eustres

stres przyjemny, lekki, który stymuluje pozytywną adrenalinę w organizmie


SJP.pl


eustyl

w architekturze starożytnej: charakterystyczne rozstawienie kolumn


SJP.pl


eutaksja

ujemna eutropia


SJP.pl


eutanasta

wykonawca lub zwolennik eutanazji


SJP.pl


eutanazja

zabicie człowieka nieuleczalnie chorego na jego żądanie pod wpływem współczucia dla niego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. zadanie śmierci osobie nieuleczalnie chorej umotywowane skróceniem jej cierpień;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dopuszczalność eutanazji jest uważana za trudne zagadnienie etyczne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɛwtãˈnazʲja, AS: eu̯tãnazʹi ̯a

Wiktionary


eutanazyjny

eutanazja


SJP.pl

Patrz:

eutanazja

eutektoid

mieszanina składników strukturalnych stopu (o stałym składzie chemicznym), wydzielająca się w określonej temperaturze z roztworu stałego


SJP.pl

Eutektoid (eutektoida, mieszanina eutektoidalna) – drobnokrystaliczna mieszanina dwóch lub więcej faz przypominająca budową mieszaninę eutektyczną, ale powstała w stanie stałym.

W najlepiej znanym przypadku równowagi fazowej w układzie żelazo z węgiel przemiana eutektoidalna zachodzi w temperaturze 727 °C w zakresie stężeń 0,0218–2,11%C.

Wikipedia


eutektoidalny

eutektoid


SJP.pl

Patrz:

eutektoid

eutektyczny

1. właściwy eutektykowi, mieszaninie substancji stałych (zwykle metali) wykazującej temperaturę topnienia znacznie niższą niż poszczególne składniki;
2. temperatura eutektyczna - temperatura krzepnięcia roztworu o składzie eutektycznym;
3. punkt eutektyczny - punkt wykresu fazowego, w którym współistnieją ciekłe i stałe składniki mieszaniny (roztworu, stopu)


SJP.pl


eutektyk

mieszanina dwóch lub więcej składników fazowych stopu mającego określony skład chemiczny i temperaturę


SJP.pl

Eutektyka (eutektyk, mieszanina eutektyczna) – mieszanina dwóch lub więcej faz o określonym składzie, która wydziela się z roztworów ciekłych w pewnej temperaturze, zwanej temperaturą eutektyczną. Mieszanina ta jest produktem przemiany eutektycznej. Nazwa wywodzi się z greckiego słowa eutektos, co znaczy „łatwo topliwy”.

Wikipedia


eutektyka

mieszanina dwóch lub więcej składników fazowych stopu mającego określony skład chemiczny i temperaturę


SJP.pl

Eutektyka (eutektyk, mieszanina eutektyczna) – mieszanina dwóch lub więcej faz o określonym składzie, która wydziela się z roztworów ciekłych w pewnej temperaturze, zwanej temperaturą eutektyczną. Mieszanina ta jest produktem przemiany eutektycznej. Nazwa wywodzi się z greckiego słowa eutektos, co znaczy „łatwo topliwy”.

Wikipedia


eutenik

specjalista analizujący różne sposoby oddziaływania na środowisko w celu stworzenia ludziom najlepszych warunków do życia


SJP.pl


eutenika

specjalista analizujący różne sposoby oddziaływania na środowisko w celu stworzenia ludziom najlepszych warunków do życia


SJP.pl


euterpa

rodzaj roślin drzewiastych z rodziny arekowatych


SJP.pl

Taksonomia

  • Euterpe (euterpa, warzywnia) – rodzaj roślin drzewiastych z rodziny arekowatych (np. Euterpe edulis, Euterpe oleracea)
  • euterpe – łacińska nazwa gatunkowa (np. Macromia euterpe)

Wikipedia


euterpe

w mitologii greckiej: muza poezji lirycznej, przedstawiana z aulosem w rękach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitgr. muza poezji lirycznej i gry na aulosie, jedna z towarzyszek Apolla; córka Zeusa i Mnemosyne;

 (1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 27, z pasa głównego planetoid, odkryta w 1853 r.;

Wiktionary

Taksonomia

  • Euterpe (euterpa, warzywnia) – rodzaj roślin drzewiastych z rodziny arekowatych (np. Euterpe edulis, Euterpe oleracea)
  • euterpe – łacińska nazwa gatunkowa (np. Macromia euterpe)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Euterpe i jej siostry uświetniały śpiewem biesiady bosko-ludzkie oraz uczty olimpijskie bogów.

 (1.1) Atrybutem Euterpe był aulos.

 (1.2) Euterpe porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛwˈtɛrpɛ, AS: eu̯terpe

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Euterpa

Wiktionary


eutrof

roślina, która dla prawidłowego rozwoju wymaga żyznej, bogatej w substancje odżywcze gleby


SJP.pl


eutrofia

wysoka zawartość substancji odżywczych w środowisku, żyzność środowiska; eutroficzność


SJP.pl

Wikipedia


eutroficzność

wysoka zawartość substancji odżywczych w środowisku, żyzność środowiska; eutrofia


SJP.pl


eutroficzny

bogaty, obfity w pokarm


SJP.pl


eutrofizacja

proces wzbogacania zbiorników wodnych w substancje pokarmowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekol. proces stopniowego wzbogacania zbiornika wodnego w substancje pokarmowe wskutek wzmożonego ich dopływu

Wiktionary

Eutrofizacja – proces wzbogacania zbiorników wodnych w pierwiastki biofilne, skutkujący wzrostem trofii, czyli żyzności wód. Proces ten dotyczy nie tylko zbiorników wodnych, ale również cieków.

Biorąc pod uwagę geologiczną historię jezior, najczęściej uważa się, że eutrofizacja jest procesem naturalnym (według innych autorów naturalnym procesem jest dystrofizacja, a eutrofizacja uważana jest za proces antropogeniczny, spowodowany zmianami w zlewni). Większość jezior, zwłaszcza polodowcowych, była na początku oligotroficzna, jednak ciągły dopływ do nich substancji z zewnątrz (np. ze zlewni i atmosfery) powodował wzrost koncentracji biogenów, a tym samym zwiększał trofię zbiornika. Jest to tzw. harmoniczna sukcesja jezior. Normalnie jest to proces powolny, ale został on mocno przyspieszony w wyniku działań człowieka, takich jak zrzuty ścieków przemysłowych i komunalnych oraz w wyniku intensyfikacji rolnictwa. W szczególnie drastycznych przypadkach, np. przy zrzucaniu do jezior surowych ścieków komunalnych czy gnojówki, dochodzi do osiągnięcia przez zbiornik stanów niespotykanych w naturze: politrofii i hipertrofii (zobacz też jezioro saprotroficzne). Następuje wtedy niemal całkowity zanik organizmów wyższych poza cienką, kilkudziesięciocentymetrową warstwą wody stykającą się z atmosferą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Stosowanie nawozów na bazie fosforanów wywołuje eutrofizację wód, w sensie – powoduje nadmierny wzrost glonów.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. eutrofizować ndk.

 przym. eutroficzny

Wiktionary


eutrofizm

Wikipedia


eutropiusz

imię męskie


SJP.pl

  • Eutropiusz – imię męskie pochodzenia greckiego

Wikipedia


eutych

Eutych (gr. Εὐτυχής „Szczęśliwy” od εὐ „dobrze” i τῠ́χη „los”) – postać biblijna z Nowego Testamentu.

Młodzieniec, który udał się do Troady, aby wysłuchać Pawła. Było późno i Eutych zasnął tak głęboko, że wypadł z okna na trzecim piętrze i poniósł śmierć. Paweł przywrócił go do życia.Pojawia się w Dziejach Apostolskich 20,7-13

Wikipedia


eutyches

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) hist. imię|polski|m.

Wiktionary

Eutyches (ur. ok. 378, zm. ok. 454) – archimandryta klasztoru w Konstantynopolu, twórca monofizytyzmu.

Jako zagorzały zwolennik Cyryla Aleksandryjskiego bronił uchwał soboru efeskiego. Występując przeciw Nestoriuszowi, sformułował pogląd, że w chwili wcielenia dwie natury utworzyły w Chrystusie tylko jedną naturę, jednocześnie boską i ludzką. Przypisuje mu się pogląd wyrażony słowami: Wyznaję, że Pan nasz stał się z dwóch natur przed zjednoczeniem, lecz po zjednoczeniu wyznaję jedną naturę. W zjednoczeniu miała się dokonać, według niego, całkowita asymilacja natur do tego stopnia, że w Chrystusie należy widzieć tylko jedną naturę. Dwie natury przestały być odrębne w momencie zespolenia, czyli w chwili wcielenia. Natura ludzka rozpłynęła się w naturze boskiej tak, jak kropla słodkiej wody rozpływa się w morzu. Skutkiem takiego twierdzenia jest fakt, że ciało Jezusa nie jest współistotne z naszym ciałem. Chociaż Eutyches nie przyznawał się do prymitywnego doketyzmu, to jednak był o takie idee podejrzewany. W 448 został oskarżony przez biskupa Euzebiusza z Doryleum o herezję i ekskomunikowany przez synod, gdyż nie chciał podpisać formuły przedłożonej mu przez patriarchę konstantynopolitańskiego Flawiana, która brzmiała: Wyznajemy, że Chrystus jest z dwóch natur po wcieleniu, w jednej hipostazie i w jednej osobie, wyznając jednego Chrystusa, jednego Syna i jednego Pana.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. eutychianizm m.

 przym. eutychianistyczny

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|gr|Εὐτυχής.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Eutyches

* niemiecki: (1.1) Eutyches m.

* portugalski: (1.1) Eutiques m.

* starogrecki: (1.1) Εὐτυχής m.

* włoski: (1.1) Eutiche m.

źródła.

== Eutyches (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) Eutyches

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. eutychianizm m.

 przym. eutychianistyczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. eutychianizm m.

 przym. eutychianistyczny

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|gr|Εὐτυχής.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Eutyches

* niemiecki: (1.1) Eutyches m.

* portugalski: (1.1) Eutiques m.

* starogrecki: (1.1) Εὐτυχής m.

* włoski: (1.1) Eutiche m.

źródła.

== Eutyches (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) Eutyches

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


eutychianin

zwolennik eutychianizmu (monofizytyzmu - doktryny teologicznej)


SJP.pl


eutychianizm

doktryna z V wieku mówiąca o jednej, boskiej naturze Chrystusa; monofizytyzm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) teol. doktryna głosząca, że w Chrystusie była tylko jedna boska natura, zaś ludzka została wchłonięta przez boską tuż po wcieleniu

Wiktionary

Monofizytyzm, eutychianizm – doktryna teologiczna, według której Chrystus ma jedną złączoną naturę bosko-ludzką i nie istnieje w dwóch naturach, tj. boskiej i ludzkiej. Natura boska Chrystusa wchłonęła jego naturę ludzką. Doktryna została ogłoszona przez archimandrytę konstantynopolitańskiego Eutychesa i poparta przez duchownych aleksandryjskich w pierwszej połowie V wieku. Eutyches, głosząc swoje poglądy na naturę Chrystusa, dążył do obalenia nestorianizmu, który został potępiony na soborze efeskim w 431 roku.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Eutyches m.

 przym. eutychianistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) monofizytyzm

Wiktionary


eutyfronika

nauka zajmująca się zagadnieniami ochrony podstawowych wartości ludzkich w świecie cywilizacji technicznej


SJP.pl

Wikipedia


eutymia

wesołość, pogoda ducha


SJP.pl


euzebia

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Euzebia – żeński odpowiednik imienia Euzebiusz, wywodzi się od greckiego eusébeia – pobożność.

Euzebia imieniny obchodzi 20 września, 30 września i 29 października.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rano spotkałam ciotkę Euzebię w przychodni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛwˈzɛbʲja, AS: eu̯zebʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Euzebiusz mos.

Wiktionary


euzebiusz

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Euzebiusz – imię męskie pochodzenia greckiego eusébeios. Pierwotnie przymiotnik ten użyty został dla określenia jednego z miesięcy na cześć cesarza rzymskiego Antonina Piusa. Wywodzi się od słowa oznaczającego „bogobojny”, „święty”.

Żeńskim odpowiednikiem jest Euzebia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Według przekazu Euzebiusza z Cezarei przed bitwą przy moście Mulwijskim Konstantyn miał wizję, która pozwoliła mu odnieść zwycięstwo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛwˈzɛbʲjuʃ, AS: eu̯zebʹi ̯uš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Euzebia ż.

Wiktionary


euzebiuszostwo

Euzebiusz z małżonką; Euzebiuszowie


SJP.pl


euzebiuszowie

Euzebiusz z małżonką; Euzebiuszostwo


SJP.pl


euzebiuszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Euzebiusza lub z nim związany


SJP.pl


ev

elektronowolt


SJP.pl


eva

obce imię żeńskie


SJP.pl

  • Ewa – imię
  • EVA Air – linie lotnicze
  • (164) Eva – planetoida
  • EVA – Ekonomiczna wartość dodana
  • EVA (ang. Extra-vehicular activity) – spacer kosmiczny
  • Eva – singel zespołu Nightwish
  • Eva – singel Cleo i Mesajah
  • Eva – polski zespół grający rock gotycki
  • Eva – miasto w USA, w stanie Alabama, w hrabstwie Morgan
  • Eva – jednostka osadnicza w USA, w stanie Tennessee, w hrabstwie Benton

Wikipedia


evaluation

[czytaj: iwaluEJszyn] określenie skuteczności reklamy produktu lub firmy


SJP.pl


evans

nazwisko obce


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Arthur Evans – brytyjski archeolog, odkrywca kultury minojskiej
  • Chris Evans
  • Evan Evans, George Evans (pseudonimy) – Frederick Schiller Faust (1892–1944) – pisarz i dziennikarz amerykański
  • Frank Evans – lekkoatleta brytyjski, średniodystansowiec
  • Geraint Evans – walijski śpiewak operowy
  • Jonny Evans – północnoirlandzki piłkarz, gracz Manchesteru United
  • Josh Evans – amerykański aktor i reżyser
  • Luke Evans – walijski aktor
  • Linda Evans – amerykańska aktorka
  • Nicholas Evans (1950-2022) – angielski prozaik, scenarzysta i producent telewizyjny.
  • Scott Evans – amerykański aktor
  • Shaun Evans – brytyjski aktor

Wikipedia


evasion

[czytaj: ewaZJĄ] samochód typu Citroën Evasion


SJP.pl


evencik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od event

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie event, lecz tylko mały evencik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. event m.

Wiktionary


event

[czytaj: iwent] specjalne wydarzenie zorganizowane pod kątem określonego celu, zwykle w odniesieniu do muzyki i gier MMORPG


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wydarzenie – muzyczne, towarzyskie itp., najczęściej publiczne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. eventowy

 rzecz. evencik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) impreza

Wiktionary


eventowość

[czytaj: iwentowość] organizowanie licznych wydarzeń pod kątem określonego celu, najczęściej w celach komercyjnych


SJP.pl


eventowy

event [czytaj: iwentowy]


SJP.pl


everest

geografia:

  • Mount Everest – najwyższy szczyt Ziemi
  • Everest – miasto w stanie Kansas, w hrabstwie Brown w Stanach Zjednoczonych
  • Everest (ang. Everest Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Cass w Stanach Zjednoczonych

Wikipedia


evergreen

[czytaj: Ewergrin] potocznie: utwór muzyczny cieszący się niesłabnącą popularnością


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Evergreen – miasto w stanie Alabama, w hrabstwie Conecuh
  • Evergreen – jednostka osadnicza w stanie Kolorado, w hrabstwie Jefferson
  • Evergreen – miejscowość w stanie Luizjana, w parafii Avoyelles
  • Evergreen – wieś w stanie Missouri, w hrabstwie Laclede
  • Evergreen – jednostka osadnicza w stanie Montana, w hrabstwie Flathead
  • Evergreen – jednostka osadnicza w stanie Teksas, w hrabstwie Starr
  • Evergreen – jednostka osadnicza w stanie Wisconsin, w hrabstwie Marathon
  • Evergreen – miejscowość w stanie Wisconsin, w hrabstwie Washburn
  • Evergreen – miejscowość w stanie Wisconsin, w hrabstwie Langlade

Wikipedia


everton

  • Everton – dzielnica Liverpoolu
  • Everton F.C. – klub piłkarski z Liverpoolu
  • Everton Viña del Mar – klub piłkarski z Viña del Mar (Chile)

Miejscowości w USA:

  • Everton – miejscowość w stanie Arkansas, w hrabstwie Boone
  • Everton – miasto w stanie Missouri, w hrabstwie Dade

Wikipedia


everyman

[czytaj: ewrymen] bohater literacki lub filmowy reprezentujący przeciętnego człowieka; jederman, jedermann


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) liter. określenie typu bohatera wywodzącego się ze średniowiecznych moralitetów; protagonista o uniwersalnych cechach, na którego miejscu mógł się postawić każdy;

Wiktionary

Everyman (z ang. każdy człowiek) – określenie bohatera średniowiecznych moralitetów, na którego miejscu mógł się postawić każdy widz – był to bohater o uniwersalnych cechach. Stawiany był wobec upersonifikowanych alegorii dobra i zła, które walczyły o jego duszę.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) bohater literacki, protagonista

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|everyman.; zaczerpnięte z tytułu XV-wiecznego moralitetu „The Somonyng of Everyman”

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) everyman

* fiński: (1.1) jokamies

źródła.

== everyman (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) liter. everyman

odmiana.

 (1.1) lp. everyman; lm. everymen

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) bohater literacki, protagonista

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|everyman.; zaczerpnięte z tytułu XV-wiecznego moralitetu „The Somonyng of Everyman”

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) everyman

* fiński: (1.1) jokamies

źródła.

== everyman (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) liter. everyman

odmiana.

 (1.1) lp. everyman; lm. everymen

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


evita

  • Evita → Eva Perón
  • Evita – musical Andrew Lloyda Webbera i Tima Rice'a z 1976 r.
  • Evita – film Alana Parkera z 1996 r., ekranizacja musicalu
  • Evita – ścieżka dźwiękowa filmu Alana Parkera z 1996 r.
  • EVITA – program badawczy, uruchomiony w 2008 r., mający na celu opracowanie systemu bezpieczeństwa dla układów elektronicznych w samochodach.

Wikipedia


évora

[czytaj: Ewora]
1. miasto w Portugalii;
2. Cesária Évora - pieśniarka fado z Wysp Zielonego Przylądka


SJP.pl

Évora – miasto w Portugalii, w dystrykcie Évora, historyczna stolica regionu Alentejo w podregionie Alentejo Central. Jest siedzibą gminy o tej samej nazwie. Historyczne centrum miasta wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa Ludzkości UNESCO w 1986 roku.

Wikipedia


ew

skrótowiec

 (1.1) = eduk. edukacja wczesnoszkolna

Wiktionary

Ew – dwuznak składający się z liter E i W. Występuje w ortografii języka angielskiego. Oznacza dźwięk wymawiany w iloczasie jako sylaba ju lub jak polskie u.

Wikipedia


ew.

skrót od: ewentualnie, ewentualny; ewent.


SJP.pl

skrót

 (1.1) = ewentualnie

 (1.2) = ewentualny

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Proszę sprawdzić, czy Państwa ustawienia ew. dodatkowo zainstalowanych programów zabezpieczeń internetowych są poprawne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɛvɛ̃ntuˈwalʲɲɛ|ˌːvɛ̃ntuˈwalnɨ, AS: evẽntualʹń•|evẽntualny

Wiktionary


ewa

w przenośnym znaczeniu: kobieta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) bibl. biblijne imię pierwszej kobiety oraz protoplastki rodu ludzkiego;

 (1.2) imię|polski|ż.;

 (1.3) przen. książk. każda kobieta

Wiktionary

Ewa – imię żeńskie, które pierwszy raz pojawia się 2000 lat p.n.e. w języku sumeryjskim jako „Awa” gdzie oznacza „życie”.W języku hebrajskim, który zapożyczył to imię od Sumerów wywodzi się od rdzenia חוה hajja lub hawwa – i również oznacza 'dająca życie'. Imię wyprowadzane też z arabskiego słowa hajja 'wąż'.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Adam i Ewa umieszczeni przez Boga w raju, zostali z niego wypędzeni ponosząc karę za uległość szatanowi i nieposłuszeństwo Bogu (…), a także utracili nieśmiertelność.

 (1.1) Synami Adama i Ewy byli Kain, Abel i Set.

 (1.2) Mam na imię Ewa i jestem nauczycielką z Warszawy.

 (1.2) Na 24 grudnia przypadają imieniny Ewy i Adama.

 (1.2) Ewę, żonę mojego kolegi z podstawówki, poznałem dużo później.

 (1.2) Pani Ewo, proszę nas jutro odwiedzić z synem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɛva, AS: eva

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Ewka ż., Ewcia ż., Eweczka ż., Ewusia ż., Ewunia ż.

:: zgrub. Ewucha

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zdrobn. Ewka, Ewcia, Eweczka, Ewusia, Ewunia

Wiktionary


ewak

nazwisko


SJP.pl


ewakuacja

wywożenie ludzi i dobytku z terenów zagrożonych klęską żywiołową lub wojną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) opuszczenie jakiegoś terenu lub obiektu przez ludzi, najczęściej wraz z dobytkiem i inwentarzem, z powodu klęski żywiołowej, wojny lub innego zagrożenia;

 (1.2) żart. pospieszny wyjazd

 (1.3) fiz. opróżnienie z powietrza

Wiktionary

Ewakuacja (łac. evacuatio – ‘opróżnianie; znikanie’ od ex ‘od, z czego’ i vacuum ‘pustka’) – zorganizowane przemieszczenie ludzi, czasem wraz z dobytkiem, z miejsca, w którym występuje zagrożenie, na obszar bezpieczny.

Ewakuacja może być zarówno działaniem na stosunkowo niewielką skalę, jak na przykład wyprowadzenie ludzi z pojedynczego budynku zagrożonego pożarem, jak również może stanowić dużą i złożoną akcję logistyczną, jak w przypadku terenów zagrożonych przez nieprzyjaciela podczas działań wojennych, lub obszarów dotkniętych żywiołem (np. podczas powodzi).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɛvakuˈwat͡sʲja, AS: evakuacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewakuowanie n., ewakuant m.

 czas. ewakuować

 przym. ewakuacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) exodus, odwrót

 (1.2) ucieczka, rejterada

Wiktionary


ewakuacyjny

związany z ewakuacją


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z ewakuacją, dotyczący ewakuacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Samoloty wroga zbombardowały punkt ewakuacyjny dla rannych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewakuacja ż., ewakuowanie n., ewakuant m.

 czas. ewakuować

Wiktionary


ewakuant

osoba ewakuująca się z jakiegoś miejsca


SJP.pl


ewakuantka

ewakuant


SJP.pl

Patrz:

ewakuant

ewakuator

1. urządzenie do usuwania powietrza puszek konserwowych w procesie ich napełniania; odpowietrzacz;
2. urządzenie do usuwania dymu i zanieczyszczeń; wyciąg, ekshaustor;
3. dźwig na podwoziu samochodowym, służący do odholowywania pojazdów;
4. oprogramowanie komputerowe wspomagające tworzenie procedur ewakuacji


SJP.pl

Odpowietrzacz, ewakuator – aparat służący do usuwania powietrza z napełnionych puszek z konserwą. Czynność ma na celu przedłużenie trwałości konserw.

Wikipedia


ewakuować

1. wywozić (usuwać) ludność, majątek, instytucje (lub ich członków) z terenu zagrożonego;
2. ewakuować się -
a) opuścić, opuszczać tereny zagrożone przez nieprzyjaciela lub nawiedzone klęską żywiołową;
b) potocznie: opuścić, opuszczać jakieś miejsce, pomieszczenie


SJP.pl

czasownik przechodni dwuaspektowy

 (1.1) przemieszczać ludzi, zwierzęta, mienie z niebezpiecznego miejsca

czasownik zwrotny dwuaspektowy ewakuować się

 (2.1) opuszczać samemu jakieś niebezpieczne miejsce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Doktor Hannę z córkami ewakuowano, podobnie jak mieszkańców całej dzielnicy, do śródmieścia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɛvakuˈwɔvat͡ɕ, AS: evakuovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewakuacja ż., ewakuant m., ewakuantka ż., ewakuowanie n.

 przym. ewakuacyjny

 przysł. ewakuacyjnie

Wiktionary


ewakuowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ewakuować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nieewakuowanie n., ewakuacja ż., ewakuant m.

 czas. ewakuować ndk.

 przym. ewakuacyjny

Wiktionary


ewald

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: Ewalda

Wiktionary

Ewald – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się ze złożenia słów eo – „prawo” i wald – „rządzić”, „panować”. Jego znaczenie można interpretować jako „panujący sprawiedliwie, w zgodzie z prawem”. Patronami tego imienia są bracia śwśw. Ewald Biały i Ewald Czarny (VII wiek), wspominani 3 października.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Ewald i pracuję jako górnik w Bytomiu.

 (1.1) W Kościele katolickim na 7 lipca przypada wspomnienie św. Ewalda biskupa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɛvalt, AS: evalt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ewalda ż.

:: zdrobn. Ewaldek mos., Ewaldzik mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Ewaldek, Ewaldzik, gw-pl|Górny Śląsk|Ywald.

Wiktionary


ewalda

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od: Ewald

Wiktionary

Ewalda – imię żeńskie pochodzenia germańskiego, żeński odpowiednik imienia Ewald. Wywodzi się ze złożenia słów eo – „prawo” i wald – „rządzić”, „panować”. Jego znaczenie można interpretować jako „panująca sprawiedliwie, w zgodzie z prawem”. Patronami tego imienia są bracia śwśw. Ewald Biały i Ewald Czarny (VII wiek), wspominani 3 października.

Ewalda imieniny obchodzi 3 października.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedy Ewaldzie stuknie trzydziestka?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. Ewald mos.

Wiktionary


ewaldostwo

Ewald z małżonką; Ewaldowie


SJP.pl


ewaldowie

Ewald z małżonką; Ewaldostwo


SJP.pl


ewaldowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ewalda lub z nim związany


SJP.pl


ewaluacja

oszacowanie, określenie wartości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) badanie wartości albo cech programu, planu lub obiektu w celu jego usprawnienia i rozwoju;

Wiktionary

Ewaluacja (ang. evaluate „oceniać, szacować”, z łac. evalesco „stawać się, być zdolnym, potężnieć” i evaleo „móc, zdołać”) – systematyczne badanie wartości albo cech konkretnego programu, planu, działania (eksperymentu) bądź obiektu (programu komputerowego, programu nauczania, lekarstwa, rozwiązania technicznego) z punktu widzenia przyjętych kryteriów, w celu jego usprawnienia, rozwoju lub lepszego zrozumienia. Jest to ocena wartości interwencji z zastosowaniem określonych kryteriów tejże oceny, podejmowana w celu określenia efektywności interwencji, oszacowania w odniesieniu do celów, a także analizy wpływu na specyficzne problemy strukturalne.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɛvaluˈwat͡sʲja, AS: evaluacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewaluowanie n.

 czas. ewaluować ndk.

Wiktionary


ewaluacyjny

związany z ewaluacją


SJP.pl


ewaluator

kontroler procesu ewaluacji


SJP.pl


ewaluatorka

ewaluator


SJP.pl

Patrz:

ewaluator

ewaluować

przeprowadzać ewaluację; wartościować, obliczyć, ocenić


SJP.pl


ewander

Ewander (gr. Εὔανδρος Euandros 'dobry człowiek', łac. Evander, Euander) – w mitologii greckiej i rzymskiej syn Hermesa i Karmenty lub Echemosa i Timandry. Według innej wersji mitu syn króla Arkadii Pallasa. Po zabójstwie ojca (lub matki) opuścił Arkadię i udał się do Italii. Wydarzenie to miało mieć miejsce na kilka lat przed wojną trojańską.

Wikipedia


ewang.

skrót od: ewangelicki


SJP.pl


ewangelia

1. utwór wczesnochrześcijański zawierający opis życia i naukę Jezusa
2. część mszy z czytaniem fragmentu ewangelii
3. przenośnie: zespół niewzruszonych zasad, nakazów moralnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bibl. hist. wczesnochrześcijański utwór zawierający opis życia i nauki Jezusa;

 (1.2) rel. dzielenie się wiarą chrześcijańską, głoszenie „dobrej nowiny”

 (1.3) rel. nauka chrześcijańska niosąca słowa Jezusa

Wiktionary

Ewangelia (z gr. εὐαγγέλιον, euangelion, dosł. „dobra nowina”) – termin wieloznaczny:

  • w pierwotnym chrześcijaństwie termin ten oznaczał przepowiadanie zbawczego wydarzenia nadejścia Królestwa Bożego i pojawienia się Jezusa z Nazaretu jako oczekiwanego mesjasza. Centralnym tematem był kerygmat o tajemnicy paschalnej, śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa uroczyście wspominanych w liturgii przez Kościół Chrystusa;
  • w drugim, najbardziej rozpowszechnionym dziś znaczeniu ewangelia to dzieło pisane mówiące o Jezusie Chrystusie lub jego fragment czytany w trakcie liturgii słowa. Nie licząc apokryfów, nazwę tę noszą cztery księgi Nowego Testamentu: Ewangelie synoptyczne Mateusza, Marka, Łukasza oraz Ewangelia Jana;
  • słowo to występowało także w Grece pozabiblijnej, jako dobra wiadomość (Luc.). U Homera zostało użyte w sensie nagrody dla osoby przynoszącej dobrą wieść: „niech mi to będzie ewangelion” (εὐαγγέλιον δέ μοι ἔστω). Znane było także w imperium rzymskim. Pax romana, wydarzenia z życia cesarza, boga i zbawcy, uważane były za swoiste ewangelie. Jednak ewangelia czy ewangelizowanie w Nowym Testamencie mają swe korzenie w Biblii hebrajskiej, gdzie oznaczały zapowiadanie zbawienia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nowy Testament składa się z czterech ewangelii, Dziejów Apostolskich i Apokalipsy św. Jana.

 (1.2) Juda głosił ewangelię sam, a później z apostołem Szymonem Gorliwym w Armenii i Persji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɛvãŋˈɡɛlʲja, AS: evãŋgelʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewangelista mos., ewangelizacja ż., ewangelizowanie n., ewangelizm mrz., ewangelik mos., ewangeliczka ż., ewangelikalizm mrz., ewangeliarz mrz., ewangelicyzm mrz., ewangelistarz mrz., zewangelizowanie n., ewangelizator mos., ewangelizatorka ż.

 czas. ewangelizować ndk., zewangelizować dk.

 przym. ewangeliczny, ewangelizacyjny, ewangelicki, ewangelijny, ewangelikalny

 przysł. ewangelicznie, ewangelizacyjnie, ewangelicko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. ewangelijo., reg. śl. wanielijo.

Wiktionary


ewangeliarz

księga liturgiczna zawierająca wybrane na poszczególne dni wyjątki z Ewangelii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. bibliot. księga liturgiczna z podzielonymi na perykopy ewangeliami;

Wiktionary

Ewangeliarz – w Kościołach chrześcijańskich ozdobna księga liturgiczna zawierająca teksty Ewangelii odczytywane w liturgii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po błogosławieństwie ewangeliarzem biskup wygłosił homilię.

 (1.1) W tej gablocie wystawione są zabytkowe bogato zdobione ewangeliarze pochodzące z Sącza.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewangelik mos., ewangelicyzm mrz., ewangelia ż., ewangelistarz m., ewangelista m., ewangelizator m., ewangelizatorka ż., ewangelizowanie n., ewangelizacja ż., zewangelizowanie n.

 czas. ewangelizować ndk., zewangelizować dk.

 przym. ewangelizacyjny, ewangeliczny

 przysł. ewangelizacyjnie, ewangelicznie

Wiktionary


ewangelicki

ewangelicyzm


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z ewangelicyzmem

Wiktionary

Patrz:

ewangelicyzm

Przykłady

 (1.1) Ślub wzięli w kościele ewangelickim, żeby w razie czego bez trudu się rozwieść, co przy ślubie rzymskokatolickim byłoby prawie niemożliwe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewangelikalizm mrz., ewangelicyzm mrz., ewangeliczka ż., ewangelik mos., ewangelia ż., ewangelista mos., ewangelistarz mrz., ewangelizacja ż., ewangelizator mos., ewangelizatorka ż., ewangelizowanie n., zewangelizowanie n.

 czas. ewangelizować ndk.

 przym. ewangelizacyjny, ewangelijny, ewangeliczny, ewangelikalny

 przysł. ewangelicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) luterański, protestancki

Wiktionary


ewangelicko-augsburski

Kościół ewangelicko-augsburski - protestancki, autonomiczny Kościół krajowy, oparty na luteranizmie; Kościół Ewangelicko-Augsburski


SJP.pl


ewangelicko-reformowany

Kościół ewangelicko-reformowany - protestancki, autonomiczny Kościół krajowy, oparty na kalwinizmie; Kościół Ewangelicko-Reformowany


SJP.pl


ewangelickość

ewangelicki


SJP.pl

Patrz:

ewangelicki

ewangelicyzm

ogół doktryn religijnych i wyznań chrześcijańskich, powstałych w wyniku reformacji w XVI w., opierających się na Biblii jako jedynym źródle wiary; protestantyzm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. wyznania chrześcijańskie powstałe w wyniku reformacji;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyznaniami dominującymi w Cesarstwie Niemieckim były: luteranizm, ewangelicyzm oraz katolicyzm.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewangelikalizm mrz., ewangelia ż., ewangelik mos., ewangeliczka ż., ewangelista mos., ewangelistarz mrz., ewangelizacja ż., ewangelizator mos., ewangelizatorka ż., ewangelizowanie n., zewangelizowanie n., ewangeliarz mrz.

 czas. ewangelizować ndk.

 przym. ewangelicki, ewangelizacyjny, ewangelijny, ewangeliczny, ewangelikalny

 przysł. ewangelicznie

Wiktionary


ewangeliczka

ewangelik


SJP.pl

Patrz:

ewangelik

ewangelicznie

przysłówek sposobu

 (1.1) na sposób ewangeliczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pracował w myśl etyki chrześcijańskiej, a tytułowa ewangelicznie demokratyczna Polska przyświecała mu w całokształcie jego misji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewangelicyzm mrz., ewangelia ż., ewangelik mos., ewangeliczka ż., ewangelista mos., ewangelistarz mrz., ewangelizacja ż., ewangelizator mos., ewangelizatorka ż., ewangelizowanie n., zewangelizowanie n., ewangeliarz mrz.

 czas. ewangelizować ndk., zewangelizować dk.

 przym. ewangelicki, ewangelizacyjny, ewangelijny, ewangeliczny

 przysł. ewangelijnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. ewangelijnie

Wiktionary


ewangeliczny

odnoszący się do Ewangelii, opierający się na przesłaniu moralnym Jezusa Chrystusa


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zgodny z Ewangelią

 (1.2) zawarty w Ewangelii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miłość ewangeliczna, towarzyszu, jest nierealna i politycznie szkodliwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɛvãŋɡɛˈlʲit͡ʃnɨ, AS: evãŋgelʹičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewangelik mos., ewangelicyzm mrz., ewangelia ż., ewangelista mos., ewangeliarz mrz., ewangelizacja ż., ewangelistarz mrz., zewangelizowanie n., ewangelizowanie n., ewangelizator mos., ewangelizatorka ż.

 czas. zewangelizować dk., ewangelizować ndk.

 przym. ewangelijny, ewangelizacyjny, ewangelicki, antyewangeliczny

 przysł. ewangelicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chrześcijański

 (1.2) ewangelijny

Wiktionary


ewangelijny

przymiotnik

 (1.1) zawarty w Ewangelii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewangelik mos., ewangelicyzm mrz., ewangelia ż.

 przym. ewangeliczny, ewangelicki

 przysł. ewangelicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ewangeliczny

Wiktionary


ewangelijo

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. ewangelia

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wanielijo

Wiktionary


ewangelik

osoba wyznania ewangelickiego; protestant


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. wyznawca ewangelicyzmu

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dopiero pokój westfalski dał szansę ewangelikom na posiadanie własnych świątyń.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewangelicyzm mrz., ewangelia ż., ewangelista mos., ewangelistarz mrz., ewangelizacja ż., ewangelizator mos., ewangelizatorka ż., ewangelizowanie n., zewangelizowanie n., ewangeliarz mrz.

:: fż. ewangeliczka ż.

 czas. ewangelizować ndk.

 przym. ewangelicki, ewangelizacyjny, ewangelijny, ewangeliczny, ewangelikalny

 przysł. ewangelicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|wanielik.

Wiktionary


ewangelikalizm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. nurt pobożnościowy w protestantyzmie;

Wiktionary

Ewangelikalizm (ewangelikalne chrześcijaństwo, ewangeliczne chrześcijaństwo) – nurt pobożnościowy w protestantyzmie, oparty na specyficznej duchowości. W większości protestantyzm ewangelikalny jest środowiskiem konserwatywnym i sprzeciwia się tendencjom liberalnego chrześcijaństwa, które zaznaczają się w głównym nurcie protestantyzmu. Powstał na gruncie purytanizmu, ortodoksji protestanckiej i pietyzmu. Niektóre jego elementy pobożnościowe w drugiej połowie XX wieku przyjęły się także poza protestantyzmem, czego przykładem są w Kościele katolickim Ruch Światło-Życie i Ruch Odnowy w Duchu Świętym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Szczególną cechą ewangelikalizmu w ostatnich latach (szczególnie w Stanach Zjednoczonych) jest rozwój niezależnych kościołów bezdenominacyjnych, niepowiązanych z żadnym wyznaniem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewangelia ż., ewangelik mos., ewangeliczka ż., ewangelicyzm mrz.

 przym. ewangelicki, ewangelikalny

Wiktionary


ewangelikalny

ewangelikalizm


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rel. odnoszący się do ewangelikalizmu, związany z ewangelikalizmem

przymiotnik jakościowy

 (2.1) rel. charakterystyczny dla ewangelikalizmu, mający cechy lub właściwości przypisywane ewangelikalizmowi

Wiktionary

Patrz:

ewangelikalizm

Powiązane:

 rzecz. ewangelia ż., ewangelik mos., ewangeliczka ż., ewangelicyzm mrz., ewangelikalizm mrz.

 przym. ewangelicki

Wiktionary


ewangelista

1. jeden z autorów Ewangelii: Jan, Łukasz, Marek lub Mateusz;
2. środowiskowo: pracownik firmy lub klient promujący swoją działalnością daną markę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. każdy z czterech autorów kanonicznych ewangelii;

 (1.2) rel. każdy z autorów ewangelii apokryficznych

Wiktionary

Ewangeliści – według tradycji chrześcijańskiej autorzy czterech Ewangelii kanonicznych zawartych w Nowym Testamencie: Marek, Mateusz, Łukasz i Jan, uznani za świętych przez Kościoły katolicki, prawosławny, anglikański, ewangelicki, ormiański i koptyjski.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. ewangelia ż., ewangelizacja ż., ewangeliarz m., ewangelik m., ewangeliczka ż., ewangelicyzm m., ewangelizowanie n., ewangelistarz mrz., zewangelizowanie n., ewangelizator mos., ewangelizatorka ż.

 czas. zewangelizować dk., ewangelizować ndk.

 przym. ewangeliczny, ewangelicki, ewangelizacyjny

 przysł. ewangelicznie

Wiktionary


ewangelistarz

rodzaj ewangeliarza, księga liturgiczna ze zbiorem perykop do odśpiewania lub odczytania w czasie mszy przypadających w dni świąteczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. bibliot. księga liturgiczna zawierająca tylko perykopy ewangeliczne przeznaczone do odczytania podczas mszy;

Wiktionary

Ewangeliarz – w Kościołach chrześcijańskich ozdobna księga liturgiczna zawierająca teksty Ewangelii odczytywane w liturgii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Polsce ewangelistarz najczęściej nazywany jest też ewangeliarzem.

 (1.1) Ozdobne karty ze średniowiecznego ewangelistarza próbowano wywieźć z kraju.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewangelik mos., ewangelicyzm mrz., ewangelia ż., ewangeliarz m., ewangelista m., ewangelizator m., ewangelizatorka ż., ewangelizowanie n., ewangelizacja ż., zewangelizowanie n.

 czas. ewangelizować ndk., zewangelizować dk.

 przym. ewangelicki, ewangelizacyjny, ewangeliczny

 przysł. ewangelizacyjnie, ewangelicznie

Wiktionary


ewangelistka

środowiskowo: pracowniczka firmy lub klientka promująca swoją działalnością daną markę


SJP.pl


ewangelizacja

propagowanie głównych kanonów wiary chrześcijańskiej, a przede wszystkim nauki o Jezusie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) teol. głoszenie ewangelii (jakość wiary)

 (1.2) teol. chrystianizowanie, zabieganie o wzrost liczby członków Kościoła (ilość wierzących)

Wiktionary

Ewangelizacja (gr. euaggelizein – głosić dobrą nowinę) – propagowanie głównych kanonów wiary chrześcijańskiej, a przede wszystkim nauki o Jezusie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bartek wrócił z wykładu o nowej ewangelizacji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewangelicyzm mrz., ewangelia ż., ewangelista m., ewangelizator m., ewangelizatorka ż., ewangelizowanie n., ewangeliarz m., ewangelistarz m., zewangelizowanie n., ewangelik m., ewangeliczka ż., ewangelizm m.

 czas. ewangelizować ndk., zewangelizować dk.

 przym. ewangelizacyjny, ewangeliczny, ewangelicki

 przysł. ewangelizacyjnie, ewangelicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ewangelizowanie, katechizacja

 (1.2) ewangelizowanie, chrystianizacja

Wiktionary


ewangelizacyjny

związany z ewangelizacją


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z ewangelizacją, dotyczący ewangelizacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To są najlepsze filmiki ewangelizacyjne, jakie udało mi się znaleźć w internecie.

 (1.1) Broszury ewangelizacyjne odebrała w recepcji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewangelicyzm mrz., ewangelia ż., ewangelizowanie n., zewangelizowanie n., ewangelizacja ż., ewangelista m., ewangelizator m., ewangelizatorka ż., ewangeliarz m., ewangelistarz m., ewangelik m., ewangeliczka ż., ewangelizm m.

 czas. ewangelizować, zewangelizować dk.

 przym. ewangeliczny, ewangelicki

 przysł. ewangelizacyjnie, ewangelicznie

Wiktionary


ewangelizator

osoba, której zadaniem jest nawracanie ludzi na chrześcijaństwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba rozpowszechniająca doktrynę ewangeliczną

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cyryl i Metody zasłynęli jako wielcy ewangelizatorzy Słowian.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewangelia ż., ewangelizacja ż., ewangelista m., ewangelizowanie n., ewangeliarz m., ewangelistarz m., zewangelizowanie n., ewangelik m., ewangeliczka ż., ewangelizm m.

:: fż. ewangelizatorka ż.

 czas. ewangelizować ndk., zewangelizować dk.

 przym. ewangelizacyjny, ewangeliczny, ewangelicki

 przysł. ewangelizacyjnie, ewangelicznie

Wiktionary


ewangelizatorka

kobieta, która propaguje zasady wiary chrześcijańskiej, zdobywa nowych wyznawców


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta rozpowszechniająca doktrynę ewangeliczną

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tereska była wielką ewangelizatorką, chociaż nigdy nie wyszła za bramę klauzury.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewangelia ż., ewangelizacja ż., ewangelista m., ewangelizowanie n., ewangeliarz m., ewangelistarz m., zewangelizowanie n., ewangelik m., ewangeliczka ż., ewangelizm m.

:: fm. ewangelizator m.

 czas. ewangelizować ndk., zewangelizować dk.

 przym. ewangelizacyjny, ewangeliczny, ewangelicki

 przysł. ewangelizacyjnie, ewangelicznie

Wiktionary


ewangelizm

wyznawanie zasad Ewangelii


SJP.pl


ewangelizować

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) teol. głosić ewangelię

 (1.2) prowadzić działalność ewangelizacyjną

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Święty Wojciech ewangelizował Prusów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewangelicyzm mrz., ewangelia ż., ewangelizacja ż., ewangelista m., ewangelizator m., ewangelizatorka ż., ewangelizowanie n., ewangeliarz m., ewangelistarz m., zewangelizowanie n., ewangelik m., ewangeliczka ż., ewangelizm m.

 czas. zewangelizować dk.

 przym. ewangelizacyjny, ewangeliczny, ewangelicki

 przysł. ewangelizacyjnie, ewangelicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) apostołować, katechizować

Wiktionary


ewangelizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) prowadzenie działalności ewangelizacyjnej

 (1.2) głoszenie ewangelii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poświęcenie się ewangelizowaniu było sensem jego egzystencji.

 (1.1) Ewangelizowanie Ameryki doprowadziło do zmierzchu kultur tubylczych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewangelicyzm mrz., ewangelia ż., ewangelizacja ż., ewangelista m., ewangelizator m., ewangelizatorka ż., ewangeliarz m., ewangelistarz m., zewangelizowanie n., ewangelik m., ewangeliczka ż., ewangelizm m.

 czas. ewangelizować, zewangelizować dk.

 przym. ewangelizacyjny, ewangeliczny, ewangelicki

 przysł. ewangelizacyjnie, ewangelicznie

Wiktionary


ewangelos

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary


ewansyt

amorficzny minerał zawierający glin, wodór, tlen i siarkę


SJP.pl


ewaporacja

parowanie wody z powierzchni terenu, z wolnej przestrzeni zbiorników wodnych lub z powierzchni roślin; odparowywanie


SJP.pl


ewaporacyjny

przymiotnik od: ewaporacja


SJP.pl


ewaporant

produkt sztucznego lub naturalnego odparowania rozpuszczalnika


SJP.pl


ewaporat

minerał lub skała złożona z rozpuszczalnych soli, powstała przez odparowanie roztworów wodnych; np. kalcyt, gips, anhydryt


SJP.pl

Ewaporaty (ewaporyty) – osady pochodzenia chemicznego, utworzone z łatwo rozpuszczalnych minerałów, które wytrącają się z roztworu wodnego w czasie jego odparowania (łac. evaporatio = parowanie).

Ewaporaty powstają wskutek silnego parowania wody morskiej (zatok, lagun, zamkniętych mórz) lub słonych jezior w klimacie suchym i gorącym.

  • Na ogół chemizm wód morskich jest jednolity, dlatego powstające w nich ewaporaty maja również podobny skład. Są to najczęściej skały gipsowe, anhydrytowe, sole kamienne i potasowo-magnezowe.
  • Bardziej zmienny skład chemiczny wykazują wody jeziorne, dlatego też tworzące się tu ewaporaty mają bardziej różnorodny strukturę mineralną. Wskutek ewaporacji wód jeziornych tworzą się osady węglanów sodu, osady mirabilitowe i tenardytowe, osady borowe, skały azotanowe. Osady pochodzenia jeziornego są mało rozpowszechnione w skorupie ziemskiej.

Wikipedia


ewaporator

Wyparka, ewaporator – sprzęt laboratoryjny służący do kontrolowanego odparowywania cieczy.

Wikipedia


ewaporograf

samopiszący ewaporometr (przyrząd do pomiaru szybkości parowania wody z powierzchni gruntu lub powierzchni zbiornika wodnego)


SJP.pl


ewaporometr

przyrząd do mierzenia szybkości parowania wody z powierzchni zbiorników wodnych lub gruntu; atmometr


SJP.pl

Wikipedia


ewaporować

dawniej: ulatniać się, parować; sublimować


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) przest. ulatniać się w formie pary, parować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stalaktyty nie są czym innym, jak zsiadłością cząstek różnych wapiennych, które będąc porywane przez wodę wnętrza ziemi, osiadają w podziemnych lochach gdzie ewaporuje woda.

Wiktionary


ewaporyt

skała osadowa pochodzenia chemicznego, powstała przez strącenie się substancji mineralnych z wodnego ich roztworu podczas odparowania wody; ewaporat


SJP.pl


ewaporyzacja

rzadko: całkowite zanikanie jakiejś substancji spowodowane parowaniem


SJP.pl


ewapotranspiracja

proces odprowadzania pary wodnej do atmosfery wskutek transpiracji roślin i parowania z gleby


SJP.pl

Ewapotranspiracja – proces parowania terenowego (np. w obrębie użytku zielonego), obejmujący transpirację (parowanie z komórek roślinnych) oraz ewaporację (parowanie z gruntu).

Rozróżnia się:

  • ewapotranspirację aktualną (rzeczywistą),
  • ewapotranspirację potencjalną – wskaźnik klimatyczny mówiący o tym, jak szybko mogłoby zachodzić parowanie, gdyby dostępność wody była wystarczająca.

Wikipedia


ewaryst

1. święty Ewaryst (98?-ok. 105), papież od ok. 97 r. n.e.;
2. imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|m.;

Wiktionary

Ewaryst – imię męskie pochodzenia greckiego, które oznacza miły, przyjemny, najlepszy. Imię to nadawane jest w Polsce co najmniej od XVII w. Istnieje kilku świętych Ewarystów, m.in. Ewaryst, papież oraz św. Ewaryst z Konstantynopola.

W innych językach:

  • Evaristus (łacina, ang.),
  • Évariste (fr.),
  • Evaristo (hiszp.),
  • Aristo, Evaristo (wł.),
  • Evarest (ros.),
  • Evaristas (litew.),
  • Evaristos (gr.),
  • Evariszt, Evarisztusz (węg.).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gdy zaś Anaklet skończył śmiercią męczeńską, mianowano Ewarysta jego następcą.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Ewarystek mos.

:: fż. Ewarysta ż.

 przym. Ewarystowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Ewarystek

Wiktionary


ewarysta

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: Ewaryst

Wiktionary

Ewarysta – żeński odpowiednik imienia Ewaryst.

Ewarysta imieniny obchodzi 26 października i 23 grudnia.

W 1994 nosiły je w Polsce 24 kobiety.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wczoraj zawiozłem ciotce Ewaryście dwa worki kartofli.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ewaryst m., Ewarystek mos.

Wiktionary


ewarystek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. Ewaryst

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Założymy Ewarystkowi buciki i kurteczkę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ewaryst m., Ewarysta ż.

 przym. Ewarystowy

Wiktionary


ewarystostwo

Ewaryst z małżonką; Ewarystowie


SJP.pl


ewarystowie

Ewaryst z małżonką; Ewarystostwo


SJP.pl


ewarystowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ewarysta lub z nim związany


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. należący do Ewarysta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przed Ewarystową chałupą rosną dwa stare orzechy.

 (1.1) Sąsiadował z Klemensową zagrodą z jednej strony i z Ewarystowym polem z drugiej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ewaryst mos., Ewarystek mos.

Wiktionary


ewazja

w dawnym prawie polskim:
1. upadek sprawy, w której powód nie stawił się na termin sprawy;
2. odparcie dowodu


SJP.pl


ewcia

zdrobnienie od: Ewa (imię żeńskie); Ewka, Ewunia, Ewusia


SJP.pl


ewdokia

imię żeńskie


SJP.pl

Eudokia (gr. Εὐδοκία) – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Pochodzi od gr. ευδοκεω (eudokeo), co według niektórych źródeł oznacza „być bardzo zadowolonym, być zadowolonym”, od gr. ευ – „dobra” i δοκεω (dokeo) – „myśleć, wyobrażać sobie, przypuszczać”, według innych – "życzliwość". Jej ludową formą rosyjską jest Awdotia. W polskiej literaturze Eudokia jest utożsamiana z Eudoksją.

Wikipedia


ewe

język afrykański z rodziny nigero-kongijskiej, zaliczany do języków kwa, używany między innymi przez lud Ewe


SJP.pl

Ewe (także: Ehwe, Eibe, Kpere lub Adża) – lud afrykański zajmujący tereny na wschód od dolnego biegu Wolty, gdzie graniczy z ludami Akan, po dolny bieg Ueme, gdzie spotykają się z Jorubami (tereny dzisiejszej Ghany, Togo i Beninu). Jest ich około 5,7 mln, porozumiewają się językiem ewe, należącym do grupy języków kwa. Jest to język tonalny. Posiadają także alfabet ewe.

Wikipedia


ewekcja

okresowe zakłócenie ruchu Księżyca pod wpływem przyciągania Słońca


SJP.pl

Ewekcja (łac. evectio – podniesienie) – duża nierówność w ruchu obiegowym Księżyca wokół Ziemi, związana z perturbacjami wywołanymi wpływem grawitacyjnym Słońca.

Ewekcja jest drugą pod względem wielkości nierównością w ruchu Księżyca w stosunku do jednostajnego ruchu kołowego (po okręgu), zaraz po równaniu środka znanym już przez Hipparchosa (II wiek p.n.e.). Została odkryta przez Ptolemeusza (II wiek n.e.) i uwzględniona (jednak niedokładnie) w jego modelu ruchu Księżyca w ramach teorii geocentrycznej.

Wikipedia


ewelina

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Ewelina – imię żeńskie.

Wedle danych rejestru PESEL imię Ewelina według stanu na 25 stycznia 2025 w Polsce nosi 148 117 kobiet. Jest na 49. miejscu pod względem popularności. Formę wariantową Ewelin noszą 3 kobiety.

Wedle danych rejestru PESEL imię Ewelina według stanu na 19 stycznia 2024 w Polsce nosiło 148 205 kobiet. Było wówczas na 49. miejscu pod względem popularności.

Ewelina imieniny obchodzi: 26 maja i 24 grudnia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gdy Ewelina była moją dziewczyną, uważałem ją za najpiękniejszą na świecie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɛvɛˈlʲĩna, AS: evelʹĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ewelin m.

:: zdrobn. Ewelinka ż.

Wiktionary


ewelinka

zdrobnienie od: Ewelina (imię żeńskie)


SJP.pl


ewen

członek ludu mieszkającego w północnej Syberii


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • David Ewen – amerykański historyk
  • Icchak Ewen – chasydzki pisarz i dziennikarz
  • Jade Ewen – brytyjska wokalistka
  • Uzzi Ewen – izraelski naukowiec i polityk

Wikipedia


ewenement

coś niespotykanego, dziwnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) osobliwe zajście, niezwykłe wydarzenie

 (1.2) rzecz o nieoczekiwanych właściwościach lub sławie

 (1.3) praktyka odbiegająca (zazwyczaj, ale niekoniecznie, negatywnie) od normy

Wiktionary

Ewenement – wyjątkowe, nietypowe zdarzenie, które wyróżnia się na tle codzienności.

  • Molesta Ewenement – zespół hip-hopowy
  • Ogólnopolski Festiwal Monodramów Ewenement
  • Ewenement – album polskiej grupy hip-hopowej Molesta Ewenement

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Gangnam Style był ewenementem.

 (1.3) Za sterami samolotów wożących nasze VIP-y już wkrótce mają zasiąść piloci cywilni. To ewenement na skalę światową – w innych krajach w kabinach takich maszyn zasiadają piloci wojskowi.

 (1.3) w Polsce urlop tacierzyński to ciągle ewenement – wyborcza.pl

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zjawisko

 (1.2) zjawisko, unikat, niezwykłość

 (1.3) kuriozum

Wiktionary


eweni

(dawniej Lamuci) lud mieszkający w północnej Syberii


SJP.pl

Eweni (ros. Эвены, dawniej Lamuci) – autochtoniczny etnos syberyjski, spokrewniony z Ewenkami i wraz z nimi określany dawniej jako Tunguzi.

Eweni zamieszkują głównie obwód magadański i Kraj Kamczacki, Czukocję, wybrzeże Morza Ochockiego oraz północne rejony Jakucji. Według danych z roku 2010 w Rosji żyje 22 383 Ewenów.

Wikipedia


ewenk

członek ludu mieszkającego w Eurazji (głównie w Federacji Rosyjskiej, Chinach i Mongolii); dawniej: Tunguz


SJP.pl


ewenka

1. członkini ludu mieszkającego w północnej Syberii;
2. członkini ludu mieszkającego w Eurazji (głównie w Federacji Rosyjskiej, Chinach i Mongolii); dawniej: Tunguzka


SJP.pl


ewenkia

dawniej: Ewenkijski Okręg Autonomiczny


SJP.pl


ewenkijka

członkini ludu zamieszkującego Eurazję (głównie Federację Rosyjską, Chiny i Mongolię); dawniej: Tunguzka


SJP.pl


ewenkijski

dotyczący Ewenków, charakterystyczny dla Ewenków


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący Ewenków

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język Ewenków;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ewenk m., Ewenka ż., Ewenkijka ż., Ewenkia ż.

Wiktionary


ewenkowie

lud mieszkający w Eurazji (głównie w Federacji Rosyjskiej, Chinach i Mongolii); dawniej: Tunguzi


SJP.pl

Ewenkowie (dawna nazwa Tunguzi) – myśliwsko-zbierackie ludy, z grupy tunguskiej, zamieszkujące południowo-środkową Syberię (Rosja).

Wikipedia


eweński

dotyczący Ewenów, charakterystyczny dla Ewenów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Ewenami, dotyczący Ewenów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język eweński;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ewen mos., Ewenka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. lamucki

 (2.1) daw. lamucki

Wiktionary


ewent

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) daw. następstwo, wynik, skutek

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|eventus.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

źródła.

== ewent (brithenig.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) wydarzenie, zdarzenie

 (1.2) wydarzenie, spotkanie, okazja

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɛvɛ̃nt, AS: evẽnt

Wiktionary


ewent.

skrót od: ewentualnie, ewentualny; ew.


SJP.pl


ewentualnie

możliwy, przypuszczalny


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) w razie zaistnienia pewnych okoliczności

 (1.2) lub, albo, czy też

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wiosną ewentualnie czeka dużo występów, wyjawia z tajemniczym spojrzeniem.

 (1.2) Bronzer stosowany na całą twarz powinien być matowy lub ewentualnie satynowy (dla cery bez niedoskonałości).

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ewentualny

 rzecz. ewentualność ż.

Wiktionary


ewentualność

możliwość nastąpienia czegoś, wystąpienia jakiegoś zjawiska; okoliczność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) możliwość nastąpienia jakiegoś zdarzenia, okoliczność

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɛvɛ̃ntuˈwalnɔɕt͡ɕ, AS: evẽntualność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ewentualny

 przysł. ewentualnie

Wiktionary


ewentualny

możliwy, przypuszczalny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przypuszczalny, możliwy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mały zasięg samochodów elektrycznych zniechęca wielu ewentualnych nabywców.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɛvɛ̃ntuˈwalnɨ, AS: evẽntualny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewentualność ż.

 przym. ewentualnościowy

 przysł. ewentualnie

Wiktionary


ewersja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. ruch stopy, podczas którego podeszwa kieruje się od środka na zewnątrz względem wyimaginowanej osi ciała dzielącej ciało na lewą i prawą stronę

Wiktionary


ewertowski

nazwisko


SJP.pl


ewg

Europejska Wspólnota Gospodarcza, dawna nazwa Unii Europejskiej


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = ekon. Europejska Wspólnota Gospodarcza

 (1.2) = ekon. Euroazjatycka Wspólnota Gospodarcza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) EWG przekształciła się we Wspólnotę Europejską.

 (1.2) EWG skupia sześć państw należących do WNP związanych unią celną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛ‿vu‿ˈɟɛ, AS: e‿vu‿ǵe

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) EAWG

Wiktionary


ewicja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. praw. wyzucie z dóbr

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛˈvʲit͡sʲja, AS: evʹicʹi ̯a

Wiktionary


ewid.

skrót od: ewidencja, ewidencyjny


SJP.pl


ewidencja

1. spis zawierający dane dotyczące stanu liczbowego i ruchu ludności, spraw lub rzeczy;
2. sporządzanie takich spisów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stale aktualizowany spis

 (1.2) sporządzanie ewidencji (1.1)

Wiktionary

Ewidencja – wykaz, spis dotyczący np. stanu i ruchu ludności lub rzeczy.

W Polsce prowadzona jest m.in. ewidencja gruntów i budynków, jak też ewidencja ludności łącząca się z obowiązkiem meldunkowym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kamienica wpisana jest do gminnej ewidencji zabytków miasta Katowice.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ewidencjonować ndk., zewidencjonować dk., wyewidencjonować dk.

 przym. ewidencyjny

 przysł. ewidencyjnie

Wiktionary


ewidencjonować

wpisywać do ewidencji, czyli wpisywać do rejestrów, tabel, robić spisy, rejestry, zapisywać


SJP.pl


ewidencyjny

związany z ewidencją


SJP.pl


ewidentnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób ewidentny, oczywisty, jasny, jawny, wyraźny, widoczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ta procedura została ustanowiona na wypadek, gdyby testament ewidentnie faworyzował jednego z członków rodziny czy jakiegokolwiek spadkobiercę, a krzywdził innego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɛvʲiˈdɛ̃ntʲɲɛ, AS: evʹidntʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ewidentny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) widocznie, wyraźnie, jasno, jawnie

Wiktionary


ewidentniej

stopień wyższy od przysłówka: ewidentnie


SJP.pl


ewidentniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: ewidentny; bardziej ewidentny


SJP.pl


ewidentność

coś uznawanego za oczywiste i niewymagającego uzasadnienia; oczywistość


SJP.pl


ewidentny

oczywisty, widoczny, wyraźny, nie budzący wątpliwości


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. oczywisty, widoczny, wyraźny, nie budzący wątpliwości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To jest ewidentne kłamstwo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɛvʲiˈdɛ̃ntnɨ, AS: evʹidntny

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. ewidentnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezdyskusyjny, bezsporny, bezsprzeczny, jaskrawy, oczywisty, jednoznaczny, namacalny, niedwuznaczny, niepodważalny, niezaprzeczalny, niezbity, pewny, pozadyskusyjny, zrozumiały sam przez się

Wiktionary


ewikcja

sądowe pozbawienie kogoś prawa własności rzeczy nabytej prawnie na rzecz kogoś innego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. sądowne lub administracyjne pozbawienie prawa własności

Wiktionary


ewikcyjny

przymiotnik od: ewikcja


SJP.pl


ewikszta

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka na Łotwie, prawy dopływ Dźwiny, wypływa z jeziora Łubań;

Wiktionary

Ewikszta (łot. Aiviekste) – rzeka na Łotwie, prawy dopływ Dźwiny. Wypływa z jeziora Łubań.

Rzeka Ewikszta wraz z jej dopływem rzeką Pededze tworzy granicę między dwiema krainami historycznymi Łotwy – Liwonią i Łatgalią.

Największe dopływy: Pededze, Bolupe.

Wikipedia


ewil-merodak

Amel-Marduk, Amil-Marduk (akad. Amēl-Marduk, Amīl-Marduk; biblijny Ewil Merodak, Ewil-Merodach) – władca państwa nowobabilońskiego; syn i następca Nabuchodonozora II; rządził tylko 2 lata (561–560 p.n.e.), po czym obalony został w przewrocie pałacowym zorganizowanym przez Neriglissara; wzmiankowany w Biblii (2 Krl 25:27-30; Jr 52:31-34).

Wikipedia


ewingi

jezioro w Polsce


SJP.pl

Ewingi, Jezioro Zalewskie (niem. Ewing See) – jezioro morenowe w Polsce, położone w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Zalewo, w granicach administracyjnych miasta Zalewo.

Wikipedia


ewinkować

1. dochodzić sądownie swego prawa do rzeczy w stosunku do osoby, która nabyła tę rzecz od niewłaściciela
2. dawniej: udowadniać, wykazywać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) daw. przywłaszczać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɛvʲĩŋˈkɔvat͡ɕ, AS: evʹĩŋkovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewinkowanie n.

Wiktionary


ewinkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ewinkować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ewinkować ndk.

Wiktionary


ewipan

pochodna kwasu barbiturowego, używana jako środek nasenny do narkozy


SJP.pl

Kwas barbiturowy (malonylomocznik) – organiczny związek chemiczny, heterocykliczny amid występujący w kilku formach tautomerycznych.

Został odkryty w roku 1863 przez Adolfa von Baeyera.

Jest otrzymywany w reakcji mocznika z kwasem malonowym:


C-alkilopochodne kwasu barbiturowego nazywane są barbituranami. Stosuje się je jako środki nasenne.

Wikipedia


ewka

zdrobnienie od: Ewa (imię żeńskie); Ewcia, Ewunia, Ewusia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) pot. zdrobn. od: Ewa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cześć, jestem Ewka, a ty?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɛfka, AS: efka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ewa ż., Ewcia ż., Ewusia ż., Ewunia ż., Ewuńka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Ewa, Ewcia, Ewusia, Ewunia, Ewuńka; reg. śl. Jewka.

Wiktionary


ewodia

australijskie ozdobne drzewo z rodziny rutowatych


SJP.pl

  • Ewodia (Euodia) – drzewo z rodziny rutowatych
  • Ewodia – imię żeńskie
  • Ewodia – postać biblijna

Wikipedia


ewok

kosmita, bohater sagi "Gwiezdne Wojny"


SJP.pl

  • EWoK – Encyklopedia wiedzy o książce
  • Ewoki – inteligentna rasa z uniwersum Gwiezdnych wojen zamieszkująca księżyc planety Endor

Wikipedia


ewokacja

1. przywołanie wspomnienia, wizji czegoś;
2. dawniej: odwołanie się do wyższej instytucji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. wizja czegoś, wspomnienie

Wiktionary

  • ewokacja – przywołanie duchów i demonów.
  • ewokacja – jedna z prerogatyw sądowniczych monarchy.
  • ewokacja – wywołanie wspomnień skojarzeń lub wizji czegoś.
  • ewokacja – procesy bezpośrednio poprzedzające powstanie kwiatu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɛvɔˈkat͡sʲja, AS: evokacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ewokować

Wiktionary


ewokacyjny

związany z ewokacją


SJP.pl


ewokować

przywoływać (przywołać) wspomnienie, wizję czegoś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) książk. wywoływać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɛvɔˈkɔvat͡ɕ, AS: evokovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewokowanie n., ewokacja

Wiktionary


ewokowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ewokować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɛvɔkɔˈvãɲɛ, AS: evokovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ewokować

Wiktionary


ewolucja

1. proces stopniowych, rozłożonych na wiele pokoleń przemian w budowie organizmów, prowadzący do powstawania nowych gatunków;
2. forma rozwoju, proces stopniowych zmian czegoś, prowadzący do powstania nowych rzeczy, zjawisk;
3. figura gimnastyczna, akrobatyczna lub taneczna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) proces stopniowego zwiększania złożoności bądź jakości czegoś

 (1.2) biol. ciągły proces, polegający na stopniowych zmianach cech gatunkowych kolejnych pokoleń wskutek eliminacji przez dobór naturalny lub sztuczny części osobników z populacji;

 (1.3) trudna figura akrobatyczna, gimnastyczna bądź taneczna

 (1.4) wojsk. manewr zespołu okrętów

Wiktionary

Ewolucja – stopniowy proces zmian zachodzących w czasie.

Pojęcie może odnosić się:

  • w biologii do ewolucji biologicznej
  • w filozofii do ewolucjonizmu
  • w astronomii do ewolucji gwiazdowej
  • w kosmologii do ewolucji Wszechświata
  • w naukach społecznych i historii do ewolucji społeczeństw
  • w religioznawstwie do ewolucji wierzeń
  • w psychologii do psychologii ewolucyjnej
  • w językoznawstwie do ewolucji językowej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Do tego rodzaju wymierania, będącego wynikiem konkurencji międzygatunkowej i realizacją postępu w ewolucji, dodać należy wymieranie powodowane przez losowe zmiany środowiska lub geologiczną ewolucję masywów kontynentalnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɛvɔˈlut͡sʲja, AS: evolucʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewolucjonizm m., ewolucjonista m., ewolucjonistka ż., ewolucyjność ż., ewoluowanie n., wyewoluowanie n.

 czas. ewoluować ndk., wyewoluować dk.

 przym. ewolucyjny, ewolucjonistyczny

 przysł. ewolucyjnie, ewolucjonistycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozwój

 (1.2) ewolucja naturalna

Wiktionary


ewolucjonista

zwolennik teorii ewolucji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) nauk. badacz ewolucji

 (1.2) zwolennik ewolucjonizmu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Badaniem pradawnych organizmów zajmują się paleontolodzy, genetycy oraz ewolucjoniści.

 (1.2) Wśród zwykłych Amerykanów zaskakująco wielu jest zwolennikami kreacjonizmu, a ewolucjoniści często są w mniejszości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɛvɔlut͡sʲjɔ̇̃ˈɲista, AS: evolucʹi ̯o̊̃ńista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewolucja ż., ewolucjonizm m.

:: fż. ewolucjonistka ż.

 czas. ewoluować ndk.

 przym. ewolucjonistyczny, ewolucyjny

 przysł. ewolucyjnie

Wiktionary


ewolucjonistka

ewolucjonista


SJP.pl

Patrz:

ewolucjonista

ewolucjonistyczny

ewolucjonizm


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z ewolucjonizmem lub ewolucjonistami, dotyczący ewolucjonizmu lub ewolucjonistów

Wiktionary

Patrz:

ewolucjonizm

Powiązane:

 rzecz. ewolucja ż., ewolucjonizm mrz., ewolucjonista mos., ewolucjonistka ż., ewolucyjność ż., ewoluowanie n.

 przym. ewolucyjny

Wiktionary


ewolucjonizm

1. nauka o zmianach gatunków i powstawaniu nowych w procesie stopniowych przemian organizmów;
2. w naukach społecznych: koncepcja rozwoju jako kumulacji zmian prowadzących do powstania nowych wartości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. dziedzina nauki zajmująca się badaniem ewolucji jako procesu świata organicznego;

Wiktionary

  • ewolucjonizm (biologia)
  • ewolucjonizm w naukach społecznych i historii
  • ewolucjonizm (myśl polityczna)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɛvɔluˈt͡sʲjɔ̇̃ɲism̥, AS: evolucʹi ̯o̊̃ńism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewolucja ż., ewolucjonista m., ewolucjonistka ż., ewolucyjność ż., ewoluowanie n., wyewoluowanie n.

 czas. ewoluować ndk., wyewoluować dk.

 przym. ewolucjonistyczny, ewolucyjny

 przysł. ewolucyjnie

Wiktionary


ewolucyjność

ewolucyjny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co ewolucyjne

Wiktionary

Patrz:

ewolucyjny

Powiązane:

 rzecz. ewolucja ż., ewolucjonizm m., ewolucjonista m., ewolucjonistka ż., ewoluowanie n.

 czas. ewoluować

 przym. ewolucyjny, ewolucjonistyczny

 przysł. ewolucyjnie

Wiktionary


ewolucyjny

taki, który podlega ewolucji, jest zdolny do ewolucji; ewolutywny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z ewolucją

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Karola Darwina można nazwać ojcem biologii ewolucyjnej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewoluowanie n., ewolucyjność ż., ewolucjonizm mrz., ewolucjonista mos., ewolucja ż.

 przym. ewolucjonistyczny

 czas. ewoluować

Wiktionary


ewoluować

rozwijać się, przeradzać się, przechodzić ewolucję


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) przechodzić od stadiów prostszych ku bardziej rozwiniętym

 (1.2) książk. stopniowo podlegać zmianie

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Kaszubski był żywym, ewoluującym językiem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ewolucyjność ż., ewolucjonizm mrz., ewolucjonista mos., wyewoluowanie n., ewolucja ż., ewoluowanie n.

 przym. ewolucyjny

Wiktionary


ewoluowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stopniowe i powolne zmienianie się, przekształcanie się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɛvɔluwɔˈvãɲɛ, AS: evoluovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyewoluowanie n., ewolucja ż., ewolucyjność ż., ewolucjonizm m., ewolucjonista m., ewolucjonistka ż.

 czas. ewoluować ndk., wyewoluować dk.

 przym. ewolucyjny, ewolucjonistyczny

 przysł. ewolucyjnie

Wiktionary


ewoluta

krzywa rozwinięta


SJP.pl

Ewoluta (łac. evolutus, rozwinięty) albo rozwinięta krzywej K – krzywa utworzona ze środków krzywizny krzywej K.

Każda krzywa jest ewolutą swojej ewolwenty.

Wikipedia


ewolutywny

taki, który podlega ewolucji, jest zdolny do ewolucji; ewolucyjny


SJP.pl


ewolwenta

krzywa, którą kreśli punkt leżący na prostej toczącej się po innej krzywej


SJP.pl

Ewolwenta (łac. evolvens, rozwijający) albo rozwijająca krzywej K – krzywa wykreślona przez punkt leżący na prostej toczącej się po krzywej K. Krzywa K jest dla swojej ewolwenty ewolutą.

Wikipedia


eworsja

drążenie dna rzecznego przez okruchy skalne obracane wirami wodnymi


SJP.pl

Eworsja – zjawisko niszczącego wpływu ruchu wirowego wody płynącej na dno cieku wodnego. Eworsja zaliczana jest do procesów erozji dennej.

Termin eworsja wywodzi się od łacińskiego vorso: obracam i e-: z (czegoś), od (czegoś). Do literatury naukowej termin ten wprowadził w 1951 r. O. Ängeby.

Wikipedia


eworsyjny

przymiotnik od: eworsja


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z eworsją, dotyczący eworsji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. eworsja ż.

Wiktionary


ewp

skrótowiec

 (1.1) Europejska Współpraca Polityczna

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛ‿vu‿ˈpɛ, AS: e‿vu‿pe

Wiktionary


ewunia

zdrobnienie od: Ewa (imię żeńskie); Ewcia, Ewunia, Ewusia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. Ewa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Babcię Ewunię odwiedziłam dwa dni temu.

 (1.1) Zostawiłam Ewuni twój zeszyt, jak prosiłaś.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ewka ż., Ewa ż., Ewcia ż., Ewusia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Ewcia, Ewusia

Wiktionary


ewuniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ewuni lub z nią związany


SJP.pl


ewuś

zdrobnienie od: Ewa (imię żeńskie); Ewcia, Ewunia, Ewusia


SJP.pl


ewusia

zdrobnienie od: Ewa (imię żeńskie); Ewcia, Ewunia, Ewusia


SJP.pl


ewusiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ewusi lub z nią związany


SJP.pl


ewzon

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wojsk. grecki żołnierz gwardii honorowej, pełniący straż w tradycyjnym stroju;

 (1.2) hist. żołnierz bojowej, elitarnej jednostki piechoty górskiej

Wiktionary

Ewzoni lub evzoni (nw.gr. Εύζωνες, Ευζώνοι, gr. ewzones = piękne pasy) – grecka reprezentacyjna formacja wojskowa.

Najczęściej mianem tym określano oddziały elitarnej piechoty lekkiej albo górskiej. Nazwa ta pierwszy raz pojawiła się w twórczości Homera, który pięknymi pasami nazywał oddziały elitarne.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɛvzɔ̃n, AS: evzõn

Wiktionary


ex

ex – edytor wierszowy w systemie UNIX. Zasadnicza różnica między tego typu edytorami a współczesnymi wizualnymi edytorami tekstu polega na skupieniu uwagi użytkownika na pracy z pojedynczymi wierszami tekstu, a nie całym tekstem. Innymi słowy – uwypuklony zostaje podział pliku tekstowego na poszczególne wiersze, które mogą być modyfikowane przez użytkownika pojedynczo za pomocą poleceń wydawanych programowi w trybie interaktywnym, w podobny sposób jak w wierszu poleceń systemów DOS lub UNIX.

Wikipedia


exbud

Exbud Skanska - przedsiębiorstwo budowlane


SJP.pl

Exbud Skanska – przedsiębiorstwo budowlane, powstałe w 1977 r. jako Przedsiębiorstwo Eksportu Budownictwa i Usług Technicznych w Kielcach. Sprywatyzowane i przekształcone w spółkę Exbud 28 września 1990 r. Wprowadzona na Giełdę Papierów Wartościowych w Warszawie jako jedna z 5 pierwszych spółek. Notowana na giełdzie do 25 lipca 2002 r. Od roku 2000 należy do Grupy Skanska.

Wikipedia


exc.

skrót od: excudit (z łaciny: wyrył, wyrzeźbił - słowo znajdujące się na dawnych sztychach)


SJP.pl


excalibur

[czytaj: ekskalibur] legendarny miecz tkwiący w kamieniu, mający zagwarantować tron brytyjski osobie, która go wyciągnie; zdobyty przez Artura


SJP.pl

Excalibur (Ekskalibur) (wal. Caledfwlch, w wolnym przekładzie „miecz światła”) – miecz z legend arturiańskich. Otrzymał go król Artur od Pani Jeziora po tym, jak złamał poprzedni „Miecz z Kamienia”. Broń ta miała być wieczna, a jej pochwa miała tę właściwość, że noszącemu nie zagrażały żadne rany.

Wikipedia


excel

[czytaj: eksel] arkusz kalkulacyjny będący jednym z elementów pakietu Microsoft Office


SJP.pl

Oprogramowanie

  • Microsoft Excel – komputerowy arkusz kalkulacyjny
  • Excel Services – technologia serwera

Samochody

  • Hyundai Excel
  • Lotus Excel

Wikipedia


excelsior

krój pisma drukarskiego opierający się na wzorach klasycznych; excelsior


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Excelsior – miasto w stanie Minnesota, w hrabstwie Hennepin
  • Excelsior – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Sauk

Gminy w USA:

  • Excelsior (ang. Excelsior Township) – gmina w stanie Iowa, w hrabstwie Dickinson
  • Excelsior (ang. Excelsior Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Kalkaska
  • Excelsior (ang. Excelsior Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Kidder
  • Excelsior (ang. Excelsior Town) – gmina w stanie Wisconsin, w hrabstwie Sauk

Wikipedia


exchange

[czytaj: eksczejndż] skrótowa nazwa Microsoft Exchange, systemu pocztowego przeznaczonego dla systemów Windows NT


SJP.pl

Microsoft Exchange – system pocztowy przeznaczony dla systemów Windows NT.

Wikipedia


exclusive

Exclusive – określenie oprogramowania (zazwyczaj gry komputerowej lub konsolowej), wydawanego wyłącznie na jedną platformę sprzętowo-programową w wyniku podpisania umów na wyłączność pomiędzy producentem a dystrybutorem oprogramowania. Określenie jest używane głównie w celach marketingowych w przypadku znanych tytułów i ma za zadanie zachęcić potencjalnego klienta do zakupu konkretnego sprzętu i oprogramowania, aby móc korzystać z danego produktu.

Wikipedia


excudit

łac. wyrył, wyrzeźbił (słowo znajdujące się na dawnych sztychach)


SJP.pl


exe

rozszerzenie pliku komputerowego, aplikacja


SJP.pl

EXE (od ang. executable, wykonywalny) – rozszerzenie nazwy pliku wykonywalnego w systemach Microsoft Windows, MS-DOS oraz OS/2; pliki o tym rozszerzeniu w zamierzeniu zawierają przede wszystkim skompilowany kod maszynowy programu, choć może zawierać także inne zasoby (np. dotyczące struktury okien, ikony, obrazy, dźwięki, itp.).

Wikipedia


exemplum

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. wzór, przykład

Wiktionary

Exemplum, egzemplum, kommemoracja (łac. commemoratio), przykład (łac. exemplum), wzór (łac. model) – w retoryce i dialektyce argument z wydarzenia lub wydarzeń rzeczywistych czy fikcyjnych, który jest elementem wypowiedzi. Podczas argumentacji exemplum jest przesłanką prowadzącą przez podobieństwo (łac. similitudo) lub porównanie (łac. comparatio) do orzekania o podmiocie wnioskowania.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) egzemplum n.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. egzemplum n., exempla nmos., egzemplifikacja ż., egzemplifikowanie n., egzemplarz m.

 czas. egzemplifikować ndk.

 przym. egzemplifikacyjny

 przysł. egzemplifikacyjnie

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|exemplum.

uwagi.

tłumaczenia.

* łaciński: (1.1) exemplum n.

źródła.

== exemplum (język łaciński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przykład

 (1.2) kopia

 (1.3) wzór

odmiana.

 (1.1-3) exemplum, exempli DeklinacjaLA|II.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. egzemplum n., exempla nmos., egzemplifikacja ż., egzemplifikowanie n., egzemplarz m.

 czas. egzemplifikować ndk.

 przym. egzemplifikacyjny

 przysł. egzemplifikacyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) egzemplum n.

Wiktionary


exequatur

[czytaj: eksekwatur] exsequatur;
1. fakt zatwierdzenia konsula przez państwo, w którym pełni on swoje przedstawicielstwo;
2. pismo potwierdzające ten fakt


SJP.pl

Exequatur (z łac. niech będzie wykonane) – zgoda państwa przyjmującego na wykonywanie przez określoną osobę funkcji kierownika urzędu konsularnego państwa wysyłającego.

Exequatur wydawane jest w stosunku do przedstawionych przez kierownika urzędu tzw. listów komisyjnych. Niekiedy może dotyczyć także innych niż kierownik urzędu urzędników konsularnych. Państwo odmawiające udzielenia exequatur nie ma obowiązku uzasadnienia swojej odmowy. Od daty udzielenia exequatur zależy pierwszeństwo (precedencja) w ramach korpusu konsularnego.

Wikipedia


exeter

[czytaj: Eks-ister] miasto w Anglii


SJP.pl

Exeter (wym. /ˈɛksɪtə/) – miasto i dystrykt w Wielkiej Brytanii, ośrodek administracyjny hrabstwa Devon, port nad rzeką Exe, w pobliżu jej ujścia do kanału La Manche. W 2001 roku miasto liczyło 106 772 mieszkańców, a w 2021 roku – 126 175 mieszkańców. W mieście znajduje się główny kampus i siedziba Uniwersytetu w Exeter.

Wikipedia


exhortatio

Exhortatio, ekshortacja (łac. exhortatio ‘napomnienie, przestroga’) – moralne pouczenie znajdujące się na końcu utworu żałobnego, np. trenu.

Wikipedia


exodium

w starożytnym Rzymie: wesoła scenka kończąca poważne dramatyczne przedstawienie


SJP.pl


exodos

1. w teatrze antycznym: ostatnia pieśń chóru na zakończenie tragedii;
2. końcowa część dramatu zawierająca rozwiązanie akcji


SJP.pl

Exodos (gr. ἔξοδος, éksodos – „odejście”) – w literaturze greckiej pieśń śpiewana na zakończenie tragedii przez chór schodzący z orchestry, już po zakończeniu właściwej akcji utworu. Zasadniczo nie wprowadza nowych zdarzeń, ale jest ich podsumowaniem oraz liryczno-moralistycznym komentarzem do nich.

Wikipedia


exodus

wyjście, wyjazd wielkiej liczby ludzi bądź zwierząt z jakiegoś miejsca; eksodus, masowa emigracja


SJP.pl

  • Exodus – pochodzące z Septuaginty określenie biblijnej Księgi Wyjścia
  • Exodus – opuszczenie Egiptu przez plemiona hebrajskie

W muzyce:

  • Exodus! – kompozycja Johna Powella do ścieżki dźwiękowej filmu Jak wytresować smoka 3 z 2019 roku
  • Exodus – wydany w 1977 roku album muzyczny Boba Marleya & The Wailers
  • Exodus – kompozycja Wojciecha Kilara z roku 1981
  • Exodus – wydany w 2005 roku album muzyczny Ja Rule'a
  • Exodus – polski zespół rockowy
  • Exodus – amerykański zespół thrashmetalowy
  • Exodus – album muzyczny Hikaru Utada
  • Exodus – minialbum (EP) szwajcarskiego zespołu metalowego Samael wydane w 1998
  • Exodus – album studyjny zespołu EXO
  • Exodus – album polskiej grupy punkrockowej Armia
  • Exodus – poemat wokalno-symfoniczny na chór mieszany i orkiestrę autorstwa Wojciecha Kilara

Wikipedia


expanded

ang. inform. rozszerzony


SJP.pl


expander

Expander Advisors Sp. z o.o. – pierwszy w Polsce niezależny doradca finansowy, obecnie pośrednik finansowy. Przedsiębiorstwo posiada sieć 83 oddziałów (w tym 57 placówek franczyzowych) w 59 miastach. Działalność prowadzona jest w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wikipedia


expat

środowiskowo, rzadko: wybitny specjalista, który opuścił ojczyznę, by pracować za granicą; ekspat


SJP.pl

Expat – biblioteka parsująca XML, napisana w C. Jako pierwszy otwartoźródłowy parser XML znalazła miejsce w wielu projektach, m.in. Apache, Mozilla, Perl, Python i PHP. API tej biblioteki zostało także napisane w wielu innych językach.

Wikipedia


expedite

z łaciny: bardzo dobrze, biegle, wprawnie; ekspedite


SJP.pl


expedition

samochód typu Ford Expedition


SJP.pl


expić

środowiskowo w grach komputerowych: zdobywać punkty doświadczenia; ekspić


SJP.pl


explicit

z łaciny: formuła kończąca, zamykająca tekst


SJP.pl

Explicit (łac. explicare – rozwijać; w tym kontekście: explicit – tu się kończy) – termin oznaczający ostatni fragment rękopisu lub inkunabułu.

Wikipedia


explicite

[czytaj: eksPLIc-ite] z łaciny: wyraźnie, jasno, nie pozostawiając niczego domysłom odbiorcy


SJP.pl


exploit

środowiskowo: atak wykorzystujący luki w zabezpieczeniach komputerów lub sieci


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) inform. sposób wykorzystania błędu w oprogramowaniu do ataku informatycznego

Wiktionary

Exploit – program mający na celu wykorzystanie istniejących błędów w oprogramowaniu.

Exploit wykorzystuje występujący w oprogramowaniu błąd programistyczny (np. przepełnienie bufora na stosie lub stercie, czy format string) w celu przejęcia kontroli nad działaniem procesu i wykonania odpowiednio spreparowanego kodu maszynowego (tzw. shellcode), który najczęściej wykonuje wywołanie systemowe uruchamiające powłokę systemową z uprawnieniami programu, w którym wykryto lukę w zabezpieczeniach.

Wikipedia


exploitowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) inform. pot. wykorzystywanie w ataku informatycznym błędów w oprogramowaniu

Wiktionary


explorer

samochód typu Ford Explorer


SJP.pl

  • Program Explorer – kosmiczny program NASA
  • Internet Explorer – Przeglądarka internetowa firmy Microsoft
  • Deepnet Explorer – przeglądarka internetowa firmy Deepnet Technologies.
  • Windows Explorer – program dołączany do Microsoft Windows służący do przeglądania plików w komputerze użytkownika
  • Viasat Explorer – stacja telewizyjna
  • Explorers Festiwal – festiwal gór i sportów ekstremalnych odbywający się w Łodzi
  • The Explorers Club – stowarzyszenie założone w Stanach Zjednoczonych.
  • Gibson Explorer – model gitary firmy Gibson

Wikipedia


expo

wielka wystawa narodowa lub międzynarodowa; expo


SJP.pl

Wystawy światowe (wystawy powszechne, w skrócie EXPO od fr. lub ang. exposition) – nazwa zwyczajowo nadawana cyklicznym ekspozycjom prezentującym dorobek kulturalny, naukowy i techniczny krajów i narodów świata. Ciałem zajmującym się organizacją wystaw jest Międzynarodowe Biuro Wystaw Światowych (fr. Bureau International des Expositions, w skrócie BIE), powstałe w 1928 w wyniku umowy międzynarodowej ratyfikowanej przez większość państw Ligi Narodów.

Wikipedia


exposé

[czytaj: ekspoZE] programowe wystąpienie premiera lub ministra, wygłaszane zwykle w parlamencie po objęciu stanowiska, dotyczące założeń najbliższej polityki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) polit. przemówienie premiera lub ministra przedstawiane w sejmie

Wiktionary

Exposé – przemówienie programowe przedstawiane na forum parlamentu (jednej z jego izb).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W najbliższy poniedziałek premier wygłosi exposé programowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛkspɔˈzɛ, AS: ekspoze

Wiktionary


exprès

ekspres;
1. pośpieszna przesyłka pocztowa;
2. pociąg pośpieszny; express;
3. urządzenie elektryczne do szybkiego parzenia kawy;
4. dawniej: karabin szybkostrzelny;
5. potocznie: zamek błyskawiczny


SJP.pl


express

[czytaj: ekspres] pociąg pośpieszny; expres, ekspres


SJP.pl

Express – trzeci studyjny album szwedzkiej grupy Solid Base wydany jesienią 1999 roku.

Wikipedia


exsequatur

[czytaj: eksekwatur] exequatur;
1. fakt zatwierdzenia konsula przez państwo, w którym pełni on swoje przedstawicielstwo;
2. pismo potwierdzające ten fakt


SJP.pl


exsultet

starożytny hymn wielkanocny śpiewany przez diakona przy święceniu świecy paschalnej; exultet


SJP.pl

Orędzie paschalne lub Orędzie Wielkanocne (łac. Exsultet) – starożytna pieśń, przypisywana św. Ambrożemu lub św. Augustynowi.

Wikipedia


extasy

[czytaj: EKStazy] ecstasy, ekstazy, ekstaza, extazy;
1. syntetyczny narkotyk będący pochodną amfetaminy, środek psychoaktywny nielegalny w Polsce;
2. potocznie: tabletka zawierająca ten narkotyk


SJP.pl

3,4-Metylenodioksymetamfetamina, MDMA, ecstasy, XTC – organiczny związek chemiczny, drugorzędowa amina, pochodna fenyloetyloaminy. Półsyntetyczna substancja psychoaktywna wykazująca działanie empatogenne, euforyczne i psychodeliczne.

Wikipedia


extazy

[czytaj: EKStazy] ecstasy, ekstazy, ekstaza, extasy;
1. syntetyczny narkotyk będący pochodną amfetaminy, środek psychoaktywny nielegalny w Polsce;
2. potocznie: tabletka zawierająca ten narkotyk


SJP.pl

  • Extazy – grupa muzyczna
  • extazy – potoczna nazwa substancji psychoaktywnej

Wikipedia


extended

ang. inform. rozszerzony, wzbogacony


SJP.pl


extérieur

[czytaj: eksterJER] wygląd zewnętrzny, powierzchowność


SJP.pl


extr.

skrót od: extractum (w farmacji: wyciąg, ekstrakt)


SJP.pl


extra

ekstra; potocznie:
1. w użyciu przymiotnikowym:
a) dodatkowy, np. minuta extra;
b) atrakcyjny, bardzo dobry, np.: Ten film był extra.; świetny, super, hiper;
2. w użyciu przysłówkowym:
a) dodatkowo, np.: Dostaniesz długopis extra.;
b) atrakcyjnie, bardzo dobrze, np.: W tej bluzce wyglądasz extra.; świetnie, super, hiper


SJP.pl


extractum

[czytaj: ekstraktum] w farmacji: wyciąg, ekstrakt


SJP.pl


extranet

w informatyce: system łączący sieci intranetowe kilku współpracujących przedsiębiorstw lub organizacji; ekstranet


SJP.pl

Ekstranet (extranet) – zamknięta sieć komputerowa oparta na protokołach internetowych, przeznaczona do wymiany informacji z partnerami biznesowymi.

Według ustawy o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych jest to niepubliczna sieć telekomunikacyjna, do której dostęp może być uzyskiwany z punktów dostępu usytuowanych w więcej niż jednej strukturze organizacyjnej lub organizacji.

Wikipedia


extravaganza

Extravaganza – rodzaj widowiska słowno–muzycznego zawierający elementy rewii, pantomimy, baletu a nawet cyrku, zapowiadający nadejście musicalu.

Termin po raz pierwszy został użyty w odniesieniu do spektaklu Charlesa Barrasa The Black Crook z 1866 roku, w którym to spektaklu rola muzyki była jeszcze ograniczona.

Wikipedia


exultet

starożytny hymn wielkanocny śpiewany przez diakona przy święceniu świecy paschalnej; exsultet


SJP.pl

Orędzie paschalne lub Orędzie Wielkanocne (łac. Exsultet) – starożytna pieśń, przypisywana św. Ambrożemu lub św. Augustynowi.

Wikipedia


exxon

[czytaj: EKson] koncern naftowy


SJP.pl

  • ExxonMobil – amerykańskie przedsiębiorstwo.
  • Exxon Building – wieżowiec w Houston w Stanach Zjednoczonych.
  • MT Exxon Valdez – tankowiec.
  • Exxon – amerykańskie przedsiębiorstwo.

Wikipedia


eyck

[czytaj: ejk] bracia Hubert van Eyck (?-1426) i Jan van Eyck (1390?-przed 1441), malarze niderlandzcy


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Aldo van Eyck – holenderski architekt
  • Hubert van Eyck – niderlandzki malarz
  • Jan van Eyck – niderlandzki malarz
  • Peter van Eyck – amerykański aktor filmowy

Wikipedia


eye-liner

[czytaj: ajlajner] tusz do malowania brzegów powiek; eyeliner


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kosmet. specjalna kredka lub tusz do malowania kresek na brzegach powiek;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeśli chcesz nadać wyrazistości swoim oczom, użyj eye-linera.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) eyeliner

Wiktionary


eyeliner

[czytaj: ajlajner] tusz do malowania brzegów powiek; eye-liner


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kosmet. specjalna kredka lub tusz do malowania kresek na brzegach powiek;

Wiktionary

Eyeliner – kosmetyk służący do podkreślenia oczu. Maluje się nim kreski na górnej i dolnej powiece, tuż przy linii rzęs.

Najczęściej stosowane są eyelinery czarne, szare lub brązowe, rzadziej kolorowe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Oczy można wyraziście podkreślić czarnym eyelinerem.

 (1.1) Równie chętnie sięgamy po kosmetyki do podkreślenia konturu oka, czyli kredki i eyelinery.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) eye-liner

Wiktionary


eyetracking

[czytaj: ajtraking] rejestrowanie ruchów gałki ocznej; okulografia


SJP.pl

Okulografia (ang. eye tracking, śledzenie ruchów gałek ocznych) – technika stosowana od ponad 100 lat w takich dziedzinach, jak psychologia, medycyna, ergonomia, interakcja człowiek-komputer czy marketing w celu śledzenia punktu skupienia wzroku, ruchów gałki ocznej oraz rozmiaru źrenicy osoby badanej.

Wikipedia


eyetrackingowy

eyetracking [czytaj: ajtrakingowy]


SJP.pl


eyre

[czytaj: er]
1. największe jezioro Australii;
2. półwysep w Australii;
3. nazwisko angielskie, m.in. Edward John Eyre (1815-1901), podróżnik angielski; Jane Eyre - tytułowa bohaterka powieści "Dziwne losy Jane Eyre" autorstwa Charlotte Brontë


SJP.pl

  • Eyre – jezioro w środkowej Australii
  • Eyre (lub Leyre) – rzeka we Francji
  • Eyre – rzeka w Australii, w stanie Australia Zachodnia, dopływ Oceanu Indyjskiego
  • Eyre – rzeka okresowa w Australii, w stanach Queensland i Australia Południowa, dopływ Warburton
  • Półwysep Eyrego – półwysep w południowej Australii

Wikipedia


eyrir

[czytaj: ejrir] dawna drobna moneta islandzka; aurar


SJP.pl

Eyrir (forma l.poj., w l.mn. aurar) – islandzka moneta zdawkowa. Występowała w nominałach 5, 10 i 50 aurar. 100 aurar to 1 korona islandzka (króna).

Od 1 października 2003 całkowicie wycofana z obiegu. Do tego czasu moneta 5 aurar była najdrobniejszą zdawkową monetą na świecie, wartą tylko około 0,0006 €, tzn. 0,06 eurocenta.

Wikipedia


ez

prosty przyrząd laboratoryjny służący do przenoszenia pojedynczych kolonii drobnoustrojów na podłoże hodowlane


SJP.pl

spójnik

 (1.1) stpol. małopol. że, iż

Wiktionary

Skrót EZ lub Ez może oznaczać:

  • EZ Aquarii
  • DJ EZ
  • EZ Rollers
  • E-ZPass
  • EZ TAG
  • eZ publish
  • EZ Word
  • Evergreen International Airlines (kod IATA)
  • Sun Air of Scandinavia (kod IATA)
  • Elizabeth Zimmermann
  • Księga Ezechiela

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɛʃ, AS: eš

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) eże, iż, iże

Wiktionary


eza

prosty przyrząd laboratoryjny służący do przenoszenia pojedynczych kolonii drobnoustrojów na podłoże hodowlane


SJP.pl

Eza, dawniej pętla bakteriologiczna – prosty przyrząd używany w laboratoriach mikrobiologicznych do przenoszenia materiału mikrobiologicznego (zawiesiny bakterii lub próbki pobranej z kolonii bakteryjnej) z jednego podłoża mikrobiologicznego na inne. Eza zbliżona jest do igły preparacyjnej, ale zakończona jest tzw. oczkiem – drucianą pętelką. Ezy wykonuje się z platyny, drutu kantalowego lub plastiku (jednorazowe). Metalowe ezy sterylizuje się przed użyciem przez wyżarzenie w płomieniu palnika.

Wikipedia


ezan

wezwanie przywołujące muzułmanów na modlitwę


SJP.pl


ezana

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Wikipedia


ezaw

bohater biblijny, syn Izaaka i Rebeki, bliźniaczy brat Jakuba


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) bibl. imię|polski|m.

Wiktionary

Ezaw (hebr. ‏עֵשָׂו‎, owłosiony/włochaty), Edom – postać biblijna (Księga Rodzaju), syn Izaaka i Rebeki, starszy brat bliźniak Jakuba.

Był ulubionym synem Izaaka, natomiast matka Rebeka bardziej kochała Jakuba. Ezaw sprzedał swoje pierworództwo swemu bratu za miskę soczewicy. Jako młodszy syn Jakub podstępem uzyskał od ojca błogosławieństwo przeznaczone dla pierworodnego. Ezaw chciał go zabić w zemście, czym zmusił go do ucieczki. W wieku 40 lat Ezaw sam sobie wybrał żony. Został poligamistą i w przeciwieństwie do swego ojca Izaaka, poślubił dwie Hetytki. Po pewnym czasie jednak bracia spotkali się i przebaczyli sobie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Co cennego sprzedał Ezaw za miskę soczewicy?

Wiktionary

Powiązane:

 przym. Ezawowy

Wiktionary


ezawostwo

Ezaw z małżonką; Ezawowie


SJP.pl


ezawowie

Ezaw z małżonką; Ezawostwo


SJP.pl


ezawowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ezawa lub z nim związany


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. taki, który należy do Ezawa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W Ezawowym sadzie obrodziły jabłonie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ezaw m.

Wiktionary


ezd

skrót od: Księga Ezdrasza - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Starego Testamentu


SJP.pl

skrót, rzeczownik

 (1.1) = rel. Księga Ezdrasza

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 BibliaPL.

tłumaczenia.

* esperanto: (1.1) Ezr

* hiszpański: (1.1) Esd

* włoski: (1.1) Esd

źródła.

== Ezd (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót, rzeczownik

 (1.1) = rel. Kniha Ezdrášova → Księga Ezdrasza

odmiana.

 (1.1) nieodm.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ɛzˈdraʃa, AS: ḱśŋga ezdraša

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 BibliaPL.

tłumaczenia.

* esperanto: (1.1) Ezr

* hiszpański: (1.1) Esd

* włoski: (1.1) Esd

źródła.

== Ezd (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót, rzeczownik

 (1.1) = rel. Kniha Ezdrášova → Księga Ezdrasza

odmiana.

 (1.1) nieodm.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


ezdrasz

Ezdrasz (V/IV w. p.n.e.), kapłan żydowski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

  • Ezdrasz (postać biblijna)
  • Ezdrasz (imię)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Miał na imię Ezdrasz i Jahwe wybrał go na kapłana żydowskiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɛzdraʃ, AS: ezdraš

Wiktionary

Powiązane:

 przym. Ezdraszowy

Wiktionary


ezdraszowy

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. taki, który należy do Ezdrasza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Leokadia nazbierała poziomek w Ezdraszowym zagajniku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ezdrasz mos.

Wiktionary


ezechiasz

król Judy od 727 r. p.n.e.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) bibl. imię|polski|m.

Wiktionary

  • Ezechiasz (król Judy)
  • Ezechiasz (powstaniec żydowski)
  • Ezechiasz (zm. 1813) – cesarz Etiopii

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Król asyryjski wymierzył Ezechiaszowi, królowi Judy, trzysta talentów srebra i trzydzieści talentów złota.

Wiktionary


ezechiaszostwo

Ezechiasz z małżonką; Ezechiaszowie


SJP.pl


ezechiaszowie

Ezechiasz z małżonką; Ezechiaszostwo


SJP.pl


ezechiaszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ezechiasza lub z nim związany


SJP.pl


ezechiel

jeden z najważniejszych proroków Starego Testamentu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

 (1.2) bibl. Księga Ezechiela;

Wiktionary

Ezechiel (hebr. ‏יְחֶזְקֵאל‎, Jechezkel, Bóg umacnia) – jeden z proroków większych Starego Testamentu, przez część chrześcijan uważany za świętego, jeden z proroków islamu, autor biblijnej Księgi Ezechiela.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wręczono Ezechielowi skierowanie do nefrologa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛˈzɛxʲjɛl, AS: ezeχʹi ̯el

Wiktionary

Powiązane:

 przym. Ezechielowy

Wiktionary


ezechielostwo

Ezechiel z małżonką; Ezechielowie


SJP.pl


ezechielowie

Ezechiel z małżonką; Ezechielostwo


SJP.pl


ezechielowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ezechiela lub z nim związany


SJP.pl


eżektor

urządzenie zasysające ciecz lub ciało sypkie z przestrzeni o ciśnieniu niższym od atmosferycznego i wtłaczające je do przestrzeni o ciśnieniu atmosferycznym; ejektor, ejector


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ejektor

Wiktionary

Eżektor – urządzenie wywołujące spadek ciśnienia statycznego w rurociągu, w celu umieszczenia w tym rurociągu dodatkowej porcji gazów lub jakiegoś materiału.

Spadek ciśnienia statycznego wywołany jest specjalnym przewężeniem, w którym następuje wzrost prędkości gazu zgodnie z prawem Bernoulliego, a co za tym idzie miejscowy wzrost ciśnienia dynamicznego i spadek ciśnienia statycznego.

Wikipedia


ezelbryk

dawniej: ściąga, książeczka ze streszczeniem lektur szkolnych; bryk


SJP.pl


ezeryna

związek organiczny, alkaloid zwężający źrenice


SJP.pl


ezetymib

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) farm. lek przeciwmiażdżycowy, który hamuje wchłanianie steroli, w tym cholesterolu, z jelit

Wiktionary

Ezetymib – organiczny związek chemiczny, lek o działaniu hipolipemicznym.

Działa poprzez hamowanie w jelicie absorpcji egzogennego cholesterolu pochodzenia pokarmowego i znajdującego się w żółci. W większym stopniu może znaleźć zastosowanie w terapii skojarzonej niż w monoterapii, gdzie powstały już preparaty złożone, łączące ezetymib ze statynami (Vytorin®, Inegy®). Pozwala to w lepszy sposób regulować podwyższony poziom cholesterolu i zmniejszyć dawki statyn stosowanych w monoterapii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ezetymib zaleca się stosować łącznie z dietą o obniżonej zawartości tłuszczów.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nazwy handlowe: Ezetrol, Coltowan, Ezehron, Ezen, Ezetimibe, Ezoleta, Ezolip, Lipegis, Mizetib, Symezet; wzór sumaryczny: C24H21F2NO3

Wiktionary


ezofagoskop

przyrząd optyczny służący do badania (wziernikowania) przełyku


SJP.pl


ezofagoskopia

metoda badania polegająca na oglądaniu wewnętrznych ścian przełyku za pomocą ezofagoskopu; wziernikowanie przełyku


SJP.pl

Ezofagoskopia (łac. oesophagoscopia, ang. esophagoscopy) – zabieg endoskopowy, polegający na wziernikowaniu przełyku. Ezofagoskopia jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym przy pomocy sztywnych endoskopów przez otorynolaryngologów oraz przy użyciu miękkich endoskopów (fiberoskopów) przez gastroenterologów, chirurgów czy pediatrów.

Ezofagoskopia służy jako metoda diagnostyczna i lecznicza.

Wikipedia


ezofagostomatoza

zespół objawów chorobowych u zwierząt, wywoływany przez rodzaj nicieni


SJP.pl


ezofowicz

nazwisko


SJP.pl


ezop

grecki bajkopisarz z VI w. p.n.e.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) hist. liter. grecki bajkopisarz urodzony w VI w. p.n.e., pochodzący z miasta Mistra w Azji Mniejszej;

Wiktionary

Ezop (gr. Αἴσωπος Aisopos) – grecki bajkopisarz pochodzący z Frygii w Azji Mniejszej. Przyjmuje się, że żył w VI wieku p.n.e., za panowania Krezusa, według tradycji był niewolnikiem Jadmosa z Samos. Postać na wpół legendarna, o której życiu i twórczości mało wiadomo. Daty jego urodzin i śmierci nie są znane.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ezop jest postacią na wpół legendarną, a o jego życiu i twórczości bardzo mało wiemy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɛzɔp, AS: ezop

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ezopowy

Wiktionary


ezopowy

będący w stylu bajek Ezopa; zwięzły, trafny i dowcipny


SJP.pl


ezoteryczka

kobieta zajmująca się wiedzą tajemną


SJP.pl


ezoteryczność

ulotność, tajemniczość, niedostępność dla ogółu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) tajemniczość, sekretność; dostępność i zrozumiałość tylko dla wtajemniczonych lub wybranych

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɛzɔtɛˈrɨt͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: ezoteryčność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ezoteryka ż., ezoteryzm m., ezoteryk m., ezoteryczka ż.

 przym. ezoteryczny

 przysł. ezoterycznie

Wiktionary


ezoteryczny

tajemny, dostępny tylko dla wtajemniczonych lub wybranych; niedostępny dla ogółu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) tajemny, sekretny, dostępny wyłącznie dla wtajemniczonych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tę talię tarota kupiłam w księgarni z literaturą ezoteryczną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɛzɔtɛˈrɨt͡ʃnɨ, AS: ezoteryčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ezoteryka ż., ezoteryzm m., ezoteryk m., ezoteryczka ż., ezoteryczność ż.

 przysł. ezoterycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) okultystyczny, tajemny, tajemniczy, sekretny

Wiktionary


ezoteryk

osoba zajmująca się wiedzą tajemną


SJP.pl


ezoteryka

wiedza tajemna, dostępna tylko dla wtajemniczonych lub wybranych; niedostępna dla ogółu


SJP.pl

Ezoteryzm, ezoteryka – cecha wierzeń zwanych wiedzą tajemną, hermetyczną lub ezoteryczną i przekazywaną jedynie wybranym osobom w przeciwieństwie do dostępnej dla ogółu wiedzy egzoterycznej; w religioznawstwie tendencja do utajniania części wierzeń danej doktryny lub kultu religijnego przed ogółem; w filozofii teorie starożytnych i średniowiecznych szkół filozoficznych, które ówcześnie były przekazywane jedynie wybranym uczniom.

Wikipedia


ezoteryzm

wszystko, co dotyczy wiedzy tajemnej


SJP.pl

Ezoteryzm, ezoteryka – cecha wierzeń zwanych wiedzą tajemną, hermetyczną lub ezoteryczną i przekazywaną jedynie wybranym osobom w przeciwieństwie do dostępnej dla ogółu wiedzy egzoterycznej; w religioznawstwie tendencja do utajniania części wierzeń danej doktryny lub kultu religijnego przed ogółem; w filozofii teorie starożytnych i średniowiecznych szkół filozoficznych, które ówcześnie były przekazywane jedynie wybranym uczniom.

Wikipedia


ezt

skrótowiec

 (1.1) = elektryczny zespół trakcyjny;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten pociąg jest zestawiony z EZT.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛ‿zɛt‿ˈːɛ, AS: e‿ze•‿te

Wiktionary


nazwa litery Ł


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nazwa litery ł / Ł

Wiktionary


ełcki

przymiotnik od: Ełk (miasto i rzeka na Mazurach)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Ełku, związany z Ełkiem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɛwt͡sʲci, AS: eu̯cʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ełk m., ełczanin m., ełczanka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. łecki

Wiktionary


ełczanin

mieszkaniec Ełku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Ełku

 (1.2) osoba pochodząca z Ełku, urodzona w Ełku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szanowni ełczanie! Zapraszamy do głosowania w sprawie wyboru projektów w ramach budżetu obywatelskiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛwˈt͡ʃãɲĩn, AS: eu̯čãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ełk m.

:: fż. ełczanka ż.

 przym. ełcki

Wiktionary


ełczanka

mieszkanka Ełku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Ełku

 (1.2) kobieta pochodząca z Ełku, urodzona w Ełku

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛwˈt͡ʃãnka, AS: eu̯čãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ełk m.

:: fm. ełczanin m.

 przym. ełcki

Wiktionary


ełdycianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Ełdyt Wielkich

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. ełdycianka ż.

 przym. ełdycki

Wiktionary


ełdycianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Ełdyt Wielkich

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. ełdycianin m.

 przym. ełdycki

Wiktionary


ełdycki

przymiotnik

 (1.1) dotyczący Ełdyt Wielkich

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ełdycianin m., ełdycianka ż.

Wiktionary


ełk

1. miasto w Polsce;
2. rzeka w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

 (1.2) geogr. rzeka, nad którą leży Ełk (1.1);

Wiktionary

Ełk (dawniej Łek, niem.  Lyck, prus. Luks) – miasto w północno-wschodniej Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɛwk, AS: eu̯k

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ełczanin m., ełczanka ż.

 przym. ełcki

Wiktionary


ełkaesiacki

ełkaesiak


SJP.pl

Patrz:

ełkaesiak

ełkaesiak

zawodnik lub kibic Łódzkiego Klubu Sportowego (ŁKS-u); ŁKS-owiec (rzadko), ełkaesowiec (rzadko)


SJP.pl


ełkaesianka

środowiskowo: zawodniczka lub kibicka Łódzkiego Klubu Sportowego (ŁKS-u)


SJP.pl


ełkaesowiec

rzadko: zawodnik, działacz lub kibic ŁKS-u (najczęściej w odniesieniu do Łódzkiego Klubu Sportowego); ŁKS-owiec, ełkaesiak (częściej)


SJP.pl


ełkaesowski

przymiotnik od: ŁKS (m.in. Łódzki Klub Sportowy, Łomżyński Klub Sportowy); ŁKS-owski


SJP.pl


f

1. litera oznaczająca spółgłoskę f;
2. spółgłoska twarda, bezdźwięczna;
3. czwarty dźwięk podstawowej skali muzycznej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jęz. majuskuła dziewiątej litery polskiego alfabetu;

Wiktionary

F (wymowa: ef, minuskuła: f) – szósta litera alfabetu łacińskiego, dziewiąta litera alfabetu polskiego. Oznacza zwykle w danym języku spółgłoskę szczelinową wargowo-zębową bezdźwięczną, np. [f].

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) alfabet polski.

tłumaczenia.

* amerykański język migowy: (1.1) 30px

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|F.}}

źródła.

== F (język afar.) ==

wymowa.

 IPA|f.

znaczenia.

litera

 (1.1) Fa, majuskuła trzynastej litery alfabetu afarskiego

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛf, AS: ef

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) alfabet polski.

tłumaczenia.

* amerykański język migowy: (1.1) 30px

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|F.}}

źródła.

== F (język afar.) ==

wymowa.

 IPA|f.

znaczenia.

litera

 (1.1) Fa, majuskuła trzynastej litery alfabetu afarskiego

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) minuskuła: f

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) alfabet polski.

tłumaczenia.

* amerykański język migowy: (1.1) 30px

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|F.}}

źródła.

== F (język afar.) ==

wymowa.

 IPA|f.

znaczenia.

litera

 (1.1) Fa, majuskuła trzynastej litery alfabetu afarskiego

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) minuskuła: f

Wiktionary


f-dur

w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali durowej, rozpoczynająca się od dźwięku "f"


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. gama lub tonacja durowa zaczynająca się od dźwięku f (w zapisie nutowym z jednym bemolem)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) muz. akord durowy oparty na tonice tonacji F-dur (1.1)

Wiktionary


f-ka

skrót od: fabryka; używany głównie w dłuższych nazwach fabryk, czytany jako cały, odmienny wyraz; fabr.


SJP.pl

skrót, rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) = fabryka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fabryka; skr. fabr.

Wiktionary


f-kształtny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma kształt litery F

Wiktionary


f-ma

skrót w funkcji rzeczownika rodzaju żeńskiego

 (1.1) = pot. ekon. firma

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfʲirma, AS: fʹirma

Wiktionary


f-moll

w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali molowej, rozpoczynająca się od dźwięku "f"


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. gama lub tonacja molowa zaczynająca się od dźwięku f (w zapisie nutowym z czterema bemolami)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) muz. akord molowy oparty na tonice tonacji f-moll (1.1)

Wiktionary


f.

skrót od:
1. fecit;
2. femininum


SJP.pl


f.c.

skrót od: fieri curavit (z łaciny: uczynił (ufundował, sprawił) to dzieło - napis na pomnikach); f.c.


SJP.pl


f1

skrótowiec, rzeczownik rodzaj nijaki

 (1.1) = sport. Formuła 1;

Wiktionary

Formuła 1 (inaczej Mistrzostwa Świata Formuły 1, oficjalny skrót F1) – przeprowadzany regularnie (corocznie) od 1950 roku cykl najbardziej prestiżowych międzynarodowych wyścigów samochodowych, znany również jako wyścigi Grand Prix, a jednocześnie klasa biorących w nich udział jednomiejscowych samochodów wyścigowych o otwartym nadwoziu. Dyscyplina sportu zapoczątkowana w Europie, obecnie o zasięgu globalnym, organizowana w Europie, Ameryce Południowej, Ameryce Północnej, Azji i Australii. Podczas danego sezonu odbywa się od kilkunastu do dwudziestu kilku wyścigów, poszczególnych grand prix, na wydzielonych torach ulicznych i na specjalnie stworzonych do tego celu torach zamkniętych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kierowca dołączył do F1 w minionym sezonie.

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) F1

* francuski: (1.1) F1

* włoski: (1.1) F1

źródła.

== F1 (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec w funkcji rzeczownika

 (1.1) = sport. Formula 1 → Formuła 1

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) F1

* francuski: (1.1) F1

* włoski: (1.1) F1

źródła.

== F1 (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec w funkcji rzeczownika

 (1.1) = sport. Formula 1 → Formuła 1

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


fa

solmizacyjna nazwa dźwięku f


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) muz. nazwa solmizacyjna jednego z dźwięków;

Wiktionary

Belgia:

  • Få-les-Tombes – walońska nazwa miejscowości Faulx-Les Tombes

Francja:

  • Fa – gmina

Osoby:

  • Fa – król chiński

Inne:

  • fa – nazwa solmizacyjna dźwięku muzycznego F
  • Fa – marka kosmetyków firmy Henkel
  • fa – język perski w kodzie ISO 639-1
  • Fa – niedokrwistość Fanconiego
  • Fa – ataksja Friedreicha

Zobacz też:

  • FA

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) F

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|wł|fa.

uwagi.

 (1.1) zoblistę2|pol|do|re|mi|fa|sol|la|si|do.

tłumaczenia.

* bułgarski: (1.1) фа n.

* hawajski: (1.1) hā

* węgierski: (1.1) fá

* włoski: (1.1) fa m.

źródła.

== fa (język angielski.) ==

wymowa.

 IPA|fɑ.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-fa.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) muz. fa (nazwa dźwięku f)

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fa, AS: fa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) F

Wiktionary


fab.

skrót od: fabularny


SJP.pl


faber

nazwisko


SJP.pl

  • Basil Faber (ur. ok. 1520, zm. 1576) – niemiecki filolog, luterański teolog
  • Ernest Faber (ur. 1971) – piłkarz holenderski
  • Eugeniusz Faber (1939-2021) – polski piłkarz
  • François Faber (1887–1915) – kolarz luksemburski
  • Frederick William Faber (1814–1863) – angielski pisarz i teolog anglikański, a później katolicki
  • Gustav Faber (1912–1993) – niemiecki historyk
  • Heinrich Faber (ok. 1500–1552) – niemiecki kompozytor i teoretyk muzyki
  • Johann Faber (ur. ok. 1470, zm. 1541) – dominikanin, teolog
  • Klaas Carel Faber (1922–2012) – niemiecki zbrodniarz wojenny
  • Lothar Faber (1922–2005) – niemiecki oboista
  • Marc Faber (ur. 1946) – ekonomista, analityk i przedsiębiorca
  • Michel Faber (ur. 1960) – australijski pisarz
  • Piotr Faber (1506–1546) – francuski jezuita, święty Kościoła katolickiego
  • Philip Faber (1564–1630) – włoski teolog i filozof
  • Roman Faber (ur. 1955) – polski piłkarz, reprezentant Polski
  • Sandra Moore Faber (ur. 1944) – amerykańska astronom i kosmolog
  • Wincenty Faber (1936–1980) – polski poeta

Wikipedia


fabia

model samochodu marki Škoda


SJP.pl

Fabia – żeński odpowiednik łacińskiego imienia Fabiusz. Patronem tego imienia jest bł. Fabiusz (zm. w 303 roku).

Fabia imieniny obchodzi 27 grudnia.

Wikipedia


fabian

angielska organizacja reformistyczna założona w 1884 r. w Londynie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: Fabiana

Wiktionary

Fabian – imię męskie pochodzenia łacińskiego, oznaczające „należący do Fabiusza” (mężczyzny z rodu Fabiuszów). Nazwa rodowa Fabiuszy wywodzi się zaś od łac. faba (bób) i pierwotnie oznaczała osobę zajmującą się uprawą bobu. Chrześcijańskim patronem tego imienia jest św. Fabian, papież.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jeden z papieży nosił imię Fabian.

 (1.1) Zegarek Fabiana spóźnia się dziesięć minut.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfabʲjãn, AS: fabʹi ̯ãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fabianki nmos., fabianizm mrz., fabianin mos.

:: zdrobn. Fabianek mos.

:: fż. Fabiana ż.

 przym. fabiański

Wiktionary


fabiana

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: Fabian

Wiktionary

Fabiana (również Pabiana) – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od nazwy rzymskiego rodu Fabiuszów. Żeński odpowiednik męskiego imienia Fabian.

Imię rzadkie w Polsce. W styczniu 2024 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 140 kobiet o imieniu Fabiana nadanym jako imię pierwsze oraz 62 kobiety noszące imię Fabiana jako imię drugie. Dla porównania, najczęściej nadane jako imię pierwsze – Anna, nosi 1 072 616 osób

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kolokacje imię ż|D=Fabiany.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. fabianizm m.

:: fm. Fabian m.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.

tłumaczenia.

* hiszpański: (1.1) Fabiana ż.

* rosyjski: (1.1) Фабиана ż., Фавия ż.

* włoski: (1.1) Fabiana ż.

źródła.

== Fabiana (język hiszpański.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|hiszpański|ż. Fabiana

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fabianizm m.

:: fm. Fabian m.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. fabianizm m.

:: fm. Fabian m.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.

tłumaczenia.

* hiszpański: (1.1) Fabiana ż.

* rosyjski: (1.1) Фабиана ż., Фавия ż.

* włoski: (1.1) Fabiana ż.

źródła.

== Fabiana (język hiszpański.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|hiszpański|ż. Fabiana

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


fabianczanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Fabianek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fabianki nmos.

:: fż. fabianczanka ż.

 przym. fabianecki

Wiktionary


fabianczanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Fabianek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fabianki nmos.

:: fm. fabianczanin m.

 przym. fabianecki

Wiktionary


fabiańczyk

nazwisko


SJP.pl


fabianczyny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Fabianki lub z nią związany


SJP.pl


fabianecki

Fabianki


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Fabianek

Wiktionary

Patrz:

Fabianki

Powiązane:

 rzecz. Fabianki nmos., fabianczanin m., fabianczanka ż.

Wiktionary


fabianek

zdrobnienie od: Fabian (imię męskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. Fabian

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zawieziesz Fabianka na trening o trzeciej po południu?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fabian mos.

Wiktionary


fabianie

angielska organizacja reformistyczna założona w 1884 r. w Londynie


SJP.pl

Fabianie lub Towarzystwo Fabiańskie (ang. The Fabian Society) – angielskie stowarzyszenie reformistyczne, mające na celu przekształcenie ustroju kapitalistycznego w socjalistyczny. Obecni członkowie w poglądach są zgodni z Partią Pracy.

Wikipedia


fabianin

członek angielskiej organizacji reformistycznej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. polit. zwolennik fabianizmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fabianizm mrz., Fabian mos.

Wiktionary


fabianizm

doktryna stworzona przez fabian, negująca konieczność rewolucji i głosząca możliwość przejścia od kapitalizmu do socjalizmu drogą ewolucyjną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) doktryna głosząca pokojową, ewolucyjną transformację kapitalizmu w socjalizm;

Wiktionary

Fabianie lub Towarzystwo Fabiańskie (ang. The Fabian Society) – angielskie stowarzyszenie reformistyczne, mające na celu przekształcenie ustroju kapitalistycznego w socjalistyczny. Obecni członkowie w poglądach są zgodni z Partią Pracy.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Fabian mos., Fabiana ż., fabianin mos.

Wiktionary


fabianka

zdrobnienie od imienia żeńskiego: Fabiana


SJP.pl


fabianki

zdrobnienie od imienia żeńskiego: Fabiana


SJP.pl

W Polsce
  • Fabianki – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. włocławskim, w gminie Fabianki
  • Fabianki – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. iławskim, w gminie Susz
  • Fabianki – gmina
  • Fabianki – gromada
Zobacz też
  • Fabian

Wikipedia


fabiankowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Fabianka lub z nim związany


SJP.pl


fabianostwo

Fabian z małżonką; Fabianowie


SJP.pl


fabianowianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Fabianowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fabianów m.

:: fż. fabianowianka ż.

 przym. fabianowski

Wiktionary


fabianowianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Fabianowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fabianów m.

:: fm. fabianowianin m.

 przym. fabianowski

Wiktionary


fabianowie

Fabian z małżonką; Fabianostwo


SJP.pl


fabianowski

nazwisko


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Fabianowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fabianów m., fabianowianin m., fabianowianka ż.

Wiktionary


fabianowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Fabiana lub z nim związany


SJP.pl


fabiański

dotyczący fabian - zwolenników ewolucyjnych reform społecznych


SJP.pl

  • Bogdan Fabiański – polski dziennikarz muzyczny
  • Julian Fabiański (1866–1943) – polski profesor inżynier wiertnictwa i wydobywania nafty
  • Łukasz Fabiański (ur. 1985) – polski piłkarz
  • Marcin Fabiański (ur. 1956) – polski historyk sztuki

miejscowość

  • Wilczeniec Fabiański – wieś w województwie kujawsko-pomorskim

Wikipedia


fabicki

nazwisko


SJP.pl


fabijańczyk

nazwisko


SJP.pl


fabijański

nazwisko


SJP.pl


fabiniak

nazwisko


SJP.pl


fabiola

imię żeńskie


SJP.pl

Fabiola – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, pierwotnie zdrobniała forma imienia Fabia.

Patronką tego imienia jest św. Fabiola, matrona rzymska, wdowa (IV wiek).

W styczniu 2024 w rejestrze PESEL wśród publicznie dostępnych danych wykazano 253 kobiety o imieniu Fabiola nadanym jako imię pierwsze oraz 122 kobiety noszące imię Fabiola jako imię drugie. Dla porównania, najczęściej nadane imię żeńskie – Anna – nosi 1072616 osób.

Wikipedia


fabioliny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Fabioli lub z nią związany


SJP.pl


fabiś

nazwisko


SJP.pl


fabisiak

nazwisko


SJP.pl


fabiszak

nazwisko


SJP.pl


fabiszewski

nazwisko


SJP.pl


fabiusz

imię męskie


SJP.pl

Fabiusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się nazwy rzymskiego rodu Fabiuszów, która z kolei pochodzi od łacińskiego faba - "bób". Wśród patronów tego imienia — św. Fabiusz, wspominany razem ze swoimi towarzyszami, św. Bassusem, Maksymem i Antymem.

Wikipedia


fabiusze

lud rzymski


SJP.pl

Wikipedia


fabiuszostwo

Fabiusz z małżonką; Fabiuszowie


SJP.pl


fabiuszowie

Fabiusz z małżonką; Fabiuszostwo


SJP.pl


fabiuszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Fabiusza lub z nim związany


SJP.pl


fabjański

nazwisko


SJP.pl


fablet

urządzenie elektroniczne o przekątnej pomiędzy pięcioma i siedmioma calami, łączące funkcje smartfona i tabletu; phablet, mikrotablet


SJP.pl

Fablet (ang. phablet, połączenie słów: phone i tablet) – grupa urządzeń mobilnych wyposażonych w ekran dotykowy o przekątnej do 7 cali. Fablet jest urządzeniem łączącym cechy smartfona i małego tabletu. Jest większy niż smartfon, ale nie na tyle duży, by być uznawany za tablet lub minitablet. Rozmiary przekątnej ekranu takich urządzeń zaczynają się na pięciu calach, ale są mniejsze niż siedem cali.

Wikipedia


fabliaux

[czytaj: fabliO] popularny w XII-XIV w. gatunek lekkiej poezji francuskiej


SJP.pl

Fabliaux (sing. fabliau) – gatunek literacki w średniowiecznej literaturze francuskiej, obejmujący przeważnie utwory wierszowane. Powstawały głównie w XIII w. we Francji północno-wschodniej.

Fabliaux należą do literatury plebejskiej, mają przy tym charakter satyryczny. Styl jest dosadny, a humor rubaszny. Intencja utworów jest przy tym często moralizatorska. Rzadki jest natomiast typowy dla wielu gatunków literackich średniowiecza – w tym zbliżonych, jak bajka – alegoryzm, który zastępuje bezpośrednia obserwacja życia.

Wikipedia


fablok

Fablok – polskie przedsiębiorstwo założone w 1919 roku w Chrzanowie, produkujące tabor kolejowy i maszyny.

Wikipedia


fabr.

skrót od: fabryka; f-ka


SJP.pl


fabre

[czytaj: fabr] nazwisko francuskie, m.in. Fabre d'Eglantine (właściwie Philippe François Nazaire Fabre) (1750-94), dramatopisarz francuski; Jean Henri Fabre (1823-1915), francuski entomolog, pisarz; Jean Marcel Fabre (1904-75), francuski historyk literatury, polonista


SJP.pl

Fabre – stacja metra w Montrealu, na linii niebieskiej. Obsługiwana przez Société de transport de Montréal (STM). Znajduje się w Villeray, w dzielnicy Villeray–Saint-Michel–Parc-Extension.

Wikipedia


fabrycek

zdrobnienie od: Fabrycjusz (imię męskie)


SJP.pl


fabrycja

imię żeńskie


SJP.pl


fabrycjusz

imię męskie


SJP.pl


fabrycjuszostwo

Fabrycjusz z małżonką; Fabrycjuszowie


SJP.pl


fabrycjuszowie

Fabrycjusz z małżonką; Fabrycjuszostwo


SJP.pl


fabrycjuszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Fabrycjusza lub z nim związany


SJP.pl


fabryckowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Fabrycka lub z nim związany


SJP.pl


fabrycostwo

Fabrycy z małżonką; Fabrycowie


SJP.pl


fabrycowie

Fabrycy z małżonką; Fabrycostwo


SJP.pl


fabrycowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Fabrycego lub z nim związany


SJP.pl


fabrycy

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Fabrycy – imię męskie.

Fabrycy imieniny obchodzi 14 marca, 22 sierpnia.

Osoby o imieniu Fabrycy
  • Fabrizio Di Mauro − piłkarz włoski
  • Fabrizio Giovanardi − włoski kierowca wyścigowy
  • Fabrizio Paolucci − włoski duchowny, kardynał, z rodu hrabiów Calboli
  • Fabrizio Schembri (ur. 1981) − włoski lekkoatleta specjalizujący się w trójskoku
  • Piotr Fabrycy Kowalski (1552–1622) − jezuita, tłumacz, autor dzieł teologicznych

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈfabrɨt͡sɨ, AS: fabrycy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fabrycjusz m., Fabrycjan m.

Wiktionary


fabryczka

mała fabryka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pieszcz. zdrobn. od: fabryka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Potentat kupił fabryczkę i kilka folwarków po drugiej stronie rzeki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fabryka ż., fabrykat m., fabrykant mos., fabrykantka ż., fabrykowanie n.

 czas. fabrykować ndk.

 przym. fabryczny, fabrykancki

 przysł. fabrycznie

Wiktionary


fabrycznie

przysłówek

 (1.1) przez pracowników fabryki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zamknięte fabrycznie puszki odesłaliśmy hurtownikowi.

 (1.1) Używanie innych niż fabrycznie nadane adresów MAC może jednak powodować ich kolizje, gdyż adres ustawiony ręcznie może być już nadany innemu urządzeniu w sieci przez jego producenta.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fabrykowanie n., fabrykantka ż., fabrykant mos., fabryczka ż., fabryka ż.

 przym. fabryczny, fabrykancki

Wiktionary


fabryczny

należący do fabryki; produkowany, wykonany w fabryce


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z fabryką

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do maszyny dołączono bardzo bogate oprzyrządowanie fabryczne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fabryczka ż., fabryka ż., fabrykant mos., fabrykantka ż., fabrykowanie n.

 przym. fabrykancki

 przysł. fabrycznie

Wiktionary


fabryka

zakład przemysłowy wytwarzający maszynowo na wielką skalę środki spożycia i produkcji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) produkcyjny zakład przemysłowy

 (1.2) pot. załoga fabryki (1.1)

 (1.3) daw. budowa, wznoszenie budowli

 (1.4) daw. produkcja, wyrób

Wiktionary

Fabryka (łac. fabrica ‘warsztat rzemieślniczy’) – zakład przemysłowy, w którym produkcja odbywa się przy użyciu maszyn.

W ujęciu historycznym, przejście od wytwarzania produktów w manufakturach do ich produkcji w fabrykach oznaczało początek kapitalizmu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jedna z hal produkcyjnych tej fabryki została kompletnie zniszczona przez powódź.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfabrɨka, AS: fabryka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fabrykacja ż., prefabrykacja ż., fabrykant mos., fabrykancik mos., fabrykantka ż., fabrykat mrz., półfabrykat mrz., prefabrykat mrz., fabrykowanie n., nafabrykowanie n., prefabrykowanie n., sfabrykowanie n., sprefabrykowanie n.

:: zdrobn. fabryczka ż.

 czas. fabrykować ndk., nafabrykować dk., prefabrykować ndk., sfabrykować dk., sprefabrykować dk.

 przym. fabryczny, fabrykancki, pofabryczny, pozafabryczny, przedfabryczny, przyfabryczny, wewnątrzfabryczny, wielkofabryczny, wokółfabryczny

 przysł. fabrycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zakład przemysłowy

Wiktionary


fabrykacja

wyrób, produkowanie, produkcja


SJP.pl


fabrykacyjny

fabrykacja


SJP.pl

Patrz:

fabrykacja

fabrykancik

zdrobnienie od: fabrykant


SJP.pl


fabrykancki

odnoszący się do fabrykanta, będący własnością fabrykanta


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z fabrykantem, dotyczący fabrykanta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fabrykant mos., fabrykantka ż., fabryka ż., fabryczka ż., fabrykacja ż., fabrykat m., fabrykowanie n.

 czas. fabrykować ndk.

 przym. fabryczny

 przysł. fabrycznie

Wiktionary


fabrykant

1. osoba podrabiająca coś; fałszerz;
2. dawniej: właściciel fabryki; przemysłowiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. właściciel fabryki

Wiktionary

Fabrykant (łac. fabricans, -ntis ‘tworzący’, od fabricare ‘tworzyć’), przemysłowiec – prywatny właściciel fabryki lub zakładu przemysłowego.

W XIX w. mianem tym określano także rzemieślnika, którego warsztat miał większą moc produkcyjną.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Polski fabrykant jest służalczy wobec Niemców.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈbrɨkãnt, AS: fabrykãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fabryka ż., fabryczka ż., fabrykacja ż., fabrykat m., fabrykowanie n.

:: fż. fabrykantka ż.

 czas. fabrykować ndk.

 przym. fabryczny, fabrykancki

 przysł. fabrycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przemysłowiec

Wiktionary


fabrykantka

dawniej: właścicielka fabryki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. właścicielka fabryki

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfabrɨˈkãntka, AS: fabrykãntka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fabryka ż., fabryczka ż., fabrykacja ż., fabrykat m., fabrykowanie n.

:: fm. fabrykant ż.

 przym. fabryczny, fabrykancki

 czas. fabrykować

 przysł. fabrycznie

Wiktionary


fabrykat

produkt fabryczny, gotowy towar, wyrób


SJP.pl


fabrykować

produkować, wyrabiać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. sfabrykować)

 (1.1) wykonywać podróbki

 (1.2) przest. produkować w dużej liczbie, w masowej ilości

 (1.3) iron. żart. robić byle jak lub coś niezbyt wartościowego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fabryczka ż., fabrykantka ż., fabrykant mos., fabryka ż., fabrykowanie

 przym. fabrykancki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fałszować, podrabiać, preparować

 (1.3) klecić

Wiktionary


fabrykowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. produkowanie czegoś na masową skalę

 (1.2) pot. sporządzanie imitacji czegoś w przestępczym celu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sfabrykowanie n., fabryka ż., fabryczka ż., fabrykant mos., fabrykantka ż.

 czas. fabrykować ndk., sfabrykować dk.

 przym. fabryczny, fabrykancki

 przysł. fabrycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) produkowanie, wyrabianie

 (1.2) preparowanie, prokurowanie, fałszowanie, podrabianie

Wiktionary


fabula

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. drobiazg

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. bajka

Wiktionary

Fabula – niemieckie czasopismo bajkoznawcze ukazujące się w Berlinie od 1957 roku. Przez długi czas redaktorem naczelnym był Kurt Ranke – profesor uniwersytetu w Getyndze. W skład pierwszego komitetu redakcyjnego wchodzili Walter Anderson, L. Bødker (Dania), R. Th. Christiansen (Norwegia), G. Ortutay (Węgry), A. Taylor (USA) i S. Thompsorn (USA). Pismo, oprócz materiałów w języku angielskim, niemieckim i francuskim, zamieszcza rozprawy, przyczynki, recenzje i komunikaty o pracach w toku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: fa.ˈβu.la

Wiktionary


fabulać

czasownik niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. igrać z niebezpieczeństwem

Wiktionary


fabulacja

fantazjowanie na temat rzekomych wydarzeń w przeszłości i własnego w nich udziału


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. wprowadzanie do opisu albo opowiadania elementów nierealistycznych

 (1.2) psych. przedstawianie wydarzeń z podawaniem zmyślonych wątków

Wiktionary

Pseudologia (inaczej pseudologia fantastica, mitomania, kłamstwo patologiczne, zespół Delbrücka, łac. mitomania, ang. pathological lying) – zaburzenie psychiczne objawiające się patologiczną skłonnością do opowiadania kłamstw najczęściej pod postacią zmyślonych opowiadań przedstawiających opowiadającego w korzystnym świetle.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. fabulator mos.

Wiktionary


fabularność

opieranie się utworu literackiego lub filmowego na fabule (układzie zdarzeń, wątków i motywów); fikcyjność, literackość, fabularyzm


SJP.pl


fabularny

oparty na wątku fikcyjnym, a nie na dokumentacji; mający fabułę


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający fabułę; oparty na fikcyjnej opowieści

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fabułka ż., fabuła ż.

Wiktionary


fabularyzacja

książkowo: nadanie formy utworu fabularnego takim utworom, jak kronika, pamiętnik, film dokumentalny itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) film. liter. nadawanie formy fabularnej utworom dokumentalnym

Wiktionary

Powiązane:

 czas. fabularyzować

 rzecz. fabuła ż.

Wiktionary


fabularyzm

książkowo: występowanie fabuły (układu zdarzeń, wątków i motywów) w dziele literackim lub filmowym; fabularność, literackość, fikcyjność


SJP.pl


fabularyzować

książkowo: nadawać formy utworu fabularnego takim utworom, jak kronika, pamiętnik, film dokumentalny itp.


SJP.pl


fabularzysta

1. reżyser filmów fabularnych;
2. autor scenariuszy filmowych


SJP.pl


fabularzystka

fabularzysta


SJP.pl

Patrz:

fabularzysta

fabulator

osoba opowiadając zmyślone lub zniekształcone wydarzenia z przeszłości i własny w nich udział; mitoman


SJP.pl


fabulistyczny

fabulistyka


SJP.pl

Patrz:

fabulistyka

fabulistyka

pisanie bajek; bajkopisarstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. dział literatury obejmujący pisanie bajek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fabulistyczny

 rzecz. fabuła ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bajkopisarstwo

Wiktionary


fabulny

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. łatwo się psujący (o przedmiotach)

Wiktionary


fabuła

układ zdarzeń przedstawionych w utworze literackim lub w filmie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. film. szereg wątków i motywów powiązanych czasowo i przyczynowo, przedstawionych w utworze literackim lub filmowym

 (1.2) pot. treść utworu

 (1.3) daw. treść stanowiąca coś ciekawego, niekoniecznie prawdziwego

Wiktionary

Fabuła (łac. fabula „bajka, opowiadanie”) – układ zdarzeń w świecie przedstawionym utworów epickich i dramaturgicznych, a także filmów i gier komputerowych.

Zdarzenia składające się na fabułę składają się zarazem na zdarzenia w przedstawionych w danym utworze losach postaci. Każde z nich pozostaje w określonych związkach z pozostałymi zdarzeniami oraz z całością nadrzędną, którą zdarzenia te współtworzą. Istnieją trzy podstawowe rodzaje relacji między zdarzeniami: czas fabuły – relacje czasowe między zdarzeniami, relacje przyczynowo-skutkowe między zdarzeniami oraz związki teleologiczne między zdarzeniami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jak każde porównanie, porównanie homeryckie składa się z dwóch członów – drugi z nich (następujący po spójniku „jak”, „jako”, „jak gdyby” itp.) jest w porównaniu homeryckim obszernym, rozwiniętym obrazem, często stanowiącym samodzielny epizod fabuły utworu o dygresyjnym charakterze. (z Wikipedii)

 (1.2) Fabuła tej książki jest naprawdę zaskakująca.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fabularność ż., fabularyzacja ż., fabulistyka ż.

 czas. fabularyzować

 przym. fabularny

 przysł. fabularnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) osnowa, treść

 (1.3) anegdota, opowiastka, plotka

Wiktionary


fabułka

zdrobnienie od: fabuła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. fabuła

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fabularny

Wiktionary


facebook

[czytaj: fejsbuk] amerykański serwis społecznościowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) inform. socjol. internetowy serwis społecznościowy;

Wiktionary

Facebook (skr. fb) – serwis społecznościowy, w ramach którego zarejestrowani użytkownicy mogą tworzyć sieci i grupy, dzielić się wiadomościami i zdjęciami oraz korzystać z aplikacji, będący własnością Meta Platforms z siedzibą w Menlo Park. Został uruchomiony 4 lutego 2004 na Uniwersytecie Harvarda i był początkowo przeznaczony przede wszystkim dla osób studiujących na tej uczelni. Od 2006 roku Facebook jest dostępny dla wszystkich użytkowników mających 13 lat lub więcej (z wyjątkiem niektórych krajów, gdzie dolny limit wynosi 14 lat). Jego głównym autorem jest Mark Zuckerberg, obecnie pełniący funkcję dyrektora generalnego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie jestem użytkownikiem Facebooka (…).

 (1.1) Utrzymywali kontakt przez Facebook!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. facebook mrz., facebookowicz mos.

 przym. facebookowy

 przysł. facebookowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. fejs, żart. twarzoksiążka

Wiktionary


facebookoholiczka

[czytaj: fejsbukoholiczka] kobieta poświęcająca zbyt dużo czasu na korzystanie z Facebooka (serwisu społecznościowego); fejsbukoholiczka, fejsoholiczka


SJP.pl


facebookoholik

[czytaj: fejsbukoholik] osoba poświęcająca zbyt dużo czasu na korzystanie z Facebooka (serwisu społecznościowego); fejsbukoholik, fejsoholik


SJP.pl


facebookoholizm

[czytaj: fejsbukoholizm] poświęcanie chorobliwie dużo czasu na korzystanie z internetowego serwisu społecznościowego Facebook; fejsbukoholizm, fejsoholizm


SJP.pl


facebookować

[czytaj: fejsbukować] środowiskowo: korzystać z Facebooka - serwisu społecznościowego; fejsbuczyć, fejsbukować, fejsować


SJP.pl


facebookowicz

[czytaj: fejsbukowicz] użytkownik portalu Facebook; fejsbukowicz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) inform. socjol. użytkownik Facebooka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wielu facebookowiczów zareagowało ostrą krytyką polityka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Facebook mrz.

 przym. facebookowy

Wiktionary


facebookowiczka

[czytaj: fejsbukowiczka] użytkowniczka portalu Facebook; fejsbukowiczka


SJP.pl


facebookowy

Facebook [czytaj: fejsbukowy]


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Facebookiem, dotyczący Facebooka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zamieścił pan tę informację na swoim profilu facebookowym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Facebook mrz., facebookowicz mos., facebookowiczka ż.

Wiktionary


facecik

zdrobnienie od: facet


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. zdrobn. od: facet

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdy byłam u Magdy, przyszedł jakiś facecik z kwiatkami, więc musiałam się ewakuować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. facet m., facetka ż., facio m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) facio, gostek, gosteczek, koleś

Wiktionary


facecja

1. krótki utwór satyryczny;
2. przestarzale: dowcip, żart lub krótkie, zabawne opowiadanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. krótkie opowiadanie z dowcipną puentą

Wiktionary

Wikipedia


facecjonista

osoba lubiąca opowiadać żarty, dowcipy, zabawne historyjki; żartowniś, dowcipniś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która lubi opowiadać żarty, anegdoty

Wiktionary


facecjonistka

facecjonista


SJP.pl

Patrz:

facecjonista

facecjonistyczny

dotyczący facecji


SJP.pl


facelet

dawniej: chustka do nosa


SJP.pl


facelia

roślina z rodziny faceliowatych, sadzona jako miododajna roślina ozdobna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Phacelia|ref=tak., rodzaj roślin jednorocznych lub bylin z rodziny faceliowatych;

Wiktionary

Facelia (Phacelia Juss.) – rodzaj roślin z rodziny faceliowatych (Hydrophyllaceae). Obejmuje około 200 gatunków, rosnących dziko w Ameryce Północnej i Południowej. Obszarem, gdzie rodzaj jest najbardziej zróżnicowany, jest zachodnia część kontynentu północnoamerykańskiego – tylko w Kalifornii rośnie 90 gatunków. Zasiedlają one suche tereny pustynne i wilgotne siedliska wśród zarośli i w widnych lasach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W roku 2005 jako mulcz zastosowano eksperymentalnie międzplony z facelii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈt͡sɛlʲja, AS: facelʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faceliowate nmos.

 przym. faceliowy, faceliowaty

Wiktionary


faceliowate

rodzina roślin okrytozalążkowych, występujących na wszystkich kontynentach


SJP.pl

Wikipedia


faceliowaty

o cechach faceliowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


faceliowy

facelia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z facelią, dotyczący facelii

Wiktionary

Patrz:

facelia

Powiązane:

 rzecz. facelia ż., faceliowate nmos.

 przym. faceliowaty

Wiktionary


facenda

fazenda;
1. plantacja kawy w Brazylii; dom na takiej plantacji
2. gospodarstwo rolne w dawnych koloniach hiszpańskich


SJP.pl


facepalm

[czytaj: fejspalm] uderzenie dłonią w twarz lub przyłożenie jej do twarzy, wyrażające niedowierzanie, frustrację lub zażenowanie


SJP.pl

Facepalm [feɪs'pɑːm] (czasami zapisywany jako face-palm lub face palm) – gest, który polega na przyłożeniu dłoni do twarzy. Gest jest w wielu kulturach przejawem frustracji, zażenowania, rozczarowania, wstydu lub sarkazmu. Wykorzystuje się go także w memach internetowych.

Słowo to pojawiło się prawdopodobnie w latach 90. XX wieku; jego najwcześniejsze znane użycia pochodzą z 1996 roku.

Wikipedia


facepalmować

[czytaj: fejspalmować] uderzać dłonią w twarz lub przykładać ją do twarzy, wyrażając tym niedowierzanie, frustrację lub zażenowanie; fejspalmować


SJP.pl


facet

potoczne określenie mężczyzny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. mężczyzna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Patrz na tego wysokiego faceta!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfat͡sɛt, AS: facet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. facetka ż.

:: zdrobn. facecik m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mężczyzna, gość, jegomość, klient, koleś

Wiktionary


facetka

potocznie: bliżej nieznana kobieta; gościówa, babka, typiara


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) slang. kobieta

 (1.2) slang. nauczycielka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na przystanku przed chwilą stała jakaś facetka.

 (1.2) Facetka od przyrody dała mi gałę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈt͡sɛtka, AS: facetka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. facet m., facio m., facecik mos.

Wiktionary


fach

zawód, specjalność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. zawód, profesja

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zawód wyuczony

 (1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. podłużny drewniany pojemnik (na mąkę, zboże)

wykrzyknik

 (2.1) onomatopeja naśladująca odgłos czegoś, co przelatuje szybko w powietrzu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ci z wyższego miasta byli niewiele lepsi. Mieli jednak swój fach, na którym, trzeba przyznać, dobrze się znali.

 (2.1) Fach, fach, fach. Leciały skrzaty we wszystkie strony.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fachowiec m., fachura m., fachowość ż., fachman mos.

 przym. fachowy

 przysł. fachowo

Wiktionary


fachcić

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pracować

Wiktionary


fachla

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pochodnia

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) facla, fachtla, fachula

Wiktionary


fachman

potocznie: fachowiec; fachura, magik, spec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. fachowiec

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. fachowiec

Wiktionary

Fachman (ang. The Fixer) – powieść amerykańskiego pisarza Bernarda Malamuda wydana w 1966 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pani dyrektor wezwała fachmana od kaloryferów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fach mrz., fachowiec mos.

:: fż. fachmanka ż.

 przysł. fachowo

 wykrz. fach

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk|macher.

Wiktionary


fachmanka

potocznie: kobieta będąca fachowcem w jakiejś dziedzinie; fachura, specjalistka


SJP.pl


fachowiec

specjalista w jakiejś dziedzinie; fachman, fachura, spec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) specjalista w jakiejś dziedzinie

Wiktionary

Fachowiec – polski telewizyjny film obyczajowy z 1983 roku w reżyserii Krzysztofa Grubera, na podstawie powieści Wacława Berenta pod tym samym tytułem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zepsuł mi się telewizor, więc zatelefonowałem po fachowca z serwisu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈxɔvʲjɛt͡s, AS: faχovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fach mrz., fachowość ż., fachman mos., fachura mos.

 przym. fachowy

 przysł. fachowo

 wykrz. fach

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biegły, człowiek kompetentny, ekspert, profesjonalista, praktyk, specjalista, zawodowiec, znawca; pot. fachman, fachura, spec; gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk|macher.

Wiktionary


fachowo

przysłówek

 (1.1) zgodnie ze specjalizacją

 (1.2) z fachową wiedzą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pan Józef był fachowo wykształconym cieślą.

 (1.2) Drzwi osadzone fachowo powinny się domykać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fachman mos., fach mrz., fachowiec mos., fachowość ż., fachura mos.

 przym. fachowy

 wykrz. fach

Wiktionary


fachowość

znajomość fachu; wykształcenie zawodowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) znajomość jakiejś dziedziny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fach mrz., fachowiec mos., fachura mos.

 wykrz. fach

 przysł. fachowo

 przym. fachowy

Wiktionary


fachowy

związany z fachem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z określonym zawodem, specjalnością

 (1.2) obeznany z zawodem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Marek jest w każdym calu perfekcjonistą – zanim się za coś zabierze, najpierw czyta stosy literatury fachowej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fach mrz., fachowość ż., fachowiec mos., fachura mos.

 przysł. fachowo

 wykrz. fach

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ekspercki, profesjonalny, specjalistyczny, specjalny, zawodowy

 (1.2) biegły, obeznany, wykwalifikowany, wyspecjalizowany

Wiktionary


fachtla

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pochodnia

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fachla, facla, fachula

Wiktionary


fachula

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pochodnia

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fachla, facla, fachtla

Wiktionary


fachura

potocznie: fachowiec; fachman, magik, spec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. fachowiec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fachowiec m., fach m., fachowość ż.

 przym. fachowy

 przysł. fachowo

 wykrz. fach

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fachowiec, specjalista, pot. spec

Wiktionary


faciebat

[czytaj: facjebat] fecit; zrobił, wykonał (napis na dziełach sztuki obok podpisu artysty)


SJP.pl


facies

[czytaj: facjes] oblicze; facies hippocratica - hipokratesowe oblicze, na którym widać oznaki zbliżającej się śmierci


SJP.pl


facile

[czytaj: FAczile] łatwo - określenie stopnia trudności technicznej utworu


SJP.pl


facilitating

[czytaj: fas-iliTEJting] środowiskowo: doradztwo w zakresie prowadzenia udanego spotkania biznesowego; facylitating


SJP.pl


facilmente

[czytaj: faczilmente] określenie wykonawcze: łatwo, bez napięcia


SJP.pl


facio

potocznie: jakiś mężczyzna; facet, koleś, kolo, gość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. żart. facet

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten facio po lewej wygląda znajomo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfat͡ɕɔ, AS: faćo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. facet m., facetka ż., facecik mos.

Wiktionary


faciu

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. żart. facet

Wiktionary


facja

1. zespół cech osadów i skał wynikających z warunków powstawania;
2. jednostka w systematyce roślin


SJP.pl

Facja (łac. facies 'twarz, oblicze') – zespół wspólnych cech charakterystycznych dla skał utworzonych w różnych warunkach.
Skały (lub środowiska) tej samej facji mogą różnić się czasem powstania i miejscem, muszą jednak posiadać łączące je istotne cechy szczególne, najczęściej litologiczne lub paleontologiczne. Niemniej niekiedy pod nazwą konkretnej facji bywają też łączone zespoły skał bardzo różniące się petrograficznie, a powstałe w jednym (lub pokrewnym) regionie w określonym czasie.

Wikipedia


facjata

1. pomieszczenie na poddaszu; facjatka, mansarda;
2. wysunięte poddasze z oknem i osobnym daszkiem; facjatka, mansarda;
3. potocznie: twarz; dziób, buzia, gęba;
4. przestarzale: frontowa ściana budynku; fasada;
5. dawniej: część ściany zasłaniająca dach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkalne pomieszczenie na poddaszu, zwykle nadbudowane i posiadające odrębne zadaszenie

 (1.2) pot. twarz

 (1.3) daw. fasada budynku

Wiktionary

Mansarda (facjata, facjatka) – pomieszczenie mieszkalne znajdujące się w kondygnacji strychowej, wydzielone z niej ścianami, które przenikając przez połać dachu formują nadbudowę nad koronującym gzymsem budynku.

Facjata jest przykryta odrębnym dachem. Jest powszechnie stosowana od czasu średniowiecza, występując w kamienicach mieszczańskich, pałacach, zamkach, dworach i domach. W XIX wieku i na początku XX wieku występowała bardzo często w domach podmiejskich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Z tą facjatą odstraszysz wszystkich chłopaków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈt͡sʲjata, AS: facʹi ̯ata

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. facjatka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mansarda, facjatka

Wiktionary


facjatka

1. wysunięte poddasze z oknem i osobnym daszkiem; facjata, mansarda;
2. pomieszczenie na poddaszu; facjata, mansarda;
3. ekspresywnie: twarz; buzia


SJP.pl

  • lukarna
  • facjata (mansarda)
  • fasada budynku

Wikipedia


facjatkowy

facjatka (mieszkanie na poddaszu), np. okno facjatkowe


SJP.pl


facjenda

dawniej: interes, transakcja handlowa; spekulacja, szachrajstwo


SJP.pl


facjendarski

facjendarz


SJP.pl

Patrz:

facjendarz

facjendarz

dawniej osoba zajmująca się handlem


SJP.pl


facka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. policzek

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. policzek (także uderzenie)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfat͡ska, AS: facka

Wiktionary

Powiązane:

 czas. fackać ndk.

Wiktionary


fackać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. policzkować

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. facka ż.

Wiktionary


fackelzug

[czytaj: fakelcug] dawniej: uroczysty pochód z pochodniami; fakelcug


SJP.pl


facla

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pochodnia

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fachla, fachtla, fachula

Wiktionary


facnóć

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. spoliczkować

Wiktionary


facsimile

[czytaj: faks-imile] faksymile;
1. reprodukcja dokumentu wykonana ręcznie, mechanicznie lub chemicznie;
2. pieczątka lub klisza odtwarzająca własnoręczny podpis


SJP.pl

Faksymile, rzadziej facsimile (fr. fac-similé, a to z łac. fac simile, dosł. „czyń podobnie”), lm. faksymilia – dokładna kopia (reprodukcja) dokumentu, rysunku lub podpisu, wykonana sposobem mechanicznym, chemicznym bądź ręcznie.

Wikipedia


fact-checking

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) społ. publ. proces weryfikowania informacji przez dokładne sprawdzanie faktów;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 2021 roku Pokojową Nagrodę Nobla otrzymała Maria Ressa, założycielka i szefowa filipińskiego portalu Rappler, który zajmuje się fact-checkingiem oraz dziennikarstwem śledczym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fact-check m., fact-checker m., fact-checkerka ż.

 przym. fact-checkingowy

Wiktionary


factitivum

[czytaj: faktitiwum] kategoria słowotwórcza czasownika; causativum


SJP.pl


factoring

[czytaj: faktoring] rodzaj umowy nienazwanej, polegającej na wykupowaniu przez wyspecjalizowanego pośrednika (factora), należności z tytułu sprzedaży od factoranta (osoby dokonującej sprzedaży należności); faktoring


SJP.pl

Faktoring – wykup przez podmiot świadczący usługę faktoringu (faktora) nieprzeterminowanych wierzytelności przedsiębiorstw (faktorantów) należnych im od kontrahentów (odbiorców) z tytułu dostaw i usług oraz na świadczeniu na ich rzecz dodatkowych usług (np. inkaso należności, monitoring płatności, prowadzenie rozliczeń, pomoc w ściąganiu przeterminowanych należności).

Wikipedia


factoringowy

[czytaj: faktoringowy] związany z factoringiem (faktoringiem); faktoringowy


SJP.pl


faculik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. grubszy kij do bicia

Wiktionary


facydiowce

przedstawiciel rzędu grzybów z klasy workowców właściwych


SJP.pl


facydiowiec

przedstawiciel rzędu grzybów z klasy workowców właściwych


SJP.pl


facylitacja

1. w psychologii:
a) wpływ obecności innych ludzi na skuteczność wykonywania jakiegoś zadania;
b) niewyuczone, chwilowe zwiększenie siły reakcji;
2. w fizjologii: ułatwienie wystąpienia reakcji na bodziec; torowanie


SJP.pl

  • facylitacja (rozwiązywanie konfliktów)
  • facylitacja społeczna

Wikipedia


facylitacyjny

facylitacja


SJP.pl

Patrz:

facylitacja

facylitating

[czytaj: facylitating] środowiskowo: doradztwo w zakresie prowadzenia udanego spotkania biznesowego; facilitating


SJP.pl


facylitator

osoba pośrednicząca w spotkaniu biznesowym, ułatwiająca przepływ informacji i rozwiązująca problemy


SJP.pl

Facylitator – osoba, której zadaniem jest czynny udział w udrożnianiu procesu komunikacji między osobami bądź grupami, w celu osiągnięcia wspólnego rozwiązania, czyli facylitacją (ułatwianiem) procesów. Rolą facylitatora nie jest mediacja (wsparcie przy rozwiązywaniu konfliktów) między stronami, gdyż służy on wsparciem w zakresie m.in. doprecyzowania kodu językowego, demaskowania faktycznych (nie jedynie deklaratywnych) intencji stron interakcji, motywowania do pracy nad osiągnięciem celu, zapobiegania ewentualnym konfliktom.

Wikipedia


facyt

suma, wynik obliczenia


SJP.pl


facz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. med. opatrunek

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. powijak dla niemowlaka

 (1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. etn. pas zdobiący becik niemowlęcy

Wiktionary


faczować

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. obwiązywać ranę

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. obwijać niemowlę po kąpieli

Wiktionary


fading

[czytaj: fejding albo fading] zanik sygnału radiowego na skutek zmian warunków rozchodzenia się fal radiowych


SJP.pl

Wikipedia


fado

1. portugalska melancholijna pieśń ludowa;
2. związany z fado - pieśnią


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) muz. gatunek muzyczny wywodzący się z Portugalii, melancholijna pieśń

Wiktionary

Fado (tłum. los, przeznaczenie) – gatunek muzyczny powstały w XIX wieku w biednych dzielnicach portowych miast Portugalii, głównie w lizbońskich kwartałach Alfama i Mouraria. Fado to melancholijna pieśń, wykonywana przez jednego wokalistę przy akompaniamencie dwóch gitar. Nazywane jest czasami portugalskim bluesem.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) fado

źródła.

== fado (język asturyjski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) muz. fado

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfadɔ, AS: fado

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) fado

źródła.

== fado (język asturyjski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) muz. fado

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


fadom

skrót od: Fabryka Domów


SJP.pl


fadżr

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. pierwsza (spośród pięciu) modlitwa muzułmańska w ciągu dnia, odmawiana świtem;

Wiktionary

Fadżr (arab. ‏فجر‎) – modlitwa muzułmańska (salat), pierwsza w ciągu dnia, odmawiana między świtem i wschodem słońca, najlepiej ok. 45 minut przed wschodem słońca. Obejmuje dwa obowiązkowe rakaty.

Wikipedia


faena

końcowa seria ataków matadora, prowadząca do zabicia byka


SJP.pl


faencki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rzad. związany z Faenzą, dotyczący Faenzy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do końca XVIII stulecia jedynie wizerunki, wykonane według obrazu z Faenzy, nosiły nazwę „Najświętszej Panny Łaskawej”. Kaznodzieje w czasie uroczystości Najśw. Panny Łaskawej zapoznawali wiernych z historią obrazu z katedry faenckiej, wyjaśniali jego ikonograficzne, symboliczne cechy i właściwości uwsp..

 (1.1) Faencki pierwowzór warszawskiej Madonny dostąpił zaszczytu koronacji w 321 lat od intronizacji.

 (1.1) Artyści faenccy przywrócili jej oryginalną świetność, posługując się wyrobami sztuki ceramicznej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Faenza ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. rzad. faenzki

Wiktionary


faenza

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w regionie Emilia-Romania;

Wiktionary

Faenza – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Emilia-Romania, w prowincji Rawenna.

W miejscowości znajduje się stacja kolejowa Faenza.

Według danych na rok 2023 gminę zamieszkiwało 58 737 osób, 272,2 os./km².

Od średniowiecza miasto słynne jest z wyrobów fajansowych, które od nazwy miasta wywodzą swoją nazwę.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Fajanse swą nazwę wzięły od Faenzy, miasta w północnych Włoszech, gdzie od XII wieku produkowano naczynia wypalane z gliny, kwarcu i kaolinu albo z gliny, kwarcu i margla, pokrywane najczęściej nieprzezroczystymi szkliwami, takimi jak na przykład emalia.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. faencki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) staroż. Fawencja

Wiktionary


faeton

ptak z rzędu pełnopłetwych


SJP.pl

  • Faeton – hipotetyczna planeta między Marsem a Jowiszem
  • faeton – lekki pojazd spacerowy
  • faeton – rodzaj nadwozia samochodowego
  • Faeton – w mitologii greckiej koń Eos
  • Faeton – w mitologii greckiej syn Heliosa
  • Faeton – poemat Witolda Wirpszy
  • Faetón – poemat Juana de Tasis y Peralta
  • Phaéton – opera Jeana-Baptiste’a Lully’ego

Wikipedia


faetony

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Phaethontiformes|Sharpe|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;

forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: faeton

Wiktionary

Faetony – monotypowy rząd Phaethontiformes i rodzina Phaethontidae z infragromady ptaków neognatycznych (Neornithes).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gdy jeden rodzic faetonów wysiaduje, drugi poluje.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faeton mzw.

Wiktionary


fąfara

nazwisko


SJP.pl

  • Paweł Fąfara – polski dziennikarz
  • Wiesław Fąfara – od 2002 prezydent miasta Kędzierzyn-Koźle

Wikipedia


fafel

obwisła warga u psa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) żart. lub pogard. małe dziecko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) berbeć, brzdąc, dzieciak, pędrak, smarkacz

Wiktionary


fąfer

błąd słownikowy, np. literówka w haśle lub nieprawidłowa informacja fleksyjna


SJP.pl


fąferek

nazwisko


SJP.pl


faferfloki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) przest. poznań. płatki owsiane

Wiktionary


fafernuch

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. tradycyjne kurpiowskie ciastko – twarde, wytrawne i pikantne, cięte nożem z wałka ciasta na kształt kopytek lub orzechów, podawane jako przekąska, np. do piwa, stanowiące zwyczajowy noworoczny podarunek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na Nowy Rok w każdym domu pieczono fafernuchy i kozy.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nowolatek

Wiktionary


faflać

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. paplać

Wiktionary


fafle

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) kynol. zwisające wargi u psów myśliwskich

Wiktionary

Fafle – używane w kynologii określenie górnych warg psa.

Kształt i wielkość fafli wyraźnie rozróżnia się w zależności od rasy psa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ze zwisających fafli Buni obficie kapała ślina.

Wiktionary


faflunić

potocznie: mówić niewyraźnie, bełkotać


SJP.pl


fafrać

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gryzmolić, mazać

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. mówić bez sensu

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fifrać

 (1.2) kafrać

Wiktionary


fąfry

dawniej: fochy, kaprysy, fanaberie


SJP.pl


fafuła

niedołęga, niezdara, safanduła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Warszawa. niezdara

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. jedzenie dla trzody chlewnej, składające się głównie z kaszy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) fuła

Wiktionary


fag

wirus mający zdolność do niszczenia bakterii; bakteriofag


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zob. bakteriofag.

Wiktionary

Bakteriofag, fag – wirus atakujący bakterie. Przeważnie dany bakteriofag zdolny jest do infekcji tylko jednego gatunku (a czasem nawet tylko szczepu) bakterii. Bakteriofagi mogą przybierać kształty złożone (buławkowate), pałeczkowate lub wielościenne.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: fak, AS: fak

Wiktionary

Powiązane:

 temsłow. -fagia, -fag, fago-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bakteriofag

Wiktionary


fagas

pogardliwie:
1. służący, lokaj; sługus;
2. przenośnie: lizus, pochlebca;
3. kochanek; gach, frajer


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. lekcew. mężczyzna posługujący jako lokaj lub kelner

 (1.2) pot. obraź. osoba całkowicie uległa

 (1.6) gw-pl|Warszawa. mężczyzna

 (2.2) ornit. dzierlatka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po wyjściu z pałacu Faventines trójka wędrównych grajków udała się na Nowy-Most, który był wówczas główną kwaterą przewoźników, fagasów, elegantów i łobuzów.

 (1.2) Celina ma tutaj swoich fagasów, którzy prześcigają się, by zaskarbić jej życzliwość.

 (1.3) Sąsiad z naprzeciwka przydybał fagasa i wygarbował mu skórę.

 (2.1) Nie spodziewałam się, że z tych fagasów będzie aż tyle mięsa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfaɡas, AS: fagas

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fagasostwo n., fagasowanie n.

 czas. fagasować ndk.

 przym. fagasowski, fagasowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pachołek, piesek, sługa, sługus, służalec

 (1.3) frajer, gach, kochanek, kochaś, ogoniarz, przyjaciel

 (2.1) pomorska owca

Wiktionary


fagasostwo

służalczość, lizusostwo


SJP.pl


fagasować

potocznie: być fagasem, wysługiwać się, schlebiać komuś


SJP.pl


fagasowski

przypominający fagasa


SJP.pl


fagin

trujący związek w nasionach buku


SJP.pl


fagina

trujący związek w nasionach buku


SJP.pl


fagocik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od fagot

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie fagot, lecz tylko mały fagocik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fagot m., fagocista mos.

Wiktionary


fagocista

muzyk grający na fagocie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) muz. muzyk, który gra na fagocie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fagot m., fagocik m.

:: fż. fagocistka ż.

 przym. fagotowy

Wiktionary


fagocistka

fagocista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. kobieta, która gra na fagocie

Wiktionary

Patrz:

fagocista

Powiązane:

 rzecz. fagot mrz.

:: fm. fagocista mos.

 przym. fagotowy

Wiktionary


fagocyt

komórka organizmu pochłaniająca bakterie oraz inne cząstki nieorganiczne i organiczne; komórka żerna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) biol. rodzaj komórki zdolnej do pochłaniania i trawienia obcych cząstek;

Wiktionary

Fagocyt (gr. phágos ‘pożeracz’, kýtos ‘komórka’), komórka żerna – każda komórka zdolna do fagocytozy. Zazwyczaj fagocytami są wyspecjalizowane komórki organizmów wielokomórkowych (u człowieka są nimi m.in.: osteoklasty, makrofagi, granulocyty oraz mikroglej), rzadziej organizmy jednokomórkowe (np. ameby).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Usuwanie resztek komórkowych to jedno z zadań fagocytów.

 (1.1) Proces, w którym fagocyt pochłania i trawi bakterie, nazywany jest fagocytozą i jest kluczowy dla układu odpornościowego.

 (1.1) Zwalczanie infekcji wymaga skoordynowanego działania różnych komórek odpornościowych z fagocytami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fagocytoza ż.

 przym. fagocytowy, fagocytarny

Wiktionary


fagocytella

praorganizm złożony z fagocytoblastu i kinoblastu


SJP.pl


fagocytować

o komórkach: wchłaniać drobne cząsteczki organiczne


SJP.pl


fagocytowy

związany z fagocytem


SJP.pl


fagocytoza

umiejętność pochłaniania mikroskopijnych ciał obcych przez komórkę organizmu żywego


SJP.pl

Fagocytoza (gr. phagein – jeść, kytos – komórka) – rodzaj endocytozy, spotykany u komórek i organizmów jednokomórkowych. Polega na pobieraniu ze środowiska pokarmów stałych, odizolowaniu od cytozolu, poprzez utworzenie wodniczki pokarmowej (lub innego tworu o podobnym przeznaczeniu, np. heterofagocyty), i trawieniu z udziałem lizosomów. W tym procesie nie następuje utrata błony komórkowej. Ewentualne niestrawione resztki są usuwane przez włączenie się wodniczki z powrotem w błonę komórkową (jest to egzocytoza). Fagocytoza jest powszechnym zjawiskiem u pierwotniaków, ale występuje też u organizmów wielokomórkowych: makrofagi człowieka niszczą codziennie miliardy starych erytrocytów. Fagocytoza jest skuteczną metodą obrony przed organizmami chorobotwórczymi, stanowiąc ważny element odporności nieswoistej. Zjawisko fagocytozy odkrył w 1882 roku Ilja Miecznikow.

Wikipedia


fagolizosom

Fagolizosom – organellum komórkowe powstające na skutek zlania się fagosomu z lizosomem. W fagosomie znajdują się pochłonięte przez komórkę substancje, które są rozkładane za pomocą znajdujących się w lizosomie enzymów (głównie proteolitycznych). W obrębie fagozlizosomu panuje odczyn kwaśny, co jest niezbędnym warunkiem działania enzymów lizosomalnych.

Wikipedia


fagosom

wakuola powstająca okresowo w komórce w przebiegu fagocytozy lub pinocytozy, przyczyniająca się do trawienia i zużytkowania substancji wchłoniętych do komórki


SJP.pl

Fagosom (syn. fagolizosom) – wakuola otaczająca podczas fagocytozy patogenną komórkę (bakterię), ograniczona błoną pochodzącą z komórki fagocyta. W dalszej fazie fagocytozy do błony fagosomu przywiera jeden lub dwa lizosomy, wydzielające enzymy trawienne. Połączony z lizosomem fagosom nosi nazwę lizosomu wtórnego.

Wikipedia


fagot

dęty instrument drewniany


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. stroikowy, drewniany instrument dęty o niskiej skali;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jan od pięciu lat gra na fagocie a sąsiadom na nerwach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfaɡɔt, AS: fagot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fagocista m., fagocistka ż.

:: zdrobn. fagocik m.

 przym. fagotowy

Wiktionary


fagotowy

związany z fagotem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) muz. związany z fagotem, dotyczący fagotu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gra się na nim za pomocą dużego podwójnego stroika, który bardziej przypomina stroik fagotowy niż obojowy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fagot mrz., fagocista mos., fagocistka ż.

Wiktionary


fagowy

fag


SJP.pl

Patrz:

fag

fahrenheit

[czytaj: FArenhajt]
1. nazwisko, np. Gabriel Daniel Fahrenheit (1686-1736), polski fizyk niemieckiego pochodzenia;
2. skala Fahrenheita - skala temperatury używana dotychczas przez kraje anglosaskie


SJP.pl

  • Daniel Gabriel Fahrenheit – fizyk i inżynier,
  • skala Fahrenheita – jedna ze skal do pomiaru temperatury,
  • Fahrenheit 451 – książka Raya Bradbury’ego,
  • Fahrenheit 451 – film François Truffaut,
  • Fahrenheit 9.11 – kontrowersyjny film dokumentalny Michaela Moore’a,
  • Fahrenheit – pismo internetowe o tematyce fantastycznej,
  • Fahrenheit – gra komputerowa.
  • Fahrenheit (książka Dawida Kaina) – książka autorstwa polskiego pisarza, Dawida Kaina.
  • Fahrenheit (woda toaletowa) – męska woda toaletowa, kompozycja zapachowa Christian Dior
  • Fahrenheit – węgierska grupa muzyczna
  • Fahrenheit – album Toto

Wikipedia


faille

[czytaj: faj] gęsta, prążkowana tkanina jedwabna


SJP.pl


fair

[czytaj: fer]
1. uczciwy, zgodny z zasadami (np. Zawsze byłam fair wobec ciebie.);
2. uczciwie, zgodnie z zasadami (np. Zachował się fair i za to go cenię.)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) uczciwy, lojalny

przysłówek

 (2.1) uczciwie

Wiktionary

Gminy w USA:

  • Fair (ang. Fair Township) – gmina w stanie Missouri, w hrabstwie Platte
  • Fair (ang. Fair Township) – gmina w stanie Dakota Południowa, w hrabstwie Hutchinson

Wyspy:

  • Wyspa Fair (ang. Fair Isle) – wyspa położona w połowie drogi między północną Szkocją a Wyspami Owczymi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Błażej był zawsze fair wobec mnie.

 (2.1) Nauczycielka zachowała się fair wobec uczniów.

Wiktionary


fair-trade

[czytaj: fer-trejd] handel z nastawieniem na uczciwe wynagradzanie drobnych wytwórców, nie na zysk i najniższą cenę; sprawiedliwy handel, fair trade, fairtrade


SJP.pl


fairbanks

Fairbanks – miasto w Stanach Zjednoczonych, w środkowej Alasce, nad rzeką Chena, u jej ujścia do rzeki Tanana. Zostało założone w 1902 roku przez poszukiwaczy złota, prawa miejskie uzyskało w 1903 roku. Według danych z 2022 roku liczy 32,1 tys. mieszkańców, oraz 95,4 tys. w obszarze metropolitalnym. Drugie co do wielkości miasto Alaski (po Anchorage). Przemysł petrochemiczny, tartaki, handel futrami, ośrodek turystyczny, port lotniczy, uniwersytet (założony w 1917). Miasto zostało nazwane na cześć Charlesa W. Fairbanksa, 26. wiceprezydenta USA.

Wikipedia


fairtrade

[czytaj: fertrejd] handel z nastawieniem na uczciwe wynagradzanie drobnych wytwórców, nie na zysk i najniższą cenę; sprawiedliwy handel, fair trade, fairtrade


SJP.pl

Fairtrade – nazwa systemu certyfikacji i oznaczania produktów Sprawiedliwego Handlu organizacji Fairtrade International, dawniej Fairtrade Labelling Organisations International (FLO International).

Aby uzyskać certyfikat Fairtrade, produkt musi być wyprodukowany przez organizacje (producenta: najczęściej spółdzielnię produkcyjną bądź przedsiębiorstwo głównie w krajach rozwijających się oraz nabywcę: partnerów producentów w krajach rozwiniętych: głównie przedsiębiorstwa bądź stowarzyszenia), które w produkcji i handlu spełniają następujące kryteria:

  • Bezpośredni handel: produkt jest kupowany przez dystrybutorów należących do systemu Fairtrade (zrzeszonych w krajowych bądź międzynarodowych ich strukturach) bezpośrednio od producenta.
  • Uczciwa cena: produkt jest kupowany za cenę minimalną Fairtrade lub wyższą, jeśli ceny rynkowe są od niej wyższe.
  • Długoterminowe zobowiązania: nabywca powinien nawiązywać długoterminową relację handlową z producentem.
  • Dostęp do kredytu: producenci mogą żądać od nabywców kredytu lub przedpłaty do wysokości 60% ceny zakupu.
  • Demokratyczna i transparentna organizacja: producenci założyli demokratycznie i transparentnie zarządzane spółdzielnie, lub pozwalają pracownikom organizować się i wspólnie negocjować z pracodawcą.
  • Ochrona środowiska: uprawy prowadzone są w sposób zrównoważony i z poszanowaniem środowiska. Jeśli produkty mają również certyfikat ekologiczny, płacone są dodatkowe bonusy.
  • Rozwój lokalnych społeczności: do gwarantowanej Ceny Minimalnej Fairtrade, producentom wypłacana jest premia na cele społeczne.
  • Opłacenie opłat udziału w systemie przez jego członków: zarówno producentów jak i nabywców.

Wikipedia


fairtrade'owy

fairtrade [czytaj: fertrejdowy] ; fairtradowy


SJP.pl


fairtradowy

fairtrade [czytaj: fertrejdowy] ; fairtrade'owy (częściej)


SJP.pl


fairway

[czytaj: ferłej] droga wodna wytyczona wśród mielizn lub innych przeszkód nawigacyjnych, służąca do przeprowadzania statków o określonym zanurzeniu; farwater


SJP.pl

Fairway – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Kansas, w hrabstwie Johnson.

Wikipedia


faisalabad

[czytaj: fajsalabad] miasto w Pakistanie; Fajsalabad


SJP.pl

Fajsalabad (ang. Faisalabad, urdu ‏فیصل آباد‎) – miasto we wschodnim Pakistanie, w prowincji Pendżab, na Nizinie Pendżabu. Ośrodek przemysłu bawełnianego, odzieżowego i handlu zbożem. Założony w 1890 r., prawa miejskie posiada od 1898. Trzecie co do wielkości miasto kraju.

Jednym z najstarszych zabytków i symboli miasta jest wieża zegarowa z 1903 roku.

Wikipedia


faja

1. duża fajka
2. pogardliwie człowiek mało zaradny, ciemięga


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. grub. członek męski, penis

 (1.2) duża fajka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fajka ż., fajczarstwo n., fajkarz mos., fajczarz mos., fajkarstwo n., fajczenie n., zafajczenie n., sfajczenie n., odfajkowanie n., fajeczka ż.

 czas. fajczyć ndk., zafajczyć dk., sfajczyć dk., odfajkować dk.

 przym. fajkowy, fajczany, fajkowany, fajkarski

 przysł. fajkowato

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) penis

Wiktionary


fajalit

minerał, krzemian żelaza


SJP.pl

Fajalit – bardzo rzadki minerał z gromady krzemianów, z grupy oliwinów. Nazwa związana jest z miejscem występowania minerału – wulkaniczną wyspą Faial na Azorach.

Wikipedia


fajans

1. biała glinka używana po wypaleniu najczęściej do wytwarzania naczyń kuchennych, sprzętu sanitarnego i elektrotechnicznego;
2. produkt wykonany z wypalonej białej glinki, pokrytej szkliwem;
3. potocznie: coś bez wartości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. rzem. materiał ceramiczny wytwarzany z zanieczyszczonego kaolinu, podobny nieco do porcelany;

 (1.2) pot. coś bezwartościowego

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. pejor. głupek, ciemniak

Wiktionary

Fajans – wyrób ceramiczny o czerepie porowatym, pokryty szkliwem bogatym w dwutlenek cyny.

W historii ceramiki artystycznej termin fajans stosuje się do dwóch różnych typów ceramiki: fajansu właściwego oraz fajansu delikatnego. Fajans właściwy, o nieprzezroczystym (matowym), kryjącym szliwie ołowiowo–cynowym po raz pierwszy pojawił się w IX-wiecznym Iraku, gdzie arabscy ceramicy próbowali uzyskać białe tło dla dekoracji barwnej podobne do chińskiej porcelany. Ten rodzaj ceramiki rozprzestrzenił się po całym świecie islamu, zaś do Europy dotarł za pośrednictwem tzw. ceramiki hiszpańsko–mauretańskiej, tworzonej przez Arabów zamieszkujących Półwysep Iberyjski (zobacz Al-Andalus). Do Włoch naczynia z Hiszpanii docierały przez wyspę Majorkę i prawdopodobnie to od jej nazwy Włosi nazwali je majoliką, przy czym począwszy od XIV wieku zaczęli oni rozwijać produkcję własnej ceramiki tego typu. Jednym z największych ośrodków jej produkcji była Faenza, stąd w importującej włoską majolikę Francji zaczęto nazywać ją fajansem. Pod koniec XVI wieku wytwórnie fajansu zaczęły powstawać we Francji i Niderlandach, zaś w XVII wieku najważniejszym ośrodkiem jego produkcji stało się Delft w Holandii (zob. Fajanse z Delftu). W Polsce fajans zaczęto produkować w XVII wieku w Gdańsku, co wynikało z jego bliskich kontaktów z Holandią. W następnym stuleciu w Rzeczypospolitej zaczęły powstawać kolejne manufaktury (farfurnie) fajansu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wystawiłem na aukcji internetowej świecznik z fajansu.

 (2.1) Ten twój cholerny ojciec to fajans!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfajãw̃s, AS: fai ̯ãũ̯s

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fajansiarstwo n., fajansiarz mos., fajansiara ż., fajansarnia ż., fajansownia ż.

 przym. fajansowy, fajansiarski

Wiktionary


fajansiara

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) prostytutka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfajãw̃ˈɕara, AS: fai ̯ãũ̯śara

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fajans m.

 przym. fajansowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. prostytutka.

Wiktionary


fajansiarski

fajansiarz


SJP.pl

Patrz:

fajansiarz

fajansiarz

fajans; potocznie:
1. osoba niemodnie ubrana, zaniedbana;
2. brudas, niechluj;
3. frajer, głupek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) slang. frajer, głupek

 (1.2) slang. ktoś niemodnie ubrany

 (1.3) slang. ktoś brudny, zaniedbany, niechluj, brudas

 (1.4) środ. ekon. broker bez licencji KNF

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fajans

 przym. fajansowy

Wiktionary


fajansowy

związany z fajansem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) zrobiony z fajansu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ale macie fajny fajansowy świecznik.

 (1.1) Poproszę tego fajansowego aniołeczka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fajans mrz. / mos., fajansiarz mos., fajansiara ż., fajansownia ż.

 przym. fajansiarski

Wiktionary


fajczany

fajka


SJP.pl

Patrz:

fajka

fajczarski

przymiotnik od: fajka


SJP.pl


fajczarstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzad. palenie fajki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Największy rozkwit fajczarstwa na terenie Podhala miał miejsce w XIX wieku, kiedy to fajka stanowiła nieodłączny rekwizyt każdego prawie górala.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fajka ż., faja ż., fajczarz m., fajkarz m., fajczenie n.

 czas. fajczyć ndk.

 przym. fajkowy, fajczarski

Wiktionary


fajczarz

osoba paląca fajkę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) palacz fajki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na początku XIX wieku odkryto nowy, zdaniem większości fajczarzy, najdoskonalszy surowiec – korzeń wrzośca.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fajka ż., faja ż., fajczarstwo n., fajkarz mos., fajczenie n., zafajczenie n., sfajczenie n., fajeczka ż., odfajkowywanie n., odfajkowanie n.

 czas. fajczyć ndk., zafajczyć ndk., sfajczyć dk., odfajkowywać ndk., odfajkować dk.

 przym. fajkowy, fajczarski

Wiktionary


fajczora

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. nałogowa palaczka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Fajczora nie powinna być nauczycielkóm.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fajczysko n.

:: fm. fajczorz m.

 czas. fajczyć ndk.

Wiktionary


fajczorz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. nałogowy palacz

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fajczysko n.

:: fż. fajczora ż.

 czas. fajczyć ndk.

Wiktionary


fajczyć

potoczne:
1. niszczyć ogniem; palić, spalać;
2. palić tytoń; jarać, kopcić, kurzyć;
3. fajczyć się - płonąć


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) pot. (także gw-pl|Śląsk Cieszyński.) palić fajkę lub tytoń

czasownik zwrotny niedokonany fajczyć się (dk. brak)

 (2.1) pot. palić się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fajka ż., fajeczka ż., fajek mrz./mzw., fajczarz mos.

 przym. fajczarski

Wiktionary


fajczysko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. długa fajka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na cybuchu fajczyska czynsto był wymalowany cysorz austryjacki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fajczorz n., fajczora ż.

 czas. fajczyć ndk.

Wiktionary


fajdać

potocznie:
1. brudzić, plamić; walać, babrać, kidać;
2. wypróżniać się; załatwiać się, kakać, kupkać


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) wulg. posp. fizj. wypróżniać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój pies fajdał na trawnik, więc musiałem po nim sprzątać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zafajdaniec mos.

 czas. zafajdać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) defekować, załatwiać się, oddawać stolec; pot. robić kupę; wulg. srać, kupkać

Wiktionary


fajeczka

zdrobnienie od: fajka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: fajka

 (1.2) mała, drobna fajka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈjɛt͡ʃka, AS: fai ̯ečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faja ż., fajczarz m., fajka ż.

 przym. fajkowy

 czas. fajczyć ndk.

Wiktionary


fajek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) slang. papieros

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chłopaki, mamy piwo, czipsy i fajki, możemy zaczynać imprezę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfajɛk, AS: fai ̯ek

Wiktionary

Powiązane:

 czas. fajczyć ndk., sfajczyć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szlug, skręt, papieros

Wiktionary


fajer

w gwarze miejskiej: wigor, zapał, energia, werwa, animusz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. święto

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fajerowy

 rzecz. fajera ż., fajerwer mrz., fajers mrz., fajerka ż.

Wiktionary


fajera

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. święto

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈjɛra, AS: fai ̯era

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fajer m.

Wiktionary


fajerant

potocznie: przerwa w pracy lub koniec dnia pracy; fajrant


SJP.pl


fajerka

1. w piecykach lub kuchennych piecach węglowych: jedna z wzajemnie opierających się na sobie obręczy żeliwnych przykrywających lub zmniejszających otwór w płycie kuchennej;
2. termofor do ogrzewania pościeli; szkandela;
3. małe naczyniem utrzymujące żar lub ogień;
4. gwarowo: zapałka;
5. gwarowo: doniczka do kwiatów;
6. gwarowo: kierownica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żeliwne kółko zakrywające otwór w płycie pieca

 (1.2) daw. przenośny piecyk

Wiktionary

Fajerka – częściej fajerki, kilka wzajemnie opierających się na sobie obręczy żeliwnych, przykrywających otwór w żeliwnej płycie kuchennej. Można je zakładać i zdejmować przy pomocy pogrzebacza w kształcie haczyka, czyli hakowato zagiętego drutu z rączką. Zastosowanie fajerek umożliwiło stawianie bezpośrednio na ogniu garnków różnej wielkości i regulację ilości docierającego do nich ciepła. Prawdopodobnie to wynalazek angielski z drugiej połowy XVIII w.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: faˈjɛrka, AS: fai ̯erka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fajer m.

Wiktionary


fajerkasa

dawniej:
1. towarzystwo ubezpieczeniowe ubezpieczające od skutków pożaru;
2. składka ubezpieczenia od skutków pożaru


SJP.pl


fajerman

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. strażak

Wiktionary


fajers

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gwara. papieros lepszego gatunku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fajer m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fajerwer

Wiktionary


fajerwer

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gwara. papieros

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fajer m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fajers

Wiktionary


fajerwerk

1. (zwykle w liczbie mnogiej) sztuczne ognie dające różnorodne efekty świetlne; raca;
2. potocznie: błyskotliwa sekwencja słów, żartów itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ładunek pirotechniczny, który wybuchając daje przyciągające wzrok efekty świetlne

 (1.2) wybuch fajerwerku (1.1) rozświetlający niebo

 (1.3) przen. efektowne działanie lub jego wyniki

Wiktionary

Sztuczne ognie (fajerwerki, od niem. Feuerwerk) – wyroby pirotechniczne wykorzystywane do celów widowiskowych i sygnalizacyjnych, po zapaleniu dające efekty świetlne i akustyczne. Obecnie największym producentem fajerwerków są Chiny.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. fajerwerkier mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sztuczny ogień

 (1.2) sztuczny ogień

Wiktionary


fajerwerkowy

fajerwerk


SJP.pl

Patrz:

fajerwerk

fajf

przyjęcie popołudniowe, odbywające się zwykle o godzinie piątej; fajfoklok; five o'clock


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zabawa taneczna o godzinie piątej po południu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dwa razy w tygodniu jeżdżę z mężem na fajfy do „Kaskady” w Lądku-Zdroju.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fajf, AS: fai ̯f

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) zabawa, tańce

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|five.; zapożyczenie fonetyczne

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== fajf (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) świstać, gwizdać

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


fajfer

muzyk w dawnym wojsku polskim, przygrywający doboszowi na piszczałce


SJP.pl

Ludzie noszący nazwisko Fajfer

  • Adam Fajfer (ur. 1973) – polski żużlowiec
  • Jan Fajfer (ur. ok. 1500, zm. po 1560) – założyciel papierni w Lublinie, jeden z pierwszych polskich papierników
  • Maciej Fajfer (ur. 1991) – polski żużlowiec
  • Oskar Fajfer (ur. 1994) – polski żużlowiec
  • Tadeusz Fajfer (ur. 1959) – polski piłkarz grający na pozycji bramkarza i trener piłkarski
  • Tomasz Fajfer (ur. 1969) – polski żużlowiec
  • Zenon Fajfer (ur. 1970) – polski twórca i teoretyk liberatury

Wikipedia


fajfka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. fajka

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. zootechn. przyrząd kowalski do zaciskania koniowi warg podczas podkuwania

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) falfka

Wiktionary


fajfoklok

[czytaj: fajf o klok] przyjęcie popołudniowe, odbywające się zwykle o godzinie piątej; fajf; five o'clock


SJP.pl


fajfus

1. pospolicie: członek męski;
2. pospolite wyzwisko używane w stosunku do mężczyzn;
3. potocznie: oferma, człowiek niezdarny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) posp. penis

 (1.2) posp. wyzwisko w stosunku do mężczyzn

 (1.3) posp. oferma, ktoś niezdarny, leniwy, głupi

 (1.4) gwara. żołnierska z okresu II wojny światowej oraz lwów.

 (1.6) żart. o koledze, kumpel

 (1.7) gwara. więz. więzień porządkowy sprzątający korytarze

 (1.8) gwara. złodziejska pomocnik kieszonkowca

 (1.9) gwara. złodziejska złodziej, który kradnie mało wartościowe rzeczy

 (1.10) gwara. złodziejska donosiciel, oskarżyciel

 (1.11) gwara. złodziejska dozorca nocny

 (1.12) gwara. szoferska nieuważny przechodzień

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten świntuch znowu ględzi o swoim krótkim fajfusie.

 (1.2) Przeszedł fajfus i nawet dzień dobry nie powiedział.

 (1.5) Tam, o, taki fajfus kręci się pod nogami.

 (1.6) Pięć lat fajfusa nie widziałem. Wreszcie się z nim spotkam.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfajfus, AS: fai ̯fus

Wiktionary

Synonimy:

 (1.5) bajfus

Wiktionary


fajita

[czytaj: fahita] meksykańska potrawa w postaci grillowanego mięsa na pszenicznej lub kukurydzianej tortilli


SJP.pl

Fajita (wym. fahita) jest określeniem rodzaju potrawy kuchni meksykańskiej, w skład której wchodzi grillowane mięso podawane na pszenicznej lub kukurydzianej tortilli. Początkowo fajita przyrządzana była wyłącznie z mięsa wołowego, jednak w chwili obecnej popularne są również wersje z mięsem kurczaka, wieprzowiną lub krewetkami. W restauracjach mięso pieczone i podawane jest często z cebulą i papryką. Popularnymi dodatkami są: kwaśna śmietana, guacamole, salsa, pico de gallo, ser i pomidory.

Wikipedia


fajka

1. przyrząd składający się z cybucha i główki, służący do palenia tytoniu;
2. pot.: papieros


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przedmiot do palenia tytoniu;

 (1.2) pot. papieros

 (1.3) łódź. daw. kilkudniowa zabawa dla robotników na Wodnym Rynku w Łodzi, rozpoczynająca się w Zielone Świątki

 (1.4) mot. element doprowadzający prąd do świecy zapłonowej

 (1.5) sport. rurka używana do nurkowania, pozwalająca na oddychanie bez unoszenia głowy nad powierzchnię wody;

 (1.6) graficzny symbol ✓, służący do zaznaczania wyboru

 (1.7) środ. sport. strzelectwo żart. rodzaj imbusa

 (1.8) łow. kieł szczęki dzika

Wiktionary

Fajka – przedmiot służący do palenia tytoniu lub innych substancji, składający się zwykle z ustnika (rurki, trzymanej w ustach) i główki z kominem (komorą spalania), połączonej z ustnikiem przez szyjkę. Dawniej pomiędzy szyjką a ustnikiem występował jeszcze cybuch, rzadko spotykany już w fajkach współczesnych.

Wytwórca fajek to fajkarz, a ich użytkownik to fajczarz.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dziadek pykał sobie z fajki.

 (1.2) Idę kupić fajki, bo nie ma już co jarać.

 (1.4) Nie mogę zapalić silnika, to chyba przez tę fajkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfajka, AS: fai ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fajkarz mos., fajczarz mos., fajkarstwo n., fajczenie n., zafajczenie n., sfajczenie n., odfajkowanie n.

:: zdrobn. fajeczka ż.

:: zgrub. faja ż.

 czas. fajczyć ndk., zafajczyć dk., sfajczyć dk., odfajkować dk.

 przym. fajkowy, fajczany, fajkowany, fajkarski

 przysł. fajkowato

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. falfka., reg. śl. fajfka.

 (1.2) papieros, szlug

 (1.6) ptaszek

Wiktionary


fajkarz

1. osoba zajmująca się produkcją lub sprzedażą fajek;
2. palacz fajki; fajczarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wytwórca fajek

Wiktionary

Fajkarstwo – rodzaj rzemiosła artystycznego zajmującego się produkcją fajek. Osoba wykonująca ten zawód to fajkarz. Obecnie w Polsce działa sześć warsztatów fajkarskich, wszystkie w Przemyślu. W mieście tym znajduje się też Muzeum Dzwonów i Fajek.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. fajka ż., fajczarz mos., fajczarstwo n., faja ż.

Wiktionary


fajkować

zaznaczać; ptaszkować


SJP.pl


fajkowato

przypominający kształtem fajkę


SJP.pl


fajkowaty

przypominający kształtem fajkę


SJP.pl


fajkowski

nazwisko


SJP.pl


fajkowy

związany z fajką


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od fajka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fajeczka ż., fajczarz m., fajczarstwo n., fajka ż., faja ż.

 przym. fajczany

Wiktionary


fajla

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. pilnik

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tom fajlom se wyfajluja nowy szlic w kluczu.

Wiktionary


fajlować

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. szlifować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szmyrglować, szlajfować.

Wiktionary


fajnie

przysłówek

 (1.1) pot. w sposób fajny; dobrze, ładnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Fajnie cię tu spotkać!

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fajny, fajowy, fajniusi

 przysł. fajno, fajowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fajno, w dechę, świetnie, super, w porządku

Wiktionary


fajniej

stopień wyższy od przysłówków: fajnie, fajno


SJP.pl


fajniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: fajny


SJP.pl


fajnisty

środowiskowo: świetny, udany, wspaniały; fajny, fajowy


SJP.pl


fajniuchny

zdrobnienie od: fajny; fajniutki, fajniuśki, fajniusi


SJP.pl


fajniusi

zdrobnienie od: fajny; fajniutki, fajniuśki, fajniuchny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) rzad. zdrobn. od fajny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fajˈɲüɕi, AS: fai ̯ńüśi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fajności

 przym. fajny, fajowy

:: zdrobn. fajniutki

 przysł. fajno, fajnie, fajowo

Wiktionary


fajniuśki

zdrobnienie od: fajny; fajniutki, fajniuchny, fajniusi


SJP.pl


fajniutki

zdrobnienie od: fajny; fajniuchny, fajniuśki, fajniusi


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: fajny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fajˈɲutʲci, AS: fai ̯ńutʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fajny, fajniusi

Wiktionary


fajnlendysz

dawniej: cienka tkanina wełniana pochodzenia holenderskiego lub angielskiego; falendysz


SJP.pl


fajno

przysłówek

 (1.1) zob. fajnie

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fajny, fajniusi

 przysł. fajnie

Wiktionary


fajnopolak

lekceważąco: Polak próbujący wyróżnić się na tle innych Polaków postrzeganych przez niego jako zaściankowi, konserwatywni, prowincjonalni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) publ. pogard. Polak, zwykle wrogo odnoszący się do polskiego tradycjonalizmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. fajnopolaczek m.

:: fż. fajnopolka ż.

 przym. fajnopolski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) leming

Wiktionary


fajność

fajny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co fajne; cecha tych, którzy są fajni

Wiktionary

Patrz:

fajny

Powiązane:

 przym. fajny

Wiktionary


fajnula

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. elegantka

Wiktionary


fajny

potocznie: oceniany pozytywnie; fajowy, dobry, porządny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) potoczny wyraz o bardzo szerokim pozytywnym znaczeniu dla mówiącego: ciekawy, interesujący, świetny

 (1.2) poznań. gw-pl|Górny Śląsk. ładny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Artur ma fajny samochód.

 (1.1) Wpatrywałam się w ekran mojego fajnego laptopa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfajnɨ, AS: fai ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fajność ż., fajności

 przym. fajowy

:: zdrobn. fajniutki, fajniusi

 przysł. fajno, fajnie, fajowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bajeczny, błogi, kapitalny, lekki, miły, przyjemny, rozkoszny, słodki, super, bajerancki, bombowy, byczy, fajowy, klawy, kultowy, morowy, odjazdowy, odlotowy, superowy, szałowy, wdechowy, wyczesany, wypasiony, wystrzałowy, wulg. zajebisty, wyjebany

Wiktionary


fajowiej

stopień wyższy od przysłówka: fajowo


SJP.pl


fajowo

przysłówek sposobu

 (1.1) pot. świetnie, doskonale

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wczoraj było fajowo u Jolki, wszyscy świetnie się bawili.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈjɔvɔ, AS: fai ̯ovo

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fajowy, fajny, fajniusi

 przysł. fajnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fajnie, fajno, fajowsko, fajosko, super, superos, superowo, supernaście, gitasowo, git, gites

Wiktionary


fajowość

fajowy


SJP.pl

Patrz:

fajowy

fajowski

w gwarze młodzieżowej: mający cechy pozytywne; fajny, fajowy


SJP.pl


fajowszy

stopień wyższy od przymiotnika: fajowy


SJP.pl


fajowy

w gwarze młodzieżowej: mający cechy pozytywne; fajny, fajowski


SJP.pl


fajrancik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od fajrant

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fajrant m.

Wiktionary


fajrant

potocznie: przerwa w pracy lub koniec dnia pracy; fajerant


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. (także. gw-pl|Górny Śląsk.) koniec dnia pracy lub przerwa w pracy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Franek ma teraz fajrant.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfajrãnt, AS: fai ̯rãnt

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fajrantowy

 rzecz. fajrancik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. fajerant

Wiktionary


fajsalabad

(dawniej Lajalpur) miasto w Pakistanie; Faisalabad


SJP.pl

Fajsalabad (ang. Faisalabad, urdu ‏فیصل آباد‎) – miasto we wschodnim Pakistanie, w prowincji Pendżab, na Nizinie Pendżabu. Ośrodek przemysłu bawełnianego, odzieżowego i handlu zbożem. Założony w 1890 r., prawa miejskie posiada od 1898. Trzecie co do wielkości miasto kraju.

Jednym z najstarszych zabytków i symboli miasta jest wieża zegarowa z 1903 roku.

Wikipedia


fajsalabadzki

Fajsalabad


SJP.pl

Patrz:

Fajsalabad

fajstos

Fajstos (stgr. Φαιστός Phaistos, łac. Phaestus) – starożytne miasto na Krecie, położone w południowej części wyspy, na wzgórzu.

Było zamieszkane od III tysiąclecia p.n.e. Pierwszy pałac, wzniesiony w Fajstos między 2000 a 1900 p.n.e., został zniszczony około 1700 p.n.e. Następny, zawierający pewne elementy poprzedniego, był znacznie większy. Budowla ta została zburzona około 1450 p.n.e. podczas trzęsienia ziemi. Na terenie Fajstos zachowały się ślady późniejszego osadnictwa datowane na koniec epoki brązu. Dorowie założyli w Fajstos miasto-państwo (prawdopodobnie w VIII w. p.n.e.), które rywalizowało z Gortyną i w II w. p.n.e. zostało pobite przez sąsiada.

Wikipedia


fajsławice

wieś w Polsce


SJP.pl

Fajsławice – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie krasnostawskim, w gminie Fajsławice.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa lubelskiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Fajsławice. Leży przy drodze krajowej nr 17 i drodze wojewódzkiej nr 838.

Wieś stanowi także sołectwo gminy Fajsławice. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 1415 mieszkańców.

Wikipedia


fajsławicki

Fajsławice


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Fajsławic

Wiktionary

Patrz:

Fajsławice

Powiązane:

 rzecz. Fajsławice nmos., fajsławiczanin m., fajsławiczanka ż.

Wiktionary


fajsławiczanin

mieszkaniec wsi: Fajsławice


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Fajsławic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fajsławice nmos.

:: fż. fajsławiczanka ż.

 przym. fajsławicki

Wiktionary


fajsławiczanka

mieszkanka wsi: Fajsławice


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Fajsławic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fajsławice nmos.

:: fm. fajsławiczanin m.

 przym. fajsławicki

Wiktionary


fajt

wykrzyknik oznaczający nagły upadek albo nagły skręt w biegu


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca dźwięk przewrócenia się lub zmiany kierunku

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== fajt (język serbsko-chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) walka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fajt, AS: fai ̯t

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== fajt (język serbsko-chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) walka

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


fajtać

potocznie:
1. machać, wywijać, kiwać czymś; majtać, majdać;
2. fajtać (fikać, machać, przewijać, wywijać) kozła (kozły), koziołka (koziołki):
a) przewracać się, upadać;
b) robić przewrót, obracać się wokół własnej osi


SJP.pl


fajter

fighter;
1. sportowiec uprawiający sport walki, np. boks;
2. sportowiec bardzo waleczny, poświęcający się całkowicie dla osiągnięcia zwycięstwa


SJP.pl


fajterka

fajter; fighterka


SJP.pl


fajtnąć

potocznie:
1. kiwnąć, machnąć czymś; majtnąć, majdnąć;
2. umrzeć;
3. fajtnąć (fiknąć, machnąć, przewinąć, wywinąć) kozła (kozły), koziołka (koziołki):
a) przewrócić się, upaść;
b) zrobić przewrót, obrócić się wokół własnej osi


SJP.pl


fajtłapa

(r. męski) potocznie o niezdarnym mężczyźnie; gamoń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński

 (1.1) pejor. osoba niezdarna

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fajtłapowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. bawół, ciamajda, ciamcia, ciapa, ciapciak, cielę, cielęcina, cielak, cielątko, ciemięga, ciepłe kluski / ciepłe kluchy, dziumdzia, ecie-pecie, faja, fujara, gamajda, gamoń, gapa, kaleka, kapcan, lebiega, lewus, łajza, łamaga, mumia, niedołęga, niedojda, niedorajda, niemota, niemrawiec, nieudacznik, niezdara, niezgraba, niezgrabiasz, niezguła, noga, oferma, ofiara, paralityk, patafian, platfus, popapraniec, safanduła, sierota, trąba; pot. trąba jerychońska; pot. iron. śpiąca królewna; ofiara losu; pot. posp. cipa, pipa, pierdoła; pot. wulg. dupa; pot. wulg. dupa wołowa; eufem. cztery litery; książk. przen. impotent

Wiktionary


fajtłapowatość

potocznie: powolność, niezdarność, życiowa niezaradność


SJP.pl


fajtłapowaty

1. ślamazarny, mało energiczny;
2. podobny do fajtłapy


SJP.pl


fajum

1. oaza w Egipcie;
2. miasto w Egipcie


SJP.pl

Fajum (arab. ‏الفيوم‎, w transkrypcji ISO: Al-Fayyūm) – oaza w północnym Egipcie, na Pustyni Libijskiej, w muhafazie Fajum.

Stolicą regionu jest miasto Fajum, a w oazie są jeszcze 4 mniejsze miasta oraz liczne osiedla i wioski.

Wikipedia


fak

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. grub. obraźliwy gest wyciągniętego środkowego palca;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obok przemknęła nowa sportowa beemka, której kierowca pokazał mu faka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fak, AS: fak

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) środkowy palec

Wiktionary


fakaofo

Fakaofo, dawniej Bowditch Island – koralowy atol w archipelagu Tokelau, należący administracyjnie do terytorium zależnego Nowej Zelandii – Tokelau. Atol stanowi jednocześnie jednostkę administracyjną o takiej samej nazwie.

Atol ma powierzchnię 2,63 km² i otacza wewnętrzną lagunę o powierzchni około 45 km². W skład atolu wchodzi 26 większych wysp i kilkadziesiąt drobnych wysepek, z których najważniejsze to: Te Lafu, Te Loto, Fenua Loa, Fale i Fenua Fala. Liczba ludności w poszczególnych latach:

Wikipedia


fakap

młodzieżowo: wpadka, niepowodzenie, spartaczenie czegoś; wtopa, fuckup


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) slang. zawalenie jakiejś sprawy, wpadka przy realizacji zadania

Wiktionary


fakcik

zdrobnienie od: fakt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od fakt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fakt m.

 partyk. fakt

 wykrz. fakt, faktycznie

 przysł. faktycznie

 przym. kontrfaktyczny

Wiktionary


fakcja

dawniej:
1. stronnictwo, koteria;
2. spisek


SJP.pl

Fakcja, fakcja klasowa (z łaciny: factio – « zgrupowanie », pochodzi od facere – « robić ») – w socjologii wyróżniona kategoria w obrębie klasy społecznej.

W koncepcji Pierre’a Bourdieu wyróżniona jest ze względu na kompozycje kapitału (społecznego, ekonomicznego, kulturowego i symbolicznego) oraz ilość czasu, w którym jednostki w rodzinach posiadają odpowiednie konfiguracje kapitału. Społeczeństwo podzielone jest u niego na trzy klasy (przy czym klasy są traktowane jako konstrukt teoretycznym, a nie wyraźne, wyodrębnione części społeczeństwa – dominującą, średnią i niższą, a każda z nich dzieli się na trzy fakcje:

  • dominującą charakteryzująca się największym kapitałem ekonomicznym;
  • pośrednią, podporządkowaną dominującej i nadrzędną wobec zdominowanej, posiadającą średni kapitał kulturowy, ekonomiczny i symboliczny;
  • oraz zdominowaną, posiadającą niewielki kapitał ekonomiczny, za to duży kapitał kulturowy i symboliczny.

Wikipedia


fakcyjny

fakcja


SJP.pl

Patrz:

fakcja

fake

[czytaj: fejk] fejk; potocznie:
1. coś nieprawdziwego, fałszywego; ściema, fałszywka;
2. podrobiony produkt jakiejś marki; fałszywka;
3. osoba podająca się za kogoś innego, oszust


SJP.pl

FAKE – manga shōnen-ai napisana i ilustrowana przez Sanami Matō. Historia skupia się na romansie między Randym „Ryo” Macleanem i Dee Laytnerem, dwóch nowojorskich detektywach z fikcyjnego 27 posterunku. Na podstawie piątego rozdziału (II tom) mangi powstał jeden odcinek OVA. 12 maja 2007 roku miała miejsce premiera sequela FAKE Second Season w nowym japońskim magazynie Comique Hug.

Wikipedia


fakel

dawniej: pochodnia składająca się z kija i owiniętych wokół jednego z jego końców pakuł nasączonych palną substancją; fakla


SJP.pl


fakelcug

dawniej: uroczysty pochód z pochodniami; fackelzug


SJP.pl


fakemail

[czytaj: fejkmejl] e-mail od fikcyjnego nadawcy; oszukańcza poczta


SJP.pl


fakenewsowy

fake news [czytaj: fejk ńjusowy]; fejknewsowy


SJP.pl


fakiel

pionowa rura o wysokości kilkudziesięciu metrów, służąca do spalania zbędnych gazów węglowodorowych, które pochodzą z różnych instalacji rafineryjnych i petrochemicznych


SJP.pl


fakijny

soczewka fakijna - typ soczewki kontaktowej


SJP.pl


fakir

1. muzułmański lub indyjski asceta;
2. wędrowny sztukmistrz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) żebrzący ascetyczny mnich muzułmański;

Wiktionary

Fakir (arab. ‏فقیر‎, w piśmie dewanagari फ़क़ीर, biedak) – żebrzący, ascetyczny mnich muzułmański. Termin ten obecnie odnosi się także do części ascetów wyznających hinduizm. Większość fakirów uważa ubóstwo i ascetyzm za drogę do zbawienia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Domeną fakira jest chodzenie boso po rozżarzonych węglach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfacir, AS: faḱir

Wiktionary


fakirek

klapek z wypustkami stymulującymi stopę


SJP.pl


fakirki

klapek z wypustkami stymulującymi stopę


SJP.pl


fakirowski

fakir (sztukmistrz); fakirowy, fakirski


SJP.pl


fakirowy

1. fakir (sztukmistrz); fakirski, fakirowski;
2. fakir (asceta); fakirzy


SJP.pl


fakirski

fakir (sztukmistrz); fakirowy, fakirowski


SJP.pl


fakirzy

1. muzułmański lub indyjski asceta;
2. wędrowny sztukmistrz


SJP.pl


fakjuszek

żartobliwie: środkowy palec dłoni


SJP.pl


fakla

dawniej: pochodnia składająca się z kija i owiniętych wokół jednego z jego końców pakuł nasączonych palną substancją; fakel


SJP.pl


fakle

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) etn. reg. zwyczaj palenia dużych ognisk w Wielki Czwartek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Fakle rozpoczynają się po czwartkowym wieczornym nabożeństwie Triduum Paschalnego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fakla ż.

Wiktionary


fakoemulsyfikacja

operacyjna metoda leczenia zaćmy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. chirurgiczna metoda usuwania zaćmy;

Wiktionary

Fakoemulsyfikacja (łac. phacoemulsificatio cataractae) – powszechnie stosowana metoda chirurgicznego usuwania zaćmy (zmętniałej, zamglonej soczewki w oku) przy pomocy wibracji ultradźwiękowych.

Operacja wykonywana jest często w ramach tzw. chirurgii jednego dnia (pacjent przychodzi i wraca do domu tego samego dnia). Zabieg wykonuje się najczęściej w znieczuleniu kroplowym z zachowaniem świadomości pacjenta (stosowane są także znieczulenie okołogałkowe oraz ogólne, gdy nie ma możliwości współpracy z pacjentem). Przez czas trwania zabiegu wykonujący go lekarz daje pacjentowi polecenia, gdzie ma kierować wzrok. Na początku zabiegu mikrochirurg wykonuje małe, ok. 3 mm cięcie, przez które wprowadza urządzenie zwane fakoemulsyfikatorem, które rozdrabnia zmętniałą soczewkę oka wibracjami ultradźwiękowymi. Końcówka rozdrabniająca jednocześnie odsysa kawałki zmętniałej soczewki dotkniętej zaćmą. Podczas zabiegu chirurg cały czas kontroluje ciśnienie w komorze przedniej oka. Stan po usunięciu naturalnej soczewki oka nazywa się afakią. Na miejsce usuniętej soczewki naturalnej pacjenta, mikrochirurg wprowadza (implantuje) dotorebkowo miękką i zwiniętą soczewkę wewnątrzgałkową. Stan po wszczepieniu sztucznej soczewki nosi nazwę pseudophakia. Pseudophakia nie daje możliwości akomodacji, dlatego powoduje konieczność dodatkowej korekcji do bliskich odległości (okularami lub soczewką kontaktową). Metoda jest stosowana w każdym stadium rozwoju zaćmy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W trakcie fakoemulsifikacji w oku umieszcza się sztuczną soczewkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfakɔɛ̃mulsɨfʲiˈkat͡sʲja, AS: fakoẽmulsyfʹikacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fakoemulsyfikator m.

Wiktionary


fakolit

forma drobnej intruzji magmowej, występująca najczęściej na przegubach antyklin


SJP.pl

Fakolit – niewielka forma intruzji magmowej ze skał plutonicznych i subwulkanicznych w kształcie soczewki, występująca zgodnie z ułożeniem sfałdowanych warstw skalnych. Występuje najczęściej na przegubach antyklin rozdzielając sfałdowane warstwy skał starszych. Należy do intruzji zgodnych dostosowując się swoim przebiegiem do ułożenia warstw, w których występuje. Cechą charakterystyczną jest brak widocznego powiązania z ogniskiem magmowym.

Wikipedia


fakomatoza

schorzenie dziedziczne charakteryzujące się powstawaniem naczyniaków i guzów m.in. na skórze, gałce ocznej oraz współistnieniem wad narządów wewnętrznych


SJP.pl

Wikipedia


fakon

duży, ciężki nóż używany do wycinania drogi, zwłaszcza w dziewiczych lasach Ameryki Południowej


SJP.pl


fakoszer

afrykański, łowny gatunek z rodziny świń; guziec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Phacochoerus aethiopicus|Pallas|ref=tak., przypominający świnię masywny ssak afrykański o długich kłach;

Wiktionary

Guziec pustynny, fakoszer (Phacochoerus aethiopicus) – gatunek afrykańskiej świni, zwierzę łowne. Zamieszkuje stepy Afryki. Jeden z dwóch gatunków rodzaju Phacochoerus.

W polskiej literaturze zoologicznej dla oznaczenia gatunku używana była nazwa zwyczajowa „guziec”. Jednak w wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi przypisano oznaczenie guziec pustynny, rezerwując nazwę guziec dla rodzaju Phacochoerus.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Warchlaki fakoszerów przychodzą na świat w oddzielnej norze.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) guziec pustynny, guziec

Wiktionary


fakro

FAKRO – polskie przedsiębiorstwo działające w branży budowlanej, zlokalizowane w Nowym Sączu w Małopolsce. Założone w 1991 roku przez Ryszarda Florka, Krystynę Florek i Krzysztofa Kronenbergera. Przedsiębiorstwo jest znaczącym producentem okien dachowych, produktów do zabudowy poddasza oraz stolarki pionowej.

Wikipedia


faks

fax, telefaks, telefax;
1. urządzenie przeznaczone do przekazywania i odbierania obrazów (głównie tekstów) za pomocą sieci telefonicznej;
2. obraz wysłany lub otrzymany za pośrednictwem urządzenia o tej samej nazwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. biur. daw. poczt. urządzenie przesyłające wiadomość za pomocą łącza telefonicznego;

 (1.2) biur. daw. poczt. wiadomość przesłana faksem (1.1)

 (1.3) pot. numer telefonu, na który można wysłać faks (1.2)

 (1.4) gwara. kociewska żart

Wiktionary

Telefaks, faks, fax – usługa symilograficzna dla abonentów, polegająca na przesyłaniu wiadomości w postaci obrazów nieruchomych pomiędzy aparatami symilograficznymi, nazywanymi telekopiarkami, telefaksami lub faksami, realizowana za pośrednictwem łączy telefonicznych z komutacją automatyczną. Początki rozwoju telefaksu przypadają na koniec lat 70. Istnieje kilka norm komunikacji pomiędzy telefaksami; najczęściej jest używana norma analogowa G3 (14400 bit/s), jest też norma cyfrowa G4 (64000 bit/s) dla łączy ISDN.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Panie Janku, proszę naprawić faks! Znów zaciął się papier.

 (1.2) Wczoraj przyszedł do pani faks od dyrektora.

 (1.3) Chciałem wysłać panu ten list, ale nie znam pana faksu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faks, AS: faks

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-3)

:: czas. faksować ndk.

:: przym. faksowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. fax; telefaks, telefax

 (1.2) przest. telefaks, przest. telefax

Wiktionary


faksmodem

modem posiadający funkcję wysyłania i odbierania faksów przesyłanych linią telefoniczną


SJP.pl


faksować

przesyłać dokument papierowy za pomocą faksu


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) przesyłać coś za pomocą faksu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Musisz nauczyć faksować naszego nowego pracownika.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈksɔvat͡ɕ, AS: faksovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faks m., faksowanie n., przefaksowanie n.

 przym. faksowy

Wiktionary


faksowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|faksować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfaksɔˈvãɲɛ, AS: faksovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. faksować

 rzecz. przefaksowanie n.

 przym. faksowy

Wiktionary


faksowy

związany z faksem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z faksem, dotyczący faksu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faks mrz., faksowanie n., przefaksowanie n.

 czas. faksować ndk., przefaksować dk.

Wiktionary


faksymile

facsimile;
1. reprodukcja dokumentu wykonana ręcznie, mechanicznie lub chemicznie;
2. pieczątka lub klisza odtwarzająca własnoręczny podpis


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kopia podpisu odbita na dokumencie sposobem mechanicznym;

 (1.2) dokładna reprodukcja rękopisu, dokumentu lub rysunku

 (1.3) telekomunikacyjny system do przesyłania i odbioru nieruchomych obrazów

 (1.4) obraz uzyskany drogą faksymile (1.3)

Wiktionary

Faksymile, rzadziej facsimile (fr. fac-similé, a to z łac. fac simile, dosł. „czyń podobnie”), lm. faksymilia – dokładna kopia (reprodukcja) dokumentu, rysunku lub podpisu, wykonana sposobem mechanicznym, chemicznym bądź ręcznie.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. faksymilowy

Wiktionary


faksymilografia

Symilografia (inaczej: telegrafia kopiowa, telekopia, faksymilografia) – dział telekomunikacji obejmujący przekazywanie wiadomości (telefaks) w postaci obrazów nieruchomych (np. rysunków, nut, pisma, fotogramów).

Do nadawania i odbioru obrazów służą aparaty symilograficzne, innymi słowy symilografy (zwane potocznie faksami). W nadajniku symilografu powierzchnia obrazu jest analizowana kolejno punkt po punkcie, np. za pomocą skupionej wiązki światła padającego na obraz. Światło odbite ma natężenie zmodulowane luminancją poszczególnych punktów obrazu, co jest przetwarzane na odpowiedni sygnał elektroniczny przesyłany torem telekomunikacyjnym do odbiornika, gdzie zachodzi proces odwrotny (tzw. synteza obrazu), w wyniku którego jest realizowany zapis i powstaje kopia obrazu nadanego. Obecnie najczęściej są używane symilografy dołączane do tradycyjnej linii telefonicznej, które realizują transmisję dokumentów formatu A4 w czasie ok. 1 minuty. Istnieją także symilografy stosujące transmisję cyfrową. Niektóre nowoczesne symilografy posiadają wydzielone, duże obszary pamięci do przechowywania archiwalnych dokumentów, odebranych, a nie wydrukowanych (np. ze względu na brak papieru, danych).

Wikipedia


faksymilowany

będący dokładną reprodukcją, kopią


SJP.pl


faksymilowy

faksymile


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z faksymile, dotyczący faksymile

Wiktionary

Patrz:

faksymile

Powiązane:

 rzecz. faksymile n.

Wiktionary


fakt

to, co zaszło w rzeczywistości; zdarzenie; stan rzeczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) to, co miało lub ma miejsce w rzeczywistości;

wykrzyknik

 (2.1) sygnalizuje, iż zgadzamy się z informacjami wypowiadanymi przez drugą stronę lub odpowiadamy twierdząco na zadawane przez drugą stronę pytania

Wiktionary

Fakt – zaistniały stan rzeczy, a w rozumieniu potocznym wydarzenie, które miało miejsce w określonym miejscu i czasie. W tym sensie faktem nie może być zdarzenie, które nie miało jeszcze miejsca, można jednak mówić o przewidywaniu przyszłych faktów – czyli zdarzeń, które najprawdopodobniej wydarzą się. Zdarzenia te jednak stają się faktami dopiero wówczas, kiedy już wydarzą się.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Musisz mi najpierw podać jakieś fakty.

 (2.1) Najpierw należy wlać wodę do czajnika, a dopiero potem należy go włączyć. No fakt! Masz rację.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fakt, AS: fakt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faktoid mrz., fakcik mrz., faktyczność ż., kontrfaktualizm m.

 przym. faktyczny, kontrfaktyczny, kontrfaktualny

 przysł. faktycznie, kontrfaktycznie

 wykrz. faktycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) tak, prawda

Wiktionary


faktis

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. kosmet. replika flakonu perfum wzorowana na buteleczce oryginalnego zapachu wystawiana w witrynach sklepowych;

Wiktionary

Faktis (fr. facticesztuczny) – w branży perfumiarskiej, atrapa perfum będąca wiernym odwzorowaniem oryginalnego produktu. Taka atrapa może być wykorzystana jako dekoracja w sklepowej witrynie lub w materiałach reklamowych.

Faktis ma taki sam kolor i kształt jak oryginalne perfumy, może mieć również taką samą wielkość, choć często zdarza się, że jest większych rozmiarów, by lepiej się prezentować i przyciągać wzrok klienta. Ze względów praktycznych w środku takiego flakonika zamiast prawdziwych perfum znajduje się zwykle zabarwiona woda.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Faktisy występują w różnych rozmiarach, począwszy od tych najmniejszych (odpowiadających rozmiarom “zwykłych” perfum) aż po najbardziej widowiskowe flakony – olbrzymy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. war. factice mrz., war. factis mrz.

Wiktionary


faktograf

człowiek zajmujący się gromadzeniem i opisywaniem faktów


SJP.pl


faktografia

gromadzenie i opisywanie faktów; zbiór faktów


SJP.pl

Faktografia – inaczej zbiór faktów lub działania polegające na gromadzeniu, selekcjonowaniu oraz ocenie stanu zachowanych zapisów wykorzystywanych do tworzenia wizerunku przeszłości.

Faktografia jest jedną z nauk pomocniczych historii, często poddaną krytyce związanej z subiektywizmem jej oceny – o ile fakty zgromadzone są w pełni prawdziwe, to sposób ich wykorzystania może być różny. Jednym ze znanych historyków poddanych właśnie takiej krytyce był Arnold Joseph Toynbee, któremu zarzucano manipulacje historią poprzez posługiwanie się mitami i przenośniami na równi z faktografią, a także za przypisywanie religii zbyt dużej roli w rozwoju cywilizacyjnym.

Wikipedia


faktograficzny

faktografia


SJP.pl

Patrz:

faktografia

faktoid

opublikowana wiadomość przyjmowana jako prawda przez sam fakt jej ukazania się w druku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) socjol. publ. karykaturalny fakt, informacja traktowana jako prawdziwa tylko przez to, że ukazała się w mediach;

Wiktionary

Faktoid (ze zrostu słowa 'fakt' i przyrostka -oid od gr. eidos ‘widzę’, ‘spostrzegam’ lub 'postać') – informacja postrzegana jako prawdziwa tylko dlatego, że została opublikowana – najczęściej za pośrednictwem nowych mediów. Przyrostek „-oid” można tłumaczyć jako „postrzegany” lub „przybierający postać”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do najpopularniejszych faktoidów zaliczają się stwierdzenia, jakoby Wielki Mur Chiński widoczny był gołym okiem z kosmosu, lemingi miały w zwyczaju rzucać się masowo do morza, a ludzie wykorzystywali tylko 10% mocy mózgu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fakt m.

 przym. faktyczny, kontrfaktyczny

 przysł. faktycznie

 wykrz. faktycznie, fakt

 partyk. fakt

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fakt prasowy, fakt medialny

Wiktionary


faktologia

1. w ontologii: nauka oparta na aktach, zajmująca się pewnikami;
2. środowiskowo: zbiór faktów na jakiś temat


SJP.pl


faktologiczny

odnoszący się do faktów, podający fakty


SJP.pl


faktomontaż

szereg faktów, wydarzeń powiązanych w formę dramatyczną; zestawienie faktów


SJP.pl


faktor

pośrednik w różnych sprawach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ekon. podmiot zajmujący się przejmowaniem za prowizję nieprzeterminowanych wierzytelności innego podmiotu (faktoranta), a następnie po nadejściu terminu płatności, wyegzekwowaniu ich; faktor musi również świadczyć wobec faktoranta dodatkowe usługi

 (1.2) daw. pełnomocnik

 (1.3) gw-pl|Bukowina. listonosz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) czynnik

Wiktionary

  • faktor – dawniej pośrednik handlowy lub pośrednik w interesach,
  • faktor – jedna ze stron umowy faktoringu,
  • faktor – niepoprawny anglicyzm oznaczający:
    • czynnik,
    • współczynnik,
    • parametr;
  • faktor ochronny – określenie siły składnika ochronnego w kosmetykach,
  • Faktor X – nieistniejący już dwutygodnik.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Umowę o spław podpisywał z kupcem lub jego faktorem retman, on też dobierał zespół flisacki na tzw. ryzę lub rajzę, czyli jednorazowy spław.

 (2.1) Chciałabym krem do opalania z faktorem 8.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfaktɔr, AS: faktor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faktoring m., faktorant m.

 przym. faktoringowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. faktoring m., faktorant m.

 przym. faktoringowy

frazeologia.

 Pan Bóg daje kupca, a diabeł faktora

etymologia.

 (1.2) etym|łac|factor. → sprawca

 (1.3) por. etymn|rum|factor poştal.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) factor; (2.1) factor

źródła.

== faktor (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) czynnik

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


faktorant

strona umowy faktoringu, która odsprzedała faktorowi roszczenia do należnych kwot z tytuły wykonanych usług


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ekon. podmiot w transakcji faktoringowej, który sprzedaje swoje nieprzeterminowane wierzytelności innemu podmiotowi (faktorowi) i otrzymujący od niego także inne usługi

Wiktionary

Faktoring – wykup przez podmiot świadczący usługę faktoringu (faktora) nieprzeterminowanych wierzytelności przedsiębiorstw (faktorantów) należnych im od kontrahentów (odbiorców) z tytułu dostaw i usług oraz na świadczeniu na ich rzecz dodatkowych usług (np. inkaso należności, monitoring płatności, prowadzenie rozliczeń, pomoc w ściąganiu przeterminowanych należności).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: fakˈtɔrãnt, AS: faktorãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faktoring m., faktor m.

 przym. faktoringowy

Wiktionary


faktoria

placówka handlowa zakładana dawniej w miejscu odległym od stolicy lub głównego ośrodka handlowego; kantor handlowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. hand. placówka handlowa w odległej prowincji albo kolonii, w krajach kolonialnych umiejscawiana zwykle na wybrzeżu i ufortyfikowana;

 (1.2) daw. placówka handlowa położona w słabo zaludnionym terenie

Wiktionary

Faktoria (łac. facere „robić, czynić”) – placówka handlowa położona w krajach kolonialnych, które stanowiły obszary eksploatacji przez europejskie potęgi kolonialne, głównie przez Brytyjczyków, Francuzów czy Holendrów, ale także przez np. Japończyków pn. wakan w Korei. Lokalizowane zazwyczaj na wybrzeżu, tak by wywóz surowców z nowych obszarów był jak najbardziej ułatwiony.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) kantor

Wiktionary


faktoring

specjalistyczne pośrednictwo handlowe, w którym instytucja finansowa (faktor) nabywa wierzytelności bieżące przedsiębiorstwa (faktoranta), dzięki czemu otrzymuje ono należną zapłatę (pomniejszoną o prowizję) jeszcze przed terminem płatności faktury


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ekon. forma pośrednictwa handlowo-finansowego, polegająca na wykupie przez jeden podmiot (faktora) nieprzeterminowanych wierzytelności drugiego podmiotu (faktoranta) i przekazaniu przed czasem pierwotnemu wierzycielowi jego należności z potrąceniem określonej prowizji, a następnie po nadejściu terminu płatności, wyegzekwowaniu jej; faktor musi również świadczyć wobec faktoranta dodatkowe usługi;

Wiktionary

Faktoring – wykup przez podmiot świadczący usługę faktoringu (faktora) nieprzeterminowanych wierzytelności przedsiębiorstw (faktorantów) należnych im od kontrahentów (odbiorców) z tytułu dostaw i usług oraz na świadczeniu na ich rzecz dodatkowych usług (np. inkaso należności, monitoring płatności, prowadzenie rozliczeń, pomoc w ściąganiu przeterminowanych należności).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: fakˈtɔrʲĩŋk, AS: faktorʹĩŋk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faktor m., faktorant m.

 przym. faktoringowy

Wiktionary


faktoringowy

związany z faktoringiem (factoringiem); factoringowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od faktoring

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfaktɔrʲĩŋˈɡɔvɨ, AS: faktorʹĩŋgovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faktoring m., faktor m., faktorant m.

Wiktionary


faktorka

pośredniczka w różnych sprawach


SJP.pl


faktorne

prowizja za pośrednictwo


SJP.pl


faktorski

faktor


SJP.pl

Patrz:

faktor

faktoryjny

faktoria


SJP.pl

Patrz:

faktoria

faktoryzacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mat. rozkład na czynniki

Wiktionary

Rozkład na czynniki, faktoryzacja – proces w kategorii obiektów wyposażonej w produkt, tj. iloczyn (rozumiany być może w szerokim sensie), który dla danego obiektu matematycznego x prowadzi do wskazania takich (pod)obiektów, których iloczyn jest równy x. Obiekty wynikowe nazywa się czynnikami lub dzielnikami (faktorami) obiektu x.

Wikipedia


faktoryzować

czasownik

 (1.1) mat. rozkładać na czynniki

Wiktionary


faktotum

osoba zaufana; totumfacki, fac totum


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zaufana osoba, która posłusznie wypełnia wszystkie polecenia

Wiktionary

Faktotum (ang. Factotum) – powieść amerykańskiego pisarza Charlesa Bukowskiego, po raz pierwszy opublikowana w 1975 roku pod tym samym tytułem.

Książka jest drugą powieścią Bukowskiego. Jej bohaterem jest Henry Chinaski, alter ego autora, występujący także w innych utworach Amerykanina. Akcja książki zaczyna się w 1944, kiedy to Chinaski jest młodym człowiekiem, szukającym stałej pracy w Los Angeles. Naprawdę interesują go jednak kobiety, alkohol i pisanie – właśnie wtedy podejmuje pierwsze próby literackie.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: fakˈtɔtũm, AS: faktotũm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. totumfacki m., totumfacka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) totumfacki, prawa ręka, popychadło

Wiktionary


faktura

1. budowa, struktura powierzchni czegoś, np. tkaniny;
2. pisemny dowód transakcji handlowej; rachunek;
3. sposób konstrukcji dzieła literackiego, filmu, obrazu;
4. sposób kompozycji utworu muzycznego w zakresie brzmienia, prowadzenia melodii, zastosowanej harmonii itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szt. techn. charakterystyczne ukształtowanie powierzchni przedmiotu;

 (1.2) ekon. hand. rodzaj dokumentu będącego dowodem transakcji kupna i sprzedaży;

 (1.3) muz. sposób łączenia równocześnie brzmiących melodii;

Wiktionary

  • faktura (dokument)
  • faktura (muzyka)
  • faktura (struktura powierzchni)
    • faktura dzieła sztuki

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ta sukienka ma ciekawą fakturę. To jedwab?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fakˈtura, AS: faktura

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fakturowanie n., fakturowość ż., zafakturowanie n., fakturzystka ż., fakturzysta m.

:: zdrobn. fakturka ż.

 czas. fakturować ndk., zafakturować dk.

 przym. fakturowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tekstura

 (1.2) rachunek

Wiktionary


fakturalny

faktura; fakturowy


SJP.pl


fakturka

zdrobnienie od: faktura


SJP.pl


fakturomat

sklepowy automat do wystawiania faktur na podstawie paragonów


SJP.pl


fakturować

wystawiać fakturę, rachunek


SJP.pl

czasownik

 (1.1) wystawiać komuś fakturę

 (1.2) nadawać fakturę powierzchni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faktura ż.

Wiktionary


fakturowy

faktura; fakturalny


SJP.pl


fakturujący

wystawiać fakturę, rachunek


SJP.pl


fakturzysta

pracownik wystawiający faktury


SJP.pl


fakturzystka

kobieta zajmująca się wystawianiem faktur


SJP.pl


faktycznie

przysłówek

 (1.1) zgodnie z faktami, z rzeczywistością

wykrzyknik

 (2.1) wyraz potwierdzający zgodność lub prawdziwość czego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Osteoporoza faktycznie ma większe oddziaływanie w krajach, w których konsumuje się duże ilości mleka i serów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faktoid mrz., fakt mrz., fakcik mrz., faktyczność ż.

 przym. faktyczny, kontrfaktyczny

 partyk. fakt

 wykrz. fakt

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) prawdziwie, realnie, rzeczywiście

 (2.1) owszem, rzeczywiście, tak, to prawda, zaiste, zgadza się

Wiktionary


faktyczność

faktyczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest faktyczne; cecha tych, którzy są faktyczni

Wiktionary

Patrz:

faktyczny

Powiązane:

 rzecz. fakt m.

 przym. faktyczny, kontrfaktyczny

 przysł. faktycznie

 partyk. fakt

 wykrz. fakt, faktycznie

Wiktionary


faktyczny

zgodny z faktami, oparty na faktach; rzeczywisty, realny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) oparty na faktach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Faktyczna data narodzin Jezusa Chrystusa jest nieznana.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fakˈtɨt͡ʃnɨ, AS: faktyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fakt m., faktoid mrz., faktyczność ż.

 przysł. faktycznie

 wykrz. faktycznie, fakt

 przym. kontrfaktyczny

 partyk. fakt

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) autentyczny, istotny, prawdziwy, realny, rzeczywisty, właściwy

Wiktionary


faktysa

produkt reakcji olejów roślinnych z siarką


SJP.pl

Faktysa – zmiękczacz pochodzenia roślinnego, stosowany w produkcji gumy. Powstaje w wyniku reakcji nienasyconych kwasów tłuszczowych z chlorkiem siarki na zimno (faktysa jasna) lub z siarką w temp. do 160 stopni Celsjusza przy przedmuchiwaniu powietrza {faktysa brunatna}. Stosuje się ją m.in. do wyrobu gumek ściernych.


Wikipedia


faktywny

w językoznawstwie: czasownik faktywny - czasownik wymuszający prawdziwość zdania podrzędnego


SJP.pl


fakultatywność

alternatywność, dowolność, pozostawienie do wyboru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co fakultatywne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fakultatywny

Wiktionary


fakultatywny

książkowo: pozostawiony do wyboru, do czyjejś decyzji; opcjonalny, nieobowiązkowy, dowolny, możliwy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. dobrowolny, pozostawiony do wyboru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Widzmy, że praktycznie niemal każdy użytkownik języka górnołużyckiego używa w codziennym życiu przeważnie niemieckiego jako środka komunikacji, górnołużycki gra wobec niego rolę dodatkowego, fakultatywnego i ograniczonego do szczególnych sytuacji środka porozumienia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fakultet mrz., fakultatywność ż.

 przysł. fakultatywnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieobowiązkowy, nadobowiązkowy, ponadobowiązkowy

Wiktionary


fakultecik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od fakultet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fakultet m.

Wiktionary


fakultet

1. nieobowiązkowe zajęcia w szkole lub na uczelni, wybierane zgodnie z zainteresowaniami;
2. kierunek studiów;
3. wydział wyższej uczelni;
4. władze wydziału wyższej uczelni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wydział szkoły wyższej

 (1.2) zajęcia fakultatywne

 (1.3) grono profesorskie w ramach wydziału

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. fakultatywny, fakultetowy

 rzecz. fakultecik mrz.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|facultas. → możliwość, władza

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) faculty

* białoruski: (1.1) факультэт m.; (1.2) факультатыў m.

* bułgarski: (1.1) факултет m.

* czeski: (1.1) fakulta ż.

* duński: (1.1) fakultet n.; (1.3) fakultet n.

* francuski: (1.1) faculté ż.; (1.3) faculté ż.

* hiszpański: (1.1) facultad ż.

* niemiecki: (1.1) Fakultät ż.

* nowogrecki: (1.1) σχολή ż.

* szwedzki: (1.1) fakultet w.

* ukraiński: (1.1) факульте́т m.

* węgierski: (1.1) fakultás, kar

* włoski: (1.1) facoltà ż.

źródła.

== fakultet (język szwedzki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj wspólny

 (1.1) fakultet, wydział

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈkultɛt, AS: fakultet

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fakultatywny, fakultetowy

 rzecz. fakultecik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. fakultatywny, fakultetowy

 rzecz. fakultecik mrz.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|facultas. → możliwość, władza

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) faculty

* białoruski: (1.1) факультэт m.; (1.2) факультатыў m.

* bułgarski: (1.1) факултет m.

* czeski: (1.1) fakulta ż.

* duński: (1.1) fakultet n.; (1.3) fakultet n.

* francuski: (1.1) faculté ż.; (1.3) faculté ż.

* hiszpański: (1.1) facultad ż.

* niemiecki: (1.1) Fakultät ż.

* nowogrecki: (1.1) σχολή ż.

* szwedzki: (1.1) fakultet w.

* ukraiński: (1.1) факульте́т m.

* węgierski: (1.1) fakultás, kar

* włoski: (1.1) facoltà ż.

źródła.

== fakultet (język szwedzki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj wspólny

 (1.1) fakultet, wydział

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


fala

1. wzniesienie wody powstałe głównie wskutek działania wiatru
2. rozchodzące się w przestrzeni zaburzenie, przenoszące energię
3. potocznie o zjawisku regularnie powtarzającym się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żegl. rozprzestrzeniające się zaburzenie powierzchni wody

 (1.2) fiz. każde rozprzestrzeniające się zaburzenie w dowolnym środowisku;

 (1.3) przen. duża grupa przedmiotów, zwierząt, ludzi poruszająca się w jedną stronę; duże, powtarzające się nasycenie czegoś w krótkim okresie

 (1.4) wojsk. socjol. zjawisko tworzenia się nielegalnej hierarchii wśród żołnierzy, gdzie żołnierze o krótszym stażu służby są podporządkowani i niejednokrotnie poniżani przez żołnierzy o dłuższym stażu służby;

 (1.5) deseń w kształcie fal (1.1)

Wiktionary

Fala – zaburzenie rozprzestrzeniające się w ośrodku materialnym lub w przestrzeni. W przypadku fal mechanicznych cząstki ośrodka, w którym rozchodzi się fala, oscylują wokół położenia równowagi, przy czym przenoszą energię z jednego miejsca do drugiego bez transportu jakiejkolwiek materii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedy poczuł, że fale uderzają o statek, zrobiło mu się niedobrze.

 (1.2) Jaki zakres fal (elektromagnetycznych) odbiera to radio?

 (1.3) Fala turystów wracających z wakacji spowodowała korki na drogach.

 (1.4) Jacek nie chciał iść do wojska, bo bał się fali.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfala, AS: fala

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. falowiec m., falownik m., falownica ż., falowość ż., falistość ż., falowatość ż., falowanie n., zafalowanie n.

:: zdrobn. falka ż.

 czas. falować ndk., zafalować dk.

 przym. falowy, falisty, falowaty

 przysł. falowo, faliście, falisto, falowato

Wiktionary


falabella

argentyńska rasa kuców, najmniejsza rasa koni miniaturowych na świecie


SJP.pl

Falabella (pot. pampa) – rasa koni wyhodowana w XIX wieku w Argentynie. Wzięła nazwę od rodziny o tym nazwisku, która przez lata prowadziła jej hodowlę na ranczu Recreode Roca w okolicy Buenos Aires. Nazwa potoczna "pampa" wzięła się z pampy argentyńskiej, gdzie rasa ta powszechnie występuje. Jest to najmniejsza rasa koni miniaturowych na świecie.

  • Średni wzrost: poniżej 75 cm w kłębie
  • Rodzaje maści: wszystkie (ostatnio preferowane są umaszczenia w typie appaloosa – tarantowate)
  • Miejsce pochodzenia: Argentyna

Wikipedia


falafel

smażony kotlecik z jednego z warzyw strączkowych, popularny w krajach arabskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) kulin. arabski kotlecik z ciecierzycy lub bobu z sezamem;

Wiktionary

Falafel (arab. ‏فلافل‎ falāfil, znany w Egipcie jako ‏طعمية‎ ṭaʿmiyya) – potrawa kuchni bliskowschodniej, przygotowywana z ciecierzycy bądź bobu.

Falafel to smażone kulki lub kotleciki z ciecierzycy bądź bobu z przyprawami. Jest bardzo popularną potrawą w krajach arabskich. W krajach Bliskiego Wschodu przygotowuje się go w wersji z ciecierzycy, w Egipcie w wersji mieszanej. Kulki falafelowe zwykle serwowane są w picie, z warzywami oraz sosem, często na bazie tahini.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na suku w Marakeszu najedliśmy się falafelami i gotowaną kukurydzą.

 (1.1) Falafel jest podawany jako wegetariańska alternatywa kebabu w picie.

 (1.1) Po pielgrzymce do Ziemi Świętej babci Józi świecą się oczy na myśl o falafelach.

Wiktionary


falafelownia

punkt gastronomiczny, w którym sprzedaje się falafele i inne potrawy kuchni bliskowschodniej


SJP.pl


falaise

[czytaj: falEZ] miasto we Francji


SJP.pl

  • Falaise (Calvados) – francuska gmina w regionie Dolna Normandia
  • Falaise (Ardeny) – francuska gmina w regionie Szampania-Ardeny
  • Falaise (Yvelines) – francuska gmina w regionie Île-de-France

Zobacz też: Bitwa pod Falaise

Wikipedia


falandysz

nazwisko, np. Lech Falandysz (1942-2003), polski prawnik


SJP.pl


falandyzacja

naginanie prawa przez jego zręczną manipulację


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. publ. interpretowanie (w domyśle: prawa) zależnie od interesu interpretatora

Wiktionary

Falandyzacja prawa – stosowane w polskiej publicystyce pejoratywne określenie niektórych prób interpretacji (wykładni) prawa lub usprawiedliwiania organów władzy, których postępowanie balansuje na granicy prawa. Określa się tak „naginanie” prawa, próby jego interpretacji w doraźnym interesie interpretatora.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Falandyzacja to pewna sztuka, a nie grube, prymitywne grzebanie w konstytucji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfalãndɨˈzat͡sʲja, AS: falãndyzacʹi ̯a

Wiktionary


falandyzować

naginać prawo do własnych celów, manipulować prawem


SJP.pl


falanga

1. w starożytnej Grecji i Macedonii: zwarty szyk bojowy piechoty ciężkozbrojnej;
2. zwarty tłum, szereg, gromada;
3. w socjalizmie utopijnym Charlesa Fouriera: spółdzielcza grupa licząca 1600 osób


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. wojsk. w starożytnej Grecji szyk bojowy ciężkozbrojnej piechoty;

 (1.2) pot. zwarty rząd, szereg lub tłum poruszający się ławą

Wiktionary

Falanga (stgr. φάλαγξ phalanks, dopełniacz φάλαγγος phalangos) – zwarty liniowy szyk bojowy piechoty greckiej, a potem macedońskiej i hellenistycznej.

Znany już na Wschodzie w III tysiącleciu p.n.e. (Sumerowie), w państwach Grecji przyjął się w VII wieku p.n.e. dla formacji hoplitów.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: faˈlãŋɡa, AS: falãŋga

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. falangita m., falangista m.

Wiktionary


falangista

członek partii nacjonalistycznej lub faszystowskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. polit. członek działającej przed II. wojną światową partii ONR-Falanga;

 (1.2) hist. polit. członek hiszpańskiego stronnictwa politycznego: Falanga Hiszpańska;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. falanga ż., falangita mos.

 przym. falangistowski

Wiktionary


falangistka

falangista


SJP.pl

Patrz:

falangista

falangistowski

falangista


SJP.pl

Patrz:

falangista

falangita

żołnierz walczący w falandze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. staroż. żołnierz walczący w szyku falangi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. falanga ż., falangista m.

 przym. falangistowski

Wiktionary


falangowy

falanga


SJP.pl

Patrz:

falanga

falanruk

owadożerny ssak żyjący tylko na Madagaskarze


SJP.pl

Falanruk malgaski, falanruk (Eupleres goudotii) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny falanruków (Euplerinae) w obrębie rodziny falanrukowatych (Eupleridae). Wcześniej zaliczany był do rzędu owadożernych ze względu na kształt uzębienia, a następnie do wiwerowatych. Do Eupleridae wyłoniony w wyniku przeprowadzonych badań molekularnych.

Wikipedia


falanrukowate

o cechach falanrukowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl

Wikipedia


falanrukowaty

o cechach falanrukowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl


falanster

w systemie socjalizmu utopijnego Fouriera: osiedle, w którym miała się mieścić falanga, czyli zrzeszenie spółdzielcze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. utopijne osiedle dla spółdzielczej wspólnoty socjalistycznej francuskiego ideologa Charlesa Fouriera;

Wiktionary

Falanster (fr. phalanstère) – projekt wspólnoty równych i wolnych ludzi zarządzającej własnym miastem, stworzony w pierwszej połowie XIX wieku przez utopijnego socjalistę Charles’a Fouriera.

Falanster miał mieć kształt pałacu, w ramach którego znajdowałyby się sale poświęcone nauce i konsumpcji oraz lokale użytkowane jako miejsca pracy i mieszkania. Przy nim znajdować miały się też obszary rolnicze, opera i kościół. W skład falansteru wchodzić miało 1620 członków – po jednym mężczyźnie i kobiecie z każdego z 810 typów ludzkich charakterów, które wyróżnił Charles Fourier. Budynek wzorowany był na pałacu wersalskim.

Wikipedia


falansteryzm

system socjalizmu utopijnego Fouriera


SJP.pl


falansterzysta

zwolennik falansteryzmu


SJP.pl


falansterzystka

falansterzysta


SJP.pl

Patrz:

falansterzysta

falaryzm

skrajnie okrutna tyrania


SJP.pl


falaski

przymiotnik od: Falasz


SJP.pl


falasz

członek ludu kuszyckiego wywodzącego się z Etiopii; Felasz, Falasza


SJP.pl


falasza

członek ludu kuszyckiego wywodzącego się z Etiopii; Felasz, Falasza


SJP.pl

Wikipedia


falaszowie

lud afrykański; Felaszowie


SJP.pl

Wikipedia


falba

nazwisko


SJP.pl


falbana

marszczone obszycie u spódnicy, fartucha, portiery itd.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ozdobna fałda z materiału, najczęściej marszczona lub plisowaćisowana, doszywana do brzegu ubrania, tekstyliów domowych czy dekoracji

Wiktionary

Falbana (fr. falbala, wł. falpalà) – rodzaj ozdoby stosowanej w bieliźniarstwie, krawiectwie, galanterii i modniarstwie.

Jest to plisa materiału dowolnej szerokości, którą się marszczy, ozdabia w fałdki lub karbuje.

Wyróżnia się jej specyficzne rodzaje:

  • berta – szeroka, koronkowa falbana otaczająca dekolt sukni wieczorowych, popularna w latach 1840-60.
  • wolant – falbana krojona kloszowo.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. falbanka ż.

Wiktionary


falbaneczka

zdrobnienie od: falbanka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: falbanka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfalbãˈnɛt͡ʃka, AS: falbãnečka

Wiktionary


falbaniasty

mający kształt falbany; obszyty falbanami


SJP.pl


falbanka

ozdobnie zmarszczony pas materiału przyszywany do odzieży lub zasłon itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: falbana

Wiktionary

Falbanka – część miasta i niewielki obszar przemysłowy Włocławka, położone w jego południowej części, blisko lasu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. falbana ż.

Wiktionary


falbankowy

falbanka


SJP.pl

Patrz:

falbanka

falbanowy

falbana


SJP.pl

Patrz:

falbana

falc

felc;
1. pasek papierowy lub płócienny łączący okładkę z książką;
2. połączenie dwóch blach przez zwinięcie ich brzegów;
3. nacięcie w kamieniu lub drewnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. pasek płótna łączący okładkę książki z wyklejką

 (1.2) zob. felc.

 (1.3) poligr. miejsce złamania papieru

Wiktionary

Falc (z niem. Falz) – w introligatorstwie termin oznaczający:

1. złam, zagięcie (załamanie) arkusza papieru powstałe wskutek złamywania (falcowania):

  • falc grzbietowy – złam wszyty w grzbiet składanej książki;
  • falc poprzeczny – złam znajdujący się w główce lub prostopadle do niej, ścinany w procesie introligatorskim;

Wikipedia

Wymowa:

IPA: falt͡s, AS: falc

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. felcerz m., falcerka ż., falcownik m., przefalc m., falcerz m.; falcowanie n., sfalcowanie n.

 czas. falcować ndk., sfalcować dk.

 przym. falcowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) felc

 (1.2) felc

 (1.3) złam

Wiktionary


falcerka

maszyna do załamywania papieru w celu nadania mu właściwego formatu; falcówka, złamywarka


SJP.pl

Złamywarka, falcerka, falcówka – maszyna introligatorska do falcowania, czyli jedno- lub wielokrotnego złamywania arkuszy niezadrukowanego papieru, czy też wydruków, w celu uzyskania określonego formatu oraz kolejności składki.

Wikipedia


falcerz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pracownik drukarni lub introligatorni, który zajmuje się falcowaniem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfalt͡sɛʃ, AS: falceš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. falcowanie n., falcerka ż., falc m., falcownik m., przefalc m.

 czas. falcować, sfalcować

 przym. falcowy

Wiktionary


falcgraf

dawny tytuł władcy palatynatu reńskiego lub bawarskiego; falcgrabia


SJP.pl


falcone

Falcone – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Sycylia, w prowincji Mesyna.

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 2855 osób, 317,2 os./km².

Wikipedia


falcować

składać arkusz drukarski; złamywać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) druk. składać arkusz drukarski w strony przyszłej publikacji;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Urządzenie falcuje z prędkością pięćdziesięciu arkuszy na minutę, a gotowe prace układane są na układarce, która pomieści czterystu milimetrowy stos

Wiktionary

Wymowa:

IPA: falˈt͡sɔvat͡ɕ, AS: falcovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. falcowanie n., falcerka ż., falcerz m., falc m.

 czas. sfalcować

 przym. falcowy

Wiktionary


falcowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|falcować.

Wiktionary

Falcowanie, złamywanie – jedno- lub wielokrotne składanie arkusza papieru, czystego lub zadrukowanego, na pół (najczęściej) lub w dowolnych innych proporcjach, na różne sposoby (w różnych kierunkach), w celu osiągnięcia docelowego formatu i liczby stron składki, np. trzykrotne złożenie na pół arkusza daje składkę szesnastostronicową. Każde miejsce zaginania arkusza to falc (złam) i po złożeniu tworzy nową krawędź. Złamywania można dokonywać ręcznie, za pomocą kości introligatoskiej, lub maszynowo. Maszyna do falcowania to: falcerka czyli złamywarka. Złamywanie powinno się wykonywać wzdłuż włókien papieru, zmniejsza to ryzyko ich pękania oraz uszkodzenia farby w miejscach zagięcia. Uprzednie przegniecenie arkusza (bigowanie), pozwala na zmniejszenie możliwość uszkodzenia włókien papieru, tyczy się to w szczególności papierów gramaturze n > 150g.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌfalt͡sɔˈvãɲɛ, AS: falcovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. falcować

 rzecz. falcerz mos., falc mrz.

Wiktionary


falcówka

maszyna do załamywania papieru w celu nadania mu właściwego formatu; falcerka, złamywarka


SJP.pl

Złamywarka, falcerka, falcówka – maszyna introligatorska do falcowania, czyli jedno- lub wielokrotnego złamywania arkuszy niezadrukowanego papieru, czy też wydruków, w celu uzyskania określonego formatu oraz kolejności składki.

Wikipedia


falcownik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) element rolowej maszyny drukarskiej składający wstęgę papieru w grzbiety

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Duża maszyna drukarska może posiadać nawet kilka falcowników.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: falˈt͡sɔvʲɲik, AS: falcovʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. falc m., falcerz m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) złamywak, falcerka

Wiktionary


falcowy

związany z falcem


SJP.pl


falda

biała, jedwabna szata noszona przez papieża w trakcie uroczystych celebracji


SJP.pl

Wikipedia


faldistorium

stołek lub krzesło o skrzyżowanych nożycowo nogach, używane w średniowiecznych kościołach i na dworach królewskich


SJP.pl

Faldistorium – stołek lub krzesło z charakterystycznie nożycowo skrzyżowanymi nogami, pochodzące od krzesła kurulnego.

Używane było od wczesnego średniowiecza w kościołach i na dworach. Wykonywano je z żelaza lub brązu i wyściełano siedzenie. Nogi faldistorium często zakończone były łapami lwa, a poręcze głowami zwierząt (często ptaków).

Wikipedia


falecki

nazwisko


SJP.pl


falejówczanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Falejówki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Falejówka ż.

:: fż. falejówczanka ż.

 przym. falejówecki

Wiktionary


falejówczanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Falejówki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Falejówka ż.

:: fm. falejówczanin m.

 przym. falejówecki

Wiktionary


falejówecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Falejówki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Falejówka ż., falejówczanin m., falejówczanka ż.

Wiktionary


faleń

cienka linka służąca do cumowania lub holowania łodzi


SJP.pl

Faleń – cienka linka służąca do holowania oraz cumowania bączka - małej łódki będącej na wyposażeniu jachtu lub innej małej jednostki pływającej. Przywiązuje się ją faleniem do jednostki w okolicy jej linii wodnej.

Również lina do przytrzymywania opuszczonej na wodę szalupy przy burcie statku (okrętu). Ze względu na sposób mocowania do łodzi, liny te nazywane są: faleniem rufowym lub dziobowym.

Etym. - niderl. vanglijn - lina cumownicza (za Kopalińskim).

Wikipedia


falencki

przymiotnik od: Falenty


SJP.pl


falendysz

dawniej: cienka tkanina wełniana pochodzenia holenderskiego lub angielskiego; fajnlendysz


SJP.pl

Wikipedia


falenica

dzielnica na skraju Warszawy


SJP.pl

Falenica – osiedle i obszar MSI w dzielnicy Wawer w Warszawie.

W latach 1924–1951 samodzielne miasto i siedziba gminy Falenica Letnisko.

Wikipedia


falenicki

Falenica


SJP.pl

Patrz:

Falenica

falenopsis

gatunek storczyka; ćmówka


SJP.pl

Wikipedia


faleński

Osoby o tym nazwisku:

  • Felicjan Faleński – polski poeta, dramatopisarz, prozaik, tłumacz
  • Stanisław Faleński – katolicki duchowny, urzędnik i prawnik

Wikipedia


falenty

osada w Polsce


SJP.pl

Falenty – osada sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, w gminie Raszyn.

Wikipedia


faleria

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. gmina włoska w regionie Lacjum

Wiktionary

Faleria – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lacjum, w prowincji Viterbo.

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 1745 osób, 69,8 os./km².

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Falerii odnaleziono najstarszą inskrypcję w języku faliskim.

Wiktionary


falern

gatunek wina z owoców pól w Kampanii, wychwalany w starożytności; falernum


SJP.pl


falerneński

dotyczący ziemi w Kampanii u stóp góry Massicus


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący ziemi falerneńskiej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wszak wiesz… gdzie oliw czarny gaj i skała, / I srebrne, ogniem ozłocone wiosła; / Wszak wiesz… ta chata nasza bez zapory, / To falerneńskie wino… i amfory…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfalɛrˈnɛ̃j̃sʲci, AS: falernĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. falerno n.

Wiktionary


falerno

mocne, włoskie wino o cierpkawym smaku i złocistej barwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. mocne, lekko cierpkie, złociste wino włoskie, cenione przez starożytnych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziś wy cieniami marnemi, / Skrwawione chylicie usta, / Mnie zaś tu trzyma do ziemi / Dziewczyna pusta. / Więc klnijmy w pijanym szale / Opatrzność niemiłosierną… / W łeb sobie jutro wypalę, / Pijąc Falerno.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈlɛrnɔ, AS: falerno

Wiktionary

Powiązane:

 przym. falerneński

Wiktionary


falernum

gatunek wina z owoców pól w Kampanii, wychwalany w starożytności; falern


SJP.pl


falerysta

kolekcjoner odznaczeń i orderów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) historyk badający ordery i odznaczenia

 (1.2) kolekcjoner orderów i odznaczeń

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Największą popularnością wśród falerystów cieszą się odznaki wojskowe, niemniej mieszkańców naszego regionu powinna zainteresować falerystyka górnicza.

 (1.1) ''Na kilku stoiskach rozłożyli się też faleryści, czyli zbieracze medali, odznaczeń i orderów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. falerystyka ż.

:: fż. falerystka ż.

Wiktionary


falerystka

kolekcjonerka odznaczeń i orderów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) historyczka badająca ordery i odznaczenia

 (1.2) kolekcjonerka orderów i odznaczeń

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. falerystyka ż.

:: fm. falerysta mos.

Wiktionary


falerystyczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z falerystyką lub falerystą, dotyczący falerystyki lub falerysty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. falerystyka ż.

Wiktionary


falerystyka

1. pomocnicza nauka historyczna, która bada historię orderów, medali, honorowych odznak wojskowych itp.
2. kolekcjonowanie wszelkiego rodzaju odznak wojskowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dziedzina historii badająca ordery i odznaczenia;

 (1.2) kolekcjonowanie orderów i odznaczeń

Wiktionary

Falerystyka (z łac. i gr. phalerae, ozdoba piersi lub czoła) – nauka pomocnicza historii zajmująca się orderami, odznaczeniami i innymi odznakami i znakami honorowymi, nadawanymi osobom zasłużonym dla monarchy, państwa lub innej organizacji posiadającej prawo nadawania odznaczeń. Falerystyka, podobnie jak i weksylologia, wyodrębniła się z heraldyki, zachowując wspólne z nią metody badawcze.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odznaczenia to nie tylko dowód uznania dla zasług, to także obiekt studiów naukowych i… kolekcjonerstwa! W dzisiejszych czasach są namacalnym dowodem przeszłości. Nie powinien więc dziwić fakt, że falerystyka (odznaczenia), obok numizmatyki (monety) czy sfragistyki (pieczęcie) i heraldyki (herby), jest jedną z nauk pomocniczych historii

 (1.2) Jeśli chodzi o falerystykę, rynek jest bardzo dobry, ale niestety zalewany falsyfikatami, głównie z zagranicy (…).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. falerysta mos., falerystka ż., faler mrz.

 przym. falerystyczny

Wiktionary


faleza

urwisty brzeg morza i jeziora; klif


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. pionowa lub stromo nachylona ściana brzegu morza (jeziora), powstała wskutek podmywania przez wodę;

Wiktionary

Klif (faleza, urwisko brzegowe) – stroma, często pionowa ściana brzegu morskiego lub jeziornego, utworzona wskutek procesu abrazji (ścierania brzegu przez okruchy skalne poruszane przez fale) zachodzącego u jej podstawy na styku z platformą abrazyjną.

Według Księgi rekordów Guinnessa największy klif na Ziemi znajduje się na Hawajach, na północnym wybrzeżu wyspy Molokaʻi niedaleko Umilehi Point i wznosi się 1010 m nad poziomem wody.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: faˈlɛza, AS: faleza

Wiktionary

Powiązane:

 przym. falezowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) klif, urwisko brzegowe, brzeg wysoki

Wiktionary


falfka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. fajka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fajfka

Wiktionary


falica

ćma z rodziny wycinkowatych


SJP.pl


falimirz

Chwalimir, Chalimir, Falimir, Kwalimir – staropolskie imię męskie, złożone z członu Chwali- („chwalić, sławić, dziękować”) i -mir („pokój, spokój, dobro”). Prawdopodobnie oznaczało „tego, który sławi pokój”.

Wikipedia


faliński

nazwisko


SJP.pl

  • Franciszek Faliński (znany też jako Stefan) (zm. w 1887) – polski malarz
  • Janusz Bogdan Faliński (1934–2004) – polski botanik
  • Józef Faliński (ur. 1946) – polski polityk, marszałek województwa zachodniopomorskiego (2000–2002)
  • Leszek Faliński (ur. 1958) – polski muzyk, perkusista i klawiszowiec
  • Tadeusz Faliński – polski muzyk, gitarzysta basowy
  • Zbigniew Faliński (ur. 1949) – polski polityk, wojewoda gorzowski (1995–1997), przewodniczący sejmiku lubuskiego (2001–2006)

Wikipedia


faliście

przysłówek

 (1.1) w sposób falisty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fala ż., falistość ż.

 przym. falisty

Wiktionary


faliściej

stopień wyższy od przysłówków: falisto, faliście


SJP.pl


faliskijski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Faliskami, dotyczący Falisków

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język faliskijski;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Faliskowie lm m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) faliski

 (2.1) faliski

Wiktionary


falistolistny

1. widłoząb falistolistny - gatunek mchu z rodziny widłozębowatych;
2. kalatea falistolistna - gatunek rośliny z rodziny marantowatych;
3. przywrotnik falistolistny - gatunek rośliny wieloletniej z rodziny różowatych;
4. sznurnik falistolistny - gatunek mchu z rzędu porostnicowców


SJP.pl


falistość

falisty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co faliste

Wiktionary

Patrz:

falisty

Powiązane:

 rzecz. fala ż., falowanie n.

 czas. falować ndk.

 przym. falisty

 przysł. faliście

Wiktionary


falisty

1. przypominający falę, wygięty w kształcie fal;
2. charakteryzujący się lekkimi wzniesieniami; pagórkowaty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) powyginany w kształcie fal, układający się w fale, przypominający pod jakimkolwiek względem falę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Górna powierzchnia dachu jest falista.

 (1.1) Pas publicznego traktu przecinał okolicę, ciągnąc się po falistych pagórkach i rozpłaszczonych nizinach.

 (1.1) W malarstwie typowo secesyjnym posługiwano się najczęściej liniami falistymi, operując półtonami, a jeśli już pełnymi barwami, to raczej zgaszonymi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈlʲistɨ, AS: falʹisty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fala ż., falistość ż., falka ż., falowanie n., pofalowanie n.

 czas. falować ndk., pofalować dk.

 przym. falowy

 przysł. falisto, faliście

Wiktionary


faliszewski

nazwisko


SJP.pl


faliszówczanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Faliszówki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Faliszówka ż.

:: fż. faliszówczanka ż.

 przym. faliszówecki

Wiktionary


faliszówczanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Faliszówki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Faliszówka ż.

:: fm. faliszówczanin m.

 przym. faliszówecki

Wiktionary


faliszówecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Faliszówki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Faliszówka ż., faliszówczanin m., faliszówczanka ż.

Wiktionary


falk

Falk – osada w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, w gminie Górzno.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.

Wikipedia


falka

1. zdrobnienie od: fala;
2. rodzina funkcji, z których każda jest wyprowadzana z funkcji macierzystej za pomocą przesunięcia i skalowania, zastosowanie w analizie i przetwarzaniu sygnałów cyfrowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: fala

 (1.2) mała fala

 (1.3) mat. oscylacja, której amplituda dla minus i plus nieskończoności jest zerowa;

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. fala ż., falownica ż.

 czas. falować, pofalować

 przym. falowy, falisty, falkowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum zdrobn|fala.

* angielski: (1.2) wavelet; (1.3) wavelet

* baskijski: (1.3) uhinxka

* esperanto: (1.2) ondeto; (1.3) ondosimilaĵo

* francuski: (1.2) vaguelette; (1.3) ondelette

* hiszpański: (1.2) olita ż.; (1.3) ondícula ż.

źródła.

== falka (język węgierski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) sfora, stado

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfalka, AS: falka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fala ż., falownica ż.

 czas. falować, pofalować

 przym. falowy, falisty, falkowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. fala ż., falownica ż.

 czas. falować, pofalować

 przym. falowy, falisty, falkowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum zdrobn|fala.

* angielski: (1.2) wavelet; (1.3) wavelet

* baskijski: (1.3) uhinxka

* esperanto: (1.2) ondeto; (1.3) ondosimilaĵo

* francuski: (1.2) vaguelette; (1.3) ondelette

* hiszpański: (1.2) olita ż.; (1.3) ondícula ż.

źródła.

== falka (język węgierski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) sfora, stado

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


falkenstein

[czytaj: FALkensztajn] nazwisko


SJP.pl

Geografia

Austria

  • Falkenstein – gmina targowa w kraju związkowym Dolna Austria, w powiecie Mistelbach

Niemcy

  • Falkenstein – dawna wieś uzdrowiskowa, obecnie dzielnica Königstein im Taunus
  • Falkenstein – gmina targowa w kraju związkowym Bawaria, w powiecie Cham
  • Falkenstein – gmina w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Donnersberg
  • Falkenstein – wspólnoty administracyjne
  • Falkenstein/Harz – miasto w kraju związkowym Saksonia-Anhalt, w powiecie Harz
  • Falkenstein/Vogtl. – miasto w kraju związkowym Saksonia, w powiecie Vogtland

Wikipedia


falkiewicz

nazwisko


SJP.pl


falkland

1. Falkland Wschodni - wyspa stanowiąca terytorium Falklandów;
2. Falkland Zachodni - wyspa stanowiąca terytorium Falklandów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości – w Szkocji, USA i Kanadzie

 (1.2) geogr. toponim, składnik nazwy dwóch wysp Falkland Wschodni i Falkland Zachodni

 (1.3) geogr. lm. zob. Falklandy.

Wiktionary

  • Falkland – wieś w Szkocji
  • Falkland Palace – pałac w powyższej miejscowości

Miejscowości w USA:

  • Falkland – miejscowość w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Pitt

Gminy w USA:

  • Falkland (ang. Falkland Township) – gmina w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Pitt

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Falklandy nmos., Falklandczyk mos., Falklandka ż.

 przym. falklandzki

Wiktionary


falklandczyk

mieszkaniec Falklandu, Falklandów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Falklandów albo Falklandu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Falklandy nmos., Falkland mrz.

:: fż. Falklandka ż.

 przym. falklandzki

Wiktionary


falklandka

mieszkanka Falklandu, Falklandów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Falklandów albo Falklandu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Falklandy nmos., Falkland mrz.

:: fm. Falklandczyk mos.

 przym. falklandzki

Wiktionary


falklandy

terytorium na archipelagu Falklandów (Ocean Atlantycki) zależne od Wielkiej Brytanii; Malwiny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. archipelag na południowym krańcu Ameryki Południowej

 (1.2) geogr. polit. brytyjskie terytorium zależne w Ameryce Południowej obejmujący archipelag Falklandów (1.1);

forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.

 (2.1) plural|Falkland.

Wiktionary

Falklandy (inaczej: Malwiny; ang. Falkland Islands; hiszp. Islas Malvinas) – brytyjskie terytorium zamorskie na południowym Atlantyku, około 480 km od wybrzeży Argentyny obejmujące wyspy o tej samej nazwie. Wyspy znajdują się pod administracją brytyjską, ale prawa do nich rości sobie także Argentyna.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: falkˈlãndɨ, AS: falklãndy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Falkland mrz., Falklandczyk mos., Falklandka ż.

 przym. falklandzki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Malwiny

Wiktionary


falklandzki

przymiotnik od: Falkland, Falklandy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Falklandami, dotyczący Falklandów

 (1.2) związany z Falklandem, dotyczący Falklandu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Falkland m., Falklandy nmos., Falklandczyk mos., Falklandka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) malwiński

Wiktionary


falkon

dawne, małokalibrowe działo o długiej lufie


SJP.pl

  • Falkon – sprzęt laboratoryjny, probówka wirówkowa
  • Falkon – konwent fanów fantastyki odbywający się raz w roku w Lublinie
  • Falkon – imię męskie
  • Falkon – historyczna broń palna

Wikipedia


falkona

dawne, małokalibrowe działo o długiej lufie; falkon


SJP.pl


falkonecik

zdrobnienie od: falkonet


SJP.pl


falkonet

dawne, lekkie działo o długiej lufie i kalibrze mniejszym od falkonu; półfalkon


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. wojsk. niewielkie, lekkie działo, używane na lądzie i na morzu w XVI-XVII wieku ;

Wiktionary

Falkonet (półfalkon, sokolik) – niewielkie bezkomorowe działo o długiej lufie, rodzaj artyleryjskiej broni odprzodowej używanej w XVI i XVII wieku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: falˈkɔ̃nɛt, AS: falkõnet

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) półfalkon, sokolik

Wiktionary


falkowski

nazwisko


SJP.pl

  • Adolf Falkowski (1886-1965) – lekarz psychiatra
  • Czesław Falkowski (1887-1969) – biskup
  • Edward Falkowski (1913-1998) – fotografik
  • Hipolit Falkowski (1779-1821) – generał
  • Jacek Falkowski (ur. 1984) – piłkarz
  • Jakub Falkowski (1775-1848) – pijar
  • Jan Falkowski (geograf) (ur. 1938) – geograf
  • Jan Falkowski (pilot) (1912-2001) – major lotnictwa
  • Jerzy Falkowski (zm. 1789) – skarbnik
  • Krzysztof Falkowski (ur. 1974) – aktor
  • Krzysztof Falkowski (ur. 1972) – polityk, prawnik
  • Maciej Falkowski (politolog) (ur. 1978) – politolog, dziennikarz
  • Stanisław Falkowski (literaturoznawca) (ur. 1953) – pisarz
  • Stanisław Falkowski (ur. 1916) – ksiądz
  • Stanisław Falkowski (ur. 1938) – ksiądz
  • Witold Falkowski (ur. 1960) – tłumacz

Wikipedia


falkowy

falka


SJP.pl

Patrz:

falka

falla

[czytaj: faja] nazwisko hiszpańskie, np. Manuel de Falla (1876 - 1946), kompozytor hiszpański


SJP.pl

Falla – miejscowość (tätort) w Szwecji, w regionie administracyjnym (län) Östergötland, w gminie Finspång.

Według danych Szwedzkiego Urzędu Statystycznego liczba ludności wyniosła: 464 (31 grudnia 2015), 455 (31 grudnia 2018) i 459 (31 grudnia 2019).

Wikipedia


fallaci

[czytaj: fallaczi] nazwisko


SJP.pl


fallada

Hans Fallada (właściwie Rudolf Ditzen) (1893-1947), pisarz niemiecki


SJP.pl


fallibilizm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filoz. doktryna, mówiąca, że wiedza nigdy nie jest pewna, ale zawsze hipotetyczna i podatna na korektę;

Wiktionary

Fallibilizm – koncepcja obecna w metodologii nauki, według której wiedza naukowa (metodologia nauki) nie ma charakteru linearnego i kumulatywnego. Obowiązuje w danym okresie historycznym, w danym obszarze nauki oraz podlega falsyfikacji, poprzez którą zostaje unieważniona na rzecz adekwatniejszej teorii.

Wikipedia


falliczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest falliczne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fallus m.

 przym. falliczny

 przysł. fallicznie

Wiktionary


falliczny

dotyczący fallusa, związany z fallusem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający kształt prącia, zwłaszcza w czasie wzwodu

 (1.2) dotyczący prącia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fallus mzw., falliczność ż.

Wiktionary


fallocentryzm

kultura umieszczająca fallusa jako główny obiekt czci


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) pogląd charakteryzujący się postrzeganiem fallusa jako głównego elementu organizacji życia społecznego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Używane przez krytykę feministyczną pojęcie „fallocentryzm" jest synonimem słowa „androcentryzm", swym brzmieniem jednak podkreśla funkcję penisa (fallusa) jako symbolu władzy (…).

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fallocentryczny

 przysł. fallocentrycznie

Wiktionary


falloidyna

jedna z fallotoksyn, trucizna zawarta w muchomorze sromotnikowym


SJP.pl

Falloidyna – organiczny związek chemiczny, silnie toksyczny jad z grupy fallotoksyn, występujący w niektórych grzybach trujących, m.in. w muchomorze sromotnikowym (Amanita phalloides).

Zaburza strukturę cytoszkieletu i funkcjonalność komórki. Całkowity mechanizm działania falloidyny jest zbliżony do reszty fallotoksyn, LD50 – 2 mg/kg ciała.

Wikipedia


fallokracja

pojęcie z feminizmu oznaczające władzę mężczyzn we wszystkich dziedzinach życia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) termin powstały w środowisku feministycznym oznaczający społeczność zdominowaną przez mężczyzn z kultem fallicznym, władza mężczyzn we wszystkich dziedzinach życia społecznego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W naszych krajach rozpanoszyła się fallokracja. Niewiast nie dopuszcza się do głosu. Jeśli brzydka, traktuje się ją jak służebnicę. Jeśli ładna, jak zabawkę. I oto wybuchnie wielka, krwawa wojna nie o tron, nie o granicę, lecz o białogłowę.

 (1.1) Fallokracja czy waginocentryzm? Głos feministek we współczesnej debacie o płci, języku i kulturze.

Wiktionary


fallologokracja

jedna z form fallokracji, zdominowanie kultury przez mężczyzn (w słownictwie, nazewnictwie, literaturze)


SJP.pl


fallus

członek męski, penis


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) anat. penis, męski organ płciowy, symbol płodności

Wiktionary

Fallus (łac. phallus) – środkowy narząd kopulacyjny samców niektórych stawonogów, głównie owadów, obejmujący fallobazę, edeagus, endofallus i inne wyrostki, występujące na fallobazie lub edeagusie. Fallus jest narządem nieparzystym z wyjątkiem pierwogonków (u których określany jest jako phalli), jętek i skorków (penes). Termin „fallus” czasami używany jest przez entomologów jako pojęcie zastępcze dla edeagusa lub penisa. Zastępcze używanie pojęcia fallus na określenie edeagusa jest niepoprawne. Penis u owadów jest rozmaicie definiowany i przypisywany różnym częściom genitaliów, np.:

  • penis accessorius (vomer subanalis) – ruchoma, zesklerytyzowana struktura, występująca na dziesiątym segmencie odwłoka u straszyków;
  • penis bipartitus – dwudzielny penis jętek.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na półkach w sali naszego wydziału, w formalinie pływają zatopione żaby, skorpiony, oczy, języki a nawet dwa fallusy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfalːus, AS: fa•lus

Wiktionary

Powiązane:

 przym. falliczny

 rzecz. falliczność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. penis.

Wiktionary


falmirowice

Falmirowice (dodatkowa nazwa w j. niem. Fallmirowitz) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Chrząstowice.

Wikipedia


falochron

umocnienie brzegowe chroniące przed falami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) konstrukcja hydrotechniczna, która służy do ochrony wybrzeża lub portu przed działaniem fal;

Wiktionary

Falochron – konstrukcja służąca do ochrony przed działaniem fal. Zwykle jest to konstrukcja hydrotechniczna służąca osłonie (np. portu, promenady) przed działaniem fal. Rozbija ona fale, nie dopuszczając do uszkodzeń lub utrudnień w wykorzystaniu nabrzeża.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sztorm uszkodził tylko cztery metry nabrzeża i podmył dno pod kamieniami osłaniającymi falochron.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈlɔxrɔ̃n, AS: faloχrõn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. falochronowy

Wiktionary


faloidyna

substancja wytwarzana przez trującego grzyba - muchomora sromotnikowego


SJP.pl


falomierz

przyrząd do pomiaru długości lub częstotliwości fali elektromagnetycznej


SJP.pl

Wikipedia


falować

poruszać się wznosząc fale; powodować fale


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) poruszać się jak fala

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈlɔvat͡ɕ, AS: falovać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zafalować dk.

 rzecz. fala ż., falka ż., falownica ż., falowiec mrz., falowanie n., falistość ż.

 przym. falowy, falisty

 przysł. falowo

Wiktionary


falowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|falować.

Wiktionary

Falowanie, fale wodne – fale powierzchniowe na styku wody i powietrza (powierzchni swobodnej cieczy) lub fale wewnętrzne na styku dwóch warstw wody o różnej gęstości. Oznacza to wszystkie odchylenia poziomu wody z okresami trwającymi od dziesiątek sekundy do godzin (fala przypływu).

Najczęstszą przyczyną falowania jest oddziaływanie poruszającego powietrza (wiatr) z powierzchnią wody.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. falować ndk.

 rzecz. fala ż., falownica ż., falistość ż.

 przym. falisty

Wiktionary


falowarka

maszyna wyrabiająca dzianinę za pomocą falowania przędzy


SJP.pl


falowato

falowaty


SJP.pl

Patrz:

falowaty

falowaty

przypominający kształtem falę (wzniesienie wody)


SJP.pl


falowiec

typ budynku mieszkalnego, który kształtem przypomina falę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bud. rodzaj budynku mieszkalnego, który bryłą i układem balkonów przypomina falę;

Wiktionary

Falowiec – typ budynku mieszkalnego, którego bryła i układ balkonów przypominają falę, a wejścia do mieszkań usytuowane są na galeriach (z wyjątkiem falowców łódzkich i poznańskich, gdzie wejścia do mieszkań znajdują się na klatkach schodowych), połączonych ze sobą klatkami schodowymi. Ten typ występuje w Polsce i we Włoszech.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Gdańsku zbudowano osiem falowców.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fala ż.

 czas. falować ndk.

 przym. falowy

 przysł. falowo

Wiktionary


falownica

urządzenie do wytwarzania fal w pływalniach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) urządzenie mechaniczne do wytwarzania fal

 (1.2) zob. falownica do włosów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfalɔvʲˈɲit͡sa, AS: falovʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fala ż., falowanie n.

:: zdrobn. falka ż.

 przym. falowany

 czas. falować ndk.

Wiktionary


falownik

urządzenie przetwarzające prąd stały na przemienny


SJP.pl

Wikipedia


falownikowy

falownik


SJP.pl

Patrz:

falownik

falowód

rura z materiału przewodzącego służąca do przenoszenia fal elektromagnetycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. kanał do prowadzenia w przestrzeni fal mechanicznych lub elektromagnetycznych wzdłuż określonej drogi;

Wiktionary

Falowód – kanał do prowadzenia w przestrzeni fal mechanicznych lub elektromagnetycznych wzdłuż określonej drogi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Światłowód jest rodzajem falowodu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈlɔvut, AS: falovut

Wiktionary

Powiązane:

 przym. falowodowy

Wiktionary


falowodowy

związany z falowodem


SJP.pl


falowy

związany z falą


SJP.pl


falrep

lina zastępująca poręcz drabiny lub schodów na statku


SJP.pl

Falrep, linka poręczowa – linka biegnąca wzdłuż trapu zaburtowego jednostki pływającej, podtrzymywana słupkami. Pełni funkcję barierki.

Wikipedia


fals

falsyfikat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. środ. falsyfikat

Wiktionary

Fals – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Lot i Garonna.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 273 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 29 osób/km² (wśród 2290 gmin Akwitanii Fals plasuje się na 906. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1105.).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. falsyfikat m., falsyfikacja ż., falsyfikowanie n., sfalsyfikowanie n., falsyfikacik m.

 czas. falsyfikować ndk., sfalsyfikować dk.

 przym. falsyfikatorski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|falsyfikat.

źródła.

== fals (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) fałszować

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fals, AS: fals

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. falsyfikat m., falsyfikacja ż., falsyfikowanie n., sfalsyfikowanie n., falsyfikacik m.

 czas. falsyfikować ndk., sfalsyfikować dk.

 przym. falsyfikatorski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. falsyfikat m., falsyfikacja ż., falsyfikowanie n., sfalsyfikowanie n., falsyfikacik m.

 czas. falsyfikować ndk., sfalsyfikować dk.

 przym. falsyfikatorski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|falsyfikat.

źródła.

== fals (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) fałszować

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


fals.

skrót od: falsyfikat


SJP.pl


falsecik

zdrobnienie od: falset


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od falset

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. falset m.

Wiktionary


falsecista

mężczyzna śpiewający falsetem; falsetysta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna śpiewający falsetem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Baron podziwiał przebojową arię falsecisty.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. falsetowy

 rzecz. falset m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) falsetysta, alcista, kontratenor

Wiktionary


falset

1. głos męski stosowany przy jodłowaniu; fistuła
2. nienaturalnie wysoki, piskliwy głos


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wysoki rejestr głosu ludzkiego

Wiktionary

Falset (z wł. falsetto) fistuła – zwyczajowo mianem falsetu określa się rodzaj wysokiego głosu męskiego o groteskowym brzmieniu. Faktycznie oznacza jednak śpiew na niedomkniętych strunach głosowych zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Realizowany jest poprzez silne, nienaturalne napięcie strun głosowych, przez co drgają w krótszej niż odpowiednia dla danego dźwięku długości, powodując wydobycie dźwięku o niewielkiej dynamice oraz charakterystycznej nosowej barwie. Nazwa pochodzi od włoskiego falso – „fałszywe”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wokalista zaśpiewał falsetem arię napisaną niegdyś dla kastrata.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. falsetowy

 rzecz. falsecista m., falsetysta m., falsecik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kontratenor, fistuła

Wiktionary


falsetować

śpiewać falsetem


SJP.pl


falsetowy

przymiotnik od: falset


SJP.pl


falsetysta

mężczyzna śpiewający falsetem; falsecista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna śpiewający falsetem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Baron podziwiał przebojową arię falsetysty.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. falsetowy

 rzecz. falset m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) falsecista, alcista, kontratenor

Wiktionary


falski

nazwisko


SJP.pl


falstaf

zwyczajowo: Falstaff (bohater komedii Szekspira)


SJP.pl


falstaff

bohater komedii Szekspira


SJP.pl

Falstaff (właściwie Sir John Falstaff) – fikcyjna postać pojawiająca się w trzech sztukach Williama Shakespeare’a, jako kompan przyszłego króla Henryka V, syna Henryka IV. Otyły, niesławny i tchórzliwy rycerz często sprawia przyszłemu królowi kłopoty, a po tym, jak ten wstępuje na tron, zostaje niespodziewanie odtrącony. Postać często występująca w literaturze europejskiej jako Miles Gloriosus lub Żołnierz Samochwał.

Wikipedia


falstart

1. rozpoczęcie biegu lub wyścigu przed komendą;
2. przedwczesne rozpoczęcie jakiegoś działania, skutkujące najczęściej niepowodzeniem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. przewinienie polegające na przedwczesnym rozpoczęciu konkurencji

 (1.2) podjęcie pochopnego działania bez należytego przygotowania

Wiktionary

Falstart – w sporcie przewinienie polegające na przedwczesnym (najczęściej przed sygnałem do startu, lub po sygnale, lecz w czasie zbyt krótkim by ludzki umysł zdążył odebrać i przetworzyć sygnał dźwiękowy) rozpoczęciu konkurencji przez zawodnika.

Wikipedia


falstartować

1. rozpoczynać bieg przed sygnałem;
2. rozpoczynać przedsięwzięcie w złym czasie


SJP.pl


falsyfikacik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od falsyfikat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie falsyfikat, lecz tylko mały falsyfikacik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. falsyfikat m., fals mrz.

 przym. falsyfikatorski

Wiktionary


falsyfikacja

1. oszustwo polegające na podrobieniu jakiegoś przedmiotu;
2. stwierdzenie fałszywości jakiegoś twierdzenia, negatywna weryfikacja hipotezy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fałszerstwo, podrobienie czegoś

 (1.2) wykazanie fałszywości jakiegoś twierdzenia, błędności hipotezy w trakcie ich weryfikacji

Wiktionary

Falsyfikacja (łac. falsum – fałsz) – odmiana jednego z rozumowań zwanego sprawdzaniem. Termin ten rozpowszechniony został za sprawą krytycznego racjonalizmu Karla Poppera i stał się jedną z podstaw metody naukowej.

Wnioskowanie falsyfikujące przebiega według schematu modus tollendo tollens:

Przesłanki:
  1. Teoria T implikuje jednostkowe zdarzenie obserwacyjne o.
  2. Zdarzenie obserwacyjne o nie zachodzi.
Wniosek: Teoria T jest fałszywa (nieadekwatna).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌfalsɨfʲiˈkat͡sʲja, AS: falsyfʹikacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. falsyfikat m., fals mrz.

 czas. falsyfikować, zafałszować

 przym. falsyfikatorski

Wiktionary


falsyfikacjonizm

stanowisko filozoficzne, według którego uzasadnienie hipotezy polega na nieudanej próbie jej obalenia


SJP.pl

Popperyzm – filozofia Karla Poppera, a także stworzony przez niego prąd filozofii nauki rozwijany początkowo w opozycji do pozytywizmu logicznego, a później jako niezależny pogląd na kryteria naukowości wypowiedzi i metodologię nauki. Popperyzm określany jest również jako „krytyczny racjonalizm”, a także – w odniesieniu wyłącznie do filozofii nauki – jako „falsyfikacjonizm”. Tak rozumiany popperyzm występuje w co najmniej trzech znaczeniach:

  • wąskim: zbiór wszystkich lub tylko części poglądów Poppera,
  • szerszym: określenia dla poglądów (wszystkich lub tylko części) kontynuatorów myśli Poppera (tzw. popperystów): Imre Lakatosa, Josepha Agassiego, Johna Watkinsa, W. W. Bartley'a, Paula Feyerabenda (z okresu umiarkowanego),
  • najszerszym: świadome (lub nie) nawiązywanie do poglądów Poppera.

Wikipedia


falsyfikat

dokument, dzieło sztuki sfałszowane, podrobione


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) podrobiony przedmiot albo dokument łudząco przypominający oryginał

Wiktionary

Falsyfikat (ze śrdw. łac. falsificatio – podrabianie) – antonim autentyku, fałszerstwo rzeczy oryginalnej w celu mistyfikacji.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. fals m., falsyfikacja ż., falsyfikowanie n., sfalsyfikowanie n.

:: zdrobn. falsyfikacik m.

 czas. falsyfikować ndk., sfalsyfikować dk.

 przym. falsyfikatorski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podróbka

Wiktionary


falsyfikator

osoba, która fałszuje, podrabia; oszust


SJP.pl


falsyfikatorka

kobieta, która fałszuje, podrabia; oszustka


SJP.pl


falsyfikatorski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z falsyfikatorem, dotyczący falsyfikatora

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fals mrz., falsyfikator mos., falsyfikat mrz., falsyfikacik mrz., falsyfikacja ż.

 czas. falsyfikować ndk., sfalsyfikować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fałszerski

Wiktionary


falsyfikować

1. fałszować, podrabiać coś;
2. stwierdzać nieprawdziwość twierdzenia lub hipotezy


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. sfalsyfikować)

 (1.1) poddawać falsyfikacji; tworzyć falsyfikat

czasownik zwrotny niedokonany falsyfikować się (dk. sfalsyfikować się)

 (2.1) być poddawanym falsyfikacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fals mrz., falsyfikat m., falsyfikacja ż.

 przym. falsyfikatorski

 czas. sfalsyfikować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fałszować, podrabiać

Wiktionary


falsyfikowalność

cecha twierdzenia lub hipotezy, która może zostać negatywnie zweryfikowana, której fałszywość można wykazać


SJP.pl

Metoda naukowa – sposoby intersubiektywnego poznawania i komunikowania wiedzy, oparte na prawach logiki i prawdopodobieństwa, posługujące się dedukcją i systematyczną indukcją w procesie formułowania, uzasadniania, testowania i korygowania teorii i hipotez.

Wikipedia


falsyfikowalny

dający się falsyfikować


SJP.pl


falszburta

część burty wystająca ponad pokład; nadburcie


SJP.pl

Nadburcie, falszburta - bariera ochronna znajdująca się na jednostkach pływających, na krawędzi odkrytego pokładu, zabezpieczająca przed wypadnięciem za burtę przedmiotów i ludzi. Na dużych statkach wodnych sięga zdecydowanie powyżej pasa dorosłego człowieka.

Wikipedia


falszkil

pionowa płetwa wystająca z dna jachtu, obciążona balastem, zwiększająca stateczność i sterowność jachtu; płetwa balastowa


SJP.pl

Falszkil – stała płetwa wystająca w dół z dna jachtu żaglowego, będąca przedłużeniem stępki na całej lub znacznej jej długości. Spełnia rolę stałego miecza i jednocześnie balastu. Balast w falszkilu jest tak usytuowany, że stanowi razem z samym falszkilem jednolitą powierzchnię i kształt, stąd nazywany jest balastem integralnym. Z tego samego powodu również całość, czyli falszkil oraz balast nazywana jest potocznie falszkilem.

Wikipedia


faludża

miasto w Iraku


SJP.pl

Al-Falludża (arab. لفلوجة) – miasto w środkowym Iraku. Przed rokiem 2003 miasto liczyło 435 tys. mieszkańców.

Wikipedia


falująco

w sposób falujący


SJP.pl


falun

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w środkowej Szwecji,

Wiktionary

Falun – miasto w środkowej Szwecji w regionie Dalarna, siedziba gminy Falun. Liczy 36 447 mieszkańców.

Strefa górnicza Wielkiej Góry Rudy Miedzianej w Falun znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. W centrum miasta znajduje się stacja kolejowa. W mieście rozwinął się przemysł maszynowy oraz chemiczny.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈfalũn, AS: falũn

Wiktionary


fama

wieść, pogłoska, rozgłos


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. niepewna, niesprawdzona wiadomość

Wiktionary

Fama (Ossa) – w mitologii rzymskiej uosobienie wieści, szybko rozchodzącej się plotki, pogłoski.

Przedstawiana jako skrzydlate bóstwo o niezliczonych ustach, oczach i uszach bądź jako uskrzydlona postać kobieca z trąbą przy ustach.

Jej greckim odpowiednikiem była Feme.

W potocznym znaczeniu – wieść, pogłoska, także rozgłos.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Fama niosła, że w tym czasie był za granicą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfãma, AS: fãma

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pogłoska, plotka, wieść

Wiktionary


famagusta

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na Cyprze w tureckiej części wyspy;

 (1.2) geogr. adm. dystrykt turecki na Cyprze z ośrodkiem administracyjnym w Famaguście (1.1)

Wiktionary

Famagusta (gr. Αμμόχωστος, tur. Gazimağusa lub Mağusa) – miasto w Tureckiej Republice Cypru Północnego oraz Republice Cypryjskiej. Stolica północnocypryjskiego dystryktu Famagusta oraz formalna stolica cypryjskiego dystryktu Famagusta. Położona jest we wschodniej części Cypru, na nizinie Mesaria, nad zatoką Famagusta (Morze Śródziemne). Zamieszkuje ją 40 920 osób (2011).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zawodniczka występowała w barwach klubu piłki siatkowej z Famagusty na Cyprze.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. famagustiański

Wiktionary


famagustiański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Famagustą, dotyczący Famagusty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przewodnik umówił się z turystami przy Bramie Famagustiańskiej o dziesiątej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Famagusta ż.

Wiktionary


familia

przestarzale: rodzina, ród


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. żart. rodzina, ród

 (1.2) hist. stronnictwo polityczne Czartoryskich w XVIII wieku

Wiktionary

  • familia – inaczej rodzina
  • familia – łacińskie określenie służby dworskiej (patrz czeladź)
  • Familia – stronnictwo
  • Familia – rumuńskie pismo o profilu encyklopedycznym i literackim
  • Familia – polski zespół muzyczny
  • Familia – album Sophie Ellis-Bextor
  • Familia – album Camili Cabello

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na urodzinach pradziadka stawiła się cała familia.

 (1.2) W oparciu o przeprowadzony z pomocą wojsk rosyjskich zamach stanu Familia postanowiła podjąć próbę reform ustroju Rzeczypospolitej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fãˈmʲilʲja, AS: fãmʹilʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. familijność ż., familiarność ż., familiant mos., familiantka ż.

:: zdrobn. familijka ż.

 przym. familijny, familiarny

 przysł. familijnie, familiarnie

Wiktionary


familiant

dawniej:
1. członek rodziny;
2. członek możnego rodu


SJP.pl


familiantka

familiant


SJP.pl

Patrz:

familiant

familiarnie

przysłówek

 (1.1) w sposób familiarny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. familiarność ż., familia ż.

 przym. familijny

Wiktionary


familiarniej

stopień wyższy od przysłówka: familiarnie


SJP.pl


familiarność

poufałość, bezceremonialność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest familiarne; cecha tych, którzy są familiarni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. familiarny, familijny

 przysł. familiarnie

 rzecz. familia

Wiktionary


familiarny

poufały, zażyły, bezceremonialny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) będący w bliskich stosunkach, nie zachowujący dystansu ani oficjalnych form w kontaktach

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. familiarność ż., familia ż.

 przym. familijny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zażyły, poufały, bezceremonialny

Wiktionary


familiaryzować

dawniej: familiaryzować się - traktować kogoś bez żadnego skrępowania, z przesadną swobodą; spoufalać się, fraternizować się


SJP.pl


familijka

zdrobnienie od: familia


SJP.pl


familijność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest familijne; cecha tych, którzy są familijni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. familijny

 przysł. familijnie

 rzecz. familia

Wiktionary


familijny

1. rodzinny, rodowy;
2. taki jak w rodzinie; poufały, zażyły, swobodny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przest. dotyczący rodziny

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Już następnego dnia hrabia Stasio zwołał rodzinę na familijną naradę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfãmʲiˈlʲijnɨ, AS: fãmʹilʹii ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. familia ż., familijka ż., familijność ż., familiarność ż., familiant m., familiantka ż.

 przym. familiarny

 przysł. familijnie, familiarnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rodzinny, rodowy

Wiktionary


familio

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rodzina

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jorg mo familio w Bytoniu. → Jurek ma rodzinę w Bytomiu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. familok m.

Wiktionary


familiolekt

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. zbiór cech mowy właściwych dla danego gospodarstwa domowego;

Wiktionary

Familiolekt, także: styl familiarny, język familiarny – odmiana języka właściwa dla danej rodziny. Wiąże się z doświadczeniem niemal każdego człowieka.

Familiolekt wykazuje pewne odrębności od języka standardowego; cechują go np. specyficzne formy wyrazowe. Można go określić jako „idiolekt używany w rodzinie”.

Stanowi jeden z przejawów wariacji językowej, obok dialektów geograficznych, socjolektów, idiolektów (kodów jednostkowych) itp.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) odmiana rodzinna, mowa rodzinna, język rodzinny, język domowy

Wiktionary


familister

kompleks budynków mieszkalnych z rozbudowanym zapleczem socjalnym, wzniesiony w 1859 r. przez Jeana-Baptiste Godina dla pracowników jego fabryki


SJP.pl

Jean-Baptiste André Godin (ur. 26 stycznia 1817 w Esquéhéries, zm. 29 stycznia 1888 w Guise) – francuski przemysłowiec i pisarz, twórca teorii politycznych i eksperymentów społecznych.

Jean-Baptiste Godin wzbogacił się dzięki patentowi, który otrzymał na konstrukcję pieców kuchennych, na które w wieku XIX było spore zapotrzebowanie. Rosnąca produkcja jego początkowo niewielkiej firmy zmusiła go do przeniesienia fabryki do Guise, dzięki czemu mógł efektywnie korzystać z transportu kolejowego.

Wikipedia


familok

gwarowe określenie kamienic, zamieszkiwanych przez pracowników przemysłu ciężkiego (zwłaszcza górników)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. śląsk. niewysoki blok mieszkalny, wielorodzinny dom;

Wiktionary

Familok (niem. Familien-Block „rodzinny blok”) – budynek wielorodzinny, przeznaczony dla pracowników przemysłu ciężkiego i ich rodzin, przede wszystkim górników, hutników oraz średniego personelu urzędniczego. Familoki wchodziły w skład osiedli robotniczych i w klasycznej postaci były budowane na przełomie XIX i XX wieku w miejscowościach, gdzie powstawały odpowiednio duże zakłady przemysłowe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Je we familoku fajer, • wszyjscy u Zeflika sum, • frele noszum na tolyrzach, • chopy szpilajum we karty, a we szkata. (z Internetu)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. familio ż., familia ż.

Wiktionary


famotydyna

organiczny związek chemiczny używany jako lek hamujący wydzielanie kwasu solnego przez komórki okładzinowe żołądka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) farm. lek z grupy antagonistów receptorów histaminowych H2;

Wiktionary

Famotydyna (łac. Famotidinum) – organiczny związek chemiczny, lek z grupy blokerów H2, hamujący wydzielanie kwasu solnego przez komórki okładzinowe żołądka. Jest stosowany głównie w terapii choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Famotydyna zmniejsza wchłanianie ketokonazolu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfãmɔtɨˈdɨ̃na, AS: fãmotydna

Wiktionary


famulski

nazwisko


SJP.pl


famulus

1. dawniej: służalec, sługa;
2. przenośnie: pochlebca, lizus


SJP.pl

Famulus, także Amulius lub Fabullus – rzymski malarz działający w czasach Nerona, autor fresków zdobiących Domus Aurea.

Tworzył obrazy w czwartym stylu pompejańskim. Pliniusz Starszy opisuje go w Historii naturalnej jako ekscentryka, który malował ubrany w togę, nawet podczas prac na rusztowaniu. Tworzył zaledwie po kilka godzin dziennie, pracując w świetle dziennym.

Wikipedia


famuła

żartobliwie: rodzina, bliższa i dalsza; familia, rodzinka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań, Lwów. rodzina

 (1.2) gw-pl|Łódź. dom familijny;

 (1.3) gw-pl|Żywiec. zupa chlebowa

Wiktionary

Famuły – łódzkie domy familijne.

Cechą charakterystyczną budynków są dwie lub trzy kondygnacje. Ponadto ceglane budynki mają wspólne klatki schodowe i toalety. Przeciętne mieszkanie ma około 35 m² powierzchni i składa się z pokoju, kuchni i spiżarni. Łódzkie domy familijne zostały ufundowane przez największych łódzkich fabrykantów, Scheiblera i Grohmanna oraz Poznańskiego. Wybudowali oni famuły dla robotników pracujących w ich zakładach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Za nieotynkowanymi famułami wyrosła ślepa, wysoka, biała ściana przędzalni.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) dom fabryczny, famułka, reg. śl. familok.

 (1.3) chamuła

Wiktionary


fan

zagorzały zwolennik czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. zagorzały wielbiciel czegoś lub kogoś;

Wiktionary

Fan – osoba podziwiająca człowieka, grupę ludzi, dzieło sztuki bądź ideę.

Nazwa wywodzi się od zapisu skróconej formy słowa fanatyk. Nie posiada jednak pejoratywnego znaczenia, a nawet ma pozytywny wydźwięk.

Fani określonego zjawiska często organizują się, tworząc tzw. fankluby lub organizują imprezy z tym związane.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyszedł z koncertu jako zagorzały fan ich muzyki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fãn, AS: fãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fanklub mrz., fandom mrz., fanzin mrz., fanfik mrz.

:: fż. fanka ż.

 przym. fanowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) entuzjasta, wielbiciel, miłośnik, zapaleniec

Wiktionary


fan-zin

środowiskowo: niskonakładowa, nieprofesjonalna gazetka tworzona przez miłośników jakiegoś tematu; zin, fanzin


SJP.pl


fana

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lwów. chorągiew

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. flaga, chorągiew, sztandar, szturmówka

Wiktionary

Fana – miasto w Mali, w Regionie Koulikoro. Według danych na rok 2009 liczyło 36 854 mieszkańców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: fa.na

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. fanka

Wiktionary


fanaberia

rzecz wyszukana, bez której można by się obejść


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kaprys, zachcianka

 (1.2) dziwactwo

 (1.3) rzecz wyszukana, wymyślna, taka, która nie jest niezbędna

Wiktionary

Fanaberia – pierwszy album studyjny polskiego zespołu popowego Blue Café, który został wydany w 2002 nakładem EMI. Autorami tekstów wszystkich piosenek z płyty są Paweł Rurak-Sokal i Kamila Sowińska.

Album promowany był przez cztery single: „Español”, „Łap mnie bejbe”, „I’ll Be Waiting” i „Kochamy siebie”. Na wersji rozszerzonej albumu z marca 2003 roku znalazła się również piosenka „You May Be in Love”, która znalazła się w ścieżce dźwiękowej do komedii romantycznej Nigdy w życiu! z 2004.

Wikipedia


fanaberie

rzecz wyszukana, bez której można by się obejść


SJP.pl


fanaberyjny

fanaberia, fanaberie


SJP.pl

Patrz:

fanaberia, fanaberie

fanaloka

gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny falanruków


SJP.pl

Fanaloka madagaskarska, fanaloka (Fossa fossana) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny falanruków (Euplerinae) w obrębie rodziny falanrukowatych (Eupleridae). Zwierzę to prowadzi nocny tryb życia. Z powodu nazwy systematycznej jest mylona z fossą madagaskarską (Cryptoprocta ferox).

Wikipedia


fanar

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. historyczna dzielnica Stambułu zamieszkana tradycyjnie przez diasporę grecką;

 (1.2) przen. wpływowa politycznie arystokratyczna grecka diaspora prawosławna w Turcji wraz z patriarchatem

Wiktionary

Fanarion, Fener, lub Fanar (gr.: Φανάρι [fa'nari] – źródło światła) – dzielnica dawnego Konstantynopola (obecnie Stambułu) położona nad zatoką Złotego Rogu. Pierwotnie zamieszkiwała tu arystokracja bizantyjska, a po upadku miasta w 1453 roku jej potomkowie. Nazywani Fanariotami, często wstępowali na służbę osmańską, pełniąc istotne funkcje w dyplomacji lub zarządzając krajami lennymi Wysokiej Porty (Mołdawia, Wołoszczyzna).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Siedziba Patriarchatu znajduje się w dzielnicy Fanar, nieopodal Złotego Rogu, więc patriarcha ekumeniczny Bartłomiej nazywany jest zwykle przez władze tureckie patriarchą Fanaru.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fanariota m., fanariotka ż., Fanarion m.

 przym. fanarski, fanariocki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Fanarion

Wiktionary


fanariota

członek jednego z możnych rodów greckich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. potomek greckiej arystokracji, członek zamożnej i wpływowej grupy Greków w czasach Imperium Osmańskiego;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fanarion m., Fanar mrz.

 przym. fanariocki

Wiktionary


fanariotka

fanariota


SJP.pl

Patrz:

fanariota

fanart

wizualne dzieło inspirowane dziełem innego autora; fan art


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szt. działalność artystyczna w środowisku fanów;

 (1.2) szt. dzieło, które jest przejawem fanartu (1.1)

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) sztuka

 (1.2) dzieło

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|fanart. < etym|ang|fan|art.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) fanart

* niemiecki: (1.1) Fan-Art n., Fanart n.

źródła.

== fanart (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) fanart

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|fanart. < etym|ang|fan|art.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) fanart

* niemiecki: (1.1) Fan-Art n., Fanart n.

źródła.

== fanart (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) fanart

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) sztuka

 (1.2) dzieło

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|fanart. < etym|ang|fan|art.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) fanart

* niemiecki: (1.1) Fan-Art n., Fanart n.

źródła.

== fanart (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) fanart

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


fanatyczka

kobieta ślepo oddana jakiejś idei, ideologii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żarliwa zwolenniczka idei lub religii

 (1.2) przen. pasjonatka, wielbicielka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fanatyk m., fanatyzm m., fanatyczność ż.

 przysł. fanatycznie

 przym. fanatyczny

Wiktionary


fanatycznie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób fanatyczny, w sposób właściwy fanatykowi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) - Polacy nie podchodzą tak fanatycznie do zegarków jak Amerykanie czy Włosi, dla których standardem jest posiadanie nawet dziesięciu markowych czasomierzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfãnaˈtɨt͡ʃʲɲɛ, AS: fãnatyčʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fanatyzm m., fanatyk m., fanatyczka ż., fanatyczność ż.

 przym. fanatyczny

Wiktionary


fanatyczniej

stopień wyższy od przysłówka: fanatycznie


SJP.pl


fanatyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest fanatyczne; cecha tych, którzy są fanatyczni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fanatyk m., fanatyczka ż., fanatyzm m.

 przym. fanatyczny

 przysł. fanatycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fanatyzm, sfanatyzowanie

Wiktionary


fanatyczny

ślepo oddany komuś, czemuś; zaślepiony, zagorzały, zaciekły


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) charakteryzujący się fanatyzmem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jasieński wtedy był szalenie aktywny, okropnie sekciarski, był wśród tych najbardziej tępiących, nawet Majakowskiego, najbardziej fanatycznych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fanatyzm m., fanatyk m., fanatyczka ż., fanatyczność ż.

 przysł. fanatycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zapalony, zagorzały, zajadły, zapamiętały, zawzięty, żarliwy

Wiktionary


fanatyk

osoba ślepo oddana jakiejś idei, ideologii, zagorzalec, zapaleniec, maniak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) żarliwy zwolennik idei lub religii

 (1.2) przen. pasjonat, wielbiciel

Wiktionary

  • fanatyk – osoba, którą cechuje fanatyzm
  • Fanatyk – amerykański film z 2001 roku
  • Fanatyk – polski film z 2017 roku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zamach przeprowadziła grupa fanatyków religijnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fãˈnatɨk, AS: fãnatyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fanatyzm m.

:: fż. fanatyczka ż.

 przym. fanatyczny

 przysł. fanatycznie

Wiktionary


fanatyzm

nieustępliwa, bezkrytyczna wiara w słuszność jakiejś sprawy, połączona z nietolerancją i ostrym zwalczaniem odmiennych poglądów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) postawa charakteryzująca się ślepą i bezkrytyczną wiarą w słuszność jakichś poglądów politycznych, religijnych lub społecznych

Wiktionary

Fanatyzm (od łac. fanaticus „zagorzały, szalony”) – postawa przejawiająca się w pozbawionym krytycznego dystansu i umiaru przywiązaniu do wyznawanych idei i zasad, bezgranicznej i bezwarunkowej identyfikacji, nietolerancji dla jakichkolwiek przekonań lub rozwiązań alternatywnych, braku gotowości do dyskusji i dialogu, odmowie przyznania nawet częściowej słuszności zwolennikom poglądów odmiennych i rzecznikom dążeń przeciwstawnych;przeciwieństwo tolerancji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Unikał poglądów i ocen krańcowych, krytycznie odnosił się do przejawów umysłowego zacofania i obskurantyzmu, ciemnoty i religijnego fanatyzmu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fãˈnatɨsm̥, AS: fãnatysm̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fanatyk m., fanatyczka ż., fanatyczność ż.

 przym. fanatyczny

 przysł. fanatycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zelotyzm, dogmatyzm, fundamentalizm

Wiktionary


fanatyzować

czynić fanatycznym


SJP.pl


fanbaza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. lekcew. grupa fanów jakiejś osoby lub rzeczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Fanbaza „Gwiezdnych Wojen” jest nie tylko liczna, ale i oddana.

Wiktionary


fancik

zdrobnienie od: fant


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od fant

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie fant, lecz tylko mały fancik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fant m.

Wiktionary


fandango

hiszpański taniec ludowy w takcie 3/4


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) choreogr. hiszpański taniec ludowy w rytmie 3/4 lub 6/8, ostro wybijanym kastanietami, tańczony z akompaniamentem gitary;

Wiktionary

Fandango – hiszpański taniec ludowy na 3/8 w rytmie właściwym (1/8 4/32 1/8 | 4/32 2/8 |) ostro wybijanym kastanietami i z towarzyszeniem gitary. Para tańcząca oddala się od siebie i przybliża w ruchach bardzo swobodnych, nie obejmując się jednak wcale. Fandango znaczy: błahostka.

Znany również w odmianach lokalnych: granadina (okolice Grenady), malagueña (okolice Málagi), tańczony podczas obchodów święta św. Patryka.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: fãnˈdãŋɡɔ, AS: fãndãŋgo

Wiktionary


fandla

gwarowo: naczynie do nabierania zaprawy murarskiej


SJP.pl


fandom

środowiskowo: stowarzyszenie ludzi o wspólnych zainteresowaniach, zwłaszcza w serwisach społecznościowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) socjol. subkultura, społeczność aktywnych fanów, zwykle fanów fantastyki, rzadziej mangi, anime czy RPG;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Połączyli swoje kluby w ogólnopolski fandom.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfãndɔ̃m, AS: fãndõm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fan m., fanka ż., fanklub m., fanzin m.

 przym. fanowski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. fan m., fanka ż., fanklub m., fanzin m.

 przym. fanowski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) fandom

* hiszpański: (1.1) comunidad fan ż., comunidad de fanes ż.

* niemiecki: (1.1) Fandom n.

źródła.

== fandom (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-fandom.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) fandom (społeczność fanów)

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


fandomowiec

środowiskowo: członek stowarzyszenia skupiającego ludzi o wspólnych zainteresowaniach, zwłaszcza w serwisach społecznościowych


SJP.pl


fandomowy

fandom


SJP.pl

Patrz:

fandom

fandzolenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|fandzolić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. fandzolić, fanzolić

Wiktionary


fandzolić

czasownik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mówić bez sensu

 (1.2) slang. kłamać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fãnˈd͡zɔlʲit͡ɕ, AS: fãnʒolʹić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. fanzolić

 rzecz. fandzolenie n.

Wiktionary


faneowies

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. rodzaj owsa (tzw. owies chorągiewkowy)

Wiktionary


fanerofit

roślina, której pączki odnowieniowe znajdują się wysoko nad powierzchnią ziemi; roślina jawnopączkowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. forma życiowa roślin o pędach wzniesionych, odnawiających się z pąków znajdujących się co najmniej 0,5 m nad ziemią;

Wiktionary

Fanerofity (gr. phaneros = jawny, phyton = roślina), rośliny jawnopączkowe – jedna z form życiowych roślin z klasyfikacji opracowanej przez Christena Raunkiæra. Obejmuje rośliny o pędach wzniesionych, odnawiające się z pąków znajdujących się co najmniej 0,5 m nad ziemią. Do grupy tej należą wszystkie drzewa, większe krzewy i liany, zarówno te zrzucające liście na zimę, jak i te o zimozielonych liściach. W klimacie tropikalnym do fanerofitów należą także wieloletnie, wysokie rośliny zielne. W niektórych ujęciach do fanerofitów zaliczane są także epifity, które w nowszych źródłach są wyodrębniane w osobną grupę. Fanerofity odgrywają istotną rolę w formacjach leśnych, przy czym dominują w składzie gatunkowym wilgotnych lasów równikowych, podczas gdy w lasach strefy umiarkowanej ustępują hemikryptofitom.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W wilgotnych lasach równikowych dominują fanerofity.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. makrofanerofit mrz., megafanerofit mrz., mezofanerofit mrz., mikrofanerofit mrz., nanofanerofit mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) roślina jawnopączkowa

Wiktionary


fanerogam

roślina nasienna, jawnopłciowa


SJP.pl


fanerotym

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rzad. książk. substancja wywołująca halucynacje i wizje, uczucie szczęścia i euforii

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) psychodelik, halucynogen

Wiktionary


fanerozoiczny

przymiotnik od: fanerozoik


SJP.pl


fanerozoik

długi okres w dziejach Ziemi, obejmujący ery paleozoiczną, mezozoiczną i kenozoiczną, charakteryzujący się intensywnym rozwojem świata organicznego; fanerozoiczny eon


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. najmłodszy eon, który trwa od około 540 milionów lat temu do dziś

Wiktionary

Fanerozoik (ang. Phanerozoic z gr. φανερός widoczny i ζωή życie)

  • w sensie geochronologicznym – najmłodszy eon w dziejach Ziemi. Trwa od 542,0 ± 1,0 milionów lat temu do dziś. Fanerozoik dzieli się na trzy ery: paleozoik, mezozoik i kenozoik.
  • w sensie chronostratygraficznym – najwyższy eonotem, dzielący się na trzy eratemy: paleozoik, mezozoik i kenozoik.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas fanerozoiku doszło do eksplozji życia.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fanerozoiczny

Wiktionary


fanfani

nazwisko


SJP.pl


fanfara

1. trąbka bezwentylowa służąca do odgrywania uroczystego sygnału; sygnałówka;
2. krótki utwór muzyczny odgrywany na czyjąś cześć lub jako hasło wojskowe;
3. typ orkiestry składającej się z instrumentów dętych i perkusji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. krótki utwór grany najczęściej na trąbce rozpoczynający uroczystości;

 (1.2) muz. trąbka fanfarowa

 (1.3) mot. trąbka przy pojeździe używana jako klakson

 (1.4) przen. duże natężenie

Wiktionary

Fanfara – krótki motyw, grany na trąbce sygnałowej, rogu lub jakimkolwiek innym blaszanym instrumencie dętym bezwentylowym.

Fanfara zwykle używana jest jako sygnał wojskowy, harcerski, kolejowy itp. Są one także komponowane również do odsłonięć i zasłonięć cudownych obrazów w sanktuariach.

Fanfara to też utwór pisany na czyjąś cześć, o podniosłym i dostojnym charakterze, grany na instrumentach blaszanych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.4) Zamaszyście, buńczucznie, z fanfarą czerwieni wkracza jesień na puszczę kanadyjską.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fanfary lm nm.

 przym. fanfarowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tusz

Wiktionary


fanfaron

osoba zarozumiała; zarozumialec, bufon, pyszałek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. człowiek zarozumiały, pyszny, butny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Fanfaron nosi głowę wysoko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fãnˈfarɔ̃n, AS: fãnfarõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fanfaronada ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. samochwalca; bufon, pyszałek, zarozumialec, reklamiarz; pot. samochwał, samochwała, chwalipięta

Wiktionary


fanfaronada

pyszałkowatość, samochwalstwo, zuchowatość, bufonada


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przechwalanie się, chełpienie się, udawana zuchowatość

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po kolejnej fanfaronadzie Pietrek stracił wielu kumpli.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fanfaron mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brawada, bufonada, donkiszoteria, gaskonada, junakieria

Wiktionary


fanfarowy

przymiotnik od: fanfara


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z fanfarami, dotyczący fanfar

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fanfara ż.

Wiktionary


fanfary

1. trąbka bezwentylowa służąca do odgrywania uroczystego sygnału; sygnałówka;
2. krótki utwór muzyczny odgrywany na czyjąś cześć lub jako hasło wojskowe;
3. typ orkiestry składającej się z instrumentów dętych i perkusji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) głośne wyrazy podziwu i uznania

forma rzeczownika.

 (2.1) plural|fanfara.

Wiktionary

Fanfara – krótki motyw, grany na trąbce sygnałowej, rogu lub jakimkolwiek innym blaszanym instrumencie dętym bezwentylowym.

Fanfara zwykle używana jest jako sygnał wojskowy, harcerski, kolejowy itp. Są one także komponowane również do odsłonięć i zasłonięć cudownych obrazów w sanktuariach.

Fanfara to też utwór pisany na czyjąś cześć, o podniosłym i dostojnym charakterze, grany na instrumentach blaszanych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Może nadszedł już czas na fanfary, wszak kilka liryków Celiny wydrukowano w ogólnopolskim miesięczniku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fanfara ż.

Wiktionary


fanfarzysta

osoba grająca fanfary


SJP.pl


fanfarzystka

fanfarzysta


SJP.pl

Patrz:

fanfarzysta

fanfic

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) twórczość fana (zwykle opowiadanie), osadzona w realiach podziwianego utworu

Wiktionary

Fan fiction (skrótowo: fanfic, fanfik) – dzieła literackie tworzone nieoficjalnie przez fanów danego utworu (filmu, książki, serialu itp.), wykorzystujące postacie i świat z tego utworu. Fan fiction może stanowić dopisanie dalszego ciągu do oryginalnego dzieła, opisywać alternatywny przebieg zdarzeń („co by było, gdyby...”), ukazywać zdarzenia z perspektywy innych postaci, bądź rozwijać wątki nieopisane szczegółowo w oryginale. Częstym motywem jest tzw. pairing, czyli łączenie bohaterów w pary romantyczne (także homoseksualne – jest to tzw. slash). Wiele jest też opowiadań o tematyce erotycznej.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) fanfik

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|fanfic. < etym|ang|fan|fiction.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== fanfic (język angielski.) ==

wymowa.

 audioAU|En-au-fanfic.ogg.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) fanfic, fanfik

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfãnfʲik, AS: fãnfʹik

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fanfik

Wiktionary


fanfik

środowiskowo: opowiadanie tworzone przez fanów, nawiązujące do istniejących filmów, seriali, książek itp.; fan fiction


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. napisany przez fana utwór literacki osadzony w świecie jego ulubionej książki lub filmu

Wiktionary

Fan fiction (skrótowo: fanfic, fanfik) – dzieła literackie tworzone nieoficjalnie przez fanów danego utworu (filmu, książki, serialu itp.), wykorzystujące postacie i świat z tego utworu. Fan fiction może stanowić dopisanie dalszego ciągu do oryginalnego dzieła, opisywać alternatywny przebieg zdarzeń („co by było, gdyby...”), ukazywać zdarzenia z perspektywy innych postaci, bądź rozwijać wątki nieopisane szczegółowo w oryginale. Częstym motywem jest tzw. pairing, czyli łączenie bohaterów w pary romantyczne (także homoseksualne – jest to tzw. slash). Wiele jest też opowiadań o tematyce erotycznej.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. fan mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fanfic

Wiktionary


fanfikowiec

środowiskowo: autor opowiadań nawiązujących do już wydanych filmów, seriali, książek itp.


SJP.pl


fanfikowy

fanfik


SJP.pl

Patrz:

fanfik

fanfuła

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński

 (1.1) ktoś niewydarzony, nieudolny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niezguła

Wiktionary


fang

iły lub muł pochodzenia wulkanicznego, występujące również w pobliżu gorących źródeł mineralnych, mające właściwości radioaktywne, stosowane w lecznictwie do kąpieli błotnych, okładów itp.


SJP.pl

  • Fangowie – afrykańska grupa etniczna
    • Język fang
  • pi Scorpii (Fang) – gwiazda w gwiazdozbiorze Skorpiona
  • Fang – powiat w Chinach
Osoby
  • Gong Fang-wen
  • Liu Fang
  • Mei Fang
  • Zhou Fang

Osoby noszące chińskie nazwisko Fang:

  • Fang Dongmei
  • Fang Dongke
  • Fang Yuting
  • Fang Xiaoru
  • Fang Lizhi
  • Fang Yaoqing
  • Mark Fang Chih-Jung

Wikipedia


fanga

1. w grze w palanta: lot piłki wysokim łukiem;
2. pospolicie: cios, uderzenie;
3. w gwarze uczniowskiej: ocena niedostateczna; gała, lufa, pała


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. (także gw-pl|Śląsk Cieszyński, Warszawa.) uderzenie w twarz

 (1.2) sport. w grze w palanta: lot piłki wysokim łukiem

 (1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. hutn. łyżka hutnicza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sędzia śledczy Szydłowski na widok intruza cofnął się znad akt, jakby dostał fangę prosto w nos.

Wiktionary


fangirlować

[czytaj: fangerlować] środowiskowo: mieć obsesję na czyimś punkcie; adorować, admirować


SJP.pl


fanglomerat

skała osadowa składająca się ze słabo obtoczonego, gruboziarnistego materiału, który został zdeponowany w sposób nagły, najczęściej na przedpolu gór lub lądolodów


SJP.pl


fango

iły lub muł pochodzenia wulkanicznego, występujące również w pobliżu gorących źródeł mineralnych, mające właściwości radioaktywne, stosowane w lecznictwie do kąpieli błotnych, okładów itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) muły pochodzenia wulkanicznego;

Wiktionary

Fango – błoto zawierające składniki mineralne. Wydobywane jest z naturalnych źródeł termalnych. Fangiem może być też tuf bazaltowy.

Fango topnieje w temperaturze 60–70 °C, a tężeje w temperaturze 50 °C. Fango wykorzystuje się przy pobudzaniu krążenia krwi i stymulacji układu odpornościowego, rozluźnia napięte mięśnie, łagodzi ból. Zabieg ten poprawia ogólne samopoczucie.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈfãŋɡɔ, AS: fãŋgo

Wiktionary


fangor

nazwisko, m.in.: Wojciech Fangor, malarz, grafik, plakacista oraz rzeźbiarz


SJP.pl


fangowie

grupa plemion afrykańskich; Fang


SJP.pl

Fangowie (także: Fang, Fan, Pahuin, Pangwe) – grupa etniczna z grupy językowej Bantu rozpowszechniona w trzech krajach Afryki Centralnej: Gwinei Równikowej (80% ludności), Gabonie (32%) i w Kamerunie (15% mieszkańców). Fangowie porozumiewają się w językach okak, ntoumou, mvai, nzaman, betsi, zaliczanych do grupy języków bantu. Grupą pokrewną do Fangów są Beti, porozumiewający się w językach ewondo, eton, bulu, manguissa, bene, fong.

Wikipedia


fanianowianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Fanianowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fanianowo n.

:: fż. fanianowianka ż.

 przym. fanianowski

Wiktionary


fanianowianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Fanianowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fanianowo n.

:: fm. fanianowianin m.

 przym. fanianowski

Wiktionary


fanianowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Fanianowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fanianowo n., fanianowianin m., fanianowianka ż.

Wiktionary


fanka

zwolenniczka, sympatyczka, zwłaszcza znanych piosenkarzy, aktorów czy sportowców


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zagorzała wielbicielka czegoś lub kogoś

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. zdrobn. zob. fana.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wyszła z koncertu jako zagorzała fanka ich muzyki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfãnka, AS: fãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fana ż., fan, fanklub, fandom, fanzin

 przym. fanowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) entuzjastka, wielbicielka, miłośniczka

Wiktionary


fanklub

klub sympatyków, entuzjastów jakiegoś piosenkarza, sportowca itp.; fan club


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nieformalne zrzeszenie fanów;

Wiktionary

Fanklub – grupa założona przez ludzi (fanów) interesujących się jakąś sławną osobą, grupą osób, rzeczą lub konkretną dziedziną wiedzy.

Członkowie fanklubów zazwyczaj regularnie spotykają się lub korespondują w sprawach związanych z tematem klubu, wymieniają się informacjami oraz opiniami. Najczęściej zainteresowania fanklubów skupiają się wokół muzyków i zespołów muzycznych.

Niektóre fankluby wydają nieregularnie pisma, określane jako fanziny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zafascynowany swoimi idolami, postanowił założyć fanklub.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfãŋklup, AS: fãŋklup

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fan m., fanka ż., fandom m., fanzin m.

 przym. fanowski

Wiktionary


fanklubowy

fanklub


SJP.pl

Patrz:

fanklub

fankuł

dwuletnia lub wieloletnia roślina zielna z rodziny selerowatych; koper włoski, fenkuł


SJP.pl


fanodorm

handlowa nazwa leku nasennego, cyklobarbitalu


SJP.pl


fanon

strój papieski noszony podczas mszy pontyfikalnej


SJP.pl

Fanon (łac. fano) – jedwabna szata liturgiczna papieża, oraz na mocy szczególnego przywileju patriarchy Lizbony.

Nazwa fanonu wywodzi się od pannusa (penos), ręcznie tkanej tkaniny.

Wikipedia


fanowski

fan


SJP.pl

Patrz:

fan

fanpage

[czytaj: fanpejdż] internetowa strona fanowska; fanpejdż


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) profil, strona w serwisie Facebook będące oficjalną wizytówką firmy, marki produktu lub osoby publicznej

Wiktionary

Strona fanowska, inaczej fanpage – strona internetowa przeznaczona dla osób lubiących danego aktora, grę komputerową, lub program telewizyjny. Oficjalne strony fanowskie zwykle stosują model biznesowy oparty na treściach premium. Niektóre strony fanowskie współpracują z twórcami dzieł, których dotyczą. Strony fanowskie mają wpływ na społeczności zebrane wokół danego dzieła. Część twórców stron fanowskich, używając infrastruktury serwisu społecznościowego takiego jak Facebook, ogranicza koszty związane z działalnością.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z pewnością każda taka sytuacja negatywnie wpływa na wizerunek firmy, ale czy faktycznie odbija się także na firmowym fanpage'u?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fan page m.

 przym. fanpage'owy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fan page

Wiktionary


fanpejdż

internetowa strona fanowska; fanpage


SJP.pl


fanpejdżowy

fanpejdż


SJP.pl

Patrz:

fanpejdż

fanserwis

elementy danego utworu (zwykle mangi lub anime) o charakterze erotycznym, mające na celu przyciągnięcie uwagi odbiorców


SJP.pl

Fanserwis lub fan serwis (jap. ファンサービス fansābisu; wasei-eigo utworzone od słów fan oraz service) – elementy pojawiające się danym utworze mające jedynie na celu spełnianie życzeń fanów lub (nadrzędnie, ale niekoniecznie jedynie) przyciągnięcie widzów. Niekoniecznie muszą obejmować na przykład daną scenę w anime; sam fanserwis bywa realizowany także poza samym utworem.

Wikipedia


fanszon

dawniej: trójkątna jedwabna chustka wiązana pod brodą


SJP.pl


fant

1. w niektórych grach towarzyskich: przedmiot, który trzeba oddać po popełnieniu błędu lub przegraniu partii, a następnie go wykupić; zastaw;
2. nagroda rzeczowa w niektórych loteriach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) wygrana w loterii fantowej

 (1.2) przedmiot oddawany w zastaw za złamanie zasad gry towarzyskiej

 (1.3) daw. przedmiot stanowiący zastaw

 (1.4) gwara więzienna rzecz

Wiktionary

Fant – dzielnica miasta Maidstone, w Anglii, w Kent, w dystrykcie Maidstone. W 2011 roku dzielnica liczyła 9570 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. fantowy

 rzecz. fancik mrz.

frazeologia.

 (1.4) kroić / skroić fanty

etymologia. etym|niem|Pfand. (zastaw)

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== fant (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) walet

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fãnt, AS: fãnt

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fantowy

 rzecz. fancik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. fantowy

 rzecz. fancik mrz.

frazeologia.

 (1.4) kroić / skroić fanty

etymologia. etym|niem|Pfand. (zastaw)

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== fant (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) walet

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


fanta

1. w niektórych grach towarzyskich: przedmiot, który trzeba oddać po popełnieniu błędu lub przegraniu partii, a następnie go wykupić; zastaw;
2. nagroda rzeczowa w niektórych loteriach


SJP.pl

Fanta – napój gazowany o smaku owocowym produkowany przez The Coca-Cola Company.

Wikipedia


fantasia

utwór instrumentalny na organy i lutnię, komponowany w XVI-XVIII wieku; tiento, capriccio, canzona, ricercar


SJP.pl

Fantazja (ang. Fantasia) – amerykańska animowana muzyczna antologia filmowa z 1940 roku produkcji Walta Disneya i Bena Sharpsteena. Trzeci pełnometrażowy film animowany wytwórni Walt Disney Productions, a zarazem trzeci film z oficjalnego kanonu animacji Disneya.

Wikipedia


fantasmagoria

1. przywidzenie, urojenie, złudzenie optyczne;
2. utrwalony malarsko lub literacko obraz fantastycznej wizji stworzonej przez nadwrażliwą wyobraźnię


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. omamy wzrokowe, przywidzenia

Wiktionary

Fantasmagoria – urojenie, złudzenie, iluzja (np. fantastyczne obrazy, wizje); czasem też wymieszanie jawy i snu, czy też rzeczywistego świata z fantastycznym (co może skutkować interesującym efektem artystycznym).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. fantasmagoryczny, fantasmagoryjny

 przysł. fantasmagorycznie

 rzecz. fantom mrz.

frazeologia.

etymologia.

 etym|franc|fantasmagorie.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) phantasmagoria

* baskijski: (1.1) fantasmagoria

* bułgarski: (1.1) фантасмагория ż.

* francuski: (1.1) fantasmagorie ż.

* hiszpański: (1.1) fantasmagoría ż.

* nowogrecki: (1.1) φαντασμαγορία ż.

* ukraiński: (1.1) фантасмагорія ż.

* włoski: (1.1) fantasmagoria ż.

źródła.

== fantasmagoria (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) fantasmagoria

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fantasmagoryczny, fantasmagoryjny

 przysł. fantasmagorycznie

 rzecz. fantom mrz.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. fantasmagoryczny, fantasmagoryjny

 przysł. fantasmagorycznie

 rzecz. fantom mrz.

frazeologia.

etymologia.

 etym|franc|fantasmagorie.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) phantasmagoria

* baskijski: (1.1) fantasmagoria

* bułgarski: (1.1) фантасмагория ż.

* francuski: (1.1) fantasmagorie ż.

* hiszpański: (1.1) fantasmagoría ż.

* nowogrecki: (1.1) φαντασμαγορία ż.

* ukraiński: (1.1) фантасмагорія ż.

* włoski: (1.1) fantasmagoria ż.

źródła.

== fantasmagoria (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) fantasmagoria

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


fantasmagoryczny

fantasmagoria; fantasmagoryjny


SJP.pl


fantasmagoryjny

fantasmagoria; fantasmagoryczny


SJP.pl


fantasta

osoba, która żyje w świecie fantazji, iluzji; marzyciel, idealista, utopista, romantyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. ktoś, kto wierzy w fantazje, nierealne przedsięwzięcia

 (1.2) liter. twórca literatury, filmu z rodzaju fantastyki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fantastyka ż., fantastyczność ż., fantastka ż.

 przym. fantastyczny

Wiktionary


fantastka

kobieta żyjąca świecie fantazji, iluzji; marzycielka, idealistka, utopistka, romantyczka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta, która żyje w świecie fantazji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fantastyczność ż., fantasta m., fantastyka ż., fantazja ż.

 przym. fantastyczny

Wiktionary


fantastyczka

dawniej: kobieta żyjąca świecie fantazji, iluzji; marzycielka, idealistka, utopistka, romantyczka, fantastka


SJP.pl


fantastycznie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób fantastyczny; nierealnie, przedziwnie

 (1.2) pot. wspaniale, wyjątkowo, bardzo dobrze

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Podczas ostatniego maratonu nasi biegacze wypadli naprawdę fantastycznie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfãntaˈstɨt͡ʃʲɲɛ, AS: fãntastyčʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fantastyczny

 rzecz. fantastyka ż., fantastyczność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) świetnie, znakomicie, doskonale, wulg. zajebiście

Wiktionary


fantastycznieć

poetycko: stawać się fantastycznym, baśniowym, nabierać cech typowych dla świata wyobraźni


SJP.pl


fantastyczniej

stopień wyższy od przysłówka: fantastycznie


SJP.pl


fantastyczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: fantastyczny; bardziej fantastyczny


SJP.pl


fantastycznonaukowy

należący do gatunku science fiction; science fiction (w użyciu przymiotnika)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z fantastyką naukową, dotyczący fantastyki naukowej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Międzynarodowa popularność kina fantastycznonaukowego narastała i dotarła nawet do Indii.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fantastyka naukowa ż.

Wiktionary


fantastyczność

1. właściwość tego, co należy do świata fantazji, wyobraźni, nie ma oparcia w rzeczywistości; baśniowość, bajeczność, fikcyjność, nierealność;
2. potocznie: cecha tego, co jest oceniane dodatnio; wyjątkowość, nadzwyczajność, wspaniałość, niezwykłość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest fantastyczne; cecha tych, którzy są fantastyczni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fantazja ż., fantastyka ż., fantasta m., fantastka ż., fantazjowanie n., pofantazjowanie n., fantazyjność ż.

 czas. fantazjować ndk., pofantazjować dk.

 przym. fantastyczny, fantazyjny

 przysł. fantastycznie, fantazyjnie

Wiktionary


fantastyczny

1. należący do świata wyobraźni, fantazji, niemający oparcia w rzeczywistości; bajeczny, urojony, fikcyjny, nierealny;
2. potocznie: nadzwyczajny, doskonały pod każdym względem; wspaniały, znakomity, kapitalny, rewelacyjny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) fikcyjny, zmyślony

 (1.2) liter. szt. przedstawiający świat nierealny

 (1.3) pot. wspaniały, cudowny

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Prezent jest fantastyczny, chociaż innym się nie podoba.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfãntaˈstɨt͡ʃnɨ, AS: fãntastyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fantastyka ż., fantazja ż., fantazjowanie n., fantazmat m., fantasta m., fantastka ż., fantastyczność ż.

 przym. fantazyjny

 przysł. fantastycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nierealny, nieprawdopodobny

 (1.3) cudowny, doskonały, nadzwyczajny, niesamowity, świetny, wspaniały, wyborny, zachwycający; pot. super

Wiktionary


fantastyk

1. niesamowite, często nadprzyrodzone zjawiska, będące wytworem fantazji, odzwierciedlane w mitach, folklorze, utworach literackich, filmowych, plastycznych i muzycznych; nierealność, irrealizm, baśniowość, fantastyczność;
2. gatunek powieści, filmu itp., w którym przedstawia się świat baśniowy, mityczny wypełniony zdarzeniami zaczerpniętymi ze świata snów, magii; fantasy


SJP.pl


fantastyka

1. niesamowite, często nadprzyrodzone zjawiska, będące wytworem fantazji, odzwierciedlane w mitach, folklorze, utworach literackich, filmowych, plastycznych i muzycznych; nierealność, irrealizm, baśniowość, fantastyczność;
2. gatunek powieści, filmu itp., w którym przedstawia się świat baśniowy, mityczny wypełniony zdarzeniami zaczerpniętymi ze świata snów, magii; fantasy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wytwory wyobraźni obecne w mitach, folklorze, literaturze itp.

 (1.2) film. liter. rodzaj twórczości literackiej, filmowej, plastycznyastycznej, który przedstawia świat i wydarzenia nierealne;

Wiktionary

Fantastyka – gatunek literacki, a także filmowy, komiksowy, gier a niekiedy i malarstwa. Polega ona na kreowaniu świata przedstawionego, który w całości, lub w części różni się od rzeczywistości, np. przez dodanie elementów nadnaturalnych, lub stworzonej przez autora technologii. Można ją też uznać za właściwość elementu fikcji literackiej, lub innej, sprawiająca, że choć czytelnik uznaje go za niezgodny z przyjętymi przez niego kryteriami empirycznej rzeczywistości i wedle jego najlepszej wiedzy nieposiadający odpowiednika w świecie pozaliterackim oraz nieobecny w tekstach, które uznaje za realistyczne, godzi się w ramach literackiej gry uznać go za prawdopodobny (choć niewiarygodny) w obrębie konstruowanej fikcji i decyduje, że nie narusza on spójności narracji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Najbardziej rozpowszechnione jest uznanie fantastyki za specyficzny typ twórczości, kreujący odmienny od realnego świat przedstawiony.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fãnˈtastɨka, AS: fãntastyka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fantastka ż., fantasta mos., fantastyk mos., fantazja ż., fantazjowanie n., fantazmat mrz., fantastyczność ż.

 czas. fantazjować ndk.

 przym. fantazyjny, fantastyczny

 przysł. fantazyjnie, fantastycznie

Wiktionary


fantasy

[czytaj: FANtazy]
1. utwór filmowy, literacki lub gra komputerowa, w których świat przedstawiony ma nierealny, mityczny charakter;
2. współczesny nurt fantastyki, do którego zaliczają się takie utwory lub gry;
3. zawierający elementy magii, baśni i fantastyki


SJP.pl

Fantasy (także: fantastyka baśniowa, fantazja, baśń nowoczesna/współczesna) – gatunek literacki lub filmowy używający magicznych i innych nadprzyrodzonych form, motywów, jako pierwszorzędnego składnika fabuły, myśli przewodniej, czasu, miejsca akcji, postaci i okoliczności zdarzeń. Fantasy jest na ogół odróżniane od science fiction oraz od horroru, przy założeniu, że względnie nie wchodzi w tematykę naukową (w sensie SF) lub tematykę grozy (ang. macabre). Jednak gatunki te w znacznym stopniu przenikają się. Wszystkie trzy mieszczą się w pojęciu fantastyki (ang. speculative fiction).

Wikipedia


fantazja

1. umiejętność wyobrażania sobie czegoś, co w realnym świecie jest mało prawdopodobne lub nierealne; wyobraźnia;
2. wytwór wyobraźni;
3. śmiałość i pewność siebie w podejmowanych ryzykownych działaniach; brawura, animusz;
4. dziwne życzenie, zachcianka, którą trudno spełnić; kaprys, fanaberia;
5. utwór muzyczny o swobodnej budowie, łączący przeciwstawne lub kontrastujące motywy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wyobraźnia

 (1.2) trudne do spełnienia życzenie

 (1.3) muz. utwór muzyczny o swobodnej budowie, nawiązujący do innych form muzycznych;

Wiktionary

  • Fantazja – muzyka
  • Fantazja – psychologia
  • Fantazja – film animowany wytwórni Walta Disneya z 1940 roku
  • Fantazja 2000 – animowany film z wytwórni Walta Disneya z 1999 roku
  • Fantasy – nurt literacki, obejmujący także inne dziedziny twórczości, wywodzący się z szeroko rozumianej fantastyki
  • Fantazja – wymyślona kraina z powieści Niekończąca się historia i jej ekranizacji
  • Fantazja (Gorzyce)
  • Fantazja – dawny zaścianek. Tereny na których leżał znajdują się na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie szarkowszczyńskim, w sielsowiecie Hermanowicze

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Marek ma wybujałą fantazję.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fãnˈtazʲja, AS: fãntazʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fantastka ż., fantazjowanie n., fantastyka ż., fantazjotwórca m., fantazjotwórstwo n., fantastyczność ż.

 przym. fantastyczny, fantazyjny, fantazjotwórczy

 czas. fantazjować ndk., pofantazjować dk., wyfantazjować dk.

 przysł. fantazyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyobraźnia, imaginacja

 (1.2) fanaberia, kaprys, zachcianka

Wiktionary


fantazje

1. umiejętność wyobrażania sobie czegoś, co w realnym świecie jest mało prawdopodobne lub nierealne; wyobraźnia;
2. wytwór wyobraźni;
3. śmiałość i pewność siebie w podejmowanych ryzykownych działaniach; brawura, animusz;
4. dziwne życzenie, zachcianka, którą trudno spełnić; kaprys, fanaberia;
5. utwór muzyczny o swobodnej budowie, łączący przeciwstawne lub kontrastujące motywy


SJP.pl


fantazjotwórca

rzadko: twórca fantastyki


SJP.pl


fantazjotwórstwo

rzadko: tworzenie fantastyki


SJP.pl


fantazjować

1. kierować się fantazją; marzyć, zmyślać;
2. w muzyce: komponować utwór muzyczny, jednocześnie go wykonując, np. fantazjować melodię do tekstu wiersza; improwizować


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) wyobrażać sobie wiele rzeczy

 (1.2) tworzyć niezgodny z rzeczywistością obraz czegoś

 (1.3) muz. tworzyć improwizacje

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fantazja ż., fantazmat mrz., fantom mrz., fantastyka ż., fantastyczność ż.

 przym. fantazyjny

 przysł. fantazyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) marzyć, puszczać wodze fantazji, roić, wymyślać

 (1.2) konfabulować, zmyślać

 (1.3) improwizować

Wiktionary


fantazjowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|fantazjować.

Wiktionary

W psychologii fantazjowaniem nazywa się mechanizm obronny, który może być rozumiany jako:

  • impuls do działania
  • zaspokojenie pragnień w wyobraźni
  • myślenie obrazowe
  • forma myślenia autystycznego
  • jeden ze składników marzeń sennych

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. fantastyczność ż., fantastyka ż., fantazja

 przym. fantastyczny

Wiktionary


fantazmat

urojenie, wytwór wyobraźni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wytwór wyobraźni

Wiktionary

Fantazmat, fantazja (stgr. φαντασία phántasia – „uczynić widocznym”) – wyobrażony scenariusz, w którym w sposób jawny lub ukryty osoba spełnia swoje życzenia. W najwęższym znaczeniu tego terminu, pod pojęciem fantazji rozumieć można marzenie dzienne, w którym prezentuje sobie pożądany lub niepożądany przebieg pewnych przyszłych lub przeszłych wydarzeń.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: fãnˈtazmat, AS: fãntazmat

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fantazmatyczny, fantastyczny

 rzecz. fantastyka ż.

 czas. fantazjować

Wiktionary


fantazmatyczność

fantazmatyczny; iluzoryczność


SJP.pl


fantazmatyczny

fantazmat; iluzoryczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od fantazmat; będący wytworem wyobraźni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W podwójnym znaczeniu: mijały, przelatując obok rzeki kiedyś we wspominanej przeszłości, albo mijały w pamięci, gdy nakładały się na siebie dwie odrębne rzeczywistości – ta realna z teraźniejszości i ta realna z przeszłości a obecnie fantazmatyczna tylko przywoływana przez pamięć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfãntazmaˈtɨt͡ʃnɨ, AS: fãntazmatyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fantazmat

Wiktionary


fantazy

imię męskie


SJP.pl

Fantazy – dramat wierszem (często zaliczany do tragikomedii) składający się z pięciu aktów, napisany przez Juliusza Słowackiego w Paryżu, prawdopodobnie na przełomie lat 1844/1845. Nieukończony przez poetę i niewydany za jego życia. Pierwodruk dzieła ukazał się w trzecim tomie Pism pośmiertnych wydanych we Lwowie w roku 1866. Opublikowany także pod tytułem Nowa Dejanira w roku 1898. Dramat wystawiony 5 maja 1867 w Stanisławowie pod tytułem Niepoprawni nadanym przez Antoniego Małeckiego.

Wikipedia


fantazyjnie

przysłówek

 (1.1) w sposób fantazyjny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fantazja ż., fantastyczność ż., fantastyka ż.

 przym. fantazyjny

 czas. fantazjować

Wiktionary


fantazyjniej

stopień wyższy od przysłówka: fantazyjnie


SJP.pl


fantazyjniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: fantazyjny; bardziej fantazyjny


SJP.pl


fantazyjność

fantazyjny


SJP.pl

Patrz:

fantazyjny

fantazyjny

niezwykły


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) pełen fantazji, pomysłowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fantastyka ż., fantazja ż., fantazyjność ż., fantastyczność ż.

 czas. fantazjować ndk.

 przym. fantastyczny

 przysł. fantazyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wymyślny

Wiktionary


fantoccini

[czytaj: fantoczini] włoskie kukiełki, fantosze, marionetki; również: włoski teatr marionetek


SJP.pl


fantom

1. coś niezgodnego z rzeczywistością, będącego wytworem wyobraźni lub umysłu;
2. widmo, zjawa, mara, upiór;
3. model anatomiczny przedstawiający sylwetkę człowieka, jej część lub jakiś narząd;
4. amputowana kończyna lub jej część, postrzegana przez amputanta, jakby nadal była częścią ciała


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zjawa, przywidzenie

 (1.2) med. model anatomiczny, na którym odbywa się nauka anatomii, ćwiczenia udzielania pierwszej pomocy itp.

 (1.3) med. odczuwanie napięcia, bólu, swędzenia itp. w miejscu po amputowanej kończynie lub jej części

Wiktionary

  • Fantom (film)
  • Fantom – portugalski dramat filmowy z 2000 roku
  • fantom kobiety
  • fantom (medycyna)
  • Fantom (seria wydawnicza)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po zmroku, nad cmentarzem unosiły się tajemnicze fantomy.

 (1.2) Na zajęciach cała grupa ćwiczyła na fantomach prowadzenie masażu serca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfãntɔ̃m, AS: fãntõm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fantasmagoria ż.

 przym. fantomowy, fantomatyczny

 czas. fantazjować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mara, przywidzenie, widmo, widziadło, zjawa, złudzenie

Wiktionary


fantomas

postać literacka i filmowa


SJP.pl

Fantomas (fr. Fantômas) – fikcyjny przestępca, bohater cyklu kilkudziesięciu książek sensacyjnych (przeważnie z początku XX wieku) autorstwa francuskich pisarzy Pierre'a Souvestre'a (1874-1914) i Marcela Allaina (1885-1969), później postać w wielu filmach, wreszcie patron grupy muzycznej. Imienia użył także Zbigniew Nienacki w powieści młodzieżowej Pan Samochodzik i Fantomas.

Wikipedia


fantomatyczny

fantomatyka


SJP.pl

Patrz:

fantomatyka

fantomatyka

1. technika wytwarzania sztucznej rzeczywistości w umyśle ludzkim przy wykorzystaniu technologii informatycznej; fantomologia;
2. sztuczna rzeczywistość wytwarzana w umyśle ludzkim przy wykorzystaniu technologii informatycznej


SJP.pl

Rzeczywistość wirtualna (ang. virtual reality) – obraz sztucznej rzeczywistości stworzony przy wykorzystaniu technologii informatycznej. Polega na multimedialnym kreowaniu komputerowej wizji przedmiotów, przestrzeni i zdarzeń. Może on reprezentować zarówno elementy świata realnego (symulacje komputerowe), jak i zupełnie fikcyjnego (gry komputerowe science-fiction).

Wikipedia


fantomologia

technika wytwarzania sztucznej rzeczywistości w umyśle ludzkim przy wykorzystaniu technologii informatycznej; fantomatyka


SJP.pl


fantosz

marionetka poruszana za pomocą nitek


SJP.pl


fantować

dawniej:
1. brać w zastaw, zajmować;
2. fantować się - oddawać w zastaw, zastawiać


SJP.pl


fantowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przest. reg-pl|Kresy. licytacja

Wiktionary


fantowy

przymiotnik od: fant


SJP.pl


fantyna

Fantyna – bohaterka powieści Nędznicy Wiktora Hugo.

Wikipedia


fanza

chiński drewniany dom mieszkalny, o dachu dwuspadowym, krytym słomą albo trzciną, z oknami najczęściej na jednej ścianie i z ogrzewanymi ławami do spoczynku


SJP.pl

Fanza (jap. ファンザ, zapis stylizowany FANZA) – japońska witryna e-commerce obsługiwana przez Digital Commerce Inc. będąca także znakiem towarowym tej firmy.

Wikipedia


fanzin

[czytaj: fanz-in] środowiskowo: niskonakładowa, nieprofesjonalna gazetka tworzona przez miłośników jakiegoś tematu; zin, fan-zin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. czasopismo wydawane przez członków subkultury lub kontrkultury;

Wiktionary

Zin, fanzin (skrót od ang. fan magazine) – rodzaj nieprofesjonalnego pisma tworzonego przez osobę bądź grupę osób – miłośników jakiegoś tematu (np. muzyki, informatyki, literatury, fantastyki, gier fabularnych, ekologii, polityki), skierowane do osób podzielających owe zainteresowania.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Spadek popularności fanzinów nastąpił wraz z rozwojem mediów elektronicznych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfãnzʲĩn, AS: fãnzʹĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zin mrz., fan mos., fanka ż., fanklub mrz., fandom mrz.

 przym. fanowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. zin

Wiktionary


fanzinowy

fanzin [czytaj: fanz-inowy]; zinowy


SJP.pl


fanzolenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|fanzolić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. fanzolić

Wiktionary


fanzolić

czasownik niedokonany

 (1.1) pot. mówić bzdury, mówić nie na temat; bredzić, bełkotać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Panie szkaradny, fanzolisz, że aż uszy więdną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fãw̃ˈzɔlʲit͡ɕ, AS: fãũ̯zolʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fanzolenie n., fandzolenie n.

 czas. fandzolić ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pitolić, bredzić, mówić od rzeczy

Wiktionary


fao

ang. Food and Agriculture Organization of the United Nations, Organizacja Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa


SJP.pl


faon

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mitgr. heros i przewoźnik z wyspy Lesbos

Wiktionary

Faon (gr. Φάων), w mitologii greckiej przewoźnik z Mityleny na wyspie Lesbos. Był stary i niezbyt urodziwy, gdy spotkał Afrodytę. W zamian za przewiezienie do Azji Mniejszej (za które nie chciał zapłaty), bogini ofiarowała mu maść, dzięki której stał się młody i piękny.

Zgodnie z tym, co mówi mitologia, zakochała się w nim sama Safona. Przez jakiś czas byli kochankami, ale w końcu Faon zostawił poetkę. Zrozpaczona i wciąż zakochana w przewoźniku Safona rzuciła się do morza.

Wikipedia


fapować

potocznie: onanizować, masturbować


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) slang. masturbować się

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fapać

Wiktionary


faq

[czytaj: fak lub ef-ej-kju] skrót od: frequently asked questions (najczęściej zadawane pytania) - zbiór najczęstszych pytań i odpowiedzi na nie


SJP.pl


fara

dawniej:
1. parafia, kościół parafialny;
2. potocznie: chuda fara - bieda, niedostatek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. kośc. adm. główny kościół parafialny w mieście;

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. parafia

 (1.3) gw-pl|Górny Śląsk. plebania, probostwo

Wiktionary

Kościół farny, także fara (niem. Pfarre, Pfarrei, Pfarrkirche, czyli probostwo, parafia) – dawne określenie nadawane kościołowi parafialnemu, które nawiązuje do tradycji średniowiecza. Fary budowano najczęściej w bezpośrednim sąsiedztwie rynku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poszliśmy najpierw do fary, a stamtąd ze śpiewem i chorągwiami do Franciszkanów, gdzie pielgrzymi ze wszystkich kaliskich parafii się zebrali na uroczyste pobłogosławienie pielgrzymki i pożegnanie.

 (1.3) Byłżech dzisiej na farze zamówić mszo za fatra. → Byłem dziś na plebaniaebanii zamówić mszę za ojca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfara, AS: fara

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. daw. fararz, reg. śl. farorz. mos.

 przym. farny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kościół farny

Wiktionary


farad

jednostka pojemności elektrycznej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miar. fiz. jednostka miary pojemności elektrycznej w układzie SI;

Wiktionary

Farad (F) – jednostka pojemności elektrycznej w układzie SI (jednostka pochodna układu SI).

Przewodnik elektryczny ma pojemność elektryczną jednego farada, gdy zwiększa potencjał o 1 wolt po dostarczeniu ładunku 1 kulomba. W uproszczeniu pojemność jednego farada oznacza, że w przewodniku o potencjale jednego wolta można „umieścić” ładunek o wartości jednego kulomba.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈfarat, AS: farat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faradyzacja ż.

 czas. faradyzować ndk.

 przym. faradyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. F

Wiktionary


faradaj

ładunek elektryczny gramojonu jednowartościowego; stała Faradaya


SJP.pl

Stała Faradaya – stała fizyczna wynosząca F = 9,64853321233×104 C/mol, która oznacza ładunek elektryczny przypadający na jeden mol elektronów. Jej wielkość wynika ze wzoru F = NA·e

Wielkość stałej Faradaya wyrażona w kulombach na mol wynosi dokładnie:.

{\text{F}}=N_{A}\cdot e=6{,}022\ 140\ 76\cdot 10^{23}\;\mathrm {mol} ^{-1}\cdot 1,602\ 176\ 634\times 10^{-19}{\text{C}}=9{,}648\ 533\ 212\ 331\ 001\ 84\cdot 10^{4}\;{\text{C}}\cdot \mathrm {mol} ^{-1}

Wikipedia


faraday

[czytaj: FEradaj] nazwisko angielskie, np. Michael Faraday (1791 - 1867), angielski fizyk i wynalazca


SJP.pl

Osoby:

  • Michael Faraday – angielski fizyk i chemik

Astronomia:

  • (37582) Faraday – planetoida

Miejsca:

  • Faraday – kanadyjska gmina w Ontario

Technika:

  • „Faraday” – francuski okręt podwodny z okresu I wojny światowej

Motoryzacja:

  • Faraday Future – amerykański producent samochodów elektrycznych

Wikipedia


faradomierz

przyrząd do pomiaru pojemności elektrycznej; pojemnościomierz


SJP.pl


faradyczny

prąd faradyczny - słaby prąd elektryczny stosowany w fizykoterapii


SJP.pl


faradyzacja

stosowanie słabego prądu zmiennego w fizykoterapii; diadynamik


SJP.pl

Faradyzacja – zastosowanie prądu faradycznego – małej częstotliwości <1000 Hz do zabiegów terapeutycznych – celem wzmocnienia mięśni lub do diagnostyki.

Najczęściej używanym rodzajem prądu jest neofaradyczny prąd modulowany.

Działanie: pobudzenie mięśni poprzecznie prażkowanych do skurczu tężyczkowego.

Wskazania:

  • normalnie unerwione słabe mięśnie
  • lekki niedowład

Wikipedia


faramuszka

1. błahostka, drobnostka, bagatela;
2. dawniej: polewka piwna


SJP.pl

Gramatka (faramuszka, biermuszka) — polewka z piwa, danie kuchni staropolskiej, zaliczane do postnych, chętnie również podawane na śniadanie, wyparte w tej roli przez kawę.

Wspólnym mianownikiem wielu receptur przygotowania gramatki było jedynie piwo. W zależności od potrzeb i upodobań, dodawano doń np. masło, żółtka jaj, śmietanę, twaróg, kminek, chleb, cynamon, cukier. Samuel Linde podał za Syreniuszem przepis następujący:

Wikipedia


farandola

ludowy taniec prowansalski


SJP.pl

Farandola (fr. farandole) – taniec w metrum 6/8, pochodzący z Prowansji. Muzyka do niego grana jest na specjalnym, jednoręcznym flecie i tamburynie.

Znana już pod koniec średniowiecza, tańczona grupowo, w formie korowodu. Taniec ten jest zbliżony do gawotu, gigue i taranteli. Karmaniola z okresu Wielkiej Rewolucji Francuskiej jest pochodną farandoli.

Wikipedia


faraon

władca staroegipski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. władca starożytnego Egiptu;

 (1.2) daw. karc. popularna hazardowa gra w karty

 (1.3) daw. gwara. więz. rewirowy, naczelnik rewiru policyjnego

Wiktionary

Faraon (stgr. φαραώ) – jedno z określeń władcy starożytnego Egiptu, będące zniekształconą wersją staroegipskiego Per-āa – „wielki dom”. Od XVIII dynastii termin ten zaczęto odnosić również do zarządcy tego „wielkiego domu” (pałacu), czyli władcy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Był pierwszym faraonem pochowanym w piramidzie.

 (1.2) Zarobek płynął niewielki, ale pewny, bo ćwik, faraon, czyli putyfonik, w bocznej izdebce wlókł się nienajgorzej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈraɔ̃n, AS: faraõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faraonka ż.

:: fż. faraonka ż.

:: zdrobn. faraonik m.

 przym. faraoński, faraonowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) król Egiptu

 (1.2) ćwik, putyfon

Wiktionary


faraonik

zdrobnienie od: faraon (gra w karty)


SJP.pl


faraonka

gatunek mrówki; mrówka faraona


SJP.pl

Mrówka faraona (faraonka) (Monomorium pharaonis) – gatunek mrówek z podrodziny Myrmicinae. Gatunek kosmopolityczny, synantropijny, pochodzący prawdopodobnie z Afryki Zachodniej lub Indonezji. Mrówka faraona mylona jest niekiedy z mrówką złodziejką (Solenopsis fugax). Widoczną różnicą jest budowa ich czułków – czułki mrówki złodziejki mają 10 segmentów.

Wikipedia


faraonowy

przymiotnik od: faraon


SJP.pl


faraoński

dotyczący faraona


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający związek z faraonem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faraon m.

Wiktionary


fararz

gwarowo: pleban, proboszcz, pastor


SJP.pl


faras

(staroż. Pachoras) miejscowość w Sudanie, obecnie zalana wodami Jeziora Nasera na Nilu


SJP.pl

Wikipedia


faraski

przymiotnik od: Faras (miejscowość w Sudanie)


SJP.pl


farba

1. mieszanina barwników używana do malowania;
2. krew rannej, grubej zwierzyny; jucha; posoka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. szt. mieszanina barwników służąca do malowania

 (1.2) stpol. kosmet. puder

 (1.3) stpol. kosmet. róż

 (1.4) łow. krew zwierzyny

Wiktionary

Farba – substancja powłokotwórcza służąca do ochronnego lub dekoracyjnego pokrywania powierzchni dowolnych przedmiotów. Może zalegać na ich powierzchni lub nieznacznie wnikać w głąb. Składa się z substancji barwiących – najczęściej w postaci pigmentów oraz substancji dodatkowych: spoiw, wypełniaczy, rozcieńczalników, rozpuszczalników, a także substancji błonotwórczych, dyspergujących, konserwujących, opóźniających wysychanie, reagujących z podłożem itp.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tata poszedł po farbę, bo będzie malował pokój.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfarba, AS: farba

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farbiarnia ż., farbiarstwo n., farbiarz m., farbiarka ż., farbowanie n., zafarbowanie n., zafarb m.

:: zdrobn. farbka ż.

 czas. farbować ndk., zafarbować dk.

 przym. farbiarski, farbierski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) barwnik

Wiktionary


farbiarka

kobieta pracująca w farbiarni, zajmująca się farbowaniem


SJP.pl


farbiarnia

zakład, w którym farbuje się odzież lub tkaniny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zakład lub dział, w którym farbuje się tkaniny lub przędzę

Wiktionary

Wymowa:

IPA: farˈbʲjarʲɲa, AS: farbʹi ̯arʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farbiarz mos., farba ż., farbka ż., farbowanie n., zafarbowanie n.

Wiktionary


farbiarski

dotyczący farb lub farbiarza; związany z barwieniem tkanin


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z farbiarstwem, dotyczący farbiarstwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farbiarz mos., farbiarstwo n., farba ż.

Wiktionary


farbiarstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gałąź przemysłu zajmująca się barwieniem surowców roztworem lub zawiesiną barwnika

Wiktionary

Powiązane:

 zob. farba.

Wiktionary


farbiarz

człowiek trudniący się farbowaniem tkanin, nici, odzieży itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzem. zaw. rzemieślnik farbujący tkaniny

 (1.2) właściciel farbiarni

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Władze Fezu zażądały od farbiarzy zapłacenia większego podatku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farba ż., farbiarnia ż., farbowanie n., farbienie n., zafarbowanie n.

:: fż. farbiarka ż.

 czas. farbić ndk., farbować ndk.

 przym. farbiarski

Wiktionary


farbierski

przymiotnik

 (1.1) daw. farbiarski

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farba ż., farbowanie n., zafarbowanie n.

 czas. farbować ndk., zafarbować dk.

Wiktionary


farbisty

przymiotnik jakościowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kolorowy

Wiktionary


farbka

niebieski barwnik używany do płukania bielizny; ultramaryna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. farba

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farbownik mrz., farbiarnia ż., farba ż.

Wiktionary


farbkować

płukać bieliznę, tkaninę w wodzie zaprawionej farbką


SJP.pl


farbować

nasycać farbą, zabarwiać


SJP.pl

czasownik

 (1.1) nasycać farbą, zabarwiać

 (1.2) fryzj. nakładać farbę na włosy

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Irena wywołała oburzenie farbując włosy na zielono.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: farˈbɔvat͡ɕ, AS: farbovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farbiarz mos., farba ż., farbowanie n., zafarbowanie n., farbownik mrz.

 przym. farbierski, farbowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) barwić

Wiktionary


farbowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|farbować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfarbɔˈvãɲɛ, AS: farbovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. farbować

 rzecz. farbiarz mos., farba ż., zafarbowanie n., farbownik mrz., farbiarnia ż.

 przym. farbierski

Wiktionary


farbowik

w łowiectwie: młody kogut cietrzewia lub głuszca obrośnięty piórami o stałym kolorze


SJP.pl


farbownik

roślina z rodziny szorstkolistnych (ogórecznikowatych)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. rodzaj roślin należący do rodziny ogórecznikowatych;

Wiktionary

Farbownik (Anchusa L.) – rodzaj roślin należący do rodziny ogórecznikowatych. Należy do niego ok. 35 gatunków roślin. Występują one w Europie, zachodniej Azji (jeden gatunek sięga Chin), w północnej Afryce, największe zróżnicowanie osiągając w basenie Morza Śródziemnego. Jeden gatunek (A. capensis) rośnie w Afryce Południowej. W Polsce naturalnie występują dwa gatunki – farbownik polny A. arvensis i lekarski A. officinalis. Kilka gatunków jest uprawianych i niektóre przejściowo dziczeją.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: farˈbɔvʲɲik, AS: farbovʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farba ż., farbka ż., farbowanka ż., farbowanie n.

 czas. farbować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lud. tłusty kiepek

Wiktionary


farbowy

1. farba;
2. związany z barwieniem tkanin; farbiarski


SJP.pl


farcenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|farcić się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: farˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: farcńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farciarz m., farciara ż., farciarka ż.

 czas. farcić się ndk., pofarcić się dk.

 przym. farciarski

Wiktionary


farciara

farciarz; farciarka, szczęściara, szczęściarka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. kobieta, której wiedzie się w życiu, mająca szczęście, której coś się udało, powiodło się, którą ominęła nieprzyjemna sytuacja

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fart m., fartowność ż., farciarka ż.

:: fm. farciarz ż.

 czas. farcić się ndk., fartnąć się dk., pofarcić się dk.

 przym. farciarski, fartowny

 przysł. fartownie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) farciarka, szczęściara, szczęściarka, ulubienica bogów, ulubienica fortuny, urodzona pod szczęśliwą gwiazdą, w czepku urodzona, wybranka losu

Wiktionary


farciarka

farciarz; farciara, szczęściara, szczęściarka


SJP.pl


farciarski

potocznie: szczęśliwy, fartowny


SJP.pl


farciarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. człowiek, który ma szczęście, któremu coś się udało

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ale z niego farciarz – znów nie wzięła go do odpowiedzi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fart m., fartowność ż.

:: fż. farciara ż., farciarka ż.

 czas. farcić się ndk., pofarcić się dk.

 przym. farciarski, fartowny

 przysł. fartownie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dziecko szczęścia, szczęściarz, szczęśliwiec, ulubieniec bogów, ulubieniec fortuny, urodzony pod szczęśliwą gwiazdą, w czepku urodzony, wybraniec losu

Wiktionary


farcić

potocznie: mieć wiele szczęścia


SJP.pl


farcik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od fart

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie fart, lecz tylko mały farcik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fart m.

Wiktionary


farel

skrót od: Fabryka Aparatów Rentgenowskich i Elektromedycznych


SJP.pl

Philips Lighting-Farel Mazury, Farel – przedsiębiorstwo przemysłowe, z siedzibą w Kętrzynie, w województwie warmińsko-mazurskim. Zajmuje się produkcją sprzętu oświetleniowego, głównie opraw oświetleniowych i urządzeń sterujących oświetleniem.

Wikipedia


farelka

potocznie: typ ogrzewacza elektrycznego o dużej mocy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. termowentylator, pokojowy ogrzewacz powietrza

Wiktionary

Philips Lighting-Farel Mazury, Farel – przedsiębiorstwo przemysłowe, z siedzibą w Kętrzynie, w województwie warmińsko-mazurskim. Zajmuje się produkcją sprzętu oświetleniowego, głównie opraw oświetleniowych i urządzeń sterujących oświetleniem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ta farelka jest zepsuta.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈrɛlka, AS: farelka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ogrzewacz powietrza, termowentylator, piecyk elektryczny

Wiktionary


farerczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec, obywatel Wysp Owczych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niektóre z sag spisanych na Islandii opowiadają również o Farerczykach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farerski mrz., Farer mos., Farerka ż.

 przym. farerski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Farer

Wiktionary


farerski

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do Wysp Owczych

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język z grupy skandynawskiej języków germańskich, urzędowy na Wyspach Owczych;

Wiktionary

Język farerski (far. føroyskt mál) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich. Posługuje się nim około 48 tys. mieszkańców Wysp Owczych (Farerów) i 25 tys. mieszkańców Danii; łącznie ok. 80 tys. osób. Mowa ta jest najbliższa językowi norweskiemu (odmianie norw. – nynorsk) i językowi islandzkiemu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Farerskie kobiety urodą przypominają Szwedki.

 (2.1) Farerski jest używany zarówno na Wyspach Owczych jak i w Danii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈrɛrsʲci, AS: farersʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Farer m., Farerczyk n., farerskość ż.

Wiktionary


farerskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem farerskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem farerskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku farerskim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈrɛrskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: farerskoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary


farfalle

rodzaj makaronu w kształcie kokardek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) kulin. włoski makaron w kształcie kokardek;

Wiktionary

Farfalle (z wł., także farfalline lub farfalloni) – rodzaj makaronu w kształcie kokardek.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam ochotę na farfalle z kurczakiem i suszonymi pomidorami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: farˈfalːɛ, AS: farfa•le

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|wł|farfalla. → motyl

uwagi.

 (1.1) zoblistę|cannelloni|conchiglioni|farfalle|lasagne|linguine|ravioli|spaghetti|tagliatelle|tortellini.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) farfalle

źródła.

== farfalle (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Wodencafe-farfalle.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kulin. farfalle

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


farfał

nazwisko


SJP.pl


farfelki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) kulin. drobne zacierki podawane w kuchni żydowskiej jako dodatek do zup i dań głównych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Co widzę ja, rybka z farfelkami siedzi u pana w kredensika?

Wiktionary


farfocel

potocznie: strzępek, kawałek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. strzęp

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Masz jakiś farfocel na garniturze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: farˈfɔt͡sɛl, AS: farfocel

Wiktionary

Powiązane:

 przym. farfoclowy, farfoclowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) paproch, strzępek, strzęp, kikieć

Wiktionary


farfura

dawniej: fajans, naczynie lub wyrób fajansowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fajans

 (1.2) wyrób z fajansu

Wiktionary

  • farfura – fajans
  • farfury, farfurki – wyroby fajansowe

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. farfurnia ż., farfurnik m., farfurnictwo n.

:: zdrobn. farfurka ż.

 przym. farfurniczy

Wiktionary


farfurka

naczynie wykonane z farfury, fajansu


SJP.pl


farfurnia

manufaktura ceramiczna produkująca fajanse


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzem. daw. manufaktura produkująca wyroby fajansowe lub porcelanowe;

Wiktionary

Farfurnia – nazwa polskich wytwórni fajansu, pojawiła się w Polsce w momencie powstania manufaktur pod koniec XVII wieku i była używana do początku XIX wieku. Z czasem została zastąpiona przez określenie fajansarnia lub fabryka fajansu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. farfura ż., farfurka ż.

Wiktionary


faridabad

miasto w Indiach


SJP.pl

Faridabad (hindi फरीदाबाद) – miasto w Indiach, na Nizinie Hindustańskiej, w stanie Hariana. W 2011 roku miasto zamieszkiwało 1,4 miliona mieszkańców.

W mieście rozwinął się przemysł bawełniany, odzieżowy oraz cukierniczy.

Miasto to założono w 1607 r. Prawa miejskie uzyskało w 1867 r.

Wikipedia


faridabadzki

Faridabad


SJP.pl

Patrz:

Faridabad

fårikål

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. baranina lub jagnięcina gotowana z kapustą i ziarnami czarnego pieprzu; norweska potrawa narodowa

Wiktionary

Fårikål – tradycyjna norweska potrawa i danie narodowe tegoż kraju. Składa się z kawałków baraniny, kapusty, czarnego pieprzu i okazjonalnie z mąki pszennej, tradycyjnie podawanej z ziemniakami gotowanymi w skórkach. Danie jest zwykle przygotowywane wczesną jesienią, a ponad 70% populacji Norwegii twierdzi, że jadło to danie przynajmniej raz w tym okresie.

W Norwegii odbywa się także święto potrawy Fårikål obchodzone każdego roku w ostatni czwartek września.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jesień rozgościła na dobre za oknem, przyszedł więc czas na fårikål.

Wiktionary


farinelli

Farinelli, wł. Carlo Maria Michelangelo Nicola Broschi (ur. 24 stycznia 1705 w Andrii k. Bari, zm. 16 września 1782 w Bolonii) – włoski śpiewak operowy, kastrat (sopran). Jego bratem był kompozytor Riccardo Broschi.

Jeden z ostatnich wielkich kastratów w historii opery.Śpiewał zawodowo od piętnastego roku życia, zdobywając stopniowo wielką sławę i uwielbienie tłumów. Miał 3-oktawową skalę głosu i był mistrzem w wykonywaniu ozdobników. Okazjonalnie grywał też na klawesynie i skrzypcach oraz komponował. Występował w Rzymie, Wiedniu i Londynie, do którego sprowadzony został przez konkurentów G.F. Händla (Nicola Porpora), przyczyniając się do bankructwa jego teatru w 1737.

Wikipedia


farinograf

przyrząd wykorzystywany do badania własności wypiekowych mąki pszennej


SJP.pl


farinotom

Wikipedia


farm.

skrót od: farmacja, farmaceutyczny, farmakologia, farmakologiczny (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


farma

1. gospodarstwo rolne nastawione na określony rodzaj produkcji, np. na hodowlę drobiu;
2. w krajach anglosaskich: gospodarstwo rolne;
3. farma wiatrowa - turbiny wiatrowe wraz z infrastrukturą; park wiatrowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. gospodarstwo rolne w krajach anglosaskich;

 (1.2) roln. zob. ferma.

Wiktionary

Farma – zazwyczaj duże gospodarstwo rolne, zmechanizowane i specjalizujące się w uprawie wybranych roślin lub hodowli wybranych zwierząt. Nastawione na wysoką towarowość i specjalizację produkcji. Z reguły zatrudnia najemną siłę roboczą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) John pracuje na farmie swojego ojca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfarma, AS: farma

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farmer m., farmerka ż., farmerstwo n.

 przym. farmerski

Wiktionary


farmaceuta

specjalista w dziedzinie nauki o lekach; lekoznawca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) specjalista, znawca farmacji

Wiktionary

Farmaceuta – osoba specjalizująca się w farmacji. W szczególności jest to tytuł zawodowy przysługujący w Polsce osobie, która ukończyła studia w szkole wyższej na kierunku farmacja.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przed zażyciem każdego leku, warto spytać się lekarza lub farmaceuty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfarmaˈt͡sɛwta, AS: farmaceu̯ta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farmaceutyk m., farmacja ż.

:: fż. farmaceutka ż.

 przym. farmaceutyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) aptekarz

Wiktionary


farmaceutka

farmaceuta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) specjalistka w dziedzinie farmacji

Wiktionary

Patrz:

farmaceuta

Przykłady

 (1.1) Wyszła z apteki zdenerwowana, ponieważ farmaceutka była wyjątkowo nieuprzejma.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfarmaˈt͡sɛwtka, AS: farmaceu̯tka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farmacja ż., farmaceutyk m.

:: fm. farmaceuta m.

 przym. farmaceutyczny

 przysł. farmaceutycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) aptekarka

Wiktionary


farmaceutyczny

odnoszący się do farmacji - nauki o lekach


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z farmacją

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfarmat͡sɛwˈtɨt͡ʃnɨ, AS: farmaceu̯tyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farmacja ż., farmaceutyka ż., farmaceuta m., farmaceutka ż., farmaceutyk m.

Wiktionary


farmaceutyk

produkt przemysłu farmaceutycznego; lek, lekarstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) substancja wyprodukowana przez przemysł farmaceutyczny

Wiktionary

Lek, lekarstwo, produkt leczniczy (nazwa ustawowa w Polsce) – każda substancja, niezależnie od pochodzenia (naturalnego lub syntetycznego), nadająca się do bezpośredniego wprowadzania do organizmu w odpowiedniej postaci farmaceutycznej w celu osiągnięcia pożądanego efektu terapeutycznego, lub w celu zapobiegania chorobie, często podawana w ściśle określonej dawce. Lekiem jest substancja modyfikująca procesy fizjologiczne w taki sposób, że hamuje przyczyny lub objawy choroby lub zapobiega jej rozwojowi. Określenie lek stosuje się też w stosunku do substancji stosowanych w celach diagnostycznych (np. metoklopramid w diagnostyce hiperprolaktynemii) oraz środków modyfikujących nie zmienione chorobowo funkcje organizmu (np. środki antykoncepcyjne).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po studiach uznał, że sprzedaż farmaceutyków nie jest tym, czemu pragnie poświęcić resztę życia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfarmaˈt͡sɛwtɨk, AS: farmaceu̯tyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farmacja ż., farmaceuta m., farmaceutka ż.

 przym. farmaceutyczny

 przysł. farmaceutycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lek, lekarstwo, medykament

Wiktionary


farmaceutyka

farmacja;
1. przemysł zajmujący się produkcją i dystrybucją leków;
2. nauka o lekach; lekoznawstwo;
3. kierunek studiów w szkole wyższej poświęcony tej nauce


SJP.pl

Farmaceutyka – dział gospodarki zajmujący się lekami począwszy od ich projektowania poprzez produkcję aż do dystrybucji.

Farmaceutyka zajmuje się m.in. takimi zagadnieniami, jak: badania nad nowymi lekami i dopuszczanie ich do produkcji, produkcja przemysłowa leków, ochrona patentowa leków, dopuszczanie leków do sprzedaży, sporządzanie recepturowe leków bezpośrednio w aptekach, przechowywanie leków, kontrola jakości leków, typowanie leków zamiennych, sposoby wydawania leków, urzędowe spisy leków, hurtownie farmaceutyczne oraz aptekarstwo.

Wikipedia


farmacja

farmaceutyka;
1. przemysł zajmujący się produkcją i dystrybucją leków;
2. nauka o lekach; lekoznawstwo;
3. kierunek studiów w szkole wyższej poświęcony tej nauce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka o lekach;

Wiktionary

Farmacja, nauki farmaceutyczne – zespół nauk o lekach, a także nazwa kierunku studiów w szkołach wyższych.

Farmacja zajmuje się zarówno lekami syntetycznymi, lekami biologicznymi, jak i pochodzenia naturalnego, oraz składnikami kosmetyków oraz żywności. Farmacja wykładana jest na wydziałach farmaceutycznych wyższych uczelni medycznych w ramach studiów jednolitych magisterskich trwających w Polsce 5,5 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Postanowił studiować farmację planowaćanując przejęcie w przyszłości rodzinnej apteki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: farˈmat͡sʲja, AS: farmacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farmaceutyka ż., farmaceuta m., farmaceutka ż., farmaceutyk m.

 przym. farmaceutyczny

 przysł. farmaceutycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) farmaceutyka, lekoznawstwo

Wiktionary


farmakochemia

nauka zajmująca się badaniem związków chemicznych stosowanych jako środki lecznicze; chemia farmaceutyczna


SJP.pl


farmakodynamiczny

farmakodynamika


SJP.pl

Patrz:

farmakodynamika

farmakodynamika

dziedzina farmakologii zajmująca się efektami działania leków na organizm, mechanizmami tego działania oraz strukturami wrażliwymi na działanie tych leków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) farm. dział farmakologii badający mechanizmy działania leków oraz reakcje organizmu na nie;

Wiktionary

Farmakodynamika (ang. pharmacodynamics) – dział farmakologii zajmujący się wpływem leków na organizm, w tym odpowiedzią farmakologiczną oraz czasem trwania i wielkością obserwowanej odpowiedzi na dane stężenie leku.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. farmakodynamiczny

Wiktionary


farmakofilia

chorobliwa potrzeba przyjmowania leków


SJP.pl


farmakofobia

chorobliwa obawa przed przyjmowaniem leków


SJP.pl


farmakogenetyczny

związany z dziedziną genetyki i farmakologii zajmującą się badaniem wpływu czynników genetycznych na efekty działania leków


SJP.pl


farmakogenetyka

dziedzina genetyki i farmakologii zajmująca się badaniem wpływu czynników genetycznych na efekty działania leków


SJP.pl

Farmakogenetyka – dział nauki (z pogranicza farmakologii i genetyki) zajmujący się badaniem wpływu pojedynczych genów na reakcję organizmu na podanie określonych leków. Badania farmakogenetyczne mają istotne znaczenie dla prowadzenia prawidłowej i bezpiecznej farmakoterapii. W tych badaniach ocenia się: skuteczność, bezpieczeństwo leków (działania niepożądane), a także interakcje lekowe.

Wikipedia


farmakognosta

ten, kto zajmuje się farmakognozją


SJP.pl


farmakognostka

farmakognosta


SJP.pl

Patrz:

farmakognosta

farmakognostyczny

dotyczący farmakognozji


SJP.pl


farmakognozja

dział farmacji, nauka o surowcach leczniczych pochodzenia roślinnego, zwierzęcego i mineralnego


SJP.pl

Farmakognozja (gr. φάρμακον (pharmakon) – lek i γνῶσις (gnosis) – wiedza) – dział farmacji, nauka o substancjach pochodzenia naturalnego, które są wykorzystywane jako leki.

W szczególności farmakognozja zajmuje się surowcami roślinnymi, ich anatomią, pochodzącymi z nich składnikami czynnymi, budową chemiczną tych składników, kierunkiem i mechanizmem ich działania na organizm człowieka oraz sposobem ich uzyskiwania, a także produkcją leków z tych surowców oraz praktycznym ich stosowaniem (leki ziołowe).

Wikipedia


farmakokinetyczny

związany z dziedziną farmakologii zajmującą się badaniem szybkości procesów wchłaniania, dystrybucji i wydalania leków z organizmu


SJP.pl


farmakokinetyka

dziedzina farmakologii zajmująca się badaniem szybkości procesów wchłaniania, dystrybucji i wydalania leków z organizmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) farm. dział farmakologii badający zmiany stężenia substancji w ustroju, zwłaszcza leków i ich metabolitów, w miarę upływu czasu;

Wiktionary

Farmakokinetyka – dziedzina farmakologii opisująca zmiany stężenia leku lub jego metabolitów w ustroju w czasie. Procesy, którymi zajmuje się farmakokinetyka, dotyczą losów leku w ustroju i są opisywane w systemie LADME. Farmakokinetyka rozpatruje te procesy względem czasu.

Wikipedia


farmakolog

specjalista w dziedzinie farmakologii


SJP.pl

Farmakologia (gr. φάρμακον (phármakon) – lekarstwo, lógos – słowo, nauka) – dziedzina medycyny i farmacji; nauka o działaniu leków, czyli mechanizmach ich działania na organizm oraz skutkach tego działania. Jako nauka zajmującą się najważniejszym aspektem leków, bywa czasami mylona z samą farmacją – czyli dziedziną wiedzy nadrzędną w stosunku do wszystkich zagadnień dotyczących leków.

Wikipedia


farmakologia

nauka zajmująca się wpływem substancji na organizm, ich mechanizmem działania oraz możliwością ich zastosowania w celu leczenia chorób


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dziedzina medycyny i farmacji; nauka o działaniu leków

Wiktionary

Farmakologia (gr. φάρμακον (phármakon) – lekarstwo, lógos – słowo, nauka) – dziedzina medycyny i farmacji; nauka o działaniu leków, czyli mechanizmach ich działania na organizm oraz skutkach tego działania. Jako nauka zajmującą się najważniejszym aspektem leków, bywa czasami mylona z samą farmacją – czyli dziedziną wiedzy nadrzędną w stosunku do wszystkich zagadnień dotyczących leków.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

 (1.1) chronofarmakologia

holonimy.

 (1.1) farmacja, medycyna

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. fitofarmakologia ż., farmakolog m., farmakolożka ż.

 przym. farmakologiczny

 przysł. farmakologicznie

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etymn|pol|farmako-|-logia. < etym|gr|φάρμακον|λογία. (phármakon + logía) – lekarstwo + zbiór

uwagi.

 Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) pharmacology

* arabski: (1.1) صيدلة ż.

* baskijski: (1.1) farmakologia

* białoruski: (1.1) фармакалогія ż., леказнаўства n.

* białoruski (taraszkiewica): (1.1) фармакалёгія ż., леказнаўства n.

* bułgarski: (1.1) фармакология ż.

* duński: (1.1) farmakologi w.

* francuski: (1.1) pharmacologie ż.

* galicyjski: (1.1) farmacoloxía ż.

* hiszpański: (1.1) farmacología ż.

* japoński: (1.1) furi|薬理学|やくりがく.

* kataloński: (1.1) farmacologia ż.

* niemiecki: (1.1) Pharmakologie ż.

* norweski (bokmål): (1.1) farmakologi m.

* norweski (nynorsk): (1.1) farmakologi m.

* nowogrecki: (1.1) φαρμακολογία ż.

* rosyjski: (1.1) фармакология ż.

* szwedzki: (1.1) farmakologi w.

* ukraiński: (1.1) фармакологія ż.

* włoski: (1.1) farmacologia ż.

źródła.

== farmakologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) farmakologia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfarmakɔˈlɔɟja, AS: farmakoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fitofarmakologia ż., farmakolog m., farmakolożka ż.

 przym. farmakologiczny

 przysł. farmakologicznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

 (1.1) chronofarmakologia

holonimy.

 (1.1) farmacja, medycyna

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. fitofarmakologia ż., farmakolog m., farmakolożka ż.

 przym. farmakologiczny

 przysł. farmakologicznie

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etymn|pol|farmako-|-logia. < etym|gr|φάρμακον|λογία. (phármakon + logía) – lekarstwo + zbiór

uwagi.

 Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) pharmacology

* arabski: (1.1) صيدلة ż.

* baskijski: (1.1) farmakologia

* białoruski: (1.1) фармакалогія ż., леказнаўства n.

* białoruski (taraszkiewica): (1.1) фармакалёгія ż., леказнаўства n.

* bułgarski: (1.1) фармакология ż.

* duński: (1.1) farmakologi w.

* francuski: (1.1) pharmacologie ż.

* galicyjski: (1.1) farmacoloxía ż.

* hiszpański: (1.1) farmacología ż.

* japoński: (1.1) furi|薬理学|やくりがく.

* kataloński: (1.1) farmacologia ż.

* niemiecki: (1.1) Pharmakologie ż.

* norweski (bokmål): (1.1) farmakologi m.

* norweski (nynorsk): (1.1) farmakologi m.

* nowogrecki: (1.1) φαρμακολογία ż.

* rosyjski: (1.1) фармакология ż.

* szwedzki: (1.1) farmakologi w.

* ukraiński: (1.1) фармакологія ż.

* włoski: (1.1) farmacologia ż.

źródła.

== farmakologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) farmakologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


farmakologicznie

przysłówek

 (1.1) w sposób farmakologiczny, za pomocą leków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farmakologia ż., farmakolog m.

 przym. farmakologiczny

Wiktionary


farmakologiczny

odnoszący się do farmakologii, dotyczący substancji leczniczych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z farmakologią, dotyczący farmakologii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfarmakɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: farmakoloǵičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farmakologia ż., farmakolog m.

 przysł. farmakologicznie

Wiktionary


farmakolożka

farmakolog


SJP.pl

Patrz:

farmakolog

farmakomania

uzależnienie się od leków; lekomania


SJP.pl

Wikipedia


farmakopea

urzędowy spis leków, ułożony alfabetycznie, podający obowiązujące normy ich składu, przyrządzania, dawkowania i przechowywania, aktualizowany co roku; lekospis


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) farm. urzędowy spis leków zatwierdzonych do użycia w danym państwie, zawierający m.in. opis ich składu, właściwości oraz zalecenia dotyczące zastosowania;

Wiktionary

Farmakopea, kodeks apteczny – urzędowy spis leków dopuszczonych w danym kraju lub na danym terenie do obrotu, oraz obwarowany tymi samymi zastrzeżeniami spis surowców służących do ręcznego sporządzania niektórych z tych leków w aptece (leków recepturowych). Zawiera opis wszystkich tych substancji, sposoby ich przechowywania oraz dostępu do nich osób powołanych, rodzaje opakowań, dozwolone metody dystrybucji, dawkowanie, sposoby kontroli jakości, a w przypadku leków robionych w aptece, także metody ich przygotowywania. Opisuje też metody identyfikacji leków, ich standaryzację, sposoby nazewnictwa i możliwe zamienniki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przede wszystkim mamy wreszcie w farmakopei polskiej pierwszy środek doustny przeciw łuszczycy.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. farmakopealny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lekospis

Wiktionary


farmakopealny

związany z farmakopeą, urzędowym spisem leków


SJP.pl


farmakoterapeutyczny

farmakoterapia


SJP.pl

Patrz:

farmakoterapia

farmakoterapia

1. dział farmakologii zajmujący się praktycznymi wskazaniami do stosowania leków i ich dawkowania
2. leczenie chorób za pomocą leków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. farm. dział farmakologii zawierający wskazania co do stosowania leków i ich dawkowania

 (1.2) zastosowanie leków do zwalczenia choroby, leczenie chorób lekami farmaceutycznymi

Wiktionary

Farmakoterapia – leczenie chorób przy użyciu leków, stosowanie leków w celu zwalczania chorób lub ich objawów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Medycyna uzdrowiskowa nie odrzuca farmakoterapii, ale traktuje ją jako jedną z metod leczenia w czasie kontroli uzdrowiskowej.

Wiktionary


farmazon

dawniej:
1. oszust, krętacz; szachraj, szalbierz;
2. liberał, wolnomyśliciel;
3. członek stowarzyszenia wolnomularskiego; mason


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. określenie liberała, niedowiarka, wolnomyśliciela, jakobina

 (1.2) przest. oszust, krętacz, szalbierz

 (1.3) daw. określenie masona, wolnomularza

 (1.4) daw. gw-pl|Kresy. głupiec

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) pot. coś bzdurnego, głupiego

Wiktionary

Wymowa:

IPA: farˈmazɔ̃n, AS: farmazõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farmazony nmos.

:: zdrobn. farmazonik m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zob. oszust.

 (2.1) głupstwo, bzdura, brednia

Wiktionary


farmazonek

kobieta będąca członkinią masonerii; masonka, wolnomularka


SJP.pl


farmazonia

rzadko: wolnomularstwo, masoneria


SJP.pl


farmazonik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od farmazon

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie farmazon, lecz tylko mały farmazonik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farmazon m.

Wiktionary


farmazonka

kobieta będąca członkinią masonerii; masonka, wolnomularka


SJP.pl


farmazony

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) głupstwa, niedorzeczności, brednie

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: farmazon

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfarmaˈzɔ̃nɨ, AS: farmazõny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farmazon mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) androny, banialuki, trele-morele

Wiktionary


farmer

osoba uprawiająca ziemię


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) roln. właściciel lub dzierżawca farmy w krajach anglosaskich

Wiktionary

Rolnik (forma żeńska – rolniczka), farmer (forma żeńska – farmerka) – osoba pracująca na roli, uprawiająca swoje lub cudze pole (rolnictwo). Często specjalista w zakresie rolnictwa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Farmerzy poddali uprawie jałowe ziemie Australii.

 (1.1) Udział organizacji pozarządowych (społeczności lokalnych, farmerów, konsumentów) w procesie wdrażania przepisów unijnych dotyczących ochrony praw zwierząt oraz przestrzegania standardów środowiskowych jest niewystarczający.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfarmɛr, AS: farmer

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farma ż.

 przym. farmerski

Wiktionary


farmerka

1. kobieta posiadająca lub pracująca na farmie w krajach anglosaskich;
2. potocznie: farmerstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. właścicielka lub dzierżawczyni farmy w krajach anglosaskich

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farma ż.

 przym. farmerski

Wiktionary


farmerki

1. kobieta posiadająca lub pracująca na farmie w krajach anglosaskich;
2. potocznie: farmerstwo


SJP.pl


farmerski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) roln. związany z farmerem, dotyczący farmera

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farmer mos., farma ż., farmerka ż., farmerstwo n.

Wiktionary


farmerstwo

działalność polegająca na prowadzeniu farmy


SJP.pl


farmeryzacja

przekształcanie rolnictwa na wzór zachodniego, nastawionego głównie na masową produkcję towarową


SJP.pl


farmus

nazwisko


SJP.pl


farnese

Farnese – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lacjum, w prowincji Viterbo.

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 1729 osób, 33,2 os./km².

Urodził tu się dyplomata papieski abp Antonio Taffi.

Wikipedia


farnezen

naturalny pestycyd stosowany do zwalczania mszyc


SJP.pl

Farnezen – organiczny związek chemiczny z grupy seskwiterpenów. Występuje w postaci 2 izomerów konstytucyjnych, α i β, różniących się położeniem jednego z wiązań podwójnych węgiel-węgiel. α-Farnezen to 3,7,11-trimetyl-1,3,6,10-dodekatetraen, a β-farnezen to 7,11-dimetyl-3-metylen-1,6,10-dodekatrien. Izomer alfa ma cztery, a izomer beta dwa stereoizomery różniące się geometrią wiązań podwójnych.

Wikipedia


farnezol

alkohol z grupy terpenów, mający zapach konwalii


SJP.pl

Wikipedia


farniente

próżnowanie, leniuchowanie, nieróbstwo; far niente


SJP.pl


farnochinon

witamina K2, rozpuszczalna w tłuszczach; menachinon


SJP.pl


farny

należący, odnoszący się do fary; parafialny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przest. przym. od fara

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfarnɨ, AS: farny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fara ż., farorz mos.

Wiktionary


faron

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Barbara Faron (ur. 1977) – polska historyk, pisarka i nauczycielka
  • Bolesław Faron (ur. 1937) – polski historyk literatury polskiej
  • Katarzyna Celestyna Faron (1913-1944) – polska zakonnica, błogosławiona
  • Ryszard Faron (1952-2017) – polski aktor
  • Stanisław Faron (ur. 1943) – polski polityk, przedsiębiorca
  • Władysław Faron (1891-1965) – polski duchowny katolicki, biskup

Wikipedia


farorz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. proboszcz

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. ksiądz

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fara ż.

 przym. farny

Wiktionary


faros

1. wyspa na Morzu Śródziemnym;
2. latarnia na wyspie Faros


SJP.pl

Latarnia morska na Faros – starożytna latarnia morska zbudowana około 280–279 p.n.e. na wysepce Faros, u wejścia do portu w Aleksandrii (Egipt). Ze względu na wielkość i wspaniałość architektonicznego ukształtowania uważana za jeden z siedmiu cudów świata starożytnego. Zniszczona w XIII–XV wieku.

Wikipedia


farosz

w gwarze śląskiej: proboszcz


SJP.pl


faroszek

zdrobnienie od: farosz (w gwarze śląskiej: proboszcz)


SJP.pl


farrell

Farrell – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Missisipi, w hrabstwie Coahoma.

Wikipedia


farsa

1. przenośnie: coś niepoważnego, niedorzecznego, karykaturalnego; kabaret, komedia, kpina;
2. utwór komediowy z szybką akcją i elementami karykatury oraz groteski; krotochwila


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) teatr. lekka komedia o żywej akcji;

 (1.2) pot. sytuacja absurdalna

Wiktionary

Farsa (fr. farce – „żart”, „figiel”) – odmiana komedii, w której łatwowierni bohaterowie zostają wciągnięci w serię coraz bardziej nieprawdopodobnych, niewygodnych lub kompromitujących wydarzeń. Sytuacje te najczęściej są spowodowane wadami bohaterów, takimi jak np. próżność, sprzedajność lub chciwość. Wysiłki podejmowane w celu wybrnięcia z sytuacji prowadzą do dalszego zapętlenia i jeszcze większej kompromitacji, aż do momentu, w którym w komicznych punktach kulminacyjnych wady zostają odpowiednio upokarzająco i przykładnie ukarane, po czym następuje względnie szczęśliwe zakończenie. Farsy są poświęcone obnażaniu ludzkich słabości. Akcja farsy musi od samego początku rozwijać się błyskawicznie i być budowana precyzyjnie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dostałem zaproszenie na premierę jakiejś farsy, tytułu jednak nie pamiętam.

 (1.2) Rekonstrukcja rządu powoli zamienia się w farsę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfarsa, AS: farsa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farsowość ż.

:: zgrub. farsidło n.

 przym. farsowy

 przysł. farsowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pot. cyrk, komedia, opera, szopa, szopka

Wiktionary


farsi

[czytaj: fars-i] język należący do grupy języków irańskich, urzędowy w Iranie i w Afganistanie; język perski


SJP.pl

Język perski, nowoperski (pers. ‏فارسی‎ fārsī) – język z grupy irańskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się ponad 50 mln mówiących, zamieszkujących głównie Iran (40 mln), Afganistan (7 mln), Tadżykistan (6 mln) i Irak (200 tys.). Służy jednocześnie jako lingua franca dla blisko 80 mln mieszkańców Bliskiego Wschodu.

Wikipedia


farsidło

potocznie: licha farsa


SJP.pl


farski

nazwisko


SJP.pl


farsopisarstwo

1. sztuka pisania fars;
2. twórczość obejmująca farsy


SJP.pl


farsowość

farsowy


SJP.pl

Patrz:

farsowy

farsowy

przymiotnik od: farsa


SJP.pl


farsz

nadzienie z różnych produktów odpowiednio przyprawione


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. masa umieszczana wewnątrz niektórych potraw (ciast, wydrążonych mięs, ryb, warzyw czy owoców) powstała ze zmieszania siekanych lub zmielonych produktów spożywczych;

Wiktionary

Farsz – masa mielona lub drobno siekana, używana do nadziewania mięs (w tym ryb), warzyw lub ciasta. Farsz przyrządzany jest zwykle z mielonego mięsa, kaszy lub moczonej bułki, jaj, grzybów, tłuszczu i przypraw.

Nakładanie farszu (nadziewanie potrawy farszem) to faszerowanie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nałożyć farsz do cukinii, przyprawić i posypać startym serem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: farʃ, AS: farš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farszynka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nadzienie

Wiktionary


farszynka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. kotlet ziemniaczany faszerowany mięsem i jajkiem; tradycyjne danie z kuchni mazurskiej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farsz m.

Wiktionary


fart

szczęście, powodzenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. szczęście

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fart, AS: fart

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. farciarz m., farciara ż., farciarka ż., farcik mrz.

 czas. farcić się ndk., pofarcić się dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. fuks, reg. śl. cufal., szczęście

Wiktionary


fartem

szczęście, powodzenie


SJP.pl


farthing

[czytaj: farding] dawna moneta brytyjska o wartości ćwierć pensa


SJP.pl

Farthing – moneta brytyjska o równowartości 1/4 pensa, czyli 1/960 funta szterlinga, będąca w obiegu przed wprowadzeniem systemu dziesiętnego.

Pierwsze farthingi zostały wybite w srebrze za panowania Henryka III w pierwszej połowie XIII wieku. Zawartość srebra w monetach z czasem malała. W pierwszej połowie XVI wieku, srebrne farthingi miały 8-10 milimetrów średnicy i ważyły 0,15-0,20 grama. Ostatnie monety tego typu zostały wybite za panowania Edwarda VI w latach 1551-1553. W tym samym czasie, monety półpensowe wybite ze srebra słabej próby pełniły funkcję farthingów.

Wikipedia


fartnąć

młodzieżowo: fartnąć się - poszczęścić się; pofarcić się


SJP.pl


fartować

1. dawniej: tresować, ujeżdżać konia;
2. w gwarze uczniowskiej: wypuszczać gazy trawienne; pierdzieć


SJP.pl


fartowniej

stopień wyższy od przysłówka: fartownie


SJP.pl


fartowniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: fartowny


SJP.pl


fartowność

fartowny


SJP.pl

Patrz:

fartowny

fartowny

1. taki, któremu się udaje, mający szczęście;
2. pomyślny, szczęśliwy


SJP.pl


fartowy

fart


SJP.pl

Patrz:

fart

fartuch

1. okrycie ochronne;
2. potocznie: szczęściarz; farciarz;
3. osłona maszyn i urządzeń technicznych;
4. blaszane nakrycie gzymsów, uskoków itp.;
5. dawniej: nakrycie na nogi w saniach, powozie itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ubranie ochronne zakładane na wierzch codziennego stroju mające kształt płaszcza, kurtki lub kawałka materiału zawiązywanego w pasie;

Wiktionary

Fartuch – ubranie ochronne w postaci płata materiału osłaniającego front noszącej go osoby (zazwyczaj tułów i nogi). Najczęściej posiada wiązanie na plecach oraz dodatkowy podtrzymujący pasek (lub paski) w okolicach szyi lub barków. Fartuch jest także tradycyjnym elementem niektórych strojów ludowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Schwyciła biały fartuch z wieszaka na scianie i weszła do laboratorium.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfartux, AS: fartuχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. fartuszek m.

 przym. fartuchowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) ubranie ochronne

hiponimy.

 (1.1) chałat, fartuszyna, kitel, krzyżak, śliniak, zapaska; gw-pl|Górny Śląsk|zopaska.

holonimy.

meronimy.

 (1.1) napierśnik, bawet

pokrewne.

 rzecz.

:: zdrobn. fartuszek m.

 przym. fartuchowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|niem|Fürtuch.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) (kuchenny) apron, (kitel) lab coat

* białoruski: (1.1) фартух m.

* duński: (1.1) forklæde n.

* estoński: (1.1) põll, kittel

* grenlandzki: (1.1) saaliaqut

* hiszpański: (1.1) bata ż., batín m., delantal m., guardapolvo m.

* kaszubski: (1.1) fartuch m., szërtuch m.

* kataloński: (1.1) davantal m.

* kazachski: (1.1) алжапқыш

* niderlandzki: (1.1) voorschoot m.

* rosyjski: (1.1) фартук m.

* shona: (1.1) epuroni

* słowacki: (1.1) zástera ż.

* szkocki gaelicki: (1.1) aparan m.

* udmurcki: (1.1) азькышет

* ukraiński: (1.1) фартух m.

* wilamowski: (1.1) śjyctüh n.

źródła.

== fartuch (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) fartuch

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


fartuchowy

przymiotnik od: fartuch


SJP.pl


fartuszek

zdrobnienie od: fartuch


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: fartuch

 (1.2) krótki fartuch zawiązywany w pasie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: farˈtuʃɛk, AS: fartušek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fartuch m.

 przym. fartuchowy

Wiktionary


fartuszkowy

przymiotnik od: fartuszek


SJP.pl


fartuszyna

nędzny fartuch


SJP.pl


faruk

Faruk I, arab. ‏فاروق الأول‎ (ur. 11 lutego 1920 w Kairze, zm. 18 marca 1965 w Rzymie) – król Egiptu i Sudanu w 1936–1952.

Jego pełny tytuł: „Jego Wysokość Faruk I z łaski Boga Król Egiptu i Sudanu, Suweren Nubii, Kordofanu i Darfuru”.

Wikipedia


farulewski

nazwisko


SJP.pl


farwater

droga wodna wytyczona wśród mielizn lub innych przeszkód nawigacyjnych, służąca do przeprowadzania statków o określonym zanurzeniu


SJP.pl

Tor wodny (z niderl. farwater) – droga dla statków, bezpieczna o odpowiedniej głębokości, wyznaczona na akwenie trudnym lub niebezpiecznym, oznaczona stałymi (np. brama torowa) lub pływającymi znakami nawigacyjnymi, na której może odbywać się bezpiecznie i swobodnie ruch żeglugowy. Kierunek (prawa i lewa strona) toru wodnego, prowadzi zawsze z morza do portu, ujścia rzeki lub do innej drogi wodnej.

Wikipedia


farwaterowy

przymiotnik od: farwater


SJP.pl


faryna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kujawy. cukier

Wiktionary


faryngalizacja

artykulacja głoski wymagająca dodatkowego cofnięcia języka


SJP.pl

Faryngalizacja (od grec. pharynx – ‘gardło’) – proces koartykulacyjny, polegający na utworzeniu podczas artykulacji dźwięku dodatkowego przewężania pomiędzy korzeniem języka a tylną ścianą gardła. Artykulacji tej można nauczyć się, przesuwając nasadę języka do tyłu aż do momentu, gdy poczujemy napięcie mięśni, i nie rozluźniając ich, starając się wypowiedzieć odpowiednią spółgłoskę zwykłą. Faryngalizacja nadaje spółgłosce dodatkowej barwy samogłoski [ɑ]. W transkrypcji IPA dźwięki faryngalizowane oznaczane są symbolem [ˁ] np. [].

Wikipedia


farynianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Faryn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Faryny nmos.

:: fż. farynianka ż.

 przym. faryński

Wiktionary


farynianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Faryn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Faryny nmos.

:: fm. farynianin m.

 przym. faryński

Wiktionary


faryński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Faryn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Faryny nmos., farynianin m., farynianka ż.

Wiktionary


farys

1. jeździec, rycerz arabski
2. przenośnie: zapaleniec, śmiałek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) beduiński wojownik, rycerz konny;

 (1.2) przen. ktoś bardzo śmiały i nieliczący się z przeciwnościami, niebezpieczeństwem

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈfarɨs, AS: farys

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zapaleniec, śmiałek, ryzykant, odważniak

Wiktionary


faryzeizm

1. nieszczerość, obłudność, fałszywość; faryzejstwo, faryzeuszostwo;
2. poglądy i idee faryzeuszy - członków żydowskiego stronnictwa religijno-politycznego w starożytnej Judei


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. rel. zbiór nauk i poglądów wyznawanych przez faryzeuszy

 (1.2) książk. postawa fałszywej pobożności, obłudy i hipokryzji, połączona z zadufaniem w sobie

Wiktionary

Faryzeusze (gr. Φαρισαῖοι; aram. „perišaja”; hebr. פְּרוּשִׁים „perušim”, łac. pharisaei – pochodzi od greckiego φαρισαῖοι pharisaioi) – jedno z żydowskich bractw religijnych (hebr. חֲבוּרָה „ḥaburah”) w czasach Drugiej Świątyni, czyli od ok. II wieku p.n.e. do ok. 70 r. n.e. Nazywali siebie חֲבֵרִים ḥawerim (bracia) i byli w opozycji do kapłańskiego bractwa saduceuszy. Inne bractwa w tym czasie to m.in. esseńczycy, zeloci i w konsekwencji także chrześcijanie. Nazwa ich pochodzi od hebrajskiego słowa peruša – oznaczające w hebrajskim „tego, kto się oddziela”, żyjącego w separacji od osób rytualnie nieczystych, aby móc zbliżyć się do Boga. Faryzeusze byli stronnictwem ludzi świeckich, w odróżnieniu od kapłańskiej arystokracji saduceuszów, starali się jednak w swoim postępowaniu przestrzegać świątynnych reguł czystości. Zyskali sobie reputację ekspertów w dziedzinie interpretacji Pisma. Stąd wzięło się nowotestamentowe określenie na faryzeuszy „Uczeni w Piśmie”, jest to jednak pojęcie mogące określać grupy zarówno w ramach tego stronnictwa, jak i poza nim.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌfarɨˈzɛjism̥, AS: faryzei ̯ism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faryzeusz m., faryzejstwo n., faryzeuszostwo n.

 przym. faryzejski, faryzeuszowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) faryzejstwo, faryzeuszostwo, dwulicowość, hipokryzja, obłuda, przewrotność, zakłamanie

Wiktionary


faryzejski

obłudny, fałszywy, świętoszkowaty, faryzeuszowski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) staroż. dotyczący faryzeuszy

 (1.2) przen. obłudny, fałszywy, dwulicowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faryzeusz m., faryzeizm mrz., faryzejskość ż.

 przym. faryzeuszowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) faryzeuszowski

 (1.2) nieszczery

Wiktionary


faryzejskość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest faryzejskie; cecha tych, którzy są faryzejscy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. faryzejski

 przysł. faryzejskie

Wiktionary


faryzejstwo

faryzeuszostwo;
1. nieszczerość, obłudność, fałszywość; faryzeizm;
2. ogół członków żydowskiego stronnictwa religijno-politycznego w starożytnej Judei


SJP.pl


faryzeusz

1. przenośnie: człowiek fałszywy, obłudny; hipokryta, bigot;
2. członek stronnictwa polityczno-religijnego w starożytnej Judei, przeciwnik saduceuszy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. polit. rel. członek stronnictwa polityczno-religijnego w starożytnej Judei uznający jedynie prawo pisane (Torę);

 (1.2) przen. pejor. człowiek obłudny

Wiktionary

Faryzeusze (gr. Φαρισαῖοι; aram. „perišaja”; hebr. פְּרוּשִׁים „perušim”, łac. pharisaei – pochodzi od greckiego φαρισαῖοι pharisaioi) – jedno z żydowskich bractw religijnych (hebr. חֲבוּרָה „ḥaburah”) w czasach Drugiej Świątyni, czyli od ok. II wieku p.n.e. do ok. 70 r. n.e. Nazywali siebie חֲבֵרִים ḥawerim (bracia) i byli w opozycji do kapłańskiego bractwa saduceuszy. Inne bractwa w tym czasie to m.in. esseńczycy, zeloci i w konsekwencji także chrześcijanie. Nazwa ich pochodzi od hebrajskiego słowa peruša – oznaczające w hebrajskim „tego, kto się oddziela”, żyjącego w separacji od osób rytualnie nieczystych, aby móc zbliżyć się do Boga. Faryzeusze byli stronnictwem ludzi świeckich, w odróżnieniu od kapłańskiej arystokracji saduceuszów, starali się jednak w swoim postępowaniu przestrzegać świątynnych reguł czystości. Zyskali sobie reputację ekspertów w dziedzinie interpretacji Pisma. Stąd wzięło się nowotestamentowe określenie na faryzeuszy „Uczeni w Piśmie”, jest to jednak pojęcie mogące określać grupy zarówno w ramach tego stronnictwa, jak i poza nim.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfarɨˈzɛwuʃ, AS: faryze

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faryzeizm mrz., faryzejstwo n., faryzeuszostwo n.

 przym. faryzejski, faryzeuszowski

 przysł. faryzejsko, faryzeuszowsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zob. obłudnik.

Wiktionary


faryzeuszka

faryzeusz


SJP.pl

Patrz:

faryzeusz

faryzeuszostwo

faryzejstwo;
1. nieszczerość, obłudność, fałszywość; faryzeizm;
2. ogół członków żydowskiego stronnictwa religijno-politycznego w starożytnej Judei


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) postawa charakteryzująca się brakiem szczerości

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faryzeusz mos., faryzeizm mrz.

 przym. faryzeuszowski

 przysł. faryzeuszowsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) faryzeizm

Wiktionary


faryzeuszowski

obłudny, fałszywy, świętoszkowaty, faryzejski


SJP.pl


faryzeuszowy

faryzeusz (dawniej); faryzeuszowski


SJP.pl


fas

klauzula umowy w handlu morskim (z angielskiego: free alongside ship; sprzedawca zobowiązany jest dostarczyć towar do burty statku); FAS


SJP.pl

  • FAS (ang. Fetal Alcohol Syndrome) – alkoholowy zespół płodowy
  • FAS (ang. Ferrous ammonium sulfate) – sól Mohra (kod CAS: 10045-89-3)
  • FAS (ang. Free Alongside Ship) – kod Incoterms oznaczający "franco wzdłuż burty statku"
  • Federation of American Scientists
  • receptor FAS – jeden z receptorów śmierci
  • fas (prawo boskie)
  • Fes albo Fez – miasto w Maroku
  • Club Deportivo FAS (hiszp. Futbolistas Asociados Santanecos) – salwadorski klub piłkarski z miasta Santa Ana

Wikipedia


fasa

pojemne naczynie drewniane służące do przechowywania produktów spożywczych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) duże naczynie z drewnianych klepek do przechowywania produktów;

 (1.2) pot. zawartość fasy (1.1), umowna miara pojemności

 (1.3) rzem. naczynie wkopane w ziemię, używane do garbowania skór

 (1.4) daw. przen. lekceważące określenie człowieka otyłego

Wiktionary

Fasa (od niem. Fass – beczka) – duże drewniane naczynie dawniej używane do przechowywania produktów spożywczych.

Najczęściej wykonane z klepek dębowych, bukowych bądź sosnowych, spiętych obręczami z bednarki stalowej, a wcześniej z leszczyny. Nazywane też kłodą, kształtem przypominało beczkę, miało jednak tylko jedno dno w szerszym końcu (podstawie), jak kadź. Od góry fasa zamykana była dopasowaną pokrywą. Dwie wystające klepki tworzyły uchwyty z kwadratowymi otworami, przez które przekładano drewnianą zasuwę posiadającą na jednym końcu łeb, a na drugim otwór do zamknięcia kłódką.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ujrzał poza sobą stojącego mężczyznę ogromnych rozmiarów, plecyeców żubrzych, otyłego, z brzuchem jak fasa, z twarzą w trzech fałdzistych podbródkach…

 (1.2) Na weselu cześnika i ciwunówny goście wypili wiele fas wina.

 (1.4) Spasasz się, Maniusiu – rzekł kiedyś Józio – będziesz taka fasa, jak mama.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfasa, AS: fasa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fasowanie

:: zdrobn. faska ż., faseczka ż.

 czas. fasować, wyfasować, zafasować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) beczułka, stągiew, stpol. kłoda, sudzina

 (1.3) kadź

 (1.4) baryła, brzuchal, tłuścioch

Wiktionary


fasada

1. frontowa ściana lub elewacja budynku;
2. przenośnie o pozorach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archit. ozdobna, efektowna elewacja budynku;

 (1.2) przen. coś pozornego, tylko na pokaz

 (1.3) inform. wzorzec projektowy, który służy do ujednolicenia dostępu do złożonego systemu poprzez wystawienie uproszczonego, uporządkowanego interfejsu programistycznego;

 (1.4) socjol. sposób kreowania własnego wizerunku przez jednostkę w trakcie interakcji społecznej, mający na celu manipulacje wrażeniami jakie odnosi partner interakcji;

 (1.5) więz. twarz

Wiktionary

Fasada – główna, efektowna elewacja budynku, o szczególnie dużej dekoracyjności, często monumentalna, spełniająca funkcje reprezentacyjne wobec całego gmachu, a przez to wyróżniająca się spośród pozostałych elewacji. Zazwyczaj jest to elewacja przednia, jednak w budynkach narożnych mogą istnieć dwie fasady, a w wolnostojących nawet trzy lub wszystkie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Fasadę świątyni zdobił podwójny meander.

 (1.2) Jej pewność siebie to tylko fasada za którą kryje się czarna rozpacz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈsada, AS: fasada

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fasadowość ż.

 przym. fasadowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. facjata, fronton, lico

 (1.2) pozór, pretekst, przykrywka

Wiktionary


fasadowość

pozorność


SJP.pl


fasadowy

1. dotyczący fasady - głównej elewacji budynku, zewnętrznej ściany, różniącej się od pozostałych odmienną kompozycją architektoniczną;
2. przenośnie: stwarzający pozytywne wrażenia, nieodpowiadające rzeczywistości; pozorny, złudny, pokazowy, efekciarski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) archit. związany z fasadą, dotyczący fasady

 (1.2) przen. pozorny, sprawiający tylko wrażenie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fasada ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) efekciarski

Wiktionary


fasadoza

wyburzanie zabytkowego budynku, tak aby zostawić tylko jego zewnętrzne ściany, pomiędzy którymi można wybudować inny obiekt


SJP.pl


fasadyzm

wyburzanie zabytkowego budynku, tak aby zostawić tylko jego zewnętrzne ściany, pomiędzy którymi można wybudować inny obiekt


SJP.pl


fasces

oznaka najwyższej władzy u Rzymian, noszona na lewym ramieniu przez liktorów


SJP.pl

Fasces (w tym znaczeniu plurale tantum, od łac. fascis „wiązka”) lub rózgi liktorskie – obwiązany rzemieniem pęk rózg, czasem z zatkniętym weń toporem (wojennym) o podwójnym żelaznym ostrzu.

Fasces pierwotnie stanowiły symbol władzy każdego etruskiego króla – lukumona (lucumo), niesiony przez jego liktorów (lictores), stanowiących osobistą ochronę władcy.

Wikipedia


faścianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Fastów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fasty nmos.

:: fż. faścianka ż.

 przym. faściański

Wiktionary


faścianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Fastów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fasty nmos.

:: fm. faścianin m.

 przym. faściański

Wiktionary


faściański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Fastów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fasty nmos., faścianin m., faścianka ż.

Wiktionary


fascjacja

zaburzenie wzrostu łodygi prowadzące do jej deformacji; staśmienie łodygi


SJP.pl

Staśmienie, czyli fascjacja – silne spłaszczenie niektórych części rośliny. Występuje u wielu gatunków. Obserwowano je na łodydze, szypułce kwiatostanu i na całym kwiatostanie. Jest to objaw chorobowy zaliczany do grupy dziwotworów.

Najczęściej występującym typem fascjacji jest fascjacja liniowa, czyli wstęgowata. Istnieje kilka teorii usiłujących wytłumaczyć zjawisko fascjacji:

  • w wyniku równoległego wzrostu kilku znajdujących się obok siebie merystemów wierzchołkowych lub pąków następuje nienaturalne zrastanie się kilku narządów rośliny, np. pędów, kwiatostanów czy kwiatów
  • fascjacje powstają wskutek nieprawidłowego rozrastania się pojedynczego stożka wzrostu; spowodowane to jest intensywnym i nierównomiernym podziałem komórek merystemu

Wikipedia


fascjoloza

choroba pasożytnicza owiec, kóz i bydła, niekiedy człowieka, wywoływana przez motylicę wątrobową, objawiająca się m.in. marskością wątroby; motylica, choroba motylicza


SJP.pl

Fascjoloza (łac. fasciolosis, ang. fascioliasis) – choroba pasożytnicza, wywoływana przez motylicę wątrobową (Fasciola hepatica). Bywa również nazywana chorobą motyliczą. Chorują na nią ludzie i zwierzęta.

Wikipedia


fascykuł

przestarzale: zwój, plik papierów, dokumentów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. zwój papierów, dokumentów

Wiktionary

Fascykuł (od łac. fasciculus – wiązka).

  1. Część dzieła wydanego w formie zeszytowej lub zeszyt wydawnictwa periodycznego.
  2. W archiwistyce mianem fascykułu określa się zbiór luźnych akt powiązanych treściowo. Często ujmuje się je w dwie twardsze tektury i wiąże razem. Zazwyczaj dokumenty zawarte w fascykule tworzą jednostkę archiwalną.

Wikipedia


fascynacja

bardzo silne zainteresowanie kimś lub czymś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bardzo silne zainteresowanie się czymś lub kimś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wspierała się ona na literackiej fascynacji egzotyką, rustykalnością, wyidealizowanym światem natury.

 (1.1) Wtedy wydawało jej się, że to wielkie uczucie, teraz uważa, że była to tylko fascynacja. Pierwsza fascynacja mężczyzną. Który był w dodatku mądrzejszy, bardziej doświadczony i musiał imponować kilkunastoletniej dziewczynce.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. fascynować ndk., zafascynować dk.

 rzecz. fascynowanie n., zafascynowanie n., fascynat m., fascynatka ż., fascynator m.

 przym. fascynujący

 przysł. fascynująco

Wiktionary


fascynat

osoba czymś zafascynowana


SJP.pl


fascynatka

kobieta czymś zafascynowana


SJP.pl


fascynator

stroik do włosów zakładany najczęściej z okazji ślubu lub karnawału


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kobieca ozdoba do włosów z woalką i kokardą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fascynacja ż.

Wiktionary


fascynować

czarować, urzekać, olśniewać; przyciągać czyjąś uwagę w sposób zniewalający


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) czarować, olśniewać, interesować; być przedmiotem czyjejś uwagi

czasownik zwrotny niedokonany fascynować się

 (2.1) przeżywać fascynację

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Fascynują mnie ascetyczne praktyki tych mnichów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfast͡sɨ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: fascỹnovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fascynacja ż., zafascynowanie n., fascynowanie n.

 ims. fascynujący

 czas. zafascynować

 przym. fascynujący

Wiktionary


fascynowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|fascynować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zafascynować, fascynować ndk.

 rzecz. fascynacja ż.

Wiktionary


fascynujący

interesujący, atrakcyjny, intrygujący


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wzbudzający fascynację; dający nieodpartą chęć poznania; bardzo przyciągający uwagę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Najbardziej fascynujące są przyjaźnie między zupełnie niepasującymi do siebie ludźmi, jak chociażby historia Toma Jeffordsa, właściciela spółki dyliżansowej, działającej w czasie wojen apackich w latach 60. XIX w. na terenie Arizony.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fascynacja ż.

 czas. fascynować ndk., zafascynować dk.

 przysł. fascynująco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elektryzujący, pasjonujący, porywający, urzekający, zniewalający

Wiktionary


faseczka

zdrobnienie od: faska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: faska

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈsɛt͡ʃka, AS: fasečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faska ż., fasa ż.

Wiktionary


faseta

1. skośnie zeszlifowana krawędź drogich kamieni
2. ukośnie ścięta krawędź naroża
3. ukośnie ścięty brzeg kliszy siatkowej służący do jej umocowania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. płaska powierzchnia kości lub zęba

 (1.2) bud. wklęsły narożnik między prostopadłymi ścianami

 (1.3) jubil. ukośnie oszlifowana powierzchnia kamienia szlachetnego

 (1.4) inform. jeden z aspektów danych, według których można je filtrować

Wiktionary

Faseta – pojęcie wieloznaczne, używane w budownictwie i jubilerstwie.Inaczej faza – ukos, ucios, skośne ścięcie narożnika lub graniastej krawędzi, w celu ochrony przed uszkodzeniem od przypadkowego uderzenia.

  • W budownictwie faseta (faska):
    • wklęsły narożnik między prostopadłymi ścianami,
    • wyokrąglone albo skośnie ścięte naroże lub też ozdobny gzyms na połączeniu ściany i sufitu lub ściany i posadzki.

    Wikipedia

    Powiązane:

     rzecz. fasetowanie n.

    :: zdrobn. fasetka ż.

     czas. fasetować ndk.

     przym. fasetowy

    Wiktionary


fasetka

1. podstawowy element budowy oka złożonego; omatidium;
2. zdrobnienie od: faseta


SJP.pl

Omatidium (łac. ommatidium), fasetka – podstawowy element budowy oka złożonego. Ma kształt wydłużonego stożka. Zbudowane jest z przejrzystej rogówki pochodzenia oskórkowego, aparatu dioptrycznego, aparatu receptorycznego i izolacji pigmentowej.

Wikipedia


fasetkowy

fasetka


SJP.pl

Patrz:

fasetka

fasetować

szlifować drogie kamienie lub metale w taki sposób, aby utworzyły się fasety


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) rzem. szlifować kamienie szlachetne lub metal, tworząc ukośnie ścięte krawędzie (fasety)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Naszyjnik został wykonany z ametystów fasetowanych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfasɛˈtɔvat͡ɕ, AS: fasetovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faseta, fasetowanie

Wiktionary


fasetowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|fasetować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfasɛtɔˈvãɲɛ, AS: fasetovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. fasetować

 rzecz. faseta ż.

Wiktionary


fasetowy

przymiotnik od: faseta


SJP.pl


fashionable

[czytaj: faszynabyl] z angielskiego: wykwintny, elegancki, gustowny


SJP.pl


fashionista

[czytaj: faszynista]
1. miłośnik mody;
2. osoba prowadząca bloga o modzie; szafiarz


SJP.pl


fashionistka

[czytaj: faszynistka]
1. miłośniczka mody;
2. kobieta prowadząca bloga o modzie; szafiarka


SJP.pl


fasiąg

czterokołowy pojazd konny głównie do przewożenia turystów


SJP.pl

Fasiąg – czterokołowy pojazd konny używany głównie na Podhalu do przewożenia turystów. Nazwa pochodzi z gwary góralskiej, w której tym mianem określa się wóz góralski. „Fasiąg” jest gwarową, góralską odmianą wyrazu „Wasąg”.

Komercyjne zastosowanie pojazdu jako środka transportu zbiorowego w górskie okolice rozpoczęło się już w połowie XIX wieku, kiedy to górale zaczęli przewozić nimi "ponów" z Krakowa pod Giewont. Taka podróż zajmowała wówczas dwa, trzy dni. Po otwarciu linii kolejowej do Chabówki, w 1884 r., podróż konnym zaprzęgiem skróciła się do jednego dnia, gdyż od tego momentu letnicy zwykle przesiadali się na fasiąg dopiero w Chabówce. Kres podróżom konnymi zaprzęgami pod Tatry przyniosło przedłużenie linii kolejowej z Chabówki do Zakopanego w 1899 r. Od tej pory pojazdy służą głównie do wożenia turystów na miejscowych trasach.

Wikipedia


fasja

dawniej: zeznanie o wysokości dochodów i rozchodów majątku; deklaracja podatkowa


SJP.pl


faska

mała beczka do przechowywania produktów spożywczych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) naczynie bednarskie o klepkach prostych, szersze ku górze

Wiktionary

Fasa (od niem. Fass – beczka) – duże drewniane naczynie dawniej używane do przechowywania produktów spożywczych.

Najczęściej wykonane z klepek dębowych, bukowych bądź sosnowych, spiętych obręczami z bednarki stalowej, a wcześniej z leszczyny. Nazywane też kłodą, kształtem przypominało beczkę, miało jednak tylko jedno dno w szerszym końcu (podstawie), jak kadź. Od góry fasa zamykana była dopasowaną pokrywą. Dwie wystające klepki tworzyły uchwyty z kwadratowymi otworami, przez które przekładano drewnianą zasuwę posiadającą na jednym końcu łeb, a na drugim otwór do zamknięcia kłódką.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Latarnia, baryłki, worki, faski, szafliki, wreszcie kociołek z polewką, wszystko poszło w wodę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fasa ż., faseczka ż.

 czas. fasować

Wiktionary


faskula

dawniej: kula o takiej samej wielkości, co przekrój lufy działa


SJP.pl


fasmid

narząd parzysty występujący na ogonie nicieni


SJP.pl

Fagmid (fasmid) – rodzaj sztucznie wytworzonego, dwufunkcyjnego DNA, zbudowanego z faga i plazmidu. Fagmidy mogą ulegać replikacji albo jako fagi, albo jako plazmidy. W przeciwieństwie do plazmidów genomy fagmidowe mogą być pakowane do kapsydów wirusowych. Wykorzystywane są w biologii molekularnej, np. w technice prezentacji fagowej.

Wikipedia


fasola

jadalna roślina strąkowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Phaseolus|L.|ref=tak., roślina uprawna z rodziny bobowatych;

 (1.2) spoż. kulin. nasiona lub całe strąki fasoli (1.1); także. potrawa z nich przyrządzona

 (1.3) środ. uczn. i przestępcze człowiek nieporadny

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na działce uprawiamy dwie odmiany fasoli.

 (1.2) Na obiad ugotujemy dziś fasolę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈsɔla, AS: fasola

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fasolówka ż., fasolowa ż.

:: zdrobn. fasolka ż.

 czas. przyfasolić

 przym. fasolowy

 przysł. fosolowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) gw-pl|Poznań|biały groch., gw-pl|Poznań|szablak., gw-pl|Warszawa|szablasty groch., gw-pl|Kraków|fazola., lud. groch, gw-pl|Lwów|szabelbonik.

Wiktionary


fasolada

grecka potrawa z fasoli


SJP.pl

Fasolada (ngr. φασολάδα – transkrybowane również jako fassolada lub fassoulada; arab. فاصوليا fasoulia, wł. pasta fazool lub poprawniej pasta e fagioli; znana także pod nazwą greckej zupy fasolowej, ang. Greek bean soup) – jedna z najpopularniejszych zup w kuchni greckiej.

Wikipedia


fasolisko

pole, na którym rośnie fasola


SJP.pl


fasolka

zdrobnienie od: fasola


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. zdrobn. od: fasola (roślina)

 (1.2) kulin. zdrobn. od: fasola (nasiona, potrawa)

 (1.3) bud. pot. podłużny otwór na śrubę, oczko podłużne

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kubuś w ramach pracy domowej z biologii wyhodował fasolkę.

 (1.2) Do tej sałatki dodaję fasolkę z puszki.

 (1.3) Tu zwolniono przesuw przez zastosowanie fasolek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈsɔlka, AS: fasolka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fasola ż., fasolówka ż., fasolowa ż.

 przym. fasolowy

Wiktionary


fasolkowy

fasolka


SJP.pl

Patrz:

fasolka

fasolnik

1. fasolnik egipski - roślina z rodziny motylkowatych (bobowatych), o jadalnych nasionach, uprawiana w strefie podzwrotnikowej; wspięga, chropawiec pospolity;
2. fasolnik chiński - roślina przypominająca fasolę, występująca na obszarach tropikalnych; wigna chińska


SJP.pl

Nazwa zwyczajowa roślin z rodzajów:

  • Dolichos – fasolnik
  • Vigna – garbipłat, wspięga, fasolnik

Wikipedia


fasolowa

potocznie: zupa fasolowa; fasolówka


SJP.pl


fasolowaty

podobny kształtem do ziarna fasoli


SJP.pl


fasolówka

potocznie: zupa fasolowa; fasolowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. zupa z fasoli

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fasola ż., fasolka ż.

 przym. fasolowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fasolowa, zupa z fasoli; gwara. fasolanka, fasolówa, zupa z fasolami

Wiktionary


fasolowy

przymiotnik od: fasola


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący fasoli

 (1.2) przyrządzony z fasoli, z dodatkiem fasoli

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Potem obiad: zupa fasolowa i kasza jęczmienna z sosem (nie lubię kasz: za długo wchodziły w skład przymusowego menu).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfasɔˈlɔvɨ, AS: fasolovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fasola ż., fasolka ż., fasolówka ż.

Wiktionary


fason

1. model, wzór, krój ubioru;
2. fantazja, brawura


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kraw. kształt obuwia lub ubioru

 (1.2) przen. sposób bycia jakiejś osoby

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przedstawione zdjęcie ma na celu ukazanie fasonu bluzki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfasɔ̃n, AS: fasõn

Wiktionary

Powiązane:

 czas. fasować

 rzecz. fasonik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) styl, krój, sznyt

 (1.2) styl, animusz

Wiktionary


fasóng

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. gwint

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. techn. oprawka gwintowana

Wiktionary


fasoniarski

potocznie: brawurowy, pewny siebie


SJP.pl


fasonik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od fason

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fason m.

Wiktionary


fasonować

nadawać fason, kształtować, formować


SJP.pl


fasonowy

przymiotnik od: fason


SJP.pl


fasować

1. odmierzać, odważać oznaczone porcje środków lekarskich
2. przecierać przez sito lub cedzak
3. w gwarze środowiskowej: wydawać lub pobierać z magazynu żywność, odzież, broń itp.


SJP.pl

czasownik

 (1.1) gw-pl|Kresy. odbierać wypłatę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faska ż., fason mrz., fasa ż.

Wiktionary


fasowacz

pracownik apteki odmierzający lub odważający porcje leków


SJP.pl

Fasowacz (częściej jako osoba płci żeńskiej – fasowaczka) – pracownik apteki, nieposiadający specjalistycznego wykształcenia farmaceutycznego, zajmujący się odważaniem (lub odliczaniem) i pakowaniem odpowiednich porcji leków (np. tabletek) zgodnie z zapotrzebowaniem pacjenta albo przepisanymi przez lekarza w recepcie zaleceniami.

Wikipedia


fasowaczka

pracownica apteki odmierzająca lub odważająca porcje leków


SJP.pl

Fasowacz (częściej jako osoba płci żeńskiej – fasowaczka) – pracownik apteki, nieposiadający specjalistycznego wykształcenia farmaceutycznego, zajmujący się odważaniem (lub odliczaniem) i pakowaniem odpowiednich porcji leków (np. tabletek) zgodnie z zapotrzebowaniem pacjenta albo przepisanymi przez lekarza w recepcie zaleceniami.

Wikipedia


fasownia

pomieszczenie apteczne, w którym odbywa się fasowanie leków


SJP.pl


fasoł

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. burda

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfasɔw, AS: fasou̯

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gomon

Wiktionary


fassait

minerał, glinokrzemian wapnia, magnezu i żelaza


SJP.pl

Fassait (ang. fassaite) – minerał z gromady krzemianów, glinokrzemian wapnia, magnezu, żelaza i glinu o wzorze chemicznym Ca(Mg,Fe,Al)(Si,Al)2O6 zaliczany do grupy piroksenów. Fassait jest odmianą augitu. Nazwa pochodzi od doliny Fassa (Valle di Fassa) koło Trydentu we Włoszech.

Wikipedia


fastback

[czytaj: fastbek] rodzaj nadwozia samochodowego


SJP.pl

Fastback – typ zamkniętego nadwozia samochodu osobowego. Jest to nadwozie dwubryłowe, charakteryzujące się początkowo nieruchomym tylnym oknem, pod którym znajduje się pokrywa bagażnika lub silnika. Pokrywa, wraz z tylną szybą, opada pod kątem w stronę tylnych świateł. Prawdopodobnie pierwszym pojazdem o takim nadwoziu był amerykański minivan, Stout Scarab z 1933 roku. Nadwozie fastback osiągnęło szczyt popularności w latach 60. XX wieku, od tego czasu stopniowo wychodzi z mody.

Wikipedia


fastfoodowy

fast food


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący fast foodu, związany z fast foodem

Wiktionary

Patrz:

fast food

Przykłady

 (1.1) Nie możesz żywić się tym fastfoodowym świństwem!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fast food mrz.

 przym. fast food

Wiktionary


fastfoodztwo

[czytaj: fastfudztwo] niezdrowe jedzenie gotowych, przetworzonych półproduktów (fast foodów)


SJP.pl


fasti

w starożytnym Rzymie:
1. spis najwyższych urzędników;
2. spis dni świątecznych


SJP.pl


fastigiatyna

peptyd kwasu glutaminowego otrzymywany z wodorostów morskich


SJP.pl


fastnachtsspiel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub żeński

 (1.1) hist. liter. rodzaj farsy lub krotochwili wystawianej w Niemczech w czasie zapustów w XV-XVI wieku;

Wiktionary

Fastnachtsspiel – rodzaj farsy lub krotochwili zapustnej rozpowszechniony w Niemczech pod koniec średniowiecza i w XVI wieku.

W części niemieckich miast (m.in. w Norymberdze) istniał zwyczaj, że w zapusty grupy chłopców, zwykle poprzebieranych, podążały ulicami i zaglądały do domów, tańcząc i zapraszając do zabawy. Odgrywali oni przy tym krótkie historyjki. Z czasem satyryczne scenki rozwinęły się, zaś element taneczny zanikł. Częstymi tematami scenek, zwykle rubasznych czy nawet sprośnych, były spory małżeńskie i badanie pacjenta przez lekarza. W późniejszym okresie wykorzystywano także motywy zaczerpnięte z literatury. Utwory fastnachtsspiel były zwykle krótkimi formami (do trzystu kilkudziesięciu wersów), z szybką akcją i niewielką liczbą wątków.

Wikipedia


fastoso

[czytaj: fastozo] określenie wykonawcze: okazale, pompatycznie


SJP.pl


fastów

miasto na Ukrainie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na Ukrainie, w obwodzie kijowskim;

Wiktionary

Fastów (ukr. Фастів, Fastiw) – miasto na Ukrainie, stolica rejonu w obwodzie kijowskim. Około 44 tys. mieszkańców (2024).

Do XIX wieku oficjalna nazwa miasta to „Chwastów”.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. fastowianin mos., fastowianka ż.

 przym. fastowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Chwastów

Wiktionary


fastowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Fastowem, dotyczący Fastowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fastów mrz.

Wiktionary


fastryga

1. nić używana do prowizorycznego zszywania materiału;
2. duży, rzadki ścieg, którym się fastryguje


SJP.pl

Fastryga to szybki, tymczasowy ścieg prosty o dużej długości przeznaczony do usunięcia. Fastrygę stosuje się na wiele sposobów:

  • Aby móc łatwo później przyszyć właściwy szew lub wykończenie, przed zrobieniem tego zszywa się tkaninę za pomocą ściegu o dużej długości wykonanego ręcznie lub maszynowo, zwanego ściegiem fastrygującym.
  • Ścieg w kształcie litery X jest również bardzo powszechny na szlicach (rozcięciach) z tyłu marynarek lub na dole plisów na spódnicach. Takie fastrygi mają utrzymywać klapy w miejscu podczas wysyłki i podczas wystawiania w sklepie. Należy je usunąć przed założeniem; wielu kupujących nie zdaje sobie z tego sprawy. Po zakupie należy również usunąć metki luźno przyfastrygowane na zewnętrznych krawędziach rękawów marynarek, a także damskich płaszczy zimowych. Są one przyszywane, żeby pomóc klientom w łatwej identyfikacji marek w sklepie bez sięgania do kołnierza.
  • Aby tymczasowo przymocować koronkowy kołnierz, falbany lub inne wykończenia do odzieży tak, żeby można je potem było łatwo usunąć w celu wyczyszczenia lub założenia z innym ubraniem. W tym celu fastrygi są ręcznie szyte w taki sposób, aby były prawie niewidoczne z zewnątrz odzieży.
  • Aby przenieść oznaczenia wzoru na tkaninę lub w inny sposób zaznaczyć punkt, w którym należy połączyć dwa kawałki tkaniny. Odbywa się to często przez dwie przeciwległe warstwy tej samej tkaniny, tak że gdy nici są przecinane między warstwami, ściegi będą w dokładnie tych samych miejscach dla obu warstw, oszczędzając w ten sposób czas na kredowanie i sczepianie drugiej warstwy.
  • Ścieg fastrygowy jest często stosowany w pikowaniu lub hafcie.

Wikipedia


fastrygarka

maszyna szwalnicza do prowizorycznego łączenia materiałów dużym, rzadkim ściegiem


SJP.pl


fastrygować

zszywać, z reguły niedbale, przed właściwym szyciem


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) kraw. przyszywać prowizorycznie tak, by przyszywany element nie odpadł, lecz na tyle słabo, aby łatwo było odciąć nitkę i odczepić element

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fastryga ż., fastrygowanie n.

 czas. przyfastrygować dk.

Wiktionary


fasty

Fasty – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Dobrzyniewo Duże. Leży na północny zachód od Białegostoku, nad rzeką Białą i Supraślą.

W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Fasty, po jej zniesieniu w gromadzie Dobrzyniewo Kościelne. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa białostockiego.

Wikipedia


fasulec

1. narzędzie do ubijania masy formierskiej przy wykonywaniu form odlewniczych;
2. drąg służący do zatykania otworu spustowego wielkiego pieca


SJP.pl


fasunek

w gwarze środowiskowej:
1. wydawanie i pobieranie żywności i ekwipunku z magazynu wojskowego; fasowanie;
2. żywność i ekwipunek wchodzące w skład zaopatrzenia wojskowego


SJP.pl

Fasunek – zespół połączonych ze sobą taśm tekstylnych lub skórzanych mających na celu prawidłowe mocowanie hełmu lub kasku na głowie noszącej go osoby. Fasunek zapewnia optymalny dystans pomiędzy dzwonem hełmu a głową noszącego, co ma istotny wpływ na amortyzację wstrząsów, uderzeń, trafień odłamkami itp.

Współcześnie nazywany więźbą, potocznie koszyczkiem.

Wikipedia


faszczewski

nazwisko


SJP.pl


faszerować

1. napełniać potrawę farszem; nadziewać;
2. skłaniać do jedzenia czegoś lub przyjmowania lekarstw w nadmiarze; wmuszać, przekarmiać;
3. wkładać, wrzucać czegoś dużo w jedno miejsce; przepełniać; nabijać, napychać;
4. faszerować się:
a) jeść w nadmiernych ilościach; obżerać się, przekarmiać się;
b) przyjmować dużo leków, zażywać narkotyki lub środki dopingujące; szprycować się, pakować;
c) w przenośni: przyjmować nadmierną ilość wiedzy, informacji


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) kulin. nadziewać farszem

 (1.2) wkładać dużo czegoś w jedno miejsce, nabijać, napychać

 (1.3) sprawiać, że ktoś przyjmuje dużą dawkę substancji, zwłaszcza leków lub narkotyków

 (1.4) pot. wystrzeliwać w kierunku kogoś wiele kul, pocisków

czasownik zwrotny niedokonany faszerować się

 (2.1) jeść coś lub przyjmować substancje w wielkich ilościach

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faszerowanie n., nafaszerowanie n.

 czas. nafaszerować dk.

 przym. faszerowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) pot. szprycować

 (2.1) pot. szprycować się

Wiktionary


faszerowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|faszerować.

Wiktionary

Farsz – masa mielona lub drobno siekana, używana do nadziewania mięs (w tym ryb), warzyw lub ciasta. Farsz przyrządzany jest zwykle z mielonego mięsa, kaszy lub moczonej bułki, jaj, grzybów, tłuszczu i przypraw.

Nakładanie farszu (nadziewanie potrawy farszem) to faszerowanie.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. nafaszerowanie n.

 czas. faszerować ndk., nafaszerować dk.

 przym. faszerowany

Wiktionary


faszerowany

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: faszerować

przymiotnik

 (2.1) kulin. gastr. przekładany, wypełniony nadzieniem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faszerowanie n., nafaszerowanie n.

 czas. faszerować ndk., nafaszerować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) nadziewany

Wiktionary


faszoda

Kodok (do 1904 roku Faszoda, Paloich, arab. ‏كودوك‎) – miasto w Sudanie Południowym, nad Białym Nilem, stolica stanu Faszoda.

W 1898 roku wybuchł spór między Francją a Wielką Brytanią o Faszodę. Francja, chcąc połączyć swoje kolonie w Afryce, chciała zająć Sudan, który planowali przejąć także Anglicy. W 1898 francuski kapitan Jean-Baptiste Marchand zajął dla Francji Faszodę, ale już we wrześniu angielski dowódca Horatio Kitchener po dotarciu do Faszody zażądał, by Francuzi opuścili miasto. Marchand powiedział, że to zrobi, ale tylko na rozkaz Paryża. Francuzi zmuszeni byli opuścić Faszodę, gdyż nie byli przygotowani do wojny z Anglią.

Wikipedia


faszołek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pogardliwie i lekceważąco o faszyście lub neofaszyście

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tam obecnie idą różnego rodzaju faszołki z mieczem Chrobrego w klapie którzy z chęcią spałują "lewaków i pedałów" sic..

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faszyzm m., faszysta m., faszystka ż., faszyzowanie n., sfaszyzowanie n., faszystowskość ż., profaszystowskość ż., neofaszyzm m., neofaszysta m., neofaszystka ż., antyfaszyzm m., antyfaszysta m., antyfaszystka ż.

 czas. faszyzować ndk., sfaszyzować dk.

 przym. faszystowski, faszyzacyjny, neofaszystowski, profaszystowski, antyfaszystowski, pseudofaszystowski

 przysł. faszystowsko

Wiktionary


faszyna

wiązki wikliny lub cienkich gałęzi drzew i krzewów leśnych, wykorzystywane przy regulacji rzek, budowy tam, umacniania skarp, kanałów itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mocno związane pęki chrustu, wikliny lub gałęzi, używane przy robotach budowlanych, wodnych, fortyfikacyjnych oraz drogowych do uszczelniania, wypełniania luk, umacniania rowów, brzegów rzek, nasypów itp.;

Wiktionary

Faszyna – element budowlany składający się z pędów wikliny (w tym z wierzby rokity, wierzby purpurowej), gałęzi drzew liściastych (np.: dębu, grabu, leszczyny, olszy, brzozy, buku), gałęzi drzew iglastych (np.: sosny, świerku), ewentualnie z pęków chrustu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wchodząc na plażaażę, mijałeś tabliczkę z informacją: „Chodzenie, przebywanie i niszczenie roślin na wydmach oraz niszczenie umocnień z faszyny i chrustu – pod karą wzbronione”.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faszynada ż., faszyniarz mos., faszynowanie n.

 czas. faszynować ndk.

 przym. faszynowy

Wiktionary


faszynada

konstrukcja umacniająca wykonana z gałęzi i chrustu (z faszyny)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) konstrukcja z faszyny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faszyna ż., faszyniarz mos., faszynowanie n.

 czas. faszynować ndk.

 przym. faszynowy

Wiktionary


faszyniarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) robotnik przygotowujący faszynę, układający tamy z faszyny, uszczelniający coś faszyną

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faszyna ż., faszynada ż., faszynowanie n.

 czas. faszynować ndk.

 przym. faszynowy

Wiktionary


faszynować

umacniać, uszczelniać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) bud. okładać, umacniać, uszczelniać, zatykać faszyną

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faszyna ż., faszynada ż., faszyniarz mos., faszynowanie n.

 przym. faszynowy

Wiktionary


faszynowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bud. okładanie, umacnianie, uszczelnianie, zatykanie faszyną

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faszyna ż., faszynada ż., faszyniarz mos.

 czas. faszynować ndk.

 przym. faszynowy

Wiktionary


faszynowy

związany z faszyną


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) zbudowany z faszyny; umocniony faszyną

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faszyna ż., faszynada ż., faszyniarz mos., faszynowanie n.

 czas. faszynować ndk.

Wiktionary


faszyst.

skrót od: faszystowski


SJP.pl


faszysta

człowiek wyznający skrajnie narodową ideologię


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. zwolennik faszyzmu

Wiktionary

Faszyzm (wł. fascismo, od łac. fasces „wiązki, rózgi liktorskie” i wł. fascio „wiązka, związek”) – skrajnie prawicowa doktryna polityczna powstała w okresie międzywojennym w Królestwie Włoch, sprzeciwiająca się demokracji parlamentarnej, głosząca kult państwa (statolatrię, totalitarne silne przywództwo, terror państwowy i solidaryzm społeczny). Faszyzm podkreślał wrogość wobec zarówno liberalizmu, jak i komunizmu. Początkowo nazwa odnosiła się tylko do włoskiego pierwowzoru, później była stosowana wobec pokrewnych ruchów w latach 20. i 30. XX wieku, zwłaszcza narodowego socjalizmu w Niemczech oraz współczesnych ruchów wywodzących się z partii faszystowskich (neofaszyzm i postfaszyzm).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W młodości był faszystą, ale potem zmienił poglądy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈʃɨsta, AS: fašysta

Wiktionary

Powiązane:

 zob. faszyzm.

Wiktionary


faszystka

członkini organizacji faszystowskiej; zwolenniczka faszyzmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. zwolenniczka faszyzmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faszyzm mrz., faszyzowanie n., faszystowskość ż.

:: fm. faszysta mos.

 czas. faszyzować ndk.

 przym. faszystowski

Wiktionary


faszystowski

nazistowski, hitlerowski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z faszyzmem, właściwy faszyzmowi lub faszystom

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chodzi o agresywne ruchy skrajnie prawicowe, właściwie faszystowskie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfaʃɨˈstɔfsʲci, AS: fašystofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faszyzacja ż., faszołek mzw., faszyzm m., faszysta m., faszystka ż., faszyzowanie n., faszystowskość ż.

 czas. faszyzować ndk.

 przym. profaszystowski

Wiktionary


faszystowskość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co faszystowskie; cecha tych, którzy są faszystowscy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. faszystowski

 rzecz. faszyzacja ż., faszyzm mrz., faszołek mzw., faszystka ż.

 czas. faszyzować

Wiktionary


faszyzacja

wprowadzanie faszyzmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. wprowadzanie faszyzmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faszysta mos., faszystka ż., faszyzm mrz., faszyzowanie n., faszystowskość ż.

 czas. faszyzować ndk., sfaszyzować dk.

 przym. faszystowski

Wiktionary


faszyzacyjny

związany z faszyzacją


SJP.pl


faszyzm

kierunek i ruch polityczny o charakterze totalitarnym i nacjonalistycznym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. hist. doktryna polityczna powstała w okresie międzywojennym we Włoszech, m.in. sprzeciwiająca się demokracji parlamentarnej, głosząca kult państwa;

Wiktionary

Faszyzm (wł. fascismo, od łac. fasces „wiązki, rózgi liktorskie” i wł. fascio „wiązka, związek”) – skrajnie prawicowa doktryna polityczna powstała w okresie międzywojennym w Królestwie Włoch, sprzeciwiająca się demokracji parlamentarnej, głosząca kult państwa (statolatrię, totalitarne silne przywództwo, terror państwowy i solidaryzm społeczny). Faszyzm podkreślał wrogość wobec zarówno liberalizmu, jak i komunizmu. Początkowo nazwa odnosiła się tylko do włoskiego pierwowzoru, później była stosowana wobec pokrewnych ruchów w latach 20. i 30. XX wieku, zwłaszcza narodowego socjalizmu w Niemczech oraz współczesnych ruchów wywodzących się z partii faszystowskich (neofaszyzm i postfaszyzm).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈfaʃɨsm̥, AS: fašysm̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faszysta m., faszystka ż., faszyzacja ż., faszystowskość ż., profaszystowskość ż., faszyzowanie n., sfaszyzowanie n., faszołek m., neofaszyzm m., neofaszysta m., neofaszystka ż., antyfaszyzm m., antyfaszysta m., antyfaszystka ż.

 czas. faszyzować ndk., sfaszyzować dk.

 przym. faszystowski, faszyzacyjny, neofaszystowski, profaszystowski, antyfaszystowski, pseudofaszystowski

 przysł. faszystowsko

Wiktionary


faszyzować

1. poddawać coś wpływom faszyzmu;
2. być zwolennikiem faszyzmu, popierać faszyzm


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. sfaszyzować)

 (1.1) polit. wprowadzać lub upowszechniać faszyzm

 (1.2) sympatyzować z faszyzmem

czasownik zwrotny niedokonany faszyzować się (dk. sfaszyzować się)

 (2.1) ulegać faszyzacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faszołek mzw., faszysta mos., faszystka ż., faszyzacja ż., faszyzm mrz., faszyzowanie n., faszystowskość ż.

 przym. faszystowski

Wiktionary


faszyzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) polit. sympatyzowanie z faszyzmem

 (1.2) polit. zaprowadzanie faszyzmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faszyzacja ż., faszołek mzw., faszyzm mrz., faszysta mos., faszystka ż.

 czas. faszyzować ndk.

 przym. faszystowski

Wiktionary


fat

skrót od: File Allocation Table, system plików powstały pod koniec lat 70.


SJP.pl

skrótowiec w funkcji rzeczownika, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = masz. Fabryka Automatów Tokarskich;

 (1.2) = inform. z ang. File Allocation Table – system plików;

Wiktionary

  • Fabryka Automatów Tokarskich S.A.
  • File Allocation Table (system plików)
  • Efektywność aktywów trwałych (wskaźniki ekonomiczne)
  • Torpeda FAT – niemiecka torpeda manewrująca z okresu II wojny światowej

Wikipedia


fat-shaming

[czytaj: fatszejming] poniżanie, ośmieszanie kogoś z powodu jego otyłości; fat shaming, fatshaming


SJP.pl


fatah

FATAH; Ruch Wyzwolenia Narodowego Palestyny


SJP.pl

Al-Fatah (arab. ‏فتح‎; odwrotny akronim od arab. ‏حركة التحرير الوطني الفلسطيني‎, trb. Harakat at-Taḥrīr al-Waṭanī al-Filasṭīnī, Palestyński Ruch Wyzwolenia Narodowego) – palestyńska organizacja polityczno-wojskowa.

Wikipedia


fatalista

człowiek poddający się biernie losowi, wierzący w przeznaczenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która wierzy w fatalizm, przeznaczenie; ma świadomość nieuchronności losu

Wiktionary

Fatalista – polski film telewizyjny z 1967 roku w reżyserii Stanisława Lenartowicza. Adaptacja opowiadania Michaiła Lermontowa pod tym samym tytułem.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌfataˈlʲista, AS: fatalʹista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fata ż., fatum n., fatalizm m.

:: fż. fatalistka ż.

 przym. fatalny, fatalistyczny

 przysł. fatalnie

Wiktionary


fatalistka

kobieta wierząca w zły i nieunikniony los


SJP.pl


fatalistyczny

dotyczący fatalizmu, wiary w przeznaczenie


SJP.pl


fatalizm

wiara w przeznaczenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wiara w przeznaczenie

 (1.2) nieuchronność procesów i wydarzeń, zazwyczaj negatywnych

Wiktionary

Fatalizm – wiara w przeznaczenie, tzn. w nieuchronność przyszłości. Pogląd ten mówi, że przyszłość i wydarzenia, które dopiero się mają wydarzyć, są już ustalone (lub można uważać za ustalone) przez siły wyższe i nie mogą być zmienione przez żadne działania pojedynczego człowieka lub całej ludzkości (które w najlepszym razie się w "przyszłe" przeznaczenie wpisują jako jego przyczyna). Ludzkie decyzje i zamierzenia są w tym poglądzie także częścią przeznaczenia i są nieuniknione.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. fatalista mos.

 przysł. fatalnie

 przym. fatalny

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|fatalis. → przeznaczony, zgubny, nieszczęsny

uwagi.

tłumaczenia.

* bułgarski: (1.1) фатализъм m.

* turecki: (1.1) fatalizm

* ukraiński: (1.1) фаталізм m.

źródła.

== fatalizm (język turecki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) fatalizm

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈtalʲism̥, AS: fatalʹism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fatalista mos.

 przysł. fatalnie

 przym. fatalny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. fatalista mos.

 przysł. fatalnie

 przym. fatalny

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|fatalis. → przeznaczony, zgubny, nieszczęsny

uwagi.

tłumaczenia.

* bułgarski: (1.1) фатализъм m.

* turecki: (1.1) fatalizm

* ukraiński: (1.1) фаталізм m.

źródła.

== fatalizm (język turecki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) fatalizm

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


fatalnie

przysłówek sposobu

 (1.1) bardzo źle

 (1.2) nieuchronnie, pechowo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Henryk zaczął uczyć się fatalnie, a słuszniej będzie stwierdzić, że przestał uczyć się w ogóle.

 (1.1) Na nastroje społeczne ten pomysł wykrętnej podwyżki wpłynął fatalnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈtalʲɲɛ, AS: fatalʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fatalność ż., fatalizm m., fatalista m., fatalistka ż., fatum n.

 przym. fatalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) beznadziejnie, okropnie, katastrofalnie; pot. do kitu

Wiktionary


fatalniej

stopień wyższy od przysłówka: fatalnie


SJP.pl


fatalniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: fatalny


SJP.pl


fatalność

splot nieszczęść, niepowodzeń; pech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co fatalne; cecha tych, którzy są fatalni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fatum n.

 przym. fatalny

 przysł. fatalnie

Wiktionary


fatalny

przynoszący niepowodzenie; zgubny, pechowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niosący nieszczęście, pecha

 (1.2) pot. bardzo zły

 (1.3) z góry przeznaczony przez los

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Zrobisz fatalny błąd, jeżeli rozejdziesz się ze swoją żoną.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fatalista mos., fatalizm mrz., fatalność ż., fatum n.

 przym. fatalistyczny

 przysł. fatalistycznie, fatalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) feralny, katastrofalny, nieszczęsny, nieszczęśliwy, pechowy, zgubny

 (1.2) nieprzyjemny, okropny, straszny, zły, żałosny, beznadziejny, kiepski

 (1.3) nieodwracalny, nieunikniony, nieuchronny

Wiktionary


fatamorgana

1. złudzenie będące projekcją odległego przedmiotu, lokalizacji, występujące zazwyczaj na pustyniach; miraż;
2. złudzenie, przywidzenie, urojenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zjawisko świetlne polegające na powstawaniu pozornych obrazów odległych przedmiotów spowodowane różnicami współczynników załamania światła w warstwach powietrza o różnej temperaturze;

Wiktionary

Miraż, fatamorgana – zjawisko powstania pozornego obrazu odległego przedmiotu w wyniku różnych współczynników załamania światła w warstwach powietrza o różnej temperaturze, a co za tym idzie, gęstości. Początkowo fatamorganą nazywano miraże pojawiające się w Cieśninie Mesyńskiej, gdzie są one najefektowniejsze. W Polsce pojawiają się na Pustyni Błędowskiej oraz na Wyżynie Śląskiej. Miraże dzielą się na 2 rodzaje – miraż dolny i górny.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) miraż

Wiktionary


fatamorganiczny

fatamorgana, np. fatamorganiczne zjawisko


SJP.pl


fatałach

potocznie: coś do ubrania albo dodatek do stroju; ciuch


SJP.pl


fatałaszek

1. lekki damski strój, ozdoba stroju, dodatek do stroju; szmatka;
2. drobiazg, drobnostka, błahostka


SJP.pl


fatbajk

rower do poruszania się po sypkich nawierzchniach, śniegu i błocie; fatbike


SJP.pl


fatbike

[czytaj: fatbajk] rower do poruszania się po sypkich nawierzchniach, śniegu i błocie; fatbajk


SJP.pl


fater

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ojciec

 (1.2) daw. gw-pl|Warszawa. ojciec

Wiktionary

Issachar Fater (ur. w 1912 w Drobinie, zm. w lutym 2004 w Tel Awiwie) – polski dyrygent, pedagog, muzykolog żydowskiego pochodzenia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Fater, nudla mocie na pysku!

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|foter.

Wiktionary


faterek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zdrobn. od: fater

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rzyknij mi ino Hanysku, a co tyż to twój faterek robióm?

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tatko, tatulek

Wiktionary


fatermerder

wysoki kołnierzyk przy męskiej koszuli, mający sztywne, sterczące do góry rogi, charakterystyczny dla mody XIX wieku; vatermörder


SJP.pl


fatersztul

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. fotel bujany

Wiktionary


fatfobia

niechęć, dyskryminacja wobec osób grubszych, otyłych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) niechęć czy wrogość wobec osób otyłych

Wiktionary


fatfobiczny

fatfobia


SJP.pl

Patrz:

fatfobia

fatima

1. (ok. 606-632), córka Mahometa i jego pierwszej żony Chadidży;
2. miejscowość w Portugalii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.

 (1.2) geogr. miasto w Portugalii;

Wiktionary

  • Fatima – miasto w Portugalii, w którym znajduje się sanktuarium − ośrodek kultu maryjnego
  • Fatima – japoński zespół
  • Fatima – film z 1997 roku w reżyserii Fabrizio Costa
  • Fatima – film z 2015 roku w reżyserii Philippe Faucona
  • Fatima – film z 2020 roku w reżyserii Marca Pontecorvo

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Fatima została zwolniona, a teraz grozi jej deportacja.

 (1.2) Miastami partnerskimi Loreto są Częstochowa, Fatima i Nazaret.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈtʲĩma, AS: fatʹĩma

Wiktionary

Powiązane:

 (1.2) przym. fatimski

Wiktionary


fatimczyk

mieszkaniec Fatimy


SJP.pl


fatimka

mieszkanka Fatimy


SJP.pl


fatimski

Fatima (miejscowość w Portugalii)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Fatimą, dotyczący Fatimy, pochodzący z Fatimy (miasta w Portugalii)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fatima ż.

Wiktionary


fatjanów

miejscowość koło Jarosławia (Rosja), miejsce stanowiska archeologicznego odkrytego w 1985 r.; Fatianowo


SJP.pl


fatra

1. Mała Fatra, pasmo górskie w Karpatach Zachodnich;
2. Wielka Fatra, pasmo górskie w Karpatach Zachodnich


SJP.pl

  • Wielka Fatra – pasmo górskie na Słowacji
  • Mała Fatra – pasmo górskie na Słowacji
  • Szypska Fatra

Wikipedia


fatras

literacka zabawa towarzyska w średniowiecznej Francji


SJP.pl


fatshaming

[czytaj: fatszejming] poniżanie, ośmieszanie kogoś z powodu jego otyłości; fat shaming, fat-shaming


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zachowanie które poniża, ośmiesza kogoś z powodu jego otyłości

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fat-shaming

Wiktionary


fatsja

roślina z rodziny araliowatych


SJP.pl

Wikipedia


fatsjobluszcz

cieniolubna, ozdobna roślina pokojowa


SJP.pl


fatum

1. przeznaczenie, los, nieunikniona konieczność;
2. przekleństwo, nieszczęście


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nieuchronny los, zwłaszcza zły

Wiktionary

Fatum – w mitologii greckiej fatum było utożsamiane z Mojrami, które przędły i nieubłaganie przecinały nić ludzkiego losu. W mitologii rzymskiej jest personifikacją nieuchronnego, nieodwracalnego losu, nieodwołalnej woli bogów, na którą nikt nie ma wpływu. Fatum, które ciąży nad człowiekiem ogranicza ramy jego wolnej woli i prowadzi jego działania do ostatecznej klęski.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przeklinając swoje fatum musiałem zrezygnować z całej ojcowizny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfatũm, AS: fatũm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fatalista mos., fatalistka ż., fatalność ż.

 przym. fatalny

 przysł. fatalnie

Wiktionary


fatwa

oficjalne pouczenie dotyczące stosowania prawa islamskiego; fetwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) w islamie: opinia teologa muzułmańskiego wyjaśniająca kontrowersję teologiczną, czasem zawierająca konkretne wskazania w indywidualnej sprawie, np. wydająca wyrok śmierci lub zakazująca jakiś praktyk;

Wiktionary

Fatwa (tur. fetva, arab. فتوى) – opinia wysokiego uczonego-teologa muzułmańskiego (muftiego w sunnizmie lub mudżtahida w szyizmie), wyjaśniająca kontrowersję teologiczną, teologiczno-prawną lub czysto prawną, jest wydawana wyłącznie na piśmie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zdaniem duchowego przywódcy Iranu ajatollaha Ali Chamenei, internetowy czat pomiędzy mężczyzną i kobietą, których nie łączą związki pokrewieństwa, jest niedopuszczalny. Ajatollah wydał już w tej sprawie fatwę czyli zakaz takich praktyk.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfatfa, AS: fatfa

Wiktionary


fatware

[czytaj: fatłer] potocznie: program komputerowy zajmujący dużo miejsca na dysku lub dużo pamięci podręcznej z powodu nadmiaru funkcji lub nieefektywnego projektu


SJP.pl


fatyczny

o mowie, porozumiewaniu się: wyjawiający uczucia, poświęcony wymianie wrażeń, tworzeniu atmosfery towarzyskiej, a nie wymianie idei czy informacji


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) jęz. służący samemu nawiązaniu lub podtrzymaniu kontaktu między rozmówcami, bez istotnej wymiany informacji

Wiktionary


fatyga

wysiłek poniesiony dla kogoś, w czyjejś sprawie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) męczący wysiłek fizyczny lub umysłowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Praca domowa z matematyki wymaga wiele fatygi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈtɨɡa, AS: fatyga

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sfatygowany

 czas. fatygować, sfatygować, pofatygować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) trud, kłopot, trudność, zmęczenie, wyczerpanie

Wiktionary


fatygant

mężczyzna asystujący i nadskakujący kobiecie


SJP.pl


fatygować

1. narażać kogoś na trud; trudzić;
2. fatygować się - męczyć się, trudzić się


SJP.pl


fatymidzi

dynastia muzułmańska


SJP.pl

Wikipedia


fatyzm

podtrzymywanie kontaktów społecznych poprzez rozmowę


SJP.pl


fau

nazwa litery "v"; we, fał


SJP.pl


faukaria

roślina o grubych, mięsistych liściach i żółtych kwiatach, rosnąca w pustynnych terenach południowej Afryki


SJP.pl


faul

naruszenie przepisów gry, np. przez niedozwolony chwyt przeszkadzający przeciwnikowi w grze; foul (rzadko)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. umyślne lub przypadkowe zagranie niezgodne z przepisami gry;

Wiktionary

Faul (ang. foul) – umyślne lub przypadkowe zagranie niezgodne z przepisami gry, karane zgodnie z przepisami obowiązującymi w danej dziedzinie sportu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) On popełnił brzydki faul.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fawl, AS: fau̯l

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faulowanie n., faulik mrz.

 czas. faulować ndk., sfaulować dk.

Wiktionary


faulik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od faul

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faul m.

Wiktionary


faulkner

[czytaj: fokner albo folkner] nazwisko angielskie, m.in. William Faulkner (1897-1962), pisarz amerykański


SJP.pl

Gminy w USA:

  • Faulkner (ang. Faulkner Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Polk

Hrabstwa w USA:

  • hrabstwo Faulkner (ang. Faulkner County) – w stanie Arkansas

Osoby:

  • William Faulkner – amerykański pisarz, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1949
  • Newton Faulkner – brytyjski muzyk

Wikipedia


faulować

1. w sporcie: przekroczyć, przekraczać przepisy gry, stosując niedozwolone chwyty, uderzenia;
2. książkowo, przenośnie: zwyciężyć, zwyciężać kogoś, postępując w sposób niezgodny z przyjętymi normami postępowania


SJP.pl


faulowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|faulować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sfaulowanie n., faul m.

 czas. faulować ndk., sfaulować dk.

Wiktionary


faun

1. lubieżny bożek leśny, utożsamiany z greckim satyrem;
2. lubieżny człowiek; satyr


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) mit. staroitalski bóg płodności o pół koziej posturze, bóstwo lasów górskich, opiekun pasterzy, który darzy płodnością ich stada i uczy uprawy roli;

Wiktionary

Faun (łac. Faunus) – staroitalski bóg płodności, bóg lasów górskich, opiekun pasterzy, darzący płodnością ich stada, nauczyciel uprawy roli. Często występujący w otoczeniu innych bóstw leśnych, utożsamiany z greckim Panem. Początkowo nie charakteryzował się żadnymi specjalnymi cechami, pod wpływami greckimi przyjął cechy Pana – kozie różki i kopytka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W mitologii rzymskiej odpowiednikiem Pana był Faun.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fawn, AS: fau̯n

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fauna ż., faun

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Faunus

Wiktionary


fauna

ogół zwierząt na danym obszarze lub w danym okresie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. ogół zwierząt na danym obszarze, w danym środowisku lub okresie geologicznym;

Wiktionary

Fauna (od łac. Faunus – bóg trzód i pasterzy) – ogólne określenie na wszystkie gatunki zwierząt na danym obszarze (np. fauna Polski) lub w danym środowisku (fauna sawannowa), a także okresie geologicznym (np. fauna kambryjska). Badanie fauny pozostaje w gestii faunistyki, ale korzystają z niego również inne dziedziny biologii, np. ekologia i etologia, natomiast odkrycia faunistyki są systematyzowane przez systematykę.

Fauna kopalna – skamieniałości zwierząt

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wydany został nowy podręcznik o faunie Karpat.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfawna, AS: fau̯na

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. makrofauna ż., faunista m., faunistka ż., faunistyka ż., Faun mzw.

 przym. faunistyczny, faunowy

Wiktionary


fauni

faun


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z faunem, dotyczący fauna; taki jak u fauna

Wiktionary

Patrz:

faun

Powiązane:

 rzecz. faun mos.

 przym. fauniczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fauniczny

Wiktionary


fauniczny

przymiotnik od: faun


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z faunem, dotyczący fauna; właściwy faunowi, taki jak u fauna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faun mos.

 przym. fauni

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fauni

Wiktionary


faunista

specjalista w zakresie faunistyki


SJP.pl


faunistka

faunista


SJP.pl

Patrz:

faunista

faunistyczny

dotyczący faunistyki


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) zool. związany z faunistyką, dotyczący faunistyki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faunistyka ż., faunista m., fauna ż.

 przysł. faunistycznie

Wiktionary


faunistyka

dział zoologii zajmujący się badaniem fauny określonych terenów i okresów geologicznych


SJP.pl

Faunistyka – dyscyplina zoologii zajmująca się opisem faun określonych terenów i okresów geologii; rozwinęła się bujnie od czasu Karola Linneusza, wraz z rozwojem systematyki organizmów; w zakres faunistyki wchodzi badanie rozmieszczenia zwierząt i wyróżnianie tzw. elementów faunistycznych, czemu służą obserwacje terenowe i kolekcje okazów zwierząt danej grupy; faunistyka jest podstawą innych działów zoologii, gł. zoogeografii.

Wikipedia


faure

[czytaj: for] nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Beate Faure – niemiecka siatkarka, olimpijka
  • Edgar Faure – francuski polityk, prawnik, pisarz i samorządowiec
  • Félix Faure – francuski polityk, prezydent Francji
  • Théo Faure – francuski siatkarz

Wikipedia


faust

Johannes Faust (Georg Faust) (ok. 1480-ok. 1538), niem. astrolog, uważany za czarnoksiężnika; osoba będąca pierwowzorem dla specyficznej postaci literackiej (Doktora) Fausta, bohatera wielu utworów literackich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

  • Faust – imię męskie
  • Faust – motyw w sztuce
Literatura
  • Faust – dramat Johanna Wolfganga von Goethego
  • Tragiczne dzieje doktora Fausta – dramat Christophera Marlowe’a
Opera
  • Faust – opera Charles’a Gounoda wystawiona w 1859
  • Faust – opera Antoniego Henryka Radziwiłła tworzona w latach 1808–1832
  • La Damnation de Faust – opera Hectora Berlioza wystawiona w 1846

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kolokacje imię m.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym|łac.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== Faust (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) liter. Faust

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fawst, AS: fau̯st

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym|łac.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== Faust (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) liter. Faust

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


faustowski

[czytaj: fałstowski] o człowieku: przypominający bohatera dramatu J.W. Goethego, taki, który poświęca wartości duchowe dla dóbr doczesnych, powodowany chęcią zdobycia wiedzy, dręczony nieustannym borykaniem się ze swymi dążeniami duchowymi; faustyczny


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do Fausta

Wiktionary

Powiązane:

 przym. faustowski

Wiktionary


faustowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Fausta lub z nim związany


SJP.pl


faustyczny

[czytaj: fałstyczny] o człowieku: przypominający bohatera dramatu J.W. Goethego, taki, który poświęca wartości duchowe dla dóbr doczesnych, powodowany chęcią zdobycia wiedzy, dręczony nieustannym borykaniem się ze swymi dążeniami duchowymi; faustowski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zob. faustowski.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. faustowski

Wiktionary


faustyn

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.,

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: Faustyna

Wiktionary

Faustyn – imię męskie pochodzenia łacińskiego, wywodzące się od rzymskiego nazwiska Faustinus, które pierwotnie oznaczało „pochodzący od Fausta, należący do Fausta”. Imię to nosiło wielu świętych, a jednym ze znanych jest św. Faustyn, wspominany 15 lutego ze swoim bratem, św. Jowitą. Łacińska grupa, od której imię to pochodzi (faustus — „błogi, pomyślny”, ale także faveo, favi, fautum — „sprzyjać, być przychylnym”) nie ma pochodzenia indoeuropejskiego oraz pewnych odpowiedników w żadnym języku indoeuropejskim.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przywieźliśmy Faustynowi butelkę dobrego włoskiego wina.

 (1.1) Odwiedziliśmy z Faustynem kolegę z wojska.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Faustyna ż., Faustynka ż.

:: zdrobn. Faustynek mos.

Wiktionary


faustyna

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od: Faustyn

Wiktionary

  • Faustyna – imię żeńskie
Osoby
  • Faustyna z Como – włoska siostra zakonna, święta Kościoła katolickiego
  • Faustyna Kowalska – polska siostra zakonna, święta Kościoła katolickiego
  • Faustyna Starsza – żona cesarza rzymskiego Antoninusa Piusa
  • Faustyna Młodsza – córka cesarza rzymskiego Antoninusa Piusa

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Karol chodzi z Faustyną od dwóch lat.

 (1.1) We wrześniu odwiedzimy Faustynę w Kalifornii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fawˈstɨ̃na, AS: fau̯stna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Faustyn mos.

:: zdrobn. Faustynka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Faustynka

Wiktionary


faustynek

zdrobnienie od: Faustyn (imię męskie)


SJP.pl


faustyniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Faustyny lub z nią związany


SJP.pl


faustynka

zdrobnienie od: Faustyna (imię żeńskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. od: Faustyna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pozdrówcie od nas Faustynkę i Julkę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Faustyn mos., Faustyna ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Faustyna

Wiktionary


faustynostwo

Faustyn z małżonką; Faustynowie


SJP.pl


faustynowie

Faustyn z małżonką; Faustynostwo


SJP.pl


faustynowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Faustyna (Faustyny) lub z nim (z nią) związany


SJP.pl


faustyzm

postawa życiowa, sposób postępowania właściwy Faustowi, bohaterowi wielu utworów literackich; dążenie do poznania tajemnicy i sensu świata, życia, dobra i zła, nieśmiertelności i zapanowania nad czasem, choćby za cenę pertraktowania z diabłem


SJP.pl

Wikipedia


faux-pas

[czytaj: fo PA] z francuskiego: fałszywy krok; uchybienie normom towarzyskim; nietakt, niezręczność, gafa, faux pas


SJP.pl


fauxbourdon

[czytaj: foburDĄ] rodzaj techniki trzygłosowej polegającej na stosowaniu równoległych akordów sekstowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. technika kompozytorska, powstała w szkole burgundzkiej, oparta na równoległym prowadzeniu trzech głosów, w której do najniższego (cantus firmus) dopisywano dwa wyższe: środkowy o tercję wyżej i najwyższego o sekstę wyżej;

Wiktionary

Fauxbourdon – (wł. falso bordone, fałszywy burdon) – rodzaj techniki trzygłosowej, polegającej na stosowaniu równoległych akordów tercjowo-kwartowych (odpowiadających akordom w pierwszym przewrocie), przy czym w kadencjach kończących frazy lub zdania muzyczne pojawiają się akordy kwintowo-kwartowe. Technika ta rozwinęła się w pierwszej połowie XV w. w kręgu szkoły burgundzkiej, a za jej prototyp uważany jest angielska technika gymelu. Za twórcę tej techniki uważany jest John Dunstable.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Magnificat Mikołaja z Radomia jest jednym z niewielu zachowanych do dzisiaj utworów z fauxbourdonem.

 (1.1) Na początku i końcu fragmentów zawierających fauxbourdon wykorzystywano inne współbrzmienia: głos środkowy był budowany o kwintę czystą, a najwyższy o oktawę czystą wyżej w stosunku do cantus firmus.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fauxbourdonowy

Wiktionary


favela

dzielnica nędzy na peryferiach miast brazylijskich; slumsy, slamsy, fawela, barriadas


SJP.pl


favicon

[czytaj: fawikon] ikonka w pasku adresu przeglądarki internetowej; favicona


SJP.pl

Favicon (ang. favorites icon, ikona ulubionych, ikona witryny) – ikona, która pojawia się przed adresem w polu adresowym przeglądarki internetowej lub na karcie z otwartą stroną www. Ikona ta ma postać obrazka, według pierwotnych propozycji bitmapy ICO lub PNG w wymiarach 16×16 lub 32×32 pikseli, w późniejszym czasie przy braku zgodnej standaryzacji autorzy części przeglądarek samorzutnie wprowadzili obsługę innych wymiarów (np. bitmap 180×180 dla iOS) i formatów (np. SVG).

Wikipedia


favicona

[czytaj: fawikona] ikonka w pasku adresu przeglądarki internetowej; favicon


SJP.pl


favorit

samochód typu Škoda Favorit


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mot. samochód osobowy marki Škoda Favorit

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈvɔrʲit, AS: favorʹit

Wiktionary


favoritka

potocznie: samochód typu Škoda Favorit


SJP.pl


favre

[czytaj: fawr] nazwisko


SJP.pl


fawela

dzielnica nędzy na peryferiach miast brazylijskich; slumsy, slamsy, favela, barriadas


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) socjol. rozległa dzielnica nędzy powstała wokół miast Brazylii, brazylijski slums;

Wiktionary

Fawela (port. favela) – ogólna nazwa dzielnic nędzy w Brazylii.

Fawele tworzą się wokół centrów miast. Domy zbudowane są z najtańszych materiałów (często odzyskanych z innych domów i ze śmietnisk: tektury, dykty, blachy, desek itp.). Szacuje się, że żyje w nich około 6% ludności Brazylii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) UPP zakładają posterunki, których wcześniej nie było, bo w faweli rządził gang. Fawela zamienia się, przynajmniej teoretycznie, w „normalną” dzielnicę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈvɛla, AS: favela

Wiktionary


fawerola

francuska rasa kur


SJP.pl


fawoniusz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mitrzym. bóg i uosobienie wiatru zachodniego, utożsamiany z greckim Zefirem;

Wiktionary

Fawoniusz (łac. Favonius, Zephyrus, gr. Ζέφυρος Zéphyros) – w mitologii rzymskiej bóg i uosobienie wiatru zachodniego i zachodniej strony świata.

Uosabiał łagodny wiatr, zwiastujący wiosnę. Był utożsamiany z greckim Zefirem.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: faˈvɔ̃ɲuʃ, AS: favõńuš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fawoniusz mrz., fawoni mrz.

 przym. Fawoniuszowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Zefir

Wiktionary


fawor

dawniej: łaska, przychylność, życzliwość; względy, fawory


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. przychylność, poparcie, łaskawość

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie dbam o czyjeś fawory!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faworycik m., faworytek m., faworyzm m., faworytyzm m., faworyta ż., faworytka ż., faworyzacja ż., faworyzowanie n., faworyt mrz./mos./mzw.

 czas. faworować ndk., faworyzować ndk.

 przym. faworytny, faworytalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przychylność, poparcie, łaskawość

Wiktionary


faworek

cienkie, kruche ciastko w kształcie wstążki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kruche ciastko w kształcie zawiniętej wstążki;

 (1.2) hist. wstążka noszona przez rycerza jako znak jego damy

 (1.3) kraków. wstążka będąca elementem krakowskiego stroju ludowego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na ostatki nasmażyłam dużo faworków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faˈvɔrɛk, AS: favorek

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chrust, chruścik

Wiktionary


faworki

cienkie, kruche ciastko w kształcie wstążki


SJP.pl

Faworki, chrust, chrustek, chruścik, chruściki; dawniej także kreple (choć wyraz ten oznacza przede wszystkim pączki) – polskie i litewskie oraz niemieckie (niem. Raderkuchen, Liebesschleifen) tradycyjne, chrupkie ciastka o słodkim smaku, w kształcie złożonej kokardki, wytwarzane z ciasta zbijanego, usmażone w głębokim tłuszczu. Najczęściej spożywane w czasie karnawału i tłustego czwartku lub na ostatki, czyli we wtorek przed Środą Popielcową.

Wikipedia


faworkowy

przymiotnik od: faworek


SJP.pl


faworować

dawniej: faworyzować


SJP.pl


fawory

dawniej: łaska, przychylność, życzliwość; względy, fawory


SJP.pl

Żoliborz – dzielnica Warszawy położona w lewobrzeżnej części miasta. Jest jedną z 18 jednostek pomocniczych m.st. Warszawy.

Jest najmniejszą pod względem powierzchni warszawską dzielnicą.

Wikipedia


faworyt

1. człowiek wyróżniany i obdarzany względami;
2. zawodnik (także drużyna) przewidywany jako zwycięzca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś lubiany, faworyzowany

 (1.2) sport. osoba lub drużyna typowana na zwycięzcę w zawodach

 (1.3) daw. kochanek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) sport. zwierzę typowane na zwycięzcę w wyścigach

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (3.1) daw. pasemko zarostu pozostawione na policzku

forma rzeczownika.

 (4.1) D. lm. od: faworyta

Wiktionary

Faworyt – mniej lub bardziej oficjalny kochanek królowej bądź króla. Również określenie osoby zaufanej, obdarzonej szczególną łaską królewską i zazwyczaj pełniącej funkcję pierwszego ministra lub pierwszej damy dworu.

Do historii przeszli liczni faworyci Katarzyny II, między innymi Grigorij Potiomkin i Grigorij Orłow oraz Grigorij Rasputin – faworyt carskiej rodziny Mikołaja II. Jednym z bardziej znanych faworytów królewskich był markiz Cinq Mars, faworyt Ludwika XIII.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Jurek okazuje się być faworytem w tym wyścigu.

 (2.1) Ze stajni wyprowadzono tegorocznego faworyta.

 (3.1) Pradziadek ma na zdjęciu czarne faworyty i binokle.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faworycik m., faworytek m., faworyzm m., faworytyzm m., fawor m., faworyzacja ż., faworyzowanie n.

:: fż. faworyta ż., faworytka ż.

 przym. faworytny, faworytalny

 czas. faworować ndk., faworyzować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (3.1) bak, baczek, bokobroda

Wiktionary


faworyta

przestarzałe: kochanka, utrzymanka, zwłaszcza osoby wysoko postawionej; miłośnica, metresa, kochanica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. kochanka, utrzymanka

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od: faworyt

Wiktionary

  • Faworyta – kochanka osoby wysoko postawionej, metresa.
  • Faworyta – opera Gaetano Donizettiego.
  • Faworyta – film z roku 2018 w reżyserii Jorgosa Lantimosa.

Nie mylić z

  • Faworytka

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. faworyt m., fawor mrz.

 czas. faworyzować

Wiktionary


faworytka

faworyt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta typowana na zwyciężcę

Wiktionary

Wikipedia

Patrz:

faworyt

Powiązane:

 rzecz. fawor mrz., faworyt mzw./mos./mrz.

Wiktionary


faworyty

1. przestarzale: pasmo zarostu pozostawione na policzku; bak;
2. w wyścigach: koń, pies typowany na zwycięzcę


SJP.pl

Bokobrody, baki, baczki – rodzaj zarostu u mężczyzn, który wyrasta przed uszami po obu bokach twarzy i rozciąga się od linii owłosienia głowy w kierunku linii brody. Bokobrody mogą mieć różne kształty; mogą być krótkie i długie; proste, zwężające się lub rozszerzające się u dołu: mogą łączyć się z wąsami lub brodą; wymagają zapuszczenia i pielęgnacji.

Wikipedia


faworytyzm

dawanie pierwszeństwa ulubieńcom przy obsadzaniu stanowisk; nepotyzm, kumoterstwo


SJP.pl


faworyzacja

wyróżnianie, popieranie, faworyzowanie


SJP.pl


faworyzować

obdarzać względami, wyróżniać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) wyróżniać kogoś, darzyć szczególnymi względami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stary Zagórski odnosił się do młodych z tolerancją i ich lewicowe skłonności faworyzował.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfavɔrɨˈzɔvat͡ɕ, AS: favoryzovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. faworyt m., faworycik m., faworytek m., faworyzm m., faworytyzm m., fawor m., faworyta ż., faworytka ż., faworyzacja ż., faworyzowanie n.

 czas. faworować ndk.

 przym. faworytny, faworytalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) preferować, wyróżniać, popierać; daw. faworować

Wiktionary


faworyzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|faworyzować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. faworyzować ndk.

 rzecz. fawor mrz., faworyt mrz./mos./mzw.

Wiktionary


fax

faks, telefaks, telefax;
1. urządzenie przeznaczone do przekazywania i odbierania obrazów (głównie tekstów) za pomocą sieci telefonicznej;
2. obraz wysłany lub otrzymany za pośrednictwem urządzenia o tej samej nazwie


SJP.pl

Telefaks, faks, fax – usługa symilograficzna dla abonentów, polegająca na przesyłaniu wiadomości w postaci obrazów nieruchomych pomiędzy aparatami symilograficznymi, nazywanymi telekopiarkami, telefaksami lub faksami, realizowana za pośrednictwem łączy telefonicznych z komutacją automatyczną. Początki rozwoju telefaksu przypadają na koniec lat 70. Istnieje kilka norm komunikacji pomiędzy telefaksami; najczęściej jest używana norma analogowa G3 (14400 bit/s), jest też norma cyfrowa G4 (64000 bit/s) dla łączy ISDN.

Wikipedia


fayolizm

teoria administracji i organizacji przedsiębiorstw


SJP.pl


faza

1. stan zjawiska w danej chwili
2. pojęcie z fizyki o różnych znaczeniach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miejsce, etap

 (1.2) techn. skośne ścięcie krawędzi

 (1.3) przesunięcie fazowe

 (1.4) pot. jedno z kilku źródeł zasilania przy zasilaniu wielofazowym

 (1.5) pot. środ. stan dobrego humoru z napadami śmiechu

Wiktionary

  • faza termodynamiczna (jako rozszerzenie pojęcia „stan skupienia materii”)
    • faza międzymetaliczna
    • faza ciekłokrystaliczna
      • faza nematyczna
      • faza smektyczna
      • faza kolumnowa
      • faza cholesterolowa

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Obserwujemy kolejną fazę wzrostu.

 (1.1) Każda faza rozwoju produktu musi być dokładnie zaplanowana.

 (1.2) Faza w tym miejscu nie jest potrzebna.

 (1.3) Ten sygnał ma fazę 90 stopni.

 (1.4) Wczoraj nie było u nas jednej fazy.

 (1.5) Po trawce zawsze mam niezłą fazę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfaza, AS: faza

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) etap, stadium

Wiktionary


fazan

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. bażant

Wiktionary


fazant

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. zob. fazan.

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== fazant (język niderlandzki.) ==

wymowa.

 audio|Nl-fazant.ogg.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) ornit. bażant

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== fazant (język niderlandzki.) ==

wymowa.

 audio|Nl-fazant.ogg.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) ornit. bażant

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


fazenda

facenda;
1. plantacja kawy w Brazylii; dom na takiej plantacji
2. gospodarstwo rolne w dawnych koloniach hiszpańskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) brazylijska plantacja, zwłaszcza kawy

 (1.2) dom na takiej plantacjaantacji

Wiktionary

Fazenda – parafia (freguesia) gminy Lajes das Flores. W 2011 miejscowość była zamieszkiwana przez 257 mieszkańców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: faˈzɛ̃nda, AS: faznda

Wiktionary


fazender

właściciel fazendy; plantator


SJP.pl


fazka

zdrobnienie od: faza


SJP.pl


fazogram

zestaw kilku obrazów, rysunków lub wykresów, obrazujących kolejne etapy jakiegoś procesu, zjawiska


SJP.pl


fazomierz

przyrząd do mierzenia przesunięcia fazowego między dwiema wielkościami elektrycznymi przemiennymi, o jednakowej częstotliwości


SJP.pl


fazotron

odmiana cyklotronu; synchrocyklotron; synchrofazotron


SJP.pl

Synchrocyklotron, fazotron – akcelerator cząstek rodzaj cyklotronu o zmiennej częstotliwości pola elektrycznego, tak dobranej, aby kompensowało ono relatywistyczny wzrost masy, który wywołuje wzrost czasu obiegu cząstek przy zbliżaniu się ich prędkości do prędkości światła w próżni.

Wikipedia


fazować

ścinać krawędzie przedmiotów ukośnie lub półokrągło


SJP.pl


fazowość

fazowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest fazowe

Wiktionary

Patrz:

fazowy

Powiązane:

 przym. fazowy

 przysł. fazowo

Wiktionary


fazowy

przymiotnik od: faza


SJP.pl


fał

lina służąca do podnoszenia m.in. żagli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. lina służąca do podnoszenia czegoś (np. żagla, drzewca);

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) jęz. nazwa litery v / V

Wiktionary

Fał – element olinowania ruchomego. Służy do podnoszenia ruchomych elementów ożaglowania, omasztowania i innych. Nazwę tę noszą nie tylko wszystkie liny służące do stawiania żagli, ale także niektóre z lin podnoszących ruchome części omasztowania oraz liny do podnoszenia płetwy sterowej oraz miecza. Jeśli poluzowanie fału nie powoduje opuszczenia danego elementu pod wpływem siły ciężkości to stosuje się linę o działaniu przeciwnym - kontrafał. Każdy fał służy konkretnemu celowi, a jego pełna nazwa powstaje poprzez połączenie z nazwą elementu, który jest podnoszony, np. fał foka (inaczej fokfał), fał grota (grotfał), fał miecza, fał piku (pikfał) itp.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) fał startowy

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 (1.1) przym. fałowy

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|niderl|val.

uwagi.

 (1.1) por|kontrfał|kontrafał.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) halyard, halliard

* bułgarski: (1.1) фал m.

* jidysz: (1.1) פֿאַל m. (fal)

* niderlandzki: (1.1) val

* niemiecki: (1.1) Fall n.

* rosyjski: (1.1) фал m.

* włoski: (1.1) drizza ż.

źródła.

odmiana.

 (1.1) lp. fał; lm. fałn

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: faw, AS: fau̯

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) przym. fałowy

Wiktionary


fała

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. chwała

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

 zobtłum|chwała.

źródła.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfawa, AS: fau̯a

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

 zobtłum|chwała.

źródła.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


fałat

inaczej: kawał czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Warszawa. banknot tysiączłotowy

 (1.2) środ. banknot

Wiktionary


fałd

1. zagięcie na ubraniu, powstałe przez założenie materiału i zaprasowanie go lub częściowe zaszycie; zapraska, plisa, zakładka, fałda;
2. podłużne zgrubienie skóry; zmarszczka, fałda;
3. w geologii: deformacja tektoniczna, wygięcie warstw skalnych, składające się z części wypukłej - siodła i wklęsłej - łęku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zagięcie, załamanie materiału, skóry lub innej powierzchni

 (1.2) geol. wygięcie warstw skalnych bez przerwania ich ciągłości; .

Wiktionary

Fałd – struktura tektoniczna, deformacja ciągła, powstała na skutek wygięcia warstw bez przerwania ciągłości ośrodka skalnego. Wyróżnia się dwa rodzaje fałdów: antykliny i synkliny. Antyklina posiada w swoim jądrze utwory starsze, natomiast synklina – młodsze.

Dawniej te dwa rodzaje fałdów klasyfikowano jako elementy pojedynczego fałdu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Każdy fałd tej sukni, każde załamanie, każda krzywa linia atłasu obejmującego ramiona stawała się linią najwyższej piękności…

 (1.2) Dolina przebiegająca wzdłuż fałdów skalnych o jednakowym nachyleniu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fawt, AS: fau̯t

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fałdowanie n., fałdek m., fałda ż.

 czas. fałdować ndk.

 przym. fałdowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fałda

Wiktionary


fałda

1. zagięcie na ubraniu, powstałe przez założenie materiału i zaprasowanie go lub częściowe zaszycie; zapraska, plisa, zakładka, fałd;
2. podłużne zgrubienie skóry; zmarszczka, fałd;
3. w technice: wada powierzchni surowej odlewu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) załamanie tkaniny, skóry itp.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój tłuszcz zwija się w fałdy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfawda, AS: fau̯da

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fałd mrz., fałdowanie n., pofałdowanie n.

:: zdrobn. fałdka ż.

 czas. fałdować ndk., pofałdować dk., sfałdować dk.

 przym. fałdowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fałd, zakładka

Wiktionary


fałdeczka

zdrobnienie od: fałdka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: fałdka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fawˈdɛt͡ʃka, AS: fau̯dečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fałda ż., fałdka ż., fałdowanie n.

Wiktionary


fałdek

zdrobnienie od: fałd; fałdzik


SJP.pl


fałdka

mała fałda


SJP.pl


fałdopłetwe

gromada najstarszych wymarłych szczękowców, zasiedlających wody morskie i śródlądowe przez około 150 milionów lat, blisko spokrewnionych z rybami kostnymi; akantody


SJP.pl

Fałdopłetwe, akantody (Acanthodii) – gromada wymarłych ryb słodkowodnych i morskich łączących cechy późniejszych ryb chrzęstnych i kostnych. Z powodu licznych kolców w płetwach i spodniej części ciała nazywane są czasem kolczastymi rekinami (gr. ákantha oznacza kolec).

Wikipedia


fałdopłetwy

o cechach fałdopłetwych (gromada ryb)


SJP.pl


fałdować

układać w fałdy


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. pofałdować, sfałdować)

 (1.1) robić fałdy

 (1.2) układać w fałdy

czasownik zwrotny niedokonany fałdować się (dk. pofałdować się)

 (2.1) układać się w fałdy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fałd mrz., fałda ż., fałdowanie n.

 czas. pofałdować dk., sfałdować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) marszczyć się

Wiktionary


fałdowanie

układać w fałdy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) geol. proces powstawania fałdów

 (1.2) biol. (w enzymologii, o białkach) struktura przestrzenna łańcucha polipeptydowego zapewniająca zdolność do pełnienia funkcji biologicznej;

 (1.3) biol. (w enzymologii, o białkach) nadawanie fałdowania (1.2) łańcuchowi polipeptydowemu;

Wiktionary

  • orogeneza, np.
    • fałdowanie alpejskie
    • fałdowanie hercyńskie
    • fałdowanie kaledońskie
  • fałdowanie białka
  • inne znaczenia

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌfawdɔˈvãɲɛ, AS: fau̯dovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fałdeczka ż., fałd m., fałda ż.

 przym. fałdowy

 czas. fałdować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) orogeneza

 (1.3) zwijanie

Wiktionary


fałdowce

rodzina fiszbinowców z rzędu waleni; płetwalowate


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Balaenopteridae|Gray|ref=tak., rodzina ssaków z podrzędu fiszbinowców;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sejwal, przedstawiciel fałdowców, jest jednym z najszybszych wielorybów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fałda ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) płetwalowate

Wiktionary


fałdowiec

przedstawiciel rodziny fiszbinowców z rzędu waleni


SJP.pl


fałdówka

fałdówka siostrzyczka - motyl z rodziny niedźwiedziówkowatych


SJP.pl

Plicatura Peck (fałdówka) – rodzaj grzybów z klasy pieczarniaków (Agaricomycetes). Należą do niego 4 gatunki. W Polsce występują dwa gatunki, trzeci, dawniej tu zaliczany (fałdówka kędzierzawa) według Index Fungorum należy do rodzaju Plicaturopsis.

Wikipedia


fałdownik

rodzaj mchu z rodziny Hylocomiaceae


SJP.pl


fałdowy

przymiotnik od: fałd (deformacja tektoniczna)


SJP.pl


fałdzik

zdrobnienie od: fałd; fałdek


SJP.pl


fałdziściej

stopień wyższy od przysłówków: fałdziście, fałdzisto


SJP.pl


fałdzistka

jednoroczna roślina oleista pochodząca z Iranu; lalemancja


SJP.pl


fałdzistość

fałdzisty


SJP.pl

Patrz:

fałdzisty

fałdzisty

mający fałdy; układający się w fałdy


SJP.pl


fałek

nazwisko


SJP.pl

Fałek – osada w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Rozprza.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Wikipedia


fałesznik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. człowiek fałszywy

Wiktionary


fałków

wieś w Polsce


SJP.pl

Fałków – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Fałków.

Fałków uzyskał lokację miejską w 1340, zdegradowany w 1869. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Fałków, a także rzymskokatolickiej parafii Świętej Trójcy.

W miejscowości działa klub piłki nożnej, GLKS Fałków.

W 2021 wieś liczyła 1003 mieszkańców.

Wikipedia


fałkowianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Fałkowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fałków m.

:: fż. fałkowianka ż.

 przym. fałkowski

Wiktionary


fałkowianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Fałkowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fałków m.

:: fm. fałkowianin m.

 przym. fałkowski

Wiktionary


fałkowicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Fałkowic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fałkowice nmos., fałkowiczanin m., fałkowiczanka ż.

Wiktionary


fałkowiczanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Fałkowic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fałkowice nmos.

:: fż. fałkowiczanka ż.

 przym. fałkowicki

Wiktionary


fałkowiczanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Fałkowic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fałkowice nmos.

:: fm. fałkowiczanin m.

 przym. fałkowicki

Wiktionary


fałkowski

przymiotnik od: Fałkowo, Fałków


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Fałkowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fałków m., fałkowianin m., fałkowianka ż.

Wiktionary


fałowski

nazwisko


SJP.pl


fałowy

przymiotnik od: fał


SJP.pl


fałsz

1. niezgodność z prawdą; nieprawda; obłuda; kłamstwo;
2. podrobienie, fałszerstwo;
3. niewłaściwy dźwięk, zbyt niskie lub za wysokie brzmienie tonu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nieprawda

 (1.2) mat. log. jedna z dwóch wartości logicznych, obok prawdy;

 (1.3) muz. niepoprawnie wykonany (zagrany/zaśpiewany) dźwięk

 (1.4) udawanie, nieszczerość, dwulicowość

 (1.5) kłamstwo, wprowadzanie w błąd

Wiktionary

Fałsz – jedna z dwóch podstawowych wartości logicznych (drugą jest prawda). Fałsz jest niezgodnością treści sądu (zdania) z tym, do czego się odnosi.

W logice matematycznej fałsz jest jedynie symbolem, nie ma żadnego głębszego znaczenia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Prawda, czy fałsz – teraz już do tego nie dojdę.

 (1.1) Nie wierzcie ślepo żadnemu z ludzi i moje każde słowo sądźcie, bo dziś mogę prawdę mówić, jutro fałsz, dziś dobrze robię, jutro źle. (Listy Adama Mickiewicza)

 (1.1) Przeciwieństwem prawdy może być fałsz albo kłamstwo. Fałsz może być obraźliwy, a kłamstwo może być bardzo obraźliwe.

 (1.2) Fałsz lub prawda to prawda.

 (1.3) Nagle w melodii fałsz zabrzmiał, jakby kto nożem po szkle przejechał.

 (1.4) Egoizm na każdym kroku i fałsz wyciekający z każdego kąta.

 (1.5) Fałsz intelektualny to przestępstwo polegające na poświadczeniu nieprawdy w autentycznym dokumencie przez funkcjonariusza publicznego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fawʃ, AS: fau̯š

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fałszerstwo n., fałszerz m., fałszywka ż., fałszywość ż., fałszowanie n., sfałszowanie n.

 czas. zafałszować, fałszować ndk., sfałszować dk.

 przym. fałszywy

 przysł. fałszywie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) fałszywy akord, fałszywa nuta, nieczystość

 (1.4) hipokryzja, nieszczerość

Wiktionary


fałszerka

1. potocznie: fałszowanie, podrabianie;
2. potocznie: nielegalna kopia jakiejś rzeczy, zwłaszcza podrobiony dokument; falsyfikat, fałszywka;
3. kobieta podrabiająca coś;
4. kobieta podająca informacje niezgodne z prawdą


SJP.pl


fałszerstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wykonanie podróbki

 (1.2) przest. przedstawianie czegoś niezgodnie z prawdą

Wiktionary

Fałszerstwo – proces podrabiania (imitowania) lub przerabiania (adaptowania) przedmiotów jak np. dokumentów, znaków pieniężnych, papierów wartościowych, dzieł sztuki, znalezisk archeologicznych itp., celem użycia ich jako autentycznych, wprowadzenia w błąd, oszustwa, dezinformacji, przedstawienia czegoś niezgodnie z prawdą.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. fałsz mrz., fałszowanie n., fałszywiec mos., fałszywka ż., fałszywość ż., sfałszowanie n., zafałszowanie n., fałszerz mos.

 czas. fałszować ndk., sfałszować dk., zafałszować dk.

 przym. fałszywy

 przysł. fałszywie

Wiktionary


fałszerz

1. osoba podrabiająca coś;
2. osoba podająca informacje niezgodne z prawdą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która coś fałszuje

Wiktionary

Fałszerstwo – proces podrabiania (imitowania) lub przerabiania (adaptowania) przedmiotów jak np. dokumentów, znaków pieniężnych, papierów wartościowych, dzieł sztuki, znalezisk archeologicznych itp., celem użycia ich jako autentycznych, wprowadzenia w błąd, oszustwa, dezinformacji, przedstawienia czegoś niezgodnie z prawdą.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. fałsz mrz., fałszerstwo n., fałszowanie n., fałszywiec mos., fałszywka ż., fałszywość ż., sfałszowanie n., zafałszowanie n.

:: fż. fałszerka ż.

 czas. fałszować ndk., sfałszować dk., zafałszować dk.

 przym. fałszywy

 przysł. fałszywie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podrabiacz

Wiktionary


fałszować

1. przedstawiać coś niezgodnie z prawdą;
2. grać lub śpiewać nieczysto


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) przedstawiać coś niezgodnie z prawdą

 (1.2) preparować imitacje przedmiotów

 (1.3) obniżać jakość

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (2.1) muz. grać lub śpiewać nieczysto

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) On strasznie fałszuje!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fawˈʃɔvat͡ɕ, AS: fau̯šovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fałszywka ż., fałsz m., fałszywość ż., fałszerz mos., fałszerka ż., fałszowanie n., fałszerstwo n.

 przym. fałszywy

 przysł. fałszywie

 czas. sfałszować, zafałszować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) specjalistycznie deformować, prokurować, zniekształcać

 (1.2) podrabiać, falsyfikować, preparować

 (1.3) rozcieńczać, rozwadniać

Wiktionary


fałszowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|fałszować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfawʃɔˈvãɲɛ, AS: fau̯šovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. fałszować

 rzecz. fałsz m., fałszerz mos., fałszerstwo n.

 przym. fałszywy

 przysł. fałszywie

Wiktionary


fałszywie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób fałszywy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fawˈʃɨvʲjɛ, AS: fau̯šyvʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fałszywy

 rzecz. fałsz m., fałszywość ż., fałszywka ż., fałszerstwo n., fałszerz m., fałszowanie n., sfałszowanie n.

 czas. fałszować ndk., sfałszować dk.

Wiktionary


fałszywiec

hipokryta, obłudnik


SJP.pl


fałszywiej

stopień wyższy od przysłówka: fałszywie


SJP.pl


fałszywka

potocznie: nielegalna kopia jakiejś rzeczy, zwłaszcza podrobiony dokument; falsyfikat, fałszerka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. nielegalna kopia danej rzeczy, mająca wprowadzić kogoś w błąd przez naśladowanie oryginału

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Policja, która od dłuższego czasu otrzymywała sygnały o fałszywkach, poszukiwała ich producentów i dystrybutorów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fałsz m., fałszerka ż., fałszerstwo n., fałszerz m., fałszywość ż.

 czas. fałszować ndk., sfałszować dk., zafałszować dk.

 przym. fałszerski, fałszywy

 przysł. fałszersko, fałszywie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) falsyfikat; pot. fałszerka

Wiktionary


fałszywość

nieszczerość, obłuda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest fałszywe, niezgodne z prawdą

 (1.2) cecha tego, co jest podrobione, sfałszowane

 (1.3) cecha kogoś, kto postępuje fałszywie, dwulicowo, obłudnie

 (1.4) zachowanie kogoś, kto podszywa się pod inną osobę

 (1.5) cecha tego, co jest pozbawione harmonii

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) W „Świętoszku” Molier stworzył świetną ekspozycję, w zręczny sposób charakteryzując obie strony konfliktu: świętoszków, z Tartuffe'em na czele i sprzeciwiającej im się grupie, świadomej fałszywości Tartuffe'a.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fawˈʃɨvɔɕt͡ɕ, AS: fau̯šyvość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fałszywka ż., fałsz m., fałszerstwo n., fałszerz m., fałszerka ż.

 czas. fałszować ndk., sfałszować dk.

 przym. fałszywy

 przysł. fałszywie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fikcyjność, nieprawdziwość, błędność, niewiarygodność

 (1.2) nieautentyczność

 (1.3) dwulicowość, podwójna moralność, faryzeizm, faryzejstwo, faryzeuszostwo, hipokryzja, nieszczerość, obłuda, przewrotność, zakłamanie

 (1.5) nieharmoniczność, nieharmonijność

Wiktionary


fałszywszy

stopień wyższy od przymiotnika: fałszywy


SJP.pl


fałszywy

1. nieprawdziwy, oszukańczy, podrobiony;
2. nieszczery, obłudny, zwodniczy;
3. świadczący o czyjejś obłudzie;
4. podszywający się pod kogoś, udający kogoś;
5. w odniesieniu do dźwięku: brzmiący nieczysto, nieharmoniczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) sztuczny, podrobiony

 (1.2) o dźwięku: nieharmoniczny

 (1.3) o człowieku: obłudny, zakłamany, przewrotny; kierujący się negatywnymi uczuciami

 (1.4) niezgodny z rzeczywistością, z prawdą; błędny, mylny

 (1.5) pozorny, udający coś, symulowany, udawany

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Użycie fałszywych dowodów stanowi przesłankę do wznowienia postępowania administracyjnego, zakończonego ostateczną decyzją.

 (1.2) A wtem puścił fałszywy akord jak syk węża…

 (1.4) Ewakuacja szpitala spowodowana fałszywym alarmem bombowym stanowi ryzyko dla zdrowia i życia pacjentów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fawˈʃɨvɨ, AS: fau̯šyvy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fałsz m., fałszywość ż., fałszywka ż., fałszerstwo n., fałszerz m., fałszowanie n., sfałszowanie n.

 przysł. fałszywie

 czas. fałszować, sfałszować, zafałszować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) apokryficzny, lewy, nieprawdziwy, przerobiony, sfałszowany, trefny

 (1.2) jazgotliwy, nieharmonijny, nieczysty, piskliwy, skrzekliwy

 (1.3) chytry, dwulicowy, faryzejski, łżywy, nieszczery, oszukańczy, podstępny, przewrotny, wiarołomny, wykrętny, zdradliwy, zdradziecki

 (1.4) dezinformujący, iluzoryczny, kłamliwy, nieprawdziwy, niezgodny z prawdą, omyłkowy, pomyłkowy, złudny, zwodniczy

Wiktionary


fałtynowicz

nazwisko


SJP.pl


fb

[czytaj: efBE lub fejsbuk] skrót od: Facebook (portal społecznościowy); fb


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) = fotobłysk, proszek błyskowy

 (1.2) = Facebook

 (1.3) = fabryka broni

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛv‿ˈbɛ, AS: ev‿be

Wiktionary


fbi

[czytaj: ef-bi-AJ] Federal Bureau of Investigation, Federalne Biuro Śledcze


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) Federalne Biuro Śledcze; agencja śledcza amerykańskiego rządu federalnego

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛv‿bʲi‿ˈaj, AS: ev‿bʹi‿ai ̯

Wiktionary


fbs

skrót od: Fundusz Budowy Stolicy


SJP.pl


fc

1. Football Club, klub piłkarski;
2. fieri curavit


SJP.pl

Fc – polecenie służące do porównywania dwóch plików. Należy wpisać je w wierszu poleceń systemu Windows. Zazwyczaj jest nim cmd.exe, ale może też być command.com. Domyślnie polecenie to wyświetla zawartość porównywanych plików.

parametry:

  • /a - wyświetla tylko pierwszy i ostatni element różniących się grup wyrazów (porównanie w trybie ASCII)
  • /b - porównuje pliki binarnie - bajt po bajcie (standardowy dla plików z rozszerzeniami .exe, .com, .sys, .obj, .lib, lub .bin .)
  • /c - podczas porównywania ignoruje wielkość liter
  • /n - numeruje wiersze (porównanie w trybie ASCII)
  • /u - porównuje pliki w trybie unicode
  • /nnnn - określa liczbę wierszy, które muszą być identyczne, aby polecenie fc uznało pliki za zsynchronizowane (zamiast nnnn należy wpisać dodatnią liczbę całkowitą)

Wikipedia


fca

klauzula w umowach handlowych: Free Carrier (to a named place) - dostarczone przewoźnikowi (w oznaczone miejsce)


SJP.pl


fce

ang. First Certificate in English, angielski certyfikat językowy na poziomie średnio zaawansowanym (intermediate)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki

 (1.1) angielski certyfikat językowy na poziomie średniozaawansowanym wyższym, wydawany bezterminowo przez uniwersytet w Cambridge;

Wiktionary


fdc

Congregatio Filiarum Divinae Caritatis, zakon córek Bożej Miłości


SJP.pl


fdd

[czytaj: ef-de-DE lub ef-di-DI] skrót od: floppy disc drive - stacja dyskietek, urządzenie komputerowe do obsługi dyskietek


SJP.pl


fdj

skrót od: Freie Deutsche Jugend


SJP.pl


fdp

1. Freie Demokratische Partei, Wolna Partia Demokratyczna;
2. Parvum Opus Divinae Providentiae, zakon orionistów


SJP.pl


fe

wykrzyknik wyrażający wstręt, obrzydzenie, niesmak; fuu, fu, pfe, pfu, fuj, pfuj, ble, fee


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) reprymenda wyrażająca obrzydzenie wyrażająca mniej więcej tyle co „wstyd”, „brzydko”, „nieładnie”

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: fɛ, AS: fe

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) be

Wiktionary


feak

mit. gr. cyklop, syn Posejdona, postać występująca w micie o Odyseuszu


SJP.pl


feakowie

Feakowie (gr. Φαίακες) – w mitologii greckiej lud zamieszkujący wyspę Scherię, którą władał Alkinoos.

Feakowie zamieszkiwali na wyspie Scherii. Cechowała się ona niezwykłym klimatem, nie zapadała bowiem na niej zima. Lokalizuje się Scherię na Korkyrze.

Wikipedia


feba

  • Febe – księżyc Saturna
  • Febe (Feba; gr. Phoibe, łac. Phoebe) – święta katolicka, diakonisa z czasów Nowego Testamentu

Wikipedia


febe

satelita Saturna; Phoebe


SJP.pl

  • Febe – księżyc Saturna
  • Febe (Feba; gr. Phoibe, łac. Phoebe) – święta katolicka, diakonisa z czasów Nowego Testamentu

Wikipedia


feblik

przestarzałe:
1. sympatia, słabość, skłonność do kogoś;
2. osoba, do której się ma skłonność; sympatia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. słabość, skłonność do kogoś

 (1.2) daw. osoba, do której ma się skłonność, sympatia

Wiktionary

Wikipedia


febra

1. gorączka o podłożu malarycznym, malaria, zimnica;
2. gorączka z dreszczami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. żółta gorączka, żółta febra

 (1.2) daw. pot. zimnica, malaria

 (1.3) pot. stan w którym pacjent przejawia gorączkę i dreszcze

Wiktionary

  • Febra – dawna nazwa malarii
  • Febra – potoczna nazwa opryszczki
  • Żółta febra – choroba tropikalna

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈfɛbra, AS: febra

Wiktionary


febronianizm

ruch w niemieckim Kościele katolickim w XVII - XVIII wieku, postulujący wzmocnienie władzy lokalnych biskupów kosztem władzy papieskiej


SJP.pl

Febronianizm – doktryna głosząca m.in. wyższość episkopatów nad zwierzchnictwem papieża w Kościele katolickim, pomimo potępienia w 1764 r. przez Klemensa XIII wywarła wpływ na starokatolicyzm w Niemczech i józefinizm w monarchii austro-węgierskiej.

Wikipedia


febroniański

febronianizm


SJP.pl

Patrz:

febronianizm

februar

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. luty, drugi miesiąc roku

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. februariowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|luty.

źródła.

== februar (język bośniacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) luty

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛˈbruwar, AS: februar

Wiktionary

Powiązane:

 przym. februariowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. februariowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|luty.

źródła.

== februar (język bośniacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) luty

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


februariowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) daw. lutowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. februar m.

Wiktionary


febryczny

taki jak w febrze; gorączkowy, malaryczny


SJP.pl


febus

Feb;
1. mit. gr. pierwotnie bóstwo Słońca, w późniejszym czasie epitet Apollina;
2. mit. rz. imię używane na równi z imieniem Apollo


SJP.pl

  • Febus – zlatynizowana forma przydomku Apollina
  • Febus de Châteaupers – kapitan gwardii – jedna z postaci powieści Victora Hugo Katedra Marii Panny w Paryżu oraz baletu Esmeralda
  • Franciszek Febus – król Nawarry, jego przydomek we współczesnym świecie to Siera

Wikipedia


feca

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Kresy. pogard. kobieta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) — Oto frajla (panna) — mówi jeden z tych ulicznych rycerzy, — poszlagowała ludzi, a teraz myśli, że będziemy z nią kunirować…
 — Feca jedna! — dodaje drugi, szarpiąc odzież Kaśki
.

Wiktionary


fecesy

produkty szkodliwe lub zbędne, wydalane przez organizm w postaci kału i moczu; ekskrementy, odchody, ekskrety, fekalia


SJP.pl


fechmistrz

nauczyciel szermierki; fechtmistrz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zob. fechtmistrz.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fechtmistrz mos.

Wiktionary


fechmistrzowski

związany z fechmistrzem


SJP.pl


fechmistrzyni

fechmistrz; fechtmistrzyni


SJP.pl


fechral

stop zawierający żelazo, chrom i aluminium, używany do wyrobu elementów grzejnych w postaci drutów i taśm


SJP.pl


fechtmistrz

nauczyciel szermierki; fechmistrz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) nauczyciel lub mistrz fechtunku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fechmistrz m.

:: fż. fechtmistrzyni ż., fechmistrzyni ż.

 przym. fechtmistrzowski, fechmistrzowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fechmistrz

Wiktionary


fechtmistrzyni

fechtmistrz; fechmistrzyni


SJP.pl


fechtować

przestarzałe: uprawiać szermierkę, walczyć białą bronią


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) sport. hist. wojsk. uprawiać fechtunek

czasownik zwrotny niedokonany fechtować się

 (2.1) walczyć na broń białą lub ćwiczyć się w szermierce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nauczył się fechtować, aby wziąć udział w zawodach szermierczych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fechtowanie n., fechtunek mrz.

Wiktionary


fechtunek

sztuka władania floretem, szablą lub szpadą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. sztuka walki szablą, szpadą lub floretem

Wiktionary

Szermierka (dawniej fechtunek) – sztuka walki opierająca się na wykorzystaniu broni białej. Współcześnie także nazwa dyscypliny sportowej zaliczanej do sportów walki

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Od tej pory znacząco poprawił swój fechtunek.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. fechtować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szermierka

Wiktionary


fechtunkowy

związany z fechtunkiem


SJP.pl


fechty

ciosy stosowane przy fechtowaniu


SJP.pl


fecit

[czytaj: fec-it] faciebat; zrobił, wykonał (napis na dziełach sztuki obok podpisu artysty)


SJP.pl


fecjał

w starożytnym Rzymie: kapłan uświęcający odpowiednimi obrzędami religijnymi formalne wypowiedzenie wojny, zawarcie przymierza itp.


SJP.pl


fed

System Rezerwy Federalnej Stanów Zjednoczonych, bank centralny USA


SJP.pl

Wikipedia


fedain

przedstawiciel religijnego lub politycznego ruchu oporu w krajach muzułmańskich


SJP.pl


fedak

nazwisko


SJP.pl

  • Bazyli (ur. William Fedak) – ukraiński biskup prawosławny

Osoby o tym nazwisku:

  • Jolanta Fedak – polska polityk i politolog
  • Juliana Fedak – ukraińska tenisistka
  • Mychajło Fedak – ukraiński dowódca, oficer UPA
  • Stepan Fedak – ukraiński działacz społeczny, adwokat
  • Stepan Fedak – ukraiński wojskowy

Wikipedia


feddan

miara powierzchni ziemi w Egipcie i Syrii


SJP.pl

Feddan (arab. فدّان, faddān) – pozaukładowa jednostka miary pola powierzchni spoza układu SI stosowana w Egipcie, Sudanie i Syrii. Słowo feddan w języku arabskim oznacza zaprzęg wołami, którymi można zaorać powierzchnię pola w określonym czasie. W Egipcie feddan jest jedyną niemetryczną jednostką pozostającą w użyciu przeliczaną na system metryczny. Feddan dzieli się na 24 kiraty (175 m²).

Wikipedia


federacja

1. państwo związkowe mające własne organy federalne, którym państwa wchodzące w jego skład przekazują część swych praw suwerennych;
2. związek organizacji, stowarzyszeń, klubów itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. państwo składające się z mniejszych, obdarzonych autonomią państw związkowych (np. stanów, krajów, prowincji, kantonów, landów), ale posiadających wspólny (federalny) rząd;

 (1.2) związek stowarzyszeń, organizacji zawodowych, politycznych i innych

Wiktionary

Federacja (łac. foedus – „przymierze”, „związek”), in. państwo związkowe, państwo federalne, ang. federal state) – państwo składające się z części obdarzonych autonomią (stanów, krajów związkowych, prowincji, kantonów lub emiratów), ale posiadających wspólny (federalny) rząd.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Austria jest federacją składającą się z dziewięciu regionów, w tym z Wiednia, stolicy Austrii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛdɛˈrat͡sʲja, AS: federacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. konfederacja ż., federalizacja ż., federalizm m., federalista m., federalistka ż., konfederasta m.

 przym. federalny, federacyjny, federalistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) związek

Wiktionary


federacyjny

związany z federacją


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) polit. związany z federacją, dotyczący federacji, mający charakter federacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. konfederasta mos., federacja ż.

 przym. federalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) federalny, związkowy

Wiktionary


federaliści

amerykańskie stronnictwo działające od 1787 r. do początku XIX w., popierające system federacyjny


SJP.pl

Partia Federalistyczna (ang. Federalist Party), w skrócie federaliści – partia polityczna istniejąca i działająca w Stanach Zjednoczonych w latach 1791–1820.

Wikipedia


federalista

1. zwolennik idei zdecentralizowanego państwa złożonego z regionów (landów, stanów) o dużej niezależności;
2. członek amerykańskiego stronnictwa działającego od 1787 roku do początku XIX wieku, popierającego system federacyjny i ścisły związek stanów


SJP.pl

Federalista (ang. The Federalist, The Federalist Papers) – cykl 85 esejów autorstwa Alexandra Hamiltona, Jamesa Madisona i Johna Jaya, uznawany za pierwszy komentarz do Konstytucji Stanów Zjednoczonych.

Wikipedia


federalistka

federalista


SJP.pl

Patrz:

federalista

federalistyczny

zgodny z poglądami federalizmu, wyrażający idee federalizmu


SJP.pl


federalizacja

dążenie narodów, państw do zjednoczenia na zasadach federacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. łączenie się państw, stanów, kantonów itp., na zasadach federacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. federalizm m., federalista m., federacja ż., federalizowanie n.

 czas. federalizować

 przym. federalistyczny, federalizacyjny, federalny

Wiktionary


federalizm

1. ustrój państwowy oparty na zasadzie federacji;
2. tendencja tworzenia wielkich zespołów państw na zasadzie federacji


SJP.pl

Federalizm – przeciwieństwo unitaryzmu (tj. dążenia do utworzenia hegemonialnego państwa) i centralizmu (tj. dążności do podporządkowania jednemu ośrodkowi władzy). Zakłada on, że władza, i procesy decyzyjne są podejmowane na tyle blisko danych społeczności, na ile jest to możliwe.

Wikipedia


federalizować

łączyć państwa, stany, kantony itp. na zasadach federacji


SJP.pl


federalny

oparty na zasadach federacji, stanowiący federację


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) polit. adm. dotyczący państwa będącego federacją lub związany z organami i strukturami tej federacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiedyś wpadłem na pomysł, że u nas powinna być struktura federalna, jak w Niemczech.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. federacja ż., federalista m., federalistka ż., federalizacja ż.

 przym. federacyjny, federatywny, federalistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) federacyjny, związkowy

Wiktionary


federat

dawniej, rzadko: członek federacji, przedstawiciel władzy federalnej


SJP.pl


federatywny

federacja; federacyjny


SJP.pl


federer

nazwisko


SJP.pl


federico

[czytaj: federiko] obce imię męskie


SJP.pl


federigo

obce imię męskie


SJP.pl


federować

1. łączyć w federację;
2. federować się - rzadko: łączyć się w federację


SJP.pl


federowicz

nazwisko


SJP.pl


federpusz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gwara. górn. pióropusz górniczy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛˈdɛrpuʃ, AS: federpuš

Wiktionary


fediwersum

Fediwersum (ang. Fediverse, zbitka słów federacja i uniwersum, potocznie „fediwers” lub „fedi”) – wspólna nazwa wielu połączonych ze sobą serwisów społecznościowych korzystających ze wspólnych protokołów (m.in. OStatus, ActivityPub i Diaspora Network). Po raz pierwszy obecnej nazwy całej sieci („Fediwersum”) użył w 2012 roku Mark Eckenwiler.

Wikipedia


fedon

"Fedon", dzieło Platona i imię tytułowego bohatera tego dzieła


SJP.pl

Fedon z Elidy (gr. Φαίδων, V w. p.n.e.) filozof grecki, założyciel szkoły w Elidze.

Wikipedia


fedora

kapelusz z rondem i wklęsłą fałdą pośrodku, powstały w latach dwudziestych XX wieku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odzież. fason kapelusza z rondem, początkowo kobiecego, później męskiego, z wklęsłą fałdą na środku;

Wiktionary

  • Fedora – jednostka osadnicza w USA
  • fedora – fason kapelusza
  • Fedora – dystrybucja Linuksa
  • Fedora – film
  • Fedora Commons – system zarządzania obiektami cyfrowymi
  • Fedora – opera Umberta Giordana
  • Fedora Barbieri – włoska śpiewaczka operowa

Wikipedia

Wymowa:

IPA: fɛˈdɔra, AS: fedora

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) borsalino

Wiktionary


fedorczuk

nazwisko


SJP.pl


fedorczyk

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Bożena Fedorczyk – polska aktorka dziecięca
  • Piotr Fedorczyk – polski poeta i dziennikarz
  • Stanisław Fedorczyk – polski oficer

Wikipedia


fedorowicz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Adam Fedorowicz (1853 lub 1854-1917) – polski urzędnik
  • Aleksander Fedorowicz (strona ujednoznaczniająca)
  • Andrzej Fedorowicz (strona ujednoznaczniająca)
  • Antoni Fedorowicz (1931-1998) – polski nauczyciel, samorządowiec
  • Eugeniusz Fedorowicz (1919-1968) – polski aktor
  • Iwan Fedorowicz (1510-1583) – rosyjski drukarz, grawer, majster odlewnictwa czcionek
  • Jan Fedorowicz (1811-1870) – prawnik, ziemianin, uczestnik powstania listopadowego
  • Jacek Fedorowicz (ur. 1937) – polski aktor i satyryk
  • Jerzy Fedorowicz (strona ujednoznaczniająca)
  • John Fedorowicz (ur. 1958) – amerykański szachista
  • Józef Fedorowicz (strona ujednoznaczniająca)
  • Krzysztof Fedorowicz (strona ujednoznaczniająca)
  • Magdalena Fedorowicz – polska prawnik
  • Taras Fedorowicz – hetman kozacki
  • Tadeusz Fedorowicz (strona ujednoznaczniająca)
  • Władysław Fedorowicz (strona ujednoznaczniająca)
  • Zdzisław Fedorowicz (1922-2007) – polski finansista
  • Zygmunt Fedorowicz (1889-1973) – polski zoolog, nauczyciel

Wikipedia


fedorowski

nazwisko


SJP.pl


fedoruk

nazwisko


SJP.pl


fedra

mit. gr. druga żona Tezeusza, córka króla Krety Minosa i Pazyfae


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. sprężyna

Wiktionary

Fedra (gr. Φαίδρα Phaídra, łac. Phaedra) – w mitologii greckiej królewna kreteńska.

Uchodziła za córkę króla Minosa i Pazyfae oraz za siostrę Ariadny i Deukaliona. Była żoną Tezeusza, matką Akamasa i Demofonta oraz macochą Hippolytosa (Hipolit).

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) zob. sprężyna.

Wiktionary


fedrować

górnicze: wydobywać lub urabiać węgiel


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) środ. pracować w kopalni, rąbać ścianę węglową

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gustlik był chłop jak tur i fedrował za dziesięciu chłopa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fedrowanie n., fedrunek mrz.

Wiktionary


fedrowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|fedrować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fedrunek m.

 czas. fedrować ndk.

Wiktionary


fedrunek

1. wydobywanie węgla w kopalni;
2. wydobyty węgiel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. rozkruszanie złoża

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fedrowanie n.

 czas. fedrować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) urabianie, urobek

Wiktionary


fedrus

Fedrus, właśc. najprawdopodobniej Gaius Iulius Phaedrus, od gr. Phaidros (ur. 15? p.n.e., zm. 50? n.e.) – poeta rzymski pochodzenia greckiego, twórca pierwszego łacińskiego zbioru bajek. Na temat życia wiemy niewiele, daty urodzin i śmierci są hipotetyczne.

Wikipedia


fedyk

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Brent Fedyk – kanadyjski hokeista
  • Iwan Fedyk – ukraiński trener piłkarski
  • Jan Fedyk – polski działacz rolniczy i społeczny
  • Stanisław Fedyk – polski biolog

Wikipedia


fedyszak

nazwisko


SJP.pl


fedzio

potocznie: agent federalny


SJP.pl


fee

1. wykrzyknik wyrażający wstręt, obrzydzenie, niesmak; fuu, fu, pfe, pfu, fuj, pfuj, fe, ble;
2. [czytaj: fi] stałe wynagrodzenie dla agencji reklamowej od klienta


SJP.pl

Osoby:

  • Fra Fee – irlandzki aktor
  • Gordon Fee – amerykański teolog
  • Kathleen Fee – kanadyjska aktorka
  • Mary Fee – szkocka polityczka
  • Raymond Fee – amerykański bokser
  • Ruby O. Fee – niemiecka aktorka

Inne:

  • Fee – niemiecka piosenkarka
  • Fee simple absolute – forma prawna własności

Zobacz też:

  • Exit fee
  • Fe
  • FEE
  • LaFee
  • Saas-Fee
  • Vee

Wikipedia


feedback

[czytaj: fidbek] sprzężenie zwrotne;
1. informacja zwrotna odbiorców usług, klientów, konsumentów, dotycząca produktu czy sposobu zarządzania;
2. oddziaływanie informacji zwrotnej na ośrodek decyzyjny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. eduk. zarz. informacja zwrotna

Wiktionary

Sprzężenie zwrotne (ang. feedback) – reakcja, będąca bezpośrednim oddziaływaniem sygnałów stanu końcowego (wyjściowego) na sygnały referencyjne (wejściowe), emitowane w ramach określonego procesu, systemu, układu lub organizmu w celu otrzymania informacji o jego własnym działaniu (o wartości wyjściowej).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odpowiednio przekazany feedback daje możliwość przemyślenia, co i w jaki sposób można poprawić tak, by w przyszłości omijać negatywne efekty.

Wiktionary


feedbackowy

feedback


SJP.pl

Patrz:

feedback

feeder

[czytaj: fider]
1. metoda stosowana w wędkarstwie, polegająca na zastosowaniu koszyczka zanętowego i drgającej szczytówki;
2. statek do przewozu kontenerów między mniejszymi portami


SJP.pl

  • Feeder – metoda stosowana w wędkarstwie
  • Feeder – grupa muzyczna
  • Feeder lub "fider" - statek do przewozu kontenerów między mniejszymi portami

Wikipedia


feeling

[czytaj: filing, filin]
1. w muzyce rockowej lub jazzowej: żarliwość, nastrojowość, emocjonalność wykonawstwa;
2. młodzieżowo: wrażenie, uczucie


SJP.pl


feeria

1. widowisko teatralne o tematyce fantastycznej;
2. bogactwo różnorodnych efektów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. bogactwo i różnorodność mieniących się barw, świateł

 (1.2) teatr. widowisko sceniczne o treści fantastycznej, posługujące się grą dźwięków świateł i barw

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. feeryczność ż.

 przym. feeryjny, feeryczny

 przysł. feeryjnie, feerycznie

frazeologia.

etymologia.

 etym|franc|féerie. → czary

uwagi.

tłumaczenia.

* bułgarski: (1.1) феерия ż.; (1.2) феерия ż.

źródła.

== feeria (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kraina czarów

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛˈːrʲja, AS: f•erʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. feeryczność ż.

 przym. feeryjny, feeryczny

 przysł. feeryjnie, feerycznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. feeryczność ż.

 przym. feeryjny, feeryczny

 przysł. feeryjnie, feerycznie

frazeologia.

etymologia.

 etym|franc|féerie. → czary

uwagi.

tłumaczenia.

* bułgarski: (1.1) феерия ż.; (1.2) феерия ż.

źródła.

== feeria (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kraina czarów

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


feeryczny

bajkowy, czarodziejski, mieniący się barwami, światłem; feeryjny


SJP.pl


feeryjny

bajkowy, czarodziejski, mieniący się barwami, światłem; feeryczny


SJP.pl


fefer

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pieprz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Fefru nie można kopać, bo to nie jest sól.

Wiktionary


feijoada

[czytaj: fejżuada] gulasz z fasoli, przeważnie czarnej, uważany za brazylijską potrawę narodową


SJP.pl

Feijoada (od port. feijão; wym. [fejʒuˈadɐ]) – gulasz z najczęściej czarnej, rzadziej czerwonej lub brązowej fasoli.

Uważany za brazylijską potrawę narodową. Tzw. feijoada completa składa się z krewetek, fasoli oraz suszonego mięsa, wędzonych kiełbasek, ozorów, wieprzowych uszu i nóg, goździków, liści laurowych, pieprzu, czosnku i cebuli. Do tego serwowany jest ryż, farofa (prażona i zasmażana mąka z manioku), duszona couve mineira (albo – poza Brazylią, włoska lub pekińska kapusta) i plastry pomarańczy oraz pikantny sos z pieprzu (molho da pimenta).

Wikipedia


feinschnitt

[czytaj: fajnsznit] w filmologii: ostateczny montaż taśmy filmowej


SJP.pl


fejhoa

ciepłolubna roślina drzewiasta z rodziny mirtowatych; akka Sellowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. wiecznie zielone, małe drzewo lub krzew, rosnący w subtropikalnej części Ameryki Południowej

Wiktionary


fejk

fake; potocznie:
1. coś nieprawdziwego, fałszywego; ściema, fałszywka;
2. podrobiony produkt jakiejś marki; fałszywka;
3. osoba podająca się za kogoś innego, oszust


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) neol. pot. coś, co jest zmanipulowane lub spreparowane, tylko z pozoru wyglądające na prawdziwe (np. zdjęcie) lub markowe (np. buty / koszulka / telefon), w rzeczywistości jednak sfałszowane

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Im bliżej premiery filmu, tym więcej przecieków w internecie. Spora część z nich to fejki, ale podobno w każdym kłamstwie jest ziarno prawdy.

 (1.1) Ta koszulka, mimo że jest fejkiem, wygląda naprawdę nieźle.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fejkowy

 czas. fejkować, sfejkować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fałszywka, oszustwo

Wiktionary


fejknewsowy

fejk news [czytaj: fejk ńjusowy]; fakenewsowy


SJP.pl


fejknius

fake news


SJP.pl

Patrz:

fake news

fejkować

potocznie:
1. fałszować, podrabiać;
2. symulować coś;
3. podszywać się pod kogoś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. sfejkować)

 (1.1) slang. podrabiać

 (1.2) slang. udawać, że się robi coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lepiej nie fejkować cudzych produktów, lecz stworzyć oryginalne.

 (1.1) Ten mały łobuz przez cały rok fejkował podpis swojej matki.

 (1.2) On fejkuje swoją chorobę, żeby nie iść do szkoły.

 (1.2) To on jest impostorem. Wiem, bo widziałam, jak fejkował zadanie.

 (1.2) Jest narcystyczna i fejkuje złość, żeby uzyskać uwagę i aprobatę od koleżanek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fejk m., fejkowanie n., sfejkowanie n.

 przym. fejkowy

 czas. sfejkować dk.

 przysł. fejkowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fałszować, podrabiać, fabrykować, preparować, falsyfikować

 (1.2) udawać

Wiktionary


fejkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|fejkować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. fejkować, sfejkować

Wiktionary


fejkowy

potocznie: fałszywy, podrobiony, udawany


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) neol. slang. fałszywy, oszukańczy, podrobiony

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nalepka fejkowa, widać, że doklejana.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fejk m.

 czas. fejkować ndk., sfejkować dk.

Wiktionary


fejm

potocznie: sława


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) slang. sława, rozgłos

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) slang. osoba sławna

Wiktionary


fejs

potocznie: Facebook; Fejs, fejsbuk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) pot. usługa internetowa oferowana przez firmę Facebook

 (1.2) pot. konto użytkownika w usłudze Facebook

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kaśka od godziny siedzi na fejsie, a jeszcze nie odrobiła zadania domowego.

 (1.2) Jak nie masz fejsa, znaczy że nie żyjesz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛjs, AS: fei ̯s

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) facebook, fejsbuk, żart. fejsbóg

 (1.1) facebook, fejsbuk, żart. fejsbóg

Wiktionary


fejsbuczyć

środowiskowo: korzystać z Facebooka - serwisu społecznościowego; facebookować, fejsbukować, fejsować


SJP.pl


fejsbuk

potocznie: Facebook; Fejs (fejs)


SJP.pl


fejsbukoholiczka

kobieta poświęcająca zbyt dużo czasu na korzystanie z Facebooka (serwisu społecznościowego); facebookoholiczka, fejsoholiczka


SJP.pl


fejsbukoholik

osoba poświęcająca zbyt dużo czasu na korzystanie z Facebooka (serwisu społecznościowego); facebookoholik, fejsoholik


SJP.pl


fejsbukoholizm

poświęcanie chorobliwie dużo czasu na korzystanie z internetowego serwisu społecznościowego Facebook; facebookoholizm, fejsoholizm


SJP.pl


fejsbukować

środowiskowo: korzystać z Facebooka - serwisu społecznościowego; facebookować, fejsbuczyć, fejsować


SJP.pl


fejsbukowicz

użytkownik portalu Facebook; facebookowicz


SJP.pl


fejsbukowiczka

użytkowniczka portalu Facebook; facebookowiczka


SJP.pl


fejsbukowy

fejsbuk


SJP.pl

Patrz:

fejsbuk

fejsik

zdrobnienie od: fejs (Facebook)


SJP.pl


fejsoholiczka

kobieta poświęcająca zbyt dużo czasu na korzystanie z Facebooka (serwisu społecznościowego); fejsbukoholiczka, facebookoholiczka


SJP.pl


fejsoholik

osoba poświęcająca zbyt dużo czasu na korzystanie z Facebooka (serwisu społecznościowego); facebookoholik, fejsbukoholik


SJP.pl


fejsoholizm

poświęcanie chorobliwie dużo czasu na korzystanie z internetowego serwisu społecznościowego Facebook; fejsbukoholizm, facebookoholizm


SJP.pl


fejsować

środowiskowo: korzystać z Facebooka - serwisu społecznościowego; facebookować, fejsbukować, fejsbuczyć


SJP.pl


fejspalmować

uderzać dłonią w twarz lub przykładać ją do twarzy, wyrażając tym niedowierzanie, frustrację lub zażenowanie; facepalmować


SJP.pl


fekalia

produkty szkodliwe lub zbędne, wydalane przez organizm w postaci kału i moczu; ekskrementy, odchody, ekskrety, fecesy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) odchody ludzkie gromadzące się w kanalizacji i szambach;

Wiktionary

Fekalia (z łac. faecalis „kałowy”, od faex, dop. faecis „osad, fusy, szumowina”) – stałe lub półpłynne odchody ludzkie (mocz i kał) gromadzone w dołach kloacznych. Zawierają więcej składników pokarmowych niż odchody innych zwierząt. Mylone ze ściekami bytowymi powstającymi we współczesnych gospodarstwach domowych. Zmieszane odchody ludzi i innych zwierząt nazywane są ekskrementami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pojemnik na fekalia, łóżko, stół, na którym miały powstawać rewolucyjne teorie, wieszak, krzesło i planszaansze – wszystko powędrowało do magazynów Muzeum Podhalańskiego przy ul. Sobieskiego.

 (1.1) U sąsiada fekalia wypłynęły z muszli i wanny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛˈkalʲja, AS: fekalʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fekalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odchody

Wiktionary


fekalny

związany z kałem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z fekaliami, dotyczący fekaliów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fekalia nmos.

Wiktionary


feksyrować

czasownik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wyśmiewać

Wiktionary


fel.

skrót od: felieton


SJP.pl


fela

zdrobnienie od: Felicja (imię żeńskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. drąg

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|drąg.

źródła.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


felaski

przymiotnik od: Felasz


SJP.pl


felasz

członek ludu kuszyckiego wywodzącego się z Etiopii; Falasz, Falasza


SJP.pl


felaszowie

lud afrykański; Falaszowie


SJP.pl

Wikipedia


felberg

nazwisko


SJP.pl


felc

falc;
1. pasek papierowy lub płócienny łączący okładkę z książką;
2. połączenie dwóch blach przez zwinięcie ich brzegów;
3. nacięcie w kamieniu lub drewnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. zacięcie w kancie deski, kamienia itp. służące do spojenia dwóch części; połączenie arkuszy blach

 (1.2) zob. falc.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛlt͡s, AS: felc

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rowek, żłobek, wypust

 (1.1-2) falc

Wiktionary


felcech

dawniej: pas zakładany przez ramię, służący do noszenia broni białej; feldcech, pendent


SJP.pl

Felcech, feldcech (od niem. Feldzeichen) to temblak oficerski (dystynkcyjny) przy broni bocznej zawieszonej przy pendencie. Nazwa ta dotyczy jedynie temblaków noszonych przez oficerów.

W wojsku polskim felcechy pojawiły się w XVIII wieku za panowania króla Augusta II początkowo w wojskach cudzoziemskiego autoramentu. W wojskach narodowego autoramentu wobec braku jednolitych mundurów srebrno-karmazynowy felcech przy broni bocznej stał się wyróżnikiem oficera na służbie, podobnie jak szarfa w tym samym kolorze. Przejęciu tego rodzaju oznakowania sprzyjała niejednolitość umundurowania i trudność rozpoznania oficera narodowego autoramentu od bogatego towarzysza, choćby przy oddawaniu honorów przez straże. W 1785 w regulaminie umundurowania felcechem nazywany jest jedynie temblak oficerski, pozostałe stopnie noszą temblak przy pendencie.

Wikipedia


felcować

spajać dwa kawałki blachy, deski lub kamienia za pomocą felcu


SJP.pl


felcowy

związany z felcem


SJP.pl


felczak

nazwisko


SJP.pl

  • Krzysztof Felczak
  • Wacław Felczak
  • Zygmunt Felczak

Wikipedia


felczer

pracownik służby zdrowia uprawniony do wykonywania prostszych czynności lekarskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. chirurg wojskowy nieposiadający wykształcenia lekarskiego

 (1.2) osoba uprawniona do świadczenia prostej pomocy medycznej chorym;

 (1.3) środ. zootechn. osoba zajmująca się kastracją zwierząt

 (1.4) środ. zootechn. weterynarz

Wiktionary

Felczer (z niem. Feldscher „chirurg polowy”, z szw. fältskär „chirurg polowy, wykonujący proste zabiegi”) – wygaszany medyczny zawód regulowany, polegający na udzielaniu chorym świadczeń opieki zdrowotnej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈfɛlt͡ʃɛr, AS: felčer

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. felcerzyna m.

:: fż. felczerka ż.

 czas. felczerować ndk.

 przym. felczerski

Wiktionary


felczerka

1. kobieta felczer;
2. potocznie: nieumiejętnie przeprowadzony zabieg medyczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta uprawniona do świadczenia prostej pomocy medycznej chorym i rannym

 (1.2) fach, polegający na świadczeniu prostej pomocy medycznej chorym i rannym

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛlˈt͡ʃɛrka, AS: felčerka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. felczer m.

 przym. felczerski

Wiktionary


felczerski

przymiotnik od: felczer


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający związek z felczerką albo felczerami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po powrocie do Polski ukończył szkołę felczerską, wiele lat pracował w służbie zdrowia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛlˈt͡ʃɛrsʲci, AS: felčersʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. felczer mos., felczerka ż.

Wiktionary


feldcech

dawniej: pas zakładany przez ramię, służący do noszenia broni białej; felcech, pendent


SJP.pl


feldcechmistrz

1. główny szef artylerii w XVIII i XIX wieku;
2. generał w dawnej armii austriackiej i austro-węgierskiej


SJP.pl


feldfebel

stopień podoficerski w dawnym wojsku polskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. wojsk. stopień podoficerski odpowiadający starszemu sierżantowi (m.in. w dawnym wojsku w Polsce, NRD, RFN)

Wiktionary

Feldfebel (niem. Feldwebel; w formacjach Waffen SS Oberscharführer) – niemiecki podoficerski stopień wojskowy, odpowiednik polskiego sierżanta (wachmistrza, ogniomistrza). Stopień w dawnym wojsku polskim.

Stopień też występował w armii rosyjskiej (ros. фельдфебель) od reform Piotra I w 1722 do 1917.

Etymologia – niem. Feldwebel „feldfebel” - Feld „pole”; Weibel „woźny sądowy”.

Wikipedia


feldgrau

[czytaj: feldGRAŁ] środowiskowo: kolor ziemistoszary


SJP.pl

Wikipedia


feldjeger

feldjegier;
1. w Niemczech i w Rosji do początku XX w.: kurier wojskowy i dyplomatyczny;
2. w XIX w.: żołnierz batalionu strzelców w armii austro-węgierskiej, w Rosji pełniący funkcję żandarma


SJP.pl


feldjegier

feldjeger;
1. w Niemczech i w Rosji do początku XX w.: kurier wojskowy i dyplomatyczny;
2. w XIX w.: żołnierz batalionu strzelców w armii austro-węgierskiej, w Rosji pełniący funkcję żandarma


SJP.pl


feldman

  • Corey Feldman – amerykański aktor
  • Ferdynand Feldman – polski aktor
  • Józef Feldman – polski historyk
  • Józef Feldman – polski wojskowy i prokurator
  • Katarzyna Feldman – polska aktorka
  • Klemens Maria Filip Feldman – biskup Kościoła Starokatolickiego Mariawitów
  • Krystyna Feldman – polska aktorka
  • Marty Feldman – angielski aktor i komik
  • Morton Feldman – amerykański kompozytor
  • Wilhelm Feldman – polski krytyk i historyk literatury

Wikipedia


feldmarszałek

najwyższy stopień wojskowy w niektórych państwach; marszałek polny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wojsk. w niektórych krajach: najwyższy stopień wojskowy

Wiktionary

Marszałek polny (czasem marszałek polowy lub feldmarszałek) – najwyższy stopień wojskowy w wielu siłach zbrojnych. W Wielkiej Brytanii Field Marshal, w Niemczech Feldmarschall lub Generalfeldmarschall, w Rosji Фельдмаршал.

W Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej od 1920 najwyższym stopniem wojskowym jest Marszałek Polski (nie ma stopnia marszałka polnego).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. feldmarszałkowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) marszałek polny

Wiktionary


feldmarszałkowski

przymiotnik

 (1.1) związany z osobą lub stopniem feldmarszałka (marszałka polnego)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. feldmarszałek mos.

Wiktionary


feldspatyzacja

proces powstawania wtórnych skaleni w skałach na miejsce łyszczyków, kwarcu i innych minerałów


SJP.pl


feldszlanga

dawne działo bezkomorowe o długiej lufie


SJP.pl


felejza

dawniej o skórzanej torbie, zwłaszcza o tornistrze wojskowym


SJP.pl


felek

zdrobnienie od: Felicjan, Feliks (imiona męskie); Feluś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od: Felicjan

 (1.2) zdrobn. od: Feliks

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: Felka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Feliks mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Feluś; neutr. Felicjan

 (1.2) zdrobn. Feluś; neutr. Feliks

Wiktionary


felem

wtórna tkanka okrywająca starsze części roślin; korek


SJP.pl


feler

usterka, wada, defekt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. coś, co obniża wartość, jakość

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W maszynach musi być jakiś feler, czy w samym wynalazku, dość, że ten kauczuk, to okazał się do niczego.

 (1.1)  Pani Franciszka miała drobny feler: lubiła alkohol, to jest, przynajmniej trzy razy do roku, musiała się ululać w drobną kaszkę.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) błąd, defekt, mankament, niedoskonałość, niedostatek, skaza, uchybienie, usterka, wada, wadliwość, brak, ułomność

Wiktionary


felerność

negatywna cecha czegoś, obniżająca jego wartość i użyteczność; defektywność, wadliwość


SJP.pl


felerny

wadliwy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) (najczęściej o przedmiocie) mający wady albo braki

 (1.2) pechowy, fatalny, niefortunny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podejrzanie tanie produkty kupowane w internecie bywają felerne.

 (1.2) To była bardzo felerna wycieczka, wszystko się posypało.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wadliwy, wybrakowany

 (1.2) feralny, pechowy, fatalny, niefortunny

Wiktionary


felezja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. wojsk. skórzana torba podróżna

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) plecak żołnierski, tornister żołnierski

Wiktionary


felga

obręcz koła samochodowego, na którą nakłada się oponę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) element podwozia samochodu; metalowa obręcz na którą nakłada się oponę

Wiktionary

Felga – metalowa część koła, na którą nakładana jest opona.

We współczesnych samochodach felga ma za zadanie wentylować elementy układu hamulcowego (tarczę/bęben, przewody hamulcowe, zacisk). Felgi najczęściej są wykonywane ze stopu aluminium lub stali, a felgi wyczynowe z lekkiego i wytrzymałego magnezu lub włókna węglowego.

Felgi dzieli się na kilka typów:

  • stalowe hybrydowe
  • stalowe strukturalne
  • stalowe klasyczne
  • aluminiowe

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈfɛlɡa, AS: felga

Wiktionary


felianci

członek klubu politycznego z okresu rewolucji francuskiej, który powstał w 1791 roku w wyniku secesji z klubu jakobinów grupy umiarkowanych liberałów


SJP.pl


feliant

członek klubu politycznego z okresu rewolucji francuskiej, który powstał w 1791 roku w wyniku secesji z klubu jakobinów grupy umiarkowanych liberałów


SJP.pl


félibrige

[czytaj: feliBRIŻ] ruch stworzony w XIX wieku przez francuskich poetów z regionu Prowansji w celu przywrócenia do użytku języka oksytańskiego (prowansalskiego)


SJP.pl


felicia

[czytaj: felicja] samochód typu Škoda Felicia


SJP.pl

  • Felicia – jaskrzyn (też szczęstka i felicja) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych
  • Škoda Felicia – samochód osobowy produkowany w latach 1959–1964 przez czeską fabrykę Škoda Auto
  • Škoda Felicia – samochód osobowy produkowany w latach 1994–2001 przez koncern Volkswagen AG pod marką Škoda Auto
  • USS „Felicia” – okręty US Navy o takiej nazwie
  • MF Felicia – nazwa promu morskiego (pierwotnie MF Silesia) w latach 2005-2006
  • (294) Felicia – planetoida

Wikipedia


feliciano

[czytaj: feliCZJAno] nazwisko


SJP.pl


felicja

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Felicja – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, żeński odpowiednik imienia Feliks, o tym samym znaczeniu.

W Polsce poświadczone od XIV wieku (1341 r.) w formie Felicyja, (wsł.) Filicyja. Staropolskie zdrobnienia to: Felka, Felina (też odrębne imię, nienotowane w dawnej Polsce), Fila (także od Filomena), Filka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Powiedzieliście Felicji o sobotnim wypadzie do Zakopca?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛˈlʲit͡sʲja, AS: felʹicʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Feliks mos.

Wiktionary


felicjan

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

  • Felicjan – imię
  • Felicjan – wieś w woj. lubelskim, w powiecie krasnostawskim, w gminie Gorzków

Wikipedia

Wymowa:

IPA: fɛˈlʲit͡sʲjãn, AS: felʹicʹi ̯ãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Felicjana ż.

Wiktionary


felicjana

imię żeńskie


SJP.pl

Felicjana, Felicjanna – żeński odpowiednik imienia Felicjan. Imieniny obchodzi 24 listopada, jako wspomnienie bł. Felicjany (Felicjanny) de Uribe Orbe, karmelitańskiej siostry miłosierdzia.

Wikipedia


felicjanie

imię żeńskie


SJP.pl


felicjanin

przymiotnik dzierżawczy - należący do Felicji lub z nią związany


SJP.pl


felicjaniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Felicji lub z nią związany


SJP.pl


felicjanka

członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Świętego Feliksa z Kantalicjo Trzeciego Zakonu Regularnego Świętego Franciszka Serafickiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. zakonnica ze Zgromadzenia Sióstr Świętego Feliksa;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ewangeliczny wymiar duchowości felicjanek łączy się ściśle z jej eucharystycznym aspektem i jest mocno zakorzeniony w duchowości franciszkańskiej.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. felicjański

Wiktionary


felicjanki

członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Świętego Feliksa z Kantalicjo Trzeciego Zakonu Regularnego Świętego Franciszka Serafickiego


SJP.pl

Felicjanki – pełna nazwa Zgromadzenie Sióstr Świętego Feliksa z Kantalicjo Trzeciego Zakonu Regularnego Świętego Franciszka Serafickiego (łac. Congregatio Sororum Santci Felicis de Cantalice Tertii Ordinis Regularis Sancti Francisci Seraphici) — żeńskie zgromadzenie zakonne.

Wikipedia


felicjanostwo

Felicjan z małżonką; Felicjanowie


SJP.pl


felicjanowie

Felicjan z małżonką; Felicjanostwo


SJP.pl


felicjanowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Felicjana lub z nim związany


SJP.pl


felicysym

imię męskie


SJP.pl

Felicysym – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Nosił je św. Felicysym z Perugii.

Felicysym imieniny obchodzi 6 sierpnia i 26 października.

Wikipedia


felicyta

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Felicyta – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, powstałe od wyrazu pospolitego felicitas, „urodzaj”, „szczęśliwość”, „błogosławieństwo”. Jedną z form zdrobniałych jest być może imię Zyta, obecnie funkcjonujące samodzielnie. Patronką tego imienia jest św. Felicyta z Kartaginy (†203).

Felicyta imieniny obchodzi: 6 marca, 7 marca, 4 września (jako wspomnienie bł. Marii Felicyty) i 23 listopada.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na urodzinach u Felicyty poznałyśmy jej wuja z Niemiec.

Wiktionary


felicytacja

dawniej: powinszowanie


SJP.pl


felicytolog

etyk zajmujący się zagadnieniami szczęścia


SJP.pl


felicytologia

dział etyki zajmujący się zagadnieniem szczęścia


SJP.pl

Felicytologia (łac. felicitas, ‘szczęście’; gr. λογóς, ‘nauka’, ‘słowo’) – w filozofii, teoria kształtowania życia szczęśliwego; dział etyki stawiający pytanie: „jak żyć, aby być szczęśliwym i nie popaść w stan nieszczęśliwości”.

„Felicytologia” – także zespół doktryn formułujących normy, które wskazują sposoby osiągnięcia szczęścia.

Wikipedia


felieton

utwór publicystyczno-dziennikarski o tematyce społecznej, obyczajowej lub kulturalnej, posługujący się środkami prozy fabularnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) publ. krótki utwór publicystyczny;

Wiktionary

Felieton (fr. feuilleton „zeszycik, odcinek powieści”) – gatunek publicystyczny, krótki utwór dziennikarski (prasowy, radiowy, telewizyjny) utrzymany w osobistym tonie, lekki w formie, wyrażający punkt widzenia autora. Porusza i komentuje aktualne tematy społeczne, zwracając uwagę na ujemne zjawiska w życiu codziennym. Często wykorzystuje w tym celu elementy satyry, ironii, humoru itp.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. felietonistyka ż., felietoniarz m., felietonista m., felietonistka ż.

:: zdrobn. felietonik m.

 przym. felietonowy, felietonistyczny

 przysł. felietonowo

Wiktionary


felietoniarz

lekceważące określenie felietonisty


SJP.pl


felietonik

mały felieton


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. felieton

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛlʲjɛˈtɔ̃ɲik, AS: felʹi ̯etõńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. felieton mrz., felietonista mos.

 przym. felietonowy

Wiktionary


felietonista

autor felietonów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) liter. autor felietonu lub ich cyklu

Wiktionary

Felieton (fr. feuilleton „zeszycik, odcinek powieści”) – gatunek publicystyczny, krótki utwór dziennikarski (prasowy, radiowy, telewizyjny) utrzymany w osobistym tonie, lekki w formie, wyrażający punkt widzenia autora. Porusza i komentuje aktualne tematy społeczne, zwracając uwagę na ujemne zjawiska w życiu codziennym. Często wykorzystuje w tym celu elementy satyry, ironii, humoru itp.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. felieton m., felietonik m.

:: fż. felietonistka ż.

 przym. felietonowy

Wiktionary


felietonistka

autorka felietonów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) autorka felietonów, kobieta zajmująca się felietonistyką

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. felietonistyka ż., felieton m.

:: fm. felietonista m.

 przym. felietonistyczny, felietonowy

Wiktionary


felietonistyczny

felietonistyka


SJP.pl

Patrz:

felietonistyka

felietonistyka

dział twórczości literackiej obejmujący pisanie felietonów


SJP.pl


felietonować

pisać felietony


SJP.pl


felietonowy

związany z felietonem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z felietonem; charakterystyczny dla felietonu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. felieton mrz., felietonik mrz., felietonista mos., felietonistka ż., felietoniarz mos.

 przym. felietonistyczny

 przysł. felietonowo

Wiktionary


feliks

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Feliks (łac. felix – łaskawy, szczęśliwy) – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Żeńskie odpowiedniki: Feliksa, Felicja.

W innych językach przyjęte na ogół w formie Feliks lub Felix. Dawniej popularne było także jego polskie tłumaczenie – Szczęsny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jednym z pierwszych antypapieży był Feliks II.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfɛlʲiks, AS: felʹiks

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Felicja ż., Feliksa ż.

:: zdrobn. Felek m., Feluś m.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Felicja ż., Feliksa ż.

:: zdrobn. Felek m., Feluś m.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|felix. → szczęśliwy

 podstawa imienia Szczęsny

uwagi.

 (1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Felix

* białoruski: (1.1) Фелікс m.

* czeski: (1.1) Felix m.

* hiszpański: (1.1) Félix

* kataloński: (1.1) Fèlix m.

* łaciński: (1.1) Felix

* łotewski: (1.1) Fēlikss m., Felikss m.

* niemiecki: (1.1) Felix

* rosyjski: (1.1) Феликс m.

* szwedzki: (1.1) Felix w.

* włoski: (1.1) Felice m., Felicio m., Feliziano m.

źródła.

== Feliks (język estoński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|estoński|m.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


feliksa

imię żeńskie


SJP.pl

Feliksa (łac. felix - łaskawy, szczęśliwy) – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Jest żeńskim odpowiednikiem imienia Feliks.

Inna forma: Felicja.

Feliksa imieniny obchodzi 23 sierpnia.

Wikipedia


feliksiak

nazwisko


SJP.pl


feliksostwo

Feliks z małżonką; Feliksowie


SJP.pl


feliksowie

Feliks z małżonką; Feliksostwo


SJP.pl


feliksowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Feliksa lub z nim związany


SJP.pl


felikula

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ciało męczennicy Felikuli wrzucono do rzymskiej kloaki.

Wiktionary


felin

  • Felin – dzielnica mieszkaniowa i akademicka położona we wschodniej części Lublina
  • Felin – imię męskie
  • Felin – skała w grupie Straszykowych Skał na Wyżynie Częstochowskiej
  • Felin – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie łosickim, w gminie Huszlew
  • Felin – wieś w powiecie stryjskim do 1939 (wcześniej Felizienthal)
  • Felin (z niem.: Fellin) – miasto i zamek warowny w Inflantach, siedziba starosty, w województwie parnawskim Rzeczypospolitej Obojga Narodów; obecnie estońskie Viljandi.
  • FÉLIN – Fantassin à Équipement et Liaisons Intégrés francuski system wyposażenia żołnierza.

Wikipedia


feliniak

nazwisko


SJP.pl


felinolog

specjalista w dziedzinie felinologii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zool. specjalista w dziedzinie felinologii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wybraliśmy atlas kotów napisany przez znanego felinologa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. felinologia ż.

 przym. felinologiczny

Wiktionary


felinologia

dział zoologii, nauka o kotach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. nauka o kotach;

Wiktionary

Felinologia (łac. felinus ‘koci’, gr. logos – ‘słowo’) – dział zoologii (konkretniej teriologii) badający koty (Felinae). Koncentruje się na ich anatomii, genetyce, fizjologii i bioróżnorodności, zarówno gatunków dzikich, jak i ras kotów domowych.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) teriologia

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. felinolog m., felinolożka ż.

 przym. felinologiczny

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|felinologia. < etym|łac|felinus|-logia. → odnoszący się do kota + nauka o

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) felinology

* bułgarski: (1.1) фелинология ż.

* łaciński: (1.1) felinologia ż.

* rosyjski: (1.1) фелинология ż.

* ukraiński: (1.1) фелінологія ż.

źródła.

== felinologia (język łaciński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. felinologia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛlʲĩnɔˈlɔɟja, AS: felʹĩnoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. felinolog m., felinolożka ż.

 przym. felinologiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) teriologia

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. felinolog m., felinolożka ż.

 przym. felinologiczny

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|felinologia. < etym|łac|felinus|-logia. → odnoszący się do kota + nauka o

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) felinology

* bułgarski: (1.1) фелинология ż.

* łaciński: (1.1) felinologia ż.

* rosyjski: (1.1) фелинология ż.

* ukraiński: (1.1) фелінологія ż.

źródła.

== felinologia (język łaciński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. felinologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


felinologiczny

dotyczący felinologii


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) biol. związany z felinologią, dotyczący felinologii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛlʲĩnɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: felʹĩnoloǵičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. felinologia ż., felinolog m.

Wiktionary


felinoterapia

terapia z udziałem kotów


SJP.pl

Wikipedia


feliński

kuc feliński - polska rasa kuców wierzchowych


SJP.pl

Osoby noszące nazwisko Feliński

  • Alojzy Feliński – polski poeta, dramatopisarz, tłumacz, historyk i teoretyk literatury
  • Roman Feliński – polski architekt i urbanista
  • Tadeusz Feliński – polski polityk komunistyczny
  • Zygmunt Szczęsny Feliński – święty Kościoła rzymskiego, arcybiskup metropolita warszawski prześladowany przez Moskali

Wikipedia


felipe

włoskie imię męskie


SJP.pl

  • Felipie – hiszpańskie imię męskie, odpowiednik imienia Filip
  • Felipe (Felipe Dias da Silva dal Belo, ur. 1984) – brazylijski piłkarz
  • Felipe (Felipe Trevizan Martins, ur. 1987) – brazylijski piłkarz
  • Felipe (Felipe Augusto de Almeida Monteiro, ur. 1989) – brazylijski piłkarz

Wikipedia


felisiak

nazwisko


SJP.pl


felix

obce imię męskie


SJP.pl

Hiszpania:

  • Felix – gmina w prowincji Almería, w Andaluzji

Stany Zjednoczone:

  • Felix (ang. Felix Township) – gmina w stanie Illinois, w hrabstwie Grundy
  • Felix (ang. Felix Township) – gmina w stanie Iowa, w hrabstwie Grundy

Wikipedia


felka

zdrobnienie od: Felicjan, Feliks (imiona męskie); Feluś


SJP.pl


felkowie

Felek z małżonką


SJP.pl


fell

Austria:

  • Fell – miejscowość

Niemcy:

  • Fell – gmina w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Trier-Saarburg

Szwajcaria:

  • Fell – miejscowość

Osoby:

  • Hubert Fell – niemiecki polityk
  • Mareike Fell – niemiecka aktorka
  • Terry Fell – amerykański muzyk

Wikipedia


fellach

rolnik w krajach arabskich prowadzący osiadły tryb życia; fellah


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) arabski rolnik

Wiktionary

Geografia

Austria

  • Fellach – dzielnica Villach

Niemcy

  • Fellach – rzeka, dopływ Aury

Zobacz też

  • Fellahowie
  • Vellach

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój oldskulowy znajomy zupełnie tego nie pojmuje, bo fellachom faraon zapewniał przynajmniej darmową strawę i piwo.

Wiktionary


fellah

rolnik w krajach arabskich prowadzący osiadły tryb życia; fellach


SJP.pl

Fellahowie (fallahowie) – ludność rolnicza w krajach arabskich, głównie w Egipcie. Fellahowie w Egipcie wywodzą się ze starożytnych mieszkańców doliny Nilu zmieszanych z Arabami. Większość z nich uległa arabizacji i islamizacji, ale około 20% egipskich fellahów (fallahów) wciąż jest wyznawcami kościoła koptyjskiego.

Wikipedia


fellatio

jedna z postaci kontaktu oralno-genitalnego, polegająca na pobudzaniu członka męskiego ustami lub językiem drugiej osoby


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) seks. oralna stymulacja penisa;

Wiktionary

Fellatio (łac.fellare ssać) – metoda seksu oralnego polegająca na stymulowaniu narządów płciowych (penisa i moszny) mężczyzny za pomocą ust, warg bądź języka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dziś moja dziewczyna wykonała mi po raz pierwszy fellatio.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛlˈːatʲjɔ, AS: fe•latʹi ̯o

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. autofellatio n.

 przym. fellacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. lód, lodzik, laska; slang. blołdżob; wulg. obciąganie, wulg. obciąganko

Wiktionary


fellem

tkanka wtórna wytwarzana przez miazgę korkotwórczą; korek


SJP.pl

Wikipedia


fellini

Federico Fellini (ur. 20 stycznia 1920 w Rimini, zm. 31 października 1993 w Rzymie) – włoski reżyser i scenarzysta filmowy. Znany ze swojego barokowego, cyrkowego, onirycznego stylu. Uznawany za jednego z najbardziej wpływowych i najważniejszych reżyserów w historii kina, czołowy przedstawiciel europejskiego kina autorskiego, nawiązujący do włoskiego neorealizmu kina lat 40. i 50. XX wieku. Autor La strady, Słodkiego życia, Nocy Cabirii, Amarcord oraz Osiem i pół, uważanego za jego magnum opus.

Wikipedia


felloderma

składnik korkowicy; warstwa tkanki miękiszowej odkładanej w łodygach i korzeniach przez miazgę korkotwórczą po jej wewnętrznej stronie


SJP.pl

Wikipedia


fellogen

felogen; miazga korkotwórcza; warstwa komórek tkanki twórczej, wytwarzająca korek na zewnątrz łodygi i fellodermę do wewnątrz


SJP.pl

Tkanka korkotwórcza (fellogen, felogen, miazga korkotwórcza, miazga korkorodna) – tkanka twórcza wtórna rośliny naczyniowej, której komórki dzieląc się peryklinalnie wytwarzają korek po zewnętrznej stronie felogenu i fellodermę po stronie wewnętrznej, przy czym podziały prowadzące do powstania korka są liczniejsze niż podziały związane z produkcją felodermy. W ten sposób powstaje peryderma (korkowica).

Wikipedia


fellow

[czytaj: feloł] w krajach anglosaskich członek władz uczelni, wykładowca lub członek towarzystwa naukowego


SJP.pl


feloderma

warstwa komórek miękiszowych


SJP.pl

Wikipedia


felogen

fellogen; miazga korkotwórcza; warstwa komórek tkanki twórczej, wytwarzająca korek na zewnątrz łodygi i fellodermę do wewnątrz


SJP.pl

Tkanka korkotwórcza (fellogen, felogen, miazga korkotwórcza, miazga korkorodna) – tkanka twórcza wtórna rośliny naczyniowej, której komórki dzieląc się peryklinalnie wytwarzają korek po zewnętrznej stronie felogenu i fellodermę po stronie wewnętrznej, przy czym podziały prowadzące do powstania korka są liczniejsze niż podziały związane z produkcją felodermy. W ten sposób powstaje peryderma (korkowica).

Wikipedia


felonia

w średniowiecznym prawie lennym: złamanie zobowiązań przez wasala lub seniora


SJP.pl

Felonia (z fr., wiarołomstwo) – pojęcie średniowiecznego prawa lennego oznaczające złamanie zobowiązań lennych przez wasala lub seniora. Karą za niewywiązanie się z umowy była utrata lenna lub zwierzchnictwa lennego.

Wikipedia


feloplastyczny

feloplastyka


SJP.pl

Patrz:

feloplastyka

feloplastyka

sztuka rzeźbienia w drzewie korkowym


SJP.pl


fels

Geografia

Austria

  • Fels am Wagram – gmina targowa w kraju związkowym Dolna Austria, w powiecie Tulln

Belgia

  • Fels im Ösling – niemiecka nazwa miasta La Roche-en-Ardenne

Wikipedia


felski

nazwisko


SJP.pl


felsuma

rodzaj jaszczurek z rodziny gekonowatych


SJP.pl

Phelsuma – rodzaj jaszczurek z rodziny gekonowatych (Gekkonidae).

Wikipedia


felsztyn

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś, a dawniej miasto, na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie starosamborskim;

Wiktionary

Skeliwka (ukr. Скелівка, Skeliwka; do 1946 roku Felsztyn, Фельштин) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie samborskim (wcześniej w rejonie starosamborskim). W 2018 roku liczyła ok. 1 tys. mieszkańców.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. felsztyński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. war. Fulsztyn

Wiktionary


feluga

mały statek o kształcie podobnym do galery; feluka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. śródziemnomorska podłużna łódź żaglowa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W przystani czekała na nas feluga.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. feluka ż.

Wiktionary


feluka

mały statek o kształcie podobnym do galery; feluga


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. śródziemnomorska podłużna łódź żaglowa;

Wiktionary

Feluka – rodzaj tradycyjnej łodzi żaglowej używanej na osłoniętych wodach Morza Czerwonego, na wschodnim Morzu Śródziemnym, a w szczególności na Nilu w Egipcie. Ożaglowanie feluki składa się z jednego bądź dwóch żagli łacińskich.

Łodzie te mogą zwykle zabierać na pokład kilkanaście osób, a załoga składa się z dwojga, trojga ludzi. Mimo że istnieją bardziej nowoczesne środki transportu, takie jak łodzie motorowe i promy, feluki są wciąż używane w leżących nad Nilem miejscowościach takich jak Luksor czy Asuan. Są szczególnie popularne wśród turystów, jako że zapewniają cichszą i spokojniejszą podróż, niż ich motorowe odpowiedniki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wieśniak popłynął feluką łowić ryby.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. feluga ż.

Wiktionary


feluś

zdrobnienie od: Felicjan, Feliks (imiona męskie); Felek


SJP.pl


felusia

zdrobnienie od: Felicja (imię żeńskie)


SJP.pl


felzyt

porfirowa skała wylewna


SJP.pl


femiczny

trybunał femiczny - tajny średniowieczny trybunał sądzący członków możnych rodów


SJP.pl


femidom

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) seks. prezerwatywa waginalna, kobiecy kondom – mechaniczny środek antykoncepcyjny;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|femidom.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) femidom, female condom

źródła.

== femidom (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) seks. femidom, prezerwatywa waginalna

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|femidom.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) femidom, female condom

źródła.

== femidom (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) seks. femidom, prezerwatywa waginalna

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) female condom

Wiktionary


femigen

doustny środek antykoncepcyjny dla kobiet, zawierający gestagen i estrogen


SJP.pl


femina

warszawskie kino


SJP.pl

Femina – polski dramat psychologiczny z 1991 roku w reżyserii Piotra Szulkina, zrealizowany według powieści Krystyny Kofty Pawilon małych drapieżców. Zdjęcia kręcono w Warszawie.

Wikipedia


feminativum

rzeczownik określający kobietę ze względu na jej zawód, funkcję, wyznanie itp.; feminatyw, feminatywum


SJP.pl


feminatyw

rzeczownik określający kobietę ze względu na jej zawód, funkcję, wyznanie itp.; feminativum, feminatywum


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. rzeczownik będący nazwą o trwale ustalonym żeńskim rodzaju gramatycznym;

Wiktionary

Feminatyw, feminatywum (liczba mnoga: feminatywy lub feminatywa), feminativum, nazwa żeńska – żeńskie formy gramatyczne nazw zawodów i funkcji, z przyrostkami potocznie zwanymi „żeńskimi końcówkami”. Feminatywy nazywają kobiety ze względu na przysługujący im tytuł, pełnioną funkcję, zajmowane stanowisko, wykonywany zawód, przynależność narodową, pochodzenie, wyznanie, przekonania, właściwości psychiczne i fizyczne, wykonywane czynności itp.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. feminizacja ż., feminizm m., feminista m., feministka ż., feminizowanie n., sfeminizowanie n., feministyczność ż.

 czas. feminizować ndk., sfeminizować dk.

 przym. feminatywny, feministyczny, feminizacyjny

 przysł. feministycznie

 temsłow. femin-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) feminatywum, forma żeńska

Wiktionary


feminatywny

w językoznawstwie: dotyczący feminatywów i językowej kategorii żeńskości


SJP.pl


feminatywum

rzeczownik określający kobietę ze względu na jej zawód, funkcję, wyznanie itp.; feminativum, feminatyw


SJP.pl

Feminatyw, feminatywum (liczba mnoga: feminatywy lub feminatywa), feminativum, nazwa żeńska – żeńskie formy gramatyczne nazw zawodów i funkcji, z przyrostkami potocznie zwanymi „żeńskimi końcówkami”. Feminatywy nazywają kobiety ze względu na przysługujący im tytuł, pełnioną funkcję, zajmowane stanowisko, wykonywany zawód, przynależność narodową, pochodzenie, wyznanie, przekonania, właściwości psychiczne i fizyczne, wykonywane czynności itp.

Wikipedia


feminazistka

lekceważąco: feministka


SJP.pl

Feminazistka (ang. feminazi) – pejoratywne określenie feministki powstałe w Stanach Zjednoczonych w latach 90. XX wieku i spopularyzowane przez Rusha Limbaugha na falach prowadzonego przez niego talk-show w Premiere Radio Networks. Termin ten jest powszechnie używany przez amerykańskich antyfeministów, szczególnie w odniesieniu do feministek radykalnych.

W Polsce termin jest używany m.in. przez Janusza Korwin-Mikkego na łamach prowadzonego przez niego bloga.

Wikipedia


feminazizm

lekceważąco: feminizm


SJP.pl


femininum

gramatyczny rodzaj żeński


SJP.pl


feminista

zwolennik feminizmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) zwolennik feminizmu

Wiktionary

Feminizm (łac. femina „kobieta”) – szereg ruchów społecznych i politycznych oraz ideologii, które łączy wspólny cel, czyli zdefiniowanie, uzyskanie i utrzymywanie równości płci pod względem politycznym, ekonomicznym, osobistym i społecznym. Feminizm przyjmuje stanowisko, że współczesne społeczeństwa są patriarchalne — priorytetowo traktują męski punkt widzenia — a kobiety są w nich traktowane niesprawiedliwie.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌfɛ̃mʲĩˈɲista, AS: fmʹĩńista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. feminizm mrz.

:: fż. feministka

 przym. feministyczny, feminizacyjny

 przysł. feministycznie

 czas. feminizować

Wiktionary


feministka

zwolenniczka feminizmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta dążąca do wprowadzenia w życie zasad feminizmu, zwolenniczka feminizmu

Wiktionary

Feminizm (łac. femina „kobieta”) – szereg ruchów społecznych i politycznych oraz ideologii, które łączy wspólny cel, czyli zdefiniowanie, uzyskanie i utrzymywanie równości płci pod względem politycznym, ekonomicznym, osobistym i społecznym. Feminizm przyjmuje stanowisko, że współczesne społeczeństwa są patriarchalne — priorytetowo traktują męski punkt widzenia — a kobiety są w nich traktowane niesprawiedliwie.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) przest. emancypantka; hist. sufrażystka

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. feminizm m., feminizacja ż., feminatyw m.

:: fm. feminista m.

 czas. feminizować, sfeminizować

 przym. feministyczny, feminatywny, feminizacyjny

 przysł. feministycznie

frazeologia.

etymologia.

 etym|franc|féministe.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|feminista.

* białoruski: (1.1) феміністка ż.

* białoruski (taraszkiewica): (1.1) фэміністка ż.

* bułgarski: (1.1) феминистка ż. (feministka)

* chorwacki: (1.1) feministica ż.

* czeski: (1.1) feministka ż.

* francuski: (1.1) féministe ż.

* hiszpański: (1.1) feminista ż.

* kaszubski: (1.1) feministka ż.

* litewski: (1.1) feministė ż.

* łotewski: (1.1) feministe ż.

* rosyjski: (1.1) феминистка ż.

* serbski: (1.1) феминисткиња (feministkinja) ż.

* słowacki: (1.1) feministka ż.

* słoweński: (1.1) feministka ż.

* ukraiński: (1.1) феміністка ż.

* włoski: (1.1) femminista ż.

źródła.

== feministka (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) feministka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛ̃mʲĩˈɲistka, AS: fmʹĩńistka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. feminizm m., feminizacja ż., feminatyw m.

:: fm. feminista m.

 czas. feminizować, sfeminizować

 przym. feministyczny, feminatywny, feminizacyjny

 przysł. feministycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. emancypantka; hist. sufrażystka

Wiktionary


feministycznie

przysłówek

 (1.1) w związku z feminizmem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. feministyczność ż., feminatyw mrz., feminizm mrz., feministka ż., feminista m.

 przym. feministyczny

Wiktionary


feministyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest feministyczne; cecha tych, którzy są feministyczni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. feministyczny

 przysł. feministycznie

 rzecz. feminatyw mrz.

Wiktionary


feministyczny

powiązany z feminizmem, opierający się na założeniach feminizmu lub związany z feministami, feministkami


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z feminizmem, charakterystyczny dla feminizmu, dotyczący feministów lub feministek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tradycyjny empirystyczny dyskurs feministyczny koncentruje się na uciśnieniu kobiet.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛ̃mʲĩɲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: fmʹĩńistyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. feminizm m., feminista m., feministka ż., feminatyw mrz., feministyczność ż.

 czas. sfeminizować, feminizować

 przym. feminizacyjny

 przysł. feministycznie

Wiktionary


feminizacja

poddawanie czegoś wpływom kobiecym, opanowanie jakiejś dziedziny przez kobiety


SJP.pl

  • feminizacja w socjologii – społeczna zmiana ról płciowych w kierunku typowo kobiecych
  • feminizacja jako czynność – praktyka seksualna polegająca na nadaniu sobie lub komuś cech kobiecych dla gratyfikacji seksualnej
  • feminizacja w biologii – wywołany hormonalnie rozwój żeńskich cech płciowych
  • feminizacja twarzy – operacja plastyczna zmieniająca twarz na bardziej kobiecą
  • feminizująca terapia hormonalna – rodzaj terapii hormonalnej i terapii korekty płci w celu zmiany drugorzędowych cech płciowych na kobiece
  • wskaźnik feminizacji
  • feminizacja ubóstwa – grupa czynników związanych z ubóstwem, które najbardziej dotykają kobiet
  • feminizacja nazw zawodów

Wikipedia


feminizacyjny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z feminizacją, dotyczący feminizacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. feminizm mrz., feminista m., feministka ż., feminizacja ż., feminizowanie n., feminatyw mrz.

 przym. feministyczny

 czas. sfeminizować, feminizować

Wiktionary


feminizm

1. ruch, którego głownym celem było prawne i społeczne równouprawnienie kobiet;
2. zewnętrzne, kobiece cechy występujące u niektórych mężczyzn, spowodowane zaburzeniami hormonalnymi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. ideologia i ruch wyzwolenia kobiet;

 (1.2) med. zjawisko występowania kobiecych cech u mężczyzn

 (1.3) med. zewnętrzne cechy kobiece u mężczyzny występujące w różnego rodzaju zaburzeniach hormonalnych

Wiktionary

Feminizm (łac. femina „kobieta”) – szereg ruchów społecznych i politycznych oraz ideologii, które łączy wspólny cel, czyli zdefiniowanie, uzyskanie i utrzymywanie równości płci pod względem politycznym, ekonomicznym, osobistym i społecznym. Feminizm przyjmuje stanowisko, że współczesne społeczeństwa są patriarchalne — priorytetowo traktują męski punkt widzenia — a kobiety są w nich traktowane niesprawiedliwie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Feminizm liberalny to najstarszy i najpopularniejszy nurt feminizmu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛ̃ˈmʲĩɲism̥, AS: fẽmʹĩńism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. antyfeminista mos., feminista m., feministka ż., feminizowanie n., sfeminizowanie n., feminatyw m.

 czas. feminizować ndk., sfeminizować dk.

 przym. feministyczny, feminizacyjny

 przysł. feministycznie

Wiktionary


feminizować

poddawać coś feminizacji


SJP.pl

czasownik

 (1.1) poddawać feminizacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nasza kultura przez wieki zdominowana przez mężczyzn, jak zresztą cała cywilizacja łacińska, coraz prędzej się feminizuje.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. feminizm mrz., feminista m., feministka ż., feminizacja ż., feminizowanie n., feminatyw mrz.

 przym. feministyczny, feminizacyjny

 czas. sfeminizować

Wiktionary


feminizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|feminizować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Według Iwony Misiak, feminizm chce, „aby wszystkie kobiety zrezygnowały z ról żon, matek, zajęły się feminizowaniem" [...]

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sfeminizować, feminizować ndk.

 rzecz. feminizm mrz., feminatyw mrz.

 przym. feminizacyjny

Wiktionary


femorały

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) hist. krótkie, obcisłe spodnie, przylegające do ud

 (1.2) hist. kalesony, dolna bielizna męska

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na dworze Zygmunta Wazy wśród panów dość popularne już były zbytkowne femorały.

 (1.2) A jeśliby się komu niepoczesne zdały, / Wolno, jeśli umie, przybrać femorały.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛ̃mɔˈrawɨ, AS: fmorau̯y

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pludry

 (1.1-2) gacie, nadragi

Wiktionary


femtometr

jednostka długości równa 10^(-15) metra (symbol: fm)


SJP.pl

Femtometr (symbol: fm) – podwielokrotność metra, podstawowej jednostki długości w układzie SI. Jeden femtometr równa się 10−15 m. W notacji naukowej można go zapisać jako 1E-15 m oznaczający 0,000 000 000 000 001 × 1 m.

Femtometr jest zwykle używany do określania średnicy jąder atomowych. Średnica jądra atomowego może wynosić do 15 fm. Neutrony i protony mają średnicę około 1,6 fm.

Wikipedia


femtometrowy

związany z femtometrem


SJP.pl


femtosekunda

jednostka czasu równa 10^(-15) sekundy (skrót: fs)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miar. jednostka czasu równa jednej biliardowej części sekundy

Wiktionary

Femtosekunda (symbol: fs) to jednostka podwielokrotna (ułamkowa) jednostki czasu – sekundy w układzie SI, równa jednej biliardowej części sekundy.

1\,\mathrm {fs} =10^{-15}\,\mathrm {s} =0{,}000\,000\,000\,000\,001\ \mathrm {s}

Dla porównania: jedna femtosekunda względem jednej sekundy to tyle, ile jedna sekunda względem 31,7 miliona lat.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zewail w latach osiemdziesiątych dysponował jednak już znacznie potężniejszym źródłem światła: laserami, które mogły emitować impulsy świetlne trwające zaledwie femtosekundy.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. femtosekundowy

Wiktionary


femtosekundowy

związany z femtosekundą


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) trający femtosekundę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. femtosekunda ż.

Wiktionary


femurały

przestarzałe: krótkie, obcisłe spodnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) przest. krótkie, obcisłe spodnie, przylegające do ud

 (1.2) przest. kalesony, dolna bielizna męska

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zawinięty był w płaszczyk lekki, spod którego wyglądały nogi w femurałach barwistych.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pludry

 (1.1-2) gacie

Wiktionary


fen

wiatr wiejący od grzbietów górskich w kierunku dolin, spotykany głównie w Alpach (jego polski odpowiednik to halny)


SJP.pl

Fen (z niem. Föhn) – ciepły i suchy wiatr, wiejący z gór w doliny. W wyniku zmian fizycznych, następuje ogrzewanie i osuszanie spadającego powietrza oraz gwałtowne ocieplenie w obszarze jego oddziaływania. W Tatrach ten wiatr nosi nazwę halny.

Wikipedia


fen.

skrót od:
1. fenicki; fenic.;
2. fenig


SJP.pl


fenacetyna

lek przeciwbólowy, pochodna aniliny, wycofana z użycia ze względu na znaczną toksyczność, zastąpiona przez paracetamol


SJP.pl

Fenacetyna (łac. phenacetinum) – organiczny związek chemiczny, pochodna p-aminofenolu. Jest jednym z najstarszych związków chemicznych stosowanych jako środek przeciwbólowy, bo już od 1887 r.

Podstawowe skutki uboczne to:

  • methemoglobinemia,
  • uszkodzenie nerek i wątroby,
  • hemoliza krwinek,
  • reakcje uczuleniowe, rumień,
  • możliwe działanie rakotwórcze.

Wikipedia


fenactil

lek z grupy neuroleptyków stosowany w psychiatrii, działa uspokajająco i przeciwwymiotnie oraz likwiduje halucynacje i omamy; chlorpromazyna; largactil


SJP.pl


fenakistiskop

Fenakistiskop – XIX-wieczna zabawka optyczna, wykorzystująca właściwości ludzkiej percepcji, dla stworzenia wrażenia ruchu szybko przesuwających się obrazków. Urządzenie składało się z drążka i umieszczonej na nim okrągłej tarczy z ciężkiego papieru; dookoła tarczy umieszczone były rysunki, przedstawiające kolejne etapy ruchu, przedzielone niewielkimi otworami. Odbiorca stawał przed lustrem, umieszczając fenakistiskop zadrukowaną stroną w kierunku tafli, a następnie wprawiał tarczę w ruch i spoglądał przez otwory w tarczy; powodowało to powstanie złudzenia optycznego – odbijające się w lustrze rysunki zlewały się ze sobą, tworząc pozór ruchu. Urządzenie mogło przedstawiać tylko sam ruch, ale mogło też opowiadać króciutkie historyjki.

Wikipedia


fenakit

minerał, krzemian berylu


SJP.pl

Fenakit (ang. phenakite) – rzadki minerał z gromady krzemianów. Nazwa pochodzi od greckiego słowa phenax = oszust, zwodziciel, kłamca, ponieważ minerał wykazuje duże podobieństwo do kwarcu, z którym jest mylony.

Wikipedia


fenantren

węglowodór aromatyczny o wzorze sumarycznym: C14H10; izomer antracenu


SJP.pl

Fenantren – organiczny związek chemiczny, policykliczny węglowodór aromatyczny (trójcykliczny). Jest zbudowany z trzech pierścieni benzenu, skondensowanych w sposób kątowy. W roztworach wykazuje słabą niebieską fluorescencję.

Otrzymywany jest ze smoły pogazowej (głównie z oleju antracenowego).

Wikipedia


fenantrenowy

fenantren


SJP.pl

Patrz:

fenantren

fenantrolina

substancja chemiczna służąca do wytwarzania wskaźnika używanego w analizie chemicznej - ferroiny


SJP.pl

Fenantrolina, o-fenantrolina, 1,10-fenantrolina – organiczny związek chemiczny, związek heterocykliczny o szkielecie węglowym fenantrenu, zawierający dwa pierścienie pirydynowe. Posiada 9 izomerów, różniących się położeniem atomów azotu. Najczęściej spotykany w handlu jest izomer 1,10, choć dostępne są też mieszaniny izomerów.

Wikipedia


fenazolina

lek syntetyczny stosowany głównie przeciwuczuleniowo i w chorobie komunikacyjnej; antistina; antazolina


SJP.pl


fenchon

terpen występujący w koprze włoskim, mający zapach kamfory


SJP.pl


fencyklidyna

psychodeliczna substancja psychoaktywna


SJP.pl

Fencyklidyna, PCP – organiczny związek chemiczny, substancja psychoaktywna zaliczana do dysocjantów, pochodna piperydyny. W przeszłości fencyklidyna używana była do znieczulania przedoperacyjnego, jednak ze względu na swe psychoaktywne działanie i neurotoksyczność została wycofana z lecznictwa.

Wikipedia


fender

produkt marki Fender


SJP.pl

Fender (Fender Musical Instrument Corporation, początkowo Fender Electric Instrument Manufacturing Company) – amerykańskie przedsiębiorstwo produkujące gitary elektryczne, basowe, akustyczne, wzmacniacze, struny oraz akcesoria muzyczne.

Wikipedia


fenek

drapieżnik z rodziny psów; lis pustynny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. mały, pustynny lis o puszystym ogonie i dużych uszach;

Wiktionary

Fenek pustynny, fenek (Vulpes zerda), lis pustynny – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Fenek jest małym lisem zamieszkującym pustynie Afryki Północnej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfɛ̃nɛk, AS: fnek

Wiktionary


fenestracja

operacja wydłutowania okienka w błędniku kostnym ucha wewnętrznego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. zabieg okienkowego wycięcia otworu w tkankach (np. w przegrodzie międzyprzedsionkowej serca, w aparacie więzadłowym, kości) lub w opatrunku gipsowym

 (1.2) biol. otwór szczelinowaty w śródbłonku kapilar kłębuszków nerkowych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Operację Fontana wykonuje się z fenestracją lub bez niej.

 (1.2) Fenestracje w komórkach śródbłonkowych naczyń włosowatych kłębuszków nerkowych mają średnicę około 80 nanometrów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛ̃nɛˈstrat͡sʲja, AS: fnestracʹi ̯a

Wiktionary


fenetyczny

fenetyka


SJP.pl

Patrz:

fenetyka

fenetyka

metoda klasyfikacji organizmów uwzględniająca wyłącznie ogólne podobieństwa ich cech anatomicznych, biochemicznych, itp.


SJP.pl

Wikipedia


fengshui

[czytaj: fengszui albo fungszłej] feng shui;
1. starożytna wiedza chińska dotycząca specjalnego aranżowania przestrzeni w celu zapewnienia człowiekowi jak największej pomyślności życiowej;
2. sposób zaaranżowania przestrzeni zgodnie z tą wiedzą


SJP.pl

Feng shui (wym. [fɤ́ŋ ʂwèi], dosłownie wiatr i woda) – starożytna praktyka planowania przestrzeni w celu osiągnięcia zgodności ze środowiskiem naturalnym. Tradycyjne fengshui w starożytnych Chinach obejmowało ogólny rozkład miast, wsi, budynków mieszkalnych i gospodarskich. Bywa nazywane geomancją, bo obejmuje także takie zagadnienia, jak ochrona budynków przed złymi duchami czy wpływ kształtu na otoczenie.

Wikipedia


feni

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. indyjska wódka tradycyjnie produkowana w stanie Goa z soku owoców nerkowca (nanercza zachodniego) lub soku łodyg kwiatów palmy kokosowej;

Wiktionary

Pheni (beng. ফেনী; ang. Feni) – miasto w Bangladeszu w prowincji Ćottogram. W 2011 roku liczyło ok. 157 tys. mieszkańców.

Wikipedia


feniańczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. polit. rel. członek tajnego antybrytyjskiego stowarzyszenia katolickiego w Ulsterze, działającego w XIX-XX w.;

 (1.2) mieszkaniec Phenianu (Pjongjang)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Owszem, facet to ortodoks, katol, feniańczyk, logiczne przedłużenie wszystkiego, co katolickie na tym świecie, lecz nie sposób było zaprzeczyć, iż jest sławny.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fenianin

 (1.2) pheniańczyk

Wiktionary


fenianie

członek tajnej organizacji irlandzkiej działającej od roku 1858, mającej na celu przywrócenie Irlandii niepodległości przez walkę zbrojną


SJP.pl

Fenianie – tajne irlandzkie stowarzyszenie niepodległościowe, założone ok. 1858 r.

W 1867 zorganizowali powstanie przeciw Wielkiej Brytanii, a swoje działania prowadzili także za granicą (w Kanadzie i USA). Stosowali walkę zbrojną i terror indywidualny. Ruch przetrwał do I wojny światowej.

Wikipedia


fenianin

członek tajnej organizacji irlandzkiej działającej od roku 1858, mającej na celu przywrócenie Irlandii niepodległości przez walkę zbrojną


SJP.pl

Fenianie – tajne irlandzkie stowarzyszenie niepodległościowe, założone ok. 1858 r.

W 1867 zorganizowali powstanie przeciw Wielkiej Brytanii, a swoje działania prowadzili także za granicą (w Kanadzie i USA). Stosowali walkę zbrojną i terror indywidualny. Ruch przetrwał do I wojny światowej.

Wikipedia


feniański

fenianizm (ruch społeczno-polityczny i niepodległościowy w Irlandii w XIX w.)


SJP.pl


fenic.

skrót od: fenicki; fen.


SJP.pl


fenicja

kraina starożytna na wybrzeżu Morza Śródziemnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) hist. geogr. starożytna kraina wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego, obejmująca tereny dzisiejszego Libanu i zachodniej części Syrii;

Wiktionary

Fenicja (łac. Phoenicia terra, stgr. Φοινίκη; fenickie 𐤊𐤍𐤏𐤍) – starożytna kraina na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego, obejmująca tereny dzisiejszego Libanu, zachodniej Syrii i północnego Izraela.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Libańczycy chętnie odwołują się do tradycji historycznych starożytnej Fenicji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛ̃ˈɲit͡sʲja, AS: fẽńicʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fenicki mrz., Fenicjanin m., Fenicjanka ż.

 przym. fenicki

Wiktionary


fenicjanie

członek ludności semickiej, zamieszkującej od początku III tysiąclecia p.n.e. tereny zwane od niej Fenicją


SJP.pl

Fenicja (łac. Phoenicia terra, stgr. Φοινίκη; fenickie 𐤊𐤍𐤏𐤍) – starożytna kraina na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego, obejmująca tereny dzisiejszego Libanu, zachodniej Syrii i północnego Izraela.

Wikipedia


fenicjanin

członek ludności semickiej, zamieszkującej od początku III tysiąclecia p.n.e. tereny zwane od niej Fenicją


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. mieszkaniec Fenicji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jesteś władcą i oporą moją i wszystkich Fenicjan w tym kraju, ale bądź… miłosierny…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛ̃ɲiˈt͡sʲjä̃ɲĩn, AS: fńicʹi ̯ä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fenicja ż.

:: fż. Fenicjanka ż.

 przym. fenicki

Wiktionary


fenicjanka

członkini ludności semickiej, zamieszkującej od początku III tysiąclecia p.n.e. tereny zwane od niej Fenicją


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. mieszkanka Fenicji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wzorem innych królów Salomon stale pomnażał swój harem. Były w nim kobiety różnych ras i religii: Egipcjanki, Moabitki, Ammonitki, Edomitki, Fenicjanki i Hetytki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛ̃ɲiˈt͡sʲjãŋka, AS: fńicʹi ̯ãŋka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fenicja ż.

:: fm. Fenicjanin m.

 przym. fenicki

Wiktionary


fenicki

przymiotnik od: Fenicja


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) hist. związany z Fenicjanami lub Fenicją

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. wymarły język z grupy kananejskiej rodziny języków semickich;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Europa była córką Agenora, króla Tyru, starożytnego miasta fenickiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛ̃ˈɲit͡sʲci, AS: fẽńicʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fenicja ż., Fenicjanin mos., Fenicjanka ż.

Wiktionary


fenidon

organiczny związek chemiczny używany jako wywoływacz


SJP.pl

Fenidon (1-fenylo-3-pirazolidynon) – organiczny związek chemiczny stosowany jako wywoływacz.

Jest związkiem, który swoją aktywnością przewyższa znacznie działanie metolu, dlatego stosuje się go w niewielkich stężeniach – rzędu 0,2 g na litr roztworu. Wraz z kwasem askorbinowym lub jego pochodnymi jest głównym składnikiem niskotoksycznych wywoływaczy takich jak Xtol firmy Kodak oraz wielu innych o jawnych recepturach.

Wikipedia


fenig

niedawna zdawkowa moneta niemiecka (100 fenigów = 1 marka), używana przed wprowadzeniem euro


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) daw. monet. setna część marki niemieckiej;

 (1.2) hist. numizm. potoczna nazwa denara w krajach germańskich od VIII do X wieku

 (1.3) daw. monet. setna część marki polskiej w latach 1917-1924

Wiktionary

Fenig (niem. Pfennig, Pfenning) – potoczna nazwa denara używana w krajach germańskich od VIII do X wieku. Później nazwa bitej z miedzi drobnej monety stanowiącej część marki.

Przejęty z wczesnośredniowiecznego systemu monetarnego, jako moneta zdawkowa wszedł do systemów walutowych krajów niemieckich. W okresie poprzedzającym reformę walutową z lat 1871-73 w II Rzeszy fenig odpowiadał wartości 1/300 talara, a w następstwie wprowadzenia marki równej trzeciej jego części, w systemie decymalnym stał się jej setną (1/100) częścią.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na wycieczce do NRD kupiłem za dziewięćdziesiąt dziewięć fenigów singla Neny z piosenką o dziewięćdziesięciu dziewięciu balonach.

 (1.3) Handlarz z Woli orzekł, że za tę starzyznę nie dałby nawet pół feniga.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfɛ̃ɲik, AS: fńik

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fenigowy

Wiktionary


fenigowy

przymiotnik

 (1.1) monet. związany z fenigem; mający wartość jednego feniga

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fenig mrz.

Wiktionary


feniks

1. mityczny ptak uznawany za symbol Słońca, odradzający się z popiołów po samospaleniu; Feniks;
2. palma tropikalna rosnąca w Afryce i Azji; daktylowiec, palma daktylowa;
3. niemiecka rasa kur;
4. jednostka monetarna Grecji w latach 1828-1832


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (2.1) jeden z okultystycznych demonów, upadły anioł;

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (3.1) grupa polinezyjskich ośmiu wysp lagunowych na Oceanie Spokojnym;

Wiktionary

Feniks (gr. φοίνιξ foínix, łac. phoenīx) – mityczny ptak uznawany za symbol Słońca oraz wiecznego odradzania się życia.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈfɛ̃ɲiks, AS: fńiks

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. Phe

Wiktionary


feniksować

feniksować się - powstawać na nowo


SJP.pl


feniksowaty

1. przypominający kształtem feniksa;
2. posiadający cechę odradzania się po klęsce


SJP.pl


feniksowy

feniks


SJP.pl

Patrz:

feniks

fenix

1. małoobrazkowy aparat fotograficzny;
2. polskie czasopismo poświęcone literaturze fantastycznej


SJP.pl

  • „Fenix” – marka aparatów fotograficznych
  • „Fenix” – miesięcznik literacko-krytyczny o tematyce fantastycznej
  • Fênix – miasto i gmina w Brazylii
  • Fēnix – stalowa kolejka górska w parku rozrywki Toverland w Holandii

Wikipedia


fenkuł

dwuletnia lub wieloletnia roślina zielna z rodziny selerowatych; koper włoski, fankuł


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Foeniculum vulgare|ref=tak., roślina warzywna, o białych, mięsistych łodygach;

 (1.2) spoż. jarzyna z fenkułu (1.1)

Wiktionary

Fenkuł włoski, koper włoski, koper słodki (Foeniculum vulgare Mill.) – gatunek rośliny dwuletniej, czasem byliny, zaliczany do rodziny selerowatych (Apiaceae). Gatunek jest bardzo zmienny (dwa podgatunki z kilkoma odmianami), uważany za jedynego przedstawiciela rodzaju fenkuł (Foeniculum Mill.) lub część zaliczanych tu taksonów wyodrębnianych jest w randze osobnych gatunków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) U ciotki w ogrodzie rosły fenkuły i kalarepa.

 (1.2) Bardzo mi smakują gotowane fenkuły.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fenkułowy

Wiktionary

Synonimy:

koper włoski

Wiktionary


fenkułowy

fenkuł


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z fenkułem (koprem włoskim)

Wiktionary

Patrz:

fenkuł

Powiązane:

 rzecz. fenkuł mrz.

Wiktionary


fennistyka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka o języku, kulturze i literaturze fińskiej

 (1.2) wydział lub kierunek uniwersytecki obejmujący studia w zakresie fennistyki (1.1)

Wiktionary


fennoskandia

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rozległy półwysep w Europie Północnej składający się z trzech części: Międzymorza Fińsko-Karelskiego oraz z odgałęziających się od niej dwóch półwyspów: Skandynawskiego i Kolskiego;

Wiktionary

  • Półwysep Fennoskandzki
  • Tarcza fennoskandzka

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) Półwysep Fennoskandzki

Wiktionary


fennoskandzki

1. tarcza fennoskandzka - wielka tarcza kontynentalna na północy kontynentu europejskiego; fennoskandia, tarcza bałtycka;
2. Półwysep Fennoskandzki - półwysep w Europie Północnej


SJP.pl


fenobarbital

pochodna kwasu barbiturowego; lek nasenny, uspokajający i przeciwepileptyczny; gardenal, luminal


SJP.pl

Wikipedia


fenofaza

okres w rozwoju rośliny uzależniony od zmian klimatycznych


SJP.pl


fenogenetyczny

fenogenetyka


SJP.pl

Patrz:

fenogenetyka

fenogenetyka

dział genetyki badający rolę oraz mechanizm działania czynników dziedzicznych w rozwoju osobniczym organizmów i powstawaniu ich cech


SJP.pl


fenografia

dział nauki zajmujący się badaniem wpływu twórczości jakiegoś pisarza na dalszy rozwój literatury


SJP.pl


fenokopia

cecha organizmu powstała pod wpływem warunków środowiska, identyczna z cechą wywoływaną zwykle obecnością określonego genu


SJP.pl

Fenokopia − nietypowa cecha organizmu powstała pod wpływem warunków środowiska, wynikająca z tego, że w sytuacjach „normalnych” taka cecha nie mogłaby się wykształcić. Nie jest dziedziczna, ale może wykształcać się w warunkach „normalnych” w przypadku kojarzenia ze sobą posiadaczy alleli odpowiedzialnych za cechę poprzez kumulację alleli w genotypach.

Wikipedia


fenokryształ

większy kryształ w skałach magmowych lub metamorficznych, rozpoznawalny gołym okiem, tkwiący wśród niezróżnicowanego tła skalnego, składającego się z drobnych kryształów lub szkliwa


SJP.pl

Fenokryształy – duże (widoczne gołym okiem) i zazwyczaj prawidłowo wykształcone kryształy różnych minerałów. Fenokryształy występują najczęściej w wylewnych skałach magmowych, gdzie mają charakter prakryształów (np. w porfirach). Fenokryształy występują też często w głębinowych skałach magmowych (np. w granitach), gdzie wśród drobnoziarnistej skały otaczającej wyróżniają się nawet kilkunastocentymetrowe kryształy. Występują także w niektórych skałach metamorficznych (np. w mylonitach, gnejsach); w tym przypadku nazywa się je porfiroblastami, lub porfiroklastami.

Wikipedia


fenol

związek organiczny, wodorotlenowa pochodna benzenu, krystaliczna, bezbarwna substancja o swoistym zapachu, działająca bakteriobójczo; benzenol, kwas karbolowy, hydroksybenzen


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biochem. organiczny związek chemiczny, wzór chemiczny|C6H5OH.;

Wiktionary

Fenol, C6H5OH – organiczny związek chemiczny, najprostszy związek z grupy fenoli. Od alkoholi odróżnia go bezpośrednie połączenie grupy hydroksylowej z pierścieniem aromatycznym, co wpływa na właściwości związku – m.in. na wzrost właściwości kwasowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Fenol był jednym z najwcześniej stosowanych środków przeciwbakteryjnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfɛ̃nɔl, AS: fnol

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fenolowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hydroksybenzen

Wiktionary


fenolan

związek chemiczny będący pochodną fenolu, mający charakter soli, np. fenolan potasu


SJP.pl


fenolany

związek chemiczny będący pochodną fenolu, mający charakter soli, np. fenolan potasu


SJP.pl

Fenolany – sole fenoli, posiadające anion ArO-, gdzie Ar- grupa arylowa (aromatyczna).

Wikipedia


fenole

grupa aromatycznych związków organicznych, zawierających jedną lub więcej grup wodorotlenowych związanych z atomami węgla znajdującymi się w pierścieniu


SJP.pl

Fenole – związki organiczne zawierające grupy hydroksylowe związane bezpośrednio z atomami węgla w pierścieniu aromatycznym (w przeciwieństwie do alkoholi aromatycznych, np. alkoholu benzylowego, w których grupa hydroksylowa przyłączona jest do alkilowego atomu węgla). Wykazują znacznie większą kwasowość niż alkohole i mogą tworzyć z mocnymi zasadami sole, fenolany. Najprostszym fenolem z jedną grupą hydroksylową jest fenol.

Wikipedia


fenoloftaleina

barwnik syntetyczny stosowany zazwyczaj jako wskaźnik w analizie chemicznej


SJP.pl

Fenoloftaleina (łac. Phenolophthaleinum) – organiczny związek chemiczny, stosowany głównie jako wskaźnik pH.

W stanie czystym jest to bezbarwna substancja krystaliczna, słabo rozpuszczalna w wodzie, rozpuszczalna w alkoholach. W laboratoriach spotykana jest głównie jako ok. 1% bezbarwny roztwór w etanolu.

Wikipedia


fenolog

specjalista w dziedzinie fenologii


SJP.pl


fenologia

w biologii: nauka badająca zależności między okresowymi zjawiskami w życiu poszczególnych gatunków roślin i zwierząt (np. pory zakwitania roślin, opadania liści, przylotów i odlotów ptaków, snu zimowego zwierząt) a porami roku, czyli okresowymi zmianami pogody i warunków klimatycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. biol. dział biologii, który zajmuje się badaniem cyklicznych zjawisk w życiu roślin i zwierząt, szczególnie w zależności od warunków klimatycznych i pór roku;

Wiktionary

Fenologia (gr. phaínomai – przejawiam, pokazuję się) – nauka badająca zależność pomiędzy zmianami czynników klimatycznych a periodycznymi zjawiskami w przyrodzie ożywionej, takimi jak kiełkowanie, kwitnienie, owocowanie, zrzucanie liści u roślin, zapadanie w sen zimowy, odloty ptaków do cieplejszych regionów, wystąpienie dwóch pokoleń u niektórych owadów. Ze względu na przedmiot badań można wyróżnić: fitofenologię, zoofenologię oraz agrofenologię.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. fenologiczny

frazeologia.

etymologia. etym|gr|φαίνω|λόγος.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) phenology

* baskijski: (1.1) fenologia

* czeski: (1.1) fenologie ż.

* esperanto: (1.1) fenologio

* francuski: (1.1) phénologie ż.

* hiszpański: (1.1) fenología ż.

* litewski: (1.1) fenologija ż.

* łaciński: (1.1) phenologia ż.

* niemiecki: (1.1) Phänologie ż.

* nowogrecki: (1.1) φαινολογία ż. (fainología)

* ukraiński: (1.1) фенологія ż. (fenolohija)

* włoski: (1.1) fenologia ż.

źródła.

== fenologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) ekol. fenologia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fenologiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. fenologiczny

frazeologia.

etymologia. etym|gr|φαίνω|λόγος.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) phenology

* baskijski: (1.1) fenologia

* czeski: (1.1) fenologie ż.

* esperanto: (1.1) fenologio

* francuski: (1.1) phénologie ż.

* hiszpański: (1.1) fenología ż.

* litewski: (1.1) fenologija ż.

* łaciński: (1.1) phenologia ż.

* niemiecki: (1.1) Phänologie ż.

* nowogrecki: (1.1) φαινολογία ż. (fainología)

* ukraiński: (1.1) фенологія ż. (fenolohija)

* włoski: (1.1) fenologia ż.

źródła.

== fenologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) ekol. fenologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


fenologiczny

w biologii: odnoszący się do fenologii, związany z zależnościami między okresowymi zjawiskami w życiu poszczególnych gatunków roślin i zwierząt (np. pory zakwitania roślin, opadania liści, przylotów i odlotów ptaków, snu zimowego zwierząt) a porami roku, czyli okresowymi zmianami pogody i warunków klimatycznych


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) ekol. związany z fenologią, dotyczący fenologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fenologia ż., fenolog mos.

Wiktionary


fenolować

dodawać fenol, zanieczyszczać fenolem


SJP.pl


fenolowy

w chemii: związany z fenolami, zawierający fenole - związki aromatyczne o jednej lub większej liczbie grup hydroksylowych


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) chem. związany z fenolem dotyczący fenolu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fenol mrz.

Wiktionary


fenomen

rzadkie, niezwykłe zjawisko, rzecz wyjątkowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filoz. zjawisko będące przedmiotem poznania zmysłowego

 (1.2) rzadkie lub niezwykłe zjawisko

 (1.3) coś lub ktoś niezwykły, zadziwiający czymś

Wiktionary

  • fenomen – zjawisko, rzecz obserwowalna w filozofii
  • Fenomen – polski zespół hip-hopowy
  • Fenomen – nagrody przyznawane przez „Przekrój” od 2005 r.
  • Fenomen – amerykański film fabularny z 1996 r.
  • Fenomen – polska komedia romantyczna z 2010 r. w reżyserii Tadeusza Paradowicza
  • Fenomen – polski film dokumentalny z 2023 r. w reżyserii Małgorzaty Kowalczyk

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Chodzi wszak jedynie o wyprowadzenie fenomenu miłości poza granice "normalnego", zdroworozsądkowego i obiektywizującego pojmowania.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛ̃ˈnɔ̃mɛ̃n, AS: fẽnõmẽn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fenomenalizm mrz., fenomenalność ż., fenomenik mrz.

 przysł. fenomenalnie

 przym. fenomenalny, fenomenalistyczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. fenomenalizm mrz., fenomenalność ż., fenomenik mrz.

 przysł. fenomenalnie

 przym. fenomenalny, fenomenalistyczny

frazeologia.

etymologia.

 etym|grec|φαινόμενον. (phainómenon) → rzecz jasna, widoczna

uwagi.

tłumaczenia.

* bułgarski: (1.1) феномен m.; (1.2) феномен m.; (1.3) феномен m.

* litewski: (1.1) fenomenas m.; (1.2) fenomenas m.; (1.3) fenomenas m.

źródła.

== fenomen (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) zjawisko

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


fenomenalista

zwolennik fenomenalizmu


SJP.pl


fenomenalistka

zwolenniczka fenomenalizmu


SJP.pl


fenomenalistyczny

dotyczący fenomenalizmu


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) filoz. związany z fenomenalizmem, dotyczący fenomenalizmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fenomenalizm mrz., fenomenalista m., fenomenalistka ż., fenomenalność ż., fenomen m.

Wiktionary


fenomenalizm

pogląd filozoficzny, według którego poznaniu są dostępne tylko zjawiska, zaś istota rzeczy jest niepoznawalna lub nie istnieje


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filoz. przekonanie, iż bezpośrednio dostępne poznaniu są wyłącznie zjawiska, natomiast istota rzeczy jest niepoznawalna lub nie istnieje;

Wiktionary

Fenomenalizm (gr. φαινόμενον zjawisko i ισμός wiedza, nauka) – pogląd filozoficzny głoszący, iż bezpośrednio dostępne są ludziom tylko układy doznań zmysłowych i emocjonalnych (nazywane fenomenami) i nie istnieje możliwość bezpośredniego poznania bytów „samych w sobie”. Pogląd ten stoi w opozycji do esencjalizmu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. fenomen m., fenomenalista m., fenomenalistka ż.

 przym. fenomenalistyczny

Wiktionary


fenomenalnie

przysłówek

 (1.1) w sposób fenomenalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fenomen m., fenomenalność ż.

 przym. fenomenalny

Wiktionary


fenomenalniej

stopień wyższy od przysłówka: fenomenalnie


SJP.pl


fenomenalność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest fenomenalne; cecha tych, którzy są fenomenalni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fenomen m.

 przym. fenomenalny, fenomenalistyczny

 przysł. fenomenalnie

Wiktionary


fenomenalny

1. zadziwiający, wyjątkowy, niezwykły, nadzwyczajny;
2. w filozofii: związany z fenomenami (doznaniami zmysłowymi i emocjonalnymi)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niezwykły, wyjątkowy, zjawiskowy

 (1.2) wyjątkowy, wspaniały, fantastyczny, niesłychany

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛ̃nɔ̃mɛ̃ˈnalnɨ, AS: fnõmẽnalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fenomen m., fenomenalność ż.

 przysł. fenomenalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niebywały

 (1.2) świetny, doskonały, wybitny

Wiktionary


fenomenik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od fenomen

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fenomen m.

Wiktionary


fenomenolog

zwolennik, wyznawca fenomenologii


SJP.pl

Fenomenologia (z gr. phainomenon – „to, co się jawi”) – XX-wieczny kierunek filozoficzny, polegający na opisie i oglądzie tego, co bezpośrednio jest dane.

Głównymi twórcami i reprezentantami są Edmund Husserl oraz Max Scheler (w dużej mierze niezależny od Husserla). Terminem tym określa się także wytworzoną przez ten kierunek metodę badań filozoficznych, stosowaną przez filozofów egzystencji.

Wikipedia


fenomenologia

jeden z kierunków teorii poznania w filozofii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) filoz. kierunek filozoficzny, polegający na opisie i oglądzie tego, co bezpośrednio jest dane;

Wiktionary

Fenomenologia (z gr. phainomenon – „to, co się jawi”) – XX-wieczny kierunek filozoficzny, polegający na opisie i oglądzie tego, co bezpośrednio jest dane.

Głównymi twórcami i reprezentantami są Edmund Husserl oraz Max Scheler (w dużej mierze niezależny od Husserla). Terminem tym określa się także wytworzoną przez ten kierunek metodę badań filozoficznych, stosowaną przez filozofów egzystencji.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. fenomenolog mos.

 przym. fenomenologiczny

 przysł. fenomenologicznie

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|fenomen|-o-|-logia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) phenomenology

* baskijski: (1.1) fenomenologia

* bułgarski: (1.1) феноменология ż.

* rosyjski: (1.1) феноменология ż.

* węgierski: (1.1) fenomenológia

* włoski: (1.1) fenomenologia ż.

źródła.

== fenomenologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) filoz. fenomenologia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fenomenolog mos.

 przym. fenomenologiczny

 przysł. fenomenologicznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. fenomenolog mos.

 przym. fenomenologiczny

 przysł. fenomenologicznie

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|fenomen|-o-|-logia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) phenomenology

* baskijski: (1.1) fenomenologia

* bułgarski: (1.1) феноменология ż.

* rosyjski: (1.1) феноменология ż.

* węgierski: (1.1) fenomenológia

* włoski: (1.1) fenomenologia ż.

źródła.

== fenomenologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) filoz. fenomenologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


fenomenologiczny

odnoszący się do fenomenologii, filozoficznego kierunku w teorii poznania


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) filoz. związany z fenomenologią, charakterystyczny dla fenomenologii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tadeusz Kroński, umysł subtelny i przenikliwy, wykształcony na tradycji fenomenologicznej, zafascynowany był myślą Hegla i dobrze znał filozofię niemiecką zarówno XIX jak XX w.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛ̃nɔ̃mɛ̃nɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: fnõmẽnoloǵičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fenomenologia ż., fenomenolog m.

 przysł. fenomenologicznie

Wiktionary


fenomenolożka

fenomenolog


SJP.pl

Patrz:

fenomenolog

fenopata

rzadko: osoba chorobliwie wrażliwa na działanie wiatru


SJP.pl


fenoplast

syntetyczna żywica fenolowa


SJP.pl

Fenoplasty – tworzywa sztuczne na bazie żywic fenolowo-formaldehydowych, które otrzymywane są w wyniku polikondensacji fenolu i formaldehydu. Pierwsza metoda utwardzenia żywicy formaldehydowej dająca zastosowanie przemysłowe do wyrobu tworzyw sztucznych została opracowana w latach 1907–1908 przez Leo Hendrika Baekelanda. Wydarzenie to stało się jednocześnie narodzinami przemysłu syntetycznych tworzyw sztucznych, czyli tworzyw, do produkcji których używa się składników otrzymanych również na drodze syntetycznej, a nie pochodzenia naturalnego. Pierwotnie tworzywa te były nazywane od nazwiska wynalazcy bakelitem, choć sam bakelit to tylko jedna z odmian tego typu tworzyw.

Wikipedia


fenosafranina

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. związek organiczny z grupy safranin stosowany do barwienia bawełny, przygotowywania preparatów mikroskopowych oraz jako jeden z odczynników w fotografii;

Wiktionary

Fenosafranina – organiczny związek chemiczny, zasadowy barwnik azynowy z grupy safranin odkryty w 1878 roku przez Otto Nikolausa Witta.

Fenosafraninę otrzymuje się poprzez utlenianie mieszaniny p-fenylenodiaminy i chlorowodorku aniliny w stosunku 1:2 lub też utlenianie równomolowej mieszaniny 4,4'-diaminodifenyloaminy i aniliny, a następnie chlorowanie powstałego związku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Roztwory wodne i alkoholowe fenosafraniny przyjmują barwę czerwoną lub fioletowoczerwoną, wykazując przy tym zjawisko zielonej lub żółtozielonej fluorescencji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛ̃nɔsafrãˈɲĩna, AS: fnosafrãńĩna

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chlorek 10-fenylofenazyn-10-io-2,8-diaminy

Wiktionary


fenoterol

Fenoterol (łac. Fenoterolum) – organiczny związek chemiczny, lek rozszerzający oskrzela stosowany w leczeniu i zapobieganiu obturacji oskrzeli.

Fenoterol jest wybiórczym agonistą receptorów adrenergicznych β2, wykazuje małe powinowactwo do receptorów β1. Jego efekt biologiczny polega na rozszerzeniu oskrzeli oraz zahamowaniu napięcia i czynności skurczowej macicy.Podany drogą wziewną zaczyna działać po kilku minutach, efekt rozszerzający oskrzela utrzymuje się do 3–5 godzin.

Wikipedia


fenotiazyna

związek organiczny stosowany w weterynarii do zwalczania robaczyc; pochodne fenotiazyny mają różnokierunkowe właściwości lecznicze, stosowane są m.in. jako leki psychotropowe i bakteriobójcze


SJP.pl

Fenotiazyna – organiczny związek chemiczny o potrójnym pierścieniu węglowym będący trójpierścieniowym heterocyklicznym związkiem zawierającym heteroatomy azotu i siarki w pierścieniu środkowym.

Wikipedia


fenotyp

ogół dostrzegalnych cech i właściwości organizmu, na który wpływ mają czynniki dziedziczne i środowisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. zespół wszystkich dostrzegalnych cech organizmu będący wynikiem współdziałania czynników dziedzicznych oraz warunków środowiska;

Wiktionary

Fenotyp (gr. φαίνω „przejawiać” + τύπος „wzór, norma”) – zespół cech organizmu: oprócz morfologii też właściwości fizjologiczne, płodność, zachowanie się, ekologia, cykl życiowy, zmiany biologiczne, wpływ środowiska na organizm. Fenotyp jest ściśle związany z genotypem, bowiem z interakcji genotypu ze środowiskiem powstaje fenotyp. Dlatego ten sam genotyp może objawiać się różnymi fenotypami z wyniku plastyczności fenotypowej zależnie od środowiska, lub odwrotnie: mimo odmiennych genotypów tworzą się podobne fenotypy.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. fenotypowość ż.

 przym. fenotypowy

 przysł. fenotypowo

frazeologia.

etymologia.

 etymn|starogr|φαίνω|τύπος.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) phenotype

* francuski: (1.1) phénotype m.

* hiszpański: (1.1) fenotipo m.

* niemiecki: (1.1) Phänotyp m.

* rosyjski: (1.1) феноти́п m.

* słowacki: (1.1) fenotyp m.

* włoski: (1.1) fenotipo m.

źródła.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fenotypowość ż.

 przym. fenotypowy

 przysł. fenotypowo

Wiktionary


fenotypowo

przysłówek

 (1.1) w sposób związany z fenotypem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fenotyp m., fenotypowość ż.

 przym. fenotypowy

Wiktionary


fenotypowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest fenotypowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fenotypowy

 przysł. fenotypowo

 rzecz. fenotyp mrz.

Wiktionary


fenotypowy

związany z fenotypem


SJP.pl


fenowy

związany z fenem


SJP.pl


feński

nazwisko


SJP.pl


fentanyl

syntetyczny środek przeciwbólowy i anestezjologiczny, niezwykle silny narkotyk


SJP.pl

Fentanyl (łac. fentanylum) – organiczny związek chemiczny, pochodna piperydyny; syntetyczny środek przeciwbólowy i anestezjologiczny, syntetyczny opioid. Jest agonistą receptorów opioidowych. Pobudza wytwarzanie serotoniny, zmniejsza stężenie endorfin w osoczu. Ma bezpośredni wpływ na ośrodkowy układ nerwowy. Podobnie jak inne opioidy powoduje bardzo silne uzależnienie.

Wikipedia


fentanylowy

fentanyl


SJP.pl

Patrz:

fentanyl

fentermina

metylowa pochodna amfetaminy


SJP.pl

Fentermina (łac. phenterminum) – organiczny związek chemiczny z grupy fenyloetyloaminy, metylowa pochodna amfetaminy. Stymulująca substancja psychoaktywna, lek anorektyczny (hamujący łaknienie).

Powoduje wydzielanie większych ilości neuroprzekaźników z grupy katecholamin, czyli adrenaliny obwodowo oraz dopaminy i noradrenaliny w mózgu. Oddziaływanie farmakologiczne fenterminy przejawia się między innymi pobudzeniem psychomotorycznym oraz zmniejszeniem łaknienia.

Wikipedia


fenyl

część cząsteczki związku aromatycznego, jednowartościowa grupa aromatyczna


SJP.pl

Grupa fenylowa, fenyl, w skrócie Ph – arylowa organiczna grupa funkcyjna o wzorze C
6
H
5
, występująca w wielu związkach aromatycznych.

Wikipedia


fenylen

dwuwartościowy rodnik aromatyczny powstały przez odłączenie od cząsteczki benzenu dwóch atomów wodoru


SJP.pl


fenylenodiamina

Diaminobenzeny (fenylenodiaminy) – organiczne związki chemiczne z grupy amin o wzorze C6H8N2. Są organicznymi zasadami należącymi do aromatycznych diamin. Występują w postaci trzech izomerów:

  • o-fenylenodiamina (1,2-fenylenodiamina, 1,2-diaminobenzen, OPD; numer CAS: 95-54-5)
  • m-fenylenodiamina (1,3-fenylenodiamina, 1,3-diaminobenzen, MPD; numer CAS: 108-45-2)
  • p-fenylenodiamina (1,4-fenylenodiamina, 1,4-diaminobenzen, PPD; numer CAS: 106-50-3)

Wikipedia


fenyloalanina

aminokwas egzogenny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. aromatyczny aminokwas egzogenny, niezbędny dla organizmów żywych; prekursor tyrozyny

Wiktionary

Fenyloalanina, skr. Phe, F – organiczny związek chemiczny z grupy aminokwasów egzogennych. Fenyloalanina jest jednym spośród 20 aminokwasów kodowanych przez DNA, które stanowią podstawowy budulec większości naturalnie występujących białek.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Osoby chore na fenyloketonurię nie mogą metabolizować fenyloalaniny, co doprowadza do uszkodzenia mózgu.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wzór chemiczny: C₉H₁₁NO₂, symbol: Phe, skrót trzyliterowy: PHE, skrót jednoliterowy: F

Wiktionary


fenyloamina

oleista ciecz służąca do wyrobu barwników syntetycznych, leków i innych związków; anilina; aminobenzen


SJP.pl

Anilina – organiczny związek chemiczny, najprostsza amina aromatyczna.

Wikipedia


fenylodwuchloroarsyna

bezbarwna, łatwopalna ciecz; trucizna używana w produkcji trucizn wojskowych oraz lekarstw; dwuchlorek arsyny


SJP.pl


fenyloetyl

związek chemiczny, np. salicylan fenyloetylu


SJP.pl


fenyloetyloamina

organiczny związek chemiczny z grupy amin, neuroprzekaźnik, występujący w czekoladzie


SJP.pl

2-Fenyloetyloamina, pot. fenyloetyloamina – organiczny związek chemiczny z grupy amin, pochodna etyloaminy zawierająca grupę fenylową w pozycji 2 (jej izomerem podstawienia jest 1-fenyloetyloamina). Jest naturalnym związkiem biosyntetyzowanym z egzogennego aminokwasu fenyloalaniny poprzez enzymatyczną dekarboksylację. Występuje w ludzkim mózgu – przypuszcza się, że może pełnić rolę neuroprzekaźnika. Jest obecna także w wielu produktach spożywczych, szczególnie w czekoladzie. Istnieją przypuszczenia, że 2-fenyloetyloamina zawarta w żywności miałaby działanie psychoaktywne, gdyby nie to, że po dostaniu się do przewodu pokarmowego jest szybko metabolizowana przez enzym MAO-B, co uniemożliwia jej dotarcie w znacznej ilości do mózgu.

Wikipedia


fenylohydrazyna

substancja krystaliczna rozpuszczalna w alkoholu i benzenie, wywierająca silne działanie trujące


SJP.pl


fenyloketonuria

genetycznie uwarunkowane zaburzenie przemiany fenyloalaniny


SJP.pl

Fenyloketonuria, oligofrenia fenylopirogronowa (PKU z ang. Phenylketonuria) – wrodzona, uwarunkowana genetycznie enzymopatia prowadząca do gromadzenia się w organizmie nadmiaru aminokwasu fenyloalaniny (hiperfenyloalaninemia, typ I) i wynikających z niego toksycznych objawów chorobowych.
U podłoża choroby leży mutacja genu odpowiedzialnego za aktywność enzymu hydroksylazy fenyloalaninowej (PAH), który jest niezbędny w metabolizmie fenyloalaniny.

Wikipedia


fenylowy

związany z fenylem


SJP.pl


feoceros

rodzaj roślin w większości rosnących w ciepłym klimacie


SJP.pl


ferajna

paczka, grupa przyjaciół, banda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrana paczka znajomych

 (1.2) gw-pl|Warszawa. towarzystwo

Wiktionary

Ferajna – album zespołu Farben Lehre wydany 9 października 2009 roku nakładem wytwórni Lou Rocked Boys.

Album sprzedał się w nakładzie 5–6 tysięcy egzemplarzy.

Wikipedia


feralia

w starożytnym Rzymie: ostatni dzień świąt obchodzonych ku czci duchów zmarłych przodków, przypadający 21 lutego


SJP.pl

Feralia – rzymskie święto ku czci duchów zmarłych przodków obchodzone 21 lutego.

Były to główne obchody kończące świąteczny tydzień (13-20 lutego) Parentaliów o charakterze prywatnym.

Podczas obchodów święta na grobach składano skromne dary w postaci wieńców, kwiatów, odrobiny jadła i wina. Należało bezwzględnie przestrzegać uczczenia tego święta. Według zachowanego przekazu, gdy w sytuacji krytycznej zapomniano odprawić Feralia, miasto nawiedziła zaraza, a dusze zmarłych wyległy na ulice; dopiero po złożeniu ofiar dusze powróciły do grobów, a zaraza ustąpiła.

Wikipedia


feralność

feralny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest feralne; cecha tych, którzy są feralni

Wiktionary

Patrz:

feralny

Powiązane:

 przym. feralny

 przysł. feralnie

Wiktionary


feralny

1. przynoszący nieszczęście; pechowy, niepomyślny;
2. złowróżebny, źle zapowiadający, źle rokujący


SJP.pl


ferberyt

minerał z grupy wolframianów


SJP.pl

Ferberyt – rzadki minerał z gromady wolframianów.

Nazwa upamiętnia niemieckiego mineraloga amatora M.R. Ferbera (1805-1875).

Wikipedia


ferdek

zdrobnienie od imienia Ferdynand


SJP.pl

Ferdynand Kiepski – postać fikcyjna, główny bohater serialu komediowego Świat według Kiepskich. Rolę tę odgrywał Andrzej Grabowski. Postać Ferdka była jedyną, która wystąpiła we wszystkich odcinkach serialu.

Wikipedia


ferdinand

nazwisko


SJP.pl

  • Ferdinand – ciężkie działo pancerne używane przez armię niemiecką w czasie II wojny światowej
  • Anton Ferdinand – piłkarz
  • Rio Ferdinand – piłkarz

Miejscowości w USA:

  • Ferdinand – miasto w stanie Idaho, w hrabstwie Idaho
  • Ferdinand – miejscowość w stanie Indiana, w hrabstwie Dubois
  • Ferdinand – miejscowość w stanie Vermont, w hrabstwie Essex

Wikipedia


ferdydurke

tytuł powieści Witolda Gombrowicza, prawdopodobnie nawiązujący do ukończenia trzydziestu lat (z angielskiego: thirty door key) przez głównego bohatera


SJP.pl

Ferdydurke – awangardowa powieść Witolda Gombrowicza opublikowana w 1937 (datowana 1938), przełożona na wiele języków, uznana za wybitny utwór już przed II wojną światową.

Wikipedia


ferdynand

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Ferdynand – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słów oznaczających „pokój” i „odważny, śmiały” (por. Winand).

W styczniu 2024 w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych, wykazano 1340 mężczyzn o imieniu Ferdynand nadanym jako imię pierwsze oraz 1368 mężczyzn noszących imię Ferdynand jako imię drugie.

Ferdynand imieniny obchodzi: 30 maja, 3 czerwca i 19 października.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) I spuściwszy głowę w dół, Ferdynand zaczął krążyć po ulicach miasta wypatrując zgubionych pieniędzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛrˈdɨ̃nãnt, AS: ferdnãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ferdynandowa ż.

:: zdrobn. Ferdek m.

 przym. Ferdynandowy, ferdynandzki

Wiktionary


ferdynanda

imię żeńskie


SJP.pl


ferdynandostwo

Ferdynand z małżonką; Ferdynandowie


SJP.pl


ferdynandowie

Ferdynand z małżonką; Ferdynandostwo


SJP.pl


ferdynandowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ferdynanda lub z nim związany


SJP.pl


ferdynandziny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ferdynandy lub z nią związany


SJP.pl


ferdzik

zdrobnienie od: Ferdynand (imię męskie); Ferdek


SJP.pl


feredżia

długi płaszcz noszony dawniej przez kobiety w Turcji; ferezja


SJP.pl


ferek

nazwisko


SJP.pl


ferenc

nazwisko


SJP.pl

Ferenc – węgierskie imię męskie.

Wikipedia


ferens

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. biedak

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfɛrɛ̃w̃s, AS: ferẽũ̯s

Wiktionary


ferentarius

przymiotnik

 (1.1) lekkozbrojny, wstępny

Wiktionary


feret

dawniej: metalowa, zwykle żelazna spinka bądź klamra używana nierzadko jako ozdoba


SJP.pl


feretron

posąg, rzeźba lub obraz malowany obustronnie, noszony na drążkach podczas procesji religijnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kośc. przenośny ołtarzyk z obrazem lub figurą używany w Kościele katolickim podczas procesji;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Powstanie wielu feretronów związane jest z działalnością bractw katolickich.

Wiktionary


ferezja

1. obszerny płaszcz męski pochodzenia wschodniego, noszony w Polsce w XVI i XVII wieku
2. eleganckie okrycie noszone przez kobiety w Turcji


SJP.pl

Ferezja – męski strój wierzchni pochodzenia wschodniego.

W Rosji ferezja (ros. ферязь) była uroczystym strojem bojarów, wzorowanym na strojach tatarskich dostojników. Szyto ją z wzorzystych jedwabnych tureckich tkanin. Miała niski, stojący kołnierz, zamiast guzów używano sznurowanego wiązania. Popularna w XVI i XVII wieku.

Wikipedia


ferfecki

nazwisko


SJP.pl


fergana

(do 1910 Nowy Margelan, 1910-24 Skobielew) miasto w Uzbekistanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto we wschodnim Uzbekistanie, w Kotlinie Fergańskiej, siedziba administracyjna wilajetu fergańskiego;

 (1.2) geogr. hist. kraina historyczna w Azji Środkowej

Wiktionary

Fergana (uzb. Fargʻona, uzb. cyr. Фарғона; ros. Фергана, Fiergana) – miasto we wschodnim Uzbekistanie, w Kotlinie Fergańskiej, siedziba administracyjna wilajetu fergańskiego. W 2011 roku liczyło ok. 238 tys. mieszkańców. Jedno z najmłodszych miast Uzbekistanu.

W mieście działają dwa uniwersytety i dwa teatry.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. fergański

Wiktionary


ferganin

mieszkaniec Fergany (miasta w Uzbekistanie)


SJP.pl


ferganka

mieszkanka Fergany (miasta w Uzbekistanie)


SJP.pl


fergański

przymiotnik od: Fergana


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Ferganą, dotyczący Fergany (miasta lub krainy)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fergana ż.

Wiktionary


ferguson

ciągnik marki Ferguson


SJP.pl

Osoby:

  • Adam Ferguson – brytyjski filozof
  • Alex Ferguson – szkocki trener piłkarski
  • Bob Ferguson – amerykański tekściarz
  • Colin Ferguson – kanadyjski aktor
  • Craig Ferguson – amerykański aktor i pisarz
  • Dwight Ferguson – bahamski sprinter
  • George Ferguson – brytyjski architekt
  • Harry Ferguson – irlandzki przemysłowiec
  • James Ferguson – szkocki astronom
  • Matthew Ferguson – kanadyjski aktor
  • Maynard Ferguson – kanadyjski trębacz jazzowy
  • Niall Ferguson – brytyjski historyk
  • Samuel Wragg Ferguson – konfederacki generał
  • Sarah Ferguson – księżna Yorku
  • Sherman Ferguson – amerykański perkusista jazzowy
  • Shonel Ferguson – bahamska lekkoatletka
  • Tony Ferguson – amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA)

Wikipedia


fergusonit

minerał, tlenek itru i niobu


SJP.pl

Fergusonit (ang. fergusonite) – minerał z gromady tlenków, tlenek itru i niobu o wzorze chemicznym YNbO4. Należy do minerałów rzadkich. Jest izostrukturalny z formanitem, z którym tworzy kryształy mieszane. Nazwa pochodzi od nazwiska szkockiego fizyka, polityka i kolekcjonera minerałów Roberta Fergusona.

Wikipedia


ferialny

przymiotnik

 (1.1) powszedni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dni ferialne (powszednie) mają własny formularz mszalny tylko w Wielkim Poście.

Wiktionary


ferie

1. okres wolny od pracy, nauki; wakacje
2. u starożytnych Rzymian: dni poświęcone uroczystościom religijnym, dni odpoczynku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) wakacje, szczególnie zimowe

Wiktionary

Pojęcie ferie ma następujące znaczenia:

  • ferie (łac. feriae) – starorzymskie określenie dni odpoczynku poświęconych obrzędom religijnym dla któregoś z bóstw;
  • włoskiego sformułowania ferie używa się również w odniesieniu do "wakacji sądowych" (vacatio legis);
  • współcześnie pojęcia tego używa się w odniesieniu do dni wolnych od nauki szkolnej;

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dzieciaki pojechały na ferie, nareszcie trochę spokoju.

 (1.1) Stoki oświetlamy podczas ferii świątecznych i zimowych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfɛrʲjɛ, AS: ferʹi ̯e

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wolne

Wiktionary


ferkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. układanie chleba w piecu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛrkɔˈvãɲɛ, AS: ferkovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ferkować ndk.

Wiktionary


ferm

pierwiastek chemiczny o symbolu Fm i liczbie atomowej 100, otrzymywany sztucznie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. nietrwały pierwiastek chemiczny o symbolu Fm i liczbie atomowej 100;

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) D. lm. od: ferma

Wiktionary

  • Ferm – elektronarzędzia
  • Ferm – pierwiastek chemiczny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakie właściwości chemiczne ma ferm?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛrm, AS: ferm

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fermowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. Fm

Wiktionary


ferma

specjalistyczne gospodarstwo rolne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gospodarstwo, folwark

 (1.2) gospodarstwo wyspecjalizowane w określonej gałęzi

Wiktionary

Ferma – gospodarstwo rolne o cechach przedsiębiorstwa specjalizujące się w określonej produkcji.

Na przykład:

  • ferma drobiu,
  • ferma zwierząt futerkowych (najpopularniejsze są fermy norek),
  • ferma bydła domowego,
  • ferma trzody chlewnej,
  • ferma strusi,
  • ferma ślimaków.

Nadzór weterynaryjny nad fermami sprawuje powiatowy lekarz weterynarii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jan pracuje na fermie.

 (1.1) W roku 1958 powstała w Zakładzie Doświadczalnym PAN w Popielnie ferma bobrów, która zapoczątkowała ochronę aktywną tego gatunku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfɛrma, AS: ferma

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fermer m., fermerka ż., fermerstwo n.

 przym. fermerski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) farma, hacjenda

Wiktionary


ferman

rozkaz, rozporządzenie skierowane przez szacha, sułtana lub wezyra do podwładnych albo lenników; firman


SJP.pl

Firman – w dawnych państwach muzułmańskich określenie oficjalnych dokumentów wystawianych przez władcę (sułtana). Firman zawierał osobisty pisemny rozkaz i był pieczętowany sułtańską pieczęcią. Słowo pochodzi od perskiego słowa farmân (فرمان), znaczącego dekret lub nakaz. W sułtańskiej Turcji używana była forma ferman.

Wikipedia


fermata

znak graficzny umieszczany nad nutą, pauzą, przedłużający czas ich trwania o nieustaloną wartość rytmiczną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. element notacji muzycznej dowolnie przedłużający czas trwania nuty lub pauzy;

Wiktionary

Fermata, korona (z wł. fermare - zatrzymać) – element notacji muzycznej oznaczający przedłużenie wartości nuty lub pauzy, do której odnosi się ów znak, przy czym czas przedłużenia nie jest z góry określony i zależy od interpretacji wykonawcy. Niekiedy kompozytor doprecyzowuje sposób przedłużenia stosując obok fermaty słowa lunga (długa) albo corta, breve (krótka).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: fɛrˈmata, AS: fermata

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) korona

Wiktionary


ferment

wrzenie, niepokój, wzburzenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rozruchy, podniecenie, bunt i ich oznaki

 (1.2) przest. enzym

Wiktionary

  • ferment – zob. enzymy
  • Ferment sp. z o.o. – wydawnictwo wchodzące w skład byłej "Grupy Kapitałowej Kolporter"

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ta wypowiedź wzburzyła słuchających i jeszcze długo rodziła ferment.

 (1.2) Jest to reakcja zachodząca wyłącznie w obecności odpowiednio dobranych fermentów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfɛrmɛ̃nt, AS: fermẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fermentacja, fermentator, fermentowanie, fermentownia

 czas. fermentować, przefermentować, sfermentować

 przym. fermentacyjny, przefermentowany, sfermentowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niepokój, wzburzenie

 (1.2) enzym, biokatalizator

Wiktionary


fermentacja

reakcja biochemiczna zachodząca pod katalitycznym wpływem fermentów wytwarzanych przez mikroorganizmy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. reakcja biochemiczna zachodząca pod wpływem enzymów produkowanych przez mikroorganizmy;

Wiktionary

Fermentacja – enzymatyczny proces przemian związków organicznych w warunkach beztlenowych, prowadzony przez mikroorganizmy, np. bakterie lub drożdże, w efekcie którego następuje dysproporcjonowanie substratu, tj. jego równoczesne utlenienie i redukcja, np.:

C
6
H
12
O
6
→ 2C
2
H
5
OH + 2CO
2

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Produktami ubocznymi fermentacji alkoholowej są gliceryna, kwas bursztynowy i kwas octowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛrmɛ̃nˈtat͡sʲja, AS: fermẽntacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ferment m., fermentator m., fermentowanie n., fermentownia ż.

 czas. fermentować, przefermentować, sfermentować

 przym. fermentacyjny

 ims. przefermentowany, sfermentowany

Wiktionary


fermentacyjny

związany z fermentacją


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z fermentacją, dotyczący fermentacji, służący do fermentacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fermentator mrz., fermentownia ż., ferment mrz., fermentacja ż., fermentowanie n.

 czas. przefermentować

Wiktionary


fermentator

kadź do fermentacji piwa; tankofermentator, tankofermentor, fermentor, kadź fermentacyjna, tank fermentacyjny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szklany, metalowy lub wykonany z tworzywa sztucznego reaktor chemiczny, w którym zachodzi proces fermentacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W następnym pomieszczeniu stały trzy uszkodzone fermentatory.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛrmɛ̃nˈtatɔr, AS: fermẽntator

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ferment m., fermentacja ż., fermentowanie n., fermentownia ż.

 czas. fermentować ndk., przefermentować dk., sfermentować dk.

 przym. fermentacyjny, przefermentowany, sfermentowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) naczynie fermentacyjne

Wiktionary


fermentograf

aparat do mierzenia mocy fermentacji


SJP.pl


fermentor

kadź do fermentacji piwa; tankofermentator, tankofermentor, fermentator, kadź fermentacyjna, tank fermentacyjny


SJP.pl

Fermentor - naczynie lub zbiornik, w którym następuje fermentacja piwa. W odróżnieniu od tankofermentorów, w których odbywa się zarówno fermentacja jak i kondycjonowanie piwa, w fermentorach przeprowadza się jedynie proces fermentacji piwa. Jego leżakowanie odbywa się w osobnych tankach leżakowych.

Wikipedia


fermentować

1. ulegać fermentacji - procesowi biochemicznemu, zachodzącemu pod wpływem enzymów, podczas którego wytwarzane są alkohole lub kwasy;
2. powodować fermentację;
3. przenośnie: burzyć się, wrzeć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) ulegać procesowi fermentacji

czasownik przechodni niedokonany

 (2.1) powodować fermentację, poddawać fermentacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Moszcz fermentuje. Czujesz kwaśny zapach fermentującego moszczu?

 (2.1) Niegdyś gospodynie fermentowały kapustę w prawdziwych dębowych beczkach.

 (2.1) Były nawet próby zastosowania fermentowanych ogonków wiśniowych, a także amerykańskiej herbaty Monarda z suszonych liści rośliny o tej samej nazwie (po polsku pysznogłówka).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛrmɛ̃nˈtɔvat͡ɕ, AS: fermẽntovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ferment m., fermentacja ż., fermentownia ż., fermentowanie n., fermentator m.

 czas. przefermentować, sfermentować

Wiktionary

Synonimy:

 (?.1) zweryfikuj|gerować.

Wiktionary


fermentowanie

rzeczownik odczasownikowy, rodzaj nijaki

 (1.1) poddawanie lub uleganie fermentacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zmiana ilości drożdży w cieście zmienia szybkość fermentowania ciasta.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛrmɛ̃ntɔˈvãɲɛ, AS: fermẽntovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ferment m., fermentacja ż., fermentator m., fermentownia ż.

 czas. fermentować, przefermentować, sfermentować

 przym. fermentacyjny, przefermentowany, sfermentowany

Wiktionary


fermentownia

zakład przemysłowy lub pomieszczenie, w którym odbywa się fermentowanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pomieszczenie, dział zakładu lub zakład, w którym prowadzony jest proces fermentacji

Wiktionary

Fermentownia – dział browaru, w którym następuje fermentacja brzeczki nastawnej. W przeszłości znajdowała się zwykle w piwnicach, gdzie aby zapewnić odpowiednio niską temperaturę gromadzono zapasy lodu; obecnie odbywa się w tankofermentorach, chłodzonych solanką.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dalsze zwiększanie produkcji wymaga rozbudowy fermentowni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛrmɛ̃nˈtɔvʲɲa, AS: fermẽntovʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ferment, fermentacja, fermentator, fermentowanie

 czas. fermentować, przefermentować, sfermentować

 przym. fermentacyjny, przefermentowany, sfermentowany

Wiktionary


fermentowy

związany z fermentem


SJP.pl


fermer

właściciel fermy (farmy); farmer


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba posiadająca lub dzierżawiąca fermę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Składnica wypłaciła fermerowi należne za 300 skór nutrii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfɛrmɛr, AS: fermer

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ferma ż., fermerstwo n.

:: fż. fermerka ż.

 przym. fermerski

Wiktionary


fermerka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta posiadająca lub dzierżawiąca fermę

 (1.2) żona fermera

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W naszym składzie zaopatrują się fermerki z pobliskich miejscowości.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ferma ż., fermerstwo n.

:: fm. fermer m.

 przym. fermerski

Wiktionary


fermerski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z fermerem, dotyczący fermera

 (1.2) dotyczący fermerstwa, mający zastosowanie w fermerstwie

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący do fermera, będący jego własnością lub dziełem

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W składzie fermerskim w pobliskim miasteczku zakupił odpowiednie narzędzia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fermer m., fermerka ż., ferma ż., fermerstwo n.

Wiktionary


fermi

jednostka długości stosowana w fizyce jądrowej, jest tego samego rzędu co promień jądra atomowego


SJP.pl

  • Enrico Fermi – fizyk
  • fermi – jednostka długości, używana w fizyce atomowej; w układzie SI odpowiada jej femtometr
  • (8103) Fermi (1994 BE) – planetoida
  • Fermi-GLAST (ang. Gamma-ray Large Area Space Telescope) – kosmiczne obserwatorium promieniowania gamma, nazwane na cześć włoskiego fizyka Enrica Fermiego
  • Fermi – stacja turyńskiego metra
  • Fermi – superkomputer
  • Nazwa kodowa procesora graficznego GT300 firmy Nvidia

Wikipedia


fermion

cząstka elementarna o spinie połówkowym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. cząstka elementarna o połówkowym spinie;

Wiktionary

Fermiony (ang. fermion, od nazwiska włoskiego fizyka Enrica Fermiego) – cząstki posiadające niecałkowity spin wyrażony w jednostkach \hbar ={\frac {h}{2\pi }} (gdzie h to stała Plancka). Możliwymi wartościami niecałkowitymi spinu są nieparzyste wielokrotności {\frac {\hbar }{2}}. Dla danej wartości spinu {\frac {k}{2}} możliwymi wartościami rzutu spinu na dowolny kierunek są:

-{\frac {k}{2}},-\left({\frac {k}{2}}-1\right),\dots ,-{\frac {1}{2}},{\frac {1}{2}},\dots ,\left({\frac {k}{2}}-1\right),{\frac {k}{2}}.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Fermiony, w odróżnieniu od bozonów, posiadają spin połówkowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfɛrmʲjɔ̃n, AS: fermʹi ̯õn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fermionowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1) bozon

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. fermionowy

frazeologia.

etymologia.

 od nazwiska Enrico Fermiego

uwagi.

 por|bozon.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) fermion

* baskijski: (1.1) fermioi

* bułgarski: (1.1) фермион m.

* fiński: (1.1) fermioni

* francuski: (1.1) fermion m.

* hiszpański: (1.1) fermión m.

* kataloński: (1.1) fermió m.

* niemiecki: (1.1) Fermion n.

* nowogrecki: (1.1) φερμιόνιο n.

* węgierski: (1.1) fermion

źródła.

== fermion (język afrykanerski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) fiz. fermion

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


fermionowy

fermion


SJP.pl

Patrz:

fermion

fermowy

ferma


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z fermą, dotyczący fermy

 (1.2) związany z fermem, dotyczący fermu

Wiktionary

Patrz:

ferma

Powiązane:

 (1.1)

 rzecz. ferma ż.

 (1.2)

 rzecz. ferm m.

Wiktionary


fermuar

dawniej: zapinka, klamerka, np. przy książce, torebce, naszyjniku itp.


SJP.pl


fernambuk

drewno jednego z brazylijskich gatunków brezylki; ciężkie, twarde, czerwonofioletowe, używane na meble, łodzie, rzeźby, także do wyrobu barwników


SJP.pl

Fernambuk lub pernambuk – gatunek drewna egzotycznego pozyskiwanego z drzewa brezylki ciernistej (Caesalpinia echinata) z rodziny brezylkowatych. Drewno ciężkie, bardzo twarde, wytrzymałe. Usłojenie jednorodne w odcieniu ciemnoczerwonym, czerwonofioletowym.

Ze względu na swe walory techniczno-estetyczne wykorzystywane jest w meblarstwie, snycerstwie, lutnictwie (do wyrobu smyczków), w przemyśle okrętowym.

Wikipedia


fernambukowy

związany z fernambukiem


SJP.pl


fernandel

Fernandel, właśc. Fernand Joseph Désiré Contandin (ur. 8 maja 1903 w Marsylii, zm. 26 lutego 1971 w Paryżu) – francuski aktor i piosenkarz.

Wikipedia


fernandez

nazwisko


SJP.pl


fernando

  • Ferdynand I Burgundzki
  • Orlando Colón (pseud. Fernando) – portorykański wrestler
  • Fernando – utwór zespołu ABBA
  • Fernando – brazylijski piłkarz

Wikipedia


ferniko

stop lub spiek żelaza, niklu i kobaltu używany w produkcji lamp elektrycznych


SJP.pl


feroce

[czytaj: ferocze] określenie wykonawcze: dziko, gwałtownie


SJP.pl


feromon

substancja chemiczna produkowana przez zwierzęta i rośliny, służąca do komunikacji między osobnikami lub regulacji ich wewnętrznych procesów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biochem. substancja chemiczna wabiąca osobników płci przeciwnej;

Wiktionary

Feromony – substancje semiochemiczne należące do grupy infochemicznej. Przeważająca grupa feromonów to skomplikowane mieszaniny wielu różnych substancji chemicznych, często z jednym dominującym składnikiem, znacznie rzadziej są to pojedyncze związki chemiczne.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* baskijski: (1.1) feromona

* bułgarski: (1.1) феромон m.

* duński: (1.1) feromon n.

* francuski: (1.1) phéromone ż.

* hiszpański: (1.1) feromona ż.

* kataloński: (1.1) feromona ż.

* nowogrecki: (1.1) φερομόνη ż.

* słowacki: (1.1) feromón m.

* szwedzki: (1.1) feromon n.

źródła.

== feromon (język szwedzki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) biochem. feromon

odmiana.

 (1.1) ett feromon, feromonet, feromoner, feromonerna

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛˈrɔ̃mɔ̃n, AS: ferõmõn

Wiktionary


feromonowy

feromon


SJP.pl

Patrz:

feromon

ferować

1. orzekać, wyrokować, postanawiać (dziś zwykle w wyrażeniu: ferować wyroki);
2. dawniej: nadawać, ofiarowywać


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) wydawać wyrok

 (1.2) przest. postanowić, orzekać

 (1.3) daw. nadać, ofiarować coś komuś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ferowanie n.

 czas. zaferować ndk.

Wiktionary


ferowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ferować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nieferowanie n.

 czas. ferować ndk.

Wiktionary


ferrara

miasto we Włoszech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w północnych Włoszech, w regionie Emilia-Romania;

 (1.2) geogr. adm. prowincja we Włoszech, w regionie Emilia-Romania;

Wiktionary

Ferrara – miasto w północnych Włoszech, w regionie Emilia-Romania, w prowincji Ferrara, ok. 50 km na NNE od Bolonii, nad rzeką Pad, która płynie 5 km na północ od centrum.Według danych na rok 2023 gminę zamieszkiwało 129 126 osób (320 os./km²).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Konstytucje poddały wykonywanie władzy najwyższej w państwie uregulowaniu prawnemu […]. Tę regulację prawną oparły zaś na trzech ogólnych wytycznych: państwa demokratycznego, praworządnego i liberalnego. Analiza tych trzech ogólnych wytycznych w ich konstytucyjnym kształcie stała się główną treścią nauki prawa konstytucyjnego, o której można mówić od pierwszych wykładów «diritto constituzionale» w Ferrarze w 1797 r., a następnie w Pawii i Bolonii.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ferraryjczyk mos., ferraryjka ż.

 przym. ferraryjski, ferrarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stpol. Ferrarz

Wiktionary


ferrari

samochód marki Ferrari


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) mot. samochód marki Ferrari;

Wiktionary

Ferrari – włoski producent samochodów sportowych i wyścigowych, a także supersamochodów z siedzibą w Maranello działający od 1938 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedyś zabiorę cię na przejażdżkę moim ferrari ze srebrnym drążkiem zmiany biegów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛrˈːarʲi, AS: fe•rarʹi

Wiktionary


ferrarski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Ferrarą, dotyczący Ferrary

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 1574 r. o pierwszeństwo w katedrze wawelskiej pokłócili się poseł toskański Orsino i ferrarski Bottone.

 (1.1) Papież ustąpił Francji enklawy na jej terytorium oraz legację bolońską i ferrarską.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ferraryjka ż., ferraryjczyk mos., Ferrara ż.

 przym. ferraryjski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ferraryjski

Wiktionary


ferraryjczyk

mieszkaniec Ferrary


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Ferrary; osoba z tego miasta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W rok później, w Modenie, ukazuje się poemat Ercole ferraryjczyka Giovanniego Battisty Giraldiego Cinzio.

 (1.1) Bolończycy, ferraryjczycy, ankończycy płacili tylko z odrazą podatki przeznaczone na wzbogacanie kardynałów i ich licznych domowników, tudzież cudzoziemskich wojsk na żołdzie papieskim.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ferrara ż.

:: fż. ferraryjka ż.

 przym. ferraryjski, ferrarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. ferrarczyk

Wiktionary


ferraryjka

mieszkanka Ferrary


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Ferrary; kobieta z tego miasta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Strozzi bardzo był zakochany w tej ferraryjce, mieszkającej w jakiejś willi nad brzegami Padu, którą opisał w poetyczny sposób.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ferrara ż.

:: fm. ferraryjczyk mos.

 przym. ferraryjski, ferrarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. ferrarka

Wiktionary


ferraryjski

Ferrara (miasto we Włoszech)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Ferrarą, dotyczący Ferrary

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Malowidła ferraryjskie otwarcie ukazują współczesne postaci, bez żadnego pretekstu, bez ukrywania się za pseudohistorycznym przebraniem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ferrara ż., ferraryjczyk mos., ferraryjka ż.

 przym. ferrarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ferrarski

Wiktionary


ferrata

górski szlak turystyczny wyposażony w stalowe liny ułatwiające wspinaczkę; via ferrata


SJP.pl


ferredoksyna

białko biorące udział jako przenośnik elektronów w fazie świetlnej fotosyntezy, podczas redukcji azotu atmosferycznego w brodawkach korzeniowych roślin motylkowatych, w oksydacyjnym transporcie elektronów oraz w wielu innych ważnych przemianach metabolicznych


SJP.pl

Ferredoksyna, Fd – białko stromy chloroplastów o masie 12 kDa, zawierające grupę prostetyczną 2Fe-2S. Może występować w formie zredukowanej Fdred lub utlenionej Fdutl. Kodowane w jądrze komórkowym w formie prebiałka znakowanego N-końcowym peptydem tranzytowym, który jest odcinany przez stromalną peptydazę procesową w stromie. Tu również jest przyłączane centrum 2Fe-2S.

Wikipedia


ferrero

1. nazwisko;
2. włoska firma cukiernicza rodziny Ferrero


SJP.pl

Ferrero S.p.A. – włoskie przedsiębiorstwo o światowym zasięgu produkujące słodycze (głównie na bazie czekolady), przekąski i napoje. Siedziba firmy znajduje się w miejscowości Alba, w Piemoncie, we Włoszech. Na całym świecie firma posiada 31 fabryk zatrudniając około 33 tys. osób i produkuje rocznie około 365 tys. ton Nutelli.

Wikipedia


ferrimagnetyzm

własność magnetyczna polegająca na antyrównoległym uporządkowaniu momentów magnetycznych atomów lub jonów; antyferromagnetyzm nieskompensowany


SJP.pl

Ferrimagnetyzm – własność magnetyczna polegająca na tym, że w temperaturach poniżej tzw. temperatury Néela pojawia się spontaniczne antyrównoległe uporządkowanie elementarnych momentów magnetycznych, a w odróżnieniu od antyferromagnetyzmu momenty te nie kompensują się wzajemnie do zera.

Wikipedia


ferro

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. wyspa na południowo-zachodnim krańcu archipelagu Wysp Kanaryjskich;

Wiktionary

  • Ferro – łacińska nazwa wyspy El Hierro w archipelagu Wysp Kanaryjskich
  • długość Ferro – długość geograficzna liczona od południka przechodzącego przez wyspę El Hierro (17°39'46”W od południka Greenwich)
  • Ferro – miejscowość w Portugalii w gminie Covilhã
  • Ferro – portugalski piłkarz

Wikipedia


ferro-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych, jego występowanie świadczy o związku znaczeniowym wyrazu z żelazem

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) zaczynające się od|polski.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|ferrum. → żelazo

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) ferro-

* duński: (1.1) ferro-, ferri-

* francuski: (1.1) ferro-

* rosyjski: (1.1) ферро-

* włoski: (1.1) ferro-

źródła.

== ferro- (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-ferro-.wav.

znaczenia.

temat słowotwórczy

 (1.1) ferro-

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


ferrocen

związek metaloorganiczny stosowany min. w przemyśle paliwowym a także w chemioterapii


SJP.pl

Ferrocen – metaloorganiczny związek chemiczny, aromatyczny kompleks sandwiczowy należący do grupy metalocenów, w którym atom żelaza (formalnie na II stopniu utlenienia, w rzeczywistości na zerowym) tworząc atom centralny znajduje się między dwoma płaskimi, równolegle ułożonymi pierścieniami cyklopentadienylowymi. Ferrocen należy do grupy π kompleksów.

Wikipedia


ferrochrom

żelazostop o dużej zawartości chromu stosowany jako dodatek stopowy w procesach metalurgicznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. żelazochrom

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten przedmiot wykonano z kompozytów z wiórów aluminium utwardzanych ferrochromem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛrˈːɔxrɔ̃m, AS: fe•roχrõm

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żelazochrom

Wiktionary


ferroda

łapa odśrodkowego sprzęgła


SJP.pl


ferrodielektryk

ciało będące jednocześnie ferromagnetykiem i dielektrykiem


SJP.pl


ferroelektryczność

zjawiska elektryczne zachodzące w niektórych kryształach


SJP.pl

Wikipedia


ferroelektryk

ciało krystaliczne charakteryzujące się dużą przenikalnością elektryczną


SJP.pl

Wikipedia


ferrofluid

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) substancja magnetyczna w postaci płynu;

Wiktionary

Ferrofluid (rzadko ciecz magnetyczna, ferrociecz) – substancja o właściwościach możliwie zbliżonych do cieczy, która w odróżnieniu od typowych cieczy jest w warunkach pokojowych dobrym paramagnetykiem i ulega silnej polaryzacji magnetycznej w obecności zewnętrznych pól magnetycznych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌfɛrːɔˈflujit, AS: fe•roflui ̯it

Wiktionary


ferroina

związek chem. stosowany w analizie chemicznej


SJP.pl

Ferroina – związek kompleksowy żelaza z fenantroliną.

Stosowany jest w analizie chemicznej jako wskaźnik redoks służący m.in. do analizy ścieków. Zmienia barwę z niebieskiej (w środowisku utleniającym) na pomarańczowo-czerwoną (w środowisku redukującym).

Wikipedia


ferrokrzem

stop żelaza o dużej zawartości krzemu, stosowany jako odtleniacz i jako dodatek stopowy w metalurgii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żelazokrzem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ferrokrzem stosuje się w hutnictwie jako utleniacz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛrˈːɔkʃɛ̃m, AS: fe•rokšẽm

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żelazokrzem

Wiktionary


ferrolit

niekrzemianowa skała magmowa bogata w tlenki żelaza, tytanu i chromu


SJP.pl


ferromagnetyczny

odnoszący się do ferromagnetyzmu


SJP.pl


ferromagnetyk

ciało o bardzo silnych właściwościach magnetycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. ciało, w którym może wystąpić spontaniczne namagnesowanie;

Wiktionary

Ferromagnetyk – ciało, które wykazuje własności ferromagnetyczne. Znajdują się w nim obszary stałego namagnesowania (tzw. domeny magnetyczne), wytwarzające wokół siebie pole magnetyczne (jak małe magnesy). Do ferromagnetyków należą m.in. żelazo, kobalt, nikiel i niektóre ich stopy oraz niektóre inne metale przejściowe, np. metale ziem rzadkich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ferryt jest znanym ferromagnetykiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛrːɔ̃maɡˈnɛtɨk, AS: fe•rõmagnetyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ferromagnetyzm m.

 przym. ferromagnetyczny

Wiktionary


ferromagnetyzm

silne właściwości magnetyczne występujące w niektórych metalach


SJP.pl

Ferromagnetyzm – zjawisko, w którym materia wykazuje własne, spontaniczne namagnesowanie. Jest jedną z najsilniejszych postaci magnetyzmu i jest odpowiedzialny za większość magnetycznych zachowań spotykanych w życiu codziennym. Razem z ferrimagnetyzmem jest podstawą istnienia wszystkich magnesów trwałych (jak i zauważalnego przyciągania innych ferromagnetycznych metali przez magnesy trwałe).

Wikipedia


ferromangan

stop żelaza i manganu stosowany w metalurgii przy wytopie stali


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. żelazomangan

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ogłosili przetarg na dostarczenie ferromanganu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛrːɔ̃ˈmãŋɡãn, AS: fe•rõmãŋgãn

Wiktionary


ferrometr

przyrząd służący do wyznaczania charakterystyk (krzywej magnesowania, pętli histerezy i stratności) materiałów magnetycznie miękkich w zmiennym polu magnetycznym


SJP.pl


ferromit

mieszanina sproszkowanego tlenku żelaza i aluminium, stosowana w procesach spawania i zgrzewania oraz jako składnik pocisków i bomb zapalających; termit


SJP.pl

Termit (termit Goldschmidta, thermit, termat, ferrmit) – mieszanina złożona ze sproszkowanego glinu i tlenku żelaza w proporcjach stechiometrycznych. W niektórych odmianach termitu zamiast tlenków żelaza stosowane są też tlenki innych metali.

Wikipedia


ferronichrom

stop niklu, chromu i żelaza zaliczany do stopów oporowych, stosowany do wyrobu rezystorów, elementów grzejnych oraz termoelementów


SJP.pl


ferrorezonans

Ferrorezonans jest zjawiskiem, które może zaistnieć w obwodach RLC zasilanych napięciem przemiennym. Objawia się poprzez wyindukowanie napięcia o wartości znacznie większej od napięcia zasilającego, zazwyczaj w obwodach trójfazowych i w specyficznych warunkach pracy.

Wikipedia


ferrospinel

Hercynit (Ferrospinel) – minerał z gromady tlenków, należy do grupy spineli. Tlenek żelaza i glinu o wzorze chemicznym FeAl2O4. Należy do minerałów rzadkich.

Nazwa pochodzi od nazwy pasma górskiego Hercynidów, gdzie minerał ten został znaleziony.

Wikipedia


ferrostop

stop przejściowy zawierający żelazo i jeden lub więcej pierwiastków należący do metali nieżelaznych bądź półmetali (np. krzem, mangan, chrom) będący dodatkiem przy produkcji stali jako modyfikator lub odtleniacz; żelazostop


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. żelazostop

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ferrostopy są dodatkami w produkcji stali.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛrˈːɔstɔp, AS: fe•rostop

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żelazostop

Wiktionary


ferrostopowy

związany z ferrostopem


SJP.pl


ferrotypia

dawna fotograficzna technika pozytywowa, pozwalająca uzyskać tylko jeden oryginalny obraz


SJP.pl

Ferrotypia (z łac. ferrum – żelazo) – pozytywowa technika otrzymywania obrazów fotograficznych.

W technice tej jako nośnik zastosowano płytki żelazne pomalowane na czarno. Do naświetlenia obrazu na płytce żelaznej wykorzystano, tak jak w ambrotypii, światłoczułą powłokę kolodionową.


Wikipedia


ferrovit

rodzaj suplementu diety, preparat zawierający żelazo i witaminy, stosowany przy anemii


SJP.pl


ferrowolfram

stop żelaza z wolframem, stosowany do wyrobu stopowych stali narzędziowych; żelazowolfram


SJP.pl


ferruccio

[czytaj: ferruczjo] obce imię męskie


SJP.pl


ferrum

łacińska nazwa żelaza (pierwiastka chemicznego)


SJP.pl

  • Ferrum – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Wirginia, w hrabstwie Franklin
  • Ferrum – huta w Katowicach
  • Ferrum 47 – polski typ parowozów przemysłowych
  • ferrum – łacińska nazwa żelaza
  • Ferrum – pierwotna nazwa zespołu muzycznego Lessdress

Wikipedia


ferry

Miejscowości w USA:

  • Ferry – jednostka osadnicza w stanie Alaska, w okręgu Denali

Gminy w USA:

  • Ferry (ang. Ferry Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Oceana
  • Ferry (ang. Ferry Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Grand Forks

Hrabstwa w USA:

  • hrabstwo Ferry (ang. Ferry County) – w stanie Waszyngton

Wikipedia


ferryt

1. roztwór stały węgla w żelazie, składnik strukturalny stali i żeliw
2. prawie czyste żelazo zawierające niewielkie domieszki niklu, kobaltu, miedzi i platyny
3. półprzewodnik wykazujący ferromagnetyzm


SJP.pl

Ferryt – składnik fazowy i strukturalny stopów żelazo-węgiel, roztwór stały jednego lub więcej pierwiastków w żelazie α lub żelazie δ.

Wikipedia


ferrytowy

związany z ferrytem


SJP.pl


ferrytyna

melanoproteina występująca w błonie śluzowej jelita, w wątrobie i śledzionie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. rodzaj białka złożonego, kompleksującego jony żelaza Fe3+ i przechowującego je w wątrobie;

Wiktionary

Ferrytyna – białko kompleksujące jony żelaza Fe3+ i przechowujące je w wątrobie.

Ferrytyna pełni istotną funkcję we wszystkich żywych organizmach, utrzymując żelazo w dostępnej i nieszkodliwej formie. Jej synteza jest ściśle regulowana zarówno na etapie transkrypcji, jak i translacji, a na ekspresję genu ferrytyny wpływa wiele czynników.

Wikipedia


ferska

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. brzoskwinia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfɛrska, AS: ferska

Wiktionary


ferster

Nazwiska Ferster:

  • Charles Ferster
  • Hans Ferster
  • Karol Ferster (1902 – 1986), polski rysownik, karykaturzysta, satyryk
  • Piotr Ferster (ur. 1953, Kraków)
  • Teresa Ferster Glazier

Wikipedia


ferszalunek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kraków. kombinezon, ubranie robocze

Wiktionary


fertacz

nazwisko


SJP.pl


fertak

przedstawiciel zawisakowatych - rodziny motyli


SJP.pl


fertaki

przedstawiciel zawisakowatych - rodziny motyli


SJP.pl


ferton

dawna moneta polska równa wartością czwartej części grzywny; wiardunek


SJP.pl

Wiardunek, także wiardunk, czwartak, viertel, ferton, ferding (z niem. Vierding od łac. ferto) – średniowieczna jednostka miary masy, stosowana w Niemczech i w Polsce.

Wiardunek (około 49 g) odpowiadał 1/4 grzywny, „która ważyła 182,5 g (w XIV w. ok. 198 g) srebra, a w systemie groszowym wynosiła 48 groszy” i dzielił się na 6 skojców. Stosowano go najczęściej w obliczaniu czynszu pieniężnego (płacony rocznie w wysokości 1–1¼ wiardunku, zależnie od wielkości łanu).

Wikipedia


fertyczniej

stopień wyższy od przysłówka: fertycznie


SJP.pl


fertyczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: fertyczny


SJP.pl


fertyczność

fertyczny


SJP.pl

Patrz:

fertyczny

fertyczny

żwawy, zręczny, zwinny, ruchliwy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) ruchliwy, zwinny

 (1.2) daw. zuchowaty, dziarski

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛrˈtɨt͡ʃnɨ, AS: fertyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fertyczność

 przysł. fertycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żwawy, zwinny, ruchliwy, ożywiony, zgrabny, zręczny, energiczny

 (1.2) zuchowaty, dziarski

Wiktionary


fertygacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. ogrod. metoda nawożenia, polegająca na rozpuszczeniu nawozu w wodzie używanej do nawadniania

Wiktionary

Fertygacja – zabieg agronomiczny polegający na rozpuszczaniu nawozu w wodzie stosowanej do nawadniania. Tak rozpuszczony nawóz dostarczany jest wraz z wodą bezpośrednio do strefy korzeniowej przez system irygacyjny. Fertygacja umożliwia precyzyjne odżywienie mineralne roślin, dzięki elastyczności podziału nawozu oraz jego lepszemu rozprowadzeniu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przy odpowiednim stosowaniu, fertygacja może zapobiec niedoborom składników odżywczych w roślinach.

 (1.1) Dzięki fertygacji rośliny są lepiej odżywione i szybciej rosną.

 (1.1) Specjaliści ds. rolnictwa często zalecają fertygację jako sposób na poprawę jakości gleby.

 (1.1) W trakcie kolejnych fertygacji zwracaliśmy szczególną uwagę na pH wody.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fertygacyjny

Wiktionary


fertylizyna

u zwierząt: substancja wydzialana przez osłonki jajników powodująca ruch plemników


SJP.pl

Fertylizyna (gr. fertós ‘znośny’, lýsis ‘rozwiązanie’) – białkowo-polisacharydowa wydzielina osłonek oocytów ułatwiająca zapłodnienie. Aktywizuje ona ruch plemników (na które działa na zasadzie chemotaksji) oraz umożliwia ich przyklejanie się do błony oocytu. Jest bardzo specyficzna gatunkowo. Jej działanie jest ściśle powiązane z działaniem antyfertylizyny.

Po raz pierwszy wyizolowano ją z jaj jeżowców.

Wikipedia


ferula

1. pastorał papieski zakończony krzyżem; krzyż papieski;
2. fragment kija bilardowego znajdujący się na końcu szczytówki, wykonany z plastiku lub metalu;
3. regionalnie: drewniany przyrząd do rozbijania ściętego mleka; ciosek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. pastorał papieski zakończony krzyżem;

 (1.2) reg-pl|Podhale. mieszadło do mleka

Wiktionary

  • ferula – krzyż papieski
  • Ferula – zapaliczka – rodzaj roślin z rodziny selerowatych

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Papieże używają obecnie dwóch ferul: złotej i srebrnej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. feruła ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) pastorał

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. feruła ż.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|łac|ferula. → rózga, pręt

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) ferula

* włoski: (1.1) ferula ż.

źródła.

== ferula (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik policzalny

 (1.1) kośc. ferula

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


ferulowy

kwas ferulowy - organiczny związek chemiczny, pochodna kwasu cynamonowego


SJP.pl


feruła

1. dawny instrument od karania cielesnego dzieci, głównie do bicia po rękach
2. przestarzale, przenośnie: rygor, dyscyplina, karność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. rózga do wymierzania kar cielesnych dzieciom

 (1.2) daw. władza kogoś pilnującego porządku, także w państwie

 (1.3) przen. rygor, regulamin, karność

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Za mego czasu korektor był jeszcze żywem wspomnieniem, a klasyczna feruła skórzana odgrywała zaszczytnie swą straszliwą rolę. sic.

 (1.1) Ordyński po prostu z pod feruły dyrektorskiej poszedł do szkół, i skończył nauki nie objawiając nadzwyczajnych talentów, ale też nigdzie niebędąc ostatnim. sic.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ferula ż.

Wiktionary


ferwor

1. silny stan uniesienia, zapał, żarliwość;
2. potocznie: zamęt, galimatias, kołomyja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gorliwość, uniesienie

 (1.2) pot. kołowrót, bałagan

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pozwól mi w ferworze meczu zachować obiektywizm i panować nad swoimi emocjami, nad każdym słowem i czynem.

Wiktionary


feryje

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wakacje

Wiktionary


feryjny

ferie


SJP.pl

Patrz:

ferie

fes

dźwięk f obniżony o pół tonu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) muz. dźwięk f obniżony o półton;

Wiktionary

  • fes – dźwięk
  • FES – dawny brytyjski producent samochodów

Zobacz też:

  • Faes
  • Fees
  • Fez

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) symbol. F♭

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) zoblistę|feses|fes|f|fis|fisis.

 (1.1) por|disis|e.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) F-flat

* niemiecki: (1.1) Fes n.

źródła.

== fes (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) muz. fes

odmiana.

 (1.1) nieodm.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛs, AS: fes

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. F♭

Wiktionary


feses

dźwięk f obniżony o dwa półtony


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) muz. dźwięk f obniżony o cały ton;

Wiktionary

Feses – dźwięk, którego częstotliwość dla feses¹ wynosi około 311,2 Hz. Jest to obniżony za pomocą podwójnego bemola dźwięk f. Dźwięki enharmonicznie równoważne (o tej samej wysokości) to: dis i es.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈfɛsɛs, AS: feses

Wiktionary


feski

Fez (miasto w Maroku)


SJP.pl


fest

dawniej: uroczystość, święto


SJP.pl

przysłówek sposobu

 (1.1) gw-pl|Łódź., gw-pl|Warszawa.fakt. mocno

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk, Warmia, Mazury. mocno

 (1.3) gw-pl|Górny Śląsk. bardzo

przymiotnik jakościowy

 (2.1) gw-pl|Łódź, Warszawa.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie ma tak dobrze, skikaj pan z kaczkamy na ulicę, albo trzymaj się fest za kozioł, bo teraz pojadziem na wylot!

 (1.2) Poszelontej tą flaszką, ale tak fest. → Potrząśnij tą butelką, ale bardzo mocno.

 (1.3) On mioł fest rubo baba. → On miał bardzo otyłą kobietę [= żonę].

 (2.1) Fest z pani kobieta! Przecie i my facety nie gorsze od innych…

 (3.1) […] z powodu wigilii[,] tak ważnego festu, jakim jest Nowy Rok, naznaczono sesją na godzinę drugą po południu.

 (3.1) […] pan Miecznik sandomierski siwą pokręcając czupryną ciągnął smacznie węgrzyna i rozprawiał o wielkim feście na dworze króla jegomości — […]

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛst, AS: fest

Wiktionary


festerkiewicz

nazwisko


SJP.pl


festiwal

uroczystość złożona z szeregu imprez artystycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) impreza artystyczna, często cykliczna, połączona z konkursem

Wiktionary

Festiwal (łac. festivus – radosny, wesoły, świąteczny) – szereg imprez, przeważnie artystycznych jednego typu (np. filmowych, muzycznych, teatralnych) lub tematu (np. festiwal kultury łowieckiej, kwiatów), będących przeglądem osiągnięć w danej dziedzinie, zorganizowanych w jednym czasie i pod wspólną nazwą, często ujętych w ramy konkursu. Formę festiwalu mają liczne imprezy dotyczące nauki, technologii i różnych aktualnych problemów interdyscyplinarnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Kołobrzegu odbywał się festiwal piosenki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛˈstʲival, AS: festʹival

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. festiwalik m.

 przym. festiwalowy

Wiktionary


festiwalik

zdrobnienie od: festiwal


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od festiwal

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. festiwal m.

 przym. festiwalowy

Wiktionary


festiwalizacja

organizowanie wielu imprez kulturalnych w celach marketingowych i konsumpcyjnych; festiwaloza


SJP.pl


festiwalomania

nadmierna fascynacja festiwalami


SJP.pl


festiwalowicz

uczestnik festiwalu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) uczestnik danego festiwalu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. festiwal mrz.

 przym. festiwalowy

Wiktionary


festiwalowiczka

uczestniczka festiwalu


SJP.pl


festiwalowy

związany z festiwalem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z festiwalem, dotyczący festiwalu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. festiwal mrz., festiwalik mrz., festiwalowicz mos.

Wiktionary


festiwaloza

organizowanie wielu imprez kulturalnych w celach marketingowych i konsumpcyjnych; festiwalizacja


SJP.pl


festmetr

dawna miara objętości masy drewna


SJP.pl


feston

girlanda z kwiatów


SJP.pl

Feston – dekoracyjnie upięta tkanina (draperia) lub element dekoracyjny przedstawiający fragment tkaniny, wieniec z kwiatów, roślin lub owoców swobodnie zwieszający się z dwóch punktów zaczepienia.

Znany w starożytności w architekturze greckiej i rzymskiej, gdzie związany był z kultami agrarnymi. Stosowany również jako motyw dekoracyjny w okresie renesansu, klasycyzmu, empire i secesji.

Wikipedia


festonowy

związany z festonem


SJP.pl


festus

  • Festus – imię
  • Porcjusz Festus – rzymski ekwita i prokurator Judei od ok. 58 do 62.
  • Pompejusz Festus – gramatyk rzymski z II wieku n.e.
  • Festus (przed 320 - 379) – rzymski historyk
  • Festus – miasto w USA, w stanie Missouri
  • Festus - imię spiżowego smoka stworzonego przez Ricka Riordana w serii książek Percy Jackson i Olimpijscy Herosi

Wikipedia


festyn

zabawa urządzana zwykle pod gołym niebem, związana z jakąś uroczystością, często połączona z kiermaszem, konkursami, zawodami itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) publiczna impreza urządzona w związku z jakąś uroczystością

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na naszym festynie wystąpili kabareciarze z Ligoty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfɛstɨ̃n, AS: festỹn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. festynowy, festyniarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. lampartyja.

Wiktionary


festyniarski

1. potocznie: kiczowaty, tandetny, lichy; lipny;
2. festyniarz


SJP.pl

Patrz:

festyniarz

festyniarstwo

potocznie: kiczowatość, lichość, tandetność; bylejakość, lipność


SJP.pl


festynowy

związany z festynem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z festynem, dotyczący festynu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Spory obszar zajmują tereny festynowe, wyposażone w duży krąg taneczny z muszlą koncertową, estradą i widownią.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. festyn mrz.

Wiktionary


feszczuk

nazwisko


SJP.pl

  • Maksym Feszczuk – ukraiński piłkarz.
  • Rostysław Feszczuk – ukraiński narciarz alpejski.

Wikipedia


feszter

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. leśniczy

Wiktionary


fet

1. dawniej: uczta;
2. potocznie: świętowanie sukcesu;
3. najpopularniejszy gatunek sera greckiego, produkowany z mleka owczego; fetta


SJP.pl

Gmina Fet (norw. Fet kommune) – dawna norweska gmina w regionie Akershus. Jej siedzibą było miasto Fetsund. Została zlikwidowana 1 stycznia 2020 roku.

Fet było 355. norweską gminą pod względem powierzchni lądowej (2019).

Wikipedia


feta

1. dawniej: uczta;
2. potocznie: świętowanie sukcesu;
3. najpopularniejszy gatunek sera greckiego, produkowany z mleka owczego; fetta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. rodzaj greckiego sera (zwykle owczego), o słonym smaku;

 (1.2) huczna uroczystość

 (1.3) slang. amfetamina

Wiktionary

Feta (nowogr. φέτα – „plaster”) – ser pochodzący z Grecji. Tradycyjnie zbliżone wyroby powstają w Albanii i Bułgarii.

Ser feta jest produkowany z mieszanki pasteryzowanego mleka owczego z mlekiem kozim (to drugie stanowi maksymalnie 30% mieszanki) lub tylko z mleka owczego. Niedozwolone jest używanie środków konserwujących lub koloryzujących, okres dojrzewania wynosić musi co najmniej 3 miesiące, szczegółowe wymogi technologii i kwalifikacje personelu zostały w Grecji prawnie unormowane i podlegają częstej kontroli.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Lubię grecką sałatkę z fetą i oliwkami.

 (1.2) Urządzamy jutro fetę z okazji zwycięstwa naszej drużyny.

 (1.3) Dostałem trochę fety od dilera.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfɛta, AS: feta

Wiktionary

Powiązane:

 (1.3)

 rzecz. fetowanie n.

 czas. fetować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) jubel, zabawa, uczta, przyjęcie; pot. balanga

Wiktionary


fetografia

rentgenologiczna metoda diagnostyczna płodu


SJP.pl

Wikipedia


fetoproteina

białko płodowe dostające się od płodu do matki


SJP.pl


fetor

bardzo nieprzyjemny zapach; smród, odór


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) odrażający, przykry zapach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podmuchy swobodnych wiatrów niosły falami trupi fetor.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfɛtɔr, AS: fetor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. fetorek mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) smród, odór

Wiktionary


fetorek

zdrobnienie od : fetor (nieprzyjemny zapach)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: fetor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fetor mrz.

Wiktionary


fetoskopia

biopsja tkanek płodu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. biopsja tkanek płodu;

Wiktionary

Fetoskopia – biopsja tkanek płodu. Fetoskopię wykonuje się pomiędzy 18 a 20. tygodniem ciąży. Wprowadzenie fiberoskopu pozwala na oglądanie płodu i pobranie fragmentów tkanek, najczęściej skóry lub wątroby lub próbek krwi. Ryzyko wywołania poronienia szacuje się na ok. 5%, trwałe uszkodzenie ściany owodni połączone z wyciekiem płynu owodniowego na 4%.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przy fetoskopii istnieje ryzyko poronienia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛtɔˈskɔpʲja, AS: fetoskopʹi ̯a

Wiktionary


fetować

1. urządzać wystawne przyjęcie;
2. świętować jakąś uroczystość


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) świętować

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛˈtɔvat͡ɕ, AS: fetovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fetowanie n., feta ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) świętować, celebrować

Wiktionary


fetowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|fetować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. fetować ndk.

Wiktionary


fetta

najpopularniejszy gatunek sera greckiego, produkowany z mleka owczego; feta


SJP.pl

Feta (nowogr. φέτα – „plaster”) – ser pochodzący z Grecji. Tradycyjnie zbliżone wyroby powstają w Albanii i Bułgarii.

Ser feta jest produkowany z mieszanki pasteryzowanego mleka owczego z mlekiem kozim (to drugie stanowi maksymalnie 30% mieszanki) lub tylko z mleka owczego. Niedozwolone jest używanie środków konserwujących lub koloryzujących, okres dojrzewania wynosić musi co najmniej 3 miesiące, szczegółowe wymogi technologii i kwalifikacje personelu zostały w Grecji prawnie unormowane i podlegają częstej kontroli.

Wikipedia


fettuccine

[czytaj: fettuczine] włoskie łazanki z sosem mięsnym, pomidorami i serem


SJP.pl

Fettuccine – makaron typowy dla kuchni włoskiej z rejonu Rzymu w kształcie długich, wąskich wstążek o szerokości 1 cm. Jego szerszą wersją jest Fettuce, a węższą Fetucelle.

Wikipedia


fetwa

oficjalne pouczenie dotyczące stosowania prawa islamskiego; fatwa


SJP.pl


fetysz

1. w wierzeniach pierwotnych: przedmiot uważany za wcielenie jakiegoś bóstwa lub obiekt o magicznej mocy, któremu oddawano cześć;
2. przedmiot mający chronić kogoś przed nieszczęściami; amulet, talizman;
3. przedmiot, dzięki któremu fetyszysta odczuwa przyjemność seksualną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. ezot. magiczny przedmiot będący obiektem kultu, amulet, talizman

 (1.2) seks. obiekt, sytuacja lub działanie wzmacniające satysfakcję seksualną

 (1.3) przen. obiekt intensywnego zainteresowania lub pożądania intelektualnego

Wiktionary

  • Fetysz – w religiach pierwotnych, przedmiot będący ucieleśnieniem bóstwa
  • Fetysz – w seksuologii, rodzaj parafilli
  • Fetysz – film polski z 1984 roku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Według czcicieli, fetysz jest obdarzony mocą magiczną, zawartą w obiekcie materialnym – nosicielu tej mocy.

 (1.2) Jak sam stwierdził, jego fetyszem są męskie sutki, więc widok czterech nagich klat sprawił, że czuł się jak w niebie.

 (1.3) Jego fetyszem jest taśma filmowa, która w jego filmach występuje w roli kolektywnej pamięci.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fetyszyzm m., fetyszysta m., fetyszystka ż.

 przym. fetyszystyczny

Wiktionary


fetyszowy

fetysz


SJP.pl

Patrz:

fetysz

fetyszysta

1. ktoś, kto otacza przedmioty i zjawiska irracjonalnym kultem,
2. ktoś, kto zaspokaja popęd płciowy przez oglądanie lub dotykanie przedmiotów


SJP.pl


fetyszystka

1. kobieta, która otacza jakieś przedmioty i zjawiska irracjonalnym kultem;
2. kobieta, która zaspokaja popęd płciowy przez oglądanie lub dotykanie przedmiotów


SJP.pl


fetyszystyczny

dotyczący fetyszyzmu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z fetyszyzmem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) List ten jest zbieraniną różnego typu dewiacji seksualnych u podłoża których leżą tendencje masochistyczne i fetyszystyczne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfɛtɨʃɨˈstɨt͡ʃnɨ, AS: fetyšystyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fetyszyzm m., fetysz m., fetyszysta m.

Wiktionary


fetyszyzacja

bezkrytyczne uwielbienie, akceptowanie czegoś, otaczanie czegoś irracjonalnym kultem; fetyszyzm, bałwochwalstwo


SJP.pl


fetyszyzm

1. zaspokajanie popędu seksualnego poprzez kontakt z erotycznymi fetyszami;
2. oddawanie czci przedmiotom uważanym za wcielenie bóstwa lub rzekomo obdarzonym nadnaturalnymi właściwościami; bałwochwalstwo;
3. pejoratywnie: bezkrytyczne uwielbienie, akceptowanie czegoś; fetyszyzacja, bałwochwalstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. jedna z form wierzeń religijnych polegająca na kulcie obiektów o domniemanej sile nadprzyrodzonej

 (1.2) seks. osiąganie satysfakcji seksualnej poprzez kontakt z przedmiotami należącymi do innej osoby

 (1.3) pot. otaczanie przedmiotów lub zjawisk bezrozumnym kultem

Wiktionary

  • Fetyszyzm w seksuologii
  • Fetyszyzm w religioznawstwie
  • Fetyszyzm w socjologii

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. fetysz m., fetyszysta m., fetyszystka ż.

 przym. fetyszystyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pejor. bałwochwalstwo

Wiktionary


fetyszyzować

odnosić się do czegoś z bezkrytycznym uwielbieniem, respektem


SJP.pl


fetyszyzujący

odnosić się do czegoś z bezkrytycznym uwielbieniem, respektem


SJP.pl


feu

1. rodzaj laotańskiego gulaszu lub zupy z makaronem;
2. forma dzierżawy gruntu w Szkocji


SJP.pl


feud.

skrót od: feudalny


SJP.pl


feudalistyczny

związany z feudalizmem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z feudalizmem, dotyczący feudalizmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. feudalizm m., feudał m., feudalizacja ż.

 przym. feudalny

 przysł. feudalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) feudalny

Wiktionary


feudalizacja

wprowadzenie ustroju feudalnego


SJP.pl


feudalizacyjny

feudalizacja


SJP.pl

Patrz:

feudalizacja

feudalizm

formacja ustrojowa, rozpowszechniona w średniowiecznej Europie, charakteryzująca się stanowym podziałem społeczeństwa, oparciem organizacji państwa o stosunek lenny oraz ścisłą reglamentacją działalności gospodarczej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. hist. średniowieczny system społeczno-ekonomicznych zależności między warstwami społecznymi, z reguły: chłopstwem, duchowieństwem, mieszczaństwem i szlachtą. Opierał się na ścisłej hierarchii stanów o określonych przywilejach;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. feudał

 przym. feudalny, feudalistyczny, przedfeudalny

Wiktionary


feudalny

odnoszący się do feudalizmu, właściwy feudalizmowi


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) hist. odnoszący się do feudalizmu, związany z feudalizmem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Możnowładca feudalny rozliczał się przed swoim seniorem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. feudalizm m., feudał m., feudalizacja ż.

 przym. feudalistyczny, protofeudalny, wczesnofeudalny

 przysł. feudalnie

Wiktionary


feudał

właściciel feudalny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. w średniowieczu i w ustroju feudalnym: posiadacz ziemski

 (1.2) hist. posiadacz lenna

Wiktionary

Senior – w średniowiecznym feudalizmie europejskim określano tak osobę, która weszła w osobisty stosunek zwierzchni z wasalem.

We wczesnym średniowieczu była to osoba wolna, której wasal oddał się pod dożywotnią opiekę i służbę w akcie komendacji w zamian za dzierżawienie beneficjum. Później, w czasach ustroju lennego, seniorem stawało się poprzez zawarcie kontraktu lennego, w którym wystąpiło się jako strona zwierzchnia.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. feudalizm m., feudalizacja ż.

 przym. feudalny, feudalistyczny

Wiktionary


feudum

ziemia oddana w użytkowanie wasalowi; lenno


SJP.pl

Lenno (łac. feudum) – w ustroju lennym majątek będący przedmiotem kontraktu lennego, czyli nadawany przez seniora wasalowi w użytkowanie i pobieranie części pożytków w zamian za wsparcie militarne lub finansowe. Później przez lenno rozumiano całość stosunków pomiędzy seniorem a wasalem typowych dla feudalizmu. W Europie instytucja ta wywodzi się z połączenia wczesnośredniowiecznych beneficjum i komendacji.

Wikipedia


feuerbach

[czytaj: FOjerbach] nazwisko


SJP.pl

Niemcy

  • Feuerbach – okręg administracyjny Stuttgartu

Osoby

  • Anselm Feuerbach – niemiecki malarz klasycystyczny
  • Karl Wilhelm Feuerbach – niemiecki matematyk
  • Ludwig Feuerbach – niemiecki filozof
  • Paul Johann Anselm von Feuerbach – niemiecki prawnik

Inne

  • (7099) Feuerbach – planetoida

Wikipedia


feutre

[czytaj: fetr]
1. szlachetna odmiana pilśni lub wojłoku;
2. wyrób wykonany z tego materiału, np. męski kapelusz pilśniowy


SJP.pl


feyenoord

Wikipedia


feyerabend

[czytaj: FAjerabend] nazwisko


SJP.pl


feynman

[czytaj: fajnman] nazwisko, np. Richard Feynman [1918 - 1988), amerykański fizyk teoretyk


SJP.pl

  • Richard Feynman – amerykański fizyk, noblista
  • (7495) Feynman – planetoida nazwana na cześć Richarda Feynmana

Wikipedia


fez

specyficzne nakrycie głowy noszone przez mężczyzn w krajach arabskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Maroku;

Wiktionary

Fez (arab. ‏فاس‎, Fās; marok. arab. Fas; berb. ⴼⴰⵙ, Fas; fr. Fès) – miasto w północnym Maroku, siedziba administracyjna regionu Fez-Meknes. W 2024 roku liczyło ok. 1,2 mln mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W 1981 medyna w Fezie została wpisana na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO.

 (1.1) Do miast partnerskich Fezu należy również Kraków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fɛs, AS: fes

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fez mrz., fezka ż.

 przym. fezański

Wiktionary


fezański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Fezu, związany z Fezem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Część dochodów pozostawała w ręku fezańskich farbiarzy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fez mrz., fez mrz.

Wiktionary


fezeła

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ent. pszczoła

Wiktionary


fezka

rzadkie określenie rozpowszechnionego w krajach muzułmańskich męskiego nakrycia głowy w kształcie czerwonego ściętego stożka z czarnym chwostem; fez


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. nieduży fez

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ubrany w czerwoną fezkę malec podrygiwał w rytm tureckiej muzyki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fez mrz., Fez mrz.

Wiktionary


ff

skrót od: fortissimo


SJP.pl

skrót

 (1.1) = Mozilla Firefox (nazwa przeglądarki internetowej)

Wiktionary

Ff – dwuznak składający się z dwóch liter F. Występuje w języku walijskim i oznacza dźwięk polskiego f, w przeciwieństwie od f, który we walijskim wymawiana jest jak w. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczany jest symbolem [f].

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) FF, IE, Opera, Chrome i Safari to pięć najpopularniejszych obecnie przeglądarek w Polsce.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) MF

Wiktionary


fff

wyraz dźwiękonaśladowczy wyrażający uczucie bólu, wypowiadany na wdechu dzięki wciągnięciu powietrza do płuc przez szparę powstałą między górną wargą a dolnymi zębami


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) imituje dźwięk, jaki powstaje podczas dmuchania, gwizdania, głośnego wciągania powietrza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – Eeee… myślałem, że oni używają ten, no… toporów, a nie rękawic… // Margerita wydała pogardliwe „fff”. – W wersji ofensywnej używają. W sportowej nie, za dużo sprzątania – wyjaśniła ozięble.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ff

Wiktionary


ffk

skrót od: Festiwal Filmów Krótkometrażowych


SJP.pl


fg

skrót od: frigoria (frygoria)


SJP.pl

Kaloria (łac. calor – ciepło), skrót cal – wspólna nazwa różnych jednostek ciepła; historycznie definiowana jako ciepło potrzebne do ogrzania grama wody o jeden stopień Celsjusza. Definicja ta jest nieprecyzyjna przez zależność ciepła właściwego wody od temperatury, ciśnienia i składu izotopowego, przez co powstały różne warianty tej jednostki, zdefiniowane ściślej.

Wikipedia


fi

1. wyraz oznaczający lekceważenie;
2. wyraz oznaczający podziw, zwykle powtórzony;
3. jedna z liter alfabetu greckiego; phi


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = finans. fundusz inwestycyjny;

Wiktionary

  • phi (fi) – jedna z liter alfabetu greckiego, Φ φ
  • .fi – krajowa domena internetowa najwyższego poziomu przypisana dla stron internetowych z Finlandii
  • mezon fi – pojęcie fizyczne
  • zjawisko fi – pojęcie dotyczące ludzkiego oka
Astronomia
  • fi Centauri – gwiazda w gwiazdozbiorze Centaura
  • fi Sagittarii – gwiazda w gwiazdozbiorze Strzelca
  • fi Velorum – gwiazda w gwiazdozbiorze Żagla

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɛf‿ˈi, AS: ef‿i

Wiktionary


fia

skrót od: Fédération Internationale de l'Automobile, Międzynarodowa Federacja Samochodowa, zrzeszająca federacje różnych krajów, organizująca wyścigi samochodowe


SJP.pl

  • Test immunofluorescencyjny (FIA – ang. fluorescent immunoassay)
  • Fédération Internationale de l’Automobile (Międzynarodowa Federacja Samochodowa)
  • Fideles et Instructi Armis – Wierni w gotowości pod bronią – polskie stowarzyszenie proobronne.
  • Farnborough International Airshow – targi lotnicze

Wikipedia


fiacik

pieszczotliwie, zdrobniale: fiat (samochód marki Fiat)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. mot. pieszczotliwie o samochodzie marki Fiat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pojechaliśmy nad Bałtyk fiacikiem.

 (1.1) Kluczyki od fiacika leżą w przedpokoju.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fiat m., Fiat m., fiacisko n., fiatowiec m.

 przym. fiatowski

Wiktionary


fiacisko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) mot. zgrub. od fiat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Możemy to przetransportować naszym fiaciskiem.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fiatowski

 przysł. fiatowsko

 rzecz. fiacik mzw., fiat mzw., Fiat mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fiat

Wiktionary


fiakier

w gwarze krakowskiej: dorożkarz; dryndziarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. dorożkarz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) daw. dorożka

Wiktionary

Dorożka (potocznie również fiakier, drynda) – lekki, jedno- lub dwukonny, czterokołowy pojazd zaprzęgowy używany do przewozu 1–4 pasażerów, wprowadzony we Francji w latach 40. XVII wieku.

Dorożka wyposażona jest w składany dach nad tylną (pasażerską) częścią, natomiast przednie siedzenie (kozioł), przeznaczone dla stangreta, jest zwykle odkryte. Obecnie dorożka służy do wynajmu (za opłatą) i jest atrakcją turystyczną wielu miast jako element lokalnego folkloru.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Paryżu każdy stróż, fiakier czy chłopak od szewca mówi świetnie po francusku, a u nas w Warszawie conajwyżej arystokracja i cudzoziemcy. sic.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfʲjäcɛr, AS: fʹi ̯äḱer

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fiakierski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dryndziorz

 (2.1) drynda, bryczka

Wiktionary


fiakierski

fiakier; dryndziarski, dorożkarski


SJP.pl


fiakierstwo

regionalnie: dorożkarstwo


SJP.pl


fiala

1. mała, smukła wieżyczka, element dekoracyjny architektury gotyckiej; pinakiel
2. naczynie w kształcie płytkiej czary


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) staroż. grecki odpowiednik rzymskiej patery

 (1.2) archit. inaczej → pinakiel

Wiktionary

Fiala:

  • fiala – inaczej pinakiel, sterczyna
  • fiala – starożytne greckie naczynie obrzędowe
  • Fiala – planetoida
  • Fiala – duży ostaniec wchodzący w skład grupy skał zwanych Ostańcami Jerzmanowickimi w miejscowości Jerzmanowice

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈfʲjala, AS: fʹi ̯ala

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pinakiel, sterczyna

Wiktionary


fialocyst

część aparatu ssącego u specyficznej gromady orzęsków, zawierająca substancję rozpuszczającą osłonę ofiar


SJP.pl


fianchetto

w szachach: ustawienie gońca na długiej przekątnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) szach. manewr polegający na ustawieniu gońca na polach b2, g2, b7 lub g7 w celu zajęcia jednej z długich przekątnych;

Wiktionary

Fianchetto (wymowa włoska [fjaŋˈketto], spolszczona wymowa /fjanˈkɛttɔ/) – manewr w otwarciu szachowym polegający na ustawieniu gońca na jednym z pól b2, g2, b7 lub g7, po wcześniejszym przesunięciu odpowiedniego piona o jedno lub dwa pola.

Wikipedia


fianchettować

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) szach. wykonywać fianchetto

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W trakcie całej swej kariery, Fischer lubił fianchettować swojego królewskiego gońca.

Wiktionary


fiasko

przedsięwzięcie zakończone niepowodzeniem, nieudanie się czegoś; krach, klapa, klops


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nieudanie się jakiejś sprawy, niepowodzenie się czegoś

Wiktionary

  • Fiasko (powieść Stanisława Lema)
  • Fiasko (powieść Imre Kertésza)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Próba zainteresowania mieszkańców dzielnicy kulturą i sztuką skończyła się kompletnym fiaskiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfʲjaskɔ, AS: fʹi ̯asko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) klapa, klęska, przegrana, porażka, plajta

Wiktionary


fiat

łaciński przekład hebrajskiego: amen; "niech się stanie!"


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) mot. włoski koncern samochodowy i marka samochodów

 (1.2) pot. fabryka Fiata (1.1)

 (1.3) pot. środ. Zespół Szkół Samochodowych w Tychach

Wiktionary

FIAT – włoskie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją samochodów osobowych, sportowych, dostawczych i rajdowych z siedzibą w Turynie. Zostało założone 11 lipca 1899 roku przez Giovanniego Agnellego pod stanowiącą rozwinięcie akronimu FIAT nazwą Fabbrica Italiana Automobili Torino (pol. „Włoska Fabryka Samochodów w Turynie”). Obecnie przedsiębiorstwo wchodzi w skład międzynarodowego koncernu Stellantis.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Fiat przejął kolejne udziały Chryslera i stał się większościowym udziałowcem amerykańskiego koncernu.

 (1.2) Fiat w Bielsku-Białej rozpoczął produkcję nowych silników.

 (1.3) Piotrek skończył Fiata i poszedł na polibudę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fʲjat, AS: fʹi ̯at

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fiat m., fiacik m., fiacisko n., fiatowiec m.

 przym. fiatowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) szkoła fiatowska

Wiktionary


fiatowski

przymiotnik od: Fiat


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mot. związany z Fiatem, dotyczący Fiata

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fiat mzw., fiat mzw., fiacik mzw., fiacisko n.

Wiktionary


fiałkowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby noszące nazwisko Fiałkowski:

  • Konrad Fiałkowski
  • Stanisław Fiałkowski
  • Marek Fiałkowski
  • Hubert Fiałkowski
  • Krzysztof Fiałkowski
  • Leon Fiałkowski

Wikipedia


fiba

(skrót od: Fédération Internationale de Basketball) Międzynarodowa Federacja Koszykówki, organizacja zrzeszająca narodowe związki koszykarskie, regulująca przepisy dotyczące rozgrywek, sprzętu itp.


SJP.pl


fibak

nazwisko


SJP.pl


fiberoskop

aparat zaopatrzony w kabel światłowodowy, stosowany w medycynie do bezoperacyjnego przeprowadzania badań w niedostępnym dla oka wnętrzu organizmu ludzkiego


SJP.pl

Fiberoskop – aparat służący do oglądania trudno dostępnych miejsc. Fiberoskop zbudowany jest z półsztywnego kabla światłowodowego oraz źródła światła. Najczęściej końcówka fiberoskopu daje możliwość kontrolowanej artykulacji w wielu płaszczyznach, co pozwala na skierowanie fiberoskopu w pożądanym kierunku.

Wikipedia


fiberoskopia

badanie pozwalające obejrzeć jamę nosowo-gardłową


SJP.pl


fibicjusz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cesarz spotkał się z opatem Fibicjuszem w Trewirze.

Wiktionary


fibik

rodzaj ptaków z rodziny tyrankowatych


SJP.pl


fibonacci

[czytaj: fibonaczi] nazwisko włoskie, np. Leonardo Fibonacci (1175 - 1250), włoski matematyk, twórca podstaw arytmetyki i algebry; Leonardo z Pizy


SJP.pl

Fibonacci, Leonardo z Pizy (ur. ok. 1175 w Pizie, zm. 1250), znany jako Leonardo Fibonacci, Filius Bonacci (syn Bonacciego), Leonardo Pisano (z Pizy) – włoski matematyk.

Wikipedia


fibonagram

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liter. utwór literacki, napisany tak, aby kolejne wiersze posiadały liczbę liter lub wyrazów równą kolejnym liczbom ciągu Fibonacciego

Wiktionary


fibr

fibra;
1. rodzaj sztucznej skóry;
2. włókno mięśniowe, nerw


SJP.pl


fibra

fibr;
1. włókno mięśniowe, nerw;
2. rodzaj sztucznej skóry


SJP.pl

Fibra – rodzaj sztucznej skóry, która jest otrzymywana przez sprasowanie papieru bawełnianego bądź celulozy nasyconego chlorkiem cynku.

Podział fibry:

  • warstwowa,
  • niewarstwową.

Cechy charakterystyczne fibry:

  • dobre własności mechaniczne,
  • wysoka odporność na ścieranie,
  • odporność na działanie tłuszczów oraz zimnej wody,
  • daje się obrabiać mechanicznie oraz plastycznie.

Wikipedia


fibroblast

komórka tkanki łącznej wytwarzająca substancję międzykomórkową oraz włókna


SJP.pl

Fibroblasty – komórki zwierzęce wywodzące się z mezodermy, będące najliczniejszymi komórkami tkanki łącznej właściwej. Posiadają jedno okrągłe lub owalne jądro komórkowe, przeważnie z wyraźnym jąderkiem. Aktywne fibroblasty mogą być rozpoznane dzięki szorstkiemu retikulum komórkowemu. Nieaktywne fibroblasty (zwane także fibrocytami) są mniejsze i wrzecionowate, ze zredukowanym retikulum. Fibroblasty i fibrocyty są osiadłe, ale posiadają zdolność do ruchu. Częstość podziałów mitotycznych fibroblastów zwiększa się podczas gojenia się tkanki łącznej, pod wpływem czynnika wzrostu fibroblastów – FGF. Fibroblasty, które mają zdolność do podziałów mitotycznych zwane są często komórkami siateczkowymi.

Wikipedia


fibroblastyczny

fibroblast


SJP.pl

Patrz:

fibroblast

fibrocyt

komórka powstała z fibroblastu


SJP.pl

Fibrocyt – komórka tkanki łącznej występująca jako zredukowana forma fibroblastu o mniejszej sprawności metabolicznej. Fibrocyty mają wydłużone jądra komórkowe ze zbitą chromatyną oraz kwasochłonną cytoplazmę. Podobnie jak fibroblasty, są to komórki osiadłe, lecz mające zdolność ruchu. Fibrocyty budują ścięgna, gdzie ułożone jeden za drugim tworzą szeregi Ranviera.

Wikipedia


fibroferryt

trwały minerał wietrzeniowy powstający w warunkach większej wilgotności


SJP.pl


fibroina

białko wchodzące w skład jedwabiu naturalnego


SJP.pl

Fibroina – białko z grupy białek fibrylarnych. Stanowi główny składnik budulcowy naturalnych włókien jedwabiu oraz pajęczyny (drugim składnikiem jest serycyna – klej jedwabny). Fibroinę tworzą łańcuchy zbudowane w przeważającej części z powtarzającej się sekwencji aminokwasów jak: (Gly-Ser-Gly-Ala-Gly-Ala)n. Fibroina ma drugorzędową strukturę warstwową zbudowaną z antyrównoległych warstw beta harmonijki.

Wikipedia


fibroinowy

związany z fibroiną


SJP.pl


fibrolit

1. minerał krzemowy, pilśniowe skupienie silimanitu
2. prasowane płyty ze sklejonych wiórów drzewnych


SJP.pl


fibroma

nowotwór niezłośliwy rozwijający się z tkanki łącznej włóknistej; włókniak


SJP.pl

Włókniak (łac. fibroma) – łagodny nowotwór powstający z tkanki łącznej. Wyróżnia się włókniaki miękkie (łac. fibroma molle) i włókniaki twarde (łac. fibroma durum, dermatofibroma, fibrosis nodularis subepidermalis).Kod ICD 10 - D23.

Wikipedia


fibromatoza

rodzaj miejscowo agresywnego nowotworu tkanek miękkich


SJP.pl

Wikipedia


fibromialgia

choroba charakteryzująca się uporczywymi bólami mięśniowo-stawowymi oraz występowaniem charakterystycznych punktów wrażliwych na ucisk; tendomiopatia, reumatyzm tkanek miękkich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. przewlekła, niezapalna choroba reumatyczna tkanek miękkich charakteryzujące się rozległym bólem;

Wiktionary

Fibromialgia – zespół chorobowy charakteryzujący się uogólnionym bólem w układzie ruchu z występowaniem charakterystycznych punktów, rozmieszczonych symetrycznie (tzw. punktów tkliwych), wrażliwych na ucisk, któremu towarzyszy uczucie przewlekłego zmęczenia, wrażenie sztywności oraz sen niepowodujący poczucia odpoczynku.

Wikipedia


fibromyoma

niezłośliwy nowotwór z tkanki mięśniowej i łącznej


SJP.pl


fibrowy

wykonany z fibry


SJP.pl


fibryl

włókienko


SJP.pl


fibryla

pęczek włókienek białkowych znajdujących się w komórce mięśniowej lub nerwowej


SJP.pl


fibrylowy

przymiotnik od: fibryl, fibryla


SJP.pl


fibryna

nierozpuszczalna substancja białkowa powstająca podczas krzepnięcia krwi; włóknik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. fizj. białko fibrylarne, które pełni funkcje podporowe w procesie krzepnięcia

Wiktionary

Fibryna, włóknik – proste białko fibrylarne, wytrącające się z osocza krwi podczas procesu jej krzepnięcia. Tworzy rusztowanie skrzepu. Powstaje z fibrynogenu w wyniku działania trombiny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W powstaniu fibryny kluczowe jest działanie trombiny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fibrynogen mrz.

 przym. fibrynowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) włóknik, czynnik Ia

Wiktionary


fibrynogen

białko osocza o strukturze włókienkowej biorące udział w procesie krzepnięcia krwi przechodząc w fibrynę (włóknik) pod wpływem działania enzymu trombiny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. białko osocza krwi wytwarzane w wątrobie, biorące udział w końcowej fazie procesu krzepnięcia;

Wiktionary

Fibrynogen (I czynnik krzepnięcia) – białko osocza krwi wytwarzane w wątrobie, biorące udział w końcowej fazie procesu krzepnięcia i przekształcane w białko fibrylarne – fibrynę (włóknik), współtworzącą skrzep krwi. Fibrynogen łącząc się z receptorami GpIIb/IIIa powoduje agregację aktywowanych trombocytów. Jest zaliczany do białek ostrej fazy.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. fibryna ż.

Wiktionary


fibrynogeneza

powstawanie włóknika (fibryny) w procesie krzepnięcia krwi


SJP.pl


fibrynolityczny

dotyczący fibrynolizy


SJP.pl


fibrynoliza

rozpuszczanie się włóknika w roztworach solnych lub alkalicznych, zwłaszcza w przypadkach skrzepu we krwi i zakrzepów


SJP.pl

Fibrynoliza – fizjologiczny proces rozkładu zakrzepu, będący częścią hemostazy. Podobnie, jak proces krzepnięcia krwi, zachodzi w sposób kaskadowy. Kluczowym dla fibrynolizy enzymem jest plazmina powstająca z plazminogenu.

Urokinaza katalizuje przemianę plazminogenu w plazminę. Plazmina rozkłada fibrynę, fibrynogen, czynniki osoczowe: V, VIII i XII oraz protrombinę. Osoczowy czynnik XII (a właściwie produkty jego rozkładu) aktywują produkcje kinin (np.: bradykinina) które rozszerzają naczynia krwionośne.

Wikipedia


fibrynolizyna

enzym mający zdolność rozpuszczania fibryny, stosowany w leczeniu zawałów i zakrzepów, także miejscowo w celu przyśpieszenia wessania się krwiaków


SJP.pl

Plazmina (fibrynaza, fibrynolizyna) – zwierzęcy enzym białkowy z grupy proteaz, znajdujący się w osoczu krwi, którego działanie polega na rozkładaniu białek krwi wchodzących w skład skrzepu, przede wszystkim fibryny (włóknika). Proces ten nazywa się fibrynolizą. Plazmina powstaje z nieaktywnego prekursora (plazminogenu) na skutek działania trombiny i tkankowego aktywatora plazminogenu (t-PA). Plazminogen może być też aktywowany przez urokinazę (u-PA).

Wikipedia


fibrynowy

związany z fibryną


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biol. związany z fibryną, dotyczący fibryny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fibryna ż.

Wiktionary


fibula

1. ozdobna zapinka z brązu, służąca dawniej do spinania szat;
2. w anatomii: kość strzałkowa, jedna z dwóch kości goleniowych; strzałka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archeol. ozdobna, metalowa zapinka do spinania odzieży używana od epoki brązu do średniowiecza;

Wiktionary

Fibula – ozdobna, metalowa zapinka do spinania szat, funkcją i kształtem zbliżona do współczesnej agrafki, używana w Europie od późnej epoki brązu (około 1500 p.n.e.) aż do średniowiecza i zastępująca guziki. W przeszłości nazwą tą niewłaściwie obejmowano również wszystkie brosze, zapięcia i sprzączki do pasków, zapinki do włosów itp.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: fʲiˈbula, AS: fʹibula

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. fibuła

Wiktionary


fic

nazwisko, m.in. Atanazy Urban Fic (1901-1943) - polski archeolog, biblista, dominikanin, teolog katolicki


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Fic − polski działacz opozycyjny
  • Atanazy Fic − rzymskokatolicki archeolog biblista, zakonnik i teolog
  • Stanisław Fic − polski działacz państwowy
  • Victor Miroslav Fic − czesko-kanadyjski politolog i orientalista

Wikipedia


ficek

nazwisko


SJP.pl

  • Ficek – nazwisko
  • Henryk Ficek – ujednoznacznienie
  • Stefan Ficek (1904–1940) – inżynier, projektant architektoniczny, ofiara zbrodni katyńskiej
  • Jan Alojzy Ficek (1790–1862) – polski duchowny katolicki, działacz narodowy i trzeźwościowy aktywny na Górnym Śląsku
  • Dariusz Ficek – polski oceanograf, dr hab. nauk o Ziemi

Wikipedia


fichte

nazwisko niemieckie, m.in. Johann Gottlieb Fichte (1762-1814), niemiecki filozof, kontynuator myśli I. Kanta


SJP.pl

Johann Gottlieb Fichte (ur. 19 maja 1762 w Rammenau, zm. 29 stycznia 1814 w Berlinie) – jeden z trzech (obok Friedricha Schellinga i Georga Hegla) wielkich filozofów niemieckiego klasycznego idealizmu.

Wikipedia


fichteanizm

system filozoficzny Johanna Gottlieba Fichtego


SJP.pl


ficowski

nazwisko


SJP.pl


ficyna

enzym roślinny otrzymywany z mleczka figi


SJP.pl

Ficyna jest niespecyficznym enzymem roślinnym pochodzącym z lateksu figowców. Należy do rodziny proteaz znanych jako proteazy cysteinowe, do których należy także papaina, która pochodzi z lateksu papai, bromelina (bromelaina) występująca w świeżych ananasach, a także kalpaina, kaspazy i chymopapaina. Masa molowa ficyny wynosi około 25 000 u. Enzym jest efektywny w zakresie pH = 4-9,5, z optimum wynoszącym pH = 6,5.

Wikipedia


fide

skrót od: Fédération Internationale des Échecs - Międzynarodowa Federacja Szachowa


SJP.pl


fidecki

nazwisko


SJP.pl


fideikomis

system dziedziczenia wielkiej własności, polegający na przejściu majątku tytułem spadku na najstarszego syna dziedzica bez prawa sprzedaży, zastawu itp., mający na celu utrzymanie majątku w całości w rodzie


SJP.pl

  • Fideikomis – rodzaj zapisu w prawie rzymskim
  • Fideikomis – ordynacja rodowa

Wikipedia


fideikomisariusz

osoba dziedzicząca majątek na zasadzie fideikomisu


SJP.pl


fideista

wyznawca fideizmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zwolennik fideizmu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfʲidɛˈjista, AS: fʹidei ̯ista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fideizm m.

:: fż. fideistka ż.

 przym. fideistyczny

Wiktionary


fideistka

fideista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zwolenniczka fideizmu

Wiktionary

Patrz:

fideista

Wymowa:

IPA: ˌfʲidɛˈjistka, AS: fʹidei ̯istka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fideizm n.

:: fm. fideista m.

 przym. fideistyczny

Wiktionary


fideistyczny

wywodzący się z fideizmu, dotyczący fideizmu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od fideizm

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfʲidɛjiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: fʹidei ̯istyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fideizm m., fideista m., fideistka ż.

Wiktionary


fideizm

wiara, doktryna oparta na wierze, a nie na poznaniu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filoz. teol. pogląd głoszący prymat wiary i objawienia nad poznaniem rozumowym;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: fʲiˈdɛjism̥, AS: fʹidei ̯ism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fideista m., fideistka ż.

 przym. fideistyczny

Wiktionary


fidel

instrument smyczkowy z sześcioma strunami; fidela


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m., odpowiednik rzadkiego polskiego imienia Fidelis

Wiktionary

Fidel – średniowieczny instrument muzyczny z rodziny skrzypiec.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Fidel i jestem kubańskim rewolucjonistą.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|hiszp|Fidel.

uwagi.

tłumaczenia.

 zobtłum|Fidelis.

źródła.

== Fidel (język angielski.) ==

wymowa.

 bryt. amer.: IPA|fɪˈdel.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|angielski|m.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


fidela

instrument smyczkowy z sześcioma strunami; fidel


SJP.pl


fidelia

imię żeńskie


SJP.pl

Fidelisa – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa fidelis, ‘wierny, pewny’. Oznacza kobietę „pełną wiary”.

Męskim odpowiednikiem jest Fidelis.

Fidelisa imieniny obchodzi 21 sierpnia.

Wikipedia


fideliny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Fidelii lub z nią związany


SJP.pl


fidelis

dawniej: powiernik, zausznik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|m.;

Wiktionary

Fidelis – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od łac. fidelis – „wierny, pewny”. Oznacza zatem człowieka „pełnego wiary”. Współczesną jego formą w języku hiszpańskim jest Fidel.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kolokacje imię m.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz.

:: fż. Fidelisa ż.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|łac|Fidelis. < etym|łac|fidelis. → wierny, pewny

uwagi.

tłumaczenia.

* francuski: (1.1) Fidèle m.

* hiszpański: (1.1) Fidel m.

* łaciński: (1.1) Fidelis m.

* włoski: (1.1) Fedele m.

źródła.

== Fidelis (język łaciński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) Fidelis

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fʲiˈdɛlʲis, AS: fʹidelʹis

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. Fidelisa ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz.

:: fż. Fidelisa ż.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|łac|Fidelis. < etym|łac|fidelis. → wierny, pewny

uwagi.

tłumaczenia.

* francuski: (1.1) Fidèle m.

* hiszpański: (1.1) Fidel m.

* łaciński: (1.1) Fidelis m.

* włoski: (1.1) Fedele m.

źródła.

== Fidelis (język łaciński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) Fidelis

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


fidelisostwo

Fidelis z małżonką; Fidelisowie


SJP.pl


fidelisowie

Fidelis z małżonką; Fidelisostwo


SJP.pl


fidelisowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Fidelisa lub z nim związany


SJP.pl


fidelizm

ustrój polityczny na Kubie (wprowadzony przez Fidela Castro)


SJP.pl

Fidelizm (również castroizm i castryzm) – forma socjalizmu panującego na Kubie, rządzonej przez Fidela Castro.

Wikipedia


fidelus

nazwisko


SJP.pl


fider

linia przenosząca drgania elektryczne o bardzo wysokiej częstotliwości do odbiornika; zasilacz


SJP.pl

Fider – fizyczne okablowanie przenoszące sygnał radiowy z nadajnika do anteny lub z anteny do odbiornika, nazywane też linią transmisyjną.

Podczas prawidłowego działania, w idealnych warunkach, fider powinien skutecznie przenosić wszystkie fale radiowe bez jakichkolwiek strat sygnału, bez promieniowania i pochłaniania energii. Używane są trzy rodzaje fiderów: koncentryczne, symetryczne (w tym tak zwane drabinki) oraz falowody (przy częstotliwościach powyżej 2 GHz).

Wikipedia


fidera

rodzaj szybu w lukach zbożowców; umożliwia równomierne napełnianie ładowni na statku


SJP.pl


fides

z łaciny: wiara


SJP.pl

Fides – w mitologii rzymskiej uosobienie (personifikacja) przyrzeczenia i wierności.

Przedstawiano ją jako starszą od Jowisza siwowłosą kobietę, co miało symbolizować prymat łączonego z nią ładu społecznego i politycznego w życiu publicznym. Świątynię na Palatynie miała wznieść ku jej czci już wnuczka Eneasza – Rome. Ofiary składano jej prawą ręką owiniętą białym płótnem.

Wikipedia


fidesz

węgierski skrót nazwy: Związek Młodych Demokratów - węgierska partia polityczna założona w 1988 roku


SJP.pl

Fidesz – Magyar Polgári Szövetség (pol. Fidesz – Węgierski Związek Obywatelski, wym. [ˈfidɛs]), dawnej Fidesz – Magyar Polgári Párt (pol. Fidesz – Węgierska Partia Obywatelska) – narodowa, konserwatywna i umiarkowanie eurosceptyczna partia polityczna działająca na Węgrzech.

Wikipedia


fidiasz

(gr. Pheidias) (ok. 490-420 p.n.e.), syn Charmidesa z Aten, wg opinii starożytnych największy rzeźbiarz grecki


SJP.pl

Wikipedia


fidiaszowski

taki jak u Fidiasza, charakterystyczny dla Fidiasza; fidiaszowy


SJP.pl


fidiaszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Fidiasza lub z nim związany; Fidiaszowski


SJP.pl


fidrygasy

fidrygałki;
1. rzeczy błahe, nieważne, drobnostki, głupstwa;
2. ozdoby zbędne lub dobrane bez smaku


SJP.pl


fidrygałki

fidrygasy;
1. rzeczy błahe, nieważne, drobnostki, głupstwa;
2. ozdoby zbędne lub dobrane bez smaku


SJP.pl


fiducjarny

1. pozbawiony wartości handlowej; niepełnowartościowy;
2. niesamodzielny; powierniczy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) ekon. pozbawiony samodzielnej wartości, nie mający oparcia w dobrach materialnych

 (1.2) praw. powierniczy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfʲiduˈt͡sʲjarnɨ, AS: fʹiducʹi ̯arny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) powierniczy

Wiktionary


fidura

nazwisko


SJP.pl


fidusiewicz

nazwisko


SJP.pl


fidybus

przestarzale: cienkie drewienko lub zwitek papieru do zapalania fajki, papierosa, cygara


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. podłużny zwitek papieru albo cienkie drewienko służące do zapalania fajki, papierosa lub cygara

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) zapraszał co znaczniejsze osoby do jedzenia i picia, a nawet podawał fajki i własnoręcznie zapalał fidybusy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fʲiˈdɨbus, AS: fʹidybus

Wiktionary


fidyk

nazwisko


SJP.pl


fidżi

język należący do grupy języków austronezyjskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. wyspiarskie państwo na Oceanie Spokojnym;

 (1.2) geogr. archipelag, na którym leży Fidżi (1.1)

Wiktionary

Fidżi, Republika Fidżi – państwo wyspiarskie, położone w południowo-zachodniej części Oceanu Spokojnego na wschód od Vanuatu, zachód od Tonga i południe od Tuvalu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas naszej podróży dookoła świata zatrzymaliśmy się na egzotycznych wyspach Fidżi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfʲid͡ʒʲi, AS: fʹiǯʹi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fidżyjski mrz., Fidżyjczyk mos., Fidżyjka ż.

 przym. fidżyjski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ofic. urz. Republika Fidżi; hist. ofic. Republika Wysp Fidżi

Wiktionary


fidżyjczyk

obywatel Fidżi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Fidżi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fʲiˈd͡ʒɨjt͡ʃɨk, AS: fʹiǯyi ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fidżi n.

:: fż. Fidżyjka ż.

 przym. fidżyjski

Wiktionary


fidżyjka

rodzaj ptaków z rodziny papug wschodnich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Fidżi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fʲiˈd͡ʒɨjka, AS: fʹiǯyi ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fidżi n.

:: fm. Fidżyjczyk mos.

 przym. fidżyjski

Wiktionary


fidżyjski

przymiotnik od: Fidżi (morze lub państwo)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do państwa Fidżi

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język urzędowy Fidżi,

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fʲiˈd͡ʒɨjsʲci, AS: fʹiǯyi ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fidżi n., Fidżyjczyk m., Fidżyjka ż.

Wiktionary


fidżyjskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem fidżyjskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem fidżyjskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku fidżyjskim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fʲiˈd͡ʒɨjskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: fʹiǯyi ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary


fiedin

nazwisko


SJP.pl


fiedler

Niemcy

  • Christian Fiedler
  • Ellen Fiedler
  • Jens Fiedler
  • Johann Christian Fiedler
  • Jörg Fiedler
  • Max Fiedler
  • Nikolaus Fiedler
  • Werner Fiedler
  • Wolfram Fiedler

Wikipedia


fiedor

nazwisko


SJP.pl


fiedorczuk

nazwisko


SJP.pl

Fiedorczuk – nazwisko wywodzące się prawdopodobnie od rosyjskiego imienia Fiodor (różnica między "Fiedor", a "Fiodor" w cyrylicy: ФeдорФёдор).

Znani Fiedorczukowie:

  • Julia Fiedorczuk – polska poetka
  • Natalia Fiedorczuk – polska piosenkarka, instrumentalistka i autorka piosenek
  • Ołeh Fiedorczuk – ukraiński piłkarz i trener
  • Siergiej Fiedorczuk – ukraiński szachista
  • Stanisław Fiedorczuk – polski ksiądz rzymskokatolicki
  • Witalij Fiedorczuk – radziecki generał
  • Wojciech Fiedorczuk – polski koszykarz i trener
  • Wojciech Fiedorczuk – komik i autor programów typu stand-up
  • Zygmunt Fiedorczuk  – polski lekarz, medyk i biegły sądowy

Wikipedia


fiedorowicz

nazwisko


SJP.pl


fiedoruk

nazwisko


SJP.pl


field

płaskowyż powstały na skutek działalności lądolodu, występujący głównie w Norwegii


SJP.pl

Field - rozległy płaskowyż, powstały w wyniku trwających setki milionów lat procesów denudacyjnych, które zniszczyły pierwotną rzeźbę i zrównały powierzchnię terenu. Na powierzchni zrównania rozwinęła się czasza lodowca typu norweskiego. Fieldy opadają stromo do fiordów.

Wikipedia


fielding

  • osoby
    • Henry Fielding (1707–1754) – pisarz angielski
    • Sarah Fielding (1710–1768) – pisarka angielska (młodsza siostra Henry'ego)
    • Helen Fielding (ur. 1958) – pisarka angielska
  • miejscowości
    • Fielding – miejscowość w stanie Utah w USA
  • sport
    • Fielding (krykiet) – fielding w krykiecie

Wikipedia


fieldowy

związany z fieldem


SJP.pl


fieldwork

[czytaj: fildłerk] badanie rynku konsumentów poprzez wywiady, rozmowy


SJP.pl


fiennes

Fiennes – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Pas-de-Calais.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 760 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 65 osób/km² (wśród 1549 gmin regionu Nord-Pas-de-Calais Fiennes plasuje się na 640. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 240.).

Wikipedia


fierek

nazwisko


SJP.pl

Wikipedia


fiero

określenie wykonawcze: dumnie, wyniośle


SJP.pl


fiesolanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Fiesole

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfʲjɛzɔˈlãnka, AS: fʹi ̯ezolãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fiesole n.

:: fm. fiesolczyk m.

 przym. fiesolski

Wiktionary


fiesolczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Fiesole

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fʲjɛˈzɔlt͡ʃɨk, AS: fʹi ̯ezolčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fiesole n.

:: fż. fiesolanka ż.

 przym. fiesolski

Wiktionary


fiesole

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w prowincji Florencja;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zatrzymamy się w Fiesole na pół dnia.

 (1.1) Fiesole było ważnym miastem etruskim, założonym prawdopodobnie w VI albo V wieku p.n.e., później znaczącym ośrodkiem rzymskim.

 (1.1) Pewnego kwietniowego dnia 1951 roku dowiedziała się o przykrym zajściu. W Fiesole ksiądz odmówił kościelnego pochówku katolikowi, bo ten należy do partii komunistycznej. Wtedy jego towarzysze ukradli z kościoła szaty liturgiczne oraz gromnice i sami odprawili mu pogrzeb.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fiesolczyk m., fiesolanka ż.

 przym. fiesolski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) staroż. Fezule

Wiktionary


fiesolski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Fiesole, dotyczący Fiesole

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) My jesteśmy z polskiej Florencji,
Z miasta siedmiu pagórków fiesolskich,
Z miasta muzyki, inteligencji,
I najpiękniejszych kobiet polskich.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fʲjɛˈzɔlsʲci, AS: fʹi ̯ezolsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Fiesole n., fiesolczyk m., fiesolanka ż.

Wiktionary


fiesta

1. w Hiszpanii i w krajach latynoamerykańskich:
a) zabawa, święto ludowe;
b) uroczystość religijna ku czci świętych chrześcijańskich, z procesjami i tańcami;
2. w Hiszpanii: walka byków;
3. samochód typu Ford Fiesta


SJP.pl

Fiesta – hiszp. słowo oznaczające imprezę, uroczystość lub przyjęcie.

Inne znaczenia tego słowa:

  • Fiesta – film francuski z 1995 roku zrealizowany przez Pierre Boutron'a
  • Fiesta – film amerykański z 1947 roku w reżyserii Richarda Thorpe'a
  • Fiesta, polska grupa muzyczna
  • Ford Fiesta, marka samochodu produkowanego przez firmę Ford

Wikipedia


fifa

[czytaj: fifa] (skrót od: Fédération Internationale de Football Association - Międzynarodowa Federacja Związków Piłkarskich) międzynarodowa organizacja zrzeszająca narodowe federacje piłkarskie, zajmująca się m.in. organizacją największych imprez piłkarskich; Fifa


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = franc. Fédération Internationale de Football Association → sport. Międzynarodowa Federacja Piłki Nożnej;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) PZPN jest czlonkiem FIFA od 1923 roku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfʲifa, AS: fʹifa

Wiktionary


fifaczek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od fifak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fifak m.

Wiktionary


fifak

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) lwów. człowiek sprytny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. fifaczek m.

Wiktionary


fifka

rurka do palenia papierosów; cygarniczka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. lufka do papierosów

 (1.2) poznań. źle zaparzona, słaba herbata

Wiktionary

Lufka, fifka (rzadziej cygarniczka lub dulawka, niegdyś także munsztuczek) – w najprostszym wykonaniu rurka kilkumilimetrowej średnicy i kilku- lub kilkunastocentymetrowej długości; na jednym z końców mocowany jest papieros (zazwyczaj w tym miejscu rurka jest nieco rozszerzona, dzięki czemu można do niej włożyć koniec papierosa), a drugi służy palaczowi za ustnik (bywa w tym miejscu często nieco spłaszczona i zaopatrzona w niewielkie zgrubienie ułatwiające trzymanie lufki w zębach).

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Coś ty za fifkę zrobił, to nie herbata, kompletna lura.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lufka, cygarniczka

Wiktionary


fifny

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Poznań. zgrabny, szykowny

 (1.2) gw-pl|Poznań. zręczny

Wiktionary


fifo

First In First Out - rodzaj struktury danych charakteryzującej się tym, że dane muszą być pobierane w takiej samej kolejności, w jakiej zostały dostarczone


SJP.pl


fifol

potocznie: członek męski; siusiak, kuśka


SJP.pl


fifraczek

gwarowo: penis


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) białystok. żakiet

Wiktionary


fifrak

rodzaj okrycia wierzchniego


SJP.pl


fifty-fifty

[czytaj: [fifti fifti] potocznie: po połowie; pół na pół


SJP.pl

przysłówek sposobu

 (1.1) pot. po równo na dwie osoby, po połowie, pół na pół

Wiktionary


fig.

skrót od: figura, figurowy


SJP.pl


figa

1. owoc figowca;
2. potocznie: figowiec pospolity;
3. gest kciukiem między palcami dłoni oznaczający żartobliwą odmowę; nic z tego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zob. figowiec pospolity.

 (1.2) spoż. owoc figi (1.1)

 (1.3) przen. nic, zero

 (1.4) gest dłonią oznaczający figę (1.3)

Wiktionary

Figa – owocostan rośliny zwanej figowcem pospolitym, figą pospolitą, figą karyjską, drzewem figowym. Podobny typ owocostanu, określany specjalistycznym terminem sykonium, mają też pozostałe figowce. Jest to gruszkowatego kształtu, skórzasty worek, z bardzo ciasnym otworem. W środku wypełniony jest licznymi owocami lub resztkami kwiatów. Owocostany figowców pochodzą od owocostanów przypominających owocostany morwy, które w trakcie ewolucji odwróciły się, ukrywając owoce w swym wnętrzu. Owocostany zawierają do kilkuset owoców, mających postać drobnych, podobnych do nasion niełupek otoczonych przez rozrośnięte, mięsiste dno kwiatowe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W ogrodzie rosło kilka dorodnych fig.

 (1.2) Uwielbiam suszone figi.

 (1.3) Jak będziesz wybrzydzać, to figę dostaniesz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfʲiɡa, AS: fʹiga

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. figowiec m., figarnia ż.

 przym. figowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) figowiec pospolity, drzewo figowe

Wiktionary


figarnia

pomieszczenie do uprawy figowców


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ogrod. budynek przeznaczony do hodowli fig

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poza dziedzińcem teatralnym, a także wzdłuż parku, na granicy z ogrodem użytkowym, ustawiono jeszcze kilka budynków: ananasarnie, figarnie itp.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. figa ż., figowiec mrz.

 przym. figowy

Wiktionary


figaro

fryzjer


SJP.pl

Figaro – centralna postać trylogii Pierre’a Beaumarchais’go: Cyrulik sewilski, Wesele Figara i Występna Matka. Nieślubny i zaginiony syn doktora Bartola i guwernantki Marceliny, w niemowlęctwie uprowadzony przez zbójców. Nieśmiertelność zapewnili mu Gioacchino Rossini i Wolfgang Amadeus Mozart czyniąc tytułowym bohaterem swoich oper – Cyrulik sewilski – baryton (Rossini) i Wesele Figara – bas-baryton (Mozart).

Wikipedia


figarski

nazwisko


SJP.pl


figas

nazwisko


SJP.pl


figat

nazwisko


SJP.pl


fighter

fajter;
1. sportowiec uprawiający sport walki, np. boks;
2. sportowiec bardzo waleczny, poświęcający się całkowicie dla osiągnięcia zwycięstwa


SJP.pl

Film
  • Fighter (The Fighter) − amerykański dramat biograficzny z 2010 roku w reżyserii Davida O. Russella.
Muzyka
  • „Fighter” − singel Christiny Aguilery z albumu Stripped (2002).
  • „Fighter” − singel grupy Sneaker Pimps z albumu Squaring the Circle (2021).
  • „Fighter” − singel Tali Golergant (2024).

Wikipedia


fighterka

fighter; fajterka


SJP.pl


figi

damskie majtki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) damskie majtki bez nogawek;

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) D. lp., M., B. i W. lm. od: figa

Wiktionary

Figi – rodzaj damskich majtek – bez nogawek. W górnej, najszerszej części mają wstawioną gumkę podtrzymującą figi w pasie. Dookoła otworów na nogi niekiedy również są wszyte gumki. Dolna część fig, która styka się z kroczem, zwykle składa się z dwóch warstw materiału: zewnętrznej i bardziej miękkiej wewnętrznej. Wewnętrzna warstwa może być wykonana z bawełny, która dobrze absorbuje wilgoć.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Lubię, kiedy Luśka zakłada swoje błękitne figi z koronką.

Wiktionary


figiel

1. zabawny czyn; psota, żart, psikus;
2.  przestarzałe: przedmiot, rysunek, ozdoba itp. wykonane w celu zabawienia kogoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) coś zrobionego dla żartu, dla rozrywki

Wiktionary

Figiel – nazwisko polskie, pochodzące od przezwiska figiel, lub od niemieckiego przezwiska Fiegel, Figel. Formy żeńskie: Figiel, Figielowa, Figlowa, Figielówna, Figlówna, Figlanka.

Osoby noszące nazwisko Figiel:

  • Adam Figiel
  • Aneta Figiel
  • Maciej Figiel
  • Marzena Figiel Strzała
  • Piotr Figiel
  • Sia Figiel, Samoa poeta, powieściopisarz, malarz, pisarz
  • Tadeusz Figiel

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈfʲiɟɛl, AS: fʹiǵel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. figlarz m., figlarka ż., figlarność ż., figlowanie n.

:: zdrobn. figielek m.

 czas. figlować ndk.

 przym. figlarny

 przysł. figlarnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) psota, psikus, żart, dowcip, igraszka

Wiktionary


figielek

mały figiel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: figiel

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fʲiˈɟɛlɛk, AS: fʹiǵelek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. figiel m., figlarz m., figlarka ż., figlarność ż.

 czas. figlować ndk.

 przym. figlarny

 przysł. figlarnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żarcik

Wiktionary


figielski

nazwisko


SJP.pl


figlarka

kobieta lubiąca psoty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta lub dziewczyna, która lubi płatać figle

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fʲiɡˈlarka, AS: fʹiglarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. figlarz m., figiel m., figielek m., figlarność ż.

 przym. figlarny, figlarski

 przysł. figlarnie

 czas. figlować ndk.

Wiktionary


figlarnie

przysłówek

 (1.1) w sposób figlarny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. figlarność ż., figiel mrz./mzw., figlarz m., figlarka ż.

 przym. figlarny

Wiktionary


figlarniej

stopień wyższy od przysłówka: figlarnie


SJP.pl


figlarniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: figlarny


SJP.pl


figlarność

figlarny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest figlarne; cecha tych, którzy są figlarni

Wiktionary

Patrz:

figlarny

Powiązane:

 rzecz. figlarz m., figlarka ż., figiel m., figlowanie n., figielek mrz.

 czas. figlować ndk.

 przym. figlarny

 przysł. figlarnie

Wiktionary


figlarny

psotny, żartobliwy, swawolny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) psotny, żartobliwy, swawolny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ostrzygłeś się? - Tak, dlatego czapka jest trochę za duża, odpowiada z figlarnym uśmiechem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fʲiɡˈlarnɨ, AS: fʹiglarny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. figiel m., figielek m., figlarz m., figlarka ż., figlowanie n., figlarność ż.

 czas. figlować, pofiglować

 przym. figlarski, figlarnie

 przysł. figlarnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łobuzerski, zawadiacki, frywolny, filuterny, łobuzerski, psotny, jowialny, swawolny, śmieszny, wesoły, zabawny, żartobliwy; książk. pantagrueliczny

Wiktionary


figlarski

skłonny do figlów


SJP.pl


figlarstwo

1. skłonność do robienia psot, płatania figli;
2. dawniej: oszustwo, matactwo


SJP.pl


figlarz

człowiek lubiący psoty, psotnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ten, kto lubi płatać figle

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jacyś figlarze pomazali samochód pani dyrektor.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈfʲiɡlaʃ, AS: fʹiglaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. figielek m., figiel m.

:: fż. figlarka ż.

 czas. figlować ndk.

 przym. figlarski, figlarny

 przysł. figlarnie

Wiktionary


figle

figlowanie, dokazywanie


SJP.pl


figle-migle

żartobliwie:
1. psoty, żarty;
2. rzeczy mało wartościowe lub mało ważne


SJP.pl

związek frazeologiczny

 (1.1) psoty, żarty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Potem wrócił pod parkan i do zmroku wyczyniał tam przeróżne figle-migle.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfʲiɡlɛ‿ˈmʲiɡlɛ, AS: fʹigle‿mʹigle

Wiktionary


figlik

zdrobnienie od: figiel: żart, psota


SJP.pl

Figlik – polski gatunek literacki stworzony przez Mikołaja Reja w piątej części drugiego wydania Żwierzyńca (Przypowieści przypadłe inaczej Figliki albo rozlicznych ludzi przypadki dworskie[...]). Figliki stanowiły odmianę epigramatu. Były krótkimi utworami wierszowanymi, przedstawiającymi jedną sytuację z życia dworskiego lub szlacheckiego w tonacji komicznej lub satyrycznej.

Wikipedia


figlować

1. bawić się wesoło, swobodnie; dokazywać, swawolić;
2. wchodzić z kimś w kontakt o charakterze erotycznym; baraszkować, zabawiać się


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pofiglować)

 (1.1) książk. bawić się wesoło i swobodnie

 (1.2) żart. seks. wchodzić w kontakt erotyczny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. figiel mzw./mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) baraszkować, dokazywać, hasać, psocić, swawolić

 (1.2) baraszkować, swawolić, zabawiać się

Wiktionary


figna

nazwisko


SJP.pl


figo-fago

żartobliwie:
1. człowiek lekkomyślny, niepoważny; lekkoduch, trzpiot;
2. podrywacz, uwodziciel; kochaś;
3. seks; fiku-miku, bara-bara


SJP.pl

związek frazeologiczny

 (1.1) żart. człowiek niepoważny, lekkomyślny

 (1.2) żart. podrywacz

 (1.3) żart. seks

Wiktionary

Przykłady

 (1.1-2) Nie bądź taki figo-fago!

 (1.3) Robiliśmy figo-fago całą noc.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfʲiɡɔ‿ˈfaɡɔ, AS: fʹigo‿fago

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fircyk, lekkoduch, sowizdrzał, szaławiła, trzpiot

 (1.2) kochaś, uwodziciel

 (1.3) umcia-umcia, fiku-miku, bara-bara, iha-iha

Wiktionary


figojad

rodzaj ptaków z rodziny wilgowatych


SJP.pl


figolistny

dynia figolistna - gatunek rośliny z rodziny dyniowatych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) bot. posiadający liście przypominające liście figi (figowca)

Wiktionary


figowcowy

przymiotnik

 (1.1) składający się z figowca

 (1.2) wykonany z drewna lub innej części figowca

 (1.3) będący częścią figowca

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfʲiɡɔfˈt͡sɔvɨ, AS: fʹigofcovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. figowiec m.

Wiktionary


figowiec

roślina z rodziny morwowatych o wiecznie zielonych lub okresowo opadających liściach, uprawiana m.in. dla kauczuku, jadalnych owoców i jako roślina ozdobna; fikus


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) syst. dendr. nazwa systematyczna|Ficus|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny morwowatych;

 (1.2) syst. dendr. nazwa systematyczna|Ficus carica|ref=tak., figowiec pospolity, roślina rodząca figi

Wiktionary

Figowiec, fikus (Ficus L.) – rodzaj roślin z rodziny morwowatych (Moraceae), najbardziej zróżnicowany w obrębie rodziny. Obejmuje co najmniej 876 gatunków. Rośliny te występują na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej, przy czym najbardziej zróżnicowane są w Azji południowo-wschodniej, gdzie rośnie ich ok. 550 gatunków, w tym m.in. na Borneo i Nowej Gwinei po 150, w Afryce znanych jest 105 gatunków, a w Ameryce Środkowej ok. 190. Są to rośliny zawierające sok mleczny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Znanych jest ponad sto gatunków figowców.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fʲiˈɡɔvʲjɛt͡s, AS: fʹigovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. figarnia ż., figa ż.

 przym. figowcowy, figowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fikus

 (1.2) figa, drzewo figowe

Wiktionary


figówka

zapalenie mieszków włosowych, wywołane przez gronkowce


SJP.pl


figowy

przymiotnik od: figa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z figami, dotyczący fig

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A wtedy otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fʲiˈɡɔvɨ, AS: fʹigovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. figarnia ż., figa ż., figowiec mrz.

Wiktionary


figura

1. kształt ciała ludzkiego;
2. zbiór punktów na płaszczyźnie lub w przestrzeni;
3. posąg będący obiektem kultu;
4. układ ruchów w tańcu lub ewolucji sportowej;
5. as, król, dama, walet w kartach lub król, hetman, wieża, goniec, skoczek w szachach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szt. odwzorowana w rzeźbie lub malarstwie postać zwierzęcia lub człowieka

 (1.2) przydrożny posąg, kapliczka

 (1.3) kształt ciała

 (1.4) sport. choreogr. sekwencja ruchów tworząca całość w sportach akrobatycznych i tańcach

 (1.5) szach. starsze bierki na szachownicy: król, hetman, wieża, skoczek, goniec

 (1.6) karc. starsze karty w talii: as, król, dama, walet;

 (1.7) mat. zbiór punktów leżących na płaszczyźnie lub w przestrzeni

 (1.8) pot. znana osobistość

 (1.9) pot. osobnik, typ

 (1.10) książk. bohater utworu literackiego

 (1.11) muz. grupa dźwięków o charakterze ornamentu

 (1.12) herald. szeroko pojęte godła herbowe/mobilia

Wiktionary

  • postać wyobrażona w malarstwie lub rzeźbie
    • figura serpentinata
    • inna nazwa posągu, statuy
    • świątek
  • gry
    • figura (bierka) szachowa
    • figura (w kartach)
  • układ ruchów:
    • figura akrobatyczna
    • figura taneczna
    • łyżwiarstwo figurowe

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Między drzewami stały figury niedźwiadków, dlatego park ten był zwany przez tyszan Parkiem Misiów lub Niedźwiadków.

     (1.2) A cała wieś odprowadzała ich z płaczem i lamentem aż pod figurę Częstochowskiej, która stojała przy drodze na rozstajach.

     (1.3) Po porodzie szybko powróciła do poprzedniej figury.

     (1.4) Bernard powstał, pchnął nogą taburet do pianina i zaczął ze wściekłą brawurą grać trzecią figurę kadryla.

     (1.8) Licha figura, a przynajmniej… nie do towarzystwa…

     (1.9) Ulotnił się jak kamfora! Podejrzana figura. Czy tylko co nie świsnął?

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: fʲiˈɡura, AS: fʹigura

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. figurka, figurant, figurantka, figurowanie, figuracja, figuratywista, figuratywizm, figuratywność, figurówka

     czas. figurować

     przym. figuralny, figurowy, figuratywny, figuracyjny

     przysł. figuralnie, figuratywnie

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) posąg, statua

     (1.2) boża męka

     (1.8) dygnitarz, VIP, szycha, szyszka, gruba ryba, rekin

    Wiktionary


figuracja

jeden ze środków techniki kompozytorskiej, polegający na wprowadzeniu do melodii rozdrobnionych wartości rytmicznych urozmaicających melodię, wzmagających jej ruchliwość i rytmiczność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. szybki przebieg pasażowy lub skalowy, wiążący się często z powtarzaniem łatwo identyfikowanej figury lub motywu;

 (1.2) muz. wprowadzanie do kompozycji figuracji (1.1)

 (1.3) szt. ukazanie w sztuce postaci ludzkich lub zwierzęcych

Wiktionary

  • Figuracja w muzyce
  • Figuracja – ukazanie w sztuce postaci ludzkich lub zwierzęcych, zob. figuratywizm

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Chopin z uwielbieniem stosował w swoich utworach figuracje.

 (1.2) Figuracja melodii jest jedną z podstawowych umiejętności improwizatora.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. figura ż., figurowanie n.

 czas. figurować

 przym. figuralny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) figurowanie

 (1.2) figurowanie

Wiktionary


figuracyjny

związany z figuracją


SJP.pl


figuralny

przedstawiający figury, postacie; mający jako temat lub motyw figury, postacie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) szt. przedstawiający figury albo pojedynczą postać ludzką lub zwierzęcia

 (1.2) muz. na wiele głosów

 (1.3) daw. stanowiący metaforę

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. figuralnie

 rzecz. figurka ż., figuracja ż., figura ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) figuratywny

 (1.2) wielogłosowy

 (1.3) metaforyczny, przenośny

Wiktionary


figurant

osoba nie odgrywająca istotnej roli w jakiejś sprawie, występująca jedynie dla pozoru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zajmująca wysokie stanowisko, ale niesprawująca faktycznej władzy, niemająca wpływu na podejmowane decyzje

 (1.2) daw. statysta teatralny

 (1.3) polit. osoba będąca obiektem zainteresowania służb specjalnych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W czasach rządów AWS (1997-2001) mówiono również o kierowaniu z tylnego siedzenia – ówczesny premier Jerzy Buzek miał być w istocie figurantem, a faktycznie rządem miał kierować przewodniczący „Solidarności” Marian Krzaklewski.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: fʲiˈɡurãnt, AS: fʹigurãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. figura ż., figurka ż.

 czas. figurować ndk.

Wiktionary


figurantka

kobieta nie odgrywająca istotnej roli w jakiejś sprawie, występująca jedynie dla pozoru


SJP.pl

Figurantka (tytuł oryginalny: Veep) – amerykański telewizyjny serial komediowy, emitowany przez telewizję HBO od 22 kwietnia 2012 roku do 12 maja 2019 roku, a w Polsce nadawany na kanale HBO od 11 czerwca 2012 roku do 13 maja 2019. Twórcą Figurantki jest Armando Iannucci, który oparł pomysł serialu na innej produkcji swojego autorstwa, sitcomie BBC The Thick of It z lat 2005–2012. Oryginalny tytuł serialu jest fonetycznym zapisem skrótu VP, oznaczającego po angielsku wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych (vice president).

Wikipedia


figuratywista

przedstawiciel, zwolennik figuratywizmu


SJP.pl


figuratywistka

przedstawicielka, zwolenniczka figuratywizmu


SJP.pl


figuratywizm

kierunek w sztuce, rzeźbie i grafice, przeciwstawny abstrakcjonizmowi, charakteryzujący się przedstawianiem form lub przedmiotów obserwowanych w naturze


SJP.pl

Figuratywizm, sztuka figuratywna – kierunek w sztuce (głównie malarstwie i rzeźbiarstwie) polegający na ukazywaniu przedmiotów, zwierząt i ludzi w ich realnych kształtach, traktujący świat zewnętrzny jako punkt odniesienia dla postaci, symbolu lub podobieństwa.

Wyrażeniem synonimicznym dla figuratywizmu jest termin „sztuka przedstawiająca”, zaś antonimicznym – abstrakcjonizm lub „sztuka nieprzedstawiająca”, „sztuka niefiguratywna”.

Wikipedia


figuratywność

figuratywny


SJP.pl

Patrz:

figuratywny

figuratywny

przedstawiający przedmioty w ich realnych kształtach, dający wyobrażenie o obserwowanym przedmiocie


SJP.pl


figurka

mała figura


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: figura

 (1.2) mała figura, rzeźba

Wiktionary

  • postać wyobrażona w malarstwie lub rzeźbie
    • figura serpentinata
    • inna nazwa posągu, statuy
    • świątek
  • gry
    • figura (bierka) szachowa
    • figura (w kartach)
  • układ ruchów:
    • figura akrobatyczna
    • figura taneczna
    • łyżwiarstwo figurowe

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.2) Istnieje przekonanie, że figurka słonia z podniesioną trąbą przynosi szczęście.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: fʲiˈɡurka, AS: fʹigurka

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. figura ż., figurant m., figurantka ż., figuratywność ż., figuralność ż.

     czas. figurować ndk.

     przym. figurowy, figuralny, figuratywny

    Wiktionary


figurkowy

figurka


SJP.pl

Patrz:

figurka

figurować

1. znajdować się, widnieć gdzieś;
2. dawniej: brać udział paradować, występować


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (brak dk.)

 (1.1) być gdzieś zamieszczonym lub wymienionym

 (1.2) daw. brać udział

 (1.3) daw. działać wyobraźnią

 (1.4) daw. być figurą, mieć wzięcie, być kimś

 (1.5) daw. teatr. grać niemą lub nieistotną rolę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) — Przykro mi, ale pańskie nazwisko nie figuruje na liście zaproszonych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. figurka ż., figurant mos., figuracja ż., figura ż., figurowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pojawiać się, znajdować się

 (1.2) paradować, występować

 (1.3) wyobrażać sobie

Wiktionary


figurówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. łyżwa przeznaczona do jazdy figurowej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌfʲiɡuˈrufka, AS: fʹigurufka

Wiktionary

Powiązane:

 zob. figura.

Wiktionary