rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. zob. infirmeria.
Wiktionary
(1.1) Na trzecim piętrze klasztoru urządzono infirmarium.
Wiktionary
rzecz. infirmaria ż., infirmeria ż., infirmer mos., infirmiarz mos., infirmerka ż.
Wiktionary
(1.1) infirmaria, infirmeria
Wiktionary
1. przestarzałe: osoba chorowita, wątłego zdrowia;
2. przestarzałe: osoba opiekująca się chorym; pielęgniarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pielęgniarz w wojskowej lub klasztornej infirmerii
Wiktionary
(1.1) Zostawili leki infirmerowi, który obiecał mu je podawać z wielką starannością.
Wiktionary
rzecz. infirmeria ż., infirmiarz mos.
:: fż. infirmerka ż.
Wiktionary
(1.1) infirmiarz
Wiktionary
dawniej: izba chorych w szkołach, klasztorach, wojsku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. izba chorych w klasztorach;
Wiktionary
Infirmeria (łac. infirmus – słaby, chory) – sala przeznaczona dla chorych w budynkach zamieszkiwanych przez duże grupy osób (klasztory, koszary wojskowe, bursy lub internaty itp.). W okresie średniowiecza infirmeria umieszczona przy klasztorze pełniła nie tylko rolę szpitala, ale też przytułku dla ludzi starych i ubogich.
Wikipedia
(1.1) Jan gdy został ranny przebywał w infirmerii.
Wiktionary
IPA: ˌĩnfʲirˈmɛrʲja, AS: ĩnfʹirmerʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. infirmierka ż., infirmer mos., infirmarium n., infirmiarz mos., infirmaria ż.
Wiktionary
dawniej: pielęgniarka sprawująca opiekę nad chorymi w infirmerii (izbie chorych); infirmierka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pielęgniarz w klasztornej infirmerii
Wiktionary
(1.1) Leki zostawił infirmiarzowi, który akurat stał koło furty.
Wiktionary
rzecz. infirmierka ż., infirmarium n., infirmaria ż., infirmeria ż., infirmer mos.
Wiktionary
(1.1) infirmer
Wiktionary
dawniej: pielęgniarka sprawująca opiekę nad chorymi w infirmerii (izbie chorych); infirmerka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta odpowiedzialna za infirmerię
(1.2) rel. zakonnica pielegnująca chorych w klasztornej infirmerii
Wiktionary
(1.2) Przełożona zleciła jej posługę siostry infirmierki.
Wiktionary
rzecz. infirmaria ż., infirmeria ż., infirmiarz mos., infirmerka ż.
:: fm. infirmer m.
Wiktionary
(1.1) infirmerka
(1.2) infirmerka
Wiktionary
skrót od: inflancki
SJP.pl
1. w ekonomii: wzrost średniego poziomu cen dóbr i usług w pewnym czasie, odzwierciedlający ubytek siły nabywczej pieniądza;
2. w kosmologii: faza błyskawicznej ekspansji wczesnego wszechświata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. postępujący spadek wartości pieniądza prowadzący do wzrostu cen;
Wiktionary
Inflacja (łac. inflatio – nadęcie) – proces trwałego wzrostu ogólnego poziomu cen w gospodarce. Skutkiem tego procesu jest spadek siły nabywczej pieniądza krajowego. Zjawiskiem przeciwnym do inflacji jest deflacja.
Wikipedia
(1.1) Inflacja w pierwszym półroczu była wyższa niż powszechnie oczekiwano.
Wiktionary
IPA: ĩnˈflat͡sʲja, AS: ĩnflacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. dezinflacja ż.
przym. inflacyjny
Wiktionary
powodujący inflację
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) generujący inflację
Wiktionary
→ inflacja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekon. dotyczący inflacji
Wiktionary
rzecz. inflacja ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Inflanty
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Inflantami, dotyczący Inflant
Wiktionary
rzecz. Inflanty nmos., Inflantczyk mos., Inflantka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Inflant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Inflant
Wiktionary
(1.1) Kiedy nazajutrz po bitwie notariusze królewscy zaczęli spisywać jeńców, okazało się, że byli wśród nich rycerze z całej Rzeszy, więc Bawarczycy, Łużyczanie, Szwabowie, Fryzowie, Turyńczycy, Sasi, Frankowie, Westfalczycy, Austriacy, Niemcy znad Renu, Pomorzanie i Inflantczycy.
Wiktionary
rzecz. Inflanty nmos.
:: fż. Inflantka ż.
przym. inflancki
Wiktionary
mieszkanka Inflant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Inflant
Wiktionary
rzecz. Inflanty nmos.
:: fm. Inflantczyk mos.
przym. inflancki
Wiktionary
kraina historyczna obejmująca obecną Łotwę i Estonię, w średniowieczu ziemie Zakonu Kawalerów Mieczowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna nad Dźwiną i Zatoką Ryską;
Wiktionary
Inflanty (łac. Livonia, także Lieflant, niem. Livland, także Liefland, szw. Livland, łot. Livonija, est. Liivimaa) – nazwa krainy historycznej nad Dźwiną i Zatoką Ryską powstałej w średniowieczu w obrębie posiadłości zakonu kawalerów mieczowych, a zamieszkanej przez plemiona bałtyckie (przodków obecnych Łotyszów) i ugrofińskie (przodków obecnych Estończyków), na których kulturę na przestrzeni wieków wpływała głównie kultura niemiecka, a także skandynawska i polska (szczególnie w Inflantach Polskich/Łatgalii). Dawne Inflanty obejmują terytoria dzisiejszej Estonii oraz Łotwy. Nazwa została nadana w XIII w. i pochodzi od plemienia Liwów.
Wikipedia
(1.1) Dwa nasze powiaty, rzeżycki i lucyński, w niczym nie były dawniej podobne do tego zniszczonego, zrujnowanego i zdeptanego kraju, jakim stały się później nasze Inflanty.
Wiktionary
IPA: ĩnˈflãntɨ, AS: ĩnflãnty
Wiktionary
rzecz. Inflantczyk mos., Inflantka ż.
przym. inflancki
Wiktionary
urządzenie do uderzeniowego pompowania opon
SJP.pl
Inflator – element sprzętu nurkowego, zwykle pojedyncze urządzenie umiejscowione na wysokości lewego ramienia, w postaci grubego karbowanego węża zakończonego głowicą. Głowica posiada przyłącze inflatorowe do węża średniego ciśnienia z szybkozłączką i przycisk: dodawczy i spustowy, służące do napełniania i opróżniania worka wypornościowego. Głowica posiada także ustnik służący do napełnienia worka wypornościowego za pomocą ust i upuszczania powietrza po naciśnięciu przycisku spustowego. Wewnątrz karbowanego węża może być prowadzone cięgno do dodatkowego zaworu spustowego, zlokalizowanego w miejscu połączenia inflatora z workiem wypornościowym na wysokości lewego ramienia.
Wikipedia
dawniej: grypa (choroba zakaźna wywoływana przez wirusy, objawiająca się katarem, kaszlem, gorączką, bólem głowy, mięśni); influenza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. med. grypa
Wiktionary
IPA: ˌĩnfluˈwɛ̃nt͡sa, AS: ĩnfluu̯ẽnca
Wiktionary
(1.1) przeziębienie, grypa
Wiktionary
[czytaj: influenser] środowiskowo: osoba popularna, mająca duży wpływ na opinie odbiorców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) neol. osoba mająca wpływ na opinie i decyzje innych, zwykle twórca internetowy o znacznym rozgłosie posiadający znaczne grono odbiorców
Wiktionary
Influencer (ang. influence „wpływ”; łac. influentia „wpływ” od influere „wpływać”, in „w” i fluere „płynąć”) – w świecie mediów społecznościowych osoba wpływowa, która dzięki swojemu zasięgowi jest w stanie oddziaływać na ludzi, z którymi nawiązuje trwałe relacje. Często tym terminem określa się twórców internetowych o znacznym rozgłosie, którzy posiadają znaczne grono odbiorców. Osoby tego rodzaju bywają wykorzystywane w ramach kampanii marketingowych, ponieważ potrafią umiejętnie wpływać na zachowania internautów. Influencerzy koncentrują się często na pewnej ustalonej tematyce. Publikują recenzje produktów lub artykuły informacyjne, w zamian za możliwość wypróbowania danego towaru albo bonus finansowy ze strony partnera.
Wikipedia
(1.1) Influencerzy umiejętnie budują wokół siebie grupę lojalnych odbiorców, z którymi łączą ich silne relacje i zainteresowania.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. influencerka
Wiktionary
[czytaj: influenserka] środowiskowo: kobieta popularna, mająca duży wpływ na opinie odbiorców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. kobieta popularna, mająca duży wpływ na opinie i decyzje innych, zwykle twórczyni internetowa o znacznym rozgłosie posiadająca znaczne grono odbiorców
Wiktionary
(1.1) Influencerki to osoby, które potrafią ze swojego hobby, zainteresowań bądź pomysłu na życie, stworzyć świetnie prosperujący interes, przynoszący niemałe zyski.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. influencer
Wiktionary
[czytaj: influenserstwo] zajęcie influencera
SJP.pl
1. zmiana rozkładu ładunków elektrycznych ciała znajdującego się pod wpływem działania pola elektrycznego; indukcja elektrostatyczna
2. dawniej: wpływ, oddziaływanie
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący influencji
SJP.pl
[czytaj: influenca] dawniej: grypa (choroba zakaźna wywoływana przez wirusy, objawiająca się katarem, kaszlem, gorączką, bólem głowy, mięśni); influenca
SJP.pl
lek przeciwwirusowy stosowany dawniej w leczeniu grypy, półpaśca i zapalenia ślinianek przyusznych, obecnie rzadko używany ze względu na jego wątpliwe działanie w infekcjach wirusowych; moroksydyna
SJP.pl
potocznie: informacja
SJP.pl
agresywne zachowanie wobec osób o przeciwnych poglądach
SJP.pl
osoba agresywna wobec osób o przeciwnych poglądach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) neol. inform. wyróżniona ramką część artykułu w Wikipediach i projektach siostrzanych, zawierająca najważniejsze informacje dla czytelnika
Wiktionary
Infobox (także Info-Box, Info Box, InfoBox) – pawilon wystawienniczy w Berlinie na placu Lipskim (oficjalny adres: Leipziger Straße 21), istniejący w latach 1995–2001.
Infobox zaprojektowany został przez firmę architektoniczną Schneider + Schumacher z Frankfurtu nad Menem jako pierwszy obiekt zrealizowany w rejonie Placu Poczdamskiego w dawnym pasie Muru Berlińskiego. Posiadał formę prostopadłościanu o wymiarach 62,5 × 15 × 15 m pokrytego czerwonymi emaliowanymi płytami, uniesionego na słupach około 8 m nad powierzchnią terenu. Wnętrze zawierało trzy kondygnacje wystawiennicze z salą do prelekcji i kawiarnią. Na dachu znajdował się taras widokowy. Do wnętrza pawilonu i na taras prowadziły dwie zewnętrzne klatki schodowe.
Wikipedia
IPA: ĩnfɔˈbɔks, AS: ĩnfoboks
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) publ. nadmierna ilość informacji na określony problem utrudniająca jego rozwiązanie
Wiktionary
(1.1) WHO ostrzega przed pierwszą infodemią – epidemią informacyjną.
Wiktionary
IPA: ĩɱ.fo.ˈðe.mja
Wiktionary
[czytaj: infodamp] duża ilość informacji przekazywana za jednym razem; info dump
SJP.pl
przystępna wizualizacja graficzna informacji, wyjaśniająca jakieś zagadnienie; ikonografika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. poligr. ilustracja z niewielką ilością tekstu wyjaśniająca jakieś zagadnienie
Wiktionary
Infografika (grafika informacyjna) – graficzna wizualizacja informacji, danych i wiedzy, zaprojektowana tak, by przekazywać odbiorcom złożone dane w przystępny i jasny sposób. Proces tworzenia infografiki nazywamy wizualizacją danych, projektowaniem informacji lub architekturą informacji. Przejrzystość przekazu jest w niej priorytetowa. Infografika ma za zadanie przykuć uwagę adresata i umożliwić mu szybkie zapoznanie się z zawartością.
Wikipedia
(1.1) Nasz podręcznik zawiera oryginalne infografiki, które ułatwiają zainteresowanie ucznia lekcją.
Wiktionary
przym. infograficzny
Wiktionary
kobieta uzależniona od zdobywania nowych danych i informacji, głównie z internetu; dataholik
SJP.pl
osoba uzależniona od zdobywania nowych danych i informacji, głównie z internetu; dataholik
SJP.pl
uzależnienie od zdobywania nowych danych i informacji, głównie z internetu; dataholizm
SJP.pl
Zespół uzależnienia od internetu – zespół zależności polegający na nałogowym wielogodzinnym korzystaniu z urządzeń elektronicznych, mających często dostęp do internetu, które jest dla osoby uzależnionej źródłem dystresu oraz w dłuższym okresie negatywnie wpływa na jego funkcjonowanie w sferze fizycznej, psychicznej, interpersonalnej, społecznej, rodzinnej i gospodarczej.
Wikipedia
specjalny komputer z przydatnymi informacjami, np. z informacjami dla turystów; kiosk multimedialny, kiosk informacyjny
SJP.pl
Infokiosk (ang. interactive kiosk) – interaktywny punkt informacyjny, który należy do grupy samoobsługowych urządzeń elektronicznych.
Wikipedia
informacyjne połączenie telefoniczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. połączenie telefoniczne uruchomione w celach informacyjnych
Wiktionary
IPA: ˌĩnfɔˈlʲĩɲja, AS: ĩnfolʹĩńi ̯a
Wiktionary
urządzenie komputerowe do przekazywania określonych informacji
SJP.pl
punkt informacyjny
SJP.pl
skrót od: informatyka, informatyczny; inform., inf.
SJP.pl
skrót od: informatyka, informatyczny; inf., infor.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poinformowanie o czymś, zakomunikowanie
(1.2) miejsce, w którym udziela się wiadomości z określonej dziedziny
(1.3) inform. dane przesyłane bądź przetwarzane
Wiktionary
Informacja (łac. informatio – przedstawienie, wizerunek; informare – kształtować, przedstawiać) – termin interdyscyplinarny, definiowany różnie w różnych dziedzinach nauki; najogólniej – właściwość pewnych obiektów, relacja między elementami zbiorów pewnych obiektów, której istotą jest zmniejszanie niepewności (nieokreśloności).
Wikipedia
(1.1) Na tablicy ogłoszeń jest informacja o planowaćanowanej przerwie w dostawie prądu.
(1.1) Profesor podał wczoraj informację o zmianie harmonogramu zajęć.
(1.1) Pracownik obsługi klienta udzielił mi szczegółowych informacji na temat procedury zwrotu towaru.
(1.1) Gazeta jest dobrym źródłem informacji.
(1.2) Moja mama pracuje w informacji kolejowej.
(1.3) Bit jest dla komputera najmniejszą jednostką informacji.
Wiktionary
IPA: ˌĩnfɔrˈmat͡sʲja, AS: ĩnformacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. informator m., informatorka ż., informatyk mos., informowanie n., poinformowanie n.
czas. informować ndk.
przym. informacyjny
Wiktionary
(1.1) wiadomość, sensacja, niespodzianka, adnotacja, notatka, artykuł, wieść, nowina, powiadomienie, pouczenie, pot. bomba
(1.2) okienko
Wiktionary
wymagający do działania wielu informacji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dostarczający wiadomości lub innych informacji
(1.2) związany z informacjami, ich przesyłaniem i przetwarzaniem
Wiktionary
(1.1) Po drodze usiłuję odczytywać szyldy sklepów i napisy informacyjne.
(1.2) Specyfika rynków finansowych sprzyja występowaniu znacznej asymetrii informacyjnej.
Wiktionary
IPA: ˌĩnfɔrmaˈt͡sɨjnɨ, AS: ĩnformacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. informacja ż., informator m., informatorka ż., informacyjność ż., informowanie n., poinformowanie n.
czas. informować ndk., poinformować dk., doinformować dk.
przysł. informacyjnie
Wiktionary
dopisek na zaproszeniu informujący o tym, że nie obowiązuje strój wizytowy; tenue de ville
SJP.pl
osoba, która udziela informacji, wyjaśnień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba udzielająca informacji
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) broszura zawierająca informacje
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) anonimowy informator
(2.1) informator turystyczny
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) konfident
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. informować ndk., poinformować dk.
rzecz.
:: informacja ż.
:: (1.1) fż. informatorka ż.
przym. informatywny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) informer; (2.1) guide, directory
* niemiecki: (1.1) Informant m.; (2.1) Broschüre ż.
źródła.
== informator (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) informator
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌĩnfɔrˈmatɔr, AS: ĩnformator
Wiktionary
czas. informować ndk., poinformować dk.
rzecz.
:: informacja ż.
:: (1.1) fż. informatorka ż.
przym. informatywny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) konfident
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. informować ndk., poinformować dk.
rzecz.
:: informacja ż.
:: (1.1) fż. informatorka ż.
przym. informatywny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) informer; (2.1) guide, directory
* niemiecki: (1.1) Informant m.; (2.1) Broschüre ż.
źródła.
== informator (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) informator
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzadko: wydawnictwo dostarczające szczegółowych danych z danej dziedziny; informator
SJP.pl
kobieta, która udziela informacji, wyjaśnień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: informator
Wiktionary
rzecz. informacja ż., informacyjność ż., informowanie n., poinformowanie n.
:: fm. informator m.
czas. informować ndk., poinformować dk., doinformować dk.
przym. informacyjny
przysł. informacyjnie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zajmująca się systemami informatycznymi
Wiktionary
(1.1) Szkoda, że nie wspomniałaś, że jesteś informatyczką – wykorzystalibyśmy twoją umiejętność programowania.
Wiktionary
IPA: ˌĩnfɔrmaˈtɨt͡ʃka, AS: ĩnformatyčka
Wiktionary
rzecz. informatyka, informatyk
przym. informatyczny
czas. informować
Wiktionary
dotyczący informatyki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od informatyka
Wiktionary
(1.1) Student niósł pięć książek informatycznych.
Wiktionary
IPA: ˌĩnfɔrmaˈtɨt͡ʃnɨ, AS: ĩnformatyčny
Wiktionary
(1.1) zob. informatyka.
Wiktionary
(1.1) komputerowy
Wiktionary
osoba zajmująca się zawodowo informatyką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek zajmujący się zawodowo informatyką
Wiktionary
Informatyk (niem. Informatiker, ang. computing professional) – osoba wykonująca jeden z zawodów informatycznych, prowadząca badania naukowe w dziedzinie informatyki lub nauczająca informatyki.
Wikipedia
(1.1) Mój brat szuka pracy jako informatyk.
Wiktionary
IPA: ˌĩnfɔrˈmatɨk, AS: ĩnformatyk
Wiktionary
rzecz. informatyka ż., informacja ż., informatyzacja ż.
:: fż. informatyczka ż.
czas. informatyzować, zinformatyzować, informować, poinformować
przym. informatyczny
przysł. informatycznie
Wiktionary
gałąź nauki i techniki zajmująca się teorią i technologią przetwarzania informacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o gromadzeniu i przetwarzaniu informacji;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: informatyk
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Obecnie informatyka zajmuje się przetwarzaniem informacji za pomocą komputerów.
Wiktionary
IPA: ˌĩnfɔrˈmatɨka, AS: ĩnformatyka
Wiktionary
rzecz. informatyk m., informatyczka ż.
przym. informatyczny
przysł. informatycznie
Wiktionary
będący nośnikiem informacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) inform. wprowadzenie systemów informatycznych w jednym lub kilku sektorach działalności;
Wiktionary
Informatyzacja – następujący po komputeryzacji proces, polegający na racjonalnym wykorzystaniu uprzednio wprowadzonych już danych do systemów informatycznych w możliwie największym dopuszczalnym zakresie przez inne systemy informatyczne.
Wikipedia
(1.1) W zasadzie komputeryzacja winna poprzedzać informatyzację.
Wiktionary
rzecz. informatyzowanie n., zinformatyzowanie n., informatyk mos.
czas. informować, informatyzować ndk., informatyzować się ndk., zinformatyzować dk., zinformatyzować się dk.
Wiktionary
(1.1) informatyzowanie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zinformatyzować)
(1.1) inform. wprowadzać systemy informatyczne w jednym lub kilku sektorach działalności
czasownik zwrotny niedokonany informatyzować się (dk. zinformatyzować się)
(2.1) inform. wprowadzać systemy informatyczne w jednym lub kilku sektorach własnej działalności
Wiktionary
(1.1) Dyrekcja zaczęła informatyzować biura jakieś trzydzieści lat temu.
(2.1) Dzięki funduszom inwestycyjnym fabryki informatyzowały się dosyć sprawnie.
Wiktionary
rzecz. informatyk mos., informatyzacja ż., informatyzowanie n., zinformatyzowanie n.
czas. zinformatyzować dk., zinformatyzować się dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) inform. wprowadzanie systemów informatycznych w jednym lub kilku sektorach działalności
Wiktionary
(1.1) Pieniądze ze sprzedaży przyspieszą proces informatyzowania naszej fabryki.
Wiktionary
rzecz. zinformatyzowanie n., informatyzacja ż.
czas. informatyzować ndk., informatyzować się ndk., zinformatyzować dk., zinformatyzować się dk.
Wiktionary
(1.1) informatyzacja
Wiktionary
1. tendencja w sztukach plastycznych, przejawiająca się w wykorzystywaniu metody automatyzmu i działania przypadku w procesie tworzenia dzieła;
2. obraz powstał zgodnie z tą tendencją
SJP.pl
Informel lub art informel (fr. art informel – sztuka bezkształtna) – termin z zakresu historii sztuki, odnoszący się do europejskiego malarstwa lat 50. XX w., równoległego wobec amerykańskiego abstrakcyjnego ekspresjonizmu i charakteryzującego się dążeniem do swobodnej ekspresji poprzez stosowanie barwnych plam, linii itp., nie poddanych rygorom kompozycyjnym, które mogłyby ograniczyć dramatyzm dzieła sztuki. Do odmian informelu należą: taszyzm, malarstwo kaligraficzne, malarstwo materii i action painting.
Wikipedia
artysta tworzący dzieła zgodnie z zasadami informelu
SJP.pl
Informetria — nauka o zastosowaniu metod matematycznych do badań stanu informacji, dla określenia i analizy jej zjawisk, do wyszukiwania jej praw. Wykorzystywana do mierzenia wszystkiego co da się zmierzyć w informatologii. Metody matematyczne w informetrii: algebra elementarna, algebra wyższa, analiza matematyczna, rachunek prawdopodobieństwa, logika, teoria zbiorów i relacji, statystyka opisowa, metody formalizacji graficznej.
Wikipedia
rybosom połączony z białkami, zawarty w cytoplazmie jaja zwierząt i człowieka
SJP.pl
Polirybosom, polisom, informosom – zespół rybosomów (5–30) związanych z jedną cząsteczką mRNA i prowadzących jej translację, czyli syntezę białek. Odkryte i opisane w 1963 r. przez Jonathana Warner, Paula Knopf, i Alexa Rich. Polisomy mogą występować w postaci pojedynczych ziarenek w cytoplazmie, bądź systemu rybosomów przyczepionych do błon siateczki śródplazmatycznej szorstkiej (ER-g).
Wikipedia
udzielać informacji, powiadamiać o czymś; podawać do wiadomości, objaśniać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. poinformować)
(1.1) przekazywać wiadomość i objaśniać
Wiktionary
(1.1) Zamierzamy informować na bieżąco o wielkości długu publicznego.
Wiktionary
IPA: ˌĩnfɔrˈmɔvat͡ɕ, AS: ĩnformovać
Wiktionary
rzecz. informacja ż., informator m., informatorka ż., informatyk mos., informatyczka ż., informatyzacja ż., informowanie n., poinformowanie n., info n.
czas. poinformować dk.
przym. informacyjny, informatyczny
przysł. informacyjnie
Wiktionary
(1.1) dawać znać, powiadamiać, udzielać informacji, uwiadamiać, zawiadamiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|informować.
Wiktionary
(1.1) Zadaniem instytutu jest informowanie oraz kształtowanie opinii o środowisku.
Wiktionary
IPA: ˌĩnfɔrmɔˈvãɲɛ, AS: ĩnformovãńe
Wiktionary
rzecz. poinformowanie n., informacja ż., informator m., informatorka ż., informacyjność ż.
czas. informować ndk., poinformować dk.
przym. informacyjny
przysł. informacyjnie
Wiktionary
Infosfera (ang. infosphere) – środowisko informacyjne człowieka zawierające te rodzaje informacji, które są mu potrzebne do funkcjonowania w społeczeństwie. W tej sferze mają miejsce wszelkie wymiany komunikatów.
Wikipedia
połączenie w sieci komputerowej o dużej przepustowości
SJP.pl
Infostrada (ang. information highway) – wizja globalnej sieci komunikacyjnej integrującej Internet, sieć kablową, telefonię oraz inne media elektronicznego przekazu w ramach rozwijającego się społeczeństwa informacyjnego. Spopularyzowana szczególnie za prezydentury Billa Clintona. Termin Infostrada na długo przed amerykańskimi pomysłami po raz pierwszy został wprowadzony w Polsce ok. roku 1970 przez Andrzeja Targowskiego.
Wikipedia
[czytaj: infotejnments] wiadomości telewizyjne podawane w formie rozrywkowej
SJP.pl
technik specjalizujący się w informatyce lub sprzęcie komputerowym
SJP.pl
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych, oznaczający: poniżej, późniejszy, wewnątrz
Wiktionary
(1.1) infra- + czerwony = infraczerwony
(1.1) infra- + rząd = infrarząd
Wiktionary
promieniowanie podczerwone; niewidzialne dla ludzkiego oka promieniowanie elektromagnetyczne
SJP.pl
dotyczący promieniowania podczerwonego, niewidzialnego dla ludzkiego oka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fiz. rzad. podczerwony
Wiktionary
dźwięk o częstotliwości poniżej zakresu słyszalnego dla ludzkiego ucha; poddźwięk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. fala dźwiękowa o częstotliwości zbyt niskiej by być słyszalną dla człowieka (zależnie od definicji poniżej 16 albo 20 Hz);
Wiktionary
Infradźwięki, poddźwięki – fale akustyczne, których częstotliwość jest za niska, aby usłyszał je człowiek. Za dolną granicę słyszalnych częstotliwości, jednocześnie górną granicę infradźwięków, przyjmuje się częstotliwość 20 Hz.
Hałas, w którego widmie występują składowe o częstotliwościach infradźwiękowych, określa się hałasem infradźwiękowym i hałasem niskoczęstotliwościowym.
Wikipedia
(1.1) poddźwięk
Wiktionary
kategoria pomocnicza dla gromady w systematyce roślin lub zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) syst. kategoria pomocnicza w systematyce niższa od gromady i podgromady;
Wiktionary
Gromada (w botanice divisio, w zoologii classis) – w polskiej terminologii nazwa stosowana na określenie dwóch różnych rangą kategorii systematycznych.
Termin classis został wprowadzony przez Karola Linneusza jako jedna z pięciu podstawowych kategorii w hierarchicznym systemie klasyfikacji biologicznej.
Wikipedia
(1.1) Grzebiące są rzędem ptaków z infragromady ptaków neognatycznych.
Wiktionary
rzecz. gromada ż.
Wiktionary
dawniej: naruszenie czegoś, złamanie
SJP.pl
wykrywanie obiektów i określanie ich położenia w przestrzeni przy użyciu emitowanego lub odbijanego przez nie elektromagnetycznego promieniowania cieplnego; termolokacja
SJP.pl
kategoria systematyczna pomocnicza dla rzędu, używana w systematyce organizmów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. syst. kategoria systematyczna niższa rangą od podrzędu, wyższa od parworzędu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Opis przypomina dinozaura z infrarzędu zauropodów.
Wiktionary
rzecz. podrząd mrz.
Wiktionary
zasoby instytucjonalne i materialne niezbędne do należytego funkcjonowania społeczeństwa, gospodarki itd.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) podstawowe struktury techniczne lub organizacyjne, niezbędne do prawidłowego funkcjonowania społeczeństwa, gospodarki lub określonego przedsięwzięcia;
Wiktionary
Infrastruktura – podstawowe urządzenia i systemy służące państwu, miastu lub innym obszarom, w tym usługi i urządzenia niezbędne do poprawnego funkcjonowania. Infrastruktura składa się z publicznych i prywatnych usprawnień fizycznych, takich jak drogi, koleje, mosty, tunele, zaopatrzenie w wodę, kanały ściekowe, sieci elektryczne i telekomunikacja (w tym łączność z Internetem i prędkości łączy szerokopasmowych).
Wikipedia
(1.1) Infrastrukturę społeczną stanowią np. budynki publiczne; techniczną – urządzenia i sieci zaopatrujące w prąd, gaz, ogrzewanie, wodę, kanalizacja, firmy sprzątające śmieci, telewizja, radio, internet. Infrastrukturę transportową – m.in. drogi, mosty, tunele, chodniki, linie kolejowe, stacje, porty, kanały, śluzy, lądowiska, urządzenia kontroli lotu.
Wiktionary
IPA: ˌĩnfrastrukˈtura, AS: ĩnfrastruktura
Wiktionary
przym. infrastrukturalny
przysł. infrastrukturalnie
Wiktionary
(1.1) zaplecze
Wiktionary
związany z zasobami materialnymi i instytucjonalnymi niezbędnymi do funkcjonowania społeczeństwa i gospodarki
SJP.pl
ankieta przeprowadzana przez bezstronną organizację wśród reprezentacyjnej grupy odbiorców RTV, w celu stwierdzenia stopnia popularności jakiegoś programu
SJP.pl
środowiskowo: fryzjerskie urządzenie przyspieszające zabiegi chemiczne i pielęgnacyjne na włosach; klimazon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. nazwa kilku organów, struktur anatomicznych roślin i zwierząt, mających lejkowaty kształt
Wiktionary
Anatomia:
Wikipedia
(1.1) lejek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. infundibulum.
Wiktionary
1. wprowadzenie do organizmu dożylnie, podskórnie lub doodbytniczo większej ilości płynu w celach leczniczych; wlew, wlewka
2. dawniej: napar z wcześniej wymoczonych ziół
SJP.pl
W medycynie, to podawanie do organizmu płynów drogami innymi niż naturalne. Przykładami infuzji są:
Wikipedia
pierwotniak poruszający się za pomocą delikatnych rzęsek lub kurczliwych rurkowatych wypustek, służących także do chwytania i wysysania zdobyczy; Ciliata
SJP.pl
klasa pierwotniaków
SJP.pl
naczynie używane w aptekach do robienia naparów z ziół
SJP.pl
wpływać różnymi składnikami na smak alkoholu
SJP.pl
przymiotnik od: infuzja
SJP.pl
1. nakrycie głowy biskupów lub książąt wschodnich; mitra;
2. przenośnie: godność biskupa;
3. w starożytnym Rzymie: opaska symbolizująca władzę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. liturgiczne nakrycie głowy biskupów, infułatów i opatów
(1.2) rel. przen. godność biskupa
(1.3) pot. przest. infułat, biskup
(1.4) hist. opaska symbolizująca władzę lub godność w starożytnym Rzymie
Wiktionary
Mitra (z łac. przepaska na głowę, turban, inaczej infuła) – wysokie liturgiczne nakrycie głowy i znak godności chrześcijańskich dostojników kościelnych – biskupów, kardynałów, opatów, infułatów oraz archimandrytów, noszone podczas pełnienia czynności liturgicznych.
Wikipedia
(1.1) Ceremoniarz zdjął infułę z głowy biskupa.
Wiktionary
rzecz. infułat m.
przym. infułacki
Wiktionary
odnoszący się do godności infułata, należący do infułata
SJP.pl
duchowny katolicki nie będący biskupem, ale mający prawo noszenia infuły; mitrat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. rel. prałat mający przywilej noszenia infuły
Wiktionary
Protonotariusz apostolski – w Kościele katolickim urzędnik w kurii rzymskiej (protonotariusz de numero) lub dawny tytuł honorowy (protonotariusz supra numerum) prezbiterów. W Polsce z powodu byłego przywileju noszenia szat i oznak pontyfikalnych (biskupich) protonotariuszy apostolskich nazywano infułatami (od infuły).
Wikipedia
(1.1) W dawnym pałacu infułatów wymieniono wszystkie okna.
Wiktionary
rzecz. infuła ż., infułacja ż.
przym. infułacki
Wiktionary
piestrzenica infułowata - gatunek grzybów z rodziny krążkownicowatych
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Inga – imię żeńskie pochodzenia germańskiego.
Wywodzi się od zdrobnienia grupy imion, także męskich, znanych w kulturach germańskich i skandynawskich rozpoczynających się od Ing-, imienia jednego z normandzkich bóstw.
W innych językach:
Inga imieniny obchodzi 25 października.
Wikipedia
(1.1) Inga wtuliła się w Kazimierzowy kołnierz.
Wiktionary
IPA: ˈĩŋɡa, AS: ĩŋga
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* duński: (1.1) Inge
* łotewski: (1.1) Inga ż.
* ormiański: (1.1) Ինգա (Inga)
* szwedzki: (1.1) Inga, Inge
źródła.
== Inga (język estoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|estoński|ż. Inga
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Ingeborga – imię żeńskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od złożenia słów Ing – imię jednego z nordyckich bogów i borg oznaczającego „forteca”, „twierdza”.
W styczniu 2024 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 726 kobiet o imieniu Ingeborga i 142 kobiety o imieniu Ingeborg, nadanym jako imię pierwsze.
Ingeborga imieniny obchodzi 27 lutego, 30 lipca i 30 sierpnia, 22 października, 25 października.
Wikipedia
(1.1) Trębacz zagrał na pogrzebie Ingeborgi dwie żałobne melodie.
(1.1) Dziedzic zapisał Ingebordze kawał ziemi pod Raciborowicami.
Wiktionary
wrodzone zdolności i predyspozycje artysty; talent
SJP.pl
1. mieszanie się do czegoś, wtrącanie się w cudze sprawy;
2. naruszanie jakiegoś stanu przez czynniki zewnętrzne; wpływanie na coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wpływ na coś, mieszanie się do jakiejś sprawy, interweniowanie, wtrącanie się
Wiktionary
IPA: ˌĩŋɡɛˈrɛ̃nt͡sʲja, AS: ĩŋgerẽncʹi ̯a
Wiktionary
czas. ingerować
Wiktionary
(1.1) interwencja
Wiktionary
rzadko: osoba wtrącająca się w czyjeś sprawy
SJP.pl
mieszać się, wtrącać się do czegoś; wywierać wpływ na coś (na kogoś)
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zaingerować)
(1.1) zajmować się jakimiś sprawami bez zgody podmiotów, których one bezpośrednio dotyczą
Wiktionary
(1.1) W jakiej sytuacji ingerowałabyś w przypadku tak postępującej młodzieży?
Wiktionary
rzecz. ingerencja ż., ingerowanie n.
Wiktionary
(1.1) interweniować, mieszać się, wdawać się, wtrącać się
Wiktionary
miasto w Chinach; Yingkou
SJP.pl
Yingkou (chiń. upr. 营口; pinyin Yíngkǒu), znane wcześniej jako Newchwang – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Liaoning, największy w regionie zespół portowy nad Morzem Żółtym, przy ujściu rzeki Liao He. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 623 451. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 242 523 mieszkańców. Ośrodek szkolnictwa wyższego, przemysłu spożywczego, włókienniczego, odzieżowego, skórzanego, papierniczego, chemicznego, elektromaszynowego i hutniczego; rozwijają się przemysły wysokich technologii. W pobliżu miasta znajdują się saliny morskie oraz bogate złoża magnezytu, fluorytu, fosforytów, siarki, rud molibdenu i innych. Miasto posiada własny port lotniczy.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji na Zabajkalu, która po połączeniu z Ononem tworzy Szyłkę;
Wiktionary
Wikipedia
Ingolstadt – miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Bawaria, w rejencji Górna Bawaria, siedziba regionu Ingolstadt. Leży ok. 80 km na północ od Monachium, w dolinie Dunaju, a jego zabytkowe centrum położone jest na lewym brzegu tej rzeki. Miasto o powierzchni 133,4 km² liczy 137 716 mieszkańców (30 września 2021).
Wikipedia
sztaba metalu, zwykle złota lub srebra
SJP.pl
postępowanie zmierzające do wywołania pozytywnego nastawienia jakiejś osoby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. celowe działanie, które ma na celu uzyskanie dla siebie czyjejś przychylności
Wiktionary
Ingracjacja ("wkradanie się w cudze łaski") – technika manipulacji, działanie mające na celu zdobycie sympatii (wytworzenie pozytywnej postawy).
Istota tego zachowania sprowadza się do stworzenia pozytywnego obrazu własnej osoby u drugiego człowieka oraz zastosowania różnego typu technik mających na celu uzyskanie sympatii do siebie oraz próby wymuszenia uznania wszystkich walorów. Zaprzyjaźnienie się ma charakter czysto instrumentalny, i jednocześnie jest narzędziem uzyskania wpływu.
Wikipedia
(1.1) pot. podlizywanie się
Wiktionary
rodzaj pistoletu maszynowego
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
składnik mieszaniny; ingredient, domieszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) składnik jakiejś mieszaniny lub przepisu, najczęściej kulinarnego lub mikstury lekarskiej, rzecz wchodząca w skład czegoś
Wiktionary
(1.1) W kuchni francuskiej stosuje się często wykwintne ingrediencje.
Wiktionary
IPA: ˌĩŋɡrɛˈdʲjɛ̃nt͡sʲja, AS: ĩŋgredʹi ̯ẽncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. ingredient m.
Wiktionary
(1.1) ingredient, składnik, składowa
Wiktionary
składnik mieszaniny; ingrediencja, domieszka
SJP.pl
przyjęcie do jakiejś grupy, gremium; kooptacja
SJP.pl
uroczysty wjazd, uroczyste objęcie władzy lub urzędu przez nowo mianowanego biskupa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kośc. uroczyste objęcie władzy w diecezji przez biskupa, dotyczy także nowoobranych papieży
(1.2) hist. w I Rzeczypostpolitej: uroczyste objęcie władzy przez starostów albo wojewodów
(1.3) druk. główka artykułu
Wiktionary
Ingres (łac. ingressus „wejście” od ingredi „wejść”) – uroczyste objęcie władzy przez biskupa ordynariusza nad diecezją.
W Kościele katolickim nowemu biskupowi hołd (homagium) składają biskupi pomocniczy, księża, zakonnicy i wierni świeccy. Kościół katolicki zaleca, aby odbywała się wtedy uroczysta procesja do kościoła katedralnego z udziałem duchownych i wiernych.
Wikipedia
(1.3) lid
Wiktionary
lokalne zalanie lądu przez morze
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący ingresji (lokalnego zalania lądu przez morze)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) kraina historyczna leżąca nad brzegiem Zatoki Fińskiej, na południe od Karelii a na wschód od Estonii, obecnie w granicach administracyjnych Rosji
Wiktionary
Wikipedia
przym. ingryjski
rzecz. ingryjski mrz.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Ingryda – imię żeńskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od złożenia słów Ing – imienia jednego z bogów nordyckich – i fríðr, w staronordyjskim oznaczającego „piękno”.
Patronką imienia jest szwedzka dominikanka bł. Ingryda Szwedzka.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Ingryda – imię żeńskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od złożenia słów Ing – imienia jednego z bogów nordyckich – i fríðr, w staronordyjskim oznaczającego „piękno”.
Patronką imienia jest szwedzka dominikanka bł. Ingryda Szwedzka.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ingrią, dotyczący Ingrii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język ingryjski;
Wiktionary
rzecz. Ingria ż.
Wiktionary
(2.1) iżorski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na południu Ukrainy, prawy dopływ Dniepru;
Wiktionary
Ingulec (ukr. Інгулець Inhułeć, Малий Інгул Małyj Inhuł) – rzeka na południu Ukrainy, prawy dopływ Dniepru.
Bierze początek na Wyżynie Naddnieprzańskiej. Długość rzeki to 549 km (żeglowna na długości 109 km), powierzchnia dorzecza 13 700 km².
Głównymi dopływami są: Saksahań, Wysuń, Żowta.
Rzeka zaopatruje w wodę Krzywy Róg kanałem Dniepr-Ingulec, znajdują się na niej zbiorniki wodne Iskrowski i Karaczunowski.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Gruzji, płynąca przez Swanetię i Nizinę Kolchidzką, uchodzi do Morza Czarnego;
Wiktionary
Inguri (gruz. ენგური - Enguri; abch. Егры - Egry; ros. Ингури - Inguri) – rzeka na Kaukazie Zachodnim.
Zaczyna się w Gruzji kilkoma spływami z lodowców Pasma Głównego Wielkiego Kaukazu takimi jak Lechziri, Caneri czy Adiszi. W biegu górnym płynie przez Swanetię, w biegu dolnym zaś przez Nizinę Kolchidzką. W biegu dolnym stanowi granicę pomiędzy gruzińskim regionem Megrelia i Górna Swanetia a separatystyczną Abchazją. Uchodzi do Morza Czarnego.
Wikipedia
dotyczący Inguszów, związany z Inguszami, właściwy Inguszom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Inguszami, dotyczący Inguszów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język inguski;
Wiktionary
rzecz. Inguszetia ż., Ingusz mos., Inguszka ż.
przym. inguszecki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem inguskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem inguskim
(1.3) spisany, stworzony w języku inguskim
Wiktionary
IPA: ĩŋˈɡuskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ĩŋguskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
mieszkaniec Inguszetii
SJP.pl
→ Inguszetia; inguszetyjski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Inguszetią, dotyczący Inguszetii
Wiktionary
rzecz. Inguszetia ż., Ingusz mos., Inguszka ż., inguski mrz.
przym. inguski
Wiktionary
rosyjska republika na Kaukazie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. autonomiczna republika, wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej;
Wiktionary
Inguszetia (ing. ГIалгIай Мохк, Ghalghaj Mochk) – autonomiczna republika wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej, położona na północnych zboczach Kaukazu. W ramach federacji Inguszetia graniczy z Osetią Północną oraz Czeczenią, ma także zewnętrzną granicę z Gruzją.
Wikipedia
(1.1) Ofiarami ataku terrorystycznego było siedmiu pracowników MSW republiki Inguszetii, ponadto 15 osób zostało rannych.
Wiktionary
rzecz. inguski mrz., Ingusz, Inguszka
przym. inguski, inguszecki
Wiktionary
(1.1) ofic. Republika Inguszetii
Wiktionary
mieszkanka Inguszetii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) członkini narodu Inguszów
Wiktionary
rzecz. Inguszetia ż., inguski mrz.
:: fm. Ingusz mos.
przym. inguski, inguszecki, inguszetyjski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Ukrainie, lewy dopływ Bohu;
Wiktionary
Inguł (ukr. Інгул Inhuł) – rzeka na Ukrainie, lewy dopływ Bohu.
Płynie przez obwód kirowogradzki i mikołajowski. Długość rzeki 354 km, powierzchnia dorzecza – 9890 km².
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. imbir
Wiktionary
(1.1) zozwor
Wiktionary
wdychanie w celach leczniczych pary lub rozpylonych płynów; wziewanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wdychanie pary wodnej, gazów lub substancji w celach leczniczych;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌĩnxaˈlat͡sʲja, AS: ĩnχalacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. inhalatorium n., inhalator m., inhalatorek m., inhalowanie n.
czas. inhalować
przym. inhalacyjny
Wiktionary
dotyczący inhalacji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący inhalacji
Wiktionary
1. urządzenie do rozpylania płynów lub proszków przeznaczonych do wdychania, zwykle w celach leczniczych;
2. inhalator tlenowy - urządzenie pokładowe samolotów umożliwiające załodze oddychanie tlenem z butli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. sprzęt służący do inhalacji i terapii dróg oddechowych;
Wiktionary
Inhalator, nebulizator – wyrób medyczny przeznaczony do inhalacji, terapii górnych i dolnych dróg oddechowych.
Wikipedia
(1.1) Importer zmuszony był wycofać z aptek partię skażonych inhalatorów proszkowych dla kotów.
Wiktionary
IPA: ˌĩnxaˈlatɔr, AS: ĩnχalator
Wiktionary
rzecz. inhalacja ż., inhalowanie n.
czas. inhalować
przym. inhalacyjny
Wiktionary
(1.1) nebulizator m.
Wiktionary
zdrobnienie od: inhalator
SJP.pl
miejsce do przeprowadzania inhalacji; inhalatornia, wziewalnia
SJP.pl
Inhalatorium (wziewalnia, waporatorium) – miejsce powstałe naturalnie lub utworzone sztucznie, w którym substancje lecznicze są pobierane w drodze inhalacji. Inhalacje mogą być prowadzone w naturalnych wziewalniach – przestrzeniach powietrznych, powstających wokół źródeł wód gorących, bijących bezpośrednio z głębokich pokładów. Podobne wziewalnie powstają wokół urządzeń budowanych w celu otrzymywania soli kuchennej metodą zagęszczania solanki.
Wikipedia
miejsce do przeprowadzania inhalacji; inhalatorium, wziewalnia
SJP.pl
wdychać coś, najczęściej w celach leczniczych; wziewać
SJP.pl
przynależność
SJP.pl
nieodłączny, tkwiący w istocie, przynależący do czegoś, nieodzowny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nierozłącznie z czymś związany, tkwiący w istocie, strukturze, naturze czegoś
Wiktionary
IPA: ˌĩnxɛˈrɛ̃ntnɨ, AS: ĩnχerẽntny
Wiktionary
przysł. inherentnie
Wiktionary
(1.1) przyrodzony, właściwy, nieodłączny
Wiktionary
zahamowanie, zatrzymanie, zakaz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) proces hamowania lub ograniczania działań, reakcji lub zachowań, stosowany w różnych dziedzinach, m.in. w chemii, biologii, psychologii czy prawie
Wiktionary
Inhibicja – zmniejszanie szybkości reakcji chemicznej spowodowane dodatkiem substancji (inhibitora) wpływającej na stężenie reagentów, katalizatora lub produktu pośredniego.
Bywa ona niepoprawnie nazywana katalizą ujemną, a inhibitor bywa niepoprawnie nazywany katalizatorem ujemnym.
W biochemii funkcjonuje pojęcie stałej inhibicji, Ki, która jest stałą dysocjacji kompleksu enzym–inhibitor dla reakcji RI ⇄ R + I.
Wikipedia
(1.1) Niektóre bakterie beztlenowe tolerują krótką ekspozycję na atmosferę tlenową. Powoduje ona wprawdzie inhibicję wzrostu, nie zabija jednak bakterii.
Wiktionary
przym. inhibicyjny
rzecz. inhibitor mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: inhibicja
SJP.pl
białko jajnika, peptyd biorący udział w regulacji cyklu miesiączkowego
SJP.pl
Inhibina – peptyd będący inhibitorem syntezy i wydzielania FSH, biorący także udział w regulacji cyklu miesiączkowego. U kobiet inhibina jest produkowana przez warstwę ziarnistą pęcherzyka dominującego, ciałko żółte, a także łożysko i przysadkę. U mężczyzn inhibina jest produkowana przez komórki Sertolego i pomaga w lokalnej regulacji spermatogenezy oraz jest głównym czynnikiem, który hamuje wydzielanie FSH..
Wikipedia
w chemii, biologii: związek chemiczny powodujący zahamowanie bądź spowolnienie reakcji chemicznej albo działanie enzymu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. substancja zwalniająca lub hamująca reakcję chemiczną;
Wiktionary
Inhibitor (łac. inhibitio – powstrzymanie) – substancja chemiczna, która powoduje zmniejszenie szybkości reakcji chemicznej. Proces ten nazywa się inhibicją. Inhibitorem można nazwać zarówno substancję powodującą spowolnienie lub zatrzymanie reakcji niekatalizowanej, jak i substancję obniżającą aktywność katalizatora w reakcji katalizowanej. Ponieważ w przeciwieństwie do katalizatorów, inhibitory mogą ulegać zużyciu w trakcie reakcji, nazywanie ich ujemnymi katalizatorami jest niezalecane. Odwrotnym działaniem do inhibitora charakteryzuje się inicjator.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) inhibitor enzymatyczny
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. inhibicja ż.
przym. inhibicyjny, inhibitorowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) inhibitor
* bułgarski: (1.1) инхибитор m.
* hiszpański: (1.1) inhibidor
* kataloński: (1.1) inhibidor m.
* nowogrecki: (1.1) αναστολέας m.
źródła.
== inhibitor (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Qwertygiy-inhibitor.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biochem. inhibitor
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌĩnxʲiˈbʲitɔr, AS: ĩnχʹibʹitor
Wiktionary
rzecz. inhibicja ż.
przym. inhibicyjny, inhibitorowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. inhibicja ż.
przym. inhibicyjny, inhibitorowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) inhibitor
* bułgarski: (1.1) инхибитор m.
* hiszpański: (1.1) inhibidor
* kataloński: (1.1) inhibidor m.
* nowogrecki: (1.1) αναστολέας m.
źródła.
== inhibitor (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Qwertygiy-inhibitor.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biochem. inhibitor
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z inhibitorem
SJP.pl
pogrzebanie zwłok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. pogrzebanie zmarłego w ziemi
Wiktionary
Pochówek szkieletowy, grób szkieletowy, inhumacja – obrzęd pogrzebania zwłok w formie złożenia niespalonego ciała do grobu. Ciała mogą zostać pochowane w trumnie lub owinięte w całun i złożone w grób wyłożony deskami. Praktykowane przez człowieka współczesnego i poprzedzające go gatunki hominidów. Dominujący sposób pochówku do około X wieku p.n.e.
Wikipedia
(1.1) Ludność praktykowała obrządek birytualny, to jest zarówno kremację, jak i inhumację, co uważane jest za cechę charakterystyczną kultury wielbarskiej.
Wiktionary
przym. inhumacyjny
Wiktionary
(1.1) pogrzeb
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z inhumacją, dotyczący inhumacji
Wiktionary
rzecz. inhumacja ż.
Wiktionary
(1.1) pogrzebowy
Wiktionary
1. delfin słodkowodny z dorzecza Amazonki;
2. punkt, według którego dokonuje się pomiaru ludzkiej czaszki
SJP.pl
oraz:
Wikipedia
1. zapoczątkowanie lub rozpoczęcie się czegoś
2. przyjęcie nowego członka do jakiegoś tajnego stowarzyszenia, bractwa, sekty; wtajemniczenie;
3. osiąganie nowych etapów i wtajemniczeń w procesie stawania się dorosłym;
4. w niektórych kulturach: obrzędy towarzyszące osiąganiu takich etapów, przyjmowaniu do społeczności dorosłych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rozpoczęcie czynności, procesu działania
(1.2) ceremonia przyjęcia nowego członka
(1.3) wtajemniczenie w coś, zaznajomienie się z czymś nowym, zapoznanie się
Wiktionary
Inicjacja występuje w następujących znaczeniach:
Wikipedia
(1.1) Musimy jej podziękować za inicjację tych cudownych spotkań.
(1.2) Warunkiem koniecznym odbycia inicjacji w sekcie jest wpłacenie dużej sumy na jej konto.
(1.3) Kasia często się chwali, że przeszła inicjację seksualną w wieku 15 lat.
Wiktionary
IPA: ˌĩɲiˈt͡sʲjat͡sʲja, AS: ĩńicʹi ̯acʹi ̯a
Wiktionary
czas. inicjować, zainicjować
rzecz. inicjator m., inicjatorka ż., inicjowanie n., zainicjowanie n., inicjał mrz.
przym. inicjacyjny, inicjatorski
przysł. inicjacyjnie
Wiktionary
w informatyce: nadanie wartości początkowych dowolnemu obiektowi
SJP.pl
Inicjalizacja – nadanie wartości/stanów początkowych dowolnemu obiektowi. W ogólnym przypadku obiektem może być zmienna, określony obszar pamięci przydzielony dynamicznie itp. W przypadku programowania obiektowego inicjalizacją obiektów zajmują się zwykle konstruktory należące do odpowiedniej klasy.
Wikipedia
w informatyce: nadawać początkowe wartości
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) nadawać czemuś stan początkowy; rozpoczynać coś
Wiktionary
IPA: ˌĩɲit͡sʲjalʲiˈzɔvat͡ɕ, AS: ĩńicʹi ̯alʹizovać
Wiktionary
rzecz. inicjalizowanie n.
czas. inicjować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|inicjalizować.
Wiktionary
IPA: ˌĩɲit͡sʲjalʲizɔˈvãɲɛ, AS: ĩńicʹi ̯alʹizovãńe
Wiktionary
czas. inicjalizować
Wiktionary
1. początkowy, umieszczony na początku;
2. komórki inicjalne - w botanice: komórki wierzchołkowe stożka wzrostu;
3. akcent inicjalny - w językoznawstwie: akcent na pierwszej sylabie wyrazu;
4. gleby inicjalne - w geologii: gleby zaczynające się kształtować
SJP.pl
osoba występująca z inicjatywą; projektodawca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. osoba występująca z inicjatywą, inicjująca coś, dająca czemuś początek
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) chem. czynnik konieczny do zapoczątkowania niektórych reakcji chemicznych, głównie reakcji polimeryzacji
Wiktionary
Inicjator – czynnik lub osoba zapoczątkowująca jakiś proces.
Wikipedia
(1.1) Artur jest inicjatorem naszego dzisiejszego spotkania.
Wiktionary
IPA: ˌĩɲiˈt͡sʲjatɔr, AS: ĩńicʹi ̯ator
Wiktionary
rzecz. inicjatywa ż., inicjacja ż.
:: fż. inicjatorka ż.
czas. inicjować ndk., zainicjować dk.
przym. inicjatywny, inicjacyjny
Wiktionary
(1.1) duchowy ojciec, pomysłodawca, projektodawca
Wiktionary
kobieta występująca z inicjatywą; projektodawczyni
SJP.pl
1. impuls do działania; bodziec;
2. samodzielność i aktywność w działaniu; inicjatywność, przedsiębiorczość, zaradność;
3. realizacja projektu lub pomysłu; działalność;
4. pierwszeństwo w czymś; prymat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) propozycja zrealizowania określonych działań
(1.2) skłonność do samodzielnego inicjowania działań
(1.3) w grach: pierwszeństwo dające przewagę
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wprawdzie Neapol został założony przez Greków i język grecki wciąż był tam powszechnie używany, lecz w neapolitańskim regionie Kampanii osiedlono wielu rzymskich weteranów z inicjatywy Cezara, a jeszcze liczniejsi oczekiwali na przyznanie działek ziemi.
Wiktionary
rzecz. inicjator mrz./mos., inicjatorka ż.
czas. inicjować
przym. inicjatywny
Wiktionary
samodzielność i aktywność w działaniu; inicjatywa, przedsiębiorczość, zaradność
SJP.pl
1. rozpoczynający jakieś działanie; inicjujący, założycielski;
2. pobudzający do działania; inspiracyjny, inspiratorski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z inicjatywą
Wiktionary
rzecz. inicjator mos./mrz., inicjatywa ż.
Wiktionary
litera rozpoczynająca rozdział lub partię tekstu, wyróżniająca się wielkością, kształtem lub ozdobami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) duża, zwykle ozdobna litera rozpoczynająca akapit tekstu
Wiktionary
Inicjał (śrdw.-łac. initiale od łac. initium, początek). Można go zdefiniować jako:
Wikipedia
IPA: ĩˈɲit͡sʲjaw, AS: ĩńicʹi ̯au̯
Wiktionary
rzecz. inicjały, inicjatywa ż., inicjowanie n., zainicjowanie n., inicjatywność ż., inicjacja ż.
czas. inicjować ndk., zainicjować dk.
przym. inicjałowy, inicjatywny, inicjalny
przysł. inicjalnie, inicjatywnie
Wiktionary
związany z inicjałem
SJP.pl
litera rozpoczynająca rozdział lub partię tekstu, wyróżniająca się wielkością, kształtem lub ozdobami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pierwsze litery imienia lub imion i nazwiska
forma rzeczownika.
(2.1) lm. M. zob. inicjał.
Wiktionary
(1.1) Nie wiem czy we frazie „niedawna premiera książki o SW” chodzi o inicjały Wisławy Szymborskiej, Willa Smitha czy Shirley Watts.
(1.1) Najciekawsze jest jednak to, że menedżerem ze strony NASA jest człowiek, którego inicjały to ABC.
Wiktionary
rzecz. inicjał m.
przym. inicjalny
czas. inicjować
Wiktionary
osoba lub instytucja występująca z inicjatywą realizacji jakiegoś pomysłu, wykonania jakiegoś projektu
SJP.pl
dawać początek czemuś, zapoczątkowywać; występować z inicjatywą, dawać pomysł
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zainicjować)
(1.1) dawać czemuś początek
(1.2) występować z inicjatywą, pomysłem
Wiktionary
(1.1) Bankructwo kilku banków było elementem inicjującym światowy kryzys finansowy.
Wiktionary
czas. inicjalizować, zainicjować
rzecz. inicjacja ż., inicjał m., inicjały nmos., inicjator m., inicjatorka ż., inicjatywa ż., inicjowanie n.
przym. inicjacyjny, inicjalny
Wiktionary
(1.1) rozpoczynać, zaczynać, zapoczątkowywać
Wiktionary
1. wstrzyknięcie, zastrzyk;
2. odwzorowanie różnowartościowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zastrzyk
(1.2) mat. funkcja różnowartościowa;
(1.3) techn. wtłaczanie lub wstrzyknięcie cieczy lub gazów
Wiktionary
Wikipedia
dotyczący iniekcji
SJP.pl
inżektor; urządzenie do wtłaczania płynu do obszaru o ciśnieniu wyższym od ciśnienia atmosferycznego
SJP.pl
związany z iniektorem
SJP.pl
cecha funkcji różnowartościowej (iniekcji)
SJP.pl
Funkcja różnowartościowa, iniekcja (injekcja), funkcja 1-1 – funkcja, której każdy element przeciwdziedziny przyjmowany jest co najwyżej raz. Funkcja f\colon X\to Y jest różnowartościowa wtedy i tylko wtedy, gdy dla dowolnych dwóch elementów a,b\in X spełniony jest warunek:
Wikipedia
w językoznawstwie: artykułowany w wyniku iniekcji - wdechu powietrza spowodowanego ruchem krtani w dół
SJP.pl
o cechach iniowatych (rodzina waleni)
SJP.pl
Iniowate (Inidae) – rodzina ssaków z parvordo zębowców (Odontoceti) w obrębie infrarządu waleni (Cetacea).
Wikipedia
o cechach iniowatych (rodzina waleni)
SJP.pl
skrót od: initio (z łaciny: na początku)
SJP.pl
z łaciny: na początku
SJP.pl
dawniej: niesprawiedliwość, obraza, zniewaga; krzywda
SJP.pl
w matematyce: funkcja różnowartościowej, w której różnym wartościom argumentów odpowiadają różne wartości funkcji; iniekcja
SJP.pl
Funkcja różnowartościowa, iniekcja (injekcja), funkcja 1-1 – funkcja, której każdy element przeciwdziedziny przyjmowany jest co najwyżej raz. Funkcja f\colon X\to Y jest różnowartościowa wtedy i tylko wtedy, gdy dla dowolnych dwóch elementów a,b\in X spełniony jest warunek:
Wikipedia
1. środowiskowo: barwnik używany do wykonania tatuażu;
2. środowiskowo: podpisanie kontraktu na występy
SJP.pl
skrót od: inkunabuł
SJP.pl
tytuł władcy Inków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. Indianin z plemięemienia inkaskiego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Piramidy te wznieśli Inkowie.
Wiktionary
IPA: ˈĩnka, AS: ĩnka
Wiktionary
rzecz. inka ż.
przym. inkaski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. inka ż.
przym. inkaski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Inca
* włoski: (1.1) inca m.
źródła.
== Inka (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) etn. Inka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
temperaturowe wytwarzanie światła za pomocą prądu elektrycznego, który cieplnie wzbudza cząsteczki lub atomy
SJP.pl
Żarzenie – emitowanie światła przez rozgrzane ciała. Minimalna temperatura, w której dane ciało zaczyna się żarzyć, zależy od zdolności emisyjnej tego ciała.
Żarzenie może być wywołane na skutek wzrostu temperatury poprzez:
Wikipedia
obrzędowe zaklęcie, śpiewane albo recytowane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. rel. obrzędowe zaklęcie
Wiktionary
IPA: ˌĩŋkãnˈtat͡sʲja, AS: ĩŋkãntacʹi ̯a
Wiktionary
wymawiać lub wyśpiewywać obrzędowe zaklęcia albo modły
SJP.pl
pozbawienie wolności; uwięzienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. socjol. psych. pozbawienie wolności, uwięzienie
(1.2) przest. med. uwięźnięcie jakiegoś organu wewnętrznego, przepuklina
Wiktionary
(1.1) Badania wskazują, że czynnikiem nasilającym zaburzenia behawioralne i emocjonalne dzieci jest inkarceracja rodzica, która dotyka bardziej dziewczęta, niż chłopców.
Wiktionary
rzecz. inkarcerat m.
czas. inkarcerować ndk.
przym. inkarceracyjny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z inkarceracją, dotyczący inkarceracji
Wiktionary
rzecz. inkarceracja ż.
Wiktionary
przypisanie duchownego do konkretnej diecezji lub zgromadzenia zakonnego
SJP.pl
Inkardynacja – przypisanie (przynależność) duchownego do konkretnej instytucji kościelnej, jak diecezji, zgromadzenia zakonnego, etc.
Wikipedia
przypisać (przypisywać) duchownego do konkretnej diecezji lub zgromadzenia zakonnego
SJP.pl
1. wcielenie;
2. w hinduizmie: ziemskie stadium istnienia duszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. wcielenie bóstwa w osobę ludzką;
(1.2) rzad. barwa skóry człowieka
Wiktionary
Inkarnacja (z łac.: incarnatio; od incarnare, gdzie caro – ciało, mięso) – w religiach dharmicznych jest to jedno z wcieleń przyjmowanych przez żywą istotę (duszę) w cyklu samsary.
Wikipedia
rzecz. karnacja ż.
Wiktionary
dawniej o kolorze bladoróżowym
SJP.pl
Inkarnat, karnacja, barwa cielista (fr. incarnat - mocno czerwony; wł. incarnato; łac. carnis, caro - mięso)
Wikipedia
roczna lub dwuletnia koniczyna o jaskrawoczerwonych kwiatach, uprawiana na paszę; koniczyna krwistoczerwona; koniczyna szkarłatna
SJP.pl
Koniczyna krwistoczerwona, koniczyna inkarnatka, koniczyna szkarłatna (Trifolium incarnatum L.) – gatunek rośliny z rodziny bobowatych. Rdzenny obszar jej występowania to: Turcja, południowa i południowo-wschodnia Europa, Wielka Brytania, Madera, rozprzestrzeniła się także na Azorach. Jest uprawiana w wielu rejonach świata. W Polsce jest to roślina uprawna i dziczejąca (efemerofit).
Wikipedia
przybierać postać czegoś, ucieleśniać; przeżywać inkarnację
SJP.pl
1. podejmowanie pieniędzy z tytułu weksli, czeków, rachunków itp.;
2. forma rozliczeń bezgotówkowych dokonywanych za pośrednictwem banku
SJP.pl
osoba pośrednicząca przy poborze podatków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik zajmujący się pobieraniem od płatników należności w ich miejscu zamieszkania;
Wiktionary
Inkasent – w szerokim znaczeniu osoba pobierająca należności od podatnika (np. inkasent elektrowni lub gazowni), a w szczególności to osoba prawna, fizyczna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej obowiązana do pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Organ podatkowy nie może ściągnąć z inkasenta podatku, jeśli podatnik nie uiścił wcześniej tej daniny. Inkasentom przysługuje zryczałtowane wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków pobranych na rzecz budżetu państwa. Rada gminy, rada powiatu oraz sejmik województwa może ustalać wynagrodzenie dla inkasentów z tytułu poboru podatków stanowiących dochody, odpowiednio, budżetu gminy, powiatu lub województwa (inkasenci podatków i opłat lokalnych).
Wikipedia
IPA: ĩŋˈkasɛ̃nt, AS: ĩŋkasẽnt
Wiktionary
rzecz. inkaso m., inkasowanie n.
:: fż. inkasentka
czas. inkasować
przym. inkasencki, inkasowy
Wiktionary
przymiotnik od: Inka, Inkas
SJP.pl
przymiotnik od: Inka, Inkas
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Inkami, dotyczący Inków, ich kultury, sztuki
Wiktionary
(1.1) W tym właśnie czasie Hiszpanie ostatecznie rozgromili powstańców inkaskich, których przywódcy postanowili uciec do Europy przed prześladowaniami okupantów.
(1.1) Część pochodzi jeszcze z czasów inkaskich, kiedy to powierzchnia uprawna w Peru była o czterdzieści procent większa niż obecnie.
Wiktionary
IPA: ĩŋˈkasʲci, AS: ĩŋkasʹḱi
Wiktionary
rzecz. Inka mos.
Wiktionary
1. podejmowanie pieniędzy z tytułu weksli, czeków, rachunków itp.;
2. forma rozliczeń bezgotówkowych dokonywanych za pośrednictwem banku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pobranie należności pieniężnej dokonane przez inkasenta (lub za pomocą rozliczenia bankowego)
Wiktionary
Inkaso (również inkaso dokumentowe) – warunkowa forma płatności, polegająca na pobraniu określonej należności przez instytucję inkasującą (na ogół bank) działającą na rzecz zleceniodawcy w zamian za wydanie wskazanemu podmiotowi przedmiotu inkasa, na warunkach określonych przez zleceniodawcę.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. inkasent
czas. inkasować
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|incasso. < etym|wł|cassa. < etym|łac|capsa.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) інкаса n.
* bułgarski: (1.1) инкасо n.
* czeski: (1.1) inkaso
* rosyjski: (1.1) инкассо n.
źródła.
== inkaso (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) inkaso
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ĩŋˈkasɔ, AS: ĩŋkaso
Wiktionary
rzecz. inkasent
czas. inkasować
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. inkasent
czas. inkasować
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|incasso. < etym|wł|cassa. < etym|łac|capsa.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) інкаса n.
* bułgarski: (1.1) инкасо n.
* czeski: (1.1) inkaso
* rosyjski: (1.1) инкассо n.
źródła.
== inkaso (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) inkaso
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. pobierać należność;
2. w boksie: dostawać ciosy, obrywać
SJP.pl
czasownik
(1.1) pobierać pieniądze
(1.2) przen. środ. w boksie: przyjmować ciosy
Wiktionary
(1.1) Picasso, kubiści, Braque, cała szajka Bateau- Lavoire chwacko maszeruje przez salony, a ten szczeniak Kahnweiler inkasuje pieniądze.
Wiktionary
IPA: ˌĩŋkaˈsɔvat͡ɕ, AS: ĩŋkasovać
Wiktionary
rzecz. inkaso n., inkasent ż., inkasowanie n.
czas. zainkasować
przym. inkasowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|inkasować.
Wiktionary
czas. inkasować ndk.
rzecz. inkasent ż.
Wiktionary
przymiotnik od: inkaso
SJP.pl
nadanie budowli charakteru obronnego
SJP.pl
Inkastelacja – nadanie budowli, która ze swojej natury nie jest obiektem obronnym, charakteru obronnego. Inkastelacja może być pierwotna, gdy charakter obronny nadano podczas wznoszenia, lub wtórna, gdy budowlę przystosowano do tego celu później.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od inkaust
Wiktionary
rzecz. inkaust m.
Wiktionary
dawniej: atrament
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. atrament
Wiktionary
Atrament (łac. atramentum, czernidło) – środek barwiący w postaci roztworu barwnika w rozpuszczalniku z ewentualnym dodatkiem substancji zagęszczających (np. żelujących). Wykorzystywany jest w szeregu przyborów pisarskich (długopisy, flamastry, markery, wieczne pióra) oraz w druku atramentowym (drukarki atramentowe, plotery).
Wikipedia
IPA: ˈĩŋkawst, AS: ĩŋkau̯st
Wiktionary
rzecz. inkauścik mrz.
Wiktionary
(1.1) atrament
Wiktionary
człowiek nakładający tusz w amerykańskiej manufakturze komiksowej
SJP.pl
linia na mapie łącząca punkty o jednakowej wartości inklinacji (odchylenia kierunku wskazywania igły magnetycznej od płaszczyzny poziomej)
SJP.pl
1. skłonność, upodobanie do czegoś; predylekcja, zamiłowanie, zainteresowanie;
2. żartobliwie: sympatia, pociąg do kogoś;
3. w fizyce: kąt nachylenia igły magnetycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. nachylenie, kąt nachylenia
(1.2) upodobanie, skłonność
Wiktionary
Inklinacja (nachylenie) – jeden z elementów orbity. Określa kąt pomiędzy płaszczyzną orbity a płaszczyzną odniesienia. W astronomii gwiazdowej przez nachylenie rozumie się także kąt, jaki tworzy linia widzenia na gwiazdę z jej osią obrotu, albo z osią prostopadłą do płaszczyzny jej orbity, w przypadku gwiazd podwójnych i wielokrotnych.
Wikipedia
rzecz. inklinometr mrz.
czas. inklinować ndk.
Wiktionary
(1.2) słabość, pociąg, zamiłowanie, predylekcja, tendencja
Wiktionary
dotyczący inklinacji
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd do pomiaru kąta pochylenia obiektu względem ustalonej płaszczyzny
SJP.pl
Wikipedia
być skłonnym do czegoś
SJP.pl
w dawnych wierzeniach ludowych: tajemnicza siła zamknięta w przedmiocie, przynosząca szczęście właścicielowi; inkluza
SJP.pl
w dawnych wierzeniach ludowych: tajemnicza siła zamknięta w przedmiocie, przynosząca szczęście właścicielowi; inkluza
SJP.pl
1. włączenie czegoś lub kogoś w większą całość, w grupę;
2. coś włączonego w większą całość;
3. ciało obce wtopione w minerał podczas procesu krystalizowania się tego minerału; wrostek;
4. w matematyce: relacja zawierania się zbiorów
SJP.pl
Inkluzja (od łac. includere: in- – „w, do”, claudere – „zamknąć”, być może spokr. z gr. κλείειν kleíein – „zamknąć”; gr. κλεῖδ- kleid-, κλείς kleis – „klucz”, por. łac. claudo, clavis – „klucz”) – termin oznaczający włączenie, dołączenie bądź zawieranie. Inkluzja ma na celu uwypuklić kluczowe słowa lub główny temat w tekście.
Wikipedia
1. nurt religijny, zgodnie z którym zbawienie mogą osiągnąć nie tylko wyznawcy chrześcijaństwa, ale także wyznawcy religii pozachrześcijańskich;
2. rzadko: łączenie w całość sprzecznych poglądów religijnych, społecznych, filozoficznych itp.; synkretyzm
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sposób zachowania, który przeciwstawia się tworzeniu zamkniętych grup społecznych, których istnienie jest przejawem dyskryminacji ludzi ze względu na ich pochodzenie, płeć, orientację seksualną czy kolor skóry
Wiktionary
(1.1) Powinniśmy się skupiać na inkluzywności i upewnianiu się, że różne głosy są słyszane i brane pod uwagę, wtedy możemy wykorzystać potencjał inkluzywnego środowiska.
Wiktionary
przym. inkluzywny
przysł. inkluzywnie
Wiktionary
1. dostępny dla każdego;
2. obejmujący całość zbioru lub obszaru
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który poszerza i obejmuje całość pewnego zbioru
(1.2) powszechny i dostępny, przeznaczony dla każdego
(1.3) przeciwstawiający się tworzeniu zamkniętych grup społecznych, których istnienie jest przejawem dyskryminacji ludzi ze względu na ich pochodzenie, płeć, orientację seksualną czy kolor skóry
Wiktionary
(1.1) Najbardziej inkluzywna suma, L, obejmuje również fundusze związane z aktywami, takimi jak obligacje krótkoterminowe.
Wiktionary
rzecz. inkluzywność ż., inkluzja ż., inkludowanie n.
czas. inkludować ndk.
Wiktionary
1. brak spójności, niespoistość;
2. w psychologii: zaburzenie w mowie i myśleniu wynikające z niemożności stworzenia spójnego ciągu myślowego; rozkojarzenie, splątanie
SJP.pl
Wikipedia
1. niezgodny, nielogiczny, niespójny, z niczym niepowiązany; inkoherentny;
2. mowa inkoherencyjna - zaburzenie przy schizofrenii, polegające na utratą rozpoznawania związków logicznych między słowami
SJP.pl
niezgodny, nielogiczny, niespójny, z niczym niepowiązany; inkoherencyjny
SJP.pl
przestarzałe: sprawiać komuś kłopot, powodować dyskomfort
SJP.pl
czasownik
(1.1) przest. trudzić kogoś, przeszkadzać komuś, niepokoić, sprawiać kłopot, niewygodę; krępować
Wiktionary
(1.1) Będziecie hałasy czynić i inkomodować, to was każę stąd bizunami przepędzić!
Wiktionary
IPA: ˌĩŋkɔ̃mɔˈdɔvat͡ɕ, AS: ĩŋkõmodovać
Wiktionary
rzecz. inkomodowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|inkomodować.
Wiktionary
czas. inkomodować ndk.
Wiktionary
incompatibilia, incompatibilitas; z łaciny:
1. rzeczy nieprzystające do siebie, nie dające się połączyć, pogodzić;
2. w dawnej Polsce: zakaz łącznego sprawowania niektórych urzędów;
3. zakaz łączenia mandatu poselskiego z niektórymi funkcjami publicznymi lub zawodowymi
SJP.pl
zwolennik poglądu głoszącego, że wolnej woli nie można pogodzić z determinizmem
SJP.pl
brak kompetencji; niekompetencja
SJP.pl
niestosowność, niezgodność, niedorzeczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. nietrzymanie wydalania – moczu lub stolca;
Wiktionary
Inkontynencja, nietrzymanie (łac. incontinens- „nie trzymając przy sobie”) – objaw polegający na niekontrolowanym wydalaniu moczu (łac. incontinentia urinae) lub kału (łac. incontinentia alvi).
Wikipedia
włączenie do całości, wcielenie, zwłaszcza: przyłącznie jakiegoś terytorium do innego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. wcielenie, włączenie do jakiejś całości, zwłaszcza jednego terytorium w innego państwa
(1.2) praw. zebranie przepisów w usystematyzowaną całość
(1.3) jęz. zjawisko włączania do orzeczenia dopełnieniowych określeń zaimkowych lub rzeczownikowych
(1.4) rzad. przest. uosobienie, wcielenie
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌĩŋkɔrpɔˈrat͡sʲja, AS: ĩŋkorporacʹi ̯a
Wiktionary
czas. inkorporować ndk.
przym. inkorporacyjny
Wiktionary
dotyczący inkorporacji
SJP.pl
wcielać, włączać, dołączać
SJP.pl
tytuł władcy Inków
SJP.pl
Państwo Inków (keczua Tahuantinsuyu lub Tawantinsuyu, dosłownie: Imperium Czterech Części, Zjednoczone Cztery Części, cztery części razem) – historyczne państwo w zachodniej części Ameryki Południowej, w okresie swego największego rozkwitu obejmujące tereny dzisiejszego Peru, Ekwadoru oraz częściowo Boliwii, Chile, Kolumbii i Argentyny. Powstało na gruzach cywilizacji Mochica z inicjatywy wiodącego plemienia andyjskich Indian, którego władcy zwali siebie Sapa Inca (odpowiednik cesarza). Skupiało wiele plemion podbitych lub w pokojowy sposób zasymilowanych z resztą społeczeństwa. Później nazwą "Inka" badacze dziejów określali wszystkich mieszkańców andyjskiego mocarstwa.
Wikipedia
wydzielanie hormonów przez gruczoły dokrewne; wydzielanie wewnętrzne
SJP.pl
Wydzielanie – proces produkcji, modyfikacji i uwalniania substancji chemicznych z komórki lub gruczołu. W przeciwieństwie do wydalania, substancje te pełnią określoną funkcję, a nie są zbędnym produktem przemiany materii.
Klasyczny mechanizm wydzielania zachodzi przez struktury zwane porosomami.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) inform. operacja zwiększenia wartości o jeden;
(1.2) inform. operacja zmiany wskazania iteratora z pewnego elementu na kolejny
Wiktionary
Inkrementacja (łac. incrementum, wzrost) i dekrementacja (łac. decrementum, ubywanie, ubytek) – operacje informatyczne powodujące odpowiednio zwiększenie lub zmniejszenie wartości argumentu o jeden. Występują zarówno jako operacje w wielu procesorach (np. PDP-11, x86), jak i w językach programowania wyższych rzędów (np. Turbo Pascal, C). Mogą być realizowane jako instrukcja, operator (C i pochodne) lub procedura standardowa (Turbo Pascal).
Wikipedia
IPA: ˌĩŋkrɛ̃mɛ̃nˈtat͡sʲja, AS: ĩŋkrẽmẽntacʹi ̯a
Wiktionary
czas. inkrementować ndk., zinkrementować dk.
Wiktionary
przyrostowy, narastający, np. enkoder inkrementalny
SJP.pl
substancja wydzielana z gruczołów dokrewnych do krwiobiegu, hormon
SJP.pl
grupa hormonów jelitowych zwiększających poposiłkowe wydzielanie insuliny
SJP.pl
Inkretyny – grupa hormonów jelitowych zwiększających poposiłkowe wydzielanie insuliny przez komórki β wysp trzustkowych, jeszcze zanim dojdzie do poposiłkowego wzrostu stężenia glukozy we krwi. Powodują one także zwolnienie wchłaniania substancji pokarmowych przez zwolnienie opróżniania żołądka i bezpośrednie zmniejszenie pobierania pokarmu. Innym działaniem inkretyn jest zmniejszenie wydzielania glukagonu przez komórki α wysp trzustkowych.
Wikipedia
1. technika zdobnicza polegająca na pokrywaniu przedmiotu powierzchnią np. ze złota lub kości słoniowej;
2. ozdobnik wykonany tą metodą
SJP.pl
Inkrustacja – proces lub technika związany lub związana z okładaniem lub nakładaniem jakiegoś materiału na pewnej powierzchni lub w jej wnętrzu. Również jest to odkładanie się związków wewnątrz ściany komórkowej.
Wikipedia
dotyczący inkrustacja
SJP.pl
artysta wykonujący inkrustacje
SJP.pl
artystka wykonująca inkrustacje
SJP.pl
1. zdobić, układając na powierzchni przedmiotu wzory, np. z masy perłowej, metali;
2. wprowadzać elementy nadające czemuś atrakcyjny lub niezwykły charakter
SJP.pl
1. zdobić, układając na powierzchni przedmiotu wzory, np. z masy perłowej, metali;
2. wprowadzać elementy nadające czemuś atrakcyjny lub niezwykły charakter
SJP.pl
Inkrustacja – technika zdobienia elementów architektonicznych, przedmiotów codziennego użytku i wyrobów artystycznych.
Polega na wykonywaniu wgłębień w podłożu kamiennym, metalowym lub w twardym drewnie i wklejaniu w nie odpowiednio przyciętych płytek z różnych, zwykle cennych materiałów, np. kości słoniowej, masy perłowej, rogu, kamieni szlachetnych i półszlachetnych, drewna, metalu, złota i innych. W różnych okresach inkrustowane ornamenty i kompozycje powstawały z motywów geometrycznych lub roślinnych, przedstawiały sceny figuratywne lub pejzażowe.
Wikipedia
1. zdobić, układając na powierzchni przedmiotu wzory, np. z masy perłowej, metali;
2. wprowadzać elementy nadające czemuś atrakcyjny lub niezwykły charakter
SJP.pl
przyjęcie z okazji wprowadzenia się do nowego mieszkania; osiedliny
SJP.pl
książkowo: wypowiedź oceniająca ujemnie kogoś lub coś; zarzut, oskarżenie, posądzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) oskarżenie, zarzut
(1.2) stawianie oskarżeń czy zarzutów
Wiktionary
Inkryminacja – słowo pochodzące od łacińskiego incriminare, a także od francuskiego incrimination, gdzie słowo to ma szersze znaczenie. Inkryminacja oznacza zarzut, oskarżenie, pomówienie, obwinienie lub posądzenie.
Są z nim związane słowa inkryminować, inkryminacyjny. W tym przypadku zostały zastosowane w języku polskim środki reprodukcji słownictwa i adaptacji elementów innoodmianowych, pochodzących z języka obcego.
Wikipedia
rzecz. rekryminacja ż.
czas. inkryminować ndk.
Wiktionary
książkowo: zarzucać komuś nieuczciwość, posądzać o coś złego; obwiniać, oskarżać, stawiać zarzut
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) książk. obwiniać, stawiać zarzuty
Wiktionary
(1.1) Prawo, by było szanowane, musi być skuteczne, a sankcje karne – adekwatne do inkryminowanego czynu.
Wiktionary
IPA: ˌĩŋkrɨ̃mʲĩˈnɔvat͡ɕ, AS: ĩŋkrỹmʹĩnovać
Wiktionary
rzecz. inkryminowanie n., inkryminacja ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|inkryminować.
Wiktionary
IPA: ˌĩŋkrɨ̃mʲĩnɔˈvãɲɛ, AS: ĩŋkrỹmʹĩnovãńe
Wiktionary
czas. inkryminować
Wiktionary
oskarżony, będący przedmiotem zarzutu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. inny
Wiktionary
(1.1) Łon je inkszy łod nos.
Wiktionary
w demonologii: zły duch objawiający się pod postacią przystojnego, uwodzicielskiego mężczyzny, zniewalający kobiety podczas snu; inkubus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) etn. demon, który pod postacią mężczyzny obcuje z kobietą podczas snu
Wiktionary
Inkub (łac. incubus od incubare „leżeć na czymś”) – w demonologii inkubami nazywa się demony przybierające postać uwodzicielskich mężczyzn, nawiedzające kobiety we śnie i kuszące je współżyciem seksualnym (zespół „demona nocy”). Często przedstawiane są jako postacie z rogami poruszające się na koniach.
Wikipedia
IPA: ˈĩŋkup, AS: ĩŋkup
Wiktionary
1. w medycynie: rozwój choroby zakaźnej od zarażenia się do wystąpienia pierwszych objawów;
2. hodowanie drobnoustrojów w ustalonych warunkach;
3. rozwój zarodków ptaków i gadów w jajach; wykluwanie się;
4. wylęg piskląt w inkubatorze;
5. dawniej: w starożytnej Grecji i Rzymie zwyczaj pozostawiania chorych w świątyni w celu uleczenia ich przez bóstwo
SJP.pl
Wikipedia
1. w zootechnice: urządzenie z regulacją temperatury i wilgotności, zapewniające optymalne warunki służące wzrostowi, wylęganiu lub rozmnażaniu piskląt, zwłaszcza drobiu; wylęgarka;
2. w medycynie: aparat do przetrzymywania dzieci przedwcześnie urodzonych, zapewniający utrzymanie odpowiedniej temperatury ciała;
3. w ekonomii: forma wspierania nowo powstałych przedsiębiorstw, polegająca na udostępnieniu im infrastruktury na korzystnych warunkach finansowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. urządzenie do podtrzymywania procesów życiowych wcześniaków w ściśle kontrolowanych warunkach;
(1.2) zootechn. urządzenie do sztucznego wylęgu piskląt
(1.3) ekon. przen. podmiot inwestujący w nowe przedsiębiorstwa
(1.4) przen. miejsce z dogodnymi warunkami rozwoju
Wiktionary
Inkubator – urządzenie, za którego pomocą stwarza się kontrolowane warunki zewnętrzne w celu podtrzymania procesów życiowych oraz rozwoju i wzrostu. Zadaniem inkubatora jest wytworzenie mikroklimatu o odpowiedniej temperaturze, wilgotności i składzie atmosfery.
Wikipedia
IPA: ˌĩŋkuˈbatɔr, AS: ĩŋkubator
Wiktionary
rzecz. inkubatornia ż., inkubacja ż.
czas. inkubować
przym. inkubacyjny
Wiktionary
(1.1) cieplarka
(1.2) wylęgarka
Wiktionary
w zootechnice: pomieszczenie, w którym znajdują się inkubatory, z których wykluwają się pisklęta
SJP.pl
w biologii: hodować drobnoustroje na pożywce w odpowiedniej stałej temperaturze
SJP.pl
zły demon objawiający się pod postacią przystojnego, uwodzicielskiego mężczyzny, zniewalający kobiety podczas snu; inkub
SJP.pl
1. proces stopniowego wrastania jednostki w kulturę otaczającego ją społeczeństwa;
2. w teologii: przekształcenie wartości kulturowych jakiejś społeczności w wartości chrześcijańskie, dostosowanie metod katechizacji i rytuału do specyfiki lokalnej kultury; akomodacja
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się badaniem inkunabułów
Wiktionary
(1.1) W przygotowaniu wersji angielskiej uczestniczył także Paul Schweitzer-Martin, inkunabulista z uniwersytetu w Heidelbergu.
Wiktionary
rzecz. inkunabulistyka ż., inkunabuł m.
:: fż. inkunabulistka ż.
przym. inkunabulistyczny
Wiktionary
Inkunabulistyka (od słowa inkunabuł) – dział bibliologii historycznej zajmujący się badaniem inkunabułów oraz opisywaniem ich cech bibliograficznych i typograficznych. Inkunabulistyka bada też historię drukarzy i drukarstwa w XV wieku.
Wikipedia
druk, pismo lub książka drukowane w początkowym okresie rozwoju sztuki drukarskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bibliot. książka wydrukowana w Europie przed 1501 rokiem (przed XVI wiekiem);
Wiktionary
Inkunabuł (z łac. incunabula, powijaki, kołyska, w pieluszce) – umowne określenie pierwszych druków (do 1500 włącznie), a także pierwocin innych technik graficznych, np. pierwociny grafiki i kartografii. Naukę zajmującą się badaniem inkunabułów nazywa się inkunabulistyką.
Wikipedia
(1.1) Szacuje się, że z pras zeszło ponad 30 tysięcy inkunabułów.
Wiktionary
IPA: ˌĩŋkũˈnabuw, AS: ĩŋkũnabuu̯
Wiktionary
rzecz. inkunabulista mos., inkunabulistyka ż., postinkunabuł m., inkunabulistyk m.
przym. inkunabulistyczny
Wiktionary
dawniej: wtargnięcie na czyjeś terytorium; napad, agresja, najazd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. wkroczenie nieprzyjacielskiej armii na suwerenny obszar
Wiktionary
(1.1) Niektórzy tedy cieszyli się, że zgoda nastąpiła między panami, i mówili, że to ją właśnie inkursja szwedzka sprowadziła.
Wiktionary
(1.1) najazd
Wiktionary
dawniej: ustalać wydarzenia drogą przesłuchania, prowadzić śledztwo; wypytywać, indagować, przesłuchiwać
SJP.pl
1. instytucja Kościoła katolickiego w XII-XIX w. do zwalczania herezji; Sanctum Officium;
2. w przenośni: instytucja śledcza lub sąd prowadzący dochodzenie w sposób tendencyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. system śledczo-sądowniczy Kościoła katolickiego, działający od XIII do XIX wieku;
Wiktionary
Inkwizycja, Inquisitio haereticae pravitatis, Sanctum officium (łac. inquisitio – śledztwo, badanie) – instytucja śledczo-sądownicza Kościoła katolickiego działająca od XIII do XIX wieku, utworzona w celu wyszukiwania, nawracania i karania heretyków w oparciu o postanowienia ujęte w dokumentach soborowych, synodalnych oraz bullach papieskich.
Wikipedia
(1.1) Na czele hiszpańskiej inkwizycji stał Wielki Inkwizytor.
Wiktionary
IPA: ˌĩŋkfʲiˈzɨt͡sʲja, AS: ĩŋkfʹizycʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. inkwizytor mos.
przym. inkwizycyjny, inkwizytorski
przysł. inkwizycyjnie, inkwizytorsko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób inkwizycyjny
Wiktionary
rzecz. inkwizycja ż.
przym. inkwizycyjny, inkwizytorski
Wiktionary
dotyczący inkwizycji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) praw. śledczy, taki gdzie prowadzi się śledztwo, dochodzenie
(1.2) hist. związany z kościelną inkwizycją, dotyczący kościelnej inkwizycji
Wiktionary
rzecz. inkwizycja ż., inkwizytor mos.
przym. inkwizytorski
przysł. inkwizycyjnie, inkwizytorsko
Wiktionary
1. członek sądu inkwizycji;
2. osoba prześladująca ludzi w imię jakiejś ideologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. członek sądu inkwizycyjnego
(1.2) pejor. człowiek nadmiernie podejrzliwy
Wiktionary
Inkwizycja, Inquisitio haereticae pravitatis, Sanctum officium (łac. inquisitio – śledztwo, badanie) – instytucja śledczo-sądownicza Kościoła katolickiego działająca od XIII do XIX wieku, utworzona w celu wyszukiwania, nawracania i karania heretyków w oparciu o postanowienia ujęte w dokumentach soborowych, synodalnych oraz bullach papieskich.
Wikipedia
rzecz. inkwizycja ż., inkwizytoriat mrz., inkwizytorka ż.
przym. inkwizycyjny, inkwizytorski
Wiktionary
kobieta, która prześladuje ludzi w imię jakiejś ideologii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z inkwizytorem, dotyczący inkwizytora; złożony z inkwizytorów
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający cechy inkwizytora: podejrzliwy, czujny, bezwzględny, surowy
Wiktionary
(2.1) Policjantka zadawała nieprzyjemne, inkwizytorskie pytania.
Wiktionary
rzecz. inkwizytor mos., inkwizycja ż.
przym. inkwizycyjny
przysł. inkwizycyjnie, inkwizytorsko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób inkwizycyjny
Wiktionary
rzecz. inkwizycja ż.
przym. inkwizycyjny, inkwizytorski
Wiktionary
gęsta, bawełniana tkanina
SJP.pl
Inlet – rodzaj bardzo gęstej tkaniny pościelowej bawełnianej, o splocie skośnym, atłasowym bądź płóciennym. Inlet podczas wykańczania jest woskowany oraz bardzo silnie gładzony. Ta tkanina głównie jest używana na wsypy na poduszki oraz kołdry. Cechą charakterystyczną jest konstrukcja tkaniny, która uniemożliwia przedostawanie się piór oraz pierza na zewnątrz. Tkaninę wsypową wyróżniamy ze względu na konstrukcję tkania oraz na gramaturę, zwykle od 105 do 190 gramów na metr kwadratowy.
Wikipedia
organizacja utworzona w 1979 roku przez Międzynarodową Organizację Morską, której zadaniem miało być zapewnienie komunikacji morskim statkom
SJP.pl
Inmarsat (skrót od International Maritime Satellite) – organizacja utworzona w 1979 roku przez Międzynarodową Organizację Morską (International Maritime Organization) – wyspecjalizowaną agendę ONZ-u. Jej zadaniem miało być zapewnienie komunikacji statkom. Komunikacja miała się odbywać za pośrednictwem satelitów geostacjonarnych.
Wikipedia
sieć salonów prasowych w Polsce
SJP.pl
stop oporowy miedzi i manganu z domieszką glinu i żelaza, wykorzystywany do wyrobu rezystorów pomiarowych; nowokonstantan
SJP.pl
rzeka w Szwajcarii, Austrii i Niemczech, prawy dopływ Dunaju
SJP.pl
Inn (łac. Aenus, wł. Eno, retorom. En) – rzeka w Szwajcarii, Austrii i Niemczech, prawy alpejski dopływ Dunaju (łączy się z nim w Pasawie).
Wikipedia
zaimek nieokreślony; nie ten sam; drugi, pozostały; nie taki sam, różny, zmieniony, nowy; w użyciu rzeczownikowym: ktoś inny
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
dotyczący innerwacji
SJP.pl
mający inną barwę; innokolorowy
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Innocenty lub z nią związany
SJP.pl
Innocencja – jeden z żeńskich odpowiedników imienia Innocenty.
Innocencja imieniny obchodzi 22 czerwca i 16 września.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
Innocenta, Innocentyna – żeński odpowiednik imienia Innocenty
Innocenta, Innocentyna imieniny obchodzi 16 września.
Znane osoby noszące to imię:
Wikipedia
rzecz.
:: fm. Innocenty m.
Wiktionary
[czytaj: innoczente] określenie wykonawcze: niewinnie, z prostotą
SJP.pl
Innocenty z małżonką; Innocentowie
SJP.pl
Innocenty z małżonką; Innocentostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Innocentego lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Innocentemu uciekł z terrarium jadowity ptasznik.
Wiktionary
IPA: ˌĩnːɔˈt͡sɛ̃ntɨ, AS: ĩ•nocẽnty
Wiktionary
rzecz. Innocenta ż.
Wiktionary
obcojęzyczny;
1. posługujący się innym językiem;
2. napisany w innym języku;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się innym językiem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który używa innego języka, odróżnia się językiem
Wiktionary
(1.1) W bibliotece znalazłem dział z książkami innojęzycznymi.
(1.1) Obywatele innojęzyczni mają problem z załatwianiem spraw urzędowych.
Wiktionary
IPA: ˌĩnːɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ĩ•noi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
(1.1) obcojęzyczny
Wiktionary
podgromada wymarłych bezżuchwowców wodnych, obejmująca opancerzone kręgowce z okresu wczesnego syluru do późnego dewonu; heterostraki
SJP.pl
o cechach innopancernych (podgromada bezżuchwowców)
SJP.pl
osoba należąca do innego plemienia; obcoplemieniec
SJP.pl
będący innego rodzaju; odmienny
SJP.pl
bycie innym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bycie innym, odznaczanie się cechami różniącymi daną rzecz czy osobę od innej
Wiktionary
przym. inny
przysł. inaczej
zaim. inny
Wiktionary
(1.1) anormalność, anormatywność, atypia, atypowość, odmienność, nietypowość, szczególność, wyjątkowość
Wiktionary
cudzoziemiec, obcokrajowiec (zwłaszcza w Rosji)
SJP.pl
1. wprowadzenie nowości do użytku, działania; nowatorstwo;
2. rzecz nowo wprowadzona; nowość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) proces wprowadzenia czegoś nowego, ulepszania czegoś
(1.2) rzecz nowo wprowadzona
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. innowator m., innowacyjność ż.
przym. innowacyjny, innowatorski
przysł. innowacyjnie
Wiktionary
(1.1) nowatorstwo, reforma, udoskonalenie, ulepszenie, unowocześnienie
(1.2) nowość, wynalazek
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest innowacyjne; cecha tych, którzy są innowacyjni
Wiktionary
rzecz. innowacja ż., innowator m., innowatorka ż.
przym. innowacyjny
przysł. innowacyjnie
Wiktionary
dotyczący innowacji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dający nową jakość; wprowadzający coś zupełnie nowego
Wiktionary
rzecz. innowacja ż., innowacyjność ż., innowator mos.
przym. innowatorski
Wiktionary
(1.1) nowatorski
Wiktionary
człowiek wprowadzający coś nowego w jakiejś dziedzinie; nowator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba wprowadzająca nowoczesne rozwiązanie
Wiktionary
rzecz. innowacyjność ż., innowacja ż.
przym. innowacyjny
Wiktionary
kobieta wprowadzająca coś nowego w jakiejś dziedzinie; nowatorka
SJP.pl
działania edukacyjne i organizacyjne sprzyjające innowacyjności, pobudzające kreatywność
SJP.pl
1. człowiek wyznający inną religię niż ludzie z jego otoczenia; różnowierca;
2. potocznie: schizmatyk, heretyk, kacerz itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek wyznający religię inną niż osoba mówiąca lub inną niż dominująca w jakimś środowisku
Wiktionary
Dysydent (łac. dissidens – niezgadzający się) – pojęcie utożsamiane z innowiercą, osoba wyznania chrześcijańskiego, innego od dominującego w danym miejscu i czasie.
Określenie dysydent powstało w 1573 w Polsce w czasie konfederacji warszawskiej i oznaczało początkowo zwolennika reformacji. W Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku dysydentami nazywano niekatolików, głównie protestantów, gdyż wyznawców prawosławia nazywano dyzunitami.
Wikipedia
(1.1) Państwo Islamskie otwarcie przyznaje się do więzienia i wykorzystywania kobiet innowierców, szczególnie jazydów.
Wiktionary
IPA: ˌĩnːɔˈvʲjɛrt͡sa, AS: ĩ•novʹi ̯erca
Wiktionary
rzecz. innowierstwo n.
przym. innowierczy
Wiktionary
(1.1) różnowierca, dysydent, niewierny
Wiktionary
→ innowierca; różnowierczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący innowierstwa i innowierców
Wiktionary
rzecz. innowierstwo n., innowierca m.
Wiktionary
kobieta, która wyznaje wiarę inną niż obowiązująca w danym środowisku
SJP.pl
różnowierstwo;
1. wyznawanie innej religii niż ta, którą wyznaje dane środowisko;
2. ogół innowierców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. socjol. wyznawanie innej religii od tej wyznawanej przez czyjeś otoczenie
(1.2) socjol. ogół innowierców
Wiktionary
rzecz. innowierca m.
przym. innowierczy
Wiktionary
[czytaj: inzbruk] miasto w Austrii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Austrii, stolica kraju związkowego Tyrol, położone w dolinie rzeki Inn;
Wiktionary
Innsbruck (baw. Innschbruck) – miasto statutarne w Austrii, stolica kraju związkowego Tyrol oraz powiatu Innsbruck-Land, do którego jednak miasto nie należy. Położone jest na wysokości 574 m n.p.m. w dolinie rzeki Inn. Liczy 131 358 mieszkańców (1 stycznia 2023). Około 30 km na południe od miasta znajduje się przełęcz Brenner (1370 m n.p.m.).
Wikipedia
(1.1) Innsbruck leży nad Innem.
Wiktionary
przym. innsbrucki
Wiktionary
→ Innsbruck [czytaj: inzbrucki]; insbrucki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Innsbruckiem, dotyczący Innsbrucka, pochodzący z Innsbrucka
Wiktionary
(1.1) Nasze źródła w policji twierdzą, że głowa i nogi Ludwiga zostały znalezione na jednym z innsbruckich cmentarzy.
(1.1) W tym czasie w Mühlen pod Innsbruckiem podjęto prace nad odlaniem pierwszych wielkich figur przodków cesarza Maksymiliana do jego mauzoleum w innsbruckim kościele dworskim.
Wiktionary
rzecz. Innsbruck mrz.
Wiktionary
[czytaj: inzbruczanin] mieszkaniec Innsbrucku
SJP.pl
[czytaj: inzbruczanka] mieszkanka Innsbrucku
SJP.pl
dawanie znaków, skinienie głową
SJP.pl
Innuendo – wydany w 1991 czternasty album brytyjskiej grupy Queen.
Innuendo był pierwszym albumem Queen, który ukazał się (tylko w Ameryce) nakładem wytwórni Hollywood Records, będącej oddziałem Walt Disney Productions. Wytwórnia zapłaciła za prawa do amerykańskich płyt zespołu 10 milionów dolarów. Album dotarł na szczyty list przebojów, gdzie utrzymywał się przez dwa tygodnie. Recenzje reprezentowały dość szeroką gamę odczuć: od pełnych zachwytu (w magazynie „Q”), po określające album „skrzyżowaniem Led Zeppelin z Kennethem Williamsem”. Na portalu Rate Your Music określono go jako reprezentującego m.in. gatunki pop rock, hard rock i art rock.
Wikipedia
przedstawiciel rdzennej ludności zamieszkującej obszary Grenlandii, Kanady, Alaski i Syberii; Inuita, Eskimos
SJP.pl
zaimek nieokreślony; nie ten sam; drugi, pozostały; nie taki sam, różny, zmieniony, nowy; w użyciu rzeczownikowym: ktoś inny
SJP.pl
zaimek nieokreślony
(1.1) nie ten, jakiś odmienny
przymiotnik relacyjny
(2.1) odmienny, wyglądający, zachowujący się inaczej niż zwykle
(2.2) w użyciu rzeczownikowym ktoś inny (2.1), coś innego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przyjechałem dziś innym autobusem, niż ten, którym przyjechałem wczoraj.
(2.1) Ona jest dziś jakaś inna: zawsze wesoła, a teraz smutna.
(2.2) Wikipedyści poświęcają swój czas dla innych.
Wiktionary
IPA: ˈĩnːɨ, AS: ĩ•ny
Wiktionary
rzecz. inność ż.
przysł. inaczej, indziej
temsłow. inno-
Wiktionary
(1.1) drugi, reg. śl. inszy., reg. śl. inkszy., reg. śl. inakszy.
(2.1) nietypowy, niezgodny, szczególny, różny, odmienny, odrębny, reg. śl. inszy., reg. śl. inkszy., reg. śl. inakszy.
Wiktionary
1. gwarowo: tylko;
2. dostojka ino - gatunek motyla dziennego z rodziny rusałkowatych
SJP.pl
partykuła
(1.1) gwara. tylko
Wiktionary
Ino (gr. Ἰνώ Inṓ, łac. Ino) – w mitologii greckiej królewna tebańska, córka Kadmosa i Harmonii, druga żona beockiego króla Orchomenos Atamasa, macocha Fryksosa i Helle, matka Learchosa i Melikertesa.
Pragnąc pozbyć się swych pasierbów, najpierw doprowadziła do zmarnowania sparzonego wrzątkiem ziarna siewnego i wywołanej tym klęski nieurodzaju, a następnie sfałszowała orzeczenie wyroczni delfickiej, wymuszając na małżonku złożenie przebłagalnej ofiary z jego dzieci. Ich matka Nefele zesłała im uskrzydlonego baranka o złotym runie, który uniósł rodzeństwo, ratując im życie.
Wikipedia
(1.1) – Ino czytasz i czytasz. – Mówiłem mamie, że się nie mówi „ino”. – Ino jak? – Ino „tylko”, yyy, tylko „tylko”
Wiktionary
(1.1) jeno, tylko
Wiktionary
kopalny małż pochodzący z okresu jurajskiego i kredowego; inoceramus (rzadko)
SJP.pl
rzadko: inoceram, kopalny małż pochodzący z okresu jurajskiego i kredowego
SJP.pl
Inoceramus – wymarły rodzaj morskich małży żyjący w okresie jurajskim i kredowym.
Posiadały kalcytowe muszle o wydłużonym kształcie, z ornamentacją w postaci koncentrycznych względem dzioba żeberek. Niektóre gatunki osiągały wielkie, jak na małże rozmiary, przekraczając 1 metr. Okaz z gatunku Inoceramus (Sphenoceramus) steenstrupi o długości 178 cm znaleziony na Grenlandii jest największym małżem świata.
Wikipedia
chód, bieg niektórych zwierząt czworonożnych polegający na stawianiu jednocześnie raz obu nóg prawych, raz lewych; krocz (r. żeński), krocz (r. męski), skrocz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zool. sposób poruszania się niektórych zwierząt czworonożnych (kopytnych i psowatych), polegający na stawianiu jednocześnie raz obu kończyn prawych, raz lewych;
Wiktionary
Inochód (skrocz, ang. lateral ambling gait, lateral amble) – naturalny sposób poruszania się niektórych ssaków kopytnych i psowatych polegający na unoszeniu jednocześnie obu kończyn z jednej strony ciała, np. lewej przedniej i lewej tylnej, a następnie prawej przedniej i prawej tylnej. W chodzie tym, podobnie jak w kłusie, słychać dwa takty.
Wikipedia
(1.1) Kuc islandzki porusza się inochodem.
Wiktionary
IPA: ĩˈnɔxut, AS: ĩnoχut
Wiktionary
rzecz. inochodziec m.
Wiktionary
(1.1) skrocz
Wiktionary
zwierzę chodzące inochodem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Mazury. zakonnica
Wiktionary
(1.1) Nieco w bok za domami srebrzy się w słońcu biało-niebieska, drewniana cerkiewka, o kilkaset metrów dalej stoi pobudowana z czerwonej cegły „malenna” starowierców, pod samym prawie lasem, już za wsią, mały „nomastyr”, gdzie żyją starowierskie „inoczki”.
Wiktionary
stal nierdzewna; inox
SJP.pl
szczepienie
SJP.pl
Inokulacja (łac. inoculare) – wprowadzenie do danego ustroju patogenu w postaci wirusa, bakterii, grzyba lub pasożyta.
Wprowadzenie patogenu może nastąpić naturalnie poprzez przeniesienie przez owada kłującego (np. komara) lub wiatr. Wprowadzenie sztuczne wykorzystywane jest do szczepienia lub doświadczeń fitopatologicznych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. zjawisko zrastania się rosnących obok siebie drzew i w efekcie wspólnego wzrostu oraz dzielenia się substancjami odżywczymi
Wiktionary
działający na mięsień sercowy powodując zmianę jego kurczliwości
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Inowrocław (niem. Inowrazlaw, od 1904 do 1920 i od 1939 do 1945 Hohensalza) – miasto w Polsce położone w województwie kujawsko-pomorskim, siedziba powiatu inowrocławskiego i gminy wiejskiej Inowrocław.
Wikipedia
(1.1) Po ślubie zamieszkali w Inowrocławiu.
Wiktionary
IPA: ˌĩnɔˈvrɔt͡swaf, AS: ĩnovrocu̯af
Wiktionary
rzecz. inowrocławianin m., inowrocławianka ż.
przym. inowrocławski, podinowrocławski
Wiktionary
mieszkaniec Inowrocławia (miasta i gminy w województwie kujawsko-pomorskim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Inowrocławia
(1.2) osoba pochodząca z Inowrocławia, urodzona w Inowrocławiu
Wiktionary
IPA: ˌĩnɔvrɔt͡swaˈvʲjä̃ɲĩn, AS: ĩnovrocu̯avʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Inowrocław m.
:: fż. inowrocławianka ż.
przym. inowrocławski
Wiktionary
mieszkanka Inowrocławia (miasta i gminy w województwie kujawsko-pomorskim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Inowrocławia
(1.2) kobieta pochodząca z Inowrocławia, urodzona w Inowrocławiu
Wiktionary
IPA: ˌĩnɔvrɔt͡swaˈvʲjãnka, AS: ĩnovrocu̯avʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Inowrocław m.
:: fm. inowrocławianin m.
przym. inowrocławski
Wiktionary
przymiotnik od: Inowrocław (miasto i gmina w województwie kujawsko-pomorskim)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Inowrocławia
Wiktionary
(1.1) Wojewoda inowrocławski, potem sieradzki, wysyłany był często przez Zygmunta I w misjach dyplomatycznych.
Wiktionary
IPA: ˌĩnɔvrɔt͡sˈwafsʲci, AS: ĩnovrocu̯afsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Inowrocław m., inowrocławianin m., inowrocławianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) śrpol. jednowładca
Wiktionary
IPA: ˌĩnɔˈvwatt͡sa, AS: ĩnovu̯atca
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
Inowłódz – miasto w Polsce, położone w Dolinie Białobrzeskiej, w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Inowłódz. Inowłódz znajduje się w historycznej ziemi łęczyckiej. Leży nad rzeką Pilicą. Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 48 oraz Łódzka Magistrala Rowerowa (odcinek W–E).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Inowłodza
Wiktionary
rzecz. Inowłódz m.
:: fż. inowłodzanka ż.
przym. inowłodzki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Inowłodza
Wiktionary
rzecz. Inowłódz m.
:: fm. inowłodzanin m.
przym. inowłodzki
Wiktionary
mieszkaniec Inowłodza (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Inowłodza (miasta w Polsce)
SJP.pl
→ Inowłódz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Inowłodza
Wiktionary
rzecz. Inowłódz m., inowłodzanin m., inowłodzanka ż.
Wiktionary
stal nierdzewna; inoks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. stal nierdzewna
Wiktionary
Stal nierdzewna, INOX (fr. inoxydable – „nieutleniający się”) – grupa stali o specjalnych właściwościach fizykochemicznych, odpornych na korozję ze strony np. czynników atmosferycznych (korozja gazowa), rozcieńczonych kwasów, roztworów alkalicznych (korozja w cieczach).
Wikipedia
(1.1) INOX, stal nierdzewna, nierdzewka
Wiktionary
zasada azotowa, jedna z pochodnych puryny
SJP.pl
Inozyna (łac. Inosinum) – organiczny związek chemiczny, nukleozyd purynowy zawierający hipoksantynę jako zasadę azotową. Stanowi prekursor w biosyntezie AMP i GMP.
W dużym stężeniu naturalnie występuje w mięsie ryb. W organizmie człowieka powstaje jako metabolit pośredni puryn, rozkładając się dalej głównie do kwasu moczowego.
Wikipedia
związek organiczny zaliczany do witamin z grupy B; inozytol
SJP.pl
związek organiczny zaliczany do witamin z grupy B; inozyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny z grupy cukroli;
Wiktionary
Inozytol (cykloheksanoheksaol; łac. myo-Inositolum) – organiczny związek chemiczny z grupy cyklitoli (cyklicznych polioli), cykliczny sześciowęglowy alkohol polihydroksylowy zawierający sześć grup hydroksylowych. Bywa określany jako „witamina B8”, nie jest jednak witaminą, gdyż może być syntetyzowany przez organizm. Wszystkie izomery mają słodkawy smak.
Wikipedia
(1.1) cykloheksanoheksaol
Wiktionary
[czytaj: inkuito] określenie wykonawcze: niespokojnie, nerwowo
SJP.pl
skrót od: Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum - Jezus Nazarejczyk Król Żydowski, napis umieszczany na krucyfiksach; I.N.R.I.
SJP.pl
rodzaj niewielkiego pudełka japońskiego, zdobionego w wyszukany sposób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydrol. rzeka w Republice Mordowii, w Rosji, prawy dopływ Ałatyru;
Wiktionary
Insar – miasto w Rosji, w Mordowii, 77 km na południowy zachód od Sarańska. W 2009 liczyło 8 565 mieszkańców.
Wikipedia
skrót od: inscenizacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teatr. wystawienie utworu dramatycznego na scenie
Wiktionary
Inscenizacja – całokształt prac twórczych związanych z wystawieniem pewnego utworu na scenie.
Podstawą inscenizacji jest scenariusz teatralny (w środowisku ludzi teatru zwany egzemplarzem reżyserskim), czyli na ogół tekst dramatu, ale może to być również rozpisana na dialogi adaptacja innego rodzaju dzieła literackiego, montaż różnych utworów poetyckich czy nawet tekstów o charakterze dokumentalnym (jak protokołów przesłuchań sądowych wykorzystywanych w konwencji teatru faktu).
Wikipedia
(1.1) W ostatniej przedszkolnej inscenizacji pór roku moja córka była jesienią.
Wiktionary
IPA: ˌĩw̃st͡sɛ̃ɲiˈzat͡sʲja, AS: ĩũ̯scẽńizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. inscenizator m., inscenizatorka ż.
czas. inscenizować ndk., zinscenizować dk.
przym. inscenizacyjny
Wiktionary
dotyczący inscenizacji
SJP.pl
osoba zajmująca się opracowaniem scenicznym utworu i kierująca jego wystawieniem na scenie; reżyser
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) teatr. osoba odpowiedzialna za przygotowanie i organizację spektaklu;
Wiktionary
Inscenizator – osoba ustalająca koncepcję wystawienia utworu literackiego, założenia treściowe, plastyczne i sytuacyjne przedstawienia teatralnego, programu telewizyjnego. Nadaje ostateczny kształt tekstowi literackiemu.
Zdarza się, że reżyser i inscenizator jest tą samą odpowiadającą za całość przedstawienia, ale tylko w niektórych sytuacjach. Pierwszym w Polsce inscenizatorem był Stanisław Wyspiański.
Wikipedia
IPA: ˌĩw̃st͡sɛ̃ɲiˈzatɔr, AS: ĩũ̯scẽńizator
Wiktionary
forma żeńska inscenizatorka
rzecz. inscenizacja ż.
czas. inscenizować
przym. inscenizatorski, inscenizacyjny
Wiktionary
kobieta zajmująca się opracowaniem scenicznym utworu i kierująca jego wystawieniem na scenie; reżyserka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: inscenizator
Wiktionary
(1.1) Na tym właśnie polega tragizm sytuacji głównego bohatera, a ten aspekt interesował inscenizatorkę najbardziej – czy współcześnie możliwa jest tragedia. (z Internetu)
(1.1) Drugoplanowi wykonawcy, puszczeni przez inscenizatorkę samopas, grają na zasadzie „ratuj się, kto może”. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌĩw̃st͡sɛ̃ɲizaˈtɔrka, AS: ĩũ̯scẽńizatorka
Wiktionary
zob. inscenizator.
Wiktionary
1. przygotowywać (przygotować) utwór literacki lub muzyczny do wystawienia na scenie;
2. przygotowywać (przygotować), organizować (zorganizować) coś; aranżować (zaaranżować);
3. pozorować (upozorować) jakieś działania
SJP.pl
skrót od: Institut National de la Statistique et des Études Économiques - Narodowy Instytut Statystyki i Badań Ekonomicznych, francuska instytucja nadająca m.in. numery ubezpieczenia społecznego
SJP.pl
owad
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) owad, zwłaszcza gdy szkodnik
Wiktionary
Owady, insekty (Insecta) – gromada stawonogów. Najbardziej zróżnicowana gatunkowo gromada zwierząt. Są to zwierzęta wszystkich środowisk lądowych, wtórnie przystosowane też do środowisk wodnych. Były pierwszymi zwierzętami, które posiadły umiejętność aktywnego lotu. Rozmiary ciała owadów wahają się od 0,25 mm do ponad 350 mm. W Polsce do najliczniej reprezentowanych rzędów owadów należą motyle, chrząszcze, błonkówki i muchówki. Owady mają olbrzymie znaczenie w przyrodzie, są wśród nich owady zarówno pożyteczne, jak i szkodniki, komensale i pasożyty. Nauka zajmująca się owadami to entomologia.
Wikipedia
(1.1) Irena odkryła jakieś czarne insekty w mące.
(1.1) Przeszedłem 300 metrów i musiałem zawrócić, bo obsiadło mnie 5 insektów, z których dwa złapałem do pudełka.
Wiktionary
IPA: ˈĩw̃sɛkt, AS: ĩũ̯sekt
Wiktionary
rzecz. insektarium n., insektycyd m.
przym. insektowy
Wiktionary
(1.1) owad; pot. robak, robal
Wiktionary
pomieszczenie do hodowli i obserwacji życia owadów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ent. wiwarium przeznaczone do hodowli owadów lub stawonogów;
Wiktionary
Insektarium − rodzaj wiwarium dla owadów i stawonogów, takich jak pająki, chrząszcze, karaluchy, mrówki, pszczoły, wije, stonogi, świerszcze, koniki polne, skorpiony.
Szczególnymi rodzajami insektarium są:
Wikipedia
(1.1) Kupiliśmy sobie insektarium w internetowym sklepie zoologicznym.
Wiktionary
rzecz. insekt mzw.
Wiktionary
zabijający owady
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany do zabijania owadów
Wiktionary
IPA: ˌĩw̃sɛktɔˈbujt͡ʃɨ, AS: ĩũ̯sektobui ̯čy
Wiktionary
(1.1) owadobójczy, dezynsekcyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środek owadobójczy
Wiktionary
Insektycydy, środki owadobójcze (łac. insecta, owady + caedo, zabijam) – substancje z grupy pestycydów używane do zwalczania szkodników w uprawach rolnych, lasach, w magazynach z żywnością, a także w mieszkaniach. Zależnie od składu chemicznego insektycydy zabijają owady lub jedynie ograniczają ich rozród, co również wpływa na ich liczebność.
Wikipedia
rzecz. insekt mzw.
Wiktionary
sztuczne zapłodnienie zwierząt hodowlanych; unasiennienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. sztuczne zapłodnienie poprzez wprowadzenie do dróg rodnych samicy nasienia pobranego od samca;
Wiktionary
Sztuczne unasienianie, inseminacja (łac. inseminatio od in 'w' i semen dop. semenis 'nasienie') – metoda kontrolowanej prokreacji, polegająca na bezpośrednim wstrzyknięciu pobranej wcześniej od samca spermy do szyjki macicy samicy, bez odbywania bezpośredniego stosunku płciowego.
Wikipedia
IPA: ˌĩw̃sɛ̃mʲĩˈnat͡sʲja, AS: ĩũ̯sẽmʹĩnacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. inseminator m., inseminatorka ż.
czas. inseminować ndk.
przym. inseminacyjny
Wiktionary
(1.1) unasienianie, unasienienie, unasiennianie, unasiennienie
Wiktionary
dotyczący inseminacji
SJP.pl
specjalista w dziedzinie inseminacji (sztucznego unasiennienia)
SJP.pl
Inseminator – osoba dokonująca procedury inseminacji.
Praca inseminatora polega na wprowadzeniu nasienia, za pomocą specjalnych instrumentów, do dróg rodnych samicy celem jej zapłodnienia. Nasienie jest pozyskiwane z banków nasienia, które są prowadzone przez wyspecjalizowane jednostki. W Polsce pozyskiwaniem, gromadzeniem i przechowywaniem zamrożonego nasienia zajmują się między innymi Stacje Hodowli i Unasienniania Zwierząt.Inseminatorzy najczęściej dokonują inseminacji u krów i świń. U świń procedura inseminacji polega na wprowadzeniu przez inseminatora specjalnego foliowego pojemnika z nasieniem knura do pochwy lochy. Pojemnik zakończony jest woskowym korkiem, który pod wpływem temperatury ciała ulega rozpuszczeniu (po około 10–15 minutach) i nasienie przedostaje się do dróg rodnych.
Wikipedia
specjalistka w dziedzinie inseminacji (sztucznego unasiennienia)
SJP.pl
1. wprowadzać plemniki do dróg rodnych kobiety lub samicy; sztucznie zapładniać;
2. inseminować się - poddawać się zabiegowi sztucznego zapłodnienia
SJP.pl
dawniej: ogłoszenie w czasopiśmie, anons
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. ogłoszenie opublikowane w prasie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Chociaż podobne kradzieże wcale nie należały do rzadkości, w prasie nie ma po nich śladu, chyba że w formie gazetowych inseratów zrozpaczonych właścicieli gotowych zapłacić wysoką nagrodę za odprowadzenie utraconego pieska, nawet kundelka.
Wiktionary
IPA: ĩw̃ˈsɛrat, AS: ĩũ̯serat
Wiktionary
(1.1) anons, ogłoszenie
Wiktionary
przestarzałe: potwierdzać, zatwierdzać
SJP.pl
klawisz na klawiaturze komputera; Insert
SJP.pl
Insert – klawisz na klawiaturze komputera architektury PC. Zgodnie z przeznaczeniem i nazwą najczęstszym jego zastosowaniem jest przełączanie między trybami wstawiania (domyślny) i nadpisywania podczas wprowadzania tekstu. W programie Microsoft Word można przypisać mu zamiast tego funkcję wklejania ze schowka systemowego.
Wikipedia
reklamować jakiś produkt lub usługę przez ulotkę, folder itp., wkładane lub wklejane do gazety lub czasopisma
SJP.pl
wstawka, wkładka
SJP.pl
[czytaj: inszala] z arabskiego: jak Bóg da, jeśli taka będzie wola Boga; inszallah
SJP.pl
[czytaj: insajder] osoba w organizacji lub instytucji posiadająca informacje niedostępne dla innych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba posiadająca informacje niedostępne dla większości innych ze względu na przynależność do danej organizacji lub instytucji
Wiktionary
(1.1) Zwykło się bowiem uważać, że zachowania insiderów są barometrem nastrojów rynkowych.
Wiktionary
[czytaj: insajderski] przeznaczony dla wtajemniczonych, wąskiej grupy odbiorców
SJP.pl
przymiotnik od: Ińsko (miasto oraz jezioro w woj. zachodniopomorskim), Ina (dopływ Odry)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ińska
Wiktionary
IPA: ˈĩj̃sʲci, AS: ĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Ińsko n., ińszczanin m., ińszczanka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Ińsko (miasto oraz jezioro w woj. zachodniopomorskim), Ina (dopływ Odry)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim;
(1.2) geogr. jezioro w Polsce na Pojezierzu Ińskim;
Wiktionary
Ińsko (niem. Nörenberg) – miasto w Polsce położone w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Ińsko, nad jeziorem Ińsko.
Według danych z 31 grudnia 2021 r. miasto miało 1810 mieszkańców
Ośrodek turystyczny w centrum Pojezierza Ińskiego.
Wikipedia
(1.1) W 1719 w Ińsku mieszkało zaledwie 298 mieszkańców.
(1.2) Na jednym z brzegów Ińska wyznaczono rezerwat leśny.
Wiktionary
IPA: ˈĩj̃skɔ, AS: ĩĩ ̯sko
Wiktionary
rzecz. ińszczanin mos., ińszczanka ż.
przym. iński
Wiktionary
napis wyryty w materiale trwałym, zwykle na nagrobkach, tablicach pamiątkowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. trwały, pamiątkowy napis zwykle wykuty w kamieniu, czasem wyryty w metalu lub drewnie;
(1.2) daw. praw. wpis w księdze wieczystej
Wiktionary
Epigraf, inskrypcja (łac. inscriptio = napis) – napis wyryty w twardym materiale (drewno, metal, kamień, ceramika). Występuje najczęściej na grobowcach, pomnikach, tablicach i monetach. Popularnym przykładem inskrypcji są inskrypcje nagrobne. Odczytywaniem i interpretacją epigrafów zajmuje się nauka pomocnicza historii – epigrafika.
Wikipedia
(1.1) Około tysiąc linii tekstu inskrypcji zostało wyrytych na skale około 100 metrów nad drogą.
Wiktionary
IPA: ĩw̃ˈskrɨpt͡sʲja, AS: ĩũ̯skrypcʹi ̯a
Wiktionary
przym. inskrypcyjny
przysł. inskrypcyjnie
Wiktionary
(1.1) epigraf
(1.2) intabulacja
Wiktionary
przysłówek
(1.1) przy użyciu inskrypcji
Wiktionary
rzecz. inskrypcja ż.
przym. inskrypcyjny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z inskrypcją, dotyczący inskrypcji
Wiktionary
(1.1) Na zewnątrz prezbiterium umieszczony został majuskułowy fryz inskrypcyjny w języku łacińskim, biegnący od południowej wieżyczki schodowej aż do zakrystii.
Wiktionary
rzecz. inskrypcja ż.
przysł. inskrypcyjnie
Wiktionary
działanie światła słonecznego; nasłonecznienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) oddziaływanie promieni słonecznych
(1.2) fiz. metrol. natężenie promieniowania słonecznego na powierzchnię;
Wiktionary
Insolacja, nasłonecznienie – wielkość fizyczna określająca średnią moc promieniowania słonecznego przypadającą na jednostkę powierzchni poziomej.
Jest ona równa stosunkowi energii promieniowania słonecznego, padającego w określonym czasie na daną powierzchnię do pola tej powierzchni i czasu. Jednostką w układzie SI jest W/m², w technice stosuje się też jednostkę kWh/rok/m².
Wikipedia
(1.1) Poddany intensywniejszej insolacji stok dosłoneczny odznacza się wyższą temperaturą.
(1.2) Jednostką insolacji w układzie SI jest W/m².
Wiktionary
przym. insolacyjny
Wiktionary
(1.1) nasłonecznienie
(1.2) nasłonecznienie
Wiktionary
związany z insolacją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z insolacją, dotyczący insolacji
Wiktionary
(1.1) Madagaskar ma ogólnie dobre warunki insolacyjne, jednakże są bardzo zróżnicowane.
Wiktionary
rzecz. insolacja ż.
Wiktionary
bezsenność; dyssomnia
SJP.pl
Wikipedia
przechodzenia substancji ze światła jelita do jego błony śluzowej; wchłanianie
SJP.pl
Insourcing – przekazanie procesów lub działań biznesowych jednostki, realizowanych w ramach działalności gospodarczej przez zewnętrznych usługodawców/dostawców do wewnętrznej, wyodrębnionej i wyspecjalizowanej komórki organizacyjnej.
Wikipedia
związany z insourcingiem
SJP.pl
inspektor
SJP.pl
skrót
(1.1) = inspektor
Wiktionary
Inspektor Policji (insp.) – najwyższy stopień oficerów starszych w polskiej Policji. Niższym stopniem jest młodszy inspektor, a wyższym nadinspektor. Nadanie wyższego stopnia nie może nastąpić wcześniej niż po przesłużeniu w stopniu inspektora 4 lat. Odpowiednik stopnia pułkownika w Wojsku Polskim i starszego brygadiera w Państwowej Straży Pożarnej.
Wikipedia
(1.1) Dziś odbyła się uroczystość powołania insp. Tomasza Lubiejewskiego na komendanta policji w Grudziądzu.
Wiktionary
skr. nadinsp., podinsp.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od inspekt
Wiktionary
(1.1) To nie inspekt, lecz tylko mały inspekcik.
Wiktionary
rzecz. inspekt m.
Wiktionary
1. kontrolowanie, sprawdzanie działalności;
2. dawniej: nadzór, dozór;
3. instytucja, urząd uprawniony do kontroli i nadzoru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kontrola działalności jakiejś instytucji lub stanu jakiegoś miejsca
(1.2) urząd nadzorujący i kontrolujący stan lub pracę czegoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Lokalne władze utrzymują, że karuzela przeszła inspekcje bezpieczeństwa
(1.2) Główny Inspektor Pracy podkreśla, że w przypadku kontroli w zakładzie, w którym występują ogniska wirusa i ryzyko zarażenia jest wysokie, pracownik inspekcji pracy będzie dodatkowo wyposażony w pełny strój ochronny (…)
Wiktionary
IPA: ĩw̃ˈspɛkt͡sʲja, AS: ĩũ̯spekcʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. inspektorstwo n., inspektorat mrz., inspektor mos., inspektorka ż.
przym. inspekcyjny, inspektorski
Wiktionary
(1.1) kontrola, sprawdzenie, dochodzenie, test, badanie
Wiktionary
związany z inspekcją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z inspekcją, dotyczący inspekcji; służący do inspekcji
Wiktionary
rzecz. inspekcja ż., inspektor mos., inspektorat mrz.
przym. inspektorski
Wiktionary
płytka skrzynia bez dna do uprawy roślin w okresie wiosny i późnej jesieni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogrod. skrzynia bez dna z przeszklonym zamknięciem do uprawy roślin;
Wiktionary
Inspekt, przyspiesznik – urządzenie, dzięki któremu możliwa jest uprawa roślin w ciągu zimy, wczesnej wiosny, czy późnej jesieni w strefach klimatu umiarkowanego.
Inspektem jest zwykle skrzynia wykonana z drewna, lekkiego betonu lub tworzyw sztucznych, nakryta oknami inspektowymi, wpuszczona na stałe w ziemię lub czasem przenośna.
Wikipedia
(1.1) Ze względu na dużą pracochłonność i kosztowność inspekty zastępuje się tunelami foliowymi.
Wiktionary
przym. inspektowy
rzecz. inspekcik mrz.
Wiktionary
1. osoba upoważniona do kontrolowania działalności instytucji, przedsiębiorstw; rewizor; kontroler; rewident; lustrator; nadzorca; wizytator
2. stopień oficerski w policji;
3. oficer mający stopień inspektora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) urzędnik, który kontroluje pracę instytucji dokonując inspekcji
(1.2) stopień oficerski w policji
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gdyby w tej firmie zjawili się inspektorzy PIP, konsekwencje mogłyby być surowe.
(1.2) Inspektor przeprowadził wizję lokalną miejsca zbrodni.
Wiktionary
IPA: ĩw̃ˈspɛktɔr, AS: ĩũ̯spektor
Wiktionary
rzecz. inspektorat m., inspekcja ż.
:: fż. inspektorka ż.
przym. inspektorski, inspekcyjny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. inspektorat m., inspekcja ż.
:: fż. inspektorka ż.
przym. inspektorski, inspekcyjny
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|inspector. < etym|łac|inspectus.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) inspector; (1.2) officer
* arabski: (1.1) مفتش, محقق
* baskijski: (1.1) ikuskatzaile; (1.2) inspektore
* białoruski: (1.1) інспектар m.
* bułgarski: (1.1) инспектор m.
* cerkiewnosłowiański: (1.1) перїодевтъ m.
* estoński: (1.1) inspektor
* francuski: (1.1) inspecteur m., contrôleur m.
* hiszpański: (1.1) inspector m.
* niemiecki: (1.1) Inspektor m., Inspekteur m.; (1.2) Inspekteur m.
* słowacki: (1.1) inšpektor m.
* wilamowski: (1.1) inspektor m.; (1.2) inspektor m.
* włoski: (1.1) ispettore m.; (1.2) ispettore m.
źródła.
== inspektor (język estoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) inspektor
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. urząd sprawujący nadzorujący podległe sobie instytucje na jakimś obszarze;
2. obszar pracy takiego urzędu;
3. siedziba takiego urzędu;
4. biuro inspektora
SJP.pl
1. kobieta upoważniona do kontrolowania działalności instytucji, przedsiębiorstw; kontrolerka; rewidentka; lustratorka; wizytatorka;
2. kobieta mająca stopień inspektora
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub pracą inspektora, dotyczący inspektora
Wiktionary
rzecz. inspektor mos., inspektorat mrz., inspekcja ż.
przym. inspekcyjny
Wiktionary
związany z inspektem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ogrod. związany z inspektem, dotyczący inspektu
Wiktionary
rzecz. inspekt mrz.
Wiktionary
związany z inspicjentem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z inspicjentem, właściwy inspicjentowi
Wiktionary
rzecz. inspicjent mos., inspicjentka ż., inspicjentura ż.
Wiktionary
pracownik teatru, zajmujący się techniczną stroną przedstawienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) teatr. pracownik odpowiadający za techniczną i organizacyjną stronę przedstawienia;
Wiktionary
Inspicjent – w teatrze lub operze osoba odpowiadająca za koordynację i zgodność z planem przebiegu przedstawienia, pracownik teatru czuwający nad techniczną i organizacyjną stroną przedstawienia. Podczas trwania spektaklu jest najważniejszą osobą w teatrze, od niego zależy pomyślność wszystkich wejść aktorów lub solistów i zmian dekoracji. Inspicjent przywołuje przez specjalny system nagłaśniający, słyszalny tylko za kulisami, zarówno zespoły artystyczne, jak i technikę. Inspicjent jest osobą, która wie wszystko o spektaklu, jest obecna od początku jego powstawania, do ostatniego pokazu.
Wikipedia
(1.1) Na znak inspicjenta zgaszono światło na sali, a orkiestra rozpoczęła uwerturę.
Wiktionary
rzecz. inspicjentura ż.
:: fż. inspicjentka ż.
przym. inspicjencki
Wiktionary
pracownica teatru, zajmująca się techniczną i organizacyjną stroną spektaklu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teatr. pracownica odpowiadająca za techniczną i organizacyjną stronę przedstawienia
Wiktionary
rzecz. inspicjentura ż.
:: fm. inspicjent mos.
przym. inspicjencki
Wiktionary
zajęcie pracownika teatru polegające na czuwaniu nad techniczną i organizacyjną stroną przedstawienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teatr. zawód, zajęcie inspicjenta
Wiktionary
rzecz. inspicjent mos., inspicjentka ż.
przym. inspicjencki
Wiktionary
1. natchnienie, zapał twórczy;
2. wpływ wywierany na kogoś, sugestia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) natchnienie, twórczy zapał, wena
(1.2) wpływ wywierany na kogoś
Wiktionary
(1.2) Naturalnie nie porównuję obu autorów i nie doszukuję się wielkich podobieństw – ja tylko widzę inspiracje w stylu Pacyńskiego.
Wiktionary
IPA: ˌĩw̃spʲiˈrat͡sʲja, AS: ĩũ̯spʹiracʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. inspirator m., inspiratorka ż., inspirowanie n., zainspirowanie n., inspiracyjność ż.
czas. inspirować ndk., zainspirować dk.
przym. inspiracyjny, inspiratorski
przysł. inspirująco
Wiktionary
(1.1) natchnienie, wena
(1.2) zachęta
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest inspiracyjne; cecha tych, którzy są inspiracyjni
Wiktionary
rzecz. inspirator m., inspiratorka ż., inspirowanie n., zainspirowanie n., inspiracja ż.
czas. inspirować ndk., zainspirować dk.
przym. inspiracyjny, inspiratorski
przysł. inspirująco
Wiktionary
związany z inspiracją
SJP.pl
osoba, która inspiruje, daje impuls do czegoś; przywódca duchowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, kto zachęca, daje pomysł, sugeruje, inspiruje
Wiktionary
IPA: ˌĩw̃spʲiˈratɔr, AS: ĩũ̯spʹirator
Wiktionary
rzecz. inspiracja ż., inspirowanie n., inspiracyjność ż.
czas. inspirować ndk.
Wiktionary
kobieta, która inspiruje, daje impuls do czegoś
SJP.pl
1. wywierać wpływ, natchnąć, pobudzać do działania, zwłaszcza twórczego;
2. inspirować się:
a) czerpać skądś natchnienie, pomysł, koncepcję;
b) inspirować jeden drugiego
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zainspirować)
(1.1) dostarczać natchnienia
czasownik zwrotny niedokonany inspirować się (dk. zainspirować się)
(2.1) czerpać natchnienie
(2.2) inspirować siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. inspiracja ż., inspirator mos., inspiratorka ż., inspirowanie n., inspiracyjność ż.
przym. inspiracyjny, inspiratorski, inspirujący
przysł. inspirująco
Wiktionary
(1.1) pobudzać, podsuwać myśl, wpływać
(2.1) wzorować się
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób inspirujący, dając inspirację
Wiktionary
rzecz. inspiracja ż., inspirowanie n., inspiracyjność ż.
czas. inspirować ndk.
Wiktionary
taki, który pobudza do działania, daje natchnienie, sugeruje pomysł
SJP.pl
instyt.;
1. skrót od: instytucja, instytucjonalny (czytany jako cały, odmienny wyraz);
2. skrót od: instytut, instytutowy (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
potocznie: Instagram (serwis społecznościowy); Insta
SJP.pl
fotograficzny serwis społecznościowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) inform. społ. internetowy, fotograficzny serwis społecznościowy z elementami bloga;
Wiktionary
Instagram (do 6 października 2010 roku jako Burbn) – fotograficzny serwis społecznościowy hostingu zdjęć, połączony z aplikacją o tej samej nazwie (dostępną na systemy operacyjne iOS i Android), który umożliwia użytkownikom edycję zdjęć i filmów czy stosowanie do nich filtrów cyfrowych. Choć we wczesnej fazie istnienia serwisu można było publikować zdjęcia także na konkurencyjnych serwisach, tę funkcjonalność ograniczono do serwisów należących wyłącznie do Facebooka po zakupie przez tę korporację Instagrama.
Wikipedia
rzecz. instagramer m., instagramerka ż., instagramowicz m., instagramowiczka ż., insta ż., instamatka ż., instagramowanie n.
czas. instagramować ndk.
przym. instagramowy
przysł. instagramowo
Wiktionary
(1.1) pot. środ. insta
Wiktionary
użytkownik Instagrama (serwisu społecznościowego); instagramowicz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) twórca treści w serwisie Instagram
Wiktionary
rzecz. Instagram mrz.
Wiktionary
użytkowniczka Instagrama (serwisu społecznościowego); instagramowiczka
SJP.pl
potocznie: korzystać w serwisu społecznościowego Instagram
SJP.pl
użytkownik Instagrama (serwisu społecznościowego); instagramer
SJP.pl
użytkowniczka Instagrama (serwisu społecznościowego); instagramerka
SJP.pl
1. ogół urządzeń doprowadzających elektryczność, gaz, wodę itp. do jakichś budynku lub pomieszczenia;
2. zakładanie gdzieś urządzeń technicznych;
3. urządzanie siebie lub kogoś w nowym miejscu;
4. wgrywanie nowego programu do komputera;
5. dzieło plastyczne zbudowane przez artystę w zastanej przestrzeni lub organizujące przestrzeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. czynność instalowania – montowanie czegoś z części i podzespołów
(1.2) techn. system urządzeń, przewodów tworzący jakąś całość
(1.3) szt. przestrzenne dzieło sztuki zaaranżowane z przedmiotów;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Obecnie w instalacjach elektrycznych stosuje się miedziane przewody.
Wiktionary
IPA: ˌĩw̃staˈlat͡sʲja, AS: ĩũ̯stalacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. instalowanie n., instalatorstwo n., zainstalowanie n., instalator m., instalatorka ż., dezinstalacja ż.
czas. instalować ndk., zainstalować dk.
przym. instalatorki, instalacyjny
Wiktionary
związany z instalacją
SJP.pl
1. pracownik montujący w wyznaczonych miejscach określone urządzenia, sprzęty i przewody;
2. artysta tworzący dzieła sztuki poprzez łączenie kilku przedmiotów w jedną kompozycję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) techn. osoba zakładająca instalację
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) inform. program komputerowy instalujący oprogramowanie i przygotowujący go do użytkowania;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W procesie projektowania architekt musi współpracować z konstruktorami i instalatorami.
(2.1) Instalator poprawnie rozpoznał wszystkie składniki sprzętowe komputera, automatycznie dokonując instalacji sterowników.
Wiktionary
rzecz. instalacja ż., instalatorstwo n., instalka ż., instalowanie n.
czas. instalować ndk., zainstalować dk.
przym. instalacyjny, instalatorski
Wiktionary
(1.1) monter
(2.1) program instalacyjny
Wiktionary
kobieta zakładająca instalację, instalująca coś
SJP.pl
montowanie w wyznaczonych miejscach określonych urządzeń, sprzętów i przewodów
SJP.pl
potocznie: program instalacyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. inform. plik instalacyjny
(1.2) pot. inform. płyta instalacyjna
Wiktionary
IPA: ĩw̃ˈstalka, AS: ĩũ̯stalka
Wiktionary
czas. instalować
rzecz. instalator
przym. instalacyjny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) techn. montować jakieś urządzenie do pracy w danym miejscu lub warunkach
(1.2) inform. umieszczać program komputerowy na komputerze tak, aby poprawnie działał
czasownik zwrotny niedokonany instalować się
(2.1) pot. wprowadzać się do nowego mieszkania, pokoju itp., urządzać się
Wiktionary
(1.1) Jutro przyjdą monterzy i będą instalowali linię telefoniczną
(1.2) Możesz skorzystać z mojego komputera, ale nie instaluj żadnych programów.
(2.1) Od kiedy instalujecie się w nowym mieszkaniu?
Wiktionary
IPA: ˌĩw̃staˈlɔvat͡ɕ, AS: ĩũ̯stalovać
Wiktionary
czas. odinstalowywać, dezinstalować, zainstalować
rzecz. instalacja ż., instalator mos., instalka ż., instalowanie n.
Wiktionary
(1.1) montować
(1.2) kopiować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|instalować.
Wiktionary
IPA: ˌĩw̃stalɔˈvãɲɛ, AS: ĩũ̯stalovãńe
Wiktionary
czas. instalować ndk., zainstalować dk.
rzecz. instalacja ż., instalator m.
przym. instalacyjny
Wiktionary
kobieta publikująca w mediach społecznościowych treści związane z ciążą i wychowywaniem swojego dziecka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) socjol. środ. kobieta publikująca na Instagramie (hobbystycznie lub zarobkowo) treści związane z ciążą, rodzicielstwem oraz rozwojem swego dziecka
Wiktionary
rzecz. Instagram mrz.
Wiktionary
stopnie w hierarchii władzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) adm. dany stopień organizacyjny w układzie podległych sobie instytucji
(1.2) daw. prośba za kimś
(1.3) inform. obiekt klasy, egzemplarz klasyfikatora
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pomysł na instancję, która miała być ponad biskupami, został utrącony przez samych biskupów.
(1.1) Dwie kobiety nie poddały się postępowaniu mandatowemu za opalanie się topless na kąpielisku miejskim. Sąd pierwszej instancji uznał, że dopuściły się one nieobyczajnego wybryku.
(1.3) Procedurka odwołuje się do trzech instancji klasy o nazwie „Wyjątek_”.
Wiktionary
przym. instancyjny, instant
Wiktionary
(1.1) stopień, szczebel
(1.2) wstawiennictwo
Wiktionary
SJP.pl
Instancja (łac. droga prawna, tok sprawy) – w prawie procesowym jest to zajmowanie miejsca w strukturze organów przez organ procesowy, dające mu zdolność do podejmowania określonych czynności postępowania.
Wikipedia
związany z instancją
SJP.pl
1. sproszkowane produkty spożywcze, których przyrządzanie polega na zalaniu ich wrzątkiem;
2. o produkcie spożywczym: będący w postaci łatwo rozpuszczalnego proszku
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) spoż. błyskawiczny, natychmiastowy – o potrawach i produktach w handlu, gotowych po zalaniu wrzątkiem
Wiktionary
Instantyzacja – proces doprowadzenia rozdrobnionego lub wręcz sproszkowanego koncentratu produktu spożywczego do takiego stanu, w którym można go łatwo, a przede wszystkim szybko rozprowadzić lub rozpuścić w wodzie w celu bezpośredniego spożycia lub natychmiastowego wykonania na nim kolejnych czynności przygotowawczych (np. gotowanie). Jest to proces mający zapobiec utrudnieniom podczas mieszania z wodą, takim jak: niejednorodna konsystencja, zbijanie się w grudy itp., jak również eliminujący takie fazy jak: nasiąkanie, pęcznienie, hydroliza itp.
Wikipedia
(1.1) Na wyprawę w góry zabieramy sporo zupek instant.
Wiktionary
IPA: ˈĩw̃stãnt, AS: ĩũ̯stãnt
Wiktionary
rzecz. instancja ż.
Wiktionary
(1.1) błyskawiczny, rozpuszczalny, liofilizowany
Wiktionary
proces nadawania koncentratom spożywczym w postaci proszku własności umożliwiających bardzo szybką rozpuszczalność
SJP.pl
Instantyzacja – proces doprowadzenia rozdrobnionego lub wręcz sproszkowanego koncentratu produktu spożywczego do takiego stanu, w którym można go łatwo, a przede wszystkim szybko rozprowadzić lub rozpuścić w wodzie w celu bezpośredniego spożycia lub natychmiastowego wykonania na nim kolejnych czynności przygotowawczych (np. gotowanie). Jest to proces mający zapobiec utrudnieniom podczas mieszania z wodą, takim jak: niejednorodna konsystencja, zbijanie się w grudy itp., jak również eliminujący takie fazy jak: nasiąkanie, pęcznienie, hydroliza itp.
Wikipedia
skrót od:
1. instrukcja, instruktor;
2. instrument
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w obwodzie królewieckim, łącząc się z Węgorapą tworzy Pregołę;
Wiktionary
Instrucz (ros. Инструч; pol. Wystruć; niem. Inster) – dopływ Pregoły. Ma swe źródła we wschodniej części obwodu królewieckiego w sąsiedztwie miejscowości Prawdino. Ujście Instruczy znajduje się w Wystruciu, gdzie w połączeniu z Węgorapą tworzy Pregołę. Długość rzeki – 111 km.
Wikipedia
przym. instrucki
Wiktionary
(1.1) hist. Wystruć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zbiór zasad zalecających postępowanie w określonej dziedzinie
(1.2) książka lub broszura z opisem działania
Wiktionary
Instrukcja – zbiór zasad, przepisów ustalających sposób postępowania w danej dziedzinie. Instrukcje często związane są z działaniem.
Wikipedia
(1.1) Minister Spraw Zagranicznych skierował do ambasad na całym świecie instrukcje postępowania podczas aktualnego kryzysu.
(1.2) Zostanie dostarczona instrukcja, jak radzić sobie z trudnymi klientami.
Wiktionary
IPA: ĩw̃ˈstrukt͡sʲja, AS: ĩũ̯strukcʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. instruktaż m., instruktarz m., instruktor m., instruktorka ż., instruowanie n., poinstruowanie n.
czas. instruować ndk., poinstruować dk.
przym. instrukcyjny, instruktażowy, instruktorski, instruktywny
Wiktionary
(1.2) podręcznik
Wiktionary
związany z instrukcją; mający informować, instruować; instruktażowy
SJP.pl
przestarzale:
1. zbiór instrukcji, przepisów;
2. przepisy skarbowe; taryfa ceł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. zbiór instrukcji
(1.2) daw. urz. taryfa ceł
Wiktionary
(1.1) W tym starym instruktarzu stało jak byk, że trzeba wcześniej zgłaszać u dyspozytora.
Wiktionary
rzecz. instrukcja ż., instruktaż mrz., instruktor mos., instruktorka ż., instruowanie n., poinstruowanie n.
czas. instruować ndk., poinstruować dk.
przym. instrukcyjny, instruktorski, instruktażowy, instruktywny
Wiktionary
udzielanie instrukcji; instruowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) udzielanie komuś instrukcji, wskazówek
Wiktionary
(1.1) Stewardesy przeprowadziły krótki instruktaż na temat zachowania się w przypadku awarii.
Wiktionary
rzecz. instruktarz mrz., instrukcja ż., instruktor mos., instruktorka ż., instruowanie n., poinstruowanie n.
czas. instruować ndk., poinstruować dk.
przym. instruktażowy, instruktorski
przysł. instruktażowo
Wiktionary
(1.1) instruowanie
Wiktionary
związany z instruktażem; mający informować, instruować; instrukcyjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący instruktażu
Wiktionary
rzecz. instruktarz mrz., instruowanie n., instruktor mos., instruktaż m., instrukcja ż.
czas. instruować
przym. instruktorski
Wiktionary
(1.1) instrukcyjny
Wiktionary
osoba ucząca praktycznych umiejętności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba instruująca, ucząca na kursie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Instruktor tenisa wskazał początkującym, że podczas serwowania podrzucają piłkę za bardzo do przodu.
Wiktionary
IPA: ĩw̃ˈstruktɔr, AS: ĩũ̯struktor
Wiktionary
rzecz. instruktaż mrz.
:: fż. instruktorka ż.
czas. instruować ndk., poinstruować dk.
przym. instruktażowy, instruktorski
przysł. instruktażowo
Wiktionary
kobieta ucząca praktycznych umiejętności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta instruująca, ucząca na kursie
(1.2) harc. członkini organizacji harcerskiej, pełniąca funkcje wychowawcze
Wiktionary
rzecz. instrukcja ż., instruktaż mrz., instruowanie n.
:: fm. instruktor mos.
czas. instruować
przym. instruktorski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z instruktorem, dotyczący instruktora
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący dla instruktora
Wiktionary
(1.1) Młodzi po kursach instruktorskich od ręki znajdują zatrudnienie.
Wiktionary
rzecz. instrukcja ż., instruktaż mrz., instruktarz mrz., instruktor mos., instruktorka ż., instruowanie n., poinstruowanie n.
czas. instruować ndk., poinstruować dk.
przym. instrukcyjny, instruktażowy, instruktywny
Wiktionary
zajęcie instruktora
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: instruktywnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: instruktywny
SJP.pl
książkowo: pomagający w zrozumieniu czegoś; pouczający, kształcący
SJP.pl
zdrobnienie od: instrument
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od instrument
Wiktionary
(1.1) To nie instrument, lecz tylko mały instrumencik.
Wiktionary
rzecz. instrument m., zinstrumentalizowanie n., instrumentalistka ż., instrumentalizowanie n., instrumentariuszka ż.
Wiktionary
1. przyrząd używany do wytwarzania dźwięków muzycznych;
2. (zwykle w liczbie mnogiej) przyrząd używany do czynności wymagających precyzji (np. instrumenty chirurgiczne);
3. środek służący do realizacji czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. przyrząd wytwarzający dźwięk, zob. instrument muzyczny.
(1.2) med. narzędzie chirurgiczne;
(1.3) techn. narzędzie
(1.4) techn. przyrząd pomiarowy;
(1.5) przen. środek służący realizacji celu
Wiktionary
Instrument – odpowiednie narzędzie lub przyrząd, wykorzystywane przez działalność człowieka
Wikipedia
(1.1) Najczęściej stosowana klasyfikacja instrumentów muzycznych dzieli je na strunowe, dęte i perkusyjne.
(1.2) Cyfrowy zapis tomografii komputerowej czy rezonansu magnetycznego wykorzystany jak mapa umożliwia bezpieczne i precyzyjne prowadzenie instrumentów chirurgicznych i minimalizuje uszkodzenie tkanek.
(1.4) To przedsiębiorstwo zajmuje się projektowaniem, produkcją oraz sprzedażą instrumentów pomiarowych.
Wiktionary
IPA: ĩw̃ˈstrũmɛ̃nt, AS: ĩũ̯strũmẽnt
Wiktionary
rzecz. instrumentacja ż., instrumentalista m., instrumentalistka ż., instrumentarium n., instrumentalizm m., instrumentariusz m., instrumentariuszka ż., instrumentalizacja ż., instrumentalizowanie n., zinstrumentalizowanie n.
:: zdrobn. instrumencik m.
czas. zinstrumentalizować dk., instrumentalizować ndk.
przym. instrumentalny, instrumentacyjny, instrumentalnie
przysł. instrumentalnie
Wiktionary
(1.1) instrument muzyczny
(1.2) narzędzie chirurgiczne
Wiktionary
1. opis partyturowy użycia poszczególnych instrumentów w utworze orkiestrowym;
2. układ dźwięków mowy w utworze literackim, stosowany dla osiągnięcia efektu artystycznego
SJP.pl
Instrumentacja (też orkiestracja) – pojęcie używane w muzyce, zwłaszcza w kompozycji; ma wiele znaczeń:
Wikipedia
związany z instrumentacją
SJP.pl
potocznie: instrumentalny utwór muzyczny
SJP.pl
Wikipedia
narzędnik; w językoznawstwie:
1. piąty przypadek w polskiej deklinacji, odpowiadający na pytania: z (za, pod, przed, nad) kim? z (za, pod, przed, nad) czym?, który w zdaniu może pełnić funkcje dopełnienia bliższego, dalszego, okolicznika oraz orzecznika;
2. forma wyrazowa tego przypadka
SJP.pl
Narzędnik (łac. instrumentalis) – w językoznawstwie przypadek używany m.in. dla określenia narzędzia (naprawił telewizor śrubokrętem, przyjechałem pociągiem), sposobu wykonania czynności (osiągnąłem to sprytem) itp. Przy czasownikach oznaczających rządzenie oznacza dopełnienie bliższe (dyrygent kieruje orkiestrą), przy niektórych innych dopełnienie dalsze (Maria handluje kwiatami). Łączy się z niektórymi przyimkami, np. z, pod, nad. Odpowiada na pytania kim? czym?.
Wikipedia
1. osoba grająca na jakimś instrumencie;
2. w filozofii: zwolennik instrumentalizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. muzyk, grający na instrumencie
(1.2) filoz. pragmatyk wyznający instrumentalizm
Wiktionary
(1.1) Instrumentalista wybrał wiolonczelę, jako najbardziej odpowiedni instrument.
Wiktionary
IPA: ˌĩw̃strũmɛ̃ntaˈlʲista, AS: ĩũ̯strũmẽntalʹista
Wiktionary
rzecz. instrumentacja ż., instrument mrz., instrumentarium n., instrumentalizm mrz., instrumentalizowanie n., instrumentariuszka ż., zinstrumentalizowanie n.
:: fż. instrumentalistka ż.
przym. instrumentalny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. kobieta, dziewczyna grająca na instrumencie
Wiktionary
(1.1) Nasza żeńska orkiestra poszukuje kilku instrumentalistek do sekcji dętej.
Wiktionary
rzecz. instrument m., instrumencik m., instrumentalizacja ż., instrumentalizowanie n., zinstrumentalizowanie n., instrumentariuszka ż., instrumentarium n.
:: fm. instrumentalista m.
czas. instrumentalizować ndk., zinstrumentalizować dk.
przym. instrumentalny, instrumentalnie
przysł. instrumentalnie
Wiktionary
1. wykonanie utworu za pomocą instrumentów;
2. wyposażenie czegoś, np. stanowiska pracy, w odpowiednie instrumenty; oprzyrządowanie;
3. przedmiotowe wykorzystania innych ludzi lub dóbr (etyki, religii, prawa) dla osiągnięcia własnych korzyści; uprzedmiotowienie;
4. w informatyce: dodanie kodu do programu w celu zbierania informacji o jego zachowaniu podczas wykonania;
5. instrumentalizacja głoskowa - dobór brzmienia dźwięków mowy w utworze literackim; instrumentacja głoskowa
SJP.pl
w filozofii: koncepcja, według której wiedza i działalność ludzka są tylko reakcjami na bodźce środowiska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) współczesny kierunek filozoficzny będący odmianą pragmatyzmu; w filozofii nauki, pogląd ten określa koncepty i teorie jedynie jako narzędzia (instrumenty), których wartość jest mierzona, nie poprzez ich prawdziwość czy fałszywość, lecz poprzez ich efektywność w tłumaczeniu i przewidywaniu zjawisk;
Wiktionary
Instrumentalizm (łac. instrumentum "narzędzie"), (filozof.) – współczesny kierunek filozoficzny będący odmianą pragmatyzmu. Według niego cała wiedza i wszelka działalność ludzka pełnią jedynie funkcje instrumentalne, czyli stanowią narzędzia (instrumenty) służące przystosowywaniu się do środowiska i opanowywaniu go.
Wikipedia
rzecz. zinstrumentalizowanie n., instrument mrz., instrumentalista mos., instrumentalizowanie n., instrumentariuszka ż.
przym. instrumentalny
Wiktionary
wykorzystywać innych ludzi lub dobra (etykę, religię, prawo) dla osiągnięcia własnych korzyści; redukować kogoś lub coś do narzędzia swoich celów, uprzedmiotowiać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|instrumentalizować.
Wiktionary
rzecz. zinstrumentalizowanie n., instrument m., instrumencik m., instrumentacja ż., instrumentalizacja ż., instrumentalizm m., instrumentalista m., instrumentalistka ż., instrumentarium n., instrumentarstwo n., instrumentariusz m., instrumentariuszka ż.
czas. instrumentalizować ndk., zinstrumentalizować dk.
przym. instrumentalny, instrumentacyjny, instrumentalnie
przysł. instrumentalnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) w sposób instrumentalny
Wiktionary
Instrumentalnie – album kompilacyjny zespołu Kombi Łosowski wydany 16 maja 2025 nakładem SL Music.
Wydawnictwo zawiera utwory instrumentalne grupy zagrane w nowych aranżacjach oraz z lat 2009 i 2021, wydane wcześniej na albumach Zaczarowane Miasto i Minerał życia. Znalazły się też na nim trzy utwory premierowe. Do „Cyfrowej gry” utworzono teledysk.
Wikipedia
rzecz. zinstrumentalizowanie n., instrumentariuszka ż., instrumentalistka ż., instrument m., instrumentalizowanie n., instrumentalizacja ż.
czas. instrumentalizować ndk.
przym. instrumentalny
Wiktionary
1. wykonywany przy pomocy precyzyjnego narzędzia;
2. wykonywany na instrumencie muzycznym; przeznaczony do wykonywania na instrumentach muzycznych;
3. będący środkiem do osiągnięcia jakiegoś celu; traktowany jako narzędzie do osiągnięcia celu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. wykonywany za pomocą instrumentów muzycznych, bez udziału śpiewu
(1.2) traktowany jako środek do celu
(1.3) przeprowadzany z użyciem niezwykle dokładnego sprzętu
Wiktionary
rzecz. multiinstrumentalistka ż., multiinstrumentalista mos., instrument m., instrumentacja ż., instrumentalista m., instrumentalistka ż., instrumentalizm m., instrumentarium n., instrumentariusz m., instrumentariuszka ż., instrumentalizowanie n., zinstrumentalizowanie n.
przysł. instrumentalnie
przym. instrumentalnie
Wiktionary
(1.3) przedmiotowy
Wiktionary
1. zestaw narzędzi, przyrządów służących do wykonywania jakichś czynności, zabiegów;
2. w muzyce: ogół instrumentów charakterystycznych dla jakiejś epoki lub rodzaju muzyki;
3. w przenośni: ogół metod i środków służących realizacji określonego zadania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zestaw narzędzi służących wykonywaniu precyzyjnych czynności
(1.2) instrumenty muzyczne będące w użyciu w określonej epoce lub zespole
(1.3) zestaw metod pomagających osiągnąć określony cel
Wiktionary
Instrumentarium, instrumentarium muzyczne – termin oznaczający grupę instrumentów muzycznych i używany w kontekstach:
Wikipedia
(1.3) Jednym z narzędzi pozostających w instrumentarium prawodawcy jest religia obywatelska (religion civile), mająca rodzić bezrefleksyjną miłość ojczyzny. Opierając się na swoistym „katechizmie obywatela”, ma ona deifikować instytucje państwa i jego praw, wymuszać internalizację nakazów woli powszechnej, przez to zaś ma stanowić gwarant trwałości i stabilności wspólnoty.
Wiktionary
rzecz. instrument m., instrumentalista m., instrumentalistka ż., instrumentariuszka ż., instrumentalizowanie n., zinstrumentalizowanie n.
przym. instrumentalny
Wiktionary
pracownik służby zdrowia podający chirurgowi narzędzia w czasie zabiegu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pielęgniarz asystujący przy operacji, pomagający przy jej przygotowaniu
Wiktionary
rzecz. instrument mrz., instrumentalizowanie n., instrumentariuszka ż., zinstrumentalizowanie n.
przym. instrumentalny
Wiktionary
pracownica służby zdrowia podająca chirurgowi narzędzia w czasie zabiegu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pielęgniarka asystująca przy operacji, pomagająca przy jej przygotowaniu
Wiktionary
IPA: ˌĩw̃strũmɛ̃ntarʲˈjuʃka, AS: ĩũ̯strũmẽntarʹi ̯uška
Wiktionary
rzecz. instrument m., instrumencik m., instrumentacja ż., instrumentalista m., instrumentalistka ż., instrumentarium n., instrumentalizm m., instrumentalizacja ż., instrumentalizowanie n., zinstrumentalizowanie n.
:: fm. instrumentariusz m.
czas. zinstrumentalizować dk., instrumentalizować ndk.
przym. instrumentalny, instrumentacyjny, instrumentalnie
przysł. instrumentalnie
Wiktionary
1. gałąź przemysłu zajmująca się produkcją instrumentów muzycznych;
2. nauka o instrumentach muzycznych; instrumentologia, organologia, instrumentoznawstwo
SJP.pl
pielęgniarz podający narzędzia chirurgiczne przy operacji; instrumentariusz
SJP.pl
pielęgniarka podająca narzędzia chirurgiczne przy operacji; instrumentariuszka
SJP.pl
specjalista zajmujący się historią, budową i własnościami instrumentów muzycznych; instrumentoznawca, organolog
SJP.pl
nauka o instrumentach muzycznych; organologia, instrumentoznawstwo, instrumentarstwo
SJP.pl
Instrumentologia, inaczej organolologia – dział muzykologii, którego przedmiotem jest historia instrumentów muzycznych, rozwój ich konstrukcji, właściwości akustycznych i odtwórczych, technologia wytwarzania oraz klasyfikacja.
Instrumentologia wyodrębniła się jako samodzielna gałąź nauki w drugiej połowie XIX wieku. Prekursorami instrumentologii są Victor-Charles Mahillon, Georg Kinsky i Curt Sachs.
Wikipedia
dotyczący dziedziny nauki zajmującej się instrumentami muzycznymi; instrumentoznawczy, organologiczny
SJP.pl
1. opracowywać utwór muzyczny na poszczególne instrumenty zespołu;
2. środowiskowo: podawać narzędzia chirurgiczne przy operacji;
3. w górnictwie: usuwać zagwożdżenie otworu wiertniczego;
4. dawniej: instalować, mianować
SJP.pl
specjalista zajmujący się historią, budową i własnościami instrumentów muzycznych; instrumentolog, organolog
SJP.pl
dotyczący dziedziny nauki zajmującej się instrumentami muzycznymi; instrumentologiczny, organologiczny
SJP.pl
dziedzina nauki zajmująca się instrumentami muzycznymi; instrumentologia, organologia, instrumentarstwo
SJP.pl
Instrumentoznawstwo − dział nauki z dziedziny sztuk muzycznych w dyscyplinie teoria muzyki, którego przedmiotem jest ogół instrumentów muzycznych (współczesnego oraz dawnego instrumentarium muzycznego) pod kątem ich budowy, konstrukcji, pochodzenia oraz wykorzystania w praktyce (patrz: instrumentacja).
Wikipedia
wydawać instrukcje, pouczać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) wydawać instrukcje, pouczać
Wiktionary
(1.1) W niedzielę, 20 sierpnia, Halifax instruował Kennarda, by interweniował u Becka w sprawie wyrażenia zgody na pomoc sowiecką.
Wiktionary
IPA: ˌĩw̃struˈwɔvat͡ɕ, AS: ĩũ̯struu̯ovać
Wiktionary
rzecz. instrukcja ż., instruktaż m., instruktarz m., instruktor m., instruktorka ż., instruowanie n.
przym. instrukcyjny, instruktażowy, instruktorski, instruktywny
Wiktionary
(1.1) nauczać, objaśniać, informować, pouczać, kształcić, nauczać, szkolić, uczyć, wykładać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|instruować.
Wiktionary
IPA: ˌĩw̃struwɔˈvãɲɛ, AS: ĩũ̯struu̯ovãńe
Wiktionary
rzecz. poinstruowanie n., instrukcja ż., instruktaż m., instruktarz m., instruktor m., instruktorka ż.
czas. instruować ndk., poinstruować dk.
przym. instrukcyjny, instruktażowy, instruktorski, instruktywny
Wiktionary
1. oskarżyciel publiczny, odpowiadający dzisiejszemu prokuratorowi;
2. dawniej: ten, kto podjudza; podżegacz, podjudzacz, prowodyr
SJP.pl
Wikipedia
1. oskarżycielka publiczna, odpowiadająca dzisiejszemu prokuratorowi;
2. dawniej: ta, która podjudza; podżegaczka
SJP.pl
dawniej: namawiać, gorąco zachęcać, podżegać, judzić
SJP.pl
1. dyspozycja psychiczna, umiejętność robienia czegoś; skłonność, zdolność;
2. wrodzona zdolność do złożonych, ważnych życiowo, choć nieuświadomionych działań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wrodzona zdolność nieracjonalnego, acz adekwatnego zachowywania się w danej sytuacji
(1.2) biol. wrodzona zdolność żywych organizmów do złożonych, celowych działań, swoistych dla danego gatunku i ważnych dla przetrwania;
Wiktionary
Instynkt (łac. instinctus – podnieta, popęd) – dyspozycja biopsychiczna, która powoduje, że osobnik w nią wyposażony zachowuje się (lub pragnie się zachowywać) w określony sposób, a także "wrodzona zdolność wykonywania pewnych czynności stereotypowych, niewyuczonych, mniej lub bardziej skomplikowanych swoistych dla danego gatunku istotnych dla jego przetrwania". Pojęcie to w nauce o zachowaniu jest różnie definiowane, a w języku potocznym kojarzone jest z intuicją i zachowaniami, które nie są wynikiem racjonalnego i świadomego namysłu.
Wikipedia
(1.1) Instynkt mówi mi, że czeka nas śmierć.
Wiktionary
IPA: ˈĩw̃stɨ̃ŋkt, AS: ĩũ̯stỹŋkt
Wiktionary
rzecz. instynktowość ż.
przym. instynktowy, instynktowny
przysł. instynktowo, instynktownie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób instynktowny
Wiktionary
rzecz. instynkt m.
przym. instynktowny
Wiktionary
(1.1) mimowolnie, odruchowo
Wiktionary
wynikający z instynktu, oparty na instynkcie; odruchowy, bezwiedny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od: instynkt
Wiktionary
(1.1) Ewoluując, człowiek tylko doskonalił charakterystyczne dla gatunku zachowania opiekuńcze, które są z jednej strony instynktowne, a z drugiej uwarunkowane kulturowo.
(1.1) Prawdziwa miłość nie jest instynktowna, nie jest fizycznym zauroczeniem ani chęcią posiadania na wyłączność, nie jest akceptacją rozumianą jako nagroda za posłuszeństwo czy sukcesy.
Wiktionary
IPA: ˌĩw̃stɨ̃ŋkˈtɔvnɨ, AS: ĩũ̯stỹŋktovny
Wiktionary
rzecz. instynkt m.
przym. instynktowy
przysł. instynktownie
Wiktionary
(1.1) instynktowy, mimowolny, mimowiedny, odruchowy, bezwiedny, machinalny
Wiktionary
odruchowość, impulsywność
SJP.pl
związany z instynktem (w ściślejszym znaczeniu wrodzonej zdolności dziedziczenia)
SJP.pl
inst.;
1. skrót od: instytucja, instytucjonalny (czytany jako cały, odmienny wyraz);
2. skrót od: instytut, instytutowy (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od instytut
Wiktionary
(1.1) To nie instytut, lecz tylko marny instytucik.
Wiktionary
rzecz. instytut m.
Wiktionary
1. zakład realizujący określone działania
2. w prawie: zespół norm organizujących jakąś dziedzinę życia; organizacja oparta na tych normach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakład o charakterze publicznym zajmujący się określonym zakresem spraw
(1.2) zespół norm prawnych lub obyczajowych dotyczących organizacji jakiejś dziedziny życia
(1.3) organizacja działająca na podstawie tych norm
(1.4) wypełniana przez jakąś osobę funkcja społeczna, często niesformalizowana, rozumiana jako instytucja (1.1) w znaczeniu przenośnym
Wiktionary
Instytucja (z łac. institutio – urządzenie, zwyczaj):
Wikipedia
(1.1) W Polsce istnieje instytucja Rzecznika Praw Dziecka.
(1.2) Rodzina jest instytucją naturalną i niezastąpioną.
(1.3) PCK jest instytucją pożytku publicznego.
(1.4) W społecznościach żydowskich zawsze istniała instytucja swatki.
Wiktionary
IPA: ˌĩw̃stɨˈtut͡sʲja, AS: ĩũ̯stytucʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. instytucjonalizacja ż., zinstytucjonalizowanie n.
przym. instytucjonalny, zinstytucjonalizowany
przysł. instytucjonalnie
czas. instytucjonalizować
Wiktionary
(1.3) organizacja
Wiktionary
1. proces przechodzenia od nieformalnych sposobów działania społecznego do uregulowanych form aktywności;
2. nadanie charakteru instytucji istniejącym formom działania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nabieranie cech instytucji
(1.2) społeczne utrwalanie się jakiegoś faktu, zwyczaju w taki sposób, że się stają swoistą instytucją
Wiktionary
Instytucjonalizacja – proces przechodzenia od niesformalizowanych sposobów działania społecznego do uregulowanych, względnie stałych form aktywności, podlegających społecznym sankcjom. Jest to też nadanie charakteru instytucji istniejącym formom działania, dzięki czemu stają się one obowiązujące. Instytucjonalizacja jest jednym z ważniejszych procesów pozwalających regulować życie społeczne.
Wikipedia
IPA: ˌĩw̃stɨtut͡sʲjɔ̃nalʲiˈzat͡sʲja, AS: ĩũ̯stytucʹi ̯õnalʹizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. instytucja ż., instytucjonalizm m.
przym. instytucjonalny, zinstytucjonalizowany
czas. instytucjonalizować
Wiktionary
teoria, według której do opisu zjawisk ekonomicznych konieczne jest badanie instytucjonalnych ram działalności gospodarczej
SJP.pl
Instytucjonalizm (ekonomia instytucjonalna) – teoria ekonomiczna, która dla wyjaśnienia oraz poznania procesów gospodarczych wykorzystuje instytucje wykształcone przez społeczeństwo.
Teoria ta zakłada, iż rzeczywistość ekonomiczna może zostać właściwie zinterpretowana jedynie dzięki rzetelnej analizie statystyczno-empirycznej zmieniającej się struktury istniejących instytucji społecznych. Została opracowana na przełomie XIX i XX wieku w USA przez Thorsteina Veblena i opublikowana w jego książce „Teoria działalności przedsiębiorczej” (ang. The Theory of Business Enterprise, 1904).
Wikipedia
czasownik niedokonany
(1.1) przeprowadzać instytucjonalizację, nadawać czemuś charakter instytucji
Wiktionary
rzecz. instytucja ż., zinstytucjonalizowanie n., instytucjonalizacja ż.
czas. zinstytucjonalizować dk.
przym. instytucjonalny
przysł. instytucjonalnie
Wiktionary
1. odnoszący się do instytucji, zakładu realizującego określone cele;
2. wynikający z zespołu przyjętych norm prawnych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z instytucją, właściwy instytucji, instytucjonalności
Wiktionary
IPA: ˌĩw̃stɨtut͡sʲjɔ̃ˈnalnɨ, AS: ĩũ̯stytucʹi ̯õnalny
Wiktionary
rzecz. instytucjonalność ż., instytucja ż., instytucjonalizacja ż., zinstytucjonalizowanie n.
przym. zinstytucjonalizowany
czas. instytucjonalizować
Wiktionary
przymiotnik od: instytut; instytutowy
SJP.pl
1. instytucja lub wydzielona jednostka naukowa, oświatowa, kulturalna, wychowawcza itp.;
2. dawniej: zespół norm organizujących jakąś dziedzinę życia; instytucja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nazwa różnego typu instytucji, przede wszystkim naukowo-badawczych i dydaktycznych;
Wiktionary
Instytut (łac. institutum 'urządzenie') – nazwa różnego typu instytucji, przede wszystkim naukowo-badawczych i dydaktycznych, placówek naukowych, jak również zgromadzeń zakonnych (instytut zakonny).
Instytut może być określeniem samodzielnej instytucji badawczej lub występuje jako niesamodzielna jednostka w strukturze uczelni – większej od katedry, a mniejszej od wydziału. Może być też nazwą podstawowej jednostki organizacyjnej uczelni (odpowiednikiem wydziału). Największy zbiór samodzielnych instytutów naukowych w Polsce należy do sieci Polskiej Akademii Nauk. Drugą co do wielkości grupę samodzielnych instytutów naukowych stanowią tzw. instytuty resortowe – podporządkowane bezpośrednio określonym ministerstwom.
Wikipedia
(1.1) On uczy się w instytucie.
Wiktionary
IPA: ĩw̃ˈstɨtut, AS: ĩũ̯stytut
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. instytucik mrz.
przym. instytutowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: zdrobn. instytucik mrz.
przym. instytutowy
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|institutum.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks: Polski - Szkoła
tłumaczenia.
* albański: (1.1) institut
* angielski: (1.1) institute
* arabski: (1.1) مؤسسة ż., معهد
* białoruski: (1.1) інстытут m.
* bułgarski: (1.1) институт m.
* chiński standardowy: (1.1) 学院 (xuéyuàn)
* duński: (1.1) institut n.
* esperanto: (1.1) instituto
* francuski: (1.1) institut
* interlingua: (1.1) instituto
* jidysz: (1.1) אינסטיטוט m. (institut)
* kataloński: (1.1) institut m.
* łaciński: (1.1) institutum n.
* niemiecki: (1.1) Institut n.
* rosyjski: (1.1) институт m.
* szwedzki: (1.1) institut n.
* ukraiński: (1.1) інститут m.
* węgierski: (1.1) intézet
* wilamowski: (1.1) instytut
* włoski: (1.1) istituto m.
źródła.
== instytut (język wilamowski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) eduk. instytut
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: instytut; instytucki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z instytutem, dotyczący instytutu
Wiktionary
rzecz. instytut m.
Wiktionary
w starożytnym Rzymie: dom lub grupa domów dla najbiedniejszych mieszkańców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. hist. kamienica czynszowa w starożytnym Rzymie;
Wiktionary
Insula (łac. īnsŭlă – dosł. „wyspa”; lm. insulae) – w starożytnym Rzymie miejski wielopiętrowy dom czynszowy albo zespół mieszkaniowy o zwartej zabudowie, przeznaczony dla uboższej ludności, odpowiednik nowożytnych kamienic i dzisiejszych bloków mieszkalnych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. insulina ż., proinsulina ż.
przym. insulinowy
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|insula. → wyspa, insula
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) insula
* łaciński: (1.1) insula ż.
źródła.
== insula (język angielski.) ==
thumb|insula (1.1)
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Sumxr-insula.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) archit. hist. insula
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ĩw̃ˈsula, AS: ĩũ̯sula
Wiktionary
rzecz. insulina ż., proinsulina ż.
przym. insulinowy
Wiktionary
mieszkający na wyspie, charakterystyczny dla wyspy; wyspiarski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. wyspiarski.
Wiktionary
(1.1) Konsekwencją ocieplenia klimatu jest podniesienie się poziomu morza, które stanowi ogromny problem dla krajów insularnych, których wysokość rzadko sięga powyżej kilkudziesięciu m n.p.m.
Wiktionary
IPA: ˌĩw̃suˈlarnɨ, AS: ĩũ̯sularny
Wiktionary
rzecz. insulina ż.
Wiktionary
hormon wytwarzany w trzustce, obniżający poziom glukozy we krwi, regulujący gospodarkę węglowodanową, lipidową i białkową ustroju, stosowany w leczeniu cukrzycy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. hormon produkowany przez trzustkę;
(1.2) farm. syntetyczny hormon lub jego analog stosowany jako lek w terapii cukrzycy
Wiktionary
Insulina (łac. insula – pol. wyspa) – anaboliczny hormon peptydowy o działaniu ogólnoustrojowym odgrywający zasadniczą rolę w metabolizmie węglowodanów, a także białek i tłuszczów wydzielany przez część wewnątrzwydzielniczą trzustki, a dokładniej przez komórki beta wysp Langerhansa.
Wikipedia
(1.1) W 1923 roku za odkrycie insuliny przyznano Nagrodę Nobla.
(1.2) Przed śniadaniem aplikuję sobie osiem jednostek insuliny, a przed obiadem dziesięć.
Wiktionary
IPA: ˌĩw̃suˈlʲĩna, AS: ĩũ̯sulʹĩna
Wiktionary
rzecz. insula ż., proinsulina ż.
przym. insulinowy, insularny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) hormon
(1.2) lek
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. insula ż., proinsulina ż.
przym. insulinowy, insularny
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|insulina. < etym|łac|insula. → wyspa; od wysepek Langerhansa produkujących insulinę
uwagi.
nie mylić z|inulina.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) insulin
* arabski: (1.1) إنسولين
* asturyjski: (1.1) insulina
* baskijski: (1.1) intsulina
* białoruski: (1.1) інсулін m.
* bułgarski: (1.1) инсулин m.
* czeski: (1.1) inzulin m.
* duński: (1.1) insulin w./n.; (1.2) insulin w./n.
* hiszpański: (1.1) insulina ż.
* kataloński: (1.1) insulina ż.
* litewski: (1.1) insulinas m.
* niemiecki: (1.1) Insulin n.; (1.2) Insulin n.
* norweski (bokmål): (1.1) insulin n.; (1.2) insulin n.
* norweski (nynorsk): (1.1) insulin n.; (1.2) insulin n.
* nowogrecki: (1.1) ινσουλίνη ż.
* portugalski: (1.1) insulina ż.; (1.2) insulina ż.
* rosyjski: (1.1) инсули́н m.; (1.2) инсули́н m.
* słowacki: (1.1) inzulín m.
* szwedzki: (1.1) insulin n.
* węgierski: (1.1) inzulin
* włoski: (1.1) insulina ż.
źródła.
== insulina (język asturyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) insulina
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zmniejszona wrażliwość organizmu na insulinę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zaburzenie homeostazy glukozy polegające na zmniejszeniu czułości mięśni, tkanki tłuszczowej, wątroby i innych tkanek organizmu na insulinę;
Wiktionary
Insulinooporność, pot. przeenergetyzowanie komórek – zaburzenie homeostazy glukozy, polegające na zmniejszeniu wrażliwości mięśni, tkanki tłuszczowej, wątroby oraz innych tkanek organizmu na insulinę. Insulinooporność to zaburzenie metaboliczne, w którym dochodzi do zmniejszenia wrażliwości tkanek na działanie insuliny mimo jej prawidłowego lub podwyższonego poziomu we krwi. Oznacza to, że organizm nie potrafi sobie poradzić z insuliną produkowaną przez trzustkę (w za dużych lub odpowiednich ilościach), więc nie może ona spełniać swojej funkcji. Insulinooporności towarzyszą często inne choroby takie jak zespół policystycznych jajników (PCOS), choroby tarczycy, cukrzyca, nadciśnienie czy choroby autoimmunologiczne.
Wikipedia
IPA: ˌĩw̃sulʲĩnɔːˈpɔrnɔɕt͡ɕ, AS: ĩũ̯sulʹĩn•oporność
Wiktionary
mający zmniejszoną wrażliwość na insulinę
SJP.pl
Insulinoterapia – określenie oznaczające stosowanie insuliny w leczeniu (terapii) cukrzycy.
Wikipedia
człowiek przyjmujący insulinę
SJP.pl
strzykawka przeznaczona do iniekcji insuliny
SJP.pl
wrażliwość organizmu na działanie insuliny
SJP.pl
związany z insuliną
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z insuliną, dotyczący insuliny
Wiktionary
rzecz. insula ż., insulina ż.
Wiktionary
cukrzyca insulinozależna - cukrzyca o podłożu genetycznym, najczęściej rozwijająca się u dzieci i młodzieży, objawiająca się m.in. wzmożonym pragnieniem, zmianami ropnymi skóry, zaburzeniami wzroku, nawracającymi infekcjami pęcherza moczowego i bólami kurczowymi łydek; typ I cukrzycy, cukrzyca pierwotna, cukrzyca wieku młodzieńczego
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który jest zależny od insuliny, uzależniony od poziomu jej wytwarzania w organizmie
Wiktionary
w technice: płyta wyrabiana z włókna drzewnego, stosowana w budownictwie i meblarstwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. obelga, zniewaga
Wiktionary
(1.1) Dziewczyny też nie ruszać, nie macać, nie czynić wstrętów ni insultów! Okazać nieco kompasji.
Wiktionary
IPA: ˈĩw̃sult, AS: ĩũ̯sult
Wiktionary
rzecz. insultacja ż., instultant m.
czas. insultować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. obelga, zniewaga, obraza
Wiktionary
rzecz. insult mrz., insultant mos., insultantka ż., insultowanie n.
czas. insultować ndk.
Wiktionary
dawniej: powstanie zbrojne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. powstanie zbrojne
Wiktionary
Powstanie, rebelia (dawniej insurekcja) – zbrojne wystąpienie dużej grupy ludności państwa, miasta lub pewnego obszaru, toczone w celu uzyskania lub obronienia wolności, z reguły skierowane przeciw władzy zaborczej lub okupacyjnej.
Powstania często dążyły do uzyskania niepodległości państwa, autonomii obszaru lub przyłączenia obszaru do innego państwa.
Wikipedia
(1.1) Rodzina poety ucierpiała w ramach represji po upadku insurekcji kościuszkowskiej.
Wiktionary
IPA: ˌĩw̃suˈrɛkt͡sʲja, AS: ĩũ̯surekcʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. insurgent m.
przym. insurekcyjny
Wiktionary
(1.1) powstanie, rebelia, rewolta, rokosz
Wiktionary
związany z insurekcją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. powstańczy.
Wiktionary
rzecz. insurekcja ż., insurgent m., insurekcjonizm m.
Wiktionary
(1.1) powstańczy, powstaniowy
Wiktionary
osoba biorąca udział w insurekcji, powstaniu; powstaniec
SJP.pl
przedmiot symbolizujący władzę królewską lub kościelną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) oznaka jakiejś godności, władzy, stanu lub urzędu
Wiktionary
Insygnia (łac. insignia l.mn. od insigne "oznaka urzędowa" z insignis "odznaczony, wyróżniony" od signum "znak") – przedmioty symbolizujące władzę świecką (królewską, książęcą) lub religijną.
Wikipedia
(zwykle w liczbie mnogiej) przypisanie komuś czynów, intencji itp. niezgodnych z obowiązującym prawem lub normami, wyrażone zwykle w postaci niedomówienia lub nieudowodnionych zarzutów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osąd, opinia, wypowiedź przypisująca komuś niegodziwe lub nieprawdziwe zamiary, czyny lub myśli, często nie wprost, a z użyciem aluzji
Wiktionary
czas. insynuować ndk.
Wiktionary
związany z insynuacją
SJP.pl
osoba coś insynuująca
SJP.pl
niezgodnie z prawdą przypisywać komuś pewne czyny, myśli, intencje; pomawiać, posądzać, implikować, imputować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zainsynuować)
(1.1) sugerować rzeczy niekoniecznie prawdziwe
Wiktionary
(1.1) Polityk przyjmował łapówki, jak insynuowały niektóre mass media.
Wiktionary
rzecz. insynuacja ż., insynuator mos., insynuatorka ż., insynuowanie n.
czas. zainsynuować dk.
przym. insynuacyjny, insynuatorski, insynuowany, insynuujący
przysł. insynuatorsko
Wiktionary
(1.1) imputować
Wiktionary
[czytaj: inszala] z arabskiego: jak Bóg da, jeśli taka będzie wola Boga; inshallah
SJP.pl
Inszallah – oparta na faktach powieść autorstwa Oriany Fallaci z 1990 (materiały przygotowywała autorka przez sześć lat).
Powieść dotyczy wydarzeń z okresu wojny libańskiej, a miejscem akcji jest Bejrut. Początek fabuły to okolice dnia masakry francuskich i amerykańskich żołnierzy zamordowanych w zamachach przez islamskie Dzieci Boga w dniu 23 października 1983. Koniec powieści jest jednocześnie dniem wycofania z Bejrutu włoskiego kontyngentu sił pokojowych. Autorka opisuje szczegółowo losy kilkunastu włoskich żołnierzy, zmagających się praktycznie bezskutecznie z problemem zabezpieczania porządku na terenie Bejrutu, zwłaszcza dzielnic Sabra i Szatila, zamieszkałych przez Palestyńczyków. Powieść pełna jest retrospekcji, zapoznających czytelnika z losami żołnierzy przed przyjazdem do Libanu, nawet w dzieciństwie i okresie szkolnym. Wielu z nich nie zdaje sobie sprawy, jaki los czeka na nich w Bejrucie. Postaci są fikcyjne, akcja też nie jest ściśle historyczna, ale autorka wiernie oddaje klimat wojny libańskiej. Powieść zadedykowana jest zamordowanym żołnierzom amerykańskim i francuskim, a także ludności cywilnej, masowo zmasakrowanej w tym konflikcie.
Wikipedia
mieszkaniec Ińska (miasta w województwie zachodniopomorskim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ińska
Wiktionary
IPA: ĩj̃ʃˈt͡ʃãɲĩn, AS: ĩĩ ̯ščãńĩn
Wiktionary
rzecz. Ińsko n.
:: fż. ińszczanka ż.
przym. iński
Wiktionary
mieszkanka Ińska (miasta w województwie zachodniopomorskim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ińska
Wiktionary
IPA: ĩj̃ʃˈt͡ʃãnka, AS: ĩĩ ̯ščãnka
Wiktionary
rzecz. Ińsko n.
:: fm. ińszczanin m.
przym. iński
Wiktionary
dawniej: inność; dziś tylko w potocznym wyrażeniu: insza inszość - rzecz inna, co innego
SJP.pl
dawniej: inny; dziś tylko w potocznym wyrażeniu: insza inszość - rzecz inna, co innego
SJP.pl
zaimek nieokreślony / przymiotnik
(1.1) daw. (współcz. gw-pl|Śląsk Cieszyński.) inny
Wiktionary
IPA: ˈĩw̃ʃɨ, AS: ĩũ̯šy
Wiktionary
skrót
(1.1) = eduk. błąd interpunkcyjny
Wiktionary
wpis do księgi wieczystej, hipotecznej lub gruntowej
SJP.pl
Intabulacja – transkrypcja utworu wokalnego na instrument klawiszowy, lutnię lub inny chordofon szarpany; termin odnosi się przede wszystkim do utworów zapisanych w XIV−XVI wieku w tabulaturach.
Wikipedia
dawniej w Małopolsce: wpis hipoteczny
SJP.pl
dokonać wpisu do ksiąg urzędowych, np. do księgi wieczystej
SJP.pl
[czytaj: intakta] z łaciny: nietknięta; formuła używana dawniej w umowach przedmałżeńskich
SJP.pl
z łaciny: nietknięty, nienaruszony
SJP.pl
[czytaj: intaljo]
1. w grafice artystycznej: druk wklęsły;
2. gemma ozdobiona reliefem wklęsłym;
3. relief wklęsły na niewielkich przedmiotach zbliżonych kształtem do gemm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szt. relief wklęsły w kamieniu;
Wiktionary
Intaglio – rodzaj gemmy, szlachetny lub półszlachetny kamień ozdobiony wklęsłym reliefem, odznaczający się wielką precyzją wykonania i dbałością o szczegół.
Intaglio jest najpopularniejszym rodzajem reliefu, spotykanym zdecydowanie częściej niż kamea.
Wikipedia
1. zdobienie przedmiotów drewnianych z użyciem różnych gatunków drewna;
2. ozdoba wykonana tą techniką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. metoda zdobnicza polegająca na zdobieniu przedmiotów drewnianych innymi gatunkami drewna;
(1.2) szt. ozdoba wykonana metodą intarsji (1.1)
Wiktionary
Intarsja (wł. intarsio – wykładzina) – technika zdobnicza polegająca na tworzeniu obrazu przez wykładanie powierzchni przedmiotów drewnianych (zwłaszcza mebli) innymi gatunkami drewna, czasem podbarwianymi, bejcowanymi lub podpalanymi. Wstawki umieszcza się w miejscu usuniętych fragmentów z powierzchni przedmiotu.
Wikipedia
IPA: ĩnˈtarsʲja, AS: ĩntarsʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) markieteria
Wiktionary
ozdabiać, zdobić intarsją
SJP.pl
ozdabiać, zdobić intarsją
SJP.pl
informacja naukowa, techniczna i ekonomiczna; INTE
SJP.pl
stan lub proces łączenia się, scalania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) połączenie danych części w całość (włączenie elementu do całości)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wielu eurosceptyków nie ujawnia swoich rzeczywistych postaw i opinii na temat idei integracji europejskiej, obawiając się posądzeń o nienowoczesność.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛˈɡrat͡sʲja, AS: ĩntegracʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. integralność ż., integralizm m., integryzm m., integrator m., integrowanie n., zintegrowanie n.
czas. integrować ndk.
przym. integralny, integracyjny
przysł. integralnie
Wiktionary
(1.1) integrowanie, zespolenie, scalenie, konsolidacja
Wiktionary
1. w biologii: uogólnianie procesów lub zjawisk biologicznych z wyodrębnieniem ich cech charakterystycznych;
2. w kulturoznawstwie: interpretowanie elementów kultury w ramach całości kulturowej
SJP.pl
związany z integracją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący integracji
(1.2) przyczyniający się do integracji
Wiktionary
(1.1) Wydział turystyki organizował wyjazdy integracyjne dla biur podróży.
Wiktionary
rzecz. integracja ż., integralność ż.
Wiktionary
przyrząd do całkowania graficznego
SJP.pl
Integraf – urządzenie do całkowania graficznego, wyspecjalizowany integrator; przy przesuwaniu wodzika wzdłuż danej krzywej sporządza wykres jej całki nieoznaczonej. W Polsce oryginalne integrafy zbudowali w XIX wieku Wawrzyniec Żmurko i Brunon Abakanowicz. Ten drugi opatentował urządzenie w 1880 i odtąd jego integraf był produkowany przez szwajcarskie przedsiębiorstwo Coradi.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pot. spotkanie integracyjne
(1.2) pot. wyjazd integracyjny
Wiktionary
INTEGRAL (ang. International Gamma Ray Astrophysics Laboratory) – sztuczny satelita służący do obserwacji źródeł promieniowania gamma we Wszechświecie. Jest misją Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) w kooperacji z Rosją i Stanami Zjednoczonymi.
Wikipedia
IPA: ĩnˈtɛɡral, AS: ĩntegral
Wiktionary
Integralizm – pogląd głoszący, iż społeczeństwo jest organiczną jednością. Propaguje on również wiarę w konieczność istnienia hierarchii społecznej i kooperacji pomiędzy poszczególnymi klasami. Zazwyczaj opowiada się za korporacjonizmem, jako formą ekonomiczną dla "społeczeństwa organicznego". Często związany z tzw. konserwatyzmem krwi i ziemi, uznający za konieczne kształtowanie instytucji politycznych danego narodu w oparciu o jego historię, kulturę czy nawet środowisko naturalne w miejscu jego zamieszkania. Integralizm zazwyczaj silnie wspiera kościoły narodowe.
Wikipedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nierozdzielność, związek całości
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. integracja ż., integrowanie n.
czas. integrować
przym. integralny, integracyjny
przysł. integralnie
Wiktionary
stanowiący jedną całość; całkowity, nienaruszony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nierozerwalnie związany z czymś
Wiktionary
(1.1) Integralną częścią mechanizmu obrotu koparki jest silnik hydrauliczny.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛˈɡralnɨ, AS: ĩntegralny
Wiktionary
rzecz. integralność ż., integracja ż.
czas. integrować
przysł. integralnie
Wiktionary
(1.1) niepodzielny
Wiktionary
zasadnicza część większej całości, podstawowa część organizująca jakąś całość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. impreza integracyjna; zabawa, spotkanie, które ma na celu bliższe poznanie się jej uczestników
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛˈɡratka, AS: ĩntegratka
Wiktionary
1. przyrząd do mechanicznego całkowania;
2. integrator mechaniczny - przyrząd do pomiaru pól figur płaskich
SJP.pl
Integrator – ogólnie, urządzenie do całkowania numerycznego lub graficznego (zob. integraf, integrometr); we współczesnym słownictwie technicznym raczej rodzaj całkującego układu elektronicznego (obwód prądu zmiennego, w którym napięcie wyjściowe jest proporcjonalne do całki oznaczonej z napięcia wejściowego).
Wikipedia
specjalistka integrująca coś, np. systemy IT
SJP.pl
enzym retrowirusów katalizujący reakcję integracji (łączenia w całość dwóch odrębnych nici DNA)
SJP.pl
Integraza – enzym kodowany przez materiał genetyczny retrowirusów (np. HIV) oraz przez transpozony. Katalizuje łączenie w całość dwóch odrębnych nici DNA. Razem z dwoma innymi enzymami wirusowymi: odwrotną transkryptazą i proteazą, ma kluczowe znaczenie w proliferacji HIV. Została odkryta podczas badań HIV w 1978 roku przez naukowców z Saint Louis University. W wyniku jej działania DNA z genami wirusa włączane jest do DNA gospodarza.
Inhibitory integrazy stosowane są w leczeniu AIDS.
Wikipedia
1. brajlowskie pismo bez skrótów;
2. dawniej: całka
SJP.pl
Integrimetr – inaczej Integrometr – przyrząd do mechanicznego całkowania, rodzaj integratora, zasadą działania podobny do planimetru.
Wikipedia
rodzaj przyrządu do pomiaru pól figur płaskich
SJP.pl
Integrimetr – inaczej Integrometr – przyrząd do mechanicznego całkowania, rodzaj integratora, zasadą działania podobny do planimetru.
Wikipedia
łączyć, scalać, jednoczyć, spajać
SJP.pl
czasownik
(1.1) książk. scalać
Wiktionary
rzecz. integracja ż., integrowanie n., integralność ż., zintegrowanie n.
przym. integralny
Wiktionary
łączyć, scalać, jednoczyć, spajać
SJP.pl
receptor komórki zwierzęcej
SJP.pl
Integryny – glikoproteinowe receptory transbłonowe komórek zwierzęcych, zaliczane do białek adhezyjnych (adhezyn). Współdziałają z innymi receptorami błonowymi (w tym przede wszystkim receptorami chemokin), umożliwiają agregację komórek oraz ich ukierunkowaną migrację, np. w procesie embriogenezy, organogenezy, czy odpowiedzi immunologicznej organizmu oraz w przenoszeniu informacji ze środowiska do komórki i w kierunku przeciwnym.
Wikipedia
zwolennik integryzmu
SJP.pl
związany z zachowawczym prądem w Kościele katolickim, niechętny zmianom w doktrynie, liturgii i pozycji Kościoła
SJP.pl
w Kościele katolickim:
1. prąd zachowawczy, odnoszący się z niechęcią do zmian, w tym do postanowień Soboru Watykańskiego II;
2. teza o supremacji Kościoła nad instytucjami świeckimi
SJP.pl
Integryzm (z łaciny integer – nietknięty, cały) – zachowawczy nurt w katolicyzmie, niechętny procesom modernizacyjnym w Europie w II poł. XIX w., mający na celu obronę tradycyjnej dogmatyki i nauczania Kościoła katolickiego.
Wikipedia
Wikipedia
produkt marki Intel
SJP.pl
Intel Corporation – jeden z największych na świecie producentów układów scalonych oraz twórca mikroprocesorów z rodziny x86, które znajdują się w większości komputerów osobistych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od intelekt
Wiktionary
rzecz. intelekt m., intelektualista m., intelektualistka ż.
przym. intelektualny
Wiktionary
(1.1) rozumek
Wiktionary
bezpośrednie wnikanie w istotę rzeczy; intuicja intelektualna, noeza
SJP.pl
Noeza (stgr. νόησις, noesis), zwana także intelekcją lub intuicją intelektualną to w znaczeniu ogólnym: bezpośredni wgląd w stan rzeczy.
Wikipedia
ogół zdolności umysłowych i wiedzy człowieka; rozum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdolność człowieka do myślenia, zdobywania wiedzy, wyciągania logicznych wniosków, korzystania z posiadanej wiedzy i doświadczenia
Wiktionary
Intelekt (łac. intellectus: percepcja, postrzeganie, poznanie) – zdolności umysłowe, kultura umysłowa człowieka (potencjalnie również istot pozaziemskich czy sztucznej inteligencji). Odnosi się do zdolności uzyskania i wykorzystania wiedzy, rozumienia myśli, poznania. Również inna nazwa umysłu, rozumu, inteligencji (w odróżnieniu od uczuć, woli, zmysłów). Ogólnie rzecz ujmując jest iloczynem zdolności umysłowych, doświadczenia oraz wiedzy człowieka i możliwości ich wykorzystywania. Termin ten jest ściśle związany z rozsądkiem i rozumieniem.
Wikipedia
(1.1) Kolor żółty symbolizuje intelekt, intuicję i godność osobistą.
Wiktionary
IPA: ĩnˈtɛlɛkt, AS: ĩntelekt
Wiktionary
rzecz. intelektualista m., intelektualistka ż., intelektualizacja ż., intelektualizm m., przeintelektualizowanie n., intelekcik mrz., intelektualność ż.
przym. intelektualny, intelektualistyczny
przysł. intelektualnie
czas. przeintelektualizować, intelektualizować ndk.
Wiktionary
(1.1) rozum, umysł, inteligencja, mądrość, rozsądek, oczytanie, pot. szare komórki
Wiktionary
1. osoba o wybitnych zdolnościach umysłowych; mózgowiec;
2. zwolennik intelektualizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek posiadający dużą wiedzę i imponujące zdolności umysłowe;
(1.2) filoz. zwolennik intelektualizmu
Wiktionary
Intelektualista (fr. intellectualiste) – osoba, którą cechuje rozwinięta inteligencja (władza rozumienia, myślenia i rozumowania), szczególna zdolność do krytycznej analizy i syntezy, bogata wiedza (erudycja) („człowiek o dużej kulturze umysłowej i osobistej”); która powyższe cechy wykorzystuje do wykonywania zawodu („zajmuje się twórczą pracą umysłową”); która w życiu kieruje się raczej intelektem niż emocjami („którego postawę cechuje przewaga intelektu nad emocjami”), która stanowi autorytet publiczny. Intelektualista to zatem – w zależności od ujęcia – inaczej „erudyta”, „naukowiec”, „zimny myśliciel”, „guru”, ale także po prostu „przedstawiciel inteligencji”.
Wikipedia
(1.1) Nie był typem strongmana, dyktatora albo choćby nawet profesjonalnego rewolucjonisty. Był przede wszystkim intelektualistą, przesiąkniętym do szpiku kości angielskim liberalizmem i duchem tolerancji właściwym indyjskiej kulturze.
Wiktionary
rzecz. intelekt m., intelektualność ż., intelektualizm m., intelektualizacja ż., intelektualizowanie n., przeintelektualizowanie n.
:: fż. intelektualistka ż.
czas. intelektualizować ndk., przeintelektualizować dk.
przym. intelektualny, intelektualistyczny
przysł. intelektualnie
Wiktionary
(1.1) pot. jajogłowy; książk. żart. mózgowiec; mędrzec
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta posiadająca dużą wiedzę i imponujące zdolności umysłowe
(1.2) filoz. zwolenniczka intelektualizmu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. intelekt m., intelekcik m., intelektualność ż., intelektualizm m., intelektualizacja ż., intelektualizowanie n., przeintelektualizowanie n.
:: fm. intelektualista m.
czas. intelektualizować ndk., przeintelektualizować dk.
przym. intelektualny, intelektualistyczny
przysł. intelektualnie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) интелектуалка ż.
* słowacki: (1.1) intelektuálka ż.; (1.2) intelektualistka ż.
źródła.
== intelektualistka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. intelektualistka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. intelekt m., intelekcik m., intelektualność ż., intelektualizm m., intelektualizacja ż., intelektualizowanie n., przeintelektualizowanie n.
:: fm. intelektualista m.
czas. intelektualizować ndk., przeintelektualizować dk.
przym. intelektualny, intelektualistyczny
przysł. intelektualnie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. intelekt m., intelekcik m., intelektualność ż., intelektualizm m., intelektualizacja ż., intelektualizowanie n., przeintelektualizowanie n.
:: fm. intelektualista m.
czas. intelektualizować ndk., przeintelektualizować dk.
przym. intelektualny, intelektualistyczny
przysł. intelektualnie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) интелектуалка ż.
* słowacki: (1.1) intelektuálka ż.; (1.2) intelektualistka ż.
źródła.
== intelektualistka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. intelektualistka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. przypisywanie lub nadawanie komuś albo czemuś cech intelektualnych;
2. nabieranie cech intelektualnych, stawanie się intelektualnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nabieranie lub nadawanie czemuś cech intelektualnych
(1.2) psych. jeden z mechanizmów obronnych polegający na uciekaniu od rzeczywistych przykrych zdarzeń do przestrzeni abstrakcyjnej, dzięki czemu następuje ich odrealnienie
Wiktionary
Intelektualizacja (od łac. intellectus, pojmowanie) – jeden z mechanizmów obronnych znanych w psychologii.
Polega on na uciekaniu od rzeczywistych przykrych zdarzeń do przestrzeni abstrakcyjnej, dzięki czemu następuje ich odrealnienie.
Wikipedia
(1.2) Obronami są między innymi: intelektualizacja, racjonalizacja, introjekcja, projekcja, regresja, zaprzeczenie, wyparcie, odczynianie, sublimacja (…)
Wiktionary
rzecz. intelekt m., intelektualista m., intelektualistka ż., intelektualizowanie n., przeintelektualizowanie n.
czas. przeintelektualizować, intelektualizować ndk.
Wiktionary
1. w filozofii: pogląd przypisujący rozumowi podstawowe lub wyłączne znaczenie w procesie poznawczym, kwestionujący znaczenie zmysłów;
2. w psychologii: uznawanie podstawowej roli intelektu w rozwoju psychicznym człowieka;
3. intelektualny, rozumowy charakter czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. pogląd, który przypisuje intelektowi fundamentalne lub wyłączne znaczenie w procesie poznawczym
(1.2) psych. pogląd przywiązujący szczególną wagę do roli intelektu w rozwoju psychicznym człowieka
(1.3) intelektualny charakter danej sprawy
Wiktionary
Intelektualizm (z łac. intellectualis - "umysłowy") – zespół poglądów i postaw podkreślających szczególną rolę intelektu, umysłu itp. w poznaniu i działaniu oraz broniących samodzielności czynników intelektualnych wobec uczuć, wiary, woli i intuicji. Postawy takie przeciwstawiają się głównie woluntaryzmowi i pragmatyzmowi, w etyce np. emotywizmowi.
Wikipedia
rzecz. intelekt m., intelektualista m., przeintelektualizowanie n., intelektualistka ż.
czas. przeintelektualizować dk.
przym. intelektualistyczny, intelektualny
przysł. intelektualistycznie, intelektualnie
Wiktionary
1. czynić intelektualnym, rozumowym;
2. podchodzić do czegoś w sposób właściwy intelektualistom;
3. intelektualizować się - nabierać cech intelektualnych
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) pod względem intelektualnym
Wiktionary
(1.1) Zoomerzy wyróżniają się jako generacja, która angażuje się w najmniejszą ilość aktywności seksualnej, jednocześnie będąc najbardziej intelektualnie zainteresowaną tematem seksualności.
Wiktionary
rzecz. intelektualność ż., intelektualizm mrz., intelekt mrz., intelektualista mos., przeintelektualizowanie n., intelektualistka ż.
czas. przeintelektualizować dk., intelektualizować ndk.
przym. intelektualny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest intelektualne; cecha tych, którzy są intelektualni
Wiktionary
rzecz. intelekt m., intelektualista m., intelektualistka ż.
przym. intelektualny
przysł. intelektualnie
Wiktionary
→ intelekt
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący intelektu lub intelektualistów
Wiktionary
(1.1) Człowiek na poziomie nigdy nie da odczuć prostaczkowi swojej przewagi intelektualnej.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛlɛktuˈwalnɨ, AS: ĩntelektuu̯alny
Wiktionary
rzecz. intelekt m., intelektualista m., intelektualizm m., przeintelektualizowanie n., intelekcik mrz., intelektualność ż., intelektualistka ż.
czas. przeintelektualizować
przysł. intelektualnie
Wiktionary
(1.1) rozumowy, umysłowy
Wiktionary
inteligencik;
1. ironicznie, pogardliwie: osoba inteligentna;
2. ironicznie, pogardliwie: osoba mało wykształcona, mająca wysokie mniemanie o własnej inteligencji
SJP.pl
inteligenciak;
1. ironicznie, pogardliwie: osoba inteligentna;
2. ironicznie, pogardliwie: osoba mało wykształcona, mająca wysokie mniemanie o własnej inteligencji
SJP.pl
1. zdolność pojmowania oraz wykorzystywania posiadanej wiedzy w nowych sytuacjach;
2. ogół ludzi wykonujących zawodowo pracę umysłową;
3. sztuczna inteligencja - dział informatyki zajmujący się badaniem i symulacją inteligentnych zachowań ludzkich; AI;
4. rodzaj wiedzowej gry towarzyskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sprawność umysłowa, umiejętność polegająca na rozumieniu danych sytuacji;
(1.2) przen. ogół ludzi wykształconych i wykonujących zawodowo pracę umysłową;
Wiktionary
Inteligencja (od łac. intelligentia – zdolność pojmowania, rozum) – zdolność do postrzegania, analizy i adaptacji do zmian otoczenia. Zdolność rozumienia, uczenia się oraz wykorzystywania posiadanej wiedzy i umiejętności w różnych sytuacjach. Cecha umysłu warunkująca sprawność czynności poznawczych, takich jak myślenie, reagowanie, rozwiązywanie problemów.
Wikipedia
(1.1) Nie należy bagatelizować jego inteligencji.
(1.2) Wzniecona przez partię pomarcowa kampania antysemicka i antyinteligencka pobudziła polityczną świadomość inteligencji i stała się punktem odniesienia jej politycznych poglądów i preferencji.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛlʲiˈɡɛ̃nt͡sʲja, AS: ĩntelʹigẽncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. inteligent m., inteligentka ż.
przym. inteligentny, inteligencki
przysł. inteligentnie
Wiktionary
(1.1) pojętność, bystrość, intelekt, zaradność, przenikliwość, błyskotliwość
Wiktionary
odnoszący się do inteligenta lub inteligencji, właściwy lub przypisywany inteligentom; należący do inteligencji lub pochodzący z inteligencji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący inteligencji – ludzi wykonujących zawodowo pracę umysłową
Wiktionary
(1.1) Skończyła prestiżowe warszawskie gimnazjum, do którego chodziła inteligencka młodzież o lewicowych skłonnościach, spotykała się z socjalistami.
Wiktionary
rzecz. inteligencja ż., inteligent m., inteligentka ż.
przym. inteligentny
przysł. inteligentnie
Wiktionary
ktoś odznaczający się wyjątkową inteligencją, mądrością
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna wykształcony, zawodowo zajmujący się pracą umysłową
Wiktionary
(1.1) Co my zresztą dziwimy się różnym chłopom, kiedy teraz tysiące inteligentów, mądrych, wykształconych zajmuje bezsensowne, głupie stanowisko.
Wiktionary
rzecz. inteligencja ż., inteligenckość ż.
:: fż. inteligentka
przym. inteligencki, inteligentny
przysł. inteligentnie
Wiktionary
kobieta wykształcona, pracująca umysłowo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta wykształcona, zawodowo zajmująca się pracą umysłową
Wiktionary
(1.1) Była typową polską postępową inteligentką czyli agnostyczką, i wzmianek o chodzeniu do kościoła u niej nie upatrzysz.
Wiktionary
rzecz. inteligencja ż., inteligenckość ż.
:: fm. inteligent
przym. inteligencki, inteligentny
przysł. inteligentnie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób inteligentny; w sposób świadczący o inteligencji, wiedzy, przemyśleniu
Wiktionary
rzecz. inteligentka ż., inteligencja ż., inteligent mos., inteligenckość ż.
przym. inteligentny, inteligencki
Wiktionary
(1.1) mądrze, rozumnie, rezolutnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: inteligentnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: inteligentny
SJP.pl
1. taki, który jest obdarzony inteligencją; rozumny, myślący, niegłupi;
2. taki, który świadczy o czyjejś inteligencji; mądry, bystry, pojętny, zdolny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) odznaczający się inteligencją
Wiktionary
(1.1) Cenię ludzi inteligentnych.
(1.1) Inteligentne osoby czytają dużo książek.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛlʲiˈɡɛ̃ntnɨ, AS: ĩntelʹigẽntny
Wiktionary
rzecz. inteligencja ż., inteligent mos., inteligencik m., inteligenciak m., inteligentka ż., inteligenckość ż.
przym. inteligencki
przysł. inteligentnie
Wiktionary
możliwość rozumowego ujęcia wywodu, problemu
SJP.pl
pojęcie filozoficzne; racjonalny, logiczny i dlatego poddający się poznawaniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) filoz. o bycie: poddający się ludzkiemu poznaniu, możliwy do rozeznania
Wiktionary
(1.1) Wszystkie przedmioty poznania, by stały się poznane, muszą mieć w sobie to, co jest poznawalne. (…) To więc co jest w rzeczy „śladem Boga”, jest tym, co jest poznawalne, inteligibilne.
Wiktionary
rzecz. inteligibilność ż.
Wiktionary
(1.1) poznawalny
Wiktionary
Inteligo – marka handlowa bankowości elektronicznej, utrzymywana i rozwijana przez PKO BP Finat, spółkę z grupy kapitałowej Powszechnej Kasy Oszczędności Bank Polski.
Wikipedia
to, co jest poznawalne tylko rozumowo
SJP.pl
zrozumiały, jasny, przystępny
SJP.pl
operator satelitarny i komercyjny dostawca usług telekomunikacyjnych
SJP.pl
Intelsat, właściwie: Intelsat Ltd. – największy na świecie komercyjny dostawca usług telekomunikacyjnych i operator satelitarny.
Wikipedia
1. zamiar, zamysł;
2. w religii katolickiej: prośba skierowana do Boga, zwłaszcza w czyjejś sprawie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chęć, zamiar
Wiktionary
Intencja (łac. intentio – rozciągnięcie, natężenie, napięcie, usiłowanie, uwaga) – świadomy proces umysłowy polegający na aktywnym stosunku umysłu wobec jakiegoś problemu (sytuacji), w wyniku czego pragnienia przekształcają się w potencjalny plan działania. Świadome zamierzenie, zamiar, zamysł, cel, motyw działania; myśl przewodnia, chęć, pragnienie.
Wikipedia
(1.1) Dlatego, że jest osobą odważną, zawsze pozwala sobie na ujawnianie swoich intencji.
Wiktionary
IPA: ĩnˈtɛ̃nt͡sʲja, AS: ĩntẽncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. intencjonalizm m., intencjonalność ż.
przym. intencjonalny, intencyjny
Wiktionary
teoria etyczna głosząca, że czyny należy sądzić według zamiarów
SJP.pl
jedno z podstawowych pojęć fenomenologii, odnoszące się do świadomości i oznaczające, iż zawsze jest ona świadomością czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest intencjonalne
Wiktionary
Intencjonalność – aktywny stosunek umysłu do jakiegokolwiek przedmiotu. Jedno z podstawowych pojęć filozofii XX wieku, szeroko omawiane w fenomenologii Edmunda Husserla, ale również na gruncie filozofii analitycznej przez Elizabeth Anscombe czy Johna R. Searle’a.
Wikipedia
rzecz. intencja ż., intencjonalizm m.
przym. intencjonalny, intencyjny
przysł. intencjonalnie
Wiktionary
mający coś na celu; umyślny, zamierzony, celowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stanowiący intencję, mający coś na celu
Wiktionary
(1.1) Wykorzystując wiedzę szkolną i wiedzę społeczną, podejmuje intencjonalne próby konstruowania intelektualnej wizji świata.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛ̃nt͡sʲjɔ̃ˈnalnɨ, AS: ĩntẽncʹi ̯õnalny
Wiktionary
rzecz. intencja ż., intencjonalność ż.
przysł. intencjonalnie
Wiktionary
(1.1) zaplanowany, umyślny, celowy, zamierzony
Wiktionary
związany z intencją
SJP.pl
związany z intendentem
SJP.pl
pracownik działu gospodarczego w jakiejś instytucji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik administracyjny zarządzający sprawami gospodarczymi, zaopatrzeniem, wypłatami czy budynkami
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Prawdziwą uroczystością w tem kółku, było pojawienie się znakomitego Turgota, gdy ten przyjeżdżał do Paryża z prowincyi, z Limuzynu, którego był intendentem, czyli gubernatorem.
Wiktionary
rzecz. intendentura ż., nadintendent mos.
przym. intendencki
Wiktionary
(1.1) zawiadowca, rządca, główny nadzorca
Wiktionary
pracownica działu gospodarczego w jakiejś instytucji
SJP.pl
1. służba zaopatrywania i obsługi wojsk w kwatermistrzostwie;
2. stanowisko intendenta;
3. dział gospodarczy instytucji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jednostka organizacyjna zajmująca się dostarczaniem niezbędnego zaopatrzenia dla wojska, szpitali itp.
(1.2) biuro intendenta
Wiktionary
(1.1) Mój brat jest oficerem intendentury batalionu.
Wiktionary
rzecz. intendent mos.
Wiktionary
(1.1) dział gospodarczy, wojsk. przest. komisariat
Wiktionary
w językoznawstwie: postać czynności oznaczająca nasilenie, wzmożenie akcji; intensiwum
SJP.pl
w językoznawstwie: postać czynności oznaczająca nasilenie, wzmożenie akcji; intensivum
SJP.pl
znaczenie lub sens słowa, wyrażenia bądź innego symbolu pozwalające zrozumieć, o co chodzi w jego użyciu; treść, którą przekazuje jakieś słowo czy wyrażenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. filoz. znaczenie danego słowa, wyrażenia lub innego symbolu, jego sens, semantyczny aspekt;
Wiktionary
Intensja pewnego słowa, wyrażenia czy innego symbolu to jego sens, znaczenie, pojęcie związane z tym symbolem, semantyczny aspekt tego symbolu. Determinuje ona ekstensję tego symbolu. W logice termin ten bywa używany zamiennie z terminem konotacja.
Wikipedia
pojęcie z dziedziny logiki: cecha zdania złożonego zależna nie tylko od wartości zdań składowych, ale od również od ich kolejności
SJP.pl
1. zwiększenie intensywności; wzmocnienie, wzmożenie;
2. w rolnictwie: zwiększanie nakładu środków na jednostkę powierzchni gruntu w celu uzyskania większej wydajności produkcji z tej jednostki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sprawianie, że coś jest intensywniejsze, silniejsze; nasilenie czegoś
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛ̃w̃sɨfʲiˈkat͡sʲja, AS: ĩntẽũ̯syfʹikacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. intensywność ż., intensyfikowanie n., zintensyfikowanie n.
czas. intensyfikować ndk., zintensyfikować dk.
przym. intensyfikacyjny, intensywny
przysł. intensywnie
Wiktionary
(1.1) dynamizacja, koncentracja, kondensacja
Wiktionary
czynnik wzmacniający, wzmagający coś
SJP.pl
czynić intensywniejszym, wzmacniać coś (zwykle jakieś działania)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|intensyfikować.
Wiktionary
rzecz. nieintensyfikowanie n., zintensyfikowanie n., intensyfikacja ż., intensywność ż.
czas. intensyfikować ndk., zintensyfikować dk.
przym. intensywny
przysł. intensywnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. specjalista intensywnej terapii
Wiktionary
(1.1) Zadaniem specjalisty opieki intensywnej (intensywisty) jest sprawowanie opieki koordynującej zalecenia specjalistów z innych dziedzin (chirurgów, internistów, mikrobiologów itd.), a więc realizowanie zintegrowanego planu leczenia, uwzględniającego priorytety narzucane przez niewydolność wielonarządową.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób intensywny
Wiktionary
(1.1) W ostatnim czasie intensywnie uczę się słowackiego.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛ̃w̃ˈsɨvʲɲɛ, AS: ĩntẽũ̯syvʹńe
Wiktionary
rzecz. intensywność ż., intensyfikacja ż., intensyfikowanie n., zintensyfikowanie n.
czas. intensyfikować ndk., zintensyfikować dk.
przym. intensyfikacyjny, intensywny
Wiktionary
(1.1) mocno, silnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: intensywnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: intensywny
SJP.pl
nasilenie; natężenie; spotęgowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stopień nasilenia czegoś; natężenie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Projektując kanalizację deszczową należy brać pod uwagę intensywność opadów w danym rejonie.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛ̃w̃ˈsɨvnɔɕt͡ɕ, AS: ĩntẽũ̯syvność
Wiktionary
rzecz. intensyfikacja ż., intensyfikowanie n., zintensyfikowanie n.
czas. intensywnieć ndk., intensyfikować ndk., zintensyfikować dk.
przym. intensywny, intensyfikacyjny
przysł. intensywnie
Wiktionary
(1.1) natężenie, nasilenie, moc, siła
Wiktionary
mający duże natężenie
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) natężony, mocny, nasycony
(1.2) o dużej dynamice, wzmożonej aktywności
Wiktionary
(1.1) Stale intensywne dostarczanie osadu przeszkadza w rozwoju zespołów organizmów dennych.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛ̃w̃ˈsɨvnɨ, AS: ĩntẽũ̯syvny
Wiktionary
rzecz. intensywność ż., intensyfikacja ż., intensyfikowanie n., zintensyfikowanie n.
czas. intensyfikować ndk., zintensyfikować dk.
przym. intensyfikacyjny
przysł. intensywnie
Wiktionary
(1.1) wyraźny, wyrazisty
Wiktionary
nazwa kilku europejskich klubów sportowych, m.in. Inter Mediolan (klub piłkarski), Inter Bratysława (klub wielosekcyjny)
SJP.pl
Wikipedia
przedrostek
(1.1) …mający znaczenie: między, wśród-, współ-
Wiktionary
(1.1) interdyscyplinarny, internet
Wiktionary
IPA: ˈĩntɛr, AS: ĩnter
Wiktionary
czasownik
(1.1) rzad. oddziaływać, prowadzić interakcję
Wiktionary
(1.1) (…) ponieważ tylko fizyczne zjawiska mogą przyczynowo interagować z innymi fizycznymi zjawiskami.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛraˈɡɔvat͡ɕ, AS: ĩnteragovać
Wiktionary
rzecz. interagowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|interagować.
Wiktionary
czas. interagować ndk.
Wiktionary
wzajemne oddziaływanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wzajemne oddziaływanie na siebie obiektów (osób, przedmiotów, zjawisk itp.); zetknięcie, spotkanie kilku akcji lub dążeń
Wiktionary
Interakcja to wzajemne oddziaływanie na siebie osób, przedmiotów lub zjawisk.
Wikipedia
(1.1) Pomiędzy elitą i masami zachodzą wzajemne interakcje.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrˈakt͡sʲja, AS: ĩnterakcʹi ̯a
Wiktionary
przym. interaktywny
Wiktionary
(1.1) oddziaływanie, relacja
Wiktionary
zwolennik integrowania się różnych grup, łączenia się społeczności i narodów
SJP.pl
oparty na interakcji
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób interaktywny
Wiktionary
rzecz. interaktywność ż.
przym. interaktywny
Wiktionary
SJP.pl
Interaktywność (ang. interactivity, łac. interactus dosł. „czyn wzajemny”) – pojęcie z dziedziny komunikacji. Oznacza zdolność do wzajemnego oddziaływania na siebie, przez komunikujące się strony.
Pojęcie interaktywności najczęściej stosowane jest w informatyce, telewizji i multimediach. W tym kontekście, ma za zadanie podkreślić zdolność programu lub urządzenia do jednoczesnego odbierania informacji i reagowania na nią.
Wikipedia
o programie komputerowym, sprzęcie elektronicznym itp.: reagujący na sygnały, działania użytkownika
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. o sprzęcie, programie komputerowym: wymagający czynnego udziału człowieka, reagujący na akcje użytkownika, umożliwiający jego wpływ na przebieg wydarzeń, formę dzieła
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrakˈtɨvnɨ, AS: ĩnteraktyvny
Wiktionary
rzecz. interaktywność ż., interakcja ż.
przysł. interaktywnie
Wiktionary
część pieśni zwrotkowej zwanej arią, w której do solisty dołącza grupa śpiewaków
SJP.pl
międzykomórkowy
SJP.pl
przechwycenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hydrol. chwilowe zatrzymanie wody opadowej na powierzchni liści, pędów, konarów i pni roślin albo obiektów abiotycznych takich jak dachy budynków, drogi;
Wiktionary
Intercepcja – proces zatrzymywania wody opadowej przez szatę roślinną (drzewostan, łan roślin uprawnych) lub obiekty abiotyczne (dachy budynków, drogi).
Przechwytywanie opadu przez obiekty abiotyczne nazywane jest zwilżaniem. Zjawisko to można przedstawić specyficznie jako zbiornik intercepcji. Zbiornik ten ma swoją objętość - jeśli opad jest mniejszy od zbiornika intercepcji to do powierzchni gleby nie dotrze ani jedna kropla wody. Im więcej roślinności i im więcej pięter zbiorowości roślinnej, tym więcej wody jest zatrzymywane i nie dochodzi do powierzchni gruntu. W lesie bukowym intercepcja stanowi 8-30% opadów, w świerkowym 12-53% a w sosnowym 18-36%.
Wikipedia
(1.1) Roczna intercepcja lasu, liczona jako różnica pomiędzy sumą opadu na polanie i na dnie lasu, w 1974 r. wyniosła 183,0 mm.
Wiktionary
1. poręczenie; pośrednictwo;
2. w starożytnym Rzymie: prawo wyższego urzędnika do zawieszania lub unieważniania decyzji urzędnika niższego stopnia
SJP.pl
[czytaj: interczempion] zwierzę będące zwycięzcą międzynarodowego konkursu; interczempion
SJP.pl
[czytaj: inters-iti lub inters-ity] ekspresowy, nowoczesny pociąg, zatrzymujący się tylko na najważniejszych stacjach; InterCity
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: interkom] system łączności wewnętrznej przy pomocy mikrofonów i głośników; interkom
SJP.pl
[czytaj: interkuler] chłodnica powietrza sprężanego w sprężarce, przed dostarczeniem go do silnika; chłodnica międzystopniowa
SJP.pl
Chłodnica międzystopniowa, (ang.) „Intercooler” (chłodnica pośrednia) – chłodnica powietrza doładowującego, to chłodnica powietrza sprężanego w sprężarce, przed dostarczeniem go do silnika, stosowana w silnikach spalinowych z doładowaniem. Służy do zwiększenia sprawności i mocy silnika.
Wikipedia
umowa przedślubna ustalająca sprawy majątkowe przyszłych małżonków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. kontrakt przedmałżeński/przedślubny, umowa między narzeczonymi lub małżonkami o zachowaniu odrębnych majątków, rezygnacji ze wspólnoty majątkowej
Wiktionary
Umowa majątkowa małżeńska, dawniej intercyza (łac. intercisio 'rozcięcie') – umowa zawierana pomiędzy małżonkami lub osobami zamierzającymi wstąpić w związek małżeński (nupturientami), prowadząca do wprowadzenia odmiennego aniżeli ustawowy majątkowego ustroju małżeńskiego.
Wikipedia
(1.1) Podpisanie intercyzy chroni żonę przed odpowiadaniem za długi męża i na odwrót.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrˈt͡sɨza, AS: ĩntercyza
Wiktionary
(1.1) kontrakt małżeński
Wiktionary
zwierzę będące zwycięzcą międzynarodowego konkursu; interchampion
SJP.pl
1. w Kościele katolickim: kara polegająca na zakazie uczestnictwa w pewnych obrzędach lub wykonywania jakichś czynności liturgicznych;
2. w starożytnym Rzymie: zakaz lub nakaz urzędnika zastępujący orzeczenie prawne do czasu rozpatrzenia sporu przez sąd
SJP.pl
Interdykt (łac. interdictum) – nakładany przez władze kościelne lub powstający na mocy prawa kanonicznego przez sam czyn zakaz odprawiania obrzędów religijnych na danym terenie, przez grupę ludzi lub konkretną osobę. Obecnie nie istnieje już interdykt zbiorowy, ale w średniowieczu był stosowany nawet wobec całych państw, kiedy ich władca działał wbrew nauce Kościoła katolickiego.
Wikipedia
dotyczenie wielu dziedzin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co interdyscyplinarne
Wiktionary
Interdyscyplinarność – rodzaj współpracy naukowej, w której naukowcy, stosując typowe dla swoich dyscyplin metody badawcze, starają się doprecyzować wstępnie sformułowany problem. W wyniku działań interdyscyplinarnych powstaje specyficzna nowa wiedza, przedstawiająca podejście odmienne od podejść reprezentowanych przez dziedziny, na których się opiera.
Interdyscyplinarne badania naukowe są prowadzone w różnych dziedzinach (przykłady: kognitywistyka, polemologia i wiele innych).
Wikipedia
przym. interdyscyplinarny
Wiktionary
wielodziedzinowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nauk. dotyczący kilku dyscyplin naukowych
(1.2) nauk. korzystający z dorobku różnych dziedzin nauki
(1.3) nauk. składający z przedstawicieli różnych nauk
Wiktionary
(1.1) Ekoturystyka jest zjawiskiem interdyscyplinarnym, dlatego publikacja, którą Szanowni Czytelnicy trzymają w swoich rękach, jest pozycją korzystającą z dorobku różnych dziedzin nauki.
(1.3) Gmina podejmuje działania na rzecz przeciwdziałania przemocy w rodzinie w szczególności w ramach pracy w zespole interdyscyplinarnym powoływanym przez burmistrza.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrdɨst͡sɨplʲĩˈnarnɨ, AS: ĩnterdyscyplʹĩnarny
Wiktionary
rzecz. interdyscyplinarność ż.
Wiktionary
(1.1-3) międzydyscyplinarny
Wiktionary
1. tyle co: sprawa
2. korzyść, pożytek
3. (zwykle w liczbie mnogiej) przedsięwzięcie przynoszące zyski; transakcja handlowa
4. potocznie: sklep, przedsiębiorstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sprawa (do załatwienia)
(1.2) pot. ekon. firma, działalność gospodarcza
(1.3) korzyść, pożytek
(1.4) eufem. penis
Wiktionary
Interes — pojęcie występujące w naukach społecznych i różnie definiowane, związane z kategoriami „potrzeba” i „wartość”; Jako podstawę interesu, uważa się pewien rodzaj wartości, gdzie x jest interesem A ze względu na wartość y. Dany stan albo przedmiot może zostać uznany za interes podmiotu, z uwagi na to, że jest on wartościowy lub korzystny dla niego. Określenia interesu można wskazać potrzeby lub zbiór potrzeb, gdzie x jest interesem A ze względu na potrzebę y. Interes stanowi również przyczynę, pobudzającą do wzięcia udziału w czymś bądź — obchodzącą kogoś rzecz.
Wikipedia
(1.1) Mam interesy do załatwienia, więc się spóźnię na kolację.
(1.2) Prowadzę własny interes i mam duże dochody.
(1.3) Dobro dziecka leży we wspólnym interesie obojga rodziców.
(1.4) Zapnij rozporek, bo ci widać interes.
Wiktionary
IPA: ĩnˈtɛrɛs, AS: ĩnteres
Wiktionary
czas. interesować ndk.
przym. interesowny, bezinteresowny
Wiktionary
(1.1) sprawa
(1.2) firma, działalność, biznes
(1.3) biznes
Wiktionary
osoba ubiegająca się o załatwienie jakiejś sprawy; klient
SJP.pl
Interes — pojęcie występujące w naukach społecznych i różnie definiowane, związane z kategoriami „potrzeba” i „wartość”; Jako podstawę interesu, uważa się pewien rodzaj wartości, gdzie x jest interesem A ze względu na wartość y. Dany stan albo przedmiot może zostać uznany za interes podmiotu, z uwagi na to, że jest on wartościowy lub korzystny dla niego. Określenia interesu można wskazać potrzeby lub zbiór potrzeb, gdzie x jest interesem A ze względu na potrzebę y. Interes stanowi również przyczynę, pobudzającą do wzięcia udziału w czymś bądź — obchodzącą kogoś rzecz.
Wikipedia
kobieta ubiegająca się o załatwienie jakiejś sprawy; klientka
SJP.pl
podmiot mający wpływ na realizację projektu przedsiębiorstwa lub uczestniczący w jego tworzeniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba lub organizacja mająca prawnie uzasadniony interes
Wiktionary
Interesariusze (ang. stakeholders) – podmioty (osoby, społeczności, instytucje, organizacje, urzędy), które mogą wpływać na przedsiębiorstwo lub pozostają pod wpływem jego działalności. Pojęcie zostało użyte po raz pierwszy w 1963 roku przez Stanford Research Institute.
Wikipedia
kobieta mająca wpływ na realizację projektu przedsiębiorstwa lub uczestnicząca w jego tworzeniu
SJP.pl
zdrobnienie od: interes
SJP.pl
czasownik
(1.1) wzbudzać zainteresowanie, ciekawić
czasownik zwrotny interesować się
(2.1) być ciekawym czegoś, mieć zainteresowanie (hobby)
Wiktionary
(1.1) Bardzo mnie interesują twoje opowieści.
(2.1) Interesuję się siatkówką.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrɛˈsɔvat͡ɕ, AS: ĩnteresovać
Wiktionary
rzecz. interesowanie n., zainteresowanie, interes
przym. interesujący
czas. zainteresować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|interesować.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrɛsɔˈvãɲɛ, AS: ĩnteresovãńe
Wiktionary
czas. interesować
Wiktionary
przestarzale: zainteresowany
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: interesownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: interesowny
SJP.pl
szukanie we wszystkim dobrego interesu, zysku dla siebie; wyrachowanie; chciwość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest interesowne; cecha tych, którzy są interesowni
Wiktionary
przym. interesowny
przysł. interesownie
Wiktionary
mający na celu własny zysk, korzyść
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający na celu własny zysk, korzyść
Wiktionary
(1.1) - Zawsze byłam interesowna - przyznała z dumą. - Dlatego wyglądam, jak wyglądam.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrɛˈsɔvnɨ, AS: ĩnteresovny
Wiktionary
rzecz. interesowność ż., interes m.
przysł. interesownie
Wiktionary
(1.1) wyrachowany
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób zajmujący, ciekawie, pociągająco
Wiktionary
(1.1) Wczoraj, para ta obsadzona była nader interesująco, gdyż grało ją dwoje aktorów bardzo młodych, którzy wnieśli na scenę świeżość tej młodości, umiejąc równocześnie, dzięki temperamentowi „aktorskich dzieci”, pokonać w znacznej mierze czyhające w takich razach niedoświadczenie i tremę.
(1.1) [Klementyna] Hoffmanowa miała wielki dar narracji. Mówiła nadzwyczaj interesująco, potoczyście, barwnie, okraszając relacje żartami, ciętym dowcipem…
(1.1) Chociaż budynek niezwykle interesująco wygląda na zewnątrz, to jednak największy podziw wywołuje bogactwo wnętrza — powiedział Marek Modrzejewski, starosta tczewski.
(1.1) Na piętrze znajduje się sala balowa z ozdobnym stropem. Obiekt interesująco prezentuje się nocą, gdyż posiada iluminację.
(1.1) Interesująco zapowiadają się pokazy szermierki z udziałem muszkieterów oraz walki rycerskie.
Wiktionary
przym. interesujący
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) ciekawy, zajmujący
Wiktionary
(1.1) Znalazłem w gazecie interesujący artykuł.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrɛsuˈjɔ̃nt͡sɨ, AS: ĩnteresui ̯õncy
Wiktionary
przysł. interesująco
czas. interesować, interesować się
Wiktionary
(1.1) atrakcyjny, przyciągający, ciekawy, intrygujący, przest. zajmujący
Wiktionary
1. tyle co: sprawa
2. korzyść, pożytek
3. (zwykle w liczbie mnogiej) przedsięwzięcie przynoszące zyski; transakcja handlowa
4. potocznie: sklep, przedsiębiorstwo
SJP.pl
Interes — pojęcie występujące w naukach społecznych i różnie definiowane, związane z kategoriami „potrzeba” i „wartość”; Jako podstawę interesu, uważa się pewien rodzaj wartości, gdzie x jest interesem A ze względu na wartość y. Dany stan albo przedmiot może zostać uznany za interes podmiotu, z uwagi na to, że jest on wartościowy lub korzystny dla niego. Określenia interesu można wskazać potrzeby lub zbiór potrzeb, gdzie x jest interesem A ze względu na potrzebę y. Interes stanowi również przyczynę, pobudzającą do wzięcia udziału w czymś bądź — obchodzącą kogoś rzecz.
Wikipedia
[czytaj: INterfejs] zasady łączenia ze sobą i współpracy dwóch różnych urządzeń lub programów; interfejs
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) interfejs
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. interfejs mrz.
Wiktionary
Interfaks (Interfax) – międzynarodowa agencja prasowa w Rosji. Powstała w 1989 roku, jako pierwsza niepaństwowa agencja informacyjna na terenie byłego ZSRR.
Wchodzi w skład grupy Interfax Information Services Group, która z kolei składa się z trzydziestu spółek (spółki składają się z agencji informacyjnych branżowych, regionalnych, państwowych działających na terytorium Rosji, Ukrainy, Kazachstanu, Azerbejdżanu i Chin).
Wikipedia
stadium pomiędzy dwoma kolejnymi podziałami komórki, podczas którego nie zachodzi synteza DNA
SJP.pl
Interfaza – najdłuższa faza życia komórki, należąca do cyklu komórkowego. Jest etapem, w którym komórka przygotowuje się do podziału mitotycznego lub mejotycznego. Interfazę stanowią trzy stadia:
Wikipedia
zasady łączenia ze sobą i współpracy dwóch różnych urządzeń lub programów; interface
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. charakterystyczny zestaw suwaków, pokręteł i przycisków, umieszczonych na tablicy rozdzielczej przyrządu
(1.2) techn. charakterystyczny zestaw poleceń rozpoznawanych przez automat
(1.3) techn. sposób połączenia różnych urządzeń lub modułów programowych, umożliwiający przeniesienie energii lub informacji;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Interfejs użytkownika XINE jest niewygodny w obsłudze.
(1.2) Interfejs środowiska MS–DOS zawiera między innymi polecenie VERIFY.
(1.3) Interfejs pomiędzy silnikiem a ramieniem chwytnym składa się z przegubu i zestawu przewodów.
Wiktionary
IPA: ĩnˈtɛrfɛjs, AS: ĩnterfei ̯s
Wiktionary
rzecz. interface m.; zdrobn. interfejsik m.
Wiktionary
(1.1) powłoka, obudowa, oprawa
(1.2) język
(1.3) łącze, złącze; przest. międzymordzie
Wiktionary
związany z interfejsem
SJP.pl
wzajemne oddziaływanie na siebie dwu lub więcej elementów, zjawisk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. zjawisko powstawania nowego, przestrzennego rozkładu amplitudy fali (wzmocnienia i wygaszenia) w wyniku nakładania się na siebie fal;
(1.2) wzajemne oddziaływanie, nakładanie się na siebie czegoś np. zjawisk, sytuacji, części układów
Wiktionary
Interferencja (łac. inter – między + ferre – nieść) – zjawisko powstawania nowego, przestrzennego rozkładu amplitudy fali (wzmocnienia i wygaszenia) w wyniku nakładania się (superpozycji) dwóch lub więcej fal. Warunkiem trwałej interferencji fal jest ich spójność, czyli korelacja fal i równość częstotliwości.
Wikipedia
rzecz. interferowanie n., interferon m.
czas. interferować ndk.
przym. interferencyjny, interferonowy
Wiktionary
związany z interferencją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) techn. związany z interferencją, dotyczący interferencji
Wiktionary
(1.1) Z kolei prądy interferencyjne, czyli prądy zmiennoczęstotliwościowe, stosowane są przede wszystkim do leczenia bólu i zapalenia, a także do przyspieszania regeneracji chorych tkanek.
Wiktionary
rzecz. interferon mrz., interferencja ż.
czas. interferować
Wiktionary
przyrząd do pomiarów z wykorzystaniem interferencji fal
SJP.pl
Interferometr – przyrząd pomiarowy oparty na zjawisku interferencji fal. Zasada działania opiera się na nakładaniu na siebie dwóch fal spójnych, co prowadzi do powstania obszarów wygaszania oraz wzmacniania drgań. Obserwacja powstających wzorów interferencyjnych umożliwia po odpowiednich obliczeniach uzyskanie bardzo dokładnych pomiarów.
Wikipedia
wykonywanie pomiarów z wykorzystaniem zjawiska interferencji fal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. fiz. jedna z metod pomiarowych wykorzystująca zjawisko interferencji;
Wiktionary
Interferometria – technika wykorzystująca zjawisko interferencji fal elektromagnetycznych (światła, fal radiowych) do pomiarów, np. długości fali, pomiarów kątowych gwiazd, kontroli jakości elementów i układów optycznych.
Interferometria znajduje też zastosowanie w mechanice eksperymentalnej (interferometria moiré, holografia, czy interferometria plamkowa). Techniki te wykorzystuje się zasadniczo do pomiarów pola przemieszczeń i kształtu obiektów, choć dzięki informacjom uzyskanym z pomiarów pola przemieszczeń można, za pomocą numerycznego różniczkowania, w łatwy sposób wyznaczyć odkształcenia badanego obiektu.
Wikipedia
(1.1) Do tej pory interferometrię z powodzeniem stosowano w radioastronomii, teraz przychodzi pora na obserwacje w świetle widzialnym.
Wiktionary
rzecz. interferometr m.
przym. interferometryczny
Wiktionary
substancja białkowa wytwarzana w organizmie m.in. przez leukocyty i zawierające wirusa komórki, wchodząca w skład mechanizmu broniącego organizm przed infekcjami wirusowymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. rodzaj białka wytwarzanego i uwalnianego przez komórki organizmu w odpowiedzi na pojawienie się patogenów, np. wirusów, bakterii, pasożytów, komórek nowotworowych;
(1.2) farm. lek na bazie interferonu (1.1)
Wiktionary
Interferony (IFNs) – ogólna nazwa grupy białek wytwarzanych i uwalnianych przez komórki ciała jako odpowiedź na obecność patogenów (np. wirusy, bakterie, pasożyty, jak również komórki nowotworowe) wewnątrz organizmu. Interferony zapewniają komunikację pomiędzy komórkami ciała poprzez uruchomienie mechanizmów obronnych układu immunologicznego w celu zwalczenia patogenów.
Wikipedia
(1.1) Stymulowane interferonem makrofagi nie tylko skuteczniej fagocytują mikroorganizmy, ale przede wszystkim stają się cytotoksyczne wobec, na przykład, komórek nowotworowych.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrˈfɛrɔ̃n, AS: ĩnterferõn
Wiktionary
rzecz. interferencja ż., interferowanie n.
czas. interferować ndk.
przym. interferonowy, interferencyjny
Wiktionary
(1.1) skr. IFN
Wiktionary
związany z interferonem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z interferonem, dotyczący interferonu
Wiktionary
rzecz. interferon m., interferencja ż.
Wiktionary
nakładać się na siebie, mieszać się (zazwyczaj w odniesieniu do fal świetlnych, akustycznych itp.)
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. brak)
(1.1) fiz. powodować interferencję
Wiktionary
rzecz. interferon mrz., interferencja ż.
przym. interferencyjny
Wiktionary
morfem słowotwórczy wyrazów złożonych występujący między członami złożenia, np. pierwsza litera "o" w wyrazie "językoznawstwo"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. afiks występujący między dwoma wyrazami, międzyrostek;
Wiktionary
Międzyrostek, spójka, interfiks (łac. interfixus z inter, „między” i fixus, „umocowany”) – każda cząstka wyrazu (jego morfem) umiejscowiona między dwoma rdzeniami (podstawami słowotwórczymi). Międzyrostki występują z przyczyn fonetycznych w niektórych wyrazach, zwykle złożeniach (na przykład język-o-znawca).
Wikipedia
(1.1) W języku polskim w słowie „prostokąt” interfiksem jest „-o-”.
Wiktionary
IPA: ĩnˈtɛrfʲiks, AS: ĩnterfʹiks
Wiktionary
rzecz. fiksum n., fiksat mos., fiks mrz., fiksacja ż.
Wiktionary
(1.1) międzyrostek
Wiktionary
w językoznawstwie: tworzenie wyrazów pochodnych lub form fleksyjnych przez dodawanie interfiksów do wyrazów podstawowych
SJP.pl
przymiotnik od: interfiks (np. derywacja interfiksalna)
SJP.pl
pusta kartka wstawiona między zapisane lub zadrukowane strony
SJP.pl
urządzenie umożliwiające porozumienie się telefoniczne przez głośniki w obrębie jednego przedsiębiorstwa
SJP.pl
związany z interfonem
SJP.pl
1. pochodzący z okresu międzylodowcowego;
2. okres interglacjalny - cieplejszy okres między dwoma glacjałami (okresami zlodowacenia); interglacjał, okres międzylodowcowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) istniejący/dziejący się w okresie interglacjału (między zlodowaceniami) lub pochodzący z tego okresu
Wiktionary
(1.1) Musimy pamiętać, że i dziś panuje epoka lodowcowa, choć w łagodnej, interglacjalnej postaci, i że stan taki jest dla Ziemi nietypowy.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrɡlaˈt͡sʲjalnɨ, AS: ĩnterglacʹi ̯alny
Wiktionary
rzecz. interglacjał
Wiktionary
(1.1) międzylodowcowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) cieplejszy okres między dwoma zlodowaceniami;
Wiktionary
Interglacjał lub okres międzylodowcowy lub okres interglacjalny – okres między dwoma glacjałami, w którym wskutek ocieplenia czyli wzrostu temperatury powierzchnia lodowca cofa się lub ustępuje z danego obszaru (deglacjacja).Okres ten charakteryzuje się również wzrostem poziomu oceanu światowego i przesuwaniem się stref roślinnych ku biegunom.
Wikipedia
IPA: ˌĩntɛrˈɡlat͡sʲjaw, AS: ĩnterglacʹi ̯au̯
Wiktionary
przym. interglacjalny
Wiktionary
(1.1) okres międzylodowcowy, okres interglacjalny
Wiktionary
istniejący między grupami osób; międzygrupowy
SJP.pl
polski portal internetowy
SJP.pl
Interia.pl – portal internetowy, założony w 1999 roku przez Comarch S.A. i RMF FM. W latach 2008–2020 należał do Grupy Bauer Media Polska. 8 lipca 2020 stał się częścią Cyfrowego Polsatu (obecnie Grupa Polsat Plus). Redaktorem naczelnym Interii od grudnia 2020 roku jest Piotr Witwicki.
Wikipedia
w gramatyce: wykrzyknik jako część mowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gram. wykrzyknik
Wiktionary
Wykrzyknik – nieodmienna część mowy wyrażająca m.in. silne stany emocjonalne, uczucia oraz ujawniająca emocje mówiącego (np. życzenia, rozkazy) bądź naśladująca dźwięki otaczającego świata. Inaczej mówiąc są to wyrazy służące do uwydatniania uczuć lub woli mówiącego oraz leksemy będące dźwiękową imitacją zjawisk otaczającego nas świata.
Wikipedia
zespół indywidualnych cech budowy wewnętrznej i fizjologii danego gatunku i rasy zwierząt hodowlanych
SJP.pl
[czytaj: ęterJER] w architekturze: wnętrze
SJP.pl
[czytaj: INterim] stan tymczasowy, chwilowy; w przerwie między jednym a drugim wydarzeniem
SJP.pl
dawniej: chwilowy, tymczasowy; interymalny
SJP.pl
terytorium położone w głębi kraju, daleko od wybrzeża morskiego i od ośrodków przemysłowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) miejscowość w stanie Dakota Południowa, w hrabstwie Jackson
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ĩnˈtɛrʲjɔr, AS: ĩnterʹi ̯or
Wiktionary
1. uczynienie czegoś częścią swojego wewnętrznego "ja"
2. przyswajanie przez jednostkę etosu obowiązującego w danej grupie społecznej
SJP.pl
Interioryzacja (inaczej uwewnętrznienie) – w psychologii społecznej mechanizm obronny, który polega na uwewnętrznianiu zewnętrznych treści.
Przykłady:
Wikipedia
zjawisko chemiczne wiązania cząsteczek wewnątrz większych cząsteczek lub struktur ponadcząsteczkowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dodanie dodatkowego dnia, tygodnia albo miesiąca w roku kalendarzowym, aby dopasować kalendarz do pory roku;
(1.2) chem. odwracalny proces umieszczenia cząsteczki lub całej grupy cząsteczek między dwiema innymi cząsteczkami lub grupami cząsteczek;
(1.3) fiz. proces wprowadzania obcych atomów lub cząsteczek do struktury krystalicznej; jego cechą charakterystyczną jest słabe wiązanie obcych atomów lub cząsteczek oraz odwracalność
Wiktionary
Interkalacja (łac. intercalatio = wstawienie) – dodanie dodatkowych dni lub miesięcy w roku kalendarzowym.
Wikipedia
IPA: ˌĩntɛrkaˈlat͡sʲja, AS: ĩnterkalacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. interkalat
przym. interkalacyjny
czas. interkalować
Wiktionary
dawniej: fundusze gromadzące się w wyniku nieobsadzenia urzędu kościelnego
SJP.pl
o komórce wewnętrznej nitkowatej plechy: nieulegający dalszym podziałom i rosnący jedynie na długość
SJP.pl
stadium pomiędzy dwoma kolejnymi podziałami komórki, podczas którego zachodzi synteza DNA
SJP.pl
Interkineza, interfaza II – stadium spoczynkowe występujące u niektórych komórek pomiędzy pierwszym a drugim podziałem mejotycznym. W czasie interkinezy (w odróżnieniu od interfazy) nie zachodzi replikacja DNA. Zanika wówczas natomiast wrzeciono podziałowe powstałe w trakcie mejozy I, zaś w jego miejsce mikrotubule formują dwa nowe wrzeciona, które będą wykorzystane podczas mejozy II.
Wikipedia
w architekturze: odległość między dwiema sąsiadującymi z sobą kolumnami; międzysłupie
SJP.pl
Międzysłupie (Interkolumnium) – odległość między kolumnami budowli, pomierzona od ich osi pionowych. Osiowy rozstaw kolumn w kolumnadzie.
Interkolumnium odgrywało bardzo dużą rolę w architekturze starożytnej, stanowiąc podstawę określenia modułu oraz wywierając decydujący wpływ na ustalenie proporcji oraz konstrukcji budowli.
Wikipedia
system łączności wewnętrznej przy pomocy mikrofonów i głośników; intercom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) system łączności wewnętrznej, zwłaszcza pojazdu albo budynku
(1.2) odbiornik interkomu (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1-2) domofon
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|intercom. < etym|łac|inter|communicatio. → między + komunikacja, łączność
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) intercom
* francuski: (1.1) interphone m.
* hiszpański: (1.1) intercomunicador m., citófono m.
* portugalski: (1.1) interfone m.
* rosyjski: (1.1) интерком m., домофо́н m.
* szwedzki: (1.1) porttelefon w.
* włoski: (1.1) citofono m.
źródła.
== interkom (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) interkom
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1-2) domofon
Wiktionary
system łączności dźwiękowej w ośrodku studyjnym, umożliwiający porozumiewanie się obsługi technicznej bez zakłóceń w nadawanym programie
SJP.pl
obejmujący różne kontynenty, wspólny dla różnych kontynentów; międzykontynentalny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący spraw, relacji, itp. między kontynentami
Wiktionary
(1.1) Rekord Pucharu interkontynentalnego został pobity we wrześniu w Ostrawie.
Wiktionary
rzecz. kontynent mrz., kontynentalność ż.
przym. kontynentalny
Wiktionary
(1.1) międzykontynentalny
Wiktionary
1. radziecki międzynarodowy program kosmiczny utworzony na przełomie lat 60. i 70. XX wieku;
2. seria sztucznych satelitów Ziemi wysyłanych przez ZSRR, a później przez Rosję
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdolność kreowania interakcji w multimediach, poprzez tworzenie nowych jakości i innowacyjnych rozwiązań
Wiktionary
(1.1) Dzięki interkreatywności zespołów specjalistów, rynek nowych mediów ma szansę na jeszcze szybszy rozwój.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrkrɛaˈtɨvnɔɕt͡ɕ, AS: ĩnterkreatyvność
Wiktionary
przym. interkreatywny
przysł. interkreatywnie
Wiktionary
dotyczący wielu kultur, zachodzący między wieloma kulturami; międzykulturowy
SJP.pl
Wikipedia
Interliga – międzynarodowe, europejskie klubowe rozgrywki w hokeju na lodzie mężczyzn, organizowane równolegle do lig krajowych.
Wikipedia
[czytaj: interLINgwa] interlingwa (rzadziej);
1. sztuczny język oparty na łacinie, opracowany przez Giuseppe Peano; latina sine flexione;
2. sztuczny język międzynarodowy oparty m.in. na łacinie, opracowany przez Aleksandra Godego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. międzynarodowy sztuczny język pomocniczy;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Esperanto z powodu swojej schematyczności jest prostsze niż interlingua.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrˈlʲĩŋɡva, AS: ĩnterlʹĩŋgva
Wiktionary
rzecz. lingua ż.
Wiktionary
interlingua (częściej);
1. sztuczny język oparty na łacinie, opracowany przez Giuseppe Peano; latina sine flexione;
2. sztuczny język międzynarodowy oparty m.in. na łacinie, opracowany przez Aleksandra Godego
SJP.pl
lingwistyka badająca języki sztuczne
SJP.pl
Interlingwistyka (łac. interlingw(a) + istyka) – dziedzina nauki zajmująca się międzynarodowymi językami sztucznymi/językami planowanymi (np. esperanto) oraz literaturą powstałą w takich językach.
W Polsce jedynym ośrodkiem naukowym, gdzie można studiować interlingwistykę jest Uniwersytet im. Adama Mickiewicza.
Wikipedia
1. odstęp między wierszami tekstu;
2. w poligrafii: metalowa listewka, służąca do oddzielania od siebie wierszy w druku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odstęp między wierszami, liniami;
Wiktionary
Interlinia (światło międzywierszowe) – jedna z najważniejszych cech tekstu sformatowanego w DTP. Jest to odległość między sąsiednimi wierszami tekstu liczona jako odstęp pomiędzy dolną linią pisma w wierszu górnym i górną linią pisma w wierszu dolnym. W zecerstwie był to justunek długi w postaci wąskiej blaszki metalowej wkładanej pomiędzy wiersze tekstu złożone z czcionek lub wierszy linotypowych. Grubość takiej blaszki wynosiła od 1 do 4 punktów.
Wikipedia
IPA: ˌĩntɛrˈlʲĩɲja, AS: ĩnterlʹĩńi ̯a
Wiktionary
przedzielać wiersze interlinią; rozstawiać wiersze
SJP.pl
dawniej: rozmowa, dialog
SJP.pl
partner w rozmowie; rozmówca, dyskutant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. osoba prowadząca z kimś rozmowę
Wiktionary
(1.1) Gdy sprawa nie jest jasna, uważnie wpatrujemy się w interlokutora, by poprzez jego wyraz twarzy odgadnąć, z czym mamy właściwie do czynienia.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrlɔˈkutɔr, AS: ĩnterlokutor
Wiktionary
rzecz. interlokucja ż.
:: fż. interlokutorka ż.
Wiktionary
(1.1) rozmówca, dyskutant
Wiktionary
dyskutantka, rozmówczyni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. kobieta lub dziewczyna prowadząca z kimś rozmowę
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrlɔkuˈtɔrka, AS: ĩnterlokutorka
Wiktionary
rzecz. lokucja ż., interlokucja ż.
:: fm. interlokutor m.
Wiktionary
wstawka instrumentalna między częściami utworu wokalnego lub instrumentalnego
SJP.pl
Wikipedia
z łaciny: nów Księżyca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest intermedialne
Wiktionary
rzecz. intermedium n.
przym. intermedialny
przysł. intermedialnie
Wiktionary
przymiotnik od: intermedium
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który łączy w sobie różne metody przekazywania informacji
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrmɛˈdʲjalnɨ, AS: ĩntermedʹi ̯alny
Wiktionary
rzecz. intermedium n., intermedialność ż.
przysł. intermedialnie
Wiktionary
przymiotnik od: intermedium
SJP.pl
1. intermezzo; krótki fragment o charakterze dialogowym, baletowym lub czysto instrumentalnym
2. samodzielna, nastrojowa, romantyczna miniatura instrumentalna
SJP.pl
Intermedium ma dwa znaczenia:
Wikipedia
hormon tropowy o charakterze peptydowym, wydzielany przez komórki przysadki mózgowej, stymulujący produkcję melaniny (ciemnego barwnika) w melanocytach; melanotropina, melanotrofina
SJP.pl
Melanotropina (MSH, hormon melanotropowy, intermedyna) – hormon polipeptydowy wytwarzany przez komórki pośredniej części przysadki mózgowej, którego działanie skupia się na melanoforach, czyli komórkach barwnikowych zawierających pigment, zwany melaniną. Hormony kory nadnercza (kortyzol) i rdzenia nadnerczy (adrenalina, noradrenalina) silnie hamują wydzielania hormonu melanotropowego.
Wikipedia
[czytaj: intermedzdzo lub intermecco]
1. gatunek funkcjonujący we włoskim teatrze dworskim w XVI wieku; w nowej operze: fragment o charakterze nastrojowym lub wstawka baletowa; interludium
2. rodzaj miniatury fortepianowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. teatr. forma przejścia w obrębie utworu lub sztuki;
(1.2) muz. utwór napisany na marginesie twórczości
Wiktionary
Intermezzo – forma muzyczna.
Termin ma kilka znaczeń:
Wikipedia
(1.1) intermedium, wstawka, wstawka muzyczna
Wiktionary
wykorzystujący więcej niż jedną gałąź transportu
SJP.pl
1. potoczna nazwa działu medycyny zajmującego się schorzeniami narządów wewnętrznych; choroby wewnętrzne; medycyna wewnętrzna;
2. oddział chorób wewnętrznych w szpitalu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. pot. nauka dotycząca chorób wewnętrznych
(1.2) szpitalny oddział chorób wewnętrznych
Wiktionary
Interna (z łac. internus, wewnętrzny) – potoczna, zwyczajowa lub żargonowa nazwa działu medycyny, zajmującego się schorzeniami narządów wewnętrznych. Właściwa nazwa to choroby wewnętrzne. Inne nazwy to medycyna wewnętrzna (nazwa używana głównie w Polsce, krajach niemieckojęzycznych i skandynawskich) oraz medycyna ogólna (niem. Allgemeinmedizin, ang. general medicine, medicine) (nazwa używana częściej w krajach anglosaskich).
Wikipedia
IPA: ĩnˈtɛrna, AS: ĩnterna
Wiktionary
rzecz. internistka ż., internista
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od internat
Wiktionary
(1.1) To nie internat, lecz tylko mały internacik.
Wiktionary
rzecz. internat m.
Wiktionary
osoba dążąca do międzynarodowej solidarności, równouprawnienia i współpracy wszystkich narodów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co internacjonalistyczne
Wiktionary
przym. internacjonalistyczny
Wiktionary
przymiotnik od: internacjonalizm (np. idea internacjonalistyczna)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z internacjonalizmem
Wiktionary
rzecz. internacjonalizm m., internacjonalista m., internacjonalistka ż., internacjonalistyczność ż.
przysł. internacjonalistycznie
Wiktionary
1. umiędzynarodowienie różnych sfer życia społecznego;
2. udostępnienie jakiegoś terenu, akwenu, urządzenia itp. do użytku międzynarodowego
SJP.pl
Wikipedia
1. dążenie do równouprawnienia i współpracy wszystkich narodów; solidarność międzynarodowa, międzynarodowość;
2. wyraz mający to samo znaczenie w wielu językach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) współpraca, solidarność międzynarodowa
(1.2) jęz. słowo pojawiające się w kilku językach, mające w nich to samo znaczenie i tę samą lub nieznacznie inną formę
(1.3) polit. hist. komunizm: światowa solidarność ludzi pracy w walce przeciwko kapitalistom
Wiktionary
Internacjonalizm (łac. inter „między” + natio „naród”) – ideologia wyrażająca dążenie do równouprawnienia i współpracy wszystkich narodów.
Wikipedia
przym. internacjonalistyczny
Wiktionary
uznawać (uznać) coś za międzynarodowe; umiędzynaradawiać (umiędzynarodowić)
SJP.pl
dotyczący różnych narodów; międzynarodowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzad. dotyczący wielu narodów lub państw i relacji między nimi
Wiktionary
(1.1) We Francji, co ważne, komunizm był internacjonalny; nie rosyjski, a co najwyżej proradziecki.
Wiktionary
rzecz. internacjonalizm mrz.
Wiktionary
(1.1) międzynarodowy
Wiktionary
1. osoba dążąca do międzynarodowej solidarności, równouprawnienia i współpracy wszystkich narodów; internacjonalista;
2. zawodnik z innego kraju niż drużyna, w której gra
SJP.pl
związany z internatem; internatowy
SJP.pl
uwewnętrznianie (np. norm społecznych, wartości)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uznanie za własne norm, wartości i poglądów, które zostały narzucane z zewnątrz
Wiktionary
Internalizacja (ang. internalization, z łac. internus – wewnętrzny; pow. z inter – między) – mechanizm występujący w wielu dziedzinach nauki.
Wikipedia
rzecz. internalizowanie n.
czas. internalizować ndk.
Wiktionary
przyjmować za własne narzucane z zewnątrz postawy, poglądy, normy i wartości
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) psych. przyjmować za swoje własne, narzucane z zewnątrz postawy, poglądy, normy lub wartości
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrnalʲiˈzɔvat͡ɕ, AS: ĩnternalʹizovać
Wiktionary
rzecz. internalizacja ż., internalizowanie n., zinternalizowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|internalizować.
Wiktionary
czas. internalizować ndk.
rzecz. zinternalizowanie n., internalizacja ż.
Wiktionary
zakład oferujący młodzieży mieszkanie na czas nauki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) eduk. zakład mieszczący mieszkania przeznaczone dla młodzieży uczącej się poza miejscem zamieszkania
Wiktionary
Internat (łac. internus – wewnętrzny) – prowadzony przez szkołę zakład opiekuńczy dla młodzieży uczącej się poza miejscem zamieszkania.
Po zajęciach szkolnych młodzież mieszkająca w internacie znajduje się pod opieką wychowawców.W budynkach internatów zamieszkuje liczba młodzieży szkolnej odpowiednia do liczby pokoi. Młodzież zamieszkuje najczęściej w pokojach 2- lub 3-osobowych. Nad młodzieżą sprawowana jest przez całą dobę opieka pedagogiczna. Chętni bardzo często mogą skorzystać z bezpłatnych korepetycji w różnych dziedzinach np. matematyka, fizyka, elektrotechnika. Stołówka internatu często zapewnia młodzieży pełne wyżywienie.
Wikipedia
(1.1) Większość studentów mieszka w internacie.
Wiktionary
rzecz. internacik mrz.
Wiktionary
środowiskowo: uczeń lub student mieszkający w internacie
SJP.pl
związany z internatem; internacki
SJP.pl
osoba korzystająca z Internetu, surfująca po Internecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) użytkownik Internetu
Wiktionary
(1.1) Siedząc przy komputerze podłączonym do Internetu, stajesz się internautą.
(1.1) Leicester świętuje, a internauci szaleją.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrˈnawta, AS: ĩnternau̯ta
Wiktionary
rzecz. Internet m., internet m.
:: fż. internautka ż.
przym. internetowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Internet m., internet m.
:: fż. internautka ż.
przym. internetowy
frazeologia.
etymologia. etymn|internet|-nauta.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) internaut
* baskijski: (1.1) internauta m.
* chiński standardowy: (1.1) 网友 (wǎngyǒu)
* francuski: (1.1) internaute m.
* hiszpański: (1.1) internauta m.
* portugalski: (1.1) internauta m.
* włoski: (1.1) internauta m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kobieta korzystająca z Internetu, surfująca po Internecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: internauta
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrˈnawtka, AS: ĩnternau̯tka
Wiktionary
zob. internauta.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od Internet
Wiktionary
rzecz. Internet m.
Wiktionary
ogólnoświatowy zbiór połączonych ze sobą sieci komputerowych, umożliwiający wymianę informacji miedzy użytkownikami z całego świata; Internet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) inform. międzynarodowa sieć komputerowa, międzysieć;
Wiktionary
Internet (skrótowiec od ang. inter-network, dosłownie „między-sieć”) – ogólnoświatowy system połączeń między komputerami, określany również jako sieć sieci. W definicji informatycznej Internet to przestrzeń adresów IP przydzielonych hostom i serwerom połączonym za pomocą urządzeń sieciowych, takich jak karty sieciowe, modemy i koncentratory, komunikujących się za pomocą protokołu internetowego z wykorzystaniem infrastruktury telekomunikacyjnej.
Wikipedia
(1.1) Sprawdzę w Internecie, o której mam pociąg.
Wiktionary
IPA: ĩnˈtɛrnɛt, AS: ĩnternet
Wiktionary
rzecz. internet m., internauta m., internautka ż., Internecik mrz.
czas. internetyzować, zinternetyzować
przym. internetowy, internaucki
Wiktionary
(1.1) Sieć, sieć, pajęczyna; slang. net
Wiktionary
kobieta uzależniona od internetu; netoholiczka, siecioholiczka, cyberholiczka
SJP.pl
osoba uzależniona od internetu; netoholik, siecioholik, cyberholik
SJP.pl
uzależnienie od internetu; netoholizm, siecioholizm, cyberholizm, dataholizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) uzależnienie od korzystania z Internetu
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrnɛtɔˈxɔlʲism̥, AS: ĩnternetoχolʹism̦
Wiktionary
rzecz. internetoholik m., internetoholiczka ż.
Wiktionary
(1.1) netoholizm
Wiktionary
potocznie: korzystać z internetu
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób internetowy
Wiktionary
(1.1) Ja na przykład byłem u mojej koleżanki i ona internetowo tam dziabała, nie?
Wiktionary
przym. internetowy
Wiktionary
przymiotnik od: Internet, internet, np. aplikacje internetowe; webowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący internetu; korzystający z internetu; umieszczony w internecie; wykorzystujący do działania internet
Wiktionary
(1.1) Przeglądarka internetowa korzysta z protokołu internetowego.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrnɛˈtɔvɨ, AS: ĩnternetovy
Wiktionary
rzecz. internauta m., Internet, internet
przysł. internetowo
Wiktionary
(1.1) sieciowy
Wiktionary
ogólnoświatowy zbiór połączonych ze sobą sieci komputerowych, umożliwiający wymianę informacji miedzy użytkownikami z całego świata; Internet
SJP.pl
wprowadzanie Internetu w gospodarce, technice i innych dziedzinach życia
SJP.pl
lekarz o specjalności: choroby wewnętrzne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem, profilaktyką i leczeniem chorób wewnętrznych
Wiktionary
Interna (z łac. internus, wewnętrzny) – potoczna, zwyczajowa lub żargonowa nazwa działu medycyny, zajmującego się schorzeniami narządów wewnętrznych. Właściwa nazwa to choroby wewnętrzne. Inne nazwy to medycyna wewnętrzna (nazwa używana głównie w Polsce, krajach niemieckojęzycznych i skandynawskich) oraz medycyna ogólna (niem. Allgemeinmedizin, ang. general medicine, medicine) (nazwa używana częściej w krajach anglosaskich).
Wikipedia
(1.1) Wśród lekarzy szpitalnych najwięcej jest internistów.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrʲˈɲista, AS: ĩnterʹńista
Wiktionary
rzecz. interna ż.
:: fż. internistka
przym. internistyczny
przysł. internistycznie
Wiktionary
(1.1) lekarz chorób wewnętrznych
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. lekarka specjalistka zajmująca się rozpoznawaniem, profilaktyką i leczeniem chorób wewnętrznych
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) pójść / zarejestrować się do internistki • wizyta u internistki • gabinet / porada internistki • anamneza / wywiad lekarski internistki
synonimy.
(1.1) lekarka chorób wewnętrznych
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) lekarka
hiponimy.
(1.1) angiolog, geriatra, nefrolog
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. interna ż.
:: fm. internista
przym. internistyczny
przysł. internistycznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|internista.
* bułgarski: (1.1) интернистка ż.
* czeski: (1.1) internistka ż.
* słowacki: (1.1) internistka ż.
* słoweński: (1.1) internistka ż.
źródła.
== internistka (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. internistka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrʲˈɲistka, AS: ĩnterʹńistka
Wiktionary
rzecz. interna ż.
:: fm. internista
przym. internistyczny
przysł. internistycznie
Wiktionary
(1.1) lekarka chorób wewnętrznych
Wiktionary
dotyczący chorób wewnętrznych; dotyczący oddziału chorób wewnętrznych w szpitalu
SJP.pl
umieszczać przymusowo w miejscu odosobnienia
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) osadzać w obozach rozbrojone wojska, biorące udział w wojnie, które przekroczyły granicę państwa neutralnego
(1.2) pozbawiać wolności osoby uznane za niebezpieczne politycznie
Wiktionary
(1.2) Legionistów internowano m.in. w Szczypiornie i Beniaminowie.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrˈnɔvat͡ɕ, AS: ĩnternovać
Wiktionary
rzecz. internowanie n., internowany m., internowana ż.
Wiktionary
umieszczać przymusowo w miejscu odosobnienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|internować.
Wiktionary
Internowanie (z łac. internus „wewnętrzny”) – przymusowe umieszczenie określonych osób w wyznaczonym miejscu pobytu, bez prawa jego opuszczania.
Dotyczy zazwyczaj osób biorących udział w wojnie – rozbrojonych oddziałów wojskowych, które przekroczyły granicę państwa neutralnego. Dotyczyć może też osób cywilnych (obywateli państw prowadzących wojnę). Warunki internowania regulują konwencje genewskie z 1949.
Wikipedia
IPA: ˌĩntɛrnɔˈvãɲɛ, AS: ĩnternovãńe
Wiktionary
czas. internować
rzecz. internowany
Wiktionary
osoba przymusowo osadzona w wyznaczonym miejscu
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) polit. praw. imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: internować
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) polit. praw. osoba przetrzymywana w miejscu odosobnienia
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrnɔˈvãnɨ, AS: ĩnternovãny
Wiktionary
czas. internować ndk./dk.
rzecz. internowanie n.
(2.1) forma żeńska internowana
Wiktionary
1. nieposiadający statusu ambasadora przedstawiciel dyplomatyczny Watykanu w mniejszym państwie lub w mieście niebędącym stolicą;
2. dawniej: przedstawiciel dyplomatyczny Austrii w Turcji
SJP.pl
Wikipedia
Interoreceptory (wisceroreceptory) – receptory znajdujące się w ścianach narządów wewnętrznych i naczyń krwionośnych. Związane są z czuciem trzewnym.
Receptory te są pobudzane przez różnego rodzaju bodźce: zmiany ciśnienia krwi, bodźce mechaniczne, czynniki chemiczne krążące we krwi lub powstające w narządach w przebiegu metabolizmu, zmiany temperatury lub zmiany ciśnienia osmotycznego.Rozróżnia się 5 typów interoreceptorów: presoreceptory, mechanoreceptory, chemoreceptory, termoreceptory oraz osmoreceptory.
Wikipedia
zdolność systemu lub produktu do pełnej współpracy z innymi systemami lub produktami
SJP.pl
Interoperacyjność – cecha produktu lub systemu, którego interfejsy funkcjonują w pełnej zgodności tak, aby współpracować z innymi produktami lub systemami, które istnieją lub będą istnieć w przyszłości, bez ograniczenia dostępu lub możliwości implementacji.
Wikipedia
mogący współpracować z innymi produktami lub systemami
SJP.pl
receptor reagujący na bodźce pochodzące z wnętrza organizmu
SJP.pl
Interoreceptory (wisceroreceptory) – receptory znajdujące się w ścianach narządów wewnętrznych i naczyń krwionośnych. Związane są z czuciem trzewnym.
Receptory te są pobudzane przez różnego rodzaju bodźce: zmiany ciśnienia krwi, bodźce mechaniczne, czynniki chemiczne krążące we krwi lub powstające w narządach w przebiegu metabolizmu, zmiany temperatury lub zmiany ciśnienia osmotycznego.Rozróżnia się 5 typów interoreceptorów: presoreceptory, mechanoreceptory, chemoreceptory, termoreceptory oraz osmoreceptory.
Wikipedia
1. oficjalne zapytanie, żądanie wyjaśnienia skierowane przez przedstawiciela parlamentu do rządu lub do ministra;
2. formalne zapytanie w sprawach urzędowych skierowane do władz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. pisemne zapytanie kierowane do członka rządu przez parlamentarzystę
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. interpelator m., interpelant m.
czas. interpelować ndk.
przym. interpelacyjny
Wiktionary
(1.1) zapytanie poselskie
Wiktionary
związany z interpelacją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) praw. związany z interpelacją, dotyczący interpelacji
Wiktionary
rzecz. interpelacja ż., interpelator mos., interpelant mos.
czas. interpelować
Wiktionary
osoba występująca z interpelacją; interpelator
SJP.pl
osoba występująca z interpelacją; interpelant
SJP.pl
kobieta występująca z interpelacją
SJP.pl
domagać się wyjaśnienia w jakiejś sprawie; wnosić interpelację
SJP.pl
dotyczący stosunków między osobami
SJP.pl
określenie wykonawcze: śmiało
SJP.pl
międzyplanetarny
SJP.pl
międzynarodowa organizacja policyjna działająca od 1923 r., zajmująca się współpracą policji różnych państw w walce z pewnymi rodzajami przestępstw
SJP.pl
Interpol (ang. International Criminal Police Organization) – międzynarodowa organizacja policji pomagająca organom ścigania w walce z wszelkimi formami przestępczości. Działa w 196 krajach (stan na styczeń 2025). Kieruje się czterema podstawowymi funkcjami, które zapewniają zaawansowaną technologicznie infrastrukturę wsparcia technicznego i operacyjnego w celu umożliwienia policji na całym świecie sprostania wyzwaniom przestępczości XXI wieku. Sekretariat generalny działający w Lyonie pracuje 24 godziny na dobę i 7 dni w tygodniu, zapewniając centralny punkt kontaktowy dla National Central Bureau (NCB) w każdym kraju członkowskim, w celu uzyskania pomocy lub informacji na temat dochodzeń transgranicznych.
Wikipedia
1. wstawienie do cudzego tekstu wyrazów, zwrotów, zdań, których pierwotnie nie zawierał;
2. tekst wstawiony w ten sposób;
3. obliczenie, oszacowanie wartości czegoś na podstawie znanych wartości sąsiednich (wyższej i niższej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. przybliżanie funkcji za pomocą innej funkcji, zwykle wielomianu, tak aby były sobie równe w zadanych punktach;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Interpolacja jest metodą statystyczną, szczególnym przypadkiem aproksymacji.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrpɔˈlat͡sʲja, AS: ĩnterpolacʹi ̯a
Wiktionary
czas. interpolować ndk.
przym. interpolacyjny
Wiktionary
związany z interpolacją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mat. związany z interpolacją, dotyczący interpolacji
Wiktionary
rzecz. interpolacja ż., interpolowanie n.
czas. interpolować ndk.
Wiktionary
1. wstawienie czegoś pomiędzy;
2. dawniej: wstawiennictwo, poparcie, orędownictwo
SJP.pl
[czytaj: interpres] polska agencja prasowo-wydawnicza działająca w latach 1967-1991
SJP.pl
Polska Agencja Interpress – polska agencja prasowa działająca w latach 1967–1991, utworzona w wyniku połączenia Zachodniej Agencji Prasowej (zał. 1940), Redakcji Serwisu Zagranicznego Agencji Robotniczej (ARPRESS) oraz Wydawnictwa „Polonia”. Podlegała Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej.
Wikipedia
1. objaśnienie, sposób wytłumaczenia czegoś; odczytanie znaczenia czegoś; wykładnia;
2. sposób odtworzenia roli, wykonania utworu muzycznego, teatralnego lub literackiego;
3. realizacja programu komputerowego przez interpreter
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wykładnia, wyjaśnienie, tłumaczenie;
(1.2) szt. twórcze odtworzenie utworu lub dzieła
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dosłowna interpretacja tego wiersza nie ma sensu, należy raczej rozszyfrować zawarte w nim metafory.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrprɛˈtat͡sʲja, AS: ĩnterpretacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. zinterpretowanie n., interpretowanie n., interpretator m., interpretatorka ż.
czas. interpretować ndk., zinterpretować dk.
przym. interpretacyjny
Wiktionary
związany z interpretacją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący interpretacji
Wiktionary
rzecz. interpretowanie n., interpretacja ż., zinterpretowanie n.
czas. interpretować, zinterpretować
Wiktionary
1. osoba wyjaśniająca sens, znaczenie czegoś;
2. wykonawca utworu muzycznego, literackiego, teatralnego
SJP.pl
wykonawczyni utworu muzycznego lub aktorka odtwarzająca rolę; kobieta, która coś objaśnia, tłumaczy
SJP.pl
program komputerowy tłumaczący instrukcje języka programowania na komendy odbierane przez procesor; interpretator
SJP.pl
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. zinterpretować)
(1.1) rozumieć coś na swój sposób
(1.2) robić interpretację, analizować znaczenie
Wiktionary
(1.2) Interpretuję właśnie wiersz Różewicza.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrprɛˈtɔvat͡ɕ, AS: ĩnterpretovać
Wiktionary
rzecz. zinterpretowanie n., interpretowanie n., interpretacja ż., interpretator m., interpretatorka ż.
czas. zinterpretować dk.
przym. interpretacyjny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. zinterpretowanie n., interpretowanie n., interpretacja ż., interpretator m., interpretatorka ż.
czas. zinterpretować dk.
przym. interpretacyjny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) interpret
* białoruski: (1.1) інтэрпрэтаваць
* bułgarski: (1.2) интерпретирам
* duński: (1.1) fortolke, interpretere; (1.2) fortolke, interpretere
* górnołużycki: (1.1) interpretować
* niemiecki: (1.1) interpretieren
* norweski (bokmål): (1.2) fortolke
* norweski (nynorsk): (1.2) fortolke, fortolka
* rosyjski: (1.1) интерпретировать, воспринимать
* szwedzki: (1.1) tolka; (1.2) tolka, interpretera
* ukraiński: (1.1) інтерпретувати
źródła.
== interpretować (język górnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
czasownik
(1.1) interpretować
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dokonywanie interpretacji
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrprɛtɔˈvãɲɛ, AS: ĩnterpretovãńe
Wiktionary
rzecz. zinterpretowanie n., interpretacja ż., interpretator m., interpretatorka ż.
czas. interpretować ndk., zinterpretować dk.
przym. interpretacyjny
Wiktionary
nauka badająca mechanizmy oddziaływania jednych ludzi na drugich; intropsychologia
SJP.pl
znaki przestankowe w piśmie i zasady ich użycia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. użycie znaków przestankowych w piśmie;
Wiktionary
Interpunkcja (łac. inter – pomiędzy, punctum – punkt), przestankowanie – graficzny odpowiednik intonacji, rytmu i tempa mowy, akcentu wyrazowego i zdaniowego. Stanowi ją zbiór znaków przestankowych (we współczesnej polszczyźnie jest ich 10) uzupełniających zapis literowy tekstu oraz norm ich stosowania. Nie odpowiadają one ani fonemom języka mówionego, ani leksemom. Znaki te pozwalają na odzwierciedlenie w tekście pisanym zależności składniowych między członami wypowiedzenia lub między wypowiedzeniami, na wyodrębnienie, podkreślenie – ze względów znaczeniowych lub emocjonalnych – pewnych wyrazów lub fragmentów tekstu, a także na ujednoznacznienie tekstu pisanego.
Wikipedia
IPA: ˌĩntɛrˈpũŋkt͡sʲja, AS: ĩnterpũŋkcʹi ̯a
Wiktionary
przym. interpunkcyjny
Wiktionary
(1.1) przestankowanie
Wiktionary
związany z interpunkcją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z interpunkcją, dotyczący interpunkcji
Wiktionary
(1.1) Potrafi doskonale interpretować znaki interpunkcyjne - pytanie czy zdziwienie będzie miało zawsze odpowiednią intonację.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrpũŋkˈt͡sɨjnɨ, AS: ĩnterpũŋkcyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. interpunkcja ż.
Wiktionary
posiadanie przez daną osobę cech obu płci
SJP.pl
Osoby interpłciowe (łac. inter „między”, sexualis „płciowy”) – osoby urodzone z dowolną liczbą różnic w zakresie cech dotyczących płci, w skład których wchodzą chromosomy, gonady, hormony płciowe lub narządy rozrodcze, które według wysokiego komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw praw człowieka „nie odpowiadają typowym definicjom ciał męskich i żeńskich”. Takie zróżnicowanie może obejmować niejednoznaczność narządów płciowych oraz kombinacje genotypu i fenotypu płciowego innego niż mężczyzna XY i kobieta XX.
Wikipedia
mający zróżnicowane cechy płciowe, w skład których wchodzą chromosomy, gonady, hormony płciowe lub narządy rozrodcze
SJP.pl
Interreg – inicjatywa wspólnotowa, której głównym celem jest dążenie do tego, aby granice państwowe nie stanowiły przeszkody dla zrównoważonego rozwoju oraz integracji europejskiej, a możliwa współpraca wzmacniała spójność społeczno-gospodarczą. W latach 2000–2004 działała Interreg III, a od 2004 działa Interreg IV. Inicjatywa Wspólnotowa Interreg składa się z następujących komponentów:
Wikipedia
czas między ustąpieniem jednego króla a objęciem władzy przez kolejnego; międzykrólewie, bezkrólewie
SJP.pl
Bezkrólewie (łac. interregnum dosł. „międzykrólewie”) – okres między śmiercią lub abdykacją danego króla, a wstąpieniem na tron (koronacją) jego następcy.
Obu (polskiego i łacińskiego) terminów używa się też czasem, mając na myśli konkretne okresy historyczne, np. sytuację w Polsce po śmierci Władysława III Warneńczyka, portugalski kryzys w latach 1383–1385 lub lata 1332–1340 w historii Danii.
Głową państwa podczas bezkrólewia jest Interrex (→ regent).
Wikipedia
interrex;
1. w starożytnym Rzymie: urzędnik sprawujący najwyższą władzę w państwie w czasie interregnum;
2. dawniej w Polsce: prymas zastępujący władcę w okresie bezkrólewia
SJP.pl
Wikipedia
interreks;
1. w starożytnym Rzymie: urzędnik sprawujący najwyższą władzę w państwie w czasie interregnum;
2. dawniej w Polsce: prymas zastępujący władcę w okresie bezkrólewia
SJP.pl
Wikipedia
przestarzałe: badanie śledcze, wypytywanie, dopytywanie się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. zadawanie komuś pytań, wypytywanie lub dopytywanie się
(1.2) przest. zadawanie pytań podczas przesłuchania w śledztwie
(1.3) figura retoryczna polegająca na zadaniu pytania zamiast podania twierdzenia
Wiktionary
(1.1) Najogólniej ujmując można powiedzieć, że badanie, to interakcja trzech przedmiotów: badacza, ankietera i respondenta. Istotą owej interakcji jest komunikacja werbalna, a ściśle mówiąc interrogacja, a więc ukierunkowana komunikacja za pośrednictwem pytań i odpowiedzi.
(1.2) po pierwszym pytaniu / policzki nabiegają krwią // krew rozprowadzają / narzędzia i interrogacja // żelazem trzciną / wolnym ogniem / określa się granice / jego ciała
(1.3) Wśród zastosowanych przez autora środków stylistycznych, w wierszu znalazły się umiejętnie wstawione eksklamacje, interrogacje i pauzy.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrːɔˈɡat͡sʲja, AS: ĩnte•rogacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. interrogator m., interrogatorium n., interrogatoria lm., interrogatorie lm.
czas. interrogować
przym. interrogacyjny
Wiktionary
(1.1) indagacja, pytanie, wypytywanie
(1.2) badanie śledcze, badanie sądowe, przesłuchanie
(1.3) zapytanie, pytanie retoryczne
Wiktionary
związany z interrogacją
SJP.pl
jęz. zaimek pytający
SJP.pl
1. przerwa, nieciągłość;
2. przerwanie ciąży; aborcja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przerwa, nieciągłość
(1.2) med. przerwanie ciąży
Wiktionary
w geologii:
1. obraz przecięcia się powierzchni jakiejś struktury geologicznej z powierzchnią teren;
2. metoda wyznaczania takiego obrazu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. obraz jaki powstaje w wyniku przecięcia powierzchni geologicznych z powierzchnią terenu;
Wiktionary
Wikipedia
przym. intersekcyjny
Wiktionary
w biologii: zwierzę, u którego występują cechy obu płci
SJP.pl
Osoby interpłciowe (łac. inter „między”, sexualis „płciowy”) – osoby urodzone z dowolną liczbą różnic w zakresie cech dotyczących płci, w skład których wchodzą chromosomy, gonady, hormony płciowe lub narządy rozrodcze, które według wysokiego komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw praw człowieka „nie odpowiadają typowym definicjom ciał męskich i żeńskich”. Takie zróżnicowanie może obejmować niejednoznaczność narządów płciowych oraz kombinacje genotypu i fenotypu płciowego innego niż mężczyzna XY i kobieta XX.
Wikipedia
osoba, u której występują jednocześnie cechy dwu płci wskutek zaburzeń rozwojowych
SJP.pl
Osoby interpłciowe (łac. inter „między”, sexualis „płciowy”) – osoby urodzone z dowolną liczbą różnic w zakresie cech dotyczących płci, w skład których wchodzą chromosomy, gonady, hormony płciowe lub narządy rozrodcze, które według wysokiego komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw praw człowieka „nie odpowiadają typowym definicjom ciał męskich i żeńskich”. Takie zróżnicowanie może obejmować niejednoznaczność narządów płciowych oraz kombinacje genotypu i fenotypu płciowego innego niż mężczyzna XY i kobieta XX.
Wikipedia
w biologii: występowanie u osobnika danej płci zewnętrznych cech płci przeciwnej lub cech pośrednich między cechami obu płci, powstałych na tle zaburzeń genetycznych lub hormonalnych (np. po kastracji); międzypłciowość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. posiadanie cielesnych cech obu płci
Wiktionary
Osoby interpłciowe (łac. inter „między”, sexualis „płciowy”) – osoby urodzone z dowolną liczbą różnic w zakresie cech dotyczących płci, w skład których wchodzą chromosomy, gonady, hormony płciowe lub narządy rozrodcze, które według wysokiego komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw praw człowieka „nie odpowiadają typowym definicjom ciał męskich i żeńskich”. Takie zróżnicowanie może obejmować niejednoznaczność narządów płciowych oraz kombinacje genotypu i fenotypu płciowego innego niż mężczyzna XY i kobieta XX.
Wikipedia
(1.1) Interseksualizm u człowieka jest wrodzonym zaburzeniem różnicowania narządów płciowych.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrsɛksuˈwalʲism̥, AS: ĩnterseksuu̯alʹism̦
Wiktionary
rzecz. interseksualista m.
przym. interseksualny
Wiktionary
(1.1) hermafrodytyzm, obojnactwo, obojnaczość, obojnaczność, dwupłciowość, obupłciowość, bigenderyzm
Wiktionary
związany z występowaniem u osobnika danej płci zewnętrznych cech płci przeciwnej lub cech pośrednich między cechami obu płci, powstałych na tle zaburzeń genetycznych lub hormonalnych
SJP.pl
taki, który odnosi się do przekształcenia znaku sformułowanego w jednym systemie znakowym do postaci uzyskanej przy użyciu innego systemu znaków
SJP.pl
satelitarny system telekomunikacyjny krajów socjalistycznych
SJP.pl
Intersputnik (ros. Международная организация космической связи „Интерспутник”, pol. Międzynarodowa Organizacja Łączności Kosmicznej „Intersputnik”) – organizacja międzynarodowa utworzona 15 listopada 1971 roku z inicjatywy ZSRR jako agenda RWPG i odpowiednik ówczesnej organizacji Intelsat. Jeden z pierwszych operatorów satelitarnych. Zajmuje się realizacją światowej sieci łączności satelitarnej.
Wikipedia
występujący w okresach przejściowych, między określonymi stadiami
SJP.pl
Interstadiał (interglacistadiał) – jednostka podziału czwartorzędu drugiego rzędu w obrębie glacjału. Cechuje ją cieplejszy klimat, jednak nie tak ciepły jak klimat interglacjału. Oddziela ona zimne jednostki glacjału (rangi stadiału) i charakteryzuje się „cofaniem” lądolodów do ok. 100 km.
Wikipedia
międzygwiezdny, międzygwiazdowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) międzygwiezdny, międzygwiazdowy
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrstɛˈlarnɨ, AS: ĩnterstelarny
Wiktionary
przym. stelarny
Wiktionary
będący wśród miąższu innej tkanki; śródmiąższowy
SJP.pl
pogląd, zgodnie z którym poznanie ma charakter intersubiektywny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. pogląd, według którego wiedza ma charakter intersubiektywny
Wiktionary
w psychologii: cecha wiedzy polegająca na tym, że jest ona dostępna więcej niż jednemu podmiotowi poznającemu i w tym sensie wykracza poza przeżycia i myśli danej jednostki; uniwersalność, wszechstronność
SJP.pl
dostępny więcej niż jednemu podmiotowi poznającemu, nieograniczony wyłącznie do doznań, przeżyć i myśli jednostkowego podmiotu poznającego; uniwersalny, wszechstronny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dostępny więcej niż jednemu podmiotowi poznającemu, nieograniczony wyłącznie do doznań, przeżyć i myśli jednostkowego podmiotu poznającego; uniwersalny, wszechstronny
Wiktionary
cudzy tekst znajdujący się pomiędzy innymi tekstami
SJP.pl
relacja pomiędzy poszczególnymi tekstami
SJP.pl
Intertekstualność – pojęcie wywodzące się od Julii Kristevej, badaczki prac Michaiła Bachtina. W rozumieniu węższym tekstualność oznacza dosłownie badanie tekstu, natomiast intertekstualność badanie relacji pomiędzy poszczególnymi tekstami. Z intertekstualnością związane są koncepcje dotyczące związków i zależności literackich.
Wikipedia
występujący między zwrotnikiem Raka i zwrotnikiem Koziorożca; międzyzwrotnikowy
SJP.pl
rodzaj maszyny drukarskiej
SJP.pl
dotyczący intertypu (rodzaju maszyny drukarskiej)
SJP.pl
[czytaj: interWJU] interwiew;
1. spotkanie, rozmowa, zwłaszcza kwalifikacyjna;
2. wywiad prasowy, radiowy, telewizyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wywiad przeprowadzony przez dziennikarza
(1.2) rozmowa kwalifikacyjna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dziękuję, że zgodziła się pani na interview.
Wiktionary
IPA: ĩnˈtɛrvʲju, AS: ĩntervʹi ̯u
Wiktionary
dawniej: interwał;
1. odległość w przestrzeni lub odstęp w czasie;
2. w muzyce: odległość między dwoma dźwiękami, różnica ich wysokości
SJP.pl
1. odległość w przestrzeni lub odstęp w czasie;
2. w muzyce: odległość między dwoma dźwiękami, różnica ich wysokości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. odległość między wysokościami dwóch dźwięków;
Wiktionary
Interwał (z łac. intervallum, dosłownie „miejsce pomiędzy szańcami”) – w teorii muzyki jest to odległość między dwoma dźwiękami.
Wikipedia
(1.1) Podział interwałów na konsonanse i dysonanse jest jak najbardziej arbitralny – kwarta czysta jeszcze w renesansie uważana była za dysonans, który trzeba jak najprędzej rozwiązać.
Wiktionary
IPA: ĩnˈtɛrvaw, AS: ĩntervau̯
Wiktionary
przym. interwałowy
Wiktionary
1. wmieszanie się w czyjeś sprawy, oddziaływanie w celu osiągnięcia własnych celów;
2. czynności z tym związane;
3. skup lub sprzedaż papierów wartościowych w celu wpłynięcia na ich kurs;
4. mieszanie się państwa lub grupy państw w sprawy innego kraju, również w postaci interwencji zbrojnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wejście pomiędzy, mieszanie się do czegoś, aby osiągnąć zamierzony cel
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Stany Zjednoczone dokonały interwencji w Iraku.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrˈvɛ̃nt͡sʲja, AS: ĩntervẽncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. interwent m., interwenient m., interwencjonizm m., interweniowanie n., zainterweniowanie n.
czas. interweniować ndk., zainterweniować dk.
przym. interwencyjny
przysł. interwencyjnie
Wiktionary
1. zwolennik oddziaływania państwa na gospodarkę metodami ekonomicznymi i administracyjnymi;
2. zwolennik ingerowania państwa lub grupy państw w wewnętrzne sprawy innego państwa
SJP.pl
1. oddziaływanie państwa na gospodarkę metodami ekonomicznymi i administracyjnymi;
2. ingerowanie państwa lub grupy państw w wewnętrzne sprawy innego państwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. ekon. polityka interwencji w sprawy ekonomiczne własnego państwa
Wiktionary
Interwencjonizm albo regulacjonizm – stosunki gospodarczo-polityczne, polegające na bezpośrednich interwencjach państwa na rynku. Niekiedy interwencjonizm jest rozumiany jako teoria ekonomiczna zalecająca takowe podejście.
Zakres i wykorzystanie tych narzędzi zależy od potrzeb gospodarki, wynikających przede wszystkim ze stopnia jej rozwoju oraz aktualnego stanu koniunktury. Polityka interwencjonizmu państwowego stwarza zagrożenie inflacją, wynikające ze zwiększonych wydatków budżetu państwa (deficyt budżetowy). Źródłem jej finansowania jest najczęściej dług publiczny.
Wikipedia
(1.1) Rząd nagminnie stosuje interwencjonizm.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrvɛ̃nˈt͡sʲjɔ̇̃ɲism̥, AS: ĩntervẽncʹi ̯o̊̃ńism̦
Wiktionary
rzecz. interwencja ż., interwenient m., interwent m., interweniowanie n.
czas. interweniować
przym. interwencyjny
Wiktionary
związany z interwencją
SJP.pl
osoba lub strona interweniująca w danej sprawie; interwent
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. osoba, która interweniuje
(1.2) praw. osoba trzecia, która włącza się w postępowanie sądowe, posiadając interes prawny
Wiktionary
Interwenient – w polskim postępowaniu karno-skarbowym to podmiot, który zgłasza roszczenia do przedmiotów podlegających przepadkowi w wyniku postępowania. Uprawnienia interwenienta określa kodeks karny skarbowy (skrót: kks).
Interwenient nie może być ani podejrzanym, ani oskarżonym w sprawie o przestępstwo lub wykroczenie skarbowe. Jeśli w toku postępowania ustalono podmiot mogący zgłosić interwencję, jest on bez zwłoki powiadamiany, chyba że nie jest możliwe ustalenie jego danych kontaktowych (art. 127 § 2 kks). Interwenient ma w postępowaniach status strony (art. 120 kks) i może w nich ustanowić pełnomocnika – adwokata lub radcę prawnego (w postępowaniu wykroczeniowym – tylko jednego). Interwenienta może także reprezentować jego organ uprawniony do działania w jego imieniu.
Wikipedia
IPA: ˌĩntɛrˈvɛ̃ɲɛ̃nt, AS: ĩntervẽńẽnt
Wiktionary
rzecz. interwencja ż., interwent m., interwencjonizm m., interweniowanie n.
:: fż. interwenientka ż.
czas. interweniować ndk.
przym. interwencyjny, interwencjonistyczny
Wiktionary
(1.1) interwent
Wiktionary
oficjalnie:
1. podjąć, podejmować przeciwdziałania, wtrącić się, wtrącać się do czegoś;
2. wstawić się, wstawiać się w czyjejś sprawie
SJP.pl
czasownik
(1.1) mieszać się w sprawy kogoś innego lub innego kraju, w celu uzyskania określonego efektu
Wiktionary
(1.1) Stany Zjednoczone interweniowały w sprawie Iraku.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrvɛ̃ˈɲɔvat͡ɕ, AS: ĩntervẽńovać
Wiktionary
rzecz. interwencja ż., interwenient m., interwencjonizm m., interweniowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) podejmowanie interwencji
Wiktionary
IPA: ˌĩntɛrvɛ̃ɲɔˈvãɲɛ, AS: ĩntervẽńovãńe
Wiktionary
rzecz. interwencja ż., interwent m., interwencjonizm mrz., interwenient mos.
czas. interweniować ndk., zainterweniować dk.
przym. interwencyjny
przysł. interwencyjnie
Wiktionary
osoba lub strona interweniująca w danej sprawie; interwenient
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś lub coś, co interweniuje, zwłaszcza przy użyciu siły
Wiktionary
rzecz. interweniowanie n., interwenient mos., interwencjonizm mrz., interwencja ż.
Wiktionary
[czytaj: interWJU] interview;
1. spotkanie, rozmowa, zwłaszcza kwalifikacyjna;
2. wywiad prasowy, radiowy, telewizyjny
SJP.pl
telewizja międzynarodowa
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: chwilowy, tymczasowy; interimalny
SJP.pl
nieustanowienie uprawnionych do spadku, niepozostawienie testamentu
SJP.pl
osoba, która zmarła, nie sporządziwszy testamentu; intestator
SJP.pl
osoba, która zmarła, nie sporządziwszy testamentu; intestat
SJP.pl
1. powstanie palestyńskie na ziemiach arabskich okupowanych przez Izrael;
2. powstanie, bunt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. arabskie określenie buntu, rebelii, powstania;
Wiktionary
Intifada (hebr. אינתיפאדה, arab. انتفاضة intifāḍa – strząsanie) – arabskie określenie buntu, rebelii, powstania.
Robin Shulman na łamach gazety The Washington Post interpretuje słowo intifada jako „okres powszechnego oporu przeciwko uciskowi”.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|arab|إنتفاضة. (intifāḍa) → bunt, rebelia
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) intifada
* arabski: (1.1) انتفاضة ż.
* francuski: (1.1) intifada, intifadah
* hiszpański: (1.1) intifada ż.
* nowogrecki: (1.1) ιντιφάντα ż.
źródła.
== intifada (język angielski.) ==
wymowa.
IPA3|ˌɪntɪˈfɑːdə.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-intifada.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) intifada
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌĩntʲiˈfada, AS: ĩntʹifada
Wiktionary
stan chorobowy wywołany wniknięciem substancji trujących do organizmu; zatrucie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zatrucie
Wiktionary
Wikipedia
rzadko: brak szacunku, wyrozumiałości dla cudzych poglądów, upodobań, dla cudzego postępowania; nietolerancja, nietolerancyjność, niewyrozumiałość
SJP.pl
1. sposób wypowiadania wyrazów; modulacja;
2. początek frazy w utworach kościelnych;
3. rozpoczynanie przez jedną osobę śpiewu zbiorowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. sposób akcentowania wyrazów i zdań;
(1.2) muz. sposób wydobywania dźwięków, szczególnie w śpiewie, na instrumencie smyczkowym lub dętym;
(1.3) muz. rozpoczęcie śpiewu zbiorowego przez jedną osobę; zaśpiew;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌĩntɔ̃ˈnat͡sʲja, AS: ĩntõnacʹi ̯a
Wiktionary
czas. intonować
rzecz. intonowanie n.
Wiktionary
(1.1-2) intonowanie
(1.3) intonowanie, zaśpiew
Wiktionary
związany z intonacją
SJP.pl
1. rozpoczynać zbiorowy śpiew, podawać ton do wspólnego śpiewu;
2. wymawiać słowa akcentując je, modulując głos, często w celu wyrażenia swoich odczuć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) jęz. mówić, odpowiednio akcentując i modulując głos
(1.2) zaczynać śpiewać dając sygnał do zbiorowego śpiewu
Wiktionary
(1.2) Cały czas Tadek trzymał mikrofon i komentował, uprzedzał wydarzenia, intonował modlitwy czy śpiewy.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: ĩntõnovać
Wiktionary
czas. zaintonować dk.
rzecz. intonacja ż., intonowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|intonować.
Wiktionary
IPA: ˌĩntɔ̃nɔˈvãɲɛ, AS: ĩntõnovãńe
Wiktionary
rzecz. intonacja ż.
przym. intonacyjny
czas. intonować
Wiktionary
krótki utwór instrumentalny rozpoczynający niektóre suity, opery lub balety
SJP.pl
Intrada – krótki utwór instrumentalny o charakterze fanfarowym. Jest utworem otwierającym uroczystości dawniej dworskie, obecnie przedstawienia, bale, turnieje. Najczęściej przeznaczony jest na instrumenty dęte blaszane i perkusję.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. preparat roślinny otrzymywany poprzez wytrawienie świeżego surowca roślinnego etanolem o stężeniu 80–95℃
Wiktionary
Alkoholatura, intrakt (łac. Alcoholaturae, Intracta) – preparat roślinny, otrzymywany poprzez wytrawienie surowego surowca roślinnego etanolem o stężeniu 80–95° (procent objętościowych). Intrakty są podobne do nalewek, różnią się od nich tym, że są sporządzane z surowców świeżych, a nie suszonych.
Wikipedia
(1.1) Ziołowe intrakty to doskonałe mikstury nie tylko dla zdrowia, także dla urody.
Wiktionary
IPA: ˈĩntrakt, AS: ĩntrakt
Wiktionary
(1.1) alkoholatura
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) ekon. odbywający się w ramach dopuszczalnych wahań kursów (o interwencjach walutowych)
(1.2) geogr. dotyczący strefy między czołem lodowca a moreną czołową, pochodzący z tej strefy, związany z nią
Wiktionary
(1.1) Jak dotychczas, większość interwencji walutowych w ESW były to interwencje intramarginalne przy użyciu głównie dolara amerykańskiego.
Wiktionary
IPA: ˌĩntrãmarʲɟĩˈnalnɨ, AS: ĩntrãmarʹǵĩnalny
Wiktionary
(1.1) wewnątrzpasmowy
Wiktionary
zawarty wewnątrz molekuły, odbywający się w jej obrębie; wewnątrzcząsteczkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od intranet
Wiktionary
rzecz. intranet m.
przym. intranetowy
Wiktionary
wewnętrzna sieć komputerowa przedsiębiorstwa lub organizacji wykorzystująca technologię internetową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. wewnętrzna sieć komputerowa organizacji przeznaczona dla wąskiej grupy osób, np. pracowników;
Wiktionary
Intranet – niepubliczna sieć telekomunikacyjna, do której dostęp może być uzyskiwany z punktów dostępu usytuowanych w jednej strukturze organizacyjnej lub organizacji.
Po zamontowaniu serwera umożliwiającego korzystanie w obrębie sieci LAN z usług takich, jak strony WWW, poczta elektroniczna itp., czyli usług typowo internetowych, można mówić o intranecie. Do intranetu dostęp mają zazwyczaj tylko pracownicy danej organizacji.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
(1.1) extranet, Internet
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) sieć, sieć komputerowa
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. intranecik m.
przym. intranetowy
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|intranet.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) intranet
* baskijski: (1.1) intranet
* czeski: (1.1) intranet m.
* duński: (1.1) intranet n.
* francuski: (1.1) intranet m.
* hiszpański: (1.1) intranet ż.
* niemiecki: (1.1) Intranet n.
* norweski (bokmål): (1.1) intranet n.
* norweski (nynorsk): (1.1) intranet n.
* nowogrecki: (1.1) ενδοδίκτυο n.
* rosyjski: (1.1) интранет m.
* ukraiński: (1.1) інтранет m.
źródła.
== intranet (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-intranet.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) inform. intranet
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. intranecik m.
przym. intranetowy
Wiktionary
antonimy.
(1.1) extranet, Internet
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) sieć, sieć komputerowa
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. intranecik m.
przym. intranetowy
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|intranet.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) intranet
* baskijski: (1.1) intranet
* czeski: (1.1) intranet m.
* duński: (1.1) intranet n.
* francuski: (1.1) intranet m.
* hiszpański: (1.1) intranet ż.
* niemiecki: (1.1) Intranet n.
* norweski (bokmål): (1.1) intranet n.
* norweski (nynorsk): (1.1) intranet n.
* nowogrecki: (1.1) ενδοδίκτυο n.
* rosyjski: (1.1) интранет m.
* ukraiński: (1.1) інтранет m.
źródła.
== intranet (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-intranet.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) inform. intranet
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
→ intranet
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z intranetem, dotyczący intranetu
Wiktionary
rzecz. intranet m., intranecik m.
Wiktionary
jęz. czasownik niemający strony biernej; czasownik intranzytywny; czasownik nieprzechodni
SJP.pl
jęz. czasownik intranzytywny - czasownik niemający strony biernej; czasownik nieprzechodni; intransitivum
SJP.pl
dotyczący wewnętrznych doświadczeń i procesów jednostki
SJP.pl
zysk, korzyść
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. dochód, zysk
Wiktionary
(1.1) Sposobem zaś ode mnie podanym intrata dzisiejsza będzie wiekami nieodmienną i zawsze równie dla Rzeczypospolitej użyteczną, a przecież przemysłu dziedzica nie tamującą.
Wiktionary
IPA: ĩnˈtrata, AS: ĩntrata
Wiktionary
rzecz. intratność ż.
przym. intratny
przysł. intratnie
Wiktionary
otoczony lądem, lądami; śródlądowy
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: intratnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: intratny
SJP.pl
zyskowność jakiegoś przedsięwzięcia
SJP.pl
przynoszący zysk; zyskowny, rentowny, opłacalny, dochodowy, popłatny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przynoszący zysk
Wiktionary
IPA: ĩnˈtratnɨ, AS: ĩntratny
Wiktionary
rzecz. intrata ż.
Wiktionary
(1.1) popłatny, lukratywny, zyskowny, dochodowy, rentowny
Wiktionary
wprowadzany bezpośrednio do żyły; dożylny, śródżylny
SJP.pl
określenie wykonawcze: śmiało
SJP.pl
„Intrepido” – nazwa noszona na przestrzeni dziejów przez okręty Regia Marina i Marina Militare:
Wikipedia
wstęp, zwłaszcza do utworu muzycznego lub gry komputerowej
SJP.pl
Wikipedia
w psychologii: przyjmowanie obcych norm, zasad, celów jako własnych
SJP.pl
część wprowadzająca, wstępna dzieła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wstęp, przedstawienie czegoś, początek
(1.2) ekol. wprowadzenie gatunku do ekosystemu
Wiktionary
Introdukcja (łac. introductio – wprowadzenie, wstęp) – wprowadzenie nierodzimego gatunku lub niższego taksonu pochodzącego z innego geograficznie regionu, jako nowego elementu danej biocenozy. W rolnictwie jest to celowe wprowadzenie przez człowieka na teren uprawy chronionej organizmów pożytecznych.
Wikipedia
IPA: ˌĩntrɔˈdukt͡sʲja, AS: ĩntrodukcʹi ̯a
Wiktionary
wprowadzać (wprowadzić) na dany teren nowy gatunek zwierząt lub roślin
SJP.pl
wcielenie genów jednego gatunku do puli genowej innego gatunku
SJP.pl
Wikipedia
Introit (łac. introitus) – chrześcijański śpiew liturgiczny, stanowiący m.in. część mszy obrządków zachodnich oraz luterańskiego nabożeństwa głównego. Gatunkowo jest to antyfona, poprzedzająca werset zaczerpnięty z jednego z psalmów.
Wikipedia
bezkrytyczne przejmowanie cudzych ocen i interpretacji oraz traktowanie ich jako własnych
SJP.pl
Introjekcja jest mechanizmem obronnym, który pojawia się w celu obrony ego przed uświadomieniem nieakceptowanych, wrogich impulsów.
Dziecko przyswaja sobie postawy rodziców w formie wielu utrwalonych wzorców myślowych, które są powielane. Utworzony obraz rodziców sprawia, iż jednostka stosuje ich nakazy wobec siebie.Mechanizm introjekcji polega na przyjmowaniu komunikatów, poglądów, atrybutów innych osób jako własnych. Proces ten przebiega bezrefleksyjnie.
Wikipedia
rzemieślnik lub pracownik przemysłu poligraficznego, zajmujący się oprawianiem książek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) druk. rzem. osoba zajmująca się zawodowo oprawą książek i innych wydawnictw;
Wiktionary
Introligator ( z łac. intro „do środka” + ligare „związywać”) – rzemieślnik zajmujący się ręcznym introligatorstwem, tj. oprawianiem różnych wydawnictw oraz zdobieniem opraw (głównie zabytkowych), także pracownik drukarni (oprawa książek).
Wikipedia
(1.1) Drukarnia zatrudni krajacza i introligatorów.
(1.1) Książki są często brudne, mokre, oblepione pajęczynami, ale znajomy introligator, pan Wiesio, potrafi przywrócić im dawny blask (…)
Wiktionary
IPA: ˌĩntrɔlʲiˈɡatɔr, AS: ĩntrolʹigator
Wiktionary
rzecz. introligatornia ż., introligatorstwo n.
przym. introligatorski
Wiktionary
(1.1) daw. oprawiacz
Wiktionary
1. kobieta introligator
2. introligatorstwo
SJP.pl
samodzielny zakład lub wydział drukarni zajmujący się głównie oprawianiem książek i broszur
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) druk. rzem. zakład rzemieślniczy, w którym oprawia się książki i inne wydawnictwa
Wiktionary
(1.1) Dysponujemy własną drukarnią offsetową i cyfrową, naświetlarnią, introligatornią, pracownią sitodruku i tampondruku.
Wiktionary
IPA: ˌĩntrɔlʲiɡaˈtɔrʲɲa, AS: ĩntrolʹigatorʹńa
Wiktionary
rzecz. introligator m., introligatorka ż., introligatorstwo n.
przym. introligatorski
przysł. introligatorsko
Wiktionary
odnoszący się do introligatora lub introligatorstwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z introligatorstwem lub introligatorem
Wiktionary
rzecz. introligatorstwo n., introligator mos., introligatorka ż., introligatornia ż.
przysł. introligatorsko
Wiktionary
dział przemysłu poligraficznego lub rzemiosło zajmujące się oprawianiem książek
SJP.pl
Introligatorstwo ( z łac. intro „do środka” + ligare „związywać”) – rodzaj rzemiosła lub dział przemysłu poligraficznego zajmujący się wytwarzaniem opraw i oprawianiem druków (broszur, książek, czasopism), czyli wykończeniem materiałów drukowanych. Projekty (makiety) publikacji dostarczają wydawnictwa. Rzemieślnik trudniący się tym zajęciem to introligator.
W Polsce introligatorstwo rozwijało się od późnego średniowiecza przy klasztorach.
Wikipedia
dawniej: oficjalne wprowadzenia na urząd lub w stan posiadania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. wejście w posiadanie nieruchomości na drodze sądowej;
(1.2) daw. wprowadzenie na urząd zgodnie z przepisami prawnymi
Wiktionary
Intromisja (łac. intromissio). Legalne zawładnięcie – rozumiane jako wejście w posiadanie nieruchomości zgodnie z wyrokiem sądowym, ogłaszane niegdyś osobiście przez przysłanego w tym celu, na miejsce, woźnego sądowego. Ogłaszanie intromisji, zwanej też wwiązaniem, odbywało się w miejscu publicznym – np. na rynku, wobec zgromadzonych świadków.
Wikipedia
(1.1) Znalazłem dom, jakiego mi było trzeba, kupiłem go i urządziłem tak, że mogę się wprowadzić, kiedy zechcę. Zamierzam więc w najbliższym czasie odbyć tam intromisję i mam nadzieję, będę mógł jeszcze spędzić kilka lat w tem miłem ustroniu, ciesząc się za życia towarzystwem moich przyjaciół i pewny, iż po śmierci będę żył w ich wspomnieniach.
Wiktionary
czas. intromitować ndk.
Wiktionary
odcinek pozbawiony informacji, występujący w tzw. genach podzielonych występujących u organizmów eukariotycznych
SJP.pl
Intron, sekwencja niekodująca – część sekwencji genu, która nie koduje sekwencji aminokwasów polipeptydu, a jedynie rozdziela kodujące eksony. Introny występują w większości eukariontów. Po przepisaniu sekwencji genu z DNA na RNA introny są wycinane przy udziale snRNA w procesie splicingu i powstaje dojrzały matrycowy RNA (mRNA), który jest wykorzystywany przez rybosomy jako matrycę do syntezy peptydów i białek.
Wikipedia
1. nadanie komuś tytułu panującego monarchy;
2. przyznanie komuś najwyższej pozycji w jakiejś grupie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wyniesienie na tron, objęcie władzy królewskiej lub wysokiego stanowiska kościelnego
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. intronizowanie n., tron mrz.
Wiktionary
1. nadać, nadawać komuś tytuł panującego monarchy;
2. przyznać, przyznawać komuś najwyższą pozycję w jakiejś grupie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wprowadzanie na tron, obejmowanie władzy monarszej
Wiktionary
rzecz. intronizacja ż.
czas. intronizować ndk.
Wiktionary
(1.1) intronizacja
Wiktionary
zdolność postawienia się w sytuacji innych i zrozumienia ich uczuć; empatia
SJP.pl
nauka badająca mechanizmy oddziaływania jednych ludzi na drugich; interpsychologia
SJP.pl
w psychologii: badanie własnych przeżyć psychicznych; samoobserwacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. analiza własnych procesów psychicznych
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌĩntrɔˈspɛkt͡sʲja, AS: ĩntrospekcʹi ̯a
Wiktionary
przym. introspekcyjny
Wiktionary
Introspekcjonizm, psychologia introspekcyjna – technika zbierania danych, rozwijana przez XIX-wiecznych psychologów, m.in. Wundta, kładąca nacisk na bezpośrednie i subiektywne badanie świadomości – introspekcję.
Badania nad percepcją prowadzone były z punktu widzenia nauk przyrodniczych. Wynikało to z tendencji myśli XIX-wiecznej do przekształcania dziedzin filozofii zajmujących się człowiekiem w nauki empiryczne. Psychologia miała być podstawową dyscypliną humanistyczną tego przekształcenia. W introspekcjonizmie psychika była rozumiana jako świadomość indywidualna – przedmiot jej badań stanowiła psychika dowolnej jednostki ludzkiej – utożsamiana ze świadomością.
Wikipedia
związany z obserwacją i analizą własnych myśli, przeżyć i stanów psychicznych; introspektywny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) psych. taki, który opiera się na introspekcji, dotyczy introspekcji
Wiktionary
IPA: ˌĩntrɔspɛkˈt͡sɨjnɨ, AS: ĩntrospekcyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. introspekcja ż.
Wiktionary
związany z obserwacją i analizą własnych myśli, przeżyć i stanów psychicznych; introspekcyjny
SJP.pl
skupianie się na własnych odczuciach, zamknięcie na świat, trudność utrzymania kontaktu z otoczeniem, przeciwieństwo ekstrawertyzmu; introwertyzm
SJP.pl
Introwersja i ekstrawersja (łac. introversus – zwrócony do środka, łac. extraversus – zwrócony na zewnątrz) – przeciwstawiane sobie cechy osobowości związane z kontaktami międzyludzkimi, różnie definiowane u różnych autorów. Pojęcia te zostały wprowadzone przez Carla Gustava Junga (na podstawie teorii temperamentów fizjologicznych Kretschmera) w pracy Psychologische Typen (Typy psychologiczne, 1921), a zmodyfikowane przez Eysencka w teorii temperamentu PEN oraz Costę i McCrae w modelu Wielkiej Piątki.
Wikipedia
przymiotnik od: introwersja (np. postawa introwersyjna)
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: introwertyk
Wiktionary
IPA: ˌĩntrɔvɛrˈtɨt͡ʃka, AS: ĩntrovertyčka
Wiktionary
rzecz. introwertyzm m., introwertyczność ż.
:: fm. introwertyk m.
przym. introwertyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co introwertyczne; cecha tych, którzy są introwertyczni
Wiktionary
rzecz. introwertyzm m., introwertyk m., introwertyczka ż.
przym. introwertyczny
Wiktionary
(1.1) skrytość, zamkniętość; pot. borsukowatość
Wiktionary
charakterystyczny dla introwertyka (np. introwertyczna postawa); introwertywny
SJP.pl
osoba zamknięta w sobie, niechętna do nawiązywania znajomości z innymi ludźmi, skupiająca się na własnych sprawach i uczuciach; samotnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) psych. człowiek skupiony na swoich uczuciach, myślach i sprawach, nakierowany na swoje własne wnętrze
Wiktionary
Introwersja i ekstrawersja (łac. introversus – zwrócony do środka, łac. extraversus – zwrócony na zewnątrz) – przeciwstawiane sobie cechy osobowości związane z kontaktami międzyludzkimi, różnie definiowane u różnych autorów. Pojęcia te zostały wprowadzone przez Carla Gustava Junga (na podstawie teorii temperamentów fizjologicznych Kretschmera) w pracy Psychologische Typen (Typy psychologiczne, 1921), a zmodyfikowane przez Eysencka w teorii temperamentu PEN oraz Costę i McCrae w modelu Wielkiej Piątki.
Wikipedia
rzecz. introwertyczka ż., introwertyczność ż., introwertyzm mrz.
:: fż. introwertyczka ż.
przym. introwertyczny
przysł. introwertycznie
Wiktionary
(1.1) rzad. wsobek
Wiktionary
charakterystyczny dla introwertyka (np. introwertywna postawa); introwertyczny
SJP.pl
skupianie się na własnych odczuciach, zamknięcie na świat, trudność utrzymania kontaktu z otoczeniem, przeciwieństwo ekstrawertyzmu; introwersja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) psych. zob. introwersja.
Wiktionary
Introwersja i ekstrawersja (łac. introversus – zwrócony do środka, łac. extraversus – zwrócony na zewnątrz) – przeciwstawiane sobie cechy osobowości związane z kontaktami międzyludzkimi, różnie definiowane u różnych autorów. Pojęcia te zostały wprowadzone przez Carla Gustava Junga (na podstawie teorii temperamentów fizjologicznych Kretschmera) w pracy Psychologische Typen (Typy psychologiczne, 1921), a zmodyfikowane przez Eysencka w teorii temperamentu PEN oraz Costę i McCrae w modelu Wielkiej Piątki.
Wikipedia
rzecz. introwersja ż., introwertyk m., introwertyczka ż., introwertyczność ż.
Wiktionary
człowiek nieproszony, natrętny; natręt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek niemile widziany w danym miejscu
(1.2) człowiek który dostał się gdzieś bezprawnie, łamiąc zakazy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na dworze cesarskim pojawia się intruz: młody, utalentowany i już słynny kompozytor, u którego cesarz zamawia nową operę.
Wiktionary
(1.1) natręt, nieproszony gość
(1.2) nieproszony gość
Wiktionary
wciśnięcie się masy skalnej w wyższe partie skorupy ziemskiej
SJP.pl
Intruzja (z łac. intrusus ‘wepchnięty’) – ciało skalne powstałe z zastygłej w głębi skorupy ziemskiej magmy, która wdarła się pomiędzy starsze utwory skalne. Magma unosi się w płytsze rejony skorupy ziemskiej w postaci diapiru, wciskając się pomiędzy skały otoczenia. Diapiry docierające w bezpośrednie sąsiedztwo powierzchni ziemi dają początek zjawiskom wulkanicznym, jednak większość takich ciał skalnych, na skutek powolnego schładzania, zastyga 5–30 kilometrów pod powierzchnią, tworząc ciała skalne określane jako plutony. Forma, wielkość i stosunek do skał otoczenia pozwala wyróżnić następujące typy intruzji:
Wikipedia
przymiotnik od: intruzja
SJP.pl
1. związany z wejściem wgłąb innych struktur;
2. skała intruzywna - skała powstała w wyniku krzepnięcia magmy we wcześniej istniejących strukturach skalnych;
3. intruzywny wzrost komórek - wrastanie komórek pomiędzy istniejące wcześniej, poprzez ich rozpuszczanie i rozpychanie
SJP.pl
1. podstępne działanie polegające na wzajemnym skłóceniu jakichś osób;
2. w literaturze: zawiązanie i przeprowadzenie akcji, której przedmiotem jest konflikt między postaciami utworu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chytre, podstępne działanie, zwykle przez wzajemne skłócenie jakichś osób, zmierzające do osiągnięcia jakiegoś celu
(1.2) w utworach fabularnych, zwykle w dramacie: zbieg okoliczności lub umyślne działanie postaci, wywołujące konflikt i prowadzące do zmiany kierunku akcji
Wiktionary
(1.1) Intryga Janka miała opłakane skutki.
(1.2) Intryga w tej książce jest znakomita i nieprzewidywalna.
Wiktionary
IPA: ĩnˈtrɨɡa, AS: ĩntryga
Wiktionary
rzecz. intryganctwo n., intrygant m., intrygantka ż.
przym. intrygancki
czas. intrygować
Wiktionary
(1.1) podstęp, knowanie, matactwo, machinacja
Wiktionary
dotyczący intryganta, jego intryg
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub cechami intryganta; dotyczący intryganta lub właściwy intrygantowi; polegający na intrygach
Wiktionary
rzecz. intrygant mos., intrygantka ż., intryganctwo n., intryga ż.
czas. intrygować ndk., zaintrygować dk.
Wiktionary
skłonność do podstępnych działań w celu skłócenia jakichś osób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) snucie intryg
Wiktionary
rzecz. intryga ż., intrygant m., intrygantka ż.
czas. intrygować ndk.
przym. intrygancki
Wiktionary
(1.1) intrygowanie, krecia robota
Wiktionary
osoba, która intryguje (knuje przeciw komuś lub czemuś)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek czyniący intrygi, działający podstępnie przeciwko komuś
Wiktionary
Intrygant (ang. The Informant!) – amerykański komediodramat kryminalny z 2009 roku w reżyserii Stevena Soderbergha. Powstał na podstawie powieści non-fiction pod tym samym tytułem autorstwa Kurta Eichenwalda.
Wikipedia
rzecz. intryga ż., intryganctwo n., intrygantka ż.
:: zdrobn. intryżka ż.
czas. intrygować ndk.
przym. intrygancki
Wiktionary
(1.1) kret, podgryzacz
Wiktionary
kobieta, która intryguje (knuje przeciw komuś lub czemuś)
SJP.pl
1. wprowadzać w stan zaciekawienia;
2. knuć przeciw komuś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) robić intrygi, knuć spiski
(1.2) wzbudzać zainteresowanie, zaciekawienie, dawać do myślenia
Wiktionary
(1.2) Muszę przyznać, że intryguje mnie twój sposób ubierania się; nigdy nie widziałem niczego podobnego.
Wiktionary
rzecz. intrygant mos., intryga ż., intryganctwo n.
przym. intrygancki
Wiktionary
(1.1) waśnić, mącić
(1.2) ciekawić
Wiktionary
wzbudzający chęć poznania; ciekawy, interesujący
SJP.pl
zdrobnienie od: intryga
SJP.pl
wprowadzenie rurki intubacyjnej do tchawicy w celu napowietrzenia płuc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. umieszczenie plastikowyastikowej rurki, zwanej rurką intubacyjną, w tchawicy pacjenta;
Wiktionary
Intubacja – umieszczenie plastikowej rurki, zwanej rurką intubacyjną, w tchawicy pacjenta w celu zapewnienia drożności dróg oddechowych. Rurka wprowadzana jest najczęściej przez usta za pomocą laryngoskopu. Zabieg ten jest wykonywany przez anestezjologa lub, w przypadku zatrzymania krążenia, do którego doszło poza szpitalem, przez lekarza systemu, pielęgniarkę systemu lub ratownika medycznego.
Wikipedia
związany z intubacją
SJP.pl
w medycynie: wprowadzić, wprowadzać przez usta lub nos do krtani rurkę umożliwiającą oddychanie
SJP.pl
1. wyczucie przyszłości, zdolność przewidywania; przeczucie, instynkt, antycypacja;
2. niezbyt umotywowany, ale prawdopodobny sąd o czymś, słuszne przeczucie;
3. w psychologii: narzucające się przekonanie, którego nie można w pełni uzasadnić, niepoprzedzone świadomym rozumowaniem, a nawet jemu przeciwne;
4. w filozofii: poznanie bezpośrednie, irracjonalne, polegające na uchwyceniu prawdy dzięki wewnętrznemu przekonaniu, bez pomocy rozumowania lub doświadczenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. proces polegający na poznaniu prawdy za pomocą wewnętrznego przekonania
(1.2) psych. proces myślowy polegający na szybkim dopasowaniu danej sytuacji do znanych już szablonów i zależności, objawiący się w postaci nagłego przebłysku myślowego;
(1.3) pot. zdolność przeczuwania, przewidywania
Wiktionary
Intuicja (z łac. intuitio – wejrzenie) – sądy oraz przekonania pojawiające się bezpośrednio, niebędące świadomym operowaniem przesłankami, rozumowanie bez uświadamiania procesu dochodzenia do rozwiązania problemu. Objawia się w postaci nagłego przebłysku myślowego, w którym dostrzega się myśl, obraz, rozwiązanie problemu lub odpowiedź na nurtujące pytanie.
Wikipedia
(1.2) Decyzje na wszystkich szczeblach władzy, od premiera po wójta w gminie, podejmowane są głównie na podstawie intuicji i wynikają z bieżącej gry interesów.
Wiktionary
IPA: ˌĩntuˈjit͡sʲja, AS: ĩntui ̯icʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. intuicjonizm m., intuicyjność ż.
przym. intuicyjny, intuicjonistyczny
przysł. intuicyjnie
Wiktionary
zwolennik, przedstawiciel intuicjonizmu - doktryny zakładającej, że podstawową lub wyłączną rolę w poznaniu odgrywa intuicja
SJP.pl
zwolenniczka, przedstawicielka intuicjonizmu - doktryny zakładającej, że podstawową lub wyłączną rolę w poznaniu odgrywa intuicja
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) filoz. związany z intuicjonizmem, dotyczący intuicjonizmu, intuicjonistów
Wiktionary
rzecz. intuicjonizm mrz., intuicjonista m., intuicjonistka ż., intuicja ż., intuicyjność ż.
przym. intuicyjny
przysł. intuicyjnie
Wiktionary
1. w filozofii: doktryna poznania zakładająca, że podstawową lub wyłączną rolę w poznaniu odgrywa intuicja; intuitywizm;
2. w logice: współczesny kierunek matematyczny głoszący, iż budowę wszelkich teorii matematycznych należy opierać jedynie na pierwotnej intuicji ciągu liczb naturalnych oraz na zasadzie indukcji matematycznej
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) za pomocą intuicji
Wiktionary
IPA: ˌĩntujiˈt͡sɨjɲɛ, AS: ĩntui ̯icyi ̯ńe
Wiktionary
rzecz. intuicja ż., intuicjonizm m., intuicyjność ż.
przym. intuicyjny, intuicjonistyczny
Wiktionary
kierowanie się intuicją - zdolnością przeczuwania, wyczuwania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest intuicyjne
Wiktionary
rzecz. intuicja ż., intuicjonizm m., intuicjonistka ż.
przym. intuicyjny, intuicjonistyczny
przysł. intuicyjnie
Wiktionary
zgodny z intuicją, wynikający z intuicji, oparty na intuicji - zdolności przeczuwania, wyczuwania; podświadomy, aprioryczny, intuitywny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z intuicją
(1.2) wynikający z intuicji, osiągnięty za pomocą intuicji
Wiktionary
IPA: ˌĩntujiˈt͡sɨjnɨ, AS: ĩntui ̯icyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. intuicja ż., intuicjonista m., intuicjonistka ż., intuicjonizm m., intuicyjność ż., intuitywizm m.
przym. intuicjonistyczny, intuitywny
przysł. intuicyjnie, intuitywnie
Wiktionary
(1.1-2) książk. intuitywny
Wiktionary
w filozofii: doktryna poznania zakładająca, że podstawową lub wyłączną rolę w poznaniu odgrywa intuicja; intuicjonizm
SJP.pl
rzadko: zgodny z intuicją, wynikający z intuicji, oparty na intuicji - zdolności przeczuwania, wyczuwania; podświadomy, aprioryczny, intuicyjny
SJP.pl
w botanice: mechanizm wzrostu pierwotnej ściany komórkowej polegający na tym, że nowe łańcuchy celulozy wbudowywane są pomiędzy już istniejące; apozycja
SJP.pl
książkowo: zastraszenie, zatrwożenie, onieśmielenie
SJP.pl
Zastraszanie, grożenie – informowanie kogoś o zamiarze lub możliwości podjęcia lub zaniechania działań, na skutek czego zastraszana osoba znajdzie się w sytuacji przez nią niepożądanej. Zastraszanie z reguły jest społecznie potępiane, ale są wyjątki. Na przykład, kiedy po zmroku idziemy pustą ulicą pewnym krokiem i robiąc groźną minę, to jest mniej prawdopodobne, że staniemy się ofiarą rozboju.Zastraszanie często przybiera formę niejawną, poprzez:
Wikipedia
1. klimat obrazów postimpresjonistycznych, oddających intymny nastrój codziennych zajęć;
2. klimat dzieł malarzy holenderskich XVII wieku, ukazujących pogodne sceny z życia prywatnego;
3. kierunek w sztuce filmowej, przedstawiający głównie osobiste przeżycia bohaterów
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób intymny (bardzo osobisty)
Wiktionary
(1.1) Ich związek rozwijał się intymnie i w pełnym zaufaniu.
Wiktionary
rzecz. intymność ż.
przym. intymny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: intymnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: intymny
SJP.pl
1. bliskość, zażyłość, poufałość;
2. miłosny, erotyczny charakter czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest intymne, osobiste; osobisty charakter
(1.2) miłosny lub erotyczny charakter
Wiktionary
Wikipedia
przym. intymny
przysł. intymnie
Wiktionary
1. bardzo osobisty, zastrzeżony do najwęższego kręgu bliskich;
2. dotyczący seksu lub narządów płciowych
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mocno osobisty
(1.2) związany z erotyką
Wiktionary
(1.1) Wnikanie w intymne, osobiste sprawy klienta dopuszczalne jest jedynie w takim zakresie, jaki wynika z celów pomocy psychologicznej.
Wiktionary
IPA: ĩnˈtɨ̃mnɨ, AS: ĩntỹmny
Wiktionary
rzecz. intymność ż.
przysł. intymnie
Wiktionary
(1.2) seksualny
Wiktionary
wewnętrzna warstwa błony okrywającej ziarno pyłku
SJP.pl
Intyna (endosporium) – wewnętrzna warstwa ściany komórkowej otaczającej zarodniki mszaków i paprotników, ziarno pyłku u roślin okrytozalążkowych i nagozalążkowych oraz zarodniki grzybów. W przeciwieństwie do zewnętrznej, pokrytej kutykulą warstwy egzyny, intyna roślin jest cienka i zbudowana z celulozy i pektyny Pojawiająca się podczas kiełkowania ziarna pyłku łagiewka pyłkowa jest komórką wegetatywną otoczoną intyną, wysuwająca się przez otworek (porus) w egzynie. Pory mogą być zamknięte skutynizowanymi wieczkami.
Wikipedia
1. opatrzenie tytułem, tytułowanie czegoś;
2. tytuł, nagłówek;
3. zwracanie się do kogoś tytułem przysługującym mu ze względu na stanowisko lub urodzenie
SJP.pl
przedstawiciel rdzennej ludności zamieszkującej obszary Grenlandii, Kanady, Alaski i Syberii; Innuita, Eskimos
SJP.pl
język z rodziny eskimo-aleuckiej, urzędowy język kanadyjskich stanów Nunavut i Terytoria Północno-Zachodnie
SJP.pl
Inuktitut (ᐃᓄᒃᑎᑐᑦ inuktitut, dosł. język ludzi albo „nasz język”), język eskimoski – język z rodziny eskimo-aleuckiej, używany głównie w Kanadzie. Z punktu widzenia typologii jest to język aglutynacyjny.
Jako język urzędowy funkcjonuje w Nunavut i Terytoriach Północno-Zachodnich, a także częściowo w Quebecu oraz Nowej Fundlandii i Labradorze. Na Grenlandii językiem urzędowym jest kalaallisut, który jest przez niektórych uważany za jeden z dialektów inuktitut.
Wikipedia
bylina, rzadziej krzew, z rodziny astrowatych; oman
SJP.pl
Oman (Inula L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Obejmuje 78 gatunków w wąskim ujęciu (z wyłączeniem rodzaju Pentanema) lub około 100 w szerokim ujęciu. Rośliny te występują w Europie i Azji oraz w środkowej Afryce. Rodzaj w szerokim ujęciu reprezentowany jest w Polsce przez 6 gatunków rodzimych i jeden introdukowany, w wąskim ujęciu należy tu tylko gatunek introdukowany – oman wielki Inula helenium.
Wikipedia
wielocukier zbudowany z fruktozy gromadzący się głównie w podziemnych częściach roślin z rodziny złożonych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. polisacharyd, roślinna substancja, którą stosuje się m.in. w diagnostyce chorób nerek;
Wiktionary
Inulina (łac. inulinum) – polisacharyd zbudowany z około 30–35 cząsteczek monocukrów połączonych wiązaniami β-2,1-glikozydowymi w nierozgałęziony łańcuch. Łańcuch ten, zbudowany z reszt β-D-fruktofuranozy, zawiera jedną terminalnie umieszczoną cząsteczkę D-glukozy (na końcu redukującym) oraz drugą, w środku łańcucha, połączoną wiązaniem 1,3-glikozydowym. Masa cząsteczkowa inuliny to ok. 5000 Da. Należy do fruktanów, jest prebiotykiem.
Wikipedia
(1.1) Ponadto cykoria zawiera rodzaj błonnika, zwanego inuliną, który działa jak prebiotyk w układzie trawiennym, stymulując rozwój korzystnych dla jelit bakterii. Inulina pomaga również regulować poziom cukru we krwi (…).
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|inulinum.
uwagi.
nie mylić z|insulina.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) inulin
* baskijski: (1.1) inulina
* białoruski: (1.1) інулін m.
* bośniacki: (1.1) inulin m.
* czeski: (1.1) inulin m.
* fiński: (1.1) inuliini
* francuski: (1.1) inuline ż.
* galicyjski: (1.1) inulina ż.
* hiszpański: (1.1) inulina ż.
* ido: (1.1) inulino
* indonezyjski: (1.1) inulin
* japoński: (1.1) イヌリン (inurin)
* kataloński: (1.1) inulina ż.
* litewski: (1.1) inulinas
* łotewski: (1.1) inulīns m.
* macedoński: (1.1) инулин m.
* niemiecki: (1.1) Inulin n.
* ormiański: (1.1) ինուլին (inulin)
* perski: (1.1) اینولین
* portugalski: (1.1) inulina ż.
* rosyjski: (1.1) инулин m.
* rumuński: (1.1) inulină ż.
* szwedzki: (1.1) inulin
* tajski: (1.1) อินูลิน
* uzbecki: (1.1) inulin
* węgierski: (1.1) inulin
* włoski: (1.1) inulina ż.
źródła.
== inulina (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. inulina
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. powódź
Wiktionary
IPA: ˌĩnũndaˈt͡sɨja, AS: ĩnũndacyi ̯a
Wiktionary
wcieranie lekarstwa (maści lub płynu)
SJP.pl
skrót od: invenit (z łaciny: wykonał, wynalazł, stworzył - słowo potwierdzające oryginalność jakiegoś dzieła)
SJP.pl
stal o dużej zawartości niklu, stosowana do wyrobu przyrządów pomiarowych; inwar
SJP.pl
łac. wykonał, wynalazł, stworzył (słowo potwierdzające oryginalność jakiegoś dzieła, przeważnie umieszczane jako skrót "inv.")
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) rzad. ten, który dokonuje inwazji
(1.2) rzad. podmiot prowadzący inwazję na obszarze wykraczającym poza jego rodzimy zasięg, naturalne środowisko czy miejsce, do którego jest przypisany
Wiktionary
(1.2) (…) opisany niedawno w Macedonii inwader może okazać się jednym ze znanych już gatunków egzotycznych.
Wiktionary
IPA: ĩnˈvadɛr, AS: ĩnvader
Wiktionary
rzecz. inwazja ż., inwazyjność ż.
przym. inwazyjny
przysł. inwazyjnie
Wiktionary
(1.1) najeźdźca, agresor, atakujący, obcy
Wiktionary
wpuklenie się jednego odcinka jelita w drugi, najczęściej na tle nowotworowym; wgłobienie jelit
SJP.pl
Inwaginacja (wpuklenie, wklęśnięcie, embolia) – typ gastrulacji. Polega na wpukleniu do wnętrza blastuli komórek bieguna wegetatywnego. Komórki te zbliżają się następnie do otaczających je komórek bieguna animalnego, co prowadzi do utworzenia dwuwarstwowej gastruli.
Wikipedia
człowiek, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy; kaleka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która jest pozbawiona możliwości pracy (całkowicie lub połowicznie) ze względu na kalectwo, utratę zdrowia
Wiktionary
Niepełnosprawność (ang. disability) – stan, który znacząco utrudnia osobie wykonywanie określonych aktywności lub wchodzenie w interakcje z otaczającym ją światem. Niepełnosprawności mogą mieć charakter poznawczy, ogólnorozwojowy, intelektualny, psychiczny, fizyczny, sensoryczny lub mogą być wynikiem interakcji wielu czynników. Niepełnosprawność może występować od urodzenia lub być nabyta w ciągu całego życia danej osoby. Historycznie niepełnosprawność była rozpoznawana tylko na bazie wąskiego zestawu kryteriów — obecnie jednak niepełnosprawność jest rozpatrywana wieloaspektowo. Niepełnosprawność może być łatwo rozpoznawalna lub niewidoczna.
Wikipedia
IPA: ˌĩnvaˈlʲida, AS: ĩnvalʹida
Wiktionary
rzecz. inwalidztwo n.
:: fż. inwalidka ż.
przym. inwalidzki
Wiktionary
(1.1) kaleka, niepełnosprawny, reg. śl. kripel.
Wiktionary
proces charakteryzujący się dostarczaniem osobie informacji sprzecznych z jej odczuciami, przeciwny do walidacji; unieważnienie
SJP.pl
Inwalidacja (unieważnienie)– proces przeciwny do walidacji charakteryzujący się dostarczaniem osobie informacji sprzecznych z jej odczuciami.
Przykład:
Wikipedia
kobieta częściowo ograniczona w możliwościach wykonywania swoich prac lub całkowicie niezdolna do pracy
SJP.pl
dotyczący inwalidy, inwalidki lub inwalidztwa
SJP.pl
stan całkowitego lub częściowego ograniczenia w wykonywaniu swoich prac, wywołany kalectwem lub chorobą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) brak pełnej sprawności fizycznej lub intelektualnej u danej osoby spowodowany chorobą, urazem lub wadą wrodzoną
Wiktionary
Niepełnosprawność (ang. disability) – stan, który znacząco utrudnia osobie wykonywanie określonych aktywności lub wchodzenie w interakcje z otaczającym ją światem. Niepełnosprawności mogą mieć charakter poznawczy, ogólnorozwojowy, intelektualny, psychiczny, fizyczny, sensoryczny lub mogą być wynikiem interakcji wielu czynników. Niepełnosprawność może występować od urodzenia lub być nabyta w ciągu całego życia danej osoby. Historycznie niepełnosprawność była rozpoznawana tylko na bazie wąskiego zestawu kryteriów — obecnie jednak niepełnosprawność jest rozpatrywana wieloaspektowo. Niepełnosprawność może być łatwo rozpoznawalna lub niewidoczna.
Wikipedia
rzecz. inwalida m., inwalidka ż.
przym. inwalidzki
Wiktionary
(1.1) kalectwo, ułomność
Wiktionary
stal o dużej zawartości niklu, stosowana do wyrobu przyrządów pomiarowych; invar
SJP.pl
Inwar – stop żelaza (54–64%) i niklu (36–46%) z niewielkim dodatkiem węgla i chromu. Z powodu bardzo małego współczynnika rozszerzalności cieplnej jest stosowany m.in. do wytwarzania precyzyjnych przymiarów (stosowane w geodezji: druty inwarowe i inwarowe łaty do niwelacji precyzyjnej), w mechanizmach precyzyjnych (zegarach, zaworach silnikowych). Jest podstawowym stopem stosowanym na warstwę bierną w termobimetalach.
Wikipedia
1. w matematyce: wielkość niezmieniająca się przy dokonywaniu pewnych przekształceń; niezmiennik;
2. w językoznawstwie: element językowy traktowany w analizie lingwistycznej jako stały, niezmienny, w przeciwieństwie do wariantów, które są jego realizacjami w różnych kontekstach i są zmienne
SJP.pl
niezmienność cech, stanu, konfiguracji określonego elementu lub układu elementów; niezmienność, stałość
SJP.pl
niezmienny, stały;
1. w matematyce: niezmieniający się przy danym przekształceniu;
2. w językoznawstwie: mający cechy inwariantu - elementu językowego
SJP.pl
1. zbrojne wtargnięcie, najazd
2. wielka liczba czegoś lub kogoś, duże nasilenie się jakiegoś zjawiska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. najazd lub wtargnięcie zbrojne na czyjeś terytorium;
(1.2) biol. gwałtowne rozprzestrzenienie się nowego gatunku na terytorium zajmowane dotąd przez reprezentantów rodzimych populacji;
(1.3) med. wet. stan albo proces zarażenia organizmu lub populacji przez pasożyty, drobnoustroje albo inne czynniki chorobotwórcze
(1.4) przen. masowe i źle postrzegane pojawienie się czegoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Inwazja wojsk zakończyła się porażką.
Wiktionary
IPA: ĩnˈvazʲja, AS: ĩnvazʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. inwader m., inwazyjność ż.
przym. inwazyjny
przysł. inwazyjnie
Wiktionary
(1.1) agresja, interwencja, najazd, napaść
(1.3) zakażenie, zarażenie, infekcja
(1.4) zalew, najazd, natłok, nawał, napływ
Wiktionary
dawniej: najeźdźca, agresor
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób inwazyjny
Wiktionary
rzecz. inwader m., inwazja ż., inwazyjność ż.
przym. inwazyjny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co inwazyjne
Wiktionary
(1.1) Czy znaleźli jakiś sposób na inwazyjność rdestowca?
Wiktionary
rzecz. inwader m., inwazja ż.
przym. inwazyjny
przysł. inwazyjnie
Wiktionary
przymiotnik od: inwazja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wojsk. dotyczący inwazji zbrojnej, związany z inwazją zbrojną
(1.2) ekol. dotyczący zasiedlania przez gatunki obce określonemu środowisku
(1.3) med. dotyczący badania lub zabiegu wiążącego się z ingerencją w organizm
Wiktionary
(1.2) W 2018 opublikowana została lista 66 inwazyjnych gatunków zwierząt i roślin uznanych za stanowiące największe zagrożenie dla bioróżnorodności i ekosystemów w Europie
Wiktionary
rzecz. inwader m., inwazja ż., inwazyjność ż.
przysł. inwazyjnie
Wiktionary
(1.1) najeźdźczy
Wiktionary
Inwałd – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Andrychów. Znajduje się tutaj jedno ze stanowisk Skałek Andrychowskich.
Wieś znajduje się na pograniczu Beskidu Andrychowskiego (wschodnia część Beskidu Małego) i Pogórza Śląskiego, u podnóża góry Ostry Wierch. Leży na wschód od miasta Andrychowa, przy drodze krajowej nr 52, w zlewni strumienia Stawki.
W miejscowości jest przystanek kolejowy Inwałd.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Inwałdu
Wiktionary
rzecz. Inwałd m.
:: fż. inwałdzianka ż.
przym. inwałdzki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Inwałdu
Wiktionary
rzecz. Inwałd m.
:: fm. inwałdzianin m.
przym. inwałdzki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Inwałdu
Wiktionary
rzecz. Inwałd m., inwałdzianin m., inwałdzianka ż.
Wiktionary
zniewaga słowna; obelga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zniewaga, obelga
Wiktionary
Obelga, inwektywa − obraza słowna wyrażona mową lub pismem, przez przypisanie danej osobie cech negatywnych. Najczęściej wykorzystuje się wyrazy nacechowane emocjonalnie. Gramatycznie najczęściej rzeczownik lub przymiotnik. To samo określenie może być negatywne w opinii obrażającego, a w opinii obrażanego wprost przeciwnie, może być np. powodem do dumy. W przypadku określeń neutralnych, rozstrzygnięcie następuje na płaszczyźnie kontekstu użytego określenia.
Wikipedia
przym. inwektywny
Wiktionary
1. pomysłowość, innowatorstwo;
2. krótki instrumentalny utwór polifoniczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha kogoś, kto jest pomysłowy i wynajduje rzeczy nowe, oryginalne
(1.2) muz. krótki instrumentalny utwór polifoniczny oparty na imitacji, często zbliżony do uproszczonej fugi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jan ma inwencję twórczą.
Wiktionary
IPA: ĩnˈvɛ̃nt͡sʲja, AS: ĩnvẽncʹi ̯a
Wiktionary
przym. inwencyjny
Wiktionary
(1.1) kreatywność, pomysłowość, zmyślność
Wiktionary
związany z inwencją
SJP.pl
należący do inwentarza
SJP.pl
1. urzędowy spis z natury inwentarza, wyposażenia itp.;
2. sporządzanie naukowo opracowanego rejestru zabytków, dzieł sztuki itd.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spisywanie inwentarza
Wiktionary
Inwentaryzacja – proces polegający na ustaleniu rzeczywistego stanu składników majątkowych jednostki gospodarczej na określony dzień, poprzez ich fizyczny spis (spis z natury) oraz porównanie z danymi wynikającymi z ewidencji księgowej. Inwentaryzacja obejmuje również identyfikację i analizę różnic pomiędzy stanem rzeczywistym a stanem księgowym.
Wikipedia
(1.1) Dzisiaj przeprowadzono inwentaryzację.
Wiktionary
IPA: ˌĩnvɛ̃ntarɨˈzat͡sʲja, AS: ĩnvẽntaryzacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. inwentarz m., inwentura ż., inwentaryzator m., inwentaryzatorka ż., inwentaryzowanie n., zinwentaryzowanie n.
przym. inwentaryzacyjny, inwentaryzatorski, inwentarzowy
czas. inwentaryzować, zinwentaryzować
Wiktionary
(1.1) inwentura
Wiktionary
związany z inwentaryzacją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z inwentaryzacją, dotyczący inwentaryzacji
Wiktionary
rzecz. inwentarz mrz., inwentaryzacja ż., inwentura ż., inwentaryzator m., inwentaryzatorka ż., inwentaryzowanie n., zinwentaryzowanie n.
przym. inwentaryzatorski, inwentarzowy
czas. inwentaryzować ndk., zinwentaryzować dk.
Wiktionary
osoba sporządzająca spis inwentarza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba odpowiedzialna za inwentaryzowanie mienia oraz prowadzenie jego rejestrów – inwentarzy
Wiktionary
(1.1) W Warszawie odbył się kolejny zjazd inwentaryzatorów muzealnych.
(1.1) W kwestii użyczenia na wystawę proszę kontaktować się z inwentaryzatorem zbiorów.
Wiktionary
rzecz. zinwentaryzowanie n., inwentarz mrz., inwentaryzowanie n., inwentaryzacja ż.
przym. inwentaryzacyjny
czas. inwentaryzować, zinwentaryzować
Wiktionary
kobieta sporządzająca spis inwentarza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta odpowiedzialna za inwentaryzowanie mienia oraz prowadzenie jego rejestrów – inwentarzy
Wiktionary
rzecz. inwentarz mrz., inwentaryzowanie n., inwentaryzacja ż.
przym. inwentaryzacyjny
czas. inwentaryzować
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący inwentaryzacji
Wiktionary
rzecz. inwentaryzacja ż.
przym. inwentaryzacyjny
Wiktionary
1. sporządzać z natury spis inwentarza;
2. opisywać i opracowywać naukowo zbiór jakichś dóbr, np.: zabytków, dzieł sztuki itd.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zinwentaryzować)
(1.1) ujmować coś w inwentarz, spis rzeczowy i ilościowy
Wiktionary
(1.1) Wielu Polaków inwentaryzuje towary w zagranicznych supermarketach za psie pieniądze.
Wiktionary
rzecz. inwentarz m., inwentaryzacja ż., inwentaryzator m., inwentaryzatorka ż., inwentaryzowanie n., zinwentaryzowanie n.
czas. zinwentaryzować dk.
przym. inwentarzowy, inwentaryzacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) księg. sporządzanie spisu mienia z natury
Wiktionary
IPA: ˌĩnvɛ̃ntarɨzɔˈvãɲɛ, AS: ĩnvẽntaryzovãńe
Wiktionary
rzecz. zinwentaryzowanie n., inwentarz m., inwentaryzacja ż., inwentaryzator m., inwentaryzatorka ż.
czas. zinwentaryzować dk., inwentaryzować ndk.
przym. inwentaryzacyjny
Wiktionary
1. stan posiadania, trwałe składniki majątku;
2. spis takiego stanu;
3. zespół, zbiór;
4. ogół zwierząt hodowlanych w gospodarstwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) trwałe składniki majątku danej osoby fizycznej lub prawnej
(1.2) spis ilościowy i wartościowy inwentarza (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gospodarstwo ma bardzo bogaty inwentarz.
Wiktionary
IPA: ĩnˈvɛ̃ntaʃ, AS: ĩnvẽntaš
Wiktionary
rzecz. inwentaryzacja ż., inwentaryzator m., inwentaryzatorka ż., inwentaryzowanie n., zinwentaryzowanie n.
czas. zinwentaryzować dk., inwentaryzować ndk.
przym. inwentaryzacyjny, inwentarski, inwentarzowy
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z inwentarzem, dotyczący inwentarza
Wiktionary
rzecz. inwentarz m., inwentaryzacja ż.
czas. zinwentaryzować, inwentaryzować
przym. inwentaryzacyjny
Wiktionary
dawniej: wynalazca, twórca
SJP.pl
urzędowy spis z natury majątku; inwentaryzacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. inwentaryzacja
Wiktionary
rzecz. inwentaryzacja ż.
przym. inwentaryzacyjny
Wiktionary
1. gałąź wiedzy zajmująca się procesami twórczymi, wynalazczymi;
2. metodyka poszukiwania nowatorskich, twórczych rozwiązań
SJP.pl
Inwentyka – gałąź wiedzy zajmująca się procesami twórczymi (łac. inventio – dar wynalazczy).
Wikipedia
1. odwrócenie ustalonego porządku, przestawienie kolejności;
2. odstąpienie od naturalnego szyku wyrazów w zdaniu; przestawnia, przekładnia, hyperbaton, szyk przestawny, metateza;
3. chorobliwe wywrócenie wewnętrznej części organu na zewnątrz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odwrócenie naturalnej lub zwyczajnej kolejności w czymś
(1.2) jęz. przestawnia, przestawka, szyk przestawny
(1.3) mat. geometryczne przekształcenie płaszczyzny względem zdefiniowanego okręgu
(1.4) anat. ruch stopy, podczas którego podeszwa kieruje się do środka wyimaginowanej osi ciała dzielącej ciało na lewą i prawą stronę
Wiktionary
Inwersja (łac. inversio, odwrócenie) – ogólnie, zmiana zwykłego układu na odwrotny, pewnych cech na im przeciwne.Termin stosowany w wielu znaczeniach, dotyczący odwrócenia proporcji, kolejności, tendencji, zmiany zwrotu, odwrócenia kształtu charakterystyki, przeciwieństwa dotychczasowych wartości itp.
Wikipedia
związany z inwersją, polegający na inwersji
SJP.pl
enzym należący do glikozydaz; występuje w drożdżach, drobnoustrojach i roślinach wyższych
SJP.pl
Inwertaza (β-fruktofuranozydaza, β-fruktozydaza, sacharaza, EC 3.2.1.26) – enzym z klasy hydrolaz i podklasy glikozydaz, który katalizuje hydrolizę wiązania fruktofuranozydowego (+)-sacharozy z wytworzeniem (+)-glukozy i (−)-fruktozy. Procesowi towarzyszy zmiana kierunku skręcania płaszczyzny polaryzacji światła spolaryzowanego z dodatniej na ujemną, tzw. "inwersja sacharozy", co jest źródłem nazwy enzymu.
Wikipedia
urządzenie elektryczne zamieniające prąd stały, którym jest zasilane, na prąd przemienny o regulowanej częstotliwości wyjściowej
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd przetwarzający prąd stały na zmienny
SJP.pl
zamieniać na przeciwność; odwracać, nicować
SJP.pl
mieszanina glukozy i fruktozy powstała wskutek hydrolizy sacharozy; cukier inwertowany
SJP.pl
w ekonomii: stosunek wartości inwestycji do wartości produkcji
SJP.pl
osoba lub przedsiębiorstwo inwestujące w coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekon. osoba lub firma/spółka dokonująca inwestycji
Wiktionary
Inwestor – osoba fizyczna, prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która inwestuje wolne czasowo środki finansowe w przedsięwzięcia mogące przynieść zysk. Jest to podmiot gospodarczy, który w warunkach ryzyka dokonuje inwestycji kapitałowej poprzez stworzenie lub zakup elementów majątku, np. zakup zakładu przemysłowego – pośrednio w celu produkcji dóbr lub realizacji usług do przyszłej konsumpcji oraz bezpośrednio w celu odniesienia w przyszłości zysku z zainwestowanego kapitału. Proces ten umożliwia prowadzenie rozszerzonej reprodukcji społecznej, czyli osiąganie wzrostu gospodarczego.
Wikipedia
(1.1) Od kilku lat Dania należy do największych inwestorów zagranicznych w Polsce.
(1.1) Dlaczego wielu inwestorów traci na giełdzie?
Wiktionary
IPA: ĩnˈvɛstɔr, AS: ĩnvestor
Wiktionary
rzecz. inwestycja ż., inwestowanie n.
czas. inwestować ndk.
przym. inwestorski, inwestycyjny
Wiktionary
związany z inwestorem, inwestorami (np. grupa inwestorska)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z inwestorem, dotyczący inwestora; przeznaczony dla inwestorów
Wiktionary
rzecz. inwestor m., inwestorka ż., inwestycja ż., inwestowanie n., zainwestowanie n.
czas. inwestować ndk., zainwestować dk.
przym. inwestycyjny
Wiktionary
zajęcie inwestora
SJP.pl
lokować środki finansowe (kapitał) w różnego rodzaju środki i aktywności gospodarcze w celu osiągnięcia korzyści
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zainwestować)
(1.1) dokonywać inwestycji
Wiktionary
(1.1) Chciałem prawdy, ponieważ stałem u progu wielkiej inwestycji, przymusowego zainwestowania siebie i chciałem wiedzieć, w co inwestuję.
(1.1) Nie zarobi pan nigdy, nie inwestując.
Wiktionary
IPA: ˌĩnvɛˈstɔvat͡ɕ, AS: ĩnvestovać
Wiktionary
rzecz. inwestycja ż., inwestor m., inwestowanie n.
czas. zainwestować dk.
przym. inwestycyjny, inwestorski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przeznaczanie pieniędzy na coś w celu osiągnięcia zysku
Wiktionary
Inwestycja – w ujęciu ekonomicznym nakład gospodarczy poniesiony na utrzymanie, tworzenie lub zwiększanie kapitału (np. maszyn i urządzeń, budynków czy zapasów). Zgodnie z inną definicją inwestycja to wyrzeczenie się obecnych, pewnych korzyści na rzecz niepewnych korzyści w przyszłości.
Wikipedia
IPA: ˌĩnvɛstɔˈvãɲɛ, AS: ĩnvestovãńe
Wiktionary
rzecz. zainwestowanie n., inwestycja ż., inwestor m., inwestorka ż.
czas. inwestować ndk., zainwestować dk.
przym. inwestorski, inwestycyjny
Wiktionary
nakład środków finansowych (lub kapitału) na tworzenie zasobów środków trwałych (lub powiększanie środków finansowych i kapitałowych)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. nakład gospodarczy na tworzenie lub zwiększanie majątku trwałego;
(1.2) ekon. wydatek przedsiębiorstwa na dobra, które mogą być użyte do produkcji innych dóbr i wykonywania usług
(1.3) przen. wyrzeczenie się obecnych, pewnych korzyści na rzecz niepewnych osiągnięć w przyszłości
Wiktionary
Inwestycja – w ujęciu ekonomicznym nakład gospodarczy poniesiony na utrzymanie, tworzenie lub zwiększanie kapitału (np. maszyn i urządzeń, budynków czy zapasów). Zgodnie z inną definicją inwestycja to wyrzeczenie się obecnych, pewnych korzyści na rzecz niepewnych korzyści w przyszłości.
Wikipedia
(1.2) Nasza inwestycja zwróciła się po roku.
Wiktionary
IPA: ˌĩnvɛˈstɨt͡sʲja, AS: ĩnvestycʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. inwestor mos., inwestorka ż., inwestowanie n., zainwestowanie n.
czas. inwestować ndk., zainwestować dk.
przym. inwestycyjny, inwestorski
Wiktionary
związany z inwestycją, inwestycjami (np. plan inwestycyjny, fundusz inwestycyjny)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący inwestycji
Wiktionary
rzecz. inwestycja ż., inwestowanie n., inwestor mos.
czas. inwestować ndk.
przym. inwestorski
Wiktionary
dawniej: badanie, dochodzenie śledcze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. dochodzenie śledcze
Wiktionary
rzecz. inwestygator m.
czas. inwestygować ndk.
przym. inwestygatorski
przysł. inwestygatorsko
Wiktionary
(1.1) śledztwo
Wiktionary
1. w średniowieczu: nadanie lenna wasalowi przez seniora lub stanowiska kościelnego przez monarchę;
2. w kościele protestanckim: uroczyste wprowadzenie na urząd nowego duchownego
SJP.pl
Inwestytura (łac. induere vestimentis – „przyobleczenie, ubranie”) – nadawanie wasalowi dóbr seniora, przy zachowaniu ceremoniału i zasad prawa lennego.
Wyróżnia się inwestyturę świecką, duchowną, terytorialną oraz szkolną.
Przed odbyciem inwestytury wasal składał przysięgę na wierność seniorowi, symbolem przyjęcia przysięgi było wręczenie wasalowi przez seniora przedmiotu symbolizującego przekazanie władzy podległej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. zazdrość
Wiktionary
systematyczna, dyskretna obserwacja osoby lub grupy osób przez np.: policję; tajny nadzór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tajna obserwacja kogoś lub tajny nadzór nad kimś;
Wiktionary
Inwigilacja (od łac. invigilare – czuwać nad czymś) – ogólnie: określenie zespołu czynności stosowanych do śledzenia (monitorowania) zachowań ludzi.
Stosowana jest m.in. w państwach o ustroju politycznym totalitarnym, jako narzędzie do ingerowania w życie prywatne obywateli, a także dyskretny (tajny) nadzór nad osobą, grupą, organizacją, poprzez systematyczną obserwację agentów (tzw. „wtyczki”) np. policję, służby specjalne lub prywatnego detektywa. Naruszanie prawa do prywatności poprzez inwigilację jest według Human Rights Watch oraz Organizacji Narodów Zjednoczonych jednym z zagrożeń dla wolności słowa.
Wikipedia
IPA: ˌĩnvʲiɟiˈlat͡sʲja, AS: ĩnvʹiǵilacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. inwigilator mos., inwigilatorka ż., inwigilowanie n.
czas. inwigilować ndk.
przym. inwigilacyjny
Wiktionary
związany z inwigilacją
SJP.pl
obserwator; ktoś tajnie nadzorujący coś
SJP.pl
obserwatorka; kobieta tajnie nadzorująca coś
SJP.pl
prowadzić systematyczną, dyskretną obserwację, sprawować nad kimś tajny nadzór; śledzić
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. zinwigilować)
(1.1) potajemnie obserwować kogoś lub sprawować tajny nadzór nad kimś
Wiktionary
(1.1) Inwigilują właściciela małego sklepu ze słodyczami sądząc, że jest on powiązany z przemytem narkotyków i może ich zaprowadzić do francuskiego łącznika.
Wiktionary
rzecz. inwigilacja ż.
Wiktionary
w brydżu: zachęta do gry premiowanej
SJP.pl
przestarzale: zaproszenie, wezwanie
SJP.pl
przestarzale: zapraszać
SJP.pl
rozwinięta apostrofa będąca bezpośrednią prośbą do Boga lub bóstwa o poetyckie natchnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. apostrofa
(1.2) zwrócenie się o pomoc do Boga, muz, bóstw, na wstępie
(1.3) rel. liturgiczne wezwanie do modlitwy
Wiktionary
Inwokacja (łac. invocatio – wezwanie) – rozbudowana apostrofa otwierająca utwór literacki (zazwyczaj poemat epicki), w której zwykle autor zwraca się do muzy, bóstwa lub duchowego patrona z prośbą o natchnienie, pomoc w tworzeniu dzieła.
Wikipedia
IPA: ˌĩnvɔˈkat͡sʲja, AS: ĩnvokacʹi ̯a
Wiktionary
wygłaszać inwokację
SJP.pl
1. wsteczne zmiany w budowie albo zanik tkanek lub narządu w czasie rozwoju osobnika;
2. powrót narządu do naturalnej wielkości po chorobie;
3. w matematyce: takie przekształcenie, które wykonane dwa razy daje w wyniku przekształcenie tożsamościowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rozwój wsteczny, uwstecznianie się czegoś
(1.2) med. fizjologiczne lub patologiczne zmniejszanie się, zanikanie organu;
(1.3) mat. funkcja, która posiada funkcję odwrotną równą jej samej;
Wiktionary
Inwolucja (od łac. involution-, involutio, od involvere, „zawinąć, owinąć”, od in- i volvere, „zwinąć”; spokr. ze staroang. wealwian, „zwinąć” i gr. eilyein, „zwinąć, owinąć”) – wyraz oznaczający jeden z następujących terminów:
Wikipedia
(1.1) Czas apokalipsy jest czasem instynktownej inwolucji: włażenia z powrotem we własną muszlę, wczołgiwania się w swoje wcześniejsze formy, tak żeby chronić się przed nawałem niszczących zdarzeń.
Wiktionary
związany z inwolucją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol./gwara. inny
Wiktionary
(1.1) Są też jeszcze ine cnoty, które tak w dworzaninie, jako i w dwornej paniej najdować sie mają, jako jest mądrość, wspaniałe serce, strzymawałość i niektóre drugie.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|inny.
źródła.
== iny (język nauruański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) anat. penis
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: inżynier
SJP.pl
skrót
(1.1) = inżynier
Wiktionary
(1.1) prof. zw. dr hab. inż. (= profesor zwyczajny doktor habilitowany inżynier) (Wikipedia)
Wiktionary
IPA: ĩn͇ˈʒɨ̃ɲɛr, AS: ĩṇžỹńer
Wiktionary
(1.1) inżynier
Wiktionary
iniektor; urządzenie do wtłaczania płynu do obszaru o ciśnieniu wyższym od ciśnienia atmosferycznego
SJP.pl
Wikipedia
specjalista w danej dziedzinie technicznej (wyraz używany jako tytuł w odniesieniu do absolwentów wyższych szkół technicznych)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek zajmujący się zawodowo inżynierią, mający wyższe wykształcenie techniczne;
(1.2) daw. człowiek, który zna się na budownictwie wojennym
(1.3) pot. eufem. pogard. migrant, uchodźca
Wiktionary
Inżynier – osoba, która ma umiejętności i wiedzę zdobytą w zakresie nauk inżynieryjnych i technicznych. Jest to także określenie tytułu zawodowego nadawanego przez uczelnie po ukończeniu studiów inżynierskich.
Wikipedia
(1.1) Tym zajmuje się inżynier Kowalski.
(1.3) Do naszego powiatu przybyło już 1500 inżynierów.
Wiktionary
IPA: ĩn͇ˈʒɨ̃ɲɛr, AS: ĩṇžỹńer
Wiktionary
rzecz. inżynieria ż.
:: fż. inżynierka ż.
przym. inżynierski
Wiktionary
(1.1) skr. inż.
Wiktionary
zdrobnienie od: inżynier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka wykorzystująca matematykę, technologię i praktyczne doświadczenie do projektowania, produkowania i kontrolowania obiektów bądź procesów służących człowiekowi
Wiktionary
Inżynieria – działalność polegająca na projektowaniu, konstrukcji, modyfikacji i utrzymaniu efektywnych kosztowo rozwiązań dla praktycznych problemów, z wykorzystaniem wiedzy naukowej oraz technicznej. Działalność ta wymaga rozwiązywania problemów różnej natury oraz skali. Bardziej ogólnie, inżynieria zajmuje się też rozwojem techniki i technologii.
Wikipedia
(1.1) Myślę, że inżynieria to przyszłość.
Wiktionary
IPA: ˌĩn͇ʒɨ̃ˈɲɛrʲja, AS: ĩṇžỹńerʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. inżynier m.
przym. inżynieryjny, inżynierski
Wiktionary
potocznie:
1. kobieta inżynier;
2. tytuł inżyniera;
3. praca dyplomowa umożliwiająca uzyskanie tytułu inżyniera;
4. działalność inżyniera - osoby mającej wyższe wykształcenie techniczne
SJP.pl
inżynier z żoną
SJP.pl
małżonka inżyniera
SJP.pl
związany z inżynierem lub inżynierią (np. prace inżynierskie, studia inżynierskie); inżynieryjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący inżynierii i/lub inżynierów
Wiktionary
(1.1) Musimy oblać twój dyplom inżynierski.
Wiktionary
rzecz. inżynier m., inżynieria ż.
przym. inżynieryjny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z inżynierami i technikami, dotyczący inżynierów i techników
Wiktionary
IPA: ˌĩn͇ʒɨ̃ɲɛrɨjnɔ‿tɛxʲˈɲit͡ʃnɨ, AS: ĩṇžỹńeryi ̯no‿teχʹńičny
Wiktionary
związany z inżynierem lub inżynierią (np. prace inżynieryjne, studia inżynieryjne); inżynierski
SJP.pl
1. skrót od: Igrzyska Olimpijskie (czytany jako całe, odmienne wyrażenie);
2. skrót od: Input-Output (czytany jako całe, odmienne wyrażenie)
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = igrzyska olimpijskie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pierwsze nowożytne IO odbyły się w Atenach.
Wiktionary
IPA: iˈɡʒɨska ˌɔlʲĩmˈpʲijsʲcɛ, AS: igžyska olʹĩmpʹii ̯sʹḱe
Wiktionary
roślina z rodziny psiankowatych
SJP.pl
Wikipedia
Eugéne Ionesco, właściwie Eugen Ionescu (1909 - 1994), francuski dramaturg pochodzenia rumuńskiego
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: jonikum] radosna, skoczna pieśń weselna, będąca częstym elementem większych utworów liryki starożytnej Grecji i Rzymu
SJP.pl
Ios (gr. Ίος) – grecka wyspa na Morzu Egejskim w archipelagu Cyklad. Jest to wyspa górzysta, położona pomiędzy wyspami Naksos oraz Santoryn. Powierzchnia wyspy wynosi 109 km². Długość wyspy wynosi 18 km, a szerokość około 10 km. Zamieszkana jest przez 1838 osób (2001).
Leży w administracji zdecentralizowanej Wyspy Egejskie, w regionie Wyspy Egejskie Południowe, w jednostce regionalnej Thira, w gminie Ios.
Ludność wyspy zajmuje się uprawą oliwek i winorośli.
Wikipedia
stan w USA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. stan w Stanach Zjednoczonych;
(1.2) geogr. rzeka w Ameryce Północnej, dopływ Missisipi;
Wiktionary
Iowa (wymowa:/ˈaɪ.əwə/) – stan w centralnej części Stanów Zjednoczonych. Jego granice wyznaczają rzeki Missisipi (na wschodzie), oraz Missouri i Big Sioux (na zachodzie).
Wikipedia
(1.1) Po ucieczce z Europy osiadł w Kent w amerykańskim stanie Iowa.
Wiktionary
1. [czytaj: aj-PI] skrót od: Internet Protocol - protokół komunikacyjny używany powszechnie w internecie i sieciach lokalnych;
2. [czytaj: aj-PI] skrót od: Ingress Protection - stopień ochrony urządzenia technicznego przed ingerencją czynników zewnętrznych;
3. skrót od: Inicjatywa Pracownicza - związek zawodowy w Polsce
SJP.pl
Ip (węg. Ipp) – wieś w Rumunii, w okręgu Sălaj, w gminie Ip. W 2011 roku liczyła 1626 mieszkańców.
Wikipedia
1. mocno gorzkie piwo z gatunku ale;
2. skrót od:
a) izopropanol (alkohol izopropylowy);
b) International Police Association – Międzynarodowe Stowarzyszenie Policji
SJP.pl
Ipa (t. Ippa, Ina; biał. Iпа, ros. Ипа) – rzeka w południowej Białorusi (obwód homelski), lewy dopływ Prypeci w zlewisku Morza Czarnego. Długość – 109 km, powierzchnia zlewni – 1010 km², średni przepływ u ujścia – 5,9 m³/s, spadek – 29,7 m, nachylenie – 0,3%.
Płynie z północy na południe pograniczem Polesia Prypeckiego i Homelskiego. Uchodzi do Prypeci tuż przed Mozyrzem. Na długości 95 km skanalizowana. Dolina szerokości 1,5–2 km.
Wikipedia
[czytaj: ajpad] tablet marki Apple; ipad
SJP.pl
pracownik IPN-u (Instytutu Pamięci Narodowej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. w projektach typu wiki: użytkownik internetowy, którego identyfikatorem jest jedynie numer IP, niezalogowany
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== ipek (język turecki.) ==
thumb|ipek (1.1)
wymowa.
IPA3|i'pec.
audio|LL-Q256 (tur)-ToprakM-ipek.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jedwab
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈipɛk, AS: ipek
Wiktionary
krzew wiecznozielony o drobnych, białych kwiatach i fioletowych jagodach, uprawiany w Indiach i Brazylii; wymiotnica lekarska
SJP.pl
oleista ciecz bardzo trująca i parząca; gaz musztardowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. wojsk. pot. iperyt siarkowy, bojowy środek trujący
(1.2) chem. wojsk. każdy związek organiczny mający budowę zbliżoną do iperytu (1.1) będący bojowym środkiem trującym i wykazujący podobne do niego działanie parzące i trujące lub też mieszanina takich związków;
Wiktionary
Iperyt siarkowy (iperyt, gaz musztardowy) – organiczny związek chemiczny z grupy tioeterów. Stosowany jako bojowy środek trujący (BST) z grupy iperytów. Nazwa iperyt pochodzi od miejscowości Ypres w Belgii, gdzie w czasie I wojny światowej 12 lipca 1917 został on użyty bojowo po raz pierwszy.
Po raz pierwszy opisał go w 1860 roku brytyjski fizyk Frederick Guthrie. Podczas pracy z substancją rozlał ją na swoją skórę i zauważył powstanie czerwonego, piekącego pęcherza.
Wikipedia
(1.1) Iperyt powoduje powstawanie pęcherzy i trudno gojących się ran.
(1.2) Wśród iperytów wyróżniamy iperyty siarkowe i iperyty azotowe.
Wiktionary
IPA: iˈpɛrɨt, AS: iperyt
Wiktionary
przym. iperytowy
rzecz. Ypres n.
Wiktionary
(1.1) iperyt siarkowy, gaz musztardowy, sulfid bis(2-chloroetylu), tioeter bis(2-chloroetylowy), siarczek 2,2'-dichlorodietylowy
Wiktionary
→ iperyt
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z iperytem, dotyczący iperytu
Wiktionary
rzecz. iperyt mrz., Ypres n.
Wiktionary
[czytaj: ajfon] smartfon firmy Apple
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) nazwa serii smartfonów produkowanych przez firmę Apple;
Wiktionary
(1.1) Na Gwiazdkę dostałam najnowszego iPhone’a.
Wiktionary
(1.1) pot. ajfon
Wiktionary
[czytaj: ipi] skrót od: Instytut Podstaw Informatyki
SJP.pl
miasto w Chinach; Yibin
SJP.pl
Yibin (chiń. upr. 宜宾; chiń. trad. 宜賓; pinyin Yíbīn) – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Syczuan, w Kotlinie Syczuańskiej, port nad Jangcy, przy ujściu rzeki Min Jiang.
Wikipedia
skrót od: Instytut Prawa Międzynarodowego
SJP.pl
skrót od: Instytut Pamięci Narodowej
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = Instytut Pamięci Narodowej;
Wiktionary
(1.1) W tym tygodniu IPN prowadził prace poszukiwawcze na cmentarzu w katowickiej dzielnicy Ligota.
Wiktionary
IPA: i‿pɛ‿ˈɛ̃n, AS: i‿pe‿ẽn
Wiktionary
[czytaj: ajpod] przenośny odtwarzacz multimedialny firmy Apple; ipod
SJP.pl
iPod – wspólna nazwa rodziny przenośnych odtwarzaczy multimedialnych, produkowanych przez firmę Apple w latach 2001-2019.
Niektóre z nich mogą działać w roli dodatkowego dysku twardego dla komputera stacjonarnego lub laptopa, natomiast iPod w najnowszej wersji, iPod touch, stanowi wielofunkcyjny komputer osobisty typu palmtop z systemem operacyjnym iOS i bezprzewodowym dostępem do internetu.
Wikipedia
Ipoh – miasto w Malezji (stolica stanu Perak), w zachodniej części Półwyspu Malajskiego, nad rzeką Kinta.
857 225 mieszkańców (2023) – głównie Chińczyków. Główny ośrodek regionu górniczego Kinta (wydobycie cyny). Nazwa miasta pochodzi od lokalnego drzewa zwanego pokok ipoh.
Wikipedia
roślina z rodziny powojowatych, mająca różnobarwne kwiaty i wijące się łodygi, uprawiana jako roślina ozdobna lub użytkowa; wilec
SJP.pl
rodzaj lekkiego materiału izolującego, stosowanego do izolacji cieplnej, np. chłodni, samolotów; mipora
SJP.pl
rodzaj materiału izolacyjnego; odmiana pianobetonu
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. farm. inhibitor pompy protonowej
(1.2) wojsk. indywidualny pakiet przeciwchemiczny
Wiktionary
głównie w dżudo i karate: zwycięstwo odniesione przed upływem czasu walki
SJP.pl
Ippon (jap. 一本) − termin używany w japońskich sportach i sztukach walki (budō); oznacza decyzję sędziowską o zakończeniu walki przed czasem i ogłoszeniu zwycięstwa jednego z zawodników w wyniku uzyskania pełnego punktu. Jest stosowany m.in. w judo, jujutsu, karate czy aikido.
Wikipedia
nazwa zwyczajowa fungicydu z grupy pochodnych chinonu
SJP.pl
podrażnianie własnych narządów płciowych w celu zaspokojenia potrzeb seksualnych; onanizm, onania, masturbacja, samogwałt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zob. masturbacja.
Wiktionary
Masturbacja – pobudzanie własnych narządów płciowych w celu wywołania u siebie pobudzenia seksualnego. Może, lecz nie musi, prowadzić do osiągnięcia orgazmu. Termin obejmuje stymulację za pomocą dłoni, przedmiotów codziennego użytku, a także za pomocą akcesoriów, takich jak wibratory czy sztuczne pochwy. Masturbacja odbywa się bez udziału partnera lub przy jego wyłącznie biernym udziale. Istnieje pojęcie wzajemnej masturbacji, które dotyczy sytuacji z aktywnym udziałem partnera.
Wikipedia
(1.1) masturbacja, onanizm, onania, samogwałt
Wiktionary
[czytaj: ips-ilateralny] w medycynie: związany z tą samą stroną ciała; tożstronny
SJP.pl
przystawka do telefonu samoczynnie nagrywająca pozostawiane komunikaty
SJP.pl
Ipsofon – poprzednik automatycznej sekretarki telefonicznej. Rozwiązanie dziś już niestosowane, popularne do lat 70. XX wieku składało się z magnetofonu o jakości dźwięku dyktafonu oraz aparatu telefonicznego dostosowanego do współpracy z tym magnetofonem.
Wikipedia
starożytna miejscowość we Frygii
SJP.pl
Ipsos (fr. Institut Public de Sondage d'Opinion Secteur) – międzynarodowe przedsiębiorstwo z branży badań rynku i konsultingu z siedzibą w Paryżu we Francji. Zostało założone w 1975 przez Didiera Truchot i jest notowane na paryskiej giełdzie od 1 lipca 1999 roku. Ipsos jest trzecim co do wielkości przedsiębiorstwem w branży badań rynku na świecie. W pierwszym kwartale 2020 roku było obecne na 90 rynkach i zatrudniało ponad 18 000 osób.
Wikipedia
1. miasto w Anglii
2. miasto w Australii (do 1843 - Limestone)
SJP.pl
Ipswich /ˈɪpswɪtʃ/ – miasto we wschodniej Anglii, położone nad rzeką Orwell, stolica hrabstwa Suffolk, w dystrykcie Ipswich. W 2021 roku miasto liczyło 151 565 mieszkańców.
Wikipedia
nazwa litery Y w alfabecie greckim i łacińskim; igrek; ypsilon; ypsylon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. nazwa dwudziestej litery alfabetu greckiego, υ;
Wiktionary
Ipsylon (ypsilon, stgr. ὖψιλόν, nw.gr. ύψιλον, pisana Υυ lub ϒ) – dwudziesta litera alfabetu greckiego. W greckim systemie liczbowym oznacza liczbę 400.
Wikipedia
(1.1) Słowo „αβγό” (jajo) teraz się pisze betą, a nie ipsylonem.
Wiktionary
IPA: ipˈsɨlɔ̃n|ipˈsʲilɔ̃n, AS: ipsylõn|ipsʹilõn
Wiktionary
(1.1) ypsilon
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. wydrążone tykwy używane jako instrumenty perkusyjne
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|hawajski.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== ipu (język angielski.) ==
wymowa. IPA|ˈiːpuː., SAMPA|"i:pu:.
znaczenia.
rzeczownik policzalny
(1.1) muz. ipu
odmiana.
(1.1) lp. ipu; lm. ipus / ipu
przykłady.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w obwodzie mohylewskim Białorusi oraz smoleńskim i briańskim Rosji, dopływ Soży;
Wiktionary
Ipuć (biał. Іпуць, Ipuć; ros. Ипуть, Iput´) – rzeka na Białorusi (obwody mohylewski i homelski) i w Rosji (obwody smoleński i briański). Lewy dopływ Soży.
Długość 437 km, powierzchnia dorzecza 10 900 km². Brzegi w większości biegu niskie. Zasilanie wytopiskowe. Średni roczny debit koło wsi Nowyje Bobowiczi (Новые Бобовичи) (109 km od ujścia) 83,4 m³/s. Zamarza w końcu listopada, rozmarza pod koniec marca – na początku kwietnia.
Wikipedia
(z angielskiego: intelligence quotient; czytaj: aj-kju albo i-ku) iloraz inteligencji
SJP.pl
symbol irydu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = z ang. infrared → podczerwień
Wiktionary
Wikipedia
IPA: i‿ˈɛr, AS: i‿er
Wiktionary
[czytaj: ir sensor lub ajer sensor] urządzenie elektroniczne, stosowane we współczesnej technice, które odbiera promienie podczerwone i wysyłane za pomocą tych promieni sygnały; czujnik promieni podczerwonych
SJP.pl
[czytaj: ira] skrót od: Irish Republican Army; Irlandzka Armia Republikańska - nielegalna armia militarna dążąca do oderwania Irlandii Północnej od Wielkiej Brytanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż., zgrubienie od Irena
Wiktionary
Wikipedia
→ Irak; irakijski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Irak
Wiktionary
(1.1) Czy druga intifada oraz druga wojna iracka — jak ich pierwowzory — „uruchomią nową dynamikę polityczną”, która doprowadzi do nowego Camp David około roku 2007?
Wiktionary
IPA: iˈrat͡sʲci, AS: iracʹḱi
Wiktionary
rzecz. Irak m., Irakijczyk m., Irakijka ż.
Wiktionary
[czytaj: irajmbilandza] zdawkowa moneta Madagaskaru
SJP.pl
Iraimbilanja (dosł. jęz. malg. waga jednego żelaza) – moneta zdawkowa używana na Madagaskarze jako równowartość 1/5 ariary i 1 nieużywanego już franka malgaskiego. Oprócz mauretańskiego khoumu to jedyny przypadek na świecie, gdy waluta nie dzieli się w monetach zdawkowych na części dziesiętne lub setne.
Wikipedia
państwo w Azji ze stolicą w Bagdadzie; Republika Iraku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Azji ze stolicą w Bagdadzie;
Wiktionary
Irak, Republika Iraku (arab. العراق, trl. Al-'Irāq, trb. Al-Irak; جمهورية العراق, trb. Dżumhurijjat al-Irak, kurd. كۆماری عێراق, trl. Komarî 'Êraq, trb. Komari Erak; asyr. ܩܘܛܢܝܘܬܐ ܕܥܝܪܐܩ) – państwo arabskie na Bliskim Wschodzie, leżące nad Zatoką Perską.
Wikipedia
(1.1) W Iraku jest bardzo niebezpiecznie z powodu trwającej tam od wielu lat wojny.
Wiktionary
IPA: ˈirak, AS: irak
Wiktionary
rzecz. Irakijczyk mos., Irakijka ż., irackość ż.
przym. iracki
Wiktionary
(1.1) ofic. Republika Iraku
Wiktionary
obywatel Iraku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Iraku
Wiktionary
(1.1) Większość Irakijczyków to muzułmanie.
Wiktionary
IPA: ˌiraˈcijt͡ʃɨk, AS: iraḱii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Irak mrz., irakijskość ż.
:: fż. Irakijka ż.
przym. iracki
Wiktionary
obywatelka Iraku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Iraku
Wiktionary
IPA: ˌiraˈcijka, AS: iraḱii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Irak mrz.
:: fm. Irakijczyk mos.
przym. iracki
Wiktionary
miasto w Grecji; Heraklion
SJP.pl
Heraklion, także Iraklion (gr. Ηράκλειο, Iraklio), d. Kandia – największe miasto i stolica administracyjna Krety oraz jednostki regionalnej Heraklion. Piąte co do wielkości miasto w Grecji, liczące 140 730 mieszkańców, według spisu z 2011 roku.
Wikipedia
1. państwo w Azji ze stolicą w Teheranie; Islamska Republika Iranu;
2. pasmo górskie na wyspie Borneo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Azji;
(1.2) geogr. hiszpańska miejscowość w Katalonii, w prowincji Lleida;
Wiktionary
Iran (pers. ايران trl. Irān, pełna nazwa Islamska Republika Iranu, pers. جمهوری اسلامی ايران Dżomhuri-je Eslāmi-je Irān), w Europie dawniej znany jako Persja – państwo na Bliskim Wschodzie, leżące między Morzem Kaspijskim na północy a Zatoką Perską i Zatoką Omańską na południu.
Wikipedia
(1.1) Uznanym w świecie towarem pochodzącym z Iranu są ręcznie tkane dywany perskie.
Wiktionary
IPA: ˈirãn, AS: irãn
Wiktionary
rzecz. iranista mos., Irańczyk mos., Iranka ż., iranistyka ż., iranka ż., irańskość ż.
przym. irański
Wiktionary
(1.1) ofic. urz. Islamska Republika Iranu, hist. Persja
Wiktionary
skrót od: irański
SJP.pl
obywatel Iranu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Iranu
Wiktionary
(1.1) 2% Irańczyków to Arabowie.
Wiktionary
IPA: iˈrãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: irãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Iran m., iranistyka ż., iranka ż.
:: fż. Iranka ż.
przym. irański
Wiktionary
1. specjalista w dziedzinie iranistyki (znawca języków irańskich, kultury, literatury, historii Iranu)
2. uniwersytecki student iranistyki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) badacz języków irańskich
Wiktionary
(1.1) Zrozpaczona Oleńka wyprosiła sobie wreszcie przeniesienie na seminarium starego profesora iranisty, zaczęła pisać pod jego kierunkiem rozprawę doktorską i już by ją spokojnie zakończyła, gdyby na stronice gazet nie wypłynął nagle problem irańskiego Azerbejdżanu.
(1.1) (…) Potwierdził wczoraj, że rozmawiał z premierem na ten temat i jest zwolennikiem kandydatury Ananicza, będącego specjalistą od spraw Bliskiego Wschodu (z wykształcenia jest turkologiem i iranistą).
Wiktionary
rzecz. Iran m., iranistyka ż.
:: fż. iranistka ż.
przym. irański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. nauka zajmująca się badaniem języków irańskich i irańskiego obszaru kulturowego (Afganistan, Iran oraz Tadżykistan);
Wiktionary
Iranistyka – jedna z dziedzin orientalistyki, zajmująca się badaniem języków irańskich i irańskiego obszaru kulturowego, do którego zalicza się współczesne państwa: Afganistan, Iran oraz Tadżykistan. Obok badań skupionych przede wszystkim na Iranie i jego języku – perskim, badacze opracowują kultury i języki pozostałych ludów irańskich, np. Beludżów, Kurdów, Osetyjczyków czy Tadżyków. Z tego powodu iranistyka dzieli się wewnętrznie na powiązane ze sobą poddyscypliny, np. afganologię, której przedmiot badań ogranicza się do Afganistanu, kurdologię – Kurdystanu, tadżykologię – Tadżykistanu.
Wikipedia
IPA: ˌirãˈɲistɨka, AS: irãńistyka
Wiktionary
rzecz. iranista mos., Iran m., Irańczyk m., Iranka ż., iranka ż.
przym. irański
Wiktionary
gatunek małego ptaka z rodziny muchołówkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Iranu
Wiktionary
Iranka (Irania gutturalis) – gatunek małego ptaka z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae), jedyny z rodzaju Irania. Zamieszkuje zachodnią i środkową Azję. Nie wyróżnia się podgatunków. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
(1.1) Pierwsza kobieta, która otrzymała Medal Fieldsa była Iranką.
Wiktionary
IPA: iˈrãŋka, AS: irãŋka
Wiktionary
rzecz. Iran mrz., iranistyka ż., iranka ż.
:: fm. Irańczyk mos.
przym. irański
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Iran mrz., iranistyka ż., iranka ż.
:: fm. Irańczyk mos.
przym. irański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Irańczyk.
* arabski: (1.1) إيرانية ż.
* bułgarski: (1.1) иранка ż.
* francuski: (1.1) Iranienne ż.
* hindi: (1.1) ईरानी ż.
* hiszpański: (1.1) iraní ż.
* kataloński: (1.1) iraniana ż.
* łotewski: (1.1) irāniete ż.
* niemiecki: (1.1) Iranerin ż.
* słowacki: (1.1) Iránka ż.
* słoweński: (1.1) Iranka ż.
* szwedzki: (1.1) iranska w.
* włoski: (1.1) iraniana ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
specjalista w zakresie iranologii (studiów nad językiem, kulturą i literaturą irańską); iranista
SJP.pl
związany z Iranem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Iran
(1.2) jęz. odnoszący się do podrodziny języków indoeuropejskich, którymi posługuje się około 75 mln osób zamieszkujących Bliski i Środkowy Wschód oraz Azję Środkową
Wiktionary
(1.2) Najbardziej rozpowszechnione języki irańskie to perski i paszto.
Wiktionary
IPA: iˈrãj̃sʲci, AS: irãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
(1.1) zob. Iran.
Wiktionary
dotyczący Iranu i Polski
SJP.pl
laser pracujący w zakresie częstotliwości odpowiadających promieniowaniu podczerwonemu
SJP.pl
określenie wykonawcze: gniewnie
SJP.pl
1. najdłuższa rzeka w Birmie;
2. nizina w Birmie
SJP.pl
Irawadi (birm. ဧရာဝတီမြစ်, wym. [ʔèjàwədì mjɪʔ], ang. Irrawaddy) – rzeka na terenie Chin i Mjanmy (najdłuższa rzeka tego kraju) o dł. 2150 km i powierzchni dorzecza wynoszącej 430 tys. km².
Wikipedia
miasto w północnej Jordanii
SJP.pl
Irbid (arab. مدينة إربد) – miasto w północnej Jordanii, w pobliżu granicy z Syrią, ośrodek administracyjny muhafazy Irbid, położone ok. 29 km na południowy wschód od Jeziora Galilejskiego. W 2020 roku liczyło 557 tys. mieszkańców. Trzecie co do wielkości miasto kraju. W mieście rozwinął się przemysł spożywczy.
Wikipedia
miasto w północnym Iraku; Arbil
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w północnym Iraku;
Wiktionary
Irbil, Arbil (akad. Arbail; arab. اربيل; kurd. Hewlêr; asyr. ܐܪܒܝܠ – Arab’ilu; tur. Erbil) – miasto w północnym Iraku, na zachodnim pogórzu Gór Kurdystańskich, ośrodek muhafazy Irbil i stolica Kurdyjskiego Okręgu Autonomicznego, zamieszkiwane przez prawie milion osób (głównie sunnickich Kurdów i chrześcijańskich Asyryjczyków).
Wikipedia
przym. irbilski
Wiktionary
(1.1) Arbil, staroż. Arbala
Wiktionary
→ Irbil
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Irbilem, dotyczący Irbilu
Wiktionary
rzecz. Irbil mrz.
Wiktionary
duży drapieżnik z rodziny kotów, występuje w wysokich górach Azji; pantera śnieżna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Panthera uncia|Schreber|ref=tak., ssak z rodziny kotowatych, występujący w Azji Środkowej;
Wiktionary
Irbis śnieżny, irbis, pantera śnieżna, śnieżny leopard, uncja (Panthera uncia) – gatunek ssaka z podrodziny panter (Pantherinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae), występujący na terenach Azji Środkowej.
Wikipedia
(1.1) Irbisy polują na koziorożce i markury.
Wiktionary
(1.1) irbis śnieżny
Wiktionary
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, znajdująca się na terenie obwodu swierdłowskiego, uchodzi do Nicy w dorzeczu rzeki Tury;
Wiktionary
Irbit (ros. Ирбит) – miasto w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie swierdłowskim, przy ujściu rzeki Iribt do Nicy (dorzecze Obu). 47 300 mieszkańców (2003).
Wikipedia
[czytaj: irc albo i-er-ce] usługa internetowa pozwalająca na prowadzenie rozmów na czatach (skrót od: ang. Internet Relay Chat)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, męskorzeczowy lub męskozwierzęcy
(1.1) inform. protokół internetowy umożliwiający rozmowę z innymi użytkownikami połączonymi z wybranym bezpośrednio lub grupowo na kanałach;
(1.2) środ. inform. kanał na serwerze opartym na protokole IRC (1.1)
przymiotnik relacyjny
(2.1) inform. dotyczący protokołu IRC (1.1)
Wiktionary
(1.1) IRC pozwala na prowadzenie rozmów prywatnych z innymi osobami podłączonymi do serwerów.
(1.2) Na IRC-u Wikisłownika od rana do wieczora panowała cisza, dopiero po dziewiątej pojawił się na nim użytkownik potrzebujący pomocy.
(2.1) Ze względu na problemy z zasięgiem internetowym Jacek utracił połączenie z siecią IRC.
Wiktionary
kontaktować się za pomocą IRC-a; ircować
SJP.pl
miękka skóra, rodzaj dwustronnego zamszu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj zamszu
Wiktionary
Wikipedia
przym. irchowy
Wiktionary
mający niektóre właściwości irchy, przypominający irchę
SJP.pl
związany z irchą
SJP.pl
zdrobnienie od: Irena (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Irena
Wiktionary
(1.1) Po ciocię Ircię pojedzie pan Konstanty.
Wiktionary
rzecz. Irena ż.
Wiktionary
(1.1) Irenka, Irka, Irena
Wiktionary
kontaktować się za pomocą IRC-a; IRC-ować
SJP.pl
osoba korzystająca z IRC-a
SJP.pl
dotyczący IRC-a, usługi sieciowej umożliwiającej jednoczesną, symultaniczną rozmowę z wieloma osobami na raz; IRC-owy
SJP.pl
system bezprzewodowej transmisji danych z wykorzystaniem promieniowania podczerwonego; IRDA, IrDA
SJP.pl
Infrared Data Association (IrDA) – powstała w 1993 r. grupa, skupiająca około 50 producentów sprzętu komputerowego. Celem powstania było stworzenie i kontrolowanie międzynarodowych standardów transmisji danych w zakresie podczerwieni. Grupa ta opracowała firmowy system bezprzewodowej transmisji danych cyfrowych z wykorzystaniem promieniowania podczerwonego. Jego elementy przeznaczone są przede wszystkim do tworzenia sieci tymczasowych, w których znajdują się komputery przenośne (laptopy, palmtopy).
Wikipedia
zdrobnienie od: Ireneusz (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Ireneusz
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Panu Ireczkowi leży na sercu sprawa przedszkoli.
Wiktionary
rzecz. Ireneusz mos., Irek mos., Iruś mos.
Wiktionary
(1.1) Irek, Iruś
Wiktionary
zdrobnienie od: Ireneusz (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ireczka lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Ireneusz (imię męskie); Iruś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Ireneusz
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Irka
Wiktionary
(1.1) Wróciliśmy z Irkiem autostopem.
Wiktionary
rzecz. Ireneusz mos., Iruś mos., Ireczek mos., Irena ż.
Wiktionary
(1.1) Iruś, Ireczek
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dostaliśmy od pani Ireny kosz śliwek.
Wiktionary
IPA: iˈrɛ̃na, AS: irẽna
Wiktionary
rzecz. Ireneusz m., Irek m.
:: zdrobn. Irenka ż., Ircia ż., Irka ż.
przym. ireniczny
Wiktionary
(1.1) Irenka, Irka, Ircia
Wiktionary
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Ireneusz (gr. eirenaios – „spokojny, pokojowy”) – imię męskie pochodzenia greckiego. W Polsce pojawiło się w XIX wieku.
Żeński odpowiednik: Irena. Zdrobnienia: Ireczek, Irek, Iruś.
W styczniu 2025 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 58259 mężczyzn o imieniu Ireneusz nadanym jako imię pierwsze.
Wikipedia
(1.1) Według tradycji uformowanej w VI wieku święty Ireneusz z Lyonu miał ponieść śmierć męczeńską w czasie prześladowania chrześcijan za panowania Septymiusza Sewera.
Wiktionary
IPA: ˌirɛ̃ˈnɛwuʃ, AS: irẽneu̯uš
Wiktionary
rzecz. Ireneuszowa ż., Ireneuszówna ż., Ireneuszostwo lm m.
:: fż. Irena ż.
:: zdrobn. Irek m., Iruś m., Ireczek m.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Irek, Iruś, Ireczek
Wiktionary
Ireneusz z małżonką; Ireneuszowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) przest. żona Ireneusza
Wiktionary
(1.1) Jeśli Ireneuszowa nie przyjdzie, sami zdecydujemy.
Wiktionary
zob. Ireneusz.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ireneusza lub z nim związany
SJP.pl
związany z irenizmem, kierunkiem w chrześcijaństwie dążącym do zniesienia różnic między wyznaniami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z irenizmem, dotyczący irenizmu
przymiotnik jakościowy
(2.1) promujący pokój, dążący do zaprzestania walki i zawarcia pokoju
Wiktionary
rzecz. irenizm n., irenista m., Irena ż., Irenka ż.
Wiktionary
(1.1) irenistyczny
(2.1) pokojowy, ugodowy, niekonfrontacyjny
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ireny lub z nią związany
SJP.pl
zwolennik irenizmu, kierunku w chrześcijaństwie dążącego do zniesienia różnic między wyznaniami
SJP.pl
kierunek w teologii chrześcijańskiej, dążący do zniesienia różnic między wyznaniami
SJP.pl
Irenizm (gr. εἰρήνη eirene, „pokój”) – w teologii chrześcijańskiej kierunek dążący do zniwelowania różnic między wyznaniami i przywrócenia jedności drogą wzajemnych ustępstw doktrynalnych; także postawa otwartości i życzliwości w rozwiązywaniu spornych zagadnień; przeciwny konserwatyzmowi społecznemu i wyznaniowemu. Zapoczątkował go Erazm z Rotterdamu. W Polsce głoszony w XVI w. przez Andrzeja Frycza Modrzewskiego i Jana Łaskiego. Obecnie rozróżnia się pojęcia irenizmu i ekumenizmu, które bywają mylone. Według Jana Pawła II ekumenizm nie może być ustępstwem z żadnej prawdy, lecz wspólnym jeszcze głębszym jej szukaniem.
Wikipedia
zdrobnienie od: Irena (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż., zdrobnienie od Irena
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Co kupimy pani Irence na urodziny?
Wiktionary
rzecz. Irena ż.
przym. ireniczny
Wiktionary
(1.1) Ircia, Irka, Irena
Wiktionary
nauka zajmująca się badaniami nad pokojem
SJP.pl
krzaczasta roślina doniczkowa o dekoracyjnych liściach, uprawiana jako jednoroczna; osiąga wysokość do 30 cm
SJP.pl
Iresyna (Iresine P. Browne 1756) – rodzaj roślin z rodziny szarłatowatych (Amaranthaceae Juss.). Znane są 34 gatunki. Rośliny te rosną w tropikach Ameryki Południowej i Środkowej. Są bardzo popularne w uprawach ogrodowych w ciepłym i wilgotnym klimacie, np. w Holandii czy wschodnich stanach USA.
Wikipedia
1. roślina (krzew, rzadziej drzewko) z rodziny różowatych;
2. odmiana ziemniaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Cotoneaster|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny różowatych;
Wiktionary
Irga (Cotoneaster Medik.) – rodzaj roślin z rodziny różowatych. W zależności od klasyfikacji wyróżnia się tu ok. 80–90 gatunków szeroko ujmowanych lub ok. 260 gatunków wąsko ujmowanych. W większości rosną one w Himalajach i zachodnich Chinach, ale zasięg rodzaju obejmuje niemal całą Eurazję (bez Japonii i części południowo-wschodniej) oraz północną Afrykę. W Polsce dziko rosną trzy gatunki rodzime: irga czarna C. niger, kutnerowata C. tomentosus i zwyczajna C. integerrimus. Irga rozkrzewiona C. divaricatus i irga błyszcząca C. lucidus zostały introdukowane i są już zadomowione w Polsce, a bardzo liczne inne gatunki są uprawiane.
Wikipedia
(1.1) Irgi bardzo często są sadzone w parkach i ogrodach ze względu na ozdobne liście.
Wiktionary
IPA: ˈirɡa, AS: irga
Wiktionary
lek, który nie powinien być zażywany przez chorych z nadwrażliwością na aspirynę, zawierający fenylobutazon i piramidon
SJP.pl
przymiotnik od: Irian Zachodni (dawna prowincja Indonezji)
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
diafragma iris - rodzaj maski zaciemniającej część kadru filmowego; diafragma irysowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. bogini i uosobienie tęczy, posłanka bogów do ludzi;
(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 7;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Iris jako bogini tęczy rozpina ów cudny łuk siedmiobarwny, co ziemię łączy z niebem.
(1.1) W sztukach plastycznych Iris bywa przedstawiana jako uskrzydlona kobieta w szacie o barwach tęczy, z kaduceuszem w ręce.
(1.1) Atrybutami skrzydlatej Iris były: kaduceusz oraz dzban do czerpania i rozlewania wody.
(1.2) Iris porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza, czyli w pasie głównym planetoid.
Wiktionary
IPA: ˈirʲis, AS: irʹis
Wiktionary
rzecz. Irydion mos., iryd mrz., iryzacja ż., iryzowanie n., irydowość ż., irys mrz./mzw., irysek mrz./mzw., irysowość ż.
czas. iryzować ndk., iryzować się ndk.
przym. irysowy, irydowy, Irydionowy
zob. Iryda, Irys.
Wiktionary
(1.1) war. rzad. Iryda, Irys
Wiktionary
zdrobnienie od: Irena (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) poufała forma imienia Irena
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(2.1) D. lp. od: Irek
Wiktionary
IPA: ˈirka, AS: irka
Wiktionary
rzecz. Irena ż.
Wiktionary
Irek z małżonką
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Irka lub z nim związany
SJP.pl
miasto na Syberii w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rosji, na Syberii, położone nad rzeką Irkut;
Wiktionary
Irkuck (ros. Иркутск, Irkutsk) – miasto w Rosji, stolica obwodu irkuckiego.
Główny ośrodek gospodarczy, kulturalny (muzea) i naukowy (uniwersytet zał. 1918) Syberii Wschodniej z rozwiniętym przemysłem maszynowym (jedne z największych w Rosji zakłady lotnicze „Irkut”), aluminiowym, materiałów budowlanych, drzewnym, skórzanym i spożywczym. W mieście znajduje się elektrownia wodna o mocy 660 MW.
Wikipedia
(1.1) Kolej transsyberyjska prowadzi z Moskwy przez Irkuck do Władywostoku i liczy ponad dziewięć tysięcy kilometrów.
Wiktionary
rzecz. Irkut mrz., irkucczanin mos., irkucczanka ż.
przym. irkucki
Wiktionary
przymiotnik od miasta Irkuck
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Irkuckiem (miastem w Rosji)
Wiktionary
rzecz. Irkuck m., Irkut mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, lewy dopływ Angary;
Wiktionary
Irkut – rzeka w Rosji, lewy dopływ Angary.
Długość 488 km, powierzchnia dorzecza 15 tys. km². Swoje źródła ma w Sajanie Wschodnim. U ujścia Irkutu do Angary leży Irkuck.
Dopływy:
Wikipedia
rzecz. Irkuck mrz.
przym. irkucki
Wiktionary
[czytaj: i-er-el lub aj-er-el] irl; środowiskowo:
1. mający miejsce w prawdziwym świecie;
2. w prawdziwym świecie
SJP.pl
skrót od: irlandzki
SJP.pl
Język irlandzki, język iryjski (Gaeilge, wym. [ˈɡeːlʲɟə]) – język z grupy goidelskiej języków celtyckich, język narodowy Irlandczyków. Język urzędowy Republiki Irlandii (obok angielskiego).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. obywatel Irlandii;
2. obywatel Irlandii Północnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba narodowości irlandzkiej, obywatel Irlandii; także. mieszkaniec Irlandii Północnej
Wiktionary
Irlandczycy (ang. Irish people, irl. Muintir na hÉireann, na hÉireannaigh, na Gaeil) – naród pochodzenia celtyckiego zamieszkujący Irlandię.
W przeszłości ich językiem ojczystym był język irlandzki, ale współcześnie jest to zazwyczaj język angielski (tylko dla niespełna 1% Irlandczyków językiem ojczystym jest język irlandzki). Dominującym wyznaniem wśród Irlandczyków jest katolicyzm, schrystianizowani w V wieku naszej ery. Zasadniczą rolę w etnogenezie odegrali Celtowie, którzy w IV-III wieku p.n.e. opanowali wyspę Irlandię. We wczesnym średniowieczu Irlandia określana była w łacińskich źródłach jako "Szkocja" lub Hibernia, a jej mieszkańcy byli nazywani Szkotami (Scotti). Dzisiejsza Szkocja nazywana była wtedy Kaledonią lub Albanią, a zamieszkiwali ją Piktowie. Szkoci z Irlandii stopniowo jednak zasiedlali obszar Kaledonii, dokonując tam także ekspansji politycznej i religijnej. W konsekwencji zaczęto ten region nazywać Scotia minor (Szkocja mniejsza), a w końcu po prostu Szkocja. Z tego też powodu, wczesnośredniowieczni Irlandczycy są nazywani przez współczesnych historyków w niektórych krajach (np. w Polsce czy w Niemczech) Iroszkotami. Wytworzyli oni odrębną formę chrześcijaństwa określaną jako kościół iroszkocki.
Wikipedia
(1.1) Jej ojciec był Irlandczykiem i bliskim przyjacielem króla Anglii – Edwarda I.
Wiktionary
IPA: irˈlãnṭt͡ʃɨk, AS: irlãnṭčyk
Wiktionary
rzecz. Irlandia ż., irlandzki mrz.
:: fż. Irlandka ż.
przym. irlandzki
Wiktionary
1. wyspa na Oceanie Atlantyckim;
2. państwo w Europie ze stolicą w Dublinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Europie;
(1.2) geogr. wyspa między Oceanem Atlantyckim i Morzem Irlandzkim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Stolicą Irlandii jest Dublin.
(1.2) Irlandia jest jedną z największych wysp w Europie.
Wiktionary
IPA: irˈlãndʲja, AS: irlãndʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Irlandczyk mos., Irlandka ż., irlandzkość ż., irlandzki mrz.
przym. irlandzki
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Irlandczyk mos., Irlandka ż., irlandzkość ż., irlandzki mrz.
przym. irlandzki
frazeologia.
etymologia.
uwagi. zobacz też: indeks państw świata
tłumaczenia.
* abchaski: (1.1) Ирландиа
* albański: (1.1) Irlanda
* angielski: (1.1) Ireland; (1.2) Ireland
* arabski: (1.1) ايرلندا
* baskijski: (1.1) Irlanda
* białoruski: (1.1) Ірландыя ż.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) Ірляндыя ż.
* bułgarski: (1.1) Ирландия ż.
* chorwacki: (1.1) Irska ż.
* czeski: (1.1) Irsko n.
* dolnołużycki: (1.1) Irska
* duński: (1.1) Irland n.; (1.2) Irland n.
* esperanto: (1.1) Irlando
* farerski: (1.1) Írland n.
* fidżyjski: (1.1) Aeladi
* fiński: (1.1) Irlanti
* francuski: (1.1) Irlande ż.
* górnołużycki: (1.1) Irska ż.
* grenlandzki: (1.1) Irlandi
* gruziński: (1.1) ირლანდია
* hawajski: (1.1) ʻIlelani
* hiszpański: (1.1) Irlanda ż.; (1.2) Irlanda ż.
* interlingua: (1.1) Irlanda
* irlandzki: (1.1) Éire ż.
* islandzki: (1.1) Írland
* japoński: (1.1) アイルランド (airurando)
* kataloński: (1.1) Irlanda ż.
* koreański: (1.1) 아일랜드 (aillaendŭ), 에이레 (eire)
* litewski: (1.1) Airija ż.
* łotewski: (1.1) Īrija ż.
* niderlandzki: (1.1) Ierland; (1.2) Ierland
* niemiecki: (1.1) Irland n.; (1.2) Irland n.
* nowogrecki: (1.1) Ιρλανδία (Irlandía) ż.
* ormiański: (1.1) Իռլանդիա
* oromo: (1.1) Eerlaandi
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1-2) {{PJM|Irlandia. ,. PJM|Irlandia 2. ,. PJM|Irlandia 3. ,. PJM|Irlandia 4.}}
* rosyjski: (1.1) Ирландия ż.
* słowacki: (1.1) Írsko n.; (1.2) Írsko n.
* szwedzki: (1.1) Irland n.
* turecki: (1.1) İrlanda
* ukraiński: (1.1) Ірландія ż.
* węgierski: (1.1) Írország
* włoski: (1.1) Irlanda ż.
źródła.
== Irlandia (język aceh.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Irlandia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. obywatelka Irlandii;
2. obywatelka Irlandii Północnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta narodowości irlandzkiej, obywatelka Irlandii; także. mieszkanka Irlandii Północnej
Wiktionary
(1.1) Na ostatnim etapie Irlandka prześcignęła Amerykankę.
Wiktionary
IPA: irˈlãntka, AS: irlãntka
Wiktionary
rzecz. Irlandia ż., irlandzki mrz.
:: fm. Irlandczyk mos.
przym. irlandzki
Wiktionary
przymiotnik od: Irlandia, Irlandia Północna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Irlandii lub Irlandczyków
(1.2) odnoszący się do wyspy Irlandia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język celtycki używany przez Irlandczyków;
Wiktionary
Język irlandzki, język iryjski (Gaeilge, wym. [ˈɡeːlʲɟə]) – język z grupy goidelskiej języków celtyckich, język narodowy Irlandczyków. Język urzędowy Republiki Irlandii (obok angielskiego).
Wikipedia
(1.1) Piłeś kiedyś irlandzkie piwo?
(2.1) Irlandzki jest językiem celtyckim.
Wiktionary
IPA: irˈlãnt͡sʲci, AS: irlãncʹḱi
Wiktionary
rzecz. Irlandia ż., Irlandczyk m., Irlandka ż.
Wiktionary
(2.1) iryjski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem irlandzkim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem irlandzkim
(1.3) spisany, stworzony w języku irlandzkim
Wiktionary
IPA: irˈlãnt͡skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: irlãnckoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* łotewski: (1.1) Irma ż.
* słowacki: (1.1) Irma ż.
* włoski: (1.1) Irma ż.
źródła.
== Irma (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż. Irma
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈirma, AS: irma
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* łotewski: (1.1) Irma ż.
* słowacki: (1.1) Irma ż.
* włoski: (1.1) Irma ż.
źródła.
== Irma (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż. Irma
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Irmina – imię żeńskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od zdrobnienia grupy imion rozpoczynających się na irm – od irmen, co oznacza „czczony, szanowany”.
W styczniu 2025 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 5003 kobiety o imieniu Irmina nadanym jako imię pierwsze. Dla porównania, najczęściej nadane jako imię pierwsze – Anna, nosi 1 068 330 osób.
Wikipedia
(1.1) Irmina wyprowadziła się do Nakła nad Notecią we wrześniu 1999 roku.
Wiktionary
IPA: irˈmʲĩna, AS: irmʹĩna
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Irminy lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Irmina (imię żeńskie)
SJP.pl
przymiotnik od: Irokez
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Irokezami, dotyczący Irokezów
Wiktionary
rzecz. Irokez mos., Irokezka ż., irokez mrz.
Wiktionary
fryzura charakteryzująca się pasem dłuższych włosów, biegnących od górnej części czoła aż po kark, czasem krócej, popularna m.in. wśród punków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włosy ułożone w stojący grzebień, kojarzone z subkulturą punk
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Prawdziwe punki noszą irokezy usztywnione białkiem.
Wiktionary
IPA: iˈrɔkɛs, AS: irokes
Wiktionary
rzecz. Irokez m.
przym. irokeski
Wiktionary
plemię indiańskie
SJP.pl
Irokezi (nazwa własna: Haudenosaunee) – liga plemion (Mohawków, Oneidów, Onondagów, Kajugów i Seneków, od września 1722 także Tuskarorów, a nieco później również 6 plemion kanadyjskich Wyandotów) Indian Ameryki Północnej zamieszkujących tereny na wschód od Wielkich Jezior i na południe od Rzeki św. Wawrzyńca, czyli północną część stanów Nowy Jork, Pensylwanii i Maine, niemal cały stan Vermont oraz południowe obszary kanadyjskich prowincji Quebec i Ontario.
Wikipedia
Indianka Ameryki Północnej
SJP.pl
bezbarwna ciecz o zapachu fiołków, występująca w korzeniach fiołków oraz kosaćców i wykorzystywana jako dodatek do olejków zapachowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. wzór chemiczny|C14H22O., bezbarwny, oleisty, pachnący fiołkami związek organiczny z grupy ketonów, stosowany jako składnik perfum
Wiktionary
Gminy w USA:
Wikipedia
IPA: ˈirɔ̃n, AS: irõn
Wiktionary
skrót od: ironiczny, ironicznie (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
1. ukryta złośliwość, pogarda lub kpina wyrażona przy pomocy pozornej aprobaty;
2. ironia losu - nagły, niekorzystny obrót wypadków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zawoalowana drwina, szyderstwo lub złośliwość ukryte pod pozorną aprobatą;
Wiktionary
Ironia (grec. εἰρωνεία eironeía, dosłownie „przestawienie, pozorowanie“) – sposób wypowiadania się, oparty na zamierzonej niezgodności, najczęściej przeciwieństwie, dwóch poziomów wypowiedzi: dosłownego i ukrytego, np. w zdaniu Jaka piękna pogoda wypowiedzianym w trakcie ulewy. W klasycznej retoryce ironia stanowi jeden z tropów, jest zaliczana także do podstawowych kategorii w estetyce.
Wikipedia
(1.1) „Nie spodziewałem się po tobie aż takiej hojności” – powiedział z ironią w głosie.
Wiktionary
IPA: iˈrɔ̃ɲja, AS: irõńi ̯a
Wiktionary
rzecz. ironista mos., ironistka ż., ironizowanie n.
:: zdrobn. ironijka ż.
czas. ironizować ndk.
przym. ironiczny
przysł. ironicznie
Wiktionary
antonimy.
(1.1) dosłowność
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) autoironia
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. ironista mos., ironistka ż., ironizowanie n.
:: zdrobn. ironijka ż.
czas. ironizować ndk.
przym. ironiczny
przysł. ironicznie
frazeologia.
jak na ironię • ironia losu
etymologia.
etym|łac|ironia. < etym|gr|εἰρωνεία. (eirōneía)
uwagi.
* wikicytaty.
* zoblistę|drwina|kpina|sarkazm|szyderstwo.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) irony
* arabski: (1.1) تهكم, سخرية
* baskijski: (1.1) ironia
* białoruski: (1.1) іронія ż.
* bułgarski: (1.1) ирония ż.
* duński: (1.1) ironi w.
* esperanto: (1.1) ironio
* estoński: (1.1) iroonia
* francuski: (1.1) ironie ż.
* hiszpański: (1.1) ironía ż.
* interlingua: (1.1) ironia
* kataloński: (1.1) ironia ż.
* kornijski: (1.1) gesedh ż.
* łaciński: (1.1) ironia ż.
* niemiecki: (1.1) Ironie ż.
* nowogrecki: (1.1) ειρωνεία ż.
* rosyjski: (1.1) ирония ż.
* słowacki: (1.1) irónia
* szwedzki: (1.1) ironi w.
* ukraiński: (1.1) іронія ż.
* wenedyk: (1.1) ironia ż.
* węgierski: (1.1) irónia
* włoski: (1.1) ironia ż.
źródła.
== ironia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) ironia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) używając ironii; pozornie szczerze/prawdziwie
Wiktionary
(1.1) Rene odszedł z dużym ociąganiem, przekonując się raz jeszcze, jak ironicznie brzmi samo określenie „wolny związek" w stosunku do współżycia dwojga ludzi. Nie jest on chyba nigdy wolny — jak żaden ludzki związek, jeżeli ma być ludzki.
Wiktionary
IPA: ˌirɔ̃ˈɲit͡ʃʲɲɛ, AS: irõńičʹńe
Wiktionary
rzecz. ironia ż., ironijka ż., ironista m., ironistka ż., ironizowanie n., ironiczność ż.
czas. ironizować
przym. ironiczny
Wiktionary
(1.1) szyderczo, drwiąco
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ironicznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ironiczne; cecha tych, którzy są ironiczni
Wiktionary
rzecz. ironia ż.
przym. ironiczny
przysł. ironicznie
Wiktionary
żartobliwy z nutką złośliwości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający ukryte szyderstwo, drwiący pod pozorem czegoś innego
Wiktionary
(1.1) Rozciągnął szeroko wargi we właściwym sobie dziwnym grymasie, wyrażającym ironiczną aprobatę.
Wiktionary
IPA: ˌirɔ̃ˈɲit͡ʃnɨ, AS: irõńičny
Wiktionary
rzecz. ironia ż., ironijka ż., ironizowanie n., ironista m., ironistka ż., ironiczność ż.
czas. ironizować ndk.
przysł. ironicznie
Wiktionary
(1.1) kąśliwy, sarkastyczny, zgryźliwy, złośliwy, kpiarski, kpiący, sardoniczny, szyderczy, uszczypliwy, zjadliwy; książk. kostyczny, prześmiewczy
Wiktionary
osoba drwiąca, ironizująca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto często zachowuje się ironicznie
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) prześmiewca
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. ironia ż., ironijka ż., ironizowanie n.
:: fż. ironistka ż.
czas. ironizować ndk.
przym. ironiczny
przysł. ironicznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) ironista m./ż.
źródła.
== ironista (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) ironista
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) ironistka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌirɔ̃ˈɲista, AS: irõńista
Wiktionary
rzecz. ironia ż., ironijka ż., ironizowanie n.
:: fż. ironistka ż.
czas. ironizować ndk.
przym. ironiczny
przysł. ironicznie
Wiktionary
(1.1) prześmiewca
Wiktionary
wypowiadać się z ironią, sarkazmem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) mówić o czymś w sposób ironiczny / z ironią
Wiktionary
IPA: ˌirɔ̃ɲiˈzɔvat͡ɕ, AS: irõńizovać
Wiktionary
rzecz. ironia ż., ironijka ż., ironista m., ironistka ż., ironizowanie n.
przym. ironiczny
przysł. ironicznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wypowiadanie się o czymś z ironią, z przekąsem
Wiktionary
rzecz. ironia ż., ironijka ż., ironista m., ironistka ż.
czas. ironizować
przym. ironiczny
przysł. ironicznie
Wiktionary
Irpiń;
1. miasto na Ukrainie;
2. rzeka na Ukrainie, prawy dopływ Dniepru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Ukrainie w obwodzie kijowskim, położone nad rzeką Irpienią (2.1) ;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub żeński, nazwa własna
(2.1) geogr. rzeka w Ukrainie, prawy dopływ Dniepru;
Wiktionary
Irpień (ukr. Ірпінь, Irpiń) – miasto na Ukrainie, w obwodzie kijowskim, w rejonie buczańskim; leży w aglomeracji kijowskiej; liczy 63 tys. mieszkańców (2024).
Irpień leży na lewym brzegu Irpienia i prawym brzegu Buczy, na północny zachód od Kijowa i na południe od Buczy, na północ od której znajduje się port lotniczy Kijów-Hostomel.
Wikipedia
przym. irpieński
Wiktionary
(2.1) hist. war. Irpeń
Wiktionary
Irpień;
1. miasto na Ukrainie;
2. rzeka na Ukrainie, prawy dopływ Dniepru
SJP.pl
Irpień (ukr. Ірпінь, Irpiń) – miasto na Ukrainie, w obwodzie kijowskim, w rejonie buczańskim; leży w aglomeracji kijowskiej; liczy 63 tys. mieszkańców (2024).
Irpień leży na lewym brzegu Irpienia i prawym brzegu Buczy, na północny zachód od Kijowa i na południe od Buczy, na północ od której znajduje się port lotniczy Kijów-Hostomel.
Wikipedia
skrót od: Interrupt Request, w informatyce: kanał przesyłania informacji między urządzeniami komputera a jego procesorem
SJP.pl
osoba myśląca irracjonalnie, nie tłumacząca i nie postrzegająca w realny sposób
SJP.pl
1. kierowanie się czymś pozarozumowym, wiarą, intuicją, odruchem itp.;
2. w filozofii: założenie o niemożności rozumowego poznania rzeczywistości
SJP.pl
Irracjonalizm (łac. irrationalis – nierozumowy) – pogląd filozoficzny głoszący, że rzeczywistości nie da się poznać w racjonalny sposób, przypisujący najwyższą wartość pozarozumowym środkom poznawczym.
Irracjonalizm był postawą typową dla romantyzmu i modernizmu. Henri Bergson uważał, że człowiek ma do dyspozycji dwie władze poznawcze: intelekt i intuicję, stawiając wyżej intuicję.
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób irracjonalny
Wiktionary
IPA: ˌirːat͡sʲjɔ̃ˈnalʲɲɛ, AS: i•racʹi ̯õnalʹńe
Wiktionary
przym. irracjonalny
rzecz. irracjonalność
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest irracjonalne
Wiktionary
Wikipedia
przym. irracjonalny
przysł. irracjonalnie
Wiktionary
nieracjonalny, nieuzasadniony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sprzeczny z rozumem, rozsądkiem
Wiktionary
(1.1) Negowano również możliwość stosowania teorii w odniesieniu do sprawców przestępstw irracjonalnych, przypadkowych i kompulsywnych.
Wiktionary
IPA: ˌirːat͡sʲjɔ̃ˈnalnɨ, AS: i•racʹi ̯õnalny
Wiktionary
rzecz. irracjonalizm m., irracjonalność ż.
przysł. irracjonalnie
Wiktionary
(1.1) nieracjonalny, bezsensowny, niedorzeczny, niepojęty, niezrozumiały, nielogiczny, nierozsądny
Wiktionary
Wikipedia
laser generujący podczerwień
SJP.pl
w gramatyce: jeden z okresów warunkowych, mający zastosowanie w sytuacji, gdy mówiący chce zaznaczyć, że warunek przez niego wyrażony jest niezgodny z rzeczywistością, a tym samym i następnik się nie spełnia
SJP.pl
1. brak poczucia rzeczywistości; odrzeczywistnienie;
2. w filozofii: koncepcja, według której nierzeczywistość istnieje równie realnie jak rzeczywistość;
3. w literaturze: odnoszenie się do świata baśniowego, snów, magii
SJP.pl
nierzeczywisty; nierealny
SJP.pl
1. dążenie niepodległościowe;
2. ruch polityczny we Włoszech
SJP.pl
Irredenta, irredentyzm (wł. irredenta „niewyzwolona”) – ruch polityczny i społeczny, dążący do połączenia w jeden organizm państwowy ziem zamieszkiwanych przez podobne grupy etniczne. Przenośnie pojęcie to oznacza ruch niepodległościowy.
Wikipedia
członek, zwolennik irredenty
SJP.pl
dążący do wyzwolenia narodowego; niepodległościowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. irredenta.
Wiktionary
Irredenta, irredentyzm (wł. irredenta „niewyzwolona”) – ruch polityczny i społeczny, dążący do połączenia w jeden organizm państwowy ziem zamieszkiwanych przez podobne grupy etniczne. Przenośnie pojęcie to oznacza ruch niepodległościowy.
Wikipedia
rzecz. irredentysta m., irredentystka ż.
przym. irredentystyczny
Wiktionary
nieistotny, nieposiadający uzasadnienia
SJP.pl
pokryty irchą (miękką skórą, rodzajem dwustronnego zamszu), oprawiony irchą (np. gąbka irszana), zrobiony z irchy lub w jakiś inny sposób związany z taką skórą; irchowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto powiatowe w obwodzie zakarpackim Ukrainy, położone u południowych stoków Karpat, nad rzeczką Irszawką;
Wiktionary
Irszawa (ukr. Іршава, ros. i rus. Иршава, węg. Ilosva, czes. i słow. Iršava, jid. אָרשעווע /Orszewe/) - miasto powiatowe w obwodzie zakarpackim Ukrainy.
Leży na południowych stokach Karpat, nad rzeczką Irszawką, dopływem Borżawy.
Lokalny ośrodek przemysłowy.
Wikipedia
przym. irszawski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Irtyszem, dotyczący Irtysza
Wiktionary
(1.1) Obskie i irtyskie zbiorniki oraz zasoby wodne omawianego obszaru zasilają nie tylko turbiny wielu nowych radzieckich elektrowni: tiumeńskiej, jermakowskiej, pietropawłowskiej, ekibastuskiej, buchtarmińskiej czy nowosybirskiej, lecz również zasilają i zaopatrują w wodę centra przemysłowe zachodniej Syberii oraz ważniejsze ośrodki gospodarcze Kazachstanu.
(1.1) Tak samo u Ostiaków irtyskich: wiosną mężczyźni, tam gdzie zajmują się rybołówstwem, przebywają sami w zbudowanych po temu chatach, kobiety pozostają w stałych domostwach, mężowie odwiedzają je od czasu do czasu.
Wiktionary
rzecz. Irtysz mrz.
Wiktionary
rzeka w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w azjatyckiej części Rosji, północno-wschodnim Kazachstanie i zachodnich Chinach, lewy dopływ Obu;
Wiktionary
Irtysz (ros. Иртыш; kaz. Ертіс, Jertys; chiń. 额尔齐斯河 É’ěrqísī Hé) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, w północno-wschodnim Kazachstanie i w zachodnich Chinach. Lewy dopływ Obu.
Długość – 4248 km, powierzchnia zlewni – 1643 tys. km², średni przepływ u ujścia – 2830 m³/s. Żeglowna na odcinku ponad 3600 km. Obfita w ryby. Wykorzystywana do nawadniania.
Wikipedia
przym. irtyski
Wiktionary
zdrobnienie od: Ireneusz (imię męskie); Irek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Ireneusz
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Irusia
Wiktionary
(1.1) Chrzestna podarowała Irusiowi nowe puzzle.
Wiktionary
rzecz. Ireneusz mos., Ireczek mos., Irek mos.
Wiktionary
(1.1) Irek, Ireczek
Wiktionary
Wikipedia
okrytonasienna roślina tropikalna posiadająca jadalne owoce i tłuszcze stosowane przy produkcji czekolad i oleju roślinnego
SJP.pl
członek protestanckiej grupy wyznaniowej założonej w 1825 roku przez Edwarda Irvinga
SJP.pl
pierwiastek chemiczny o symbolu Ir
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Ir i liczbie atomowej 77
Wiktionary
Iryd (Ir, łac. iridium) – pierwiastek chemiczny, metal przejściowy. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa iris oznaczającego tęczę.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma iryd?
Wiktionary
IPA: ˈirɨt, AS: iryt
Wiktionary
rzecz. Iryda ż., Irydion mos., Iris ż., irydowanie n.
przym. irydowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Ir
Wiktionary
1. w mitologii greckiej: posłanka bogów (głównie Zeusa i Hery) do ludzi, uosobienie tęczy; Iris;
2. marka samolotów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. zob. Iris.
(1.2) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Iryda jako bogini tęczy rozpina ów cudny łuk siedmiobarwny, co ziemię łączy z niebem.
(1.2) Jedna z moich koleżanek biurowych ma na imię Iryda.
(1.2) Irydy imieniny obchodzą 5 maja.
Wiktionary
IPA: iˈrɨda, AS: iryda
Wiktionary
rzecz. iryd mrz., irydowość ż., iryzacja ż. iryzowanie n., Iris ż., irys mrz./mzw., irysek mrz./mzw., irysowość ż.
:: zdrobn. Irydzia ż., Irydeczka ż., Irydusia ż.
czas. iryzować ndk.
przym. Irydzin, Irydowy, Irydeczkowy, Irydusin, Irydusiowy, irydowy, irysowy
zob. Irydion.
Wiktionary
(1.1) Iris, Irys, Taumantyda
(1.2) zdrobn. Irydzia, Irydeczka, Irydusia
Wiktionary
okulistyczny zabieg operacyjny stosowany w leczeniu jaskry, polegający na wycięciu tęczówki oka przy jego podstawie
SJP.pl
Irydektomia – okulistyczny zabieg operacyjny polegający na udrożnieniu kąta przesączania poprzez przypodstawne wycięcie tęczówki oka, stosowany w leczeniu jaskry o zamkniętym kącie przesączania.
Wikipedia
taki jak w "Irydionie"
SJP.pl
dział medycyny alternatywnej zajmujący się oceną stanu zdrowia człowieka za pomocą analizy tęczówki oka; irydologia, irydodiagnostyka
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój dziadek ze strony matki ma na imię Irydion.
(1.1) Irydionowie imieniny obchodzą 19 kwietnia.
Wiktionary
IPA: iˈrɨdʲjɔ̃n, AS: irydʹi ̯õn
Wiktionary
rzecz. Irydionowa ż., Irydionówna ż., Irydionostwo lm m., Iryda ż., Irydzia ż., Irydeczka ż., Irydusia ż., iryd mrz., irydowość ż., iryzacja ż., iryzowanie n., Iris ż., irys mrz./mzw., irysek mrz./mzw., irysowość ż.
:: zdrobn. Irydionek mos.
czas. iryzować ndk.
przym. Irydionowy, Irydionkowy, Irydzin, Irydeczkin, Irydusin, irydowy, irysowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Irydionek
Wiktionary
dział medycyny alternatywnej zajmujący się oceną stanu zdrowia człowieka za pomocą analizy tęczówki oka; irydiologia, irydologia
SJP.pl
specjalista w zakresie irydologii
SJP.pl
dział medycyny alternatywnej zajmujący się oceną stanu zdrowia człowieka za pomocą analizy tęczówki oka; irydiologia, irydodiagnostyka
SJP.pl
Wikipedia
irydotomia laserowa - okulistyczny zabieg operacyjny, polegający na przecięciu tęczówki, stosowany przy jaskrze z wąskim, zamykającym się kątem przesączania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. reakcja chemiczna wprowadzenia atomu irydu do cząsteczki związku chemicznego
Wiktionary
rzecz. iryd mrz.
czas. irydować ndk.
przym. irydowy
Wiktionary
→ iryd
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od iryd
Wiktionary
IPA: ˌirɨˈdɔvɨ, AS: irydovy
Wiktionary
rzecz. iryd mrz., Iryda ż., Irydion mos., Iris ż., irydowanie n.
Wiktionary
organiczny związek chemiczny o trujących właściwościach
SJP.pl
Irydyna – organiczny związek chemiczny z grupy izoflawonów należących do grupy flawonoidów. Jest 7-glikozydem irygeniny. Może być wyizolowana z kilku gatunków kosaćców, w tym z kosaćca bródkowego i kosaćca różnobarwnego (Iris versicolor). Związek ten jest toksyczny, stąd też te rośliny są trujące dla ludzi i zwierząt. Związku nie należy mylnie zaliczać do grupy irydoidów.
Wikipedia
1. sztuczne nawadnianie pól
2. zabieg leczniczy lub higieniczny polegający na przepłukiwaniu jamy ciała (pochwy, odbytnicy) ciepłą wodą lub roztworem leku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zabieg przeprowadzany w celach leczniczych lub higienicznych polegający na przepłukiwaniu jamy ciała (np. pochwy, odbytnicy, nosa) roztworem leku lub ciepłą wodą;
(1.2) roln. sztuczne nawadnianie pól;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. irygator m., irygowanie n.
czas. irygować ndk.
przym. irygacyjny
Wiktionary
(1.2) nawadnianie
Wiktionary
związany z irygacją
SJP.pl
przyrząd medyczny do przepłukiwania jam ciała
SJP.pl
Irygator – urządzenie do przepłukiwania jamy ustnej, jelit, pochwy lub innych jam ciała przy użyciu wody lub roztworu leku.
Wikipedia
1. sztucznie nawadniać uprawy rolne;
2. przepłukiwać jamę ciała w celach leczniczych lub higienicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. mieszkaniec Irlandii pochodzenia celtyckiego
Wiktionary
(1.1) Następnie zaatakowała szykującego się do ostatecznej rozprawy z powalonym Iryjczykiem wroga.
Wiktionary
rzecz. Ir mos.
:: fż. Iryjka ż.
przym. iryjski
Wiktionary
(1.1) Ir
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. mieszkanka Irlandii pochodzenia celtyckiego
Wiktionary
(1.1) Iryjka była wyprostowana jak trzcina, smukła i wytrzymała..
Wiktionary
rzecz. Ir mos.
:: fm. Iryjczyk m.
przym. iryjski
Wiktionary
(1.1) Irlandka
Wiktionary
rzadko: związany z Irlandią; irlandzki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Iryjczykami, dotyczący Iryjczyków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język z grupy goidelskiej języków celtyckich;
Wiktionary
(1.1) Stopniowo władzę Briana uznały niemal wszystkie plemięemiona iryjskie, a nawet szereg osiedli skandynawskich.
(2.1) Celtowie z Irlandii używali iryjskiego.
Wiktionary
rzecz. Ir mos., Iryjczyk mos., Iryjka ż.
Wiktionary
(2.1) irlandzki
Wiktionary
1. bylina o wąskich liściach i barwnych kwiatach kosaciec;
2. rodzaj cukierka;
3. odmiana ziemniaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. pot. kosaciec, roślina kwiatowa;
(1.2) bot. kwiat irysa (1.1)
(1.3) spoż. mleczny cukierek o kwadratowym kształcie
(1.4) poligr. druk tęczowy
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈirɨs, AS: irys
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. irysek m.
przym. irysowy
Wiktionary
(1.1) kosaciec
Wiktionary
zdrobnienie od: irys
SJP.pl
związany z irysem
SJP.pl
stan rozdrażnienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stan rozdrażnienia
Wiktionary
(1.1) Dwuzłotówka wpadła do szczeliny między kostkami brukowymi i ku irytacji chłopczyka nie dała się wydłubać.
Wiktionary
IPA: ˌirɨˈtat͡sʲja, AS: irytacʹi ̯a
Wiktionary
czas. irytować
rzecz. irytowanie n.
przym. irytujący
Wiktionary
denerwować, drażnić, gniewać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) drażnić, denerwować kogoś
czasownik zwrotny niedokonany irytować się
(2.1) denerwować się, wpadać w irytację
Wiktionary
(1.1) Najbardziej irytują mnie rozpieszczone, wrzeszczące dzieciaki w autobusie.
(2.1) Adam irytuje się, gdy jego syn puszcza głośno techno w swoim pokoju.
Wiktionary
IPA: ˌirɨˈtɔvat͡ɕ, AS: irytovać
Wiktionary
rzecz. irytacja ż., irytowanie n.
ims. irytujący
przysł. irytująco
przym. irytujący
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|irytować.
Wiktionary
IPA: ˌirɨtɔˈvãɲɛ, AS: irytovãńe
Wiktionary
czas. irytować
rzecz. irytacja ż.
przym. irytujący
Wiktionary
nieznośny, wprowadzający w gniew, drażniący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) psych. taki, który irytuje; wywołujący rozdrażnienie
Wiktionary
(1.1) Rozmowa z następczynią Agaty okazała się irytująca i nie dająca nadziei na właściwe zmiany.
Wiktionary
rzecz. irytacja ż., irytowanie n., irytującość ż.
czas. irytować ndk., poirytować dk.
przysł. irytująco
Wiktionary
(1.1) drażniący, dokuczliwy, frustrujący, niemiły, uciążliwy
Wiktionary
mienienie się barwami tęczy cienkich warstw różnych substancji (np. oleju na wodzie) powstające w wyniku interferencji światła białego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zjawisko optyczne polegające na powstawaniu tęczowych barw;
Wiktionary
Iryzacja, tęczowanie, biol. ubarwienie strukturalne (gr. Iris „tęcza”) – zjawisko optyczne polegające na powstawaniu tęczowych barw w wyniku interferencji światła białego odbitego od przezroczystych lub półprzezroczystych ciał składających się z wielu warstw substancji o różnych własnościach optycznych. Występuje m.in. na powierzchni minerałów, macicy perłowej, plamach cieczy (np. benzyny), bańkach mydlanych, a czasem w atmosferze – na chmurach. Bywa też wywoływane sztucznie i wykorzystywane przy produkcji ozdobnych iryzowanych wyrobów szklanych i ceramicznych.
Wikipedia
rzecz. Iris ż., Iryda ż., Irydion mos.
Wiktionary
(1.1) tęczowanie
Wiktionary
mienić się barwami tęczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|iryzować.
Wiktionary
Iryzacja, tęczowanie, biol. ubarwienie strukturalne (gr. Iris „tęcza”) – zjawisko optyczne polegające na powstawaniu tęczowych barw w wyniku interferencji światła białego odbitego od przezroczystych lub półprzezroczystych ciał składających się z wielu warstw substancji o różnych własnościach optycznych. Występuje m.in. na powierzchni minerałów, macicy perłowej, plamach cieczy (np. benzyny), bańkach mydlanych, a czasem w atmosferze – na chmurach. Bywa też wywoływane sztucznie i wykorzystywane przy produkcji ozdobnych iryzowanych wyrobów szklanych i ceramicznych.
Wikipedia
rzecz. nieiryzowanie n., Iris ż., Iryda ż., Irydion mos.
czas. iryzować ndk.
Wiktionary
fruktan występujący w irysach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Irządz
Wiktionary
rzecz. Irządze nmos.
:: fż. irządzanka ż.
przym. irządzki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Irządz
Wiktionary
rzecz. Irządze nmos.
:: fm. irządzanin m.
przym. irządzki
Wiktionary
1. wieś w województwie dolnośląskim, w powiecie górowskim;
2. wieś w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim
SJP.pl
Wikipedia
→ Irządze
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Irządz
Wiktionary
rzecz. Irządze nmos., irządzanin m., irządzanka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Intelligence Service, brytyjska służba wywiadowcza
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. iść
Wiktionary
(1.1) Jo sie bojem iś po ćmi przez las. → Boję się chodzić po ciemku przez las.
Wiktionary
Industry Standard Architecture
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) rel. hist. imię Jezusa Chrystusa w islamie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W islamie Jezus – po arabsku Isa – postrzegany jest jako prorok, a nie Syn Boży ani Bóg w jednej z trzech postaci. W Koranie wymienia się go z imienia aż 25 razy, sześciokrotnie zaś nadaje mu tytuł Mesjasz (albo Chrystus – w zależności, którym przekładem Koranu się posługujemy). Mówi się o nim także: Posłaniec i Prorok, a przede wszystkim Słowo i Duch Boży.
Wiktionary
IPA: ˈisa, AS: isa
Wiktionary
[czytaj: izaak] obce imię męskie
SJP.pl
Isaac – imię męskie. W języku polskim zapisuje się je Izaak.Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
obce imię męskie
SJP.pl
Isaak właśc. Isaak Guderian (ur. 31 stycznia 1995 w Minden) – niemiecki piosenkarz. Reprezentant Niemiec w 68. Konkursie Piosenki Eurowizji (2024).
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
Wikipedia
Isabelle – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Wisconsin, w hrabstwie Pierce.
Wikipedia
Izydora – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Oznacza „dar Izydy” i pochodzi od imienia Izydy, egipskiej bogini.
Patronką tego imienia jest św. Izydora z Egiptu.
Męska forma: Izydor.
Izydora imieniny obchodzi 4 kwietnia i 1 maja.
Wikipedia
nauka wstępna, zwłaszcza do studiowania Biblii; isagogika
SJP.pl
nauka wstępna, zwłaszcza do studiowania Biblii; isagoga
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Isakowicz:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Izaura – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego osobę pochodzącą z Izaurii (region Azji Mniejszej). Popularne w państwach hiszpańsko- i portugalskojęzycznych. Do języka polskiego przedostało się za pośrednictwem popularnego w latach 80. XX w. brazylijskiego serialu telewizyjnego Niewolnica Isaura.
Wikipedia
(z angielskiego: International Standard Book Number) międzynarodowy znormalizowany numer książki
SJP.pl
1. kroczyć, stąpać, chodzić
2. wstępować gdzieś, udawać się, kierować się
3. dziać się, odbywać się
4. funkcjonować, działać
5. powodzić się, wieść się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pójść)
(1.1) poruszać się, zmieniać swoje położenie za pomocą nóg, nie tracąc przy tym ani na chwilę kontaktu z podłożem
(1.2) udawać się w jakimś kierunku lub celem wykonania jakiejś czynności, część drogi pokonując pieszo
(1.3) przen. wydobywać się
(1.4) o maszynach i urządzeniach funkcjonować
(1.5) upływać, mijać
(1.6) idzie, szło radzić sobie
(1.7) o instalacji, przewodzie znajdować się, być położonym
(1.8) być przeznaczonym do czegoś
(1.9) następować w czasie
(1.10) idzie, szło łódź. można, można było
Wiktionary
(1.2) Już jesteś zdrowy i możesz iść do pracy.
(1.3) Łzy idą jej z oczu.
(1.4) Silnik idzie bardzo głośno.
(1.5) Ale ten czas wolno idzie!
(1.6) Jak ci idzie?
(1.7) Tędy idzie rura z gazem, a tam ścieki.
(1.10) U niego to szło zarobić.
Wiktionary
IPA: iɕt͡ɕ, AS: iść
Wiktionary
rzecz. iście n.
czas. pójść dk.
Wiktionary
(1.3) wydobywać się, wydostawać się
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = etymn|ang. International Standard Classification of Education → Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia
Wiktionary
niedokrwienie całości lub części narządu wskutek skurczu naczyń krwionośnych
SJP.pl
Niedokrwienie (gr. ἰσχαιμία, ischaemia, isch – ograniczenie, haema – krew) – lokalne zaburzenie ukrwienia będące skutkiem ograniczenia lub całkowitego zatrzymania dopływu krwi do tkanki lub narządu. Następstwem tego stanu jest niedostateczna podaż tlenu i składników odżywczych. W efekcie dochodzi do niedotlenienia (hipoksji), niedożywienia, a ostatecznie do martwicy tkanek dotkniętych procesem niedokrwiennym.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zob. rwa kulszowa.
Wiktionary
Rwa kulszowa, ischialgia (łac. ischias) – zespół objawów związanych z uciskiem na nerwy rdzeniowe L4, L5 lub S1 tworzące nerw kulszowy (największy nerw obwodowy człowieka) lub na przebiegu samego nerwu kulszowego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|ischias.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|rwa kulszowa.
źródła.
== ischialgia (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. rwa kulszowa, ischias
odmiana.
(1.1) lp. ischialgia; lm. ischialgie
przykłady.
Wiktionary
IPA: isˈxʲjalʲɟja, AS: isχʹi ̯alʹǵi ̯a
Wiktionary
ból nerwu kulszowego przebiegający od okolicy lędźwiowo-krzyżowej do pośladka oraz kończyny dolnej aż do palców stopy; rwa kulszowa
SJP.pl
Rwa kulszowa, ischialgia (łac. ischias) – zespół objawów związanych z uciskiem na nerwy rdzeniowe L4, L5 lub S1 tworzące nerw kulszowy (największy nerw obwodowy człowieka) lub na przebiegu samego nerwu kulszowego.
Wikipedia
przymiotnik od: ischias
SJP.pl
chorobowe zjawisko oddawania moczu drobnymi kroplami, pomimo olbrzymiego pęcherza wypełnionego zalegającym moczem; paradoksalne oddawanie moczu
SJP.pl
dawniej:
1. urzeczywistniać coś;
2. spłacać, uiszczać;
3. głosić, twierdzić;
4. iścić się - urzeczywistniać się, dziać się
SJP.pl
doprawdy, naprawdę; niewątpliwie, istotnie
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) książk. albo podn. na pewno, prawdziwie
rzeczownik
(2.1) rzad. odczasownikowy od|iść.
Wiktionary
(1.1) Kochanowski, przeciwnie, przemawia z głębi serca, ma często żar iście poetycki, ale ten żar nie może ożywić każdego utworu; często wybucha, ale i przygasa.
Wiktionary
IPA: ˈiɕt͡ɕɛ, AS: iśće
Wiktionary
(1.1)
czas. istnieć ndk.
przym. istny
zaim. istny
partyk. isto
(2.1)
czas. iść ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. wierzyciel, ten, co ma roszczenie
(1.2) stpol. dłużnik, ten, na którym ciąży główne zobowiązanie
(1.3) stpol. winny, ten, który popełnił przestępstwo
(1.4) daw. ten, który co komu pożycza, wierzyciel
(1.5) daw. ten, który od kogo co pożyczył, jest komu co winien, dłużnik
(1.6) daw. ten, który popełnił przestępstwo, winowajca, pozwany do sądu, oskarżony
(1.7) daw. powód, strona wnosząca sprawę do sądu, oskarżyciel
(1.8) daw. świadek, osoba składająca zeznania, stwierdzająca, poświadczająca co lub będąca świadkiem czego, obecna przy czym
(1.9) daw. prawdziwy, rzeczywisty właściciel
(1.10) daw. wykonawca, egzekutor czego
Wiktionary
czas. istnieć
Wiktionary
(1.4) daw. kredytor, daw. pożyczacz, daw. pożyczalnik, daw. pożycznik, daw. pożyczyciel, wierzyciel
(1.5) daw. debitor, dłużnik, daw. pożycznik
(1.6) daw. obwinion, daw. obżałowan, daw. pozwaniec, pozwany, winny
(1.7) daw. aktor, powód
(1.8) świadek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. suma pieniężna główna (tj. nieobejmująca dodatkowych świadczeń pieniężnych, jak odsetki, kary umowne itp.) należna z różnych tytułów
Wiktionary
czas. istnieć
Wiktionary
(1.1) stpol. iścizna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. daw. suma pieniężna główna (tj. nieobejmująca dodatkowych świadczeń pieniężnych, jak odsetki, kary umowne itp.) należna z różnych tytułów
(1.2) daw. suma pieniężna, zapłata
(1.3) daw. własność stanowiąca majątek
Wiktionary
(1.2) Na targu nieznajomym towaru odbywa; ceni na poły darmo, a wziąwszy iściznę, mknie precz, przelichmaniwszy swą powołowczyznę.
(1.3) Nie o gwałt, ani o mord, ani o truciznę. Lecz o trzy kózki idzie, o moją iściznę.
Wiktionary
czas. istnieć
Wiktionary
(1.1) stpol. iścina
Wiktionary
skrót od: Integrated Services Digital Network; sieć telefoniczna oparta na technologiach cyfrowych
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydrol. rzeka w Rosji. lewy dopływ Tobołu; przepływa przez terytorium obwodu swierdłowskiego, kurgańskiego i tiumeńskiego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Iset', Isiet'
Wiktionary
rodzaj kobierca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Iranie, położone w oazie na Wyżynie Irańskiej, u stóp łańcucha górskiego Zagros;
(1.2) geogr. adm. ostan w środkowym Iranie, którego stolicą jest Isfahan (1.1);
Wiktionary
Isfahan (pers. اصفهان, translit. Eşfahān, transkryp. Esfahan); historycznie także jako Ispahan, starop. Aspadāna, średniop. Spahān – trzecie co do wielkości miasto Iranu, położone ok. 340 km na południe od Teheranu. Stolica prowincji o tej samej nazwie. Populacja: ok. 2 mln.
Wikipedia
(1.1) Teherańczycy szczególnie dużo miejsca poświęcają w swoich opowieściach obywatelom Szirazu i Isfahanu. Tych pierwszych kochają tych drugich nienawidzą. Isfahańczycy mają opinię zbyt pewnych siebie, przekonanych o swojej wyższości, niezbyt uprzejmych, zakochanych w pieniądzach, wyjątkowo skąpych i konserwatywnych.
Wiktionary
IPA: isˈfaxãn, AS: isfaχãn
Wiktionary
rzecz. isfahańczyk mos., isfahanka ż., isfahan mrz.
przym. isfahański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Isfahanu; osoba z tego miasta
Wiktionary
(1.1) Teherańczycy szczególnie dużo miejsca poświęcają w swoich opowieściach obywatelom Szirazu i Isfahanu. Tych pierwszych kochają tych drugich nienawidzą. Isfahańczycy mają opinię zbyt pewnych siebie, przekonanych o swojej wyższości, niezbyt uprzejmych, zakochanych w pieniądzach, wyjątkowo skąpych i konserwatywnych.
(1.1) W 1387 r. zbuntowali się isfahańczycy w Persji południowej. I tym razem barbarzyński wódz stłumił rebelię zaś każdemu ze swoich wojowników kazał wrócić z głową jednego Persa.
Wiktionary
rzecz. Isfahan mrz., isfahan mrz.
:: fż. isfahanka ż.
przym. isfahański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Isfahanu; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Isfahan mrz., isfahan mrz.
:: fm. isfahańczyk mos.
przym. isfahański
Wiktionary
→ Isfahan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Isfahanem, dotyczący Isfahanu
Wiktionary
rzecz. Isfahan mrz., isfahańczyk mos., isfahanka ż., isfahan mrz.
Wiktionary
Ishikawa (jap. 石川町 Ishikawa-machi) – miasto w Japonii, na wyspie Honsiu, w prefekturze Fukushima. Według danych na rok 2020 miejscowość zamieszkiwało 14 644 mieszkańców, a gęstość zaludnienia wyniosła 126,6 os./km².
Wikipedia
Ishinomaki (jap. 石巻市 Ishinomaki-shi) – miasto w Japonii (prefektura Miyagi), na wyspie Honsiu (Honshū), nad Oceanem Spokojnym.
Ma powierzchnię 554,55 km². W 2020 r. mieszkało w nim 140 151 osób, w 56 624 gospodarstwach domowych (w 2010 r. 160 826 osób, w 57 796 gospodarstwach domowych).
Wikipedia
zdrobnienie od: Weronika, Monika, Dominika, Jadwiga, Agnieszka (imiona żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) infantylne zdrobnienie od imienia Weronika
(1.2) infantylne zdrobnienie od imienia Jadwiga
(1.3) infantylne zdrobnienie od imienia Agnieszka
(1.4) infantylne zdrobnienie od imienia Dominika
(1.5) infantylne zdrobnienie od imienia Monika
(1.6) infantylne zdrobnienie od imienia Oliwia
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Monisia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = polit. Państwo Islamskie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ataki w Iranie pokazują, że ISIS może uderzyć w zupełnie przeciwnym kierunku.
Wiktionary
(1.1) PI, IS, Daesh
Wiktionary
grupa pszczół zwiadowczych
SJP.pl
wybierać coś, zwłaszcza robactwo, z włosów lub piór
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) usuwać pasożyty żyjące we włosach ludzi lub sierści zwierząt poprzez wyszukiwanie i łapanie (wyskubywanie) ich palcami
Wiktionary
(1.1) W zoo widzieliśmy, jak szympansy iskają się nawzajem.
Wiktionary
IPA: ˈiskat͡ɕ, AS: iskać
Wiktionary
rzecz. odiskanie n., iskanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) spolszczona arabska wersja męskiego imienia Aleksander
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) astr. planetoida nr 5615 z pasa głównego asteroid;
(2.2) wojsk. typ rosyjskiego pocisku balistycznego krótkiego zasięgu;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje imię m|święty=tak.
synonimy.
(1.1) Iskandar
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Iskandar m.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|arab|إسكندر. < etym|gr|Ἀλέξανδρος. → Aleksander
(2.1) od nazwiska Fazila Iskandera
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Aleksander.
źródła.
== Iskander (język indonezyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) Aleksander, Iskander
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Iskandar m.
Wiktionary
(1.1) Iskandar
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|iskać.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. iskać
rzecz. odiskanie n.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== iskanie (slovio.) ==
ortografie. искание
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) szukanie
odmiana.
(1.1) lm. iskanies
przykłady.
Wiktionary
IPA: iˈskãɲɛ, AS: iskãńe
Wiktionary
czas. iskać
rzecz. odiskanie n.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. iskać
rzecz. odiskanie n.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== iskanie (slovio.) ==
ortografie. искание
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) szukanie
odmiana.
(1.1) lm. iskanies
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: iskierka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: iskierka
Wiktionary
IPA: ˌisʲcɛˈrɛt͡ʃka, AS: isʹḱerečka
Wiktionary
rzecz. iskra ż., iskierka ż.
czas. iskrzyć
Wiktionary
zdrobnienie od: iskra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: iskra
Wiktionary
PZL M26 Iskierka – samolot szkolno-treningowy opracowany w WSK-Mielec w 1981 roku.
W jego konstrukcji użyto wielu elementów z samolotu PZL M-20 Mewa (skrzydła, usterzenie, podwozie, elementy awioniki pokładowej).
Iskierka jest wolnonośnym dolnopłatem, wyposażonym w chowane podwozie. Układ pilotów - tandem (kabina ucznia z przodu). Konstrukcja jest metalowa z elementami kompozytowymi.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. iskra ż.
:: zdrobn. iskiereczka ż.
czas. iskrzyć
przym. iskrowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zdrobn|iskra.
* białoruski: (1.1) іскрачка ż., іскрынка ż.
* bułgarski: (1.1) искрица ż.
* niemiecki: (1.1) Fünkchen n.
* rosyjski: (1.1) искорка ż.
* słowacki: (1.1) iskierka ż., iskrička ż.
* ukraiński: (1.1) іскорка ż.
źródła.
== iskierka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) iskierka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: iˈsʲcɛrka, AS: isʹḱerka
Wiktionary
rzecz. iskra ż.
:: zdrobn. iskiereczka ż.
czas. iskrzyć
przym. iskrowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. iskra ż.
:: zdrobn. iskiereczka ż.
czas. iskrzyć
przym. iskrowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zdrobn|iskra.
* białoruski: (1.1) іскрачка ż., іскрынка ż.
* bułgarski: (1.1) искрица ż.
* niemiecki: (1.1) Fünkchen n.
* rosyjski: (1.1) искорка ż.
* słowacki: (1.1) iskierka ż., iskrička ż.
* ukraiński: (1.1) іскорка ż.
źródła.
== iskierka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) iskierka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: iskierka
SJP.pl
przyrząd składający się z dwóch oddzielonych dielektrykiem diod, między którymi przeskakuje iskra
SJP.pl
Iskiernik – aparat elektryczny (lub część innego aparatu) zbudowany z dwóch elektrod przedzielonych izolatorem gazowym lub cieczowym. W takim układzie przy przekroczeniu pewnej wartości napięcia na zaciskach tzw. napięcia zapłonu rezystancja wewnętrzna iskiernika gwałtownie maleje i zaczyna przewodzić prąd.
Iskierniki są wykorzystywane w układach ochrony przepięciowej różnych urządzeń.
Wikipedia
rozżarzona cząstka płonącego ciała, która oderwała się od całości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rozżarzona cząstka płonącego ciała oddzielająca się od całości
(1.2) przen. człowiek ruchliwy, szybki, zwinny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Proch zapalał się od iskry z krzoski.
Wiktionary
IPA: ˈiskra, AS: iskra
Wiktionary
rzecz. skra ż., iskrzenie n., zaiskrzenie n., iskrzyk m., iskrownik m., skrzenie n., iskiernik m.
:: zdrobn. iskierka ż., iskiereczka ż.
czas. iskrzyć ndk., zaiskrzyć dk., skrzyć się ndk.
przym. iskrowy
Wiktionary
(1.1) książk. skra
Wiktionary
urządzenie zabezpieczające przed wydobywaniem się iskier; odiskiernik; odiskrownik
SJP.pl
niewielki, przenośny radiotelegraf
SJP.pl
część instalacji zapłonowej silników tłokowych służąca do wytwarzania prądu elektrycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie do wytwarzania iskry zapłonowej
Wiktionary
Iskrownik – urządzenie do generowania iskier elektrycznych (np. do zapłonu w silnikach).
Iskrownik elektromagnetyczny składa się z jednej lub kilku cewek oraz przerywacza i kondensatora. Prąd płynący w cewce wytwarza pole magnetyczne. Przerwanie przepływu prądu powoduje zanik pola magnetycznego, który to wywołuje siłę elektromotoryczną indukcji, co daje impuls wysokiego napięcia.
Wikipedia
rzecz. iskra ż.
czas. iskrzyć
Wiktionary
przymiotnik od: iskrownik
SJP.pl
związany z iskrą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący iskry, związany z iskrą
Wiktionary
rzecz. iskra ż., iskierka ż.
czas. iskrzyć
Wiktionary
1. żarzący się, pełen iskier;
2. skrzący się, migocący
SJP.pl
1. wydawać z siebie iskry, migotliwe blaski; błyszczeć, lśnić;
2. rzadko, poetycko: roziskrzać, rozświetlać;
3. iskrzyć się - lśnić migotliwym blaskiem
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wyrzucać z siebie iskry
(1.2) świecić lub odbijać światło w sposób przypominający naprzemienne gaśnięcie i zapalanie się
(1.3) o silnym uczuciu: być odczuwanym między ludźmi związanymi ze sobą jakąś sytuacją
(1.4) książk. wyróżniać się w bardzo pozytywny sposób na tle podobnych rzeczy
czasownik zwrotny niedokonany iskrzyć się (dk. brak)
(2.1) wytwarzać iskry prądu elektrycznego
(2.2) odbijając światło sprawiać wrażenie naprzemiennego gaśnięcia i zapalania się
(2.3) być pełnym czegoś, co wyróżnia dany tekst lub wypowiedź na tle innych
Wiktionary
rzecz. iskra ż., iskierka ż., iskiereczka ż., iskrownik m. iskrzenie n.
czas. zaiskrzyć dk.
przym. iskrowy, iskrownikowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Iskrzyczyn (niem. Iskritschin lub Iskrzitschin) – wieś sołecka w gminie Dębowiec w powiecie cieszyńskim, w województwie śląskim. Wieś leży w historycznych granicach regionu Śląska Cieszyńskiego. Powierzchnia sołectwa wynosi 465 ha, liczba ludności 628 (2009), co daje gęstość zaludnienia równą 135,05 os./km². Większość terenu wioski zajmują grunty orne (338 ha).
Wikipedia
gatunek chrząszcza z rodziny świetlików
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Iskrzyni
Wiktionary
rzecz. Iskrzynia ż.
:: fż. iskrzynianka ż.
przym. iskrzyński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Iskrzyni
Wiktionary
rzecz. Iskrzynia ż.
:: fm. iskrzynianin m.
przym. iskrzyński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Iskrzyni
Wiktionary
rzecz. Iskrzynia ż., iskrzynianin m., iskrzynianka ż.
Wiktionary
skrót od: islandzki
SJP.pl
Język islandzki (isl. íslenska) – język z grupy języków nordyckich, którym posługują się mieszkańcy Islandii. Posługuje się nim około 320 tys. osób, głównie Islandczyków w kraju i na emigracji. Zapisywany jest alfabetem łacińskim.
Wikipedia
religia objawiona prorokowi Mahometowi, głosząca wiarę w jednego Boga (Allaha), rozpowszechniona głównie w krajach Bliskiego Wschodu, niektórych krajach azjatyckich oraz afrykańskich; muzułmanizm, mahometanizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. religia monoteistyczna założona przez Mahometa;
Wiktionary
Islam (arab. الإسلام, al-islām – poddanie się woli Boga), mahometanizm – religia monoteistyczna, na początku XXI wieku druga na świecie pod względem liczby wyznawców po chrześcijaństwie. Zapoczątkował ją prorok Mahomet; według islamu to on przekazał ludziom świętą księgę – Koran, którą mu objawił Archanioł Gabriel (arab. Dżibril) w latach 610–632. Wyznawca tej religii to muzułmanin lub muzułmanka. Ich zdaniem Koran to ostateczne i niezmienne objawienie się Boga, przez muzułmanów nazywanego arabskim słowem Allah.
Wikipedia
(1.1) Według praw islamu, jeśli ojcem jest muzułmanin, dziecko też jest muzułmaninem.
Wiktionary
IPA: ˈislãm, AS: islãm
Wiktionary
rzecz. islamizm m., islamista m., islamizacja ż., islamistyka ż., islamistka ż., islamiec mos.
czas. islamizować ndk.
przym. islamski, islamistyczny, przedislamski
Wiktionary
(1.1) muzułmaństwo, muzułmanizm, mahometanizm
Wiktionary
stolica Pakistanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Pakistanu;
Wiktionary
Islamabad (urdu: اسلام آباد) – stolica Pakistanu od 1966 roku, kiedy to została przeniesiona z Karaczi. Położona w północno-wschodniej części kraju na płaskowyżu Pothohar. Według spisu powszechnego z 2017 roku, Islamabad jest dziewiątym miastem Pakistanu pod względem liczby ludności.
Wikipedia
IPA: ˌislãˈmabat, AS: islãmabat
Wiktionary
rzecz. islamabadczyk mos., islamabadka ż.
przym. islamabadzki
Wiktionary
mieszkaniec Islamabadu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Islamabadu
Wiktionary
IPA: ˌislãmaˈbaṭt͡ʃɨk, AS: islãmabaṭčyk
Wiktionary
rzecz. Islamabad mrz.
:: fż. islamabadka ż.
przym. islamabadzki
Wiktionary
mieszkanka Islamabadu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Islamabadu
Wiktionary
IPA: ˌislãmaˈbatka, AS: islãmabatka
Wiktionary
rzecz. Islamabad mrz.
:: fm. islamabadczyk mos.
przym. islamabadzki
Wiktionary
przymiotnik od: Islamabad
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Islamabad
Wiktionary
IPA: ˌislãmaˈbat͡sʲci, AS: islãmabacʹḱi
Wiktionary
rzecz. Islamabad mrz., islamabadczyk mos., islamabadka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. muzułmanin, wyznawca islamu
Wiktionary
rzecz. islam m.
Wiktionary
(1.1) współcz. muzułmanin, mahometanin; przest. islamista
Wiktionary
1. badacz, znawca islamu; islamolog, islamoznawca;
2. zwolennik islamizmu, ideologii wywiedzionej z fundamentalizmu islamskiego;
3. wyznawca islamu; muzułmanin, mahometanin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zwolennik islamizmu
(1.2) nauk. badacz, znawca islamu
(1.3) przest. wyznawca islamu
Wiktionary
Islamista ma dwa znaczenia:
Wikipedia
(1.1) Islamiści postrzegają swe przywiązanie do islamu głównie jako formę politycznej przynależności, czego jako zazwyczaj pobożni muzułmanie nie powinni robić. Wielu islamistów robi wrażenie, że w ogóle nie są pobożni.
(1.1) (…) decydenci na ogół traktowali islamistów jako ważne osobistości i potencjalnych sojuszników w walce z komunizmem lub spisywali ich na straty, jako tych, którzy swoje najlepsze lata mają już za sobą.
Wiktionary
IPA: ˌislãˈmʲista, AS: islãmʹista
Wiktionary
rzecz. islamizacja ż., islam m., islamizm m., islamistyka ż., islamizowanie n.
:: fż. islamistka ż.
czas. islamizować ndk.
przym. islamistyczny, islamski, przedislamski
przysł. islamistycznie, islamsko
Wiktionary
(1.2) islamoznawca
(1.3) muzułmanin; przest. mahometanin; stpol. pogard. bisurmanin
Wiktionary
1. badaczka, znawczyni islamu; islamolożka, islamoznawczyni;
2. zwolenniczka islamizmu, ideologii wywiedzionej z fundamentalizmu islamskiego;
3. wyznawczyni islamu; muzułmanka, mahometanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: islamista
Wiktionary
IPA: ˌislãˈmʲistka, AS: islãmʹistka
Wiktionary
rzecz. islamizacja ż., islam m., islamizm m., islamistyka ż., islamizowanie n.
:: fm. islamista m.
czas. islamizować ndk.
przym. islamistyczny, islamski
przysł. islamistycznie, islamsko
Wiktionary
→ islamista, → islamistyka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. dotyczący islamizmu lub islamisty, związany z islamizmem lub islamistą
(1.2) rel. przest. dotyczący islamu, oparty na islamie
(1.3) nauk. dotyczący islamistyki
Wiktionary
IPA: ˌislãmʲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: islãmʹistyčny
Wiktionary
rzecz. islamistyka ż., islamista m., islamistka ż., islam m., islamizm m., islamizacja ż.
przym. islamski
czas. islamizować ndk.
przysł. islamicznie
Wiktionary
islamoznawstwo;
1. nauka zajmująca się islamem; islamologia;
2. kierunek studiów, którego przedmiotem jest ta nauka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. dziedzina nauki zajmująca się badaniami nad islamem;
Wiktionary
Islamistyka (inaczej islamoznawstwo) – jedna z dziedzin orientalistyki i jednocześnie religioznawstwa, zajmująca się naukowym badaniem: islamu i ugrupowań w ramach islamu, społeczeństw muzułmańskich, polityki, ale także literatury, filozofii i kultury muzułmańskiej. Jest ściśle powiązana z innymi dziedzinami orientalistyki, takimi jak: arabistyka, turkologia, afrykanistyka oraz iranistyka.
Wikipedia
IPA: ˌislãˈmʲistɨka, AS: islãmʹistyka
Wiktionary
rzecz. islam m., islamizm m., islamista m., islamistka ż., islamizacja ż., islamizowanie n.
czas. islamizować
przym. islamistyczny, islamski
Wiktionary
(1.1) islamoznawstwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. socjol. proces narzucania islamu albo poddawania się wpływom islamu
Wiktionary
Islamizacja – zmiany rodzimych wierzeń etnicznych, osiadłego w określonym rejonie ludu, przez islam i kulturę arabską. Islamizacja towarzyszyła arabskiej ekspansji i podbojom. Proces ten obejmował Bliski Wschód, Kaukaz, Bałkany oraz północną, centralną i wschodnią Afrykę.
Według pewnych organizacji politycznych masowa migracja ludności z Afryki i Bliskiego Wschodu ma przyczyniać się do islamizacji Europy.
Wikipedia
(1.1) Islamizacja na Bałkanach jest skutkiem różnych czynników. Najważniejszymi są przemoc ze strony władz osmańskich, szantaż ekonomiczny, wybór koniunkturalny oraz propaganda religijna.
(1.1) (…) islamizacja Arabów trwała ponad 300 lat.
Wiktionary
IPA: ˌislãmʲiˈzat͡sʲja, AS: islãmʹizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. islam m., islamistyka ż., islamista m., islamistka ż., islamizm m., islamizowanie n.
czas. islamizować
przym. islamski, islamistyczny, przedislamski
Wiktionary
(1.1) islamizowanie
Wiktionary
1. ideologia polityczna wywiedziona z fundamentalizmu islamskiego;
2. rygorystyczne przestrzeganie zasad islamu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. rel. islam polityczny – doktryna polityczna oparta na islamie, łącząca religię z ideologią, w której Koran uznany jest za podstawę prawa i polityki państwa;
(1.2) przest. rel. islam ogólnie
Wiktionary
Islamizm – ideologia polityczna wywiedziona z fundamentalizmu islamskiego. W islamizmie islam jest traktowany nie tylko jako religia, ale i jako całościowy system polityczny, który regulować powinien prawne, gospodarcze i społeczne aspekty funkcjonowania państwa w oparciu o literalną interpretację Koranu i hadisów. Celem islamizmu jest wprowadzenie państwa wyznaniowego, rządzonego zgodnie z zasadami prawa religijnego – szariatu.
Wikipedia
(1.1) Szukając wyjaśnień dla swych kłopotów, muzułmanie obmyślili trzy polityczne odpowiedzi na współczesne wyzwania: świeckość, reformizm i islamizm.
Wiktionary
IPA: isˈlãmʲism̥, AS: islãmʹism̦
Wiktionary
rzecz. islamista m., islamistka ż., islamizacja ż., islam m., islamistyka ż.
przym. islamistyczny, islamski
Wiktionary
1. poddawać wpływom islamu;
2. islamizować się - ulegać wpływom islamu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) wprowadzać islam, poddawać coś pod wpływy islamu
Wiktionary
(1.1) (…) słowo „monafeq” znaczy dosłownie „hipokryta; dwulicowiec; ktoś, kto z pozoru wspiera kogoś bądź jakieś stanowisko, podczas gdy w istocie jest mu wrogi” i w kulturze muzułmańskiej ma długą tradycję użycia – pierwotnie tak określani byli Arabowie, którzy za życia Mahometa koniunkturalnie przyjęli islam, ale po śmierci proroka powrócili do dawnych wierzeń i trzeba ich było – siłą – ponownie zislamizować.
Wiktionary
IPA: ˌislãmʲiˈzɔvat͡ɕ, AS: islãmʹizovać
Wiktionary
rzecz. islam m., islamizacja ż., islamista mos., islamizowanie n., islamistka ż., islamistyka ż.
przym. islamski, islamistyczny, przedislamski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|islamizować.
Wiktionary
IPA: ˌislãmʲizɔˈvãɲɛ, AS: islãmʹizovãńe
Wiktionary
czas. islamizować
rzecz. islamista mos., islamistka ż., islamistyka ż., islamizacja ż.
przym. przedislamski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik islamofaszyzmu, radykalnej postaci islamu o wielu cechach wspólnych z faszyzmem
Wiktionary
(1.1) Najsłynniejszy islamofaszysta z Wielkiej Brytanii Anjem Choudary, który dąży do radykalizacji muzułmanów brytyjskich, planowaćanuje założyć kolejną organizację po delegalizacji poprzedniej.
Wiktionary
rzecz. islamofaszyzm m., islamofaszystka ż.
przym. islamofaszystowski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający związek z islamofaszyzmem, radykalną postacią islamu o wielu cechach wspólnych z faszyzmem
Wiktionary
rzecz. islamofaszyzm m., islamofaszysta m., islamofaszystka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. radykalna postać islamu o wielu cechach wspólnych z faszyzmem
Wiktionary
(1.1) W jej toku zostały obalone dwa reżimy podejrzane o wspieranie terroryzmu, budżet wojskowy USA zbliżył się już dziś do maksymalnych rozmiarów zimnowojennych, a „wojna z terroryzmem” przekształciła się w jej własnym pojęciu w „długą wojnę z islamofaszyzmem”.
(1.1) My, ludzie Zachodu, możemy stać się zwiastunami podobnych zmian dla wszystkich muzułmanów na świecie, nie tylko potępiając islamofaszyzm, lecz również nie godząc się na odgrywanie roli islamskich fetyszystów, czyli tych, którzy podsycają muzułmański kompleks niższości, pozostawiając innym niełatwe zadanie przeprowadzenia reform.
Wiktionary
IPA: ˌislãmɔˈfaʃɨsm̥, AS: islãmofašysm̦
Wiktionary
przym. islamofaszystowski
rzecz. islamofaszysta
Wiktionary
(1.1) islamski faszyzm
Wiktionary
osoba o przychylnym nastawieniu do islamu i muzułmanów
SJP.pl
przychylny stosunek do islamu i muzułmanów
SJP.pl
kobieta o przychylnym nastawieniu do islamu i muzułmanów
SJP.pl
osoba przejawiająca silną niechęć do islamu i muzułmanów
SJP.pl
silna niechęć do islamu i muzułmanów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uprzedzenie, niechęć, wrogość w stosunku do islamu i muzułmanów;
Wiktionary
Islamofobia – antyspołeczne uprzedzenie i dyskryminacja w stosunku do islamu i muzułmanów. Pojęcie odnosi się do wszelkich przejawów dyskryminacji i rozpowszechniania nienawiści.
Określenie "islamofobia" pochodzi od słów: nazwy islam i greckiego słowa phóbos (gr.φόβος) – strach. Termin ten używany był już w latach 20. XX wieku.
Wikipedia
(1.1) Opowiadam im o wybuchu islamofobii w Polsce, o tym, że stała się popularną strawą umysłową dla konserwatywnej i nawet liberalnej części inteligencji.
Wiktionary
IPA: ˌislãmɔˈfɔbʲja, AS: islãmofobʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. islamofob m., islamofobka ż.
przym. islamofobiczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z islamofobią, właściwy islamofobowi
Wiktionary
IPA: ˌislãmɔfɔˈbʲit͡ʃnɨ, AS: islãmofobʹičny
Wiktionary
rzecz. islamofobia ż., islamofob m.
Wiktionary
kobieta przejawiająca silną niechęć do islamu i muzułmanów
SJP.pl
badacz, znawca islamu; islamista, islamoznawca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) znawca islamu
Wiktionary
nauka zajmująca się islamem; islamologia, islamoznawstwo
SJP.pl
badaczka, znawczyni islamu; islamistka, islamoznawczyni
SJP.pl
badacz, znawca islamu; islamista, islamolog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie islamoznawstwa / islamistyki
Wiktionary
(1.1) Wytrawny islamoznawca przeprowadził odczyt o prawach zwierząt w świecie islamskim.
Wiktionary
IPA: ˌislãmɔˈznaft͡sa, AS: islãmoznafca
Wiktionary
rzecz. islamoznawstwo n.
Wiktionary
(1.1) islamista
Wiktionary
dotyczący nauki zajmującej się islamem; islamologiczny, islamistyczny
SJP.pl
badaczka, znawczyni islamu; islamistka, islamolożka
SJP.pl
islamistyka;
1. nauka zajmująca się islamem; islamologia;
2. kierunek studiów, którego przedmiotem jest ta nauka
SJP.pl
Islamistyka (inaczej islamoznawstwo) – jedna z dziedzin orientalistyki i jednocześnie religioznawstwa, zajmująca się naukowym badaniem: islamu i ugrupowań w ramach islamu, społeczeństw muzułmańskich, polityki, ale także literatury, filozofii i kultury muzułmańskiej. Jest ściśle powiązana z innymi dziedzinami orientalistyki, takimi jak: arabistyka, turkologia, afrykanistyka oraz iranistyka.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z islamem, dotyczący islamu
(1.2) związany z islamizmem
Wiktionary
(1.1) Od 1981 r. kobiety w Tunezji mają zakaz noszenia islamskiego ubioru, włącznie z chustami, w szkołach i urzędach państwowych. (…) Policja zatrzymywała kobiety na ulicy i prosiła je o zdjęcie chusty; prezydent opisał chustę jako "sekciarski rodzaj ubioru, który nieproszony przyszedł do Tunezji".
Wiktionary
IPA: isˈlãmsʲci, AS: islãmsʹḱi
Wiktionary
rzecz. islam m., islamista m., islamistyka ż., islamizacja m./ż.
przym. antyislamski, antyislamistyczny, nieislamski, przedislamski
czas. islamizować, islamizować się
Wiktionary
(1.1) mahometański, muzułmański, starop|bisurmański.
(1.2) islamistyczny
Wiktionary
skrót od: islandzki
SJP.pl
obywatel Islandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek narodowości islandzkiej, obywatel Islandii, mieszkaniec Islandii
Wiktionary
(1.1) W dziewiętnastym wieku Islandczycy podwoili swoje starania w walce o niepodległość.
Wiktionary
IPA: isˈlãnṭt͡ʃɨk, AS: islãnṭčyk
Wiktionary
rzecz. Islandia ż., islandzki mrz.
:: fż. Islandka ż.
przym. islandzki
Wiktionary
1. wyspa na Oceanie Atlantyckim;
2. państwo w Europie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. duża wyspa na północy Atlantyku;
(1.2) geogr. polit. państwo w Europie, ze stolicą w Reykjaviku, obejmujące Islandię (1.1) i otaczające ją mniejsze wyspy;
(1.3) geogr. miasto w USA, w stanie Floryda;
Wiktionary
Islandia (isl. Ísland, wym. [ˈistlant]) – nordyckie państwo położone na północy Grzbietu Śródatlantyckiego, na wyspie Islandia i kilku mniejszych wyspach, m.in. archipelagu Vestmannaeyjar w północnej części Oceanu Atlantyckiego. Stolicą państwa i największym miastem jest Reykjavík, w którym mieszka około 36% z 388 790 mieszkańców kraju. Islandia jest kulturowo i politycznie powiązana z Europą. Językiem urzędowym kraju jest język islandzki.
Wikipedia
(1.1) Grzbiet Śródatlantycki jest podwodnym łańcuchem górskim ciągnącym się od Islandii po Antarktydę.
(1.2) Islandia jest wyspiarskim krajem europejskim.
Wiktionary
IPA: isˈlãndʲja, AS: islãndʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Islandczyk mos., Islandka ż., islandzki m.
przym. islandzki, antyislandzki, proislandzki
Wiktionary
(1.2) nieofic. Republika Islandii
Wiktionary
obywatelka Islandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta lub dziewczyna narodowości islandzkiej, obywatelka Islandii
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Islandia ż., islandzki mrz.
:: fm. Islandczyk mos.
przym. islandzki
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Islandczyk.
* arabski: (1.1) آيسلندية ż.
* białoruski: (1.1) ісландка ż.
* bułgarski: (1.1) исландка ż.
* esperanto: (1.1) islandanino
* francuski: (1.1) Islandaise ż.
* hiszpański: (1.1) islandesa ż.
* kataloński: (1.1) islandesa ż.
* litewski: (1.1) islandė ż.
* łotewski: (1.1) islandiete ż., īslandiete ż.
* niemiecki: (1.1) Isländerin ż.
* nowogrecki: (1.1) Ισλανδή ż.
* rosyjski: (1.1) исландка ż.
* słowacki: (1.1) Islanďanka ż.
* słoweński: (1.1) Islandka ż.
* szwedzki: (1.1) isländska w.
* ukraiński: (1.1) ісландка ż.
* włoski: (1.1) islandese ż.
źródła.
== Islandka (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Islandka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: isˈlãntka, AS: islãntka
Wiktionary
rzecz. Islandia ż., islandzki mrz.
:: fm. Islandczyk mos.
przym. islandzki
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Islandia ż., islandzki mrz.
:: fm. Islandczyk mos.
przym. islandzki
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Islandczyk.
* arabski: (1.1) آيسلندية ż.
* białoruski: (1.1) ісландка ż.
* bułgarski: (1.1) исландка ż.
* esperanto: (1.1) islandanino
* francuski: (1.1) Islandaise ż.
* hiszpański: (1.1) islandesa ż.
* kataloński: (1.1) islandesa ż.
* litewski: (1.1) islandė ż.
* łotewski: (1.1) islandiete ż., īslandiete ż.
* niemiecki: (1.1) Isländerin ż.
* nowogrecki: (1.1) Ισλανδή ż.
* rosyjski: (1.1) исландка ż.
* słowacki: (1.1) Islanďanka ż.
* słoweński: (1.1) Islandka ż.
* szwedzki: (1.1) isländska w.
* ukraiński: (1.1) ісландка ż.
* włoski: (1.1) islandese ż.
źródła.
== Islandka (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Islandka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z Islandią
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Islandii lub Islandczyków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urzędowy Islandii;
Wiktionary
(1.1) Islandzki prezydent wylądował wczoraj na lotnisku w Warszawie.
(2.1) Na Islandii mówi się po islandzku.
Wiktionary
IPA: isˈlãnt͡sʲci, AS: islãncʹḱi
Wiktionary
rzecz. Islandia ż., Islandczyk m., Islandka ż.
Wiktionary
dotyczący Islandii i Polski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem islandzkim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem islandzkim
(1.3) spisany, stworzony w języku islandzkim
Wiktionary
IPA: isˈlãnt͡skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: islãnckoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
Ismailizm, izmailizm także: siedmiowcy – ugrupowanie religijne i polityczne w islamie szyickim.
Wikipedia
sekta muzułmańska utworzona na przełomie VIII i IX wieku, będąca skrajnym odłamem szyitów, uznająca linię siedmiu imamów i wierząca, że ostatni imam nie umarł, lecz pozostaje w ukryciu; ismailici, izmailici, siedmiowcy
SJP.pl
członek sekty isma'ilitów - odłamu szyitów uznającego linię siedmiu imamów; ismailita, izmailita, siedmiowiec
SJP.pl
biblijny syn Abrahama; Izmael
SJP.pl
potomek biblijnego Ismaela; Izmaelita
SJP.pl
miasto w Egipcie
SJP.pl
Wikipedia
członek sekty isma'ilitów - odłamu szyitów uznającego linię siedmiu imamów; isma'ilita, izmailita, siedmiowiec
SJP.pl
Ismailizm, izmailizm także: siedmiowcy – ugrupowanie religijne i polityczne w islamie szyickim.
Wikipedia
przymiotnik od: Ismailia
SJP.pl
członek sekty isma'ilitów - odłamu szyitów uznającego linię siedmiu imamów; isma'ilita, izmailita, siedmiowiec
SJP.pl
szyitka należąca do sekty ismailitów; izmailitka
SJP.pl
doktryna religijna utworzona na przełomie VIII i IX wieku, będąca skrajnym odłamem szyitów, uznająca linię siedmiu imamów i zakładająca, że ostatni imam nie umarł, lecz pozostaje w ukryciu; izmailizm
SJP.pl
Ismailizm, izmailizm także: siedmiowcy – ugrupowanie religijne i polityczne w islamie szyickim.
Wikipedia
środek hipotensyjny, stosowany we wszystkich postaciach średnio ciężkiego i ciężkiego nadciśnienia tętniczego
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych, obejmujący 11 gatunków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: isˈmɛ̃na, AS: ismẽna
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ismeny lub z nią związany
SJP.pl
skrót od: International Standardization Organization - Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna
SJP.pl
Technologia:
Wikipedia
skrótowiec
(1.1) = Informatyczny System Osłony Kraju
Wiktionary
figura stylistyczna polegająca na budowie członów zdania złożonych z równej liczby sylab oraz o takim samym rytmie; izokolon
SJP.pl
Izokrates (stgr. Ἰσοκράτης Isokrates; 436-338 p.n.e.) – mówca grecki, nauczyciel wymowy, twórca teorii klasycznej prozy attyckiej. Zaliczany do kanonu dziesięciu mówców. Jego zasługą jest, że dokonał klasyfikacji prozy attyckiej, wprowadzając podział na: języki poetyckie i języki prozy.
Wikipedia
[czytaj: ajsolift] zabieg kosmetyczny usuwający zmarszczki prądem elektrycznym
SJP.pl
bardzo silny lek przeciwgruźliczy w postaci krystalicznego, białego proszku o gorzkim zapachu; rimifon, hydrazyd kwasu izonikotynowego
SJP.pl
Socza (słoweń. Soča, wł. Isonzo) – rzeka przepływająca przez Włochy i Słowenię, wypływa z Alp Julijskich i uchodzi do Zatoki Weneckiej koło Monfalcone. Długość – około 136 km. Nad Soczą leżą Kobarid i Nova Gorica po stronie słoweńskiej oraz Gorycja i Monfalcone po stronie włoskiej.
Wikipedia
ang. Internet Service Provider (dostawca internetu)
SJP.pl
miasto w Iranie; Isfahan
SJP.pl
Izrael (hebr. יִשְרָאֵל Jisra’el, arab. إسرائيل Isrā’īl), oficjalnie Państwo Izrael (hebr. מְדִינַת יִשְרָאֵל wymowa Medinat Jisra’el, arab. دَوْلَةْ إِسْرَائِيل Dawlat Isrā’īl) – państwo na Bliskim Wschodzie, położone w Azji Zachodniej na wschodnim brzegu Morza Śródziemnego. Graniczy na północy z Libanem, na północnym wschodzie z Syrią, na wschodzie z Jordanią i na południowym zachodzie z Egiptem. Przylegają do niego również Palestyna, czyli Zachodni Brzeg, oraz Strefa Gazy, kontrolowane przez tymczasową strukturę administracyjną: Palestyńskie Władze Narodowe zwane potocznie Autonomią Palestyńską. Zewnętrzne granice Palestyny są kontrolowane przez władze izraelskie. Izrael pomimo stosunkowo małej powierzchni jest dość zróżnicowany demograficznie. W populacji liczącej 7,66 miliona większość stanowią Żydzi (75%). Drugą co do wielkości grupę stanowią Arabowie (20%). Mniejszą grupą etniczną są Samarytanie. Pod względem wyznaniowym w Izraelu występuje duże zróżnicowanie – obok żydów mieszkają również muzułmanie (Arabowie), chrześcijanie i druzowie, jak również inne mniejsze grupy religijne.
Wikipedia
Międzynarodowa Stacja Kosmiczna, MSK (ang. International Space Station, ISS; ros. Международная космическая станция, МКС; trb.: Mieżdunarodnaja kosmiczeskaja stancyja, MKS) – pierwsza stacja kosmiczna wybudowana z założenia przy współudziale wielu państw. Składa się z 16 głównych modułów (docelowo ma ich liczyć 17) i umożliwia jednoczesne przebywanie siedmiorga członków stałej załogi (trojga do roku 2009, do 2020 w praktyce sześciorga ze względu na ograniczenia transportowe). Pierwsze moduły stacji zostały wyniesione na orbitę okołoziemską i połączone ze sobą w 1998 roku. Pierwsza stała załoga zamieszkała na niej w roku 2000.
Wikipedia
1. rzeka na Białorusi;
2. pseudonim Jane Siberry – kanadyjskiej wokalistki i kompozytorki
SJP.pl
Wikipedia
Issachar (hebr. יִשָּׂשכָר) – bohater biblijny pojawiający się w Starym Testamencie w początkowych księgach historycznych.
Był synem Jakuba i Lei, od którego wywodzi się jedno z pokoleń Izraela. Według tradycji miał dożyć 122 lat.
Wikipedia
skrót od: International Standard Serial Number - międzynarodowy znormalizowany numer wydawnictwa ciągłego
SJP.pl
miasto starożytne w Cylicji
SJP.pl
Issos – starożytne miasto na wybrzeżu północnej Syrii, na pograniczu z Cylicją, nad zatoką İskenderun.
W pobliżu Issos, w listopadzie 333 r. p.n.e. armia Aleksandra Wielkiego odniosła druzgocące zwycięstwo nad wojskami króla perskiego Dariusza III Kodomanusa.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Issyk-kulem, dotyczący Issyk-kulu
Wiktionary
rzecz. Issyk-kul mrz.
Wiktionary
rzadszy wariant nazwy Stambuł (największe miasto w Turcji, w starożytności Bizancjum, 324-1453 Konstantynopol, 1453-1930 nazwy Konstantynopol i Stambuł używane zamiennie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. największe miasto Turcji;
Wiktionary
Stambuł (tur. İstanbul, dawniej Konstantynopol, Carogród) – największe i najludniejsze miasto w Turcji oraz jej centrum kulturalne, handlowe i finansowe. Rozciąga się po obu stronach cieśniny morskiej Bosfor, od północnego wybrzeża Morza Marmara do południowego wybrzeża Morza Czarnego. Położenie miejscowości zarówno w europejskiej Tracji, jak i azjatyckiej Bitynii sprawia, że jest ona jedyną metropolią świata znajdującą się na dwóch kontynentach.
Wikipedia
(1.1) Azjatycka część Istambułu stanowi sypialnię miasta.
Wiktionary
rzecz. Stambuł m., stambułczyk mos., stambułka ż.
przym. stambulski
Wiktionary
(1.1) Stambuł; hist. Konstantynopol, Bizancjum, Carogród, Nowy Rzym
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miejscowość w Beskidzie Śląskim;
Wiktionary
Istebna – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, siedziba gminy Istebna.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Istebna. W latach 1975–1998 wieś położona była w województwie bielskim.
Wikipedia
(1.1) W tym roku jedziemy na narty do Istebnej.
Wiktionary
IPA: iˈstɛbna, AS: istebna
Wiktionary
rzecz. istebnianin mos., istebnianka ż.
przym. istebniański
Wiktionary
mieszkaniec Istebnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Istebnej
Wiktionary
rzecz. Istebna ż.
:: fż. istebnianka ż.
przym. istebniański
Wiktionary
mieszkanka Istebnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Istebnej
Wiktionary
Istebnianka – potok na Słowacji, prawy dopływ rzeki Orawa. Cała jego zlewnia znajduje się w paśmie górskim Magura Orawska. Najwyżej położone źródła ma na południowych stokach wierzchołka Opálené znajdującego się w południowo-zachodnim grzbiecie Minčola. Spływa w południowym kierunku przez zalesione obszary Magury Orawskiej, następnie przez bezleśne i zabudowane tereny miejscowości Istebné, w której uchodzi do Orawy. Następuje to na wysokości około 460 m.
Wikipedia
rzecz. Istebna ż.
:: fm. istebnianin m.
przym. istebniański
Wiktionary
przymiotnik od: Istebna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Istebnej
Wiktionary
rzecz. Istebna ż., istebnianin m., istebnianka ż.
Wiktionary
istmus; pasmo lądu oddzielające dwa morza, przesmyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. geogr. wąski pas lądu pomiędzy dwoma morzami
Wiktionary
Przesmyk (międzymorze, istm) – wąski pas lądu łączący dwa większe obszary lądowe, oddzielający od siebie dwa morza, oceany lub inne akweny. Przesmyki stanowią najkorzystniejsze miejsca do budowy kanałów dla żeglugi morskiej, np. Kanał Panamski zbudowany został na Przesmyku Panamskim, a Kanał Sueski na Przesmyku Sueskim.
W innym znaczeniu: wąskie, ciasne przejście między skałami, budynkami itp.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) istmus, międzymorze, przesmyk
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|przesmyk.
* niemiecki: (1.1) Isthmus m.
źródła.
== istm (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) istm, międzymorze
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) istmus, międzymorze, przesmyk
Wiktionary
przymiotnik od przesmyku Istm
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Istmią, dotyczący Istmii
Wiktionary
rzecz. Istmia ż.
Wiktionary
pasmo lądu oddzielające dwa morza; istm
SJP.pl
Przesmyk (międzymorze, istm) – wąski pas lądu łączący dwa większe obszary lądowe, oddzielający od siebie dwa morza, oceany lub inne akweny. Przesmyki stanowią najkorzystniejsze miejsca do budowy kanałów dla żeglugi morskiej, np. Kanał Panamski zbudowany został na Przesmyku Panamskim, a Kanał Sueski na Przesmyku Sueskim.
W innym znaczeniu: wąskie, ciasne przejście między skałami, budynkami itp.
Wikipedia
mieć miejsce w rzeczywistości; być; trwać; żyć
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) być, występować w rzeczywistości
(1.2) mat. dawać się określić bez popadania w sprzeczność
Wiktionary
(1.1) Ten pogląd istnieje od dawna.
(1.1) Tylko Bóg wie, czy istnieje.
(1.2) Istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych.
Wiktionary
IPA: ˈistʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: istʹńėć
Wiktionary
rzecz. istny mos., istnienie n., istność ż., istota ż., istotka ż., istotność ż., istość ż., iściec m., iścina ż., iścizna ż., przeistoczenie n., uiszczenie n., zaistnienie n., ziszczenie n., iście
czas. przeistoczać ndk., przeistoczyć dk., uiszczać ndk., uiścić dk., wyistoczyć dk., wyiścić dk., zaistnieć dk., ziszczać ndk., ziścić dk.
przym. istny, istotny, istotowy, isty, nieistotny, niesamoistny, przeistoczony, przeistotny, samoistny
przysł. istotnie, iście, niesamoistnie, samoistnie
partyk. istotnie
zaim. istny
Wiktionary
(1.1) być, trwać, egzystować, bytować, prowadzić żywot
Wiktionary
mieć miejsce w rzeczywistości; być; trwać; żyć
SJP.pl
pojęcie metafizyczne oznaczające fakt bycia czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bycie, trwanie, występowanie, egzystencja
(1.2) wyodrębniona całość, istota, byt
Wiktionary
Istnienie (łac. existentia) – jedna z najbardziej fundamentalnych (obok pojęcia istoty – essentia) kategorii (pojęć) metafizycznych.
W filozofii klasycznej (arystotelesowsko-tomistycznej) fakt bycia, czegoś, co określa i specyfikuje istota. Każdy byt składa się z istoty – tego, czym ten byt jest, i istnienia – faktu bycia. Każdy byt jest więc istotą (essentia) istniejącą.
Wikipedia
(1.1) Istnienie kilku dialektów języka urozmaica ten język i dodaje mu waloru.
(1.2) Kto ma na sumieniu tyle istnień?
Wiktionary
IPA: iˈstʲɲɛ̇̃ɲɛ, AS: istʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. istnieć, zaistnieć
rzecz. zaistnienie n., istotność ż.
Wiktionary
(1.1) egzystencja, życie, żywot
(1.2) istota, jednostka, byt, organizm, obiekt, ciało
Wiktionary
dawniej: istnienie, egzystencja; byt, jestestwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. osoba
Wiktionary
IPA: ˈistnɔɕt͡ɕ, AS: istność
Wiktionary
czas. istnieć
Wiktionary
prawdziwy, rzeczywisty, istotny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podkreślenie, że następujący po przymiotniku „istny” rzeczownik jest kwintesencją swojego znaczenia
zaimek
(2.1) poznań. ów
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) gw-pl|Poznań. żart. narzeczony
Wiktionary
(1.1) Ojej, pomyślałam, teraz to się dopiero zacznie, bo przecież ta baba to istna wariatka i ja ją znam.
Wiktionary
IPA: ˈistnɨ, AS: istny
Wiktionary
rzecz. istotność ż.
przysł. iście
czas. istnieć, zaistnieć
Wiktionary
partykuła
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pewnie, zapewne
Wiktionary
przym. isty
przysł. iście
rzecz. iście
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. historia, opowiadanie
Wiktionary
IPA: ˌistɔˈrɨja, AS: istoryi ̯a
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. pewność, niewątpliwość
Wiktionary
(1.1) Przeto niedziwna rzecz jest w tych którzy istość a pewność prawdy znają; że się to ci Ewangelikowie nie tylko jeden z drugim ale też i jeden sam z sobą w jednym tym Artykule nie zgadza.
Wiktionary
czas. istnieć
Wiktionary
1. żywy organizm, osoba, stworzenie;
2. to, co jest w czymś zasadnicze, podstawowe; grunt;
3. osobowość, charakter
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stworzenie, osoba, żyjący organizm, postać
(1.2) charakter, rodzaj, postać czegoś lub kogoś
(1.3) coś, co jest zasadnicze w jakiejś sprawie; podstawa, sedno danej sprawy
Wiktionary
Istota, esencja, eidos (gr. είδος, łac. essentia) – w filozofii istota ma być samym sednem rzeczy, ich prawdziwą naturą, wiedzą, która wydaje się osiągalna przy pogłębionym poznaniu świata. W uproszczeniu: istota bytu jest tym, co sprawia, że byt jest taki jaki jest, albo że w ogóle jest.
Wikipedia
(1.1) Pierwszą żywą istotą w kosmosie pochodzącą z Ziemi była muszka owocowa.
(1.3) Na czym polega istota tego sporu?
(1.3) Na tym polega istota sądownictwa w państwie prawa: wyroki mogą się nie podobać, ale władzy wykonawczej nie wolno ich uchylać.
Wiktionary
IPA: iˈstɔta, AS: istota
Wiktionary
czas. zaistnieć, istnieć ndk.
przym. istotny
przysł. istotnie
partyk. istotnie
rzecz. istotność ż.
Wiktionary
(1.1) istnienie, stworzenie
(1.3) esencja, jądro, kwintesencja, meritum, rdzeń, sedno
Wiktionary
zdrobnienie od: istota
SJP.pl
1. podstawowy, zasadniczy, znaczący;
2. rzeczywisty, prawdziwy, istniejący
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w znaczącym i/lub znacznym stopniu
partykuła
(2.1) …potwierdzająca rację tego, co ktoś wcześniej oznajmił
Wiktionary
(1.1) Zachowanie chuliganów wpłynęło istotnie na przebieg i wynik meczu.
(2.1) Istotnie, nie powinieneś iść na studniówkę w tak schodzonym garniturze, Bartku.
Wiktionary
IPA: iˈstɔtʲɲɛ, AS: istotʹńe
Wiktionary
rzecz. istota, istotność
przym. istotny
czas. istnieć, zaistnieć
Wiktionary
(1.1) znacząco, zasadniczo, decydująco, poważnie, w dużym/znacznym stopniu, znacznie
(2.1) ano, doprawdy, faktycznie, jak najbardziej, naprawdę, naturalnie, nie inaczej, no, no przecież, no tak, no właśnie, oczywiście, owszem, prawda, racja, rzeczywiście, w rzeczy samej, w istocie, właśnie, zaiste, zgadza się, absolutnie tak, absolutnie, niezaprzeczalnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: istotnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: istotny
SJP.pl
to, co stanowi istotę rzeczy; ważność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) to, co stanowi istotę sprawy
Wiktionary
Poziom istotności (α) – przyjęte z góry dopuszczalne ryzyko popełnienia błędu I rodzaju (uznania prawdziwej hipotezy zerowej za fałszywą), pozwalające określić, powyżej jakich odchyleń zaobserwowanych w próbie test rozstrzygnie na korzyść hipotezy alternatywnej. Stosowany przy weryfikacji hipotez statystycznych i estymacji przedziałowej w podejściu częstościowym w statystyce.
Wikipedia
rzecz. istnienie n., istota ż., istotka ż., zaistnienie n., istny mos.
czas. istnieć, zaistnieć
przym. istny, istotny
przysł. istotnie
partyk. istotnie
zaim. istny
Wiktionary
(1.1) esencja, istota, kwintesencja, meritum, waga, ważkość, ważność, znaczenie
Wiktionary
1. podstawowy, zasadniczy, znaczący;
2. rzeczywisty, prawdziwy, istniejący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest istotą czegoś; jest charakterystyczny, specyficzny, ważny
(1.2) taki, który jest prawdziwy, rzeczywisty
Wiktionary
(1.1) Jest jednak znamienne, że najistotniejsze rzeczy po łacinie napisał poeta w pierwszym okresie, a później utrwalił swą sławę pisząc po polsku.
Wiktionary
IPA: iˈstɔtnɨ, AS: istotny
Wiktionary
rzecz. istota ż., istotność ż.
czas. zaistnieć, istnieć ndk.
przysł. istotnie
partyk. istotnie
Wiktionary
(1.1) podstawowy, główny, zasadniczy, ważny, znaczący, fundamentalny
(1.2) faktyczny
Wiktionary
chorwacka odmiana wermutu
SJP.pl
Istra (ros. Истра) – miasto w Rosji, w obwodzie moskiewskim, 56 km na zachód od Moskwy. Prawa miejskie od 1781 r., w latach 1781–1930 nosiło nazwę Woskriesieńsk.
W 2020 liczyło 33 558 mieszkańców.
W miejscowości jest przystanek kolejowy Istra.
Wikipedia
półwysep w południowej Europie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. półwysep w północnej części Morza Adriatyckiego, podzielony między Chorwację, Słowenię i Włochy;
Wiktionary
Istria (słoweń. i chorw. Istra, wł. Istria) – półwysep w południowej Europie, w północnej części Morza Adriatyckiego. Zdecydowana jego większość należy do Chorwacji, tylko niewielka północna część do Słowenii, a najbardziej na północ wysunięte miasteczko Muggia do Włoch. Leży między zatokami Triesteńską, Kvarner i Rijecką. Za północno-wschodnią granicę półwyspu uznaje się zazwyczaj pasmo górskie Ćićarija i dolinę rzeki Rosandra (słoweń. Glinščica). Powierzchnia: ok. 3,5 tys. km². Ludność ok. 330 tys. (z tego ok. 235 tys. w Chorwacji, ok. 80 tys. w Słowenii, ok. 15 tys. we Włoszech).
Wikipedia
(1.1) Wędrując po Istrii nie sposób ominąć Limskiego Kanału, cudu natury.
Wiktionary
rzecz. Istryjczyk mos., Istryjka ż., istriocki mrz.
przym. istryjski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. język istriocki;
Wiktionary
rzecz. Istria ż.
przym. istryjski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem istriockim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem istriockim
(1.3) spisany, stworzony w języku istriockim
Wiktionary
IPA: istrʲˈjɔt͡skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: istrʹi ̯ockoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Istrorumunami, dotyczący Istrorumunów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język istrorumuński;
Wiktionary
rzecz. Istrorumun mos., Istrorumunka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Istrii, osoba pochodząca stamtąd
Wiktionary
(1.1) Ludności włoskiej zapowiedziano podniesienie subwencji państwowej dla miejscowego szkolnictwa, budowę nowych dróg kolejowych i osuszenie błot w okręgu Narenta. Za tę cenę pięciu Dalmatyńczyków, dwaj Istryjczycy i dwaj posłowie z Gorycji (…) wyraziło zgodę na głosowanie za nowelą wyborczą.
Wiktionary
rzecz. Istria ż.
:: fż. Istryjka ż.
przym. istryjski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Istrii; kobieta pochodząca stamtąd
Wiktionary
(1.1) Nie mniejszą uwagę zwracały na siebie liczne typy południowych Słowian. Slawonka z dzieckiem, Dalmatka, Hercogowiniec, Istryjka, Czarnogórka itd. są to obrazy, które wywierały na każdym widzu głębokie wrażenie, zarówno starannem wykończeniem najmniejszych szczegółów, jak i nader sympatyczną i żywą charakterystyką przedstawianych typów sic..
Wiktionary
rzecz. Istria ż.
:: fm. Istryjczyk mos.
przym. istryjski
Wiktionary
→ Istria
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Istrią, dotyczący Istrii
Wiktionary
(1.1) W wyborach znaczne poparcie (około 20%) uzyskuje Istryjska Partia Narodowa domagająca się szerokiej autonomii dla półwyspu.
Wiktionary
rzecz. Istria ż., Istryjczyk mos., Istryjka ż., istriocki mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. wspomniany, rzeczony, wiadomy
(1.2) stpol. przekonany, nieposiadający wątpliwości
(1.3) stpol. prawdziwy, niewątpliwy, niemylny, pewny
(1.4) stpol. główny, podstawowy
(1.5) daw. pewny, niewątpliwy; wiążący, obowiązujący; ściśle określony, zdecydowany, stwierdzony, niezawodny
(1.6) daw. prawdziwy, rzeczywisty, oczywisty, naturalny, niesfałszowany
(1.7) daw. podkreśla, potęguje cechy (zazwyczaj ujemne) zawarte w rzeczowniku; typowy, wierutny
(1.8) daw. praw. główny, podstawowy; w połączeniu z rzeczownikiem typu: suma, pieniądze, dług itp. oznacza sumę pieniężną główną
(1.9) daw. w połączeniu z zaimkiem wskazującym oznacza: wspomniany, rzeczony, wiadomy, właśnie ten
(1.10) gw-pl|Warmia. ten sam
Wiktionary
czas. istnieć, zaistnieć
partyk. isto
Wiktionary
samochód marki Isuzu
SJP.pl
Isuzu Motors Ltd. (jap. いすゞ自動車株式会社 Isuzu Jidōsha Kabushiki-gaisha) – japońskie przedsiębiorstwo działające w przemyśle motoryzacyjnym z siedzibą w Tokio.
Wikipedia
w hinduizmie: najwyższy bóg, pan wszechświata
SJP.pl
Iśwara (dewanagari ईश्वर trl. Īśvara, Iś oznacza „panowanie”) – w hinduizmie, Najwyższy Bóg osobowy, Pan bądź rządca wszechświata, jednak nie Stwórca. Zarządza formami zjawiskowymi i panuje nad duszami.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. piąta, ostatnia modlitwa muzułmańska w ciągu dnia, odmawiana nocą;
Wiktionary
Isza – modlitwa muzułmańska (salat), piąta w ciągu doby, odmawiana w nocy. Obejmuje cztery obowiązkowe rakaty (zwrotki). Jest odmawiana w identyczny sposób, co zuhr lub asr. Jak każda modlitwa salatu rozpoczyna się od oczyszczenia i intencji. Po tej modlitwie można odmówić modlitwę błagalną (witr), składającą się z dwóch rakatów.
Wikipedia
Iszbaal (zm. prawdopodobnie w 1008 p.n.e.) – postać biblijna, król Izraela. Syn i następca Saula.
Czasami występuje jako Iszboszet. Jest to często spotykana w tekstach hebrajskich zamiana końcówki imion zawierających nazwę kananejskiego (pogańskiego) boga Baala na słowo boszet (hańba).
Wikipedia
Iszbaal (zm. prawdopodobnie w 1008 p.n.e.) – postać biblijna, król Izraela. Syn i następca Saula.
Czasami występuje jako Iszboszet. Jest to często spotykana w tekstach hebrajskich zamiana końcówki imion zawierających nazwę kananejskiego (pogańskiego) boga Baala na słowo boszet (hańba).
Wikipedia
Judasz Iszkariot - jeden z apostołów; Judasz Iskariot
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mitologia babilońsko-asyryjska: bogini miłości, płodności i wojny
SJP.pl
Isztar (sum. Inana, asyr. Issar) – w mitologii mezopotamskiej bogini wojny i miłości, z czasem główna i jedyna licząca się bogini panteonu mezopotamskiego; jej kult rozpowszechnił się szeroko na całym obszarze starożytnego Bliskiego Wschodu – w Syrii i Fenicji (Asztarte) oraz Anatolii (Szauszka); w Babilonii czczona głównie w Uruk w świątyni E-ana („Dom nieba”).
Wikipedia
członek organizacji rewolucyjnej działającej w latach 1863-66 w Moskwie i Petersburgu, założonej przez N. Iszutina i D. Karakozowa; karakozowiec
SJP.pl
członek organizacji rewolucyjnej działającej w latach 1863-66 w Moskwie i Petersburgu, założonej przez N. Iszutina i D. Karakozowa; karakozowiec
SJP.pl
rzeka w Azji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w północnym Kazachstanie i w Rosji zauralskiej, lewy dopływ Irtysza;
(1.2) geogr. miasto w środkowo-południowy części Rosji, w obwodzie tiumeńskim;
Wiktionary
Wikipedia
przym. iszymski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Baszkirii, w Rosji, ośrodek administracyjny rejonu iszymbajskiego;
Wiktionary
Iszymbaj (ros. Ишимба́й, baszk. Ишембай / İşembay) – miasto w Republice Baszkirii, w Rosji, ośrodek administracyjny rejonu iszymbajskiego. W 2020 roku miasto zamieszkiwały 64 386 osoby. Jeden z najstarszych ośrodków wydobycia ropy naftowej. W mieście rozwinął się przemysł rafineryjny, maszynowy, środków transportu oraz lekki.
Wikipedia
przym. iszymbajski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Iszymbajem, dotyczący Iszymbaju
Wiktionary
rzecz. Iszymbaj mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: Iszym (rzeka w Rosji i w Kazachstanie lub miasto w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Iszymem, dotyczący Iszymu (miasta lub rzeki)
Wiktionary
rzecz. Iszym mrz.
Wiktionary
skrót od: Information Technology
SJP.pl
skrót od: item (z łaciny: również, także, tak samo)
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
związany z Itaką
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Itaką, dotyczący Itaki
Wiktionary
rzecz. Itakanin mos., Itaka ż.
Wiktionary
wymawianie samogłoski oznaczonej literą grecką "eta" jak "i"
SJP.pl
Itacyzm (od gr. eta, „litera eta”) – proces fonetyczny polegający na zwężeniu długiego /E/ otwartego (oznaczanego w języku greckim literą eta) i ujednoliceniu się jej z samogłoską /I/. W nowogreckim „η”, „υ”, „ει”, „οι”, „ηι”, „υι" wymawiane są jako „i”. „Hoi polloi” wymawiane jest jako „i polli”.
Wikipedia
itajara goliat - gatunek ryby z rodziny strzępielowatych
SJP.pl
ojczyzna Odyseusza, kraina w starożytnej Grecji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. grecka wyspa na Morzu Jońskim, u zachodnich wybrzeży Peloponezu;
(1.2) geogr. miejscowość w Kenii
Wiktionary
Itaka (gr. Ιθάκη, Ithákī) – grecka wyspa na Morzu Jońskim, w archipelagu Wysp Jońskich, na zachód od wybrzeży Peloponezu, w administracji zdecentralizowanej Peloponez, Grecja Zachodnia i Wyspy Jońskie, w regionie Wyspy Jońskie, w jednostce regionalnej Itaka, w gminie Itaka. W 2011 roku liczyła 3231 mieszkańców. Główną miejscowością i portem wyspy jest Itaka, zwana również Wati (1920 mieszkańców), położona w wąskiej, głębokiej zatoce.
Wikipedia
(1.1) Itaka była ojczyzną Odyseusza i Penelopy.
(1.1) Jeżeli masz wędrować do Itaki, • życzyć sobie winieneś, by długa była wędrówka, • pełna przygód i doświadczeń.
Wiktionary
IPA: iˈtaka, AS: itaka
Wiktionary
rzecz. Itakanin m., Itakanka ż.
przym. itacki
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Itakanin m., Itakanka ż.
przym. itacki
frazeologia. wracać do Itaki
etymologia.
(1.1) etym|gr|Ἰθάκα.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Ithaca, Ithaka
* baskijski: (1.1) Itaka
* bretoński: (1.1) Itaka
* bułgarski: (1.1) Итака
* czeski: (1.1) Ithaka
* duński: (1.1) Ithaka
* esperanto: (1.1) Itako
* estoński: (1.1) Ithaka
* francuski: (1.1) Ithaque
* hebrajski: (1.1) איתקה
* hiszpański: (1.1) Ítaca
* japoński: (1.1) イタキ島
* koreański: (1.1) 이타키 섬
* litewski: (1.1) Itakė
* łaciński: (1.1) Ithaca
* łotewski: (1.1) Itaka
* macedoński: (1.1) Итака
* niderlandzki: (1.1) Ithaka
* niemiecki: (1.1) Ithaka
* norweski (bokmål): (1.1) Ithaka
* norweski (nynorsk): (1.1) Itháki
* nowogrecki: (1.1) Ιθάκη ż., Θιάκι n.
* portugalski: (1.1) Ítaca
* rosyjski: (1.1) Итака
* rumuński: (1.1) Itaca
* słowacki: (1.1) Ithaka ż.
* staroangielski: (1.1) Iþacige
* starogrecki: (1.1) Ἰθάκα, Ἰθάκη
* szwedzki: (1.1) Ithaka
* turecki: (1.1) İthaka
* ukraiński: (1.1) Ітака
* walijski: (1.1) Ithaca
* włoski: (1.1) Itaca ż.
źródła.
== Itaka (język bretoński.) ==
thumb|Itaka (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. Itaka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec wyspy Itaki
Wiktionary
(1.1) Gdy Homer powiada, że Itakanie szli gromadnie na agorę (…) rozumiemy, że udawali się na plac publiczny na narady.
(1.1) Z Same dwudziestu czterech; z Zakintu leśnego \\ Dwudziestu masz Achajów; dodajmy do tego \\ Dwunastu Itakanów, wszystko kwiat młodzieży
(1.1) Kłamliwszy jeszcze niż Itakanin Odys, którego Atene (=Atena) nazywała wszelako najkłamliwszym z ludzi (…)
Wiktionary
rzecz. Itaka ż.
:: fż. Itakanka ż.
przym. itacki
Wiktionary
piaskowiec bez spoiwa utworzony z luźnych ziarn piasku kwarcowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. mieszkaniec Italii – historycznej krainy na Półwyspie Apenińskim
Wiktionary
(1.1) Ambasador wenecki wykupił Italczyków przetrzymywanych przez kalifa.
Wiktionary
rzecz. Italia ż., italianizm m., Italianiec m., italianiec m., italianistyka ż., italianista m., italianistka ż., italik m.
:: fż. Italka ż.
przym. italski
Wiktionary
(1.1) Włoch
Wiktionary
potocznie: hipotetyczne wyjście Włoch z Unii Europejskiej
SJP.pl
1. nazwa określająca południowe (później także północne) tereny Półwyspu Apenińskiego w okresie starożytnym;
2. Włochy (określenie używane jako ozdobnik stylistyczny lub dla uniknięcia powtórzeń)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) książk. poet. geogr. Włochy
(1.2) hist. geogr. kraina historyczna na obszarze Półwyspu Apenińskiego;
(1.3) książk. apoteoza, personifikacja Włoch lub Włochów w patriotycznych utworach literackich, dziełach sztuki
Wiktionary
Włochy, Republika Włoska (wł. Italia, Repubblica Italiana) – państwo unitarne położone w Europie Południowej, głównie na Półwyspie Apenińskim, będące członkiem Unii Europejskiej oraz wielu organizacji, m.in.: ONZ, NATO, należące do grupy siedmiu najbardziej uprzemysłowionych i bogatych państw świata – G7.
Wikipedia
(1.1) Ostatni urlop spędziliśmy w słonecznej Italii.
Wiktionary
IPA: iˈtalʲja, AS: italʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Italik mos., italianizm m., Italianiec m., italianiec m., italianistyka ż., italianista m., italianistka ż., Italczyk m., italik mrz., itlaika ż.
przym. italski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Italik mos., italianizm m., Italianiec m., italianiec m., italianistyka ż., italianista m., italianistka ż., Italczyk m., italik mrz., itlaika ż.
przym. italski
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|Italia.
uwagi.
(1.1) por|Polonia|Germania.
tłumaczenia.
źródła.
== Italia (język albański.) ==
250px|thumb|Italia (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. Włochy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
lekceważąco o Włochu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lekcew. o Włochu
Wiktionary
Italianiec (ros. Итальянец) – rosyjski dramat obyczajowy z 2005 roku w reżyserii Andrieja Krawczuka. Film został wyselekcjonowany jako rosyjski kandydat do nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej w kategorii najlepszego filmu nieanglojęzycznego, ale ostatecznie nie uzyskał nominacji.
Wikipedia
(1.1) Jakimś Italiańcom nie chciało się spać i całą noc słuchali głośno muzyki.
Wiktionary
rzecz. Italik mos., Italia ż., italianizm mrz., Italczyk mos.
Wiktionary
znawca języka, kultury i literatury włoskiej
SJP.pl
1. nauka o języku, kulturze i literaturze włoskiej;
2. wydział lub kierunek na uniwersytecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o kulturze, sztuce i języku ludów zamieszkujących Półwysep Apeniński
Wiktionary
Filologia włoska, in. italianistyka (wł. italianistica) – filologia języka włoskiego; nauka o włoskiej kulturze, języku i literaturze; kierunek studiów uniwersyteckich.
Italianistyka może być działem filologii, jako filologia włoska. W jej ramach może dzielić się na specjalizacje językoznawczą, literaturoznawczą i kulturoznawczą. W ramach tych specjalizacji metody badań italianistycznych są zbieżne z metodami językoznawstwa, kulturoznawstwa lub literaturoznawstwa, a przedmiotem badań jest język lub kultura włoska. Językoznawstwo italianistyczne bada współczesne cechy języka włoskiego i jego ewolucję historyczną. Zajmuje się również funkcjami tego języka, sposobem jego odbioru i nauki jako języka obcego. Literaturoznawstwo włoskie metodami typowymi dla literaturoznawstwa ogólnego bada literaturę i szerzej – kulturę włoską – zarówno współczesną, jak i historyczną. Kulturoznawstwo włoskie bada kulturę i realia włoskie.
Wikipedia
(1.1) Italianistyka to moja pasja.
Wiktionary
IPA: ˌitalʲjä̃ˈɲistɨka, AS: italʹi ̯ä̃ńistyka
Wiktionary
rzecz. Italik mos., italianista m., italianistka ż., italianizm mrz., Italia ż., Italczyk mos.
czas. italizować ndk.
przym. italski
Wiktionary
(1.1) filologia włoska
Wiktionary
poddawanie lub uleganie wpływom włoskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka włoskiego;
Wiktionary
Italianizm – słowo zapożyczone z języka włoskiego.
Włoska moda językowa zapanowała w Polsce w XV wieku i trwała do XVIII. Zjawisko to było związane z pojawiającymi się w Polsce ideami włoskiego odrodzenia i włoskimi rzemieślnikami, kupcami i artystami, którzy działali na terenie Polski (m.in. Bartolommeo Berrecci, Giovanni Maria Padovano). Polacy coraz chętniej wyjeżdżali do Włoch, by tam studiować na uniwersytecie lub po prostu zwiedzić kraj. Włochy były odwiedzane także jako jeden z etapów pielgrzymki do Ziemi Świętej.
Wikipedia
IPA: ˌitaˈlʲjä̃ɲism̥, AS: italʹi ̯ä̃ńism̦
Wiktionary
rzecz. Italia ż., Italianiec mos., italianiec mos., italianistyka ż., italianista mos., italianistka ż., italika ż./nmos., italizowanie n.
przym. italski, italijski
czas. italizować ndk.
Wiktionary
poddawać wpływom włoskim, rozszerzać wpływy włoskie, nadawać czemuś cechy typowo włoskie; italizować
SJP.pl
[czytaj: italika] dokumenty i rękopisy pisane w języku włoskim lub dotyczące Włoch; italika
SJP.pl
Italica – miasto założone przez rzymskiego wodza Scypiona Afrykańskiego jako osada dla weteranów drugiej wojny punickiej. Aktualnie stanowisko archeologiczne na terenie gminy Santiponce, w pobliżu Sewilli. W Italice urodził się cesarz rzymski Trajan i wychowywał się usynowiony przez Trajana cesarz Hadrian.
Wikipedia
w poligrafii:
1. pochyłe pismo drukarskie; italika, kursywa;
2. czcionka takiego pisma; italika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) staroż. członek indoeuropejskich plemięemion zamieszkujących w czasach starożytnych Półwysep Apeniński (do Italików nie zalicza się Greków, Galów i Etrusków);
(1.2) staroż. mieszkaniec Italii (w przeciwieństwie do mieszkańców innych ziem albo do samego miasta Rzymu)
Wiktionary
Italik, italika – w polszczyźnie potocznej synonim kursywy, czyli każdej pochyłej odmiany pisma w postaci czcionki lub fontu. W terminologii profesjonalnej słowo to jest stosowane dość rzadko, bo tylko w swoim podstawowym znaczeniu dotyczącym historii typografii lub estetyki typograficznej.
Wikipedia
rzecz. Italia ż., italik mrz., italika ż., italianizm m., italianistyka ż., italianista m., italianistka ż., Italczyk mos., italik mrz., Italianiec mos., italianiec mos.
:: fż. Italka ż.
czas. italizować ndk.
przym. italski, italijski, italianistyczny
Wiktionary
italik; w poligrafii:
1. pochyłe pismo drukarskie; kursywa;
2. czcionka takiego pisma
SJP.pl
w poligrafii:
1. pochyłe pismo drukarskie; italika, kursywa;
2. czcionka takiego pisma; italika
SJP.pl
plemiona starożytne
SJP.pl
Italikowie (łac. Italici) – plemiona indoeuropejskie, zasiedlające od połowy II tysiąclecia p.n.e. Półwysep Apeniński. Italikowie tworzyli grupy zróżnicowane pod względem językowym i kulturowym: równinę u ujścia Tybru zajęli Latynowie (stąd obszar nazywał się Lacjum), doliny na górnym biegu Tybru opanowali Umbrowie, południową Etrurię Faliskowie, na wschód i płd. wschód od Lacjum osiadły tzw. plemiona sabelskie (m.in. lud Samnitów), na południu Półwyspu Apenińskiego – Oskowie, a na Sycylii Sykulowie.
Wikipedia
poddawać wpływom włoskim, rozszerzać wpływy włoskie, nadawać czemuś cechy typowo włoskie; italianizować
SJP.pl
Kościół italo-albański - biskupi kościół wschodni; Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-włoskiego
SJP.pl
miłośnik wszystkiego co włoskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik, miłośnik tego, co włoskie, związane z Włochami
Wiktionary
IPA: ˌitaˈlɔfʲil, AS: italofʹil
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) unita grecki osiadły we Włoszech po zdobyciu Konstantynopola przez Imperium Osmańskie;
Wiktionary
(1.1) Stosunki italogreków uporządkowała bulla Benedykta XIV „Etsi pastoralis” z r. 1742.
Wiktionary
przym. italogrecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Zaolzie. Włoch
Wiktionary
(1.1) Italoki to kiepskie wojoki.
Wiktionary
(1.1) pot. makaroniarz, gw-pl|Śląsk Cieszyński|Talijan.
Wiktionary
→ Italia: italiański, italijski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze starożytną Italią, wywodzący się ze starożytnej Italii
(1.2) przest. lub poet. włoski
Wiktionary
(1.1) Nic nie zachowało się z italskiego malarstwa sztalugowego, chociaż z przygodnych i okolicznościowych informacji autorów starożytnych wiemy, że tego rodzaju dzieła sztuki tu istniały.
(1.2) Christofori Fabio, mozaikarz italski, żył w drugiej połowie w. XVII i pierwszej w. XVIII.
Wiktionary
IPA: iˈtalsʲci, AS: italsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Italia ż., italika ż., italianizm m., italianistyka ż., italianista m., italianistka ż., Italik m., Italczyk mos.
przym. italianistyczny
Wiktionary
(1.2) włoski
Wiktionary
Itamar – postać biblijna ze Starego Testamentu.
Najmłodszy syn Aarona. Itamar był kapłanem, który nadzorował wykonanie Przybytku. Przewodził dwóm grupom lewitów; był ojcem jednej z najważniejszych rodzin kapłańskich. Pojawia się w Księdze Wyjścia 6,23; 38,21 i w Księdze Liczb 3
Wikipedia
Itanium – procesor architektury IA-64 opracowany przez firmy Hewlett-Packard i Intel.Pierwsza wersja Itanium (nazwa kodowa: Merced), ukazała się w czerwcu 2001 roku. Procesor wykonany był w technologii 180 nm, taktowany zegarem 733 lub 800 MHz. Dostępne były dwie wersje: z 2 MB i z 4 MB pamięci podręcznej L3. Ceny wahały się w granicach od 1200 do 4000 USD.
Wikipedia
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = adm. Inspekcja Transportu Drogowego
Wiktionary
„itd” – pismo studenckie wydawane przez Zrzeszenie Studentów Polskich w latach 1961–1990, reaktywowane w 2005.
Wikipedia
skrót od: i tak dalej
SJP.pl
skrót
(1.1) = i tak dalej
Wiktionary
(1.1) Zwierzęta: koty, psy itd.
Wiktionary
IPA: i‿tɛ‿ˈdɛ, AS: i‿te‿de
Wiktionary
(1.1) etc.
Wiktionary
potocznie: i tak dalej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) przedstawiciel paleoazjatyckiego ludu, mieszkającego w Kraju Kamczackim
Wiktionary
(1.1) Zimą Itelmeni mieszkali w ziemiankach.
Wiktionary
przym. itelmeński; forma żeńska: Itelmenka
rzecz. itelmeński mrz., Itelmenka ż.
Wiktionary
(1.1) przest. Kamczadal
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) przedstawicielka Itelmenów, paleoazjatyckiego ludu, mieszkającego w Kraju Kamczackim
Wiktionary
(1.1) Czy Pani jest Itelmenką?
Wiktionary
forma męska: Itelmen
przym. itelmeński
rzecz. itelmeński mrz.
Wiktionary
język itelmeński - język paleoazjatycki używany w środkowej części Kamczatki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Itelmenami, dotyczący Itelmenów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język itelmeński;
Wiktionary
rzecz. Itelmen mos., Itelmenka ż.
Wiktionary
(1.1) kamczadalski
Wiktionary
z łaciny: również, także, tak samo
SJP.pl
potocznie: i tym podobne
SJP.pl
1. mat. wielokrotne stosowanie określonej operacji matematycznej, występujące m.in. w metodzie kolejnych przybliżeń;
2. muz. powtarzanie identycznego motywu melodii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. inform. metoda obliczania polegająca na wielokrotnym powtarzaniu tego samego algorytmu;
(1.2) mat. inform. jednokrotne powtórzenie algorytmu (etap liczenia)
(1.3) jedno z powtórzeń działania, algorytmu lub procesu, jeden z etapów powtarzalnego cyklu
(1.4) wysyłanie sygnału telegraficznego w sposób ciągły
(1.5) muz. powtarzanie tego samego motywu
Wiktionary
Iteracja (łac. iteratio – powtarzanie) – czynność powtarzania tej samej operacji w pętli z góry określoną liczbę razy lub aż do spełnienia określonego warunku.
Czynność iteracji przedstawia pętla, zapisana w poniższym pseudokodzie:
i=1dopóki i<10 wykonuj i=i+1
W pierwszej iteracji otrzymuje się wartość i=1, w następnej i=2, potem i=3, itd., aż do i=9. Iteracją jest powtarzana tu czynność, czyli zwiększanie zmiennej i o jeden (inkrementacja).
Wikipedia
(1.3) Z każdą kolejną iteracją produkt jest coraz bardziej zanieczyszczony. W iteracji piątej pojawiła się nawet kontaminacja biologiczna.
Wiktionary
IPA: ˌitɛˈrat͡sʲja, AS: iteracʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. iterator m.
czas. iterować ndk.
przym. iteracyjny, iterowalny
Wiktionary
czasownik wielokrotny, określający czynność często powtarzaną (np. mawiać, pisywać); iteratiwum; czasownik iteratywny
SJP.pl
czasownik wielokrotny, określający czynność często powtarzaną (np. mawiać, pisywać); iterativum; czasownik iteratywny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. czasownik niedokonany oznaczający czynność lub stan, który powtarza się, np. „chadzać”, „bywać” lub „stwarzać”
Wiktionary
przym. iterarywny
Wiktionary
(1.1) czasownik iteratywny, czasownik wielokrotny, czasownik frekwentatywny, czasownik częstotliwy; war. iterativum
Wiktionary
częstotliwość
SJP.pl
czasownik iteratywny - czasownik wielokrotny, określający czynność często powtarzaną (np. mawiać, pisywać); iteratiwum; iterativum
SJP.pl
pierwiastek chemiczny o symbolu Yb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Yb i liczbie atomowej 70;
Wiktionary
Iterb (Yb, łac. ytterbium) – pierwiastek chemiczny z grupy lantanowców w układzie okresowym.
Jest to jeden z czterech pierwiastków, których nazwy zostały utworzone od szwedzkiej miejscowości Ytterby, są to: erb, itr, iterb i terb. Został odkryty w 1907 r. niezależnie przez Georges'a Urbaina i Carla Auera von Welsbacha, którzy rozdzielili (różnymi metodami) iterbię, wyizolowaną w 1878 r. przez Jeana Charles'a Galissarda de Marignaca na iterb i lutet.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma iterb?
Wiktionary
IPA: ˈitɛrp, AS: iterp
Wiktionary
przym. iterbowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Yb
Wiktionary
jeden z minerałów zawierających itr
SJP.pl
→ iterb
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący iterbu
Wiktionary
rzecz. iterb m.
Wiktionary
w matematyce: dokonywać iteracji
SJP.pl
[czytaj: aj ti AJ] skrót od: International Trading and Investments Holdings SA. Luxembourg - holding medialno-rozrywkowy
SJP.pl
dwa wielkie eposy indyjskie: "Mahabharata" i "Ramajana"
SJP.pl
Itihasy – eposy spisane na subkontynencie indyjskim. Itihasy tworzono zarówno w sanskrycie oraz w innych językach indyjskich. Dwa największe itihasy to: Mahabharata i Ramajana, uważane przez hinduistów za święte teksty.
Wikipedia
w starożytnym piśmiennictwie: przewodnik dla podróżnych lub opis podróży z praktycznymi wskazówkami i zaleceniami; itinerariusz
SJP.pl
Hodoeporikon (gr. hodoiporikón) lub iter, itinerarium (łac. podróż) – gatunek literacki wywodzący się ze starogreckich i starorzymskich poetyckich opisów podróży. W języku polskim nazywany jezda, poselstwo, legacja lub droga.
Wikipedia
w starożytnym piśmiennictwie: przewodnik dla podróżnych lub opis podróży z praktycznymi wskazówkami i zaleceniami; itinerarium
SJP.pl
uproszczona mapa zawierająca jedynie schematy skrzyżowań z zaznaczonym kierunkiem trasy
SJP.pl
Itinerer – rodzaj mapy, który zawiera jedynie schematy skrzyżowań z zaznaczonym kierunkiem, w którym należy się udać. Wykorzystywany jest w rajdach samochodowych, a także w turystycznych marszach na orientację.
Wikipedia
związek chemiczny stosowany w leczeniu zaburzeń kinetyki przewodu pokarmowego
SJP.pl
skrót od: i tym podobne, i tym podobnie
SJP.pl
skrót
(1.1) = i temu podobne, i tym podobne
Wiktionary
(1.1) Przedawkowanie w antybiotykoterapii może prowadzić do zachwiania równowagi biologicznej i pojawienia się różnego rodzaju grzybic, drożdżyc itp.
Wiktionary
IPA: i‿tɛ‿ˈpɛ, AS: i‿te‿pe
Wiktionary
(1.1) itd.
Wiktionary
pierwiastek chemiczny o symbolu Y
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Y i liczbie atomowej 39;
Wiktionary
Itr (Y, łac. yttrium) – pierwiastek chemiczny, z grupy metali przejściowych w układzie okresowym.
Do roku 2013 scharakteryzowane zostały 33 izotopy itru o liczbach masowych 76–108. Spośród nich trwały jest tylko 89Y, który stanowi 100% naturalnego składu tego pierwiastka. Występuje w skorupie ziemskiej w ilości 29 ppm, m.in. w postaci monacytu (ok. 3% itru) i bastnazytu (ok. 0,2%) (tworzy też minerał ksenotym, YPO
4). Ze złóż tych pozyskiwany jest komercyjnie, przez przekształcenie we fluorek i redukcję wapniem.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma itr?
Wiktionary
IPA: itr̥, AS: itr̦
Wiktionary
przym. itrowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Y
Wiktionary
→ itr
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący itru
Wiktionary
rzecz. itr m.
Wiktionary
International Telephone and Telegraph Corporation
SJP.pl
Ittaj – postać biblijna ze Starego Testamentu.
Gittyta, który był przywódcą grupy 600 żołnierzy filistyńskich. W nagrodę za lojalność król Dawid uczynił go dowódcą jednej trzeciej swojej armii. Występuje w 2 Księdze Samuela 15; 18
Źródło: Słownik Postaci Biblijnych. [dostęp 2015-12-26].
Wikipedia
International Telecommunication Union, Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ajtjuns] program do odtwarzania plików audio i wideo
SJP.pl
iTunes – program odtwarzający pliki multimedialne, produkowany i dystrybuowany przez Apple Inc.
Wikipedia
Wikipedia
wyspa w Kurylach
SJP.pl
Iturup (ros. Итуру́п; jap. 択捉島, Etorofu-tō; ainu: エツ゚ヲロㇷ゚シㇼ, Etuworop-sir, etu-or-o-p) – największa wyspa w archipelagu Kuryli.
Wikipedia
skrót od: in-the-wild, w informatyce: lista najgroźniejszych wirusów komputerowych
SJP.pl
1. bezpośrednio odwołujący się do sfery seksualnej;
2. jawnie nawiązujący do męskiego organu płciowego
SJP.pl
w mitologii Majów: najwyższy bóg
SJP.pl
Itzamná (w języku Majów dosłownie „niebiańska rosa, dom spadających kropli”) – jeden z najważniejszych bogów Majów, syn boga-stworzyciela świata Hunab Ku i twórca cywilizacji, uważany za boga nieba i słońca, nazywany także Panem Dnia lub Panem Nocy i Niebios. Jego małżonką jest bogini Ixchel.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) liter. daw. ostatni etap pracy filologa nad tekstem antycznym; omówienie warstwy estetycznej i artystycznej dzieła
Wiktionary
(1.1) Współcześnie iudicium nie jest częścią krytyki tekstu, lecz krytyki literackiej.
Wiktionary
IPA: juˈdʲit͡sʲjũm, AS: i ̯udʹicʹi ̯ũm
Wiktionary
łącznie, razem; wspólna część spraw
SJP.pl
[czytaj: jupak] skrót angielskiego: International Union of Pure and Applied Chemistry - Międzynarodowa Unia Chemii Czystej i Stosowanej, chemiczna organizacja założona w 1918 r. w Londynie, której celem jest koordynacja współpracy naukowej chemików całego świata
SJP.pl
liczba rzymska oznaczająca "4"
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: iweko] marka samochodów i firma
SJP.pl
Iveco S.p.A. (skrót od: Industrial Vehicles Corporation) – włoskie przedsiębiorstwo z siedzibą w Turynie, kontrolowane przez koncern CNH Industrial, specjalizujące się w produkcji samochodów dostawczych, ciężarowych, wojskowych i silników. Za pośrednictwem należącej do spółki Iveco Bus jest również czołowym producentem autobusów i podwozi autobusowych.
Wikipedia
Ivory – gmina we Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté, w departamencie Jura.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 107 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 12 osób/km² (wśród 1786 gmin Franche-Comté Ivory plasuje się na 636. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 502.).
Wikipedia
skrótowiec
(1.1) = adm. Inspekcja Weterynaryjna;
Wiktionary
krzew lub niskie drzewo o srebrzystych baziach (Salix caprea), gatunek wierzby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Salix caprea|L.|ref=tak., gatunek roślin z rodziny wierzbowatych;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈiva, AS: iva
Wiktionary
lekceważąco o Rosjaninie; Iwan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
(1.2) lekcew. Rosjanin
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Iwan ma ładny, czerwony samochód.
Wiktionary
IPA: ˈivãn, AS: ivãn
Wiktionary
czas. zaiwaniać, zaiwanić
Wiktionary
(1.2) Iwaszka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie, w rejonie bohorodczańskim obwodu iwanofrankiwskiego;
Wiktionary
Iwanikówka (ukr. Іваниківка) – wieś na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie bohorodczańskim.
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie stanisławowskim województwa stanisławowskiego.
W 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 10 Polaków.
Wikipedia
przym. iwanikówecki
Wiktionary
→ Iwaniska
SJP.pl
Iwaniska – miasto w Polsce położone w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Iwaniska.
Iwaniska uzyskały lokację miejską w 1403 roku, zdegradowane w 1869 roku, w 2022 odzyskały prawa miejskie.
Wikipedia
→ Iwaniska
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Iwanisk
Wiktionary
rzecz. Iwaniska nmos., iwaniszczanin m., iwaniszczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Iwanisk (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Iwanisk
Wiktionary
rzecz. Iwaniska nmos.
:: fż. iwaniszczanka ż.
przym. iwaniski
Wiktionary
mieszkanka Iwanisk (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Iwanisk
Wiktionary
rzecz. Iwaniska nmos.
:: fm. iwaniszczanin m.
przym. iwaniski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gwara. bocian, bocian biały
Wiktionary
Iwanko (XII/XIII w.) – uzurpator bułgarski w 1197 roku, car Bułgarii.
Wikipedia
(1.1) bocian, pot. bociek; gwara. bocion, bociun, bocan, boción, bociąg, bocon, bocoń, boczoń, boć, boćko, busiek, busion, buśko, klebocon, klobocon, ksiądz wojciech, mocian, pocian, staś, wojtek, wojtuś, wosio; białystok|klekotun.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. osiedle typu miejskiego na Ukrainie, położone w obwodzie kijowskim nad rzeką Teterew, siedziba władz rejonu iwankowskiego;
(1.2) geogr. adm. wieś na Ukrainie w rejonie borszczowskim obwodu tarnopolskiego;
Wiktionary
Iwanków (ukr. Іванків, Iwankiw) – osiedle typu miejskiego w obwodzie kijowskim, w rejonie wyszogrodzkim na Ukrainie, leży nad rzeką Teterew. Do 2020 roku siedziba władz rejonu iwankowskiego.
Miejscowość założona w 1589 roku.
Siedziba dawnej gminy Iwanków w powiecie radomyskim, a od roku 1919 w czarnobylskim na Ukrainie.
Obecnie liczy 10 400 mieszkańców.
Wikipedia
przym. iwankowski
Wiktionary
miasto na Ukrainie (dawniej Iwano-Frankowsk, Stanisławów)
SJP.pl
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto na zachodniej Ukrainie, na przedgórzu Karpat, stolica obwodu iwanofrankiwskiego;
Wiktionary
Iwano-Frankiwsk (ukr. Івано-Франківськ, Iwano-Frankiwśk), Stanisławów – miasto w zachodniej części Ukrainy, na przedgórzu Karpat, stolica obwodu iwanofrankiwskiego i siedziba rejonu iwanofrankiwskiego. 1 stycznia 2022 roku liczyło 238 196 mieszkańców, dla porównania spis powszechny w 2024 zanotował ich 227 827.
Wikipedia
przym. iwanofrankiwski
Wiktionary
(1.1) hist. a także jako egzonim wariantowy Stanisławów
Wiktionary
dawniej: Iwano-Frankiwsk (miasto na Ukrainie); Stanisławów
SJP.pl
Iwano-Frankiwsk (ukr. Івано-Франківськ, Iwano-Frankiwśk), Stanisławów – miasto w zachodniej części Ukrainy, na przedgórzu Karpat, stolica obwodu iwanofrankiwskiego i siedziba rejonu iwanofrankiwskiego. 1 stycznia 2022 roku liczyło 238 196 mieszkańców, dla porównania spis powszechny w 2024 zanotował ich 227 827.
Wikipedia
1. → Iwano-Frankiwsk;
2. obwód iwanofrankiwski - jeden z 24 obwodów Ukrainy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Iwano-Frankiwska (miasta na Ukrainie)
Wiktionary
rzecz. Iwano-Frankiwsk mrz.
Wiktionary
(1.1) stanisławowski, przest. iwanofrankowski
Wiktionary
Iwan z małżonką; Iwanowie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Iwanow – pierwsze lub drugie (po Smirnow) wśród najpopularniejszych nazwisk rosyjskich. Występuje również poza Rosją w państwach takich jak Ukraina lub Białoruś. Jest też jednym z częściej spotykanych nazwisk w Bułgarii. Pochodzi od wschodniej wersji imienia własnego Jan (Iwan).
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Iwanowice
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Iwanowic
(1.2) dotyczący Iwanowic Dużych
(1.3) dotyczący Iwanowic Włościańskich
Wiktionary
rzecz. Iwanowice nmos., iwanowiczanin m., iwanowiczanka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Iwanowic
(1.2) mieszkaniec Iwanowic Dużych
(1.3) mieszkaniec Iwanowic Włościańskich
Wiktionary
rzecz. Iwanowice nmos.
:: fż. iwanowiczanka ż.
przym. iwanowicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Iwanowic
(1.2) mieszkanka Iwanowic Dużych
(1.3) mieszkanka Iwanowic Włościańskich
Wiktionary
rzecz. Iwanowice nmos.
:: fm. iwanowiczanin m.
przym. iwanowicki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. miasto obwodowe w Rosji;
2. wieś w Rosji;
3. wieś i gmina w Bułgarii;
4. wieś na Białorusi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto obwodowe w Rosji, położone na północny wschód od Moskwy;
Wiktionary
Iwanowo (ros. Иваново, do 1932 Iwanowo-Wozniesieńsk) – miasto obwodowe w Rosji, na północny wschód od Moskwy, nad rzeką Uwodz (dopływ Klaźmy).
Wikipedia
przym. iwanowski
Wiktionary
(1.1) hist. Iwanowo-Wozniesieńsk
Wiktionary
→ Iwanowo (miasto w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Iwanowem, dotyczący Iwanowa
Wiktionary
osoby o nazwisku Iwanowski:
Wikipedia
rzecz. Iwanowo n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
gatunek sardyny z Pacyfiku
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
taki jak u Iwaszkiewicza, charakterystyczny dla Iwaszkiewicza
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) związany z Jarosławem Iwaszkiewiczem, dotyczący Jarosława Iwaszkiewicza
Wiktionary
(1.1) Uznając konflikt różnych porządków wartości za motyw stricte Iwaszkiewiczowski, wybitna badaczka szczegółowo opisuje jeden tylko z licznych przypadków tego typu konfliktów, a mianowicie zderzenie „estetyzmu” z „tyrteizmem”.
Wiktionary
przym. iwaszkiewiczowski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Iwca
Wiktionary
rzecz. Iwiec m.
:: fż. iwczanka ż.
przym. iwiecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Iwca
Wiktionary
rzecz. Iwiec m.
:: fm. iwczanin m.
przym. iwiecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji w obwodzie swierdłowskim, położone u podnóża Uralu Północnego;
Wiktionary
Iwdel (ros. Ивдель) – miasto w Rosji w bezpośrednim podporządkowaniu obwodu swierdłowskiego.
Wikipedia
przym. iwdelski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Iwdelem, dotyczący Iwdelu
Wiktionary
rzecz. Iwdel mrz.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Iweta, Iwetta – imię żeńskie pochodzące od imienia męskiego Iwo, którego żeńskim odpowiednikiem jest Iwona.
Iweta imieniny obchodzi 13 stycznia.
Znane osoby o imieniu Iweta:
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Iweta, Iwetta – imię żeńskie pochodzące od imienia męskiego Iwo, którego żeńskim odpowiednikiem jest Iwona.
Iweta imieniny obchodzi 13 stycznia.
Znane osoby o imieniu Iweta:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
→ Iwiczna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Iwicznej
Wiktionary
rzecz. Iwiczna ż., iwicznianin m., iwicznianka ż.
Wiktionary
dzielnica Piaseczna
SJP.pl
Iwiczna – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, w gminie Krośniewice. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Szubina. Iwiczna jest gniazdem średniowiecznego rodu Iwickich herbu Kuszaba. Stąd pochodził kanonik ołomuniecki Jan Iwicki z Iwiczny, kontrreformator, zmarły 3 grudnia 1598 roku pisarz polityczny i profesor prawa na uniwersytecie w Ingolstadt.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Iwicznej
Wiktionary
rzecz. Iwiczna ż.
:: fż. iwicznianka ż.
przym. iwiczeński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Iwicznej
Wiktionary
rzecz. Iwiczna ż.
:: fm. iwicznianin m.
przym. iwiczeński
Wiktionary
Iwiec (niem. Iwitz) – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie tucholskim, w gminie Cekcyn.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 598 mieszkańców. Jest drugą co do wielkości miejscowością gminy Cekcyn.
Wikipedia
Iwięcino (niem.: Eventin) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Sianów. W pobliżu wsi przebiega linia kolejowa 202 Gdańsk-Stargard.
Według danych z 30 czerwca 2003 r. wieś miała 316 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Iwca
Wiktionary
rzecz. Iwiec m., iwczanin m., iwczanka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Iwno
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Iwna
Wiktionary
rzecz. Iwno n., iwnianin m., iwnianka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Iwierzyce – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie ropczycko-sędziszowskim, w gminie Iwierzyce. Siedziba gminy Iwierzyce.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Iwierzyce. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Iwierzyce
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Iwierzyc
Wiktionary
rzecz. Iwierzyce nmos., iwierzyczanin m., iwierzyczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Iwierzyc
Wiktionary
rzecz. Iwierzyce nmos.
:: fż. iwierzyczanka ż.
przym. iwierzycki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Iwierzyc
Wiktionary
rzecz. Iwierzyce nmos.
:: fm. iwierzyczanin m.
przym. iwierzycki
Wiktionary
gatunek wierzby; iwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Iwin
Wiktionary
rzecz. Iwiny nmos.
:: fż. iwinianka ż.
przym. iwiński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Iwin
Wiktionary
rzecz. Iwiny nmos.
:: fm. iwinianin m.
przym. iwiński
Wiktionary
przymiotnik od: Iwin, Iwiny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Iwin
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Iwiny nmos., iwinianin m., iwinianka ż.
Wiktionary
gatunek wierzby; iwa
SJP.pl
Wikipedia
wieś w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim
SJP.pl
Iwkowa – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Iwkowa.
Wieś królewska wielkorządów krakowskich, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sądeckim województwa krakowskiego. Reforma administracyjna kraju w 1975 r. zlikwidowała powiaty, Iwkowa znalazła się w nowo powstałym województwie tarnowskim. Kolejna reforma administracyjna kraju przywróciła Iwkową do powiatu brzeskiego. Miejscowość jest siedzibą gminy Iwkowa i gromady Iwkowa.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Iwkowej
Wiktionary
rzecz. Iwkowa ż.
:: fż. iwkowianka ż.
przym. iwkowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Iwkowej
Wiktionary
rzecz. Iwkowa ż.
:: fm. iwkowianin m.
przym. iwkowski
Wiktionary
przymiotnik od: Iwkowa (wieś)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Iwkowej
Wiktionary
rzecz. Iwkowa ż., iwkowianin m., iwkowianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Iwli
Wiktionary
rzecz. Iwla ż.
:: fż. iwlanka ż.
przym. iwlański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Iwli
Wiktionary
rzecz. Iwla ż.
:: fm. iwlanin m.
przym. iwlański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Iwli
Wiktionary
rzecz. Iwla ż., iwlanin m., iwlanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Iwna
Wiktionary
rzecz. Iwno n.
:: fż. iwnianka ż.
przym. iwieński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Iwna
Wiktionary
rzecz. Iwno n.
:: fm. iwnianin m.
przym. iwieński
Wiktionary
Wikipedia
krzew lub niskie drzewo o srebrzystych baziach (Salix caprea), gatunek wierzby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: Iwa
Wiktionary
Iwo, Iwon – imię męskie pochodzenia germańskiego (ewentualnie celtyckiego). Wywodzi się najprawdopodobniej z języka staro-wysoko-niemieckiego iwa oznaczającego „drzewo cisowe”, „łuk z cisowego drewna” lub wierzba, ewentualnie bretońska (iroszkocka) forma imienia Jan będąca zapożyczeniem z języka greckiego od Ιωάννης. Forma Iwon powstała pod wpływem łacińskim. W Polsce imię Iwo zanotowano w 1206 roku. Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Iwo w 2017 r. zajmował 97. miejsce w grupie imion męskich.
Wikipedia
IPA: ˈivɔ, AS: ivo
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Iwona
Wiktionary
Iwo, Iwon – imię męskie pochodzenia germańskiego (ewentualnie celtyckiego). Wywodzi się najprawdopodobniej z języka staro-wysoko-niemieckiego iwa oznaczającego „drzewo cisowe”, „łuk z cisowego drewna” lub wierzba, ewentualnie bretońska (iroszkocka) forma imienia Jan będąca zapożyczeniem z języka greckiego od Ιωάννης. Forma Iwon powstała pod wpływem łacińskim. W Polsce imię Iwo zanotowano w 1206 roku. Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Iwo w 2017 r. zajmował 97. miejsce w grupie imion męskich.
Wikipedia
(1.1) Nasz szef ma na drugie Iwon, niby po babce Iwonie.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: Iwon
Wiktionary
Iwona – imię żeńskie o pochodzeniu germańskim bądź celtyckim, odpowiednik męskiego imienia Iwo.
Iwona w Polsce należy do imion nowych, pojawiło się w XX wieku i uzyskało wtedy popularność: w latach 60. 70. i 80. nadano je około 180 000 kobiet. Jest dość popularne, zajmując w 2025 roku 26. pozycję wśród pierwszych imion żeńskich z 227919 nadaniami. Imieniem najbardziej popularnym pozostaje Anna z 1068330 nadaniami.
Wikipedia
(1.1) Ojcu nie spodobał się nowy chłopak Iwony, bo nie ustąpił jej miejsca w tramwaju.
(1.1) Nie przejmuj się tak Iwoną, niech jedzie sama.
Wiktionary
IPA: iˈvɔ̃na, AS: ivõna
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Iwonka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Iwonicz-Zdrój
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Iwonicza
(1.2) dotyczący Iwonicza-Zdroju
Wiktionary
(1.2) — Powietrze jest tam przesycone minerałami, mikroelementami oraz jodem, bromem i magnezem — wyjaśnia Małgorzata Sidor z iwonickiego Zakładu Przyrodniczo-Leczniczego.
Wiktionary
IPA: ˌivɔ̃ˈɲit͡sʲci, AS: ivõńicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Iwonicz m., iwoniczanin m., iwoniczanka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Iwonicz-Zdrój
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. pot. uzdrowisko Iwonicz-Zdrój
(1.2) geogr. wieś w gminie Iwonicz-Zdrój
Wiktionary
Iwonicz – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Iwonicz-Zdrój, w pobliżu uzdrowiska Iwonicz-Zdrój.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego. Do 1954 istniała gmina Iwonicz. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Iwonicz.
W pobliżu, w Pustynach znajduje się lotnisko Iwonicz.
Wikipedia
IPA: iˈvɔ̃ɲit͡ʃ, AS: ivõńič
Wiktionary
rzecz. iwoniczanin mos., iwoniczanka ż.
przym. iwonicki
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Iwonicz-Zdrój – miasto w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Iwonicz-Zdrój.
Leży w historycznej ziemi sanockiej. Iwonicz-Zdrój to jedno z najstarszych polskich uzdrowisk, znane od 1578.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 1540 mieszkańców, będąc 48. najludniejszym miastem w województwie.
Wikipedia
IPA: ˌivɔ̃ˈɲid͡ʒ‿zdruj, AS: ivõńiǯ‿zdrui ̯
Wiktionary
mieszkaniec Iwonicza-Zdroju (miasta w województwie podkarpackim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Iwonicza
(1.2) mieszkaniec Iwonicza-Zdroju
Wiktionary
IPA: ˌivɔ̃ɲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: ivõńičãńĩn
Wiktionary
rzecz. Iwonicz m.
:: fż. iwoniczanka ż.
przym. iwonicki
Wiktionary
mieszkanka Iwonicza-Zdroju (miasta w województwie podkarpackim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Iwonicza
(1.2) mieszkanka Iwonicza-Zdroju
Wiktionary
Iwoniczanka (Iwonka, Iwonicki Potok) – potok, prawobrzeżny dopływ Lubatówki o długości 12,89 km i powierzchni zlewni 27,5 km².
Potok płynie w Beskidzie Niskim i na terenie Dołów Jasielsko-Sanockich. Jego źródła znajdują się na wysokości ok. 560–570 m n.p.m. na północnych stokach Sroków Działu i na zachodnich stokach Przymiarek, w południowym pasie Wzgórz Rymanowskich. Spływa początkowo w kierunku północno-zachodnim, lecz już w osiedlu Turkówka (przysiółek Lubatowej) skręca ku północy i przecina północny pas wzgórz, między Glorietą na wschodzie a Przedziwną na zachodzie. Przepływa przez Iwonicz-Zdrój, po czym wydostaje się na płaskie tereny Dołów Jasielsko-Sanockich. Za Iwoniczem nieznacznie meandruje i zbacza nieco ku północnemu zachodowi, po czym na wysokości ok. 285 m n.p.m., w Miejscu Piastowym, wpada do Lubatówki.
Wikipedia
IPA: ˌivɔ̃ɲiˈt͡ʃãnka, AS: ivõńičãnka
Wiktionary
rzecz. Iwonicz m.
:: fm. iwoniczanin m.
przym. iwonicki
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Iwony lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Iwona (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. imienia Iwona
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Moja koleżanka nie lubi, kiedy ktoś nazywa ją Iwoną. Woli, gdy mówi się na nią Iwonka.
Wiktionary
rzecz. Iwona
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Iwon z małżonką; Iwonowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Iwona lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Wybrzeża Kości Słoniowej
Wiktionary
Wybrzeże Kości Słoniowej (fr. Côte d’Ivoire), oficjalnie Republika Wybrzeża Kości Słoniowej (fr. République de Côte d’Ivoire) – państwo w Afryce Zachodniej położone na północnym wybrzeżu Zatoki Gwinejskiej, nad Oceanem Atlantyckim. Graniczy na północy z Mali i Burkiną Faso, na południowym zachodzie z Liberią, na północnym zachodzie z Gwineą, a na wschodzie z Ghaną. Na stosunkowo dużej powierzchni kraju, wynoszącej 322,5 tys. km², żyją przedstawiciele ponad 60 różnych grup etnicznych, należących do trzech afrykańskich rodzin językowych. Pod względem wyznaniowym w Wybrzeżu Kości Słoniowej występuje duże zróżnicowanie – największą grupą są muzułmanie, ale mieszkają tu również katolicy, protestanci oraz inne mniejsze lokalne grupy religijne, głównie animistyczne.
Wikipedia
(1.1) Mieszkańca Wybrzeża Kości Słoniowej oficjalnie określa się mianem Iworyjczyka.
Wiktionary
IPA: ˌivɔˈrɨjt͡ʃɨk, AS: ivoryi ̯čyk
Wiktionary
rzecz.
:: forma żeńska Iworyjka ż.
przym. iworyjski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Wybrzeża Kości Słoniowej
Wiktionary
Wybrzeże Kości Słoniowej (fr. Côte d’Ivoire), oficjalnie Republika Wybrzeża Kości Słoniowej (fr. République de Côte d’Ivoire) – państwo w Afryce Zachodniej położone na północnym wybrzeżu Zatoki Gwinejskiej, nad Oceanem Atlantyckim. Graniczy na północy z Mali i Burkiną Faso, na południowym zachodzie z Liberią, na północnym zachodzie z Gwineą, a na wschodzie z Ghaną. Na stosunkowo dużej powierzchni kraju, wynoszącej 322,5 tys. km², żyją przedstawiciele ponad 60 różnych grup etnicznych, należących do trzech afrykańskich rodzin językowych. Pod względem wyznaniowym w Wybrzeżu Kości Słoniowej występuje duże zróżnicowanie – największą grupą są muzułmanie, ale mieszkają tu również katolicy, protestanci oraz inne mniejsze lokalne grupy religijne, głównie animistyczne.
Wikipedia
IPA: ˌivɔˈrɨjka, AS: ivoryi ̯ka
Wiktionary
rzecz.
:: forma męska Iworyjczyk m.
przym. iworyjski
Wiktionary
dotyczący Wybrzeża Kości Słoniowej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do państwa Wybrzeże Kości Słoniowej, wywodzący się z Wybrzeża Kości Słoniowej
Wiktionary
(1.1) To jest jeden z najbardziej popularnych iworyjskich kurortów.
Wiktionary
IPA: ˌivɔˈrɨjsʲci, AS: ivoryi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Iworyjczyk mos., Iworyjka ż.
Wiktionary
skrót od: Instytut Wzornictwa Przemysłowego
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki
(1.1) = Instytut Wzornictwa Przemysłowego;
Wiktionary
(1.1) Ceramikę projektowaną w IWP można było podzielić na kilka kategorii, ze względu na jej funkcjonalność.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
liczba rzymska oznaczająca "9"
SJP.pl
1. imię żeńskie;
2. zdrobnienie od: Izabela, Izabella (imiona żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydrol. rzeka w Rosji przepływająca przez Udmurcję i Tatarstan, prawy dopływ Kamy;
(1.2) geogr. hydrol. rzeka w Rosji, w obwodzie kirowskim, dopływ Piżmy
Wiktionary
IZ jest skrótem dwuliterowym, który może oznaczać:
Wikipedia
rzecz. Iżewsk mrz.
przym. iżewski
Wiktionary
1. imię żeńskie;
2. zdrobnienie od: Izabela, Izabella (imiona żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Izabela;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Iza wyjęła kanapkę i zaczęła ją wcinać, paprząc sobie palce w maśle.
Wiktionary
IPA: ˈiza, AS: iza
Wiktionary
rzecz. Izabela
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. postać biblijna, jeden z izraelskich patriarchów;
(1.2) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Izaak (hebr. יִצְחָק Jic’chak – „śmiech”) – patriarcha biblijny, syn Abrahama i Sary, ojciec Jakuba i Ezawa.
Dzieje Izaaka przedstawia Księga Rodzaju. Najbardziej pamiętnym zdarzeniem związanym z Izaakiem było złożenie go na żądanie Boga Jahwe w ofierze przez ojca na górze Moria. Dramatyczne opowiadanie ukazuje gotowość ojca do spełnienia ofiary i interwencję Boga, który poprzez anioła, cofnął nakaz, słowami: „Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego! Teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet twego jedynego syna” (Rdz 22,12). Według tradycji na tym miejscu stanęła Świątynia Jerozolimska. Wydarzenie to zwane jest ofiarowaniem Izaaka, a w tradycji żydowskiej Akedą.
Wikipedia
(1.1) Wziąwszy Rebekę za żonę, Izaak miłował ją, bo była mu pociechą po matce.
(1.2) Ciocia Misia kupiła Izaakowi nowy żakiet.
Wiktionary
IPA: iˈzaːk, AS: iz•ak
Wiktionary
przym. Izaakowy
Wiktionary
Izaak z małżonką; Izaakowie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Izaaka lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Izaaka
Wiktionary
(1.1) Poginęły Izaakowe syny.
Wiktionary
rzecz. Izaak m.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Izabela – spolszczenie imienia Isabel, tj. albo średniowiecznego oksytańskiego, następnie rozpowszechnionego w Hiszpanii i szerzej w Europie Zachodniej odpowiednika imienia Elżbieta, pochodzącego od hebrajskiego אלישבע (Wj 6,23) eliszewa („mój Bóg przysięgą”), albo pochodzi ono od imienia biblijnej królowej Jezabel, której imię oznacza w hebrajskim „wywyższona przez Baala”.
Wikipedia
(1.1) Założycielka koncepcjonistek była damą na dworze królowej Izabeli Portugalskiej.
Wiktionary
IPA: ˌizaˈbɛla, AS: izabela
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Izabelka ż., Iza ż., Izka ż., Izunia ż.
przym. Izabelin, izabeliński, izabelowy, izabelowaty
Wiktionary
(1.1) war. Izabella; zdrobn. Izabelka, Iza, Izka, Izunia
Wiktionary
stop miedzi z manganem i aluminium
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Izabelina
Wiktionary
rzecz. Izabelin m.
:: fż. izabelinianka ż.
przym. izabeliński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Izabelina
Wiktionary
rzecz. Izabelin m.
:: fm. izabelinianin m.
przym. izabeliński
Wiktionary
przymiotnik od: Izabelin (nazwa kilku wsi w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Izabelina
Wiktionary
rzecz. Izabelin m., izabelinianin m., izabelinianka ż., Izabela ż.
Wiktionary
stop miedzi z manganem i aluminium
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Izabela – spolszczenie imienia Isabel, tj. albo średniowiecznego oksytańskiego, następnie rozpowszechnionego w Hiszpanii i szerzej w Europie Zachodniej odpowiednika imienia Elżbieta, pochodzącego od hebrajskiego אלישבע (Wj 6,23) eliszewa („mój Bóg przysięgą”), albo pochodzi ono od imienia biblijnej królowej Jezabel, której imię oznacza w hebrajskim „wywyższona przez Baala”.
Wikipedia
o maści konia: jasnobrązowy o żółtawym odcieniu; palomino
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hipol. o koniu: w kolorze od złotokremowego po czekoladowy, z grzywą i ogonem jaśniejszym, zwykle białym
Wiktionary
rzecz. Izabela ż.
przym. izabelowy
Wiktionary
przestarzale: brunatnożółty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. mający kolor brunatnożółty
(1.2) przest. o koniu maści brunatnożółtej
Wiktionary
rzecz. izabelowość ż., izabelowatość ż., Izabela ż.
przym. izabelowaty
Wiktionary
(1.2) bułany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. gram. konstrukcja składniowa, występująca m.in. w językach semickich, irańskich i turkijskich, w której jeden rzeczownik określany jest przez inny rzeczownik bądź rzadziej – przez przymiotnik; jej odpowiednikiem w języku polskim jest zwykle rzeczownik z przydawką dopełniaczową lub rzeczownik z przydawką przymiotną
Wiktionary
(1.1) W języku arabskim pierwszy człon izafetu stoi w „status constructus”, a więc jest to rzeczownik pozbawiony jakiegokolwiek rodzajnika, określonego czy nieokreślonego.
(1.1) Izafet w języku perskim składa się z rzeczowników lub rzeczowników i przymiotników, a jego wykładnikiem jest enklityka „-e” lub „-ye”.
(1.1) W języku tureckim istnieją cztery rodzaje izafetu: trzy rodzime i jeden zapożyczony z języka perskiego.
Wiktionary
przym. izafetowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. izafetowy
frazeologia.
etymologia. etym|tur|izafet. < etym|arab|إضافة. (iḍāfa(t)), por. etymn|pers|اضافه. (ezâfe)
uwagi.
tłumaczenia.
* arabski: (1.1) إضافة (iḍāfa)
* hebrajski: (1.1) סמיכות ż. (smichut)
* perski: (1.1) اضافه (ezâfe)
* turecki: (1.1) tamlama, izafet
źródła.
== izafet (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. izafet
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m., jedno z imion biblijnych;
(1.2) bibl. postać biblijna, jeden z proroków starotestamentowych; metonimicznie również jego dzieło;
Wiktionary
Izajasz (hebr. יְשַׁעְיָהוּ, Jeszajahu, Yesha'yahu oznaczającego „Jahwe jest zbawieniem”, ur. ok. 765, zm. do 701 p.n.e.) – jeden z największych proroków Starego Testamentu. Jego proroctwa przedstawia Księga Izajasza.
Wikipedia
(1.1) Zeszłoroczne wakacje spędziliśmy z ciocią Esterą i wujkiem Izajaszem w Izraelu.
(1.2) U Izajasza znajdziemy mowę proroczą o Arielu.
Wiktionary
IPA: iˈzajaʃ, AS: izai ̯aš
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Izajaszek mos., Izaj mos., Izajek mos.
przym. Izajaszowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Izajaszek, Izaj, Izajek
Wiktionary
Izajasz z małżonką; Izajaszowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Izajasza lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Izajasza
Wiktionary
(1.1) W Izajaszowym przemówieniu istotnych było kilka wątków.
(1.1) Sąsiadował z Izajaszową zagrodą z jednej strony i z Jakubowym polem z drugiej.
Wiktionary
rzecz. Izajasz mos., Izajaszek mos., Izaj mos., Izajek mos., Izajaszowa ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Piotr Skowyrski, ps. „izak” (ur. 2 grudnia 1987 w Warszawie) – polski komentator e-sportowy, youtuber oraz streamer. W przeszłości zawodnik drużyny Team VEGA i iNET koxXx w grach Counter-Strike: Source i Counter-Strike: Global Offensive. Właściciel Izako Boars oraz portalu informacyjnego IzakTV.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje imię m|D=Izaka|święty=tak.
synonimy.
(1.1) Izaak
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|hebr.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Izaak
* górnołużycki: (1.1) Izak m.
* grenlandzki: (1.1) Iisaaq
źródła.
== Izak (język górnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) imię|górnołużycki|m. Izaak, Izak
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) Izaak
Wiktionary
staropolski zwrot, znaczy tyle co: czy
SJP.pl
partykuła
(1.1) daw. słowo rozpoczynające zdania pytające, na które pytający spodziewa się odpowiedzi „tak” lub „nie”; czy
Wiktionary
połączenie dawnej partykuły "izali" z cząstką "-by"
SJP.pl
staropolski zwrot, znaczy tyle co: czyż
SJP.pl
linia łącząca na mapie punkty o jednakowej zmianie ciśnienia
SJP.pl
Izalobara (gr.) – linia na mapie synoptycznej łącząca punkty o jednakowej zmianie ciśnienia atmosferycznego w czasie tendencji barycznej. Zwykle trwa przez trzy godziny.
Wikipedia
w islamie: nawoływanie przez muezzina do modlitwy
SJP.pl
linia na mapie łącząca punkty o jednakowych anomaliach klimatycznych
SJP.pl
rzeka w Austrii i Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Austrii i Niemczech, prawy dopływ Dunaju, przepływa przez Monachium;
Wiktionary
Izara (niem. Isar) – rzeka w Austrii i Niemczech (Bawaria), prawy dopływ Dunaju o długości 295 km.
Źródła Izary znajdują się w Scharnitz w Austrii, na południe od Mittenwald, na wysokości 1160 m n.p.m. W początkowym biegu rzeka płynie wzdłuż granicy austriacko-niemieckiej, by następnie odbić na północ. Większe miasta położone nad Izarą to: Bad Tölz, Wolfratshausen, Monachium, Freising, Moosburg an der Isar, Landshut, Dingolfing, Landau an der Isar. Uchodzi do Dunaju 5 kilometrów na południe od Deggendorfu.
Wikipedia
przym. izarski, nadizarski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Izarą, dotyczący Izary
Wiktionary
(1.1) Nie tak dawno, bo na początku lat siedemdziesiątych, Bramę Izarską objęto akcją renowacji, upiększania miasta, w związku z przygotowaniami do letnich igrzysk olimpijskich 1972 roku.
Wiktionary
rzecz. Izara ż.
przym. nadizarski
Wiktionary
linia łącząca na mapie miejsca o takim samym natężeniu w rozmieszczeniu jakiegoś zjawiska
SJP.pl
Izolinia, izarytma (w kartografii), izograma (w meteorologii) – krzywa na mapie łącząca punkty o jednakowych wartościach liczbowych danej cechy. Termin ten i pokrewne terminy pochodzą od stgr. ίσος ísos, „równy” i słowa „linia”, bądź odpowiednich innych słów.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Izasław – imię męskie pochodzenia słowiańskiego, nienotowane w źródłach staropolskich. Składa się z członów Iza- (od изяти, czyli „wziąć”) i -sław („sława”).
Izasław imieniny obchodzi 6 lipca
W polskiej literaturze historycznej używa się form Izjasław i Izasław
Wikipedia
Izasław z małżonką; Izasławowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Izasława lub z nim związany
SJP.pl
krystaliczna substancja organiczna używana w chemii oraz w medycynie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Izaura – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego osobę pochodzącą z Izaurii (region Azji Mniejszej). Popularne w państwach hiszpańsko- i portugalskojęzycznych. Do języka polskiego przedostało się za pośrednictwem popularnego w latach 80. XX w. brazylijskiego serialu telewizyjnego Niewolnica Isaura.
Wikipedia
(1.1) Matka chciała jej dać na imię Izaura, ale ojciec postawił na swoim i ostatecznie dali jej na imię Marysia.
Wiktionary
IPA: iˈzawra, AS: izau̯ra
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. starożytna kraina w południowej Azji Mniejszej;
Wiktionary
Izauria (gr. Ἰσαυρία) – starożytna kraina w południowej Azji Mniejszej. Obecnie jej większość leży w granicy tureckiej gminy Bozkır w prowincji Konya.
Z Izaurii miał pochodzić cesarz Leon III, ale w rzeczywistości urodził się on w Syrii.
Wikipedia
(1.1) Prawdopodobnie z Izaurii pochodził imperator Leon III Izauryjczyk.
Wiktionary
rzecz. Izauryjczyk mos., izauryjski mrz.
przym. izauryjski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) staroż. mieszkaniec Izaurii
Wiktionary
(1.1) Cesarz Leon Izauryjczyk miał czworo dzieci.
Wiktionary
rzecz. Izauria ż., izauryjski mrz.
przym. izauryjski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Izaurią, dotyczący Izaurii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język izauryjski, wymarły język z podrodziny anatolijskiej języków indoeuropejskich
Wiktionary
rzecz. Izauryjczyk mos., Izauria ż.
Wiktionary
partykuła
(1.1) stpol. czyż
Wiktionary
IPA: iˈzaʒɛ̃m, AS: izažẽm
Wiktionary
1. pomieszczenie mieszkalne
2. wyższy urząd administracji lub jednostka samorządu
3. każdy z dwu organów, na które dzieli się parlament w niektórych państwach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urz. pomieszczenie mieszkalne, pokój
(1.2) urz. jeden z organów parlamentu w niektórych państwach
(1.3) urz. wyższy urząd administracji państwowej
(1.4) urz. organ zajmujący się sprawami jakiegoś zrzeszenia zawodowego, mający na celu jego obronę
(1.5) pot. pomieszczenie w wiejskim domu
(1.6) miar. daw. 40 sztuk
Wiktionary
Izba (w języku staropolskim: istba) – pierwotnie nazwa komórki, łaźni; niegdyś oznaczała całą chatę składającej się z jednej izby. Z czasem zaczęto określać mianem izby każde pomieszczenie mieszkalne w wiejskim domu; współcześnie – pomieszczenie, które w lokalu mieszkalnym spełnia zdefiniowane na potrzeby GUS warunki.
Wikipedia
(1.2) Francuski parlament składa się z dwóch izb.
(1.3) W chwili obecnej, ze względu na zastrzeżenia Ministra Skarbu Państwa, trwa kontrola procesu prywatyzacji ww. spółek, prowadzona przez Najwyższą Izbę Kontroli oraz Departament Kontroli MSP.
Wiktionary
IPA: ˈizba, AS: izba
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. izbina ż., izdebka ż.
przym. izbowy
Wiktionary
(1.1) pokój
Wiktionary
zdrobnienie od: izba; izdebka, izbina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: izba
Wiktionary
IPA: izˈbɛt͡ʃka, AS: izbečka
Wiktionary
1. konstrukcja chroniąca podporę mostu lub zaporę przed lodem; lodołam;
2. najwyższa część wieży kościelnej w architekturze drewnianej;
3. w dawnych grodach: drewniana skrzynia wypełniona ziemią, wchodząca w skład wału obronnego;
4. dawniej: duża izba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. w architekturze drewnianej najwyższa, nadwieszona część wieży kościelnej z pomieszczeniem na dzwony
(1.2) bud. konstrukcja zabezpieczająca filary mostu przed zniszczeniami przez krę
(1.3) hist. rodzaj wałów obronnych zbudowanych z drewnianych skrzyń wypełnionych ziemią
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W XVII wieku do kościoła dobudowano wieżę z izbicą.
(1.3) Gród w Biskupinie otoczony był izbicą.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Izbicka
Wiktionary
rzecz. Izbicko n.
:: fż. izbicczanka ż.
przym. izbicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Izbicka
Wiktionary
rzecz. Izbicko n.
:: fm. izbicczanin m.
przym. izbicki
Wiktionary
przymiotnik od: Izbica Kujawska, Izbicko, Izbica
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Izbicy
(1.2) dotyczący Izbicy Kujawskiej
(1.3) dotyczący Izbicka
Wiktionary
Izbicki – nazwisko polskie
Wikipedia
(1.1-2) rzecz. Izbica ż., izbiczanin m., izbiczanka ż.
(1.3) rzecz. Izbicko n., izbicczanin m., izbicczanka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Izbica Kujawska, Izbicko, Izbica
SJP.pl
Izbicko (dodatkowa nazwa w j. niem. Stubendorf) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim, w gminie Izbicko.
Miejscowość jest siedzibą gminy Izbicko.
Wikipedia
1. mieszkaniec Izbicy;
2. mieszkaniec Izbicy Kujawskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Izbicy
(1.2) mieszkaniec Izbicy Kujawskiej
Wiktionary
rzecz. Izbica ż.
:: fż. izbiczanka ż.
przym. izbicki
Wiktionary
1. mieszkanka Izbicy;
2. mieszkanka Izbicy Kujawskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Izbicy
(1.2) mieszkanka Izbicy Kujawskiej
Wiktionary
rzecz. Izbica ż.
:: fm. izbiczanin m.
przym. izbicki
Wiktionary
zdrobnienie od: izba; izdebka, izbeczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: izba
(1.2) mała, licha izba
Wiktionary
(1.1) Gaździna uprzątnęła obie izbiny i obejście.
Wiktionary
rzecz. izba ż., izdebeczka ż., izdebina ż., izdebka ż., Izdebski mos., Izdebska ż., Izdebnik mrz., Izdebno n., izdebność ż.
przym. izbowy
Wiktionary
(1.2) izdebeczka, izdebina, izdebka, pokoik
Wiktionary
przymiotnik od: izba
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z izbą, dotyczący izby
Wiktionary
rzecz. izba ż., izbina ż., izdebeczka ż., izdebina ż., izdebka ż., Izdebski mos., Izdebska ż., Izdebnik mrz., Izdebno n., izdebność ż.
Wiktionary
spójnik; łączy ze zdaniem nadrzędnym zdanie podrzędne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. izba
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Izdebek
Wiktionary
rzecz. Izdebki nmos.
:: fż. izdebczanka ż.
przym. izdebecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Izdebek
Wiktionary
rzecz. Izdebki nmos.
:: fm. izdebczanin m.
przym. izdebecki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Izdebek
Wiktionary
rzecz. Izdebki nmos., izdebczanin m., izdebczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: izdebka
(1.2) rzad. mała, licha izba
Wiktionary
(1.1) Kopciuszek zajmował maleńką izdebeczkę pod schodami.
Wiktionary
rzecz. izba ż., izdebina ż., izbina ż., izdebka ż., Izdebnik mrz., Izdebno n., izdebność ż.
przym. izbowy
Wiktionary
(1.2) izdebina, izbina, izdebka, pokoik
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Izdebna
Wiktionary
rzecz. Izdebno n., izdebnianin m., izdebnianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: izba
(1.2) rzad. mała, licha izba
Wiktionary
(1.1) Kazali mi spać w niewielkiej izdebinie pod schodami.
Wiktionary
rzecz. izba ż., izdebeczka ż., izbina ż., izdebka ż., Izdebski mos., Izdebska ż., Izdebnik mrz., Izdebno n., izdebność ż.
przym. izbowy
Wiktionary
(1.2) izdebeczka, izbina, izdebka, pokoik
Wiktionary
zdrobnienie od: izba; izbina, izbeczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewielka izba
Wiktionary
(1.1) Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu.
Wiktionary
rzecz. izba ż., izbina ż., izdebeczka ż., izdebina ż., Izdebnik mrz., Izdebno n., izdebność ż.
przym. izbowy
Wiktionary
(1.1) izbina, izdebeczka, izdebina
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Izdebna
Wiktionary
rzecz. Izdebno n.
:: fż. izdebnianka ż.
przym. izdebieński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Izdebna
Wiktionary
rzecz. Izdebno n.
:: fm. izdebnianin m.
przym. izdebieński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Izdebnika
Wiktionary
rzecz. Izdebnik m., izdebniczanin m., izdebniczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Izdebnika
Wiktionary
rzecz. Izdebnik m.
:: fż. izdebniczanka ż.
przym. izdebnicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Izdebnika
Wiktionary
rzecz. Izdebnik m.
:: fm. izdebniczanin m.
przym. izdebnicki
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. cecha tego, co posiada izby
Wiktionary
rzecz. izba ż., izbina ż., izdebeczka ż., izdebina ż., izdebka ż., Izdebski mos., Izdebska ż., Izdebnik mrz., Izdebno n.
przym. izbowy, izdebny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Izdebski:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) stpol. izraelski
Wiktionary
IPA: ˌizdraˈɛlsʲci, AS: izdraelsʹḱi
Wiktionary
dawniej: że (w funkcji spójnika)
SJP.pl
spójnik
(1.1) przest. iż, że
Wiktionary
(1.1) Krzyk obydwu rybaków stał się obłąkany i głupi, gdy widzieli, iże giną.
(1.1) Otoczyli wodza Frycza kołem żelaznym i na miecze obnażone przysięgli, iże z placu tego boju nie ujdą.
Wiktionary
Izebel, Jezabel (łac. z gr. Iezabel; hebr. Izebel, 'niewyniesiona, nieskalana, czysta') – postać biblijna ze Starego Testamentu, żona Achaba, matka Atalii, zm. w 843 p.n.e.
Była córką Etbaala I, króla Sydonu. Poślubiła Achaba, króla Izraela. Czciła bogów pogody i płodności: Baala i Aszerę. Za jej namową Achab i zmuszeni przez niego podwładni przyjęli jej religię.
Wikipedia
linia na wykresie termodynamicznym przedstawiająca proces izentalpowy
SJP.pl
proces izentalpowy - proces termodynamiczny, podczas którego entalpia układu nie ulega zmianie
SJP.pl
wykres procesu izentropowego
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: izentropa
SJP.pl
rzeka w Czechach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Czechach, a w górnym odcinku także w Polsce, prawy dopływ Łaby;
(1.2) geogr. szczyt po czeskiej stronie Gór Izerskich;
Wiktionary
Izera (cz. Jizera, niem. Iser) – rzeka w Czechach i na granicy w Polsce; prawy dopływ Łaby; długość 164 km.
Źródlisko w Górach Izerskich tworzone z wielu drobnych strumyków wypływających z południowego zbocza Smreku na wysokości 980 m n.p.m. W górnym biegu na Hali Izerskiej płynie na południowy wschód meandrującym korytem przez długi ciąg torfowisk wysokich objętych ścisłym rezerwatem przyrody Torfowiska Doliny Izery w Polsce oraz Rašeliniště Izery Czechach. W górnym biegu, na odcinku od źródła do osady Mýtiny, wyznacza granicę polsko-czeską na długości 15 km.
Wikipedia
rzecz. Poizerze n.
przym. izerski, podizerski, poizerski
Wiktionary
przymiotnik od:
1. Izera (rzeka w Czechach);
2. Izery (góry w Czechach i Polsce; Góry Izerskie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z rzeką Izerą, dotyczący rzeki Izery
(1.2) związany z Izerami (Górami Izerskimi), dotyczący Izerów
Wiktionary
rzecz. Izera ż., Izery nmos., Poizerze n.
przym. podizerski, poizerski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. pot. Góry Izerskie
Wiktionary
Wikipedia
przym. izerski
Wiktionary
stolica Udmurcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w europejskiej części Federacji Rosyjskiej, stolica Udmurcji, położona nad rzeką Iż, dopływem Kamy;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Iż mrz.
przym. iżewski
Wiktionary
(1.1) hist. Ustinow (1985-1987)
Wiktionary
przymiotnik od: Iżewsk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Iżewskiem, dotyczący Iżewska
Wiktionary
rzecz. Iżewsk mrz., Iż mrz.
Wiktionary
gęstokępkowa bylina z rodziny traw, pospolita na łąkach niżowych i niższych terenach górskich
SJP.pl
Izgrzyca (Danthonia DC.) – rodzaj roślin należący do rodziny wiechlinowatych. Obejmuje około 20 gatunków występujących w Eurazji oraz na obu kontynentach amerykańskich. W Polsce rośnie tylko izgrzyca przyziemna (Danthonia decumbens).
Wikipedia
zdrobnienie od: Izabela, Izabella (imiona żeńskie); Izka
SJP.pl
zdrobnienie od: Izabela, Izabella (imiona żeńskie); Izia
SJP.pl
potocznie, ironicznie o terminie zakończonym na "-izm"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. żart. o terminie oznaczającym doktrynę, kierunek filozoficzny, artystyczny itp.
Wiktionary
(1.1) Dostał jakąś książkę o historii sztuki i studiuje te różne izmy.
Wiktionary
IPA: ism̥, AS: ism̦
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka płynąca w Rosji przez terytorium Republiki Komi, lewy dopływ Peczory;
Wiktionary
Iżma (ros. Ижма) – rzeka płynąca w Rosji przez terytorium Republiki Komi. Jej źródła znajdują się na Wyżynie Lem’junskiej na zachód od Troicko-Pieczorska. Jej długość wynosi 531 km, przepływa przez Uchtę. Wpada do Peczory na wysokości wsi Ust'-Iżma (Усть-Ижма).
Nazwa tej rzeki, podobnie jak rzeki Tojmy, pochodzi od nieznanego ludu, zamieszkującego jej okolice zanim zostały one zasiedlone przez ludy ugrofińskie.
Wikipedia
biblijny syn Abrahama; Ismael
SJP.pl
Izmael, Ismael (hebr.: יִשְׁמָעֵאל, arab.: إسماعيل), Isma'il – najstarszy syn patriarchy Abrahama i niewolnicy jego żony Sary – Egipcjanki Hagar.
Występuje w Księdze Rodzaju Starego Testamentu. W Koranie jest przedstawiony jako pierwszy z proroków islamu i praojciec wszystkich Arabów.
Wikipedia
przenośnie: odszczepieniec
SJP.pl
sekta muzułmańska utworzona na przełomie VIII i IX wieku, będąca skrajnym odłamem szyitów, uznająca linię siedmiu imamów i wierząca, że ostatni imam nie umarł, lecz pozostaje w ukryciu; ismailici, isma'ilici, siedmiowcy
SJP.pl
członek sekty isma'ilitów - odłamu szyitów uznającego linię siedmiu imamów; ismailita, isma'ilita, siedmiowiec
SJP.pl
szyitka należąca do sekty ismailitów; ismailitka
SJP.pl
doktryna religijna utworzona na przełomie VIII i IX wieku, będąca skrajnym odłamem szyitów, uznająca linię siedmiu imamów i zakładająca, że ostatni imam nie umarł, lecz pozostaje w ukryciu; ismailizm
SJP.pl
Izmaił (ukr. Ізмаїл, Izmajił) – miasto w południowej części Ukrainy, w obwodzie odeskim na brzegu Kilii.
Wikipedia
miasto w zachodniej Turcji (dawniej Smyrna)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto portowe w zachodniej Turcji nad Zatoką Izmirską;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zespół izmirski, można by określić, jako przykład jednoośrodkowego zespołu miast, którego niewątpliwe centrum stanowi Izmir, drugi po Stambule port handlowy i ośrodek przemysłowy kraju.
Wiktionary
przym. izmirski
Wiktionary
(1.1) hist. Smyrna
Wiktionary
przymiotnik od: Izmir (miasto w Turcji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Izmirem, dotyczący Izmiru
Wiktionary
(1.1) Zespół izmirski, można by określić, jako przykład jednoośrodkowego zespołu miast, którego niewątpliwe centrum stanowi Izmir, drugi po Stambule port handlowy i ośrodek przemysłowy kraju.
Wiktionary
rzecz. Izmir mrz.
Wiktionary
(1.1) hist. smyrneński
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający jednakowość, równość, np. „izobara”
Wiktionary
IPA: ˈizɔ, AS: izo
Wiktionary
rozgałęziona forma alkoholu
SJP.pl
Izoamplituda – izolinia na mapie łącząca punkty o jednakowej amplitudzie danego elementu meteorologicznego, np. na mapach synoptycznych o jednakowych amplitudach temperatury powietrza.
Wikipedia
jądro pierwiastków które mają taką samą liczbę masową, lecz inną liczbę atomową
SJP.pl
Izobary – jądra atomowe o równej liczbie masowej A, różniące się liczbą atomową Z. W praktyce oznacza to, że izobarami są atomy różnych pierwiastków, mające jednak tę samą liczbę nukleonów.
Jak dotąd nie znaleziono dwóch trwałych izobarów o liczbach atomowych różniących się o 1 (sąsiadujące w układzie okresowym pierwiastków).
Wikipedia
linia łącząca na mapie klimatycznej punkty o tym samym ciśnieniu atmosferycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. krzywa łącząca miejsca o jednakowym ciśnieniu atmosferycznym;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Izobara łączy te punkty terenu, które o tej samej godzinie mają to samo ciśnienie atmosferyczne.
Wiktionary
IPA: ˌizɔˈbara, AS: izobara
Wiktionary
przym. izobaryczny
rzecz. izobar
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) fiz. meteorol. zachodzący ze stałym ciśnieniem; związany ze stałą wartością ciśnienia
Wiktionary
rzecz. izobara ż.
Wiktionary
linia łącząca na mapie punkty o tej samej głębokości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. krzywa na mapie łącząca punkty o jednakowej głębokości;
Wiktionary
Izobata – izolinia łącząca punkty o jednakowej głębokości (mierzonej od powierzchni) zbiorników wodnych. Może odnosić się również do geologicznych powierzchni strukturalnych takich jak strop czy spąg. W hydrologii izobata oznacza często głębokość do dna zbiornika wód powierzchniowych.
Wikipedia
linia łącząca na mapie punkty powierzchni Ziemi zmieniające swoją wysokość nad poziomem morza o jednakową wartość w tym samym czasie
SJP.pl
Izobaza – linia na mapie, łącząca punkty powierzchni Ziemi, zmieniające wysokość nad poziomem morza o jednakową wartość w tym samym czasie, wskutek stałych ruchów lądotwórczych i górotwórczych. W literaturze naukowej spotykana także pod nazwą izanabaza.
Wikipedia
linia na mapie łącząca miejsca, w których w tym samym czasie słychać pierwszy grzmot nadciągającej burzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. krzywa łącząca punkty, w których jednocześnie słychać grzmot burzy
Wiktionary
Izobronta (izo- + gr. bronte = grzmot) – izolinia na mapie łącząca miejsca, w których w tym samym czasie słychać pierwszy grzmot nadciągającej burzy.
Wikipedia
rozgałęziona forma butanu
SJP.pl
Wikipedia
rozgałęziona forma butenu
SJP.pl
Izobutylen, izobuten (CH3)2C=CH2 – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów nienasyconych z szeregu homologicznego alkenów rozgałęzionych. Posiada jedno wiązanie podwójne o długości 1,2907 Å. Jest jednym z czterech izomerów butenu. Jest ważnym surowcem w syntezach wielkotonażowych.
Wikipedia
Izobutylen, izobuten (CH3)2C=CH2 – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów nienasyconych z szeregu homologicznego alkenów rozgałęzionych. Posiada jedno wiązanie podwójne o długości 1,2907 Å. Jest jednym z czterech izomerów butenu. Jest ważnym surowcem w syntezach wielkotonażowych.
Wikipedia
w plastyce: sposób kompozycji, w której głowy przedstawianych postaci znajdują się na tej samej wysokości; izokefalizm, izokefalia
SJP.pl
linia na mapie łącząca punkty o jednakowej średniej temperaturze w porze zimowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. krzywa łącząca punkty o tej samej średniej temperaturze w zimie
Wiktionary
Izochimena (gr. isos = „równy” + gr. cheimon = „zima”) – izolinia na mapie łącząca punkty, w których średnia zimowa temperatura osiągnęła taką samą wartość. Miarą stosowaną są jednostki temperatury (w zależności od układu jednostek i miar).
Izochimeny wraz z izoterami stosowane są głównie na mapach meteorologicznych.
Wikipedia
Izochinolina – organiczny związek chemiczny z grupy związków heterocyklicznych zawierających azot. Izochinolina zbudowana jest ze skondensowanego pierścienia benzenowego i pirydynowego. Strukturalny izomer chinoliny.
Wikipedia
linia przedstawiająca na wykresie proces termodynamiczny, podczas którego układ nie zmienia objętości
SJP.pl
Przemiana izochoryczna (z gr. ἴσος — „równy” i χώρος — „miejsce, przestrzeń”) – proces termodynamiczny zachodzący przy stałej objętości (V = const). Oprócz objętości wszystkie pozostałe parametry termodynamiczne mogą się zmieniać.
Podczas przemiany izochorycznej nie jest wykonywana praca, układ może wymieniać energię z otoczeniem tylko w wyniku cieplnego przepływu energii. Z pierwszej zasady termodynamiki wynika, że całe ciepło doprowadzone lub odprowadzone z gazu w procesie izochorycznym jest zużywane na powiększenie lub pomniejszenie jego energii wewnętrznej: \delta Q={\text{d}}U.
Wikipedia
w metodzie elastooptycznej:
a) miejsce geometryczne punktów, w których różnice naprężeń głównych modelu elementu konstrukcyjnego mają stałe wartości
b) miejsce geometryczne punktów o równych wartościach maksymalnych naprężeń stycznych
SJP.pl
Izochroma – w elastooptyce - prążek interferencyjny przebiegający przez punkty ciała, w których wartość naprężeń stycznych jest jednakowa.
Wikipedia
odnoszący się do zjawisk optycznych, w których barwa światła nie ulega zmianie
SJP.pl
linia na mapie łącząca punkty, w których jakieś zjawisko występuje jednocześnie
SJP.pl
linia na mapie łącząca punkty, w których jakieś zjawisko występuje jednocześnie
SJP.pl
Izochrona – linia na mapie łącząca punkty, w których występuje to samo zjawisko w tym samym czasie. Innymi słowy izochrony wyznaczają obszary o jednakowej osiągalności czasowej.
Miarą stosowaną są same jednostki czasu, jak minuty, godziny, dni. Niższy gradient izochroniczny wskazuje na większą szybkość ruchu danego zjawiska, wyższy odwrotnie.
Wikipedia
właściwość układów drgających polegająca na zachowywaniu stałego okresu drgań niezależnie od zmian amplitudy
SJP.pl
Izochronizm (gr. ἴσος "równy", χρόνος "czas") – właściwość układu drgającego polegająca na niezależności okresu drgań od amplitudy. Izochroniczność jest własnością liniowych układów drgań.
Rzeczywiste układy drgające wykonują z dobrym przybliżeniem drgania harmoniczne i pozostają izochroniczne wówczas, gdy amplituda drgań jest stosunkowo mała. Dla drgań mechanicznych oznacza to np.
Wikipedia
Izocyjaniany – związki chemiczne zawierające ugrupowanie −N=C=O, w którym atomem wiążącym jest atom azotu. Mogą to być sole typu M−N=C=O (gdzie M to atom metalu) lub związki organiczne typu R−N=C=O (gdzie R to dowolna grupa organiczna, a ugrupowanie −N=C=O określa się jako grupę izocyjanianową).
Izocyjaniany są izomerami cyjanianów, zawierających ugrupowanie −O−C≡N oraz piorunianów, zawierających ugrupowanie −C≡N−O.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rakieta lub pocisk rakietowy lecący tym samym kursem, co inny obiekt
Wiktionary
IPA: iˈzɔdrɔ̃m, AS: izodrõm
Wiktionary
linia łącząca na mapie punkty o jednakowym natężeniu pola magnetycznego Ziemi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. krzywa łącząca punkty o tym samym natężeniu pola magnetycznego
Wiktionary
Izodynama (izo- + gr. dýnamis = „siła”) – izolinia biegnąca na mapie wzdłuż miejsc, w których składowa pozioma lub pionowa natężenia pola magnetycznego Ziemi jest jednakowa, np. izogona, izoklina.
Wikipedia
w fizyce, o atomach, jonach, cząsteczkach: posiadające taką samą liczbę i konfigurację elektronów walencyjnych
SJP.pl
każdy z enzymów katalizujących tę samą reakcję, lecz różniących się pod względem budowy lub właściwości; izozym
SJP.pl
Izoenzymy (izozymy) – homologiczne enzymy w obrębie danego organizmu, które katalizują tę samą reakcję chemiczną, ale różnią się sekwencją aminokwasową. Zazwyczaj wykazują odrębne właściwości kinetyczne, takie jak wartości Km i Vmax oraz inne właściwości regulacyjne. Izoenzymy ulegają ekspresji w różnych tkankach lub organellach w różnych stadiach rozwojowych. Są kodowane przez geny zajmujące różne loci, które zwykle powstają w wyniku duplikacji genu i dywergencji. Izoenzymy można często odróżnić od siebie na podstawie właściwości biochemicznych, takich jak ruchliwość elektroforetyczna.
Wikipedia
linia na mapie łącząca punkty, w których zachodzi to samo zjawisko biologiczne
SJP.pl
fitohormon występujący w roślinach strączkowych
SJP.pl
linia na mapie oznaczająca granice występowania jakiegoś zjawiska fonetycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) akust. krzywa łącząca punkty o jednakowym poziomie głośności dźwięku;
(1.2) jęz. krzywa wyznaczająca granicę wystąpienia zjawiska fonetycznego;
Wiktionary
Izofona, krzywa izofoniczna – krzywa jednakowego poziomu głośności dźwięku. Izofony są przedstawiane w układzie logarytmicznej zależności poziomu natężenia dźwięku lub poziomu ciśnienia akustycznego od częstotliwości. Dana krzywa izofoniczna ma tę samą wartość, na przestrzeni różnych częstotliwości, liczoną w fonach, ale różną liczoną w decybelach. Wynika to z różnego odbioru częstotliwości przez ludzkie ucho.
Wikipedia
krzywa izofoniczna - krzywa łącząca na wykresie punkty o jednakowym poziomie głośności, częstotliwości i natężenia dźwięku
SJP.pl
linia łącząca na oświetlonej powierzchni punkty o jednakowym natężeniu oświetlenia, wyrażonym w fotach
SJP.pl
kwas izoftalowy - kwas aromatyczny, izomer kwasu ftalowego
SJP.pl
jedna z gamet o takim samym kształcie i wymiarze, lecz zróżnicowanych płciowo
SJP.pl
rozmnażanie się za pośrednictwem izogamet czyli dwóch gamet zróżnicowanych płciowo ale identycznych pod względem ruchliwości i rozmiaru
SJP.pl
Izogamia – typ rozmnażania płciowego, gdzie dwie gamety są identyczne pod względem kształtu i ruchliwości, ale różniące się biochemią, fizjologią i genetycznie. Gamety oznacza się tu jako „+” i „–”. Występuje u pierwotniaków (ameby), jednokomórkowych glonów, grzybów i zielenic.
Wikipedia
typ rozmnażania płciowego, gdzie dwie komórki rozrodcze są identyczne pod względem kształtu i ruchliwości
SJP.pl
linia na mapie oznaczająca zasięg terytorialny jakiejś cechy językowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. linia na mapie wyznaczająca zasięg danej cechy językowej
Wiktionary
Izoglosa (z greckiego) – ogólna nazwa linii na mapach w atlasach językowych.
Izoglosa określa terytorialny zasięg występowania jakiejś cechy językowej, np. mazurzenia w języku polskim. Wśród nich można wyróżnić: izofony, izomorfy i izoleksy.
Wikipedia
IPA: ˌizɔˈɡlɔsa, AS: izoglosa
Wiktionary
przym. izoglosowy
Wiktionary
związany z izoglosą, linią na mapie oznaczającą zasięg terytorialny jakiejś cechy językowej, np. mapa izoglosowa
SJP.pl
syrop glukozowo-fruktozowy, zamiennik cukru wykorzystywany w produkcji napojów i rozmaitych artykułów spożywczych
SJP.pl
Syropy glukozowo-fruktozowe (SGF), syropy wysokofruktozowe – oczyszczone i zagęszczone wodne roztwory cukrów prostych (glukozy i fruktozy) w różnych proporcjach, uzyskiwane w wyniku hydrolizy enzymatycznej lub kwasowej skrobi.
Syropy glukozowo-fruktozowe (fruktozowo-glukozowe) w handlu występują pod różnymi nazwami: izoglukoza (nazwa od procesu otrzymywania – izomeryzacji, zawartości fruktozy pomiędzy 10 a 50%), syrop wysokofruktozowy (HFS), wysokofruktozowy syrop kukurydziany (HFCS), syrop inulinowy. Także syrop z agawy (92–56% fruktozy i 20–8% glukozy).
Wikipedia
linia na mapie łącząca punkty o jednakowym kierunku wiatru w określonym czasie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. krzywa łącząca punkty o tej samej deklinacji magnetycznej
Wiktionary
Izogona (izo- + gr. gõnía = „kąt”) – izolinia biegnąca na mapie (geograficznej lub magnetycznej) wzdłuż miejsc o takiej samej wartości deklinacji magnetycznej. Szczególną odmianą izogony jest agona – linia łącząca punkty o zerowej deklinacji magnetycznej.
Wikipedia
linia na mapie łącząca punkty na morzu o tym samym zasoleniu wody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. krzywa na mapie łącząca punkty o jednakowym zasoleniu;
Wiktionary
Izohalina (izo- + gr. háls = „sól”) – izolinia na mapie łącząca punkty o takim samym stopniu zasolenia. Stosowana do graficznego przedstawienia poziomów zasolenia jezior, mórz, oceanów.
Wikipedia
linia na mapie, która łączy punkty o jednakowej wartości usłonecznienia w tym samym czasie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) metrol. linia łącząca na mapie punkty o takich samych wartościach usłonecznienia
(1.2) fot. linia łącząca punkty o tej samej gęstości optycznej w obrazie nieprzetworzonym
Wiktionary
Usłonecznienie – sumaryczny czas (w godzinach) w danym okresie (w ciągu doby, miesiąca lub roku), podczas którego na określone miejsce na powierzchni Ziemi padają bezpośrednio promienie Słońca. Do pomiaru usłonecznienia służy urządzenie zwane heliografem.
Wikipedia
fotograficzna technika tonorozdzielcza, w której obraz złożony jest z plam bieli, szarości i czerni, bez przejść między tonami
SJP.pl
Izohelia – pozytywowa technika tonorozdzielcza opracowana przez Witolda Romera w 1931, polegająca na przetworzeniu obrazu polegającym na utworzeniu w nim w efekcie końcowym kilku dowolnie wybranych odcieni wyraźnie oddzielonych od siebie jasnością, odpowiadającym punktom o tej samej gęstości optycznej w obrazie nieprzetworzonym, nazwanymi izohelami.
Wikipedia
linia na mapie klimatycznej łącząca punkty o jednakowej ilości opadów atmosferycznych w danym czasie bądź o jednakowych średnich opadach wieloletnich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) metrol. linia łącząca na mapie punkty o takich samych wartościach sum opadów;
Wiktionary
Izohieta – izolinia łącząca punkty na mapie klimatycznej o takich samych wartościach sum opadów atmosferycznych w danym okresie.
Wysokości opadów znane są dla określonych punktów – w miejscach lokalizacji stacji opadowych. Jeżeli na mapie, na której wyznaczone są miejsca położenia stacji opadowych zostaną wpisane wartości wysokości opadu i połączy się odpowiednio punkty jednakowych opadów, uzyskamy „warstwice” analogiczne do warstwic wysokości terenu dla [[Mapa topograficzna|map topograficznych]].
Wikipedia
1. linia na mapie łącząca punkty o jednakowej wysokości względem przyjętego poziomu odniesienia; poziomica, warstwica;
2. linia na mapie pogody łącząca punkty leżące na jednakowej wysokości danej powierzchni izobarycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krzywa na mapie łącząca punkty o jednakowej wysokości nad poziom morza lub względem innego przyjętego poziomu odniesienia;
Wiktionary
Warstwica (nazwa używana w geodezji) lub poziomica (nazwa używana w kartografii), izohipsa – izolinia krzywa na mapie łącząca punkty o takiej samej wysokości względem przyjętego poziomu odniesienia, najczęściej nad poziomem morza.
Wikipedia
(1.1) Za pomocą izohips można przedstawić na mapie ukształtowanie terenu.
Wiktionary
IPA: ˌizɔˈxʲipsa, AS: izoχʹipsa
Wiktionary
(1.1) poziomica, warstwica
Wiktionary
Izohumida (izo + gr. humidus = „wilgotny”) – izolinia na mapie klimatycznej lub diagramie łącząca punkty o takiej samej wilgotności względnej powietrza w tym samym czasie. Wyraz ten pochodzi z języka greckiego.
Wikipedia
linia łącząca na mapie punkty o jednakowym poziomie wód
SJP.pl
stały, względnie równy poziom stężenia jonów wodorowych w organizmie
SJP.pl
utrzymywanie poszczególnych jonów w organizmie na stałym poziomie
SJP.pl
krzywa na powierzchni umyślonej kuli, w której środku znajduje się źródło światła, łącząca punkty odpowiadające kierunkom, w których światłość jest taka sama; także rzut tej płaszczyzny na krzywą
SJP.pl
w plastyce: sposób kompozycji, w której głowy przedstawianych postaci znajdują się na tej samej wysokości; izokefalizm, izocefalia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. rodzaj kanonicznej kompozycji plastycznyastycznej, w której głowy postaci znajdują się w jednej linii, na tej samej wysokości;
Wiktionary
Izokefalizm, izokefalia (gr. isos – równy, kefale – głowa), sposób kompozycji układów wielofigurowych stosowany w rzeźbiarstwie i malarstwie polegający na tym, że głowy przedstawianych postaci znajdują się na tej samej wysokości.
Wikipedia
(1.1) izokefalizm
Wiktionary
w plastyce: sposób kompozycji, w której głowy przedstawianych postaci znajdują się na tej samej wysokości; izokefalia, izocefalia
SJP.pl
Izokefalizm, izokefalia (gr. isos – równy, kefale – głowa), sposób kompozycji układów wielofigurowych stosowany w rzeźbiarstwie i malarstwie polegający na tym, że głowy przedstawianych postaci znajdują się na tej samej wysokości.
Wikipedia
linia na mapie łącząca punkty o jednakowym nachyleniu magnetycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. krzywa łącząca punkty o tej samej inklinacji magnetycznej
Wiktionary
Izoklina – izolinia biegnąca na mapie (geograficznej lub magnetycznej) wzdłuż miejsc o takiej samej wartości inklinacji magnetycznej.
Wikipedia
figura stylistyczna polegająca na budowie członów zdania złożonych z równej liczby sylab oraz o takim samym rytmie; isokolon
SJP.pl
linia łącząca te same punkty promieniowania kosmicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. krzywa łącząca punkty o tym samym natężeniu promieniowania kosmicznego
Wiktionary
Izokosma (izo + gr. kósmos = „świat”) – izolinia na mapie łącząca punkty o tym samym natężeniu promieniowania kosmicznego, czyli promieniowania złożonego, zarówno korpuskularnego, jak i elektromagnetycznego, docierającego do Ziemi z otaczającej ją przestrzeni kosmicznej.
Wikipedia
krzywa jednakowego kosztu dwóch czynników wytwórczych (nakładów pracy i kapitału), jakie mogą być zaangażowane do produkcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. linia obrazująca wszystkie kombinacje dwóch czynników wytwórczych, których koszt całkowity jest taki sam;
Wiktionary
Izokoszta (krzywa jednakowego kosztu) − w mikroekonomii prosta obrazująca różne kombinacje czynników produkcji, których koszt całkowity jest taki sam.
Wikipedia
(1.1) Wykorzystując izokoszty i izokwanty można wyznaczyć punkty styku obu krzywych, będący optimami producenta.
Wiktionary
IPA: ˌizɔˈkɔʃta, AS: izokošta
Wiktionary
(1.1) krzywa jednakowego kosztu
Wiktionary
(436-338 p.n.e.) mówca grecki, uczeń Sokratesa, nauczyciel młodzieży, twórca teorii klasycznej prozy attyckiej
SJP.pl
Izokrates (stgr. Ἰσοκράτης Isokrates; 436-338 p.n.e.) – mówca grecki, nauczyciel wymowy, twórca teorii klasycznej prozy attyckiej. Zaliczany do kanonu dziesięciu mówców. Jego zasługą jest, że dokonał klasyfikacji prozy attyckiej, wprowadzając podział na: języki poetyckie i języki prozy.
Wikipedia
linia na mapie łącząca punkty o jednakowej najniższej temperaturze powietrza w zimie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. krzywa łącząca punkty o tej samej najniższej temperaturze w zimie
Wiktionary
Izokryma (izo- + gr. krymós = „zimno, mróz”) – linia na mapie, łącząca punkty o jednakowej średniej temperaturze powietrza zimy astronomicznej.
Wikipedia
w teorii produkcji: krzywa wyznaczająca wszelkie możliwe kombinacje czynników produkcji, które dają tę samą ilość produktu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. linia przedstawiająca wszystkie kombinacje dwóch czynników wytwórczych pozwalające osiągnąć dany rozmiar produkcji;
Wiktionary
Izokwanta (krzywa jednakowego produktu) to krzywa przedstawiająca wszystkie kombinacje dwóch czynników wytwórczych pozwalające osiągnąć dany rozmiar produkcji.
Wikipedia
(1.1) Długości wektorów, których końce wyznaczają izokwanty, są proporcjonalne do ilości produktu, czyli do rozmiaru produkcji.
Wiktionary
IPA: ˌizɔˈkfãnta, AS: izokfãnta
Wiktionary
(1.1) krzywa jednakowego produktu
Wiktionary
1. bycie w odosobnieniu, bycie poza oddziałwaniem otoczenia; alienacja, odosobnienie, odseparowanie;
2. w psychologii: mechanizm obronny polegający na unikaniu wszelkiej aktywności mogącej wywołać nieprzyjemne odczucia; alienowanie się, izolowanie się;
3. w biologii: ograniczenie lub uniemożliwienie krzyżowania się gatunków roślin lub zwierząt przez wytworzenie się bariery chroniącej;
4. oddzielenie danego ciała fizycznego od otoczenia warstwą specjalnie przystosowanego materiału;
5. warstwa specjalnego materiału, utrudniająca wzajemne oddziaływanie dwóch układów, ciał, środowisk itp.; izolator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) oddzielenie od otoczenia lub uniemożliwienie kontaktu z otoczeniem
(1.2) fiz. warstwa materiału o niskiej przewodności cieplnej chroniąca, ograniczająca dopływ lub odpływ ciepła;
(1.3) niska przewodność cieplna (cecha izolacji (1.2))
(1.4) elektr. warstwa materiału o niskiej przewodności elektrycznej;
Wiktionary
Izolacja – sposób zabezpieczenia dwóch sąsiadujących układów, elementów itp. w celu utrudnienia wzajemnego oddziaływania.
Rozróżniane są następujące izolacje:
Wikipedia
(1.3) Styropian ma dobrą izolację.
(1.4) Izolację przewodu wykonano z polwinitu.
Wiktionary
rzecz. izolator mrz., izolacjonista mos., izolacjonizm mrz., izolatka ż., wyizolowanie n., odizolowanie n.
czas. izolować ndk., odizolować dk., izolować ndk., zaizolować dk.
przym. izolacyjny
Wiktionary
(1.1) odosobnienie, separacja
(1.2) termoizolator
Wiktionary
zwolennik izolacjonizmu - strategii w polityce międzynarodowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zwolennik izolacjonizmu w polityce zagranicznej
(1.2) zwolennik izolowania się od innych
Wiktionary
IPA: ˌizɔlat͡sʲjɔ̇̃ˈɲista, AS: izolacʹi ̯o̊̃ńista
Wiktionary
rzecz. izolacjonizm m., izolacja ż., izolowanie n., izolatka ż.
:: fż. izolacjonistka ż.
czas. izolować ndk.
przym. izolacjonistyczny
Wiktionary
(1.2) separatysta
Wiktionary
zwolenniczka izolacjonizmu - strategii w polityce międzynarodowej
SJP.pl
1. taki, który dotyczy izolacjonizmu - strategii w polityce międzynarodowej, np. doktryna izolacjonistyczna; separatystyczny;
2. rzadko: taki, który dąży do izolacjonizmu, czyli skłonności do bycia w odosobnieniu, poza oddziaływaniem otoczenia; izolacyjny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. związany z izolacjonizmem, dotyczący izolacjonizmu
Wiktionary
rzecz. izolatka ż., izolacjonizm mrz., izolacjonista mos., izolacjonistka ż.
Wiktionary
1. skłonność do pozostawania poza oddziaływaniem otoczenia; izolacja, alienacja;
2. w polityce zagranicznej: strategia polegająca na odrzuceniu lub okazaniu braku zainteresowania przez dany kraj przymierzami międzynarodowymi oraz sprawami innych krajów, przy jednoczesnym skupieniu się na obronie interesów i praw narodowych; separatyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. polityka danego państwa polegająca na ograniczeniu angażowania się w sprawy zagraniczne i skupieniu się na problemach wewnętrznych kraju;
(1.2) tendencja do izolowania się
Wiktionary
Izolacjonizm (ang. isolationism z fr. isolation ‘izolacja’ od wł. isolato 'oddzielony od wszystkiego, jak wyspa od lądu’ od isola ‘wyspa’ z łac. insula ‘wyspa’), kierunek polityki zagranicznej sprowadzający się do obrony interesów i bezpieczeństwa własnego państwa.
Wikipedia
(1.2) Obie grupy: żydowska wcześniej, romska do czasów współczesnych, zajmowały najniższe miejsce w hierarchii społecznej, dzieliły wyraźną odrębność językową od społeczności większościowych, charakterystyczny ubiór, wykonywane zawody oraz izolacjonizm: zarówno wewnętrzny jak i narzucony przez społeczeństwo większościowe.
Wiktionary
IPA: ˌizɔlaˈt͡sʲjɔ̇̃ɲism̥, AS: izolacʹi ̯o̊̃ńism̦
Wiktionary
rzecz. izolacja ż., izolacjonista m., izolatka ż.
czas. izolować
przym. izolacjonistyczny
Wiktionary
cecha tego, co ma właściwości izolacyjne, czyli takie, które służą do oddzielenia dwóch układów, ciał, środowisk itp., np. izolacyjność cieplna
SJP.pl
1. taki, który dąży do izolacji, czyli bycia w odosobnieniu, poza oddziaływaniem otoczenia; izolacjonistyczny (rzadko);
2. taki, który służy do oddzielenia dwóch układów, ciał, środowisk itp.;
3. taki, który dotyczy izolacji - mechanizmu obronnego człowieka;
4. w biologii: taki, który ogranicza lub uniemożliwia krzyżowanie się gatunków roślin albo zwierząt
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający zdolność izolacji
Wiktionary
rzecz. izolatka ż., izolacja ż.
czas. izolować ndk.
Wiktionary
pracownik wykonujący izolację; izoler
SJP.pl
1. kultura patogenu rośliny przechowywana w celach doświadczalnych;
2. związek zapachowy wyodrębniony z balsamu, żywicy lub olejku eterycznego;
3. język niewykazujący pokrewieństwa z innym istniejącym językiem; język izolowany;
4. izolat białka - produkt wysokobiałkowy o bardzo wysokiej zawartości protein
SJP.pl
1. w szpitalach, internatach, żłobkach itp.: oddzielny pokój, w którym umieszcza się osoby chore lub podejrzane o chorobę zakaźną; separatka;
2. w zakładzie karnym: cela jednoosobowa; pojedynka, separatka, karcer;
3. przenośnie: rodzaj dodatkowej kary polegającej na umieszczeniu osadzonego w zakładzie karnym w jednoosobowej celi; karcer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wydzielona jednoosobowa sala dla chorych, zwykle zakaźnie
(1.2) jednoosobowa cela w więzieniu
Wiktionary
Izolatka:
Wikipedia
(1.1) Na oddziale znajdują się dwie nowocześnie wyposażone izolatki.
Wiktionary
IPA: ˌizɔˈlatka, AS: izolatka
Wiktionary
rzecz. izolacja ż., izolacyjność ż., izolator m., izolarz m., izoler m., izolatorium n., izolacjonizm m., izolacjonista m., izolacjonistka ż.
przym. izolacyjny, izolacjonistyczny
Wiktionary
(1.1-2) separatka
Wiktionary
1. warstwa specjalnego materiału, utrudniająca wzajemne oddziaływanie dwóch układów, ciał, środowisk itp.; izolacja;
2. przedmiot z porcelany, szkła lub tworzywa sztucznego, który służy do łączenia i jednocześnie izolowania części będących względem siebie pod napięciem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) materiał izolujący
(1.2) elektr. przedmiot z materiału nie przewodzącego prądu elektrycznego, łączący a zarazem izolujący części urządzenia będące względem siebie pod napięciem
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pracownik wykonujący lub montujący izolację
Wiktionary
Zobacz też: izolacja
Wikipedia
rzecz. izolacja ż., izolatka ż., wyizolowanie n.
czas. izolować
Wiktionary
w medycynie: szpital sanatoryjny przeznaczony dla osób chorych na chorobę zakaźną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) budynek lub pomieszczenie przeznaczone do prowadzenia izolacji chorych na choroby zakaźne;
Wiktionary
Izolatorium – zamknięty zakład leczniczy, czasem też sanatorium, z przeznaczeniem tylko dla chorych na jedną z chorób zakaźnych.
Izolatoria powstają najczęściej podczas epidemii lub pandemii, często wtedy, kiedy brakuje miejsc w szpitalach na oddziałach zakaźnych. Przykładem może być epidemia ospy we Wrocławiu lub pandemia COVID-19.
Wikipedia
(1.1) W Sanatorium Uzdrowiskowym MSWiA „Orion” w Ciechocinku działa pierwsze w województwie kujawsko-pomorskim izolatorium dla osób zakażonych koronawirusem.
Wiktionary
rzecz. izolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. taśma izolacyjna
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|band-zola.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitcelt. szt. liter. teatr. film. imię bohaterki niespełnionej miłości ;
(1.2) imię|polski|ż.
Wiktionary
Izolda – imię żeńskie pochodzenia celtyckiego lub germańskiego. Wywodzi się najprawdopodobniej z walijskiego Essylt oznaczającego „piękna”. Według legendy nosiła to imię irlandzka księżniczka, kochanka Tristana, zaręczona królowi Kornwalii Markowi. Możliwe jednak, że imię pochodzi z staro-wysoko-niemieckiego isan „żelazo” i waltan „rządzić, panować”.
Wikipedia
IPA: iˈzɔlda, AS: izolda
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Izoldy lub z nią związany
SJP.pl
dialektologia: linia na mapie wyznaczająca terytorialny zasięg występowania jakiegoś wyrazu, najczęściej gwarowego
SJP.pl
Izoleksa (z greckiego izo – równy i leksis – wyraz) – linia wytyczona na mapie zgodnie z granicą zasięgu terytorialnego występowania danego (którego dotyczy dana izoleksa) wyrazu jako elementu słownikowego. Izoleksa przebiega np. między obszarami z dominującymi formami na polu i na dworze.
Wikipedia
pracownik wykonujący izolację; izolarz
SJP.pl
aminokwas egzogenny, izomer leucyny; występuje w większości białek
SJP.pl
Izoleucyna (łac. Isoleucinum; skróty: Ile, I) – organiczny związek chemiczny, izomer leucyny, aminokwas alifatyczny występujący w praktycznie każdym białku, obojętny elektrycznie. Należy do aminokwasów egzogennych, czyli nie może być syntetyzowany w organizmie człowieka i musi być dostarczany z pożywieniem. Duże jego ilości znajdują się w kazeinie, hemoglobinie, białkach osocza krwi.
Wikipedia
linia na mapie łącząca punkty o takich samych wartościach danego zjawiska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) linia na mapie łącząca punkty o jednakowych wartościach danej cechy;
Wiktionary
Izolinia, izarytma (w kartografii), izograma (w meteorologii) – krzywa na mapie łącząca punkty o jednakowych wartościach liczbowych danej cechy. Termin ten i pokrewne terminy pochodzą od stgr. ίσος ísos, „równy” i słowa „linia”, bądź odpowiednich innych słów.
Wikipedia
1. nie dopuszczać, nie dopuścić do zetknięcia z kimś lub z czym;
2. wyodrębniać, wyodrębnić jakąś substancję, np. gen, wirus z jakiegoś preparatu;
3. oddzielać, oddzielić coś od otoczenia materiałem nieprzewodzącym (np. prądu, ciepła) lub nieprzepuszczającym (np. dźwięku);
4. o ludziach: izolować się - unikać, zaprzestać kontaktu z kimś lub czymś; separować się, odseparować się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyizolować)
(1.1) wydzielać z całości
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaizolować)
(2.1) pokrywać izolacją
czasownik przechodni niedokonany (dk. odizolować)
(3.1) oddzielać od otoczenia, nie dopuszczać do zetknięcia
(3.2) być używanym jako izolacja
czasownik zwrotny niedokonany izolować się (dk. wyizolować się)
(4.1) oddzielać się od czegoś
czasownik zwrotny niedokonany izolować się (dk. odizolować się)
(5.1) odsuwać się od innych, pozostawać w odosobnieniu, trzymać się na uboczu
Wiktionary
czas. odizolować, wyizolować, zaizolować
rzecz. izolacja ż., izolacjonizm m., izolacjonista m., izolat m., izolator m., odizolowanie n.
przym. izolowany, izolacyjny
Wiktionary
(3.1) oddzielać, separować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|izolować.
Wiktionary
Izolowanie – mechanizm obronny polegający na oderwaniu emocji od obiektów lub sytuacji wywołujących te emocje. Ta teoria psychoanalityczna została po raz pierwszy zaproponowana przez Zygmunta Freuda. Choć jest związana z wyparciem, wyróżnia się na kilka sposobów. Charakteryzuje się jako proces psychiczny polegający na stworzeniu luki między nieprzyjemną lub zagrażającą myślą a innymi myślami i uczuciami. Poprzez minimalizowanie powiązań z innymi myślami, zagrażająca treść jest rzadziej przypominana i ma mniejszy wpływ na samoocenę lub poczucie tożsamości.
Wikipedia
rzecz. izolacjonista mos., wyizolowanie n., odizolowanie n.
Wiktionary
1. nie dopuszczać, nie dopuścić do zetknięcia z kimś lub z czym;
2. wyodrębniać, wyodrębnić jakąś substancję, np. gen, wirus z jakiegoś preparatu;
3. oddzielać, oddzielić coś od otoczenia materiałem nieprzewodzącym (np. prądu, ciepła) lub nieprzepuszczającym (np. dźwięku);
4. o ludziach: izolować się - unikać, zaprzestać kontaktu z kimś lub czymś; separować się, odseparować się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wydzielony, odosobniony, oddzielony od ogółu
(1.2) pokryty izolacją
Wiktionary
IPA: ˌizɔlɔˈvãnɨ, AS: izolovãny
Wiktionary
czas. izolować
Wiktionary
(1.1) odosobniony
Wiktionary
linia łącząca na oświetlonej powierzchni punkty o jednakowym natężeniu oświetlenia, wyrażonym w luksach
SJP.pl
małokaloryczny środek słodzący
SJP.pl
Izomalt (E953) – niskokaloryczny i niepowodujący próchnicy masowy środek słodzący o niskiej higroskopijności, łatwo krystalizujący. Daje dobrą klarowność, zapobiega lepieniu się cukierków oraz umożliwia długi okres przechowywania.
Jest to syntetyczna substancja słodząca. Ponadto pełni funkcję przeciwzbrylającą i wypełniającą. Izomalt dodawany jest do bezalkoholowych napojów bez dodatku cukru, dietetycznych produktów mlecznych, soków owocowych o obniżonej kaloryczności, deserów, wyrobów cukierniczych, gumy do żucia, piwa bezalkoholowego, dżemów, marmolad, galaretek, wafli, pieczywa, śniadaniowych przetworów zbożowych, musztardy, sosów i likierów.
Wikipedia
każdy ze związków organicznych mających identyczny wzór cząsteczkowy, lecz różny układ atomów w cząsteczce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. jeden z dwóch lub większej liczby związków chemicznych o tym samym składzie atomowym, różniących się połączeniami lub ułożeniem atomów;
Wiktionary
Izomery (gr. isos – równy, meros – część) – związki chemiczne o identycznych sumarycznych wzorach cząsteczkowych, różniące się między sobą sposobami lub kolejnością wiązań atomowych albo ich innym rozmieszczeniem w przestrzeni.
Wikipedia
(1.1) Przyczyny zróżnicowania zapachu obu izomerów karwonu są w ostatnich latach przedmiotem ożywionej polemiki.
Wiktionary
rzecz. izomeraza ż., izomeria ż.
przym. izomeryczny
Wiktionary
katalizator reakcji przekształceń wewnątrzkomórkowych
SJP.pl
Izomerazy (EC 5) – klasa enzymów katalizujących izomeryzację. Katalizują odwracalne reakcje przekształceń strukturalnych w obrębie cząsteczki.
Do klasy należą: racemazy, epimerazy, oksydazy wewnątrzcząsteczkowe, mutazy, izomerazy trans – cis.
Wikipedia
zjawisko występowania związków o różnym rozmieszczeniu atomów w cząsteczkach przy identycznym składzie chemicznym i masie cząsteczkowej
SJP.pl
Izomeria – zjawisko istnienia różnic w budowie cząsteczek o takim samym składzie atomowym.
W zależności od różnic, jakie występują pomiędzy izomerami, wyróżnia się następujące rodzaje izomerii:
Wikipedia
Izomeryzacja – reakcja chemiczna polegająca na przekształcaniu się jednego izomeru w drugi, na przykład izomeryzacja kwasu (−)mlekowego w kwas (+)mlekowy w wyniku inwersji Waldena. Izomeryzacja może stanowić zarówno samodzielną reakcję chemiczną, jak i być ubocznym, często niepożądanym, efektem innej reakcji chemicznej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie do kontroli stanu izolacji przewodów elektrycznych
Wiktionary
przekształcenie nie zmieniające odległości pomiędzy punktami
SJP.pl
Izometria (gr. isos – równy, métron – miara), także przekształcenie izometryczne – funkcja zachowująca odległości między punktami przestrzeni metrycznej. Jest to więc izomorfizm izometryczny. W geometrii figury, między którymi istnieje izometria (są izometryczne), nazywane są przystającymi.
Wikipedia
1. w matematyce: nie zmieniający odległości między punktami, np. przekształcenie izometryczne, rzut izometryczny;
2. ćwiczenia izometryczne - ćwiczenia polegające na napinaniu mięśni bez wykonywania ruchów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mat. taki, który nie zmienia odległości między punktami
(1.2) o ćwiczeniu, gimnastyce: taki, który polega na napinaniu mięśni bez wykonywania ruchów
Wiktionary
rzecz. izometria ż.
Wiktionary
językoznawstwo: linia na mapie wyznaczająca terytorialny zasięg występowania jakiejś cechy językowej z zakresu fleksji lub słowotwórstwa
SJP.pl
Izomorfa – w językoznawstwie wytyczona na mapie linia oddzielająca od siebie tereny, na których różne morfemy (końcówki, sufiksy lub prefiksy) są używane w tej samej funkcji.
Przykładowo, izomorfa będzie oddzielać na mapie tereny, na których czasownik iść w trybie rozkazującym liczby mnogiej przyjmuje końcówki odpowiednio: -my i -wa (chodźmy, chodźwa).
Wikipedia
1. w chemii, mineralogii: równopostaciowy;
2. w matematyce: strukturalnie identyczny, równoważny
SJP.pl
mat. właściwość zbiorów polegająca na tym, iż wyniki odpowiednich działań na przyporządkowanych sobie elementach tych zbiorów są również sobie przyporządkowane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. odwzorowanie pomiędzy dwiema przestrzeniami matematycznymi, zachowujące wszystkie relacje i funkcje
Wiktionary
Izomorfizm (gr. isos – równy, morphe – kształt) – funkcja wzajemnie jednoznaczna (bijekcja) z jednego obiektu matematycznego w drugi, która zachowuje funkcje, relacje i wyróżnione elementy.
W przypadku obiektów algebry uniwersalnej (takich jak grupy, pierścienie, moduły itp.) izomorfizmem nazywamy wzajemnie jednoznaczne odwzorowanie f takie, że f i jego odwrotność f^{-1} są homomorfizmami.
Wikipedia
(1.1) Między tymi obiektami zachodzi izomorfizm – nie da się ich odróżnić na podstawie ich własności.
Wiktionary
IPA: ˌizɔ̃ˈmɔrfʲism̥, AS: izõmorfʹism̦
Wiktionary
rzecz. morfizm m., homomorfizm m., homeomorfizm m., epimorfizm m.
Wiktionary
krzywa na mapie klimatycznej łącząca punkty odpowiadające miejscom, w których w określonym czasie wielkość zachmurzenia była jednakowa
SJP.pl
Izonefa - linia na mapie klimatycznej łącząca punkty o jednakowym przeciętnym stopniu zachmurzenia w określonym czasie.
Wikipedia
powszechny lek przeciwgruźliczy
SJP.pl
Izoniazyd (łac. isoniazidum), INH – organiczny związek chemiczny, powszechnie używany lek przeciwgruźliczy, zaliczany do tzw. leków pierwszego rzutu, który jest stosowany w leczeniu gruźlicy oraz niektórych innych mykobakterioz.
Wikipedia
w starożytnej Grecji: ustrój polityczny zapewniający obywatelom równość wobec prawa, a także prawo do równego udziału we władzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. równość ludzi wobec prawa;
Wiktionary
Izonomia (gr. ἰσονομία) – termin wywodzący się z prawa starożytnej Grecji oznaczający ustrój polityczny zapewniający obywatelom równość wobec prawa, a także prawo do równego udziału we władzy. Obecnie termin ten mylony jest z równouprawnieniem. Równość wobec prawa oznaczała, iż ogólnie sformułowane prawo dotyczy wszystkich obywateli.
Wikipedia
IPA: ˌizɔ̃ˈnɔ̃mʲja, AS: izõnõmʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) równouprawnienie
Wiktionary
związek organiczny w postaci bezbarwnej cieczy nierozpuszczalnej w wodzie i trudno rozpuszczalnej w alkoholu i eterze, stosowany w mieszaninie z heptanem jako paliwo wzorcowe do wyznaczania liczby oktanowej
SJP.pl
Izooktan (2,2,4-trimetylopentan) – organiczny związek chemiczny, węglowodór należący do alkanów. Jest to rozgałęziony izomer oktanu.
Wikipedia
miejsce geometryczne punktów o równym współczynniku pochłaniania (warstwy fotograficznej)
SJP.pl
identyczny jak stężenie osmotyczne płynów fizjologicznych
SJP.pl
Wikipedia
jedna z figur płaskich o jednakowym obwodzie
SJP.pl
w kartografii: linia jednakowych wartości liczbowych wskazująca natężenie w rozmieszczeniu jakiegoś zjawiska; izarytma
SJP.pl
Wikipedia
stawonóg występujący głównie w wodach morskich; równonóg
SJP.pl
linia na mapie lub wykresie łącząca punkty o tej samej zawartości pyłku danego gatunku rośliny w określonym czasie
SJP.pl
związek organiczny, węglowodór nienasycony; substancja wyjściowa do otrzymywania syntetycznego kauczuku
SJP.pl
Izopren – organiczny związek chemiczny z grupy dienów. Stosowany w przemyśle do otrzymywania jednego gatunku kauczuku syntetycznego (kopolimeru izoprenu i izobutanu).Występuje w dwóch stereochemicznych odmianach – 1,4 cis oraz 1,4 trans, oraz w formie dwóch adduktów (1,2 oraz 3,4). Wynika to z rodzaju syntezy (wolnorodnikowa lub koordynacyjna). Izopren bardzo łatwo ulega fotodegradacji.
Wikipedia
węglowodór nienasycony, naturalny związek organiczny pochodzenia roślinnego, najczęściej bezbarwny olej o charakterystycznym zapachu; terpen
SJP.pl
Terpeny (izoprenoidy) – organiczne związki chemiczne o wzorze ogólnym (C5H8)n, których główny szkielet powstał w wyniku połączenia pięciowęglowych jednostek izoprenowych, dlatego liczba atomów węgla w cząsteczce terpenów jest podzielna przez pięć. Izoprenoidy zaliczane są w większości do lipidów.
Wikipedia
przymiotnik od: izopren
SJP.pl
proces termodynamiczny przebiegający przy stałej wartości jakiegokolwiek parametru stanu
SJP.pl
alkohol drugorzędowy stosowany jako rozpuszczalnik
SJP.pl
Izopropanol (propan-2-ol, alkohol izopropylowy) – organiczny związek chemiczny z grupy alkoholi alifatycznych. Jest najprostszym alkoholem drugorzędowym. Ma jeden izomer podstawnikowy, propan-1-ol.
Wikipedia
związek organiczny, węglowodór aromatyczny; kumen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w europejskiej części Rosji, lewy dopływ Newy;
Wiktionary
Iżora (ros. Ижора, fiń. Inkereenjoki) – rzeka w europejskiej części Rosji, lewy dopływ Newy. Długość rzeki wynosi 76 km, a powierzchnia zlewni 1000 km².
Źródła rzeki znajdują się w pobliżu miejscowości Skworicy, na północny zachód od Gatczyny. Płynie przez rejon gatczyński i tosnieński obwodu leningradzkiego, a następnie w granicach Petersburga przez rejony kołpiński i puszkiński. Uchodzi do Newy w miejscowości Ust´-Iżora. Inne miejscowości leżące nad Iżorą to Kołpino oraz Kommunar.
Wikipedia
rzecz. iżorski mrz., Iżorowie lm m.
przym. iżorski
Wiktionary
stałe stężenie jonów wodorowych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Iżorami lub Iżorą, dotyczący Iżorów lub Iżory
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język iżorski;
Wiktionary
rzecz. Iżorowie lm m., Iżora ż.
Wiktionary
(2.1) ingryjski
Wiktionary
Izorytmia (z gr. równy rytm) – technika kompozytorska, która pojawiła się we Francji w XIV wieku. Opisana jest w traktacie Ars nova Filipa de Vitry (ok. 1320). Polega na zastosowaniu tzw. ordo – periodycznego powtarzania schematu rytmicznego (czyli tzw. talea) i melodycznego (color) lub tylko jednego z nich. Rytmikę izorytmiczną stanowiło 6 modi – schematów rytmicznych opartych na greckich stopach metrycznych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. krzywa łącząca punkty o tym samym natężeniu trzęsienia ziemi
Wiktionary
Izosejsta (gr. ísos = równy + seistós = wstrząśnięty) – krzywa na mapie łącząca punkty na powierzchni ziemi, w których wystąpiło takie samo natężenie trzęsienia ziemi.
Gdyby skorupa ziemska była jednorodna, to izosejsty układałyby się koncentrycznie wokół epicentrum trzęsienia ziemi. Niejednorodność skał skorupy oraz układ uskoków wywołuje zaburzenia w rozkładzie izosejst.
Wikipedia
krzywa łącząca punkty odpowiadające jednakowym sumarycznym stężeniom soli w roztworach na wykresach wieloskładnikowych, ilustrujących stany równowag fazowych w roztworach w określonej temperaturze
SJP.pl
w przybliżeniu zachowana wielkość fizyczna związana z oddziaływaniem elektrosilnym; spin izotopowy
SJP.pl
Izospin – liczba kwantowa, charakteryzująca cząstki kwantowe, transformująca się względem reprezentacji grupy SU(2). Identyczną grupę transformacji ma zwykły spin, stąd wzięła się nazwa tej wielkości. Izospin jest wektorem w pewnej abstrakcyjnej przestrzeni. Tak samo jak w przypadku zwykłego spinu, nie jest możliwe jednoczesne zmierzenie więcej niż jednej składowej izospinu, podaje się więc tylko jego trzecią składową. Izospin zwykle oznacza się literą I, a jego trzecią składową – I_{3}.
Wikipedia
równowaga zachodząca pomiędzy poszczególnymi wycinkami skorupy ziemskiej
SJP.pl
Izostazja (z gr. ἴσος (ísos) - 'równy' i στάσις (stásis) - 'zastój') – stan równowagi pomiędzy różnymi wycinkami skorupy ziemskiej. Bloki stosunkowo sztywnej i lekkiej litosfery „pływają” po plastycznej astenosferze. Na głębokości określanej jako poziom wyrównania izostatycznego ciśnienie hydrostatyczne (petrostatyczne) jest jednakowe, czyli siła z jaką Ziemia przyciąga daną część skorupy jest zrównoważona siłą wyporu Archimedesa. Jest to siła hydrostatyczna. Zaburzenie równowagi w skorupie ziemskiej powoduje izostatyczne ruchy dźwigania bądź zapadania części skorupy ziemskiej, prowadzące do zrównoważenia sił czyli izostazji. Do zaburzenia izostazji może dojść w wyniku lokalnego obciążenia litosfery lub lokalnego odciążenia. Do obciążenia dochodzi w wyniku tworzenia lądolodu, zwiększenia ilości wody w morzach lub jeziorach, sedymentacji oraz ruchów górotwórczych, erozja lodu lub lądu prowadzi zaś do odciążenia bloku litosfery. W przypadku obszaru, pod którym istnieje intensywna konwekcja, na obszar działają też siły hydrodynamiczne, które mogą naruszać izostazję.
Wikipedia
pogląd filozoficzny mówiący o równosilności argumentów za i przeciw jakiemuś twierdzeniu
SJP.pl
Izostenia (gr. ισοσθενεια) – koncepcja równosilności sądów, tj. - równowagi argumentów. Pogląd obecny m.in. w filozofii starożytnych sofistów oraz sceptyckiej, wedle którego każdemu twierdzeniu można przeciwstawić inne twierdzenie z nim równosilne. O określonym przedmiocie dyskusji można sformułować dwa wykluczające się sądy i oba będą posiadały taką samą wagę.
Wikipedia
linia na mapie morskiej łącząca punkty o jednakowej objętości masy wodnej, przemieszczanej przez prądy morskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. krzywa łącząca punkty o tej samej objętości wody przenoszonej przez prądy morskie
Wiktionary
Wikipedia
SJP.pl
Izostrukturalność (izotypia) – występowanie substancji o różnym składzie chemicznym w strukturze krystalicznej tego samego typu; jest to izomorfizm w szerokim tego słowa znaczeniu.
Jest to też określenie podobieństwa struktur należących do tej samej grupy przestrzennej i wykazujących takie samo geometryczne rozmieszczenie elementów:
Wikipedia
Izosylabizm – rodzaj sylabizmu polegający na występowaniu jednakowej liczby sylab we wszystkich wersach, np. we fraszce Marii Jasnorzewskiej-Pawlikowskiej Mól:
Wikipedia
linia na mapie wyznaczająca zasięg terytorialny jakiegoś składniowego zjawiska językowego
SJP.pl
linia na przekroju poprzecznym koryta otwartego, np. rzeki, łącząca punkty o jednakowej prędkości przepływu wody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. krzywa łącząca punkty o tej samej prędkości wiatru
Wiktionary
Izotacha (izo- + gr. tachos = „prędkość”) – izolinia łącząca punkty o takiej samej wartości prędkości w danej chwili. Linia ta może łączyć punkty o takiej samej wartości prędkości wiatru, ruchów wody (hydroizotacha).
Wikipedia
o polimerze: mający wszystkie podstawniki po tej samej stronie łańcucha
SJP.pl
linia na mapie klimatycznej łącząca punkty o jednakowej średniej temperaturze powietrza w lecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. krzywa łącząca punkty o tej samej średniej temperaturze w lecie
Wiktionary
Izotera (izo- + gr. théros = „lato”) – linia na mapie łącząca punkty o jednakowej średniej temperaturze powietrza lata astronomicznego.
Wikipedia
linia na mapie łącząca punkty o jednakowej temperaturze w określonym czasie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. linia łącząca na mapie punkty o tej samej temperaturze;
(1.2) fiz. zależność właściwości układu fizycznego otrzymana przy stałej temperaturze;
Wiktionary
Szczególne rodzaje izoterm:
Wikipedia
IPA: ˌizɔˈtɛrma, AS: izoterma
Wiktionary
przym. izoterminczy
Wiktionary
brak zmienności temperatury powietrza wraz ze zmianą wysokości
SJP.pl
Izotermia – niezmienność temperatury powietrza wraz z wysokością (pionowy gradient temperatury powietrza = 0). Często bywa stanem przejściowym do inwersji temperatury.
Wikipedia
utrzymujący stałą temperaturę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) utrzymujący stałą temperaturę
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) isotérmico, isotermo
* kaszubski: (1.1) izotermiczny
* słowacki: (1.1) izotermický
źródła.
== izotermiczny (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) izotermiczny
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) isotérmico, isotermo
* kaszubski: (1.1) izotermiczny
* słowacki: (1.1) izotermický
źródła.
== izotermiczny (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) izotermiczny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
sole kwasu izotiocyjanowego wykorzystywane przy sekwencjonowaniu białek
SJP.pl
pierwiastek, którego atomy mają jądra o tej samej liczbie neutronów, lecz o innej ogólnej liczbie nukleonów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. chem. każdy z pierwiastków chemicznych mający taką samą liczbę neutronów w jądrze, lecz różne liczby protonów;
Wiktionary
Izotony – nuklidy pierwiastków mające tę samą liczbę neutronów (n0) w jądrze atomowym, na przykład:
Nazwa izoton została utworzona analogicznie do nazwy izotop przez zamianę litery p na n, co symbolizuje zmianę stałej liczby protonów na stałą liczbę neutronów.
Wikipedia
identyczność stężenia elektrolitów w roztworach
SJP.pl
Roztwór izotoniczny (izoosmotyczny) – roztwór, który w kontakcie z innym roztworem przez błonę półprzepuszczalną pozostaje z nim w osmotycznej równowadze dynamicznej.
Aby roztwór wykazywał tę cechę, musi mieć identyczne sumaryczne stężenie molowe wszystkich indywiduów chemicznych niezdolnych do przechodzenia przez błonę półprzepuszczalną, przez którą kontaktuje się z innym roztworem.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest izotoniczne
Wiktionary
przym. izotoniczny
przysł. izotonicznie
Wiktionary
1. uzupełniający niedobór płynów i składników mineralnych w organizmie powstały podczas wysiłku fizycznego, np. napój izotoniczny;
2. powodujący zmianę długości mięśnia bez zmiany jego napięcia, np. skurcz izotoniczny;
3. mający identyczne ciśnienie z ciśnieniem porównywanym, np. roztwór izotoniczny; izoosmotyczny;
4. mający taką samą liczbę akcentów, np. wiersz izotoniczny; toniczny
SJP.pl
napój o niskiej zawartości cukru, wyrównujący poziom wody i elektrolitów w organizmie; napój izotoniczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) napój wyrównujący poziom wody i elektrolitów usuwanych z organizmu podczas pocenia oraz uzupełniający witaminy i sole mineralne, które organizm spala podczas wysiłku fizycznego
Wiktionary
Napoje izotoniczne (izotoniki) – napoje mające na celu wyrównanie poziomu wody i elektrolitów wydalanych z organizmu w procesie wydzielania potu, a także uzupełnienie witamin i soli mineralnych oraz w niewielkim stopniu węglowodanów spalanych podczas wysiłku fizycznego.
Wikipedia
przym. izotoniczny
Wiktionary
atom tego samego pierwiastka różniący się ilością neutronów w jądrze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. fiz. każda z odmian tego samego pierwiastka chemicznego, która ma jednakową liczbę protonów w atomach, lecz różne liczby neutronów;
Wiktionary
Izotopy – odmienne postacie atomów pierwiastka chemicznego, różniące się liczbą neutronów w jądrze (z definicji atomy tego samego pierwiastka mają tę samą liczbę protonów w jądrze). Izotopy tego samego pierwiastka różnią się liczbą masową (łączną liczbą neutronów i protonów w jądrze), ale mają tę samą liczbę atomową (liczbę protonów w jądrze).
Wikipedia
(1.1) Jak można mylić izotopy z izotonami, czy ty do szkoły nie chodziłaś?
Wiktionary
IPA: iˈzɔtɔp, AS: izotop
Wiktionary
przym. izotopowy
Wiktionary
zjawisko występowania izotopów
SJP.pl
przymiotnik od: izotop
SJP.pl
przeszczepianie narządów lub tkanek między osobnikami jednakowymi genetycznie, np. bliźniętami jednojajowymi
SJP.pl
Izotransplantacja (gr. ἴσος isos, "równy") – przeszczepianie narządów lub tkanek osobie identycznej genetycznie, np. bliźnięciu monozygotycznemu, czy pomiędzy szczepami wsobnymi u zwierząt.
Wikipedia
urządzenie służące do rozdzielania izotopów
SJP.pl
Izotron (ang. isotron) – urządzenie do rozdzielania izotopów. Zasada jego działania polega na przyspieszaniu jonów atomowych danego pierwiastka do poziomu określonej energii przez zastosowanie silnego pola elektrycznego. W wyniku tego zabiegu jony o różnych masach rozpędzają się do różnych prędkości, co umożliwia ich rozdzielenie.
Izotron został skonstruowany w 1941 roku przez Roberta R. Wilsona i był używany do wzbogacania uranu.
Wikipedia
cecha ośrodka polegająca na wykazywaniu przez niego tych samych właściwości fizycznych (rozszerzalność, twardość, łupliwość itp.) we wszystkich kierunkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mech. cecha materiałów posiadających jednakowe właściwości fizyczne we wszystkich kierunkach w ciele;
Wiktionary
Izotropowość, izotropia (gr. isos 'równy, jednakowy'; trópos 'zwrot, obrót') – niezależność od kierunku, przeciwieństwo anizotropii.
Wikipedia
(1.1) Zagadnienie plastycznośćastyczności rozpatruje się jedynie makroskopowo, zakładając jednorodność i izotropię betonu.
Wiktionary
przym. izotropowy
rzecz. izotropowość ż.
Wiktionary
mający takie same własności we wszystkich kierunkach, o własnościach fizycznych niezależnych od kierunku; równokierunkowy
SJP.pl
okaz pochodzący z tego samego zbioru, co okaz, który posłużył przy opisie botanicznym rośliny
SJP.pl
Izotyp (gr. ἴσος „równy” τύπος „wzór, znak, odcisk”) – termin z dziedziny nomenklatury botanicznej: dublet holotypu, pochodzący z tego samego zbioru i często rozsyłany do innych zielników (nie może być ilustracją). W nomenklaturze zoologicznej pojęcia izotypu nie używa się.
Wikipedia
tworzenie przez różne substancje struktury krystalicznej tego samego typu
SJP.pl
Izostrukturalność (izotypia) – występowanie substancji o różnym składzie chemicznym w strukturze krystalicznej tego samego typu; jest to izomorfizm w szerokim tego słowa znaczeniu.
Jest to też określenie podobieństwa struktur należących do tej samej grupy przestrzennej i wykazujących takie samo geometryczne rozmieszczenie elementów:
Wikipedia
równowaga płynów ustrojowych, właściwa objętość krwi krążącej w naczyniach
SJP.pl
każdy z enzymów katalizujących tę samą reakcję, lecz różniących się pod względem budowy lub właściwości; izoenzym
SJP.pl
1. państwo w Azji ze stolicą w Jerozolimie; Państwo Izrael;
2. imię nadane Jakubowi po jego walce z aniołem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Azji, na wschodnim brzegu Morza Śródziemnego, zamieszkałe w większości przez Żydów;
rzeczownik zbiorowy, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) podn. rel. wyznawcy judaizmu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(3.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Izrael (hebr. יִשְרָאֵל Jisra’el, arab. إسرائيل Isrā’īl), oficjalnie Państwo Izrael (hebr. מְדִינַת יִשְרָאֵל wymowa Medinat Jisra’el, arab. دَوْلَةْ إِسْرَائِيل Dawlat Isrā’īl) – państwo na Bliskim Wschodzie, położone w Azji Zachodniej na wschodnim brzegu Morza Śródziemnego. Graniczy na północy z Libanem, na północnym wschodzie z Syrią, na wschodzie z Jordanią i na południowym zachodzie z Egiptem. Przylegają do niego również Palestyna, czyli Zachodni Brzeg, oraz Strefa Gazy, kontrolowane przez tymczasową strukturę administracyjną: Palestyńskie Władze Narodowe zwane potocznie Autonomią Palestyńską. Zewnętrzne granice Palestyny są kontrolowane przez władze izraelskie. Izrael pomimo stosunkowo małej powierzchni jest dość zróżnicowany demograficznie. W populacji liczącej 7,66 miliona większość stanowią Żydzi (75%). Drugą co do wielkości grupę stanowią Arabowie (20%). Mniejszą grupą etniczną są Samarytanie. Pod względem wyznaniowym w Izraelu występuje duże zróżnicowanie – obok żydów mieszkają również muzułmanie (Arabowie), chrześcijanie i druzowie, jak również inne mniejsze grupy religijne.
Wikipedia
(1.1) Izrael leży nad Morzem Śródziemnym i Morzem Czerwonym.
(3.1) Imię twe jest Jakub, ale odtąd nie będą cię zwać Jakubem, lecz będziesz miał imię Izrael.
Wiktionary
IPA: izˈraɛl, AS: izrael
Wiktionary
rzecz. izraelitka ż., izraelita mos., Izraelczyk mos., Izraelka ż., Izraelita mos., Izraelitka ż., izraelskość ż.
przym. izraelski, izraelicki, Izraelowy
Wiktionary
(1.1) ofic. Państwo Izrael
Wiktionary
skrót od: izraelski
SJP.pl
mieszkaniec Izraela
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel lub mieszkaniec współczesnego państwa Izrael
Wiktionary
(1.1) We wschodniej części Jerozolimy mieszka około 200 tys. Izraelczyków w kilkunastu nowych osiedlach oraz 270 tys. Palestyńczyków.
Wiktionary
IPA: ˌizraˈɛlt͡ʃɨk, AS: izraelčyk
Wiktionary
rzecz. Izraelita mos., Izrael mrz.
:: fż. Izraelka ż.
przym. izraelski, izraelicki, Izraelowy
Wiktionary
wyznawca judaizmu; żyd
SJP.pl
Hebrajczycy (עברים), Izraelici – starożytny lud opisany w Biblii; jeden z ludów semickich, definiowany pochodzeniem od Jakuba, inaczej Izraela. Był też nazywany Ludem Bożym. Składał się z 12 plemion i posługiwał językiem hebrajskim. Początkowo Izraelici byli koczownikami, ale w II tysiącleciu p.n.e. osiedlili się w Kanaan, gdzie król Saul zjednoczył ich w jedno państwo – Królestwo Izraela.
Wikipedia
1. związany z izraelitą, dotyczący izraelity
2. związany z Izraelitami, dotyczący Izraelitów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. żydowski
Wiktionary
przym. izraelski, Izraelowy
rzecz. Izrael mos./mrz., Izraelczyk mos., izraelita m., izraelitka ż., Izraelka ż., Izraelita mos., Izraelitka ż.
Wiktionary
(1.1) judaistyczny
Wiktionary
wyznawca judaizmu; żyd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) staroż. przedstawiciel narodu żydowskiego w epoce Starego Testamentu;
(1.2) Żyd
(1.3) obywatel państwa Izrael
Wiktionary
Izraelita – polskojęzyczny tygodnik żydowski, wydawany w Warszawie w latach 1866–1915 (według niektórych źródeł 1866–1912).
Był to tygodnik o tematyce społeczno-politycznej, religijnej, oświatowej i kulturalnej, według wydawców misją pisma było szerzenie oświaty, postulowanie reformy tradycji oraz równouprawnienie i integracja Żydów z narodem polskim. Było to najdłużej wydawane czasopismo żydowskie w Polsce. Czytelnikami czasopisma byli w większości zasymilowani Żydzi.
Wikipedia
(1.1) Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: „Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu”.
Wiktionary
IPA: ˌizraɛˈlʲita, AS: izraelʹita
Wiktionary
rzecz. Izrael mrz., Izraelczyk mos., Izraelka ż.
:: fż. Izraelitka ż.
przym. izraelski, izraelicki, Izraelowy
Wiktionary
(1.1) Żyd, Hebrajczyk
(1.2) Żyd
(1.3) Izraelczyk
Wiktionary
wyznawczyni judaizmu; żydówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) staroż. przedstawicielka narodu żydowskiego w epoce Starego Testamentu;
Wiktionary
rzecz. Izrael mrz., Izraelczyk mos., Izraelka ż.
:: fm. Izraelita m.
przym. izraelski, izraelicki, Izraelowy
Wiktionary
(1.1) Żydówka, Hebrajka
Wiktionary
mieszkanka Izraela
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Izraela
Wiktionary
(1.1) (…) chciałem opowiedzieć historię dwóch młodych ludzi, Palestyńczyka i Izraelki, którzy mieszkają na Zachodnim Brzegu Jordanu, ona jest żołnierką, a on żyje w obozie dla uchodźców (…).
Wiktionary
IPA: ˌizraˈɛlka, AS: izraelka
Wiktionary
rzecz. Izraelita mos., Izrael mrz.
:: fm. Izraelczyk mos.
przym. izraelski, izraelicki, Izraelowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Izraela
Wiktionary
(1.1) Jahwe pobłogosławił potomstwo Izraelowe.
Wiktionary
przym. izraelski, izraelicki
rzecz. Izrael mos./mrz., Izraelczyk mos., izraelita m., izraelitka ż., Izraelka ż., Izraelita mos., Izraelitka ż.
Wiktionary
związany z Izraelem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Izrael
Wiktionary
(1.1) Izraelska tenisistka wygrała dziś z Niemką polskiego pochodzenia.
Wiktionary
IPA: ˌizraˈɛlsʲci, AS: izraelsʹḱi
Wiktionary
rzecz. izraelskość ż., izraelitka ż., izraelita mos., Izrael m., Izraelczyk m., Izraelka ż., Izraelita m., Izraelitka ż.
przym. izraelicki, Izraelowy
Wiktionary
(1.1) stpol. izdraelski
Wiktionary
dotyczący Izraela i Polski
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. cecha tego, co izraelskie; izraelski charakter czegoś
Wiktionary
rzecz. Izrael mos./mrz., izraelitka ż., izraelita mos., Izraelczyk mos., Izraelka ż., Izraelita mos., Izraelitka ż.
przym. izraelski, izraelicki, Izraelowy
Wiktionary
1. miasto w Japonii;
2. japoński śmigłowcowiec
SJP.pl
Wikipedia
dziennik rosyjski; Izwiestija
SJP.pl
Izwiestija (ros. Известия) – rosyjski dziennik. Powstał po rewolucji lutowej w 1917 jako organ Piotrogrodzkiej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich, następnie Wszechrosyjskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego i Rady Najwyższej ZSRR (do rozpadu ZSRR w 1991). Od marca 1918 wydawany w Moskwie. Po prywatyzacji w 1992 roku zachował charakter gazety ogólnonarodowej, chociaż czytają go głównie studenci i ludzie z wyższym wykształceniem.
Wikipedia
dziennik rosyjski; Izwiestia
SJP.pl
Izwiestija (ros. Известия) – rosyjski dziennik. Powstał po rewolucji lutowej w 1917 jako organ Piotrogrodzkiej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich, następnie Wszechrosyjskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego i Rady Najwyższej ZSRR (do rozpadu ZSRR w 1991). Od marca 1918 wydawany w Moskwie. Po prywatyzacji w 1992 roku zachował charakter gazety ogólnonarodowej, chociaż czytają go głównie studenci i ludzie z wyższym wykształceniem.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
w starożytnym Egipcie: siostra i żona Ozyrysa, znana ze swych magicznych umiejętności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) mitegip. staroegipska bogini płodności;
Wiktionary
Izyda (egip. Ȝs.t Aset, stgr. Ἶσις Isis) – w mitologii egipskiej bogini płodności, opiekunka rodzin i domowego ogniska, patronka małżeństwa i macierzyństwa. Najbardziej znana bogini egipska o charakterze antropomorficznym.
Wikipedia
(1.1) Na urodziny Izyda dostała kolię.
(1.2) Kapłanka Izydy zeszła na brzeg Nilu.
Wiktionary
IPA: iˈzɨda, AS: izyda
Wiktionary
(1.2) Izys
Wiktionary
(zwykle w liczbie mnogiej) sadzonka używane zwykle do uzupełnień młodych pokoleń drzew i starszych upraw; wyrostek
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Izydor – imię męskie pochodzenia greckiego, utworzone przez Greków osiadłych w starożytnym Egipcie po podboju Egiptu przez Aleksandra Wielkiego. Grecy ci włączyli do swego panteonu boginię Izydę jako jedno z głównych bóstw.
Izydor został utworzony przez połączenie imienia bogini Izydy oraz gr. dōron – „dar” i oznacza „dar Izydy”. Mogło stanowić przekład grecki imienia egipskiego lub też zostać utworzone przez Greków bezpośrednio na gruncie języka greckiego.
Wikipedia
(1.1) Kupiłam Izydorowi kalendarz na 2016 rok.
(1.1) Święty Izydor z Sewilli jest patronem internetu i internautów.
Wiktionary
IPA: iˈzɨdɔr, AS: izydor
Wiktionary
rzecz. Izydora ż.
przym. izydoriański
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Izydora – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Oznacza „dar Izydy” i pochodzi od imienia Izydy, egipskiej bogini.
Patronką tego imienia jest św. Izydora z Egiptu.
Męska forma: Izydor.
Izydora imieniny obchodzi 4 kwietnia i 1 maja.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Izydor (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący życia i twórczości Izydora z Sewilli, charakterystyczny, typowy dla Izydora z Sewilli lub jego twórczości, taki jak u Izydora z Sewilli
Wiktionary
(1.1) Ryt izydoriański nazywany też bywa rytem wizygockim.
Wiktionary
rzecz. Izydor m.
Wiktionary
Izydor z małżonką; Izydorowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Izydora lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Izydory lub z nią związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Izyda (egip. Ȝs.t Aset, stgr. Ἶσις Isis) – w mitologii egipskiej bogini płodności, opiekunka rodzin i domowego ogniska, patronka małżeństwa i macierzyństwa. Najbardziej znana bogini egipska o charakterze antropomorficznym.
Wikipedia
drobnoziarnista, bardzo często spotykana w przyrodzie, skała osadowa składająca się głównie z minerałów ilastych, z domieszką łyszczyków, pyłu kwarcowego, wodorotlenków żelaza i innych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. drobnoziarnista skała osadowa zbudowana głównie z minerałów ilastych;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) lotn. samolot marki Iljuszyn
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Iły wykorzystuje się w przemyśle ceramicznym jako surowiec do produkcji cegieł.
Wiktionary
IPA: iw, AS: iu̯
Wiktionary
(1.1)
rzecz. iłowanie n., iłowiec m.
czas. iłować ndk.
przym. ilasty, iłowaty, iłowy
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Nysa;
(1.3) geogr. dawna wieś w Polsce, od 1925 roku dzielnica Szprotawy;
Wiktionary
Iława (niem. Deutsch Eylau, prus. Īlawa) – miasto w województwie warmińsko-mazurskim, siedziba powiatu iławskiego. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
(1.1) Leżąca na Drodze św. Jakuba Iława gościła przyszłego papieża.
(1.2) Wyjeżdżając z Iławy, złapaliśmy kapcia.
(1.3) To właśnie w Iławie cesarz Otton III miał spotkać się z królem Bolesławem Chrobrym.
Wiktionary
IPA: iˈwava, AS: iu̯ava
Wiktionary
rzecz. iławianin mos., iławianka ż.
przym. iławski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie w rejonie trembowelskim obwodu tarnopolskiego;
Wiktionary
Iławcze (ukr. Ілавче, Iławcze) – wieś na Ukrainie w rejonie tarnopolskim obwodu tarnopolskiego, założona w 1785 r. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Iławcze w powiecie trembowelskim województwa tarnopolskiego. Wieś liczy 1575 mieszkańców.
W nocy z 1 na 2 kwietnia oraz 12 września 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 39 Polaków, 1 Ukraińca i 2 Rosjanki.
Do 2020 w rejonie trembowelskim.
Wikipedia
przym. iławecki, iławczański
Wiktionary
przymiotnik od: Iławka (rzeka)
SJP.pl
mieszkaniec Iławy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Iławy
(1.2) osoba pochodząca z Iławy, urodzona w Iławie
Wiktionary
IPA: ˌiwaˈvʲjä̃ɲĩn, AS: iu̯avʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Iława ż.
:: fż. iławianka ż.
przym. iławski
Wiktionary
mieszkanka Iławy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Iławy
(1.2) kobieta pochodząca z Iławy, urodzona w Iławie
Wiktionary
IPA: ˌiwaˈvʲjãnka, AS: iu̯avʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Iława ż.
:: fm. iławianin m.
przym. iławski
Wiktionary
1. miasto w Rosji; Bagrationowsk;
2. rzeka w Polsce;
3. struga, dopływ Bobru
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Iława
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Iławą, dotyczący Iławy
Wiktionary
IPA: iˈwafsʲci, AS: iu̯afsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Iława ż., iławianin m., iławianka ż.
Wiktionary
drobnoziarnista, bardzo często spotykana w przyrodzie, skała osadowa składająca się głównie z minerałów ilastych, z domieszką łyszczyków, pyłu kwarcowego, wodorotlenków żelaza i innych
SJP.pl
Iłów – wieś (dawne miasto) w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Iłów. Ma status sołectwa. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 575.
Wikipedia
1. związany z iłem - skałą; ilasty;
2. związany z iłem - samolotem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w Zielonogórskiem;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w Chełmskiem;
Wiktionary
Iłowa (pol. hist. Ilwa, niem. Halbau, górnołuż. Jiłwa) – miasto w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Iłowa.
Położone na Nizinie Śląsko-Łużyckiej po części w Kotlinie Żagańskiej (317.743) i na Równinie Gozdnickiej (317.741), na wysokości 122–125 m n.p.m., wśród Borów Dolnośląskich, nad Czerną Małą, Czerną Wielką i Czernicą. Iłowa leży na pograniczu historycznych Górnych Łużyc i Dolnego Śląska.
Wikipedia
IPA: iˈwɔva, AS: iu̯ova
Wiktionary
rzecz. Iłowo n., Iłów m., iłowianin m., iłowianka ż.
przym. iłowski
Wiktionary
uszczelniać za pomocą iłu
SJP.pl
podobny właściwościami lub składem do iłu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geol. zawierający ił
Wiktionary
(1.1) W warstwie żwirów rzecznych można było obserwować przewarstwienie piasków iłowatych.
Wiktionary
IPA: ˌiwɔˈvatɨ, AS: iu̯ovaty
Wiktionary
rzecz. ił, iłołupek, iłowanie, iłowiec
przym. ilasty, iłowy
czas. iłować
Wiktionary
(1.1) ilasty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Iłówca
Wiktionary
rzecz. Iłówiec m.
:: fż. iłówczanka ż.
przym. iłówiecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Iłówca
Wiktionary
rzecz. Iłówiec m.
:: fm. iłówczanin m.
przym. iłówiecki
Wiktionary
1. mieszkaniec Iłowy (miasta w województwie lubuskim);
2. mieszkaniec Iłowa (wsi w województwie mazowieckim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Iłowej (w Zielonogórskiem)
(1.2) mieszkaniec Iłowy (w Chełmskiem)
(1.3) mieszkaniec Iłowa (miejscowości Iłowo)
(1.4) mieszkaniec Iłowa-Osady
(1.5) mieszkaniec Iłowa (miejscowości Iłów)
Wiktionary
rzecz. Iłowa ż., Iłowo n., Iłów m.
:: fż. iłowianka ż.
przym. iłowski
Wiktionary
1. mieszkanka Iłowy (miasta w województwie lubuskim);
2. mieszkanka Iłowa (wsi w województwie mazowieckim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Iłowej (w Zielonogórskiem)
(1.2) mieszkanka Iłowy (w Chełmskiem)
(1.3) mieszkanka Iłowa (miejscowości Iłowo)
(1.4) mieszkanka Iłowa-Osady
(1.5) mieszkanka Iłowa (miejscowości Iłów)
Wiktionary
rzecz. Iłowa ż., Iłowo n., Iłów m.
:: fm. iłowianin m.
przym. iłowski
Wiktionary
rodzaj skały osadowej
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Iłówca
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. Iłówiec m., iłówczanin m., iłówczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w europejskiej części Rosji, lewy dopływ Donu
Wiktionary
Iłowla (ros. Иловля) – osiedle typu miejskiego w Rosji, w obwodzie wołgogradzkim, ośrodek administracyjny rejonu iłowlińskiego. W 2010 liczyło 11 255 mieszkańców.
Wikipedia
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Iłowo-Osada (daw. Iłowo, niem. Illowo) – wieś w Polsce położona na Wzniesieniach Mławskich, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie działdowskim, w gminie Iłowo-Osada przy drodze wojewódzkiej nr 544 między Mławą a Działdowem. Miejscowość leży przy linii kolejowej nr 9 Warszawa – Gdańsk.
Wikipedia
1. → Iłowa;
2. → Iłowo;
3. → Iłowo-Osada;
4. → Iłowo-Wieś;
5. → Iłów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Iłowej (w Zielonogórskiem)
(1.2) dotyczący Iłowy (w Chełmskiem)
(1.3) dotyczący Iłowa (miejscowości Iłowo)
(1.4) dotyczący Iłowa-Osady
(1.5) dotyczący Iłowa (miejscowości Iłów)
Wiktionary
rzecz. Iłowa ż., Iłowo n., Iłów m., iłowianin m., iłowianka ż.
Wiktionary
1. związany z iłem - skałą; ilasty;
2. związany z iłem - samolotem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) złożony, zbudowany z iłu
Wiktionary
(1.1) Porowatość gruntów spoistych wzrasta ze wzrostem zawartości frakcji iłowej.
Wiktionary
IPA: iˈwɔvɨ, AS: iu̯ovy
Wiktionary
rzecz. ił, iłołupek, iłowanie, iłowiec
przym. ilasty, iłowaty
czas. iłować
Wiktionary
rodzaj skały osadowej, podobnej do iłu, twardszej od niego, składającej się głównie z minerałów ilastych, hydromik, drobnych ziarn kwarcu, często chlorytów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. zwięzła osadowa skała ilasta wykazująca łupkowatość;
Wiktionary
Łupek ilasty (dawniej Iłołupek) – skała osadowa bardzo drobnoziarnista, o wyraźnej kierunkowości, często laminowana lub warstwowana. Składa się z bardzo drobnych ziaren kwarcu i minerałów ilastych, głównie kaolinitu. Powstaje w wyniku kompakcji i diagenezy iłowców (iłu). Barwa: szara, niebieskoszara, zielonkawoszara, białoszara, żółtawa, żółtobrązowa, czerwona do czarnej, w zależności od różnych domieszek. Charakteryzuje się oddzielnością międzywarstwową lub złupkowaniem.
Wikipedia
przym. iłołupkowy, ilasty, iłowaty, iłowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowo-wschodniej części Łotwy, w Semigalii, nad rzeką Iłuksztą;
Wiktionary
Iłukszta (łot. Ilūkste, niem. Illuxt, lit. Alūksta, ros. Илуксте, spotykana także nazwa Illuxt lub w zapisie alfabetem rosyjskim: Иллукст; w archaicznej XIX-w. polskiej pisowni Iłłukszta) – miasto w południowo-wschodniej części Łotwy, w Selonii, w novadsie Górna Dźwina, w nad rzeką Iłuksztą, ok. 4 km od Dźwiny. W latach 2009–2021 siedziba novadsu Iłukszta.
Wikipedia
przym. iłuksztański
Wiktionary
(1.1) hist. Iłłukszta
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Iłyczem, dotyczący Iłycza
Wiktionary
rzecz. Iłycz mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w północnej Rosji w Republice Komi, prawy dopływ Peczory
Wiktionary
przym. iłycki
Wiktionary
miasto w województwie mazowieckim, powiat radomski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Iłża – miasto w Polsce leżące na południowym krańcu województwa mazowieckiego, w powiecie radomskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Iłża. Położone na północnym krańcu Wyżyny Kieleckiej, historycznie w Małopolsce, w ziemi radomskiej.
Na terenie miasta i gminy Iłża znajduje się podstrefa Specjalnej Strefy Ekonomicznej Starachowice, obejmująca obszar 9,2 ha.
Wikipedia
IPA: ˈiwʒa, AS: iu̯ža
Wiktionary
przym. iłżecki
Wiktionary
mieszkaniec Iłży
SJP.pl
mieszkanka Iłży
SJP.pl
Iłżanka – lewobrzeżny dopływ Wisły. Ma długość 77,2 km i powierzchnię zlewni 1114 km².
Rzeka płynie w województwie mazowieckim, przepływa przez, między innymi, Mirów Stary, Iłżę, Kazanów i Ciepielów, a swój początek (źródło) ma w miejscowości Gąsawy Rządowe, w pobliżu cmentarza w tejże miejscowości. W okolicach Iłży rzeka rozlewa się, tworząc układ czterech przepływowych jezior, m.in. Zalew Iłżecki. Do Wisły wpada w okolicach Chotczy Dolnej.
Wikipedia
przymiotnik od: Iłża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. Iłukszta
Wiktionary
Iłukszta (łot. Ilūkste, niem. Illuxt, lit. Alūksta, ros. Илуксте, spotykana także nazwa Illuxt lub w zapisie alfabetem rosyjskim: Иллукст; w archaicznej XIX-w. polskiej pisowni Iłłukszta) – miasto w południowo-wschodniej części Łotwy, w Selonii, w novadsie Górna Dźwina, w nad rzeką Iłuksztą, ok. 4 km od Dźwiny. W latach 2009–2021 siedziba novadsu Iłukszta.
Wikipedia
1. spółgłoska;
2. trzynasta litera alfabetu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. majuskuła trzynastej litery polskiego alfabetu;
skrót
(2.1) = bibl. Ewangelia według świętego Jana
(2.2) = bibl. List świętego Jana
(2.3) = hist. chem. jod
Wiktionary
J (minuskuła: j) (jot, jota) – dziesiąta litera alfabetu łacińskiego, trzynasta litera alfabetu polskiego. Pierwotnie była jedynie wariantem graficznym litery I. W pisowni polskiej J służy głównie do zapisu półsamogłoski przedniej /j/ (niesylabicznego i). W alfabecie łacińskim J występuje od XII w., w polskim występuje od XVII w..
Wikipedia
(2.1) J 3:16
(2.1) J 20,22
(2.2) 1 J 1:3
Wiktionary
IPA: jɔt, AS: i ̯ot
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
(2.1-2) różnice między (2.1) a (2.2) określa cyfra przed literą „J”: dla listów jest to 1, 2 lub 3, a dla Ewangelii cyfry nie ma; BibliaPL.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* angielski: (2.1) John, Jn, Jo
* esperanto: (2.1) Joh; (2.2) Joh
* hiszpański: (2.1) Jn
* nowogrecki: (2.1) Ιωάν.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|J.}}
* włoski: (2.1) Gv
źródła.
== J (język afrykanerski.) ==
ortografie.
odpowiednik arabski: ي
wymowa.
IPA|j.
znaczenia.
litera
(1.1) J, majuskuła dziesiątej litery alfabetu afrykanerskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: j; nazwa litery: jee
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(2.3) I
Wiktionary
J’accuse…! (dosłownie: Oskarżam…!) – list otwarty Émile’a Zoli do prezydenta Republiki Francuskiej opublikowany 13 stycznia 1898 w paryskim czasopiśmie „L’Aurore”.
Obszerny list, napisany w obronie niesprawiedliwie oskarżonego o szpiegostwo, osądzonego i skazanego francuskiego oficera pochodzenia żydowskiego, Alfreda Dreyfusa, podejmował też ogólniejsze tematy: antysemityzmu, potrzeby cywilnej kontroli nad armią, panujących na przełomie XIX i XX wieku stosunków społecznych we Francji i inne.
Wikipedia
skrót od:
1. język; jęz.;
2. jezioro; jez.
SJP.pl
skrót
(1.1) = jezioro
Wiktionary
J., właściwie Jay Noel Yuenger (ur. 26 grudnia 1966 w Chicago) – amerykański gitarzysta. Współpracował między innymi z industrialmetalową grupą White Zombie, z którą był nominowany do nagrody Grammy.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) jez.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
zob. jezioro.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== j. (esperanto.) ==
morfologia.
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = jaro → rok, r.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
zob. jezioro.
Wiktionary
(1.1) jez.
Wiktionary
skrót
(1.1) = astr. jednostka astronomiczna;
(1.2) = jednostka archiwalna;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) AU
Wiktionary
skrót od: jednostka miary; jm
SJP.pl
Jednostka międzynarodowa, j.m., IU (od ang. international unit) – jednostka aktywności substancji biologicznie czynnych (witamin, hormonów, leków, szczepionek, preparatów krwiopochodnych) ustalana przez WHO. Jednostka jest używana do porównywania poziomu tych samych substancji czynnych w danym leku. Jednostka ta nie może być użyta do porównania aktywności różnych substancji, czyli 1 IU witaminy A nie jest w żaden sposób porównywalne z 1 IU witaminy C.
Wikipedia
zaimek osobowy
SJP.pl
zaimek osobowy
(1.1) pierwsza osoba liczby pojedynczej
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) jaźń, jestestwo
(2.2) psych. świadomość własnej osobowości, myślenia, poznawania
partykuła
(3.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński, Warmia, Zaolzie, Bydgoszcz. tak (odpowiedź twierdząca)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Moja droga, ja cię kocham.
(2.1) „Straciłam własne ja!” – krzyczała piosenkarka ze sceny.
Wiktionary
IPA: ja, AS: i ̯a
Wiktionary
(2.1) ego, moja osoba
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w środkowych Indiach, na wyżynie Dekan;
Wiktionary
Jabalpur (hindi जबलपुर, Dźabalpur; hist. Jubbulpore) – miasto w środkowych Indiach, w stanie Madhya Pradesh, na wyżynie Dekan, w dolinie rzeki Narbada. W 2011 roku liczyło ok. 1,1 mln mieszkańców.
Duży węzeł kolejowy i drogowy a także ośrodek przemysłowy z fabryką broni, zakładami przemysłu spożywczego, bawełnianego, szklarskiego, cementowego. W mieście działa uniwersytet (od 1983 im. Rani Durgavati) i wyższa szkoła rolnicza. Na obrzeżach znajduje się lotnisko.
Wikipedia
(1.1) W 1864 roku Jabalpur otrzymał prawa miejskie.
(1.1) Na obrzeżach Jabalpuru znajduje się lotnisko.
Wiktionary
żartobliwie: jabłko
SJP.pl
potocznie: wino wyrabiane z jabłek; jabłecznik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) pot. wino jabłkowe
(1.2) pot. komputer firmy Apple Inc.
Wiktionary
Jabol (także: alpaga, bełt, jabcok, mamrot, pryta, siara, wino marki wino, wino patykiem pisane, żur i in.) – potoczne określenie taniego wina owocowego niskiej jakości, najczęściej jabłkowego lub wiśniowego.
Wikipedia
(1.1) Stasiek kupił jabcoka.
(1.2) Widziałem jabcoki w sklepie komputerowym.
Wiktionary
IPA: ˈjapt͡sɔk, AS: i ̯apcok
Wiktionary
rzecz. jabłko n., jabłecznik m., jabłoń ż., jabol m.
przym. jabłkowy
Wiktionary
(1.1) jabol, alpaga, bełt, wino marki wino
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. cuk. jabłecznik
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pot. spoż. jabcok
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. spoż. jabłko
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|płónka.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|jabłko.
źródła.
== jabko (język kaszubski.) ==
thumb|jabko (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. spoż. jabłko
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|płónka.
Wiktionary
1. Jablonec nad Nysą - miasto w Czechach;
2. Jablonec nad Jizerou - miasto w Czechach
SJP.pl
przymiotnik od: Jablonec
SJP.pl
potocznie: tanie, kiepskie wino; alpaga, mózgotrzep, bełt, pryta, siara, wińsko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. tanie, bardzo niskiej jakości wino owocowe, zwykle wytwarzane z jabłek;
Wiktionary
Jabol (także: alpaga, bełt, jabcok, mamrot, pryta, siara, wino marki wino, wino patykiem pisane, żur i in.) – potoczne określenie taniego wina owocowego niskiej jakości, najczęściej jabłkowego lub wiśniowego.
Wikipedia
(1.1) Złożyliśmy się na jabola i obaliliśmy go w parku.
(1.1) Jabol, bo tak powszechnie nazywano wino produkowane ze sfermentowanych jabłek i spirytusu z ziemniaków, był ulubionym napojem całych rzesz pijaków. Jego niewątpliwą i najważniejszą zaletę stanowiła niska cena, bo o walorach smakowych lepiej było nie mówić. Litrowa butelka kosztowała nieco mniej niż dwa piwa poznańskie.
Wiktionary
IPA: ˈjabɔl, AS: i ̯abol
Wiktionary
rzecz. jabłecznik m., jabłko n., jabcok mrz./mzw.
przym. jabolowy
Wiktionary
(1.1) alpaga, bełt, siara, jabłcok, pryta, maliniak
Wiktionary
→ jabol
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z jabolem, dotyczący jabola
Wiktionary
(1.1) To wino ma jakiś jabolowy posmak.
Wiktionary
rzecz. jabol mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zob. jabol.
Wiktionary
Jabol (także: alpaga, bełt, jabcok, mamrot, pryta, siara, wino marki wino, wino patykiem pisane, żur i in.) – potoczne określenie taniego wina owocowego niskiej jakości, najczęściej jabłkowego lub wiśniowego.
Wikipedia
(1.1) Złożyliśmy się na jabłcoka i obaliliśmy go w parku.
Wiktionary
IPA: ˈjap.w̥t͡sɔk, AS: i ̯a.pu̯̦cok
Wiktionary
przym. jabłeczny
Wiktionary
(1.1) zob. jabol.
Wiktionary
zjonizowana forma kwasu jabłkowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. sól lub ester kwasu jabłkowego
Wiktionary
Kwas jabłkowy (kwas hydroksybursztynowy, łac. Acidum malicum, E296) – organiczny związek chemiczny, α-hydroksykwas dikarboksylowy występujący m.in. w jabłkach i rabarbarze. Jest produktem ubocznym metabolizmu węglowodanów. Jego forma zjonizowana (jabłczan) występuje jako produkt pośredni w cyklu kwasu cytrynowego (cyklu Krebsa).
Wikipedia
przym. jabłczanowy
Wiktionary
zupa z jabłek
SJP.pl
→ jabłczan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z jabłczanami
Wiktionary
(1.1) Ponadto enzym jabłczanowy wykazuje wysoką aktywność podczas kilku minut niedotlenienia.
Wiktionary
rzecz. jabłczan m.
Wiktionary
przymiotnik od: jabłko; jabłeczny, jabłkowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z jabłkami
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od jabłczan
Wiktionary
(1.1) Pachniało kurzem, woskiem i kwaśną, jabłczaną wonią zakonserwowanego drewna.
Wiktionary
przym. jabłkowy
Wiktionary
(1.1) jabłeczny, jabłkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. ciasto z jabłkami;
2. napój niskoalkoholowy o słodko-kwaśnym smaku, przefermentowany sok z dojrzałych jabłek; cydr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) cuk. kulin. ciasto z jabłkami
(1.2) enol. słabe wino z jabłek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Moja babcia upiekła dzisiaj pyszny jabłecznik.
(1.2) Dla ochłody piliśmy jabłecznik, którym częstował wujek Staszek.
Wiktionary
IPA: jabˈwɛt͡ʃʲɲik, AS: i ̯abu̯ečʹńik
Wiktionary
rzecz. jabłko n., jabłoń ż., jabol mrz., jabcok mrz.
przym. jabłeczny, jabłkowy, jabłoniowy
Wiktionary
(1.1) szarlotka, gw-pl|Śląsk Cieszyński|jabczok.
(1.2) cydr, gw-pl|Śląsk Cieszyński|jabczok.
Wiktionary
przymiotnik od: jabłko; jabłczany, jabłkowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący jabłek (owoców)
(1.2) przyrządzony z jabłek, z dodatkiem jabłek
Wiktionary
(1.2) Przywoziłem dawniej pulpę jabłeczną, ale zrezygnowałem - mówi Florian Zawieja.
Wiktionary
rzecz. jabłko n., jabłuszko n., jabłoń ż., jabłonka ż., jabłecznik m., jabol m., jabłcok
przym. jabłkowy, jabłoniowy
Wiktionary
(1.1) jabłkowy, jabłczany
Wiktionary
owoc jabłoni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) ciemniejsze, owalne plamaamy występujące najczęściej w siwej, a rzadziej w bułanej i gniadej maści konia
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp.; M., B. i W. lm. od: jabłko
Wiktionary
Jabłko – jadalny, kulisty owoc drzew z rodzaju jabłoń Malus. Jabłka odmian uprawnych o mieszańcowym pochodzeniu, uznawanych za gatunek jabłoń domowa Malus domestica, są istotnym komercyjnie owocem o soczystym i chrupkim miąższu. Są spożywane na surowo, a także po obróbce kulinarnej.
Wikipedia
(2.1) Zobaczyłem kolegę, który kradnie jabłka.
Wiktionary
IPA: ˈjapw̥ka, AS: i ̯apu̯̦ka
Wiktionary
owoc jabłoni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. owoc jabłoni
(1.2) przedmiot w kształcie jabłka (1.1) lub je przypominający
(1.3) złota kula z krzyżem, symbol władzy królewskiej;
(1.4) pot. rzepka w kolanie
(1.5) pot. anat. wystająca grdyka u mężczyzn, jabłko Adama
(1.6) zob. jabłka. – plamaamy w maści konia
(1.7) spoż. owoc granatowca
(1.8) daw. spoż. ziemniak
Wiktionary
Jabłko – jadalny, kulisty owoc drzew z rodzaju jabłoń Malus. Jabłka odmian uprawnych o mieszańcowym pochodzeniu, uznawanych za gatunek jabłoń domowa Malus domestica, są istotnym komercyjnie owocem o soczystym i chrupkim miąższu. Są spożywane na surowo, a także po obróbce kulinarnej.
Wikipedia
(1.1) Nieprawdą jest, że jedno jabłko wieczorem zastąpi umycie zębów.
(1.3) Króla pochowano w koronie i z jabłkiem w dłoni.
Wiktionary
IPA: ˈjap.w̥kɔ|ˈjap.kɔ, AS: i ̯a.pu̯̦ko|i ̯a.pko
Wiktionary
rzecz. jabłoń ż., jabłonka ż., jabłecznik m., jabłczanka ż., jabol m., jabcok m., jabłkowity mzw.
:: zdrobn. jabłuszko n.
przym. jabłkowy, jabłeczny, jabłoniowy, jabłkowaty, jabłkowity
przysł. jabłkowo
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|jabko, płónka., stpol. jabło
(1.5) jabłko Adama
(1.8) bałaban, bulba, gajda, gajdak, grul, harcak, knul, pątak, perka, ziemiak, jabłko ziemne
Wiktionary
automat do sprzedaży jabłek lub innych owoców i przetworów owocowych
SJP.pl
kulisty, podobny kształtem do jabłka
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przypominający kształtem jabłko
Wiktionary
rzecz. jabłko n.
Wiktionary
przymiotnik od: jabłko
SJP.pl
Różowate (Rosaceae Juss.) – rodzina roślin należąca do rzędu różowców. Jest szeroko rozprzestrzeniona na kuli ziemskiej. Należy do niej 90 rodzajów liczących ponad 2,5 tys. gatunków, spośród których dziko w Polsce występuje ok. 150. Rodzina o dużym znaczeniu gospodarczym. Należy do niej wiele uprawnych drzew i krzewów owocowych oraz roślin ozdobnych i leczniczych.
Wikipedia
motyl z rodziny zwójkowatych, groźny szkodnik jabłoni, jego gąsienice powodują robaczywienie owoców
SJP.pl
kwieciak jabłkowiec - pospolity chrząszcz z rodziny ryjkowcowatych, którego larwy żywia się pręcikami i słupkami kwiatów
SJP.pl
o koniu: mający maść siwą z ciemniejszymi, owalnymi plamami, głównie na zadzie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o koniu: mający siwą maść z ciemniejszymi okrągłymi plamami
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pot. jabłkowity (1.1) koń
Wiktionary
(1.1) Do najczęstszych umaszczeń perszeronów zalicza się siwe, jabłkowite i kare.
Wiktionary
rzecz. jabłko n.
przym. jabłkowy
Wiktionary
1. ciasto przełożone marmoladą z jabłek
2. motyl z rodziny zwójek, szkodnik drzew owocowych
SJP.pl
przysłówek
(1.1) tak jak jabłka
Wiktionary
Jabłkowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Skoki.
Wikipedia
(1.1) Kisiel pachniał jabłkowo i już nie mogliśmy się doczekać, żeby wystygł.
Wiktionary
rzecz. jabłko mrz.
przym. jabłkowy
Wiktionary
przymiotnik od: jabłko
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zrobiony z jabłek, zawierający jabłka
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z jabłkami, odnoszący się do jabłek
Wiktionary
(1.1) Podobnie jak świeżutka bułka z jabłkowym nadzieniem, którą zakupiłem w cukierni u bardzo uprzejmej ekspedientki.
Wiktionary
IPA: japˈkɔvɨ|japw̥ˈkɔvɨ, AS: i ̯apkovy|i ̯apu̯̦kovy
Wiktionary
rzecz. jabłkowity mzw., jabłko n., jabłuszko n., jabłoń ż., jabłonka ż., jabłecznik m., jabol m., jabcok
przym. jabłoniowy, jabłeczny, jabłczany, jabłkowity
przysł. jabłkowo
Wiktionary
drzewo owocowe z rodziny różowatych, którego owocami są jabłka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. ogrod. nazwa systematyczna|Malus|Mill.|ref=tak., drzewo, na którym rosną jabłka;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ta jabłoń rodzi pyszne owoce.
(1.1) Nasze jabłonie zaatakowała pleśń.
(1.1) Dziewczyna wplotła kwiat jabłoni w swoje długie czarne włosy.
Wiktionary
IPA: ˈjabwɔ̃ɲ, AS: i ̯abu̯õń
Wiktionary
rzecz. jabłko n., jabłecznik m.
:: zdrobn. jabłonka ż.
przym. jabłkowy, jabłoniowy, jabłeczny
Wiktionary
(1.1) jabłonka; lud. płonka
Wiktionary
mieszkaniec wsi: Jabłonka
SJP.pl
mieszkanka wsi: Jabłonka
SJP.pl
przymiotnik od: Jabłonka
SJP.pl
zdrobnienie od: jabłonka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: jabłonka
Wiktionary
IPA: ˌjabwɔ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: i ̯abu̯õnečka
Wiktionary
przymiotnik od: Jabłonna, Jabłonna Lacka; jabłoński
SJP.pl
pryszczarek jabłoniak - gatunek muchówki, której larwy żerują na jabłoniach
SJP.pl
mieszkaniec wsi: Jabłonna
SJP.pl
mieszkanka wsi: Jabłonna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, podlegająca radzie miejskiej Jaremcza;
Wiktionary
Wikipedia
przym. jabłonicki
Wiktionary
przymiotnik od: jabłoń (np. sad jabłoniowy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) składający się z jabłoni
(1.2) wykonany z drewna lub innej części jabłoni
(1.3) będący częścią jabłoni
Wiktionary
IPA: ˌjabwɔ̃ˈɲɔvɨ, AS: i ̯abu̯õńovy
Wiktionary
rzecz. jabłoń, jabłko, jabłonka, jabłecznik, jabłuszko, jabol
przym. jabłkowy, jabłeczny
Wiktionary
zdrobnienie od: jabłoń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: jabłoń
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zające obgryzły młode jabłonki.
Wiktionary
rzecz. jabłoń ż., jabłko n.
przym. jabłeczny, jabłkowy, jabłoniowy
Wiktionary
miasto w Czechach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto we wschodnich Czechach na Zaolziu;
Wiktionary
Jabłonków (cz. Jablunkov, niem. Jablunkau) – miasto w Czechach, w kraju morawsko-śląskim, w powiecie Frydek-Mistek. Leży w regionie Śląska Cieszyńskiego, na tzw. Zaolziu, kilka kilometrów od granicy z Polską i jest najbardziej wysuniętym na wschód miastem w Czechach.
Wikipedia
(1.1) Dojechaliśmy na rowerach aż do Jabłonkowa po czeskiej stronie.
(1.1) W Jabłonkowie mieszka wielu Polaków.
Wiktionary
rzecz. jabłonkowianin m., jabłonkowianka ż.
przym. jabłonkowski
Wiktionary
w językoznawstwie: spłynięcie się w mowie spółgłosek dziąsłowych z palatalnymi w pośredni szereg, np. śzćzekaćz – szczekać; siakanie
SJP.pl
Jabłonkowanie (sziakanie, siakanie) – zjawisko polegające na pomieszaniu lub spłynięciu się spółgłosek dziąsłowych (szumiących: [ʂ, tʂ, ʐ, dʐ] tj. sz, cz, ż, dż) z palatalnymi (ciszące: [ɕ, tɕ, ʑ, dʑ] tj. ś, ć, ź, dź) w pośredni szereg – [ʃʲ, tʃʲ, ʒʲ, dʒʲ] tj. śz, ćz, źż, dźż, np. śzćzekaćz – szczekać i ściekać, śzare śzano, ćzarne ćziele. Występuje w dialekcie śląskim w gwarze jabłonkowskiej (w pobliżu Jabłonkowa – stąd nazwa), w okręgu opawskim i w gwarach czadeckich oraz w dialekcie mazowieckim w gwarach malborsko-lubawskich, ostródzkich i warmińskich
Wikipedia
mieszkaniec Jabłonkowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Jabłonkowa
Wiktionary
(1.1) Marszałka witał na rynku tłum jabłonkowian.
Wiktionary
rzecz. Jabłonków m.
:: fż. jabłonkowianka ż.
przym. jabłonkowski
Wiktionary
mieszkanka Jabłonkowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Jabłonkowa
Wiktionary
(1.1) Ondrasz zakochał się w takiej jednej jabłonkowiance o ciemnych oczach.
Wiktionary
rzecz. Jabłonków m.
:: fm. jabłonkowianin m.
przym. jabłonkowski
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Jabłonkowa, związany z Jabłonkowem
Wiktionary
(1.1) Czego jeszcze brakuje na jabłonkowskim rynku?
Wiktionary
rzecz. Jabłonków m., jabłonkowianin mos., jabłonkowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: jabłonka (np. jabłonkowa szkółka)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. nazwa szeregu wsi w Polsce;
(1.2) geogr. nazwa szeregu gmin w Polsce;
(1.3) geogr. wzniesienie w Górach Świętokrzyskich;
Wiktionary
Wikipedia
przym. jabłoneński, jabłoński, jabłonowski
rzecz. jabłonianin mos., jabłonianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. osiedle typu miejskiego w rejonie kosowskim obwodu iwanofrankiwskiego Ukrainy, na Pokuciu;
(1.2) geogr. adm. wieś na Ukrainie w rejonie husiatyńskim obwodu tarnopolskiego;
Wiktionary
Wikipedia
przym. jabłonowski
Wiktionary
mieszkaniec Jabłonowa Pomorskiego (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Jabłonowa Pomorskiego (miasta w Polsce)
SJP.pl
ogłodek jabłonowiec - kornik z rodziny ryjkowcowatych, występujący w Europie i północnej Azji
SJP.pl
Jabłonowiec – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Trojanów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Antoniego w Życzynie.
Wikipedia
nazwa wielu miejscowości i ich części w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Jabłonowo, Jabłonowo Pomorskie
SJP.pl
Jabłonowski – polskie nazwisko.
Wikipedia
1. przymiotnik od: Jabłonna, Jabłonna Lacka; jabłoneński;
2. przymiotnik od: Jabłoń
SJP.pl
Jabłoński (forma żeńska: Jabłońska, w liczbie mnogiej: Jabłońscy) – polskie nazwisko, które nosi ponad 50 tysięcy osób. Pierwsza wzm. w 1400 r. od nazw miejscowych Jabłonna, Jabłonie (kilka wsi).
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Wikipedia
zdrobnienie od: jabłko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od jabłko
(1.2) pot. żart. sprzęt komputerowy marki Apple
(1.3) niewielki plastikowy przyrząd do zjeżdżania po śniegu kształtem przypominający jabłko lub łopatkę
(1.4) uczn. ocena bardzo dobra
Wiktionary
Jabłuszko, ros. Яблочко – rosyjska piosenka folkowa oraz taniec w stylu czastuszka, często wykonywany jako taniec marynarski.
Wikipedia
(1.3) Na oślej łączce było kilku początkujących narciarzy i dzieci zjeżdżające na jabłuszkach.
Wiktionary
IPA: jabˈwuʃkɔ, AS: i ̯abu̯uško
Wiktionary
zob. jabłko.
Wiktionary
(1.3) dupolot, ślizgacz
Wiktionary
samogłoska długa występująca m.in. w języku prasłowiańskim, wymawiana podobnie jak [æ] w języku angielskim
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) przest. lub książk. zacząć
(1.2) przest. wziąć, chwycić
czasownik zwrotny dokonany jąć się (ndk. brak)
(2.1) przest. zacząć coś robić
Wiktionary
Jać (Ѣ, ѣ) (scs. ѣть, ros., ukr. ять, bułg. ят lub е двойно, serb. јат, chorw. jat, ang. yat) – nazwa 32. litery starej cyrylicy oraz głoski oznaczanej tą literą. W transliteracji slawistycznej oznaczana jest literą ě (zapożyczoną z alfabetu czeskiego).
Wikipedia
(1.1) Jął po niebie harce zwodzić.
(1.2) Niemiec, Moskal nie osiędzie, / gdy jąwszy pałasza, / hasłem wszystkich zgoda będzie / i ojczyzna nasza.
Wiktionary
IPA: jɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: i ̯o̊̃ńć
Wiktionary
rzecz. jeniec mos., jęcie n.
Wiktionary
(1.1) zacząć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
roślina z rodziny bobowatych; palisandrowe drzewo, cabiuna, dalbergia
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Jacek, Jacenty – imię męskie greckiego pochodzenia (gr. Ὑάκινθος Hyakinthos, hiacynt), od zlatynizowanej formy imienia Hiacynt (łac. Hyacinthus).
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Jacek i wykonuję w Grecji okna na statki.
(1.1) Na koniec, jakby ślepym chciał uderzyć ciosem, / Zasłonił oczy ręką i rzekł mocnym głosem: / „Jam jest Jacek Soplica…”
(1.1) Czy mamą Jacka jest pani Nagórska?
(1.1) Jackowi nic nie wychodziło tak jak powinno.
Wiktionary
IPA: ˈjat͡sɛk, AS: i ̯acek
Wiktionary
rzecz. Jackowa ż., Jackówna ż., Jackostwo lm m., Jacusiowa ż., Jacusiówna ż., Jacentowa ż., Jackowski m., Jackowska ż., Hiacynt m., Hiacynta ż., Hiacyntowa ż., Hiacyntówna ż., hiacynt m., hiacyncik m., hiacyntowiec m., Jacki nmos.
:: war. Jacenty m.
:: zdrobn. Jacuś m.
przym. Jackowy, Jacusiowy, Hiacyntowy, Jacentowy, hiacyntowy
Wiktionary
(1.1) war. Jacenty; zdrobn. Jacuś
Wiktionary
Jacenty z małżonką; Jacentowie
SJP.pl
Jacenty z małżonką; Jacentostwo
SJP.pl
Wikipedia
Jacenty z małżonką; Jacentostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Jacentego lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Jacek, Jacenty – imię męskie greckiego pochodzenia (gr. Ὑάκινθος Hyakinthos, hiacynt), od zlatynizowanej formy imienia Hiacynt (łac. Hyacinthus).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wykrzyknik
(1.1) slang. zob. jasne.
Wiktionary
(1.1) -Przyjdziesz dziś na urodziny do Janka? / -No jacha!
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. jechać
Wiktionary
IPA: ˈjaxat͡ɕ, AS: i ̯aχać
Wiktionary
rzecz. jachanie n.
Wiktionary
(1.1) jać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|jachać.
Wiktionary
czas. jachać ndk.
Wiktionary
bydgoskie osiedle położone na północno-wschodnim krańcu miasta, nad lewym brzegiem Brdy
SJP.pl
Jachcice (niem: Jachschirz – 1879, Jadgschütz – 1860) – bydgoska jednostka urbanistyczna (osiedle) położona w północno-zachodniej części miasta, nad lewym brzegiem Brdy. Północna granica Jachcic stanowi granicę miasta Bydgoszczy.
Wikipedia
zdrobnienie od: jacht
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Jachimowicz (ukr.) Яхимо́вич, (lit.) Jakimavičius:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Jachimowski – polskie nazwisko.
Osoby noszące nazwisko Jachimowski:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Jachowski:
Wikipedia
Jachranka – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie legionowskim, w gminie Serock.
Wikipedia
1. lekki statek żaglowy;
2. potocznie: luksusowa łódź
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. turyst. żegl. lekki statek o napędzie żaglowym lub motorowym służący do rekreacji, turystyki, uprawiania sportu;
Wiktionary
Jacht – jednostka pływająca o napędzie żaglowym lub motorowym, w zależności od konstrukcji i wyposażenia przeznaczona najczęściej do celów rekreacyjnych lub turystycznych. Jachty budowane i wykorzystywane są także do uprawiania sportu, do celów szkoleniowych, reprezentacyjnych lub wychowania morskiego.
Wikipedia
(1.1) Jacht wpłynął do zatoki.
(1.1) Tutaj, w sezonie letnim, zawsze stoi na kotwicy parę prywatnych jachtów i łodzi rybaków, łowiących w przybrzeżnych wodach.
Wiktionary
IPA: jaxt, AS: i ̯aχt
Wiktionary
rzecz. jachting m.
:: zdrobn. jachcik m.
przym. jachtowy
Wiktionary
(1.1) żaglówka
Wiktionary
pływanie na łodziach i statkach żaglowych oraz deskach z żaglem; żeglarstwo, yachting
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) yachting, żeglarstwo
Wiktionary
Jachting (ang. yachting) – żeglowanie za pośrednictwem jachtu. Szerzej jest to sztuka sterowania łodzią i wykorzystywania siły wiatru za pomocą żagli dla celów sportowych lub rekreacyjno-turystycznych.
Potocznie określa się tą nazwą żeglowanie od portu do portu, w porze dziennej przy ładnej pogodzie.
Wikipedia
IPA: ˈjaxtʲĩŋk, AS: i ̯aχtʹĩŋk
Wiktionary
rzecz. jacht mrz.
Wiktionary
(1.1) yachting, żeglarstwo
Wiktionary
przymiotnik od: jachting
SJP.pl
klub gromadzący fascynatów żeglarstwa; yacht-club, yacht club
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z jachtklubem, dotyczący jachtklubu
Wiktionary
rzecz. jachtklub mrz.
Wiktionary
forma podróżowania polegająca na korzystaniu z jachtów w zamian za darmową pomoc na pokładzie
SJP.pl
osoba podróżująca jachtami w zamian za darmową pomoc na pokładzie
SJP.pl
kobieta podróżująca jachtem w zamian za wykonywanie drobnych prac na pokładzie
SJP.pl
przymiotnik od: jacht (np. sport jachtowy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący jachtu
Wiktionary
rzecz. jacht m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Jáchymov (niem. Sankt Joachimsthal) – miasto w północno-zachodnich Czechach, w kraju karlowarskim, w Rudawach, u podnóży Klínovca. Zamieszkane przez ok. 4 tys. (1990) osób. Niemiecka nazwa Joachimsthal oznacza dosłownie Dolina Joachima.
Wikipedia
potocznie: owad podobny do ważki, żyjący do kilku dni w pobliżu wód słodkich; jętka, efemeryda
SJP.pl
Jętki (łac. Ephemeroptera z gr. ephēmeros ‘jednodniowy’ i pterón ‘pióro; skrzydło’); pot. jacica – rząd owadów uskrzydlonych, długość ciała 3–40 mm, na ogół związanych ze środowiskiem wodnym. Okres życia larw może trwać nawet do kilku lat, postacie dorosłe żyją bardzo krótko, czasem jeden dzień (stąd: jętka jednodniówka). Niekiedy obserwowane są masowe wyloty jętek.
Wikipedia
[czytaj: dżek] wtyczka w formie bolca; wtyk koncentryczny
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: dżakfrut] owoc chlebowca różnolistnego (drzewa bochenkowego); dżakfrut
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Jackiewicz – rodzina szlachecka, zamieszkująca Wielkie Księstwo Litewskie i tereny dzisiejszej Litwy i Białorusi.
Według herbarza polskiego, na Litwie mieszkały cztery rodziny o nazwisku Jackiewicz. Część rodu uległa rusyfikacji i zamieszkała w carskiej Rosji, m.in. w Petersburgu. W herbarzach rosyjskich wymieniani jako 'Яцкевичи'.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
popularna wśród Polaków nazwa dzielnicy w Chicago w USA (angielska nazwa: Avondale)
SJP.pl
popularna wśród Polaków nazwa dzielnicy w Chicago w USA (angielska nazwa: Avondale)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. pot. nieoficjalna nazwa dzielnicy Chicago Avondale, w której chętnie osiedlali się imigranci z Polski;
(1.2) geogr. wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiacie toruńskim, w gminie Czernikowo;
(1.3) geogr. osada w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Choczewo;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: jat͡sˈkɔvɔ, AS: i ̯ackovo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Jacka lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Jacka
Wiktionary
(1.1) Na Jackowym polu bujnie rosną chwasty.
Wiktionary
IPA: jat͡sˈkɔvɨ, AS: i ̯ackovy
Wiktionary
rzecz. Jacek mos., Jacenty mos., Jacuś mos., Hiacynt mos., Hiacynta ż., hiacynt mrz., jacynt m.
przym. przest. gwara. Jacusiowy; hiacyntowy, jacyntowy
Wiktionary
[czytaj: dżekpot] główna wygrana pieniężna, np. w maszynach wrzutowych
SJP.pl
Jackpot – jednostka osadnicza w hrabstwie Elko w stanie Nevada tuż przy granicy z Idaho. Leży przy drodze krajowej U.S. Route 93. Miasto swą popularność zawdzięcza kasynom, które odwiedzane są przez mieszkańców pobliskich stanów, w których hazard był lub jest zabroniony.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kradzież pieniędzy z bankomatu przy wykorzystaniu złośliwego oprogramowania lub poprzez fizyczne podpięcie się do złącza serwisowego i zmuszenie modułu wypłaty gotówki do wypłacenia pieniędzy
Wiktionary
[czytaj: DŻEKson] nazwisko
SJP.pl
Miejsca:
Wikipedia
miasto w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Jacksonville – miasto portowe w amerykańskim stanie Floryda, siedziba hrabstwa Duval, nad Oceanem Atlantyckim. Według spisu w 2020 roku liczyło 950 tys. mieszkańców, co czyniło je 12. co do wielkości miastem USA. Obszar metropolitalny Jacksonville z ponad 1,7 mln mieszkańców jest 4. co do wielkości obszarem metropolitalnym Florydy.
Wikipedia
Stany Zjednoczone:
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
[czytaj: jakops] produkt marki Jacobs
SJP.pl
Jacobs – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Wisconsin, w hrabstwie Ashland.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: jakobson] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: dżaklyn] imię żeńskie
SJP.pl
Jakubina – imię żeńskie pochodzenia biblijnego, odpowiednik męskiego imienia Jakub, które wywodzi się od hebrajskiego Jaaqob – „niech Bóg strzeże” (inne tłumaczenie: „ten, którego Bóg ochrania”). Istnieje również etymologia, tłumacząca iż pochodzi ono od rdzenia יכב oznaczającego piętę (według tradycji patriarcha Jakub urodził się trzymając za piętę swojego brata Ezawa). Istnieje również imię Żaklina, które stanowi fonetyczny zapis francuskiego odpowiednika Jakubiny (Jacqueline).
Wikipedia
[czytaj: żakeMAR] jaquemart;
1. mechanizm zegarowy w postaci figury ludzkiej wybijającej godziny;
2. zabawka dziecięca w postaci dwóch figurek ludzkich uderzających na zmianę, najczęściej młotkiem, w znajdujące się między nimi kowadło
SJP.pl
francuska nazwa żakierii, powstania chłopskiego we Francji w roku 1358
SJP.pl
[czytaj: żak] francuskie imię męskie
SJP.pl
Antarktyda:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
zdrobnienie od: Jacek (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobniała forma męskiego imienia Jacek
(1.2) zdrobniała forma męskiego imienia Jacenty
Wiktionary
Jacuś, właśc. Jacek Pala (ur. 3 lipca 2002) – polski raper, piosenkarz i producent muzyczny.
Wikipedia
(1.1) Mój młodszy brat Jacuś poszedł w tym roku do szkoły.
Wiktionary
IPA: ˈjat͡suɕ, AS: i ̯acuś
Wiktionary
rzecz. Jacek m., Jacenty m., Hiacynt m., Hiacynta ż., hiacynt m., jacynt m.
przym. Jackowy, Jacusiowy, hiacyntowy
Wiktionary
Jacuś z małżonką
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Jacusia lub z nim związany
SJP.pl
[czytaj: dżakuz-i] jakuzzi;
1. duża wanna z systemem napowietrzania wody i masaży wodnych
2. kąpiel w takiej wannie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. med. wanna lub mały basen kąpielowy z urządzeniem tworzącym wiry lub bąbelki;
(1.2) relaksująca kąpiel w jacuzzi (1.1)
Wiktionary
Jacuzzi – potoczne określenie wanien z hydromasażem, czyli formą masażu wodnego. Dzisiejsze wanny jacuzzi obejmują swym znaczeniem modele wanien od najprostszych, wyposażonych w dysze ze strumieniami wody, aż po wysoce zaawansowane (z elektronicznym sterowaniem). Wanny z hydromasażem są jednym z podstawowych urządzeń w spa, często wchodzą w skład kompleksów basenowych oraz aquaparków.
Wikipedia
(1.1) Potrzebuję relaksu, chyba wejdę na kwadrans do jacuzzi.
(1.2) Mam ochotę na godzinne jacuzzi.
Wiktionary
IPA: d͡ʒaˈkuzʲi, AS: ǯakuzʹi
Wiktionary
przymiotnik od: Jaćwież (ziemie Jaćwingów (Jadźwingów); Jadźwingowie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Jaćwieżą albo Jaćwingami, dotyczący Jaćwieży albo Jaćwingów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język jaćwieski;
Wiktionary
rzecz. Jaćwing mos., Jadźwing mos., Jaćwież ż., jaćwieskość ż.
przym. jaćwiński
przysł. jaćwiesko
Wiktionary
(1.1) jaćwiński
(2.1) jaćwiński
Wiktionary
nazwa ziem należących do ok. XIII wieku do Jaćwingów, znajdujących się głównie na obecnej Suwalszczyźnie; Sudowia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina Jaćwingów położona w okresie średniowiecza między rzekami takimi jak: Biebrza, Niemen, Szeszupa oraz obszarami pomiędzy jeziorami Mamry i Śniardwy a rzeką Łęg;
Wiktionary
Jaćwież, także Sudawia (Sudowia) – ziemie zajmowane do ok. XIII wieku przez bałtyjskie plemię Jaćwingów.
Wikipedia
(1.1) W Jaćwieży zajmowano się łowiectwem, hodowlą tarpanów, owiec i świń oraz uprawą ziemi.
Wiktionary
IPA: ˈjät͡ɕfʲjɛʃ, AS: i ̯äćfʹi ̯eš
Wiktionary
rzecz. Jaćwing mos., Jadźwing mos., jaćwieski mrz.
przym. jaćwieski
Wiktionary
(1.1) Sudawia, Sudowia
Wiktionary
członek wymarłego ludu bałtyckiego, zamieszkującego Jaćwież; Jaćwięg; Jadźwing
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. hist. członek plemięemienia bałtyckiego zamieszkującego w średniowieczu tereny północno-wschodniej Polski;
Wiktionary
(1.1) Komtur odrąbał Jaćwingowi rękę.
Wiktionary
rzecz. jaćwieski mrz., Jadźwing mos., Jaćwież ż., jaćwieskość ż.
przym. jaćwieski, jaćwiński
przysł. jaćwiesko
Wiktionary
(1.1) Jadźwing
Wiktionary
wymarły dziś lud zamieszkujący niegdyś ziemie prusko-litewskie; Jadźwingowie
SJP.pl
Jaćwingowie lub Jaćwięgowie – lud zachodniobałtycki, blisko spokrewniony z Prusami i Litwinami, zamieszkujący do późnego średniowiecza obszar pomiędzy środkowym Niemnem, Narwią a Wielkimi Jeziorami Mazurskimi. Mówili zrozumiałym dla Litwinów i Prusów słabo poznanym językiem jaćwieskim.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) stpol. hiacynt
Wiktionary
IPA: ˈjat͡sɨ̃ŋkt, AS: i ̯acỹŋkt
Wiktionary
rzecz. hiacynt
przym. hiacyntowy
Wiktionary
dawniej w ZSRR: podstawowa komórka partii komunistycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Jaczemir – staropolskie imię męskie, złożone z członów: Jacze- („znakomitszy, mocniejszy”) i -mir („pokój, spokój, dobro”). Mogło ono oznaczać: „ten, kto przynosi lepszy pokój”.
Jaczemir imieniny obchodzi 2 czerwca.
Wikipedia
(1.1) Powiedzcie Jaczemirowi, żeby przyszedł o ósmej.
(1.1) Żona Jaczemira handluje rajstopami.
Wiktionary
rzecz. Jaczemirowa ż., Jaczemirówna ż., Jaczemirostwo lm m.
:: fż. Jaczemira ż.
:: zdrobn. Jaczemireczek m., Jaczemirek m., Jaczemiruś m., Jaczemiś m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Jaczemir
Wiktionary
(1.1) Powiedzcie Jaczemirze, żeby przyszła o ósmej.
(1.1) Jaczemira handluje rajstopami.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Jaczemir m.
:: zdrobn. Jaczemirka ż., Jaczemisia ż.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Jaczewoj – staropolskie imię męskie, złożone z członów Jacze- („znakomitszy, mocniejszy”) i -woj („wojownik”). Ma ono charakter życzący i oznacza „ten, który będzie wojownikiem świetniejszym niż inni”.
Jaczewoj imieniny obchodzi 17 sierpnia.
Wikipedia
nazwisko polskie, m.in. Tadeusz Franciszek Jaczewski (1899-1974) - zoolog, podróżnik
SJP.pl
Wikipedia
Jaczów (niem. Friedenshagen, do 1937 r. Jätschau) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie głogowskim, w gminie Jerzmanowa.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. trująca wydzielina niektórych zwierząt, roślin czy bakterii;
2. przenośnie: złośliwość, uszczypliwość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. toksykol. zool. substancja pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub bakteryjnego mająca właściwości toksyczne dla innego organizmu;
(1.2) książk. przen. niechęć, złośliwość
Wiktionary
Jad – silnie toksyczna wydzielina niektórych zwierząt, wytwarzana przez nie w celu odstraszania, paraliżowania lub uśmiercania innych zwierząt. Jadami bywają też nazywane toksyny wytwarzane przez drobnoustroje (na przykład jad trupi) i rośliny.
Do zwierząt produkujących jad należą niektóre węże, osy, pszczoły, pająki i skorpiony. Produkowany jest zazwyczaj przez specjalne gruczoły i wprowadzany do ciała przeciwnika lub ofiary za pomocą zębów i kolców jadowych lub żądeł.
Wikipedia
(1.1) Jad tego węża jest wyjątkowo silny.
(1.2) Źle się czuję w pracy, odkąd pracuje z nami Jadzia. Dość mam tego jej jadu.
Wiktionary
IPA: jat, AS: i ̯at
Wiktionary
rzecz. jadowitość ż., jadownik mos.
przym. jadowity, jadowy
przysł. jadowicie
Wiktionary
(1.1) toksyna
Wiktionary
jeść co jakiś czas, o podobnej porze, w tym samym miejscu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) jeść coś regularnie albo wiele razy np. w tym samym miejscu, to samo lub o tej samej porze
Wiktionary
(1.1) Dawniej w Wielkim Poście jadano żur ze śledziem.
Wiktionary
IPA: ˈjadat͡ɕ, AS: i ̯adać
Wiktionary
rzecz. jadanie n., jadalny mrz., jadalność ż., jadalnia ż., jadło n., jadaczka ż., jedzenie n., zjadanie n., zjedzenie n., podjadanie n., podjedzenie n., wyjadanie n., wyjedzenie n., podjadek m., jedzonko n.
czas. zajadać, jeść, objadać ndk., objeść dk., podjadać ndk., podjeść dk., wyjadać ndk., wyjeść dk., zjadać ndk., zjeść dk.
przym. jadalny, jedzeniowy
Wiktionary
potocznie: usta; dziób, gęba, japa, morda, ryj, pysk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. gęba
Wiktionary
rzecz. jadalnia ż., jadalność ż.
czas. jadać, jeść
Wiktionary
(1.1) pot. posp. pysk, morda, ryj; neutr. usta
Wiktionary
1. pokój przeznaczony do spożywania posiłków; pokój stołowy;
2. komplet mebli składających się na wyposażenie pokoju stołowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomieszczenie przeznaczone do spożywania w nim posiłków
(1.2) komplet mebli znajdujących się w jadalni (1.1)
Wiktionary
Jadalnia, in. pokój stołowy – pomieszczenie służące do spożywania posiłków. Obecnie jest zazwyczaj zlokalizowana w pobliżu kuchni w celu ułatwienia serwowania posiłków, jednakże od średniowiecza znajdowała się nieraz w znacznej odległości, nawet na różnych piętrach. Umeblowanie historycznych jadalni składało się z dużego stołu jadalnianego, krzeseł oraz niekiedy kredensu lub dresuaru.
Wikipedia
(1.1) Najważniejszym meblem w jadalni jest stół.
(1.2) Ile kosztowała was ta dębowa jadalnia?
Wiktionary
IPA: jaˈdalʲɲa, AS: i ̯adalʹńa
Wiktionary
rzecz. jadalny mrz., jadło n., jadaczka ż., jadanie n., jedzenie n., jedzonko n., zjedzenie n., wyjedzenie n., podjedzenie n., jadalność ż.
czas. jeść, jadać, podjadać, zjadać, najeść się, wyjadać, zajadać
przym. jadalniany, jadalniowy, jadalny, najedzony
Wiktionary
(1.1) jadalny
Wiktionary
przymiotnik od: jadalnia; jadalniowy
SJP.pl
przymiotnik od: jadalnia; jadalniany
SJP.pl
→ jadalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest jadalne
Wiktionary
rzecz. niedojedzenie n., niedojadanie n., jedzenie n., jadło n., zjedzenie n., jadalnia ż., jadaczka ż., jedzonko n., podjadanie n., podjedzenie n., jadalny mrz.
czas. jeść ndk., jadać ndk., zjeść n., podjadać ndk., podjeść dk.
przym. jadalny, jedzeniowy
przysł. jadalnie
Wiktionary
nadający się do jedzenia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) nadający się do jedzenia; taki, którym nie można się otruć
(1.2) pot. całkiem smaczny
(1.3) przeznaczony do posiłków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pokój, w którym się spożywa posiłki
Wiktionary
(1.1) Borowiki przeważnie są jadalne, choć niektóre tylko raz.
(1.3) Wstawszy bardzo rano, poszliśmy do sali jadalnej, gdzie ojciec Stefan, brat Oskar i inni misjonarze zgromadzili się, by zjeść z nami ostatnie śniadanie.
Wiktionary
IPA: jaˈdalnɨ, AS: i ̯adalny
Wiktionary
rzecz. jadło n., jadalnia ż., jedzenie n., jeść n., jadanie n., jadalność ż., niejadalność ż.
czas. jadać ndk., jeść ndk., zjeść dk.
przym. jadalniany, jadalniowy, jedzeniowy
Wiktionary
(2.1) jadalnia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|jadać.
Wiktionary
IPA: jaˈdãɲɛ, AS: i ̯adãńe
Wiktionary
czas. jadać
rzecz. jadalnia ż., jadło n., jadalny mrz.
przym. jadalny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
minerał z grupy piroksenów, krzemian sodu i glinu; żadeit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. miner. minerał w różnych odcieniach zieleni, rzadziej biały, połyskliwy, używany w jubilerstwie;
Wiktionary
Jadeit – minerał z gromady krzemianów łańcuchowych, zaliczany do grupy piroksenów. Minerał należy do grupy minerałów rzadkich.
Wraz z egirynem i omfacytem tworzy szereg jadeitu.
Nazwa pochodzi od wykonanych z jadeitu amuletów noszonych przez hiszpańskich konkwistadorów w celu ochrony przed dolegliwościami ze strony nerek. Nazywali je piedra de ijada (kamień lędźwiowy) albo piedra de los riñones (kamień nerkowy).
Wikipedia
(1.1) Beata ma przepiękny naszyjnik z jadeitów.
Wiktionary
IPA: jaˈdɛjit, AS: i ̯adei ̯it
Wiktionary
przym. jadeitowy
Wiktionary
(1.1) astrydyt, chloromelanit, żadeit
Wiktionary
przymiotnik od: jadeit
SJP.pl
1. zdrobnienie od: jądro;
2. twór wewnątrz jądra komórkowego, w którym zachodzi intensywna synteza RNA; nukleolus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: jądro
(1.2) małe jądro
(1.3) biol. element jądra komórkowego, który odpowiada za syntezę RNA;
Wiktionary
Jąderko – ultraelement jądra komórkowego odpowiedzialny za syntezę RNA, głównie rRNA. Jakościowo stanowi zagęszczenie chromatyny. W trakcie podziału komórkowego jąderko zanika. Można to uzasadnić zablokowaniem transkrypcji genów kodujących rRNA, ponieważ wtedy chromosomy ulegają kondensacji. Ponownie odtwarzane jest (za pomocą organizatorów jąderkotwórczych NOR) po zakończeniu segregacji chromosomów w telofazie.
Wikipedia
rzecz. jądro n., jądrowiec m.
przym. jądrowy, jąderkowy
przysł. jądrowo
Wiktionary
przymiotnik od: jąderko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. trująca wydzielina niektórych zwierząt, roślin czy bakterii;
2. przenośnie: złośliwość, uszczypliwość
SJP.pl
Jadów (jid. יאַדאָוו, ros. Ядув) – miasto w Polsce położone w województwie mazowieckim, w powiecie wołomińskim, siedziba gminy Jadów.
Przez miejscowość przepływa Osownica, niewielka rzeka dorzecza Bugu, dopływ Liwca. Przez miasto przebiega droga wojewódzka nr 636.
Wikipedia
mieszkaniec Jadowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Jadowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
przysłówek
(1.1) trująco
(1.2) zjadliwie, napastliwie
Wiktionary
(1.2) Odpowiedziała mu jadowicie, bo nie cierpiała go serdecznie.
Wiktionary
rzecz. jad mrz., jadowitość ż., jadownik mos.
przym. jadowity, jadowy
Wiktionary
(1.2) zjadliwie, zgryźliwie, pogardliwie, uszczypliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: jadowicie
SJP.pl
→ jadowity
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest jadowite; cecha tych, którzy są jadowici
Wiktionary
rzecz. jad mrz., jadownik mos.
przym. jadowity, jadowy
przysł. jadowicie
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: jadowity
SJP.pl
1. zawierający w sobie jad, truciznę;
2. w przenośni: złośliwy, dokuczliwy, wrogi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający jad
(1.2) przen. złośliwy, wrogi
Wiktionary
(1.1) Wąż ten należy do niezwykle jadowitych.
(1.2) Nieraz doświadczaliśmy jej jadowitego języka.
Wiktionary
rzecz. jad mrz., jadowitość ż., jadownik mos.
przym. jadowy
przysł. jadowicie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. zaklinacz węży, truciciel, czarownik
Wiktionary
IPA: jaˈdɔvʲɲik, AS: i ̯adovʹńik
Wiktionary
rzecz. jad mrz., jadowitość ż.
przym. jadowy, jadowity
przysł. jadowicie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w województwie świętokrzyskim;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌjadɔvʲˈɲici, AS: i ̯adovʹńiḱi
Wiktionary
przymiotnik od: Jadów
SJP.pl
→ jad, np. kolec jadowy, zęby jadowe
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z jadem, dotyczący jadu; wydzielający jad; spowodowany jadem
Wiktionary
(1.1) Pająki paraliżują ofiary jadem z gruczołów jadowych.
Wiktionary
rzecz. jad mrz., jadownik mos., jadowitość ż.
przym. jadowity
przysł. jadowicie
Wiktionary
środkowa część sieci do chwytania zwierzyny; matnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) centralna część, środek czegoś (również w przenośni)
(1.2) anat. zool. med. męski narząd rozrodczy zwierząt i ludzi wytwarzający nasienie;
(1.3) fiz. centralna część atomu;
(1.4) biol. jedno z organelli, zawierające materiał genetyczny;
(1.5) geol. wewnętrzna część planetaanet i innych ciał niebieskich;
(1.6) inform. główna część systemu operacyjnego;
(1.7) mat. dla dowolnej struktury algebraicznej homomorficzny przeciwobraz elementu neutralnego;
(1.8) mat. funkcja dwóch zmiennych, która występuje pod znakiem całki we wzorze określającym operator;
(1.9) anat. zool. med. dająca wydzielić się część ośrodkowego układu nerwowego, będąca skupiskiem ciał komórek nerwowych o podobnej budowie;
(1.10) daw. bot. ziarno znajdujące się w łupinie lub pestce owocu
Wiktionary
Jadro – rzeka w Dalmacji w Chorwacji. Przepływa przez miasto Solin. Długość rzeki Jadro wynosi tylko 4,3 km. Mimo tego, że jest tak krótką rzeką, jest bardzo obfitym źródłem wody dla miast znajdujących się w pobliżu: Splitu, Trogiru, Kašteli. Mieszkańcy Solinu nazywają potocznie rzekę Jadro „Solinska rika”. Powierzchnię dorzecza szacuje się na 300 km².
Wikipedia
(1.2) Jajniki i jądra to ludzkie gonady.
(1.3) Gdyby atom był tak wielki jak jedna katedra, jądro byłoby małe jak mucha.
(1.5) Jądro Ziemi jest zwartą kulą rozpalonego żelaza i niklu.
(1.6) Wirusy jądra zarażają najpierw w komputerze pewne programy, które system operacyjny ładuje podczas startu.
Wiktionary
IPA: ˈjɔ̃ndrɔ, AS: i ̯õndro
Wiktionary
rzecz. jąderko n., najądrze n., jądrówka ż., jądrowce nmos., jądrowe nmos., jądrowiec m., mikrojądro n.
przym. jądrowy, jąderkowy, mędzyjądrowy
przysł. jądrowo
Wiktionary
(1.2) pot. jajo, kula
Wiktionary
fizyk albo chemik jądrowy
SJP.pl
Eukarionty, eukariota, eukarioty, organizmy eukariotyczne (Eukaryota, Eukarya), określane też jako jądrowce, jądrowe, organizmy jądrowe, karioty, kariota (Karyobionta) – organizmy zbudowane z komórek posiadających jądro komórkowe z chromosomami, co jest jednym z elementów odróżniających je od prokariontów. Jądro komórkowe odgraniczone jest od cytoplazmy podwójną błoną białkowo-lipidową. Nazwa naukowa pochodzi od greckich słów εὖ (eu, „dobrze”) i κάρυον (karyon, „orzech”, „jądro”).
Wikipedia
przymiotnik od: jądro (w znaczeniach:
1. ziarno, np. wytłoki jądrowe;
2. składnik komórki roślinnej, np. otoczka jądrowa;
3. część atomu, np. fizyka jądrowa)
SJP.pl
Eukarionty, eukariota, eukarioty, organizmy eukariotyczne (Eukaryota, Eukarya), określane też jako jądrowce, jądrowe, organizmy jądrowe, karioty, kariota (Karyobionta) – organizmy zbudowane z komórek posiadających jądro komórkowe z chromosomami, co jest jednym z elementów odróżniających je od prokariontów. Jądro komórkowe odgraniczone jest od cytoplazmy podwójną błoną białkowo-lipidową. Nazwa naukowa pochodzi od greckich słów εὖ (eu, „dobrze”) i κάρυον (karyon, „orzech”, „jądro”).
Wikipedia
fizyk albo chemik jądrowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. bomba jądrowa
(1.2) pot. elektrownia jądrowa
Wiktionary
rzecz. jądro n.
Wiktionary
więzadło płciowo‐pachwinowe
SJP.pl
Jądrowód (łac. gubernaculum testis, gubernaculum) – struktura anatomiczna występująca w życiu wewnątrzmacicznym, szczątkowa u ludzi dorosłych. Jest to pasmo łącznotkankowe, zawierające mięśniówkę gładką i włókna sprężyste łączące odcinek dolny jądra z okolicą pachwinową.
Wikipedia
przymiotnik od: jądro (w znaczeniach:
1. ziarno, np. wytłoki jądrowe;
2. składnik komórki roślinnej, np. otoczka jądrowa;
3. część atomu, np. fizyka jądrowa)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. dotyczący jądra komórkowego
(1.2) fiz. dotyczący jądra atomowego
Wiktionary
(1.2) Fizyka jądrowa, a wraz z nią inne dyscypliny z psychoanalizą włącznie, wniosły do nauki nowy ideał prawdy.
Wiktionary
IPA: jɔ̃nˈdrɔvɨ, AS: i ̯õndrovy
Wiktionary
rzecz. jąderko n., jądro
przysł. jądrowo
Wiktionary
(1.2) nuklearny
Wiktionary
mikroskopijny grzyb z klasy workowców; otoczniak
SJP.pl
Jądrzak (łac. androblastoma) – guz jajnika wydzielający zarówno męskie jak i żeńskie hormony płciowe, mogący powodować wirylizację u kobiet i przedwczesne dojrzewanie płciowe u dzieci.
Zbudowany jest z różnej ilości oraz różnych stadiów dojrzałości komórek przypominających komórki Sertolego oraz Leydiga. Guzy te w 75% mają zdolność syntetyzowania hormonów, to znaczy estrogenów, progestagenu, androgenów, a nawet kortyzolu. Dzięki tej zdolności dają objawy defeminizacji oraz maskulinizacji, nadmiernego dojrzewania płciowego u dziewczynek lub mogą przebiegać z zespołem Cushinga.
Wikipedia
mający właściwości jądra; zawierający jądro
SJP.pl
rodzaj roślin okrytonasiennych z rodziny złotośliwowatych
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) astr. jeden z kraterów na powierzchni Wenus;
Wiktionary
Jadwiga – imię żeńskie pochodzenia germańskiego, germ. Hadwig lub Hedwig, złożone z elementów Hadu- i -wig, które oba oznaczają „walka”. W Polsce imię to zostało zanotowane po raz pierwszy w 1208 roku, w formach Hedwiga i Edwiga; innymi pojawiającymi się formami rodzimymi były Hadwiga, Adwiga, Jedwiga i – najpóźniej (1379) – Jadwiga. Uważa się, że imię to pojawiło się w Polsce wraz z małżeństwem Henryka I Brodatego ze św. Jadwigą Śląską.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Jadwiga i studiuję pielęgniarstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.
(1.1) 16 października przypadają imieniny Jadwigi.
Wiktionary
IPA: jadˈvʲiɡa, AS: i ̯advʹiga
Wiktionary
rzecz. jadwiżanka ż., Jadwiżanka ż., Jadwigów mrz., Jadwigowo n., Jadwisin mrz., Jadwichnia ż., Jadwiżyn mrz.
:: zdrobn. Jadzia ż., Jadźka ż., Jadwinia ż., Jadwisia ż.
przym. jadwiżański, jadwiżankowy
:: przest. gwara. Jadwiżyn, Jadwigowy
Wiktionary
(1.1) reg. śl. Hyjdla, Hajdla.; zdrobn. Jadzia, Jadźka, Jadwinia, Jadwisia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilku wsi w Polsce;
Wiktionary
7 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
IPA: jadˈvʲiɡuf, AS: i ̯advʹiguf
Wiktionary
rzecz. Jadwiga ż., jadwiżanka ż., Jadwiżanka ż., Jadwigowo n., Jadwisin m., Jadwichnia ż., Jadwiżyn m., Jadzia ż., Jadwinia ż., Jadwisia ż., Jadźka ż., jadwigowianin m., jadwigowianka ż.
przym. Jadwigowy, jadwiżański, jadwiżankowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) taki, który należy do Jadwigi
Wiktionary
(1.1) Obok Jadwigowej chaty rośnie stara grusza.
Wiktionary
IPA: ˌjadvʲiˈɡɔvɨ, AS: i ̯advʹigovy
Wiktionary
rzecz. Jadwiga ż., jadwiżanka ż., Jadwiżanka ż., Jadwigów m., Jadwigowo n., Jadwisin m., Jadwichnia ż., Jadwiżyn m., Jadzia ż., Jadwisia ż., Jadwinia ż., Jadźka ż.
przym. jadwiżański, jadwiżankowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Jadwiga
Wiktionary
(1.1) W tym roku Jadwinia skończyła dwadzieścia wiosen.
Wiktionary
IPA: jadˈvʲĩɲa, AS: i ̯advʹĩńa
Wiktionary
rzecz. jadwiżanka ż., Jadwigów m., Jadwigowo n., Jadwisin m., Jadwichnia ż., Jadwiga ż., Jadwisia ż., Jadzia ż., Jadźka ż., Jadwiżyn m.
przym. Jadwigowy, jadwiżański, jadwiżankowy
Wiktionary
(1.1) Jadwisia ż., Jadzia ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: Jadwiga (imię żeńskie); Jadwiśka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Jadwiga
Wiktionary
(1.1) Sądzę, że Jadwisi ten kapelusik z piórkiem zupełnie nie pasuje.
Wiktionary
IPA: jadˈvʲiɕa, AS: i ̯advʹiśa
Wiktionary
rzecz. jadwiżanka ż., Jadwigów m., Jadwigowo n., Jadwisin m., Jadwichnia ż., Jadwiga ż., Jadzia ż., Jadwinia ż., Jadźka ż., Jadwiżyn m.
przym. Jadwigowy, jadwiżański, jadwiżankowy
Wiktionary
(1.1) Jadzia ż., Jadwinia ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Jadwisi lub z nią związany
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Jadwisi lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Jadwiga (imię żeńskie); Jadwisia
SJP.pl
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr św. Jadwigi od Niepokalanej Bogarodzicy Dziewicy Maryi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. potok w Lądku-Zdroju, dopływ Białej Lądeckiej
Wiktionary
IPA: ˌjadvʲiˈʒãnka, AS: i ̯advʹižãnka
Wiktionary
rzecz. jadwiżanka ż., Jadwiga ż., Jadwiżyn m., Jadwigów mrz.
przym. jadwiżański, Jadwigowy, jadwiżankowy
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr św. Jadwigi od Niepokalanej Bogarodzicy Dziewicy Maryi
SJP.pl
Jadwiżanki, Zgromadzenie Sióstr Świętej Jadwigi (Congregatio Sororum Sancte Hedvigs) – zgromadzenie zakonne założone przez księdza Roberta Spiske w 1859 r.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z jadwiżanką, dotyczący jadwiżanki
(1.2) związany z Jadwiżanką, dotyczący Jadwiżanki
Wiktionary
IPA: ˌjadvʲiʒãŋˈkɔvɨ, AS: i ̯advʹižãŋkovy
Wiktionary
rzecz. Jadwiga ż., jadwiżanka ż., Jadwiżanka ż., Jadwigów m., Jadwigowo n., Jadwisin m., Jadwichnia ż., Jadwiżyn m., Jadzia ż., Jadwisia ż., Jadwinia ż., Jadźka ż.
przym. jadwiżański, Jadwigowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z zakonem jadwiżanek, dotyczący zakonu jadwiżanek
Wiktionary
IPA: ˌjadvʲiˈʒãj̃sʲci, AS: i ̯advʹižãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Jadwiga ż., jadwiżanka ż., Jadwiżanka ż., Jadwigów m., Jadwigowo n., Jadwisin m., Jadwichnia ż., Jadwiżyn m., Jadzia ż., Jadwisia ż., Jadwinia ż., Jadźka ż.
przym. Jadwigowy, jadwiżankowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Jadwigi lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Jadwiga (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. imię|polski|ż. Jadwiga
Wiktionary
Jadzia – polska komedia romantyczna (komedia pomyłek) z 1936 roku w reżyserii Mieczysława Krawicza, zrealizowana na podstawie scenariusza Karola Jarossego i Emanuela Szlechtera.
Wikipedia
(1.1) […] a panienki wyglądają wprost wspaniale: i Pola, i Marysia, i Stella, i Wanda, i Stasia, i druga Marysia, i Dzidka, i Zosia, i wszędobylska Jadzia […]
Wiktionary
IPA: ˈjäd͡ʑa, AS: i ̯äʒ́a
Wiktionary
rzecz. jadwiżanka ż., Jadwigów m., Jadwigowo n., Jadwisin m., Jadwichnia ż., Jadwiga ż., Jadwisia ż., Jadwinia ż., Jadźka ż., Jadwiżyn m.
przym. Jadwigowy, jadwiżański, jadwiżankowy
Wiktionary
(1.1) Jadwisia, Jadwinia
Wiktionary
w gwarze krakowskiej: jadzić się - ropieć; jątrzyć się
SJP.pl
zatrucie organizmu przez krążące we krwi jady (przeważnie bakteryjne); toksemia
SJP.pl
Toksemia, zatrucie krwi, jadzica – stan chorobowy spowodowany obecnością we krwi toksyn lub innych szkodliwych substancji. Toksyny są zazwyczaj pochodzenia bakteryjnego, np. przy zatruciu jadem kiełbasianym, wągliku, zakażeniu Bacillus cereus i in., jednak mogą mieć też pochodzenie zwierzęce, roślinne lub wewnętrzne.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Jadzi lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Jadwiga (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Jadwiga
Wiktionary
(1.1) Marta to znana plotkarka, to ona rozpeplała wszystkim o problemach małżeńskich Jadźki.
Wiktionary
IPA: ˈjät͡ɕka, AS: i ̯äćka
Wiktionary
rzecz. Jadwiga ż., jadwiżanka ż., Jadwigów mrz., Jadwigowo n., Jadwisin mrz., Jadwichnia ż., Jadwiżyn mrz., Jadzia ż., Jadwisia ż., Jadwinia ż.
przym. Jadwiżyn, Jadwigowy, jadwiżański, jadwiżankowy
Wiktionary
w hinduizmie: kult oparty na rytuałach nakazanych przez Wedy; jadżnia
SJP.pl
Jadźńa (dewanagari यज्ञ, trl. yajńa, ang. Yajna) – dosłownie "ofiara"; rytuał ofiarny w tradycji wedyjskiej hinduizmu. Wedle nauk hinduistycznych, Jaźń czy Dusza (Purusza, Atman) ma naturę ofiarnika i ofiary, stąd pogląd, że ktoś kto urzeczywistnia duszę, Jaźń jest zawsze skłonnym i do wypełniania ofiarnych rytuałów czy ceremonii i do wewnętrznej ofiary z własnego życia dla wyższych duchowych czy religijnych celów. Dodatkowo uważa się, że owa dusza, Jaźń ma naturę ogniową, stąd towarzystwo rzeczywistego ognia w czasie rytów, nabożeństw ofiarnych. Wszelkie ofiary w hinduizmie składane są bóstwom, bogom i boginiom, czyli dewom, brahmanowi, przodkom, ubogim i bezdomnym oraz zwierzętom.
Wikipedia
w hinduizmie: kult oparty na rytuałach nakazanych przez Wedy; jadźńa
SJP.pl
jedna z Wed, składająca się przede wszystkim z opisów formuł ofiarnych, mantr recytowanych przez kapłanów w czasie ofiary; Jadżurweda
SJP.pl
Jadźurweda (dewanagari यजुर्वेद) – jedna z czterech sanhit (zbiorów) wchodzących w skład Wed; składa się z formuł liturgicznych (jadźus) różnej długości, które wypowiadał cicho w czasie ofiary wedyjskiej adhwarju (kapłan, wykonujący wszelkie czynności manualne w ramach ofiary wedyjskiej).
Wikipedia
członek wymarłego ludu bałtyckiego, zamieszkującego Jaćwież; Jaćwięg; Jaćwing
SJP.pl
wymarły dziś lud zamieszkujący niegdyś ziemie prusko-litewskie; Jaćwingowie
SJP.pl
przestarzałe: pokarm, żywność, pożywienie, jedzenie; strawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. pokarm
forma czasownika.
(2.1) 3. os. n. lp. przesz. od: jeść
Wiktionary
(1.1) Znam jedną restaurację ze swojskim jadłem tuż obok dworca w Katowicach.
Wiktionary
IPA: ˈjadwɔ, AS: i ̯adu̯o
Wiktionary
rzecz. jadalny mrz., jedzenie n., jadalnia ż., jadanie n., jeść n., jadalność ż.
czas. jadać ndk., jeść ndk.
przym. jadalny
Wiktionary
(1.1) jedzenie
Wiktionary
samochód, w którym przyrządza i sprzedaje się gorące przekąski; food truck, jadłowóz
SJP.pl
lokal, w którym można spożyć posiłek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gastr. miejsce, w którym daje się posiłki, często tanie lub darmowe
Wiktionary
Jadłodajnia – lokal gastronomiczny (stacjonarny lub ruchomy), w którym można zjeść posiłek, najczęściej taniej i szybciej niż w restauracji, przy czym wybór potraw jest bardziej ograniczony.
Wikipedia
IPA: ˌjadwɔˈdajɲa, AS: i ̯adu̯odai ̯ńa
Wiktionary
(1.1) garkuchnia; daw. traktiernia
Wiktionary