potocznie: być kucharką lub kucharzem, spełniać czynności kucharki lub kucharza; kucharzyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kucharować.
Wiktionary
rzecz. kuchcik
Wiktionary
dotyczący kucharza, kucharstwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący sztuki gotowania, kulinarny
(1.2) dotyczący kucharza lub kucharki
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wybiorę jeszcze tylko z tej książki kucharskiej jakiś deser na przyszły tydzień i potem już tylko czytanie do poduszki.
Wiktionary
rzecz. kucharz m., kucharka ż., kucharzenie n., kuchnia ż., kuchenka ż.
czas. kucharzyć
Wiktionary
Kuchmistrzostwo lub Kucharstwo – polskie tłumaczenie czeskiej książki kucharskiej Pavla Severína z 1535, wydane w krakowskich oficynach Macieja Szarfenberga (zm. 1547), Hieronima Wietora (zm. 1546/7) i Heleny Unglerowej (zm. 1551).
Wikipedia
ten, kto zawodowo gotuje i przyrządza potrawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kulin. ten, kto gotuje potrawy;
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: kucharzyć
Wiktionary
Kucharz – osoba, która zgodnie z zasadami sztuki kulinarnej przyrządza potrawy w zakładach gastronomicznych, najczęściej według zamówienia przyjętego przez kelnera.
Kucharze (łac. coci) – w okresie wczesnego średniowiecza grupa książęcej ludności służebnej, która zajmowała się przygotowaniem jedzenia dla monarchy. Świadectwem ich istnienia są nazwy typu Kuchary, którą nosi kilka osad w Polsce, położonych w sąsiedztwie starych grodów.
Wikipedia
(1.1) — Panie kelner, proszę wezwać kucharza, niech wyjaśni, czemu mięso jest surowe. — To jest carpaccio, proszę pana.
Wiktionary
IPA: ˈkuxaʃ, AS: kuχaš
Wiktionary
rzecz. kuchenka ż., kuchara ż., kucharstwo n., kuchnia ż., kucharzowanie n., kucharzenie n., kuchcenie n.
:: zdrobn. kuchcik m.
:: fż. kucharka ż.
czas. kucharzować ndk., kucharzyć ndk., kuchcić ndk.
przym. kucharski, kuchenny
Wiktionary
(1.1) kuchmistrz, kuk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kucharzyć.
Wiktionary
czas. kucharzyć
rzecz. kucharka ż., kucharz mos., kuchnia ż., kuchenka ż.
przym. kucharski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
żartobliwie: kucharski
SJP.pl
potocznie: przygotowywać potrawy, gotować; kucharzyć, kuchcić, pitrasić, pichcić
SJP.pl
żartobliwie: kucharski
SJP.pl
potocznie: przygotowywać potrawy, gotować; kuchcić, kucharzować, pitrasić, pichcić
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. żart. przygotowywać potrawy
(1.2) pot. żart. pełnić funkcję kucharza
Wiktionary
IPA: kuˈxaʒɨt͡ɕ, AS: kuχažyć
Wiktionary
rzecz. kucharz m., kucharka ż., kuchnia ż., kuchenka ż., kucharzenie n.
czas. kucharzować, pokucharzyć
przym. kucharski, kuchenny
Wiktionary
(1.1) gotować, pitrasić
(1.2) kucharzować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
ekspresywnie: kucharz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kuchcić.
Wiktionary
czas. kuchcić
rzecz. kucharka ż., kucharz mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie: przygotowywać potrawy, gotować; kucharzyć, kucharzować, pitrasić, pichcić
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. przyrządzać potrawy
Wiktionary
IPA: ˈkuxʲt͡ɕit͡ɕ, AS: kuχʹćić
Wiktionary
rzecz. kuchcenie n., kucharka ż., kuchnia, kucharz, kuchta, kuchcik
Wiktionary
(1.1) pichcić, pitrasić, gotować
Wiktionary
potocznie: pomocnik lub uczeń kucharza; kucharczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) chłopak pomagający w kuchni
Wiktionary
rzecz. kuchnia ż., kucharz m., kucharowanie n., kuchenka ż.
czas. kuchcić
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: kuchnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. sprzęt kuchenny służący do dostarczania ciepła podczas gotowania
(1.2) zdrobn. mała kuchnia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Odgrzej sobie zupę, garnek stoi na kuchence.
(1.2) Mama poszła do kuchenki • Przynieść befsztyk, kartofelki (…) (M. Konopnicka: Filuś, Miluś i Kizia: wesołe kotki)
Wiktionary
IPA: kuˈxɛ̃nka, AS: kuχẽnka
Wiktionary
rzecz. kuchnia ż., kucharstwo n., kucharz m., kucharka ż., kuchareczka ż., kuchcik m., kuchta ż., kucharzenie n.
czas. kucharzyć ndk., kucharzować ndk.
przym. kuchenny, kucharski, kuchenkowy
Wiktionary
(1.1) maszynka
Wiktionary
przymiotnik od: kuchenka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kuchenką, dotyczący kuchenki
Wiktionary
rzecz. kuchenka ż.
Wiktionary
1. → kuchnia;
2. robot kuchenny - urządzenie elektryczne pomagające przygotowywać posiłki;
3. łacina kuchenna - potocznie: wulgarne słownictwo; łacina podwórkowa
SJP.pl
1. → kuchnia;
2. robot kuchenny - urządzenie elektryczne pomagające przygotowywać posiłki;
3. łacina kuchenna - potocznie: wulgarne słownictwo; łacina podwórkowa
SJP.pl
1. → kuchnia;
2. robot kuchenny - urządzenie elektryczne pomagające przygotowywać posiłki;
3. łacina kuchenna - potocznie: wulgarne słownictwo; łacina podwórkowa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kuchnią, używany w kuchni
Wiktionary
(1.1) Pewnego razu żona, widząc, że nie reaguję na jej krzyki, pchnęła mnie nożem kuchennym.
Wiktionary
IPA: kuˈxɛ̃nːɨ, AS: kuχẽ•ny
Wiktionary
rzecz. kuchnia ż., kuchenka ż., kucharz mos., kucharka ż.
czas. kucharzyć ndk.
Wiktionary
1. mistrz sztuki kucharskiej; szef kuchni;
2. dawniej: nadworny urzędnik pełniący nadzór nad kuchnią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mistrz sztuki kulinarnej
(1.2) kierownik kuchni w dużej instytucji
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌkuxmʲiˈsṭʃ, AS: kuχmʹisṭš
Wiktionary
rzecz. kuchmistrzostwo n.
:: fż. kuchmistrzyni ż.
przym. kuchmistrzowski, kuchmistrzowy
Wiktionary
Kuchmistrzostwo lub Kucharstwo – polskie tłumaczenie czeskiej książki kucharskiej Pavla Severína z 1535, wydane w krakowskich oficynach Macieja Szarfenberga (zm. 1547), Hieronima Wietora (zm. 1546/7) i Heleny Unglerowej (zm. 1551).
Wikipedia
mistrzyni sztuki kucharskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mistrzyni sztuki kulinarnej
(1.2) kierowniczka kuchni w dużej instytucji
Wiktionary
IPA: ˌkuxmʲiˈsṭʃɨ̃ɲi, AS: kuχmʹisṭšỹńi
Wiktionary
rzecz. kuchmistrz, kuchmistrzostwo
przym. kuchmistrzowski, kuchmistrzowy
Wiktionary
1. piec z blatem, służący do gotowania potraw;
2. pomieszczenie przeznaczone do przygotowywania posiłków;
3. dobór i sposób przyrządzania potraw; sztuka kulinarna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. bud. pomieszczenie w budynku lub mieszkaniu do przygotowywania posiłków;
(1.2) komplet mebli kuchennych
(1.3) kulin. zbiór dań charakterystycznych dla danej narodowości lub sposobu odżywiania się
(1.4) sposób przyrządzania potraw przez daną osobę, restaurację itp.
(1.5) piec kuchenny
(1.6) urządzenie do gotowania, smażenia, pieczenia potraw
(1.7) personel zatrudniony w kuchni (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pójdę do kuchni i ugotuję obiad.
(1.2) Wczoraj zamówiłem u stolarza kuchnię z prostych szafek i marmurowego blatu.
(1.3) Uwielbiam potrawy kuchni włoskiej.
(1.4) Lubię kuchnię babci Marzeny.
(1.5) Janie, idź napal pod kuchnią!
(1.6) Odkąd mamy kuchnię gazową, życie stało się prostsze.
(1.7) Kuchnia dzwoniła, że spóźni się z kolacją.
Wiktionary
IPA: ˈkuxʲɲa, AS: kuχʹńa
Wiktionary
rzecz. kucharz m., kucharka ż., kuchcik m., kucharzenie n., podkuchenna ż.
:: zdrobn. kuchenka ż.
czas. kucharzyć, kuchcić
przym. kuchenny, kucharski
Wiktionary
(1.1) żegl. kambuz; gw-pl|Górny Śląsk|kuchnio.
(1.6) kuchenka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. archit. bud. kuchnia
Wiktionary
pomieszczenie pełniące funkcję kuchni i salonu; salonokuchnia
SJP.pl
pogardliwie:
1. kucharka, kucharz;
2. kobieta niepracująca zawodowo, zajmująca się prowadzeniem domu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pogard. o kucharce, kucharzu, pomocy kuchennej
(1.2) pot. pogard. o gospodyni domowej, kobiecie zajmującej się prowadzeniem domu
Wiktionary
Kuchta – jezioro na Pojezierzu Dobiegniewskim, położone w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Bierzwnik o powierzchni 12,83 ha. Maksymalna głębokość jeziora wynosi 2,4 m. Kuchta ma wydłużony kształt w kierunku północno-zachodnim.
Zbiornik znajduje się w zlewni Mierzęckiej Strugi.
Na północny zachód znajduje się jezioro Starzec, z którym Kuchta jest połączona ciekiem zwanym Kaczynka. Nad jeziorem leży miejscowość Bierzwnik.
Wikipedia
zob. kuchnia.
Wiktionary
(1.2) kura domowa
Wiktionary
wyciśnięte nasiona roślin oleistych, stanowiące paszę dla bydła; makuch
SJP.pl
tradycyjna potrawa wigilijna, znana zwłaszcza na Rusi i Litwie; kucja; kutia
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
żartobliwe określenie sromu; kuciapka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. żeński narząd płciowy
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kuciapka ż.
Wiktionary
(1.1) pochwa, wagina, srom, wulg. cipa, wulg. pipa, wulg. pizda, wulg. kapa, wulg. kapsko, daw. ciupa, kuciapka, psita, dziura, piczka, eufem. muszelka, eufem. brzoskwinka, eufem. myszka, eufem. kotka, eufem. pieróg
Wiktionary
żartobliwe określenie sromu; kuciapa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kuć.
Wiktionary
Kucie – proces technologiczny, rodzaj obróbki plastycznej, polegający na odkształcaniu metali na gorąco lub na zimno za pomocą uderzeń lub nacisku narzędzi. Narzędzia – czyli matryce lub bijaki umieszczane są na częściach ruchomych narzędzi. Proces ten również może być realizowany w specjalnych przyrządach kuźniczych.W procesie tym nadaje się kutemu materiałowi odpowiedni kształt, strukturę i własności mechaniczne. Materiałem wsadowym jest przedkuwka, natomiast produktem jest odkuwka.
Wikipedia
IPA: ˈkut͡ɕɛ, AS: kuće
Wiktionary
czas. kuć, skuć, kujonić, wykuć, odkuć
rzecz. kujon m., kujonienie n., kujownia ż., podkucie n.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. dotyczący Kutna, związany z Kutnem
Wiktionary
rzecz. Kutno n., kutnianin m., kutnianka ż.
przym. kutnowski
Wiktionary
(1.1) współcz. kutnowski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
tradycyjna potrawa wigilijna, znana zwłaszcza na Rusi i Litwie; kutia; kucia
SJP.pl
przysiad na zgiętych nogach; przykucnięcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pozycja w przysiadzie
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp., M. lm., B. lm. i W. lm. od kucka
Wiktionary
Kucki, Jezioro Klecewskie – przepływowe jezioro wytopiskowe w Polsce, położone w województwie pomorskim, powiecie kwidzyńskim, w gminie Gardeja.
Wikipedia
(1.1) Jedzący siedzieli w kucki lub na niskich zydlach przy ławkach.
Wiktionary
IPA: ˈkut͡sʲci, AS: kucʹḱi
Wiktionary
rzecz. kucanie n., kucnięcie n., Pokucie n.
czas. kucać ndk., kucnąć dk.
przym. kucany, kuczny
Wiktionary
roślina rosnąca dziko na terenach bagiennych, czasem uprawiana ze względu na jadalne korzenie; marek kucmerka
SJP.pl
siąść w kucki, przysiąść na zgiętych kolanach
SJP.pl
siąść w kucki, przysiąść na zgiętych kolanach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający cechy kuca
Wiktionary
rzecz. kuc mzw./mos./mrz.
Wiktionary
kuc;
1. niewielki, krępy koń;
2. fryzura, w której długie włosy na głowie są spięte i swobodnie opadają; koński ogon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od kuc
(1.2) zool. mały lub niedorosły kuc
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) fryzj. rodzaj fryzury, w której włosy są związane razem i luźno opadają;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jego córka uwielbia jeździć na kucyku.
(2.1) Moja koleżanka lubi nosić włosy związane w kucyk.
Wiktionary
IPA: ˈkut͡sɨk, AS: kucyk
Wiktionary
rzecz. kuc mzw.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
osoby noszące nazwisko Kucz:
inne:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. także gw-pl|Chełm Lubelski, Zamość, Jarocin, Poznań, Krosno, Pułtusk, Izbica, Krasnystaw, Krynica. chata, szałas
(1.2) gwara. nadbużańska zagroda dla świń
(1.3) daw. gw-pl|Podlasie. tęsknota
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈkut͡ʃa, AS: kuča
Wiktionary
rzecz. kuczka ż., kuczki nmos.
czas. dokuczać
przym. dokuczliwy
Wiktionary
(1.1) kuczka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kuczak – wieś w Armenii, w prowincji Aragacotn. W 2011 roku liczyła 2147 mieszkańców.
Wikipedia
kuczbaja;
1. kosmata tkanina wełniana;
2. odzież z tej tkaniny
SJP.pl
kuczbaj;
1. kosmata tkanina wełniana;
2. odzież z tej tkaniny
SJP.pl
Kuczbork-Osada – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Kuczbork-Osada. Ma status sołectwa.
Siedziba gminy Kuczbork-Osada oraz rzymskokatolickiej parafii św. Bartłomieja.
Dawniej miasto; uzyskał lokację miejską w 1384 roku i był miastem prywatnym (należał m.in. do Kuczborskich), zdegradowany w 1869 roku.
Wikipedia
przymiotnik od: Kuczbork
SJP.pl
Wikipedia
szałas, altanka budowana przy domu w żydowskie Święto Namiotów
SJP.pl
Kuczek – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie aleksandrowskim, w gminie Aleksandrów Kujawski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego.
Wieś w sołectwie Nowy Ciechocinek – zobacz jednostki pomocnicze gminy Aleksandrów Kujawski w BIP.
Wikipedia
przestarzale: furman, woźnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. także gw-pl|Mazury. woźnica, furman
(1.2) środ. szoferskie: kierowca autobusu
Wiktionary
IPA: ˈkut͡ʃɛr, AS: kučer
Wiktionary
rzecz. kocz m., Kuczer m., Kuczerowa ż., Kuczerówna ż.
czas. wykuć
Wiktionary
(1.1) woźnica, furman, stangret
Wiktionary
przestarzale: furman, woźnica
SJP.pl
Kuczera – herb szlachecki.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
szałas, altanka budowana przy domu w żydowskie Święto Namiotów
SJP.pl
Wikipedia
szałas, altanka budowana przy domu w żydowskie Święto Namiotów
SJP.pl
Wikipedia
regionalnie: układać w kuczki (kopy), np. siano; kopić
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej:
1. rodzaj futrzanej czapki;
2. derka na konia;
3. coś splątanego
SJP.pl
Kuczma, Кучма - nazwisko w językach wschodniosłowiańskich, także polskie. Po rosyjsku i ukraińsku oznacza typ czapki, stąd także Szlak kuczmański.
Ukraina
Kazachstan
Polska
Wikipedia
przedstawiciel muchówek z rodziny kuczmanowatych
SJP.pl
o cechach kuczmanowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
Kuczmanowate, kuczmany (Ceratopogonidae) – rodzina muchówek z podrzędu długoczułkich i nadrodziny Chironomoidea.
Wikipedia
o cechach kuczmanowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
siad kuczny - siad na ugiętych nogach
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Kuczyzna – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie rawskim, w gminie Cielądz.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Jest to malutka wioska licząca niewiele ponad 100 mieszkańców.
Wikipedia
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca gdakanie kury
Wiktionary
(1.1) kod-ko-dak, ko-ko-dak, ko-ko-ko kodaku, kod-kod kodaku
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobniale o kudłach
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
kudłać, kudłacić; dawniej, dziś gwarowo:
1. czochrać, wichrzyć, targać;
2. kudlić się - o włosach: wichrzyć się
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. pot. Kudowa-Zdrój
Wiktionary
Kudowa-Zdrój (niem. Bad Kudowa, cz. Lázně Kudova lub Lázně Chudoba) – miasto uzdrowiskowe w Polsce położone w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim.
Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. miasto miało 9392 mieszkańców (409. miejsce w kraju).
Wikipedia
IPA: kuˈdɔva, AS: kudova
Wiktionary
przym. kudowski
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Kudowa-Zdrój (niem. Bad Kudowa, cz. Lázně Kudova lub Lázně Chudoba) – miasto uzdrowiskowe w Polsce położone w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim.
Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. miasto miało 9392 mieszkańców (409. miejsce w kraju).
Wikipedia
IPA: ˌkudɔˈva‿zdruj, AS: kudova‿zdrui ̯
Wiktionary
mieszkaniec Kudowy-Zdroju
SJP.pl
mieszkanka Kudowy-Zdroju
SJP.pl
przymiotnik od: Kudowa-Zdrój
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kudową, dotyczący Kudowy
Wiktionary
rzecz. Kudowa ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kudrowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pabianickim, w gminie Pabianice.
Prywatna wieś duchowna Chudrowice położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie szadkowskim województwa sieradzkiego, własność krakowskiej kapituły katedralnej. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w ówczesnym województwie łódzkim.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. gatunek antylopy
2. w architekturze indyjskiej: element zdobniczy w postaci podkowiastego łuku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. antylopa z rodzaju niala
(1.2) archit. podkowiasty łuk charakterystyczny dla architektury indyjskiej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na wyspach żyją sitatungi, hipopotamy, impale, bawoły, gnu, zebry, kudu, hieny, lwy, szakale i likaony.
(1.2) W architekturze południowoindyjskiej kudu pojawia się na gzymsach i okapach.
Wiktionary
kamień graniczny w starożytnej Mezopotamii
SJP.pl
Kudurru (akad. kamień graniczny, stela graniczna) – w starożytnej Mezopotamii stela kamienna ozdobiona reliefem w kompozycji pasowej (sceny figuralne, przedstawienia symboliczne), niekiedy z napisami w piśmie klinowym o wysokości do 1 m, będąca świadectwem nadania przez władcę majątku ziemskiego. Znana od III tysiąclecia p.n.e., powszechna w okresie panowania Kasytów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto we wschodniej Rosji europejskiej, w Kraju Permskim;
Wiktionary
Wikipedia
przym. kudymkarski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kudymkarem, dotyczący Kudymkaru
Wiktionary
rzecz. Kudymkar mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
gatunek rośliny z rodziny bobowatych, wykorzystywany jako lek tradycyjny oraz źródło włókna tekstylnego; opornik łatkowaty, ołownik łatkowaty
SJP.pl
Opornik łatkowaty, ołownik łatkowaty, kudzu (Pueraria montana (Lour.) Merr. var. lobata (Willd.) Maesen & S. M. Almeida ex Sanjappa & Predeep) – według nowych ujęć taksonomicznych odmiana gatunku Pueraria montana, dawniej traktowana jako odrębny gatunek Pueraria lobata (Willd.). Reprezentuje rodzinę bobowatych. Wykorzystywany jest jako lek tradycyjny oraz źródło włókna tekstylnego i stosowanego do wyrobu olinowania.
Wikipedia
czynić kudłatym; mierzwić, targać, kudłacić, czochrać
SJP.pl
czynić kudłatym; mierzwić, targać, kudłacić, czochrać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. potocznie: człowiek ze zmierzwionymi, potarganymi włosami; rozczochraniec;
2. zwierzę o długiej, potarganej sierści
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) człowiek z przydługimi, rozczochranymi włosami
(1.2) przest. kozioł, cap
(1.3) przest. Żyd
(1.4) lm. kudłacze przest. agrest
(1.5) łow. stary niedźwiedź
(1.6) zool. nazwa systematyczna|Semnopithecus|ref=tak., małpa z rodziny makakowatych
Wiktionary
Kudłacz – osada leśna w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leżajskim, w gminie Leżajsk.
Położony w głębi lasów, na obrzeżach wsi Brzóza Królewska, 1,8 km od drogi asfaltowej Brzóza Królewska – Biedaczów. Znajduje się tam okazała kaplica i osobliwe uroczysko.
Wikipedia
(1.1) Widziałeś tego kudłacza, który wprowadził się do naszej klatki?
Wiktionary
IPA: ˈkudwat͡ʃ, AS: kudu̯ač
Wiktionary
rzecz. kudły nmos.
przym. kudłaty
Wiktionary
(1.1) rozczochraniec, włochacz
(1.3) kudłaj, gudłaj
Wiktionary
porosły kudłami, potargany, rozczochrany
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kudły
Wiktionary
Wikipedia
IPA: kudˈwatɨ, AS: kudu̯aty
Wiktionary
rzecz. kudły nmos., kudłacenie n., kudłanie n., pokudłanie n., rozkudłanie n., skudłacenie n., skudłanie n., kudłacz m.
czas. kudłacić ndk., kudłać ndk., pokudłać dk., rozkudłać dk., skudłacić dk., skudłać dk.
Wiktionary
(1.1) włochaty, kosmaty, zmierzwiony, potargany, rozczochrany; gwara. patłaty
Wiktionary
pot.
1. rozczochrane, potargane włosy;
2. gęsta, długa sierść
SJP.pl
Kudły (lit. Kudlos) − wieś na Litwie, w rejonie solecznickim, 5 km na zachód od Podborza, zamieszkana przez 17 ludzi. Przed II wojną światową w Polsce, w powiecie lidzkim województwa nowogródzkiego.
Wikipedia
[czytaj: kłejczoł] prowincja w Chinach; Guizhou
SJP.pl
Kuejczou (Guizhou, chiń. upr. 贵州; chiń. trad. 貴州; pinyin Gùizhōu; Wade-Giles Kuei-chou) – prowincja w południowych Chinach.
Wikipedia
[czytaj: KUjank] miasto w Chinach; Guiyang
SJP.pl
Guiyang (chiń. 贵阳; pinyin Guìyáng) – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Kuejczou. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 290 777 mieszkańców.
Wikipedia
próg tektoniczny utworzony na skutek nierównomiernej odporności warstw skalnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. strome wypiętrzenie w łagodnie nachylonej powierzchni skalnej;
Wiktionary
Kuesta (próg denudacyjny, próg strukturalny) – stromy, asymetryczny stopień lub próg powstały na obszarze o budowie monoklinalnej wskutek różnej odporności warstw skalnych na denudację (erozja selektywna). Typowa kuesta – progi Basenu Paryskiego.
Charakterystyczna kuesta występuje na terenie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Zachodnia krawędź tej wyżyny nazywana jest kuestą jurajską.
Wikipedia
(1.1) Jeden stok kuesty jest łagodny i długi, zgodny z nachyleniem budujących go warstw skalnych, drugi stromy i krótki, utworzony u czoła wychodni warstw.
Wiktionary
1. duża drewniana beczka, używana w przemyśle piwowarskim;
2. mały statek transportowy;
3. dawna miara wina, równa ponad 13,5 hektolitrów; drailing;
4. przednia część trzewioczaszki u psa; pysk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kynol. przednia część głowy psa obejmująca trzewioczaszkę;
(1.2) spoż. duża drewniana beczka, głównie używana w piwowarstwie
(1.3) zawartość kufy (1.2)
(1.4) przen. pijak
(1.5) żegl. mały statek transportowy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Podobne do spanieli wyżły fryzyjskie mają kufę zwężającą się w stronę nosa.
(1.2) [...] szlachta ciągnęła kufy z piwnicy na pasach.
Wiktionary
IPA: ˈkufa, AS: kufa
Wiktionary
potocznie: ciepła, watowana kurtka; fufajka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. watowana kurtka robocza
Wiktionary
Fufajka lub kufajka lub waciak (z ros. фуфайка, куфайка – nazwa ta ma jednak starszy rodowód i wywodzi się od mongolsko-tatarskiego słowa фофудья („fofudia”) oznaczającego ciepłą odzież, fufajkę, waciak) – ciepły ubiór wierzchni w formie grubej obustronnie pikowanej kurtki chroniący przed mrozem i chłodem. Szyty głównie na watolinie.
Wikipedia
(1.1) Jacek i jego kolega Rysiek, gdy ciągnęli kable, w wyświechtanych kufajkach niczym nie różnili się od pracowników administracji.
Wiktionary
(1.1) waciak, fufajka
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny krwawnicowatych; lepnota
SJP.pl
Kufea (Cuphea P.Browne) – rodzaj roślin należący do rodziny krwawnicowatych. Obejmuje co najmniej 255 gatunków występujących dziko na kontynentach amerykańskich, najbardziej zróżnicowanych na obszarze między Meksykiem i Peru. Rosną najczęściej w miejscach wilgotnych i skalistych. Niektóre gatunki uprawiane są jako ozdobne.
Wikipedia
z reguły duże i szklane naczynie do picia piwa; zawartość takiego naczynia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) grubościenne duże naczynie z uchem do picia piwa lub wina;
(1.2) pot. zawartości jednego kufla (1.1)
Wiktionary
Kufel – naczynie do picia piwa lub wina. Może być wykonany z różnych materiałów np. szkła, ceramiki, metalu lub drewna.Kufle najczęściej mają objętość od 0,25–1 litra. W krajach anglosaskich najpopularniejszą objętością kufla jest 1 pinta (ok. 0,568 litra). W Niemczech kufel o objętości 1,069 l nosi nazwę Mass.
Wikipedia
(1.1) Panie barman, ten kufel jest brudny!
(1.2) Wczoraj wypiłem w pubie dwa kufle piwa.
Wiktionary
IPA: ˈkufɛl, AS: kufel
Wiktionary
rzecz. kuflarz m.
:: zdrobn. kufelek m.
:: zgrub. kuflisko n.
przym. kuflowy
Wiktionary
zdrobnienie od: kufelek
SJP.pl
zdrobnienie od: kufel
SJP.pl
przymiotnik od: kufelek
SJP.pl
okuta skrzynia drewniana lub metalowa, przykrywana wypukłym wiekiem, służąca do przechowywania bielizny, ubrań, dawniej używana w podróży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) okuta skrzynia z wypukłym (rzadziej płaskim) wiekiem, dawniej do przewożenia, a obecnie do przechowywania rzeczy, głównie odzieży
(1.2) bagażnik samochodu osobowego lub autobusu
(1.3) pot. przen. wielkie, szerokie pośladki
Wiktionary
Kufer – przenośny pojemnik w kształcie zbliżonym do dużego prostopadłościanu, najczęściej z wypukłym otwieranym wiekiem. Służył do transportu lub przechowywania przedmiotów, dla których stanowił zabezpieczenie przed uszkodzeniami. Dzisiaj wykonywany z różnych materiałów: drewna, sklejki, blachy, często z dodatkowym dekoracyjnym wykończeniem powierzchni tkaniną i metalowymi okuciami na narożnikach. Posiada zwykle zamek lub skobel do założenia kłódki.
Wikipedia
(1.1) Czy panienka spakowała już swoje kufry z bielizną i sukniami?
Wiktionary
IPA: ˈkufɛr, AS: kufer
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kuferek m.
przym. kufrowy
Wiktionary
(1.1) skrzynia
(1.2) bagażnik
(1.3) pupa, poślady; szafa trzydrzwiowa; eufem. cztery litery; wulg. dupsko
Wiktionary
zdrobnienie od: kuferek
SJP.pl
1. mały kufer; skrzyneczka, walizeczka;
2. damska torebka w kształcie walizeczki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niewielki kufer
(1.2) damska torebka w formie małego kufra
(1.3) pot. o zgrabnych pośladkach
Wiktionary
Kuferek – skała w Grupie Parasola na orograficznie lewym zboczu Doliny Szklarki, w obrębie miejscowości Jerzmanowice w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Jerzmanowice-Przeginia. Jest to obszar Wyżyny Olkuskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej.
Wikipedia
(1.1) Mógłbyś przynieść ze stryszku stary kuferek dziadka Jurka?
(1.1) W kuferku doktora nie znalazłem stetoskopu.
(1.2) Kobieta wyjęła z kuferka szminkę i lusterko.
Wiktionary
rzecz. kufer mrz.
:: zdrobn. kufereczek mrz.
przym. kuferkowy
Wiktionary
przymiotnik od: kuferek
SJP.pl
1. holenderski żaglowiec jedno- lub dwumasztowy;
2. okrągły, smołowany kosz służący jako łódź do przeprawiania się na drugi brzeg rzeki, wykorzystywany od starożytności aż po dzień dzisiejszy na Nilu, Tygrysie, Eufracie; guffa
SJP.pl
pismo kufickie, najstarsze pismo arabskie; kufika
SJP.pl
nakrycie głowy w postaci odpowiednio złożonego, kwadratowego kawałka płótna, przytrzymywanego przez odpowiednią opaskę; zwykle białe, biało-czarne lub biało-czerwone, noszone przez Arabów; kufija
SJP.pl
dotyczący dawnego arabskiego pisma kufickiego
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z miastem Kufa, dotyczący miasta Kufa
Wiktionary
rzecz. Kufa ż.
Wiktionary
arabskie nakrycie głowy w postaci odpowiednio złożonego, kwadratowego kawałka płótna, przytrzymywanego przez odpowiednią opaskę; kefia, kefija
SJP.pl
pismo kufickie, najstarsze pismo arabskie; kufi
SJP.pl
1. drewniana beczka;
2. w gwarze śląskiej: kufel
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny mirtowatych; kalistemon
SJP.pl
Kuflik, kalistemon (Callistemon) – rodzaj roślin z rodziny mirtowatych, w niektórych ujęciach taksonomicznych włączany do rodzaju melaleuka Melaleuca. W tradycyjnym ujęciu obejmuje ok. 30 gatunków występujących w Australii. Rosną one w miejscach skalistych i piaszczystych, suchych i wzdłuż strumieni, często też na wybrzeżu. Kwiaty zapylane są głównie przez ptaki, a nasiona uwalniane są z twardych, zdrewniałych torebek zwykle po działaniu ognia.
Wikipedia
przymiotnik od: kufel
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) podawany w kuflach
Wiktionary
(1.1) Czy ktoś jeszcze pamięta smak kuflowego piwa, pitego w ogródku piwnym na wolnym powietrzu w gronie przyjaciół?
Wiktionary
rzecz. kufel mrz.
Wiktionary
pieczone na ruszcie kulki z mięsa mielonego lub białego sera i ziemniaków; kofta
SJP.pl
potrawa żydowska z ryżu lub makaronu z rodzynkami; kugiel
SJP.pl
Kugel, kugiel (jidysz: קוגל kugl lub קוגעל, od niem. kugel = kula) – tradycyjna potrawa kuchni żydowskiej podobna do zapiekanki lub puddingu z kuchni anglosaskiej. Charakteryzuje ją różnorodność składników, z których jest przygotowywana, gdyż jedynym, niezmiennym są jajka. Potrawę zazwyczaj serwuje się jako dodatek do dania głównego lub deser, gdyż można przyrządzić ją pikantną lub słodką. Kugel uznawany jest za najważniejszą potrawę kuchni aszkenazyjskiej.
Wikipedia
potrawa żydowska z ryżu lub makaronu z rodzynkami; kugel
SJP.pl
1. kobieta demonstrująca sztuczki oparte głównie na zręczności i szybkości; sztukmistrzyni, magiczka, prestidigitatorka;
2. kobieta manipulująca innymi; intrygantka, krętaczka, mataczka, oszustka
SJP.pl
1. bawienie publicznośći magicznymi sztuczkami, żonglerką, teatrem lalkowym itp. zwłaszcza na jarmarkach i odpustach;
2. sprytne i efektowne oszukiwanie ludzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zajęcie kuglarza
(1.2) przen. hochsztaplerstwo
Wiktionary
rzecz. kuglarz m.
przym. kuglarski
Wiktionary
1. człowiek demonstrujący sztuki oparte głównie na zręczności i szybkości; sztukmistrz, magik, prestidigitator;
2. potocznie: matacz, krętacz, oszust;
3. ptak drapieżny z rodziny jastrzębiowatych, zamieszkujący sawanny Afryki i półpustynie Półwyspu Arabskiego; akrobata;
4. dawniej: aktor kierujący ruchami marionetek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) magik, pokazujący sztuczki oparte na zręczności i szybkości
(1.2) daw. wędrowny aktor, który bawił publiczność iluzjami, żonglerką lub teatrem lalek
(1.3) przen. oszust, krętacz
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. nazwa systematyczna|Terathopius ecaudatus|Daudin|ref=tak., gatunek ptaka z rodziny jastrzębiowatych;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. kuglarstwo n., kuglowanie n.
:: fż. kuglarka ż.
przym. kuglarski
czas. kuglować ndk.
Wiktionary
(1.1) iluzjonista, prestidigitator
(1.3) hochsztapler, krętacz, matacz
Wiktionary
rzemieślnik zdobiący kryształy
SJP.pl
Kugler:
Wikipedia
1. potocznie: manipulować, oszukiwać, by osiągnąć swój cel;
2. dawniej: pokazywać sztuczki kuglarskie
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. błaznować, figlować
Wiktionary
IPA: kuɡˈlɔvat͡ɕ, AS: kuglovać
Wiktionary
rzecz. kuglowanie n., kuglarz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kuglować.
Wiktionary
czas. kuglować ndk.
rzecz. kuglarz mzw./mos.
Wiktionary
duży kot z obu Ameryk; puma, lew górski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Puma concolor|Linnaeus|ref=tak., gatunek ssaka z rodziny kotowatych, zamieszkujący Amerykę od Kanady po Patagonię;
(1.2) zool. kot z gatunku kuguarów (1.1)
Wiktionary
Puma płowa, puma kostarykańska, puma, kuguar (Puma concolor) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae), zamieszkujący Amerykę od Kanady po Patagonię (choć w wielu regionach została wytępiona).
Wikipedia
(1.2) Trzeba dopaść tego kuguara, który napada na nasze stada.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. kuguarzyca ż.
przym. kuguarowy
Wiktionary
(1.1) puma, puma płowa
(1.2) puma, puma płowa
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący kuguara
Wiktionary
rzecz. kuguar mzw., kuguarzyca ż.
Wiktionary
1. samica kuguara;
2. potocznie: atrakcyjna kobieta w średnim wieku, uwodząca młodszych mężczyzn; kuguar, puma, kocica
SJP.pl
1. rasa najbardziej cenionych koni arabskich;
2. koń tej rasy; koń czystej krwi
SJP.pl
rzeka w Angoli i Demokratycznej Republice Konga
SJP.pl
Kwilu (ang. Kwilu, port. Cuilo) – rzeka w Angoli i Demokratycznej Republiki Konga.
Jest prawym dopływem Kuango. Ma długość ok. 1050 km. Swoje źródła ma na płaskowyżu Lunda.
Nad Kwilu leży miasto Kikwit, stolica prowincji Kwilu.
Badania z 2011 roku wykazały 113 gatunków ryb zamieszkujących tę rzekę.
Wikipedia
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca dźwięk towarzyszący ukłuciu
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp., rozk. od kuć
Wiktionary
(1.1)
czas. kujnąć dk.
przym. kujny
Wiktionary
skrót
(1.1) = kujawski
Wiktionary
rodzaj wymarłych ptaków z rodziny kukułkowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: kujawiak
SJP.pl
1. polski taniec ludowy pochodzący z Kujaw;
2. pieśń i melodia w rytmie tego tańca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. mieszkaniec Kujaw;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Innym istotnym wydarzeniem w etnogenezie Kujawiaków było pojawienie się osadników olęderskich i niemieckich kolonizujących obszary położone przede wszystkim wzdłuż rzek Wisły i Noteci.
Wiktionary
rzecz. kujawiak mzw., Kujawianin mos., Kujawianka ż., Kujawskie n., Kujawy lm nm.
:: zdrobn. Kujawiaczek mos.
przym. kujawski
Wiktionary
(1.1) Kujawianin
Wiktionary
przymiotnik od: kujawiak (taniec)
SJP.pl
mieszkaniec Kujaw; Kujawiak (częściej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. mieszkaniec Kujaw;
(1.2) etn. hist. członek hipotetycznego plemięemienia zachodniosłowiańskiego zamieszkującego okolice Gopła i wzdłuż Noteci;
Wiktionary
(1.2) Kujawiacy są częściowo odległymi potomkami plemięemienia słowiańskiego Kujawian, utożsamianego czasem z Goplanami lub Mazowszanami-Kłobianami.
Wiktionary
rzecz. kujawiak mzw., Kujawiak mos., Kujawskie n., Kujawy lm nm.
:: fż. Kujawianka ż.
przym. kujawski
Wiktionary
(1.1) Kujawiak
Wiktionary
mieszkanka Kujaw
SJP.pl
Kujawianka – zakład zlokalizowany w południowej części Włocławka.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kujawka – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie aleksandrowskim, w gminie Bądkowo.
Wikipedia
przymiotnik od: Kujawy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) od Kujawy
Wiktionary
Polskie nazwisko, które nosi 6146 osób.
Wikipedia
IPA: kuˈjafsʲci, AS: kui ̯afsʹḱi
Wiktionary
rzecz. kujawa ż., Kujawiaczka ż., kujawiak mzw., kujawiaczek mzw., Kujawiak mos., Kujawianin mos., Kujawianka ż., Kujawy lm., Kujawskie n.
przym. kujawsko-pomorski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) hist. województwo kujawskie, region kujawski
Wiktionary
(1.1) Liczne wojska zgromadzone w Kujawskiem były wciąż gotowe do wymarszu.
Wiktionary
IPA: kuˈjafsʲcɛ, AS: kui ̯afsʹḱe
Wiktionary
rzecz. kujawiak mzw., Kujawiak mos., Kujawianin mos., Kujawianka ż., Kujawy lm nm.
przym. kujawski
Wiktionary
1. kraina historyczna i region etnograficzny w środkowej Polsce;
2. dzielnica Krakowa;
3. nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina w środkowej Polsce;
Wiktionary
Kujawy (łac. Cuiavia, niem. Kujawien) – region historyczno-etnograficzny położony w północno-środkowej Polsce, w dorzeczu środkowej Wisły i górnej Noteci. Główną grupą etnograficzną regionu są Kujawiacy.
Duże połacie centralnych Kujaw zajmują czarne ziemie – jedne z najurodzajniejszych gleb w Polsce. Do bogactw naturalnych należy także sól kamienna, wydobywana w okolicach Inowrocławia i sól warzona z solanki z odwiertów w Ciechocinku.
Wikipedia
(1.1) Duże połacie centralnych Kujaw zajmują czarne ziemie – jedne z najurodzajniejszych gleb w Polsce.
Wiktionary
IPA: kuˈjavɨ, AS: kui ̯avy
Wiktionary
rzecz. kujawiak mzw., Kujawiak mos., Kujawianin mos., Kujawianka ż., Kujawskie n.
przym. kujawski
Wiktionary
1. miasto w Rosji;
2. miasto w Armenii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. oficjalna nazwa miasta Samary w latach 1935-1991;
(1.2) geogr. adm. miasto w obwodzie nowosybirskim w Rosji, położone na zachód od Nowosybirska, nad rzeką Om;
Wiktionary
Osoby o nazwisku Kujbyszew:
Miejscowości:
Wikipedia
przym. kujbyszewski
Wiktionary
(1.2) hist. Kaińsk (1782-1935)
Wiktionary
przymiotnik od: Kujbyszew
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kujbyszewem, dotyczący Kujbyszewa (współcz. Samara)
Wiktionary
rzecz. Kujbyszew mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie: ukłuć, uderzyć czymś ostrym; piknąć, dziabnąć, dziobnąć
SJP.pl
potocznie: ukłuć, uderzyć czymś ostrym; piknąć, dziabnąć, dziobnąć
SJP.pl
zdolność metalu do zmiany kształtu pod wpływem kucia; klepalność, kowalność
SJP.pl
o metalach: dający się łatwo kuć; kowalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. kowalny.
Wiktionary
IPA: ˈkujnɨ, AS: kui ̯ny
Wiktionary
czas. kuć ndk.
Wiktionary
(1.1) kowalny, klepalny
Wiktionary
pogardliwie o osobie uczącej się na pamięć, pilnie, lecz bez zrozumienia; kowal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. osoba, która dużo się uczy, ale bez zrozumienia
Wiktionary
(1.1) Kujon wszystko napisał, a nie dał mi ściągnąć!
Wiktionary
IPA: ˈkujɔ̃n, AS: kui ̯õn
Wiktionary
rzecz. kujownia ż., kucie n., kujonienie n.
:: fż. kujonka ż.
czas. kujonić, kuć, wykuć
Wiktionary
w gwarze uczniowskiej: osoba ucząca się wszystkiego na pamięć bez zrozumienia; kujon
SJP.pl
czasownik
(1.1) gwara. stud. uczyć się
Wiktionary
IPA: kuˈjɔ̇̃ɲit͡ɕ, AS: kui ̯o̊̃ńić
Wiktionary
rzecz. kujon, kujonka, kujownia, kucie, kujonienie
czas. kuć, wykuć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kujonić.
Wiktionary
IPA: ˌkujɔ̇̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: kui ̯o̊̃ńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. kujon, kujonka, kujownia, kucie
czas. kujonić, kuć, wykuć
Wiktionary
w gwarze uczniowskiej: osoba ucząca się wszystkiego na pamięć bez zrozumienia; kujon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: kujon
Wiktionary
IPA: kuˈjɔ̃nka, AS: kui ̯õnka
Wiktionary
zob. kujon.
Wiktionary
w gwarze uczniowskiej: osoba ucząca się wszystkiego na pamięć bez zrozumienia; kujon
SJP.pl
potocznie: pilne, mechaniczne uczenie się bez zrozumienia, wykuwanie na pamięć; kujoństwo
SJP.pl
potocznie: pilne, mechaniczne uczenie się bez zrozumienia, wykuwanie na pamięć; kujonostwo
SJP.pl
drapieżne zwierzę z rodziny psów; wilk amerykański; kojot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. kojot
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) gwara. złodziejska: złodziej, który okrada cmentarze
Wiktionary
Kojot preriowy, kojot, kujot, wilk preriowy Ameryki Północnej (Canis latrans) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae) o wyglądzie pośrednim między małym wilkiem a szakalem. Ma bardziej krępą budowę, krótszą szyję i ostrzejszy pysk niż wilk europejski. Zamieszkuje obszary od Alaski do Panamy. Wyróżnia się ok. 19 podgatunków kojota.
Wikipedia
(1.1) Nocami wyły w gąszczach dzikie zwierzęta, mianowicie jaguary, arkansaskie wilki i kujoty.
Wiktionary
IPA: ˈkujɔt, AS: kui ̯ot
Wiktionary
(1.1) kojot
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. stud. biblioteka
Wiktionary
IPA: kuˈjɔvʲɲa, AS: kui ̯ovʹńa
Wiktionary
rzecz. kujon, kujonka, kucie, kujonienie
czas. kujonić, kuć, wykuć
Wiktionary
środowiskowo: województwo kujawsko-pomorskie; Kujpom, KujPom
SJP.pl
kucharz okrętowy; kok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) żegl. kucharz na statku
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) kok
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
od etym|franc|coq., a to od etym|ang|cook.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== kuk (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) anat. biodro
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: kuk, AS: kuk
Wiktionary
(1.1) kok
Wiktionary
ptak z rodziny zimorodków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Dacelo|ref=tak.;
Wiktionary
Kukabura chichotliwa, kukabura, łowiec olbrzymi (Dacelo novaeguineae) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny zimorodkowatych (Alcedinidae), zamieszkujący wschodnią i południowo-wschodnią Australię. Introdukowany na Tasmanii i w południowo-zachodniej Australii. Mimo swej nazwy gatunkowej nie występuje na Nowej Gwinei.
Wikipedia
(1.1) W następnej wolierze zobaczą państwo parę kukabur.
Wiktionary
1. o kukułce: wydawać charakterystyczny dla niej głos
2. naśladować głos kukułki
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zakukać)
(1.1) ornit. wydawać dźwięki charakterystyczne dla kukułki
(1.2) stpol. lamentować, narzekać
(1.3) slang. patrzeć ukradkiem
(1.4) slang. szukać
Wiktionary
(1.1) Kukułka kukała w oddali.
(1.3) Przestań już tam kukać!
Wiktionary
IPA: ˈkukat͡ɕ, AS: kukać
Wiktionary
rzecz. zakukanie n., okukanie n., kuku n., kukanie n., kukułka ż., kukułeczka ż., kukawka ż.
czas. kuknąć dk., zakukać dk., wykukać dk., okukać dk.
przym. kukułczy
wykrz. kuku
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny kukułkowatych
SJP.pl
rodzaj ssaków naczelnych z rodziny lorisowatych
SJP.pl
Kukang (Nycticebus) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny Lorisinae w obrębie rodziny lorisowatych (Lorisidae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kukać.
Wiktionary
czas. zakukać, kukać ndk.
wykrz. kuku
rzecz. zakukanie n., kuku n., kukułka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od kukawka
Wiktionary
rzecz. kukułka ż.
Wiktionary
rodzaj ptaków z podrodziny kukułek
SJP.pl
1. gwarowo: kukułka;
2. gliniany instrument muzyczny
SJP.pl
Wikipedia
podrodzina ptaków z rzędu kukułkowych
SJP.pl
o cechach kukawkowatych (podrodzina ptaków)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. książka kucharska, zwykle internetowa, w formie bloga
Wiktionary
KUKBUK – polski kwartalnik kulturalno-kulinarny, ukazujący się od listopada 2012 roku, założony przez siostry Darię i Biankę Pawlewskie oraz Oliwię Gede-Niewiadomską.
Wikipedia
skrótowiec
(1.1) = Korporacja Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych S.A.
Wiktionary
Miejscowości w Estonii:
Wikipedia
IPA: ˈkukɛ, AS: kuke
Wiktionary
lekka, porowata skała osadowa z grupy łupków palnych
SJP.pl
Kukersyt – skała osadowa, odmiana łupka węglowego sapropelowego zawierająca do 75% substancji węglowych.
Występuje w osadach ordowickich północno-wschodniej Estonii (dokładniej w piętrze sandb górnego ordowiku, lokalne piętro Kukruse, tradycyjne oznaczenie C, według dawnego podziału ordowiku część karadoku).
Wikipedia
1. język ludu Kuki;
2. rzadko: fragment tekstu wysyłany przez serwis internetowy do przeglądarki internauty, pozwalający m.in. na zapamiętanie danych i utrzymanie sesji; ciasteczko, cookie
SJP.pl
Kuki (jap. 久喜市 Kuki-shi) – miasto w Japonii, w prefekturze Saitama, na wyspie Honsiu. Ma powierzchnię 82,41 km². W 2020 r. mieszkało w nim 150 599 osób, w 62 272 gospodarstwach domowych (w 2010 r. 154 335 osób, w 57 195 gospodarstwach domowych).
Wikipedia
rodzaj ptaków z podrodziny kukułek
SJP.pl
rodzaj ptaków z podrodziny kukali
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: kukiełka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kukiełka
Wiktionary
IPA: ˌkucɛˈwɛt͡ʃka, AS: kuḱeu̯ečka
Wiktionary
rzecz. kukiełka ż., kukła ż.
przym. kukiełkowy
Wiktionary
rodzaj teatralnej lalki na kiju, poruszanej przez aktora ukrytego za parawanem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kukła
(1.2) teatr. lalka teatralna osadzona na kiju i animowana od dołu;
(1.3) daw. prosta zabawka, lalka wykonana z gałganów
(1.4) kulin. regionalna nazwa różnych rodzajów okrągłych lub podłużnych bułek, czasem ze słodkiego ciasta
Wiktionary
Lalka teatralna – lalka przystosowana do występów w teatrze lalek i innych rodzajach widowisk, poruszana przez aktora-lalkarza, najwcześniej znana była w Chinach.
W Polsce popularne były lalkowe szopki bożonarodzeniowe, istniał też kukiełkowy teatr jarmarczny. Po II wojnie światowej nastąpił rozwój teatru lalkowego w Polsce, kultywuje się tradycję szopki politycznej.
Wikipedia
(1.2) Targany sprzecznościami i różnymi namiętnościami przypominał kukiełkę poruszaną nieznaną ręką.
(1.3) W domu zresztą zabawek dla małej nie było – szmaciana kukiełka musiała wystarczyć za wszystko.
(1.4) Na straganie kupiła dziecku słodką kukiełkę i szła dalej, rozglądając się po jarmarku.
Wiktionary
rzecz. kukła ż.
:: zdrobn. kukiełeczka ż.
przym. kukiełkowy
Wiktionary
przymiotnik od: kukiełka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kukiełkami, odnoszący się do kukiełek
przymiotnik jakościowy
(2.1) wykonywany przy pomocy kukiełek
Wiktionary
rzecz. kukiełeczka ż., kukiełka ż., kukła ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zwolennik lub członek stowarzyszenia Kukiz'15
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. członek ruchu Kukiz’15
(1.2) polit. zwolennik ruchu Kukiz’15
Wiktionary
(1.1) I choć w wielu kwestiach kukizowcy głoszą poglądy radykalne (atakują np. rząd za zbyt miękką politykę wobec uchodźców), to mają wyższe poparcie w elektoracie centrowym niż prawicowym.
(1.2) U mnie w pracy większość to kukizowcy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kukla (bułg. Кукля) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Gabrowo, w gminie Drjanowo. Miejscowość jest wyludniała.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
bylina z rodziny różowatych, używana dawniej jako przyprawa i w celach leczniczych
SJP.pl
Kuklik (Geum) – rodzaj roślin kwiatowych z rodziny różowatych. Obejmuje ok. 50 gatunków występujących w umiarkowanych i chłodnych strefach na obydwu półkulach. Rośliny te zasiedlają różne siedliska – łąki górskie, miejsca skaliste, zarośla i lasy. Szereg gatunków uprawianych jest jako rośliny ozdobne. Zarówno w naturze, jak i w hodowli łatwo tworzą mieszańce.
Wikipedia
wieś w województwie mazowieckim
SJP.pl
Kuklin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mławskim, w gminie Wieczfnia Kościelna.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonowała placówka Straży Celnej „Kuklin”.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. potocznie: spojrzeć, zerknąć, często ukradkiem;
2. o kukułce: wydać dźwięk "kuku"
SJP.pl
1. potocznie: spojrzeć, zerknąć, często ukradkiem;
2. o kukułce: wydać dźwięk "kuku"
SJP.pl
czasownik
(1.1) gwara. żegl. gotować
Wiktionary
IPA: kuˈkɔvat͡ɕ, AS: kukovać
Wiktionary
rzecz. kukowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kukować.
Wiktionary
IPA: ˌkukɔˈvãɲɛ, AS: kukovãńe
Wiktionary
czas. kukować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. kukułka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kukowski (Kukowsky) – kaszubski herb szlachecki.
Wikipedia
ciężki, krótki i wygięty nóż nepalski o szerokiej głowni, używany przez Gurkhów jako broń sieczna oraz narzędzie
SJP.pl
Kukri, khukri, język nepalski:खुकुरी wym.: khukurī – ciężki zakrzywiony nepalski nóż używany zarówno jako broń sieczna o głowni krzywej jednosiecznej jak i jako narzędzie. Kukri stanowi część uzbrojenia i heraldyki Gurkhów – narodu wojowników. Dla wielu ludzi jest znany jako nóż Gurkhów.
Wikipedia
1. cios łokciem albo pięścią; kuksaniec; szturchaniec
2. akcje przedsiębiorstwa zajmującego się wydobyciem surowców naturalnych
SJP.pl
Kuks (niem. Kukus) – gmina i wieś w powiecie Trutnov w kraju kralovohradeckim w Czechach, znana z rzeźb Mateusza Bernarda Brauna (czołowego rzeźbiarza baroku w Czechach), zachowanych w byłym barokowym szpitalu i (częściowo) Betlejem (cz. Betlém).
Wikipedia
szturchnąć kogoś łokciem lub pięścią, dać szturchańca, kuksańca
SJP.pl
szturchnąć kogoś łokciem lub pięścią, dać szturchańca, kuksańca
SJP.pl
cios łokciem albo pięścią; szturchaniec; kuks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) słabe szturchnięcie
Wiktionary
1. potocznie, zwykle w języku dzieci lub w rozmowie dorosłych z nimi, także żartobliwie:
a) mała ranka, skaleczenie;
b) ból, cierpienie;
2.
a) odgłos, odgłosy wydawane przez samca kukułki; kuknięcie, kukanie;
b) wyraz imitujący odgłos wydawany przez samca kukułki;
3. gra w karty
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) wyraz onomatopeiczny naśladujący odgłosy samca kukułki
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) dziecięce: niewielkie uszkodzenie ciała, krzywda
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kuku — krzyknęła w lesie kukułka; kuku… kuku… — odpowiedziało echo.
(2.1) Piotrusiu, pokaż mamie, gdzie zrobiłeś sobie kuku.
Wiktionary
IPA: ˈkuku, AS: kuku
Wiktionary
rzecz. kukułka ż., kukułeczka ż., kukanie n., okukanie n.
czas. kukać ndk., zakukać dk., wykukać dk., okukać dk.
przym. kukułczy
Wiktionary
kukuczka kapturkowata - roślina z rodziny storczykowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ornit. nazwa systematyczna|Cuculus canorus|Linnaeus|ref=tak., kukułka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|kukowka.
Wiktionary
olej kukui - olej z nasion tungowca (malezyjskiego drzewa), składnik kosmetyków
SJP.pl
Tung molukański, nazywany także tungowcem molukańskim, dwuguzem trzyłatowym, kroplanem trzyłatowym (Aleurites moluccanus) – gatunek drzewa z rodziny wilczomleczowatych (Euphorbiaceae). Prawdopodobnie pochodzi z Malezji. Jest obecnie uprawiany w licznych krajach tropikalnych i subtropikalnych. Olej kukui zawiera dużą ilość nienasyconych kwasów tłuszczowych (przede wszystkim kwas linolowy).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
potoczne, żartobliwe określenie pochodzące od związku frazeologicznego: mieć kuku na muniu (być upośledzonym na umyśle), oznaczające tyle co: głupi, ograniczony intelektualnie, naiwny
SJP.pl
potocznie: radziecki samolot Po-2
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) pot. lotn. wojsk. mały radziecki dwupłatowy samolot z okresu II wojny światowej; używano go najczęściej podczas zwiadów
Wiktionary
Po-2 (ros. По-2) – radziecki dwupłatowy samolot szkolny i wielozadaniowy, zaprojektowany w 1928 w biurze konstrukcyjnym Nikołaja Polikarpowa. Do roku 1944 maszyna była oznaczona jako U-2, a jej popularna nazwa to Kukuruźnik. W kodzie aliantów oznaczony jako Mule od ang. muł, a przez Polaków nazywany „pociak”.
Wikipedia
IPA: ˌkukuˈruʑɲik, AS: kukuruźńik
Wiktionary
rzecz. kukurydza ż.
przym. kukurydziany, kukurydzowy
Wiktionary
(1.1) Po-2
Wiktionary
1. jednoroczna roślina zbożowa z rodziny wiechlinowatych, o bardzo wysokiej łodydze, szerokich liściach i dużych ziarnach zebranych w kolby, uprawiana powszechnie na ziarno pastewne, dla celów przemysłowych i spożywczych (kukurydza zwykła), jako pasza dla bydła (kukurydza pastewna) oraz dla celów konsumpcyjnych jako warzywo (kukurydza cukrowa);
2. kolba tej rośliny;
3. ziarna tej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. roln. nazwa systematyczna|Zea|L.|ref=Zea (genus)., rodzaj roślin zbożowych z rodziny wiechlinowatych;
(1.2) kulin. kolba kukurydzy (1.1)
(1.3) kulin. ziarno kukurydzy (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Najwcześniej kukurydza była uprawiana w Meksyku.
(1.2) Od ulicznego sprzedawcy można było kupić kukurydzę, po 5 złotych za sztukę.
(1.3) Dziadek pod wieczór sypnął kurom kukurydzy.
Wiktionary
IPA: ˌkukuˈrɨd͡za, AS: kukuryʒa
Wiktionary
rzecz. kukurydzianka ż., kukuruźnik m., kukurydzowe nmos.
przym. kukurydziany, kukurydzowy
Wiktionary
(1.1) peryfr. złoto Ameryki
Wiktionary
kasza lub mąka kukurydziana; kukurydzianka
SJP.pl
zrobiony z kukurydzy; kukurydziany, kukurydzowy
SJP.pl
potocznie:
1. treningowa gruszka bokserska;
2. placek z kukurydzą
SJP.pl
kasza lub mąka kukurydziana; kukurydzanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. mąka kukurydziana
Wiktionary
rzecz. kukurydza ż.
przym. kukurydzowy
Wiktionary
zrobiony z kukurydzy; kukurydzowy, kukurydzany
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zrobiony z kukurydzy
(1.2) dotyczący kukurydzy
Wiktionary
(1.1) Grupa północnych kaczek krzyżówek nauczyła się np. jeść suchą mąkę kukurydzianą – nosząc ją w dziobie do stawu w celu rozmoczenia.
Wiktionary
IPA: ˌkukurɨˈd͡ʑãnɨ, AS: kukuryʒ́ãny
Wiktionary
rzecz. kukurydza ż., kukuruźnik m.
przym. kukurydzany
przym. kukurydzowy
Wiktionary
(1.1) daw. kukurydzany
Wiktionary
zrobiony z kukurydzy; kukurydziany, kukurydzany
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kukurydzą, dotyczący kukurydzy
Wiktionary
rzecz. kukurydza ż., kukurydzianka ż., kukuruźnik m., kukurydzowe nmos.
przym. kukurydziany
Wiktionary
słowo naśladujące odgłos wydawany przez piejącego koguta
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. dźwięk naśladujący pianie koguta
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) pot. pianie koguta
(2.2) pot. ozdoba stercząca z nakrycia włosów
(2.3) pot. włosy w nieładzie, sterczące
(2.4) gwara więzienna budzenie strażnika dla zabawy
Wiktionary
(1.1) I tak zaczął ćwirzyć, ćwikać, • Ćwierkać, czyrkać, czykczyrikać, • Że aż kogut na patyku • Zapiał gniewnie: "Kukuryku!"
Wiktionary
IPA: ˌkukuˈrɨku, AS: kukuryku
Wiktionary
gatunek ptaka z rodziny kukułkowatych, np. kukuła białolica
SJP.pl
Kukuła – polskie nazwisko. Według danych z 27.01.2022 roku nazwisko to nosiło 3374 obywateli Polski.
Osoby o nazwisku Kukuła:
Wikipedia
młode kukułki; kukułczę
SJP.pl
młode kukułki; kukułczątko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ornit. pisklę kukułki
Wiktionary
(1.1) Z gniazda wypadło akurat kukułczę.
Wiktionary
rzecz. kukułka ż.
przym. kukułczy
Wiktionary
1. → kukułka;
2. przenośnie: niepożądany, podrzucony w celu wywołania szkody
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla kukułki; dotyczący, odnoszący się do kukułki
Wiktionary
(1.1) Jest tylko 3 rekordzistów nagrodzonych w 5 najważniejszych kategoriach: "Ich noce" Franca Capry, "Lot nad kukułczym gniazdem" Formana i "Milczenie owiec" Jonathana Demme'a.
Wiktionary
IPA: kuˈkuwt͡ʃɨ, AS: kukuu̯čy
Wiktionary
rzecz. kukułczę n., kuku n., kukułka ż.
czas. kukać ndk., kuknąć dk.
wykrz. kuku
Wiktionary
zdrobnienie od: kukułka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kukułka
Wiktionary
IPA: ˌkukuˈwɛt͡ʃka, AS: kukuu̯ečka
Wiktionary
czas. kukać
wykrz. kuku
rzecz. kuku n., kukułka ż.
Wiktionary
ptak grzebieniowy charakteryzujący się podrzucaniem swoich jaj innym ptakom, aby wychowały ich potomstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa dwóch miejscowości w Polsce
(1.2) lotn. polski samolot konstrukcji Eugeniusza Pieniążka
Wiktionary
Wikipedia
IPA: kuˈkuwka, AS: kukuu̯ka
Wiktionary
ptak grzebieniowy charakteryzujący się podrzucaniem swoich jaj innym ptakom, aby wychowały ich potomstwo
SJP.pl
Kukułki (Cuculinae) – podrodzina ptaków z rodziny kukułkowatych (Cuculidae).
Wikipedia
rodzina ptaków z rzędu kukułkowych
SJP.pl
Kukułkowate (Cuculidae) – rodzina ptaków z rzędu kukułkowych (Cuculiformes). Obejmuje ptaki o zróżnicowanej wielkości, długich ogonach i silnych nogach. Preferują środowiska leśne, choć niektóre gatunki żyją na otwartej przestrzeni. Główny pokarm to owady. Wiele gatunków należących do tej rodziny to pasożyty lęgowe – składają swoje jaja do gniazd innych ptaków. Często pisklęta kukułkowatych po wykluciu wyrzucają z gniazda jaja bądź pisklęta gospodarzy.
Wikipedia
1. rzadko: podobny do kukułki;
2. o cechach kukułkowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
→ kukułka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Cuculiformes|Wagler|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do rzędu kukułkowych należy jedna rodzina.
Wiktionary
rzecz. kukułka ż.
Wiktionary
1. drewniany manekin przedstawiający człowieka
2. potocznie: osoba wykorzystywana przez kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przedmiot wykonany na podobieństwo postaci człowieka, zwykle przedstawionej karykaturalne
Wiktionary
Kukła – wyobrażenie, zwykle karykaturalne lub alegoryczne, postaci ludzkiej lub zwierzęcej. W obrzędach regionalnych wykonana do rytualnego zniszczenia (topienie, palenie) w porze wiosennego lub zimowego przesilenia, symbolizującego wypędzanie zła nagromadzonego przez rok (np. Año viejo, Marzanna, również: Wieszanie Judasza, Judosz). Obecnie wykorzystywana jako karnawałowa atrakcja turystyczna lub w demonstracjach politycznych.
Wikipedia
IPA: ˈkukwa, AS: kuku̯a
Wiktionary
rzecz. kuklarz m., Kukła ż., Kukły nmos.
:: zdrobn. kukiełka ż.
przym. kukłowy, kukiełkowy
Wiktionary
rzadko: podobny do kukły, przypominający wyglądem kukłę
SJP.pl
1. pochylać, kurczyć, podciągać
2. kulić się: maleć garbiąc się, kurczyć się
SJP.pl
skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = eduk. rel. Katolicki Uniwersytet Lubelski;
(1.2) = eduk. Kaszubski Uniwersytet Ludowy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Teraz studiuję na KUL-u, choć wcześniej byłem rok na UŚ-u.
Wiktionary
IPA: kul, AS: kul
Wiktionary
pracownik KUL-u (Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego); kulowiec
SJP.pl
1. bryła ograniczona sferą;
2. przedmiot kształtu tej bryły;
3. pocisk broni palnej ręcznej i dział;
4. metalowy przedmiot miotany w czasie zawodów lekkoatletycznych;
5. przedmiot (wysoki kij z poprzeczką na wysokości pachy) pomocny osobom kulawym i ułomnym przy chodzeniu;
6. w informatyce: mysz odwrócona (stosowana m.in. w laptopach)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geom. abstrakcyjna bryła utworzona z wszystkich punktów, których odległość od pewnego ustalonego punktu jest nie większa od pewnej ustalonej liczby;
(1.2) każdy przedmiot o kształcie zbliżonym do kuli (1.1)
(1.3) wojsk. pocisk z broni palnej
(1.4) med. rodzaj laski do wysokości pachy ułatwiająca chodzenie inwalidzie;
(1.5) sport. sprzęt lekkoatletyczny używany w konkurencji pchnięcia kulą
(1.6) fiz. astr. ciało niebieskie w kształcie zbliżonym do kuli (1.1)
(1.7) lwów. noga
(1.8) etn. rytuał polegający na okrężnej wymianie przedmiotów o znaczeniu symboliczno-obrzędowym;
(1.9) jeźdz. łęk u siodła
(1.10) pot. anat. zazwyczaj lm. jądro mężczyzny
forma czasownika.
(2.1) 2. os. ter. od: kulać
Wiktionary
Kula – uogólnienie pojęcia koła na więcej wymiarów, zdefiniowane dla wszystkich przestrzeni metrycznych.
Wikipedia
(1.1) Kula jest uogólnieniem koła na trzy wymiary.
(1.2) W kręgle gra się kulami.
(1.3) Sierżant dostał kulą w nogę.
(1.10) Mirek zarobił piłką w kule.
Wiktionary
IPA: ˈkula, AS: kula
Wiktionary
(1.1-3,5)
rzecz.
:: zdrobn. kulka ż., kuleczka ż.
czas. kulać, pokulać
przym. kulisty
(1.4,6)
rzecz. kulas m.
czas. kuleć, kulawić, okulawić
przym. kulawy
Wiktionary
(1.2) piłka, bila
(1.3) pocisk, nabój
(1.4) laska
(1.10) jądro, pot. jajo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w południowym Tadżykistanie;
Wiktionary
Kulab – miasto w południowym Tadżykistanie (wilajet chatloński), w dolinie rzeki Jach-su.
Liczba mieszkańców w 2003 roku wynosiła ok. 74 tys. Trzecie co do wielkości miasto kraju.
Wikipedia
przym. kulabski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kulabem, dotyczący Kulabu
Wiktionary
rzecz. Kulab mrz.
Wiktionary
1. popychać coś okrągłego, np. piłkę; toczyć, turlać;
2. kulać się - toczyć się, turlać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) posuwać, toczyć coś okrągłego, turlać
czasownik zwrotny kulać się
(2.1) toczyć się, turlać się
Wiktionary
(1.1) Dziewczynka kulała piłkę.
(2.1) Piłka kulała się chodnikiem.
(2.1) Dzieci kulały się po trawie.
Wiktionary
IPA: ˈkulat͡ɕ, AS: kulać
Wiktionary
rzecz. kulki nmos., kula ż., kulka ż., kulanie n.
przym. kulowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. popularna w południowych Czechach gęsta zupa składająca się z wody, śmietany, grzybów, jajek, ziemniaków i przypraw
Wiktionary
Kulajda – gęsta i pożywna zupa kuchni czeskiej, składająca się z wody, śmietany, grzybów, jajek, ziemniaków i przypraw. Popularna w południowych Czechach, charakteryzuje się specyficznym smakiem nadawanym jej przez grzyby. Przygotowywana według licznych zróżnicowanych przepisów. Pochodzenie nazwy nie jest jednoznaczne, podawane są rozmaite jej źródłosłowy.
Wikipedia
w górnictwie: okrąglak sosnowy lub świerkowy używany na okładzinę
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
turlanie, toczenie czegoś okrągłego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kulać.
Wiktionary
IPA: kuˈlãɲɛ, AS: kulãńe
Wiktionary
czas. kulać
rzecz. kulki nmos., kulka ż.
Wiktionary
kulanka pospolita - gatunek wija z rodziny Armadillidiidae
SJP.pl
Kulanka (Armadillidium) – rodzaj lądowego skorupiaka z rzędu równonogów i rodziny Armadillidiidae.
Zaniepokojona potrafi zwinąć się w idealną kulkę, z czułkami schowanymi do środka.
Wikipedia
pospolicie:
1. człowiek kulawy; kulawiec
2. noga
3. krzywa, niezdarnie, niestarannie napisana litera
SJP.pl
Kulas – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 4238 osoby, według nowszych, internetowych oparty danych liczba jest 4669. Nazwisko pochodzi od kula lub kuleć lub kulić i jest najbardziej rozpowszechnione w środkowo-północnej Polsce. Nazwisko po raz pierwszy odnotowano w Polsce w 1460 roku i można znaleźć także wśród Polaków w Niemczech.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
utykający na nogę; kulejący; chromy
SJP.pl
Kulawa (Kaława) – struga na Równinie Charzykowskiej na skraju Zaborskiego Parku Krajobrazowego, w regionie Kaszub zwanym Zaborami. Źródła rzeki znajdują się na południe od leśniczówki Bukówki w głębokiej rynnie polodowcowej.
Obszar źródłowy rzeki charakteryzuje się śladami poeksploatacyjnymi wydobycia kredy jeziornej. Rzeka przepływa południkowo wartkim strumieniem przez łąki i terasy dolinne malowniczej doliny leśnego obszaru Borów Tucholskich. Przypływa przez jeziora Duże Głuche, Małe Głuche i Szczeczonek uchodząc do Zbrzycy w miejscowości Laska. Rzeka stanowi kajakowy szlak wodny (ze wskazaniem na kajaki typu jedynka). Dolina rzeki Kulawy w roku 2009 została objęta ochroną rezerwatu o nazwie "Dolina Kulawy".
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
potocznie: czynić kulawym
SJP.pl
pospolicie: człowiek kulawy; kulas
SJP.pl
Kulawiec – północny grzbiet Trzydniowiańskiego Wierchu w Tatrach Zachodnich. Na niższym z wierzchołków tego szczytu (1758 m) północna grań Kończystego Wierchu rozdziela się na dwie granie: grań Kulawca dalej biegnącą w tym samym północnym kierunku i grań Ropy odbiegającą w północno-zachodnim kierunku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wet. patologiczna nierównomierność chodu zwierzęcia;
Wiktionary
Kulawizna – u konia nierównomierność chodu, spowodowana odciążaniem jednej (lub więcej) bolejącej kończyny lub sztywnością kończyn. W większości przypadków, konie kuleją na przednie kończyny, ponieważ utrzymują one 60-65% ciężaru ciała konia, uczestnicząc też w ruchu naprzód. Najczęściej przyczyna kulawizny konia znajduje się w obszarze między kopytem a stawem nadgarstkowym.
Wikipedia
rzecz. kulki nmos.
Wiktionary
1. szklany kielich bez podstawki przystosowany do jednorazowego wypicia całej zawartości;
2. zakaźna choroba młodych zwierząt
SJP.pl
Kulawka, kusztyk, kuszyk – szklany kielich bez podstawy, niemożliwy do odstawienia bez uprzedniego wypicia trunku. Popularny w Polsce przede wszystkim w XVIII wieku.
Kulawki zdobione były kunsztownym rytowaniem. Naczynia często używano jako kielicha wiwatowego, rozbijanego w ochocie po opróżnieniu. Ten typ kielicha był popularny również w Anglii.
Wikipedia
utykający na nogę; kulejący; chromy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) utykający na nogę
(1.2) przen. źle zorganizowany lub źle funkcjonujący
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) człowiek utykający na nogę
Wiktionary
IPA: kuˈlavɨ, AS: kulavy
Wiktionary
rzecz. kulawka ż., kulawiec m., kulas m.
czas. kuleć ndk.
przysł. kulawo
Wiktionary
(1.1) okulały; przest. chromy; gw-pl|Górny Śląsk|szpotlawy.
(1.2) kiepski
(2.1) pot. kulawiec, kulas; przest. chromy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
siodłać konia
SJP.pl
drapieżna ryba morska z rodziny fląder, żyjąca w północnej części Atlantyku i Oceanu Spokojnego, ceniona ze względu na smaczne mięso; halibut
SJP.pl
Halibut atlantycki, halibut biały, kulbak biały, kulbak (Hippoglossus hippoglossus) – gatunek morskiej ryby z rodziny flądrowatych (Pleuronectidae). Jest największym przedstawicielem tej rodziny.
Wikipedia
rodzaj tatarskiego, wysokiego siodła z szerokimi drewnianymi łękami
SJP.pl
Kulbaka – typ siodła wojskowego pokrytego skórą stosowany m.in. przez kawalerię.
Kulbaka żołnierska charakteryzuje się wysokimi łękami, pozwalającymi jeźdźcowi na pewne trzymanie się w siodle w trakcie walki szablą – gdy podczas wykonywania cięcia znad głowy jeździec jest uniesiony wysoko w strzemionach, a energia związana z takim ciosem powoduje silne i nagłe przemieszczenie się jego środka ciężkości.
Wikipedia
rodzaj tatarskiego, wysokiego siodła z szerokimi drewnianymi łękami
SJP.pl
Kulbaki (biał. Кульба́кі) – dawna wieś – od 2008 część miasta Grodno na Białorusi.
Wikipedia
drapieżna ryba z rodziny kulbinowatych; orłoryb; scjena
SJP.pl
Kulbin, orłoryb (Argyrosomus regius) – gatunek morskiej ryby okoniokształtnej z rodziny kulbinowatych (Sciaenidae).
Wikipedia
rodzina drapieżnych ryb, żyjących w morzach tropikalnych i subtropikalnych, łowionych ze względu na smaczne mięso; orłoryby
SJP.pl
Kulbinowate, orłoryby, scjeny (Sciaenidae) – rodzina ryb okoniokształtnych.
Wikipedia
o cechach kulbinowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kult
Wiktionary
(1.1) To nie kult, lecz tylko mały kulcik.
Wiktionary
rzecz. kult m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kulczak (Acaulon Müll. Hal.) – rodzaj mchów należący do rodziny płoniwowatych (Pottiaceae Schimp.).
Wikipedia
gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych
SJP.pl
tropikalne drzewo, krzew lub liana, z owoców uzyskuje się strychninę, a z kory niektórych gatunków kurarę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Strychnos|L.|ref=tak., trująca roślina z rodziny loganiowatych występująca pod postacią drzew, krzewów i pnączy;
Wiktionary
Kulczyba (Strychnos L.) – rodzaj roślin z rodziny loganiowatych Loganiaceae. Obejmuje ok. 190 lub 203 gatunki (najbardziej zróżnicowany rodzaj w obrębie rodziny). Najwięcej gatunków występuje w Afryce równikowej, gdzie jest ich ok. 75, poza tym rodzaj obecny jest w Ameryce Środkowej i północnej oraz środkowej części Ameryki Południowej, w całej Afryce subsaharyjskiej, w Azji południowej i południowo-wschodniej, na Nowej Gwinei oraz w północnej i wschodniej Australii. Większość gatunków występuje w nizinnych lasach równikowych, część rośnie na sawannach.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Kulczycki – polskie nazwisko.
Wikipedia
mały ptak zamieszkujący obrzeża lasów, parki, ogrody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Serinus serinus|ref=tak., ptak z rodziny łuszczaków;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈkult͡ʃɨk, AS: kulčyk
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w zachodniej Łotwie, w Kurlandii, nad rzeką Windawą;
Wiktionary
Kuldyga (łot. Kuldīga; hist. niem. Goldingen) – miasto w zachodniej Łotwie, w Kurlandii, nad rzeką Windawą, siedziba władz novadsu Kuldyga, 12 123 mieszkańców. Kuldyga do dziś zachowała swój rzemieślniczy charakter. Znajdują się tam również nowoczesne zakłady przemysłowe, dominuje przemysł drzewny. W mieście mają swoją siedzibę również filie wyższych uczelni pedagogicznych z Rygi i Lipawy.
Wikipedia
duży, pieczony pieróg nadziewany farszem, np. rybą, ryżem, kapustą, siekanym mięsem; kulebiaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. duży pieczony pieróg z nadzieniem;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: kulebiaka
Wiktionary
Kulebiak (pieróg pieczony wieloporcjowy) – potrawa kuchni rosyjskiej; duży, pieczony pieróg w kształcie szerokiego, spłaszczonego walca, wykonany z ciasta drożdżowego lub półkruchego, nadzianego farszem mięsnym (w tym rybnym) lub warzywnym. Pomimo słowiańskiego pochodzenia tego specjału, przypuszcza się, że nazwa „kulebiak” wywodzi się od niemieckiego słowa Kohlgeback, oznaczającego ciasto nadziewane kapustą.
Wikipedia
(1.1) W przedwojennym filmie „Paweł i Gaweł” gospodyni częstuje kulebiakiem jednego z bohaterów.
Wiktionary
rzecz. kulebiaka ż.
Wiktionary
duży, pieczony pieróg nadziewany farszem, np. rybą, ryżem, kapustą, siekanym mięsem; kulebiaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. duży pieczony pieróg z nadzieniem;
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: kulebiak
Wiktionary
(1.1) Spróbuj, proszę, babcinej kulebiaki, bo świeżo upieczona.
Wiktionary
rzecz. kulebiak mrz.
Wiktionary
(1.1) kulebiak
Wiktionary
1. utykać
2. źle działać
SJP.pl
czasownik
(1.1) utykać na nogę
Wiktionary
przym. kulawy
przysł. kulawo
rzecz. kulawy mos., kulki nmos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: kulka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kulka
Wiktionary
IPA: kuˈlɛt͡ʃka, AS: kulečka
Wiktionary
rzecz. kulki nmos., kulka ż.
przym. kulowy
Wiktionary
oczyszczać powierzchnię przedmiotów metalowych strumieniem śrutu; śrutować
SJP.pl
w kształcie kuleczki
SJP.pl
paproć wodna z rodziny marsyliowatych, w Polsce prawnie chroniona; gałuszka kulecznica, gałuszka
SJP.pl
1. utykać
2. źle działać
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik od: Kulesze Kościelne
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. kleik z kaszki kukurydzianej lub mąki owsianej; wiejska potrawa znana w południowo-wschodniej Polsce i na Ukrainie
Wiktionary
Wikipedia
IPA: kuˈlɛʃa, AS: kuleša
Wiktionary
(1.1) mamałyga, polenta
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kuleszewo (kaszb. Kùleszewò, niem. Kulsow) – wieś w Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Kobylnica. W Kuleszewie znajduje się kościół z XV wieku.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Kuleszówka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, w gminie Piaseczno.
Wieś wchodzi w skład sołectwa Antoninów – Kuleszówka.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa warszawskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
broń małokalibrowa lub działo używane w XV-XVII wieku
SJP.pl
Kolubryna – ogólna nazwa odprzodowych dział artyleryjskich używanych w XVI i XVII wieku.
Nazwa kolubryna pochodzi od łacińskiego słowa colubra – żmija, wężyca; we Francji, gdzie przede wszystkim były używane, nazywane były coulevrine, W Niemczech szlangi. Tego typu działa nazywano także kulewryna, wężownice lub serpentyny.
Wikipedia
1. potocznie: krzywo napisana litera, znak
2. potocznie o dużym, niezgrabnym nosie
3. potocznie, zwykle w liczbie mnogiej, o krzywej nodze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. ktoś lub coś niezgrabnego, pokracznego, niewydarzonego, w szczególności osoba lub jej defekt fizyczny
(1.2) pogard. duży, niezgrabny nos; ciężka i krzywa noga; człowiek niezdarny, niezgrabiasz, pokraka
(1.3) pogard. krzywa litera bądź inny znak graficzny
(1.4) daw. pogard. numizm. dukat oberżnięty, uszkodzony, podniszczony w obiegu, niepełnowartościowy
(1.5) przest. uczn. najniższa, niedostateczna ocena w szkole
Wiktionary
Kulfon – postać fikcyjna, kukiełkowy bohater programów dziecięcych TVP.
Imię Kulfona było związane z jego wyglądem, miał długi czerwony nos, potocznie mówiąc – wielki kulfon. Był asystentem Docenta Doświadczalskiego (Jacek Kałucki), antagonisty prowadzącego program „Wyprawy Profesora Ciekawskiego” tytułowego Profesora Ciekawskiego (Andrzej Marek Grabowski), którego asystentką była żaba Monika. Kulfon miał za zadanie porwać żabę Monikę, jednak nie dokonał tego strasznego czynu, gdyż od pierwszego spojrzenia zakochał się w niej.Wszystkie teksty w programach telewizyjnych dla Kulfona i żaby Moniki pisał autor scenariuszy Andrzej Marek Grabowski. Głos postaci był podkładany przez aktora Mirosława Wieprzewskiego.
Wikipedia
(1.1) Wyglądał niby jakiś utwór cywilizacji europejskiej na tle szarych kulfonów małopolskich.
(1.1) Żyłaś z nim, dopóki nie miał nic, a teraz go chcesz porzucić, gdy ten kulfon nabrał wartości.
(1.2) I acan jesteś, byłeś i będziesz kulfon!
(1.3) Jego zeszyty z pierwszej klasy głównie wypełnione były straszliwymi kulfonami.
(1.4) Za siódmym razem Bem znalazł już jednego tylko i okrutnego kulfona w sakiewce.
(1.4) Sięgnął do kamizelki, w której zawsze nosił kulfony oberżnięte i srebro.
(1.5) Mówiłem mu, żeby się do matmy przyłożył, bo ostatnio znów kulfona zarobił.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kulfonik m.
przym. kulfoniasty
Wiktionary
(1.3) bazgroł, gryzmoł
(1.4) daw. pot. obrzezaniec
(1.5) pała, fajka, gała
Wiktionary
potocznie: krzywy, koślawy, duży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kulfon
Wiktionary
rzecz. kulfon m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
kuliboda łąkowa - gatunek muchówki z rodziny bzygowatych
SJP.pl
1. pochylać, kurczyć, podciągać
2. kulić się: maleć garbiąc się, kurczyć się
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. trucizna
(1.2) daw. gw-pl|Śląsk Cieszyński. wódka
Wiktionary
IPA: kuˈlʲifãnt, AS: kulʹifãnt
Wiktionary
kilka sań ciągniętych przez konie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. daw. zabawa zapustna połączona z objeżdżaniem na saniach domów sąsiedzkich, później także kawalkada sań jadących dla zabawy; Gloger.;
(1.2) przejażdżka sankami połączonymi i zaprzęgniętymi do konia lub pojazdu mechanicznego
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. zob. kulik.
(2.2) łow. przest. każdy drobny ptak (np. siewka, komusznik, biegus, brodziec, piaskowiec)
Wiktionary
Kulig – jeden lub kilka zaprzęgów konnych z przyczepionymi saniami w formie orszaku. Jest to rodzaj zabawy, organizowanej w ostatnim tygodniu karnawału (w Polsce zwanego zapustami), której często towarzyszy muzyka, śpiew oraz zabawa przy ognisku. Wieczorem częstokroć kulig jest oświetlany pochodniami. Od XVI wieku do początku wieku XX kuligi były bardzo popularną rozrywką zarówno magnaterii, jak i średniej szlachty, dla których stanowiły one uroczystość patriotyczną, po rozbiorach Polski organizowaną na przekór zaborcom jako kultywacja polskiej tradycji narodowej. Na czele kuligu stał wodzirej tradycyjnie zwany Arlekinem, zadaniem którego było tak zaplanować trasę przejazdu kuligu, by łączyć zwaśnione ze sobą rody szlacheckie na wypadek wspólnej akcji zbrojnej przeciwko zaborcom. Taki kulig mógł trwać nawet kilkanaście dni. Kulig zaczynał się zwykle od rozesłania wśród uczestników kuliście zakrzywionej laski, zwanej "kulą". Był to sygnał do zbiórki. Wsiadano na konie albo rozmieszczano się w saniach i pędzono na umówione miejsce.
Wikipedia
(1.1) A kulig wciąż pędził galopem, krzycząc, gwiżdżąc, śpiewając, strzelając z batów, choć droga była pełna zatok.
(1.1) Poczynały się te kuligi zwyczajnie w przedostatni tydzień zapustny i trwały do Wstępnej Środy. Że takowe kuligi najwięcej bawiły się pijatyką i obżarstwem, przeto mniej dbając o tańce, przestawali na jakim takim skrzypku, czasem z karczmy porwanym albo między służącą czeladzią wynalezionym…
Wiktionary
IPA: ˈkulʲik, AS: kulʹik
Wiktionary
(1.1-2)
:: rzecz. kuligowicz
:: przym. kuligowy
(2.1)
:: przym. kuligowaty
Wiktionary
(1.1) daw. kulik, szlichtada
(1.2) reg. kulik
(2.1-2) kulik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. uczestnik kuligu
Wiktionary
IPA: ˌkulʲiˈɡɔvʲit͡ʃ, AS: kulʹigovʹič
Wiktionary
rzecz. kulig m.
przym. kuligowy
Wiktionary
(1.1) kulikant
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: kulig
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kuligiem (zabawą)
Wiktionary
(1.1) Nie chwycił mróz, nie sypnęło znienacka śniegiem, co fatalnie wróżyło kuligowi i bałwanom.
Wiktionary
IPA: ˌkulʲiˈɡɔvɨ, AS: kulʹigovy
Wiktionary
rzecz. kuligowicz m., kulig
Wiktionary
ptak z rodziny siewek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Numenius|ref=tak., rodzaj dużego i cętkowanego, eurazjatyckiego ptaka z długim dziobem, z rodziny bekasowatych
(1.2) daw. dziś reg. zob. kulig.
(1.3) daw. wiejska zabawa z wodzirejem ubranym w maskę z długim dziobem
(1.4) daw. później reg. zdrobn. zob. kul.
(1.5) reg. szynka
(1.6) reg. policzek
(1.7) reg. rodzaj mendla
(1.8) reg. pęczek słomy do przykrywania dachów
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Były tam […] i żurawie z koronami na głowach, mnóstwo kulików, pstrych i szarych jak myszy, biegających szybko tam i na powrót, niby drobne duchy leśne, na długich, cienkich jak słomki nóżkach.
(1.2) Oto zapusty, dalej kulikiem, • Każdy wesoły, a każdy zbrojny, • Jedzie na wojnę jak gdyby z wojny, • Z szczękiem pałaszy, śmiechem i krzykiem.
Wiktionary
IPA: ˈkulʲik, AS: kulʹik
Wiktionary
rzecz. kulikant
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. zob. kuligowicz.
Wiktionary
IPA: kuˈlʲikãnt, AS: kulʹikãnt
Wiktionary
rzecz. kulik m.
Wiktionary
(1.1) kuligowicz
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Wikipedia
skrót od: kulinarny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
wszystko, co jest związane ze sztuką kulinarną, z przyrządzaniem i spożywaniem posiłków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) ogół zagadnień związanych z przygotowywaniem potraw
Wiktionary
Sztuka kulinarna (łac. culina „kuchnia”) – umiejętność przygotowywania jedzenia w sposób smaczny, pożywny i estetyczny, kulinaria zaś to ogół zagadnień związanych z potrawami (np. potrzebne produkty i sposoby przygotowania).
W różnych regionach świata, zależnie od dostępności źródeł pożywienia i wielowiekowej tradycji, wykształciły się różne zwyczaje kulinarne.
Wikipedia
IPA: ˌkulʲĩˈnarʲja, AS: kulʹĩnarʹi ̯a
Wiktionary
przym. kulinarny
przysł. kulinarnie
Wiktionary
(1.1) sztuka kulinarna / kucharska
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób odnoszący się do przygotowywania potraw
Wiktionary
(1.1) Nieciekawy aromat sprawia, że piestraki jadalne są bezwartościowe kulinarnie.
Wiktionary
rzecz. kulinaria lm nm.
przym. kulinarny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który dotyczy gotowania, kulinariów, gastronomii, przygotowywania potraw
Wiktionary
(1.1) Francuscy mistrzowie kulinarni wprowadzili aromaty sporządzane w formie wyciągów na spirytusie, które wypierały stosowane dotąd przyprawy.
Wiktionary
IPA: ˌkulʲĩˈnarnɨ, AS: kulʹĩnarny
Wiktionary
rzecz. kulinaria lm nm.
przysł. kulinarnie
Wiktionary
(1.1) kucharski, gastronomiczny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. najgorzej płatny robotnik w południowo-wschodniej Azji
2. członek najniższej kasty w Indiach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) w południowo-wschodniej Azji: robotnik wykonujący najgorsze, najgorzej płatne prace
(1.2) członek najniższej kasty w Indiach
(1.3) kierowca rikszy
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: kulisa
Wiktionary
Kulis – tragarz w południowej i wschodniej Azji, noszący zarówno ładunki, jak i ludzi w lektykach. Członek najniższej kasty w Indiach.
Wikipedia
IPA: ˈkulʲis, AS: kulʹis
Wiktionary
(1.3) rikszarz
Wiktionary
1. zwykle w lm: dekoracje w formie ścianek lub kotar zamykających po obu stronach scenę
2. wąski pas drzewostanu równej szerokości
3. motyw kompozycji ogrodowej tworzący za pomocą drzew, krzewów, szpalerów
4. urządzenie w maszynie parowej
SJP.pl
zobacz też: kulisy, kulis
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nieoficjalny pośrednik giełdowy
SJP.pl
przymiotnik od: kulisa
SJP.pl
rzadko: nieco kulisty; okrągławy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) prawie kulisty
Wiktionary
(1.1) Zarodniki pieniążków są kulistawe lub elipsoidalne.
Wiktionary
rzecz. kula ż.
przym. kulisty
Wiktionary
mający kształt kuli, podobny do kuli; okrągły
SJP.pl
mający kształt kuli, podobny do kuli; okrągły
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przypominający kształtem kulę
Wiktionary
(1.1) Nasza galaktyka ma formę dysku o kulistym centrum, z którego wychodzą spiralne ramiona.
Wiktionary
IPA: kuˈlʲistɨ, AS: kulʹisty
Wiktionary
rzecz. kulki nmos., kula ż., kulistość ż., kulka ż.
przym. kulistawy, kulkowy, kulowy
przysł. kuliście
Wiktionary
1. część teatru za sceną, niewidoczna dla widzów;
2. nieznane szerzej okoliczności sprawy, zdarzenia
SJP.pl
Wikipedia
1. pochylać, kurczyć, podciągać
2. kulić się: maleć garbiąc się, kurczyć się
SJP.pl
Kulisz (Kulisch, Kulish):
Wikipedia
1. mała kula; gałka;
2. pot. pocisk małego kalibru;
3. element części łożyska tocznego;
4. gałązka lub kij używane do:
a) zginania i przytwierdzania pędów;
b) przyciągania i łamania suchych gałęzi;
c) wyciągania wiadra z wodą ze studni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od kula
(1.2) mały przedmiot zbliżony kształtem do kuli
(1.3) zob. kulki.
Wiktionary
osoby o nazwisku Kulka:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.2) szklana / metalowa / kauczukowa / plastikowyastikowa kulka • kulka papieru
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kula ż., kulistość ż., kulanie n., dokulanie n., kulki nmos.
:: zdrobn. kuleczka ż.
czas. kulać ndk., dokulać dk.
przym. kulisty, kulkowy, kulowy
frazeologia.
lecieć sobie w kulki • lecieć w kulki • grać w kulki • dostać kulkę w łeb • kulki analne
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1-2) zobtłum|kula.
(1.3) zobtłum|kulki.
* litewski: (1.1) rutuliukas m.
* łaciński: (1.1) globulus m.; (1.2) globulus m.
źródła.
== kulka (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ziemniak
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈkulka, AS: kulka
Wiktionary
rzecz. kula ż., kulistość ż., kulanie n., dokulanie n., kulki nmos.
:: zdrobn. kuleczka ż.
czas. kulać ndk., dokulać dk.
przym. kulisty, kulkowy, kulowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kula ż., kulistość ż., kulanie n., dokulanie n., kulki nmos.
:: zdrobn. kuleczka ż.
czas. kulać ndk., dokulać dk.
przym. kulisty, kulkowy, kulowy
frazeologia.
lecieć sobie w kulki • lecieć w kulki • grać w kulki • dostać kulkę w łeb • kulki analne
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1-2) zobtłum|kula.
(1.3) zobtłum|kulki.
* litewski: (1.1) rutuliukas m.
* łaciński: (1.1) globulus m.; (1.2) globulus m.
źródła.
== kulka (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ziemniak
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
(1.1) kulka kopaś
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zręcznościowa gra podwórkowa rozgrywana przy pomocy szklanych kulek
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) plural|kulka.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. kula ż., kulka ż., kuleczka ż., kulistość ż., kulanie n., dokulanie n., kulenie n., okolenie, okulawianie n., okulawienie n., kulawizna ż., kulanka ż.
czas. kulać ndk., dokulać dk., kuleć ndk., okuleć dk., okulawiać ndk., okulawić dk.
przym. kulisty, kulkowy, kulowy
Wiktionary
1. urządzenie do losowania kulek z małymi przedmiotami po wrzuceniu monety;
2. zabawka do robienia kulek ze śniegu; śnieżkomat
SJP.pl
1. obrabiać materiał poprzez uderzanie śrutem;
2. przytwierdzać do ziemi zagięty pędy roślin;
3. w gwarze myśliwskiej: patroszyć ptaka za pomocą specjalnego haczyka (kulki)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kulkować.
Wiktionary
Wikipedia
czas. kulkować ndk.
Wiktionary
podobny kształtem do kulki, okrągły
SJP.pl
żyworodny małż słodkowodny
SJP.pl
Sphaerium (kulkówka, gałeczka) – holarktyczny rodzaj obejmujący pospolite, słodkowodne małże o charakterystycznym, kulistym kształcie muszli i niewielkich wymiarach ciała, należący do rodziny kulkówkowatych (Sphaeriidae).
Wikipedia
żyworodny małż słodkowodny
SJP.pl
rodzina słodkowodnych małży
SJP.pl
Kulkówkowate (Sphaeriidae) – rodzina słodkowodnych małży z rzędu Veneroida obejmująca około 150 gatunków o kulistych muszlach perforowanych licznymi kanałami. Są to drobne małże o rozmiarach 2–30 mm, występujące na wszystkich kontynentach. W Polsce stwierdzono występowanie 23 przedstawicieli tej rodziny.
Wikipedia
przymiotnik od: kulka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kulką, dotyczący kulki
Wiktionary
rzecz. kulki nmos., kulka ż.
przym. kulisty
Wiktionary
osad z okresu karbonu dolnego w postaci serii łupków, piaskowców i zlepieńców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. osad pochodzący z okresu karbonu dolnego;
Wiktionary
Dawna nazwa miejscowości:
Wikipedia
(1.1) Nie wiedziałam, że w naszych okolicach występuje kulm.
Wiktionary
IPA: kulm, AS: kulm
Wiktionary
1. najwyższy punkt, największe nasilenie jakiegoś procesu, uczucia, działania itp.; szczytowy moment;
2. przejście ciała niebieskiego przez płaszczyznę południka; górowanie lub dołowanie;
3. najwyższy punkt na jakimś obszarze; wierzchołek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szczytowy punkt, najmocniejsze nasilenie jakiegoś procesu
(1.2) astr. proces przejścia ciała niebieskiego poprzez płaszczyznę południka
Wiktionary
Kulminacja (łac. culminatio 'najwyższy punkt') – zjawisko polegające na uzyskaniu przez dane ciało niebieskie maksymalnej albo minimalnej wysokości w czasie obrotu sfery niebieskiej. Kulminacje dzielimy na górną, zwaną też górowaniem, lub dolną nazywaną także dołowaniem. Oba rodzaje kulminacji odbywają się na tym samym okręgu wielkim, zwanym południkiem niebieskim (przechodzącym przez oba bieguny niebieskie oraz zenit i nadir).
Wikipedia
IPA: ˌkulmʲĩˈnat͡sʲja, AS: kulmʹĩnacʹi ̯a
Wiktionary
czas. kulminować ndk.
przym. kulminacyjny
Wiktionary
(1.1) apogeum, szczyt
(1.2) górowanie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) najwyższy, szczytowy pod względem napięcia uczuciowego, nasilenia, nagromadzenia jakichś zjawisk, przeżyć
(1.2) wznoszący się najwyżej, górujący nad resztą terenu
Wiktionary
(1.1) Kulminacyjny moment dramatu. Zdenerwowanie doszło do punktu kulminacyjnego.
Wiktionary
IPA: ˌkulmʲĩnaˈt͡sɨjnɨ, AS: kulmʹĩnacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. kulminacja ż.
czas. kulminować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stan szczytowego napięcia
Wiktionary
IPA: ˌkulmʲĩˈnãnta, AS: kulmʹĩnãnta
Wiktionary
1. popchnąć jakiś przedmiot wprawiając go w ruch obrotowy, potoczyć coś okrągłego;
2. potocznie: uderzyć kogoś;
3. kulnąć się: potoczyć się, przebyć jakąś drogę, tocząc się
SJP.pl
rząd grzybów niedoskonałych; Sphaeropsidales
SJP.pl
przedstawiciel rzędu grzybów niedoskonałych
SJP.pl
drobna roślina o niebieskich kwiatach, rosnąca w Alpach i okolicach śródziemnomorskich; globularia
SJP.pl
Kulnik (Globularia L.) – rodzaj roślin należący w systemie APG IV do rodziny babkowatych (Plantaginaceae). Obejmuje około 30 gatunków i mieszańców. Gatunkiem typowym jest Globularia vulgaris L.
Wikipedia
rodzina roślin kwiatowych dwuliściennych
SJP.pl
o cechach kulnikowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
element strzelnicy, zwykle w postaci muru lub wału ziemnego, znajdujący się za tarczą, zapobiegający wylatywaniu pocisków poza strzelnicę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wał osłaniający strzelnicę
Wiktionary
Kulochwyt – urządzenie do zatrzymywania pocisków z broni strzeleckiej.
Na strzelnicach otwartych jest to nasyp z ziemi lub nasyp podparty od tyłu murem, umieszczony za ostatnią linią tarcz. W pomieszczeniach używa się często odpowiednich skrzyń wypełnionych piaskiem.
Do strzelań mających na celu badania, kulochwyt wypełnia się materiałem który nie niszczy zatrzymywanego pocisku (np. wata i/lub przędza aramidowa albo woda).
Wikipedia
(1.1) Strzelnica zarosła i na kulochwytach możesz grzyby zbierać.
Wiktionary
jednostka ładunku elektrycznego określająca ilość elektryczności przepływającej przez poprzeczny przekrój przewodnika w ciągu 1 sekundy przy natężeniu prądu elektrycznego równym 1 amperowi; amperosekunda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miar. fiz. elektr. jednostka ładunku elektrycznego w układzie SI, oznaczana symbolem C;
Wiktionary
Kulomb (C) – jednostka ładunku elektrycznego w układzie SI (jednostka pochodna układu SI). Nazwa kulomb pochodzi od nazwiska francuskiego uczonego Charles Coulomb.
Wikipedia
IPA: ˈkulɔ̃mp, AS: kulõmp
Wiktionary
przyrząd do mierzenia ładunku elektrycznego przepływającego w określonym czasie przez dany obwód elektryczny; kulometr, woltametr
SJP.pl
przyrząd do mierzenia ilości elektryczności przepływającej przez przewodnik elektryczny
SJP.pl
charakterystyczny dla Coulomba
SJP.pl
przyrząd do mierzenia ładunku elektrycznego przepływającego w określonym czasie przez dany obwód elektryczny; kulombometr; woltametr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. urządzenie do pomiaru ładunku elektrycznego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kulometr jest naczyniem, w którym przebiega elektroliza.
Wiktionary
IPA: kuˈlɔ̃mɛtr̥, AS: kulõmetr̦
Wiktionary
(1.1) woltametr, kulombometr
Wiktionary
metoda określania ilości substancji stosowana w chemii analitycznej; opiera się na wykorzystaniu prawa Faradaya - zależności między ilością reagującej substancji a wartością ładunku elektrycznego, który przepłynął przez układ
SJP.pl
Kulometria – zespół metod elektrochemicznych, opartych na zastosowaniu praw elektrolizy Faradaya, określających zależność pomiędzy ilością przepływającego przez obwód ładunku a ilością substancji ulegającej elektrolizie. Wyróżniamy dwa rodzaje kulometrii:
Pomiar ładunku elektrycznego prowadzi się za pomocą kulometru.
Wikipedia
sportowiec uprawiający pchnięcie kulą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. osoba uprawiająca pchnięcie kulą
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) przest. wojsk. karabin maszynowy
Wiktionary
(1.1) W ostatniej próbie kulomiot oddał rzut spalony.
Wiktionary
IPA: kuˈlɔ̃mʲjɔt, AS: kulõmʹi ̯ot
Wiktionary
(1.1) rzecz. kulomiotka ż.
Wiktionary
(1.1) miotacz kulą, kulomiotacz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. zawodnik pchnięcia kulą
Wiktionary
(1.1) kulomiot
Wiktionary
przestarzale: strzelający z kulomiotu, obsługujący kulomiot
SJP.pl
przymiotnik od: kulomiot
SJP.pl
ptak z rodziny o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Burhinus oedicnemus|ref=tak., średni eurazjatycki i afrykański ptak wędrowny o dużych, żółtych oczach;
(1.2) ornit. ogólnie ptak z rodziny kulonów (1.1) (nazwa systematyczna|Burhinidae|ref=tak.);
(1.3) ornit. nazwa systematyczna|Numenius arquata|ref=tak., ptak z rodziny bekasowatych; kulik wielki
(1.4) daw. mieszczanin
Wiktionary
Kulon (zwyczajny) (Burhinus oedicnemus) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny kulonów (Burhinidae), zamieszkujący Europę poza północną i północno-wschodnią częścią kontynentu oraz Afrykę Północną i Azję zachodnią, środkową i południową. Przylot w kwietniu, odlot w sierpniu–październiku. Zimuje na Półwyspie Iberyjskim, w północnej i wschodniej Afryce oraz południowo-zachodniej Azji.
Wikipedia
(1.1) Piszczą żałośnie w trzcinach szpaki, kraczą kurki wodne, pogwizdują bekasy, huczą bąki, kwakają ukryte stada kaczek, smutnie pośpiewują rybitwy; rytmicznie wyrzucając do lotu skrzydła kołyszą się kulony, srokosze kują żelazo na gałązkach olszyn, a wysoko na gałęziach sosen edukują swe dzieci, obrzydliwie wrzeszcząc, wrony-matki.
(1.1) Nad głowami płynących ulatywały miliony ptactwa wodnego, pelikanów, dzikich gęsi, żurawi, kaczek i czajek, kulonów i rybitew; w oczeretach przybrzeżnych słychać było taki gwar, takie kotłowanie się wody i szum skrzydeł, że rzekłbyś, iż odbywają się tam sejmy lub wojny ptasie.
Wiktionary
IPA: ˈkulɔ̃n, AS: kulõn
Wiktionary
odporny na przebicie przez niektóre pociski broni palnej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest odporny na przebicie kulą z broni palnej
Wiktionary
Kuloodporny (ang. Bulletproof Monk) – amerykański film z pogranicza komedii, akcji i fantasy. Film jest adaptacją komiksu autorstwa Breta Lewisa i Michaela Avona Oeminga.
Wikipedia
rzecz. kuloodporność ż.
Wiktionary
gatunek orzęska wywołującego rybią ospę
SJP.pl
Ichtioftirioza (Ichthyophthiriasis), ospa rybia – zaraźliwa, niebezpieczna i jedna z najczęstszych chorób słodkowodnych ryb akwariowych, wywoływana przez kulorzęska (Ichthyophthirius multifiliis). Niekiedy choroba ta bywa nazywana chorobą „białych punkcików” lub chorobą „grysikową”.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łódź. pogard. noga
Wiktionary
(1.1) Weź te kulosy!
Wiktionary
(1.1) noga
Wiktionary
szerokie spódnicospodnie do połowy łydek
SJP.pl
przestarzałe: kulkować;
1. obrabiać powierzchnię materiału poprzez uderzanie śrutem;
2. przytwierdzać do ziemi zagięty pędy roślin
SJP.pl
pracownik KUL-u (Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego); KUL-owiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. lub żart. osoba, która uznaje kulisty kształt Ziemi
Wiktionary
(1.1) Ja nie wyśmiewam kulowierców, jedynie staram się, aby spojrzeli na pewne sprawy inaczej i z otwartością.
Wiktionary
związany z KUL-em (Katolickim Uniwersytetem Lubelskim), dotyczący KUL-u; KUL-owski
SJP.pl
przymiotnik od: kula
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kulą, dotyczący kuli
(1.2) wykorzystujący kule, przeznaczony na kule
Wiktionary
(1.2) Pogoda ma również wpływ na lot śrutu, a nawet pocisku kulowego.
Wiktionary
rzecz. kulki nmos., kula ż., kulka ż., kuleczka ż., kulistość ż.
przym. kulisty
przysł. kuliście
czas. kulać ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) pogard. lub żart. policjant
Wiktionary
(1.1) Każdy ma prawo protestować, jestem z wami kulsony ;)
Wiktionary
rzecz. kulsoństwo n., kulsoneria ż.
przym. kulsoński
Wiktionary
(1.1) neutr. policjant; pot. gliniarz, glina, pan władza, misiek, miś, misiak, smerf; obraź. pies; reg. pozn. szkieł.
Wiktionary
inaczej: kość biodrowa; biodro
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. kość biodrowa
Wiktionary
przym. kulszowy
Wiktionary
przymiotnik od: kulsza
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) anat. dotyczący okolic kulszy
Wiktionary
rzecz. kulsza ż.
Wiktionary
(1.1) biodrowy
Wiktionary
1. religijna cześć oddawana siłom nadprzyrodzonym, rzeczom lub osobom;
2. całokształt praktyk religijnych i obrzędów, będący jednym z zasadniczych aspektów religii;
3. okazywany komuś lub czemuś wielki szacunek; uwielbienie, cześć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. zachowania o charakterze religijnym skupione na bóstwie, innej istocie lub przedmiocie;
(1.2) przen. opowiadanie się za jakąś wartością, przekonaniem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ofiara jest nieodłącznym składnikiem kultu.
(1.2) Po zakazie dystrybucji film ten stał się szybko przedmiotem kultu.
Wiktionary
IPA: kult, AS: kult
Wiktionary
rzecz. kulcik mrz., kultysta m.
czas. kultywować ndk.
przym. kultowy
Wiktionary
(1.1) religia
Wiktionary
skrót od: kultura, kulturowy, kulturalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Antechinomys|Krefft|ref=tak., niewielki ssak z podrodziny grubogoników, przypominający mysz, występujący w Australii;
Wiktionary
Kultar (Antechinomys) – rodzaj ssaków z podrodziny grubogoników (Sminthopsinae) w obrębie rodziny niełazowatych (Dasyuridae).
Wikipedia
(1.1) Masa ciała kultarów wynosi 15–30 g.
Wiktionary
powiązanie z kultem (czcią religijną lub wielkim szacunkiem)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kultowe; cecha tych, którzy są kultowi
Wiktionary
przym. kultowy
przysł. kultowo
Wiktionary
przymiotnik od: kult (np. naczynia kultowe, kultowy film)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kultem, dotyczący kultu
(1.2) taki, który symbolizuje doświadczenia, wartości i postawy jakiejś społeczności lub pokolenia
przymiotnik jakościowy
(2.1) przen. taki, który cieszy się dużą popularnością w określonej grupie społecznej
Wiktionary
(2.1) Szef studia obiecał, że piąta część kultowej bajki na pewno powstanie.
Wiktionary
rzecz. kult m., kultura ż., kultowość ż., kulturalność ż., kulturystyka ż., kulturysta ż., kulturystka ż.
przym. kulturowy, kulturalny, kulturystyczny
przysł. kulturalnie
Wiktionary
1. umiejętność obcowania z ludźmi, zachowania się odpowiednio do sytuacji; kulturalność, ogłada, takt, obycie;
2. materialna i umysłowa działalność społeczeństw oraz jej wytwory;
3. społeczeństwo rozpatrywane ze względu na jego dorobek materialny i umysłowy;
4. odpowiednio wysoki poziom rozwoju społeczeństwa w jakimś zakresie;
5. w biologii: sztuczna hodowla komórek, tkanek lub mikroorganizmów na pożywkach;
6. w biologii: drobnoustroje wyhodowane na pożywce;
7. w rolnictwie: uprawa roli poprzez stosowanie różnych zabiegów agrotechnicznych; agrokultura;
8. w rolnictwie: hodowla i uprawa roślin; agrokultura;
9. w rolnictwie: roślina uprawiana na pewnym obszarze w celach użytkowych;
10. w rolnictwie: teren uprawy tej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) całokształt dorobku materialnego i duchowego danej społeczności lub całej ludzkości
(1.2) społeczeństwo, rozpatrywane pod kątem jego osiągnięć materialnych i duchowych
(1.3) wysoki poziom doskonałości społeczeństwa w jakiejś dziedzinie, specjalności
(1.4) umiejętność obcowania z ludźmi
(1.5) geol. struktura gleby uprawnej, uzyskana na skutek zabiegów agrotechnicznych i racjonalnej gospodarki, także owe zabiegi i gospodarka
(1.6) biol. sztuczna hodowla mikroorganizmów, komórek lub tkanek
(1.7) bot. rodzaj roślin użytkowych uprawianych na danym terenie, także teren takiej uprawy
Wiktionary
Kultura (z łac. colere, 'uprawa, dbać, pielęgnować, kształcenie’) – wieloznaczny termin pochodzący od (łac. cultus agri „uprawa roli”), interpretowany w wieloraki sposób przez przedstawicieli różnych nauk. Najczęściej jest rozumiana jako całokształt duchowego i materialnego dorobku społeczeństwa. Kulturę można określić jako ogół wytworów ludzi, zarówno materialnych, jak i niematerialnych: duchowych, symbolicznych, takich jak wzory myślenia i zachowania.
Wikipedia
(1.1) Interesuję się kulturą i historią dawnej Polski.
(1.4) Mój znajomy odznacza się wysoką kulturą podczas rozmowy z innymi.
(1.6) Długo wahałam się, czy nie kupić jogurtu z żywymi kulturami bakterii.
(1.7) W areale upraw przeważają kultury zbożowe.
Wiktionary
IPA: kulˈtura, AS: kultura
Wiktionary
rzecz. kulturalność ż.
przym. kulturowy, kulturalny, kulturny, kultowy
przysł. kulturowo, kulturalnie
Wiktionary
(1.4) obycie, ogłada, savoir-vivre, bon-ton, dobre wychowanie
Wiktionary
zwolennik nurtu zapoczątkowanego przez polskiego filozofa i socjologa, Floriana Znanieckiego, opartego na refleksji nad zjawiskami kultury
SJP.pl
pogląd na świat powstały z założeń związanych z refleksją nad zjawiskami kultury, którego autorem jest Florian Znaniecki, polski filozof i socjolog
SJP.pl
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: kulturalnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: kulturalny
SJP.pl
związany z kulturą i geografią czegoś; geograficzno-kulturalny, geograficzno-kulturowy
SJP.pl
potocznie: kobieta zajmująca się organizowaniem gier, konkursów, wycieczek itp. w domach kultury, ośrodkach wypoczynkowych itp.
SJP.pl
potocznie: osoba zajmująca się organizowaniem gier, konkursów, wycieczek itp. w domach kultury, ośrodkach wypoczynkowych itp.
SJP.pl
dotyczący kultury języka
SJP.pl
umiejętność obcowania z ludźmi, zachowania się odpowiednio do sytuacji; kultura, ogłada, takt, obycie
SJP.pl
1. odznaczający się kulturą osobistą - wyrobieniem towarzyskim, nienagannym sposobem bycia, np. kulturalny człowiek; uprzejmy, szarmancki, dżentelmeński;
2. związany z kulturą - poziomem rozwoju społeczeństw, grup, jednostek w danej epoce historycznej, np. dorobek, rozwój kulturalny; kulturowy;
3. w rolnictwie: nadający się do uprawy, hodowli; kultywowany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kultury, szerzący kulturę
(1.2) taki, który odznacza się kulturą, wykształceniem, dobrym wychowaniem
Wiktionary
(1.1) W czasach kontrreformacji troskliwym gospodarzem Rzymu okazał się Grzegorz XIII (1572-1585), dzielący swą energię między walkę z herezją a działalność kulturalną, naukową i gospodarczą.
Wiktionary
IPA: ˌkultuˈralnɨ, AS: kulturalny
Wiktionary
rzecz. kultura ż.
przym. kulturowy, kultowy
przysł. kulturalnie
Wiktionary
(1.2) dobrze wychowany, grzeczny, obyty, wykształcony, wyrafinowany
Wiktionary
jednostka etnolingwistyczna, która w planie wyrażania jest reprezentowana przez pojedyncze leksemy, zaś w planie treści ma tak bogate znaczenia, że dzięki niej można zrozumieć specyfikę danej społeczności narodowej, etnicznej lub regionalnej
SJP.pl
Kulturem – jednostka etnolingwistyczna, która w planie wyrażania jest reprezentowana przez pojedyncze leksemy, zaś w planie treści ma tak bogate znaczenia, że dzięki niej można zrozumieć specyfikę danej społeczności narodowej, etnicznej lub regionalnej.
Wikipedia
propagandowy film oświatowy produkowany przez niemiecką wytwórnię UFA po 1927 roku aż do upadku Trzeciej Rzeszy
SJP.pl
zdrobnienie od: kultura (np. pełna kulturka)
SJP.pl
Kulturka – polski zespół muzyczny powstały w 1998 w Krakowie. Założycielami grupy, był kompozytor i dziennikarz Krzysztof Filus oraz wokalistka Joanna Mendyka.
Skład został uzupełniony następującymi muzykami: Artur Malik, perkusja (również Lombard i Oddział Zamknięty), Paweł Mąciwoda, gitara basowa (obecnie gra w Scorpions), Piotr Płonka, gitara solowa (równocześnie w Sztywnym Palu Azji), Marek Krupa, saksofon (zespoły Dekiel i Siedem) oraz Maciej Rapacz na instrumentach klawiszowych.
Wikipedia
z niemieckiego: walka kultur; walka rządu pruskiego z Kościołem katolickim w latach 1871-78, mająca w zaborze pruskim charakter walki z polskością; Kulturkampf
SJP.pl
Kulturkampf (z niem. „walka o kulturę”) – nazwa określająca wydarzenia w Cesarstwie Niemieckim z lat 1871–1878, kiedy to kanclerz Otto von Bismarck usiłował doprowadzić do ograniczenia wpływów Kościoła katolickiego w państwie. Niemiecki Kulturkampf wyróżniał się na tle podobnych ruchów swojej epoki silnym elementem antypolskim.
Wikipedia
specjalista w dziedzinie nauki badającej różnorodne procesy, zjawiska kulturowe, typy kultur narodowych, kręgi kulturowe itp.; kulturoznawca, etnograf, ludoznawca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie kulturologii
Wiktionary
rzecz. kulturologia ż.
:: fż. kulturolożka ż.
przym. kulturologiczny
Wiktionary
(1.1) kulturoznawca
Wiktionary
nauka badająca różnorodne procesy, zjawiska kulturowe, typy kultur narodowych, kręgi kulturowe itp.; kulturoznawstwo, etnografia, ludoznawstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o kulturze
Wiktionary
(1.1) Socjologia jest uznaną już dziedziną nauki, a kulturologia dopiero poznawczym projektem.
Wiktionary
IPA: ˌkulturɔˈlɔɟja, AS: kulturoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. kulturolog m., kulturolożka ż.
przym. kulturologiczny, kulturowy
Wiktionary
(1.1) kulturoznawstwo
Wiktionary
dotyczący nauki badającej różnorodne procesy, zjawiska kulturowe, typy kultur narodowych, kręgi kulturowe itp.; kulturoznawczy, etnograficzny, ludoznawczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kulturologią
Wiktionary
rzecz. kulturologia ż., kulturolog m., kulturolożka ż.
Wiktionary
mający wpływ na tworzenie się, rozwój kultury
SJP.pl
przysłówek
(1.1) od kulturowy
Wiktionary
IPA: ˌkultuˈrɔvɔ, AS: kulturovo
Wiktionary
rzecz. kulturowość ż., kultura ż., kulturka ż.
przym. kulturowy
przysł. kulturalnie
Wiktionary
związany z przynależnością do danego narodu i jego kulturą
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kulturowe; cecha tych, którzy są kulturowi
Wiktionary
przym. kulturowy
przysł. kulturowo
Wiktionary
związany z kulturą - całokształtem dorobku duchowego i materialnego ludzkości, np. różnice kulturowe, tożsamość kulturowa; kulturalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kultury
Wiktionary
(1.1) Ze względu na cierpienie i śmierć nieuchronnie z nim związane jesteśmy zdecydowanie przeciwni tzw. ubojowi rytualnemu, a legalizację tego procederu w Polsce uważamy za kulturowy krok wstecz.
(1.1) Kabylowie są nieco bardziej „europejscy” i stąd mniejsze są różnice kulturowe.
Wiktionary
IPA: ˌkultuˈrɔvɨ, AS: kulturovy
Wiktionary
rzecz. kultura ż., kulturologia ż., kulturowość ż.
przym. kulturalny, kultowy
przysł. kulturowo
Wiktionary
specjalista w dziedzinie nauki badającej różnorodne procesy, zjawiska kulturowe, typy kultur narodowych, kręgi kulturowe itp.; kulturolog, etnograf, ludoznawca
SJP.pl
Kulturoznawstwo – dyscyplina nauk humanistycznych zajmująca się badaniem kultury, rozumianej jako aksjologiczno-normatywna sfera regulacji praktyk społecznych.
Wikipedia
dotyczący nauki badającej różnorodne procesy, zjawiska kulturowe, typy kultur narodowych, kręgi kulturowe itp.; kulturologiczny, etnograficzny, ludoznawczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kulturoznawstwem
Wiktionary
(1.1) Bez względu na to, czy profil studiów amerykanistycznych jest bardziej kulturoznawczy czy politologiczny, każdy student powinien zacząć poznawanie Ameryki od lektury Konstytucji Stanów Zjednoczonych.
Wiktionary
rzecz. kulturoznawstwo n., kulturoznawca m.
Wiktionary
specjalistka w dziedzinie nauki badającej różnorodne procesy, zjawiska kulturowe, typy kultur narodowych, kręgi kulturowe itp.; etnografka, ludoznawczyni, kobieta kulturolog
SJP.pl
nauka badająca różnorodne procesy, zjawiska kulturowe, typy kultur narodowych, kręgi kulturowe itp.; kulturologia, etnografia, ludoznawstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nauk. nauka o kulturze
Wiktionary
Kulturoznawstwo – dyscyplina nauk humanistycznych zajmująca się badaniem kultury, rozumianej jako aksjologiczno-normatywna sfera regulacji praktyk społecznych.
Wikipedia
rzecz. kulturoznawca m.
przym. kulturoznawczy
Wiktionary
osoba narzucająca innym społeczeństwom swoje zasady i swoją kulturę; kulturtregier, kulturträger
SJP.pl
narzucanie innym społeczeństwom swoich zasad i swojej kultury
SJP.pl
osoba narzucająca innym społeczeństwom swoje zasady i swoją kulturę; kulturtreger, kulturträger
SJP.pl
człowiek uprawiający kulturystykę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. mężczyzna uprawiająca kulturystykę
(1.2) pot. człowiek dobrze zbudowany
Wiktionary
Kulturystyka – kształtowanie sylwetki ciała poprzez hipertrofię mięśni szkieletowych w wyniku ćwiczeń fizycznych wykonywanych z obciążeniem; z jednoczesnym maksymalnie możliwym zredukowaniem tkanki tłuszczowej podskórnej w celu lepszego uwidocznienia mięśni.
Wikipedia
(1.1) Kilku bytomskich kulturystów wystąpiło w reklamie maszynki do golenia.
Wiktionary
rzecz. kulturystyka ż., kulturystyczność ż.
:: fż. kulturystka ż.
przym. kulturystyczny, kultowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. kobieta uprawiająca kulturystykę
Wiktionary
IPA: ˌkultuˈrɨstka, AS: kulturystka
Wiktionary
rzecz. kulturystyka ż.
:: fm. kulturysta m.
przym. kulturystyczny, kultowy
przysł. kulturystycznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. cecha tego, co kulturystyczne
Wiktionary
rzecz. kulturysta mos., kulturystka ż., kulturystyka ż.
przym. kulturystyczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) sport. związany z kulturystyką, dotyczący kulturystyki
Wiktionary
(1.1) Zawodnik wycofał się ze sportu kulturystycznego w trzydziestym roku życia.
Wiktionary
rzecz. kulturysta mos., kulturystka ż., kulturystyka ż., kulturystyczność ż.
przym. kultowy
Wiktionary
bodybuilding, trening kulturystyczny;
1. zespół ćwiczeń wykonywanych za pomocą specjalnych przyrządów, zapewniających człowiekowi silną sylwetkę oraz sprawność fizyczną;
2. metodyka stosowania tych ćwiczeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. kształtowanie sylwetki ciała poprzez ćwiczenia fizyczne wykonywane z obciążeniem;
Wiktionary
Kulturystyka – kształtowanie sylwetki ciała poprzez hipertrofię mięśni szkieletowych w wyniku ćwiczeń fizycznych wykonywanych z obciążeniem; z jednoczesnym maksymalnie możliwym zredukowaniem tkanki tłuszczowej podskórnej w celu lepszego uwidocznienia mięśni.
Wikipedia
(1.1) Mateusz był wielokrotnym medalistą mistrzostw Polski w kulturystyce w kategorii powyżej 100 kg.
(1.1) Moja żona od 17 roku życia uprawia kulturystykę w klubie sportowym w Bełchatowie.
Wiktionary
rzecz. kulturysta mos., kulturystka ż., kulturystyczność ż.
przym. kulturystyczny, kultowy
Wiktionary
(1.1) body building
Wiktionary
przestarzałe: kultowy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przedstawiciel kultyzmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) hist. liter. literat, używający stylu ciemnego, zawiłego, napuszonego, przedstawiciel kultyzmu;
(1.2) środ. członek / przedstawiciel kultu
Wiktionary
rzecz. kultyzm, kult
:: fż. kultystka
Wiktionary
1. uprawa gleby, przygotowywanie roli pod zasiew, uprawę;
2. utrzymywanie, podtrzymywanie jakichś wartości, np. tradycji, zwyczajów
SJP.pl
związany z kultywacją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) roln. taki, który uprawia się stosując odpowiednie zabiegi agrotechniczne
Wiktionary
IPA: ˌkultɨvaˈt͡sɨjnɨ, AS: kultyvacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. kultywacja ż.
Wiktionary
odmiana rośliny uprawnej posiadająca szczególne cechy użytkowe lub estetyczne; cultivar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. odmiana uprawna rośliny wybrana z uwagi na szczególne właściwości;
Wiktionary
Kultywar (łac. cultivar; cultus = uprawny, varietas = odmiana), odmiana uprawna – wyraźnie odrębna, jednorodna i trwała odmiana uprawna (hodowlana) rośliny, wyróżniająca się walorami użytkowymi lub estetycznymi (określoną cechą lub kombinacją cech), uzyskana w wyniku zabiegów hodowlanych (selekcji, krzyżowania, poliploidyzacji, działania mutagenów), ewentualnie odnaleziona w naturze lub uprawie.
Wikipedia
(1.1) Mamy w kolekcji różne kultywary, wszystkie ze względu na oryginalne formy liści.
Wiktionary
IPA: kulˈtɨvar, AS: kultyvar
Wiktionary
rzecz. kultywarowy
Wiktionary
przymiotnik od: kultywar
SJP.pl
urządzenie do uzdatniania gruntów do produkcji leśnej lub rolniczej; drapacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. drapacz, narzędzie uprawowe do spulchniania roli bez jej odwracania oraz do niszczenia chwastów;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) książk. ktoś, dla kogo ważny jest rozwój i istnienie jakiegoś elementu kultury
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Złodziej skradł kultywator konny oraz bronę o wartości 1000 złotych.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. kultywatorka ż.
przym. kultywatorowy
czas. kultywatorować
Wiktionary
→ kultywator; drapaczowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) roln. związany z kultywatorem; uprawiany z pomocą kultywatora; taki jak w kultywatorze
Wiktionary
rzecz. kultywator mrz., kultywatorowanie n.
czas. kultywatorować ndk.
Wiktionary
1. utrzymywać i rozwijać jakieś tradycje, zwyczaje, wartości itp.;
2. wykonywać prace rolnicze w celu przygotowania gleby pod uprawę;
3. uprawiać określone gatunki roślin
SJP.pl
kierunek literacki powszechny w barokowej literaturze hiszpańskiej XVII wieku, charakteryzujący się wyszukaną formą, bogactwem stylu, skomplikowaną składnią, znacznym udziałem metaforyki i symboliki; gongoryzm
SJP.pl
Gongoryzm (kultyzm) – kierunek w barokowej poezji hiszpańskiej XVII wieku. Odmiana konceptyzmu. Jego cechą charakterystyczną była zawiła konstrukcja i wyszukany, kwiecisty styl. Nazwa gongoryzm pochodzi od nazwiska poety Luisa de Góngora y Argote.
Pokrewne style w literaturze barokowej innych krajów europejskich to marinizm we Włoszech (od nazwiska poety Giambattista Marino) oraz eufuizm w Anglii (od poematu Euphues Johna Lyly’ego).
Wikipedia
(zwykle w liczbie mnogiej) boczne pomieszczenie w sejmie, sądzie, teatrze itp. do nieoficjalnych spotkań i odpoczynku
SJP.pl
Żleb (źleb, kuluar) – wklęsła forma rynnowa ukształtowania terenu górskiego. Jest to szerokie i korytowate wcięcie o różnej głębokości w stoku czy ścianie. Powstaje wskutek wietrzenia mechanicznego oraz erozyjnego działania gruzu skalnego, wód opadowych, roztopowych i lawin. Żleby mają niewyrównane dno o profilu zbliżonym do litery V.
Wikipedia
przymiotnik od: kuluar
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kuluarów
(1.2) przen. nieoficjalny
Wiktionary
rzecz. kuluar m., kuluary
Wiktionary
poufne, niejawne okoliczności oficjalnych działań, zachodzące poza głównym miejscem wydarzeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) archit. pomieszczenia w budynkach publicznych znajdujące się w pobliżu sal posiedzeń lub występów, w których przeprowadzane są nieoficjalne rozmowy i spotkania;
(1.2) nieoficjalne okoliczności
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Żeby nie przedłużać, może dalszą dyskusję przenieśmy do kuluarów.
(1.2) Nie znam kuluarów tej sprawy.
Wiktionary
IPA: ˌkuluˈwarɨ, AS: kuluu̯ary
Wiktionary
rzecz. kuluar mrz.
przym. kuluarowy
Wiktionary
(1.2) kulisy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. potocznie: sąsiad, kolega
2. ojciec chrzestny w stosunku do matki chrzestnej i do rodziców dziecka lub ojciec dziecka w stosunku do jego rodziców chrzestnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. przyjaciel
(1.2) ojciec chrzestny w stosunku do matki chrzestnej i do rodziców dziecka
(1.3) ojciec dziecka w stosunku do rodziców chrzestnych dziecka
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) żłób
wykrzyknik
(3.1) dźwięk. imitacja dźwięku wydawanego przez żabę
forma rzeczownika.
(4.1) D. lm. od: kuma
Wiktionary
Rodzice chrzestni (łac. patrini) – osoby przedstawione w czasie sakramentu chrztu przez osobę chrzczoną lub jego przedstawicieli jako wspierające rozwój religijny i duchowy ochrzczonego.
Wikipedia
(1.1) Tam żył Mieszek, kum Leszka.
Wiktionary
IPA: kũm, AS: kũm
Wiktionary
(1.1-3)
rzecz. kumanie n., skumanie n., kumoterstwo n., kumoter m., kumotra ż.
:: fż. kuma ż.
czas. kumać ndk., skumać dk.
przym. kumoterski
przysł. kumotersko
(3.1)
rzecz. kumkanie n., zakumkanie n.
czas. kumkać ndk., zakumkać dk.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1-3)
rzecz. kumanie n., skumanie n., kumoterstwo n., kumoter m., kumotra ż.
:: fż. kuma ż.
czas. kumać ndk., skumać dk.
przym. kumoterski
przysł. kumotersko
(3.1)
rzecz. kumkanie n., zakumkanie n.
czas. kumkać ndk., zakumkać dk.
frazeologia.
etymologia.
(1.1-3) *kumъ < *kъmotrъ < etym|łac|compater.
(2.1) etym|niem|Kumm.
uwagi.
tłumaczenia.
(2.1) zobtłum|żłób.
* angielski: (3.1) ribbit
* baskijski: (3.1) kroak
* czeski: (3.1) kva
* duński: (3.1) kvæk
* hiszpański: (1.1) croac
* łaciński: (3.1) coax
* niemiecki: (3.1) quak
* norweski (bokmål): (3.1) kvekk
* nowogrecki: (3.1) κουαξ, βρεκεκέξ
* portugalski: (3.1) croac
* rosyjski: (3.1) ква, квак
* starogrecki: (3.1) βρεκεκεκέξ
* szwedzki: (3.1) kvack
* wilamowski: (1.1) kumöcia m.; (1.2) kumöcia m.; (1.3) kumöcia m.
źródła.
== kum (język gagauski.) ==
thumb|kum (1.1)
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) piasek
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. potocznie: sąsiadka, koleżanka;
2. matka chrzestna w stosunku do ojca chrzestnego i do rodziców dziecka lub matka dziecka w stosunku do jego rodziców chrzestnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Rosji płynąca we wschodniej części Przedkaukazia;
Wiktionary
Kuma (ros. Кума) – rzeka w Rosji, płynie we wschodniej części Kaukazu Północnego. Jej długość wynosi około 800 km, a powierzchnia dorzecza – 33,5 tys. km².
Jej źródła znajdują się w Kaukazie na wysokości ponad 2000 m n.p.m. Płynie w kierunku wschodnim. Na Nizinie Nadkaspijskiej rzeka stopniowo zanika w piaskach, niekiedy uchodzi bezpośrednio do Morza Kaspijskiego. Jej najważniejszy dopływ do Podkumok. Wody rzeki Kuma wykorzystywane są do nawadniania, m.in. poprzez Kanał Terek-Kuma.
Wikipedia
przym. kumski
Wiktionary
1. potocznie: rozumieć coś; łapać, chwytać, czaić;
2. kumać się - potocznie: przyjaźnić się, bratać się
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. brak)
(1.1) slang. rozumieć
czasownik zwrotny niedokonany (dk. brak)
(2.1) pot. utrzymywać bliską znajomość, zażyłe stosunki
(2.2) przest. stawać się czyimś kumem lub kumą przez trzymanie dziecka do chrztu
Wiktionary
(1.1) Nic nie kumam z tego, co ta frania paple.
Wiktionary
IPA: ˈkũmat͡ɕ, AS: kũmać
Wiktionary
rzecz. kum mos., kuma ż., kumanie n., pokumanie n., skumanie n.
czas. pokumać dk., skumać się dk.
przym. kumaty
wykrz. kum
Wiktionary
(1.1) chwytać, czaić, łapać
(2.1) kolegować się, przyjaźnić się; pot. kumplować się; przest. fraternizować się; podn. spoufalać się, poufalić się; być za pan brat, trzymać sztamę
Wiktionary
rodzaj płaza bezogonowego z rodziny kumakowatych; kumka
SJP.pl
Bombina – rodzaj płazów bezogonowych z rodziny kumakowatych (Bombinatoridae).
Wikipedia
rodzina płazów bezogonowych
SJP.pl
Kumakowate (Bombinatoridae) – rodzina płazów z grupy Archaeobatrachia w rzędzie płazów bezogonowych (Anura).
Wikipedia
o cechach kumakowatych (rodzina płazów)
SJP.pl
miasto w Japonii
SJP.pl
Kumamoto (jap. 熊本市 Kumamoto-shi) – miasto w Japonii, ośrodek administracyjny prefektury Kumamoto, w zachodniej części wyspy Kiusiu.
Znajduje się tutaj XV-wieczny zamek Kumamoto.
W Kumamoto urodziła się Miyabi Onitsuka, snowboardzistka, mistrzyni świata w slopestyle'u oraz Eiichirō Oda, autor mangi One Piece.
Wikipedia
kuman wąskosmugi - gatunek madagaskarskiego ssaka drapieżnego z rodziny falanrukowatych; mangusta wąskosmuga
SJP.pl
Kuman wąskosmugi, mangusta wąskosmuga (Mungotictis decemlineata) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny galidii (Galidiinae) w obrębie rodziny falanrukowatych (Eupleridae). Gatunek zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kumać.
Wiktionary
Połowcy (nazywani też Komanami lub Kumanami) – lud pochodzenia turkijskiego, należący do grupy kipczackiej, który swoje pierwotne siedziby w VIII wieku miał na stepach Kazachstanu i południowej Syberii w górnym biegu rzeki Irtysz. Byli spokrewnieni z Turkami seldżuckimi. Ich język, zwany także kumańskim należy do grupy języków kipczackich. Golili głowy pozostawiając dwa długie warkocze. Charakterystyczne w ich ubiorze były krótkie kaftany.
Wikipedia
rzecz. niekumanie n.
czas. kumać się, kumać ndk.
Wiktionary
członkini koczowniczego ludu tureckiego
SJP.pl
koczowniczy lud turecki; Połowcy, Komanowie
SJP.pl
Połowcy (nazywani też Komanami lub Kumanami) – lud pochodzenia turkijskiego, należący do grupy kipczackiej, który swoje pierwotne siedziby w VIII wieku miał na stepach Kazachstanu i południowej Syberii w górnym biegu rzeki Irtysz. Byli spokrewnieni z Turkami seldżuckimi. Ich język, zwany także kumańskim należy do grupy języków kipczackich. Golili głowy pozostawiając dwa długie warkocze. Charakterystyczne w ich ubiorze były krótkie kaftany.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kumanami, dotyczący Kumanów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język kumański;
Wiktionary
rzecz. Kuman mos., Kumanka ż.
Wiktionary
(1.1) kipczacki, połowiecki
(2.1) kipczacki, połowiecki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. roślina gruboszowata z rodziny złotogłowowatych, obejmująca dwa gatunki występujące w Kraju Przylądkowym w Afryce Południowej;
Wiktionary
Kumara – miasto w Nowej Zelandii, na Wyspie Południowej, w regionie West Coast.
Wikipedia
wiązek heterocykliczny, oleista, bezbarwna ciecz używana do produkcji żywic kumaronowych; benzofuran
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) chem. zob. benzofuran.
Wiktionary
Benzofuran (kumaron) – heterocykliczny organiczny związek chemiczny zbudowany ze skondensowanych pierścieni benzenu i furanu. Jest to bezbarwna, oleista ciecz używana do produkcji żywic kumaronowych. Występuje w olejach lekkich otrzymywanych w procesie destylacji smoły węglowej.
Wikipedia
przym. kumaronowy
Wiktionary
przymiotnik od: kumaron
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kumaronem, wykonany z wykorzystaniem kumaronu
Wiktionary
rzecz. kumaron m.
Wiktionary
bezbarwna substancja krystaliczna występująca w wielu roślinach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. bezbarwna substancja występująca w roślinach;
Wiktionary
Kumaryna – organiczny związek chemiczny z grupy benzopironów, lakton kwasu o-hydroksycynamonowego. Związki kumarynowe występują w roślinach jako glikozydy, niekiedy są składnikiem olejków eterycznych. W hydrolizie enzymatycznej rozkładają się na cukry i wolne kwasy kumarynowe, w wyniku czego wyzwala się przyjemny i charakterystyczny zapach siana. Wykryta w roślinach ponad 80 gatunków z rodzin: traw, storczykowatych, motylkowatych, jasnotowatych. Naturalny inhibitor kiełkowania nasion.
Wikipedia
przym. kumarynowy
Wiktionary
przymiotnik od: kumaryna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kumaryny
Wiktionary
rzecz. kumaryna ż.
Wiktionary
odmiana pomidora o zielonobrązowym kolorze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tych, którzy są kumaci
Wiktionary
przym. kumaty
przysł. kumato
Wiktionary
potocznie: rozumny, inteligentny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. szybko orientujący się w jakimś zagadnieniu, pojętny
Wiktionary
IPA: kũˈmatɨ, AS: kũmaty
Wiktionary
rzecz. kumatość ż.
czas. kumać ndk.
Wiktionary
(1.1) pojętny, rozumny, obeznany, bystry
Wiktionary
zimny sos do mięsa, przyrządzony z galaretki porzeczkowej z dodatkiem chrzanu; cumberland
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina historyczna w północno-zachodniej Anglii;
Wiktionary
Kumbria (ang. Cumbria) – hrabstwo ceremonialne w północno-zachodniej Anglii, w regionie North West England, położone nad Morzem Irlandzkim, przy granicy ze Szkocją. Do 31 marca 2023 pełniło funkcję hrabstwa administracyjnego (niemetropolitalnego), ze stolicą w Carlisle.
Wikipedia
przym. kumbryjski
rzecz. kumbryjski mrz.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kumbrią, dotyczący Kumbrii, pochodzący z Kumbrii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język kumbryjski;
Wiktionary
rzecz. Kumbria ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: kuma
SJP.pl
związek organiczny, węglowodór aromatyczny; izopropylobenzen
SJP.pl
Kumen, 2-fenylopropan, izopropylobenzen – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów aromatycznych zbudowany z pierścienia benzenowego połączonego z węglem 2 propanu.
Jest cieczą otrzymywaną z benzenu przez alkilowanie propenem w obecności katalizatora (np. chlorku glinu AlCl3) lub ze smoły węglowej i ropy naftowej w procesie reformingu. Po raz pierwszy został otrzymany w 1841 roku przez Charles’a Gerhardta i Auguste’a Cahours’a w wyniku destylacji kwasu kuminowego ((CH3)2CHC6H4COOH) z wapnem palonym.
Wikipedia
fitoestrogen o budowie niesteroidowej, występujący w dużej ilości w czerwonej koniczynie, nasionach słonecznika oraz kiełkach fasoli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara. przestępcza: niedopałek papierosa
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== kumet (język żmudzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
zaimek
(1.1) kiedy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈkũmɛt, AS: kũmet
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== kumet (język żmudzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
zaimek
(1.1) kiedy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== kumet (język żmudzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
zaimek
(1.1) kiedy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Kumielsk (niem. Kumilsko, 1938–1945 Morgen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Biała Piska.
Do 1954 roku siedziba gminy Kumielsk. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kumielsk. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego Wieś leży nad jeziorem Kumielskim.
Wikipedia
roślina przyprawowa; kmin rzymski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. przyprawa z nasion kminu rzymskiego
Wiktionary
Kmin rzymski, kmin, kumin, kmin egipski, kmin pluskwi (Cuminum cyminum L.) – gatunek rośliny jednorocznej, należący do rodziny selerowatych. Za jego ojczyznę uznawane są tereny w południowo-zachodniej Azji – Iran i Afganistan, czasem też kraje przyległe lub także Azja Środkowa albo Egipt. Współcześnie rośnie szeroko rozprzestrzeniony jako gatunek uprawiany, a także zdziczały w krajach basenu Morza Śródziemnego, w Azji Środkowej, w Ameryce Północnej (północny Meksyk i Teksas).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) kmin rzymski
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) przyprawa
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) nie mylić z|kminek.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) cumin
* niemiecki: (1.1) Kreuzkümmel m.
* nowogrecki: (1.1) κύμινο n.
źródła.
== kumin (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kminek
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈkũmʲĩn, AS: kũmʹĩn
Wiktionary
(1.1) kmin rzymski
Wiktionary
jedna ze sztuk walk będąca praktyczną weryfikacją technik w starciu z rzeczywistym przeciwnikiem
SJP.pl
Kumite (組手) (dosł. „spotkanie dłoni”) – walka w karate nosi nazwę kumite i jest najtrudniejszym rodzajem treningu.
Ćwiczący sztuki walki zostaje powoli, systematycznie dopuszczony do walki, dopiero po gruntownym przygotowaniu psychofizycznym. Adept musi najpierw poznać różne kombinacje kopnięć, uderzeń, bloków, ogólnych zasad skutecznej obrony i ataku. Można wyróżnić kilka rodzajów kumite:
Wikipedia
1. zdrobnienie od: kuma;
2. rodzaj płaza bezogonowego z rodziny kumakowatych; kumak
SJP.pl
1. wydawać dźwiek naśladujący kumkanie;
2. o żabie: wydawać głos
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zakumkać)
(1.1) herp. wydawać charakterystyczny dla żab lub ropuch dźwięk
Wiktionary
(1.1) Żaby kumkały nad stawem.
Wiktionary
rzecz. kumak mzw., kumka ż., kumkanie n.
wykrz. kum
Wiktionary
(1.1) rechotać
Wiktionary
1. wydawać dźwiek naśladujący kumkanie;
2. o żabie: wydawać głos
SJP.pl
1. wydawać dźwiek naśladujący kumkanie;
2. o żabie: wydawać głos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kumkać.
Wiktionary
rzecz. niekumkanie n.
czas. kumkać ndk.
Wiktionary
krzew lub niewielkie drzewo cytrusowe z rodziny rutowatych; owoc tej rośliny; kinkan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Fortunella|ref=tak., krzew lub niewielkie drzewo cytrusowe pochodzące z Chin, uprawiane w Azji i Ameryce Północnej dla owoców lub jako roślina ozdobna;
(1.2) mały, pomarańczowy, słodko-kwaśny owoc tej rośliny
Wiktionary
Kumkwat Fortunella Swingle (kant. 金橘 kam kwat – kam 'złoto', kwat 'pomarańcza') – rodzaj małego drzewa lub krzewu należący do rodziny rutowatych. Wywodzi się z Chin. Należy do niego 6 gatunków. Gatunkiem typowym jest Fortunella margarita (Loureiro) Swingle. Do Europy zostały one sprowadzone przez szkockiego zbieracza roślin Roberta Fortune'a (1813-1880). Kwiaty białe i pachnące, owoce małe, barwy pomarańczowej, pokryte cienką skórką.
Wikipedia
(1.1) Do biologicznego rodzaju kumkwatu należy sześć gatunków.
Wiktionary
IPA: ˈkũmkfat, AS: kũmkfat
Wiktionary
(1.2) kinkan
Wiktionary
rodzaj roślinożernego dinozaura ptasiomiednicznego z grupy iguanodonów; kamptozaur, brachyrofus
SJP.pl
zgrubienie od: kuma lub kumoszka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) poznań. - kum
Wiktionary
(1.1) forma żeńska kumosia; zobacz też: kum
Wiktionary
(1.1) kumoter
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poznań. - kuma
Wiktionary
(1.1) forma męska kumoś; zobacz też: kum
Wiktionary
przestarzałe:
1. ojciec chrzestny z matką chrzestną;
2. kum z żoną
SJP.pl
1. wścibska, gadatliwa kobieta;
2. matka chrzestna w stosunku do ojca chrzestnego i do rodziców dziecka lub matka dziecka w stosunku do jego rodziców chrzestnych;
3. potocznie: koleżanka, przyjaciółka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) matka chrzestna w stosunku do ojca chrzestnego i do rodziców dziecka
(1.2) matka dziecka w stosunku do rodziców chrzestnych dziecka
(1.3) kobieta gadatliwa i wścibska
(1.4) przyjaciółka lub sąsiadka
Wiktionary
rzecz. kum m., kuma ż., kumcia ż., kumoterstwo n.
przym. kumoterski
Wiktionary
(1.1-2) kuma
(1.4) kuma, kumcia, psiapióła, psiapsiółka, przyjaciółka
Wiktionary
podobny do kumoszki, gadatliwy, plotkarski
SJP.pl
przestarzałe:
1. dobry znajomy, przyjaciel; kum, kamrat, kompan, towarzysz;
2. osoba blisko związana prowadzeniem wspólnych interesów, pokrewieństwem lub przynależnością do jakiejś grupy; zausznik, stronnik, sprzymierzeniec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. dobry znajomy lub przyjaciel
(1.2) przest. ktoś z grupy związanej wspólnymi interesami, pokrewieństwem
Wiktionary
rzecz. kum m., kuma ż., kumoterki nmos., kumoterstwo n.
:: fż. kumoterka ż.
przym. kumoterski
przysł. po kumotersku
czas. skumotrzyć się
Wiktionary
(1.1) kum
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. stoczniowa: premia motywacyjna
Wiktionary
IPA: ˌkũmɔˈtɛrka, AS: kũmoterka
Wiktionary
rzecz. kumoter mos.
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) koligacyjny, oparty na układach
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący kumoterstwa
Wiktionary
rzecz. kum mos., kuma ż., kumoszka ż., kumoter mos., kumoterskość ż., kumoterstwo n.
czas. kumotrzyć ndk., skumotrzyć się dk.
przysł. po kumotersku
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kumoterskie; cecha tych, którzy są kumoterscy
Wiktionary
przym. kumoterski
przysł. kumoterskie
rzecz. kumoterstwo n., kuma ż.
Wiktionary
wzajemne popieranie się osób należących do grupy powiązanej interesami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) popieranie się członków tej samej grupy, których łączą więzy pokrewieństwa lub inne
Wiktionary
Kumoterstwo – wzajemne popieranie się ludzi związanych przynależnością do jakiejś grupy czy pokrewieństwem, zwykle dla osiągnięcia pozycji społecznej lub korzyści materialnych, nie opierające się na ocenie wartości tych osób, lecz na fakcie znajomości. Kumoterstwo jest pojęciem nieco szerszym niż nepotyzm, gdyż dotyczy nie tylko krewnych, ale znacznie częściej przyjaciół i znajomych.
Wikipedia
rzecz. kum mos., kuma ż., kumoszka ż., kumoter mos., kumoterskość ż.
czas. kumotrzyć ndk., skumotrzyć się dk.
przysł. po kumotersku
przym. kumoterski
Wiktionary
(1.1) klikowość, koteryjność, mafijność, poplecznictwo, protekcjonizm
Wiktionary
potocznie: załatwiać jakieś sprawy, wykorzystując znajomości lub powiązania rodzinne
SJP.pl
1. potocznie: sąsiad, kolega
2. ojciec chrzestny w stosunku do matki chrzestnej i do rodziców dziecka lub ojciec dziecka w stosunku do jego rodziców chrzestnych
SJP.pl
potocznie: dobry kolega; kompan, kamrat, współtowarzysz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. kolega, przyjaciel
Wiktionary
(1.1) Heniek jest dobrym kumplem.
Wiktionary
IPA: ˈkũmpɛl, AS: kũmpel
Wiktionary
rzecz. kumplostwo n., kumplowanie n., skumplowanie n., zakumplowanie n.
:: fż. kumpela ż., kumpelka ż.
czas. kumplować się ndk., skumplować się dk., zakumplować się dk.
przym. kumpelski, kumplowski
Wiktionary
(1.1) ziomek, kolega, ziomal, ziom
Wiktionary
potocznie: dobra koleżanka; kompanka, kumpelka, współtowarzyszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. dobra koleżanka
Wiktionary
(1.1) Kaśka to moja dobra kumpela.
Wiktionary
IPA: kũmˈpɛla, AS: kũmpela
Wiktionary
rzecz. kumpelka ż., kumplostwo n., kumplowanie n., skumplowanie n., zakumplowanie n.
:: fm. kumpel m.
czas. kumplować się ndk., skumplować się dk., zakumplować się dk.
przym. kumpelski, kumplowski
Wiktionary
(1.1) kompanka, kumpelka, współtowarzyszka
Wiktionary
potocznie: dobra koleżanka; kompanka, kumpela, współtowarzyszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. dobra koleżanka
Wiktionary
(1.1) Baśka to moja dobra kumpelka.
Wiktionary
IPA: kũmˈpɛlka, AS: kũmpelka
Wiktionary
rzecz. kumpela ż., kumplostwo n., kumplowanie n., skumplowanie n., zakumplowanie n.
:: fm. kumpel mos.
czas. kumplować się ndk., skumplować się dk., zakumplować się dk.
przym. kumpelski, kumplowski
Wiktionary
(1.1) kompanka, kumpela, współtowarzyszka
Wiktionary
potocznie: dotyczący kumpla i kontaktów z kumplami; kumplowski, koleżeński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) pot. dotyczący kumpla i kontaktów z kumplami
Wiktionary
IPA: kũmˈpɛlsʲci, AS: kũmpelsʹḱi
Wiktionary
rzecz. kumpel m., kumpela ż., kumpelka ż., kumplostwo n., kumplowanie n., skumplowanie n., zakumplowanie n.
czas. kumplować się ndk., skumplować się dk., zakumplować się dk.
przym. kumplowski
Wiktionary
(1.1) kumplowski, koleżeński, przyjacielski, partnerski
Wiktionary
kumplostwo;
1. przyjazne stosunki między kumplami;
2. grupa osób, których łączą przyjazne stosunki
SJP.pl
dawniej: niegotowana szynka wieprzowa; kump
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. rodzaj fast foodu; duży, pieczony ziemniak z dodatkami, specjalność kuchni tureckiej
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) fast food
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|tur|kumpir.
uwagi.
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) kumpir m.
* niderlandzki: (1.1) kumpir
* niemiecki: (1.1) Kumpir m.
* turecki: (1.1) kumpir
źródła.
== kumpir (język francuski.) ==
thumb|kumpir (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kulin. kumpir
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) fast food
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|tur|kumpir.
uwagi.
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) kumpir m.
* niderlandzki: (1.1) kumpir
* niemiecki: (1.1) Kumpir m.
* turecki: (1.1) kumpir
źródła.
== kumpir (język francuski.) ==
thumb|kumpir (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kulin. kumpir
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kumpelstwo;
1. przyjazne stosunki między kumplami;
2. grupa osób, których łączą przyjazne stosunki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. przyjazne stosunki między kumplami
Wiktionary
IPA: kũmˈplɔstfɔ, AS: kũmplostfo
Wiktionary
rzecz. kumpel m., kumpela ż., kumpelka ż., kumplowanie n., skumplowanie n., zakumplowanie n.
czas. kumplować się ndk., skumplować się dk., zakumplować się dk.
przym. kumpelski, kumplowski
Wiktionary
(1.1) koleżeństwo, przyjaźń, zażyłość
Wiktionary
potocznie: dotyczący kumpla i kontaktów z kumplami; kumpelski, koleżeński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) pot. dotyczący kumpla i kontaktów z kumplami
Wiktionary
IPA: kũmˈplɔfsʲci, AS: kũmplofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. kumpel m., kumpela ż., kumpelka ż., kumplostwo n., kumplowanie n., skumplowanie n., zakumplowanie n.
czas. kumplować się ndk., skumplować się dk., zakumplować się dk.
przym. kumpelski
Wiktionary
(1.1) koleżeński, przyjacielski, partnerski; pot. kumpelski; slang. ziomkowski
Wiktionary
ruiny starożytnej osady na północno-zachodnim wybrzeżu Morza Martwego; Qumran
SJP.pl
Kumran, Qumrān (hebr. חירבת קומראן Chirbet Kumran, arab. خربة قمران Chirbat Kumran) − ruiny starożytnej osady położonej w odległości 1 km na północny zachód od brzegu Morza Martwego, na pustyni Judzkiej, na Zachodnim Brzegu Jordanu.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kumą, dotyczący Kumy
Wiktionary
rzecz. Kuma ż.
Wiktionary
1. nagromadzenie lub połączenie się czegoś w jednym miejscu lub czasie; skupienie, spiętrzenie, komasacja;
2. koncentrowanie, sumowanie się jakichś działań, doświadczeń, wiedzy itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nagromadzenie / skupienie się czegoś w jednym miejscu; także. sumowanie działań, doświadczeń itp.
Wiktionary
Kumulacja – zjawisko fizyczne koncentrujące i ukierunkowujące falę detonacyjną w ładunku kumulacyjnym do wytworzenia strumienia kumulacyjnego jako głównego czynnika rażenia przeciwpancernego.
Po raz pierwszy efekt kumulacyjny był obserwowany w 1792 przez niemieckiego inżyniera Franza von Baadera. Wykorzystany został do celów wojskowych przez Niemców (w pociskach artyleryjskich) podczas wojny hiszpańskiej 1936–1938. W czasie II wojny światowej amunicja kumulacyjna była stosowana na szeroką skalę. Jej efekt wykorzystuje się do wybuchowego przebijania, cięcia i odkształcania różnych materiałów. W wojsku wykorzystywana do przebijania osłon pancernych i ukrytych za nimi celów.
Wikipedia
(1.1) Kumulacja rtęci w biologicznym łańcuchu wodnym jest największa w rybach.
Wiktionary
rzecz. kumulowanie n., skumulowanie n., akumulacja ż.
czas. kumulować ndk., skumulować dk.
przym. kumulacyjny, kumulatywny, akumulacyjny
przysł. kumulatywnie
Wiktionary
(1.1) akumulacja
Wiktionary
związany z kumulacją
SJP.pl
pojęcie z zakresu teorii prawdopodobieństwa i statystyki
SJP.pl
Kumulanta to pojęcie z zakresu teorii prawdopodobieństwa i statystyki.
Kumulantami \kappa _{n} rozkładu prawdopodobieństwa nazywamy wielkości spełniające własność:
Wikipedia
taki, który podlega kumulacji, daje się gromadzić i łączyć w jednym miejscu
SJP.pl
nietrwały związek organiczny, w którym atom węgla połączony jest więcej niż dwoma skumulowanymi wiązaniami podwójnymi
SJP.pl
1. gromadzić lub łączyć coś w jednym miejscu lub czasie; skupiać, spiętrzać, komasować;
2. koncentrować, sumować jakieś działania, doświadczenie, wiedzę itp.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gromadzić, zbierać elementy
czasownik zwrotny niedokonany kumulować się
(2.1) zbierać się, gromadzić się
Wiktionary
(1.1) Ta pieśń kumuluje niebezpieczeństwo zawarte w zjawiskach masowych: nietolerancję i agresję, dając w zamian jakieś bolesne ukojenie.
Wiktionary
IPA: ˌkũmuˈlɔvat͡ɕ, AS: kũmulovać
Wiktionary
rzecz. kumulacja ż., kumulowanie n.
przym. kumulacyjny
Wiktionary
(1.1) skupiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kumulować.
Wiktionary
IPA: ˌkũmulɔˈvãɲɛ, AS: kũmulovãńe
Wiktionary
rzecz. kumulacja ż.
czas. kumulować ndk., skumulować dk.
przym. kumulacyjny
Wiktionary
biała chmura kłębiasta, typowa dla ciepłej pory roku; cumulus
SJP.pl
język kumycki - język Kumyków (ludu pochodzenia tureckiego, zamieszkującego nizinne części Dagestanu)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kumykami, dotyczący Kumyków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język kumycki;
Wiktionary
rzecz. Kumyk mos., Kumyczka ż.
Wiktionary
lud zamieszkujący Dagestan
SJP.pl
Kumycy, Kumykowie – grupa etniczna zamieszkująca Kaukaz Północny, a zwłaszcza nizinną część Dagestanu. Posługują się językiem kumyckim, należącym do języków tureckich.
W XVI–XVII w. przyjęli islam sunnicki. Przed przyłączeniem do Rosji w 1867 r. tworzyli księstwo tarkowskie.
Pod koniec lat 90. ich liczebność szacowana była na 200–280 tys.
Wikipedia
przedstawicielka ludu zamieszkującego Dagestan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka ludu tureckiego zamieszkującego środkowy Dagestan;
Wiktionary
rzecz. kumycki mrz.
:: fm. Kumyk mos.
przym. kumycki
Wiktionary
przedstawiciel ludu zamieszkującego Dagestan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. przedstawiciel ludu tureckiego zamieszkującego środkowy Dagestan;
Wiktionary
rzecz. kumycki mrz.
:: fż. Kumyczka ż.
przym. kumycki
Wiktionary
fermentowany napój z mleka klaczy lub oślicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. etn. napój alkoholowy otrzymywany z mleka klaczy lub oślicy poddanego fermentacji, popularny w Azji;
Wiktionary
Kumys (z jęz. tureckiego; w Mongolii nazywany ajrag) – mleczny napój alkoholowy powstający w wyniku fermentacji alkoholowej cukru mlecznego. Kumys jest alkoholem musującym, zawiera, prócz zmniejszonej ilości cukru i produktów jego fermentacji (alkoholu) inne składniki mleka (mniej więcej w zwykłym stosunku). Kumys jest tradycyjnym napojem koczowniczych ludów centralnej Azji (kazachskich, mongolskich, kirgiskich, tatarskich, baszkirskich). Podstawą napoju jest mleko klaczy, czasem jednak przyrządza się go z mleka jaka, oślego, wielbłądziego, owczego lub krowiego.
Wikipedia
IPA: ˈkũmɨs, AS: kũmys
Wiktionary
przym. kumysowy
Wiktionary
1. zwierzę drapieżne z rodziny łasicowatych;
2. dawne narzędzie tortur, rodzaj pręgierza;
3. waluta chorwacka (1 kuna = 100 lip)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. rodzaj ssaków drapieżnych z rodziny łasicowatych (nazwa systematyczna|Martes|ref=tak.), zwyczajowo także ssak należący do tego rodzaju;
(1.2) hist. monet. waluta Chorwacji, dzieli się na sto lip;
(1.3) obręcz lub obręcze żelazne przytwierdzone łańcuchem lub powrozem do pręgierza, portalu ratusza lub kościoła, czasem przy wejściu do dworu, zamykane na szyję czasem i na ręce skazańcom;
(1.4) gwara. przestępcza: prostytutka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kuny są zwierzętami drapieżnymi.
(1.3) Za kradzież Antek dwa dni stał w kunie.
Wiktionary
IPA: ˈkũna, AS: kũna
Wiktionary
rzecz. kunowate nmos., kunica ż., kuniec m.
przym. kuni, kunowy
Wiktionary
(1.4) zob. prostytutka.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kunaszyrem, dotyczący Kunaszyru
Wiktionary
rzecz. Kunaszyr mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kuncewiczowie – szlachecki ród herbu Łabędź, wywodzący się od Jakuba Kuncewicza (XV wiek - 1523).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kunda (miasto w Estonii)
SJP.pl
w filozofii i mistyce hinduskiej: energia spoczywająca u podstawy kręgosłupa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. w filozofii i mistyce hinduskiej: energia, która spoczywa u podstawy kręgosłupa
Wiktionary
Kundalini (dewanagari कुण्डलिनी) (r.ż.) – energia, moc duchowa, opisywana jednocześnie pod postacią węża, bogini i „siły”. Kundalini łączy w sobie atrybuty wszystkich bogiń i bogów, jest ideową i praktyczną podstawą indyjskiej tantry (tantryzmu) oraz hathajogi. Ideał kundalini łączy ze sobą jogę, tantryzm oraz wszelkie indyjskie kulty bogini – Śakti, Dewi.
Wikipedia
(1.1) W zaawansowanych stanach jogi medytacyjnej praktykujący doświadczają czasami wznoszenia się energii kundalini w górę kręgosłupa.
(1.1) Gdy przy pomocy praktyk jogi obudzi się kundalini, wznosi się ona przez szuszumnę do góry, budząc poszczególne czakra.
Wiktionary
pies, mieszaniec rasowy, najczęściej wiejski pies podwórzowy; kundys
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pies niezaliczany do żadnej z ras psów
(1.2) pot. pogard. każdy pies (najczęściej zachowujący się niewłaściwie) niezależnie od jego pochodzenia
Wiktionary
Pies nierasowy – pies, który nie jest zaliczany do żadnej z ras psów. Potocznie określany również jako „mieszaniec”, „wielorasowiec” lub „kundel”.
Wikipedia
(1.2) Zabierz pan tego kundla! Kto to widział żeby pies siedział na krześle!
Wiktionary
IPA: ˈkũndɛl, AS: kũndel
Wiktionary
rzecz. kundlizm mrz.
:: zdrobn. kundelek mzw.
czas. skundlić dk.
ims. skundlony
Wiktionary
(1.1) pies nierasowy, mieszaniec
Wiktionary
mały kundel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: kundel
Wiktionary
IPA: kũnˈdɛlɛk, AS: kũndelek
Wiktionary
rzecz. kundel m., kundlizm m.
czas. skundlić
ims. skundlony
Wiktionary
nierasowa suczka; samica kundla
SJP.pl
rzadko:
1. gorszyć, psuć, demoralizować;
2. kundlić się - stawać się kundlem, tracić cechy rasy
SJP.pl
pogardliwie o kłóceniu się (użeraniu się jak kundle)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) o godnej pogardy postawie człowieka lub zbiorowości, będącej przeciwieństwem szlachetności, autentyczności, bezinteresowności
Wiktionary
(1.1) Ale część żyje i żyją ci, co są z ich ducha, z tego ducha genialnej, twardej improwizacji polskiej mimo wszystko, za którą nie nadąża organizacja przeżerana przez kundlizm.
Wiktionary
IPA: ˈkũndlʲism̥, AS: kũndlʹism̦
Wiktionary
rzecz. kundel m., kundelek mzw.
czas. skundlić
ims. skundlony
Wiktionary
podobny do kundla
SJP.pl
dawniej: kupujący w sklepie; klient kupca lub rzemieślnika
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kunduzem, dotyczący Kunduzu
Wiktionary
rzecz. Kunduz mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w północno-wschodniej części Afganistanu;
(1.2) geogr. adm. jednostka administracyjna w Afganistanie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Poeta urodził się w Kunduzie w 1900 roku.
(1.2) Obszar Kunduzu zamieszkują również Hazarowie.
Wiktionary
przym. kunduski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Kresy. prowincjonalizm natura
Wiktionary
pies, mieszaniec rasowy, najczęściej wiejski pies podwórzowy; kundel
SJP.pl
podobny do kundysa
SJP.pl
zdrobnienie od: Kunegunda (imię żeńskie); Końdzia
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kundzi lub z nią związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Kunegunda – imię żeńskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słów kuni „(ktoś) ze szlachetnego rodu” oraz gund „walka”, można określić jego pierwotne znaczenie jako „walcząca dla swojego rodu”. Jego zdrobnieniem powstałym na gruncie węgierskim jest Kinga, stąd polskie Kinga.
Wikipedia
(1.1) O księżniczce Kunegundzie z chojnickiego zamku opowiedział nam przewodnik.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Kundzia ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kunegundy lub z nią związany
SJP.pl
rzeka w Angoli
SJP.pl
Wikipedia
chińska sztuka walki bez broni, oparta na sztuce obronnej; boks chiński
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. popularny (aczkolwiek błędny) termin określający chińskie sztuki walki (termin poprawny: wushu)
Wiktionary
Kung-fu (z jęz. chiń. 功夫, Gōngfu) – w języku chińskim oznacza osiągnięcie wysokiego poziomu umiejętności w jakiejś dziedzinie. Natomiast zbiorowym określeniem wszystkich odmian chińskiej sztuki walki jest wushu. Za pośrednictwem środków masowego przekazu doszło do pewnego zniekształcenia, polegającego na odejściu od pierwowzoru językowego i upowszechnienia w większości krajów świata zwrotu kung fu właśnie na oznaczenie chińskich sztuk walki. Nie wiadomo, kto pierwszy określił chińskie sztuki walki jako kung fu; takie jednak określenie przyjęło się w większości krajów i stało się normą językową, także w Polsce.
Wikipedia
(1.1) Mirek poznał swojego trenera kung-fu, uczęszczając do zawodówki we Wrocławiu.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w Kraju Permskim, siedziba administracyjna rejonu kungurskiego;
Wiktionary
Kungur (ros. Кунгур) – miasto w Rosji, w Kraju Permskim, siedziba administracyjna rejonu kungurskiego. Ma status okręgu miejskiego. Leży na południowym wschodzie Kraju Permskiego, na środkowym Przeduralu, 90 km na południowy wschód od Permu. Oficjalnie założone w 1663 roku, od 1970 roku weszło na listę historycznych miejscowości Rosji. Zyskało popularność dzięki unikalnej jaskini lodowej. Liczba ludności w 2021 roku wynosiła 64 259, a powierzchnia 68,7 km².
Wikipedia
przym. kungurski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z Kungurem, dotyczący Kunguru
(1.2) związany z kungurem, dotyczący kunguru
Wiktionary
rzecz. Kungur mrz., kungur mrz.
Wiktionary
związany z kuną, pochodzący od kuny (np. kunie futro, kunia sierść, kuni jadłospis)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kuną, dotyczący kuny
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do kuny, będący jej własnością
Wiktionary
(1.1) Mężczyźni zawsze mieli nakryte głowy – w domu aksamitną jarmułką, na którą na dworze nakładano kapelusz, w zimie kunią czapkę.
Wiktionary
IPA: ˈkũɲi, AS: kũńi
Wiktionary
rzecz. kuna, kunica, kuniec
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kuna, kunica, kuniec
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etymn|pol|kuna.
uwagi.
tłumaczenia.
* słowacki: (1.1) kuní
źródła.
== kuni (język estoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
przyimek
(1.1) (aż) do
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
miedzionikiel aluminiowy
SJP.pl
1. dawne narzędzie kary w postaci żelaznej obręczy przytwierdzonej do słupa; kuna;
2. opłata, którą składano dawniej na Rusi za dziewczynę wychodzącą za mąż do innej wsi
SJP.pl
Kunica (niem. Sauenwerder) – kolonia w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Bierzwnik. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego. W roku 2007 kolonia liczyła 9 mieszkańców. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Breń.
Wikipedia
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. dzielnica Żar
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kunice, Kunice Żarskie
SJP.pl
Wikipedia
czasownik
(1.1) gw-pl|Kresy. postępować z kimś niegrzecznie
Wiktionary
(1.1) — Oto frajla (panna) — mówi jeden z tych ulicznych rycerzy, — poszlagowała ludzi, a teraz myśli, że będziemy z nią kunirować…
— Feca jedna! — dodaje drugi, szarpiąc odzież Kaśki.
Wiktionary
Kuniewo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Gozdowo. Ma status sołectwa.
Prywatna wieś duchowna Koniewo położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sierpeckim województwa płockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Przez miejscowość przepływa Wierzbica, rzeka dorzecza Wisły, dopływ Skrwy.
Wikipedia
średniowieczny książę litewski
SJP.pl
Kunigas (czasem w formie kuniggas) – określenie używane dawniej w języku polskim na oznaczenie księcia lub innego możnowładcy panującego w średniowiecznej Litwie i przedkrzyżackich Prusach. Kunigasami nazywano również przywódców grodów pruskich odpowiedzialnych za bezpieczeństwo i obronę ich mieszkańców (zwani byli oni też „królikami” lub z gockiego „rikjami”).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Stroigła, kuningamia (Cunninghamia) – rodzaj drzew klasyfikowany, zwłaszcza w dawniejszych systemach, do cypryśnikowatych, współcześnie włączany do cyprysowatych jako klad bazalny tej rodziny. Rodzaj obejmuje dwa gatunki występujące w południowo-wschodniej części Chin, w północnym Wietnamie oraz na wyspie Tajwan. Rosną tam w lasach. Nazwa naukowa upamiętnia Jamesa Cunninhama (zm. ok. 1709) – lekarza Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej w Chinach, który w 1702 nabył rośliny tego rodzaju do swego ogrodu i wysłał do Anglii, gdzie zostały opisane.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Kuniów (niem. Kuhnau) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim, w gminie Kluczbork.
Miejscowość położona jest około 40 km na północ od Opola. Od północy graniczy z Kluczborkiem.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kuniów, po jej zniesieniu w gromadzie Kluczbork.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na północnym zachodzie europejskiej Rosji, prawy dopływ Łowaci;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) war. Kunia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kunka (ukr. Кунка) – wieś na Ukrainie, w obwodzie winnickim, w rejonie hajsyńskim, na wschodnim Podolu.
W czasach I Rzeczypospolitej wieś leżała w województwie bracławskim w prowincji małopolskiej Korony Królestwa Polskiego. W 1789 była prywatną wsią należącą do Bogdana Mikołaja Ostrowskiego. Odpadła od Polski w wyniku II rozbioru. Pod zaborami należała do Drzewieckich i Rzepeckich.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
inaczej zwlekanie
SJP.pl
ktoś rozmyślnie przeciągający coś, zwlekający z czymś, ociągający się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. ktoś powolny w działaniu, zwlekający z czymś, ociągający się
Wiktionary
(1.1) Jasiek, ty kunktatorze, kiedy wreszcie mi się oświadczysz?
Wiktionary
IPA: kũŋkˈtatɔr, AS: kũŋktator
Wiktionary
rzecz. kunktatorstwo n.
:: fż. kunktatorka ż.
przym. kunktatorski
Wiktionary
kobieta rozmyślnie przeciągająca coś, zwlekająca z czymś, ociągająca się
SJP.pl
przeciągający coś, zwlekający z czymś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. postępujący jak kunktator: wyczekujący, odwlekający działanie
Wiktionary
rzecz. kunktator mos., kunktatorka ż., kunktatorstwo n.
Wiktionary
umyślne zwlekanie z czymś, przeciąganie czegoś, powolność w działaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) psych. świadome zwlekanie ze zrobieniem czegoś, co nie jest przyjemne
Wiktionary
IPA: ˌkũŋktaˈtɔrstfɔ, AS: kũŋktatorstfo
Wiktionary
rzecz. kunktator m., kunktatorka ż.
przym. kunktatorski
Wiktionary
(1.1) odwlekanie, zwlekanie
Wiktionary
dawniej: opóźniać coś, celowo z czymś zwlekać; kunktować
SJP.pl
dawniej: opóźniać coś, celowo z czymś zwlekać; kunktatorzyć
SJP.pl
góry w Chinach
SJP.pl
Kunlun (chiń. upr. 昆仑山; chiń. trad. 崑崙山; pinyin Kūnlún Shān) – łańcuch górski w zachodnich Chinach, na północnym skraju Wyżyny Tybetańskiej, łączący Karakorum na zachodzie i Ałtyn-Tag na wschodzie. Rozciąga się na długości ok. 2500 km. Najwyższym szczytem Kunlunu jest Liushi Shan o wysokości 7167 m n.p.m., wznoszący się w zachodniej części tego pasma.
Wikipedia
miasto w Chinach
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Warszawa. pogard. milicjantka zajmująca się walką z nierządem
Wiktionary
ssak drapieżny z rodziny psowatych przypominający kształtem szopa pracza; junot, jenot, junat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Nyctereutes procyonoides|ref=tak., gatunek drapieżnego ssaka rodziny psowatych;
(1.2) zool. osobnik drapieżnika z gatunku kunopsów (1.1)
Wiktionary
(1.1) Jenot azjatycki nazywany też bywa kunopsem albo szopem usuryjskim.
Wiktionary
(1.1) jenot, jenot azjatycki, szop usuryjski, lis japoński
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. jezioro w Polsce;
3. nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Kunów – miasto w Polsce położone w województwie świętokrzyskim, w powiecie ostrowieckim, nad rzeką Kamienną. Jest siedzibą miejsko-wiejskiej gminy Kunów. Prawa miejskie w latach 1365–1502, 1535–1867 i ponownie od 1990.
Był miastem i siedzibą klucza dóbr biskupstwa krakowskiego w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa kieleckiego.
Według danych z 1 stycznia 2018 Kunów liczył 2970 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈkũnuf, AS: kũnuf
Wiktionary
przym. kunowski
Wiktionary
o cechach kunowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Mustelidae|G. Fischer|ref=tak., rodzina ssaków z rzędu drapieżnych
Wiktionary
(1.1) Niektóre kunowate są trzymane jako zwierzęta domowe.
Wiktionary
rzecz. kuna ż.
Wiktionary
(1.1) łasicowate
Wiktionary
o cechach kunowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
mieszkaniec Kunowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kunowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Kunowice (niem. Kunersdorf), d. Kunowsko – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie słubickim, w gminie Słubice.
W przyszłości planowane jest połączenie ze Słubicami. Obecnie jest to jedna aglomeracja, ponieważ sieć wodociągowa i kanalizacyjna jest połączona. Także autobusowa komunikacja miejska w Słubicach obejmuje swoim zasięgiem Kunowice. Leży na skraju Puszczy Rzepińskiej. Znajduje się tu przystanek kolejowy Kunowice.
Wikipedia
przymiotnik od: Kunowice
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kunów
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj drapieżnego ssaka z rodziny wiwerowatych
SJP.pl
Wikipedia
artyzm, mistrzostwo, doskonałość, perfekcja, sztuka, umiejętność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) doprowadzona do perfekcji umiejętność wykonywania czegoś lub posługiwania się czymś
(1.2) rzemiosło artystyczne wymagające kunsztu (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
przym. kunsztowny
Wiktionary
dawniej:
1. mistrz, artysta;
2. kuglarz, sztukmistrz
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: kunsztownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: kunsztowny
SJP.pl
wykonany starannie, umiejętnie, z artyzmem; misterny, artystyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wytwornie ozdobiony, wykonany misternie, po mistrzowsku
Wiktionary
IPA: kũw̃ˈʃtɔvnɨ, AS: kũũ̯štovny
Wiktionary
rzecz. kunszt m., kunsztowność ż., kunsztownik m.
czas. kunsztować ndk.
przym. kunsztowy
przysł. kunsztownie
Wiktionary
(1.1) finezyjny, misterny, mistrzowski, wyrafinowany
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: kunc] nazwisko
SJP.pl
kunżut, łogowa wschodnia, sezam indyjski, sezam wschodni - jednoroczna roślina oleista o rozgałęzionej łodydze, uprawiana na obszarach tropikalnych i subtropikalnych dla nasion służących do wyrobu oleju sezamowego, chałwy itp.
SJP.pl
Sezam indyjski (Sesamum indicum L.), znany także jako sezam wschodni, kunżut, łogowa wschodnia – gatunek jednorocznej rośliny oleistej z rodziny połapkowatych (Pedaliaceae), (sezamowatych). Występuje tylko w uprawie.
Wikipedia
gatunek ssaka z rodziny kangurowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Setonix|ref=tak., monotypowy rodzaj zwierząt z rodziny kangurowatych;
(1.2) zool. zwierzę, torbacz z gatunku kuoka krótkoogonowa, nazwa systematyczna|Setonix brachyurus|ref=tak.
Wiktionary
Kuoka krótkoogonowa (Setonix brachyurus) – gatunek ssaka z podrodziny kangurów (Macropodinae) w obrębie rodziny kangurowatych (Macropodidae).
Wikipedia
chińska partia polityczna założona w 1912 roku przez Sun Yat-sena; jej rządy na Tajwanie uczyniły z wyspy jeden z najszybciej rozwijających się krajów świata
SJP.pl
Kuomintang (KMT) lub Guomindang (GMD) (chiń. upr. 中国国民党; chiń. trad. 中國國民黨; dosł. „Narodowa Partia Chin”) – partia utworzona w Chinach w 1912 przez Sun Jat-sena i oddana w sprawowanie przez Song Jiaorena. Partia rządząca w Republice Chińskiej w latach 1928–2000 i 2008–2016. Pierwotnie reprezentowała tzw. chiński socjalizm, lecz z czasem przeszła na pozycje prawicowe.
Wikipedia
Kuopio – miasto i gmina w środkowej Finlandii, w regionie Sawonia Północna, nad jeziorem Kallavesi. Powierzchnia gminy wynosi 1 728,53 km², z czego 604,51 km² stanowi woda. Zamieszkana przez 122 594 osoby (31 grudnia 2022). Miasto i okolice są nazywane Błękitną Perłą Pojezierza Fińskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Dobrzeń Wielki;
Wiktionary
Kup (dodatkowa nazwa w j. niem. Kupp) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Dobrzeń Wielki. W latach 1945–1954 siedziba gminy Kup.
Wikipedia
(1.1) Czerwonoarmiści wymordowali w Kupie pensjonariuszy domu starców.
Wiktionary
rzecz. kupianin mos., kupianka ż.
przym. kupski
Wiktionary
1. stos, sterta;
2. gromada, tłum, stado;
3. potocznie: wielka ilość, mnóstwo;
4. potocznie: ekskrementy, odchody, kał, fekalia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. eufem. kał, stolec, odchody
(1.2) pot. dużo czegoś lub kogoś, masa
(1.3) pot. stos, sterta
(1.4) pot. przen. niepomyślny wynik, niepowodzenie, fiasko
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Oj, muszę zrobić kupę.
(1.2) Na koncercie była cała kupa ludzi.
(1.3) Jasiu, układaj ubrania w szafie, a nie rzucaj ich tak na kupę.
Wiktionary
IPA: ˈkupa, AS: kupa
Wiktionary
rzecz. kopa ż., kupkanie n., wykupkanie n., nakupkanie n.
:: zdrobn. kupka ż., kupeczka ż.
:: zgrub. kupsko n.
czas. żart. kupkać ndk., wykupkać dk., nakupkać dk.
Wiktionary
(1.1) stolec, kał, odchody; wulg. gówno
(1.2) mnóstwo, masa
(1.3) stos, sterta
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
bimetal utworzony z warstw aluminium i jednej lub dwóch warstw miedzi nawalcowanych na gorąco; cupal
SJP.pl
Kupal, cupal – bimetal z warstwy glinu i jednej lub dwu warstw miedzi nawalcowanych na gorąco (stąd nazwa: cuprum + aluminium). Wykorzystywany do budowy torów przewodowych wysokiej częstotliwości, radiatorów oraz na złącza przy łączeniu przewodów elektrycznych z tych metali (w celu wyeliminowania korozji elektrochemicznej).W niektórych przypadkach możliwe jest zastąpienie kupalem elementów miedzianych, co pozwala ograniczyć koszty i wagę zastąpionych elementów.
Wikipedia
roślina o właściwościach leczniczych i trujących, w Polsce chroniona; arnika, pomornik
SJP.pl
uroczystość ludowa obchodzona w wigilię dnia św. Jana Chrzciciela, w nocy z 23 na 24 czerwca, z licznymi obrzędami i zabawami, nawiązująca do obrzędowości pogańskiej związanej z letnim przesileniem słońca; kupała (Kupała), Kupalnocka, kupałnocka (Kupałnocka), noc świętojańska (Noc Świętojańska)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg-pl|Kurpie, Warmia, Mazury, Podlasie. Noc Świętojańska
Wiktionary
(1.1) […] ale kto wie, czy nie jest po prostu opisem jakiegoś smutnego wypadku, który się gdzieś wydarzył, może przed kilku wiekami, przy obchodzie Kupalnocki.
(1.1) Te sześć wierszy śpiewają także u Kurpiów w czasie Kupalnocki czyli Sobótki.
(1.1) Lud np. mazowiecki i podlaski, nad Narwią i Bugiem zamieszkały, obrzęd ten znał tylko pod mianem Kupalnocki.
Wiktionary
związany z kupałą, ludowym świętem letniego przesilenia; świętojański
SJP.pl
mieszanie różnych rodzajów wina w celu otrzymania mieszanki o pożądanych walorach smakowych i jakościowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) enol. mieszanie różnych rodzajów wina w celu otrzymania napoju o pożądanych właściwościach
Wiktionary
Kupażowanie – mieszanie różnych stylów, bądź roczników wina, piwa lub whisky w celu uzyskania odpowiednich parametrów:
Możliwe jest dodanie barwników i aromatów.
Wikipedia
(1.1) To pyszne wino jest efektem domowego kupażu: zmieszaliśmy trunek francuski z algierskim.
Wiktionary
IPA: ˈkupaʃ, AS: kupaš
Wiktionary
rzecz. kupażowanie n.
czas. kupażować
Wiktionary
mieszać napoje o różnych właściwościach
SJP.pl
uroczystość ludowa obchodzona w wigilię dnia św. Jana Chrzciciela, w nocy z 23 na 24 czerwca, z licznymi obrzędami i zabawami, nawiązująca do obrzędowości pogańskiej związanej z letnim przesileniem słońca; Kupała, kupalnocka (Kupalnocka), kupałnocka (Kupałnocka), noc świętojańska (Noc Świętojańska)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. Noc Kupały (Noc Świętojańska u Słowian wschodnich);
(1.2) Noc Świętojańska
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński, nazwa własna
(2.1) rzekome słowiańskie bóstwo urodzaju i płodności czczone podczas Nocy Świętojańskiej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1-2)
:: rzecz. kupalnik m., kupalność ż.
:: przym. kupalny
Wiktionary
uroczystość ludowa obchodzona w wigilię dnia św. Jana Chrzciciela, w nocy z 23 na 24 czerwca, z licznymi obrzędami i zabawami, nawiązująca do obrzędowości pogańskiej związanej z letnim przesileniem słońca; kupała (Kupała), kupalnocka (Kupalnocka), Kupałnocka, noc świętojańska (Noc Świętojańska)
SJP.pl
zdrobnienie od: kupa
SJP.pl
dawniej:
1. żona kupca;
2. kobieta trudniąca się handlem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. kobieta, która trudni się handlem
(1.2) przest. żona kupca
Wiktionary
rzecz. kupiec mos./mrz.
Wiktionary
dawniej: córka kupca
SJP.pl
handlować rzeczami niemoralnymi (np. stręczycielstwo) lub zakazanymi
SJP.pl
handlować rzeczami niemoralnymi (np. stręczycielstwo) lub zakazanymi
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. odczasownikowy od|kupczyć.
Wiktionary
IPA: kupˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: kupčẽńe
Wiktionary
czas. kupczyć ndk.
rzecz. kupiectwo n., kupiec m., kupczyk
Wiktionary
handlować rzeczami niemoralnymi (np. stręczycielstwo) lub zakazanymi
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) pejor. handlować tym, czym nie należy handlować i co nie powinno być źródłem zysków materialnych
(1.2) przest. handlować w ogóle
Wiktionary
(1.1) Ja też chciałbym mieć tę wiadomość z czystej, ludzkiej ciekawości i nie chcę tymi informacjami kupczyć.
Wiktionary
IPA: ˈkupt͡ʃɨt͡ɕ, AS: kupčyć
Wiktionary
rzecz. kupiectwo n., kupiec m., kupczyni ż., kupczenie n., kupus
Wiktionary
drobny kupiec, lub pomocnik kupiecki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) drobny kupiec
Wiktionary
rzecz. kupczenie n., kupiectwo n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. stos, sterta;
2. gromada, tłum, stado;
3. potocznie: wielka ilość, mnóstwo;
4. potocznie: ekskrementy, odchody, kał, fekalia
SJP.pl
zdrobnienie od: kupka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kupa
Wiktionary
IPA: kuˈpɛt͡ʃka, AS: kupečka
Wiktionary
rzecz. kupsko n., kupa ż., kupka ż.
Wiktionary
piec metalurgiczny służący do topienia ołowiu
SJP.pl
metoda izolowania metali szlachetnych ze stopu ołowiu
SJP.pl
Kupelacja – proces pirometalurgiczny, odmiana prażenia polegająca na ogrzewaniu minerałów, rud, koncentratów lub stopów zawierających metale szlachetne (złoto, platyna, srebro) celem ich wyodrębnienia lub oczyszczenia.
W wyniku kupelacji otrzymuje się niewielkie ilości metali szlachetnych. Proces ten umożliwia uzyskanie metali szlachetnych w czystej postaci z rud zawierających takie pierwiastki metaliczne jak np.: miedź, ołów, cynk, arsen, antymon czy bizmut. W kupelacji wykorzystuje się właściwości chemiczne metali szlachetnych, które nie utleniają się i nie tworzą związków chemicznych w warunkach procesu. Metale nieszlachetne ulegają utlenieniu, tworząc żużle i inne związki chemiczne.
Wikipedia
związany z kupelacją
SJP.pl
tygielek służący do przygotowywania metali szlachetnych do analizy kupelacyjnej
SJP.pl
wyodrębniać metale szlachetne ze stopów w specjalnym piecu metalurgicznym
SJP.pl
przymiotnik od: kupela
SJP.pl
1. tyłek, zadek
2. u ptaków: miejsce wyrastania piór ogonowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. ornit. tylna część tułowia u ptaków
(1.2) przen. pot. tyłek
(1.3) przen. pot. mot. tylna część pojazdu
Wiktionary
Kuper – u ptaków obszar znajdujący się pomiędzy grzbietem a pokrywami nadogonowymi (na wierzchu ciała). Na kuprze znajduje się gruczoł kuprowy.
Wikipedia
IPA: ˈkupɛr, AS: kuper
Wiktionary
rzecz. kuprówka ż.
:: zdrobn. kuperek m.
przym. kuprowy
Wiktionary
zdrobnienie od: kuper
SJP.pl
dawniej: miedzioryt, rycina; kopersztych
SJP.pl
arsenek niklu, miedzianoczerwony minerał o metalicznym połysku; nikielin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. towar przeznaczony do sprzedaży
Wiktionary
IPA: ˈkupʲja, AS: kupʹi ̯a
Wiktionary
1. nabyć coś za pieniądze, zakupić;
2. pozyskać, ująć, zjednać kogoś;
3. potocznie: dać się oszukać albo zaakceptować coś;
4. w grze w karty: dobrać kartę lub karty
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. kupować)
(1.1) zob. kupować.
czasownik przechodni niedokonany
(2.1) przest. skupiać; gromadzić, łączyć w kupy
czasownik zwrotny kupić się
(3.1) przest. skupiać się; gromadzić się
Wiktionary
(1.1) Zbiegł do pobliskiego sklepu, by kupić mleko i płatki owsiane.
(1.1) Znalazł kawałek białego papieru, otworzył dopiero co kupione kredki i zaczął wpatrywać się w twarz dziewczynki.
Wiktionary
IPA: ˈkupʲit͡ɕ, AS: kupʹić
Wiktionary
(1.1) rzecz. zakup m., zakupy nmos., kupiec m., kupno n., kupowanie n., kupienie n., odkupienie n.
(1.1) przym. kupny
(1.1) czas. wykupić
(2.1-3.1) czas. skupić dk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Poznań|dostać kupić.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
motyw dekoracyjny, postać nagiego chłopczyka ze skrzydłami; kupidyn, amorek
SJP.pl
Kupidyn (także Kupido, Amor, łac. Cupido ‘pragnienie’, ‘pożądanie’, Amor ‘miłość’, gr. Ἔρως Érōs) – w mitologii rzymskiej bóg i uosobienie miłości.
Uchodził za syna bogini Wenus (Wenery) i boga Marsa.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
motyw dekoracyjny, postać nagiego chłopczyka ze skrzydłami; kupido, amorek
SJP.pl
Kupidyn (także Kupido, Amor, łac. Cupido ‘pragnienie’, ‘pożądanie’, Amor ‘miłość’, gr. Ἔρως Érōs) – w mitologii rzymskiej bóg i uosobienie miłości.
Uchodził za syna bogini Wenus (Wenery) i boga Marsa.
Wikipedia
mały kupidyn; amorek, putto
SJP.pl
Kupidynek (Catananche L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych (Asteraceae). Obejmuje co najmniej 5 gatunków występujących w basenie Morza Śródziemnego, z czego dwa gatunki w południowej Europie. Rosną w miejscach suchych i słonecznych. Zawierają sok mleczny. Kupidynek błękitny (C. caerulea) jest popularną rośliną ogrodową sadzoną zarówno w formie typowej z kwiatami lawendowo-niebieskimi, jak i w odmianach białokwiatowych i dwubarwnych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. cena
Wiktionary
Kupidło – dawny folwark. Tereny, na których był położony, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Opsa.
Wikipedia
IPA: kuˈpʲidwɔ, AS: kupʹidu̯o
Wiktionary
1. osoba kupująca coś; nabywca;
2. osoba zajmująca się handlem; handlarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto coś kupuje
(1.2) ktoś, kto trudni się handlem, właściciel sklepu, przedsiębiorstwa handlowego
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. karc. rodzaj gry w karty
Wiktionary
Kupiec – osoba prowadząca we własnym imieniu przedsiębiorstwo handlowe.
W średniowieczu kupcy wraz z innymi rzemieślnikami tworzyli mieszczaństwo, w tym samym czasie zrzeszali się również w organizacjach zwanych cechami. Kupcy zobowiązani byli do stosowania się do przymusu drogowego, a w określonych przez króla miastach do prawa składu.
Wikipedia
IPA: ˈkupʲjɛt͡s, AS: kupʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. kupno n., kupcowa ż., kupiectwo n., kupczenie n., kupienie n., kupowanie n., odkup m., odkupienie n., odkupiciel m., przekupa ż., przekupka ż., przekupień m., przekupność ż., przekupstwo n., przekupywanie n., wykup m., wykupywanie n., zakup n., zakupy nmos.
czas. kupować ndk., kupić dk., kupczyć ndk., dokupywać ndk., dokupić dk., nakupywać ndk., nakupić dk., odkupywać ndk., odkupić dk., podkupywać ndk., podkupić dk., przekupywać ndk., przekupić dk., wkupywać się ndk., wkupić się dk., wykupywać ndk., wykupić dk., zakupywać ndk., zakupić dk.
przym. kupiecki, kupiony, dokupiony, odkupiony, podkupiony, przekupiony, przekupny, wykupiony, zakupiony, kupny
Wiktionary
(1.1) nabywca
(1.2) biznesmen, handlarz, przedsiębiorca handlowy
Wiktionary
przymiotnik od: kupiec
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kupiectwa i/lub kupca
Wiktionary
rzecz. kupiectwo n., kupiec m., kupowanie n.
czas. kupować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zajęcie osoby prowadzącej działalność handlową
(1.2) ogół kupców
Wiktionary
Kupiec – osoba prowadząca we własnym imieniu przedsiębiorstwo handlowe.
W średniowieczu kupcy wraz z innymi rzemieślnikami tworzyli mieszczaństwo, w tym samym czasie zrzeszali się również w organizacjach zwanych cechami. Kupcy zobowiązani byli do stosowania się do przymusu drogowego, a w określonych przez króla miastach do prawa składu.
Wikipedia
(1.1) Zepchnięci przez najeźdźców w nieurodzajne, pozbawione nawet drzew górskie wąwozy, nie mogli żyć z ziemi, zarabiać na życie kupiectwem czy rzemiosłem.
(1.2) Rurykowicze, przenoszący się dawniej z jednej dzielnicy do drugiej, "awansujący" z biedniejszej na bogatszą, ustabilizowali się, ale jednocześnie uzależnili od lokalnych grup możnowładztwa (bojarów) i kupiectwa.
Wiktionary
rzecz. kupiec mos., kupczyk mos., kupcowa ż., kupczenie n.
czas. kupczyć ndk.
przym. kupiecki
Wiktionary
(1.1) handel
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kupić.
Wiktionary
IPA: kuˈpʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: kupʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. kupić dk., kupować ndk.
rzecz. kupno, kupiec, kupowanie
przym. kupny
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. nabyć coś za pieniądze, zakupić;
2. pozyskać, ująć, zjednać kogoś;
3. potocznie: dać się oszukać albo zaakceptować coś;
4. w grze w karty: dobrać kartę lub karty
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej: wycięcie pewnych fragmentów utworów muzycznych lub filmu
SJP.pl
zdrobnienie od: kupa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kupa
(1.2) mała kupa
(1.3) kał dziecka
Wiktionary
Nazwisko Kupka nosiło kilka osób:
Inne:
Wikipedia
(1.2) Dziecko układało pieniądze w kupki według nominałów.
(1.3) Jacuś zrobił dziś drugą kupkę w pieluchę.
Wiktionary
IPA: ˈkupka, AS: kupka
Wiktionary
rzecz. kupa ż., kupkanie n., wykupkanie n.
:: zdrobn. kupeczka ż.
czas. kupkać ndk., wykupkać dk.
Wiktionary
(1.1) kupeczka
(1.2) stosik
Wiktionary
potocznie: oddawać kał; defekować, załatwiać się, wypróżniać się
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pukać
(1.2) infant. pot. posp. fizj. wypróżniać się
Wiktionary
rzecz. kupsko n., kupa ż., kupka ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|klupkać., gw-pl|Górny Śląsk|klupać.
Wiktionary
roślina z rodziny traw, występująca na łąkach i polanach leśnych; rżniączka
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kupka
SJP.pl
godło górnicze w kształcie młota i kilofa skrzyżowanych ze sobą
SJP.pl
zdrobnienie od: kuplet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kuplet
Wiktionary
(1.1) To nie kuplet, lecz tylko mały kuplecik.
Wiktionary
rzecz. kuplet m.
Wiktionary
wykonawca lub twórca kupletów, satyrycznych piosenek ze zwrotkami i refrenem
SJP.pl
człowiek czerpiący zyski z cudzego nierządu; alfons, rajfur, sutener
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. stręczyciel, sutener
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: fż. kuplerka ż.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|niem|Kuppler.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== kupler (język serbsko-chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|kǔpler.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) alfons, sutener
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈkuplɛr, AS: kupler
Wiktionary
rzecz.
:: fż. kuplerka ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: fż. kuplerka ż.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|niem|Kuppler.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== kupler (język serbsko-chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|kǔpler.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) alfons, sutener
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kobieta czerpiąca korzyści z cudzego nierządu i ułatwiająca jego prowadzenie; burdelmama
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. stręczycielka, sutenerka
Wiktionary
rzecz. kupler mos.
Wiktionary
stręczycielstwo
SJP.pl
Wikipedia
1. zwrotka dowolnej, satyrycznej piosenki o aktualnej treści, zakończona zwykle refrenem;
2. element formy ronda występujący między kolejnymi powrotami refrenu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. zwrotka satyrycznej piosenki o aktualnej treści
(1.2) muz. część ronda między kolejnymi wystąpieniami refrenu
Wiktionary
Kuplet (fr. couplet) – dwuwiersz o charakterze pieśniowo-tanecznym występujący we francuskiej poezji średniowiecznej, a współcześnie w twórczości ludowej.
Kupletem nazywa się też kabaretową piosenkę satyryczną, podejmującą aktualne tematy obyczajowe lub społeczno-polityczne.
Kuplet to część ronda muzycznego rozdzielająca dwa sąsiadujące ze sobą refreny.
Wikipedia
(1.1) Codziennie raczył mnie swoimi zabawnymi kupletami.
Wiktionary
IPA: ˈkuplɛt, AS: kuplet
Wiktionary
rzecz. kuplecik mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zakup, nabycie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nabywanie czegoś
Wiktionary
Kupno, zakup (czynność) – nabycie dóbr lub praw drogą (pisemnej, bądź ustnej) umowy sprzedaży bądź innej umowy o równoważnym skutku np. umowy datio in solutum (świadczenia w miejsce wykonania).
Wikipedia
IPA: ˈkupnɔ, AS: kupno
Wiktionary
rzecz. kupiec m., kupczyni ż., kupowanie n., kupienie n.
czas. kupować ndk., kupić dk.
przym. kupny
Wiktionary
(1.1) zakup
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zob. zakupoholik.
Wiktionary
(1.1) Kupnoholik traci kontrolę nad swoimi zakupami, często kupuje rzeczy zupełnie niepotrzebne.
Wiktionary
rzecz. kupnoholizm m.
:: fż. kupnoholiczka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. zakupoholizm.
Wiktionary
(1.1) Kupnoholizm to zjawisko w Polsce nowe, więc nie ma jeszcze specjalistycznych programów terapeutycznych – wyjaśnia dr Woronowicz. – Można próbować korzystać z prywatnych poradni psychologicznych (…).
Wiktionary
rzecz. kupnoholik mos., kupnoholiczka ż.
Wiktionary
(1.1) oniomania, shopoholizm, szopoholizm, zakupoholizm
Wiktionary
potocznie: nabyty, kupiony w sklepie, nie wykonany w domu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. ze sklepu
Wiktionary
(1.1) Nie lubię kupnego ciasta, wolę domowe.
Wiktionary
IPA: ˈkupnɨ, AS: kupny
Wiktionary
rzecz. kupno n., kupowanie n., kupienie n., kupiec m., kupcowa ż.
czas. kupować ndk., kupić dk.
Wiktionary
(1.1) sklepowy, gotowy
Wiktionary
1. formularz z wydrukowanymi rubrykami do wypełniania, np. gry liczbowej, konkursu;
2. dokument uprawniający do otrzymania towarów, pieniędzy lub usługi; talon; bon;
3. odcinek materiału wystarczający na uszycie danej części garderoby;
4. odcinek papieru wartościowego upoważniający jego właściciela do pobrania procentu lub dywidendy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) blankiet, formularz z wydrukowanymi rubrykami do wypełnienia używany do udziału w grze liczbowej, konkursie
(1.2) odcinek biletu, bonu, talonu itp. odrywany na znak wykorzystania
(1.3) wycinek z gazety promocyjnej uprawniający do rabatu przy zakupie lub gratisu
(1.4) ekon. odcinek papieru wartościowego uprawniający właściciela do odbioru należnego mu procentu lub dywidendy
(1.5) kraw. ilość tkaniny przeznaczona do uszycia jednego ubrania
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.2) odcinek
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kuponówka ż.
:: zdrobn. kuponik m.
przym. kuponowy
frazeologia.
odcinać kupony
etymologia.
etym|franc|coupon.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.2) coupon; (1.4) coupon, voucher
* baskijski: (1.1) kupoi; (1.4) kupoi
* hiszpański: (1.1) cupón m.
* nowogrecki: (1.1) κουπόνι n.
* rosyjski: (1.4) купон m.
* włoski: (1.1) schedina ż., tagliando m.
źródła.
== kupon (język krymskotatarski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kupon
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈkupɔ̃n, AS: kupõn
Wiktionary
rzecz. kuponówka ż.
:: zdrobn. kuponik m.
przym. kuponowy
Wiktionary
(1.2) odcinek
Wiktionary
zdrobnienie od: kupon
SJP.pl
prywatyzacja polegająca na nabywaniu uprawnień do zakupu majątku narodowego przez wszystkich obywateli państwa, przeprowadzona m.in. w Czechach; kuponowka, kuponówka
SJP.pl
prywatyzacja polegająca na nabywaniu uprawnień do zakupu majątku narodowego przez wszystkich obywateli państwa, przeprowadzona m.in. w Czechach; kuponówka, kuponovka
SJP.pl
przymiotnik od: kupon
SJP.pl
nabywać, zdobywać za pieniądze
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. kupić)
(1.1) nabywać coś w zamian za jakąś sumę pieniędzy
(1.2) pozyskiwać zawodnika z innego klubu, płacąc pieniędzmi
(1.3) pot. zaakceptować
(1.4) pot. dać się oszukać, uznawszy coś za prawdę
Wiktionary
(1.1) Tu kupowano talerze, szklanki, żelazka, młynki, lalki, a niekiedy duże parasole szafirowe lub pąsowe.
(1.1) GPU przychodziło pakować rzeczy, odwoziło samochodem na dworzec, kupowało bilety.
Wiktionary
IPA: kuˈpɔvat͡ɕ, AS: kupovać
Wiktionary
rzecz. kupowanie n., kupiec m., kupno n., zakup m., zakupy nmos., kupujący m., kupienie n., odkupienie n.
przym. kupny, kupiecki
Wiktionary
(1.1) płacić, nabywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kupować.
Wiktionary
IPA: ˌkupɔˈvãɲɛ, AS: kupovãńe
Wiktionary
rzecz. zakup m., zakupy nmos., kupno n., kupiec m., kupienie n., przekupień m., przekupka ż.
czas. kupować ndk., kupić dk., wykupić dk., odkupić dk., zakupić dk., skupić dk., skupować ndk., przekupić dk.
przym. kupny, kupiecki, przekupny
Wiktionary
kuprej azjatycki - gatunek dużego ssaka parzystokopytnego z rodziny wołowatych
SJP.pl
Kuprej azjatycki, dawniej: kuprej (Bos sauveli) – gatunek dużego ssaka parzystokopytnego z rodziny wołowatych (Bovidae). Został rozpoznany jako nowy dla nauki gatunek w 1937 na podstawie młodego osobnika schwytanego w Kambodży.
Wikipedia
związek chemiczny, pochodna acetylenu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włoski ekspres do kawy
Wiktionary
Kupres – miasto w Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w kantonie dziesiątym, siedziba gminy Kupres. W 2013 roku liczyło 2883 mieszkańców, z czego większość stanowili Chorwaci.
Funkcjonują tu cztery wyciągi narciarskie. Działa tu centrum rekreacyjno-sportowe Adria-Ski, które współpracuje z Klubem Narciarskim Striž.
Wikipedia
(1.1) Dorota pochwaliła się nowym kupresem, zrobiła nam po kawie.
Wiktionary
(1.1) kafeterka, kawiarka, kafetierka, makinetka, moka
Wiktionary
stop miedzi używany do wyrobu skrzyń ogniowych w parowozach
SJP.pl
Miedzionikle – stopy miedzi i niklu, które mogą zawierać także takie dodatki stopowe jak krzem, żelazo, aluminium lub mangan. Charakteryzują się dobrą wytrzymałością, żaroodpornością i odpornością na korozję oraz posiadają dobre własności oporowe. Przykładem takiego stopu jest kuprodur, używany m.in. przy wyrobie skrzyń ogniowych w parowozach.
Wikipedia
stop miedzi z aluminium (ok. 5%)
SJP.pl
ćma z rodziny brudnic
SJP.pl
przymiotnik od: kuper
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kuprem, dotyczący kupra
Wiktionary
(1.1) Kormorany, jak większość ptaków, posiadają gruczoł kuprowy, ale jego wydzielina nie daje piórom wodoodporności, jak ma to miejsce u innych ptaków wodnych, i po wyjściu na ląd muszą długo suszyć pióra.
Wiktionary
rzecz. kuper mzw.
Wiktionary
w łowiectwie: kąpielisko żubra
SJP.pl
ruda miedzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał, tlenek miedzi; ruda miedzi;
Wiktionary
Kupryt – minerał z gromady tlenków. Należy do grupy minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych regionach Ziemi.
Nazwa pochodzi od składu chemicznego minerału, którego głównym składnikiem jest miedź (łac. cuprum = miedź).
Wikipedia
IPA: ˈkuprɨt, AS: kupryt
Wiktionary
przym. kuprytowy
Wiktionary
przymiotnik od: kupryt
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kupa, związany z Kupem
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla Kupa lub kupian, mający cechy lub właściwości przypisywane Kupowi lub kupianom
Wiktionary
(1.1) Dom kupskiego poborcy był jednokondygnacyjny.
Wiktionary
rzecz. Kup mrz., kupianin mos., kupianka ż.
Wiktionary
zgrubienie od: kupa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) grub. zgrub. od kupa
Wiktionary
(1.1) Na wycieraczce leżało psie kupsko, w które prawie wdepnął.
Wiktionary
rzecz. kupa ż., kupka ż., kupeczka ż., kopa ż., kupkanie n., wykupkanie n., nakupkanie n.
czas. kupkać ndk., wykupkać dk., nakupkać dk.
Wiktionary
kobieta nabywająca coś; nabywczyni, klientka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ż. od kupujący
Wiktionary
osoba nabywająca coś; nabywca, klient
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hand. osoba nabywająca coś
forma czasownika.
(2.1) ims. od kupować
Wiktionary
Nabywca – osoba (fizyczna albo prawna) nabywająca dobra materialne lub usługi od sprzedawcy w celu zaspokojenia potrzeb lub w celu dalszej sprzedaży.
Wikipedia
(1.1) Sprzedaż jest to umowa wzajemna, przez którą sprzedawca zobowiązuje się przenieść własność rzeczy lub inne prawo majątkowe na kupującego, a kupujący zapłacić określoną cenę.
Wiktionary
czas. kupować
Wiktionary
(1.1) kupiec, nabywca
Wiktionary
drewniejący organ otaczający owoc właściwy roślin z rodziny bukowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. drewniejąca miseczka otaczająca owoc (orzech) roślin z rodziny bukowatych
(1.2) bot. okrywa otaczająca zalążki paproci nasiennych
(1.3) bot. miseczka z rozmnóżkami występująca na górnej powierzchni plechaechy wątrobowców z rzędu porostnicowców
Wiktionary
Kupula (łac. cupula – cebrzyk, wanienka) – w botanice termin oznaczający:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== kupula (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) archit. kopuła
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: kuˈpula, AS: kupula
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== kupula (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) archit. kopuła
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) gopoil
Wiktionary
1. kogut - samiec kury;
2. ryba z rodziny głowaczowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Kraju Chabarowskim Rosji, wraz z Urmi tworzy Tunguskę - lewy dopływ Amuru
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) hist. etn. członek bałtyjskiego ludu zamieszkującego obszar dzisiejszej zachodniej Łotwy, nazywany Kuronią albo Kurlandią
Wiktionary
Palestyna:
Rosja:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: kur, AS: kur
Wiktionary
(2.1)
:: rzecz. Kuronia ż., Kurlandia ż.
:: przym. kuroński, kurlandzki
Wiktionary
1. ptak domowy hodowany dla mięsa i jaj; potrawa z tego ptaka;
2. samica ptaka z rzędu kuraków, np. głuszca;
3. kura domowa - o kobiecie rezygnującej z ambicji zawodowych na rzecz prowadzenia domu, wychowywania dzieci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka płynąca przez Turcję, Gruzję i Azerbejdżan, uchodzi małą deltą do Morza Kaspijskiego;
Wiktionary
Wikipedia
przym. kurański
Wiktionary
zespół środków i zabiegów leczniczych lub kosmetycznych w celu poprawy zdrowia lub urody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szereg stosownie dobranych środków i zabiegów leczniczych lub farmaceutycznych dla poprawienia stanu zdrowia i urody
Wiktionary
Wikipedia
IPA: kuˈrat͡sʲja, AS: kuracʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. kuracjusz mos., kuracjuszka ż.
czas. kurować się ndk.; wykurować się dk.
przym. kuracyjny
Wiktionary
osoba przebywająca w uzdrowisku lub objęta jakąś kuracją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś poddawany kuracji
Wiktionary
Uzdrowisko, kurort – miejscowość dysponująca naturalnymi czynnikami leczniczymi, do których zalicza się wody mineralne oraz właściwości klimatyczne. Warunkiempolankicy koniecznym do utworzenia uzdrowiska (lub uczynienia miejscowości uzdrowiskiem) jest występowanie walorów przyrodniczych. Wody mineralne służą do kąpieli leczniczych i do kuracji pitnej, a właściwości klimatyczne stosowane są w klimatoterapii.
Wikipedia
(1.1) Dyrektor zaprasza wszystkich kuracjuszy na występ śpiewaczki z Bytomia.
Wiktionary
rzecz. kuracja ż.
:: fż. kuracjuszka ż.
czas. kurować
przym. kuracyjny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta poddawana kuracji
Wiktionary
(1.1) Kilka kuracjuszek spacerowało w pobliżu tężni.
Wiktionary
rzecz. kuracja ż.
:: fm. kuracjusz m.
czas. kurować
przym. kuracyjny
Wiktionary
(1.1) pacjentka
Wiktionary
związany z kuracją
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny przepiórowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Kurajki (rzeki w Ałtaju w Rosji)
Wiktionary
plemię arabskie
SJP.pl
Kurajszyci (Korejszyci, Banu Kurajsz, Banu Qurayš, arab. قُرَيْشٌ) – plemię beduińskie, wywodzące się od Kusaja ibn Kilaba, zamieszkujące okolice Mekki i władające nią od VII wieku.
Kurajszyci byli plemieniem kupieckim, utrzymującym kontakty handlowe z Persją, Jemenem, Bizancjum oraz Abisynią. Z plemienia wywodzi się kilka rodów. Do najważniejszych należały rody Haszymitów, z którego pochodził Mahomet, i Umajjadów, z którego wywodziła się dynastia Umajjadów.
Wikipedia
członek plemienia arabskiego
SJP.pl
1. potocznie lub pogardliwie o kurczaku;
2. przedstawiciel rzędu ptaków grzebiących o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) młody kogut, kurczak
(1.2) zwykle w lm.: rząd ptaków odznaczających się krępą budową, silnymi nogami do rozgrzebywania gleby;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Zarówno indyk, kuropatwa, jak i przepiórka należą do rzędu kuraków.
Wiktionary
IPA: ˈkurak, AS: kurak
Wiktionary
rzecz. kurczaczek mzw., kurzeniec mrz., kura ż., kur m., kurzęczak m., kurczak m., kuraki mos., kurowate nmos.
Wiktionary
(1.1) kurczak
(1.2) grzebiące
Wiktionary
rząd ptaków grzebieniowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Galliformes|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przepiórowate i perlice należą do kuraków.
Wiktionary
rzecz. kurak mzw., kura ż.
Wiktionary
(1.1) grzebiące
Wiktionary
rodzina ptaków z rzędu grzebiących; bażantowate, kurowate
SJP.pl
o cechach kurakowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
zdrobnienie od: kurant
SJP.pl
Kuranów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żyrardowskim, w gminie Radziejowice. Ma status sołectwa.
Do 31 grudnia 1961 w granicach Mszczonowa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
związany z Niziną Kurańską, niziną na Kaukazie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący miejscowości lub rzeki Kura
Wiktionary
rzecz. Kura
Wiktionary
courante;
1. melodia wygrywana przez zegar, pozytywkę itp.;
2. mechanizm umieszczony w zegarze, pozytywce itp., wygrywający jakąś melodię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. mechanizm wygrywający melodię umieszczany w zegarze lub innym urządzeniu
(1.2) muz. melodia wygrywana przez mechanizm kurantowy
(1.3) hist. choreogr. francuski taniec dworski popularny w XVI wieku;
(1.4) muz. melodia przygrywana do kuranta (1.3)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Kuranty wygrywały zegary i tabakiery.
(1.3) Kurant charakteryzował się skocznymi figurami choreotechnicznymi.
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. Kurant mos./ż., Kurantowicz mos./ż.
::: zdrobn. kurancik mrz.
:: przym. kurantowy
Wiktionary
(1.3) courante
Wiktionary
przymiotnik od: kurant
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kuranta, związany z kurantem
Wiktionary
(1.1) Mechanizm kurantowy umocowano w obudowie zegara.
Wiktionary
rzecz. kurant mrz.
Wiktionary
wyciąg z roślin rodzaju kulczyba, kiedyś używany jako silna trucizna (m.in. do zatruwania strzał), dziś stosowany w fizjologii doświadczalnej i chirurgii głównie jako lek zwiotczający
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kurara
SJP.pl
alkaloid pochodzący z kurary, silna trucizna
SJP.pl
Niedepolaryzujące środki zwiotczające, kuraryny, miorelaksanty niedepolaryzujące (dawniej: leki pachykurarowe) – leki zwiotczające o niepolaryzacyjnym mechanizmie działania, naturalne lub półsyntetyczne substancje blokujące skurcz mięśni szkieletowych, najstarsze znane substancje zwiotczające mięśnie.
Wikipedia
alkaloid pochodzący z kurary, silna trucizna
SJP.pl
Niedepolaryzujące środki zwiotczające, kuraryny, miorelaksanty niedepolaryzujące (dawniej: leki pachykurarowe) – leki zwiotczające o niepolaryzacyjnym mechanizmie działania, naturalne lub półsyntetyczne substancje blokujące skurcz mięśni szkieletowych, najstarsze znane substancje zwiotczające mięśnie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. kapłon, kastrowany kogut
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Na obiad zjemy kurasa, którego Wiesiek przywiózł z targu.
Wiktionary
rzecz. kurasek mzw./mrz., kur mzw., kura ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. zdrobn. od: kur
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) przen. kurek, kranik
Wiktionary
rzecz. kur mzw., kuras mzw.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kurasz (ukr. Кураш) – wieś na Ukrainie, w rejonie dąbrowickim obwodu rówieńskiego.
Wieś magnacka położona była w końcu XVIII wieku w powiecie pińskim województwa brzeskolitewskiego.
Dawniej: wieś Kurasz w gminie Dąbrowica (powiat sarneński).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) przest. zdrobn. od: kur
Wiktionary
(1.1) Ciocia Hania, wiedząc o naszym przylocie, upiekła kuraszka.
Wiktionary
rzecz. kur mzw.
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kośc. duszpasterz zarządzający parafią
(1.2) kośc. duszpasterz zarządzający parafią klasztorną
(1.3) kośc. wikariusz stały
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1-3) etym|łaciński|curatus.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) curate
* niemiecki: (1.1) Kurat
* włoski: (1.1) curato
źródła.
== kurat (język estoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) diabeł
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1-3) etym|łaciński|curatus.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) curate
* niemiecki: (1.1) Kurat
* włoski: (1.1) curato
źródła.
== kurat (język estoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) diabeł
odmiana.
przykłady.
składnia.
(1.1) -
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. opieka nad osobą niezdolną do działań prawnych lub nieobecną oraz nad jej majątkiem
2. uciążliwa opieka lub ciągła kontrola
3. opieka nad osobą małoletnią, co do której przyznano dozór kuratora (sądownie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. opieka prawna, nadzór ustanowiony przez sąd
(1.2) przen. ciągłe kontrolowanie, przesadny nadzór
Wiktionary
Kuratela – instytucja zbliżona do opieki. Jest to ustanawiana sądownie forma ochrony osób bądź praw majątkowych osób, które nie mogą same prowadzić swoich spraw (dziecka poczętego, małoletniego, osoby ubezwłasnowolnionej częściowo, osoby niepełnosprawnej lub osoby nieobecnej). Kuratelę sprawuje kurator ustanowiony przez sąd.
Wikipedia
rzecz. kurator mos.
przym. kuratorski, kuratoryjny
Wiktionary
1. państwowy urzędnik nadzorujący szkoły i placówki wychowawczo-oświatowe w danym województwie;
2. osoba wyznaczona przez sąd do dozoru nad osobą skazaną na karę pozbawienia wolności w zawieszeniu lub nad niepełnoletnim przestępcą;
3. wyznaczony przez sąd przedstawiciel osoby niezdolnej do działań prawnych;
4. osoba wyznaczona do pilnowania interesów jakiejś grupy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. osoba wyznaczona przez sąd na przedstawiciela osoby, która nie może sama prowadzić swoich spraw;
(1.2) praw. osoba wyznaczona przez sąd do sprawowania dozoru nad nieletnim wykazującym demoralizację lub dopuszczającym się czynów karalnych, jak i nad skazanym mającym wyrok pozbawienia wolności w warunkowym zawieszeniu;
(1.3) urzędnik sprawujący nadzór pedagogiczny nad szkołami i placówkami oświatowymi w danym województwie;
(1.4) osoba zajmująca się organizacją wystaw;
(1.5) nieordynowany przedstawiciel parafii w niektórych Kościołach protestanckich
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kuratela ż., kuratorium n., kuratorstwo n.
:: fż. kuratorka ż.
przym. kuratorski, kuratoryjny
frazeologia.
etymologia. etym|łac|curator.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) legal guardian; (1.2) probation officer, parole officer; (1.3) superintendent; (1.4) curator
* białoruski: (1.1) апякун m.
* esperanto: (1.1) kuratoro
* estoński: (1.1) eestkostja; (1.2) kriminaalhooldusametnik; (1.3) kuraator; (1.4) kuraator
źródła.
== kurator (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) kurator, opiekun
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: kuˈratɔr, AS: kurator
Wiktionary
rzecz. kuratela ż., kuratorium n., kuratorstwo n.
:: fż. kuratorka ż.
przym. kuratorski, kuratoryjny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kuratela ż., kuratorium n., kuratorstwo n.
:: fż. kuratorka ż.
przym. kuratorski, kuratoryjny
frazeologia.
etymologia. etym|łac|curator.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) legal guardian; (1.2) probation officer, parole officer; (1.3) superintendent; (1.4) curator
* białoruski: (1.1) апякун m.
* esperanto: (1.1) kuratoro
* estoński: (1.1) eestkostja; (1.2) kriminaalhooldusametnik; (1.3) kuraator; (1.4) kuraator
źródła.
== kurator (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) kurator, opiekun
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
instytucja sprawująca opiekę nad wszystkimi szkołami i placówkami oświatowymi w województwie
SJP.pl
potocznie o urzędniczce państwowej pełniącej funkcję kuratora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: kurator
Wiktionary
(1.1) Kuratorka, która miała nadzorować jego matkę, została oskarżona o niedopełnienie obowiązków i poświadczenie nieprawdy. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌkuraˈtɔrka, AS: kuratorka
Wiktionary
zob. kurator.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) praw. związany z kuratorem, dotyczący kuratora
Wiktionary
rzecz. kurator mos., kuratorka ż., kuratela ż., kuratorium n., kuratorstwo n.
przym. kuratoryjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sprawowanie opieki nad osobą lub rzeczą
Wiktionary
rzecz. kurator mos.
przym. kuratorski, kuratoryjny
Wiktionary
przymiotnik od: kuratorium
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kuratorium, dotyczący kuratorium
Wiktionary
rzecz. kurator mos., kuratorka ż., kuratela ż., kuratorium n., kuratorstwo n.
przym. kuratorski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny ostrolotów
SJP.pl
dawniej: odwaga, śmiałość, animusz, męstwo; dziś tylko w wyrażeniu "dla kurażu"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. śmiałość, odwaga do wykonania czegoś
Wiktionary
(1.1) Mężczyzna splunął i zaklął siarczyście, by przydać sobie kurażu przed pojedynkiem.
Wiktionary
IPA: ˈkuraʃ, AS: kuraš
Wiktionary
czas. dekurażować
Wiktionary
(1.1) odwaga, śmiałość, fantazja, rezon, animusz, kontenans
Wiktionary
podskok, skok konia; korwet
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. korba
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|korbla.
Wiktionary
1. krótki galop konia;
2. w przenośni:
a) pośpieszne bieganie za czymś; zasuwanie, bieganina;
b) kurcgalopem - w te pędy, bez zwłoki
SJP.pl
muchówka z rodziny narzępikowatych, pasożyt jerzyków i jaskółek
SJP.pl
Kurcinka (Crataerina pallida) – owad z rodziny narzępikowatych. Pasożyt zewnętrzny ptaków: jerzyków i (rzadziej) jaskółkowatych, na których zazwyczaj pasożytuje inny narzępik: Ornithomyia biloba.
Imago tego owada ma długość od 6 do 9 mm, ciało trójkątne, z ostro zakończonym ryjkiem, silnie spłaszczone grzbietobrzusznie, rozszerzające się ku tyłowi. Skrzydła są znacznie zredukowane, nie nadają się do lotu aktywnego, lecz są pomocne podczas szybowania z wiatrem i utrzymania równowagi na ciele żywiciela. Na stopach potrójne pazurki ułatwiające utrzymanie się na żywicielu. Oczy są małe, nie występują przyoczka.
Wikipedia
bezwiedne nadmierne skurcze mięśni poprzecznie prążkowanych lub gładkich; spazm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. bezwiedne nadmierne skurcze mięśni poprzecznie prążkowanych lub gładkich, występujące pod wpływem działania różnych bodźców i często powodujące uczucie bólu;
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: kurczyć
Wiktionary
Kurcz, spazm – nagły, mimowolny skurcz mięśni poprzecznie prążkowanych lub gładkich, występujący pod wpływem działania różnych bodźców i często powodujący uczucie bólu. Kurcze dzielą się na toniczne (stałe napięcie mięśnia lub grupy mięśni) oraz kloniczne (drgawki). W kurczach tonicznych występuje przez pewien czas wzmożone napięcie mięśni; w kurczach klonicznych występuje szereg szybko następujących po sobie skurczów mięśniowych oddzielonych krótkimi okresami zwiotczenia.
Wikipedia
rzecz. kurczenie n., podkurcz mrz., pokurcz mrz., przykurcz mrz., rozkurcz mrz., skurcz mrz., skurczliwość ż., obkurczenie n., obkurczanie n., podkurczenie n., podkurczanie n., pokurczenie n., poskurczanie n., przykurczenie n., przykurczanie n., rozkurczenie n., rozkurczanie n., skurczenie n., wykurczanie n.
czas. kurczyć ndk., obkurczyć dk., obkurczać ndk., podkurczyć dk., podkurczać ndk., pokurczyć dk., poskurczać ndk., przykurczyć dk., przykurczać ndk., rozkurczyć dk., rozkurczać ndk., skurczyć dk., wykurczać ndk.
przym. skurczny, skurczony
Wiktionary
(1.1) spazm
Wiktionary
zdrobnienie od: kurczak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od kurczak
(1.2) pieszcz. bliska osoba
Wiktionary
(1.1) Może na obiad kupimy pieczonego kurczaczka z tej budki obok marketu?
(1.2) Kurczaczku, zrobić ci herbaty z cytryną?
Wiktionary
rzecz. kurczak mzw., kurczę n., kurzęczak mzw., kura ż., kur mzw., kurak mzw., kurek mzw./mrz., kurnik mrz.
przym. kurczakowy, kurzy
wykrz. kurczę, kurka
Wiktionary
(1.2) kochanie
Wiktionary
1. pisklę kury; kurczę
2. młody kogut; kurak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) większe kurczę (pisklę kury)
(1.2) spoż. mięso z kurczaka (1.1)
(1.3) kulin. potrawa z kurczaka (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kurczak spacerował między dorosłymi kurami.
(1.2) Chętnie zjadłbym na obiad kurczaka.
Wiktionary
IPA: ˈkurt͡ʃak, AS: kurčak
Wiktionary
rzecz. kurczę n., kurzęczak mzw., kura ż., kur m., kurak m., kurek m., kurnik m.
:: zdrobn. kurczaczek m.
przym. kurczakowy, kurzy
wykrz. kurczę, kurka
Wiktionary
(1.1) kurczę, kurak, kogucik
Wiktionary
→ kurczak
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do kurczaka
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący kurczaka, określający kurczaka, używany przy kurczaku
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla kurczaka, mający cechy kurczaka
(3.2) zrobiony z mięsa kurczaka, zawierający mięso kurczaka
Wiktionary
(3.2) Na urodzinach u Edka jedliśmy kurczakowy tażin z kiszonymi cytrynami.
(3.2) Poproszę jeszcze cztery saszetki kurczakowego przysmaku dla kotów.
Wiktionary
rzecz. kurczak mzw., kurczaczek mzw.
Wiktionary
pieszczotliwe zdrobnienie od: kurczę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: kurczę
Wiktionary
(1.1) Z jajek wykluły się małe kurczątka.
Wiktionary
rzecz. kur mzw., kura ż., kurczę n.
wykrz. kurczę
Wiktionary
dawna nazwa pierwiastka o liczbie atomowej 104 (obecnie: rutherford)
SJP.pl
Wikipedia
1. pisklę kury domowej;
2. potrawa z młodego koguta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pisklę kury
wykrzyknik
(2.1) …wyrażający zdziwienie, zaskoczenie
forma czasownika.
(3.1) 1. os. lp. ter. od: kurczyć
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W kurniku są kury razem z kurczętami.
(2.1) O, kurczę! Zapomniałem, że za dwa dni mam egzamin.
Wiktionary
IPA: ˈkurt͡ʃɛ, AS: kurče
Wiktionary
rzecz. kurczak mzw., kurczaczek mzw., kura ż., kurnik mrz., kurczęcina ż.
:: zdrobn. kurczątko n.
przym. kurczęcy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|kurzę, kurziczka, kurzyczka, kurzynka.
Wiktionary
mięso kurczęcia
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: kurczliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kurczliwe; cecha tych, którzy są kurczliwi
Wiktionary
przym. kurczliwy
przysł. kurczliwie
Wiktionary
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: kurczliwy; bardziej kurczliwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kurczowe; cecha tych, którzy są kurczowi
Wiktionary
przym. kurczowy
przysł. kurczowie
Wiktionary
przymiotnik od: kurcz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) zmniejszać przez ściąganie, podkulanie
czasownik zwrotny niedokonany kurczyć się (dk. brak)
(2.1) zmniejszać swoją objętość, swoje rozmiary
(2.2) zmniejszać się pod względem liczebności, znaczenia itp.
Wiktionary
rzecz. kurczenie n., kurcz mrz., podkurcz mrz., pokurcz mrz., przykurcz mrz., rozkurcz mrz., skurcz mrz., skurczliwość ż., obkurczenie n., obkurczanie n., podkurczenie n., podkurczanie n., pokurczenie n., poskurczanie n., przykurczenie n., przykurczanie n., rozkurczenie n., rozkurczanie n., skurczenie n., wykurczanie n.
czas. obkurczyć dk., obkurczać ndk., podkurczyć dk., podkurczać ndk., pokurczyć dk., poskurczać ndk., przykurczyć dk., przykurczać ndk., rozkurczyć dk., rozkurczać ndk., skurczyć dk., wykurczać ndk.
przym. pokurczony, skurczny, skurczony, skurczowy
przysł. kurcząco
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
członek narodu zamieszkującego tereny wschodniej Turcji, zachodniego Iranu, północnej Syrii i północnego Iraku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. przedstawiciel narodu zamieszkującego głównie Kurdystan;
Wiktionary
(1.1) Asyryjczycy są prześladowani i mordowani przez Kurdów oraz szyitów i sunnitów.
Wiktionary
IPA: kurt, AS: kurt
Wiktionary
rzecz. Kurdystan m., kurdologia ż., kurdolog m., kurdolożka ż., kurdyjskość ż., kurdyjski m.
:: fż. Kurdyjka ż.
przym. kurdyjski, prokurdyjski, antykurdyjski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
żartobliwe przekleństwo; kurczę, kurka, kurdemol, kurdebele, kurdelebele
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. rodzaj przekleństwa
Wiktionary
(1.1) Czego ty, kurde, chcesz?!
Wiktionary
IPA: ˈkurdɛ, AS: kurde
Wiktionary
(1.1) wulg. kurwa, pot. cholera
Wiktionary
żartobliwe przekleństwo
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. żart. rodzaj przekleństwa
Wiktionary
(1.1) Kurdebalans! Nie wiedziałem, że to tyle kosztuje!
Wiktionary
(1.1) pot. kurde, kurdebele
Wiktionary
żartobliwe przekleństwo; kurczę, kurka, kurde, kurdemol, kurdelebele
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) żart. rodzaj przekleństwa
Wiktionary
(1.1) Jedna flaszka, druga flaszka i też trzecia, kurdebele, leci / Dom stoi zupełnie pusty nocą, kurzą się dookoła rupiecie (…)
Wiktionary
IPA: ˌkurdɛˈbɛlɛ, AS: kurdebele
Wiktionary
(1.1) pot. kurde, kurdebalans
Wiktionary
żartobliwe przekleństwo
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) żart. rodzaj przekleństwa
Wiktionary
żartobliwe przekleństwo
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) żart. rodzaj przekleństwa
Wiktionary
żartobliwe przekleństwo
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) żart. rodzaj przekleństwa
Wiktionary
żartobliwe przekleństwo; kurde, kurczę, kurka, kurdemol, kurdebele
SJP.pl
żartobliwe przekleństwo; kurczę, kurka, kurde, kurdebele, kurdelebele
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) żart. rodzaj przekleństwa
Wiktionary
przyśpiewka biesiadna z XVIII w.
SJP.pl
Kurdesz – od tureckiego karyndasz (brat, towarzysz), w dawnych litewskich pieśniach biesiadnych wykrzyknik kończący ich strofę. W XVIII w. spopularyzowany za sprawą piosenki Kurdesz, której autorstwo nie jest jasne, przypisywane Franciszkowi Bohomolcowi, również Celestynowi Czaplicowi i Franciszkowi Ksaweremu Chomińskiemu.
Wikipedia
przymiotnik od: kurdesz
SJP.pl
przymiotnik od: kurdiuk
SJP.pl
złóg tłuszczowy gromadzący się u nasady ogona i na zadzie owiec niektórych ras
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. dyscyplina akademicka skoncentrowana na kulturze, historii i języku Kurdów
Wiktionary
(1.1) Nową kartę w dziejach kurdologii polskiej zapisał August Żaba (1800-1894), autor prac dotyczących literatury i języka Kurdów (…)
Wiktionary
rzecz. Kurd m., Kurdyjka ż., kurdolog m., kurdolożka ż., kurdyjski m., kurdyjskość ż., Kurdystan m.
przym. kurdyjski, prokurdyjski, antykurdyjski
Wiktionary
(1.1) studia kurdyjskie
Wiktionary
pogardliwie: człowiek niepokaźny, niski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) posp. pogard. ktoś bardzo niski, krępy, przysadzisty
Wiktionary
(1.1) Synku, nie baw się z tym rudym kurduplem.
Wiktionary
IPA: kurˈdupɛl, AS: kurdupel
Wiktionary
rzecz. kurduplowatość ż.
:: zdrobn. kurdupelek mos.
przym. kurdupli, kurduplowaty, kurduplasty
Wiktionary
(1.1) karzeł, kordupel; pot. grzdyl, karakan, konus, knypek, liliput, mikrus, pokurcz, pigmej; wulg. wypierdek
Wiktionary
zdrobnienie od: kurdupel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od kurdupel
Wiktionary
rzecz. kurdupel m., kurduplowatość ż.
przym. kurduplowaty, kurduplasty, kurdupli
Wiktionary
zdrobnienie od: kurdupel
SJP.pl
pogardliwie:
1. charakteryzujący się niskim wzrostem;
2. mający rozmiar poniżej przeciętnej
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pot. obraź. niskiego wzrostu
(1.2) pot. obraź. o wzroście nieduży, śmiesznie mały
(1.3) pot. pogard. śmiesznej wielkości
Wiktionary
(1.1) Kaśka nie wstydzi się przychodzić z takim kurduplastym miśkiem na imprezy?
(1.2) Lodzia była kobietą o kurduplastej posturze.
(1.3) Michał wynajął kurduplaste lokum na Wełnowcu.
Wiktionary
rzecz. kurdupel mos., kurdupelek mos., kurduplowatość ż.
przym. kurdupli, kurduplowaty, kurduplowy
Wiktionary
(1.3) war. kurdupli, kurduplowaty
Wiktionary
pogardliwie: człowiek niepokaźny, niski
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) obraź. należący do kurdupla
przymiotnik relacyjny
(2.1) obraź. odnoszący się do kurdupla, związany z kurduplem
przymiotnik jakościowy
(3.1) obraź. charakterystyczny dla kurdupla, mający cechy kurdupla
forma rzeczownika.
(4.1) D. i B. lm. od: kurdupel
Wiktionary
(1.1) Niech zabiera swoje kurduple bambetle i znika!
(2.1) Jego kurdupli los już mnie nie obchodzi!
(3.1) Hela zaczęła kręcić z tym kurduplim jegomościem z kadr.
Wiktionary
rzecz. kurdupel mos., kurdupelek mos., kurduplowatość ż.
przym. kurduplowaty, kurduplasty
Wiktionary
(3.1) war. kurduplowaty, kurduplasty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) posp. pogard. cecha tego, co kurduplowate
Wiktionary
rzecz. kurdupel mos., kurdupelek mos./mzw.
przym. kurduplasty
Wiktionary
pogardliwie: niski, niepokaźny, przysadzisty; konusowaty, kurduplowy, kurdupli
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posp. pogard. niski
Wiktionary
(1.1) Do kasy podszedł kurduplowaty jegomość w ciemnym płaszczu.
Wiktionary
rzecz. kurdupel mos., kurdupelek mos./mzw.
przym. kurduplasty
Wiktionary
pogardliwie: niski, niepokaźny, przysadzisty; konusowaty, kurduplowaty, kurdupli
SJP.pl
Kurdwanów – obszar Krakowa wchodzący w skład Dzielnicy XI Podgórze Duchackie. Kurdwanów do roku 1941 istniał jako wieś nad dopływem Wilgi, położona na skraju Pogórza Wielickiego.
Ważną częścią obszaru jest osiedle Kurdwanów Nowy, składające się w większości z bloków mieszkalnych. Osiedle to jest jedną z największych „sypialni” miasta, dogodnie połączoną z centrum linią Krakowskiego Szybkiego Tramwaju. Osiedle zamieszkuje ponad 20 tys. mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Kurdwanów, Kurdwanów Nowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kurdwanowem, dotyczący Kurdwanowa
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. Kurdwanów m.
Wiktionary
rodzaj zdobionej skóry koźlej, rzadziej cielęcej lub owczej; kordyban
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) skóra garbowana, barwiona i bogato zdobiona we wzory: tłoczonymi, złoconymi, srebrzonymi oraz malowanymi; materiał stosowany dawniej głównie jako obicie mebli lub ścian;
Wiktionary
Kurdyban – skóra garbowana, barwiona, po czym intensywnie zdobiona we wzory tłoczeniami, złoceniami lub srebrzeniami oraz malowidłami. Najcenniejszy kurdyban wykonywano ze skóry cielęcej garbowanej roślinnie, w gorszych gatunkach koźlej lub owczej.
Wikipedia
IPA: kurˈdɨbãn, AS: kurdybãn
Wiktionary
rzecz. kordybant m., kurdybant m., kurdybannik m.
przym. kurdybanowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kurdyban
Wiktionary
Bluszczyk kurdybanek (Glechoma hederacea L.), zwany też zwyczajowo bluszczykiem ziemnym, kurdybankiem, obłożnikiem – gatunek rośliny należący do rodziny jasnotowatych. Występuje w całej Europie, w umiarkowanych strefach Azji, na Syberii, zadomowiony także w Ameryce Północnej, gdzie jest gatunkiem zawleczonym. Pospolity na całym obszarze Polski.
Epitet gatunkowy nazwy zwyczajowej (kurdybanek) pochodzi od kurdybanów – garbowanych skór, zdobionych m.in. motywami roślinnymi.
Wikipedia
zdrobnienie od: kurdyban
SJP.pl
przymiotnik od: kurdyban
SJP.pl
członkini narodu zamieszkującego przede wszystkim Kurdystan, ale także Syrię, Afganistan, Kazachstan, Armenię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka narodu zamieszkującego głównie Kurdystan
Wiktionary
rzecz. Kurdystan mrz.
:: fm. Kurd mos.
przym. kurdyjski
Wiktionary
dotyczący Kurdów, związany z Kurdami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący / pochodzący z ludu Kurdów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język Kurdów
Wiktionary
(1.1) Poznałam trzy dialekty języka kurdyjskiego.
Wiktionary
IPA: kurˈdɨjsʲci, AS: kurdyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. kurdologia ż., Kurd m., Kurdystan mrz., Kurdyjka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem kurdyjskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem kurdyjskim
(1.3) spisany, stworzony w języku kurdyjskim
Wiktionary
IPA: kurˈdɨjskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: kurdyi ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
1. kraina w południowo-zachodniej Azji;
2. ostan w Iranie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. górzysta kraina w południowo-zachodniej Azji zamieszkana przez Kurdów;
Wiktionary
Kurdystan (kurd. Kurdistan, kurd. کوردستان) – region geokulturowy w Azji Zachodniej, w którym Kurdowie stanowią znaczącą większość populacji. Jest obszarem o głęboko zakorzenionej kulturze, języku i tożsamości narodowej Kurdów. Geograficznie obejmuje północno-zachodnie pasma gór Zagros oraz wschodnie pasma gór Taurus.
Wikipedia
rzecz. kurdologia ż., kurdyjski m., Kurd m., Kurdyjka ż., kurdyjskość ż.
przym. kurdyjski, kurdystański
Wiktionary
przymiotnik od: Kurdystan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kurdystanem, dotyczący Kurdystanu
Wiktionary
rzecz. Kurdystan mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. zdrobnienie od: kurka;
2. kureczka nakrapiana - gatunek wodnego ptaka z rodziny chruścieli; kropiatka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kurka
(1.2) ornit. nazwa systematyczna|Porzana|ref=tak., rodzaj ptaków z rodziny chruścieli;
Wiktionary
rzecz. kurzeniec mrz., kura ż., kurka ż., kurzęczak mrz.
wykrz. kurka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, prawy dopływ Jeniseju;
Wiktionary
Kurejka (ros. Курейка, Kuriejka) – rzeka w Rosji, prawy dopływ Jeniseju.
Swoje źródła ma w górach Putorana. Długość rzeki wynosi 888 km.
Wikipedia
1. element zamykający zaworu
2. inaczej: kogutek, kurczak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) techn. element służący do ręcznego zamykania, otwierania lub regulacji przepływu w zaworze
(1.2) wojsk. element broni palnej powodujący odpalenie pocisku poprzez uderzenie w iglicę;
(1.3) icht. przybrzeżna ryba atlantycka i sąsiednich mórz, poławiana dla celów konsumpcyjnych;
(1.4) zdrobn. od kur
(1.5) etn. łopocząca na dachu atrapa koguta wykorzystywana w zwyczajach ludowych, zabawach strzeleckich
(1.6) karc. rzad. hazardowa gra
(1.7) meteorol. wiatrowskaz na dachu w kształcie koguta
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: kurka
Wiktionary
Kurek – element mechanizmu uderzeniowego zwalniany po naciśnięciu spustu, który poprzez uderzenie ruchem obrotowym doprowadza pośrednio do zapalenia ładunku miotającego.
Ruch kurka jest powodowany przez sprężynę uderzeniową. W broni współczesnej zwolniony przez mechanizm spustowy kurek uderza w iglicę, która następnie zbija spłonkę naboju scalonego. W rzadszych przypadkach (głównie w rewolwerach) kurek uderza bezpośrednio w spłonkę. Mechanizm ten ma zastosowanie głównie w powtarzalnej lub samopowtarzalnej broni strzeleckiej. Wyróżnia się kurki odkryte (wystające na zewnątrz i często z możliwością ręcznego napięcia), oraz zakryte znajdujące się wewnątrz korpusu broni.
Wikipedia
IPA: ˈkurɛk, AS: kurek
Wiktionary
rzecz. kurczak mzw., kur m., kurkowiec m., kurczaczek mzw.
przym. kurkowy
Wiktionary
(1.1) kran, zawór
(1.4) kogucik, kurczak
(1.6) lamorek
Wiktionary
kurzeń;
1. oddział Kozaków zaporoskich; obóz tego oddziału;
2. wiejska zagroda, szałas na Ukrainie
SJP.pl
Kureń (z ukr. курінь – „krąg, obozowisko”)
Wikipedia
pismo urzędowe z określonymi instrukcjami i wskazówkami, wydawane przez organ administracyjny podległym mu jednostkom; okólnik, cyrkularz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) adm. urzędowe pismo obiegowego wysyłane do wszystkich zainteresowanych stron;
(1.2) adm. hist. pismo sporządzone w jednym egzemplarzu, kierowane kolejno do odbiorców, poświadczających na nim przyjęcie przez adnotację lub wyciśnięcie pieczęci
Wiktionary
Kurenda, okólnik, cyrkularz, pismo okólne – rodzaj urzędowego pisma obiegowego, które wysyłane jest do wszystkich zainteresowanych stron. Zawiera ogólne wskazówki bądź zalecenia wydawane odgórnie do podległych mu organów państwowych.
Wikipedia
(1.1) okólnik, cyrkularz, pismo okólne, obiegówka
Wiktionary
przymiotnik od: kureń
SJP.pl
wulgarne zdrobnienie od: kurwa; kurwiątko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. zdrobn. od: kurwa
Wiktionary
rzecz. kurwik mrz., kurwa ż., kurwowanie n., kurwienie n., wkurwianie n., wkurwienie n., wykurwianie n., wykurwienie n., kurwica ż., kurwisko n., nakurwianie n., pokurwowanie n.
czas. kurwować ndk., kurwić ndk., wkurwiać ndk., wkurwić dk., wykurwiać ndk., wykurwić dk.
przym. kurwi, kurewski, skurwiały
przysł. kurewsko
wykrz. kurwa
partyk. kurwa
Wiktionary
→ kurwa; kurwi
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wulg. właściwy prostytutkom lub kobietom rozwiązłym, charakterystyczny dla nich
przymiotnik jakościowy
(2.1) wulg. zły, wstrętny, podły
Wiktionary
(1.1) Zdejmij to kurewskie ubranie!
(2.1) Co za kurewskie życie!
Wiktionary
IPA: kuˈrɛfsʲci, AS: kurefsʹḱi
Wiktionary
rzecz. kurwik mrz., kurwa ż., kurwisko n., kurewka ż., kurwowanie n., nakurwianie n., pokurwowanie n., wkurwienie n.
czas. kurwić, kurwować
wykrz. kurwa
przysł. kurewsko
przym. skurwiały
partyk. kurwa
Wiktionary
(2.1) do dupy, chujowy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) wulg. często pejor. bardzo intensywnie, bardzo mocno
(1.2) wulg. bardzo – jako wyraz zachwytu, aprobaty
Wiktionary
(1.1) Na dworze jest dziś kurewsko zimno.
Wiktionary
rzecz. pokurwowanie n., kurwowanie n., wkurwienie n., kurwa ż., kurewka ż., kurwik m., kurwisko n., kurwiszon m., kurwiszcze n., kurewstwo n., kurwica ż.
czas. kurwować, kurwić się ndk., skurwić się dk., wkurwić dk., wkurwiać ndk.
przym. kurewski, skurwiały, skurwiony
przysł. wykurwiście
wykrz. kurwa
partyk. kurwa
Wiktionary
(1.1) bardzo, niesamowicie, szczególnie, wyjątkowo, szalenie; pot. uczn. stud. zajebiście
(1.2) bardzo, niesamowicie, szczególnie, wyjątkowo; wulg. zajebiście
Wiktionary
wulgarnie:
1. niemoralne prowadzenie się, niegodziwe postępowanie;
2. rozpusta, nierząd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. prostytucja lub rozwiązłość seksualna
(1.2) wulg. prostytutki jako zbiorowość
(1.3) wulg. postępowanie w najwyższym stopniu naganne
(1.4) wulg. rzecz wzbudzająca irytację lub sprawiająca kłopot
Wiktionary
(1.1) Kurewstwo to najstarszy zawód świata.
(1.2) Kurewstwo już stoi na ulicy.
(1.3) Jak mógł pomagać tym draniom, to zwykłe kurewstwo!
(1.4) To kurewstwo znowu nie działa!
Wiktionary
IPA: kuˈrɛfstfɔ, AS: kurefstfo
Wiktionary
zob. kurwa.
Wiktionary
(1.1) prostytucja
(1.3) draństwo, łajdactwo, nikczemność, podłość
(1.4) wulg. jebaństwo, gówno, szajs; pot. dziadostwo, barachło, badziewie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. hist. kurfirst
Wiktionary
rzecz. kurfirst, daw. kurfierstwo, daw. kurfirstowa, daw. kurfirstówna, daw. kurfirstwo, daw. kurfirszt
przym. daw. kurfirstowski, daw. kurfirstowy, stpol. kurfirsztowy
Wiktionary
(1.1) elektor, kurfirst, daw. kurfirszt
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. hist. godność kurfiersta
Wiktionary
IPA: kurˈfʲjɛrstfɔ, AS: kurfʹi ̯erstfo
Wiktionary
rzecz. kurfirst, stpol. kurfierst, daw. kurfirstowa, daw. kurfirstówna, daw. kurfirstwo, daw. kurfirszt
przym. daw. kurfirstowski, daw. kurfirstowy, stpol. kurfirsztowy
Wiktionary
(1.1) elektorstwo, daw. kurfirstwo
Wiktionary
elektor, książę dawnej Rzeszy Niemieckiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. elektor, udzielny książę dawnej Rzeszy Niemieckiej, mający przywilej obierania cesarza
Wiktionary
(1.1) …dzisiejszy kurfirst Fryderyk Wilhelm zebrał już niemało grosza i ma dwadzieścia tysięcy wojska bardzo porządnego, z którym śmiało mógłby się Szwedom zastawić, co jako lennik Rzeczypospolitej powinien uczynić, jeśli Boga ma w sercu i pamięta wszystkie dobrodziejstwa, które Rzeczpospolita jego domowi świadczyła.
(1.1) …(Po śmierci króla) u steru, jak się zdawało, pozostać mieli ciż sami ludzie, myśl ta sama, bo królewicz, a dzisiejszy kurfirst, nadto czcił ojca, ażeby chciał co odmieniać…
Wiktionary
IPA: ˈkurfʲirst, AS: kurfʹirst
Wiktionary
rzecz. stpol. kurfierst, daw. kurfierstwo, daw. kurfirstowa, daw. kurfirstówna, daw. kurfirstwo, daw. kurfirszt
przym. daw. kurfirstowski, daw. kurfirstowy, stpol. kurfirsztowy
Wiktionary
(1.1) elektor, stpol. kurfierst, daw. kurfirszt
Wiktionary
dawniej: żona kurfirsta (elektora); elektorowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. hist. żona kurfirsta
Wiktionary
IPA: ˌkurfʲirˈstɔva, AS: kurfʹirstova
Wiktionary
rzecz. kurfirst, stpol. kurfierst, daw. kurfirstwo, daw. kurfirstówna, daw. kurfierstwo, daw. kurfirszt
przym. daw. kurfirstowski, daw. kurfirstowy, stpol. kurfirsztowy
Wiktionary
(1.1) elektorowa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. hist. córka kurfirsta
Wiktionary
(1.1) Na przyjęciu hrabia wciąż przyglądał się kurfistównie.
Wiktionary
IPA: ˌkurfʲirˈstuvna, AS: kurfʹirstuvna
Wiktionary
rzecz. kurfirst, stpol. kurfierst, daw. kurfirstwo, daw. kurfirstowa, daw. kurfierstwo, daw. kurfirszt
przym. daw. kurfirstowski, daw. kurfirstowy, stpol. kurfirsztowy
Wiktionary
(1.1) elektorówna
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. hist. dotyczący kurfirsta
Wiktionary
IPA: ˌkurfʲirˈstɔfsʲci, AS: kurfʹirstofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. kurfirst, stpol. kurfierst, daw. kurfierstwo, daw. kurfirstowa, daw. kurfirstówna, daw. kurfirstwo, daw. kurfirszt
przym. daw. kurfirstowy, stpol. kurfirsztowy
Wiktionary
(1.1) elektorski, daw. kurfirstowy, stpol. kurfirsztowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. hist. dotyczący kurfirsta
Wiktionary
IPA: ˌkurfʲirˈstɔvɨ, AS: kurfʹirstovy
Wiktionary
rzecz. kurfirst, stpol. kurfierst, daw. kurfierstwo, daw. kurfirstowa, daw. kurfirstówna, daw. kurfirstwo, daw. kurfirszt
przym. daw. kurfirstowski, stpol. kurfirsztowy
Wiktionary
(1.1) elektorski, daw. kurfirstowski, stpol. kurfirsztowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. hist. godność kurfirsta
Wiktionary
IPA: kurˈfʲirstfɔ, AS: kurfʹirstfo
Wiktionary
rzecz. kurfirst, stpol. kurfierst, daw. kurfirstowa, daw. kurfirstówna, daw. kurfierstwo, daw. kurfirszt
przym. daw. kurfirstowski, daw. kurfirstowy, stpol. kurfirsztowy
Wiktionary
(1.1) elektorstwo, daw. kurfierstwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. hist. kurfirst
Wiktionary
IPA: ˈkurfʲirʃt, AS: kurfʹiršt
Wiktionary
rzecz. kurfierstwo n., kurfirst, stpol. kurfierst, daw. kurfirsztwo, daw. kurfirstowa, daw. kurfirstówna, daw. kurfirstwo
przym. daw. kurfirstowski, daw. kurfirstowy, stpol. kurfirsztowy
Wiktionary
(1.1) elektor, kurfirst, stpol. kurfierst
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. hist. dotyczący kurfirszta
Wiktionary
IPA: ˌkurfʲirˈʃtɔvɨ, AS: kurfʹirštovy
Wiktionary
rzecz. kurfirst, stpol. kurfierst, daw. kurfierstwo, daw. kurfirstowa, daw. kurfirstówna, daw. kurfirstwo, daw. kurfirszt
przym. daw. kurfirstowski, daw. kurfirstowy
Wiktionary
(1.1) elektorski, daw. kurfirstowski, daw. kurfirstowy
Wiktionary
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto obwodowe, we wschodniej części Rosji, nad Tobołem;
Wiktionary
Kurgan (ros. Куpгaн) – miasto w azjatyckiej części Rosji, nad Tobołem (dopływ Irtysza), stolica obwodu kurgańskiego. Zamieszkane przez około 312,3 tys. mieszkańców (2020).
Wikipedia
przym. kurgański
Wiktionary
→ Kurgan (miasto w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Kurganem, dotyczący Kurganu
Wiktionary
rzecz. Kurgan m.
Wiktionary
1. stożkowy nasyp ziemny wznoszony od czasów neolitu do wczesnego średniowiecza; mogiła;
2. kopiec wzniesiony na czyjąś cześć lub pamiątkę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archeol. rodzaj mogiły w kształcie kopca;
(1.2) książk. kopiec usypany na cześć kogoś lub na pamiątkę czegoś
Wiktionary
Kurhan, in. tumulus (łac. tumulus) – rodzaj mogiły w formie kopca, o kształcie stożkowatym lub zbliżonym do półkulistego, z elementami drewnianymi, drewniano-kamiennymi lub kamiennymi, w którym znajduje się komora grobowa z pochówkiem szkieletowym lub ciałopalnym. Pomieszczenia grobowe, nieraz bardzo rozbudowane, mają zwykle konstrukcję kamienną bądź drewnianą, czasem są kute w litej skale.
Wikipedia
(1.1) Archeolodzy zamierzają zbadać pobliski kurhan.
Wiktionary
IPA: ˈkurxãn, AS: kurχãn
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kurhanek m.
przym. kurhanowy
Wiktionary
(1.1) grobowiec, tumulus
(1.2) kopiec
Wiktionary
mały kurhan; kopczyk, pagórek
SJP.pl
gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych
SJP.pl
Kurhannik (Buteo rufinus) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), zamieszkujący południowo-wschodnią Europę, Bliski Wschód, Azję Środkową oraz północną Afrykę. Ptaki występujące najbardziej na północy wędrują.
Wikipedia
przymiotnik od: kurhan
SJP.pl
dawniej: budynek w kurorcie, w którym mieściły się restauracje, kawiarnie, kasyna itp.; kursal, kurhauz
SJP.pl
dawniej: budynek w kurorcie, w którym mieściły się restauracje, kawiarnie, kasyna itp.; kursal, kurhaus
SJP.pl
zespół kolegialnych urzędów duchownych; curia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. jednostka podziału obywateli w starożytnym Rzymie;
(1.2) hist. archit. budynek posiedzeń senatu w starożytnym Rzymie;
(1.3) kośc. praw. instytucja administracyjna zarządzająca diecezją, na której czele stoi ordynariusz;
(1.4) kośc. praw. instytucja administracyjna zarządzająca prowincją zakonną, na której czele stoi przełożony prowincjalny;
(1.5) kośc. archit. siedziba kurii (1.3) lub kurii (1.4)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W skład kurii wchodziły rody patrycjuszowskie i plebejskie.
(1.2) Drzwi kurii zostały przeniesione i zainstalowane w bazylice św. Jana na Lateranie.
(1.3) Pracownicy kurii biskupiej nazywani są kurialistami.
(1.4) Ojciec Bonawentura od lat pracuje w kurii prowincjalnej, jest sekretarzem prowincjała.
(1.5) Kurię wybudowano według projektu Zygmunta Gawlika.
Wiktionary
rzecz. kurialista m., kurializm m.
przym. kurialny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kurialista m., kurializm m.
przym. kurialny
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|curia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) curia; (1.2) curia; (1.3) curia; (1.4) curia
* baskijski: (1.1) kuria
* białoruski: (1.1) курыя ż.
* włoski: (1.1) curia ż.; (1.2) curia ż.; (1.3) curia ż.; (1.4) curia ż.
źródła.
== kuria (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) rel. kuria
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
(1.1) Erromako kuria → Kuria Rzymska
synonimy.
Wiktionary
1. urzędnik kurii, osoba powiązana z kurią;
2. dawniej: zwolennik nieograniczonej władzy papieskiej w Kościele
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik kurii
Wiktionary
(1.1) Kurialiści skrupulatnie ujęli w spisie wszystkie, nawet najmniejsze parafijki.
Wiktionary
rzecz. kuria ż., kurializm m.
przym. kurialny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. doktryna w Kościele katolickim, mówiąca o wyższości papieża nad soborem
Wiktionary
Kurializm – teoria głosząca wyższość papieża nad soborem oraz całym Kościołem (odwrotność koncyliaryzmu).
Wikipedia
IPA: kurʲˈjalʲism̥, AS: kurʹi ̯alʹism̦
Wiktionary
rzecz. kuria ż., kurialista ż.
przym. kurialny
Wiktionary
1. przymiotnik od: kuria;
2. dawniej: sądowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kurią, odnoszący się do kurii
(1.2) taki jak w kurii, właściwy kurii
Wiktionary
(1.1) Radio archidiecezjalne ma swoją siedzibę w budynku kurialnym.
(1.2) Tym kurialnym żargonem zdradzał swoje miejsce zatrudnienia.
Wiktionary
rzecz. kuria ż., kurializm m., kurialista m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
osoba szybko dostarczająca przesyłki lub wiadomości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) poczt. osoba szybko dostarczająca przesyłki lub wiadomości;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) publ. codzienna gazeta informacyjna
(2.2) telew. codzienny serwis informacyjny
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) wysłać kurierem • kurier dyplomatyczny
synonimy.
(1.1) posłaniec, goniec
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: fż. kurierka ż.
przym. kurierski
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|franc|courrier. lub etym|wł|corriere.
uwagi.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) koerier
* angielski: (1.1) courier
* arabski: (1.1) ساع
* azerski: (1.1) çapar
* baskijski: (1.1) mezulari
* bułgarski: (1.1) куриер m.
* czeski: (1.1) kurýr m.
* duński: (1.1) bud n.
* esperanto: (1.1) kuriero
* francuski: (1.1) courrier m.
* hiszpański: (1.1) mensajero
* niemiecki: (1.1) Kurier m.; (2.1) Anzeiger m.
* rosyjski: (1.1) курьер m.
* szwedzki: (1.1) kurir w.
* tuvalu: (1.1) avefekau
* ukraiński: (1.1) кур'єр m.
źródła.
== kurier (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) kurier, goniec
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈkurʲjɛr, AS: kurʹi ̯er
Wiktionary
rzecz.
:: fż. kurierka ż.
przym. kurierski
Wiktionary
(1.1) posłaniec, goniec
Wiktionary
1. kobieta pełniąca funkcję kuriera;
2. dawniej: dyliżans pocztowy
SJP.pl
1. kobieta pełniąca funkcję kuriera;
2. dawniej: dyliżans pocztowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: kurier
Wiktionary
(1.1) Kobiety uczestniczyły w powstaniu styczniowym, pełniąc funkcje łączniczek, zwiadowczyń, kurierek, adiutantek, sanitariuszek. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: kurʲˈjɛrka, AS: kurʹi ̯erka
Wiktionary
zob. kurier.
Wiktionary
→ kurier (osoba)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub zawodem kuriera, kurierstwem
Wiktionary
rzecz. kurier mos., kurierka ż., kurierstwo n.
Wiktionary
zajęcie kuriera
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) książk. w sposób kuriozalny
Wiktionary
(1.1) Skakanie na biegówkach z dachu wygląda dosyć kuriozalnie.
(1.1) Litewska kolarka kuriozalnie przegrała na finiszu wygrany wyścig.
Wiktionary
rzecz. kuriozum n.
przym. kuriozalny
Wiktionary
(1.1) dziwacznie, egzotycznie
Wiktionary
szokująca niedorzeczność
SJP.pl
niezwykły, osobliwy, dziwaczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyjątkowo osobliwy, budzący zdumienie swoją niezwykłością lub dziwacznością
Wiktionary
(1.1) To był kuriozalny błąd.
Wiktionary
IPA: ˌkurʲjɔˈzalnɨ, AS: kurʹi ̯ozalny
Wiktionary
rzecz. kuriozum n.
przysł. kuriozalnie
Wiktionary
(1.1) dziwny, dziwaczny, niezwykły, osobliwy, cudaczny, wymyślny, ekscentryczny, ekstrawagancki
Wiktionary
osoba, rzecz lub zjawisko zdumiewające swoją niezwykłością lub dziwacznością; curiosum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzecz lub zjawisko wyjątkowo osobliwe, które budzi zdumienie swoją niezwykłością lub dziwacznością
Wiktionary
(1.1) Już tylko jako kuriozum warto dodać, że przed wyborami, po których nastąpiło ujawnienie dramatycznego stanu finansów publicznych Grecji w 2010 r. ówczesny rząd stworzył 27 000 etatów w służbie publicznej.
Wiktionary
IPA: kurʲˈjɔzũm, AS: kurʹi ̯ozũm
Wiktionary
przym. kuriozalny
przysł. kuriozalnie
Wiktionary
(1.1) osobliwość, dziwoląg, fenomen, cudak, ciekawostka
Wiktionary
1. chroniony ptak wodny z rzędu chruścieli; kokoszka wodna;
2. zdrobnienie od: kura;
3. grzyb jadalny; lisica; pieprznik jadalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. mikol. nazwa systematyczna|Cantharellus cibarius|ref=tak., pieprznik jadalny, gatunek grzyba jadalnego;
(1.2) zool. zob. kurka wodna.
(1.3) zdrobn. od kura
wykrzyknik
(2.1) eufem. wykrzyknik wyrażający poczucie beznadziejności, bezradności lub zniecierpliwienia
forma rzeczownika.
(3.1) D. lp. od: kurek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po powrocie do domu zjedliśmy pyszną jajecznicę z kurkami i cebulą.
(1.2) W starorzeczu znaleźliśmy gniazda kurek.
(1.3) Krzysiu! Zostaw kurki w spokoju!
(2.1) Kurka! Przestaniesz mi tu w końcu łazić?
Wiktionary
IPA: ˈkurka, AS: kurka
Wiktionary
rzecz. kurczaczek mzw., kurzeniec mrz., kura ż., kurczak mzw., kurnik mrz., kurzęczak mrz., kureczka ż.
przym. kurkowy
Wiktionary
(1.1) pieprznik, lisica
(1.2) kokoszka
(2.1) kurka wodna!
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rodzina morskich ryb promieniopłetwych z rzędu skorpenokształtnych
SJP.pl
Kurkowate, kurki (Triglidae) – rodzina morskich ryb skorpenokształtnych (Scorpaeniformes).
Wikipedia
o cechach kurkowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. roślina z rodziny imbirowatych, o barwnych kwiatach i mięsistych kłączach; ostryż, szafraniec, żółcień;
2. przyprawa o intensywnie żółtej barwie, otrzymywana z kłączy tej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. bot. nazwa systematyczna|Curcuma|ref=tak., ostryż, ostryż długi
(1.2) kulin. przyprawa z kłączy kurkumy (1.1), barwiąca potrawy na żółto
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) szafranica, żółcień
antonimy.
hiperonimy.
(1.2) przyprawa
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kurkumina ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|sanskr|कुङ्कुम. (kunkuma), etym|arab|كركم. (kurkum), etym|hebr|כרכם. (karkom)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) turmeric; (1.2) turmeric powder
* arabski: (1.1) كركم
* birmański: (1.1) နနွင်း
* chorwacki: (1.1) kurkuma
* czeski: (1.1) kurkuma ż.
* duński: (1.2) gurkemeje w.
* francuski: (1.1) curcuma
* hebrajski: (1.1) כורכום m.
* hindi: (1.1) हल्दी ż.
* hiszpański: (1.1) cúrcuma ż.; (1.2) cúrcuma ż.
* ido: (1.1) kurkumo; (1.2) kurkumo
* khmerski: (1.1) រមៀត
* niderlandzki: (1.1) kurkuma
* niemiecki: (1.1) Kurkuma ż.
* norweski (bokmål): (1.1) gurkemeie m.; (1.2) gurkemeie m.
* norweski (nynorsk): (1.1) gurkemeie m.; (1.2) gurkemeie m.
* perski: (1.1) زردچوبه
* portugalski: (1.1) curcuma
* sanskryt: (1.1) उमा ż., हरिद्रा ż., कङ्कटेरी ż., कटंकटेरी, कदम्ब m., कर्चूरक m., कावेरी, क्षपा ż., गौतमी, गौरी, तमि ż., तुङ्गी ż., सुन्दरी ż.
* słowacki: (1.1) kurkuma ż.
* słoweński: (1.1) kurkuma
* szwedzki: (1.1) gurkmeja
* tamilski: (1.1) மஞ்சள்
* turecki: (1.1) zerdeçal
* węgierski: (1.1) kurkuma
* włoski: (1.1) curcuma ż.; (1.2) curcuma ż.
źródła.
== kurkuma (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) nazwa systematyczna|Curcuma longa|ref=tak., kurkuma
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: kurˈkũma, AS: kurkũma
Wiktionary
rzecz. kurkumina ż.
Wiktionary
(1.1) szafranica, żółcień
Wiktionary
żółtopomarańczowy barwnik otrzymywany z kłączy kurkumy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żółty barwnik pozyskiwany z kurkumy
Wiktionary
Kurkumina (E100) – organiczny związek chemiczny zbudowany z dwóch reszt feruloilowych połączonych atomem węgla. Jest przeciwutleniaczem polifenolowym. Stosowany jako żółtopomarańczowy barwnik spożywczy; składnik m.in. przyprawy curry.
Strukturę związku zbadali w 1910 Stanisław Kostanecki, Janina Miłobędzka i Wiktor Lampe.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kurkuma ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) kurkumina
* hiszpański: (1.1) curcumina ż.
* nowogrecki: (1.1) κουρκουμίνη ż.
źródła.
== kurkumina (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kurkumina
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. kurkuma ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kurkuma ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) kurkumina
* hiszpański: (1.1) curcumina ż.
* nowogrecki: (1.1) κουρκουμίνη ż.
źródła.
== kurkumina (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kurkumina
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
mieszkaniec Kurlandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kurlandii
Wiktionary
rzecz. Kurlandia ż.
:: fż. Kurlandka ż.
przym. kurlandzki
Wiktionary
1. kraina historyczna na Łotwie, południowa część dawnych Inflant;
2. dawne państwo w Europie; Księstwo Kurlandii i Semigalii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina historyczna w zachodniej części Łotwy na półwyspie nad Bałtykiem;
(1.2) hist. księstwo Kurlandii i Semigalii
Wiktionary
Kurlandia (łot. Kurzeme – ziemia Kurów, niem. Kurland) – kraina historyczna w zachodniej części Łotwy na półwyspie nad Bałtykiem. Nazwa pochodzi od łotewskiego plemienia Kurów (Kuronów). W szerszym kontekście nazwa używana na określenie Księstwa Kurlandii i Semigalii.
Graniczy z Semigalią na wschodzie i Żmudzią na południu.
Wikipedia
rzecz. Kurlandczyk mos., Kurlandka ż.
przym. kurlandzki
Wiktionary
(1.1) hist. Kuronia
Wiktionary
mieszkanka Kurlandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kurlandii
Wiktionary
rzecz. Kurlandia ż.
:: fm. Kurlandczyk mos.
przym. kurlandzki
Wiktionary
przymiotnik od: Kurlandia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Kurlandii
Wiktionary
rzecz. Kurlandia ż., Kurlandczyk m., Kurlandka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. język z grupy irańskiej, tworzący wraz z sorani oraz kilkoma innymi pokrewnymi językami i dialektami tzw. makrojęzyk kurdyjski;
Wiktionary
Język kurmandżi, kurdi, północnokurdyjski – język z grupy irańskiej.
Liczbę osób posługujących się językiem kurmandżi ocenia się na ok. 14,6 mln, z czego 8 miliony zamieszkują wschodnie regiony Turcji. Pozostali użytkownicy kurmandżi to mieszkańcy Syrii, Iranu, Iraku, Libanu, Armenii, Gruzji, Azerbejdżanu i Turkmenistanu.
Wikipedia
taki, w którym dym z paleniska wydostaje się otworami w ścianach i dachu
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. eufem. używany jako przekleństwo
forma przymiotnika.
(2.1) ż. lp. od: kurny
Wiktionary
Kurna – wieś w Estonii, w prowincji Harju, w gminie Rae.
Wikipedia
(1.1) Kurna, ile jeszcze będziemy tak sterczeć?!
Wiktionary
(1.1) kurza stopa, kurza twarz, kurka wodna, kurczę blade, kurczę pieczone, kuźwa, kurde, kurdebalans, kurdefelek, kurdemol, kurna chata, kurna olek, kurtka na wacie, jasny gwint, holender, choroba, choroba jasna, jasna ciasna, o w mordę, w mordę jeża, psiakość, psiakrew, psiamać, psianoga
Wiktionary
regionalnie: zamieć śnieżna, zadymka; kurniawica, kurzawa
SJP.pl
regionalnie: zamieć śnieżna, zadymka; kurniawa, kurzawa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobniale kurnik
SJP.pl
1. pomieszczenie dla drobiu;
2. potocznie o małym, nędznym budynku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. pomieszczenie gospodarcze dla kur;
(1.2) daw. kulin. pieróg weselny z nadzieniem z dodatkiem mięsa kurzego;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. gw-pl|Warszawa. handlarz drobiem
Wiktionary
Kurnik – budynek gospodarczy przeznaczony do hodowli drobiu, zwłaszcza kur.
Wikipedia
(1.1) Dawniej kury mogły sobie wchodzić i wychodzić z kurnika, kiedy chciały; teraz trzyma się je w klatkach.
(1.1) Od rana słychać było, jak koguty pieją w kurniku.
Wiktionary
IPA: ˈkurʲɲik, AS: kurʹńik
Wiktionary
rzecz. kurczaczek mzw., kurzeniec mrz., kurka ż., kurzęczak m., kura ż., kurczak m., kurczę n.
przym. kurnikowy, kurzy
wykrz. kurczę, kurka
Wiktionary
hodowca drobiu
SJP.pl
mający krótki, zadarty nos
SJP.pl
taki, w którym dym z paleniska wydostaje się otworami w ścianach i dachu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. (o budynku, pomieszczeniu, piecu) dymny, dymiący (bo pozbawiony komina)
Wiktionary
(1.1) Kurna chata nie miała komina. Dym z paleniska wydostawał się na zewnątrz przez otwór w dachu.
Wiktionary
IPA: ˈkurnɨ, AS: kurny
Wiktionary
czas. kurzyć, wkurzać, wkurzyć
Wiktionary
(1.1) dymny
Wiktionary
morski prąd
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny koralników
SJP.pl
gatunek ptaka z rodziny kurowatych
SJP.pl
Kuroczub (Pucrasia macrolopha) – gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae), podrodziny bażantów (Phasianinae). Występuje w Himalajach i na południe od nich oraz w Chinach. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
rzadko: złodziej kur
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) złodziej zajmujący się kradzieżą kur
Wiktionary
gatunek ptaka, będący jedynym przedstawicielem rzędu i rodziny kuroli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Leptosomus discolor|Hermann|ref=tak., gatunek ptaka z rodzaju Leptosomus, występującego na Madagaskarze;
(1.2) ornit. ptak z gatunku kuroli (1.1)
Wiktionary
Kurol (Leptosomus discolor) – gatunek średniej wielkości ptaka, będący jedynym przedstawicielem rzędu (Leptosomiformes) i rodziny (Leptosomidae) kuroli. Występuje jedynie na Madagaskarze i Komorach.
Wikipedia
(1.1) Ptaki z gatunku kuroli występują jedynie na Madagaskarze i Komorach.
Wiktionary
rzecz. kurole nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Leptosomatidae|Blyth|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych, występujących na Madagaskarze i Komorach;
forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.
(2.1) M., B. i W. lm. od: kurol
Wiktionary
Kurol (Leptosomus discolor) – gatunek średniej wielkości ptaka, będący jedynym przedstawicielem rzędu (Leptosomiformes) i rodziny (Leptosomidae) kuroli. Występuje jedynie na Madagaskarze i Komorach.
Wikipedia
(1.1) U kuroli występuje wyraźny dymorfizm płciowy.
Wiktionary
rzecz. kurol mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) etn. legendarna istota wielkości indyka, pokryta pierzem, z nietoperzowatymi skrzydłami i sępim dziobem
Wiktionary
nazwisko, m.in. Jacek Kuroń (1934-2004) - polityk, współtwórca porozumienia Okrągłego Stołu
SJP.pl
Znane osoby noszące nazwisko Kuroń:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. Kurlandia (kraina geograficzna)
Wiktionary
przym. kuroński
Wiktionary
1. zupa dla ubogich i bezdomnych gotowana przez miejskie ośrodki pomocy społecznej (akcja zapoczątkowana przez J. Kuronia)
2. potocznie zasiłek dla bezrobotnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. pot. zupa wydawana charytatywnie przez instytucje państwowe;
(1.2) hist. pot. zasiłek dla bezrobotnych
Wiktionary
Kuroniówka – potoczne określenie darmowego posiłku, jaki był wydawany na ulicach Warszawy mieszkańcom miasta na początku lat 90. XX wieku, m.in. osobiście przez ministra pracy i polityki socjalnej Jacka Kuronia. Posiłkiem tym była grochówka. Następnie wyraz ten stał się synonimem zasiłku dla bezrobotnych.
W 2012 powstała Fundacja Kuroniówka Joanny Liszkiewicz-Kuroń, zajmująca się pomocą ubogim i potrzebującym. W 2014 zarejestrowano Fundację Solidarności Społecznej SOS Kuroniówka.
Wikipedia
(1.1) Kucharze rozdawali gorącą kuroniówkę.
(1.2) Z kuroniówek żyła większość mieszkańców miasteczka.
Wiktionary
dotyczący Kurów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kuronią lub Kurami, dotyczący Kuronii lub Kurów
Wiktionary
rzecz. Kuronia ż., Kur mos.
Wiktionary
(1.1) kurlandzki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kuropatnicki Hrabia − polski herb szlachecki, hrabiowska odmiana herbu Nieczuja.
Wikipedia
gatunek ptaka z rodziny kurowatych
SJP.pl
Kuropatnik (niem. Töppendorf) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim, w gminie Strzelin.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Perdix perdix|ref=tak., polny ptak łowny, żywiący się m.in. stonką ziemniaczaną;
(1.2) daw. zręcznościowa zabawa dwóch osób z użyciem książki
Wiktionary
Kuropatwa (zwyczajna) (Perdix perdix) – gatunek średniego, osiadłego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Zamieszkuje niemal całą Europę oraz Azję Środkową. W górach może przebywać na 2600 m n.p.m. (na Kaukazie). Wprowadzona do Ameryki Północnej. Populacja podlega znacznym wahaniom, liczebność ptaków zależy od ostrości zimy oraz pogody w czerwcu i lipcu, gdy wykluwają się pisklęta, które są bardzo wrażliwe na przemoknięcie i wychłodzenie.
Wikipedia
(1.1) Pocieszyła go myśl, że ten zastrzelony jastrząb mógłby wyjeść przez zimę niejedno stado kuropatw, sporo zajęcy, a tak już nie żyje.
Wiktionary
IPA: ˌkurɔˈpatfa, AS: kuropatfa
Wiktionary
przym. kuropatwi
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla kuropatwy; dotyczący, odnoszący się do kuropatwy
Wiktionary
IPA: ˌkurɔˈpatfʲi, AS: kuropatfʹi
Wiktionary
rzecz. kuropatwa ż.
Wiktionary
rodzaj ptaków z podrodziny bażantów
SJP.pl
zielononóżka kuropatwiana - polska rasa kur ogólnoużytkowych
SJP.pl
pomieszczenie do hodowli kuropatw
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
miejscowość na Białorusi
SJP.pl
Kuropaty (biał. Курапа́ты, ros. Куропаты) – uroczysko na skraju Mińska na Białorusi, w którym odkryte zostały masowe groby ludzi rozstrzelanych przez NKWD w latach 1937–1941.
Liczba ofiar nie jest dokładnie znana i może wynosić:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kurort
Wiktionary
(1.1) To nie kurort, lecz tylko mały kurorcik.
Wiktionary
rzecz. kurort m.
Wiktionary
miejscowość rekreacyjna, uzdrowisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miejscowość wypoczynkowa
Wiktionary
Kurort – nazwa odnosząca się do:
Wikipedia
IPA: ˈkurɔrt, AS: kurort
Wiktionary
rzecz. kurorcik mrz.
Wiktionary
(1.1) daw. bad
Wiktionary
przymiotnik od: kurort
SJP.pl
typ posągu w starożytnej Grecji, wizerunek nagiego młodzieńca
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj:
a) kurosawa albo
b) kurosała, kurosawie - kurosale] Akira Kurosawa (1910-98), japoński reżyser i scenarzysta filmowy
SJP.pl
Kurosawa – japońskie nazwisko
Wikipedia
inaczej: kurza ślepota
SJP.pl
1. kogut - samiec kury;
2. ryba z rodziny głowaczowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. nazwa kilkunastu miejscowości (w tym miasta) w Polsce;
Wiktionary
Kurów – miasto w Polsce, położone w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, w gminie Kurów.
Leży nad rzeką Kurówką (i jej dopływami: Strugą Kurowską oraz Białką), na pograniczu Wysoczyzny Lubartowskiej i Płaskowyżu Nałęczowskiego. Jest siedzibą gminy Kurów oraz rzymskokatolickiej parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Michała Archanioła. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 Kurów liczył 2787 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) W Polsce jest kilkanaście miejscowości o nazwie Kurów.
Wiktionary
IPA: ˈkuruf, AS: kuruf
Wiktionary
rzecz. kurowiak m., kurowianin m., Kurówka ż.
przym. kurowski
Wiktionary
1. przeprowadzać kurację;
2. kurować się - poddawać się kuracji; kurować samego siebie; leczyć się
SJP.pl
rodzina ptaków z rzędu grzebiących; bażantowate, kurakowate
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Phasianidae|Horsfield|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu grzebiących;
Wiktionary
Kurowate, bażantowate (Phasianidae) – rodzina ptaków z rzędu grzebiących (Galliformes). Obejmuje gatunki grzebiące, zamieszkujące Eurazję, Afrykę, Australazję i Amerykę Północną.
Wikipedia
(1.1) Generalnie kurowate słabo latają.
(1.1) Bażant zwyczajny należy do kurowatych.
Wiktionary
rzecz. kura ż., kurak mzw.
Wiktionary
(1.1) bażantowate
Wiktionary
o cechach kurowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
mieszkaniec Kurowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kurowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polska rzeka przepływająca przez Lubelszczyznę;
Wiktionary
Rzeki w Polsce:
Wikipedia
(1.1) Kurówka ma długość około 50 kilometrów.
Wiktionary
IPA: kuˈrufka, AS: kurufka
Wiktionary
rzecz. Kurów
Wiktionary
nazwa kilku wsi i osad w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z miejscowością Kurowo, dotyczący miejscowości Kurowo
(1.2) związany z miejscowością Kurów, dotyczący miejscowości Kurów
Wiktionary
Osoby o nazwisku Kurowski i Kurowska:
Wikipedia
rzecz. Kurowo n., Kurów m., kurowianin m., kurowianka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Kurozwęki, dawnej także Kurolęki – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie miejsko-wiejskiej Staszów. Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1400 roku, w drugiej połowie XVI wieku położone było w powiecie wiślickim w województwie sandomierskim. Kurozwęki były miastem do 1870 roku.
Wikipedia
1. chodak, łapeć pleciony z łyka;
2. taniec zbliżony do mazura i kujawiaka, pospolity na Kurpiach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kurpiów
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. kurp m., Kurpie nmos., Kurpiowszczyzna ż.
:: fż. Kurpianka ż.
przym. kurpiowski
Wiktionary
(1.1) Puszczak
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
członkini ludności pochodzenia mazurskiego, zamieszkującej tereny puszcz: Kurpiowskiej i Białej
SJP.pl
rodzaj obuwia noszonego dawniej przez Kurpiów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. część Mazowsza;
Wiktionary
Kurpie – grupa etnograficzna ludności polskiej, zamieszkująca tereny dwóch puszcz mazowieckich: Puszczy Zielonej (zwanej też: Puszczą Kurpiowską lub Zagajnicą) i Puszczy Białej, funkcjonująca również jako określenie regionu kurpiowskiego (inaczej: Kurpiowszczyzna). Granica oddzielająca obie puszcze dzieli region na Kurpie Zielone i Kurpie Białe.
Wikipedia
(1.1) Na Kurpiach, Podlasiu, Warmii i Mazurach wypiekano w wigilię Nowego Roku lub w święto Trzech Króli figurki zwierząt (…).
Wiktionary
rzecz. Kurpiowszczyzna ż., Kurp mos., Kurpianka ż.
przym. kurpiowski
przysł. kurpiowsko
Wiktionary
(1.1) Kurpiowszczyzna
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kurpiński:
Wikipedia
dotyczący Kurpiów albo Kurpiowszczyzny, charakterystyczny dla Kurpiów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kurpiami, dotyczący Kurpi, wywodzący się z Kurpi
Wiktionary
(1.1) W stroju kurpiowskim zatańczyli okrąglaka.
Wiktionary
rzecz. Kurpie nmos., Kurpiowszczyzna ż., Kurpianka ż., Kurp mos.
Wiktionary
tradycje i ogół Kurpiów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. część Mazowsza
Wiktionary
Kurpie – grupa etnograficzna ludności polskiej, zamieszkująca tereny dwóch puszcz mazowieckich: Puszczy Zielonej (zwanej też: Puszczą Kurpiowską lub Zagajnicą) i Puszczy Białej, funkcjonująca również jako określenie regionu kurpiowskiego (inaczej: Kurpiowszczyzna). Granica oddzielająca obie puszcze dzieli region na Kurpie Zielone i Kurpie Białe.
Wikipedia
(1.1) Mieli największą chałupę na całej chyba Kurpiowszczyźnie.
Wiktionary
rzecz. Kurpie lm nm., Kurp mos., Kurpianka ż.
przym. kurpiowski
przysł. kurpiowsko
Wiktionary
(1.1) Kurpie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
odręczne pismo gotyckie
SJP.pl
Kurrenta albo Kurrentschrift (łac. currere „biec”, dosł. „pismo bieżące”) – pismo gotyckie odręczne używane od XVI wieku do połowy XX wieku jako pismo użytkowe w Niemczech i na całym obszarze niemieckojęzycznym oraz w krajach skandynawskich. Stosowano je również jako pismo urzędowe i protokołowe. Typograficznie należy do pisma łamanego.
Wikipedia
1. kierunek poruszania się, np. okrętu;
2. szkolenie, najczęściej fakultatywne;
3. cena papierów wartościowych, walut;
4. kierunek w polityce;
5. potocznie: obieg (puścić coś w kurs), orientacja (wypaść z kursu), praca (być w kursie);
6. potocznie: przejazd taksówką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) eduk. cykl lekcji, tekstów, audycji itp. służący zdobyciu wiedzy na jakiś temat
(1.2) żegl. kierunek ruchu statku, także samolotu; trasa takiego ruchu
(1.3) ekon. finans. cena walut, akcji itp.; zmiana tej ceny w czasie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zapisałem się na kurs na prawo jazdy.
(1.2) Statek wziął kurs na Oslo.
(1.3) Dzisiejszy kurs euro jest wyższy od wczorajszego.
Wiktionary
IPA: kurs, AS: kurs
Wiktionary
rzecz. kursant mos., kursantka ż., kursowanie n.
:: zdrobn. kursik mrz.
czas. kursować ndk.
przym. kursowy, kursancki
Wiktionary
(1.1) szkolenie
(1.2) kierunek
Wiktionary
kurs szkoleniowy w formie konferencji; kurskonferencja, kursokonferencja
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej: budynek w kurorcie, w którym mieściły się restauracje, kawiarnie, kasyna itp.; kurhauz, kurhaus
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kursantem, dotyczący kursanta, przeznaczony dla niego
Wiktionary
rzecz. kursant mos., kursantka ż., kurs mrz.
przym. kursowy
Wiktionary
uczestnik kursu, szkolenia; kursowicz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba biorąca udział w kursie
Wiktionary
(1.1) Lektorzy w ogóle nie używali języka polskiego, niezależnie od tego, na jakim poziomie był kursant.
Wiktionary
rzecz. kurs mrz.
:: fż. kursantka ż.
przym. kursancki, kursowy
Wiktionary
→ kursant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczestniczka kursu
Wiktionary
rzecz. kurs mrz.
:: fm. kursant mos.
przym. kursancki, kursowy
Wiktionary
bogato zdobiony pulpit pod księgi, zwłaszcza pod Koran; rahla
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: kurs
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kurs
Wiktionary
(1.1) To nie kurs, lecz tylko mały kursik.
Wiktionary
rzecz. kurs m.
Wiktionary
dawniej: kursant - uczestnik kursu, szkolenia
SJP.pl
dawniej: kursantka - uczestniczka kursu, szkolenia
SJP.pl
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w zachodniej części Rosji, stolica obwodu kurskiego, miejsce wielkiej bitwy pancernej w 1943 roku;
Wiktionary
Kursk (ros. Курск) – miasto w zachodniej Rosji, stolica obwodu kurskiego. Jest także centrum administracyjnym kurskiego rejonu, w którego skład jednak nie wchodzi stanowiąc samodzielną jednostkę administracyjną obwodu (okręg miejski).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Kurska|Ms=Kursku. • bitwa pod Kurskiem
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Kurszczyzna ż.
przym. kurski
frazeologia.
etymologia.
etym|staroruskie|Курьскъ. < etym|staroruskie|Кур. (Kur) → Kura, rzeka przepływająca przez Kursk
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Kursk
* bułgarski: (1.1) Курск m.
* czeski: (1.1) Kursk m.
* francuski: (1.1) Koursk
* niemiecki: (1.1) Kursk
* rosyjski: (1.1) Курск m.
* słowacki: (1.1) Kursk m.
* ukraiński: (1.1) Курськ m.
źródła.
== Kursk (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Kursk
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Kurszczyzna ż.
przym. kurski
Wiktionary
związany z miejscowością Kursk
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pochodzący z Kurska albo dotyczący tego miasta
Wiktionary
Kurski – polskie nazwisko. W 2014 nosiło je ok. 100 osób.
Wikipedia
rzecz. Kursk mrz.
Wiktionary
kurs szkoleniowy w formie konferencji; kurs-konferencja, kursokonferencja
SJP.pl
urządzenie nawigacyjne samoczynnie wykonujące wykres kursu statku na mapie
SJP.pl
kurs szkoleniowy w formie konferencji; kurskonferencja, kurs-konferencja
SJP.pl
przyrząd do wyznaczania kursu statku
SJP.pl
dawniej: posłaniec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. wskaźnik na ekranie monitora komputerowego poruszający się wraz z ruchami myszy komputerowej;
(1.2) inform. wskaźnik na ekranie monitora komputerowego wyznaczający miejsce wpisywania znaków z klawiatury
(1.3) inform. tymczasowa struktura służąca do pobierania wyniku zapytania SQL w systemach zarządzania bazą danych;
(1.4) daw. koń wyścigowy
(1.5) daw. osoba wysyłana z pilną wiadomością, pismem, przesyłką itp.
Wiktionary
Kursor (łac. cursor „biegacz”) – ruchomy znacznik wyświetlany na wyświetlaczu, służący do wskazywania miejsca, w którym operator zamierza podjąć jakąś akcję. Zależnie od urządzenia i rodzaju wykonywanej pracy znacznik ten może przybierać różne kształty i kolory; w pewnych przypadkach może to być nawet krótka animacja. Kształt kursora informuje operatora o aktualnych możliwościach działania.
Wikipedia
IPA: ˈkursɔr, AS: kursor
Wiktionary
rzecz. kursowanie n.
czas. kursować ndk.
przym. kursorowy, kursowy
Wiktionary
(1.5) goniec, kurier, posłaniec
Wiktionary
→ kursor
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kursora
Wiktionary
rzecz. kursor mrz.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) przebywać regularnie określoną trasę
(1.2) pot. żart. przemieszczać się pospiesznie tam i z powrotem
(1.3) być w obiegu
(1.4) być przekazywanym nieoficjalnie wielu osobom
Wiktionary
rzecz. kurs mrz., kursor mrz.
przym. kursowy
Wiktionary
(1.1) jeździć, latać, pływać
(1.2) biegać, żart. kręcić się, żart. krążyć
(1.4) chodzić, krążyć
Wiktionary
uczestnik kursu, szkolenia; kursant
SJP.pl
uczestniczka kursu, szkolenia; kursantka
SJP.pl
→ kurs
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kursem (określonym kierunkiem w przestrzeni)
(1.2) związany z kursem wymiany walut
(1.3) związany z kursem (szkoleniami)
(1.4) związany z kursem, kursowaniem
Wiktionary
rzecz. kurs mrz., kursant mos., kursantka ż., kursor mrz./mzw./mos.
czas. kursować ndk.
Wiktionary
italika, italik;
1. druk pochyły, naśladujący pismo ręczne; czcionki tego druku;
2. oznaczenie tej odmiany pisma, zwykle w rękopisie, za pomocą linii falistej;
3. ręczne pismo pochyłe; pismo rzymskie powstałe przez łączenie liter przy pośpiesznym pisaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poligr. pochylone pismo drukarskie, naśladujące pismo odręczne
(1.2) oznaczenie – zazwyczaj w rękopisie – tekstu, który powinien być wykursywiony w druku
(1.3) odręczne pismo pochyłe
(1.4) rzymskie pismo powstałe na skutek szybkiego pisania
Wiktionary
Kursywa – odmiana pisma, zazwyczaj pochyła, o charakterze bardziej płynnym niż antykwa, choć nawiązująca do niej stylem. Wywodzi się z odręcznego pisma karolińskiego i rozwinęła się w XV-wiecznych Włoszech. Większość kursyw (choć nie wszystkie) jest pochylona w prawo pod kątem ok. 2–20 stopni. Zazwyczaj kursywa jest jedną z trzech podstawowych odmian kroju pisma, obok odmiany prostej (antykwy) i pogrubionej.
Wikipedia
rzecz. wykursywienie n., wykursywianie n.
czas. kursywić, wykursywić dk., wykursywiać ndk.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) pochylać tekst, stosować kursywę
Wiktionary
(1.1) Uważam, że nie powinno się kursywić tego słowa.
Wiktionary
rzecz. kursywa ż.
czas. wykursywić dk., skursywić dk.
Wiktionary
(1.1) pochylać
Wiktionary
przypominający krojem liter odręczne pismo rzymskie, pisany pochyłą czcionką przypominającą pismo odręczne
SJP.pl
mieszkaniec Kurska (miasta w Federacji Rosyjskiej)
SJP.pl
mieszkanka Kurska (miasta w Federacji Rosyjskiej)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. duża kurtka;
2. luźna koszula za kolana, tradycyjny strój męski w Indiach i krajach arabskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: kurt, AS: kurt
Wiktionary
1. duża kurtka;
2. luźna koszula za kolana, tradycyjny strój męski w Indiach i krajach arabskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. kurtka
(1.2) duża kurtka
Wiktionary
Kurta – część tradycyjnego stroju męskiego noszonego głównie w Indiach, ale też w krajach arabskich. Jest to luźna koszula sięgająca zwykle za kolana. Materiały, z których kurta jest wykonana jak i ich kolorystyka są różnorodne.
Wikipedia
(1.1) Generał był Polakiem i ostentacyjnie zawsze mówił po polsku, nawet w urzędach. Znać było w jego wymowie pewne zacięcie i akcent rosyjski, ale ów akcent pasował jakoś do jego wyniosłej figury, do grubej kurty szczególnego kroju, okrągłej czapki z czerwonym lampasem i niebywałej wielkości daszkiem, do sukiennych kamaszów i siwych podkręconych wąsów.
(1.2) Odziany był w siermiężną kurtę z samodziału, dobrze chroniącą przed chłodem, choć już mocno sfatygowaną.
Wiktionary
IPA: ˈkurta, AS: kurta
Wiktionary
rzecz. kurtka ż.
Wiktionary
przedstawiciel rodziny ptaków z rzędu wróblowych
SJP.pl
przedstawiciel rodziny ptaków z rzędu wróblowych
SJP.pl
Kurtaczki (Pittidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). Zalicza się do niej ponad czterdzieści gatunków.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. opłata za pobyt w uzdrowisku
Wiktionary
(1.1) W ogóle życie tutaj niedrogie, tylko wygórowana kurtaksa i kąpiele więcej nadwyrężają kieszeń przybywających osób.
Wiktionary
dawniej: wynagrodzenie maklera giełdowego; courtage, prowizja maklerska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. wynagrodzenie płacone pośrednikowi (np. maklerowi czy brokerowi) za świadczone usługi w transakcjach kupna i sprzedaży towarów i usług
Wiktionary
Kurtaż – (fr. courtage) – wynagrodzenie, czyli prowizja, którą pobierają maklerzy i agenci giełdowi od zawieranych na giełdzie transakcji.
Wikipedia
(1.1) Najczęściej kurtaż zostaje wypłacony brokerowi, którego z zakładem ubezpieczeń łączy porozumienie.
Wiktionary
przym. kurtażowy
Wiktionary
zdrobnienie od: kurtka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kurtka
Wiktionary
IPA: kurˈtɛt͡ʃka, AS: kurtečka
Wiktionary
krótkie wierzchnie okrycie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Warszawa. krótka damska kurtka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
krótkie wierzchnie okrycie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraw. krótkie okrycie wierzchnie;
Wiktionary
Kurtka – rodzaj krótkiego płaszcza sięgającego zazwyczaj w okolice bioder. Odzież zróżnicowana w formie w zależności od epoki i panującej mody. Współczesne kurtki szyte są zazwyczaj w materiałów chroniących przed warunkami atmosferycznymi i wyposażane w kieszenie (choć nie jest to regułą). Popularny element codziennego ubioru, uniformów oraz odzieży ochronnej
Wikipedia
(1.1) Policja potwierdziła, że aresztowany mężczyzna miał pod kurtką pistolet i ponad 20 sztuk amunicji.
(1.1) Czterech panów i jedna dama jeździli, koń za koniem, wzdłuż ścian maneżu; na środku stał dyrektor zakładu, mężczyzna z miną wojskową, w granatowej kurtce, białych obcisłych spodniach i wysokich butach z ostrogami.
Wiktionary
IPA: ˈkurtka, AS: kurtka
Wiktionary
rzecz. kurta ż.
Wiktionary
rodzina ptaków z rzędu wróblowych; tymalie, tymaliowate
SJP.pl
Tymaliowate, tymalie, kurtodrozdy (Timaliidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). We współcześnie stosowanych ujęciach systematycznych obejmuje około pięćdziesięciu gatunków, które zamieszkują tropikalne i subtropikalne obszary Azji.
Wikipedia
miara koncentracji i spłaszczenia rozkładu, stosowana w statystyce i rachunku prawdopodobieństwa
SJP.pl
Kurtoza (z gr. κυρτός, kyrtos, kurtos – wydęty) – jedna z miar kształtu rozkładu wartości cechy statystycznej. W praktyce definiuje się ją najczęściej w formie tzw. kurtozy nadwyżkowej (nazywanej ekscesem lub współczynnikiem ekscesu, ang. excess kurtosis):
Wikipedia
grzeczność, kultura, galanteria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wyszukana, oficjalna uprzejmość i takt w zachowaniu
Wiktionary
Kurtuazja (z fr. courtoisie) – uprzejmość, wyszukana grzeczność, galanteria, stosowny gest. W średniowieczu bardzo mocno związana z zasadami etykiety.
Wikipedia
IPA: ˌkurtuˈwazʲja, AS: kurtuu̯azʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. kurtuazyjność ż.
przym. kurtuazyjny
przysł. kurtuazyjnie
Wiktionary
uprzejme, taktowne zachowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co kurtuazyjne; cecha tych, którzy są kurtuazyjni
Wiktionary
rzecz. kurtuazja ż.
przym. kurtuazyjny
przysł. kurtuazyjnie
Wiktionary
wyszukanie uprzejmy, zachowujący takt w swoim zachowaniu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Kurtyka:
Wikipedia
1. zasłona w teatrze oddzielająca widownię od sceny;
2. bariera oddzielająca od siebie dwa obszary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teatr. zasłona oddzielająca scenę od widowni
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Aktorzy przygotowują się za kurtyną.
Wiktionary
IPA: kurˈtɨ̃na, AS: kurtỹna
Wiktionary
rzecz. kurtyniarz mos.
:: zdrobn. kurtynka ż.
przym. kurtynowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) teatr. pracownik obsługujący kurtynę w teatrze
Wiktionary
(1.1) W teatrze europejskim nie ma zwyczaju odciągania kurtyny przez widocznego człowieka, jak dzieje się to w kabuki, gdzie kurtyniarz jest demiurgiem odsłaniającym świat.
Wiktionary
rzecz. kurtyna ż., kurtynka ż.
przym. kurtynowy
Wiktionary
zdrobnienie od: kurtyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kurtyna
Wiktionary
przymiotnik od: kurtyna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kurtyny
Wiktionary
1. kochanka, utrzymanka wysoko postawionych mężczyzn;
2. kobieta lekkich obyczajów; prostytutka, nierządnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. utrzymanka kogoś wysoko postawionego
(1.2) przest. prostytutka
Wiktionary
Kurtyzana (wł. cortegiana, z fr. courtisane) – słowo to oznaczało właściwie damę dworu. Jako „kobieta lekkich obyczajów” termin kurtyzana zaczął funkcjonować dopiero w Odrodzeniu. Kurtyzany to prostytutki spędzające życie w wielkim świecie pozostające na utrzymaniu możnych kochanków.
Wikipedia
(1.2) Major poszedł do domu publicznego, by spotkać się tam z kurtyzanami.
Wiktionary
IPA: ˌkurtɨˈzãna, AS: kurtyzãna
Wiktionary
(1.1) metresa, faworyta
(1.2) prostytutka, nierządnica, kokota, dziwka
Wiktionary
dawniej: zachowywać się jak kurtyzana - kochanka wysoko postawionych osób
SJP.pl
1. obcinać, przycinać zwierzęciu ogon lub uszy, zgodnie z wymaganiami czystości rasy; przeprowadzać kurtyzację;
2. ograniczać pod względem rozmiarów lub liczby
SJP.pl
nieuleczalna choroba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. śmiertelna, nieuleczalna choroba zakaźna, encefalopatia gąbczasta u ludzi;
Wiktionary
Kuru, popularnie „śmiejąca się śmierć” (ang. curu, kuru; nazwa od czasownika „drżeć” w języku plemienia Fore: kuria, guria) – zawsze śmiertelna, nieuleczalna choroba zakaźna wywoływana przez priony, dotycząca tkanki nerwowej, będąca zarazem pierwszą opisaną zakaźną encefalopatią gąbczastą u ludzi. Wykryto ją po raz pierwszy u człowieka, lecz w 1966 roku przeniesiona została na szympansy.
Wikipedia
(1.1) I u ludzi, i u zwierząt kanibalizm może prowadzić do chorób prionowych: choroby szalonych krów, kuru i tym podobnych.
Wiktionary
IPA: ˈkuru, AS: kuru
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) kuru
* arabski: (1.1) كورو (kūrū)
* ukraiński: (1.1) куру
źródła.
== kuru (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-kuru.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. kuru
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
uczestnik węgierskiego powstania przeciw Habsburgom
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
odnoszący się do kurii; np. edyl kurulny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. odnoszący się do kurii, związany z kurią (jako miejscem posiedzeń senatu i sądu w starożytnym Rzymie)
Wiktionary
IPA: kuˈrulnɨ, AS: kurulny
Wiktionary
płaz bezogonowy z rodziny ropuchowatych, jadowity (może uśmiercić lub sparaliżować zwierzę wielkości królika), występujący w południowej i środkowej Ameryce; aga, ropucha olbrzymia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. zob. aga.
Wiktionary
Aga, kururu, ropucha olbrzymia (Rhinella marina) – gatunek płaza z rodziny ropuchowatych pochodzący z Ameryki Środkowej i Południowej, introdukowany na licznych wyspach Oceanii i Karaibów. Jest to lądowa ropucha. Zalicza się do rodzaju Rhinella uznawanego niekiedy za podrodzaj rodzaju Bufo, obejmującego wiele różnorodnych ropuchowatych Ameryki Środkowej i Południowej. Jest bardzo płodna – samice składają skrzek w pojedynczym kłębie zawierającym tysiące jaj. Sukces reprodukcyjny wynika po części z oportunizmu w odżywianiu się: aga cechuje się nietypową wśród bezogonowych dietą, spożywając zarówno żywy, jak i martwy pokarm. Obfitość pokarmu skłania ją do zasiedlania ogrodów, parków a nawet wysypisk śmieci, ruder czy wszelkich terenów w pobliżu człowieka. Osobniki dorosłe osiągają 10–15 cm długości. Masa ciała najcięższego odnotowanego osobnika osiągnęła 2,65 kilograma, przy długości 38 cm (od czubka pyska do kloaki).
Wikipedia
(1.1) aga, ropucha olbrzymia
Wiktionary
zdawkowa moneta turecka; 100 kuruszy = 1 lira turecka
SJP.pl
Piastr, piaster, piastra (wł. piastra „cienka metalowa blaszka” od gr. émplastron „tynk”) – moneta używana w kilku krajach Bliskiego Wschodu, współcześnie tamtejsza jednostka monetarna, spotykana tam także pod nazwami gurusz, kurusz, kirsz. Piastrami nazywano też hiszpańskie dolary. Była to także nazwa waluty Indochin Francuskich i grubych monet bitych na Dalekim Wschodzie.
Wikipedia
wulgarnie: prostytutka lub kobieta prowadząca życie niemoralne; dziwka
SJP.pl
wulgarnie: prostytutka lub kobieta prowadząca życie niemoralne; dziwka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. prostytutka
(1.2) wulg. kobieta prowadząca rozwiązły tryb życia
(1.3) wulg. pogard. do kobiety / o kobiecie;
partykuła wzmacniająca
(3.1) wulg. …występująca bezpośrednio po wyrazie, który mówca chce podkreślić (i tym samym swoje uniesienie, euforię lub rozgoryczenie)
Wiktionary
Kurwa – najczęściej używany polski wulgaryzm, wykorzystywany również jako przekleństwo lub wyrażenie emocji. Występuje w wielu funkcjach. Jest produktywny słowotwórczo, obfituje w słowa pochodne, eufemizmy i derywaty. We współczesnej formie funkcjonuje od XV w.; wielokrotnie i aż po czasy współczesne pojawia się w literaturze i innych kontekstach kulturowych.
Ponieważ słowo to jest wulgaryzmem, jego publiczne użycie stanowi w Polsce wykroczenie i jest zagrożone karą grzywny.
Wikipedia
(1.1) Co wieczór przy szosie stoją kurwy i czekają na jakiś zarobek.
(1.2) Ziemię pomierzył i głębokie morze, • Wie, jako wstają i zachodzą zorze, • Wiatrom rozumie, praktykuje komu — • A sam nie widzi, że ma kurwę w domu.
(1.3) Nie będziesz mi, kurwo, mówiła, co mam robić!
(1.4) Ty kurwo! Jeszcze mi wisisz dwa baniaki, co przerżnąłeś w pokera.
(2.1) Zamkniesz się, kurwa, czy nie?!
(2.1) O kurwa, zajebali mi portfel!
(3.1) Czekaj, czy ja, kurwa, czegoś nie zapomniałem z domu?
Wiktionary
IPA: ˈkurva, AS: kurva
Wiktionary
rzecz. kurewstwo n., kurwik mrz., kurwica ż., kurwiarz mos., kurwiarnia ż., kurwienie n., kurwowanie n., nakurwianie n., nakurwienie n., podkurwianie n., podkurwienie n., rozkurwianie n., rozkurwienie n., skurwienie n., wkurwianie n., wkurwienie n., wykurwianie n., wykurwienie n.
:: zdrobn. kurewka ż., kurwiątko n.
:: zgrub. kurwisko n., kurwiszon m., kurwiszonek m., kurwiszcze n.
czas. kuźwić, kurwić ndk., kurwować ndk., nakurwiać ndk., nakurwić dk., podkurwiać ndk., podkurwić dk., rozkurwiać ndk., rozkurwić dk., skurwić dk., wkurwiać ndk., wkurwić dk., wykurwiać ndk., wykurwić dk.
przym. kurewski, podkurwiony, skurwiały, skurwiony, wkurwiający, wkurwiony
przysł. wykurwiście, kurewsko
Wiktionary
(1.1) wulg. kurwiszcze, kurwiszon, lachociąg, dziwka, wywłoka; eufem. kobieta lekkich obyczajów; przest. kurtyzana, ladacznica, nierządnica; neutr. prostytutka
(1.2) wulg. kurwiszcze, kurwiszon, dziwka, lafirynda, lampucera, latawica, ruchawica, wywłoka, zdzira; slang. lambadziara; przest. jawnogrzesznica, ladacznica, rozpustnica, wszetecznica
(1.3) wulg. lafirynda, lampucera, szmata, wywłoka, zdzira
(1.4) wulg. skurwiel, dupek, chuj
(2.1) wulg. w kurwę; eufem. kuźwa, kurna, kurka wodna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara. uczn. krawat
Wiktionary
IPA: kurˈvat͡ɕik, AS: kurvaćik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żart. obraź. kuracjuszka sanatoryjna nastawiona na nawiązywanie znajomości damsko-męskich
Wiktionary
(1.1) Jako że z przyczyn alergicznych obrączki nie nosi, już pierwszego dnia dopadły go, jak je nazwał, kurwacjuszki.
Wiktionary
IPA: ˌkurvaˈt͡sʲjuʃka, AS: kurvacʹi ̯uška
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. spiralne zakończenie pastorału
(1.2) stpol. pastorał biskupi
Wiktionary
Pastorał, także w kościołach wschodnich jako żezł (łac. baculus pastoralis, dosł. „kij pasterski”) to w Kościołach chrześcijańskich atrybut biskupów, opatów i infułatów uprzywilejowanych (we wschodnim chrześcijaństwie: archimandrytów); długa, zdobiona laska o ślimakowato zwiniętym zakończeniu, nazywanym krzywaśnią lub z łaciny – kurwaturą. Pierwotnie był to po prostu krótki, zakrzywiony kij służący do podpierania się.
Wikipedia
IPA: ˌkurvaˈtura, AS: kurvatura
Wiktionary
(1.1) krzywaśnia
Wiktionary
wulgarnie: miejsce, w którym można skorzystać z usług prostytutek; burdel, dom publiczny, dom uciech, kurwidołek
SJP.pl
wulgarnie: mężczyzna nawiązujący liczne kontakty seksualne, korzystający z usług prostytutek; dziwkarz, rozpustnik, bawidamek
SJP.pl
wulgarne zdrobnienie od: kurwa; kurewka
SJP.pl
(wulgarne) kurwić się:
1. zazwyczaj o kobiecie: prowadzić rozwiązłe życie seksualne;
2. prowadzić życie niemoralne, zachowywać się niemoralnie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) nadużywać słowa „kurwa”, przeklinać, bluzgać
(1.2) wulg. śmierdzieć
czasownik zwrotny niedokonany kurwić się
(2.1) wulg. prostytuować się
(2.2) wulg. o kobiecie: sypiać z wieloma partnerami
(2.3) wulg. przen. poniżać się, upadlać się
Wiktionary
(1.2) Idź się umyj, bo kurwisz gównem!
(2.1-2) Ta z trzeciego piętra w ogóle nie dba o swoje dzieci tylko się kurwi, codziennie z innym facetem.
(2.2) Próżno mówił jej król stary, / Że we wszystkim trzeba miary, / Nie wypada bowiem pannie / Tak się kurwić bezustannie.
(2.3) Nie będę się kurwić przepraszając go za cokolwiek.
Wiktionary
IPA: ˈkurvʲit͡ɕ, AS: kurvʹić
Wiktionary
rzecz. pokurwowanie n., nakurwianie n., kurwowanie n., kurewka, kurewstwo, kurwa, kurwencja, kurwiarka, kurwiarnia, kurwiarstwo, kurwiarz, kurwiarzyna, kurwiątko, kurwica, kurwicha, kurwiczka, kurwidło, kurwienie, kurwię, kurwik, kurwina, kurwinka, kurwisia, kurwisko, kurwiszcze, kurwiszon, kurwiszonek, kurwiuga, kurwliga
czas. kurwować
przym. kurwi, kurewski
wykrz. kurwa
partyk. kurwa
Wiktionary
(1.1) rzucać kurwami, kurwować
(1.2) jebać, walić
(2.2) puszczać się, dawać dupy, pierdolić się, jebać się
Wiktionary
wulgarnie:
1. zdenerwowanie, silne wzburzenie, wściekłość;
2. prostytutka lub kobieta prowadząca życie niemoralne; kurwa, dziwka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. określenie zdenerwowania i wściekłości
(1.2) wulg. niedobra kobieta
Wiktionary
(1.1) Zaraz mnie kurwica weźmie!
(1.1) W tym domu można dostać kurwicy.
Wiktionary
IPA: kurˈvʲit͡sa, AS: kurvʹica
Wiktionary
rzecz. kurwik mrz., kurwa ż., kurwisko n., kurewka ż., kurwowanie n., nakurwianie n., pokurwowanie n.
czas. kurwić ndk., kurwić się ndk., wkurwiać ndk., wkurwiać się ndk., wkurwić dk., wkurwić się dk., wykurwiać ndk., wykurwić dk., pokurwować dk.
przym. kurwi, skurwiały
przysł. kurewsko
wykrz. kurwa
partyk. kurwa
Wiktionary
(1.1) biała gorączka, pierdolec
Wiktionary
wulgarnie: miejsce, w którym można skorzystać z usług prostytutek; burdel, dom publiczny, dom uciech, kurwiarnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wulg. miejsce, w którym przebywają prostytutki
Wiktionary
(1.1) Żegnajcie miłe panie; muszę opuścić wasz kurwidołek.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kurwić.
Wiktionary
IPA: kurˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: kurvʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
zob. kurwić.
Wiktionary
zwykle w lm: kurwiki - tajemnicze wabiki i ogniki w oczach osób pragnących miłości (fizycznej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. grub. błysk w oku, świadczący o pożądaniu seksualnym
Wiktionary
IPA: ˈkurvʲik, AS: kurvʹik
Wiktionary
rzecz. kurwa ż., kurwisko n., kurewka ż., kurwica ż., nakurwianie n., kurewskość ż., kurwienie n., skurwienie n., okurwianie n., okurwienie n., nakurwianie n., naktwienie n., kurwiszcze n., wykurwianie n., wykuwienie n.
czas. kurwić ndk., skurwić dk., okurwiać ndk., okurwić dk., nakurwiać ndk., nakuwić dk., wykurwiać ndk., wykurwić dk.
przym. kurewski, skurwiały
przysł. kurewsko
wykrz. kurwa
partyk. kurwa
Wiktionary
przyrząd do mierzenia długości linii krzywych na mapie lub planie; krzywomierz; kartometr; kartomierz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. krzywomierz.
Wiktionary
Krzywomierz (kartomierz, kartometr, kurwimetr, kurwomierz) – przyrząd służący do mierzenia na mapie długości linii krzywych. Urządzenie ma małe kółko, które należy prowadzić po linii, której długość jest mierzona. Licznik elektroniczny lub mechaniczny, przeliczając liczbę obrotów kółka, podaje długość pokonanej przez kółko drogi.
Wikipedia
kurwa, kurwiszcze, kurwiszon; wulgarnie:
1. prostytutka;
2. kobieta rozwiązła, rozpustna;
3. z niechęcią o kobiecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. zgrub. od: kurwa
Wiktionary
(1.1) Z tej Mariolki zrobiło się straszne kurwisko.
Wiktionary
IPA: kurˈvʲiskɔ, AS: kurvʹisko
Wiktionary
rzecz. kurwa ż., kurewka ż., kurwik m., kurwiszon m., kurwiszcze n., kurwicha ż., kurwica ż., kurewstwo n., skurwienie n., wkurwianie n., wkurwienie n., kurwowanie n., pokurwowanie n.
czas. kurwować, kurwić ndk., skurwić dk., wkurwić dk., wkurwiać ndk.
przym. kurewski, pokurwiony, przekurwiony, skurwiały, skurwiony
przysł. wykurwiście, kurewsko
wykrz. kurwa
partyk. kurwa
Wiktionary
(1.1) kurwicha, kurwiszon, kurwiszcze
Wiktionary
kurwa, kurwiszcze, kurwisko; wulgarnie:
1. prostytutka;
2. kobieta rozwiązła, rozpustna;
3. z niechęcią o kobiecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. zob. kurwiszon.
Wiktionary
zob. kurwa.
Wiktionary
(1.1) zob. kurwiszon.
Wiktionary
kurwa, kurwiszcze, kurwisko; wulgarnie:
1. prostytutka;
2. kobieta rozwiązła, rozpustna;
3. z niechęcią o kobiecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) wulg. kobieta prowadząca rozwiązłe życie seksualne
(1.2) wulg. o doświadczonej, starszej prostytutce
(1.3) wulg. pogard. do kobiety / o kobiecie
Wiktionary
(1.1) Mój kumpel lubi dupczyć kurwiszony na dyskotece.
Wiktionary
IPA: kurˈvʲiʃɔ̃n, AS: kurvʹišõn
Wiktionary
rzecz. kurwa ż., kurwisko n.
wykrz. kurwa
czas. kurwić
przysł. kurewsko
przym. skurwiały
Wiktionary
(1.1) wulg. kurwiszcze, kurwisko, dziwka, lafirynda, latawica, ruchawica, wywłoka, zdzira; slang. lambadziara; przest. jawnogrzesznica, ladacznica, rozpustnica, wszetecznica
(1.2) kurwiszcze, kurwisko, lampucera
(1.3) kurwa, kurwisko, lafirynda, lampucera, szmata, wywłoka, zdzira
Wiktionary
ekspresywnie, wulgarnie: prostytutka lub kobieta prowadząca życie niemoralne; kurwa, dziwka
SJP.pl
wulgarnie: wypowiadać wulgarne słowa, przeklinać; kląć, cholerować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pokurwować)
(1.1) wulg. siarczyście kląć
Wiktionary
rzecz. kurwa ż., kurewka ż., kurwienie n., wkurwianie n., wkurwienie n., wykurwianie n., wykurwienie n., kurwica ż., kurwisko n., kurwowanie n., pokurwowanie n., nakurwianie n.
czas. kurwić ndk., wkurwiać ndk., wkurwić dk., wykurwiać ndk., wykurwić dk., pokurwować dk.
przym. kurwi, kurewski
przysł. kurewsko
wykrz. kurwa
partyk. kurwa
Wiktionary
(1.1) przeklinać; wulg. rzucać kurwami
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. odczasownikowy od|kurwować.
Wiktionary
rzecz. kurwa ż., kurewka ż., kurwienie n., wkurwianie n., wkurwienie n., wykurwianie n., wykurwienie n., kurwica ż., kurwisko n., nakurwianie n., pokurwowanie n.
czas. kurwować ndk., kurwić ndk., wkurwiać ndk., wkurwić dk., wykurwiać ndk., wykurwić dk.
przym. kurwi, kurewski
przysł. kurewsko
wykrz. kurwa
partyk. kurwa
Wiktionary
czasownik
(1.1) białystok. palić papierosy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kurylów
Wiktionary
(1.1) Oto treść najistotniejszego fragmentu, dotyczącego tej sprawy: „W 1766 r. syberyjski gubernator Sojmonow polecił ochockiemu kierownictwu zorganizowanie ekspedycji i dołożenie starań, aby doprowadzić Kurylczyków do rosyjskiego poddaństwa.
(1.1) Posłańcy wróciwszy oznajmili nam, że to byli Kurylczycy. Kapitan z trzydziestoma ludźmi zbrojnymi poszedł ku nim, gdzie i mnie wziął
(1.1) Kapitan ów opisał nam bardzo dokładnie samego ptaka «guacharo» i opowiadał o śnie jego, w porze, gdy owoców na drzewach «Nectandry» nie bywa. O podobnym śnie przymusowym w czasie braku zwykłego pokarmu, opowiadają Kurylczycy, odnośnie do ptaków wodnych tamtejszych; sprawdzić jednak tych opowiadań nie mogłem.
(1.1) Kraszeninnikow w swoim »Opisie ziemi Kamczatki« z 1755 roku podaje, że Kurylczycy z Kamczatki określali samych siebie mianem »uiwut-ēke« przy określaniu zaś Ajnów z Wysp Kurylskich używali oni słowa »jankur«, a »ainu« znaczyło „człowiek”.
Wiktionary
rzecz. Kuryle nmos.
:: fż. Kurylka ż.
przym. kurylski
Wiktionary
grupa wysp położonych między Kamczatką a wyspą Hokkaido; Wyspy Kurylskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. zob. Wyspy Kurylskie.
Wiktionary
Kuryle, Wyspy Kurylskie (ros. Курильские острова; jap. クリル列島 – Kuriru Rettō albo 千島列島 – Chishima Rettō: Archipelag Tysiąca Wysp) – wulkaniczny archipelag na Oceanie Spokojnym, stanowiący część obwodu sachalińskiego Federacji Rosyjskiej, zlokalizowany pomiędzy japońską wyspą Hokkaido a półwyspem Kamczatka, składający się z 56 wysp (w tym ponad 30 większych) o łącznej powierzchni 10 355,61 km². Pierwotnie zamieszkany przez Ajnów. W 2010 liczący 19 434 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) 60 procent mieszkańców wyspy Iturup, największej w archipelagu Kurylów, to Ukraińcy.
Wiktionary
rzecz. Kurylczyk mos., Kurylka ż.
przym. kurylski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Kuryle
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kurylami (Wyspami Kurylskimi), dotyczący Kurylów (Wysp Kurylskich)
Wiktionary
rzecz. Kuryle nmos., Kurylczyk mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Brazylii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Brazylii, położone w południowo-wschodniej części kraju, w stanie Parana;
Wiktionary
Kurytyba (port. Curitiba) – miasto liczące razem z przedmieściami 3 miliony mieszkańców, główny ośrodek polonijny w Brazylii. Stolica stanu Parana. Przez wielu mieszkańców z polskimi korzeniami nazywana jest „Chicago Ameryki Południowej”.
Wikipedia
przym. kurytybski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Kuryłówki (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kuryłówki (wsi w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Kuryłówka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leżajskim, w gminie Kuryłówka, nad Sanem przy ujściu Złotej.
Wieś królewska Kuryłówka, położona była w 1589 roku w starostwie niegrodowym leżajskim w ziemi przemyskiej województwa ruskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Wikipedia
pył unoszący się w powietrzu i osiadający na przedmiotach; kurze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pył powstały ze sproszkowanych ziarenek piasku, ziemi itp.
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: kurzyć
Wiktionary
Kurz – pył powstający z substancji stałych (np. piasku czy węgla), organicznych (np.: złuszczonego naskórka, pyłków kwiatów czy włosów) i nieorganicznych, także drobnych organizmów jak roztocza kurzu domowego.
Skład atomowy kurzu jest bardzo podobny jak organizmów żywych, jest to m.in.: tlen, węgiel, wodór, azot, wapń i fosfor.
Obecność kurzu jest niekorzystna dla ludzkiego zdrowia, szczególnie w przypadku alergików. Może być przyczyną nieżytu dróg oddechowych.
Wikipedia
(1.1) Dawno nikt tu nie sprzątał, na meblach jest mnóstwo kurzu.
Wiktionary
IPA: kuʃ, AS: kuš
Wiktionary
rzecz. odkurzacz m., kurzawa ż., kurzawka ż., kurzenie n., odkurzenie n., odkurzanie n., zakurzenie n.
czas. wkurzyć, wkurzać, odkurzać ndk., odkurzyć dk., kurzyć ndk., zakurzyć dk.
przym. kurzowy, odkurzaczowy, zakurzony
Wiktionary
(1.1) pył
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
grudkowata narośl na skórze człowieka; brodawka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. brodawka, która pojawia się na dłoniach lub stopach
Wiktionary
Brodawka (łac. verruca) – grudkowa zmiana skórna, potocznie nazywana także kurzajką, znajdująca się na szerokiej podstawie, często o nierównej, hiperkeratotycznej powierzchni wywołana zakażeniem wirusem HPV (ang. human papilloma virus). Są zwykle niebolesne, a otaczająca brodawki skóra nie ulega stanowi zapalnemu.
Wikipedia
dawniej: człowiek zajmujący się wypalaniem węgla drzewnego; węglarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obornik kurzy
Wiktionary
Węglarz, kurzak – człowiek trudniący się wypalaniem węgla drzewnego w mielerzach – specjalnych kopcach ziemnych, w których drewno poddawane jest procesowi rozkładowej destylacji prowadzonej w temperaturze około 800 °C.
Produkcja węgla drzewnego rozwinęła się w czasach nowożytnych, a węgiel drzewny służył jako paliwo używane w piecach hutniczych do wytopu żelaza.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mała kura, zdrobn. od kurzę
Wiktionary
rzecz. kurzę n.
Wiktionary
1. kłęby czegoś, unoszące się w powietrzu;
2. regionalnie: zamieć, zawieja śnieżna; zadymka, kurniawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. unoszące się w powietrzu skupisko drobin lotnych lub sypkich substancji
(1.2) przest. warstwa kurzu
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Zanim bijące w dół słupy gorących gazów wyrzuciły w powietrze kurzawę piasku, operatorzy wizji zaalarmowali kabinę nawigacyjną meldunkiem, że w północnej części krateru dostrzegają coś podejrzanego.
Wiktionary
IPA: kuˈʒava, AS: kužava
Wiktionary
czas. zakurzyć, odkurzać
rzecz. kurz mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. drobnopiaszczysta warstwa gruntu nasycona wodą; ruchome piaski;
2. miałki lotny piasek, pędzony przez wiatr; kurzawa;
3. dawniej, dziś gwarowo: purchawka (grzyb)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. drobnoziarniste piaski lub mułki, przesycone wodą i łatwo ulegające upłynnieniu;
(1.2) gatunek grzyba z rodziny pieczarkowatych;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: kuˈʒafka, AS: kužafka
Wiktionary
rzecz. kurz mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. ptak domowy hodowany dla mięsa i jaj; potrawa z tego ptaka;
2. samica ptaka z rzędu kuraków, np. głuszca;
3. kura domowa - o kobiecie rezygnującej z ambicji zawodowych na rzecz prowadzenia domu, wychowywania dzieci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kurczę
forma czasownika.
(2.1) 1. os. lp. ter. od: kurzyć
Wiktionary
rzecz. kurzątko n., kurziczka ż., kurzina ż., kurzyczka ż., kurzynka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) naturalny nawóz z obornika kurzego
Wiktionary
(1.1) W uprawach ekologicznych stosuje się kurzęczak do nawożenia upraw.
Wiktionary
IPA: kuˈʒɛ̃n͇t͡ʃak, AS: kužẽṇčak
Wiktionary
rzecz. kurczaczek mzw., kurzeniec mrz., kura ż., kurczak m., kurnik m., kurak m., kur m., kurczę n., kurka ż., kureczka ż.
przym. kurzy
wykrz. kurka
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Kurzelów – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Włoszczowa. Dawniej miasto; uzyskał lokację miejską w 1285 roku, a utracił w 1869 roku. W drugiej połowie XVI wieku jako prywatne miasto duchowne położone było w powiecie chęcińskim województwa sandomierskiego. Do 1954 siedziba gminy Kurzelów. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kurzelów. W latach 1975–1998 Kurzelów administracyjnie należał do województwa kieleckiego.
Wikipedia
kureń;
1. oddział Kozaków zaporoskich; obóz tego oddziału;
2. wiejska zagroda, szałas na Ukrainie
SJP.pl
nawóz z kurzych odchodów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. nawóz naturalny otrzymywany z kurzych odchodów
(1.2) stpol. kurnik
Wiktionary
Kurzeniec (biał. Куранец; ros. Куренец) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie wilejskim. W 2009 roku liczyła 962 mieszkańców. Leży nad rzeką Piełłą (do 1939 r. Ropką). Znajduje się 7 km na północny wschód od Wilejki, przy drodze R29 Wilejka–Dokszyce. 200 m od centrum znajduje się stacja kolejowa.
Wikipedia
(1.1) O ile obornik znajduje obecnie w Polsce w całości wykorzystanie w rolnictwie jako nawóz organiczny, o tyle kurzeniec często nastręcza problemy, gdyż fermy kurze prowadzące chów bezściółkowy nie potrzebują gruntów, na których mógłby on być stosowany. W tej sytuacji fermentacja jest racjonalnym sposobem utylizacji odchodów i zmniejszenia obciążenia środowiska biogenami wprowadzanymi wraz ze świeżym kurzeńcem.
Wiktionary
rzecz. kura ż., kurczak m., kurnik m., kurak m., kur m., kurczę n., kurzęczak m.
:: zdrobn. kurka ż., kureczka ż., kurczyna ż.
przym. kurzy, gwara. kurzęcy
wykrz. kurczę, kurka
Wiktionary
(1.2) stpol. kurznik
Wiktionary
przymiotnik od: kurzeń
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Kurzętnika, związany z Kurzętnikiem
Wiktionary
rzecz. Kurzętnik m., kurzętniczanin m., kurzętniczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Kurzętnika (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kurzętnika
Wiktionary
(1.1) W rundzie finałowej piłkarze z Kętrzyna zmierzyli się z kurzętniczanami.
Wiktionary
rzecz. Kurzętnik m.
:: fż. kurzętniczanka ż.
przym. kurzętnicki
Wiktionary
mieszkanka Kurzętnika (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kurzętnika
Wiktionary
(1.1) W przedostatniej rundzie siatkarki z Bartoszyc przegrały z kurzętniczankami.
Wiktionary
rzecz. Kurzętnik m.
:: fm. kurzętniczanin m.
przym. kurzętnicki
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Kurzętnik (niem. Kauernik) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Kurzętnik, w historycznej ziemi lubawskiej. Siedziba gminy Kurzętnik. Miejscowość od XIV wieku do 1905 roku posiadała prawa miejskie. W latach 1975–1998 administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kurczę
Wiktionary
rzecz. kurzę n.
Wiktionary
(1.1) kurczę; gw-pl|Górny Śląsk|kurzę, kurzyczka, kurzynka.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. palący
Wiktionary
dawniej, rzadko: lekki płaszcz bez podszewki; prochowiec
SJP.pl
przymiotnik od: kurz
SJP.pl
→ kura
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kurą, pochodzący od kury
(1.2) charakterystyczny dla kury, mający cechy kury
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. ter. od: kurzyć
Wiktionary
(1.1) Dlaczego mieszkańcy dowiedzieli się tak późno o budowie kurzej fermy na polach Cerekwi?
Wiktionary
IPA: ˈkuʒɨ, AS: kužy
Wiktionary
rzecz. kurczaczek mzw., kura ż., kurzęczak mrz., kurczak mzw., kurnik mrz., kur mzw., kurzeniec mrz.
Wiktionary
(1.1) kokoszy, kwoczy
Wiktionary
1. powodować unoszenie się kurzu, pyłu w powietrzu;
2. pot. palić papierosa, fajkę itp.; ćmić, kopcić;
3. kurzy się:
a) unosi się kurz, pył;
b) wydziela się dym; dymi się;
c) wydzielają się kłęby pary
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zakurzyć)
(1.1) tworzyć, wzbijać kurz
(1.2) pot. palić tytoń
Wiktionary
rzecz. kurz mrz., zakurzenie n.
przym. kurny, zakurzony
czas. odkurzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kurczę
Wiktionary
rzecz. kurzę n.
Wiktionary
(1.1) kurczę; gw-pl|Górny Śląsk|kurzę, kurziczka, kurzynka.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kurczę
Wiktionary
rzecz. kurzę n.
Wiktionary
(1.1) kurczę; gw-pl|Górny Śląsk|kurzę, kurziczka, kurzyczka.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kujawy. hemeralopia
Wiktionary
1. zgrubienie od: kura;
2. zgrubienie od: kurz
SJP.pl
roślina z rodziny pierwiosnkowatych, występująca w kilku gatunkach, niektóre gatunki uprawiane jako rośliny ozdobne
SJP.pl
Wikipedia
paliwo niedające płomienia podczas spalania się wykorzystywane do podkurzania pszczół
SJP.pl
przekleństwo w żartobliwej postaci
SJP.pl
żartobliwie: członek męski; kuśka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. anat. penis
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) stpol. praktykant u kucharza
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. kuśka ż.
Wiktionary
zbyt krótki; krótkawy, przykrótki, przykrótkawy
SJP.pl
przedstawiciel rzędu oraz rodziny ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych
SJP.pl
rodzaj ptaków z rzędu wróblowych
SJP.pl
1. drobny chrząszcz drapieżny;
2. ptak naziemny występujący w Ameryce Środkowej i Południowej
SJP.pl
Kusak (Staphylinus) – rodzaj chrząszczy z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków.
Rodzaj ten został wprowadzony w 1758 roku przez Karola Linneusza.
Chrząszcze o wydłużonym ciele. Głowę mają w zarysie czworokątną z zaokrąglonym tyłem i niewyraźnymi kątami tylnymi, gęsto i silnie punktowaną, zaopatrzoną w krótkie i krępe czułki oraz ustawione skośnie do jej podłużnej osi oczy. Aparat gębowy ma dwupłątową wskutek głębokiego wykrojenia wargę górną, krępe żuwaczki z podłużną bruzdą na nasadowym odcinku zewnętrznej krawędzi oraz głaszczki szczękowe o ostatnim członie dłuższym i węższym niż poprzedni. Przedtułów cechuje się brakiem epimer i dobrze zaznaczoną górną krawędzią epipleury przedplecza. Śródpiersie ma bardzo wąski wyrostek biodrowy. Odwłok ma tylny brzeg piątego tergitu z jasną, błoniastą obwódką. Przednia para odnóży ma u obu płci rozszerzone stopy, a środkowa i tylna uzbrojone w kolce golenie. U gatunków polskich pokrywy są czerwone, a boki tergitów mają plamy złocistego owłosienia.
Wikipedia
1. drobny chrząszcz drapieżny;
2. ptak naziemny występujący w Ameryce Środkowej i Południowej
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) gwara. ostatnie trzy dni karnawału
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) bachusowe święta, bachusy, ostatki, zapusty, gwara. kuse dni
Wiktionary
liczna rodzina chrząszczy, obejmująca około 30 tysięcy gatunków
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kusakowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
jednoroczna roślina ozdobna
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kushner, Kuschner, Kuszner
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zachęcać, wystawiać na pokusę
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) wystawiać na pokusę
(1.2) gw-pl|Poznań. straszyć
(1.3) gw-pl|Poznań. pracować nocą, czuwać
Wiktionary
Kusić (cyr. Кусић) – wieś w Serbii, w Wojwodinie, w okręgu południowobanackim, w gminie Bela Crkva. W 2011 roku liczyła 1164 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Dlaczego Szatan kusił Chrystusa i na czym polegało jego kuszenie?
Wiktionary
IPA: ˈkuɕit͡ɕ, AS: kuśić
Wiktionary
rzecz. pokusicielka ż., pokusiciel mos., kuszenie n., pokusa, kusiciel, kusicielka
czas. podkusić dk.
Wiktionary
(1.1) wabić, nęcić, namawiać, zachęcać
Wiktionary
ktoś, kto kusi, namawia do czegoś złego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, kto kusi
Wiktionary
rzecz. kuszenie n.
:: fż. kusicielka ż.
czas. kusić ndk., skusić dk.
przym. kusicielski
przysł. kusicielsko
Wiktionary
kobieta, która kusi, namawia do czegoś złego
SJP.pl
Wikipedia
rzadko: postępowanie, proceder kusiciela
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. całus, całusek
Wiktionary
(1.1) zob. pocałunek.
Wiktionary
Kusin – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Karnice.
Według danych pod koniec 2004 roku wieś miała 73 mieszkańców.
W latach 1946–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
bardzo kusy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: kusy
Wiktionary
IPA: kuˈɕutʲci, AS: kuśutʹḱi
Wiktionary
przym. kusy
rzecz. kusy mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. posp. penis, członek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W obcisłych kąpielówkach jego kuśka wyglądała bardzo imponująco, wywołując rumieniec na kraśnych licach miejscowych dziewcząt.
(1.1) Wiem tylko, że jak uchwycę dziewczynę, / Której dupina i cycka odrasta, / Kuśka mi staje – obłapiam i basta!
Wiktionary
IPA: ˈkuɕka, AS: kuśka
Wiktionary
rzecz. kuś m.
Wiktionary
(1.1) armata, flet, koń, ptasior, chuj, kutas, fallus, fiut, lacha, pała, filutek, wacek, laga, dzida, siusiak, siurdak, zwisior, pęto, pindol, pyta, kapucyn, frędzel, kindybał, reg. śl. pulok., gw-pl|Poznań. pitok, żenidło
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kuski – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Rościszewo. Ma status aołectwa.
Prywatna wieś szlachecka Koski położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sierpeckim województwa płockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
1. rzeka w Stanach Zjednoczonych;
2. góry w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Kuskokwim – żeglowna rzeka w stanie Alaska. Uchodząca do Morza Beringa. Źródła znajdują się w górach łańcucha górskiego Alaska. Jej długość wynosi 1130 km, a powierzchnia dorzecza 130 tys. km².
Ważniejsze miasta nad rzeką to: Kwethluk i McGrath.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący rzeki Kuskokwim
Wiktionary
rzecz. Kuskokwim
Wiktionary
1. wieś w województwie mazowieckim, w powiecie ostrowskim;
2. osada w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
torbacz z rodziny pałanek; wangal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. tradycyjny produkt spożywczy wywodzący się z krajów Maghrebu łączący cechy makaronu i kaszy;
(1.2) kulin. potrawa przyrządzana z kuskusu (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. nazwa systematyczna|Spilocuscus|ref=tak. rodzaj torbaczy
Wiktionary
Kuskus (od arab. kaskasa – tłuc, rozbijać) – tradycyjny produkt spożywczy, łączący cechy makaronu i kaszy, a także nazwa przyrządzanej z niego potrawy. Wywodzi się z kuchni krajów Maghrebu (północno-zachodnia Afryka) i ma postać okrągłych ziaren o średnicy rzędu 1 mm, otrzymywanych z pszenicy twardej. Tradycyjnie kuskus był materiałem odpadowym przy mieleniu pszenicy w prymitywnych, kamiennych żarnach. Gruba pozostałość z mielenia pszenicy była odsiewana z mąki, namaczana w wodzie, oprószana właściwą mąką i sprzedawana jako kuskus. Współcześnie kuskus częściej produkuje się z wysoko gatunkowej semoliny, gruboziarnistej mąki pszennej, wody i dodatków. Otrzymany granulat jest przesiewany przez sita o odpowiedniej średnicy. Jednak w handlu wciąż można spotkać kuskus produkowany z rozdrobnionych ziaren pszenicy, choć najczęściej przy udziale nowoczesnych technologii.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|arab|كسكس. (kúskus)
uwagi.
(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) couscous; (1.2) couscous; (2.1) cuscus
* arabski: (1.1) كسكس, كسكسي
* baskijski: (1.1) kuskus
* bułgarski: (1.1) кускус
* czeski: (1.1) kuskus m.
* fiński: (1.1) kuskus
* francuski: (1.1) couscous
* hiszpański: (1.2) cuscús m.
* japoński: (1.1) クスクス
* kataloński: (1.1) cuscús
* litewski: (1.1) kuskusas
* niderlandzki: (1.1) couscous
* norweski (bokmål): (1.1) couscous
* nowogrecki: (1.1) κουσκούς n.; (1.2) κουσκούς n.
* portugalski: (1.1) cuscuz
* rosyjski: (1.1) кус-кус, кускус
* słoweński: (1.1) kuskus
* sycylijski: (1.1) cuscusu, cuscus
* tamazight: (1.1) ⵙⴽⵙⵓ m.
* turecki: (1.1) kuskus
* węgierski: (1.1) kuszkusz; (1.2) kuszkusz
* włoski: (1.1) cuscus m.
* wolof: (1.1) cere
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈkuskus, AS: kuskus
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|arab|كسكس. (kúskus)
uwagi.
(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) couscous; (1.2) couscous; (2.1) cuscus
* arabski: (1.1) كسكس, كسكسي
* baskijski: (1.1) kuskus
* bułgarski: (1.1) кускус
* czeski: (1.1) kuskus m.
* fiński: (1.1) kuskus
* francuski: (1.1) couscous
* hiszpański: (1.2) cuscús m.
* japoński: (1.1) クスクス
* kataloński: (1.1) cuscús
* litewski: (1.1) kuskusas
* niderlandzki: (1.1) couscous
* norweski (bokmål): (1.1) couscous
* nowogrecki: (1.1) κουσκούς n.; (1.2) κουσκούς n.
* portugalski: (1.1) cuscuz
* rosyjski: (1.1) кус-кус, кускус
* słoweński: (1.1) kuskus
* sycylijski: (1.1) cuscusu, cuscus
* tamazight: (1.1) ⵙⴽⵙⵓ m.
* turecki: (1.1) kuskus
* węgierski: (1.1) kuszkusz; (1.2) kuszkusz
* włoski: (1.1) cuscus m.
* wolof: (1.1) cere
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rodzaj torbaczy z rodziny pałankowatych
SJP.pl
Kuskusiec (Ailurops) – rodzaj ssaków z podrodziny kuskuśców (Ailuropinae) w obrębie rodziny pałankowatych (Phalangeridae).
Wikipedia
rodzaj wialni używanej do oczyszczania drobnych nasion roślin motylkowych; cuscuta
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Kuślin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, w gminie Kuślin (miejscowość jest siedzibą gminy Kuślin).
Wikipedia
związany z Kuślinem
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: kuśliwy
SJP.pl
zachęcający do czegoś; kuszący
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kuśnierstwem, dotyczący kuśnierstwa
Wiktionary
rzecz. kuśnierz mos., Kuśnierz mrz., kuśnierstwo n.
Wiktionary
Kuśnierstwo – dział rzemiosła zajmujący się wytwarzaniem wyrobów skórzanych (futra, czapki, kołnierze, ciepłe obuwie).
Tradycyjnie kuśnierz sam wyprawiał skóry, a wyroby szył i zdobił wyłącznie ręcznie. Część pracowni zachowało ten sposób pracy, pozostałe wykorzystują szycie maszynowe. Kuśnierze posiadali własne cechy, regulujące zwyczaje, zasady zdobywania zawodu, rozsądzające spory.
Wikipedia
rzemieślnik zajmujący się szyciem futer i kożuchów, wyrobem i naprawą galanterii futrzarskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w gminie Jeziora Wielkie;
Wiktionary
osoby o nazwisku Kuśnierz:
Wikipedia
rzecz. kuśnierz m., kuśnierczyk m., kuśnierka ż., kuśnierstwo n.
przym. kuśnierski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
kusokrywka większa, kusokrywka wiązowa - gatunki chrząszczy z rodziny kózkowatych
SJP.pl
rodzaj ptaków z rzędu żurawiowych
SJP.pl
dawniej: nadmierna krótkość, niewielki rozmiar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kuse
Wiktionary
przym. kusy
przysł. kuso
rzecz. kusy mos.
Wiktionary
kusotymalek czarnobrewy - gatunek ptaka z rodziny dżunglaków
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Kazachstanie, administracyjne centrum obwodu kustanajskiego;
Wiktionary
Kustanaj (kaz. Қостанай, Kostanaj; ros. Костанай, Kostanaj; w latach 1893–1895 Nikołajewsk) – miasto obwodowe w północnej części Kazachstanu, nad rzeką Toboł. W 2020 liczyło około 250 tys. mieszkańców.
Kustanaj jest położony w północnym Kazachstanie, w północnej części obwodu kustanajskiego nad rzeką Toboł. Miasto znajduje się w miejscu zbiegu kilku krain geograficznych: Wyżyny Turgajskiej i Niziny Zachodniosyberyjskiej.
Wikipedia
przym. kustanajski
Wiktionary
(1.1) hist. Nikołajewsk (1893-1895)
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kustanajem, dotyczący Kustanaju
Wiktionary
rzecz. Kustanaj mrz.
Wiktionary
pierwsze słowo lub pierwsza sylaba z następnej strony umieszczane na końcu każdej stronicy w dawnych drukach i rękopisach; kustosz, sygnatura
SJP.pl
Kustosz (kustoda) – oznaczenie stosowane w książce rękopiśmiennej i drukowanej. W obu przypadkach termin ten posiada odmienne znaczenie.
Kustosz w książce rękopiśmiennej to oznaczenie polegające na umieszczeniu kolejnych liczb lub liter niedaleko krawędzi strony, mające na celu (podobnie jak reklamant) ułatwienie bezbłędnego szeregowania składek przy produkcji książki. W książce drukowanej kustosz jest to początek tekstu następnej składki umieszczony na dole składki poprzedniej. Funkcję kustosza z książki rękopiśmiennej od momentu rozpoczęcia wydawania książek drukowanych mają sygnatury.
Wikipedia
1. zespół klasztorów podlegający władzy kustosza;
2. urząd takiego kustosza;
3. metalowe, często obficie zdobione naczynie przeznaczone do przechowywania hostii poza nabożeństwami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zakonna jednostka administracyjna niższa rangą od prowincji, zarządzana przez kustosza;
(1.2) rel. diecezja w Kościele Katolickim Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej
(1.3) rel. naczynie liturgiczne służące do przechowywania hostii wystawianej w monstrancji;
(1.4) daw. pilnowanie czegoś, bycie odpowiedzialnym za coś
Wiktionary
Kustodia (łac. custodia – nadzór, straż od custos, custodis – stróż, dozorca lub też custodire – ochraniać, ukrywać, strzec) – naczynie liturgiczne w kształcie puszki, niekiedy z nóżką, często bogato zdobione; wykorzystywane w Kościele katolickim, przeznaczone do przechowywania w tabernakulum konsekrowanej wielkiej hostii (zwyczajowo zwanej „Najświętszym Sakramentem”). Tradycyjnie wykonana ze szlachetnego metalu (lub w przypadku metalu mogącego ulec korozji pozłacana od środka). Dopuszcza się jednak odstępstwa: decyzją Konferencji Episkopatu, zaaprobowanej przez Stolicę Apostolską, możliwe jest wykonanie naczyń liturgicznych z trwałych materiałów, które przez miejscową ludność są uważane za materiały szlachetne (np. kość słoniowa).
Wikipedia
(1.1) Ojciec Tomasz odbył nowicjat w Kustodii Ziemi Świętej na przełomie 2000 i 2001 roku.
(1.3) Akolita przełożył hostię z kustodii do monstrancji.
Wiktionary
rzecz. kustosz mos.
Wiktionary
1. opiekun zbiorów muzealnych, kierownik działu muzealnego;
2. w dawnej Polsce: urzędnik sprawujący pieczę nad skarbcem i archiwum królewskim;
3. przełożony nad zespołem klasztorów;
4. kanonik zarządzający majątkiem probostwa katedralnego albo kolegiackiego;
5. w dawnych książkach: pierwsze słowo lub pierwsza sylaba z następnej strony umieszczane na końcu każdej strony; sygnatura, kustoda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) opiekun zbiorów muzealnych lub bibliotecznych; kierownik działu
(1.2) kośc. zwierzchnik klasztorów stanowiących kustodię
(1.3) kośc. kanonik kapituły zarządzający własnością kapituły katedralnej lub kolegialnej
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. liter. (w rękopisach) litery albo cyfry przeniesione na krawędź strony, (w dawnych książkach drukowanych) sylaba lub słowo ze strony, umieszczane na końcu strony poprzedniej;
Wiktionary
Kustosz (łac. custos, stróż) – określenie osoby mające kilka różnych znaczeń:
Wikipedia
(1.1) Każdy kustosz musi trzymać pieczę nad zbiorami muzealnymi.
Wiktionary
IPA: ˈkustɔʃ, AS: kustoš
Wiktionary
rzecz. kustoda ż., kustodia ż.
:: fż. kustoszka ż.
Wiktionary
(2.1) kustoda
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
grzyb z klasy workowców; czarecznica
SJP.pl
Peziza Dill. ex Fr. (kustrzebka) – rodzaj grzybów z rodziny kustrzebkowatych (Pezizaceae).
Wikipedia
o cechach kustrzebkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Kustrzebkowate (Pezizaceae Dumort) – rodzina grzybów z klasy workowców (Ascomycota).
Wikipedia
o cechach kustrzebkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
rząd grzybów z typu workowców
SJP.pl
Kustrzebkowce (Pezizales J. Schröt.) – rząd grzybów należący do klasy kustrzebniaków (Pezizomycetes).
Wikipedia
przedstawiciel rzędu grzybów z typu workowców
SJP.pl
klasa grzybów z typu workowców
SJP.pl
Kustrzebniaki (Pezizomycetes O.E. Erikss. & Winka) – klasa grzybów z typu workowców (Ascomycota).
Wikipedia
Kustrzyce – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łaskim, w gminie Sędziejowice.
Przez wieś przebiega magistrala węglowa Gdynia – Śląsk. W miejscowości znajduje się przystanek kolejowy Kustrzyce.
Dawniej we wsi znajdował się folwark, a także młyn, który został rozebrany w 1945 roku przez Niemców.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
Emir Kusturica, serb. Емир Кустурица (ur. 24 listopada 1954 w Sarajewie) – jugosłowiański i serbski reżyser filmowy, scenarzysta, muzyk, także aktor. Dwukrotnie nagrodzony Złotą Palmą na 38. i 48. MFF w Cannes (1985, 1995).
Wikipedia
kusztyczek;
1. zdrobnienie od: kusztyk;
2. potocznie: mały kieliszek wódki
SJP.pl
kulawka, kusztyk;
1. szklany kielich pozbawiony płaskiej podstawy, popularny w Polsce w XVII i XVIII wieku;
2. zawartość tego kielicha
SJP.pl
chodzić, utykając na jedną nogę, kuleć; chodzić nieporadnie, potykając się; kusztykać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. przykuśtykać)
(1.1) iść kulejąc
Wiktionary
(1.1) Zebrał swoje kule i zaczął na nich kuśtykać wokół obozowiska.
(1.1) Do gabinetu, kuśtykając, wślizgnął się otyły podagryk, krzywiąc się niemiłosiernie i posykując z bólu za każdym krokiem.
Wiktionary
rzecz. kuśtykanie n., przykuśtykanie n.
czas. przykuśtykać dk.
Wiktionary
kulawka, kusztyk;
1. szklany kielich pozbawiony płaskiej podstawy, popularny w Polsce w XVII i XVIII wieku;
2. zawartość tego kielicha
SJP.pl
rodzaj gryzoni z podrodziny myszy
SJP.pl
Kusu – niewielka wyspa należąca do Singapuru, położona kilka kilometrów na południe od miasta. Znajduje się na niej chińska świątynia Tua Pek Konga i Guanyin, stanowiąca centrum corocznych pielgrzymek taoistów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zbyt krótki; krótkawy, przykrótki, przykrótkawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) geogr. toponim, część nazwy dwóch wsi w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w gminie Pasłęk
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. rodzaj łuku stalowego umocowanego na kolbie z lewarem do napinania cięciwy;
2. inna nazwa balisty;
3. kusza młot - ryba młot, rekin młot; gatunek rekina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. postać biblijna, wnuk Noego, najstarszy syn Chama;
(1.2) rel. postać biblijna, Beniaminita wymieniony w tytule psalmu 7.
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki, nazwa własna
(2.1) hist. starożytna kraina na południu od II katarakty Nilu, podbita w XVI-XIV w. p.n.e. przez Egipt;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: kuʃ, AS: kuš
Wiktionary
rzecz. Kuszyta m., Kuszytka ż.
przym. kuszycki
Wiktionary
1. rodzaj łuku stalowego umocowanego na kolbie z lewarem do napinania cięciwy;
2. inna nazwa balisty;
3. kusza młot - ryba młot, rekin młot; gatunek rekina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. broń miotająca bełty, rodzaj żelaznego łuku z kolbą i spustem oraz mechanizmem napinającym;
Wiktionary
Kusza – neurobalistyczna broń miotająca, składająca się z łuczyska osadzonego w łożu, w którym cięciwa zwalniana jest za pomocą mechanizmu spustowego. Pociskami kuszy są najczęściej bełty.
Wikipedia
(1.1) Książę strzelił do niego z kuszy, a następnie wypadł ku niemu z oszczepem (…)
Wiktionary
IPA: ˈkuʃa, AS: kuša
Wiktionary
rzecz. kusznik m., kusznictwo n.
Wiktionary
(1.1) samostrzał
Wiktionary
żartobliwie: jeść
SJP.pl
ponętny, uwodzicielski; zachęcający, nęcący
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zachęcać, wystawiać na pokusę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kusić.
Wiktionary
Kuszenie – rodzaj oddziaływania, które ma skłonić kogoś do zrobienia czegoś złego (zazwyczaj w znaczeniu moralnym lub negatywnych konsekwencji).
W rozumieniu chrześcijańskim jest to działanie Szatana, mające na celu zagubienie człowieka, zamazanie prawdy w jego sercu i zmniejszenie dostępu łask Ducha Świętego do człowieka. Grozi upadkiem i zaprzeczeniem Bożej miłości, czyli grzechem.
Wikipedia
IPA: kuˈʃɛ̃ɲɛ, AS: kušẽńe
Wiktionary
czas. kusić ndk., skusić dk.
rzecz. pokusicielka ż., pokusiciel mos., kusiciel m., pokusa
Wiktionary
(1.1) nęcenie
Wiktionary
kuszetka;
1. rozkładane miejsce do spania w wagonie kolejowym;
2. wagon z takimi miejscami
SJP.pl
Kuszetka (z fr. coucher – położyć się spać) – do XIX wieku niewielka kanapa, rodzaj leżanki. Wagon kolejowy z miejscami do leżenia, mniej komfortowa odmiana wagonu sypialnego, różniąca się od tego ostatniego miejscami do leżenia przeznaczonymi zasadniczo do korzystania z nich jedynie w porze snu, a w dzień składanymi, aby przedział kolejowy spełniał rolę zwykłego przedziału pasażerskiego z miejscami do siedzenia.
Wikipedia
1. rozkładane miejsce do spania w wagonie kolejowym; kuszeta;
2. wagon z takimi miejscami; kuszeta;
3. dawniej: mebel do leżenia; leżanka, kozetka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kolej. leżanka w przedziale kolejowym;
(1.2) kolej. wagon kolejowy z miejscami do leżenia
(1.3) daw. mebel do leżenia
Wiktionary
Kuszetka (z fr. coucher – położyć się spać) – do XIX wieku niewielka kanapa, rodzaj leżanki. Wagon kolejowy z miejscami do leżenia, mniej komfortowa odmiana wagonu sypialnego, różniąca się od tego ostatniego miejscami do leżenia przeznaczonymi zasadniczo do korzystania z nich jedynie w porze snu, a w dzień składanymi, aby przedział kolejowy spełniał rolę zwykłego przedziału pasażerskiego z miejscami do siedzenia.
Wikipedia
(1.1) Po wejściu do przedziału Waldek zaraz rozłożył kuszetki.
(1.2) Za lokomotywą stały trzy kuszetki.
Wiktionary
przym. kuszetkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Kuszewski:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) drewniane naczynie z uchem, zakładane za pas kosiarza, w którym jest zamoczona osełka do ostrzenia kosy
(1.2) pleśćeciony ze słomy kosz, używany jako ul dla pszczół
Wiktionary
IPA: ˈkuʃka, AS: kuška
Wiktionary
przymiotnik od: Kuszlewo (wieś na Białorusi)
SJP.pl
dyscyplina sportowa obejmująca strzelanie z kuszy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
żołnierz uzbrojony w kuszę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. żołnierz uzbrojony w kuszę, strzelający z kuszy;
Wiktionary
Kusznik – średniowieczny żołnierz posługujący się kuszą walczący pieszo i konno. Współcześnie także człowiek praktykujący kusznictwo sportowe.
Największą sławę zdobyli kusznicy genueńscy wykorzystywani przez Republikę Genui oraz służący jako wojsko najemne w innych państwach włoskich i w całej Europie.
Wikipedia
IPA: ˈkuʃʲɲik, AS: kušʹńik
Wiktionary
rzecz. kusza ż., kuszownictwo m.
przym. kuszowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
kuśtyczek;
1. zdrobnienie od: kusztyk;
2. potocznie: mały kieliszek wódki
SJP.pl
kulawka, kuśtyk;
1. szklany kielich pozbawiony płaskiej podstawy, popularny w Polsce w XVII i XVIII wieku;
2. zawartość tego kielicha
SJP.pl
chodzić, utykając na jedną nogę, kuleć; chodzić nieporadnie, potykając się; kuśtykać
SJP.pl
grupa ludów afrykańskich zamieszkujących Afrykę Wschodnią
SJP.pl
Kuszyci – grupa ludów we wschodniej Afryce, zamieszkująca w południowej części Egiptu, w Sudanie, Etiopii, Erytrei, Dżibuti, Somalii, północno-wschodniej Kenii i w skupiskach w północnej Tanzanii oraz Ugandzie. Liczą ok. 30 mln osób, posługują się językami kuszyckimi z rodziny chamito-semickiej.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kuszytami, dotyczący Kuszytów, Kuszu
Wiktionary
rzecz. Kusz mrz./n., Kuszyta mos., Kuszytka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
członek grupy ludów afrykańskich zamieszkujących Afrykę Wschodnią
SJP.pl
członkini grupy ludów afrykańskich zamieszkujących Afrykę Wschodnią
SJP.pl
nazwisko, m.in. Józef Kut (1905-1942) - polski kapłan, błogosławiony kościoła katolickiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. penis
Wiktionary
Al-Kut (arab. الكوت) – miasto we wschodnim Iraku, na Nizinie Mezopotamskiej, nad Tygrysem, ośrodek muhafazy Wasit. Około 400 tys. mieszkańców.
11 listopada 2006 roku, w okolicach miasta, wskutek wybuchu miny-pułapki zginęło dwóch żołnierzy: Polak – sierżant Tomasz Murkowski z 13. Pułku Przeciwlotniczego w Elblągu i Słowak – st. sierżant Rastislav Neplech. Ranni zostali drugi Polak i Ormianin.
Wikipedia
IPA: kut, AS: kut
Wiktionary
rzecz. kutas m., kutasek mzw./mos./mrz.
Wiktionary
1. (np. żelazo) ubijać, formować
2. obijać, ozdabiać metalem
3. (konie) podkuwać
4. (np. skałę) rąbać, rozkruszać, wykuwać, rzeźbić
5. stukać, uderzać miarowo
6. pot. uczyć się, zakuwać
SJP.pl
Bośnia i Hercegowina:
Czarnogóra:
Indonezja:
Mezopotamia:
Rosja:
Osoby:
Wikipedia
obraźliwie, pogardliwie o mężczyźnie, któremu przypisuje się negatywne cechy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. obraź. o irytującym mężczyznie
Wiktionary
(1.1) wulg. Co się, kurwa, gapisz, kutafonie?!
(1.1) wulg. Mówiłem pieprzonemu kutafonowi, żeby odgarnął śnieg!
Wiktionary
IPA: kuˈtafɔ̃n, AS: kutafõn
Wiktionary
rzecz. kutas mos./mzw./mrz.
Wiktionary
(1.1) łajdak; wulg. kutas, chuj
Wiktionary
1. wulgarnie: męski narząd płciowy; fiut;
2. wulgarnie: ordynarne określenie mężczyzny; luj, ciul, gnój;
3. dawniej: ozdoba z nici, wełny, jedwabiu itp., kształtem podobna do pędzla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. pompon, frędzel, coś, co może się huśtać, dyndać, zwisać;
(1.2) daw. pompon z rączką z łabędziego puchu używany do pudrowania, łabędzik
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(2.1) wulg. obraźliwy epitet wobec kogoś nielubianego
(2.2) daw. pogardliwie o kimś niewielkiego wzrostu
(2.3) daw. przen. sługa, lokaj trzymający się kutasów (1.2) za pojazdem
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(3.1) wulg. penis
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) (…) I dotąd nosił wielki pęk kluczów za pasem, / Uwiązany na taśmie ze srebrnym kutasem.
(2.1) Ten kutas znów zajął moje miejsce na parkingu!
(3.1) Czy na dworze, czy w salonie, / Czy w klozecie, czy na tronie, / W każdej chwili, w każdym czasie / Wciąż myślała o kutasie.
Wiktionary
IPA: ˈkutas, AS: kutas
Wiktionary
rzecz. kut m., kutafon m., kutek m., kutasiński m., kutasina m., kutek m., kutka ż., kutaszenie n.
:: zdrobn. kutasik m., kutasek m.
:: zgrub. kutasisko n.
czas. kutasić ndk.
przym. kutasisty, delikutaśny, kutasowy
Wiktionary
(1.1) frędzel, dzyndzel
(2.1) złamas
(3.1) penis, prącie, bat, kogut, kuśka, wulg. pała, chuj, faja, fiut, kutanga, kutangens, pyta
Wiktionary
kutasik;
1. dawniej: ozdóbka z nici, wełny, jedwabiu itp., kształtem podobna do pędzla;
2. wulgarnie: męski narząd płciowy; fiutek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od kutas
(1.2) iron. wulg. obraźliwy epitet wobec kogoś nielubianego
(1.3) iron. daw. pogardliwie o kimś niewielkiego wzrostu
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zdrobn. od kutas
(2.2) iron. wulg. penis
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) zdrobn. od kutas
(3.2) przest. małej wielkości ozdoba przypominająca frędzel
Wiktionary
rzecz. kut m., kutafon m., kutas m., kutek m., kutasiński m., kutasina m., kutek m., kutka ż., kutaszenie n., kutasik m., kutasisko n.
czas. kutasić ndk.
przym. kutasisty, delikutaśny, kutasowy
Wiktionary
wulgarnie: wyzwisko kierowane do kobiet
SJP.pl
wulgarny epitet
SJP.pl
kutasek;
1. dawniej: ozdóbka z nici, wełny, jedwabiu itp., kształtem podobna do pędzla;
2. wulgarnie: męski narząd płciowy; fiutek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kutas
(1.2) mały kutas
Wiktionary
(1.2) To nie kutas, lecz tylko kutasik.
Wiktionary
rzecz. kutasek mzw./mos./mrz., kutas m., kutasina ż.
przym. kutasowy, kutasikowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kutasikiem, dotyczący kutasika
Wiktionary
rzecz. kutasik m.
Wiktionary
wulgarnie: penis; kutas, fiut, chuj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od kutas
Wiktionary
rzecz. kutas m., kutasek m., kutek m., kutka ż., kutasik m., kutasiński m., kutach m., kutaszenie n.
czas. kutasić ndk.
przym. kutasowy, delikutaśny, kutasisty
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kutasem, dotyczący kutasa
Wiktionary
rzecz. kutas m., kutasik mzw./mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kutek – część wsi Jeziorzany w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Liszki.
W latach 1975–1998 Kutek administracyjnie należał do województwa krakowskiego.
Wikipedia
1. mały statek o napędzie motorowym do prac przybrzeżnych lub stos. w rybołówstwie;
2. jednomasztowy jacht o skośnym ożaglowaniu lub rodzaj takiego ożaglowania;
3. maszyna do siekania mięsa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. typ statku żaglowego mający jeden maszt, oraz kilka żagli przednich – sztaksli;
(1.2) żegl. mały statek rybacki o długości do ok. 25 metrów;
(1.3) mar. niewielki okręt wojenny o wyporności do ok. 300 ton;
(1.4) spoż. maszyna służąca do rozdrabniania i emulgowania mięsa wraz z dodatkami;
(1.5) slang. kolej. pociąg Pendolino
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kuter powoli przybijał do brzegu.
(1.5) Proszę odejść, żeby ci kuter nie stanął w rok.
Wiktionary
IPA: ˈkutɛr, AS: kuter
Wiktionary
(1.3) daw. ścigacz
(1.5) trawler, rakieta, pędząca lina, statek na torach
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie: mężczyzna kulawy; kulawiec, kulas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński lub męskoosobowy
(1.1) pot. pogard. osoba utykająca, kulawa
Wiktionary
(1.1) Do takiego wniosku doszedł Kuternoga obserwując ją na przestrzeni najbliższych paru dni.
(1.1) Jestem kuternogą, więc nie mogę jeździć na rolkach, co bardzo lubiłem przed wypadkiem.
Wiktionary
IPA: ˌkutɛrˈnɔɡa, AS: kuternoga
Wiktionary
(1.1) kulawy, obraź. kuśtyk
Wiktionary
tradycyjna potrawa wigilijna, znana zwłaszcza na Rusi i Litwie; kucja; kucia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. potrawa z pszenicy, maku, miodu i orzechów podawana jako danie na Wigilię;
Wiktionary
Kutia – tradycyjna potrawa kuchni ukraińskiej, białoruskiej, rosyjskiej, litewskiej i polskiej kuchni kresowej. Obecnie jest przyrządzana na Białostocczyźnie, Lubelszczyźnie, przygranicznych powiatach województwa podkarpackiego, a także przez Kresowian i ich potomków w różnych częściach Polski.
Wikipedia
IPA: ˈkutʲja, AS: kutʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) kucja
Wiktionary
kutykula;
1. cienka warstwa kutyny i wosku chroniąca nadziemne części u roślin wyższych;
2. zewnętrza warstwa ciała licznych bezkręgowców oraz niższych strunowców, zbudowana z chityny lub kutyny, pełniąca głównie rolę ochronną; oskórek
SJP.pl
Kutykula (łac. cuticula) – w botanice zwana też nabłonkiem, to cienka warstwa pokrywająca zewnętrzną ścianę komórek epidermy, okrywającej wszystkie organy nadziemne roślin, z wyjątkiem pędów drewniejących. Tworzy cienką, ciągłą warstwę na powierzchni całej rośliny z przerwami jedynie w miejscu porów między komórkami szparkowymi.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) stpol. miejsce, gdzie zabija się i obrabia bydło przeznaczone na rzeź
Wiktionary
IPA: ˈkutlɔf, AS: kutlof
Wiktionary
1. gęsty meszek pokrywający powierzchnię łodygi, liści lub owoców niektórych roślin; filc
2. włochata, miękka okrywa włókienna tkaniny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. u niektórych roślin: gęsty meszek pokrywający powierzchnię łodygi, liści lub owoców;
(1.2) przest. włochata okrywa tkaniny
Wiktionary
Kutner (ang. tomentose, łac. tomentosus) – gęste, poplątane włoski okrywające liście, łodygę i owoce u niektórych roślin. Kutner może pokrywać całą roślinę lub tylko niektóre jej części.
Zadaniem kutneru jest ochrona rośliny przed zimnem, nadmiernym parowaniem, zbyt silnym nasłonecznieniem czy wysuszającym wiatrem. Kutner silnie rozprasza światło, dlatego części roślin pokryte kutnerem są matowe, często przybierają srebrzyste lub szare zabarwienie.
Wikipedia
(1.1) Kwiaty szarotki alpejskiej pokryte są kutnerem.
(1.2) Gdzie dostałaś taką piękną tkaninę z kutnerem?
Wiktionary
IPA: ˈkutnɛr, AS: kutner
Wiktionary
rzecz. kutnerek mrz.
czas. kutnerować ndk.
przym. kutnerowaty, kutnerowy
Wiktionary
(1.1) meszek
(1.2) filc
Wiktionary
mechacić tkaninę
SJP.pl
okryty gęstymi włoskami, tworzącymi powłokę; włochaty
SJP.pl
przymiotnik od: kutner
SJP.pl
sieć łowiecka podobna do więcierza na ryby; kutnica
SJP.pl
mieszkaniec Kutna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kutna
(1.2) osoba pochodząca z Kutna, urodzona w Kutnie
Wiktionary
(1.1) Awarię naprawiono, ale kutnianin domagał się odszkodowania, gdyż przez cały czas płacił abonament.
Wiktionary
rzecz. Kutno n.
:: fż. kutnianka ż.
przym. kutnowski, kucieński
Wiktionary
mieszkanka Kutna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kutna
(1.2) kobieta pochodząca z Kutna, urodzona w Kutnie
Wiktionary
(1.1) W najbliższą środę wszystkie kutnianki zapraszamy na bezpłatną cytologię.
(1.2) Teresa z urodzenia jest kutnianką, ale od ukończenia studiów mieszka w Kole.
Wiktionary
rzecz. Kutno n.
:: fm. kutnianin m.
przym. kutnowski, kucieński
Wiktionary
sieć łowiecka podobna do więcierza na ryby; kutnia
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie łódzkim;
Wiktionary
Kutno – miasto w centralnej Polsce, w województwie łódzkim, siedziba powiatu kutnowskiego oraz wiejskiej gminy Kutno, nad rzeką Ochnią (dopływem Bzury).
Powstanie miejscowości mogło nastąpić już w połowie XII wieku. Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1386 roku. W XII–XIII znajdowało się w kasztelanii łęczyckiej prowincji łęczyckiej i w kasztelanii łęczyckiej księstwa łęczyckiego. W XVI wieku położone było w powiecie gostynińskim województwa rawskiego. Zdegradowane przed 1500 rokiem, ponowna lokacja w 1504 roku, degradacja przed 1700 rokiem, nadanie praw miejskich w 1766 roku. W latach 1975–1998 Kutno administracyjnie należało do województwa płockiego.
Wikipedia
(1.1) Czy byłeś kiedyś w Kutnie na dworcu w nocy? Jest tak brudno i brzydko, że pękają oczy. (K. Staszewski: Polska)
Wiktionary
IPA: ˈkutnɔ, AS: kutno
Wiktionary
rzecz. kutnianin m., kutnianka ż.
przym. kutnowski, kucieński
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z Kutną Horą
Wiktionary
(1.1) Wacław IV […] dekretem kutnohorskim ze stycznia 1409 roku radykalnie zmienił organizację uniwersytetu na niekorzorzyść Niemców.
Wiktionary
przymiotnik od: Kutno
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Kutna, związany z Kutnem
Wiktionary
rzecz. Kutno n., kutnianin m., kutnianka ż.
przym. kucieński
Wiktionary
(1.1) daw. kucieński
Wiktionary
żeliwo kutolane - żeliwo otrzymywane przez długotrwałe wyżarzanie odlewów z żeliwa białego; żeliwo ciągliwe
SJP.pl
przymiotnik od: kuter
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Franz Kutschera (1904-44), dowódca SS i Policji na dystrykt warszawski, inicjator masowych egzekucji publicznych; z wyroku sądu podziemnego skazany na śmierć, zginął w zamachu
SJP.pl
Michaił Iłłarionowicz Goleniszczew-Kutuzow (ros. Михаил Илларионович Голенищев-Кутузов, ur. 5 września?/16 września 1745 w Petersburgu, zm. 28 kwietnia 1813 w Bolesławcu) – rosyjski dowódca, od roku 1812 książę smoleński, a 31 sierpnia 1812 generał feldmarszałek, wolnomularz.
Wikipedia
skąpy mężczyzna, skąpiec, dusigrosz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek skąpy, skąpiec
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) pot. skąpa kobieta
Wiktionary
(1.1) Co za wredny, złośliwy, stary kutwa!
Wiktionary
IPA: ˈkutfa, AS: kutfa
Wiktionary
rzecz. kutwiarz m., kutwiarstwo n., kutwienie n.
czas. kutwić, kutwieć
przym. kutwiarski
Wiktionary
(1.1) neutr. chciwiec; pot. centuś, chytrus, dusigrosz, liczykrupa, skąpiradło, żyła; reg. śl. dziurdziuch.; przest. żyd; książk. harpagon
Wiktionary
przymiotnik od: kutwa
SJP.pl
1. (np. żelazo) ubijać, formować
2. obijać, ozdabiać metalem
3. (konie) podkuwać
4. (np. skałę) rąbać, rozkruszać, wykuwać, rzeźbić
5. stukać, uderzać miarowo
6. pot. uczyć się, zakuwać
SJP.pl
Wikipedia
kutikula;
1. cienka warstwa kutyny i wosku chroniąca nadziemne części u roślin wyższych;
2. zewnętrza warstwa ciała licznych bezkręgowców oraz niższych strunowców, zbudowana z chityny lub kutyny, pełniąca głównie rolę ochronną; oskórek
SJP.pl
Kutykula (łac. cuticula) – w botanice zwana też nabłonkiem, to cienka warstwa pokrywająca zewnętrzną ścianę komórek epidermy, okrywającej wszystkie organy nadziemne roślin, z wyjątkiem pędów drewniejących. Tworzy cienką, ciągłą warstwę na powierzchni całej rośliny z przerwami jedynie w miejscu porów między komórkami szparkowymi.
Wikipedia
substancja woskowata wchodząca w skład nabłonka (kutykuli), chroniącego nadziemne części rośliny
SJP.pl
Kutyna – niejednorodna wysokospolimeryzowana substancja składająca się z polimerów kwasów tłuszczowych, o łańcuchach zawierających 16 lub 18 atomów węgla, z jedną grupą epoksydową bądź jedną lub więcej grupami hydroksylowymi. Najczęściej są to kwasy: 10,16-dihydroksypalmitynowy (C16), 18-hydroksy-9,10 epoksystearynowy (C18) i 9,10,18-trihydroksystearynowy (C18).
Wikipedia
tworzenie się kutyny, pokrywanie się kutyną
SJP.pl
Kutynizacja – proces polegający na odkładaniu kutyny wewnątrz ściany komórkowej, między warstewkami celulozy. W jego wyniku powstaje warstwa kutykularna (skutykularyzowana) ściany komórkowej. Proces ma charakter pośredni między adkrustacją i inkrustacją. Podobny proces kutykularyzacji polega na wydzielaniu kutyny poza ścianę komórkową komórek zewnętrznych rośliny – prowadzi do wytworzenia warstwy ograniczającej parowanie rośliny – kutykuli.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: kuc] nazwisko
SJP.pl
zwyczaj występujący u wielu ludów pierwotnych, polegający na naśladowaniu przez męża zachowania się żony w czasie porodu, co symbolizuje uznanie dziecka przez ojca
SJP.pl
Kuwada – występująca w niektórych kulturach instytucja oznaczająca zespół praktyk i wierzeń w okresie ciąży, obejmujących współdzielenie przez ojca pewnych działań uznawanych za kobiece. Z instytucją kuwady związany jest zespół kuwady, czyli odczuwane przez mężczyzn psychosomatyczne objawy charakterystyczne dla kobiet w okresie ciąży.
Wikipedia
przymiotnik od: Kuwasy
SJP.pl
rozległe torfowisko w Kotlinie Biebrzańskiej
SJP.pl
węgierska rasa psa pasterskiego; kuwos
SJP.pl
→ Kuwejt
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do państwa Kuwejt
(1.2) odnoszący się do miasta Kuwejt
Wiktionary
(1.1) Chciałbym przypomnieć panu Kołodce, że nie jest szejkiem kuwejckim, tylko wicepremierem raczej ubogiego kraju.
(1.1) Jakże znaczące były wahania amerykańskiej opinii publicznej w obliczu niedawnego konfliktu kuwejckiego.
Wiktionary
IPA: kuˈvɛjt͡sʲci, AS: kuvei ̯cʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kuwejt m., kuwejtczyk m., kuwejtka ż., Kuwejtczyk m., Kuwejtka ż.
Wiktionary
1. państwo w Azji; Państwo Kuwejtu;
2. stolica państwa Kuwejt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Azji;
(1.2) geogr. stolica Kuwejtu (1.1);
Wiktionary
Kuwejt, Państwo Kuwejt (دولة الكويت, trl. Dawlat al-Kuwayt, trb. Daulat al-Kuwajt) – państwo położone w południowo-zachodniej Azji, na północno-zachodnim wybrzeżu Zatoki Perskiej. Graniczy z Irakiem (242 km) i Arabią Saudyjską (222 km) – łączna długość granic lądowych wynosi 464 km, ponadto 499 km wybrzeża morskiego.
Wikipedia
(1.1) Kuwejt posiada jedne z największych na świecie złóż ropy naftowej.
(1.2) Kuwejt powstał na miejscu portugalskiej fortecy.
Wiktionary
IPA: ˈkuvɛjt, AS: kuvei ̯t
Wiktionary
rzecz. Kuwejtczyk m., kuwejtczyk m., Kuwejtka ż., kuwejtka ż.
przym. kuwejcki
Wiktionary
mieszkaniec Kuwejtu (stolicy Kuwejtu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Kuwejtu
Wiktionary
IPA: kuˈvɛjṭt͡ʃɨk, AS: kuvei ̯ṭčyk
Wiktionary
rzecz. Kuwejt m., kuwejtczyk m., kuwejtka ż.
:: fż. Kuwejtka ż.
przym. kuwejcki
Wiktionary
mieszkanka Kuwejtu (stolicy państwa Kuwejt)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Kuwejtu
Wiktionary
IPA: kuˈvɛjtka, AS: kuvei ̯tka
Wiktionary
rzecz. Kuwejt m., kuwejtczyk m., kuwejtka ż.
:: fm. Kuwejtczyk
przym. kuwejcki
Wiktionary
rodzaj masy czekoladowej służącej do powlekania wyrobów cukierniczych
SJP.pl
Kuwertura (fr. couverture – kołdra, osłona, pokrywa) to czekolada wysokiej jakości zawierająca więcej (32-35%) masła kakaowego niż zwykła czekolada. W połączeniu z obróbką termiczną nadaje to kuwerturze połysk, łagodny i długo utrzymujący się smak oraz charakterystyczny trzask przy łamaniu.
Wikipedia
1. płytkie, przeważnie prostokątne naczynie odporne na działanie chemikaliów, służące do ręcznej obróbki materiałów fotograficznych; płuczka;
2. niewielkie szklane naczynie o rozmaitych kształtach do przeprowadzania pomiarów fotometrycznych;
3. płaskie naczynie wypełnione piaskiem, w którym załatwiają się koty i inne zwierzęta trzymane w domu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) płaskie, czworokątne naczynie, głównie do zastosowań chemicznych;
(1.2) płaskie, czworokątne naczynie, głównie dla zwierząt domowych
Wiktionary
Wikipedia
mała kuweta
SJP.pl
drewniana piszczałka używana przez myśliwych do wabienia ptaków
SJP.pl
węgierska rasa psa pasterskiego; kuwasz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Poznań. kuzyn
Wiktionary
Kużaj (dawn. Kuzaj) – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieruszowskim, w gminie Galewice.
W 2004 roku w Kużaju mieszkały 174 osoby.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zwrócony ku ziemi
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dział technologii zajmujący się procesami obróbki przedmiotów metalowych przez kucie; kuźnictwo, kowalstwo, przemysł kuźniczy
SJP.pl
rzadko: specjalista w dziedzinie wytwarzania przedmiotów z metali i ich stopów za pomocą kucia; kowal
SJP.pl
związany z kuźnią, dotyczący kuźni, np. narzędzia kuzienne; kowalski
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Kuźmina – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Bircza. Leży na Pogórzu Przemyskim.
Do 1954 istniała gmina Kuźmina. W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kuźmina, po jej zniesieniu w gromadzie Leszczawa Dolna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kuźmy lub z nim związany
SJP.pl
1. warsztat kowalski;
2. zakład przemysłowy lub jego oddział, w którym wykonuje się przedmioty metalowe za pomocą kucia;
3. instytucja, szkoła itp. w której szkoli się specjalistów z określonej dziedziny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) warsztat kowala;
(1.2) archit. dom z warsztatem kowala
(1.3) techn. wydział fabryki, w którym wykonuje się kucie
(1.4) przen. miejsce powstawania idei, wychowywania kadr
(1.5) daw. środ. przestępcze kościół
(1.6) ornit. pot. miejsce, w którym dzięcioł rozłupuje szyszki, aby dostać się do nasiona
Wiktionary
Kuźnia – budynek przeznaczony do prac kowalskich; także miejsce do podkuwania koni.
Wikipedia
(1.1) Aby rozniecić ogień w kuźni, należy silnie dmuchać miechem.
Wiktionary
IPA: ˈkuʑɲa, AS: kuźńa
Wiktionary
rzecz. kuźnica ż.
czas. wykuć dk.
przym. kuźniczy
Wiktionary
(1.3) daw. hamernia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Kuźni Raciborskiej (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kuźni Raciborskiej (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Kuźnia Raciborska
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kuźniar (forma żeńska: Kuźniar; liczba mnoga: Kuźniarowie) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 2404 osoby.
Wikipedia
mechaniczna prasa kuźnicza do wykonywania z dużych odkuwek
SJP.pl
Kuźniarka – typ prasy mechanicznej o układzie korbowym i o dwóch suwakach poruszających się względem siebie pod kątem prostym.
Kuźniarki buduje się z pionowym lub coraz szerzej stosowanym poziomym podziałem matryc. Ponieważ w przypadku tych urządzeń powstają duże naprężenia termiczne, przy doborze materiałów na matryce należy kierować się warunkami pracy narzędzia. Matryce stosowane do kucia na gorąco na kuźniarkach, prasach kuźniczych i młotach konwencjonalnych wykonuje się z narzędziowej stali węglowej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. dawny zakład hutniczy; hamernia;
2. instytucja, środowisko, miejsce skupiające wybitnych ludzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. hutn. kuźnia
(1.2) przen. szkoła, wszechnica
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W kuźnicy na końcu wsi praca wre od białego świtu.
Wiktionary
rzecz. kuźnia ż.
przym. kuźniczy
przysł. kuźniczo
Wiktionary
(1.1) kuźnia
(1.2) kuźnia
Wiktionary
1. dawny zakład hutniczy; hamernia;
2. instytucja, środowisko, miejsce skupiające wybitnych ludzi
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kuźnica, Kuźnice
SJP.pl
dział technologii zajmujący się procesami obróbki przedmiotów metalowych przez kucie; kuziennictwo, kowalstwo, przemysł kuźniczy
SJP.pl
Kucie – proces technologiczny, rodzaj obróbki plastycznej, polegający na odkształcaniu metali na gorąco lub na zimno za pomocą uderzeń lub nacisku narzędzi. Narzędzia – czyli matryce lub bijaki umieszczane są na częściach ruchomych narzędzi. Proces ten również może być realizowany w specjalnych przyrządach kuźniczych.W procesie tym nadaje się kutemu materiałowi odpowiedni kształt, strukturę i własności mechaniczne. Materiałem wsadowym jest przedkuwka, natomiast produktem jest odkuwka.
Wikipedia
mieszkaniec wsi: Kuźnica
SJP.pl
mieszkanka wsi: Kuźnica
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kuźnicą / kuźnią, dotyczący kuźnicy / kuźni
Wiktionary
(1.1) Jan nauczył się fachu kuźniczego od swego dziadka.
Wiktionary
rzecz. kuźnia ż., kuźnica ż.
Wiktionary
miasta w Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rosji, w obwodzie penzeńskim;
Wiktionary
Kuźnieck (ros. Кузнецк) – miasto w Rosji, w obwodzie penzeńskim, przy linii kolejowej Samara-Penza, nad rzeką Trujewo (dorzecze Wołgi). Około 80 tys. mieszkańców (2020).
Wikipedia
przym. kuźniecki
Wiktionary
przymiotnik od: Kuźnieck
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kuźnieckiem, dotyczący Kuźniecka
(1.2) hist. związany z Kuźnieckiem, dotyczący Kuźniecka (po 1932 Nowokuźnieck)
Wiktionary
rzecz. Kuźnieck mrz., Nowokuźnieck mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kuzniecow – jedno z najpopularniejszych nazwisk rosyjskich. W wersji żeńskiej Kuzniecowa.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
gatunek torbacza z rodziny pałankowatych, zamieszkujący australijskie i tasmańskie lasy, zwłaszcza eukaliptusowe; lis workowaty, kitanka lisia
SJP.pl
Kitanka lisia, dawniej: pałanka kuzu, kuzu, lis workowaty (Trichosurus vulpecula) – gatunek ssaka z podrodziny kitanek (Phalangerinae) w obrębie rodziny pałankowatych (Phalangeridae).
Wikipedia
przekleństwo wypowiadane wówczas, gdy człowiek nie chce używać bardziej wulgarnych słów
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. eufem. używany jako przekleństwo
Wiktionary
(1.1) Kuźwa, była już tak blisko!
Wiktionary
rzecz. kuźwica ż.
czas. kuźwić ndk., kuźwować ndk., wkuźwiać ndk.
Wiktionary
(1.1) kurza stopa, kurza twarz, kurka wodna, kurczę blade, kurczę pieczone, kurna, kurde, kurdebalans, kurdefelek, kurdemol, kurna chata, kurna olek, kurtka na wacie, jasny gwint, holender, choroba, choroba jasna, jasna ciasna, o w mordę, w mordę jeża, psiakość, psiakrew, psiamać, psianoga
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) nadużywać słowa „kuźwa”, przeklinać, bluzgać
(1.2) wulg. śmierdzieć
czasownik zwrotny niedokonany kuźwić się
(2.1) wulg. prostytuować się
(2.2) wulg. o kobiecie: sypiać z wieloma partnerami
(2.3) wulg. przen. poniżać się, upadlać się
Wiktionary
(1.2) Idź się umyj, bo kuźwisz gównem!
(2.1-2) Ta z trzeciego piętra w ogóle nie dba o swoje dzieci tylko się kuźwi, codziennie z innym facetem.
(2.2) Próżno mówił jej król stary, / Że we wszystkim trzeba miary, / Nie wypada bowiem pannie / Tak się kuźwić bezustannie.
(2.3) Nie będę się kuźwić przepraszając go za cokolwiek.
Wiktionary
rzecz. pokuźwowanie n., nakuźwianie n., kuźwowanie n., kuziewka ż., kuźwowość ż., kurwa ż., kuźwencja ż., kuźwiarka ż., kuźwiarnia ż., kuźwiarstwo n., kuźwiarz m., kuźwiarzyna ż., kuźwiątko n., kuźwica ż., kuźwicha ż., kuźwiczka ż., kuźwidło n., kuźwienie n., kuźwię n., kuźwik m., kuźwina ż., kuźwinka ż., kuźwisia ż., kuźwisko n., kuźwiszcze n., kuźwiszon m., kuźwiszonek m., kuźwiuga ż., kuźwliga ż.
czas. kuźwować
przym. kuźwi, kuźwowy
wykrz. kuźwa, kurwa
partyk. kurwa
Wiktionary
(1.1) rzucać kuźwami, kuźwować
(1.2) jebać, walić
(2.2) puszczać się, dawać dupy, pierdolić się, jebać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. określenie zdenerwowania i wściekłości
Wiktionary
(1.1) Zaraz mnie kuźwica weźmie!
(1.1) W tym domu można dostać kuźwicy.
Wiktionary
rzecz. kuźwa ż., kuźwisko n., kuziewka ż., kuźwowanie n., nakuźwianie n., pokuźwowanie n., kuźwowość ż.
wykrz. kuźwa
czas. kuźwić, kuźwować
przysł. kuźwowo
przym. skuźwiały, kuźwowy
Wiktionary
(1.1) biała gorączka, pierdolec
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pokuźwować)
(1.1) wulg. siarczyście kląć
Wiktionary
rzecz. kuźwa ż., kuziewka ż., kuźwienie n., wkuźwianie n., wkuźwienie n., wykuźwianie n., wykuźwienie n., kuźwica ż., kuźwisko n., kuźwowanie n., pokuźwowanie n., nakuźwianie n., kuźwowość ż.
czas. kuźwić ndk., wkuźwiać ndk., wkuźwić dk., wykuźwiać ndk., wykuźwić dk., pokuźwować dk.
przym. kuźwi, kuźwowy
przysł. kuźwowo
wykrz. kuźwa
Wiktionary
(1.1) przeklinać; wulg. rzucać kuźwami
Wiktionary
1. syn brata lub siostry jednego z rodziców;
2. dalszy krewny pozostający w stosunku do wspólnego przodka w tym samym lub mniejszym stopniu pokrewieństwa; powinowaty, krewny, krewniak, pociotek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) syn wujka / stryjka lub cioci / wujenki / stryjenki
(1.2) ogólniej: dowolny krewny
Wiktionary
Relacja rodzinna (także relacja lub stosunek genealogiczny; pot. nazwa lub rodzaj pokrewieństwa i powinowactwa, nazewnictwo, nazwy członków rodziny) – nazwa i rodzaj stosunku zachodzącego między dwiema osobami należącymi do tej samej rodziny, a wynikającego z faktu filiacji i koicji (w genealogii) lub – szerzej – z pokrewieństwa i powinowactwa (w pozostałych naukach). Na relację taką mają również wpływ stopień pokrewieństwa i powinowactwa (pierwszy, drugi, trzeci itd.), różnica pokoleń oraz linia pokrewieństwa i powinowactwa (prosta i boczna, wstępna i zstępna). Relacje rodzinne oblicza się od jednej osoby, którą w genealogii można nazywać probantem, do innego członka jej rodziny.
Wikipedia
(1.2) To miał być cichy ślub, ale w końcu zaprosiliśmy też wszystkich naszych kuzynów.
Wiktionary
IPA: ˈkuzɨ̃n, AS: kuzỹn
Wiktionary
rzecz. kuzynostwo n., kuzyneczka ż.
:: zdrobn. kuzynek m.
:: fż. kuzynka ż.
przym. kuzynowski
Wiktionary
(1.1) reg. pozn. kuzaj.
Wiktionary
pieszczotliwie: kuzynka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kuzynka
Wiktionary
IPA: ˌkuzɨ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: kuzỹnečka
Wiktionary
rzecz. kuzyn m., kuzynka ż., kuzynostwo n./mos.
Wiktionary
pieszczotliwie: kuzyn
SJP.pl
1. córka brata lub siostry jednego z rodziców;
2. dalsza krewna pozostający w stosunku do wspólnego przodka w tym samym lub mniejszym stopniu pokrewieństwa; powinowata, krewna, krewniaczka, pociotka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) córka wujka / stryjka lub cioci / wujenki / stryjenki
Wiktionary
Relacja rodzinna (także relacja lub stosunek genealogiczny; pot. nazwa lub rodzaj pokrewieństwa i powinowactwa, nazewnictwo, nazwy członków rodziny) – nazwa i rodzaj stosunku zachodzącego między dwiema osobami należącymi do tej samej rodziny, a wynikającego z faktu filiacji i koicji (w genealogii) lub – szerzej – z pokrewieństwa i powinowactwa (w pozostałych naukach). Na relację taką mają również wpływ stopień pokrewieństwa i powinowactwa (pierwszy, drugi, trzeci itd.), różnica pokoleń oraz linia pokrewieństwa i powinowactwa (prosta i boczna, wstępna i zstępna). Relacje rodzinne oblicza się od jednej osoby, którą w genealogii można nazywać probantem, do innego członka jej rodziny.
Wikipedia
(1.1) Czy Twoja kuzynka Ania dalej mieszka w Anglii?
Wiktionary
IPA: kuˈzɨ̃nka, AS: kuzỹnka
Wiktionary
rzecz. kuzynostwo n.
:: zdrobn. kuzyneczka ż.
:: fm. kuzyn m., kuzynek m.
przym. kuzynowski
Wiktionary
pokrewieństwo, odpowiadające relacji między kuzynami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub nijaki
(1.1) ofic. kuzyn i jego żona
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) pokrewieństwo łączące kuzynów i kuzynki
Wiktionary
(1.1) Kuzynostwo przyjechali do nas aż znad morza.
(1.1) O! Właśnie o kuzynostwu rozmawialiśmy.
(2.1) Cieszę się podwójnie, boć jesteśmy w kuzynostwie, aczkolwiek dalekim.
Wiktionary
IPA: ˌkuzɨ̃ˈnɔstfɔ, AS: kuzỹnostfo
Wiktionary
rzecz. kuzyn, kuzynka, kuzynek, kuzyneczka
przym. kuzynowski
Wiktionary
taki, który dotyczy kuzyna lub kuzynki, jest dla nich charakterystyczny, np. przywiązanie kuzynowskie
SJP.pl
odnoszący się do kułaka, należący do kułaka; kułaczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z kułakami, dotyczący kułaków
Wiktionary
(1.1) Tylko słaby, wiejski element poddaje się kułackiej agitacji.
Wiktionary
rzecz. kułak mos., kułaczka ż.
Wiktionary
dawniej:
1. ogół kułaków, bogatych rolników;
2. pogardliwie: grubiańskie zachowanie
SJP.pl
Kułak (ros. кулак) – pejoratywne określenie stosowane w ZSRR, a następnie w państwach bloku wschodniego wobec bogatego chłopa, utożsamianego propagandowo z „wrogiem klasowym”, „zdziercą” i „pijawką na zdrowym ciele społeczności wiejskiej”.
Wikipedia
w latach pięćdziesiątych: żona bogatego chłopa posiadającego lub użytkującego ziemię, zatrudniającego robotników najemnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. pogard. majętna chłopka tępiona przez władzę radziecką
Wiktionary
przym. kułacki
Wiktionary
przymiotnik od: kułak; kułacki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w latach pięćdziesiątych: bogaty chłop posiadający lub użytkujący ziemię, zatrudniający robotników najemnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. pogard. majętny chłop tępiony przez władzę radziecką;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) przest. zaciśnięta pięść
(2.2) przest. cios pięścią
Wiktionary
Kułak (ros. кулак) – pejoratywne określenie stosowane w ZSRR, a następnie w państwach bloku wschodniego wobec bogatego chłopa, utożsamianego propagandowo z „wrogiem klasowym”, „zdziercą” i „pijawką na zdrowym ciele społeczności wiejskiej”.
Wikipedia
(1.1) Uporczywa nagonka propagandowa na kułaków miała uzasadniać brutalną rozprawę z nimi.
Wiktionary
(1.1)
przym. kułacki
rzecz. kułakowanie n., rozkułaczanie n.
:: fż. kułaczka ż.
Wiktionary
(2.2) kuksaniec
Wiktionary
dawniej: bić, okładać kułakami
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
ssak z rodziny koniowatych; dżigetaj
SJP.pl
Kułan azjatycki, kułan, dżigitaj, onager, osioł azjatycki (Equus hemionus) – gatunek ssaka kopytnego z rodziny koniowatych (Equuidae), występujący w Azji; według IUCN jest gatunkiem bliskim zagrożenia wyginięciem.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w obwodach wołogodzkim i archangielskim Rosji, prawy dopływ Wagi
(1.2) geogr. hydron. rzeka w obwodzie archangielskim Rosji, uchodzi do Morza Białego
Wiktionary
Kułoj (ros. Кулой) – osiedle typu miejskiego w północnej Rosji, na terenie obwodu archangielskiego, w północno-wschodniej Europie.
Miejscowość liczy 6.595 mieszkańców (1 stycznia 2005 r.).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, położona na terenie Kraju Ałtajskiego, uchodząca do Jeziora Kułundyńskiego;
Wiktionary
Kułunda (ros. Кулунда) – wieś na terenie wchodzącego w skład Rosji syberyjskiego Kraju Ałtajskiego.
Miejscowość położona jest w odległości ok. 343 km od stolicy kraju – miasta Barnauł, liczy ok. 15,5 tys. mieszkańców (2003) i jest ośrodkiem administracyjnym rejonu kułundińskiego.
Wikipedia
przym. kułundyński
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z rzeką Kułundą
Wiktionary
rzecz. Kułunda ż.
Wiktionary
symbol kilowolta, jednostki napięcia prądu elektrycznego równej 1000 woltom (odczytywany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: kilowoltoamper
SJP.pl
kilowat
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = górn. Kompania Węglowa;
(1.2) = polit. komitet wyborczy;
(1.3) = polit. komitet wojewódzki
(1.4) = księg. kasa wyda
(1.5) = adm. praw. księga wieczysta;
(1.6) = wojsk. kontrwywiad wojskowy
(1.7) = kolej. Koleje Wielkopolskie;
(1.8) = praw. kodeks wykroczeń;
Wiktionary
Kodeks wykroczeń (ustawa z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń) – polska ustawa, uchwalona przez Sejm PRL, regulująca prawo wykroczeń. Określa ona zasady ponoszenia odpowiedzialności za wykroczenia. Zawiera katalog wykroczeń i kar przewidzianych za ich popełnienie.
Kodeks zastąpił wcześniejsze regulacje, zwłaszcza Prawo o wykroczeniach z 11 lipca 1932.
Wikipedia
(1.3) Pytaniem jest, czy i kiedy oblicze SLD będzie przypominało sympatyczną buzię posłanki Agnieszki Pasternak, której ojczyzną jest bez wątpienia III Rzeczpospolita, nie zaś otłuszczoną fizjonomię uwłaszczonego sekretarza KW PZPR, dla którego ojczyzną pozostała Polska Ludowa.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== KW (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = inform. keyword → hasło
(1.2) = poczt. Kirkwall → Kirkwall (miasto)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
(1.4) KP
hiperonimy.
hiponimy.
(1.2) KKW, KWW
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== KW (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = inform. keyword → hasło
(1.2) = poczt. Kirkwall → Kirkwall (miasto)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od:
1. kwadratowy;
2. kwartał;
3. kwatera; kwat.
SJP.pl
skrót
(1.1) = kwartał
(1.2) = kwadratowy
Wiktionary
(1.1) W II kw. br. średnio 41 proc. wszystkich przemycanych do Polski papierosów pochodziło z terenów Białorusi.
(1.2) Powierzchnia Kataru liczy 11 571 km kw.
Wiktionary
1. grupa języków afrykańskich, w skład której wchodzi m.in. język ewe;
2. wyraz, najczęściej powtórzony, mający naśladować kwakanie; kwak
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. odgłos wydawany przez kaczkę
przymiotnik
(2.1) jęz. określenie podgrupy języków nigero-kongijskich;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(2.1) grupa kwa • języki kwa
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1)
:: rzecz. kwak m., kwakanie n., kwaknięcie n.
:: czas. kwakać ndk., kwaknąć dk.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) quack; (2.1) Kwa
* niemiecki: (1.1) quak
* włoski: (1.1) qua
źródła.
== kwa (język północny sotho.) ==
wymowa.
znaczenia.
czasownik
(1.1) fizj. słyszeć
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: kfa, AS: kfa
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. kwak m., kwakanie n., kwaknięcie n.
:: czas. kwakać ndk., kwaknąć dk.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1)
:: rzecz. kwak m., kwakanie n., kwaknięcie n.
:: czas. kwakać ndk., kwaknąć dk.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) quack; (2.1) Kwa
* niemiecki: (1.1) quak
* włoski: (1.1) qua
źródła.
== kwa (język północny sotho.) ==
wymowa.
znaczenia.
czasownik
(1.1) fizj. słyszeć
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: kłacza]
1. jednostka pieniężna Zambii (1 kwacha = 100 ngwee);
2. jednostka pieniężna Malawi (1 kwacha = 100 tambala)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) monet. waluta Malawi i Zambii; ,
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kwacha malawijska / zambijska
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) kwacha
* baskijski: (1.1) kwacha
* francuski: (1.1) kwacha m.
* hiszpański: (1.1) kwacha m.
* kataloński: (1.1) kwacha m.
* ukraiński: (1.1) квача ż.
źródła.
== kwacha (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. kwacha
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈkfaxa, AS: kfaχa
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) kwacha
* baskijski: (1.1) kwacha
* francuski: (1.1) kwacha m.
* hiszpański: (1.1) kwacha m.
* kataloński: (1.1) kwacha m.
* ukraiński: (1.1) квача ż.
źródła.
== kwacha (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. kwacha
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rodzaj pędzla używany do smarowania smołą, rozprowadzania farby itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kwacz
(1.2) hig. patyczek z nawiniętym na jeden lub oba końce kawałkiem waty, służący najczęściej do czyszczenia przewodu słuchowego
Wiktionary
(1.2) patyczek higieniczny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. faza Księżyca, podczas której widoczna jest połowa półkuli;
2. uderzenie w bilardzie, wskutek którego bila uderza trzy razy o bandę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) astr. faza księżyca, podczas której widać połowę jego tarczy
(1.2) w bilardzie: uderzenie bili, na skutek, którego uderza ona trzykrotnie o bandę, zakreślając tym samym czworobok
Wiktionary
Faza Księżyca określa oglądaną z Ziemi część Księżyca oświetloną przez Słońce.Ponieważ Słońce oświetla zawsze (poza zaćmieniami) tylko połowę powierzchni Księżyca, jego fazy są rezultatem oglądania tej połowy pod różnymi kątami spowodowanymi różnymipołożeniami Słońca, Ziemi i Księżyca względem siebie.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) pierwsza / ostatnia kwadra
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|quadra.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) quarter
* chorwacki: (1.1) četvrt ż.
* esperanto: (1.1) lunduono, kvaronluno
* szwedzki: (1.1) månkvarter n., kvarter n.
źródła.
== kwadra (język hiligaynon.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) szopa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈkfadra, AS: kfadra
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|quadra.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) quarter
* chorwacki: (1.1) četvrt ż.
* esperanto: (1.1) lunduono, kvaronluno
* szwedzki: (1.1) månkvarter n., kvarter n.
źródła.
== kwadra (język hiligaynon.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) szopa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: kwadrat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kwadrat
(1.2) mały kwadrat
Wiktionary
(1.2) W prezencie pod choinkę dostałem żółty krawat w zielone kwadraciki.
Wiktionary
IPA: kfaˈdrat͡ɕik, AS: kfadraćik
Wiktionary
zob. kwadrat.
Wiktionary
kształtka szklana o kwadratowej powierzchni z wgłębieniem, używana jako element konstrukcyjny stropów, stropodachów świetlików w poziomie, chodników itp.
SJP.pl
Luksfer – materiał budowlany wykonany ze szkła, służący do wykonywania lub wypełniania konstrukcji ściennych lub stropowych. Może być wytworzony ze szkła przezroczystego lub barwionego, o powierzchni gładkiej lub wzorzystej. Ma znaczną przepuszczalność światła, sięgającą od 50% do 80%.
Wikipedia
1. piętnaście minut;
2. miedziana moneta rzymska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. czwarta część godziny, 15 minut
(1.2) hist. numizm. drobna rzymska moneta rozmienna, także jednostka wagi; czwarta część asa;;
Wiktionary
Kwadrans (łac. quadrans, czwarta część) – ćwierć godziny, czyli piętnaście minut.
Kwadrans akademicki to zwyczaj na wyższych uczelniach, który pozwala na opuszczenie bez żadnych konsekwencji studentom zajęć, gdy prowadzący spóźnia się ponad piętnaście minut. Ten sam zwyczaj pozwala studentom na spóźnienie się na zajęcia do 15 minut, bez ponoszenia negatywnych konsekwencji.
Do 15 minut nawiązuje nazwa litewskiego portalu informacyjnego, 15min.
Wikipedia
(1.1) U dentysty spędziłam trzy kwadranse, w tym dwa w poczekalni.
(1.2) Pieniądz brązowy, wybijany na zlecenie senatu, stanowiły mosiężne sesterce i dupondiusy oraz miedziane asy i kwadransy.
Wiktionary
IPA: ˈkfadrãw̃s, AS: kfadrãũ̯s
Wiktionary
rzecz. kwartał m., kwartet mrz., kwadransik mrz.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|sztwierć.
(1.2) quadrans, kodrantes
Wiktionary
zdrobnienie od: kwadrans
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kwadrans
Wiktionary
(1.1) Już za kwadransik będziemy w domku.
Wiktionary
rzecz. kwadrans m.
Wiktionary
1. część płaszczyzny ograniczona osiami układu współrzędnych; ćwiartka koła;
2. dawny przyrząd do wyznaczania położenia gwiazd o kształcie ćwiartki okręgu z naniesioną podziałką kątową, po której przesuwał się przeziernik;
3. przyrząd służący do pomiaru kątów w płaszczyźnie pionowej, używany w różnych dziedzinach, np. astronomii, żeglarstwie, artylerii
SJP.pl
Wikipedia
rój meteorów związany z orbitą komety Kozika-Peltiera
SJP.pl
Kwadrantydy (QUA) – rój meteorów aktywny od 1 do 7 stycznia, maksimum przypada na 3 stycznia.
Nazwa roju pochodzi od nieistniejącego już gwiazdozbioru Kwadrantu Ściennego – łac. Quadrans Muralis (obecnie część Wolarza). Jego radiant jest położony na pograniczu Wolarza, Herkulesa i Smoka. Prędkość meteorów wynosi około 41 km/s, co jest wartością średnią w porównaniu z wolnymi Capricornidami, a bardzo szybkimi Leonidami. Aktywność roju jest wysoka i wynosi w maksimum 120 meteorów na godzinę. Wzrost aktywności podczas maksimum jest bardzo krótki i gwałtowny. Szerokość połówkowa piku wynosi około 6–8 godzin.
Wikipedia
1. płaska figura geometryczna mająca 4 boki równej długości i 4 kąty proste;
2. rzecz przypominająca kształtem tę figurę;
3. iloczyn danej liczby przez nią samą;
4. rozmiar czcionki o wielkości 48 punktów typograficznych (18,048 mm)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielokąt o czterech bokach równej długości i czterech kątach prostych, czworokąt foremny;
(1.2) mat. wynik potęgowania stopnia drugiego;
(1.3) pot. dom, mieszkanie
(1.4) druk. poligr. miara długości stosowana w poligrafii i drukarstwie, równa czterem cycerom (= czterdziestu ośmiu punktom);
(1.5) typogr. druk. w systemie miar typograficznych Didota stopień czcionki lub justunku odpowiadający czterdziestu ośmiu punktom (18,0432 mm)
(1.7) slang. młodz. osoba głupia, nierozsądna
(1.8) slang. młodz. człowiek muskularny, używający sterydów
(1.9) slang. młodz. LSD (narkotyk)
Wiktionary
Kwadrat (łac. quadratum – „czworobok, kwadrat”) – czworokąt foremny, czyli z przystającymi bokami i kątami wewnętrznymi (a stąd prostymi). Można go również scharakteryzować jako:
Wikipedia
(1.1) Kwadrat jest prostokątem o wszystkich bokach równych.
(1.2) 5 do kwadratu daje 25.
(1.4) Na liczbę znaków, przypadającą na jeden kwadrat bieżący komputerowego składu, ma wpływ rozdzielczość wybranego urządzenia drukującego. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˈkfadrat, AS: kfadrat
Wiktionary
rzecz. kwadratura ż., kwadratnica ż., kwadratówka ż., kwadraciak m., kwadratel m.
:: zdrobn. kwadracik m.
przym. kwadratowy
Wiktionary
(1.2) druga potęga
Wiktionary
mały kafel piecowy o skośnie ściętych krawędziach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. nieduży kafel piecowy o skośnie przyciętych krawędziach
Wiktionary
rzecz. kwadrat mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: kwadratel
SJP.pl
kwadratnik trzcinowy - gatunek pająka z rodziny kwadratnikowatych
SJP.pl
Kwadratnik (Tetragnatha) – rodzaj pająków z rodziny kwadratnikowatych, obejmujący co najmniej 324 opisane gatunki.
Wikipedia
o cechach kwadratnikowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
Kwadratnikowate (Tetragnathidae) – rodzina pająków z grupy Araneomorphae. Według The World Spider Catalog Normana Platnicka z 2013 roku należy do niej 47 rodzajów obejmujących 957 współczesnych gatunków, jednak jest to prawdopodobnie zaledwie około połowy ich faktycznej różnorodności. W Polsce występuje 15 gatunków, m.in. czaik jesienny, czy sieciarz jaskiniowy (zobacz: kwadratnikowate Polski).
Wikipedia
o cechach kwadratnikowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
przypominający kształtem kwadrat
SJP.pl
rura o kwadratowym przekroju do napędzania urządzeń wiertniczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kwadratowe
Wiktionary
rzecz. kwadrat m., kwadracik m., kwadratura ż., kwadratnica ż., kwadratówka ż., kwadraciak m.
przym. kwadratowy
przysł. kwadratowo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) mat. o funkcji, równaniu, pierwiastku: drugiego stopnia
(1.2) metrol. przy jednostkach miary: podniesiony do drugiej potęgi
przymiotnik jakościowy
(2.1) zbliżony kształtem do kwadratu, kanciasty
Wiktionary
Kwadrat – wynik wykonania pewnego działania, najczęściej mnożenia, pewnego elementu przez siebie. Element s danego zbioru (G,*) z określonym działaniem * nazywa się kwadratem, gdy istnieje taki element t\in G, że t^{2}=s. Na przykład w grupie (\mathbb {R} ,\cdot ) kwadratem są wszystkie liczby nieujemne, w grupie (\mathbb {C} ,\cdot ) wszystkie liczby, a w grupie (\mathbb {Z} ,+) liczby parzyste.
Wikipedia
(1.1) Pierwiastek kwadratowy z 16 wynosi 4.
(1.2) Warszawa ma powierzchnię 518 kilometrów kwadratowych.
(2.1) Blat tego stołu jest kwadratowy.
(2.1) Fryzura dobrze dobrana do kwadratowej twarzy powinna ją optycznie wysmuklać.
Wiktionary
IPA: ˌkfadraˈtɔvɨ, AS: kfadratovy
Wiktionary
rzecz. kwadrat m., kwadracik m., kwadratura ż., kwadratnica ż., kwadratówka ż., kwadraciak m., kwadratowość ż.
przysł. kwadratowo
Wiktionary
(2.1) prostokątny, kanciasty
Wiktionary
Kwadratrysa – rodzaj kinematycznie konstruowanej krzywej, która pierwszy raz została wprowadzona do greckiej geometrii przez Hippiasza z Elidy. Jest to krzywa płaska powstała z punktów przecięcia (zbiór punktów przecięcia) dwóch boków kwadratu przesuwanych ruchem jednostajnym w takim samym odstępie czasu w kierunku boku trzeciego, przy czym jeden z nich porusza się ze stałą prędkością kątową, drugi zaś – ze stałą prędkością liniową.
Wikipedia
w matematyce: wyznaczenie powierzchni danej figury płaskiej poprzez wykreślenie kwadratu o polu równym polu tej figury
SJP.pl
Wikipedia
kwadrofoniczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kwadrofoniczny
przysłówek
(2.1) kwadrofonicznie
rzeczownik, rodzaj nijaki
(3.1) pot. urządzenie lub zestaw kwadrofoniczny
Wiktionary
rzecz. kwadrofonia ż.
przym. kwadrofoniczny
przysł. kwadrofonicznie
przedr. kwadro-
Wiktionary
system czterokanałowego przekazywania dźwięku, pozwalający na poszerzenie panoramy odsłuchu w stosunku do systemu stereofonicznego
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kwadrofoniczne
Wiktionary
rzecz. kwadrofonia ż.
przym. kwadrofoniczny
przysł. kwadrofonicznie
Wiktionary
przymiotnik od: kwadrofonia
SJP.pl
maszyna latająca z czterema śmigłami; quadrokopter, czterowirnikowiec
SJP.pl
rodzaj podatku opłacanego za czasów Stanisława Augusta przez nowych posesorów
SJP.pl
1. w łowiectwie: cztery kolejne, celne strzały, oddane przez myśliwego;
2. coś złożonego z czterech podobnych lub identycznych elementów
SJP.pl
układ dwóch dipoli równych co do wielkości, ale przeciwnie skierowanych
SJP.pl
Kwadrupol – obiekt posiadający moment kwadrupolowy, a nie posiadający wyższych momentów.
Może być zrealizowany na wiele różnych sposobów np.:
Wikipedia
1. rower z czterema kołami;
2. mały samochód o masie nieprzekraczającej zwykle 500 kilogramów; mikrosamochód
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. rower z czterema kołami;
Wiktionary
Kwadracykl, rower czterokołowy – czterokołowy pojazd napędzany siłą ludzkich mięśni. Wynaleziony został w połowie XIX w., nie znalazł jednak szerszego zastosowania z powodu konkurencji roweru. W okresie późniejszym (także w XXI w.) budowany zwykle przez amatorów sportu rowerowego chcących wyróżnić się oryginalnym sprzętem.
Wikipedia
IPA: kfaˈdrɨt͡sɨkl̥, AS: kfadrycykl̦
Wiktionary
w starożytnej Grecji i Rzymie: rydwan zaprzęgany w czwórkę ustawionych w jednym rzędzie koni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. rzymski wóz dwukołowy, zaprzężony w cztery konie obok siebie;
Wiktionary
Kwadryga (łac. quadriga) – antyczny rzymski wóz dwukołowy, zaprzężony w cztery konie znajdujące się obok siebie (zobacz też: rydwan). Powożona z pozycji stojącej, używana była głównie do wyścigów oraz jako wóz służący podczas pochodów triumfalnych w trakcie różnych uroczystości.
Wikipedia
IPA: kfaˈdrɨɡa, AS: kfadryga
Wiktionary
odnoszący się do kwadryganta lub czasopisma "Kwadryga", właściwy kwadrygantom
SJP.pl
członek poetyckiej grupy Kwadryga, powstałej w 1926 roku w Warszawie; kwadrygowiec
SJP.pl
członek poetyckiej grupy Kwadryga, powstałej w 1926 roku w Warszawie
SJP.pl
powierzchnia drugiego stopnia, np. elipsoida, paraboloida eliptyczna
SJP.pl
Kwadryka lub powierzchnia drugiego stopnia – powierzchnia dana równaniem drugiego stopnia ze względu na współrzędne x,\ y,\ z:
Wikipedia
czteroosobowa gra w karty, rozpowszechniona w XVII wieku
SJP.pl
liczba wynosząca 10^27
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. liczba o wartości 1 000 000 000 000 000 000 000 000 000 = 1027;
Wiktionary
Kwadryliard – liczba o wartości: 1 000 000 000 000 000 000 000 000 000 = 1027, czyli jedynka i 27 zer w zapisie dziesiętnym. Termin kwadryliard jest stosowany w nazewnictwie liczebników w skali długiej i nie ma swojego odpowiednika w skali krótkiej.
Wikipedia
(1.1) Ciało człowieka składa się z około 5 kwadryliardów atomów.
Wiktionary
1. w Polsce, Anglii, Niemczech: bilion bilionów (jedyna z 24 zerami);
2. w krajach południowej Europy, Francji, Stanach Zjednoczonych i byłym Związku Radzieckim: tysiąc trylionów (jedynka z 15 zerami)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liczba o wartości: 1 000 000 000 000 000 000 000 000 = 1024;
Wiktionary
Kwadrylion – liczba o wartości: 1 000 000 000 000 000 000 000 000 = 1024, czyli jedynka i 24 zera w zapisie dziesiętnym.
W krajach stosujących tzw. krótką skalę (głównie kraje anglojęzyczne) kwadrylion oznacza 1 000 000 000 000 000 = 1015, czyli biliard w pozostałych krajach.
W układzie SI mnożnikowi 1024 odpowiada przedrostek jednostki miary jotta o symbolu Y, a jego odwrotności (jedna kwadrylionowa) 10-24 odpowiada jokto o symbolu y.
Wikipedia
(1.1) Szklanka wody zawiera kilka kwadrylionów atomów.
Wiktionary
IPA: kfaˈdrɨlʲjɔ̃n, AS: kfadrylʹi ̯õn
Wiktionary
przym. kwadrylionowy
Wiktionary
rzeczownik
(1.1) jeden z rodzajów bloków betonowych służących do budowy falochronów narzutowych i w ochronie brzegu morskiego
Wiktionary
IPA: kfaˈdrɨpɔt, AS: kfadrypot
Wiktionary
quadrivium;
1. dział sztuk wyzwolonych wykładanych w szkołach starożytnego Rzymu i średniowiecznej Europy, obejmujący arytmetykę, geometrię, astronomię i muzykę;
2. szkoła, w której wykładano sztuki wyzwolone
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. eduk. poziom wyższy kształcenia w średniowieczu obejmujący m.in. nauki matematyczne
Wiktionary
rzecz. quadrivium n.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. etn. związany z Kwadami, dotyczący Kwadów
Wiktionary
(1.1) Na tym tle możemy sobie wyobrazić, że zasadniczo słowiańska masa Lugiów była zapewne poprzetykana tu i ówdzie elementami germańskimi bądź markomańskimi, bądź kwadzkimi, bądź też gockimi.
Wiktionary
rzecz. Kwad mos.
Wiktionary
afrykańskie zwierzę z rodziny koniowatych; kwagga
SJP.pl
Zebra stepowa (Equus quagga) – gatunek ssaka z rodziny koniowatych, najliczniejszy gatunek zebry. Często spotykany w ogrodach zoologicznych, również w Polsce. Jest uznawany za bliski zagrożenia wyginięciem.
Wikipedia
wymarły gatunek zebry; kwaga
SJP.pl
Zebra kwagga, dawniej także: kwagga (Equus quagga quagga) – wymarły podgatunek zebry stepowej, żyjący w Afryce Południowej do XIX wieku. Przez długi czas uznawano ją za osobny gatunek, dopiero badania genetyczne wykazały, że stanowi najdalej wysunięty na południe podgatunek zebry stepowej. Szczególnie blisko spokrewniona była z zebrą damarską (Equus quagga burchellii). Jej nazwa pochodzi od wydawanego odgłosu, zapisywanego po angielsku jako kwa-ha-ha.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. pot. Khwae Noi (rzeka)
Wiktionary
Khwae Noi (taj. แควน้อย, RTGS: Khwae Noi, wym. kʰwɛː nɔ́ːj) – nazywana także rzeką Kwai – rzeka w zachodniej Tajlandii przy granicy z Mjanmą. W pobliżu miejscowości Kanchanaburi łączy się z Khwae Yai, tworząc rzekę Maeklong, która uchodzi do Zatoki Tajlandzkiej.
Wikipedia
dźwięk wydawany przez kaczkę; kwakanie
SJP.pl
Wikipedia
o kaczce: wydawać głos
SJP.pl
czasownik
(1.1) o kaczce: wydawać charakterystyczne odgłosy
Wiktionary
(1.1) Kurka gdacze: ko, ko, ko! Kaczka kwacze: kwa, kwa, kwa!.
Wiktionary
IPA: ˈkfakat͡ɕ, AS: kfakać
Wiktionary
rzecz. kwakanie n., kwaknięcie n.
czas. kwaknąć dk.
wykrz. kwa
Wiktionary
głos wydawany przez kaczkę
SJP.pl
głos wydawany przez kaczkę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kwakać.
Wiktionary
rzecz. kwaknięcie n., kwak m.
czas. kwakać ndk., kwaknąć dk.
wykrz. kwa
Wiktionary
członek protestanckiej grupy wyznaniowej, powstałej w XVII wieku w Anglii; kwakr
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) członek Religijnego Towarzystwa Przyjaciół (protestanckiej grupy wyznaniowej)
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. kwakierstwo n.
:: fż. kwakierka ż.
przym. kwakierski
Wiktionary
członkini protestanckiej grupy wyznaniowej, powstałej w XVII wieku w Anglii
SJP.pl
1. związany z kwakrem lub kwakrami, osiemnastowieczną wspólnotą religijną;
2. w przenośni: ascetyczny, surowy, moralizatorski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z kwakrami, dotyczący kwakrów
Wiktionary
rzecz. kwakier mos., kwakierka ż.
Wiktionary
1. ogół kwakrów, grupa religijna w ramach protestantyzmu;
2. doktryna religijna i zasady moralne kwakrów
SJP.pl
grupa plemion Indian Ameryki Północnej
SJP.pl
Wikipedia
o kaczce: wydać głos
SJP.pl
o kaczce: wydać głos
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
członek protestanckiej grupy wyznaniowej, powstałej w XVII wieku w Anglii; kwakier
SJP.pl
protestancka grupa wyznaniowa, powstałej w XVII wieku w Anglii, nieposiadająca świątyń ani kapłanów; kwakrzy
SJP.pl
Wikipedia
doktryna religijna wyznawana przez kwakrów
SJP.pl
członek protestanckiej grupy wyznaniowej, powstałej w XVII wieku w Anglii; kwakr
SJP.pl
Wikipedia
1. podział na grupy na podstawie określonych kryteriów; kategoryzacja;
2. przejście do następnego etapu w jakichś zawodach, rywalizacji;
3. seria zawodów sportowych w jakiejś dyscyplinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. zaliczenie do określonej kategorii
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌkfalʲifʲiˈkat͡sʲja, AS: kfalʹifʹikacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. kwalifikacje nmos., kwalifikator mos./mrz., kwalifikatorka ż., zakwalifikowanie n., wykwalifikowanie n., kwalifikowanie n., kwalifikowalność
czas. kwalifikować
przym. kwalifikowany, wykwalifikowany, kwalifikowalny
Wiktionary
wykształcenie potrzebne do wykonywania zawodu, jakichś czynności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) umiejętności, wykształcenie, doświadczenie potrzebne do wykonywania zawodu
(1.2) etap turnieju sportowego w którym zawodnicy lub drużyny walczą o przejście (czyli zakwalifikowanie się) do kolejnego etapu
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: kwalifikacja
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. kwalifikacja ż., kwalifikator mos./mrz., zakwalifikowanie n., wykwalifikowanie n., kwalifikowanie n., kwalifikowalność
czas. kwalifikować
przym. kwalifikowany, wykwalifikowany, kwalifikowalny
Wiktionary
związany z kwalifikacją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dokonujący oceny
(1.2) związany z wykształceniem, przygotowaniem do zawodu
Wiktionary
rzecz. kwalifikator mos./mrz., kwalifikacja ż.
czas. kwalifikować ndk., zakwalifikować dk.
Wiktionary
(1.1) eliminacyjny, oceniający
(1.2) specjalizacyjny, zawodowy
Wiktionary
1. osoba, która przeszła kwalifikacje i uzyskała prawo do uczestnictwa w kolejnym etapie zawodów, konkursu lub turnieju;
2. rzadko: osoba dokonująca kwalifikacji czegoś; kwalifikator
SJP.pl
1. kobieta, która przeszła kwalifikacje i uzyskała prawo do uczestnictwa w kolejnym etapie zawodów, konkursu lub turnieju;
2. rzadko: kobieta dokonująca kwalifikacji czegoś; kwalifikatorka
SJP.pl
kwalifikowany materiał siewny (poddany kontroli izby rolniczej)
SJP.pl
osoba dokonująca kwalifikacji czegoś; kwalifikant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) informacja, zwykle w postaci skrótu, podawana przed niektórymi definicjami w słowniku lub encyklopedii, określająca zakres użycia danego wyrazu lub jego charakter
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba dokonująca kwalifikacji czegoś
Wiktionary
(1.1) Kwalifikator „techn.” wskazuje na związek opisywanego zagadnienia z techniką.
Wiktionary
IPA: ˌkfalʲifʲiˈkatɔr, AS: kfalʹifʹikator
Wiktionary
rzecz. kwalitologia ż., kwalifikacja ż., kwalifikacje nmos., kwalifikowanie n., zakwalifikowanie n., wykwalifikowanie n., kwalifikowalność ż.
czas. kwalifikować ndk., zakwalifikować dk., wykwalifikować dk.
:: fż. kwalifikatorka ż.
przym. kwalifikacyjny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zakwalifikować)
(1.1) przyporządkowywać do określonej kategorii w oparciu o ściśle ustalone kryteria
(1.2) czynić odpowiednim, powołanym do czegoś
czasownik zwrotny niedokonany kwalifikować się (dk. zakwalifikować się)
(2.1) być przydatnym, upoważnionym do czegoś
Wiktionary
rzecz. kwalifikator mos./mrz., kwalifikacje nmos., kwalifikacja ż., kwalifikowanie n.
przym. kwalifikowany, kwalifikacyjny
Wiktionary
(1.1) dzielić, zaliczać
(1.2) predestynować, predysponować
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kwalifikowalne
Wiktionary
(1.1) Uzasadniona jest retroaktywna kwalifikowalność kosztów poniesionych przez Łotwę ze skutkiem od dnia notyfikacji ognisk choroby oraz przez Litwę i Białoruś ze skutkiem od dnia rozpoczęcia działań nadzorczych (…)
Wiktionary
rzecz. kwalifikacje nmos., kwalifikacja ż., kwalifikator m., kwalifikowanie n., zakwalifikowanie n., dyskwalifikowanie n., zdyskwalifikowanie n.
czas. kwalifikować ndk., zakwalifikować dk., dyskwalifikować, zdyskwalifikować dk.
przym. kwalifikowalny, kwalifikacyjny
przysł. kwalifikowalnie
Wiktionary
dający się kwalifikować
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) adm. możliwy do zaakwalifikowania, do zaakceptowania
Wiktionary
(1.1) Podatek VAT w tym programie operacyjnym jest wydatkiem kwalifikowalnym.
Wiktionary
IPA: ˌkfalʲifʲikɔˈvalnɨ, AS: kfalʹifʹikovalny
Wiktionary
rzecz. kwalifikacje nmos., kwalifikowalność ż., kwalifikacja ż., kwalifikowanie n.
czas. kwalifikować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kwalifikować.
Wiktionary
rzecz. kwalitologia ż., kwalifikacja ż., kwalifikacje nmos., kwalifikator m., kwalifikowalność ż., zakwalifikowanie n., wykwalifikowanie n.
czas. kwalifikować ndk., zakwalifikować dk., wykwalifikować dk.
przym. kwalifikacyjny, kwalifikowalny
Wiktionary
1. dobrze przygotowany do pracy w swoim zawodzie;
2. najlepszy, najwyższej jakości
SJP.pl
odnoszący się do jakości, związany z jakością; jakościowy
SJP.pl
specjalista zajmujący się zagadnieniami jakości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. dziedzina wiedzy zajmująca się jakością;
Wiktionary
Kwalitologia – interdyscyplinarna dziedzina wiedzy, zajmująca się wszelkimi zagadnieniami dotyczącymi jakości.
Kwalitologia dzieli się na kwalitologię teoretyczną i kwalitologię stosowaną, czyli inżynierię jakości.
Najistotniejsze działy metodyczne kwalitologii to:
Wikipedia
rzecz. kwalitolog m., kwalitolożka ż., kwalitowerystyka ż., kwalitonomia ż., kwalifikacja ż., kwalifikowanie n., kwalifikator m., kwalifikatorka ż.
czas. kwalifikować ndk.
przym. kwalitologiczny, kwalifikacyjny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kwalitologią, dotyczący kwalitologii
Wiktionary
rzecz. kwalitologia ż.
Wiktionary
miasto w Korei Południowej
SJP.pl
Wikipedia
najmniejsza porcja, o jaką może się zmienić dana wielkość fiz.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. najmniejsza porcja o jaką może zmienić się wielkość fizyczna;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Teoria kwantów może mieć bardzo rozległe konsekwencje w wielu dziedzinach naukowych.
Wiktionary
IPA: kfãnt, AS: kfãnt
Wiktionary
przym. kwantowy
przysł. kwantowo
rzecz. kwantyfikacja ż.
Wiktionary
spektrograf rentgenowski do przemysłowej, automatycznej analizy spektrograficznej w metalurgii
SJP.pl
wypukłość błony tylakoidu (systemu błon wewnętrznych chloroplastów), w której zachodzi reakcja świetlna fotosyntezy
SJP.pl
1. dokonywać stratnej konwersji sygnału analogowego na cyfrowy;
2. w fizyce: zmieniać klasyczne opisy fizyczne na odpowiednie teorie kwantowe
SJP.pl
w fizyce: przejście od opisu klasycznego, np. mechaniki, elektrodynamiki, do odpowiednich teorii kwantowych; kwantyzacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kwantować.
Wiktionary
Wikipedia
czas. kwantować
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przym. od mechanika kwantowa
Wiktionary
(1.1) Buty bowiem, zgodnie z formalizmem kwantowomechanicznym, znajdują się w stanie mieszanym, a nie w kwantowej superpozycji.
(1.1) Zastępując klasyczne składowe całkowitego momentu pędu odpowiadającymi im operatorami kwantowomechanicznymi, dokonuje się przejścia do kwantowego opisu obracającej się cząsteczki.
Wiktionary
IPA: ˌkfãntɔvɔ̃mɛxãˈɲit͡ʃnɨ, AS: kfãntovõmeχãńičny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) fiz. związany z kwantami, dotyczący kwantów
Wiktionary
(1.1) Nasze kwantowo-mechaniczne przewidywania miały znaczenie praktyczne.
Wiktionary
IPA: kfãnˈtɔvɨ, AS: kfãntovy
Wiktionary
przysł. kwantowo
rzecz. kwant mrz.
Wiktionary
quantum; książkowo:
a) pewna ilość, liczba czegoś;
b) określona kwota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) konkretna ilość lub liczba czegoś
Wiktionary
rzecz. quantum n.
Wiktionary
(1.1) quantum
Wiktionary
przymiotnik od: Kuangtung (np. armia kwantuńska)
SJP.pl
1. ilościowe analiza zjawisk ujętych opisowo;
2. w logice: ustalenie kwantyfikatora przed zdaniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ilościowe opisywanie zjawisk
(1.2) log. zastosowanie kwantyfikatora logicznego
Wiktionary
Wikipedia
czas. kwantyfikować ndk.
rzecz. kwantyfikator mrz., kwant mrz.
Wiktionary
związany z kwantyfikacją
SJP.pl
używany w logice odpowiednik potocznych wyrażeń "każdy" i "pewien"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) log. mat. termin na oznaczenie zwrotów: dla każdego, istnieje takie i im pokrewnych
Wiktionary
Kwantyfikator – termin przyjęty w matematyce i logice matematycznej na oznaczenie zwrotów: dla każdego, istnieje takie i im pokrewnych, a także odpowiadającym im symbolom wiążącym zmienne w formułach. Są podstawowym elementem w rozwoju logiki pierwszego rzędu.
Kwantyfikatory odgrywają ważną rolę w formułowaniu twierdzeń i definicji matematycznych.
Wikipedia
IPA: ˌkfãntɨfʲiˈkatɔr, AS: kfãntyfʹikator
Wiktionary
rzecz. kwantyfikacja ż.
Wiktionary
opatrywać informacją ilościową
SJP.pl
jedno z podstawowych pojęć statystyki i rachunku prawdopodobieństwa; parametr używany do syntetycznego opisu danej populacji lub rozkładu prawdopodobieństwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stat. liczba określająca dla jakiej wartości zadany procent rozkładu statystycznego leży na lewo od niej;
Wiktionary
Kwantyl – jedno z podstawowych pojęć statystyki i rachunku prawdopodobieństwa.
Wikipedia
(1.1) Jeśli np. kwantyl rzędu 0.2 to 3, wówczas z prawdopodobieństwem 0.2 wylosowana liczba będzie mniejsza lub równa 3.
Wiktionary
odnoszący się do ilości, związany z ilością; ilościowy
SJP.pl
1. w fizyce: przejście od opisu klasycznego, np. mechaniki, elektrodynamiki, do odpowiednich teorii kwantowych; kwantowanie;
2. w technice: zamiana wielkości analogowych na cyfrowe; przejście ze zmiennych ciągłych na dyskretne
SJP.pl
Wikipedia
jednostka pieniężna Angoli (1 kwanza = 100 lwei)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) monet. waluta Angoli;
Wiktionary
Kwanza – jednostka walutowa Angoli. 1 kwanza to 100 centymów.
W okresie 1977–1999 kwanza dzieliła się na 100 lwei.
Kwanza jest walutą słabą (miękką) i tym samym obowiązuje zakaz wywożenia jej z terytorium Angoli.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) nowa kwanza
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) kwanza
* bułgarski: (1.1) кванза ż.
* ukraiński: (1.1) кванза ż.
źródła.
== kwanza (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. kwanza
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈkfãw̃za, AS: kfãũ̯za
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) kwanza
* bułgarski: (1.1) кванза ż.
* ukraiński: (1.1) кванза ż.
źródła.
== kwanza (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. kwanza
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) tygodniowe święto diaspory afrykańskiej obchodzone pod koniec grudnia dla upamiętnienia afrykańskiego dziedzictwa kulturowego;
Wiktionary
Kwanzaa – tygodniowe święto obchodzone w Stanach Zjednoczonych oraz w świecie zachodnim przez diasporę afrykańską, upamiętniające afrykańskie dziedzictwo w kulturze amerykańskiej. Pomysłodawcą i popularyzatorem święta jest Maulana Karenga, a pierwszy raz obchodzono je na przełomie lat 1966–1967.
Wikipedia
fizyka: hipotetyczna cząstka elementarna składająca się z kwarka i antyprotonu; quap
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. reg-pl|Poznań. puch
Wiktionary
kwapić się - być skorym do czegoś, rozpoczynać wykonywanie czegoś z ochotą (obecnie najczęściej z przeczeniem)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. pośpiech
Wiktionary
IPA: kfaˈpʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: kfapʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Kwapiński:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
kwapić się - być skorym do czegoś, rozpoczynać wykonywanie czegoś z ochotą (obecnie najczęściej z przeczeniem)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. przymusowe odizolowanie osób, zwierząt, roślin lub rzeczy, które mogły mieć kontakt z chorym na chorobę zakaźną, aby uniknąć jej rozprzestrzeniania się na obszar niezakażony; budynek przeznaczony do takiej izolacji;
2. społeczna kwarantanna - dobrowolne unikanie miejsc publicznych po to, by zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby zakaźnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przymusowe odosobnienie osób, zwierząt i rzeczy przybyłych z miejsc objętych epidemią
(1.2) miejsce / budynek przeznaczony do przeprowadzania kwarantanny (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Piłkarz złamał kwarantannę w Hiszpanii i pojechał do Danii samochodem poprzez dotkniętą pandemią koronawirusa Europę.
Wiktionary
czas. kwarantannować ndk.
przym. kwarantannowy
Wiktionary
pomieszczenie, w którym przetrzymuje się zwierzęta hodowlane w czasie kwarantanny
SJP.pl
potocznie: osoba poddana kwarantannie
SJP.pl
potocznie:
1. poddawać (poddać) kwarantannie;
2. kwarantannować się - odbywać (odbyć) kwarantannę
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) przest. być na kwarantannie
Wiktionary
rzecz. kwarantanna ż.
przym. kwarantannowy
Wiktionary
przymiotnik od: kwarantanna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z kwarantanną, dotyczący kwarantanny
Wiktionary
rzecz. kwarantanna ż., kwarantannowanie n.
czas. kwarantannować ndk.
Wiktionary
rzadko: wymagający odosobnienia, izolacji
SJP.pl
polimorficzna odmiana dwutlenku krzemu, najbardziej rozpowszechniony minerał ziemski, stosowany m.in. w przemyśle szklarskim, optyce i jubilerstwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. miner. minerał zbudowany głównie z dwutlenku krzemu występujący w wielu odmianach i kolorach;
Wiktionary
Kwarc – minerał, modyfikacja krystaliczna krzemionki, należąca do krzemianów szkieletowych. Jest minerałem skałotwórczym wielu skał, kamieniem ozdobnym, a niektóre odmiany uznawane są za kamienie szlachetne lub półszlachetne.
Kwarc jest jednym z najczęściej występujących minerałów w skorupie ziemskiej. Występuje samodzielnie w postaci kryształów, zlepieńców, żył i ziaren. Jest ważnym składnikiem skał: magmowych (np. granit), metamorficznych (np. kwarcytów, gnejsów), rozpowszechniony jako produkt procesów hydrotermalnych tworząc żyły i druzy czystego kwarcu. Tworzy lub jest składnikiem skał osadowych (piasek kwarcowy, piaskowiec).
Wikipedia
(1.1) Kwarc jest najpospolitszym minerałem skorupy ziemskiej.
Wiktionary
IPA: kfart͡s, AS: kfarc
Wiktionary
rzecz. kwarcyt m., kwarcówka ż., kwarzec m.
przym. kwarcowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. związany z kwartą;
2. wojsko kwarciane - wojsko zaciężne utworzone w XVI wieku i utrzymywane z podatku z dóbr królewskich tzw. kwarty
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik od: kwarc
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) miner. dotyczący kwarcu, związany z kwarcem
Wiktionary
IPA: kfarˈt͡sɔvɨ, AS: kfarcovy
Wiktionary
rzecz. kwarc m., kwarcówka ż., kwarcyt m.
Wiktionary
twarda skała osadowa lub metamorficzna
SJP.pl
Kwarcyt – zwięzła skała, której dominującym składnikiem ziarnistym jest kwarc frakcji piaskowej, a spoiwem rekrystalizowana krzemionka. Kwarcyty charakteryzują się bardzo dużą twardością, spoistością i tym, że ziarna kwarcu nie są dostrzegalne makroskopowo (gołym okiem). Kwarcyty mogą być osadowe (ortokwarcyty) lub metamorficzne (metakwarcyty).
Wikipedia
przymiotnik od: kwarcyt
SJP.pl
mocno solony twaróg z kminkiem; serek ołomuniecki
SJP.pl
elementarna cząstka materii, występująca w sześciu rodzajach; z kombinacji tych cząstek składają się hadrony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. cząstka elementarna, składnik m.in. protonów i neutronów;
Wiktionary
Kwark – cząstka elementarna, fermion mający ładunek kolorowy (czyli podlegający oddziaływaniom silnym). Według obecnej wiedzy cząstki elementarne będące składnikami materii można podzielić na dwie grupy. Pierwszą grupę stanowią kwarki, drugą grupą są leptony. Każda z tych grup zawiera po sześć cząstek oraz ich antycząstki, istnieje więc sześć rodzajów kwarków oraz sześć rodzajów antykwarków.
Wikipedia
(1.1) Własności kwarków są opisywane przez m.in. takie wielkości, jak kolor, zapach, powab i dziwność.
Wiktionary
IPA: kfark, AS: kfark
Wiktionary
przym. kwarkowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. związany z kwarkami, dotyczący kwarków
Wiktionary
rzecz. kwark mrz.
Wiktionary
1. interwał prosty zawarty między czterema kolejnymi stopniami skali muzycznej;
2. polska moneta średniowieczna;
3. część meczu w niektórych grach sportowych, np. w koszykówce amerykańskiej;
4. nazwa dawnego podatku naliczanego dzierżawcom w wysokości 1/4 dochodów z dóbr królewskich;
5. stałe wojsko zaciężne w dawnej Polsce;
6. jednostka wagowa stosowana w średniowieczu, głównie na Śląsku;
7. dawna miara objętości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dawna miara, czwarta część
(1.2) hist. podatek wynoszący czwartą część dochodu
(1.3) muz. interwał prosty
(1.4) sport. (szermierka) czwarta pozycja obronna
Wiktionary
Kwarta (łac. quarta pars – czwarta część)
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kwartalnik mrz., kwartał mrz., kwartet mrz.
przym. kwartowy
frazeologia.
etymologia.
etym2|łac|quārtus|quārtā. pars
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) quart
* francuski: (1.1) quarte ż.
* litewski: (1.2) kvarta
* maltański: (1.1) kwarta
źródła.
== kwarta (język cebuano.) ==
wymowa.
audio|LL-Q33239 (ceb)-Howdy.carabao-kwarta.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pieniądze
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. kwartalnik mrz., kwartał mrz., kwartet mrz.
przym. kwartowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kwartalnik mrz., kwartał mrz., kwartet mrz.
przym. kwartowy
frazeologia.
etymologia.
etym2|łac|quārtus|quārtā. pars
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) quart
* francuski: (1.1) quarte ż.
* litewski: (1.2) kvarta
* maltański: (1.1) kwarta
źródła.
== kwarta (język cebuano.) ==
wymowa.
audio|LL-Q33239 (ceb)-Howdy.carabao-kwarta.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pieniądze
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzadko:
1. część niewielkiej przestrzeni, zwykle w kształcie kwadratu;
2. zdrobnienie od: kwartał
SJP.pl
przestarzale: opłata dokonywana co kwartał
SJP.pl
dzień przypadający w któryś kwartał po ważnym wydarzeniu
SJP.pl
czasopismo ukazujące się co kwartał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czasopismo periodyczne ukazujące się co kwartał;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kwarta ż., kwartał m., kwartet m.
przym. kwartalny
przysł. kwartalnie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) quarterly
* baskijski: (1.1) hiruhilabetekari
* japoński: (1.1) 季刊雑誌
* kaszubski: (1.1) kwartalnik m.
* słowacki: (1.1) štvrťročník m.
źródła.
== kwartalnik (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kwartalnik
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: kfarˈtalʲɲik, AS: kfartalʹńik
Wiktionary
rzecz. kwarta ż., kwartał m., kwartet m.
przym. kwartalny
przysł. kwartalnie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kwarta ż., kwartał m., kwartet m.
przym. kwartalny
przysł. kwartalnie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) quarterly
* baskijski: (1.1) hiruhilabetekari
* japoński: (1.1) 季刊雑誌
* kaszubski: (1.1) kwartalnik m.
* słowacki: (1.1) štvrťročník m.
źródła.
== kwartalnik (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kwartalnik
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) wiertelnik
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) trwający kwartał, dotyczący kwartału, obejmujący kwartał
(1.2) dotyczący kwartału
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kwartał m., kwartalnik mrz., kwartet mrz.
przysł. kwartalnie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.2) kvartální
* górnołużycki: (1.1) kwartalny
* słowacki: (1.1) kvartálny, štvrťročný
źródła.
== kwartalny (język górnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) kwartalny
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. kwartał m., kwartalnik mrz., kwartet mrz.
przysł. kwartalnie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kwartał m., kwartalnik mrz., kwartet mrz.
przysł. kwartalnie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.2) kvartální
* górnołużycki: (1.1) kwartalny
* słowacki: (1.1) kvartálny, štvrťročný
źródła.
== kwartalny (język górnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) kwartalny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. księga rękopiśmienna formatu kwarto, o wysokości grzbietu 20-30 cm;
2. księga dużego formatu
SJP.pl
1. czwarta część roku, trzy miesiące;
2. czwarta część roku szkolnego;
3. część jakiejś większej przestrzeni, zwykle w kształcie kwadratu, zwłaszcza grupa budynków ograniczona czterema przecinającymi się ulicami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) trzy miesiące, czwarta część roku
(1.2) część miasta, czworokąt utworzony przez cztery przecinające się ulice
Wiktionary
Kwartał – ¼ roku kalendarzowego, trwa trzy miesiące. Rozróżnia się cztery kwartały:
Wikipedia
(1.1) Co kwartał jeżdżę na wizyty lekarskie.
(1.2) W naszym kwartale stoi sześć kamienic.
Wiktionary
IPA: ˈkfartaw, AS: kfartau̯
Wiktionary
rzecz. kwarta ż., kwartalnik m., kwadrans m., kwartet mrz.
przym. kwartalny, kwartałowy
przysł. kwartalnie
Wiktionary
(1.1) trymestr
Wiktionary
zdrobnienie od: kwartet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kwartet
Wiktionary
rzecz. kwartet m.
Wiktionary
członek zespołu muzycznego złożonego z czterech instrumentalistów lub wokalistów
SJP.pl
dawniej: darowanie życia kapitulującemu przeciwnikowi, zgoda na bezpieczne opuszczenie twierdzy przez poddającą się załogę
SJP.pl
osoba, której jedno z dziadków było rasy czarnej
SJP.pl
zespół składający się z czterech wykonawców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. zespół czterech muzyków lub śpiewaków
(1.2) muz. utwór muzyczny skomponowany na cztery instrumenty lub cztery głosy
Wiktionary
Kwartet – dwuznaczne pojęcie muzyczne:
Wikipedia
IPA: ˈkfartɛt, AS: kfartet
Wiktionary
rzecz. kwartalnik m., kwarta ż., kwadrans m., kwartał m., kwartecik mrz.
przym. kwartetowy, kwartalny, kwarciany, kwadransowy
Wiktionary
→ kwartet
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) muz. związany z kwartetem; przeznaczony do zagrania przez kwartet, czterech muzyków
Wiktionary
rzecz. kwartet mrz., kwartecista mos.
Wiktionary
moneta srebrna bita w Polsce na przełomie XIII i XIV wieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. monet. nazwa różnych średniowiecznych monet srebrnych wartości ćwierć grosza, bitych na ziemiach polskich w okresie od XIII do XV wieku;
Wiktionary
Kwartnik (łac. denarius quartensis) – srebrna moneta bita w średniowieczu (od końca XIII w.) na Śląsku, w Wielkopolsce, w Królestwie Polskim, w państwie krzyżackim i na Pomorzu Zachodnim. Pierwsza, powszechna, gruba, niebrakteatowa moneta na ziemiach polskich.
Kwartnik był monetarnym odpowiednikiem kwarty, stanowiącej 1/4 skojca, czyli 1/96 grzywny śląskiej.Jego wartość wyrażona w innych monetach to: pół grosza, 8 denarów (fenigów), 16 oboli.
Wikipedia
IPA: ˈkfartʲɲik, AS: kfartʹńik
Wiktionary
(1.1) ćwierćgrosz
Wiktionary
quarto; format książki
SJP.pl
figura rytmiczna powstała z podziału trójdzielnej wartości rytmicznej na cztery równe części
SJP.pl
w statystyce: kwantyl rzędu 0,25 (dolny kwartyl), 0,5 (mediana) lub 0,75 (górny kwartyl)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stat. kwantyl rzędu 1/4, 2/4, 3/4
Wiktionary
Kwartyl – jedna z miar położenia obserwacji.
Wikipedia
czterowiersz; tetrastych
SJP.pl
Tetrastych, także kwartyna, kwarten, quatrain, czterowiersz, czterowers – typ strofy, zwłaszcza w poezji lirycznej. Składa się z czterech wersów, najczęściej izosylabicznych i połączonych rymami (parzystymi, okalającymi lub krzyżowymi). Typowy dla tetrastychu jest ośmio-, jedenasto- lub trzynastozgłoskowiec. Strofa tego typu jest często elementem składowym całych układów stroficznych, na przykład sonetu. Tetrastych często pojawia się w liryce polskiej.
Wikipedia
dawniej: kwarc; polimorficzna odmiana dwutlenku krzemu, najbardziej rozpowszechniony minerał ziemski, stosowany m.in. w przemyśle szklarskim, optyce i jubilerstwie
SJP.pl
1. żrący związek chemiczny, występujący najczęściej w postaci cieczy;
2. substancja o kwaśnym smaku;
3. zakwaszony roztwór do ciasta chlebowego; zaczyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek chemiczny, składający się z wodoru i reszty kwasowej;
(1.2) slang. młodz. coś niedobrego
(1.3) slang. narkotyk LSD
(1.4) pot. tanie wino owocowe
(1.5) spoż. napój bezalkoholowy chłodzący, charakterystyczny dla kuchni białoruskiej
Wiktionary
Kwasy – związki chemiczne wykazujące charakter kwasowy, co w zależności od definicji może oznaczać zdolność do:
Wikipedia
(1.1) Wykształcony chemik mieszał kwas w próbówce.
(1.2) Ale kwas, zgubiłem gdzieś na mieście portfel.
(1.4) Chłopaki wypiły pod sklepem po litrze kwasu na łebka.
Wiktionary
IPA: kfas, AS: kfas
Wiktionary
rzecz. kwaszonka ż., kwasówka ż.
:: zdrobn. kwasek mrz.
czas. kwasić ndk.
przym. kwaskowaty, kwaśny, kwasowy
Wiktionary
(1.2) kaszana, popelina
Wiktionary
odległe ciało niebieskie będące źródłem promieniowania radiowego; kwazar; nibygwiazda
SJP.pl
przymiotnik od: kwasar
SJP.pl
1. lekko kwaśny posmak lub zapach czegoś;
2. kwasek cytrynowy - sypka substancja o kwaśnym smaku, stosowana do zakwaszania i doprawiania potraw
SJP.pl
[czytaj: kwasziorkor] choroba na tle niedoboru białka w pożywieniu, występująca głównie u dzieci po zakończeniu karmienia piersią; kwasziorkor
SJP.pl
Kwashiorkor – dotycząca najczęściej dzieci w ubogich krajach choroba powodowana tak niedoborem ilościowym, jak i jakościowym (białko, witaminy, pierwiastki śladowe) pożywienia. Niedobory żywieniowe zaburzają syntezę enzymów, niedostateczna podaż aminokwasów prowadzi do zmian funkcji, a potem również struktury narządów wewnętrznych, wtórnie – także do zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej i układu odpornościowego, dochodzi do zakażeń, w tym na przykład rzadko spotykanego u osób prawidłowo żywionych raka wodnego.
Wikipedia
potocznie: osoba zażywająca LSD
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. konserwować produkty spożywcze, np. ogórki, przez poddanie ich fermentacji mlekowej; kisić, zakwaszać;
2. zatruwać, psuć nastrój;
3. kwasić się - ulegać procesowi fermentacji mlekowej; kisnąć; nudzić się, nic nie robić
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) dodawać do czegoś kwasu, zmieniać odczyn na kwaśny
(1.2) poddawać żywność fermentacji mlekowej
czasownik zwrotny kwasić się
(2.1) przechodzić proces kwaszenia
(2.2) być bezczynnym, nudzić się
(2.3) krzywić się
Wiktionary
(1.1) Chemik kwasił ciecz w probówce.
(1.2) Wczoraj kwasiliśmy trzy słoiki ogórków.
Wiktionary
IPA: ˈkfaɕit͡ɕ, AS: kfaśić
Wiktionary
rzecz. kwasowość ż., kwas mrz., kwasówka ż., kwaśnica ż., kwaszonka ż., kwaszenie n., zakwas mrz., zakwaszanie n., zakwaszenie n.
czas. zakwaszać ndk., zakwasić dk.
przym. kwaśny, kwasowy, kwaszony
Wiktionary
(1.1) zakwaszać
(1.2) kisić
Wiktionary
zaburzenie równowagi kwasowo-zasadowej w organizmie człowieka, podwyższony poziom kwaśnych elementów przemiany materii lub zaniżony poziom zasad; acydoza, acydemia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. stan zwiększonej kwasowości krwi;
Wiktionary
Kwasica, acydemia (łac. acidosis) – stan zwiększonej kwasowości krwi, w którym pH krwi spada poniżej normy spowodowany zwiększeniem zawartości kwasów lub utratą zasad. Kwasica może być wyrównywana, jeżeli odczyn pH krwi nie ulega zmianie, oraz niewyrównywana, jeżeli zawiodą mechanizmy regulacyjne i dojdzie do spadku pH krwi. Kwasica prowadzi do pobudzenia ośrodka oddechowego mózgu i chemoreceptorów, co objawia się przyśpieszeniem i pogłębieniem oddechu (tzw. oddech Kussmaula).
Wikipedia
(1.1) Kwasica prowadzi do pobudzenia ośrodka oddechowego mózgu i chemoreceptorów (…).
Wiktionary
rzecz. kwas, kwasowość
przym. kwaskowy, kwaśny
czas. kwaśnieć
Wiktionary
(1.1) acydemia, acydoza
Wiktionary
1. drzewo lub krzew z rodziny biegunecznikowatych o dużych, czerwonych owocach, uprawiane w Ameryce, Azji i Afryce; gorzknia właściwa, gorzkla właściwa, gorzkodrzew właściwy, kwasja gorzka;
2. wyciąg otrzymywany z rośliny o tej samej nazwie, używany m.in. jako substancja owadobójcza
SJP.pl
nieco kwaśny; kwaskowaty, kwaskowy
SJP.pl
cecha czegoś mającego nieco kwaśny posmak lub zapach; kwaśnawość, kwaskowość
SJP.pl
mający kwaśny posmak lub zapach, nieco kwaśny; kwaskowy, kwaskawy, kwaśnawy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kulin. nieco kwaśny, o kwaśnym posmaku
(1.2) mający kwaśny zapach
Wiktionary
(1.1) Bardzo smakują mi kwaskowate jabłka.
Wiktionary
IPA: ˌkfaskɔˈvatɨ, AS: kfaskovaty
Wiktionary
rzecz. kwaskowatość ż., kwas m., kwasota ż., kwasowość ż., kwasówka ż.
przym. kwaskowy, kwaśny
przysł. kwaskowato
Wiktionary
(1.1) kwaśnawy, kwaskowy
Wiktionary
słodki i nieco kwaśny w smaku, rzadziej w zapachu
SJP.pl
cecha czegoś mającego nieco kwaśny posmak lub zapach; kwaśnawość, kwaskowatość
SJP.pl
nieco kwaśny; kwaskowaty, kwaskawy, kwaśnawy
SJP.pl
cecha czegoś mającego lekko kwaśny posmak lub zapach; kwaskowość, kwaskowatość
SJP.pl
1. mający lekko kwaśny posmak lub zapach; kwaskowy, kwaskowaty;
2. mający w pewnym stopniu chemiczne właściwości kwasu, np. kwaśnawa gleba;
3. świadczący o czyimś niezadowoleniu lub złym nastroju, np. kwaśnawa mina
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający wyczuwalny lekko kwaśny smak (rzadziej o zapachu)
Wiktionary
(1.1) kwaskowaty, kwaskowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Zobacz też:
Wikipedia
1. potocznie: woda mineralna o kwaśnym smaku;
2. berberys
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. góralska zupa z kiszonej kapusty z dodatkiem dużej ilości soku z tej kapusty oraz mięsa;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wracając z nart, zawsze wstępujemy do tej samej restauracji na kwaśnicę.
Wiktionary
IPA: kfaɕˈɲit͡sa, AS: kfaśńica
Wiktionary
rzecz. kwasowość ż., kwaśność ż., kwaszenie n., kwasówka ż.
przym. kwaśny
czas. kwasić ndk., kwaśnieć ndk., zakwasić dk., skwaśnieć dk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
osoby o nazwisku Kwaśnicki:
Wikipedia
rodzina roślin dwuliściennych, wolnopłatkowych, rosnących w strefie umiarkowanej na półkuli północnej; berberysowate
SJP.pl
o cechach kwaśnicowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: kwaśno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: kwaśny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Kwaśniewska i Kwaśniewski:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
kwaśny i słodki w smaku, rzadziej w zapachu; słodko-kwaśny
SJP.pl
kwaśny i słony w smaku
SJP.pl
1. cecha czegoś mającego smak podobny do smaku cytryny lub octu; cierpkość;
2. w chemii: cecha roztworów elektrolitów, w których jest przewaga stężenia jonów wodorowych nad stężeniem jonów wodorotlenowych; kwasowość, kwasota
SJP.pl
Moc kwasu – termin określający zdolność kwasu do dysocjacji na jon wodorowy H+ i anion reszty kwasowej. Miarą tej mocy jest zazwyczaj ujemny logarytm dziesiętny ze stałej dysocjacji kwasu (Ka) w danych warunkach, oznaczany skrótem pKa.
Wikipedia
słodki z kwaśnym posmakiem
SJP.pl
1. mający smak podobny do smaku cytryny lub octu; cierpki;
2. mający ostry, nieprzyjemny i drażniący zapach;
3. mający chemiczne właściwości kwasu;
4. potocznie:
a) niezadowolony, ponury;
b) wyrażający niezadowolenie, zły humor;
5. środowiskowo: związany z LSD (narkotykiem); kwasowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dosł. mający cierpki smak
(1.2) chem. mający właściwości kwasu
(1.3) przen. pokazujący niezadowolenie
(1.4) kulin. (w piekarnictwie, o pieczywie) pieczony z dodatkiem zakwasu
Wiktionary
(1.2) Wtedy wiedziałem już, bez zadzierania głowy, że spadnie deszcz, przelotny, ale dokuczliwy, kwaśny i brudny, wszędzie na asfalcie zostawiający tęczujące plamaamy.
Wiktionary
IPA: ˈkfaɕnɨ, AS: kfaśny
Wiktionary
rzecz. kwasica ż., kwas m., kwasek m., kwasota ż., kwasowość ż., kwasówka ż., kwaśnica ż., kwaszonka ż., kwaszenie n., zakwas mrz.
czas. kwasić ndk.
przym. kwaskowaty
przysł. kwaśno
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|kisły.
(1.4) na zakwasie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. taki, który do swojego prawidłowego rozwoju wymaga podłoża o odczynie kwasowym
Wiktionary
miernik kwasowości związków chemicznych, stosowany głównie w przemyśle spożywczym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. urządzenie mierzące zawartość kwasu w cieczy;
Wiktionary
Kwasomierz – areometr, zwany też acidometrem, który podaje zawartość kwasu w procentach objętościowych (cm³/100 cm³). Określenie procentowej zawartości kwasu jest też możliwe przy pomocy areometru uniwersalnego (wyskalowanego w jednostkach gęstości), niemniej wymaga wykonania dodatkowych obliczeń lub skorzystania z tabel ujmujących zależność gęstości w funkcji zawartości kwasu.
Wikipedia
odporność na chemiczne działanie kwasów - związków chemicznych
SJP.pl
Kwasoodporność – właściwość materiału lub organizmu (np. Lactobacillus acidophilus, Streptococcus mutans) polegająca na niewrażliwości (odporności) na działanie kwasów lub kwasowego środowiska.
Wikipedia
odporny na chemiczne działanie kwasów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest kwasooporne
Wiktionary
Kwasooporność – właściwość bakterii związana z budową ściany komórkowej polegająca na nieodbarwianiu się pod wpływem kwasów.
Właściwość tę wykazuje większość prątków oraz rodzaj Nocardia. Wynika to z dużego udziału w ich ścianie komórkowej kwasów mikolinowych o długich łańcuchach alifatycznych
Wikipedia
przym. kwasooporny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) chem. odporny na działanie kwasów
Wiktionary
rzecz. kwasooporność ż.
Wiktionary
dawna nazwa tlenu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. tlen
Wiktionary
Tlen (O, łac. oxygenium) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 8, niemetal z grupy tlenowców w układzie okresowym.
Stabilnymi izotopami tlenu są 16
O (stanowi ponad 99% tlenu naturalnego), 17
O oraz 18
O.
Wikipedia
(1.1) Powietrze o ile nie posiada kwasorodu w zbytku, ani w niedostatku, o tyle staje się potrzebném do życia roślin. sic.
Wiktionary
(1.1) tlen, symbol. O
Wiktionary
akwaforta;
1. technika graficzna wklęsła, w której obraz otrzymuje się poprzez odbijanie wytrawionego kwasem rysunku na płycie miedzianej;
2. rycina wykonana tą techniką
SJP.pl
Akwaforta, kwasoryt (wł. acquaforte – mocna woda, czyli kwas azotowy) – technika graficzna wklęsła, także odbitka otrzymana tą techniką. Technika akwaforty została wynaleziona na przełomie XV i XVI wieku, a spopularyzowano ją w XVI wieku.
Wikipedia
technologia wykonywania kwasorytów
SJP.pl
specjalistka w dziedzinie kwasorytnictwa
SJP.pl
specjalista w dziedzinie kwasorytnictwa
SJP.pl
1. zawartość kwasu w niektórych substancjach; kwasowość;
2. w chemii: cecha roztworów elektrolitów, w których jest przewaga stężenia jonów wodorowych nad stężeniem jonów wodorotlenowych; kwaśność, kwasowość;
3. potocznie: coś bardzo kwaśnego
SJP.pl
tworzący związki chemiczne, zwane kwasami
SJP.pl
wprowadzać kwas do jakiegoś środowiska
SJP.pl
związany z zastosowaniem w uzdrowiskach dwutlenku węgla w celu wyleczenia wielu przewlekłych chorób układu krążenia
SJP.pl
Kwasowiec – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Nowy Kawęczyn.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie rawskim ziemi rawskiej województwa rawskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
1. zupa na bazie soku z kiszonej kapusty;
2. potocznie: stal kwasoodporna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. zupa na bazie soku z kapusty kiszonej, zwykle z kaszą gryczaną
(1.2) techn. pot. stal kwasoodporna
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
miejscowość na Białorusi:
Wikipedia
IPA: kfaˈsufka, AS: kfasufka
Wiktionary
rzecz. kwas m., kwaśnica ż., kwasek m., kwaszenie n., ukwaszenie n., zakwas m.
czas. kwasić ndk., ukwasić dk., zakwaszać ndk., zakwasić dk.
przym. kwaśny, kwasowy, kwaskowaty
przysł. kwaśno, kwasowo, kwaskowato
Wiktionary
pomieszczenie do wytwarzania elektrolitu do akumulatorów kwasowych
SJP.pl
→ kwas
SJP.pl
Kwasowo – (niem.: Quatzow) wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Sławno przy drodze wojewódzkiej nr 205.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
kwasota;
1. właściwość niektórych substancji polegająca na tym, że zawierają kwas;
2. w chemii: cecha roztworów elektrolitów, w których jest przewaga stężenia jonów wodorowych nad stężeniem jonów wodorotlenowych; kwaśność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. cecha roztworów elektrolitów, charakteryzujących się przewagą stężenia jonów wodorowych nad stężeniem jonów wodorotlenowych; właściwość zawierania kwasu w swoim składzie
Wiktionary
Skala pH – ilościowa skala kwasowości i zasadowościroztworów wodnych związków chemicznych.Skala ta jest oparta na aktywności jonów wodorowych H+ w roztworach wodnych.
Formalnie pH definiuje się jako:
Wikipedia
rzecz. kwas mrz., kwasota ż., kwaśnienie n., kwaśnica ż., kwaśność ż.
:: zdrobn. kwasek, kwasik
czas. kwasić ndk., zakwasić dk.
przym. kwasowy, kwaśny, kwaskowaty
Wiktionary
(1.1) kwasota, kwaśność
Wiktionary
→ kwas
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kwasu
Wiktionary
rzecz. kwas m., kwasowość ż., kwasówka ż., zakwas mrz.
czas. kwasić
Wiktionary
dawniej: frędzla, kita; kutas
SJP.pl
rząd wymarłych ryb trzonopłetwych
SJP.pl
o cechach kwastopłetwych (rząd ryb)
SJP.pl
potocznie: LSD (narkotyk)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) środ. kosmet. chemabrazja, zabieg kwasami kosmetycznymi
forma rzeczownika.
(2.1) M. B. W. lm. od: kwas
Wiktionary
Kwasy – związki chemiczne wykazujące charakter kwasowy, co w zależności od definicji może oznaczać zdolność do:
Wikipedia
(1.1) Ten okres jest najlepszy, by zrobić sobie kwasy na twarz, ponieważ na dworze nie ma słońca.
Wiktionary
(1.1) chemabrazja, peeling chemiczny, chemiczna eksfoliacja
Wiktionary
substancja aromatyczna o działaniu żółciopędnym
SJP.pl
pomieszczenie do kwaszenia kapusty lub ogórków
SJP.pl
dział przemysłu spożywczego zajmujący się kwaszeniem, np. ogórków, kapusty
SJP.pl
ogórek przeznaczony do kwaszenia
SJP.pl
choroba na tle niedoboru białka w pożywieniu, występująca głównie u dzieci po zakończeniu karmienia piersią; kwashiorkor
SJP.pl
1. karma dla zwierząt domowych, z zakiszonych roślin lub ich części;
2. kiszone warzywa; kiszonka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) marynata z produktów spożywczych powstała w wyniku fermentacji mlekowej
Wiktionary
(1.1) Klient kupił w sklepie opakowanie kwaszonki.
Wiktionary
IPA: kfaˈʃɔ̃nka, AS: kfašõnka
Wiktionary
rzecz. kwas
przym. kwaśny
czas. kwasić
Wiktionary
(1.1) kiszonka
Wiktionary
skrót od: kwatera; kw.
SJP.pl
1. lokum wynajmowane lub zajęte na pobyt czasowy, np. na czas nauki lub wakacji albo przez wojsko w okresie działań wojennych;
2. wyodrębniona, czworoboczna część terenu; działka;
3. kwatera główna - miejsce pobytu dowództwa wojskowego, naczelnego wodza lub sztabu generalnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanie lub inne pomieszczenie wynajmowane lub zajęte na pobyt czasowy
(1.2) wydzielone miejsce na cmentarzu
(1.3) stpol. kwadrans
Wiktionary
Kwatera – zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej kwaterą jest lokal mieszkalny przeznaczony wyłącznie na zakwaterowanie żołnierzy służby stałej.
Normatywne pojęcie kwatery zmieniało się na skutek dokonywanych przez ustawodawcę zmian w ustawie o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Obecna ustawowa definicja kwatery obowiązuje od 1 lipca 2004.
Wikipedia
IPA: kfaˈtɛra, AS: kfatera
Wiktionary
czas. kwaterować
przym. kwaterowy
Wiktionary
zdrobnienie od: kwaterka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kwaterka
Wiktionary
IPA: ˌkfatɛˈrɛt͡ʃka, AS: kfaterečka
Wiktionary
jednostka objętości równa 1/4 litra
SJP.pl
Kwaterka (łac. quarta pars – czwarta część) – polska jednostka objętości równa około 1/4 kwarty lub 1/16 garnca, tj. około jednej czwartej litra. W okresie reform stanisławowskich weszła w skład systemu garnca warszawskiego, stosowanego przy zliczaniu pojemności płynów, oraz systemu korca warszawskiego, używanego do określania objętości towarów sypnych. Kwaterka w okresie rozbiorów stanowiła dalej element wprowadzanych systemów miar i wag, między innymi w Wolnym Mieście Krakowie i Królestwie Polskim (tzw. system nowopolski)
Wikipedia
osoba zajmująca się przygotowaniem kwater; także pełniąca inne funkcje gospodarczo-administracyjne, w szczególności w wojsku czy harcerstwie
SJP.pl
Kwatermistrz (ang. quartermaster) – oficer dowództwa (sztabu), który dowodzi w polu (w czasie wojny) z ramienia dowódcy (szefa sztabu) kwatermistrzostwem (tyłami), kieruje działalnością podległych mu szefów służb w zakresie zaopatrzenia i obsługi wojsk, organizuje dowóz i ewakuację, a na wyższych szczeblach - komunikację na obszarze tyłów oraz jest odpowiedzialny za organizację tyłów (etapów); w czasie pokoju kieruje gospodarką jednostki wojskowej będącej oddziałem gospodarczym (na wyższych szczeblach powierzonymi mu działami gospodarki) i prowadzi szkolenie podległych mu kadr. Aktualnie w Siłach Zbrojnych RP pojęcia kwatermistrz – kwatermistrzostwo rozszerzono i wprowadzono pojęcia: szef logistyki – logistyka. Funkcja kwatermistrza znana jest także w straży pożarnej, skautingu i harcerstwie.
Wikipedia
Kwatermistrz (ang. quartermaster) – oficer dowództwa (sztabu), który dowodzi w polu (w czasie wojny) z ramienia dowódcy (szefa sztabu) kwatermistrzostwem (tyłami), kieruje działalnością podległych mu szefów służb w zakresie zaopatrzenia i obsługi wojsk, organizuje dowóz i ewakuację, a na wyższych szczeblach - komunikację na obszarze tyłów oraz jest odpowiedzialny za organizację tyłów (etapów); w czasie pokoju kieruje gospodarką jednostki wojskowej będącej oddziałem gospodarczym (na wyższych szczeblach powierzonymi mu działami gospodarki) i prowadzi szkolenie podległych mu kadr. Aktualnie w Siłach Zbrojnych RP pojęcia kwatermistrz – kwatermistrzostwo rozszerzono i wprowadzono pojęcia: szef logistyki – logistyka. Funkcja kwatermistrza znana jest także w straży pożarnej, skautingu i harcerstwie.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kwatermistrzostwem, dotyczący kwatermistrzostwa
Wiktionary
rzecz. kwatermistrz mos., kwatermistrzostwo n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. sublokator
Wiktionary
mat. wyrażenie algebraiczne stanowiące rozszerzenie liczb zespolonych
SJP.pl
Kwaterniony, dawniej czwarki Hamiltona – struktura algebraiczna (liczby) będąca rozszerzeniem ciała liczb zespolonych, należąca do klasy zbiorów liczb hiperzespolonych. Kwaterniony zostały wprowadzone przez irlandzkiego matematyka Williama Hamiltona w 1843 i służyły opisowi mechaniki w przestrzeni trójwymiarowej. Początkowo kwaterniony były uważane za twór patologiczny, ponieważ nie spełniały reguły przemienności (należy mieć na uwadze, iż kwaterniony pojawiły się przed macierzami). Kwaterniony znajdują zastosowanie w matematyce teoretycznej, jak i stosowanej, zobacz sekcję Zastosowania.
Wikipedia
osoba wynajmująca pokoje przyjezdnym
SJP.pl
przymiotnik od: kwatera
SJP.pl
urząd zajmujący się m.in. przydziałem mieszkań należących do miasta lub gminy
SJP.pl
Kwaterunek – dawniej mieszkanie przydzielone przez właściwy organ rady narodowej nakazujący właścicielowi domu lub mieszkania wynajęcie danego lokalu osobie, która otrzymała taką decyzję. Umowa najmu zawiązywała się z mocy prawa z chwilą wydania decyzji o przydziale mieszkania.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kwaterunkiem, dotyczący kwaterunku
Wiktionary
rzecz. kwaterunek m.
Wiktionary
odległe ciało niebieskie będące źródłem promieniowania radiowego; kwasar; nibygwiazda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astr. bardzo odległe ciało niebieskie emitujące promieniowanie elektromagnetyczne o ogromnej mocy, oglądane przez teleskop wygląda jak gwiazda;
Wiktionary
Kwazar (z ang. quasar – quasi-stellar radio source lub też QSO – quasi-stellar object, dosłownie „obiekt gwiazdopodobny emitujący fale radiowe”) – zwarte źródło ciągłego promieniowania elektromagnetycznego o ogromnej mocy, pozornie przypominające gwiazdę. W rzeczywistości jest to rodzaj aktywnej galaktyki.
Wikipedia
IPA: ˈkfazar, AS: kfazar
Wiktionary
przymiotnik od: kwazar
SJP.pl
zdrobnienie od: kwazicząstka
SJP.pl
obiekt złożony pozwalający opisywać stany wzbudzone układów wielu cząstek i zachowujący się pod wieloma względami jak zwykła cząstka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. nośnik wielkości dynamicznych;
Wiktionary
Kwazicząstka, quasi-cząstka (łac. quasi – niby) – sposób opisu obiektów fizycznych poprzez przybliżenie skomplikowanego układu teoretyczną cząstką, której własności w pewnym zakresie opisują wyjściowy układ.
Kwazicząstki wprowadza się po to, by znacznie uprościć rachunki oraz operować na prostszych obiektach. Przykładem może być układ wielu oddziałujących ze sobą cząstek, które zastępuje się w przybliżeniu równoważnym układem nieoddziałujących kwazicząstek (np. złożone fermiony w kwantowym ułamkowym efekcie Halla, elektron w krysztale, polaron, dziura w półprzewodniku).
Wikipedia
(1.1) Charakterystyczną cechą kwazicząstek jest renormalizacja własności cząstek wyjściowych i zastąpienie ich wartościami efektywnymi.
Wiktionary
(1.1) quasi-cząstka
Wiktionary
[czytaj: kwaz-ikryształ] rodzaj ciała stałego, pośredni między ciałem stałym krystalicznym i bezpostaciowym
SJP.pl
Kwazikryształy – szczególna forma ciała stałego, w której atomy układają się w pozornie regularną, jednak nie w powtarzającą się strukturę, co uniemożliwia wyróżnienie ich komórek elementarnych. Kwazikryształy odkrył Dan Szechtman w 1984 roku, gdy w szybko schłodzonym stopie glinu z manganem zaobserwował niekrystalograficzną 5-krotną oś symetrii.
Wikipedia
[czytaj: kwaz-irównowagowy] proces kwazirównowagowy - proces termodynamiczny, w którym układ przechodzi przez kolejne stany równowagi termodynamicznej; proces kwazistacjonarny
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Kopalnia Węgla Brunatnego
Wiktionary
IPA: ka‿vu‿ˈbɛ, AS: ka‿vu‿be
Wiktionary
bojka, pława utrzymująca sieć rybacką na zadanej głębokości
SJP.pl
nazwa kilku gatunków południowoamerykańskich drzew oraz ich kory i drewna; dostarczają głównie garbników, bardzo twardego drewna i alkaloidów; kebraczo; kwebraczo; quebracho; wierzbowiec
SJP.pl
nazwa kilku gatunków południowoamerykańskich drzew oraz ich kory i drewna; dostarczają głównie garbników, bardzo twardego drewna i alkaloidów; kebraczo; kwebracho; quebracho; wierzbowiec
SJP.pl
przestarzale: kwękać (utyskiwać, narzekać)
SJP.pl
miasto w Niemczech; Quedlinburg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Quedlinburg, miasto w środkowych Niemczech w kraju związkowym Saksonia-Anhalt;
Wiktionary
Quedlinburg (IPA [ˈkveːdlɪnbʊʁk]) – miasto w środkowych Niemczech w kraju związkowym Saksonia-Anhalt, w powiecie Harz, położone nad rzeką Bode, na północ od gór Harzu.
Założone w 922 przez Henryka I Ptasznika, zyskało na znaczeniu gdy Otton I Wielki wybudował tu palatium królewskie – rezydencję władców Saksonii. Duży wpływ na politykę i gospodarkę Quedlinburga miało ufundowane w 936 przez Ottona I, z inicjatywy jego matki Matyldy, wdowy po Henryku I Ptaszniku, żeńskie opactwo (niem. Damenstift Quedlinburg). W średniowieczu miasto należało do Hanzy. Od XV wieku pod panowaniem elektorów Saksonii. W 1698 przyłączone do Brandenburgii, a od 1813 w granicach Prus. Po II wojnie światowej na terytorium Niemieckiej Republiki Demokratycznej.
Wikipedia
przym. kwedlinburski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Quedlinburgiem (Kwedlinburgiem)
Wiktionary
rzecz. Kwedlinburg mrz.
Wiktionary
1. zasłona na twarz dla muzułmańskich kobiet; czarczaf;
2. nakrycie głowy u sióstr zakonnych;
3. w XVII-XVIII w. w Polsce: nakrycie głowy i twarzy wdów oraz starszych kobiet
SJP.pl
Kwef (czarczaf, jaszmak) − określenie zasłony na twarz noszonej przez muzułmanki.
Słowo pochodzi z fr. coiffe („czepek, nakrycie głowy”).
W Polsce XVII wieku terminem tym określano cały kobiecy strój głowy, podbródka, również fryzurę. Zastąpił on podwikę. Nieco później było to jedwabne okrycie głowy. W końcu, pod koniec wieku XVIII określano tak niemodne już nakrycia głowy starszych dam.
Wikipedia
okrywać, osłaniać twarz kwefem
SJP.pl
zdrobnienie od: kwef
SJP.pl
rzadko: odgłos lub odgłosy wydawane przez osobę narzekającą, zmęczoną; kwękanie, kwęczenie
SJP.pl
1. o indykach: wydawać głos;
2. potocznie: narzekać, utyskiwać
SJP.pl
potocznie, żartobliwie: osoba ciągle wyrażająca swoje niezadowolenie, często z powodu złego samopoczucia, słabej kondycji fizycznej itp., maruda
SJP.pl
narzekanie, utyskiwanie, uskarżanie się
SJP.pl
narzekanie, utyskiwanie, uskarżanie się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kwękać.
Wiktionary
czas. kwękać ndk.
Wiktionary
1. potocznie: powiedzieć coś z niezadowoleniem;
2. o indykach: wydać charakterystyczny głos
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kwenami, dotyczący Kwenów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język kweński;
Wiktionary
rzecz. Kwenowie lm m.
Wiktionary
organiczny wielopierścieniowy związek aromatyczny, pochodna flawonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. organiczny, wielopierścieniowy związek aromatyczny pochodzenia roślinnego, należący do flawonoli, który znajduje zastosowanie m.in. w lecznictwie i jako barwnik;
Wiktionary
Kwercetyna (łac. quercetum ‘las dębowy’) – organiczny, wielopierścieniowy związek aromatyczny pochodzenia roślinnego, zaliczany do flawonoli, mający zastosowanie w lecznictwie. Może występować jako pochodna glikozydowa lub w stanie wolnym.
Wikipedia
(1.1) Fitaminy są to substancje pomocne w usuwaniu z organizmu substancji szkodliwych dla zdrowia, a niektóre z nich mają znaczenie w kształtowaniu odpowiedniej odporności organizmu na choroby, jak np. kwercetyna występująca w dużej ilości w cebuli (…)
Wiktionary
związany z kwercetyną
SJP.pl
1. poszukiwanie potrzebnej informacji w aktach, bibliotekach, spisach itp.; przeszukiwanie zasobów danych;
2. dawniej: poszukiwanie, dochodzenie, śledztwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) inform. fraza powodująca wygenerowanie raportu z bazy danych;
(1.2) daw., dziś książk. gromadzenie danych potrzebnych do wyjaśnienia sprawy
(1.3) daw. badanie, śledztwo, dochodzenie
Wiktionary
Kwerenda (łac. quaerenda, ang. query, „zapytanie”) – poszukiwanie informacji w zasobie archiwum lub biblioteki. Celem kwerendy może być zarówno samo pobranie danych, jak i modyfikacje danych. Kwerendy przeprowadza się osobiście w czytelni instytucji, można skierować do niej zapytanie lub skorzystać ze zdigitalizowanych materiałów archiwalnych lub bibliotecznych online.
Wikipedia
(1.1) Symbol oznacza "wszystkie kolumny". Tak więc, jeżeli kwerenda ma zwrócić wszystkie dane zapisane w tabeli, możemy albo kolejno zaznaczać wszystkie kolumny, albo wybrać ten symbol.
(1.2) Przyznam, że nie zetknęłam się z tym wyrazem, ale szybka kwerenda internetowa potwierdziła ok. 100 użyć.
Wiktionary
rzecz. kwerendarz mos., kwerendowanie n.
czas. kwerendować ndk.
Wiktionary
osoba prowadząca kwerendę, przeszukująca zasoby archiwów, muzeów, bibliotek itp. w celu zgromadzenia informacji na ustalony temat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. osoba prowadząca kwerendę; przeszukująca zasoby archiwów, muzeów itp.; gromadząca informacje na jakiś temat
Wiktionary
rzecz. kwerenda ż., kwerendowanie n.
czas. kwerendować ndk.
Wiktionary
dawniej: szukać, badać, sprawdzać coś, dochodzić czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) daw. szukać, dochodzić czegoś; sprawdzać, badać coś
(1.2) inform. rzad. tworzyć, wysyłać zapytanie (kwerendę) do bazy danych
Wiktionary
rzecz. kwerenda ż., kwerendarz mos., kwerendowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. szukanie, dochodzenie czegoś; sprawdzanie, badanie coś
(1.2) inform. rzad. tworzenie, wysyłanie zapytania (kwerendy) do bazy danych
Wiktionary
rzecz. kwerenda ż., kwerendarz mos.
czas. kwerendować ndk.
Wiktionary
dawniej:
1. zamieszanie, tumult, rwetes;
2. dochodzenie, śledztwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. sytuacja chaosu
(1.2) daw. dochodzenie, śledztwo
Wiktionary
(1.1) mętlik, miszmasz, rozgardiasz, tumult, zamęt, zamieszanie
(1.2) kwerenda
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Querfurtem (Kwerfurtem)
Wiktionary
rzecz. Kwerfurt mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Niemczech, w kraju związkowym Saksonia-Anhalt;
(1.2) geogr. hist. samodzielne księstwo w Saksonii
Wiktionary
Querfurt (pol. hist. Kwerfurt) – miasto w Niemczech w kraju związkowym Saksonia-Anhalt, w powiecie Saalekreis, na zachód od miasta Halle (Saale). Przed zjednoczeniem Niemiec należało do NRD. W 2005 miasto liczyło ok. 12 000 mieszkańców, obecnie zamieszkuje je 11 994 (2009).
z Kwerfurtu pochodził św. Bruno, który zginął śmiercią męczeńską w roku 1009, prowadząc misję chrystianizacyjną na życzenie Bolesława Chrobrego wśród plemion pruskich.
Wikipedia
(1.1) Brunon urodził się w 974 r. w rodzinie grafów niemieckich w Kwerfurcie.
Wiktionary
rzecz. kwerfurtczyk mos., kwerfurtka ż.
przym. kwerfurcki
Wiktionary
chorobliwa tendencja do procesowania się, często z błahych powodów; pieniactwo; kwerulencja
SJP.pl
człowiek skłonny do kłótni; kłótnik, awanturnik
SJP.pl
chorobliwa tendencja do procesowania się, często z błahych powodów; pieniactwo
SJP.pl
1. zbiórka darów, zwykle na jakiś szczytny cel;
2. dary zebrane podczas tej zbiórki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zbiórka datków na różne cele
(1.2) rel. daw. zbiórka płodów rolnych jako darów dla klasztoru przeprowadzana zwyczajowo jesienią po zbiorach
Wiktionary
Kwesta – zbieranie datków pieniężnych, rzadziej innych dóbr materialnych, przez kwestarzy.
Jej celem jest zdobycie środków na cele charytatywne lub publiczne ofiarowanych przez darczyńców.
Słowem kwesta określa się również datki zebrane podczas kwesty.
Polskie organizacje zajmujące się kwestą to m.in. Caritas i Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy.
Wikipedia
(1.1) Kwesta WOŚP przebiega spokojnie.
(1.2) Brat Masseo opowiedział nowicjuszom, co przytrafiło mu się na kweście.
(1.2) W listopadzie franciszkanie przywieźli z kwesty jagniątko, kozę i trzy tuziny kaczek.
Wiktionary
rzecz. kwestarz m., kwestowanie n.
:: fż. kwestarka ż.
czas. kwestować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta kwestująca
Wiktionary
Kwestarz – członek zakonu żebraczego albo osoba kwestująca, czyli zbierająca datki pieniężne lub w naturze na cele publiczne bądź charytatywne.
Dawniej określano tak wędrownych zakonników zbierających datki na utrzymanie klasztoru. W czasach współczesnych są to zazwyczaj wolontariusze, niekiedy występujący jako przedstawiciele określonej organizacji lub fundacji i opłacani za uczestnictwo w kweście.
Wikipedia
(1.1) Wolę ziewające kwestarki niżeli modlące się i płaczące potwory.
(1.1) Widziałem dzisiaj na mieście dużo kwestarek WOŚP, zbierały pieniądze na wsparcie dziecięcej medycyny ratunkowej.
Wiktionary
rzecz. kwesta ż., kwestowanie n.
:: fm. kwestarz mos.
czas. kwestować ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: kwestarz, kwestowanie
SJP.pl
zakonnik zbierający datki na utrzymanie klasztoru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. przest. zakonnik prowadzący osobiście zbiórkę darów dla klasztoru
(1.2) przest. osoba kwestująca
Wiktionary
Kwestarz – członek zakonu żebraczego albo osoba kwestująca, czyli zbierająca datki pieniężne lub w naturze na cele publiczne bądź charytatywne.
Dawniej określano tak wędrownych zakonników zbierających datki na utrzymanie klasztoru. W czasach współczesnych są to zazwyczaj wolontariusze, niekiedy występujący jako przedstawiciele określonej organizacji lub fundacji i opłacani za uczestnictwo w kweście.
Wikipedia
(1.1) Przy nim stał kwestarz, sędzia tuż przy bernardynie.
(1.1) Brat kwestarz wrócił wieczorem z żukiem wypełnionym dyniami.
(1.2) Proboszcz nic nie mógł zrobić, teren przed wejściem do kościoła opanowali kwestarze WOŚP.
Wiktionary
rzecz. kwesta ż., kwestowanie n.
:: fż. kwestarka ż.
czas. kwestować ndk.
Wiktionary
1. pewne zagadnienie, sprawa do rozstrzygnięcia
2. wypowiedź aktora w sztuce, filmie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) problem wymagający rozważenia lub rozwiązania
(1.2) motyw postępowania
(1.3) warunek, którego spełnienie jest potrzebne do rozwiązania problemu
(1.4) wypowiedź aktora na scenie
(1.5) przen. dowolna wypowiedź wyjęta z kontekstu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ta kwestia nie była dotąd analizowana.
(1.2) To kwestia zasad, a nie wyłącznie pieniędzy.
(1.3) Znalezienie odpowiedzi na to pytanie jest tylko kwestią czasu.
(1.4) Jakoś wygłosił swoją kwestię, pomimo paraliżującej go tremy.
(1.5) Ale palnąłem głupotę! – No cóż, ta kwestia rzeczywiście niezbyt ci się udała.
Wiktionary
IPA: ˈkfɛstʲja, AS: kfestʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. westionowanie n., zakwestionowanie n.
czas. kwestionować ndk., zakwestionować dk.
Wiktionary
(1.1) problem, sprawa
Wiktionary
1. pewne zagadnienie, sprawa do rozstrzygnięcia
2. wypowiedź aktora w sztuce, filmie
SJP.pl
druk zawierający pytania i miejsca na wpisanie odpowiedzi; ankieta, formularz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) arkusz zawierający szereg pytań dotyczących konkretnego zagadnienia
Wiktionary
Kwestionariusz – jedno z narzędzi badawczych w naukach społecznych.
Rozróżnia się kwestionariusz ankiety i kwestionariusz wywiadu. Pierwszy jest przekazywany respondentowi do uzupełnienia; drugi służy ankieterowi jako plan zadawanych pytań i uzupełniany jest przez niego. Zależnie od zaleceń metodologicznych możliwa jest większa lub mniejsza ingerencja ankietera w treść prezentowanych pytań efekt ankieterski.
Wikipedia
(1.1) ankieta, formularz
Wiktionary
podawać w wątpliwość słuszność czegoś lub zaprzeczać czemuś
SJP.pl
czasownik
(1.1) zaprzeczać czemuś, wątpić w słuszność czegoś
Wiktionary
(1.1) Winkelriedyzm romantyczny kwestionował cierpienie i bierną mękę mesjanizmu. (z Wikipedii)
Wiktionary
IPA: ˌkfɛstʲjɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: kfestʹi ̯õnovać
Wiktionary
rzecz. kwestia ż., kwestionowanie n., zakwestionowanie n.
czas. zakwestionować
Wiktionary
dający się kwestionować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kwestionować.
Wiktionary
IPA: ˌkfɛstʲjɔ̃nɔˈvãɲɛ, AS: kfestʹi ̯õnovãńe
Wiktionary
czas. kwestionować ndk., zakwestionować dk.
rzecz. zakwestionowanie n.
Wiktionary
1. główny księgowy
2. w starożytnym Rzymie urzędnik odpowiedzialny za finanse
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) główny księgowy na wyższej uczelni
(1.2) hist. w starożytnym Rzymie: urzędnik sprawujący początkowo funkcję sędziego śledczego oraz oskarżyciela publicznego w sprawach karnych, a później administratora skarbu publicznego;
(1.3) hist. w dawnej Polsce: urzędnik zajmujący się finansami
Wiktionary
Kwestor (łac. quaestor) – w starożytnym Rzymie, w początkach republiki, urzędnik sprawujący funkcję sędziego śledczego oraz oskarżyciela publicznego w sprawach karnych. Później powierzono kwestorowi administrację skarbem publicznym, a funkcje sądownicze przeszły na pretorów i trybunów. Początkowo kwestorów było dwóch, od 421 p.n.e. czterech, od 267 p.n.e. 8, od czasów Sulli 20, a Cezar zwiększył ich liczbę do 40. Odpowiedzialni byli za sprawy finansowe: nadzór nad kasą państwową, gromadzenie i rozdział pieniędzy, zbieranie podatków, zarządzanie kasą wojskową (wypłata żołdu, sprzedaż łupów itp.).
Wikipedia
IPA: ˈkfɛstɔr, AS: kfestor
Wiktionary
rzecz. kwestura ż., kwesta ż., sekwestracja ż.
:: fż. kwestorka ż.
czas. kwestować
przym. kwestorski
Wiktionary
główna księgowa lub kierowniczka działu księgowości wyższej uczelni; kierowniczka kwestury
SJP.pl
zbierać datki na cel społeczny lub dobroczynny
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) zbierać datki na cel społeczny lub dobroczynny
Wiktionary
(1.1) Kwestował na ulicy zbierając na obronę zwierząt i po raz pierwszy zadarł z policją.
Wiktionary
IPA: kfɛˈstɔvat͡ɕ, AS: kfestovać
Wiktionary
rzecz. kwesta ż., kwestarz m., kwestarka ż., kwestowanie n., kwestor m., kwestorka ż., kwestura ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kwestować.
Wiktionary
(1.1) Skończcie już z tym kwestowaniem pod kościołem.
Wiktionary
rzecz. kwesta ż., kwestarka ż., kwestarz mos., kwestura ż.
czas. kwestować
Wiktionary
dział wyższej uczelni zajmujący się sprawami finansowo-księgowymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. dział finansowo-księgowy na wyższej uczelni
(1.2) hist. starożytny Rzym urząd kwestora
(1.3) hist. starożytny Rzym biuro kwestora
Wiktionary
rzecz. kwestor m., kwestorka ż., kwesta ż., kwestowanie n.
czas. kwestować ndk.
przym. kwestorski
Wiktionary
zdrobnienie od: kwestia
SJP.pl
pochodna benzodiazepiny, środek przeciwpsychotyczny stosowany w leczeniu zaburzeń psychicznych, np. schizofrenii
SJP.pl
Wikipedia
ptak z rzędu pilików o wielobarwnym upierzeniu i długi ogonie, uważany za symbol wolności; znajduje się na fladze Gwatemali
SJP.pl
rodzaj dużego, roślinnego dinozaura z grupy tytanozaurów
SJP.pl
Kwezytozaur (Quaesitosaurus orientalis) – duży, roślinożerny zauropod z grupy tytanozaurów (Titanosauria), z rodziny nemegtozaurów (Nemegtosauridae).
Żył w późnej kredzie (80-65 mln lat temu) na terenach Azji. Długość ciała do 23 m. Jego szczątki znaleziono w Mongolii.
Wikipedia
kilowatogodzina
SJP.pl
wyraz naśladujący głos wydawany przez świnię
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. odgłos wydawany przez świnię
Wiktionary
(1.1) W chlewiku mieszka świnka / i trąca ryjkiem drzwi. / Gdy niosą jej jedzenie / to ona: kwi, kwi, kwi!
Wiktionary
rzecz. kwiczenie n., kwik, kwiknięcie
czas. kwiczeć, kwiknąć
Wiktionary
zdrobnienie od: kwiaciarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kwiaciarka
(1.2) młoda kwiaciarka
Wiktionary
IPA: ˌkfʲjät͡ɕaˈrɛt͡ʃka, AS: kfʹi ̯äćarečka
Wiktionary
rzecz. kwiaciarka ż.
czas. ukwiecić
Wiktionary
zdrobnienie od: kwiaciarnia
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zaw. ogrod. sprzedawczyni kwiatów, pracownica kwiaciarni
(1.2) zaw. ogrod. hodowczyni kwiatów
(1.3) kobieta, która wyrabia sztuczne kwiaty
Wiktionary
Kwiaciarka – planowany polski film fabularny z 1939 roku na podstawie powieści Małgorzaty Adamówny.
Realizacja filmu, przewidziana na 1940, nie została rozpoczęta z uwagi na wybuch II wojny światowej.
Wikipedia
IPA: kfʲjäˈt͡ɕarka, AS: kfʹi ̯äćarka
Wiktionary
rzecz. kwitnięcie n., kwitnienie n., kwiat m., kwiaciarnia ż., kwiaciarstwo n., kwietnik m., ukwiecanie n., ukwiecenie n.
:: fm. kwiaciarz m.
:: zdrobn. kwiaciareczka ż.
czas. kwitnąć ndk., ukwiecać ndk., ukwiecić dk.
przym. kwiatowy, kwiaciarniany, kwiecisty
przysł. kwiecisto
Wiktionary
sklep, w którym sprzedaje się kwiaty, bukiety; kwieciarnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hand. sklep z kwiatami
Wiktionary
Kwiaciarnia:
1. przedsiębiorstwo handlowe zajmujące się detaliczną sprzedażą kwiatów, a także innych artykułów pokrewnych, będące własnością osób fizycznych lub prawnych,
2. jednostka będąca stałym punktem detalicznej sprzedaży kwiatów oraz stworzonych z nich kompozycji, dysponująca lokalem wyposażonym w odpowiednie urządzenia służące do ekspozycji i sprzedaży,
Wikipedia
(1.1) Lecę do kwiaciarni kupić mamie tulipany na urodziny.
Wiktionary
IPA: kfʲjäˈt͡ɕarʲɲa, AS: kfʹi ̯äćarʹńa
Wiktionary
przym. kwiaciarniany, kwiatowy
rzecz. kwitnięcie n., kwiaciarka, kwiaciarz, kwiat
czas. ukwiecić
Wiktionary
dotyczący kwiaciarza, kwiaciarstwa
SJP.pl
kwieciarstwo;
1. uprawa roślin ozdobnych;
2. wyrób sztucznych kwiatów;
3. handel kwiatami
SJP.pl
Kwiaciarstwo – dział ogrodnictwa, zajmujący się uprawą i produkcją roślin ozdobnych.
Rośliny ozdobne hoduje się do celów użytkowych, głównie dekoracyjnych. Są to przede wszystkim:
Wikipedia
1. osoba hodująca lub sprzedająca kwiaty;
2. osoba zajmująca się wyrobem sztucznych kwiatów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zaw. ogrod. sprzedawca kwiatów, pracownik kwiaciarni
(1.2) zaw. hodowca kwiatów
(1.3) wytwórca sztucznych kwiatów
Wiktionary
IPA: ˈkfʲjät͡ɕaʃ, AS: kfʹi ̯äćaš
Wiktionary
rzecz. kwiaciarnia ż., kwiat m., kwietnik m., kwiecień m., kwiaciarstwo n., kwitnienie n.
:: fż. kwiaciarka ż.
czas. kwitnąć ndk., przekwitać ndk., ukwiecić dk.
przym. kwiecisty, kwietniowy, kwiatowy
przysł. kwiecisto
Wiktionary
ozdobiony kwiatami; mający deseń w kwiaty
SJP.pl
rzadko: ozdobiony kwiatami lub wzorem w barwne kwiaty; kwieciaty, kwiecisty, kwiaciasty, kwietny
SJP.pl
1. część rośliny będąca organem rozmnażania płciowego;
2. roślina kwitnąca;
3. potocznie: roślina doniczkowa;
4. roślinny motyw dekoracyjny;
5. najwartościowsza, wybrana część czegoś; wybór;
6. w łowiectwie: ogon łosia, jelenia, daniela; biały czubek kity lisa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. organ roślin nasiennych, w którym wykształcają się wyspecjalizowane elementy służące do rozmnażania
(1.2) ogrod. kwitnąca roślina ozdobna
(1.3) pot. roślina doniczkowa
(1.4) przen. najlepsza część społeczności
(1.5) daw. przen. dziewictwo
(1.6) uczn. fiat
Wiktionary
Kwiat – organ roślin nasiennych, w którym wykształcają się wyspecjalizowane elementy służące do rozmnażania. Stanowi fragment pędu o ograniczonym wzroście ze skupieniem liści płodnych i płonnych, służących odpowiednio, bezpośrednio i pośrednio do rozmnażania płciowego (generatywnego). Kwiat charakterystyczny dla roślin nasiennych (czyli kwiatowych) jest organem homologicznym do kłosa zarodnionośnego (sporofilostanu) roślin ewolucyjnie starszych.
Wikipedia
(1.1) Kwiaty tego kaktusa odrażająco śmierdzą.
(1.2) Na zakończenie roku szkolnego nauczycielce wręczono niedrogą wiązankę kwiatów.
(1.3) Rozbrykany kot strącił kwiat z parapetu.
(1.4) Wikipedyści to kwiat internautów.
Wiktionary
IPA: kfʲjat, AS: kfʹi ̯at
Wiktionary
rzecz. rozkwitanie n., rozkwit mrz., kwitnięcie n., kwietniówka ż., kwiecień mrz., kwiaciarstwo n., kwiaciarz m., kwiaciarka ż., kwiaciarnia ż., kwietnik m., kwiatostan m., kwiecie n.
:: zdrobn. kwiatek m., kwiatuszek m.
czas. kwitnąć ndk., zakwitać ndk., zakwitnąć dk., rozkwitać ndk., rozkwitnąć dk., przekwitać ndk., przekwitnąć dk., ukwiecić dk.
przym. kwiecisty, kwiatowy, jednokwiatowy, wielokwiatowy, kwietniowy, kwiaciarski
przysł. kwiecisto
Wiktionary
(1.2) kwiatek
(1.3) kwiatek
(1.5) kwiatek, panieński kwiatek
Wiktionary
zdrobnienie od: kwiatek
SJP.pl
zdrobnienie od: kwiat; kwiatuś, kwiatunio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kwiat
(1.2) niewielkich rozmiarów roślina kwitnąca
(1.3) pot. drobna roślina doniczkowa
(1.4) pot. przen. błąd ortograficzny lub merytoryczny w tekście
(1.5) łow. ogon sarny
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Kwiatki tego kaktusa pięknie pachną.
(1.2) Na zakończenie roku szkolnego nauczycielce wręczono niedrogą wiązankę kwiatków.
(1.3) Rozbrykany kot strącił kwiatek z parapetu.
(1.4) Zebrałem cały wazon kwiatków w twoim wypracowaniu.
Wiktionary
IPA: ˈkfʲjatɛk, AS: kfʹi ̯atek
Wiktionary
zob. kwiat.
Wiktionary
(1.1) kwiatuszek
(1.4) byk
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) astr. planetoida o numerze katalogowym 7789;
Wiktionary
Kwiatkowski (forma żeńska: Kwiatkowska; liczba mnoga: Kwiatkowscy) – nazwisko należące do grupy 20 najpopularniejszych nazwisk używanych w Polsce. Według bazy PESEL 19.01.2024 r. nosiło je 33 207 Polek i 32 235 Polaków. Najwięcej osób noszących to nazwisko mieszka w Polsce centralnej i na Pomorzu Gdańskim.
Wikipedia
(1.1) Kwiatkowski porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza, czyli w pasie głównym planetoid.
Wiktionary
rzecz. kwietnik mzw./mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zbieranie kwiatów
Wiktionary
rodzaj kwiatostanu, w którym bezszypułkowe kwiaty osadzone są na wierzchołku pędu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. kwiat kwiatostanu osadzony bezpośrednio na wierzchołku pędu
Wiktionary
automat do sprzedaży kwiatów
SJP.pl
kwiatomir czteroplamy - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
dekoracyjny element architektoniczny wieńczący gotyckie hełmy wież
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. detal architektoniczny w kształcie stylizowanego kwiatu charakterystyczny dla gotyku i neogotyku;
Wiktionary
Kwiaton (fr. fleuron) – detal architektoniczny charakterystyczny dla motywów architektury i sztuki gotyku i neogotyku, wykonany w kształcie kwiatu o rozłożonych pączkach w otoczeniu zazwyczaj czterech liści na kilku poziomach, czasem uzupełniany żabkami.
Wikipedia
(1.1) Przypory katedry ozdobione są pinaklami zwieńczonymi kwiatonami.
Wiktionary
wytwarzający kwiaty; kwiatorodny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) bot. taki, który wytwarza kwiaty
Wiktionary
Kwiatonowice – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Gorlice, zamieszkana przez Pogórzan.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
wytwarzający kwiaty; kwiatonośny
SJP.pl
pęd kwiatonośny, skupienie kwiatów na osi kwiatostanowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. zgrupowanie kwiatów na jednym pędzie rośliny;
Wiktionary
Kwiatostan (ang. inflorescence, łac. inflorescentium) – wyodrębniające się od pozostałej części rośliny skupienie rozgałęzień pędów zakończonych kwiatami. W obrębie kwiatostanu znajdować się mogą poza nimi także liście przykwiatowe (podkwiatek i przysadka), a sam kwiatostan bywa wsparty liściem zwanym podsadką.
Wikipedia
(1.1) Kwiatostan mniszka składa się z kwiatów języczkowych skupionych w koszyczek.
Wiktionary
IPA: kfʲjaˈtɔstãn, AS: kfʹi ̯atostãn
Wiktionary
przym. kwiatostanowy
zob. kwiat.
Wiktionary
przymiotnik od: kwiatostan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kwiatostanem, dotyczący kwiatostanu
Wiktionary
(1.1) Żeby ułatwić sobie pracę, przycinamy pędy kwiatostanowe tuż nad liśćmi.
Wiktionary
rzecz. kwiatostan m.
przym. kwietniowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Florian – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „kwitnący kwiat”. W Polsce używane bywało w formie Tworzyjan. Od Floriana wywodzi się także czeski neologizm Květoslav.
Żeński odpowiednik: Florianna, Floriana.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Kwiatosław i jestem kwiaciarzem oraz florystą.
Wiktionary
IPA: kfʲjaˈtɔswaf, AS: kfʹi ̯atosu̯af
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Kwiatosławek mos., Kwiatek mos., Kwiatuszek mos., Kwiatuś mos., Kwiatunio mos.
:: fż. Kwiatosława ż.
przym. Kwiatosławowy
zob. Kwietosław.
Wiktionary
(1.1) war. Kwietosław; zdrobn. Kwiatosławek, Kwiatek, Kwiatuszek, Kwiatuś, Kwiatunio
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Kwiatosław
Wiktionary
Florianna, Floriana – imię żeńskie; żeński odpowiednik imienia Florian, które z kolei pochodzi od łac. florus – „kwitnący” i oznacza „należący do Florusa”. Florianna jest nadawana w Polsce od XV wieku, a po raz pierwszy zapisana była w formie Floryjana. Zanotowano także zdrobnienie Floszka, oraz drugie, Tworka, które mogło pochodzić od Florianny z substytucją polską (jak Florian → Tworzyjan), lub też od imion rodzimych zaczynających się na Tworzy-.
Wikipedia
(1.1) Kwiatosława to rzadkie imię żeńskie w Polsce.
(1.1) Mam na imię Kwiatosława i jestem kwiaciarką oraz florystką z Chorzowa.
(1.1) Pani Kwiatosławo, proszę nas jutro odwiedzić.
Wiktionary
IPA: ˌkfʲjatɔˈswava, AS: kfʹi ̯atosu̯ava
Wiktionary
rzecz. Kwietosław mos.
:: war. Kwietosława ż.
:: zdrobn. Kwiatosławka ż., Kwiatka ż., Kwiatuszka ż., Kwiatusia ż., Kwiatunia ż., Kwiatulka ż.
:: fm. Kwiatosław mos.
przym.
:: gwara. przest. Kwiatosławin, Kwiatosławowy
Wiktionary
(1.1) war. Kwietosława; zdrobn. Kwiatosławka, Kwiatka, Kwiatuszka, Kwiatusia, Kwiatunia, Kwiatulka
Wiktionary
kwiatówka zmierzchnicowata - gatunek owada z rodziny bzygowatych
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny nektarników
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący kwiatów
Wiktionary
(1.1) W ogrodach hodowane są także przebiśniegi, szarotki, lilie złotogłów, maczki alpejskie, żółte rudbekie i inne rośliny kwiatowe, popularne również w innych częściach Polski.
Wiktionary
IPA: kfʲjaˈtɔvɨ, AS: kfʹi ̯atovy
Wiktionary
rzecz. kwiat m., kwiatek m., kwietnik m., kwiaciarka ż., kwiaciarz m., kwiaciarnia ż.
czas. kwitnąć, zakwitać, przekwitać, pokwitać, ukwiecić
przym. kwietny, kwiecisty, ukwiecony
przysł. kwieciście, kwiecisto
Wiktionary
zdrobnienie od: kwiat; kwiatuś, kwiatek
SJP.pl
zdrobnienie od: kwiat; kwiatek, kwiatunio
SJP.pl
zdrobnienie od: kwiat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kwiat
(1.2) mały kwiat
(1.3) uczn. dziewczyna, która często przebywa z chłopcami
Wiktionary
(1.1) Mamciu, jak kwiatuszki tego kaktusika pięknie pachną!
Wiktionary
IPA: kfʲjaˈtuʃɛk, AS: kfʹi ̯atušek
Wiktionary
zob. kwiat.
Wiktionary
(1.1) kwiatek
Wiktionary
[czytaj: kłik] typ skorowidza, w którym kluczowe słowa znajdują się w środku wiersza
SJP.pl
wydawać z siebie odgłosy świń; kwikać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zakwiczeć, kwiknąć)
(1.1) o świni: wydawać charakterystyczny głos
(1.2) o człowieku: wydawać ostre dźwięki, o wysokim tonie
Wiktionary
IPA: ˈkfʲit͡ʃɛt͡ɕ, AS: kfʹičeć
Wiktionary
rzecz. kwiczenie n., kwiczoł mzw., kwik mrz.
czas. kwiknąć dk., zakwiczeć dk.
wykrz. kwi
Wiktionary
(1.1) piszczeć
(1.1) drzeć się, piszczeć
Wiktionary
głos wydawany przez świnie, dziki; kwikanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wydawanie charakterystycznego, typowego dla świni, głosu o wysokim tonie
Wiktionary
IPA: kfʲiˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: kfʹičẽńe
Wiktionary
rzecz. kwik mrz., kwiknięcie n.
czas. kwiczeć ndk., kwiknąć dk.
wykrz. kwi
Wiktionary
ptak z rodziny drozdów, gniazduje głównie w parkach i ogrodach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Turdus pilaris|ref=tak., niewielki europejski ptak wędrowny;
Wiktionary
Kwiczoł (Turdus pilaris) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny drozdowatych (Turdidae), zamieszkujący północną i środkowo-wschodnią Europę na wschód od Renu i północ od Alp oraz Azję do środkowej Syberii (aż do rzeki Ałdan). W 2. połowie XX wieku skolonizował też część zachodniej Europy i Wyspy Brytyjskie. Zimuje w południowej i zachodniej Europie, północnej Afryce oraz w Azji Południowo-Zachodniej. Nie wyróżnia się podgatunków.
Wikipedia
(1.1) Nie dziwota, gdyż kwiczołowi jeno o bytowanie i rozrost jemioły chodzi, albowiem kwiczoł żywi się jagodami jemioły. (S. Żeromski: Róża)
Wiktionary
IPA: ˈkfʲit͡ʃɔw, AS: kfʹičou̯
Wiktionary
rzecz. kwik mrz.
czas. kwiczeć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie pomorskim;
Wiktionary
Kwidzyn (łac. Quedin/Insula Sanctae Mariae, niem. Marienwerder, prus. Kwedīns, Kwēdina, Kwīdina, błędnie Kwidzyń) – miasto w województwie pomorskim, siedziba powiatu kwidzyńskiego oraz gminy wiejskiej Kwidzyn.
Według danych GUS z 30 czerwca 2024 r., Kwidzyn liczył 36 731 mieszkańców i był pod względem liczby ludności dziewiątym miastem w województwie pomorskim.
Wikipedia
IPA: ˈkfʲid͡zɨ̃n, AS: kfʹiʒỹn
Wiktionary
rzecz. kwidzynianin m., kwidzynianka ż.
przym. kwidzyński
Wiktionary
mieszkaniec Kwidzyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kwidzyna
(1.2) osoba pochodząca z Kwidzyna, urodzona w Kwidzynie
Wiktionary
rzecz. Kwidzyn m.
:: fż. kwidzynianka ż.
przym. kwidzyński
Wiktionary
mieszkanka Kwidzyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kwidzyna
(1.2) kobieta pochodząca z Kwidzyna, urodzona w Kwidzynie
Wiktionary
rzecz. Kwidzyn n.
:: fm. kwidzynianin m.
przym. kwidzyński
Wiktionary
przymiotnik od: Kwidzyn
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kwidzynem, dotyczący Kwidzyna
Wiktionary
rzecz. Kwidzyn m., kwidzynianin m., kwidzynianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kwiecić.
Wiktionary
czas. kwiecić, ukwiecić
przym. kwietniowy
Wiktionary
Kwiecewo – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Świątki.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kwiecewo, po jej zniesieniu w gromadzie Świątki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.
Wikipedia
chrząszczyk z rodziny ryjkowców, szkodnik drzew owocowych
SJP.pl
sklep, w którym sprzedaje się kwiaty, bukiety; kwiaciarnia
SJP.pl
kwiaciarstwo;
1. uprawa roślin ozdobnych;
2. wyrób sztucznych kwiatów;
3. handel kwiatami
SJP.pl
człowiek hodujący lub sprzedający kwiaty; kwiaciarz
SJP.pl
rzadko: ozdobiony kwiatami lub wzorem w barwne kwiaty; kwiaciaty, kwiecisty, kwiaciasty, kwietny
SJP.pl
poetycko:
1. zdobić, okrywać kwiatami; maić;
2. przestarzałe: zdobić wyrób stalowy elementami ze złota lub srebra;
3. kwiecić się - pokrywać się kwiatami, rozkwitać
SJP.pl
czasownik
(1.1) zdobić kwiatami
Wiktionary
rzecz. kwiecenie n., kwiecień mrz.
czas. ukwiecić
przym. kwietniowy
Wiktionary
rośliny kwitnące lub kwiaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. kwiaty (szczególnie w odniesieniu do ich dużej ilości, wielości, intensywności barw lub zapachów)
Wiktionary
Kwiecie – przysiółek wsi Kalsko w Polsce, położony w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz. Wchodzi w skład sołectwa Kalsko.
W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
(1.1) Łąki pokryły się wielobarwnym kwieciem.
Wiktionary
IPA: ˈkfʲjɛ̇t͡ɕɛ, AS: kfʹi ̯ėće
Wiktionary
zob. kwiat.
Wiktionary
(1.1) kwiaty
Wiktionary
czwarty miesiąc w roku kalendarzowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czwarty miesiąc w roku (wg kalendarza gregoriańskiego i juliańskiego);
Wiktionary
Kwiecień – czwarty miesiąc w roku, według kalendarza gregoriańskiego ma 30 dni.
Kwiecień jest miesiącem wiosennym na półkuli północnej, a jesiennym na południowej.
Kwiecień zawsze zaczyna się w ten sam dzień tygodnia co lipiec, a w latach przestępnych dodatkowo także co styczeń.
Wikipedia
(1.1) Kwiecień jest moim ulubionym miesiącem.
Wiktionary
IPA: ˈkfʲjɛ̇t͡ɕɛ̇̃ɲ, AS: kfʹi ̯ėćė̃ń
Wiktionary
rzecz. kwiaciarz m., kwietniówka ż., kwiat m., kwietnik m.
czas. kwiecić ndk., kwitnąć ndk., zakwitać ndk., ukwiecić dk., ukwiecać ndk.
przym. kwietniowy, kwiecisty, kwietny
przysł. kwietniowo, kwieciście, kwietnie, kwiecisto
Wiktionary
(1.1) reg. śl. apryl.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Kwieciński:
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówków: kwieciście, kwiecisto
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) barwnie, będąc przyozdobionym w kwiaty
(1.2) przen. ozdobnie, w sposób napuszony i sztuczny
Wiktionary
rzecz. kwiat m., kwiatek m., kwiatuszek m., kwiecie n., kwiaciarstwo n., kwiaciarz m., kwiaciarka ż., kwietnik m., ukwiecanie n., ukwiecenie n., kwiatanga ż., kwiatowość ż., kwietność ż., kwiecień m., kwiecistość ż., kwietnica ż., kwietniczek m., okwiat m., kwitnienie n., zakwitanie n., zakwitnięcie n., przekwitanie n., przekwitnięcie n., pokwitanie n., wykwit m.
czas. ukwiecać ndk., ukwiecić dk., kwitnąć ndk., zakwitać ndk., zakwitnąć dk., przekwitać ndk., przekwitnąć dk.
przym. kwiatowy, kwiatkowy, kwiatuszkowy, kwietny, kwiecisty, kwietniowy, kwietnikowy, kwiaciarski
przysł. kwietnie, kwietniowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kwieciste; cecha tych, którzy są kwieciści
Wiktionary
przym. kwiecisty
przysł. kwieciście, kwiecisto
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: kwiecisty
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pokryty licznymi kwiatami
(1.2) ozdobiony kolorowym wzorem kwiatowym
(1.3) o sposobie wypowiedzi: bogaty w ozdobniki, wyszukane formy wypowiedzi
Wiktionary
(1.1) Tańska nie potrafi jednak oddać poetycko piękna przyrody, ogranicza się tylko do wyliczania wspaniałych lasów, kwiecistych łąk i urodzajnych pól.
(1.2) Po chwili zrzuciła kwiecistą sukienkę i pozostała tylko w czarnych majtkach.
(1.3) Tam oczywiście powstawały pisane tuszem na jedwabiu kwieciste sprawozdania, które relacjonowały o jeszcze jednym zwycięstwie nad barbarzyńcami.
Wiktionary
rzecz. kwiecistość ż., kwiaciarka ż., kwiaciarz mos., kwiat mrz., kwiecień mrz., kwietnik mrz./mzw.
przym. kwiatowy, kwietny, kwietniowy
przysł. kwieciście, kwiecisto
Wiktionary
(1.3) ozdobny, bombastyczny, napuszony, patetyczny
Wiktionary
Kwieciszewo (niem. Blütenau) – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Mogilno.
Kwieciszewo uzyskało lokację miejską w 1342 roku, zdegradowane w 1874 roku.
Wikipedia
Kwieciszowice (niem. Blumendorf) – wieś w Polsce (sołectwo), położona w południowo-zachodniej części województwa dolnośląskiego, w powiecie lwóweckim, w gminie (miejsko-wiejskiej) Mirsk.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Kwiek – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 1889 osoby, według nowszych, internetowych oparty danych liczba jest 2220. Nazwisko może pochodzić od rzeczownika kwiek "ćwiek, gwóźdź" lub czasownika kwiekać "być rozszczepionym". To po raz pierwszy odnotowano w Polsce w 1651 roku.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|ż.;
Wiktionary
Kwieta – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, oznaczające „spokojna”. Patronką tego imienia jest św. Kwieta, wspominana według jednych źródeł wspólnie ze św. Teodorą, zaś zgodnie z innymi – ze św. Hilarym, swoim mężem.
Kwieta imieniny obchodzi 28 listopada.
Znane osoby noszące to imię:
Wikipedia
rodzaj chrząszczy z rodziny poświętnikowatych
SJP.pl
Wikipedia
1. kwietniczek dwojaczek - gatunek chrząszcza z rodziny bogatkowatych;
2. zdrobnienie od: kwietnik
SJP.pl
Kwietniewo (niem. Königlich Blumenau, 1931-1945 Königsblumenau) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Rychliki
Miejscowość leży przy drodze wojewódzkiej nr 527.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kwietniewem, dotyczący Kwietniewa
Wiktionary
Kwietniewski (forma żeńska: Kwietniewska; liczba mnoga: Kwietniewscy) – nazwisko polskie. Wg bazy PESEL 17.01.2015 nazwisko to nosiło 2351 Polaków.
Wikipedia
rzecz. Kwietniewo n., kwietniewianin m., kwietniewianka ż.
Wiktionary
1. półka, lub cały zestaw półek przeznaczone na kwiaty doniczkowe;
2. grządka obsadzona dekoracyjnie kwiatami w parku lub ogrodzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zestaw półeczek z podstawkami na kwiaty
(1.2) ogrod. teren obsadzony kwiatami;
(1.3) pojemnik do sadzenia w nim kwiatów
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. nazwa systematyczna|Misumena vatia|ref=tak., gatunek pająka z rodzaju Misumena, który czyha na ofiary w kwiatach;
(2.2) zool. pająk z gatunku kwietników (2.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na kwietniku stały olśniewająco piękne róże.
Wiktionary
IPA: ˈkfʲjɛtʲɲik, AS: kfʹi ̯etʹńik
Wiktionary
rzecz. kwiat m., kwiatek m., kwiatuszek m., kwiatostan m., Kwiatkowski m., kwiaciarka ż., kwiaciarz m., kwiaciarstwo n., kwitnienie n., kwiecień m., kwitnięcie n., zakwitnięcie n., zakwitanie n., rozkwitanie n., rozkwitnięcie n., przekwitanie n., przekwitnięcie n., ukwaiecanie n., ukwiecenie n., pokwitanie n., Kwietnik m., kwietniówka ż.
:: zdrobn. kwietniczek m.
czas. kwitnąć ndk., zakwitać dk., zakwitnąć dk., rozkwitać ndk., rozkwitnąć dk., przekwitać ndk., przekwitnąć dk., ukwiecać ndk., ukwiecić dk., pokwitać ndk.
przym. kwietnikowy, kwiecisty, kwiatowy, jednokwiatowy, wielokwiatowy, kwietny, kwietniowy
przysł. kwietnie, kwieciście, kwiecisto
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) stojak, mebel
(1.2) grządka
(1.3) pojemnik
(2.1) gatunek
(2.2) pająk
hiponimy.
(1.1) żardiniera, żardyniera, żardinierka, żardynierka
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kwiat m., kwiatek m., kwiatuszek m., kwiatostan m., Kwiatkowski m., kwiaciarka ż., kwiaciarz m., kwiaciarstwo n., kwitnienie n., kwiecień m., kwitnięcie n., zakwitnięcie n., zakwitanie n., rozkwitanie n., rozkwitnięcie n., przekwitanie n., przekwitnięcie n., ukwaiecanie n., ukwiecenie n., pokwitanie n., Kwietnik m., kwietniówka ż.
:: zdrobn. kwietniczek m.
czas. kwitnąć ndk., zakwitać dk., zakwitnąć dk., rozkwitać ndk., rozkwitnąć dk., przekwitać ndk., przekwitnąć dk., ukwiecać ndk., ukwiecić dk., pokwitać ndk.
przym. kwietnikowy, kwiecisty, kwiatowy, jednokwiatowy, wielokwiatowy, kwietny, kwietniowy
przysł. kwietnie, kwieciście, kwiecisto
frazeologia.
etymologia.
(1.1-3, 2.1-2) etymn|pol|kwiat|-nik.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) plant stand; (1.2) flowerbed; (1.3) jardiniere; (2.2) flower spider, flower crab spider, goldenrod crab spider
* białoruski: (1.2) кветнік m.
* czeczeński: (1.2) зезагийн беш
* fiński: (1.2) kukkapenkki
* hiszpański: (1.1) jardinera ż.; (1.2) parterre m., macizo m.; (1.3) jardinera ż.
* kazachski: (1.2) гүлбақ
* ukraiński: (1.2) квітник m.
* włoski: (1.1) portavasi m.
źródła.
== kwietnik (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kwiecień
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) łżëkwiat, aprël, kwiecéń
Wiktionary
1. wycieczka zorganizowana w kwietniu;
2. kobieta w ciąży, której poród planowany jest w kwietniu;
3. bęsica kwietniówka - gatunek ćmy z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) turyst. organizowana w kwietniu wycieczka za miasto, zabawa na wolnym powietrzu (zwłaszcza w lesie)
Wiktionary
Kwietniówka – nieoficjalny przysiółek wsi Michałów-Reginów w Polsce, położonej w województwie mazowieckim, w powiecie legionowskim, w gminie Wieliszew (do 31 grudnia 2007 w gminie Nieporęt).
Leży na północ od Michałowa-Reginowa, w rejonie ulic Długiej i Głównej.
Wikipedia
(1.1) Jak tylko zrobi się ciepło, wybierzemy się na kwietniówkę.
Wiktionary
IPA: kfʲjɛtʲˈɲufka, AS: kfʹi ̯etʹńufka
Wiktionary
rzecz. kwiecień, kwiat, kwietnik
przym. kwietniowy, kwiecisty
Wiktionary
przymiotnik od: kwiecień
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) charakterystyczny dla kwietnia, związany z kwietniem; taki, jak w kwietniu
Wiktionary
IPA: kfʲjɛtʲˈɲɔvɨ, AS: kfʹi ̯etʹńovy
Wiktionary
rzecz. kwiecień m., kwietniówka ż., kwiat m., kwiatek m., kwiatuszek m., kwietnik m., kwiaciarz m., Kwiecień m./ż., okwiat m., kwiecenie n., ukwiecenie n., kwitnięcie n., zakwitnięcie n., zakwitanie n., przekwitanie n., przekwitnięcie n., wykwit m., kwietnica ż., kwietniczek m., Kwietno n., kwiatostan m., kwiatownik m.
czas. kwiecić ndk., ukwiecić dk., kwitnąć ndk., zakwitać ndk., zakwitnąć dk., przekwitać ndk., przekwitnąć dk.
przym. kwietny, kwiecisty, kwietnikowy, kwiatostanowy
przysł. kwietnie, kwieciście
Wiktionary
(1.1) daw. aprylowy
Wiktionary
poetycko: pokryty rosnącymi kwiatami; także: przybrany kwiatami; kwiecisty, ukwiecony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Florian – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „kwitnący kwiat”. W Polsce używane bywało w formie Tworzyjan. Od Floriana wywodzi się także czeski neologizm Květoslav.
Żeński odpowiednik: Florianna, Floriana.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Kwietosław i jestem kwiaciarzem oraz florystą.
Wiktionary
IPA: kfʲjɛˈtɔswaf, AS: kfʹi ̯etosu̯af
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Kwietosławek mos., Kwietek mos., Kwietuszek mos., Kwietuś mos., Kwietunio mos.
:: fż. Kwietosława ż.
przym. Kwietosławowy
zob. Kwiatosław.
Wiktionary
(1.1) war. Kwiatosław; zdrobn. Kwietosławek, Kwietek, Kwietuszek, Kwietuś, Kwietunio
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Kwietosław
Wiktionary
Florianna, Floriana – imię żeńskie; żeński odpowiednik imienia Florian, które z kolei pochodzi od łac. florus – „kwitnący” i oznacza „należący do Florusa”. Florianna jest nadawana w Polsce od XV wieku, a po raz pierwszy zapisana była w formie Floryjana. Zanotowano także zdrobnienie Floszka, oraz drugie, Tworka, które mogło pochodzić od Florianny z substytucją polską (jak Florian → Tworzyjan), lub też od imion rodzimych zaczynających się na Tworzy-.
Wikipedia
(1.1) Kwietosława to rzadkie imię żeńskie w Polsce.
(1.1) Mam na imię Kwietosława i jestem kwiaciarką oraz florystką z Chorzowa.
(1.1) Pani Kwietosławo, proszę nas jutro odwiedzić.
Wiktionary
IPA: ˌkfʲjɛtɔˈswava, AS: kfʹi ̯etosu̯ava
Wiktionary
rzecz. Kwiatosław mos.
:: war. Kwiatosława ż.
:: zdrobn. Kwietosławka ż., Kwietka ż., Kwietuszka ż., Kwietusia ż., Kwietunia ż., Kwietulka ż.
:: fm. Kwietosław mos.
przym.
:: gwara. przest. Kwietosławin, Kwietosławowy
Wiktionary
(1.1) war. Kwiatosława; zdrobn. Kwietosławka, Kwietka, Kwietuszka, Kwietusia, Kwietunia, Kwietulka
Wiktionary
1. zwolennik kwietyzmu;
2. człowiek o biernej postawie w odniesieniu do świata i spraw życiowych
SJP.pl
1. zwolenniczka kwietyzmu;
2. kobieta o biernej postawie w odniesieniu do świata i spraw życiowych
SJP.pl
1. bierny stosunek do świata, brak wszelkiej aktywności, beznamiętność wobec otaczającej rzeczywistości;
2. doktryna religijno-etyczna stworzona przez hiszpańskiego teologa M. De Molinosa, głosząca, że podstawą życia religijnego powinna być modlitwa, kontemplacja i bierne poddanie woli Bożej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. rel. nurt kładący nacisk na kontemplowanie i modlitwę;
(1.2) brak zaangażowania, bierność
Wiktionary
Kwietyzm (łac. quietus, spokój) – nurt teologii i duchowości w Kościele katolickim, uznany za herezję, kładący nacisk na osiągnięcie mistycznie pojętego spokoju wewnętrznego drogą zupełnej bierności oraz wyrzeczenia się wolnej woli.
Wikipedia
rzecz. kwietysta m., kwietystka ż.
przym. kwietystyczny
Wiktionary
głos wydawany przez świnie; kwiczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ostry, wysoki dźwięk wydawany przez świnię
Wiktionary
Kwik (niem. Quicka) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Pisz nad jeziorem Białoławki.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kwiczenie n., kwiknięcie n., kwiczoł m.
czas. kwiczeć, kwiknąć
wykrz. kwi
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== kwik (język afrykanerski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-kwik.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chem. rtęć
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: kfʲik, AS: kfʹik
Wiktionary
rzecz. kwiczenie n., kwiknięcie n., kwiczoł m.
czas. kwiczeć, kwiknąć
wykrz. kwi
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kwiczenie n., kwiknięcie n., kwiczoł m.
czas. kwiczeć, kwiknąć
wykrz. kwi
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== kwik (język afrykanerski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-kwik.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chem. rtęć
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wydawać z siebie odgłosy świń; kwiczeć
SJP.pl
głos wydawany przez świnie, dziki; kwiczenie
SJP.pl
głos wydawany przez świnie, dziki; kwiczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kwikać.
Wiktionary
czas. kwikać
Wiktionary
głos wydawany przez niektóre zwierzęta, zwłaszcza przez świnie, dziki
SJP.pl
drzewo z Ameryki Południowej, którego kora używana bywa do prania tkanin, w przemyśle kosmetycznym i lecznictwie; mydłokrzew, mydłodrzew, mydłoka
SJP.pl
Mydłodrzewowate (Quillajaceae) – monotypowa rodzina obejmująca rodzaj mydłodrzew (Quillaja), zwany też kwilaja i mydłoka. Rośliny te dawniej zaliczane były do rodziny różowatych, współcześnie uważane są za klad bazalny w obrębie bobowców (Fabales). W obrębie rodzaju wyróżnia się dwa gatunki pochodzące z Ameryki Południowej – Quillaja saponaria rośnie w Chile, a Quillaja lancifolia w Peru oraz na wschodzie kontynentu – w północnej Argentynie, w Urugwaju i w południowej Brazylii.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Kwilcz (niem. Quilitz) – wieś sołecka i gminna w zachodniej Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, siedziba gminy Kwilcz.
Wikipedia
przymiotnik od: Kwilcz (gmina w województwie wielkopolskim)
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Chocz;
Wiktionary
Kwileń – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Chocz. Jest drugą co do liczby ludności miejscowością w gminie. Kwileń położony jest przy drodze wojewódzkiej 442 Kalisz- Września. Przez miejscowość przepływa Prosna.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kwileń, po jej zniesieniu w gromadzie Chocz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
(1.1) Dzieci z Kwilenia pojechały na wycieczkę do Poznania.
Wiktionary
rzecz. kwilenianin mos., kwilenianka ż.
przym. kwileński
Wiktionary
1. cichutko płakać;
2. o ptakach: śpiewać, ćwierkać, szczebiotać, ciurkać, wydawać trele
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kwilenia
Wiktionary
(1.1) Kwilenianie obronili szkołę podstawową.
Wiktionary
rzecz. Kwileń mrz.
:: fż. kwilenianka ż.
przym. kwileński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kwilenia
Wiktionary
(1.1) Starsze kwilenianki nie zgadzają się z decyzją sołtysa.
Wiktionary
rzecz. Kwileń mrz.
:: fm. kwilenianin mos.
przym. kwileński
Wiktionary
1. cichutko płakać;
2. o ptakach: śpiewać, ćwierkać, szczebiotać, ciurkać, wydawać trele
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kwilenia, związany z Kwileniem
Wiktionary
(1.1) Zabawę weselną urządzimy w kwileńskiej remizie.
Wiktionary
rzecz. Kwileń mrz., kwilenianin mos., kwilenianka ż.
Wiktionary
1. cichutko płakać;
2. o ptakach: śpiewać, ćwierkać, szczebiotać, ciurkać, wydawać trele
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub żeński
(1.1) daw. karc. rodzaj gry w karty
Wiktionary
IPA: ˈkfʲĩndɛt͡ʃ, AS: kfʹĩndeč
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kwindeczyk
przym. kwindeczowy
Wiktionary
(1.1) kwindeczyk
Wiktionary
układ pięciu przedmiotów, w którym cztery są na wierzchołkach (np. prostokąta, kwadratu), a piąty w środku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. układ pięciu obiektów w którym cztery znajdują się na kątach, a piąty w środku; również motyw dekoracyjny o takim układzie;
Wiktionary
Kwinkunks (łac. quincunx – quinque + uncia, „pięć dwunastych”) – pięcioelementowy wzór geometryczny, spotykany m.in. na kartach do gry, kościach do gry i kostkach domina, składający się z czterech elementów w czterech rogach czworokąta i jednego pośrodku pomiędzy nimi.
Wikipedia
(1.1) Również żołnierzy rzymskich legionów w natarciu ustawiano tak, że tworzyli trzy naprzemienne szeregi, w których wyróżnić można geometryczny układ kwinkunksów (…)
Wiktionary
dawniej: pięciolecie; kwinkwennium
SJP.pl
dawniej: pięciolecie; kwinkwenium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) staroż. mar. rzymska galera o prawdopodobnie dwóch lub trzech rzędach wioseł, a każde z nich obsługiwane było przez pięciu wioślarzy
Wiktionary
(1.1) pięciorzędowiec
Wiktionary
krzewiąca się roślina zielna z rodziny komosowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. kasza z ziarna komosy ryżowej
Wiktionary
IPA: kfʲĩˈnɔa, AS: kfʹĩnoa
Wiktionary
(1.1) quinoa, ryż peruwiański
Wiktionary
interwał między stopniami skali muzycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. interwał pięciu tonów między dźwiękami
(1.2) muz. najcieńsza struna skrzypiec
(1.3) sport. półkolista pozycja obronna w szermierce
(1.4) sport. jeźdz. zespół pięciu gonitw
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Trójdźwięk zwiększony to trójdźwięk, który w postaci zasadniczej składa się z dwóch tercji wielkich i w całości zawiera się w kwincie zwiększonej.
Wiktionary
przym. kwintowy
Wiktionary
pozaukładowa jednostka masy używana w rolnictwie, równa 100 kilogramom; decytona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jednostka masy równa 100 kg, stosowana w obrocie rolniczym;
Wiktionary
Kwintal (arab. qinṭār przez fr. quintal) – pozaukładowa jednostka miary masy używana tradycyjnie przez rolników, w wydawnictwach fachowych zwana decytoną. Zwana jest potocznie metr (nie mylić z metrem – jednostką długości).
Wikipedia
(1.1) Plony pszenicy w Polsce w roku 2007 wynosiły prawie 40 kwintali na hektar (= q/ha), zaś w Niemczech ok. 70 q/ha.
Wiktionary
IPA: ˈkfʲĩntal, AS: kfʹĩntal
Wiktionary
(1.1) symbol. q, decytona, symbol. dt, pot. metr
Wiktionary
interwał muzyczny złożony z dwóch oktaw
SJP.pl
Kwintdecyma – interwał złożony zawarty między piętnastoma kolejnymi stopniami skali muzycznej. W szeregu zasadniczym naturalnie występuje kwintdecyma czysta. Zastosowanie znaków chromatycznych pozwala zmienić jej rozmiar. Interwały większe od kwintdecymy określa się jako odpowiednią liczbę oktaw oraz interwał prosty, np. trzy oktawy i kwarta czysta (C-f²).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kwintet
Wiktionary
rzecz. kwintet m.
przym. kwintetowy
Wiktionary
zeszyt rękopiśmienny, składający się z pięciu kart pergaminu lub papieru
SJP.pl
Kwinternion – składka rękopisu złożona z pięciu kart pergaminu lub papieru.
Wikipedia
1. sedno, istota, meritum sprawy, jej sens;
2. w filozofii Arystotelesa i jego naśladowców - piąty najdoskonalszy z żywiołów, różny od ziemi, wody, powietrza i ognia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) elementy najważniejsze dla jakiejś sprawy; istota rzeczy
(1.2) fiz. hipotetyczna forma ciemnej energii
(1.3) filoz. najdoskonalszy żywioł wszechświata, tworzywo ciał niebieskich
Wiktionary
Kwintesencja (z łac. quinta essentia, dosł. piąta esencja) to:
Wikipedia
(1.1) W książce tej autor zawarł kwintesencję swoich doświadczeń życiowych.
Wiktionary
IPA: ˌkfʲĩntɛˈsɛ̃nt͡sʲja, AS: kfʹĩntesẽncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. esencja
Wiktionary
(1.1) esencja, istota, sedno, meritum
Wiktionary
zespół muzyczny złożony z pięciu wykonawców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. zespół pięciu muzyków lub śpiewaków
(1.2) muz. utwór muzyczny skomponowany na pięć instrumentów lub pięć głosów
Wiktionary
Kwintet (z wł. quintello od quinto, czyli piąty) – dwuznaczne pojęcie muzyczne:
Kwintety jako utwory mogą mieć formę sonatowową.
Wikipedia
(1.1) Z tym samym kwintetem artystka wystąpiła w Rejkiawiku.
(1.2) Kompozytor napisał 26 kwartetów i 6 kwintetów.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kwintecik mrz.
przym. kwintetowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kwintetem, dotyczący kwintetu
Wiktionary
rzecz. kwintet mrz., kwintecik mrz.
Wiktionary
figura rytmiczna powstała z podziału dwudzielnej wartości rytmicznej na pięć równych części
SJP.pl
Kwintola – nazwa jednego z nieregularnych podziałów wartości rytmicznych.
Jeżeli nutę dwudzielną (np. całą nutę, półnutę, ćwierćnutę) zamiast na 4 podzielimy na 5 równych wartości, wówczas taka figura rytmiczna nazywa się kwintolą.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kwintą, dotyczący kwinty
Wiktionary
rzecz. kwinta ż.
Wiktionary
imię męskie łacińskiego pochodzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Kwintus – imię męskie pochodzenia łacińskiego, należące do nielicznej grupy najstarszych imion rzymskich (imion właściwych, praenomen, por. Marek, Tyberiusz, Aulus, Maniusz, Gajusz, Lucjusz, Publiusz, Tytus), oznaczające „piąte dziecko”.
Wikipedia
(1.1) W tym miejscu stała przed wiekami willa Kwintusa Lutacjusza Katulusa Kapitolińskiego.
Wiktionary
przym. Kwintusowy
Wiktionary
w matematyce: piąta część danego zbioru; kwantyl piątego rzędu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stat. kwantyl rzędu 1/5, 2/5, 3/5, 4/5
Wiktionary
Kwintyl – kwantyl rzędu 1/5 (pierwszy kwintyl, dolny kwintyl), 2/5, 3/5 lub 4/5 (czwarty kwintyl, górny kwintyl). 20% obserwacji ma wartości poniżej dolnego kwintyla, a 20% powyżej górnego kwintyla.
Przy pomocy kwintyli często redaguje się zasadę Pareto: dolny kwintyl obiektów generuje 80% zasobów.
Wikipedia
rzymski mówca, ok. 35-95
SJP.pl
Marcus Fabius Quintilianus (ok. 35 – ok. 96) – rzymski retor i pedagog w dziedzinie teorii wymowy. Pierwszy płatny z kasy państwowej nauczyciel retoryki.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kwintyliana lub z nim związany
SJP.pl
liczba wynosząca 10^33
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. liczba o wartości 1 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 = 1033;
Wiktionary
Kwintyliard – liczba o wartości: 1 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 = 1033, czyli jedynka i 33 zera w zapisie dziesiętnym. Termin kwintyliard jest stosowany w nazewnictwie liczebników w skali długiej i nie ma swojego odpowiednika w skali krótkiej.
Wikipedia
(1.1) Formuła (…) zamieniająca liczbę (…) na tekst (…) rozpoznaje liczby do kwintyliardów włącznie.
Wiktionary
1. w Polsce, Anglii, Niemczech: tysiąc kwadrylionów (jedynka z trzydziestoma zerami);
2. w krajach południowej Europy, Francji, Stanach Zjednoczonych i byłym Związku Radzieckim: jedynka z osiemnastoma zerami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liczba 1030;
(1.2) w niektórych krajach 1018
Wiktionary
Kwintylion – liczba o wartości: 1 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 = 1030, czyli jedynka i 30 zer w zapisie dziesiętnym.
W krajach stosujących tzw. krótką skalę (głównie kraje anglojęzyczne) kwintylion oznacza 1 000 000 000 000 000 000 = 1018, czyli trylion w pozostałych krajach.
Wikipedia
IPA: kfʲĩnˈtɨlʲjɔ̃n, AS: kfʹĩntylʹi ̯õn
Wiktionary
przym. kwintylionowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kwiat, roślina
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. okrągły motyw koronkarski
Wiktionary
(1.1) Zasadzóny kwiotek już sie opuścił i rośnie.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poznań. - wariant pisowni słowa → kwyrla
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg-pl|Poznań. urządzenie kuchenne do mieszania, mątewka; zob. kwirla.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Kwiryn (łac. Quirinus) – jeden z pięciu głównych i najstarszych bogów rzymskich, czczony pod postacią włóczni.
Był bogiem kwirytów (Quirites), tzn. zbrojnych Rzymian („narodu uzbrojonego we włócznie”; od quiris – włócznia).
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
Kwiryna – żeński odpowiednik imienia Kwiryn o łacińskim pochodzeniu.
W innych językach:
Kwiryna imieniny obchodzi 30 marca, 4 kwietnia i 4 czerwca.
Wikipedia
(1.1) Siostra mojej babki miała na imię Kwiryna.
Wiktionary
rzecz. Kwiryn mos.
Wiktionary
przymiotnik od: Kwirynał
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Kwirynałem
Wiktionary
(1.1) Przede wszystkim jednak w zupełnie nowym świetle ukazują się związki między społecznością grzebiącą zmarłych w nekropoli eskwilińskiej a tą, która używała w tym celu nekropoli kwirynalskiej.
Wiktionary
rzecz. Kwirynał m.
Wiktionary
1. jedno z siedmiu wzgórz starożytnego Rzymu;
2. pałac na wzgórzu o tej samej nazwie będący siedzibą prezydenta Włoch;
3. przen. rząd włoski (zwłaszcza w odróżnieniu od Watykanu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. najwyższe z siedmiu wzgórz Rzymu;
(1.2) archit. hist. pałac prezydenta Włoch znajdujący się na Kwirynale (1.1)
(1.3) przen. rząd włoski
Wiktionary
Kwirynał (łac. Collis Quirinalis, wł. Quirinale) – najwyższe z siedmiu wzgórz Rzymu, znajdujące się w centrum miasta, po wschodniej stronie Tybru. W czasach antycznych składało się z trzech szczytów: Latiaris, Mucialis i Salutaris, które zniknęły z powodu prac budowlanych prowadzonych od XVI wieku.
Wikipedia
rzecz. Kwiryn m.
przym. kwirynalski
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kwiryny lub z nią związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kwiryna lub z nim związany
SJP.pl
Kwiryn (łac. Quirinus) – jeden z pięciu głównych i najstarszych bogów rzymskich, czczony pod postacią włóczni.
Był bogiem kwirytów (Quirites), tzn. zbrojnych Rzymian („narodu uzbrojonego we włócznie”; od quiris – włócznia).
Wikipedia
pełnoprawny obywatel starożytnego Rzymu
SJP.pl
rzeka w Polsce
SJP.pl
Kwisa (niem. Queis) – rzeka w południowo-zachodniej Polsce, płynie przez województwo dolnośląskie i lubuskie, lewy (najdłuższy) dopływ Bobru, długość 126,8 km, powierzchnia zlewni 1026 km² (z czego na terenie kraju 994,9 km²), źródła na wysokości ok. 1020 m n.p.m., ujście – ok. 110 m n.p.m.
Wikipedia
pisemny dowód otrzymania czegoś lub zaświadczenie upoważniające do odbioru czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pisemny dowód otrzymania czegoś lub zaświadczenie upoważniające do odbioru czegoś
Wiktionary
(1.1) Przy kasie wypisano mi kwit, z którym miałem się udać do magazynu sklepowego.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kwitek mrz.
przym. kwitowy
wykrz. kwita
Wiktionary
potocznie:
1. wykrzyknik zamykający wypowiedź, podkreślający, że mówiący nie ma nic więcej do powiedzenia na dany temat, lub że to, o czym była mowa, zostało zakończone; (i) koniec, (i) już, (i) basta, (i) tyle;
2. wykrzyknik wyrażający nakaz zakończenia czegoś; basta, dosyć, dość, finito, koniec, szlus
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …zamykający wypowiedź, podkreślający, że nadawca nie ma nic więcej do powiedzenia na dany temat lub że to, o czym była mowa, zostało zakończone
(1.2) …wyrażający w sposób stanowczy wolę zakończenia czegoś
Wiktionary
(1.1) No, mówię ci, że jestem niezniszczalny i kwita, niepotrzebnie się więc męczysz!
Wiktionary
IPA: ˈkfʲita, AS: kfʹita
Wiktionary
rzecz. kwit m., kwitowanie n., skwitowanie n.
czas. kwitować ndk., skwitować dk.
przym. kwitacyjny, kwitowy
Wiktionary
(1.1) koniec i kropka, koniec, kropka, amen, rzekłem, dość, dosyć, nic z tego
(1.2) basta
Wiktionary
przestarzale: pokwitowanie, kwit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. kwit, pokwitowanie
Wiktionary
IPA: ˌkfʲitaˈt͡sɨja, AS: kfʹitacyi ̯a
Wiktionary
bloczek z drukowanymi blankietami kwitów
SJP.pl
zdrobnienie od: kwitek
SJP.pl
zdrobnienie od: kwit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kwit
Wiktionary
IPA: ˈkfʲitɛk, AS: kfʹitek
Wiktionary
rzecz. kwit m., kwitowanie n.
czas. kwitować, skwitować, pokwitować
przym. kwitowy
Wiktionary
1. o roślinie: rozwijać się z pączka w kwiat, okrywać się kwiatami; kwiecić się;
2. o człowieku: być w doskonałej formie fizycznej i psychicznej; trzymać się;
3. rozwijać się pomyślnie, nabierać rozmachu; prosperować, krzewić się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zakwitnąć)
(1.1) bot. rozwijać i wydawać kwiaty
(1.2) przen. rozwijać się, prosperować
Wiktionary
(1.1) Ta roślina kwitnie od maja do września.
(1.2) Nielegalny handel kwitnie w najlepsze.
Wiktionary
IPA: ˈkfʲitnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: kfʹitnõńć
Wiktionary
rzecz. kwietnik m., kwiat m., kwiecie n., kwiatuszek m., wykwit m., kwitnienie n., zakwitnienie n., zakwitnięcie n.
czas. zakwitać / zakwitnąć, rozkwitać / rozkwitnąć, przekwitać / przekwitnąć
przym. kwiecisty, kwiatowy, kwietny
Wiktionary
o człowieku i jego wyglądzie: taki, który wskazuje na dobre zdrowie i samopoczucie; krzepki, hoży
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: kwitnąć (kwiecić się)
(1.2) imiesłów przymiotnikowy czynny od: kwitnąć (rozwijać się)
przymiotnik odczasownikowy
(2.1) przen. w doskonałej formie; wyglądający zdrowo
Wiktionary
rzecz. kwitnienie n.
czas. kwitnąć ndk.
przysł. kwitnąco
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kwitnąć.
Wiktionary
IPA: kfʲitʲˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: kfʹitʹńė̃ńće
Wiktionary
rzecz. kwitnienie, kwiat, kwiaciarnia, kwiaciarka, kwietnik, rozkwit mrz.
czas. kwitnąć ndk., zakwitnąć dk., przekwitnąć dk.
przym. kwietny, kwiecisty, kwietniowy
przysł. kwieciście
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. okres dojrzałości u roślin nasiennych, w którym dochodzi do wytwarzania kwiatów
Wiktionary
Kwitnienie, okres kwitnienia, okres dojrzałości – u roślin nasiennych okres, w którym dochodzi do wytworzenia kwiatów. Rośliny w początkowym okresie wzrostu nie są w stanie wytworzyć kwiatów. Czas ten określany jest jako okres młodociany lub juwenilny, a jego długość zależy od gatunku rośliny oraz warunków w jakich następuje jej wzrost. Niektóre rośliny mogą przejść w fazę generatywną już po kilku dniach wzrostu, inne mogą wytworzyć kwiaty dopiero po kilkudziesięciu latach rozwoju młodocianego. Niektóre rośliny wytwarzają kwiaty tylko raz w życiu. Są to rośliny monokarpiczne, które po kwitnieniu starzeją się i obumierają. Zalicza się do nich rośliny jednoroczne, niektóre dwuletnie oraz część roślin wieloletnich. Drugą grupę stanowią rośliny polikarpiczne, które po osiągnięciu dojrzałości kwitną wielokrotnie. Przechodzenie do fazy dojrzałości może zachodzić stopniowo w kolejnych pędach. Pierwsze zakwitają pędy położone najwyżej, a pędy w dolnych partiach rośliny dłużej pozostają w fazie młodocianej. Stopniowe przechodzenie części rośliny w fazę dojrzałości określa się jako zjawisko topofizy.
Wikipedia
rzecz. kwitnięcie n., kwietnik mzw./mrz., kwiaciarz mos., kwiaciarka ż.
czas. kwitnąć ndk.
Wiktionary
1. potwierdzać otrzymanie czegoś swoim podpisem,
2. reagować na coś zdawkowo
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. skwitować)
(1.1) zwięźle podsumowywać
Wiktionary
(1.1) Psy szczekają, karawana idzie dalej - tak Zbigniew Bartman kwituje liczne krytyczne głosy po jego zatrudnieniu w roli trenera ŁKS-u.
Wiktionary
wykrz. kwita
rzecz. kwitek mrz.
Wiktionary
element kontroli automatycznej w układzie elektrycznym
SJP.pl
pisemny dowód otrzymania czegoś lub zaświadczenie upoważniające do odbioru czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) środ. muz. strony zapisane nutami
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: kwit
Wiktionary
IPA: ˈkfʲitɨ, AS: kfʹity
Wiktionary
(1.1) partytura, zapis nutowy
Wiktionary
konkurs polegający na odpowiadaniu na pytania o tematyce zazwyczaj wcześniej określonej, będący najczęściej imprezą rozrywkową; quiz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spolszczona wersja słowa: quiz
Wiktionary
rzecz. quiz m.
przym. quizowy
Wiktionary
(1.1) quiz
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = górn. Kopalnia Węgla Kamiennego
Wiktionary
(1.1) W 1979 r. w KWK "Wujek" wydobyto prawie 3,9 mln ton węgla.
Wiktionary
IPA: ka‿vu‿ˈka, AS: ka‿vu‿ka
Wiktionary
bardzo rzadko: wyraz naśladujący głos kury, zwykle powtarzany; ko (częściej), kwok (bardzo rzadko)
SJP.pl
[czytaj: kłok] typ skorowidza, w którym kluczowe słowa znajdują się na początku wiersza
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zob. kwuczeć.
Wiktionary
rzecz. kwóczka ż., kwóka ż.
Wiktionary
stan fizjologiczny u kur charakteryzujący się przerwaniem nośności, wysiadywaniem jaj i wodzeniem piskląt
SJP.pl
Kwoczenie – zespół objawów u kwoki wywołanych chęcią wysiadywania jaj i wodzenia piskląt. Występowanie kwoczenia, o ile się go nie przerwie, powoduje przerwę w nieśności trwającą do 7 tygodni. Objawy te pojawiają się pod wpływem wydzielania przez przedni płat przysadki mózgowej hormonu – prolaktyny.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kwoczka
Wiktionary
rzecz. kwóka ż.
czas. kwóczeć ndk.
Wiktionary
ażurowa, wisząca klatka przeznaczona do odzwyczajania kur od kwoczenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) klatka, której zadaniem jest odzwyczajanie kur od kwoczenia
Wiktionary
IPA: ˈkfɔt͡ʃʲɲik, AS: kfočʹńik
Wiktionary
zob. kwoka.
Wiktionary
przymiotnik od: kwoka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kwoką, pochodzący od kwoki
Wiktionary
(1.1) Dlaczego mieszkańcy dowiedzieli się tak późno o budowie kwoczej fermy na polach Cerekwi?
Wiktionary
IPA: ˈkfɔt͡ʃɨ, AS: kfočy
Wiktionary
rzecz. kwoka ż.
Wiktionary
(1.1) kurzy, kokoszy
Wiktionary
o kwoce: wydawać głos
SJP.pl
bardzo rzadko: wyraz naśladujący głos kury, zwykle powtarzany; ko (częściej), kwo (bardzo rzadko)
SJP.pl
Kwok – narzędzie wędkarskie używane do wabienia sumów.
Kwoczenie polega na uderzaniu narzędziem w odpowiedni sposób o powierzchnię wody. Zazwyczaj są to trzy lub cztery uderzenia, po których następuje przerwa. Wydawany dźwięk zależy od siły uderzenia, kształtu główki oraz techniki operowania narzędziem. Sum w tym czasie opuszcza swoją kryjówkę i podąża do źródła dźwięku. Nie jest dokładnie wyjaśnione co przyciąga sumy na dźwięk kwoka. Niektórzy uważają, że jest to podobny dźwięk, jaki wydaje sum, połykając pokarm z powierzchni wody, inni, że jest to głos wydawany przez samicę suma albo że sumy kierują się zwykłą ciekawością.
Wikipedia
1. kura w okresie wysiadywania jaj i opieki nad pisklętami;
2. lekcew. kobieta gadatliwa, nieznośna, gderliwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kwoka
Wiktionary
1. Kwoka (kura) – kura domowa w okresie lęgowym, potocznie nazywanym okresem kwoczenia. W okresie tym kwoka znosi jaja, wysiaduje je i wyprowadza lęg. Potomstwem kwoki są kurczęta.
Oznaki kwoczenia to: stroszenie piór, podwyższona temperatura ciała oraz charakterystyczne nawoływanie, czyli kwoczenie.
Wikipedia
rzecz. kwóczka ż.
czas. kwóczeć ndk.
Wiktionary
o kurze wodzącej kurczęta i nawołującej je: wydać głos; kwoczyć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. kwoknąć)
(1.1) o kurze: wydawać głos podczas wysiadywania jaj i wodzenia piskląt
Wiktionary
(1.1) Kura kwoka/kwocze w kurniku.
Wiktionary
IPA: ˈkfɔkat͡ɕ, AS: kfokać
Wiktionary
rzecz. kwokanie n., kwoka, kwocznik
Wiktionary
(1.1) kwoczyć, kwoktać, gdakać, piać
Wiktionary
ptak z rodziny bekasowatych; zamieszkuje tereny podmokłe Eurazji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Tringa nebularia|ref=tak., gatunek ptaka z rodziny bekasowatych;
(1.2) osobnik z gatunku kwokaczy (1.1)
Wiktionary
Kwokacz, brodziec kwokacz (Tringa nebularia) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
(1.2) Na pustej plażaaży samotny kwokacz sondował dziobem piasek w poszukiwaniu pożywnych bezkręgowców.
Wiktionary
IPA: ˈkfɔkat͡ʃ, AS: kfokač
Wiktionary
rzecz. kwoka ż.
Wiktionary
(1.1) brodziec kwokacz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kwokać.
Wiktionary
IPA: kfɔˈkãɲɛ, AS: kfokãńe
Wiktionary
czas. kwokać
rzecz. kwoka ż.
Wiktionary
o samicy kuraków: wydawać głos
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
quorum; minimalna liczba obecnych członków organu kolegialnego konieczna do uznania, że dany organ może podejmować ważne prawnie decyzje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) liczba uczestników niezbędna do obradowania i podejmowania prawomocnych decyzji
Wiktionary
Kworum (z łac. quorum; [praesentia sufficit] - których [obecność jest wystarczająca]) – minimalna liczba członków zgromadzenia (parlamentu, stowarzyszenia, związku zawodowego), niezbędna do prowadzenia obrad lub podjęcia wiążących decyzji, np. w przedmiocie wyborów, podjęcia uchwały.
Wikipedia
(1.1) Na zebraniu było wymagane kworum.
Wiktionary
IPA: ˈkfɔrũm, AS: kforũm
Wiktionary
(1.1) quorum
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zaczyn chlebowy
Wiktionary
przym. kwoskaty
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. o mleku: kwaśniejący
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. o owocu: kwaśny
Wiktionary
rzecz. kwosek mrz.
Wiktionary
cena, ilość pieniędzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ilość pieniędzy bądź innych dóbr materialnych
(1.2) ekon. ustalone ograniczenie danej substancji lub materiału
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Łączna kwota wynosi 250 zł.
(1.2) W tym roku przekroczymy kwotę mleczną.
(1.2) Firma nie może przekroczyć rocznej kwoty emisji gazów cieplarnianych.
(1.2) Rząd ustalił nową kwotę na import towarów luksusowych.
Wiktionary
IPA: ˈkfɔta, AS: kfota
Wiktionary
rzecz. kwotowanie n.
czas. kwotować ndk.
przym. kwotowy, bezkwotowy
przysł. kwotowo, bezkwotowo
Wiktionary
(1.1) suma
(1.2) limit
Wiktionary
indywidualne wyliczenie wysokości składki ubezpieczeniowej na podstawie informacji przekazanych przez osobę ubezpieczającą
SJP.pl
licytować zlecenie wystawione na przetarg na aukcji; bidować
SJP.pl
licytować zlecenie wystawione na przetarg na aukcji; bidować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kwotować.
Wiktionary
Wikipedia
czas. kwotować
rzecz. kwota ż.
Wiktionary
skrót od:
1. Komenda Wojewódzka Policji;
2. Konspiracyjne Wojsko Polskie
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = hist. Kierownictwo Walki Podziemnej;
(1.2) = hist. Konspiracyjne Wojsko Polskie;
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kwokać
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. narzekać, marudzić
Wiktionary
rzecz. kwuczka ż., kwuka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kwoczka
Wiktionary
rzecz. kwuka ż.
czas. kwuczeć ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kwoka
Wiktionary
rzecz. kwuczka ż.
czas. kwuczeć ndk.
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = polit. komitet wyborczy wyborców
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poznań. urządzenie kuchenne do mieszania
Wiktionary
(1.1) Pluje się w dłonie, ujmuje pomiędzy nimi kwyrlę i kwyrla się (znaczy obraca się kwyrlę wokół jej osi naprzemiennie w obie strony). (z Internetu)
Wiktionary
(1.1) mątewka, kwirlejka, kwyrlejka, kwirla, firlejka, koziołek, gwiazdka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poznań. - urządzenie kuchenne do mieszania - zob. kwirla.
Wiktionary
[czytaj: kiat] jednostka monetarna Birmy (Myanmaru), 1 kiat = 100 pia; kiat
SJP.pl
Kiat (birm. ကျပ်, IPA tɕaʔ) – jednostka walutowa Mjanmy. 1 kiat = 100 pia.
Wikipedia
w mitologii greckiej i rzymskiej: frygijska bogini płodności i urodzaju; Wielka Macierz, Matka Bogów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rel. hist. frygijska bogini płodności i odradzania się natury;
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wygięcie kręgosłupa do tyłu; kifoza (częściej)
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) archeol. związany z kulturą kyjatycką
Wiktionary
Kylie Ann Minogue (ur. 28 maja 1968 w Melbourne) – australijska piosenkarka, autorka tekstów i aktorka. W latach 1990–2021 mieszkała w Londynie w Wielkiej Brytanii. Ma obywatelstwo australijskie i brytyjskie.
Stała się sławna występując w australijskiej operze mydlanej Sąsiedzi, w której grała dwa lata. Od tego momentu Minogue została piosenkarką i osiągnęła niezwykły sukces zarówno komercyjny, jak i artystyczny. Minogue znana jest pod wieloma pseudonimami, z których najbardziej rozpoznawalne to „Princess of Pop” („Księżniczka Popu”) lub „Goddess of Pop” („Bogini Popu”). Według Australian Recording Industry Association (ARIA) jest najlepiej sprzedającą się australijską wokalistką wszech czasów.
Wikipedia
w starożytnej Grecji: naczynie ceramiczne do picia
SJP.pl
Kyliks (gr. κύλιξ kýliks, łac. calix) – typowa dla ceramiki starogreckiej szeroka, płaska czara służąca do picia wina. Grecka nazwa dosłownie oznacza kielich.
Wikipedia
minerał tworzący cylindryczne kryształy w złożach siarczków cyny, występujący głównie w Boliwii; cylindryt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. chorobliwy, nieuzasadniony lęk przed psami
Wiktionary
(1.1) Michał cierpi na kynofobię, nie podchodź do niego z twoją suką.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie kynologii
SJP.pl
Kynologia (z gr. kýon w dopełniaczu: kynós - pies, oraz logos – słowo, nauka) – nauka o psach.
Wikipedia
dział zoologii, nauka o psach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nauka o psach;
Wiktionary
Kynologia (z gr. kýon w dopełniaczu: kynós - pies, oraz logos – słowo, nauka) – nauka o psach.
Wikipedia
(1.1) Kynologia obejmuje te zagadnienia innych nauk, które pośrednio lub bezpośrednio odnoszą się do psa.
Wiktionary
IPA: ˌkɨ̃nɔˈlɔɟja, AS: kỹnoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. kynolog m.
przym. kynologiczny
Wiktionary
związany z kynologią, nauką o hodowli i chowie psów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kynologią, dotyczący kynologii
Wiktionary
IPA: ˌkɨ̃nɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: kỹnoloǵičny
Wiktionary
rzecz. kynologia ż., kynolog m.
Wiktionary
terapeuta leczący z pomocą psa; dogoterapeuta
SJP.pl
terapia poprzez ćwiczenia i zabawy z odpowiednio wyszkolonymi psami; dogoterapia
SJP.pl
Terapia z udziałem psa, dogoterapia, kynoterapia, kanisterapia – metoda wzmacniająca efektywność rehabilitacji, w której motywatorem jest odpowiednio wyselekcjonowany i wyszkolony pies, prowadzony przez wykwalifikowanego terapeutę. Terapia tego rodzaju jest jedną z dziedzin zooterapii.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. starożytna kraina na wschodnim brzegu Peloponezu między Argolidą a Lakonią
Wiktionary
rzecz. Kynuryjczyk mos.
przym. kynuryjski
Wiktionary
Kyōgen (jap. 狂言; dosł. szalone słowa) – jedna z form klasycznego teatru japońskiego. Przedstawienia kyōgen mają charakter realistycznej farsy, odzwierciedlającej życie codzienne i społeczne. Głównymi bohaterami są stereotypowe postacie komediowe, jak głupi pan i jego mądry sługa, tchórzliwy wojownik, czy skorumpowany kapłan. Aktorzy posługują się grą słów, satyrą, zaskakującą charakteryzacją i przesadnymi gestami. Większość utworów trwa około 15–20 minut i angażuje dwóch lub trzech aktorów.
Wikipedia
[czytaj: kjokuszin albo kjokusin] rodzaj karate
SJP.pl
Kyokushin (jap. 極真) – pełnokontaktowa sztuka walki, rodzaj karate, stworzona przez Masutatsu Ōyamę. Nazwa jest połączeniem słów kyoku (biegun, ekstremum, najwyższa ranga) i shin (prawda, prawdziwość, rzeczywistość) i tłumaczona jest najczęściej jako ekstremum prawdy, dążenie do poznania prawdy, zaś nazwa Kyoku-shin-kai oznacza stowarzyszenie na rzecz poznania ostatecznej (najwyższej) prawdy.
Wikipedia
Kyokushin (jap. 極真) – pełnokontaktowa sztuka walki, rodzaj karate, stworzona przez Masutatsu Ōyamę. Nazwa jest połączeniem słów kyoku (biegun, ekstremum, najwyższa ranga) i shin (prawda, prawdziwość, rzeczywistość) i tłumaczona jest najczęściej jako ekstremum prawdy, dążenie do poznania prawdy, zaś nazwa Kyoku-shin-kai oznacza stowarzyszenie na rzecz poznania ostatecznej (najwyższej) prawdy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. waleczna nimfa tesalska, kochanka Apolla;
Wiktionary
Cyrena (gr. Κυρήνη Kyrēnē) – starożytne miasto położone w północnej Libii, w prowincji Cyrenajka, ok. 16 km od Morza Śródziemnego na płaskowyżu o wysokości 550 m n.p.m. Niedaleko miasta znajdował się port Apollonia, początkowo również samodzielne miasto, od końca VII wieku p.n.e. traktowane jako port Cyreny. Apollonię z Cyreną łączyła tzw. droga królewska, zbudowana przez legionistów rzymskich ok. 100 n.e., w miejscu której dziś biegnie nowoczesna droga asfaltowa.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) nimfa
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Cyrena ż., Cyrenajka ż., cyrenejczyk m., cyrenejka ż., Cyrenajczyk m., Cyrene ż.
przym. cyrenejski, cyrenajski
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|Κυρήνη.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Cyrene
* nowogrecki: (1.1) Κυρήνη ż.
* starogrecki: (1.1) Κυρήνη ż.
źródła.
== Kyrene (język duński.) ==
thumb|Kyrene (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Cyrena
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Cyrena ż., Cyrenajka ż., cyrenejczyk m., cyrenejka ż., Cyrenajczyk m., Cyrene ż.
przym. cyrenejski, cyrenajski
Wiktionary
1. miasto na Cyprze; Kirenia;
2. pasmo górskie; Góry Kyreńskie
SJP.pl
Kirenia (gr. Κερύνεια, Kierinia; tur. Girne) – miasto w Tureckiej Republice Cypru Północnego / Republice Cypryjskiej, nad Morzem Śródziemnym. Stolica północnocypryjskiego dystryktu Kirenia i formalna stolica cypryjskiego dystryktu Kirenia. Jednym z najważniejszych zabytków miasta jest strzegący wejścia do portu w Kirenii majestatyczny średniowieczny zamek obronny. Zamek w Kireni uważany jest za jeden z najlepiej zachowanych zamków na Cyprze.
Wikipedia
przymiotnik od: Kyrenia
SJP.pl
Kyrie eleison (gr. Κύριε ελέησον – Panie, zmiłuj się) – jedna z ważniejszych formuł modlitewnych w liturgii Kościołów chrześcijańskich, występująca w liturgii mszy oraz w nabożeństwach pozaliturgicznych, np. w litaniach.
Forma wołania błagalnego występująca w Starym Testamencie (Ps. 40, 5; 40, 11, Iz. 33,2, a w zmienionej postaci eleison me kyrie - Ps. 7, 3; 10, 14; 31, 10; 56, 2; 86, 3 – numeracja według Septuaginty), która w tej postaci została przejęta do wszystkich liturgii Kościoła katolickiego.
Wikipedia
w greckim prawie: mężczyzna sprawujący opiekę nad kobietą
SJP.pl
Kyrios – osoba sprawująca opiekę nad kobietą w starożytnej Grecji. Najczęściej był nim ojciec albo mąż. Przejaw paternalizmu, charakterystycznego dla ówczesnej społeczności w greckich polis.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
okrzyk przy odpędzaniu jakiejś istoty żywej lub urojonej, często powtarzany kilkukrotnie; a kysz, sio, a sio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Federacji Rosyjskiej, w obwodzie czelabińskim;
Wiktionary
Kysztym (ros. Кыштым) – miasto w Rosji, w obwodzie czelabińskim na Uralu. Miasto otoczone jest przez około 30 jezior, w pobliżu znajduje się też wiele lasów.
Wikipedia
przym. kysztymski
Wiktionary
kiszłak, kiszlak;
1. miejsce zimowania pasterskich ludów Azji Mniejszej;
2. osada wiejska w Azji Środkowej
SJP.pl
[czytaj: kju] określenie poziomu umiejętności, używane m.in. w japońskich sztukach walki, go, shogi, ikebanie i ceremonii parzenia herbaty; kyū
SJP.pl
Kyū (jap. 級), po japońsku stopień, ranga – jest to system liczenia poziomu osiągniętych umiejętności. Im niższy numer kyū tym wyższy poziom umiejętności – najwyższy poziom umiejętności w tej skali to 1 kyū. Powyżej kyū są stopnie dan. Liczba stopni kyū różni się w zależności od sztuki walki, a nawet konkretnego stylu. W aikido i judo często stosuje się skalę od 6 do 1 kyū, w karate od 10 do 1 kyū (choć czasem od 12, a czasem od 8 – w zależności od federacji, stylu, czy szkoły), natomiast w go od 20 do 1 kyū (czasem nawet od 30).
Wikipedia
[czytaj: kjudo] japońska sztuka łucznicza zaliczana do budo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. etn. japońskie łucznictwo ceremonialne służące rozwojowi duchowemu, wywodzące się z tradycji samurajskich
Wiktionary
Kyūdō (jap. 弓道 kyūdō; dosł.: droga łuku, łucznictwo japońskie) − japońskie łucznictwo ceremonialne, wywodzące się z tradycji samurajskich, łączące w sobie elementy walki i opanowania w filozofii zen. Zaliczane do sztuk budō.
Wikipedia
→ Kyzył (stolica Tuwy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kyzyłem, dotyczący Kyzyłu
Wiktionary
rzecz. Kyzył mrz.
Wiktionary
stolica Tuwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w azjatyckiej części Rosji, w geograficznym środku Azji, stolica Republiki Tuwy;
Wiktionary
Kyzył (ros. Кызы́л) – miasto w Federacji Rosyjskiej, stolica Republiki Tuwy. Miejski kod OKATO to 93 401.
Wikipedia
przym. kyzylski
Wiktionary
(1.1) hist. Białocarsk (do 1918), hist. Chem-Bełdyr (1918-1926)
Wiktionary
pustynia w Uzbekistanie i Kazachstanie
SJP.pl
Kyzył-kum (karakałp. Ķyzyl ķum, uzb. Qizilqum, kaz. Қызылқұм) – piaszczysta, miejscami gliniasta i kamienista pustynia w Uzbekistanie i Kazachstanie, na Nizinie Turańskiej, między rzekami Amu-darią i Syr-darią a Jeziorem Aralskim. Nazwa oznacza „czerwony piasek” w języku uzbeckim, kazachskim oraz tureckim. Powierzchnia ok. 298 tys. km² (10. pod względem wielkości na świecie). Na południowym krańcu pustyni Kyzył-kum w górach Nurota znajduje się dolina Sarmiszsaj.
Wikipedia
przełęcz na granicy Kirgistanu i Tadżykistanu
SJP.pl
przymiotnik od: Kyzył-Kum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Kazachstanie, administracyjne centrum obwodu kyzyłordyńskiego;
Wiktionary
Kyzyłorda (kaz. Қызылорда; ros. Кызылорда) – miasto w południowym Kazachstanie, na Nizinie Turańskiej, nad Syr-darią, siedziba władz obwodu kyzyłordyńskiego. W 2020 roku liczyło ok. 242 tys. mieszkańców.
Wikipedia
przym. kyzyłordyński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kyzyłordą, dotyczący Kyzyłordy
Wiktionary
rzecz. Kyzyłorda ż.
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = praw. kodeks zobowiązań;
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = med. kleszczowe zapalenie mózgu
(1.2) = hist. polit. Komunistyczny Związek Młodzieży
(1.3) = hist. polit. Katolicki Związek Mężów (1934-1939)
(1.4) = polit. Klub Zachowawczo-Monarchistyczny
(1.5) = Katowickie Zakłady Metalowe
Wiktionary
(1.2) W każdym razie w lutym 1935 r. wyszedł na wolność i zapewne jego prestiż w krakowskim KZM wzrósł, choć odsiadka — w śledztwie lub po wyroku — była „normalką” w życiu członka nielegalnej i antypaństwowej organizacji politycznej.
Wiktionary
skrót od: Komunistyczny Związek Młodzieży Polski
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = hist. polit. Komunistyczny Związek Młodzieży Polski;
Wiktionary
(1.1) W 1929 r. KZMP liczył 4100 członków.
Wiktionary
członek KZMP (Komunistycznego Związku Młodzieży Polski); kazetempowiec
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = hist. polit. Komunistyczny Związek Młodzieży Zachodniej Białorusi
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = med. kłębuszkowe zapalenie nerek
Wiktionary
Wikipedia
skrót
(1.1) = kłodzki
Wiktionary
1. kuliste nagromadzenie np. nici, pszczół;
2. zad oraz miejsce między karkiem i grzbietem u dużych ssaków;
3. zgrubiona część łodygi roślin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zbite, obłe, splątane nagromadzenie czegoś
(1.2) gęsta zawiesina unosząca się w powietrzu tworząc obły kształt
(1.3) zool. miejsce między karkiem i grzbietem u dużych ssaków;
(1.4) bot. zgrubiała, podziemna część łodygi niektórych roślin
(1.5) anat. zespół mięśni, część dłoni u człowieka;
(1.6) ent. pszcz. skupisko pszczół otaczające królową;
(1.7) duży kłębek nici
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Jakoż natychmiast potężny kłąb gryzącego dymu uderzył przez otwór jamy w sam nos Koszałka-Opałka, tak że Krasnoludek odskoczył gwałtownie, krztusząc się.
Wiktionary
rzecz. kłębowisko n., kłębienie n., skłębienie n.
:: zdrobn. kłębek mrz., kłębik mrz.
czas. kłębić ndk., skłębić dk.
przym. kłębiasty, kłębowy
Wiktionary
(1.6) kłąb pszczeli
Wiktionary
mający postać kłaków; zbity w kępki
SJP.pl
wieloletni, rosnący poziomo podziemny pęd o nieograniczonym wzroście, pełniący funkcje organu przetrwalnikowego i spichrzowego, często odgrywający rolę w rozmnażaniu wegetatywnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. pęd podziemny niektórych roślin, pełniący funkcję organu spichrzowego i przetrwalnikowego;
(1.2) filoz. twór pozbawiony centrum i różny w każdym swoim punkcie
Wiktionary
Kłącze (łac. rhizoma, ang. rhizome) – u roślin przekształcony, zwykle zgrubiały pęd podziemny, spełniający funkcję organu spichrzowego i przetrwalnikowego. Stanowi rosnącą pod ziemią (lub pod wodą u roślin wodnych) przekształconą łodygę, często o skróconych międzywęźlach. Zredukowane liście wykształcają się w formie łusek. Z węzłów kłącza wyrastają korzenie przybyszowe i pąki boczne, z których rozwijają się pędy nadziemne. Wzrost kłącza na długość odbywa się przez rozwój szczytowego pączka. Kłącze może być, podobnie jak łodyga, pojedyncze lub rozgałęzione. Nie posiada ciałek zieleni. Magazynuje materiały zapasowe, umożliwiające roślinie przetrwanie niesprzyjających wegetacji okresów, podczas których nie przeprowadza ona fotosyntezy.
Wikipedia
(1.1) Nie mając żadnego narzędzia, gołymi rękami pospiesznie wyszarpywał z ziemi splątane kłącza.
Wiktionary
IPA: ˈkwɔ̃n͇t͡ʃɛ, AS: ku̯õṇče
Wiktionary
przym. kłączowy, kłączasty
Wiktionary
zdrobnienie od: kłak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kłak
(1.2) coś drobnego, włóknistego
Wiktionary
rzecz. kłak m., kłaczkowatość ż., kłaczastość ż.
przym. kłaczkowaty, kłaczasty
Wiktionary
1. kłączel liliowiec - roślina ozdobna z rodziny bylin;
2. kłączel bezlistny - afrykańska roślina drzewiasta z rodziny komosowatych
SJP.pl
zdrobnienie od: kłaki
SJP.pl
łączyć rozproszone cząstki stałe w większe zespoły
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. skłaczkować)
(1.1) chem. zbijać w kłaczki, strącać w postaci kłaczków
Wiktionary
rzecz. kłaczkowanie n., kłaczkowatość ż.
Wiktionary
flokulacja; proces łączenia się rozproszonych cząstek stałych w większe zespoły, odbywający się w ośrodku ciekłym, wykorzystywany często w przemyśle (np. w procesie oczyszczania ścieków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kłaczkować.
Wiktionary
czas. kłaczkować
Wiktionary
zbity w kłaczki, zawierający kłaczki
SJP.pl
Kłączno (kaszub. Kłóńczno lub też Kłączno, Kłãczëno, niem. Klonschen) – kaszubska wieś letniskowa w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Studzienice, na Pojezierzu Bytowskim, nad zachodnim brzegiem jeziora Kłączno.
Wikipedia
przymiotnik od: kłącze
SJP.pl
kłaczyć się - zbijać się w kłaki (np. A niech to, nowy sweter a już się kłaczy!)
SJP.pl
figura płaska na rzutni w geometrii wykreślnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. sposób przedstawienia na rysunku technicznym szczegółów przekroju lub widoku;
(1.2) daw. kłoda, kloc
(1.3) stpol. depozyt
Wiktionary
Kład – sposób przedstawienia na rysunku technicznym szczegółów przekroju lub widoku.
Kład przekroju to zarys figury płaskiej będącej przekrojem odwzorowanego przedmiotu, obrócony o 90° (zgodnie z ruchem wskazówek zegara). Wyróżnia się dwa rodzaje takich kładów:
Wikipedia
(1.1) [...] różnica pomiędzy kładem a przekrojem polega na tym, że w przypadku kładu rysujemy tylko te krawędzie które leżą na płaszczyźnie kładu, pomijając wszystkie inne znajdujące się za płaszczyzną tnącą.
Wiktionary
IPA: kwat, AS: ku̯at
Wiktionary
czas. rozkładać
rzecz. rozkładanka ż.
Wiktionary
rodzaj obiektu inżynierskiego (mostu lub wiaduktu), przeznaczonego dla pieszych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) prowizoryczny mostek
(1.2) przejście dla pieszych nad jezdnią lub torami
(1.3) most dla pieszych i rowerzystów
Wiktionary
Kładka – rodzaj obiektu inżynierskiego (mostu lub wiaduktu), przeznaczonego dla pieszych.
Tradycyjne kładki w małych miejscowościach budowane są z drewna i służą do przechodzenia nad niewielkiej szerokości rzekami, innymi ciekami, wąwozami i podobnymi przeszkodami terenowymi.
Wikipedia
(1.1) Na drugi brzeg potoku przeszliśmy po kładce.
Wiktionary
IPA: ˈkwatka, AS: ku̯atka
Wiktionary
rzecz. kładeczka ż.
Wiktionary
osoba jeżdżąca kładem; quadowiec
SJP.pl
w leśnictwie: szerokość obrobionej sztuki drewna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kłaść.
Wiktionary
IPA: kwaˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: ku̯aʒẽńe
Wiktionary
czas. kłaść, rozkładać, układać
rzecz. pokładne n., pokładełko n., rozkładanka ż.
przym. pokładny, układny
Wiktionary
potocznie: osoba jeżdżąca kładem (quadem); quadziarz
SJP.pl
mały kład (quad); quadzik
SJP.pl
1. umieszczać coś gdzieś
2. budować, układać (np. kłaść podłogę, kłaść fundamenty)
3. przechylać, przewracać
4. potocznie: zaprzepaszczać coś przez nieudolność
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Kłaj – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wielickim, w gminie Kłaj. Miejscowość jest siedzibą gminy Kłaj.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kłaj. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.
Wikipedia
(do 1923 Memel) miasto na Litwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na wybrzeżu Morza Bałtyckiego, w zachodniej części Litwy, u ujścia rzeki Dangi do Zalewu Kurońskiego;
Wiktionary
Kłajpeda (lit. Klaipėda wymowa, niem. hist. Memel) – miasto na wybrzeżu Morza Bałtyckiego nad Zalewem Kurońskim, w zachodniej części Litwy, położone u ujścia rzeki Dangi do Zalewu Kurońskiego, połączone kanałem z ujściem rzeki Niemen. Największe miasto Małej Litwy.
Wikipedia
(1.1) W Kłajpedzie królowa połączyła się znowu ze swoimi dziećmi, które tam zostały.
Wiktionary
przym. kłajpedzki
rzecz. kłajpedzianin mos., kłajpedzianka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Kłajpedy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kłajpedy
(1.2) osoba pochodząca z Kłajpedy, urodzona w Kłajpedzie
Wiktionary
(1.2) Jurek jest rodowitym kłajpedzianinem.
Wiktionary
rzecz. Kłajpeda ż., Kłajpedka ż.
:: fż. kłajpedzianka ż.
przym. kłajpedzki
Wiktionary
mieszkanka Kłajpedy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kłajpedy
(1.2) kobieta pochodząca z Kłajpedy, urodzona w Kłajpedzie
Wiktionary
(1.2) Marlena była rodowitą kłajpedzianką.
Wiktionary
rzecz. Kłajpeda ż., Kłajpedka ż.
:: fm. kłajpedzianin mos.
przym. kłajpedzki
Wiktionary
przymiotnik od: Kłajpeda
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kłajpedą, dotyczący Kłajpedy
Wiktionary
(1.1) Kłajpedzkie wydmy rozciągają się nad Bałtykiem.
Wiktionary
rzecz. Kłajpeda ż., Kłajpedka ż., kłajpedzianin mos., kłajpedzianka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Kłaj (wieś)
SJP.pl
1. nieforemny, zmierzwiony pęczek, strzęp puszystego materiału
2. zwykle w lm, zmierzwione, pozlepiane włosy lub sierść
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. zmierzwiony kłębek puszystego materiału, kurzu itp.
(1.2) pot. kępa zmierzwionych włosów lub sierści
(1.3) pot. pejor. włos, zwłaszcza taki, który wypadł
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) W tej zupie jest jakiś kłak!
Wiktionary
IPA: kwak, AS: kṷak
Wiktionary
rzecz. kłaczkowatość ż.
:: zdrobn. kłaczek m.
przym. kłaczkowaty, kłaczasty
Wiktionary
(1.3) włos
Wiktionary
wyczeski lnu albo konopi
SJP.pl
Kłaki – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Drobin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
dawniej: fałsz, kłamstwo; obecnie w przestarzałym lub podniosłym wyrażeniu "zadać kłam komuś lub czemuś" - stwierdzić czyjeś kłamstwo, zdemaskować kogoś lub coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. (dziś książk.) fałsz, kłamanie, kłamstwo
forma czasownika.
(2.1) tryb rozkazujący, 2. os. lp. czasownika kłamać
Wiktionary
rzecz. kłamca m., kłamstwo n.
czas. okłamywać, kłamać ndk.
przym. kłamny
Wiktionary
1. świadomie mówić nieprawdę; łgać;
2. dawniej: udawać coś, stwarzać pozory czegoś, np. kłamać radość; łgać;
3. dawniej: przeczyć czemuś, być z czymś w niezgodzie, np. kłamać zasadom; zaprzeczać, sprzeciwiać się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. skłamać)
(1.1) świadomie mówić nieprawdę
Wiktionary
(1.1) Ewa bardzo nie lubi, gdy jej dzieci kłamią.
(1.1) Aleksander kłamał mówiąc, że ukończył studia.
Wiktionary
IPA: ˈkwãmat͡ɕ, AS: ku̯ãmać
Wiktionary
rzecz. kłamliwość ż., kłamstwo n., kłamstewko n., kłam m., kłamca m., kłamczuch m., kłamczucha ż., kłamczuszek m., kłamczuszka ż., kłamanie n., skłamanie n., okłamywanie n., okłamanie n., odkłamywanie n., odkłamanie n., zakłamanie n.
czas. skłamać dk., okłamywać ndk., okłamać dk., odkłamywać ndk., odkłamać dk.
przym. kłamliwy, zakłamany, kłamny
przysł. kłamliwie
Wiktionary
(1.1) blagować, dawać fałszywe świadectwo, łgać, mówić nieprawdę, okłamywać, sypać piaskiem w oczy; pot. bajerować, bajtlować, bujać, kitować, kręcić, mydlić oczy, odwracać kota ogonem, picować, robić z gęby cholewę, szklić oczy, ściemniać, wstawiać bajer, wstawiać banialuki, prawić duby smalone; eufem. koloryzować, mijać się z prawdą, oszczędnie gospodarować prawdą
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kłamać.
Wiktionary
IPA: kwãˈmãɲɛ, AS: ku̯ãmãńe
Wiktionary
czas. kłamać ndk.
rzecz. kłamca mos., kłamczuszek mos., skłamanie n., kłamliwość ż.
przym. kłamliwy, kłamliwie
przysł. kłamliwie
Wiktionary
człowiek świadomie mówiący nieprawdę; łgarz, blagier, oszust
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna lub chłopiec, który kłamie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po tym, jak po raz drugi przyłapano go na łgarstwie, przylgnęła do niego opinia kłamcy.
Wiktionary
IPA: ˈkwãmt͡sa, AS: ku̯ãmca
Wiktionary
rzecz. kłam m., kłamstwo n., kłamstewko n., kłamanie n., okłamywanie n., kłamliwość ż., odkłamywanie n., odkłamanie n., zakłamywanie n., zakłamanie n.
:: zdrobn. kłamczuch m., kłamczuszek m.
:: fż. kłamczucha ż., kłamczuszka ż.
czas. kłamać ndk., okłamywać ndk., odkłamywać ndk., odkłamać dk., zakłamywać ndk., zakłamać dk.
przym. kłamliwy, arcykłamiliwy, zakłamany, kłamliwie
przysł. kłamliwie
Wiktionary
(1.1) blagier, kłamczuch, kłamczuszek, łgarz; pot. picer, picuś; eufem. kolorysta, koloryzator; przest. bałamut, paliwoda
Wiktionary
osoba zmyślająca, kłamiąca, zwłaszcza w drobnych sprawach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba, która kłamie, zwłaszcza w mało istotnych sprawach
Wiktionary
Gdzie jest Kłamczuch?, lub też jako Kłamczuch – polski teleturniej prowadzony przez Krzysztofa Ibisza i emitowany na antenie TV4 od 4 września 2008 do 19 czerwca 2009, oparty na amerykańskim formacie Dirty Rotten Cheater.
Wikipedia
(1.1) Po tym, jak po raz drugi przyłapano Józefa na łgarstwie, przylgnęła do niego opinia kłamczucha.
Wiktionary
IPA: ˈkwãmt͡ʃux, AS: ku̯ãmčuχ
Wiktionary
rzecz. kłamczuszek m., kłamstwo n., kłamca m.
:: fż. kłamczucha ż.
czas. kłamać ndk.
przym. zakłamany, kłamliwie
Wiktionary
(1.1) zob. kłamca.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osoba, która kłamie, zwłaszcza w mało istotnych sprawach
Wiktionary
Kłamczucha – drugi tom z cyklu Jeżycjada autorstwa Małgorzaty Musierowicz. Książka wydana w 1979. Powieść została zilustrowana przez autorkę.
Wikipedia
(1.1) Po tym, jak po raz drugi przyłapano Józefinę na łgarstwie, przylgnęła do niej opinia kłamczuchy.
Wiktionary
IPA: kwãmˈt͡ʃuxa, AS: ku̯ãmčuχa
Wiktionary
rzecz. kłamca m., kłamstwo n.
:: fm. kłamczuch m.
czas. kłamać
Wiktionary
zdrobnienie od: kłamczuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od kłamczuch
Wiktionary
rzecz. kłamczuch m., kłamstwo n., kłamstewko n., kłamliwość ż., kłamanie n., skłamanie n., zakłamanie
:: fż. kłamczuszka ż.
czas. kłamać ndk., skłamać dk.
przym. kłamliwy, zakłamany, kłamliwie
przysł. kłamliwie
Wiktionary
zdrobnienie od: kłamczucha
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) w sposób kłamliwy
Wiktionary
rzecz. kłamstwo n., kłamca m., kłamczuch m., kłamczuszek mos., kłamliwość ż., kłamanie n.
czas. kłamać ndk.
przym. kłamliwy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: kłamliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha osoby skłonnej do kłamania
(1.2) cecha tego, co nie jest zgodne z prawdą
Wiktionary
rzecz. kłamca m., kłamczuszek mos., kłamanie n.
czas. kłamać
przym. kłamliwy, kłamliwie
przysł. kłamliwie
Wiktionary
(1.1) nieszczerość, nieuczciwość, obłuda, wykrętność, dwulicowość
(1.2) nieautentyczność, fałszywość
Wiktionary
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: kłamliwy; bardziej kłamliwy
SJP.pl
1. skłonny do kłamstw, posługujący się kłamstwami;
2. niezgodny z rzeczywistością lub zawierający kłamstwa; oszukańczy, fałszywy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który kłamie
(1.2) taki, który jest pełen kłamstwa
Wiktionary
IPA: kwãmˈlʲivɨ, AS: ku̯ãmlʹivy
Wiktionary
rzecz. kłamstwo n., kłamca m., kłamczuszek mos., kłamliwość ż., kłamanie n.
czas. kłamać ndk.
przym. zakłamany, kłamny, kłamliwie
przysł. kłamliwie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. fałszywy
Wiktionary
IPA: ˈkwãmnɨ, AS: ku̯ãmny
Wiktionary
rzecz. kłam, kłamstewko, kłamstwo
czas. kłamać
przym. kłamliwy
Wiktionary
drobne, mało znaczące kłamstwo; zdrobnienie od: kłamstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) drobne kłamstwo
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Cóż komu szkodzić mogło parę dodatkowych kłamstewek?
Wiktionary
rzecz. kłamstwo n., kłamca mos., kłamczuszek mos.
czas. kłamać
przym. kłamny
Wiktionary
(1.1) bajeczka
Wiktionary
łgarstwo; nieprawda; blaga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nieprawda powiedziana świadomie mająca na celu wprowadzenie kogoś w błąd;
Wiktionary
Kłamstwo – wypowiedź zawierająca informacje niezgodne z przekonaniem o stanie faktycznym. Kłamca przekazuje informacje niezgodne z jego przekonaniem o rzeczywistości z intencją, by zostały one wzięte za prawdziwe. Kłamstwem mogą być także wypowiedzi zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy, o ile autor przekazu nie ma świadomości tego faktu. Jak wynika z badań ludzie wypowiadają kłamstwa od 1 do 3 dziennie.
Wikipedia
(1.1) Kłamstwa i oszczerstwa to bardzo skuteczna broń.
(1.1) Przeciwieństwem prawdy może być fałsz albo kłamstwo. Fałsz może być obraźliwy, a kłamstwo może być bardzo obraźliwe.
Wiktionary
IPA: ˈkwãmstfɔ, AS: ku̯ãmstfo
Wiktionary
rzecz. kłam mrz., kłamca mos., kłamczuch mos., kłamczucha ż.
:: zdrobn. kłamstewko n.
czas. kłamać ndk., okłamywać ndk.
przym. kłamliwy, zakłamany, kłamny, kłamliwie
przysł. kłamliwie
Wiktionary
(1.1) bałamuctwo, blaga, blagierstwo, kłamstewko, łgarstwo; pot. bajer, bajeranctwo, blagierka, bujda, bujda na kółkach, bujda na resorach, kit, lipa, oszukaństwo, pic, pic i fotomontaż, pic na wodę, pic na wodę, fotomontaż, ściema; przest. kłam
Wiktionary
w gwarze łowieckiej: zęby wilka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kłaniać.
Wiktionary
czas. kłaniać się, kłaniać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. łow. kieł wilka
Wiktionary
(1.1) Czego nie dokonały kłańce poprzedników, w mig zdziałały kły potężnego basiora…
Wiktionary
(1.1) kęs, kieł
Wiktionary
Wikipedia
wyraz mający imitować odgłos powstający podczas nagłego zamykania szczęk przez zwierzęta
SJP.pl
1. otwierać i zamykać szczęki z dużą szybkością, uderzając jedną o drugą, powodując powstawanie charakterystycznego odgłosu; szczękać;
2. stukać czymś miarowo, powodując powstawanie głuchego odgłosu; klepać
SJP.pl
1. potocznie: osoba, która dużo mówi; gaduła, ględa;
2. kolędnik przebrany za rogate zwierzę z kłapiącą szczęką; turoń;
3. potocznie: usta;
4. drewniana kołatka; klekotka, kłapak
SJP.pl
Kłapacz (niem. Klapperberg, 575, 573 m n.p.m.) – wzniesienie o dwóch wierzchołkach, w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, w Górach Bardzkich.
Wikipedia
potocznie: kobieta gadatliwa, lubiąca dużo mówić o byle czym; gaduła, papla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. usta
Wiktionary
drewniana kołatka; klekotka, kłapacz
SJP.pl
zwykle o uszach: zwisający, obwisły; kłapciaty, kłapczasty
SJP.pl
zwykle o uszach: zwisający, obwisły; kłapciasty, kłapczasty
SJP.pl
zwykle o uszach: zwisający, obwisły; kłapciasty, kłapciaty
SJP.pl
1. dawniej: odpowiednio wykrojone zakończenie rękawa żupana;
2. strzęp, kłak
SJP.pl
potocznie o zwierzęciu mającym obwisłe, odstające uszy, zwykle o ośle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) żart. zwierzę mające obwisłe lub odstające uszy
Wiktionary
IPA: kwaˈpɔwux, AS: ku̯apou̯uχ
Wiktionary
przym. kłapouchy
Wiktionary
mający obwisłe, odstające uszy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający obwisłe uszy
forma rzeczownika.
(2.1) M., B., W. lm. od: kłapouch
Wiktionary
Kłapouchy (ang. Eeyore) – osioł, postać fikcyjna ze świata książek dla dzieci o Kubusiu Puchatku.
Wikipedia
IPA: ˌkwapɔˈwuxɨ, AS: ku̯apou̯uχy
Wiktionary
rzecz. kłapouch m., kłapouszek m.
Wiktionary
zdrobniale o kłapouchu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. umieszczać coś gdzieś
2. budować, układać (np. kłaść podłogę, kłaść fundamenty)
3. przechylać, przewracać
4. potocznie: zaprzepaszczać coś przez nieudolność
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. położyć)
(1.1) umieszczać coś w jakimś miejscu
(1.2) budować
(1.3) zmieniać pozycję przedmiotu na poziomą
(1.4) pokrywać warstwą
(1.5) sprawiać że ktoś się położy, lub pójdzie spać
(1.6) układać
(1.7) pot. udaremniać, powodować niepowodzenie
(1.8) pot. przen. przekonywać kogoś do seksu ze sobą
czasownik zwrotny niedokonany kłaść się (dk. położyć się)
(2.1) zmieniać pozycję na leżącą
(2.2) iść spać
(2.3) przewracać się lub przechylać się
Wiktionary
(1.1) Kładłem to gdzieś tutaj, przecież pamiętam…
(1.2) Murarz kładzie ścianę.
(1.3) Syneczku, nie kładź butelki na boku, bo całe mleko wypłynie…
(1.4) Na krem kładę podkład i puder.
(1.5) Kładziemy dziecko spać codziennie o dziewiątej.
(1.6) Lubię kłaść pasjansa.
(1.6) Czy fachowiec od kafelków kładzie też panele?
(1.7) I w ten sposób dyrektor kładł plan za planem, nie patrząc na konsekwencje.
(1.8) Niezły jest, kładzie te laski jedną za drugą!
(2.1) Nie kładź się na lewym boku, to szkodzi na serce.
(2.2) Kładziemy się, jutro trzeba wcześnie wstać.
(2.3) Jacht kładł się na falach.
Wiktionary
IPA: kwaɕt͡ɕ, AS: ku̯aść
Wiktionary
czas. układać, odłożyć, rozkładać, położyć, pokładać ndk., podkładać ndk., nakładać ndk., wykładać ndk., zakładać ndk., przekładać ndk., przedkładać ndk., odkładać ndk., dokładać ndk., składać ndk.
rzecz. kładzenie n., pokładełko n., pokładne n., rozkładanka ż.
przym. pokładny, układny
Wiktionary
(1.1) stawiać, umieszczać, wkładać
(1.5) reg. śl. lygać.
(1.6) układać
(1.7) doprowadzać do upadku, ulewać, utrącać
(1.8) kochać się, mieć z kimś seks, podrywać
(2.2) iść spać
(2.3) przewracać się, przechylać się
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. zdrobnienie od: kłąb (w znaczeniu czegoś splątanego)
2. kłębek nerwów - o osobie znerwicowanej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kłąb
(1.2) przędza (np. nić) zwinięty w kulkę
(1.3) kręcące się drobiny zawieszone w powietrzu
Wiktionary
Kłębek – owocostan powstający z kilku (zwykle od 2 do 6) drobnych owoców, które podczas dojrzewania tkwią w drewniejącym okwiecie, charakterystyczny dla roślin z rodzaju burak (Beta). To samo określenie stosowane jest w niektórych źródłach także w odniesieniu do kwiatostanu o skróconej osi i krótkoszypułkowych lub siedzących kwiatach typowych dla buraków. W literaturze botanicznej kwiatostany takie określane są nazwą kłębik.
Wikipedia
(1.2) Czy mógłbyś zwinąć tę włóczkę w kłębek?
(1.3) Ponad naszymi głowami unosiły się kłębki kurzu poruszone przez wpadające oknem świeże powietrze.
(1.3) Kłębki dymu z niedopalonego papierosa wirowały nad popielnicą.
Wiktionary
IPA: ˈkwɛ̃mbɛk, AS: ku̯ẽmbek
Wiktionary
rzecz. kłębowisko n., kłębczak m.
:: zdrobn. kłębuszek m.
:: zgrub. kłąb m.
czas. kłębić
przym. kłębiasty, skłębiony, kłębuszkowy
Wiktionary
(1.1) kłębuszek
(1.3) kłębuszek, chmurka, obłoczek
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny bobowatych
SJP.pl
Kłębian (Pachyrhizus) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych. Obejmuje 5 gatunków występujących w tropikach na kontynentach amerykańskich. Kłębian kątowaty został szerzej rozpowszechniony, jako zdziczały występuje np. w Azji wschodniej.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) kształtem przypominający kłąb
(1.2) meteorol. o kształcie kopulastym u góry, a prawie płaski u dołu
Wiktionary
rzecz. kłąb mrz., kłębek mrz., kłębienie n., kłębowisko n.
czas. kłębić
przym. pokłębiony, skłębiony
Wiktionary
(1.1) pokłębiony, skłębiony
Wiktionary
1. rzadko: formować w kłęby, tworzyć kłęby; burzyć, kotłować;
2. zbijać się w kłąb, w kłęby, tworzyć kłębowisko
SJP.pl
zgrubienie od: kłąb
SJP.pl
1. coś kłębiącego się, zwijającego się w kłęby, tworzącego kłąb;
2. splątana masa osób, zwierząt lub rzeczy; tłum, stado, kłąb;
3. w przenośni: o natrętnych myślach, gwałtownych a nieuporządkowanych uczuciach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) grupa splątanych ze sobą rzeczy
Wiktionary
rzecz. kłąb mrz., kłębek mrz.
przym. kłębiasty
Wiktionary
Kłębowo (niem. Wernegitten) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie lidzbarskim, w gminie Lidzbark Warmiński.
Do 1954 roku wieś należała i była siedzibą gminy Kębłowo, następnie gromady Kłębowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.
Wikipedia
przymiotnik od: kłąb
SJP.pl
zdrobnienie od: kłębek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kłębek
Wiktionary
rzecz. kłąb m., kłębek m.
czas. kłębić ndk.
Wiktionary
1. kuliste nagromadzenie np. nici, pszczół;
2. zad oraz miejsce między karkiem i grzbietem u dużych ssaków;
3. zgrubiona część łodygi roślin
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Kłecka
SJP.pl
mieszkanka Kłecka
SJP.pl
przymiotnik od: Kłecko
SJP.pl
przymiotnik od: Kłecko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Kłecko (niem. Kletzko) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kłecko.
Kłecko uzyskało lokację miejską w 1265 roku. Miasto królewskie należące do starostwa kłeckiego, pod koniec XVI wieku leżało w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego. W latach 1954–1972 miasto było siedzibą władz gromady Kłecko, ale nie należało do niej. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. poznańskiego.
Wikipedia
IPA: ˈkwɛt͡skɔ, AS: ku̯ecko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny bobowatych
SJP.pl
Kłęk (Gymnocladus Lam.) – rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych. Obejmuje 6 gatunków drzew. Jeden gatunek – kłęk kanadyjski G. dioicus występuje we wschodniej części Ameryki Północnej. Pozostałe rosną w południowo-wschodniej Azji: dwa w południowych Chinach, jeden w północno-wschodnich Indiach i dwa na Półwyspie Indochińskim. Rośliny te rosną w lasach strefy umiarkowanej i w lasach górskich strefy tropikalnej, zarówno na stokach jak i nad rzekami.
Wikipedia
mieszkaniec Kłobucka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kłobucka
Wiktionary
(1.1) Chodził do kłobuckiego liceum, ale nie jest kłobucczaninem.
Wiktionary
rzecz. Kłobuck m.
:: fż. kłobucczanka ż.
przym. kłobucki
Wiktionary
mieszkanka Kłobucka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kłobucka
Wiktionary
(1.1) Ewa chodziła do kłobuckiego liceum, ale nie jest kłobucczanką.
Wiktionary
rzecz. Kłobuck m.
:: fm. kłobucczanin m.
przym. kłobucki
Wiktionary
miasto w województwie śląskim, w powiecie kłobuckim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Kłobuck – miasto w Polsce położone w województwie śląskim, w powiecie kłobuckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kłobuck. Kłobuck leży na terenie historycznej Małopolski, w pobliżu jej granic z Wielkopolską i Górnym Śląskiem.
Kłobuck jest ośrodkiem administracyjnym, kulturalnym i gospodarczym o znaczeniu regionalnym w subregionie północnym województwa śląskiego. Położony jest w bliskim sąsiedztwie Częstochowy i jest miastem wspomagającym rozwój aglomeracji częstochowskiej.
Wikipedia
(1.1) W środę pojadę na targ do Kłobucka.
Wiktionary
IPA: ˈkwɔbut͡sk, AS: ku̯obuck
Wiktionary
rzecz. kłobucczanin m., kłobucczanka ż.
przym. kłobucki
Wiktionary
przymiotnik od: Kłobuck
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy Kłobuckowi, związany lub pochodzący z Kłobucka
Wiktionary
(1.1) Chleb kłobucki jest w tym mieście popularnym wypiekiem.
Wiktionary
IPA: kwɔˈbut͡sʲci, AS: ku̯obucʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kłobuck m., kłobucczanin m., kłobucczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. techn. przesłonka w lampie naftowej
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. kłobuk mrz., kłobukorz mos.
Wiktionary
jednoroczna lub dwuletnia roślina zielna z rodziny baldaszkowatych
SJP.pl
Wikipedia
Kłobuczyn (pol. hist. Kłobucko) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie polkowickim, w gminie Gaworzyce.
Wikipedia
1. greckokatolickie nakrycie głowy duchownych;
2. czarny kapelusz góralski;
3. warmińsko-mazurski zły duch;
4. dawniej: wysoka czapka; kołpak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odzież. daw. gw-pl|Śląsk Cieszyński. kapelusz
(1.2) daw. wzniesienie, wzgórze
(1.3) odzież. etn. gw-pl|Śląsk Cieszyński. czarny kapelusz góralski wykonany z pilśni;
(1.4) odzież. rel. nakrycie głowy duchownych prawosławnych i greckokatolickich, wysokie z welonem
(1.5) odzież. przest. ozdobna, futrzana czapka, kołpak;
(1.6) daw. hand. gw-pl|Śląsk Cieszyński. okrągła bryłka cukru
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(2.1) mitsłow. demon opiekujący się domostwem;
Wiktionary
Wikipedia
(2.1) Kłobuk usłyszał jękliwy głos żurawi i w jego ptasie serce zakradła się tęsknota, aby wznieść się w błękitne niebo.
Wiktionary
IPA: ˈkwɔbuk, AS: ku̯obuk
Wiktionary
rzecz. kłobukorz mos., kłobuczek mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. rzem. wytwórca kłobuków
Wiktionary
rzecz. kłobuk mrz., kłobuczek mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
szarozielona bylina z rodziny turzycowatych albo wymłócona słoma
SJP.pl
Kłoć (Cladium P.Browne) – rodzaj roślin należący do rodziny ciborowatych. Współcześnie wyróżnia się w obrębie rodzaju zwykle trzy gatunki. Jeden z nich występuje w Europie (także w Polsce) – kłoć wiechowata (Cladium mariscus). Ten i pozostali przedstawiciele występują poza tym na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kłócić.
Wiktionary
IPA: kwuˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: ku̯ucẽńe
Wiktionary
czas. kłócić
rzecz. skłócenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) daw. ornit. nazwa systematyczna|Anas formosa|ref=tak., cyranka syberyjska
Wiktionary
Bajkałówka, cyraneczka bajkalska, cyranka bajkalska, kłochtun (Sibirionetta formosa) – gatunek średniej wielkości wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae).
Wikipedia
(1.1) cyranka syberyjska, cyraneczka bajkalska
Wiktionary
1. doprowadzać do kłótni, niezgody;
2. wstrząsać powodując zmieszanie; gwałtownie mieszać;
3. kłócić się -
a) toczyć spór, spierać się;
b) pozostawać w sprzeczności, nie pasować do czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) doprowadzać do kłótni, niezgody
(1.2) przest. wprowadzać zamieszanie, zaburzać
czasownik zwrotny niedokonany kłócić się
(2.1) toczyć spór, spierać się
(2.2) pozostawać w sprzeczności, nie pasować do czegoś
Wiktionary
(1.1) Ona kłóciła tych dwóch panów.
(1.2) Nie będę – rzekł Hrabia – szczęścia Pani kłócił.
(2.1) Wczoraj kłóciliśmy się o pierwszeństwo pod prysznicem tak długo, aż zabrakło ciepłej wody.
(2.2) Różowy kolor koszulki kłóci się z twoim ciemnym zarostem.
Wiktionary
IPA: ˈkwut͡ɕit͡ɕ, AS: ku̯ućić
Wiktionary
rzecz. kłótnik mos., kłótnia ż., kłótliwość ż., kłócenie n., skłócenie n.
przym. kłótliwy
czas. pokłócić, skłócić, wykłócić, zakłócić
Wiktionary
(2.1) sprzeczać się, drzeć koty, awanturować się, iść na udry; gw-pl|Śląsk Cieszyński|wadzić., gw-pl|Śląsk Cieszyński|jargać sie.
(2.2) gryźć się
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Kłoczew – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie ryckim, w gminie Kłoczew. Przez miejscowość przepływa Okrzejka, dopływ Wisły.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kłoczew. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Kłoczew
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przeszkoda; zwalony pień drzewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pień zrąbanego drzewa ociosany z gałęzi
(1.2) stpol. duża beczka do przechowywania produktów płynnych lub suchych
(1.3) stpol. dyby do zakuwania nóg więźniów
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kłody spławia się rzeką.
(1.4) Żywy motor konia oparty jest na poziomej kłodzie, złożonej z kręgów (…)
Wiktionary
IPA: ˈkwɔda, AS: ku̯oda
Wiktionary
rzecz. Kłodzko n., kłódka ż., kłodnik mos.
przym. kłodowy, kłodzki
Wiktionary
(1.1) klocek, wałek
(1.2) fasa
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku wsi w Polsce;
Wiktionary
Kłodawa – miasto w Polsce w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kłodawa. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa konińskiego.
Kłodawa leży w historycznej ziemi łęczyckiej, na Wysoczyźnie Kłodawskiej, nad Rgilewką (dopływ Warty). W mieście znajduje się największa w Polsce czynna kopalnia soli (sól kamienna, sól potasowa i sól magnezowa), a zarazem jest tam najgłębsza podziemna trasa turystyczna w kraju (600 metrów).
Wikipedia
(1.1) W Kłodawie znajduje się największa w Polsce kopalnia soli.
(1.2) Wójt Kłodawy nie chce odwołać skarbniczki gminy oskarżonej o kradzież pieniędzy. Czeka na wyrok, choć skarbniczka przyznała się do winy.
Wiktionary
IPA: kwɔˈdava, AS: ku̯odava
Wiktionary
rzecz. kłodawianin m., kłodawianka ż.
przym. kłodawski
Wiktionary
mieszkaniec Kłodawy
SJP.pl
mieszkanka Kłodawy
SJP.pl
przymiotnik od: Kłodawa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Kłodawy, związany z Kłodawą
Wiktionary
rzecz. Kłodawa ż., kłodawianin m., kłodawianka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: kłódka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kłódka
Wiktionary
IPA: kwuˈdɛt͡ʃka, AS: ku̯udečka
Wiktionary
rzecz. kłódka ż.
Wiktionary
dawniej:
1. zdrobnienie od: kłoda; kłódka;
2. kłódka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przenośne urządzenie do zamykania w formie pałąka i sztabki z zamkiem;
(1.2) ent. pot. larwa chruścika w domku
(1.3) rzad. zdrobn. od: kłoda
Wiktionary
(1.1) Jedyna toaleta w parku była zamknięta na zardzewiałą kłódkę.
Wiktionary
IPA: ˈkwutka, AS: ku̯utka
Wiktionary
rzecz. kłódkarz mos., kłódkarstwo n., kłoda ż., kłodka ż., kłodzina ż.
:: zdrobn. kłódeczka ż.
przym. kłodowy
Wiktionary
(1.2) kłodka
Wiktionary
ślusarz wyrabiający kłódki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeka w Polsce
SJP.pl
Kłodnica (niem. Klodnitz) – rzeka w południowej Polsce, prawostronny dopływ rzeki Odry.
Wikipedia
przymiotnik od: Kłodnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. więzień
Wiktionary
IPA: ˈkwɔdʲɲik, AS: ku̯odʹńik
Wiktionary
rzecz. kłoda ż.
przym. kłodowy
Wiktionary
Wikipedia
miejsce, gdzie gromadzi się kłody
SJP.pl
przymiotnik od: kłoda
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kłodą, dotyczący kłody
Wiktionary
(1.1) Skansen oświetlił kapliczki kłodowe od strony promenady.
Wiktionary
rzecz. kłoda ż., Kłodzko n., kłódka ż., kłodnik mos.
przym. kłodzki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kłodzczanka
Wiktionary
rzecz. kłodzczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Kłodzka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kłodzka
(1.2) osoba pochodząca z Kłodzka, urodzona w Kłodzku
Wiktionary
IPA: kwɔt͡sˈt͡ʃãɲĩn, AS: ku̯ocčãńĩn
Wiktionary
rzecz. Kłodzko n., Kłodzczyzna ż., Kłodzkie n.
:: fż. kłodzczanka ż.
przym. kłodzki
Wiktionary
mieszkanka Kłodzka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kłodzka
(1.2) kobieta pochodząca z Kłodzka, urodzona w Kłodzku
Wiktionary
IPA: kwɔt͡sˈt͡ʃãnka, AS: ku̯ocčãnka
Wiktionary
rzecz. Kłodzko n., Kłodzczyzna ż.
:: fm. kłodzczanin m.
:: zdrobn. kłodzczaneczka ż.
przym. kłodzki
Wiktionary
inaczej pień palmy np. daktylowej, poprawna nazwa botaniczna tej części rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pień palmy;
Wiktionary
Kłodzina – rodzaj pnia występujący u palm.
Wikipedia
IPA: kwɔˈd͡ʑĩna, AS: ku̯oʒ́ĩna
Wiktionary
rzecz. kłódka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Kłodziński:
Wikipedia
1. zgrubienie od: kłoda;
2. część kowadła; szabota
SJP.pl
Kłodzisko – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Wronki, przy drodze wojewódzkiej nr 182.
Wieś szlachecka Kłodzieisko położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Kłodzko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kłodzkiem, dotyczący Kłodzka
Wiktionary
(1.1) Odwiedzili również Kotlinę Kłodzką, gdzie obejrzeli przepiękną Jaskinię Mroźną.
Wiktionary
IPA: ˈkwɔt͡sʲci, AS: ku̯ocʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kłodzko n., kłodzczanin m., kłodzczanka ż., kłoda ż.
przym. kłodowy
Wiktionary
przymiotnik od: Kłodzko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto powiatowe w Polsce w województwie dolnośląskim;
Wiktionary
Kłodzko (tuż po wojnie Kładzko, łac. Glacium, Glacensis urbs, Glocium, niem. Glatz, dial. Glooz, cz. Kladsko) – miasto w województwie dolnośląskim, siedziba powiatu kłodzkiego i gminy wiejskiej Kłodzko.
Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. miasto miało 25 113 mieszkańców (173. miejsce w kraju). Gęstość zaludnienia wynosiła 1011 osób/km² (21. miejsce w województwie).
Wikipedia
IPA: ˈkwɔt͡skɔ, AS: ku̯ocko
Wiktionary
rzecz. kłoda ż., kłodzczanin m., kłodzczanka ż., Kłodzczyzna ż.
przym. kłodzki, podkłodzki, kłodowy
Wiktionary
(1.1) daw. Kładzko
Wiktionary
drzewo lub krzew z rodziny kłokoczkowatych
SJP.pl
Kłokoczka (Staphylea L.) – rodzaj roślin należący do rodziny kłokoczkowatych. Obejmuje w zależności od ujęcia od 13 do 24 gatunków. Są to krzewy i małe drzewa występujące w strefie umiarkowanej Eurazji i Ameryki Północnej, sięgające strefy tropikalnej na Półwyspie Indochińskim i w północno-zachodniej części Ameryki Południowej. W Polsce rośnie dziko jeden gatunek – kłokoczka południowa S. pinnata. Kokoczki rosną w różnych formacjach leśnych, często na obszarach górskich. Kwiaty zapylane są przez pszczoły.
Wikipedia
rodzina krzewów
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kłokoczkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
sieć rybacka rozpięta na drewnianych ramach w kształcie ostrosłupa; kłomnia, kłomla, kłonia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ryb. sieć rybacka rozpięta na drewnianej, trójkątnej ramie
Wiktionary
(1.1) kłomla, kłomnia
Wiktionary
sieć rybacka rozpięta na drewnianych ramach w kształcie ostrosłupa; kłomia, kłomnia, kłonia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sieć rybacka rozpięta na drewnianej, trójkątnej ramie
Wiktionary
(1.1) kłomia, kłomnia
Wiktionary
sieć rybacka rozpięta na drewnianych ramach w kształcie ostrosłupa; kłomia, kłomla, kłonia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sieć rybacka rozpięta na drewnianej, trójkątnej ramie
Wiktionary
(1.1) kłomia, kłomla
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Kłomnice – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Kłomnice.
Leży na północny wschód od Częstochowy, przy drodze krajowej nr 91 Częstochowa – Piotrków Trybunalski.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kłomnice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Kłomnice.
Wikipedia
przymiotnik od: Kłomnice
SJP.pl
sieć rybacka rozpięta na drewnianych ramach w kształcie ostrosłupa; kłomia, kłomla, kłomnia
SJP.pl
Kłonia – tradycyjne narzędzie rybackie służące do nabierania.
Wikipedia
pochylać, nachylać, kierować w dół, w bok
SJP.pl
drąg stalowy stanowiący część przyczepy lub platformy kolejowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) element wozu konnego, jeden z czterech drążków przytrzymujących drabiny lub skrzynię wozu, a umocowanych na jego osiach;
Wiktionary
Kłonica – część wozu konnego.
W wozie były cztery kłonice. Utrzymywały one we właściwym położeniu drabiny, półkoszki lub gnojówki. Miały one formę drążków o przekroju kwadratowym lub prostokątnym. Wykonane były z drewna dębowego, brzozowego lub grabowego.
Wikipedia
przym. kłonicowy
Wiktionary
przymiotnik od: kłonica
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
dawniej: kawał, bryła oderwana w kopalni, odłamek
SJP.pl
zdrobnienie od: kłopot; problemik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kłopot
Wiktionary
(1.1) To nie kłopot, lecz tylko mały kłopocik.
Wiktionary
rzecz. kłopot m.
Wiktionary
zgrubienie od: kłopot
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kłopoczyn – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie rawskim, w gminie Sadkowice.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie bielskim ziemi rawskiej województwa rawskiego. W latach 1954–1958 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kłopoczyn, po jej zniesieniu w gromadzie Lubania. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
trudna, skomplikowana lub przykra sytuacja, budząca niepokój, wymagająca jakiegoś działania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przykra sytuacja, wymagająca reakcji
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mamy kłopot – dostawca nie dostarczył części na czas.
Wiktionary
IPA: ˈkwɔpɔt, AS: ku̯opot
Wiktionary
rzecz. kłopotliwość ż., zakłopotanie n.
:: zdrobn. kłopocik mrz.
czas. kłopotać ndk., zakłopotać dk.
przym. kłopotliwy
przysł. kłopotliwie
Wiktionary
(1.1) problem, ambaras, powikłanie, trudność, komplikacja, przeciwność, tarapaty, szkopuł; gw-pl|Śląsk Cieszyński|starość, sużyni., gw-pl|Zaolzie|opresyj.
Wiktionary
1. martwić, zajmować, niepokoić kogoś czymś
2. kłopotać się - martwić, niepokoić się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zakłopotać)
(1.1) sprawiać kłopot
czasownik zwrotny niedokonany kłopotać się (dk. zakłopotać się)
(2.1) być w trosce i / lub zmartwieniu o coś
Wiktionary
rzecz. kłopot mrz., kłopotanie n.
przym. kłopotliwy
Wiktionary
(1.1) martwić, niepokoić, trapić
(2.1) dbać, martwić się, niepokoić się, stresować się, troszczyć się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kłopotać.
Wiktionary
rzecz. niekłopotanie n.
czas. kłopotać ndk.
Wiktionary
rodzaj chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: kłopotliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kłopotliwe
Wiktionary
rzecz. kłopot mrz., zakłopotanie n.
przym. kłopotliwy
przysł. kłopotliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: kłopotliwy
SJP.pl
sprawiający kłopot; wprawiający w zakłopotanie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sprawiający kłopot lub wprowadzający w zakłopotanie
Wiktionary
IPA: ˌkwɔpɔˈtlʲivɨ, AS: ku̯opotlʹivy
Wiktionary
rzecz. kłopotliwość ż., kłopot m., kłopotek m., zakłopotanie n.
przysł. kłopotliwie
czas. kłopotać
Wiktionary
(1.1) krępujący, uciążliwy
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: trudne, przykre sytuacje, niemiłe przygody; tarapaty
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Inne:
Wikipedia
1. rodzaj kwiatostanu spotykany głównie u roślin z rodziny traw;
2. rodzaj uczesania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roln. rodzaj kwiatostanu i owocostanu groniastego, występujący głównie u traw i zbóż;
(1.2) fryz. rodzaj warkocza przypominający kłos (1.1)
Wiktionary
Kłos (łac. spica, ang. spike, ear [of grain]) – rodzaj kwiatostanu groniastego, w którym na osadce siedzą kwiaty bezszypułkowe. Odmianą kłosa jest kwiatostan zwany kotką (np. u wierzb) i kolba (np. kwiatostany żeńskie kukurydzy).
Wikipedia
(1.1) Rolnik zerwał kilka kłosów pszenicy.
(1.2) Kłos wygląda bardzo efektownie, a przy tym wcale nie jest tak trudno go zapleść, jak by się wydawało.
Wiktionary
IPA: kwɔs, AS: ku̯os
Wiktionary
rzecz. pokłosie n., kłoszenie n.
:: zdrobn. kłosek m.
czas. kłosić się
przym. kłosowy
Wiktionary
(1.2) kłosek
Wiktionary
1. mały kłos; kłosik
2. krzaczkowaty glon morski z typu brunatnic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kłos
(1.2) bot. kwiatostan charakterystyczny dla traw
(1.3) fryz. rodzaj warkocza przypominający kłos
Wiktionary
Kłosek (łac. spicula, ang. spikelet) – kwiatostan charakterystyczny dla traw, okryty od zewnątrz dwiema plewami, obejmujący jeden lub więcej (najczęściej 2–6) kwiatów, z których każdy znajduje się w okrywie łuskowatych plewek. Kłoski nie występują pojedynczo, lecz wchodzą w skład innych kwiatostanów złożonych – kłosów, gron i wiech.
Wikipedia
IPA: ˈkwɔsɛk, AS: ku̯osek
Wiktionary
rzecz. kłos m., pokłosie n.
przym. kłosowy
Wiktionary
kłosić się - (o roślinach kłosowych) wytwarzać kłosy, rozwijać się w kłosy
SJP.pl
kłosy, rzadziej pojedynczy kłos
SJP.pl
nałanek kłosiec - gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobniale: kłos; kłosek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
mający bujne, pełne kłosy; pełen kłosów; kłośny
SJP.pl
rząd glonów z gromady brunatnic; Ectorpales
SJP.pl
przedstawiciel rzędu glonów z gromady brunatnic
SJP.pl
kłośnica tymotnica - gatunek muchówki z rodziny kłośnicowatych
SJP.pl
o cechach kłośnicowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
Kłośnicowate, cuchnowate (Scathophagidae) – rodzina owadów z rzędu muchówek i podrzędu krótkoczułkich. Obejmuje około 350 opisanych gatunków, prawie wyłącznie holarktycznych. Obie płcie są dychoptyczne. Charakteryzuje je również redukcja łuski tułowiowej. Dorosłe są zwykle drapieżne, rzadziej żywią się nektarem, kałem lub padliną. Larwy to głównie fitofagi, zwykle minujące, rzadko drapieżniki lub saprofagi.
Wikipedia
o cechach kłośnicowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
mający bujne, pełne kłosy; pełen kłosów; kłosisty
SJP.pl
1. nakładać opatrunek kłosowy;
2. wytwarzać kłosy; kłosić się;
3. dawniej: młócić z grubsza, obijając tylko dojrzalsze kłosy
SJP.pl
mający kształt kłosa
SJP.pl
Kłosowice (niem. Klossowitz) – wieś sołecka w zachodniej Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Sieraków, nad południowym brzegiem Warty, przy drodze wojewódzkiej nr 182, położona 2 km od gminnego Sierakowa i 9 km od powiatowego Międzychodu.Niewielki ośrodek usługowy i przemysłu spożywczego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
miododajna roślina z rodziny jasnotowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Agastache|ref=tak., rodzaj roślin należących do rodziny jasnotowatych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kłosowiec anyżowy, inaczej zwany fenkułowym lub lofantem, to północnoamerykańska bylina o intensywnym aromacie anyżu.
Wiktionary
IPA: kwɔˈsɔvʲjɛt͡s, AS: ku̯osovʹi ̯ec
Wiktionary
Kłosówka (Holcus) – rodzaj bylin należących do rodziny wiechlinowatych. Należy do niego 12 gatunków występujących w Eurazji i północnej Afryce. Do flory Polski należą dwa gatunki – kłosówka miękka H. mollis i kłosówka wełnista H. lanatus.
Wikipedia
Kłosownica (Brachypodium) – rodzaj bylin należących do rodziny wiechlinowatych. Należy tu 16 gatunków występujących w obszarach położonych w klimacie umiarkowanym półkuli północnej oraz w strefie międzyzwrotnikowej w górach. Do flory polskiej należą dwa gatunki rodzime: kłosownica pierzasta (B. pinnatum) i kłosownica leśna (B. sylvaticum), przejściowo zawlekana jest kłosownica dwukłoskowa (B. distachyon).
Wikipedia
część młocarni służąca do usuwania ości z kłosów
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Kłosowski:
Wikipedia
przymiotnik od: kłos
SJP.pl
potocznie: człowiek skłonny do kłótni; kłótnik, awanturnik, sekutnik, piekielnik
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: kłótliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co kłótliwe; cecha tych, którzy są kłótliwi
Wiktionary
rzecz. kłótnictwo n., kłótnik m., kłótnica ż., kłótniarz m., kłótniarka ż., kłótnicki m., kłótnia ż., skłócenie n.
czas. kłócić
przym. kłótliwy
przysł. kłótliwie
Wiktionary
(1.1) przest. swarliwość
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: kłótliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) skłonny do kłótni
Wiktionary
(1.1) On jest osobą niezwykle kłótliwą, bardzo trudno się z nim dogadać.
Wiktionary
IPA: kwuˈtlʲivɨ, AS: ku̯utlʹivy
Wiktionary
rzecz. kłótliwość ż., kłótnia ż., kłótnik m., kłótnica ż., skłócenie n., pokłócenie n.
czas. skłócać, kłócić ndk., pokłócić dk., skłócić dk.
przysł. kłótliwie
Wiktionary
(1.1) swarliwy
Wiktionary
konflikt, scysja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brak zgody, ostra wymiana zdań, awantura
Wiktionary
(1.1) Budowa domu spowodowała kłótnię małżonków.
(1.1) Moi drodzy, po co kłótnie, po co wasze swary głupie, wnet i tak zginiemy w zupie!
Wiktionary
IPA: ˈkwutʲɲa, AS: ku̯utʹńa
Wiktionary
rzecz. kłótliwość ż., kłótnik m., skłócenie n.
przym. kłótliwy
przysł. kłótliwie
czas. kłócić się, kłócić, pokłócić, skłócać
Wiktionary
(1.1) awantura, sprzeczka, spór, stpol. swarzenie
Wiktionary
potocznie: kłótliwa, złośliwa, niesympatyczna kobieta; złośnica, piekielnica, szantrapa, awanturnica, sekutnica
SJP.pl
Kłótnica – część wsi Nakla w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Parchowo, nad północnym brzegiem jeziora Glinowskiego. Wchodzi w skład sołectwa Nakla.
W latach 1975–1998 Kłótnica administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
potocznie: człowiek skłonny do kłótni; kłótliwiec, awanturnik, sekutnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba, która często kłóci się z innymi
Wiktionary
(1.1) Ileż trzeba złości, aby Sejm, gdzie elita kraju miała stanowić prawo i rozważnie dyskutować o Polsce, zmienić w sabat kłótników?
Wiktionary
rzecz. kłótnia ż., kłótniarz m.
:: fż. kłótnica ż.
czas. kłócić ndk.
przym. kłótliwy
Wiktionary
(1.1) daw. kłótniarz
Wiktionary
1. gatunek błonkówki z rzędu gąsienicznikowatych;
2. kłowacz kaktusowy - gatunek małego ptaka z rodziny tanagrowatych
SJP.pl
kłowacznik władczy - gatunek błonkówki z rzędu gąsienicznikowatych
SJP.pl
ryba z rzędu okoniokształtnych
SJP.pl
1. przebijać czymś ostro zakończonym, ranić przez ukłucie
2. ostro boleć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) przebijać coś czymś ostro zakończonym, spiczastym
(1.2) (o owadach) żądlić
(1.3) wywoływać uczucie ostrego bólu
Wiktionary
(1.3) Od dwóch dni kłuje mnie w boku.
Wiktionary
IPA: kwut͡ɕ, AS: ku̯uć
Wiktionary
rzecz. kłucie n., ukłucie n., przekłucie n., kół mrz.
czas. ukłuć dk., nakłuć dk., nakłuwać ndk., przekłuć dk., przekłuwać ndk., wykłuć dk., wykłuwać ndk., zakłuć dk., zakłuwać ndk.
Wiktionary
(1.1) dźgać
(1.2) żądlić, ciąć, gryźć
(1.3) strzykać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kłuć.
Wiktionary
(1.1) Czuję kłucie w lewym boku.
Wiktionary
IPA: ˈkwut͡ɕɛ, AS: ku̯uće
Wiktionary
zob. kłuć.
Wiktionary
nazwisko polskie
SJP.pl
→ Kłucko
SJP.pl
Kłucko – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Radoszyce.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kłucko, po jej zniesieniu w gromadzie Smyków. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
nazwa dwóch wsi w województwie mazowieckim
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Nowe Kłudno, Stare Kłudno
Wikipedia
1. w sposób wywołujący uczucie ostrego, przenikliwego bólu;
2. o świetle: w sposób działający intensywnie na zmysł wzroku
SJP.pl
ssąco-kłujący aparat gębowy u owadów
SJP.pl
Kłujka – narząd gębowy występujący u niektórych owadów, głównie pluskwiaków i komarów. Przypomina wyglądem kolec, a główną funkcję pełni w pozyskiwaniu przez owady pożywienia.
Wikipedia
regionalne: szopa, stodoła
SJP.pl
1. bieg zwierzęcia czworonożnego, najczęściej konia, pośredni pod względem szybkości między stępem a galopem (cwałem);
2. potocznie: bardzo szybki bieg człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jeźdz. dwutaktowy chód konia;
(1.2) zool. dwutaktowy chód zwierząt czworonożnych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Klacz ma problemy z kopytem, o żadnym kłusie nie może być nawet mowy.
Wiktionary
IPA: kwus, AS: ku̯us
Wiktionary
rzecz. kłusak m., kłusowanie n.
:: zdrobn. kłusik m.
czes. kłusować ndk., pokłusować dk.
przym. kłusowy
przysł. kłusem, kłusa
czas. kłusować
Wiktionary
przysłówek
(1.1) jeźdz. o biegu: szybko, ale nie galopem
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: kłus
Wiktionary
(1.1) Pojechali kłusa ku pobliskim zabudowaniom klasztornym.
Wiktionary
rzecz. kłus m., kłusak m., kłusowanie n.
czas. kłusować ndk.
przysł. kłusem
Wiktionary
(1.1) kłusem, daw. rysią
Wiktionary
koń przyuczony do bardzo szybkiego kłusa, używany głównie do wyścigów w zaprzęgu; rysak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) jeźdz. koń przyuczony do bardzo szybkiego kłusa
Wiktionary
Kłusak – typ konia obejmujący kilka ras:
Wikipedia
IPA: ˈkwusak, AS: ku̯usak
Wiktionary
rzecz. kłus mrz., kłusowanie n.
czas. kłusować ndk.
przysł. kłusa, kłusem
Wiktionary
(1.1) rysak
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
bardzo szybko; tak, jak porusza się kłusujący koń
SJP.pl
przysłówek
(1.1) jeźdz. o biegu: szybko, ale nie galopem
forma rzeczownika.
(2.1) N. lp. od: kłus
Wiktionary
(1.1) Pojechali kłusem ku wodospadom.
Wiktionary
rzecz. kłus m., kłusak m., kłusowanie n.
czas. kłusować ndk.
przysł. kłusa
Wiktionary
(1.1) kłusa, daw. rysią
Wiktionary
zdrobnienie od: kłus
SJP.pl
potocznie: kłusownik
SJP.pl
1. biec kłusem
2. trudnić się kłusownictwem
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) łow. nielegalnie polować na zwierzynę lub łowić ryby
(1.2) jeźdz. biec kłusem
(1.3) jeźdz. jechać kłusem
(1.4) pot. przen. bardzo szybko biec
Wiktionary
rzecz. kłus m., kłusowanie n., kłusownictwo n., kłusownik m., kłusowniczka ż.
:: zdrobn. kłusik m.
czas. pokłusować dk.
przym. kłusowniczy, kłusowy
przysł. kłusem, kłusa
Wiktionary
(1.4) pędzić, gnać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kłusować.
(1.2) o koniu poruszanie się w tempie kłusa
(1.3) uprawianie kłusownictwa
Wiktionary
(1.2)
rzecz. kłus m., kłusik m., kłusak m.
czas. kłusować ndk.
przym. kłusowy, kłusacki
(1.3)
rzecz. kłusownictwo n., kłusownik m.
czas. kłusować ndk.
przym. kłusowniczy
Wiktionary
polowanie na zwierzynę w niedozwolony sposób, w niedozwolonym miejscu lub czasie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) łow. nielegalne łowienie zwierząt
Wiktionary
Kłusownictwo – zabijanie, chwytanie lub ściganie zwierzyny oraz łowienie ryb z naruszeniem obowiązującego prawa, bez wymaganych uprawnień, w niedozwolony prawem sposób, a także w niedozwolonym czasie lub miejscu.
Nielegalne działania przeciwko roślinności określa się mianem szkodnictwa leśnego.
Wikipedia
rzecz. kłusowniczka ż., kłusol mos., kłusowanie n., kłusowniczość ż., kłusownik mos.
czas. kłusować ndk.
przym. kłusowniczy
przysł. kłusowniczo
Wiktionary
(1.1) kłusowanie
Wiktionary
kobieta polująca na zwierzynę w sposób niedozwolony lub w niedozwolonym miejscu i czasie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zajmująca się kłusownictwem, nielegalnie polująca na zwierzęta
Wiktionary
IPA: ˌkwusɔvʲˈɲit͡ʃka, AS: ku̯usovʹńička
Wiktionary
rzecz. kłusownictwo n., kłusownik m., kłusowanie n.
przym. kłusowniczy
czas. kłusować
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) łow. związany z kłusownictwem albo kłusownikiem, dotyczący kłusownictwa albo kłusownika
Wiktionary
rzecz. kłusownictwo n., kłusownik mos., kłusowniczka ż., kłusowanie n.
czas. kłusować ndk.
Wiktionary
osoba polująca na zwierzynę w sposób niedozwolony lub w niedozwolonym miejscu i czasie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) łow. człowiek zajmujący się kłusownictwem, nielegalnie polujący na zwierzęta
Wiktionary
Kłusownictwo – zabijanie, chwytanie lub ściganie zwierzyny oraz łowienie ryb z naruszeniem obowiązującego prawa, bez wymaganych uprawnień, w niedozwolony prawem sposób, a także w niedozwolonym czasie lub miejscu.
Nielegalne działania przeciwko roślinności określa się mianem szkodnictwa leśnego.
Wikipedia
IPA: kwuˈsɔvʲɲik, AS: ku̯usovʹńik
Wiktionary
rzecz. kłusownictwo n., kłusowanie n.
:: fż. kłusowniczka ż.
czas. kłusować ndk.
przym. kłusowniczy
Wiktionary
przymiotnik od: kłus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. zob. Kłuszyno. (historycznie używana nazwa miejscowości, nieopodal której odbyła się 4 lipca 1610 roku bitwa)
Wiktionary
Kłuszyno (ros. Клушино) – wieś (ros. деревня, trb. dieriewnia) w Rosji, w obwodzie smoleńskim, w rejonie gagarińskim, 250 km na wschód od Smoleńska, 150 km na zachód od Moskwy, 10–15 km na północ od miasta Gagarin.
Koło wsi Prieczistoje, kilka kilometrów na zachód od Kłuszyna, w dniu 4 lipca 1610 roku wojsko Rzeczypospolitej (6,8 tys. jazdy, w tym husaria, 200 piechoty, 2 działa) dowodzone przez hetmana Stanisława Żółkiewskiego pokonało armię rosyjską kniazia Dymitra Szujskiego i posiłkowy korpus szwedzki (łącznie 35 tys.). Armia rosyjska i korpus szwedzki dążyły na odsiecz oblężonemu Smoleńskowi. Sukces ten otworzył Żółkiewskiemu drogę na Moskwę, którą Polacy zdobyli. Hetman Żółkiewski ocenił bitwę kłuszyńską jako największe osiągnięcie w swojej karierze.
Wikipedia
przym. kłuszyński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Rosji, w obwodzie smoleńskim, miejsce bitwy w 1610 roku;
Wiktionary
Kłuszyno (ros. Клушино) – wieś (ros. деревня, trb. dieriewnia) w Rosji, w obwodzie smoleńskim, w rejonie gagarińskim, 250 km na wschód od Smoleńska, 150 km na zachód od Moskwy, 10–15 km na północ od miasta Gagarin.
Koło wsi Prieczistoje, kilka kilometrów na zachód od Kłuszyna, w dniu 4 lipca 1610 roku wojsko Rzeczypospolitej (6,8 tys. jazdy, w tym husaria, 200 piechoty, 2 działa) dowodzone przez hetmana Stanisława Żółkiewskiego pokonało armię rosyjską kniazia Dymitra Szujskiego i posiłkowy korpus szwedzki (łącznie 35 tys.). Armia rosyjska i korpus szwedzki dążyły na odsiecz oblężonemu Smoleńskowi. Sukces ten otworzył Żółkiewskiemu drogę na Moskwę, którą Polacy zdobyli. Hetman Żółkiewski ocenił bitwę kłuszyńską jako największe osiągnięcie w swojej karierze.
Wikipedia
przym. kłuszyński
Wiktionary
(1.1) Kłuszyn
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kłuszynem, dotyczący Kłuszyna
Wiktionary
rzecz. Kłuszyno n., Kłuszyn mrz.
Wiktionary
rodzaj ryb z rodziny nototeniowatych; antar
SJP.pl
Dissostichus – rodzaj ryb z rodziny nototeniowatych (Nototheniidae).
Wikipedia
grudkowaty wykwit skórny, powstający w okolicy narządów rodnych i odbytu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. brodawkowaty wykwit skórny powstający w okolicy narządów rodnych i odbytu;
Wiktionary
związany z kłykciem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kłykciem, dotyczący kłykacia
Wiktionary
rzecz. kłykieć m.
Wiktionary
1. w anatomii: staw łączący części palca; knykieć
2. w anatomii: wyrostek kostny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. wyrostek kostny przy nasadzie kości długich, będący elementem stawu i miejscem przyczepu ścięgien
(1.2) anat. spojenie stawowe palca ręki
(1.3) anat. człon palca ręki (zginający się)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈkwɨcɛ̇t͡ɕ, AS: ku̯yḱėć
Wiktionary
przym. kłykciowy
Wiktionary
(1.1-3) knykieć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Kłyżów – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie stalowowolskim, w gminie Pysznica.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kłyżów, po jej zniesieniu w gromadzie Zarzecze. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
1 stycznia 2011 Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji utworzyło z dwóch przysiółków tej wsi dwie nowe wsie: Krzaki i Słomianą.
Wikipedia
1. litera oznaczająca głoskę "l";
2. symbol litra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. majuskuła piętnastej litery polskiego alfabetu;
(1.2) numizm. symbol stanu lustrzanego
Wiktionary
L (el, minuskuła: l) – dwunasta litera alfabetu łacińskiego, piętnasta litera alfabetu polskiego. Oznacza zwykle w danym języku spółgłoskę płynną boczną, np. [l].
Nazwę tej litery w języku polskim wymawia się el.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|L.}}
źródła.
== L (język afar.) ==
wymowa.
IPA|l.
znaczenia.
litera
(1.1) La, majuskuła szesnastej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɛl, AS: el
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|L.}}
źródła.
== L (język afar.) ==
wymowa.
IPA|l.
znaczenia.
litera
(1.1) La, majuskuła szesnastej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: l
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|L.}}
źródła.
== L (język afar.) ==
wymowa.
IPA|l.
znaczenia.
litera
(1.1) La, majuskuła szesnastej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: l
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w środkowych Włoszech, położone na północny wschód od Rzymu, u podnóża Apeninu Abruzyjskiego;
(1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w środkowej części kraju, w regionie Abruzja;
Wiktionary
L’Aquila – miasto w środkowych Włoszech, u podnóża Apeninu Abruzyjskiego, nad rzeką Aterno, na północny wschód od Rzymu. W 2004 roku gminę zamieszkiwało 70,9 tys. osób. Ośrodek administracyjny regionu Abruzja i prowincji L’Aquila.
Wikipedia
(1.1) Do 6 kwietnia L'Aquila tętniła studenckim życiem i gwarem turystów. Dziś wygląda jak po nalocie. O 3.32 nad ranem potężny wstrząs pogrzebał niemal 250 osób, 65 tys. skazał na bezdomność.
Wiktionary
[czytaj: LAkłila] miasto w środkowych Włoszech
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma kształt litery L
Wiktionary
skrót od: liczba (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = liczba
(1.2) = lata, lat
Wiktionary
L. – skrót stosowany w botanice, umieszczany przy naukowej nazwie taksonu, którego autorem jest Karol Linneusz. Skrót ten oznacza, że Linneusz jako pierwszy opublikował w publikacji naukowej diagnozę taksonomiczną danego taksonu.
Na przykład zapis:
Wikipedia
(1.1) W tym zdaniu podmiot jest w 3 os. l. poj. (= trzeciej osobie liczby pojedynczej)
(1.2) "Posterunek graniczny" (serb./boś./słow./mac./chorw., 15 l.)
Wiktionary
IPA: ˈlʲid͡ʒba, AS: lʹiǯba
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* rosyjski: (1.1) ч.
źródła.
== l. (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = lap → strona, str., s.
(1.2) = lásd → zobacz, zob.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.2) ld.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* rosyjski: (1.1) ч.
źródła.
== l. (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = lap → strona, str., s.
(1.2) = lásd → zobacz, zob.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.2) ld.
Wiktionary
skrót od: liczba atomowa
SJP.pl
skrót
(1.1) = chem. fiz. liczba atomowa
Wiktionary
skrót od: loco citato - w miejscu wskazanym, np. książki, dokumentu
SJP.pl
skrót
(1.1) = łac. loco citato → w miejscu cytowanym
Wiktionary
skrót od: liczba dziennika; ldz.
SJP.pl
skrót od: liczba mnoga (czytany jako całe, odmienne wyrażenie); lm, lm., l.mn.
SJP.pl
skrót od: liczba mnoga (czytany jako całe, odmienne wyrażenie); lm, lm., l.m.
SJP.pl
Liczba mnoga – wartość kategorii liczby w gramatyce, sygnalizująca wielość przedmiotów (desygnatów).
Liczba mnoga może sygnalizować mnogość przedmiotów, a także w przypadku przedmiotów zbiorowych – grupę tych przedmiotów (np. piasek w liczbie pojedynczej oznacza wiele ziaren piasku, ale istnieje też forma w liczbie mnogiej – piaski – mogąca się odnosić do większych zbiorów – np. piaski pustyni; podobnie armia to grupa ludzi, gramatycznie liczba pojedyncza, istnieje jednak rzeczownik armie w liczbie mnogiej).
Wikipedia
skrót od: liczba pojedyncza (czytany jako całe, odmienne wyrażenie); l.poj.
SJP.pl
skrót od: liczba pojedyncza (czytany jako całe, odmienne wyrażenie); l.p.
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: zwolnienie lekarskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. zwolnienie lekarskie
(1.2) pot. okres objęty zwolnieniem lekarskim
(1.3) hist. formularz zwolnienia lekarskiego, obecnie już nieużywany
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɛl‿ˈt͡ʃtɛrɨ, AS: el‿čtery
Wiktionary
(1.1) chorobowe
(1.2) chorobowe
Wiktionary
1. sylabowa nazwa dźwięku a;
2. wyraz zastępujący tekst przy śpiewaniu melodii
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = biol. chem. kwas linolowy
Wiktionary
Belgia:
Wikipedia
tybetański dęty instrument muzyczny; lapa
SJP.pl
1/100 rupii malediwskiej
SJP.pl
odpoczynek, relaks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pot. pies rasy labrador retriever
Wiktionary
Wikipedia
IPA: lap, AS: lap
Wiktionary
(1.1) labrador, pot. labek
Wiktionary
odpoczynek, relaks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. czas wolny od pracy, nauki, zajęć
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. gw-pl|Poznań. beztroski odpoczynek, próżnowanie, leniuchowanie
Wiktionary
(1.1) Koniec czerwca: chłopaki czekają już tylko na rozdanie świadectw – a potem całe dwa miesiące laby!
(1.2) Ni mo sprawiedliwości na tym świecie. Jedyn musi siedzieć w robocie, a drugi mo labę.
Wiktionary
IPA: ˈlaba, AS: laba
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) infant. taniec, pląs z dziecięcej piosenki
Wiktionary
(1.1) Tańczymy labado, labado, labado. • Tańczymy labado, małego walczyka.
Wiktionary
pogardliwie: kobieta wyzywająca, rozwiązła seksualnie; lambadziara
SJP.pl
Laban (hebr. לָבָן „Biały”) – postać biblijna ze Starego Testamentu. Syn Betuela i brat Rebeki, ojciec Lei oraz Racheli, wuj i teść Jakuba.
Mieszkał w Paddan-Aram (Rdz 28,5), Biblia określa go mianem Aramejczyka (Rdz 25,20). Po raz pierwszy pojawia się w scenie zaślubin Rebeki z Izaakiem (Rdz 24,29–60). Przywitał przybysza i ugościł go, a następnie zgodził się na zaaranżowanie małżeństwa swojej siostry.
Wikipedia
system zapisu ruchów ludzkiego ciała; kinetografia
SJP.pl
Kinetografia – opracowany przez Rudolfa Labana i Albrechta Knusta system notacji ruchu, wykorzystywany nie tylko do utrwalenia choreografii baletowej, ale tańca w każdej konwencji ruchowej. Symbole stosowane w notacji Labana (stylizowane strzałki) określają kierunek ruchu, jego poziom, czas trwania, a miejsce umieszczenia w pionowych kolumnach pokazuje, która część ciała jest w ruchu. Zapis oddaje ruch trójwymiarowo.
Wikipedia
sztandar państwa rzymskiego ze znakiem krzyża i monogramem Chrystusa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. wojskowa, główna chorągiew rzymska, bogato zdobiona, wprowadzona przez cesarza Konstantyna Wielkiego
Wiktionary
Labarum – główny sztandar wojsk rzymskich (w formie vexillum) w okresie późnego cesarstwa.
Czworokątna purpurowa chorągiew imperium ze złotymi frędzlami zawieszona na poprzecznej belce, na której pierwotnie osadzony był orzeł (symbol Jowisza), a później chrystogram Chi Rho. Wprowadzona za panowania Konstantyna Wielkiego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) chorągiew
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|łac|labarum.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) labarum
* łaciński: (1.1) labarum n.
* starogrecki: (1.1) λάβαρον n.
* włoski: (1.1) labaro m.
źródła.
== labarum (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ˈlæbəɹəm.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) labarum
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) chorągiew
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|łac|labarum.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) labarum
* łaciński: (1.1) labarum n.
* starogrecki: (1.1) λάβαρον n.
* włoski: (1.1) labaro m.
źródła.
== labarum (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ˈlæbəɹəm.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) labarum
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mitgr. król Teb, który zabił jednego ze smoków Hery
Wiktionary
Labdakos (gr. Λάβδακος Lábdakos, łac. Labdacus) – w mitologii greckiej król Teb, założyciel dynastii Labdakidów.
Uchodził za syna Polidora, ojca Lajosa, dziada Edypa i wnuka Kadmosa
Według mitu był „ułomny na ciele i duszy”. Objął na krótko tron w Tebach po śmierci Kadmosa, wkrótce jednak faktyczną władzę zaczęli sprawować jego młodzi bracia; na tronie zasiadł Likos, który oddał drugiemu z braci Nikteuszowi połowę państwa.
Wikipedia
żywica roślinna wykorzystywana w kosmetyce i dawnym aptekarstwie; ladanum
SJP.pl
Ladanum lub labdanum – żywica otrzymywana z niektórych gatunków roślin należących do rodzaju czystek (Cistus). Wykorzystuje się do tego celu gatunki Cistus ladanifer, Cistus laurifolius, Cistus creticus i Cistus × incanus.
Wikipedia
[czytaj: laBE] francuski ksiądz katolicki przebywający w Polsce po rewolucji francuskiej, chroniący się przed prześladowaniami jakobinów; labuś (ironicznie, pogardliwie)
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: wytwórnia muzyczna
SJP.pl
kolekcjoner nalepek turystycznych
SJP.pl
kolekcjonerka nalepek turystycznych
SJP.pl
dotyczący labelistyki
SJP.pl
kolekcjonowanie nalepek turystycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hobby przejawiające się kolekcjonowaniem nalepek i przywieszek turystycznych
Wiktionary
Stygmatyzacja, naznaczanie – proces nadawania określeń dotyczących zachowania jednostkom, grupom społecznym lub kategoriom społecznym, w wyniku czego przyjmują one nadane im cechy i zaczynają działać zgodnie z przypisanymi im etykietami.
Wikipedia
(zwykle w liczbie mnogiej)
1. ozdobne obramowanie; girlanda;
2. ozdoba hełmu umieszczona nad tarczą herbową;
3. kolorowa tkanina ozdabiająca hełm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. zwykle w lm. ozdobne obramowanie; girlanda
(1.2) daw. lp. od labry
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do dzisiaj, gdy za stodołę pośpiesza chłopek z kłopotem, to zamiast liści łopianu używa labrów z klejnotem.
Wiktionary
IPA: ˈlabɛr, AS: laber
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Laubwerk.
uwagi.
słowo używane zwykle w liczbie mnogiej
tłumaczenia.
źródła.
== laber (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
czasownik
(1.1) spadać, upadać, opadać, obwisać
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
patroszony i solony śledź lub dorsz
SJP.pl
dawna hazardowa gra w karty
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. zaokrąglenie warg występujące przy artykulacji niektórych głosek;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na obszarze tym występuje typowa dla Małopolski labializacja nagłosowych i śródgłosowych samogłosek.
Wiktionary
IPA: ˌlabʲjalʲiˈzat͡sʲja, AS: labʹi ̯alʹizacʹi ̯a
Wiktionary
przym. labialny
rzecz. labialność ż.
Wiktionary
wymawiać samogłoskę tylną z wargami zaokrąglonymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest labialne
Wiktionary
rzecz. labializacja ż.
przym. labialny
przysł. labialnie
Wiktionary
wargowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. wargowy, artykułowany zaokrąglonymi wargami
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) wargowy
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. labializacja ż., labialność ż.
przysł. labialnie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|wargowy.
źródła.
== labialny (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) jęz. labialny, wargowy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. labializacja ż., labialność ż.
przysł. labialnie
Wiktionary
(1.1) wargowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Polessk (historyczna nazwa miasta w Prusach Wschodnich, obecnie egzonim wariantowy);
Wiktionary
Polessk, Labiawa (ros. Полесск; niem. Labiau) – miasto rejonowe w Rosji w obwodzie królewieckim nad Zalewem Kurońskim i rzeką Dejmą oraz kanałem łączącym Niemen z Dejmą i Pregołą. Jest siedzibą rejonu polesskiego. W 2021 roku liczyło 6921 mieszkańców.
Znajduje tu się stacja kolejowa Polessk, położona na linii Królewiec – Sowieck.
Wikipedia
przym. labiawski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Labiawą, dotyczący Labiawy
Wiktionary
rzecz. Labiawa ż.
Wiktionary
potocznie: narzekać, utyskiwać, biadać; labiedzić
SJP.pl
potocznie: narzekać, utyskiwać, biadać; labidzić
SJP.pl
potocznie: narzekać, utyskiwać, biadać; labidzić
SJP.pl
potocznie: narzekać, utyskiwać, biadać; labidzić
SJP.pl
czasownik
(1.1) płaczliwie narzekać
Wiktionary
rzecz. labiedzenie n.
Wiktionary
(1.1) biadać, biadolić, kwękać, labidzić, narzekać, skarżyć się, stękać, uskarżać się, utyskiwać, użalać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. labirynt
Wiktionary
(1.1) lambirynt, lobirynt
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. zabawa, impreza
Wiktionary
(1.1) przest. prywatka; pot. impreza
Wiktionary
1. zmienność, chwiejność;
2. labilność emocjonalna - chwiejność emocjonalna, częste i szybkie zmiany emocji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co labilne
Wiktionary
Labilność emocjonalna w psychologii oznacza chwiejność emocjonalną, łatwe przechodzenie do stanów skrajnych emocjonalnie, szybkie i częste zmiany emocji. Osoba przejawiająca labilność emocjonalną reaguje nieadekwatnie na bodźce. Bardzo często u tego typu osoby występują stany lękowe, drażliwość, a także nagłe wybuchy gniewu lub płaczu.
Wikipedia
przym. labilny
przysł. labilnie
Wiktionary
(1.1) zmienność, niestałość, chwiejność, wahliwość, niestabilność
Wiktionary
chwiejny, niestabilny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zmienny, niestały, niestabilny, chwiejny
Wiktionary
(1.1) Ten związek jest zbyt chwiejny, ty jesteś labilna emocjonalnie, a ja niestały uczuciowo. Odchodzę więc.
Wiktionary
IPA: laˈbʲilnɨ, AS: labʹilny
Wiktionary
rzecz. labilność ż.
przysł. labilnie
Wiktionary
(1.1) zmienny, niestały, niestabilny, chwiejny
Wiktionary
w językoznawstwie: spółgłoski wymawiane bez czynnego udziału języka przy zbliżeniu dolnej wargi do górnych zębów; spółgłoski labiodentalne, spółgłoski wargowo-zębowe
SJP.pl
w językoznawstwie: spółgłoski labiodentalne - spółgłoski wymawiane bez czynnego udziału języka przy zbliżeniu dolnej wargi do górnych zębów; labiodentales, spółgłoski wargowo-zębowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o ruchu warg podczas mowy i śpiewu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) nauka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. labiolog m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* łaciński: (1.1) labiologia
źródła.
== labiologia (język łaciński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) labiologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. labiolog m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) nauka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. labiolog m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* łaciński: (1.1) labiologia
źródła.
== labiologia (język łaciński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) labiologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
chirurgiczna korekcja warg sromowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zabieg korekty wyglądu lub wielkości warg sromowych;
Wiktionary
Labioplastyka (ang. labioplasty) – zabieg z zakresu chirurgii estetycznej, którego celem jest zmiana wielkości lub kształtu warg sromowych. Zabieg obejmować może zarówno wargi sromowe większe jak i mniejsze. Zabieg wykonywany jest przede wszystkim u kobiet, które posiadają wady wrodzone (np. przerośnięte wargi sromowe) lub po prostu odczuwają dyskomfort fizyczny związany z wyglądem swoich narządów płciowych, uważając że wygląd ich miejsca intymnego nie mieści się w granicach normy.
Wikipedia
(1.1) W Wielkiej Brytanii w 2008 roku liczba zabiegów labioplastyki (zmniejszenia warg sromowych) wzrosła o 70 punktów procentowych.
Wiktionary
w językoznawstwie: głoski labiowelarne - głoski wymawiane przy zaokrągleniu i wysunięciu warg oraz jednoczesnym uniesieniu tylnej części języka ku podniebieniu miękkiemu
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) daw. żegl. zob. lawirować.
Wiktionary
(1.1) Szyper wątpi i już w niem nadzieja ustaje, / A strach roście, już się w moc wszytek wiatrom daje / I między gniewliwemi tam i sam wodami / Labiruje i bieży nizkiemi żaglami.
Wiktionary
rzecz. labirowanie n.
Wiktionary
(1.1) zob. lawirować.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|labirować.
Wiktionary
czas. labirować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od labirynt
Wiktionary
(1.1) To nie labirynt, lecz tylko mały labiryncik.
Wiktionary
rzecz. labirynt m.
Wiktionary
1. starożytna budowla o skomplikowanym układzie licznych sal i korytarzy;
2. w przenośni: zawiły splot wydarzeń, sytuacja bez wyjścia; zamęt;
3. motyw ogrodowy, o układzie krętych ścieżek okolonych żywopłotem;
4. nazwa błędnika w uchu wewnętrznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. układ krzyżujących się korytarzy i pomieszczeń, w którym trudno znaleźć wyjście;
(1.2) anat. narząd błędnikowy umożliwiający niektórym rybom oddychanie powietrzem;
(1.3) archit. szt. figura geometryczna w kształcie spirali lub meandra układana w posadzce nawy głównej w kościołach średniowiecznych
(1.4) ogrod. element ogrodu w kształcie spirali lub meandra zrobiony z żywopłotu, trejaży lub szpalerów
Wiktionary
Labirynt (gr. λαβύρινθος labýrinthos) – budowla odznaczająca się bardzo zawiłym układem dużej liczby pomieszczeń i łączących je krętych ciągów korytarzy, co utrudniało niepowołanym osobom dostęp do usytuowanego zwykle centralnie, strzeżonego pomieszczenia (np. grobowca, skarbca).
Wikipedia
(1.1) Idąc, niespodziewanie znalazła się w labiryncie wąskich uliczek.
(1.3) Labirynt w kościele miał znaczenie symboliczne, wierni przechodzili go na kolanach odmawiając modlitwy.
Wiktionary
IPA: laˈbʲirɨ̃nt, AS: labʹirỹnt
Wiktionary
rzecz. labiryntówka ż., labityntowate nmos.
:: zdrobn. labiryncik m.
przym. labiryntowy, labiryntowaty
Wiktionary
(1.3) droga jerozolimska
(1.4) błędnik
Wiktionary
rzadko: przypominający labirynt; labiryntowy, chaotyczny, zagmatwany
SJP.pl
rodzaj korala morskiego z rzędu madreporowców; wądolnica, meandryna
SJP.pl
duży wymarły płaz tarczogłowy; stegocefal
SJP.pl
duży wymarły płaz tarczogłowy; stegocefal
SJP.pl
Labiryntodonty, płazy tarczogłowe, meandrowce (Labyrinthodontia) – podgromada wymarłych płazów, żyjących od późnego dewonu do końca wczesnej kredy. Pierwsze labiryntodonty znane są z franu. Płazy te były szczególnie liczne w karbonie i triasie. Na początku jury grupa ta mocno podupadła na skutek konkurencji ze strony krokodylomorfów i od tej pory istniała tylko w dość izolowanej Australii. Dobrze zbudowane, masywne, o długości ciała do 5,0 m i masie do 0,5 tony. Prowadziły ziemnowodny tryb życia, niektóre rodzaje były zwierzętami słodkowodnymi. Nie istniały gatunki w pełni morskie, choć niektóre mogły żyć w deltach. Wszystkie labiryntodonty były drapieżnikami. Były to pierwsze, jeszcze bardzo prymitywne płazy, wywodzące się od ryb trzonopłetwych; posiadały wiele cech rybich. Wywodzą się od nich współczesne płazy i gady (patrz: sejmuria).
Wikipedia
rodzina słodkowodnych ryb okoniokształtnych; błędnikowate, łaźcowate
SJP.pl
Błędnikowate, łaźcowate, labiryntowate (Anabantidae) – rodzina słodkowodnych ryb okoniokształtnych zaliczana do błędnikowców. Ze względu na atrakcyjne ubarwienie i ciekawą biologię często spotykane w akwarystyce.
Wikipedia
o cechach labiryntowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
podrząd okoniokształtnych ryb słodkowodnych, mających narząd skrzelowy służący do oddychania powietrzem atmosferycznym; błędnikowce; łaźcowate
SJP.pl
przedstawiciel podrzędu ryb słodkowodnych z rzędu okoniokształtnych; błędnikowiec
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający formę labiryntu; związany z labiryntem
Wiktionary
rzecz. labirynt mrz.
Wiktionary
1. rodzaj roślin z rodziny bobowatych; wspięga;
2. gatunek rośliny z rodziny bobowatych; fasolnik egipski, lobia, wspięga pospolita, chropawiec pospolity
SJP.pl
Wspięga (Lablab) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych. W zależności od ujęcia takson jest traktowany jako monotypowy lub obejmujący dwa gatunki. Gatunek wspięga pospolita pochodzi z Afryki, ale rozprzestrzeniony został na całym świecie. Drugi gatunek – L. prostrata – rośnie w zachodniej Australii.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. rodzaj tunezyjskiego ragoût lub gęstej zupy, której głównym składnikiem jest ciecierzyca
Wiktionary
Harira – zupa charakterystyczna dla kuchni berberyjskiej obszaru Maroka. Obecnie popularna w całej kuchni Maghrebu. W Tunezji nazywana lablabi.
Zupa, dzięki składowi i doborowi przypraw, ma charakter rozgrzewający. Jej tradycyjnym zadaniem jest przywracanie muzułmanom sił po poście w okresie ramadanu. Podstawą tworzenia dania jest mięso baranie (może to być też wołowina lub drób) z dodatkiem mieszanki ciecierzycy, bobu, grochu i soczewicy (ewentualnie z pojedynczymi gatunkami tych roślin strączkowych). Dodaje się też pewną ilość warzyw, ziół i przypraw (cebula, seler, pietruszka, kolendra, szafran, imbir, pieprz), oliwę i kuskus, makaron lub ryż. Całość gotuje się w wielkich garnkach dla dużych rodzin i podaje (skropione sokiem cytrynowym lub limonkowym) z jajami gotowanymi na twardo, plackami lub suszonymi figami.
Wikipedia
wykrzyknik wyrażający rozpacz lub zdziwienie
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) gwara. pot. okrzyk zdziwienia, zaskoczenia, żalu, przestrachu, rozpaczy itp.
Wiktionary
Laboga – polskie przedsiębiorstwo rodzinne wytwarzające wzmacniacze gitarowe, kable instrumentalne oraz kolumny głośnikowe.
Przedsiębiorstwo powstało z inicjatywy Adama Labogi, który początkowo wykonywał wzmacniacze elektroakustyczne na zamówienia jednostkowe. W 1973 roku na zamówienie Achima Rzychonia, gitarzysty grupy Niebiesko-Czarni, wykonał wzmacniacz lampowy 100 W pod nazwą Diamondsound.
Wikipedia
(1.1) Laboga, narodzie, ile tu tego wszystkiego!
Wiktionary
(1.1) olaboga, rety, rany; przest. przebóg
Wiktionary
odnoszący się do laboranta, właściwy laborantom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub pracą laboranta, dotyczący laboranta
Wiktionary
rzecz. laborant mos., laborantka ż., laboratorium n.
Wiktionary
1. pomocniczy pracownik laboratorium; laborator;
2. pomocniczy pracownik apteki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik laboratorium
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. laboratorium n.
:: fż. laborantka ż.
przym. laboratoryjny, laborancki
przysł. laboratoryjnie
frazeologia.
etymologia.
etym|łac.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tester, laboratorian, laboratory assistant, laboratory technician
* białoruski: (1.1) лабарант m.
* bułgarski: (1.1) лаборант m. (laborant)
* chiński standardowy: (1.1) 实验员 (shíyànyuán)
* chorwacki: (1.1) laborant m.
* czeski: (1.1) laborant m.
* duński: (1.1) laborant w.
* estoński: (1.1) laborant
* fiński: (1.1) laborantti
* francuski: (1.1) laborantin m.
* górnołużycki: (1.1) laborant m.
* hiszpański: (1.1) técnico de laboratorio m.
* indonezyjski: (1.1) laboran, teknisi laboratorium
* japoński: (1.1) 検査技師
* kaszubski: (1.1) labòrant m.
* kataloński: (1.1) tècnic de laboratori m.
* kazachski: (1.1) зертханашы
* koreański: (1.1) 연구소 기술자
* litewski: (1.1) laborantas m.
* łotewski: (1.1) laborants m.
* niderlandzki: (1.1) laborant m.
* niemiecki: (1.1) Laborant m.
* norweski (bokmål): (1.1) laborant m.
* nowogrecki: (1.1) τεχνικός εργαστηρίου m.
* portugalski: (1.1) laboratorista m.
* rosyjski: (1.1) лаборант m.
* rumuński: (1.1) laborant m.
* słowacki: (1.1) laborant m.
* słoweński: (1.1) laboratorijski tehnik m.
* szwedzki: (1.1) laborant w.
* turecki: (1.1) laborant
* turkmeński: (1.1) laborant
* ukraiński: (1.1) лаборант m. (laborant)
* węgierski: (1.1) laboráns
* wietnamski: (1.1) kỹ thuật viên phòng thí nghiệm
* włoski: (1.1) tecnico di laboratorio m.
źródła.
== laborant (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa. IPA|laborant.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) laborant
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: laˈbɔrãnt, AS: laborãnt
Wiktionary
rzecz. laboratorium n.
:: fż. laborantka ż.
przym. laboratoryjny, laborancki
przysł. laboratoryjnie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. laboratorium n.
:: fż. laborantka ż.
przym. laboratoryjny, laborancki
przysł. laboratoryjnie
frazeologia.
etymologia.
etym|łac.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tester, laboratorian, laboratory assistant, laboratory technician
* białoruski: (1.1) лабарант m.
* bułgarski: (1.1) лаборант m. (laborant)
* chiński standardowy: (1.1) 实验员 (shíyànyuán)
* chorwacki: (1.1) laborant m.
* czeski: (1.1) laborant m.
* duński: (1.1) laborant w.
* estoński: (1.1) laborant
* fiński: (1.1) laborantti
* francuski: (1.1) laborantin m.
* górnołużycki: (1.1) laborant m.
* hiszpański: (1.1) técnico de laboratorio m.
* indonezyjski: (1.1) laboran, teknisi laboratorium
* japoński: (1.1) 検査技師
* kaszubski: (1.1) labòrant m.
* kataloński: (1.1) tècnic de laboratori m.
* kazachski: (1.1) зертханашы
* koreański: (1.1) 연구소 기술자
* litewski: (1.1) laborantas m.
* łotewski: (1.1) laborants m.
* niderlandzki: (1.1) laborant m.
* niemiecki: (1.1) Laborant m.
* norweski (bokmål): (1.1) laborant m.
* nowogrecki: (1.1) τεχνικός εργαστηρίου m.
* portugalski: (1.1) laboratorista m.
* rosyjski: (1.1) лаборант m.
* rumuński: (1.1) laborant m.
* słowacki: (1.1) laborant m.
* słoweński: (1.1) laboratorijski tehnik m.
* szwedzki: (1.1) laborant w.
* turecki: (1.1) laborant
* turkmeński: (1.1) laborant
* ukraiński: (1.1) лаборант m. (laborant)
* węgierski: (1.1) laboráns
* wietnamski: (1.1) kỹ thuật viên phòng thí nghiệm
* włoski: (1.1) tecnico di laboratorio m.
źródła.
== laborant (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa. IPA|laborant.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) laborant
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Pracownica laboratorium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pracownica laboratorium
Wiktionary
(1.1) Po ukończeniu technikum chemicznego zostałam zatrudniona jako laborantka w hucie szkła.
Wiktionary
IPA: ˌlabɔˈrãntka, AS: laborãntka
Wiktionary
rzecz. laboratorium n., laborka ż.
:: fm. laborant m.
przym. laboratoryjny, laborancki
przysł. laboratoryjnie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. laboratorium n., laborka ż.
:: fm. laborant m.
przym. laboratoryjny, laborancki
przysł. laboratoryjnie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) лабарантка ż.
* bułgarski: (1.1) лаборантка ż.
* niemiecki: (1.1) Laborantin ż.
* rosyjski: (1.1) лаборантка ż.
* słowacki: (1.1) laborantka ż.
* ukraiński: (1.1) лаборантка ż.
źródła.
== laborantka (język słowacki.) ==
thumb|laborantka (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) laborantka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
pomocniczy pracownik laboratorium; laborant
SJP.pl
pomieszczenie wyposażone w specjalistyczny sprzęt, przeznaczone do prowadzenia doświadczeń, analiz, kontroli procesów technologicznych itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pomieszczenie przeznaczone do przeprowadzania eksperymentów naukowych, analiz medycznych lub nadzorowania procesów technologicznych;
(1.2) pomieszczenie przeznaczone do zajęć dydaktycznych, wymagających specjalistycznego sprzętu
(1.3) pot. zajęcia prowadzone w laboratorium (1.2)
Wiktionary
Laboratorium (Pracownia) – pomieszczenie przeznaczone do prowadzenia badań naukowych lub analiz lekarskich, wyposażone w odpowiedni do tego celu sprzęt. Laboratorium w rozumieniu nie jako pomieszczenie, lecz jednostka organizacyjna, to zespół złożony z ludzi, pomieszczenia/pomieszczeń i sprzętu badawczego w tym komputerowego.
Wikipedia
(1.1) Głównym celem istnienia laboratoriów pomiarowych jest wykonywanie wszelkiego typu pomiarów wielkości fizycznych i wzorcowań przyrządów pomiarowych.
(1.3) Jeśli się nie pośpieszysz, spóźnimy się na laboratorium z elektroniki!
Wiktionary
IPA: ˌlabɔraˈtɔrʲjũm, AS: laboratorʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. laborant m., laborantka ż., elaborat m., laborka ż.
przym. laboratoryjny, laborancki
przysł. laboratoryjnie
Wiktionary
(1.1-2) pracownia
(1.3) pracownia, pot. środ. laborka
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w warunkach laboratoryjnych, metodami laboratoryjnymi
Wiktionary
(1.1) Ten produkt został przebadany laboratoryjnie.
Wiktionary
IPA: ˌlabɔratɔˈrɨjɲɛ, AS: laboratoryi ̯ńe
Wiktionary
rzecz. laboratorium n., laborka ż., laborant m., laborantka ż.
przym. laboratoryjny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z laboratorium, dotyczący laboratorium
Wiktionary
IPA: ˌlabɔratɔˈrɨjnɨ, AS: laboratoryi ̯ny
Wiktionary
rzecz. laborka ż., laboratorium n., laborantka ż., laborant m.
przysł. laboratoryjnie
Wiktionary
w gwarze studenckiej: zajęcia na studiach prowadzone w laboratorium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. stud. pot. ćwiczenia w laboratorium
Wiktionary
(1.1) O czternastej mam wykład, a potem laborkę, ale wieczorem mogę pójść z tobą obejrzeć to mieszkanie.
Wiktionary
IPA: laˈbɔrka, AS: laborka
Wiktionary
rzecz. laboratorium n., laborant m., laborantka ż.
przym. laboratoryjny
przysł. laboratoryjnie
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. pracować
Wiktionary
rzecz. laborowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|laborować.
Wiktionary
czas. laborować ndk.
Wiktionary
[czytaj: lejburzysta] członek lub zwolennik angielskiej Partii Pracy; laburzysta, lejburzysta
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z brytyjską Partią Pracy
Wiktionary
IPA: ˌlɛjbuʒɨˈstɔfsʲci, AS: lei ̯bužystofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. labourzysta, labourzystka
Wiktionary
wagarować, iść na labę
SJP.pl
glinokrzemian sodu i wapnia, kamień ozdobny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. kanadyjski półwysep;
(1.2) geogr. region obejmujący Labrador (1.1);
Wiktionary
Wikipedia
IPA: laˈbradɔr, AS: labrador
Wiktionary
przym. labradorski
Wiktionary
suczka rasy labrador
SJP.pl
suczka rasy labrador
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Labradorem, dotyczący Labradoru
Wiktionary
rzecz. Labrador mrz.
Wiktionary
magmowa skała głębinowa, odmiana anortozytu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. skała w większości utworzona z labradoru
Wiktionary
Labradoryt – skała, odmiana anortozytu, cechująca się dominacją minerału labradoru. Spotykana jest też definicja, iż labradoryt jest odmianą anortozytu cechującą się labradoryzacją.
Złoża tej skały występują w Finlandii i na kanadyjskim półwyspie Labrador.
Labradoryt ze względu na walory dekoracyjne używany jest w postaci płyt okładzinowych w budownictwie. Ponadto wytwarza się z niego materiały ogniotrwałe.
Wikipedia
(1.1) W budownictwie labradorytu używa się w celach dekoracyjnych.
Wiktionary
IPA: ˌlabraˈdɔrɨt, AS: labradoryt
Wiktionary
rzecz. labrador m.
przym. labradorytowy, labradorowy
Wiktionary
migotanie światła na powierzchni labradoru i labradorytu wywołane przez wrostki obcych kryształów
SJP.pl
Labradoryzacja (labradorescencja) – intensywna gra barw (tzw. schillerescencja) w metalicznie lśniących odcieniach na powierzchniach niektórych minerałów, zwłaszcza u labradoru. Często są to niebieskie i zielone efekty, lecz również można zaobserwować wszystkie inne barwy widma.
Zjawisko to powodują drobne, blaszkowe lub igiełkowe inkluzje różnych minerałów np. magnetyt, hematyt, rutyl, tytanit, miedź.Przyczyną labradoryzacji jest interferencja światła na najcieńszych płytkach.
Wikipedia
ryba okoniokształtna; okoń morski
SJP.pl
Labraks, okoń morski (Dicentrarchus labrax) – gatunek morskiej ryby okoniokształtnej z rodziny moronowatych (Moronidae), wcześniej zaliczany do strzępielowatych.
Wikipedia
ozdoba, ornament noszony w przekłutej wardze przez niektóre plemiona
SJP.pl
Labret – rodzaj kolczyka używanego przy piercingu. Zwykle jest to pręt z jednej strony zakończony płaskim dyskiem uniemożliwiającym wypadnięcie kolczyka, z drugiej zaś gwintem, na który można nakręcić kulkę lub stożek. Kolczyk ten jest najpopularniejszym kształtem kolczyka i można stosować go do przekłuć ucha i wargi.
Wikipedia
[czytaj: labruska] gatunek rośliny z rodziny winoroślowatych; winorośl lisia, labruska
SJP.pl
[czytaj: labruskowaty] przypominający winorośl lisią; labruskowaty
SJP.pl
[czytaj: labruskowy] podobny do winorośli lisiej lub z nią związany; labruskowy
SJP.pl
gatunek rośliny z rodziny winoroślowatych; winorośl lisia, labrusca
SJP.pl
przypominający winorośl lisią; labruscowaty
SJP.pl
podobny do winorośli lisiej lub z nią związany; labruscowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) herald. ornament na zewnątrz tarczy herbowej;
(1.2) hist. barwna tkanina lub ozdoby liściaste, kwiecie, floresy będące wykończeniem hełmu
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
podwójny topór na długim stylisku i podstawce, używany jako narzędzie pracy w starożytnej Krecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. hist. topór obosieczny używany na Krecie w drugim tysiącleciu p.n.e. jako broń i symbol religijny;
(1.2) symbol w kształcie labrysa (1.1) przyjęty współcześnie m.in. przez środowiska neonazistowskie
Wiktionary
Labrys (gr. λάβρυς) – topór o podwójnym ostrzu, składający się z dwóch obuchów w kształcie zaostrzonego klina i styliska z twardego drewna, metalu lub innego materiału. W podwójnym obuchu wykonany jest otwór równoległy do ostrza (najczęściej o przekroju prostokątnym), w którym za pomocą klina mocowane jest stylisko.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) siekiera, topór
hiponimy.
(1.2) toporzeł
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|λάβρυς.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) labrys
* białoruski: (1.1) лабрыс m.; (1.2) лабрыс m.
* bułgarski: (1.1) двойна брадва ż., лабрис
* esperanto: (1.1) labriso
* francuski: (1.1) labrys m.
* niemiecki: (1.1) Labrys ż.
* rosyjski: (1.1) лабрис m.; (1.2) лабрис m.
źródła.
== labrys (język angielski.) ==
thumb|labrys (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) labrys
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈlabrɨs, AS: labrys
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) siekiera, topór
hiponimy.
(1.2) toporzeł
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|λάβρυς.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) labrys
* białoruski: (1.1) лабрыс m.; (1.2) лабрыс m.
* bułgarski: (1.1) двойна брадва ż., лабрис
* esperanto: (1.1) labriso
* francuski: (1.1) labrys m.
* niemiecki: (1.1) Labrys ż.
* rosyjski: (1.1) лабрис m.; (1.2) лабрис m.
źródła.
== labrys (język angielski.) ==
thumb|labrys (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) labrys
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: lejburzysta] członek lub zwolennik angielskiej Partii Pracy; labourzysta, lejburzysta
SJP.pl
dotyczący brytyjskiej partii politycznej Labour Party i jej członków; labourzystowski, lejburzystowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z brytyjską Partią Pracy
Wiktionary
(1.1) Wychodząc naprzeciw tendencji pacyfistycznej w polityce europejskiej, najbardziej widocznej w enuncjacjach polityków laburzystowskich, Maurycy Zamoyski zerwał z taktyką swych endeckich poprzedników ignorowania Ligi Narodów.
Wiktionary
IPA: ˌlɛjbuʒɨˈstɔfsʲci, AS: lei ̯bužystofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. laburzysta, laburzystka
Wiktionary
dawniej, pogardliwie o księdzu; abbuś
SJP.pl
1. napełniać płynem; wlewać, nalewać, sączyć;
2. sprawiać, że płyn wypływa z czegoś;
3. o deszczu: padać obficie;
4. przestarzałe: wykonywać odlew czegoś; odlewać, ulewać;
5. potocznie: bić, uderzać, tłuc; walić;
6. potocznie: oddawać mocz; sikać, siusiać, siurać, odlewać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) powodować, że ciecz wypływa z czegoś lub płynie
(1.2) pot. bić
(1.3) pot. o deszczu: intensywnie padać
(1.4) wulg. oddawać mocz
(1.5) wykonywać odlew (np. dzwonu, pomnika)
czasownik zwrotny niedokonany lać się (dk. brak)
(2.1) o cieczy: wypływać, płynąć
(2.2) pot. śmiać się
(2.3) pot. bić się
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) gw-pl|Górny Śląsk. kapeć
Wiktionary
(1.1) Strażacy leją wodę na ogień, aby ugasić pożar.
(1.2) Jak zaczął go lać, to myślałem, że nie przestanie.
(1.3) Na koniec upusty niebieskie otworzyły się nagle i poczęły lać potoki dżdżu.
(1.4) Krzysiek znów leje gdzieś w krzakach.
(2.1) Znowu kran niezakręcony i woda leje się niepotrzebnie.
(2.2) Zawsze lejemy się z dowcipów Krzyśka.
(3.1) Ta pierońsko zouza zaś kajś wraziła moje lacie.
Wiktionary
IPA: lat͡ɕ, AS: lać
Wiktionary
(1.1-5, 2.1-3)
rzecz. lanie n., lejek mrz., dolanie n., dolewanie n., dolewka ż., nadlanie n., nadlewanie n., nadlew mrz., nadlewek mrz., nadlewka ż., nalanie n., nalewanie n., nalewka ż., oblanie n., oblewanie n., odlanie n., odlewanie n., odlew mrz., odlewacz mos., odlewarka ż., odlewnia ż., odlewnictwo n., odlewnik mos., olanie n., olewanie n., olewka ż., podlanie n., podlewanie n., podolewanie n., polanie n., polewanie n., ponalewanie n., pooblewanie n., popodlewanie n., popolewanie n., porozlewanie n., powlewanie n., powylewanie n., pozalewanie n., pozlewanie n., przelanie n., przelewanie n., przelew mrz., przelewki nmos., przylanie n., przylewanie n., rozlanie n., rozlewanie n., rozlew mrz., rozlewacz mos., rozlewaczka ż., rozlewarka ż., rozlewisko n., rozlewnia ż., rozlewność ż., ulewa ż., ulanie n., ulewanie n., wlanie n., wlewanie n., wlew mrz., wlewek mrz., wlewka ż., wlewnica ż., wlewnik mrz., wylanie n., wylewanie n., wylew mrz., wylewisko n., wylewka ż., wylewność ż., zalanie n., zalewanie n., zalew mrz., Zalew mrz., zalewa ż., zalewacz mos., zalewajka ż., zalewianin mos., zalewianka ż., zalewisko n., zalewka ż., zalewnia ż., zlanie n., zlewanie n., zlew mrz., zlewa ż., zlewek mrz., zlewisko n., zlewka ż., zlewki nmos., zlewnia ż., zlewniarka ż., zlewniarz mos., zlewnica ż., zlewność ż., polewa ż.
czas. dolać dk., dolewać ndk., nadlać dk., nadlewać ndk., nalać dk., nalewać ndk., oblać dk., oblewać ndk., odlać dk., odlewać ndk., olać dk., olewać ndk., podlać dk., podlewać ndk., podolewać dk., polać dk., polewać ndk., ponalewać dk., pooblewać dk., popodlewać dk., popolewać dk., porozlewać dk., powlewać dk., powylewać dk., pozalewać dk., pozlewać dk., przelać dk., przelewać ndk., przylać dk., przylewać ndk., rozlać dk., rozlewać ndk., ulać dk., ulewać ndk., wlać dk., wlewać ndk., wylać dk., wylewać ndk., zalać dk., zalewać ndk., zlać dk., zlewać ndk.
przym. lany, lejący się, odlewniczy, odlewny, odlewowy, przelewowy, rozlewczy, rozlewny, ulewny, wlewny, wlewowy, wylewny, zalewny, zalewowy, zlewkowy, zlewny, zlewowy
przysł. lejkowato
(3.1)
rzecz. laczek m.
Wiktionary
(1.1) sączyć
(1.2) tłuc, łoić
(1.3) rzuca żabami
(1.4) sikać, szczać, odlewać się
(1.5) odlewać
Wiktionary
rasa owiec domowych pochodzących z płd. Francji
SJP.pl
Lacaune – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Oksytania, w departamencie Tarn.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 3117 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 34 osób/km² (wśród 3020 gmin regionu Midi-Pireneje Lacaune plasuje się na 109. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 22.).
Wikipedia
starożytne państwo-miasto; Sparta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. starożytna Sparta
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sam widziałem zgraje młodzieńców w Lacedemonie walczących z niewiarygodnym wysiłkiem pięściami, piętami, paznokciami, a nawet gryzieniem, ponieważ woleli prędzej umrzeć niż przyznać się do przegranej.
Wiktionary
IPA: ˌlat͡sɛˈdɛ̃mɔ̃n, AS: lacedẽmõn
Wiktionary
rzecz. Lacedemończyk m., Lacedemonka ż., lacedemońskość ż.
przym. lacedemoński
Wiktionary
(1.1) Sparta
Wiktionary
obywatel Lacedemonu (starożytnego państwa-miasta); Spartanin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mieszkaniec Lacedemonu (Sparty)
Wiktionary
(1.1) Ostry Lacedemończyk zawsze na wesołych Ateńczyków z pogardą jak na zniewieściałych kuglarzów się spoglądał, a Ateńczyk wzajemnie z politowaniem nad mniemaną mizeryą tych politycznych pokutników się patrzał. sic.
Wiktionary
IPA: ˌlat͡sɛdɛ̃ˈmɔ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: lacedẽmõĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Lacedemon ż., lacedemońskość ż.
:: fż. Lacedemonka ż.
przym. lacedemoński
Wiktionary
(1.1) Spartanin
Wiktionary
obywatelka Lacedemonu (starożytnego państwa-miasta); Spartanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Spartanka – mieszkanka Lacedemonu
Wiktionary
IPA: ˌlat͡sɛdɛ̃ˈmɔ̃ŋka, AS: lacedẽmõŋka
Wiktionary
rzecz. Lacedemon m., lacedemońskość ż.
:: fm. Lacedemończyk m.
przym. lacedemoński
Wiktionary
przymiotnik od: Lacedemon (starożytne państwo-miasto; Sparta); spartański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Lacedemonem, dotyczący Lacedemonu lub Lacedemończyków
Wiktionary
IPA: ˌlat͡sɛdɛ̃ˈmɔ̃j̃sʲci, AS: lacedẽmõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Lacedemon m., Lacedemończyk m., Lacedemonka ż., lacedemońskość ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co lacedemońskie
Wiktionary
IPA: ˌlat͡sɛdɛ̃ˈmɔ̃j̃skɔɕt͡ɕ, AS: lacedẽmõĩ ̯skość
Wiktionary
rzecz. Lacedemon m., Lacedemończyk m., Lacedemonka ż.
przym. lacedemoński
Wiktionary
(1.1) spartańskość
Wiktionary
wierzchnie okrycie w postaci krótkiej peleryny z kapturem, noszone w starożytnym Rzymie
SJP.pl
La
Wikipedia
wąska, pleciona tasiemka do haftowania
SJP.pl
[czytaj: laczetti] samochód typu Chevrolet Lacetti
SJP.pl
zgrubienie od: laska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. daw. dziś poet. Polak
(1.2) góry. mieszkaniec nizin
(1.3) etn. członek różnych grup etnograficznych w południowej Polsce
Wiktionary
Osoby
Wikipedia
(1.1) Zetrzy sen z oczu, a czuj wczas o sobie / Cny Lachu: kto wie, jemu, czyli tobie / Szczęście chce służyć? a dokąd wyroku / Mars nie uczyni, nie ustępuj kroku.
(1.1) Teraz na nas Lachy z wielką siłą idą, więc i my musimy do kupy.
Wiktionary
IPA: lax, AS: laχ
Wiktionary
rzecz. Laszczyzna ż.
:: zdrobn. Laszek m.
:: fż. Laszka ż.
przym. lacki, laszy, laski, Lachowy
Wiktionary
(1.1) Polak, Lechita
Wiktionary
zgrubienie od: laska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od: laska
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. laska ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zgrub|laska.
źródła.
== lacha (język irlandzki.) ==
wymowa.
IPA3|ˈl̪ˠaxə.
audio|LL-Q9142 (gle)-Ériugena-lacha.wav.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. kaczka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈlaxa, AS: laχa
Wiktionary
rzecz. laska ż.
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny hiacyntowatych, występujący w Eurazji i Afryce
SJP.pl
Lachenalia (Lachenalia J.Jacq. ex Murray) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych. Obejmuje 135 gatunków występujących w Afryce Południowej i Namibii. Introdukowany do Australii i Hiszpanii.
Nazwa naukowa rodzaju została nadana na cześć Wernera de Lachenala, żyjącego w latach 1736–1800 szwajcarskiego botanika, profesora botaniki i rektora Uniwersytetu w Bazylei, założyciela ogrodu botanicznego przy tej uczelni.
Wikipedia
W mitologii greckiej: jedna z trzech Mojr, bogini przeznaczenia; Lachezis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mit. bogini przeznaczenia z mitologii greckiej, przydzielająca los i strzegąca nici żywota, jedna z trzech Mojr;
(1.2) astr. planetoida o numerze 120, okrążająca Słońce w głównym pasie asteroid;
Wiktionary
Lachesis (gr. Λάχεσις Láchesis, łac. Lachesis, Decima – "Udzielająca") – jedna z trzech Mojr. W mitologii greckiej bogini przeznaczenia przydzielająca los i strzegąca nici żywota. Jej towarzyszki to Kloto i Atropos.
Wikipedia
W mitologii greckiej: jedna z trzech Mojr, bogini przeznaczenia; Lachesis
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Lachmirowice – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Kruszwica.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Łowicz. niebieski
Wiktionary
obelżywie:
1. osoba uprawiająca seks oralny (fellatio) z mężczyznami;
2. prostytutka;
3. homoseksualista;
4. brzydka dziewczyna;
5. chłopak mający powodzenie u dziewczyn;
6. zniewieściały chłopak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) wulg. osoba wykonująca na mężczyźnie seks oralny
Wiktionary
(1.1) drutociąg, druciara, grub. obciągacz m., grub. obciągara ż., eufem. lodziarz m., eufem. lodziara ż., pałociąg
Wiktionary
młodzieżowo: zgrabna, atrakcyjna dziewczyna; laska, cizia, lasencja, dupencja, sunia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) geogr. wieś w Polsce w województwie małopolskim, w powiecie suskim, w gminie Stryszawa
Wiktionary
Lachowice – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie suskim, w gminie Stryszawa.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Lachowice. W latach 1975–1998 wieś położona była w województwie bielskim.
Wikipedia
(1.1) Lachowice leżą w południowej Polsce.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
1. wieś w Polsce;
2. wieś w Bułgarii
SJP.pl
Lachowo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie kolneńskim, w gminie Kolno.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie kolneńskim ziemi łomżyńskiej. W latach 1923–1954 i 1973-1976 miejscowość była siedzibą gminy Lachowo.
Wikipedia
przymiotnik od: Lachowo
SJP.pl
kraina historyczna w środkowych Włoszech, obecnie przemysłowo-rolniczy region ze stolicą w Rzymie; Lazio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. region administracyjny w środkowych Włoszech ze stolicą w Rzymie;
(1.2) hist. kraina historyczna w antycznej Italii
Wiktionary
Lacjum (wł. Lazio) – region administracyjny w centralnych Włoszech, o powierzchni 17 203 km²; 5,2 mln mieszkańców ze stolicą w Rzymie (2,5 mln mieszkańców). Gęstość zaludnienia 302 os./km². Graniczy z regionami: Toskania, Umbria, Marche, Abruzja, Molise i Kampania.
Wikipedia
IPA: ˈlat͡sʲjũm, AS: lacʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. Latyńczyk mos., Latyn mos., Latynka ż., latynista m., latynizm m., latynizacja ż.
przym. latyński
czas. latynizować
Wiktionary
przymiotnik od: Lach; polski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. polski
Wiktionary
IPA: ˈlat͡sʲci, AS: lacʹḱi
Wiktionary
rzecz. Laszka ż., Lach
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. śliniak
Wiktionary
[czytaj: lakriMOza] w muzyce: część hymnu żałobnego "Dies irae" do słów ostatniej jego strofy rozpoczynającej się słowami "Lacrimosa dies illa"
SJP.pl
Wikipedia
określenie wykonawcze: łzawo, boleśnie
SJP.pl
[czytaj: laKRŁA] nazwisko obce
SJP.pl
[czytaj: laKROS] gra sportowa prowadzona na boisku trawiastym - bardzo podobna do hokeja na trawie
SJP.pl
Lacrosse (fr. la crosse – zakrzywiony kij) – zespołowa gra sportowa pochodzenia indiańskiego, której zasady ostatecznie ustalono w pierwszej połowie XIX w. w Kanadzie (gdzie uznano ją za sport narodowy); rozgrywana na trawiastym boisku, polega na umieszczeniu za pomocą specjalnej, trójkątnej rakiety piłki w bramce przeciwnika; 1904 i 1908 konkurencja olimpijska; uznawana za pierwowzór hokeja na lodzie.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z lacrossem, dotyczący lacrosse'u
Wiktionary
rzecz. lacrosse m.
Wiktionary
ubytek fragmentu tekstu w wyniku jego transmisji (ręcznego powielania); lakuna
SJP.pl
1. regionalnie: miękki but bez napiętka do chodzenia po domu; laczek, łapeć, papeć, kapeć, papuć, kapuć (rzadko);
2. w gwarze uczniowskiej: ocena niedostateczna; laczek, gała, lufa, pała, kapa, lola;
3. dawniej: odlewacz, giser
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gwara młodzieżowa ocena niedostateczna, pot. pała
Wiktionary
(1.1) Znów dostałam lacza z polaka…
Wiktionary
IPA: lat͡ʃ, AS: lač
Wiktionary
(1.1) jedynka
Wiktionary
1. regionalnie: miękki but bez napiętka do chodzenia po domu; lacz, łapeć, papeć, kapeć, papuć, kapuć (rzadko);
2. w gwarze poznańskiej: przebita opona;
3. w gwarze uczniowskiej: ocena niedostateczna; lacz, gała, lufa, pała, kapa, lola;
4. zdrobnienie od: lak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poznań. obuw. kapeć damski i męski bez napiętka
(1.2) poznań. przen. przebita opona
(1.3) slang. uczn. ocena niedostateczna
(1.4) zdrobn. od lak
(1.5) pot. obuw. klapek
Wiktionary
(1.1) Załóż no laczki, a nie tak boso chodzisz.
(1.1) Zgubiłem gdzieś wczoraj laczka, nie widziałaś go może?
Wiktionary
rzecz. lać m., lak mrz.
Wiktionary
(1.1) ciap, kapeć, bambosz, papeć, klapek
Wiktionary
1. regionalnie: miękki but bez napiętka do chodzenia po domu; lacz, łapeć, papeć, kapeć, papuć, kapuć (rzadko);
2. w gwarze poznańskiej: przebita opona;
3. w gwarze uczniowskiej: ocena niedostateczna; lacz, gała, lufa, pała, kapa, lola;
4. zdrobnienie od: lak
SJP.pl
członkini ludu kaukaskiego
SJP.pl
suchy obszar kuli ziemskiej wyniesiony ponad stan wód
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Lądek;
Wiktionary
Ląd – obszar skorupy ziemskiej niepokryty wodami mórz i oceanów. Lądy na Ziemi zajmują łącznie około 149 milionów km², co stanowi 29% jej powierzchni. Ich średnie wzniesienie ponad poziom morza wynosi 875 metrów.
Dla większych, zwartych obszarów lądu przyjęto nazwę kontynent, mniejsze obszary lądu to wyspy. W odniesieniu do kontynentów zamiennie używa się nazwy „stały ląd”, w odróżnieniu od wysp, których nie zalicza się do powierzchni lądu.
Wikipedia
(1.1) Zespół dworski w Lądzie został wpisany do Krajowej Ewidencji Zabytków.
Wiktionary
rzecz. lądzianin mos., lądzianka ż.
przym. lądowski
Wiktionary
stół oddzielający kupującego od sprzedawcy; kontuar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hand. rodzaj stołu lub blat w sklepach, służący do obsługi klientów, wydawania oraz prezentacji towaru
(1.2) stpol. skrzynia
(1.3) kujawy. hand. sklep
partykuła
(2.1) jakikolwiek, małowartościowy
przyimek
(3.1) …służący do tworzenia związków wyrazowych w funkcji przysłówków czasu: za
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Za ladą stała piękna blondynka.
(2.1) Zakochałby się w lada jakiej kobiecie, byleby miała cyce jak dzbany.
(3.1) Uważaj, bo lada chwila może wrócić kierownik i nas opieprzy.
Wiktionary
IPA: ˈlada, AS: lada
Wiktionary
(1.1) kontuar; gw-pl|Górny Śląsk|blot, tofel, tofla.
(2.1) byle
Wiktionary
[czytaj: laDAco] potocznie: człowiek lekkomyślny, nieodpowiedzialny; nicpoń, gałgan, urwis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub nijaki
(1.1) przest. dziś żart. człowiek nic niewart, postępujący lekkomyślnie i nieodpowiedzialnie
Wiktionary
(1.1) … marynarz ten był wielkim ladaco…
Wiktionary
IPA: laˈdat͡sɔ, AS: ladaco
Wiktionary
rzecz. ladacznica ż.
przym. ladacy, ladaczny
zaim. lada co
Wiktionary
(1.1) drapichrust, gałgan, hultaj, huncwot, nicpoń, łachmyta, łapserdak
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rzad. przest. (zwł. o ludziach) nic niewart, zły, nieuczciwy
(1.2) rzad. przest. (o przedmiotach) zepsuty, nienadający się do użytku
Wiktionary
(1.1) O Bogi! czyżby w łoże bohatyra, tacy / Wedrzeć się mieli tchórze podli i ladacy?!
(1.1) … mieszkają w lasach, jedzą strawy plugawyugawe, nie sromają się wobec rodziców mówić rzeczy ladace.
Wiktionary
rzecz. ladaco n./mos.
przysł. ladaco
zaim. lada co
Wiktionary
(1.1) ladajaki, lichy
Wiktionary
przestarzałe: kobieta lekkich obyczajów, prowadząca życie rozpustne; nierządnica, rozpustnica, wszetecznica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. prostytutka lub kobieta mająca przygodne kontakty seksualne z mężczyznami
Wiktionary
IPA: ˌladat͡ʃʲˈɲit͡sa, AS: ladačʹńica
Wiktionary
przym. ladaczny
rzecz. ladaco n./mos.
Wiktionary
(1.1) przest. latarnica, nierządnica, rozpustnica, ulicznica, wszetecznica; eufem. kobieta lekkich obyczajów; neutr. prostytutka; posp. łajdaczka; wulg. dziwka, kurwa, lafirynda, wywłoka, zdzira
Wiktionary
rozpustny, nierządny
SJP.pl
potocznie: ladaczyć się - prowadzić rozwiązłe życie seksualne; łajdaczyć się
SJP.pl
Ladakh (tyb.: ལ་དྭགས་; Wylie: la-dwags, hindi: लद्दाख़, urdu: لدّاخ; „kraj wysokich przełęczy”) – region administrowany przez Indie jako terytorium związkowe. Leży pomiędzy głównym pasmem Himalajów a górami Karakorum, położona w części górnego biegu rzeki Indus. Geograficznie najbardziej na zachód wysunięty fragment Wyżyny Tybetańskiej; historyczny Tybet Zachodni. Głównym ośrodkiem administracyjnym jest miasto Leh. Politycznie Ladakh należy do Indii, choć niewielka jego część znajduje się na terenie współczesnych Chin. Niegdyś niezależne królestwo, w XIX wieku zaanektowane przez władcę Kaszmiru. Mieszkańcy Ladakhu są etnicznie spokrewnieni z Tybetańczykami.
Wikipedia
1. roślina kwiatowa z rodziny jasnotowatych; poziewnik;
2. żywica roślinna wykorzystywana w kosmetyce i dawnym aptekarstwie
SJP.pl
Ladanum lub labdanum – żywica otrzymywana z niektórych gatunków roślin należących do rodzaju czystek (Cistus). Wykorzystuje się do tego celu gatunki Cistus ladanifer, Cistus laurifolius, Cistus creticus i Cistus × incanus.
Wikipedia
mieszkaniec Lądka lub Lądka-Zdroju
SJP.pl
mieszkanka Lądka lub Lądka-Zdroju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. słodkie indyjskie kulki z purée z ciecierzycą, maczane w syropie, oblepione kawałkami migdałów i orzechów;
Wiktionary
Laddu – rodzaj indyjskich słodyczy. Niewielkie kulki z pureé z ciecierzycą, maczane w syropie, oraz oblepione kawałkami migdałów i orzechów.
Wikipedia
przymiotnik od: Lądek, Lądek-Zdrój
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Lądkiem, dotyczący Lądka
Wiktionary
rzecz. Lądek m., lądowanie n.
Wiktionary
gmina wiejska w województwie wielkopolskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. dawna nazwa Lądka-Zdroju
(1.2) geogr. wieś gminna w województwie wielkopolskim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wracamy już do domu, właśnie wyjechaliśmy z Lądka.
(1.2) – Nie ma takiego miasta Londyn, jest Lądek, Lądek-Zdrój, tak… – Ale Londyn – miasto w Anglii. – To co mi pan nic nie mówi?!
Wiktionary
IPA: ˈlɔ̃ndɛk, AS: lõndek
Wiktionary
rzecz. lądczanin m., lądczanka ż.
przym. lądecki
Wiktionary
miasto w województwie dolnośląskim znane z zawierających radon cieplic siarczkowych i fluorkowych
SJP.pl
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto uzdrowiskowe w Polsce, w powiecie kłodzkim;
Wiktionary
Lądek-Zdrój (niem. Landeck, od 1935 r. Bad Landeck, cz. Landek) – miasto w Polsce położone w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Lądek-Zdrój. Położone w Sudetach Wschodnich, w dolinie rzeki Białej Lądeckiej.
Według danych Głównego Urzędu Statystycznego z 1 stycznia 2024 r. miasto miało 4946 mieszkańców (567. miejsce w Polsce).
Wikipedia
(1.1) Licealiści z Lądka-Zdroju chcą, by patronem ich szkoły był muzyk Jim Morrison
(1.1) Tak naprawdę od remontu w 1997 roku nie wydarzyło się nic dobrego, co by usprawniło komunikację między Kłodzkiem a Lądkiem-Zdrojem i Stroniem Śląskim.
Wiktionary
IPA: lɔ̃nˈdɛɡ‿zdruj, AS: lõndeg‿zdrui ̯
Wiktionary
(1.1) Lądek Zdrój
Wiktionary
nazwisko, np. Osama bin Laden (Osama ben Laden, Usama ibn Ladin, 1957-2011), saudyjski terrorysta i milioner, przywódca Al-Kaidy, odpowiedzialny za przeprowadzenie wielu ataków terrorystycznych
SJP.pl
język ladyński;
1. dialekt języka retoromańskiego;
2. romański język Żydów sefardyjskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. język żydowski powstały jako dialekt języka hiszpańskiego po wygnaniu Żydów sefardyjskich z Półwyspu Iberyjskiego w latach 1492–1497, obecnie zapisywany głównie alfabetem łacińskim;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) język judeohiszpański, judezmo, dżudezmo, spaniolisz, spaniolin
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
nie mylić z językiem ladyńskim
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ladino
* hiszpański: (1.1) judeoespañol m., ladino m., djudezmo m.
* włoski: (1.1) giudeo-spagnolo m., judezmo m., giudesmo m.
źródła.
== ladino (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jęz. język ladyński
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) język judeohiszpański, judezmo, dżudezmo, spaniolisz, spaniolin
Wiktionary
gruba pokrywa lodowa zalegająca wielkie obszary Ziemi w okolicach podbiegunowych; lodowiec kontynentalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gruba warstwa lodu pokrywająca duże obszary ziemi;
Wiktionary
Lądolód – pokrywa lodowa o znacznej grubości, zajmująca powierzchnię liczącą tysiące kilometrów kwadratowych. Tworzy lekko wypukłą tarczę zbudowaną ze śniegu i lodu, rozpływającą się na przedpole pod wpływem własnego ciężaru.
Lądolód może osiągać miąższość do 4000 m – obecnie tak gruba jest kopuła A na Antarktydzie.
Wikipedia
IPA: lɔ̃nˈdɔlut, AS: lõndolut
Wiktionary
wpływający na zmiany w rozmieszczeniu lądów i mórz
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wylądować)
(1.1) osiadać na czymś – z powietrza lub wody
(1.2) osadzać statek powietrzny na lądowisku
(1.3) wojsk. wysadzać desant
(1.4) przen. znaleźć się nagle w danej sytuacji
Wiktionary
(1.4) Władzia zawsze ląduje w jakichś tarapatach.
Wiktionary
IPA: lɔ̃nˈdɔvat͡ɕ, AS: lõndovać
Wiktionary
rzecz. ląd m., lądowanie n., lądownik m., lądowisko n.
czas. wylądować dk.
przym. lądowniczy, lądowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|lądować.
Wiktionary
Lądowanie – ostatni etap lotu, następujący po zniżaniu, złożony proces sprowadzenia statku powietrznego (samolotu, szybowca itp.) na lądowisko. Uchodzi obok startu za jeden z najtrudniejszych elementów pilotażu.
Wikipedia
IPA: ˌlɔ̃ndɔˈvãɲɛ, AS: lõndovãńe
Wiktionary
rzecz. ląd m., Lądek m., przylądek m., lądownik m., lądowisko n., wylądowanie n.
czas. lądować ndk., wylądować dk.
przym. lądowy, przylądkowy, lądecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec lądu
(1.2) środ. inżynier budownictwa lądowego
Wiktionary
rzecz. ląd, lądówka
przym. lądowy
Wiktionary
miejsce nadające się do lądowania bądź startu samolotu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) teren nadający się do startu i lądowania samolotów lub helikopterów; prowizoryczne lotnisko dla samolotów
Wiktionary
Lądowisko – obszar na lądzie, wodzie lub innej powierzchni, który może być w całości lub w części wykorzystywany do startów i lądowań naziemnego lub nawodnego ruchu statków powietrznych.
Zwykle wyposażone są w minimum urządzeń i obiektów pomocniczych.
Wikipedia
IPA: ˌlɔ̃ndɔˈvʲiskɔ, AS: lõndovʹisko
Wiktionary
czas. lądować, wylądować
rzecz. lądowanie n., ląd mrz.
Wiktionary
(1.1) lotnisko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. budownictwo lądowe
Wiktionary
(1.1) Czy po lądówce znajdę pracę?
Wiktionary
rzecz. ląd, lądowiec
przym. lądowy
Wiktionary
(1.1) budownictwo lądowe
Wiktionary
część statku kosmicznego lub sondy kosmicznej służąca do lądowania po oddzieleniu się od statku macierzystego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astronaut. część statku kosmicznego przeznaczona do lądowania;
Wiktionary
Lądownik – część statku kosmicznego lub sondy kosmicznej, która po oddzieleniu się od statku macierzystego ląduje na planecie, księżycu, planetoidzie lub jądrze komety. Lądownik może służyć również do opuszczenia na powierzchnię ciała niebieskiego robotów lub ludzi (np. Apollo 11). Aparatura badawcza lądownika ma za zadanie dostarczenie szczegółowych danych o składzie chemicznym i właściwościach fizycznych atmosfery (o ile takowa istnieje) i powierzchni ciała niebieskiego, wykonanie zdjęć bądź filmów, badanie możliwości istnienia życia pozaziemskiego (np. lądowniki programu Viking) i inne.
Wikipedia
rzecz. lądowanie n., ląd mrz.
czas. lądować, wylądować
Wiktionary
dotyczący lądu i wody; wodno-lądowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Lądu, związany z Lądem
Wiktionary
(1.1) Od 1538 roku opatem lądowskim mógł być tylko Polak szlacheckiego pochodzenia.
Wiktionary
rzecz. Ląd mrz., lądzianin mos., lądzianka ż.
Wiktionary
dotyczący lądu, znajdujący się lub żyjący na lądzie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący lądu, odbywający się na lądzie, żyjący na lądzie
Wiktionary
IPA: lɔ̃nˈdɔvɨ, AS: lõndovy
Wiktionary
rzecz. ląd m., lądowanie n., lądowiec mos., lądówka ż.
czas. lądować
Wiktionary
(1.1) naziemny, ziemski, ziemny
Wiktionary
bandyta, zbój
SJP.pl
[czytaj: lejdi]
1. angielski tytuł przysługujący żonie i córkom lorda
2. zwrot grzecznościowy (pani, dama)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. podlaska wieś w Polsce, w gminie Czyże;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈlɛɪ̯di
Wiktionary
rzecz. ladzianin m., ladzianka ż.
przym. ladzki
Wiktionary
[czytaj: lejdiBOJ] w krajach południowo-wschodniej Azji: mężczyzna wyglądający i zachowujący się jak kobieta, będący po kuracji hormonalnej lub operacji zmiany płci; kathoey
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) określenie transgenderycznego mężczyzny funkcjonującego w społeczeństwie Tajlandii
Wiktionary
(1.1) Katoi są też określani mianem ladyboy, stanowią bowiem połączenie pierwiastka męskiego z żeńskim, przy jednoczesnym akcentowaniu piękna jako wyznacznika tożsamości.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. drugi, młodszy wiek środkowego triasu, trwający 237 – 228,7 milionów lat temu;
Wiktionary
Ladyn – w stratygrafii piętro środkowego triasu w eratemie mezozoicznym trwające w zależności od przyjmowanego podziału triasu od około 5 do ok. 9 milionów lat. Do 2012 roku Międzynarodowa Komisja Stratygrafii przyjmowała, że ladyn rozpoczął się 237 ± 2,0 milionów lat temu a zakończył ok. 228,7 mln lat temu; w roku 2013 Komisja poprawiła datowanie na ok. 242–237 milionów lat temu. Młodsze piętro od anizyku a starsze od karniku.
Wikipedia
IPA: ˈladɨ̃n, AS: ladỹn
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka jednej z retoromańskich grup etnicznych zamieszkujących pogranicze szwajcarsko-włoskie i posługujących się językiem ladyńskim;
Wiktionary
rzecz. ladyński mrz.
:: fm. Ladyn mos.
przym. ladyński
Wiktionary
Ladynowie – jedna z grup etnicznych zaliczana do Retoromanów. Zamieszkują Tyrol Południowy: Górną Adygę i Dolomity, Dolinę Badii, Autonomiczną Prowincję Bolzano, emigranci też w USA. Liczbę Ladynów szacuje się na 30–35 tys. osób.
Ladynowie wywodzą się od starożytnych mieszkańców tego terenu – Retów.
Wikipedia
1. związany z Ladynami, rdzenną ludnością retoromańską zamieszkującą włoskie Dolomity;
2. język ladyński - język Ladynów, dialekt retoromański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ladynami, dotyczący Ladynów
(1.2) związany z językiem ladyńskim, dotyczący języka ladyńskiego
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język ladyński;
Wiktionary
rzecz. Ladyn mos., Ladynka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem ladyńskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem ladyńskim
(1.3) spisany, stworzony w języku ladyńskim
Wiktionary
IPA: laˈdɨ̃j̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ladỹĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Lądu
Wiktionary
(1.1) Większość lądzian używa tego nawozu.
Wiktionary
rzecz. Ląd mrz.
:: fż. lądzianka ż.
przym. lądowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Lądu
Wiktionary
(1.1) Zdaniem radnej lądzianki poprą projekt pani wójt.
Wiktionary
rzecz. Ląd mrz.
:: fm. lądzianin mos.
przym. lądowski
Wiktionary
pajęczak z rzędu roztoczy, żyjący w ziemi lub pasożytujący na zwierzętach, a także w skórze ludzi; lądzieniec
SJP.pl
pajęczak z rzędu roztoczy, żyjący w ziemi lub pasożytujący na zwierzętach, a także w skórze ludzi; lądzieniec
SJP.pl
pajęczak z rzędu roztoczy, żyjący w ziemi lub pasożytujący na zwierzętach, a także w skórze ludzi; lądzień
SJP.pl
Ladzin – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Rymanów. Leży przy DW887.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Wikipedia
epifityczna bylina z rodziny storczykowatych, występująca w górzystych okolicach od Meksyku po Brazylię; niektóre gatunki laelii są uprawiane w szklarniach jako rośliny ozdobne
SJP.pl
Laelia – rodzaj roślin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Obejmuje 24 gatunki oraz 5 hybryd występujących w Ameryce Południowej i Środkowej w takich krajach i regionach jak: Belize, Boliwia, Brazylia, Kolumbia, Kostaryka, Kuba, Ekwador, Salwador, Gujana Francuska, Gwatemala, Gujana, Honduras, Jamajka, Meksyk, Nikaragua, Panama, Peru, Surinam, Trynidad i Tobago, Wenezuela.
Wikipedia
postać z mitologii greckiej
SJP.pl
Laertes (gr. Λαέρτης) – ojciec Odyseusza; syn Arkejsjosa; podczas nieobecności syna na Itace mieszkał samotnie z dala od dworu Penelopy; po powrocie syna spod Troi, odmłodzony przez Atenę, pomógł Odyseuszowi w walce z krewnymi pomordowanych zalotników.
Brał udział w wyprawie Argonautów i w polowaniu na dzika kalidońskiego.
Wikipedia
dawniej: płaca, żołd, pensja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. płaca, żołd
Wiktionary
(1.1) Tu wydobył kieskę z sepetu i rzucił im ją na ziemię. // – Ot, wasza lafa! Wolicie z tamtej strony murów łupu szukać?
Wiktionary
IPA: ˈlafa, AS: lafa
Wiktionary
[czytaj: lafaJET] nazwisko, np. Marie Joseph de Lafayette (1757-1834), francuski wojskowy i polityk; La Fayette
SJP.pl
Miejscowości w USA o nazwie pochodzącej od markiza de La Fayette:
Wikipedia
kobieta lekkich obyczajów, nie zasługująca na szacunek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. obraź. prostytutka lub kobieta mająca przygodne kontakty seksualne z mężczyznami
(1.2) przen. pot. obraź. kobieta, do której mówiący ma negatywny stosunek
Wiktionary
(1.1) Nie mówcie, jaka to ze mnie lafirynda - świetnie o tym wiem.
(1.2) Jakaś lafirynda do niego cały dzień wydzwania. Spać nie daje.
Wiktionary
IPA: ˌlafʲiˈrɨ̃nda, AS: lafʹirỹnda
Wiktionary
(1.1-2) prostytutka; eufem. kobieta lekkich obyczajów; wulg. dziwka, kurwa, wywłoka, zdzira; przest. ladacznica, nierządnica, rozpustnica
Wiktionary
długa, gruba laska, potężny kij; lacha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) środ. inform. opóźnienie, czas oczekiwania między działaniem podejmowanym przez użytkownika a odpowiednią reakcją programu
Wiktionary
Opóźnienie, latencja, żargonowo lag – termin odnoszący się zwykle do szybkości działania sieciowych programów komputerowych. Oznacza on, że aplikacja nie reaguje w odpowiednio krótkim czasie na przesyłane w sieci sygnały sterujące, przetwarzane przez dużą liczbę hostów pośredniczących.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. lagowanie n.
czas. lagować się
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== lag (język afrykanerski.) ==
wymowa.
IPA|ɫɐχ.
audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-lag.wav.
znaczenia.
czasownik
(1.1) śmiać się
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: lak, AS: lak
Wiktionary
rzecz. lagowanie n.
czas. lagować się
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. lagowanie n.
czas. lagować się
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== lag (język afrykanerski.) ==
wymowa.
IPA|ɫɐχ.
audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-lag.wav.
znaczenia.
czasownik
(1.1) śmiać się
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
długa, gruba laska, potężny kij; lacha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kij
(1.2) pot. ocena niedostateczna
(1.3) pot. sport. długie podanie piłki
Wiktionary
IPA: ˈlaɡa, AS: laga
Wiktionary
rzecz. laska ż.
Wiktionary
(1.2) pała, jedynka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj tradycyjnego greckiego chleba pieczonego i spożywanego w Czysty Poniedziałek (Καθαρή Δευτέρα)
Wiktionary
(1.1) Na śniadanie była dziś lagana i taramosalata.
Wiktionary
IPA: laˈɡãna, AS: lagãna
Wiktionary
[czytaj: lagarDER] nazwisko
SJP.pl
Lagardère – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Oksytania, w departamencie Gers.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 58 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 12 osób/km² (wśród 3020 gmin regionu Midi-Pyrénées Lagardère plasuje się na 1005. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1500.).
Wikipedia
ślepy uchyłek części błędnika u niższych kręgowców; odpowiednik ślimaka w uchu wewnętrznym ssaków
SJP.pl
Lagena (łac. lăgoenă), także laguna, lagona – gliniane albo szklane naczynie o pękatym kształcie, z wąską szyjką, służące starożytnym Rzymianom do przechowywania wody lub wina; rodzaj dzbana (kruży).
Używana jako naczynie gospodarskie o prostym wykończeniu, z reguły niezdobione.
Wikipedia
rzadko: niemiecki obóz koncentracyjny z czasów II wojny światowej; lagier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) jasne piwo dolnej fermentacji
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) zob. lagier.
Wiktionary
Wikipedia
(2.1) Wieczorem znalazłam się w kobiecym lagrze B2, ale nie wiem, co działo się do wieczora.
Wiktionary
IPA: ˈlaɡɛr, AS: lager
Wiktionary
(1.1) leżak, piwo leżakowe
Wiktionary
zdrobnienie od: lager
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. waluta używana przez więźniów nazistowskich obozów jenieckich
Wiktionary
(1.1) Pieniądze na zakup książek uzyskiwaliśmy z żołdu wypłacanego w „lagermarkach”.
Wiktionary
roślina ozdobna z rodziny krwawnicowatych
SJP.pl
Lagerstremia (Lagerstroemia L.) – rodzaj roślin należących do rodziny krwawnicowatych. Obejmuje 48 gatunków. Występują one w Azji Południowej i Wschodniej (od Indii po Japonię) oraz w Australii. Centrum zróżnicowania stanowi Malezja (14 gatunków) i Chiny (15 gatunków).
Wikipedia
niemiecki obóz koncentracyjny z czasów II wojny światowej; lager
SJP.pl
Lagier (niem. Lager – obóz) – obóz jeniecki, obóz pracy, obóz koncentracyjny, a także ośrodek zagłady (termin nie jest stosowany jednoznacznie) zorganizowany przez aparat państwowy III Rzeszy na terytorium Niemiec lub ziemiach okupowanych przez III Rzeszę w czasie II wojny światowej. Termin zaistniał w latach 80. XX wieku, w celu odróżnienia od obozów koncentracyjnych i pracy przymusowej w RFSRR i ZSRR – łagrów (od 1928 zorganizowanych w systemie Gułagu).
Wikipedia
największe miasto i dawna stolica Nigerii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. największe miasto Nigerii i jej dawna stolica;
(1.2) geogr. adm. stan w Nigerii;
(1.3) geogr. miejscowość w Portugalii;
(1.4) geogr. miejscowość we Francji;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(2.1) hist. ojciec Ptolemeusza I, protoplasta dynastii Lagidów
Wiktionary
Lagos – miasto w południowo-zachodniej Nigerii, położone nad Zatoką Gwinejską. Jest to największe miasto w państwie. W 2022 roku Lagos zamieszkiwało 15,388 mln mieszkańców. Jedna z najszybciej rozwijających się metropolii na świecie.
W Lagos mieści się Makoko, największy slums na świecie.
Wikipedia
(1.1) Stolicę Nigerii przeniesiono z Lagos do Abudży w roku 1991.
(1.1) Płynęliśmy wtedy do portu w Lagosie jak do oazy zbawienia. Dwumiesięczny postój na redzie, to była istna katorga.
Wiktionary
IPA: ˈlaɡɔs, AS: lagos
Wiktionary
przym. lagoski
Wiktionary
dotyczący Lagosu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Lagosem, dotyczący Lagosu
Wiktionary
rzecz. Lagos mrz.
Wiktionary
środowiskowo:
1. zacinać się, zawieszać się;
2. mieć opóźnienie w wymianie informacji z serwerem lub innymi jednostkami w sieci
SJP.pl
rodzaj niewielkiego zauropsyda z podgromady diapsydów
SJP.pl
Lagozuch (Lagosuchus) – rodzaj niewielkiego archozaura z kladu Ornithodira, jedyny przedstawiciel rodziny Lagosuchidae. Żył w środkowym triasie na terenie dzisiejszej Argentyny. Nazwa Lagosuchus oznacza „króliczy krokodyl”.
Lagozuch osiągał długość około 30 cm i był lekko zbudowany. Budową nóg oraz podziałem kręgosłupa na odcinki przypominał dinozaury i innych przedstawicieli Dinosauriformes. Mimo iż skamieniałości czaszek są rzadkie, można przypuszczać, że lagozuch miał wydłużony pysk z wieloma małymi zębami, a jego szyja była esowato wygięta. Tylne nogi lagozucha były bardzo długie i smukłe, co wskazuje, że gad ten był zdolny do szybkiego biegu. Prawdopodobnie był zwinnym drapieżnikiem polującym na owady i niewielkie kręgowce. Kości stóp i śródstopia są wydłużone, jednak nie ma dowodów na to, że były połączone.
Wikipedia
Osoby
Miejscowości we Francji:
Wikipedia
[czytaj: lagranżjan] funkcjonał opisujący energię pola klasycznego lub kwantowego; lagranżjan
SJP.pl
Lagranżjan (inaczej funkcja Lagrange’a) – gęstość funkcjonału działania S charakteryzująca właściwości mechaniczne układu fizycznego.
Wikipedia
funkcjonał opisujący energię pola klasycznego lub kwantowego; lagrangian
SJP.pl
Lagranżjan (inaczej funkcja Lagrange’a) – gęstość funkcjonału działania S charakteryzująca właściwości mechaniczne układu fizycznego.
Wikipedia
więzień przebywający w lagrze
SJP.pl
izba wyższa parlamentu norweskiego (Stortingu) do 2009 roku
SJP.pl
Lagting – określenie parlamentów w niektórych krajach skandynawskich.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) D. plural|laguna.
Wiktionary
Holandia:
Osoby:
Inne:
Wikipedia
1. płytki obszar przybrzeżny, zwykle odseparowany od pełnego morza przez rafę koralową lub barierę piaszczystą;
2. samochód typu Renault Laguna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. zatoka, najczęściej płytka, odcięta od morza przez lido, mierzeję, rafę koralową lub atol;
Wiktionary
Laguna (z włoskiego) – część morza odcięta od niego przez barierę (lido, rafę barierową lub atol), tworząca w ten sposób śródlądowy zbiornik wodny położony przeważnie wzdłuż wybrzeża. Laguna posiada jedno lub więcej, przynajmniej okresowe, połączenie z morzem, ale o bardzo ograniczonej przepustowości. Te dwie cechy (oddzielenie przez barierę i połączenie z morzem) odróżniają lagunę od estuarium. Laguny stanowią ok. 13% linii brzegowej na świecie.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. lagunowy
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|laguna. < etym|łac|lacuna. → dół, zagłębienie < etym|łac|lacus. → jezioro
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) lagoon
* białoruski: (1.1) лагуна ż.
* bułgarski: (1.1) лагуна ż.
* czeski: (1.1) laguna ż.
* esperanto: (1.1) laguno
* francuski: (1.1) lagune ż.
* hiszpański: (1.1) laguna ż.
* ido: (1.1) laguno
* litewski: (1.1) lagūna ż.
* niemiecki: (1.1) Lagune ż.
* nowogrecki: (1.1) λιμνοθάλασσα ż.
* rosyjski: (1.1) лагуна ż.
* szwedzki: (1.1) lagun w.
* ukraiński: (1.1) лагуна ż.
* włoski: (1.1) laguna
źródła.
== laguna (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|laɡǔːna.
dzielenie|la|gu|na.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) laguna
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: laˈɡũna, AS: lagũna
Wiktionary
przym. lagunowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. lagunowy
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|laguna. < etym|łac|lacuna. → dół, zagłębienie < etym|łac|lacus. → jezioro
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) lagoon
* białoruski: (1.1) лагуна ż.
* bułgarski: (1.1) лагуна ż.
* czeski: (1.1) laguna ż.
* esperanto: (1.1) laguno
* francuski: (1.1) lagune ż.
* hiszpański: (1.1) laguna ż.
* ido: (1.1) laguno
* litewski: (1.1) lagūna ż.
* niemiecki: (1.1) Lagune ż.
* nowogrecki: (1.1) λιμνοθάλασσα ż.
* rosyjski: (1.1) лагуна ż.
* szwedzki: (1.1) lagun w.
* ukraiński: (1.1) лагуна ż.
* włoski: (1.1) laguna
źródła.
== laguna (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|laɡǔːna.
dzielenie|la|gu|na.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) laguna
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. → laguna;
2. basen lagunowy - basen o nieregularnych kształtach, zwykle z dodatkowymi atrakcjami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z laguną, dotyczący laguny; właściwy lagunie
Wiktionary
rzecz. laguna ż.
Wiktionary
gwałtowny spływ błota powstałego z popiołów i pyłów wulkanicznych; spływ popiołowy, lawina błotna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) geol. spływ błotny, w którym biorą udział przesycone wodą produkty erupcji wulkanicznej, przede wszystkim popiół wulkaniczny;
Wiktionary
Lahar, spływ popiołowy – rodzaj katastrofy naturalnej podobnej do powodzi, wywołanej przez aktywność wulkaniczną, polegający na gwałtownym spływie lawin błotnych.
Wikipedia
IPA: ˈlaxar, AS: laχar
Wiktionary
(1.1) spływ popiołowy
Wiktionary
miasto w Pakistanie; Lahore
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto we wschodnim Pakistanie, stolica prowincji Pendżab;
Wiktionary
Lahaur (ang. Lahore; urdu لاہور, Lāhaur; zachodniopendż. لہور, Lahaur) – miasto we wschodnim Pakistanie, stolica prowincji Pendżab, na zachodnim przedgórzu Himalajów, nad rzeką Rawi (dopływ Ćanabu), w pobliżu granicy z Indiami. Drugie po Karaczi miasto kraju, główny ośrodek gospodarki Pendżabu. W 2017 roku liczyło ponad 11,1 mln mieszkańców.
Wikipedia
przym. lahaurski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Lahaurem, dotyczący Lahauru
Wiktionary
(1.1) Ta wspaniała ulica przecina Delhi od pałacu do bramy lahaurskiej, jest miejscem najlepszych sklepów i kantorów wymiany sic..
(1.1) W ubiegłym tygodniu zastępca prezesa pakistańskiego oddziału Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków i Miejsc Historycznych [ICOMOS], Fouzia Qureshi, poinformowała o groźbie wykreślenia lahaurskiego fortu i ogrodów Śalimar z listy dziedzictwa światowego UNESCO. Los taki spotka bezcenne zabytki, jeżeli Pakistan nie umożliwi specjalnej komisji zbadania stanu obiektów.
Wiktionary
rzecz. Lahaur mrz./n.
Wiktionary
[czytaj: lahmadżun] tradycyjna potrawa wschodnia, nazywana także pizzą arabską, ormiańską lub turecką
SJP.pl
Lahmacun (wym. lahmadżun) – tradycyjna wschodnia potrawa, nazywana także pizzą arabską, ormiańską i turecką. Składa się z bardzo cienkiego ciasta oraz mięsnego nadzienia. Potrawę skrapia się przed podaniem sokiem z cytryny. Jest jednym z dań lokalnego fast foodu, konsumowanym przeważnie na ulicach. Lahmacun znane jest także w Armenii pod nazwą lahmajoun (orm. լահմաջուն). Lahmacun jest niekiedy jednym z elementów tureckich meze, czyli przystawek.
Wikipedia
jeden z trzech odłamów języka pendżabskiego, obejmujący kilka grup dialektów z północno-zachodniego Pendżabu (Pakistan)
SJP.pl
Język lahnda – makrojęzyk obejmujący szereg spokrewnionych języków i dialektów, używanych głównie w Pakistanie. Największym z nich jest język zachodniopendżabski, którym posługuje się ponad 60 mln osób. Niekiedy termin lahnda używany jest jako synonim języka zachodniopendżabskiego. Według „Ethnologue Languages of the World” jest na 12 miejscu w rankingu najpowszechniejszych języków świata.
Wikipedia
angielska nazwa pakistańskiego miasta Lahaur
SJP.pl
Lahaur (ang. Lahore; urdu لاہور, Lāhaur; zachodniopendż. لہور, Lahaur) – miasto we wschodnim Pakistanie, stolica prowincji Pendżab, na zachodnim przedgórzu Himalajów, nad rzeką Rawi (dopływ Ćanabu), w pobliżu granicy z Indiami. Drugie po Karaczi miasto kraju, główny ośrodek gospodarki Pendżabu. W 2017 roku liczyło ponad 11,1 mln mieszkańców.
Wikipedia
miasto w Finlandii
SJP.pl
Lahti (szw. Lahtis) – miasto w południowej Finlandii, nad jeziorem Vesijärvi, na skraju Pojezierza Fińskiego. Jedno z większych w kraju. Słowo lahti znaczy po fińsku zatoka.
Wikipedia
starofrancuski gatunek śpiewno-poetycki
SJP.pl
Lai – starofrancuska forma pieśni lirycznej, najczęściej o tematyce miłosnej, wywodząca się z pieśni celtyckich. Uprawiano ją z zamiłowaniem w Bretanii, z typowym dla truwerów wykonywaniem z towarzystwem instrumentu.
Termin lai jest pochodzenia celtyckiego (laid w irlandzkim). W języku francuskim użył go po raz pierwszy normandzki kronikarz Wace (1155) w swym tłumaczeniu łacińskiej Historii królów Brytanii (1135) Galfreda z Monmouth. Początkowo były to pieśni o charakterze lirycznym, w których krótki element narracyjny był podawany na wstępie jako objaśnienie. Na francuskich dworach lais były śpiewane przez wędrownych rybałtów normandzkich przy akompaniamencie małej harfy, cytry, rzadziej fletu lub gęślików.
Wikipedia
Laibach – słoweński zespół muzyczny, założony w 1980 roku w górniczo-przemysłowej miejscowości Trbovlje w byłej Jugosławii.
Skrzydło muzyczne interdyscyplinarnego kolektywu artystycznego Neue Slowenische Kunst (NSK), w którego skład wchodzą: grupa sztuki wizualnej IRWIN, grupa teatralna Noordung (dawniej Gledališče Sester Scipion Nasice), studio grafiki i designu Novi Kolektivizem i Departament Czystej i Stosowanej Filozofii. Laibach uczestniczył również w projektach artystycznych Germania, Strom und Klang, Kraftbach, Peter Paracelsus i 300.000 Verschiedene Krawalle. Zespół stworzył muzykę do wielu przedstawień teatralnych takich jak: Makbet, Krst pod Triglavom, No Fire Escape in Hell czy Molitevi stroj. Część utworów bazuje na przeróbkach piosenek najbardziej znanych zespołów światowych, takich jak The Beatles, Queen, Europe czy The Rolling Stones.
Wikipedia
1. niezwiązany z religią i instytucjami kościelnymi; świecki;
2. młodzieżowo: świadczący o braku wiedzy lub umiejętności w jakiejś dziedzinie; laiczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. niezwiązany z religią
(1.2) nacechowany brakiem kompetencji
Wiktionary
rzecz. laicyzowanie n., laickość ż., laicyzacja ż., laicyzm mrz., laik mos., laikat mrz.
Wiktionary
(1.1) niereligijny, świecki
(1.2) dyletancki, niekompetentny, nieprofesjonalny
Wiktionary
laicyzm;
1. świeckość;
2. dyletanctwo, brak wiedzy w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co laickie
Wiktionary
rzecz. laicyzowanie n., laik m., laicyzm m., laicyzator m., laicyzacja ż.
czas. laicyzować ndk.
przym. laicki, laicyzacyjny
przysł. laicko
Wiktionary
przejście określonego podmiotu spod władzy kościelnej do świeckiej; zeświecczenie, desakralizacja, sekularyzacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zeświecczenie różnych poziomów życia społecznego
(1.2) polit. wyeliminowanie wpływu religii na życie polityczne i społeczne za pomocą aktów prawnych
(1.3) socjol. słabnięcie więzi religijnych wśród wyznawców
(1.4) psych. zmiany w postawach światopoglądowych (odchodzenie od wiary w kierunku agnostycyzmu, ateizmu, deizmu lub indyferentyzmu religijnego)
Wiktionary
Laicyzacja – proces polegający na zeświecczeniu instytucji i różnych przejawów życia społecznego, politycznego i kulturalnego oraz na uniezależnieniu ich od wpływów religii i kleru, często utożsamiana z wolnomyślicielstwem i ateizacją.
W najszerszym zakresie pojęcie oznacza procesy zmierzające do ukształtowania człowieka o osobowości postępowej, sceptycznej i samodzielnej intelektualnie z racjonalistyczną postawą umysłową. Laicyzacja dotyczy też procesów przeciwnych sakralizacji zjawisk przyrody, faktów i instytucji społecznych.W polityce laicyzacja to świadome (programowe) działania władz, zmierzające do wyeliminowania wpływu religii na życie polityczne i społeczne za pomocą aktów prawnych. Na mocy aktów prawnych przeprowadzono m.in. konfiskatę dóbr kościelnych, sekularyzację szkolnictwa, rozwiązanie konkordatu, odebranie przywilejów związkom wyznaniowym itp.
Wikipedia
IPA: ˌlajit͡sɨˈzat͡sʲja, AS: lai ̯icyzacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. laicyzm mrz., laicyzator m., laickość ż., laik m., laikat m., laicyzowanie n.
czas. laicyzować ndk.
przym. laicyzacyjny, laicki
przysł. laicko
Wiktionary
(1.1-4) sekularyzacja, zeświecczenie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący laicyzacji
Wiktionary
rzecz. laik mos., laicyzowanie n., laicyzacja ż., laickość ż.
Wiktionary
człowiek propagujący odsuwanie duchowieństwa od władzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek promujący laicyzację
Wiktionary
rzecz. laik mos., laicyzowanie n., laicyzacja ż., laickość ż.
Wiktionary
laickość;
1. świeckość;
2. dyletanctwo, brak wiedzy w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) koncepcja wykluczająca obecność religii w sferze publicznej, głosząca oddzielenie państwa od kościoła i propagująca świeckie podejście do obywateli oraz instytucji państwowych
Wiktionary
Laicyzm (z fr. laïcisme) – koncepcja związana z zasadą rozdziału państwa od Kościoła i braku wpływów religijnych na sprawy państwowe.
Laickość (z fr. laïcité) gwarantuje prawo do swobodnego wyznawania religii i wszystkie wyznania traktuje jako równe. Nie zapewnia jednak specjalnego statusu dla religii – religie powinny podlegać takim samym prawom jak inne sfery życia i nie stać ponad prawem.
Wikipedia
rzecz. laickość ż., laicyzacja ż., laik m., laikat m., laicyzowanie n.
czas. laicyzować ndk.
przym. laicki
Wiktionary
nadawać czemuś cechy świeckie, usuwać wpływ duchowieństwa z różnych dziedzin życia społecznego; zeświecczać, sekularyzować, desakralizować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|laicyzować.
Wiktionary
rzecz. laicyzm mrz., laicyzacja ż., laicyzator m., laickość ż., laik m., laikat m.
czas. laicyzować ndk.
przym. laicyzacyjny, laicki
Wiktionary
kobieta nieznająca się na danej rzeczy, niekompetentna w danej dziedzinie; dyletantka, profanka, amatorka
SJP.pl
młodzieżowo: świadczący o braku wiedzy lub umiejętności w jakiejś dziedzinie; laicki
SJP.pl
1. człowiek nieznający się na danej rzeczy, niekompetentny w danej dziedzinie; dyletant; profan, amator;
2. wierny Kościoła katolickiego, który nie otrzymał świeceń kapłańskich i nie stał się duchownym, posługujący w klasztorze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś niekompetentny
(1.2) rel. niewyświęcony zakonnik
(1.3) rel. świecki uczestnik grupy religijnej
Wiktionary
IPA: ˈlajik, AS: lai ̯ik
Wiktionary
rzecz. laicyzm mrz., laicyzacja ż., laicyzator m., laikat m., laickość ż., laicyzowanie n.
czas. laicyzować ndk.
przym. laicki, laicyzacyjny
Wiktionary
(1.1) dyletant; książk. profan
Wiktionary
ogół świeckich członków kościoła katolickiego, głównie aktywnie zaangażowanych w szerzenie wiary
SJP.pl
rzeczownik zbiorowy, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. ogół świeckich członków Kościoła katolickiego
Wiktionary
Wierni świeccy (laikat) – wszyscy wierni, którzy nie są kapłanami bądź zakonnikami.
Wikipedia
rzecz. laicyzowanie n., laicyzm m., laik m., laicyzacja ż.
przym. laicki
Wiktionary
[czytaj: lajs] średniowieczna pieśń religijna, której wszystkie strofy kończyły się refrenem "Kyrie eleison"
SJP.pl
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
luźny kaftan męski lub żakiet damski; lejbik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraw. kamizelka bez rękawów
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. biustonosz
Wiktionary
(1.1) Kiedy jest chłodno, zakładam lajbik.
Wiktionary
IPA: ˈlajbʲik, AS: lai ̯bʹik
Wiktionary
(1.2) bishalter
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. katarynka
Wiktionary
rzecz. lajerman mos.
Wiktionary
(1.1) lajerka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. katarynka
Wiktionary
rzecz. lajerman mos.
Wiktionary
(1.1) lajera
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kataryniarz
Wiktionary
rzecz. lajera ż., lajerka ż.
Wiktionary
styl życia; lifestyle
SJP.pl
Styl życia – zakres i formy codziennych zachowań jednostek lub grup, specyficzne dla ich usytuowania społecznego, tzn. manifestujące położenie społeczne oraz postrzegane jako charakterystyczne dla tego położenia, a dzięki temu umożliwiające szeroko rozumianą społeczną lokalizację innych ludzi. Pojęcie to obejmuje nie tylko zachowania ludzkie, ale i mechanizmy psychofizyczne leżące u podstaw tych zachowań: motywacje, potrzeby, akceptowane wartości.
Wikipedia