rodzaj ptaków z rodziny tymaliowatych
SJP.pl
Tymaliowate, tymalie, kurtodrozdy (Timaliidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). We współcześnie stosowanych ujęciach systematycznych obejmuje około pięćdziesięciu gatunków, które zamieszkują tropikalne i subtropikalne obszary Azji.
Wikipedia
rodzina ptaków z rzędu wróblowych; tymalie, kurtodrozdy
SJP.pl
Tymaliowate, tymalie, kurtodrozdy (Timaliidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). We współcześnie stosowanych ujęciach systematycznych obejmuje około pięćdziesięciu gatunków, które zamieszkują tropikalne i subtropikalne obszary Azji.
Wikipedia
o cechach tymaliowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potrawa z ryby lub mięsa w galarecie; auszpik
SJP.pl
mieszkaniec Tymbarku (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Tymbarku (wsi w Polsce)
SJP.pl
wieś w powiecie limanowskim
SJP.pl
Tymbark – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, siedziba gminy Tymbark.
Tymbark uzyskał lokację miejską w 1353 roku, zdegradowany w 1896 roku. Tymbark był miastem królewskim położonym w końcu XVI wieku w tenucie tymbarskiej w powiecie szczyrzyckim województwa krakowskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
tymczasowy dom lub schronisko dla zwierzęcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. coś tymczasowego, na krótki czas
(1.2) pot. środ. tymczasowy dom i opieka dla zwierzęcia przed adopcją
Wiktionary
rzecz. tymczasowość ż.
przym. tymczasowy
przysł. tymczasowo, tymczasem
partyk. tymczasem
wykrz. tymczasem
Wiktionary
1. w tym właśnie czasie, kiedy dzieje się coś innego, np.: Ty odrabiaj lekcje, ja tymczasem pójdę do sklepu.;
2. teraz, obecnie, na razie, do chwili aż coś nastąpi, np.: Tymczasem zastanów się, nic nie odpowiadaj.;
3. jednak, natomiast, wszakże, pomimo to, np.: Byłem innego zdania, tymczasem się okazało, że on miał rację.
SJP.pl
partykuła
(1.1) sygnalizuje treść przeciwstawną do tego, co było powiedziane przed chwilą
(1.2) sygnalizuje treść niezgodną z oczekiwaniami wyrażonymi w pierwszej części zdania
przysłówek
(2.1) w tym samym czasie, o którym była mowa
(2.2) do tego czasu, o którym była mowa
wykrzyknik
(3.1) forma pożegnania na krótki okres
Wiktionary
(1.1) Lubię horrory, tymczasem moja żona woli komedie.
(1.2) Miałem nadzieję, że na urlopie wypocznę, tymczasem okazał się bardziej męczący od pracy.
(2.1) My tu sobie rozmawiamy, tymczasem dzieci podkradają ciasto!
(2.2) Może jeszcze kiedyś będę miał dzieci, tymczasem jednak przestań mnie o nie męczyć, mamo.
(3.1) Tymczasem, Gosiu! Zobaczymy się jutro.
Wiktionary
IPA: tɨ̃mˈt͡ʃasɛ̃m, AS: tỹmčasẽm
Wiktionary
przym. tymczasowy
przysł. tymczasowo
rzecz. tymczas mrz.
Wiktionary
(1.1) podczas gdy
(1.2) jednak
(2.1) a tymczasem
(2.2) na razie
(3.1) na razie, trzymaj się, bywaj
Wiktionary
przysłówek
(1.1) nie na stałe; do czasu spodziewanej zmiany
(1.2) daw. tymczasem; w tym czasie, o którym była mowa
Wiktionary
rzecz. tymczas mrz., tymczasowość ż.
przym. tymczasowy
przysł. sp. tymczasem
partyk. tymczasem
wykrz. tymczasem
Wiktionary
(1.1) chwilowo, czasowo, do czasu, na pewien czas, na razie, okresowo, przejściowo
(1.2) współcz. tymczasem
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co tymczasowe
Wiktionary
przym. tymczasowy
przysł. tymczasowo
rzecz. tymczas mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który trwa tylko jakiś czas
Wiktionary
(1.1) To miało być tymczasowe rusztowanie, a stoi już siedem miesięcy!
Wiktionary
IPA: ˌtɨ̃mt͡ʃaˈsɔvɨ, AS: tỹmčasovy
Wiktionary
rzecz. tymczas mrz., tymczasowość ż.
przysł. tymczasowo, tymczasem
partyk. tymczasem
wykrz. tymczasem
Wiktionary
(1.1) czasowy, nieciągły, nietrwały
Wiktionary
1. zdrobnienie od: Tymoteusz (imię męskie);
2. nazwisko
SJP.pl
Tymek lub Seven Phoenix, właśc. Tymoteusz Tadeusz Bucki (ur. jako Tymoteusz Polcar 28 października 1994 w Opolu) – polski artysta, piosenkarz, autor utworów muzycznych i tekstów, producent muzyczny oraz kompozytor.
Jego płyty oraz utwory wielokrotnie osiągały status platynowych i diamentowych płyt. Sprzedał w Polsce ponad 60 tys. egzemplarzy swoich albumów.
Wikipedia
potoczna nazwa polskiej srebrnej złotówki (wartość nominalna - 1 zł (30 gr), wartość realna - ok. 12-18 gr) bitej przez Andrzeja Tymfa w latach 1663-67; tynf
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) hist. monet. dawna moneta polska ze srebra i miedzi bita masowo w latach 60. XVII w.;
Wiktionary
Tymf (tynf) – początkowo potoczna, od uniwersału Przebendowskiego (1717) oficjalna, nazwa srebrnych monet podwartościowych (kredytowych) Rzeczypospolitej Obojga Narodów, w których ilość srebra była niższa niż deklarowana przez emitenta wartość.
Wikipedia
(1.1) tynf
Wiktionary
tymianek; gatunek macierzanki, lecznicza krzewinka uprawiana w Europie, północnej Afryce i w Kanadzie
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Thymus vulgaris|ref=tak., gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych pochodzącej z rejonów Morza Śródziemnego i stosowanej jako przyprawa;
(1.2) kulin. spoż. liście czasem wraz z łodygą tymianku (1.1) używane jako przyprawa
Wiktionary
Wikipedia
IPA: tɨ̃ˈmʲjãnɛk, AS: tỹmʹi ̯ãnek
Wiktionary
przym. tymiankowy
rzecz. tymian m.
Wiktionary
(1.1) macierzanka tymianek
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
3 cieki w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) o zapachu tymianku
Wiktionary
rzecz. tymianek mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
jeden z czterech nukleozydów, z których zbudowane jest DNA
SJP.pl
Tymidyna – organiczny związek chemiczny z grupy nukleozydów pirymidynowych, zbudowany z azotowej zasady pirymidynowej tyminy oraz pięciowęglowego cukru prostego (pentozy) – deoksyrybozy połączonych wiązaniem N-glikozydowym. Jest jednym z czterech nukleozydów, z których zbudowany jest DNA.
Wikipedia
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Tymieniec – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Szczytniki.
Liczba mieszkańców na dzień 31 grudnia 2019 r. wynosiła 241 osób, w tym 133 mężczyzn i 108 kobiet.
Wikipedia
zasada azotowa, pirymidyna
SJP.pl
Tymina (skróty: Thy, T) – organiczny związek chemiczny z grupy pirymidyn, jedna z pięciu zasad azotowych, wchodzących w skład podstawowych nukleotydów kwasów nukleinowych (DNA i RNA). W dwuniciowych kwasach nukleinowych tymina tworzy parę komplementarną z adeniną za pomocą dwóch wiązań wodorowych.
Tymina po połączeniu wiązaniem N-glikozydowym z deoksyrybozą tworzy nukleozyd pirymidynowy – tymidynę. Odpowiednikiem tyminy w RNA jest uracyl, a tymidyny – urydyna.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
leczniczy wyciąg z tymianku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny, składnik olejków eterycznych występujących w macierzance (tymianku), lebiodce (oregano) i cząbrze;
Wiktionary
Tymol (2-izopropylo-5-metylofenol) – organiczny związek chemiczny z grupy terpenoidów i fenoli. Jest obok swojego izomeru karwakrolu składnikiem olejków eterycznych występujących w macierzance (tymianku), lebiodce (oregano) i cząbrze. Tworzy bezbarwne kryształy o charakterystycznym silnym zapachu macierzanki.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) thymol
* arabski: (1.1) ثيمول m.
* białoruski: (1.1) тымол m.
* francuski: (1.1) thymol m.
* japoński: (1.1) チモール (chimōru)
* łotewski: (1.1) timols m.
* słowacki: (1.1) tymol m.
* węgierski: (1.1) timol
* włoski: (1.1) timolo m.
źródła.
== tymol (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) biochem. tymol
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) thymol
* arabski: (1.1) ثيمول m.
* białoruski: (1.1) тымол m.
* francuski: (1.1) thymol m.
* japoński: (1.1) チモール (chimōru)
* łotewski: (1.1) timols m.
* słowacki: (1.1) tymol m.
* węgierski: (1.1) timol
* włoski: (1.1) timolo m.
źródła.
== tymol (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) biochem. tymol
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
lek poprawiający nastrój, znoszący stan depresyjny; lek antydepresyjny
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: Tymona
Wiktionary
Tymon – imię męskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego "ten, który czci", utworzone od imion złożonych typu Timótheos za pomocą sufiksu --n i odrzucenia drugiej części.
Tymon imieniny obchodzi: 19 kwietnia, jako wspomnienie św. Tymona, ucznia apostolskiego i 28 września.
Wikipedia
(1.1) Tymon staje się w Polsce coraz popularniejszym imieniem.
(1.1) Cerkiew prawosławna wspomina apostoła Tymona trzykrotnie.
Wiktionary
IPA: ˈtɨ̃mɔ̃n, AS: tỹmõn
Wiktionary
rzecz. Tymona ż.
:: zdrobn. Tymonek mos., Tymuś mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Tymon
Wiktionary
(1.1) Zawiozę Tymonka do babci Karoliny.
Wiktionary
rzecz. Tymon mos.
Wiktionary
Tymon z małżonką; Tymonowie
SJP.pl
Tymon z małżonką; Tymonostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Tymona lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
trawa o prostych źdźbłach, długich, szorstkich liściach i gęstym, kłosokształtnym kwiatostanie; tymotka
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Tymoteusz – imię męskie pochodzenia greckiego, które do polszczyzny trafiło przez łacinę. Wywodzi się od imienia Τιμόθεος (Timotheos), a to od słów τιμάω (timao) i θεός (theos) oznaczających „czczący boga”.
Tymoteusz imieniny obchodzi 24 stycznia, 26 stycznia, 28 lutego, 6 kwietnia, 3 maja, 21 maja, 10 czerwca, 19 sierpnia, 22 sierpnia, 19 grudnia. Do imienin 24 stycznia odnosi się przysłowie „na świętego Tymoteusza trzeba ci czapki, nie kapelusza”. Zdrobnienia to „Tymek”, „Tymuś”, „Tymoteuszek”.
Wikipedia
(1.1) Kiedy Sylas i Tymoteusz przyszli z Macedonii, Paweł oddał się wyłącznie nauczaniu i udowadniał Żydom, że Jezus jest Mesjaszem.
(1.1) Żona kupiła Tymoteuszowi zegarek za 1000 złotych.
Wiktionary
IPA: ˌtɨ̃mɔˈtɛwuʃ, AS: tỹmoteu̯uš
Wiktionary
rzecz. Tymoteuszowa ż.
:: zdrobn. Tymoteuszek mos.
przym. Tymoteuszowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Tymoteusz
Wiktionary
(1.1) Babcia nasmaży Tymoteuszkowi racuchów z jabłkami.
Wiktionary
rzecz. Tymoteusz mos., Tymoteuszowa ż.
przym. Tymoteuszowy
Wiktionary
(1.1) Tymek, Tymuś
Wiktionary
Tymoteusz z małżonką; Tymoteuszowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) przest. żona Tymoteusza
Wiktionary
(1.1) Muszę dziś wieczorem zajechać po Tymoteuszową na stację do Rabki.
Wiktionary
rzecz. Tymoteusz mos., Tymoteuszek mos.
przym. Tymoteuszowy
Wiktionary
Tymoteusz z małżonką; Tymoteuszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Tymoteusza lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Tymoteusza
Wiktionary
(1.1) Garniec z monetami ktoś zakopał na Tymoteuszowym polu.
Wiktionary
rzecz. Tymoteusz mos., Tymoteuszek mos., Tymoteuszowa ż.
Wiktionary
jednoroczna lub wieloletnia roślina z rodziny traw; brzanka
SJP.pl
Tymotka (Phleum L.) – rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych. Obejmuje 15 gatunków występujących w strefie umiarkowanej półkuli północnej oraz w Ameryce Południowej. Kilka gatunków ma istotne znaczenie jako rośliny pastewne, zwłaszcza tymotka łąkowa Phleum pratense. Trawy te są częstym powodem kataru siennego. Wszystkie posiadają zbity, cylindryczny kwiatostan.
Wikipedia
kłośnica tymotnica - gatunek muchówki z rodziny kłośnicowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
hormon grasicy
SJP.pl
Tymozyna – hormon wydzielany przez grasicę. Przyspiesza dojrzewanie limfocytów T, ma działanie przeciwnowotworowe poprzez pobudzanie limfopoezy. Pełni istotną rolę w zwalczaniu chorób autoimmunologicznych.
Wikipedia
tympanon;
1. bębenek ucha; błona bębenkowa
2. trójkątne pole frontonu
3. płyta półkolista nad nadprożem portalu
4. antyczny bębenek ręczny o dwóch membranach
SJP.pl
tympanalny narząd - narząd służący do odbioru fal dźwiękowych np. u pasikoników
SJP.pl
badanie słuchu polegające na analizie podatności błony bębenkowej na zmiany ciśnienia; audiometria impedancyjna
SJP.pl
Tympanometria – forma nieinwazyjnej metody badania słuchu. Polega na mierzeniu odbicia fali dźwiękowej od błony bębenkowej podczas zmiany ciśnienia w przewodzie słuchowym zewnętrznym.
Jej wynikiem jest powstanie krzywej, tympanogramu, za pomocą której można zdiagnozować m.in. pęknięcie błony bębenkowej, infekcje ucha środkowego, niedrożność trąbki Eustachiusza i nieprawidłowość zanikania odruchu strzemiączkowego.
Wikipedia
tympan;
1. bębenek ucha; błona bębenkowa;
2. trójkątne pole frontonu;
3. płyta półkolista nad nadprożem portalu;
4. antyczny bębenek ręczny o dwóch membranach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. gładkie lub wypełnione płaskorzeźbą pole wewnątrz frontonu;
(1.2) archit. półkoliste lub ostrołukowe pole między nadprożem a łukiem portalu
(1.3) daw. muz. bębenek używany przy ceremoniach w starożytnej Grecji i Rzymie;
(1.4) daw. techn. starożytne bębnowe koło czerpakowe do wody;
Wiktionary
Tympanon (lub tympan) (gr. τύμπανον, týmpanon – bęben, łac. tȳmpănŭm) – detal architektoniczny.
W architekturze klasycznej terminem tym określano wewnętrzne trójkątne pole pomiędzy gzymsami frontonu, gładkie lub wypełnione rzeźbą, stanowiące charakterystyczny element monumentalnych budowli Grecji i Rzymu. W reprezentacyjnej budowli antycznej trójkątny szczyt zwykle zamykał przestrzeń dachową od strony licowej (przedniej) i tylnej. Element ten występuje także w monumentalnych budynkach nowożytnych, kształtowanych pod wpływem architektury antycznej (klasycyzm i eklektyzm historyczny).
Wikipedia
IPA: tɨ̃mˈpãnɔ̃n, AS: tỹmpãnõn
Wiktionary
(1.1) tympan
Wiktionary
operacyjne odtworzenie błony bębenkowej lub jej części
SJP.pl
Tympanoplastyka, operacja tympanoplastyczna – rodzaj operacji laryngologicznej poprawiającej słuch poprzez odtworzenie drogi przewodzenia dźwięku w uchu środkowym.
Istotą zabiegu jest rekonstrukcja kosteczek słuchowych lub błony bębenkowej. Tympanoplastyka to operacja w obrębie jamy bębenkowej. Wykonuje się ją przy użyciu mikroskopu operacyjnego.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z tympanosklerozą, świadczący o tympanosklerozie
Wiktionary
(1.1) Regułą jest, że zaawansowane zmiany tympanosklerotyczne występują najczęściej w uszach suchych, gdzie wygasł już stan zapalny […].
Wiktionary
rzecz. tympanoskleroza ż.
przym. tympanosklerotycznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. odkładanie się złogów soli wapnia w tkankach ucha środkowego, zwłaszcza w błonie śluzowej ścian jamy bębenkowej;
Wiktionary
Tympanoskleroza (łac. tympanosclerosis), stwardnienie ucha środkowego – forma schorzenia ucha środkowego. Proces chorobotwórczy powodujący włóknienie i tworzenie się złogów soli wapnia w obrębie ucha środkowego i trąbki Eustachiusza. Czasami poprzez usztywnienie kosteczek słuchowych i przerost złogów dochodzi do utraty lub upośledzenia słuchu.
Wikipedia
(1.1) Postawienie ostatecznego, pewnego rozpoznania tympanosklerozy jest zwykle możliwe dopiero śródoperacyjnie.
Wiktionary
przym. tympanosklerotyczny
przysł. tympanosklerotycznie
Wiktionary
dawniej: płot z gałęzi; także: ogrodzone takim płotem miejsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. mur
(1.2) stpol. płot gw-pl|Poznań. ten
Wiktionary
(2.1) Tyn obrozek, coś namalowoł, je ónaki.
Wiktionary
IPA: tɨ̃n, AS: tỹn
Wiktionary
rzecz. Tyniec m.
Wiktionary
1. dawniej drewniana faska z przykrywką;
2. kubeł;
3. ogrodzenie z gałęzi; tyn
SJP.pl
Tyndalizacja, pasteryzacja frakcjonowana – metoda konserwacji żywności w puszkach, która polega na dwu-trzykrotnej pasteryzacji przeprowadzanej w odstępach 1-3-dniowych. Termin wywodzi się od nazwiska irlandzkiego uczonego Johna Tyndalla. Ze względu na koszty nie znalazła powszechnego zastosowania.
Wikipedia
Tyndall – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Dakota Południowa, w hrabstwie Bon Homme.
Wikipedia
potoczna nazwa polskiej srebrnej złotówki (wartość nominalna - 1 zł (30 gr), wartość realna - ok. 12-18 gr) bitej przez Andrzeja Tymfa w latach 1663-67; tymf
SJP.pl
Tymf (tynf) – początkowo potoczna, od uniwersału Przebendowskiego (1717) oficjalna, nazwa srebrnych monet podwartościowych (kredytowych) Rzeczypospolitej Obojga Narodów, w których ilość srebra była niższa niż deklarowana przez emitenta wartość.
Wikipedia
Tynica – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie zwoleńskim, w gminie Tczów. Ma status sołectwa.
Według Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań z 2011 roku liczba ludności w Tynicy wynosi 283 osoby z czego 45,6% mieszkańców stanowią kobiety, a 54,4% ludności to mężczyźni.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim nazwa dzielnic polskich miast i wsi;
Wiktionary
Dzielnice miast:
Wsie:
Wikipedia
(1.1) Benedyktyni w Tyńcu mają kwiaty w ikebanach.
Wiktionary
przym. tyniecki
rzecz. tyn mrz.
zaim. tyn
Wiktionary
związany z Tyńcem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tyńcem, dotyczący Tyńca
Wiktionary
rzecz. Tyniec m.
Wiktionary
Tyniowice – wieś w Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Roźwienica. Położona na Podgórzu Rzeszowskim, nad rzeczką Mleczką, 16 km na południowy zachód od Jarosławia.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie przemyskim.
Wikipedia
1. warstwa zaprawy nakładana na ściany itp. dla ochrony przed wpływami atmosferycznymi (i dla poprawienia wyglądu); tynki (rzadziej);
2. ironicznie: zbyt mocny makijaż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. powłoka odpowiednio przygotowanej zaprawy budowlanej nałożonej na surową powierzchnię ściany, filaru, sufitu, itp.
(1.2) przen. iron. zbyt gruby, przesadny makijaż
Wiktionary
Tynk – warstwa z zaprawy lub gipsu pokrywająca powierzchnie ścian, sufitów, kolumn, filarów itp. wewnątrz i na zewnątrz budynku. Zadaniem jej jest zabezpieczenie powierzchni przed działaniem czynników atmosferycznych (w przypadku tynków zewnętrznych), ochrona przed działaniem czynników wewnątrz pomieszczeń (np. para wodna), ogniem (elementy drewniane) oraz nadanie estetycznego wyglądu elementom budynku. Tynk stosuje się również jako warstwę podkładową pod elementy wymagające gładkiego podłoża (płyty styropianowe, płytki ceramiczne) - powszechnie stosuje się wówczas tynk cementowy, cementowo-wapienny lub gipsowy.
Wikipedia
rzecz. tynkarz m., tynkowanie n., tynkownica ż., otynkowanie n., zatynkowywanie n., zatynkowanie n., wytynkowanie n.
czas. tynkować ndk., otynkować dk., wytynkować dk., zatynkowywać ndk., zatynkować dk.
przym. tynkarski, tynkowy, natynkowy, podtynkowy
Wiktionary
(1.2) tapeta
Wiktionary
minerał zbudowany głównie z uwodnionego boranu sodu; tinkal, boraks rodzimy
SJP.pl
→ tynkarz
SJP.pl
Obrostka murówka, tynkarka (Megachile parietina) – gatunek owada z rodziny miesierkowatych (Megachilidae). W Polsce prawdopodobnie wyginął.
Gatunek występuje na obszarze przyśródziemnomorskim oraz w południowo-zachodniej i centralnej Azji. W północnej części Europy gatunek znany z Węgier i Niemiec Środkowych (południowe doliny gór Harz i w Saksonii).
Wikipedia
dotyczący tynkarza, tynkowania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z tynkiem
Wiktionary
rzecz. tynk mrz., tynkarz mos.
czas. tynkować
Wiktionary
robotnik pokrywający ściany tynkiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zaw. bud. murarz będący specjalistą w zakresie tynkowania
Wiktionary
(1.1) Elementarną umiejętnością tynkarza jest samodzielne sporządzenie zapraw tynkarskich.
Wiktionary
IPA: ˈtɨ̃ŋkaʃ, AS: tỹŋkaš
Wiktionary
rzecz. tynk m., tynkowanie n., otynkowanie n., zatynkowanie n., wytynkowanie n., tynkarstwo n., tynkownica ż.
czas. tynkować ndk., otynkować dk., wytynkować dk., zatynkować dk.
przym. tynkarski, tynkowy, natynkowy, podtynkowy
przysł. natynkowo, podtynkowo
Wiktionary
1. warstwa zaprawy nakładana na ściany itp. dla ochrony przed wpływami atmosferycznymi (i dla poprawienia wyglądu); tynki (rzadziej);
2. ironicznie: zbyt mocny makijaż
SJP.pl
mający niektóre właściwości tynku, przypominający tynk
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) nakładać tynk na wewnętrzną lub zewnętrzną ścianę budynku
Wiktionary
IPA: tɨ̃ŋˈkɔvat͡ɕ, AS: tỹŋkovać
Wiktionary
rzecz. tynk m., tynkowanie n., tynkarz m.
czas. otynkować, zatynkować
przym. tynkowy, tynkarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tynkować.
Wiktionary
czas. tynkować ndk.
rzecz. tynkarz mos., tynk mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie przeznaczone do tynkowania ścian
Wiktionary
(1.1) Tynkownica pneumatyczna przeznaczona do szybkiego natrysku na ściany różnego rodzaju zapraw: gipsowych, wapiennych, wapienno-cementowych, tynków tradycyjnych i renowacyjnych o średnicy kruszywa do 6 mm.
Wiktionary
rzecz. tynk mrz., tynkarz mos.
Wiktionary
tinktura;
1. lecznicza nalewka przyrządzana na substancjach roślinnych lub zwierzęcych;
2. alkoholowy roztwór preparatów lekarskich;
3. barwa używana przy pokrywaniu pól i godeł w herbach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) herald. barwa używana w heraldyce do wypełniania pól i godeł;
(1.2) farm. lecznicza nalewka alkoholowa, eterowa, ewentualnie wodna, zrobiona na podstawie składników roślinnych lub zwierzęcych
Wiktionary
Wikipedia
IPA: tɨ̃ŋkˈtura, AS: tỹŋktura
Wiktionary
1. rodzaj, model, wzór czegoś;
2. zespół cech charakterystycznych człowieka związanych z jego przynależnością etniczną;
3. jednostka klasyfikacyjna w systematyce organizmów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj, klasa
(1.2) osoba skupiająca cechy ludzi pewnej kategorii
(1.3) ktoś lub coś przewidziane przez kogoś na zwycięzcę
(1.4) syst. zool. kategoria w systematyce zwierząt;
(1.5) charakterystyczny wygląd i budowa człowieka w zależności od jego rasy lub przynależności etnicznej
(1.6) inform. opis rodzaju, struktury i zakresu wartości, jakie może przyjmować dany literał, zmienna, stała, argument, wynik funkcji lub wartość;
(1.7) mat. obiekt przypisany do każdego elementu pewnej kolekcji, pozwalający na określenie jak zachowuje się każdy z nich i jakie operacje są na nim wykonalne
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. podejrzany mężczyzna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W tej części sklepu znajdują się buty typu turystycznego i sportowego.
(1.2) Mariusz to typ samotnika.
(1.3) Ten koń to mój typ. Postawiłem na niego 100 złotych.
(1.4) Strunowce to jeden z typów należących do królestwa zwierząt.
(1.5) Typ orientalny odznacza się dosyć wysokim wzrostem.
(2.1) Patrz na tego typa, jak on wygląda! Ubranie to chyba musiał ze śmietnika wyciągnąć!
Wiktionary
IPA: tɨp, AS: typ
Wiktionary
rzecz. typiara ż., typek m., podtyp m., typowość ż., typizacja ż.
czas. typować ndk., wytypować dk.
przym. typowy, typiczny
przysł. typowo
Wiktionary
(1.4) syst. bot. gromada
(2.1) typek
Wiktionary
dawniej: metalowy stempel
SJP.pl
w gwarze młodzieżowej: typ, typek
SJP.pl
ktoś podejrzany, niegodny zaufania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pogard. zdrobn. od: typ, podejrzany facet
Wiktionary
(1.1) Powiedziałem temu typkowi, żeby się odczepił.
Wiktionary
rzecz. typ m., typiara ż.
przysł. typowo
przym. typowy, typiczny
Wiktionary
(1.1) typ
Wiktionary
doradca w typowaniach bukmacherskich
SJP.pl
potocznie: bliżej nieznana kobieta; kolesiówa, kolesiówka, gościówa, babka, facetka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. slang. młodz. kobieta
Wiktionary
(1.1) Ja bym nie ufał tej typiarze. Zobacz, jak ona wygląda.
(1.1) Paliłem szluga na przystanku i jakaś typiara mnie objechała.
Wiktionary
IPA: tɨpʲˈjara, AS: typʹi ̯ara
Wiktionary
rzecz. typ m., typek m., typiarz mzw.
przym. typiczny
Wiktionary
(1.1) gościówa, facetka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) slang. facet, chłopak
Wiktionary
rzecz. typiara ż.
Wiktionary
(1.1) typ, typek
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. obrazowy
Wiktionary
rzecz. typ m., typek m., typiara ż., typiczność ż., typowość ż.
przym. typowy
Wiktionary
Typin – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Tomaszów Lubelski.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Tomaszów Lubelski. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 414 mieszkańców.
Wikipedia
1. klasyfikacja według typów;
2. ujednolicenie urządzeń, konstrukcji itp. w celu uproszczenia i zmniejszenia kosztów produkcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) klasyfikowanie według określonych typów
(1.2) ujednolicanie według określonych cech charakterystycznych
Wiktionary
Typizacja – w socjologii fenomenologicznej jest to proces szeregowania przez jednostkę elementów rzeczywistości w pewne typy, poprzez odwołanie się do posiadanych przez nią zasobów wiedzy. Pojęcie to wprowadzone zostało przez Alfreda Schütza.
Wikipedia
(1.1) Typizacja płciowa jest zespołem wewnętrznych ograniczeń, które utrudniają jednostce adekwatne reagowanie na wymagania stawiane przez różnorodne sytuacje życiowe.
Wiktionary
rzecz. typ m.
Wiktionary
dotyczący typizacji
SJP.pl
1. klasyfikować według cech charakterystycznych, ujmować w pewne typy;
2. uogólniać, ujednolicać coś, sprowadzać do jednego typu
SJP.pl
[czytaj: tajpo] czcionka komputerowa
SJP.pl
1. drukarz lub właściciel drukarni;
2. grafik projektujący układ materiałów do druku
SJP.pl
termin mający szereg znaczeń związanych z użyciem znaków pisarskich w druku i samym drukiem; projektowanie znaków pisarskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) technika druku wypukłego, drukarstwo;
(1.2) ogół zagadnień dotyczących projektowania drukowanych liter i innych znaków pisarskich oraz wzajemnych relacji pomiędzy grupami znaków
(1.3) sztuka użytkowa zajmująca się estetyką szaty graficznej publikacji
(1.4) układ graficzny stron (książki), strony (na witrynie WWW)
Wiktionary
Typografia (z gr. týpos „odbicie, forma”, gráphō „piszę”) – termin funkcjonujący w kilku różnych znaczeniach. Pierwszym zastosowaniem terminu „typografia” jest historyczne określenie drukarni. Mianem tym określa się również technikę druku wypukłego, zwanego inaczej typograficznym. W trzecim, najszerszym ujęciu, typografia jest dziedziną koncentrującą się na kształtowaniu struktur i aranżacji języka w jego wizualnym wymiarze. Zajmuje się ona doborem pisma, jego użyciem i składem, a także ustalaniem optymalnych norm pisarskich.
Wikipedia
(1.2) Na wykładzie wyjaśniono nam reguły rządzące typografią.
Wiktionary
IPA: ˌtɨpɔˈɡrafʲja, AS: typografʹi ̯a
Wiktionary
przym. typograficzny
przysł. typograficznie
Wiktionary
(1.4) układ
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z typografią, zgodny z zasadami typografii
Wiktionary
(1.1) Podstawową formą cudzysłowu jest w polskiej ortografii tzw. cudzysłów typograficzny.
Wiktionary
rzecz. typografia ż., typograf m.
przysł. typograficznie
Wiktionary
forma typograficzna ilustrująca znaczenie użytego słowa, np. wydrukowanie wyrazu "czerwony" na czerwono
SJP.pl
Wikipedia
specjalista w dziedzinie typologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o typach, porównująca typy w zakresie różnych dziedzin
(1.2) podział według określonych zasad
Wiktionary
Typologia (od gr. týpos „odbicie, obraz”; gr. lógos „słowo, nauka”) – zabieg metodologiczny (lub jego rezultat) polegający na grupowaniu przedmiotów według ich podobieństwa do przedmiotu wzorcowego (zwanego typem).
Wikipedia
przym. typologiczny
przysł. typologicznie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z typologią
Wiktionary
rzecz. typologia ż.
przysł. typologicznie
Wiktionary
przyrząd mierzący rozmiar czcionek
SJP.pl
technika drukowania wypukłego; letterset
SJP.pl
Typooffset (tzw. pośredni druk wypukły, suchy offset, z ang. letterset) – technika druku wypukłego, stanowiąca połączenie techniki typograficznej i offsetowej. Odbitki są wynikiem druku pośredniego rotacyjnego, a sam proces przenoszenia farby na podłoże drukowe odbywa się podobnie jak w offsecie czyli przez obciąg gumowy, z tą różnicą, że nie jest on pociągany roztworem zwilżającym.
Wikipedia
koncepcja z zakresu ewolucjonizmu podkreślająca niezależność makroewolucji od procesów mikroewolucji
SJP.pl
szereg wymiarowy wyrobów określonego rodzaju
SJP.pl
Szereg wartości – wartości nominalne („znamionowe”) produkowanych seryjnie elementów pochodzą z ustalonej w tym celu tabeli szeregów. Tablice te ustanowione są według postępu geometrycznego, to znaczy tak, że sąsiadujące ze sobą elementy tabeli znajdują się wobec siebie (w przybliżeniu) w tej samej proporcji, tzn. każdy następny element tabeli jest tyle samo -krotnie większy od poprzedniego, innymi słowy każdy następny jest o tyle samo (w przybliżeniu) procent większy od poprzedniego. Ponieważ każdy układ elektroniczny wykorzystujący oporniki i kondensatory dopuszcza pewne odchyłki od wyliczonej przez projektanta wartości projektowej, to prawie zawsze udaje się dobrać takie elementy seryjnie produkowane, które zapewniają prawidłową pracę urządzeń.
Wikipedia
rzadki stopień wyższy od przysłówka: typowo
SJP.pl
środowiskowo: to, co jest często spotykane lub wykonane według określonego wzoru; typowość
SJP.pl
przysłówek
(1.1) od: typowy
Wiktionary
(1.1) Honorata zamieszkała w typowo włoskim mieście.
(1.1) Żur jest typowo śląską zupą.
Wiktionary
rzecz. typ m., typek m., typowość ż.
czas. typować ndk.
przym. typowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest typowe; cecha tych, którzy są typowi
Wiktionary
Typowość – cecha oznaczająca realizację jakiegoś wzoru, normy, modelu utrwalonego w serii podobnych zachowań, postaw, zdarzeń.
Wiąże się ona z uogólnieniem, wskazaniem na to, co reprezentatywne, charakterystyczne dla danego czasu, miejsca, środowiska.
Wikipedia
rzecz. typ mrz.
przym. typowy, typiczny
przysł. typowo
Wiktionary
(1.1) standardowość
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: typowy; bardziej typowy
SJP.pl
1. odpowiadający jakiemuś typowi, charakterystyczny (np. Sceny grozy są typowe dla horrorów.);
2. często spotykany, powszechny (np. typowe zachowanie);
3. o kimś: posiadający cechy charakterystyczne dla jakiegoś wzoru (np. typowy bezrobotny);
4. wykonany w oparciu o określony wzór, standardowy (np. projekt typowy)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) często spotykany
(1.2) będący charakterystyczną cechą określonego typu
(1.3) będący reprezentantem jakiegoś typu, najlepiej oddającym jego specyfikę
(1.4) banalny, prosty, mało wyrafinowany
(1.5) wykonany według zwykłego schematu
(1.6) rzad. przym. odrzecz. typ
Wiktionary
(1.1) To typowy poziom życia w Afryce.
(1.2) To dla niej typowe, tak wycofać się w ostatniej chwili.
(1.3) Był typowym produktem swojej epoki.
(1.4) Typowy facet, ciepłe kluchy, nic specjalnego.
(1.5) To nie jest typowy Ford – potrafi też pływać.
(1.6) Jeśli w typie występują zmienne typowe, to taki typ jest schematem opisującym wiele typów.
Wiktionary
IPA: tɨˈpɔvɨ, AS: typovy
Wiktionary
rzecz. typ m., typek m., typowość ż., typowanie n., wytypowanie n.
czas. typować, wytypować
przysł. typowo
przym. typiczny
Wiktionary
(1.1) powszechnie akceptowany, powszechny
(1.2) standardowy, normalny
(1.3) przeciętny, statystyczny
(1.4) banalny, nieskomplikowany, prosty, oklepany, pospolity, przeciętny, stereotypowy, szablonowy, sztampowy, trywialny, zwyczajny, zwykły
Wiktionary
jeden ze znormalizowanych wymiarów wyrobów danego typu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. lek do leczenia zakażeń retrowirusowych, hamujący powstawanie dojrzałych, zakaźnych cząstek HIV-1; inhibitor proteazy aspartylowej HIV
Wiktionary
Typranawir – organiczny związek chemiczny, lek przeciwwirusowy, niepeptydowy inhibitor proteazy ludzkiego wirusa niedoboru odporności (HIV).
Wikipedia
(1.1) Typranawir stosuje się w terapii skojarzonej z niedużą dawką rytonawiru i z innymi lekami przeciwretrowirusowymi.
Wiktionary
(1.1) wzór sumaryczny: C31H33F3N2O5S; nazwa handlowa: Aptivus
Wiktionary
o osobniku, typie (z odcieniem ujemnym)
SJP.pl
biblijne miasto położone w południowym Libanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto i port w południowym Libanie, na wybrzeżu Morza Śródziemnego, w starożytności miasto fenickie;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(2.1) mitnord. nordycki bóg wojny, walki, siły i honoru;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mam stu trzydziestu niewolników, ten oto pałac w Sydonie, dom w Tyrze i dwa wielkie składy towarów, nie licząc fabryki szkła i farbiarni.
Wiktionary
IPA: tɨr, AS: tyr
Wiktionary
(1.1)
rzecz. tyryjskość ż., Tyryjczyk mos., Tyryjka ż.
przym. tyryjski
przysł. tyryjsko
Wiktionary
(1.1) hist. Sur
Wiktionary
potocznie: ciężko pracować; harować, mordować się, zasuwać, zapracowywać się
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: ciężko pracować; harować, mordować się, zasuwać, zapracowywać się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) pot. ciężko pracować
(1.2) gwara więzienna pracować
Wiktionary
(1.1) I widzę cię, jak codziennie tak jak ja wstajesz, tyrasz, oglądasz telewizję i pijesz piwo.
(1.1) Nocą bawię się jak zwariowana Włoszka, a w dzień tyram i ciułam grosze jak Żyd.
Wiktionary
IPA: ˈtɨrat͡ɕ, AS: tyrać
Wiktionary
przym. styrany, utyrany
rzecz. tyranie n., tyrka ż.
Wiktionary
(1.1) harować jak wół
Wiktionary
1. dłuższe przemówienie bohatera w ramach dialogu;
2. długa, nudna mowa na jakiś temat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) długa wypowiedź na jakiś temat, utrzymana zwykle w podniosłym stylu
Wiktionary
(1.1) Musieli wysłuchiwać tyrad szefa na temat lojalności wobec firmy.
Wiktionary
IPA: tɨˈrada, AS: tyrada
Wiktionary
(1.1) perora
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
członek oddziałów tyralierskich; woltyżer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. wojsk. żołnierz oddziału piechoty walczący w szyku rozproszonym (tyralierze)
Wiktionary
(1.1) Łańcuchy tyralierów polskich w godzinę niespełna wyparły z zagajników strzelców rosyjskich.
Wiktionary
rzecz. tyraliera ż., tyralierka ż.
Wiktionary
tyralierka;
1. luźny szyk bojowy piechoty;
2. żołnierze ustawieni w tym szyku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. szyk bojowy piechoty, w którym żołnierze są rozproszeni, lecz formują pojedynczą linię wzdłuż linii frontu;
(1.2) wojsk. żołnierze walczący w tyralierze (1.1)
Wiktionary
Tyraliera (linia tyralierska) – rozproszony liniowy szyk bojowy piechoty.
Żołnierze pododdziału walczącego w tyralierze tworzą pojedynczy szereg wzdłuż frontu, przy zachowaniu odległości 6–8 metrów pomiędzy poszczególnymi żołnierzami. Porządek ten jest utrzymywany po opuszczeniu okopów, następnie, wskutek przeszkód terenowych, szyk tyraliery zwykle traci swą regularność.
Wikipedia
(1.1) Wtedy plutonowi krzyknęli rozkazy i zaraz rozsypane w tyralierze, zgięte postacie minęły skraj lasu i weszły w otwartą przestrzeń, ale jeszcze nie odezwały się strzały upowców i szeroki, nasłoneczniony dukt był cichy.
Wiktionary
rzecz. tyralier mos.
:: zdrobn. tyralierka ż.
Wiktionary
tyraliera;
1. luźny szyk bojowy piechoty;
2. żołnierze ustawieni w tym szyku
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
amina występująca obficie w pokarmach pochodzenia roślinnego i zwierzęcego
SJP.pl
Tyramina, 4-hydroksyfenyloetyloamina – organiczny związek chemiczny, biogenna amina, będąca hydroksylową pochodną fenyloetyloaminy.
Występuje obficie w pokarmach pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Najwięcej znajduje się w produktach zwierzęcych takich jak salami, pepperoni, sery (cheddar, ementaler, camembert, brie, blue, mozzarella, parmezan, romano, roquefort, stilton, gruyere), ryby (marynowane, solone, wędzone), wątroba wołowa, wątróbka z kurczaka, sos sojowy, kawior, kiełbasa bolońska, koncentrat mięsny (w sosach lub zupach), awokado, banany (szczególnie przejrzałe), czekolada, figi, bób, suplementy z drożdży, ekstrakt drożdżowy, wina typu wermut, wino chianti, likiery typu chartreuse. Tyramina jest metabolizowana przez enzym monoaminooksydazę (MAO).
Wikipedia
ciemiężca, osoba, która narzuca komuś swoją wolę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. udzielny władca starożytnej polis greckiej, dochodzący do władzy zazwyczaj na drodze przewrotu albo otrzymując swoje władztwo z zewnątrz, z rzadka przez dziedziczenie;
(1.2) przen. człowiek okrutny, nieliczący się ze zdaniem innych, narzucający swą wolę
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Tyrannus|ref=tak.
Wiktionary
Tyran (gr. τύραννος tyrannos) – osoba sprawująca nieograniczoną władzę, często zdobytą niezgodnie z prawem. Rządy tyrana (lub tyranów) noszą nazwę tyranii.
Wikipedia
IPA: ˈtɨrãn, AS: tyrãn
Wiktionary
rzecz. tyraństwo n., tyrania ż., tyranizowanie n., tyranisko n., styranizowanie n., tyraniczność ż.
:: fż. tyranka ż.
:: zdrobn. tyranek mos.
czas. tyranizować ndk., styranizować dk.
przym. tyraniczny, tyrański, przest. tyranny
przysł. tyrańsko, przest. tyrannie
Wiktionary
(1.1) samowładca
(1.2) ciemiężca, ciemiężyciel
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny muchotyranikowatych
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny muchotyranikowatych
SJP.pl
1. okrutne, bezwzględne obchodzenie się z kimś
2. samowolne rządy jednostki oparte na terrorze i przemocy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. rządy jednostki opierające się na przemocy i terrorze
(1.2) narzucanie innym swojej woli, wywieranie presji
Wiktionary
Tyran (gr. τύραννος tyrannos) – osoba sprawująca nieograniczoną władzę, często zdobytą niezgodnie z prawem. Rządy tyrana (lub tyranów) noszą nazwę tyranii.
Wikipedia
rzecz. tyran m.
przym. tyrański, tyraniczny
czas. tyranizować
Wiktionary
(1.1) despotyzm, autokratyzm, autokracja, zamordyzm, dyktatura
Wiktionary
tyraniczek Sztolcmana - niewielki ptak z rodziny gorzyków; Tyranneutes stolzmanni
SJP.pl
przysłówek
(1.1) rzad. w sposób tyraniczny
Wiktionary
(1.1) Działał na nią tyranicznie, denerwował często swoją argumentacją, miażdżył jej wolę, stawiał motywy miarodajne.
Wiktionary
przym. tyraniczny
Wiktionary
właściwy tyranom, tyranii; tyrański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. (także. przen.) związany z tyranią, odnoszący się do tyranii
Wiktionary
(1.1) Dopiero napisanie do papieża bardzo obszernego pisma z odpowiednimi dowodami przyczyniło się do usunięcia tyranicznego biskupa.
Wiktionary
rzecz. tyran mos., tyrania ż.
przym. tyrański
przysł. tyranicznie
czas. tyranizować
Wiktionary
(1.1) war. tyrański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tyrać.
Wiktionary
IPA: tɨˈrãɲjɛ, AS: tyrãńi ̯e
Wiktionary
czas. tyrać
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny tyrankowatych
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. styranizować)
(1.1) narzucać komuś własną wolę w sposób brutalny i bezwzględny, niepozwalając na sprzeciw lub tłumiąc go
Wiktionary
(1.1) - Mniejszość nie może tyranizować większości - replikuje podniesionym głosem przewodniczący Czesław Kozak i zarzuca gazecie, że robi problem z tej sprawy.
Wiktionary
rzecz. tyran mos., tyrania ż., tyranizowanie n.
przym. tyrański, tyraniczny
przysł. tyrańsko
Wiktionary
(1.1) ciemiężyć, uciskać, dręczyć, zadręczać, udręczać, terroryzować
Wiktionary
kobieta tyran; despotka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: tyran
Wiktionary
Wikipedia
IPA: tɨˈrãnka, AS: tyrãnka
Wiktionary
zob. tyran.
Wiktionary
o cechach tyrankowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Tyrankowate (Tyrannidae) – rodzina ptaków z podrzędu tyrankowców (Tyranni) w obrębie rzędu wróblowych (Passeriformes).
Wikipedia
o cechach tyrankowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
podrząd ptaków z rzędu wróblowych
SJP.pl
Tyrankowce, pierwowróblowce (Tyranni) – podrząd ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). Obejmuje ponad 1300 gatunków, żyjących głównie w Ameryce Południowej. Od podrzędu ptaków śpiewających różnią się budową krtani. Są uważane za bardziej pierwotne ewolucyjnie.
Wikipedia
tyrankówka klifowa - gatunek małego ptaka z rodziny tyrankowatych; murówka
SJP.pl
zabójca tyrana
SJP.pl
zabicie tyrana
SJP.pl
Tyranobójstwo – zabójstwo władcy uchodzącego za tyrana.
Także nieformalna nazwa doktryny politycznej zakładającej prawo poddanych do dokonania zabójstwa na władcy, o ile jego rządy można uznać za tyranię.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
kopalny dinozaur drapieżny z grupy karnozaurów, będący jednym z największych lądowych drapieżników w historii zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) paleont. jeden z gatunków dinozaurów mięsożernych;
Wiktionary
Tyranozaur (Tyrannosaurus) – rodzaj teropoda z rodziny tyranozaurów. Do 2024 roku jedynym gatunkiem z tego rodzaju, którego istnienie zostało potwierdzone i który jest zarazem jednym z najbardziej znanych dinozaurów, był Tyrannosaurus rex.
Wikipedia
(1.1) Tyranozaur był jednym z najgroźniejszych dinozaurów.
Wiktionary
IPA: ˌtɨrãˈnɔzawr, AS: tyrãnozau̯r
Wiktionary
dotyczący tyrana, tyranii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy tyranowi, bezwzględny, związany z narzucanie, swojej woli innym
Wiktionary
rzecz. tyran m., tyrania ż.
przysł. tyrańsko
przym. tyraniczny
czas. tyranizować
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób tyrański
Wiktionary
rzecz. tyran m.
przym. tyrański
czas. tyranizować
Wiktionary
ciemiężca, osoba, która narzuca komuś swoją wolę
SJP.pl
stolica Naddniestrza, autonomicznej republiki w Mołdawii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto na terenie Mołdawii, na lewym brzegu Dniestru, stolica samozwańczej republiki Naddniestrza;
Wiktionary
Tyraspol (rum. Tiraspol, ros. Тирасполь, ukr. Тирасполь) – miasto na terenie Mołdawii, położone na lewym brzegu Dniestru, od 1991 roku stolica samozwańczej republiki Naddniestrza, stanowi miasto wydzielone na prawach rejonu. Wraz z 128 807 mieszkańcami w 2023 było trzecim co do wielkości miastem Mołdawii (po Kiszyniowie i Bielcach).
Wikipedia
rzecz. tyraspolanin mos., tyraspolanka ż.
przym. tyraspolski
Wiktionary
mieszkaniec Tyraspolu (stolicy Naddniestrza)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tyraspola
Wiktionary
rzecz. Tyraspol mrz.
:: fż. tyraspolanka ż.
przym. tyraspolski
Wiktionary
mieszkanka Tyraspolu (stolicy Naddniestrza)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tyraspolu
Wiktionary
IPA: ˌtɨraspɔˈlãnka, AS: tyraspolãnka
Wiktionary
rzecz. Tyraspol mrz.
:: fm. tyraspolanin mos.
przym. tyraspolski
Wiktionary
→ Tyraspol (miasto w Mołdawii, stolica republiki Naddniestrza)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Tyraspolem, dotyczący Tyraspola
Wiktionary
rzecz. Tyraspol mrz., tyraspolanin mos., tyraspolanka ż.
Wiktionary
lampa elektronowa z trzema elektrodami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektron. lampa gazowana posiadająca trzy elektrody: anodę, katodę oraz siatkę;
Wiktionary
Tyratron – lampa gazowana zbliżona konstrukcyjnie do gazotronu. Jest to pochodna gazotronu powstała przez umieszczenie pomiędzy anodą i katodą jednej lub kilku siatek. Siatki te służą do regulacji napięcia anodowego, przy którym lampa zacznie przewodzić prąd.
Wikipedia
(1.1) Wiele właściwości tyratronów jest zbliżone do właściwości gazotronów, jednakże obecność siatki pozwala dokonywać w tyratronach sterowania chwilą zapłonu.
Wiktionary
potocznie: ciężko pracować; harować, mordować się, zasuwać, zapracowywać się
SJP.pl
rzadkie imię żeńskie
SJP.pl
przedstawiciel podrzędu dinozaurów ptasiomiednicznych
SJP.pl
przedstawiciel podrzędu dinozaurów ptasiomiednicznych
SJP.pl
Tyreofory (Thyreophora) – podrząd dinozaurów z rzędu dinozaurów ptasiomiednicznych (Ornithischia).
Nazwa łacińska „Thyreophora” oznacza „nosicieli tarcz” i została wprowadzona w 1915 roku przez barona Franza Nopcsę.
Tyreofory są uważane za najbardziej pierwotne spośród dinozaurów ptasiomiednicznych. Większość tyreoforów poza formami najbardziej pierwotnymi była czworonożna. Ich kończyny tylne były masywniejsze i dłuższe od przednich. Ciało tyreoforów pokrywały rzędy ochronnych guzów, płyt i kolców, które układały się wzdłużnie, tworząc rodzaj kostnego pancerza, chroniącego je przed drapieżnikami. Wśród tyreoforów występowały zarówno formy małe mierzące, około 2 metrów długości, jak i dość duże, osiągające do 9 metrów. Od innych podrzędów dinozaurów odróżnia je obecność kości jarzmowej w czaszce. Tyreofory miały małe zęby policzkowe i dobrze rozwinięte kości podpierające policzki. Budowa szczęk i zębów charakteryzowała się jednak mniejszą złożonością niż u ornitopodów i marginocefali. Tyreofory odżywiały się roślinami o miękkich liściach takimi jak paprocie nasienne, krzewami oraz owocami, prowadząc dość powolny tryb życia.
Wikipedia
białko, którego stężenie używane jest w badaniach diagnostycznych nowotworów tarczycy
SJP.pl
Tyreoglobulina, Tg – jest glikoproteiną produkowaną wyłącznie przez komórki pęcherzykowe tarczycy, zarówno prawidłowe, jak i nowotworowo zmienione. W surowicy zdrowych mężczyzn wykrywa się Tg w stężeniu 1,4-29,2 ng/ml, dla kobiet to stężenie wynosi 1,5-38,5 ng/ml. Tyreoglobulina jest prekursorem trijodotyroniny i tyroksyny (tetrajodotyroniny). Magazynuje również jod i nieaktywne formy hormonów.
Wikipedia
operacja usunięcia tarczycy; tyroidektomia
SJP.pl
Wikipedia
specjalista w zakresie tyreologii
SJP.pl
dział medycyny zajmujący się rozpoznawaniem i leczeniem chorób tarczycy
SJP.pl
zmniejszający lub stabilizujący produkcję hormonów tarczycy
SJP.pl
hormon wydzielany przez przedni płat przysadki mózgowej, działający aktywująco na tarczycę, pobudzając jej rozrost i czynność wydzielniczą; hormon tyreotropowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. hormon tyreotropowy, hormon regulujący czynności wydzielnicze tarczycy, wytwarzany przez przysadkę mózgową
Wiktionary
Tyreotropina, hormon tyreotropowy, TSH (od ang. thyroid-stimulating hormone) – hormon glikoproteinowy, o masie cząsteczkowej 28 000 Da, wytwarzany przez przysadkę mózgową.
Cząsteczka tyreotropiny składa się z podjednostek alfa i beta. Podjednostka alfa zbudowana jest z 92-aminokwasowego polipeptydu związanego z oligosacharydami. Jest ona identyczna z podjednostką alfa ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (hCG), a podjednostki beta tych dwóch hormonów są odmienne, choć wykazują trochę podobieństw. To sprawia, że gonadotropina kosmówkowa jest słabym agonistą tyreotropiny i wpływa na jej poziom – im wyższe stężenie hCG, tym niższe TSH.
Wikipedia
(1.1) TSH
Wiktionary
hormon tyreotropowy - hormon wydzielany przez przedni płat przysadki mózgowej, działający aktywizująco na tarczycę, pobudzając jej rozrost i czynność wydzielniczą; tyreotropina
SJP.pl
Tejrezjasz (Teiresias,Tyrezjasz, Terezjasz) – w mitologii greckiej wielki wróżbita tebański, żyjący przez siedem do dziewięciu pokoleń, od czasów Kadmosa do Eteoklesa i Polinejkesa. Potrafił przepowiadać przyszłość, rozumieć przeszłość oraz rozumiał język ptaków.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. praca
(1.2) gwara więzienna (złodziejska) robota
Wiktionary
Tyrka (też: Tyra) – potok w Beskidzie Morawsko-Śląskim w Paśmie Ropicy, lewobrzeżny dopływ Olzy. Na całej długości (13 km) znajduje się na terenie Czech. Źródła na wysokości 835 m n.p.m. na północnych stokach Kałużnego. Powierzchnia dorzecza 31 km². Przepływa przez Tyrę, Oldrzychowice, w pobliżu huty w Trzyńcu wpływa do Olzy.
Wikipedia
(1.1) Pewnie nie dziwicie się, moi drodzy, z jak dużą werwą ubieram się do wyjścia, łapię za teczuszkę i walę prosto do tyrki.
Wiktionary
IPA: ˈtɨrka, AS: tyrka
Wiktionary
czas. tyrać
Wiktionary
regionalnie: drewniana klekotka; kłapacz, kłapaczka, kołatanka, trzaskacz
SJP.pl
regionalnie: zadzwonić, zatelefonować; dryndnąć
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Rumunii, powstaje z połączenia Małej Tyrnawy i Wielkiej Tyrnawy, uchodzi do Maruszy
Wiktionary
Wikipedia
Małko Tyrnowo - miasto w południowo-wschodniej Bułgarii
SJP.pl
Tyrnowo, bułg.Търново
Zobacz też:Trnowo, Trnovo
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wielkim Tyrnowem
Wiktionary
antybiotyk polipeptydowy
SJP.pl
operacja usunięcia tarczycy; tyreoidektomia
SJP.pl
Wikipedia
hormon tarczycy, aminokwas zawierający jod; tetrajodotyronina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny, jeden z hormonów tarczycy;
Wiktionary
Tyroksyna (tetrajodotyronina, T4) – organiczny związek chemiczny, który obok trójjodotyroniny jest podstawowym hormonem produkowanym przez tarczycę.
Wikipedia
(1.1) tetrajodotyronina, T4
Wiktionary
region historyczny i geograficzny w północnych Włoszech i w zachodniej Austrii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w północnych Włoszech i w zachodniej Austrii, rozciąga się w Alpach Wschodnich, w dolinie górnego Innu, górnej Adygi i górnej Drawy;
(1.2) geogr. adm. kraj związkowy w zachodniej Austrii;
Wiktionary
Tyrol (łac. i niem. Tirol, wł. Tirolo) – region historyczny w północnych Włoszech i w zachodniej Austrii, graniczący z Niemcami i Szwajcarią. Rozciąga się w Alpach Wschodnich, w dolinie górnego Innu, górnej Adygi i górnej Drawy. Główny region turystyczny Austrii. Liczne uzdrowiska, ośrodki wypoczynkowe i sportów zimowych. Rozwinięte energetyka wodna i przemysł drzewny.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Tyrolczyk mos., Tyrolka ż., tyrolka ż.
przym. tyrolski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Tyrol Wschodni|Tyrol Południowy.
(1.2) zoblistę|Dolna Austria|Górna Austria|Wiedeń|Vorarlberg|Tyrol|Salzburg|Styria|Burgenland|Karyntia.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Tyrol
* czeski: (1.1) Tyrolsko n.; (1.2) Tyrolsko n.
* francuski: (1.1) Tyrol
* niemiecki: (1.1) Tirol
* rosyjski: (1.1) Тироль
* słowacki: (1.1) Tirolsko n.; (1.2) Tirolsko n.
* ukraiński: (1.1) Тіроль m.
* włoski: (1.1) Tirolo
źródła.
== Tyrol (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Tyrol
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtɨrɔl, AS: tyrol
Wiktionary
rzecz. Tyrolczyk mos., Tyrolka ż., tyrolka ż.
przym. tyrolski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Tyrolczyk mos., Tyrolka ż., tyrolka ż.
przym. tyrolski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Tyrol Wschodni|Tyrol Południowy.
(1.2) zoblistę|Dolna Austria|Górna Austria|Wiedeń|Vorarlberg|Tyrol|Salzburg|Styria|Burgenland|Karyntia.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Tyrol
* czeski: (1.1) Tyrolsko n.; (1.2) Tyrolsko n.
* francuski: (1.1) Tyrol
* niemiecki: (1.1) Tirol
* rosyjski: (1.1) Тироль
* słowacki: (1.1) Tirolsko n.; (1.2) Tirolsko n.
* ukraiński: (1.1) Тіроль m.
* włoski: (1.1) Tirolo
źródła.
== Tyrol (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Tyrol
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
mieszkaniec Tyrolu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tyrolu
Wiktionary
(1.1) Jakież to płótno mogliby ukrywać w podziemiach? Prawdopodobnie niezwykle drogocenne, skoro Tyrolczyk upierał się, żeby schowek był zupełnie suchy.
Wiktionary
rzecz. Tyrol mrz., tyrolka ż.
:: fż. Tyrolka ż.
przym. tyrolski
Wiktionary
1. metoda pokonywania poziomych odcinków terenu pozbawionego wystarczającej rzeźby (przepaści, wąwozów, studni itp.);
2. rodzaj pantofla;
3. urządzenie w parkach linowych i na placach zabaw umożliwiające zjazd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tyrolu
Wiktionary
Tyrolka, kolejka tyrolska – szczególny przypadek trawersu linowego.
Metoda pokonywania odcinków terenu pozbawionego wystarczającej rzeźby, w szczególności przepaści, wąwozów i studni w jaskiniach za pomocą podpięcia wspinacza w uprzęży do wstępnie napiętej liny nośnej rozpiętej między dwoma stanowiskami położonymi w przybliżeniu na jednakowej bądź różnej wysokości.
Wikipedia
rzecz. Tyrol ż., tyrolka ż.
:: fm. Tyrolczyk mos.
przym. tyrolski
Wiktionary
→ Tyrol
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Tyrolu, związany z Tyrolem, pochodzący z Tyrolu
Wiktionary
(1.1) Do twarzy jej było w tyrolskim kapelusiku z piórkiem, ale kiedy ją teraz zobaczył, niemal nabrał pewności, że jest przez nią śledzony.
(1.1) Odbiło panu? - życzliwie zagadnął mężczyzna w tyrolskim kapelusiku i myśliwskiej kamizelce, przestając przez moment obserwować poczynania lisa.
Wiktionary
IPA: tɨˈrɔlsʲci, AS: tyrolsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Tyrol m., Tyrolczyk m., Tyrolka ż.
Wiktionary
hormon wytwarzany przez przysadkę mózgową; TSH, hormon tyreotropowy
SJP.pl
antybiotyk stosowany przy leczeniu wrzodów i ropni
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
aminokwas aromatyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny, aminokwas wchodzący w skład wielu białek, przekształcany m.in. w hormony - tyroksynę i adrenalinę;
Wiktionary
Tyrozyna (Tyr lub Y) – organiczny związek chemiczny. Stereoizomer L jest jednym z 20 podstawowych aminokwasów białkowych. Nazwa tyrozyna pochodzi od gr. tyros – ser. Łańcuch boczny tyrozyny stanowi niepolarny pierścień aromatyczny z przyłączoną w pozycji „para” grupę hydroksylową (–OH), połączony z atomem węgla α przez mostek metylenowy.
Wikipedia
przym. tyrozynowy
Wiktionary
aminokwas aromatyczny wchodzący w skład wielu białek, także występujący w stanie wolnym, przekształcany w organizmach zwierzęcych w hormony: tyroksynę i adrenalinę
SJP.pl
Tyrozynaza (EC Enzyme entry: EC 1.14.18.1, [w:] Enzyme nomenclature database [online], SIB Swiss Institute of Bioinformatics (ang.).) – metaloenzym z klasy oksydoreduktaz, zawierający miedź, uczestniczący w melanogenezie, w wyniku której jest produkowana melanina. Ponadto bierze udział w syntezie betalain. Występuje u wielu bakterii, grzybów, roślin, owadów, skorupiaków i ssaków. Katalizuje dwie reakcje:
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) biochem. związany z tyrozyną, dotyczący tyrozyny
Wiktionary
rzecz. tyrozyna ż.
Wiktionary
szarpać kogoś w gniewie; tarmosić, napastować, niepokoić, zaczepiać
SJP.pl
potocznie: trącić (potrącić), pchnąć (popchnąć)
SJP.pl
związany z Morzem Tyrreńskim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. dotyczący Morza Tyrreńskiego
(1.2) hist. związany z Tyrreńczykami (Etruskami)
Wiktionary
rzecz. Tyrreńczyk mos., Tyrrenka ż.
Wiktionary
1. ozdobna laska, atrybut Dionizosa
2. laska opleciona liśćmi jako motyw architektoniczny lub plastyczny; tyrsos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mitgr. mitrzym. laska opleciona winoroślą i bluszczem oraz zakończona szyszką sosny pinii; atrybut Dionizosa (Bachusa), menad (bachantek) i satyrów; symbol płodności;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Atrybutami Dionizosa były: tyrs, kielich (kantaros), wino, wieniec z bluszczu lub winorośli, kiść winogron, delfin, lampart, leopard, lew, osioł, pantera i róg.
Wiktionary
IPA: tɨrs, AS: tyrs
Wiktionary
rzecz. Tyrs mos.
Wiktionary
(1.1) laska Dionizosa, laska Bachusa
Wiktionary
laska opleciona liśćmi jako motyw architektoniczny lub plastyczny; tyrs
SJP.pl
poeta grecki żyjący w VII w. p.n.e.; Tyrteusz
SJP.pl
Tyrteusz, Tyrtajos, Tyrtej (stgr. Τυρταῖος Tyrtaios) – poeta, śpiewak grecki z VII wieku p.n.e.
Wikipedia
nurt w literaturze patriotycznej, wzywający do walki za ojczyznę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. nurt w literaturze o tematyce patriotycznej, który wzywa do walki za ojczyznę
Wiktionary
Poezja tyrtejska – rodzaj poezji patriotycznej, nawołującej do walki w obronie niepodległości, budzącej pragnienie obrony ojczyzny i nienawiść do wroga. Jej nazwa wywodzi się od imienia spartańskiego poety Tyrtajosa, twórcy wielu poematów zagrzewających do walki. Wyrazem tej konwencji jest m.in. słynna maksyma dulce et decorum est pro patria mori („słodko i zaszczytnie umierać za ojczyznę”) z pieśni 2 księgi III Horacego.
Wikipedia
rzecz. Tyrteusz m., Tyrtajos m.
przym. tyrtejski
Wiktionary
poeta wzywający do boju (od Tyrtajosa, poety spartańskiego z VII w. p.n.e.)
SJP.pl
Tyrteusz, Tyrtajos, Tyrtej (stgr. Τυρταῖος Tyrtaios) – poeta, śpiewak grecki z VII wieku p.n.e.
Wikipedia
o poezji: wzywająca do boju (od Tyrtajosa, poety spartańskiego z VII w. p.n.e.)
SJP.pl
poeta grecki z VII w.p.n.e.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. starożytny poeta grecki, którego Ateńczycy wysłali w VII w. p.n.e. zamiast wojsk na pomoc Spartanom przeciw Meseńczykom, aby pieśniami natchnął Spartan do walki;
(1.2) przen. śpiewak, poeta zagrzewający żołnierzy do walki
Wiktionary
Tyrteusz, Tyrtajos, Tyrtej (stgr. Τυρταῖος Tyrtaios) – poeta, śpiewak grecki z VII wieku p.n.e.
Wikipedia
rzecz. tyrteizm m., Tyrtajos m.
przym. tyrtejski
Wiktionary
(1.1) Tyrtajos
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plotkarka
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|drzistula, fyrtula, klachula, klachulino, klapaczka, klebetnica, klekotka, klyta, melikot, paploła, tyrtulino, tyrtyna.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|fulandryna, klebetnica, lejana.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plotkarka
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|drzistula, fyrtula, klachula, klachulino, klapaczka, klebetnica, klekotka, klyta, melikot, paploła, tyrtula, tyrtyna.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|fulandryna, klebetnica, lejana.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. daw. plotkarka
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|drzistula, fyrtula, klachula, klachulino, klapaczka, klebetnica, klekotka, klyta, melikot, paploła, tyrtula, tyrtulino.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|fulandryna, klebetnica, lejana.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. etn. obywatel miasta-państwa Tyru
Wiktionary
(1.1) Dali więc pieniędzy kamieniarzom i cieślom oraz żywności, napoju i oliwy Sydończykom i Tyryjczykom, by sprowadzili drzewo cedrowe z Libanu morzem do Jafy na mocy pozwolenia, udzielonego im przez Cyrusa, króla perskiego.
Wiktionary
rzecz. Tyr mrz., tyryjskość ż.
:: fż. Tyryjka ż.
przym. tyryjski
przysł. tyryjsko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. etn. obywatelka miasta-państwa Tyru
Wiktionary
rzecz. Tyr mrz., tyryjskość ż.
:: fm. Tyryjczyk os.
przym. tyryjski
przysł. tyryjsko
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący miasta Tyr
Wiktionary
(1.1) Głupi jest ten, kto na Cyprze nie kosztuje wina cypryjskiego, tylko piwo tyryjskie.
Wiktionary
rzecz. Tyr mrz., Tyryjczyk mos., Tyryjka ż.
Wiktionary
przyrząd półprzewodnikowy stosowany w układach prostowniczych, przekaźnikowych i przełączających
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przyrząd półprzewodnikowy stosowany w układach prostowniczych, przekaźnikowych i przełączających;
Wiktionary
Tyrystor – przyrząd półprzewodnikowy składający się z 4 warstw w układzie p-n-p-n, wyposażony w 3 elektrody, z których dwie są przyłączone do warstw skrajnych, a trzecia do jednej z warstw środkowych – warstwy typu p. Elektrody przyłączone do warstw skrajnych nazywa się katodą (K) i anodą (A), a elektrodę przyłączoną do warstwy środkowej typu p – bramką (G, od ang. gate – ‘bramka’).
Wikipedia
przym. tyrystorowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tyrystorem, dotyczący tyrystora
Wiktionary
rzecz. tyrystor m.
Wiktionary
potocznie: tysiąc (złotych); tysiak, patol, patyk
SJP.pl
zaimek
(1.1) ty z końcówką czasownikową
Wiktionary
(1.1) Tyś dziecko! — tak szydzą i młodzi, i starzy.
Wiktionary
skrót od tysiąc
SJP.pl
skrót, liczebnik
(1.1) = tysiąc
Wiktionary
(1.1) W dni robocze dom towarowy odwiedza 10-12 tys. ludzi, a w dni wolne od pracy ich liczba wzrasta dwukrotnie.
Wiktionary
IPA: ˈtɨɕɔ̃nt͡s|tɨˈɕɔ̃nt͡sɛ|tɨˈɕɛ̃nt͡sɨ, AS: tyśõnc|tyśõnce|tyśẽncy
Wiktionary
rzecz. tysiąc m., tysiączek m., tysięcznik m., tysięczna ż.
licz. tysiąc, tysięczny
przym. tysięczny
Wiktionary
1. liczebnik oznaczający liczbę 1000
2. gra w karty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liczba 1000
(1.2) lm. tysiące: pot. bardzo dużo
(1.3) karc. rodzaj gry;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) To kosztowało tysiąc złotych.
(1.2) Oblazły mnie tysiące mrówek!
Wiktionary
IPA: ˈtɨɕɔ̃nt͡s, AS: tyśõnc
Wiktionary
rzecz. tysiączek m.
przym. tysięczny, tysiączny
skr. tys.
Wiktionary
(1.1) skrót tys.
(1.2) setka, milion, miliard
Wiktionary
1. liczebnik oznaczający liczbę 1000
2. gra w karty
SJP.pl
mający tysiąc głów
SJP.pl
[czytaj: tysiąc-hektarowy] mający powierzchnię tysiąca hektarów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) o powierzchni równej tysiącowi hektarów
Wiktionary
(1.1) To tysiąchektarowe jezioro położone w centrum Pojezierza Drawskiego miejscami ma nawet ponad 50 m głębokości.
Wiktionary
IPA: ˌtɨɕɔ̃w̃t͡sxɛktaˈrɔvɨ, AS: tyśõũ̯cχektarovy
Wiktionary
ważący 1000 kilogramów (tonę), np. tysiąckilogramowa bomba; tonowy, jednotonowy
SJP.pl
mający długość tysiąca kilometrów, wynoszący tysiąc kilometrów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o długości równej tysiącowi kilometrów
Wiktionary
IPA: ˌtɨɕɔ̃nt͡sʲcilɔ̃mɛˈtrɔvɨ, AS: tyśõncʹḱilõmetrovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający wartość, liczący, wynoszący 1000 koron
Wiktionary
IPA: ˌtɨɕɔ̃nt͡skɔrɔ̃ˈnɔvɨ, AS: tyśõnckorõnovy
Wiktionary
tysiąc razy; tysiąckrotnie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) niezliczoną ilość razy
Wiktionary
(1.1) Prosiłem cię o to tysiąckrotnie.
Wiktionary
przym. tysiąckrotny
Wiktionary
(1.1) wiele razy
Wiktionary
powtarzający się tysiąc razy
SJP.pl
skrót od: tysiąclecie
SJP.pl
1. kobieta albo samica zwierząt mająca tysiąc lat;
2. okres obejmujący tysiąc lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. każda ze szkół, które wybudowano ze składek społeczeństwa na tysiąclecie państwowości polskiej
Wiktionary
Szkoła tysiąclecia, właśc. szkoła-pomnik Tysiąclecia Państwa Polskiego, pot. tysiąclatka – szkoła wzniesiona w ramach programu oświatowego, realizowanego w czasie jubileuszu Tysiąclecia Państwa Polskiego (1966); budowę szkół sfinansowano ze środków pochodzących z budżetu państwa oraz funduszy społecznych.
Wikipedia
(1.1) Tysiąclatki powstawały dzięki ofiarności społeczeństwa, które kupowało specjalnie na ten cel wyemitowane cegiełki.
Wiktionary
IPA: ˌtɨɕɔ̃nt͡sˈlatka, AS: tyśõnclatka
Wiktionary
przym. tysiącletni
rzecz. tysiąclecie n.
Wiktionary
(1.1) szkoła tysiąclecia
Wiktionary
1. okres tysiąca lat;
2. tysięczna rocznica czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) tysiąc lat
(1.2) rocznica założenia lub wydarzenia, od którego minęło tysiąc lat
Wiktionary
Tysiąclecie, milenium, millennium (łac. mille annum – tysiąc lat) – pozaukładowa jednostka miary czasu obejmująca 1000 lat.
Tysiąclecia kalendarzowe (w kalendarzu gregoriańskim i większości innych) liczone są od roku kończącego się cyframi „001” do najbliższego roku kończącego się trzema zerami, a więc II tysiąclecie trwało od roku 1001 do 2000, a wraz z rokiem 2001 rozpoczęło się III tysiąclecie.
Wikipedia
(1.1) Syria to jedno z najstarszych państw świata, którego początki sięgają drugiego tysiąclecia p.n.e.
(1.1) Baskowie mieszkają w Kraju Basków od wielu tysiącleci.
Wiktionary
IPA: ˌtɨɕɔ̃nt͡sˈlɛt͡ɕɛ, AS: tyśõncleće
Wiktionary
rzecz. tysiąclatka ż.
przym. tysiącletni
Wiktionary
(1.1) milenium
(1.2) milenium
Wiktionary
mający tysiąc lat, trwający tysiąc lat itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający tysiąc lat
(1.2) trwający tysiąc lat
Wiktionary
IPA: ˌtɨɕɔ̃nt͡sˈlɛtʲɲi, AS: tyśõncletʹńi
Wiktionary
rzecz. tysiąclatka ż., tysiąclecie n.
Wiktionary
mający tysiąc pięćset lat, trwający tysiąc pięćset lat itp.
SJP.pl
potocznie: występujący w wielu rodzajach, gatunkach, odmianach itp.
SJP.pl
a) ważący tysiąc ton;
b) mieszczący tysiąc ton czegoś;
c) mogący unieść tysiąc ton
SJP.pl
mający tysiąc trzysta lat, trwający tysiąc trzysta lat itp.
SJP.pl
mający moc tysiąca watów
SJP.pl
zdrobnienie od: tysiąc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od tysiąc
(1.2) pot. tysiąc złotych, euro, dolarów, itp.
Wiktionary
IPA: tɨˈɕɔ̃n͇t͡ʃɛk, AS: tyśõṇček
Wiktionary
rzecz. tysiąc m.
przym. tysięczny, tysiączny
skr. tys.
Wiktionary
(1.2) tysiąc
Wiktionary
zdrobnienie od: tysiąc
SJP.pl
zdrobnienie od: tysiąc
SJP.pl
tysięczny;
1. liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 1000;
2. bardzo liczny
SJP.pl
Tysiączna, tysięczna – jednostka miary kąta płaskiego spoza układu SI.
Wikipedia
lecznicza roślina zielna z rodziny goryczkowatych; centuria
SJP.pl
Centuria pospolita, centuria zwyczajna, tysiącznik (Centaurium erythraea Rafn) – gatunek rośliny z rodziny goryczkowatych. Występuje na terenie Europy, Afryki i Azji, na pozostałych kontynentach introdukowana. W Polsce dość rzadka, objęta ochroną.
Wikipedia
tysięczny;
1. liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 1000;
2. bardzo liczny
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od 1000
Wiktionary
(1.1) W Stanach Zjednoczonych firma Ford wyprodukowała tysiączny egzemplarz swojego pojazdu.
Wiktionary
IPA: tɨˈɕɔ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: tyśõṇčny
Wiktionary
rzecz. tysiąc mrz., tysiączek mrz.
Wiktionary
[czytaj: tysiąc-złotówka] banknot o nominale tysiąca złotych
SJP.pl
[czytaj: tysiąc-złotowy] mający wartość tysiąca złotych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający wartość tysiąca złotych
(1.2) wynoszący tysiąc złotych
Wiktionary
(1.1) Dziadek Antoni pokazał mi banknot tysiączłotowy.
Wiktionary
potocznie: tysiąc (złotych); patol, patyk
SJP.pl
tysiączny;
1. liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 1000;
2. bardzo liczny
SJP.pl
Tysiączna, tysięczna – jednostka miary kąta płaskiego spoza układu SI.
Wikipedia
1. góra, której wysokość nad poziomem morza przekracza tysiąc metrów;
2. duży blok przeznaczony dla około tysiąca mieszkańców;
3. wydarzenie, w którym bierze udział tysiąc osób
SJP.pl
tysiączny;
1. liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 1000;
2. bardzo liczny
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) przymiotnik od tysiąc
Wiktionary
(1.1) Powtarzam po raz tysięczny – nie pójdę do tej głupiej szkoły!
Wiktionary
IPA: tɨˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: tyśẽṇčny
Wiktionary
rzecz. tysiąc mrz., tysiączek m.
skr. tys.
Wiktionary
przymiotnik od: Tychy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Tychów, związany z Tychami
Wiktionary
(1.1) Bardzo lubię tyskie piwo.
Wiktionary
rzecz. Tychy nmos., tyszanin, tyszanka, tychowianin, tychowianka
Wiktionary
przymiotnik od: Tychy
SJP.pl
Tyskie – marka piw produkowanych przez Kompanię Piwowarską, której właścicielem od 31 marca 2017 roku jest japońska Asahi Group. Historia marki sięga 1629 roku chociaż nie jest tożsame z początkiem browarnictwa na tych terenach. Do 1999 roku, czyli do czasu powstania Kompanii Piwowarskiej produkowane wyłącznie przez Tyskie Browary Książęce.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na zachodniej Ukrainie, prawy dopływ Bystrzycy Tyśmienickiej;
(1.2) geogr. miasto na Ukrainie;
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: tajson] nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
mieszkaniec Tychów; tychowianin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tychów
(1.2) osoba pochodząca z Tychów, urodzona w Tychach
Wiktionary
(1.1) Tyszanie są kibicami hokeja.
Wiktionary
rzecz. Tychy nmos., tychowianin, tychowianka
:: fż. tyszanka ż.
przym. tyski
Wiktionary
(1.1-2) tychowianin
Wiktionary
mieszkanka Tychów; tychowianka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tychów
(1.2) kobieta pochodząca z Tychów, urodzona w Tychach
Wiktionary
(1.2) Ginter wyszedł za rodowitą tyszankę.
Wiktionary
rzecz. Tychy nmos., tychowianin m., tychowianka ż.
:: fm. tyszanin m.
przym. tyski
Wiktionary
(1.1-2) tychowianka
Wiktionary
tyszerka płaskowiaczek - gatunek motyla, szkodnik dębów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Tyszka (liczba mnoga: Tyszkowie) – polskie nazwisko; na początku lat 90. w Polsce nosiło je ok. 2800 osób.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Tyszowce – miasto w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, położone nad rzeką Huczwą. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Tyszowce.
Ośrodek usługowy dla rolnictwa. Przez miasto przebiega droga wojewódzka nr 850 (Hrubieszów – Tomaszów Lubelski).
Wikipedia
IPA: tɨˈʃɔft͡sɛ, AS: tyšofce
Wiktionary
mieszkaniec Tyszowiec (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Tyszowiec (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Tyszowce
SJP.pl
skrót
(1.1) = bibl. List do Tytusa
Wiktionary
IPA: ˈlʲizd ˌːɔ‿tɨˈtusa, AS: lʹiz• do‿tytusa
Wiktionary
(1.1) Tt
Wiktionary
skrót od: tytuł, tytułowy (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = tytuł
(1.2) = tytułowy
Wiktionary
(1.1) “Tamte dni, tamte noce” (tyt. org. “Call me by your name”) to według jednych wielki przegrany oscarowej nocy [...], a według innych ogromny sukces artystyczny.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. papierowa torebka
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. róg obfitości dla pierwszoklasisty;
(1.3) reg-pl|Poznań. twarz, również głowa
Wiktionary
Tyta (niem. Schultüte, Zuckertüte) – zwyczajowy prezent otrzymywany przez dzieci idące po raz pierwszy do szkoły.
Ma postać rogu obfitości wypełnionego słodyczami – odwróconego stożka lub ostrosłupa z kartonu, oklejonego ozdobnym papierem. Niekiedy owinięta jest celofanem i związana u góry wstążką. Zwyczaj obdarowywania pierwszaków podobnymi upominkami odnotowano w Niemczech na początku XIX wieku (potwierdzony w 1817 roku w Jenie).
Wikipedia
(1.3) Jakby nie zarzygał nam biurka, tobym mu ino raz przylał w tytę i koniec.
Wiktionary
rzecz. tytka ż.
Wiktionary
(1.1) tutka
Wiktionary
1. człowiek o wielkiej sile i ogromnym wzroście
2. człowiek wielkiego ducha, umysłu itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z księżyców Saturna;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sonda wykonała zdjęcia Tytana.
Wiktionary
IPA: ˈtɨtãn, AS: tytãn
Wiktionary
rzecz. tytan mrz./mos.
Wiktionary
satelita Urana
SJP.pl
Media:
Postacie fikcyjne:
Obiekty astronomiczne:
Wikipedia
sól kwasu tytanowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mitgr. każda z bogiń, z pokolenia olbrzymek, córek Uranosa i Gai, sióstr tytanów;
Wiktionary
Tytani i tytanidy (gr. Τιτᾶνες Titanes, Τιτανίδες Titanídes, l.poj. Τιτάν Titán, Τιτανίς Titanís, łac. Titani, Titanides, l.poj. Titan, Titanid, pol. tytan, tytanida, tytanka) – w mitologii greckiej bogowie z pokolenia olbrzymów, istniejący przed bogami olimpijskimi.
Wikipedia
IPA: ˌtɨtãˈɲida, AS: tytãńida
Wiktionary
rzecz. tytan m.
przym. tytanowy
Wiktionary
minerał, krzemian wapnia i tytanu; sfen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z grupy krzemianów;
Wiktionary
Tytanit (sfen, sphen) – minerał z grupy krzemianów wyspowych.
Nazwa pochodzi od składu chemicznego, którego głównym składnikiem jest tytan. Nazwa sfen – od gr. sphen = klin i nawiązuje do kształtu kryształów minerału.
Minerał pospolity, rozpowszechniony w większości skał krystalicznych. Ładnie wykształcone kryształy należą do rzadkości.
Wikipedia
IPA: tɨˈtãɲit, AS: tytãńit
Wiktionary
(1.1) sfen, sphen
Wiktionary
nadludzki wysiłek
SJP.pl
gigantka; potocznie:
1. kobieta o olbrzymim wzroście i wielkiej sile;
2. kobieta obdarzona niezwykłymi zdolnościami w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
Tytani i tytanidy (gr. Τιτᾶνες Titanes, Τιτανίδες Titanídes, l.poj. Τιτάν Titán, Τιτανίς Titanís, łac. Titani, Titanides, l.poj. Titan, Titanid, pol. tytan, tytanida, tytanka) – w mitologii greckiej bogowie z pokolenia olbrzymów, istniejący przed bogami olimpijskimi.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mitgr. walka tytanów z bogami olimpijskimi;
Wiktionary
Tytanomachia (gr. Τιτανομαχία Titanomachía) – w mitologii greckiej walka bogów, pod wodzą Zeusa, z tytanami o władzę nad światem, zakończona zwycięstwem bogów olimpijskich i strąceniem tytanów do Tartaru.
Wikipedia
IPA: ˌtɨtãnɔ̃ˈmaxʲja, AS: tytãnõmaχʹi ̯a
Wiktionary
grupa pierwiastków chemicznych stanowiąca IV grupę główną układu okresowego: tytan, cyrkon, hafn i rutherford
SJP.pl
Tytanowce – pierwiastki 4 (daw. IVB lub IV pobocznej) grupy układu okresowego. Są to: tytan (Ti), cyrkon (Zr), hafn (Hf) i rutherford (Rf).
Wikipedia
każdy pierwiastek należący do czwartej grupy układu okresowego pierwiastków
SJP.pl
przymiotnik od: tytan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zawierający tytan, zbudowany lub powstały z tytanu albo jego stopów
(1.2) dotyczący tytanu
Wiktionary
rzecz. Tytan m., tytan m., tytanida ż., tytaniczność ż., tytanowiec m.
przym. tytaniczny
Wiktionary
rodzaj zauropoda
SJP.pl
Tytanozaur – zauropod z rodziny tytanozaurów. Jego skamieliny są znane z formacji Lameta w Indiach, a skamieliny przypisanych do niego gatunków także z Europy i Ameryki Południowej. Osiągał 9–12 m długości i ok. 13 t wagi. Jego nazwa oznacza "tytaniczny jaszczur" i odnosi się do tytanów, którzy byli bogami w mitologii greckiej. Występował w mastrychcie (późna kreda). Rodzaj ten był długo traktowany jako "takson worek", do którego gatunków zaliczano fragmentaryczne skamieliny, znalezione w różnych miejscach świata. Opisany na podstawie kości kończyn i kręgów. W ciągu lat zaliczono do tego rodzaju bardzo wiele gatunków, na podstawie kilku cech wspólnych. Obecnie jest on uważany za nomen dubium - rodzaj niepewny. Najbardziej znany gatunek - T.colbert jest obecnie uważany za synonim rodzaju Isisaurus.
Wikipedia
grupa dinozaurów gadziomiednicznych z infrarzędu zauropodów
SJP.pl
Tytanozaury (Titanosauria) – grupa zauropodów żyjących od późnej jury do końca kredy, obejmująca jedne z największych lądowych zwierząt w dziejach.
Wikipedia
w rękopisach średniowiecznych: znak skrócenia wyrazu albo pominięcia litery
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) w typografii: znak skrócenia wyrazu w rękopisach średniowiecznych
Wiktionary
IPA: ˈtɨtɛl, AS: tytel
Wiktionary
1. w gwarze poznańskiej: papierowe lub foliowe opakowanie na różne towary; torebka;
2. w gwarze śląskiej: opakowanie z papieru, zwinięte w kształcie stożka lub rurki; tutka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań., gw-pl|Łódź., gw-pl|Górny Śląsk. torebka papierowa, kawałek papieru spiralnie zwinięty – opakowanie na cukierki
Wiktionary
(1.1) (śląski) Uja przyniós cało tytka amoloków. → Wujek przyniósł pełną torebkę cukierków miętowych.
(1.1) (łódzki) W tytce były malinki, nadziewane marmoladą.
Wiktionary
rzecz. tyta ż.
Wiktionary
Tytlewo – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie chełmińskim, w gminie Lisewo.
Tytlewo sąsiaduje z gminą Papowo Biskupie (z wsią Staw). Znajduje się tu m.in. świetlica.
W latach 1939 - 1942 dotychczasową nazwą wsi (i znajdującego się tam majatku) było Tittlewo, lecz po przeprowadzonej zamianie nazw miejscowości w Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie, w latach 1942 - 1945 nazywała się Dietelsee.
Wikipedia
1. roślina z rodziny psiankowatych, występująca w wielu gatunkach, uprawiana dla liści będących używką do palenia lub żucia;
2. produkt z odpowiednio spreparowanych liści niektórych gatunków tytoniu, używany do palenia lub żucia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Nicotiana|ref=tak., roślina zawierająca nikotynę;
(1.2) suszone liście tytoniu (1.1);
Wiktionary
Osoby o nazwisku Tytoń:
Wikipedia
(1.2) Od dwóch lat palę tytoń.
Wiktionary
IPA: ˈtɨtɔ̃ɲ, AS: tytõń
Wiktionary
rzecz. tytuń m.
przym. tytoniowy, tytuniowy
Wiktionary
(1.1-2) daw. tytuń
Wiktionary
plantacja tytoniu; pole z uprawą tytoniu
SJP.pl
wciornastek tytoniowiec - owad z rzędu wciornastków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. przemysł tytoniowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący tytoniu (rośliny)
(1.2) dotyczący tytoniu (używki)
Wiktionary
(1.2) Sprzedaż wyrobów tytoniowych młodzieży poniżej osiemnastego roku życia jest w Hiszpanii zabroniona.
Wiktionary
IPA: ˌtɨtɔ̃ˈɲɔvɨ, AS: tytõńovy
Wiktionary
rzecz. tytoń, daw. tytuń m.
przym. daw. tytuniowy
Wiktionary
przestarzałe: tytułowanie kogoś
SJP.pl
dążenie do uzyskiwania społecznie cenionych i poważanych tytułów tylko dla nich samych i związanych z nimi uprawnień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest tytularne; cecha tych, którzy są tytularni
Wiktionary
przym. tytularny
przysł. tytularnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) posiadający prawo do używania danego tytułu, ale bez pełnienia funkcji związanej z tym tytułem
Wiktionary
przysł. tytularnie
rzecz. tytuł mrz., tytulatura ż., tytularność ż.
czas. tytułować
Wiktionary
(1.1) honorowy, nominalny
Wiktionary
składacz zajmujący się składaniem tytułów do dziennika
SJP.pl
1. tytuły przysługujące danej osobie;
2. informacje na karcie tytułowej i w metryce książki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dane umieszczone na karcie tytułowej i w metryce książki;
(1.2) tytuł lub tytuły przysługujące komuś
Wiktionary
Tytulatura – zespół danych umieszczonych na karcie tytułowej i w metryce książki, zawierający imię i nazwisko autora, tytuł, tom, miejsce i rok wydania oraz instytucję wydawniczą lub drukarnię.
Wikipedia
IPA: ˌtɨtulaˈtura, AS: tytulatura
Wiktionary
rzecz. tytuł m.
:: zdrobn. tytulik m.
czas. tytułować ndk., zatytułować dk.
przym. tytułowy, tytularny, utytułowany
Wiktionary
zdrobnienie od: tytuł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. tytoń
Wiktionary
IPA: ˈtɨtũɲ, AS: tytũń
Wiktionary
przym. tytoniowy
rzecz. tytoń mrz.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Tytus – imię męskie pochodzenia łacińskiego, należące do nielicznej grupy najstarszych imion rzymskich (imion właściwych, praenomen, por. Marek, Tyberiusz, Aulus, Maniusz, Gajusz, Lucjusz, Publiusz, Kwintus). Titus oznacza „dziki gołąb”; słowo to miało jednakże w starożytnym Rzymie znaczenie przenośne i było stosowane także dla oznaczenia męskości.
Wikipedia
(1.1) Święty Paweł napisał list do Tytusa.
(1.1) Pragnie odebrać Tytusowi marzenie o zostaniu człowiekiem.
Wiktionary
IPA: ˈtɨtus, AS: tytus
Wiktionary
przym. Tytusowy
Wiktionary
zdrobnienie od: Tytus (imię męskie)
SJP.pl
zdrobnienie od: Tytus (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Tytuska lub z nim związany
SJP.pl
Tytus z małżonką; Tytusowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Tytusa lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Tytusa
Wiktionary
rzecz. Tytus mos.
Wiktionary
1. nazwa dzieła sztuki;
2. pozycja wydawnicza;
3. stopień naukowy, nazwa rodowa, godność lub określenie stanowiska;
4. powód, podstawa do zrobienia czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) napis, nagłówek, nazwa dzieła (filmu, sztuki teatralnej, utworu muzycznego, literackiego) lub jego rozdziałów;
(1.2) zdobyta godność, stopień naukowy, służbowy, także zajmowane stanowisko, pełniona funkcja
(1.3) podstawa czegoś, powód, racja
Wiktionary
Nazewnictwo
Literaturoznawstwo
Inne znaczenia
Wikipedia
(1.1) Tytuł tego filmu nic mi nie mówi.
(1.2) Tytuły mistrzowskie zdobyło czterech zawodników.
(1.3) Rozporządzał majątkiem z tytułu ojcostwa.
Wiktionary
IPA: ˈtɨtuw, AS: tytuu̯
Wiktionary
rzecz. tytulatura ż.
:: zdrobn. tytulik m.
czas. tytułować, zatytułować
przym. tytułowy, tytularny, utytułowany
Wiktionary
(1.1) nagłówek, nazwa
(1.2) godność, miano rodowe, nazwa rodowa
Wiktionary
1. nazwa dzieła sztuki;
2. pozycja wydawnicza;
3. stopień naukowy, nazwa rodowa, godność lub określenie stanowiska;
4. powód, podstawa do zrobienia czegoś
SJP.pl
nadmierne używanie tytułów
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) nadawać czemuś tytuł, nazwę
(1.2) wypowiadać czyjś tytuł podczas mówienia o nim lub do niego
Wiktionary
(1.1) [Witkacy] jeden z rozdziałów Szkiców tytułuje: Ogólna teoria sztuki a kryteria oceny dzieł.
(1.2) Tym bardziej więc zdziwiło mnie, że w zapadłych wioskach Irlandczyk jest jakoś dziwnie tytułowany – ani to imieniem, ani nazwiskiem…
Wiktionary
IPA: ˌtɨtuˈwɔvat͡ɕ, AS: tytuu̯ovać
Wiktionary
rzecz. tytuł m., tytulatura ż., tytułowanie n.
czas. zatytułować dk.
przym. tytułowy, tytularny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tytułować.
Wiktionary
IPA: ˌtɨtuwɔˈvãɲɛ, AS: tytuu̯ovãńe
Wiktionary
czas. tytułować
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z tytułem, dotyczący tytułu
Wiktionary
(1.1) Pośrodku strony tytułowej zobaczyliśmy dwa namalowane cienkim pędzelkiem znaki.
Wiktionary
IPA: ˌtɨtuˈwɔvɨ, AS: tytuu̯ovy
Wiktionary
rzecz. tytuł, tytulik
czas. tytułować (się)
Wiktionary
białko mięśni poprzecznie prążkowanych, zbudowane z kilkudziesięciu tysięcy reszt aminokwasowych
SJP.pl
Wikipedia
potocznie:
1. brudzić, walać, plamić; babrać, mazać, paprać;
2. tytłać się - brudzić się czymś, babrać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. utytłać, wytytłać)
(1.1) pot. brudzić
czasownik zwrotny niedokonany tytłać się (dk. utytłać się, wytytłać się)
(2.1) pot. brudzić siebie samego
(2.2) pot. brudzić siebie wzajemnie
Wiktionary
rzecz. tytłanie n., utytłanie n.
czas. utytłać dk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
partykuła
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. też
Wiktionary
(1.1) Rzyknij mi ino Hanysku, a co tyż to twój faterek robióm?
Wiktionary
dawniej: napar z ziół leczniczych
SJP.pl
dawniej: rusztowanie w zduńskim warsztacie, na które wsuwa się deski lub łaty z kaflami
SJP.pl
strona przeciwległa w stosunku do przodu, część czegoś najdalej położona; przestrzeń poza kimś lub czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) część czegoś najdalej od przodu
(1.2) cześć ciała przeciwległa do przodu głowy; u człowieka z tej strony co plecy, u zwierząt z tej strony co zad lub ogon
(1.3) miejsce znajdujące się przeciwnie do kierunku patrzenia; po stronie przeciwnej do rzeczywistego lub oczekiwanego kierunku ruchu
(1.4) eufem. tyłek
(1.5) eufem. fragment ubrania zakrywający pośladki
(1.6) gwara. studencka brak zaliczenia
Wiktionary
(1.1) Na tyłach tamtego budynku znajduje się salon fryzjerski.
(1.1) Krystyna usiadła w tyle samochodu, gdyż zawsze się bała siedzieć na przednim siedzeniu.
(1.2) Długie włosy spięte z tyłu ładnie wyglądają.
(1.3) Przestań przechylać krzesło w tył bo spadniesz!
(1.4) Nadstaw tył, zasłużyłeś na lanie za te oceny!
(1.5) Prałam dziś twoje dżinsy i zobaczyłam, że przetarł się w nich cały tył.
Wiktionary
IPA: tɨw, AS: tyu̯
Wiktionary
rzecz. tyłek m., tyłeczek m., tyły nmos.
przym. tylny
Wiktionary
zdrobnienie od: tyłek
SJP.pl
potocznie: pośladki, siedzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. pośladki
Wiktionary
(1.1) Uważam, że masz zgrabny tyłek, Ewelino.
Wiktionary
IPA: ˈtɨwɛk, AS: tyu̯ek
Wiktionary
rzecz. tył m., tylnik m.
:: zdrobn. tyłeczek m.
przym. tylny, tyłowy, tyłkowy
Wiktionary
(1.1) pupa, pośladki, siedzenie; eufem. cztery litery; przest. rzyć; grub. zadek, kuper; wulg. dupa; żart. sempiterna; reg-pl|Poznań|ameryka.
Wiktionary
przybierać na wadze, stawać się grubym, otyłym
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tyłkiem, dotyczący tyłka
Wiktionary
rzecz. tyłek m.
Wiktionary
tylna część mózgu dzielona na tyłomózgowie wtórne (móżdżek, most) i rdzeniomózgowie (rdzeń kręgowy)
SJP.pl
Tyłomózgowie (łac. rhombencephalon) – ostatni z trzech (obok przodomózgowia i śródmózgowia) pierwotnych pęcherzyków mózgowych, rozwojowa część mózgowia kręgowców. Z tyłomózgowia powstaje móżdżek i rdzeń przedłużony.
U człowieka tyłomózgowie w okresie piątego tygodnia rozwoju zarodkowego ulega podziałowi na tyłomózgowie wtórne (zamózgowie), z którego powstają móżdżek i most oraz rdzeniomózgowie, z którego powstaje rdzeń przedłużony.
Wikipedia
jedna z trzech podgromad ślimaków, obejmująca około 14 tysięcy gatunków; tyłoskrzelne
SJP.pl
jedna z trzech podgromad ślimaków, obejmująca około 14 tysięcy gatunków; tyłoskrzelce
SJP.pl
Tyłoskrzelne, tyłoskrzelce (Opisthobranchia) – wyróżniania dawniej podgromada ślimaków. Obejmowała gatunki morskie i nieliczne słodkowodne. Występują głównie w strefach przybrzeżnych, nieliczne są pelagiczne. Pasożyty zewnętrzne wieloszczetów i małży. Około 14 000 gatunków. Ciało okryte muszlą o niewielkich skrętach, przeważnie cienką, delikatną, w stosunku do rozmiarów ciała małą (ciało u większości form nie może się w całości ukryć w muszli). U wielu form muszla mniej lub bardziej okryta płaszczem, albo nie występuje u postaci dojrzałych (jest odrzucana w okresie larwalnym.) W podgromadzie dominują gatunki nagie. Na głowie u większości form dwie pary czułków. Różny stopień detorsji spoideł boczno-trzewiowych, aż do ułożenia symetrycznego. Skutkiem detorsji jama płaszczowa przesunięta nieco w prawą stronę, a skrzele, jeżeli występuje, leży za sercem. Wiele form bez skrzela i jamy płaszczowej. Jeden przedsionek, jedno metanefrydium. Hermafrodyty.
Wikipedia
o cechach tyłoskrzelnych (podgromada ślimaków)
SJP.pl
tylna część stopy
SJP.pl
końcowa część filmu, książki, audiobooka itp. z informacjami o twórcach
SJP.pl
Tyłowo (kaszb. Tëłowò, niem. Tillau, dawniej Tulowa) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Krokowa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego. W skład sołectwa Tyłowo wchodzi również miejscowość Dąbrowa. Na wschód od Tyłowa położone jest jezioro Dobre, otoczone kompleksem leśnym Puszczy Darżlubskiej.
Wikipedia
przymiotnik od: tyły (1. teren położony za frontem;
2. ogół sił i środków zaopatrujących wojska w to, co jest im niezbędne na polu walki), np. pozycje tyłowe, jednostki tyłowe
SJP.pl
wada zgryzu, w której dolny łuk zębowy jest przesunięty do tyłu względem górnego
SJP.pl
Tyłozgryz – wada zgryzu polegająca na dotylnym przesunięciu dolnego łuku zębowego względem górnego. Do tyłozgryzów zaliczane jest także tyłożuchwie.
Charakterystycznymi cechami tyłozgryzu są:
Wikipedia
patologia kręgosłupa w postaci przemieszczenia się w tył kręgu znajdującego się bezpośrednio powyżej; przeciwieństwo kręgozmyku
SJP.pl
przybierać na wadze, stawać się grubym, otyłym
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) slang. (często internetowy) towarzysz życia
Wiktionary
(1.1) Witam dziewczyny, zwracam się do was z ogromną prośbą o pomoc. Mój TŻ jest cholerykiem.
Wiktionary
[czytaj: cac-iki] grecki sos ze świeżych, rozdrobnionych ogórków z czosnkiem i jogurtem albo śmietaną, zwykle dodawany do potraw mięsnych; tzatzyki, dzadziki, caciki, cacyki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. zob. cacyki.
Wiktionary
Tzatziki (ngr. τζατζίκι, wym. dzadz-iki, cacyki) – dip (sos) grecki, podawany jako dodatek do dań z grilla, smażonych, pieczonych lub oddzielnie.
Jest najpopularniejszą przystawką w kuchni greckiej); spożywany też z zapieczonym pieczywem.
Wikipedia
[czytaj: cac-iki] grecki sos ze świeżych, rozdrobnionych ogórków z czosnkiem i jogurtem albo śmietaną, zwykle dodawany do potraw mięsnych; tzatziki, dzadziki, caciki, cacyki
SJP.pl
skrót od: to znaczy, czytany jako całe wyrażenie
SJP.pl
skrót
(1.1) = to znaczy
Wiktionary
(1.1) Klityka to wyraz atoniczny, tzn. pozbawiony własnego akcentu.
Wiktionary
IPA: ˈtɔ ˈznat͡ʃɨ, AS: to značy
Wiktionary
skrót od: Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych
SJP.pl
skrót od: tak zwany (czytany jako całe, odmienne wyrażenie); t.zw.
SJP.pl
skrót
(1.1) = tak zwany
Wiktionary
(1.1) Pan feudalny, czyli tzw. senior, miał wielu wasali.
Wiktionary
IPA: ˈtaɡ ˈzvãnɨ|ˈtaɡ ˈzvãna|ˈtaɡ ˈzvãnɛ, AS: tag zvãny|tag zvãna|tag zvãne
Wiktionary
skrót od: tłumacz, tłumaczenie; tłum.
SJP.pl
skrót, rzeczownik
(1.1) tłumacz
(1.2) tłumaczka
(1.3) tłumaczenie
skrót, czasownik
(2.1) tłumaczyć
skrót, forma czasownika.
(3.1) tłumaczony
Wiktionary
(1.1) tłum.
(1.2) tłum.
(1.3) tłum.
(2.1) tłum.
(3.1) tłum.
Wiktionary
1. potocznie: gnieść, miąć, miętosić
2. przenośnie:
a) wywierać nacisk na kogoś
b) powściągać, ukrywać coś z trudem
3. tłamsić się - być tłamszonym; gnieść się
SJP.pl
1. dalszy plan, przed którym znajdują się przedmioty bliskie obserwującemu;
2. środowisko, warunki, podłoże czegoś;
3. jednolita barwa czegoś na czym widoczny jest wzór odmiennego koloru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dalszy widok np. obrazu, dalszy plan
(1.2) przen. okoliczności, sytuacja, w której rozgrywają się jakieś wydarzenia
(1.3) podłoże, na którym eksponowany jest dany element
Wiktionary
Zobacz też
Wikipedia
(1.1) O, a na tym zdjęciu jest nasz synek z Rysami w tle.
(1.2) Astrolog przepowiada przyszłość z położenia planetaanet, Słońca i Księżyca na tle zodiaku.
(1.3) Kanapa babci miała delikatny wzór w brązowawe kwiaty na beżowym tle.
Wiktionary
IPA: twɔ, AS: tu̯o
Wiktionary
1. dział fabryki, w którym wykonywane są prace na tłoczarkach;
2. prasa stosowana w przemyśle spożywczym do wytłaczania soków; tłoczarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. zakład produkujący olej, sok, wino lub inną substancję poprzez wyciskanie
(1.2) spoż. maszyna wyciskająca płyny z owoców, warzyw, nasion lub innych produktów rolnych
(1.3) techn. zakład obrabiający metal lub inne tworzywo przez tłoczenie
(1.4) techn. zakład produkujący metodą tłoczenia płyty służące do odtwarzania dźwięków, obrazów lub danych innego rodzaju
Wiktionary
rzecz. tłok m., tłoczek m., tłoczenie n., wytłoczenie n., tłoczysko n., tłocznia ż., natłok m., tłoczność ż., wytłoczek m., wytłoczka ż., przetłoczenie n.
czas. tłoczyć ndk., wytłoczyć dk., przetłoczyć dk.
przym. tłoczny, tłokowy
przysł. tłoczno, tłocznie
Wiktionary
(1.2) tłocznia
Wiktionary
robotnik obsługujący prasę do tłoczenia; praser
SJP.pl
zdrobnienie od: tłok
SJP.pl
Tłoczewo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Nowe Piekuty.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Kazimierza w Nowych Piekutach.
Wikipedia
1. prasa do wytłaczania m.in. oleju, soków;
2. prasa do obróbki plastycznej materiałów;
3. dział fabryki, huty, gdzie materiały poddawane są obróbce plastycznej przy użyciu prasy;
4. zespół urządzeń do przesyłania czegoś przez tłoczenie
SJP.pl
Prasa (łac. pressare „tłoczyć”) – maszyna robocza, której działanie polega na wywieraniu nacisku (również zgniatania, prasowania) na przedmiot umieszczony pomiędzy jej elementami roboczymi.
Wikipedia
obróbka plastyczna blach
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówków: tłocznie, tłoczno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: tłoczny
SJP.pl
przyrząd do tłoczenia na prasach
SJP.pl
Tłocznik – narzędzie służące do obróbki plastycznej elementów o małej grubości w stosunku do pozostałych wymiarów (głównie blach, ale także folii czy płyt niemetalowych). Składa się m.in. ze stempla i matrycy, stanowiących elementy robocze tłocznika.
Wikipedia
1. dotyczący tłoczenia, tłoczni, tłoka;
2. zatłoczony, ciasny
SJP.pl
1. wyciśnięty, uzyskany poprzez tłoczenie;
2. mający wklęsło-wypukłą fakturę; wymodelowany;
3. wydrukowany
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wytłoczyć)
(1.1) techn. pozyskiwać coś za pomocą prasy, zgniatania
(1.2) techn. poddawać obróbce plastycznyastycznej
(1.3) techn. wytwarzać coś z matryc
(1.4) fiz. wypychać coś skądś pod ciśnieniem
(1.5) druk. robić druki ozdobne; odkształcać powierzchnię papieru lub innego materiału dla uzyskania efektu zdobniczego
czasownik przechodni niedokonany (dk. przetłoczyć)
(2.1) techn. hydraul. przeciskać substancje ciekłe lub gazowe z jednego miejsca do innego
czasownik zwrotny niedokonany tłoczyć się (dk. przetłoczyć się)
(3.1) być w tłoku; zbijać się w tłum
(3.2) powstawać w psychice i męczyć wewnętrznie
Wiktionary
rzecz. tłok m., tłoczek m., tłoczarnia ż., tłoczenie n., wytłoczenie n., tłoczysko n., tłocznia ż., natłok m., tłoczność ż., wytłoczek m., wytłoczka ż., przetłoczenie n.
czas. wytłoczyć dk., przetłoczyć dk.
przym. tłoczny, tłokowy
przysł. tłoczno, tłocznie
Wiktionary
(1.1) wyciskać, wygniatać, wytłaczać
(1.3) wygniatać, wytłaczać
(1.4) wypompowywać
(2.1) pompować
(3.1) cisnąć się, gnieść się, kitłasić się, kitwasić się, pchać się, tłamsić się
Wiktionary
1. trzon tłoka w silnikach tłokowych;
2. cześć prasy tłoczącej;
3. część młota kowalskiego
SJP.pl
rozdrobnione tworzywo sztuczne, dające się formować przez pod ciśnieniem w podwyższonej temperaturze
SJP.pl
element w kształcie walca lub krążka poruszający się w cylindrze ruchem posuwisto-zwrotnym, tłoczący powietrze, wodę itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. element maszyny, który przyjmuje nacisk lub wywiera go na gaz, ciecz lub inną substancję, przekazując do niej lub odbierając od niej energię;
(1.2) napierająca, duża masa ludzi
Wiktionary
Tłok – element maszyn takich jak silniki tłokowe, pompy tłokowe, sprężarki i siłowniki hydrauliczne i pneumatyczne oraz innych mechanizmów.
Wikipedia
(1.1) Silnik za pośrednictwem mechanizmu korbowodowego napędza tłoczysko sztywno połączone z tłokiem.
(1.2) Przy wejściu do autobusu zapanował tłok.
Wiktionary
IPA: twɔk, AS: tu̯ok
Wiktionary
rzecz. tłoczarnia m., tłoczenie n., wytłoczenie n., tłoczysko n., tłocznia ż., natłok m., tłoczność ż., wytłoczek m., wytłoczka ż., przetłoczenie n.
:: tłoczek m.
czas. tłoczyć ndk., wytłoczyć dk., przetłoczyć dk.
przym. tłoczny, tłokowy
przysł. tłoczno, tłocznie
Wiktionary
(1.2) ścisk, natłok
Wiktionary
1. wzajemna, bezpłatna pomoc sąsiedzka przy zbieraniu płodów rolnych z pola
2. dodatkowa robota pańszczyźniana w okresie pilnych robót np. żniw; powaba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wzajemna, bezpłatna pomoc sąsiedzka przy zbieraniu płodów rolnych z pola;
Wiktionary
Tłoka (ukr. толока) – słowiański obyczaj pomocy sąsiedzkiej na wsi. Przetrwał do drugiej połowy XX wieku.
W razie konieczności wykonania pilnej pracy, która przerastała możliwości zainteresowanego, zapraszano do pomocy całą wieś. Pracę wykonywano nieodpłatnie. Tłoka rozpoczynała się od poczęstunku, często z muzyką i tańcami. Kończyła się również obfitym poczęstunkiem z jadłem i napojem.
Wikipedia
1. wydobywać ropę tłokiem (korzystając z energii rozprężającego się gazu);
2. czyścić rurociąg tłokami
SJP.pl
Tłokowo (niem. Lokau) – wieś warmińska w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Jeziorany. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.
Wikipedia
dotyczący tłoka (elementu silnika), służący do tłoczenia; tłoczny, tłoczniowy, tłoczący
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) od: tłok (tylko w znaczeniu: „element maszyny, który przyjmuje nacisk lub wywiera go na gaz, ciecz lub inną substancję, przekazując do niej lub odbierając od niej energię”)
Wiktionary
rzecz. tłoczarnia ż., tłok m., tłoczysko n., tłocznia ż.
czas. tłoczyć ndk.
Wiktionary
przestarzale: tłumacz
SJP.pl
przestarzale: tłumaczka
SJP.pl
dawniej: tłumaczyć
SJP.pl
Tłubice – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Bielsk. Leżą nad Sierpienicą.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego. 1 stycznia 2003 będące dotychczasowymi częściami wsi: Nad Rzeką, Pod Bombalice, Pod Dębsk i Pod Olszyny zostały zlikwidowane jako osobne miejscowości.
Wikipedia
1. rozbijać na kawałki;
2. mocno uderzać, walić, łomotać;
3. potocznie: bić kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. potłuc, stłuc)
(1.1) powodować uderzeniami powstawanie kawałków czegoś; uszkadzać w wielu miejscach
(1.2) uderzać samemu mocno o coś, doprowadzając do miejscowego obrażenia
(1.3) pot. mocno uderzać
czasownik przechodni niedokonany (dk. utłuc)
(2.1) zmieniać uderzeniami formę lub konsystencję czego
czasownik przechodni niedokonany (dk. zatłuc)
(3.1) łomotać, powodując powstanie głośnego odgłosu
(3.2) zabijać bez opamiętania
czasownik przechodni niedokonany (dk. wytłuc)
(4.1) pot. zabijać w dużej liczbie
(4.2) lekcew. grać na czymś intensywnie, długo, głośno albo nieumiejętnie
czasownik przechodni niedokonany (dk. natłuc)
(5.1) pot. miotać intensywnie pociskami
(5.2) lekcew. wykonywać seryjnie, bez staranności
(5.3) lekcew. powtarzać co z uporem
czasownik przechodni niedokonany (dk. dotłuc)
(6.1) uderzać, rozbijać dodatkowo
(6.2) uderzać, rozbijać do końca
czasownik zwrotny niedokonany tłuc się (dk. potłuc się, stłuc się)
(7.1) ulegać stłuczeniu, rozbiciu
(7.2) uderzać samemu o coś, wywołując wyraźny odgłos
(7.3) pot. mocno bić jeden drugiego
czasownik zwrotny niedokonany tłuc się (dk. natłuc się)
(8.1) pot. powodować hałas poprzez intensywne czynności lub przemieszczanie się
(8.2) pot. podróżować długo w mało wygodnych warunkach
(8.3) pot. przemieszczać się bez celu, włóczyć się
(8.4) pot. o uczuciach, myślach: ciągle przypominać się
czasownik zwrotny niedokonany tłuc się (dk. dotłuc się)
(9.1) pot. docierać do celu uciążliwej podróży
Wiktionary
rzecz. stłuczka ż., tłucz mrz., tłuczarka ż., tłuczek mrz., tłuczenie n., tłuczeniec mrz., tłuczeń mrz., tłuczka ż., tłucznica ż., tłuczniówka ż., tłuk mos., dotłuczenie n., nadtłuczenie n., natłuczenie n., obtłuczenie n., odtłuczenie n., otłuczenie n., potłuczenie n., przetłuczenie n., przytłuczenie n., roztłuczenie n., stłuczenie n., utłuczenie n., wtłuczenie n., wytłuczenie n., zatłuczenie n.
czas. dotłuc dk., nadtłuc dk., natłuc dk., obtłuc dk., odtłuc dk., otłuc dk., potłuc dk., przetłuc dk., przytłuc dk., roztłuc dk., stłuc dk., utłuc dk., wtłuc dk., wytłuc dk., zatłuc dk.
przym. tłuczniowy
Wiktionary
(1.1) drobić, druzgotać, gruchotać, kawałkować, kruszyć, łupać, miażdżyć, rozdrabiać, rozdrabniać, rozgniatać, rozkawałkowywać, rozkruszać, rozkuwać, rozłupywać, rozmiażdżać, roznosić, roztłukiwać, roztrzaskiwać, skruszać; rozbijać na drobny mak, rozbijać w drobny mak
(1.3) batożyć, bić, chlastać, chłostać, ciąć, godzić, grzmocić, katować, kropić, kuksać, lać, łoić, łomotać, młócić, nalewać, okładać, pastwić się, prać, rąbać, rypać, siec, siekać, siepać, smagać, trzepać, uderzać, walić; dawać razy, garbować komuś skórę, macać komuś żebra, traktować kogoś jak bydło
(2.1) atomizować, ćwiartować, drobić, kawałkować, kruszyć, mleć, proszkować, przemielać, rozbijać, rozdrabiać, rozdrabniać, rozkawałkowywać, rozkruszać, rozkuwać, rozmiażdżać, roztłukiwać, siec, siekać, skruszać, sproszkowywać, szatkować, ścierać, tłuc na miazgę, trzeć, ubijać, ucierać, utłukiwać
(3.1) dobijać się, klekotać, kołatać, pukać, stukać
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
Tłuchowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Tłuchowo.
Wikipedia
przymiotnik od: Tłuchowo
SJP.pl
narzędzie do tłuczenia i rozgniatania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) narzędzie służące do rozgniatania, rozbijania czegoś, w celu uzyskania cieńszej warstwy, drobniejszych kawałków lub jednolitej masy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. pogard. o kimś nierozgarniętym
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈtwut͡ʃɛk, AS: tu̯uček
Wiktionary
rzecz. tłuczenie n., tłuczeń mrz., stłuczka ż.
czas. przytłuc, tłuc ndk., stłuc dk.
Wiktionary
(1.1) ubijak
(2.1) ciołek, głupiec
Wiktionary
kruszywo z drobno tłuczonego kamienia, używane głównie na nawierzchnie dróg i jako dodatek do betonów; szuter, szaber
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. kruszywo budowlane z kamienia łamanego ze skał;
Wiktionary
Tłuczeń, szuter, szaber – rodzaj kruszywa naturalnego łamanego ze skały. Jego ziarna charakteryzuje szorstka powierzchnia; kształtem zbliżone są do ostrosłupa lub sześcianu.
Wykorzystywany do produkcji betonów oraz do nawierzchni drogowych i kolejowych.
Wikipedia
rzecz. tłuczek m., tłuczenie n., potłuczenie n., stłuczenie n., stłuczka ż.
czas. tłuc ndk., potłuc dk., stłuc dk.
przym. tłuczniowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tłuc.
Wiktionary
IPA: twuˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: tu̯učẽńe
Wiktionary
rzecz. stłuczka ż., tłucz m., tłucza ż., tłuczarka ż., tłuczek m., tłuczeniec m., tłuczeń m., tłuczka ż., tłucznica ż., tłuczniówka ż., potłuczenie n., stłuczenie n.
czas. tłuc, potłuc, stłuc
przym. tłuczniowy
Wiktionary
dawniej:
1. ciastko z tłuczonych migdałów;
2. sucharek z suszonych placków zmieszanych z miodem i ponownie upieczonych
SJP.pl
Tłuczewo (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Tłuczewò) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Linia nad rzeką Łebą.
Wieś królewska w starostwie mirachowskim w województwie pomorskim w II połowie XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
złom szklany lub ceramiczny; stłuczka
SJP.pl
przedmiot, który pełni funkcję tłuczka (służy do rozbijania) i tasaka (służy do rozcinania)
SJP.pl
dawniej: ciasto upieczone z tłuczonych migdałów lub okruchów wysuszonego placka, piernika z dodatkiem miodu
SJP.pl
dawniej: ciasto upieczone z tłuczonych migdałów lub okruchów wysuszonego placka, piernika z dodatkiem miodu
SJP.pl
Tłucznice – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie makowskim, w gminie Karniewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
nawierzchnia drogi z tłucznia
SJP.pl
1. rozbijać na kawałki;
2. mocno uderzać, walić, łomotać;
3. potocznie: bić kogoś
SJP.pl
1. kamienne narzędzie używane dawniej do rozbijania i obróbki
2. posp. o człowieku mało rozgarniętym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) lwów. służąca
(1.2) pot. osoba mało rozgarnięta
(1.3) żegl. kij, służący do odpychania łódki
(1.4) daw. gw-pl|Poznań. nierządnica
Wiktionary
czas. tłuc, przytłuc
rzecz. stłuczka ż.
Wiktionary
(1.2) bałwan, baran, ciołek, cymbał, debil, idiota, łoś, matoł, półgłówek, tępak, jełop, osioł
Wiktionary
rzadko: osoba zajmująca się obróbką tłucznia w kamieniołomach i zakładach kamieniarskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. kulin. potrawa kuchni ludowej przyrządzana z krup owsianych;
Wiktionary
Tłokno, tłukno (prasłow. tălkъna) – jedna z najbardziej pierwotnych potraw słowiańskich przygotowywana z gotowanego owsa (ewentualnie, rzadko z jęczmienia albo żyta), suszonego na piecu, a następnie mielonego lub kruszonego. Rodzaj owsianki.
Ziarna owsa były najpierw moczone w wodzie, następnie suszone w piecu do zżółknięcia i ostatecznie tłuczone w stępie. W wyniku tych działań powstawała masa z niewielką ilością wody, którą solono lub słodzono miodem. Nadawała się do spożycia na surowo lub po dalszym przetworzeniu.
Wikipedia
(1.1) war. tłokno
Wiktionary
potocznie: charakterystyczny dla osoby głupiej, bezmyślnej; durnowaty, debilowaty, głupkowaty, mułowaty
SJP.pl
duża liczba ludzi zebranych w jednym miejscu; rzesza, ciżba, zgraja, tłumy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) duża grupa ludzi zebrana w jednym miejscu
forma czasownika.
(2.1) 2. os. rozk. od: tłumić
Wiktionary
Tłum – w socjologii zbiorowość ludzka przyjmująca formę czasową i niezorganizowaną. Jednostki w tłumie zawsze przebywają w bliskości fizycznej i mają wspólny obiekt zainteresowania.
Tłum może też przejawiać wspólnie ukierunkowane spontaniczne działania. W takiej sytuacji w tłumie dochodzi często do naśladownictwa i (chwilowego) wyzbywania się indywidualizmu. Często też uczestnicy tłumu czują się silniejsi i tracą zdolność obiektywnej oceny sytuacji.
Wikipedia
(1.1) Przed premierą filmu, przed kasami kłębił się tłum kinomanów.
(2.1) Ależ Edmundzie, ty tłum w sobie tę bezwstydną żądzę ku mnie!
Wiktionary
IPA: twũm, AS: tu̯ũm
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. tłumek m.
przym. tłumny
przysł. tłumnie
Wiktionary
(1.1) ciżba, rzesza, masa, tłok, ćma
Wiktionary
skrót od: tłumacz, tłumaczenie; tł.
SJP.pl
skrót, rzeczownik
(1.1) tłumacz
(1.2) tłumaczka
(1.3) tłumaczenie
skrót, czasownik
(2.1) tłumaczyć
skrót, forma czasownika.
(3.1) tłumaczony
Wiktionary
(1.1) tł.
(1.2) tł.
(1.3) tł.
(2.1) tł.
(3.1) tł.
Wiktionary
osoba przekładająca treść wypowiedzi, tekstu lub dzieła z jednego języka na inny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba przekładająca tekst pisany z jednego języka na inny;
(1.2) osoba dokonująca tłumaczenia wypowiedzi ustnej z jednego języka na drugi
(1.3) przest. ten, kto coś wyjaśnia, interpretuje, przekazuje
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) inform. program komputerowy lub aplikacja służące do tłumaczenia tekstów z jednego języka na drugi
forma czasownika.
(3.1) 2 os. rozk. zob. tłumaczyć.
Wiktionary
Tłumacz – osoba, która dzięki znajomości co najmniej dwóch języków dokonuje przekładu wypowiedzi lub tekstu pisanego z języka źródłowego na język docelowy. Tłumaczenie wymaga nie tylko rozumienia tekstu, ale również sprawnego wyrażania jego treści w języku, na który ma być tłumaczony.
Wikipedia
(1.1) Dnia 16 sierpnia 1986 r. zmarł pod Londynem prof. Ignacy Wieniewski, wybitny znawca i tłumacz literatury antycznej.
(1.2) Tłumacz przez dobrych kilka minut szeptał mu do ucha, przerażony groźbą gniewu przełożonego. Bał się, że mułła nie zrozumiał jego przekładu.
(2.1) Za kilka lat, wyjeżdżając na urlop za granicę, będziemy zabierać ze sobą elektronicznego tłumacza z syntezatorem mowy. Umożliwi on porozumiewanie się z "tubylcami" bez potrzeby znajomości obcego języka.
Wiktionary
IPA: ˈtwũmat͡ʃ, AS: tu̯ũmač
Wiktionary
rzecz. tłumaczenie n.
:: fż. tłumaczka ż.
czas. tłumaczyć ndk., przetłumaczyć dk.
przym. tłumaczeniowy
Wiktionary
(2.1) translator
Wiktionary
1. wyjaśniać, objaśniać coś komuś
2. usprawiedliwiać, oczyszczać z zarzutów
3. przekładać tekst, utwór dzieło lub wypowiedź ustną z jednego języka na inny
4. tłumaczyć się - usprawiedliwiać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jakieś słowo, wyrażenie lub tekst wyrażony w innym języku
(1.2) odczasownikowy od|tłumaczyć. – wyjaśnianie komuś czegoś
(1.3) odczasownikowy od|tłumaczyć. – przekładanie na inny język
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Czy znasz tłumaczenie angielskiego słowa „diminutive”?
(1.2) Ciągłe tłumaczenie Ci, żebyś nie palił w pokoju, zaczyna mnie już męczyć.
(1.3) Tłumaczenie powieści trwa długo.
Wiktionary
IPA: ˌtwũmaˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: tu̯ũmačẽńe
Wiktionary
rzecz. tłumacz m., tłumaczka ż., wytłumaczenie n., wytłumaczanie n., przetłumaczenie n., przetłumaczanie n., przetłumaczalność ż.
czas. tłumaczyć ndk., wytłumaczyć dk., przetłumaczyć dk.
przym. tłumaczeniowy
Wiktionary
(1.1) przekład, translacja
(1.2) wyjaśnianie
(1.3) przekładanie
Wiktionary
związany z tłumaczeniem, dotyczący przekładu z jednego języka na inny
SJP.pl
kobieta przekładająca treść wypowiedzi, tekstu lub dzieła z jednego języka na inny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta przekładająca tekst pisany z jednego języka na inny
(1.2) kobieta dokonująca tłumaczenia wypowiedzi ustnej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Marta pracuje w dużym koncernie, jest tłumaczką języka francuskiego.
Wiktionary
IPA: twũˈmat͡ʃka, AS: tu̯ũmačka
Wiktionary
rzecz. tłumacz mos., tłumaczenie n., przetłumaczalność ż.
czas. tłumaczyć ndk., przetłumaczyć dk.
przym. tłumaczeniowy
Wiktionary
1. wyjaśniać, objaśniać coś komuś
2. usprawiedliwiać, oczyszczać z zarzutów
3. przekładać tekst, utwór dzieło lub wypowiedź ustną z jednego języka na inny
4. tłumaczyć się - usprawiedliwiać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wytłumaczyć)
(1.1) wyjaśniać, objaśniać coś, przekazywać zasadę działania czegoś
(1.2) wyjaśniać, podawać powód, dla którego postąpiło się w dany sposób
czasownik przechodni niedokonany (dk. przetłumaczyć)
(2.1) wyrażać tę samą informację za pomocą innego języka niż wyjściowy
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(3.1) pracować jako tłumacz, być tłumaczem
czasownik zwrotny niedokonany tłumaczyć się (dk. brak)
(4.1) wyjaśniać, podawać powód swojego postępowania (patrz znaczenie 1.2)
(4.2) dać się przetłumaczyć
Wiktionary
(1.1) Wujek długo mi tłumaczył, co to są procenty.
(1.2) Choroba żony tłumaczyła jego nieobecność.
(2.1) Od lat tłumaczę techniczne teksty z angielskiego na polski, ale z takim zwrotem spotykam się pierwszy raz.
(3.1) Czy twój znajomy tłumaczy jeszcze na angielski?
(4.1) Uczeń długo się tłumaczył, czemu nie zrobił pracy domowej.
(4.2) Idiomów nie tłumaczy się dosłownie.
Wiktionary
IPA: twũˈmat͡ʃɨt͡ɕ, AS: tu̯ũmačyć
Wiktionary
czas. wytłumaczyć dk., przetłumaczyć dk.
rzecz. przetłumaczalność ż., tłumaczenie, tłumacz, tłumaczka
Wiktionary
(1.1) wyjaśniać, objaśniać, uświadamiać, uczyć, stpol. tłomaczyć
(1.2) usprawiedliwiać
(2.1) przekładać
Wiktionary
potocznie: duża grupa ludzi zebrana w jednym miejscu; tłumik, gromadka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. zdrobn. od: tłum
Wiktionary
(1.1) Niewielki tłumek zebrał się przed bankiem.
Wiktionary
rzecz. tłum m.
przysł. tłumnie
Wiktionary
duża liczba ludzi zebranych w jednym miejscu; rzesza, ciżba, zgraja, tłumy
SJP.pl
1. likwidować coś, nie dać się czemuś rozwijać;
2. hamować jakiś odruch, nie dając tym poznać czegoś po sobie;
3. powodować, że coś jest mniej słyszalne, głuszyć
SJP.pl
czasownik
(1.1) ograniczać, zmniejszać nasilenie czegoś
(1.2) (o buncie, powstaniu, rebelii) zwalczać, usiłować doprowadzić do poddania się (kapitulacji) powstańców / rebeliantów
(1.3) (o emocjach, uczuciach, odczuciach) powstrzymywać, hamować, nie dawać upustu; starać się nie okazywać uczuć
Wiktionary
(1.2) Jesienią 1944 tłumi powstanie na Słowacji. W 1945, pod koniec wojny, ginie w tajemniczych okolicznościach.
Wiktionary
IPA: ˈtwũmʲit͡ɕ, AS: tu̯ũmʹić
Wiktionary
czas. stłumić dk.
rzecz. tłumienie n., stłumienie n., stłumianie n., tłumik m.
Wiktionary
(1.1-3) dusić
(1.3) tłamsić
Wiktionary
prosty i prymitywny sprzęt strażacki służący do ochrony budynków przed żarem i iskrami lub do gaszenia pożaru w zarodku
SJP.pl
Tłumica – sprzęt pożarniczy do gaszenia iskier i żaru przenoszonych przez wiatr na obejścia i dachy – płaskie wiklinowe lub brzozowe miotły, obszyte nasiąkliwą tkaniną, osadzone na długich drążkach. Tłumice macza się w wiadrach lub beczkach z wodą i uderza nimi w miejsca, gdzie spadły iskry lub z których wydobywa się płomień. Obecnie tłumice metalowe (z cienkiej blachy) stosowane są przeważnie do tłumienia pożarów między innymi ściółki leśnej i trawy.
Wikipedia
osoba, która tłumi coś, hamuje rozwój czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tłumić.
Wiktionary
Tłumienie (gaśnięcie) drgań – zmniejszanie się amplitudy drgań układu drgającego wraz z upływem czasu, spowodowane stratami energii. Tłumienie drgań obserwowane jest zarówno w układach mechanicznych jak elektrycznych.
W przypadku fal biegnących tłumienie prowadzi do zmniejszania się amplitudy fali wraz ze wzrostem odległości od źródła.
Wikipedia
czas. tłumić
rzecz. tłumik mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. wartość wyrażająca spadek mocy sygnału wraz z przebytą przezeń drogą;
Wiktionary
Tłumienność – jeden z podstawowych parametrów opisujących zdolność łącza (np. kabel, światłowód, łącze bezprzewodowe) do realizacji transmisji.
Łącza tłumią sygnał z kilku powodów:
Wikipedia
(1.1) Jak już wiadomo, tłumienność realnej atmosfery, razem ze zjawiskami pogodowymi, rośnie ze wzrostem częstotliwości.
Wiktionary
1. urządzenie do tłumienia dźwięku wywoływanego przez gazy spalinowe silnika;
2. przyrząd do ściszania i zmiany barwy dźwięków w instrumentach muzycznych; sordyna, sordino, surdyna;
3. urządzenie do zmniejszania niekorzystnego wpływu czegoś;
4. dodatek do broni palnych, służący do wyciszania huku wystrzału
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. podzespół motoryzacyjny służące do tłumienia hałasu wydobywania się spalin z rury wydechowej
(1.2) muz. przyrząd wkładany do wylotu instrumentu dętego, który tłumi dźwięk, zmieniając jego natężenie i barwę
(1.3) muz. przyrząd do zmniejszania natężenia dźwięku instrumentu smyczkowego
(1.4) elektron. urządzenie lub podzespół do tłumienia transmitowanego sygnału
(1.5) techn. wojsk. urządzenie zakładane na lufę broni palnej tłumiące odgłos wystrzału;
(1.6) techn. zob. amortyzator.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. tłumienie n., stłumienie n., tłumica ż.
:: zdrobn. tłumiczek m.
czas. tłumić ndk., stłumić dk.
przym. tłumikowy
Wiktionary
(1.2) sordino
(1.3) sordino
(1.6) amortyzator
Wiktionary
→ tłumik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tłumikiem, dotyczący tłumika
Wiktionary
rzecz. tłumik m.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w dużej grupie osób
Wiktionary
(1.1) Mieszkańcy miasta przybyli tłumnie na plac zamkowy.
Wiktionary
rzecz. tłum m., tłumek m., tłumność ż.
przym. tłumny
Wiktionary
(1.1) licznie, gromadnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: tłumnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: tłumny
SJP.pl
cecha czegoś pełnego ludzi; liczność, mnogość, masowość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest tłumne; cecha tych, którzy są tłumni
Wiktionary
rzecz. tłum m.
przym. tłumny
przysł. tłumnie
Wiktionary
zawierający dużo osób; bardzo liczny; tłoczny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, w którym jest lub uczestniczy dużo ludzi
Wiktionary
(1.1) Przeszliśmy szybko tłumne ulice i wchodziliśmy milcząco stromymi schodami jej domu.
Wiktionary
rzecz. tłum m., tłumność ż.
przysł. tłumnie
Wiktionary
zdrobnienie od: tłumok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niewielki tłumok
Wiktionary
rzecz. tłumok mos./mrz.
Wiktionary
(1.1) tobołek
Wiktionary
potocznie:
1. duży, nieforemny pakunek; tobół;
2. pogardliwie o kimś nierozgarniętym; ciućma, ciućmok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. duży, nieforemny pakunek; rzeczy spakowane, zwykle prowizorycznie w płachtę, w koc itp.
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pot. pogard. osoba uważana za głupią i niezdolną
Wiktionary
(2.1) Ten głupi tłumok patrzy na to ze złego punktu widzenia.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. tłumoczek mrz.
Wiktionary
(1.1) tobół
(2.1) głupiec, ćwok, przygłup, trep, tłuk, głąb, niedojda, tuman, dureń, jełop
Wiktionary
duża liczba ludzi zebranych w jednym miejscu; rzesza, ciżba, zgraja, tłumy
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
stawać się tłustym lub tłustszym
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: tłusto
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: tłusty; tłustszy
SJP.pl
zdrobnienie od: tłusty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: tłusty
Wiktionary
IPA: twuɕˈt͡ɕɛ̇̃ɲci, AS: tu̯uśćė̃ńḱi
Wiktionary
1. potocznie: osoba otyła; grubas, spaślak, kluska, ulaniec;
2. zyzuś tłuścioch - gatunek pająka z rodziny omatnikowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obraź. pogard. człowiek z nadwagą
Wiktionary
rzecz. tłuszcz m., przetłuszczanie n., przetłuszczenie n.
:: fż. tłuściocha ż., tłuścioszka ż.
:: zdrobn. tłuścioszek m.
przym. tłusty, przetłuszczony, tłuszczowy
przysł. tłusto
Wiktionary
(1.1) grubas, spaślak
Wiktionary
potocznie: kobieta otyła; tłuścioczka, grubcia, grubaska, spaślaczka
SJP.pl
z sympatią o osobie z nadwagą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. pieszcz. tłuścioch
Wiktionary
rzecz. tłuszcz m., tłuszczyk m., tłustość ż., tłuścioch mos.
czas. natłuścić
przym. tłusty
przysł. tłusto
Wiktionary
(1.1) pączuś, pulpecik, grubasek, sadełko, kuleczka
Wiktionary
potocznie: kobieta otyła; tłuściocha, grubcia, grubaska, spaślaczka
SJP.pl
zdrobnienie od: tłusty; tłuściutki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: tłusty
Wiktionary
IPA: ˌtwuɕt͡ɕüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: tu̯uśćüśė̃ńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: tłusty; tłuściutki, tłuściusieńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: tłusty
Wiktionary
IPA: ˌtwuɕt͡ɕuˈtɛ̃ɲci, AS: tu̯uśćutẽńḱi
Wiktionary
rzecz. tłuszcz mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: tłusty; tłuściuchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: tłusty
Wiktionary
(1.1) Pobliskie kałuże zajmowały - podobnie jak my zażywając kąpieli - tłuściutkie świnki.
Wiktionary
IPA: twuɕˈt͡ɕutʲci, AS: tu̯uśćutʹḱi
Wiktionary
rzecz. tłustość, tłuszcz, tłuszczyk, przetłuszczanie
przym. tłusty
przysł. tłusto
Wiktionary
potocznie: kobieta otyła
SJP.pl
1. o jedzeniu: trochę tłusty;
2. lekko pokryty tłuszczem;
3. potocznie: nieco otyły
SJP.pl
roślina z rodziny astrowatych (złożonych), z której nasion otrzymuje się olej jadalny i smar; maziczka
SJP.pl
przysłówek
(1.1) bogato w tłuszcz
Wiktionary
rzecz. tłuszczak mzw./mrz., natłuszczenie n., natłuszczanie n., tłustość ż., tłuszcz mrz.
przym. tłusty, tłuściutki, otłuszczony
Wiktionary
charakterystyczny dla tłustego czwartku - ostatniego czwartku karnawału, lub dziejący się tego dnia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający miejsce, spożywany lub urządzany w tłusty czwartek
Wiktionary
(1.1) Zapewne już dziś przygotowują Państwo tłustoczwartkowe specjały - pączki ze smakowitym nadzieniem, faworki, obwarzanki…
Wiktionary
IPA: ˌtwustɔt͡ʃfartˈkɔvɨ, AS: tu̯ustočfartkovy
Wiktionary
rzecz. tłusty czwartek
Wiktionary
(1.1) combrowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wulg. taki, który ma tłuste, grube pośladki
Wiktionary
(1.1) Ten tłustodupy kamerdyner wypowiada się o nauce?
Wiktionary
(1.1) grubodupy
Wiktionary
tłustogon afrykański - gatunek niewielkiego gryzonia z podrodziny myszoskoczków
SJP.pl
1. owca tłustoogoniasta - przedstawiciel rasy owiec pochodzenia azjatyckiego;
2. o zwierzęciu: posiadający tłusty ogon
SJP.pl
charakterystyczny dla rasy owiec pochodzenia azjatyckiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co tłuste
Wiktionary
rzecz. tłuszcz m., tłuszczak m., tłuścioch m., tłuszcza ż., tłuścioszek mos.
przym. tłusty, tłuściutki
przysł. tłusto
Wiktionary
obejmujący ponad 30 gatunków rodzaj roślin z rodziny pływaczowatych; liście tych roślin produkują lepki śluz zawierający substancje trawiące schwytane owady
SJP.pl
Tłustosz (Pinguicula L.) – rodzaj roślin należący do rodziny pływaczowatych. Obejmuje ok. 55–77 gatunków. Najbardziej zróżnicowany jest w Ameryce Środkowej, liczne gatunki występują poza tym w strefie klimatu umiarkowanego na półkuli północnej, nieliczne w Ameryce Południowej sięgając na południu po Patagonię, kilka gatunków rośnie też w strefie klimatu okołobiegunowego. W Europie występuje 13 gatunków, z czego w Polsce dwa lub trzy w zależności od ujęcia: tłustosz alpejski P. alpina, tłustosz pospolity P. vulgaris i tłustosz dwubarwny P. bicolor (uznawany też za podgatunek wcześniej wymienionego).
Wikipedia
rodzina roślin zielnych z rzędu jasnotowców, owadożernych, o pędach pływających lub pełzających po wilgotnym podłożu, występujących prawie na całej kuli ziemskiej; pływaczowate
SJP.pl
o cechach tłustoszowatych (rodzina roślin zielnych); pływaczowaty
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: tłusty; tłuściejszy, bardziej tłusty
SJP.pl
1. zawierający tłuszcz;
2. otyły, gruby, tęgi;
3. pobrudzony tłuszczem, zatłuszczony;
4. dochodowy, intratny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zawierający dużo tłuszczu
(1.2) pokryty tłuszczem albo będący w dotyku jak tłuszcz
(1.3) pejor. o człowieku lub zwierzęciu: otyły
(1.4) druk. gruby, pogrubiony
Wiktionary
(1.1) Nie podoba mi się to mięso, jest za tłuste, a ja się odchudzam.
(1.4) Na końcu ogłoszenia jest napisane tłustym drukiem, że poszukujemy osób z biegłą znajomością języka angielskiego.
Wiktionary
IPA: ˈtwustɨ, AS: tu̯usty
Wiktionary
rzecz. natłuszczenie n., natłuszczanie n., tłuszcz mrz., tłuszczyk m., tłuścioch mos., tłustość ż., tłuszcza ż., tłuszczak mrz./mzw., odtłuszczanie n., odtłuszczenie n., tłustosz m., tłustoszka ż.
czas. natłuszczać ndk., natłuścić dk., odtłuszczać ndk., odtłuścić dk.
przym. tłuściutki, otłuszczony, tłuszczowy, beztłuszczowy
przysł. tłusto
Wiktionary
(1.3) opasły, gruby, spasiony; gw-pl|Śląsk Cieszyński|pencaty.
Wiktionary
1. produkt spożywczy mający wysoką wartość kaloryczną
2. wysokokaloryczna substancja zawarta w niektórych produktach spożywczych
3. związek organiczny tworzący u zwierząt i u człowieka tkankę w postaci miękkiej warstwy, znajdującej się pod skórą
4. związek organiczny będący lipidem, stanowiący składnik organizmów zwierzęcych i roślinnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w powiecie wołomińskim;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: twuʃt͡ʃ, AS: tu̯ušč
Wiktionary
rzecz. tłuszczanin m., tłuszczanka ż.
przym. tłuszczański
Wiktionary
przestarzałe: z niechęcią o większej grupie osób; hołota, zgraja, motłoch, gawiedź, pospólstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pogard. tłum awanturujących się ludzi
(1.2) daw. bez ujemnego zabarwienia: gromada ludzi
Wiktionary
IPA: ˈtwuʃt͡ʃa, AS: tu̯ušča
Wiktionary
rzecz. tłuszcz m., tłustość ż.
przym. tłusty
Wiktionary
(1.1) motłoch, zgraja, hołota, ciżba
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od tłuszczak
Wiktionary
rzecz. tłuszczak m.
Wiktionary
1. niebolesny i niezłośliwy nowotwór, guz powstający z tkanki tłuszczowej podskórnej; lipoma;
2. ptak nocny z rodziny tłuszczaków, charakteryzujący się dużą warstwą tłuszczu, występujący w Ameryce Południowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) med. łagodny nowotwór składający się z tkanki tłuszczowej;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. nazwa systematyczna|Steatornis caripensis|ref=tak., monotypowy gatunek ptaków południowoamerykańskich, jedyny przedstawiciel rodziny tłuszczaków;
(2.2) ornit. ptak z gatunku tłuszczak (2.1)
Wiktionary
Tłuszczak (łac. lipoma) – łagodny nowotwór zbudowany z tkanki tłuszczowej.
Tłuszczaki są miękkie w dotyku, czasami przesuwalne i ogólnie bezbolesne. Rosną bardzo wolno. Większość tłuszczaków jest mała, ale mogą wzrosnąć do rozmiarów ponad 6 cm.
Tłuszczaki występują najczęściej u osób w wieku 40 do 60 lat, ale mogą wystąpić również u dzieci. Tłuszczaki występują u 1% populacji.
Wikipedia
rzecz. tłuszcz m., tłuszczyk m., tłustosz m., tłuszczenie n., zatłuszczanie n., zatłuszczenie n., tłuszczaki nmos., natłuszczanie n., tłustość ż.
:: zdrobn. tłuszczaczek m.
czas. tłuścić ndk., zatłuszczać ndk., zatłuścić dk.
przym. tłusty, tłuszczowy, tłustawy
przysł. tłusto, tłustawo
Wiktionary
(1.1) lipoma
Wiktionary
1. niebolesny i niezłośliwy nowotwór, guz powstający z tkanki tłuszczowej podskórnej; lipoma;
2. ptak nocny z rodziny tłuszczaków, charakteryzujący się dużą warstwą tłuszczu, występujący w Ameryce Południowej
SJP.pl
Tłuszczak (Steatornis caripensis) – gatunek ptaka, jedyny przedstawiciel rzędu tłuszczakowych (Steatornithiformes) i rodziny tłuszczaków (Steatornithidae). Występuje w północnych i północno-zachodnich regionach Ameryki Południowej oraz w Panamie. Nie jest zagrożony.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Steatornithiformes|Sharpe|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;
Wiktionary
Tłuszczak (Steatornis caripensis) – gatunek ptaka, jedyny przedstawiciel rzędu tłuszczakowych (Steatornithiformes) i rodziny tłuszczaków (Steatornithidae). Występuje w północnych i północno-zachodnich regionach Ameryki Południowej oraz w Panamie. Nie jest zagrożony.
Wikipedia
(1.1) Prowadzące nocny tryb życia tłuszczakowe, dzień spędzają w jaskiniach.
Wiktionary
rzecz. tłuszczak mzw., tłuszczaki lm nm.
Wiktionary
mieszkaniec Tłuszcza
SJP.pl
mieszkanka Tłuszcza
SJP.pl
→ Tłuszcz (miasto)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Tłuszcza
Wiktionary
rzecz. Tłuszcz m., tłuszczanin m., tłuszczanka ż.
Wiktionary
przestarzałe: z niechęcią o większej grupie osób; hołota, zgraja, motłoch, gawiedź, pospólstwo
SJP.pl
Tłuszcze – zwyczajowa nazwa grupy lipidów, estrów glicerolu i kwasów tłuszczowych, głównie triacylogliceroli. Reszty kwasowe występujące w cząsteczkach tłuszczów zawierają zwykle od 12 do 18 atomów węgla.
Większość tłuszczów nie ma zapachu, jest nierozpuszczalna w wodzie i rozpuszczalnikach polarnych oraz dobrze rozpuszczalna w rozpuszczalnikach niepolarnych. Wszystkie tłuszcze są lżejsze od wody, odczyn tłuszczów jest obojętny. Ich stan skupienia zależy od tego, jakie reszty kwasowe tworzą cząsteczkę. Tłuszcze stałe zawierają nasycone reszty kwasowe o długich łańcuchach węglowych, natomiast tłuszcze ciekłe zawierają nienasycone reszty kwasowe (reszty, w których występują wiązania podwójne) lub reszty kwasowe o krótkich łańcuchach węglowych. Kwasy nienasycone występujące w naturalnych tłuszczach są izomerami cis. Większość tłuszczów to estry mieszane, czyli takie, które w cząsteczce zawierają różne reszty kwasowe.
Wikipedia
przyrząd do pomiaru zawartości tłuszczu w produktach mlecznych; laktoskop; laktobutyrometr
SJP.pl
Butyrometr (tłuszczomierz) – przyrząd służący do pomiaru zawartości tłuszczu w mleku oraz mięsie oraz w przetworach mlecznych i mięsnych.
Z uwagi na przeznaczenie wyróżnia się:
Wikipedia
chorobowa obecność tłuszczu w moczu; lipuria
SJP.pl
wydzielina gruczołów łojowych i potowych owcy; lanolina
SJP.pl
naturalny związek organiczny, wchodzący w skład struktury każdej komórki organizmów roślinnych i zwierzęcych; lipid; lipoid
SJP.pl
Lipidy (gr. λίπος, tłuszcz) – szeroka grupa występujących w naturze związków chemicznych. Zalicza się do nich tłuszcze, woski, sterole (w tym cholesterol), rozpuszczalne w tłuszczach witaminy (A, D, E, K), monoacyloglicerole, diacyloglicerole, fosfolipidy i wiele innych substancji. Główne biologiczne funkcje lipidów to magazynowanie energii, tworzenie błon biologicznych i udział w przesyłaniu sygnałów. Chociaż człowiek i zwierzęta mają różnorodne szlaki metaboliczne zdolne do syntezy i rozkładu lipidów, niektóre kluczowe z nich nie mogą powstawać w ten sposób i muszą być dostarczane z dietą.
Wikipedia
naturalny związek organiczny, wchodzący w skład struktury każdej komórki organizmów roślinnych i zwierzęcych; lipid; lipoid
SJP.pl
Lipidy (gr. λίπος, tłuszcz) – szeroka grupa występujących w naturze związków chemicznych. Zalicza się do nich tłuszcze, woski, sterole (w tym cholesterol), rozpuszczalne w tłuszczach witaminy (A, D, E, K), monoacyloglicerole, diacyloglicerole, fosfolipidy i wiele innych substancji. Główne biologiczne funkcje lipidów to magazynowanie energii, tworzenie błon biologicznych i udział w przesyłaniu sygnałów. Chociaż człowiek i zwierzęta mają różnorodne szlaki metaboliczne zdolne do syntezy i rozkładu lipidów, niektóre kluczowe z nich nie mogą powstawać w ten sposób i muszą być dostarczane z dietą.
Wikipedia
zadarlica tłuszczówka - gatunek motyla z rodziny omacnicowatych
SJP.pl
urządzenie oddzielające ze ścieków tłuszcze i smary
SJP.pl
Separator (osadnik) – urządzenie służące do oczyszczania ścieków przed wprowadzeniem ich do sieci kanalizacyjnej.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący tłuszczu, związany z tłuszczem
Wiktionary
(1.1) Po dokładnej analizie nie znaleziono w tych komórkach żadnych substancji tłuszczowych.
Wiktionary
IPA: twuʃˈt͡ʃɔvɨ, AS: tu̯uščovy
Wiktionary
rzecz. tłuszcz m., tłuszczyk m., tłuszczowiec m., tłuszczownik m., tłuszczak m., tłuścioch m.
przysł. tłusto
przym. tłusty
Wiktionary
(1.1) lipidowy, tłusty
Wiktionary
zdrobnienie od: tłuszcz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pieszcz. o tłuszczu
Wiktionary
(1.1) Halina obrosła w tłuszczyk i wygląda teraz jak Bunia z „Gumisiów”.
Wiktionary
rzecz. tłuszcz mrz., tłuszczak mzw./mrz.
przym. otłuszczony
Wiktionary
1. samogłoska;
2. litera oznaczająca samogłoskę "u";
3. przyimek pełniący wiele funkcji w zdaniu;
4. chem. symbol jednostki atomowej masy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. majuskuła dwudziestej siódmej litery alfabetu;
Wiktionary
U (minuskuła: u) (dla odróżnienia od ó nazywana często u zwykłym lub u otwartym) – dwudziesta pierwsza litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta siódma litera alfabetu polskiego. Oznacza zwykle w danym języku samogłoskę tylną wysoką, np. [u] lub [ʊ], a w języku francuskim [y].
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|U.}}
źródła.
== U (język afar.) ==
wymowa.
IPA|u.
znaczenia.
litera
(1.1) U, majuskuła dziewiętnastej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: u, AS: u
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|U.}}
źródła.
== U (język afar.) ==
wymowa.
IPA|u.
znaczenia.
litera
(1.1) U, majuskuła dziewiętnastej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: u
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|U.}}
źródła.
== U (język afar.) ==
wymowa.
IPA|u.
znaczenia.
litera
(1.1) U, majuskuła dziewiętnastej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: u
Wiktionary
przedrostek
(1.1) …tworzący formy dokonane
(1.2) …oznaczający pomniejszenie lub usunięcie
(1.3) …oznaczający wykonanie czynności pomimo trudności
Wiktionary
(1.1) Ukradła upatrzoną kieckę.
(1.2) Urwał rączkę hamulca i uciekł.
(1.3) Po dwóch piwach Ula z trudem utrzymywała powagę i nie mogła usiedzieć na miejscu.
Wiktionary
IPA: u, AS: u
Wiktionary
[czytaj: ubot] niemiecki okręt podwodny, zwłaszcza taki, który używany był podczas II wojny światowej; u-boot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) wojsk. pot. niemiecki okręt podwodny (zwłaszcza w kontekście wielkich konfliktów zbrojnych XX wieku)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈubɔt, AS: ubot
Wiktionary
(1.1) war. u-boot
Wiktionary
w kształcie litery U
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma kształt litery U
Wiktionary
[czytaj: ulok] rodzaj zapięcia do roweru w kształcie litery "U"
SJP.pl
skrót od:
1. ut dictum (z łaciny: jak stwierdzono);
2. ustawa dewizowa
SJP.pl
skrót od: ustawa karna skarbowa
SJP.pl
skrót od: ustrój sądów powszechnych
SJP.pl
skrót od: United States Ship - okręt Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych
SJP.pl
glikozyd, składnik leków
SJP.pl
bardzo długa, kręta, sucha dolina na pustyni, wypełniająca się wodą w czasie okresowych deszczów; ued, uedy, wadi, wadis
SJP.pl
[czytaj: łakari] rodzaj małp szerokonosych występujący w tropikalnych lasach Amazonii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Cacajao|ref=tak., rodzaj ssaka naczelnego;
Wiktionary
Uakari (Cacajao) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny saki (Pitheciinae) w obrębie rodziny sakowatych (Pitheciidae).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) uakari
źródła.
== uakari (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zool. uakari
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) uakari
źródła.
== uakari (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zool. uakari
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
czynić aktualnym, dostosowywać do współczesności; aktualizować, uwspółcześniać, modernizować, unowocześniać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uaktualnić)
(1.1) czynić znów aktualnym
czasownik zwrotny niedokonany uaktualniać się (dk. uaktualnić się)
(2.1) stawać się ponownie aktualnym
Wiktionary
rzecz. uaktualnianie n., zaktualizowanie n., aktualizowanie n.
czas. aktualizować
Wiktionary
(1.1) aktualizować
(2.1) aktualizować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uaktualniać.
Wiktionary
rzecz. zaktualizowanie n., aktualizowanie n., uaktualnienie n., aktualizacja ż., aktualność ż.
czas. aktualizować ndk., zaktualizować dk., uaktualniać ndk., uaktualnić dk.
przym. aktualny, aktualizacyjny
przysł. aktualnie
Wiktionary
uczynić aktualnym, dostosować do współczesności; zaktualizować, uwspółcześnić, zmodernizować, unowocześnić
SJP.pl
uczynić aktualnym, dostosować do współczesności; zaktualizować, uwspółcześnić, zmodernizować, unowocześnić
SJP.pl
pobudzać do działania
SJP.pl
[czytaj: u-a-EM lub u-AM] skrót od: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza (w Poznaniu)
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = eduk. Uniwersytet im. Adama Mickiewicza;
Wiktionary
poprzeć argumentami, uzasadnić
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Warmia. zahartować
Wiktionary
rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny pielęgnicowatych
SJP.pl
Uaru – rodzaj słodkowodnych ryb okoniokształtnych z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae).
Pochodzą z Ameryki Południowej – z dorzeczy Orinoko i Amazonki. Podobnie jak u ryb z rodzaju Symphysodon szczególną cechą rodzaju Uaru jest sposób karmienia młodych wydzieliną ze skóry obojga rodziców.
Wikipedia
książkowo: uczynić atrakcyjnym, pociągającym; urozmaicać, różnicować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uatrakcyjniać.
Wiktionary
czas. uatrakcyjniać ndk.
rzecz. atrakcja ż.
Wiktionary
książkowo: uczynić atrakcyjnym, pociągającym; urozmaicić, zróżnicować
SJP.pl
czynić autentycznym, prawdziwym
SJP.pl
samochód marki UAZ
SJP.pl
UAZ (ros. УАЗ, Ульяновский автомобильный завод; Uljanowskij Awtomobilnyj Zawod) – rosyjski producent samochodów terenowych oraz dostawczych, który ma swoją siedzibę w mieście Uljanowsk w obwodzie uljanowskim. Od 2000 jest własnością spółki Sollers. W roku 2016 UAZ wyprodukowało ponad 51 tys. samochodów.
Wikipedia
[czytaj: u-BE] skrót od: Urząd Bezpieczeństwa, policja polityczna w PRL-u do 1956 r.
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) hist. = Urząd Bezpieczeństwa;
Wiktionary
Ub (cyr. Уб) – miasto w Serbii, w okręgu kolubarskim, siedziba gminy Ub. W 2011 roku liczyło 6191 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) W czasach stalinowskich UB stało za wieloma porwaniami i torturami.
Wiktionary
IPA: u‿ˈbɛ, AS: u‿be
Wiktionary
rzecz. ubecja ż., ubek mos., ubeczka ż.
przym. ubecki
Wiktionary
(1.1) Urząd Bezpieczeństwa, bezpieka
Wiktionary
skrót od: ubiegły
SJP.pl
skrót
(1.1) = ubiegły
Wiktionary
(1.1) W ub. tygodniu nadgoplańscy radni zdecydowali o wystąpieniu ze związku.
(1.1) Ponad 140 osób zginęło w ub. tygodniu podczas bitwy między armią burundyjską i antyrządowymi partyzantami w miasteczku Rumonge położonym nad jeziorem Tanganika.
Wiktionary
skrót od: ubiegłego miesiąca (czytany jako całe wyrażenie)
SJP.pl
skrót, przysłówek
(1.1) = ubiegłego miesiąca
Wiktionary
(1.1) bm., ub.r., br.
Wiktionary
skrót od: ubiegłego roku; r.ub.
SJP.pl
skrót, przysłówek
(1.1) = ubiegłego roku
Wiktionary
(1.1) br., ub.m., bm.
Wiktionary
taki, który się ubabrał; pobrudzony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ubaczyć.
Wiktionary
czas. ubaczyć
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) stpol. zobaczyć
(1.2) stpol. dostrzec, zauważyć
(1.3) stpol. rozważyć (coś), zastanowić się (nad czymś)
(1.4) stpol. przypomnieć sobie
(1.5) stpol. przewidzieć
czasownik zwrotny niedokonany ubaczyć się
(2.1) opamiętać się
Wiktionary
rzecz. ubaczenie n.
Wiktionary
rzadko: czynić bagnistym
SJP.pl
nadawać czemuś charakter bajki
SJP.pl
nadać czemuś charakter bajki
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Ubald, Hubald – imię męskie pochodzenia germańskiego. Powstało ze słów hyg i bald, a oznacza „silny ratownik”. Patronami imienia są św. Ubald, biskup Gubbio (†1160) i św. Umbald Adimari (†1315).
Wikipedia
(1.1) Nie przypadł jej do gustu żart Ubalda.
Wiktionary
rzeka w Kongu, Republice Środkowoafrykańskiej i Demokratycznej Republice Konga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Kongu, Republice Środkowoafrykańskiej i Demokratycznej Republice Konga;
Wiktionary
Ubangi (fr. Oubangui) – rzeka w Kongu, Republice Środkowoafrykańskiej i Demokratycznej Republice Konga. Długość wynosi 1300 km (z Uele 2300 km), powierzchnia dorzecza 770 tys. km². Rzeki źródłowe Bomu i Uele.
Przepływa przez podmokłe tereny równikowych lasów deszczowych. Tworzy liczne bystrza i progi. Wpada do Konga. Główne dopływy: Giri, Koto, Lua. Jest żeglowna na odcinku do miasta Bangi.
Wikipedia
(1.1) Powierzchnia dorzecza Ubangi wynosi 770 tys. km².
Wiktionary
zwiększyć odsetek populacji korzystający z banków
SJP.pl
zwiększyć odsetek populacji korzystający z banków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przen. dodawanie do opowiadania nieprawdziwych szczegółów w celu jego uatrakcyjnienia
Wiktionary
rzecz. ubarwienie n.
czas. ubarwiać ndk., ubarwić dk.
Wiktionary
(1.1) kolorowanie, podkolorowywanie, podmalowywanie, upiększanie, lukrowanie, lakierowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wygląd powłok ciała w odniesieniu do barwy
(1.2) czynność pokrycia barwą; uczynienie barwnym
(1.3) czynność dodania ciekawych szczegółów do opisu; uczynienie bardziej interesującym
Wiktionary
czas. ubarwić dk.
rzecz. ubarwianie n.
Wiktionary
(1.1) koloryt, pigmentacja, umaszczenie, zabarwienie
Wiktionary
rzadko: nadanie cech baśniowych, uczynienie baśniowym; ubaśniowienie
SJP.pl
nadanie cech baśniowych, uczynienie baśniowym; ubaśnienie
SJP.pl
taki, który zyskał cechy baśni, stał się baśnią
SJP.pl
1. stan rozbawienia, coś śmiesznego; heca;
2. przestarzale: potańcówka, tańce, zabawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. stan wesołości
(1.2) pot. powód wesołości, dobrego humoru
Wiktionary
rzecz. ubawienie n., bawienie n.
czas. ubawić dk.
Wiktionary
(1.1) rozrywka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. zabawa
Wiktionary
rzadko: wywoływać radość, sprawiać uciechę; zabawiać, rozweselać, rozśmieszać
SJP.pl
rozśmieszyć, zabawić
SJP.pl
rzadko: zabawowicz;
1. osoba biorąca udział w zabawie;
2. miłośnik zabaw
SJP.pl
Ube (jap. 宇部市 Ube-shi) – miasto w Japonii, w prefekturze Yamaguchi, w zachodniej części wyspy Honsiu (Honshū), port nad Morzem Wewnętrznym.
W mieście rozwinął się przemysł chemiczny.
Wikipedia
pogardliwie o aparacie bezpieczeństwa w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pogard. Urząd Bezpieczeństwa; czasem także w odniesieniu do późniejszych służb
Wiktionary
(1.1) Ale przecież – taki właśnie opis teczek dał w swych dziełach kilkakrotnie także Michnik, twierdząc wprost, że ubecja nie tyle nawet „zbierała”, co fabrykowała materiały do szantażu, i że owe fałszywki, haki, kompromaty etc. stanowią główną zawartość teczek!
Wiktionary
rzecz. ubek m., ubeczka ż.
przym. ubecki
skr. UB
Wiktionary
pot. dotyczący aparatu bezpieczeństwa w PRL
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z UB (Urzędem Bezpieczeństwa), charakterystyczny dla pracowników UB
Wiktionary
(1.1) Ubecki miał chód, ubecką twarz, ubecki tembr głosu.
Wiktionary
rzecz. ubecja ż., ubek m., ubeczka ż.
skr. UB
Wiktionary
pogardliwie: funkcjonariuszka Urzędu Bezpieczeństwa, aparatu bezpieczeństwa w PRL
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pogard. funkcjonariuszka Urzędu Bezpieczeństwa (UB); później także Służby Bezpieczeństwa
Wiktionary
(1.1) Na korytarzu przed salą rozpraw złapała ją jakaś ubeczka.
Wiktionary
rzecz. ubecja ż.
:: fm. ubek m.
przym. ubecki
skr. UB
Wiktionary
potocznie: funkcjonariusz Urzędu Bezpieczeństwa; ubol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pogard. funkcjonariusz Urzędu Bezpieczeństwa (UB); później także Służby Bezpieczeństwa
Wiktionary
Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego (MBP) – ministerstwo odpowiadające za bezpieczeństwo wewnętrzne, bezpieczeństwo publiczne, bezpieczeństwo zewnętrzne uzyskiwane przez kontrwywiad i wywiad, funkcjonujące w czasie tworzenia dyktatury komunistycznej w PRL na polecenie i pod dyktatem władz radzieckich. Obok tzw. Informacji Wojskowej, odpowiedzialne za masowe krwawe represje na obywatelach w okresie stalinizmu.
Wikipedia
(1.1) Uważają, że to nie ubek Iksiński ich skrzywdził, lecz władza państwa, którego obywatelami byli i są….
Wiktionary
IPA: ˈubɛk, AS: ubek
Wiktionary
rzecz. ubecja ż.
:: fż. ubeczka ż.
przym. ubecki
skr. UB
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. oberiba.
Wiktionary
przekształcanie tradycyjnych modeli biznesowych poprzez wprowadzenie platform internetowych, zazwyczaj aplikacji mobilnych, które łączą niezależnych dostawców usług z klientami, eliminując potrzebę posiadania własnych zasobów przez firmę zarządzającą
SJP.pl
Uberyzacja – pojęcie z zakresu ekonomii dzielenia (ang. sharing economy) i zarządzania, określające zjawiska społeczno-ekonomiczne zmian zachodzących w branżach dotyczących usług wykorzystujące nowoczesne technologie w tym aplikacje mobile. Nazwa procesu pochodzi od aplikacji Uber.
Wikipedia
zmieniać sposób korzystania z jakichś usług na taki, w którym potrzebujące ich osoby łączą się z usługodawcami za pośrednictwem aplikacji lub platformy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fonet. tracenie dźwięczności przez spółgłoskę, wymawianie spółgłoski bez dźwięczności
Wiktionary
rzecz. ubezdźwięcznienie n.
czas. ubezdźwięczniać ndk., ubezdźwięcznić dk.
przym. ubezdźwięczniający, ubezdźwięczniony
Wiktionary
tracenie dzwięczności przez spółgłoskę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fonet. utrata dźwięczności przez spółgłoskę, wymówienie spółgłoski bez dźwięczności
Wiktionary
Ubezdźwięcznienie (desonoryzacja) – upodobnienie fonetyczne polegające na tym, że spółgłoska dźwięczna traci dźwięczność.
W języku polskim następuje to pod wpływem sąsiadującej spółgłoski bezdźwięcznej lub z powodu pozycji końcowej w wypowiedzi. Na przykład w słowie śliwka pod wpływem sąsiadującej spółgłoski bezdźwięcznej k wymawiamy spółgłoskę f, chociaż piszemy w, a w słowie sad w wygłosie wymawiamy t zamiast d.
Wikipedia
rzecz. ubezdźwięcznianie n.
czas. ubezdźwięczniać ndk., ubezdźwięcznić dk.
przym. ubezdźwięczniający, ubezdźwięczniony
Wiktionary
chronić, zapewniać bezpieczeństwo
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. ubezpieczyć)
(1.1) zawierać umowę o odszkodowanie w losowym przypadku
(1.2) zapewnić komuś bezpieczeństwo
(1.3) wojsk. ochraniać przed niespodziewanym atakiem;
(1.4) sport. asekurować liną innego wspinacza
czasownik zwrotny niedokonany ubezpieczać się (dk. ubezpieczyć się)
(2.1) ubezpieczyć (1.1) siebie lub swoją własność
(2.2) sport. zabezpieczać się przed wypadkiem, przywiązując się wspólną liną z innym wspinaczem
Wiktionary
(1.3) Wtem ubezpieczający myśliwcy ujrzeli daleko przed sobą dwa samoloty.
Wiktionary
rzecz. bezpieczeństwo n., ubezpieczanie n., ubezpieczenie n., ubezpieczalnia ż., ubezpieczeniowiec m.
przym. ubezpieczeniowy, bezpieczny
czas. odbezpieczyć
przysł. bezpiecznie
Wiktionary
szpital lub przychodnia, gdzie leczą się osoby ubezpieczone
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ubezpieczać.
Wiktionary
IPA: ˌubɛspʲjɛˈt͡ʃãɲɛ, AS: ubespʹi ̯ečãńe
Wiktionary
rzecz. bezpieczeństwo n., ubezpieczenie, ubezpieczalnia ż., ubezpieczeniowiec m.
czas. ubezpieczać ndk., ubezpieczyć dk.
przym. bezpieczny
przysł. bezpiecznie
Wiktionary
ogół właścicieli polis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zapewnienie o odszkodowaniu za poniesioną stratę; działania prowadzące do zaspokojenia potrzeb finansowych osoby, która poniosła straty materialne
(1.2) wojsk. żołnierze należący do oddziałów ubezpieczających, osłaniających
(1.3) przyrząd, urządzenie, które ma chronić przed czymś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wykupiłem ubezpieczenie turystyczne i dzięki temu miałem spokojny urlop.
(1.2) Ubezpieczenie marszowe chroni wojska w czasie przemarszu.
Wiktionary
IPA: ˌubɛspʲjɛˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: ubespʹi ̯ečẽńe
Wiktionary
rzecz. bezpieczeństwo n., zabezpieczenie n., ubezpieczanie n., ubezpieczyciel m., ubezpieczeniowiec m., ubezpieczalnia ż.
czas. odbezpieczyć, ubezpieczać ndk., ubezpieczyć dk.
przym. ubezpieczeniowy, bezpieczny
przysł. bezpiecznie
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|asekuracyj.
(1.3) zabezpieczenie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od: ubezpieczenie
Wiktionary
IPA: ˌubɛspʲjɛt͡ʃɛ̃ˈɲɔvɨ, AS: ubespʹi ̯ečẽńovy
Wiktionary
rzecz. ubezpieczenie n., ubezpieczalnia ż., ubezpieczeniowiec m.
czas. ubezpieczyć dk., ubezpieczać ndk.
przym. bezpieczny
Wiktionary
(1.1) aktuarialny
Wiktionary
kobieta, która się ubezpieczyła
SJP.pl
człowiek, który się ubezpieczył
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ubezpieczać)
(1.1) dokonany od|ubezpieczać. (zawrzeć umowę o odszkodowanie w losowym przypadku)
(1.2) dokonany od|ubezpieczać. (zapewnić komuś bezpieczeństwo)
(1.3) dokonany od|ubezpieczać. (ochronić przed niespodziewanym atakiem)
(1.4) dokonany od|ubezpieczać. (zabezpieczyć liną innego wspinacza)
czasownik zwrotny dokonany ubezpieczyć się (ndk. ubezpieczać się)
(2.1) dokonany od|ubezpieczać się. (ubezpieczać (1.1) siebie lub swoją własność)
(2.2) dokonany od|ubezpieczać się. (zabezpieczyć się przed wypadkiem, przywiązując się wspólną liną z innym wspinaczem)
Wiktionary
IPA: ˌubɛˈspʲjɛt͡ʃɨt͡ɕ, AS: ubespʹi ̯ečyć
Wiktionary
rzecz. ubezpieczenie n., ubezpieczanie n., bezpieczeństwo
przysł. bezpiecznie, niebezpiecznie
przym. ubezpieczeniowy, niebezpieczny, bezpieczny
czas. odbezpieczyć
Wiktionary
1. podmiot podejmujący zobowiązanie ubezpieczeniowe wobec osoby ubezpieczającej się; asekurator, asekurant;
2. dawniej: towarzystwo ubezpieczeniowe
SJP.pl
Zakład ubezpieczeń (towarzystwo ubezpieczeniowe, ubezpieczyciel) – przedsiębiorstwo prowadzące działalność gospodarczą za zezwoleniem w zakresie ubezpieczeń osobowych, majątkowych i reasekuracji na podstawie umowy, które zobowiązuje się do odpowiedniego świadczenia w razie wystąpienia skutków zdarzeń losowych.
Wikipedia
uczynić bezpłodnym; wysterylizować
SJP.pl
uczynić bezpłodnym; wysterylizować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. zabieg chirurgiczny dzięki któremu organizm nie ma możliwości zapładniania lub zachodzenia w ciążę;
(1.2) odczasownikowy od|ubezpłodnić.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W krajach rozwiniętych na ubezpłodnienie decyduje się niemal co trzecia kobieta w wieku 35-44 lat. Jedną z najczęściej stosowanych metod jest podwiązanie jajowodów.
Wiktionary
rzecz. ubezpładnianie n., płodność ż., płodzenie n., spłodzenie n.
czas. płodzić ndk., spłodzić dk., ubezpłodnić dk., ubezpłodniać ndk.
przym. płodny
przysł. płodnie
Wiktionary
(1.1) sterylizacja
Wiktionary
przestarzałe: obezwładniać
SJP.pl
przestarzałe: obezwładnić
SJP.pl
pozbawiać kogoś możliwości prawnych decydowania o sobie; ubezwłasnowolniać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ubezwłasnowalniać.
Wiktionary
rzecz. nieubezwłasnowalnianie n., ubezwłasnowolnienie n.
czas. ubezwłasnowalniać ndk., ubezwłasnowolnić dk.
Wiktionary
pozbawiać kogoś możliwości prawnych decydowania o sobie; ubezwłasnowalniać
SJP.pl
pozbawić kogoś możliwości prawnych decydowania o sobie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. pozbawienie zdolności do czynności prawnych;
Wiktionary
Ubezwłasnowolnienie – częściowe lub całkowite pozbawienie osoby fizycznej zdolności do czynności prawnych. Ubezwłasnowolnienie następuje w formie orzeczenia sądowego.
Wikipedia
(1.1) Ubezwłasnowolnienie stosowane jest wobec osób chorych psychicznie.
Wiktionary
IPA: ˌubɛzvwasnɔvɔlʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: ubezvu̯asnovolʹńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. ubezwłasnowolniony mos., ubezwłasnowalnianie n.
czas. ubezwłasnowolnić dk., ubezwłasnowalniać ndk.
przym. ubezwłasnowolniony
Wiktionary
pozbawić kogoś możliwości prawnych decydowania o sobie
SJP.pl
pozbawić kogoś możliwości prawnych decydowania o sobie
SJP.pl
1. zabić;
2. utwardzić poprzez szereg uderzeń;
3. potocznie: załatwić (interes)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ubijać)
(1.1) dokonany od|ubijać.
czasownik zwrotny dokonany ubić się (ndk. ubijać się)
(2.1) dokonany od|ubijać się.
Wiktionary
(1.1) Choć przyobiecał panu Skellenowi, że ową dziewczynę ubije, przy życiu ją ostawił.
Wiktionary
IPA: ˈubʲit͡ɕ, AS: ubʹić
Wiktionary
rzecz. ubicie n., ubijacz mrz., ubijak mrz., ubijanie n.
czas. bić ndk., ubijać ndk.
Wiktionary
substancja witaminopochodna znajdująca się w mitochondriach komórek zwierzęcych, pełniąca funkcję przenośnika elektronów w łańcuchu oddechowym; koenzym Q; witamina Q
SJP.pl
Ubichinon, koenzym Q10 – organiczny związek chemiczny z grupy chinonów, występujący w mitochondriach komórek roślinnych i zwierzęcych. Jest odpowiedzialny za przenoszenie elektronów w łańcuchu oddechowym. Po przyłączeniu elektronów swobodnie porusza się w wewnętrznej błonie mitochondrialnej umożliwiając transport elektronów między kompleksami białek łańcucha oddechowego, które wbudowane są w wewnętrzną błonę mitochondrialną. Przenosi elektrony między dehydrogenazą NADH (kompleks I), względnie reduktazą bursztynian-koenzym-Q (kompleks II) na kompleks cytochromów bc1, jest więc miejscem zejścia się dróg elektronów pochodzących z NADH oraz FADH2.
Wikipedia
obić, wychłostać biczem, rózgą itp.; zbiczować
SJP.pl
obić, wychłostać biczem, rózgą itp.; zbiczować
SJP.pl
wyprzedzić, zrobić coś przed kimś
SJP.pl
czasownik
(1.1) zrobić coś przed kimś innym
Wiktionary
rzecz. ubieganie n., biegacz mzw./mos./mrz.
Wiktionary
1. robić coś szybciej i wcześniej niż ktoś inny; uprzedzać, wyprzedzać, prześcigać;
2. o czasie: zbliżać się do końca; mijać, upływać
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. ubiegnąć, ubiec)
(1.1) zrobić coś wcześniej niż ktoś inny
(1.2) pokonać określony dystans biegiem
czasownik zwrotny niedokonany ubiegać się
(2.1) dążyć do uzyskania czegoś, próbować coś uzyskać
(2.2) zmęczyć się na skutek biegu
Wiktionary
rzecz. ubieganie n., biegacz mzw./mos./mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ubiegać.
Wiktionary
rzecz. bieganina ż., bieganie n., biegnięcie n., ubiegnięcie n., bieg m., biegacz m., biegaczka ż., biegunka ż., biegówka ż., zbieganie n., zbiegnięcie n., zbieg m.
czas. ubiegać się, biegać ndk., biec ndk., ubiegać ndk., ubiec dk., zbiegać ndk., zbiec dk.
przym. biegowy
Wiktionary
taki, który miał miejsce lub skończył coś (zwykle szkołę) w ubiegłym roku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który wydarzył się w ubiegłym (poprzednim) roku
Wiktionary
(1.1) W ubiegłorocznej edycji konkursu Komenda Miejska Policji w Elblągu otrzymała wyróżnienie.
Wiktionary
IPA: ˌubʲjɛɡwɔˈrɔt͡ʃnɨ, AS: ubʹi ̯egu̯oročny
Wiktionary
(1.1) zeszłoroczny, stpol. łoński
Wiktionary
mający miejsce w ubiegłym tygodniu; zeszłotygodniowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który odbył się/zdarzył się w ubiegłym (poprzednim) tygodniu
Wiktionary
IPA: ˌubʲjɛɡwɔtɨɡɔdʲˈɲɔvɨ, AS: ubʹi ̯egu̯otygodʹńovy
Wiktionary
(1.1) zeszłotygodniowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który odbył się/zdarzył się w ubiegły (poprzedni) weekend
Wiktionary
(1.1) Podczas ubiegłoweekendowej sesji Wit zabierał głos aż sześć razy.
Wiktionary
mający miejsce w minionym wieku, pochodzący z minionego wieku; zeszłowieczny; przeszłowieczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do ubiegłego wieku
Wiktionary
(1.1) W ubiegłowiecznej anegdocie proboszcz pomstuje z ambony na tych, którzy nie chodzą do kościoła.
Wiktionary
IPA: ˌubʲjɛɡwɔˈvʲjɛt͡ʃnɨ, AS: ubʹi ̯egu̯ovʹi ̯ečny
Wiktionary
taki, który minął; zeszły, przeszły
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zeszły, miniony, poprzedni, ostatni
forma czasownika.
(2.1) czas przeszły 3. osoby rodzaju niemęskoosobowego od ubiec
Wiktionary
IPA: uˈbʲjɛɡwɨ, AS: ubʹi ̯egu̯y
Wiktionary
rzadko:
1. pobielać;
2. rozjaśniać;
3. pokrywać siwizną, sprawiać, że ktoś siwieje
SJP.pl
1. pobielić;
2. rozjaśnić;
3. pokryć siwizną, sprawić, że ktoś siwieje
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ubrać)
(1.1) zakładać, wkładać ubranie lub obuwie na kogoś
(1.2) przyozdabiać coś
(1.3) przest. lub rzad. odjąć, uszczknąć, zmniejszyć ilość zabierając jej część
(1.4) reg-pl|Małopolska. zakładać, wkładać, ubierać się w coś, ozdabiać się czymś
czasownik zwrotny niedokonany ubierać się (dk. ubrać się)
(2.1) zakładać ubranie na swoje ciało
(2.2) nosić ubrania określonej marki
Wiktionary
(1.1) Mama ubiera Jasia do przedszkola.
(2.2) Śmietanka naszej firmy snobistycznie ubiera się wyłącznie u paryskich projektantów.
Wiktionary
IPA: uˈbʲjɛrat͡ɕ, AS: ubʹi ̯erać
Wiktionary
rzecz. ubieranie n., ubranie n., ubiór m., ubranko n., ubiorek m.
czas. ubrać dk.
przym. ubraniowy
Wiktionary
(1.1) odziewać, przyodziewać
(2.1) nakładać, zakładać, odziewać się, przyodziewać się
Wiktionary
pomieszczenie przeznaczone do ubierania się i przechowywania ubrań
SJP.pl
1. o urządzeniu: noszony jak ubranie, będący częścią ubrania;
2. dawniej: związany z ubieraniem się, przeznaczony do ubierania się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ubierać.
Wiktionary
IPA: ˌubʲjɛˈrãɲɛ, AS: ubʹi ̯erãńe
Wiktionary
rzecz. ubranie n., ubranko n., ubiór mrz.
czas. ubierać ndk., ubrać dk.
przym. ubraniowy
Wiktionary
gra dla dziewczyn, polegająca na przebieraniu kogoś lub czegoś
SJP.pl
w górnictwie:
1. sposób wybierania przygotowanych do eksploatacji części złoża, w którym w miarę urabiania części calizny zbędne zroby ulegają likwidacji;
2. wyrobisko powstałe w ten sposób
SJP.pl
Ubierka – wyrobisko podziemne eksploatacyjne w ubierkowym systemie eksploatacji.
Wybieranie kopaliny ubierkami polega na postępowaniu czoła przodka w kierunku zgodnym z kierunkiem frontu eksploatacji. Ruch ten w głąb calizny odbywa się w kolejnych cyklach, na określoną odległość zwaną zabiorem, ze stale nadążającą likwidacją zrobów.
Wikipedia
przymiotnik od: ubierka
SJP.pl
1. zabijać;
2. utwardzać poprzez szereg uderzeń;
3. potocznie: załatwiać (interes)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ubić)
(1.1) kulin. zmieniać produkty płynne na gęstą masę poprzez energiczne mieszanie
(1.2) bijąc w coś, powodować mocniejsze powiązanie cząstek tego, zwiększać gładkość i twardość czego
(1.3) pot. powodować czyjąś śmierć
(1.4) zadać śmierć zwierzęciu
czasownik zwrotny niedokonany ubijać się (dk. ubić się)
(2.1) być ubijanym
Wiktionary
rzecz. ubijacz mrz., ubijak mrz., ubijanie n., bijak m., bijatyka ż., ubicie n.
czas. ubić ndk., bić ndk.
Wiktionary
(1.1) bić, trzepać
(1.2) utwardzać
(1.3) zabijać, tłuc
Wiktionary
1. osoba obsługująca ubijarkę;
2. domowy przyrząd kuchenny do ubijania
SJP.pl
Trzepaczka kuchenna (krócej: trzepaczka, także: ubijaczka) – narzędzie kuchenne, wykonane najczęściej ze stali nierdzewnej, służące do ubijania płynnych lub półpłynnych mas w procesie przygotowywania dań.
Wikipedia
1. urządzenie najczęściej pneumatyczne do ubijania nawierzchni;
2. tłuczek kuchenny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) narzędzie do ubijania
(1.2) techn. element maszyny służący do ubijania
Wiktionary
Zagęszczarka stopowa (ubijak, skoczek) – urządzenie do mechanicznego zagęszczania gruntu. Najczęściej wykorzystywane przez ekipy remontowo-budowlane, drogowe oraz brukarskie. Poprzez punktowe uderzenia w powierzchnię gruntu, usuwa z niego cząsteczki wody oraz powietrza, co prowadzi bezpośrednio do jego zagęszczenia. Mały rozmiar doskonale sprawdza się przy pracach w wąskich i niewielkich przestrzeniach. Najczęściej do obsługi maszyny wystarczy jedna osoba.
Wikipedia
rzecz. ubijacz mos./mrz., ubijaczka ż., ubicie n., ubijanie n., ubijarka ż.
czas. ubijać ndk., ubić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ubijać.
Wiktionary
IPA: ˌubʲiˈjä̃ɲɛ, AS: ubʹii ̯ä̃ńe
Wiktionary
rzecz. ubijacz m., ubijaczka ż., ubijak m., ubijarka ż.
czas. ubijać ndk., ubić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) maszyna do ubijania gruntu
Wiktionary
rzecz. ubijanie n., ubijak mrz.
Wiktionary
pomieszczenie, w którym można załatwić swoje potrzeby fizjologiczne; toaleta, ustęp
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce przeznaczone do załatwiania potrzeb fizjologicznych;
(1.2) urządzenie przeznaczone do załatwiania potrzeb fizjologicznych
(1.3) daw. dowolne pomieszczenie użytkowe
Wiktionary
Ubikacja, toaleta, potocznie WC (ang. water closet) – pomieszczenie sanitarne, w którym człowiek załatwia swoje potrzeby fizjologiczne, jak: defekacja, mikcja (oddanie moczu) lub wymioty. W krajach rozwiniętych wchodzi w skład prawie każdego mieszkania jako osobne pomieszczenie lub jest częścią łazienki. W skład jego wyposażenia wchodzi: muszla klozetowa z deską sedesową, często osobna umywalka i – jeśli pomieszczenie jest dostatecznie obszerne – bidet.
Wikipedia
IPA: ˌubʲiˈkat͡sʲja, AS: ubʹikacʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) toaleta, latryna, ustęp, wychodek; reg. śl. haziel.; grub. sracz, kibel, klop, bardacha; eufem. miejsce potrzebne, miejsce sekretne, tam, gdzie król chadza piechotą
(1.2) muszla
Wiktionary
roślina lub organizm zwierzęcy o małych wymaganiach od środowiska, występujące nieomal we wszystkich rejonach geograficznych
SJP.pl
Gatunek wszędobylski (g. ubikwistyczny, ubikwist od łac. ubique - wszędzie, wszędobylski) – gatunek o niewielkich wymaganiach środowiskowych, mało wyspecjalizowany i występujący w najrozmaitszych środowiskach.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. białko występujące w komórkach eukariotycznych, łączące się z uszkodzonymi oraz zbędnymi białkami celem ich proteolizy;
Wiktionary
Ubikwityna (Ub) – małocząsteczkowe białko obecne we wszystkich komórkach eukariotycznych i pełniącym kluczową rolę w naznaczaniu białek (ubikwitynacja), które mają ulec nielizosomalnej proteolizie.
Ubikwityna jest polipeptydem złożonym z 76 reszt aminokwasowych, o masie 8,6 kDa. Struktura ubikwityny jest wysoce konserwatywna, zarówno ewolucyjnie (tylko 3 z 76 reszt aminokwasowych różni ubikwitynę ludzką od drożdżowej), jak i pod względem fizykochemicznym: denaturacja jest odwracalna nawet po gotowaniu czy działaniu stężonym kwasem. Ubikwityna występuje u eukariontów w proteasomach.
Wikipedia
(1.1) Rozległe badania udowodniły udział ubikwityny w degradacji białek komórkowych i powszechne występowanie tego systemu pozalizosomowej proteolizy u ssaków, drożdży i w tkankach roślinnych.
Wiktionary
rzecz. ubikwitynacja ż.
przym. ubikwitynowy
Wiktionary
ubranie, strój
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elementy nakładane na ciało; to, co ma się na sobie
Wiktionary
Odzież, ubranie, strój – sposób na okrycie ludzkiego ciała. Noszenie odzieży jest przeważnie zarezerwowane dla ludzi i jest cechą wszystkich ludzkich społeczeństw. Ilość i rodzaj noszonej odzieży zależy od płci, typu ciała, sytuacji społecznej i geograficznej. Odzież produkowana jest z różnych materiałów naturalnych jak jedwab, len, agawa, bawełna, wełna, skóra lub syntetycznych akryl, jedwab sztuczny, bistor i inne.
Wikipedia
(1.1) Alicja sama sobie zaprojektowała ten niespotykany ubiór.
Wiktionary
IPA: ˈubʲjur, AS: ubʹi ̯ur
Wiktionary
rzecz. ubieranie n., ubranie n., ubranko n.
czas. ubierać ndk., ubrać dk.
Wiktionary
(1.1) ubranie, strój, odzież, odzienie, szata, kreacja; gw-pl|Śląsk Cieszyński|przioblyczka.
Wiktionary
1. zdrobnienie od: ubiór
2. roślina z rodzaju krzyżowych
SJP.pl
Ubiorek (Iberis L.) – rodzaj roślin z rodziny kapustowatych. Należy do niego ok. 27–28 gatunków roślin zielnych i krzewinek. Występują one w południowej Europie, południowo-zachodniej Azji i Afryce Północnej, a jako rośliny introdukowane także w środkowej i północnej Europie, na różnych obszarach Azji i Ameryki Północnej, w Ameryce Południowej i Nowej Zelandii. Największe zróżnicowanie gatunków występuje na Półwyspie Iberyjskim i w północnej Afryce. W Polsce spotykane są tylko w uprawie. Charakterystyczną cechą tych roślin są spłaszczone i zagęszczone na szczycie kwiatostany, wydłużające się w czasie owocowania.
Wikipedia
przymiotnik od: ubiór
SJP.pl
Ubisoft, oficjalnie Ubisoft Entertainment SA, dawniej Ubi Soft Entertainment Software – francuski producent i wydawca gier komputerowych. Ma oddziały w 20 krajach, łącznie z rozwijającymi się studiami, m.in. w Montrealu, Toronto, Barcelonie, Karolinie Północnej, Düsseldorfie oraz Mediolanie.
Wikipedia
osoba martwa; zabity
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Ublik (niem. Ublick) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Orzysz.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Miejscowość wypoczynkowa. Znajduje się w niej m.in. Ośrodek Wypoczynkowy Politechniki Warszawskiej, hotel Ublik (pozostałości zespołu dworskiego z połowy XIX w.), a także liczne gospodarstwa agroturystyczne i domki letnie.
Wikipedia
Ublinek – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Lipnik.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie tarnobrzeskim.
Przez wieś przechodzi niebieski szlak rowerowy do Opatowa.
Wikipedia
książkowo: naruszać czyjąś godność osobistą, dobre obyczaje; obrażać, znieważać, wymyślać, lżyć
SJP.pl
książkowo: naruszać czyjąś godność osobistą, dobre obyczaje; obrażać, znieważać, wymyślać, lżyć
SJP.pl
książkowo: naruszyć czyjąś godność osobistą, dobre obyczaje; obrazić, znieważyć, zwymyślać, zelżyć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. ubliżać)
(1.1) dokonany od|ubliżać.
Wiktionary
IPA: uˈblʲiʒɨt͡ɕ, AS: ublʹižyć
Wiktionary
rzecz. ubliżenie n., ubliżanie n., naubliżanie n.
czas. ubliżać ndk., naubliżać dk.
Wiktionary
regionalnie: ubocze
SJP.pl
Wikipedia
ustronne miejsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spokojne miejsce pozbawione ruchu i zgiełku, oddalone od skupisk ludzkich i szlaków komunikacyjnych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przed dwoma tysiącami lat tętniący dziś życiem Nazaret był nikomu nieznaną osadą rolniczą, odsuniętą na ubocze od Via Maris, owej ważnej drogi starożytnej łączącej Egipt z Syrią.
Wiktionary
rzecz. ubocz ż., uboczność ż.
przym. uboczny
przysł. ubocznie
Wiktionary
Lerrea divaricata, roślina spotykana w Parku Narodowym Carlsbad Caverns w stanie Nowy Meksyk; ekstrakt z uboczki opóźnia i spowalnia odrastanie włosków, stosowany jest zatem w kosmetykach do depilacji
SJP.pl
Uboczka (Larrea Cav.) – rodzaj roślin z rodziny parolistowatych (Zygophyllaceae). Obejmuje 5–6 gatunków. Jeden z nich – L. tridentata – rośnie na pustyniach w południowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych i w północnym Meksyku. Pozostałe gatunki rosną na pustynnych terenach w Ameryce Południowej (od Peru na północy po Chile i Argentynę na południu). Rośliny te są w obszarach swego występowania dominantami na rozległych obszarach zajmowanych przez suche zarośla. Jedyny gatunek północnoamerykański trafił na ten kontynent między 0,5 a ponad 8 milionami lat temu (jest na tyle podobny do południowoamerykańskiego gatunku L. divaricata, że rozważano uznanie go za jego podgatunek). Niektóre krzewy L. tridentata rozrastając się wegetatywnie tworzą koliste zarośla. Przy uwzględnieniu średniego tempa przyrostów i rozmiarów takich kręgów wiek najstarszych okazów szacowany jest na 11,7 tysięcy lat.
Wikipedia
1. mniej istotny, dodatkowy; niezaplanowany;
2. powstający przy okazji zasadniczego procesu ale niebędący jego celem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) powstający przy okazji jakiegoś działania
(1.2) mający drugorzędne znaczenie
Wiktionary
rzecz. ubocze n.
Wiktionary
(1.1) nieplanowany, niezamierzony, poboczny, wtórny
(1.2) drugorzędny, incydentalny, mało ważny, nieistotny, nieważny, poboczny, wtórny
Wiktionary
ubóść;
1. uderzyć coś, kogoś rogami lub czymś ostrym; bodnąć;
2. obrazić lub urazić kogoś mocno
SJP.pl
taki, który jest biedny, nie ma pieniędzy
SJP.pl
taki, który jest biedny, nie ma pieniędzy
SJP.pl
Uboga – osada leśna w Polsce w województwie pomorskim, w powiecie chojnickim, w gminie Czersk.
Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Rytel.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
1. dawniej:
a) czynić bogatszym, majętniejszym; bogacić, wzbogacać;
b) czynić wspanialszym, wszechstronniejszym, różnorodniejszym; bogacić, wzbogacać;
2. rzadko: czynić bogatszym duchowo, wewnętrznie, powiększać zasób duchowy, niematerialny; dziś używane głównie w języku duchowieństwa
SJP.pl
1. dawniej:
a) uczynić bogatszym, majętniejszym; wzbogacić;
b) uczynić wspanialszym, wszechstronniejszym, różnorodniejszym; wzbogacić;
2. uczynić bogatszym duchowo, wewnętrznie, powiększyć zasób duchowy, niematerialny; dziś używane głównie w języku duchowieństwa
SJP.pl
taki, który jest biedny, nie ma pieniędzy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający mało dóbr materialnych
(1.2) nieobfitujący w coś
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba uboga (1.1), biedna
Wiktionary
(1.1) Jesteśmy ubogą rodziną.
(1.1) Pomagamy ubogim sierotom.
(1.2) To jedzenie jest ubogie w witaminy.
(2.1) Słuchajcie tego wy, którzy gnębicie ubogiego i bezrolnego pozostawiacie bez pracy.
Wiktionary
IPA: uˈbɔɟi, AS: uboǵi
Wiktionary
rzecz. ubóstwo n., ubogość ż.
:: fż. uboga ż.
przym. ubożuchny
przysł. ubogo, ubożuchno
Wiktionary
(1.1) biedny
(2.1) stpol. stradnik
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób ubogi, biedny
Wiktionary
Ubogo (mac. Убого) – wieś w centralnej Macedonii Północnej, terytorialnie i administracyjnie należąca do gminy Gradsko. Według stanu na 2002 rok jej liczebność wynosiła 0 mieszkańców.
Według danych ze spisu powszechnego przeprowadzonego w 2002 roku, wieś Ubogo była miejscowością opuszczoną, której nie zamieszkiwał żaden człowiek.
Wikipedia
(1.1) W drzwiach stanęła ubogo ubrana kobieta.
Wiktionary
rzecz. uboga ż., ubogi mos., ubóstwo n., ubogość ż.
przym. ubogi, ubożuchny
Wiktionary
(1.1) biednie
Wiktionary
→ ubogi (dawniej: ubóstwo)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ubogie; cecha tych, którzy są ubodzy
Wiktionary
rzecz. ubóstwo n., ubogi mos.
przym. ubogi
przysł. ubogo
Wiktionary
zabijanie zwierząt rzeźnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zabijanie zdrowych zwierząt hodowlanych dla mięsa
Wiktionary
Ubój – zabijanie zwierząt rzeźnych przez wykrwawienie w sposób uregulowany przepisami prawa. Można wyróżnić:
Wikipedia
rzecz. ubojnia ż.
przym. ubojowy
Wiktionary
(1.1) rzeź
Wiktionary
pomieszczenie przeznaczone do uboju zwierząt; rzeźnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakład uboju zwierząt
Wiktionary
Ubojnia (również rzeźnia) – zakład dokonujący uboju i patroszenia zwierząt, których mięso jest przeznaczone do spożycia przez ludzi.
Współcześnie największe rzeźnie w Polsce dokonują uboju do 12 tysięcy świń dziennie.
Wikipedia
rzecz. ubój mrz.
Wiktionary
(1.1) rzeźnia
Wiktionary
pracownik zajmujący się ubojem
SJP.pl
przymiotnik od: ubój
SJP.pl
potocznie: funkcjonariusz Urzędu Bezpieczeństwa; ubek
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) odczuwać i wyrażać żal, niezadowolenie lub współczucie dla kogoś
Wiktionary
(1.1) Ja już wtedy paliłam papierosy bez ustnika i ubolewałam nad tym, że mam żółte zęby od nikotyny.
Wiktionary
rzecz. ubolewanie n., boleść ż.
czas. boleć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Białorusi i na Ukrainie na zachodnim Polesiu, prawy dopływ Prypeci;
Wiktionary
Uborć (biał. Убарць Ubarć, ukr. Уборть Ubort') – rzeka na Białorusi i na Ukrainie na zachodnim Polesiu, prawy dopływ Prypeci.
Długość rzeki wynosi 292 km, powierzchnia dorzecza – 5820 km². Główne dopływy to: Perga (67 km) i Swydowec (58 km)
Wikipedia
ubodnąć (rzadko);
1. uderzyć coś, kogoś rogami lub czymś ostrym; bodnąć;
2. obrazić lub urazić kogoś mocno
SJP.pl
uwielbiać kogoś lub coś; czcić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) czcić, wielbić, uwielbiać, otaczać zachwytem
(1.2) nadawać obiektom lub zjawiskom cechy boskie
Wiktionary
(1.1) Ubóstwiam panią, kiedy pani mówi, ale ubóstwiam panią jeszcze bardziej, kiedy pani mówi szeptem.
Wiktionary
IPA: uˈbustfʲjät͡ɕ, AS: ubustfʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. przebóstwienie n., bogini ż., bóg mos., ubóstwianie n., bóstwo
przym. boski
Wiktionary
(1.1) uwielbiać, adorować
Wiktionary
uwielbiać kogoś lub coś; czcić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ubóstwiać.
Wiktionary
IPA: ˌubuˈstfʲjä̃ɲɛ, AS: ubustfʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. ubóstwiać
przym. boski
rzecz. przebóstwienie n., bóstwo n., bóg mos., bogini ż.
Wiktionary
uwielbiać kogoś lub coś; czcić
SJP.pl
1. brak środków do życia; nędza, bieda;
2. mała różnorodność, mała ilość czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) brak środków materialnych
(1.2) przen. brak różnorodności
Wiktionary
Ubóstwo oznacza:
Wikipedia
(1.1) Janek wychowywał się w ubóstwie i nie chodził do szkoły.
(1.2) Co mnie razi w jego wypowiedzi to ubóstwo słownictwa.
Wiktionary
IPA: uˈbustfɔ, AS: ubustfo
Wiktionary
przym. ubogi, ubożuchny
przysł. ubogo
rzecz. ubogi mos., ubogość ż.
Wiktionary
(1.1) bieda, nędza, książk. niedostatek, pot. biedota, dziadostwo, chudoba
(1.2) jałowość, książk. niedostatek
Wiktionary
funkcjonariusz UB (Urzędu Bezpieczeństwa); ubek (potocznie), ubol (pogardliwie)
SJP.pl
1. czynić ubogim, biedniejszym;
2. czynić mniej obfitym, mniej bujnym, mniej licznym, mniej różnorodnym
SJP.pl
Uboże, ubożę, w l.mn. często uboża, ubożęta, bożęta – postać z wierzeń staropolskich, opiekuńczy duch domowy, zapewniający dostatek, często wywodzony od dusz zmarłych przodków. Jego postać pojawia się w literaturze w XV i XVI wieku, później zaś zanika. Odpowiednikiem ubożąt na Rusi był domowik.
Wikipedia
1. stawać się ubogim, biednieć;
2. stawać się mniej licznym, mniej różnorodnym
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: ubogo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stawanie się biedniejszym, bardziej ubogim
Wiktionary
czas. ubożeć ndk.
przym. ubożuchny
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: ubogi
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: ubożuchno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ubożuchne; cecha tych, którzy są ubożuchni
Wiktionary
przym. ubożuchny
przysł. ubożuchnie
Wiktionary
zdrobniale ubogi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: ubogi
Wiktionary
(1.1) W ślad za Lewitanem przyzwyczailiśmy się uważać naszą rosyjską przyrodę za ubożuchną, pokrzywdzoną, miłą tylko dlatego, że skromną.
Wiktionary
rzecz. przebóstwienie n., ubogi mos., ubóstwo n., ubożenie n., ubożuchność ż.
przym. ubogi, ubożutki
przysł. ubogo
czas. ubożeć ndk.
Wiktionary
zdrobnienie od: ubogi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: ubogi
Wiktionary
IPA: ˌubɔˈʒutʲci, AS: ubožutʹḱi
Wiktionary
przym. ubożuchny
Wiktionary
1. czynić ubogim, biedniejszym;
2. czynić mniej obfitym, mniej bujnym, mniej licznym, mniej różnorodnym
SJP.pl
1. nałożyć ubranie;
2. kupić lub uszyć ubranie;
3. ozdobić, przystroić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ubierać)
(1.1) dokonany od|ubierać.
Wiktionary
(1.1) Szlachcica zatrzymał prosty chłop ubrany w proste szaty i prosił o pomoc.
Wiktionary
IPA: ˈubrat͡ɕ, AS: ubrać
Wiktionary
rzecz. ubiór mrz., ubieranie n., ubranie n., ubranko n., ubraniówka ż.
czas. ubierać ndk.
przym. ubraniowy, ubrany
Wiktionary
(1.1) odziać, obłóczyć
Wiktionary
1. nałożyć ubranie;
2. kupić lub uszyć ubranie;
3. ozdobić, przystroić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ubrać.
(1.2) wszystko, co służy do okrycia ludzkiego ciała
(1.3) daw. garnitur
Wiktionary
Odzież, ubranie, strój – sposób na okrycie ludzkiego ciała. Noszenie odzieży jest przeważnie zarezerwowane dla ludzi i jest cechą wszystkich ludzkich społeczeństw. Ilość i rodzaj noszonej odzieży zależy od płci, typu ciała, sytuacji społecznej i geograficznej. Odzież produkowana jest z różnych materiałów naturalnych jak jedwab, len, agawa, bawełna, wełna, skóra lub syntetycznych akryl, jedwab sztuczny, bistor i inne.
Wikipedia
(1.2) Nie możesz wyjść na dwór bez ciepłego ubrania.
(1.3) To powiedział i poszedł, wielki i odmienny w swoim czarnym, ślubnym jeszcze, połyskliwym od lat i używania ubraniu.
Wiktionary
IPA: uˈbrãɲɛ, AS: ubrãńe
Wiktionary
rzecz. ubiór m., ubiorek m.
:: zdrobn. ubranko n.
czas. ubrać, ubierać ndk.
przym. ubraniowy, ubrany
Wiktionary
(1.2) odzież, ubiór, ciuch, ciuszek, kostium, kreacja, łach, odzienie, okrycie, strój, szata
(1.3) garnitur
Wiktionary
materiał przeznaczony do szycia garniturów męskich
SJP.pl
przymiotnik od: ubranie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący ubrań, związany z ubraniami
Wiktionary
(1.1) Zamierzasz sponsorować mój ubraniowy zakupoholizm, dopóki nie zacznę sensownie zarabiać?
Wiktionary
rzecz. ubranie n., ubieranie n., ubranko n.
czas. ubrać dk., ubierać ndk.
Wiktionary
(1.1) odzieżowy
Wiktionary
zdrobnienie od: ubranie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: ubranie
(1.2) ubranie małych rozmiarów, często dla dzieci
Wiktionary
IPA: uˈbrãnkɔ, AS: ubrãnko
Wiktionary
rzecz. ubieranie n., ubranie n., ubiór m., ubiorek m.
czas. ubrać dk., ubierać ndk.
przym. ubraniowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) noszący odzież
forma czasownika.
(2.1) ims. przym. od ubrać
Wiktionary
(1.1) Zakonnica była ubrana w czarny habit.
Wiktionary
rzecz. ubranie n.
czas. ubrać dk.
Wiktionary
(1.1) obleczony, odziany, przyobleczony, przyodziany, strojny
Wiktionary
rzadko: zabarwiać na brązowo, powlekać warstwą brązu
SJP.pl
1. pot. w zwrocie "ubrdać sobie": uroić, wyimaginować sobie;
2. ubrdać się: pot. przyjść na myśl, wydać się, uroić się komuś
SJP.pl
przestarzale: pobrudzić cieczą, zwłaszcza krwią; pobroczyć, zbroczyć, zakrwawić, pokrwawić
SJP.pl
Ubrodowice – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Hrubieszów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Horodło. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 267 mieszkańców i była 22. co do wielkości miejscowością gminy Hrubieszów.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Moniatyczach.
Wikipedia
rzadko: czynić brudnym; brudzić, walać, zanieczyszczać
SJP.pl
uczynić brudnym
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) uczynić brudnym
czasownik zwrotny dokonany ubrudzić się
(2.1) ubrudzić (1.1) siebie samego
(2.2) zostać ubrudzonym (1.1)
Wiktionary
rzecz. brud m., brudas m., brudasek m., brudownik m., brudzenie n., zabrudzenie n.
czas. brudzić ndk., zabrudzić dk., zabrudzać ndk., wybrudzić dk., nabrudzić dk.
przym. brudny
przysł. brudno
Wiktionary
(1.1) reg-pl|Poznań. uślumprać, reg-pl|Śląsk. umarasić
Wiktionary
rodzaj chusty
SJP.pl
w ekonomii: zwiększać kwotę brutto świadczenia pieniężnego
SJP.pl
w ekonomii: zwiększyć kwotę brutto świadczenia pieniężnego
SJP.pl
dawniej: przyozdabiać, pokrywać brylantami
SJP.pl
pokryć, przyozdobić brylantami, błyszczącą biżuterią; zbrylantować, wybrylantować
SJP.pl
nasmarować (włosy) brylantyną; wybrylantować
SJP.pl
Ubu – gaun wikas samiti we wschodniej części Nepalu w strefie Sagarmatha w dystrykcie Okhaldhunga. Według nepalskiego spisu powszechnego z 2001 roku liczył on 685 gospodarstw domowych i 3445 mieszkańców (1816 kobiet i 1629 mężczyzn).
Wikipedia
jedna z dystrybucji systemu Linux
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) filoz. subsaharyjska ideologia i system etyczny skupiający się na relacjach międzyludzkich i pomocy bliźniemu;
Wiktionary
Ubuntu – kompletna dystrybucja systemu operacyjnego GNU/Linux, przeznaczona głównie do zastosowań biurowych i domowych (ang. desktop). Powstała również wersja serwerowa oraz na netbooki. Rozwój tej ostatniej zakończył się w 2011 roku, gdyż zdecydowano o połączeniu wydań dla komputerów biurowych i domowych z wersją dla netbooków, jednocześnie dodając nową powłokę graficzną – Unity – będącą nakładką na popularnego GNOME.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|zulu|ubuntu., etym|xhosa|ubuntu.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ubuntu
źródła.
== ubuntu (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filoz. ubuntu
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|zulu|ubuntu., etym|xhosa|ubuntu.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ubuntu
źródła.
== ubuntu (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filoz. ubuntu
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|zulu|ubuntu., etym|xhosa|ubuntu.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ubuntu
źródła.
== ubuntu (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filoz. ubuntu
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. odejść; umrzeć; zostać zabranym;
2. z podmiotem w dopełniaczu: stać się mniejszym, mniej liczebnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. przedstawiciel nieistniejącego już narodu, zamieszkującego w przeszłości obszar współczesnego Kraju Krasnodarskiego
Wiktionary
przym. ubychski, ubyski
rzecz. ubychski mrz.
Wiktionary
związany z nieistniejącym już narodem Ubychów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do nieistniejącego już narodu Ubychów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język ubychski
Wiktionary
rzecz. Ubych m.
przym. ubyski, ubychijski
Wiktionary
(1.1) ubyski, ubychijski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) zob. ubychski.
Wiktionary
rzecz. Ubych m., ubychski mrz.
przym. ubychski, ubychijski
Wiktionary
(1.1) ubychski, ubychijski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Ubysław, Hubysław – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Uby- ("ubyć, ubywać") -sław ("sława"). Może oznaczać "ten, który pomniejsza sławę", lub "ten, którego pojawienie się na świecie wiąże się z gorszą sławą". Żeński odpowiednik – Ubysława, Hubysława.
Ubysław imieniny obchodzi 30 lipca.
Wikipedia
Ubysławice (niem. Rüwolsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Karlino. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 94 mieszkańców. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Mierzyn.
Wikipedia
strata, uszczerbek, różnica ilościowa pomiędzy stanem pierwotnym a aktualnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) strata, uszczerbek, różnica ilościowa pomiędzy stanem pierwotnym a aktualnym
(1.2) stomat. fragment zęba zaatakowany próchnicą
Wiktionary
Ubytek – strata, uszczerbek, różnica ilościowa pomiędzy stanem pierwotnym a aktualnym.
Wikipedia
(1.2) 10 lat temu w Norwegii zakazano wypełniania ubytków w zębach mieszanką rtęci – amalgamatem.
Wiktionary
IPA: uˈbɨtɛk, AS: ubytek
Wiktionary
czas. ubywać
rzecz. bywalec mos., ubywanie ndk., ubycie dk.
Wiktionary
(1.1) strata, ubywanie, utrata brak, deficyt, niedobór, niedomiar, niedostatek
(1.2) pot. dziura (w zębie)
Wiktionary
1. odchodzić, oddalać się od jakiejś zbiorowości;
2. zmniejszać się stopniowo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stopniowe zmniejszanie się liczby, objętości lub ilości czegoś
Wiktionary
(1.1) Dostęp do leków na poziomie całego kraju jest na razie zapewniony. Widzimy, że tempo ich ubywania w hurtowniach jest ogromne i nieporównywalne z poprzednimi latami – powiedział minister zdrowia (…).
Wiktionary
rzecz. ubytek n., bywalec mos.
czas. ubywać ndk.
Wiktionary
potocznie: ubzdryngalać się - upijać się; nabzdryngalać się
SJP.pl
ubzdryngolić się - potocznie, żartobliwie: upić się; nabzdryngolić się
SJP.pl
dawniej: wymyślać sobie coś i uznawać to za prawdziwe
SJP.pl
wieko Arki Przymierza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ubłocić.
Wiktionary
IPA: ˌubwɔˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: ubu̯ocẽńe
Wiktionary
czas. ubłocić
rzecz. błoto n., błotnik mrz., błotko n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) ubrudzić, pokrywając błotem
czasownik zwrotny dokonany ubłocić się (ndk. brak)
(2.1) ubrudzić, pokryć błotem samego siebie
Wiktionary
IPA: uˈbwɔt͡ɕit͡ɕ, AS: ubu̯oćić
Wiktionary
rzecz. błotnik mrz., ubłocenie n., błoto n., błotko n., błota
czas. zabłocić dk., wybłocić dk.
przym. błotnisty
ims. zabłocony
Wiktionary
dawniej: udzielić błogosławieństwa, pobłogosławić
SJP.pl
[czytaj: u-CE] skrót od: Urząd Celny
SJP.pl
potocznie:
1. ująć, chwycić ręką; capnąć, złapać, ułapić;
2. pojmać, złapać, zatrzymać kogoś lub coś; ułapić;
3. ucapić się - chwycić się mocno
SJP.pl
rzeka w Peru; Ukajali
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ucałować.
Wiktionary
czas. ucałować dk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. uczciwy
Wiktionary
zdołać w coś trafić
SJP.pl
wyraz naśladujący westchnienie
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …wyrażający niesmak lub oburzenie
(1.2) …wyrażający cierpienie lub żal
(1.3) …wyrażający zadowolenie lub ulgę
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od ucho
Wiktionary
(1.1) Uch, jakiś ty zimny, zaschnięty — mówił z wyrzutem.
(1.2) Spać nie chce się… Uch, jak boli… Rękę wykręcili, czorty…
(1.3) Butelki leżeli tam na ziemi pokotem, a wino było chyba prawdziwe, bo mocne i takie cierpkie, że aż gęby wykrzywiało. Ale zimne, dobre, uch, jakie dobre!
Wiktionary
zupa rybna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. typowa dla kuchni rosyjskiej zupa rybna przyrządzana z kilku gatunków ryb słodkowodnych
forma rzeczownika.
(2.1) M. i B. lm. od: ucho (w sensie uchwytu lub dziurki w igle)
(2.2) D. lp. od: ucho (we wszystkich znaczeniach)
Wiktionary
Ucha – zawiesista zupa rybna, typowa dla kuchni rosyjskiej. Nazwa pochodzi od starorosyjskiego określenia jucha, oznaczającego wywar.
Przyrządzana z kilku gatunków ryb słodkowodnych (jazgarz, płoć, okoń), z których sporządza się bulion. Do bulionu dodaje się cebulę, seler, pietruszkę i przyprawy (sól, pieprz, ziele angielskie). W odcedzonym wywarze gotuje się większe kawałki innych ryb (lin, karp, szczupak). Gotową zupę serwuje się z plasterkami cytryny i posiekanym koperkiem.
Wikipedia
IPA: ˈuxa, AS: uχa
Wiktionary
uchachać się - potocznie: uśmiać się
SJP.pl
potocznie: taki, który się uchachał (uśmiał się)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o kimś w stanie ogromnej radości i promiennego uśmiechu
Wiktionary
(1.1) Taki młody człowiek albo jest cały uchachany, albo - zdołowany.
Wiktionary
IPA: ˌuxaˈxãnɨ, AS: uχaχãny
Wiktionary
wykrz. cha
Wiktionary
(1.1) roześmiany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Uchań
Wiktionary
rzecz. Uchanie nmos.
:: fż. uchanianka ż.
przym. uchański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Uchań
Wiktionary
rzecz. Uchanie nmos.
:: fm. uchanianin m.
przym. uchański
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Uchanie – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Uchanie.
Dawniej miasto; uzyskały lokację miejską w 1484 roku, ale nie została ona zrealizowana, ponowne nadanie praw miejskich w 1596 roku, degradacja w 1869 roku. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Uchanie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Uchanie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Uchań
Wiktionary
rzecz. Uchanie nmos., uchanianin m., uchanianka ż.
Wiktionary
dawniej: uchwycić
SJP.pl
zmieniać wygląd zewnętrzny jakiejś osoby przy pomocy charakteryzacji
SJP.pl
rodzina dużych ssaków morskich z rzędu drapieżnych; uchatkowate, uszatki
SJP.pl
Uchatek (Eumetopias) – rodzaj ssaków z rodziny uchatkowatych (Otariidae).
Wikipedia
ssak z rzędu drapieżnych, podobny do foki, ale mający małżowiny uszne, żyjący w morzach południowych, subantarktycznych; uszatka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Otaria|Péron|ref=tak., rodzaj drapieżnego ssaka morskiego z rodziny uchatkowatych występujący u południowych wybrzeży Ameryki Południowej;
(1.2) zool. drapieżnik z rodzaju uchatka (1.1)
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: uchatek
Wiktionary
Uchatka patagońska, otaria (Otaria byronia) – gatunek ssaka z rodziny uchatkowatych (Otariidae).
Wikipedia
(1.1) Samica uchatki rodzi zwykle jedno młode.
(1.2) Na skałach leżała szarobrunatna uchatka.
Wiktionary
rzecz. ucho n., uchatek mzw., uchatkowate lm nm.
przym. uchaty, uszaty
Wiktionary
rodzina dużych ssaków morskich z rzędu drapieżnych; uchatkowate, uszatki
SJP.pl
Wikipedia
rodzina dużych ssaków morskich z rzędu drapieżnych; uchatki, uszatki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Otariidae|Gray|ref=tak., rodzina dużych ssaków morskich z rzędu drapieżnych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kształt ciała uchatkowatych ułatwia pływanie.
Wiktionary
rzecz. uchatka ż., uchatek mzw.
przym. uchaty
Wiktionary
(1.1) uszatki, uchatki
Wiktionary
o cechach uchatkowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
uszaty; potocznie:
1. o naczyniu, czapce itp.: mający ucho albo ucha;
2. mający duże uszy; długouchy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. o przedmiocie mający ucho lub ucha
(1.2) pot. mający długie uszy
Wiktionary
(1.1) Nosił uchatą czapkę z futra króliczego.
Wiktionary
rzecz. uszko n., ucho n., uchatka ż., uchatek mzw., uchatkowate lm nm.
przym. uszaty
Wiktionary
(1.2) uszaty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) białystok. starający się o rękę panny
Wiktionary
uchlać się - potocznie: upić się
SJP.pl
potocznie: taki, który się upił; pijany, nietrzeźwy, schlany
SJP.pl
potocznie: uchlewać się - upijać się; schlewać się, nachlewać się
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. narząd słuchu i równowagi;
2. małżowina uszna;
3. jedna z dwóch klapek przy czapce, które można opuścić dla ochrony uszu przed chłodem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) małżowina uszna
(1.2) anat. narząd słuchu;
(1.3) uchwyt kosza, garnka, filiżanki lub siatki
(1.4) kraw. dziurka w igle, przez którą przewleka się nić
(1.5) klapki na czapce opuszczane dla zasłonięcia uszu (1.1)
(1.6) pot. o kimś, kto donosi
(1.7) rzecz w kształcie ucha (1.1) lub (1.3)
Wiktionary
Ucho – narząd słuchu występujący jedynie u kręgowców. Najbardziej złożone i rozwinięte uszy występują u ssaków. Ucho odbiera fale dźwiękowe, przekształca je w drgania mechaniczne, a drgania w impulsy nerwowe. Odpowiada także za zmysł równowagi (błędnik).
Wikipedia
(1.1) Na złość babci odmroziła sobie uszy.
(1.3) Oberwało się ucho u kosza i wszystkie jabłka wysypały się na ulicę.
(1.3) Odłamałam ucho filiżanki, ale udało mi się je z powrotem przykleić.
Wiktionary
IPA: ˈuxɔ, AS: uχo
Wiktionary
rzecz. nausznik m., uszatek m., uchatka ż., zausznik m., zausznica ż., uszanka ż., uchówka ż., uszatka ż., uszak m., uchowiec m.
:: zdrobn. uszko m.
:: zgrub. uszysko n.
przym. uszny, wewnątrzuszny, douszny, uszaty, uchaty, uszkowaty
Wiktionary
(1.3) uchwyt
(1.6) kabel, konfident
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. odwrót, ucieczka
(1.2) daw. miejsce schronienia
(1.3) daw. nadzór
Wiktionary
IPA: ˈuxɔt, AS: uχot
Wiktionary
(1.1-3) war. uchód
Wiktionary
osoba, która pod przymusem okoliczności opuściła własny kraj; wychodźca, uciekinier, emigrant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która musiała opuścić swój kraj ze względu na wojnę, prześladowania lub klęski żywiołowe;
Wiktionary
Uchodźca (ang. refugee, ros. беженец, bieżeniec) – osoba, która musiała opuścić teren, na którym mieszkała, ze względu na różnego typu prześladowania. Wynikające z tego zagrożenie życia, zdrowia bądź wolności jest najczęściej związane z walkami zbrojnymi bądź z działaniami opresyjnymi z powodu religii, pochodzenia lub przekonań politycznych.
Wikipedia
(1.1) Dla niektórych uchodźców z Iraku Syria jest jedynie przystankiem na drodze do Europy, Stanów Zjednoczonych czy Australii, dla większości stanowi miejsce schronienia, gdzie próbują odbudować „normalne” życie.
Wiktionary
IPA: uˈxɔt͡ɕt͡sa, AS: uχoćca
Wiktionary
rzecz. uchodźstwo n., uchodzenie n.
:: fż. uchodźczyni ż.
czas. uchodzić ndk., ujść dk.
przym. uchodźczy
Wiktionary
(1.1) wychodźca
Wiktionary
→ uchodźstwo, → uchodźca
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący uchodźcy i/lub uchodźstwa
Wiktionary
rzecz. uchodźca m., uchodźczyni ż., uchodźstwo n., uchodzenie n.
czas. uchodzić ndk.
Wiktionary
kobieta wyjeżdżająca na stały lub czasowy pobyt poza granicami własnego państwa, spowodowany przyczynami ekonomicznymi, politycznymi lub religijnymi; emigrantka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta uchodźca
Wiktionary
IPA: ˌuxɔt͡ɕˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: uχoćčỹńi
Wiktionary
rzecz. uchodźstwo n., uchodzenie n.
:: fm. uchodźca mos.
czas. uchodzić ndk., chodzić ndk.
przym. uchodźczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uchodzić.
Wiktionary
Uchodzenie – w wędkarstwie: zmęczenie ryby odpowiednio długim holowaniem, do stanu, w którym leży ona na boku na powierzchni wody i możliwe jest jej lądowanie (wyciągnięcie z wody ręką lub podbierakiem) bez narażania żyłki na zerwanie.
Wikipedia
rzecz. uchodźstwo n., uchodźca m., uchodźczyni ż., ujście n., Ujście n.
czas. uchodzić ndk., ujść dk.
przym. uchodźczy, ujściowy
Wiktionary
1. umykać, uciekać komuś lub skądś;
2. nie powodować negatywnych konsekwencji;
3. być uważanym za kogoś, za coś;
4. o cieczach, gazach: wydostawać się, wydobywać się na zewnątrz; wyciekać;
5. o rzece, strumieniu: wpływać do morza, jeziora lub do innej rzeki; wpadać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. ujść)
(1.1) przest. oddalać się, uciekać
(1.2) geogr. o cieku wodnym: mieć ujście, wpadać gdzieś
(1.3) o cieczach, gazach: wydostawać się skądś
(1.4) o niebezpieczeństwach: unikać negatywnych następstw, wydostawać się z opresji
(1.5) być uznawanym / uważanym za kogoś lub za coś
(1.6) wypadać, pasować, być dozwolonym
Wiktionary
(1.1) Z Szechem trzeba było co rychlej uchodzić, zanim sąsiednie ludy ochłoną z przerażenia i wezmą odwet za zdradliwą krwawą napaść.
(1.5) Próby naprawy tej dekadencji, długo uchodzącej za znamię rozkwitu, są obecnie podejmowane.
Wiktionary
IPA: uˈxɔd͡ʑit͡ɕ, AS: uχoʒ́ić
Wiktionary
rzecz. ujście n., Ujście n., uchodźca m., uchodźczyni ż., uchodzenie n., uchodźstwo n.
czas. ujść dk.
przym. ujściowy, ujścieński, uchodźczy
Wiktionary
(1.2) wpadać
(1.4) unikać, umykać
Wiktionary
Uchodźstwo – proces opuszczania stałego miejsca zamieszkania przez osoby zagrożone prześladowaniami, będącymi wynikiem konfliktów zbrojnych – zewnętrznych i wewnętrznych, polityki państwa itp.
Wikipedia
środowiskowo: kapuś
SJP.pl
Uchorowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Murowana Goślina, ok. 9 km na pn.-zach. od Murowanej Gośliny i tyleż na wschód od Obornik.
W pobliżu wsi znajduje się rezerwat Śnieżycowy Jar. Jedna z większych wsi położona przy trasie Murowana Goślina – Oborniki Wlkp Wieś. Obecnie wieś liczy 519 mieszkańców.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany
(1.1) książk. obronić przed niebezpieczeństwem, ustrzeć
(1.2) wyhodować z sukcesem
czasownik zwrotny uchować się
(2.1) książk. przetrwać, zachować się
Wiktionary
(1.1) Jeżeli Niemcy wyślą na wioski dzikie hordy, ani jedna panienka nie uchowa wianka, ani jedna z niewiast nie ujdzie hańbie.
(2.1) Ulice, na których miejscami uchował się jeszcze bruk, pełne były dziur i wybojów.
(2.2) Kto jest daleko, umrze od zarazy; kto jest blisko, padnie od miecza; kto uchowa się, umrze z głodu; kto przetrwa, tego zgubi mróz…
Wiktionary
czas. chować
Wiktionary
jadalny ślimak z podgromady ślimaków przodoskrzelnych, występujący w kilkudziesięciu gatunkach; haliotis, ucho morskie
SJP.pl
Słuchotki (Haliotidae) – rodzina ślimaków morskich.
Słuchotki, nazywane też uchowcami, należą do jedynego rodzaju tej rodziny – Haliotis. Liczy on ponad 80 gatunków. Muszle mają różne rozmiary – od małych do dużych, mogą być okrągłe lub owalne. Skrętka jest zredukowana i spłaszczona. Ostatni skręt jest duży, kształtu spodka lub małżowiny usznej. Powierzchnia zewnętrzna pokryta nierównymi osiowymi lub spiralnymi liniami, żeberkami albo fałdami. Wzdłuż lewego brzegu ostatniego skrętu ciągnie się rząd okrągłych lub owalnych otworów; niektóre, wcześniejsze z nich mogą ulec zasklepieniu. Wewnętrzna powierzchnia muszli wyłożona jest opalizującą masą perłową, często z umieszczoną centralnie szeroką blizną mięśniową (miejsce, do którego przytwierdza się noga ślimaka). Brzeg wrzeciona pogrubiony i spłaszczony. Brak wieczka. Indianie pacyficznych wybrzeży Ameryki Północnej cenili muszle uchowców ze względu na piękny kolor masy perłowej i stosowali je zarówno jako surowiec do wyrobu biżuterii, jak i do inkrustacji.
Wikipedia
rodzaj grzybów z rzędu kustrzebkowców
SJP.pl
Otidea (Pers.) Bonord. (uchówka) – rodzaj grzybów należący do rzędu kustrzebkowców (Pezizales).
Wikipedia
strzec, zabezpieczać przed czymś; chronić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. uczieczka
Wiktionary
IPA: uxˈrɔ̃na, AS: uχrõna
Wiktionary
przestarzałe:
1. dający schronienie, będący schronieniem;
2. taki, którego można uniknąć, ustrzec się
SJP.pl
skrót od: Unia Chrześcijańsko-Społeczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na północy Federacji Rosyjskiej w Republice Komi;
(1.2) geogr. rzeka w Republice Komi, lewy dopływ Iżmy
Wiktionary
Uchta (ros. Ухта) – miasto w europejskiej części Rosji, w republice Komi, nad rzeką Uchtą (dorzecze Peczory). Około 93 tys. mieszkańców (2020). Miasto Uchta powstało w 1929 roku jako osiedle robotnicze Czibiu, a w 1939 zmieniło nazwę na Uchta. Prawa miejskie uzyskało w 1943, kiedy została do niego doprowadzona linia kolejowa. Na jego terytorium istniały łagry do 1955 – miejsce zsyłek wielu Polaków i innych nacji.
Wikipedia
IPA: ˈuxta, AS: uχta
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. uchwalić)
(1.1) podejmować uchwałę; postanawiać coś w wyniku obrad zbiorowych
Wiktionary
rzecz. uchwała ż., uchwalanie n., uchwalenie n.
czas. uchwalić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uchwalać.
Wiktionary
czas. uchwalić, uchwalać ndk.
rzecz. uchwała ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uchwalać)
(1.1) dokonany od|uchwalać.
Wiktionary
rzecz. uchwała ż., uchwalanie n.
czas. uchwalać
Wiktionary
dawne narzędzie w postaci żelaznej półobręczny z żelazną rękojeścią, używane do wydostawania saganów z ognia
SJP.pl
oficjalna decyzja jakiegoś organu państwowego lub instytucji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. akt woli kolegialnego organu państwowego, samorządu lub organizacji, podejmowany z reguły na posiedzeniu tego gremium, po przeprowadzeniu głosowania;
Wiktionary
Uchwała – akt woli ciała kolegialnego (organu państwowego, samorządowego, organizacji społecznej lub politycznej, organu spółki). Treścią uchwały może być zajęcie stanowiska w określonej sprawie; charakter szczególny mają uchwały indywidualne (zwłaszcza nominacyjne) oraz uchwały ogólne (normatywne, ustalające wykładnię prawa lub wytyczne obowiązujące dla innych organów). Uchwały normatywne (zawierające normy prawne) są stanowione w RP przez Sejm i Senat, rząd, rady gmin, powiatów i sejmiki województw. Dzielą się na uchwały wykonawcze, tzn. wydawane na podstawie i w celu wykonania ustaw, oraz uchwały samoistne, wydawane bezpośrednio na podstawie Konstytucji (np. regulaminy Sejmu i Senatu).
Wikipedia
(1.1) Rada gminy podjęła uchwałę o wysokości opłat za wywóz śmieci.
Wiktionary
IPA: uˈxfawa, AS: uχfau̯a
Wiktionary
rzecz. uchwalanie n., uchwalenie n.
czas. uchwalać ndk., uchwalić dk.
Wiktionary
(1.1) rezolucja
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) emanujący uchwały
Wiktionary
(1.1) Organem uchwałodawczym dzielnicy jest zebranie mieszkańców.
Wiktionary
trafnie lub wiernie coś przedstawiać w dziele sztuki (np. obrazie, fotografii, utworze literackim); uchwytywać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (rzad. ndk. uchwytywać)
(1.1) ująć coś szybko
czasownik zwrotny dokonany uchwycić się (rzad. ndk. uchwytywać się)
(2.1) ująć coś szybko, aby utrzymać równowagę itp.
Wiktionary
IPA: uˈxfɨt͡ɕit͡ɕ, AS: uχfyćić
Wiktionary
rzecz. schwytanie n., uchwyt mrz., chwytnia ż.
przym. uchwytny
czas. chwytać, schwytać
Wiktionary
zdrobnienie od: uchwyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od uchwyt
Wiktionary
(1.1) To nie uchwyt, lecz tylko mały uchwycik.
Wiktionary
rzecz. uchwyt m.
Wiktionary
1. coś, za co można się chwycić, złapać dla utrzymania równowagi;
2. część przedmiotu służąca do chwytania go ręką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) część przedmiotu służąca do chwytania go ręką
(1.2) techn. część służąca do umocowania czegoś
(1.3) uchwycenie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Trzymaj to za uchwyt.
(1.2) Zamontowałem sobie uchwyt rowerowy na bidon.
Wiktionary
IPA: ˈuxfɨt, AS: uχfyt
Wiktionary
czas. uchwycić dk., chwytać ndk.
rzecz. chwyt mrz., chwytak mrz., chwytanie n., uchwycenie n., chwytnia ż., schwytanie n., uchwycik mrz.
przym. chwytakowy, chwytny, uchwytny
Wiktionary
(1.1) mocowanie, przymocowanie, przytwierdzenie, zaczep
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: uchwytnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: uchwytny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dający się łatwo zrozumieć, zdefiniować
(1.2) dający się uchwycić za pomocą zmysłów
Wiktionary
rzecz. uchwycenie n., uchwyt m., chwytanie n., chwycenie n.
czas. uchwycić dk., chwycić dk., chwytać ndk.
Wiktionary
trafnie lub wiernie coś przedstawiać w dziele sztuki (np. obrazie, fotografii, utworze literackim); uchwycać
SJP.pl
1. błąd;
2. w układach regulacji: różnica między wartością zadaną a wartością wyjściową
SJP.pl
1. postąpić wbrew jakimś przepisom, naruszyć przepis, nakaz, zwyczaj;
2. obrazić kogoś, ubliżyć komuś;
3. dawniej: nie trafić w coś, chybić; zabłądzić
SJP.pl
1. postąpić wbrew jakimś przepisom, naruszyć przepis, nakaz, zwyczaj;
2. obrazić kogoś, ubliżyć komuś;
3. dawniej: nie trafić w coś, chybić; zabłądzić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) niewypełnienie zobowiązania
(1.2) wykroczenie przeciw normom, konwenansom, zwyczajom itp.
(1.3) zachowanie obrażające
(1.4) niedopracowanie
Wiktionary
czas. uchybiać ndk., uchybić dk., chybić ndk.
przym. uchybieniowy, chybiony
Wiktionary
(1.1) zaniedbanie
(1.2) nietakt, gafa
(1.3) zniewaga, ubliżenie, afront
(1.4) usterka, wada
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. uchylić)
(1.1) częściowo odsłaniać lub otwierać
(1.2) zmieniać nieznacznie położenie czegoś
(1.3) praw. czynić nieważnym, nieobowiązującym
czasownik zwrotny niedokonany uchylać się (dk. uchylić się)
(2.1) być częściowo odsłanianym lub otwieranym
(2.2) pochylając się, unikać czegoś
(2.3) umyślnie nie wykonywać czegoś
Wiktionary
rzecz. uchylanie n.
przym. uchylny
czas. uchylić
Wiktionary
(1.1) odchylać
(1.2) odchylać
(1.3) kasować, odwoływać, unieważniać
(2.2) odsuwać się, umykać
(2.3) migać się, uciekać, wyłgiwać się, wymigiwać się, wywijać się, wykręcać się sianem
Wiktionary
osoba, która uchyla się od służby wojskowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) niezupełne otwarcie; częściowe odsłonięcie
(1.2) praw. uczynienie nieważnym, niemającym już mocy prawnej
Wiktionary
czas. uchylić
przym. uchylny
Wiktionary
(1.2) unieważnienie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uchylać)
(1.1) otworzyć nieznacznie
(1.2) nieco odsunąć, by coś odsłonić
(1.3) przesunąć część ciała w celu uniknięcia ciosu
(1.4) praw. uczynić nieobowiązującym
czasownik zwrotny dokonany uchylić się (ndk. uchylać się)
(2.1) otworzyć się częściowo lub tak zostać otwartym
(2.2) pochylając się, uniknąć uderzenia
(2.3) rozmyślnie nie wypełnić obowiązku
Wiktionary
rzecz. uchylenie n.
czas. uchylać ndk.
przym. uchylny
Wiktionary
(1.4) unieważnić
(2.1) odemknąć się
(2.3) uniknąć, wymigać się
Wiktionary
dający się uchylić
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który da się uchylać
Wiktionary
rzecz. uchylanie n., uchylenie n.
czas. uchylać ndk., uchylić dk.
przym. uchylony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. med. choroba ortopedyczna niemowlęcia o ludowej proweniencji
Wiktionary
IPA: ˌuxɨ̃ˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: uχỹńė̃ńće
Wiktionary
czas. uchynąć dk.
Wiktionary
(1.1) schynięcie, gib, gibnięcie, przełamanie
Wiktionary
workowate uwypuklenie w ścianie narządu wewnętrznego, np. w przełyku, pęcherzu moczowym
SJP.pl
Uchyłek (łac. diverticulum, l.mn. diverticula; od devertere – odwrócić się) – medyczne lub biologiczne określenie workowatego (rzadziej rurkowatego) uwypuklenia ściany narządu, wyrostka lub woreczka odchodzącego od głównej osi organu. W entomologii diverticulum oznacza ślepy uchyłek narządu. W anatomii bezkręgowców używa się też określenia dywertykuły.
Wikipedia
Choroba uchyłkowa jelit – szerokie spektrum objawów chorobowych związanych z obecnością w jelicie od jednego do kilkuset uchyłków. Najczęściej występują one w jelicie grubym na terenie esicy (ponad 90% wszystkich uchyłków). Bardzo rzadko występują w odbytnicy. Prawie zawsze są to uchyłki nabyte. Uchyłki wrodzone występują w jelicie rzadko.
Wikipedia
przypominający uchyłek - uwypuklenie narządu w kształcie worka lub kieszonki
SJP.pl
1. oddzielić kawałek czegoś przez cięcie; odciąć, obciąć, ściąć;
2. zakończyć coś nagle, zwłaszcza rozmowę; urwać;
3. potocznie: wykonać coś z ochotą;
4. ukłuć czymś ostrym (zwłaszcza o owadach); ukąsić, ugryźć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ucinać)
(1.1) dokonany od|ucinać.
Wiktionary
czas. ucinać, ciąć, obcinać
rzecz. cięcie n.
Wiktionary
potocznie: uciąć, ukrajać, urąbać
SJP.pl
zdolność do ciągnięcia, poruszania czegoś
SJP.pl
Uciąg – siła, z jaką urządzenie (w tym statek, pojazd) może ciągnąć doczepione do niego obiekty.
Uciąg na palu jest parametrem statków, w szczególności holowników, choć również dla pojazdów amfibijnych. Siła mierzona jest poprzez przyczepienie holu statku do stałego elementu nabrzeża i zmierzenie siły na linie wytworzonej przez statek w warunkach idealnych, w stanie równowagi. Poza warunkami pomiarowymi siła uciągu jest zależna zarówno od warunków pogodowych, jak i od ułożenia holownika względem nabrzeża.
Wikipedia
1. ruszać coś z miejsca przez ciągnięcie;
2. dawniej:
a) ciągnąc, wydobywać coś; wyciągać;
b) ciągnąc, doprowadzać do czegoś
SJP.pl
miasto na Litwie
SJP.pl
Wikipedia
potocznie:
1. chwycić mocno zębami; capnąć, ugryźć;
2. odciąć, odrąbać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. ociężałość
Wiktionary
(1.1) I wpuścił przeto Pan Bog uciążenie senne w Adama.
Wiktionary
IPA: ˌut͡ɕɔ̃w̃ˈʒɛ̃ɲɛ, AS: ućõũ̯žẽńe
Wiktionary
rzecz. uciążliwość ż.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób uciążliwy
Wiktionary
rzecz. uciążliwość ż.
przym. uciążliwy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: uciążliwie
SJP.pl
bycie trudnym do zniesienia lub przykrym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co uciążliwe; cecha tych, którzy są uciążliwi
Wiktionary
rzecz. uciążenie n.
czas. ciążyć ndk.
przym. uciążliwy
przysł. uciążliwie
Wiktionary
(1.1) dokuczliwość
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: uciążliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, którego wykonanie sprawia kłopot, trudności, wymaga dużego wysiłku
(1.2) męczący, dokuczliwy
Wiktionary
(1.1) Mam dość tych codziennych, uciążliwych czynności.
(1.2) Spanie na brzuchu sprawia, że bóle plecyeców stają się mniej uciążliwe.
Wiktionary
IPA: ˌut͡ɕɔ̃w̃ʒˈlʲivɨ, AS: ućõũ̯žlʹivy
Wiktionary
rzecz. uciążliwość ż.
przysł. uciążliwie
Wiktionary
(1.1) kłopotliwy, problematyczny, pracochłonny, żmudny, trudny, ciężki, mozolny
(1.2) nieporęczny, niewygodny, nieznośny, przykry, dokuczliwy, męczący, dotkliwy; wulg. pot. upierdliwy
Wiktionary
taki, który ucichł; ścichły
SJP.pl
wydostać się na wolność; * forma "uciecze" możliwa tylko w kilku utartych powiedzeniach, np. "co się odwlecze, to nie uciecze" - co ma być, to będzie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. uciekać)
(1.1) dokonany od|uciekać.
Wiktionary
(1.1) – Myśl mi uciekła – mówię jak prawdziwy schizofrenik – i poczułem w głowie zupełną pustkę.
Wiktionary
IPA: ˈut͡ɕɛt͡s, AS: ućec
Wiktionary
rzecz. ucieczka ż., uciekinier m., uciekinierka ż., uciekanie n., ucieknięcie n.
czas. uciekać ndk.
przym. ucieczkowy
Wiktionary
(1.1) eufem. wycofać się na z góry upatrzone pozycje; pot. prysnąć, szurnąć, zwiać, dać nogę, dać dyla, dać drapaka, pokazać plecy, pokazać pięty, wziąć nogi za pas; posp. spieprzyć; reg. pozn. ućknąć., gw-pl|Górny Śląsk|wymleć.; stpol. dernąć
Wiktionary
1. uczucie zadowolenia lub wesołości wywołane pomyślnymi albo zabawnymi zdarzeniami; radość, zadowolenie;
2. to, co sprawia komuś przyjemność; frajda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. coś, z czego ktoś się cieszy
(1.2) pot. uczucie zadowolenia wywołane czymś radosnym, śmiesznym
Wiktionary
Uciecha (niem. Katharinenhof) – przysiółek wsi Przedborowice w Polsce, położony w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Pawłowiczki.
W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
IPA: uˈt͡ɕɛxa, AS: ućeχa
Wiktionary
rzecz. ucieszność ż., ucieszenie n.
czas. ucieszyć (się)
przym. ucieszny
Wiktionary
(1.1) radocha, ubaw, heca, zabawa
(1.2) radość, zadowolenie
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Uciechowa
Wiktionary
rzecz. Uciechów m.
:: fż. uciechowianka ż.
przym. uciechowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Uciechowa
Wiktionary
rzecz. Uciechów m.
:: fm. uciechowianin m.
przym. uciechowski
Wiktionary
Uciechowice (cz. Utěchovice, niem. Auchwitz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Branice, przy granicy z Czechami.
Leży na terenie Nadleśnictwa Prudnik (obręb Prudnik).
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Uciechowa
Wiktionary
rzecz. Uciechów m., uciechowianin m., uciechowianka ż.
Wiktionary
1. oddzielić kawałek czegoś przez cięcie; odciąć, obciąć, ściąć;
2. zakończyć coś nagle, zwłaszcza rozmowę; urwać;
3. potocznie: wykonać coś z ochotą;
4. ukłuć czymś ostrym (zwłaszcza o owadach); ukąsić, ugryźć
SJP.pl
uciekanie skądś lub przed czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szybkie opuszczenie lub opuszczanie jakiegoś miejsca w celu uniknięcia realnego lub domniemanego niebezpieczeństwa
(1.2) przen. unikanie lub uniknięcie czegoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Więzień podjął dwie próby ucieczki.
(1.2) Sztukę awangardową charakteryzuje ucieczka od realizmu i tradycyjnych form artystycznych.
Wiktionary
IPA: uˈt͡ɕɛt͡ʃka, AS: ućečka
Wiktionary
rzecz. uciekinier mos., uciekinierka ż., uciekanie n.
przym. ucieczkowy
czas. uciekać ndk., uciec dk.
Wiktionary
(1.1) żart. fugas chrustas
Wiktionary
→ ucieczka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ucieczką, dotyczący ucieczki
Wiktionary
rzecz. ucieczka ż.
czas. uciec, uciekać
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. uciec)
(1.1) pośpiesznie opuszczać jakieś miejsce (najczęściej ze względu na niebezpieczeństwo, zagrożenie)
(1.2) przen. unikać czegoś, nie chcieć konfrontacji z czymś
(1.3) o substancjach: wylewać się, wydostawać się, przeciekać
czasownik zwrotny niedokonany uciekać się (dk. uciec się)
(2.1) posługiwać się czymś dla osiągnięcia pewnego celu
(2.2) zwracać się do kogoś, aby uzyskać pomoc, opiekę
Wiktionary
Uciekać (ang. Breaking Away) – komedia w reżyserii Petera Yatesa z 1979 roku.
Wikipedia
(1.1) Na widok ojca uciekała po prostu do swego pokoiku na piętrze, położonego tuż obok strychu.
Wiktionary
IPA: uˈt͡ɕɛkat͡ɕ, AS: ućekać
Wiktionary
rzecz. ucieczka ż., uciekinier m., uciekinierka ż., uciekanie n.
przym. ucieczkowy
czas. uciec
Wiktionary
(1.1) pierzchać, rejterować, czmychać, wydostawać się, ewakuować, uchodzić, reg. śl. pomykać.; pot. wiać, znikać, zmiatać; wulg. spieprzać; wulg. spierdalać
(1.2) odbiegać, unikać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uciekać.
Wiktionary
IPA: ˌut͡ɕɛˈkãɲɛ, AS: ućekãńe
Wiktionary
czas. uciekać, uciec
rzecz. ucieczka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto uciekł lub ucieka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Trzeba pomagać uciekinierom wojennym!
Wiktionary
IPA: ˌut͡ɕɛ̇ˈcĩɲɛr, AS: ućėḱĩńer
Wiktionary
rzecz. ucieczka ż., uciekinierstwo n.
:: fż. uciekinierka ż.
czas. uciec dk., uciekać ndk.
przym. uciekinierski
Wiktionary
(1.1) zbieg, zbiegły
Wiktionary
kobieta, która uciekła lub ucieka skądś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która uciekła z jakiegoś kraju
Wiktionary
Uciekinierka (1967) – dziesięciominutowy polski film animowany zrealizowany przez łódzki Se-ma-for. Opowiada o spotkaniu parowozu z zajączkiem w lesie.
Film pojawił się na kasetach video w Składance polskich bajek i wyświetlany był zaraz po odcinku Szalony pociąg serialu Zaczarowany ołówek. Film był też pokazany w TV ES Poznań.
Wikipedia
czas. uciec, uciekać
rzecz. uciekinier mos., ucieczka ż.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący uciekinierstwa
Wiktionary
rzecz. uciekinier mos.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. ten, który uciekł
forma czasownika.
(2.1) 3. os. nmos. lm. przesz. od: uciec
Wiktionary
IPA: uˈt͡ɕɛkwɨ, AS: ućeku̯y
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ucieleśnić.
(1.2) to, co uzyskuje realny kształt
Wiktionary
przym. cielesny
Wiktionary
(1.1) wcielenie
(1.2) wcielenie, postać
Wiktionary
ograniczyć czyjeś prawa, czyjąś wolność, bezwzględnie wyzyskując
SJP.pl
ograniczyć czyjeś prawa, czyjąś wolność, bezwzględnie wyzyskując
SJP.pl
ograniczyć czyjeś prawa, czyjąś wolność, bezwzględnie wyzyskując
SJP.pl
dawniej: ktoś, kto uciemięża, gnębi; ciemiężca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. osoba, która pozbawia innych swobody, ograniczając ich prawa lub nakładając na nich nadmiar obowiązków
Wiktionary
(1.1) Sam Pan Jezus zejdzie na świat sądzić żywe i umarłe! Sam będzie wymierzał sprawiedliwość! A straszna będzie dla uciemiężycieli!
Wiktionary
rzecz. uciemiężliwość ż.
czas. uciemiężać ndk., uciemiężyć dk.
przym. uciemieżliwy
Wiktionary
(1.1) ciemiężca, ciemiężyciel
Wiktionary
1. rozdrabniać za pomocą tarki; trzeć, rozcierać
2. przestarzale: czyścić z brudu przez tarcie, wycierać, obcierać
3. dawniej: czynić gładkim przez tarcie
4. ucierać się:
a) stawać się powszechnym; upowszechniać się
b) rzadko: być ucieranym
SJP.pl
1. osoba zatrudniona przy rozdrabnianiu substancji lub produktów;
2. narzędzie do rozdrabniania składników potraw lub leków; ucieraczka
SJP.pl
1. narzędzie do rozdrabniania składników potraw lub leków; ucieracz;
2. maszyna przemysłowa do rozdrabniania substancji
SJP.pl
dział fabryki, w którym odbywa się rozdrabnianie składników używanych przy produkcji farb i barwników
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rozdrobniony na masę przez tarcie
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) doznać szkody
Wiktionary
(1.1) Żadne zwierzę nie ucierpiało podczas kręcenia filmu.
Wiktionary
rzecz. cierpienie n.
Wiktionary
przestarzale:
1. cieszyć, sprawiać radość;
2. ucieszać się - cieszyć się, doznawać radości
SJP.pl
Ucieszków (dodatkowa nazwa w j. niem. Autischkau) – wieś w Polsce, w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Pawłowiczki.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ucieszkowa
Wiktionary
rzecz. Ucieszków m.
:: fż. ucieszkowianka ż.
przym. ucieszkowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ucieszkowa
Wiktionary
rzecz. Ucieszków m.
:: fm. ucieszkowianin m.
przym. ucieszkowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ucieszkowa
Wiktionary
rzecz. Ucieszków m., ucieszkowianin m., ucieszkowianka ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: uciesznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ucieszny
SJP.pl
1. śmieszny, powodujący radość, dowcipny;
2. dawniej: sprawiający przyjemność, miły;
3. potocznie: uradowany, ucieszony
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ucieszać, cieszyć)
(1.1) sprawić uciechę, uradować
czasownik zwrotny dokonany ucieszyć się (ndk. cieszyć się)
(2.1) odczuć radość
(2.2) daw. zabawić się, nacieszyć się
Wiktionary
(1.1) Korale z bursztynu bałtyckiego ucieszyły ciotkę Daromiłę.
(1.1) Sikory nie ucieszyła wizyta sroki.
Wiktionary
rzecz. pocieszycielka ż., pocieszyciel mos., pocieszenie n., pociecha ż., uciecha ż., cieszenie n., Cieszyn mrz., ucieszenie n.
czas. cieszyć ndk.
Wiktionary
(1.1) pocieszyć, rozweselić
Wiktionary
1. oddzielać część przy pomocy ostrego narzędzia;
2. zdecydowanie przerywać (np. rozmowę)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uciąć)
(1.1) oddzielać coś od całości, tnąc to
(1.2) przerywać nagle wypowiedź
(1.3) o zwierzętach traktować kolcem, zębami czy żądłem
(1.4) trwać w czymś przez krótszy czas
(1.5) przerywać raptownie coś nieprzychylnego
(1.6) daw. robić coś z ochotą, pasją lub wprawą
Wiktionary
rzecz. ucięcie n., ucinanie n.
czas. obcinać, ciąć, uciąć dk.
Wiktionary
(1.1) obcinać, odcinać, okrajać, przecinać, ścinać, ukrawać, urzynać
(1.2) przecinać, przerywać, stopować
(1.3) gryźć, kąsać, żądlić
(1.5) dusić w zarodku
Wiktionary
występ pokładu ponad pułapem chodnika górniczego
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zakatarzony
Wiktionary
1. ukośne ścięcie krawędzi;
2. element architektoniczny, poziomo biegnący, odpowiednio wyprofilowany występ ścienny; gzyms, korona, krajnik
SJP.pl
Ucios
Wikipedia
1. odrąbać poprzez ciosanie; odciosać;
2. rzadko: uformować ciosaniem; wyciosać, wykuć
SJP.pl
rzadko: obrabiać, formować ciosaniem; wyciosywać, wykuwać
SJP.pl
gniecenie, uciskanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) oddziaływanie pewną siłą na coś
(1.2) odczuwanie uciskania przez coś
(1.3) ograniczanie czyjejś wolności
Wiktionary
Ucisk (kaszb. Ùcësk) – część kolonii Sitna Góra w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Kartuzy, na obrzeżach Kaszubskiego Parku Krajobrazowego, na wąskim przesmyku lądowym między jeziorami Białym i Czarnym. Wchodzi w skład sołectwa Pomieczyńska Huta.
W latach 1975–1998 Ucisk administracyjnie należał do województwa gdańskiego.
Wikipedia
czas. uciskać, ucisnąć
rzecz. uciskanie n., uciśnięcie n.
przym. uciskowy
Wiktionary
(1.1) nacisk, napór, przyciskanie
(1.2) ciążenie, ciężar, ciśnienie, gniecenie, ściskanie
(1.3) ciemiężenie, gnębienie, wyzysk
Wiktionary
czasownik
(1.1) wywierać ucisk na coś
(1.2) o elemencie ubioru: pasku, bucie: uwierać, być za ciasnym
(1.3) prześladować, ograniczać czyjąś wolność
Wiktionary
(1.3) Potępił obłudę bogaczy, którzy pościli i składali ofiary w świątyni jerozolimskiej, a równocześnie uciskali ubogich, sieroty i dzieci.
Wiktionary
IPA: uˈt͡ɕiskat͡ɕ, AS: ućiskać
Wiktionary
rzecz. ucisk m., uciskanie n.
Wiktionary
(1.3) gnębić, dręczyć, ciemiężyć, ograniczać
Wiktionary
rzadko: dający się ucisnąć, nacisnąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uciskać.
Wiktionary
czas. uciskać
rzecz. ucisk mrz.
Wiktionary
mający ograniczoną swobodę; gnębiony
SJP.pl
wrzucać gdzieś wiele czegoś
SJP.pl
przymiotnik od: ucisk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z uciskiem, dotyczący ucisku
Wiktionary
(1.1) Zabiegi uciskowe, które są istotą akupresury, mają pobudzić przepływ energii.
Wiktionary
rzecz. ucisk mrz.
Wiktionary
1. uciskany, gnębiony;
2. taki, którego prawa zostały ograniczone
SJP.pl
1. uciskany, gnębiony;
2. taki, którego prawa zostały ograniczone
SJP.pl
wymuszać na kimś zachowanie ciszy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uciszyć)
(1.1) powodować, że ktoś lub coś cichnie
(1.2) przen. podn. czynić uczucie, stan wewnętrzny coraz mniej intensywnym
(1.3) pot. zmuszać kogoś poprzez agresję lub nielegalne praktyki do nieujawniania niewygodnych faktów
czasownik zwrotny niedokonany uciszać się (dk. uciszyć się)
(2.1) stawać się niesłyszalnym
(2.2) tracić na sile; stawać się mniej intensywnym
Wiktionary
rzecz. uciszanie n., cisza ż.
przysł. cicho
wykrz. cicho, cisza
czas. uciszyć, cichnąć
Wiktionary
(1.2) uspokajać
(2.1) cichnąć, milknąć, wyciszać się
(2.2) cichnąć, przycichać, uspokajać się, ustawać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uciszać.
Wiktionary
czas. uciszać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uciszyć.
Wiktionary
czas. uciszyć
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|uciszać.
Wiktionary
(1.1) Porucznik Florczak wybuchnął głośnym śmiechem, ale Jordan uciszył go natychmiast chłodnym spojrzeniem.
Wiktionary
IPA: uˈt͡ɕiʃɨt͡ɕ, AS: ućišyć
Wiktionary
rzecz. uciszenie n., cisza
czas. uciszać, cichnąć
wykrz. cisza
Wiktionary
zebrać, zgromadzić coś mozolnie (głównie większą sumę pieniędzy)
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. uciec
Wiktionary
zamienić dane w postaci analogowej na postać cyfrową, zwykle na zapis binarny; zdygitalizować, zdigitalizować
SJP.pl
zamienić dane w postaci analogowej na postać cyfrową, zwykle na zapis binarny; zdygitalizować, zdigitalizować
SJP.pl
uczajać się - dawniej: zaczajać się, ukrywać się gdzieś
SJP.pl
1. uhonorować;
2. świętować, obchodzić uroczyście
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) książk. oddać komuś cześć, hołd, okazać uznanie, szacunek
(1.2) książk. uświetnić coś, często przyjęciem, uroczystymi obchodami
Wiktionary
(1.1) Pamięć poległych uczczono minutą ciszy.
Wiktionary
rzecz. cześć ż., uczczenie n., czczenie n., czciciel m., czcicielka ż.
czas. czcić ndk.
wykrz. cześć
przym. czestny
Wiktionary
(1.1) uhonorować
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób uczciwy, dobry, czysty
Wiktionary
(1.1) Albo zaczniesz zachowywać się uczciwie, albo nici z naszej umowy.
Wiktionary
IPA: ut͡ʃʲˈt͡ɕivʲjɛ, AS: učʹćivʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. uczciwość ż.
przym. uczciwy
Wiktionary
(1.1) szczerze, dobrze, stosownie, przyzwoicie, porządnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: uczciwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczciwe zachowanie
(1.2) cecha tego, kto jest uczciwy; cecha tego, co jest uczciwe
Wiktionary
Uczciwość, prawość – cecha ludzka, polegająca w relacjach społecznych na wywiązywaniu się z danego słowa oraz przestrzeganiu reguł społecznych (uznanych norm moralnych), nawet gdy inni tego nie widzą lub nie oczekują.
Słowo uczciwość określa zarówno konkretne postępowanie w danych okolicznościach, jak i trwałą cechę charakteru.
Wikipedia
(1.1) Wypełniony muzyką i piosenkami, które do dziś nuci cały świat "Oliver!" to opowieść o poszukiwaniu miłości, własnego miejsca w życiu i swoistej honorowej uczciwości wśród złodziei.
Wiktionary
IPA: ut͡ʃʲˈt͡ɕivɔɕt͡ɕ, AS: učʹćivość
Wiktionary
przym. uczciwy, czestny
przysł. uczciwie
rzecz. cześć ż.
wykrz. cześć
Wiktionary
1. uhonorować;
2. świętować, obchodzić uroczyście
SJP.pl
1. godny zaufania; prawy, rzetelny, prawdomówny;
2. świadczący o czyjejś prawości, prawdomówności;
3. zgodny z zasadami, prawdą; autentyczny, rzetelny, prawdziwy;
4. potocznie: porządny, solidny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) (o człowieku) szanujący własność innych ludzi, nie oszukujący (również w użyciu rzeczownikowym)
(1.2) zgodny z przyjętymi zasadami
(1.3) pot. taki, jak trzeba
(1.4) pot. duży
Wiktionary
(1.1) Mój sąsiad jest bardzo uczciwy: kiedy zauważył, że kasjerka wydała mu za dużo reszty, wrócił się do odległego sklepu, żeby oddać pieniądze.
(1.2) Uczciwe zachowanie polegałoby na oddaniu cudzej własności.
(1.3) To jest uczciwa cena.
(1.4) Nałożyła mu na talerz uczciwy kawał mięsa.
Wiktionary
IPA: ut͡ʃʲˈt͡ɕivɨ, AS: učʹćivy
Wiktionary
rzecz. cześć ż., uczciwość ż.
przysł. uczciwie
wykrz. cześć
przym. czestny
Wiktionary
(1.1) cnotliwy, kryształowy, bez skazy i zmazy
(1.2) nieposzlakowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uczcić.
Wiktionary
IPA: uˈt͡ʃːɛ̃ɲɛ, AS: u•čẽńe
Wiktionary
czas. uczcić
rzecz. czczenie n., czciciel mos., cześć ż.
wykrz. cześć
przym. czestny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. szkoła wyższa;
2. budynek, w którym mieści się szkoła wyższa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szkoła wyższa
(1.2) budynek, w którym znajduje się uczelnia (1.1)
(1.3) pracownicy i studiujący na uczelni (1.1)
(1.4) studia na uczelni (1.1)
Wiktionary
Uczelnia (również szkoła wyższa) – szkoła prowadząca studia wyższe.
Wikipedia
(1.1) To trudne lata, lata wielu wyzwań stających przed uczelnią. (z Internetu)
(1.2) W zamian miasto mogłoby wybudować w pobliżu uczelni oraz szpitala porządne parkingi. (z Internetu)
(1.3) O życiu uczelni informuje studencka rozgłośnia działająca w Internecie.
(1.4) Ilu pracowników po uczelni technicznej zatrudniają wasze zakłady?
Wiktionary
IPA: uˈt͡ʃɛlʲɲa, AS: učelʹńa
Wiktionary
rzecz. uczeń mos., uczenie n.
czas. uczyć ndk.
przysł. uczenie
przym. uczelniany, wewnątrzuczelniany, wokółuczelniany, przyuczelniany, wyuczalny
Wiktionary
(1.1) szkoła wyższa
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z uczelnią, odnoszący się do uczelni
Wiktionary
(1.1) Zajęcia odbędą się w nowym budynku uczelnianym.
Wiktionary
rzecz. uczelnia ż.
przym. międzyuczelniany
czas. uczyć
Wiktionary
(1.1) uniwersytecki, akademicki
Wiktionary
osoba, która się uczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) eduk. ten, kto się uczy, pobiera naukę;
(1.2) zaw. najniższy stopień kwalifikacji zawodowych
(1.3) kontynuator czyjejś teorii, nauki lub twórczości
(1.4) rel. ten, który pobiera naukę u mistrza duchowego
Wiktionary
Uczeń – osoba pobierająca naukę. Dawniej: młody człowiek oddany do cechu, przyuczany do rzemiosła, określany także jako terminator. W Polsce rozróżnia się określenia uczeń i alumn (uczeń seminarium duchownego) w odróżnieniu do krajów anglosaskich, gdzie używa się ich wymiennie.
Wikipedia
(1.1) Pierwszego września, co roku uczniowie zaczynają naukę.
(1.2) W piekarni „Pączek” pracuje dwóch uczniów: Marcin i Adrian.
(1.3) Platon był uczniem Sokratesa.
(1.4) To powiedziawszy Jezus wyszedł z uczniami swymi za potok Cedron.
Wiktionary
IPA: ˈut͡ʃɛ̃ɲ, AS: učẽń
Wiktionary
rzecz. nauka ż., nauczanie n., nauczyciel mos., nauczycielka ż., uczniak mos., nauczka ż.
:: forma żeńska uczennica ż.
czas. uczyć ndk., nauczyć dk., nauczać ndk., wyuczyć dk., douczyć dk.
przym. uczniowski, uczony, wyuczony, naukowy, wyuczalny
przysł. uczenie, naukowo
Wiktionary
(1.1) student, słuchacz, uczniak, adept, elew; gw-pl|Górny Śląsk|szkolok, szkolorz, żoczek.
(1.2) praktykant, terminator, adept, początkujący, debiutant, stażysta, czeladnik, pomocnik, asystent, aplikant
(1.3) zwolennik, stronnik, poplecznik, towarzysz, akolita, adept, wyznawca
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przekazywanie innym wiedzy
przysłówek
(2.1) w sposób uczony
Wiktionary
(1.1) Pan Ireneusz to stary belfer, uczenie jest pasją jego życia.
(2.1) Przemawiał zbyt uczenie, połowa go nie zrozumiała.
Wiktionary
IPA: uˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: učẽńe
Wiktionary
rzecz. uczelnia ż., uczona ż., nauka ż., nauczyciel mos., nauczycielka ż., uczeń mos., uczony mos.
czas. uczyć ndk., uczyć się ndk.
przym. uczony, wyuczalny, uczniowski
Wiktionary
(1.1) nauczanie
(2.1) mądrze, naukowo
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: uczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: uczeń
Wiktionary
(1.1) Basia jest uczennicą drugiej klasy gimnazjum.
Wiktionary
IPA: ˌut͡ʃɛ̃ɲˈːit͡sa, AS: učẽ•ńica
Wiktionary
rzecz. uczony mos.
:: fm. uczeń mos.
przym. uczniowski, uczony, wyuczalny
czas. uczyć
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: uczony; bardziej uczony
SJP.pl
1. uczepienie się czegoś
2. coś, co służy do uczepienia się, zaczepienia
3. roślina roczna z rodziny złożonych
SJP.pl
Uczep (Bidens) – rodzaj roślin należący do rodziny astrowatych. Liczba gatunków określana jest często na 150–250, czasem nawet 340 gatunków. W bazie taksonomicznej Plants of the World online liczba zweryfikowanych gatunków określona jest na 221. Rośliny te występują na całym niemal świecie, z wyjątkiem obszarów o bardzo zimnym klimacie. Większość gatunków pochodzi z obszaru Meksyku i sąsiadujących rejonów obydwu Ameryk. W Polsce rośnie dziko 7 gatunków, z czego tylko dwa lub trzy są rodzime.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. uczepiać)
(1.1) dokonany od|uczepiać.
Wiktionary
IPA: uˈt͡ʃɛpʲit͡ɕ, AS: učepʹić
Wiktionary
farbować, malować coś na czarno
SJP.pl
nadać jakiemuś ciału barwę czarną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fryzura
Wiktionary
rzecz. czesanie n.
czas. czesać ndk., uczesać dk.
Wiktionary
1. branie udziału w czymś; współudział w jakiejś akcji;
2. udział w zyskach i wydatkach przedsięwzięcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fakt uczestniczenia w czymś; branie / wzięcie udziału w czymś
Wiktionary
(1.1) Uczestnictwo w tym programie wiąże się z poważnym niebezpieczeństwem.
Wiktionary
IPA: ˌut͡ʃɛˈstʲɲit͡stfɔ, AS: učestʹńictfo
Wiktionary
rzecz. uczestnik m., uczestniczka ż., uczestnica ż., uczestniczenie n.
czas. uczestniczyć ndk.
Wiktionary
(1.1) udział, partycypacja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uczestniczyć.
Wiktionary
IPA: ˌut͡ʃɛstʲɲiˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: učestʹńičẽńe
Wiktionary
czas. uczestniczyć
rzecz. uczestnictwo n., uczestnik m., uczestniczka ż.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta biorąca w czymś udział
Wiktionary
(1.1) Dla wszystkich uczestniczek naszego szkolenia mamy niespodziankę.
Wiktionary
IPA: ˌut͡ʃɛˈstʲɲit͡ʃka, AS: učestʹńička
Wiktionary
rzecz. uczestnik m., uczestnictwo n., uczestniczenie n.
czas. uczestniczyć
Wiktionary
1. brać udział w czymś; brać współudział w jakiejś akcji;
2. brać udział w zyskach i wydatkach przedsięwzięcia
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) brać udział
(1.2) mieć udział
Wiktionary
(1.1) Polska reprezentacja od lat z powodzeniem uczestniczy w mistrzostwach świata w siatkówce.
Wiktionary
IPA: ˌut͡ʃɛˈstʲɲit͡ʃɨt͡ɕ, AS: učestʹńičyć
Wiktionary
rzecz. uczestniczenie n., uczestnictwo n., uczestnik m., uczestniczka ż.
Wiktionary
(1.1) partycypować, występować
Wiktionary
osoba biorąca udział w jakiejś akcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba biorąca w czymś udział
Wiktionary
(1.1) Wczorajszy wiec zgromadził około czterech tysięcy uczestników.
Wiktionary
IPA: uˈt͡ʃɛstʲɲik, AS: učestʹńik
Wiktionary
rzecz. uczestnictwo n., uczestniczenie n.
:: fż. uczestniczka ż.
czas. uczestniczyć ndk.
Wiktionary
przyjmować kogoś gościnnie jedzeniem i piciem, raczyć czymś; ugaszczać
SJP.pl
czesać od czasu do czasu
SJP.pl
często gdzieś bywać, uczestniczyć, brać w czymś udział
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) bywać gdzieś często (lub regularnie); brać udział w czymś
Wiktionary
(1.1) Adam uczęszcza na lekcje śpiewu.
Wiktionary
IPA: uˈt͡ʃɛ̃w̃ʃt͡ʃat͡ɕ, AS: učẽũ̯ščać
Wiktionary
rzecz. uczęszczanie n.
Wiktionary
(1.1) chodzić
Wiktionary
środowiskowo: frekwencja osób w jakimś miejscu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uczęszczać.
Wiktionary
czas. uczęszczać ndk.
Wiktionary
często gdzieś bywać, uczestniczyć, brać w czymś udział
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawny pasek jedwabny używany do spodni
SJP.pl
Uczkur – pas szlachty polskiej, wykonany z jedwabiu, służący do podtrzymywania spodni. Najczęściej ozdabiany srebrem lub złotem.
Wikipedia
skrót od: uczniowski
SJP.pl
odnoszący się do uczniaka, właściwy uczniakowi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) typowy dla uczniaków
(1.2) przeznaczony dla uczniaków
Wiktionary
(1.1) Ciężko było usunąć uczniackie bazgroły.
Wiktionary
rzecz. uczniak mos.
Wiktionary
potocznie: uczeń szkolny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. rub. uczeń młodszych klas
Wiktionary
(1.1) Jako uczniak wyskakiwałem na przerwie do warzywniaka po oranżadę w woreczku.
Wiktionary
rzecz. uczeń mos.
przym. uczniacki, uczniowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z uczniem, uczniami, dotyczący ucznia, uczniów
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący dla ucznia
Wiktionary
(2.1) Jak w uczniowskim zeszycie / jakieś trudne zadanie, / takie dziwne jest życie, / wielki znak zapytania.
Wiktionary
rzecz. uczeń m., uczennica ż., uczniak m., uczenie n.
czas. uczyć ndk., nauczyć dk., nauczać ndk., wyuczyć dk.
przysł. uczenie
Wiktionary
kobieta zajmująca się badaniami naukowymi; badaczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zajmująca się zawodowo nauką i badaniami naukowymi
Wiktionary
rzecz. uczeń mos., uczennica ż., uczoność ż., uczenie n.
:: fm. uczony m.
czas. uczyć ndk.
przym. uczony, wyuczalny
przysł. uczenie
Wiktionary
(1.1) badaczka
Wiktionary
gruntownie wykształcony w swojej dziedzinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się naukowo jakąś dziedziną wiedzy i będąca w niej autorytetem
przymiotnik
(2.1) poparty lub nacechowany wiedzą
(2.2) gruntownie wykształcony w swojej dziedzinie
forma czasownika.
(3.1) imiesłów przymiotnikowy przeszły bierny, rodzaj męski od: uczyć
Wiktionary
Naukowiec, uczony – osoba pracująca naukowo, ekspert w pewnej dziedzinie nauki, stosujący w prowadzonych przez siebie badaniach odpowiednie metody naukowe, osoba „poszukująca odpowiedzi na pytania, na które dotychczas nikt nie odpowiedział, za pomocą metod umożliwiających udowodnienie odpowiedzi”.
Wikipedia
(1.1) Nasz nauczyciel to wszechstronny uczony o wielu specjalnościach.
(2.1) On potrafi przytoczyć wiele uczonych definicji na poparcie swoich poglądów.
(3.1) Ten uczeń był uczony przeze mnie w poprzednich dwóch latach.
Wiktionary
IPA: uˈt͡ʃɔ̃nɨ, AS: učõny
Wiktionary
rzecz. uczenie n., uczeń mos., uczennica ż., nauka ż., uczoność ż., nauczanie n.
:: fż. uczona ż.
czas. uczyć ndk., nauczyć dk., nauczać ndk., wyuczyć dk.
przym. wyuczony, nieuczony, wyuczalny
przysł. uczenie
Wiktionary
wystawne przyjęcie z udziałem wielu gości; bankiet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duże, wystawne przyjęcie
(1.2) przen. ciekawe wydarzenie, zazwyczaj o charakterze kulturalnym; bardzo przyjemne przeżycie estetyczne, duchowe
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈut͡ʃta, AS: učta
Wiktionary
rzecz. ucztowanie n., cześć ż.
czas. ucztować
wykrz. cześć
przym. czestny
Wiktionary
(1.1) biesiada, bankiet, przyjęcie; reg. śl. żranica.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) brać udział w uczcie; biesiadować
Wiktionary
IPA: ut͡ʃˈtɔvat͡ɕ, AS: učtovać
Wiktionary
rzecz. uczta ż., ucztowanie n.
Wiktionary
(1.1) biesiadować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ucztować.
Wiktionary
IPA: ˌut͡ʃtɔˈvãɲɛ, AS: učtovãńe
Wiktionary
rzecz. uczta
czas. ucztować
Wiktionary
poczuć; odczuć
SJP.pl
forma rzeczownika.
(1.1) D. lm. od: uczucie
czasownik
(2.1) przest. poczuć
czasownik zwrotny uczuć się
(3.1) przest. poczuć się
Wiktionary
(1.1) Dla wielu agitacja polityczna w kościele to obraza ich uczuć religijnych.
(2.1) W czas zaś czegoś użyć, tj. być rozumnie rozumnym, w czas coś uczuć to znaczy mieć dwa serca miasto jednego – przed czasem to jest fanfaronada – po czasie to jest śmieszność. sic.
(3.1) Nie wiadomo kogo miał Śniadecki na myśli, to fakt, że Chodkiewicz uczuł się obrażonym i powstał przeciw tej przedmowie.
Wiktionary
IPA: ˈut͡ʃut͡ɕ, AS: učuć
Wiktionary
rzecz. uczucie m., uczuciowość ż., czucie n., odczucie n., poczucie n., wyczucie n.
czas. czuć, wyczuć, wyczuwać, odczuć, odczuwać, poczuć, poczuwać się
przym. uczuciowy
przysł. uczuciowo
Wiktionary
(2.1) poczuć, odczuć
Wiktionary
poczuć; odczuć
SJP.pl
Uczucia – pojęcie często używane zamiennie z emocje, jednak nierównoznaczne, ponieważ część uczuć nie wypływa z emocji. António Damásio wyodrębnia trzy rodzaje uczuć:
Wikipedia
poczuć; odczuć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stan psychiczny odzwierciedlający stosunek emocjonalny podmiotu do osób, rzeczy, zdarzeń zewnętrznych lub do samego podmiotu
(1.2) miłość, przyjaźń
(1.3) przest. odczasownikowy od|uczuć.
Wiktionary
Uczucia – pojęcie często używane zamiennie z emocje, jednak nierównoznaczne, ponieważ część uczuć nie wypływa z emocji. António Damásio wyodrębnia trzy rodzaje uczuć:
Wikipedia
(1.1) Po tym, co mi zrobił, miałem do niego uczucie żalu.
(1.2) Łączyło nas wielkie uczucie.
(1.2) Czy uczucie można kupić?
Wiktionary
IPA: uˈt͡ʃut͡ɕɛ, AS: učuće
Wiktionary
rzecz. poczucie n., odczucie n., przeczucie n., czucie n.
czas. czuły, czuć ndk., odczuwać ndk., poczuć dk., uczuć
przym. czuły, uczuciowy
przysł. uczuciowo
Wiktionary
(1.1) doznanie, wrażenie, afekt, odczucie
(1.2) przywiązanie, sentyment, skłonność
Wiktionary
książkowo: człowiek kierujący się uczuciami, ulegający emocjom; emocjonalista
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób dotyczący uczuć
Wiktionary
rzecz. uczucie n., uczuciowość ż.
przym. uczuciowy
czas. uczuć, czuć
Wiktionary
(1.1) emocjonalnie
Wiktionary
zespół cech, które wskazują na wrażliwość danej osoby; kierowanie się emocjami, uleganie uczuciom; czuciowość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest uczuciowe; cecha tych, którzy są uczuciowi
Wiktionary
przym. uczuciowy
przysł. uczuciowo
czas. uczuć
Wiktionary
przymiotnik od: uczucie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący uczuć, uczuciowości
(1.2) taki, który łatwo ulega uczuciom; jest czuły, wrażliwy
Wiktionary
IPA: ˌut͡ʃuˈt͡ɕɔvɨ, AS: učućovy
Wiktionary
rzecz. uczucie, uczuciowość
czas. uczuć, czuć
przysł. uczuciowo
Wiktionary
(1.1) emocjonalny
(1.2) sentymentalny
Wiktionary
czasownik
(1.1) med. wywołać uczulenie/alergię
(1.2) przen. czynić wrażliwym na coś
Wiktionary
(1.1) Te dzieci, które mleko uczula, wykazują również reakcje alergiczne na jajka.
Wiktionary
rzecz. uczulenie n., uczulanie n.
przym. uczuleniowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wzbudzanie w kimś wrażliwości na coś
(1.2) med. wywoływanie uczulenia, alergii
Wiktionary
czas. uczulać ndk., uczulić dk.
rzecz. uczulenie n.
przym. uczuleniowy
Wiktionary
(1.1) uwrażliwianie
(1.2) alergizowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. nadmierna wrażliwość organizmu na pewne czynniki, polegająca na nieprawidłowej reakcji immunologicznej po zetknięciu się z alergenem
(1.2) pot. odczuwanie niechęci, dezaprobaty w stosunku do czegoś lub kogoś
Wiktionary
Alergia (popularnie stosowane synonimy: uczulenie, nadwrażliwość) – patologiczna, jakościowo zmieniona odpowiedź tkanek na oddziaływanie różnych obcych substancji, zwanych alergenami, polegająca na reakcji immunologicznej związanej z powstaniem swoistych przeciwciał, które po związaniu z antygenem doprowadzają do uwolnienia różnych substancji – mediatorów stanu zapalnego. Czynnik środowiskowy wywołujący alergię sam w sobie zazwyczaj nie jest dla organizmu szkodliwy. W reakcjach alergicznych uczestniczy układ immunologiczny, jego komórki, na przykład limfocyty (zwłaszcza z podgrupy Th2), granulocyty kwasochłonne (eozynofile) oraz komórki tuczne (mastocyty). Istotną rolę w alergicznych odczynach odgrywają przeciwciała – immunoglobuliny klasy E (IgE). Alergia może objawiać się łagodnie, jak w przypadku kataru czy łzawienia, aż po zagrażający życiu wstrząs anafilaktyczny i śmierć.
Wikipedia
(1.1) Wuj mojego przyjaciela cierpi niestety na uczulenie na kukurydzę.
Wiktionary
rzecz. uczuleniowiec mos., uczulanie n., czucie n.
czas. czuły, uczulać ndk., uczulić dk.
przym. uczuleniowy, czuły
Wiktionary
(1.1) alergia
(1.2) antypatia
Wiktionary
człowiek cierpiący na uczulenie (alergię), chorobę uczuleniową (alergiczną); alergik
SJP.pl
przymiotnik od: uczulenie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący uczulenia, alergii
Wiktionary
rzecz. uczuleniowiec m., uczulenie n., uczulanie n.
czas. uczulać ndk., uczulić dk.
Wiktionary
(1.1) alergiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w Kraju Chabarowskim i Jakucji; prawy dopływ Ałdanu;
Wiktionary
Uczur – rzeka w Rosji, w Kraju Chabarowskim i Jakucji; prawy dopływ Ałdanu. Długość 812 km; powierzchnia dorzecza 113 tys. km²; średni roczny przepływ przy ujściu 1345 m³/s.
Źródła w Paśmie Stanowym (wzgl. w jego przedłużeniu czyli łańcuchu Dżugdżur). Płynie w wąskiej dolinie w kierunku północno-wschodnim i północnym przez Góry Ałdańskie; żeglowna od ujścia rzeki Ginim. W dorzeczu występują zjawiska krasowe oraz ciepłe źródła z obszarami zawsze wolnymi od śniegu.
Wikipedia
odczuwać, poczuwać, doznawać jakiegoś wrażenia zmysłowego, emocji, wzruszenia
SJP.pl
przekazywać komuś wiedzę; uczyć się - samemu nabywać wiedzę
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. nauczyć)
(1.1) przekazywać komuś wiedzę
czasownik zwrotny niedokonany uczyć się (dk. nauczyć się)
(2.1) zdobywać pewną wiedzę lub umiejętności
Wiktionary
(1.1) Uczę mojego kolegę nowych przepisów ruchu drogowego.
(2.1) Jak długo uczyłeś się wczoraj?
(2.1) Człowiek uczy się na błędach.
Wiktionary
IPA: ˈut͡ʃɨt͡ɕ, AS: učyć
Wiktionary
rzecz. uczona ż., uczony mos., uczeń mos., uczennica ż., nauczyciel mos., nauczycielka ż., nauczycielstwo n., nauczanie n., nauczenie n., uczenie n., douczanie n., douczenie n., wyuczenie n., wyuczanie n., oduczanie n., oduczenie n., uczelnia ż.
czas. nauczać ndk., nauczyć dk., oduczyć dk., oduczać ndk., wyuczyć dk., wyuczać ndk., douczać ndk., douczyć dk., przeuczyć dk., przeuczać ndk.
przysł. uczenie
przym. uczony, wyuczalny, uczniowski, nauczycielski, uczelniany
Wiktionary
(1.1) kształcić, nauczać, edukować, szkolić, trenować, tresować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. nauczyciel
Wiktionary
IPA: uˈt͡ʃɨt͡ɕɛl, AS: učyćel
Wiktionary
zachowanie się, postąpienie w jakiś sposób; czyn; postępek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zachowanie się, postąpienie w jakiś sposób
Wiktionary
(1.1) To był dobry uczynek.
(1.1) On zbada uczynki wasze i zamysły wasze rozsądzi.
Wiktionary
IPA: uˈt͡ʃɨ̃nɛk, AS: učỹnek
Wiktionary
rzecz. uczynienie n., uczynność ż.
czas. uczynić dk., czynić ndk.
Wiktionary
(1.1) czyn, postępek
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. czynić)
(1.1) dokonany od|czynić.
Wiktionary
IPA: uˈt͡ʃɨ̃ɲit͡ɕ, AS: učỹńić
Wiktionary
rzecz. uczynienie n., uczynek m.
czas. począć
przysł. czynnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uczynić.
Wiktionary
IPA: ˌut͡ʃɨ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: učỹńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. uczynek m.
czas. począć, uczynić dk.
przysł. czynnie
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. uczynić
Wiktionary
IPA: uˈt͡ʃɨ̃ŋkat͡ɕ, AS: učỹŋkać
Wiktionary
rzecz. uczynkanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uczynkać.
Wiktionary
czas. uczynkać dk.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: uczynnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: uczynny
SJP.pl
gotowość, chęć do bezinteresownej pomocy innym; usłużność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest uczynne; cecha tych, którzy są uczynni
Wiktionary
rzecz. uczynek m.
przym. uczynny
przysł. uczynnie
Wiktionary
(1.1) usłużność
Wiktionary
gotowy, skory do bezinteresownej pomocy innym; usłużny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. chętny, skłonny do bezinteresownej pomocy
Wiktionary
(1.1) On jest bardzo uczynny, zawsze pomaga innym w potrzebie.
Wiktionary
IPA: uˈt͡ʃɨ̃nːɨ, AS: učỹ•ny
Wiktionary
rzecz. uczynność
przysł. uczynnie
Wiktionary
(1.1) pomocny, usłużny
Wiktionary
rzadko: próbować coś przeczytać
SJP.pl
rzadko: podzielić na człony, elementy; rozczłonować, rozczłonkować
SJP.pl
rzadko: podzielić na człony, elementy; rozczłonować, rozczłonkować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uczłowieczyć)
(1.1) przypisywać cechy ludzkie
(1.2) czynić bardziej ludzkim
czasownik zwrotny niedokonany uczłowieczać się (dk. uczłowieczyć się)
(2.1) nabierać cech ludzkich
(2.2) stawać się bardziej ludzkim, dobrym w sensie moralnym
Wiktionary
rzecz. uczłowieczanie n., uczłowieczenie n., nadczłowiek mos., człowieczek mos., człowiek mos., człowieki mos.
czas. uczłowieczyć dk.
przym. uczłowieczony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przypisywanie cech człowieczych
(1.2) czynienie bardziej ludzkim
Wiktionary
rzecz. człek mos., uczłowieczenie n., człowieczek mos., człowiek mos., człowieki mos.
czas. uczłowieczać ndk., uczłowieczyć dk.
przym. uczłowieczony
Wiktionary
w literaturze: odmiana animizacji, przenośnia polegająca na przypisywaniu cech ludzkich przedmiotom, zjawiskom natury, roślinom i zwierzętom oraz pojęciom abstrakcyjnym, np. gwiazdy mówią mi..., nawet niebo płacze; antropomorfizm, antropomorfizacja; porównaj: animizacja (ożywienie), personifikacja (uosobienie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przypisanie cech człowieczych
(1.2) uczynienie bardziej ludzkim
Wiktionary
rzecz. człek mos., uczłowieczanie n., człowieczek mos., człowiek mos., człowieki mos.
czas. uczłowieczać ndk., uczłowieczyć dk.
przym. uczłowieczony
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) uczyniony człowiekiem
forma czasownika.
(2.1) ims. przym. od uczłowieczyć
Wiktionary
rzecz. uczłowieczanie n., uczłowieczenie n., człowiek mos.
czas. uczłowieczać ndk., uczłowieczyć dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uczłowieczać)
(1.1) przypisać cechy ludzkie
(1.2) uczynić bardziej ludzkim
czasownik zwrotny dokonany uczłowieczyć się (ndk. uczłowieczać się)
(2.1) nabrać cech ludzkich
(2.2) stać się bardziej ludzkim, dobrym w sensie moralnym
Wiktionary
rzecz. uczłowieczanie n., uczłowieczenie n., nadczłowiek mos., człowieczek mos., człowiek mos., człowieki mos.
czas. uczłowieczać ndk.
przym. uczłowieczony
Wiktionary
część kończyny dolnej między biodrem a kolanem (w przypadku owadów - między krętarzem a golenią)
SJP.pl
Ud, Oud, al-ud (arab. عود, ʿūd; pers. بربط, barbat; tur. ut) – instrument muzyczny strunowy z grupy chordofonów szarpanych, uważany za przodka lutni, nazywany również lutnią arabską bądź lutnią perską.
Wywodzi się z okolic Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu. W krajach arabskich ud jest bardzo popularny.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, położona na wschodniej Syberii w Buriacji, dopływ Selengi;
(1.2) geogr. hydron. górny bieg Czuny, rzeki tworzącej Tasiejewę;
(1.3) geogr. hydron. rzeka w Kraju Chabarowskim Rosji, uchodzi do Zatoki Udzkiej Morza Ochockiego
Wiktionary
Wikipedia
przym. udzki
Wiktionary
1. postąpić inaczej niż się myśli, czuje;
2. zaprezentować się innym, niż się jest w rzeczywistości;
3. udać się:
a) odbyć się pomyślnie;
b) o roślinach: dobrze wyrosnąć;
c) wyruszyć gdzieś, pójść, pojechać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|udawać.
czasownik zwrotny dokonany udać się
(2.1) dokonany od|udawać się.
(2.2) gw-pl|Warmia. podobać się
Wiktionary
IPA: ˈudat͡ɕ, AS: udać
Wiktionary
rzecz. udanie n., udawacz, udawaczka
przysł. udanie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób udany; zgodnie z oczekiwaniami
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) odniesienie dobrego, właściwego, pomyślnego, pozytywnego skutku
(2.2) wybieranie się, pójście / pojechanie dokądś
Wiktionary
IPA: uˈdãɲɛ, AS: udãńe
Wiktionary
rzecz. udawanie n., udawacz mos., udawaczka ż.
czas. udać dk., udawać ndk.
Wiktionary
(1.1) pomyślnie; przest. udatnie
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Udanin (niem. Gäbersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie średzkim, w gminie Udanin.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Udanina
Wiktionary
rzecz. Udanin m.
:: fż. udaninianka ż.
przym. udaniński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Udanina
Wiktionary
rzecz. Udanin m.
:: fm. udaninianin m.
przym. udaniński
Wiktionary
przymiotnik od: Udanin
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Udanina
Wiktionary
rzecz. Udanin m., udaninianin m., udaninianka ż.
Wiktionary
taki, który się udał; należyty, dobry; (dawniej) udały
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zakończony powodzeniem; niezakończony klęską, niepowodzeniem, fiaskiem
(1.2) przen. spełniający oczekiwania; przynoszący satysfakcję, zadowolenie
Wiktionary
(1.2) Udany związek daje człowiekowi szczęście.
Wiktionary
IPA: uˈdanɨ, AS: udany
Wiktionary
czas. udawać, udawać się ndk., udać się dk.
Wiktionary
(1.1) pomyślny
(1.2) fortunny, korzystny, trafny
Wiktionary
1. porażenie;
2. uderzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. uderzenie
(1.2) med. porażenie
(1.3) fiz. miara szybkości zrywu;
Wiktionary
Udar – uderzenie
Wikipedia
(1.2) Dieta roślinna jest pozytywnie skorelowana z niższym ryzykiem cukrzycy, nadciśnienia, chorób serca, udaru i śmierci z jakiejkolwiek przyczyny.
Wiktionary
IPA: ˈudar, AS: udar
Wiktionary
rzecz. udarność ż., udarowość ż., udarówka ż.
przym. udarowy, udarny, bezudarowy
przysł. udarowo, bezudarowo
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.2) apopleksja, udar mózgu, udar mózgowy • udar przysadki • udar niedokrwienny, udar krwotoczny • udar maciczno-łożyskowy • udar cieplny • udar słoneczny • udar połowiczy
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. udarność ż., udarowość ż., udarówka ż.
przym. udarowy, udarny, bezudarowy
przysł. udarowo, bezudarowo
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.2) stroke
* esperanto: (1.2) apopleksio
* rosyjski: (1.1) удар; (1.2) удар
źródła.
== udar (slovio.) ==
ortografie. удар
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) uderzenie
odmiana.
(1.1) lp. udar; lm. udaris
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. udaremnić)
(1.1) sprawiać, że coś staje się daremne; nie dopuszczać do czegoś
Wiktionary
(1.1) Oto udaremniamy poprawę stosunków międzysąsiedzkich.
Wiktionary
rzecz. udaremnianie n.
przysł. daremnie
przym. daremny
Wiktionary
(1.1) uniemożliwiać, niweczyć
Wiktionary
sprawić, że coś nie dojdzie do skutku
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. udaremniać)
(1.1) spowodować, że coś nie dochodzi do skutku; uczynić coś daremnym
Wiktionary
(1.1) Będę liczyć na to, że nie udaremnisz tym razem zarobku dla naszej rodziny.
Wiktionary
rzecz. udaremnienie n.
przysł. daremnie
przym. daremny
Wiktionary
odporność materiału na uderzenia
SJP.pl
Udarność – odporność materiału na pękanie przy obciążeniu dynamicznym. Udarność określa się jako stosunek pracy potrzebnej do złamania znormalizowanej próbki z karbem do pola powierzchni przekroju poprzecznego tej próbki w miejscu karbu:
Wikipedia
odporny na uderzenia, np. metal udarny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. odporny na uderzenia
Wiktionary
Udarny (biał. Ударны; ros. Ударный) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie nieświeskim, w sielsowiecie Horodziej. Sąsiaduje z Horodziejem.
Wikipedia
rzecz. udar m., udarność ż., udarowość ż.
przym. udarowy
Wiktionary
odporny na wstrząsy, uderzenia; wstrząsoodporny
SJP.pl
osoba po przebytym udarze mózgu
SJP.pl
przymiotnik od: udar
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z udarem, dotyczący udaru
Wiktionary
rzecz. udar m.
przym. udarny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) przest. w sposób udatny, udany
Wiktionary
rzecz. udatność ż.
przym. udatny
Wiktionary
(1.1) współcz. udanie, pomyślnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: udatnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: udatny
SJP.pl
dawniej: udany, pomyślny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. taki, który się udał, powiódł, dobrze zrobiony
(1.2) daw. o istotach żywych: dobrze zbudowany, zgrabny
Wiktionary
(1.1) Przebranie musiało być udatne, skoro nawet Dymitrij w pierwszej chwili nie poznał go przy bramie.
Wiktionary
przysł. udatnie
Wiktionary
stwarzać pozór czegoś, postępować, zachowywać się nieszczerze, inaczej niż się myśli, czuje
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. udać)
(1.1) postępować nieszczerze, podawać się za kogoś innego, pozorować nieprawdziwe okoliczności
czasownik zwrotny niedokonany udawać się
(2.1) odnosić dobry, właściwy, pomyślny, pozytywny skutek
(2.2) wybierać się, iść / jechać dokądś
Wiktionary
(1.1) Aresztowano go, ponieważ udawał lekarza.
(2.1) Udało ci się kupić bilety na ten koncert?
(2.2) Wieczorem udam się na samotny spacer do parku.
Wiktionary
IPA: uˈdavat͡ɕ, AS: udavać
Wiktionary
ims. udany
rzecz. udawanie n., udawacz m., udawaczka ż., udanie n.
przym. udany, udawany
przysł. udanie
Wiktionary
(1.1) odgrywać
(2.1) powodzić się
(2.2) iść
Wiktionary
potocznie: człowiek, który udaje, symuluje; symulant, pozorant, pozer
SJP.pl
kobieta skłonna do udawania czegoś
SJP.pl
człowiek skłonny do udawania czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|udawać.
Wiktionary
IPA: ˌudaˈvãɲɛ, AS: udavãńe
Wiktionary
czas. udawać
przysł. udanie
rzecz. udanie n.
przym. udawany
Wiktionary
stwarzać pozór czegoś, postępować, zachowywać się nieszczerze, inaczej niż się myśli, czuje
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stwarzający pozór czegoś
Wiktionary
rzecz. udawanie n.
czas. udawać ndk.
Wiktionary
(1.1) fałszywy, nienaturalny, nieprawdziwy, nieszczery
Wiktionary
dawniej: taki, który się udał; udany
SJP.pl
pogardliwie: środowisko związane z partią Unii Demokratycznej (UD)
SJP.pl
zdrobnienie od: udko
SJP.pl
zdrobnienie od: udko
SJP.pl
jeden z języków tungusko-mandżurskich
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Udehejczykami, dotyczący Udehejczyków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język udehejski;
Wiktionary
rzecz. Udehejczyk mos.. Udehejka ż.
Wiktionary
(1.1) udegejski
(2.1) udegejski
Wiktionary
potocznie o członku Unii Demokratycznej
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|dekorować.
Wiktionary
rzecz. udekorowanie n., dekoracja ż., dekorowanie n.
przysł. dekoracyjnie
przym. dekoracyjny
czas. dekorować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|udekorować.
Wiktionary
IPA: ˌudɛkɔrɔˈvãɲɛ, AS: udekorovãńe
Wiktionary
rzecz. dekorowanie n., dekoracja ż., dekoracyjność ż., dekoratywność ż., dekoratorstwo n., dekorator m., dekoratorka ż., dekoratornia ż.
czas. dekorować ndk., udekorować dk.
przym. dekoracyjny, dekoratorski
przysł. dekoracyjnie
Wiktionary
dawniej: udelektować się - ucieszyć się
SJP.pl
rzadko: czynić demonicznym, przedstawiać jako demona
SJP.pl
rzadziej: ucisnąć kogoś nogą, udeptać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|udeptać.
Wiktionary
rzecz. udeptywanie n., udeptywacz m., udeptowiny nmos., deptanie n.
czas. deptać, udeptać dk., udeptywać ndk.
Wiktionary
zabawa taneczna na świeżo ubitym klepisku
SJP.pl
czasownik
(1.1) chodząc, naciskać na coś
Wiktionary
IPA: ˌudɛpˈtɨvat͡ɕ, AS: udeptyvać
Wiktionary
rzecz. udeptywanie n., udeptanie n., deptanie n., deptak m.
czas. udeptać, deptać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|udeptywać.
Wiktionary
rzecz. udeptanie n., udeptywacz m., udeptowiny nmos.
czas. deptać, udeptać dk., udeptywać ndk.
Wiktionary
przytykać coś do czegoś szybko i z pewną siłą
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uderzyć)
(1.1) niedokonany od|uderzyć.
czasownik zwrotny niedokonany uderzać się (dk. uderzyć się)
(2.1) niedokonany od|uderzyć się.
Wiktionary
(1.1) Fale mocno uderzały o skały.
Wiktionary
IPA: uˈdɛʒat͡ɕ, AS: udežać
Wiktionary
rzecz. uderzanie n., uderzenie n.
czas. uderzyć dk., zderzać ndk.
przym. uderzający, uderzeniowy
przysł. uderzająco
Wiktionary
(1.1) godzić, bić, pot. walić
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób niezwykle wyraźny
Wiktionary
rzecz. uderzanie n., uderzenie n.
czas. uderzać ndk., uderzyć dk.
przym. uderzający, uderzeniowy
przysł. uderzeniowo
Wiktionary
taki, który zwraca uwagę, rzuca się w oczy; zadziwiający, zdumiewający, niezwykły
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: uderzać
przymiotnik
(2.1) książk. zwracający uwagę; zadziwiający; rzucający się w oczy
Wiktionary
IPA: ˌudɛʒaˈjɔ̃nt͡sɨ, AS: udežai ̯õncy
Wiktionary
czas. uderzać, uderzyć
rzecz. uderzanie n., uderzenie n.
przysł. uderzająco
Wiktionary
(2.1) niezwykły, zadziwiający, zdumiewający
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uderzać.
Wiktionary
IPA: ˌudɛˈʒãɲɛ, AS: udežãńe
Wiktionary
czas. uderzać, uderzyć
przym. uderzający, uderzeniowy
przysł. uderzająco
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uderzyć.
(1.2) cios zadany ręką lub przedmiotem
(1.3) wojsk. gwałtowny atak wojsk na armię nieprzyjaciela
(1.4) zderzenie się jakichś przedmiotów lub zetknięcie czegoś upadającego z jakąś powierzchnią; także: odgłos takiego zderzenia
(1.5) przen. gwałtowne nasilenie się jakiegoś zjawiska atmosferycznego (mrozu, wiatru itp.)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Hiszpański piłkarz został wyrzucony z klubu za uderzenie kolegi.
(1.2) Po drugim uderzeniu bokser padł na matę.
(1.3) Armia Polska, przy udziale sił ukraińskich Semena Petlury, wykonała w kwietniu 1920 (= tysiąc dziewięćset dwudziestego) roku uprzedzające uderzenia i zajęła Kijów.
(1.4) Słychać było mocne uderzenie bomby.
Wiktionary
IPA: ˌudɛˈʒɛ̃ɲɛ, AS: udežẽńe
Wiktionary
czas. uderzyć, uderzać
przym. uderzeniowy, uderzający
przysł. uderzeniowo, uderzająco
Wiktionary
(1.2) cios; gw-pl|Górny Śląsk|szlag.; stpol. poczpuła
(1.3) natarcie, atak
Wiktionary
przymiotnik od: uderzenie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący uderzenia
Wiktionary
rzecz. uderzenie n., uderzanie n.
czas. uderzyć dk., uderzać ndk.
przysł. uderzeniowo, uderzająco
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uderzać)
(1.1) zadać komuś cios
czasownik zwrotny dokonany uderzyć się (ndk. uderzać się)
(2.1) zadać sobie cios ręką lub czymś trzymanym w ręku
(2.2) zetknąć się gwałtownie jakąś częścią ciała z czymś
(2.3) uderzyć (1.1) siebie wzajemnie; zderzyć się
Wiktionary
IPA: uˈdɛʒɨt͡ɕ, AS: udežyć
Wiktionary
rzecz. uderzenie n., uderzanie n.
czas. dk. uderzać
przym. uderzający, uderzeniowy
przysł. uderzająco
Wiktionary
(1.1) pot. walnąć, gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński|piznóć, szasnyć, sztuchnonć, świtnonć.
(2.1) reg. śl. piznóć.
Wiktionary
wprowadzić dialog (rozmowę co najmniej dwu osób) do utworu literackiego; udialogować
SJP.pl
wprowadzić dialog (rozmowę co najmniej dwu osób) do utworu literackiego; udialogizować
SJP.pl
miejscowość we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto we Włoszech, w regionie autonomicznym Friuli-Wenecja Julijska;
Wiktionary
Udine ([ˈudine], pol. uproszczona: udine; friulski Udin, słoweń. Videm) – miasto i gmina we Włoszech, w regionie autonomicznym Friuli-Wenecja Julijska, na północno-wschodnim skraju Niziny Weneckiej. Jest znane z drużyny piłkarskiej Udinese Calcio. Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 96 678 osób, 1692,1 os./km². Zespół miejski Udine zajmuje powierzchnię ok. 350 km², a zamieszkuje go ok. 170 tys. osób.
Wikipedia
(1.1) O Udine mówił Andrzej Litwornia w biograficznym filmie telewizyjnym jemu poświęconym, że bliżej stąd do Wiednia niż do Rzymu, do Warszawy niż do Neapolu; tak jak cały region Friuli, którego Udine jest stolicą, stanowi ono geograficzny i kulturowy punkt przecięcia świata łacińskiego, słowiańskiego i germańskiego. Uniwersytet w Udine, w tym także slawistyka, próbował tworzyć swoją odrębność na tym naturalnym gruncie integracji Środkowej Europy.
Wiktionary
Udinese Calcio – włoski klub piłkarski z siedzibą w mieście Udine w północnej części kraju. Obecnie występuje w rozgrywkach Serie A. Swoje mecze rozgrywa na Stadio Friuli liczącym 25 132 miejsc siedzących. Drużyna do tej pory nie odnosiła żadnych większych sukcesów, ich najważniejsze osiągnięcia to wygranie rozgrywek Serie B w 1925, 1956 i 1979 roku oraz zwycięstwo w Pucharze Intertoto w 2000 roku. Wcześniej klub wywalczył kilka krajowych trofeów, jednak żadne z nich nie było organizowane przez Włoski Związek Piłki Nożnej i nie jest uważane za oficjalne osiągnięcie.
Wikipedia
małe udo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: udo
(1.2) kulin. spoż. nóżka drobiu, ptactwa lub małych zwierząt
Wiktionary
(1.1) Wczoraj na obiad zrobiłam udka w sosie śmietanowym.
Wiktionary
rzecz. udo m., udziec m., udzisko n., udziszcze n., udeczko n.
przym. udowy
Wiktionary
mieszkaniec Umdurcji (Republiki Udmurckiej)
SJP.pl
Udmurci (przest. Wotiacy) – naród ugrofiński, zamieszkujący Rosję.
W spisie powszechnym z 2010 roku 552 299 osób zdeklarowało narodowość udmurcką. Większość mieszka na terenie Republiki Udmurcji, a ponadto w Baszkortostanie, Tatarstanie, Mari El, obwodzie kirowskim i Kraju Permskim. Posługują się językiem udmurckim z grupy permskiej języków ugrofińskich.
Wikipedia
autonomiczna republika w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. adm. autonomiczna republika wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej, położona w Europie, we wschodniej części Niziny Wschodnioeuropejskiej, ze stolicą w Iżewsku;
Wiktionary
Udmurcja (ros. i udm. Удмуртия), pełna nazwa Republika Udmurcka (ros. Удмуртская Республика, udmurcki Удмурт Республика lub Удмурт Элькун) – autonomiczna republika wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej.
Wikipedia
rzecz. udmurcki mrz., Udmurta m., Udmurtyjka ż.
przym. udmurcki
Wiktionary
(1.1) ofic. Republika Udmurcka
Wiktionary
przymiotnik od: Udmurcja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Udmurcji lub Udmurców
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język udmurcki;
Wiktionary
rzecz. Udmurcja ż., Udmurt mos., Udmurtka ż.
Wiktionary
(2.1) wotiacki
Wiktionary
mieszkaniec Umdurcji (Republiki Udmurckiej)
SJP.pl
mieszkanka Umdurcji (Republiki Udmurckiej); Udmurtyjka
SJP.pl
mieszkanka Umdurcji (Republiki Udmurckiej); Udmurtka
SJP.pl
udnica cebulanka, udnica cebulówka - muchówka z rodziny bzygowatych, występująca w Ameryce Północnej i w Europie
SJP.pl
część kończyny dolnej między biodrem a kolanem (w przypadku owadów - między krętarzem a golenią)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
(1.2) skrócona forma obcojęzycznego imienia Otto
(1.3) skrócona forma obcojęzycznego imienia Udalryk
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|niem|Udo.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Udo m.
* rosyjski: (1.1) Удо m.
źródła.
== Udo (język estoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|estoński|m.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|niem|Udo.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Udo m.
* rosyjski: (1.1) Удо m.
źródła.
== Udo (język estoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|estoński|m.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. sprawić, że ktoś się już nie gniewa;
2. udobruchać się - przestać się gniewać
SJP.pl
1. sprawiać, że ktoś przestaje się gniewać;
2. udobruchiwać się - przestawać się gniewać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|udogodnić.
(1.2) coś, co zostało wprowadzone w celu ułatwienia czegoś
Wiktionary
rzecz. dogodność ż.
czas. udogodnić dk.
przysł. dogodnie
Wiktionary
uzyskać jakąś ilość mleka wskutek dojenia (np. "Udoiłem dwa litry mleka.")
SJP.pl
1. dojenie;
2. mleko uzyskane podczas dojenia
SJP.pl
przymiotnik od: udój
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z udojem, dotyczący udoju
Wiktionary
rzecz. doicielka ż., dojenie n., udój m., dojarka ż., dojarz m., dojenie n., wydojenie n., dojność ż., doiwo n., dój m., dojek m.
czas. doić ndk., wydoić dk.
przym. dojny
Wiktionary
popierać coś dokumentami, stwierdzać coś na podstawie dokumentów
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: udolnie
SJP.pl
dawniej: umiejętność radzenia sobie z określonymi zadaniami; poradność, zaradność, udatność, obrotność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest udolne; cecha tych, którzy są udolni
Wiktionary
przym. udolny
przysł. udolnie
Wiktionary
dawniej: zdolny, zdatny; udany, udatny
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. udamawiać, udomawiać, udomowiać)
(1.1) przystosować do życia w ludzkim środowisku
Wiktionary
(1.1) Ciekawe, czy ktoś już udomowił rosomaka …
Wiktionary
rzecz. udomowienie n., dom mrz.
czas. udamawiać ndk., udomawiać ndk., udomowiać ndk.
przym. udomowiony, domowy
przysł. domowo
Wiktionary
(1.1) oswoić
Wiktionary
rodzaj miękkiego japońskiego makaronu z mąki pszennej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) spoż. gruby japoński makaron z mąki pszennej;
Wiktionary
Udon (jap. うどん lub 饂飩 udon) – pszenne kluski, rodzaj grubego, miękkiego japońskiego makaronu zrobionego z mąki pszennej.
Udon jest przeważnie podawany na gorąco w bulionie. Do zupy dodaje się m.in.: tempurę, kaki-age (rodzaj tempury w postaci wiązki ryb, skorupiaków, krewetek), abura-age (rodzaj smażonego na głębokim oleju tofu) oraz warzywa, w daniu o nazwie kitsune-udon.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|jap|饂飩. (うどん, udon)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) udon
* chiński standardowy: (1.1) 乌龙 (wūlóng), 乌龙面 (wūlóngmiàn)
* francuski: (1.1) udon m.
* japoński: (1.1) うどん (udon)
* koreański: (1.1) 우동 (udong)
* niemiecki: (1.1) Udon lm.
* tajski: (1.1) อุดง
źródła.
== udon (język angielski.) ==
thumb|udon (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) spoż. udon
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|jap|饂飩. (うどん, udon)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) udon
* chiński standardowy: (1.1) 乌龙 (wūlóng), 乌龙面 (wūlóngmiàn)
* francuski: (1.1) udon m.
* japoński: (1.1) うどん (udon)
* koreański: (1.1) 우동 (udong)
* niemiecki: (1.1) Udon lm.
* tajski: (1.1) อุดง
źródła.
== udon (język angielski.) ==
thumb|udon (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) spoż. udon
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wieś w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim
SJP.pl
Udórz – wieś w Polsce w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Żarnowiec; położona nad Udorką.
Wikipedia
czasownik niedokonany
(1.1) czynić doskonalszym, ulepszać
Wiktionary
rzecz. udoskonalenie n., udoskonalanie n., doskonałość ż.
czas. doskonalić, udoskonalić dk.
przysł. doskonale
wykrz. doskonale
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|udoskonalać.
Wiktionary
IPA: ˌudɔskɔ̃naˈlãɲɛ, AS: udoskõnalãńe
Wiktionary
rzecz. udoskonalenie n., doskonalenie n., doskonałość ż.
czas. doskonalić ndk., udoskonalać ndk., udoskonalić dk.
przym. doskonały
przysł. doskonale
wykrz. doskonale
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|udoskonalić.
Wiktionary
(1.1) Sytuacjoniści nie uznawali własności intelektualnej, głosili, że idee, myśli i dzieła należą do tych, którzy potrafią je udoskonalić. I przywłaszczali sobie wszystko, co ich zdaniem na udoskonalenie zasługiwało: przechwytywali.
Wiktionary
IPA: ˌudɔskɔ̃naˈlɛ̃ɲɛ, AS: udoskõnalẽńe
Wiktionary
rzecz. doskonałość ż., doskonalenie n., udoskonalanie n.
czas. udoskonalić dk., udoskonalać ndk., doskonalić ndk.
przym. doskonały
przysł. doskonale
wykrz. doskonale
Wiktionary
(1.1) ulepszenie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. udoskonalać)
(1.1) dokonany od|udoskonalać.
Wiktionary
IPA: ˌudɔskɔ̃ˈnalʲit͡ɕ, AS: udoskõnalʹić
Wiktionary
rzecz. udoskonalenie n., udoskonalanie n., doskonałość ż., doskonalenie n.
przym. doskonały
przysł. doskonale
czas. udoskonalać, doskonalić
wykrz. doskonale
Wiktionary
ulepszony
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) dawać komuś dostęp do czegoś
Wiktionary
(1.1) §4. Skazanym nie posiadającym wystarczających środków pieniężnych udostępnia się nieodpłatnie niezbędne podręczniki i pomoce naukowe.
Wiktionary
rzecz. udostępnianie n., udostępnienie n., dostęp m., dostępność ż.
czas. udostępnić dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. udostępniać)
(1.1) dokonany od|udostępniać.
Wiktionary
(1.1) Tego roku ponownie skorzystano z gościnności Andrzeja Stocha, który udostępnił plac za restauracją "Kolorowa".
Wiktionary
IPA: ˌudɔˈstɛ̃mpʲɲit͡ɕ, AS: udostẽmpʹńić
Wiktionary
rzecz. udostępnienie n., udostępnianie n., dostępność ż.
czas. udostępniać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|udostępnić.
Wiktionary
IPA: ˌudɔstɛ̃mpʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: udostẽmpʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. udostępnić, udostępniać
rzecz. udostępnianie n.
Wiktionary
czynić dosłownym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. udosłownić)
(1.1) sprawiać, że pewne słowo lub zwrot staje się rozumiane tak, jak wynika bezpośrednio z jego znaczenia
Wiktionary
(1.1) W mistrzowski sposób posługiwał się przysłowiami Jan Brzechwa, z reguły w celach komizmotwórczych [...], nierzadko udosłowniając utarte zwroty („pleść androny” i inne).
Wiktionary
czas. udosłownić dk.
Wiktionary
uczynić dosłownym
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. udosłowniać)
(1.1) sprawić, że pewne słowo lub zwrot staje się rozumiane tak, jak wynika bezpośrednio z jego znaczenia
Wiktionary
(1.1) […] namawiałabym więc i polityka, który udosłownił powiedzenie „nóż się w kieszeni otwiera”, i wielu innych do studiowania słowników frazeologicznych.
Wiktionary
czas. udosłowniać ndk.
Wiktionary
wykazywać prawdziwość czegoś, przytaczając dowody; dowodzić, udowodniać (bardzo rzadko)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. udowodnić)
(1.1) wykazywać prawdziwość czegoś, przedstawiając na nią dowody
Wiktionary
czas. poudowadniać, udowodnić dk., udowodniać ndk.
rzecz. udowadnianie n., udowodnienie n., dowód mrz., dowodzik mrz.
przysł. dowodnie
Wiktionary
(1.1) dowodzić; daw. rzad. udowodniać
Wiktionary
dający się udowodnić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynność dowodzenia
Wiktionary
czas. udowadniać
przysł. dowodnie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. udowadniać)
(1.1) dokonany od|udowadniać.
Wiktionary
(1.1) Na razie jednak trudno to udowodnić.
Wiktionary
IPA: ˌudɔˈvɔdʲɲit͡ɕ, AS: udovodʹńić
Wiktionary
rzecz. dowodzik mrz., udowodnienie n., dowód
przym. dowodowy
czas. udowadniać, poudowadniać
przysł. dowodnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|udowodnić.
Wiktionary
IPA: ˌudɔvɔdʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: udovodʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. udowodnić, udowadniać
przysł. dowodnie
Wiktionary
związany z udem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) anat. dotyczący uda, związany z udem
Wiktionary
rzecz. udo n., udko n.
Wiktionary
[czytaj: u-de-PE] skrót angielskiego: User Datagram Protocol - Datagramowy Protokół Użytkownika, jeden z podstawowych protokołów internetowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|udramatyzować.
Wiktionary
czas. udramatyzować dk.
Wiktionary
skaleczyć czymś ostrym (paznokciami, pazurami); zadrapać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|udrapować.
Wiktionary
czas. udrapować dk.
Wiktionary
uszkadzać skórę, przesuwając po niej czymś ostrym
SJP.pl
czynić drożnym; udrożniać
SJP.pl
środek do likwidowania zatorów w rurach instalacji kanalizacyjnej
SJP.pl
sprawiać komuś cierpienie, ból
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. udręczyć)
(1.1) książk. przysparzać cierpień fizycznych lub psychicznych, męczyć, dokuczać
czasownik zwrotny niedokonany udręczać się (dk. udręczyć się)
(2.1) książk. przysparzać sobie samemu cierpień fizycznych lub psychicznych
(2.2) książk. przysparzać sobie nawzajem cierpień fizycznych lub psychicznych
Wiktionary
IPA: uˈdrɛ̃n͇t͡ʃat͡ɕ, AS: udrẽṇčać
Wiktionary
rzecz. udręka ż., udręczanie n., udręczenie n., dręczycielka ż.
czas. udręczyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. odczasownikowy od|udręczać.
Wiktionary
IPA: ˌudrɛ̃n͇ˈt͡ʃãɲɛ, AS: udrẽṇčãńe
Wiktionary
rzecz. dręczycielka ż., udręka ż., udręczenie n. dk.
czas. udręczyć dk., udręczać ndk.
Wiktionary
sprawić komuś cierpienie, ból
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. odczasownikowy od|udręczyć.
(1.2) książk. przyczyna cierpień i kłopotów, udręka
Wiktionary
IPA: ˌudrɛ̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: udrẽṇčẽńe
Wiktionary
rzecz. dręczycielka ż., dręczyciel mos., udręka ż., udręczanie n. ndk.
czas. udręczyć dk., udręczać ndk.
Wiktionary
sprawić komuś cierpienie, ból
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) książk. przysporzyć cierpień fizycznych lub psychicznych, dokuczać
czasownik zwrotny dokonany udręczyć się
(2.1) książk. przysporzyć sobie samemu cierpień fizycznych lub psychicznych
(2.2) książk. przysporzyć sobie nawzajem cierpień fizycznych lub psychicznych
Wiktionary
IPA: uˈdrɛ̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ, AS: udrẽṇčyć
Wiktionary
rzecz. dręczycielka ż., dręczyciel mos., udręka ż., udręczanie n. ndk., udręczenie n. dk.
czas. udręczać ndk.
Wiktionary
1. to, co kogoś dręczy;
2. stan kogoś dręczonego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) to, co kogoś dręczy i powoduje cierpienie
(1.2) psychiczne cierpienie będące rezultatem czegoś, co dręczy
Wiktionary
(1.1) To było bardzo przykre uczucie i pragnął, aby nie trwało długo, lecz trwało z każdym dniem coraz dłużej, aby wreszcie stać się okropną udręką, która nie opuszczała mecenasa nawet we śnie.
Wiktionary
rzecz. udręczanie n., udręczenie n., dręczyciel mos.
czas. udręczać ndk., udręczyć dk.
Wiktionary
(1.1) udręczenie
(1.2) ból, cierpienie, droga krzyżowa, gehenna, golgota, kalwaria, katorga, katusza, łoże boleści
Wiktionary
potocznie: udreptywać się - męczyć się dreptaniem, długim chodzeniem
SJP.pl
czynić drożnym; udrażniać
SJP.pl
uczynić drożnym
SJP.pl
rzadko: pokryty gęstą siecią dróg
SJP.pl
tylko w wyrażeniu: iść, pójść z kimś na udry (udry na udry) - zrobić coś komuś na przekór, kłócić się, czynić złośliwości
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Udrycz
Wiktionary
rzecz. Udrycze nmos., udryczanin m., udryczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Udrycz
Wiktionary
rzecz. Udrycze nmos.
:: fż. udryczanka ż.
przym. udrycki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Udrycz
Wiktionary
rzecz. Udrycze nmos.
:: fm. udryczanin m.
przym. udrycki
Wiktionary
urwać, wyrwać kawałek czegoś, np.: tkaniny, papieru
SJP.pl
Udrzyn – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie wyszkowskim, w gminie Brańszczyk. Ma status sołectwa.
Udrzyn znajduje się na terenie Puszczy Białej, leży nad rzeką Bug.
Prywatna wieś duchowna Udrzyno położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie kamienieckim ziemi nurskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
Wikipedia
Udrzynek – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie wyszkowskim, w gminie Brańszczyk. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
Na dzień 31 grudnia 2013 roku sołectwo liczyło 371 mieszkańców zameldowanych na pobyt stały.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Barbary w Porębie-Kocębach.
Wikipedia
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = adm. Urząd Dozoru Technicznego;
Wiktionary
część kończyny dolnej między biodrem a kolanem (w przypadku owadów - między krętarzem a golenią)
SJP.pl
Udu – afrykański instrument perkusyjny stworzony przez plemiona nigeryjskie. Należy do aerofonów oraz idiofonów.
Udu w języku plemion nigeryjskich oznacza pokój albo naczynie. Zazwyczaj wykonany z gliny lub kamienia, z jednym albo większą liczbą otworów, instrument był używany przez kobiety w celach rytualnych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uduchawiać.
Wiktionary
rzecz. nieuduchawianie n.
czas. uduchawiać ndk.
Wiktionary
przepojony wzniosłymi uczuciami i skupiony na sprawach duchowych; też: będący wyrazem takich uczuć
SJP.pl
rzadko: wymyślać, układać coś w myślach
SJP.pl
upupiać; wulgarnie:
1. doprowadzać do tego, że ktoś ma kłopoty; urządzać, załatwiać;
2. rozgramiać, miażdżyć, rozprawiać się z kimś;
3. nie dopuszczać do załatwienia czegoś
SJP.pl
upupić; wulgarnie:
1. skutecznie zaszkodzić komuś; urządzić, załatwić;
2. rozgromić, zmiażdżyć, rozprawić się z kimś;
3. nie dopuścić do załatwienia czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) wulg. utrudnić komuś jakieś działanie, rozprawić się z kimś; odebrać komuś możliwość działania
Wiktionary
(1.1) Znowu jestem udupiony.
Wiktionary
IPA: uˈdupʲit͡ɕ, AS: udupʹić
Wiktionary
rzecz. udupienie n., dupsko n., dupka ż.
Wiktionary
(1.1) upierdolić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|udupić.
Wiktionary
IPA: ˌuduˈpʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: udupʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. udupić
rzecz. dupsko n., dupka ż.
Wiktionary
1. zabić przez ściskanie gardła odbierające oddech; zadusić;
2. ugotować na wolnym ogniu, np. mięso;
3. udusić się:
a) umrzeć z powodu niemożenia oddychania; zadusić się;
b) o czymś gotowanym: ulec uduszeniu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dusić)
(1.1) krym. doprowadzić do śmierci, uniemożliwiając oddychanie
(1.2) kulin. ugotować na małym ogniu pod przykryciem, w niewielkiej ilości wody i tłuszczu
czasownik zwrotny dokonany udusić się (ndk. dusić się)
(2.1) med. krym. stracić życie z powodu braku możliwości oddychania
(2.2) kulin. zostać uduszonym
Wiktionary
rzecz. uduszenie n., Dusiołek mzw., dusiciel mzw./mos./mrz.
czas. dusić
przysł. duszno
przym. duszny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|udusić.
Wiktionary
Uduszenie – kara śmierci za większe przestępstwa wykonywana za pomocą liny lub garoty.
Karę wykonuje się w sposób następujący: skazany siada na krześle, przypina go się pasami śr. grubości ok. 50mm. Wykonawca wyroku przykłada garotę do szyi i dusi się skazanego (w przypadku liny owija się wokół szyi i ciągnie za nią automat powoli lub szybko).
Wikipedia
rzecz. dusiciel mzw./mos./mrz., duszność ż.
czas. udusić
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = inform. ukryte do wiadomości (pole adresowe w poczcie elektronicznej)
Wiktionary
przymiotnik od: Uda (rzeka w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Udynami, dotyczący Udynów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język udyjski;
Wiktionary
rzecz. Udyni lm m.
Wiktionary
tanzańska forma socjalizmu
SJP.pl
potocznie: ugryźć, ukąsić
SJP.pl
dawniej:
1. utkać;
2. udziać się - stać się, zrobić się
SJP.pl
w językoznawstwie: taki, który zmienił artykulację z przedniojęzykowo-zębowej na przedniojęzykowo-dziąsłową
SJP.pl
1. uczestniczenie w czymś; uczestnictwo;
2. wkład wspólnika do kapitału przedsiębiorstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) uczestnictwo w jakimś wydarzeniu
(1.2) finans. wkład kapitału do przedsięwzięcia finansowego, dokonany przez jego uczestnika
(1.3) dokument potwierdzający udział (1.2)
(1.4) finans. zysk z tytułu udziału (1.2)
(1.5) przypadająca część własności po podziale
Wiktionary
Miejscowość na Białorusi:
Wikipedia
(1.1) W turnieju brało udział ponad pięćdziesięciu zawodników.
(1.1) O udziale w imprezie decyduje kolejność zgłoszeń.
(1.2) Mafia sprzedała swoje udziały niemieckiej korporacji.
(1.3) To jest mój udział w spółce, powiedział pokazując świadectwo udziałowe.
(1.4) Udział akcjonariusza w tym roku wyniósł po trzysta złotych od akcji.
(1.5) Ten dom, dzieci, to nasz udział ze spadku po babci.
(1.5) Twoim udziałem są same porażki.
Wiktionary
IPA: ˈud͡ʑaw, AS: uʒ́au̯
Wiktionary
rzecz. udziałowiec m., podzielnica ż.
przym. udziałowy
czas. udzielać
Wiktionary
(1.1) partycypacja, uczestnictwo, zaangażowanie, współpraca
(1.2) wkład, wsad
(1.3) akcja, świadectwo udziałowe
(1.4) dywidenda, partycypacja
(1.5) porcja, frakcja, część, kontyngent
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. uczynić
Wiktionary
(1.1) I udziałał Pan Bog z tej kości, jeż to z Adamowa boku wyjął, żonę i przywiodł ją przed Adam.
Wiktionary
IPA: uˈd͡ʑawat͡ɕ, AS: uʒ́au̯ać
Wiktionary
rzecz. udziałanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|udziałać.
Wiktionary
czas. udziałać dk.
Wiktionary
osoba mająca udziały w spółce; właściciel udziałów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. ekon. osoba z udziałem w przedsięwzięciu finansowym
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. udział mrz., udziałowczyni ż.
przym. udziałowy
czas. udzielać
Wiktionary
(1.1) akcjonariusz
Wiktionary
przymiotnik od: udział
SJP.pl
przeznaczone do zjedzenia udo dużego zwierzęcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. udo dużego zwierzęcia przeznaczone do spożycia
Wiktionary
(1.1) Udziec z indyka smakuje jak polędwica.
Wiktionary
IPA: ˈud͡ʑɛt͡s, AS: uʒ́ec
Wiktionary
rzecz. udo n., udko n.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. udzielić)
(1.1) pożyczać, dostarczać, użyczać czegoś
(1.2) umożliwiać uzyskanie czegoś; zapewniać coś komuś
czasownik zwrotny niedokonany udzielać się (dk. udzielić się)
(2.1) działać, robić coś na rzecz kogoś / czegoś
(2.2) o nastroju, idei: roznosić się z osoby na osobę
Wiktionary
(1.1) Premier udzielił reprymendy ministrowi.
(1.1) Bank udziela kredytów tylko bogatym.
(2.1) Od dziecka udzielałem się jako ministrant w mojej parafii.
(2.2) Udzielały mu się jej humory.
Wiktionary
IPA: uˈd͡ʑɛlat͡ɕ, AS: uʒ́elać
Wiktionary
rzecz. udział m., udzielanie n., udzielenie n., udziałowiec m., oddział m., podzielnica ż.
czas. udzielić dk., dzielić ndk.
przym. udzielny
Wiktionary
(1.2) użyczać, dawać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|udzielać.
Wiktionary
IPA: ˌud͡ʑɛˈlãɲɛ, AS: uʒ́elãńe
Wiktionary
rzecz. podzielnica ż., udzielenie dk.
czas. udzielić dk., udzielać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|udzielić.
Wiktionary
(1.1) Moja deklaracja zobowiązywała mnie w w pewnym sensie do udzielenia pomocy tym biednym ludziom.
Wiktionary
IPA: ˌud͡ʑɛˈlɛ̃ɲɛ, AS: uʒ́elẽńe
Wiktionary
rzecz. podzielnica ż., udzielanie ndk.
czas. udzielić dk., udzielać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|udzielać.
Wiktionary
(1.1) Do tych książek idziemy jak się idzie na lekcję moralności. Powiedziałbym na najtrudniejszą lekcję moralności, jakiej Polakom w ogóle historia udzieliła.
(1.1) Nadzieja zapytała, czy i jej udzieliłby sakramentu, gdyby popełniła samobójstwo.
Wiktionary
IPA: uˈd͡ʑɛlʲit͡ɕ, AS: uʒ́elʹić
Wiktionary
rzecz. dzielenie n., udzielanie n., udzielenie n., podzielnica ż.
czas. udzielać, dzielić
Wiktionary
1. nie podlegający nikomu ani niczemu; suwerenny
2. rządzony samowładnie
SJP.pl
zrobić coś na drutach, szydełkiem; wydziergać
SJP.pl
dawniej: dawać radę utrzymać
SJP.pl
dawniej: pokrywać tkaninę drobnym ściegiem; wyszywać, haftować
SJP.pl
wzmagać coś dziesięciokrotnie, czynić coś dziesięć razy większym
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zrobić
Wiktionary
o ptakach: dziobiąc, oddzielać coś od całości
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Udą, dotyczący Udy (nazwa kilku rzek w Rosji)
Wiktionary
rzecz. Uda ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|udźwięczniać.
Wiktionary
czas. udźwięczniać ndk.
Wiktionary
Udźwięcznienie (sonoryzacja) – upodobnienie fonetyczne polegające na tym, że spółgłoska bezdźwięczna zyskuje dźwięczność.
W języku polskim następuje to pod wpływem sąsiadującej spółgłoski dźwięcznej (ale nie półotwartej – nie mówimy pozła, tylko posła). Na przykład w słowie prośba pod wpływem sąsiadującej spółgłoski dźwięcznej b wymawia się spółgłoskę ź, chociaż w zapisie ortograficznym jest ś.
Wikipedia
1. największe dopuszczalne obciążenie pojazdu;
2. maksymalny ciężar podnoszonego ładunku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) maksymalne dopuszczalne obciążenie danego pojazdu
(1.2) maksymalny ciężar możliwy do podniesienia lub przemieszczenia przez dane urządzenie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rozmiary HST zostały narzucone przez parametry ładowni wahadłowca, także masa była ograniczona udźwigiem tego pojazdu.
Wiktionary
rzecz. dźwigowy mos., dźwig m., dźwignica ż.
czas. dźwigać ndk., dźwignąć dk., udźwignąć dk.
przym. dźwigowy
Wiktionary
być w stanie unosić jakiś ciężar, utrzymywać coś ciężkiego
SJP.pl
1. poradzić sobie z czymś trudnym;
2. utrzymać coś ciężkiego
SJP.pl
taki, który się udławił
SJP.pl
Unia Europejska
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju żeńskiego, nazwa własna
(1.1) = polit. geogr. ekon. Unia Europejska
Wiktionary
Ue – dwuznak występujący w języku angielskim. Jest czasem używany jako znak tożsamy z ü. W języku niemieckim, dwuznak ue zastępuje ü przy braku niemieckojęzycznej klawiatury lub czcionki niewyposażonej w ten znak. Istnieje też ligatura liter u i e zapisywana jako ᵫ, która nie jest powszechnie używana, oraz w kodzie ASCII nie posiada majuskuły, a jedynie minuskułę.
Wikipedia
(1.1) Polska wstąpiła do UE w roku 2004.
(1.1) Nie ma zgody na dyktat UE.
Wiktionary
IPA: u‿ˈɛ, AS: u‿e
Wiktionary
skrót od:
1. Urząd Energii Atomowej;
2. Universala Esperanto-Asocio
SJP.pl
bardzo długa, kręta, sucha dolina na pustyni, wypełniająca się wodą w czasie okresowych deszczów; uedy, uadi, wadi, wadis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. geol. sucha dolina charakterystyczna dla obszarów pustynnych wyżłobiona przez strumień okresowy
Wiktionary
Wadi, wadis, ued (arab. وادي, wādī – dolina, łożysko rzeki) – suche formy dolinne występujące na obszarach pustynnych, w czasie pory deszczowej wypełniają się wodą, tworząc niekiedy wartkie, szerokie, długie i kręte rzeki.
Doliny wadi zostały najprawdopodobniej wyżłobione w plejstocenie w warunkach pluwialnych. Współcześnie są odmładzane i przekształcane przez wodę rzek epizodycznych.
Wikipedia
(1.1) Palestyńskie uedy nie są tak głębokie i potężne jak uedy jordańskie.
Wiktionary
(1.1) wadi, wadis
Wiktionary
bardzo długa, kręta, sucha dolina na pustyni, wypełniająca się wodą w czasie okresowych deszczów; ued, uadi, wadi, wadis
SJP.pl
Wadi, wadis, ued (arab. وادي, wādī – dolina, łożysko rzeki) – suche formy dolinne występujące na obszarach pustynnych, w czasie pory deszczowej wypełniają się wodą, tworząc niekiedy wartkie, szerokie, długie i kręte rzeki.
Doliny wadi zostały najprawdopodobniej wyżłobione w plejstocenie w warunkach pluwialnych. Współcześnie są odmładzane i przekształcane przez wodę rzek epizodycznych.
Wikipedia
[czytaj: u-efa] skrót od: Union of European Football Associations - Europejska Unia Związków Piłkarskich, największa organizacja sportowa w Europie; Uefa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Unia Europejskich Związków Piłkarskich
Wiktionary
IPA: uˈwɛfa, AS: uu̯efa
Wiktionary
(1.1) war. Uefa
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) czynić coś bardziej efektywnym
Wiktionary
IPA: ˌuwɛfɛkˈtɨvʲɲät͡ɕ, AS: uu̯efektyvʹńäć
Wiktionary
rzecz. uefektywnianie ndk., uefektywnienie dk.
czas. uefektywnić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uefektywniać.; czynienie czegoś bardziej efektywnym
Wiktionary
IPA: ˌuwɛfɛktɨvʲˈɲä̃ɲɛ, AS: uu̯efektyvʹńä̃ńe
Wiktionary
rzecz. uefektywnienie dk.
czas. dk. uefektywnić, ndk. uefektywniać
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) uczynić coś bardziej efektywnym
Wiktionary
(1.1) Znajomość różnych, bardzo nowoczesnych wówczas technologii pozwoliła im uefektywnić rolnictwo – opowiadają archeolodzy.
Wiktionary
IPA: ˌuwɛfɛkˈtɨvʲɲit͡ɕ, AS: uu̯efektyvʹńić
Wiktionary
rzecz. uefektywnianie ndk., uefektywnienie dk.
czas. uefektywniać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uefektywnić., uczynienie czegoś bardziej efektywnym
(1.2) usprawnienie, które czyni coś bardziej efektywnym
Wiktionary
IPA: ˌuwɛfɛktɨvʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: uu̯efektyvʹńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. uefektywnianie dk.
czas. dk. uefektywnić, ndk. uefektywniać
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = eduk. Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie;
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczynienie bardziej elastycznym
Wiktionary
(1.1) Ile czasu zajmie władzom uelastycznienie tych surowych zasad?
Wiktionary
rzecz. elastyczność ż.
czas. uelastyczniać ndk., uelastycznić dk.
przym. elastyczny
przysł. elastycznie
Wiktionary
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Niemczech;
Wiktionary
Uetersen (duń. Yttersen) – miasto w północnych Niemczech w kraju związkowym Szlezwik-Holsztyn, w powiecie Pinneberg. Do 31 grudnia 2016 siedziba związku gmin Haseldorf. Położone ok. 30 km na północ od Hamburga nad rzeką Pinnau, w pobliżu Łaby. Miasto zajmuje powierzchnię 11,43 km². Według danych z 31 grudnia 2019 Uetersen zamieszkiwało 18 567 osób.
Wikipedia
czynić etycznym; umoralniać
SJP.pl
uczynić etycznym; umoralnić
SJP.pl
wykrzyknik wyrażający najróżniejsze stany fizyczne i psychiczne; uff
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) wykrzyknik wyrażający ulgę
(1.2) wykrzyknik wyrażający zmęczenie
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1-2) uff
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* polski język migowy: PJM-ukryj|(1.1) {{PJM|uff!.}}
źródła.
== uf (język chuuk.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) odzież
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: uf, AS: uf
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* polski język migowy: PJM-ukryj|(1.1) {{PJM|uff!.}}
źródła.
== uf (język chuuk.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) odzież
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(1.1-2) uff
Wiktionary
1. być przekonanym o możliwości polegania na kimś, darzyć kogoś zaufaniem;
2. liczyć na spełnienie się czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Federacji Rosyjskiej, stolica Republiki Baszkirii;
(1.2) geogr. rzeka w europejskiej części Rosji, prawy dopływ Biełej;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈufa, AS: ufa
Wiktionary
rzecz. ufijczyk mos., ufijka ż.
przym. ufijski
Wiktionary
1. być przekonanym o możliwości polegania na kimś, darzyć kogoś zaufaniem;
2. liczyć na spełnienie się czegoś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) być przekonanym, że ktoś nie oszuka i nie zrobi niczego złego
(1.2) być przekonanym, że czyjeś słowa, informacje itp. są prawdziwe
(1.3) być przekonanym, że ktoś posiada jakieś umiejętności, zdolności itp. i potrafi je odpowiednio wykorzystać
(1.4) mieć nadzieję lub być pewnym, że coś się stanie
Wiktionary
(1.1) Nikt już nikomu nie ufa.
Wiktionary
IPA: ˈufat͡ɕ, AS: ufać
Wiktionary
rzecz. ufanie n., ufność ż., dufanie n., zaufanie n., zaufany mos.
czas. dufać ndk., zaufać dk.
przym. ufny, zaufany
przysł. ufnie
Wiktionary
(1.1) wierzyć, stpol. pwać
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) ubrudzić
Wiktionary
(1.1) Janek ufajdał se galoty farbą.
Wiktionary
IPA: uˈfajdat͡ɕ, AS: ufai ̯dać
Wiktionary
czas. ufajdolić dk.
rzecz. ufajdanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ufajdać.
Wiktionary
czas. ufajdać dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ubrudzić
Wiktionary
(1.1) Synek ufajdolił sobie kaptur masłem.
Wiktionary
czas. ufajdać dk.
Wiktionary
(1.1) ubrudzić, ufajdać; wulg. upieprzyć, ujebać
Wiktionary
1. zabrudzać coś, zwłaszcza kałem;
2. ufajdywać się - zabrudzać siebie samego, zwłaszcza kałem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. ktoś, kto chwali
Wiktionary
IPA: uˈfalt͡sa, AS: ufalca
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ufać.
Wiktionary
czas. zaufać, ufać ndk.
rzecz. zaufanie n., ufność ż., zaufany mos.
przym. zaufany
Wiktionary
czasownik
(1.1) zabarwiać, nasycić pigmentem, farbą lub inną substancją
Wiktionary
układać w fałdy
SJP.pl
potocznie:
1. promieniowanie ultrafioletowe;
2. filtr chroniący przed promieniowaniem ultrafioletowym;
3. lampa kwarcowa
SJP.pl
przygotować uroczyste przyjęcie dla gościa
SJP.pl
wykrzyknik wyrażający szeroką gamę stanów fizycznych i psychicznych; uf
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) wykrzyknik wyrażać wyrażający ulgę
(1.2) wykrzyknik wyrażać wyrażający zmęczenie
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1-2) uf
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phew
* esperanto: (1.1) uf
* polski język migowy: PJM-ukryj|(1.1) {{PJM|uff!.}}
źródła.
== uff (język szwabski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przyimek
(1.1) na
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ufː, AS: u•f
Wiktionary
(1.1-2) uf
Wiktionary
[czytaj: uffic-i] galeria sztuki we Florencji
SJP.pl
Galeria Uffizi (wł. Galleria degli Uffizi) – galeria sztuki we Florencji, znajdująca się w pobliżu Piazza della Signoria, jedno z najstarszych muzeów w Europie. Na bryłę budowli składają się dwa prostokątne budynki połączone trzecim, wychodzącym galerią nad rzekę Arno. Dziedziniec pomiędzy dwoma skrzydłami Uffizi nosi nazwę Piazza degli Uffizi. Galeria jest podzielona na kilka pomieszczeń utworzonych dla dzieł z różnych szkół i stylów, w porządku chronologicznym.
Wikipedia
potocznie: istota z obcej planety, przestawiana zwykle jako mały, zielony stwór o dużej głowie; ufok, ufita, ufonauta, ufoludek
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ubrudzić
czasownik zwrotny dokonany ufifrać się
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. ubrudzić się
Wiktionary
mieszkaniec Ufy (miasta w Rosji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ufy
Wiktionary
rzecz. Ufa ż.
:: fż. ufijka ż.
przym. ufijski
Wiktionary
mieszkanka Ufy (miasta w Rosji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ufy
Wiktionary
rzecz. Ufa ż.
:: fm. ufijczyk mos.
przym. ufijski
Wiktionary
związany z Ufą (miasto w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ufą, dotyczący Ufy (miasta lub rzeki)
Wiktionary
rzecz. Ufa ż., ufijczyk mos., ufijka ż.
Wiktionary
przybyły na Ziemię w ufo wysłannik cywilizacji pozaziemskiej; ufoludek, ufonauta (rzadko)
SJP.pl
gwóźdź służący do przybijania podków koniom; hufnal, podkowiak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. gwóźdź
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈufnal, AS: ufnal
Wiktionary
(1.1) bratnal, bretnal, szynal
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w ufny sposób
Wiktionary
rzecz. zaufanie n., ufność ż.
czas. ufać ndk.
przym. ufny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ufnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ufny; bardziej ufny
SJP.pl
skłonność do obdarzania zaufaniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skłonność do obdarzania zaufaniem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pokładałem ufność w mojej ciotce, ale ostatecznie zawiodłem się na niej.
Wiktionary
IPA: ˈufnɔɕt͡ɕ, AS: ufność
Wiktionary
rzecz. ufanie n., zaufanie n., zaufany mos.
czas. ufać ndk., zaufać dk.
przym. ufny, zaufany
przysł. ufnie
Wiktionary
(1.1) wiara, zaufanie, zawierzenie
Wiktionary
1. ufający, pewny czegoś, będący dobrej myśli;
2. wyrażający zaufanie (np. ufne oczy)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający lub wyrażający zaufanie
Wiktionary
(1.1) Które zwierzę potrafi być tak ufne człowiekowi jak nie pies.
Wiktionary
IPA: ˈufnɨ, AS: ufny
Wiktionary
rzecz. ufność ż., zaufanie n., zaufany mos.
czas. zaufać, ufać ndk.
przysł. ufnie
przym. zaufany
Wiktionary
(1.1) ufający, naiwny, łatwowierny
Wiktionary
1. pojazd z obcej planety; UFO, NOL, latający talerz;
2. potocznie: ktoś, nieprzystający zachowaniem do ogólnie przyjętych wzorców; dziwak, ekscentryk;
3. środowiskowo: pochodna amfetaminy, mocniejsza wersja ekstazy
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = ang. unidentified flying object → NOL, niezidentyfikowany obiekt latający
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W podlubelskiej wiosce Emilcin stoi jedyny w Polsce pomnik UFO.
(1.1) Ten pijany wariat znowu twierdzi, że widział UFO.
Wiktionary
IPA: ˈufɔ, AS: ufo
Wiktionary
rzecz. ufo n., ufok m., ufolog m., ufolożka ż., ufologia ż., ufologiczność ż., ufoludek m.
przym. ufologiczny
przysł. ufologicznie
Wiktionary
(1.1) NOL
Wiktionary
potocznie: istota z obcej planety, przestawiana zwykle jako mały, zielony stwór o dużej głowie; ufiak, ufita, ufonauta, ufoludek
SJP.pl
specjalista w zakresie ufologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziedzina wiedzy zajmująca się niezidentyfikowanymi obiektami latającymi;
Wiktionary
Ufologia – zajęcie polegające na badaniu szeroko rozumianego zjawiska UFO, jak też oddziaływań tych obiektów na materię nieożywioną oraz rośliny, zwierzęta i ludzi. Ufologia stawia hipotezę istnienia istot pozaziemskich, których technologia umożliwia bezpośrednie badanie Ziemi, zajmuje się również gromadzeniem danych odnośnie do tych istot, artefaktów przez nie pozostawionych oraz obserwacji, zdjęć, filmów obiektów, ich oddziaływania lub zachowania, którego wytłumaczenie wydaje się niemożliwe w oparciu o współczesną technikę wojskową lub cywilną.
Wikipedia
(1.1) Po pierwszych seansach „Bliskich spotkań trzeciego stopnia” Spielberga recenzenci pisali nie tylko o nowym impulsie dla ufologii, ale też o rzekomych bliskich spotkaniach reżysera z New Age.
Wiktionary
rzecz. ufolog m., ufolożka ż.
przym. ufologiczny
skr. UFO
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) pseudonauka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. ufolog m., ufolożka ż.
przym. ufologiczny
skr. UFO
frazeologia.
etymologia.
internacjonalizm (por. etymn|ang|ufology., etymn|franc|ufologie.), od etymn|pol|UFO|-logia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ufology
* baskijski: (1.1) ufologia
* białoruski: (1.1) уфало́гія ż.
* francuski: (1.1) ufologie ż.
* hiszpański: (1.1) ufología ż.
* kataloński: (1.1) ufologia ż.
* niemiecki: (1.1) Ufologie ż.
* portugalski: (1.1) ovniologia ż., ufologia ż.
* rosyjski: (1.1) уфоло́гия ż.
* słowacki: (1.1) ufológia ż.
* ukraiński: (1.1) уфоло́гія ż.
* włoski: (1.1) ufologia ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ufologią, dotyczący ufologii
Wiktionary
rzecz. ufologia ż., ufolog mos.
skr. UFO
Wiktionary
potocznie: istota z obcej planety, przestawiana zwykle jako mały, zielony stwór o dużej głowie; ufita, ufonauta, ufok, ufiak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) sf. rzekomy przybysz z kosmosu
Wiktionary
Kosmita, obcy – hipotetyczny przedstawiciel inteligentnej formy życia pozaziemskiego.
Wikipedia
rzecz. UFO n., ufok m.
skr. UFO
Wiktionary
(1.1) zielony ludzik, obcy, kosmita, ufok, istota pozaziemska
Wiktionary
rzadko: przybyły na Ziemię w ufo wysłannik cywilizacji pozaziemskiej; ufoludek, ufita
SJP.pl
1. nadać kształt, formę; ukształtować;
2. utworzyć, uszeregować, sformułować, zorganizować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. formować)
(1.1) nadać formę
(1.2) wyrobić w kimś lub czymś określone przymioty lub postawy
(1.3) powołać do istnienia
(1.4) ustawić grupę w danym porządku
Wiktionary
(1.1) Proszę spojrzeć, jak pięknie uformowaliśmy z masy solnej postaci ze znanych bajek.
Wiktionary
IPA: ˌufɔrˈmɔvat͡ɕ, AS: uformovać
Wiktionary
rzecz. uformowanie
przym. foremkowy, foremny, formacyjny, formatywny
czas. formować
Wiktionary
sformować, ukształtować, wykreować, stworzyć, ustanowić, zorganizować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uformować.
Wiktionary
czas. uformować dk.
przym. foremkowy, formacyjny, formatywny
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. fortyfikować)
(1.1) wojsk. wzmocnić fortyfikacjami; zabezpieczyć jakieś miejsce poprzez budowę umocnień
Wiktionary
(1.1) Japończycy ufortyfikowali wzgórze, budując schrony i stanowiska ogniowe.
Wiktionary
rzecz. ufortyfikowanie n.
przym. nieufortyfikowany
ims. ufortyfikowany
Wiktionary
imiesłów przymiotnikowy bierny
(1.1) przystosowany do zadań obronnych
Wiktionary
(1.1) Gród został ufortyfikowany, otoczony solidną palisadą, wałem i fosą.
Wiktionary
IPA: ˌufɔrtɨfʲikɔˈvãnɨ, AS: ufortyfʹikovãny
Wiktionary
rzecz. fortyfikacja ż., fortyfikator m., ufortyfikowanie n., fortyfikowanie n.
czas. fortyfikować, ufortyfikować, ufortyfikować się
przym. fortyfikacyjny, nieufortyfikowany
Wiktionary
(1.1) warowny
Wiktionary
dawniej: ubrany we frak; ufrakowany, wyfraczony, wyfrakowany
SJP.pl
dawniej: ubrany we frak; ufraczony, wyfraczony, wyfrakowany
SJP.pl
przestarzale: ułożyć włosy w loki, zrobić fryzurę; utrefić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. fundować)
(1.1) przyczynić się własnym kosztem do zrealizowania czegoś dla korzyści innych
Wiktionary
rzecz. fundatorka ż., fundator mos., fundacja ż.
Wiktionary
(1.1) sfinansować
Wiktionary
[czytaj: u-GIE] skrót od:
1. Uniwersytet Gdański;
2. Urząd Gminny;
3. Urząd Gminy
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Urząd Gminy
(1.2) = Uniwersytet Gdański;
Wiktionary
(1.1) UG zmienił godziny urzędowania.
Wiktionary
IPA: u‿ˈɟɛ, AS: u‿ǵe
Wiktionary
1. dogadać się; dojść do porozumienia w sprawie; skłonić do czegoś namową;
2. omówić; ustalić;
3. ugadać się - zmęczyć się mówieniem
SJP.pl
dawniej: czynić godnym, przywracać do godności; uszlachetniać, rehabilitować
SJP.pl
dawniej: umaić - przybrać roślinami, ozdobić zielonymi kwiatami, liśćmi
SJP.pl
dawniej: zbiórka suchych gałęzi w lesie właściciela (w pewne dni tygodnia za roczną opłatą)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. zbiórka suchych gałęzi w lesie właściciela odbywająca się w określone dni tygodnia, po uiszczeniu opłaty
(1.2) hist. dzień, w którym można było zbierać gałęzie w lesie właściciela
Wiktionary
dawniej: przybierać roślinami, ozdabiać zielonymi kwiatami, liśćmi; umajać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. gęsta papka z mąki kukurydzianej na wodzie lub uformowane z niej kluski; specjalność kuchni afrykańskiej
Wiktionary
(1.1) Pomimo niewielkiej wartości odżywczej, ugali jędzą wszyscy i bardzo często stanowi ono ich jedyny posiłek w ciągu dnia.
Wiktionary
IPA: uˈɡalʲi, AS: ugalʹi
Wiktionary
państwo w Afryce ze stolicą w Kampali; Republika Ugandy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w środkowej Afryce ze stolicą w Kampali;
Wiktionary
Uganda – państwo położone we wschodniej Afryce nad Jeziorem Wiktorii, o pow. 241 tys. km². Graniczy z Sudanem Południowym, Demokratyczną Republiką Konga, Rwandą, Tanzanią i Kenią. Nazwa kraju pochodzi od plemienia Buganda, zajmującego regiony na jego południu. Tam też znajduje się stolica Ugandy, Kampala. Kraj jest słabo rozwinięty, ludność zajmuje się głównie rolnictwem i hodowlą. Nie ma dostępu do morza.
Wikipedia
(1.1) Rzeki w Ugandzie należą głównie do dorzecza Nilu.
Wiktionary
IPA: uˈɡãnda, AS: ugãnda
Wiktionary
rzecz. Ugandyjczyk m., Ugandyjka ż.
przym. ugandyjski, antyugandyjski, prougandyjski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) Afryka
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Ugandyjczyk m., Ugandyjka ż.
przym. ugandyjski, antyugandyjski, prougandyjski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Kraje Afryki
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) Oeganda, Uganda
* albański: (1.1) Uganda ż.
* amharski: (1.1) ኡጋንዳ
* angielski: (1.1) Uganda
* arabski: (1.1) أوغندا
* aragoński: (1.1) Uganda ż.
* arumuński: (1.1) Uganda ż.
* asturyjski: (1.1) Uganda ż.
* bambara: (1.1) Uganda
* baskijski: (1.1) Uganda
* białoruski: (1.1) Уганда ż.
* bośniacki: (1.1) Uganda ż.
* bułgarski: (1.1) Уганда ż.
* chorwacki: (1.1) Uganda ż.
* czeski: (1.1) Uganda ż.
* dolnołużycki: (1.1) Uganda ż.
* dolnoniemiecki: (1.1) Uganda n.
* duński: (1.1) Uganda n.
* esperanto: (1.1) Ugando
* estoński: (1.1) Uganda
* farerski: (1.1) Uganda n.
* fiński: (1.1) Uganda
* francuski: (1.1) Ouganda
* fryzyjski: (1.1) Uganda
* fryzyjski saterlandzki: (1.1) Uganda
* gagauski: (1.1) Uganda
* galicyjski: (1.1) Uganda ż.
* górnołużycki: (1.1) Uganda ż.
* hausa: (1.1) Uganda
* hiszpański: (1.1) Uganda ż.
* indonezyjski: (1.1) Uganda
* interlingua: (1.1) Uganda
* irlandzki: (1.1) Uganda m., Poblacht Uganda ż.
* jawajski: (1.1) Uganda
* jèrriais: (1.1) Uganda ż.
* karakałpacki: (1.1) Uganda
* kataloński: (1.1) Uganda ż.
* kikuju: (1.1) Uganda
* koreański: (1.1) 우간다
* krymskotatarski: (1.1) Uganda
* kweński: (1.1) Uganda
* ladyński: (1.1) Uganda ż.
* lingala: (1.1) Uganda
* litewski: (1.1) Uganda ż.
* luksemburski: (1.1) Uganda n.
* luo: (1.1) Uganda
* łaciński: (1.1) Uganda ż., Ugandia ż.
* łatgalski: (1.1) Uganda ż.
* łotewski: (1.1) Uganda ż.
* malajski: (1.1) Uganda
* maltański: (1.1) Uganda ż.
* nahuatl: (1.1) Uganda
* niderlandzki: (1.1) Oeganda n., Uganda n.
* niemiecki: (1.1) Uganda n.
* normandzki: (1.1) Uganda ż.
* norweski (bokmål): (1.1) Uganda n.
* norweski (nynorsk): (1.1) Uganda n.
* norweski (riksmål): (1.1) Uganda n.
* novial: (1.1) Uganda
* portugalski: (1.1) Uganda ż.
* północnolapoński: (1.1) Uganda
* romansz: (1.1) Uganda ż.
* romski: (1.1) Uganda
* rosyjski: (1.1) Уга́нда ż.
* rumuński: (1.1) Uganda ż.
* sardyński: (1.1) Uganda ż.
* slovio: (1.1) Uganda / Уганда
* słowacki: (1.1) Uganda ż.
* słoweński: (1.1) Uganda ż.
* suahili: (1.1) Uganda
* sycylijski: (1.1) Uganda ż.
* szkocki gaelicki: (1.1) Uganda
* szwedzki: (1.1) Uganda n.
* tagalski: (1.1) Uganda
* tetum: (1.1) Uganda
* turecki: (1.1) Uganda
* turkmeński: (1.1) Uganda
* uzbecki: (1.1) Uganda
* võro: (1.1) Uganda
* walijski: (1.1) Uganda
* węgierski: (1.1) Uganda
* włoski: (1.1) Uganda ż.
* zazaki: (1.1) Uganda
* żmudzki: (1.1) Uganda ż.
źródła.
== Uganda (język afrykanerski.) ==
thumb|Uganda (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. Uganda
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) war. Oeganda
Wiktionary
obywatel Ugandy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Ugandy
Wiktionary
IPA: ˌuɡãnˈdɨjt͡ʃɨk, AS: ugãndyi ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Uganda ż.
:: fż. Ugandyjka
przym. ugandyjski
Wiktionary
obywatelka Ugandy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Ugandy
Wiktionary
IPA: ˌuɡãnˈdɨjka, AS: ugãndyi ̯ka
Wiktionary
rzecz. Uganda ż.
:: fm. Ugandyjczyk
przym. ugandyjski
Wiktionary
związany z Ugandą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Uganda
Wiktionary
(1.1) Chartum wspiera ugandyjskich rebeliantów, bo - jak twierdzi - Uganda pomaga sudańskim separatystom z Ludowej Armii Wyzwolenia Sudanu SPLA.
Wiktionary
IPA: ˌuɡãnˈdɨjsʲci, AS: ugãndyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Uganda ż., Ugandyjczyk m., Ugandyjka ż.
Wiktionary
1. minerał krystalizujący w układzie rombowym, odkryty w Ugandzie; bizmutotantalit;
2. skała magmowa wylewna zaliczana do foidytów
SJP.pl
uganiać się - potocznie:
1. dążyć do zdobycia czegoś;
2. poruszać się szybko, biegać w różnych kierunkach;
3. poruszać się szybko, biegać w różnych kierunkach w celu złapania kogoś, czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uganiać.
Wiktionary
czas. uganiać ndk.
Wiktionary
starożytne miasto-państwo w północno-zachodniej Syrii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) staroż. geogr. starożytne miasto-państwo i port o znaczeniu międzynarodowym, leżące nad Morzem Śródziemnym, na terenie obecnej Syrii;
Wiktionary
Ugarit (Ugaryt) – starożytne miasto-państwo i port o znaczeniu międzynarodowym, na terenie antycznego Kanaanu, leżące na wybrzeżu Morza Śródziemnego, obecnie w Syrii. Odkryte w 1929 roku przez francuską ekspedycję archeologiczną prowadzoną przez Claude’a Schaeffera na terenie tell Ras Szamra (miejsce wykopalisk), na północnych przedmieściach Latakii.
Wikipedia
(1.1) W Ugarit odnaleziono przeszło 20000 tabliczek z tekstami sumeryjskimi, egipskimi, akadyjskimi, huryckimi, hetyckimi i ugaryckimi.
Wiktionary
rzecz. Ugaryt m., ugarycki mrz.
przym. ugarycki
Wiktionary
(1.1) Ugaryt
Wiktionary
1. przymiotnik od: Ugarit (starożytne miasto w Syrii);
2. język ugarycki - starożytny język używany w państwie mającym stolicę w Ugarit;
3. pismo ugaryckie - najstarsze pismo alfabetyczne, używane w Ugarit
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ugaritem, dotyczący Ugaritu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język ugarycki;
Wiktionary
(1.1) W Ugarit odnaleziono przeszło 20000 tabliczek z tekstami sumeryjskimi, egipskimi, akadyjskimi, huryckimi, hetyckimi i ugaryckimi.
Wiktionary
rzecz. Ugarit mrz., Ugaryt mrz.
Wiktionary
dawniej:
1. przestawać się palić, świecić, płonąć; dogasać, gasnąć, dopalać się;
2. przenośnie: kończyć się
SJP.pl
spowodować, aby coś przestało się palić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ugaszać, gasić)
(1.1) spowodować koniec procesu palenia się czegoś
(1.2) doprowadzić do zakończenia palącej potrzeby
Wiktionary
rzecz. ugaszenie n.
czas. ugaszać ndk.
Wiktionary
dawniej:
1. przestać się palić, świecić, płonąć; dogasnąć, zgasnąć, dopalić się;
2. przenośnie: skończyć się
SJP.pl
powodować, aby coś przestawało się palić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ugaszczać.
Wiktionary
rzecz. gościnny mos., gość m., gościna ż., gościnność ż., gościniec m., goszczenie n., ugoszczenie n.
czas. ugaszczać ndk., gościć ndk., ugościć dk.
przym. gościnny
przysł. gościnnie
Wiktionary
dawniej:
1. przestać się palić, świecić, płonąć; dogasnąć, zgasnąć, dopalić się;
2. przenośnie: skończyć się
SJP.pl
rzadko o drzewie lub krzewie: okrywać się gałęziami
SJP.pl
rzadko o drzewie lub krzewie: okryć się gałęziami
SJP.pl
rzadko o drzewie lub krzewie: okryć się gałęziami
SJP.pl
taki, który ma gałęzie
SJP.pl
buty UGG - ocieplane buty z owczej skóry, podobne do kaloszy; uggi
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: ocieplane buty z owczej skóry, podobne do kaloszy; buty UGG
SJP.pl
1. gnąc, pochylić;
2. ugiąć się - zostać ugiętym; pochylić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uginać)
(1.1) dokonany od|uginać.
Wiktionary
rzecz. uginanie n., ugięcie n., odgiętka ż.
czas. uginać ndk.
przym. giętki
Wiktionary
1. gnąc, pochylić;
2. ugiąć się - zostać ugiętym; pochylić się
SJP.pl
1. naturalny pigment o zabarwieniu od jasnożółtego do brunatnego, używany do wyrobu farb i lakierów;
2. farba tego koloru
SJP.pl
Ochra (stgr. ὤχρα ōchra, z ὠχρός ōchrós – „żółty, blady”) – rodzaj pelitycznej zwietrzeliny skał i iłów bogatych w związki żelaza, wykorzystywany jako naturalny, nieorganiczny pigment o barwie od żółtej do brązowej.
Wikipedia
1. gnąc, pochylić;
2. ugiąć się - zostać ugiętym; pochylić się
SJP.pl
waluta Mauretanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) monet. waluta Mauretanii;
Wiktionary
Ugija (fr. Ouguiya) – jednostka walutowa Mauretanii od 1973 roku. 1 ugija = 5 chum.
W obiegu znajdują się:
Ugija jest walutą niewymienialną poza Mauretanią, a jej wywóz z kraju jest prawnie zabroniony.
1 stycznia 2018 roku Mauretania przeprowadziła denominację swojej waluty. W przeliczeniu 500 ugija poprzedniej serii odpowiada 50 ugija nowej serii.
Wikipedia
1. zakrzywiać; wyginać;
2. uginać się - obniżać się pod naciskiem; poddawać się przeciwnościom
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) daw. wypatrywać, obserwować, spostrzegać, dopatrywać się czegoś
(1.2) gwara. doglądać, pilnować, strzec
(1.3) gwara. wyglądać, wypatrywać
Wiktionary
(1.3) Oj, uglądała ja twego pisania, uglądała, jak ta kania dżdżu ugląda!
Wiktionary
IPA: uɡˈlɔ̃ndat͡ɕ, AS: uglõndać
Wiktionary
rzecz. uglądanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uglądać.
Wiktionary
czas. uglądać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. owoc krzewu będącego krzyżówką grejpfruta pomelo, pomarańczy i mandarynki
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) owoc cytrusowy, cytrus
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ugli, ugli fruit, uglifruit, Jamaican tangelo
* francuski: (1.1) ugli m.
* niemiecki: (1.1) Ugli ż.
źródła.
== ugli (język angielski.) ==
thumb|ugli (1.1)
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-ugli.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) spoż. ugli
odmiana.
(1.1) lp. ugli; lm. uglis
przykłady.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ugliczem, dotyczący Uglicza
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. Uglicz mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w zachodniej części Rosji, w obwodzie jarosławskim, nad Wołgą;
Wiktionary
Uglicz (ros. Углич) – miasto w zachodniej części Rosji, w obwodzie jarosławskim, nad rzeką Wołgą. Znane od 937 roku, pierwsza wzmianka jako o mieście z 1148. Miasto należy do tzw. Złotego Pierścienia Rosji. W 2005 Uglicz liczył około 37 tys. mieszkańców.
Wikipedia
przym. uglicki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
gnieść coś, zgniatać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ugnieść)
(1.1) gniotąc, oddziaływać na kogoś lub na coś, powodować zmianę kształtu, obniżenie czegoś; gniotąc, nadawać kształt czemuś
(1.2) sprawiać dyskomfort, ból odczuwany jako gniecenie
Wiktionary
rzecz. ugniatanie n.
Wiktionary
(1.1) ubijać, spłaszczać
(1.2) uwierać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ugniatać.
Wiktionary
czas. ugniatać ndk.
Wiktionary
1. użyźnić ziemię gnojem;
2. ubrudzić się gnojem, zbrukać się (zwłaszcza czymś cuchnącym)
SJP.pl
kompromis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) porozumienie, które kończy spór;
Wiktionary
Ugoda – umowne rozwiązanie konfliktu stron w procesie sądowym. W hierarchii ma to samo miejsce, co akt administracyjny. Ugoda staje się wykonalna z dniem, w którym postanowienie o jej zatwierdzeniu stało się ostateczne. Wykonalność ugody zostaje potwierdzona przez organ, przed którym zawarto ugodę, na egzemplarzu ugody.
Wikipedia
IPA: uˈɡɔda, AS: ugoda
Wiktionary
przym. ugodowy
rzecz. ugodowość, ugodowiec
Wiktionary
(1.1) pojednanie, kompromis, porozumienie, zgoda, pakt, pokój
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: ugodny
SJP.pl
dawniej:
1. dotyczący ugodowy; ugodowy;
2. dogodny, przydatny, potrzebny
SJP.pl
zwolennik polityki ugodowej; członek stronnictwa ugodowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba skłonna do pojednania, do zawierania porozumień, do łatwego kończenia sporów
Wiktionary
IPA: ˌuɡɔˈdɔvʲjɛt͡s, AS: ugodovʹi ̯ec
Wiktionary
przym. ugodowy
rzecz. ugoda, ugodowość
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób ugodowy
Wiktionary
rzecz. ugodowość ż.
przym. ugodowy
Wiktionary
postawa charakteryzująca się gotowością do zawarcia ugody; oportunizm, kompromisowość, uległość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skłonność do pojednania, do zawierania porozumień, do łatwego kończenia sporów
Wiktionary
IPA: ˌuɡɔˈdɔvɔɕt͡ɕ, AS: ugodovość
Wiktionary
rzecz. ugoda ż., ugodowiec m.
przym. ugodowy
przysł. ugodowo
Wiktionary
(1.1) pojednawczość, kompromisowość, koncyliacyjność, giętkość, elastyczność
Wiktionary
przymiotnik od: ugoda
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) skłonny do pojednania, do zawierania porozumień, do łatwego kończenia sporów
Wiktionary
IPA: ˌuɡɔˈdɔvɨ, AS: ugodovy
Wiktionary
rzecz. ugoda, ugodowość, ugodowiec
przysł. ugodowo
Wiktionary
(1.1) pojednawczy, kompromisowy
Wiktionary
dawniej:
1. uchwycić, dopaść, dopędzić;
2. złowić, upolować
SJP.pl
ziemia nieuprawiana przez dłuższy czas; odłóg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. pole nieuprawiane przez pewien czas;
Wiktionary
Ugór – pole wyłączone z rolniczego użytkowania na okres 1–2 lat, na którym wykonywana jest odpowiednia pielęgnacja mechaniczna (ugór czarny), chemiczna (ugór herbicydowy) lub pole niepielęgnowane zarastające samoistnie chwastami segetalnymi i samosiewami zbóż (ugór zielony). Celem ugorowania jest poprawienie żyzności gleby. Niekiedy ugór stosuje się również jako metodę zwalczania chwastów na bardzo zachwaszczonych polach.
Wikipedia
(1.1) Rzeki zamienia On w pustynię, / oazy na ziemię spragnioną, / ziemię żyzną na słony ugór / skutkiem niegodziwości jej mieszkańców.
Wiktionary
IPA: ˈuɡur, AS: ugur
Wiktionary
rzecz. ugorowanie n.
czas. ugorować ndk.
Wiktionary
(1.1) odłóg
Wiktionary
zdrobnienie od: ugór
SJP.pl
Ugorek – osiedle w Krakowie wchodzące w skład Dzielnicy III Prądnik Czerwony, niestanowiące jednostki pomocniczej niższego rzędu w ramach dzielnicy.
Wikipedia
1. o ziemi: leżeć odłogiem, ugorem;
2. dawniej: pozostawiać pole nieuprawnym; pozostawiać jako ugór
SJP.pl
ugorówka złotnica, ugorówka przelotnica - gatunki motyla z rodziny przelotnicowatych
SJP.pl
przymiotnik od: ugór
SJP.pl
zgrubienie od: ugór
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ugaszczać, gościć)
(1.1) przyjąć kogoś serdecznie jako gościa, zapewniając mu posiłek, opiekę i dobre warunki pobytu
czasownik zwrotny dokonany ugościć się (ndk. ugaszczać się, gościć się)
(2.1) skosztować jedzenia u kogoś
(2.2) ugościć siebie nawzajem
Wiktionary
(1.1) Wieś słynie z tego, że potrafi ugościć każdego pielgrzyma.
Wiktionary
rzecz. ugoszczenie n., ugaszczanie n.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ugoszczy (w Siedleckiem, Słupskiem)
(1.2) dotyczący Ugoszcza (we Włocławskiem)
Wiktionary
rzecz. Ugoszcz m. / ż., ugoszczanin m., ugoszczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ugoszczy (w Siedleckiem, Słupskiem)
(1.2) mieszkaniec Ugoszcza (we Włocławskiem)
Wiktionary
rzecz. Ugoszcz m. / ż.
:: fż. ugoszczanka ż.
przym. ugoski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ugoszczy (w Siedleckiem, Słupskiem)
(1.2) mieszkanka Ugoszcza (we Włocławskiem)
Wiktionary
rzecz. Ugoszcz m. / ż.
:: fm. ugoszczanin m.
przym. ugoski
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. gotować)
(1.1) dokonany od|gotować.
Wiktionary
(1.1) Nie przeczuwając zasadzki, dziewczyna ugotowała polewkę i podała Amnonowi do łóżka.
Wiktionary
IPA: ˌuɡɔˈtɔvat͡ɕ, AS: ugotovać
Wiktionary
rzecz. gotowanie n., ugotowanie
czas. gotować
przym. gotowany
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|uwarzić, uwarzyć.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ugotować.
Wiktionary
IPA: ˌuɡɔtɔˈvãɲɛ, AS: ugotovãńe
Wiktionary
czas. ugotować, gotować
rzecz. gotowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, lewy dopływ Oki w dorzeczu Wołgi;
Wiktionary
Ugra – rzeka w Rosji, lewy dopływ Oki. Długość 399 km, powierzchnia dorzecza 15 700 km². Obszary położone nad Ugrą zostały uznane za rezerwat biosfery.
Latem 1408 r. nad brzegami Ugry zawarto korzystny dla Litwy pokój pomiędzy Wielkim Księstwem Litewskim a Księstwem Moskiewskim, ustanawiający rzekę granicą stref wpływów.
Wikipedia
(1.1) Za symboliczny koniec panowania tatarskiego na Rusi przyjmuje się rok 1480, kiedy książę Moskwy Iwan III Srogi odmówił płacenia daniny Tatarom, a chan Złotej Ordy Ahmed nie zdecydował się na zaatakowanie stojących nad Ugrą sił moskiewskich.
Wiktionary
przym. ugryjski
Wiktionary
1. wyrównywać grabiami powierzchnię ziemi;
2. zgarniać coś grabiami; zgrabiać
SJP.pl
wyrównać powierzchnię ziemi za pomocą grabi; zgarnąć siano, zboże; zgrabić
SJP.pl
w różnych grach, sportach: zdobyć jakąś ilość punktów, lew, skalpów itp.; rzadziej: zająć jakieś miejsce w zawodach, zdobyć jakiś tytuł
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) wygrać częściowo, wygrać działkę do podziału przy grze koalicyjnej
Wiktionary
rzecz. ugranie n., gra ż., przygrywka ż.
czas. grać, nagrywać
przym. growy, grywalny
Wiktionary
1. inaczej: wygracować;
2. zmieszać gracą wapno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ugrać.
Wiktionary
czas. ugrać
przym. growy
Wiktionary
[czytaj: ugrilować] upiec, usmażyć potrawy na metalowym ruszcie, pod którym rozpala się ogień; zgrilować, zgrillować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w zakresie języka, kultury i historii krajów ugrofińskojęzycznych (lub przynajmniej jednego z nich)
Wiktionary
IPA: ˌuɡrɔfʲĩˈɲista, AS: ugrofʹĩńista
Wiktionary
rzecz. ugrofinistyka ż.
:: fż. ugrofinistka ż.
przym. ugrofiński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) specjalistka w zakresie języka, kultury i historii krajów ugrofińskojęzycznych (lub przynajmniej jednego z nich)
Wiktionary
IPA: ˌuɡrɔfʲĩˈɲistka, AS: ugrofʹĩńistka
Wiktionary
rzecz. ugrofinistyka ż.
:: fm. ugrofinista mos.
przym. ugrofiński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o języku, kulturze i historii krajów ugrofińskojęzycznych;
Wiktionary
Ugrofinistyka, także: ugrofennistyka, fennougrystyka, finougrystyka – dziedzina nauki obejmująca badanie i opis języków ugrofińskich. W szerszym ujęciu obejmuje także badanie kultur ludów ugrofińskich. W jej obszarze zainteresowań mogą się znaleźć również języki samojedzkie – ugrofinistyka staje się wówczas synonimem uralistyki.
Historycznie ugrofinistyka wyodrębniła się z ałtaistyki.
Wikipedia
(1.1) Gdzie w Polsce wykłada się ugrofinistykę?
Wiktionary
IPA: ˌuɡrɔfʲĩˈɲistɨka, AS: ugrofʹĩńistyka
Wiktionary
rzecz. ugrofinista mos., ugrofinistka ż.
przym. ugrofiński
Wiktionary
(1.1) ugrofennistyka, fennougrystyka, finougrystyka
Wiktionary
język ugrofiński - najważniejszy nieindoeuropejski język w Europie, do tej rodziny języków należą głównie: fiński, estoński i węgierski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Ugrofinów
Wiktionary
(1.1) Język fiński należy do ugrofińskiej grupy językowej.
Wiktionary
IPA: ˌuɡrɔˈfʲĩj̃sʲci, AS: ugrofʹĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. ugrofinistyka ż., ugrofinista m., ugrofinistka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się jednym z języków ugrofińskich
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się jednym z języków ugrofińskich
(1.3) spisany, stworzony w jednym z języków ugrofińskich
Wiktionary
IPA: ˌuɡrɔfʲĩj̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ugrofʹĩĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
przymiotnik od: ugier
SJP.pl
1. utrwalić coś lub kogoś; umocnić, upewnić;
2. ugruntować się - stać się mocnym, pewnym, trwałym
SJP.pl
czasownik
(1.1) utrwalić coś
Wiktionary
1. czynić coś trwałym, mocnym, niezmiennym; umacniać, utwierdzać, utrwalać, gruntować;
2. ugruntowywać się - stawać się trwałym, mocnym, niezmiennym; umacniać się, utwierdzać się, utrwalać się, gruntować się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) grupa ludzi o podobnych przekonaniach i/lub ze wspólnym celem
Wiktionary
Ugrupowanie wojsk – celowe i zgodne z zamiarem przewidywanej lub prowadzonej walki, bitwy i operacji rozmieszczenie pododdziałów, oddziałów i związków taktycznych w ustalonych odstępach i odległościach, frontem w określonym kierunku, zapewniające optymalne wykorzystanie możliwości taktyczno - operacyjnych i bojowych oraz współdziałanie rodzajów wojsk i sił zbrojnych dla osiągnięcia zamierzonych celów i wykonania zadań przy minimalnych stratach własnych.
Wikipedia
(1.1) Za tym nowo powstałym prawicowym ugrupowaniem poszły dziesiątki tysięcy obywateli.
Wiktionary
IPA: ˌuɡrupɔˈvãɲɛ, AS: ugrupovãńe
Wiktionary
rzecz. grupowy m., grupa ż.
czas. ugrupować dk., grupować ndk.
przym. grupowy
przysł. grupowo
Wiktionary
(1.1) blok, obóz, organizacja, stronnictwo, partia
Wiktionary
przymiotnik od: Ugra (rzeka w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ugrą, dotyczący Ugry (rzeki w Rosji)
(1.2) jęz. związany z językami ugryjskimi: chantyjskim, wogulskim i węgierskim
Wiktionary
rzecz. Ugra ż.
Wiktionary
zdobywać daną liczbę punktów w jakiejś grze
SJP.pl
zacisnąć na czymś zęby, wbić je w coś zaciskając
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) zacisnąć na czymś zęby, wbić je w coś zaciskając
(1.2) użądlić
Wiktionary
(1.1) Chomik ugryzł mnie w palec.
Wiktionary
IPA: ˈuɡrɨɕt͡ɕ, AS: ugryść
Wiktionary
rzecz. ugryzienie n., gryzoń nmos./m.
czas. gryźć ndk.
Wiktionary
(1.1) ukąsić; gw-pl|Górny Śląsk|bajsnyć, bajsnóńć, użrić.
Wiktionary
zacisnąć na czymś zęby, wbić je w coś zaciskając
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynność polegająca na chwyceniu zębami i zaciśnięciu szczęki, zwykle w celu zadania bólu, obrony lub spożycia pokarmu
(1.2) ślad na skórze lub powierzchni po ugryzieniu (1.1)
Wiktionary
(1.1) Trener całkowicie panował nad psami i nie bał się ugryzień.
(1.1) Babka ostrzegała, że ugryzienie przez złotego kleszcza może prowadzić do paraliżu i ślepoty.
(1.2) Przedramiona miała purpurowe od licznych ukąszeń i ugryzień.
Wiktionary
IPA: ˌuɡrɨˈʑɛ̇̃ɲɛ, AS: ugryźė̃ńe
Wiktionary
czas. gryźć, ugryźć dk.
rzecz. ogryzek mrz.
Wiktionary
przestarzałe: rozgrzać, uczynić ciepłym, zagrzać
SJP.pl
1. utkwić w czymś podmokłym, grząskim; ugrzęznąć;
2. znaleźć się w opresji
SJP.pl
1. czynić kogoś grzecznym, pokornym;
2. czynić coś bardziej uprzejmym, mniej szokującym
SJP.pl
1. uczynić kogoś grzecznym, pokornym;
2. uczynić coś bardziej uprzejmym, mniej szokującym
SJP.pl
1. uczynić kogoś grzecznym, pokornym;
2. uczynić coś bardziej uprzejmym, mniej szokującym
SJP.pl
taki, który gdzieś ugrzązł; ugrzęźnięty, ugrzęzły
SJP.pl
1. utkwić w czymś podmokłym, grząskim; ugrząźć;
2. znaleźć się w opresji
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. grzęznąć)
(1.1) nie móc się dalej poruszać
(1.2) przen. przymusowo przedłużyć swój pobyt
(1.3) przen. być zablokowanym
Wiktionary
(1.1) Przerażony ugrzązł na środku mokradła.
(1.2) Piłka ugrzęzła w koszu i nie chciała spaść.
(1.3) Projekt ugrzęznął w gmatwaninie jurysdykcyjnej w łonie instytutu.
Wiktionary
rzecz. grzęźnięcie n., ugrzęźnięcie n., grzęzawisko n.
czas. grzęznąć ndk.
Wiktionary
(1.1) war. ugrząźć
(1.2) war. ugrząźć
(1.3) war. ugrząźć
Wiktionary
taki, który ugrzęznął; ugrzęzły, ugrzęziony
SJP.pl
taki, który ugrzązł; ugrzęźnięty
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = ekon. Unia Gospodarcza i Walutowa;
Wiktionary
(1.1) Głównym przedsięwzięciem UGW jest utworzenie wspólnej waluty europejskiej.
Wiktionary
IPA: u‿ɟɛ‿ˈvu, AS: u‿ǵe‿vu
Wiktionary
1. okrzyk mający wyrażać radość, spontaniczny entuzjazm
2. głośne westchnienie wyrażające uczucie ulgi po wysiłku
SJP.pl
potocznie: samodzielnie wykonać haft lub rzecz z dzianiny; wyhaftować
SJP.pl
zarobić na handlu
SJP.pl
potocznie: uharować się - zmęczyć się ciężką pracą; naharować się, zharować się, spracować się, napracować się
SJP.pl
zharowany, zaharowany; potocznie:
1. przemęczony ciężką pracą;
2. niemający wolnej chwili z powodu nadmiaru pracy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Uherzec
(1.2) mieszkaniec Uherzec Mineralnych
Wiktionary
rzecz. Uherce nmos.
:: fż. uherczanka ż.
przym. uherecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Uherzec
(1.2) mieszkanka Uherzec Mineralnych
Wiktionary
rzecz. Uherce nmos.
:: fm. uherczanin m.
przym. uherecki
Wiktionary
przymiotnik od: Uherce Mineralne
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Uherzec
(1.2) dotyczący Uherzec Mineralnych
Wiktionary
rzecz. Uherce nmos., uherczanin m., uherczanka ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Uhra
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. węgierski
Wiktionary
rzecz. Uher m., uhranin m., uhranka ż.
Wiktionary
czynić historycznym, włączać do historii
SJP.pl
uczynić historycznym, włączyć do historii
SJP.pl
ptak wodny z rodziny kaczkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Melanitta fusca|ref=tak., duży ptak wodny z rodziny kaczkowatych;
Wiktionary
Uhla (zwyczajna) (Melanitta fusca) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae), zamieszkujący Eurazję. Narażony na wyginięcie.
Wikipedia
IPA: ˈuxla, AS: uχla
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: wykrzyknik wyrażający odpowiedź twierdzącą na postawione pytanie; tak, no, mhm
SJP.pl
wieś w województwie lubelskim, w powiecie parczewskim
SJP.pl
Uhnin – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie parczewskim, w gminie Dębowa Kłoda.
Wieś królewska w starostwie parczewskim województwa lubelskiego w 1786 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wieś stanowi sołectwo w gminie Dębowa Kłoda. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 600 mieszkańców.
Wikipedia
1. hodując, osiągnąć zamierzony efekt mimo trudności;
2. spowodować wzrost, rozwój czegoś dzięki długotrwałym działaniom, np. uhodować brzuszek
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. honorować)
(1.1) uczcić kogoś, okazać szacunek
(1.2) uznać za należyte
czasownik zwrotny dokonany uhonorować się (ndk. honorować się)
(2.1) książk. nagrodzić siebie samego
Wiktionary
(1.1) W 2015 został uhonorowany tytułem Zasłużony dla NSZZ „Solidarność”.
Wiktionary
rzecz. uhonorowanie n., honorowanie n.
czas. honorować ndk.
przym. honorowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uhonorować.
Wiktionary
czas. honorować, uhonorować dk.
rzecz. honorowanie n.
przym. honorowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Uhowa
Wiktionary
rzecz. Uhowo n.
:: fż. uhowianka ż.
przym. uhowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Uhowa
Wiktionary
rzecz. Uhowo n.
:: fm. uhowianin m.
przym. uhowski
Wiktionary
wieś w województwie podlaskim, w powiecie białostockim
SJP.pl
Uhowo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Łapy. Leży na północno-wschodnim brzegu Narwi.
Wieś duchowna, własność probostwa suraskiego, położona była w 1575 roku w powiecie suraskim w ziemi bielskiej województwa podlaskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wikipedia
→ Uhowo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Uhowa
Wiktionary
rzecz. Uhowo n., uhowianin m., uhowianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Uhra
Wiktionary
rzecz. Uher m.
:: fż. uhranka ż.
przym. uherski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Uhra
Wiktionary
rzecz. Uher m.
:: fm. uhranin m.
przym. uherski
Wiktionary
owca uhruska - odmiana polskiej owcy nizinnej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Uhruska
Wiktionary
rzecz. Uhrusk m., uhruszczanin m., uhruszczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Uhruska
Wiktionary
rzecz. Uhrusk m.
:: fż. uhruszczanka ż.
przym. uhruski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Uhruska
Wiktionary
rzecz. Uhrusk m.
:: fm. uhruszczanin m.
przym. uhruski
Wiktionary
skrót od: ultra-high temperature processing - proces sterylizacji produktów żywnościowych
SJP.pl
wyraz naśladujący odgłos wydawany przez sowę
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) wyraz dźwiękonaśladowczy naśladujący głos puchacza
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== uhu (język keczua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kaszel
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== uhu (język keczua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kaszel
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== uhu (język keczua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kaszel
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
z suahili: wolność
SJP.pl
Wikipedia
naturalnie występujący asfalt zawdzięczający swą nazwę pasmu górskiemu Uinta w amerykańskim stanie Utah
SJP.pl
czynić intymnym, intymniejszym
SJP.pl
czasownik
(1.1) uczynić intymnym
Wiktionary
IPA: ˌujĩnˈtɨ̃mʲɲit͡ɕ, AS: ui ̯ĩntỹmʹńić
Wiktionary
rzecz. uintymnienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uintymnić.
Wiktionary
czas. uintymnić
Wiktionary
1. książkowe: zapłacić, uregulować należność za coś;
2. uiścić się - pot. wywiązać się z obowiązku spłacenia należności
SJP.pl
czasownik
(1.1) zapłacić, uregulować należność za coś
Wiktionary
(1.1) Wczoraj na poczcie uiściłem opłaty za prąd i wodę.
Wiktionary
IPA: uˈjiɕt͡ɕit͡ɕ, AS: ui ̯iśćić
Wiktionary
rzecz. uiszczenie
czas. istnieć, ndk. uiszczać
Wiktionary
małpka z rodziny pazurczatek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Mico|Lesson|ref=tak., południowoamerykańska małpa z rodziny pazurkowcowatych;
Wiktionary
Uistiti (Callithrix) – rodzaj ssaków naczelnych z rodziny pazurkowcowatych (Callitrichidae).
Wikipedia
(1.1) Małpy uistiti są stosunkowo pospolite.
Wiktionary
IPA: ˌujiˈstʲitʲi, AS: ui ̯istʹitʹi
Wiktionary
regulować płatności, płacić np. uiszczać opłatę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uiścić.
Wiktionary
IPA: ˌujiʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: ui ̯iščẽńe
Wiktionary
czas. uiścić, istnieć
Wiktionary
[czytaj: u-JOT] skrót od: Uniwersytet Jagielloński (założony w roku 1364, najstarszy w Polsce)
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = eduk. Uniwersytet Jagielloński;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po roku na AGH przeniosłem się na UJ.
Wiktionary
IPA: u‿ˈjɔt, AS: u‿i ̯ot
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== UJ (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = pot. Union Jack → flaga Wielkiej Brytanii
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wujek
Wiktionary
(1.1) Uja przyniós cało tytka amoloków.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|ujek., gw-pl|Śląsk Cieszyński|ujec.
Wiktionary
wziąć, uchwycić coś ręką, rękami lub narzędziem; dawniej: objąć kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ujmować)
(1.1) dokonany od|ujmować.
Wiktionary
IPA: ˈujɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: ui ̯o̊̃ńć
Wiktionary
rzecz. ujęcie m., ujmowanie n.
czas. ujmować
Wiktionary
1. szczekać zajadle, natarczywie;
2. potocznie: kłócić się, wymyślać komuś, złośliwie krytykować;
3. zjadać trochę, napoczynać jakąś potrawę
SJP.pl
zaszkodzić komuś, rozprawić się z kimś; usadzić, urządzić
SJP.pl
potocznie: stawiać kogoś w trudnej lub przykrej sytuacji; urządzać, załatwiać
SJP.pl
Ujanowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Laskowa.
Wieś duchowna, własność klasztoru klarysek w Starym Sączu, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sądeckim województwa krakowskiego. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ujanowic
Wiktionary
rzecz. Ujanowice nmos., ujanowiczanin m., ujanowiczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ujanowic
Wiktionary
rzecz. Ujanowice nmos.
:: fż. ujanowiczanka ż.
przym. ujanowicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ujanowic
Wiktionary
rzecz. Ujanowice nmos.
:: fm. ujanowiczanin m.
przym. ujanowicki
Wiktionary
ujarać się - potocznie: odurzyć się narkotykami, zwłaszcza marihuaną; zjarać się
SJP.pl
potocznie: taki, który odurzył się narkotykami, zwłaszcza marihuaną; zjarany, najarany, upalony, nabakany
SJP.pl
1. podbijać, narzucać jarzmo, swoją wolę, kiełznać;
2. podporządkowywać, opanowywać;
3. obłaskawiać, oswajać (zwierzę)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ujarzmić)
(1.1) pokonywać kogoś i zdobywać władzę nad kimś
(1.2) pozbawiać niszczycielskiej siły
(1.3) przejmować kontrolę nad czymś
Wiktionary
rzecz. ujarzmianie n., ujarzmienie n., jarzmo n.
Wiktionary
(1.1) opanowywać, podbijać, zniewalać
(1.2) hamować, opanowywać, poskramiać
(1.3) podporządkowywać, poskramiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ujarzmiać.
Wiktionary
rzecz. ujarzmienie n., jarzmo n., jarzemko n., jarzmiciel m.
czas. ujarzmiać ndk., ujarzmić dk.
przym. jarzmowy, jarzemny
Wiktionary
wziąć w jarzmo, niewolę; uciemiężyć; podporządkować sobie, opanować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pokonanie kogoś
(1.2) przejęcie kontroli nad czymś niebezpiecznym
(1.3) skuteczne narzucenie posłuszeństwa zwierzęciu
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. jarzmo n., ujarzmianie n.
czas. ujarzmiać ndk., ujarzmić dk.
Wiktionary
(1.1) opanowanie, zajęcie, zniewolenie
(1.2) opanowanie, zdominowanie
(1.3) wyćwiczenie, wyuczenie, wytresowanie
Wiktionary
rozjaśniać;
1. czynić łatwiejszym do zrozumienia;
2. dawniej: czynić jasnym, jaśniejszym
SJP.pl
rozjaśnić;
1. uczynić łatwiejszym do zrozumienia;
2. dawniej: uczynić jasnym, jaśniejszym
SJP.pl
dawniej: ujawnić, ukazać, pokazać
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. ujawnić)
(1.1) podawać do wiadomości
(1.2) pokazywać coś, co dotąd było niejawne
czasownik zwrotny niedokonany ujawniać się (dk. ujawnić się)
(2.1) wychodzić na jaw, stawać się wiadomym
(2.2) stawać się widocznym
(2.3) poznawać prawdę o swojej osobie, o samym sobie
(2.4) urz. zgłosić do odpowiedniego urzędu swoje dotychczasowe członkostwo w zdelegalizowanej organizacji
Wiktionary
rzecz. ujawnienie n., ujawnianie n.
czas. ujawnić dk.
przym. jawny
Wiktionary
(1.1) demonstrować, prezentować
(1.2) odtajniać, wyjawiać, zdradzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ujawniać.
Wiktionary
czas. ujawniać ndk., ujawnić dk.
rzecz. ujawnienie n.
przym. jawny
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. ujawniać)
(1.1) dokonany od|ujawniać.
Wiktionary
IPA: uˈjavʲɲit͡ɕ, AS: ui ̯avʹńić
Wiktionary
rzecz. ujawnienie n., ujawnianie n.
przym. jawny
czas. ujawniać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ujawnić.
Wiktionary
IPA: ˌujavʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: ui ̯avʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. ujawnić, ujawniać
rzecz. ujawnianie n.
przym. jawny
Wiktionary
1. miasto w województwie opolskim;
2. miasto w województwie łódzkim;
3. nazwa kilku wsi w Polsce;
4. część miasta Zgorzelec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈujast, AS: ui ̯ast
Wiktionary
przym. ujazdowski, ujejski
rzecz. ujeździanin mos., ujeździanka ż.
Wiktionary
1. część Śródmieścia Warszawy;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Zobacz też: Ujazdowo, Ujazd
Wikipedia
3 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Ujazdowo
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też:
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ujazdu
(1.2) dotyczący Ujazdu Górnego
(1.3) dotyczący Ujazdów
Wiktionary
rzecz. Ujazd m., Ujazdy nmos., ujeździanin m., ujeździanka ż.
przym. ujejski
Wiktionary
(1.1-3) ujejski
Wiktionary
mieszkaniec Ujazdu; ujaździanin
SJP.pl
mieszkanka Ujazdu; ujaździanka
SJP.pl
[czytaj: udżezawiać] nadawać czemuś cechy jazzu
SJP.pl
[czytaj: udżezowić] nadać czemuś cechy jazzu
SJP.pl
1. idąc, przejść jakiś odcinek drogi;
2. o cieczy, gazie: wydobyć się skądś;
3. nie przynieść przykrych konsekwencji;
4. książk. uciec
SJP.pl
upierdolić; wulgaryzm o bardzo wielu znaczeniach, m.in.:
1. ujebać (się):
a) uciąć, urwać (się) itp.;
b) ubrudzić (się);
c) rozprawić się z kimś, zaszkodzić komuś;
d) ugryźć;
2. ujebać się: upić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) wulg. pobrudzić
(1.2) wulg. urwać, oderwać
(1.3) wulg. zranić (ugryźć, ukąsić, podrapać itp.)
(1.4) wulg. zaszkodzić komuś
(1.5) wulg. eduk. sprawić, że ktoś nie zdał egzaminu
czasownik zwrotny dokonany ujebać się
(2.1) wulg. pobrudzić się
(2.2) wulg. urwać się
(2.3) wulg. ciężko się napracować
Wiktionary
(1.1) Ubrania były ujebane betonem.
(1.2) Ktoś ujebał klamkę od drzwi.
(1.3) Komary mnie ujebały w nos.
(1.5) Ujebała mnie, bo nie odpowiedziałem na trzy z dziesięciu pytań.
(1.5) Poszły na poprawkę. Znowu je ujebał. Chociaż nie powinno go być na poprawce..
(2.2) Śruba ujebała się przy kluczu.
(2.3) Ale się ujebałem, taki był dziś młyn w pracy.
Wiktionary
IPA: uˈjɛbat͡ɕ, AS: ui ̯ebać
Wiktionary
rzecz. ujebanie n., jebak mzw./mos.
czas. jebać ndk., odjebać dk.
przym. ujebany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ujebać.
Wiktionary
czas. wyjebać, jebać, ujebać dk.
przym. ujebany, jebany, jebnięty
rzecz. jebany mos.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wulg. pobrudzony
(1.2) wulg. urwany
(1.3) wulg. odurzony narkotykami
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: ujebać
Wiktionary
IPA: ˌujɛˈbãnɨ, AS: ui ̯ebãny
Wiktionary
rzecz. ujebanie n.
czas. ujebać dk.
Wiktionary
upierdalać; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. ucinać, urywać itp.;
2. zabrudzać;
3. rozprawiać się z kimś, szkodzić komuś;
4. ujebywać się - upijać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. (współcz. gw-pl|Śląsk Cieszyński.) brat matki, wuj
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) wuj, wujek, uj; gw-pl|Górny Śląsk|uja.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. por. etymn|czeski|ujec., etymn|słowacki|ujec. < etym|praindoeur|*aw.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
zobtłum|wuj|wujek.
źródła.
== ujec (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) wujek
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈujɛt͡s, AS: ui ̯ec
Wiktionary
(1.1) wuj, wujek, uj; gw-pl|Górny Śląsk|uja.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|ujeżdżać.
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. poślizgnąć się
Wiktionary
IPA: uˈjɛxat͡ɕ, AS: ui ̯eχać
Wiktionary
czas. jechać
rzecz. ujechanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ujechać.
Wiktionary
IPA: ˌujɛˈxãɲɛ, AS: ui ̯eχãńe
Wiktionary
czas. ujechać
Wiktionary
1. sposób opracowania tematu w danym dziele, przedstawienie osób lub przedmiotów na obrazie, fotografii itp.;
2. odcinek taśmy filmowej z obrazem filmowanym trwający od startu kamery do momentu jej zatrzymania;
3. scena filmowa stanowiąca pewną całość;
4. urządzenie lub zespół urządzeń do pobierania wody z rzeki, ze zbiornika lub spod ziemi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) złapanie, zatrzymanie, schwytanie
(1.2) miejsce pobierania wody spod ziemi, gazu składowiskowego, ropy itp.
(1.3) fragment filmu nakręcony bez wyłączania kamery
(1.4) sposób przedstawienia czegoś na zdjęciu, obrazie itp.
(1.5) odjęcie, zabranie
(1.6) opis, podsumowanie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po ujęciu złodzieja odzyskano skradzione pieniądze.
(1.2) Za tym lasem znajduje się ujęcie wody dla miasta.
(1.3) To ujęcie trzeba będzie nakręcić jeszcze raz, bo słońce zaszło za chmury w połowie, a na następnym świeci ono jasno.
(1.4) W ujęciu ortodoksyjnym dopuszcza się do sakramentu kapłaństwa tylko mężczyzn.
(1.5) Ujęcie kilku okien z projektu fasady podniosłoby jej wytrzymałość.
(1.6) Ta książka jest próbą ujęcia całej historii Europy w jednym tomie.
Wiktionary
IPA: uˈjɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: ui ̯ė̃ńće
Wiktionary
rzecz. ujma ż., ujmowanie n.
czas. ująć dk., ujmować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nadanie jednolitej formy
Wiktionary
rzecz. ujednolicanie n., jednolitość ż.
czas. ujednolicić dk.
przym. jednolity
przysł. jednolicie
Wiktionary
uczynić jednakowym, ujednolicić, znormalizować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ujednolicać)
(1.1) dokonany od|ujednolicać.
Wiktionary
rzecz. jedynka ż., jednolitość ż., ujednolicenie n.
czas. ujednolicać ndk.
przysł. jednolicie
przym. jednolity
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ujednoznaczniać.
Wiktionary
rzecz. ujednoznacznienie n., jednoznaczność ż.
czas. ujednoznaczniać ndk., ujednoznacznić dk.
przym. jednoznaczny
przysł. jednoznacznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ujednoznacznić.
(1.2) jęz. uściślenie znaczenia słowa
Wiktionary
(1.2) Ujednoznacznienie jest istotne w przypadku tak samo brzmiących wyrazów jak piłka i piłka. Nie wiemy, w którym przypadku chodzi nam o małą piłę, a w którym o piłkę do gry.
Wiktionary
IPA: ˌujɛdnɔznat͡ʃʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: ui ̯ednoznačʹńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. ujednoznacznianie n.
czas. ujednoznaczniać ndk., ujednoznacznić dk.
Wiktionary
(1.2) dezambiguacja, uściślenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ujędrniać.
Wiktionary
rzecz. ujędrnienie n.
czas. ujędrniać ndk., ujędrnić dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. ujędrniać)
(1.1) dokonany od|ujędrniać.
Wiktionary
rzecz. ujędrnianie n., ujędrnianie n., jędrność ż.
czas. ujędrniać ndk.
przym. jędrny
przysł. jędrnie
Wiktionary
→ Ujazd (przestarzale); ujazdowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ujazdu
(1.2) dotyczący Ujazdu Górnego
(1.3) dotyczący Ujazdów
Wiktionary
rzecz. Ujazd m., Ujazdy nmos., ujeździanin m., ujeździanka ż.
przym. ujazdowski
Wiktionary
(1.1-3) ujazdowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wujek
(1.2) reg. bukowski (pow.sanocki) wujek
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób ujemny, negatywnie
Wiktionary
rzecz. ujemność ż.
czas. ujmować ndk.
przym. ujemny
Wiktionary
stopień miary mniejszy od zera; niedodatność
SJP.pl
1. charakteryzujący się wartością niższą od zera;
2. negatywny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mat. ekon. mniejszy od zera
(1.2) fiz. chem. charakteryzujący się mniejszą od zera wartością pewnej wielkości
(1.5) wyrażający negatywny sąd
Wiktionary
(1.1) Pierwiastki kwadratowe liczb ujemnych są liczbami urojonymi.
(1.2) Elektrony mają ujemny ładunek elektryczny.
(1.3) Wynik badania cytologicznego jest ujemny, kiedy w próbce nie stwierdzono uszkodzeń i złośliwości.
Wiktionary
IPA: uˈjɛ̃mnɨ, AS: ui ̯ẽmny
Wiktionary
rzecz. ujemność ż., ujma ż.
czas. ujmować ndk.
przysł. ujemnie
Wiktionary
(1.1) negatywny, pot. minusowy
(1.4) negatywny, niekorzystny, niedobry, niepomyślny, szkodliwy, zły
(1.5) negatywny
Wiktionary
zjeść trochę, napocząć jakąś potrawę
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ujeździć)
(1.1) oswajać konia z siodłem i jazdą konną
(1.2) często jeździć w celu utwardzenia nawierzchni
(1.3) przen. podporządkowywać
czasownik nieprzechodni niedokonany
(2.1) gw-pl|Poznań. wyjeżdżać, często gdzieś jeździć
Wiktionary
(1.1) Brat mój, Kazio, który korzystając z wakacji, całe dnie przesiadywał za domem, w stajniach, w lesie, ze strzelbą na koniu lub na łodzi, w tej chwili właśnie ujeżdżał pod wierzch na podwórzu folwarcznym młode konie ze stadniny. (H. Sienkiewicz: Hania)
Wiktionary
IPA: uˈjɛʒd͡ʒat͡ɕ, AS: ui ̯ežǯać
Wiktionary
rzecz. ujeżdżalnia ż., ujeżdżacz m., ujeżdżanie n., ujeżdżenie n.
czas. przejeżdżać, jechać, ujeździć dk.
Wiktionary
człowiek ujeżdżający konie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek ujeżdżający konie
Wiktionary
(1.1) Był sławnym ujeżdżaczem dzikich koni.
Wiktionary
czas. ujeżdżać
Wiktionary
kobieta ujeżdżająca konie
SJP.pl
zamknięty teren lub pomieszczenie przeznaczone do nauki jazdy konnej; maneż, kierat
SJP.pl
Ujeżdżalnia (maneż z wł. maneggio, rajtszula z niem. Reitschule) – ogrodzony teren (ujeżdżalnia otwarta) lub pomieszczenie zadaszone (ujeżdżalnia kryta) przeznaczone do nauki jazdy konnej lub trenowania ujeżdżenia czy skoków przez przeszkody. Ujeżdżalnie zazwyczaj pokryte są sypkim piaskiem (podłoże).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ujeżdżać.
(1.2) przyzwyczajanie konia do pracy w zaprzęgu lub jazdy wierzchem
Wiktionary
IPA: ˌujɛʒˈd͡ʒãɲɛ, AS: ui ̯ežǯãńe
Wiktionary
czas. ujeżdżać ndk.
rzecz. jeżdżenie n., jeźdźczyni ż., jeździec mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ujeźdźca
(1.2) mieszkaniec Ujeźdźca Wielkiego
Wiktionary
rzecz. Ujeździec m.
:: fż. ujeźdźczanka ż.
przym. ujeździecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ujeźdźca
(1.2) mieszkanka Ujeźdźca Wielkiego
Wiktionary
rzecz. Ujeździec m.
:: fm. ujeźdźczanin m.
przym. ujeździecki
Wiktionary
związany z ujeżdżaniem konia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ujazdu
(1.2) mieszkaniec Ujazdu Górnego
(1.3) mieszkaniec Ujazdów
Wiktionary
rzecz. Ujazd m., Ujazdy nmos.
:: fż. ujeździanka ż.
przym. ujazdowski, ujejski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ujazdu
(1.2) mieszkanka Ujazdu Górnego
(1.3) mieszkanka Ujazdów
Wiktionary
rzecz. Ujazd m., Ujazdy nmos.
:: fm. ujeździanin m.
przym. ujazdowski, ujejski
Wiktionary
Ujeździec (niem. Geseß) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Paczków.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ujeźdźca
(1.2) dotyczący Ujeźdźca Wielkiego
Wiktionary
rzecz. Ujeździec m., ujeźdźczanin m., ujeźdźczanka ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ujeznej
Wiktionary
rzecz. Ujezna ż., ujeźnianin m., ujeźnianka ż.
przym. ujeźniański
Wiktionary
(1.1) ujeźniański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ujeznej
Wiktionary
rzecz. Ujezna ż.
:: fż. ujeźnianka ż.
przym. ujezeński, ujeźniański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ujeznej
Wiktionary
rzecz. Ujezna ż.
:: fm. ujeźnianin m.
przym. ujezeński, ujeźniański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ujeznej
Wiktionary
rzecz. Ujezna ż., ujeźnianin m., ujeźnianka ż.
przym. ujezeński
Wiktionary
(1.1) ujezeński
Wiktionary
dawniej: uczyć posługiwania się językiem, uczyć kogoś mówić
SJP.pl
członek ludu zamieszkującego w większości region autonomiczny Sinkiang w Chinach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek ludu tureckiego żyjącego głównie w północno-zachodnich Chinach
Wiktionary
(1.1) Chińczycy zabijają Ujgurów, chrześcijan, wyznawców Falun Gong na przeszczepy.
Wiktionary
IPA: ˈujɡur, AS: ui ̯gur
Wiktionary
rzecz. ujgurski m.
:: fż. Ujgurka ż.
przym. ujgurski
Wiktionary
członkini ludu zamieszkującego w większości region autonomiczny Sinkiang w Chinach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. członkini ludu tureckiego żyjącego głównie w północno-zachodnich Chinach
Wiktionary
rzecz. Ujguria ż., ujgurski m.
:: fm. Ujgur mos.
przym. ujgurski
Wiktionary
związany z Ujgurami, ludem azjatyckim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Ujgurów albo Ujgurii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język turkijski używany przez około 10 milionów Ujgurów, głównie w Regionie Autonomicznym Sinciang w zachodnich Chinach;
Wiktionary
IPA: ujˈɡursʲci, AS: ui ̯gursʹḱi
Wiktionary
rzecz. Ujgur m., Ujguria ż., Ujgurka ż.
Wiktionary
(2.1) nowoujgurski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem ujgurskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem ujgurskim
(1.3) spisany, stworzony w języku ujgurskim
Wiktionary
IPA: ujˈɡurskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ui ̯gurskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
lud zamieszkujący w większości region autonomiczny Sinkiang w Chinach
SJP.pl
Ujgurzy (ujg. ئۇيغۇر; chiń. upr. 维吾尔; chiń. trad. 維吾爾; pinyin Wéiwú’ěr) – grupa etniczna pochodzenia tureckiego, jedna z 55 mniejszości uznanych oficjalnie w Chińskiej Republice Ludowej. Mieszkają głównie w Sinciangu. W 2010 ich liczebność tam wynosiła 10 001 320.
Słowo „Ujgur” pochodzi od starotureckiego słowa „Uyγur”, co dosłownie oznacza „zjednoczeni”.
Wikipedia
skrót od: Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ujkowic
Wiktionary
rzecz. Ujkowice nmos., ujkowiczanin m., ujkowiczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ujkowic
Wiktionary
rzecz. Ujkowice nmos.
:: fż. ujkowiczanka ż.
przym. ujkowicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ujkowic
Wiktionary
rzecz. Ujkowice nmos.
:: fm. ujkowiczanin m.
przym. ujkowicki
Wiktionary
to, co uchybia czyjejś godności, stanowi plamę na honorze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś, co kogoś obraża lub poniża
Wiktionary
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przym. ujemny
rzecz. ujmowanie n., ujęcie n.
czas. ujmować
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. ująć)
(1.1) chwytać ręką lub narzędziem
(1.2) zatrzymywać osobę postępującą niezgodnie z prawem
(1.3) przedstawiać coś w dany sposób
(1.4) pozyskiwać czyjąś przychylność
(1.5) odbierać coś
(1.6) zamykać w obrębie czego
czasownik zwrotny niedokonany ujmować się (dk. ująć się)
(2.1) brać w obronę
(2.2) chwytać dłońmi swoje ciało w jakimś miejscu
(2.3) chwytać siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. ujma ż., ujmowanie n., ujęcie n.
czas. ująć dk.
przym. ujmujący, ujemny
przysł. ujmująco, ujemnie
Wiktionary
(1.1) brać, chwytać
(1.2) aresztować, chwytać, zatrzymywać
(1.3) formułować, podawać, przedstawiać, wyrażać
(1.4) zdobywać, zjednywać
(1.5) odbierać, odejmować, pozbawiać, zabierać
(1.6) obejmować, ograniczać
(2.1) wstawiać się
(2.2) obejmować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ujmować.
Wiktionary
rzecz. ujęcie n., ujma ż.
czas. ujmować ndk., ująć dk.
Wiktionary
1. budzący sympatię, miły; uprzejmy, urzekający;
2. zjednujący sobie sympatię innych ludzi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) budzący sympatię
Wiktionary
(1.1) Obserwowałem, jaki ujmujący był jego sposób grania.
Wiktionary
przysł. ujmująco
czas. ujmować
Wiktionary
(1.1) czarujący, fascynujący, porywający, urzekający
Wiktionary
Ujów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Mietków.
Wikipedia
skrót od: Uniwersytet Józefa Piłsudskiego w Warszawie
SJP.pl
Ujrzanów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Siedlce. Ma status sołectwa. Leży 7 km na wschód od Siedlec.
Przez Ujrzanów przebiega trasa międzynarodowa E30 Cork – Omsk idroga powiatowa do Siedlec.
Wikipedia
patrząc, spostrzec kogoś, coś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) zobaczyć
czasownik zwrotny dokonany ujrzeć się
(2.1) zobaczyć się nawzajem
(2.2) zobaczyć własne odbicie
(2.3) wyobrażać sobie siebie samego
Wiktionary
(1.1) Pawełek, ujrzawszy kobietę, gdy przemierzała jezdnię, powiedział uprzejmie: – Dobry wieczór pani!
(1.1) Nadradca pod wpływem ostatnich słów Mocka zarumienił się i sięgnął po pudełko z wiecznym piórem. Otworzył kilkakrotnie wieczko i jego goście ujrzeli wygrawerowaną na nim jakąś dedykację.
Wiktionary
IPA: ˈujʒɛt͡ɕ, AS: ui ̯žeć
Wiktionary
1. idąc, przejść jakiś odcinek drogi;
2. o cieczy, gazie: wydobyć się skądś;
3. nie przynieść przykrych konsekwencji;
4. książk. uciec
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|uchodzić.
Wiktionary
rzecz. uchodzenie n., ujście n., uchodźca mos.
czas. uchodzić ndk.
przym. ujściowy
Wiktionary
mieszkaniec Ujścia (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ujścia
Wiktionary
rzecz. Ujście n.
:: fż. ujścianka ż.
przym. ujścieński, ujski
Wiktionary
mieszkanka Ujścia (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ujścia
Wiktionary
rzecz. Ujście n.
:: fm. ujścianin m.
przym. ujścieński, ujski
Wiktionary
1. miejsce, w którym rzeka lub inny ciek wodny kończy swój bieg, łącząc się z inną rzeką lub wpadając do jeziora, morza, oceanu;
2. otwór, wylot czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈujɕt͡ɕɛ, AS: ui ̯śće
Wiktionary
rzecz. uchodzenie n., ujścianin mos., ujścianka ż., ujście n.
czas. uchodzić
przym. ujścieński, ujski
Wiktionary
→ Ujście; ujski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ujścia
Wiktionary
rzecz. Ujście n., ujścianin m., ujścianka ż.
przym. ujski
Wiktionary
(1.1) ujski
Wiktionary
przymiotnik od: ujście
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ujściem; będący ujściem, stanowiący ujście
Wiktionary
rzecz. ujście n., uchodzenie n.
czas. uchodzić ndk., ujść dk.
Wiktionary
→ Ujście; ujścieński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ujścia
Wiktionary
rzecz. Ujście n., ujścianin m., ujścianka ż.
przym. ujścieński
Wiktionary
(1.1) ujścieński
Wiktionary
mieszkaniec Ujsoł (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ujsół
Wiktionary
rzecz. Ujsoły nmos.
:: fż. ujsolanka ż.
przym. ujsolski
Wiktionary
mieszkanka Ujsoł (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ujsół
Wiktionary
rzecz. Ujsoły nmos.
:: fm. ujsolanin m.
przym. ujsolski
Wiktionary
→ Ujsoły
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ujsół
Wiktionary
rzecz. Ujsoły nmos., ujsolanin m., ujsolanka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Ujsoły – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Ujsoły. Miejscowość jest siedzibą gminy Ujsoły. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bielskiego.
Wikipedia
dawniej: obładowywać ciężarami, nakładać juki; objuczać, wywjuczać
SJP.pl
dawniej: plamić krwią; zakrwawiać
SJP.pl
z rosyjskiego: przytulnie, swojsko, miło
SJP.pl
skrót z angielskiego: United Kingdom (of Great Britain and Northern Ireland) - Zjednoczone Królestwo (Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej)
SJP.pl
Ѹ, ѹ albo Ꙋ, ꙋ (uk) – litera cyrylicy będąca ligaturą liter О i У. Jest zapożyczeniem greckiego dwuznaku ου. Odpowiadała w języku staro-cerkiewno-słowiańskim głosce [u]. Współcześnie w miejscu tej litery używana jest litera У
Wikipedia
skrót od: ukończony
SJP.pl
rzeka w Peru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Ameryce Południowej, w dorzeczu Amazonki;
(1.2) geogr. adm. region w Peru ze stolicą w Pucallpa;
Wiktionary
Ukajali (Ucayali, Río Ucayali) – rzeka w Peru, prawy dopływ Amazonki. Jej długość wynosi 1950 km (od źródeł Apurimac – ok. 2400 km), a powierzchnia dorzecza – ok. 375 tys. km².
Ukajali wypływa w Andach w postaci 2 rzek źródłowych: Urubamba i Apurímac. W górnym odcinku występują liczne progi i wodospady, a w środkowym i dolnym liczne meandry. Łączy się z Marañón na wysokości Iquitos.
Wikipedia
(1.1) Jacku, na liście rzek Afryki nie ma Ukajali.
Wiktionary
przym. ukajalski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. starzec trojański, przyjaciel Priama
(1.2) astr. nazwa planetoidaanetoidy
Wiktionary
trucizna wytwarzana z roślin należących do rodziny toinowatych, podobna w działaniu do strofantyny i naparstnicy (digitalisu)
SJP.pl
zabić przez obrzucanie kamieniami; ukamienować, zakamienować
SJP.pl
zabić przez obrzucanie kamieniami; ukamieniować, zakamienować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. kamienować)
(1.1) zabić kogoś poprzez obrzucenie kamieniami
Wiktionary
(1.1) Rzekli do Niego uczniowie: «Rabbi, dopiero co Żydzi usiłowali Cię ukamienować i znów tam idziesz?».
(1.1) 25 kwietnia 2005 r. w Afganistanie 25-letnia Amina została publicznie ukamienowana za cudzołóstwo.
Wiktionary
IPA: ˌukãmʲjɛ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: ukãmʹi ̯ẽnovać
Wiktionary
rzecz. ukamienowanie n., kamienowanie n., kamieniowanie n., kamień mrz., kamyk mrz., kamieniarz mos.
czas. kamienować ndk.
przym. kamienny, kamienisty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukamienować.
(1.2) forma kary śmierci polegająca na obrzucaniu skazanego kamieniami do momentu zabicia;
Wiktionary
Ukamienowanie (lapidacja) – wraz z rozszarpaniem najstarsza forma kary śmierci. Polega na obrzucaniu skazanego kamieniami przez grupę ludzi uczestniczących w egzekucji.
Ukamienowanie wywodzi się z czasów przed wyodrębnieniem ze społeczeństwa instytucji władzy. Grupowy charakter egzekucji chronił biorące w niej udział osoby przed zemstą ze strony krewnych kamienowanego oraz prawdopodobnie przed niesławą wynikającą z udziału w krwawych obowiązkach scedowanych później na kata.
Wikipedia
(1.2) Samozwańczy sędziowie skazali ją na ukamienowanie za opuszczenie małżonka.
Wiktionary
IPA: ˌukãmʲjɛ̃nɔˈvãɲɛ, AS: ukãmʹi ̯ẽnovãńe
Wiktionary
rzecz. kamienowanie n., kamieniowanie n., kamień m.
czas. ukamienować dk., kamienować ndk.
przym. kamienny, kamienisty
Wiktionary
1. rzadko: nalać pewną ilość jakiejś cieczy, lejąc po kropli;
2. o płynach: spaść, ściec w postaci kropli; skapnąć
SJP.pl
spływać, ściekać kroplami; skapywać
SJP.pl
nałożyć na kogoś karę, sprawić mu dolegliwość w celu odpłaty za zły uczynek i zniechęcenia do podobnego postępowania w przyszłości
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. karać)
(1.1) dokonany od|karać.
Wiktionary
IPA: uˈkarat͡ɕ, AS: ukarać
Wiktionary
czas. karać
rzecz. karniak mzw., karny mrz., ukaranie n., kara
przym. karny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukarać.
Wiktionary
czas. ukarać, karać
rzecz. kara ż., karniak m., karanie n., karalność ż., karny mrz.
przym. karny, karalny
Wiktionary
przestarzale: karmiąc, utuczać
SJP.pl
przestarzale:
1. karmiąc, utuczyć;
2. karmiąc, zaspokoić czyjś głód;
3. ukarmić się - utuczyć się, upaść się
SJP.pl
w tajemnicy zaplanować coś złego przeciw komuś; uknuć
SJP.pl
rzadko: w tajemnicy planować coś złego przeciw komuś; knuć, kartować
SJP.pl
1. uchwycić zębami; ugryźć; użądlić;
2. urwać zębami; odgryźć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. kąsać, ukąsać)
(1.1) biol. wbić ostry narząd lub jego część w czyjeś ciało
Wiktionary
rzecz. ukąszenie n.
czas. kąsać
Wiktionary
(1.1) uciąć
Wiktionary
1. uchwycić zębami; ugryźć; użądlić;
2. urwać zębami; odgryźć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukąsić.
(1.2) miejsce na ciele, gdzie ktoś lub coś kogoś ukąsiło
Wiktionary
(1.1) Ukąszenie przez osę jest zwykle tylko przykrym incydentem, ale czasem bywa też niebezpieczne.
(1.2) Po spotkaniu z psem sąsiada pozostało mi widoczne ukąszenie na tylnej części ciała.
Wiktionary
IPA: ˌukɔ̃w̃ˈʃɛ̃ɲɛ, AS: ukõũ̯šẽńe
Wiktionary
rzecz. kęs, kęsek, kąsek, kąsanie, kąsacz, zakąska
czas. kąsać, ukąsić, pokąsać
przym. kąsany, pokąsany, kąsający, kąśliwy
przysł. kąśliwie
Wiktionary
(1.1) ugryzienie, użądlenie
(1.2) rana kąsana, ugryzienie, użądlenie
Wiktionary
dawniej: skatować
SJP.pl
dawniej: katując, poniewierać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ukatrupić)
(1.1) niedokonany od|ukatrupić.
Wiktionary
czas. ukatrupić, zakatrupiać, zakatrupić
rzecz. ukatrupianie n., ukatrupienie n., zakatrupianie n., zakatrupienie n.
przym. trupi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. zabijanie, mordowanie
(1.2) pot. przen. niszczenie lub uszkadzanie czegoś
Wiktionary
rzecz. ukatrupienie ndk., zakatrupianie n., zakatrupienie n.
czas. ukatrupiać ndk., ukatrupić dk., zakatrupiać ndk., zakatrupić dk.
Wiktionary
zabić, uśmiercić, uczynić kogoś lub coś trupem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ukatrupiać)
(1.1) pot. pozbawić życia, uczynić trupem
(1.2) pot. przen. zniszczyć lub uszkodzić coś
Wiktionary
rzecz. trup m., truposz m., trupek m., katrupienie n., ukatrupianie ndk., ukatrupienie dk., zakatrupianie n., zakatrupienie n., strupieszenie n.
czas. katrupić ndk., ukatrupiać ndk., zakatrupiać ndk., zakatrupić dk., strupieszeć dk.
przym. trupi
przysł. trupio
Wiktionary
(1.1) zabić, zamordować, ubić, zatłuc
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. zabicie, zamordowanie
(1.2) pot. przen. zniszczenie lub uszkodzenie czegoś
Wiktionary
rzecz. trup mzw./mos., ukatrupianie ndk., zakatrupianie n., zakatrupienie n.
czas. ukatrupiać ndk., ukatrupić dk., zakatrupiać ndk., zakatrupić dk.
Wiktionary
dawniej: rozkaz, dekret carski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. w dawnej i obecnej Rosji dekret, edykt lub akt prawny wyższego rzędu wydawany przez cara lub prezydenta, a w czasach istnienia ZSRR przez najwyższe organy państwowe
Wiktionary
Ukaz (ros. указ) – w dawnej i obecnej Rosji dekret, edykt lub akt prawny wyższego rzędu wydawany przez cara lub prezydenta, a w czasach istnienia ZSRR przez najwyższe organy państwowe. Ukaz jako nazwa aktu prawnego występuje obecnie również w państwach byłego ZSRR, np. Ukrainie lub Tatarstanie (najczęściej w formie dekretu głowy państwa).
Wikipedia
IPA: ˈukas, AS: ukas
Wiktionary
1. książkowe:
a) uczynić widocznym; pokazać;
b) zaprezentować kogoś, coś; opisać, scharakteryzować;
2. ukazać się:
a) książkowe: stać się widocznym; pokazać się;
b) o pismach, książkach itp.: zostać opublikowanym, trafić do sprzedaży
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ukazywać)
(1.1) dokonany od|ukazywać.
Wiktionary
(1.1) W Warszawie na Woli ukazał się duch Bieruta i sprzedawał kiełbasę po 26 zł za kilo.
Wiktionary
IPA: uˈkazat͡ɕ, AS: ukazać
Wiktionary
rzecz. ukazanie n.
czas. ukazywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukazać.
Wiktionary
IPA: ˌukaˈzãɲɛ, AS: ukazãńe
Wiktionary
czas. ukazać, ukazywać
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. ukazać)
(1.1) książk. pokazywać, sprawiać, że coś jest widoczne
czasownik zwrotny niedokonany ukazywać się (dk. ukazać się)
(2.1) stawać się widocznym
Wiktionary
(1.1) Powieść ukazuje niszczące działanie systemów totalitarnych XX wieku.
(2.1) Pachnące cytryną kwiaty magnolii ukazują się w kwietniu.
Wiktionary
IPA: ˌukaˈzɨvat͡ɕ, AS: ukazyvać
Wiktionary
rzecz. ukazywanie n., ukazanie n.
czas. ukazać dk.
Wiktionary
(1.1) przedstawiać
(2.1) pojawiać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukazywać.
Wiktionary
czas. ukazywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ukty
Wiktionary
rzecz. Ukta ż.
:: fż. ukcianka ż.
przym. ukciański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ukty
Wiktionary
rzecz. Ukta ż.
:: fm. ukcianin m.
przym. ukciański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ukty
Wiktionary
rzecz. Ukta ż., ukcianin m., ukcianka ż.
Wiktionary
Urząd Komunikacji Elektronicznej
SJP.pl
hawajski instrument muzyczny, zwykle czterostrunny, podobny do gitary; ukulele
SJP.pl
roślina z rzędu ukęślowców
SJP.pl
Ukęśla (Dillenia L.) – rodzaj roślin należący do rodziny ukęślowatych (Dilleniaceae Salisb.). Obejmuje co najmniej 58 gatunków występujących naturalnie w Azji Południowo-Wschodniej, Australii oraz na wyspach Oceanu Indyjskiego. Nazwa rodzajowa została nadana, by upamiętnić niemieckiego botanika Johanna Jacoba Dilleniusa (1684–1747), który uzyskał tytuł profesora na Uniwersytecie w Oksfordzie w 1734 roku.
Wikipedia
rząd roślin okrytonasiennych
SJP.pl
Wikipedia
podklasa roślin okrytonasiennych
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych
SJP.pl
fale ultrakrótkie
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) techn. = fale ultrakrótkie;
Wiktionary
IPA: u‿ka‿ˈɛf, AS: u‿ka‿ef
Wiktionary
[czytaj: ukfit albo ukaFIT] skrót od: Urząd Kultury Fizycznej i Turystyki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poplamiony
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Urząd Komitetu Integracji Europejskiej
Wiktionary
IPA: ˌu‿ka‿i‿ˈɛ, AS: u‿ka‿i‿e
Wiktionary
Ukiernica – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie pyrzyckim, w gminie Przelewice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 122.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. ukierunkowywać)
(1.1) dokonany od|ukierunkowywać.
Wiktionary
IPA: ˌucɛrũŋˈkɔvat͡ɕ, AS: uḱerũŋkovać
Wiktionary
rzecz. ukierunkowanie n.
czas. ukierunkowywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukierunkować.
Wiktionary
IPA: ˌucɛrũnkɔˈvãɲɛ, AS: uḱerũnkovãńe
Wiktionary
czas. ukierunkować
Wiktionary
czasownik
(1.1) nadawać kierunek czemuś, precyzować, określać zakres
Wiktionary
(1.1) Mamy pracowników nauki, którzy potrafią zagajać, prezydować, ukierunkowywać, podsumowywać, ale nie umieją twórczo pracować.
Wiktionary
IPA: ˌucɛrũŋkɔˈvɨvat͡ɕ, AS: uḱerũŋkovyvać
Wiktionary
rzecz. kierunek m., ukierunkowywanie n.
czas. ukierunkować dk.
Wiktionary
(1.1) precyzować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukierunkowywać.
Wiktionary
IPA: ˌucɛrũnkɔvɨˈvãɲɛ, AS: uḱerũnkovyvãńe
Wiktionary
czas. ukierunkowywać
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poślizgnąć się
Wiktionary
1. poddać kiszeniu, fermentacji mlekowej; zakisić, ukwasić, zakwasić;
2. ukisić się - poddać się ukiszeniu, stać się ukiszonym; zakisić się, ukwasić się, zakwasić się
SJP.pl
nabrać kwaśnego smaku w wyniku ukiszenia; zakisić się, ukwasić się, zakwasić się, ukisić się
SJP.pl
taki, który ukisł (ukisnął); ukisły
SJP.pl
nabrać kwaśnego smaku w wyniku ukiszenia; zakisić się, ukwasić się, zakwasić się, ukisić się
SJP.pl
[czytaj: ukijo e] japońska XVII-wieczna szkoła malarska i drzeworytnicza, podejmująca tematykę dotyczącą życia wielkomiejskiego i jego uciech
SJP.pl
1. uformować rękami z miękkiego, plastycznego materiału; ulepić;
2. ukleić się - ubrudzić się czymś lepkim
SJP.pl
ryba słodkowodna z rodziny karpiowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. niewielka ryba z rodziny karpiowatych;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ukˈlɛja, AS: uklei ̯a
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. uklejka ż.
Wiktionary
dawniej: sklejać, łączyć coś klejem
SJP.pl
mała ukleja
SJP.pl
sieć o drobnych okach, używana głównie w jeziorach do połowu uklei i innych drobnych ryb; uklejnik
SJP.pl
Uklejnica – część wsi Gawin w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Chodecz.
Jeszcze w połowie wieku XIX Uklejnica była jedynie młynem wodnym, ustawionym na strumieniu wpadającym do Jeziora Szczytnowskiego.
W latach 1975–1998 Uklejnica administracyjnie należała do województwa włocławskiego.
Wikipedia
sieć o drobnych okach, używana głównie w jeziorach do połowu uklei i innych drobnych ryb; uklejnica
SJP.pl
dawniej: uklęknięcie, pozycja klęcząca
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) zgiąć nogi w kolanach i oprzeć się na nich na ziemi
Wiktionary
(1.1) Kapłan ukląkł i sunął na kolanach za toczącą się po trotuarze monetą.
Wiktionary
IPA: uˈklɛ̃ŋknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: uklẽŋknõńć
Wiktionary
rzecz. klękanie n.
czas. klęczeć, klękać
Wiktionary
(1.1) klęknąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uklęknąć.
Wiktionary
IPA: ˌuklɛ̃ŋʲcˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: uklẽŋʹḱńė̃ńće
Wiktionary
(1.1) klęknięcie
Wiktionary
1. uderzając lekko, nadać czemuś jakiś kształt, wyrównać coś lub ubić;
2. uklepać się - potocznie: (o sytuacji) ułożyć się jakoś w miarę upływu czasu, stać się mniej dolegliwym lub wrócić do normy
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uklepywać)
(1.1) dokonany od|uklepywać.
Wiktionary
rzecz. uklepywanie n., uklepanie n., klepanie n.
czas. uklepywać ndk., klepać ndk.
Wiktionary
1. uderzając lekko, nadawać czemuś jakiś kształt, wyrównywać coś lub ubijać;
2. uklepywać się - potocznie: (o sytuacji) układać się jakoś w miarę upływu czasu, stawać się mniej dolegliwym lub wracać do normy
SJP.pl
zaplanować potajemnie coś złego
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. knuć)
(1.1) dokonany od|knuć.
Wiktionary
czas. knuć
Wiktionary
1. bardzo pokochać; umiłować;
2. mocno objąć, przytulić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. kochać)
(1.1) bardzo pokochać
(1.2) mocno przytulić
Wiktionary
(1.1) Madzia ukochała misia, którego przywiozła jej ciocia z RFN-u.
Wiktionary
rzecz. kochanie n., ukochanie n., ukochany mos., ukochana ż.
czas. pokochać, kochać ndk.
wykrz. kochanie
przym. ukochany
Wiktionary
kobieta ukochana; kochanka, umiłowana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziewczyna lub kobieta, którą łączy z kimś silna więź uczuciowa, miłość, przywiązanie
Wiktionary
Ukochana (hindi Saathiya / साथिया) – bollywoodzki dramat filmowy, który miał premierę 20 grudnia 2002 roku. W rolach głównych występują Rani Mukerji, Vivek Oberoi i Tanuja. Film jest debiutem reżyserskim Shaada Alego, ścieżkę dźwiękową skomponował A.R. Rahman. Saathiya jest remakiem tamilskiego filmu Alaipayuthey, z 2000 roku.
Wikipedia
(1.1) Dlaczego nie zabrałeś na uroczystość swojej ukochanej?
Wiktionary
rzecz. ukochanie n., ukochany mos.
czas. ukochać
przym. ukochany
Wiktionary
(1.1) bogdanka, dulcynea, kochana, kochanka, luba, miła, najmilsza, nieboga, umiłowana, wybrana, wybranka, dama serca, pani serca
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukochać.
Wiktionary
czas. ukochać, pokochać
rzecz. ukochana ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: ukochany
SJP.pl
osoba ukochana; kochanek, umiłowany
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: ukochać
przymiotnik
(2.1) będący obiektem czyjejś miłości
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) osoba, którą ktoś kocha
Wiktionary
Wikipedia
(2.1) Moja ukochana Emiluniu, brak mi ciebie.
Wiktionary
IPA: ˌukɔˈxãnɨ, AS: ukoχãny
Wiktionary
rzecz. kochany mos., ukochana ż.
czas. ukochać
przym. kochany
Wiktionary
(3.1) kochany
Wiktionary
mocno obejmować, przytulać
SJP.pl
wpłynąć na kogoś, na coś uspokajająco, złagodzić, uśmierzyć (np. ból, cierpienie, żal)
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. koić, ndk. rzad. ukajać)
(1.1) wpłynąć łagodząco, uspokoić, pocieszyć
Wiktionary
(1.1) Mocne pragnienie najlepiej ukoisz następującym napojem: garść jęczmienia pogotuj z kwartą wody, przecedź, dolej cztery łyżki octu i dwie łyżki praśnego miodu.
Wiktionary
czas. koić
rzecz. ukojenie, kojenie
Wiktionary
wpłynąć na kogoś, na coś uspokajająco, złagodzić, uśmierzyć (np. ból, cierpienie, żal)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukoić.
Wiktionary
IPA: ˌukɔˈjɛ̇̃ɲɛ, AS: ukoi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. ukoić, koić
Wiktionary
(1.1) ulga, wytchnienie, złagodzenie, pocieszenie, pociecha, uspokojenie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ukojnie
SJP.pl
książkowo: wpływający łagodząco na kogoś lub na coś; kojący, uśmierzający
SJP.pl
1. potocznie: sprytnie wzbogacić się, zaoszczędzić;
2. dawniej: sprytnie zaplanować; ukartować
SJP.pl
inaczej: skompletowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukompletować.
Wiktionary
czas. ukompletować dk.
rzecz. komplet mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukończyć.
Wiktionary
IPA: ˌukɔ̃j̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: ukõĩ ̯ṇčẽńe
Wiktionary
czas. ukończyć
rzecz. końcówka ż.
Wiktionary
czasownik
(1.1) sprawić, że coś zostaje zrobione w całości
(1.2) przerobić w całości materiał/program kursu/szkoły i zdać wymagane egzaminy
Wiktionary
(1.2) Z Żytomierza wyjechał do Kijowa, i na tamtejszym uniwersytecie ukończył prawo.
Wiktionary
IPA: uˈkɔ̃j̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ, AS: ukõĩ ̯ṇčyć
Wiktionary
rzecz. końcówka ż., koniec m., ukończenie
czas. kończyć
przym. skończony
ims. skończony
Wiktionary
(1.1) skończyć, zakończyć
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. ukonkretniać)
(1.1) dokonany od|ukonkretniać.
Wiktionary
rzecz. ukonkretnianie n., ukonkretnienie n.
Wiktionary
uczynić konsekwentnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukonstytuować.
Wiktionary
czas. ukonstytuować dk.
rzecz. konstytucja ż.
Wiktionary
1. dawniej: zadowolić kogoś;
2. ukontentować się - dawniej: odczuć zadowolenie
SJP.pl
1. dawniej: zadowolić kogoś;
2. ukontentować się - dawniej: odczuć zadowolenie
SJP.pl
to, co zostało ukopane; urobek
SJP.pl
Budowla ziemna – budowla, której podstawowym tworzywem jest grunt, wykonana w gruncie lub z gruntu.
Wikipedia
wydobyć, wykopać jakąś ilość czegoś, np. ziemniaków, z ziemi; nakopać
SJP.pl
potocznie: kopiąc, wydobywać pewną ilość czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. koronować)
(1.1) dokonać aktu koronacji
(1.2) dokonać czegoś najznakomitszego w swojej działalności; stać się najwybitniejszym osiągnięciem
czasownik zwrotny dokonany ukoronować się (ndk. koronować się)
(2.1) zostać ukoronowanym
Wiktionary
rzecz. koronka ż., koronacja ż., ukoronowanie n., korona ż.
przym. koronacyjny, koroniasty, koronny
czas. koronować
Wiktionary
(1.2) wieńczyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukoronować.
(1.2) dzieło lub osiągnięcie będące najważniejszym, najbardziej efektownym lub ostatecznym w czyjejś karierze zawodowej lub w czyimś życiu
Wiktionary
IPA: ˌukɔrɔ̃nɔˈvãɲɛ, AS: ukorõnovãńe
Wiktionary
czas. ukoronować dk.
rzecz. koronka ż., koronowanie n., koronacja ż., korona ż.
przym. koronacyjny
Wiktionary
(1.1) zwieńczenie
Wiktionary
preparat ułatwiający ukorzenianie się sadzonek
SJP.pl
uniżyć, uznać wyższość
SJP.pl
skos;
1. powierzchnia ukośna;
2. kawałek tkaniny odcięty ukośnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ukośna powierzchnia
Wiktionary
Faseta – pojęcie wieloznaczne, używane w budownictwie i jubilerstwie.Inaczej faza – ukos, ucios, skośne ścięcie narożnika lub graniastej krawędzi, w celu ochrony przed uszkodzeniem od przypadkowego uderzenia.
Wikipedia
(1.1) Żertwy leżały ukosem, jedna na drugiej.
(1.1) Narciarka zjechała ukosem po stoku.
Wiktionary
rzecz. ukośnik mrz., ukośność ż.
przym. kosy, ukośny
przysł. ukośnie, ukośniej, ukośno
Wiktionary
(1.1) skos
Wiktionary
przecinając jakąś powierzchnię pod kątem ostrym; ukośnie, na ukos, w skos, na skos, z ukosa, ze skosa
SJP.pl
skosić pewną ilość czegoś, np. trawy, zboża
SJP.pl
Wikipedia
rodzina roślin z rzędu dyniowców; begoniowate
SJP.pl
Wikipedia
o cechach ukośnicowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób ukośny, na ukos
Wiktionary
rzecz. ukos m.
przym. ukośny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ukośnie
SJP.pl
znak graficzny w postaci ukośnej linii, oddzielający słowa w tekście
SJP.pl
Ukośnik – znak pisarski mający postać ukośnej kreski. W zależności od tego, w którą stronę pochylony jest ukośnik, ma on różne nazwy:
Wikipedia
o cechach ukośnikowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach ukośnikowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
nachylony pod kątem, pochyły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nachylony w stosunku do czegoś pod kątem ostrym
Wiktionary
(1.1) Kalenica to (najwyższa) krawędź między dwiema ukośnymi połaciami dachu.
(1.1) Akcent ostry to znak diakrytyczny w postaci ukośnej kreski wznoszącej się od lewej do prawej.
Wiktionary
IPA: uˈkɔɕnɨ, AS: ukośny
Wiktionary
rzecz. ukos mrz., ukośnik m., ukośnica ż.
przym. skośny
przysł. ukośnie, skośnie, na ukos
Wiktionary
(1.1) skośny, pochyły
Wiktionary
przycinać ukośnie krawędzi blachy przed zespawaniem
SJP.pl
pilarka ukosowa - pilarka do cięcia elementów drewnianych pod kątem; ukośnica
SJP.pl
1. ubrać w odpowiedni kostium dla celów scenicznych;
2. ukostiumować się - przebrać się w kostium sceniczny
SJP.pl
dawniej: ukuć, wykuć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukołysać.
Wiktionary
rzecz. kołysanka ż.
czas. kołysać
Wiktionary
pejoratywnie: Ukrainka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pejor. pogardliwe określenie na Ukraińca
Wiktionary
skrót od: ukraiński
SJP.pl
skrót
(1.1) = ukraiński
Wiktionary
Język ukraiński (ukr. українська мова, ukrajins’ka mowa) – język z grupy wschodniosłowiańskiej. Szacunki dotyczące liczby osób mówiących po ukraińsku są różne, przez co trudno określić, czy jest bardziej rozpowszechniony od języka polskiego, choć niewątpliwie jest to drugi język wschodniosłowiański pod względem popularności. Używany jest głównie na terenie Ukrainy, gdzie ma status języka urzędowego, a ponad 3/4 mieszkańców zadeklarowało go jako język ojczysty. Występuje także w państwach sąsiednich – jak Rosja, Białoruś, Polska i Mołdawia – oraz dalszych jak Stany Zjednoczone i Kanada.
Wikipedia
przym. ukrainny
Wiktionary
pejoratywnie: Ukrainka
SJP.pl
żartobliwie: kraść - zabierać czyjąś własność; skradać
SJP.pl
niepostrzeżenie, cichaczem, cichcem, potajemnie
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) tak, żeby nie zwrócić niczyjej uwagi
Wiktionary
(1.1) Uczniowie ukradkiem spoglądali na zegarki.
(1.1) Jego stukanie ukradkiem w telefon pod torbą było przezabawne.
Wiktionary
IPA: uˈkratʲcɛ̃m, AS: ukratʹḱẽm
Wiktionary
rzecz. ukradek m.
czas. ukraść dk.
przym. ukradkowy
Wiktionary
(1.1) chyłkiem, niepostrzeżenie
Wiktionary
cecha czegoś ukrywanego przed kimś, utrzymywanego w tajemnicy; potajemność
SJP.pl
ukrywany przed kimś, utrzymywany w tajemnicy; potajemny
SJP.pl
państwo w Europie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Europie ze stolicą w Kijowie;
Wiktionary
Ukraina (ukr. Україна, Ukrajina, [ʊkrɐˈjinɐ] ( odsłuchaj)) – państwo unitarne, położone w Europie Wschodniej. Graniczy od północy z Białorusią, od zachodu z Polską, Słowacją i Węgrami, od południa oblewają ją wody morza Czarnego i morza Azowskiego oraz graniczy z Rumunią i Mołdawią, a od północnego wschodu i wschodu z Rosją. Stolicą Ukrainy jest Kijów.
Wikipedia
(1.1) Ukraina jest dużym krajem europejskim.
(1.1) Wojna na Ukrainie to jedno z najstraszliwszych wydarzeń XXI wieku.
Wiktionary
IPA: ˌukraˈjĩna, AS: ukrai ̯ĩna
Wiktionary
rzecz. ukraińszczyzna ż., ukraina ż., ukrainizm m., ukraiński m., Ukrainiec m., Ukrainka ż., ukraińskość ż., ukrainizacja ż.
czas. ukrainizować ndk.
przym. ukraiński, ukrainny
przysł. po ukraińsku
Wiktionary
obywatel Ukrainy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. człowiek narodowości ukraińskiej, obywatel Ukrainy, mieszkaniec Ukrainy
Wiktionary
Ukraińcy (ukr. українці, ukrajinci) – naród słowiański, historycznie zwany Rusinami, mieszkający w Europie Wschodniej, głównie w granicach Ukrainy (także w państwach sąsiednich: w Rosji, Białorusi, Polsce, Słowacji i Mołdawii), zaliczani do Słowian wschodnich (obok Białorusinów i Rosjan). Ukraińcy są potomkami plemion, zamieszkujących południe Rusi Kijowskiej.
Wikipedia
(1.1) W Kanadzie mieszka ponad milion Ukraińców.
Wiktionary
IPA: ˌukraˈjĩɲɛt͡s, AS: ukrai ̯ĩńec
Wiktionary
rzecz. ukraiński m., Ukraina ż., ukrainizm m., ukrainistyka ż.
:: fż. Ukrainka ż.
przym. ukraiński, ukrainny
przysł. po ukraińsku
Wiktionary
(1.1) pogard. rezun, szoszon, upainiec lwów|{{pogard. kaban}}
Wiktionary
nauka o języku, kulturze i literaturze ukraińskiej
SJP.pl
Ukrainistyka – dział slawistyki zajmujący się badaniem literatury, języka i kultury ukraińskiej. Jest to też potoczna nazwa kierunku studiów związanego z tymi badaniami.
Wikipedia
1. w języku hebrajskim: mowa Ukraińców, nazwa języka ukraińskiego
2. minerał z gromady boranów, uwodniony boran sodu i wapnia krystalizujący w układzie trójskośnym; uleksyt, ulexyt, tiza, tinkalcyt, boronatrokalcyt
SJP.pl
wprowadzanie ukraińskiego języka, kultury, religii itp. w krajach podbitych przez Ukraińców; poddawanie się wpływom ukraińskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kult. socjol. przyswajanie lub narzucanie kultury ukraińskiej i języka ukraińskiego;
(1.2) nadawanie czemuś ukraińskiego charakteru lub właściwości
Wiktionary
Ukrainizacja – proces przyswajania lub przymusowego narzucania języka lub kultury ukraińskiej.
Jednym z przejawów ukrainizacji była tzw. polityka ukrainizacji prowadzona w Ukraińskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej w latach 1923–1929, która była częścią polityki korienizacji. Celem ukrainizacji w tym okresie było wzmocnienie władzy radzieckiej na obszarze Ukraińskiej SRR przez koncesje w formie wprowadzenia języka ukraińskiego w szkołach, publikacji i innych dziedzinach życia kulturalnego i w administracji. Ukrainizacja ta trwała do lat 1932–1933 i ostatecznie zastąpiła ją polityka rusyfikacyjna.
Wikipedia
rzecz. Ukraina ż., Ukrainiec m., Ukrainka ż., ukraina ż., kraj m., kraina ż., ukrainizowanie n., zukrainizowanie n., ukraińskość ż., ukraiński m., ukrainizm m., ukrainistyka ż., ukrainista m., ukrainistka ż.
czas. ukrainizować ndk., zukrainizować dk.
przym. ukraiński, antyukraiński, proukraiński, ukrainny, ukrainistyczny
Wiktionary
wyraz, zwrot lub konstrukcja składniowa wzorowane na języku ukraińskim albo z niego przejęte
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka ukraińskiego;
Wiktionary
Ukrainizm – wyraz, zwrot lub konstrukcja zdaniowa przejęta z języka ukraińskiego przez inne kultury językowe lub na tym języku wzorowana, szczególna postać rutenizmu.
Wikipedia
IPA: ˌukraˈjĩɲism̥, AS: ukrai ̯ĩńism̦
Wiktionary
rzecz. Ukraina ż., Ukrainiec mos., Ukrainka ż., ukrainistyka ż., ukrainista mos., ukrainistka ż., ukrainizacja ż., ukrainizowanie n., ukraińskość ż., ukraiński mrz., ukraina ż.
przym. ukraiński, ukrainny
czas. ukrainizować
Wiktionary
1. poddawać wpływom ukraińskim;
2. ukrainizować się - przybierać cechy ukraińskie
SJP.pl
obywatelka Ukrainy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. kobieta lub dziewczyna narodowości ukraińskiej, obywatelka Ukrainy, mieszkanka Ukrainy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Narzeczona Adama jest Ukrainką.
Wiktionary
IPA: ˌukraˈjĩŋka, AS: ukrai ̯ĩŋka
Wiktionary
rzecz. Ukraina ż., ukraina ż., ukrainizm m., ukraiński m.
:: fm. Ukrainiec m.
przym. ukraiński, ukrainny
przysł. po ukraińsku
Wiktionary
(1.1) pogard. upainka, szoszonka, rezunka
Wiktionary
przestarzale: ukraiński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. ukraiński
(1.2) śrpol. pograniczny
Wiktionary
rzecz. ukrainizacja ż., Ukraina ż., Ukrainiec m., Ukrainka ż., ukraińskość ż., ukrainizowanie n., zukrainizowanie n., ukraiński m., proukraińskość ż., antyukraińskość ż., ukrainistyka ż., ukrainista m., ukrainistka ż., ukrainizm m.
czas. ukrainizować ndk., zukrainizować dk.
przym. ukraiński, proukraiński, antyukraiński, ukr.
przysł. ukraińsko, proukraińsko, antyukraińsko
skr. ukr.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w zakresie politologicznej, filologicznej, historycznej i kulturowej wiedzy o Ukrainie
Wiktionary
IPA: ˌukrajĩnɔˈznaft͡sa, AS: ukrai ̯ĩnoznafca
Wiktionary
przym. ukrainoznawczy
rzecz. ukrainoznawstwo, ukrainoznawczyni
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący ukrainoznawstwa, związany z ukrainoznawstwem
Wiktionary
IPA: ˌukrajĩnɔˈznaft͡ʃɨ, AS: ukrai ̯ĩnoznafčy
Wiktionary
rzecz. ukrainoznawstwo n., ukrainoznawca m., ukrainoznawczyni ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) specjalistka w zakresie politologicznej, filologicznej, historycznej i kulturowej wiedzy o Ukrainie
Wiktionary
IPA: ˌukrajĩnɔznafˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: ukrai ̯ĩnoznafčỹńi
Wiktionary
przym. ukrainoznawczy
rzecz. ukrainoznawstwo, ukrainoznawca
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dyscyplina naukowa obejmująca politologiczną, filologiczną, historyczną i kulturową wiedzę o Ukrainie
Wiktionary
IPA: ˌukrajĩnɔˈznafstfɔ, AS: ukrai ̯ĩnoznafstfo
Wiktionary
rzecz. ukrainoznawca m., ukrainoznawczyni ż.
przym. ukrainoznawczy
Wiktionary
związany z Ukrainą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Ukrainy lub Ukraińców, charakterystyczny dla Ukrainy lub Ukraińców
(1.2) odnoszący się do języka ukraińskiego (2.1)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. wschodniosłowiański język używany na Ukrainie;
Wiktionary
Język ukraiński (ukr. українська мова, ukrajins’ka mowa) – język z grupy wschodniosłowiańskiej. Szacunki dotyczące liczby osób mówiących po ukraińsku są różne, przez co trudno określić, czy jest bardziej rozpowszechniony od języka polskiego, choć niewątpliwie jest to drugi język wschodniosłowiański pod względem popularności. Używany jest głównie na terenie Ukrainy, gdzie ma status języka urzędowego, a ponad 3/4 mieszkańców zadeklarowało go jako język ojczysty. Występuje także w państwach sąsiednich – jak Rosja, Białoruś, Polska i Mołdawia – oraz dalszych jak Stany Zjednoczone i Kanada.
Wikipedia
(1.1) W zeszłym roku byliśmy w ukraińskich Karpatach.
(2.1) Jak to powiedzieć po ukraińsku?
Wiktionary
IPA: ˌukraˈjĩj̃sʲci, AS: ukrai ̯ĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. ukraińszczyzna ż., Ukraina ż., ukraina ż., Ukrainiec m., Ukrainka ż., ukraińskość ż., ukrainizm m., ukrainizacja ż., ukrainizowanie n.
czas. ukrainizować ndk.
przysł. ukraińsko, po ukraińsku
przym. ukrainny
Wiktionary
(2.1) daw. rusiński
Wiktionary
dotyczący Ukrainy i Polski
SJP.pl
1. posługujący się językiem ukraińskim;
2. napisany w języku ukraińskim;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się językiem ukraińskim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem ukraińskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem ukraińskim
(1.3) spisany, stworzony w języku ukraińskim
Wiktionary
IPA: ˌukraˈjĩj̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ukrai ̯ĩĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
zespół cech charakterystycznych dla Ukrainy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. język ukraiński
Wiktionary
(1.1) Polacy z kresów przejęli sporo z ukraińszczyzny.
Wiktionary
rzecz. Ukraina ż., Ukrainiec mos., Ukrainka ż.
przym. ukraiński
Wiktionary
(1.1) (język) ukraiński
Wiktionary
przywłaszczyć sobie cudzą rzecz
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) zabrać coś komuś (bez jego wiedzy) i sobie to przywłaszczyć
(1.2) przedstawić jako własny cudzy utwór (literacki, muzyczny, filmowy, itp.)
Wiktionary
(1.1) Ukraść pieniądze potrafi każdy, ale przyznać się tylko nieliczni.
(1.2) Nie mogłeś tego sam napisać. Musiałeś to ukraść, pewnie w Internecie to znalazłeś.
Wiktionary
IPA: ˈukraɕt͡ɕ, AS: ukraść
Wiktionary
czas. rozkraść, wkraść się, kraść ndk.
rzecz. kradzież ż.
przysł. ukradkiem
Wiktionary
(1.1,2) obrabować, porwać, przywłaszczyć, zagarnąć, zawłaszczyć, zrabować; pot. capnąć, chapnąć, drapnąć, gwizdnąć, podiwanić, podpieprzyć, podprowadzić, podwędzić, podwinąć, rąbnąć, walnąć, zaiwanić, zajumać, zakosić, zarąbać, zgarnąć, zwędzić, zwinąć; reg. śl. dychnóć.
(1.2) zrobić plagiat, skopiować; pot. zerżnąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukręcać.
Wiktionary
czas. ukręcać ndk.
Wiktionary
odsetek podmiotów, które zaciągnęły kredyt
SJP.pl
miejsce, do którego może dochodzić tabor kolejowy na jednym z torów rozgałęzionych, nie tamując przejazdu na drugim torze
SJP.pl
Ukres – miejsce przy zbiegających się torach (rozjazd, skrzyżowanie torów), dokąd wolno zająć tor taborem bez uniemożliwiania przejazdu po drugim torze. Ukres jest wyznaczony przez miejsce, gdzie spotykają się skrajnie sąsiednich torów. W uproszczeniu, jest to miejsce dokąd można bezpiecznie zatrzymać skład, tak że jego obrys nie będzie zachodził na sąsiedni tor.
Wikipedia
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ukroić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukrócać.
Wiktionary
rzecz. nieukrócanie n.
czas. ukrócać ndk.
Wiktionary
1. uczynić krótszym; zmniejszyć;
2. powstrzymać; uśmierzyć
SJP.pl
odciąć coś; oderwać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ukrajać, ukrawać)
(1.1) odciąć kawałek czegoś
Wiktionary
(1.1) Ukroił sobie kawałek chleba.
Wiktionary
IPA: uˈkrɔjit͡ɕ, AS: ukroi ̯ić
Wiktionary
rzecz. krojenie n., ukrojenie n.
czas. kroić ndk., wykroić dk.
przym. ukrojony
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|ukroć.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukroić.
Wiktionary
czas. ukroić
Wiktionary
1. wrząca ciecz; war, wrzątek;
2. upał, żar, spiekota; skwar;
3. jak (mucha) w ukropie - pospiesznie, bardzo szybko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wrzątek; ciecz (najczęściej woda) w stanie wrzenia (zamieniania się w parę)
(1.2) przen. upał
Wiktionary
(1.1) Naczynie pękło i ukrop rozlał się po stole.
Wiktionary
IPA: ˈukrɔp, AS: ukrop
Wiktionary
(1.1) wrzątek, przest. war
Wiktionary
przestarzale: napisać szybko, dużo lub bez wysiłku; kropnąć
SJP.pl
1. odłamywać, odłupywać kawałek czegoś; odkruszać, ukruszać;
2. ukruszać się - odłamywać się od czegoś, z czym tworzyło się większą całość; odkruszać się
SJP.pl
dawniej, przenośnie: zbroczyć, zaplamić krwią, zakrwawić
SJP.pl
ukrwiać się - o narządach, częściach ciała: wypełniać się krwią
SJP.pl
1. zwiększyć ilość krwi w danej części ciała;
2. ukrwić się - o narządach, częściach ciała: wypełnić się krwią
SJP.pl
dopływ krwi do narządu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. fizj. dopływ krwi
Wiktionary
przym. ukrwiony, krwawy
rzecz. krwawnik mzw./mrz., krew ż.
czas. krwawić
Wiktionary
(1.1) unaczynienie
Wiktionary
1. zwiększyć ilość krwi w danej części ciała;
2. ukrwić się - o narządach, częściach ciała: wypełnić się krwią
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) anat. taki, który ma wyraźny dopływ krwi
Wiktionary
rzecz. ukrwienie n.
czas. krwawić
Wiktionary
(1.1) unaczyniony
Wiktionary
schować, zamaskować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ukrywać)
(1.1) dokonany od|ukrywać.
Wiktionary
IPA: ˈukrɨt͡ɕ, AS: ukryć
Wiktionary
czas. kryć, ukrywać
rzecz. ukrycie n., przykrywka ż., ukrywacz m.
Wiktionary
czasownik
(1.1) poznań. uciąć, rozdrobnić
Wiktionary
rzecz. ukrychanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukrychać.
Wiktionary
czas. ukrychać dk.
Wiktionary
schować, zamaskować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukryć.
(1.2) miejsce niewidoczne, służące do schowania czegoś
Wiktionary
Schron – rodzaj budowli obronnej lub ochronnej o przeznaczeniu wojskowym bądź cywilnym.
Wikipedia
(1.2) Nagle wszyscy wyszli z ukrycia, żeby nikt nie posądził, że to oni są winni.
Wiktionary
IPA: uˈkrɨt͡ɕɛ, AS: ukryće
Wiktionary
czas. ukryć dk., ukrywać ndk.
rzecz. ukrywacz m., ukrywanie
Wiktionary
(1.2) kryjówka, skrytka
Wiktionary
ukrytek mauretański - drapieżny chrząszcz osiągający długość ciała od 6 do 11 milimetrów, zwierzę mieszkające między innymi pod korą dębów
SJP.pl
schować, zamaskować
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, o którym nikt nie wie, którego ktoś nie chce ujawnić
Wiktionary
(1.1) Ukryty za wojskowym dżipem pułkownik Minani wyciągnął z samochodu wielki, obdrapany megafon i zwrócony twarzą w stronę zarośli, gardłowym głosem wykrzykiwał rozkazy.
Wiktionary
IPA: uˈkrɨtɨ, AS: ukryty
Wiktionary
(1.1) niewidoczny, schowany, utajony
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. ukryć)
(1.1) schować, umieścić w zasłoniętym, niewidocznym miejscu, umieścić w zamknięciu; skrywać przed wzrokiem ludzkim
(1.2) nie podawać wszystkich informacji, przemilczać coś o ważnego
czasownik zwrotny ukrywać się
(2.1) schować się w niewidocznym, bezpiecznym miejscu
Wiktionary
(1.1) Mężczyzna przez wiele lat ukrywał broń w piwnicy.
(2.1) Wszyscy mieszkańcy ukrywają się przed huraganem, który ma nadejść w ciągu najbliższych kilku dni.
(2.1) Wiedzieli, że są poszukiwani, dlatego ukrywali się za granicą.
Wiktionary
IPA: uˈkrɨvat͡ɕ, AS: ukryvać
Wiktionary
rzecz. ukrywacz mos., przykrywka ż., ukrywanie n., ukrycie n., skrycie n.
czas. kryć ndk., ukryć dk.
przysł. skrycie
Wiktionary
(1.1) chować, skrywać
(1.2) zatajać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. ktoś, kto coś ukrywa, chowa, gromadzi w sekretnym miejscu
Wiktionary
(1.1) „Adwokat może występować jako «pomocnik i ukrywacz przestępcy, wróg prawa, państwa i społeczeństwa». Tak więc przyjęcie kodeksu zabezpieczałoby członków zawodu przed łamaniem norm (…).
Wiktionary
rzecz. ukrywanie n., ukrycie n.
czas. kryć ndk., ukryć dk., ukrywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukrywać.
Wiktionary
IPA: ˌukrɨˈvãɲɛ, AS: ukryvãńe
Wiktionary
czas. ukrywać
rzecz. ukrycie n., ukrywacz m.
Wiktionary
przybić kogoś do krzyża, zabić kogoś przez przybicie do krzyża
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. krzyżować)
(1.1) hist. zabić kogoś poprzez przybicie do krzyża
(1.2) przen. zamęczyć, dotkliwie doświadczyć, np. naród
Wiktionary
(1.1) Jezusa ukrzyżowano na Golgocie.
Wiktionary
rzecz. krzyżowa ż., Krzyżowa ż., ukrzyżowany mos., ukrzyżowanie n., krzyż mrz., krzyżówka ż., ukrzyżowywanie n.
czas. krzyżować ndk.
przym. krzyżowy, ukrzyżowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zadanie śmierci poprzez przybicie do krzyża
Wiktionary
Ukrzyżowanie – rodzaj kary śmierci stosowanej w starożytności m.in. przez Persów, Rzymian, Fenicjan i Kartagińczyków, jako forma hańbiącej egzekucji na niewolnikach, buntownikach i innych osobach niebędących pełnoprawnymi obywatelami.
Kara ta była stosowana nierzadko na masową skalę, jak w roku 71 p.n.e., gdy ukrzyżowano około 6000 uczestników powstania Spartakusa.
Wikipedia
IPA: ˌukʃɨʒɔˈvãɲɛ, AS: ukšyžovãńe
Wiktionary
rzecz. krzyżowa ż., Krzyżowa ż., ukrzyżowany mos., krzyżowanie n., krzyż m., krzyżyk m., skrzyżowanie n., krzyżówka ż., ukrzyżowywanie n.
czas. ukrzyżować dk., krzyżować ndk., skrzyżować dk.
przym. krzyżowy, ukrzyżowany
przysł. krzyżowo
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: ukrzyżować
przymiotnik
(2.1) przybity do krzyża w celu uśmiercenia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) kult. rel. Chrystus wiszący na krzyżu
Wiktionary
(3.1) Zawitaj ukrzyżowany! / Jezu Chryste przez Twe rany, / Królu na niebie, prosimy Ciebie, / Ratuj nas w każdej potrzebie.
Wiktionary
rzecz. krzyżowanie n., ukrzyżowanie n.
czas. krzyżować ndk., ukrzyżować dk.
Wiktionary
(3.1) Chrystus
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukrzyżowywać.
Wiktionary
rzecz. ukrzyżowanie n.
czas. ukrzyżowywać ndk., ukrzyżować dk.
Wiktionary
skrót od: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego (w Warszawie);
Wiktionary
czasownik
(1.1) złamać metal, w szczególności przez wielokrotne zginanie w tym samym miejscu (przez zmęczenie materiału)
Wiktionary
(1.1) Dlaczego uksyłeś ten kawałek drutu?
Wiktionary
IPA: ˈuksɨt͡ɕ, AS: uksyć
Wiktionary
(1.1) złamać, ułamać
Wiktionary
1. nadać kształt, formę; uformować;
2. rozwinąć, wykształcić, udoskonalić, wyrobić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. kształtować)
(1.1) nadać kształt
(1.2) wpłynąć na coś
Wiktionary
(1.1) Inżynier Jaworski ukształtował nasze wszystkie postulaty w formie listu otwartego do prezesa.
(1.2) W wywiadzie dla jednego z regionalnych dzienników artysta przyznał, że jego światopogląd ukształtowała nie tyle szkoła, co dziadkowie i ulubione lektury.
Wiktionary
IPA: ˌukʃtawˈtɔvat͡ɕ, AS: ukštau̯tovać
Wiktionary
rzecz. kształtowanie n., kształt, ukształtowanie, ukształtowywanie
czas. kształtować
przym. kształtny, kształtowy
Wiktionary
uformować
Wiktionary
1. nadać kształt, formę; uformować;
2. rozwinąć, wykształcić, udoskonalić, wyrobić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukształtować.
Wiktionary
czas. kształtować ndk., ukształtować dk.
przym. kształtny, kształtowy
rzecz. kształtowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukształtowywać.
Wiktionary
IPA: ˌukʃtawtɔvɨˈvãɲɛ, AS: ukštau̯tovyvãńe
Wiktionary
czas. ukształtowywać, ukształtować, kształtować
rzecz. kształcenie, kształt, kształtowanie
Wiktionary
(1.1) kształtowanie
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Ukta (dawniej Stara Ukta, niem. Alt Ukta) – wieś mazurska w Polsce, w sołectwie Ukta, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Ruciane-Nida nad Krutynią i przy skrzyżowaniu drogi wojewódzkiej nr 609 z drogą wojewódzką nr 610. Do 1954 r. siedziba gminy Ukta. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
1. wytworzyć coś za pomocą kucia;
2. ułożyć, wymyślić (nowe słowo, termin, powiedzenie)
SJP.pl
przysiadać na piętach, zginając kolana
SJP.pl
hawajski instrument muzyczny, zwykle czterostrunny, podobny do gitary; ukelele
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. czterostrunowy instrument muzyczny, odmiana gitary o małych rozmiarach;
Wiktionary
Ukulele – instrument muzyczny z grupy instrumentów strunowych szarpanych. W najpopularniejszej formie podobny jest do niewielkiej gitary, chociaż istnieją ukulele o innych kształtach pudła rezonansowego. Zwykle ma cztery struny, rzadziej sześć lub osiem, ale maksymalnie w czterech parach strojonych unisono lub oktawami. Gra się palcami lub z użyciem kostki (piórka/plektronu). Najczęściej wykorzystywane jako instrument akompaniujący, ale używane również do gry solowej.
Wikipedia
(1.1) Mężczyzna podniósł swoje ukulele i przystąpił do gry, popisując się swoją wirtuozerią.
Wiktionary
IPA: ˌukuˈlɛlɛ, AS: ukulele
Wiktionary
osoba grająca na ukulele
SJP.pl
kobieta grająca na ukulele
SJP.pl
1. wytwarzać coś za pomocą kucia;
2. układać, wymyślać (nowe słowo, termin, powiedzenie)
SJP.pl
[czytaj: u-ka-WU] skrót od: Uniwersytet Kazimierza Wielkiego (w Bydgoszczy)
SJP.pl
roślina z rodziny złożonych
SJP.pl
Ukwap (Antennaria Gaertn.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Obejmuje 45 gatunków. Występuje naturalnie na półkuli północnej na obszarach o klimacie umiarkowanym lub podzwrotnikowym (lecz nie w Afryce). W Europie występuje 6 gatunków, z czego do flory Polski należą dwa gatunki – ukwap dwupienny (A. dioica) i ukwap karpacki (A. carpatica).
Wikipedia
przewidywana ilość produktu ukwaszonego w przedsiębiorstwie zajmującym się poddawaniem fermentacji mlekowej np. kapusty, ogórków itp.
SJP.pl
dawniej: zasłaniać kwefem; woalować
SJP.pl
przedstawiciel rzędu z podgromady koralowców, obejmującego wiele gatunków charakteryzujących się jaskrawą barwą i pięknym kształtem, podobnym do kwiatów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Actiniaria|ref=tak., bezszkieletowe zwierzę z rzędu ukwiałów, prowadzące osiadłych lub półosiadłych tryb życia;
Wiktionary
Ukwiały (Actiniaria) – rząd bezszkieletowych, osiadłych lub półosiadłych koralowców sześciopromiennych (Hexacorallia) żyjących pojedynczo, często intensywnie ubarwionych, z wyraźnymi deseniami. Zwierzęta te często żyją w symbiozie z innymi organizmami. Do najbardziej znanych ukwiałów zalicza się: Aiptasia diaphana, Actinia equina (ukwiał koński) oraz ukwiały symbiotyczne Stoichactis, Radianthus. Niektóre gatunki są hodowane w akwariach morskich.
Wikipedia
przedstawiciel rzędu z podgromady koralowców, obejmującego wiele gatunków charakteryzujących się jaskrawą barwą i pięknym kształtem, podobnym do kwiatów
SJP.pl
Ukwiały (Actiniaria) – rząd bezszkieletowych, osiadłych lub półosiadłych koralowców sześciopromiennych (Hexacorallia) żyjących pojedynczo, często intensywnie ubarwionych, z wyraźnymi deseniami. Zwierzęta te często żyją w symbiozie z innymi organizmami. Do najbardziej znanych ukwiałów zalicza się: Aiptasia diaphana, Actinia equina (ukwiał koński) oraz ukwiały symbiotyczne Stoichactis, Radianthus. Niektóre gatunki są hodowane w akwariach morskich.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukwiecać.
Wiktionary
rzecz. nieukwiecanie n., kwiaciarka ż.
czas. ukwiecić, ukwiecać ndk.
przysł. kwiecisto
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukwiecić.
Wiktionary
czas. ukwiecić
rzecz. kwiaciarka ż., kwietnik mrz./mzw.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. kwiecić, ukwiecać)
(1.1) przyozdobić w kwiaty
(1.2) obsadzić kwiatami
Wiktionary
IPA: uˈkfʲjɛ̇t͡ɕit͡ɕ, AS: ukfʹi ̯ėćić
Wiktionary
rzecz. kwiat m., kwietnik m., kwiaciarz m., kwiaciarka ż., kwiaciareczka ż., kwiaciarnia ż., kwiaciarenka ż., kwiecień m., ukwiecenie n., ukwiecanie n., kwiecenie n., kwitnienie n., zakwitnięcie n., zakwitanie n.
czas. kwiecić ndk., ukwiecać ndk., kwitnąć ndk., zakwitać ndk., zakwitnąć dk.
przym. kwiatowy, kwietny, kwiaciarski, kwietniowy
przysł. kwiecisto
Wiktionary
złożony z kwiatów, pełen kwiatów; kwietny, kwiecisty
SJP.pl
ułożenie, organizacja czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zbiór elementów powiązanych ze sobą w jakiś sposób;
(1.2) ułożenie, uszeregowanie, zestawienie
(1.3) porozumienie
(1.4) pot. układ elektroniczny (jako większa całość);
(1.5) pot. układ scalony;
(1.6) chem. część materii o konkretnych właściwościach chemicznych i fizycznych, oddzielona od otoczenia
Wiktionary
Układ (pakt, system)
Wikipedia
(1.1) Silnik nigdy nie będzie pracował w takim układzie.
(1.3) Wczoraj dwa supermocarstwa podpisały układ o redukcji broni atomowej.
(1.4) W tym układzie spalił się scalak, trzeba go wymienić.
(1.5) Ten układ jest spalony.
Wiktionary
IPA: ˈukwat, AS: uku̯at
Wiktionary
rzecz. układanie n., nieukładanie n., ułożenie n., układanka ż., układacz m., układaczka ż.
czas. ułożyć dk., układać ndk.
przym. układowy, wewnątrzukładowy, układny
Wiktionary
(1.1) system, konfiguracja
(1.3) porozumienie, umowa
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. ułożyć)
(1.1) doprowadzać coś do porządku
(1.2) tworzyć całość z określonych elementów
(1.3) komponować, tworzyć utwór
(1.4) tresować zwierzę do posłuszeństwa
czasownik zwrotny niedokonany układać się
(2.1) negocjować
(2.2) o ubraniu: przybierać na kimś określony kształt
(2.3) o wydarzeniach, sytuacji: rozwijać się
Wiktionary
(1.1) Mama kazała mi ułożyć zabawki.
(1.3) Ułożyłem dla ciebie piosenkę.
Wiktionary
IPA: ukˈwadat͡ɕ, AS: uku̯adać
Wiktionary
rzecz. układ m., układzik m., układanka ż., układanie n., ułożenie n., kładzenie n., składanie n., złożenie n., układacz m., układaczka ż., układnica ż.
czas. ułożyć dk., składać ndk., złożyć dk., kłaść ndk.
przym. ułożony, układny, układowy, układankowy
przysł. układnie
Wiktionary
(1.1) porządkować
Wiktionary
ktoś, kto zajmuje się układaniem czegoś, zestawianiem jakichś części w całość
SJP.pl
cecha czegoś dającego się ułożyć
SJP.pl
dający się ułożyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: układanka
Wiktionary
rzecz. układanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|układać.
Wiktionary
IPA: ˌukwaˈdãɲɛ, AS: uku̯adãńe
Wiktionary
rzecz. ułożenie n., układ m., układanka ż., układacz m., układaczka ż.
czas. ułożyć dk., układać ndk.
przym. układowy, układny
Wiktionary
zabawka lub zadanie polegające na ułożeniu w całość zbioru pojedynczych elementów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zabawka z wielu fragmentów, z których składany jest obrazek
(1.2) przen. zespół faktów układających się dzięki dedukcji w logiczną całość
Wiktionary
Układanka – łamigłówka manualna, do której rozwiązania potrzebne jest odpowiednie manipulowanie jej elementami.
Wikipedia
(1.1) Pierwsza partia układanek ma trafić do sklepów już w kwietniu.
Wiktionary
IPA: ˌukwaˈdãnka, AS: uku̯adãnka
Wiktionary
rzecz. układanie n., ułożenie n., układ m., układacz m., układaczka ż., układaneczka ż.
czas. ułożyć dk., układać ndk.
przym. układowy, układny
Wiktionary
(1.1) łamigłówka
Wiktionary
Układarka – maszyna budowlana służąca do układania różnych materiałów lub elementów np. mas bitumicznych lub rur. Może być pojazdem (maszyną) samojezdnym lub ciągnionym.
Rodzaje:
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: układnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: układny
SJP.pl
człowiek przesadnie grzeczny, układny
SJP.pl
kobieta przesadnie grzeczna, układna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co układne; cecha tych, którzy są układni
Wiktionary
przym. układny
przysł. układnie
Wiktionary
1. dobrze wychowany, niekiedy przesadnie uprzejmy;
2. świadczący o takim zachowaniu, np. układna mina
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zachowujący się w sposób bardzo uprzejmy, czasem z chęci przypodobania się ktoś
(1.2) będący wyrazem układnego (1.1) zachowania
Wiktionary
(1.1) Buchalter firmy „Mojżesz Katz” był gburem. Pan Katz wyrzucił go i przyjął nowego buchaltera. Był to anioł i wersalczyk w jednej osobie: cichy, spokojny, grzeczny, układny, słowa głośnego nie umiał powiedzieć.
Wiktionary
rzecz. układność ż., układ m., układzik m., układanka ż., układanie n., ułożenie n., kładzenie n., składanie n., złożenie n., układacz m., układaczka ż., układnica ż.
czas. układać ndk., kłaść ndk., łożyć ndk., składać ndk., poukładać dk., ułożyć dk., złożyć dk.
przysł. układnie
Wiktionary
pejoratywnie: osoba wchodząca z kimś w nieformalne układy, zwykle w nieuczciwej sprawie
SJP.pl
przymiotnik od: układ
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z jakimś układem, dotyczący tego układu
Wiktionary
rzecz. układ m., układanie n., układanka ż., ułożenie n.
przysł. układowo
czas. układać
Wiktionary
ułożenie, organizacja czegoś
SJP.pl
Układy (ang. Damages) – amerykański serial telewizyjny z Glenn Close i Rose Byrne w rolach głównych, emitowany od 24 lipca 2007 do 12 września 2012 roku przez stacje FX (serie 1–3) i Audience Network (serie 4–5).
Wikipedia
potocznie: nieformalny układ, kontrakt między osobami lub grupami, zwykle w nieuczciwej sprawie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. wsparty, oparty na kimś/czymś
Wiktionary
pochylenie głowy, tułowia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) grzecznościowe pochylenie głowy bądź dygnięcie ciałem
(1.2) przen. zrobienie czegoś, jako wyraz życzliwości
Wiktionary
Ukłon – wizualna część przywitania i oddania honorów drugiej osobie. Jest powszechnie zrozumiałym gestem, wykonanym, poprzez pochylenie głowy, oraz części tułowia, do przodu, w kierunku osoby witanej. Często ukłon, jest połączony z wyciągnięciem dłoni do osoby witanej, celem wzajemnego uściśnięcia.Istnieje bogata różnorodność ukłonów, w zależności od tradycji danego kraju i jego kultury.
Wikipedia
IPA: ˈukwɔ̃n, AS: uku̯õn
Wiktionary
rzecz. ukłonienie n., pokłon m., skłon m.
czas. ukłonić się, kłaniać się, pokłonić się, skłonić, skłaniać
Wiktionary
zdrobnienie od: ukłon
SJP.pl
pochylenie głowy, tułowia
SJP.pl
1. zranić czymś ostro zakończonym; dźgnąć, źgnąć, żgnąć;
2. o owadach: użądlić, uciąć;
3. ukłuć się - zranić się czymś ostro zakończonym; dźgnąć się, źgnąć się, żgnąć się
SJP.pl
czasownik
(1.1) zranić za pomocą spiczastego przedmiotu
Wiktionary
(1.1) Ukłułem go igłą.
Wiktionary
rzecz. ukłucie n.
czas. kłuć
Wiktionary
1. ostry, przenikliwy ból;
2. ślad w miejscu, w którym skóra została ukłuta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ukłuć.
(1.2) ślad w miejscu, w którym coś kogoś ukłuło
(1.3) krótkotrwały, silny ból
Wiktionary
rzecz. kłucie n.
czas. ukłuć dk., kłuć ndk.
Wiktionary
1. pomieszczenie dla pszczół
2. potocznie: więzienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pszcz. pomieszczenie przystosowane do trzymania w nim pszczół dla hodowli;
(1.2) posp. środ. więzienie
Wiktionary
Ul – w pszczelarstwie konstrukcja, najczęściej drewniana, używana do hodowli i chowu pszczoły miodnej.
Ul służy do życia, rozwoju rodziny pszczelej oraz do zbierania zapasów pożywienia. Z tego powodu ule muszą zapewniać właściwe warunki życia pszczół. Budowa ula zapewnia ponadto łatwy dostęp pszczelarzowi do rodziny tak, aby pszczoły były tak mało niepokojone w czasie pracy pszczelarza, jak tylko jest to możliwe.
Wikipedia
(1.1) Pszczelarz otworzył ul i wyjął ogromny plaster miodu.
Wiktionary
IPA: ul, AS: ul
Wiktionary
przym. ulowy
Wiktionary
skrót od: ulica (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = ulica
Wiktionary
Ulica – droga na terenie zabudowanym lub przeznaczonym do zabudowy (głównie w mieście, ale także w osadzie oraz czasem na wsi), której współcześnie zazwyczaj nadaje się oficjalnie urzędową nazwę własną.
Wzdłuż ulicy stawiane są zazwyczaj budynki mieszkalne lub inne zespoły obiektów (budynki biurowe, usługowe, przemysłowe). Teren wzdłuż ulicy może też zostać zabudowany zielenią (skwer, park). Ulica, w zależności od szerokości i związanej z tym ilości pasów ruchu oraz rodzajem wykonanej nawierzchni może być przeznaczona dla ruchu: pieszego, pieszo-kołowego, kołowego, szynowego (tramwajowego). Ruch szynowy może odbywać się po wydzielonym torowisku albo w ramach pasów jezdni dla ruchu kołowego. Wzdłuż ulic wydzielane są czasem pasy ruchu przeznaczone tylko dla autobusów komunikacji miejskiej i drogi rowerowe. Wzdłuż ulic przeznaczonych dla komunikacji kołowej i szynowej wykonuje się z jednej lub obu stron drogi chodniki przeznaczone tylko dla ruchu pieszego. W celu umożliwienia pieszym przecięcia drogi komunikacji pojazdów wykonuje się zazwyczaj specjalnie oznakowane (pasy, znaki świetle) przejścia dla pieszych w poziomie ulicy albo bezkolizyjnie: kładki dla pieszych (wiadukt) lub pod jej powierzchnią – przejścia podziemne (tunel).
Wikipedia
(1.1) Kino mieści się przy ul. Kwiatowej.
Wiktionary
IPA: uˈlʲit͡sa, AS: ulʹica
Wiktionary
rzecz. ulica ż.
Wiktionary
1. pomieszczenie dla pszczół
2. potocznie: więzienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) poufała forma żeńskiego imienia Urszula
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zapomniałem, że Ula się przeprowadziła, i wysłałem zaproszenie na jej stary adres.
(1.1) Ula, która przedtem postanawiała zataić wieczorne spotkanie z Zenkiem, mówi cicho: - Zenek ukradł dlatego, że był głodny.
Wiktionary
rzecz. Usia ż., Urszula ż., Ulka ż., Urszulka ż., urszulanka ż., Uleńka ż.
Wiktionary
(1.1) Ulka, Urszulka
Wiktionary
1. odlać trochę płynu;
2. wykonać coś z roztopionej substancji, np. wosku, wlewając do formy;
3. ulać się:
a) o płynie: ubyć w części przez wypłynięcie; wylać się;
b) np. o dzwonie: zostać wykonanym przez lanie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wykrzyknik wyrażający zachwyt, uznanie lub zaskoczenie; o la la
SJP.pl
Wikipedia
grupa teologów zajmujących się interpretacją muzułmańskiego systemu prawniczego; ulema
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Ulan-Majorat – wieś we wschodniej Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie radzyńskim, w gminie Ulan-Majorat.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Miejscowość jest sołectwem, siedzibą gminy Ulan-Majorat, a także rzymskokatolickiej parafii św. Małgorzaty. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 477 mieszkańców.
Wikipedia
1. odlać trochę płynu;
2. wykonać coś z roztopionej substancji, np. wosku, wlewając do formy;
3. ulać się:
a) o płynie: ubyć w części przez wypłynięcie; wylać się;
b) np. o dzwonie: zostać wykonanym przez lanie
SJP.pl
Ulana. Powieść poleska – obyczajowa powieść romantyczna Józefa Ignacego Kraszewskiego z 1842 roku, zaliczana do grupy powieści ludowych. Uważana za jedną z najwybitniejszych i najciekawszych powieści polskiego romantyzmu, m.in. ze względu na oryginalne ujęcie motywu miłości panicza i kobiety z ludu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ulana
(1.2) mieszkaniec Ulana-Majoratu
Wiktionary
rzecz. Ulan m.
:: fż. ulanianka ż.
przym. ulański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ulana
(1.2) mieszkanka Ulana-Majoratu
Wiktionary
rzecz. Ulan m.
:: fm. ulanianin m.
przym. ulański
Wiktionary
Ulanica – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, w gminie Dynów.
Wieś położona jest na północny zachód od Dynowa, nad potokiem Ulenka, lewym dopływie Sanu.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ulanicy
Wiktionary
Ulanicki – polski herb szlachecki.
Wikipedia
rzecz. Ulanica ż., ulaniczanin m., ulaniczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ulanicy
Wiktionary
rzecz. Ulanica ż.
:: fż. ulaniczanka ż.
przym. ulanicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ulanicy
Wiktionary
rzecz. Ulanica ż.
:: fm. ulaniczanin m.
przym. ulanicki
Wiktionary
potocznie: osoba otyła; grubas, spaślak, kluska, tłuścioch
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ulana-Majoratu
Wiktionary
rzecz. Ulan-Majorat m.
Wiktionary
(1.1) ulański
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Ulanów – miasto w województwie podkarpackim, w powiecie niżańskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Ulanów, położone u ujścia Tanwi do Sanu. Leży w historycznej ziemi sandomierskiej w Małopolsce, stanowiło część województwa sandomierskiego.
Miasto jest ośrodkiem usługowym i turystyczno-wypoczynkowym. Bractwo Flisackie, skupiające około 150 członków, kultywuje tradycje flisackie. Funkcjonuje w mieście drobny przemysł wikliniarski i chemiczny.
Wikipedia
IPA: uˈlãnuf, AS: ulãnuf
Wiktionary
przym. ulanowski
rzecz. ulanowianin mos., ulanowianka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Ulanowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ulanowa
Wiktionary
rzecz. Ulanów m.
:: fż. ulanowianka ż.
przym. ulanowski
Wiktionary
mieszkanka Ulanowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ulanowa
Wiktionary
rzecz. Ulanów m.
:: fm. ulanowianin m.
przym. ulanowski
Wiktionary
Ulanowice – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Otmuchów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Ulanów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ulanowa
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Ulanów m., ulanowianin m., ulanowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ulana
(1.2) dotyczący Ulana-Majoratu
Wiktionary
rzecz. Ulan m., ulanianin m., ulanianka ż.
Wiktionary
(1.2) ulano-majoracki
Wiktionary
Ulaszewo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Stara Biała. Przepływają tam rzeki: Skrwa i Wierzbica.
Wieś duchowna Uljaszewo położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie płockim województwa płockiego, własność prebendalna płockiej kapituły katedralnej w 1542 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
ulatywać;
1. o ptakach, owadach: wzbijać się do lotu;
2. o dymie, zapachu itp: rozchodzić się w powietrzu;
3. o wspomnieniach, uczuciach: zanikać
SJP.pl
ulatniać się:
1. rozchodzić, rozpływać się w powietrzu;
2. potocznie:
a) odchodzić, uciekać po kryjomu;
b) być kradzionym;
c) przestawać istnieć; znikać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ulatniać.
Wiktionary
czas. ulatniać ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Ulatowski:
Wikipedia
niewypełniona część zbiornika ładunkowego w zbiornikowcu
SJP.pl
Ulaż, przestrzeń ulażowa (ang. ullage z franc. ouillage) – niewypełniona część zbiornika ładunkowego przeznaczona na rozszerzanie się ładunku wskutek zmian temperatury w czasie podróży. Pojęcie przestrzeni ulażowej może dotyczyć najrozmaitszych zbiorników, przykładowo na wino jak i paliwo.
Wikipedia
Wikipedia
zdrobnienie od: Urszula (imię żeńskie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ulczami, dotyczący Ulczów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język ulczyjski
Wiktionary
rzecz. Ulcza mos., Ulczynka ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ulki lub z nią związany
SJP.pl
rzadziej: ulegnąć;
1. zostać pokonanym, poddać się, skapitulować;
2. ustąpić komuś, dać się namówić;
3. poddać się jakimś uczuciom; znaleźć się pod wpływem czegoś;
4. doznać działania czegoś;
5. o kobiecie: oddać się mężczyźnie; o mężczyźnie: oddać się kobiecie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. ulegać)
(1.1) dokonany od|ulegać.
Wiktionary
IPA: ˈulɛt͡s, AS: ulec
Wiktionary
rzecz. ulegnięcie n., uległość ż.
przym. uległy
Wiktionary
1. o zwierzętach latających: wzbiwszy się w górę, odlecieć, oddalić się;
2. o czymś lekkim, substancjach takich jak gaz: wydobyć się skądś i rozproszyć; ulotnić się, ujść
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest uleczalne; cecha tych, którzy są uleczalni
Wiktionary
przym. uleczalny, lekarski
przysł. uleczalnie
Wiktionary
o chorobach: dający się wyleczyć; wyleczalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uleczyć.
Wiktionary
czas. uleczyć dk.
przym. lekarski
Wiktionary
(1.1) uzdrowienie
Wiktionary
zdrobnienie od: Urszula (imię żeńskie)
SJP.pl
podporządkowywać się, ustępować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) nie być w stanie czemuś się oprzeć, podporządkować się
(1.2) być poddawanym procesom, doznawać czegoś
(1.3) zostać pokonanym w walce
Wiktionary
(1.1) Pomimo posiadanego wcześniej zdania, jej prośby sprawiły, że w końcu uległem.
(1.2) Ciało złożone do grobu ulega rozkładowi po upływie czasu.
Wiktionary
IPA: uˈlɛɡat͡ɕ, AS: ulegać
Wiktionary
rzecz. uległość ż., uleganie n.
przym. uległy
przysł. ulegle
Wiktionary
(1.1) dawać się, dawać za wygraną, kapitulować, łagodnieć, łamać się, mięknąć, odpuszczać, pobłażać, poddawać, rezygnować, spuszczać z tonu, ustępować, wymiękać
(1.2) psuć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ulegać.
Wiktionary
czas. ulegać ndk.
rzecz. uległość ż.
przym. uległy
Wiktionary
1. odmiana dzikiej gruszy;
2. owoc tego drzewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. dzika grusza o małych, zielonych owocach nadających się do jedzenia dopiero po uleżeniu się
(1.2) owoc ulęgałki (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌulɛ̃ŋˈɡawka, AS: ulẽŋgau̯ka
Wiktionary
(1.2) przest. kujawy|pierdołka.; daw. ulężałka
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób uległy
Wiktionary
rzecz. uległość ż.
czas. ulegać ndk.
przym. uległy
Wiktionary
(1.1) posłusznie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ulegle
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: uległy; bardziej uległy
SJP.pl
częściej: ulec;
1. zostać pokonanym, poddać się, skapitulować;
2. ustąpić komuś, dać się namówić;
3. poddać się jakimś uczuciom; znaleźć się pod wpływem czegoś;
4. doznać działania czegoś;
5. o kobiecie: oddać się mężczyźnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ulec.
Wiktionary
IPA: ˌulɛɟˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: uleǵńė̃ńće
Wiktionary
czas. ulec
rzecz. uległość ż.
Wiktionary
taki, który ulągł się (1. o zwierzętach jajorodnych, zwykle o ptakach: przyszedł na świat, urodził się;
2. przenośnie o idei, pomyśle: narodził się, powstał;
3. o owocach: przejrzał); ulęgły
SJP.pl
podporządkowanie się bez większych oporów, brak stanowczości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co uległe; cecha tych, którzy są ulegli
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. uleganie n., ulegnięcie n.
czas. ulegać ndk., ulegnąć dk., ulec dk.
przym. uległy
przysł. ulegle
Wiktionary
(1.1) ustępliwość, potulność, spolegliwość, uniżoność
Wiktionary
podporządkowujący się bez większych oporów, posłuszny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) poddający się czyjejś woli, pozwalający sobą kierować
(1.2) będący wyrazem uległości
Wiktionary
(1.1) Sterroryzowane społeczeństwo przez długi czas zachowuje się jak bezmyślny i uległy motłoch.
Wiktionary
rzecz. uległość ż., uleganie n.
czas. ulec dk., ulegać ndk.
przysł. ulegle
Wiktionary
(1.1) podporządkowany, pokorny, posłuszny, potulny, spolegliwy, ugodowy, uniżony, ustępliwy
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Ulejów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łaskim, w gminie Łask.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
W pobliskim lesie znajduje się cmentarz wojenny z okresu pierwszej wojny światowej, na którym spoczywa około 360 żołnierzy z armii austro-węgierskiej, niemieckiej oraz rosyjskiej, poległych w listopadzie i grudniu 1914 r.
Wikipedia
ulęknąć się - przestraszyć się, zlęknąć się; uląc się (rzadziej)
SJP.pl
taki, który się uląkł; zlękły, ulękły
SJP.pl
taki, który się uląkł; przestraszony
SJP.pl
minerał z grupy boranów
SJP.pl
Uleksyt (ulexyt) też: boranatrokalcyt, tiza, tinkalcyt – minerał z gromady boranów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego chemika Georga L. Ulexa (1811-1883).
Wikipedia
rzadko: uląc się - przestraszyć się, zlęknąć się; ulęknąć się
SJP.pl
uczony muzułmański, znawca teologii i prawa; ulema, alim
SJP.pl
Ulem – muzułmański teolog i uczony. Słowo pochodzi z wyrazu arabskiego alim, oznaczającego uczonego. W skład grupy ulemów wchodzili wszyscy duchowni muzułmańscy: muftiowie oraz imamowie. Ulemów określa się również mianem znawców szariatu. Ich główną siedzibą były meczety. Główną rolę posiadał meczet al-Azhar w Kairze.
Wikipedia
uczony muzułmański, znawca teologii i prawa; ulem, alim
SJP.pl
gatunek śliwy o dużych owocach; także owoc tego drzewa
SJP.pl
Uleniec – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie grójeckim, w gminie Grójec.
Wieś szlachecka Uliniec położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie grójeckim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W 1864 roku wieś Uleniec wraz z gruntami i budynkami stała się własnością rolników w niej mieszkających na mocy ukazu o uwłaszczeniu chłopów.
Wikipedia
zdrobnienie od: Urszula (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Urszula
Wiktionary
(1.1) Natknęliśmy się na Uleńkę na przystani.
Wiktionary
rzecz. Urszula ż., Ula ż., Usia ż.
Wiktionary
(1.1) Ula, Ulka, Usia
Wiktionary
gęsty syrop z cukru używany w gastronomii; ulepek
SJP.pl
1. koktajl alkoholowy na bazie skruszonych liści mięty, alkoholu i syropu cukrowego; julep;
2. potocznie: zbyt słodki napój;
3. przestarzale: gęsty syrop z cukru używany w gastronomii; ulep
SJP.pl
uformować rękami z miękkiego, plastycznego materiału; ukleić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. lepić)
(1.1) uformować coś z miękkiego materiału, łącząc i kształtując jego części rękami
Wiktionary
(1.1) Babcia ulepiła pierogi na obiad.
Wiktionary
rzecz. lepidło n., lepienie n., lepiszcze n., polepa ż.
czas. lepić
przym. lepki
Wiktionary
udoskonalać coś, poprawiać, czynić lepszym
SJP.pl
czasownik
(1.1) udoskonalać coś, poprawiać, czynić lepszym
Wiktionary
IPA: uˈlɛpʃat͡ɕ, AS: ulepšać
Wiktionary
rzecz. ulepszanie n., ulepszenie n.
czas. ulepszyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ulepszać.
Wiktionary
IPA: ˌulɛˈpʃãɲɛ, AS: ulepšãńe
Wiktionary
czas. ulepszać ndk., ulepszyć dk.
rzecz. ulepszenie n.
Wiktionary
(1.1) udoskonalanie, usprawnianie, polepszanie
Wiktionary
coś, co ma udoskonalić, poprawić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ulepszyć.
(1.2) to, co jest efektem udoskonalenia czegoś, co zmieniło coś na lepsze
Wiktionary
IPA: ˌulɛˈpʃɛ̃ɲɛ, AS: ulepšẽńe
Wiktionary
czas. ulepszyć dk., ulepszać ndk.
rzecz. ulepszanie n.
Wiktionary
(1.1) udoskonalenie, usprawnienie
(1.2) udoskonalenie, usprawnienie
Wiktionary
udoskonalić coś, poprawić, uczynić lepszym
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|ulepszać.
Wiktionary
rzecz. ulepszanie n., ulepszenie n.
czas. ulepszać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ulesia
Wiktionary
rzecz. Ulesie n.
:: fż. ulesianka ż.
przym. uleski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ulesia
Wiktionary
rzecz. Ulesie n.
:: fm. ulesianin m.
przym. uleski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ulesia
Wiktionary
rzecz. Ulesie n., ulesianin m., ulesianka ż.
Wiktionary
obfity deszcz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. deszcz dający w stosunkowo krótkim czasie duże ilości wody
(1.2) książk. przen. mnóstwo czegoś
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. ter. od: ulewać
Wiktionary
(1.1) Gdy wspięliśmy się na sam szczyt, dopadła nas ulewa.
Wiktionary
IPA: uˈlɛva, AS: uleva
Wiktionary
rzecz. ulewność ż., ulewanie n., ulanie n.
czas. olać, ulać dk., ulewać ndk.
przym. ulewny
Wiktionary
(1.1) pot. pompa; oberwanie chmury
(1.2) deszcz
Wiktionary
1. wylewać poza brzegi naczynia; wylewać skądś płyn;
2. robić odlew z roztopionego metalu lub wosku
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: ulewnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ulewny
SJP.pl
o deszczu: obfity, rzęsisty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o deszczu: intensywny i gwałtowny
Wiktionary
(1.1) Na zewnątrz padał ulewny deszcz.
Wiktionary
IPA: uˈlɛvnɨ, AS: ulevny
Wiktionary
rzecz. ulewa ż., ulewność ż., ulewanie n., ulanie n.
czas. olać, ulewać ndk., ulać dk.
przysł. ulewnie
Wiktionary
(1.1) rzęsisty
Wiktionary
o owocach: taki, który zmiękł, dojrzał przez dłuższe leżenie
SJP.pl
ujść, przejść
SJP.pl
1. spędzić długi czas w łóżku
2. zwykle o żywności: przetrzymać jakiś okres, nie psując się
3. uleżeć się -
a) zespolić się
b) o owocach: dojrzeć lub przejrzeć
c) przenośnie o sprawach, problemach: rozwiązać się pomyślnie
SJP.pl
rzadko: ulęgnięty, ulęgły
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. uczucie odprężenia po stresie, zmęczeniu; złagodzenie bólu;
2. zmniejszenie opłat; zniżka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poczucie odprężenia po minięciu lub zmniejszeniu się bólu, napięcia, strachu
(1.2) ekon. zmniejszenie podatków, opłat
Wiktionary
Zobacz też: Kanał Ulgi
Wikipedia
IPA: ˈulɡa, AS: ulga
Wiktionary
rzecz. ulgowy m., ulżenie n.
czas. ulżyć
przym. ulgowy
przysł. ulgowo
Wiktionary
(1.1) przest. folga
Wiktionary
utknąć, zagłębić się w czymś gęstym, lepkim, sypkim; uwięznąć, ugrzęznąć
SJP.pl
1. ze zniżką; zniżkowy (np. bilet ulgowy)
2. nie wykorzystujący całego potencjału, nie zmuszający się do większego wysiłku (np. ulgowa gra zawodników)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ulgą, dotyczący ulgi
Wiktionary
rzecz. ulga ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ulhówka
Wiktionary
rzecz. Ulhówek m.
:: fż. ulhówczanka ż.
przym. ulhówecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ulhówka
Wiktionary
rzecz. Ulhówek m.
:: fm. ulhówczanin m.
przym. ulhówecki
Wiktionary
przymiotnik od: Ulhówek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ulhówka
Wiktionary
rzecz. Ulhówek m., ulhówczanin m., ulhówczanka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Ulhówek – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Ulhówek. Leży na terenie Równiny Bełskiej. Jest to najbardziej peryferyjnie położona siedziba gminy względem miasta wojewódzkiego w całym województwie lubelskim. Do Lublina z Ulhówka jest prawie 150 km. Miejscowość jest siedzibą gminy Ulhówek.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. pas drogi przeznaczony dla pojazdów i pieszych
2. przenośnie:
a) przechodnie
b) społeczeństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urb. droga wytyczona i zbudowana na terenie zurbanizowanym, głównie w mieście;
(1.2) poznań. furtka
(1.3) przen. pot. opinia społeczna
Wiktionary
Ulica – droga na terenie zabudowanym lub przeznaczonym do zabudowy (głównie w mieście, ale także w osadzie oraz czasem na wsi), której współcześnie zazwyczaj nadaje się oficjalnie urzędową nazwę własną.
Wzdłuż ulicy stawiane są zazwyczaj budynki mieszkalne lub inne zespoły obiektów (budynki biurowe, usługowe, przemysłowe). Teren wzdłuż ulicy może też zostać zabudowany zielenią (skwer, park). Ulica, w zależności od szerokości i związanej z tym ilości pasów ruchu oraz rodzajem wykonanej nawierzchni może być przeznaczona dla ruchu: pieszego, pieszo-kołowego, kołowego, szynowego (tramwajowego). Ruch szynowy może odbywać się po wydzielonym torowisku albo w ramach pasów jezdni dla ruchu kołowego. Wzdłuż ulic wydzielane są czasem pasy ruchu przeznaczone tylko dla autobusów komunikacji miejskiej i drogi rowerowe. Wzdłuż ulic przeznaczonych dla komunikacji kołowej i szynowej wykonuje się z jednej lub obu stron drogi chodniki przeznaczone tylko dla ruchu pieszego. W celu umożliwienia pieszym przecięcia drogi komunikacji pojazdów wykonuje się zazwyczaj specjalnie oznakowane (pasy, znaki świetle) przejścia dla pieszych w poziomie ulicy albo bezkolizyjnie: kładki dla pieszych (wiadukt) lub pod jej powierzchnią – przejścia podziemne (tunel).
Wikipedia
(1.1) Piotrkowska to reprezentacyjna ulica Łodzi.
(1.3) Rumuńska ulica mówi „nie” cięciom budżetowym.
Wiktionary
IPA: uˈlʲit͡sa, AS: ulʹica
Wiktionary
rzecz. ulicznik m., ulicznica ż., ulicówka ż.
:: zdrobn. uliczka ż.
:: skr. ul.
przym. uliczny, przyuliczny, śróduliczny
przysł. ulicznie
Wiktionary
(1.1) uliczka; skrót ul.
(1.3) opinia publiczna, vox populi
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rodzaj wsi z niwowym układem pól i zagrodami ustawionymi zwarcie po obu stronach ulicy
SJP.pl
Ulicówka – typ wsi: jednodrożnej o zwartej zabudowie po obu stronach drogi, wieś o zabudowie rozciągniętej, z budynkami z jednej lub dwu stron drogi. Wyglądem przypomina miejską ulicę.
Wikipedia
przymiotnik od: ulica (np. wieś ulicowa - wieś złożona ze zwartej zabudowy wzdłuż ulicy; ulicówka)
SJP.pl
zdrobnienie od: ulica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krótka lub wąska ulica
(1.2) zdrobn|ulica. od: ulica
(1.3) pszcz. przestrzeń między dwiema ramkami w ulu
Wiktionary
Uliczka (niderl. Het straatje) – obraz Jana Vermeera datowany na lata ok. 1658–1661. Płótno jest sygnowane, podpis i VMeer znajduje się po lewej stronie, pod oknem.
Obraz miał wielu właścicieli. Do Rijksmuseum, gdzie znajduje się do dziś, został ofiarowany w 1921 roku.
Wikipedia
(1.1) Lubię przechodzić tą uliczką.
Wiktionary
IPA: uˈlʲit͡ʃka, AS: ulʹička
Wiktionary
rzecz. ulica ż.
przym. uliczny
Wiktionary
(1.1) alejka
Wiktionary
przestarzale:
1. kobieta lekkich obyczajów, prowadząca się niemoralnie;
2. prostytutka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. prostytutka
(1.2) pot. żart. szeroka szczotka przeznaczona do zamiatania ulic
Wiktionary
(1.1) Obraz przedstawiał ulicznicę.
(1.1) Kochanką jego była zwykła ulicznica, / Co gdzieś na rogu sprzedaje ciało swe.
Wiktionary
IPA: ˌulʲit͡ʃʲˈɲit͡sa, AS: ulʹičʹńica
Wiktionary
rzecz. ulica ż., ulicznik m.
przym. uliczny
Wiktionary
(1.1) przest. ladacznica, latarnica, nierządnica, rozpustnica, wszetecznica; eufem. kobieta lekkich obyczajów; neutr. prostytutka; posp. łajdaczka; wulg. dziwka, kurwa, lafirynda, wywłoka, zdzira
Wiktionary
człowiek spędzający większość czasu na ulicy, niemający stałego zajęcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pogard. przest. chłopiec przebywający przez większość czasu na ulicy, poza domem
Wiktionary
rzecz. ulicznikostwo n., ulica ż., ulicznica ż.
przym. ulicznikowski, uliczny
Wiktionary
(1.1) andrus, baciar, batiar, gawrosz, łobuz, łobuziak, wisus
Wiktionary
dawniej: tryb życia ulicznika, zespół cech właściwych ulicznikowi
SJP.pl
1. przymiotnik od: ulica (np. ruch uliczny, wypadek uliczny)
2. pospolity, wulgarny (np. uliczne zwroty)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący ulicy, związany z ulicą
(1.2) odbywający się na ulicy
(1.3) dotyczący ulicznicy / ulicznika – związany z nimi lub im przypisywany
Wiktionary
(1.2) Ta dziewczyna wykorzystywała spotkania i demonstracje uliczne, by kraść pieniądze.
Wiktionary
IPA: uˈlʲit͡ʃnɨ, AS: ulʹičny
Wiktionary
rzecz. ulica ż., uliczka ż., ulicznik mos., ulicznica ż.
Wiktionary
(1.1) drogowy
(1.3) rynsztokowy, pospolity, wulgarny
Wiktionary
1. gatunek tłustego śledzia holenderskiego;
2. mały ul
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ulimia
Wiktionary
rzecz. Ulim m.
:: fż. ulimianka ż.
przym. ulimski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ulimia
Wiktionary
rzecz. Ulim m.
:: fm. ulimianin m.
przym. ulimski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ulimia
Wiktionary
rzecz. Ulim m., ulimianin m., ulimianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Uliny Wielkiej
Wiktionary
rzecz.
:: fż. ulinianka ż.
przym. uliński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Uliny Wielkiej
Wiktionary
rzecz.
:: fm. ulinianin m.
przym. uliński
Wiktionary
gwarowo:
1. sklecić coś byle jak, w pośpiechu;
2. ulinić piszczałkę - wykręcić piszczałkę, zsuwając korę z pręta wierzbowego;
3. ulinić się - zostać skleconym byle jak, w pośpiechu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Uliny Wielkiej
Wiktionary
rzecz. ulinianin m., ulinianka ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Uli lub z nią związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. med. roztwór dużej ilości cukru w jakimkolwiek płynie
(1.3) stpol. kulin. staropolski wypiek, rurka z ciasta opłatkowego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Rurka (ulipek) z bitą śmietaną u Czernieckiego urasta do rangi prawdziwego dzieła sztuki.
Wiktionary
rzecz. ulep mrz., ulepek mrz., ulop mrz., ulipnięcie n.
czas. ulipnąć dk.
Wiktionary
(1.1) syrop; daw. ulepek, ulop, ulep
(1.2) opłatek, oblat
Wiktionary
uczynić coś lirycznym (zazwyczaj wypowiedź, utwór literacki, filmowy, muzyczny itp.)
SJP.pl
przenośnie o człowieku przebiegłym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. imię mitycznego króla Itaki, głównej postaci Odysei Homera
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Autorem projektu konia trojańskiego był Ulisses.
Wiktionary
(1.1) Odys, Odyseusz
Wiktionary
taki jak u Ulissesa
SJP.pl
ulistnić się - pokryć się liśćmi
SJP.pl
1. sposób rozmieszczenia liści na łodydze rośliny; filotaksja;
2. liście roślin, zwłaszcza drzew i krzewów; listowie
SJP.pl
Wikipedia
mający liście, pokryty liśćmi
SJP.pl
ulitować się - okazać litość
SJP.pl
potoczne:
1. ułożyć gładko włosy, przygładzić, często za pomocą odpowiednich substancji, np. żelu do włosów;
2. ulizać się - ułożyć gładko własne włosy
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ulizywać)
(1.1) pot. gładko uczesać
(1.2) liżąc zjeść część
czasownik zwrotny dokonany ulizać się (ndk. ulizywać się)
(2.1) uczesać sobie gładko włosy
Wiktionary
(1.1) Włosy Tośka wygładzone, ulizane, na prawym policzku kreska po skaleczeniu przy zbyt gorliwych zabiegach golenia.
(1.1) Knox, podobnie jak szef jego sztabu, był ulizany, wypomadowany i wystrojony wyjątkowo starannie.
Wiktionary
IPA: uˈlʲizat͡ɕ, AS: ulʹizać
Wiktionary
rzecz. lizusostwo n., ulizanie n., ulizaniec
Wiktionary
(1.1) przygładzić, przylizać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ulizać.
Wiktionary
czas. ulizać dk.
rzecz. lizusostwo n.
Wiktionary
potocznie: człowiek mający ulizane włosy
SJP.pl
potocznie: układać, zaczesywać włosy tak, żeby nie odstawały; przygładzać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ulizywać.
Wiktionary
czas. ulizywać ndk.
rzecz. lizusostwo n.
Wiktionary
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto obwodowe w południowo-zachodniej części Rosji nad Wołgą;
Wiktionary
Uljanowsk (ros. Ульяновск); dawniej Symbirsk (ros. w latach 1648–1780 – Синби́рск, w latach 1780–1924 – Симби́рск) – miasto obwodowe w południowo-zachodniej części Rosji nad Wołgą, centrum administracyjne obwodu uljanowskiego, położone około 893 km na wschód od Moskwy. Liczba mieszkańców w 2020 roku wynosiła 627 705 mieszkańców, a według wstępnych wyników rosyjskiego spisu powszechnego z 2010 roku liczba ta wynosiła 613 800.
Wikipedia
przym. uljanowski
Wiktionary
(1.1) hist. Symbirsk (do 1924)
Wiktionary
1. → Uljanowsk (miasto w Rosji);
2. obwód uljanowski - jednostka administracyjna w środkowej części europejskiej Rosji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Uljanowskiem, dotyczący Uljanowska
Wiktionary
rzecz. Uljanowsk m.
Wiktionary
zdrobnienie od: Urszula (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Urszula
Wiktionary
(1.1) Jeszcze nie podziękowałem Ulce.
Wiktionary
rzecz. Urszula ż., Ula ż., Usia ż.
Wiktionary
(1.1) Ula, Uleńka, Usia
Wiktionary
Ullmann (Ullman), Ulmann (Ulman):
Wikipedia
miasto w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto na prawach powiatu w południowych Niemczech, w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia;
Wiktionary
Ulm (Universitätsstadt Ulm) – miasto na prawach powiatu w południowych Niemczech, w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia, w rejencji Tybinga, siedziba regionu Donau-Iller oraz powiatu Alb-Donau, do którego miasto jednak nie należy. Leży nad Dunajem. Miejsce urodzenia Alberta Einsteina.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Ulmu|Ms=Ulmie.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) miasto
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. ulmski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Ulm
* białoruski: (1.1) Ульм
* czeski: (1.1) Ulm
* francuski: (1.1) Ulm
* hiszpański: (1.1) Ulm
* kataloński: (1.1) Ulm
* litewski: (1.1) Ulmas
* niemiecki: (1.1) Ulm
* rosyjski: (1.1) Ульм
* słowacki: (1.1) Ulm
* słoweński: (1.1) Ulm
* ukraiński: (1.1) Ульм
* włoski: (1.1) Ulma
źródła.
== Ulm (język luksemburski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q9051 (ltz)-Procrastineur49-Ulm.wav.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. wiąz
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ulm, AS: ulm
Wiktionary
przym. ulmski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) miasto
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. ulmski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Ulm
* białoruski: (1.1) Ульм
* czeski: (1.1) Ulm
* francuski: (1.1) Ulm
* hiszpański: (1.1) Ulm
* kataloński: (1.1) Ulm
* litewski: (1.1) Ulmas
* niemiecki: (1.1) Ulm
* rosyjski: (1.1) Ульм
* słowacki: (1.1) Ulm
* słoweński: (1.1) Ulm
* ukraiński: (1.1) Ульм
* włoski: (1.1) Ulma
źródła.
== Ulm (język luksemburski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q9051 (ltz)-Procrastineur49-Ulm.wav.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. wiąz
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Ullmann (Ullman), Ulmann (Ulman):
Wikipedia
siarczek niklu i antymonu, minerał niekiedy mylony z pirytem
SJP.pl
Ulmer – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Allendale.
Wikipedia
związek organiczny wchodzący w skład próchnicy
SJP.pl
macerał z grupy huminitów
SJP.pl
Ulminit – macerał gładki i jednorodny. Powstaje z tekstynitu na skutek homogenizacji tkanek.Budowa tkankowa niewidoczna, występują za to pasemka. Współwystępuje z tekstynitem, jako tło.
Wikipedia
→ Ulm (miastem w Niemczech)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ulmem, dotyczący Ulmu, pochodzący z Ulmu (miasta w Niemczech)
Wiktionary
rzecz. Ulm mrz.
Wiktionary
1. umiejscowić coś gdzieś
2. znaleźć komuś mieszkanie, lokum
3. umieścić kapitał w bezpiecznej inwestycji
4. ulokować się - znaleźć sobie mieszkanie, lokum; rozlokować się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. lokować)
(1.1) dokonany od|lokować.
czasownik zwrotny dokonany ulokować się (ndk. lokować się)
(2.1) dokonany od|lokować się.
Wiktionary
rzecz. ulokowanie n., lokalizacja ż., lokator mrz./mos.
Wiktionary
w elektromagnetyce: wyładowanie niezupełne
SJP.pl
Wyładowanie koronowe, wyładowanie ulotowe, wyładowanie niezupełne, ulot – wyładowanie elektryczne spowodowane przez jonizację płynu (czyli cieczy lub gazu) otaczającego przewodnik, które pojawia się, gdy gradient potencjału przekracza pewną wartość, ale warunki są niewystarczające do przebicia lub powstania łuku.
Wikipedia
kawałek papieru z nadrukiem zwykle treści politycznej lub reklamowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewielka publikacja zawierająca przekaz reklamowy, społeczny lub polityczny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na skrzyżowaniu stał chłopak i rozdawał ulotki kandydata na prezydenta.
Wiktionary
IPA: uˈlɔtka, AS: ulotka
Wiktionary
rzecz. lot m., ulotkarz m., ulotkowanie n.
:: zdrobn. uloteczka ż.
czas. ulotkować
przym. ulotny, lotny, przelotny, ulotkowy
przysł. ulotnie
Wiktionary
(1.1) o ulotce konspiracyjnej: bibuła
Wiktionary
kobieta roznosząca ulotki
SJP.pl
roznoszenie ulotek
SJP.pl
osoba roznosząca ulotki; ulotkowicz
SJP.pl
potocznie: roznosić ulotki
SJP.pl
osoba roznosząca ulotki; ulotkarz
SJP.pl
kobieta roznosząca ulotki
SJP.pl
→ ulotka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ulotką, dotyczący ulotki
Wiktionary
rzecz. ulotka ż.
Wiktionary
ulotnić się;
1. rozejść, rozpłynąć się w powietrzu
2. potocznie:
a) odejść, uciec po kryjomu
b) zostać ukradzionym
c) przestać istnieć; zniknąć
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ulotny
SJP.pl
krótkotrwałość czegoś, nietrwałość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co ulotne
Wiktionary
przym. ulotny, nieulotny
przysł. ulotnie
Wiktionary
1. łatwo rozpraszający, rozwiewający się w powietrzu
2. przenośnie: krótkotrwały, niedający się zachować
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. taki, który się łatwo ulatnia
(1.2) urz. liter. taki, który ukazuje się nieregularnie
(1.3) książk. przen. szybko się kończący, przemijający, niemożliwy do zachowania, krótkotrwały
Wiktionary
IPA: uˈlɔtnɨ, AS: ulotny
Wiktionary
rzecz. ulotność ż., ulotka ż.
czas. ulecieć dk., ulatywać ndk.
przysł. ulotnie
Wiktionary
(1.1) lotny
(1.3) przelotny
Wiktionary
przymiotnik od: ulot
SJP.pl
związany z ulem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. odnoszący się do ula, związany z ulem
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający kształt ula
Wiktionary
(1.1) Gdy błyśnie słońce, gdy z ulowych słupków / Stopnieją śniegi, czując wiosnę bliską, / Może w ich wnętrzu znajdę cmentarzysko / Maleńkich, czarnych, zamarzniętych trupków.
Wiktionary
rzecz. ul mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) eduk. jęz. szkoła lub kurs intensywnej nauki języka hebrajskiego, w szczególności dla migrantów w Izraelu
Wiktionary
(1.1) Zaczęłam chodzić na ulpan w Hajfie.
Wiktionary
1. Ulpian Domicjusz - wybitny rzymskich jurysta;
2. Ulpian z Emesy - retor za czasów Konstantyna Wielkiego;
3. Ulpian z Tyru - święty katolicki
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Ulryk – imię męskie pochodzenia germańskiego, jako skrócona, oboczna forma imienia Udalryk. Wywodzi się od słowa oznaczającego „pochodzący z bogatego rodu”. Łacińska wersja tego imienia to Udalricus.
Ulryk imieniny obchodzi 20 lutego i 14 lipca.
Żeński odpowiednik: Ulryka
Wikipedia
(1.1) (…) Mistrz Ulryk wzywa twój majestat Panie i księcia Witolda na bitwę śmiertelną (…).
Wiktionary
IPA: ˈulrɨk, AS: ulryk
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Ulryk
Wiktionary
Ulryka – żeński odpowiednik imienia Ulryk.
Ulryka imieniny obchodzi 8 maja.
Wikipedia
IPA: ulˈrɨka, AS: ulryka
Wiktionary
miasto w Korei Południowej
SJP.pl
Ulsan (kor. 울산광역시, Metropolia Ulsan) – miasto na prawach metropolii w południowo-wschodniej części Korei Południowej. Położone jest nad brzegiem Morza Wschodniego (Morze Japońskie), 70 km na północ od Pusan.
Znajduje się tu Uniwersytet Ulsan.
Wikipedia
→ Ulsan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ulsanem, dotyczący Ulsanu
Wiktionary
rzecz. Ulsan mrz.
Wiktionary
długi płaszcz irlandzki z charakterystyczną pelerynką zrobiony z grubego włochatego sukna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) geogr. jedna z prowincji Irlandii znajdująca się w jej północno-wschodniej części;
Wiktionary
Ulster (ang. wym. [ˈʌlstər], irl. Ulaidh lub Cúige Uladh, wym. [ˈulə]) – jedna z czterech historycznych prowincji irlandzkich, położona w północnej części wyspy. Większa część prowincji należy współcześnie do Irlandii Północnej, będącej częścią Wielkiej Brytanii, a pozostała do Irlandii.
Wikipedia
IPA: ˈulstɛr, AS: ulster
Wiktionary
rzecz. Ulsterczyk mos., Ulsterka ż., ulster mrz.
przym. ulsterski
Wiktionary
[czytaj: alsterczyk albo ulsterczyk] mieszkaniec Ulsteru (prowincji Irlandii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ulsteru
Wiktionary
rzecz. Ulster mrz.
:: fż. Ulsterka ż.
przym. ulsterski
Wiktionary
[czytaj: alsterka albo ulsterka] mieszkanka Ulsteru (prowincji Irlandii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ulsteru
Wiktionary
rzecz. Ulster mrz.
:: fm. Ulsterczyk mos.
przym. ulsterski
Wiktionary
przymiotnik od: Ulster (jedna z 4 prowincji Irlandii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ulsterem, dotyczący Ulsteru
Wiktionary
rzecz. Ulster mrz., Ulsterczyk mos., Ulsterka ż.
Wiktionary
poddialekt języka orok (oroki), używany na Sachalinie
SJP.pl
gra planszowa, współczesna odmiana szachów
SJP.pl
Wikipedia
1. postawiony komuś warunek poparty groźbą
2. w stosunkach międzynarodowych: oświadczenie rządu skierowane do władz innego państwa, zawierające groźbę użycia siły, wprowadzenia embarga itp. w razie niespełnienia określonych żądań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dypl. polit. oświadczenie zawierające żądanie określonego zachowania, poparte groźbą zastosowania środków przymusu w razie niespełnienia żądań przed ściśle określonym terminem;
(1.2) dypl. polit. dokument z treścią ultimatum (1.1)
Wiktionary
Ultimatum (śrdw. łac. ultimatum r.nij. od ultimatus 'ostateczny' z późn. łac. ultimare 'kończyć się; być ostatnim' od łac. ultimus 'najdalszy; ostatni; ostateczny') – w prawie międzynarodowym żądanie jednego państwa wobec drugiego spełnienia określonych warunków w określonym czasie pod groźbą wojny.
Wikipedia
(1.1) Natychmiast zaczął układać treść ultimatum.
(1.2) Wczoraj rolnicze ultimatum wręczono premierowi.
Wiktionary
IPA: ˌultʲĩˈmatũm, AS: ultʹĩmatũm
Wiktionary
przym. ultymatywny
Wiktionary
ostatni dzień miesiąca jako ostatni termin uregulowania zobowiązań i należności
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziedziczenie przez najmłodszego w rodzie
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ultimogeniture
* portugalski: (1.1) ultimogenitura
* rosyjski: (1.1) переход наследства к младшему сыну
źródła.
== ultimogenitura (język portugalski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ultimogenitura
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ulˈtʲĩmɔˌɡɛ̃ɲiˈtura, AS: ultʹĩmogẽńitura
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ultimogeniture
* portugalski: (1.1) ultimogenitura
* rosyjski: (1.1) переход наследства к младшему сыну
źródła.
== ultimogenitura (język portugalski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ultimogenitura
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
lampowy odbiornik radiowy, w którym anoda jest bezpośrednio połączona z obwodem antenowym
SJP.pl
rodzaj skały magmowej ubogiej w krzemionkę
SJP.pl
[czytaj: ultrabuk] mały i lekki notebook głównie do pracy w podróży, wydajniejszy od netbooka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. lekki, smukły komputer przenośny, rodzaj laptopa o małej wadze, ale wysokiej wydajności;
Wiktionary
Ultrabook – lekka i smukła odmiana notebooka zdefiniowana w 2011 roku przez firmę Intel w następstwie sukcesu MacBooka Air firmy Apple (zaprezentowanego w 2008 roku). Ultrabook to zastrzeżony znak towarowy firmy Intel i produkt, który musi spełniać ściśle określone założenia:
Wikipedia
(1.1) W ciepłe dni szedłem z moim ultrabookiem do parku, popracować w ciszy.
Wiktionary
bardzo cienki
SJP.pl
skrajny, fanatyczny demokrata
SJP.pl
skrajnie demokratyczny
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) dźwięk o bardzo wysokiej częstotliwości, niesłyszalny dla człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. fala dźwiękowa o częstotliwości zbyt wysokiej by być słyszalna dla człowieka (umownie 20 kHz - 1 GHz);
Wiktionary
Wikipedia
przym. ultradźwiękowy
Wiktionary
przymiotnik od: ultradźwięk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) charakterystyczny, odnoszący się do lub związany z ultradźwiękami
Wiktionary
(1.1) Delfiny posiadają ultradźwiękowy zmysł położenia.
Wiktionary
IPA: ˌultrad͡ʑvʲjɛ̃ŋˈkɔvɨ, AS: ultraʒ́vʹi ̯ẽŋkovy
Wiktionary
rzecz. ultradźwięk
Wiktionary
Ultraelementy – pierwiastki chemiczne wchodzące w skład organizmów w ilości mniejszej niż 0,000001% (czyli 10−6%) masy ciała. Ich rola nie została do końca wyjaśniona. Wiadomo, że są niezbędne dla funkcjonowania organizmu. Prawdopodobnie wchodzą w skład niektórych białek i są aktywatorami niektórych szlaków metabolicznych.
Do ultraelementów zalicza się m.in.: srebro, złoto, rad i selen.
Wikipedia
Filtr – rodzina w jakimś sensie dużych zbiorów. Duży zbiór powinien spełniać następujące własności:
Wikipedia
Ultrafiltracja (filtracja molekularna) – proces filtracji z użyciem sit molekularnych, membran i wszelkich materiałów porowatych, o porach, których rozmiary są zbliżone do wielkości pojedynczych cząsteczek (zwykle kilka–kilkadziesiąt nanometrów). Wielkość cząsteczek oddzielanych substancji musi znacznie przekraczać wielkość cząsteczek rozpuszczalnika. Siłą napędową procesu jest wysokie ciśnienie hydrauliczne roztworu rozdzielanego.
Wikipedia
poddany ultrafiltracji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. niewidzialne dla oka promieniowanie elektromagnetyczne – o długości fali krótszej niż światło widzialne i dłuższej niż promieniowanie rentgenowskie; wywołuje m.in. fluorescencję i opalanie się skóry ludzkiej;
Wiktionary
Ultrafiolet, nadfiolet, promieniowanie ultrafioletowe, promieniowanie nadfioletowe (skrót UV) – promieniowanie elektromagnetyczne o długości fali od 10 nm do 400 nm (niektóre źródła za ultrafiolet przyjmują zakres 100–400 nm), niewidzialne dla człowieka. Promieniowanie ultrafioletowe są to fale krótsze niż promieniowanie widzialne i dłuższe niż promieniowanie rentgenowskie. Zostało odkryte niezależnie przez niemieckiego fizyka, Johanna Wilhelma Rittera, i brytyjskiego chemika, Williama Hyde’a Wollastona, w 1801 roku.
Wikipedia
IPA: ˌultraˈfʲjɔlɛt, AS: ultrafʹi ̯olet
Wiktionary
przym. ultrafioletowy
Wiktionary
(1.1) UV, promieniowanie ultrafioletowe, nadfiolet
Wiktionary
przymiotnik od: ultrafiolet
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fiz. dotyczący ultrafioletu, świecący ultrafioletem
(1.2) pot. taki, który świeci pod wpływem ultrafioletu
Wiktionary
(1.1) Promieniowanie ultrafioletowe działa zabójczo na bakterie.
(1.2) Jola zrobiła sobie ultrafioletowy tatuaż.
Wiktionary
IPA: ˌultrafʲjɔlɛˈtɔvɨ, AS: ultrafʹi ̯oletovy
Wiktionary
rzecz. ultrafiolet m.
przysł. ultrafioletowo
Wiktionary
(1.1) nadfioletowy, nadfiołkowy, UV
(1.2) fotoluminescencyjny
Wiktionary
kierunek w hiszpańskiej literaturze
SJP.pl
Ultraizm – awangardowy kierunek w poezji hiszpańskojęzycznej po pierwszej wojnie światowej, powstały pod wpływem inspiracji futuryzmem, dadaizmem, kubizmem i kreacjonizmem. Jego cechą charakterystyczną była zaskakująca metaforyka. Nazwa kierunku pochodzi od nazwy czasopisma "Ultra". Przedstawicielami ultraizmu byli Guillermo de Torre, Juan Larrea, Gerardo Diego oraz, przebywający wówczas w Madrycie, Jorge Luis Borges.
Wikipedia
skrajnie katolicki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co ultrakatolickie
Wiktionary
przym. ultrakatolicki
Wiktionary
skrajny, fanatyczny klerykał
SJP.pl
skrajny konserwatysta
SJP.pl
skrajna konserwatystka
SJP.pl
1. mający bardzo małą długość;
2. trwający przez bardzo krótki okres;
3. złożony z bardzo małej liczby elementów;
4. fale ultrakrótkie - fale elektromagnetyczne o długości 1-10 m
SJP.pl
Skrajna lewica – termin używany na określenie osób i ugrupowań o poglądach lewicowych, charakteryzujących się postawami bardziej lewicowymi aniżeli ruchy umiarkowanej lewicy. Czynnikiem łączącym ugrupowania skrajnej lewicy jest dążenie do wyeliminowania podziałów społecznych i egalitaryzm.
Wikipedia
przymiotnik od: ultralewica
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. skrajnie lewicowy
Wiktionary
(1.1) lewacki
Wiktionary
skrajna postać liberalizmu przeciwna jakimkolwiek ograniczeniom swobody działania jednostek; libertalizm; libertarianizm; anarcho-liberalizm
SJP.pl
związany z ultraliberalizmem
SJP.pl
skała magmowa lub metamorficzna składająca się głównie z samych minerałów ciemnych (pirokseny, oliwiny, amfibole, biotyt i inne)
SJP.pl
bieg na dystansie większym od maratonu (powyżej 42,195 km)
SJP.pl
Ultramaraton – bieg długodystansowy na dystansie większym niż maraton, czyli powyżej 42,195 km.
Co roku rozgrywane są oficjalne mistrzostwa świata i Europy na dystansie 100 km oraz w biegu 24-godzinnym (24 h). Inne popularne dystanse ultramaratońskie to: 50 km, 100 mil oraz 6h, 12h, 48h.Najbardziej znani na świecie ultramaratończycy to: Grek Janis Kuros i Amerykanin Scott Jurek.
Wikipedia
biegacz startujący w ultramaratonie
SJP.pl
jeden z odcieni koloru niebieskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. niebieski pigment o charakterystycznym odcieniu, uzyskiwany dawniej z lapis lazuli;
(1.2) odcień niebieskiego taki jak ultramaryna (1.1)
Wiktionary
Ultramaryna – niebieski pigment mineralny pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, stosowany do produkcji farb, lakierów i emalii oraz jako środek barwiący wielu innych substancji, w tym także jako wybielacz optyczny.
W średniowieczu i renesansie był to najdroższy dostępny pigment (drugie miejsce zajmowało złoto), otrzymywany ze skały Lapis lazuli nie występującej w Europie. Często używano go w malarstwie do malowania szat aniołów lub Matki Boskiej. Ceniono go z powodu intensywności koloru oraz odporności na światło i substancje zasadowe.
Wikipedia
(1.2) Basia pomalowała starą skrzynię na ultramarynę i ozdobiła kwiatkami.
Wiktionary
przym. ultramarynowy
Wiktionary
→ ultramaryna; intensywnie niebieski
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru intensywnie niebieskiego, koloru ultramaryny
Wiktionary
rzecz. ultramaryna ż.
Wiktionary
Wikipedia
skrajnie miękki
SJP.pl
chemiczna metoda analizy; metoda mikrogramowa
SJP.pl
Ultramikroskop (ultra, gr. mikrós mały i skopeín patrzeć) – rodzaj mikroskopu optycznego z bocznym układem oświetlenia wykorzystujący efekt Tyndalla do badania cząstek koloidalnych. Pozwala na obserwację obiektów o rozmiarach mniejszych niż zdolność rozdzielcza zwykłego mikroskopu optycznego, tj. o wymiarach pojedynczych mikrometrów (μm), lecz nie daje informacji o ich kształcie i wielkości.
Wikipedia
mikrowłókno około sto razy cieńsze od ludzkiego włosa
SJP.pl
zwolennik, propagator ultramontanizmu, uznający wyższość władzy papieża nad władzą świecką
SJP.pl
ideologia, w której z uznania nadrzędnej, w pełni samodzielnej i suwerennej pozycji papieża w Kościele wyprowadza się sprzeciw wobec jakiejkolwiek ingerencji państwa w wewnętrzne sprawy Kościoła; powstała we Francji jako reakcja na gallikanizm
SJP.pl
Ultramontanizm (ze śrdw. łac. ultramontanus znajdujący się za górami) – kierunek polityczny postulujący podporządkowanie lokalnych kościołów rzymskokatolickich różnych krajów decyzjom papieża. Powstał we Francji na przełomie XVIII i XIX wieku.
Wikipedia
rzadka skała metamorficzna, kataklastyczna, spotykana w Alpach
SJP.pl
Wikipedia
syntetyczny diolowy związek chemiczny o działaniu uspokajającym, działający na ośrodkowy układ nerwowy, używany przy leczeniu różnego typu lęków i łagodnych postaci nerwicy
SJP.pl
skrajny nacjonalista
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) skrajnie nacjonalistyczny
Wiktionary
(1.1) Ultranacjonalistyczny wicepremier Serbii Vojislav Szeszelj po przyjęciu przez parlament planu pokojowego zapowiedział, że zrezygnuje, jeśli siły NATO wejdą do prowincji.
Wiktionary
IPA: ˌultrãnat͡sʲjɔ̃nalʲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: ultrãnacʹi ̯õnalʹistyčny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. pot. wyznawca judaizmu ultraortodoksyjnego
Wiktionary
(1.1) Jeżeli zaś jakiś ultraortodoks ma już taki nowoczesny aparat, powinien go jak najszybciej w sposób rytualny spalić. Najlepiej przy świadkach.
Wiktionary
przym. ultraortodoksyjny
Wiktionary
charakteryzujący się proporcją ekranu 21:9
SJP.pl
bardzo postępowy; superpostępowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. skrajna prawica.
Wiktionary
Skrajna prawica, znana także pod innymi określeniami ekstremalna prawica lub prawicowy ekstremizm – termin używany na określenie osób i ugrupowań o poglądach prawicowych, charakteryzujących się radykalnym programem lub metodami działania, przede wszystkim o poglądach ultranacjonalistycznych, faszystowskich, autorytarnych, rasistowskich, antykomunistycznych, którzy w pierwszej kolejności stawiają swój naród na pierwszym miejscu i często kierują się przy tym populizmem.
Wikipedia
IPA: ˌultrapraˈvʲit͡sa, AS: ultrapravʹica
Wiktionary
(1.1) radykalna prawica, reakcyjna prawica, ekstremizm prawicowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) polit. skrajnie prawicowy
Wiktionary
(1.1) pot. prawacki
Wiktionary
w matematyce: sposób budowania nowych modeli z danej rodziny modeli
SJP.pl
Ultraprodukt – sposób budowania nowych modeli z danej rodziny modeli. Ultraprodukty są używane i badane w teorii modeli, teorii mnogości i algebrze. Szczególnym przypadkiem ultraproduktów są ultrapotęgi (w których używa się tylko jednego modelu wyjściowego).
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) skrajnie radykalny
Wiktionary
rzecz. ultraradykał mos.
Wiktionary
1. osoba o skrajnych poglądach politycznych, zwolennik ekstremizmu; ekstremista;
2. po II wojnie światowej: członek ekstremistycznych, prawicowych grup politycznych we Francji, sprzeciwiających się przyznaniu niepodległości Algierii
SJP.pl
Wikipedia
1. osoba o skrajnych poglądach politycznych, zwolennik ekstremizmu; ekstremista;
2. po II wojnie światowej: członek ekstremistycznych, prawicowych grup politycznych we Francji, sprzeciwiających się przyznaniu niepodległości Algierii
SJP.pl
Wikipedia
aparat zbudowany z głowicy wytwarzającej i odbierającej fale ultradźwiękowe, umożliwiający uwidocznienie i ocenę wzrokową wielu narządów wewnętrznych człowieka i zwierząt; skrót: USG lub usg.
SJP.pl
Ultrasonografia, USG – zastosowanie ultradźwięków do badania i obrazowania tkanek w medycynie i weterynarii. Ultrasonografia jest nieinwazyjną, atraumatyczną metodą diagnostyki obrazowej, pozwalającą na uzyskanie obrazu przekroju badanego obiektu. Charakteryzuje się dużą dokładnością: umożliwia wykrywanie w narządach nawet bardzo małych zmian (od 0,1 mm).
Wikipedia
(skrót: USG lub usg.)
1. metoda diagnostyczna wykorzystująca zjawisko echa powstającego w wyniku odbicia fal ultradźwiękowych od granicy narządów i tkanek;
2. potocznie: badanie wykonane tą metodą; także: wynik takiego badania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. med. wet. metoda obrazowania organów wewnętrznych przy pomocy ultradźwięków;
Wiktionary
Ultrasonografia, USG – zastosowanie ultradźwięków do badania i obrazowania tkanek w medycynie i weterynarii. Ultrasonografia jest nieinwazyjną, atraumatyczną metodą diagnostyki obrazowej, pozwalającą na uzyskanie obrazu przekroju badanego obiektu. Charakteryzuje się dużą dokładnością: umożliwia wykrywanie w narządach nawet bardzo małych zmian (od 0,1 mm).
Wikipedia
rzecz. ultrasonograf m.
przym. ultrasonograficzny
Wiktionary
(1.1) skr. USG
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) techn. med. związany z ultrasonografią, dotyczący ultrasonografii; uzyskany dzięki ultrasonografowi
Wiktionary
rzecz. ultrasonografia ż., ultrasonograf mrz.
Wiktionary
aparat do badania serca za pomocą ultradźwięków
SJP.pl
Echokardiografia, echo serca, USG serca, ultrasonokardiografia – UKG – technika diagnostyki obrazowej polegająca na badaniu struktur serca i dużych naczyń krwionośnych za pomocą ultradźwięków (ultrasonografia). Zwykle stosuje się ultradźwięki o częstotliwości od 1 do 10 MHz. Na ekranie monitora uzyskuje się obraz powstający w wyniku odbicia fali ultradźwiękowej od badanych struktur. Obraz można zarejestrować na płycie DVD lub wydrukować.
Wikipedia
metoda leczenia ultradźwiękami o wielkiej częstotliwości
SJP.pl
budowa organelli komórkowych lub cząsteczek widoczna pod mikroskopem elektronowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) opt. struktura obiektu mogąca być obserwowana tylko za pomocą mikroskopu elektronowego
Wiktionary
potocznie: nadzwyczaj szybki, bardzo szybki; superszybki, ekstraszybki
SJP.pl
bardzo słodki; przesłodki
SJP.pl
termostat z łaźnią cyrkulacyjną
SJP.pl
tolerancyjny w najwyższym stopniu
SJP.pl
chemiczna metoda analizy; metoda nanogramowa
SJP.pl
Ultrawirówka, ultracentryfuga – wirówka zdolna do osiągania kilkudziesięciu tysięcy i więcej obrotów na minutę. Ultrawirówki są wykorzystywane do wielu celów:
Wikipedia
dinozaur, który okazał się hybrydą kości superzaura z kośćmi brachiozaura
SJP.pl
Superzaur (Supersaurus) – rodzaj dużego zauropoda z rodziny diplodoków (Diplodocidae). Jego nazwa oznacza "nad-jaszczur". Został odkryty w górnojurajskich warstwach formacji Morrison w Kolorado w 1972 r. Jest on jednym z największych znanych dinozaurów i mógł osiągać 33–34 m długości i 35–40 t masy. Żył w towarzystwie takich dinozaurów jak karnozaur allozaur czy spokrewniony z superzaurem diplodok.
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający charakter ultimatum
Wiktionary
rzecz. ultimatum n.
Wiktionary
dawniej: przywiązywać się do kogoś lub czegoś; ukochiwać
SJP.pl
przestarzałe: polubić, ukochać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto jest bardzo lubiany i wyróżniany przez kogoś
(1.2) o zwierzęciu domowym
Wiktionary
(1.1) Ulubieńcy dworscy bogacili się prędko, potajemnie zaciągając długi w imieniu księcia, który często bezwiednie kładł swój podpis na rewersach i kwitach.
(1.1) „Superwtorek” był wielkim sukcesem faworytów partyjnych, ulubieńców establishmentu. Obaj dysponowali ogromnymi pieniędzmi i opłacili sobie bardzo profesjonalne kampanie.
(1.2) Wylegujący się leniwie pod ścianą domu pies, ulubieniec młodego Zgrzebskiego, ujrzawszy u progu swego pana, skoczył do niego z radosnym skowytem pomachując zwiniętym w znak zapytania ogonem, rzucił mu się do nóg […]
Wiktionary
rzecz. lubienie n.
:: fż. ulubienica
czas. lubić ndk.
przym. ulubiony
Wiktionary
(1.1) pupilek, reg. kanak
(1.2) pieszczoch
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: ulubiony; bardziej ulubiony
SJP.pl
przestarzałe: polubić, ukochać
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) najbardziej lubiany
Wiktionary
(1.1) Moje ulubione cukierki to miętusy.
Wiktionary
IPA: ˌuluˈbʲjɔ̃nɨ, AS: ulubʹi ̯õny
Wiktionary
czas. ulubić, lubić
rzecz. ulubieniec, ulubienica
Wiktionary
(1.1) ukochany (w sensie przym.)
Wiktionary
1. lulając, kołysząc uśpić;
2. upoić alkoholem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. lulać)
(1.1) pot. uśpić kołysząc
(1.2) pot. upić kogoś
czasownik zwrotny dokonany ululać się
(2.1) żart. upić się alkoholem
Wiktionary
(1.1) Powiedz Pawłowi, żeby ululał Martynkę do snu.
(1.2) Bimber wujka Staszka ulula cię szybciutko.
(2.1) Sandra ululała się już przed ósmą.
(2.1) Na pewno nie ululasz się taką ilością.
Wiktionary
rzecz. lulu n., lulanie n., ululanie n., lulajka ż.
czas. lulu ndk., lulać ndk.
wykrz. luli, lulu
przym. ululany
Wiktionary
(1.1) ukołysać
(1.2) upijać
(2.1) upijać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ululać.
Wiktionary
czas. ululać, lulać, lulu
rzecz. lulanie n.
wykrz. lulu
przym. ululany
Wiktionary
1. lulając, kołysząc uśpić;
2. upoić alkoholem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zupełnie pijany
Wiktionary
rzecz. ululanie n.
czas. lulu, ululać dk.
wykrz. lulu
Wiktionary
(1.1) pijany, ubzdryngolony, zalany
Wiktionary
chińska herbata półfermentowana o dużej zawartości taniny i niewielkiej ilości kofeiny; oolong
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) półfermentowana herbata z Chin oraz północnej i północno-wschodniej części Tajwanu;
(1.2) środ. przestępcze herbata
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) slang. człowiek wyobcowany; taki, który nie umie się zachować
Wiktionary
Oolong (ulung, zwana też herbatą niebieskozieloną, szmaragdową, turkusową, wulung, bohea, bohe, bou; chiń. upr. 乌龙; chiń. trad. 烏龍; pinyin wūlóng) – rodzaj półoksydowanej herbaty z Chin (prowincje Fujian i Guangdong) oraz północnej i północno-wschodniej części Tajwanu. Znane są też ulungi z Indii, Nepalu, Wietnamu i innych krajów.
Wikipedia
IPA: ˈulũŋk, AS: ulũŋk
Wiktionary
rzecz. oolong m.
Wiktionary
(1.1) oolong
(1.2) herbata
Wiktionary
formacja skalna w centrum Australii
SJP.pl
Uluru, Oolora (znana także pod nazwą ang. Ayers Rock oraz The Rock) – formacja skalna w centralnej części Australii, na Terytorium Północnym. Znajduje się w parku narodowym Uluru-Kata Tjuta, niedaleko miasteczka Yulara, 400 km na południowy zachód od Alice Springs. Liczy ponad 300 m wysokości i 8 km obwodu. Przez wiele lat Uluru było uznawane za największy monolit świata. Nie jest to jednak prawdą, gdyż monolit Mount Augustus jest ponad dwukrotnie większy. Ponadto wedle nowszych badań Uluru wcale nie jest monolitem, lecz częścią większej formacji skalnej, do której należą również Kata Tjuta (Mount Olga) i Mount Conner. Jest przykładem twardzielca.
Wikipedia
glon morski z gromady zielenic, o plesze dochodzącej niejednokrotnie do 1 m długości, przytwierdzony do podłoża; błonica, watka
SJP.pl
[czytaj: uLIsse] samochód typu Fiat Ulysse
SJP.pl
1. zmniejszyć uciążliwość niesienia, pchania itp. czegoś, poprzez zmniejszenie ciężaru;
2. przynieść ulgę komuś lub czemuś
SJP.pl
skrót od:
1. Uniwersytet Medyczny;
2. Urząd Miasta;
3. Urząd Miejski;
4. Urząd Morski;
5. Unia Międzyparlamentarna
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskiego
(1.1) = adm. Urząd Miasta
(1.2) = adm. Urząd Miejski
Wiktionary
Chorwacja:
Luksemburg:
Macedonia:
Osoby:
Inne:
Wikipedia
IPA: u‿ˈɛ̃m, AS: u‿ẽm
Wiktionary
skr. UMiG, UMG
Wiktionary
skrót od: Ursa Maior - Wielka Niedźwiedzica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rel. bogini hinduistyczna
Wiktionary
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. umocnić)
(1.1) czynić coś bardziej wytrzymałym na zniszczenie
(1.2) czynić coś trwalszym
(1.3) wojsk. budować obiekty fortyfikacyjne pod działania bojowe
czasownik zwrotny niedokonany umacniać się (dk. umocnić się)
(2.1) stawać się odporniejszym na zniszczenie
(2.2) nabierać pewności co do czegoś
(2.3) wojsk. wzmacniać siłę obronną poprzez budowę obiektów fortyfikacyjnych oraz przygotowując się do działań bojowych
Wiktionary
rzecz. umacnianie n., umocnienie n.
czas. umocnić dk.
przym. umocnieniowy, mocny
Wiktionary
(1.1) utwierdzać, wzmacniać
(1.2) petryfikować, ugruntowywać, utrwalać, utwierdzać
(1.3) fortyfikować, obwarowywać
(2.1) wzmacniać się
(2.2) krzepnąć, ugruntowywać się, utrwalać się, utwierdzać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umacniać.
Wiktionary
czas. umacniać ndk., umocnić dk.
rzecz. umocnienie n.
przym. umocnieniowy, mocny
Wiktionary
1. zanurzając w cieczy, czynić (uczynić) mokrym, wilgotnym;
2. potocznie: angażować (zaangażować) kogoś w podejrzaną sprawę, aferę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umaczać.
Wiktionary
czas. umaczać dk.
Wiktionary
obsypać, ubrudzić mąką lub substancją podobną do mąki
SJP.pl
1. przybrać roślinami, ozdobić zielonymi kwiatami, liśćmi;
2. o roślinności: pokryć ziemię zielenią;
3. umaić się - książkowe: pokryć się roślinnością, zielenią
SJP.pl
rzadkie:
1. przybierać roślinami, ozdabiać zielonymi kwiatami, liśćmi;
2. o roślinności: pokrywać ziemię zielenią;
3. umajać się - książkowe: pokrywać się roślinnością, zielenią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umajać.
Wiktionary
czas. umajać ndk.
Wiktionary
1. pokryć coś farbą;
2. zrobić makijaż
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) pokryć twarz kosmetykiem, zrobić makijaż
czasownik zwrotny dokonany umalować się
(2.1) zrobić sobie makijaż, pokryć się kosmetykiem
(2.2) ubrudzić się farbą lub podobnym środkiem
Wiktionary
IPA: ˌũmaˈlɔvat͡ɕ, AS: ũmalovać
Wiktionary
rzecz. malowidło n., umalowanie
przym. malowniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umalować.
Wiktionary
IPA: ˌũmalɔˈvãɲɛ, AS: ũmalovãńe
Wiktionary
czas. umalować
Wiktionary
jeden z pięciu głównych smaków odczuwanych przez człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fizj. jeden z pięciu podstawowych smaków, smak kwasu glutaminowego występującego w białku;
przymiotnik
(2.1) o wyrazistym, konkretnym smaku
Wiktionary
Umami (jap. 旨味, うま味; dosł.: smak, smaczność, smakowitość) – jeden z pięciu podstawowych smaków odczuwanych przez człowieka.Istnieją osobne receptory kwasu glutaminowego, który jest źródłem smaku umami. Technicznie umami to smak glutaminianu, aminokwasu, który jest jednym z elementów budulcowych białka.
Wikipedia
(1.1) W przypadku sosu sojowego, wędzonego mięsa czy sera, umami jest uwalniane w procesie fermentacji.
Wiktionary
IPA: ũˈmãmʲi, AS: ũmãmʹi
Wiktionary
(2.1) rosołowy, mięsny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od umarlak
Wiktionary
rzecz. umarlak m.
Wiktionary
1. człowiek zmarły;
2. o kimś, kto wyglądem przypomina nieboszczyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. nieboszczyk, zmarły
Wiktionary
rzecz. umrzyk m., umieranie n.
:: zdrobn. umarlaczek m.
czas. umrzeć dk., umierać ndk.
Wiktionary
(1.1) trup, umrzyk; gw-pl|Górny Śląsk|umarlok.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. nieboszczyk
Wiktionary
IPA: ũˈmarlɛt͡s, AS: ũmarlec
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. umarlak
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. umartwić)
(1.1) zadawać sobie ból fizyczny
(1.2) przen. (także. rel.) praktykować wyrzeczenie się wygód, przyjemności
(1.3) daw. przyczyniać zmartwień drugiej osobie
(1.4) garb. czyścić i zobojętniać włosie
czasownik zwrotny niedokonany umartwiać się (dk. umartwić się)
(2.1) umyślnie wyniszczać swój organizm
(2.2) przen. (także. rel.) praktykować post, wyrzekać się wygód i przyjemności
Wiktionary
(2.2) A ja, gdy chorowali, wór przywdziewałem, / umartwiałem się postem / i moja modlitwa wracała do mojego łona, / jak po stracie przyjaciela czy brata.
Wiktionary
rzecz. umartwianie n., umartwienie n.
czas. umartwić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umartwiać.
Wiktionary
rzecz. umartwienie n.
czas. umartwiać ndk., umartwić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umartwić.
(1.2) coś umartwiającego
(1.3) daw. zmartwienie, zatroskanie
Wiktionary
Umartwienie – w chrześcijaństwie umyślne i dobrowolne wyrzekanie się pewnych przyjemności i wygód oraz panowanie nad samym sobą.
Wikipedia
(1.2) Niech już Marcelina skończy z wyszukiwaniem sobie umartwień, bo się nabawi jakiejś choroby.
(1.3) Dość już rozmyślania o umartwieniach, chodźmy na spacer!
Wiktionary
czas. umartwić dk., umartwiać ndk.
rzecz. umartwianie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. umarły
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|umrzyty, umrzik.
Wiktionary
1. rezygnować całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych;
2. zmniejszać wartość użytkowanych środków trwałych, np. budynków, maszyn;
3. w prawie: rezygnować z dalszego postępowania sądowego w określonej sprawie
SJP.pl
o długu, kredycie itp.: dający się umorzyć
SJP.pl
[czytaj: umar-znięty] taki, który umarzł (umarznął); umarzły, umarźnięty
SJP.pl
[czytaj: umar-zły] taki, który umarzł (umarznął); umarznięty, umarźnięty
SJP.pl
1. taki, który umarł;
2. skończony, miniony, np. umarła miłość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która nie żyje, nieboszczka
imiesłów przymiotnikowy przeszły czynny
(2.1) zob. umrzeć.
forma czasownika.
(3.1) 3 os. lm. nmos. zob. umrzeć.
Wiktionary
(1.1) W tydzień po pogrzebie zapomnieli o umarłej.
Wiktionary
rzecz. umieranie n.
:: fm. umarły m.
czas. umrzeć dk.
ims. umarły
Wiktionary
(1.1) nieboszczka, zmarła
Wiktionary
1. taki, który umarł;
2. skończony, miniony, np. umarła miłość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek, który umarł
imiesłów przymiotnikowy przeszły czynny
(2.1) zob. umrzeć.
forma czasownika.
(3.1) 3 os. lm. nmos. zob. umrzeć.
Wiktionary
IPA: ũˈmarwɨ, AS: ũmaru̯y
Wiktionary
rzecz. umieralność ż., umieralnia ż., umarła
czas. umrzeć
ims. umarła
Wiktionary
(1.1) nieboszczyk, zmarły
Wiktionary
gwarowo: okrasić tłuszczem
SJP.pl
gwarowo: okraszać tłuszczem
SJP.pl
kolor sierści zwierząt; maść
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kolor sierści zwierzęcia;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten pies ma rude umaszczenie.
Wiktionary
IPA: ˌũmaʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: ũmaščẽńe
Wiktionary
rzecz. maść
Wiktionary
(1.1) ubarwienie
Wiktionary
o psie: mający umaszczenie, tj. określoną barwę sierści
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. umówić)
(1.1) zob. umówić.
czasownik zwrotny niedokonany umawiać się (dk. umówić się)
(2.1) zob. umówić się.
(2.2) pot. spotykać się ze sobą, będąc parą w nieformalnym związku
Wiktionary
IPA: ũˈmavʲjät͡ɕ, AS: ũmavʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. umawianie n., umowa ż.
czas. umówić
przym. umowny
Wiktionary
(2.2) chodzić, spotykać się, randkować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umawiać.
Wiktionary
IPA: ˌũmaˈvʲjä̃ɲɛ, AS: ũmavʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. umawiać ndk., umówić
Wiktionary
1. ubrudzić coś przez mazanie; usmarować;
2. umazać się - ubrudzić się przez mazanie; usmarować się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umazać.
Wiktionary
czas. umazać dk.
rzecz. maźnica ż., maź ż.
Wiktionary
1. mażąc, ubrudzić substancją mazistą lub płynem;
2. umazywać się - umazywać samego siebie
SJP.pl
kult afroamerykański łączący elementy religii afrykańskich oraz europejskiego okultyzmu i spirytyzmu
SJP.pl
Umbanda (w języku bantu: sztuka leczenia, magia) – kult afroamerykański, rozpowszechniony w Ameryce Łacińskiej, zwłaszcza w Brazylii, łączący elementy wierzeń afrykańskich, europejskiego okultyzmu i spirytyzmu. Wyznawcy umbandy wierzą w siły dobra i są przekonani, że duchy zmarłych uczestniczą w ich spotkaniach dokonując uzdrowień i przepowiadając przyszłość.
Wikipedia
środkowa, wypukła część tarczy rycerskiej, wzmacniająca jej konstrukcję
SJP.pl
Umbo – wyraźnie wyodrębniona, środkowa część tarczy, spajająca i wzmacniająca jej konstrukcję. Od jego wewnętrznej strony, często umiejscawiano imacz.
Wśród odnajdywanych umb, większość miała kolisty kształt i wykonywana była z żelaza, ale nie wyklucza się również występowania umb wykonanych z drewna. Jego pierwotna funkcja jako elementu wzmacniającego konstrukcję, z czasem ewoluowała umożliwiając również aktywne wykorzystanie w walce. Najstarsze umba znane są już ze znalezisk kultury lateńskiej (początki epoki żelaza). Wykorzystywane były m.in. przez Germanów, Celtów i Rzymian.
Wikipedia
1. przestarzale: zasłona, abażur, parasolka, daszek na oczy; umbrelka
2. ciemnoczerwony ił zabarwiony związkami żelaza i magnezu; naturalna farba brunatnoczerwona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. ilasta skała koloru czerwono-brązowego
(1.2) szt. brązowawy pigment używany w malarstwie, glinka farbiarska
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Producentami umbry są głównie Cypr, Anglia, Francja, Niemcy i Ameryka.
(1.4) Miecio trzyma w akwarium pięć umbr i piskorzyka.
(1.5) Umbra posiada kształt stożka.
(1.6) W obszarze plamaamy słonecznej astronom wskazał umbrę.
(1.7) Starcie kurzu ze starych umbr zajęło jej pół godziny.
Wiktionary
IPA: ˈũmbra, AS: ũmbra
Wiktionary
rzecz. umbrelka ż., umbrela ż., umbryjski mrz., Umbrowie mos., Umbri mos.
przym. umbryjski
Wiktionary
(1.3) muławka bałkańska, muławka, muławka europejska, muławka dunajska
Wiktionary
związany z archetypem cienia w psychologii C. G. Junga
SJP.pl
osłona tłumiąca zbyt jaskrawe światło lampy; abażur; umbrelka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. abażur na lampę
(1.2) przest. daszek, zasłona na oczy
(1.3) przest. rzad. parasol chroniący przed słońcem
Wiktionary
IPA: ũmˈbrɛla, AS: ũmbrela
Wiktionary
rzecz. umbra ż., umbrel m., umbrakulum n.
:: zdrobn. umbrelka
Wiktionary
(1.1) umbrel, stpol. umbela
(1.2) umbrel, stpol. umbela
Wiktionary
osłona tłumiąca zbyt jaskrawe światło lampy; abażur; umbrela
SJP.pl
[czytaj: ambrela] czcionka komputerowa
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) hist. etn. starożytne plemię zamieszkujące Umbrię
Wiktionary
(1.1) Imperator nie zamierzał ulec Umbrom w tej sprawie.
Wiktionary
rzecz. umbryjski mrz., Umbria ż., Umbrowie m. lm., Umbryjczyk mos., Umbryjka ż., umbra ż.
przym. umbryjski
Wiktionary
(1.1) Umbrowie
Wiktionary
region i kraina historyczna we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. region administracyjny w środkowych Włoszech;
Wiktionary
Umbria (wł. Umbria) – region administracyjny w centralnych Włoszech, o powierzchni 8456 km², 872,9 tys. mieszkańców i stolicą w Perugii (146,7 tys. mieszkańców). Gęstość zaludnienia 103 osób na km².
Wikipedia
(1.1) Perugia jest stolicą Umbrii.
Wiktionary
IPA: ˈũmbrʲja, AS: ũmbrʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Umbri mos., Umbrowie m. lm., Umbryjczyk m., Umbryjka ż., umbryjski mrz.
przym. umbryjski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) Włochy
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Umbri mos., Umbrowie m. lm., Umbryjczyk m., Umbryjka ż., umbryjski mrz.
przym. umbryjski
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|wł|Umbria. < etym|łac|Umbria.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Włoski - Regiony administracyjne Włoch
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Umbria
* arabski: (1.1) أومبريا ż.
* białoruski: (1.1) Умбрыя ż.
* bułgarski: (1.1) Умбрия ż.
* czeski: (1.1) Umbrie ż.
* hiszpański: (1.1) Umbría ż.
* lombardzki: (1.1) Ümbria ż.
* łaciński: (1.1) Umbria ż.
* niemiecki: (1.1) Umbrien n.
* portugalski: (1.1) Úmbria ż.
* rosyjski: (1.1) Умбрия ż.
* słowacki: (1.1) Umbria ż.
* ukraiński: (1.1) Умбрія ż.
* włoski: (1.1) Umbria ż.
źródła.
== Umbria (język angielski.) ==
thumb|Umbria (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. Umbria
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
satelita Urana
SJP.pl
Umbriel (Uran II ) – trzeci co do wielkości naturalny satelita Urana. Odkryty przez Williama Lassella 24 października 1851 roku, równocześnie z Arielem.
Nazwa księżyca pochodzi od złego ducha z poematu Pukiel porwany (The Rape of the Lock) Alexandra Pope’a.
Wikipedia
starożytny lud
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) hist. etn. starożytne plemię zamieszkujące Umbrię;
Wiktionary
Umbrowie (łac. Umbri) − jedno z plemion italskich.
Wikipedia
(1.1) Założycielami osady na lagunie mogli być greccy koloniści z Tesalii, Umbrowie lub Etruskowie.
Wiktionary
rzecz. umbryjski mrz., Umbria ż., Umbri m. lm., Umbryjczyk mos., Umbryjka ż., umbra ż.
przym. umbryjski
Wiktionary
(1.1) Umbri
Wiktionary
mieszkaniec Umbrii (regionu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Umbrii
Wiktionary
(1.1) Wielu Umbryjczyków emigrowało do Ameryki.
Wiktionary
rzecz. Umbria ż., Umbrowie m. lm., Umbri m. lm.
:: fż. Umbryjka ż.
przym. umbryjski
Wiktionary
mieszkanka Umbrii (regionu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Umbrii
Wiktionary
(1.1) Na stacji wsiadło kilka starszych Umbryjek z dziećmi.
Wiktionary
rzecz. Umbria ż., Umbrowie m. lm., Umbri m. lm.
:: fm. Umbryjczyk mos.
przym. umbryjski
Wiktionary
przymiotnik od: Umbria (region we Włoszech)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Umbrii, związany z Umbrią
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. nazwa języka;
(2.2) jęz. nazwa dialektu
Wiktionary
(1.1) Polacy zwiedzili umbryjskie sanktuaria.
Wiktionary
rzecz. Umbri mos., Umbria ż., Umbrowie m. lm., Umbryjczyk mos., Umbryjka ż., umbra ż.
Wiktionary
gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny kulbinowatych; drum iberyjski, umbryna iberyjska
SJP.pl
Umbryna iberyjska, umbryna, drum iberyjski (Umbrina cirrosa) – gatunek morskiej ryby okoniokształtnej z rodziny kulbinowatych (Sciaenidae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jęz. język z rodziny bantu, używany w Angoli;
Wiktionary
(1.1) Dzisiaj na ulicach Luandy mieszają się owalny umbundu, Owimbundu, lingala (język, który narodził się, aby w nim śpiewać), pokaleczony francuski repatriantów sfruwających znad Sekwany, wypieszczony portugalski lokalnych paniczyków, głuchy portugalski zgłoskożernych Portugalczyków, osobliwy kimbundu ostatnich bessanga.
Wiktionary
związek frazeologiczny
(1.1) żart. seks
Wiktionary
(1.1) Robimy umcia-umcia każdego ranka.
Wiktionary
IPA: ˌũmʲt͡ɕa‿ˈũmʲt͡ɕa, AS: ũmʹća‿ũmʹća
Wiktionary
(1.1) figo-fago, fiku-miku, bara-bara
Wiktionary
skrót od: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej - uczelnia w Lublinie
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = eduk. Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej;
Wiktionary
(1.1) Pisarz ukończył studia zaoczne na UMCS w Lublinie.
Wiktionary
IPA: ˌu‿ɛ̃m‿t͡sɛ‿ˈːs, AS: u‿ẽm‿c•‿es
Wiktionary
środowiskowo: osoba słuchająca muzyki klubowej
SJP.pl
skrót od: Unia Młodzieży Demokratycznej
SJP.pl
zaopatrzyć mieszkanie w meble
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. meblować)
(1.1) wyposażyć pomieszczenie w meble
czasownik zwrotny dokonany umeblować się (ndk. meblować się)
(2.1) umeblować swoje pomieszczenia
Wiktionary
(1.1) Wynajęte mieszkanie trzeba było najpierw umeblować.
Wiktionary
rzecz. mebel mrz., umeblowanie n., mebelek mrz.
czas. meblować
przym. umeblowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umeblować.
Wiktionary
czas. umeblować dk.
rzecz. mebel mrz., mebelek mrz.
Wiktionary
1. sprawiając ból, doprowadzać do czyjejś śmierci;
2. doprowadzać do stanu wyczerpania, osłabienia
SJP.pl
1. doprowadzić kogoś do stanu wyczerpania;
2. umęczyć się - poczuć wielkie zmęczenie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Umer (dawniej Humer lub Humra) – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Zagnańsk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
W przeszłości był niewielką osadą fabryczną. W 1827 r. liczył 10 domów i 69 mieszkańców i należał do parafii Tumlin. W XIX w. funkcjonował tu zakład fryszerski, który przerabiał m.in. surówkę z huty "Józef" w niedalekim Samsonowie. W 1875 r. wyprodukował 10 tys. pudów (ok. 160 ton) kutych wyrobów żelaznych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wypadek, nieszczęśliwe zdarzenie
Wiktionary
(1.1) zob. wypadek.
Wiktionary
skrót od: Ursa Minor - Mała Niedźwiedzica
SJP.pl
Umi (jap. 宇美町 Umi-machi) – miasto w Japonii, na wyspie Kiusiu, w prefekturze Fukuoka. Według danych na rok 2020 miejscowość zamieszkiwało 37 671 mieszkańców, a gęstość zaludnienia wyniosła 1247 os./km².
Wikipedia
duża, szybka i lekka łódź, używana przez Eskimosów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) duża eskimoska łódź wiosłowo-żaglowa
Wiktionary
Umiak – duża inuicka (eskimoska) łódź wiosłowo-żaglowa wykonana ze skór foczych rozpiętych na szkielecie z drewna wyrzuconego przez morze lub kości wielorybów. Może mieć od 6 do 10 m długości i pomieścić do 20 osób oraz ich bagaże (w tym namioty). Służy do transportu i przewozu dobytku inuickich rodzin podczas letnich wędrówek na tereny łowieckie oraz do grupowych polowań na wieloryby (wówczas na umiaku rozpina się niewielki żagiel).
Wikipedia
IPA: ˈũmʲjak, AS: ũmʹi ̯ak
Wiktionary
Umianowice – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Kije.
Były wsią klasztoru klarysek krakowskich w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku. W 1944 roku w okolicy Umianowic miał miejsce partyzancki atak na niemiecki pociąg. W czasie walk poległo 13 partyzantów Batalionów Chłopskich.
Wikipedia
brak przesady, powściągliwość w czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) brak przesady, powściągliwość
Wiktionary
(1.1) Umiar zawsze jest lepszy od każdego ekstremizmu.
Wiktionary
rzecz. umiarkowanie n.
przym. umiarkowany
przysł. umiarkowanie
Wiktionary
(1.1) pomiarkowanie, umiarkowanie, miara, wstrzemięźliwość
Wiktionary
w medycynie: przywracać prawidłowy rytm pracy, np. umiarawiać akcję (czynność) serca, oddech
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób umiarkowany
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) cecha tego, co umiarkowane, stonowane
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌũmʲjarkɔˈvãɲɛ, AS: ũmʹi ̯arkovãńe
Wiktionary
przym. umiarkowany
rzecz. umiar mrz., umiarkowaność ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co umiarkowane
Wiktionary
przym. umiarkowany
przysł. umiarkowanie
rzecz. umiarkowanie n.
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: umiarkowany; bardziej umiarkowany
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) umiejący zachować umiar
(1.2) taki, który nie jest ani zbyt duży, ani zbyt mały
(1.3) o poglądach: pośredni między radykalnym a zachowawczym
Wiktionary
IPA: ˌũmʲjarkɔˈvãnɨ, AS: ũmʹi ̯arkovãny
Wiktionary
rzecz. umiar mrz., umiarkowanie n., umiarkowaność ż.
przysł. umiarkowanie
Wiktionary
w medycynie: przywrócić prawidłowy rytm pracy, np. umiarowić akcję (czynność) serca, oddech
SJP.pl
w medycynie: przywrócić prawidłowy rytm pracy, np. umiarowić akcję (czynność) serca, oddech
SJP.pl
wielokąt umiarowy - wielokąt mający wszystkie boki i kąty równe
SJP.pl
1. przekształcić w miasto;
2. przejąć przez miasto
SJP.pl
Umiastów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Ożarów Mazowiecki. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie warszawskim.
Według stanu w 2021 sołectwo liczyło 422 mieszkańców.
Wikipedia
1. przekształcić w miasto;
2. przejąć przez miasto
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej: zamiatać
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. ten, który umie, erudyta, wykształcony
forma czasownika.
(2.1) 3. os. nmos. lm. przesz. od: umieć
Wiktionary
IPA: ũˈmʲjawɨ, AS: ũmʹi ̯au̯y
Wiktionary
1. mieć praktyczną wiedzę na jakiś temat;
2. potrafić coś zrobić
SJP.pl
czasownik modalny
(1.1) potrafić coś zrobić; wiedzieć, jak coś zrobić
(1.2) pot. opanować materiał na egzamin, klasówkę, itp.
Wiktionary
(1.1) Nie umiem pisać lewą ręką. Umiem naprawić pralkę.
(1.2) Umiesz angielski? Dzisiaj klasówka.
Wiktionary
IPA: ˈũmʲjɛ̇t͡ɕ, AS: ũmʹi ̯ėć
Wiktionary
rzecz. umienie n., umiejętność
przym. umiejętny
czas. naumieć się
Wiktionary
(1.1) potrafić, być w stanie, wiedzieć, znać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umiędzynarodawiać.
Wiktionary
1. ustanowić zarząd kilku państw nad czymś na mocy układów międzynarodowych;
2. udostępnić coś wielu państwom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umiędzynarodowić.
Wiktionary
1. mieć praktyczną wiedzę na jakiś temat;
2. potrafić coś zrobić
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób umiejętny
Wiktionary
rzecz. umiejętność ż.
przym. umiejętny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: umiejętniej
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: umiejętny; bardziej umiejętny
SJP.pl
praktyczna znajomość czegoś, wiedza o czymś, biegłość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biegłość w danym temacie, praktyczna zdolność do robienia czegoś
Wiktionary
(1.1) Umiejętności kulinarne twojej mamy są imponujące.
Wiktionary
IPA: ˌũmʲjɛ̇ˈjɛ̃ntnɔɕt͡ɕ, AS: ũmʹi ̯ėi ̯ẽntność
Wiktionary
czas. umieć
przym. umiejętny
przysł. umiejętnie, nieumiejętnie
Wiktionary
(1.1) zdolność; gw-pl|Górny Śląsk|grajfka.
Wiktionary
świadczący o czyjejś wiedzy, biegłości, wprawie w czymś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) świadczący o czyjejś wiedzy, posiadaniu umiejętności, wprawy w czymś
Wiktionary
rzecz. umiejętność ż.
przysł. umiejętnie, nieumiejętnie
czas. umieć
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. umiejscowić)
(1.1) wyznaczać miejsce czegoś
(1.2) ustalać czas i miejsce czegoś
(1.3) ograniczać coś do jednego miejsca
czasownik zwrotny niedokonany umiejscawiać się (dk. umiejscowić się)
(2.1) pojawiać się w jakimś miejscu
Wiktionary
rzecz. miejsce n., umiejscawianie n., umiejscowienie n.
czas. umiejscowić dk.
Wiktionary
(1.1) lokalizować
(1.2) umieszczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wyznaczanie lub ustalanie miejsca
Wiktionary
(1.1) Anachronizm jest błędem chronologicznym, polegającym na umiejscawianiu w dziele zjawiska lub zachowania, które miało miejsce w innym czasie: przed lub po.
Wiktionary
rzecz. umiejscowienie n., miejsce n., miejscowość ż.
czas. umiejscawiać ndk., umiejscowić dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. umiejscawiać)
(1.1) dokonany od|umiejscawiać.
Wiktionary
rzecz. umiejscowienie n., miejsce n., umiejscawianie n.
czas. umiejscawiać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wyznaczenie lub ustalenie miejsca
(1.2) położenie czegoś; miejsce, w którym to się znajduje
Wiktionary
(1.2) Umiejscowienie wsi przypomina ślepy zaułek. Otoczona zewsząd zielonymi wzgórzami (…) oferuje rodzaj klaustrofobii.
Wiktionary
czas. umiejscawianie n., umiejscowić, umiejscawiać
rzecz. umiejscawianie n., miejsce n.
Wiktionary
(1.2) położenie, lokalizacja, usytuowanie
Wiktionary
znajdujący się w określonym miejscu
SJP.pl
dawniej: stawać się miękkim; mięknąć, rozmiękać
SJP.pl
rzadko: mieląc, rozcierać coś na proszek; rozmielać
SJP.pl
rzadko: mieląc, rozetrzeć na proszek, miazgę; rozmielić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Umienia
Wiktionary
rzecz. Umień m.
:: fż. umienianka ż.
przym. umieński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Umienia
Wiktionary
rzecz. Umień m.
:: fm. umienianin m.
przym. umieński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umieć.
Wiktionary
czas. umieć
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Umienia
Wiktionary
rzecz. Umień m., umienianin m., umienianka ż.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. umrzeć)
(1.1) kończyć swoje życie, przestawać żyć
Wiktionary
(1.1) Ludzie boją się starości — a umierać młodo nie pragną.
Wiktionary
IPA: ũˈmʲjɛrat͡ɕ, AS: ũmʹi ̯erać
Wiktionary
rzecz. umieralność ż., mór m., umarlak m., umrzyk m., umieranie n., umieralnia ż., umór mrz.
czas. umrzeć dk.
przym. obumarły
Wiktionary
(1.1) konać, mrzeć; eufem. odchodzić; wulg. zdychać
Wiktionary
kobieta umierająca, będąca w agonii; konająca
SJP.pl
osoba umierająca, będąca w agonii; konający
SJP.pl
1. pejoratywnie: dom opieki dla nieuleczalnie chorych; hospicjum;
2. z dezaprobatą o schronisku dla zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pejor. niewyszukane miejsce do umierania dla ludzi i zwierząt
Wiktionary
(1.1) Do tej umieralni przywożono ludzi jak do szatni, aby czym prędzej zrzucali doczesne powłoki.
Wiktionary
rzecz. umarły mos., umieralność ż., umieranie n., umrzyk mos.
czas. umierać ndk., umrzeć dk.
przym. umarły
ims. umarły
Wiktionary
liczba zgonów w jednostce czasu w stosunku do ogółu ludności żyjącej na danym obszarze; śmiertelność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) demogr. stosunek liczby zgonów w określonej jednostce czasu do ogółu mieszkańców danego obszaru;
Wiktionary
Umieralność, współczynnik umieralności, współczynnik zgonów – w demografii i epidemiologii liczba zgonów w stosunku do liczby mieszkańców danego obszaru w określonej jednostce czasu. W epidemiologii jest to liczba zgonów na k osób (najczęściej 100 tys.) wśród ogółu obserwowanej populacji. W demografii współczynnik ten służy wraz z innymi wskaźnikami do badania ruchu naturalnego i podawany jest zazwyczaj w promilach według wzoru:
Wikipedia
(1.1) Przeludnienie może wynikać ze wzrostu liczby urodzeń, spadku współczynnika umieralności, wzrostu imigracji lub braku równowagi biologicznej i wyczerpania zasobów.
Wiktionary
rzecz. umarły mos., umieralnia ż., umieranie n., umrzyk mos.
czas. umierać ndk., umrzeć dk.
przym. umarły
ims. umarły
Wiktionary
(1.1) śmiertelność
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umierać.
Wiktionary
IPA: ˌũmʲjɛˈrãɲɛ, AS: ũmʹi ̯erãńe
Wiktionary
czas. umierać ndk.
przym. obumarły
rzecz. umieralność ż., umieralnia ż., umarła ż., umarlak mos., umrzyk m.
ims. umarła
Wiktionary
(1.1) konanie, marcie
Wiktionary
przemieścić za pomocą miotły, zamieść
SJP.pl
1. położyć, postawić gdzieś, ulokować w jakimś miejscu;
2. skierować kogoś dokądś, wyznaczyć miejsce pobytu, pracy itp.
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. umieszczać)
(1.1) dokonany od|umieszczać.
Wiktionary
IPA: ũˈmʲjɛ̇ɕt͡ɕit͡ɕ, AS: ũmʹi ̯ėśćić
Wiktionary
rzecz. umieszczenie n., miejski mrz., miasto
czas. umieszczać, pomieścić
przyim. miasto
przym. miejski
Wiktionary
(1.1) umiejscowić, ulokować, uplasować, usytuować
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Umieszcza
Wiktionary
rzecz. Umieszcz m., umieszczanin m., umieszczanka ż.
przym. umieszczański
Wiktionary
(1.1) umieszczański
Wiktionary
potocznie: zwiększać wielkość mięśni w danej części ciała
SJP.pl
potocznie:
1. zwiększyć wielkość mięśni w danej części ciała;
2. umięśnić się - rozbudować mięśnie całego ciała
SJP.pl
potocznie:
1. zwiększyć wielkość mięśni w danej części ciała;
2. umięśnić się - rozbudować mięśnie całego ciała
SJP.pl
potocznie:
1. zwiększyć wielkość mięśni w danej części ciała;
2. umięśnić się - rozbudować mięśnie całego ciała
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający silnie rozwinięte mięśnie
Wiktionary
rzecz. mięsień mrz., mięso n., mięśniak mos./mrz.
Wiktionary
(1.1) muskularny
Wiktionary
dawniej: zmieszać, wymieszać
SJP.pl
1. kłaść, stawiać gdzieś, lokować w jakimś miejscu;
2. kierować kogoś dokądś, wyznaczać miejsce pobytu, pracy itp.
SJP.pl
czasownik
(1.1) stawiać, kłaść kogoś lub coś w określonym miejscu; umiejscawiać
(1.2) ustalać komuś miejsce pobytu
Wiktionary
(1.1) Rosja umieściła nowego satelitę na orbicie okołoziemskiej.
(1.1) Chłopak, który umieścił na murach wiele rasistowskich napisów, został złapany przez policję.
(1.2) Potrzebuję zaświadczeń osób, które zostały umieszczone w naszym szpitalu w ostatnim miesiącu.
Wiktionary
IPA: ũˈmʲjɛʃt͡ʃat͡ɕ, AS: ũmʹi ̯eščać
Wiktionary
rzecz. umieszczanie n.
czas. umieścić
Wiktionary
(1.1) umiejscawiać, sytuować, sadowić, kłaść, lokować, rozmieszczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umieszczać.
Wiktionary
IPA: ˌũmʲjɛʃˈt͡ʃãɲɛ, AS: ũmʹi ̯eščãńe
Wiktionary
czas. umieszczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Umieszcza
Wiktionary
rzecz. Umieszcz m.
:: fż. umieszczanka ż.
przym. umieski, umieszczański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Umieszcza
Wiktionary
rzecz. Umieszcz m.
:: fm. umieszczanin m.
przym. umieski, umieszczański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Umieszcza
Wiktionary
rzecz. Umieszcz m., umieszczanin m., umieszczanka ż.
przym. umieski
Wiktionary
(1.1) umieski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umieścić.
Wiktionary
IPA: ˌũmʲjɛʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: ũmʹi ̯eščẽńe
Wiktionary
czas. umieścić
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Urząd Miasta i Gminy
Wiktionary
skr. UM
Wiktionary
sprawiać, aby coś było milsze, sprawiało przyjemność; uprzyjemniać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. umilić)
(1.1) powodować, że coś staje się miłe
Wiktionary
rzecz. umilanie n., umilenie n.
czas. umilić dk.
Wiktionary
(1.1) bawić, uprzyjemniać, upiększać, zabawiać
Wiktionary
coś, co umila czas, poprawia nastrój
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umilić.
Wiktionary
IPA: ˌũmʲiˈlɛ̃ɲɛ, AS: ũmʹilẽńe
Wiktionary
czas. umilić, umilać
Wiktionary
sprawić, aby coś było milsze, sprawiło przyjemność; uprzyjemnić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. umilać)
(1.1) dokonany od|umilać.
Wiktionary
IPA: ũˈmʲilʲit͡ɕ, AS: ũmʹilʹić
Wiktionary
rzecz. umilenie n., umilanie n.
czas. umilać ndk.
Wiktionary
taki, który umilkł
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: męczyć, nużyć
SJP.pl
uspokoić, pohamować kogoś, uśmierzyć coś; ułagodzić
SJP.pl
dawniej:
1. zabiegi mające na celu pozyskanie względów osoby płci odmiennej, starania o czyjąś rękę; flirt, umizgi, zaloty, konkury, amory, zalecanki;
2. gest, mina, spojrzenie wyrażające uprzejmość, przychylność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gest pełen życzliwości, przymilenie się
Wiktionary
(1.1) Wiedziała dobrze, że na jednym umizgu się nie skończy.
Wiktionary
rzecz. umizganie się n., umizgant mos., umizgi lm nm., umizgiwanie n., umizgliwość ż., umizgnięcie się n., umizgus mos.
czas. umizgać się ndk., umizgiwać się ndk., umizgnąć się dk.
przym. umizgliwy
Wiktionary
umizgać się - przymilać się, zalecać się do kogoś w celu zdobycia jego względów, miłości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. osoba umizgująca się, zalotnik
Wiktionary
(1.1) Przychodziły do niej różne umizganty, ale ona wciąż czekała na tego jednego.
Wiktionary
rzecz. umizg mrz., umizganie się n., umizgi lm nm., umizgiwanie n., umizgliwość ż., umizgnięcie się n., umizgus mos.
czas. umizgać się ndk., umizgiwać się ndk., umizgnąć się dk.
przym. umizgliwy
Wiktionary
(1.1) konkurent, zalotnik; daw. umizgus
Wiktionary
dawniej:
1. zabiegi mające na celu pozyskanie względów osoby płci odmiennej, starania o czyjąś rękę; flirt, umizgi, zaloty, konkury, amory, zalecanki;
2. gest, mina, spojrzenie wyrażające uprzejmość, przychylność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przymilanie się, kokietowanie
(1.2) przen. zwracanie się, dotykanie
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: umizg
Wiktionary
(1.1) Na nieustanne jego umizgi odpowiadała mruganiem powiek.
(1.2) Rumieni się on od słońca umizgów i krwawo-złote łuski niosą jego wody próżniacze.
Wiktionary
rzecz. umizg mrz., umizganie się n., umizgant mos., umizgiwanie n., umizgliwość ż., umizgnięcie się n., umizgus mos.
czas. umizgać się ndk., umizgiwać się ndk., umizgnąć się dk.
przym. umizgliwy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. taki, który się umizguje
Wiktionary
(1.1) Chadzał do niej jeden umizgliwy młodzieniec z sąsiedztwa.
Wiktionary
rzecz. umizg mrz., umizganie się n., umizgant mos., umizgi lm nm., umizgiwanie n., umizgliwość ż., umizgnięcie się n., umizgus mos.
czas. umizgać się ndk., umizgiwać się ndk., umizgnąć się dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. osoba umizgująca się, zalotnik
Wiktionary
(1.1) Dała kosza kolejnemu umizgusowi.
Wiktionary
rzecz. umizg mrz., umizganie się n., umizgant mos., umizgi lm nm., umizgiwanie n., umizgliwość ż., umizgnięcie się n.
czas. umizgać się ndk., umizgiwać się ndk., umizgnąć się dk.
przym. umizgliwy
Wiktionary
(1.1) konkurent, zalotnik; daw. umizgant
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. miłować)
(1.1) książk. bardzo ukochać
Wiktionary
(1.1) Jezus wiedząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował.
Wiktionary
rzecz. umiłowany mos., miłowanie n., umiłowanie n., miłostka ż., miłość ż.
czas. miłować ndk.
przym. umiłowany
Wiktionary
kobieta, z którą łączy kogoś wielka miłość; ukochana
SJP.pl
Umiłowana (org. Beloved) – powieść Toni Morrison opublikowana w 1987 roku. Była to piąta i jednocześnie najbardziej chwalona powieść autorki. Otrzymała Nagrodę Pulitzera, znalazła się też na liście najważniejszych utworów literackich ostatnich 25 lat, stworzonej przez „The New York Times”. Znalazła się także w finale National Book Award, jednak nagrody tej nie otrzymała, co wzbudziło protest czarnoskórych pisarzy i krytyków, którzy wystosowali list otwarty, podpisany przez 48 autorów (m.in. Mayę Angelou, Amiri Barakę, Johna Edgara Widemana, i Henry'ego Louisa Gatesa Jr.), w którym protestują przeciwko temu, że Morrison nigdy nie otrzymała tej nagrody za żaden ze swoich utworów.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umiłować.
Wiktionary
rzecz. miłowanie n., umiłowany mos.
czas. umiłować dk., miłować ndk.
przym. umiłowany
Wiktionary
darzony wielką miłością; ukochany, kochany
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: umiłować
przymiotnik
(2.1) będący obiektem czyjegoś umiłowania
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) osoba, którą ktoś umiłował
Wiktionary
(3.1) Na łożu mym nocą szukałam / umiłowanego mej duszy, / szukałam go, lecz nie znalazłam.
Wiktionary
rzecz. umiłowanie n.
:: fż. umiłowana ż.
czas. miłować ndk., umiłować dk.
Wiktionary
(2.1) kochany, ukochany
Wiktionary
[czytaj: u-em-KA] skrót od:
1. Uniwersytet Mikołaja Kopernika (w Toruniu);
2. Urząd Miasta Krakowa
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = eduk. Uniwersytet Mikołaja Kopernika;
(1.2) = adm. Urząd Miasta Krakowa;
Wiktionary
uciec skądś szybko
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. umykać)
(1.1) dokonany od|umykać.
Wiktionary
(1.1) Większość umknęła sekretnymi korytarzami podziemnymi, których trasę poznaliśmy po kilku dniach.
Wiktionary
IPA: ˈũmknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: ũmknõńć
Wiktionary
rzecz. umknięcie n., umykanie n.
czas. umykać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umknąć.
Wiktionary
IPA: ũˈmʲcɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: ũmʹḱńė̃ńće
Wiktionary
czas. umknąć
Wiktionary
[czytaj: u-em-EL] skrót angielskiego: Unified Modeling Language - Ujednolicony Język Modelowania, język formalny służący do opisu świata obiektów w analizie obiektowej oraz w programowaniu obiektowym
SJP.pl
Unified Modeling Language (UML, zunifikowany język modelowania) – język pół-formalny wykorzystywany do modelowania różnego rodzaju systemów, stworzony przez Grady’ego Boocha, Jamesa Rumbaugha oraz Ivara Jacobsona, obecnie rozwijany przez Object Management Group.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od umlaut
Wiktionary
rzecz. umlaut m.
Wiktionary
postać przegłosu w językach germańskich, polegająca na wymianie samogłosek tylnych na samogłoski przednie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. przegłos
(1.2) znak przegłosu – dwie kropki nad literą
Wiktionary
Umlaut (dosłownie: przegłos) – zmiana brzmienia samogłoski spotykana w językach germańskich.
Wikipedia
IPA: ˈũmlawt, AS: ũmlau̯t
Wiktionary
rzecz. umlaucik mrz.
Wiktionary
wspólnota wszystkich wyznawców islamu; wszechmuzułmańska wspólnota
SJP.pl
Wikipedia
dawniej:
1. literatura, piśmiennictwo;
2. umiejętność;
3. zasób wiedzy
SJP.pl
czynić kogoś lub coś mniej ważnym, uznawać coś za błahe, pozbawione znaczenia
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. umniejszyć)
(1.1) czynić coś mniej ważnym; obniżać wartość, wielkość, znaczenie
Wiktionary
czas. umniejszyć
rzecz. umniejszanie n., umniejszenie n.
Wiktionary
(1.1) bagatelizować, banalizować, dezaprobować, dezawuować, dyskredytować, minimalizować, osłabiać, podważać, pomniejszać, spłycać, ujmować
Wiktionary
uczynić kogoś lub coś mniej ważnym, uznać coś za błahe, pozbawione znaczenia
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. umacniać)
(1.1) dokonany od|umacniać.
czasownik zwrotny dokonany umocnić się (ndk. umacniać się)
(2.1) dokonany od|umacniać się.
Wiktionary
rzecz. umacnianie n., umocnienie n.
czas. umacniać
przym. umocnieniowy, mocny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umocnić.
(1.2) nasyp zabezpieczający brzeg rzeki
(1.3) wojsk. fortyfikacja budowana na polu walki
Wiktionary
(1.1) Prezydent Nicolas Sarkozy, sam Francuz w pierwszym pokoleniu, jeszcze w kampanii wyborczej obiecywał „umocnienie tożsamości francuskiej”.
Wiktionary
IPA: ˌũmɔt͡sʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: ũmocʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. umocnić dk., umacniać ndk., umocować dk., mocować ndk.
rzecz. umacnianie n.
przym. umocnieniowy, mocny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z umacnianiem, budowa obwarowań lub z umocnieniami, obwarowaniami
(1.2) związany z umacnianiem, zapewnieniem czemuś stabilności, lub umocnieniami do tego służącym
Wiktionary
(1.1) Szwadrony liniowe po zajęciu wyznaczonych stanowisk z miejsca przystąpiły do prac umocnieniowych.
(1.1) Malta miała podwójny luksus, posiadała zarówno mocny pierścień umocnieniowy, służący prowadzeniu obrony wokół wyspy przeciwko słabszym natrętom, oraz fortyfikację otaczającą stolicę (…)
(1.2) Nie pomogły nawet prace umocnieniowe prowadzone po II wojnie światowej. Przyczyną obsuwania gruntu było nie tylko morze, ale również opady atmosferyczne.
Wiktionary
rzecz. umocnienie n., umacnianie n.
czas. umocnić dk., umacniać ndk.
przym. umocniony
Wiktionary
(1.1) fortyfikacyjny
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. umocowywać)
(1.1) połączyć trwale coś z czymś
Wiktionary
rzecz. umocowanie n., umocowany mos., umocnienie n.
czas. mocować
Wiktionary
(1.1) przybić, przytwierdzić
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: umocować
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. pełnomocnik, plenipotent
Wiktionary
IPA: ˌũmɔt͡sɔˈvãnɨ, AS: ũmocovãny
Wiktionary
czas. umocować dk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. umocować)
(1.1) trwale łączyć coś z czymś
Wiktionary
rzecz. umocowywanie n.
czas. mocować
Wiktionary
(1.1) mocować, przymocowywać, przytwierdzać, zamocowywać
Wiktionary
1. zanurzając w płynie uczynić coś mokrym; zwilżyć;
2. nie załatwić czegoś pomyślnie, zrobić coś źle, nieumiejętnie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) uczynić coś mokrym, zanurzając w płynie
(1.2) pot. zrobić coś źle, stracić coś poprzez nieumiejętne zrobienie czegoś
Wiktionary
(1.1) Uważaj, bo umoczysz sobie rękaw.
(1.2) Janek umoczył kupę kasy, kupując te akcje.
(1.2) Nasi znowu umoczyli mecz.
(1.2) Umoczyłem egzamin poprawkowy, teraz jedyna nadzieja w komisie.
Wiktionary
przestarzale: uformować
SJP.pl
1. uczynić modnym, popularnym;
2. uczynić nowoczesnym; zmodernizować, uwspółcześnić, unowocześnić
SJP.pl
dawniej: śmierć, zguba; dziś żywe w zwrotach: pić na umór - upijać się do nieprzytomności; zakochać się (w kimś) na umór - bardzo mocno się (w kimś) zakochać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. śmierć, zagłada
Wiktionary
IPA: ˈũmur, AS: ũmur
Wiktionary
czas. umierać ndk., umrzeć dk.
Wiktionary
prawić morały; pouczać
SJP.pl
prawić morały; pouczać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umoralniać.
Wiktionary
czas. umoralniać ndk.
rzecz. morał mrz., moralizatorka ż.
Wiktionary
1. zmęczyć, utrudzić;
2. umordować się - zmęczyć się, utrudzić się, wyczerpać się
SJP.pl
1. pobrudzić, usmolić;
2. umorusać się - pobrudzić się, usmolić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) pot. ubrudzić twarz lub ręce, zwykle na ciemno
czasownik zwrotny umorusać się
(2.1) pot. ubrudzić sobie twarz lub ręce, zwykle na ciemno
Wiktionary
(1.1) A ten najmłodszy Rysio był zawsze umorusany, chodził z gilem do pasa i płakał, że go dzieci znowu zostawiły.
Wiktionary
IPA: ˌũmɔˈrusat͡ɕ, AS: ũmorusać
Wiktionary
rzecz. umorusanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umorusać.
Wiktionary
IPA: ˌũmɔruˈsãɲɛ, AS: ũmorusãńe
Wiktionary
czas. umorusać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. finans. dobrowolne zrzeczenie się częściowe lub całkowite należności w ramach umownego porozumienia pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem
(1.2) praw. zamknięcie postępowania sądowego w danej sprawie
Wiktionary
Umorzenie – okresowe zmniejszenie wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych na skutek jego wykorzystywania w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej, o wyrażoną wartościowo sumę tego zużycia.
Wartość umorzenia za dany okres (np. kilku lat) jest sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych w poszczególnych podokresach. Wartość początkowa dobra kapitałowego, pomniejszona o wielkość jego dotychczasowego umorzenia, stanowi wartość netto wykazywaną w bilansie jednostki.
Wikipedia
czas. umorzyć dk.
Wiktionary
przymiotnik od: umorzenie
SJP.pl
ułożyć się, usiąść gdzieś wygodnie
SJP.pl
język grupy Indian brazylijskich
SJP.pl
podać motywy czegoś, uzasadnić istnienie czegoś
SJP.pl
1. pisemne lub ustne porozumienie stron; ugoda;
2. dokument, w którym określone są prawa i obowiązki stron zainteresowanych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wzajemne zobowiązanie dwóch lub więcej osób do zrobienia czegoś lub zachowywania się w określony sposób; arkusz lub inny zapis takiego zobowiązania;
Wiktionary
Umowa, kontrakt (łac. contractus) – w prawie cywilnym zgodne porozumienie dwóch lub więcej stron ustalające ich wzajemne prawa lub obowiązki (ang. a meeting of minds). Na umowę składają się dwa lub więcej zgodnych oświadczeń woli (konsens) zmierzających do zawarcia umowy danego rodzaju. Złożenie przez strony oświadczeń woli, które nie są zgodne, określa się mianem dyssensu. Umowy są zawsze co najmniej dwustronnymi czynnościami prawnymi
Wikipedia
(1.1) Rozmowy między firmami zakończyły się podpisaniem umowy o współpracy.
Wiktionary
IPA: ũˈmɔva, AS: ũmova
Wiktionary
przym. umowny
czas. umawiać (się)/umówić (się)
Wiktionary
(1.1) porozumienie, kontrakt, układ
Wiktionary
porozumiewając się z kimś ustalić coś wspólnie, np. uzgodnić warunki umowy, termin spotkania, sposób postępowania
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. umawiać)
(1.1) uzgodnić, zaplanować czyjeś spotkanie
(1.2) ustalić, uzgodnić, postanowić, określić wraz z kimś
czasownik zwrotny dokonany umówić się (ndk. umawiać się)
(2.1) uzgodnić, zaplanować spotkanie z kimś
(2.2) ustalić, uzgodnić, postanowić, określić wraz z kimś
Wiktionary
(2.1) Umówiła się na randkę.
Wiktionary
IPA: ũˈmuvʲit͡ɕ, AS: ũmuvʹić
Wiktionary
czas. umawiać (się) ndk.
rzecz. umówienie dk., umawianie ndk., umowa, umowność
przym. umowny
przysł. umownie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umówić.
Wiktionary
IPA: ˌũmuˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: ũmuvʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. umówić
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób umowny
Wiktionary
rzecz. umowa ż., umowność ż.
przym. umowny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest umowne; cecha tych, którzy są umowni
Wiktionary
przym. umowny
przysł. umownie
Wiktionary
1. określony umową, wynikający z umowy;
2. nierzeczywisty, fikcyjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący umowy
(1.2) wymyślony, nierzeczywisty
Wiktionary
(1.1) W przykładzie posłużyliśmy się umownymi symbolami.
Wiktionary
IPA: ũˈmɔvnɨ, AS: ũmovny
Wiktionary
rzecz. umowa ż., umowność ż.
czas. umawiać (się) ndk., umówić (się) dk.
przysł. umownie
Wiktionary
(1.2) konwencjonalny, zwyczajowy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. umożliwić)
(1.1) dawać, tworzyć jakąś możliwość zrobienia czegoś
Wiktionary
(1.1) Ten przyrząd umożliwia bezpieczny pomiar napięcia w gniazdku.
Wiktionary
IPA: ˌũmɔʒˈlʲivʲjät͡ɕ, AS: ũmožlʹivʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. możliwość ż., umożliwianie
przym. możliwy
przysł. możliwie
czas. uniemożliwiać
Wiktionary
(1.1) pozwalać, zezwalać, dawać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umożliwiać.
Wiktionary
IPA: ˌũmɔʒlʲiˈvʲjä̃ɲɛ, AS: ũmožlʹivʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. umożliwiać
przysł. możliwie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. umożliwiać)
(1.1) zob. umożliwiać.
Wiktionary
IPA: ˌũmɔʒˈlʲivʲit͡ɕ, AS: ũmožlʹivʹić
Wiktionary
przym. możliwy
przysł. możliwie
czas. uniemożliwiać dk.
rzecz. umożliwienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umożliwić.
Wiktionary
IPA: ˌũmɔʒlʲiˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: ũmožlʹivʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. umożliwić
przysł. możliwie
Wiktionary
magmowa skała głębinowa, rodzaj sjenitu
SJP.pl
1. przestać żyć; skonać;
2. przenośne: zakończyć się; wygasnąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. umierać)
(1.1) skończyć życie
(1.2) książk. przen. zakończyć byt, przestać istnieć
Wiktionary
(1.1) Trzeba przyspieszyć tylko sprawę rozwodową w konsystorzu, przewalczyć przeszkody, unieważnić małżeństwo z Piotrem Orzeszko. "Zwyciężę albo umrę!…
Wiktionary
IPA: ˈũmʒɛt͡ɕ, AS: ũmžeć
Wiktionary
rzecz. umieralność ż., umieralnia ż., mór mrz., umarły mos., umarła ż., umrzyk mos., umarlak mos., umarcie n., umór mrz.
czas. mrzeć ndk., umierać ndk.
ims. umarły, umarła
przym. obumarły, umarły
Wiktionary
(1.1) skonać; gw-pl|Górny Śląsk|skrepnąć, świtnonć.; przen. odejść; podn. rozstać się z życiem, przejść na tamten świat, wydać ostatnie tchnienie, wyzionąć ducha, oddać ducha, oddać Bogu ducha / oddać duszę Bogu, zasnąć na wieki, pożegnać się ze światem, o dziecku powiększyć grono aniołków; książk. przenieść się / odejść na łono Abrahama; pot. żart. pójść do Abrahama na piwo; pot. kopnąć w kalendarz, wykorkować, wykitować, przekręcić się, kojfnąć; posp. wyciągnąć nogi / wyciągnąć kopyta, odwalić kitę; wulg. i o zwierzętach zdechnąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. umarły
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|umarty, umrzyty.
Wiktionary
trup, nieboszczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. nieboszczyk, zmarły
Wiktionary
rzecz. umieralność ż., umieranie n., umarlak mos., umieralnia ż.
czas. umrzeć dk., umierać ndk.
Wiktionary
(1.1) trup, umarlak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. umarły
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|umarty, umrzik.
Wiktionary
skrót od: Universal Mobile Telecommunications System - Uniwersalny System Telekomunikacji Ruchomej
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. mundurować)
(1.1) ubrać w mundury
(1.2) ubrać w jednakowe ubrania
Wiktionary
rzecz. mundur mrz., mundurek mrz., mundurowy mos., mundurowanie n., umundurowanie n.
czas. mundurować ndk.
przym. mundurowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) prawnie wyznaczony strój członków danej organizacji;
(1.2) mundury noszone przez członków danej organizacji
Wiktionary
Mundur, uniform – rodzaj jednolitego standaryzowanego ubioru używanego przez członków danej organizacji, stanowiący jednocześnie jej wyróżnik. Mundury (uniformy) noszone są przykładowo przez członków wojska, organizacji paramilitarnych, harcerskich, społecznych, służb mundurowych i medycznych, strażników, niektóre grupy zawodowe itp..
Wikipedia
(1.1) Mój szef wprowadził obowiązkowe umundurowanie; teraz w biurze czuję się niczym w wojsku.
(1.2) Obecnie polskie siły zbrojne stosują dwa wzory umundurowania polowego.
Wiktionary
IPA: ˌũmũndurɔˈvãɲɛ, AS: ũmũndurovãńe
Wiktionary
czas. umundurować dk.
rzecz. mundur mrz., mundurowy mos., mundurowanie n.
przym. mundurowy
Wiktionary
[czytaj: umur-zać] dawniej: zabrudzić, umorusać, usmolić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umurzyć.
Wiktionary
czas. umurzyć
Wiktionary
czasownik
(1.1) poznań. zob. omurzyć.
Wiktionary
rzecz. umurzenie n.
Wiktionary
usunąć brud za pomocą wody
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. myć)
(1.1) wyczyścić za pomocą wody
czasownik zwrotny dokonany umyć się (ndk. myć się)
(2.1) oczyścić siebie samego za pomocą wody
Wiktionary
(1.1) Nie muszę nawet syna prosić, żeby umył naczynia po obiedzie.
(2.1) Umyję się, zjemy coś i możemy jechać.
Wiktionary
IPA: ˈũmɨt͡ɕ, AS: ũmyć
Wiktionary
rzecz. umycie n., mycie n., umywalnia ż., umywalka ż., myjka ż.
czas. myć ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) oczyszczenie czegoś wodą, czasami z dodatkiem jakichś środków
Wiktionary
IPA: ũˈmɨt͡ɕɛ, AS: ũmyće
Wiktionary
czas. umyć dk., umywać ndk.
rzecz. umywalnia ż., mycie n., umywalka ż., myjka ż.
Wiktionary
uciekać, szybko się oddalać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umykać.
Wiktionary
rzecz. nieumykanie n.
czas. umknąć dk., umykać ndk.
Wiktionary
postanowić coś, zaplanować coś (np. Umyślili, że przejdą wschodnią stroną przełęczy.)
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób umyślny; specjalnie, zgodnie z zamiarem
Wiktionary
(1.1) Pozwany zeznał, że powódka umyślnie go sprowokowała.
Wiktionary
IPA: ũˈmɨɕl̥ʲɲɛ, AS: ũmyśl̦ʹńe
Wiktionary
rzecz. umyślność ż., umyślny mos.
przym. umyślny
Wiktionary
(1.1) celowo, specjalnie, rozmyślnie, z rozmysłem
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: umyślnie
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: umyślny
SJP.pl
zgodny z czyimś zamierzeniem, planem; celowy, rozmyślny, specjalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący przejawem czyjegoś zamierzenia
(1.2) daw. specjalnie przeznaczony komu lub czemu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przest. osoba, której konkretnie coś się powierza
Wiktionary
(1.1) Sąd odwołuje warunkowe zwolnienie, jeżeli zwolniony w okresie próby popełnił podobne przestępstwo umyślne, za które orzeczono prawomocnie karę pozbawienia wolności.
Wiktionary
rzecz. myśl ż., umyślność ż.
czas. umyślić dk.
przysł. umyślnie
Wiktionary
(1.1) celowy, intencjonalny, nieprzypadkowy, rozmyślny, specjalny, tendencyjny, zamierzony
(2.1) goniec, posłaniec
Wiktionary
dawniej: umyślny
SJP.pl
1. zespół możliwości funkcji mózgu, obejmujący zdolność myślenia, poznawania, rozumowania i tworzenia; intelekt, rozum;
2. przenośnie: człowiek poddawany ocenie ze względu na jego zdolności rozumowania i myślenia, np. wybitne umysły renesansu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) siedlisko poznawczej i myślowej aktywności człowieka;
Wiktionary
Umysł – termin ogólny oznaczający ogół aktywności mózgu ludzkiego, przede wszystkim takich, których posiadania człowiek jest świadomy: spostrzeganie, myślenie, zapamiętywanie, odczuwanie emocji, uczenie się, czy regulowanie uwagi. Wyrażenie bliskoznaczne do psychiki, świadomości. Wyrażenie kooperujące: osobowość.
Chociaż inne gatunki również przejawiają niektóre z tych funkcji, słowo to jest używane zazwyczaj w związku z człowiekiem.
Wikipedia
(1.1) Stateczny umysł pamiętaj zachować.
(1.1) Alkohol zaćmił jego umysł.
Wiktionary
IPA: ˈũmɨsw̥, AS: ũmysu̯̦
Wiktionary
rzecz. myśl ż., umysłowość ż.
przysł. umysłowo
przym. umysłowy
Wiktionary
(1.1) intelekt, rozum, smysł
Wiktionary
przestarzale: intelektualista
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób dotyczący umysłu, umysłowości
Wiktionary
IPA: ˌũmɨˈswɔvɔ, AS: ũmysu̯ovo
Wiktionary
rzecz. umysł m., umysłowość ż.
przym. umysłowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stan możliwości umysłowych
Wiktionary
rzecz. umysł mrz.
przym. umysłowy
przysł. umysłowo
Wiktionary
(1.1) intelektualność
Wiktionary
przymiotnik od: umysł
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla umysłu, związany z umysłem i jego pracą
Wiktionary
(1.1) Oba stany wykazywały wielki szacunek dla pracy fizycznej, a zarazem uznanie dla wysiłku umysłowego.
Wiktionary
IPA: ˌũmɨˈswɔvɨ, AS: ũmysu̯ovy
Wiktionary
rzecz. umysł m., umysłowość ż.
przysł. umysłowo
Wiktionary
(1.1) intelektualny, rozumowy, mentalny, konceptualny, psychiczny, duchowy
Wiktionary
dawniej: obmywać, myć
SJP.pl
zdrobnienie od: umywalka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: umywalka
Wiktionary
IPA: ˌũmɨvaˈlɛt͡ʃka, AS: ũmyvalečka
Wiktionary
rzecz. umywalka ż.
przym. umywalkowy
Wiktionary
urządzenie sanitarne zaopatrzone w kran z bieżącą wodą i odpływ
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie sanitarne z bieżącą wodą i naczyniem, przeznaczone do higieny osobistej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po skorzystaniu z toalety ręce należy umyć w umywalce.
Wiktionary
IPA: ˌũmɨˈvalka, AS: ũmyvalka
Wiktionary
rzecz. umywalnia ż., mycie n., umycie n., umywanie n.
:: zdrobn. umywaleczka ż.
czas. myć ndk., umyć dk., umywać ndk.
przym. umywalkowy
Wiktionary
przymiotnik od: umywalka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z umywalką, dotyczący umywalki
Wiktionary
rzecz. umywalnia ż., umywaleczka ż., umywalka ż.
Wiktionary
pomieszczenie, w którym znajdują się urządzenia służące do mycia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce, w którym można się umyć
Wiktionary
IPA: ˌũmɨˈvalʲɲa, AS: ũmyvalʹńa
Wiktionary
rzecz. umywalka ż., umywanie n., umycie n., mycie n., umuwalnik m.
czas. umywać ndk., umyć dk., myć ndk.
przym. umywalniany, umywalkowy
Wiktionary
(1.1) łazienka, przest. umywalnik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|umywać.
Wiktionary
rzecz. nieumywanie n., mycie n., umywalka ż., umywalnia ż.
czas. umywać ndk.
Wiktionary
[czytaj: ju-en albo u-en] skrót od: United Nations - angielska nazwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ)
SJP.pl
forma ściągnięta
(1.1) książk. u niego
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ũɲ, AS: ũń
Wiktionary
rzadko: czynić coś (np. tekst, mapę) aktualnym; uaktualniać, uwspółcześniać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. unacześnić)
(1.1) niedokonany od|unacześnić.
Wiktionary
rzadko: uczynić coś (np. tekst, mapę) aktualnym; uaktualnić, uwspółcześnić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. unacześniać)
(1.1) geogr. uaktualnić mapę, nanieść zaszłe w terenie zmiany
Wiktionary
rzadko: uczynić coś (np. tekst, mapę) aktualnym; uaktualnić, uwspółcześnić
SJP.pl
w medycynie: opatrzyć naczyniami krwionośnymi
SJP.pl
w medycynie: opatrzyć naczyniami krwionośnymi
SJP.pl
kamień naturalny półszlachetny
SJP.pl
Jaspis – kamień szlachetny, osadowa, mikrokrystaliczna skała krzemionkowa złożona głównie z chalcedonu, kwarcu i związków żelaza.
Wikipedia
jednomyślnie
SJP.pl
Wikipedia
ukazywać coś komuś w sposób oczywisty, dowodzić, uzmysławiać coś (np. Nieraz unaoczniał nam nasze błędne postępowanie.)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. unaocznić)
(1.1) pokazywać coś komuś w bardzo jasny i oczywisty sposób
czasownik zwrotny niedokonany unaoczniać się
(2.1) książk. stawać się jasnym, oczywistym i łatwo dostrzegalnym
(2.2) książk. stawać się niezaprzeczalnym
Wiktionary
(1.1) Porównanie konia z żabą (w przysłowiu na temat kucia i podstawiania łapy) wydaje się unaoczniać groteskowość zasady równości, ale w porządku cywilizowanego świata jest ona przestrzegana.
(2.1) Czy nie wydaje się panu, że unaocznia się może fakt, że stanie się pan zakładnikiem rządu pana premiera Buzka, jako tego, który negocjuje z rolnikami protestującymi w sprawie skupu zboża?
Wiktionary
rzecz. unaocznianie n.
Wiktionary
(1.1) uwidaczniać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|unaoczniać.
Wiktionary
rzecz. nieunaocznianie n.
czas. unaoczniać ndk.
Wiktionary
ukazać coś komuś w sposób oczywisty, dowieść, uzmysłowić coś (np. Unaocznił nam, jak wiele straciliśmy.)
SJP.pl
1. nadawać czemuś cechy narodowe (np. Wstawki te unaradawiają język literacki epoki.);
2. rzadziej: czynić państwowym, nacjonalizować (np. Komuniści unaradawiali przemysł i handel.);
3. unaradawiać się - nabierać cech narodowych
SJP.pl
1. nadać czemuś cechy narodowe (np. Próbowali oni unarodowić literaturę.);
2. rzadziej: uczynić państwowym, znacjonalizować (np. Komuniści unarodowili przemysł i prawie cały handel.);
3. unarodowić się - nabrać cech narodowych
SJP.pl
nadawać głosce rezonans nosowy; unosawiać
SJP.pl
dawniej: unosić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) daw. unosić
czasownik zwrotny niedokonany unaszać się
(2.1) daw. unosić się
Wiktionary
(2.1) Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię. A ziemia była pusta i próżna: i ciemności były nad głębokością: a Duch Boży unaszał się nad wodami.
Wiktionary
rzadko: czynić naturalnym, np. unaturalniać warunki bytowania człowieka
SJP.pl
rzadko: uczynić naturalnym, np. unaturalnić warunki bytowania człowieka
SJP.pl
czynić coś naukowym; unaukowiać
SJP.pl
czynić coś naukowym; unaukawiać
SJP.pl
uczynić coś naukowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Ubb i liczbie atomowej 122
Wiktionary
Unbibi (ang. unbibium) – hipotetyczny pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 122, niezsyntetyzowany do tej pory. Jego nazwa została utworzona z liczby atomowej, zgodnie z regułami nazewnictwa pierwiastków transuranowych, ustalonymi przez IUPAC.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma unbibium?
Wiktionary
IPA: ũnˈbʲibʲjũm, AS: ũnbʹibʹi ̯ũm
Wiktionary
(1.1) symbol. Ubb
Wiktionary
[czytaj: anboks-ing] środowiskowo: internetowy filmik z odpakowywaniem i prezentacją jakiegoś produktu lub prezentu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. w Internecie: film przedstawiający rozpakowanie i krótką prezentację jakiegoś produktu
Wiktionary
Unboxing (dosłownie wyjmowanie z pudełka, odpakowywanie) – rodzaj filmu przedstawiającego rozpakowywanie nowego produktu, często sprzętu elektronicznego, choć czasem także innych rzeczy, w tym kosmetyków, czy po prostu produktów zamówionych przez internet. Popularne jest umieszczanie takich filmów w serwisie YouTube. Choć filmy przedstawiające odpakowywanie przedmiotów powstawały już wcześniej, to pierwszy film zawierający słowo unboxing został umieszczony na YouTube w 2006 roku.
Wikipedia
skrót od: Universal Naming Convention, w informatyce: jedna z metod zapisu ścieżek dźwiękowych
SJP.pl
anglosaska jednostka masy bądź objętości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) metrol. fiz. jednostka masy pochodzenia rzymskiego równa około 27 gramom;
Wiktionary
Uncja (skrót: oz, od starego włoskiego słowa onza, teraz wymawianego oncia; symbol aptekarski: ℥) – pozaukładowa jednostka masy bądź objętości płynów, stosowana m.in. jako jednostka wagi metali szlachetnych, w szerszym zakresie w krajach anglosaskich. Wielkość uncji może być różna w zależności od systemu wagowego.
Wikipedia
przym. uncjowy
Wiktionary
wczesnośredniowieczne pismo
SJP.pl
Uncjała (łac. scriptura uncialis) – typ pisma kodeksowego występujący w okresie od końca III do X wieku.
Wywodzi się ona z kapitały i charakteryzuje się zanikaniem kantów i tendencją do zaokrąglania liter. Do powstania tego rodzaju pisma przyczyniło się zastosowanie pergaminu w miejsce dotychczasowych zwojów papirusu.
Wikipedia
przymiotnik od: uncja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ważący uncję
Wiktionary
rzecz. uncja ż.
Wiktionary
[czytaj: unkompagryt] bardzo rzadko: rodzaj skały, piroksenowy melilitolit; unkompagryt
SJP.pl
skrót od: United Nations Conference on Trade and Development - Konferencja Narodów Zjednoczonych w sprawie Handlu i Rozwoju
SJP.pl
undaria pierzastodzielna (pierzasta) - gatunek brunatnicy, glon popularny w kuchni japońskiej; wakame
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. chem. alken posiadający jedenaście atomów węgla i jedno wiązanie podwójne
Wiktionary
(1.1) Oprócz etylenu znamy jeszcze szereg wyższych homologów, jak […] nonylen wzór chemiczny|C9H18., decylen wzór chemiczny|C10H20., undecylen wzór chemiczny|C11H22..
Wiktionary
rzecz. undecylenian m.
przym. undecylenowy
Wiktionary
(1.1) undeken
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z kwasem undecylenowym
Wiktionary
(1.1) Osobiście na grzybicę stóp polecam maść undecylenową — śmierdzi, ale działa. Trzeba ją jednak odpowiednio długo stosować
Wiktionary
rzecz. undecylen m., undecylenian m.
Wiktionary
liczba wynosząca 10^69
SJP.pl
liczba wyrażona jedynką z 66 zerami
SJP.pl
Undecylion – liczba 1066, czyli jedynka i 66 zer w zapisie dziesiętnym.
W krajach stosujących tzw. krótką skalę (głównie kraje anglojęzyczne) undecylion oznacza 1036, czyli sekstylion w pozostałych krajach.
W układzie SI mnożnikowi 1066 nie odpowiada żaden przedrostek jednostki miary.
Wikipedia
interwał muzyczny złożony z oktawy i kwarty
SJP.pl
Undecyma – interwał złożony zawarty między jedenastoma kolejnymi stopniami skali muzycznej. W szeregu zasadniczym naturalnie występuje undecyma czysta. Zastosowanie znaków chromatycznych pozwala zmienić jej rozmiar.
Wikipedia
węglowodór o 11 atomach węgla w łańcuchu
SJP.pl
Undekan, C
11H
24 – organiczny związek chemiczny z grupy alkanów.
Posiada potencjalnie 159 izomerów strukturalnych, nazywanych tradycyjnie undekanami. Według nomenklatury IUPAC nazwę undekan ma jedynie izomer liniowy, zwany zwyczajowo n-undekanem – pozostałe natomiast rozgałęzione izomery są alkilowymi pochodnymi niższych alkanów.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. alken posiadający jedenaście atomów węgla i jedno wiązanie podwójne
Wiktionary
(1.1) Opracowywano warunki utleniania wobec UV końcowych grup winylowych w monowarstwach z II-trichlorosilylo-1-undekenu osadzonego na powierzchni płytek Si.
Wiktionary
(1.1) undecylen
Wiktionary
insektycyd z grupy karbaminianów, stosowany do ochrony upraw polowych i warzywniczych oraz do zwalczania owadów i pasożytów domowych; propoksur
SJP.pl
[czytaj: anderdog] środowiskowo: osoba lub drużyna uważana za słabszą od rywali w konkursach, zawodach sportowych itp.
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ANdergrałnd albo ANdergrant]
1. niekomercyjna działalność artystyczna; off;
2. londyńska kolej podziemna; metro, tube;
3. nielegalne ruchy polityczne lub społeczne
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: andergrałndowiec] artysta współtworzący niekomercyjny i nieoficjalny nurt w sztuce; offowiec
SJP.pl
[czytaj: andergrałndowy]
1. niekomercyjny, offowy;
2. związany z nielegalnymi ruchami politycznymi lub społecznymi
SJP.pl
umyślne osłabienie, pomiarkowanie wypowiedzi dla wywołania ironicznego kontrastu z tym, czego się spodziewa słuchacz
SJP.pl
[czytaj: anderrajter] specjalista oceniający ryzyko związane z ubezpieczeniem danej osoby lub mienia
SJP.pl
[czytaj: UNset lub INset] nazwisko
SJP.pl
łagodne wzniesienie i obniżenie osi fałdów skorupy ziemskiej; ondulacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. łagodne wzniesienie oraz obniżenie osi fałdów w skorupie ziemskiej;
Wiktionary
Undulacja – odstęp (różnica wysokości) pomiędzy geoidą a elipsoidą. Undulacja ma znaczenie przy pomiarach GPS,
gdzie:
Wikipedia
IPA: ˌũnduˈlat͡sʲja, AS: ũndulacʹi ̯a
Wiktionary
przym. undulacyjny
Wiktionary
aparat telegraficzny odbiorczy o zapisie pisakowym
SJP.pl
Laser na swobodnych elektronach (ang. Free-electron laser – FEL) – urządzenie emitujące spójne promieniowanie elektromagnetyczne takie jak wytwarza laser. Jednak w przeciwieństwie do zwykłych laserów, w których promieniowanie powstaje w materii, w laserze na swobodnych elektronach promieniowanie emitują bardzo szybko poruszające się w próżni elektrony w specjalnie ukształtowanym polu magnetycznym. W laserze na swobodnych elektronach długość emitowanej fali nie jest ograniczona przez konkretne przejścia między dyskretnymi poziomami energii w materii, a wynika z konstrukcji urządzenia, dzięki temu lasery tego typu są łatwo przestrajalne i mają najszerszy zakres emitowanych częstotliwości spośród wszystkich laserów. Skonstruowano lasery na swobodnych elektronach emitujące promieniowanie w zakresie długości fal od mikrofal, przez podczerwone, świetlne, ultrafioletowe aż do rentgenowskiego.
Wikipedia
organelle mające postać rzęsek lub wici, pełniące funkcje narządów ruchu u niektórych pierwotniaków
SJP.pl
Undulipodia (l.poj. undulipodium) – organelle występujące u wielu pierwotniaków np. u orzęsków, płazińców, które pełnią funkcję narządów ruchu. Występują pod postacią rzęsek lub wici. Ruch odbywający się przy użyciu tych organelli nazywany jest ruchem undulipodialnym.
Wikipedia
fałdować podłoże na skutek przesuwania się polegającego na łagodnym unoszeniu się i opadaniu; ondulować
SJP.pl
w mitologii litewskiej: boginka wodna, wabiąca śpiewem młodych chłopców w głębiny rzek; ondyna
SJP.pl
naczynie laboratoryjne z cienkiego szkła
SJP.pl
wytwarzać nerwy danego narządu
SJP.pl
wytworzyć nerwy danego narządu
SJP.pl
wytworzyć nerwy danego narządu
SJP.pl
Wikipedia
wytworzyć nerwy danego narządu
SJP.pl
[czytaj: juNESko] skrót od: United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization - Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego, nazwa własna
(1.1) = etymn|ang. United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization → Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury
Wiktionary
(1.1) Ten budynek jest pod ochroną UNESCO.
(1.1) W ubiegłym tygodniu zastępca prezesa pakistańskiego oddziału Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków i Miejsc Historycznych [ICOMOS], Fouzia Qureshi, poinformowała o groźbie wykreślenia lahaurskiego fortu i ogrodów Śalimar z listy dziedzictwa światowego UNESCO. Los taki spotka bezcenne zabytki, jeżeli Pakistan nie umożliwi specjalnej komisji zbadania stanu obiektów.
Wiktionary
IPA: uˈnɛsko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wypadek
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|umfal.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Unger (ur. ?, zm. 9 czerwca 1012 r.) – początkowo biskup Polski z siedzibą w Poznaniu lub Gnieźnie, ewentualnie bez stałej siedziby, a po roku 1000 z pewnością biskup poznański niezależny od metropolii gnieźnieńskiej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Maść (łac. unguentum) – półstała postać leku przeznaczona wyłącznie do użytku zewnętrznego.
Może być stosowana na skórę, błony śluzowe oczu, uszu, nosa, odbytu, pochwy. Składa się z substancji leczniczej, która jest rozpuszczona, zemulgowana lub zdyspergowana w substancji zwanej podłożem. Maści mają postać i konsystencję umożliwiającą rozsmarowywanie oraz zapewniającą odpowiednią przyczepność. Powinny mieć jednorodny wygląd w całej swojej objętości. Mogą działać miejscowo, czyli tylko na naskórek, albo ogólnoustrojowo (gdy substancja lecznicza dostaje się do krwi).
Wikipedia
środowiskowo: uniwersytet; uniwerek
SJP.pl
Uni (Unj, Una, Weni, Wnj) – egipski urzędnik dworski i wysoki dowódca wojskowy z początkowego okresu panowania VI dynastii, poddany i zaufany Pepiego I i jego syna Merenre I.
Początkowo był urzędnikiem królewskim niskiej rangi, pełniącym urząd przełożonego drobnych rolników. Cieszył się już wówczas zaufaniem władcy Pepiego I, który wyznaczył go do zbadania sprawy spisku haremowego, zainicjowanego przez Nubunet, pierwszą żonę władcy, a skierowanego przeciwko panującemu. Jego zdolności i zasługi zostały wysoko ocenione przez władcę, gdyż następnie przeszedł z administracji do wojska i został wyznaczony na dowódcę wypraw wojennych do południowej Palestyny i na Synaj, stając na czele wielotysięcznych oddziałów zebranych z całego Egiptu. Poprowadził 5 wypraw przeciwko Beduinom, nie osiągnął jednak pełnego sukcesu, postanowił umieścić swoje oddziały na statkach i zaatakować wroga od tyłu. Oddziały egipskie wylądowały w południowej Palestynie, zaatakowały niespodziewanie Beduinów i zniszczyły ich doszczętnie. W wyprawach tych Uni ponownie dowiódł swoich umiejętności, zapewniając na dłuższy czas spokój znajdującym się na Synaju, ważnym dla gospodarki Egiptu kopalniom miedzi. Za swoje osiągnięcia został mianowany gubernatorem Górnego Egiptu przez następnego władcę Merenre I. Wtedy też wyprawił się, z polecenia faraona, w swoją ostatnią misję do Nubii celem pozyskania materiałów budowlanych, potrzebnych do budowy piramidy władcy. Próbował także przekopać 5 kanałów w ciągu jednego roku dla ominięcia I katarakty, aby umożliwić statkom egipskim podróż w górę rzeki. Zamiar ten jednak nie powiódł się z powodu gwałtowności nurtu rzecznego.
Wikipedia
związek dwóch lub więcej państw zawarty w celu osiągnięcia korzyści politycznych lub gospodarczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dobrowolny związek dwóch lub więcej państw (także: osób, partii, stowarzyszeń itp.) przynoszący im korzyści;
(1.2) inform. typ danych w niektórych niskopoziomowych językach programowania, jak C, lub asembler, grupujący wiele różnych sposobów interpretacji tego samego fragmentu pamięci;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈũɲja, AS: ũńi ̯a
Wiktionary
przym. unijny, wewnątrzunijny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. związany z unitami, dotyczący Kościoła unickiego
Wiktionary
rzecz. unita mos., uniata mos., unitka ż.
przym. unicki
Wiktionary
(1.1) greckokatolicki, unicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. rel. unita
Wiktionary
przym. uniacki, unicki
Wiktionary
(1.1) współcz. unita
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Uniatowski – drugi album studyjny polskiego piosenkarza Sławka Uniatowskiego. Wydawnictwo ukazało się 18 października 2024 nakładem wytwórni muzycznej Agora.
Album jest utrzymany w stylu muzyki pop. Składa się z wersji standardowej (1 CD).
Płyta zadebiutowała na 6. miejscu polskiej listy sprzedaży – OLiS.
Nagrania były promowane singlami: „Koniec świata”, „Drinking About You” i „Lie to Me”.
Wikipedia
potocznie: bar uniwersalny
SJP.pl
[czytaj: juNIsef] skrót od: United Nations International Children's Emergency Fund - Międzynarodowy Fundusz Narodów Zjednoczonych Pomocy Dzieciom
SJP.pl
skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = etymn|ang. United Nations International Children’s (Emergency) Fund → Fundusz Narodów Zjednoczonych na Rzecz Dzieci lub w innym tłumaczeniu Fundusz Narodów Zjednoczonych Pomocy Dzieciom
Wiktionary
niszczyć coś całkowicie, sprawiać, że przestaje istnieć (np. Czy żyjemy po to, byśmy się unicestwiali w imię różnych urojeń?)
SJP.pl
czasownik
(1.1) powodować, że coś lub ktoś przestaje istnieć
Wiktionary
(1.1) Struś, który chowa głowę w piasek mając nadzieję, że problem w jakiś cudowny sposób zniknie, sam siebie unicestwia.
Wiktionary
rzecz. unicestwianie n.
czas. unicestwić
Wiktionary
(1.1) niweczyć, obracać wniwecz, obracać w gruzy, obracać w perzynę, obracać w popiół, demolować, dewastować, rujnować, niszczyć, wyniszczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|unicestwiać.
Wiktionary
IPA: ˌũɲit͡sɛˈstfʲjä̃ɲɛ, AS: ũńicestfʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
rzecz. unicestwienie n.
czas. unicestwiać ndk., unicestwić dk.
Wiktionary
zniszczyć coś całkowicie, sprawić, że przestało istnieć (np. Za jednym zamachem unicestwił wszystkie jego marzenia.)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. unicestwiać)
(1.1) zob. unicestwiać.
Wiktionary
(1.1) Trzeci rozbiór unicestwił Rzeczpospolitą, która została wymazana z politycznej mapy Europy.
Wiktionary
rzecz. unicestwianie n., unicestwienie n.
czas. unicestwiać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|unicestwić.
Wiktionary
Wikipedia
czas. unicestwić
rzecz. unicestwianie n.
Wiktionary
Unichowo (kaszub. Ùnichòwò; niem. Wundichow) – stara wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Czarna Dąbrówka, na północno-wschodnim obrzeżu Parku Krajobrazowego Dolina Słupi, przy skrzyżowaniu drogi wojewódzkiej nr z drogą wojewódzką nr .
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Czarna Dąbrówka.
Wikipedia
1. wyznawca Kościoła greckokatolickiego; grekokatolik;
2. chrześcijanin należący pierwotnie do jednego z Kościołów wschodnich, które połączyły się z Kościołem katolickim w 1439 roku;
3. członek ugrupowania politycznego zawierającego w nazwie słowo "unia"
SJP.pl
Kościół unicki (Unici) – chrześcijańska wspólnota wyznaniowa, która przyłączyła się do Kościoła katolickiego na podstawie wzajemnej umowy wyznań i zachowując własny ryt liturgiczny, przyjmuje jednocześnie prymat papieża. Obok uznania prymatu papieża warunkiem koniecznym zawarcia unii jest istnienie sukcesji apostolskiej we wspólnocie aspirującej do katolicyzmu oraz apostolskiego symbolu wiary. Kościoły unickie zachowują częściową lub pełną (sui iuris) autonomię co do własnej organizacji – zależnie od ustaleń umowy.
Wikipedia
dotyczący unitów, związany z unitami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z unitami, dotyczący unitów, Kościoła unickiego
Wiktionary
rzecz. unita mos., uniata mos., unitka ż.
przym. uniacki
Wiktionary
(1.1) greckokatolicki, daw. uniacki
Wiktionary
w informatyce: rozbudowana tablica znaków, zawierająca większość liter używanych we wszystkich językach świata
SJP.pl
Unicode (formalnie Unicode Standard, pol. Unikod) – komputerowy standard kodowania zestawu znaków obejmującego litery większości używanych na świecie pism, a także symboli, emoji i kodów formatowania. Standard Unicode rozwijany jest przez konsorcjum Unicode, składające się z firm wytwarzających sprzęt komputerowy, producentów oprogramowania oraz instytutów naukowych, agencji międzynarodowych i grup użytkowników. Konsorcjum współpracuje z organizacją ISO.
Wikipedia
[czytaj: junikorn] czcionka komputerowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) neol. ekon. zaw. start-up wyceniany na co najmniej miliard dolarów;
Wiktionary
Unicorn (pol. „jednorożec”) – startup wyceniany na co najmniej miliard dolarów amerykańskich. Twórcą terminu jest Aileen Lee.
Według CB Insights w czerwcu 2022 na świecie prowadziło działalność ponad 1100 jednorożców.
Wikipedia
(1.1) Inwestycja rzędu 100 mln USD pozwoliłaby nam stać się unicornem
Wiktionary
UniCredit Group (również: UniCredito lub UniCredit SpA) – międzynarodowy bank europejski z siedzibą w Mediolanie obsługujący ponad 28 mln klientów w 19 krajach. Spółka akcyjna notowana na giełdach we Frankfurcie w tym na platformie XETRA, w Mediolanie na giełdzie włoskiej, a od 20 grudnia 2007 również na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.
Wikipedia
[czytaj: unikum] węgierski likier ziołowy o korzennym, gorzkim smaku
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: junido] skrót od: United Nations Industrial Development Organization - Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Rozwoju Przemysłowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Uniecka
Wiktionary
rzecz. Unieck m.
:: fż. uniecczanka ż.
przym. uniecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Uniecka
Wiktionary
rzecz. Unieck m.
:: fm. uniecczanin m.
przym. uniecki
Wiktionary
Uniechówek – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, w gminie Debrzno.
Miejscowość przy drodze krajowej nr , stanowi sołectwo gminy Debrzno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Uniechowa
Wiktionary
rzecz. Uniechów m.
:: fż. uniechowianka ż.
przym. uniechowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Uniechowa
Wiktionary
rzecz. Uniechów m.
:: fm. uniechowianin m.
przym. uniechowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Uniechowa
Wiktionary
Uniechowski – nazwisko.
Wikipedia
rzecz. Uniechów m., uniechowianin m., uniechowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Uniecka
Wiktionary
rzecz. Unieck m., uniecczanin m., uniecczanka ż.
Wiktionary
rzadko: czynić chemicznie nieczynnym, nieszkodliwym
SJP.pl
uczynić chemicznie nieczynnym, nieszkodliwym
SJP.pl
drobna uciążliwość
SJP.pl
staropolskie imię męskie
SJP.pl
Uniedrog lub Unidróg – książę obodrycki panujący w pierwszej połowie XI wieku.
Odczyt imienia, zapisanego w źródłach w formie Anadrog, Anatrog, Onodrag, jest niepewny. Według informacji przekazanej przez Adama z Bremy współrządził wraz z Utonem, Raciborem i Gniewem. Zasięg jego władzy obejmował przypuszczalnie Wagrię. Zgodnie z relacją kronikarza był poganinem.
Wikipedia
Uniejewo – wieś sołecka w Polsce położona niedaleko Wisły, w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Brudzeń Duży.
Wieś położona była w 1785 roku w ziemi dobrzyńskiej, własność prebendalna płockiej kapituły katedralnej w 1542 roku. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie płockim.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Uniejów – miasto położone nad Wartą w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Uniejów. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa konińskiego. Uniejów leży w historycznej ziemi sieradzkiej. Był miastem duchownym arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w powiecie szadkowskim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku.
Wikipedia
IPA: ũˈɲɛ̇juf, AS: ũńėi ̯uf
Wiktionary
przym. uniejowski
rzecz. uniejowianin mos., uniejowianka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Uniejowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Uniejowa
Wiktionary
rzecz. Uniejów m.
:: fż. uniejowianka ż.
przym. uniejowski
Wiktionary
mieszkanka Uniejowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Uniejowa
Wiktionary
rzecz. Uniejów m.
:: fm. uniejowianin m.
przym. uniejowski
Wiktionary
przymiotnik od: Uniejów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Uniejowa
Wiktionary
rzecz. Uniejów m., uniejowianin m., uniejowianka ż.
Wiktionary
Uniemino (przed 1945 r. niem. Nemmin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Borne Sulinowo.
Majątek za czasów niemieckiej jurysdykcji na tym terenie należał do rodziny von Münchow i rodziny von Vangerow.
Wieś w roku 2011 liczyła 135 mieszkańców.
Wikipedia
dawniej: uniemożliwiać
SJP.pl
dawniej: uniemożliwić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uniemożliwić)
(1.1) sprawiać, że coś jest niemożliwe lub bardzo trudne do zrobienia; znacznie coś utrudniać
Wiktionary
(1.1) Syk kaloryfera uniemożliwiał mi koncentrację.
(1.1) W umowie był kruczek uniemożliwiający pracownikom dochodzenie swoich praw.
Wiktionary
IPA: ˌũɲɛ̃mɔʒˈlʲivʲjät͡ɕ, AS: ũńẽmožlʹivʹi ̯äć
Wiktionary
czas. uniemożliwić, umożliwić, umożliwiać
przym. niemożliwy
rzecz. uniemożliwianie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uniemożliwiać.
Wiktionary
IPA: ˌũɲɛ̃mɔʒlʲiˈvʲjä̃ɲɛ, AS: ũńẽmožlʹivʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. uniemożliwiać, uniemożliwić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uniemożliwiać)
(1.1) sprawić, że coś jest niemożliwe lub bardzo trudne do zrobienia; znacznie coś utrudnić
Wiktionary
IPA: ˌũɲɛ̃mɔʒˈlʲivʲit͡ɕ, AS: ũńẽmožlʹivʹić
Wiktionary
czas. uniemożliwienie n., uniemożliwianie n., uniemożliwiać
rzecz. uniemożliwienie n., uniemożliwianie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uniemożliwić.
Wiktionary
IPA: ˌũɲɛ̃mɔʒlʲiˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: ũńẽmožlʹivʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. uniemożliwić
Wiktionary
1. czynić coś nieruchomym;
2. wstrzymywać działanie czegoś;
3. blokować środki finansowe, zwykle w formie inwestycji
SJP.pl
1. uczynić coś nieruchomym;
2. wstrzymać działanie czegoś;
3. zablokować środki finansowe, zwykle w formie inwestycji
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. unieruchamiać)
(1.1) zob. unieruchamiać.
Wiktionary
rzecz. unieruchamianie n., unieruchomienie n.
czas. unieruchamiać ndk.
Wiktionary
1. uczynić coś nieruchomym;
2. wstrzymać działanie czegoś;
3. zablokować środki finansowe, zwykle w formie inwestycji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) doprowadzenie do braku możliwości ruchu
Wiktionary
(1.1) Kiedy dotknie jej np. nicień, komórki pętli bardzo szybko pęcznieją, zwiększając swoją objętość do wewnątrz, co powoduje unieruchomienie nicienia.
Wiktionary
rzecz. unieruchamianie n.
czas. unieruchamiać ndk., unieruchomić dk.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Unierzyża
Wiktionary
rzecz. Unierzyż m., unierzyżanin m., unierzyżanka ż.
Wiktionary
Unierzyż – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mławskim, w gminie Strzegowo. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 587 nad rzeką Wkrą.
Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Walentego, należącej do dekanatu strzegowskiego w diecezji płockiej. Do 2009 znajdowała się tu również szkoła podstawowa.
Do 1954 istniała gmina Unierzyż. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Unierzyża
Wiktionary
rzecz. Unierzyż m.
:: fż. unierzyżanka ż.
przym. unierzyski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Unierzyża
Wiktionary
rzecz. Unierzyż m.
:: fm. unierzyżanin m.
przym. unierzyski
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. unosić)
(1.1) dokonany od|unosić.
Wiktionary
Unieść – rzeka o długości około 26 km na Pobrzeżu Koszalińskim, w województwie zachodniopomorskim, przepływająca przy południowej i zachodniej granicy miasta Sianów. Powierzchnia zlewni Unieści to 228 km², roczny przepływ – 88 tys. m³ wody.
Rzekę zasilają cieki wypływające ze wschodnich zboczy Góry Chełmskiej. Głównym jej dopływem jest struga Polnica.
Wikipedia
IPA: ˈũɲɛ̇ɕt͡ɕ, AS: ũńėść
Wiktionary
czas. nieść
rzecz. uniesienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Unieścia
Wiktionary
rzecz. Unieście n.
:: fż. unieścianka ż.
przym. unieski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Unieścia
Wiktionary
rzecz. Unieście n.
:: fm. unieścianin m.
przym. unieski
Wiktionary
Unieście (niem. Nest) – część miasta Mielno o charakterze letniskowym, położona na mierzei między Morzem Bałtyckim i jeziorem Jamno, w północno-wschodniej części miasta. Znajduje się tu przystań morska dla rybaków oraz letnie kąpielisko morskie. 1 stycznia 2017 r. włączone do miasta. Od strony wschodniej granicę miasta (Unieścia) stanowi kanał Jamieński Nurt.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|unieść.
(1.2) stan wzmożonej aktywności emocjonalnej lub uczuciowej
Wiktionary
rzecz. unos mrz., unosiciel mos., unoszenie n.
czas. unieść dk., unosić ndk.
Wiktionary
(1.1) podniesienie
(1.2) pasja, podniecenie, poryw, szał
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Unieścia
Wiktionary
rzecz. Unieście n., unieścianin m., unieścianka ż.
Wiktionary
czasownik
(1.1) sprawiać, że ktoś jest zmartwiony, nieszczęśliwy, smutny
Wiktionary
(1.1) Czy ty musisz unieszczęśliwiać wszystkich swoich bliskich?
Wiktionary
IPA: ˌũɲɛʃt͡ʃɛ̃w̃ɕˈlʲivʲjät͡ɕ, AS: ũńeščẽũ̯ślʹivʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. szczęście n., nieszczęście n., nieszczęsność ż., nieszczęśliwość ż., unieszczęśliwianie, unieszczęśliwienie
czas. unieszczęśliwić
przym. nieszczęśliwy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynienie kogoś nieszczęśliwym
Wiktionary
(1.1) Miał już dość unieszczęśliwiania wszystkich wokół.
Wiktionary
IPA: ˌũɲɛʃt͡ʃɛ̃w̃ɕlʲiˈvʲjä̃ɲɛ, AS: ũńeščẽũ̯ślʹivʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. unieszczęśliwiać ndk., unieszczęśliwić dk.
rzecz. unieszczęśliwienie n., nieszczęście n., szczęście n.
Wiktionary
(1.1) marwienie, krzywdzenie, męczenie, dręczenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczynienie kogoś nieszczęśliwym
Wiktionary
(1.1) Jednym głupim ruchem spowodował unieszczęśliwienie wszystkich swoich bliskich.
Wiktionary
IPA: ˌũɲɛʃt͡ʃɛ̃w̃ɕlʲiˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: ũńeščẽũ̯ślʹivʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. szczęście n., nieszczęście n., nieszczęsność ż., nieszczęśliwość ż., nieszczęśliwiec m., nieszczęśnik m., nieszczęśnica ż., unieszczęśliwianie n.
czas. unieszczęśliwić dk., unieszczęśliwiać ndk.
przym. nieszczęśliwy, nieszczęsny
Wiktionary
(1.1) uszczęśliwienie
Wiktionary
Unieszów (niem. Berthelschütz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim, w gminie Kluczbork.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
czasownik niedokonany
(1.1) praw. czynić coś nieobowiązującym, pozbawiać ważności
Wiktionary
rzecz. unieważnienie n.
czas. unieważnić dk.
przym. nieważny
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. unieważniać)
(1.1) dokonany od|unieważniać.
Wiktionary
IPA: ˌũɲɛˈvaʒʲɲit͡ɕ, AS: ũńevažʹńić
Wiktionary
rzecz. nieważność ż., unieważnienie n., unieważnianie n.
czas. unieważniać ndk.
przym. nieważny
przysł. nieważnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zniesienie ważności czegoś; uznanie, że coś jest nieważne, niebyłe
Wiktionary
(1.1) Po ostatnich wyborach pojawiają się głosy żądające unieważnienia głosowania.
Wiktionary
IPA: ˌũɲɛvaʒʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: ũńevažʹńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. unieważnianie n., nieważność ż.
czas. unieważniać ndk., unieważnić dk.
przym. nieważny
przysł. nieważnie
Wiktionary
(1.1) dezaktualizacja, zniesienie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. uniewinnić)
(1.1) oczyszczać z zarzutów
Wiktionary
IPA: ˌũɲɛˈvʲĩɲːät͡ɕ, AS: ũńevʹĩ•ńäć
Wiktionary
rzecz. uniewinnienie n., uniewinnianie n., niewinność ż., niewiniątko n.
czas. uniewinnić dk.
przym. niewinny
przysł. niewinnie
Wiktionary
oczyszczający z zarzutów, np. wyrok uniewinniający
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. orzekanie przez sąd, że ktoś jest niewinny, uwalnianie go od zarzutów
Wiktionary
rzecz. uniewinnienie n., niewinność ż., niewiniątko n.
czas. uniewinniać ndk., uniewinnić dk.
przym. niewinny
przysł. niewinnie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uniewinniać)
(1.1) dokonany od|uniewinniać.
Wiktionary
IPA: ˌũɲɛˈvʲĩɲːit͡ɕ, AS: ũńevʹĩ•ńić
Wiktionary
rzecz. uniewinnienie n., uniewinnianie n., niewinność ż., niewiniątko n.
czas. uniewinniać ndk.
przym. niewinny
przysł. niewinnie
Wiktionary
Uniewinnienie – wyrok sądu rozstrzygający, że osoba, przeciwko której wniesiono akt oskarżenia, nie popełniła zarzucanego jej czynu, albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia lub też, że zarzucany jej czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego albo ustawa stanowi, że sprawca nie popełnia przestępstwa. Sąd umarza postępowanie a nie uniewinnia sprawcę, jeżeli ten w chwili czynu był niepoczytalny.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Uniewit – staropolskie imię męskie, złożone z członów Unie- ("lepszy") i -wit ("pan, władca"). Mogło mieć charakter życzący i oznaczać "tego, który będzie panem lepszym niż inni".
Uniewit imieniny obchodzi 6 września.
Wikipedia
czynić niewrażliwym
SJP.pl
uczynić niewrażliwym, niepodatnym na coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) usuwanie zależności
Wiktionary
rzecz. uniezależnienie n.
czas. uniezależniać ndk., uniezależnić dk.
Wiktionary
wywoływacz pozytywowy wprowadzony na rynek w końcu lat 60.; W19
SJP.pl
1. ujednolicenie czegoś, sprowadzenie do jednej postaci lub do jednej normy;
2. scalenie różnych elementów w jedną całość; zintegrowanie, zjednoczenie
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący unifikacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z unifikacją, dotyczący unifikacji
Wiktionary
rzecz. unifikacja ż.
Wiktionary
czynnik zespalający coś, unifikujący
SJP.pl
Wikipedia
część domofonu znajdująca się wewnątrz pomieszczenia (np. mieszkania)
SJP.pl
Domofon (również bramofon) – aparat telefoniczny o uproszczonej budowie, służący do komunikacji głosowej na małe odległości bez pośrednictwa centrali, zazwyczaj w obrębie jednego budynku lub posesji.
Najczęściej wykorzystywane w domach, mieszkaniach i innych budynkach do identyfikacji interesantów i do zdalnego otwierania drzwi. Czasami połączony z kamerą i wyświetlaczem – nazywany wtedy wideodomofonem.
Wikipedia
przepisowy, szczególnego rodzaju ubiór, wyróżniający członków grupy zawodowej, formacji wojskowej, organizacji społecznej itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ujednolicony ubiór wyróżniający członków jakiejś organizacji lub grupy zawodowej;
Wiktionary
Mundur, uniform – rodzaj jednolitego standaryzowanego ubioru używanego przez członków danej organizacji, stanowiący jednocześnie jej wyróżnik. Mundury (uniformy) noszone są przykładowo przez członków wojska, organizacji paramilitarnych, harcerskich, społecznych, służb mundurowych i medycznych, strażników, niektóre grupy zawodowe itp..
Wikipedia
(1.1) Z radością przywdział uniform nowego pracodawcy.
Wiktionary
IPA: ũˈɲifɔrm, AS: ũńiform
Wiktionary
rzecz. uniformizacja ż., uniformizm m.
czas. uniformizować
Wiktionary
(1.1) mundur
Wiktionary
Aktualizm (aktualizm geologiczny, zwany również uniformitaryzmem lub uniformitarianizmem) – zasada geologiczna przyjmująca, że czynniki fizyczne i chemiczne oddziałujące na Ziemię i na skorupę ziemską, a zatem także procesy fizyczne i chemiczne, były w przeszłości podobne do dzisiejszych, co pozwala na podstawie współczesnych obserwacji określać przebieg dawnych procesów geologicznych. Metoda ta streszcza się w haśle „teraźniejszość jest kluczem do przeszłości”, a na podstawie obserwacji procesów zachodzących współcześnie można wnioskować, co działo się na Ziemi nawet wiele milionów lat temu. Należy jednak uwzględnić, że niektóre czynniki mimo wszystko ulegają zmianie, jak choćby obecność tlenu w atmosferze albo traw na stokach etc.
Wikipedia
Aktualizm (aktualizm geologiczny, zwany również uniformitaryzmem lub uniformitarianizmem) – zasada geologiczna przyjmująca, że czynniki fizyczne i chemiczne oddziałujące na Ziemię i na skorupę ziemską, a zatem także procesy fizyczne i chemiczne, były w przeszłości podobne do dzisiejszych, co pozwala na podstawie współczesnych obserwacji określać przebieg dawnych procesów geologicznych. Metoda ta streszcza się w haśle „teraźniejszość jest kluczem do przeszłości”, a na podstawie obserwacji procesów zachodzących współcześnie można wnioskować, co działo się na Ziemi nawet wiele milionów lat temu. Należy jednak uwzględnić, że niektóre czynniki mimo wszystko ulegają zmianie, jak choćby obecność tlenu w atmosferze albo traw na stokach etc.
Wikipedia
nadanie czemuś jednakowego kształtu, charakteru, wyglądu; ujednolicenie
SJP.pl
1. nadawać czemuś jednakowy kształt, charakter, wygląd;
2. uniformizować się - poddawać się procesowi nadania czemuś jednakowego kształtu, charakteru, wyglądu
SJP.pl
w sposób powodujący nadanie czemuś jednakowego kształtu, charakteru, wyglądu
SJP.pl
potocznie: unihokej
SJP.pl
Unihokej (ang. floorball) – sport drużynowy z pięcioma zawodnikami i bramkarzem w każdej drużynie. Zawodnicy do gry używają poliwęglanowych kijów zakończonych kompozytową blendą oraz ażurowej plastikowej piłki. Celem jest zwycięstwo w meczu poprzez zdobycie większej liczby bramek niż rywal.
Wikipedia
osoba grająca w unihokej
SJP.pl
gra zespołowa o zasadach podobnych do zasad hokeja na lodzie, gdzie krążek został zastąpiony piłeczką, a gracze poruszają się bez łyżew; floorball
SJP.pl
Unihokej (ang. floorball) – sport drużynowy z pięcioma zawodnikami i bramkarzem w każdej drużynie. Zawodnicy do gry używają poliwęglanowych kijów zakończonych kompozytową blendą oraz ażurowej plastikowej piłki. Celem jest zwycięstwo w meczu poprzez zdobycie większej liczby bramek niż rywal.
Wikipedia
przymiotnik od: unia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z unią, dotyczący unii
(1.2) w węższym rozumieniu, w kontekście europejskim związany z Unią Europejską, dotyczący Unii Europejskiej
Wiktionary
(1.1) Na unijny rynek mleka wraca stabilizacja.
(1.2) Maria zapisała się na szkolenie e-learningowe na temat projektów unijnych.
Wiktionary
IPA: ũˈɲijnɨ, AS: ũńii ̯ny
Wiktionary
rzecz. unia ż., unionista mos., unionistka ż.
Wiktionary
manewr wykonany w celu uniknięcia czegoś (np. ciosu przeciwnika); uchylenie się; uskok
SJP.pl
Unik – w sportach i sztukach walki zejście z linii ataku, uchylenie się przed atakiem lub też taka zmiana dystansu, która czyni atak przeciwnika nieskutecznym.
Unik jest podstawowym elementem takich sztuk i sportów walki jak kendo, aikido, boks, capoeira.
Wikipedia
starać się nie stykać z kimś lub czymś, stronić, trzymać się z daleka
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. uniknąć)
(1.1) starać się nie mieć kontaktu z czymś, trzymać się z daleka od czegoś
(1.2) nie doświadczać czegoś złego, nie być czymś dotkniętym, być ominiętym przez coś
Wiktionary
IPA: ũˈɲikat͡ɕ, AS: ũńikać
Wiktionary
rzecz. unik m., unikanie n., uniknięcie n.
przym. nieunikniony
Wiktionary
(1.1) omijać, stronić, wystrzegać się, uchylać się, wymigiwać się
(1.2) uchodzić, uchować się, nie zaznawać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od unikat
Wiktionary
rzecz. unikat m.
Wiktionary
jedyny w swoim rodzaju, niepowtarzalny; unikatowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) unikatowy, wyjątkowy, rzadko spotykany
Wiktionary
(1.1) Każdy płatek śniegu jest unikalny.
Wiktionary
rzecz. unikalność ż., unikat m., unikatowość ż.
przym. unikatowy
Wiktionary
(1.1) rzadki, jedyny w swoim rodzaju, niezwykły, nadzwyczajny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|unikać.
Wiktionary
IPA: ˌũɲiˈkãɲɛ, AS: ũńikãńe
Wiktionary
czas. unikać ndk., uniknąć dk.
rzecz. unik m., uniknięcie n.
Wiktionary
1. rzecz jedyna w swoim rodzaju, jedyny egzemplarz, okaz;
2. osobliwość, rzadkość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzecz szczególna, niepowtarzalna, jedyna w swoim rodzaju
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jest obecnie jedyną synagogą w kraju należącą do tzw. polskiego typu, która przetrwała do dziś i jest określana jako unikat na skalę światową.
Wiktionary
IPA: ũˈɲikat, AS: ũńikat
Wiktionary
rzecz. unikatowość ż., unikalność ż., unikacik mrz.
przym. unikatowy, unikalny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) biały kruk
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. unikatowość ż., unikalność ż., unikacik mrz.
przym. unikatowy, unikalny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) unique
* duński: (1.1) unikum n.
* niemiecki: (1.1) Unikat n.
* slovio: (1.1) unikat (уникат)
* ukraiński: (1.1) унікат m., унікум m.
źródła.
== unikat (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
czasownik
(1.1) unikać
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wyjątkowość, niepowtarzalność, coś jedynego w swoim rodzaju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co unikatowe
Wiktionary
rzecz. unikat m.
przym. unikatowy, unikalny
przysł. unikatowo
Wiktionary
(1.1) unikalność, wyjątkowość, rzadkość
Wiktionary
jedyny w swoim rodzaju, niepowtarzalny; unikalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niepowtarzalny, wyjątkowy, szczególny
Wiktionary
IPA: ˌũɲikaˈtɔvɨ, AS: ũńikatovy
Wiktionary
rzecz. unikat m., unikatowość ż.
przym. unikalny
Wiktionary
(1.1) jedyny w swoim rodzaju
Wiktionary
ustrzec się, uchronić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. unikać)
(1.1) dokonany od|unikać.
Wiktionary
(1.1) Przed opuszczeniem obozowiska zgasiliśmy starannie ognisko, aby uniknąć niebezpieczeństwa pożaru.
Wiktionary
IPA: ũˈɲiknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: ũńiknõńć
Wiktionary
rzecz. unikanie n., uniknięcie n.
przym. nieunikniony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uniknąć.
Wiktionary
IPA: ˌũɲiˈcɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: ũńiḱńė̃ńće
Wiktionary
czas. uniknąć dk., unikać ndk.
rzecz. unik m., unikanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec miejscowości Unikowo
(1.2) mieszkaniec miejscowości Uników
Wiktionary
rzecz. Unikowo n., Uników m.
:: fż. unikowianka ż.
przym. unikowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka miejscowości Unikowo
(1.2) mieszkanka miejscowości Uników
Wiktionary
rzecz. Unikowo n., Uników m.
:: fm. unikowianin m.
przym. unikowski
Wiktionary
potocznie: osoba nieangażująca się w życie społeczne
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Uników
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący miejscowości Unikowo
(1.2) dotyczący miejscowości Uników
Wiktionary
rzecz. Unikowo n., Uników m., unikowianin m., unikowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: unik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. inform. zdeklarowany użytkownik Unixa
Wiktionary
rzecz. Unix m.
Wiktionary
→ Unix; unixowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) inform. związany z systemem operacyjnym Unix, dotyczący tego systemu operacyjnego, z zainstalowanym systemem operacyjnym Unix
Wiktionary
(1.1) Jednakże Linux zaczął zdobywać pozycję na komercyjnym rynku uniksowym.
Wiktionary
rzecz. Unix m.
Wiktionary
zmywalna płyta laminowana
SJP.pl
Unilam – laminat aminowy wytwarzany z żywic melaminowych na nośniku papierowym. Produkowany jest w postaci płyt o grubości od 1,8 mm do 5 mm, które cechuje: gładka i błyszcząca powierzchnia, odporność na zarysowania, odporność na czynniki chemiczne, odporność na temperaturę.
Wikipedia
umowa lub deklaracja obowiązująca tylko jedną ze stron
SJP.pl
jednostronność
SJP.pl
jednostronny;
1. dotyczący wyłącznie jednej strony w czymś uczestniczącej;
2. nadający przekaz na żywo cały czas z jednego miejsca;
3. wykonywany jedną stroną lub częścią ciała
SJP.pl
zmierzanie lub doprowadzenie do jednostronności, jednobiegunowości, np. do bezwzględnej dominacji jakiegoś państwa w stosunkach z innymi
SJP.pl
[czytaj: juniliwer] przedsiębiorstwo międzynarodowe
SJP.pl
Unilever – brytyjskie przedsiębiorstwo z siedzibą w Londynie. Powstało w 1929 roku z połączenia Lever Brothers i Margarine Unie.
Produkuje głównie artykuły żywnościowe, środki czystości i higieny osobistej. Unilever zatrudnia 223 tys. pracowników (dane z 2008), łącznie w ok. 365 zakładach na sześciu kontynentach. Prezesem zarządu grupy (CEO) jest Hein Schumacher.
Wikipedia
dawne imię męskie
SJP.pl
Uniemir, Unimir, Huniemir – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Unie- ("lepszy") -mir ("pokój, spokój, dobro"). Może zatem oznaczać "ten, który zapewnia jeszcze lepszy ład i pokój".
Uniemir imieniny obchodzi 23 stycznia i 3 grudnia.
Wikipedia
w matematyce: funkcja unimodalna - funkcja ciągła, dla której w zadanym przedziale istnieje maksymalnie jedno ekstremum lokalne
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Unin-Kolonia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Unina
Wiktionary
rzecz. Unin m.
:: fż. uninianka ż.
przym. uniński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Unina
Wiktionary
rzecz. Unin m.
:: fm. uninianin m.
przym. uniński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Unina
Wiktionary
rzecz. Unin m., uninianin m., uninianka ż.
Wiktionary
1. zwolennik związku prowincji lub państw;
2. w okresie wojny secesyjnej w USA: zwolennik utrzymania stanu północnego i południowego;
3. w XIX-wiecznej Anglii: przeciwnik niezależności Irlandii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Uniowem, dotyczący Uniowa
Wiktionary
rzecz. Uniów m.
Wiktionary
Orlen Unipetrol, a.s. – czeski holding rafineryjny.
Jest spółką akcyjną, której 100% udziałów należy do PKN Orlen. W skład grupy Unipetrol wchodzi m.in. rafineria Paramo, 400 stacji Benzina.
Unipetrol (od 2021 r. „Orlen Unipetrol”) jest spółką akcyjną, zajmującą się przetwarzaniem ropy naftowej oraz produkcją, dystrybucją i sprzedażą paliw i produktów petrochemicznych – w szczególności tworzyw sztucznych i nawozów – w Czechach i Europie Środkowej. Jest jedynym przetwórcą ropy naftowej w Czechach i zalicza się do dziesięciu największych czeskich firm pod względem wysokości sprzedaży. Firma powstała w 1994 r., a od 2004 r. wchodzi w skład Grupy PKN Orlen. Do Unipetrolu zostały stopniowo włączone spółki Kaučuk, Chemopetrol, Benzina, Paramo, Koramo (w 2003 roku połączone z Paramo), Česká rafinérská, Unipetrol Trade, Spolana i Unipetrol Rafinérie. Do Grupy Unipetrol należą rafinerie i zakłady produkcyjne w Litvínovie i Kralupach nad Vltavou, spółka Paramo – właściciel marki Mogul w Pardubicach i Kolínie, neratovicka spółka Spolana oraz dwa centra badawcze w Litvínovie i Brnie. Unipetrol posiada największą w Czechach sieć stacji benzynowych Benzina, tworzoną przez 406 stacji benzynowych.
Wikipedia
produkt lub usługa odpowiednia dla osób obu płci, mężczyzn i kobiet; unisex
SJP.pl
1. o produkcie (butach, perfumach itp.): przeznaczony zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet (np. Nie podobają mi się te uniseksowe ciuchy.); uniseks;
2. związany z uniseksem, np. uniseksowy styl
SJP.pl
rzadko: związany z zacieraniem się różnic między mężczyzną i kobietą; uniseksyjny
SJP.pl
rzadko: związany z zacieraniem się różnic między mężczyzną i kobietą; uniseksualny
SJP.pl
produkt lub usługa odpowiednia dla osób obu płci, mężczyzn i kobiet
SJP.pl
unisono;
1. współbrzmienie minimum dwóch równych co do wysokości dźwięków;
2. wykonywanie tej samej melodii przez różne instrumenty bądź głosy w taki sposób, że brzmi ona jak wykonywana przez jeden instrument lub głos
SJP.pl
Unison (z wł. unisono – jednogłośny) – współbrzmienie co najmniej dwóch dźwięków o tej samej wysokości. Wykonanie fragmentu utworu w ten sposób to unisono.
Wikipedia
unison;
1. współbrzmienie minimum dwóch równych co do wysokości dźwięków;
2. wykonywanie tej samej melodii przez różne instrumenty bądź głosy w taki sposób, że brzmi ona jak wykonywana przez jeden instrument lub głos
SJP.pl
Unisono lub all’unisono (z wł. unisono – jednogłośny) – sposób wykonania utworu muzycznego (lub jego fragmentu) polegający na zgodnym wykonaniu przebiegu melodycznego przez całą orkiestrę lub grupę instrumentów w interwale oktawy czystej albo prymy czystej.
Wikipedia
przymiotnik od: unison
SJP.pl
artysta tworzący zgodnie z założeniami unizmu, zwolennik unizmu
SJP.pl
Uniszowice – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Konopnica.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lubelskim województwa lubelskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wikipedia
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Zobacz też: Unisław Śląski
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Unisław
Wiktionary
Uniesława, Unisława – staropolskie imię żeńskie. Składa się z członu Unie- („lepszy”) -sława („sława”). Oznacza „ta, która cieszy się najlepszą sławą”. Męski odpowiednik – Uniesław, Unisław, Huniesław, Juniesław.
Uniesława imieniny obchodzi 3 lutego.
Wikipedia
rzecz. Unisław mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Unisławia
(1.2) mieszkaniec Unisławia Pomorskiego
Wiktionary
rzecz. Unisław m.
:: fż. unisławianka ż.
przym. unisławski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Unisławia
(1.2) mieszkanka Unisławia Pomorskiego
Wiktionary
rzecz. Unisław m.
:: fm. unisławianin m.
przym. unisławski
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik od: Unisław, Unisław Śląski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Unisławia
(1.2) dotyczący Unisławia Pomorskiego
Wiktionary
rzecz. Unisław m., unisławianin m., unisławianka ż.
Wiktionary
wieloczynnościowy aparat dentystyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. jednostka masy atomowej, równa w przybliżeniu 1,66 · 10⁻²⁴ g, ofic. dalton
(1.2) stomat. wieloczynnościowy aparat
Wiktionary
Jednostka masy atomowej, dalton, zwyczajowo atomowa jednostka masy, potocznie unit; symbol u (od ang. unit, jednostka) lub Da – stała fizyczna będąca jednostką masy, ze względów praktycznych zdefiniowana jako 1/12 masy atomu węgla 12C, a w przybliżeniu równa masie atomu wodoru (jego najlżejszego izotopu).
Wikipedia
(1.1) Zawartość procentowa pierwiastka w związku chemicznym to stosunek masy atomów tego pierwiastka (wyrażonej w unitach) w najmniejszej części związku chemicznego do masy cząsteczkowej związku, pomnożony przez 100%.
Wiktionary
IPA: ˈũɲit, AS: ũńit
Wiktionary
przym. unitowy
Wiktionary
(1.1) dalton, skr. u
(1.2) unit stomatologiczny
Wiktionary
1. wyznawca Kościoła greckokatolickiego; grekokatolik;
2. chrześcijanin należący pierwotnie do jednego z Kościołów wschodnich, które połączyły się z Kościołem katolickim w 1439 roku;
3. członek ugrupowania politycznego zawierającego w nazwie słowo "unia"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. członek ruchu religijnego powstałego w XVI wieku;
(1.2) rel. zob. grekokatolik.
(1.3) polit. członek partii określanej mianem „unii” (np. Unia Demokratyczna, Unia Wolności)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ũˈɲita, AS: ũńita
Wiktionary
rzecz. unityzm
przym. unicki, uniacki
Wiktionary
pionowy zbiornik cylindryczno-stożkowy
SJP.pl
zwolennik unitarianizmu; unitariusz
SJP.pl
Unitarianizm – obok luteranizmu, kalwinizmu, anglikanizmu i anabaptyzmu, jeden z nurtów reformacji. Jego nazwa pochodzi od łacińskich słów „unus”, czyli jeden i „unitas”, czyli jedność. Odrzuca on dogmat o Trójcy Świętej. Unitarianizm uważa, że Bóg jest jedną osobą. Nurt ten stoi w opozycji do trynitaryzmu.
Wikipedia
zwolennik unitarianizmu; unitariusz
SJP.pl
Unitarianizm – obok luteranizmu, kalwinizmu, anglikanizmu i anabaptyzmu, jeden z nurtów reformacji. Jego nazwa pochodzi od łacińskich słów „unus”, czyli jeden i „unitas”, czyli jedność. Odrzuca on dogmat o Trójcy Świętej. Unitarianizm uważa, że Bóg jest jedną osobą. Nurt ten stoi w opozycji do trynitaryzmu.
Wikipedia
zwolenniczka unitarianizmu; unitariuszka
SJP.pl
dotyczący unitarianina
SJP.pl
zwolennik unitarianizmu (ruchu religijnego, odłamu protestantyzmu)
SJP.pl
zwolenniczka unitarianizmu (ruchu religijnego, odłamu protestantyzmu); unitarianka
SJP.pl
jednostkowy, dotyczący jednostek, zwłaszcza monetarnych
SJP.pl
polityczna zasada porządku i organizacji, polegająca na dążeniu do zjednoczenia wielu autonomicznych tworów społecznych w jedną całość, np. połączenie landów, kantonów (Niemcy, Szwajcaria), grup etnicznych, narodów (USA, b. ZSRR, Indie, Jugosławia) oraz państw (Wspólnota Europejska)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. zasada zakładająca jednolitość i centralizację władzy w państwie
Wiktionary
Unitaryzm – polityczna zasada porządku i organizacji, która polega na dążeniu do zjednoczenia w jedną całość wielu autonomicznych tworów społecznych, np. połączenie landów (Niemcy), kantonów (Szwajcaria), grup etnicznych, narodów (Stany Zjednoczone, dawny Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, Indie, Jugosławia) oraz państw (Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Wspólnota Europejska).
Wikipedia
wyznanie greckokatolickie
SJP.pl
krój pisma drukarskiego
SJP.pl
dawna polska spółka handlowa
SJP.pl
Wikipedia
z łaciny:
1. wszechświat;
2. całość, ogół
SJP.pl
w starożytnym Rzymie: kobieta mająca tylko jednego męża przez całe swoje życie
SJP.pl
skrót od: uniwersytet, uniwersytecki
SJP.pl
Uniwealent – chromosom, który nie tworzy biwalentu w trakcie pierwszej profazy lub pierwszej metafazy mejozy, co może mieć kilka przyczyn:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. zastąpienie dwóch wyrazów jednym;
Wiktionary
Uniwerbizacja – zastąpienie nazwy dwuwyrazowej jednym słowem o takim samym znaczeniu. Przykładem uniwerbizacji jest podstawówka (szkoła podstawowa).
Wikipedia
(1.1) Przykładem uniwerbizacji jest nazwanie Śnieżnej Góry Śnieżką a szkoły podstawowej podstawówką.
Wiktionary
IPA: ˌũɲivɛrbʲiˈzat͡sʲja, AS: ũńiverbʹizacʹi ̯a
Wiktionary
przym. uniwerbizacyjny
Wiktionary
potocznie: uniwersytet; uni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. uniwersytet
Wiktionary
(1.1) Marcin nie dostał się na uniwerek i poszedł do jakiegoś dwuletniego studium.
Wiktionary
IPA: ˌũɲiˈvɛrɛk, AS: ũńiverek
Wiktionary
rzecz. uniwersytet m., uniwersjada ż.
przym. uniwersytecki, uniwerkowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) pot. dotyczący uniwersytetu
Wiktionary
(1.1) Właśnie zapisałem się w ramach uniwerkowego wf-u na karate.
Wiktionary
IPA: ˌũɲivɛrˈkɔvɨ, AS: ũńiverkovy
Wiktionary
rzecz. uniwerek
Wiktionary
coś (np. cecha, pojęcie, idea) wspólnego jakimś rzeczom, ludziom, zjawiskom itp.
SJP.pl
Powszechnik (łac. universale, l.mn. universalia) – w metafizyce to, co jest (realnie lub w jakimś możliwym świecie) posiadane przez wiele różnych jednostkowych rzeczy. Uniwersalia podzielić można na rodzaje/gatunki (np. ssak, człowiek), cechy (np. czerwony, krótki) i relacje (np. znajdowanie się obok, bycie dłuższym).
Wikipedia
Uniwersalizm (łac. universalis „powszechny, ogólny”) – dążenie do ogarnięcia pewnej całości, objęcia wszystkiego, całokształt postaw i uznanie zasady dominacji całości nad częściami; powszechność. W zależności od kontekstu koncepcja uniwersalizmu przyjmuje różne znaczenie:
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: uniwersalnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: uniwersalny; bardziej uniwersalny
SJP.pl
powszechny, ogólny, o wszechstronnym zastosowaniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) obejmujący całość
(1.2) mający wiele zastosowań
(1.3) mający wiele umiejętności
Wiktionary
(1.1) Jest faktem uniwersalnym, że w każdej grupie występuje jakaś postać władzy lub autorytetu, jakaś postać kierowania i kontroli, jakaś postać prawodawstwa i jakaś postać wymiaru sprawiedliwości.
Wiktionary
IPA: ˌũɲivɛrˈsalnɨ, AS: ũńiversalny
Wiktionary
rzecz. uniwersalność ż., uniwersum n., uniwersalizm m., uniwersalizowanie n., uniwersał m.
czas. uniwersalizować
przym. uniwersalistyczny
przysł. uniwersalnie
Wiktionary
(1.1) powszechny
(1.2) do wszystkiego
(1.3) wszechstronny
Wiktionary
1. dawniej: publicznie czytany list królewski;
2. dawniej: królewski akt prawny;
3. dawniej: odezwa hetmanów i wojewodów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. odezwa władzy zwierzchniej wystosowana do ludu;
Wiktionary
Uniwersał (stpol. oniwersał) – list władz lub akt prawny odczytywany publicznie, dotyczący ważnych wydarzeń, spraw gospodarczych, wojskowych, wyznaniowych, również akt zwołujący szlachtę na sejm lub pospolite ruszenie.
Wikipedia
(1.1) Postanowienia uniwersału dotyczyły m.in. uwłaszczenia chłopów.
Wiktionary
przym. uniwersalny
Wiktionary
studenckie międzynarodowe zawody sportowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. akademickie zawody sportowe;
Wiktionary
Uniwersjada – międzynarodowe multidyscyplinarne zawody sportowe, organizowane co dwa lata w cyklu letnim i zimowym zawsze pomiędzy letnimi i zimowymi igrzyskami olimpijskimi.
W zawodach uczestniczą reprezentacje krajów skupionych w Międzynarodowej Federacji Sportu Akademickiego.
Wikipedia
(1.1) W uniwersjadzie wzięło udział 1543 zawodników z 41 krajów.
Wiktionary
rzecz. uniwerek mrz., uniwersytet mrz.
Wiktionary
1. fikcyjny wszechświat utworzony na potrzeby dzieła literackiego lub filmowego;
2. przestarzale: Wszechświat;
3. w matematyce: ogół wszystkich elementów określonego modelu matematycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) astr. książk. kosmos, wszechświat
(1.2) kult. ogół postaci, miejsc, zdarzeń, historii powiązanych tematycznie w ramach serii publikacji literackich, filmowych lub komiksowych, zwykle fantastycznych lub fantazy
(1.3) mat. klasa wszystkich elementów w danym kontekście matematycznym
Wiktionary
Wikipedia
przym. uniwersalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od uniwersytet
Wiktionary
(1.1) To nie uniwersytet, lecz tylko marny uniwersytecik.
Wiktionary
rzecz. uniwersytet m.
Wiktionary
odnoszący się do uniwersytetu, związany z uniwersytetem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący uniwersytetu, związany z uniwersytetem
Wiktionary
(1.1) Po wielu latach intensywnej pracy zdobyłem upragniony dyplom uniwersytecki.
Wiktionary
IPA: ˌũɲivɛrsɨˈtɛt͡sʲci, AS: ũńiversytecʹḱi
Wiktionary
rzecz. uniwersytet m., uniwerek m.
przym. przyuniwersytecki
Wiktionary
(1.1) skr. uniw.
Wiktionary
zespół cech typowych dla uniwersytetu
SJP.pl
1. wyższa uczelnia mająca prawo nadawania stopni naukowych;
2. budynek lub teren, gdzie mieści się uniwersytet - uczelnia;
3. ludzie studiujący i pracujący na uniwersytecie - uczelni;
4. czas spędzony na uniwersytecie - uczelni;
5. studia na uniwersytecie - uczelni;
6. placówka zorganizowanego nauczania przeznaczonego dla określonej grupy ludzi zainteresowanych samokształceniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) eduk. wyższa uczelnia obejmująca zwykle kilka wydziałów nauk, mająca prawo nadawania stopni naukowych
Wiktionary
Uniwersytet (łac. universitas magistrorum et scholarium „ogół nauczycieli i uczniów”) – najstarszy rodzaj uczelni o charakterze nietechnicznym, której celem jest przygotowanie kadr pracowników naukowych oraz kształcenie wykwalifikowanych pracowników.
Wikipedia
(1.1) Nasz uniwersytet poprawił pozycję w rankingu!
Wiktionary
IPA: ˌũɲiˈvɛrsɨtɛt, AS: ũńiversytet
Wiktionary
rzecz. uniwerek m., uniwersjada ż.
:: zdrobn. uniwersytecik m.
przym. uniwersytecki, wewnątrzuniwersytecki, wokółuniwersytecki
Wiktionary
(1.1) pot. uniwerek; peryfr. Alma Mater; wszechnica; śląsk. uńiwersytet
Wiktionary
przerzutnik charakteryzujący się istnieniem jednego stanu stabilnego oraz jednego stanu dynamicznego; przerzutnik monostabilny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) socjol. preferowanie braku zróżnicowania – smaków, gustów i zwyczajów kulinarnych, zamknięcie się przy pewnych potrawach i wzorach spożywania, rozpatrywane jako zjawisko w pewnej grupie społecznej
Wiktionary
IPA: ˌũɲivɔˈrɨt͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: ũńivoryčność
Wiktionary
przym. uniworyczny
przysł. uniworycznie
Wiktionary
[czytaj: juniks albo uńiks] komputerowy system operacyjny; Unix
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) inform. jeden z systemów operacyjnych zapoczątkowany pod koniec lat 60. XX w. przez Bell Labs;
(1.2) inform. każdy system operacyjny z rodziny systemów opartej na Uniksie (1.1)
Wiktionary
Unix Time-Sharing System (pisane również jako UNIX, choć nie jest to skrótowiec – nazwa „UNIX” jest kalamburem określenia Multics, który był wzorem dla Uniksa) – system operacyjny rozwijany od 1969 r. w Bell Labs (UNIX System Laboratories, USL) przez Dennisa Ritchie i Kena Thompsona. W latach 70. i 80. zdobył bardzo dużą popularność, co zaowocowało powstaniem wielu odmian i implementacji. Część z nich, w szczególności Linux, BSD oraz macOS, jest w użyciu do dziś. UNIX jest zarejestrowanym znakiem towarowym The Open Group.
Wikipedia
(1.1) To nasz lokalny ekspert od Uniksa.
Wiktionary
rzecz. uniksowiec m.
przym. uniksowy
Wiktionary
(1.1) UNIX
Wiktionary
1. przestarzale:
a) umniejszać czyjąś pozycję w oczach innych;
b) uniżać się - umniejszać swoją pozycję w oczach innych;
2. dawniej:
a) obniżać, zniżać;
b) poniżać, upokarzać
SJP.pl
przesadnie uprzejmy, przesadnie układny
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: uniżenie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: uniżony; bardziej uniżony
SJP.pl
koncepcja artystyczna (malarstwa) stworzona przez Władysława Strzemińskiego, której podstawową zasadą kompozycji obrazu jest organiczna, pozbawiona kontrastów jedność form i kolorów
SJP.pl
Unizm – nurt abstrakcji zainicjowany w Polsce przez Władysława Strzemińskiego, wyłożony w publikacji Unizm w malarstwie (1928) oraz w artykułach ogłoszonych w kwartalniku Forma. Nazwa pochodzi od łac. unio, co znaczy 'zjednoczenie'.
Wikipedia
dawniej, dziś gwarowo: uniżony
SJP.pl
postawa charakteryzująca się brakiem poczucia własnej godności, przesadna uprzejmość wobec kogoś; czołobitność, uległość, służalczość, uniżenie, pokora
SJP.pl
przesadnie uprzejmy, przesadnie układny
SJP.pl
dawniej:
1. poniżyć kogoś, upokorzyć;
2. obniżyć coś, pochylić, skłonić;
3. uniżyć się:
a) poniżyć się, upokorzyć się;
b) opuścić się, zniżyć się, pochylić się;
c) skłonić się przed kimś, oddać hołd
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
bardzo rzadko: rodzaj skały, piroksenowy melilitolit; uncompahgryt
SJP.pl
czołowy model Fiata z lat 80. i początku lat 90.
SJP.pl
Wikipedia
1. ująć coś w normy prawne; uregulować;
2. unormować się - stać się zgodnym z normą; znormalizować się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) ująć w normy, przepisy, prawidła itp.
Wiktionary
rzecz. unormowanie n., normalizacja ż., anormalność ż., norma ż.
czas. normować ndk.
przym. normatywny
Wiktionary
1. ująć coś w normy prawne; uregulować;
2. unormować się - stać się zgodnym z normą; znormalizować się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|unormować.
Wiktionary
rzecz. norma ż., normalizacja ż., normowanie ż.
czas. normować ndk., unormować dk.
Wiktionary
część ładunku podnoszona jednorazowo przez podnośnik lub dźwig; hiw
SJP.pl
nadawać głosce rezonans nosowy; unasawiać
SJP.pl
1. podnosić;
2. przemieszczać;
3. przestarzałe:
a) podniecać;
b) zagarniać;
4. unosić się:
a) unosić swe ciało;
b) być unoszonym;
c) wznosić się;
d) denerwować się;
e) utrzymywać się nad ziemią;
f) o woni: rozchodzić się;
g) zachwycać się
SJP.pl
czasownik
(1.1) dźwigać kogoś lub coś w górę, podnosić, wznosić, dźwigać, podciągać
czasownik zwrotny unosić się
(2.1) być owładniętym przez uczucie, wzburzyć się
(2.2) dawać się przenosić, utrzymywać się na lub nad czymś
(2.3) wzlatywać w powietrze
Wiktionary
(1.1) Ospały woźnica uniósł wielką kłodę drzewa i cisnął nią w motocykl…
(1.2-3) Wsiadałem wówczas w łódź i łagodny przypływ w cieśninie unosił mnie do drugiego brzegu.
(2.1) Z początku uniósł się szalonym gniewem…
(2.1) Nie unoś się, ale… to z twojego odszkodowania wymurowałam sąsiadowi z lewej taki ładny płot.
(2.2) Rój szarych i białych mew unosił się nad tymi ruchliwymi skałami.
Wiktionary
IPA: ũˈnɔɕit͡ɕ, AS: ũnośić
Wiktionary
rzecz. uniesienie n., unoszenie
przym. unoszony
czas. nosić, wznosić, znosić, przenosić
Wiktionary
namuł i piasek oderwany od dna rzeki i unoszony przez strumień wody
SJP.pl
nadać głosce rezonans nosowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|unosić.
Wiktionary
czas. unosić, wznosić
rzecz. uniesienie n.
Wiktionary
czynić współczesnym, nowoczesnym, dostosowywać do współczesności; aktualizować, uaktualniać, modernizować, uwspółcześniać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|unowocześniać.
Wiktionary
IPA: ˌũnɔvɔt͡ʃɛɕˈɲä̃ɲɛ, AS: ũnovočeśńä̃ńe
Wiktionary
czas. unowocześniać, unowocześnić
rzecz. unowocześnienie n.
Wiktionary
uczynić współczesnym, nowoczesnym, dostosować do współczesności; zaktualizować, uaktualnić, zmodernizować, uwspółcześnić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. unowocześniać)
(1.1) dokonany od|unowocześniać.
Wiktionary
(1.1) Postanowiliśmy rozbudować funkcje rozrywkowe i kulturalne. Unowocześniliśmy budynek - dodaje Bogdan Pawłowski, właściciel Conresu, inwestor galerii.
Wiktionary
IPA: ˌũnɔvɔˈt͡ʃɛɕɲit͡ɕ, AS: ũnovočeśńić
Wiktionary
rzecz. unowocześnienie n., unowocześnianie n.
czas. unowocześniać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczynienie czegoś bardziej nowoczesnym
Wiktionary
rzecz. nowoczesność ż., unowocześnianie n.
czas. unowocześnić dk., unowocześniać ndk.
przym. nowoczesny
przysł. nowocześnie
Wiktionary
[czytaj: anperson] określenie kogoś usuniętego z rejestrów, wymazanego z dokumentów, skazanego na oficjalne nieistnienie
SJP.pl
[czytaj: anPLAGD] o nagraniu lub koncercie muzycznym: z udziałem instrumentów niezasilanych elektrycznie
SJP.pl
Wikipedia
potocznie o UNRRA (Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Pomocy i Odbudowy)
SJP.pl
przymiotnik od: UNRRA
SJP.pl
[czytaj: UNra] skrót od: United Nations Relief and Rehabilitation Administration - Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Pomocy i Odbudowy; Unra (potocznie)
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) = hist. polit. Administracja Narodów Zjednoczonych do spraw Pomocy i Odbudowy
Wiktionary
Unrra – zespół nowofalowy z Trójmiasta. Grał w latach ok. 1986 – ok. 1988. Tworzyli go:
Zespół jest zaliczany do kręgu Gdańskiej Sceny Alternatywnej.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Unstrutą, dotyczący Unstruty
Wiktionary
rzecz. Unstruta ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Niemczech, lewy dopływ Soławy;
Wiktionary
Unstruta (niem. Unstrut) – rzeka w Niemczech o długości 192 km. Jest lewym dopływem Soławy. Nad Unstrutą rozpościera się region winiarski Saale-Unstrut.
Nad Unstrutą miały miejsce dwie bitwy:
Wikipedia
(1.1) Z Halle pojechała dalej pociągiem osobowym. Nie pamięta, gdzie było to miejsce, gdzie był obóz – „gdzieś nad Unstrutą”.
Wiktionary
przym. unstrucki
Wiktionary
[czytaj: ansab lub unsub] środowiskowo: anulowanie subskrypcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kalesony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kraw. halka
Wiktionary
Unterwalden (fr. Unterwald, ret. Silvania) – nazwa określająca dwa szwajcarskie półkantony: Obwalden (górna część) i Nidwalden (dolna część).
Unterwalden było jednym z założycieli Związku Szwajcarskiego w 1291 r. (wspólnie ze Schwyz i Uri).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. gwara wsi Sromowce Wyżne: ołtarz
Wiktionary
IPA: ˈũntɔr, AS: ũntor
Wiktionary
1. przestarzale: zanudzać;
2. unudzać się - potocznie: nudzić się; przykrzyć się
SJP.pl
1. przestarzale: bardzo znudzić, zanudzić;
2. potocznie: nudząc, uzyskać coś; wynudzić;
3. unudzić się - potocznie:
a) wynudzić się;
b) znudzić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. zob. kopernik.
Wiktionary
Kopernik (Cn, łac. copernicium) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych w układzie okresowym, o liczbie atomowej 112.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma ununbium?
Wiktionary
IPA: ũˈnũnbʲjũm, AS: ũnũnbʹi ̯ũm
Wiktionary
(1.1) symbol. Uub, kopernik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. zob. liwermor.
Wiktionary
Liwermor (Lv, łac. livermorium) – pierwiastek chemiczny z bloku p, leżący w układzie okresowym pod polonem.
19 czerwca 2000 roku naukowcy ze Zjednoczonego Instytutu Badań Jądrowych w Dubnej (przy współpracy z naukowcami z Lawrence Livermore National Laboratory) zaobserwowali pojedynczy rozpad atomu pierwiastka 116. W 2001 udało się im otrzymać dwa kolejne atomy. Wyniki te zostały potwierdzone w 2003 w kolejnych eksperymentach. Otrzymany atom został pierwotnie zidentyfikowany jako 292Lv, co później skorygowano na 293Lv.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) symbol. Uuh, liwermor
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: indeksy pierwiastków chemicznych
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|liwermor.
* angielski: (1.1) ununhexium
* białoruski: (1.1) унунгексій m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) унунгекс m.
* esperanto: (1.1) ununheksio
* hiszpański: (1.1) ununhexio m.
* łaciński: (1.1) ununhexium n.
* niderlandzki: (1.1) ununhexium n.
* niemiecki: (1.1) Ununhexium n.
* rosyjski: (1.1) унунгексий m.
* rumuński: (1.1) ununhexiu n.
* szwedzki: (1.1) ununhexium
* włoski: (1.1) ununhexio m.
źródła.
== ununhexium (język angielski.) ==
wymowa.
audio|En-ununhexium.oga.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chem. przest. ununhexium, obecna nazwa liwermor
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌũnũnˈxɛksʲjũm, AS: ũnũnχeksʹi ̯ũm
Wiktionary
(1.1) symbol. Uuh, liwermor
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. chem. wstępna nazwa pierwiastka chemicznego o liczbie atomowej 118 (symbol Uuo), nazwanego ostatecznie oganesson (symbol Og);
Wiktionary
Oganeson (Og, łac. oganesson) – niewystępujący naturalnie na Ziemi pierwiastek chemiczny z grupy transaktynowców o liczbie atomowej 118. Został otrzymany po raz pierwszy w 2002 w Zjednoczonym Instytucie Badań Jądrowych (JINR) w Dubnej przez zespół rosyjskich i amerykańskich naukowców. Odkrycie zostało zatwierdzone przez IUPAC i IUPAP w 2015, a w 2016 nowemu pierwiastkowi nadano nazwę oganesson. Nazwa ta honoruje rosyjskiego fizyka jądrowego, Jurija Oganiesiana, który odegrał wiodącą rolę w odkryciu najcięższych pierwiastków układu okresowego i był kierownikiem zespołu, który dokonał syntezy oganesonu. Był to drugi (po seaborgu) przypadek nazwania pierwiastka na cześć osoby żyjącej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) przest. symbol. Uuo, ofic. symbol. Og, przest. eka-radon, przest. eka-emanacja, przest. pierwiastek 118
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: indeksy pierwiastków chemicznych
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ununoctium
* białoruski: (1.1) унуноктый m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) унунокт m.
* esperanto: (1.1) ununoktio
* niderlandzki: (1.1) ununoctium
* niemiecki: (1.1) Ununoctium n.
* rosyjski: (1.1) оганесон m., przest. унуноктий m.
* szwedzki: (1.1) ununoctium
źródła.
== ununoctium (język angielski.) ==
wymowa.
audio|En-ununoctium.oga.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chem. ununoctium
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌũnũnˈɔktʲjũm, AS: ũnũnoktʹi ̯ũm
Wiktionary
(1.1) przest. symbol. Uuo, ofic. symbol. Og, przest. eka-radon, przest. eka-emanacja, przest. pierwiastek 118
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. wstępna nazwa pierwiastka chemicznego o liczbie atomowej 115 (symbol Uup), nazwanego ostatecznie moskow (symbol Mc);
Wiktionary
Moskow (Mc, łac. moscovium) – syntetyczny pierwiastek chemiczny, transuranowiec o liczbie atomowej 115. W układzie okresowym znajduje się w bloku p bezpośrednio pod bizmutem i bywał nazywany nieoficjalnie eka-bizmutem.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) symbol. Uup
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ununpentium
* białoruski: (1.1) унунпентый m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) унунпэнт m.
* duński: (1.1) ununpentium n.
* hiszpański: (1.1) unumpentio m.
* niderlandzki: (1.1) ununpentium
* szwedzki: (1.1) ununpentium
* węgierski: (1.1) ununpentium
źródła.
== ununpentium (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-NaomiAmethyst-ununpentium.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chem. ununpentium
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌũnũnˈpɛ̃ntʲjũm, AS: ũnũnpẽntʹi ̯ũm
Wiktionary
(1.1) symbol. Uup
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. zob. flerow.
Wiktionary
Flerow (Fl, łac. flerovium) – pierwiastek chemiczny leżący w układzie okresowym w bloku p bezpośrednio pod ołowiem. Wszystkie znane izotopy są bardzo nietrwałe i nie występują na Ziemi.
Wikipedia
IPA: ˌũnũŋˈkwadʲjũm, AS: ũnũŋku̯adʹi ̯ũm
Wiktionary
(1.1) symbol. Uuq, flerow
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. chem. wstępna nazwa pierwiastka chemicznego o liczbie atomowej 117 (symbol Uus), nazwanego ostatecznie tenes (symbol Ts);
Wiktionary
Tenes (Ts, łac. tennessine) – syntetyczny pierwiastek chemiczny, transuranowiec o liczbie atomowej 117. Po raz pierwszy zsyntetyzowano go w drugiej połowie 2009 roku w laboratorium w Dubnej w Rosji.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) symbol. Uus, współcz. tenes
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: indeksy pierwiastków chemicznych
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ununseptium
* białoruski: (1.1) унунсептый m.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) унунсэпт m.
* niemiecki: (1.1) Ununseptium n.
* szwedzki: (1.1) ununseptium
* węgierski: (1.1) ununszeptium
źródła.
== ununseptium (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|uːnuːnˈsɛptiəm.
audio|En-ununseptium.oga.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chem. ununseptium
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌũnũnˈsɛptʲjũm, AS: ũnũnseptʹi ̯ũm
Wiktionary
(1.1) symbol. Uus, współcz. tenes
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. chem. wstępna nazwa radioaktywnego pierwiastka chemicznego o liczbie atomowej 113, oznaczanego obecnie Nh;
Wiktionary
Nihon (Nh, łac. nihonium) – syntetyczny pierwiastek chemiczny, transuranowiec o liczbie atomowej 113. W układzie okresowym znajduje się w bloku p bezpośrednio pod talem, dlatego bywa nazywany nieoficjalnie eka-talem.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) przest. symbol. Uut, ofic. symbol. Nh, przest. środ. eka-tal
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) pierwiastek chemiczny, transuranowiec
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ununtrium
* białoruski: (1.1) унунтрый m.
* białoruski (tarszkiewica): (1.1) унунтар m.
* rosyjski: (1.1) унунтрий m.
* szwedzki: (1.1) ununtrium
* węgierski: (1.1) ununtrium
źródła.
== ununtrium (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Denendaden-ununtrium.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chem. ununtrium
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ũˈnũntrʲjũm, AS: ũnũntrʹi ̯ũm
Wiktionary
(1.1) przest. symbol. Uut, ofic. symbol. Nh, przest. środ. eka-tal
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Uuu i liczbie atomowej 111;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma unununium?
Wiktionary
IPA: ˌũnũnˈũɲũm, AS: ũnũnũńũm
Wiktionary
(1.1) symbol. Uuu, nowa nazwa roentgen (Rg)
Wiktionary
1. zamoczyć, zanurzyć w czymś brudnym; upaprać, utaplać;
2. unurzać się - unurzać samego siebie
SJP.pl
skrót od: Urząd Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych
SJP.pl
skrót od: Uniwersytet Narodów Zjednoczonych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, lewy dopływ Wołgi
Wiktionary
Unża (ros. Унжа) – rzeka w europejskiej części Rosji, w obwodzie kostromskim i wołogodzkim, lewy dopływ rzeki Wołgi.
Rzeka powstaje w wyniku połączenia dwóch rzek Kiemy i Łundongi. Długość wynosi 426 km, a powierzchnia zlewni 28 900 km².
Rzeka jest dostępna dla żeglugi śródlądowej, przystanie rzeczne znajdują się w miejscowościach: Kołogriw, Manturowo, Makariew i Unża.
Wikipedia
skrót od:
1. Uniwersytet Opolski;
2. Uniwersytet Otwarty
SJP.pl
1. czynić kogoś aktywnym społecznie obywatelem;
2. uobywatelniać się - stawać się aktywnym społecznie obywatelem
SJP.pl
1. uczynić kogoś aktywnym społecznie obywatelem;
2. uobywatelnić się - stać się aktywnym społecznie obywatelem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. Oceania
Wiktionary
rzadko: czynić oczywistym, jasnym
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) czynić bardziej odpornym
Wiktionary
rzecz. odporność ż.
czas. uodpornić dk.
przym. odporny
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uodparniać)
(1.1) dokonany od|uodparniać.
Wiktionary
rzecz. uodparnianie n., uodpornienie n., odporność ż.
czas. uodporniać
Wiktionary
rozszerzać, np. prawo fizyczne; generalizować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uogólnić)
(1.1) obejmować całość czegoś lub niemal wszystkie albo liczne aspekty czegoś
czasownik zwrotny niedokonany uogólniać się (dk. uogólnić się)
(2.1) rozszerzać swój zakres; stawać się bardziej ogólnym
Wiktionary
rzecz. ogół mrz., uogólnianie n., ogólniak mrz., ogólność ż.
czas. uogólnić
przysł. ogólnie
przym. ogólny
Wiktionary
(1.1) generalizować, syntetyzować
Wiktionary
rozszerzać, np. prawo fizyczne; generalizować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uogólniać)
(1.1) dokonany od|uogólniać.
Wiktionary
rzecz. ogólniak mrz., uogólnianie n., uogólnienie n., ogólnik m., ogólność ż., ogół m.
czas. uogólniać ndk.
przym. ogólny
przysł. ogólnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) twierdzenie rozszerzające na ogół czegoś wnioski wyciągane z badań poszczególnych zjawisk i danych
Wiktionary
Uogólnienie (generalizacja) – sprowadzenie pojęcia do mniej szczegółowej postaci. Jest fundamentalnym elementem logiki i rozumowania człowieka. Uogólnienie zakłada istnienie dziedziny lub zestaw elementów, jak i również jednej lub większej ilości wspólnych cech dla tych elementów. Jest podstawą wnioskowania dedukcyjnego. Aby zweryfikować uogólnienie, trzeba sprawdzić czy odnosi się do danej sytuacji.
Wikipedia
czas. uogólnić dk.
rzecz. ogół mrz., ogólniak mrz., ogólność ż.
przysł. ogólnie
przym. ogólny
Wiktionary
(1.1) generalizacja, generalizowanie
Wiktionary
[czytaj: u-Okik] skrót od: Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) = Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów;
Wiktionary
IPA: uˈwɔcik, AS: uu̯oḱik
Wiktionary
zaimek osobowy
(1.1) góry. on
rzeczownik, rodzaj męski
(2.1) góry. niedźwiedź
Wiktionary
Urząd Ochrony Państwa - polska instytucja będąca częścią krajowych służb specjalnych, działająca od 10 maja 1990 r. do 29 czerwca 2002 r., następnie przekształcona w Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencję Wywiadu
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = hist. Urząd Ochrony Państwa;
Wiktionary
(1.1) Według byłego wiceszefa UOP Mieczysława Tarnowskiego przynajmniej 80 proc. osób podejmujących tajną współpracę ze służbami czyni to z pobudek propaństwowych.
(1.1) Przyznał, że do UOP-u wpływa dużo doniesień o nieprawidłowościach w pracy komisji przydzielającej koncesje na import paliw.
Wiktionary
dawniej: odznaczać orderem, ozdabiać orderami; orderować
SJP.pl
przestarzale: zorganizować
SJP.pl
w biologii: odznaczający się strukturą o charakterystycznej, uporządkowanej budowie, zarówno pod względem kształtu, jak i układu tkanek
SJP.pl
1. być typowym reprezentantem lub wyobrażeniem pewnych cech;
2. nadawać przedmiotom, zwierzętom, zjawiskom lub innym pojęciom postać ludzką lub cechy charakterystyczne dla ludzi (zwłaszcza w literaturze); personifikować;
3. rzadko: uosabiać się - przybierać cechy jakiejś osoby
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uosobić)
(1.1) nadawać cechy ludzkie obiektom lub zjawiskom
(1.2) być wyobrażeniem pewnych przymiotów
czasownik zwrotny niedokonany uosabiać się (dk. uosobić się)
(2.1) przybierać cechy danej osoby
Wiktionary
rzecz. uosabianie n., uosobienie n., osobatyw mrz.
Wiktionary
(1.1) personifikować, uczłowieczać
(1.2) personifikować, reprezentować, ucieleśniać
Wiktionary
1. zostać typowym reprezentantem lub wyobrażeniem pewnych cech;
2. nadać pojęciom, zwierzętom, zjawiskom itp. postać ludzką (zwłaszcza w literaturze); spersonifikować;
3. rzadko: uosobić się - przybrać cechy jakiejś osoby
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uosabiać)
(1.1) nadać cechy ludzkie obiektom lub zjawiskom
(1.2) stać się wyobrażeniem pewnych przymiotów
czasownik zwrotny dokonany uosobić się (ndk. uosabiać się)
(2.1) przybrać cechy danej osoby
Wiktionary
rzecz. uosobienie n., osobatyw mrz.
Wiktionary
1. zostać typowym reprezentantem lub wyobrażeniem pewnych cech;
2. nadać pojęciom, zwierzętom, zjawiskom itp. postać ludzką (zwłaszcza w literaturze); spersonifikować;
3. rzadko: uosobić się - przybrać cechy jakiejś osoby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ktoś lub coś postrzegane jako posiadające w wielkim stopniu daną cechę
(1.2) personifikacja, przypisanie cech ludzkich przedmiotowi, zwierzęciu itp.
Wiktionary
Personifikacja (z łac. persona – osoba i facere – robić) lub uosobienie – figura retoryczna i środek stylistyczny polegające na metaforycznym przedstawianiu zwierząt i roślin, przedmiotów nieożywionych, zjawisk lub idei jako osób ludzkich – szczególnie często personifikuje się pojęcia abstrakcyjne, zwłaszcza jako wygłaszające przemowy.
Wikipedia
(1.1) Marysia jest uosobieniem dobroci.
Wiktionary
IPA: ˌuwɔsɔˈbʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: uu̯osobʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. uosabiać ndk., uosobić dk.
rzecz. osobatyw mrz.
Wiktionary
(1.1) ucieleśnienie, wcielenie, wyobrażenie
(1.2) personifikacja
Wiktionary
kształtem odpowiadający literze U
SJP.pl
[czytaj: u-PE] skrót od:
1. Unia Pracy - lewicowa partia polityczna działająca od czerwca 1992 r.;
2. urząd pracy - instytucja działająca w gminach, miastach, zajmująca się m.in. rejestracją bezrobotnych, organizacją kursów dla bezrobotnych;
3. urząd pocztowy;
4. Uniwersytet Poznański;
5. Uniwersytet Przyrodniczy;
6. Uniwersytet Pedagogiczny
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Urząd Pocztowy
(1.2) = polit. Unia Pracy
(1.3) = Uniwersytet Pedagogiczny
Wiktionary
Up – jedenasty studyjny album amerykańskiej grupy R.E.M. wydany w roku 1998.
Wikipedia
IPA: u‿ˈpɛ, AS: u‿pe
Wiktionary
skrót od: upoważnienie
SJP.pl
[czytaj: Upa] skrót od: Ukrajińska powstanska armija - Ukraińska Powstańcza Armia, formacja militarno-polityczna działająca w latach 1943-53
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) = hist. polit. Ukraińska Powstańcza Armia;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈupa, AS: upa
Wiktionary
rzecz. upowiec mos.
przym. upowski
Wiktionary
potocznie: upaciać się - ubrudzić się czymś mokrym, mazistym; ubabrać się, upaćkać się, upaprać się
SJP.pl
potocznie: umalować (twarz) pośpiesznie, niedbale
SJP.pl
nachylenie powierzchni warstwy skalnej
SJP.pl
Bieg i upad – parametry położenia warstwy lub innej powierzchni strukturalnej (np. uskok, spękanie).
Wikipedia
1. momentalnie, mimowolnie zmieniać pozycję ze stojącej na leżącą; przewracać się;
2. tracić na znaczeniu, kończyć się fiaskiem;
3. bankrutować;
4. nie dochodzić do skutku
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. upaść)
(1.1) momentalnie, mimowolnie zmieniać pozycję ze stojącej na leżącą
(1.2) opaść, zlecieć; szybko przemieścić się w locie z góry na dół
(1.3) tracić na znaczeniu, kończyć się niepowodzeniem
(1.4) przest. przestać postępować według zasad moralnych; być niemoralnym, postąpić w taki sposób
Wiktionary
IPA: uˈpadat͡ɕ, AS: upadać
Wiktionary
rzecz. upadły mos., pad m., upadek m., opad m., upadanie n., padanie n., upadłość ż.
czas. padać ndk., upaść dk.
przym. upadły
Wiktionary
(1.1) przewracać się, wywracać się
(1.2) spadać, opadać, zlatywać
(1.3) załamywać się, rozpadać się, runąć, bankrutować
(1.4) staczać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upadać.
Wiktionary
IPA: ˌupaˈdãɲɛ, AS: upadãńe
Wiktionary
czas. upadać, upaść
rzecz. upadek m., upadłość ż.
Wiktionary
1. przewrócenie się, upadnięcie;
2. bankructwo; klęska; ruina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przewrócenie się
(1.2) spadnięcie
(1.3) pogorszenie się stanu, pozycji, znaczenia
(1.4) moment gwałtownego zakończenia czegoś
(1.5) przen. niemoralne postępowanie, czyn
Wiktionary
Geografia:
Kultura:
Wikipedia
(1.1) Jedną z ważnych lekcji z zakresu sztuk walki jest nauka kontrolowanego upadku.
(1.2) Upadek bomby atomowej może spowodować większe zniszczenia niż tysiąc bomb konwencjonalnych.
(1.3) Im bardziej się wbijesz w dumę, tym większy będzie twój upadek.
(1.4) Upadek wolnej Polski był dla Polaków tragedią.
(1.5) Upadek moralny jakiejś dynastii był często początkiem jej schyłku.
Wiktionary
IPA: uˈpadɛk, AS: upadek
Wiktionary
rzecz. upadły mos., spadek mrz., opad mrz., upadłość ż., upadnica ż., upadanie n., upadnięcie n.
czas. upadać ndk., upaść dk.
przym. upadły, upadłościowy
przysł. upadle, do upadłego
Wiktionary
(1.3) gnicie, rozpad, ruina, zmierzch
(1.4) krach, katastrofa, porażka, fiasko, klapa, klęska, porażka, krewa, niepowodzenie, niewypał
(1.5) bagno, degeneracja, degrengolada, zepsucie, stoczenie się
Wiktionary
upokarzać, poniżać; upodlać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upadlać.
Wiktionary
czas. upadlać ndk.
rzecz. podłość ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) pogard. Ukraina
Wiktionary
rzecz. UPAdliniec m., UPAdlinka ż.
przym. upadliński
Wiktionary
coś będące w ruinie; rozwalisko
SJP.pl
przyrząd używany do wyznaczania kątów pochylenia terenu; pochyłomierz
SJP.pl
w górnictwie: nachylone pod kątem czterdziestu pięciu stopni wyrobisko korytarzowe łączące dwa chodniki wykonane na różnych poziomach
SJP.pl
Upadowa (też: upadni chodnik) – wyrobisko korytarzowe usytuowane w złożu, nachylone do 45° w stosunku do poziomu, łączące różne poziomy zakładu górniczego (np. 2 chodniki wykonane na różnych poziomach ), drążone po upadzie (od góry do dołu), z transportem realizowanym z poziomu dolnego na górny, mogące służyć do ciągnięcia urobku.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. praw. niewypłacalność, niemożność wywiązywania się z przyjętych zobowiązań przez dłużnika
(1.2) daw. fakt, że ktoś upadł, że coś upadło
Wiktionary
Upadłość (potocznie bankructwo) – procedura wszczynana w razie niewypłacalności dłużnika, polegająca głównie na wspólnym dochodzeniu roszczeń przez wszystkich jego wierzycieli.
Wikipedia
(1.1) Najbardziej racjonalnym rozwiązaniem byłoby zwolnienie pracowników i ogłoszenie upadłości.
(1.1) Początkiem jej końca stał się dzień 18 sierpnia 1992 roku, gdy ogłoszono upadłość spółki.
Wiktionary
rzecz. upadanie n., upadek m., upadły mos.
czas. upadać ndk., upaść dk.
przym. upadłościowy, upadły
Wiktionary
(1.1) bankructwo, niewypłacalność; pot. plajta
Wiktionary
dotyczący upadłości
SJP.pl
1. prowadzący niemoralne życie;
2. taki, który ogłosił upadłość, zbankrutował
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który stracił równowagę i przewrócił się
(1.2) taki, którego okres świetności minął i który przestał istnieć
(1.3) taki, który zaczął prowadzić niemoralne życie
(1.4) taki, który nie zajmuje równie wysokiej pozycji społecznej, co dawniej
(1.5) taki, który stał się niewypłacalny
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba, która stała się niewypłacalna
forma czasownika.
(3.1) 3. os. lm. rodz. nmos. czasu przesz. trybu oznajm. od upaść
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kto na innych przędzach zawiesi swe serce, to spotka je takie salto mortale, że stłucze się jak upadłe na ziemię szkiełka…
(1.2) Słaba, odziedziczona po upadłym komunizmie Polska znalazła się w sytuacji, gdzie obce korporacje górują nad zlikwidowanymi podmiotami krajowymi, bo mają większe doświadczenie i powiązania z potężnymi organizacjami międzynarodowymi.
(1.3) W latach 30. pismo kobiece „Bluszcz” rozpoczęło kampanię, aby nie potępiać tych kobiet, bo choć upadłe, mogą hańbę swą odpokutować, bogobojnie wychowując swe potomstwo.
(1.4) Jestem zasadniczo przeciwny nadmiernemu kokietowaniu upadłych arystokratów, ale też nie sądzę, by powrót na wyżyny musiał odbywać się po ciemku, w siermiężnych szatach i z głową nieustannie posypywaną popiołem.
(1.5) Jeżeli w mieście pojawiają się dziury po niewykorzystanych, a upadłych obszarach poprzemysłowych, jeśli tkanka mieszkaniowa jest zdegradowana, nie ma ono szansy, by przyciągnąć inwestorów i rozwijać się gospodarczo.
(2.1) Przy ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu przepisy ustawy przewidują powołanie nadzorcy sądowego lub zarządcy, gdy upadłemu odebrano zarząd nad jego majątkiem.
Wiktionary
rzecz. upadek mrz., upadłość ż.
czas. upadać ndk., upaść dk.
Wiktionary
(2.1) bankrut
Wiktionary
1. raczyć trunkiem aż do straty przytomności przez pijącego; spijać, upijać; o trunku: powodować stratę przytomności;
2. wywoływać zachwyt, rozmarzenie;
3. upajać się - upijać się, spijać się; zachwycać się
SJP.pl
odurzający, zachwycający
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upajać.
Wiktionary
upychać, szczelnie wypełniać
SJP.pl
1. przypalać coś z brzegu;
2. nadawać czemuś odpowiednie cechy przez prażenie;
3. upalać się - nadpalać się z brzegu
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) nadpalać coś z brzegu
(1.2) nadawać czemuś pożądany kolor, zapach itd., za pomocą prażenia
czasownik zwrotny niedokonany upalać się
(2.1) nadpalać się z brzegu
(2.2) slang. palić marihuanę
Wiktionary
(2.2) Opisał on sytuację, kiedy ich koreański przewodnik zabrał wycieczkę na targowisko, gdzie wjechał wózek bardzo taniej marihuany, którą upalali się i miejscowi i turyści, a gdzie czasami bywał i palił nawet sam Kim Dzong Un.
Wiktionary
rzecz. upalanie n., upalenie n., palnik mrz.
czas. palić, upalić dk.
przym. upalony
przysł. upalnie
Wiktionary
kształt i rozmieszczenie palców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. upał, skwar, gorąco
(1.2) daw. rozgorączkowanie, wypieki, podniecenie
Wiktionary
(1.1) Przez czyszczowe upalenia, / Którzy znoszą przewinienia, / Łzy lejąc bez pocieszenia, / Żebrzą twego użalenia, O Maryja!
Wiktionary
rzecz. upalanie n., upał mrz., upał mrz., palnik mrz.
czas. palić, upalać ndk., upalić dk.
przym. upalny, upalony
przysł. upalnie
Wiktionary
1. przypalić coś z brzegu;
2. nadać czemuś odpowiednie cechy przez prażenie;
3. upalić się - nadpalić się z brzegu
SJP.pl
przysłówek
(1.1) bardzo gorąco
Wiktionary
rzecz. upalanie n., upalenie n., upał mrz.
czas. upalać ndk., upalić dk.
przym. upalny
Wiktionary
(1.1) skwarno
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: upalnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: upalny
SJP.pl
bardzo gorący, odznaczający się wysoką temperaturą powietrza
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o porach dnia, roku itp.: odznaczający się wysoką temperatura powietrza
Wiktionary
(1.1) W tym roku mamy wyjątkowo upalną końcówkę sierpnia.
Wiktionary
IPA: uˈpalnɨ, AS: upalny
Wiktionary
rzecz. upał m., upalenie n.
przysł. upalnie
czas. palić
Wiktionary
(1.1) skwarny
Wiktionary
1. przypalić coś z brzegu;
2. nadać czemuś odpowiednie cechy przez prażenie;
3. upalić się - nadpalić się z brzegu
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: upalić
przymiotnik
(2.1) pot. (o kimś) pod wpływem marihuany
Wiktionary
IPA: ˌupaˈlɔ̃nɨ, AS: upalõny
Wiktionary
rzecz. upalanie n., upalenie n.
czas. upalić dk., upalać ndk.
Wiktionary
(2.1) zjarany, ujarany, nastukany
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. upamiętnić)
(1.1) zachowywać dla pamięci
czasownik zwrotny niedokonany upamiętniać się (dk. upamiętnić się)
(2.1) stawać się pamiętnym
Wiktionary
rzecz. pamiątka ż., pamięć ż., upamiętnianie n., upamiętnienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upamiętniać.
Wiktionary
czas. upamiętnić, upamiętniać ndk.
rzecz. upamiętnienie n., pamiątka ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. upamiętniać)
(1.1) uczynić pamiętanym
czasownik zwrotny dokonany upamiętnić się (ndk. upamiętniać się)
(2.1) utrwalić się w pamięci
Wiktionary
(1.1) Wielu z górali postanowiło upamiętnić spotkanie z niepospolitym gościem pamiątkową fotką.
Wiktionary
rzecz. upamiętnienie n., upamiętnianie n., pamiątka ż.
Wiktionary
(1.1) uczcić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upamiętnić.
Wiktionary
(1.1) Watykan: palenie Koranu nie jest właściwą formą upamiętnienia zamachów 11 września.
Wiktionary
IPA: ˌupãmʲjɛ̃ntʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: upãmʹi ̯ẽntʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. upamiętnić dk., upamiętniać ndk.
rzecz. pamiątka ż., upamiętnianie
Wiktionary
dawniej: osłaniać pancerzem; opancerzać
SJP.pl
staroindyjski tekst o treści filozoficzno-religijnej, stanowiący część składową Wed
SJP.pl
Upaniszady (dewanagari उपनिषद्, trl. Upaniṣad, ang. Upanishads) – najpóźniejsze, bo pochodzące z VIII–III w. p.n.e., teksty, należące do wedyjskiego objawienia (śruti) o treści religijno-filozoficznej. Stanowią kontynuację filozofii spekulatywnej brahman, rozwinęły m.in. doktrynę brahmana, atmana, transmigracji (samsara), karmana. Znanych jest ponad 200 upaniszad. Nadal powstają nowe w czasach współczesnych.
Wikipedia
staroindyjski tekst o treści filozoficzno-religijnej, stanowiący część składową Wed
SJP.pl
Upaniszady (dewanagari उपनिषद्, trl. Upaniṣad, ang. Upanishads) – najpóźniejsze, bo pochodzące z VIII–III w. p.n.e., teksty, należące do wedyjskiego objawienia (śruti) o treści religijno-filozoficznej. Stanowią kontynuację filozofii spekulatywnej brahman, rozwinęły m.in. doktrynę brahmana, atmana, transmigracji (samsara), karmana. Znanych jest ponad 200 upaniszad. Nadal powstają nowe w czasach współczesnych.
Wikipedia
czynić coś państwowym, przejmować na rzecz państwa (np. Po tym nagłym kryzysie zaczęto w wielu państwach upaństwawiać koleje.)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. upaństwowić)
(1.1) ekon. przejmować na własność państwa
(1.2) podporządkowywać władzy państwowej
(1.3) nadawać obywatelstwo
Wiktionary
(1.1) Komuchy upaństwawiały majątek po majątku.
(1.2) Chcieli nawet upaństwawiać cmentarze parafialne.
(1.3) Władze Brandenburgii upaństwawiają przybyszów z Czarnego Kontynentu.
Wiktionary
rzecz. państwo n.
czas. upaństwowić ndk.
przym. państwowy
Wiktionary
(1.1) nacjonalizować, unaradawiać, wywłaszczać
(1.2) legalizować
(1.3) naturalizować
Wiktionary
uczynić coś państwowym, przejąć na rzecz państwa (np. Upaństwowiono wtedy cały sektor górnictwa kamiennego.)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. upaństwawiać)
(1.1) ekon. przejąć na własność państwa
Wiktionary
(1.1) Komuniści zdołali upaństwowić 80% Polski.
Wiktionary
czas. upaństwawiać ndk.
rzecz. państewko n.
przym. państwowy
Wiktionary
(1.1) znacjonalizować
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób uparty
Wiktionary
IPA: uˈparʲt͡ɕɛ, AS: uparʹće
Wiktionary
rzecz. upór m., upartość ż., uparciuch m.
przym. uparty
czas. uprzeć się, upierać się
Wiktionary
(1.1) obsesyjnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: uparcie
SJP.pl
potocznie: ktoś uparty; uparciuszek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba bardzo uparta
Wiktionary
IPA: uˈparʲt͡ɕux, AS: uparʹćuχ
Wiktionary
rzecz. upór m., upartość ż.
:: zdrobn. uparciuszek m.
czas. upierać się, uprzeć się
przym. uparty
przysł. uparcie
Wiktionary
(1.1) uparciuszek, kozioł, osioł
Wiktionary
potocznie: ktoś uparty; uparciuszek
SJP.pl
potocznie: ktoś uparty; uparciuch
SJP.pl
potocznie: ktoś uparty; uparciuch
SJP.pl
uparować się - ugotować się na parze wodnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co uparte
Wiktionary
przym. uparty
przysł. uparcie
rzecz. uparciuch m., upór mrz.
czas. uprzeć się, upierać się
Wiktionary
Upartowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Kwilcz, przy drodze wojewódzkiej nr 186.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość należała do wsi mniejszych w ówczesnym pruskim powiecie Międzyrzecz w rejencji poznańskiej. Upartowo należało do okręgu kwileckiego tego powiatu i stanowiło część majątku Kwilcz, którego właścicielem był wówczas Arseni Kwilecki. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 62 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 5 dymów (domostw).
Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: uparty; bardziej uparty
SJP.pl
odznaczający się uporem, upierający się przy swoim; nieustępliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) (o osobach) charakteryzujący się uporem; upierający się przy czymś
(1.2) (o rzeczach) będący wyrazem czyjegoś uporu, trwający, utrzymujący się długo, uporczywie
Wiktionary
(1.2) Z upartą cierpliwością krążył dokoła Nory, trzymając się z daleka jak gdyby czekał na jej przyzwolenie.
Wiktionary
IPA: uˈpartɨ, AS: uparty
Wiktionary
rzecz. upór, upartość, uparciuch
czas. upierać się, uprzeć się
przysł. uparcie
Wiktionary
(1.1) wytrwały, zacięty, natarczywy
Wiktionary
czasownik dokonany (ndk. upartyjniać)
(1.1) uczynić partyjnym
Wiktionary
(1.1) Spór o wyjaśnienie katastrofy smoleńskiej pozostaje "w wysokim stopniu upartyjniony" - wynika z sondażu TNS OBOP.
Wiktionary
IPA: ˌuparˈtɨjɲit͡ɕ, AS: upartyi ̯ńić
Wiktionary
rzecz. partyjny mos., partia, upartyjnienie, partyjka
czas. partyjny
przym. partyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nadanie czemuś partyjnego charakteru
Wiktionary
rzecz. upartyjnianie n., partyjny mos.
czas. upartyjnić dk., upartyjniać ndk.
przym. partyjny
Wiktionary
sparzyć;
1. poddać działaniu bardzo gorącej wody albo pary;
2. uszkodzić ciało, dotykając go czymś gorącym;
3. uparzyć się - odczuć ból w kontakcie z czymś gorącym
SJP.pl
wysokie, wiecznie zielone drzewo z rodziny morwowatych, występujące w Azji; sok mleczny tego drzewa wykorzystywany jako silna trucizna, m.in. do zatruwania strzał, oszczepów przez azjatyckich łowców
SJP.pl
o zwierzętach, żartobliwie o ludziach:
1. odpowiednio karmiąc, tuczyć;
2. upasać się: przybierać na wadze
SJP.pl
o zwierzętach, żartobliwie o ludziach:
1. odpowiednio karmiąc, utuczyć;
2. upaść się: przybrać na wadze
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) dokonany od|upadać.
czasownik przechodni dokonany
(2.1) utuczyć poprzez dobre odżywianie
Wiktionary
IPA: ˈupaɕt͡ɕ, AS: upaść
Wiktionary
rzecz. upadły mos., opad mrz., upadek mrz., upadanie n., upadłość ż.
czas. upadać
przym. upadły
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) właściwość tego, co upasione
Wiktionary
(1.1) Przy kupnie krów, więcej uważać należy na ich mleczność, niźli skłonność do upasienia; zwykle zaś krowy, które wiele dają mleka, chudo się trzymają.
Wiktionary
przym. upasiony
Wiktionary
upatrzyć;
1. obserwując, wybrać kogoś albo coś odpowiedniego;
2. dostrzec coś lub doszukać się czegoś szczególnego; dopatrzyć się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upatrzyć.
Wiktionary
IPA: ˌupaˈṭʃɛ̃ɲɛ, AS: upaṭšẽńe
Wiktionary
rzecz. upatrywanie ndk.
czas. upatrzyć dk., upatrywać ndk.
Wiktionary
upatrzeć;
1. obserwując, wybrać kogoś albo coś odpowiedniego;
2. dostrzec coś lub doszukać się czegoś szczególnego; dopatrzyć się
SJP.pl
czasownik
(1.1) obserwując, znaleźć sobie coś lub kogoś odpowiedniego
(1.2) doszukać się czegoś, dopatrzeć się czegoś, spostrzec coś
Wiktionary
(1.1) Wisiała nad miastem niby czarny kruk, krążący nad upatrzonym celem.
(1.2) Wielokrotnie zaznacza, że Świrszczyńska była agnostyczką i materialistką, a nawet że „wzmianek o chodzeniu do kościoła u niej nie upatrzysz” (…).
Wiktionary
IPA: uˈpaṭʃɨt͡ɕ, AS: upaṭšyć
Wiktionary
rzecz. upatrzenie dk., upatrywanie ndk.
czas. upatrywać ndk.
Wiktionary
wysoka temperatura powietrza; skwar; spiekota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) meteorol. okres wysokich temperatur;
Wiktionary
Upał – pojęcie meteorologiczne opisujące stan pogody, gdy temperatura powietrza przy ziemi przekracza +30 °C. W języku potocznym używane są również pojęcia „skwar”, „spiekota” i „gorąc”. W ciągu dnia najwyższe temperatury notuje się zwykle między godziną 15 a 18, a największe promieniowanie ultrafioletowe występuje w godzinach od 12 do 13.
Wikipedia
(1.1) W czasie upału najlepiej schronić się w cieniu.
Wiktionary
IPA: ˈupaw, AS: upau̯
Wiktionary
przym. upalny
przysł. upalnie
czas. palić ndk.
rzecz. upalenie n.
Wiktionary
(1.1) gorąc, gorąco, patelnia, skwar, spiekota, ukrop, war, żar; reg. hyca; reg. śl. hica.
Wiktionary
wysoka temperatura powietrza; skwar; spiekota
SJP.pl
Upały (niem. Hundstage) – austriacki dramat filmowy z 2001 roku w reżyserii Ulricha Seidla. W filmie wystąpili zarówno aktorzy zawodowi, jak i naturszczycy.
Obraz zdobył Grand Prix Jury, czyli drugą nagrodę w konkursie głównym, na 58. MFF w Wenecji. Był również nominowany do Europejskiej Nagrody Filmowej dla odkrycia roku. Na ekrany polskich kin film wszedł 10 stycznia 2003 roku.
Wikipedia
wepchnąć, włożyć coś na siłę by się zmieściło gdzieś, gdzie jest na to za mało miejsca
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. upychać)
(1.1) dokonany od|upychać.
Wiktionary
IPA: ˈupxnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: upχnõńć
Wiktionary
rzecz. upchnięcie n., upychanie n.
czas. upychać ndk.
Wiktionary
[czytaj: apcykling] przetwarzanie surowców wtórnych z jednoczesnym podwyższeniem jakości materiału
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ponowne wykorzystanie odpadów do zrobienia czegoś użytecznego i bardziej wartościowego od samego surowca;
Wiktionary
Upcykling – forma przetwarzania wtórnego odpadów, w wyniku którego powstają wyroby o wartości wyższej, traktowane jako wartościowe surowce. Proces ten pozwala zmniejszyć zarówno ilość odpadów, jak i materiałów wykorzystywanych w produkcji pierwotnej.
Wikipedia
rzecz. recykling m., downcykling m.
czas. recyklingować ndk.
przym. recyklingowy
Wiktionary
[czytaj: apcyklingowy] dotyczący przetwarzania surowców wtórnych z jednoczesnym podwyższeniem jakości materiału
SJP.pl
[czytaj: apdejt] w informatyce: aktualizacja programu komputerowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. aktualizacja danych w komputerze lub program umożliwiający aktualizację innego programu do nowej wersji
Wiktionary
Update – piąty album Anouk wydany 6 stycznia 2004 roku.
Wikipedia
czas. updatować ndk.
Wiktionary
[czytaj: apdejtować] w informatyce: uaktualniać, aktualizować; instalować update
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) inform. aktualizować dane w komputerze lub aktualizować program komputerowy do nowszej wersji
Wiktionary
rzecz. update mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) aktualizowanie
Wiktionary
w górnictwie: wykonanie wyrobiska
SJP.pl
upędzać się - dawniej:
1. biegać szybko i przez dłuższy czas w różne strony;
2. biegnąc, gonić jeden drugiego;
3. upędzać się za czymś, za kimś - szukać czegoś w różnych miejscach; uganiać się
SJP.pl
1. potocznie:
a) wyprodukować alkohol domowym sposobem; wypędzić, przepędzić;
b) przyspieszyć dojrzewanie i wzrost rośliny;
c) stworzyć coś, wykazując się sprytem lub inwencją;
2. dawniej:
a) pędząc, przebyć szybko jakąś drogę;
b) w górnictwie: posunąć się w przebijaniu wyrobiska;
c) poganiając kogoś, uprowadzić;
3. upędzić się - potocznie o alkoholu: powstać w procesie domowej produkcji
SJP.pl
spryskać perfumami; naperfumować, poperfumować
SJP.pl
1. przyozdabiać perłami;
2. obsypywać kroplami przypominającymi perły
SJP.pl
przyozdobić perłami
SJP.pl
nadać cechy ludzkie zwierzęciu, zjawisku lub przedmiotowi; spersonifikować
SJP.pl
sterylizacja poprzez krótkotrwałe ogrzanie do wysokiej temperatury i równie szybkie schłodzenie; proces UHT
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|upewniać.
Wiktionary
rzecz. upewnianie n., upewnienie n., pewność ż.
czas. upewniać ndk.
Wiktionary
uznawać z mocy prawa osobę niepełnoletnią za pełnoletnią
SJP.pl
w prawodawstwie: uznać przez sąd daną osobę za pełnoletnią przed upływem określonej granicy wieku
SJP.pl
w prawodawstwie: upoważniać kogoś do działania w swoim imieniu
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) praw. upoważniać kogoś, aby podejmował czynności urzędowe lub prawne w czyimś imieniu
Wiktionary
(1.1) W przeszłości mógł on nas wszystkich upełnomocniać, ale teraz już nie może, niestety.
Wiktionary
przym. upełnomocniany, upełnomocniony
rzecz. pełnomocnictwo n., pełnomocnik mos.
Wiktionary
w prawodawstwie: upoważnić kogoś do działania w swoim imieniu
SJP.pl
czynić pełnoprawnym, nadawać pełnię praw
SJP.pl
uczynić pełnoprawnym, nadać pełnię praw
SJP.pl
[czytaj: apgrejd] uaktualnienie programu, gry komputerowej czy systemu operacyjnego
SJP.pl
Upgrade (z ang: poprawiać, ulepszać) – proces wymiany produktu na nowszą wersję. Przykładowo upgrade może występować podczas ulepszania sprzętu komputerowego (hardware), oprogramowania (software) lub oprogramowania sprzętowego (firmware), celem poprawienia ich właściwości.
Wikipedia
[czytaj: apgrejdować] w informatyce: uaktualniać oprogramowanie komputera, system komputerowy lub sprzęt komputerowy; aktualizować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upgradować.
Wiktionary
czas. upgradować ndk.
Wiktionary
[czytaj: ju-pi-aj] skrót od: United Press International - prywatna amerykańska agencja informacyjna z siedzibą w Nowym Jorku
SJP.pl
ułożyć coś, np. włosy, poprzez przypięcie w odpowiedni sposób
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. upinać)
(1.1) dokonany od|upinać.
Wiktionary
rzecz. spinacz mos./mrz., upinanie n., upięcie n., spinka ż.
czas. spinać, zapinać, upinać ndk.
Wiktionary
1. wypić część jakiegoś napoju; nadpić;
2. doprowadzić kogoś do stanu zamroczenia alkoholowego; spoić;
3. upić się - wypić za dużo alkoholu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. upijać)
(1.1) wziąć łyka z wierzchu
(1.2) doprowadzić kogoś do stanu upojenia alkoholowego
czasownik zwrotny dokonany upić się (ndk. upijać się)
(2.1) wejść w stan upojenia alkoholowego, stać się pijanym
Wiktionary
IPA: ˈupʲit͡ɕ, AS: upʹić
Wiktionary
rzecz. upicie n., upijanie n., picie n., pijanie n., pijalnia ż., pijawka ż., pijak m., pijaczka ż., pijawa ż., pijus mos., pijaństwo n.
czas. upijać ndk., pić ndk.
przym. niedopity, pitny
Wiktionary
(1.1) nadpić
(1.2) spoić; pot. spić
(2.1) spić się, schlać się, skuć się; wulg. nawalić się, najebać się, napierdolić się, ubzdryngolić się
Wiktionary
potocznie: ugotować coś naprędce, byle jak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upić.
Wiktionary
IPA: uˈpʲit͡ɕɛ, AS: upʹiće
Wiktionary
czas. upić
rzecz. picie n., pijawa ż., pijus mos., pijak mos./mrz.
Wiktionary
przygotować potrawę w piecu, prodiżu, na grillu itp.
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) przygotować jakieś danie, piekąc je
czasownik zwrotny dokonany
(2.1) zostać upieczonym (1.1)
(2.2) przen. pozostać bez nieprzyjemnych konsekwencji
Wiktionary
(1.1) Babcia upiekła makowiec; pachnie w całym domu.
(2.2) Ten Tomek jak zawsze nie przygotował się do lekcji i znowu mu się upiekło, bo nauczycielka pytała innych.
Wiktionary
IPA: ˈupʲjɛt͡s, AS: upʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. piekarka ż., piec m., pieczeń ż., piekarz m., pieczywo n., piecyk mrz.
czas. piec
przym. piekarski, pieczony
Wiktionary
(2.2) ujść bezkarnie, ujść na sucho
Wiktionary
przygotować potrawę w piecu, prodiżu, na grillu itp.
SJP.pl
1. środowiskowo: różnica w wadze ciasta przed i po wypieku;
2. środowiskowo: wypiek;
3. dawniej: upieczenie, pieczenie
SJP.pl
1. czynić piękniejszym; upiększać, wypiękniać, wypiększać;
2. przedstawiać coś jako lepsze niż w rzeczywistości; upiększać;
3. upiękniać się - stawać się pięknym lub jeszcze piękniejszym; upiększać się, wypiękniać się, wypiększać się
SJP.pl
1. uczynić piękniejszym; upiększyć, wypięknić, wypiększyć;
2. przedstawić coś jako lepsze niż w rzeczywistości; upiększyć;
3. upięknić się - stać się pięknym lub jeszcze piękniejszym; upiększyć się, wypięknić się, wypiększyć się
SJP.pl
1. uczynić piękniejszym; upiększyć, wypięknić, wypiększyć;
2. przedstawić coś jako lepsze niż w rzeczywistości; upiększyć;
3. upięknić się - stać się pięknym lub jeszcze piękniejszym; upiększyć się, wypięknić się, wypiększyć się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. sprawienie, że ktoś lub coś jest piękne
Wiktionary
(1.1) Wśród przemian i upięknień jakie Warszawa w tym okresie przechodziła, zapowiadając że ma prawo wyrość na wielkie miasto, i zająć miejsce pomiędzy europejskiemi, rozległe wybrzeża Wisły jak i ulica Rybki w niczém swéj charakterystyki nie zmieniły od wielu wieków. sic.
Wiktionary
rzecz. piękno n., piękność ż., pięknienie n., piękniś n., upięknianie n., upiększanie n., upiększenie n.
czas. pięknieć ndk., wypięknieć dk., upiękniać ndk., upięknić dk., upiększać ndk., upiększyć dk.
przym. piękny, piękniutki, piękniuteńki
przysł. pięknie, piękniutko, piękniuteńko
Wiktionary
(1.1) upiększenie
Wiktionary
1. czynić piękniejszym; upiękniać, wypiękniać, wypiększać;
2. przedstawiać coś jako lepsze niż w rzeczywistości; upiękniać;
3. upiększać się - stawać się pięknym lub jeszcze piękniejszym; upiękniać się, wypiękniać się, wypiększać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. upiększyć)
(1.1) czynić coś piękniejszym, dodawać ozdobniki, dekoracje
(1.2) przen. prezentować coś korzystniejszym, lepszym niż jest faktycznie
czasownik zwrotny niedokonany upiększać się (dk. upiększyć się)
(2.1) czynić siebie samego piękniejszym, dodawać sobie ozdobniki, dekoracje
Wiktionary
(1.1) Tego dnia w robotniczych dzielnicach domy upiększano kwiatami i czerwonymi flagami [...]
Wiktionary
IPA: uˈpʲjɛ̃ŋkʃat͡ɕ, AS: upʹi ̯ẽŋkšać
Wiktionary
przysł. pięknie
przym. przepiękny, piękny
rzecz. upięknienie n., upiększanie n., upiększenie n., piękno n., piękność ż.
Wiktionary
(1.1) ubarwiać, koloryzować
Wiktionary
1. coś, co czyni kogoś lub coś piękniejszym;
2. rzadko: osoba czyniąca kogoś lub coś piękniejszym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynienie kogoś lub czegoś piękniejszym niż dotychczas
(1.2) przedstawianie czegoś w korzystniejszym niż w rzeczywistości świetle
Wiktionary
IPA: ˌupʲjɛ̃ŋˈkʃãɲɛ, AS: upʹi ̯ẽŋkšãńe
Wiktionary
rzecz. upiększenie n., upięknienie n., piękność ż.
czas. upiększać ndk., upiększyć dk.
przym. piękny
Wiktionary
(1.2) kolorowanie, podkolorowywanie, podmalowywanie, ubarwianie, lukrowanie, lakierowanie
Wiktionary
1. uczynić piękniejszym; upięknić, wypięknić, wypiększyć;
2. przedstawić coś jako lepsze niż w rzeczywistości; upięknić;
3. upiększyć się - stać się pięknym lub jeszcze piękniejszym; upięknić się, wypięknić się, wypiększyć się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upiększyć.
Wiktionary
IPA: ˌupʲjɛ̃ŋˈkʃɛ̃ɲɛ, AS: upʹi ̯ẽŋkšẽńe
Wiktionary
czas. upiększyć dk., upiększać ndk.
rzecz. upięknienie n., piękność ż., upiększanie
przym. piękny
Wiktionary
1. uczynić piękniejszym; upięknić, wypięknić, wypiększyć;
2. przedstawić coś jako lepsze niż w rzeczywistości; upięknić;
3. upiększyć się - stać się pięknym lub jeszcze piękniejszym; upięknić się, wypięknić się, wypiększyć się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. upiększać)
(1.1) zob. upiększać.
Wiktionary
IPA: uˈpʲjɛ̃ŋkʃɨt͡ɕ, AS: upʹi ̯ẽŋkšyć
Wiktionary
przym. przepiękny, piękny
rzecz. upięknienie n., upiększanie n., upiększenie n., piękno n., piękność ż.
przysł. pięknie
Wiktionary
dawniej: pokrywać po wierzchu pianą; spieniać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upieprzać.
Wiktionary
rzecz. nieupieprzanie n.
czas. upieprzać ndk.
Wiktionary
upierać się - pozostawać przy swojej decyzji, pomyśle itp., nie dawać się przekonać do ich zmiany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upierać.
Wiktionary
czas. upierać ndk.
Wiktionary
wulgaryzm o bardzo wielu znaczeniach, m.in.:
1. ucinać, urywać itp.;
2. rozprawiać się z kimś, szkodzić komuś
SJP.pl
pospolicie: osoba natrętna, dokuczliwa, czepiająca się nawet nieistotnych drobiazgów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. pot. człowiek upierdliwy, dokuczliwy, natrętny
Wiktionary
rzecz. upierdliwość ż.
przym. upierdliwy
przysł. upierdliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: upierdliwie
SJP.pl
skrajny upór, czepianie się nawet najdrobniejszych, nieistotnych drobiazgów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) posp. cecha tego, kto jest upierdliwy, męczący, natarczywy
(1.2) posp. cecha tego, co uporczywe i nieprzyjemne
Wiktionary
IPA: ˌupʲjɛrˈdlʲivɔɕt͡ɕ, AS: upʹi ̯erdlʹivość
Wiktionary
rzecz. upierdliwiec m., upierdalanie n., upierdolenie n., pierd mrz., pierdel mrz.
czas. upierdalać ndk., upierdolić dk.
przym. upierdliwy
przysł. upierdliwie
Wiktionary
(1.1) dokuczliwość, natarczywość, natrętność
(1.2) zob. uporczywość.
Wiktionary
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: upierdliwy; bardziej upierdliwy
SJP.pl
skrajnie uparty, czepiający się nawet nieistotnych drobiazgów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wulg. pot. o człowieku zamęczającym innych o coś, natrętny, uparty
(1.2) wulg. pot. o czymś uciążliwym, męczący, dokuczliwy
Wiktionary
(1.1) Jesteś dzisiaj niewiarygodnie upierdliwy!
(1.1) Dostałaś dzisiaj niewiarygodny dar od losu a dalej jesteś upierdliwa!
(1.2) Nauczycielka zadała nam wyjątkowo upierdliwe zadania domowe.
Wiktionary
IPA: ˌupʲjɛrˈdlʲivɨ, AS: upʹi ̯erdlʹivy
Wiktionary
rzecz. pierdel mrz., upierdliwiec m., upierdliwość ż., pierd mrz.
przysł. upierdliwie
Wiktionary
(1.1) natarczywy, namolny, narzucający się
Wiktionary
wulgaryzm o bardzo wielu znaczeniach, m.in.:
1. upierdolić (się):
a) uciąć, urwać (się) itp.;
b) ubrudzić (się);
c) rozprawić się z kimś, zaszkodzić komuś;
d) ugryźć;
2. upierdolić się - upić się, naćpać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|upierdalać.
czasownik zwrotny dokonany upierdolić się
(2.1) wulg. upić się
(2.2) wulg. mocno się pobrudzić
Wiktionary
rzecz. upierdolenie n., upierdalanie n., pierd mrz., pierdel mrz., upierdliwość ż.
czas. zapierdalać, pierdolić, upierdalać ndk.
przym. upierdolony
ims. upierdolony
Wiktionary
(2.1) pot. posp. ufajdać się
(2.1) wulg. napierdolić się, najebać się
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wulg. zmęczony, wyczerpany
(1.2) wulg. ubrudzony, brudny
(1.3) wulg. urwany, ucięty, oderwany
(1.4) wulg. bardzo zajęty
(1.5) wulg. pozbawiony możliwości, np. działania
Wiktionary
(1.1) Ale jestem upierdolony po całej dniówce na budowie.
(1.2) Ten stół jest upierdolony. Wytrzyj go.
(1.3) Michał ma upierdolony palec, bo ciął metal i brzeszczot mu się ześlizgnął.
(1.4) Teraz jestem upierdolony robotą. Może w weekend znajdę trochę czasu.
Wiktionary
IPA: ˌupʲjɛrdɔˈlɔ̃nɨ, AS: upʹi ̯erdolõny
Wiktionary
rzecz. pierdolenie n., upierdolenie n., wpierdol m.
czas. zapierdalać, pierdolić ndk., pierdolnąć dk., upierdolić dk., wpierdolić dk., zapierdolić dk.
przym. pierdolony
Wiktionary
potocznie:
1. ucinać, urywać;
2. brudzić, zabrudzać
SJP.pl
upierdzielić; potocznie:
1. uciąć, urwać;
2. ubrudzić; uwalić
SJP.pl
przyozdobić pierścieniami
SJP.pl
ozdobiony pierścieniami; upierścieniowany (rzadziej)
SJP.pl
ozdobiony pierścieniami; upierścieniony (częściej)
SJP.pl
1. okrywać piórami;
2. upierzać się - zanieczyszczać sobie włosy, ubranie pierzem
SJP.pl
1. okryć piórami;
2. upierzyć się - zanieczyścić sobie włosy, ubranie pierzem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pióra na ciele ptaków, pierze
Wiktionary
Pióro (łac. penna) – twory nabłonkowe pokrywające ciała części zwierząt, zwłaszcza ptaków. Podobnie jak łuski u gadów, pióra zachodzą na siebie dachówkowato.
Wikipedia
IPA: ˌupʲjɛˈʒɛ̃ɲɛ, AS: upʹi ̯ežẽńe
Wiktionary
rzecz. pierzenie n., pierze n., opierzenie n., pierzyna ż.
przym. pierzasty
Wiktionary
1. okryć piórami;
2. upierzyć się - zanieczyścić sobie włosy, ubranie pierzem
SJP.pl
1. okryć piórami;
2. upierzyć się - zanieczyścić sobie włosy, ubranie pierzem
SJP.pl
1. wypijać część jakiegoś napoju; nadpijać;
2. doprowadzać kogoś do stanu zamroczenia alkoholowego;
3. upijać się - pić za dużo alkoholu, doprowadzając się do stanu zamroczenia
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. upić)
(1.1) brać łyka z wierzchu
(1.2) doprowadzać kogoś do stanu upojenia alkoholowego
czasownik zwrotny niedokonany upijać się (dk. upić się)
(2.1) pić alkohol, wchodzić w stan upojenia alkoholowego, stawać się pijanym
Wiktionary
(1.1) Upić piankę z piwa.
(1.1) Pan kasjer upił trochę herbaty, dolał araku, znowu upił i znowu dolał.
(1.2) Upiła mnie, a później zaprowadziła do swojego mieszkania.
(2.1) Upiłem się wczoraj czterema piwami.
Wiktionary
IPA: uˈpʲijät͡ɕ, AS: upʹii ̯äć
Wiktionary
rzecz. picie n., upijanie n., pijaństwo n., pijawa ż., pijus mos., pijaczka ż., pijak mos./mrz.
czas. pić ndk.
przym. pitny
Wiktionary
(1.2) spijać, pot. spajać
(2.1) spijać się; pot. rzad. spajać się; gw-pl|Górny Śląsk|pulyrować.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upijać.
Wiktionary
IPA: ˌupʲiˈjä̃ɲɛ, AS: upʹii ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. upijać, upić
rzecz. picie n., pijawa ż., pijus mos., pijak mos./mrz.
Wiktionary
układać coś, np. włosy, poprzez przypinanie w odpowiedni sposób
SJP.pl
czasownik
(1.1) układać coś, przypinając w jakiś specjalny sposób
Wiktionary
IPA: uˈpʲĩnat͡ɕ, AS: upʹĩnać
Wiktionary
rzecz. upinanie n., upięcie n., spinka ż., zapinka ż., spinacz m.
czas. upiąć, spiąć, spinać, zapiąć, zapinać, wypiąć, wypinać, odpiąć, odpinać
przym. spięty
Wiktionary
urządzenie do upinania, przypinania czegoś, np. zasłon; spinacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upinać.
Wiktionary
czas. spinać, upiąć, zapinać, upinać ndk.
rzecz. spinka ż.
Wiktionary
zjawa, duch, straszydło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Emballonura|Temminck|ref=tak., rodzaj ssaka z rodziny upiorowatych;
(1.2) zool. nietoperz z rodzaju upiorów (1.1)
(1.3) mit. fant. wampir, zmarły atakujący w nocy żywych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) O rozrodzie upiorów wiadomo niewiele.
(1.3) Zapłakanej służącej nikt nie wierzył, że w nocy nawiedził ją upiór.
(1.3) Widziałeś ostatnią filmową wersję musicalu „Upiór w operze”?
Wiktionary
IPA: ˈupʲjur, AS: upʹi ̯ur
Wiktionary
rzecz. upiornik m., upiorność ż., upiornienie n., upiorowate lm. nmos.
:: fż. upiorzyca ż., upiornica ż.
czas. upiornieć ndk.
przym. upiorny
przysł. upiornie
Wiktionary
(1.3) upiornik, strach, zmora
Wiktionary
przysłówek
(1.1) jak upiór
Wiktionary
(1.1) Karolina wczoraj wyglądała upiornie.
Wiktionary
rzecz. upiornik m., upiorność ż., upiornienie n., upiorowate lm nm., upiory lm nm., upiór mzw., upiorzyca ż., upiornica ż.
czas. upiornieć ndk.
przym. upiorny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: upiornie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: upiorny
SJP.pl
koszmarny;
1. budzący grozę, związany z przykrymi przeżyciami; przeraźliwy, przerażający;
2. budzący odrazę; ohydny, okropny, wstrętny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) budzący przerażenie
(1.2) bardzo nieprzyjemny, budzący niechęć
(1.3) bardzo duży lub intensywny
Wiktionary
rzecz. upiory nmos., upiorowate nmos., upiorność ż., upiór m.
czas. upiornieć ndk.
przysł. upiornie
Wiktionary
(1.1) koszmarny, przerażający, straszny
(1.3) koszmarny, straszny
Wiktionary
o cechach upiorowatych (rodzina nietoperzy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Emballonuridae|Gervais|ref=tak., rodzina ssaków z rzędu nietoperzy;
Wiktionary
Upiorowate (Emballonuridae) – rodzina ssaków z podrzędu mroczkokształtnych (Vespertilioniformes) w obrębie rzędu nietoperzy (Chiroptera) obejmująca około 50 gatunków najbardziej prymitywnych nietoperzy owadożernych.
Wikipedia
(1.1) Do rodziny upiorowatych należą grobowniki i upiory.
Wiktionary
rzecz. upiornik m., upiorność ż., upiornienie n., upiory lm nm., upiór mzw., upiorzyca ż., upiornica ż.
czas. upiornieć ndk.
przym. upiorny
przysł. upiornie
Wiktionary
o cechach upiorowatych (rodzina nietoperzy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Emballonurinae|Gervais|ref=tak., podrodzina ssaków z rodziny upiorowatych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do rodziny upiorowatych należą upiory i grobowniki.
Wiktionary
rzecz. upiornik m., upiorność ż., upiornienie n., upiorowate lm nm., upiór mzw., upiorzyca ż., upiornica ż.
czas. upiornieć ndk.
przym. upiorny
przysł. upiornie
Wiktionary
1. wypić część jakiegoś napoju; nadpić;
2. doprowadzić kogoś do stanu zamroczenia alkoholowego; spoić;
3. upić się - wypić za dużo alkoholu
SJP.pl
Upita (lit. Upytė) – wieś, dawne miasteczko na Litwie w rejonie poniewieskim Litwy, siedziba gminy (starostwa). Liczy 577 mieszkańców (2001). Znajduje się tu kościół pw. św. Karola Boremeusza, szkoła i poczta. Od 2004 miejscowość posiada własny herb.
Wikipedia
potocznie: ugryźć, uciąć, ułamać
SJP.pl
książkowo: ułożyć plan, opracować projekt czegoś; obmyślić, zaplanować
SJP.pl
1. umieścić gdzieś kogoś, położyć coś w jakimś miejscu
2. uplasować się:
a) siąść, stanąć gdzieś, ulokować się gdzieś
b) zająć kolejne miejsce w jakiejś punktacji, klasyfikacji
SJP.pl
1. wciągać kogoś do udziału w czymś niepotrzebnie lub wbrew jego woli; wplątywać, wikłać, wmanipulowywać;
2. przestarzale: układać tak elementy, że zaczepiają się o siebie i trudno je rozdzielić; zaplątywać
SJP.pl
plotąc wykonać przedmiot
SJP.pl
[czytaj: aplołd] w informatyce: proces kopiowania danych na pracujący w Internecie serwer
SJP.pl
Upload – proces przeciwny do pobierania danych, polegający na wysyłaniu plików lub innych danych do serwera lub komputera należącego do innego użytkownika.
Często łącze internetowe jest umownie dzielone na dwa kanały: kanał wysyłania i kanał pobierania. Przepustowość tych kanałów (czyli maksymalną prędkość przesyłania danych) mierzy się w bitach na sekundę i jednostkach wielokrotnych.
Wikipedia
[czytaj: aplołdować] w informatyce: kopiować dane na serwer
SJP.pl
dawniej: coś uplecionego
SJP.pl
dawniej: zachlapywać, opryskiwać
SJP.pl
urzędowe poświadczenie odbioru dokumentu elektronicznego; upo
SJP.pl
napocić się; upocić się -
1. wiele razy oblać się potem;
2. włożyć w coś dużo wysiłku; namozolić się
SJP.pl
potocznie: taki, który się upocił; uharowany, zharowany, zaharowany
SJP.pl
czynić podobnym
SJP.pl
upokarzać, poniżać; upadlać
SJP.pl
upokorzyć, poniżyć
SJP.pl
upokorzyć, poniżyć
SJP.pl
uczynić podmiotowym, subiektywnym
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) polubić kogoś lub coś, zasmakować w czymś
Wiktionary
rzecz. upodobanie n.
Wiktionary
zamiłowanie do czegoś, zwyczaj lub pasja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upodobać.
(1.2) zainteresowanie, skłonność, sympatia do kogoś lub czegoś
Wiktionary
(1.2) Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać według upodobania; ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie umrzesz.
Wiktionary
czas. upodobać dk.
Wiktionary
czynić podobnym; upodabniać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. dostosowanie brzmienia głoski do brzmienia głosek ją otaczających;
(1.2) odczasownikowy od|upodobnić.
Wiktionary
Asymilacja fonetyczna, upodobnienie fonetyczne (in. uwarunkowania pozycyjne głosek) – jeden z podstawowych zależnych procesów fonetycznych, polegający na upodobnieniu sąsiednich głosek. Upodobnieniem takim określa się przekształcenie postaci fonetycznej danego wyrazu pod wpływem sąsiadujących ze sobą głosek. Istotą każdego upodobnienia fonetycznego jest koartykulacja, której mechanizm działania polega nawpływie danej głoski na sposób artykulacji głosek, które z nią sąsiadują. Można tu wyróżnić:
Wikipedia
IPA: ˌupɔdɔbʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: upodobʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. upodobnić (się) dk., upodabniać (się) ndk.
rzecz. upodabnianie
Wiktionary
(1.1) asymilacja fonetyczna
Wiktionary
1. uraczyć trunkiem aż do straty przytomności przez pijącego; spić, upić; o trunku: spowodować utratę przytomności;
2. wywołać zachwyt, rozmarzenie;
3. upoić się - upić się, spić się; zachwycić się
SJP.pl
reg. wodopój
SJP.pl
środowiskowo: tworzyć liczbę pojedynczą od rzeczownika występującego zwykle w liczbie mnogiej
SJP.pl
środowiskowo: utworzyć liczbę pojedynczą od rzeczownika występującego zwykle w liczbie mnogiej
SJP.pl
1. uraczyć trunkiem aż do straty przytomności przez pijącego; spić, upić; o trunku: spowodować utratę przytomności;
2. wywołać zachwyt, rozmarzenie;
3. upoić się - upić się, spić się; zachwycić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upoić.
Wiktionary
Upojenie – album Anny Marii Jopek (Anna Maria Jopek & Friends) i Pata Metheny’ego.
Płyta uzyskała certyfikat platynowej.
W 2008 roku płyta Upojenie doczekała się reedycji. Wytwórnia Nonesuch Records wraz z Metheny Group Productions wydała ją na całym świecie.
Wikipedia
przym. upojny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: upojnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: upojny
SJP.pl
cecha czegoś urzekającego, olśniewającego, zachwycającego
SJP.pl
oszałamiający, odurzający, olśniewający, porywający, fascynujący, urzekający, zachwycający
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. taki, który wywołuje upojenie
Wiktionary
rzecz. upojenie n.
czas. upajać ndk., upoić dk.
przym. upajający
przysł. upajająco, upojnie
Wiktionary
(1.1) narkotyczny, odurzający, oszałamiający, upajający
Wiktionary
1. poniżać kogoś, urażać czyjąś ambicję, godność;
2. upokarzać się - okazywać pokorę, skruchę; korzyć się, poniżać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. upokorzyć)
(1.1) poniżać kogoś, obrażać czyjąś godność
czasownik zwrotny niedokonany upokarzać się (dk. upokorzyć się)
(2.1) poniżać siebie samego, obrażać własną godność
(2.2) okazywać pokorę, skruchę przed kimś
Wiktionary
IPA: ˌupɔˈkaʒat͡ɕ, AS: upokažać
Wiktionary
rzecz. upokorzenie n., upokarzanie n., pokora ż.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób upokarzający
Wiktionary
1. poniżać kogoś, urażać czyjąś ambicję, godność;
2. upokarzać się - okazywać pokorę, skruchę; korzyć się, poniżać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upokarzać.
Wiktionary
IPA: ˌupɔkaˈʒãɲɛ, AS: upokažãńe
Wiktionary
czas. upokarzać
rzecz. pokora ż.
Wiktionary
1. poniżyć kogoś, urazić czyjąś ambicję, godność;
2. upokorzyć się - okazać pokorę, skruchę; ukorzyć się, poniżyć się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wywołane przez kogoś odczucie urażonej ambicji, poniżenia oraz wstydu
Wiktionary
Upokorzenie – emocja pokrewna w stosunku do wstydu o dużym nasileniu, jednak silnie osadzona w obszarze relacji interpersonalnych. Jeden z silniejszych stanów afektywnych i jedno z najbardziej bolesnych oraz zaburzających wewnętrzną równowagę człowieka doświadczeń. Słownik PWN łączy upokorzenie również z uczuciem poniżenia.
Wikipedia
czas. upokarzać ndk., upokorzyć dk.
rzecz. pokora ż.
Wiktionary
(1.1) degradacja, dyshonor, obelga, poniżenie, wstyd, zniewaga
Wiktionary
1. poniżyć kogoś, urazić czyjąś ambicję, godność;
2. upokorzyć się - okazać pokorę, skruchę; ukorzyć się, poniżyć się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. upokarzać)
(1.1) dokonany od|upokarzać.
Wiktionary
IPA: ˌupɔˈkɔʒɨt͡ɕ, AS: upokožyć
Wiktionary
rzecz. upokorzenie n., pokora ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynienie czegoś politycznym, nadawanie czemuś politycznego charakteru
Wiktionary
rzecz. polityk ż./mos., upolitycznienie n.
czas. upolityczniać ndk., upolitycznić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczynienie czegoś politycznym, nadanie czemuś politycznego charakteru
Wiktionary
rzecz. upolitycznianie n., polityk ż./mos.
czas. upolitycznić dk., upolityczniać ndk.
Wiktionary
czasownik
(1.1) o zwierzęciu drapieżnym: zabić zwierzę dla zaspokojenia głodu
(1.2) o człowieku: zabić dzikie zwierzę dla zaspokojenia głodu lub dla rozrywki
Wiktionary
(1.2) Kilku marynarzy zostało i poczęło oprawiać upolowaną zwierzynę.
(1.2) Podobnie kozice, których głowy wiszą w restauracji, upolowane zostały w Alpach i przywiezione z miejscowości Fielding w Austrii.
Wiktionary
IPA: ˌupɔˈlɔvat͡ɕ, AS: upolovać
Wiktionary
rzecz. polowanie n., upolowanie n., pólko n.
czas. polować, zapolować
przym. polny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upolować.
Wiktionary
czas. upolować dk.
przym. polny
rzecz. polowanie n., pólko n.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. upomnieć)
(1.1) skłaniać kogoś do właściwego zachowywania się
czasownik zwrotny upominać się (dk. upomnieć się)
(2.1) zwracać się do kogoś o coś, przypominając; ponownie prosić lub zarządać
(2.2) pot. brać kogoś w obronę czy wstawiennictwo
Wiktionary
rzecz. upominanie n., upominek mrz., upomnienie n.
czas. upomnieć dk.
Wiktionary
(1.1) karcić, napominać, przestrzegać, strofować, zwracać uwagę
(2.1) dopominać się
(2.2) bronić, ujmować się, wstawiać się
Wiktionary
dawniej: upominający, ostrzegawczy
SJP.pl
mający charakter upomnienia, np. postępowanie upominawcze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zwykle nieduża rzecz ofiarowana komuś
Wiktionary
rzecz. upominanie n., upomnienie n.
czas. upominać ndk., upomnieć dk.
Wiktionary
(1.1) dar, pamiątka, podarek, podarunek, prezent, suwenir, suwenirek
Wiktionary
przymiotnik od: upominek
SJP.pl