek m., dwudziestosiedmiolatka ż.

Wiktionary


dwudziestosiedmioosobowy

przymiotnik

 (1.1) przeznaczony dla dwudziestu siedmiu osób, mogący pomieścić dwadzieścia siedem osób

 (1.2) złożony z dwudziestu siedmiu osób, wykonywany przez dwadzieścia siedem osób

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔɕɛdmʲjɔːsɔˈbɔvɨ, AS: dvuʒ́estośedmʹi ̯•osobovy

Wiktionary


dwudziestosiedmiotomowy

przymiotnik

 (1.1) składający się z dwudziestu siedmiu tomów, zawarty w dwudziestu siedmiu tomach, wydany w dwudziestu siedmiu tomach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔɕɛdmʲjɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvuʒ́estośedmʹi ̯otõmovy

Wiktionary


dwudziestostopniowy

1. mający dwadzieścia stopni (w jakiejś skali);
2. mający dwadzieścia stopni, etapów


SJP.pl


dwudziestosześcioipółletni

1. trwający dwadzieścia sześć lat i pół roku; przypadający za dwadzieścia sześć lat i pół roku;
2. będący w wieku dwudziestu sześciu lat i pół roku, mający dwadzieścia sześć lat i pół roku


SJP.pl


dwudziestosześciolatek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna mający dwadzieścia sześć lat

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dwadzieścia sześć lat

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. od dwudziestosześciolatka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔʃɛɕt͡ɕɔˈlatɛk, AS: dvuʒ́estošeśćolatek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestosześcioletni

 rzecz. dwudziestosześciolatka ż.

Wiktionary


dwudziestosześciolatka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta mająca dwadzieścia sześć lat

 (1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia sześć lat

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od dwudziestosześciolatek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔʃɛɕt͡ɕɔˈlatka, AS: dvuʒ́estošeśćolatka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestosześcioletni

 rzecz. dwudziestosześciolatek m.

Wiktionary


dwudziestosześcioletni

mający dwadzieścia sześć lat, trwający dwadzieścia sześć lat itp.


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający dwadzieścia sześć lat

 (1.2) trwający dwadzieścia sześć lat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Inspektor Borman oskarża dwudziestosześcioletnią kobietę z Kaulun, która porzuciła swe półtoraroczne dziecko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔʃɛɕt͡ɕɔˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estošeśćoletʹńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziestosześciolatek m., dwudziestosześciolatka ż.

Wiktionary


dwudziestosześcioosobowy

przymiotnik

 (1.1) przeznaczony dla dwudziestu sześciu osób, mogący pomieścić dwadzieścia sześć osób

 (1.2) złożony z dwudziestu sześciu osób, wykonywany przez dwadzieścia sześć osób

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔʃɛɕt͡ɕɔːsɔˈbɔvɨ, AS: dvuʒ́estošeść•osobovy

Wiktionary


dwudziestosześciotomowy

przymiotnik

 (1.1) składający się z dwudziestu sześciu tomów, zawarty w dwudziestu sześciu tomach, wydany w dwudziestu sześciu tomach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔʃɛɕt͡ɕɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvuʒ́estošeśćotõmovy

Wiktionary


dwudziestotomowy

składający się z dwudziestu tomów, zawarty w dwudziestu tomach


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) składający się z dwudziestu tomów, zawarty w dwudziestu tomach, wydany w dwudziestu tomach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Oxford English Dictionary to fundamentalny dla języka angielskiego, dwudziestotomowy słownik, nad którym prace rozpoczęto jeszcze w XIX wieku. [...]

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvuʒ́estotõmovy

Wiktionary


dwudziestotonowy

1. ważący dwadzieścia ton;
2. mieszczący dwadzieścia ton czegoś;
3. mogący unieść dwadzieścia ton


SJP.pl


dwudziestotrzygodzinny

trwający dwadzieścia trzy godziny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) trwający dwadzieścia trzy godziny

 (1.2) będący w wieku dwudziestu trzech godzin

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔṭʃɨɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: dvuʒ́estoṭšygoʒ́ĩ•ny

Wiktionary


dwudziestotrzyipółletni

mający dwadzieścia trzy lata i pół roku


SJP.pl


dwudziestotrzylatek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna mający dwadzieścia trzy lata

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dwadzieścia trzy lata

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. od dwudziestotrzylatka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔṭʃɨˈlatɛk, AS: dvuʒ́estoṭšylatek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestotrzyletni

 rzecz. dwudziestotrzylatka ż.

Wiktionary


dwudziestotrzylatka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta mająca dwadzieścia trzy lata

 (1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia trzy lata

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od dwudziestotrzylatek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔṭʃɨˈlatka, AS: dvuʒ́estoṭšylatka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestotrzyletni

 rzecz. dwudziestotrzylatek m.

Wiktionary


dwudziestotrzyletni

mający dwadzieścia trzy lata, trwający dwadzieścia trzy lata itp.


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający dwadzieścia trzy lata

 (1.2) trwający dwadzieścia trzy lata

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dwudziestotrzyletnia Keiko Arimoto z radością przemierzała nieznane jej ulice Kopenhagi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔṭʃɨˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estoṭšyletʹńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziestotrzylatek m., dwudziestotrzylatka ż.

Wiktionary


dwudziestotrzyosobowy

przymiotnik

 (1.1) przeznaczony dla dwudziestu trzech osób, mogący pomieścić dwadzieścia trzy osoby

 (1.2) złożony z dwudziestu trzech osób, wykonywany przez dwadzieścia trzy osoby

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔṭʃɨɔsɔˈbɔvɨ, AS: dvuʒ́estoṭšyosobovy

Wiktionary


dwudziestotrzytomowy

przymiotnik

 (1.1) składający się z dwudziestu trzech tomów, zawarty w dwudziestu trzech tomach, wydany w dwudziestu trzech tomach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔṭʃɨtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvuʒ́estoṭšytõmovy

Wiktionary


dwudziestotygodniowy

przymiotnik

 (1.1) trwający dwadzieścia tygodni

 (1.2) będący w wieku dwudziestu tygodni

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔtɨɡɔdʲˈɲɔvɨ, AS: dvuʒ́estotygodʹńovy

Wiktionary


dwudziestotysięcznik

statek o nośności dwudziestu tysięcy ton


SJP.pl


dwudziestotysięczny

1. będący ostatnim elementem zbioru wielkości dwudziestu tysięcy;
2. złożony z dwudziestu tysięcy jednostek;
3. przeznaczony dla dwudziestu tysięcy osób lub rzeczy


SJP.pl


dwudziestowęglowy

mający dwadzieścia atomów węgla w cząsteczce


SJP.pl


dwudziestowieczny

dotyczący dwudziestego wieku, pochodzący z dwudziestego wieku, żyjący w dwudziestym wieku, dziejący się w dwudziestym wieku itp.


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) wywodzący się z dwudziestego wieku; taki, który miał miejsce lub żył w dwudziestym wieku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziewiętnastowieczne powieści traktowały o miłości jednostek ponad podziałami społecznymi, dwudziestowieczne — o samotności jednostki w świecie bez podziałów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔˈvʲjɛt͡ʃnɨ, AS: dvuʒ́estovʹi ̯ečny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziestowiecze n.

Wiktionary


dwudziestowiekowy

mający dwadzieścia wieków, trwający dwadzieścia wieków


SJP.pl


dwudziestówka

dawniej: moneta o wartości dwudziestu jednostek danego pieniądza


SJP.pl


dwudziestozłotówka

moneta o nominale dwudziestu złotych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) moneta lub banknot, którego wartość wynosi dwadzieścia złotych

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuˈd͡ʑɛstɔzwɔˈtufka, AS: dvuʒ́estozu̯otufka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwudziestozłotowy

Wiktionary


dwudziestozłotowy

mający wartość dwudziestu złotych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający wartość dwudziestu złotych

 (1.2) wynoszący dwadzieścia złotych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na banknocie dwudziestozłotowym widnieje rotunda z Cieszyna.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziestozłotówka ż.

Wiktionary


dwudziesty

liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 20


SJP.pl

przymiotnik odliczebnikowy

 (1.1) od 20

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) dzień miesiąca po dziewiętnastym

rzeczownik, rodzaj żeński

 (3.1) dwudziesta: godzina dwudziesta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od połowy lat dwudziestych zaczęto odkrywać Suwalszczyznę dla turystyki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuˈd͡ʑɛstɨ, AS: dvuʒ́esty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwudziesta ż., dwudziestka ż.

 licz. dwadzieścia, dwadzieścioro

 temsłow. dwudziesto-

Wiktionary


dwudzionek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) neol. weekend

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Już piątek, jeszcze tylko jeden dzień i dwudzionek!

Wiktionary


dwudźwięk

w muzyce: dwa dźwięki brzmiące jednocześnie


SJP.pl


dwuelektrodowy

mający dwie elektrody


SJP.pl


dwuelementowy

złożony z dwóch elementów


SJP.pl


dwuetapowo

przysłówek sposobu

 (1.1) w dwóch etapach, fazach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Budowa kanalizacji w Kiełpinie przebiegać będzie dwuetapowo, w 2005 i 2006 roku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvuwɛtaˈpɔvɔ, AS: dvuetapovo

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwuetapowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwufazowo, dwustopniowo

Wiktionary


dwuetapowy

składający się z dwóch etapów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odbywający się w dwóch etapach, realizowany w dwóch etapach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvuwɛtaˈpɔvɨ, AS: dvuetapovy

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. dwuetapowo

Wiktionary


dwuetatowiec

potocznie: osoba pracująca na dwa etaty


SJP.pl


dwuetatowość

praca na dwóch płatnych etatach przez pracownika


SJP.pl


dwuetatowy

pracujący na dwóch etatach


SJP.pl


dwuetyl

związek chemiczny, np. szczawian dwuetylu; dietyl


SJP.pl


dwuetyloamid

dwuetyloamid kwasu lizergowego - organiczny związek chemiczny, substancja psychoaktywna; LSD, dietyloamid


SJP.pl


dwuetyloamina

amina drugorzędowa stosowana do produkcji gum, farb, żywic; dietyloamina


SJP.pl


dwuetylowy

dwuetyl; dietylowy


SJP.pl


dwueurówka

moneta o nominale dwóch euro


SJP.pl


dwufalowy

działający przy pomocy dwóch fal biegnących, np. układ dwufalowy, antena dwufalowa


SJP.pl


dwufazowo

przysłówek sposobu

 (1.1) w dwóch fazach, etapach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obliczenia związane z doborem parametrów mechanizmów napędowych wysięgnika wykonuje się dwufazowo.

 (1.1) W innych przypadkach choroba przebiega dwufazowo, pojawiają się objawy podobne do grypy; złe samopoczucie, podwyższona temperatura i bóle głowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvufaˈzɔvɔ, AS: dvufazovo

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwufazowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwuetapowo, dwustopniowo

Wiktionary


dwufazowość

dwufazowy


SJP.pl

Patrz:

dwufazowy

dwufazowy

1. składający się z dwóch faz, etapów;
2. działający w układzie odpowiednich dwóch prądów przemiennych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) składający się z dwóch faz, etapów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W miarę upływu czasu coraz częściej pojawiają się cykle dwufazowe - z jajeczkowaniem mniej więcej w połowie cyklu, miesiączki wtedy stają się regularniejsze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvufaˈzɔvɨ, AS: dvufazovy

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. dwufazowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwustopniowy, dwuetapowy

Wiktionary


dwufenol

związek z dwoma grupami fenolowymi; difenol


SJP.pl


dwufenyl

organiczny związek chemiczny, dimer benzenu; difenyl, bifenyl


SJP.pl


dwufenyloamina

związek chemiczny używany jako fungicyd; difenyloamina


SJP.pl


dwufenyloetan

organiczny związek chemiczny; difenyloetan


SJP.pl


dwufenylometan

związek chemiczny powstający z benzolu przez działanie chlorku benzylu w obecności chlorku glinowego; difenylometan


SJP.pl


dwufenylowy

dwufenyl; difenylowy


SJP.pl


dwufosfat

łatwo przyswajalny przez rośliny mineralny nawóz fosforowy, precypitat


SJP.pl

Precypitat (dwufosfat) – rodzaj sztucznego nawozu mineralnego fosforowego. Składa się z fosforu w postaci fosforanu dwuwapniowego. Jakością dorównuje superfosfatowi.

Stosowany jest także jako mineralna domieszka do pasz. Nadaje się pod wszystkie rośliny uprawne i na wszystkie gleby. Otrzymuje się go z fosforytów poprzez oddziaływanie kwasu azotowego i zobojętnienie wydzielonego kwasu ortofosforowego mlekiem wapiennym.

Wikipedia


dwufosforan

sól lub ester kwasu difosforowego; difosforan


SJP.pl


dwufosforanowy

przymiotnik od: dwufosforan


SJP.pl


dwufosforany

sól lub ester kwasu difosforowego; difosforan


SJP.pl


dwufrankowy

mający wartość dwóch franków


SJP.pl


dwufunkcyjny

mający dwie funkcje


SJP.pl


dwufuntowy

1. mający wartość dwóch funtów;
2. ważący dwa funty


SJP.pl


dwugarbny

wielbłąd dwugarbny - wielbłąd o dwóch garbach, hodowany przede wszystkim w Azji; baktrian


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający dwa garby (najczęściej o wielbłądzie)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Już otwierałem usta, chcąc go nazwać dwugarbnym wielbłądem, gdy raptem zastanowiła mnie jego wyciągnięta ręka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuˈɡarbnɨ, AS: dvugarbny

Wiktionary


dwugarmond

rozmiar czcionki o wielkości 20 punktów typograficznych (7,520 mm)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) typogr. druk. w systemie miar typograficznych Didota stopień czcionki odpowiadający dwudziestu punktom (7,518 mm)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuˈɡarmɔ̃nt, AS: dvugarmõnt

Wiktionary


dwugatunkowy

złożony z dwóch gatunków, występujący w dwóch gatunkach


SJP.pl


dwugaz

mieszanina gazu węglowego i gazu wodnego


SJP.pl


dwugodzinny

trwający dwie godziny; dwugodzinowy (rzadko)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) trwający dwie godziny

 (1.2) mający dwie godziny, istniejący od dwóch godzin

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Związkowcy rozważają zorganizowanie ogólnopolskiego dwugodzinnego strajku ostrzegawczego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvuɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: dvugoʒ́ĩ•ny

Wiktionary


dwugodzinowy

rzadko: dwugodzinny (trwający dwie godziny)


SJP.pl


dwugramowy

ważący dwa gramy


SJP.pl


dwugroszówka

moneta o wartości dwu groszy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) moneta, której wartość wynosi dwa grosze

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvuɡrɔˈʃufka, AS: dvugrošufka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwugroszowy

Wiktionary


dwugroszowy

mający wartość dwóch groszy


SJP.pl


dwuguzka

wałczatka dwuguzka - gatunek pszczoły


SJP.pl


dwugwintowy

mający dwa gwinty


SJP.pl


dwugłos

1. wypowiedź dwóch osób na ten sam temat;
2. śpiew na dwa głosy


SJP.pl


dwugłoska

połączenie dwóch samogłosek w jednej sylabie; dyftong


SJP.pl

Dyftong, dwugłoska (stgr. δίφθογγος diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że są one zespolone niejako w jeden i mają właściwości pojedynczej samogłoski.

Wikipedia


dwugłośnikowy

mający dwa głośniki


SJP.pl


dwugłosowość

dwugłosowy


SJP.pl

Patrz:

dwugłosowy

dwugłosowy

złożony z dwóch głosów, skomponowany na dwa głosy, wykonywany przez dwa głosy itp.


SJP.pl


dwugłowicowy

wyposażony w dwie głowice


SJP.pl


dwugłowy

mający dwie głowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający dwie głowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po wsi poszła fama, że Mućka u Wiśniewskich urodziła dwugłowe cielę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuˈɡwɔvɨ, AS: dvugu̯ovy

Wiktionary


dwuhakowy

mający dwa haki


SJP.pl


dwuhektarowy

1. będący wielkości dwóch hektarów;
2. posiadający dwa hektary ziemi (np. rolnik dwuhektarowy)


SJP.pl


dwuhol

jednoczesny start za samolotem dwóch szybowców na linach holowniczych o różnej długości


SJP.pl


dwuimienny

mający dwa imiona


SJP.pl


dwuinstancyjność

dwuinstancyjny


SJP.pl

Instancja (łac. droga prawna, tok sprawy) – w prawie procesowym jest to zajmowanie miejsca w strukturze organów przez organ procesowy, dające mu zdolność do podejmowania określonych czynności postępowania.

Wikipedia

Patrz:

dwuinstancyjny

dwuipółgodzinny

trwający dwie i pół godziny


SJP.pl


dwuipółkilometrowy

mający długość dwóch i pół kilometra, wynoszący dwa i pół kilometra


SJP.pl


dwuipółkrotność

dwuipółkrotny


SJP.pl

Patrz:

dwuipółkrotny

dwuipółkrotny

powtarzający się dwa i pół raza


SJP.pl


dwuipółletni

mający dwa lata i pół roku


SJP.pl


dwuipółmetrowy

mający długość dwóch i pół metra


SJP.pl


dwuipółmilionowy

liczący dwa i pół miliona czegoś


SJP.pl


dwuipółminutowy

trwający dwie i pół minuty


SJP.pl


dwuizbówka

mieszkanie dwuizbowe


SJP.pl


dwuizbowość

dwuizbowy


SJP.pl

Patrz:

dwuizbowy

dwuizbowy

przymiotnik

 (1.1) złożony z dwóch izb, pomieszczeń

 (1.2) praw. polit. składający się z dwóch izb parlamentarnych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gmina przygotowała dla stróżów prawa dwuizbową, wyremontowaną siedzibę.

 (1.2) W Pekinie istnieje nawet parlament dwuizbowy – parlament, który nazywa się Ogólnochińskie Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvujizˈbɔvɨ, AS: dvui ̯izbovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwuizbowość ż.

Wiktionary


dwujądrowy

mający dwa jądra


SJP.pl


dwujajeczny

zawierający dwa jajka na pewną porcję


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który zawiera dwa jajka (na pewną porcję)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvujäˈjɛt͡ʃnɨ, AS: dvui ̯äi ̯ečny

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwujajowy

Wiktionary


dwujezdniowy

mający dwujez dni, trwający dwujez dni itp.


SJP.pl


dwujęzyczność

dwujęzyczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. posługiwanie się dwoma językami

Wiktionary

Wielojęzyczność, multilingwizm, różnojęzyczność, plurilingwizm, polilingwizm – czynne lub bierne posługiwanie się dwoma lub większą liczbą języków przez jednostkę lub grupę społeczną. Liczba osób wielojęzycznych na świecie przewyższa liczbę osób posługujących się tylko jednym językiem. Wielojęzyczność jest zjawiskiem powszechnym na obszarach Ziemi silnie zróżnicowanych etnicznie, takich jak Afryka, Indie czy Nowa Gwinea, gdzie wielu ludzi jednego języka używa w rodzinie, innego na bazarze, jeszcze innym zaś posługuje się w szkole. W efekcie osoby te mają więcej niż jeden język ojczysty, z tym że zakres opanowanego słownictwa w każdym z tych języków może być różny.

Wikipedia

Patrz:

dwujęzyczny

Przykłady

 (1.1) Ten wrzesień na przykład jest pomyślany po to, by pokazać na rozmaite sposoby niemiecko-łużycką dwukulturalność i naturalną dwujęzyczność miasta.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwujęzyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bilingwizm

Wiktionary


dwujęzyczny

dwujęzykowy;
1. posługujący się dwoma językami;
2. napisany w dwóch językach;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się dwoma językami


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o człowieku: mówiący w dwóch językach

 (1.2) napisany w dwóch językach

 (1.3) zamieszkany przez ludność, która posługuje się dwoma językami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój dziadek był dwujęzyczny, urodził się w Niemczech, ale większość życia spędził w Polsce, mówił więc po niemiecku i po polsku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvujɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: dvui ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwujęzyczność

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-3) dwujęzykowy

Wiktionary


dwujęzykowy

dwujęzyczny;
1. posługujący się dwoma językami;
2. napisany w dwóch językach;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się dwoma językami


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zob. dwujęzyczny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvujɛ̃w̃zɨˈkɔvɨ, AS: dvui ̯ẽũ̯zykovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwujęzyczny

Wiktionary


dwukadencyjność

dwukadencyjny


SJP.pl

Patrz:

dwukadencyjny

dwukanałowy

o urządzeniu elektronicznym: mający dwa kanały umożliwiające przekaz sygnałów elektrycznych


SJP.pl


dwukaratowy

ważący dwa karaty


SJP.pl


dwukartkowy

mający dwie kartki


SJP.pl


dwukasetowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) przeznaczony na dwie kasety

 (1.2) składający się z dwóch kaset

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvukasɛˈtɔvɨ, AS: dvukasetovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwukieszeniowy

Wiktionary


dwukąt

figura geometryczna, część sfery ograniczona dwiema płaszczyznami przechodzącymi przez jej środek


SJP.pl

Dwukąt sferyczny – część sfery definiowana na dwa równoważne sposoby:

  • część ograniczona dwoma różnymi łukami okręgów wielkich, łączącymi pewne dwa punkty antypodyczne sfery;
  • przecięcie sfery i kąta dwuściennego, którego krawędź przechodzi przez środek sfery.

Wikipedia


dwukielich

rodzaj kształtki rurowej, mufa łącząca dwie rury kanalizacyjne


SJP.pl


dwukierunkowiec

potocznie: osoba, która studiuje lub ukończyła dwa kierunki


SJP.pl


dwukierunkowość

dwukierunkowy


SJP.pl

Patrz:

dwukierunkowy

dwukierunkowy

przymiotnik

 (1.1) działający, odbywający się w dwóch kierunkach, mający dwa kierunki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Spora część ulic, dotychczas dwukierunkowych, będzie ulicami jednokierunkowymi.

 (1.1) Miała więc miejsce dwukierunkowa ekspansja chrześcijaństwa średniowiecznego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvucɛrũŋˈkɔvɨ, AS: dvuḱerũŋkovy

Wiktionary


dwukilogramowy

1. ważący 2 kilogramy;
2. przeznaczony na 2 kilogramy czegoś


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) ważący dwa kilogramy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kupiłam piękny dwukilogramowy schab bez kości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvucilɔɡrãˈmɔvɨ, AS: dvuḱilogrãmovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. dwukilowy

Wiktionary


dwukilometrowy

mający długość dwóch kilometrów, wynoszący dwa kilometry


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma wielkość dwóch kilometrów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na całym, dwukilometrowym odcinku drogi są same dziury.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvucilɔ̃mɛˈtrɔvɨ, AS: dvuḱilõmetrovy

Wiktionary


dwukilowiec

jacht z dwoma kilami; jacht dwukilowy


SJP.pl


dwukilowy

1. potocznie: dwukilogramowy;
2. jacht dwukilowy - jacht z dwoma kilami; dwukilowiec


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. dwukilogramowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kupiłam dwukilową szynkę na święta.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvuciˈlɔvɨ, AS: dvuḱilovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwukilogramowy

Wiktionary


dwuklamrowy

mający dwie klamry


SJP.pl


dwuklapkowce

morski ślimak tyłoskrzelny


SJP.pl


dwuklapkowiec

morski ślimak tyłoskrzelny


SJP.pl


dwuklapkowy

mający dwie klapki


SJP.pl


dwuklapowy

o liściach, owocach, torebkach nasiennych: podzielony na dwie części


SJP.pl


dwuklasówka

potocznie: szkoła dwuklasowa


SJP.pl


dwuklasowość

dwuklasowy


SJP.pl

Patrz:

dwuklasowy

dwuklasowy

obejmujący dwie klasy, mający dwie klasy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) eduk. mający dwie klasy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W wiosce funkcjonowała dwuklasowa szkoła podstawowa.

Wiktionary


dwuklik

dwukrotne naciśnięcie klawisza myszki w bardzo krótkim czasie (około pół sekundy), zazwyczaj służy otworzeniu danej aplikacji, pliku itp.; double-click


SJP.pl

Podwójne kliknięcie, dwukrotne kliknięcie – szybkie dwukrotne naciśnięcie przycisku myszy bez przesuwania kursora. Zazwyczaj podwójne kliknięcie na danym obiekcie powoduje dostęp do niego poprzez uruchomienie obiektu bezpośrednio lub po uprzednim automatycznym uruchomieniu programu, do którego przypisany jest typ danego obiektu (np. dla dokumentów tekstowych jest nim edytor tekstu, dla plików graficznych to program graficzny).

Wikipedia


dwukolczak

dwukolczak śródziemnomorski - gatunek rośliny z rodziny szakłakowatych


SJP.pl

Dwukolczak, dzierżydrzewo (Paliurus Miller) – rodzaj roślin z rodziny szakłakowatych (Rhamnaceae). Obejmuje 5 gatunków. Jeden z nich – dwukolczak śródziemnomorski P. spina-christi – rośnie w południowej Europie, Bliskim Wschodzie, w regionie Kaukazu, na wschodzie po Iran, Afganistan, Tadżykistan i Uzbekistan (jako introdukowany także w Teksasie i Chinach). Pozostałe cztery gatunki rosną w Azji Wschodniej od Wietnamu po Półwysep Koreański i Japonię, przy czym trzy z nich są endemitami Chin.

Wikipedia


dwukolny

przestarzale: dwukołowy


SJP.pl


dwukolorowość

dwubarwność, dichroizm


SJP.pl


dwukolorowy

mający dwa kolory (barwy); dwubarwny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma dwa kolory

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tapicerka jest dwukolorowa – górna część szara, a dolna beżowa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvukɔlɔˈrɔvɨ, AS: dvukolorovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwubarwny

Wiktionary


dwukolumnowy

złożony z dwóch kolumn


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który składa się z dwóch kolumn

Wiktionary


dwukomórkowy

składający się z dwóch komórek


SJP.pl


dwukomorówka

potocznie: kąpiel dwukomorowa


SJP.pl


dwukomorowy

mający dwie komory


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) techn. mający dwie komory

Wiktionary


dwukondygnacjowy

mający dwie kondygnacje; dwukondygnacyjny


SJP.pl


dwukondygnacyjny

mający dwie kondygnacje; dwukondygnacjowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) złożony z dwóch kondygnacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) - Chcemy, aby na placu Św. Katarzyny powstał dwukondygnacyjny parking podziemny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvukɔ̃ndɨɡnaˈt͡sɨjnɨ, AS: dvukõndygnacyi ̯ny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwupoziomowy

Wiktionary


dwukonka

dawniej: dorożka dwukonna


SJP.pl


dwukonny

1. o pojeździe: zaprzężony w dwa konie;
2. o silniku: mający moc dwóch koni mechanicznych


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) o pojazdach: taki, który jest zaprzęgany do dwóch koni

 (1.2) techn. mot. mający moc dwóch koni mechanicznych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kierowca ciągnika będąc w stanie nietrzeźwym najechał na wóz dwukonny powodując rany u trzech osób.

 (1.2) Łódź wyposażona jest w dwukonny silnik zaburtowy.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parokonny

Wiktionary


dwukoronówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) moneta o nominale 2 koron

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvukɔrɔ̃ˈnufka, AS: dvukorõnufka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwukoronowy

Wiktionary


dwukoronowy

przymiotnik

 (1.1) mający wartość/liczący/wynoszący 2 korony

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvukɔrɔ̃ˈnɔvɨ, AS: dvukorõnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwukoronówka

Wiktionary


dwukółka

rodzaj powozu; bieda, biedka, biga, bida


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. pojazd konny na dwóch kołach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuˈkuwka, AS: dvukuu̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwukołowy

Wiktionary


dwukółkowy

mający dwa kółka


SJP.pl


dwukołowiec

1. pojazd elektryczny z dwoma kołami po bokach;
2. przestarzale: pojazd o dwóch kołach; rower, bicykl


SJP.pl


dwukołówka

pojazd na dwóch kołach; dwukółka


SJP.pl


dwukołowy

mający dwa koła


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma dwa koła

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do ręcznego transportu paliwa służą jednokołowe taczki lub dwukołowe wózki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvukɔˈwɔvɨ, AS: dvukou̯ovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwukółka ż., dwukołowiec m.

Wiktionary


dwukreślny

oktawa dwukreślna - jedna z oktaw (dźwięki oznaczane małymi literami z dwójką arabską w górnym indeksie)


SJP.pl


dwukrok

sposób biegania na nartach stosowany głównie na płaskim terenie


SJP.pl

Krok – pozaukładowa jednostka miary długości, stosowana od starożytności.

Passus to historyczna rzymska miara długości, tzw. podwójny krok, ok. 1,48 metra. Jest to długość podwójnego kroku, czyli odległość między kolejnymi śladami jednej stopy.

Wikipedia


dwukropek

1. biedronka dwukropka - gatunek owada z rodziny biedronkowatych;
2. widelnica dwukropka - gatunek owada z rodziny widelnicowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. znak interpunkcyjny używany przed zapisem np. cytatu lub wyliczaniem pojęć

Wiktionary

Dwukropek ( : ) – znak interpunkcyjny w postaci dwóch umiejscowionych jedna nad drugą kropek (:), stosowany w środku zdania. Dwukropek jest znakiem zapowiadającym nową treść, np. przytoczenie czyjejś mowy, wymienianie terminów, tytułów, obcych zwrotów, wyliczenie osób lub przedmiotów, wprowadzonych zbiorowo – w formie ogólnej – w poprzedniej frazie. Kiedy to możliwe, należy unikać używania dwóch dwukropków w jednym wypowiedzeniu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dwukropek używany jest do oznaczenia, że to, co za nim stoi, jest wyjaśnieniem lub rozwinięciem tego, co go poprzedza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuˈkrɔpɛk, AS: dvukropek

Wiktionary


dwukropka

1. biedronka dwukropka - gatunek owada z rodziny biedronkowatych;
2. widelnica dwukropka - gatunek owada z rodziny widelnicowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ent. biedronka o dwóch kropkach na pancerzyku

forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.

 (2.1) D. lp. od: dwukropek

Wiktionary


dwukropkowy

1. mający dwie kropki;
2. dłużynka dwukropkowa - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych


SJP.pl


dwukrotnie

przysłówek

 (1.1) dwa razy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Każdej nocy dwukrotnie personel obchodził pokoje, głośno otwierał drzwi, zapalał światło, gadał, budził, kontrolował czy nikt nie robił czegoś głupiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuˈkrɔtʲɲɛ, AS: dvukrotʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwukrotność ż.

 przym. dwukrotny

 przysł. dwakroć

 licz. dwakroć

Wiktionary


dwukrotność

dwukrotny


SJP.pl

Patrz:

dwukrotny

dwukrotny

powtarzający się dwa razy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odbywający się/powtarzający się dwa razy

 (1.2) taki, który osiągnął/zdobył/robił coś dwa razy

 (1.3) dwa razy większy bądź mniejszy od czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) O ile armata uzyskała ocenę pozytywną, to urządzenia do kierowania ogniem z powodu dwukrotnych awarii zdyskwalifikowano.

 (1.3) Przebicie jest więc dwukrotne. – Z tego, co zarabiamy, możemy utrzymać rodziny, dać pracę kilkudziesięciu pracownikom firmy i kolejnym, od których odbieramy makulaturę – mówi Sobczyk.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuˈkrɔtnɨ, AS: dvukrotny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwukrotność ż.

 przysł. dwukrotnie, dwakroć, podwójnie

 licz. dwakroć

Wiktionary


dwuksiąg

cykl dwóch utworów literackich stworzonych przez jednego autora i odpowiednio powiązanych ze sobą tematycznie; dylogia


SJP.pl


dwukumarol

środek zapobiegający tworzeniu się skrzeplin w naczyniach krwionośnych, hamujący powstawanie protrombiny w wątrobie; trombosan


SJP.pl


dwukwadratowy

dotyczący kwadratu liczby będącej już kwadratem


SJP.pl


dwukwas

kwas dwuzasadowy; dikwas


SJP.pl


dwukwiatowy

fiołek dwukwiatowy - gatunek rośliny z rodziny fiołkowatych


SJP.pl


dwukłosowy

mający dwa kłosy


SJP.pl


dwulampowy

mający dwie lampy


SJP.pl


dwulatek

dziecko mające dwa lata; dwuroczniak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) chłopiec w wieku dwóch lat

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zwierzę mające dwa lata

 (2.2) rzecz lub roślina mające dwa lata

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. od dwulatka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W żłobku utworzono dodatkową grupę dla dwulatków.

 (1.1) Niektórzy dwulatkowie nie potrafią jeszcze sikać do nocnika.

 (1.1) Niektóre dwulatki w naszym żłobku strasznie płaczą.

 (2.1) W stajni było pięć koni, w tym dwa dwulatki.

 (2.2) Kupiłem samochód. To dwulatek, ale wygląda jak prosto spod igły.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuˈlatɛk, AS: dvulatek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwulatka ż.

 przym. dwuletni

Wiktionary


dwulatka

1. dziewczynka albo samica zwierząt mająca dwa lata;
2. okres obejmujący dwa lata


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dziewczynka mająca dwa lata

 (1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwa lata

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od dwulatek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuˈlatka, AS: dvulatka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwuletni

 rzecz. dwulatek m.

Wiktionary


dwulatki

dziecko mające dwa lata; dwuroczniak


SJP.pl


dwulecie

1. okres dwóch lat;
2. druga rocznica czegoś


SJP.pl


dwulekowy

składający się z dwóch leków


SJP.pl


dwuletni

mający dwa lata, trwający dwa lata itp.; dwuroczny (rzadko)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający dwa lata

 (1.2) trwający dwa lata

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kupiłem dwuletni samochód, a wszystko się już w nim psuje.

 (1.2) To nie są prawdziwe studia, tylko jakieś dwuletnie studium.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvuˈlɛtʲɲi, AS: dvuletʹńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwulecie n., dwulatek mos./mzw., dwulatka ż.

Wiktionary


dwulicowiec

człowiek skrywający prawdziwe myśli i uczucia, by przedstawić się w lepszym świetle; hipokryta, kłamca, faryzeusz, dwulicowiec


SJP.pl


dwulicowo

przysłówek

 (1.1) w sposób dwulicowy, nieszczerze

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwulicowość ż.

 przym. dwulicowy

Wiktionary


dwulicowość

hipokryzja, obłuda, fałszywość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha kogoś, kto swoje zachowanie zmienia w zależności od sytuacji i osób, z którymi się styka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvulʲiˈt͡sɔvɔɕt͡ɕ, AS: dvulʹicovość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwulicowiec m.

 przym. dwulicowy

 przysł. dwulicowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podwójna moralność, fałszywość, faryzeizm, faryzejstwo, faryzeuszostwo, hipokryzja, obłuda, przewrotność, zakłamanie

Wiktionary


dwulicowy

fałszywy, mówiący co innego zależnie od okoliczności i rozmówcy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) postępujący według zasad podwójnej moralności

 (1.2) daw. mający dwa aspekty, znaczenia

 (1.3) daw. mający dwa lica, dwie twarze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mogę otwarcie powiedzieć, że nie spotkałem nigdy kogoś bardziej dwulicowego [...]

 (1.1) Dlaczego właśnie Zbigniew Romaniuk jest bohaterem pana filmu? Przecież okazuje się osobą dwulicową, nie broni swych poglądów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvulʲiˈt͡sɔvɨ, AS: dvulʹicovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwulicowość ż., dwulicowiec m.

 przysł. dwulicowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obłudny, fałszywy, nieszczery, faryzejski, jezuicki, przewrotny, zakłamany

Wiktionary


dwulinijkowy

składający się z dwóch linijek; dwuwersowy, dwuwierszowy


SJP.pl


dwuliniowy

złożony z dwóch linii; bilinearny


SJP.pl


dwuliścienne

przedstawiciel gromady należącej do okrytozalążkowych


SJP.pl

Dwuliścienne (Dicotyledones) – wyróżniany w niektórych systemach jeszcze do końca XX wieku takson obejmujący wszystkie rośliny okrytonasienne z wyjątkiem jednoliściennych. Nazwa tej grupy roślin wywodzi się od wspólnej dla nich cechy – obecności dwóch liści zarodkowych (liścieni).

Wikipedia


dwuliścienny

przedstawiciel gromady należącej do okrytozalążkowych


SJP.pl


dwulistkowy

mający dwa listki


SJP.pl


dwulistnik

roślina zielna


SJP.pl

Wikipedia


dwulistny

1. mający dwa liście;
2. mający liście ułożone po dwa w okółku


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) bot. mający liście ułożone po dwa w okółku

Wiktionary


dwuliterówka

słowo dwuliterowe; dwójka


SJP.pl


dwuliterowy

złożony z dwóch liter; biliterowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który składa się z dwóch liter

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dwuliterowy skrótowiec PO może znaczyć np. Platforma Obywatelska bądź program operacyjny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvulʲitɛˈrɔvɨ, AS: dvulʹiterovy

Wiktionary


dwulitrowy

1. mający pojemność dwóch litrów;
2. zawierający dwa litry czegoś


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający pojemność dwóch litrów, zawierający dwa litry czegoś

Wiktionary


dwulufka

rodzaj śrutowej broni myśliwskiej, odmiana dubeltówki


SJP.pl


dwulufowy

mający dwie lufy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) wojsk. mający dwie lufy

Wiktionary


dwumandatowy

dysponujący dwoma mandatami poselskimi, senatorskimi itp.


SJP.pl


dwumarkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający wartość dwóch marek

 (1.2) wynoszący dwie marki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obok kufla leżała dwumarkowa moneta.

Wiktionary


dwumasa

potocznie: dwumasowe koło zamachowe - - element odpowiedzialny za tłumienie drgań i niwelowanie przeciążeń działających na skrzynię biegów i inne części układu napędowego


SJP.pl


dwumasowy

dwumasowe koło zamachowe - element odpowiedzialny za tłumienie drgań i niwelowanie przeciążeń działających na skrzynię biegów i inne części układu napędowego


SJP.pl


dwumasztowiec

statek dwumasztowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) żegl. statek mający dwa maszty

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvũmaˈʃtɔvʲjɛt͡s, AS: dvũmaštovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwumasztowy

Wiktionary


dwumasztowy

mający dwa maszty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o żaglowcu: mający dwa maszty

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvũmaˈʃtɔvɨ, AS: dvũmaštovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwumasztowiec m., dwumasztowość ż.

Wiktionary


dwumecz

konfrontacja dwu drużyn lub zawodników, składająca się z meczu i rewanżu


SJP.pl

Pojęcie dwumeczu występuje w różnych sportach:

  • dwumecz (koszykówka)
  • dwumecz (piłka nożna)

Wikipedia


dwumetrowiec

potocznie: osoba mająca dwa metry wzrostu


SJP.pl


dwumetrówka

przedmiot o długości dwóch metrów


SJP.pl


dwumetrowy

mający długość dwóch metrów, wynoszący dwa metry


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mierzący dwa metry albo dwa metry kwadratowe

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W naszej drużynie koszykarskiej występują tylko dwumetrowi zawodnicy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvũmɛˈtrɔvɨ, AS: dvũmetrovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwumetrowiec m.

Wiktionary


dwumetyl

związek chemiczny, np. siarczan dwumetylu; dimetyl


SJP.pl


dwumetyloamina

amina alifatyczna, gaz o zapachu zgniłych ryb; dimetyloamina


SJP.pl


dwumetyloanilina

związek chemiczny powstający przy ogrzewaniu aniliny z kwasem solnym i alkoholem metylowym; ważny produkt wyjściowy przy fabrykacji barwników


SJP.pl


dwumetylobenzen

pochodna benzenu posiadająca dwie grupy metylowe przyłączone do pierścienia aromatycznego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. zob. ksylen.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na kolokwium mieliśmy opisać otrzymywanie dwumetylobenzenu z benzenu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈdvumɛˈtɨlɔˈbɛ̃w̃zɛ̃n, AS: dvumetylobũ̯zẽn

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ksylen

Wiktionary


dwumetyloformamid

bezbarwna, higroskopijna, ruchliwa ciecz o specyficznym zapachu zgniłych ryb; stosowany głównie jako rozpuszczalnik substancji organicznych i jako absorbent gazów kwaśnych


SJP.pl


dwumetyloglioksym

Dimetyloglioksym – organiczny związek chemiczny z grupy oksymów. Jest stosowany w analizie chemicznej (jako odczynnik Czugajewa) do wykrywania szeregu metali, zwłaszcza jonów niklu (Ni2+):

Reakcja ta jest bardzo czuła – pozwala wykryć jedną część niklu w 400 tysiącach części wody (tj. 2,5 ppm).

Wikipedia


dwumetyloketon

Aceton, propan-2-on – organiczny związek chemiczny z grupy ketonów, najprostszy keton alifatyczny. Ma ostry, charakterystyczny zapach. Miesza się w każdych proporcjach z wodą, etanolem, eterami i innymi ketonami o niskiej masie cząsteczkowej.

Wikipedia


dwumetylotereftalan

ester kwasu tereftalowego; ciało krystaliczne w postaci blaszek lub igiełek, rozpuszczalne w czterochlorku węgla, acetonie, eterze i dwumetyloformamidzie


SJP.pl


dwumetylowy

eter dwumetylowy - organiczny związek chemiczny z grupy eterów, produkowany z gazu ziemnego, węgla lub biomasy; dimetyloeter, eter dimetylowy


SJP.pl


dwumian

suma dwóch elementów będących zmiennymi, liczbami bądź iloczynami zmiennych i/lub liczb (np.: x+y, 2x-5)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mat. suma lub różnica dwóch jednomianów;

Wiktionary

Dwumian – suma dwóch jednomianów. Dwumian jest rodzajem wielomianu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. dwumianik mrz.

 przym. dwumianowy

Wiktionary


dwumianik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od dwumian

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie dwumian, lecz tylko mały dwumianik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwumian m.

Wiktionary


dwumianowy

mający dwa miana


SJP.pl


dwumiarowy

1. o wierszu: mający dwie miary metryczne;
2. o takcie: dzielący się na dwie jednostki rytmiczne


SJP.pl


dwumiejscowy

mający dwa miejsca siedzące, mieszczący dwie osoby


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający dwa miejsca, przeznaczony dla dwóch osób

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Półtora Słupka także okazał się jednym z najbardziej udanych samolotów wielozadaniowych tej wojny. W wersji dwumiejscowej był samolotem rozpoznawczym, w jednomiejscowej myśliwcem bombardującym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvũmʲjɛ̇jˈst͡sɔvɨ, AS: dvũmʹi ̯ėi ̯scovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwuosobowy

Wiktionary


dwumies.

skrót od: dwumiesięcznik


SJP.pl


dwumiesięcznik

publikacja ukazująca się raz na dwa miesiące


SJP.pl

Dwumiesięcznik – czasopismo, które ukazuje się raz na dwa miesiące. Dwumiesięczniki poświęcone są najczęściej konkretnej problematyce, np. nauce, technice. Niektóre dwumiesięczniki wydawane są też w formie biuletynów.Nazwa utworzona na wzór miesięcznika, spopularyzowana głównie w XX w. w związku z intensywnym rozwojem czasopism naukowych i czasopism fachowych. Ze względu na formę zewnętrzną podobne są do miesięczników lub do kwartalników.

Wikipedia


dwumiesięczny

mający dwa miesiące, trwający dwa miesiące itp.


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) trwający dwa miesiące

 (1.2) będący w wieku dwóch miesięcy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po dwumiesięcznym stażu wreszcie otrzymałem dyplom czeladnika.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvũmʲjɛ̇ˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: dvũmʹi ̯ėśṇčny

Wiktionary


dwumiliardowy

liczący dwa miliardy czegoś


SJP.pl


dwumilimetrowy

mający długość dwóch milimetrów, wynoszący dwa milimetry


SJP.pl


dwumilionowy

1. liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 2 000 000;
2. liczący dwa miliony czegoś


SJP.pl


dwumilowy

mierzący dwie mile


SJP.pl


dwuminutowy

trwający dwie minuty


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) trwający dwie minuty

Wiktionary


dwumlask

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żart. inform. podwójne kliknięcie

Wiktionary


dwumocznik

związek chemiczny stosowany w analizie chemicznej; dimocznik


SJP.pl


dwumorgowy

mający długość dwóch mórg (morgów), wynoszący dwa (dwie) morgi


SJP.pl


dwumotorowiec

pojazd napędzany dwoma motorami


SJP.pl


dwumotorowy

poruszany siłą dwóch motorów; dwusilnikowy


SJP.pl


dwunaczyniowy

mający dwa naczynia


SJP.pl


dwunarodowy

odnoszący się do dwóch narodów, np. państwo dwunarodowe


SJP.pl


dwunasta

godzina dwunasta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) godzina 12 w południe

 (1.2) godzina 12 o północy

forma przymiotnika.

 (2.1) M. i W. ż. lp. od: dwunasty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Prezes będzie uchwytny tylko od dziesiątej do dwunastej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwunastka ż., dwunastnica ż.

 przym. dwunasty

 licz. dwanaście, dwanaścioro

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) południe

 (1.2) północ

Wiktionary


dwunastak

samiec sarny lub jelenia o sześciu odnogach na każdym rogu poroża


SJP.pl


dwunastka

1. grupa dwunastu osób lub przedmiotów;
2. potocznie o budynku, pokoju, pojeździe lub czymkolwiek, co oznaczone jest liczbą 12;
3. dwanaście lat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nazwa liczby 12

 (1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 12

 (1.3) całość składająca się z dwunastu części, elementów lub jednostek

Wiktionary

  • 12 – liczba naturalna.
  • Dwunastka - rodzaj śrutowej broni myśliwskiej.
  • Fałszywa dwunastka
  • Parszywa dwunastka
  • Fałszywa dwunastka II

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Długo czekałem na tramwaj. W końcu przyjechała dwunastka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvũˈnastka, AS: dvũnastka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwunasta ż., dwunastnica ż.

 przym. dwunasty

 licz. dwanaście, dwanaścioro

Wiktionary


dwunastkowy

przymiotnik

 (1.1) związany z liczbą dwanaście, dotyczący liczby dwanaście

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Fatalna opinia o tej liczbie sięga zamierzchłych, jeszcze babilońskich czasów, kiedy uchodziła za tę liczbę, która wzburza doskonałość systemu dwunastkowego.

Wiktionary


dwunastnica

początkowy odcinek jelita cienkiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. początkowy odcinek jelita cienkiego;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dwunastnica leży na wysokości pierwszego kręgu lędźwiowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvũnaˈstʲɲit͡sa, AS: dvũnastʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwunastka ż., dwunasta ż.

 przym. dwunastniczy, dwunasty, dwunastnicowy

 licz. dwanaście, dwanaścioro

Wiktionary


dwunastnicowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) anat. związany z dwunastnicą, dotyczący dwunastnicy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwunastnica ż.

 przym. dwunastniczy

Wiktionary


dwunastniczy

przymiotnik

 (1.1) anat. dotyczący dwunastnicy, produkowany w dwunastnicy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) U ssaków zadaniem gruczołów dwunastniczych jest produkcja i wydzielanie soku dwunastniczego, zawierającego enzymy trawiące węglowodany, białka oraz tłuszcze.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwunastnica ż.

 przym. dwunastnicowy

Wiktionary


dwunastoboczny

dotyczący dwunastoboku, mający dwanaście boków, ograniczony dwunastoma płaszczyznami itp.


SJP.pl


dwunastocylindrowy

przymiotnik

 (1.1) techn. mający dwanaście cylindrów

Wiktionary


dwunastodniowy

mający dwanaście dni, trwający dwanaście dni itp.


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) trwający dwanaście dni

 (1.2) będący w wieku dwunastu dni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Polski Komitet Pomocy Społecznej organizuje w Szkole Podstawowej nr 2 dwunastodniowe półkolonie dla około dwustu uczestników.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvũnastɔˈdʲɲɔvɨ, AS: dvũnastodʹńovy

Wiktionary


dwunastogodzinny

trwający dwanaście godzin


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) trwający dwanaście godzin

 (1.2) będący w wieku dwunastu godzin

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvũnastɔɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: dvũnastogoʒ́ĩ•ny

Wiktionary


dwunastoipółletni

mający dwanaście lat i pół roku


SJP.pl


dwunastoipółmilionowy

liczący dwanaście i pół miliona czegoś


SJP.pl


dwunastokącik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od dwunastokąt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie dwunastokąt, lecz tylko mały dwunastokącik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwunastokąt m.

Wiktionary


dwunastokąt

figura płaska mająca 12 kątów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geom. wielokąt o dwunastu bokach

Wiktionary

Wielokąt, wielobok – różnie definiowany typ figury geometrycznej:

  • w sensie najszerszym jest to dowolna zamknięta linia łamana;
  • czasem wymaga się dodatkowo, by była to łamana płaska;
  • dodatkowym założeniem może być, że jest to łamana zwyczajna;
  • wielokątem nazywa się też obszar płaszczyzny ograniczony łamaną zwyczajną; w tym wypadku jest to spójny zbiór stanowiący sumę skończonej liczby trójkątów zdefiniowanych jako sympleksy danej przestrzeni dwuwymiarowej.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. dwunastokątny

 rzecz. dwunastokącik mrz.

Wiktionary


dwunastokilometrowy

mający długość dwunastu kilometrów, wynoszący dwanaście kilometrów


SJP.pl


dwunastokrotnie

przysłówek

 (1.1) dwanaście razy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Politechnika Koszalińska dzięki pomocy lokalnych władz zwiększyła dwunastokrotnie liczbę studentów.

 (1.1) Pisarz był dwunastokrotnie nominowany do nagrody im. Janusza A. Zajdla.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvũnastɔˈkrɔtʲɲɛ, AS: dvũnastokrotʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 licz. dwunastokrotność ż.

 przym. dwunastokrotny

Wiktionary


dwunastokrotność

dwunastokrotny


SJP.pl

Patrz:

dwunastokrotny

dwunastokrotny

powtarzający się dwanaście razy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odbywający się/powtarzający się dwanaście razy

 (1.2) taki, który osiągnął/zdobył/robił coś dwanaście razy

 (1.3) dwanaście razy większy bądź mniejszy od czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvũnastɔˈkrɔtnɨ, AS: dvũnastokrotny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwunastokrotność ż.

 przysł. dwunastokrotnie

Wiktionary


dwunastolatek

osoba, która ma dwanaście lat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) chłopiec mający dwanaście lat

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dwanaście lat

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. od dwunastolatka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvũnastɔˈlatɛk, AS: dvũnastolatek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwunastoletni

 rzecz. dwunastolatka

Wiktionary


dwunastolatka

dziewczynka albo samica zwierząt mająca dwanaście lat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dziewczynka mająca dwanaście lat

 (1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwanaście lat

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od dwunastolatek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvũnastɔˈlatka, AS: dvũnastolatka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. dwunastoletni

 rzecz. dwunastolatek m.

Wiktionary


dwunastolatki

osoba, która ma dwanaście lat


SJP.pl


dwunastolecie

1. okres dwunastu lat;
2. dwunasta rocznica czegoś


SJP.pl


dwunastoletni

1. trwający dwanaście lat; przypadający za dwanaście lat;
2. będący w wieku dwunastu lat, mający dwanaście lat


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający dwanaście lat

 (1.2) trwający dwanaście lat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uderzyła z ogromną siłą w kajak, którym płynęli Adam (…) z dwunastoletnią córką Agatką.

 (1.1) Ma dwoje dzieci: dwunastoletnią Dianę i trzyletniego Filipa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvũnastɔˈlɛtʲɲi, AS: dvũnastoletʹńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwunastolecie n., dwunastolatek m., dwunastolatka ż.

Wiktionary


dwunastoliterowy

przymiotnik

 (1.1) taki, który składa się z dwunastu liter

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvũˈnastɔˌlʲitɛˈrɔvɨ, AS: dvũnastolʹiterovy

Wiktionary


dwunastometrowy

przymiotnik

 (1.1) mierzący dwanaście metrów albo dwanaście metrów kwadratowych

Wiktionary


dwunastomiesięczny

mający dwanaście miesięcy, trwający dwanaście miesięcy (całoroczny) itp.; roczny, jednoroczny, jednoletni


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) trwający dwanaście miesięcy

 (1.2) będący w wieku dwunastu miesięcy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W praktyce, pamiętam, zgłaszałem projekt zmiany regulaminu, aby terminarz posiedzeń Sejmu był przynajmniej dwunastomiesięczny.

 (1.1) Ekonomiści prognozowali, że produkcja przemysłowa w październiku, w ujęciu dwunastomiesięcznym, wzrosła o 0,9 proc. (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvũnastɔ̃mʲjɛ̇ˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: dvũnastõmʹi ̯ėśṇčny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) roczny

 (1.2) roczny

Wiktionary


dwunastominutowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) trwający dwanaście minut

Wiktionary


dwunastoosobowy

1. składający się z dwunastu osób;
2. przeznaczony dla dwunastu osób


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przeznaczony dla dwunastu osób, mogący pomieścić dwanaście osób

 (1.2) złożony z dwunastu osób, wykonywany przez dwanaście osób

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvũnastɔːsɔˈbɔvɨ, AS: dvũnast•osobovy

Wiktionary


dwunastopiętrowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) złożony z parteru i dwunastu kondygnacji położonych nad nim

Wiktionary


dwunastoprocentowy

stanowiący dwanaście procent czegoś


SJP.pl


dwunastościan

wielościan ograniczony dwunastoma wielokątami; dodekahedron


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geom. wielościan o dwunastu ścianach

Wiktionary

  • Dwunastościan foremny
  • Dwunastościan rombowy
  • Dwunastościan ścięty
  • Dwudziesto-dwunastościan przycięty
  • Dwudziesto-dwunastościan rombowy mały
  • Dwudziesto-dwunastościan rombowy wielki

Wikipedia


dwunastostopniowy

1. mający dwanaście stopni (w jakiejś skali);
2. mający dwanaście stopni, etapów


SJP.pl


dwunastosylabowiec

rodzaj utworu poetyckiego, w którym każdy wers składa się z dwunastu sylab; dwunastozgłoskowiec


SJP.pl


dwunastotomowy

przymiotnik

 (1.1) składający się z dwunastu tomów, zawarty w dwunastu tomach, wydany w dwunastu tomach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvũnastɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvũnastotõmovy

Wiktionary


dwunastotonowy

1. złożony z dwunastu tonów muzycznych;
2. ważący dwanaście ton;
3. mieszczący dwanaście ton czegoś;
4. mogący unieść dwanaście ton


SJP.pl


dwunastotygodniowy

przymiotnik

 (1.1) trwający dwanaście tygodni

 (1.2) będący w wieku dwunastu tygodni

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvũnastɔtɨɡɔdʲˈɲɔvɨ, AS: dvũnastotygodʹńovy

Wiktionary


dwunastowcy

odłam szyizmu uznający pierwszych 12 imamów; imamici


SJP.pl


dwunastowiec

wyznawca imamizmu, odłamu szyizmu uznającego pierwszych 12 imamów; imamita


SJP.pl


dwunastowieczny

dotyczący dwunastego wieku, pochodzący z dwunastego wieku, żyjący w dwunastym wieku, dziejący się w dwunastym wieku itp.


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który wydarzył się lub żył w dwunastym wieku; taki, który pochodzi z dwunastego wieku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To wtedy Saudyjczyk pierwszy raz dostrzegł w sobie wcielenie dwunastowiecznego arabskiego bohatera Saladyna, który powstrzymał armię krzyżowców i wyzwolił Jerozolimę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvũnastɔˈvʲjɛt͡ʃnɨ, AS: dvũnastovʹi ̯ečny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwunastowiecze n.

Wiktionary


dwunastozgłoskowiec

rodzaj utworu poetyckiego, w którym każdy wers składa się z dwunastu zgłosek


SJP.pl

Dwunastozgłoskowiec – rozmiar wiersza sylabicznego, występujący przeważnie w formatach średniówkowych 6 + 6 i 7 + 5. Dwunastozgłoskowiec ze średniówką po sylabie szóstej występuje na przykład u Sebastiana Grabowieckiego w jednym z wierszy z Setnika rymów duchownych:

Nieszczęsny jest żywot człowieka grzesznego,
Pajęczynie równe wszystkie sprawy jego;
A jako mol szatę, tak one żal kazi,
Które więc zła wola od Pana odrazi.

Wikipedia


dwunastozgłoskowy

złożony z dwunastu zgłosek (sylab); dwunastosylabowy


SJP.pl


dwunastozwrotkowy

składający się z dwunastu zwrotek


SJP.pl


dwunasty

liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 12


SJP.pl

przymiotnik odliczebnikowy

 (1.1) od 12

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) dzień miesiąca po jedenastym

rzeczownik, rodzaj żeński

 (3.1) dwunasta: godzina dwunasta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dwunastego (dnia) maja jest nasza rocznica ślubu.

 (1.1) Adaś świętuje dwunaste urodziny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: dvũˈnastɨ, AS: dvũnasty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwunastka ż., dwunasta ż., dwunastnica ż.

 licz. dwanaście, dwanaścioro

 temsłow. dwunasto-

Wiktionary


dwunawowy

mający dwie nawy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający dwie nawy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stara Synagoga wzniesiona została z końcem XV wieku przez czeskich Żydów. Swoją dwunawową formą przypominała gotyckie bożnice w Pradze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌdvũnaˈvɔvɨ, AS: dvũnavovy

Wiktionary


dwunitka

specjalny bawełniany sznurek wykonany z dwóch pokrętek


SJP.pl


dwunitkowy

mający dwie nitki, np. ścieg dwunitkowy


SJP.pl


dwunitrobenzen

pochodna benzenu posiadająca dwie grupy nitrowe przyłączone do pierścienia aromatycznego


SJP.pl

Dinitrobenzen, dwunitrobenzen - aromatyczny związek chemiczny, nitrowa pochodna benzenu, o wzorze C6H4(NO2)2. Silnie toksyczna substancja, wykorzystywana jako materiał wybuchowy i półprodukt do syntezy chemicznej.

Wikipedia