zgodny z wybranym stylem życia; lifestylowy
SJP.pl
internetowe oznaczenie posta informujące, że przypadł nam do gustu lub że się z nim zgadzamy; like
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. wyraz aprobaty internetowej treści zamieszczonej na portalu społecznościowym poprzez kliknięcie przycisku pojawiającego się przy takich treściach
Wiktionary
(1.1) Kolejnych troje od dawna na żywo niewidzianych kumpli z zachwytem zaczęło nie tylko odpowiadać na moje polubienia lajkami moich wpisów, ale dodatkowo jeden z nich odezwał się, stwierdzając, że musimy się spotkać.
Wiktionary
czas. lajkować ndk., odlajkować dk., odlajkowywać ndk., polajkować dk., zalajkować dk.
Wiktionary
(1.1) polubienie
Wiktionary
internetowe oznaczenie posta informujące, że przypadł nam do gustu lub że się z nim zgadzamy; like
SJP.pl
środowiskowo: internauta, który oznaczył post internetowy w celu pokazania, że przypadł mu do gustu lub że się z nim zgodził; lajkers, polubownik
SJP.pl
środowiskowo: internauta, który oznaczył post internetowy w celu pokazania, że przypadł mu do gustu lub że się z nim zgodził; lajker, polubownik
SJP.pl
oznaczyć post internetowy w celu pokazania, że przypadł nam do gustu lub że się z nim zgadzamy; zlajkować, zalajkować
SJP.pl
żartobliwie: laiczka
SJP.pl
człowiek z drewnianym koniem ubrany w ozdobny strój jeźdźca we wschodnim stylu, uczestniczący w lajkoniku (zabawie)
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z lajkonikiem
(1.2) środ. łatwy do pokonania w pojedynku
Wiktionary
(1.2) Druid jest w tej grze strasznie lajkonikowy w walce.
Wiktionary
IPA: ˌlajkɔ̃ɲiˈkɔvɨ, AS: lai ̯kõńikovy
Wiktionary
oznaczać post internetowy w celu pokazania, że przypadł nam do gustu lub że się z nim zgadzamy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) w Internecie: oznaczać czyjeś posty lub zdjęcia jako pozytywne, aprobować je, zazwyczaj poprzez kliknięcie odpowiedniego linku na stronie WWW
Wiktionary
IPA: lajˈkɔvat͡ɕ, AS: lai ̯kovać
Wiktionary
rzecz. lajk mrz./mzw., lajkowanie n., polajkowanie n., zalajkowanie n.
czas. polajkować dk., zalajkować dk.
Wiktionary
(1.1) polubić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|lajkować.
Wiktionary
IPA: ˌlajkɔˈvãɲɛ, AS: lai ̯kovãńe
Wiktionary
czas. lajkować
Wiktionary
osoba, która wyraża aprobatę na portalu społecznościowym, klikając przycisk „lubię to”
SJP.pl
kobieta, która wyraża aprobatę na portalu społecznościowym, klikając przycisk „lubię to”
SJP.pl
rasa owcy długowełnistej, wyhodowana w Niemczech
SJP.pl
Lajos – w mitologii greckiej król Teb, syn Labdakosa, mąż Jokasty i ojciec Edypa.
Lajos ściągnął klątwę na ród. Był raz u króla Pelopsa i uwiódł jego syna. Kiedy go jednak porzucił, chłopak popełnił samobójstwo. Wyrocznia delficka przepowiedziała Lajosowi, że dziecko Jokasty zostanie jego zabójcą i ożeni się z własną matką. Gdy Jokasta powiła chłopca, któremu później nadano imię Edyp, Lajos kazał przebić gwoździem nogi syna i porzucić go w górach niedaleko Koryntu. Odnalezionego Edypa wychowała królewska para z Koryntu – Polibos i Meropa. Przepowiednia spełniła się, kiedy Edyp spotkał na drodze Lajosa i przez sprzeczkę zabił swego ojca.
Wikipedia
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Poznań. zafundować, sprawić sobie lub komuś
Wiktionary
(1.1) Załóż zegarek, co ci wuja Józwa lajsnął na imieniny.
Wiktionary
rzecz. lajśnięcie n.
Wiktionary
(1.1) zafundować, fundnąć, sprawić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|lajsnąć.
Wiktionary
czas. lajsnąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. listwa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. członek plemięemienia ludożerczych olbrzymich ludzi zamieszkujących mityczną Telepylę;
Wiktionary
(1.1) Na ten ryk Lajstrygony kupami wielkimi • Wypadli; to nie ludzie, lecz prawie olbrzymi.
Wiktionary
IPA: lajˈstrɨɡɔ̃n, AS: lai ̯strygõn
Wiktionary
przym. lajstrygoński
Wiktionary
Lajstrygonowie – legendarne plemię olbrzymów zamieszkujących Telepylę, utożsamianą przez starożytnych Greków z którymś z regionów Sycylii bądź z Formią w Lacjum w Italii. Opisany przez Homera w eposie Odyseja w rozdziale 10. Lajstrygonowie byli ludożercami – zatopili 11 okrętów Odyseusza, pożerając ich załogi. Odyseusz uciekł chroniąc się na ostatnim z okrętów. Telepyla była krainą białych nocy.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) mitgr. związany z Lajstrygonami, dotyczący Lajstrygonów
Wiktionary
(1.1) Sześć dni i tyleż nocy tłuczem się po wodzie, • W siódmym przy lajstrygońskim stanęliśmy grodzie • Lamos (…)
Wiktionary
IPA: ˌlajstrɨˈɡɔ̃j̃sʲci, AS: lai ̯strygõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Lajstrygon m.
Wiktionary
light; potocznie:
1. postawa charakteryzująca się luzem i powierzchownością przeżycia, stan beztroski, spokoju;
2. coś lekkiego, łatwego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest lajtowe
Wiktionary
przym. lajtowy
przysł. lajtowo
Wiktionary
potocznie:
1. luźny, przyjemny, spokojny;
2. dobry, fajny; spoko;
3. lekki, łatwy; lightowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. wewnętrzne oświetlenie pieca w piekarni
Wiktionary
IPA: ˈlajtrɔk, AS: lai ̯trok
Wiktionary
live; rzadko:
1. odbywający się na żywo;
2. na żywo
SJP.pl
łajza, włóczęga
SJP.pl
1. łatwo topliwa mieszanina materiałów żywicznych służąca do pieczętowania dokumentów, listów, paczek, uszczelniania butelek itp.
2. bylina lub półkrzew z rodziny kapustowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) topliwa mieszanina kalafonii i innych substancji żywicznych, używana do odciskania pieczęci i do uszczelniania;
(1.2) bot. nazwa systematyczna|Cheiranthus|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny kapustowatych
(1.6) gw-pl|Bukowina. jezioro
Wiktionary
Węgry:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: lak, AS: lak
Wiktionary
rzecz. laka ż.
:: zdrobn. laczek m.
przym. lakowy
Wiktionary
1. żywica drzewna, po wyschnięciu twarda i trwała
2. dawna nazwa barwnika stosowanego w różnych przemysłach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żywica sumaka lakowego, stosowany w japońskiej i chińskiej sztuce zdobniczej;
(1.2) przedmiot pokryty laką (1.1)
Wiktionary
Laka, laka orientalna – żywica sumaka lakowego zwanego też werniksowym (Toxicodendron vernicifluum, daw. Rhus vernicifera) rosnącego na południe od rzeki Jangcy, używana w japońskiej i chińskiej sztuce zdobniczej, często barwiona, także przedmioty zdobione tą techniką.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. lakowy
rzecz. lak mrz.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|laque.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) lacquer
* esperanto: (1.1) lako; (1.2) lakaĵo
* francuski: (1.1) laque m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈlaka, AS: laka
Wiktionary
przym. lakowy
rzecz. lak mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. lakowy
rzecz. lak mrz.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|laque.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) lacquer
* esperanto: (1.1) lako; (1.2) lakaĵo
* francuski: (1.1) laque m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. enzym roślinny, charakterystyczny przede wszystkim dla grzybów rosnących na rozkładającym się drewnie
Wiktionary
(1.1) Ponieważ stwierdzano, że te dwie rośliny różnią się m.in. tym, że tylko w bożodrzewie zawarta jest lakaza, nasuwają się dwie możliwości wytłumaczenia zaobserwowanego zjawiska.
(1.1) Jednym z biokatalizatorów, którego wydajność pracy próbuje się zwiększyć przez użycie rozpuszczalników organicznych, jest lakaza. Enzym ten należy do rodziny niebieskich oksydoreduktaz. Jest szeroko rozpowszechnioną glikoproteiną, produkowaną głównie przez grzyby, w mniejszym stopniu przez rośliny wyższe oraz niektóre bakterie (…).
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) enzym
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
nie mylić z|laktaza.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) laccase
* bośniacki: (1.1) lakaza ż.
* francuski: (1.1) laccase ż.
* japoński: (1.1) ラッカーゼ (rakkāze)
* łaciński: (1.1) laccasa ż.
* niemiecki: (1.1) Laccase
* serbsko-chorwacki: (1.1) lakaza ż.
* włoski: (1.1) laccasi ż.
źródła.
== lakaza (język bośniacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. lakaza
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: lakc-id] preparat pomagający w utrzymaniu prawidłowego składu flory bakteryjnej jelit
SJP.pl
[czytaj: lejklend] potocznie: pies rasy lakeland terrier
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
Wikipedia
miasto w Indiach
SJP.pl
Lucknow (hindi लखनऊ, trb. Lakhnau, trl. Lakhnaū, urdu لکھنؤ, ang. Lucknow) – miasto w północnych Indiach, stolica stanu Uttar Pradesh, na Nizinie Hindustańskiej, nad rzeką Gomati (dopływ Gangesu). Około 5 mln mieszkańców.
Wikipedia
odmiana tajskich widowisk khon, w których aktorzy występują bez masek i grają bardziej ekspresyjnie
SJP.pl
roztwór lub zawiesina środków powłokotwórczych, służący do pokrywania powierzchni przedmiotów dla upiększenia lub ochrony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. płynny i twardniejący środek do pokrywania powierzchni przedmiotów w celu jej upiększenia lub ochrony
(1.2) kosmet. skrócenie od|lakier do paznokci.
(1.3) fryzj. skrócenie od|lakier do włosów.
Wiktionary
Lakier – roztwór lub zawiesina środków powłokotwórczych (np. olejów schnących, żywic naturalnych lub syntetycznych). Podstawową różnicą między lakierami a farbami jest znikome stężenie lub całkowity brak pigmentów i wypełniaczy oraz często mniejsza lepkość.
Lakiery mają nikłą zdolność do tzw. krycia, czyli pokrywania powierzchni nieprzezroczystą warstwą, lecz mają dobre właściwości błonotwórcze.
Wikipedia
(1.2) Mariolka pomalowała sobie paznokcie tym fajnym lakierem.
Wiktionary
IPA: ˈlacɛr, AS: laḱer
Wiktionary
czas. lakierować, polakierować
rzecz. lakierowanie n., lakierek m., lakierki, lakiernictwo, lakiernik mos.
przym. lakierniczy
Wiktionary
(1.2) lakier do paznokci
(1.3) lakier do włosów
Wiktionary
but z lakierowanej skóry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obuw. but z błyszczącej, lakierowanej skóry
Wiktionary
IPA: laˈcɛrɛk, AS: laḱerek
Wiktionary
rzecz. lakier m., lakierowanie n., polakierowanie n.
czas. lakierować ndk., polakierować dk.
Wiktionary
potocznie:
1. pokrywanie lakierem, np. mebli, samochodu;
2. warstwa lakieru, zwłaszcza na samochodzie
SJP.pl
potocznie:
1. pokrywanie lakierem, np. mebli, samochodu;
2. warstwa lakieru, zwłaszcza na samochodzie
SJP.pl
zakład, pomieszczenie, w którym coś się lakieruje; lakierownia
SJP.pl
Lakiernia – pomieszczenie lub zakład, w którym lakieruje się (profesjonalnie pokrywa się lakierem) różne przedmioty (wyroby, części maszyn itp.).
Wikipedia
1. produkowanie lakierów;
2. zajęcie lakiernika;
3. umiejętność nadawania produktom określonej kolorystyki poprzez szereg procesów polegających na nałożeniu farby na produkt;
4. przenośnie: nieszczere przedstawianie kogoś lub czegoś w zbyt dobrym świetle
SJP.pl
1. kobieta zajmująca się zawodowo lakierowaniem przedmiotów;
2. pracowniczka pracująca przy produkcji lakieru
SJP.pl
1. pracownik pracujący przy produkcji lakieru;
2. osoba zajmująca się zawodowo lakierowaniem przedmiotów
SJP.pl
Malarz (z niem. Maler, łac. pictor, pictorellus, iconista, imaginator) – rzemieślnik, artysta zajmujący się malarstwem. Jest to zawód polegający na pokrywaniu, malowaniu płaszczyzn, przedmiotów powłokami, liniami, punktami, kolorem, farbą, farbami, po to by je ochronić, zmienić ich własny kolor lub namalować, stworzyć obraz, wyobrażenie, iluzję tego co odbieramy zmysłem wzroku.
Wikipedia
ochronny lakier do drewna z dodatkiem barwników i pigmentów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. środek ochronny do drewna łączący cechy bejcy i lakieru, barwiący i nadający połysk
Wiktionary
(1.1) Lakierobejcą za jednym zamachem zabarwisz i zabezpieczysz drewno.
Wiktionary
IPA: ˌlacɛrɔˈbɛjt͡sa, AS: laḱerobei ̯ca
Wiktionary
kobieta nałogowo kupująca zbyt wiele lakierów do paznokci
SJP.pl
osoba nałogowo kupująca zbyt wiele lakierów do paznokci
SJP.pl
gromadzenie zbyt wielu lakierów do paznokci
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) pokrywać, powlekać coś lakierem
(1.2) rzad. pokrywać coś laką
Wiktionary
rzecz. lakier mrz., lakierek mrz., lakierowanie n.
czas. zalakierować dk.
Wiktionary
(1.1) daw. pokostować; gw-pl|Górny Śląsk|lakować.
(1.2) lakować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nakładanie na coś powłoki lakierowej
(1.2) dodawanie do opowiadania nieprawdziwych, a zarazem pochlebnych dla kogoś lub czegoś, szczegółów
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. polakierowanie n., lakier m., lakierek m., lakiernictwo n., lakiernia ż., lakiernik m.
czas. lakierować ndk., polakierować dk.
przym. lakierowy, lakierniczy
Wiktionary
(1.2) lukrowanie, kolorowanie, podkolorowywanie, podmalowywanie, ubarwianie, upiększanie
Wiktionary
pokryty warstwą lakieru
SJP.pl
środowiskowo: maszyna do lakierowania okładek
SJP.pl
zakład, pomieszczenie, w którym coś się lakieruje; lakiernia
SJP.pl
przymiotnik od: lakier
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Lakami, dotyczący Laków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język lakijski;
Wiktionary
rzecz. Lak mos.. Laczynka ż.
Wiktionary
pisarz należący do grupy poetów angielskich w pierwszej połowie XIX wieku, mieszkających nad jeziorami w Westmoreland, przeciwstawiających się klasycyzmowi przez wprowadzenie pierwiastka uczuciowego do opisów przyrody
SJP.pl
przymiotnik od: Lakkadiwy (archipelag)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Lakkadiwami, dotyczący Lakkadiwów
Wiktionary
rzecz. Lakkadiwy nmos.
Wiktionary
terytorium związkowe w Indiach
SJP.pl
Lakszadiwy (hindi लक्षद्वीप, trb.: Lakszadwip, trl.: Lakṣadvīp; malajalam ലക്ഷദ്വീപ്; ang. Lakshadweep) – archipelag i jedno z terytoriów związkowych Indii, położone na Morzu Lakkadiwskim u południowo-zachodnich wybrzeży Indii. Do niedawna było znane w Polsce pod nazwą Lakkadiwy, od niej przyjęła się obowiązująca obecnie nazwa morza. Stolicą terytorium, a zarazem jedynym miastem (miejscowością) jest Kavaratti. Powierzchnia terytorium wynosi zaledwie 32 km², a zamieszkane jest przez około 65 000 osób.
Wikipedia
wielka masa skał wylewnych o nieregularnym lub kulistym kształcie, która została wciśnięta między inne skały
SJP.pl
Lakkolit (także: lakolit) – zgodna intruzja o kształcie bochenkowatym z płaską podstawą i wypukłą górną powierzchnią. Wdziera się między już istniejące, starsze warstwy, nie przecinając ich, lecz leżąc zgodnie na warstwie podścielającej i wybrzuszając warstwę nadległą. Jest to jedna z form zjawisk plutonicznych, w przeciwieństwie do batolitu powstała na niewielkiej głębokości, przeważnie subwulkaniczna (na głębokości do 1 km), choć znane są też lakkolity hipabisalne (na głębokości 1–5 km).
Wikipedia
mieszanina barwnych związków organicznych uzyskiwana z kilku gatunków porostów; w roztworach kwaśnych przybiera barwę czerwoną, w zasadowych - niebieską
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. wskaźnik pH, naturalnie występujący w wielu gatunkach porostów;
Wiktionary
Lakmus (E121) – wskaźnik pH, produkt naturalny występujący w wielu gatunkach porostów, m.in. Roccella fuciformis, występujących u wybrzeży Morza Śródziemnego i Oceanu Atlantyckiego.
Mieszanina rozpuszczalnych w wodzie barwników (w tym azolitminy), w roztworach o odczynie kwasowym przyjmuje barwę czerwoną, zaś w roztworach o odczynie obojętnym i zasadowym – niebieską. Zakres zmiany barwy pH 5-8. Składniki odpowiedzialne za zmiany barwy lakmusu zawierają chromofor 7-hydroksyfenoksazonowy.
Wikipedia
IPA: ˈlakmus, AS: lakmus
Wiktionary
przym. lakmusowy
Wiktionary
1. zawierający lakmus, nasączony lakmusem;
2. papierek lakmusowy - bibułka nasączona lakmusem, zmieniająca kolor w zależności od odczynu cieczy, w której została zanurzona;
3. w przenośni: papierek lakmusowy - wyraźny wskaźnik czegoś; probierz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z lakmusem; zawierający lakmus
Wiktionary
rzecz. lakmus mrz.
Wiktionary
skamieniała masa minerałów pochodzenia wulkanicznego
SJP.pl
Lakkolit (także: lakolit) – zgodna intruzja o kształcie bochenkowatym z płaską podstawą i wypukłą górną powierzchnią. Wdziera się między już istniejące, starsze warstwy, nie przecinając ich, lecz leżąc zgodnie na warstwie podścielającej i wybrzuszając warstwę nadległą. Jest to jedna z form zjawisk plutonicznych, w przeciwieństwie do batolitu powstała na niewielkiej głębokości, przeważnie subwulkaniczna (na głębokości do 1 km), choć znane są też lakkolity hipabisalne (na głębokości 1–5 km).
Wikipedia
mieszkaniec Lakonii (krainy w Grecji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Lakonii
Wiktionary
rzecz. Lakonia ż.
:: fż. Lakonka ż.
przym. lakoński, lakoniczny
Wiktionary
kraina historyczna w Grecji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna na południowym wschodzie Peloponezu, z największym ośrodkiem w Sparcie, graniczyła od zachodu z Mesenią, od północy zaś z Arkadią;
Wiktionary
Lakonia (gr. Λακωνία) – kraina historyczna w południowej starożytnej Grecji, położona w południowo-wschodniej części Półwyspu Peloponeskiego. Największym miastem była Sparta. Uczono tam mówić i odpowiadać na pytania możliwie jak najkrócej, dlatego ten styl nazywany jest lakonicznym sposobem mówienia.
Graniczy od północy z Arkadią, od zachodu z Mesenią. Powierzchnia Lakonii wynosi 3636 km², mieszka tu około 100,8 tys. ludzi (stan z roku 2005).
Wikipedia
(1.1) W skład Peloponezu wchodzą mniejsze krainy: Achaja, Arkadia, Argolida, Elida, Mesenia i Lakonia.
Wiktionary
rzecz. Lakończyk mos., Lakonka ż., lakoniczność ż., lakonizm mrz.
przym. lakoński, lakoniczny
przysł. lakonicznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób lakoniczny
Wiktionary
rzecz. lakonizm mrz., lakoniczność ż., Lakonia ż.
przym. lakoniczny
Wiktionary
(1.1) lapidarnie, zwięźle
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: lakonicznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: lakoniczny
SJP.pl
zwięzłość w wyrażaniu myśli; lapidarność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wyrażanie czegoś w sposób zwięzły, krótki; oszczędność w słowach, wypowiedzi
Wiktionary
IPA: ˌlakɔ̃ˈɲit͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: lakõńičność
Wiktionary
rzecz. Lakonia ż., lakonizm m.
przym. lakoniczny
przysł. lakonicznie
Wiktionary
(1.1) esencjonalność, lapidarność, skrótowość, styl telegraficzny, treściwość, zwięzłość
Wiktionary
oszczędny w słowach; krótki, zwięzły, lapidarny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zwięźle wyrażony, oszczędny w słowach
Wiktionary
1. Lakonizm (gr. lakōnismós, fr. laconisme, niem. Lakonismus) - zwięzłość i precyzja w wyrażaniu myśli, lapidarny i oszczędny sposób wypowiadania się, wedle tradycji właściwy Spartanom, mieszkańcom starożytnej Lakonii.
2. Lakonizm (gr. lakōnismós - naśladowanie obyczajów spartańskich, sprzyjanie Sparcie) - w starożytności moda na naśladowanie obyczajów spartańskich przez Ateńczyków i mieszkańców in. miast greckich w V i IV w. p.n.e. Obejmowało ono m.in. ubiór, zwyczaje higieniczne, wychowanie fizyczne, surowy sposób życia oraz polityczne sprzyjanie Sparcie. Naśladownictwo dotyczyło również przypisywanej Spartanom umiejętności ciętej, błyskotliwej i krótkiej (lakonicznej) riposty w dyskusji.
Wikipedia
(1.1) Koncepcja Nye'a jest bardziej rozbudowana w porównaniu z dość lakoniczną propozycją Reissa.
Wiktionary
IPA: ˌlakɔ̃ˈɲit͡ʃnɨ, AS: lakõńičny
Wiktionary
rzecz. Lakończyk mos., Lakonka ż., lakoniczność ż., lakonizm m., Lakonia ż.
przym. lakoński
przysł. lakonicznie
Wiktionary
(1.1) krótki, zwięzły, lapidarny
Wiktionary
zwięzłość w wyrażaniu myśli; lakoniczność, lapidarność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zwięzłość w wyrażaniu myśli; zwięzłość i treściwość
Wiktionary
1. Lakonizm (gr. lakōnismós, fr. laconisme, niem. Lakonismus) - zwięzłość i precyzja w wyrażaniu myśli, lapidarny i oszczędny sposób wypowiadania się, wedle tradycji właściwy Spartanom, mieszkańcom starożytnej Lakonii.
2. Lakonizm (gr. lakōnismós - naśladowanie obyczajów spartańskich, sprzyjanie Sparcie) - w starożytności moda na naśladowanie obyczajów spartańskich przez Ateńczyków i mieszkańców in. miast greckich w V i IV w. p.n.e. Obejmowało ono m.in. ubiór, zwyczaje higieniczne, wychowanie fizyczne, surowy sposób życia oraz polityczne sprzyjanie Sparcie. Naśladownictwo dotyczyło również przypisywanej Spartanom umiejętności ciętej, błyskotliwej i krótkiej (lakonicznej) riposty w dyskusji.
Wikipedia
(1.1) Od dzieł Szekspirowskich Borysa Godunowa odróżnia lakonizm, krótkość scen, a także sposób budowania wypowiedzi bohaterów.
Wiktionary
rzecz. Lakonia ż., lakoniczność ż.
przym. lakoniczny
przysł. lakonicznie
Wiktionary
mieszkanka Lakonii (krainy w Grecji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Lakonii
Wiktionary
rzecz. Lakonia ż.
:: fm. Lakończyk mos.
przym. lakoński, lakoniczny
Wiktionary
przymiotnik od: Lakonia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Lakonią, dotyczący Lakonii
Wiktionary
rzecz. Lakończyk mos., Lakonka ż., Lakonia ż.
przym. lakoniczny
Wiktionary
1. uszczelniać lakiem;
2. pieczętować lakiem;
3. pokrywać zęby lakierem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. lakierować
Wiktionary
lud kaukaski zamieszkujący w większości tereny Dagestanu
SJP.pl
Lakowie (lakijski лак, лакку халкь, гъази-гъумучи) – naród kaukaski, zamieszkujący w Rosji liczący około 156 500 osób, z których 140 000 żyje w Dagestanie, zwłaszcza w centralnych, górzystych częściach. W 1944 Lakowie osiedlili się na równinach opuszczonych przez Czeczenów deportowanych przez Rosjan. Posługują się językiem lakijskim i mają piśmiennictwo od XV wieku (alfabet arabski, od 1938 cyrylica).
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny piestróweczkowatych
SJP.pl
Laccaria Berk. & Broome (lakówka) – rodzaj grzybów należący do rodziny piestróweczkowatych (Hydnangiaceae).
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny żagwiowatych
SJP.pl
Ganoderma P. Karst. (lakownica) – rodzaj grzybów z rodziny żagwiowatych (Polyporaceae). Obejmuje ponad 250 gatunków, wiele z nich ze strefy tropikalnej. W Europie występuje 7 gatunków.
Wikipedia
1. przymiotnik od: lak;
2. przymiotnik od: laka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z lakiem, dotyczący laku
(1.2) związany z laką, dotyczący laki
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. lak mrz.
(1.2)
:: rzecz. laka ż.
Wiktionary
trujący środek bojowy podrażniający oczy; gał łzawiący
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek chemiczny z podgrupy drażniących bojowych środków trujących, nazywanej lakrymatorami, działający drażniąco na oczy i drogi oddechowe powodując silne łzawienie;
Wiktionary
Lakrymatory (łac. lacrima – łza; łzawiące bojowe środki trujące, potocznie gazy łzawiące) – podgrupa drażniących bojowych środków trujących przeznaczonych do skażania powietrza. Stosowane w postaci par i aerozoli przez policję i inne służby w czasie starć z demonstracjami, do celów ćwiczebno-treningowych oraz do nękania przeciwnika w czasie operacji militarnych.
Wikipedia
(1.1) Chloroacetofenon i chloropikryna są lakrymatorami.
Wiktionary
IPA: ˌlakrɨ̃ˈmatɔr, AS: lakrỹmator
Wiktionary
(1.1) gaz łzawiący
Wiktionary
1. potocznie: biegunka, rozwolnienie; sraczka, sraka;
2. azjatycka zupa na bazie czerwonej pasty curry oraz mleczka kokosowego
SJP.pl
Laksa – zupa popularna w Azji Południowo-Wschodniej, głównie w Malezji, Singapurze, jak również w Australii. Przyrządzana jest z czerwonej pasty curry oraz mleczka kokosowego, podawana z makaronem (Yellow Mee lub grubym Vermicelli) i dodatkami takimi jak: krewetki, kurczak, kalmary, kawałki ryby, kiełki fasoli mung, pak-choy (kapusta chińska), plasterki tradycyjnego ciasta rybnego, mielony susz krewetkowy, tofu czy pasta chilli sambal.
Wikipedia
biegunka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. biegunka, rozwolnienie
Wiktionary
dawniej: przeczyszczać, mieć rozwolnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. med. biegunka
Wiktionary
związany z laksyzmem, poglądem, według którego wątpliwości co do obowiązującego prawa pozwalają się do niego nie stosować
SJP.pl
postawa i system moralny, wg których wszelka wątpliwość co do obowiązywalności prawa pozytywnego stanowi wystarczającą podstawę do usprawiedliwienia postępowania niezgodnego z tym prawem
SJP.pl
Laksyzm (z łac. laxus – luźny) – w etyce i teologii moralnej postawa, według której wszelka wątpliwość co do obowiązywalności prawa stanowi wystarczającą podstawę do usprawiedliwienia postępowania niezgodnego z tym prawem. Termin bliskoznaczny pojęciom liberalizmu obyczajowego i libertynizmu.
Wikipedia
Lakszmi – w hinduizmie bogini szczęścia, bogactwa i piękna; żona Wisznu, matka Kamy. Uosabia wszelkie powodzenie – także materialne.
Wikipedia
wytwarzanie mleka przez gruczoły mleczne kobiet i samic ssaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. wydzielanie mleka z sutków samicy ssaków w okresie karmienia;
Wiktionary
Laktacja – proces wydzielania mleka przez gruczoły mleczne samic ssaków. Laktacja pojawia się po porodzie i trwa przez okres potrzebny do wykarmienia młodych. Wyjątek stanowi bydło mleczne, u którego laktacja jest stymulowana przez dłuższy czas, dla otrzymywania mleka do celów konsumpcyjnych.
Wikipedia
(1.1) Okres laktacji trwa u suki od porodu do ok. 6-7 tygodni po urodzeniu szczeniąt.
Wiktionary
IPA: lakˈtat͡sʲja, AS: laktacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. laktator m., laktarium n.
przym. laktacyjny
Wiktionary
związany z laktacją
SJP.pl
amid otrzymywany głównie przez odwodnienie aminokwasów, stosowany w produkcji tworzyw sztucznych
SJP.pl
Laktamy – tzw. „wewnątrzcząsteczkowe amidy” połączenia heterocykliczne zawierające heteroatom azotu w pierścieniu oraz grupę karbonylową w położeniu 2 w stosunku do atomu azotu. Można je otrzymać m.in. na drodze [2+2] cykloaddycji ketenów z nitrylami, albo też przegrupowania d-4-izoksazolin.Warunkiem aby powstawać mógł laktam jest aby grupa aminowa w pierwotnym związku znajdowała się przy węglu gamma (węgiel w pozycji czwartej licząc od grupy karboksylowej) lub dalej.
Wikipedia
amid otrzymywany głównie przez odwodnienie aminokwasów, stosowany w produkcji tworzyw sztucznych
SJP.pl
Laktamy – tzw. „wewnątrzcząsteczkowe amidy” połączenia heterocykliczne zawierające heteroatom azotu w pierścieniu oraz grupę karbonylową w położeniu 2 w stosunku do atomu azotu. Można je otrzymać m.in. na drodze [2+2] cykloaddycji ketenów z nitrylami, albo też przegrupowania d-4-izoksazolin.Warunkiem aby powstawać mógł laktam jest aby grupa aminowa w pierwotnym związku znajdowała się przy węglu gamma (węgiel w pozycji czwartej licząc od grupy karboksylowej) lub dalej.
Wikipedia
oddział przychodni lekarskiej zajmujący się skupem i magazynowaniem mleka kobiecego, służącego do dożywiania niemowląt
SJP.pl
Laktarium – wyspecjalizowana komórka medyczna, który prowadzi zbiórkę oraz magazynuje mleko kobiece. Mleko to służy potem jako pokarm do żywienia bądź dożywiania niemowląt, zwłaszcza wcześniaków i noworodków o małej masie ciała bądź których matki są chore lub mają problemy z laktacją itp. Przeprowadza także testy jakości mleka i ma odpowiednie urządzenia (chłodnie) do jego przechowywania.
Wikipedia
urządzenie do odciągania pokarmu używane przez karmiące matki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie pozwalające karmiącym kobietom na odciąganie mleka;
Wiktionary
Laktator (odciągacz pokarmu) – urządzenie pozwalające karmiącym kobietom na odciąganie pokarmu. Urządzenie pozwala w łatwy sposób odciągać pokarm i podawać go w butelce dzieciom, które nie potrafią samodzielnie ssać (np. wcześniakom), lub gdy kobieta karmiąca ma w planie kilkugodzinną nieobecność i chce podać dziecku swój pokarm; pozwala też poradzić sobie z bolesnością piersi lub nawałem pokarmu. Na rynku dostępne są laktatory ręczne oraz elektryczne.
Wikipedia
(1.1) W wielu przypadkach wprawne użycie laktatora może pomóc utrzymać pokarm.
(1.1) Mackowicz wyciągnęła laktator spod bluzy, postawiła go na biurku. Julita odwróciła wzrok. Nie wiedzieć czemu, widok ludzkiego mleka ją brzydził.
Wiktionary
rzecz. laktacja ż., laktarium n., laktaza ż., laktoza ż., laktuloza ż., laktam m., laktyd m., laktatorka ż.
przym. laktacyjny, laktozowy
temsłow. lakt-, lakto-
Wiktionary
(1.1) odciągacz pokarmu
Wiktionary
enzym w jelicie cienkim niemowląt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) enzym trawienny rozkładający laktozę do glukozy i galaktozy;
Wiktionary
Laktaza – enzym katalizujący hydrolizę disacharydu laktozy na jej dwa komponenty – glukozę i galaktozę. Wytwarzana jest przez zwierzęta, rośliny, grzyby, bakterie i drożdże. W zależności od mechanizmu działania laktazy klasyfikowane są jako β-D-galaktozydazy (EC 3.2.1.23) lub β-D-glukozydazy (EC 3.2.1.21).
.
Wikipedia
IPA: lakˈtaza, AS: laktaza
Wiktionary
przym. laktazowy
rzecz. laktator mrz.
Wiktionary
(1.1) β-D-galaktozydaza
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) biochem. związany z laktazą, dotyczący laktazy
Wiktionary
rzecz. laktaza ż.
Wiktionary
wyciąg z mleka zawierający jego najbardziej odżywcze składniki
SJP.pl
w chemii: forma tautomeryczna, w której wodór znajduje się w grupie hydroksylowej
SJP.pl
w chemii: forma tautomeryczna, w której wodór znajduje się w grupie hydroksylowej
SJP.pl
białko o wysokiej wartości odżywczej występujące w mleku i serwatce
SJP.pl
kultura bakterii kwasu mlekowego
SJP.pl
przyrząd do pomiaru zawartości tłuszczu w produktach mlecznych; laktoskop; tłuszczomierz
SJP.pl
przyrząd służący do pomiaru gęstości mleka; laktometr; galaktometr; mlekomierz
SJP.pl
Laktodensymetr (galaktometr) – areometr służący do pomiaru gęstości mleka. Na jego skali podane są stopnie umowne (°Ld), zwykle od 20 do 40, wskazujące tysięczne części gęstości mleka. Niekiedy laktodensymetry wyskalowane są na pomiar w temperaturze odniesienia (20 °C) przy działce 0,1 i zakresie od 1015 do 1045 g/cm. Z wykorzystaniem laktodensymetru można wykazać, czy badana próbka mleka była rozcieńczana wodą lub innym roztworem wodnym.
Wikipedia
białko zaangażowane w metabolizm żelaza; występujące w płynach wydzielniczych ssaków; LF
SJP.pl
Laktoferyna (inna nazwa: laktoferryna, skrót: LF) – wielofunkcyjne białko z grupy transferryn, wykazujące duże powinowactwo do jonów żelaza. Jest to globularna glikoproteina o masie cząsteczkowej ok. 80 kDa i obecne w wielu płynach ustrojowych i wydzielinach gruczołów, takich jak: mleko, ślina, łzy, wydzielina gruczołów jamy nosowej. Poza tym stwierdzono występowanie laktoferyny w ziarnistościach granulocytów obojętnochłonnych.
Wikipedia
białko występujące w mleku, zawierające związki żelaza, utrudniające rozwój bakterii w przewodzie pokarmowym
SJP.pl
Laktoferyna (inna nazwa: laktoferryna, skrót: LF) – wielofunkcyjne białko z grupy transferryn, wykazujące duże powinowactwo do jonów żelaza. Jest to globularna glikoproteina o masie cząsteczkowej ok. 80 kDa i obecne w wielu płynach ustrojowych i wydzielinach gruczołów, takich jak: mleko, ślina, łzy, wydzielina gruczołów jamy nosowej. Poza tym stwierdzono występowanie laktoferyny w ziarnistościach granulocytów obojętnochłonnych.
Wikipedia
należący do witamin grupy B żółty, rozpuszczalny w wodzie barwnik, wchodzący w skład wielu enzymów, niezbędny do prawidłowego wzrostu i rozwoju ludzi i zwierząt; witamina B2; ryboflawina
SJP.pl
Witamina B2 (E101, ryboflawina, łac. riboflavinum) – organiczny związek chemiczny, połączenie rybitolu i flawiny. W organizmie człowieka pełni funkcję witaminy, której niedobór może powodować zaburzenia w funkcjonowaniu układu nerwowego oraz stany zapalne błon śluzowych.
Wikipedia
białko zawarte w mleku ssaków, zawierające m.in. substancje odpornościowe
SJP.pl
przyrząd służący do pomiaru gęstości mleka; laktodensymetr; galaktometr; mlekomierz
SJP.pl
Laktodensymetr (galaktometr) – areometr służący do pomiaru gęstości mleka. Na jego skali podane są stopnie umowne (°Ld), zwykle od 20 do 40, wskazujące tysięczne części gęstości mleka. Niekiedy laktodensymetry wyskalowane są na pomiar w temperaturze odniesienia (20 °C) przy działce 0,1 i zakresie od 1015 do 1045 g/cm. Z wykorzystaniem laktodensymetru można wykazać, czy badana próbka mleka była rozcieńczana wodą lub innym roztworem wodnym.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny, wewnątrzcząsteczkowy ester hydroksykwasów, w których grupa estrowa występuje w ugrupowaniu cyklicznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. jeden z cyklicznych estrów powstających na drodze wewnątrzcząsteczkowej estryfikacji hydroksykwasów;
Wiktionary
Laktony – organiczne związki chemiczne, wewnątrzcząsteczkowe estry hydroksykwasów, w których grupa estrowa występuje w ugrupowaniu cyklicznym.
Niektóre laktony można otrzymać w wyniku katalizowanej kwasami wewnątrzcząsteczkowej estryfikacji hydroksykwasów. Alternatywnie można je otrzymać w wyniku cyklizacji niektórych nienasyconych kwasów karboksylowych.
Wikipedia
(1.1) Kilka prostych laktonów również silnie hamuje kiełkowanie nasion.
Wiktionary
przym. laktonowy
Wiktionary
wegetarianin, którego dieta obejmuje także mleko, produkty mleczne oraz jaja; owolaktarianin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wegetarianin jedzący jajka i przetwory mleczne
Wiktionary
(1.1) Jestem laktoowowegetarianinem od 6. roku życia.
Wiktionary
IPA: ˌlaktɔːvɔvɛɡɛtarʲˈjä̃ɲĩn, AS: lakt•ovovegetarʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. laktoowowegetarianizm m.
przym. laktoowowegetariański
Wiktionary
(1.1) owolaktarianin
Wiktionary
forma wegetarianizmu dopuszczająca spożywanie jaj i produktów mlecznych; owolaktarianizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odmiana wegetarianizmu przyzwalająca na spożycie jajek i przetworów mlecznych;
Wiktionary
Laktoowowegetarianizm lub owolaktarianizm (łac. lactus ‘mleko’, ovo ‘jajo’) – odmiana wegetarianizmu przyzwalająca na spożycie jaj oraz mleka i jego przetworów, a także miodu. Laktoowowegetarianie nie spożywają mięsa, ryb oraz produktów pochodzących z uboju, takich jak: podpuszczka (składnik serów) czy żelatyna (składnik galaretek).
Wikipedia
IPA: ˌlaktɔːvɔvɛɡɛtarʲˈjä̃ɲism̥, AS: lakt•ovovegetarʹi ̯ä̃ńism̦
Wiktionary
rzecz. laktoowowegetarianin m., laktoowowegetarianka ż.
przym. laktoowowegetariański
Wiktionary
(1.1) owolaktarianizm
Wiktionary
kobieta stosująca dietę wyłączającą mięso i ryby, ale dopuszczającą mleko, produkty mleczne i jaja; owolaktarianka
SJP.pl
napój z odtłuszczonego lub pasteryzowanego mleka, zakwaszonego maślanką lub zakwasem bakterii mlekowych
SJP.pl
Laktorol — nazwa handlowa fermentowanego napoju mlecznego. Otrzymywanego z łagodnie ukwaszonego (maślanką lub zakwasem) chudego mleka pasteryzowanego. Jego kwasowość wynosiła 22-32° Soxhleta-Henkla. Sprzedawany był w butelkach szklanych. Dopuszczalny termin do spożycia wynosił 24 h w temperaturze 12°C.
Wikipedia
przyrząd do pomiaru zawartości tłuszczu w produktach mlecznych; laktobutyrometr; tłuszczomierz
SJP.pl
hormon białkowy produkowany przez gruczołową część przysadki mózgowej, m.in. aktywujący wydzielanie progesteronu przez ciałko żółte oraz przygotowujący gruczoły mlekowe do laktacji; prolaktyna, luteotropina, hormon luteotropowy
SJP.pl
Prolaktyna (PRL) – hormon peptydowy zbudowany ze 199 aminokwasów (u człowieka), o masie cząsteczkowej 23,4 kDa. Ma zbliżone efekty metaboliczne, budowę chemiczną i centrum aktywne do somatotropiny. Prolaktyna wiąże cynk, co prawdopodobnie zwiększa trwałość cząsteczki.
Wikipedia
wegetarianin niejadający mięsa, ryb ani jaj
SJP.pl
odmiana wegetarianizmu polegajca na jedzenu jedynie produktów roślinnych i mlecznych (nie można jeść jajek i miodu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odmiana wegetarianizmu wyłączająca z diety poza mięsem również jajka;
Wiktionary
Laktowegetarianizm (lacto – łac. mleko) – odmiana wegetarianizmu wyłączająca z diety poza mięsem (w tym mięsem ryb) również jaja – oprócz produktów pochodzenia roślinnego spożywa się mleko i jego przetwory. W skali świata jest to najczęściej występująca odmiana wegetarianizmu, choć wśród Europejczyków częstszy jest owolaktowegetarianizm.
Wikipedia
IPA: ˌlaktɔvɛɡɛtarʲˈjä̃ɲism̥, AS: laktovegetarʹi ̯ä̃ńism̦
Wiktionary
rzecz. laktowegetarianin m., laktowegetarianka ż.
przym. laktowegetariański
Wiktionary
kobieta stosująca dietę wyłączającą mięso i ryby a także jaja, ale dopuszczającą mleko i produkty mleczne
SJP.pl
mleko w proszku dla niemowląt
SJP.pl
dwucukier występujący w mleku ssaków, wykorzystywany w przemyśle farmaceutycznym i spożywczym; cukier mlekowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. dwucukier występujący w mleku ssaków;
Wiktionary
Laktoza, cukier mleczny (łac. lac ‘mleko’), C12H22O11 – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodanów, dwucukier zbudowany z D-galaktozy i D-glukozy, połączonych wiązaniem β-1,4-glikozydowym. Występuje w mleku wszystkich ssaków w ilości 2–8%. Jest mniej słodka niż glukoza i sacharoza.
Wikipedia
(1.1) Laktozę można otrzymać z serwatki.
Wiktionary
IPA: lakˈtɔza, AS: laktoza
Wiktionary
przym. laktozowy
rzecz. laktator mrz.
Wiktionary
(1.1) cukier mleczny, cukier mlekowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z laktozą, dotyczący laktozy
Wiktionary
rzecz. laktator mrz., laktoza ż.
Wiktionary
obecność laktozy w moczu
SJP.pl
Cukromocz – obecność cukru w moczu.
W zależności od rodzaju cukru w moczu można rozróżnić:
Wikipedia
dawniej: sałata (roślina zielna z rodziny złożonych); Lactuca
SJP.pl
bezwodnik zewnętrzny alfa-oksykwasów, które przy ogrzewaniu wydzielają wodę w ten sposób, że z dwu ich cząsteczek tworzy się jedna cząsteczka bezwodnika zewnętrznego
SJP.pl
Laktydy – heterocykliczne związki organiczne z grupy estrów. Są cyklicznymi diestrami hydroksykwasów karboksylowych, z których mogą powstawać pod wpływem ogrzewania w obecności katalizatorów kwasowych.
Są wykorzystywane w procesie polimeryzacji do produkcji polilaktydów. Najczęściej spotykanym związkiem z tej grupy jest laktyd kwasu mlekowego, który powstaje w wyniku kondensacji dwóch cząsteczek tego kwasu. Jest on zwykle nazywany po prostu laktydem – od niego swą nazwę wzięła cała grupa związków.
Wikipedia
ubytek fragmentu tekstu w wyniku jego transmisji (ręcznego powielania); lacuna
SJP.pl
Lakuna (łac. lacuna, dziura, ubytek) – termin techniczny z zakresu krytyki tekstu oznaczający ubytek tekstu w wyniku defektu jego transmisji.
Przyczyną powstania lakuny może być fizyczne uszkodzenie manuskryptu, z którego wykonywana jest nowa kopia rękopiśmienna, np. brak strony lub całej zszywki. W starożytności używano zwojów papirusowych, w których najbardziej narażony na zniszczenie był koniec (znajdujący się na wierzchu po przeczytaniu książki), stąd często spotykana sytuacja, kiedy tekst starożytnego autora urywa się pod koniec w pół zdania. W średniowieczu, epoce zszywanych z wielu stron kodeksów pergaminowych, istniało za to ryzyko wypadnięcia kart, albo nawet całych zszywek, również ze środka księgi. Nadto istnieje cały repertuar wszelkiego rodzaju mniejszych uszkodzeń powstałych w wyniku działania ognia, wilgoci (pleśń), robactwa, myszy (wygryzione dziury) itp. W lakuny szczególnie obfitują palimpsesty.
Wikipedia
matematyczny opis tekstury fraktala
SJP.pl
Lakunarność jest odpowiednikiem wymiaru fraktalnego, opisuje budowę fraktala. Związana jest z wielkością dystrybucji dziur. Ogólnie mówiąc opisuje, czy fraktal ma duże otwory lub dziury – ma on wtedy wysoką lakunarność.
Pojęcie lakunarności stosowane jest w technikach przetwarzania obrazu, w tym przy analizie obrazów medycznych. Pierwszy pojęcie lakunarności zaproponował Benoît Mandelbrot.
Wikipedia
udar lakunarny - udar spowodowany niedrożnością małych naczyń lub tętnic przeszywających
SJP.pl
1. zabawka dziecięca; lalka
2. lekceważąco o wystrojonej lub ładnej kobiecie; lalka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. infantylna forma nazwy zabawki → lalka
(1.2) przen. slang. ładna dziewczyna
(1.3) przen. ładna, wystrojona kobieta, lecz ograniczona i próżna
wykrzyknik
(2.1) przest. okrzyk przy spotkaniu na wojnie lub szczuciu psami na polowaniu
Wiktionary
(1.1) Zobacz Justysiu, to twoja lala. Tu lala ma oczko.
(1.2) Chłopaki, ale lala wczoraj szła osiedlem!
(1.3) Wziął sobie taką lalę za dziewczynę i teraz go to sporo kosztuje.
(2.1) Lala, lalasz go lala, sasowie wołajcie, / Urlala lala, świnistra, urlala, witajcie. sic.
Wiktionary
IPA: ˈlala, AS: lala
Wiktionary
rzecz. lalka ż., laleczka ż., lalunia ż., lalusia ż., laluś m., lalkarz m., lalkarstwo n., lalkanie n.
czas. lalkać
przym. lalkowy, lalusiowaty, lalczyny, lalkowaty, laleczkowaty
przysł. lalkowato, lalusiowato
Wiktionary
(1.1) lalka
(1.2) lalunia, laska
(1.3) lalka, barbietka
(2.1) lalasz!, halala!, hulala!
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
lalusia, laleńka, lalunia;
1. lekceważąco: kobieta próżna, przesadnie dbająca o swój wygląd; gogusia, strojnisia, pięknisia;
2. zdrobnienie od: lalka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: lalka
Wiktionary
Zobacz też
Wikipedia
(1.1) Karinko, poustawiaj laleczki na półce i idziemy się myć.
Wiktionary
IPA: laˈlɛt͡ʃka, AS: lalečka
Wiktionary
rzecz. lalka ż., lala ż.
przym. lalusiowaty, lalkowy
przysł. lalusiowato
wykrz. lala
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|lalinka.
Wiktionary
ładny, podobny do lalki; lalkowaty
SJP.pl
jednoroczna roślina oleista pochodząca z Iranu; fałdzistka
SJP.pl
Wikipedia
lalusia, lalunia, laleczka;
1. lekceważąco: kobieta próżna, przesadnie dbająca o swój wygląd; gogusia, strojnisia, pięknisia;
2. zdrobnienie od: lalka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Lalin – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Sanok. Leży nad Stobnicą dopływem Wisłoka. Wieś liczy obecnie 300 mieszkańców oraz 78 domów. Przebiega przez nią droga wojewódzka nr 886 do Rzeszowa i Sanoka.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. laleczka
Wiktionary
1. dziecięca zabawka w postaci miniaturowego człowieka, zwykle bobasa, dziewczyny, kobiety itp.; używana też jako przedmiot dekoracyjny;
2. figurka mająca zastąpić postać aktora w spektaklu; kukiełka; jawajka; marionetka; kukła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziecięca zabawka mająca ludzką postać;
(1.2) przen. określenie na ładną, wystrojoną kobietę
(1.3) teatr. figurka człowieka lub zwierzęcia, poruszana przez aktora podczas spektaklu
(1.4) drewniany model człowieka z ruchomymi częściami dla malarza lub rzeźbiarza
(1.5) daw. model krawiecki do upinania na nim sukni
(1.11) archit. wybrzuszenie tralki
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Od mamy dostałam wczoraj ładną lalkę, jak przyjdziesz do mnie, to ci pokażę.
(1.2) — Co mnie jednak dziwi najmocniej, — prawiła — to okoliczność, że na podobnych lalkach nie poznają się mężczyźni. Dla żadnej kobiety, począwszy od Wąsowskiej, kończąc na mojej pokojówce, nie jest to sekret, że w Ewelinie nie zbudził się jeszcze ani rozum, ani serce; wszystko w niej śpi…
Wiktionary
IPA: ˈlalka, AS: lalka
Wiktionary
rzecz. lalkarz m., lalkarka ż., laluś m., lalkarstwo n.
:: zdrobn. lala ż., laleczka ż., lalunia ż., lalusia ż.
czas. lalkać
przym. lalkowy, lalusiowaty, laleczkowy, laleczkowaty, lalczyny
przysł. lalkowato, lalusiowato
wykrz. lala
Wiktionary
(1.1) lala, laleczka, lalunia; daw. łątka
(1.2) lala, cizia
(1.3) w zależności od sposobu animowania: kukła, kukiełka, pacynka, marionetka, jawajka
(1.4) manekin
(1.5) manekin
(1.9) poczwarka
Wiktionary
dotyczący lalkarza, lalkarstwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący lalkarstwa
Wiktionary
rzecz. lalkarz mos.
Wiktionary
1. wytwórca lalek;
2. ten, kto się zajmuje lalkarstwem - twórczością teatralną;
3. aktor poruszający lalkami i użyczający im głosu w teatrze lalek;
4. potocznie: student lub absolwent lalkarstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) teatr. artysta teatralny zajmujący się animowaniem lalek
(1.2) rzem. rzemieślnik, który wyrabia lalki
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Scena gości lalkarzy z Węgier.
(1.2) Do warsztatu lalkarza należy też dłuto.
Wiktionary
IPA: ˈlalkaʃ, AS: lalkaš
Wiktionary
rzecz. lalka ż., lalkarstwo n., lalunia ż.
:: fż. lalkarka ż.
przym. lalkowy, lalkarski
wykrz. lala
Wiktionary
ładny, podobny do lalki; laleczkowaty
SJP.pl
miłośnik teatru lalkowego; lalkarz
SJP.pl
→ lalka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący lalki lub lalek, związany z lalką lub lalkami
Wiktionary
Lalkowy – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Smętowo Graniczne. Miejscowość leży przy linii kolejowej nr 131 Chorzów Batory – Tczew. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
rzecz. lalkarz mos., lala ż., lalka ż., laleczka ż.
przym. laleczkowy
wykrz. lala
Wiktionary
1. zabawka dziecięca; lalka
2. lekceważąco o wystrojonej lub ładnej kobiecie; lalka
SJP.pl
Lalo – miasto w południowym Beninie, w departamencie Kouffo. Położone jest około 80 km na północny zachód od stolicy kraju, Porto-Novo. W spisie ludności z 11 maja 2013 roku liczyło 13 451 mieszkańców.
Wikipedia
chorobliwy lęk przed mową ludzką
SJP.pl
psotnik lalotek - gatunek owada z rzędu gryzków
SJP.pl
lalusia, laleńka, laleczka;
1. lekceważąco: kobieta próżna, przesadnie dbająca o swój wygląd; gogusia, strojnisia, pięknisia;
2. zdrobnienie od: lalka
SJP.pl
lekceważąco: mężczyzna przesadnie dbający o swój wygląd; goguś, strojniś, piękniś, fircyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna, który przesadnie dba o wygląd; taki, który jest zbyt elegancki
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) D. lm. zob. lalusia.
Wiktionary
(1.1) Z tego chłopaka jest niezły laluś!
Wiktionary
IPA: ˈlaluɕ, AS: laluś
Wiktionary
rzecz. lalusiowatość ż., lalka ż., lala ż.
:: fż. lalusia ż.
przym. lalusiowaty
przysł. lalusiowato
wykrz. lala
Wiktionary
(1.1) modniś, strojniś
Wiktionary
lalunia, laleńka, laleczka;
1. lekceważąco: kobieta próżna, przesadnie dbająca o swój wygląd; gogusia, strojnisia, pięknisia;
2. zdrobnienie od: lalka
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób lalusiowaty
Wiktionary
(1.1) Miał twarz z rodzaju tych, które wyglądają lepiej ze zmarszczkami; był teraz z pewnością atrakcyjniejszy niż jako dwudziestolatek, musiał wtedy wyglądać lalusiowato.
Wiktionary
rzecz. laluś mos., lala ż., lalka ż., laleczka ż.
przym. lalusiowaty
wykrz. lala
Wiktionary
podobny do lalusia; fircykowaty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pejor. właściwy lalusiowi, świadczący o przesadnym dbaniu mężczyzny o wygląd
Wiktionary
rzecz. laluś m., lala ż., lalka ż., laleczka ż.
przysł. lalusiowato
wykrz. lala
Wiktionary
(1.1) pot. lekcew. picuś-glancuś
Wiktionary
1. zwierzę z rodziny wielbłądów;
2. dawniej: lamówka;
3. tkanina o osnowie jedwabnej, używana w dawnej Polsce na bogate stroje, szaty liturgiczne i do dekoracji wnętrz; złotogłów;
4. dawniej: płytka ze szlachetnego metalu do wysadzania, nabijania pasów;
5. w gwarze młodzieżowej: laik (zwłaszcza komputerowy); lamer
SJP.pl
Wikipedia
duchowny buddyjski w Tybecie i Mongolii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. zwierzę juczne o sierści wykorzystywanej do produkcji wełny;
(1.2) jedwabna tkanina ze srebrnymi lub złotymi nićmi
(1.3) daw. rodzaj blaszki do ozdabiania pasów
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) rel. nauczyciel buddyzmu tybetańskiego;
Wiktionary
Lama, wikunia (Lama) – rodzaj ssaków z podrodziny Camelinae w obrębie rodziny wielbłądowatych (Camelidae).
Wikipedia
(1.2) Diamentowe guzy jego żupana migotały jak gwiazdy na niebie, nóż i szabla skrzyły się od klejnotów, żupan ze srebrnej lamy i czerwony kontusz podwoiły piękność jego smagłego oblicza – i tak stał przed nią, wysmukły, czarnobrewy, przepyszny, najpiękniejszy ze wszystkich mołojców Ukrainy.
Wiktionary
IPA: ˈlãma, AS: lãma
Wiktionary
(1.1)
przym. lami
(2.1)
rzecz. lamaizm m., lamaista m., lamaistka ż., lamaita m., lamaitka ż.
przym. lamaistyczny, lamaicki
Wiktionary
odnoszący się do lamaity lub lamaizmu, właściwy lamaitom; lamaistyczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z buddyzmem tybetańskim (lamaizmem)
Wiktionary
rzecz. lamaizm mrz., lama mos., lamaista mos., lamaita mos., lamaistka ż., lamaitka ż.
przym. lamaistyczny
Wiktionary
(1.1) lamaistyczny
Wiktionary
zwolennik lub wyznawca lamaizmu, buddyzmu tybetańskiego
SJP.pl
→ lamaizm
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z buddyzmem tybetańskim (lamaizmem)
Wiktionary
(1.1) 15-letni Karmapa, będący jednym z najważniejszych przywódców lamaistycznych, uciekł z pilnowanego przez chińskich strażników klasztoru w Tybecie do sąsiednich Indii.
Wiktionary
IPA: ˌlãmajiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: lãmai ̯istyčny
Wiktionary
rzecz. lamaizm mrz., lama mos., lamaista mos., lamaita mos., lamaistka ż., lamaitka ż.
przym. lamaicki
Wiktionary
(1.1) lamaicki
Wiktionary
wyznawca lamaizmu
SJP.pl
religia łącząca elementy buddyzmu z lokalnymi wierzeniami, oparta na wierze w możliwość przewidzenia miejsca reinkarnacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. buddyzm tybetański
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zasadnicze zmiany formalne i treściowe powstały dopiero w sztuce Mongolii, kiedy z Tybetu przeniknął, a następnie rozpowszechnił się nowy kult, którym był lamaizm.
Wiktionary
IPA: lãˈmajism̥, AS: lãmai ̯ism̦
Wiktionary
rzecz. lama m.
przym. lamaistyczny, lamaicki
Wiktionary
duży ssak z rzędu syren, roślinożerny, o wrzecionowatym ciele, kończynach przednich przekształconych w płetwy i zaokrąglonej płetwie ogonowej służącej jako środek lokomocji, żyjący stadnie w wodach przybrzeżnych Afryki i Ameryki; manat, brzegowiec
SJP.pl
Manatowate, manaty, lamantyny, brzegowce (Trichechidae) – rodzina wodnych ssaków łożyskowych z rzędu brzegowców (Sirenia). Pojawiły się na przełomie eocenu i oligocenu na terenie Ameryki Południowej. Dawniej nazwa "brzegowce" przypisana była do rodziny Trichechidae nazywanej dziś manatowate
Wikipedia
duży ssak z rzędu syren, roślinożerny, o wrzecionowatym ciele, kończynach przednich przekształconych w płetwy i zaokrąglonej płetwie ogonowej służącej jako środek lokomocji, żyjący stadnie w wodach przybrzeżnych Afryki i Ameryki; manat, brzegowiec
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: laMARK] nazwisko, m.in. Jean Baptiste de Monet de Lamarck (1744-1829) - francuski biolog, ewolucjonista; twórca pierwszej teorii ewolucji, zwanej lamarkizmem (i pojęcia "biologia")
SJP.pl
Jean Baptiste de Lamarck (ur. 1 sierpnia 1744 w Bazentin-le-Petit, zm. 18 grudnia 1829 w Paryżu) – francuski przyrodnik, będący kolejno: żołnierzem, lekarzem, botanikiem, zoologiem (profesorem zoologii), twórcą wczesnej teorii ewolucji zwanej lamarkizmem.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z lamarkizmem, teoriami Jeana-Baptiste'a de Lamarcka
Wiktionary
rzecz. lamarkizm mrz.
Wiktionary
pierwsza teoria ewolucji głoszona na początku XIX w. przez francuskiego przyrodnika Jeana Baptiste'a de Lamarcka, tłumacząca ciągłe nabywanie nowych cech dziedzicznych wpływem zmieniających się warunków środowiska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) biol. hist. teoria zakładająca ewolucję gatunków pod wpływem środowiska zewnętrznego;
Wiktionary
Lamarkizm – pierwsza materialistyczna teoria ewolucji, kwestionująca stałość cech gatunkowych i uznająca za fakt powstawanie nowych gatunków w wyniku naturalnych procesów oraz próbująca tłumaczyć mechanizm i przyczyny powstawania zmian.
Nazwa lamarkizm pochodzi od nazwiska twórcy tej teorii, francuskiego biologa Jeana Baptiste de Lamarcka, który zaprezentował ją w 1809 roku w książce Filozofia zoologii. Nielicznych zwolenników tej teorii nazywano lamarkistami.
Wikipedia
(1.1) Lamarkizm miał ponieść ostatecznie klęskę, ale zainspirował zarówno Erasmusa, jak i Charlesa Darwina [...], przy okazji zasilając też arsenał argumentów kreacjonistów.
Wiktionary
przym. lamarkistyczny
Wiktionary
Lamartine – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Wisconsin, w hrabstwie Fond du Lac.
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. mit. starożytny rodzaj bóstwa opiekuńczego, skrzydlaty lew lub byk o ludzkim obliczu ukoronowanym tiarą, którego ogromne posągi parami strzegły bram świątyń i pałaców w starożytnej Mezopotamii;
Wiktionary
Lamassu – w sztuce asyryjskiej posąg wyobrażający skrzydlatego byka o ludzkiej, brodatej twarzy, czyli tzw. istotę zoomorficzną. Ta monumentalna rzeźba wywodzi się jeszcze z tradycji sumeryjskiej, gdzie byk łączony był z bogiem Księżyca Nanną, ale bezpośrednio Asyryjczycy przejęli je od Hetytów. Odkryto je podczas wykopalisk niemal w każdej stolicy asyryjskiej (Kalchu, Dur-Szarrukin i Niniwie).
Wikipedia
taniec towarzyski pochodzący z Brazylii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pierwotnie boliwijski lub brazylijski, zmysłowy taniec towarzyski wykonywany w ścisłej bliskości z partnerem;
(1.2) muzyka do lambady (1.1)
Wiktionary
Lambada – taniec pochodzenia brazylijsko-boliwijskiego, który zyskał popularność na świecie w latach 80. XX wieku.
Piosenkę, napisaną w rytmie tańca lambady jako pierwsza zaśpiewała Lucia Mendez w 1987 roku. W 1989 piosenkę nagrał w wytwórni BMG zespół Kaoma, utwór najpierw był nagrany po hiszpańsku, zaś potem po portugalsku.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|hiszp|lambada.
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) ламбада ż.
* słowacki: (1.1) lambada ż.
źródła.
== lambada (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) lambada
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: lãmˈbada, AS: lãmbada
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|hiszp|lambada.
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) ламбада ż.
* słowacki: (1.1) lambada ż.
źródła.
== lambada (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) lambada
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
pogardliwie: kobieta wyzywająca, rozwiązła seksualnie; labadziara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. obraź. kobieta często uprawiająca seks z przypadkowymi mężczyznami
(1.2) slang. obraź. dresiara
Wiktionary
IPA: ˌlãmbaˈd͡ʑara, AS: lãmbaʒ́ara
Wiktionary
(1.1) latawica, dziwka, zdzira
(1.2) lampucera
Wiktionary
1. litera greckiego alfabetu;
2. samochód typu Lancia Lambda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa jedenastej litery alfabetu greckiego, λ;
Wiktionary
Lambda (λάμβδα, pisana Λλ) – jedenasta litera alfabetu greckiego oznaczająca spółgłoskę płynną „l”. W greckim systemie liczbowym oznacza liczbę 30.
Wikipedia
IPA: ˈlãmbda, AS: lãmbda
Wiktionary
wymawianie głoski L zamiast R; wada wymowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. wada wymowy polegająca na zastępowaniu głoski r głoską l;
Wiktionary
Lambdacyzm (łac. lambdacismus; od nazwy greckiej litery lambda λ) – zaburzenie mowy, odmiana dyslalii wyodrębniona ze względu na objawy.
Charakteryzuje się nieprawidłową wymową głoski /l/.
Wyróżnia się trzy typy lambdacyzmu:
Wikipedia
rodzaj dinozaura kaczodziobego
SJP.pl
Lambeozaur (Lambeosaurus, „jaszczur Lambe'a”) – rodzaj dinozaura kaczodziobego, żyjącego od 76 do 75 milionów lat temu, w kampanie, w kredzie późnej, w Ameryce Północnej. Ten dwu- lub czworonożny roślinożerca znany jest z charakterystycznych wydrążonych tworów na głowie, u najlepiej poznanego gatunku przypominających toporek. Wyróżniono kilka prawdopodobnych gatunków z Alberty w Kanadzie i Montany w Stanach Zjednoczonych, jednak tylko dwa gatunki kanadyjskie są obecnie dobrze poznane.
Wikipedia
podrodzina dinozaurów z rodziny hadrozaurów
SJP.pl
Lambeozaury to grupa dinozaurów z rodziny Hadrozaurów. Hadrozaury dzielą się na dwie grupy: Hadrozaurów i Lambozaurów. Lambeozaury w przeciwieństwie do Hadrozaurów mają na głowie grzebienie. Do Lambeozaurów należą np. Parazaurolof, Korytozaur, Lambeozaur, Tsintaozaur.
Wikipedia
dawna jednostka luminancji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Lambert – imię męskie pochodzenia germańskiego. Upowszechniło się w średniowieczu po podboju Anglii przez Normanów wraz z rozpowszechnieniem kultu św. Lamberta z Maastricht.
Wikipedia
IPA: ˈlãmbɛrt, AS: lãmbert
Wiktionary
dawna jednostka luminancji
SJP.pl
Lamberta – żeński odpowiednik imienia Lambert.
Lamberta imieniny obchodzi: 14 kwietnia, 26 maja, 22 czerwca, 22 sierpnia i 17 września.
Wikipedia
[czytaj: lambik] belgijskie piwo górnie fermentowane przy pomocy dzikich drożdży; lambik
SJP.pl
Lambic, Lambiek – belgijski rodzaj piwa fermentacji spontanicznej produkowanego ze słodu jęczmiennego z dodatkiem pszenicy.
Metoda fermentacji piwa lambic za pomocą szczepów dzikich drożdży jest najstarszą znaną metodą produkcji piwa.
Wikipedia
belgijskie piwo górnie fermentowane przy pomocy dzikich drożdży; lambic
SJP.pl
wiciowiec wywołujący giardiozę; giardia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Giardia intestinalis., wiciowiec pasożytny przywierający za pomocą przyssawki do jelita żywiciela, czasem też do wątroby lub pęcherzyka żółciowego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Powszechnie uważa się, że w końcówkach bananów są lamblie.
Wiktionary
IPA: ˈlãmblʲja, AS: lãmblʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. lamblioza ż.
Wiktionary
(1.1) giardia, ogoniastek jelitowy, wielkouściec jelitowy
Wiktionary
zakażenie pierwotniakiem należącym do wiciowców - lamblia jelitowa; giardioza
SJP.pl
Giardioza, lamblioza (łac. giardiosis) – choroba pasożytnicza jelita cienkiego wywoływana przez pierwotniaki z gatunku Giardia intestinalis (ogoniastek jelitowy). Inne łacińskie nazwy tego pasożyta to Giardia duodenalis oraz, stosowana głównie w Stanach Zjednoczonych, Giardia lamblia. Występuje w umiarkowanych szerokościach geograficznych, tak samo często w krajach wysoko rozwiniętych, jak i rozwijających się.
Wikipedia
[czytaj: lamborgini] samochód marki Lamborghini
SJP.pl
Wikipedia
krótka, ozdobna firanka nad oknem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj krótkiej ozdobnej zasłony, firanki nad oknem, drzwiami zawieszonej na drążku lub ozdabiający baldachimy;
(1.2) archit. ornament lub element (na przykład zadaszenia albo baldachimu ołtarza) w kształcie krótkiej zasłony
Wiktionary
Lambrekin (fr. lambrequin) – dekoracyjny element wyposażenia wnętrz w postaci wąskiego, długiego, prostokątnego pasa tkaniny wyciętego od dołu w "zęby" oraz ozdobionego frędzlami i haftami. Słowo oznacza wycinki z tkaniny, drewna lub blachy wieńczące baldachim, namiot lub framugę okna.
Wikipedia
IPA: lãmˈbrɛcĩn, AS: lãmbreḱĩn
Wiktionary
skuter marki Lambretta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(2.1) rzeka w Lombardii, w północnych Włoszech
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Cała ziemia ramieniem Lambra opasana, / Leżała jak w żelaznych skrętach Lewjatana. sic.
(2.1) Ponad 2500 metrów sześciennych ropy naftowej i innych paliw przedostało się do rzeki Lambro, dopływu Padu.
Wiktionary
IPA: ˈlãmbrɔ, AS: lãmbro
Wiktionary
1. zdrobnienie od: lama;
2. dawniej:
a) prosta uprząż szorowa do ciągnięcia statków rzecznych, przywiązywana do liny i wkładana przez ramię;
b) lina do holowania statku do brzegu
SJP.pl
Wikipedia
1. cienka płytka blaszana, pasek z blachy; lamelka;
2. warstwa strukturalna w tkance mięśniowej albo w krystaliczno-amorficznych ciałach stałych
SJP.pl
Wikipedia
cienka płytka blaszana, pasek z blachy; lamela
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. kawałek cienkiej blaszki, blaszana płytka
Wiktionary
IPA: lãˈmɛlka, AS: lãmelka
Wiktionary
przym. lamelkowy
Wiktionary
→ lamelka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) złożony z lamelek
Wiktionary
rzecz. lamelka ż.
Wiktionary
1. pojedyncza blaszka w dolnej części kapelusza niektórych grzybów;
2. środowiskowo: cienka płytka, blaszka używana w złotnictwie, rzeźbiarstwie
SJP.pl
nacinać gryf sztangi w celu umożliwienia pewniejszego chwytu
SJP.pl
nacięcia tworzące drobną siateczkę na gryfie sztangi ciężarowców, umożliwiające pewny uchwyt ciężaru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|lamelować.
Wiktionary
czas. lamelować
Wiktionary
potocznie: lamentować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od lament
Wiktionary
rzecz. lament m.
Wiktionary
1. donośny płacz
2. utwór poetycki, w którym podmiot liryczny opłakuje czyjąś śmierć lub klęskę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) płacz, rozpaczanie
(1.2) narzekanie, biadanie
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈlãmɛ̃nt, AS: lãmẽnt
Wiktionary
czas. lamentować
rzecz. lamentacja ż., lamencik mrz.
przym. lamentacyjny
Wiktionary
sposób wykonania utworu: żałośnie, płaczliwie
SJP.pl
1. dawniej: płacz, lament;
2. pieśń żałobna, tren, elegia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. muz. utwór wyrażający żałobę, rozpacz lub nieszczęście;
(1.2) rel. fragment biblijnych Trenów Jeremiasza wykonywany podczas liturgii chrześcijańskiej
(1.3) daw. lament, płacz
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Biblijne Lamentacje, których autorstwo tradycja przypisuje Jeremiaszowi, opłakują zburzenie Jerozolimy przez Nabuchodonozora i zniewolenie przez niego ludu Izraela.
Wiktionary
rzecz. lament m., lamentowanie n.
czas. lamentować ndk.
przym. lamentacyjny
Wiktionary
(1.2) tren
Wiktionary
1. dawniej: płacz, lament;
2. pieśń żałobna, tren, elegia
SJP.pl
Wikipedia
związany z lamentacją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liter. muz. związany z lamentacją, dotyczący lamentacji
(1.2) płaczliwy, pełen żalu, skarżący się
Wiktionary
rzecz. lamentowanie n., lamentacja ż., lament mrz.
czas. lamentować ndk.
Wiktionary
muzyka o charakterze elegijnym, żałobnym
SJP.pl
określenie wykonawcze: żałośnie
SJP.pl
1. głośno zawodzić, rozpaczać, narzekać;
2. w łowiectwie o niektórych ptakach: wydawać głos
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) rozpaczliwie zawodzić; płakać lub narzekać poprzez głośne wydawanie jęków
(1.2) ornit. (o drozdach i słowikach) prowadzić śpiew
Wiktionary
rzecz. lament mrz., lamentacja ż.
przym. lamentacyjny
Wiktionary
(1.1) biadać, biadolić, jęczeć, kwilić, opłakiwać, skomleć, zawodzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|lamentować.
Wiktionary
rzecz. lamentacja ż.
przym. lamentacyjny
Wiktionary
1. donośny płacz
2. utwór poetycki, w którym podmiot liryczny opłakuje czyjąś śmierć lub klęskę
SJP.pl
potocznie: osoba niekompetentna w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. inform. osoba niemająca doświadczenia w posługiwaniu się komputerem, najczęściej w znaczeniu pejoratywnym;
Wiktionary
Lamer (z ang. lame – kulawy) – potoczne i pejoratywne określenie osoby niekompetentnej - a przy tym starającej się uchodzić za dobrze obeznaną - w określonej dziedzinie lub mało inteligentnej, niedojrzałej, upośledzonej społecznie.
Terminu używa się w różnych kontekstach, jednak zazwyczaj w związku z elektroniką lub mediami elektronicznymi (IRC, BBS, sieciowe gry komputerowe).
Lamer to termin wywodzący się prawdopodobnie ze slangu subkultury hakerów.
Wikipedia
(1.1) Powiedzcie temu lamerowi, żeby nie używał caps locka.
Wiktionary
IPA: ˈlãmɛr, AS: lãmer
Wiktionary
przym. lamerski
rzecz. lamerstwo n.
:: fż. lamerka ż.
przym. lamerski
Wiktionary
(1.1) lama, noob, newbie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
→ lamer
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy lamerowi
Wiktionary
rzecz. lamerstwo n., lamerskość ż., lamer m., lamerka ż.
przysł. lamersko
Wiktionary
potocznie: niekompetencja w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
cienka folia metalowa; pocięta używana jako ozdoba choinkowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cienka folia metalowa pocięta w paseczki, używana jako ozdoba choinkowa
Wiktionary
(1.1) włosy anielskie
Wiktionary
1. w wierzeniach starożytnych Greków: upiór o kobiecej postaci wykradający matkom dzieci;
2. wiedźma, wampirzyca, czarownica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Grecji;
(1.2) mit. postać z mitologii greckiej;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈlãmʲja, AS: lãmʹi ̯a
Wiktionary
warstewka skały osadowej lub metamorficznej o grubości poniżej 1 cm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. maksymalnie kilkumilimetrowej grubości warstewka skały osadowej bądź metamorficznej odróżniająca się od sąsiednich warstewek składem, kolorem bądź innymi cechami
Wiktionary
Lamina SA (dawniej Zakłady Elektronowe „Unitra-Lamina” w Piasecznie) – przedsiębiorstwo z siedzibą w Piasecznie, które zajmowało się produkcją lamp elektronowych, diod krzemowych, lamp nadawczych oraz tyrystorów oraz scalonych układów hybrydowych. Jego wyroby znajdowały zastosowanie w produkcji sprzętu elektronicznego (m.in. w profesjonalnej technice UKF i VHF (radiotelefony FM + selektywne wywołanie) oraz sprzęcie RTV).
Wikipedia
IPA: lãˈmʲĩna, AS: lãmʹĩna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od laminat
Wiktionary
rzecz. laminat m.
Wiktionary
występowanie w skale warstw różniących się składem i wyglądem
SJP.pl
Wikipedia
wielocukier zbudowany z cząsteczek glukozy, materiał zapasowy brunatnic; laminaryna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: laminarka
Wiktionary
rzecz. laminarka ż.
Wiktionary
glon morski kształtem przypominający wielki liść na ogonku, występujący masowo, tworząc rozległe łąki w przybrzeżnych partiach mórz i oceanów półkuli północnej; listownica
SJP.pl
Listownica (Laminaria) – rodzaj glonów z klasy brunatnic.
Wikipedia
urządzenie do laminowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. urządzenie do laminowania syntetyczną żywicą
Wiktionary
rzecz. laminowanie n., laminator m., laminareczka ż.
czas. laminować
Wiktionary
(1.1) laminator
Wiktionary
warstwowy, płaski
SJP.pl
wielocukier zbudowany z cząsteczek glukozy, materiał zapasowy brunatnic; laminaran
SJP.pl
Laminaryna (laminaran) – polisacharyd występujący w komórkach brunatnic, pełni funkcję materiału zapasowego. Cząsteczka laminaryny jest rozgałęziona i składa się z cząsteczek glukozy połączonych wiązaniami glikozydowymi β(1→3) i β(1→6) w miejscu rozgałęzień. Stosunek wiązań wynosi 3:1.
Wikipedia
1. tworzywo złożone z kilku warstw różnych materiałów połączonych lepiszczem;
2. rodzaj tkaniny połączonej z pianką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lekkie tworzywo powstałe przez połączenie kilku materiałów
Wiktionary
Laminaty – rodzaj kompozytów: tworzywa powstające z połączenia dwóch materiałów o różnych właściwościach mechanicznych, fizycznych i technologicznych, w których składnik wzmacniający (tzw. zbrojenie) jest układany w postaci warstw (łac. lamina – cienka blaszka, płytka – stąd nazwa laminatów), między którymi znajduje się wypełnienie pełniące rolę lepiszcza. Warstwy wzmocnienia mogą być w postaci włókien ciągłych ułożonych jednokierunkowo (tzw. rovingu), tkanin lub mat z włókna ciętego.
Wikipedia
rzecz. laminacik mrz., laminowanie n.
Wiktionary
1. urządzenie do laminacji, pokrywania warstwą tworzywa sztucznego;
2. pracownik obróbki tworzyw sztucznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. laminarka.
Wiktionary
Laminowanie – pokrywanie powierzchni laminatem dla uzyskania dodatkowych odporności, np. odporności na wilgoć czy odporności mechanicznych lub dla efektów dekoracyjnych. Proces laminowania druków poligraficznych nie może zmieniać barwy odbitki, może zmieniać nasycenie odbitki. Zwiększa nasycenie odbitki folia z połyskiem, a zmniejsza folia matowa. Zmianę tego nasycenia polaminowanej odbitki można skorygować poprzez zmianę profilu procesu drukowania.
Wikipedia
IPA: ˌlãmʲĩˈnatɔr, AS: lãmʹĩnator
Wiktionary
rzecz. laminarka ż., laminowanie n.
czas. laminować ndk.
Wiktionary
zabieg chirurgiczny wykonywany przy przemieszczeniu krążka międzykręgowego, polegający na usunięciu części kości co pozwala na przesunięcie krążka międzykręgowego
SJP.pl
Laminektomia – rodzaj operacji neurochirurgicznej, polegająca na usunięciu wyrostków kolczystych i łuków kręgów wraz z więzadłem żółtym, które przebiega między łukami kręgów.
Operacja jest wykonywana w przypadkach zwężania kanału kręgowego, na przykład w przebiegu dyskopatii.
Wikipedia
biszkopt w kształcie prostopadłościanu, polany czekoladową masą i posypany wiórkami kokosowymi
SJP.pl
oprawiać, nasączać lub wzmacniać coś cienką warstwą ochronną z tworzywa sztucznego, np. dokumenty, tkaniny itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|laminować.
Wiktionary
Laminowanie – pokrywanie powierzchni laminatem dla uzyskania dodatkowych odporności, np. odporności na wilgoć czy odporności mechanicznych lub dla efektów dekoracyjnych. Proces laminowania druków poligraficznych nie może zmieniać barwy odbitki, może zmieniać nasycenie odbitki. Zwiększa nasycenie odbitki folia z połyskiem, a zmniejsza folia matowa. Zmianę tego nasycenia polaminowanej odbitki można skorygować poprzez zmianę profilu procesu drukowania.
Wikipedia
rzecz. laminarka ż., laminator m., laminat m.
czas. laminować
Wiktionary
1. zdrobnienie od: lama;
2. dawniej:
a) prosta uprząż szorowa do ciągnięcia statków rzecznych, przywiązywana do liny i wkładana przez ramię;
b) lina do holowania statku do brzegu
SJP.pl
Lamkowo (niem. Groß Lemkendorf) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Barczewo. Do 1954 roku siedziba gminy Lamkowo.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Lamkowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Miejscowość znajduje się w historycznym regionie Warmia.
Wikipedia
Wikipedia
rekin z rodziny lamnowatych; żarłacz śledziowy
SJP.pl
Lamna – rodzaj morskich ryb chrzęstnoszkieletowych z rodziny lamnowatych (Lamnidae).
Wikipedia
rząd ryb chrzęstnoszkieletowych
SJP.pl
Lamnokształtne (Lamniformes) – rząd ryb chrzęstnoszkieletowych (Chondrichthyes) z nadrzędu Galeomorphi. W zapisie kopalnym znane są od górnej jury.
Wikipedia
o cechach lamnokształtnych (rząd ryb)
SJP.pl
rodzina drapieżnych ryb z gromady chrzęstnoszkieletowych, dużych (dorastają do ponad 6 m długości), występujących w wodach morskich całej kuli ziemskiej, głównie strefy tropikalnej i subtropikalnej
SJP.pl
Lamnowate, żarłacze śledziowe (Lamnidae) – rodzina drapieżnych ryb morskich zaliczana do lamnokształtnych (Lamniformes). Spotykane w wodach subtropikalnych niemal całego świata, na głębokościach do 700 m, najczęściej w okolicach raf koralowych. Zaliczane do tej rodziny ostronosy (Isurus) uważane są za najszybsze rekiny świata, a żarłacz biały jest jedną z największych ryb o drapieżnym trybie życia.
Wikipedia
o cechach lamnowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) daw. karc. hazardowa gra karciana wywodząca się od lancknechta
Wiktionary
(1.1) Nie powinienem być posądzonym o przesadę, przytaczając ów fakt rzeczywisty: że jedna partyjka owego niewinnego lamorka zagrana z szulerami stała się stromą pochyłością dla pewnego magnata z arystokratycznego rodu, który odziedziczył po ojcu piękne miasto i czternaście wsi, a […] umarł w nędzy.
Wiktionary
obszywać brzegi materiału paskiem innego materiału, tasiemką, futrem; bramować
SJP.pl
wąski kawałek materiału do obszywania brzegów tkaniny, ubrań; oblamowanie, lamówka, oblamówka, obszywka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|lamować.
Wiktionary
czas. lamować
rzecz. lamówka ż.
Wiktionary
1. wąski kawałek materiału do obszywania brzegów tkaniny, ubrań; lamowanie, oblamowanie, oblamówka, obszywka;
2. w introligatorstwie: pasek papieru lub tkaniny od łączenia części książki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraw. pasek materiału, tasiemka jako element wykończenia wyrobu, którym obszywany jest jego brzeg
Wiktionary
Lamówka – wąski pasek materiału, cięty po skosie. Włókna lamówki, znajdujące się pod kątem 45 stopni do długości paska, sprawiają, że jest on bardziej rozciągliwy i łatwiej się układa w porównaniu do paska, który jest cięty zgodnie z włóknami tkaniny. Na lamówki można stosować materiały z różnych włókien i ich mieszanek, najlepiej ściśle dziane lub tkane, ponieważ są stabilne i podczas krojenia najmniej się strzepią. Wiele pasków tkaniny można ułożyć w długą „taśmę”. Szerokość lamówki waha się od około 1 do około 7 cm w zależności od zastosowania. Lamówki służą do wykańczania brzegów ubioru, podkreślenia konturów poszczególnych elementów lub, ujęte w szew, mogą służyć do tworzenia wypustek. Żeby nadać wypustkom plastyczną formę, wprowadza się w środek lamówki sznureczek o okrągłym przekroju. Są one często stosowana na brzegach kołder, podkładek i śliniaków, wokół brzegów pach i dekoltu, a także jako zwykły pasek.
Wikipedia
rzecz. lamowanie n., oblamowanie n.
czas. lamować ndk., oblamować dk.
Wiktionary
(1.1) bramowanie, lameta, lamowanie, oblamowanie, obramowanie, obszycie, obwódka, wypustka
Wiktionary
urządzenie, które służy do wytwarzania sztucznego światła za pomocą prądu elektrycznego, oleju lub gazu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie będące sztucznym źródłem światła; wytwarzające światło;
(1.2) łow. lm. lampy: oczy wilka
(1.3) zob. lampa elektronowa.;
(1.4) slang. twarz, głowa
Wiktionary
Lampa – urządzenie wytwarzające światło, dzięki wykorzystaniu energii pochodzącej z przepływu prądu elektrycznego lub ze spalania paliwa. Lampa zamienia dostarczaną do niej energię na promieniowanie widzialne co umożliwia oświetlanie lub sygnalizację. Współcześnie pojęcie używane zarówno wobec pierwotnych źródeł światła (np. żarówki) jak i do całych złożonych urządzeń wykorzystujących te źródła (zob. oprawa oświetleniowa).
Wikipedia
(1.1) W drugiej połowie dziewiętnastego wieku lampy naftowe często służyły do oświetlania wnętrz mieszkalnych.
(1.2) Zza drzewa zalśniły lampy wadery.
(1.3) Wzmacniacze na lampach są popularne wśród audiofilów.
(1.4) Facio dostał w lampę i się odczepił.
Wiktionary
IPA: ˈlãmpa, AS: lãmpa
Wiktionary
rzecz. lampiarnia ż., lampownia ż., lampiarz m., lampion m.
:: zdrobn. lampka ż., lampeczka ż.
czas. lampić ndk.
przym. lampowy, lampiarski
Wiktionary
(1.2) świeca, latarnia, ślepie
Wiktionary
wróżenie z kształtu płomieni
SJP.pl
przymiotnik od: lampart
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla lamparta; dotyczący, odnoszący się do lamparta
Wiktionary
IPA: lãmˈparʲt͡ɕi, AS: lãmparʹći
Wiktionary
rzecz. lampart mzw., lamparcica ż.
Wiktionary
samica lamparta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. samica lamparta
Wiktionary
(1.1) Wysłałem Ofce zdjęcie z lamparcicą.
Wiktionary
IPA: ˌlãmparʲˈt͡ɕit͡sa, AS: lãmparʹćica
Wiktionary
rzecz. lampart mzw., lamparciątko n.
przym. lamparci
czas. lampartować
Wiktionary
1. indochiński kot leśny; kot marmurkowy;
2. zdrobnienie od: lampart
SJP.pl
Lamparcik marmurkowy, kot marmurkowy (Pardofelis marmorata) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae). Wyróżnia się 2 podgatunki. Waży prawdopodobnie 2–5 kg, cechuje się szarym do czerwonobrązowego futrem pokrytym łatami. Zamieszkuje lasy Azji Południowo-Wschodniej, tryb życia poznano słabo. Jest rzadki i bliski zagrożenia wyginięciem.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
duży drapieżny kot; leopard, pantera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. zwykle cętkowany, afrykański i azjatycki kot drapieżny;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. także gw-pl|Kresy. hulaka, nicpoń
Wiktionary
Lampart plamisty, lampart, pantera, leopard (Panthera pardus) – gatunek ssaka z podrodziny panter (Pantherinae) w rodzinie kotowatych (Felidae). Czwarty pod względem wielkości kot świata (po tygrysie, lwie i jaguarze). Występuje w Afryce i Azji.
Wikipedia
(1.1) Można tu spotkać makaki, zagrożone wyginięciem lamparty, prowadzące nocne życie żenety oraz tchórze.
Wiktionary
IPA: ˈlãmpart, AS: lãmpart
Wiktionary
rzecz. lamparcica ż., lamparciątko n.
przym. lamparci
czas. lampartować się, lampartować
Wiktionary
(1.1) pantera, leopard, rysiec
Wiktionary
przestarzałe:
1. prowadzić hulaszcze życie, łajdaczyć się;
2. lampartować się - wzmocniona forma od: lampartować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) przest. hulać
czasownik zwrotny niedokonany lampartować się
(2.1) przest. także gw-pl|Kresy. hulać, bawić się
Wiktionary
(2.1) Tomek lampartuje się już dziesięć lat.
Wiktionary
rzecz. lampart m., lampartowanie n., lamparcica ż.
czas. polampartować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. festyn
Wiktionary
(1.1) Na lampartyji tańcowali my do północy.
Wiktionary
pas kolorowego materiału, naszywane na spodniach, zwykle w mundurze
SJP.pl
Lampasy – paski sukna lub jedwabiu kolorowego naszywane po bokach zewnętrznego szwu spodni (pantalonów), głównie mundurowych, rzadziej cywilnych (np. spodnie smokingu) zwykle podwójne lub pojedyncze.
Wikipedia
zdrobnienie od: lampas
SJP.pl
zdrobnienie od: lampka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: lampka
Wiktionary
IPA: lãmˈpɛt͡ʃka, AS: lãmpečka
Wiktionary
rzecz. lampki nmos., lampa ż., lampka ż., lampion mrz.
Wiktionary
[czytaj: lampeduza] nazwisko, m.in. Giuseppe Tomasi di Lampedusa (1896-1957) - pisarz włoski
SJP.pl
Lampedusa (wł. Isola Di Lampedusa, syc. Isula di Lampidusa, łac. Lopadussa) – włoska wyspa pochodzenia wulkanicznego na Morzu Śródziemnym (leżąca pomiędzy Maltą i Tunezją), największa z Wysp Pelagijskich o powierzchni 20,2 km². Jej długość wynosi 9 km, szerokość 3 km, a długość linii brzegowej wynosi 46,83 km. Wysokość n.p.m. sięga 133 m. Administracyjnie wyspa należy do sycylijskiej gminy Lampedusa e Linosa w prowincji Agrigento.
Wikipedia
dolna część ściany pomalowana farbą, zwykle olejną, w celu ochrony przed zabrudzeniami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dolna część ściany, pokryta farbą olejną;
(1.2) ozdobna okładzina na ścianie
(1.3) wąski pas okładziny na ścianie, wzdłuż podłogi
Wiktionary
Lamperia (niem. Lamperie, fr. lambris) – dekoracyjna okładzina dolnej części ścian wewnętrznych wykonana najczęściej z kamienia, marmuru, stiuku lub z drewna. Także ochronna okładzina cokołowa wzdłuż posadzki.
Wikipedia
IPA: lãmˈpɛrʲja, AS: lãmperʹi ̯a
Wiktionary
(1.2) boazeria; gw-pl|Górny Śląsk|zokel, zokiel.
Wiktionary
pomieszczenie przeznaczone do przechowywania i konserwacji lamp (górniczych, kolejowych itp.); lampownia
SJP.pl
dotyczący lampiarza, lampiarni; produkowany przez lampiarza
SJP.pl
potocznie: lampić się - patrzeć się na kogoś lub na coś w wyraźny i bierny sposób; gapić się
SJP.pl
kolorowa latarenka z papieru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lekka, święcąca ozdoba w formie kuli lub wielościanu;
(1.2) sport. wielościenna ramka zawieszana w celu oznaczenia punktu kontrolnego podczas zawodów na orientację;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) chiński / papierowy / adwentowy lampion
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. lampa ż., lampka ż., lampeczka ż., lampionik mrz.
przym. lampowy
frazeologia.
etymologia.
(1.2) od (1.1)
uwagi.
tłumaczenia.
* węgierski: (1.1) lampion
źródła.
== lampion (język węgierski.) ==
thumb|lampionok (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) lampion (latający)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈlãmpʲjɔ̃n, AS: lãmpʹi ̯õn
Wiktionary
rzecz. lampa ż., lampka ż., lampeczka ż., lampionik mrz.
przym. lampowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. lampa ż., lampka ż., lampeczka ż., lampionik mrz.
przym. lampowy
frazeologia.
etymologia.
(1.2) od (1.1)
uwagi.
tłumaczenia.
* węgierski: (1.1) lampion
źródła.
== lampion (język węgierski.) ==
thumb|lampionok (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) lampion (latający)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: lampion
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od lampion
Wiktionary
rzecz. lampion m.
Wiktionary
1. zdrobnienie od: lampa (urządzenie, które służy do wytwarzania sztucznego światła);
2. szklaneczka lub kieliszek wina, miodu itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kieliszek
(1.2) zdrobn. od: lampa
(1.3) mała lampa, żarówka lub inne światełko
Wiktionary
Lampa – urządzenie wytwarzające światło, dzięki wykorzystaniu energii pochodzącej z przepływu prądu elektrycznego lub ze spalania paliwa. Lampa zamienia dostarczaną do niej energię na promieniowanie widzialne co umożliwia oświetlanie lub sygnalizację. Współcześnie pojęcie używane zarówno wobec pierwotnych źródeł światła (np. żarówki) jak i do całych złożonych urządzeń wykorzystujących te źródła (zob. oprawa oświetleniowa).
Wikipedia
(1.1) Do obiadu wypiłam lampkę czerwonego, wytrawnego wina.
(1.2) Przy łóżku, na stoliku stała lampka.
(1.3) Strojąc choinkę najpierw zawieszam lampki.
Wiktionary
IPA: ˈlãmpka, AS: lãmpka
Wiktionary
rzecz. lampki nmos., lampa ż., lampeczka ż., lampion m.
Wiktionary
(1.1) kieliszek
(1.3) światełko, żaróweczka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) elektr. połączone w szereg punkty oświetleniowe
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp., M., B. i W. lm. od: lampka
Wiktionary
(1.1) Kaziu, zrób coś z tymi lampkami na choince, bo znowu przestały świecić.
(1.1) Obecnie w lampkach stosuje się częściej diody niż wkręcane żaróweczki.
Wiktionary
rzecz. lampa ż., lampeczka ż., lampka ż.
Wiktionary
(1.1) światełka
Wiktionary
pomieszczenie przeznaczone do przechowywania i konserwacji lamp (górniczych, kolejowych itp.); lampiarnia
SJP.pl
Lampownia – jedna z naziemnych części kopalni, pomieszczenie, w którym przechowywane są lampy górnicze używane przez górników w czasie pracy.
Akumulatory są ładowane w celu ich dalszej eksploatacji. Lampy podlegają kontroli i naprawie. Są naprawiane i ewidencjonowane pomiędzy zmianami.
W pomieszczeniu lampowni górnicy pobierają także aparaty ucieczkowe.
Wikipedia
przymiotnik od: lampa; związany z urządzeniem, które wytwarza sztuczne światło za pomocą różnych form energii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z lampą, dotyczący lampy
Wiktionary
rzecz. lampion mrz., lampa ż.
Wiktionary
rodzaj minogów z rodziny minogowatych
SJP.pl
magmowa skała żyłowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) geol. magmowa skała żyłowa o ciemnej i połyskliwej barwie, głównie złożona z minerałów bogatych w żelazo i magnez
Wiktionary
Lamprofiry – należą do skał magmowych, a dokładniej do głębinowych hipabysalnych i subwulkanicznych. Są przeważnie obojętne lub zasadowe, najrzadziej ultrazasadowe. Klasyfikuje się do skał żyłowych, gdyż występują w postaci dajek i silli. Nazwa pochodzi od złożenia greckich słów lampros - lśniący połączonego z terminem porfir.
Wikipedia
(1.1) Polskie lamprofiry znajdujemy w Sudetach i Tatrach.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. gr. λαμπρός (lamprós) → błyszczący + φύρω (fýrō) → mieszać
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) lamprophyre
* czeski: (1.1) lamprofyr m.
* francuski: (1.1) lamprophyre m.
* hiszpański: (1.1) lamprófido m.
* kazachski: (1.1) лампрофир
* portugalski: (1.1) lamprófiro m.
* serbski: (1.1) лампрофир m.
* węgierski: (1.1) lamprofir
źródła.
== lamprofir (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geol. lamprofir
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. miejski latarnik
Wiktionary
(1.1) Getynga zatrudniała trzydziestu lampucerów w 1870 roku.
Wiktionary
rzecz. lampucera ż., lampuciara ż.
Wiktionary
podstarzała kobieta używająca bardzo ostrego makijażu; pudernica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) grub. podstarzała kobieta, która myśli, że jeszcze się podoba mężczyznom i w celu zatuszowania swojego wieku używa bardzo ostrego makijażu
Wiktionary
(1.1) Przyczepiła się jakaś lampucera i chciała, bym jej postawił drinka.
Wiktionary
rzecz. lampucer mos., lampuciara ż.
Wiktionary
(1.1) pudernica, dzidzia-piernik
Wiktionary
oczy wilka lub lisa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. związany z Lamutami, dotyczący Lamutaów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. przest. język eweński;
Wiktionary
rzecz. Lamuta mos., Lamutka ż.
Wiktionary
(1.1) współcz. eweński
(2.1) współcz. eweński
Wiktionary
1. skład niepotrzebnych rzeczy; rupieciarnia, graciarnia;
2. dawniej: wolno stojący budynek drewniany lub murowany, przeznaczony do przechowywania cennych przedmiotów, zapasów żywności, sprzętu gospodarczego, narzędzi;
3. potocznie:
a) klasowy odludek, samotnik;
b) gamoń, frajer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. daw. pomocniczy budynek gospodarczy przy folwarku; ; Gloger.
(1.2) przest. często przen. skład starych przedmiotów
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) slang. odrzutek, osoba mało lubiana, osoba udająca przebojową
(2.2) slang. osoba nieznająca się w danej dziedzinie
Wiktionary
Lamus (niem. Lehmhaus) – dawny budynek gospodarczy, drewniany lub murowany, jedno- lub dwukondygnacyjny (z jedną izbą na każdej kondygnacji), czasami z podcieniem lub gankami, często o ozdobnych formach architektonicznych.
Lamus w Polsce wchodził początkowo w skład zabudowań dworskich i przeznaczony do przechowywania cennych przedmiotów (np. dokumentów czy zbroi). Z czasem stawiano go też w gospodarstwach chłopskich, niedaleko chaty, gdzie służył do przechowywania sprzętu gospodarczego, narzędzi, zboża, żywności.
Wikipedia
(1.1) Obok lamus, spichrz, gumno, obora i stajnie, • Wszystko w kupie, jak bywa u szlachty zwyczajnie.
(2.1) Ty i twoje koleżki to jesteście lamusy, my jesteśmy plusy, wy jesteście minusy
(2.2) Szukaj Celiny, lamusie, gdzie adapter, chata, szkło
Wiktionary
IPA: ˈlãmus, AS: lãmus
Wiktionary
(1.2) rupieciarnia
Wiktionary
zdrobnienie od: lamus
SJP.pl
składowisko odpadów, których nie można wyrzucać na zwykłe śmietniki
SJP.pl
[czytaj: lan] skrót angielskiego: Local Area Network - lokalna sieć komputerowa
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd optyczny do pomiaru grubości włókien, stosowany zazwyczaj w przemyśle tekstylnym
SJP.pl
glikozyd nasercowy pozyskiwany (obok digitoksyny i digoksyny) z liści naparstnicy purpurowej i wełnistej, stosowany w niewydolności mięśnia sercowego
SJP.pl
broń używana przez kawalerię, składająca się z długiego drzewca z metalowym grotem na końcu; włócznia; kopia; pika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. broń kawalerii złożona z długiego drzewca z proporczykiem, z osadzonym nań metalowym grotem
(1.2) ogrod. roln. część opryskiwacza, tj. wąska rura z końcówką rozpylającą
(1.3) techn. stalowa rurka z drutem ze stali miękkiej wewnątrz, przez którą przepływa tlen, służąca do cięcia różnych materiałów
Wiktionary
Lanca (z łac. lansea – włócznia) – lekka broń drzewcowa formacji kawaleryjskich: ułanów, szwoleżerów, lansjerów.
Wikipedia
rzecz. lansjer mzw./mos.
Wiktionary
(1.3) lanca do cięcia tlenem
Wiktionary
[czytaj: lankeszer] rodzaj sera białego
SJP.pl
Lancashire – hrabstwo administracyjne (niemetropolitalne), ceremonialne i historyczne w północno-zachodniej Anglii, w regionie North West England, położone nad Morzem Irlandzkim i zatoką Morecambe.
Hrabstwo administracyjne zajmuje powierzchnię 2903 km², a zamieszkane jest przez 1 198 798 osób (2016). Hrabstwo ceremonialne, które obejmuje dodatkowo dwie jednostki administracyjne typu unitary authority – Blackpool oraz Blackburn with Darwen, liczy 3075 km² powierzchni i 1 485 042 mieszkańców (2016). Historyczne granice hrabstwa (do 1974 roku) obejmowały większy obszar, w tym miasta Liverpool (obecnie w hrabstwie Merseyside) i Manchester (obecnie w hrabstwie Wielki Manchester) oraz półwysep Furness (obecnie w Kumbrii).
Wikipedia
[czytaj: LENkaster albo LANkaster]
1. miasto w Anglii;
2. miasto w Stanach Zjednoczonych;
3. cieśnina na Morzu Arktycznym
SJP.pl
Lancaster – miasto w hrabstwie Lancashire, w dystrykcie Lancaster, w północno-zachodniej Anglii, którego liczba ludności wynosi 52 234 (2011).
Miasto leży nad rzeką Lune (skąd pochodzi nazwa miasta). Z kolei człon -caster pochodzi od łac. castra – „obóz”. Do 1974 r. było centrum administracyjnym hrabstwa. Nad miastem góruje zamek (Lancaster Castle), zbudowany częściowo w XIII w. i rozbudowany za czasów Elżbiety I, stojący w dawnym miejscu stacjonowania garnizonu rzymskiego. Lancaster jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Loncastre.
Wikipedia
[czytaj: lankasterowie] angielska dynastia
SJP.pl
Lancasterowie – boczna linia Plantagenetów, panująca w latach 1399–1461 (a także krótko w 1470–1471), jej herbem była czerwona róża.
Wikipedia
[czytaj: lankasterski] przymiotnik od: Lancaster (miasto w Stanach Zjednoczonych)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od lancet
(1.2) pot. niewielki lancet
Wiktionary
rzecz. lancet mrz., lancetnik mzw.
przym. lancetowaty
Wiktionary
jeden z legendarnych rycerzy Okrągłego Stołu
SJP.pl
Lancelot z Jeziora (fr. Lancelot du Lac), czasem zapisywany też Launcelot lub Lanzelet – postać z legend arturiańskich, wódz irlandzki i najznamienitszy Rycerz Okrągłego Stołu.
Był synem króla Bana z Benoic, a więc księciem z urodzenia. W dzieciństwie został porwany przez czarodziejkę Vivianę, która wychowywała go (według niektórych wersji mitu, była ona jego matką). Od 18. roku życia przebywał na dworze króla Artura, gdzie (jeszcze przed przybyciem Artura), nadano mu imię Lancelot.
Wikipedia
[czytaj: lanser] samochód typu Mitsubishi Lancer
SJP.pl
1. mały nóż chirurgiczny o obustronnym ostrzu, posiadającym wybrzuszenie;
2. mały, ostry nożyk do wyrównywania powierzchni rzeźby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. mały nóż chirurgiczny o obustronnym ostrzu
(1.2) techn. nóż formierski
Wiktionary
Lancet – mały nóż chirurgiczny o obustronnym ostrzu, posiadający wybrzuszenie. Stosowany jest m.in. do nacięć w celach drenażu.
Wikipedia
IPA: ˈlãnt͡sɛt, AS: lãncet
Wiktionary
rzecz. lancetnik mzw.
:: zdrobn. lancecik mrz.
przym. lancetowaty
Wiktionary
zwierzę łączące w sobie cechy zwierząt bezkręgowych i kręgowców, zamieszkujące piaszczyste dna mórz europejskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Branchiostoma lanceolatum|Pallas|ref=tak., zwierzę morskie zaliczane do bezczaszkowców;
Wiktionary
Lancetnik, szparoskrzelec lancetowaty (Branchiostoma lanceolatum) – zwierzę morskie zaliczane do bezczaszkowców.
Wikipedia
(1.1) Ciało lancetnika okrywa orzęsiony nabłonek.
Wiktionary
rzecz. lancet mrz., lancecik mrz.
przym. lancetowaty
Wiktionary
aborygenek lancetoczuby - gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych
SJP.pl
lancetogłów mleczny - gatunek węża z rodziny połozowatych; wąż królewski
SJP.pl
podłużny, przypominający kształtem lancet
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) kształtem przypominający lancet: podłużny, płaski i spiczasto zakończony
Wiktionary
(1.1) Liście są lancetowate, zaostrzone, na łodydze układają się skrętolegle.
Wiktionary
IPA: ˌlãnt͡sɛtɔˈvatɨ, AS: lãncetovaty
Wiktionary
rzecz. lancet mrz., lancecik mrz., lancetnik mzw.
Wiktionary
[czytaj: lanczja] samochód marki Lancia
SJP.pl
Lancia Automobiles S.p.A. – włoski producent samochodów osobowych, sportowych i wyścigowych z siedzibą w Turynie działający od 1906 roku. Wchodzi w skład międzynarodowego koncernu Stellantis.
Wikipedia
w XV i XVI wieku w Niemczech: żołnierz zaciężnej piechoty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. żołnierz zaciężnej piechoty niemieckiej, utworzonej na wzór Szwajcarów pod koniec XV wieku;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. karc. hazardowa gra w karty, rozpowszechniona zwłaszcza w XVI-XVIII wieku;
Wiktionary
Lancknecht – popularna do początku XX wieku hazardowa gra w karty.
Pochodzenie jej datuje się z czasów wojny trzydziestoletniej, gdy była popularna wśród żołnierzy zaciężnych – tzw. landsknechtów (lancknechtów).
Wikipedia
(1.1) Południowoniemieccy lancknechci zyskali reputację dzięki pikom, lecz w miarę jak wzrosło znaczenie broni palnej, przyjęli także i tę broń. Zasięg terytorialny ich werbunku, zarówno społeczny, jak geograficzny, był znacznie szerszy niż Szwajcarów.
(2.1) A jeżeli wygram dziś wieczór pięć czy sześć tysięcy franków w lancknechta, cóż znaczy tych siedemdziesiąt franków straty… – Lancknecht to także jedna z tysiąca fizjonomii prawdziwego Paryża.
Wiktionary
(1.1) landsknecht
(2.1) lansknecht, diabełek
Wiktionary
wieś w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku wzniesień w Polsce
Wiktionary
Lanckorona – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Lanckorona. Siedziba gminy Lanckorona.
W latach 1975–1998 wieś położona była w województwie bielskim.
Lanckorona w latach 1366–1934 posiadała prawa miejskie.
Lanckorona była miastem królewskim położonym w końcu XVI wieku w tenucie lanckorońskiej w powiecie szczyrzyckim województwa krakowskiego.
Wikipedia
(1.1) Jadąc w góry, przejechaliśmy przez Lanckoronę.
Wiktionary
rzecz. lanckoronianin mos., lanckoronianka ż.
przym. lanckoroński
Wiktionary
mieszkaniec Lanckorony; lanckoronianin
SJP.pl
mieszkaniec Lanckorony; lanckorończyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Lanckorony
Wiktionary
rzecz. Lanckorona ż.
:: fż. lanckoronianka ż.
przym. lanckoroński
Wiktionary
mieszkanka Lanckorony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Lanckorony
Wiktionary
rzecz. Lanckorona ż.
:: fm. lanckoronianin m.
przym. lanckoroński
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Lanckorony, związany z Lanckoroną
Wiktionary
rzecz. Lanckorona ż., lanckoronianin mos., lanckoronianka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: lanca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. łańcuch
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. lańcuszek m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. łańcuszek
Wiktionary
(1.1) Tyn lańcuszek na karku to mosz srebrny?
Wiktionary
rzecz. lańcuch m.
Wiktionary
lekki posiłek, najczęściej ciepły, spożywany około południa; lunch
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Chinach; Lanzhou
SJP.pl
Lanzhou (chiń. upr. 兰州; chiń. trad. 蘭州; pinyin Lánzhōu) – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Gansu, port nad rzeką Huang He, położone ok. 1500 m n.p.m. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 449 972. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 934 074 mieszkańców. Ośrodek atomistyki, przemysłu petrochemicznego, maszynowego i metalurgicznego. Siedziba rzymskokatolickiej archidiecezji Lanzhou.
Wikipedia
jednostka podziału terytorialnego Niemiec; kraj związkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Poznań. wieś, prowincja
(1.2) kraj związkowy
Wiktionary
Holandia:
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
(1.1) Jutro jade po pyrki do ciotki na land.
Wiktionary
samochód marki Land Rover; landrower
SJP.pl
1. dawniej: rodzaj powozu, stosunkowo duża i ciężka kareta podróżna;
2. dawniej: niezgrabny, zniszczony powóz;
3.. potocznie: rzecz lub osoba duża, ciężka i niezgrabna; kolubryna, kobyła, krowa, krówsko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. kareta podróżna, zwykle duża i ciężka
(1.2) pot. coś wielkiego, niezgrabnego
(1.3) łódź. szafa trzydrzwiowa
(1.4) łódź. grub. gruba kobieta
Wiktionary
Kareta (wł. carretta) – dawny czterokołowy, zamknięty, resorowany, konny pojazd pasażerski, historycznie występujący w licznych odmianach.
Wikipedia
IPA: lãnˈdara, AS: lãndara
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|landauer.
(1.2) kolubryna, grzmot
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. daw. oszklona kareta, landara
Wiktionary
Landauer:
Wikipedia
1. niemiecki średniowieczny tytuł feudalny;
2. osoba nosząca tytuł landgrafa
SJP.pl
Landgraf (łac. comes magnus, comes patriae, comes provinciae, comes terrae, comes principalis, lantgravius, niem. Landgraf) – tytuł władcy feudalnego w Świętym Cesarstwie Rzymskim, który jako hrabia bezpośrednio podlegał cesarzowi, zarządzając ziemią nadaną bezpośrednio przez samego władcę.
Wikipedia
Landis – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Rowan.
Wikipedia
[czytaj: land lejdi] właścicielka wynajmowanego mieszkania lub domu
SJP.pl
[czytaj: lendler] lendler;
1. austriacki i bawarski taniec ludowy, prototyp walca;
2. muzyka do tego tańca
SJP.pl
wielki właściciel ziemski w Anglii
SJP.pl
Łandman (kazachski: Ландман, rosyjski: Ландман) – wieś w Kazachstanie, w obwodzie wschodniokazachstańskim, w rejonie ałtajskim. Historycznie była to osada założona przez osadników niemieckich. Nazwa Landmann pochodzi z języka niemieckiego i oznacza „rolnika”. Miejscowość należy do okręgu wiejskiego Malejewskiego. Położona jest na prawym brzegu rzeki Bieriozowka, na północny wschód od miasta Ałtaj – centrum administracyjnego rejonu. Kod KATO: 634833300
Wikipedia
czteroosobowy powóz z opuszczaną na dwie strony budą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. rodzaj pojazdu konnego czterokołowego z siedzeniami dla pasażerów umieszczonymi naprzeciw siebie;
(1.2) techn. rodzaj nadwozia samochodów osobowych z dachem odsuwanym nad tylnym siedzeniem
Wiktionary
Lando – znany od XVIII w. otwarty powóz czterokołowy, dwu- lub czterokonny, z czterema miejscami dla pasażerów i z podwyższonym siedzeniem z przodu dla powożącego.
Dwa jednakowe siedzenia pasażerów umieszczone są naprzeciw siebie. Charakterystyczny dla lando jest półkolisty kształt, w którym dolna krawędź drzwi jest najniższym punktem korpusu pojazdu. Lando wyposażone jest w rozkładaną na dwie części (przód i tył) budę na zawiasach, tworzącą po zamknięciu dach z oknami po bokach. Na zewnątrz pojazd obijany jest najczęściej czarną, lakierowaną skórą.
Wikipedia
IPA: ˈlãndɔ, AS: lãndo
Wiktionary
rzecz. landolet
Wiktionary
dwuosobowy pojazd konny podobny do landa
SJP.pl
Landolet (ang. landaulet) – czterokołowy otwarty pojazd konny, odmiana lando. Przeznaczony był dla dwóch pasażerów. Siedzenie dla nich umieszczone było przodem do kierunku jazdy. Dodatkowo w landolecie znajdowało się małe, składane siedzenie dla dzieci. Nadwozie posiadało z przodu jedną lub dwie gięte szyby. W tylnej części nadwozia znajdowała się składana do tyłu, skórzana buda.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. naczelnik powiatu w dawnych Prusach;
2. radca ziemski, asesor rządu ziemskiego w dawnych Prusach
SJP.pl
Landrat – w Prusach urzędnik administrujący powiatem, zwany również radcą ziemskim, starostą lub konsyliarzem.
Landrat był najwyższym przedstawicielem władzy wykonawczej na terenie powiatu. Reprezentował interesy pruskiego króla, którego rozkazy otrzymywał na piśmie w formie rozporządzeń. Funkcja ta po raz pierwszy pojawiła się w patencie królewskim z 22 grudnia 1741 roku. Według tego dokumentu miał być wybierany przez sejmik powiatowy, który miał zastąpić dawną radę książęcą. Później sejmik powiatowy przemianowano na radę powiatu. Jednakże do 1770 roku na Śląsku władze pruskie nie zezwalały na zorganizowanie sejmiku, bowiem obawiano się ambicji politycznych śląskiej szlachty. W związku z tym landrat był powoływany przez króla spośród szlachty i oficerów wojskowych. Po reformie administracyjnej Prus w 1816 roku na stanowisko to mianowała administracja królewska.
Wikipedia
potocznie: samochód marki Land Rover; land-rover, land rover
SJP.pl
Land Rover – brytyjski producent samochodów osobowych, z siedzibą w Coventry, działający od 1948 roku. Należy do koncernu motoryzacyjnego Jaguar Land Rover.
Wikipedia
mały, twardy, kolorowy cukierek o smaku owocowym; landrynek, landrynka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. twardy, lekko przeźroczysty, kolorowy cukierek do ssania
Wiktionary
(1.1) Sklepikarz postawił słój z landrynami na ladzie obok wagi.
Wiktionary
rzecz. landrynka ż., landryneczka ż.
przym. landrynkowy
Wiktionary
(1.1) landrynka, gw-pl|Górny Śląsk|szklok.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: landrynka
Wiktionary
rzecz. landrynówa ż., landryna ż., landrynka ż.
Wiktionary
mały, twardy, kolorowy cukierek o smaku owocowym; landrynka, landryna
SJP.pl
forma rzeczownika.
(1.1) lm. D. od: landrynka
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) łódź. landrynka
Wiktionary
(1.1) Są landrynki i nie ma landrynek.
(2.1) Pyłki kleją się także do rozpakowanych landrynków, lizaków[,] i do napojów, które przelewamy do szkłanek.
(2.1) W czasie ssania takich landrynków uwalniają się dobroczynne składniki, które przenikają do organizmu i wzmacniają go.
Wiktionary
mały, twardy, kolorowy cukierek o smaku owocowym; landrynek, landryna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. twardy, lekko przeźroczysty, kolorowy cukierek do ssania;
Wiktionary
Landrynki – twarde cukierki wykonane z jednorodnej masy, służące do ssania lub rozgryzania, przezroczyste, ale o różnych kolorach. Występują w różnych smakach, głównie owocowych.
W opinii stomatologów są jednymi z najbardziej niepożądanych słodyczy z racji ich szczególnie długiego przetrzymywania w ustach. Nie zmienia to faktu, że są jednymi z popularniejszych rodzajów cukierków.
Wikipedia
(1.1) Lubię mieć przy sobie coś słodkiego, na podróż zawsze zabieram landrynki.
Wiktionary
IPA: lãnˈdrɨ̃nka, AS: lãndrỹnka
Wiktionary
rzecz. landryna ż., landrynówa ż.
:: zdrobn. landryneczka ż.
przym. landrynkowy
Wiktionary
(1.1) landryna, gw-pl|Górny Śląsk|szklok.
Wiktionary
mały, twardy, kolorowy cukierek o smaku owocowym; landrynek, landryna
SJP.pl
Landrynki – twarde cukierki wykonane z jednorodnej masy, służące do ssania lub rozgryzania, przezroczyste, ale o różnych kolorach. Występują w różnych smakach, głównie owocowych.
W opinii stomatologów są jednymi z najbardziej niepożądanych słodyczy z racji ich szczególnie długiego przetrzymywania w ustach. Nie zmienia to faktu, że są jednymi z popularniejszych rodzajów cukierków.
Wikipedia
1. cecha czegoś przypominającego landrynkę - cukierka;
2. pejoratywnie: przesadny sentymentalizm, tandetny romantyzm
SJP.pl
1. przypominający landrynkę; cukierkowy; landrynkowy;
2. miły, czułostkowy
SJP.pl
o smaku landrynek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) kulin. spoż. związany z landrynkami, dotyczący landrynek, o smaku landrynek
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający kolor landrynek, taki jak kolor landrynek
(2.2) przen. czułostkowy i sentymentalny
Wiktionary
(1.1) Poproszę dwa napoje landrynkowe i kawę z mlekiem.
(2.1) Bardziej landrynkowe już te zasłony być nie mogły?
(2.2) Hiszpanie to landrynkowi, wypielęgnowani[,] i wymuskani machomeni „w każdym calu”.
Wiktionary
IPA: lãndrɨ̃nˈkɔvɨ, AS: lãndrỹnkovy
Wiktionary
rzecz. landrynówa ż., landryna ż., landrynka ż.
przym. landrynkowaty
Wiktionary
(1.1) landrynkowaty
(2.1) słodki
(2.2) cukierkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. pot. tani słodki napój sztucznie aromatyzowany i barwiony na jaskrawy kolor, sprzedawany jako „oranżada”
Wiktionary
rzecz. landrynka ż., landryneczka ż.
przym. landrynkowy
Wiktionary
1. niemiecka nazwa Gorzowa Wielkopolskiego
2. niemiecka nazwa Górowa Iławeckiego
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) miner. naturalny stop srebra i rtęci występujący często w złożach cynobru, rtęci i srebra;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. landsbergitowy
frazeologia.
etymologia.
skrót etymn|niem|Moschellandsbergit. < etymn|niem|Moschellandsberg. → nazwa własna wzgórza w Nadrenii-Palatynacie
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) moschellandsbergite
* niemiecki: (1.1) Moschellandsbergit, Landsbergit
* słowacki: (1.1) landsbergit m.
źródła.
== landsbergit (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) miner. landsbergit
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. landsbergitowy
Wiktionary
[czytaj: lands-ir] rasa psa z grupy molosów, wyhodowana w Kanadzie z nowofundlanda
SJP.pl
Landseer – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie górskim, wyhodowana w Kanadzie z nowofundlanda, uznawana przez część organizacji kynologicznych za jego biało-czarną odmianę, a przez Międzynarodową Federację Kynologiczną uznana za odrębną rasę – w klasyfikacji FCI określona nazwą Landseer (Continental-European type – E.C.T.). Zwierzęta z tej rasy są dobrze przystosowane do pływania. Cechuje je pasja do wody.
Wikipedia
Landshut – miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Bawaria, siedziba rejencji Dolna Bawaria, regionu Landshut oraz powiatu Landshut, do którego jednak miasto nie należy. Leży nad rzeką Izarą. Ze względu na umieszczone w herbie trzy hełmy bywa również nazywane Miastem trzech hełmów (niem. Dreihelmestadt).
Stacja kolejowa w mieście to Landshut Hauptbahnhof.
Wikipedia
standardowa odmiana norweskiego języka literackiego, powstała w XIX wieku, poprzednik nynorsk
SJP.pl
wybieralny organ samorządu terytorialnego w Szwecji; landting
SJP.pl
Landsting (duń. Landstinget) – do połowy XX wieku pierwsza izba duńskiego parlamentu. Parlament powstał wraz z podpisaniem konstytucji 5 czerwca 1849, by ograniczyć absolutną władzę monarchy. Drugą, identyczną izbą był Folketing. Po podpisaniu konstytucji w 1953 Folketing stał się samodzielną izbą parlamentu wykonującą wszystkie jego zadania.
Wikipedia
zdrobnienie od: landszaft
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od landszaft
Wiktionary
rzecz. landszaft m.
Wiktionary
1. dawniej: obraz przedstawiający krajobraz;
2. pogardliwie: obraz w złym guście, o małej wartości artystycznej; kicz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. obraz przedstawiający pejzaż
(1.2) książk. pogard. obraz, który ma niewielką wartość artystyczną
(1.3) widok, panorama natury; krajobraz
Wiktionary
(1.1) Filip był miłośnikiem landszaftów Moneta.
(1.2) Na bazarze można nabyć mnóstwo landszaftów.
(1.3) Weszli na szczyt góry, a ich oczom ukazał się przecudny landszaft.
Wiktionary
IPA: ˈlãnṭʃaft, AS: lãnṭšaft
Wiktionary
rzecz. landszafcik mrz.
Wiktionary
lanszaft
Wiktionary
1. w Niemczech i Austro-Węgrzech do 1918 roku: żołnierz Landsturmu (formacji wojskowej pospolitego ruszenia);
2. w Niemczech do 1945 roku: żołnierz wojskowych formacji pomocniczych, niepodlegający obowiązkowi normalnej służby wojskowej ze względu na wiek lub stan zdrowia
SJP.pl
Landtag;
1. dwuizbowy sejm krajowy w państwach wchodzących w skład Rzeszy Niemieckiej, zniesiony po dojściu Hitlera do władzy (do 1934 r.);
2. zgromadzenie stanowe w wielu krajach niemieckich od XIII do XX wieku
SJP.pl
Termin sejm krajowy (niem. Landtag) oznacza istniejące i nieistniejące parlamenty regionalne w krajach niemieckojęzycznych.
Landtag może odnosić się do:
Wikipedia
wybieralny organ samorządu terytorialnego w Szwecji; landsting
SJP.pl
wojska terytorialne złożone z rezerwy w Niemczech i Austro-Węgrzech w XIX i XX wieku
SJP.pl
Landwehra (niem. Landwehr, tłum. od Land – ziemia, kraj i Wehr – obrona = obrona krajowa, staropol. landwerzysta) – kategoria obowiązku wojskowego drugiej kolejności i jednostki wojskowe tzw. drugiej kolejności, formowane w Prusach, Niemczech, Austro-Węgrzech i Szwajcarii w XIX i XX wieku.
Wikipedia
członek landwery; landwerzysta
SJP.pl
członek landwery; landwerysta
SJP.pl
urzędnik w dawnej Polsce pełniący w osadzie funkcje administracyjne, policyjne i sądownicze
SJP.pl
Landwójt z niem. Landvogt, odmianki rozwojowe; lantfójt, langwójt, lądwójt, lentwójt (łac. viceadvocatus, podwójci), w państwie krzyżackim Komtur, w średniowiecznej Anglii szeryf) – w okresie od XIII wieku do XVI wieku w Polsce – początkowo urzędnik książęcy, posiadający szerokie kompetencje sądownicze w nowo powstałych jednostkach administracyjnych zwanych dystryktami (łac. districtus) opartych na niemieckim prawie Weichbildzie, następnie obieralny urzędnik władz miejskich będący zastępcą wójta lub starosty na mocy przywileju lokacyjnego miasta na prawie magdeburskim.
Wikipedia
jednostka podziału terytorialnego Niemiec; kraj związkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. francuski departament położony w regionie Nowa Akwitania;
Wiktionary
Landy – brydżowa konwencja licytacyjna, jedna z wielu form obrony po otwarciu przeciwnika 1BA, opracowana przez Alvina Landy. Według tej konwencji, wejście 2♣ pokazuje oba kolory starsze.
Odpowiadający licytuje następująco:
Wikipedia
przym. landyjski
Wiktionary
→ Landy (nizina we Francji)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Landami, krainą i departamentem w południowo-zachodniej Francji
Wiktionary
(1.1) (…) Nicole (…) zaproponowała mi obejrzenie pokazowych walk torreadorów w korridzie landyjskiej charakterystycznej dla rejonu wybrzeża od Bordeaux po granicę z Hiszpanią.
(1.1) Z bocznego duktu wyszła gromada ludzi (…). Mężczyźni w landyjskich beretach, o twarzach i rękach popstrzonych plamami.
Wiktionary
rzecz. Landy nmos. lm.
Wiktionary
nazwisko noszone przez ludzi wielu narodowości, popularne w wielu rejonach świata
SJP.pl
Lang (ang. Langhian)
Wikipedia
minerał, składnik skał solnych
SJP.pl
Lange – wieś w Estonii, w prowincji Tartu, w gminie Haaslava.
Wikipedia
Langenscheidt GmbH & Co. KG – niemieckie wydawnictwo założone w 1856 roku w Berlinie przez Gustava Langenscheidta, specjalizujące się w słownikach i książkach do nauki języków obcych. Zajmuje się m.in. wydawaniem map, atlasów, rozmówek oraz słowników zarówno jednojęzycznych, jak i dwujęzycznych. W roku 1983 wydawnictwo wypuściło na rynek Langenscheidt alpha 8 – pierwszy elektroniczny słownik na świecie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Langer jest to nazwisko pochodzenia niemieckiego oznaczające słowo wysoki.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Langner:
Wikipedia
węgierski placek z mąki pszennej i gotowanych ziemniaków smażony na głębokim tłuszczu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. węgierska potrawa w formie pszenno-ziemniaczanego placekacka smażonego na głębokim oleju podawanego z różnymi dodatkami – na słono lub słodko;
Wiktionary
Langosz (węg. lángos, słow. langoš) – rodzaj smażonego pieczywa drożdżowego, specjalność kuchni węgierskiej (a za jej pośrednictwem – również słowackiej).
Głównymi składnikami ciasta są mąka pszenna, drożdże, mleko, cukier, sól i olej. Przed smażeniem na głębokim oleju ciasto jest formowane w płaskie placki o średnicy kilku-kilkunastu centymetrów.
Wikipedia
(1.1) Ile usmażyłaś tych langoszy?
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: langszan] niemiecka rasa kur
SJP.pl
statek wiosłowo-żaglowy używany przez wikingów, posiadający na drewnianym kadłubie charakterystyczną ozdobę w postaci rzeźby, np. smoka; drakkar
SJP.pl
Langskip – nazwa średniowiecznego okrętu Normanów (wikingów). Pochodzi od określenia „długi okręt”. Langskipy miały stosunek długości do szerokości sięgający 7:1, co, jak na średniowieczne warunki, oznaczało jednostki bardzo smukłe. Langskipy posiadały jeden maszt, na którym podnoszono duży, czworokątny, wełniany rejowy żagiel (żagiel taki pojawił się na jednostkach normańskich na przełomie VI i VII w.). Okręty budowano na szkielecie składającym się ze stępki i wręgów z drewnianych klepek łączonych na zakładkę (poszycie klinkierowe) łączonych przy użyciu kołków. Drewno do budowy jednostek było rozszczepiane, a nie piłowane, co czyniło je bardzo elastycznym i wytrzymałym oraz bardziej odpornym na nasiąkanie i gnicie. Stępkę wykonywano z jednego dębowego pnia, a maszt z jednej specjalnie dobranej sosny. Były to najważniejsze elementy drewniane jednostki.
Wikipedia
określenie wykonawcze: omdlewająco, słabnąco
SJP.pl
małpa z rodziny makakowatych
SJP.pl
Langur (Presbytis) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny gerez (Colobinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).
Wikipedia
duży jadalny skorupiak morski o czerwonofioletowym ubarwieniu, żyjący w ciepłych morzach, żywiący się innymi skorupiakami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. duży skorupiak mórz ciepłych poławiany dla celów spożywczych i zaliczany do owoców morza;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bo straszna to przecie myśl dla ludzkiego rozumu i nieznośne czucie dla serca matki sierocej, iż jej syn wałęsa się na dnie morza, nie mogąc znaleźć spoczynku, miotany i targany, z miejsca na miejsce przez tajemnicze i straszliwe oceanu potwory, jakoby w duszy szatana wyśnione - przez diabły morskie i rekiny, przez głowonogi ośmiornice, przez gruboskorupe langusty, ohydne kraby, oślizgłe mięczaki, ukwiały i jeżowce.
Wiktionary
IPA: lãŋˈɡusta, AS: lãŋgusta
Wiktionary
gatunek skorupiaka z rodziny homarowatych; nerczan, homarzec
SJP.pl
Homarzec, langustynka, nerczan (Nephrops norvegicus) – gatunek skorupiaka z rzędu dziesięcionogów i rodziny homarowatych (Nephropidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Nephrops. Występuje we wschodniej części Atlantyku i w Morzu Śródziemnym. Ma duże znaczenie gospodarcze, jest poławiany i konsumowany ze względu na ceniony smak mięsa.
Wikipedia
kraina historyczna w południowo-wschodniej Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w południowej Francji;
Wiktionary
Langwedocja (oksyt. Lengadòc, franc. Languedoc) – dawna prowincja na terenie południowej Francji, między Pirenejami, Masywem Centralnym, Rodanem i Morzem Śródziemnym. Do 2015 roku wraz z Roussillon tworzyła region administracyjny Langwedocja-Roussillon, a część obszarów zaliczanych tradycyjnie do Langwedocji należała do regionu Midi-Pireneje. Kraina słynie z produkcji wina.
Wikipedia
przym. langwedocki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. były region administracyjny Francji;
Wiktionary
Langwedocja-Roussillon (fr. Languedoc-Roussillon wym.: [langdok' rusijõ']; oksyt. Lengadòc-Rosselhon wym.: [lengodo-ruselju]; kat. Llenguadoc-Rosselló) – region administracyjny Francji do 31 grudnia 2015, położony w południowej części kraju nad Morzem Śródziemnym oraz przy granicy z Hiszpanią. Graniczył też z regionami: Prowansja-Alpy-Wybrzeże Lazurowe, Rodan-Alpy, Owernia i Midi-Pireneje. W skład regionu wchodziło 5 departamentów.
Wikipedia
przymiotnik od: Langwedocja (kraina historyczna w południowo-wschodniej Francji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Langwedocją, dotyczący Langwedocji
Wiktionary
rzecz. Langwedocja ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem langwedockim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem langwedockim
(1.3) spisany, stworzony w języku langwedockim
Wiktionary
IPA: ˌlãŋɡvɛˈdɔt͡skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: lãŋgvedockoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
bicie, chłosta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|lać. (powodować wypływanie cieczy)
(1.2) odczasownikowy od|lać. (bić)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈlãɲɛ, AS: lãńe
Wiktionary
rzecz. zlewka ż., polanie n., polewa ż., lejek m., zalewanie n., zalanie n., wylewka ż., wylewność ż.
czas. olać, rozlewać, lać ndk., zalewać ndk., zalać dk.
przym. lejkowaty
przysł. lejkowato
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|szmary.
Wiktionary
w starożytnym Rzymie: szermierz, nauczyciel gladiatorów
SJP.pl
Lanista (łac. lănistă, stgr. λουδοτρόφος) – w starożytnym Rzymie przedsiębiorca utrzymujący i szkolący gladiatorów dla wykorzystywania ich w walkach.
Wikipedia
1. naturalne włókno pochodzenia zwierzęcego, np. jedwab naturalny, wełna;
2. włókno sztuczne wytwarzane z białek zwierzęcych, głównie z kazeiny, keratyny oraz piór ptaków
SJP.pl
1. mała piłka kauczukowa;
2. (słowo używane zwykle w liczbie mnogiej) but piłkarski mający kołki na stałe przytwierdzone do podeszwy, zwykle plastikowe
SJP.pl
obywatel Sri Lanki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Sri Lanki
Wiktionary
IPA: lãŋʲˈcijt͡ʃɨk, AS: lãŋʹḱii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Sri Lanka ż.
:: fż. Lankijka ż.
przym. lankijski
Wiktionary
(1.1) daw. Cejlończyk
Wiktionary
obywatelka Sri Lanki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Sri Lanki
Wiktionary
IPA: lãŋʲˈcijka, AS: lãŋʹḱii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Sri Lanka ż.
:: fm. Lankijczyk m.
przym. lankijski
Wiktionary
przymiotnik od: Sri Lanka (państwo w Azji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do państwa Sri Lanka
Wiktionary
IPA: lãŋʲˈcijsʲci, AS: lãŋʹḱii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Sri Lanka ż., Lankijczyk mos., Lankijka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. żal, smutek
Wiktionary
(1.1) Jak umrzyli tata, mieli my okropny lankor.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Lanner – wieś w Anglii, w Kornwalii. Leży 27 km na północny wschód od miasta Penzance i 385 km na zachód od Londynu. W 2001 miejscowość liczyła 2493 mieszkańców.
Wikipedia
oczyszczony tłuszczopot z wełny owiec, zawierający m.in. cholesterol, używany np. w przemyśle kosmetycznym
SJP.pl
Lanolina, inaczej tłuszczopot – wosk zwierzęcy otrzymywany podczas czyszczenia wełny owczej. Stanowi mieszaninę estrów kwasów tłuszczowych ze sterolami (m.in. z cholesterolem). Oczyszczony i odwodniony wosk nosi nazwę lanoliny bezwodnej (Lanolinum anhydricum). Lanolina uwodniona (Lanolinum hydricum) zawiera 25–28% wody.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) zawierający lanolinę
Wiktionary
rzecz. lanolina ż.
Wiktionary
samochód typu Daewoo Lanos
SJP.pl
Daewoo Lanos – samochód osobowy z pogranicza klasy subkompaktowej produkowany pod południowokoreańską marką Daewoo w latach 1997 – 2008, pod polską marką FSO jako FSO Lanos w latach 2004 – 2008 oraz pod ukraińską marką ZAZ jako ZAZ Sens w latach 2008 – 2017.
Wikipedia
rodzaj terpenu, związek chemiczny pośredni w syntezie cholesterolu
SJP.pl
Lanosterol – organiczny związek chemiczny z grupy triterpenoidów. Jest związkiem pośrednim w syntezie cholesterolu oraz wszystkich hormonów steroidowych, kwasów żółciowych i witaminy D. Grzyby wykorzystują go do wytwarzania ergosterolu, jest też istotnym składnikiem ich błony komórkowej. Otrzymuje się go z lanoliny z wełny owczej.
Wikipedia
potocznie: chęć bycia popularnym, przyciąganie uwagi swoim zachowaniem lub wyglądem; lansiarstwo, lanserstwo, lanserka
SJP.pl
Wikipedia
łukowaty skok konia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) długi, łukowaty skok konia
Wiktionary
IPA: lãw̃ˈsada, AS: lãũ̯sada
Wiktionary
rzecz. lansady nmos.
Wiktionary
łukowaty skok konia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przest. posuwiste, płynne podskoki
(1.2) przen. uprzejmości, honory; zob. w lansadach.
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp., M., B. i W. lm. od: lansada
Wiktionary
(1.2) A wtedy trzeba serdecznie ze wszystkimi, jakby to powiedzieć, możliwymi tymi różnymi lansadami podziękować hrabiemu von Rostowskiemu i powołać technicznego niepolitycznego ministra finansów, który znajdzie w banku centralnym pełne wsparcie.
Wiktionary
IPA: lãw̃ˈsadɨ, AS: lãũ̯sady
Wiktionary
rzecz. lansada ż.
Wiktionary
potocznie: osoba chcąca być popularną, przyciągająca uwagę swoim zachowaniem lub wyglądem; lansiarz, lans
SJP.pl
1. → lanser;
2. potocznie: chęć bycia popularnym, przyciąganie uwagi swoim zachowaniem lub wyglądem; lansiarstwo, lanserstwo, lans
SJP.pl
zwracający uwagę swoim wyglądem
SJP.pl
potocznie: chęć bycia popularnym, przyciąganie uwagi swoim zachowaniem lub wyglądem; lansiarstwo, lans, lanserka
SJP.pl
potocznie: chęć bycia popularnym, przyciąganie uwagi swoim zachowaniem lub wyglądem; lanserstwo, lans, lanserka
SJP.pl
potocznie: osoba chcąca być popularną, przyciągająca uwagę swoim zachowaniem lub wyglądem; lanser, lans
SJP.pl
zdrobnienie od: lans
SJP.pl
żołnierz lekkiej kawalerii, uzbrojony w lancę; ułan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. żołnierz lekkiej kawalerii używający do walki lancę;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) choreogr. rodzaj tańca zaliczanego do salonowych, powstałego w Wielkiej Brytanii i popularnego w XIX w.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zgłodniały lansjer przystąpił do księdza i zagadnął go ostro, w twardym tonie, czy rozumie po francusku.
Wiktionary
rzecz. lanca
przym. lansjerski, lancowy
Wiktionary
(1.1) ułan
Wiktionary
zgrubienie od: lanie
SJP.pl
1. robić wszystko, aby ktoś stał się popularny, coś stało się modne; promować, popularyzować, propagować, wprowadzać w modę;
2. w tkactwie: tworzyć wzór na tkaninie dodatkowym wątkiem przechodzącym przez jej całą szerokość;
3. lansować się - chcieć być popularnym, przyciągać uwagę swoim zachowaniem lub wyglądem
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) promować, propagować, reklamować
czasownik zwrotny niedokonany lansować się
(2.1) promować się
Wiktionary
IPA: lãw̃ˈsɔvat͡ɕ, AS: lãũ̯sovać
Wiktionary
czas. wylansować dk.
rzecz. lans, lanser
przym. lanserski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|lansować.
Wiktionary
obraz przedstawiający pejzaż, krajobraz; zwykle kiczowaty
SJP.pl
pierwiastek chemiczny o symbolu La
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu La i liczbie atomowej 57;
Wiktionary
Lantan (La, łac. lanthanum) – pierwiastek chemiczny należący do bloku f w układzie okresowym.
Został odkryty w 1839 roku przez ucznia Berzeliusa Carla Gustawa Mosandera w zanieczyszczeniach tlenku ceru. Nazwę nadał Berzelius od greckiego słowa lanthanein – ukrywać się, gdyż pierwiastek ten „ukrywał się” w tlenku ceru.
IUPAC zalicza lantan do lantanowców, w podręcznikach spotyka się jednak często przypisanie lantanu do skandowców, a nie lantanowców.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma lantan?
Wiktionary
IPA: ˈlãntãn, AS: lãntãn
Wiktionary
rzecz. lantanowiec m.
przym. lantanowy
Wiktionary
(1.1) symbol. La
Wiktionary
wiecznie zielony krzew lub roślina zielna z rodziny werbenowatych
SJP.pl
Wikipedia
grupa piętnastu pierwiastków szóstego układu okresowego, znajdujących się za lantanem
SJP.pl
Lantanowce – grupa pierwiastków chemicznych wydzielona z 6 okresu układu okresowego. Ich nieoficjalny wspólny symbol to Ln.
Rozpoczyna się ona od lantanu (liczba atomowa 57) i kończy na lutecie (liczba atomowa 71). Łącznie liczy ona 15 pierwiastków: lantan, cer, prazeodym, neodym, promet, samar, europ, gadolin, terb, dysproz, holm, erb, tul, iterb i lutet.
Wikipedia
pierwiastek z grupy lantanowców
SJP.pl
Lantanowce – grupa pierwiastków chemicznych wydzielona z 6 okresu układu okresowego. Ich nieoficjalny wspólny symbol to Ln.
Rozpoczyna się ona od lantanu (liczba atomowa 57) i kończy na lutecie (liczba atomowa 71). Łącznie liczy ona 15 pierwiastków: lantan, cer, prazeodym, neodym, promet, samar, europ, gadolin, terb, dysproz, holm, erb, tul, iterb i lutet.
Wikipedia
→ lantan
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący lantanu
Wiktionary
rzecz. lantan m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dziecko szybko zdzierające ubranie
Wiktionary
samochód typu Hyundai Lantra
SJP.pl
delikatne włoski na powierzchni ciała płodu; meszek płodowy
SJP.pl
Lanugo – meszek płodowy pokrywający około piątego miesiąca ciąży całą skórę płodu ludzkiego, znikający zazwyczaj pomiędzy siódmym a ósmym miesiącem ciąży. Czasem jednak jest obecny u noworodków i zanika wówczas samoistnie w ciągu kilku dni lub tygodni. Jest odpowiednikiem sierści (futra) zwierząt.
Wikipedia
konwalia lanuszka - roślina trwała z rodziny liliowatych, rosnąca w lasach i zaroślach
SJP.pl
1. napełniać płynem; wlewać, nalewać, sączyć;
2. sprawiać, że płyn wypływa z czegoś;
3. o deszczu: padać obficie;
4. przestarzałe: wykonywać odlew czegoś; odlewać, ulewać;
5. potocznie: bić, uderzać, tłuc; walić;
6. potocznie: oddawać mocz; sikać, siusiać, siurać, odlewać się
SJP.pl
[czytaj: lansarote] hiszpańska wyspa wulkaniczna na Oceanie Atlantyckim
SJP.pl
Lanzarote – należąca do Hiszpanii wyspa znajdująca się na Oceanie Atlantyckim, będąca częścią archipelagu Wysp Kanaryjskich. Leży nieopodal północno-zachodnich wybrzeży Afryki, wraz z całym archipelagiem zaliczana jest do Makaronezji. Jest to wyspa pochodzenia wulkanicznego, położona na Oceanie Atlantyckim ok. 125 km od wybrzeży Maroka i 1000 km od Półwyspu Iberyjskiego.
Wikipedia
[czytaj: landżoł] miasto w Chinach nad Żółtą Rzeką, jeden z głównych ośrodków chińskiej atomistyki; Lanczou
SJP.pl
Lanzhou (chiń. upr. 兰州; chiń. trad. 蘭州; pinyin Lánzhōu) – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Gansu, port nad rzeką Huang He, położone ok. 1500 m n.p.m. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 449 972. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 934 074 mieszkańców. Ośrodek atomistyki, przemysłu petrochemicznego, maszynowego i metalurgicznego. Siedziba rzymskokatolickiej archidiecezji Lanzhou.
Wikipedia
chiński filozof z VI wieku p.n.e.; Laozi
SJP.pl
Wikipedia
starożytne miasto
SJP.pl
Nazwa kilku miast, wywodząca się z greckich mitów:
Wikipedia
1. przymiotnik od: Laodycea (miasto frygijskie wymienione w Biblii);
2. książkowo, rzadko: obojętny w sprawach wiary, religii, a także w kwestiach społecznych i politycznych
SJP.pl
chiński obóz pracy, będący de facto obozem koncentracyjnym dla więźniów politycznych
SJP.pl
Laogai (chiń. 勞改; pinyin láogǎi) – skrót od Laodong Gaizao (劳动改造), hasła określającego chiński wymiar sprawiedliwości, oznaczającego „naprawę przez pracę”. Odnosi się on do pracy więźniów w Chińskiej Republice Ludowej. Często mylony jest z powiązanym, ale znaczącym co innego hasłem – reedukacja przez pracę, który jest formą aresztu tymczasowego bez postawienia zarzutów i bez przeprowadzenia procesu. We wzorowanych na sowieckim Gułagu 1045 obozach więzionych jest ok. 6,8 mln ludzi (stan na 2007). Laogai Research Foundation szacuje, iż obecnie istnieje około 909 działających laogai, zaś od 1949 roku uwięziono w nich 40–50 milionów Chińczyków.
Wikipedia
mit. gr. Trojanin, kapłan Apollina
SJP.pl
Laokoon, Laokos (gr. Λαοκόων Laokóōn, łac. Laocoon) – w mitologii greckiej kapłan Apollina Tymbrejskiego w Troi.
Uchodził za syna Antenora lub Kapysa, lub Akoitesa. Popełnił świętokradztwo, żeniąc się i łamiąc tym samym nakaz celibatu, czym ściągnął na siebie gniew Apollina. Z Antiope, która była jego żoną, miał dwóch synów – Etrona i Melantosa (według innej wersji Antifasa i Tymbrajosa).
Wikipedia
Laomedon (także Laomedont, gr. Λαομέδων Laomédōn, łac. Laomedon) – w mitologii greckiej król Troi, syn Ilosa i Eurydyki.
Miał dwie żony – Strymo (lub Rhoeo) i Leukippe. Był ojcem ośmiorga dzieci: Priama, Astyoche, Lampusa, Hiketaona, Klytiusa, Killi, Proklii, Etilli, Klitodora i Hezjone. Miał również nieślubnego syna – Bukoliona z nimfą Abarbareą.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w północnej Francji;
Wiktionary
Laon – miejscowość i gmina we Francji, w departamencie Aisne, w regionie Hauts-de-France.
Wikipedia
przym. laoński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Laon, dotyczący Laon
Wiktionary
rzecz. Laon mrz.
Wiktionary
państwo w Azji ze stolicą w Wientianie; Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Azji;
Wiktionary
Laos, oficjalnie Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna (Lao, Sathalanalat Paxathipatai Paxaxôn Lao) – państwo w Azji Południowo-Wschodniej, na Półwyspie Indochińskim. Stolicą jest Wientian (700 tys. mieszkańców), główna rzeka Mekong. Na północy Laos graniczy z Mjanmą i Chinami, na wschodzie z Wietnamem, na południu z Kambodżą, a na zachodzie z Tajlandią. Laos jest państwem socjalistycznym.
Wikipedia
(1.1) Królestwo Kambodży na zachodzie graniczy z Tajlandią, na północy z Laosem i na wschodzie z Wietnamem.
Wiktionary
IPA: ˈlaɔs, AS: laos
Wiktionary
rzecz. Laotańczyk m., Laotanka ż., laotański m.
przym. laotański
Wiktionary
(1.1) ofic. Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna
Wiktionary
dawniej: laotański (przymiotnik od: Laos)
SJP.pl
obywatel Laosu; Laotańczyk
SJP.pl
obywatel Laosu; Laosyjczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Laosu
Wiktionary
IPA: ˌlaɔˈtãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: laotãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Laos m., laotański m.
:: fż. Laotanka
przym. laotański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: Laotanka
Wiktionary
rzecz. Laotanka ż.
Wiktionary
obywatelka Laosu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Laosu
Wiktionary
IPA: ˌlaɔˈtãŋka, AS: laotãŋka
Wiktionary
rzecz. Laos m., laotański m.
:: fm. Laotańczyk
przym. laotański
Wiktionary
przymiotnik od: Laos
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Laosu lub Laotańczyków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urzędowy Laosu;
Wiktionary
IPA: ˌlaɔˈtãj̃sʲci, AS: laotãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Laos m., Laotańczyk m., Laotanka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem laotańskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem laotańskim
(1.3) spisany, stworzony w języku laotańskim
Wiktionary
IPA: ˌlaɔˈtãj̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: laotãĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
chiński filozof z VI wieku p.n.e.; Lao-cy
SJP.pl
Laozi (wym. [ˈlaʊˈdzʌ]; chiń. 老子; dosł. „Stary Mistrz”); nazwisko: Li Er (李耳); nazwisko pośmiertne: Li Dan (李聃) – półlegendarny chiński filozof, twórca taoizmu. Autor Daodejing, jednej z najważniejszych ksiąg taoizmu, zarówno filozoficznego, jak i religijnego.
Wikipedia
tybetański dęty instrument muzyczny; la-pa
SJP.pl
Lapa (nep. लापा) – gaun wikas samiti w środkowej części Nepalu w strefie Bagmati w dystrykcie Dhading. Według nepalskiego spisu powszechnego z 2001 roku liczył on 830 gospodarstw domowych i 3893 mieszkańców (2024 kobiet i 1869 mężczyzn).
Wikipedia
wziernik służący do oglądania wnętrza jamy brzusznej, wprowadzany przez nacięcie w powłokach brzusznych
SJP.pl
rodzaj endoskopii stosowanej w medycynie do zabiegów operacyjnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wziernikowanie jamy otrzewnej;
Wiktionary
Laparoskopia – wziernikowanie jamy otrzewnej za pomocą instrumentu optycznego wprowadzonego przez powłoki brzuszne. Metoda jest wykorzystywana w diagnostyce zmian patologicznych, umożliwia pobranie materiału do badania histopatologicznego oraz przeprowadzanie zabiegów w obrębie jamy brzusznej.
Wikipedia
(1.1) Laparoskopia służy do diagnostyki jamy otrzewnej, wykonywania biopsji oraz szeregu zabiegów.
Wiktionary
IPA: ˌlaparɔˈskɔpʲja, AS: laparoskopʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. laparoskop m.
przym. laparoskopowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. laparoskop m.
przym. laparoskopowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) laparoscopic surgery, laparoscopy
* baskijski: (1.1) laparoskopia
* białoruski: (1.1) лапараскапія ż.
* bułgarski: (1.1) лапароскопия ż.
* francuski: (1.1) cœlioscopie ż.
* hiszpański: (1.1) laparoscopia ż.
* łaciński: (1.1) abdominoscopia
* niemiecki: (1.1) Laparoskopie ż., laparoskopische Chirurgie ż.
* nowogrecki: (1.1) λαπαροσκόπηση ż.
* rosyjski: (1.1) лапароскопия ż.
* słowacki: (1.1) laparoskopia ż.
* włoski: (1.1) laparoscopia ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z laparoskopią, dotyczący laparoskopii
Wiktionary
(1.1) Etap leczenia przyczynowego obejmuje dostępne leczenie zachowawcze, precyzyjne leczenie hormonalne, leczenie chirurgiczne– laparoskopowe, lub klasyczną laparotomię.
Wiktionary
rzecz. laparoskopia ż., laparoskop m.
przysł. laparoskopowo
Wiktionary
operacyjne otwarcie jamy brzusznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. operacyjne otwarcie jamy brzusznej, polegające na przecięciu skóry, mięśni i otrzewnej umożliwiające eksplorację wnętrza jamy brzusznej;
Wiktionary
Laparotomia (z greki he lapara – brzuch; he tome – cięcie) – termin medyczny określający operacyjne otwarcie jamy brzusznej, polegające na przecięciu skóry, mięśni i otrzewnej umożliwiające eksplorację wnętrza jamy brzusznej. Zwykle jest stosowane jako pierwszy etap operacji chirurgicznej, ale może być stosowana również w celach diagnostycznych i nosi wówczas nazwę laparotomii zwiadowczej (łac. laparotomia explorativa).
Wikipedia
(1.1) W ostatnim czasie coraz częściej zamiast laparotomii diagnostycznej (zwiadowczej) stosuje się laparoskopię zwiadowczą.
Wiktionary
IPA: ˌlaparɔˈtɔ̃mʲja, AS: laparotõmʹi ̯a
Wiktionary
potocznie: laptop
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) pot. slang. laptop
Wiktionary
(1.1) Mój lapek po dwóch latach nieformatowania i zasyfiania go zaczął się chrzanić w ten sposób, że użycie procesora skakało do 100%.
(1.1) Na twoim lapku ta gra płynnie nie będzie działać.
Wiktionary
rzecz. laptop mrz./mzw.
Wiktionary
nazwa wykwalifikowanego kamieniarza lub rzeźbiarza w XVI-XVIII wieku
SJP.pl
odnoszący się do lapidarium
SJP.pl
muzealny zbiór kamieni, kamiennych posągów
SJP.pl
Lapidarium (łac. lapidarius – kamienny) – miejsce przechowywania i prezentowania okazów kamieni naturalnych i kamiennych fragmentów elementów architektonicznych oraz inskrypcji epigraficznych, rzeźb, nagrobków, pomników, pochodzących z zabytkowych budowli. Pierwsze publiczne lapidarium znajduje się w „Museo Lapidario Maffeiano” w Weronie, założone w latach 1738–1749 przez Scypiona Maffeiego.
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) zwięźle, treściwie, wyraziście, lakonicznie
Wiktionary
(1.1) Potem, mówiąc bardzo lapidarnie, będzie konkurował z trzciną cukrową.
Wiktionary
IPA: ˌlapʲiˈdarʲɲɛ, AS: lapʹidarʹńe
Wiktionary
przym. lapidarny
rzecz. lapidarność ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: lapidarnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: lapidarny; bardziej lapidarny
SJP.pl
zwięzłość w wyrażaniu myśli; lakoniczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwięzłość, treściwość, wyrazistość, lakoniczność
Wiktionary
IPA: ˌlapʲiˈdarnɔɕt͡ɕ, AS: lapʹidarność
Wiktionary
przym. lapidarny
przysł. lapidarnie
Wiktionary
nie zawierający wielu słów; zwięzły, treściwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zwięzły, treściwy, wyrazisty, lakoniczny
Wiktionary
IPA: ˌlapʲiˈdarnɨ, AS: lapʹidarny
Wiktionary
przysł. lapidarnie
rzecz. lapidarność
Wiktionary
drobne kamienie powstające w wyniku wybuchu wulkanu; lapilli
SJP.pl
Lapille, lapilli (łac. lapillus – kamyk) – typ materiału piroklastycznego wyrzucanego podczas erupcji wulkanu. Są to cząstki i okruchy skalne (pokruszona lawa, pochodząca z poprzednich wybuchów wulkanu oraz świeża – krzepnąca w czasie lotu).
Wielkość lapilli wynosi od 2 do 64 mm. Mają one kształt zbliżony do bomb wulkanicznych. Zazwyczaj mają kształt kropli lub są kuliste, wrzecionowate i lekko skręcone przez ruch obrotowy w czasie spadania.
Wikipedia
niewielkie kawałki lawy wyrzucane na powierzchnię ziemi w czasie wybuchu wulkanu; lapille
SJP.pl
Lapille, lapilli (łac. lapillus – kamyk) – typ materiału piroklastycznego wyrzucanego podczas erupcji wulkanu. Są to cząstki i okruchy skalne (pokruszona lawa, pochodząca z poprzednich wybuchów wulkanu oraz świeża – krzepnąca w czasie lotu).
Wielkość lapilli wynosi od 2 do 64 mm. Mają one kształt zbliżony do bomb wulkanicznych. Zazwyczaj mają kształt kropli lub są kuliste, wrzecionowate i lekko skręcone przez ruch obrotowy w czasie spadania.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Chanty-Mansyjskim Okręgu Autonomicznym – Jugrze, lewy dopływ Sośwy Północnej
Wiktionary
rasa psa; lapoński pies pasterski
SJP.pl
Lapinporokoira – jedna z ras psów, zaliczana do grupy szpiców i psów w typie pierwotnym, sekcji północnych psów pasterskich. Nie podlega próbom pracy.
Wikipedia
farmaceutyczna nazwa azotanu srebra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. farm. handlowa nazwa azotanu srebra
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kupiłem sobie w aptece lapis na kurzajki.
Wiktionary
IPA: ˈlapʲis, AS: lapʹis
Wiktionary
(1.1) azotan srebra, kamień piekielny
Wiktionary
minerał koloru ciemnoniebieskiego lub granatowego, używany w zdobnictwie, dawniej także do wytwarzania ultramaryny, niebieskiej farby; lazuryt, lapis lazuli
SJP.pl
przypalać, dezynfekować lapisem - azotanem srebra
SJP.pl
[czytaj: laPLAS] nazwisko, m.in. Pierre Simon de Laplace (1749-1827) - francuski matematyk i astronom
SJP.pl
Osoby:
Matematyka:
Wikipedia
operator różniczkowy drugiego rzędu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. operator różniczkowy drugiego rzędu będący sumą drugich pochodnych cząstkowych;
Wiktionary
Operator Laplace’a, laplasjan – operator różniczkowy drugiego rzędu, wprowadzony przez Pierre’a Simona de Laplace’a. W układzie kartezjańskim 3-wymiarowym ma postać:
Wikipedia
potocznie: powiedzieć coś bez zastanowienia; chlapnąć
SJP.pl
potocznie: powiedzieć coś bez zastanowienia; chlapnąć
SJP.pl
mieszkaniec Laponii
SJP.pl
Lapończycy, Saamowie (Łoparowie, Loparowie; lap. Saami) – lud zamieszkujący głównie Laponię – krainę historyczno-geograficzną w Europie Północnej obejmującą północne krańce Norwegii, Finlandii, Rosji (Płw. Kolski) oraz Szwecji. Historycznie nazywani Lapończykami, które to miano jest obecnie uważane przez niektóre społeczności saamskie za obraźliwe. Saamowie są potomkami pierwotnych mieszkańców Skandynawii.
Wikipedia
mieszkaniec Laponii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek narodowości lapońskiej
(1.2) mieszkaniec Laponii
Wiktionary
rzecz. Laponia ż., lapoński mrz.
:: fż. Laponka ż.
przym. lapoński
Wiktionary
kraina w Europie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. region Europy obejmujący północne tereny Norwegii, Szwecji, Finlandii oraz Półwysep Kolski w Rosji;
(1.2) geogr. jednostka administracyjna Finlandii;
Wiktionary
Laponia (fiń. Lappi; szw. i norw. Sameland; Lappland; ros. Лапландия, Łapłandija; północnolapoński Sápmi) – region kulturowy i geograficzny w północnej Europie, obejmujący swoim zasięgiem północne części Półwyspu Kolskiego i Półwyspu Skandynawskiego. Leży na terenie czterech państw: Rosji, Finlandii, Szwecji i Norwegii. Zajmuje obszar ok. 380 tys. km². Głównymi ośrodkami miejskimi Laponii są Murmańsk w Rosji, Kiruna w Szwecji, Kautokeino w Norwegii oraz Inari i Rovaniemi w Finlandii.
Wikipedia
(1.1) W Laponii możesz zobaczyć więcej reniferów niż ludzi.
Wiktionary
IPA: laˈpɔ̃ɲja, AS: lapõńi ̯a
Wiktionary
rzecz. Lapończyk m., Laponka ż., lapoński m.
przym. lapoński
Wiktionary
mieszkanka Laponii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta narodowości lapońskiej
(1.2) mieszkanka Laponii
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Laponia ż., lapoński mrz.
:: fm. Lapończyk mos.
przym. lapoński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1-2) zobtłum rodz|Lapończyk.
* białoruski: (1.1) саамка ż.
* czeski: (1.2) Laponka ż.
* esperanto: (1.1) laponino
* hiszpański: (1.1) lapona ż.
* rosyjski: (1.1) саамка ż.
* słowacki: (1.1) Laponka ż.
* szwedzki: (1.1) lapska, lappkvinna w., samekvinna w., samiska w.
* ukraiński: (1.1) саамка ż.
źródła.
== Laponka (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Laponka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Laponia ż., lapoński mrz.
:: fm. Lapończyk mos.
przym. lapoński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Laponia ż., lapoński mrz.
:: fm. Lapończyk mos.
przym. lapoński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1-2) zobtłum rodz|Lapończyk.
* białoruski: (1.1) саамка ż.
* czeski: (1.2) Laponka ż.
* esperanto: (1.1) laponino
* hiszpański: (1.1) lapona ż.
* rosyjski: (1.1) саамка ż.
* słowacki: (1.1) Laponka ż.
* szwedzki: (1.1) lapska, lappkvinna w., samekvinna w., samiska w.
* ukraiński: (1.1) саамка ż.
źródła.
== Laponka (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Laponka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
człowiek reprezentujący typ laponoidalny, czyli odznaczający się niskim wzrostem, krępą budową ciała, śniadą cerą oraz ciemnymi oczami i włosami
SJP.pl
przymiotnik od: Laponia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Laponii, związany z Laponią, pochodzący z Laponii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język używany w Laponii;
Wiktionary
IPA: laˈpɔ̃j̃sʲci, AS: lapõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Laponia ż., Lapończyk m., Laponka ż.
Wiktionary
polerować powierzchnię elementów metalowych powleczoną pastą ścierną
SJP.pl
[czytaj: laphunt]
1. lapphund fiński - rasa psów pasterskich;
2. lapphund szwedzki - rasa psów pasterskich
SJP.pl
potocznie:
1. osoba powolna, niezaradna, niezgrabna; niedorajda, ciamcia, ciapa, ciamajda, ślamazara;
2. osoba będąca obiektem kpin i wyśmiewania się; pośmiewisko;
3. osoba ograniczona, naiwna; głupiec, bałwan, dureń, idiota
SJP.pl
Laps – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Owernia-Rodan-Alpy, w departamencie Puy-de-Dôme.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 428 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 60 osób/km² (wśród 1310 gmin Owernii Laps plasuje się na 447 miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 918).
Wikipedia
hist.: chrześcijanie "upadli", którzy wyrzekli się wiary i oddali cześć bóstwom pogańskim
SJP.pl
Lapsi (łac. upadli) – określenie tych chrześcijan z pierwszych wieków, którzy ulegli prześladowaniom i oddali cześć pogańskim bóstwom.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. nauka o błędach
Wiktionary
błąd, zwłaszcza popełniony przez roztargnienie; przejęzyczenie
SJP.pl
Wikipedia
przenośny komputer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) inform. pot. komputer przenośny większy niż palmtop;
Wiktionary
Laptop (z ang. lap – kolana, podołek + top – wierzch), notebook (z ang. notebook, notatnik, zeszyt) – rodzaj przenośnego komputera osobistego.
Do podtypów laptopów można zaliczyć ultrabooki i netbooki. Urządzeniami mniejszymi od laptopów są tablety i smartfony, które również są przenośnymi komputerami, choć nie są zgodne z IBM PC.
Wikipedia
(1.1) Używam laptopa, ponieważ często pracuję w podróży.
(1.1) Pękła tylna obudowa, ale laptop działał. Poprosiłem dyrektora generalnego o inny komputer.
Wiktionary
IPA: ˈlaptɔp, AS: laptop
Wiktionary
rzecz. lapek m., lapć m.
przym. laptopowy
Wiktionary
(1.1) notebook; pot. żart. lapek, lapć
Wiktionary
zdrobnienie od: laptop
SJP.pl
potocznie: osoba używająca laptopa
SJP.pl
torba na laptop
SJP.pl
gatunek makaka; makak orientalny
SJP.pl
Makak orientalny, lapunder, makak lapunder (Macaca nemestrina) – gatunek ssaka naczelnego z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).
Wikipedia
gatunek ssaka naczelnego z rodziny gibonowatych o brązowo-czarnym ubarwieniu ciała i kończynach jasnego koloru; gibon białoręki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) hist. rel. dusza zmarłego uważana w starożytnym Rzymie za bóstwo opiekuńcze ogniska domowego, miejsca, kraju;
Wiktionary
Indie:
Iran:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) genius loci
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. lararium n.
frazeologia.
lary i penaty
etymologia.
(1.1) etym|łac|lar.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) lar
* łaciński: (1.1) lar m.
źródła.
== lar (język albański.) ==
thumb|lar (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) bot. wawrzyn
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: lar, AS: lar
Wiktionary
rzecz. lararium n.
Wiktionary
(1.1) genius loci
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geol. geogr. kontynent istniejący w późnej kredzie, 98-65 mln lat temu, który obejmował tereny stanowiące współcześnie zachód Ameryki Północnej;
Wiktionary
Laramidia – kontynent istniejący w późnej kredzie, od około 98 do 65 mln lat temu. Obejmuje tereny stanowiące obecnie zachód Ameryki Północnej. Od Appalachii – odpowiadającej dzisiejszemu wschodowi Ameryki Północnej – oddzielało ją epikontynentalne Morze Środkowego Zachodu. Była ponad pięciokrotnie mniejsza od współczesnej Ameryki Północnej, jednak na jej terenach żyło wiele dużych, ważących ponad tonę dinozaurów, reprezentujących różne linie ewolucyjne, takie jak ceratopsy, hadrozaury, ankylozaury, tyranozaury i ornitomimozaury. Niektórzy naukowcy sugerowali podział Laramidii na dwie prowincje biogeograficzne: północną i południową, pomiędzy którymi granica miałaby przebiegać na terenach dzisiejszych stanów Utah i Kolorado.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) prakontynent, paleokontynent
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Laramie n.
przym. laramijski
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|Laramidia.; termin wprowadzony przez J. Davida Archibalda w 1996 roku; nazwa zaczerpnięta od orogenezy laramijskiej
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Laramidia
* białoruski: (1.1) Ларамідыя ż.
* czeski: (1.1) Laramidie ż.
* francuski: (1.1) Laramidia ż.
* hiszpański: (1.1) Laramidia ż.
* kataloński: (1.1) Laramidia ż.
* niderlandzki: (1.1) Laramidia ż.
* niemiecki: (1.1) Laramidia ż.
* portugalski: (1.1) Laramidia ż.
* rosyjski: (1.1) Ларамидия ż.
* włoski: (1.1) Laramidia ż.
źródła.
== Laramidia (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geol. geogr. Laramidia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Laramie n.
przym. laramijski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) prakontynent, paleokontynent
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Laramie n.
przym. laramijski
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|Laramidia.; termin wprowadzony przez J. Davida Archibalda w 1996 roku; nazwa zaczerpnięta od orogenezy laramijskiej
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Laramidia
* białoruski: (1.1) Ларамідыя ż.
* czeski: (1.1) Laramidie ż.
* francuski: (1.1) Laramidia ż.
* hiszpański: (1.1) Laramidia ż.
* kataloński: (1.1) Laramidia ż.
* niderlandzki: (1.1) Laramidia ż.
* niemiecki: (1.1) Laramidia ż.
* portugalski: (1.1) Laramidia ż.
* rosyjski: (1.1) Ларамидия ż.
* włoski: (1.1) Laramidia ż.
źródła.
== Laramidia (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geol. geogr. Laramidia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
w starożytnym Rzymie: domowe miejsce kultu larów, bóstw opiekuńczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. rel. domowe miejsce kultu larów, bóstw opiekuńczych w starożytnym Rzymie
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) kapliczka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. lar m.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|lararium.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) lararium
* łaciński: (1.1) lararium n.
* słowacki: (1.1) larárium n.
źródła.
== lararium (język angielski.) ==
thumb|lararium (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hist. rel. lararium
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. lar m.
Wiktionary
nalewka spirytusowa z rozmarynu i lawendy, niegdyś przypisywano jej cudowne właściwości odmładzające i odświeżające cerę; "woda królowej węgierskiej"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. kosmet. woda toaletowa o zapachu rozmarynu albo lawendy, szczególnie popularna w XVII-XVIII wieku;
Wiktionary
Larendogra (fr. l'eau de la reine d'Hongrie, łac. aqua Reginae Hungaricae – „woda królowej węgierskiej”, „woda węgierska”) – zapachowa woda toaletowa; także nalewka spirytusowa przygotowywana z 2 części ziela rozmarynu lekarskiego i 3 części niemal stuprocentowego alkoholu.
Wikipedia
(1.1) Poruszyła się żywo i chwyciwszy ze stołu flaszeczkę larendogry, przyłożyła ją do twarzy, aby orzeźwiającym jej zapachem odetchnąć.
(1.1) Stara sługa księżnej (…) dobyła flaszki z larendogrą i oblewać ją poczęła a trzeźwić.
Wiktionary
(1.1) woda węgierska, wódka rozmarynowa
Wiktionary
lek z grupy neuroleptyków stosowany w psychiatrii, działa uspokajająco i przeciwwymiotnie oraz likwiduje halucynacje i omamy; fenactil
SJP.pl
largamenete;
1. określenie wykonawcze: spokojnie, szeroko;
2. tempo wykonania utworu: szeroko, zwalniając;
3. część utworu w tym tempie
SJP.pl
określenie wykonawcze: zwalniając
SJP.pl
[czytaj: larż] z francuskiego: hojny, szczodry
SJP.pl
[czytaj: largetto] utwór muzyczny lub jego część w tempie larghetto
SJP.pl
określenie wykonawcze: powoli, szeroko, uroczyście
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
jednostka monetarna Gruzji (1 lari = 100 tetri)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) monet. waluta Gruzji;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) lari
* kataloński: (1.1) lari m.
* ukraiński: (1.1) ларі
źródła.
== lari (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. lari
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈlarʲi, AS: larʹi
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) lari
* kataloński: (1.1) lari m.
* ukraiński: (1.1) ларі
źródła.
== lari (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. lari
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kamień ozdobny, niebieska odmiana pektolitu
SJP.pl
Larimar – gemmologiczno-handlowa nazwa niebieskiej odmiany pektolitu, należących do rodziny krzemianów.
Nazwa pochodzi od imienia córki jednego z kolonizatorów Haiti, którzy przybyli tam w 1492 roku wraz z pierwszą wyprawą Kolumba. Niektórzy pochodzenie nazwy przypisują nazwie kopalni, w której został odkryty.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w środkowej Grecji;
Wiktionary
Larisa (gr. Λάρισα; staroż. Larysa lub Laryssa) – miasto w środkowej Grecji, na Nizinie Tesalskiej, nad rzeką Pinios (uchodzi do Morza Egejskiego), siedziba administracji zdecentralizowanej Tesalia-Grecja Środkowa, regionu Tesalia, jednostki regionalnej Larisa i gminy Larisa. W 2011 roku liczyło 144 651 mieszkańców.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) war. Larysa, Laryssa
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|Λάρισα.
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) Lárisa ż., Larisa ż.
* nowogrecki: (1.1) Λάρισα ż.
źródła.
== Larisa (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) war. Larysa, Laryssa
Wiktionary
dawniej: larum (wrzawa, krzyk)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. hałas, awantura, alarm
Wiktionary
(1.1) Hyniek zrobioł srogie larmo w doma. → Heniek zrobił w domu wielką awanturę.
(1.1) Aż w końcu Pan Bóg te larmo usłyszoł, poważnie się wnerwioł i wszystkich wymieszoł. → Aż w końcu Pan Bóg tę awanturę usłyszał, poważnie się wnerwił i wszystkich wymieszał''.
Wiktionary
czas. larmować
Wiktionary
(1.1) haja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto portowe na południowo-wschodnim wybrzeżu Cypru;
(1.2) geogr. adm. dystrykt Republiki Cypryjskiej ze stolicą w mieście Larnaka (1.1);
Wiktionary
Larnaka (gr. Λάρνακα, daw. Kition) – miasto w Republice Cypryjskiej, na południowo-wschodnim wybrzeżu wyspy. Stanowi ośrodek administracyjny dystryktu Larnaka. W 2011 roku liczyło 51 468 mieszkańców. W jego pobliżu jest ulokowany główny port lotniczy Cypru. W starożytności nazywało się Kition (stgr. Κίτιον, łac. Citium). Trzecie co do wielkości miasto kraju.
Wikipedia
(1.1) daw. Kition
Wiktionary
rodzaj sarkofagu w kształcie skrzyni lub wanny, znany głównie z kręgu kultury egejskiej
SJP.pl
Larnaks – starogrecki wyrób (głównie ceramiczny) w kształcie skrzyni, służący do celów domowych i grzebalnych (jako sarkofag); charakterystyczny dla kultury egejskiej, ale występujący również w późniejszej kulturze starożytnych Greków.
Wikipedia
minerał z grupy glinokrzemianów
SJP.pl
Larnit – minerał z gromady krzemianów wyspowych, będący jednoskośną polimorficzną odmianą β substancji 2CaO · SiO2. Larnit krystalizuje w klasie słupa jednoskośnego w temperaturach 675-1420 °C. Jest minerałem skał zmetamorfizowanych w bardzo wysokich temperaturach facji sanidynitowej. Znany jest ze strefy kontaktowej Scawt Hill koło Larnes w Irlandii.
Wikipedia
[czytaj: laRU] nazwisko obce
SJP.pl
[czytaj: laRUS] nazwisko, m.in. Pierre Athanase Larousse (1817-1875) - wydawca, gramatyk, leksykograf
SJP.pl
Éditions Larousse – francuskie wydawnictwo założone w 1852 w Paryżu przez Pierre'a Larousse'a i Augustina Boyera jako Librairie Larousse.
Éditions Larousse specjalizuje się w wydawaniu encyklopedii, słowników, albumów i serii klasyków. Od stu lat jej nakładem ukazuje się „Le Petit Larousse”, słownik encyklopedyczny, wychodzący także po hiszpańsku i włosku.
Wikipedia
środowiskowo: wspólne odgrywanie ról i tworzenie opowieści w ramach fikcyjnego świata, zwykle z kostiumami i rekwizytami; LARP
SJP.pl
środowiskowo: miłośnik lub uczestnik spotkania, na którym gracze wspólnie odgrywają role i tworzą opowieści w ramach fikcyjnego świata, zwykle z kostiumami i rekwizytami
SJP.pl
chuligan, hoodlum
SJP.pl
obce imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
zagraniczne imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko, m.in. Arthur Larsen, amerykański tenisista
SJP.pl
Larsen – popularne nazwisko norweskie (4 miejsce) i duńskie (7 miejsce), znaczy syn Larsa (tzn. Laurentego, Wawrzyńca). Szwedzkim odpowiednikiem jest Larsson.
Wikipedia
ściana (ścianka) larsenowska - szczelna ściana oporowa używana do umacniania i uszczelniania nabrzeży; ściana (ścianka) Larsena
SJP.pl
[czytaj: laszon] nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dawniej:
a) wrzawa, krzyk, hałas, zgiełk
b) sygnał dźwiękowy oznaczający wezwanie do broni, alarm, pobudkę itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. pobudka, sygnał wojenny, wzywający do broni
(1.2) wrzawa, wrzask, zamieszanie, zgiełk
(1.3) daw. trwoga, popłoch
Wiktionary
(1.1) Trąby grały larum, by kto żyw, chronił się do miasta, lecz oni nie słyszeli tych głosów lub nie chcieli na nie zważać.
(1.2) U nas, gdzie opinię publiczną wytwarzają kanapy, ile razy pojawi się jakaś nowa myśl z zagranicy, natychmiast podnosi się taki wrzask, takie larum, że trzeba mieć chyba odwagę graniczącą z zuchwałością, by jakąś reformę lub w ogóle coś niebywałego chcieć wprowadzić.
Wiktionary
IPA: ˈlarũm, AS: larũm
Wiktionary
(1.1) alarm, do broni, daw. larmo, daw. larma, daw. trwoga, bicie na trwogę
Wiktionary
1. stadium rozwojowe zwierzęcia różniące się od postaci dojrzałej budową i trybem życia;
2. w wierzeniach starożytnych Rzymian: duch złego człowieka, upiór błądzący nocą wśród żywych; lemur;
3. potocznie: osoba, do której czuje się niechęć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. stadium życia owada różniące się pod względem budowy i zachowań od osobnika dojrzałego;
(1.2) pot. niesympatyczna kobieta
(1.3) daw. (także gw-pl|Śląsk Cieszyński.) zob. maska. (na bal maskowy)
(1.4) duch zmarłego prześladujący żywych
(1.5) daw. zob. zjawa.
Wiktionary
Larwa (łac. larva – maska, widmo, lm larvae) – postać i stadium rozwoju postembrionalnego (młodocianego) zwierzęcia, charakteryzujące się możliwością wzrostu, często różniące się anatomicznie, fizjologicznie i ekologicznie od postaci dojrzałej osobników tego samego gatunku. Występuje powszechnie w rozwoju bezkręgowców, ryb i płazów.
Wikipedia
(1.1) Ptaszek zaczął dziobać larwę siedzącą na listku.
(1.2) Ta stara larwa spod 38 znowu nie odpowiedziała mi na „dzień dobry”.
Wiktionary
IPA: ˈlarva, AS: larva
Wiktionary
rzecz. larwalność ż.
przym. larwalny
Wiktionary
poczwarka
Wiktionary
rączyca larwalka - gatunek muchówki z rodziny rączycowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co larwalne
Wiktionary
rzecz. larwa ż.
przym. larwalny
Wiktionary
przymiotnik od: larwa
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do larwy
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący larwy, określający larwę, używany przy larwach
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla larw, mający cechy larwy
Wiktionary
rzecz. larwa ż., larwalność ż.
Wiktionary
środek chemiczny działający zabójczo na larwy owadów
SJP.pl
terapia przy wykorzystaniu larw muchy plujki, przyśpieszająca gojenie się ran
SJP.pl
bóstwa opiekuńcze domowego ogniska i rodziny w mitologii rzymskiej
SJP.pl
Lary (łac. lares, genii loci, lp. odpowiednio: lar, genius loci) – dusze zmarłych, czczone w Rzymie jako chroniące przed nieszczęściami bóstwa opiekuńcze domu i sprawcy pomyślności.
W kapliczkach (larariach) umieszczano ich statuetki, modlono się do nich i składano im ofiary. Z okazji wesela, urodzin lub rodzinnej uroczystości otrzymania przez chłopca bulli lub toga virilis, otwierano domowe kapliczki i składano larom ofiary z ciasta, wina, kadzidła, a całość zdobiono kwiatami. Przeciwieństwem larów były złe dusze – larwy (larvae).
Wikipedia
zabieg chirurgiczny polegający na częściowym lub zupełnym usunięciu krtani, wykonywany w leczeniu raka krtani
SJP.pl
Laryngektomia (łac. laryngectomia) – zabieg laryngologiczny polegający na częściowym lub całkowitym wycięciu krtani. Jest to jedna z metod chirurgicznego leczenia raka krtani i raka gardła dolnego.
Wikipedia
osoba po operacyjnym usunięciu krtani z powodu choroby nowotworowej
SJP.pl
sztuczna krtań, mikrofon działający pod wpływem drgań krtani
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) w hełmofonie: urządzenie pozwalające przekazywać mowę
Wiktionary
Laryngofon – odmiana mikrofonu przeznaczonego do pracy w warunkach ekstremalnie silnego hałasu zewnętrznego. Od zwykłego mikrofonu odróżnia się tym, że jego membrana nie jest pobudzana przenoszoną przez powietrze falą dźwiękową, lecz drganiami skóry na szyi w pobliżu krtani mówiącego człowieka.
Wikipedia
(1.1) No i co tam, Wiechu, jedziemy na wojnę? – zapytał, przyciskając do krtani czujnik laryngofonu.
Wiktionary
1. lekarz zajmujący się chorobami nosa, krtani i gardła;
2. potocznie: otolaryngolog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem, profilaktyką i leczeniem chorób krtani i gardła
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarka specjalistka laryngologii
Wiktionary
Otorynolaryngologia (z gr. otos: „ucho”; rhinos, rynos: „nos”; laryngos: „krtań”), dawniej otolaryngologia, potocznie laryngologia – dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem i leczeniem chorób jamy ustnej, gardła, krtani, nosa i zatok przynosowych, ucha, szyi i twarzoczaszki, a także zaburzeń głosu, mowy, słuchu i równowagi. Potocznie używana jest nazwa laryngologia, która w ścisłym znaczeniu odnosi się do działu otorynolaryngologii zajmującego się chorobami gardła i krtani.
Wikipedia
(1.1) Ojciec naszego znakomitego pisarza science fiction był cenionym lwowskim laryngologiem.
(2.1) Operację przeprowadziła dr Malinowska — laryngolog dziecięcy.
(2.1) Córka chce zostać laryngologiem.
Wiktionary
IPA: ˌlarɨ̃ŋˈɡɔlɔk, AS: larỹŋgolok
Wiktionary
rzecz. laryngologia ż.
:: fż. laryngolożka ż.
przym. laryngologiczny
Wiktionary
(2.1) laryngolożka
Wiktionary
1. dział medycyny zajmujący się chorobami nosa, gardła i krtani;
2. potocznie: otolaryngologia;
3. oddział szpitalny, na którym leczy się takie choroby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. dział medycyny, który zajmuje się schorzeniami gardła i krtani
(1.2) pot. oddział w szpitalu, gdzie leczy się choroby gardła i krtani
Wiktionary
Otorynolaryngologia (z gr. otos: „ucho”; rhinos, rynos: „nos”; laryngos: „krtań”), dawniej otolaryngologia, potocznie laryngologia – dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem i leczeniem chorób jamy ustnej, gardła, krtani, nosa i zatok przynosowych, ucha, szyi i twarzoczaszki, a także zaburzeń głosu, mowy, słuchu i równowagi. Potocznie używana jest nazwa laryngologia, która w ścisłym znaczeniu odnosi się do działu otorynolaryngologii zajmującego się chorobami gardła i krtani.
Wikipedia
rzecz. laryngolog mos./ż., laryngolożka ż.
przym. laryngologiczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z laryngologią lub laryngologiem, dotyczący laryngologii lub laryngologa
Wiktionary
rzecz. laryngologia ż., laryngolog mos., laryngolożka ż.
przysł. laryngologicznie
Wiktionary
przyrząd umożliwiający dokładne obejrzenie krtani w celach diagnostycznych; wziernik krtaniowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. przyrząd medyczny pozwalający obejrzeć wnętrze krtani;
Wiktionary
Laryngoskop – inaczej wziernik krtaniowy, to instrument umożliwiający dokładne obejrzenie krtani w celach diagnostycznych oraz w celu założenia rurki intubacyjnej. Laryngoskop składa się z rękojeści zawierającej baterie oraz łopatki (łyżki), prostej lub zakrzywionej, ze światłowodem. Po raz pierwszy laryngoskop zastosował Manuel García w 1854 roku.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) wziernik krtaniowy
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. laryngoskopia ż.
przym. laryngoskopowy
przysł. laryngoskopowo
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) laryngoscope
* białoruski: (1.1) ларынгаскоп m.
* francuski: (1.1) laryngoscope m.
* hiszpański: (1.1) laringoscopio m.
* niemiecki: (1.1) Laryngoskop n.
* nowogrecki: (1.1) λαρυγγοσκόπιο n.
* rosyjski: (1.1) ларингоскоп m.
* słowacki: (1.1) laryngoskop m.
* ukraiński: (1.1) ларингоскоп m.
źródła.
== laryngoskop (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) med. laryngoskop, wziernik krtaniowy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. laryngoskopia ż.
przym. laryngoskopowy
przysł. laryngoskopowo
Wiktionary
(1.1) wziernik krtaniowy
Wiktionary
badanie krtani za pomocą laryngoskopu, wykonane w celach diagnostycznych lub przed zabiegiem chirurgicznym
SJP.pl
Laryngoskopia – metoda badania krtani wykonywana przez laryngologa. Pierwszej obserwacji własnej krtani dokonał w 1854 roku hiszpański śpiewak Manuel Garcia.
Wikipedia
metoda zabiegowego udrażniania dróg oddechowych polegająca na rozcięciu krtani, wykonywana w celu umożliwienia choremu oddychania
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Larysa – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od nazwy antycznego miasta Larissa (w świecie starożytnym istniało 8 miast o tej nazwie). W języku polskim imię rzadkie, natomiast częste w języku rosyjskim. Forma Lara stanowi rosyjskie zdrobnienie od Larysy.
Larysa imieniny obchodzi 26 marca, 5 września.
Wikipedia
(1.1) Larysa podczas lekcji miała duży problem z objaśnieniem dynamiki Newtona.
Wiktionary
rzecz. zdrobn. Lara ż., Larysia ż., Laryska ż., Larunia ż., Larka ż., Larcia ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Larysy lub z nią związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. zwarty zbiór roślinności z przewagą roślin drzewiastych;
2. wielka liczba czegoś, masa, np. las sztandarów;
3. coś bujnie i gęsto rosnącego, gąszcz, plątanina, mnóstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mit. mezopotamska bogini, uważana za małżonkę Nergala, boga świata podziemnego;
Wiktionary
Las (biocenoza leśna) – kompleks roślinności swoisty dla danego kontynentu geograficznego, charakteryzujący się dużym udziałem drzew rosnących w zwarciu, wraz ze światem zwierzęcym i różnymi czynnikami przyrody nieożywionej oraz związkami, które między nimi występują.
Wikipedia
1. zwykle w liczbie mnogiej: metalowe lub drewniane pręty zespolone ze sobą, służące do przesiewania żwiru, wapnia lub do suszenia lnu, chmielu, owoców itp.;
2. w rybołówstwie:
a) pleciony przyrząd do łapania ryb;
b) krata w tej samołówce
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: lazanja] potrawa na bazie makaronu i mięsnego sosu, zapiekana; lasagne; lazania, lazanie
SJP.pl
Lasagne (lp lasagna) (IPA: laˈzaɲɲe'), lazania – rodzaj makaronu w postaci dużych, prostokątnych płatów, a także typowo włoskie danie przygotowywane na bazie tego makaronu.
Makaron jest uprzednio gotowany lub układany na sucho (gotowy, dostępny w sprzedaży) w prostokątnym naczyniu, na przemian z warstwami farszu. Następnie potrawa jest zapiekana. Farsz stanowią najczęściej warstwy sosu pomidorowego z mięsem, beszamelu i sera, układane do wyczerpania składników. Zdarzają się przepisy na wersje wegetariańskie i na słodko. Danie podawane jest na gorąco.
Wikipedia
[czytaj: lazanje] potrawa na bazie makaronu i mięsnego sosu, zapiekana; lasagna; lazania, lazanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) spoż. włoski makaron o kształcie szerokich pasków;
(1.2) kulin. zapiekanka z tego makaronu ułożonego warstwami, na przemian z mięsem mielonym lub innym farszem, beszamelem i sosem pomidorowym, posypana parmezanem
Wiktionary
Lasagne (lp lasagna) (IPA: laˈzaɲɲe'), lazania – rodzaj makaronu w postaci dużych, prostokątnych płatów, a także typowo włoskie danie przygotowywane na bazie tego makaronu.
Makaron jest uprzednio gotowany lub układany na sucho (gotowy, dostępny w sprzedaży) w prostokątnym naczyniu, na przemian z warstwami farszu. Następnie potrawa jest zapiekana. Farsz stanowią najczęściej warstwy sosu pomidorowego z mięsem, beszamelu i sera, układane do wyczerpania składników. Zdarzają się przepisy na wersje wegetariańskie i na słodko. Danie podawane jest na gorąco.
Wikipedia
(1.1) Kup lasagne, mięso mielone i jajka.
(1.2) Chodźmy do tej włoskiej restauracji, bo mam ochotę na lasagne.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
jaskinia we Francji
SJP.pl
Lascaux – jaskinia krasowa w Akwitanii, w południowo-zachodniej części Francji, w której w 1940 roku odkryto rysunki i malowidła wykonane na ścianach w okresie paleolitu. Od 1963 r. jest zamknięta dla zwiedzających; turystom udostępniana jest znajdująca się w pobliżu wierna kopia jaskini (otwarta w 1983). Zamknięcie jaskini nie zapobiegło zniszczeniom, jakie powstały na skutek działania wilgoci, dwutlenku węgla oraz wadliwego systemu klimatyzacji. Na ścianach pojawił się grzyb, rysunki zaczęły pokrywać się ciemnymi plamami. Obecnie (stan na pierwszą dekadę XXI wieku) wstęp do jaskini – i to nie częściej niż dwa razy w miesiącu – ma zaledwie kilku naukowców. Wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Od 1940 roku posiada status monument historique, w kategorii classé (zabytek o znaczeniu krajowym).
Wikipedia
1. przymiotnik od: Lasek;
2. przymiotnik od: Laski; laskowski
SJP.pl
zdrobnienie od: lasek
SJP.pl
zdrobnienie od: laska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: laska
(1.2) mikrobiol. forma bakterii zdolna do tworzenia endospor
(1.3) pot. posp. pieszcz. ładna, atrakcyjna dziewczyna
Wiktionary
Laseczki – grupa Gram-dodatnich bakterii w kształcie pałeczek, których charakterystyczną cechą jest zdolność do tworzenia przetrwalników. Poza nielicznymi wyjątkami są jedyną grupą bakterii zdolną do ich produkcji. Należą do typu Firmicutes. W piśmiennictwie obcojęzycznym w odniesieniu do kształtu nazywane są bacillus (pałeczka).
Wikipedia
IPA: laˈsɛt͡ʃka, AS: lasečka
Wiktionary
rzecz. laska ż.
czas. wylaszczyć się
Wiktionary
(1.3) laska
Wiktionary
zdrobnienie od: laska
SJP.pl
Laseczki – grupa Gram-dodatnich bakterii w kształcie pałeczek, których charakterystyczną cechą jest zdolność do tworzenia przetrwalników. Poza nielicznymi wyjątkami są jedyną grupą bakterii zdolną do ich produkcji. Należą do typu Firmicutes. W piśmiennictwie obcojęzycznym w odniesieniu do kształtu nazywane są bacillus (pałeczka).
Wikipedia
przypominający kształtem laseczkę; pałeczkowaty
SJP.pl
roślina z rodziny traw, cenne źródło celulozy
SJP.pl
Lasecznica, arundo (Arundo L.) – rodzaj roślin należący do rodziny wiechlinowatych. Należy do niego 5 gatunków. Rośliny te występują naturalnie w basenie Morza Śródziemnego oraz w południowej, środkowej i wschodniej Azji (po Filipiny i Japonię). W Europie rosną trzy gatunki i introdukowana z południowej Azji lasecznica trzcinowata A. donax. Gatunek ten jest szeroko rozprzestrzeniony jako inwazyjny w świecie – rośnie na wszystkich kontynentach poza Antarktydą. W Polsce jest uprawiany.
Wikipedia
bakteria w kształcie pałeczki
SJP.pl
lasecznik
SJP.pl
mały las
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: las
(1.2) mały las
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: laska
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wczoraj poszłam z Jacusiem do lasku na grzybki.
(1.2) Dziś w brzozowym lasku za domem znalazłem dorodnego prawdziwka.
(2.1) Na wczorajszej imprezie, niestety, nie udało się nam poderwać żadnych lasek.
Wiktionary
IPA: ˈlasɛk, AS: lasek
Wiktionary
rzecz. lesistość ż., las m., laseczek m., leśnik m., leśniczy m., leśniczówka ż., leśniczyna ż., leśny m., Leśniczówka ż., leśnictwo n.
czas. zalesiać ndk., zalesić dk., wylesiać ndk., wylesić dk.
przym. lesisty, leśny, leśniczy
Wiktionary
(1.2) zagajnik
Wiktionary
młodzieżowo: zgrabna, atrakcyjna dziewczyna; laska, cizia, sunia, dupencja, lachon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. atrakcyjna kobieta
Wiktionary
(1.1) dupa, dupencja, laseczka, laska, szprycha
Wiktionary
1. generator promieniowania elektromagnetycznego;
2. wiązka promieniowania elektromagnetycznego wytworzona przez laser - generator;
3. zabieg kosmetyczny lub leczniczy przy użyciu lasera;
4. potocznie: drukarka laserowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. techn. generator światła, wykorzystujący zjawisko emisji wymuszonej;
(1.2) pot. światło lasera (1.1)
(1.3) daw. roślinny sok z Laserpitium L. (okrzyn, czarcie łajno)
(1.4) sf. broń emitująca laser (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W mojej drukarce zepsuł się laser.
(1.4) Ta potężna stacja bojowa wyposażona została w laser o niezwykle dużej mocy, mogący jednym strzałem zniszczyć całą planetaanetę, nawet z aktywnymi systemami obronnymi.
Wiktionary
IPA: ˈlasɛr, AS: laser
Wiktionary
rzecz. laserówka ż.
czas. laserować ndk.
przym. laserowy
przysł. laserowo
Wiktionary
urządzenie na płyty kompaktowe, w których płyta zapisana cyfrowo odczytywana jest za pomocą wiązki lasera; dyskofon, gramofon cyfrowy
SJP.pl
Laseroterapia – grupa zabiegów terapeutycznych, w których stosuje się lasery medyczne od ok. 20 lat.
Do laseroterapii wykorzystywane bywają lasery różnego typu, m.in.:
Wikipedia
1. pokrywać obraz laserunkiem, cienką, prawie przezroczystą warstwą farby;
2. w fizyce: emitować światło laserowe;
3. potocznie: wykonywać zabieg, zwłaszcza kosmetyczny, z wykorzystaniem światła lasera
SJP.pl
czasownik
(1.1) szt. pokrywać obraz, płótno laserunkiem; nakładać cienką, prawie przezroczystą warstwę farby
(1.2) fiz. (o laserze) wykonywać akcję laserową, świecić światłem spójnym w wyniku emisji wymuszonej
(1.3) pot. wykonywać zabieg, np. depilacji za pomocą lasera
(1.4) daw. lśnić się, połyskiwać, świecić
Wiktionary
IPA: ˌlasɛˈrɔvat͡ɕ, AS: laserovać
Wiktionary
(1.1) rzecz. laserunek
(1.2-3) rzecz. laser m., laserowanie n.
(1.2-3) przym. laserowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|laserować.
Wiktionary
czas. laserować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. inform. drukarka laserowa
Wiktionary
(1.1) Postanowiłem kupić laserówkę, bo jest dużo szybsza.
Wiktionary
rzecz. laser mrz.
przym. laserowy
Wiktionary
przymiotnik od: laser
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z laserem, dotyczący lasera, wykorzystujący do działania światło lasera, powstały ze światła lasera
Wiktionary
(1.1) Mikronizowany materiał poddawany jest badaniu wielkości cząstek z wykorzystaniem analizatora laserowego.
Wiktionary
rzecz. laser m., laserówka ż.
przysł. laserowo
Wiktionary
wierzchnia, końcowa warstwa farby przezroczystej lub półprzezroczystej zmieniająca odcień niższych warstw farby
SJP.pl
Laserunek – przezroczysta lub półprzezroczysta warstwa farby, zmieniająca ton lub barwę niższych warstw obrazu, zwłaszcza olejnego. Pochodzenie nazwy nie jest jasne, być może wywodzi się z określenia lasur w językach romańskich, tj. lazur, oznaczające błękit, ale także przejrzyste, jasne barwy.
Wikipedia
1. rodzaj kijka używanego przez osoby starsze oraz niepełnosprawne do podpierania się w czasie chodzenia
2. książkowo: symbol niektórych godności i dostojeństw;
3. długi i cienki pręt czego;
4. potocznie: członek męski;
5. środowiskowo: ocena niedostateczna;
6. młodzieżowo o bardzo zgrabnej, atrakcyjnej dziewczynie; dziunia, lacha, lachon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wydłużony przedmiot służący do podpierania się;
(1.2) jednostka czegoś (np. dynamitu, cynamonu)
(1.3) pot. atrakcyjna, ładna dziewczyna
(1.4) pot. dobrze wyglądająca kobieta
(1.5) pot. grub. penis
(1.7) gw-pl|Bukowina. łasica
(1.8) bot. lud. leszczyna pospolita
(1.9) uczn. ocena niedostateczna
forma przymiotnika.
(2.1) ż. lp. od: laski
Wiktionary
4 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
(1.1) Wiele starszych osób musi chodzić o lasce.
(1.2) Do wysadzenia tego budynku wystarcza jedna laska dynamitu.
(1.2) Do serka dodano pokruszona laskę wanilii.
(1.3) Z tej dziewczyny jest niezła laska.
(1.4) Patrz, mimo wieku jeszcze niezła z niej laska.
(1.5) Iwona namiętnie ssała mi laskę.
(1.6) Czy laska, czy normalnie, musi być w prezerwatywie!
(2.1) Gwara laska słyszana była do niedawna na pograniczu polsko-czeskim.
Wiktionary
IPA: ˈlaska, AS: laska
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. laseczka ż.
:: zgrub. lacha ż., laga ż.
Wiktionary
(1.1) lacha, laga, laseczka
(1.3) lachon, lasencja, lalunia, lalka, cizia, dupa, dupencja, szprycha, suczka, foczka
(1.5) dzida, pała, lacha
(1.6) lód
Wiktionary
1. indyjski marynarz;
2. ordynans w indyjskim wojsku
SJP.pl
hokeistka na trawie
SJP.pl
1. gracz w hokeja na trawie;
2. potocznie: osoba chodząca o lasce
SJP.pl
gwary laskie - mieszane gwary polsko-czeskie (w rejonie Raciborza)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) geogr. (toponim) nazwa kilkunastu wsi w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Laski wybrały nowego sołtysa.
Wiktionary
IPA: ˈlasʲci, AS: lasʹḱi
Wiktionary
rzecz. las mrz.
Wiktionary
1. mający długie, cienkie nogi;
2. kosoń laskonogi - owad z rodziny gąsienicznikowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający długie, cienkie i patykowate nogi
Wiktionary
1. → laska;
2. dotyczący leszczyny; leszczynowy;
3. orzech laskowy - jadalny owoc różnych gatunków leszczyn
SJP.pl
Wikipedia
środowiskowo:
1. wycinać podłużne rowki w celach zdobniczych, zwykle w drewnie; rowkować, żłobkować, bruzdkować;
2. obijać, wykładać drewnem
SJP.pl
środowiskowo:
1. wycinać podłużne rowki w celach zdobniczych, zwykle w drewnie; rowkować, żłobkować, bruzdkować;
2. obijać, wykładać drewnem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|laskować.
Wiktionary
Maswerk (z niem. Maßwerk) – dekoracyjny, geometryczny wzór architektoniczny odkuty z kamienia lub zrobiony z cegieł, używany do wypełnienia górnej części gotyckiego okna, przeźrocza, rozety itp. Występuje także jako dekoracja ścian, murów, wimperg, blend - taki element jest nazywany ślepym maswerkiem.
Wikipedia
czas. laskować
Wiktionary
środowiskowo:
1. wycinać podłużne rowki w celach zdobniczych, zwykle w drewnie; rowkować, żłobkować, bruzdkować;
2. obijać, wykładać drewnem
SJP.pl
podobny do laski; długi, cienki
SJP.pl
nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Laskowice Oławskie, Laskowice Wielkie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Laskownica – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Kcynia.
Wikipedia
Wikipedia
1. → Laski; lasecki;
2. → Laskowa
SJP.pl
Laskowski – polskie nazwisko. Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. → laska;
2. dotyczący leszczyny; leszczynowy;
3. orzech laskowy - jadalny owoc różnych gatunków leszczyn
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od: laska
(1.2) bot. dotyczyczący leszczyny
Wiktionary
Leszy, borowy, także laskowiec, boruta, borowiec, gajowy, lasowy, leśnik, leśny dziad, dziad borowy, wilczy pasterz – w wierzeniach słowiańskich demon lasu, jego pan i władca zwierząt w nim żyjących. Czczony także jako wielkoruski demon dusz ludzi zmarłych.
Wikipedia
(1.2) Bardzo lubię orzechy laskowe.
Wiktionary
IPA: laˈskɔvɨ, AS: laskovy
Wiktionary
rzecz. leśniczy mos., leśnictwo n.
przym. leśniczy
Wiktionary
(1.2) leszczynowy
Wiktionary
las mieszany iglasto-liściasty z bogatym podszyciem
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Lasoń – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie ryckim, w gminie Ryki.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Ryki. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 67 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Bobrownikach.
Wikipedia
przedstawiciel rzędu wodnych skorupiaków z gromady pancerzowców; szczeponóg
SJP.pl
przedstawiciel rzędu wodnych skorupiaków z gromady pancerzowców; szczeponóg
SJP.pl
Wikipedia
pas przejściowy pomiędzy stepem a lasem; step parkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. formacja roślinna stanowiąca strefę przejściową między stepem a lasem liściastym, macharakter mozaiki tworzonej przez przemieszane wzajemnie płaty zbiorowisk stepowych i leśnych;
Wiktionary
Lasostep – formacja roślinna stanowiąca w Eurazji strefę przejściową między stepami na południu a lasami liściastymi na północy. Ma charakter makromozaiki tworzonej przez przemieszane wzajemnie płaty zbiorowisk stepowych i leśnych. W części północnej lasostepu przeważają powierzchniowo lasy, a w południowej – stepy. Ze względu na oddziaływanie człowieka obszary roślinności stepowej w ogromnej części zamienione zostały na pola uprawne.
Wikipedia
przym. lasostepowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z lasostepem, dotyczący lasostepu
Wiktionary
rzecz. lasostep mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Osoby noszące nazwisko Lasota:
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Lasota i jestem śpiewakem ludowym z Radomia.
Wiktionary
IPA: laˈsɔta, AS: lasota
Wiktionary
rzecz. Lasocina ż., Lasocianka ż.
przym. Lasotowy
Wiktionary
rodzaj specjalistycznej taśmy samoprzylepnej
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
pas przejściowy pomiędzy lasem północnym (tajgą) a tundrą właściwą
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z lasotundrą, dotyczący lasotundry
Wiktionary
(1.1) Środowiskiem, w którym krystalizuje się model lasotundrowej adaptacji w najbardziej klasycznej postaci, była przede wszystkim lasotundra II pleniglacjału w Europie Zachodniej.
Wiktionary
rzecz. lasotundra ż.
Wiktionary
tworzący las
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) leśn. ekol. taki, który tworzy las, przyczynia się do jego powstawania
Wiktionary
rzecz. lasotwórczość n.
przysł. lasotwórczo
Wiktionary
1. łączyć palone wapno z wodą;
2. potocznie: przepalać, przegrzewać, wyparowywać;
3. o wapnie: lasować się - łączyć się z wodą
SJP.pl
czasownik
(1.1) łączyć palone wapno z wodą w celu uzyskania spoiwa do zapraw budowlanych, gasić wapno
czasownik zwrotny
(2.1) o wapnie: łączyć się z wodą
Wiktionary
(1.1) Zaciągnięto pożyczkę u Gerlachów i Henryk kupił mały dom i plac przy ul. Towarowej, aby wzorem ojca lasować wapno i handlować materiałami budowlanymi.
(2.1) Tak pozostawiona glina lasuje się w ciągu zimy, cząstki organiczne ulegają przegniciu, a gatunki gliny wstępnemu przemieszaniu.
Wiktionary
czas. zlasować dk.
rzecz. lasowanie n.
Wiktionary
robotnik lasujący wapno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|lasować.
Wiktionary
czas. lasować ndk.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Lasówki, związany z Lasówką
Wiktionary
(1.1) Urząd marszałkowski wyłożył kilkaset złotych na remont lasóweckiego dworku.
Wiktionary
rzecz. las mrz., lasówczanin mos., lasówczanka ż., Lasówka ż.
Wiktionary
odnoszący się do lasowacza, należący do lasowacza
SJP.pl
ludność zamieszkująca tereny w widłach Wisły i Sanu (Puszcza Sandomierska)
SJP.pl
Wikipedia
przedstawicielka ludności zamieszkującej tereny w widłach Wisły i Sanu (Puszcza Sandomierska)
SJP.pl
przedstawiciel ludności zamieszkującej tereny w widłach Wisły i Sanu (Puszcza Sandomierska)
SJP.pl
Lasowiak – polski taniec ludowy, związany z grupą etnograficzną Lasowiaków. Melodia tańca jest dwuczęściowa w takcie 2/4. Tańczony jest w parach na obwodzie koła.
Wikipedia
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. dzielnica Tarnowskich Gór
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. mały, wędrowny ptak z rzędu wróblowych;
2. dawniej:
a) drzewo owocowe, dziko rosnące;
b) owoc tego drzewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Bystrzyca Kłodzka;
(1.2) geogr. część wsi Żarnówka, w województwie małopolskim, w powiecie suskim, w gminie Maków Podhalański
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Otoczenie Lasówki stanowią rozległe półdzikie górskie łąki.
(1.1) Huta w Lasówce wyspecjalizowała się w produkcji biżuterii ze szkła kryształowego.
Wiktionary
rzecz. las mrz., lasówczanin mos., lasówczanka ż.
przym. lasówecki
Wiktionary
dotyczący Lasowiaków, charakterystyczny dla Lasowiaków
SJP.pl
dawniej: leśny (przymiotnik od: las)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. leśny
Wiktionary
IPA: laˈsɔvɨ, AS: lasovy
Wiktionary
rzecz. las m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
członek pierwszej organizacji robotniczej w Niemczech
SJP.pl
członek pierwszej organizacji robotniczej w Niemczech
SJP.pl
kierunek w niemieckim ruchu robotniczym oparty na koncepcjach F. Lassalle'a, odrzucający marksistowską teorię rewolucji i walkę poprzez strajki
SJP.pl
[czytaj: las-i] tradycyjny indyjski napój na bazie jogurtu, często z miąższem owoców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. orientalny napój chłodzący na bazie wody i jogurtu, przyrządzany na różne sposoby, specjalność m.in. kuchni hinduskiej i pakistańskiej;
Wiktionary
Lassi – indyjski napój przyrządzany z jogurtu, wody i przypraw spożywany dla orzeźwienia w upalne dni. Tradycyjne lassi jest słone i przyprawione chili. Współcześnie popularność zdobyła słodka odmiana tego napoju przyprawiona wodą różaną i różnymi owocami (cytryną, mango, truskawkami).
Wikipedia
(1.1) Mango lassi dobrze sprawdza się jako napój do śniadania i jest niezastąpiony podczas dużych upałów.
Wiktionary
długi sznur zakończony pętlą, służący do łapania zwierząt; arkan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zoonim, imię dla suki;
Wiktionary
Lassie – fikcyjny pies (suka) rasy owczarek szkocki (collie). Postać została stworzona przez amerykańskiego pisarza Erica Knighta, który opisał jej przygody w powieści Lassie, wróć! (1940) powstałej na podstawie noweli tego samego autora wydanej w 1938 roku.
Wikipedia
(1.1) Może Lassie brała kiedyś udział w takich popisach, ale w czasach, kiedy ją znałem, była już na emeryturze.
Wiktionary
długi sznur zakończony pętlą, służący do łapania zwierząt; arkan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) etn. sznur lub rzemień zakończony samozaciskową pętlą, służący do chwytania zwierząt;
Wiktionary
Lasso – sznur lub rzemień zawiązany w ten sposób że na jednym końcu znajduje się zaciskającą się pętla, wykorzystywany przez amerykańskich hodowców koni, kowbojów, myśliwych i pasterzy do chwytania zwierząt.
Wikipedia
(1.1) Gdy zwierzę wykonuje gwałtowny ruch, pętla lassa zaciska się na jego szyi, utrudniając oddychanie.
Wiktionary
IPA: ˈlasːɔ, AS: la•so
Wiktionary
(1.1) arkan
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wolniejsza część czardasza (węgierskiego tańca ludowego opartego na metrum dwudzielnym, charakteryzującego się cyklicznymi zmianami dynamiki i tempa)
SJP.pl
[czytaj: lastryko] mieszanina wody, cementu i grysu stosowana do wylewki posadzek lub schodów; lastryko, lastriko, terazzo
SJP.pl
Lastriko (również lastryko, lastrico, terazzo) – materiał budowlany, rodzaj betonowego (rzadziej asfaltowego) podłoża utworzony przez mieszaninę wody, cementu (asfaltu), grysu oraz barwnika stosowany do wylewania posadzek, schodów, parapetów oraz do nagrobków.
Wikipedia
mieszanina wody, cementu i grysu stosowana do wylewki posadzek lub schodów; lastryko, lastrico, terazzo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sztuczny kamień stworzony z mieszaniny wody, cementu i grysu
Wiktionary
Lastriko (również lastryko, lastrico, terazzo) – materiał budowlany, rodzaj betonowego (rzadziej asfaltowego) podłoża utworzony przez mieszaninę wody, cementu (asfaltu), grysu oraz barwnika stosowany do wylewania posadzek, schodów, parapetów oraz do nagrobków.
Wikipedia
przymiotnik od: lastrykarz
SJP.pl
robotnik budowlany lub rzemieślnik tworzący posadzki, płyty itp. z lastryka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) bud. osoba zajmująca się lastrykowaniem
Wiktionary
rzecz. lastrykarstwo n., lastryko n., lastrykowanie n., lastrykarka ż.
czas. lastrykować
przym. lastrykarski, lastrykowy
Wiktionary
mieszanina wody, cementu i grysu stosowana do wylewki posadzek lub schodów; lastriko, lastrico, terazzo
SJP.pl
Lastriko (również lastryko, lastrico, terazzo) – materiał budowlany, rodzaj betonowego (rzadziej asfaltowego) podłoża utworzony przez mieszaninę wody, cementu (asfaltu), grysu oraz barwnika stosowany do wylewania posadzek, schodów, parapetów oraz do nagrobków.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. region etniczny w Morawach i na Śląsku w Czechach
Wiktionary
Lasko lub Laszczyzna (cz. Lašsko, niem. Lachei) – region etnograficzny na pograniczu północno-wschodnich Moraw i południowego Śląska Czeskiego w Czechach.
Granice regionu nie są ściśle określone. Zwyczajowo region rozciąga się wzdłuż rzeki Ostrawicy po obu jej brzegach, a dalej w dorzeczach Odry, Lubiny, Ondřejnicy, Jičínki i Sedlnicy. Pośród miast leżących w regionie wymienić można Ostrawę, Příbor, Frydek-Mistek, Frydlant nad Ostrawicą, Frenštát pod Radhoštěm, Nowy Jiczyn, Kopřivnice, w jego geograficznym centrum znajduje się gmina Hukvaldy, dawniej centrum tzw. państwa hukwaldzkiego.
Wikipedia
rzecz. Lach m., Laszka ż.
przym. laski
Wiktionary
przymiotnik od: Laszki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej:
1. Polka;
2. mieszkanka równin polskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. reg. Polka
Wiktionary
rzecz. Laszek m., Lachistan m., Laszczyzna ż., Lechita m., Lachowa ż., Lachówna ż.
:: fm. Lach m.
przym. lacki, laszy, laski, lechicki, Lachowy
Wiktionary
(1.1) Polka
Wiktionary
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. odczepiać szybowiec od samolotu;
2. odbywać pierwsze ćwiczebne loty na danym typie statku powietrznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) lotn. odczepienie szybowca od ciągnącego go samolotu
(1.2) pierwsze samodzielne latanie
(1.3) uroczyste pasowanie na pilota po pierwszym samodzielnym locie
Wiktionary
IPA: ˌlaʃɔˈvãɲɛ, AS: lašovãńe
Wiktionary
część pokładu lugra, gdzie stoją rybacy wybierający sieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ornit. jaskółeczka
Wiktionary
rzecz. lasztówka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ornit. jaskółka
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. lasztóweczka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawniej: laski
SJP.pl
pora roku pomiędzy wiosną a jesienią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) okres obejmujący jedno dziesięciolecie leżące w przeszłości, charakteryzujące się czymś szczególnym
(1.2) okres w życiu
forma rzeczownika. (supletywna)
(2.1) plural|rok.
forma czasownika.
(3.1) 3. os. lp. ter. od: latać
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Taka fryzura była modna w latach dwudziestych.
(1.1) Lata 60. to okres gwałtownych zmian.
(1.1) Lata 90. to początek istnienia mediów komercyjnych w Polsce.
(2.1) Nie widzieliśmy się całe lata, przyjacielu.
(3.1) Wokół domu lata jaskółka.
Wiktionary
IPA: ˈlata, AS: lata
Wiktionary
rzecz. lato n.
:: zdrobn. latka nmos.
przym. letni
przysł. letnio, latoś
temsłow. -letni
Wiktionary
1. unosić się w powietrzu
2. odbywać podróż w samolocie lub innej latającej maszynie
3. biegać, uganiać się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) umieć przemieszczać się ponad gruntem, w powietrzu lub kosmosie
(1.2) przen. być w ruchu, śpieszyć się
(1.3) przen. pot. przemieszczać się swobodnie
Wiktionary
(1.1) Nie latam samolotami, bo się tego boję.
(1.2) To ja latam do sklepu, cześć!
(1.3) Umocuj to pudełko lepiej, bo będzie ci latać w bagażniku przez drogę.
Wiktionary
IPA: ˈlatat͡ɕ, AS: latać
Wiktionary
rzecz. latawiec mrz., lot mrz., latawica ż., lotnictwo n., oblatywacz mos., latanie n., nalot mrz., lotnik mos., latacz mrz.
czas. lecieć ndk., wylecieć dk., wylatywać ndk., polecieć dk., polatywać ndk., nadlecieć dk., nadlatywać ndk., przylecieć dk., przylatywać ndk., oblatywać ndk., oblecieć dk., dolatywać ndk., dolecieć dk., przelatywać ndk., przelecieć dk.
przym. lotniczy, lotny, oblatany
przysł. lotem, lotniczo
Wiktionary
(1.1) fruwać, być w locie; gw-pl|Górny Śląsk|lotać.
(1.2) biegać
Wiktionary
pierwszy sztaksel (rodzaj żagla) zamocowany na sztagu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. typ trójkątnego żagla podnoszonego przy słabym wietrze na sztagu dziobowym;
Wiktionary
Latacz – żagiel należący do sztaksli przednich o kształcie trójkątnym i podnoszonym przy słabych wiatrach na sztagu dziobowym powyżej foka i kliwra. Charakteryzuje się wysoko uniesionym nad pokład rogiem halsowym i rogiem fałowym sięgającym topu pierwszego masztu.
Wikipedia
czas. latać ndk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który lata
(1.2) pot. będący w ciągłym ruchu, tu i tam
Wiktionary
1. portowe miasto w Syrii;
2. region w zachodniej Syrii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto portowe w północno-zachodniej Syrii;
Wiktionary
Latakia (arab. اللاذقية, Al-Lazikijja; łac. Laodicea ad Mare) – jedno z ważniejszych miast portowych w Syrii, ok. 554 000 mieszkańców.
Wikipedia
rzecz. latakijski mos., latakijka ż.
przym. latakijski
Wiktionary
mieszkaniec Latakii (miasta w Syrii)
SJP.pl
przymiotnik od: Latakia (miasto w Syrii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Latakią, dotyczący Latakii
Wiktionary
rzecz. Latakia ż.
Wiktionary
(1.1) staroż. Laodycea
Wiktionary
latalec jesieniak, latalec dębiniak - gatunki ćmy z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przysłówek
(1.1) ileś lat, przez wiele lat
forma rzeczownika.
(2.1) N. lm. od: rok
Wiktionary
(1.1) Jeśli jednak panna posagu nie ma, latami czekać musi na oblubieńca w domu rodzicielskim, chyba, że już tak jest piękna, że zdoła zwabić i mniej interesownego konkurenta.
(1.1) Towarzyszył mi dreszcz emocji, spora radocha, że oto nadeszła chwila, o której marzyłem miesiącami, może nawet latami.
Wiktionary
(1.1) długo, długotrwale
Wiktionary
gatunek palmy o wachlarzowatych liściach, rzadki w naturze, hodowany w szklarniach i ogrodach botanicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. rodzaj palmy z rodziny arekowatych
Wiktionary
Latania (Latania Gaertn.) – rodzaj roślin z rodziny arekowatych, czyli palm (Arecaceae). Obejmuje trzy gatunki. Wszystkie są endemitami Maskarenów, przy czym w naturze są bardzo rzadkie. Latania sinolistna L. loddigesii zachowała się na pewno tylko na Round Island i być może bardzo nielicznie na Mauritiusie. Latania żółta L. verschaffeltii rośnie tylko na wyspie Rodrigues, a L. lontaroides na Reunionie. Występują w wąwozach, na klifach nadmorskich, w zbiorowiskach sawanny z palmami.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) latanier m.
* hiszpański: (1.1) latania ż.
źródła.
== latania (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|la.ˈta.nja.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. latania
odmiana.
(1) lm. latanias
przykłady.
Wiktionary
IPA: la.ˈta.nja
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) latanier m.
* hiszpański: (1.1) latania ż.
źródła.
== latania (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|la.ˈta.nja.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. latania
odmiana.
(1) lm. latanias
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|latać.
Wiktionary
IPA: laˈtãɲjɛ, AS: latãńi ̯e
Wiktionary
czas. dolecieć, odlatywać, latać ndk., lecieć dk., wylatać dk.
rzecz. latawiec, latawica
Wiktionary
potocznie: uganianie się za czymś, pośpieszne załatwianie czegoś; krzątanina, bieganina
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: latarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: latarka
Wiktionary
IPA: ˌlataˈrɛt͡ʃka, AS: latarečka
Wiktionary
rzecz. latarka ż.
przym. latarkowy
Wiktionary
zdrobnienie od: latarnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mała latarnia
Wiktionary
(1.1) Na grobie stała latarenka, w której zapalała świeczki.
Wiktionary
rzecz. latarnik mos./mrz., latarka ż., latarnia ż.
przym. latarkowy, latarniany
Wiktionary
zazwyczaj niewielki przedmiot służący jako źródło światła, zasilany zwykle z baterii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) podręczne urządzenie elektryczne emitujące światło
Wiktionary
Latarka elektryczna – rodzaj lampy elektrycznej, emitującej światło punktowe. Źródłem światła w latarce jest zwykle żarówka o niewielkiej mocy, zasilana bateriami. Do skupiania światła używa się reflektora parabolicznego. Wszystkie części latarki, wraz z odpowiednimi obwodami elektrycznymi, są montowane w obudowie o niewielkich rozmiarach i masie, zapewniającej niezbędną ochronę żarówce.
Wikipedia
(1.1) Zaświeć latarkę, bo jest tak ciemno, że nic nie widać.
(1.1) Sokista świecił mi latarką prosto w oczy.
Wiktionary
IPA: laˈtarka, AS: latarka
Wiktionary
rzecz. latarnik mos.
:: zdrobn. latarenka ż., latareczka ż.
:: zgrub. latarnia ż.
przym. latarniowy, latarkowy, latarniany
Wiktionary
(1.1) lampka; przest. bateryjka; gw-pl|Górny Śląsk|taszlampa.
Wiktionary
→ latarka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z latarką, dotyczący latarki
Wiktionary
rzecz. latarka ż., latarenka ż., latareczka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lampa przeznaczona do oświetlania otwartej przestrzeni
(1.2) lampa przeznaczona do wysyłania sygnałów świetlnych
(1.3) archit. cylinder na górnym pierścieniu kopuły z otworami doświetlającymi wnętrze;
(1.4) łow. łeb wilka
(1.5) jeźdz. rodzaj odmiany na głowie konia – szeroka jasna plama obejmująca chrapy i oczy
(1.6) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pogard. swawolnica, niecnota
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(2.1) łow. lm. latarnie: oczy wilka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ponieważ stało się to wśród burzy, przypuszczano, że nieszczęśliwy musiał podejść nad sam brzeg skalistej wysepki, na której stoi latarnia, i został spłukany przez bałwan.
Wiktionary
IPA: laˈtarʲɲa, AS: latarʹńa
Wiktionary
rzecz. latarniarz mos., latarnik m., latarka ż., latarnica ż., latarenka ż., latarniowiec m.
przym. latarniany, latarniowy
Wiktionary
(2.1) lampy
Wiktionary
→ latarnia; latarniowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z latarnią, dotyczący latarnii
Wiktionary
rzecz. latarnik mos., latarnia ż., latarniowiec mrz., latarka ż., latarenka ż.
przym. latarniowy
Wiktionary
(1.1) latarniowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. osoba nosząca latarnie przy karawanie
(1.2) przest. rzem. rzemieślnik wytwarzający latarnie
Wiktionary
rzecz. latarnik mos./mrz., latarnia ż.
Wiktionary
(1.1) latarnik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. obraź. pejor. prostytutka
Wiktionary
rzecz. latarnia nmos./ż.
Wiktionary
(1.1) ulicznica
Wiktionary
wiedza związana z funkcjonowaniem i obsługą latarni morskich
SJP.pl
1. osoba obsługująca latarnię morską;
2. dawniej: pracownik zajmujący się zapalaniem latarni ulicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mors. osoba, która nadzoruje pracę latarni morskiej
(1.2) hist. osoba, która zapala i gasi latarnie uliczne
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) ent. nazwa systematyczna|Fulgora lanternaria|Linnaeus., neotropikalny pluskwiak z podrzędu fulgorokształtnych
(2.2) ent. książk. świecący, latający nocą owad
Wiktionary
Wikipedia
(2.2) Z rozlewów, które czyniła rzeka poniżej wodospadu, dochodziło niespokojne rechotanie żab i melancholijne kumkania ropuch, a podobne do wielkich błędnych gwiazd latarniki przelatywały z brzegu na brzeg między kępami bambusów i arumów.
Wiktionary
rzecz. latarnia ż., latarka ż., latarenka ż., latarniarz mos., latarniowiec mrz.
przym. latarniany, latarniowy
Wiktionary
(2.1) latarnik surynamski
Wiktionary
1. osoba obsługująca latarnię morską;
2. dawniej: pracownik zajmujący się zapalaniem latarni ulicznych
SJP.pl
Wikipedia
statek spełniający rolę latarni morskiej, zakotwiczony w sąsiedztwie groźnych przeszkód morskich; statek latarniowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mar. statek, na którym zainstalowano latarnię morską;
Wiktionary
Latarniowiec – statek wodny pełniący funkcję latarni morskiej, pływający znak nawigacyjny zakotwiczany w miejscu, gdzie budowa latarni morskiej jest niemożliwa albo nieopłacalna.
Oprócz światła o pewnej charakterystyce (nie może jednak z powodu ruchu obrotowego statku występować światło sektorowe), latarniowce wyposażano w dźwiękowy sygnał mgłowy, później w radiolatarnie i transponder Racon. Geograficzny zasięg widoczności światła latarniowców nie jest duży ze względu na niskie wzniesienie światła nad poziom morza. Informacje o latarniowcach znajdują się w spisach świateł i publikacjach nautycznych (locjach).
Wikipedia
rzecz. latarnik mos./mrz., latarnia ż.
przym. latarniany
Wiktionary
1. → latarnia; latarniany;
2. statek latarniowy - statek spełniający rolę latarni morskiej, zakotwiczony w sąsiedztwie groźnych przeszkód morskich; latarniowiec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z latarnią, dotyczący latarnii
Wiktionary
rzecz. latarnik mos., latarnia ż., latarniowiec mrz., latarka ż., latarenka ż.
przym. latarniany
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie: człowiek o hulaszczym trybie życia, często postępujący lekkomyślnie; hulaka, trzpiot, lekkoduch
SJP.pl
Latawce, skóroskrzydłe (Dermoptera) – rząd nadrzewnych, roślinożernych ssaków w infragromadzie łożyskowcowych (Placentalia), do którego zaliczana jest jedna współcześnie żyjąca rodzina: lotokotowate (Cynocephalidae) oraz dwie wymarłe: Mixodectidae i Plagiomenidae. Skóroskrzydłe występują w Azji Południowo-Wschodniej.
Wikipedia
potocznie: kobieta niewyznająca żadnych zasad moralnych; prowadząca rozwiązły tryb życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obraź. kobieta szukająca rozrywek poza domem
(1.2) obraź. kobieta prowadząca rozwiązły tryb życia
Wiktionary
Latawiec (w wersji żeńskiej: latawica) – demon z wierzeń słowiańskich, utożsamiany z duszami dzieci poronionych (później nieochrzczonych). Latawce wyobrażano sobie w postaci czarnych ptaków, identyfikowano je z wiatrem i wirami powietrznymi. Latawce ginęły podczas burzy, zabijane przez pioruny.
Wikipedia
(1.1) Nie wiem czy pamiętasz, ale poprzednio pisałem ci, że wróciła do niego jego żona-latawica i któregoś wieczoru zastał ją nagusieńką w swoim łóżku. Od tego czasu chroni się przed nią u swojej matki.
(1.2) Zadzwonił do mnie kolega i powiedział, że widział mnie z nią. Powiedział mi, że tracę czas i spotykam się z latawicą. Początkowo mu nie wierzyłem, z czasem zacząłem się zastanawiać, że wszystko poszło szybciej niż zwykle…
Wiktionary
rzecz. latawiec m., latanie n.
czas. latać ndk.
Wiktionary
(1.2) kurwiszon, lambadziara; reg. śl. gónka., reg. śl. hadra.
Wiktionary
potocznie: człowiek o hulaszczym trybie życia, często postępujący lekkomyślnie; hulaka, trzpiot, lekkoduch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zabawka w kształcie czworokąta, zrobiona z drewna i papieru lub płótna, która lata na wietrze na uwięzi;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) rozrywkowy człowiek, zwykle przebywający poza domem
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(3.1) mitsłow. powietrzny demon powstały z człowieka zmarłego nagłą przedwczesną śmiercią
(3.2) daw. szybko biegnący koń
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Podczas zabawy zerwała się linka i latawiec odleciał w siną dal.
(2.1) Mój brat to prawdziwy latawiec – znów wrócił nad ranem od dziewczyny.
Wiktionary
IPA: laˈtavʲjɛt͡s, AS: latavʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. latanie n., lotnia ż.
:: fż. latawica ż.
czas. latać ndk., lecieć ndk.
przym. latawcowy
Wiktionary
(1.1) reg. pozn. dracheta., gw-pl|Górny Śląsk|drach.
Wiktionary
1. unosić się w powietrzu
2. odbywać podróż w samolocie lub innej latającej maszynie
3. biegać, uganiać się
SJP.pl
zdrobnienie od: lato
SJP.pl
wodna koloidalna zawiesina kauczuku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. koloidalny roztwór kauczuku w cieczy;
(1.2) techn. każdy roztwór koloidalny dowolnego polimeru
(1.3) pot. materiał z cienkiej, miękkiej gumy stosowany m.in. na rękawiczki higieniczne, specjalne ubrania i prezerwatywy
(1.4) środ. harc. materac podgumowany
Wiktionary
Lateks – koloidalny roztwór kauczuku naturalnego (lateks naturalny) lub syntetycznego (lateks syntetyczny) w substancji płynnej. W nomenklaturze przemysłu chemicznego wyraz „lateks” określa wszelkie emulsje polimerów, w tym gumy syntetyczne i plastiki.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) lateks naturalny / syntetyczny
synonimy.
(1.1) mleczko kauczukowe
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. lateksówka ż.
przym. lateksowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|nłac|lateks. < etym|łac|lateks. → wilgoć, płyn < prawdop. od etym|gr|λάταξ. → resztki wina w kielichu
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) latex
* arabski: (1.1) لاتكس
* bengalski: (1.1) দুগ্ধ, দুধ
* chorwacki: (1.1) lateks
* czeski: (1.1) latex
* estoński: (1.1) lateks
* fiński: (1.1) lateksi
* francuski: (1.1) latex
* galicyjski: (1.1) látex m.
* gruziński: (1.1) ლატექსი
* hiszpański: (1.1) látex m.
* ido: (1.1) latexo
* indonezyjski: (1.1) getah
* łotewski: (1.1) latekss
* nowogrecki: (1.1) κόμμι n., λατέξ n.
* portugalski: (1.1) látex
* rosyjski: (1.1) латекс m.
* serbsko-chorwacki: (1.1) lateks m.
* turecki: (1.1) lateks
* węgierski: (1.1) latex
* włoski: (1.1) latice m., lattice m.
źródła.
== lateks (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|lǎteks.
dzielenie|la|teks.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) lateks
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈlatɛks, AS: lateks
Wiktionary
rzecz. lateksówka ż.
przym. lateksowy
Wiktionary
(1.1) mleczko kauczukowe
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z lateksem, dotyczący lateksu
(1.2) wykonany z lateksu
Wiktionary
IPA: ˌlatɛˈksɔvɨ, AS: lateksovy
Wiktionary
rzecz. lateks m., lateksówka ż.
Wiktionary
przysłówek czasu
(1.1) w czasie trwania lata
forma rzeczownika.
(2.1) N. lp. od: lato
Wiktionary
(1.1) Latem najlepiej jest się zakochać.
(2.1) Zawsze z latem wracają piegi na mój nos.
Wiktionary
IPA: ˈlatɛ̃m, AS: latẽm
Wiktionary
zob. lato.
Wiktionary
(1.1) w lato, na lato
Wiktionary
1. okres utajnienia, nieujawnienia się choroby, popędu seksualnego u dzieci itp.;
2. okres od momentu zadziałania bodźca do chwili pojawienia się reakcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) inform. opóźnienie czasowe podczas przesyłania informacji
(1.2) med. okres czasu, w którym dana choroba czy popęd nie ujawnia się
Wiktionary
Wikipedia
przysł. latentnie
przym. latentny
Wiktionary
Wikipedia
okres lateński - drugi okres epoki żelaza
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) archeol. hist. związany z okresem w dziejach Europy obejmującym mniej więcej ostatnie pięć wieków p.n.e., jak również z kulturą rozwijającą się w tym okresie
Wiktionary
zwiększenie czułości filmu przez naświetlanie go bardzo słabym światłem przed wywoływaniem
SJP.pl
Latensyfikacja - metoda zwiększenia czułości filmu fotograficznego polegająca na wstępnym naświetleniu filmu bardzo słabym światłem.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) med. psych. wet. w sposób utajony, ukryty
Wiktionary
(1.1) Ilość DNA mutanta w latentnie zakażonym zwoju była wielokrotnie mniejsza w porównaniu z ilością DNA w zwoju latentnie zakażonym dzikim szczepem wirusa.
(1.1) Możliwości uwalniania stad świń latentnie zakażonych Herpesvirus suis typ 1 przy użyciu szczepionek delecyjnych.
Wiktionary
rzecz. latencja ż.
przym. latentny
Wiktionary
w medycynie: utajony, ukryty, bezobjawowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. psych. wet. utajony, ukryty, bezobjawowy
Wiktionary
(1.1) Wspólną cechą tych wirusów jest indukcja silnej odpowiedzi humoralnej, obecność prowirusowego DNA zintegrowanego z genomem zakażonej komórki oraz wywoływanie zakażeń o charakterze latentnym.
(1.1) Gruźlica i latentne zakażenie prątkami gruźlicy u dzieci.
(1.1) Tak rozumiana cecha ma charakter latentny - nie można jej bezpośrednio zaobserwować, posiada status zmiennej pośredniczącej między bodźcem a reakcją.
Wiktionary
rzecz. latencja ż.
przysł. latentnie
Wiktionary
stan, w którym narządy jednej strony ciała dominują czynnościowo nad stroną przeciwną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. asymetria czynnościowa określonej, prawej lub lewej, strony ciała;
Wiktionary
Lateralizacja, inaczej stronność – asymetria czynnościowa prawej i lewej strony ciała ludzkiego, która wynika z różnic w budowie i funkcjach obu półkul mózgowych. Wyraża się np. większą sprawnością ruchową prawych kończyn niż lewych, a także rejestrowaniem przez mózg większej liczby bodźców zmysłowych dochodzących z jednej strony ciała.
Wikipedia
rzecz. lateralność ż., bilateralność ż.
czas. lateralizować ndk.
przym. lateralny, bilateralny, trilateralny, lateralizacyjny
przysł. lateralnie, bilateralnie, trilateralnie
Wiktionary
(1.1) stronność
Wiktionary
boczny
SJP.pl
zespół pałacowo-kościelny w Rzymie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. zespół pałacowo-kościelny w Rzymie;
Wiktionary
Lateran (wł. Laterano) – zespół architektoniczno-urbanistyczny w Rzymie, w rione Monti, wzniesiony w IV w. przez cesarza Konstantyna I Wielkiego na gruntach rzymskiej rodziny Lateranów.
Wówczas powstał kościół pod wezwaniem Chrystusa Zbawiciela (później przemianowywany dwukrotnie na kościół św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty). Przebudowany pałac Laterański oraz kościół cesarz podarował papieżom, którzy gospodarowali tam do 1308. Od 11 lutego 1929 roku rezydencją papieską został Watykan. W 1308 roku pałac i kościół spłonęły, zostały jednak odbudowane, a bazylika św. Jana na Lateranie jest katedrą biskupa Rzymu, czyli papieża.
Wikipedia
(1.1) W bazylice na Lateranie odprawiona została msza święta.
Wiktionary
przym. laterański
Wiktionary
przymiotnik od: Lateran
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Lateranu, związany z Lateranem
Wiktionary
(1.1) Zasady te przyjęto na soborze laterańskim.
Wiktionary
rzecz. Lateran m.
Wiktionary
1. gatunek ryby z rodziny skarpiowatych;
2. przeszklone pomieszczenie w szczycie latarni morskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. górna część latarni morskiej mieszcząca źródło światła i układ optyczny
Wiktionary
Wikipedia
skała alitowa; skała osadowa o czerwonej lub pstrej barwie
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj wietrzenia chemicznego polegającego na rozkładzie skał zbudowanych ze związków glinokrzemianowych w warunkach gorącego, wilgotnego klimatu; wietrzenie laterytowe, lateryzacja
SJP.pl
Lateryzacja, laterytyzacja – proces wietrzenia chemicznego polegający na rozkładzie skał zbudowanych ze związków glinokrzemianowych, zachodzący w warunkach gorącego i wilgotnego klimatu.Wytworzone w procesie laterytyzacji tlenki i wodorotlenki glinu oraz tlenki żelaza i wodorotlenki żelaza pozostają na miejscu, natomiast krzemionka zostaje odprowadzona.
Wikipedia
rodzaj wietrzenia chemicznego polegającego na rozkładzie skał zbudowanych ze związków glinokrzemianowych w warunkach gorącego, wilgotnego klimatu; wietrzenie laterytowe; laterytyzacja
SJP.pl
Lateryzacja, laterytyzacja – proces wietrzenia chemicznego polegający na rozkładzie skał zbudowanych ze związków glinokrzemianowych, zachodzący w warunkach gorącego i wilgotnego klimatu.Wytworzone w procesie laterytyzacji tlenki i wodorotlenki glinu oraz tlenki żelaza i wodorotlenki żelaza pozostają na miejscu, natomiast krzemionka zostaje odprowadzona.
Wikipedia
[czytaj: latech lub lejtech] komputerowy system do składu tekstu i dokumentów tekstowo-graficznych
SJP.pl
Wikipedia
ryba z podgromady trzonopłetwych, jedyny żyjący przedstawiciel tej grupy (tzw. "żywa skamieniałość"), występujący w Oceanie Indyjskim u wybrzeży Afryki Wschodniej
SJP.pl
Latimeria – rodzaj drapieżnych ryb mięśniopłetwych obejmujący współcześnie żyjące gatunki z podgromady ryb trzonopłetwych, uważanej przez długi czas za wymarłą ponad 60–70 mln lat temu. Latimerie bywają nazywane żywymi skamieniałościami.
Wikipedia
rząd ryb mięśniopłetwych; celakantokształtne, trzonicokształtne, trzonopłetwokształtne
SJP.pl
Celakantokształtne, latimeriokształtne, trzonicokształtne, trzonopłetwokształtne (Coelacanthiformes) – rząd ryb mięśniopłetwych (Sarcopterygii), obejmujący liczne gatunki znane ze śladów kopalnych, w tym dwa, które przetrwały do czasów współczesnych. Charakteryzują się dyficerkalną płetwą ogonową, złożoną z 3 płatów (jeden na końcu płetwy i dwa symetrycznie rozłożone), obecnością zewnętrznych nozdrzy (brak nozdrzy tylnych). Przednia płetwa grzbietowa położona przed środkiem korpusu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto we Włoszech, w regionie Lacjum;
(1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w regionie Lacjum;
Wiktionary
Latina (dawniej Littoria) – miasto we Włoszech, w regionie Lacjum, siedziba władz administracyjnych prowincji Latina. Liczy 108 711 mieszkańców i jest drugim co do wielkości miastem regionu. Zostało założone w 1932 roku, gdy otaczające dzisiejszą Latinę bagna zostały osuszone.
Latina graniczy z gminami: Aprilia, Cisterna di Latina, Nettuno, Pontinia, Sabaudia, Sermoneta i Sezze.
Wikipedia
(1.1) W Latinie kilkunastu burmistrzów uroczyście zawiązało porozumienie na rzecz wspierania i ochrony miasteczek, które reprezentują. Co je - i ponad setkę podobnych w całych Włoszech - łączy? Powstały w epoce Duce, w ramach narodowego programu „miasta od podstaw”.
Wiktionary
(1.1) hist. Littoria (przed 1946)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. teol. pogląd religijny relatywizujący drogi osiągnięcia zbawienia, przyzwalający tym samym każdemu na zmianę wyznawanej religii lub wyznania według własnej woli
Wiktionary
Modernizm – nurt w filozofii i teologii katolickiej przełomu XIX i XX wieku.
Głównymi przedstawicielami modernizmu katolickiego byli teologowie Alfred Loisy, autor książki L'Évangile et l'Église (1902) oraz George Tyrrell, a także filozofowie Maurice Blondel i Édouard Le Roy, jednak żaden z nich nie używał nazwy "modernizm" w odniesieniu do swoich poglądów. Do tego nurtu zaliczano też do pewnego stopnia historyka chrześcijaństwa Louisa Duchesne’a.
Wikipedia
(1.1) Latitudynaryzm mówi, że jeden odłam chrześcijan uzupełnia inny.
Wiktionary
przym. latitudynarystyczny
Wiktionary
dawna nazwa Lazio, niewielkiej krainy w środkowej Italii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zdrobn. od: lata
Wiktionary
rzecz. lata nmos., latko n.
Wiktionary
zdrobnienie od: lato
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzad. zdrobn. lato (pora roku)
(1.2) zdrobn. lato (daw. rok)
Wiktionary
IPA: ˈlatkɔ, AS: latko
Wiktionary
rzecz. lato n., lata nmos., latka nmos., letnisko n., polecie n.
przym. letniskowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
pora roku pomiędzy wiosną a jesienią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pora roku, charakteryzująca się najwyższymi temperaturami;
(1.2) daw. rok
Wiktionary
Lato – jedna z czterech podstawowych pór roku w przyrodzie, w strefie klimatu umiarkowanego. Charakteryzuje się najwyższymi temperaturami powietrza w skali roku. W świecie roślin jest to okres dojrzewania nasion i owoców, a w świecie zwierząt jest to okres wydawania na świat nowego pokolenia i przygotowania go do samodzielnego życia.
Wikipedia
(1.1) Lato to najgorętsza pora roku.
Wiktionary
IPA: ˈlatɔ, AS: lato
Wiktionary
rzecz. latko n., polecie n., letnik m., letnisko n., lata nmos., letniość ż.
przym. letni, leciwy, letniskowy
przysł. letnio, latoś
przyr. -letni
temsłow. -lecie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) pora roku
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. latko n., polecie n., letnik m., letnisko n., lata nmos., letniość ż.
przym. letni, leciwy, letniskowy
przysł. letnio, latoś
przyr. -letni
temsłow. -lecie
frazeologia.
babie lato • na to jak na lato • przysłowia: gdy na Wincentego i nawrócenie Pawła pogoda świeci, spodziewajcie się dobrego lata, dzieci • gdy słońce przygrzewa na Jana Dobrego, spodziewać się można lata pogodnego • kiedy w styczniu lato, w lecie zimno za to • kiedy w styczniu rośnie trawa, marna w lecie jest potrawa • kwiecień plecień, bo przeplata trochę zimy, trochę lata • kwiecień plecień, bo przeplata: trochę zimy, trochę lata • po styczniu jasnym i białym będą w lato upały • święty Michał lato przekichał
etymologia.
etym|prasł|*lěto.
por. etymn|białor|лета., etymn|bośniacki|ljeto., etymn|bułg|лято., etymn|chorw|ljeto., etymn|czes|léto., etymn|kasz|lato., etymn|ros|лето., etymn|scs|лѣто., etymn|słc|leto. i etym2n|ukr|літо|лі́то.
uwagi.
(1.1) zoblistę|przedwiośnie|wiosna|przedlecie|lato|polecie|babie lato|jesień|przedzimie|zima.
wikicytaty.
tłumaczenia.
(1.2) zobtłum|rok.
* abazyński: (1.1) пхны
* abchaski: (1.1) аԥхын (āpxən), stara pisownia аҧхын (āpxən)
* adygejski: (1.1) гъэмафэ (ġămāfă)
* afrykanerski: (1.1) somer
* alabama: (1.1) lokba, lokbaha; (1.2) lokbaha
* albański: (1.1) verë ż.
* aleucki: (1.1) saqudaq, saaqudax
* amharski: (1.1) በጋ (bäga)
* angielski: (1.1) summer
* arabski: (1.1) صيف (ʂaif) m.
* aramejski: (1.1) ܩܝܛܐ m. (qayta)
* arumuński: (1.1) vearã ż.
* asamski: (1.1) গ্ৰীষ্ম (grishmô)
* asturyjski: (1.1) veranu m.
* awarski: (1.1) рии (rii)
* azerski: (1.1) yay
* baskijski: (1.1) uda
* baszkirski: (1.1) йәй (yäy)
* bengalski: (1.1) গ্রীষ্ম (grisshô)
* białoruski: (1.1) лета n. (ljeta)
* birmański: (1.1) နွေရာသီ (nwerasi)
* bośniacki: (1.1) ljeto n.
* bretoński: (1.1) hañv m. -où
* bułgarski: (1.1) лято n. (ljato)
* chiński standardowy: (1.1) 夏天 (xiàtiān), 夏季 (xiàjì)
* chorwacki: (1.1) ljeto n.
* czeczeński: (1.1) аьхке (äχke)
* czeski: (1.1) léto n.
* czirokeski: (1.1) ᎪᎨᏱ (gogeyi)
* czuwaski: (1.1) ҫу (śu), ҫулла (śulla)
* dalmatyński: (1.1) instuat m.
* dolnołużycki: (1.1) lěśe n.
* dolnoniemiecki: (1.1) Sommer m.
* duński: (1.1) sommer w.
* erzja: (1.1) кизэ (kize)
* esperanto: (1.1) somero
* estoński: (1.1) suvi
* farerski: (1.1) summar n.
* fiński: (1.1) kesä
* francuski: (1.1) été m.
* franko-prowansalski: (1.1) chôd-temps m., bon-temps m., étif m., étâf m., bôna sêson ż.
* friulski: (1.1) istât ż.
* fryzyjski: (1.1) simmer w.
* gagauski: (1.1) yaz
* galicyjski: (1.1) verán m., vran m.
* gocki: (1.1) 𐌰𐍃𐌰𐌽𐍃 (asans) ż.
* górnołużycki: (1.1) lěćo n.
* grenlandzki: (1.1) aasaq, stara pisownia aussaĸ
* gruziński: (1.1) ზაფხული (zapkhuli)
* gudźarati: (1.1) ઉનાળો m. (unāḷō)
* hebrajski: (1.1) קיץ m. (kajic)
* hindi: (1.1) ग्रीष्म m. (grīśm), गर्मी ż. (garmī)
* hiszpański: (1.1) verano m., estío m.
* ido: (1.1) somero
* indonezyjski: (1.1) musim panas
* inguski: (1.1) ахка (aχka)
* interlingua: (1.1) estate
* inuktitut: (1.1) ᐊᐅᔭ (auja)
* inupiak: (1.1) auraq
* irlandzki: (1.1) samhradh m.
* islandzki: (1.1) sumar n.
* japoński: (1.1) 夏 (なつ, natsu)
* jèrriais: (1.1) êté m.
* jidysz: (1.1) זומער m. (zumer)
* joruba: (1.1) ìgbà é̩rùnìgbà oru
* kabardyjski: (1.1) гъэмахуэ (ġămāx°ă)
* kałmucki: (1.1) зан (zan)
* kannada: (1.1) ಬೇಸಗೆ (bēsage)
* kantoński: (1.1) 夏天 (haa6 tin1), 夏季 (haa6 gwai3)
* karelski: (1.1) kezä
* karpatorusiński: (1.1) лїто n. (ljito)
* kaszubski: (1.1) lato
* kataloński: (1.1) estiu m.
* kazachski: (1.1) жаз (jaz)
* keczua: (1.1) ruphay killa
* khmerski: (1.1) គិម្ហន្ត (kɨmhɑn)
* kirgiski: (1.1) жай (cay)
* komi-permiacki: (1.1) гожӧм (gožöm)
* koreański: (1.1) 여름 (yeoreum)
* kornijski: (1.1) hav m.
* krymskotatarski: (1.1) yaz
* laotański: (1.1) ຣະດູຮ້ອນ (ra dū hǭn)
* lezgiński: (1.1) гад (gad)
* litewski: (1.1) vasara ż.
* lojban: (1.1) crisa
* luksemburski: (1.1) Summer m.
* łaciński: (1.1) aestas ż.
* łatgalski: (1.1) vosora ż.
* łotewski: (1.1) vasara ż.
* macedoński: (1.1) лето n. (leto)
* malajalam: (1.1) വേനല്ക്കാലം (vēnalkkālaṃ)
* malajski: (1.1) musim panas
* malediwski: (1.1) ހޫނު މޫސުން (hūnu mūsun)
* malgaski: (1.1) fahavaratra
* maltański: (1.1) sajf m.
* maoryski: (1.1) raumati
* marathi: (1.1) उन्हाळा m. (unhāḷā)
* maryjski: (1.1) кеҥеж
* mirandyjski: (1.1) berano m.
* moksza: (1.1) киза (kiza)
* mongolski: (1.1) зун (zun)
* nawaho: (1.1) shį́
* nepalski: (1.1) गमीर (gamīr)
* niderlandzki: (1.1) zomer m.
* niemiecki: (1.1) Sommer m.
* normandzki: (1.1) étaï m.
* norweski (bokmål): (1.1) sommer m.
* norweski (nynorsk): (1.1) sommar m., sumar m.
* nowogrecki: (1.1) καλοκαίρι n. (kalokaíri), θέρος n. (théros)
* occidental: (1.1) estive
* orija: (1.1) ଖରାଦିନ (kharādina)
* ormiański: (1.1) ամառ (amaṙ)
* osetyjski: (1.1) сӕрд (særd)
* pendżabski: (1.1) ਗਰਮੀ ż. (garmī)
* perski: (1.1) تابستان (tâbestân), هامین (hâmin)
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|lato. ,. PJM|lato 2.}}
* południowoałtajski: (1.1) јай (cay)
* portugalski: (1.1) verão m.
* północnolapoński: (1.1) geassi
* prowansalski: (1.1) estiu m.
* romansz: (1.1) stad m., sted m.
* rosyjski: (1.1) лето
* rumuński: (1.1) vară
* sanskryt: (1.1) ऊष्ण (ūṣṇa)
* serbski: (1.1) лето n. (leto)
* sindhi: (1.1) اوُنہارو (ūnhārō)
* skolt: (1.1) ǩieʹss
* slovio: (1.1) Leto (Лето)
* słowacki: (1.1) leto n.
* słoweński: (1.1) poletje n.
* staroangielski: (1.1) sumor m.
* staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) лѣто n.
* starofrancuski: (1.1) esté m.
* starogrecki: (1.1) θέρος n. (théros)
* staronordyjski: (1.1) sumar n.
* staroormiański: (1.1) ամառն (amaṙn)
* staroruski: (1.1) лѣто n.
* starosaksoński: (1.1) sumar m.
* staro-wysoko-niemiecki: (1.1) sumar m.
* suahili: (1.1) kiangazi
* syngaleski: (1.1) ගිම්හාන ඍතුව (gimhāna ṛtuva)
* szkocki: (1.1) simmer
* szkocki gaelicki: (1.1) samhradh m.
* szorski: (1.1) чайғы (çayğı)
* szwedzki: (1.1) sommar w.
* średnio-wysoko-niemiecki: (1.1) sumer m.
* tadżycki: (1.1) тобистон (tobiston)
* tagalski: (1.1) tag-aráw
* tajski: (1.1) ฤดูร้อน (ruedu ron)
* tamilski: (1.1) கோடை காலம் (kōṭai kālam)
* taos: (1.1) pȉléna
* telugu: (1.1) ఎండకాలము (eṃḍakālamu)
* tigrinia: (1.1) ሓጋይ (ḥagay)
* turecki: (1.1) yaz
* turkmeński: (1.1) tomus
* tybetański: (1.1) དབྱར་ཀ (dbyar.ka), དབྱར་ཁ (dbyar.kha)
* udmurcki: (1.1) гужем (gužem)
* ujgurski: (1.1) از (yaz)
* ukraiński: (1.1) літо n.
* urdu: (1.1) گرمی ż. (garmī), گریشم m. (grīśm), گرما ż. (garmā), صيف m. (ṣaif)
* uzbecki: (1.1) yoz
* volapük: (1.1) hitüp
* walijski: (1.1) haf m.
* waloński: (1.1) esté m.
* wenecki: (1.1) istà ż.
* węgierski: (1.1) nyár
* wietnamski: (1.1) mùa hè
* wilamowski: (1.1) zummer m., zumer m.
* włoski: (1.1) estate ż.
* wolof: (1.1) nawet
* xhosa: (1.1) ihlobo
* zulu: (1.1) ihlobo
źródła.
== lato (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) stodoła
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zob. latosi.
Wiktionary
latolistek cytrynek - gatunek motyla z rodziny bielinkowatych; listkowiec cytrynek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w mitologii greckiej: matka Apollina i Artemidy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitrzym. zob. Leto.
(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 639;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Latona porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza, czyli w pasie głównym planetoid.
Wiktionary
IPA: laˈtɔ̃na, AS: latõna
Wiktionary
(1.1) Leto
Wiktionary
ssak z rodziny lotokotów; kolugo; lotokot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Łowicz. zool. nietoperz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) daw. lub gwara. ornit. pliszka
Wiktionary
autor kronik ruskich w XI-XVIII wieku; latopisarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. dziejopis
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) hist. staroruski rocznik dziejopisarski;
Wiktionary
Latopis (ukr. літопис, ros. летопись lub летописец, biał. летапіс) – średniowieczna księga dziejopisarska, ruski odpowiednik zachodnioeuropejskich kronik i annałów (roczników). Nazwa nawiązuje do narracji, która była prowadzona w ujęciu rocznym, a historia wydarzeń każdego roku, zwykle zaczynała się od słów „в лето”/„w roku”.
Wikipedia
IPA: laˈtɔpʲis, AS: latopʹis
Wiktionary
rzecz. latopisarz m.
Wiktionary
(2.1) annał, rocznik
Wiktionary
dotyczący latopisarza, latopisarstwa
SJP.pl
na dawnej Rusi: zapis dziejów; kronikarstwo
SJP.pl
autor kronik ruskich w XI-XVIII wieku; latopis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zool. nietoperz
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. przen. człowiek aktywny, szybki
Wiktionary
(2.1) Taki latopiyrz to gibko wszycko pozałatwio.
Wiktionary
1. inaczej: winorośl,
2. określenie na dorastające dziecko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. zob. winna latorośl.
(1.2) przen. dziecko, młody potomek
(1.3) bot. przest. młoda, tegoroczna roślina
(1.4) bot. przest. młody, tegoroczny pęd rośliny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. gw-pl|Śląsk Cieszyński. latorośl
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przysłówek czasu
(1.1) daw. dziś gwara. (także gw-pl|Śląsk Cieszyński.) w tym, bieżącym roku
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Latoś żniwa będą opóźnione, bo dużo lało.
(1.1) Latoś na polach z tej strony wsi były prawie same oziminy i bez to niewiela ludzi spotykał po drodze […]
(1.1) (Śląsk Cieszyński) Jeszcze latoś Jewka bedzie miała wiesieli.
Wiktionary
rzecz. polecie n., lata lm nm., lato n., latos mzw., latosek mzw.
przym. latosi
przysł. letnio
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od latos
Wiktionary
(1.1) Na łące razem z krowami pasł się mały latosek.
Wiktionary
IPA: laˈtɔsɛk, AS: latosek
Wiktionary
rzecz. latos mzw.
przym. latosi
przysł. latoś
Wiktionary
dawniej, dziś gwarowo: tegoroczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. dziś gwara. (także gw-pl|Śląsk Cieszyński.) tegoroczny
Wiktionary
rzecz. latosek m., latos m.
przysł. latoś
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Latoszek – część miasta (od 1961) i osiedle w południowej części Wyszkowa (województwo mazowieckie).
Wikipedia
Latoszyn – wieś uzdrowiskowa w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie dębickim, w gminie Dębica.
Jest miejscowością położoną na pograniczu dwóch jednostek fizyko-geograficznych: Kotliny Sandomierskiej i Pogórza Karpackiego. Geologicznie Latoszyn leży na granicy dwóch jednostek tektonicznych Zapadliska Przedkarpackiego oraz Karpat Zewnętrznych. Przez miejscowość Latoszyn przepływa potok Ostra. Jest to prawobrzeżny dopływ Wisłoki, którego źródła znajdują się w lasach Głobikowej. Podstawowy układ drogowy w Latoszynie stanowi droga krajowa nr 94 – zaliczana do szlaku międzynarodowego. Drugim pod względem ważności ciągiem komunikacyjnym w Latoszynie jest droga powiatowa nr 1301 "Dębica – Latoszyn – Braciejowa".
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Latowice, Latowicz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Latowicz – miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Latowicz, leżące nad rzeką Świder.
Administracyjnie na terenie Latowicza utworzono trzy sołectwa: Latowicz I, Latowicz II, Latowicz III.
Wikipedia
mieszkaniec Latowicza (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Latowicza (miasta w Polsce)
SJP.pl
regionalnie: letnisko; letowisko
SJP.pl
regionalnie: letni (mający miejsce w lecie, przeznaczony na lato, właściwy latu)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gw-pl|Poznań. letni (odnosi się do lata)
Wiktionary
(1.1) letni
Wiktionary
1. oddawanie czci boskiej komuś lub czemuś; kult;
2. w teologii katolickiej: cześć oddawana Bogu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) liter. teksty (oraz rysunki) o charakterze anonimowym umieszczane na ścianach toalet publicznych
Wiktionary
(1.1) Moja praca magisterska porusza temat latrinaliów.
(1.1) Na wykładach z humorem opowiadał o spotkanych tu i ówdzie latrinaliach.
Wiktionary
IPA: ˌlatrʲĩˈnalʲja, AS: latrʹĩnalʹi ̯a
Wiktionary
gwarowo:
1. wóz do nawozu;
2. boczne deski kładzione wzdłuż wozu, drabiny
SJP.pl
prowizoryczna ubikacja w postaci dołu, urządzana w warunkach polowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) prymitywna toaleta polowa, często w postaci drewnianej lub kamiennej konstrukcji z otworem na odchody, zwykle budowana w miejscach, gdzie nie ma możliwości zbudowania lepszej;
Wiktionary
Latryna lub wychodek – rodzaj toalety, w której odchody zbierają się w dole wykopanym w ziemi. Nie korzysta się w nich z wody albo używa się od jednego do trzech litrów w przypadku latryn spłukiwanych. Prawidłowo zbudowana i konserwowana latryna może ograniczyć rozprzestrzenianie się chorób dzięki zmniejszeniu ilości ludzkich odchodów, które dostają się do środowiska w wyniku defekacji na wolnym powietrzu. Ogranicza to przenoszenie czynników chorobotwórczych przez muchy z odchodów na jedzenie. Patogeny należą do głównych czynników wywołujących biegunkę zakaźną i pasożytnicze infekcje jelitowe. W 2011 r. biegunka zakaźna doprowadziła do śmierci około 0,7 miliona dzieci poniżej piątego roku życia i była powodem 250 milionów opuszczonych dni szkolnych. Latryny stanowią najtańszą metodę odseparowania odchodów od ludzi.
Wikipedia
(1.1) O szóstej wieczorem żołnierze dostają gulasz z kartoflami, o pół do dziewiątej idzie wojsko do latryny, żeby się wyknocić, o dziewiątej idzie spać.
Wiktionary
IPA: laˈtrɨ̃na, AS: latrỹna
Wiktionary
(1.1) toaleta, ustęp, sracz, wychodek, klop, kibel, bardacha, reg. śl. haziel.
Wiktionary
[czytaj: LAte] napój kawowy otrzymywany przez uzupełnienie kawy espresso spienionym mlekiem; café latte
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki
(1.1) pot. kulin. kawa espresso z dużą ilością mleka krowiego lub roślinnego, zazwyczaj w stosunku 1 do 2
Wiktionary
Caffè latte [kafˈfɛ ˈlatte], w skrócie często nazywana latte – włoski napój kawowy powstający w wyniku wlania spienionego ciepłego mleka do kawy espresso. Kawa latte składa się z równych proporcji mleka i kawy. Piana na tej kawie powinna mieć 1 cm grubości. Kawę latte podaje się w wysokiej szklance, na spodku i z długą łyżeczką. W odróżnieniu od latte macchiato, która składa się z dwóch warstw, podczas przyrządzania kawy latte mleko wlewa się szybko, by zmieszało się z kawą.
Wikipedia
(1.1) Zamówiliśmy dwie latte i jedną szarlotkę.
(1.1) Ciekawy pomysł z syropem… Choć ja chyba pozostanę przy niesłodzonej latte, a syrop może zrobię kiedyś do naleśników czy racuchów.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Latyczów (ukr. Летичів, Łetycziw) – osiedle typu miejskiego w środkowej części Ukrainy, w obwodzie chmielnickim, w rejonie chmielnickim, siedziba hromady. 10 244 mieszkańców (2020).
Wikipedia
przymiotnik od: latyfundium
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący latifundium
Wiktionary
rzecz. latyfundium n.
Wiktionary
duża posiadłość ziemska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. duża posiadłość ziemska (szczególnie w starożytnym Rzymie)
Wiktionary
Latyfundium – ogromna posiadłość ziemska należąca do jednej osoby lub organizacji, np. religijnej, stanowiąca podstawę potęgi materialnej i znaczenia politycznego jej właściciela.
Wikipedia
(1.1) Żądał, aby wszyscy wezwani wysłali natychmiast rodziny do swoich latyfundiów, albo w każdym razie daleko od stolicy Wicekrólestwa, a sami przenieśli się do Pałacu, gdzie będą należycie doglądani przez wicekrólewską służbę.
Wiktionary
IPA: ˌlatɨˈfũndʲjũm, AS: latyfũndʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. latyfundysta m., latyfundystka ż.
przym. latyfundialny
Wiktionary
właściciel majątku ziemskiego w Ameryce Południowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) właściciel latyfundium
Wiktionary
rzecz. latyfundium n.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) właścicielka latyfundium
Wiktionary
rzecz. latyfundium n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) staroż. etn. członek starożytnego ludu zamieszkującego Lacjum;
Wiktionary
(1.1) Z języka Latynów wyrosła łacina, która stała się językiem urzędowym imperium i fundamentem kultury europejskiej.
Wiktionary
rzecz. Lacjum n., Latyńczyk mos., latynizacja ż., latynizm mrz., latynista mos., latynistka ż., latynistyka ż., latynizator mos., latynizowanie n., zlatynizowanie n.
:: fż. Latynka ż.
czas. latynizować ndk., latynizować się ndk., zlatynizować dk., zlatynizować się dk.
przym. latyński
Wiktionary
(1.1) war. Latyńczyk
Wiktionary
plemię italskie zamieszkujące rejony ujścia Tybru i Gór Albańskich; Latynowie
SJP.pl
mieszkaniec Lacjum (regionu lub krainy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) staroż. rdzenny mieszkaniec Lacjum
Wiktionary
rzecz. Lacjum n., Latyn mos.
:: fż. Latynka ż.
przym. latyński
czas. latynizować
Wiktionary
(1.1) Latyn
Wiktionary
znawca łaciny, literatury i kultury starożytnego Rzymu, nauczyciel języka łacińskiego; łacinnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) znawca łaciny i kultury rzymskiej
Wiktionary
IPA: ˌlatɨ̃ˈɲista, AS: latỹńista
Wiktionary
rzecz. latynizacja ż., latynizm mrz., Lacjum n.
:: fż. latynistka ż.
przym. latyński
czas. latynizować
Wiktionary
znawczyni języka łacińskiego, literatury i kultury starożytnego Rzymu; nauczycielka języka łacińskiego; łacinniczka
SJP.pl
1. poddawanie kogoś albo czegoś wpływom łaciny;
2. nadawanie formom językowym postaci łacińskiej, przekład na łacinę;
3. zapis alfabetem łacińskim tekstu napisanego w innym alfabecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. poddawanie wpływowi języka łacińskiego lub cywilizacji łacińskiej; uleganie takiemu wpływowi
(1.2) książk. tłumaczenie (najczęściej nazwy własnej lub terminu) na język łaciński, nadawanie wyrazowi postaci językowej łacińskiej
Wiktionary
Latynizacja – termin przyjmujący różne znaczenia:
Wikipedia
(1.1) Za czasów rzymskich nastąpił szybki rozwój cywilizacyjny Galii i postępująca latynizacja jej mieszkańców.
(1.2) Forma „Cracovia” powstała w wyniku latynizacji polskiej nazwy „Kraków”.
(1.2) W dawnej Polsce modna była latynizacja nazwisk, szczególnie wśród literatów.
(1.3) Istnieją dwie powszechnie używane latynizacje pisma chińskiego: system Wade’a-Gilesa oraz pinyin.
Wiktionary
rzecz. Latyn mos., Latynos mos., latynizm mrz., latynista mos., latynistka ż., latynizowanie n., latynizator mos., Lacjum n.
przym. latyński
czas. latynizować ndk., zlatynizować dk.
Wiktionary
(1.2) latynizowanie
(1.3) romanizacja
Wiktionary
ten, kto poddaje kogoś lub coś wpływom kultury i języka łacińskiego
SJP.pl
wyraz, zwrot lub konstrukcja składniowa wzorowane na łacinie albo z niej przejęte
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka łacińskiego;
Wiktionary
Latynizm (od łac. latinus „łaciński”) – zapożyczenie z łaciny, zwykle w postaci wyrazu, frazy lub konstrukcji składniowej, rzadziej innego elementu (np. przyrostków typu -acja, -tor).
W językach współczesnych latynizmy i pseudolatynizmy (czyli wyrazy tworzone obecnie z wykorzystaniem morfemów łacińskich) są bardzo liczne i cechują się dużą produktywnością w międzynarodowej terminologii naukowej i technicznej.
Wikipedia
IPA: laˈtɨ̃ɲism̥, AS: latỹńism̦
Wiktionary
rzecz. Latyn mos., Latynos mos., Lacjum n., latynista mos., latynistka ż., latynizacja ż., latynizowanie n., latynizator mos.
przym. latyński
czas. latynizować
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zlatynizować)
(1.1) kult. poddawać wpływom języka lub kultury łacińskiej
(1.2) jęz. wprowadzać formy łacińskie do języka, nadawać formom językowym postaci łacińskie
(1.3) książk. przekładać na łacinę
(1.4) uczyć się łaciny
czasownik zwrotny niedokonany latynizować się (dk. zlatynizować się)
(2.1) nabierać cech łacińskich
Wiktionary
(1.2) Współcześni Koreańczycy, kiedy posługują się językami zachodnimi, latynizują swoje nazwiska na różne sposoby, najczęściej zmieniając ich wymowę tak, by była jak najbliższa ortografii języka angielskiego.
Wiktionary
rzecz. Latynos mos., Lacjum n., Latyn mos., Latyńczyk mos., Latynka ż., latynizacja ż., latynizm mrz., latynista mos., latynistka ż., latynistyka ż., latynizator mos., latynizowanie n., zlatynizowanie n.
czas. zlatynizować dk., zlatynizować się dk.
przym. latyński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|latynizować.
Wiktionary
rzecz. Latyn mos., Latynos mos., zlatynizowanie n., latynizacja ż., latynizm mrz.
czas. latynizować ndk., zlatynizować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) staroż. rdzenna mieszkanka Lacjum
Wiktionary
rzecz. Lacjum n.
:: fm. Latyńczyk mos., Latyn mos.
przym. latyński
czas. latynizować
Wiktionary
związany z ogółem zagadnień dotyczących krajów latynoamerykańskich
SJP.pl
poddawanie lub uleganie wpływom latynoamerykańskim
SJP.pl
dotyczący Ameryki Południowej (Łacińskiej); pochodzący z Ameryki Południowej; żyjący w Ameryce Południowej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ameryką Łacińską, dotyczący Ameryki Łacińskiej
Wiktionary
rzecz. Ameryka Łacińska ż.
Wiktionary
(1.1) latynoski, łacińskoamerykański
Wiktionary
człowiek pochodzący z Ameryki Południowej lub Środkowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. mężczyzna lub chłopiec z któregoś kraju Ameryki Łacińskiej;
Wiktionary
Latynosi – zbiorcze określenie narodów zamieszkujących Amerykę Łacińską i ich potomków na całym świecie. Czasami nazwa ta może się odwoływać do pochodzenia społecznego czy przynależności rasowej (w tym znaczeniu jest używana w krajach Ameryki Centralnej). W USA określenie Latino opisuje wszystkie osoby pochodzące z rejonu Ameryki Łacińskiej. Bywa mylnie stosowany zamiennie z terminem hispanic, który określa wyłącznie osoby pochodzące z krajów hiszpańskojęzycznych.
Wikipedia
rzecz. latynizacja ż., latynizowanie n., zlatynizowanie n., latynoskość ż., latynizm m., Latyn m., Latynka ż., latynistyka ż., latynista m., latynistka ż.
:: fż. Latynoska ż.
czas. latynizować ndk., zlatynizować dk.
przym. latynoski
Wiktionary
(1.1) Latynoamerykanin
Wiktionary
mieszkańcy Ameryki Łacińskiej
SJP.pl
Latynosi – zbiorcze określenie narodów zamieszkujących Amerykę Łacińską i ich potomków na całym świecie. Czasami nazwa ta może się odwoływać do pochodzenia społecznego czy przynależności rasowej (w tym znaczeniu jest używana w krajach Ameryki Centralnej). W USA określenie Latino opisuje wszystkie osoby pochodzące z rejonu Ameryki Łacińskiej. Bywa mylnie stosowany zamiennie z terminem hispanic, który określa wyłącznie osoby pochodzące z krajów hiszpańskojęzycznych.
Wikipedia
dotyczący Latynosów, charakterystyczny dla Latynosów
SJP.pl
dotyczący Latynosów, charakterystyczny dla Latynosów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Latynosów
Wiktionary
rzecz. Latynos m.
Wiktionary
plemię italskie zamieszkujące rejony ujścia Tybru i Gór Albańskich; Latyńczycy
SJP.pl
Latynowie, Latini (łac. Latini) – jedno z plemion italskich żyjące w regionie ujścia Tybru i Gór Albańskich, od którego pochodzi nazwa regionu Lacjum (Latium vetus).
Wikipedia
przymiotnik od: Lacjum
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Lacjum, Latynami (Latyńczykami)
(1.2) dotyczący starożytnych Rzymian
Wiktionary
IPA: laˈtɨ̃j̃sʲci, AS: latỹĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Lacjum n., Latyńczyk mos., Latyn mos., Latynka ż., latynizacja ż., latynizm m., latynista m.
czas. latynizować
Wiktionary
(1.2) łaciński, romański
Wiktionary
Latynus (łac. Latinus) – postać z mitologii rzymskiej, król i eponim Lacjum, mąż Amaty, ojciec Lawinii. Istnieje kilka wersji jego genealogii:
Wikipedia
magmowa skała wylewna
SJP.pl
Latyt – skała magmowa, kwaśna, wylewna lub subwulkaniczna. Jego plutonicznym odpowiednikiem jest monzonit.
Na diagramie klasyfikacyjnym QAPF latyt zajmuje pole 8.
W klasyfikacji TAS latyty wraz z benmoreitami zajmują pole S3 (trachyandezyty).
Wikipedia
latać od czasu do czasu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ganek
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. altana
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. wiatrołap
(1.4) gw-pl|Śląsk Cieszyński. podcień
Wiktionary
(1.2) Lauba w ogrodzie była czysta i pomalowana na zielono, a gdy słońce przypiekało, pachniało smołą.
(1.4) Bedym na ciebie czakoł pod laubami na rynku.
Wiktionary
cienka piłka służąca do wyrzynania otworów i wykrojów w drewnie; wyrzynarka; włośnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. piłka do drewna
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|lałbzyga, lałbzega.
Wiktionary
włoska pieśń religijna o charakterze ludowym, rozpowszechniona w średniowieczu
SJP.pl
Litwa:
Niemcy:
Polska:
Wikipedia
1. pochwała;
2. mowa pochwalna, np. okolicznościowa, pogrzebowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. mowa pochwalna
Wiktionary
Laudacja (łac. laudare – chwalić) – mowa pochwalna obrazująca zalety danej osoby, stosowana jako mowa okolicznościowa np. podczas pogrzebu (laudatio funebris), z okazji wręczania honorowego tytułu itp. W przypadku przesadnego zachwytu i nadmiaru pochlebstw można mówić o panegiryzmie.
Wikipedia
(1.1) Gratulacje odebrałem, stosowną laudację usłyszałem, a uścisk dłoni burmistrza wyrażał jak najcieplejsze uczucia.
(1.1) Następnie nadszedł czas na laudacje nt. osób nagrodzonych i wręczenie im tytułów. W laudacji Marii Ollick przedstawiono nie tyle sylwetkę ww., co podkreślono jej wkład w propagowanie tradycji borowiackich poprzez wielokierunkową działalność i prezesurę w BTK.
Wiktionary
związany z laudacją
SJP.pl
przymiotnik od: Lauda (1. miasto w Niemczech;
2. wieś w Polsce;
3.
a) rzeka na Litwie;
b) obszary w dorzeczu tej rzeki)
SJP.pl
Laudański (forma żeńska: Laudańska, liczba mnoga: Laudańscy; również Lawdański, Liawdański; lit. Liaudanskis, ros. Лявданский) – nazwisko toponimiczne o pochodzeniu litewskim.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. farm. preparat w postaci nalewki alkoholowej na opium, używany zwłaszcza dawniej jako lek przeciwbólowy i przeciwkaszlowy, obecnie zaniechany ze względu na działanie uzależniające;
Wiktionary
Laudanum – dawna nazwa nalewki z opium, zawierająca około 10% opium (co odpowiada 1% morfiny).
W XVI wieku Paracelsus odkrył, że alkaloidy zawarte w opium są bardziej rozpuszczalne w alkoholu niż w wodzie. Początkowo każdy alkoholowy ekstrakt opium zwany był laudanum, a nazwę (od łac. laudare – chwalić) wprowadził sam Paracelsus. Jednakże dopiero Thomas Sydenham wprowadził laudanum szeroko do lecznictwa. Opublikował on w 1676 r. pracę Medical Observations Concerning the History and Cure of Acute Diseases, w której polecał laudanum w terapii licznych chorób (np. kaszel, biegunka, bezsenność) zapoczątkowując około 250-letni okres popularności laudanum. Na przestrzeni XVIII i XIX w. laudanum było środkiem stosowanym w leczeniu wielu – nawet banalnych – chorób, np. podawane było dzieciom, żeby je uciszyć. Popularność wynikała zarówno z faktu, że specyfik ten silnie uzależnia, jak i tym, że laudanum było tańsze od wina czy ginu, gdyż jako lek nie było objęte podatkiem akcyzowym. Dopiero w pierwszych latach XX wieku (Harrison Narcotics Tax Act, 1914) ograniczono stosowanie laudanum w związku z uznaniem go za narkotyk. Jego ofiarami były między innymi Mary Todd Lincoln, żona Abrahama Lincolna i Elizabeth Siddal, modelka prerafaelitów.
Wikipedia
(1.1) Zobaczyć tu można manuskrypty, książki, obrazy Branwella (mniej znanego brata malarza, który odurzał się alkoholem i dużymi ilościami laudanum).
Wiktionary
IPA: lawˈdãnũm, AS: lau̯dãnũm
Wiktionary
mowa pochwalna; panegiryk, elogium
SJP.pl
1. osoba wygłaszająca laudację;
2. potocznie: chwalca, lizus
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
lauda; modlitwa pochwalna odmawiana o wschodzie słońca
SJP.pl
Wikipedia
z łaciny: niech będzie pochwalony!
SJP.pl
w dawnej Polsce:
1. uchwała sejmiku ziemskiego (XIV-XVIII wiek);
2. uchwała zjazdu (wiecu) sądowego (XIV-XV wiek);
3. postanowienie zjazdu konfederackiego szlachty (od XV wieku)
SJP.pl
Lauda (w liczbie pojedynczej laudum) – uchwały podejmowane w Polsce od XIV w. przez wiece dzielnicowe, a później przez sejmiki ziemskie, czasem również sejmiki generalne prowincji.
Początkowo były to wyroki sądów wiecowych, później nabrały znaczenia lokalnego ustawodawstwa, dotyczącego zwłaszcza prawa zwyczajowego i sądowego.
Wikipedia
1. dawniej: poeta tworzący utwory panegiryczne;
2. osoba śpiewająca lub komponująca hymny i pieśni pochwalne
SJP.pl
1. dawniej: giermek, sługa biegnący przed pojazdem pana;
2. potocznie: człowiek lubiący się włóczyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. giermek, sługa torujący drogę
(1.2) pot. ktoś, kto ma w zwyczaju włóczenie się
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ktoś żywy, ruchliwy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) przest. szach. (także gw-pl|Śląsk Cieszyński.) bierka poruszająca się po szachownicy na skos;
(2.2) włók. rodzaj podłużnej serwety
Wiktionary
Laufer, Lauffer, Läufer (Laeufer), Lojfer, Lajfer, etc.:
Nazwisko
Wikipedia
(1.1) Przed karetą biegną dwaj laufrowie z pochodniami.
(1.2) Modlę się, by nasze córki nie wzięły sobie za mężów jakiś laufrów.
(2.1) Laufer bije bierkę przeciwnika, zajmując jej pole.
(2.2) Świeżo wyprany laufer równiutko leżał na ławie.
Wiktionary
(1.1) giermek
(1.2) włóczęga, włóczykij, tramp, kresy|badzinia., kresy|bradiaga., kresy|bradziaga.
(2.1) goniec, przest. giermek
(2.2) serweta, bieżnik
Wiktionary
dawniej: włóczyć się bez celu, wałęsać się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. biegać
Wiktionary
(1.1) Laufrowali za cielokym, bo im uciyk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. bud. gruba deska na rusztowaniu budowlanym
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. techn. taśma do przesuwania ciężarów
Wiktionary
minerał z grupy zeolitów
SJP.pl
Laumontyt – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy zeolitów. Należy do grupy minerałów bardzo pospolitych i szeroko rozpowszechnionych.
Nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego geologa i odkrywcy tego minerału F.N. Giletta de Laumonta.
Wikipedia
[czytaj: loncz] silna kampania reklamowa, wprowadzająca nowy produkt lub usługę na rynek
SJP.pl
pralnia samoobsługowa
SJP.pl
wawrzyn;
1. wiecznie zielone drzewo z rodziny wawrzynowatych, uprawiane ze względu na skórzaste, bardzo aromatyczne liście powszechnie używane jako przyprawa; drzewo laurowe;
2. liście i gałązki drzewa laurowego albo zrobiony z nich wieniec, będące w antycznej Grecji i Rzymie symbolem zwycięstwa i sławy;
3. w przenośni: nagroda, uznanie, sława, sukces
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Laurus|L.|ref=tak., wawrzyn
(1.2) liście, gałązki wawrzynu
(1.3) hist. wieniec z liści wawrzynu będący symbolem zwycięstwa i chwały w starożytnej Grecji i Rzymie
(1.4) przen. nagroda, którą przyznaje się za wybitne osiągnięcia w pewnej dziedzinie
Wiktionary
Wikipedia
IPA: lawr, AS: lau̯r
Wiktionary
rzecz. laureat m., laureatka ż., Laurencjusz mos.
przym. laurowy
Wiktionary
(1.1) wawrzyn
(1.2) wawrzyn
(1.3) wawrzyn
(1.4) nagroda, uznanie, chwała, zwycięstwo, wawrzyn
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Laura – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Pierwotnie oznaczało ono kobietę pochodzącą z Laurentum koło Rzymu. Wiązane jest także z łacińskim słowem laurus oznaczającym wawrzyn.
Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Laura w 2022 r. zajmowała 4. miejsce w grupie imion żeńskich.
Laura obchodzi imieniny 22 stycznia, 17 czerwca i 19 października.
Wikipedia
(1.1) Miała na imię Laura i obchodziła imieniny 22 stycznia.
Wiktionary
IPA: ˈlawra, AS: lau̯ra
Wiktionary
pierwotny kontynent półkuli północnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geol. superkontynent powstały w wyniku rozpadu Pangei;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W okresie jurajskim Pangea rozpadła się na dwie części: północną, Laurazję, i południową, Gondwanę.
Wiktionary
IPA: lawˈrazʲja, AS: lau̯razʹi ̯a
Wiktionary
zwycięzca w konkursie, zdobywca jakiejś nagrody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdobywca nagrody
(1.2) hist. poeta-zwycięzca, zdobywca wieńca laurowego w kulturze antycznej
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) zwycięzca
(1.2) poeta laureatus
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. laur mrz.
:: fż. laureatka ż.
przym. laurowy
frazeologia.
etymologia. etym|łac|laureatus.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) laureate, prizewinner
* francuski: (1.1) lauréat m.
* hiszpański: (1.1) laureado m.
* kaszubski: (1.1) laureat m., dobiwca m., dobëtnik m.; (1.2) laureat m.
* niemiecki: (1.1) Preisträger m.
* słowacki: (1.1) laureát m.; (1.2) laureát m.
* włoski: (1.1) premiato m.
źródła.
== laureat (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) laureat
(1.2) hist. laureat
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. laur mrz.
:: fż. laureatka ż.
przym. laurowy
Wiktionary
(1.1) zwycięzca
(1.2) poeta laureatus
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Wikipedia
Lauren Bisan Etama Mayer (ur. 19 stycznia 1977 w Kribi) – kameruński piłkarz występujący na pozycji obrońcy. W latach 1998–2002 wystąpił w 24 spotkaniach reprezentacji Kamerunu. Posiada także obywatelstwo hiszpańskie.
Wikipedia
[czytaj: lorens] obce imię męskie
SJP.pl
krasnorost występujący w wielu gatunkach we wszystkich cieplejszych morzach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
Laurencja – żeński odpowiednik imion Laurencjusz i Wawrzyniec. Patronką tego imienia jest św. Laurencja, towarzyszka św. Palacjaty, oraz bł. Laurencja Garasimiw, towarzyszka bł. Mikołaja Czarneckiego.
W Polsce imię jest rzadkie. W styczniu 2024 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 255 kobiet o imieniu Laurencja nadanym jako imię pierwsze.
Laurencja imieniny obchodzi 17 czerwca, 8 października i 18 grudnia.
Wikipedia
(1.1) Miała na imię Laurencja i piekła wyśmienite rogaliki z marmoladą różaną.
Wiktionary
rzecz. Laurencjusz m., Laurenty m.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Laurencjusz (łac. Laurentius) – imię męskie pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone od nazwy miasta Laurentum (Lacjum). Laurentius to pierwotnie 'człowiek z Laurentum'. Wywodzi się od słowa oznaczającego „wieniec wawrzynowy”. Jego formę oboczną stanowi Laurenty, a za spolszczenie uznawane jest polskie imię Wawrzyniec. Patronem imienia jest m.in. św. Laurencjusz z Canterbury.
Wikipedia
rzecz. laur m., Laurenty m., Laurentyna ż.
:: fż. Laurencja ż.
przym. laurowy
Wiktionary
zdrobnienie od: Laurencjusz (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Laurencjuszka lub z nim związany
SJP.pl
Laurencjusz z małżonką; Laurencjuszowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Miejscowości we Francji:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
Laurent z małżonką; Laurentowie
SJP.pl
Laurent z małżonką; Laurentostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Laurentego lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Laurencjusz (łac. Laurentius) – imię męskie pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone od nazwy miasta Laurentum (Lacjum). Laurentius to pierwotnie 'człowiek z Laurentum'. Wywodzi się od słowa oznaczającego „wieniec wawrzynowy”. Jego formę oboczną stanowi Laurenty, a za spolszczenie uznawane jest polskie imię Wawrzyniec. Patronem imienia jest m.in. św. Laurencjusz z Canterbury.
Wikipedia
(1.1) Śpieszę do ojca Laurentego celi, / On mi pomocy i rady udzieli.
Wiktionary
rzecz. Laurencja ż., Laurencjusz mos.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Laurentyna – żeński odpowiednik imienia Laurentyn i Wawrzyniec. Patronką tego imienia jest bł. siostra Laurentyna (Jane Reiné Prin).
Laurentyna imieniny obchodzi 17 października.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Laurentyny lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Laurentyna (imię żeńskie)
SJP.pl
1. kartka z ozdobami wykonana własnoręcznie, zawierająca życzenia, ofiarowywana zwykle przez dzieci, np. z okazji imienin;
2. nazbyt pozytywna opinia o jakiejś osobie podawana publicznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Laura
Wiktionary
o cechach laurowatych (wawrzynowatych; rodzina roślin); wawrzynowaty
SJP.pl
Wawrzynowate, laurowate (Lauraceae Juss.) – rodzina głównie drzew i krzewów należąca do rzędu wawrzynowców (Laurales). Należy tu około 50 rodzajów i około 2850–3000 gatunków. Są to rośliny strefy tropikalnej i subtropikalnej, najbardziej zróżnicowane w Azji Południowo-Wschodniej i Ameryce Północnej. Najdalej od równika sięgają wschodniej Kanady, południowego Chile, Nowej Zelandii. We florze Polski brak przedstawicieli tej rodziny. W Europie rosną tylko w obszarze śródziemnomorskim. Rośliny te są istotnym składnikiem lasów równikowych i lasów twardolistnych.
Wikipedia
o cechach laurowatych (wawrzynowatych; rodzina roślin); wawrzynowaty
SJP.pl
rząd drzew, krzewów i pnączy z klasy dwuliściennych; wawrzynowce
SJP.pl
przedstawiciel rzędu drzew, krzewów i pnączy z klasy dwuliściennych; wawrzynowiec
SJP.pl
krzew z rodziny różowatych o gładkich, lśniących liściach, często sadzony w parkach i ogrodach jako roślina ozdobna
SJP.pl
przymiotnik od: laur
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z laurem, dotyczący lauru
Wiktionary
rzecz. laur m., Laurencjusz mos., laureat mos.
Wiktionary
(1.1) wawrzynowy
Wiktionary
wiecznie zielone drzewo z rodziny wawrzynowatych, uprawiane ze względu na skórzaste, bardzo aromatyczne liście powszechnie używane jako przyprawa; drzewo laurowe, laur
SJP.pl
Wawrzyn (Laurus L.), nazywany także laurem, drzewem laurowym – rodzaj drzew i krzewów z rodziny wawrzynowatych (Lauraceae). Obejmuje dwa gatunki, spośród których jeden (wawrzyn szlachetny) rośnie w basenie Morza Śródziemnego, a drugi (wawrzyn azorski) spotykany jest na wyspach Makaronezji. Wawrzyn szlachetny rośnie w zaroślach, zwykle w pobliżu wybrzeży, w wąwozach, nad strumieniami i przy źródłach. Wawrzyn azorski jest charakterystyczny dla lasów wawrzynolistnych. Oba gatunki charakterystyczne są z powodu skórzastych i bardzo aromatycznych liści.
Wikipedia
wawrzyn;
1. wiecznie zielone drzewo z rodziny wawrzynowatych, uprawiane ze względu na skórzaste, bardzo aromatyczne liście powszechnie używane jako przyprawa; drzewo laurowe;
2. liście i gałązki drzewa laurowego albo zrobiony z nich wieniec, będące w antycznej Grecji i Rzymie symbolem zwycięstwa i sławy;
3. w przenośni: nagroda, uznanie, sława, sukces
SJP.pl
kwas laurynowy - nasycony kwas tłuszczowy występujący w kokosach
SJP.pl
minerał, siarczek rutenu
SJP.pl
stop aluminium z miedzią i krzemem
SJP.pl
Comte de Lautréamont, prawdziwe nazwisko Isidore Lucien Ducasse (ur. 4 kwietnia 1846 w Montevideo, zm. 24 listopada 1870 w Paryżu) – francuski poeta, jeden z pierwszych symbolistów; mistrz późniejszej szkoły surrealistów.
Wikipedia
lawabo; w religii rzymskokatolickiej:
1. akt umycia rąk podczas mszy
2. naczynie liturgiczne służące kapłanom do mycia rąk
3. pomieszczenie będące miejscem aktu umycia rąk
SJP.pl
Lavabo (łac. lavabo – dosł. "umyję, obmyję") – obrzęd umywania rąk w liturgii Kościoła katolickiego podczas mszy przez celebrującego ją kapłana. Do ceremonii używa się miseczki oraz małego dzbanuszka lub ampułki z wodą. Ręce kapłana najczęściej obmywają ministranci polewając wodą wysunięte palce, po czym podając specjalny lniany ręczniczek. Nazwa obrzędu wywodzi się od łacińskich słów wersetu 6. Psalmu 26: Lavabo inter innocentes manus meas (Umywam ręce na znak niewinności).
Wikipedia
Lawenda (Lavandula L.) – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych. Obejmuje 41 gatunków. Występują one głównie w basenie Morza Śródziemnego, w północno-wschodniej Afryce i na Półwyspie Arabskim, ale zasięg rodzaju obejmuje obszar od Wysp Kanaryjskich po Somalię i Indie. Rośliny te rosną na siedliskach suchych, na zboczach wzgórz.
Wikipedia
[czytaj: lawuaZJE] nazwisko, m.in. Antoine Laurent de Lavoisier (1743-1794) - wybitny chemik francuski
SJP.pl
Antoine Laurent de Lavoisier (ur. 26 sierpnia 1743 w Paryżu, zm. 8 maja 1794 tamże) – francuski chemik i fizyk, stracony na gilotynie w wyniku wyroku Trybunału Rewolucyjnego Republiki Francuskiej.
Wikipedia
magma, która wydobyła się na powierzchnię ziemi (najczęściej wskutek erupcji wulkanu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. ciekły produkt działalności wulkanicznej;
Wiktionary
Lawa – ciekły produkt działalności wulkanicznej, składający się głównie ze stopionych tlenków krzemu, żelaza, sodu, potasu, wapnia i innych metali. Ma podobny skład jak magma, z której stopienia powstaje, ale jest zubożona o składniki lotne.
Lawy można podzielić ze względu na zawartość dwutlenku krzemu (SiO2) na:
Wikipedia
(1.1) Z wulkanu płynęły potoki lawy.
Wiktionary
IPA: ˈlava, AS: lava
Wiktionary
przym. lawowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. lawowy
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|lava.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) lava
* baskijski: (1.1) laba
* bułgarski: (1.1) лава ż.
* duński: (1.1) lava w.
* esperanto: (1.1) lafo
* francuski: (1.1) lave ż.
* galicyjski: (1.1) lava ż.
* hiszpański: (1.1) lava ż.
* interlingua: (1.1) lava
* islandzki: (1.1) hraun n.
* jidysz: (1.1) לאַווע ż. (lawe)
* kataloński: (1.1) lava ż.
* kotava: (1.1) yazida
* niemiecki: (1.1) Lava ż.
* nowogrecki: (1.1) λάβα ż.
* rosyjski: (1.1) лава ż.
* szwedzki: (1.1) lava w.
* turecki: (1.1) lav
* ukraiński: (1.1) лава ż., магма ż.
źródła.
== lawa (język tagalski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. jezioro
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. akt umycia rąk podczas mszy rzymskokatolickiej
2. naczynie liturgiczne służące kapłanom do mycia rąk lub pomieszczenie w którym odbywa się akt umycia rąk; lavabo
SJP.pl
tradycyjny chleb ormiański, podawany często z kebabem
SJP.pl
Lawasz (orm. լավաշ, pers. لواش, azer., tur. lavaş, ros. лаваш) – tradycyjny ormiański chleb pochodzący z Zakaukazia i Wyżyny Armeńskiej.
W 2014 roku lawasz jako element kultury Armenii został wpisany na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO.
Wikipedia
naczynie liturgiczne służące kapłanom do mycia rąk lub pomieszczenie w którym odbywa się akt umycia rąk; lawaterz, lawatorium, lawator
SJP.pl
umywalnia kapłańska w zakrystii lub w klasztorach przed wejściem do refektarza; lawatarz, lawator, lawatorium
SJP.pl
Lawaterz lub lawatarz, lavabo lub lawabo, lavatorium lub lawatorium (łac. lavatorium – sprzęt do mycia się, lavare – myć się):
1. Umywalnia kapłańska w kościołach (używana od XI w.), zwykle w zakrystii, służąca do mycia rąk przed mszą, wykonana z różnych materiałów (marmur, brąz, kamień, metale), często bogato ornamentowana. Była umieszczana przy ścianie, nadwieszana lub sięgała do posadzki. Składała się ze zbiornika na wodę i misy do jej spływu.
Wikipedia
naczynie liturgiczne służące kapłanom do mycia rąk lub pomieszczenie, w którym odbywa się akt umycia rąk; lawaterz, lawatarz, lawatorium
SJP.pl
naczynie liturgiczne służące kapłanom do mycia rąk lub pomieszczenie, w którym odbywa się akt umycia rąk; lawaterz, lawatarz, lawator
SJP.pl
potocznie: osoba zajmująca się sprowadzaniem uszkodzonych samochodów
SJP.pl
jednoroczna roślina zielna z rodziny jasnotowatych, uprawiana dla niebieskofioletowych kwiatów, z których uzyskuje się olejek eteryczny stosowany w przemyśle perfumeryjnym i lecznictwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych kwitnących na niebiesko lub purpurowo, niektóre gatunki są uprawiane dla olejków wykorzystywanych w kosmetyce i w lecznictwie;
(1.2) bot. roślina z rodzaju lawenda (1.1)
Wiktionary
Lawenda (Lavandula L.) – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych. Obejmuje 41 gatunków. Występują one głównie w basenie Morza Śródziemnego, w północno-wschodniej Afryce i na Półwyspie Arabskim, ale zasięg rodzaju obejmuje obszar od Wysp Kanaryjskich po Somalię i Indie. Rośliny te rosną na siedliskach suchych, na zboczach wzgórz.
Wikipedia
IPA: laˈvɛ̃nda, AS: lavẽnda
Wiktionary
przym. lawendowy
Wiktionary
o zapachu lub kolorze lawendy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. farm. kosmet. dotyczący lawendy, należący do lawendy, zrobiony z lawendy, zawierający lawendę, związany z lawendą
(1.2) mający kolor fioletowy, taki jak kolor kwiatu lawendy
(1.3) pachnący jak lawenda
Wiktionary
IPA: ˌlavɛ̃nˈdɔvɨ, AS: lavẽndovy
Wiktionary
rzecz. lawenda ż., lawandyna ż.
przym. lawandynowy
Wiktionary
odmiana setera angielskiego
SJP.pl
1. platforma służąca do przewozu samochodów;
2. podstawa armaty podpierająca lufę i przyrządy celownicze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. podstawa armaty służąca jako oparcie dla lufy i przyrządów celowniczych
(1.2) kolej. wagon kolejowy służący do przewozu samochodów
(1.3) mot. samochód z platformaatformą do przewożenia samochodów osobowych, często z wyciągarką do wtaczania niesprawnych pojazdów
Wiktionary
Wikipedia
IPA: laˈvɛta, AS: laveta
Wiktionary
rzecz. laweciarz m.
Wiktionary
(1.1) łoże działa
Wiktionary
umywalnia kapłańska w zakrystii lub w klasztorach przed wejściem do refektarza; lawatarz, lawaterz, lawator, lawatorium
SJP.pl
1. ogromne masy śniegu, lodu, gleby bądź skał, staczające się bądź spadające gwałtownie po zboczu góry;
2. bardzo duża ilość czegoś nagle pojawiająca się gdzieś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) masa śniegu, lodu, ziemi lub kamieni schodząca ze stoku górskiego;
(1.2) pot. duża ilość czegoś
Wiktionary
Lawina – gwałtowna utrata stabilności i przemieszczanie się: spadanie, staczanie lub ześlizgiwanie się ze stoku górskiego mas śniegu, lodu, gruntu, materiału skalnego, bądź ich mieszaniny (ruch jednego typu materiału z reguły powoduje ruch innego typu materiału znajdującego się na zboczu). Lawina jest najgwałtowniejszą postacią ruchów masowych i stanowi olbrzymie zagrożenie dla ludzi i ich otoczenia oraz infrastruktury. Występowanie lawin można jednak w pewnym stopniu przewidywać, a moment ich uruchomienia monitorować (np. przy wykorzystaniu geofonów jako systemu wczesnego ostrzegania, przy założeniu, że lawina powstaje w pewnej stałej strefie. Ewentualnie można monitorować szlaki schodzenia lawin, które są definiowane rzeźbą terenu. Jest to powszechna praktyka np. na terenach alpejskich).
Wikipedia
(1.1) Wczoraj wieczorem w Tatrach zeszła potężna lawina.
(1.2) Decyzja sądu wywołała lawinę skarg.
Wiktionary
IPA: laˈvʲĩna, AS: lavʹĩna
Wiktionary
(1.1) rzecz. lawinisko, przym. lawinowy, lawinisty, przysł. lawinowo
Wiktionary
(1.2) mnóstwo, masa
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
tworzący lawiny, obfitujący w lawiny
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Lawinii lub z nią związany
SJP.pl
miejsce, gdzie nagromadził się śnieg przyniesiony przez lawinę
SJP.pl
Lawinisko – usypisko powstałe z bloków śniegu, lodu i in. o różnej wielkości i strukturze (w zależności od typu lawiny), powstające w wyniku zatrzymania lawiny na skutek zmiany nachylenia stoku, dotarcia na przeciwstok lub napotkanie przeszkody terenowej.
Wikipedia
pies pomagający w odnajdywaniu ludzi pod gruzami lub lawinami
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób lawinowy, w sposób gwałtowny, masowy i trudny do zatrzymania
Wiktionary
(1.1) Chcąc sprostać lawinowo rosnącej liczbie zamówień, skręcał długopisy coraz mniej starannie.
Wiktionary
rzecz. lawina ż.
przym. lawinowy
Wiktionary
(1.1) żywiołowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący lawiny, związany z lawiną
(1.2) mający przebieg gwałtowny, masowy i trudny do zatrzymania
Wiktionary
rzecz. lawina ż.
przysł. lawinowo
Wiktionary
osoba sprytnie postępująca w kłopotliwych sytuacjach, unikająca narażania się komukolwiek; drobny oszust
SJP.pl
1. posuwać się naprzód, zręcznie omijając przeszkody; manewrować, kluczyć;
2. postępować sprytnie, przebiegle;
3. prowadzić statek żaglowy zmiennym kursem pod wiatr; halsować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przemieszczać się, zręcznie omijając przeszkody znajdujące się na drodze
(1.2) pejor. postępować w trudnych sytuacjach tak, żeby samemu odnieść korzyść, nie narażając się nikomu
(1.3) żegl. prowadzić statek żaglowy pod wiatr, naprzemiennie ustawiając go lewą lub prawą burtą do wiatru
Wiktionary
(1.1) Pośród wściekłego trąbienia klaksonów fiakry lawirowały między benzynowymi kabrioletami o chromowanych chłodnicach.
(1.2) Lawirujący między twardogłowymi a liberałami prezydent Ion Iliescu ostatnio przychylniejszym okiem zerka w stronę partyjnego betonu.
(1.3) Całą noc trzeba było lawirować przeciwko wiatrowi, a kiedy słońce wzeszło, żeglarze z przerażeniem zauważyli, że wiatr niósł ich daleko na zachód od wyspy.
Wiktionary
rzecz. lawiranctwo n., lawirant m., lawirantka ż., lawirowanie n.
przym. lawirancki
przysł. lawirancko
Wiktionary
(1.3) halsować; daw. labirować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) żegl. żeglowanie zmiennym kursem pod wiatr
(1.2) zręczne omijanie przeszkód w czasie ruchu
(1.3) przen. przebiegłe zachowanie się w kłopotliwych sytuacjach
Wiktionary
rzecz. lawir m., lawiranctwo n., lawirant m., lawirantka ż.
czas. lawirować ndk.
przym. lawirancki
Wiktionary
(1.1) halsowanie
(1.2) balansowanie
(1.3) balansowanie
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
zdrobnienie od: Lawiusz (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Lawiuszka lub z nim związany
SJP.pl
Lawiusz z małżonką; Lawiuszowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Lawiusza lub z nim związany
SJP.pl
w żeglarstwie: zbiorowe pomieszczenie mieszkalne załogi na statku; kubryk, orlop
SJP.pl
ludowy taniec białoruski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) choreogr. etn. białoruski taniec ludowy z parzystym metrum; żywiołowy, ostatnie dźwięki wzmocnione są charakterystycznym przytupywaniem
(1.2) muz. muzyka do lawonichy (1.1)
Wiktionary
Lawonicha – białoruski taniec ludowy, wykonywany do melodii pieśni o tej samej nazwie. Dawniej znany jako krucicha (biał. круціха) ze względu na charakterystyczną figurę wirowania par. Utrzymany w metrum 2/4. Lawonicha to taniec parowo-zbiorowy, wesoły, żywiołowy i dynamiczny, z częstą zmianą figur i bogatym układem choreograficznym. Koniec każdej frazy muzycznej akcentowany jest lekkim przytupem. Nazwa pochodzi od imienia Lawon, Lawonicha to żona Lawona.
Wikipedia
IPA: ˌlavɔ̃ˈɲixa, AS: lavõńiχa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. miednica (do mycia)
Wiktionary
podmalowywać partie rysunku rozwodnionym tuszem albo farbą akwarelową w celu wzmocnienia plastyczności; cieniować
SJP.pl
przymiotnik od: lawa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geol. związany z lawą, dotyczący lawy
Wiktionary
rzecz. lawa ż.
Wiktionary
[czytaj: lorens] miejscowość w USA
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
sztucznie otrzymany pierwiastek chemiczny o symbolu Lr; lorens
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Lr i liczbie atomowej 103
Wiktionary
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma lawrens?
Wiktionary
(1.1) lorens, symbol. Lr
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Lawson:
Wikipedia
ciernisty krzew z rodziny krwawnicowatych, występujący w strefie międzyzwrotnikowej, uprawiany ze względu na barwnik (hennę) otrzymywany z jego pędów; henna, turecznia, hennowy krzew
SJP.pl
Lawsonia bezbronna (Lawsonia inermis L.) – gatunek rośliny z rodziny krwawnicowatych (Lythraceae). Nazywany jest także hennowym krzewem lub nadbarwią bezbronną. Jedyny przedstawiciel monotypowego rodzaju lawsonia (Lawsonia) Linn., Sp. Pl. 349. 1753. Kwitnie od października do listopada. Często uprawiany ze względu na pachnące kwiaty i pomarańczowoczerwony barwnik – hennę – pozyskiwany z liści.
Wikipedia
Lay’s – marka chipsów ziemniaczanych należąca do Frito-Lay (części PepsiCo) od 1965.
Wikipedia
[czytaj: lejs] marka chipsów ziemniaczanych
SJP.pl
[czytaj: lejsy] czipsy marki Lay's
SJP.pl
rozbicie na warstwy, podział na warstwy
SJP.pl
[czytaj: lejałt] układ graficzny książki, gazety, reklamy itp., określający rozmieszczenie nagłówka, tekstu i ilustracji, ich wielkość, kolorystykę i sposób wykonania
SJP.pl
Wikipedia
potrawa na bazie makaronu i mięsnego sosu, zapiekana; lazanie; lasagna, lasagne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. pot. lasagne, lazanie (danie)
Wiktionary
Lasagne (lp lasagna) (IPA: laˈzaɲɲe'), lazania – rodzaj makaronu w postaci dużych, prostokątnych płatów, a także typowo włoskie danie przygotowywane na bazie tego makaronu.
Makaron jest uprzednio gotowany lub układany na sucho (gotowy, dostępny w sprzedaży) w prostokątnym naczyniu, na przemian z warstwami farszu. Następnie potrawa jest zapiekana. Farsz stanowią najczęściej warstwy sosu pomidorowego z mięsem, beszamelu i sera, układane do wyczerpania składników. Zdarzają się przepisy na wersje wegetariańskie i na słodko. Danie podawane jest na gorąco.
Wikipedia
(1.1) Antonio, ten Włoch, nie lubi bigosu, więc poszedł do restauracji na lazanię.
(1.1) Zweganizowałam klasyczną lazanię mojej babci i uważam, że smakuje lepiej niż oryginał.
Wiktionary
IPA: laˈzãɲja, AS: lazãńi ̯a
Wiktionary
(1.1) lasagne, lazanie
Wiktionary
potrawa na bazie makaronu i mięsnego sosu, zapiekana; lasagna, lasagne; lazania
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od lazaret
Wiktionary
(1.1) To nie lazaret, lecz tylko mały lazarecik.
Wiktionary
rzecz. lazaret m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. przestarzale: prowizoryczny szpital wojskowy;
2. dawniej: szpital lub miejsce odosobnienia dla chorych na trąd; leprozorium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. (także gw-pl|Śląsk Cieszyński.) szpital wojskowy urządzony doraźnie w warunkach polowych;
(1.2) przest. szpital dla zakaźnie chorych, zwłaszcza dla trędowatych
(1.3) daw. gw-pl|Poznań. szpital (każdy)
Wiktionary
Lazaret (z wł. lazaretto – szpital polowy, przytułek, z wł. Lazar – Łazarz, oraz z wł. Nazaretto – Nazaret) – dawne określenie szpitala wojskowego, zwłaszcza polowego, który przeznaczony był do opatrywania zranionych podczas walk oraz izolacji i leczenia chorych żołnierzy.
Wikipedia
(1.1) W czasie wojny pracowała, opatrując rannych w przyfrontowym lazarecie.
(1.2) Zmarł zapomniany przez wszystkich w lazarecie pod Paryżem.
Wiktionary
IPA: laˈzarɛt, AS: lazaret
Wiktionary
przym. lazaretowy
rzecz. lazarecik mrz.
Wiktionary
(1.1) szpital polowy
(1.2) leprozorium
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) wojsk. med. związany z lazaretem; spełniający rolę lazaretu
Wiktionary
rzecz. lazaret mrz.
Wiktionary
żebrak, włóczęga uliczny we Włoszech; lazzarone
SJP.pl
członek Zgromadzenia Misji, zgromadzenia kapłanów katolickich
SJP.pl
Wikipedia
członek Zgromadzenia Misji, zgromadzenia kapłanów katolickich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. członek Zakonu Rycerzy św. Łazarza
Wiktionary
rzecz. Łazarz m., łazarzysta m., lazarianin m.
:: fż. lazartyka ż.
przym. lazarycki, Łazarzowy
Wiktionary
(1.1) łazarzysta, lazarianin
Wiktionary
[czytaj: lacjo] kraina historyczna w środkowych Włoszech, obecnie przemysłowo-rolniczy region ze stolicą w Rzymie; Lacjum
SJP.pl
Lacjum (wł. Lazio) – region administracyjny w centralnych Włoszech, o powierzchni 17 203 km²; 5,2 mln mieszkańców ze stolicą w Rzymie (2,5 mln mieszkańców). Gęstość zaludnienia 302 os./km². Graniczy z regionami: Toskania, Umbria, Marche, Abruzja, Molise i Kampania.
Wikipedia
rzadko:
1. pobłażać, folgować;
2. w grze w karty: impasować
SJP.pl
gatunek owadożernej rośliny z rodziny pływaczowatych
SJP.pl
zasadowy fosforan glinu, magnezu i żelaza, minerał barwy niebieskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. rzadki minerał z gromady fosforanów;
Wiktionary
Lazulit – rzadki minerał z gromady fosforanów. Nazwa pochodzi od arab. azul (niebo); pers. lazhward (niebieski) oraz łac. lazulum (błękit), połączonego z gr. lithos (kamień, skała), nawiązując do charakterystycznej barwy tego minerału.
Wikipedia
(1.1) W skałach metamorficznych okolic Betafo występują duże skupienia homogenicznego lazulitu.
Wiktionary
kolor niebieski, błękitny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jasny niebieski kolor
Wiktionary
Błękit, lazur – kolor o odcieniu pomiędzy niebieskim a cyjanem, odpowiadający barwie czystego nieba w słoneczny dzień.
Błękit miał wiele znaczeń zmieniających się przez wieki. Symbolizował wierność, stałość uczuć, czystość i trwałość.
Słowo lazur jest pochodzenia francuskiego i często stosowane jest we Francji w odniesieniu do Morza Śródziemnego (także – Lazurowe Wybrzeże).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) błękit
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. lazuryt m., lazurowanie n.
czas. lazurować ndk.
przym. lazurowy, lazurytowy
frazeologia.
etymologia. etym|śwn|lazur./etym|śwn|lasur. < etym|franc|l'|azur. < etym|arab|لازورد.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) azure
* arabski: (1.1) لازوردية ż., لازورد m.
* esperanto: (1.1) lazuro
* górnołużycki: (1.1) acur m.
* rosyjski: (1.1) лазурь ż.
źródła.
== lazur (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) lazur, lazurowy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈlazur, AS: lazur
Wiktionary
rzecz. lazuryt m., lazurowanie n.
czas. lazurować ndk.
przym. lazurowy, lazurytowy
Wiktionary
(1.1) błękit
Wiktionary
substancja do barwienia i konserwacji drewna
SJP.pl
mnogooczak lazurek - motyl dzienny z rodziny modraszkowatych; modraszek ikar
SJP.pl
Lazurek, gołąb lodowy jest jedną z najstarszych ras gołębi. Prawdopodobnie istnieje od około 200 lat. Należy do grupy barwnych. Najpierw została wyhodowana na Śląsku odmiana gładkonoga, potem w Saksonii i Turyngii pojawiły się gołębie łapciate. Występuje w 6 odmianach barwnych. Jego nazwa pochodzi od koloru.
Wikipedia
intensywnie niebieski o lazurowym odcieniu
SJP.pl
mający barwę błękitną; modry
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru jasnoniebieskiego
Wiktionary
(1.1) A mąż Miry powiada, że na łożu śmierci będzie mógł wspominać lazurowe włoskie niebo.
Wiktionary
rzecz. lazur m.
Wiktionary
pigmenty malarskie dające efekt półprzeźroczystości
SJP.pl
minerał koloru ciemnoniebieskiego lub granatowego, używany w zdobnictwie, dawniej także do wytwarzania ultramaryny, niebieskiej farby; lapis-lazuli, lapis lazuli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. miner. minerał z gromady krzemianów;
Wiktionary
Lapis lazuli – skała metamorficzna powstała w wyniku przeobrażeń utworów węglanowych (wapieni i dolomitów) pod wpływem intruzji granitów, syenitów lub pegmatytów. Jej głównym składnikiem jest lazuryt, minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy skaleniowców. Nazwa pochodzi od łac. lapis (kamień) oraz arab. azul i pers. lazhward = niebieski (niebo), nawiązuje do barwy skały.
Wikipedia
(1.1) Lazuryt wzbudzał swoim kolorem i twardością zainteresowanie w wielu kulturach.
Wiktionary
IPA: laˈzurɨt, AS: lazuryt
Wiktionary
rzecz. lazur m.
Wiktionary
(1.1) lapis lazuli
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Lazami lub Lazyką, dotyczący Lazów lub Lazyki
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język lazyjski;
Wiktionary
rzecz. Lazyka ż., Laz mos., Lazyjka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna i królestwo istniejące w zachodniej części współczesnej Gruzji;
Wiktionary
Lazyka (gr. Λαζική, gruz. ლაზიკა, pers. لازستان, orm. Եգեր) – zwana też po gruzińsku Egrisi, region historyczny i nazwa królestwa istniejącego w zachodniej części współczesnej Gruzji. Nazwa pochodzi od Lazów, ludu który swego czasu dominował w miejscowych elitach rządzących.
Wikipedia
przym. lazyjski
rzecz. lazyjski mrz.
Wiktionary
żebrak, włóczęga uliczny we Włoszech; lazaron
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) teatr. komiczne wstawki dialogowe lub sytuacyjne improwizowane przez aktorów w komedii dell'arte
Wiktionary
[czytaj: ladzdzo] komiczna, farsowa wstawka dialogowa w komedii dell'arte
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. piłka do drewna
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|lałbzyga., gw-pl|Śląsk Cieszyński|laubzega.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. piłka do drewna
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|lałbzega., gw-pl|Śląsk Cieszyński|laubzega.
Wiktionary
skrót od: Księga Liczb - czwarta księga Pisma Świętego, należąca do Starego Testamentu, zaliczana do Pięcioksięgu
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) środ. wojsk. żart. leżenie bykiem
Wiktionary
Wikipedia
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = geogr. pot. Lublin
Wiktionary
liczba cetanowa
SJP.pl
[czytaj: elcede lub els-idi] skrót od: liquid-crystal display - płaski ekran w urządzeniach elektronicznych, utworzony na bazie ciekłego kryształu; ekran ciekłokrystaliczny, wyświetlacz ciekłokrystaliczny
SJP.pl
skrót od: low-density lipoprotein - lipoproteina niskiej gęstości, cholesterol mający negatywny wpływ na organizm człowieka
SJP.pl
skrót od: liczba dziennika; l.dz.
SJP.pl
[czytaj: el-E] skrót od: liceum ekonomiczne
SJP.pl
spójnik
(1.1) stpol. ale
Wiktionary
Belgia:
Francja:
Mauritius:
Wikipedia
IPA: lɛ, AS: le
Wiktionary
1. postać biblijna, pierwsza żona Jakuba;
2. imię żeńskie pochodzenia biblijnego
SJP.pl
Miejscowości w Anglii:
Wikipedia
[czytaj: lid] część wstępna artykułu prasowego; lid
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wstępna, wprowadzająca część artykułu prasowego, często wyróżniona pogrubioną czcionką;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) hand. potencjalny klient, szansa sprzedażowa;
Wiktionary
Lead lub lid (wym. [li:d]; ang. lead – prowadzić, być na czele, przodować) – pierwszy graficznie wyodrębniony akapit tekstu, przede wszystkim artykułu prasowego, następujący bezpośrednio po tytule lub podtytule. Jego celem jest wprowadzenie czytelnika w zagadnienie, dlatego zazwyczaj podaje w formie skróconej najistotniejsze informacje, a często także i konkluzje, dając czytelnikowi poczucie zrozumienia tematu tekstu.
Wikipedia
(2.1) W przypadku gorących leadów sprzedażowych konieczna jest natychmiastowa reakcja działu sprzedaży, by zdążyć zawrzeć umowę z klientem, zanim jego entuzjazm opadnie.
Wiktionary
IPA: lʲit, AS: lʹit
Wiktionary
(1.1) lid; środ. wabik
Wiktionary
Leadbelly lub Lead Belly, właśc. Hudson („Huddie”) William Ledbetter (ur. 20 stycznia 1888 w Mooringsport, Luizjana, zm. 6 grudnia 1949 w Nowym Jorku) – amerykański muzyk folkowy i bluesowy, znany z czystego i mocnego głosu, wirtuozerii gry na gitarze dwunastostrunowej i bogatego repertuaru standardów folkowych. W 1988 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame.
Wikipedia
[czytaj: lider] lider;
1. zawodnik lub zespół prowadzący w wyścigu, będący na pierwszym miejscu;
2. przywódca partii politycznej lub organizacji społecznej;
3. przedsiębiorstwo zajmujące czołowe miejsce w produkcji i sprzedaży wyrobów z jakiejś dziedziny;
4. potocznie: osoba przewodząca innym; dowódca, przywódca, wódz;
5. środowiskowo: czołowy muzyk w zespole, piszący teksty i muzykę do piosenek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) socjol. polit. przywódca polityczny, społeczny, zawodowy
(1.2) sport. zwyciężający zawodników lub drużyna
(1.3) muz. muzyk stojący na czele zespołu muzycznego
(1.4) hand. przedsiębiorstwo lub marka dominująca na rynku
Wiktionary
(1.1) Należy wciąż apelować do leaderów, by zajęli się problemem głodu na świecie.
(1.2) Stoch jest tegorocznym leaderem.
(1.3) Dziennikarka przeprowadziła wywiady z leaderami niszowych zespołów rockowych.
(1.4) „Sasanka” okazuje się być leaderem na rynku.
Wiktionary
IPA: ˈlʲidɛr, AS: lʹider
Wiktionary
rzecz. lider m., liderka ż.
czas. liderować ndk.
Wiktionary
(1.1) lider
(1.2) lider
(1.3) lider
(1.4) lider
Wiktionary
[czytaj: liderstwo] bycie leaderem; liderstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) typogr. odległość w pionie pomiędzy sąsiednimi wierszami drukowanego tekstu;
Wiktionary
IPA: ˈlʲidʲĩŋk, AS: lʹidʹĩŋk
Wiktionary
[czytaj: lin] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
bohater tragedii Szekspira; Lir
SJP.pl
Lir ("morze") – w mitologii celtyckiej bóg morza. Jego rodzicami byli Danu i Beli, a dziećmi (wszystkie ze związku z Penarddun - Manannan mac Lir, Bran i Branwen. Jego tożsamość z Learem/Lirem, ojcem dzieci zamienionych według legendy "Dzieci Lira" - "Clann Lir" ("Children of Lir") w łabędzie przez ciotkę macochę nie jest do końca pewna. Do czwórki tych dzieci należała Fionnuala. (Imię jej matki to: "Aoibh" a jej siostry - czarownicy macochy - to: "Aoife", imiona trzech braci Fionnuali to: Aodh, Fiachra i Conn).
Wikipedia
[czytaj: liz-ink] odpłatne użytkowanie czegoś przez określony czas, na podstawie umowy zawartej z właścicielem tego obiektu; lizing, lising
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. praw. odpłatne użytkowanie pewnego obiektu, zwłaszcza środka transportu lub maszyny, przez określony czas na podstawie umowy cywilnoprawnej zawieranej z właścicielem tego obiektu;
Wiktionary
Leasing – forma finansowania inwestycji (szczególna umowa dzierżawy), umożliwiająca inwestorowi dostęp do dóbr inwestycyjnych bez konieczności zakupu tych dóbr. Leasingodawca (finansujący) na podstawie umowy przekazuje leasingobiorcy (korzystającemu) prawo do korzystania (użytkowania) przedmiotu leasingu za określone płatności w postaci czynszu leasingowego.
Wikipedia
(1.1) Nowelizacja przepisów o leasingu zakłada, że firmy będą mogły wliczać do kosztów uzyskania przychodu samochody o wartości do 15000 euro, a nie do 10000 euro […]
Wiktionary
rzecz. leasingobiorca m., leasingodawca m., leasingowanie n., leasingowość ż., podleasingowanie n.
czas. leasingować ndk., podleasingować dk.
przym. leasingowy
przysł. leasingowo
Wiktionary
[czytaj: liz-ingobiorca] osoba odpłatnie użytkująca coś przez określony czas, na podstawie umowy zawartej z właścicielem tego obiektu; lizingobiorca, lisingobiorca
SJP.pl
Leasing – forma finansowania inwestycji (szczególna umowa dzierżawy), umożliwiająca inwestorowi dostęp do dóbr inwestycyjnych bez konieczności zakupu tych dóbr. Leasingodawca (finansujący) na podstawie umowy przekazuje leasingobiorcy (korzystającemu) prawo do korzystania (użytkowania) przedmiotu leasingu za określone płatności w postaci czynszu leasingowego.
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: liz-ingować] prowadzić sprzedaż opierającą się na leasingu; lizingować
SJP.pl
→ leasing [czytaj: liz-ingowy]; lizingowy, lisingowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z leasingiem, dotyczący leasingu
Wiktionary
rzecz. leasing m.
Wiktionary
Lebensraum (z niem. przestrzeń życiowa) – niemieckie określenie wyrażające przekonanie że Niemcy są przeludnione, że Niemcom brakuje niezbędnej do życia przestrzeni, co jakoby usprawiedliwiać miało terytorialną ekspansję.
Doktryna ta zawierała koncepcje rasistowskie, nacjonalistyczne i szowinistyczne.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Świat społeczny albo świat życia (niem. Lebenswelt) – w ujęciu fenomenologicznym, świat otaczający jednostkę pojmowany przez nią subiektywnie jako świat realny. Specyfiką takiego widzenia świata jest brak wątpliwości w jego realność. Jako Lebenswelt można rozumieć świat życia codziennego, codziennych doznań i działań jednostki, ale także świat marzeń sennych, fantazji czy doznań religijnych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łódź., gw-pl|Poznań. rodzaj pasztetowej, wątrobianka
Wiktionary
(1.1) Kupił tej lebery i tak jadł.
Wiktionary
rzecz. zdrobn. leberka
Wiktionary
wędlina przyrządzana z wątroby zwierzęcej, podrobów i mięsa zmielonego na gładką masę oraz tłuszczu, w osłonce z jelita lub tworzywa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łódź., gw-pl|Poznań., gw-pl|Śląsk Cieszyński. rodzaj pasztetowej, wątrobianka
Wiktionary
(1.1) Na kolację był chleb gryskowy z rodzynkami i po kawałku leberki.
Wiktionary
zgrub. lebera
Wiktionary
(1.1) lejberwuszt
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pasztet
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
(r. męski) mężczyzna niezaradny, powolny, nieumiejący poradzić sobie w życiu; lebioda, niedołęga, niedojda, ciamajda, fajtłapa, oferma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(1.1) gw-pl|Warszawa. pogard. człowiek niezdarny, niezaradny; oferma, niedołęga
Wiktionary
(1.1) Więc znakiem tego nie bądź lebiegą, / przyhamuj buzię i nie gadaj więcej nic.
(1.1) Ach ty lebiego, linką strażacką okręcona, to ty do fotografii jedziesz i cały tramwaj męczysz?
Wiktionary
(1.1) melepeta; dupek, fujara, trąba; flimon, patafian
Wiktionary
(r. żeński)
1. gatunek rośliny jednorocznej, pospolity chwast pól i ogrodów; komosa biała;
2. kobieta niezaradna, powolna, nieumiejąca poradzić sobie w życiu; także o mężczyźnie, z silniejszym odcieniem intensywnym; lebiega, niedołęga, niedojda, ciamajda, fajtłapa, oferma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. zwyczajowa nazwa komosy białej
(1.2) przen. gw-pl|Śląsk Cieszyński. wątła roślina
(1.3) przen. gw-pl|Śląsk Cieszyński. słaby, chorowity człowiek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Lebioda jest rośliną jadalną, chociaż obecnie traktowana jest jako chwast.
Wiktionary
IPA: lɛˈbʲjɔda, AS: lebʹi ̯oda
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. lebiodka ż.
Wiktionary
(1.1) komosa, komosa biała
Wiktionary
1. rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych, stosowany w ziołolecznictwie lub jako przyprawa;
2. przyprawa z suszonych liści i kwiatów lebiodki;
3. lebiodka pospolita - gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych; oregano;
4. lebiodka majeranek - gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych; majoran, majeranek ogrodowy
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
spójnik
(1.1) daw. (współcz. gw-pl|Śląsk Cieszyński.) albo
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) albo, lub, gw-pl|Śląsk Cieszyński|abo.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|albo.
źródła.
== lebo (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
spójnik
(1.1) bo; ponieważ; dlatego, że
partykuła
(2.1) bo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) albo, lub, gw-pl|Śląsk Cieszyński|abo.
Wiktionary
mieszkaniec Lęborka
SJP.pl
mieszkanka Lęborka
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie pomorskim;
Wiktionary
Lębork (pierwotnie Lewino lub Łebno; kaszub. Lãbórg lub też Lãbórch; niem. Lauenburg in Pommern) – miasto w województwie pomorskim, siedziba powiatu lęborskiego.
Lębork uzyskał lokację miejską w 1341 roku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa słupskiego.
Wikipedia
(1.1) Widziałam tę książkę w biblioteczce u cioci Helusi w Lęborku.
Wiktionary
IPA: ˈlɛ̃mbɔrk, AS: lẽmbork
Wiktionary
rzecz. lęborczanin m., lęborczanka ż.
przym. lęborski
Wiktionary
przymiotnik od: Lębork
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Lęborkiem, dotyczący Lęborka
Wiktionary
rzecz. Lębork m., lęborczanin m., lęborczanka ż.
Wiktionary
Leboszowice (niem. Leboschowitz)– wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie gliwickim, w gminie Pilchowice. Nazwa wsi pochodzi od imienia Lewosz. Pierwsze wzmianki o Leboszowicach pochodzą z 1482 roku.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
legnąć;
1. książkowo: położyć się, opaść ciężko na łóżko, na ziemię;
2. polec, stracić życie; zginąć, umrzeć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) książk. opaść, kładąc się na czymś
(1.2) książk. zginąć w walce
rzeczownik
(2.1) stpol. lejce
Wiktionary
Wikipedia
IPA: lɛt͡s, AS: lec
Wiktionary
(1.1-2)
rzecz. legnięcie n., leżenie n.
czas. legnąć, polec, polegnąć, położyć, zlegnąć
Wiktionary
(1.1) legnąć, położyć się, zwalić się
(1.2) polec, polegnąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w regionie Apulia, stolica prowincji Lecce (1.2);
(1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona na południowym wschodzie kraju;
Wiktionary
Lecce (łac. Lupiae) – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Apulia, w prowincji Lecce.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 83 237 osób, 349,7 os./km². Siedziba uniwersytetu.
Wikipedia
(1.1) Odnowił się wszakże konflikt z cesarzem, gdy zmarł Wilhelm II (1189), a możni Apulii opowiedzieli się za Konstancją i Henrykiem, możni zaś Sycylii za Tankredem z Lecce, przyrodnim bratem zmarłego króla. Papież jako suweren Sycylii niepewny, czy Henryk VI złożyłby mu hołd lenny, opowiedział się za Tankredem.
(1.1) Pociągi Pendolino (…) obsługują zasadniczo połączenia do Bari i Lecce, Tarentu oraz Reggio di Calabria na Południu i Bolzano, Bergamo, Turynu i Genui – na Północy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto we Włoszech, w Lombardii, położone nad jeziorem Como;
(1.2) geogr. adm. prowincja we Włoszech, w regionie Lombardia, ze stolicą w Lecco (1.1);
Wiktionary
Lecco − miasto i gmina we Włoszech, w regionie Lombardia, w prowincji Lecco.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 45 507 osób, 1011,3 os./km².
W mieście znajduje się stacja kolejowa Lecco.
Lecco zostało uhonorowane tytułem Alpejskiego Miasta Roku 2013.
Wikipedia
(1.1) Kongregacja Lombardii, pierwsza autonomiczna, stała się wkrótce nadprowincją, obejmując klasztory z różnych prowincji włoskich. Tomasz z Lecco, wikariusz generalny Lombardii, utworzył ją z poparciem Piusa II, a kapituła generalna w roku 1459 nakłoniła Auribellego do nadania jej statutów.
(1.1) O tym, że benedyktyni, zwłaszcza w pozostającej pod silnymi wpływami bizantyńskimi Italii bardzo wcześnie przejęli i wprowadzili temat Deesis do własnych programów ikonograficznych, świadczy chociażby XI-wieczne malowidło na frontonie ołtarza z kościoła benedyktyńskiego monasteru położonego na południu Alp, w S. Pietro di Civate w pobliżu Lecco.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|lecieć.
Wiktionary
IPA: lɛˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: lecẽńe
Wiktionary
czas. lecieć
Wiktionary
1. imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitsłow. legendarny założyciel państwa polskiego;
(1.2) imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. rzeka w Austrii i Niemczech, prawy dopływ Dunaju;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Według legendy Lech uchodził za brata Czecha i Rusa.
(1.2) Na 29 lutego i 12 sierpnia przypadają imieniny Lecha.
Wiktionary
IPA: lɛx, AS: leχ
Wiktionary
rzecz. Lechowa ż., Lechita m., Lechitka ż., lechickość ż.
:: zdrobn. Leszek m.
przym. lechicki
Wiktionary
1. poznański klub piłkarski (dawniej wielosekcyjny);
2. marka piwa;
3. rzeka przepływająca przez Austrię i Niemcy;
4. wieś w Austrii;
5. marka motocykla
SJP.pl
żydowska formuła toastu: na zdrowie!
SJP.pl
nazwa kilku klubów sportowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) daw. lub eufem. Polska
(1.2) sport. nazwa kilkunastu polskich klubów sportowych
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. lechista mos., Lech, Lechita, lechicki, Lechistan
przym. lechicki
Wiktionary
(1.1) Lechistan, Polska
Wiktionary
potocznie: fan lub zawodnik Lecha Poznań
SJP.pl
Języki lechickie – umowna nazwa przyjęta przez niektórych językoznawców na określenie północnej grupy języków zachodniosłowiańskich, posiadających pewne wspólne cechy w zakresie fonetyki, którymi posługiwały się plemiona lechickie.
Termin ten wprowadził do lingwistyki w 1862 roku Aleksandr Hilferding.Grupa ta powstała w wyniku dialektycznego rozpadu zespołu prasłowiańskiego. Mówiąc o prasłowiańszczyźnie, mamy na myśli okres trwający około 2000 lat, od początków rozpadu wspólnoty bałto-słowiańskiej (ok. 1500–1300 r. p.n.e.) do rozpadu wspólnoty językowej prasłowiańskiej (VI wiek – VII wiek n.e.). Języki lechickie cechują takie archaiczne cechy fonetyczne, jak zachowanie samogłosek nosowych, brak zmiany g w ɣ oraz zachowanie ʒ (dz) powstałego z *dj oraz *g zmiękczonego w drugiej palatalizacji.
Wikipedia
1. związany z Lechitami, plemionami zachodniosłowiańskimi, często uznawanymi za przodków Polaków;
2. języki lechickie - północna grupa języków zachodniosłowiańskich, obecnie jedynie język polski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Lechii lub Lechitów, związany z Lechią lub Lechitami
Wiktionary
(1.1) Język kaszubski należy do grupy zachodniosłowiańskiej, a w niej do języków lechickich; najbliżej spokrewniony jest z polskim i wymarłym połabskim.
Wiktionary
rzecz. Lechistan mrz., Laszka ż., Lech mos., Lechia ż., lechista mos., lechita mos., Lechita mos., lechitka ż., Lechitka ż., Lechu mos.
Wiktionary
potocznie: fan lub zawodnik Lechii Gdańsk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. kibic, fan klubu sportowego Lechia
Wiktionary
rzecz. Lechia ż., Lech m., Leszek m.
:: fż. lechistka ż.
przym. lechicki
Wiktionary
dawniej: Polska (nazwa pochodząca z języka tureckiego)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) daw. / eufem. Polska
Wiktionary
Polska, Rzeczpospolita Polska (RP) – państwo unitarne w Europie Środkowej, położone między Morzem Bałtyckim na północy a Sudetami i Karpatami na południu, w przeważającej części w dorzeczu Wisły i Odry. Od północy Polska graniczy z Rosją (z jej obwodem królewieckim) i Litwą, od wschodu z Białorusią i Ukrainą, od południa ze Słowacją i Czechami, od zachodu z Niemcami. Większość północnej granicy Polski wyznacza wybrzeże Morza Bałtyckiego. Polska Wyłączna Strefa Ekonomiczna na Bałtyku graniczy ze strefami Danii i Szwecji. Granice z Ukrainą, Białorusią i Rosją stanowią równocześnie granicę zewnętrzną NATO, Unii Europejskiej i strefy Schengen.
Wikipedia
(1.1) Czy przybył już poseł z Lechistanu?
Wiktionary
rzecz. Lech mos., Lechia ż., lechista mos., lechita mos., Lechita mos., lechitka ż., Lechitka ż., Lechu mos.
przym. lechicki
Wiktionary
(1.1) Polska; daw. Lechia
Wiktionary
potocznie: fan lub zawodnik Lecha Poznań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. podn. Polak
Wiktionary
(1.1) Nazwa rzeki jest tak zwanym substratem językowym: została przejęta przez Lechitów od ludności wcześniej zamieszkującej jej dorzecze.
Wiktionary
IPA: lɛˈxʲita, AS: leχʹita
Wiktionary
rzecz. Lech mos./mrz., Lechia ż., lechista mos., lechita mos., lechitka ż., Lechitów mrz., Lechu mos.
:: fż. Lechitka ż.
przym. lechicki
Wiktionary
Jan Lechoń, właśc. Leszek Józef Serafinowicz (ur. 13 marca 1899 w Warszawie, zm. 8 czerwca 1956 w Nowym Jorku) – polski poeta, prozaik, krytyk literacki i teatralny, współtwórca grupy poetyckiej Skamander, autor dziennika.
Wikipedia
Lech z małżonką; Lechowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Lechosław – imię męskie. Powstało poprzez dodanie do imienia Lech charakterystycznego dla staropolskich imion członu -sław.
Forma żeńska: Lechosława.
Imię nadawane rzadko. W styczniu 2024 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 1634 mężczyzn o imieniu Lechosław nadanym jako imię pierwsze. Dla porównania, najczęściej nadane jako męskie imię pierwsze – Piotr, nosi 689.313 osób.
Lechosław imieniny obchodzi 26 listopada.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Lechosława – żeński odpowiednik imienia Lechosław, utworzonego w XIX wieku na wzór dwuczłonowych imion staropolskich.
Lechosława imieniny obchodzi 26 listopada.
Wikipedia
zdrobnienie od: Lechosław (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Lechosławka lub z nim związany
SJP.pl
Lechosław z małżonką; Lechosławowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Lechosława lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Lechowo (niem. Lichtenau) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Pieniężno.
Do 1954 roku siedziba gminy Lechowo. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Lechowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Lecha lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gwara. zdrobn. od: Lech
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: Lech
Wiktionary
(1.1) Za zorganizowanie kuligu odpowiada Lechu.
Wiktionary
rzecz. Lech mos., Lechistan mrz., Lechita mos.
przym. lechicki
Wiktionary
lecicha pospolita - gatunek ważki
SJP.pl
1. fruwać
2. wzbijać się, unosić się
3. (o głosie, o dźwięku) rozlegać się
4. staczać się, spadać
5. pot. szybko biec, gonić, gnać
6. (na kogoś, na coś) pot. pożądać kogoś, czegoś
7. (o czasie) szybko mijać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. polecieć)
(1.1) przemieszczać się w powietrzu
(1.2) podróżować samolotem
(1.3) pot. szybko biec
(1.4) o czasie szybko mijać
(1.5) pot. slang. być zakochanym, zauroczonym
(1.6) pot. płynąć, ciec
(1.7) spadać
(1.8) o programie, filmie być wyświetlanym
(1.9) o muzyce, audycji być odtwarzanym
(1.10) wieść (układać, powodzić) się
Wiktionary
(1.1) Ptaki lecą na południe.
(1.2) Premier leci samolotem na spotkanie w Paryżu.
(1.3) Jak tylko Baśka podsłucha sąsiadów, szybko leci z tym do siostry, żeby jej o tym opowiedzieć.
(1.4) Czas leci, a ty wciąż jesteś tak przystojny jak tamtej wiosny!
(1.5) Wczoraj Igor jakoś tak dziwnie się popatrzył na Laurę. Dziewczyny już opowiadają, że on na nią leci.
(1.6) Krew mi leci z nosa.
(1.6) U mnie wódka leci z kranów.
(1.7) Z drzew lecą liście i żołędzie.
(1.7) Uważaj! Cegła leci!
(1.8) Co dziś leci w kinie?
(1.9) Co to za piosenka leci w radiu?
(1.10) — Jak ci leci? Dawno się nie odzywałeś. — Jakoś leci.
Wiktionary
IPA: ˈlɛt͡ɕɛ̇t͡ɕ, AS: lećėć
Wiktionary
rzecz. latawiec mos./mrz., latanie n., lot mrz., lotnisko mrz., lotnia ż., lotnik mos.
czas. latać ndk., nadlecieć dk., przelecieć dk., przylecieć dk., rozlecieć dk., wylecieć dk., zalecieć dk.
Wiktionary
(1.1) frunąć; szybować
(1.3) gnać, pędzić
(1.6) kapać
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: lekki; lekusi, leciutki, lekutki, lekkusi
SJP.pl
zdrobnienie od: leciusi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: lekki
Wiktionary
IPA: ˌlɛt͡ɕüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: lećüśė̃ńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: lekki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: lekki
Wiktionary
IPA: lɛˈt͡ɕüɕci, AS: lećüśḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: lekki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: lekki
Wiktionary
(1.1) Z siwych niebios spływały zasłony leciuteńkich, delikatnych drobinek, miękkich jak kłaczki bawełny.
Wiktionary
IPA: ˌlɛt͡ɕuˈtɛ̃ɲci, AS: lećutẽńḱi
Wiktionary
rzecz. lżeń mrz.
przym. lekki
Wiktionary
zdrobnienie od: lekki; lekutki, lekusi, lekkusi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: lekki
Wiktionary
(1.1) "Gawlik jest rumianym, prostodusznym entuzjastą, dość zdolnym i inteligentnym, o leciutkich skłonnościach erotomańskich" - napisał o nim Tyrmand.
Wiktionary
IPA: lɛˈt͡ɕutʲci, AS: lećutʹḱi
Wiktionary
przym. lekki
rzecz. lżeń mrz.
Wiktionary
(1.1) leciuśki, lekkuśki, lekuśki
Wiktionary
przysłówek
(1.1) zdrobn. od: lekko
Wiktionary
(1.1) Słysząc to mała wróżka, zadzwoniła leciutko dzwoneczkiem i natychmiast spuścił się do Wacia obłoczek.
Wiktionary
rzecz. lżeń mrz., lekkość ż.
przym. lekki
przysł. lekko
Wiktionary
rzadko: podeszły wiek, starość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co leciwe; cecha tych, co leciwi
Wiktionary
przym. leciwy
rzecz. polecie n.
Wiktionary
mający dużo lat, stary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dużo lat, będący w podeszłym wieku, istniejący od bardzo dawna
Wiktionary
IPA: lɛˈt͡ɕivɨ, AS: lećivy
Wiktionary
rzecz. polecie n., leciwość ż., lato n.
przysł. letnio
Wiktionary
(1.1) sędziwy, wiekowy, stary
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. lejce
Wiktionary
Lecka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, w gminie Błażowa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Najświętszego Serca Jezusowego.
W Lecce urodził się profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego matematyk Józef Siciak.
Wikipedia
(1.1) lejce
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
uroczystość religijna, obchodzona w starożytnym Rzymie ku czci wielu bogów
SJP.pl
związek lipidowy zawierający fosfor i azot, występujący powszechnie w błonach wszystkich komórek, a także obficie w żółtku jaj ptaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. mieszanina lipidów, związek organiczny, który występuje głównie w tkance nerwowej
Wiktionary
Lecytyny (fosfatydylocholiny, E322) – grupa organicznych związków chemicznych zaliczanych do fosfolipidów, w których reszta fosforanowa zestryfikowana jest z choliną. W ujęciu żywieniowym nazwa „lecytyna” może obejmować także inne fosfolipidy, np. kefaliny (fosfatydyloetanoloaminy) lub fosfatydyloinozytol.
Wikipedia
przym. lecytynowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z lecytyną
Wiktionary
rzecz. lecytyna ż.
Wiktionary
związek lipidowy zawierający fosfor i azot, występujący powszechnie w błonach wszystkich komórek, a także obficie w żółtku jaj ptaków
SJP.pl
Lecytyny (fosfatydylocholiny, E322) – grupa organicznych związków chemicznych zaliczanych do fosfolipidów, w których reszta fosforanowa zestryfikowana jest z choliną. W ujęciu żywieniowym nazwa „lecytyna” może obejmować także inne fosfolipidy, np. kefaliny (fosfatydyloetanoloaminy) lub fosfatydyloinozytol.
Wikipedia
spójnik wyrażający kontrast, przeciwieństwo; ale
SJP.pl
spójnik
(1.1) = ale
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: leczyć
Wiktionary
(1.1) Chciałem zapłacić kartą, lecz zepsuł się terminal.
(2.1) Lekarzu lecz się sam.
Wiktionary
IPA: lɛt͡ʃ, AS: leč
Wiktionary
(1.1) ale, aczkolwiek, jednak, jednakże
Wiktionary
1. dążyć do poprawy czyjegoś zdrowia przez stosowanie odpowiednich środków farmakologicznych, zabiegów; uzdrawiać, kurować;
2. leczyć się - leczyć własną osobę; poddawać się zabiegom leczniczym; pozbywać się niechcianej cechy
SJP.pl
staropolskie: ale, np. Nie wiem, co by z nią było, leczby się bawiła!
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna w północno-zachodniej Gruzji
Wiktionary
przym. leczchumski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Leczchumi, dotyczący Leczchumi
Wiktionary
rzecz. Leczchumi n.
Wiktionary
1. dążyć do poprawy czyjegoś zdrowia przez stosowanie odpowiednich środków farmakologicznych, zabiegów; uzdrawiać, kurować;
2. leczyć się - leczyć własną osobę; poddawać się zabiegom leczniczym; pozbywać się niechcianej cechy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|leczyć.
Wiktionary
Działalność lecznicza – działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia w ramach procesu określanego czasem także jako leczenie, terapia lub kuracja, obejmującego świadczenia zdrowotne udzielane celem przywrócenia równowagi (homeostazy) organizmu dotkniętego chorobą lub kalectwem albo poprawieniu jego jakości życia, za pomocą odpowiednich zabiegów medycznych, pielęgnacyjnych, usprawniających albo psychoterapeutycznych, z użyciem stosownych leków, materiałów, urządzeń, ćwiczeń lub rozmowy. Działalność lecznicza może również polegać na promocji zdrowia lub realizacji zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia, w tym wdrażaniem nowych technologii medycznych oraz metod leczenia.
Wikipedia
(1.1) Leczenie socjopatów jest bardzo niewdzięcznym zadaniem.
Wiktionary
IPA: lɛˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: lečẽńe
Wiktionary
rzecz. lekarz mos., lekarka ż., lecznictwo n.
czas. leczyć ndk., wyleczyć dk.
przym. leczniczy, lekarski, nieleczony
przysł. leczniczo
Wiktionary
(1.1) terapia, kuracja
Wiktionary
rzadko: związany z leczeniem; leczniczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakład leczniczy
Wiktionary
(1.1) W tym uzdrowisku jest trzynaście lecznic, w tym jeden szpital, trzy przychodnie i dziewięć sanatoriów.
Wiktionary
IPA: lɛt͡ʃʲˈɲit͡sa, AS: lečʹńica
Wiktionary
rzecz. lecznictwo n., lekarka ż., lekarz mos.
przym. leczniczy, lekarski
czas. leczyć, wyleczyć
przysł. leczniczo
Wiktionary
dział gospodarki obejmujący leczenie ludzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) urz. działalność związana z diagnostyką, profilaktyką, leczeniem chorób i rehabilitacją
Wiktionary
Lecznictwo – dział medycyny zajmujący się leczeniem chorych. Wyróżnia się lecznictwo otwarte oraz w szpitalach i klinikach jako lecznictwo zamknięte.
Wikipedia
(1.1) Szpitale jest placówkami lecznictwa zamkniętego.
Wiktionary
IPA: lɛt͡ʃʲˈɲit͡stfɔ, AS: lečʹńictfo
Wiktionary
rzecz. lek m., lekarstwo n., leczenie n., lecznica ż., lekarz m., lekarka ż.
czas. leczyć ndk., wyleczyć dk., uleczyć dk., zaleczyć dk.
przym. lekarski, leczniczy, nieleczony
przysł. leczniczo
Wiktionary
(1.1) ochrona zdrowia, służba zdrowia
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób leczniczy, właściwy leczeniu
Wiktionary
IPA: lɛt͡ʃʲˈɲit͡ʃɔ, AS: lečʹńičo
Wiktionary
przysł. leczniczy
rzecz. leczenie n., lecznictwo n., lecznica ż., lekarka ż., lekarz mos., leczniczość ż.
czas. leczyć, wyleczyć, zaleczyć, podleczyć
przym. leczniczy, lekarski, nieleczony
Wiktionary
(1.1) zdrowotnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest lecznicze
Wiktionary
przym. leczniczy
przysł. leczniczo
rzecz. lekarz mos.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) pomagający wyzdrowieć
Wiktionary
(1.1) Te zioła mają działanie lecznicze.
(1.1) Czosnek był znany już w starożytności jako artykuł spożywczy i środek leczniczy.
Wiktionary
IPA: lɛt͡ʃʲˈɲit͡ʃɨ, AS: lečʹńičy
Wiktionary
rzecz. leczenie n., lecznictwo n., lecznica ż., lekarka ż., lekarz mos., leczniczość ż.
przysł. leczniczo
czas. leczyć, wyleczyć, zaleczyć, podleczyć
przym. lekarski, nieleczony
Wiktionary
(1.1) zdrowotny, kuracyjny
Wiktionary
tradycyjna potrawa kuchni węgierskiej z warzyw, kiełbasy i przypraw, spożywana na gorąco
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. węgierska potrawa jednogarnkowa z pokrojonych na kawałki papryki, pomidorów i cebuli, często z dodatkiem boczku lub kiełbasy, duszonych z przyprawami;
Wiktionary
Leczo (węg. lecsó) – węgierska potrawa znana także w Polsce, Czechach, na Słowacji, Ukrainie, w Niemczech i Austrii, rodzaj ragoût warzywnego z pomidorów i świeżej papryki duszonych na smalcu z dodatkiem wędzonej słoniny i z podsmażoną cebulą, doprawionych podsmażoną papryką w proszku.
Wikipedia
(1.1) Leczo świetnie smakuje podane z chrupiącą bagietką lub ryżem.
(1.1) Na Węgrzech często do leczo dodaje się pod koniec duszenia rozkłócone jajko.
Wiktionary
1. dążyć do poprawy czyjegoś zdrowia przez stosowanie odpowiednich środków farmakologicznych, zabiegów; uzdrawiać, kurować;
2. leczyć się - leczyć własną osobę; poddawać się zabiegom leczniczym; pozbywać się niechcianej cechy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przywracać do zdrowia; uwalniać od choroby
Wiktionary
(1.1) Moja babcia zawsze leczyła przeziębienie herbatką z lipy.
Wiktionary
IPA: ˈlɛt͡ʃɨt͡ɕ, AS: lečyć
Wiktionary
rzecz. lek m., lekarstwo n., leczenie n., lecznictwo n., lecznica ż., lekarz mos., lekarka ż.
czas. podleczyć dk., uleczyć dk., wyleczyć dk., zaleczyć dk.
przym. lekarski, leczniczy, nieleczony
przysł. leczniczo
Wiktionary
(1.1) kurować
Wiktionary
skrót od: light-emitting diode, dioda emitująca promieniowanie w zakresie światła widzialnego, podczerwieni i ultrafioletu; dioda elektroluminescencyjna, dioda świecąca
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) elektron. dioda emitująca światło;
Wiktionary
(1.1) Chciałbym oświetlić sobie korytarz LED-ami.
Wiktionary
IPA: lɛt, AS: let
Wiktionary
rzecz. ledówka ż.
przym. ledowy
Wiktionary
(1.1) dioda elektroluminescencyjna
Wiktionary
bohaterka mitologii greckej, córka Testiosa i Leukippe, uwiedziona przez Zeusa występującego pod postacia łabędzia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. królewna etolska i królowa spartańska, żona Tyndareosa i kochanka Zeusa oraz matka Kastora, Polideukesa, Heleny i Klitajmestry;
(1.2) astr. jeden z księżyców Jowisza;
(1.3) astr. planetoida o numerze katalogowym 38;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Leda urodziła Zeusowi Polideukesa i Helenę, a Tyndareosowi Kastora i Klitajmestrę.
(1.1) Zeus pod postacią łabędzia uwiódł Ledę, żonę króla Sparty, Tyndareosa.
(1.3) Leda porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza, czyli w pasie głównym planetoid.
Wiktionary
IPA: ˈlɛda, AS: leda
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) królowa, królewna
(1.2) księżyc
(1.3) planetoida
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|Λήδα. (Leda)
(1.2) od (1.1)
(1.3) prawdopodobnie od etym|franc|Leda. (1.1)
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Mitologia grecka
(1.2-3) zoblistę|Indeks:Polski - Astronomia|Indeks:Polski - Indeks terminów astronomicznych.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Leda; (1.2) Leda; (1.3) Leda
* czeski: (1.1) Léda ż.; (1.2) Leda ż.; (1.3) Leda ż.
* kataloński: (1.2) Leda
* łaciński: (1.1) Leda ż.; (1.2) Leda ż.; (1.3) Leda ż.
* niemiecki: (1.1) Leda ż.
* nowogrecki: (1.1) Λήδα ż.
* słowacki: (1.1) Léda ż.; (1.2) Léda ż.; (1.3) Leda ż.
* starogrecki: (1.1) Λήδα ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
składnik strukturalny żeliw i surówek białych, bardzo twardy i kruchy
SJP.pl
Ledeburyt – składnik strukturalny stopów żelazo-węgiel powstały w wyniku przemiany eutektycznej zawierający austenit i cementyt. Nazwa ledeburyt pochodzi od nazwiska jego odkrywcy, niemieckiego metalurga Karla Ledebura; profesora na Akademii Górniczej we Freibergu. Odkrycia dokonał w 1882 roku.
Wikipedia
skórzane spodnie na szelkach noszone w Bawarii i Tyrolu
SJP.pl
Lederhose – miejscowość i gmina w Niemczech, w kraju związkowym Turyngia, w powiecie Greiz, wchodzi w skład wspólnoty administracyjnej Münchenbernsdorf.
Wikipedia
(zwykle w liczbie mnogiej) pas rzemienny używany w oporządzeniu żołnierskim od XVII do XIX w.
SJP.pl
sztuczna skóra stosowana w introligatorstwie do oprawiania książek, notesów itp.
SJP.pl
Lederyna to rodzaj sztucznej skóry wykonanej z tkaniny bawełnianej lub papieru, z jednostronnie nałożoną cienką elastyczną warstwą apretury (składającej się z nitrocelulozy, ftalanu dwubutylowego, oleju rycynowego i pigmentu).
Lederyna jest wyrabiana w rozmaitych kolorach i może być gładka lub wytłaczana. Używa się jej do oprawiania książek i notesów.
Wikipedia
rodzaj pluskwiaków z rodziny tarczówkowatych
SJP.pl
Lednica – jezioro w Polsce, na Pojezierzu Gnieźnieńskim. Znajduje się na obszarze Lednickiego Parku Krajobrazowego, na zachód od Gniezna w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Łubowo.
W plan gospodarowania wodami na obszarze dorzecza Odry z 2011 jezioro zostało wyznaczone jako jednolita część wód powierzchniowych Lednica o kodzie PLLW10157 i typie 5a (jezioro o wysokiej zawartości wapnia, o małym wpływie zlewni, stratyfikowane).
Wikipedia
przymiotnik od: Lednica (jezioro, obszar wokół niego), Lednica Górna (wieś), Lednice (miejscowość w Czechach)
SJP.pl
Ledno – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Trzebiechów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
Lednogóra – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Łubowo nad jeziorem Lednica.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Ledóchowski (forma żeńska: Ledóchowska; forma mnoga: Ledóchowscy) – polskie nazwisko.
Wikipedia
potocznie: żarówka LED
SJP.pl
Wikipedia
wykorzystujący diody elektroluminescencyjne, zbudowany z diod świecących
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z diodami LED
Wiktionary
IPA: lɛˈdɔvɨ, AS: ledovy
Wiktionary
rzecz. LED
skr. LED
Wiktionary
ledwo;
1. spójnik wprowadzający zdanie podrzędne, podkreślające bezpośrednie następstwo zdarzeń;
2. partykuła określająca natężenie lub ilość czegoś jako bardzo małe
SJP.pl
spójnik
(1.1) spójnik wprowadzający zdanie podrzędne, podkreślające bezpośrednie następstwo zdarzeń
partykuła
(2.1) partykuła określająca natężenie lub ilość czegoś jako bardzo małe
przysłówek sposobu
(3.1) przysłówek informujący, że coś zostało z trudem osiągnięte
(3.2) przysłówek informujący, że coś wydarzyło się przed krótką chwilą
Wiktionary
(1.1) Ucałował Ankę, ledwie ją zobaczył.
(2.1) Pieniędzy wystarcza ledwie na jedzenie.
(3.1) Ledwie udało mi się ją dostrzec w tej mgle.
(3.2) Janek ledwie wstał.
Wiktionary
IPA: ˈlɛdvʲjɛ, AS: ledvʹi ̯e
Wiktionary
partyk. zaledwie
Wiktionary
(1.1) ledwo, zaledwie
(2.1) ledwo, tylko, zaledwie
(3.1-2) ledwo
Wiktionary
ledwie;
1. spójnik wprowadzający zdanie podrzędne, podkreślające bezpośrednie następstwo zdarzeń;
2. partykuła określająca natężenie lub ilość czegoś jako bardzo małe
SJP.pl
przysłówek
(1.1) … sposobu: z trudem, z ledwością
(1.2) … czasu: niedawno, dopiero co
spójnik
(2.1) … wskazujący, że bardzo niewiele czasu upłynęło pomiędzy jednym zdarzeniem a drugim, że zaszły one niemal równocześnie: zaledwie, bezpośrednio / tuż po tym jak, gdy tylko, jak tylko
partykuła
(3.1) podkreślająca, że czegoś jest mniej, niż spodziewała się osoba mówiąca
(3.2) prawie nie, tylko trochę
Wiktionary
(1.1) Ledwo zdążyłem na autobus.
(1.2) Ojciec ledwo wyszedł.
(2.1) Ledwo zjadłem obiad, musiałem jechać do miasta.
(3.1) Zostały mi ledwo dwa grosze.
(3.2) Ledwo cię potrąciłem!
Wiktionary
IPA: ˈlɛdvɔ, AS: ledvo
Wiktionary
partyk. zaledwie
Wiktionary
(1.1) ledwie, zaledwie, z ledwością, z biedą, na styk
(1.2) ledwie, zaledwie, ledwo co, dopiero co
(2.1) ledwie, zaledwie, gdy tylko, jak tylko
(3.1) ledwie, zaledwie, tylko
(3.2) ledwie, zaledwie
Wiktionary
w bardzo małym stopniu; ledwo ledwo
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
tylko w wyrażeniu: z ledwością - z wielkim trudem, wysiłkiem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
bohaterka mitologii greckej, córka Testiosa i Leukippe, uwiedziona przez Zeusa występującego pod postacia łabędzia
SJP.pl
przymiotnik od: Lędyczek
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Lędyczek (niem. Landeck) – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie złotowskim, w gminie Okonek, ośrodek turystyczny.
Lędyczek uzyskał lokację miejską w 1809 roku, zdegradowany został 1 stycznia 1973.
Wieś królewska starostwa człuchowskiego w województwie pomorskim w drugiej połowie XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Wikipedia
plemię słowiańskie
SJP.pl
Lędzianie, także Lachowie, Lędzanie, Lędzice, Lendisi, Lendzaninoi, staronormańskie Laesa, Laesar (1031), staroruskie Лѧхъ (Lęch/Ljach/Lach) (1115) – zachodniosłowiańskie plemię lechickie zamieszkujące tereny pogranicza dzisiejszej Polski i Ukrainy.
Wikipedia
członek plemienia słowiańskiego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. związany z Lędzianami
Wiktionary
(1.1) Niektóre z lędziańskich plemięemion lub ich książąt pojawiają się w przekazach bizantyjskich dotyczących zatargów Bizancjum z Rusią Kijowską.
Wiktionary
Lędziechowo (kaszb. Lãdzechòwò lub też Lãdzëchòwò, niem. Landechow) – osada kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie lęborskim, w gminie Nowa Wieś Lęborska na trasie linii kolejowej Lębork-Łeba. Wieś jest częścią składową sołectwa Lędziechowo. We wsi znajduje się przystanek kolejowy Lędziechowo. Niedaleko wsi jest byłe lotnisko wojskowe.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) stpol. styczeń
Wiktionary
IPA: ˈlɛd͡ʑɛ̇̃ɲ, AS: leʒ́ė̃ń
Wiktionary
(1.1) styczeń, tyczeń
Wiktionary
mieszkaniec Lędzin (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Lędzin (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Lędziny
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Lędziny (niem. Lendzin) – miasto w południowej Polsce, na Górnym Śląsku, w województwie śląskim, w powiecie bieruńsko-lędzińskim.
Według danych z 31 grudnia 2021 miasto miało 16 489 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) W czasie okupacji hitlerowskiej na terenie Lędzin istniał podobóz obozu koncentracyjnego Auschwitz. (z Wikipedii)
Wiktionary
IPA: lɛ̃ɲˈd͡ʑĩnɨ, AS: lẽńʒ́ĩny
Wiktionary
regionalnie: leciuchny; ledziutki
SJP.pl
regionalnie: leciutki; ledziuchny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. pot. roślina z gatunku nazwa systematyczna|Lathyrus sativus|L.|ref=tak., groszek siewny
(1.2) spoż. nasiona lędźwianu (1.1) stosowane do konsumpcji
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. śrpol. nerka
Wiktionary
IPA: lɛ̃ɲd͡ʑˈvʲit͡sa, AS: lẽńʒ́vʹica
Wiktionary
część pleców znajdująca się powyżej częsci krzyżowej kręgosłupa a poniżej części piersiowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) anat. część plecyeców między żebrami a miednicą
(1.2) przest. biodra i uda
(1.3) daw. nerki
Wiktionary
Kręgosłup (łac. columna vertebralis) – element szkieletu osiowego kręgowców (poza kręgoustymi). Składa się z kręgów.
Kręgosłup można sobie wyobrazić jako wieloelementową tuleję chroniącą rdzeń kręgowy. Podstawowe elementy składające się na kręgosłup nazywane są kręgami; każdy z nich jest osobną kością. W centrum każdego kręgu znajduje się otwór, przez który przebiega nieprzerwany rdzeń. Liczba kręgów jest różna w zależności od przynależności systematycznej kręgowca.
Wikipedia
(1.2) Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli; / spraw, by lędźwie ich zawsze się chwiały.
Wiktionary
IPA: ˈlɛ̃ɲd͡ʑvʲjɛ, AS: lẽńʒ́vʹi ̯e
Wiktionary
przym. lędźwiowy
Wiktionary
związany z lędźwiami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od lędźwie
Wiktionary
(1.1) Najwspanialszy tatuaż lędźwiowy - raz obcałowany - już nie mami brylantowym blaskiem.
Wiktionary
IPA: lɛ̃ɲd͡ʑˈvʲjɔvɨ, AS: lẽńʒ́vʹi ̯ovy
Wiktionary
rzecz. lędźwie nmos.
Wiktionary
[czytaj: li] produkt marki Lee, zwłaszcza spodnie dżinsowe
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Anglii
SJP.pl
Leeds – miasto w północnej Anglii (Wielka Brytania), w hrabstwie West Yorkshire, w dystrykcie metropolitalnym Leeds. Miasto położone jest u podnóża Gór Pennińskich, nad rzeką Aire.
Według danych z 2021 w mieście zamieszkuje 812 000 osób, a w jego zespole miejskim prognozuje się dalszy wzrost ludności.
Wikipedia
Wikipedia
członek LEF-u, rosyjskiej grupy literackiej; lefowiec
SJP.pl
1. członek Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X, międzynarodowego zgromadzenia zrzeszającego tradycjonalistycznych księży oraz biskupów;
2. skrajnie konserwatywny katolik
SJP.pl
Wikipedia
1. członek Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X, międzynarodowego zgromadzenia zrzeszającego tradycjonalistycznych księży oraz biskupów;
2. skrajnie konserwatywny katolik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zwolennik lefebryzmu
(1.2) rel. kapłan należący do bractwa kapłańskiego św. Piusa X
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Z Williamsonem wybuchł skandal międzynarodowy, gest pojednania z lefebrystami wywołał nowe podziały w Kościele.
Wiktionary
rzecz. lefebryzm mrz., lefebvryzm mrz.
:: fż. lefebrystka
przym. lefebrystyczny
Wiktionary
konserwatywny nurt katolicyzmu, odrzucający niektóre reformy Drugiego Soboru Watykańskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. tradycjonalistyczny ruch wewnątrz Kościoła katolickiego, sprzeciwiający się reformom Soboru Watykańskiego II, związany z Bractwem Kapłańskim św. Piusa X;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: lɛˈfɛbrɨsm̥, AS: lefebrysm̦
Wiktionary
rzecz. lefebvryzm m., lefebrysta m., lefebrystka ż.
przym. lefebrystyczny
Wiktionary
(1.1) lefebvryzm, piusowcy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Lefortowem, dotyczący Lefortowa
Wiktionary
rzecz. Lefortowo n.
Wiktionary
członek LEF-u, rosyjskiej grupy literackiej; LEF-owiec
SJP.pl
arkusz introligatorski, 16 stron
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ornit. wyklucie się piskląt;
(1.2) ornit. wszystkie pisklęta z jednego niosu
(1.3) wszystkie jaja wysiadywane przez jakieś zwierzę jednocześnie
Wiktionary
(1.1) Ile lęgów wyprowadza krzyżówka każdego roku?
(1.2) Zdaniem ornitologów bocianie lęgi były rzeczywiście liczne.
(1.3) Niestety kolejny raz cały lęg wyżarły wszędobylskie kuny.
Wiktionary
IPA: lɛ̃ŋk, AS: lẽŋk
Wiktionary
rzecz. lęgnia ż., lęgnięcie n., lęgowisko n., wyląg mrz., wylęg mrz., wylęgnięcie n.
czas. ląc się ndk., lęgnąć się ndk., wylęgać się ndk., wylęgnąć się dk.
przym. lęgowy
Wiktionary
arkusz introligatorski, 16 stron
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. rzeka w północno-wschodniej Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
1. potocznie: kłaść się wygodnie;
2. legać (leżeć) w gruzach -
a) zostać doszczętnie zniszczonym;
b) nie zostać zrealizowanym
SJP.pl
zdrobnienie od: legat
SJP.pl
1. misja poselska; poselstwo; deputacja; urząd lub czynności posła, legata;
2. dawniej: zapis testamentowy; legat
SJP.pl
Prawo legacji (łac. ius legationis) jest jednym z podstawowych atrybutów suwerenności państwowej i oznacza uprawnienie podmiotu prawa międzynarodowego do wysyłania swoich (legacja czynna) i przyjmowania cudzych (legacja bierna) przedstawicieli dyplomatycznych, jednakże tylko za obustronną zgodą zainteresowanych.
Wikipedia
[czytaj: legas-i] samochód typu Subaru Legacy
SJP.pl
Legacy to album Davida Garretta wydany w 2011 roku, nagrany wraz z Royal Philharmonic Orchestra.
Wikipedia
związany z legacją
SJP.pl
potocznie:
1. działania legalne;
2. produkt legalny (oryginalny)
SJP.pl
Format arkusza – standardowe rozmiary arkusza papieru stosowane powszechnie w drukarniach i rysunku technicznym. Czasem pojęcie formatu stosuje się do arkuszy niepapierowych, np. format formy drukowej w drukarni offsetowej (czyli powlekanego warstwą światłoczułą arkusza blachy aluminiowej).
Wikipedia
→ legalizm
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący legalizmu, charakteryzujący się legalizmem
Wiktionary
(1.1) Jak przyjmuje Z. Bańkowski, z legalistycznego punktu widzenia najważniejsza jest niezmienność i obiektywność reguł kierujących naszym postępowaniem (…)
Wiktionary
rzecz. zalegalizowanie n., legalizm m., legalność ż., legalizowanie n., legalista m., legalistka ż.
czas. zalegalizować, legalizować ndk.
przym. legalny
przysł. legalnie, legalistycznie
Wiktionary
nadanie mocy prawnej, uznanie za zgodne z prawem; urzędowe stwierdzenie wiarygodności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. nadanie mocy prawnej, uznanie czegoś za zgodne z prawem
Wiktionary
Legalizacja – zespół czynności obejmujących sprawdzenie, stwierdzenie i poświadczenie dowodem legalizacji, że przyrząd pomiarowy spełnia wymagania metrologiczne.
Legalizacja jest czynnością należącą do metrologii prawnej. Obowiązkowi legalizacji podlegają rodzaje przyrządów pomiarowych określone w Rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 13 kwietnia 2017 r. w sprawie rodzajów przyrządów pomiarowych podlegających prawnej kontroli metrologicznej oraz zakresu tej kontroli. Przykładowo wymóg legalizacji dotyczy m.in. przyrządów służących do rozliczeń handlowych (wagi, wodomierze, odmierzacze paliw ciekłych itp.).
Wikipedia
(1.1) Ze względu na cierpienie i śmierć nieuchronnie z nim związane jesteśmy zdecydowanie przeciwni tzw. ubojowi rytualnemu, a legalizację tego procederu w Polsce uważamy za kulturowy krok wstecz.
Wiktionary
IPA: ˌlɛɡalʲiˈzat͡sʲja, AS: legalʹizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. zalegalizowanie n., legalność ż.
czas. zalegalizować dk., legalizować ndk.
przym. legalizacyjny, legalny
przysł. legalizacyjnie
Wiktionary
(1.1) zalegalizowanie
Wiktionary
związany z legalizacją
SJP.pl
osoba sprawdzająca przyrządy pomiarowe w ramach legalizacji, uwierzytelnienia i wzorcowania
SJP.pl
ścisłe przestrzeganie obowiązujących przepisów prawnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ścisłe przestrzeganie przepisów prawnych
Wiktionary
Legalizm – synonim praworządności (zasady praworządności), zasady prawnej, zgodnie z którą organy władzy mogą działać jedynie na podstawie i w ramach norm prawnych. Zasada legalizmu w polskim postępowaniu karnym, zgodnie z którą organ powołany do ścigania przestępstw jest obowiązany do wszczynania i ścigania każdego przestępstwa ściganego z urzędu (art. 10 k.p.k.).
Wikipedia
(1.1) Z szerszym pojęciem legalizmu spotykamy się na gruncie nauk takich, jak etyka czy teoria państwa i prawa. Zgodnie z jedną z obowiązujących w nich definicji przyjmuje się, że legalizm to „postawa moralna” stanowiąca uzasadnienie „zachowania zgodnego z prawem”.
Wiktionary
rzecz. zalegalizowanie n., legalność ż., legalizowanie n., legalista m., legalistka ż.
czas. zalegalizować, legalizować ndk.
przym. legalny, legalistyczny
przysł. legalnie, legalistycznie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zalegalizować)
(1.1) czynić coś legalnym
Wiktionary
(1.1) W 2005 roku legalizowało dyplom 15 mistrzów z 45 zdających egzamin, oraz 21 czeladników.
Wiktionary
rzecz. legalizm mrz., legalizowanie n., zalegalizowanie n., legalność ż., legalka ż., nielegalka ż., nielegal m., legalizacja ż.
czas. zalegalizować dk.
przym. legalny, legalistyczny
przysł. legalnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uznawanie czegoś za legalne
Wiktionary
rzecz. zalegalizowanie n., legalność ż., legalka ż., legalizm
czas. legalizować ndk., zalegalizować dk.
przym. legalny, legalistyczny
przysł. legalnie, legalistycznie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób legalny; nie odchodząc od litery prawa
Wiktionary
(1.1) Wymienieni uprzednio imigranci legalnie przybyli do naszego kraju.
Wiktionary
rzecz. legalizm mrz., legalność ż., legalizowanie n., zalegalizowanie n.
przym. legalny, legalistyczny
czas. legalizować, zalegalizować
Wiktionary
(1.1) formalnie, prawnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: legalnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: legalny
SJP.pl
→ legalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest legalne; cecha tych, którzy są legalni
Wiktionary
rzecz. legalizm mrz., legat m., legalizacja ż., legal m., nielegal m., legalizowanie n., zalegalizowanie n.
czas. legalizować ndk., zalegalizować dk.
przym. legalny, nielegalny, legalistyczny
przysł. legalnie, nielegalnie
Wiktionary
zgodny z prawem, posiadający status prawny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zgodny z prawem
(1.2) produkowany, używany, rozpowszechniany w sposób zgodny z prawem
(1.3) praw. taki, jak zapisano w tekście prawnym
Wiktionary
(1.1) Zarobki tego człowieka są legalne.
(1.2) W sklepach można kupić legalne programy komputerowe.
(1.3) Artykuł 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej zawiera legalną definicję przedsiębiorcy.
Wiktionary
IPA: lɛˈɡalnɨ, AS: legalny
Wiktionary
rzecz. legalizacja ż., legalność ż., legalizm m., legalista m., legalistka ż., legalizowanie n., zalegalizowanie n.
przym. legalistyczny
przysł. legalnie, legalistycznie
czas. legalizować ndk., zalegalizować dk.
Wiktionary
(1.1) zgodny z przepisami, dozwolony prawem, prawowity, dopuszczalny
Wiktionary
samochód typu Daewoo Leganza
SJP.pl
gruba belka, na której umocowuje się deski podłogowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) drewniana belka, do której przybite są deski podłogi;
(1.2) podkład drewniany, na którym ustawiane są ciężary;
Wiktionary
Legar – drewniany, podłużny element, na którym układa się deski podłogi. Określenie to używane jest także w stosunku do podkładów pod ciężkie przedmioty.
Wikipedia
(1.1) Robotnicy zaczęli zrywać deski z legarów.
Wiktionary
IPA: ˈlɛɡar, AS: legar
Wiktionary
osłabienie pewnej funkcji mózgu u dzieci, objawiające się trudnościami w czytaniu i pisaniu
SJP.pl
poseł, wysłannik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. poseł
(1.2) hist. w starożytnym Rzymie: pierwotnie wysłannik, później wysokiej rangi urzędnik lub dowódca legionu
(1.3) kośc. reprezentant papieża
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈlɛɡat, AS: legat
Wiktionary
rzecz. legalność ż.
Wiktionary
osoba otrzymująca legat
SJP.pl
zapisobiorczyni, beneficjentka zapisu testamentowego
SJP.pl
określenie wykonawcze: starannie łączyć dźwięki
SJP.pl
→ legat
SJP.pl
Wikipedia
określenie wykonawcze: ściśle łącząc kolejne dźwięki
SJP.pl
Wikipedia
osoba dokonująca zapisu w testamencie
SJP.pl
typ psa myśliwskiego, który nie goni zwietrzonej zwierzyny, lecz czeka na przybycie myśliwego
SJP.pl
Legawce – typ psów myśliwskich wystawiających zwierzynę na polowaniu przy wykorzystaniu "górnego wiatru".
Psy tego typu istniały już w średniowieczu i miały za zadanie podejść do zwierzyny i nie spłoszyć jej. Kiedy wytropiły ofiarę przylegały do ziemi (stąd nazwa) i czekały na nadejście myśliwego. Stosowanie takich psów na polowaniu wynikało z konieczności używania broni, wymagającej bliskiego podejścia do zwierzyny łownej (np. sieci). Dopiero później, gdy zaczęto w polowaniach wykorzystywać broń palną powstała potrzeba, aby pies także aportował zwierzynę.
Wikipedia
dawny przymiotnik, dziś żywy w wyrażeniu: pies legawy (legawiec) - typ psa myśliwskiego wystawiającego zwierzynę i aportującego ją po odstrzale
SJP.pl
1. niezwykła opowieść o wydarzeniach i postaciach historycznych, bohaterach lub świętych;
2. przenośnie: przesadne lub zmyślone opowieści;
3. napisy objaśniające na mapach, pod ilustracjami itp.;
4. napis na medalu lub monecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. opowieść fantastyczna, przekazywana jako część tradycji;
(1.2) wymysł, bajka; także przesadzona ocena czyjejś wartości
(1.3) geogr. opis oznaczeń objaśniających odczytywanie symboli mapy, planu;
(1.4) numizm. wszelki napis umieszczony na monecie, pieczęci lub medalu;
(1.5) muz. liryczny utwór instrumentalny zbliżony do ballady;
(1.6) środ. fikcyjny życiorys, kreacja osobowości agenta wywiadu
(1.7) przen. przymiot osoby sławnej, zasłużonej, ogólnie uznanej za autorytet w jakiejś dziedzinie
Wiktionary
Legenda (coś, co należy przeczytać; coś do czytania; od łac. legere – czytać) – opowieść albo zbiór opowieści o postaci czy postaciach historycznych lub uważanych za historyczne. Zazwyczaj przekazywana w formie ustnej na długo przed utrwaleniem na piśmie. Legendy opowiadają o mędrcach, świętych, władcach, politykach, wojownikach lub innych popularnych bohaterach. Składają się często z nieprawdopodobnych albo nierealnych motywów. Różnią się od mitów tym, że mają podstawy historyczne i opowiadają o ludziach, a nie bogach – chociaż niekiedy różnica trudna jest do wytyczenia.
Wikipedia
IPA: lɛˈɡɛ̃nda, AS: legẽnda
Wiktionary
przym. legendarny
przysł. legendarnie
Wiktionary
(1.1) mit, podanie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) fikcyjny, ale taki, który pochodzi z legend
(1.2) rzeczywisty, ale tak sławny, że krążą o nim legendy
Wiktionary
(1.1) „Złota Kamieniczka” bogato ozdobiona płaskorzeźbami przedstawiającymi głośne wydarzenia historyczne i legendarne.
(1.2) Wracali pamięcią do spotkań z Leopoldem Tyrmandem ludzie, którzy byli pierwowzorami bohaterów Złego oraz jego żony i kochanki, w tym Bogna, legendarna polska Lolita z łamów Dziennika 1954.
Wiktionary
IPA: ˌlɛɡɛ̃nˈdarnɨ, AS: legẽndarny
Wiktionary
rzecz. legenda ż., legendarność ż.
przym. legendowy
Wiktionary
(1.1) legendowy
Wiktionary
[czytaj: ledżdżero] określenie wykonawcze: lekko, z łatwością, z wdziękiem, z gracją; leggiero, leggiadro
SJP.pl
[czytaj: ledżdżiadro] określenie wykonawcze: lekko, z łatwością, z wdziękiem, z gracją; leggiero, leggero
SJP.pl
[czytaj: ledżdżiero] określenie wykonawcze: lekko, z łatwością, z wdziękiem, z gracją; leggero, leggiadro
SJP.pl
[czytaj: leginsy] obcisłe spodnie damskie lub dziecięce; leginsy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) obcisłe, elastyczne spodnie z lekkiej tkaniny, bez szwów
Wiktionary
rzecz. leginsy nmos.
przym. legginsowy
Wiktionary
(1.1) leginsy, getry
Wiktionary
Leghemoglobina jest hemoproteiną wiążącą tlen znalezioną w brodawkach korzeniowych roślin bobowatych. Rośliny te pozostają w symbiozie z bakteriami posiadającymi zdolność wiązania azotu atmosferycznego (bakterie brodawkowe). Kompleks enzymatyczny – nitrogenaza odpowiedzialny za przekształcenie azotu cząsteczkowego do jonów amonowych może działać tylko w środowisku beztlenowym. Dlatego jej działanie w komórkach korzeni roślin jest możliwe po obniżeniu stężenia tlenu poprzez związanie go z leghemoglobiną.
Wikipedia
kura należąca do rasy wywodzącej się z Włoch, zwierzę o charakterystycznym białym upierzeniu, żółtym dziobie i żółtych nogach
SJP.pl
Leghorn – obecnie najbardziej rozpowszechniona rasa kur w produkcji nieśnej. Leghorn to kura lekka – zużywająca ok. 40% mniej paszy niż kury innych ras.
Wikipedia
kura należąca do rasy wywodzącej się z Włoch, zwierzę o charakterystycznym białym upierzeniu, żółtym dziobie i żółtych nogach
SJP.pl
ochotniczy oddział wojska; legion
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. hist. legion (jednostka w starożytnym Rzymie)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈlɛɟja, AS: leǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. legion m., legionista m., legun mos.
przym. legionowy
Wiktionary
(1.1) legion
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. miejsce do spania, wypoczynku
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi. inna pisownia lygier
tłumaczenia.
źródła.
== legier (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) lekki
(1.2) pobieżny, powierzchowny, płytki
(1.3) zwinny, zręczny, ruchliwy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
związany z klubem Legia Warszawa
SJP.pl
obcisłe spodnie damskie lub dziecięce; legginsy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) obcisłe, elastyczne spodnie z lekkiej tkaniny, bez szwów
Wiktionary
rzecz. legginsy nmos.
Wiktionary
(1.1) legginsy, getry
Wiktionary
1. ochotniczy oddział wojska; legia;
2. duża liczba ludzi, gromada, masa, cała rzesza;
3. oddział wojska w starożytnym Rzymie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. w starożytnym Rzymie: jednostka wojskowa o liczebności do 6000 żołnierzy;
(1.2) pot. masa, rzesza
(1.3) hist. w lm.: wojska polskie we Włoszech pod koniec XVIII w.; także. wojska polskie z I WŚ walczące po stronie Państw Centralnych
Wiktionary
Legion (łac. legio; także legia) – podstawowa i największa jednostka taktyczna armii rzymskiej złożona przede wszystkim z ciężkozbrojnej piechoty. Odpowiednik współczesnej dywizji. W pierwszych trzech wiekach imperium armia rzymska liczyła od 25 do 34 legionów. W wyprawach legionów uczestniczyli również kamieniarze, cieśle, inżynierowie i inni rzemieślnicy (jako oddziały pomocnicze).
Wikipedia
(1.1) Dowódcą legionu był legat.
(1.2) W oborze mieszka chyba legion much!
(1.3) Mój pradziadek służył w Legionach.
Wiktionary
IPA: ˈlɛɟɔ̃n, AS: leǵõn
Wiktionary
rzecz. Legionowo n., legia ż., legionista mos., legun mos.
przym. legionowy
Wiktionary
(1.1) legia
(1.2) armia
Wiktionary
rodzaj Gram-ujemnej pałeczki, obejmujący gatunki wywołujące legionellozę
SJP.pl
Legionella – rodzaj Gram-ujemnej pałeczki, obejmujący gatunki wywołujące legionellozę (chorobę legionistów, gorączkę Pontiac).
Wikipedia
ciężka, zakaźna choroba bakteryjna dróg oddechowych; legioneloza, choroba legionistów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba legionistów, bakteryjna choroba dróg oddechowych;
Wiktionary
Choroba legionistów (inaczej legioneloza lub legionelloza) – ciężka zakaźna choroba dróg oddechowych wywołana zakażeniem bakteriami z rodzaju Legionella – głównie przez Legionella pneumophila (serogrupy 1). Szczep ten odpowiada za 60–80% przypadków choroby.
Wikipedia
(1.1) choroba legionistów, legioneloza
Wiktionary
ciężka, zakaźna choroba bakteryjna dróg oddechowych; legionelloza, choroba legionistów
SJP.pl
Choroba legionistów (inaczej legioneloza lub legionelloza) – ciężka zakaźna choroba dróg oddechowych wywołana zakażeniem bakteriami z rodzaju Legionella – głównie przez Legionella pneumophila (serogrupy 1). Szczep ten odpowiada za 60–80% przypadków choroby.
Wikipedia
1. żołnierz służący w legionie rzymskim, w legionach lub legii cudzoziemskiej
2. członek lub kibic jednego z klubów sportowych o nazwie Legia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. żołnierz odbywający służbę w legionach
(1.2) wojsk. żołnierz legii cudzoziemskiej
(1.3) pot. sportowiec lub kibic klubu sportowego „Legia”
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Legion rzymski był samodzielnym związkiem operacyjnym z 4000–6000 legionistami i lekko uzbrojonymi wojskami pomocniczymi.
Wiktionary
IPA: ˌlɛɟɔ̇̃ˈɲista, AS: leǵo̊̃ńista
Wiktionary
rzecz. legion m., legia ż., legun mos.
przym. legionowy
Wiktionary
mieszkaniec Legionowa
SJP.pl
mieszkanka Legionowa
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. część Dąbrowy Górniczej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie legionowskim;
(1.2) geogr. część miasta Dąbrowa Górnicza w Polsce, w województwie śląskim
(1.3) geogr. część wsi Gozdy w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Brzeźnio;
Wiktionary
Legionowo – miasto w Polsce w województwie mazowieckim, siedziba powiatu legionowskiego, położone w Kotlinie Warszawskiej, w odległości ok. 22 km na północ od centrum stolicy. Miasto należy do aglomeracji warszawskiej.W latach 1975–1998 należało administracyjnie do województwa stołecznego warszawskiego.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 52 630 mieszkańców, będąc 6. najludniejszym miastem w województwie.
Wikipedia
(1.1) Z okresu międzywojennego pochodzi wiele charakterystycznych dla Legionowa domów piętrowych z dużą ilością okien i dużym strychem.
Wiktionary
IPA: ˌlɛɟɔ̃ˈnɔvɔ, AS: leǵõnovo
Wiktionary
rzecz. legion mrz., legionowianin mos., legionowianka ż.
przym. legionowski, legionowy
Wiktionary
przymiotnik od: Legionowo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Legionowa, związany z Legionowem
Wiktionary
rzecz. Legionowo n., legionowianin m., legionowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. wojsk. związany z legionem, dotyczący legionów
Wiktionary
(1.1) W sierpniu odsłonięto Pomnik Czynu Legionowego.
Wiktionary
rzecz. legun mos., legion mrz., legia ż., legionista mos., Legionowo n.
przym. legijny
Wiktionary
1. ochotniczy oddział wojska; legia;
2. duża liczba ludzi, gromada, masa, cała rzesza;
3. oddział wojska w starożytnym Rzymie
SJP.pl
Wikipedia
proces tworzenia prawa; ustawodawstwo; prawodawstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tworzenie przepisów prawnych
Wiktionary
Legislacja (fr. législation z łac. legis latio, legis lationis wniosek do prawa od łac. lex, legis prawo + latio przyniesienie) – ustawodawstwo, forma stanowienia prawa, w którym organy państwowe i samorządowe tworzą akty prawne powszechnie obowiązujące na danym terenie. Legislacja utożsamiana jest z kompetencjami parlamentu związanymi z uchwalaniem ustaw.
Wikipedia
IPA: ˌlɛɟiˈslat͡sʲja, AS: leǵislacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. legislator mos., legislatywa
przym. legislacyjny
Wiktionary
(1.1) ustawodawstwo, prawodawstwo
Wiktionary
zgodność z aktem prawnym powszechnie obowiązującym w jakimś państwie lub jakiejś społeczności
SJP.pl
tyczący legislacji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący legislacji
Wiktionary
rzecz. legislacja ż., legislatywa ż., legislatura ż., legislator m.
przym. legislatywny
Wiktionary
(1.1) prawodawczy
Wiktionary
prawodawca, znawca prawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. prawnik redagujący projekty aktów prawnych;
Wiktionary
Legislator – funkcjonariusz publiczny wykwalifikowany do zapewniania organom władzy publicznej fachowego wsparcia w procesie stanowienia prawa.
W Polsce legislator nie jest zawodem zaufania publicznego posiadającym samorząd zawodowy, a raczej rodzajem niejednolicie nazywanych stanowisk w administracji publicznej, dostępnych dla absolwentów studiów prawniczych będących funkcjonariuszem służb państwowych, żołnierzem zawodowym lub urzędnikiem (pracownikiem urzędów państwowych, członkiem korpusu służby cywilnej albo pracownikiem samorządowym). Zatrudnia się również specjalistów po studiach administracyjnych, a także specjalistów merytorycznych obeznanych ze specyfiką zadań danego urzędu, którzy w ramach obowiązków zawodowych:
Wikipedia
IPA: ˌlɛɟiˈslatɔr, AS: leǵislator
Wiktionary
rzecz. legislacja ż.
przym. legislacyjny
Wiktionary
1. wszystkie organy ustawodawcze w danym kraju;
2. okres wykonywania funkcji przez organ ustawodawczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) adm. organ tworzący prawo na pewnym obszarze
(1.2) adm. okres pełnienia funkcji przez władzę ustawodawczą
(1.3) praw. ogół obowiązujących przepisów prawnych
Wiktionary
Władza ustawodawcza, legislatywa, władza prawodawcza – element teorii podziału władz Johna Locke'a, a następnie Monteskiusza. Domeną władzy ustawodawczej jest według nich stanowienie powszechnie obowiązującego prawa.
We współczesnych państwach demokratycznych, o ustroju parlamentarno-prezydenckim, tworzenie prawa jest podstawowym zadaniem parlamentu. Parlament jest wówczas jedynym organem upoważnionym do tworzenia najwyższych aktów prawnych – ustaw – na podstawie których ustala się inne akty prawne w państwie. W ten sposób parlament wpływa na zasady działania państwa i na życie obywateli.
Wikipedia
(1.1) Unia Europejska nie ma legislatury, lecz proces legislacyjny, w którym uczestniczą różne instytucje.
(1.2) Takiej odwagi nie miał przed Schröderem ani Helmut Kohl przez szesnaście lat swych rządów, ani sam Schröder w czasie swej pierwszej legislatury.
(1.3) Pan mecenas bardzo wyraźnie powiedział, że w legislaturze nie ma takiego sformułowania.
Wiktionary
przym. legislacyjny
Wiktionary
(1.1) legislatywa
Wiktionary
organ władzy ustawodawczej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) adm. organ tworzący prawo na pewnym obszarze
Wiktionary
Władza ustawodawcza, legislatywa, władza prawodawcza – element teorii podziału władz Johna Locke'a, a następnie Monteskiusza. Domeną władzy ustawodawczej jest według nich stanowienie powszechnie obowiązującego prawa.
We współczesnych państwach demokratycznych, o ustroju parlamentarno-prezydenckim, tworzenie prawa jest podstawowym zadaniem parlamentu. Parlament jest wówczas jedynym organem upoważnionym do tworzenia najwyższych aktów prawnych – ustaw – na podstawie których ustala się inne akty prawne w państwie. W ten sposób parlament wpływa na zasady działania państwa i na życie obywateli.
Wikipedia
(1.1) W Polsce konsekwentnie realizowana jest strategia wzmacniania egzekutywy kosztem legislatywy i trudno oczekiwać, by Sejm przyjmował ten proces z entuzjazmem.
Wiktionary
przym. legislatywny, legislacyjny
rzecz. legislacja ż.
Wiktionary
(1.1) legislatura
Wiktionary
średniowieczny znawca prawa rzymskiego
SJP.pl
Legista (od: łac. leges – prawa) – określenie powstałe w średniowiecznej Europie, oznacza ono znawcę, czy wręcz wielbiciela prawa rzymskiego.
Legiści mieli duży wpływ na rozwój europejskiego prawa oraz ustrojów politycznych, gdyż po odkryciu Kodeksu Justyniana przez uniwersytet w Bolonii propagowali oni zawarte w nim reguły, przyczyniając się do recepcji prawa rzymskiego.
Wikipedia
potocznie: legitymacja, zwłaszcza szkolna, studencka
SJP.pl
młodzieżowo: prawdziwy, oryginalny, wiarygodny
SJP.pl
część spadku, jaką osoby najbliższe spadkodawcy muszą otrzymać niezależnie od jego woli; zachowek
SJP.pl
1. dokument stwierdzający tożsamość osoby i potwierdzający przynależność do jakiejś organizacji lub instytucji;
2. uprawnienie do czegoś, np. do sprawowania jakiejś funkcji lub występowania w czyimś imieniu;
3. uznanie za własne dziecka urodzonego poza małżeństwem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dokument potwierdzający tożsamość oraz przynależność do określonej grupy ludzi
(1.2) praw. podstawa prawna określonych uprawnień
(1.3) potwierdzenie czegoś
(1.4) akt nadający nieślubnemu dziecku prawa dzieci ślubnych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Czy legitymacja szkolna jest tam konieczna?
Wiktionary
IPA: ˌlɛɟitɨ̃ˈmat͡sʲja, AS: leǵitỹmacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. legitymizacja ż., legitymizm m.
czas. legitymować ndk., wylegitymować dk., legitymizować ndk.
przym. legitymacyjny, legitymizacyjny
Wiktionary
(1.2) legitymizacja
Wiktionary
związany z legitymacją
SJP.pl
osoba uznająca i przestrzegająca obowiązującego porządku prawnego
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z legitymizmem, legitymistami, dotyczący legitymizmu
Wiktionary
rzecz. legitymizm mrz., legitymista mos., legitymistka ż.
Wiktionary
1. nadanie czemuś mocy prawnej, stwierdzenie zgodności z prawem;
2. formalna i faktyczna akceptacja przez społeczeństwo instytucji państwowych, stanowionego prawa lub władzy
SJP.pl
Legitymizacja, legitymacja – w szerokim sensie uzasadnienie bądź prawomocność określonej instytucji społecznej. Najczęściej mówi się o legitymizacji władzy, państwa czy prawa.
O legitymizacji można mówić w normatywnym i empirycznym sensie. Legitymizacja normatywna oznacza wskazanie, dlaczego określona instytucja powinna znajdować posłuch. Instytucja jest legitymizowana, jeśli można wskazać, że realizuje wartości podzielane przez daną społeczność. Badaniem legitymizacji różnych instytucji i struktur zajmuje się filozofia polityki.
Wikipedia
1. uznawanie i przestrzeganie obowiązującego porządku prawnego;
2. zasada przyznawania władzy lub innych godności osobie, która wykaże swoje prawa do tej władzy (wynikające na przykład z pokrewieństwa z panującym rodem); nienaruszalność praw dynastii
SJP.pl
Legitymizm (z łac. lex dpn. legis – ustawa) – doktryna polityczna definiowana dwojako:
Wikipedia
nadawać mocy prawnej czemuś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) nadawać czemuś moc prawną
Wiktionary
rzecz. legitymacja ż., legitymizowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|legitymizować.
Wiktionary
czas. legitymizować
Wiktionary
1. sprawdzać urzędowo czyjeś dokumenty ustalające tożsamość;
2. uzasadniać coś odpowiednimi dokumentami, uprawnieniami; upoważniać, uprawniać;
3. legitymować się -
a) okazywać dokumenty tożsamości;
b) uzasadniać swoje uprawnienia dokumentami, zaświadczeniami itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dawna pisownia słowa: legion
Wiktionary
(1.1) Tutaj Józef Piłsudski, działacz rewolucyjny, z byłych drużyn strzeleckich formuje legjony, które z hasłem niepodległości wkroczą od pierwszej chwili do Królestwa.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) dawna pisownia słowa: legionista
Wiktionary
(1.1) Okres względnej swobody i pracy bardziej samodzielnej nie rozświetla bezbarwnego życia legjonisty, którego wrażliwość coraz bardziej tępieje.
Wiktionary
lec;
1. książkowo: położyć się, opaść ciężko na łóżko, na ziemię;
2. polec, stracić życie; zginąć, umrzeć
SJP.pl
czasownik
(1.1) zob. lec.
Wiktionary
przym. rozległy
czas. zlec
Wiktionary
1. żeński organ rozmnażania płciowego, występujący u większości glonów i niektórych grzybów, produkujący komórki jajowe; oogonium;
2. klujnik
SJP.pl
Lęgnia lub askogonium (łac. oogonium) – jednokomórkowe gametangium żeńskie u glonów i grzybopodobnych lęgniowców (Oomycota). Jest to przekształcona komórka wegetatywna zawierająca jedną lub kilka nieruchomych komórek jajowych. Może być tej samej wielkości co komórki wegetatywne, lub większa. Zwykle ma w ściance otwór, przez który do jej wnętrza może wniknąć plemnik.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w południowo-zachodniej Polsce;
Wiktionary
Legnica (do 1946 roku: Lignica, niem. Liegnitz, cz. Lehnice) – miasto na prawach powiatu w Polsce, w środkowej części województwa dolnośląskiego, w większości na Równinie Legnickiej, położone nad rzekami: Kaczawą (lewy dopływ Odry) i wpadającą do niej Czarną Wodą. Stanowi najdalej wysunięty na południe i największy ośrodek miejski Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego.
Wikipedia
(1.1) Pan Kozubal zgłosił właśnie awarię dwóch kabli w przedszkolu w Legnicy.
Wiktionary
IPA: lɛɟˈɲit͡sa, AS: leǵńica
Wiktionary
rzecz. legniczanin, legniczanka
przym. legnicki, podlegnicki
Wiktionary
tyczący się Legnicy, np. legnicki zabytek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Legnicy, związany z Legnicą
Wiktionary
(1.1) Legnica była kiedyś stolicą województwa legnickiego.
Wiktionary
IPA: lɛɟˈɲit͡sʲci, AS: leǵńicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Legnica ż., legniczanin m., legniczanka ż.
Wiktionary
tyczący się Legnicy, np. legnicki zabytek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: legniczanka
Wiktionary
rzecz. legniczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Legnicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Legnicy
(1.2) osoba pochodząca z Legnicy, urodzona w Legnicy
Wiktionary
(1.1) W skład sześcioosobowej ekspedycji wchodzą – prócz legniczan – dwaj kaliszanie.
Wiktionary
IPA: ˌlɛɟɲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: leǵńičãńĩn
Wiktionary
rzecz. Legnica ż.
:: fż. legniczanka ż.
przym. legnicki
Wiktionary
mieszkanka Legnicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Legnicy
(1.2) kobieta pochodząca z Legnicy, urodzona w Legnicy
Wiktionary
IPA: ˌlɛɟɲiˈt͡ʃãnka, AS: leǵńičãnka
Wiktionary
rzecz. Legnica ż.
:: zdrobn. legniczaneczka ż.
:: fm. legniczanin m.
przym. legnicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|lec.
Wiktionary
IPA: lɛɟˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: leǵńė̃ńće
Wiktionary
czas. lec
Wiktionary
typ eukariontów z królestwa chromistów; grzybopodobne lęgniowe
SJP.pl
Wikipedia
mikroskopijny grzyb z grupy glonowców
SJP.pl
grzybopodobne lęgniowe - typ eukariontów z królestwa chromistów; lęgniowce
SJP.pl
1. plastikowe klocki marki Lego;
2. w użyciu przymiotnikowym:
a) taki, który należy do zestawu takich klocków, np. klocek lego;
b) zbudowany z tych klocków, np. miasteczko lego
SJP.pl
przymiotnik postpozycyjny
(1.1) zrobiony lub dotyczący klocków marki Lego
Wiktionary
The Lego Group (nazwa stylizowana: LEGO) – przedsiębiorstwo zabawkarskie, założone przez Ole Kirka Christiansena 10 sierpnia 1932 roku w Billund w Danii. W początkowych latach istnienia przedsiębiorstwo zajmowało się między innymi produkcją drewnianych zabawek, następnie zabawki stały się jedynym profilem jego działalności.
Wikipedia
(1.1) Miał nawet na podwórzu wiszący na drzewie domek Lego.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. park rozrywki firmy Lego;
2. seria zabawek dla dzieci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. słodka potrawa, zwykle mączna, ale także np. ryżowa, podawana jako deser;
(1.2) daw. spoż. artykuły spożywcze takie jak mąka, kasza, groch, warzywa
Wiktionary
(1.1-2) war. legumina
Wiktionary
dokonywać, dokonać zapisu testamentowego
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. posłanie, prymitywne łoże, wyrko;
2. miejsce, gdzie chronią się zwierzęta; barłóg;
3. pejoratywnie o miejscu zamieszkania;
4. dawniej miejsce tymczasowego postoju wojsk; leże
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ornit. obszar gniazdowania i lęgu;
Wiktionary
(1.1) Budulec nie tylko spełnia funkcje konstrukcyjne, ale i dobrze maskuje lęgowisko.
Wiktionary
rzecz. lęg mrz., lęgnięcie n., lęgowość ż.
czas. lęgnąć się ndk.
przym. lęgowy
Wiktionary
(1.1) gniazdowisko
Wiktionary
1. związany z lęgiem, wylęganiem się;
2. o ptaku odbywającym lęgi na danym terenie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z lęgiem, dotyczący lęgu
Wiktionary
(1.1) Okres lęgowy koliberków hawańskich trwa od marca do czerwca.
(1.1) W Polsce kawki zwyczajne są średnio licznym ptakiem lęgowym niżu.
Wiktionary
rzecz. wylęganiec mos., lęgowisko n., lęg mrz., lęgnięcie n., wylęganie n., wylęgnięcie n., wylęg mrz., wylęgarnia ż.
czas. lęgnąć się ndk., wylęgać się ndk., wylęgnąć się dk.
przym. wylęgowy
Wiktionary
Wikipedia
mieszaniec samca lwa i samicy tygrysa; lygrys
SJP.pl
Legrys, lygrys (zbitka wyrazów „lew” i „tygrys”) – mieszaniec samca lwa i samicy tygrysa.
Podobnie jak tyglew, nie występuje w naturze i jest skutkiem przypadkowego lub celowego krzyżowania zwierząt w niewoli. W warunkach naturalnych zasięgi występowania lwów i tygrysów się nie nakładają, a nawet gdyby tak było (lew azjatycki), to występowałyby między nimi konflikty. Związki tygrysic z lwami były odnotowywane bardzo rzadko. Pierwsze udokumentowane dane o istnieniu legrysów pochodzą z Azji z początków XIX wieku. Zwierzęta te żyją od 15 do 20 lat. Samce są bezpłodne, lecz samice są zdolne do urodzenia potomstwa.
Wikipedia
słodka potrawa, najczęściej mączna, podawana jako deser
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. słodka potrawa, zwykle mączna, ale także np. ryżowa, podawana jako deser;
(1.2) chem. białko roślinne występujące w nasionach roślin strączkowych
(1.3) daw. spoż. artykuły spożywcze takie jak mąka, kasza, groch, warzywa
Wiktionary
Legumina – nazwa popularnych deserów. Zaliczają się do nich słodkie potrawy, zazwyczaj mączne lub jajeczne, podawane po zasadniczym posiłku. Jeszcze przed II wojną światową leguminy podawano w Polsce faktycznie wyłącznie na deser, jednak w trudnym ekonomicznie okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej część z tych potraw stała się daniami obiadowymi.
Wikipedia
(1.1) Gdy legumina jest już gotową, posypujemy ją cukrem i spożywamy na gorąco.
Wiktionary
IPA: ˌlɛɡũˈmʲĩna, AS: legũmʹĩna
Wiktionary
(1.1, 1.3) war. legomina
Wiktionary
zdrobnienie od: legumina
SJP.pl
przestarzale: żołnierz legionów polskich z I wojny światowej; legionista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. pot. żołnierz Legionów Polskich z okresu pierwszej wojny światowej
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) legionista
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. legionista mos., legionistka ż., legion mrz., legia ż.
przym. legionowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== legun (język starofrancuski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kulin. warzywo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. legionista mos., legionistka ż., legion mrz., legia ż.
przym. legionowy
Wiktionary
(1.1) legionista
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
duża jaszczurka, ceniona ze względu na jadalne jaja i mięso; iguana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) herp. jaszczurka z rodziny legwanowatych
(1.2) kulin. mięso z legwana (1.1)
(1.3) kulin. potrawa z legwana (1.1)
Wiktionary
Legwanowate, legwany (Iguanidae) – rodzina jaszczurek z infrarzędu Iguania w obrębie rzędu łuskonośnych (Squamata), obejmuje ponad 40 gatunków, w tym 8 krytycznie zagrożonych wyginięciem.
Wikipedia
(1.1) Oczy tych legwanów są koloru czerwonopomarańczowego albo różowozłotego.
Wiktionary
rzecz. legwanowate lm. nmos.
:: zdrobn. legwaniątko n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: legwan
(1.2) młody legwan
Wiktionary
(1.2) W szkolnym terrarium pojawił się młody legwanek.
Wiktionary
rzecz. legwan mzw., legwanowate lm. nmos., legwaniątko n.
Wiktionary
(1.2) legwaniątko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: legwanek
(1.2) młody legwan
Wiktionary
(1.2) Marysia dała mi nalepkę z legwaniątkiem.
Wiktionary
rzecz. legwan mzw., legwanowate lm. nmos., legwanek mzw.
Wiktionary
(1.2) legwanek
Wiktionary
rodzina jaszczurek; legwany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. herp. nazwa systematyczna|Iguanidae|Oppel|ref=tak., rodzina jaszczurek z rzędu łuskonośnych;
Wiktionary
Legwanowate, legwany (Iguanidae) – rodzina jaszczurek z infrarzędu Iguania w obrębie rzędu łuskonośnych (Squamata), obejmuje ponad 40 gatunków, w tym 8 krytycznie zagrożonych wyginięciem.
Wikipedia
(1.1) Większość legwanowatych jest jajorodna, a część jajożyworodna.
Wiktionary
rzecz. legwan mzw., legwanek mzw., legwaniątko n.
Wiktionary
o cechach legwanowatych (rodzina gadów)
SJP.pl
duża jaszczurka, ceniona ze względu na jadalne jaja i mięso; iguana
SJP.pl
Legwanowate, legwany (Iguanidae) – rodzina jaszczurek z infrarzędu Iguania w obrębie rzędu łuskonośnych (Squamata), obejmuje ponad 40 gatunków, w tym 8 krytycznie zagrożonych wyginięciem.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Miejsca w USA:
Wikipedia
[czytaj: leman] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ler] nazwisko
SJP.pl
Lehr – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Logan.
Wikipedia
[czytaj: lajbnic] Gottfried Wilhelm Leibniz (1646-1716), niemiecki filozof i matematyk
SJP.pl
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
taki jak u Leibniza, charakterystyczny dla Leibniza; leibnizowski
SJP.pl
taki jak u Leibniza, charakterystyczny dla Leibniza; leibnizjański
SJP.pl
marka aparatów fotograficznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fot. aparat fotograficzny marki Leica Camera
Wiktionary
Leica Camera AG (nazwa pochodzi od nazwiska właściciela zakładów: Leitz oraz od słowa camera) – niemieckie przedsiębiorstwo będące jednocześnie marką pierwszych fotograficznych aparatów małoobrazkowych. Obecnie najbardziej znane z produkcji układów optycznych na rynku sprzętu geodezyjnego oraz laboratoryjnego.
Wikipedia
(1.1) Janek ma starą leicę po ojcu.
Wiktionary
[czytaj: lester] miasto w Wielkiej Brytanii
SJP.pl
Leicester (wymowa, /ˈlɛstə/) – miasto w środkowej Anglii (Wielka Brytania), w hrabstwie ceremonialnym Leicestershire, będące samodzielną jednostką administracyjną typu unitary authority. Leicester jest największym miastem regionu East Midlands; położony jest nad rzeką Soar. Niedaleko znajduje się las National Forest.
Wikipedia
1. miasto w Anglii;
2. nazwisko, np. Vivien Leigh (właśc. Vivian Mary Hartley) (1913-69), aktorka angielska
SJP.pl
Miejscowości w Anglii:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
Wikipedia
rodzaj pierwotniaków pasożytujących w tkankach narządów człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) choroba z grupy chorób pasożytniczych powodująca m.in. gorączkę, owrzodzenia skóry oraz zniekształcenia twarzy;
Wiktionary
Leiszmanioza (łac. i ang. leishmaniasis) – grupa chorób pasożytniczych wywoływanych u owodniowców, w tym człowieka, przez wiciowce z rodzaju Leishmania przenoszone poprzez owadzi wektor, którym są muchówki (moskity).
Część gatunków pasożyta zaraża głównie gady (klasycznie rozumiane), z kolei ssaki (oraz rzadko ptaki) preferowane są przez inne gatunki, Zakażenie u ludzi powoduje 21 z ogólnej liczby 30 gatunków, które atakują ssaki. Większość gatunków zwykle przenoszona jest na człowieka przez wektor od innych ssaków (m.in. L. mexicana, L. major i L. aethiopica) zaś jedynie w przypadku dwóch spośród nich (L. tropica oraz L. donovani) wektor typowo przenosi patogen bezpośrednio z człowieka na człowieka.
Wikipedia
[czytaj: lAjtmotiw] charakterystyczny motyw przewijający się przez cały utwór, symbolizujący jakąś postać, rzecz lub ideę; lejtmotyw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) motyw przewodni
Wiktionary
Leitmotiv; lejtmotyw, motyw powracający (wym. uproszczona: lajtmotiw; niem. Leitmotiv – motyw przewodni) – termin zastosowany po raz pierwszy przez Richarda Wagnera dla określenia przewijającego się w utworze muzycznym i istotnego dla jego treści motywu. Później stosowany także w odniesieniu do dzieł literackich i filmowych.
Wikipedia
IPA: ˈlajtmɔtʲif, AS: lai ̯tmotʹif
Wiktionary
masa ceramiczna w postaci zawiesiny
SJP.pl
metal lub inny materiał otrzymywany w wyniku procesu odlewniczego
SJP.pl
wyrwa w ziemi powstająca po wybuchu bomby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) duże, stożkowe wgłębienie
(1.2) duży lejek
(1.3) monet. waluta Rumunii;
(1.4) monet. waluta Mołdawii
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp., rozk. od: lać
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) lej depresyjny • lej krasowy • lej po bombie
(1.3) lej rumuński
(1.4) lej mołdawski
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1-2)
rzecz. lejkowatość ż.
:: zdrobn. lejek m.
przym. lejkowaty, lejowy
przysł. lejkowato
frazeologia.
etymologia.
(1.3) etym|rum|leu. → lew
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) crater; (1.3) leu; (1.4) leu
* bułgarski: (1.1) фуния ż.
* esperanto: (1.1) funelo; (1.2) funelego; (1.3) leo; (1.4) leo
* kataloński: (1.3) leu m.; (1.4) leu m.
* rumuński: (1.3) leu m.; (1.4) leu m.
* ukraiński: (1.3) лей m.; (1.4) лей m.
* węgierski: (1.3) lej; (1.4) lej
źródła.
== lej (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. lej (rumuński)
(1.2) monet. lej (mołdawski)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: lɛj, AS: lei ̯
Wiktionary
(1.1-2)
rzecz. lejkowatość ż.
:: zdrobn. lejek m.
przym. lejkowaty, lejowy
przysł. lejkowato
Wiktionary
lej, leu;
1. jednostka monetarna Rumunii (1 leja = 100 banów);
2. jednostka monetarna Mołdawii (1 leja = 100 banów)
SJP.pl
Leja – polskie nazwisko. Pojawiło się po 1624. Podczas jednej z bitew polscy chłopi wzięli do niewoli wielu Tatarów, którzy potem obrabiali chłopskie pola, gdy gospodarze musieli odrabiać pańszczyznę. Osiedlili się wtedy w okolicznych wsiach, dając początek rodzinom o nazwisku Leja.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. plotkarka
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|fulandryna, klebetnica.; gw-pl|Górny Śląsk|drzistula, fyrtula, klachula, klachulino, klapaczka, klebetnica, klekotka, klyta, melikot, paploła, tyrtula, tyrtulino, tyrtyna.
Wiktionary
zakład, w którym odlewa się wyroby z metalu; gisernia; odlewnia
SJP.pl
wykonywanie odlewów z metalu; giserstwo
SJP.pl
dawne określenie na robotnika pracującego przy wytwarzaniu odlewów * forma dopełniacza l.mn. "lejarzów" przestarzała
SJP.pl
potocznie:
1. ulewny deszcz; ulewa;
2. luźne, obszerne ubranie, często niezgrabnie uszyte;
3. lekcja szkolna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. leberwuszt.
Wiktionary
(1.1) Ach ten lejberwuszt był taki masny.
Wiktionary
1. rosyjskie oddziały wojskowe;
2. straż przyboczna monarchy
SJP.pl
Lejbgwardia
Wikipedia
żołnierz należący do lejbgwardii
SJP.pl
1. luźny żakiet, kaftan;
2. dawniej: obcisły stanik;
3. górna część munduru w dawnym wojsku
SJP.pl
Lejbik (pożyczka niemiecka od wyrazu Leibchen) – luźny żakiet, kaftan, górna część stroju zarówno męskiego, jak i kobiecego. W dawnym wojsku (XVIII–XIX wiek) to była górna część munduru (bluza), na który zakładano spencerek. U kobiet dawniej był to obcisły stanik.
Kaftan z rękawami używany przy wojskowym ubiorze ćwiczebnym lub roboczym.
Wikipedia
luźny, obszerny
SJP.pl
szeroki, luźny
SJP.pl
członek lub zwolennik angielskiej Partii Pracy; laburzysta, labourzysta
SJP.pl
dotyczący brytyjskiej partii politycznej Labour Party i jej członków; laburzystowski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) nicpoń, urwis, łajdak
Wiktionary
IPA: ˈlɛjbuɕ, AS: lei ̯buś
Wiktionary
(zwykle w liczbie mnogiej) długi pasek rzemienny lub gruby sznur mocowany po obu stronach uzdy, stanowiący część uprzęży używanej do kierowania koniem w zaprzęgu; cugiel, wodza
SJP.pl
Wodze – skórzane, parciane lub gumowe pasy połączone z wędzidłem, przy pomocy których jeździec utrzymuje kontakt z pyskiem konia poprzez kiełzno i w ten sposób przekazuje koniowi sygnały.
Lejce, rzadziej też: lejc, wodze – dłuższe pasy wykorzystywane w podobnym celu w powożeniu.
Wikipedia
inaczej: cugle - pasy rzemienne do kierowania końmi w zaprzęgu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) hipol. rzemienne pasy służące do kierowania koniem
(1.2) pot. prawo jazdy
Wiktionary
Wodze – skórzane, parciane lub gumowe pasy połączone z wędzidłem, przy pomocy których jeździec utrzymuje kontakt z pyskiem konia poprzez kiełzno i w ten sposób przekazuje koniowi sygnały.
Lejce, rzadziej też: lejc, wodze – dłuższe pasy wykorzystywane w podobnym celu w powożeniu.
Wikipedia
(1.2) Od kiedy straciłem lejce za przekroczenie prędkości w zabudowanym, muszę jeździć do pracy autobusem.
Wiktionary
IPA: ˈlɛjt͡sɛ, AS: lei ̯ce
Wiktionary
(1.1) wodze, cugle; daw. lec; gwara. lecka, gw-pl|Śląsk Cieszyński|oprata.
Wiktionary
przymiotnik od: lejc, np. rzemień lejcowy
SJP.pl
miasto w Holandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w zachodniej Holandii, w prowincji Holandia Południowa u wybrzeża Morza Północnego;
Wiktionary
Lejda (niderl. Leiden) – miasto w zachodniej Holandii, w prowincji Holandia Południowa u wybrzeża Morza Północnego. Należy do najstarszych miast niderlandzkich. Jest miejscem urodzenia malarza Rembrandta. Prawa miejskie otrzymało w 1266. Jest jednym z głównych ośrodków handlowych Holandii; handel kwiatami, przemysł maszynowy, kosmetyczny, poligraficzny oraz włókienniczy.
Wikipedia
(1.1) Starszy od Heweliusza o pięć lat syn młynarza z Lejdy po studiach u Piotra Lastmana w Amsterdamie wrócił do rodzinnego miasta i tworzył tu w latach 1624-1631 wespół z drugim lejdejczykiem, Janem Lievensem.
Wiktionary
rzecz. lejdejczyk mos., lejdejka ż.
przym. lejdejski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Lejdy
Wiktionary
(1.1) Starszy od Heweliusza o pięć lat syn młynarza z Lejdy po studiach u Piotra Lastmana w Amsterdamie wrócił do rodzinnego miasta i tworzył tu w latach 1624–1631 wespół z drugim lejdejczykiem, Janem Lievensem.
(1.1) Spór ciągnął się nieomal przez dziesięć lat przy żywym udziale Hanzy, do której odwoływali się lejdejczycy chcąc pognębić rywali w oczach odbiorców. Ostatecznie Haga musiała się zgodzić na wyrób krótszych niż dotąd sztuk tkanin (…).
Wiktionary
rzecz. Lejda ż.
:: fż. lejdejka ż.
przym. lejdejski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Lejdy
Wiktionary
rzecz. Lejda ż.
:: fm. lejdejczyk mos.
przym. lejdejski
Wiktionary
1. przymiotnik od: Lejda
2. butelka lejdejska - rodzaj kondensatora elektrycznego
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Lejdą, pochodzący z Lejdy, dotyczący Lejdy
Wiktionary
rzecz. Lejda ż., lejdejczyk mos., lejdejka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: lejek
SJP.pl
zbiornik z rurką służący do przelewania cieczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie, zwykle o stożkowym kształcie, służące do zmniejszenia średnicy strumienia cieczy;
(1.2) przedmiot o kształcie lejka (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Aby nalać płyn do chłodnicy należy użyć lejka, inaczej spora część wyleje się na pokrywę silnika.
Wiktionary
rzecz. lej mrz., lanie n.
przym. lejkowaty
przysł. lejkowato
czas. olać, lać ndk.
Wiktionary
(1.1) reg. śl. trichter.
Wiktionary
zbiornik z rurką służący do przelewania cieczy
SJP.pl
dawniej: osoba posługująca się aparatem fotograficznym Leica
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny krowiakowatych
SJP.pl
Gyrodon Opat. (lejkoporek) – rodzaj grzybów z rodziny krowiakowatych (Paxillaceae). W Polsce występuje tylko jeden gatunek.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) od: lejkowaty
Wiktionary
rzecz. lej mrz., lejek mrz., lejeczek m., lanie n.
przym. lejkowaty, lejowy
Wiktionary
podobny kształtem do lejka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kształt lejka, podobny do lejka
Wiktionary
rzecz. lejek mrz., lej mrz., lanie n.
przysł. lejkowato
Wiktionary
rodzina pająków
SJP.pl
Lejkowcowate (Agelenidae) – rodzina pająków z podrzędu Opisthothelae. Obejmuje 1200 opisanych gatunków. Kosmopolityczna. Jej przedstawiciele tkają płachtowate sieci łowne z lejkiem mieszkalnym.
Wikipedia
o cechach lejkowcowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
1. lejkowiec labiryntowy - gatunek pająka z rodziny lejkowcowatych;
2. rodzaj grzybów z rodziny pieprznikowatych
SJP.pl
Craterellus Pers. (lejkowiec) – rodzaj grzybów z rodziny kolczakowatych (Hydnaceae).
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny gąskowatych
SJP.pl
Clitocybe (Fr.) Staude (lejkówka) – rodzaj grzybów z rzędu pieczarkowców (Agaricales)
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny kolczakowatych
SJP.pl
Pseudocraterellus Corner (lejkowniczek) – rodzaj grzybów z rodziny kolczakowatych (Hydnaceae). W Polsce występuje jeden gatunek.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. w poligrafii: kociołek odlewniczy połączony z linotypem
2. dawniej: odlewnia
SJP.pl
dawniej: dotyczący odlewnictwa lub odlewnika; odlewniczy
SJP.pl
cecha określająca zdolność płynnego metalu do wypełniania formy odlewniczej
SJP.pl
Lejność - cecha metali i stopów używanych w odlewnictwie. Określa zdolność płynnego metalu/stopu do wpływania do formy odlewniczej przez kanał wlewowy. Lejność jest zależna zarówno od materiału, jak i warunków początkowych i granicznych. Warunkami tymi są m.in.: temperatura płynnego metalu, wielkość i przekrój wlewu, własności masy formierskiej, dynamika zalewania formy itp. Ograniczoną lejnością charakteryzują się głównie staliwa i stopy aluminium.
Wikipedia
taki, który może wypełniać formę odlewniczą
SJP.pl
podobny kształtem do leja
SJP.pl
przymiotnik od: lej (wyrwa w ziemi powstająca po wybuchu bomby)
SJP.pl
charakterystyczny motyw przewijający się przez cały utwór, symbolizujący jakąś postać, rzecz lub ideę; leitmotiv
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. motyw przewodni
Wiktionary
Leitmotiv; lejtmotyw, motyw powracający (wym. uproszczona: lajtmotiw; niem. Leitmotiv – motyw przewodni) – termin zastosowany po raz pierwszy przez Richarda Wagnera dla określenia przewijającego się w utworze muzycznym i istotnego dla jego treści motywu. Później stosowany także w odniesieniu do dzieł literackich i filmowych.
Wikipedia
(1.1) Jest to lejtmotyw tego serialu, który opowiada o kolejnej, zakrawającej na cud, rodzinie. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: lɛjtˈmɔtɨf, AS: lei ̯tmotyf
Wiktionary
leutnant;
1. niższy stopień oficerski w niektórych armiach;
2. oficer mający taki stopień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. oficerski stopień wojskowy, odpowiednik porucznika;
Wiktionary
Lejtnant, lejtenant (ros. лейтенант) – transkrypcja oryginalnej nazwy oficerskiego stopnia wojskowego w armii rosyjskiej i radzieckiej (także białoruskiej i ukraińskiej, jak również bułgarskiej), w języku polskim porucznika. Nazwa zapożyczona z języka francuskiego (fr. lieu tenant, „utrzymujący linię (pozycję)” i niemieckiego, w którym Leutnant jest odpowiednikiem podporucznika.
Wikipedia
(1.1) Tu u nas już mówią, że Polska powstanie, że się Śląsk rusza. Więc się zmówiłem z jednym lejtnantem i tak robimy, aby się na Wrocław kierować, aby tam maszyny swoje mieć (…)
Wiktionary
IPA: ˈlɛjtnãnt, AS: lei ̯tnãnt
Wiktionary
rzecz. leutnant mos.
Wiktionary
(1.1) porucznik
Wiktionary
lekarstwo;
1. substancja chemiczna (lub ich zespół) stosowana w lecznictwie jako środek przeciw chorobom, bólom itp.;
2. metoda zaradcza, sposób, pomoc, rada
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) uczucie niepokoju, obawy przed czymś, co może być groźne
(1.2) psych. strach pojawiający się bez przyczyny;
Wiktionary
Lek, lekarstwo, produkt leczniczy (nazwa ustawowa w Polsce) – każda substancja, niezależnie od pochodzenia (naturalnego lub syntetycznego), nadająca się do bezpośredniego wprowadzania do organizmu w odpowiedniej postaci farmaceutycznej w celu osiągnięcia pożądanego efektu terapeutycznego, lub w celu zapobiegania chorobie, często podawana w ściśle określonej dawce. Lekiem jest substancja modyfikująca procesy fizjologiczne w taki sposób, że hamuje przyczyny lub objawy choroby lub zapobiega jej rozwojowi. Określenie lek stosuje się też w stosunku do substancji stosowanych w celach diagnostycznych (np. metoklopramid w diagnostyce hiperprolaktynemii) oraz środków modyfikujących nie zmienione chorobowo funkcje organizmu (np. środki antykoncepcyjne).
Wikipedia
(1.1) Na widok mgły zawsze ogarnia mnie niewytłumaczalny lęk.
(1.1) Ledwie tych słów domówiła, kiedy jakiś szelest ją przestraszył; z lękiem spojrzała ku oknu i cofnęła się do drzwi nasłuchując. (Władysław Łoziński, Oko proroka)
(1.2) Lęk staje się patologiczny, gdy stale dominuje w zachowaniu. (Wikipedia)
Wiktionary
IPA: lɛ̃ŋk, AS: lẽŋk
Wiktionary
(1.1) czas. lękać się, zlęknąć się, ulęknąć się, przelęknąć się; przym. lękliwy, nieulękły, przelękniony
(1.2) przym. lękowy
Wiktionary
(1.1) obawa, trwoga, strach
(1.2) fobia
Wiktionary
skrót od: lekarz (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = lekarz
(1.2) = lekarski
Wiktionary
(1.1) Wówczas dyrektorem placówkaacówki była lek. med. Jolanta Skowrc.
Wiktionary
rzecz. lekarz mos., lekarka ż.
przym. lekarski
Wiktionary
lękać się - odczuwać strach przed kimś, czymś, bać się czegoś; martwić się o kogoś, o coś, trwożyć się
SJP.pl
kobieta lekarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. med. kobieta pracująca jako lekarz
Wiktionary
Lekarz – osoba posiadająca wiedzę i uprawnienia do leczenia.
Lekarz zajmuje się utrzymywaniem lub przywracaniem zdrowia poprzez badanie, diagnozowanie, prognozowanie i leczenie chorób, urazów i innych schorzeń fizycznych i umysłowych.
Dawniej wyrazy „lekarz” i „doktor” były słowami potocznymi, którymi określano ludzi zajmujących się leczeniem i pielęgnowaniem, posiadających wykształcenie, ale niekoniecznie uniwersyteckie czy akademickie.
Wikipedia
(1.1) Widziałem naszą lekarkę najpierw w kościele, a potem późnym wieczorem wychodzącą z plebaniaebanii, gdzie zamówiła mszę za swą chorą matkę.
(1.1) Podobno w Polsce brakuje lekarek.
Wiktionary
IPA: lɛˈkarka, AS: lekarka
Wiktionary
rzecz. lek mrz., lecznica ż., leczenie n., lekarstwo n., leczenie n., wyleczenie n., podleczenie n.
:: fm. lekarz mos.
czas. leczyć ndk., wyleczyć dk., podleczyć dk.
przym. lekarski, leczniczy, lekowy
przysł. leczniczo
skr. lek.
Wiktionary
(1.1) pani doktor
Wiktionary
1. odnoszący się do zawodu lekarza;
2. przestarzale: służący do leczenia (np. rośliny lekarskie); leczniczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z lekarzem, dotyczący lekarza
(1.2) dotyczący leczenia, mający zastosowanie w leczeniu
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do lekarza, będący jego własnością lub dziełem
Wiktionary
(1.1) Przysługuje ci od szpitala odszkodowanie, ponieważ chirurg popełnił błąd w sztuce lekarskiej.
(1.2) Mniszek lekarski nazywany jest mleczem.
Wiktionary
IPA: lɛˈkarsʲci, AS: lekarsʹḱi
Wiktionary
rzecz. lecznictwo n., lekarz mos., lekarka ż., leczenie n., uleczenie n., wyleczenie n., lecznica ż., lek mrz., wyleczalność ż., uleczalność ż.
czas. leczyć ndk., uleczyć dk., wyleczyć dk.
przym. przedlekarski, uleczalny, wyleczalny, leczniczy, lekowy
przysł. lekarsko, leczniczo
skr. lek.
Wiktionary
(1.1) medyczny; przest. żart. eskulapski
(1.2) leczniczy, medyczny
(2.1) przest. żart. eskulapski
Wiktionary
lek;
1. substancja chemiczna (lub ich zespół) stosowana w lecznictwie jako środek przeciw chorobom, bólom itp.;
2. metoda zaradcza, sposób, pomoc, rada
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. farm. produkt, który leczy
Wiktionary
Lek, lekarstwo, produkt leczniczy (nazwa ustawowa w Polsce) – każda substancja, niezależnie od pochodzenia (naturalnego lub syntetycznego), nadająca się do bezpośredniego wprowadzania do organizmu w odpowiedniej postaci farmaceutycznej w celu osiągnięcia pożądanego efektu terapeutycznego, lub w celu zapobiegania chorobie, często podawana w ściśle określonej dawce. Lekiem jest substancja modyfikująca procesy fizjologiczne w taki sposób, że hamuje przyczyny lub objawy choroby lub zapobiega jej rozwojowi. Określenie lek stosuje się też w stosunku do substancji stosowanych w celach diagnostycznych (np. metoklopramid w diagnostyce hiperprolaktynemii) oraz środków modyfikujących nie zmienione chorobowo funkcje organizmu (np. środki antykoncepcyjne).
Wikipedia
(1.1) Ewa co wieczór zażywa gorzkie lekarstwo.
Wiktionary
IPA: lɛˈkarstfɔ, AS: lekarstfo
Wiktionary
rzecz. lekarz mrz., lecznictwo n., lekarka ż.
czas. wyleczyć, leczyć
przym. lekowy
Wiktionary
(1.1) lek, medykament, środek, specyfik
Wiktionary
Lekartów (niem. Lekartow, w latach 1936-1945 Mettich) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Pietrowice Wielkie, na lewym, północnym brzegu Psiny.
Wikipedia
osoba, która zawodowo zajmuje się leczeniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. osoba, która zawodowo zajmuje się zdrowiem ludzi lub zwierząt;
Wiktionary
Lekarz – osoba posiadająca wiedzę i uprawnienia do leczenia.
Lekarz zajmuje się utrzymywaniem lub przywracaniem zdrowia poprzez badanie, diagnozowanie, prognozowanie i leczenie chorób, urazów i innych schorzeń fizycznych i umysłowych.
Dawniej wyrazy „lekarz” i „doktor” były słowami potocznymi, którymi określano ludzi zajmujących się leczeniem i pielęgnowaniem, posiadających wykształcenie, ale niekoniecznie uniwersyteckie czy akademickie.
Wikipedia
(1.1) Boli mnie noga, muszę więc iść do lekarza.
(1.1) Są cztery rodzaje białej śmierci: sól, cukier, kokaina i lekarz pierwszego kontaktu.
(1.1) Lekarz zalecił podawanie leków przeciwcukrzycowych.
Wiktionary
IPA: ˈlɛkaʃ, AS: lekaš
Wiktionary
rzecz. lek m., lecznica ż., lecznictwo n., leczenie n., lekarstwo n., wyleczenie n., zaleczenie n., leczniczość ż., podleczenie n.
:: zgrub. lekarzyna m.
:: fż. lekarka ż.
czas. leczyć ndk., wyleczyć dk., zaleczyć dk., podleczyć dk.
przym. lekarski, leczniczy, lekowy
przysł. leczniczo, lekarsko, lekowo
skr. lek.
Wiktionary
(1.1) pot. doktor; książk. eskulap; pogard. konował; żart. lekcew. łapiduch; daw. konsyliarz, medyk
Wiktionary
potocznie: budynek mieszkalny dla lekarzy
SJP.pl
(r. żeński) lekceważąco: marna lekarka; także o mężczyźnie z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
SJP.pl
ubytek cieczy w czasie transportu
SJP.pl
dziś tylko w wyrażeniu: lekce sobie ważyć - lekceważyć, nie przejmować się kimś lub czymś
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przest. lekko, niepoważnie, nierozważnie, płocho, bez zastanowienia
Wiktionary
przym. lekki
przysł. lekko
rzecz. lżeń mrz.
Wiktionary
skrót od: lekceważący, lekceważąco (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób lekceważący
Wiktionary
(1.1) - 700 złotych dla lekarza lub pielęgniarki ze stażem to absurd - twierdzi jeden z lekarzy Śląskiej Kasy Chorych. - Za takie pieniądze każdy traktuje swoje obowiązki lekceważąco.
Wiktionary
IPA: ˌlɛkt͡sɛvaˈʒɔ̃nt͡sɔ, AS: lekcevažõnco
Wiktionary
rzecz. lekceważenie n.
czas. lekceważyć
przym. lekceważący
Wiktionary
1. nie zwracać uwagi na kogoś, traktować kogoś pogardliwie, bez szacunku;
2. nie przywiązywać wagi do czegoś; bagatelizować
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) świadczący o lekceważeniu, bagatelizowaniu
Wiktionary
rzecz. lekceważenie n.
czas. lekceważyć ndk., zlekceważyć dk.
przysł. lekceważąco
Wiktionary
(1.1) arogancki, nonszalancki
Wiktionary
1. nie zwracać uwagi na kogoś, traktować kogoś pogardliwie, bez szacunku;
2. nie przywiązywać wagi do czegoś; bagatelizować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) traktowanie kogoś z pogardą, bez dostatecznej uwagi
(1.2) uznawanie czegoś za nieistotne
Wiktionary
(1.2) W regionie Delty Nigru codziennie bez większej reakcji ze strony społeczności międzynarodowej, miejscowych władz i z całkowitym lekceważeniem lokalnej społeczności, wielkie międzynarodowe koncerny naftowe eksploatują zasoby ropy naftowej, powodując wielkie zniszczenia środowiska (…).
Wiktionary
IPA: ˌlɛkt͡sɛvaˈʒɛ̃ɲɛ, AS: lekcevažẽńe
Wiktionary
rzecz. zlekceważenie n.
czas. lekceważyć ndk., zlekceważyć dk.
przysł. lekceważąco
przym. lekceważący
Wiktionary
(1.2) bagatelizowanie
Wiktionary
1. nie zwracać uwagi na kogoś, traktować kogoś pogardliwie, bez szacunku;
2. nie przywiązywać wagi do czegoś; bagatelizować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zlekceważyć)
(1.1) traktować kogoś lub coś pogardliwie, bez szacunku lub zainteresowania
(1.2) nie przywiązywać do czegoś wagi
Wiktionary
(1.1) — Więc dlatego lekceważy mnie — zamruczała Lone z zamkniętymi oczami — wciąż uważa, że jest księżniczką, a ja tylko chłopcem od koni.
(1.2) Musiałem dać mu odczuć, że nie jestem człowiekiem lekceważącym zagrożenia.
Wiktionary
IPA: ˌlɛkt͡sɛˈvaʒɨt͡ɕ, AS: lekcevažyć
Wiktionary
rzecz. lekceważenie n., zlekceważenie n.
czas. zlekceważyć dk.
przysł. lekceważąco
przym. lekceważący
Wiktionary
(1.1) gardzić, pomiatać; pot. mieć w nosie
(1.2) ignorować, bagatelizować; grub. walić, chromolić, olewać, chrzanić; wulg. pierdolić, pieprzyć, jebać, srać
Wiktionary
1. jednostka zajęć szkolnych, trwająca zwykle 45 minut;
2. doświadczenie, nauka otrzymana od kogoś;
3. materiał zadany do domu do nauczenia się;
4. fragment Biblii czytany na mszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. jednostka zajęć dydaktycznych
(1.2) rozdział w podręczniku
(1.3) przen. przykre doświadczenie będące przestrogą
(1.4) jęz. sposób odczytywania znaków danego pisma;
(1.5) liter. pierwszy etap opracowywania dzieła antycznego, polegający na jego głośnym odczytaniu
(1.6) rel. fragment Biblii przeznaczony do czytania na mszy
(1.7) lekcje pot. praca domowa
Wiktionary
Lekcja – od późnołacińskiego lectio (odczytanie)
Wikipedia
(1.1) Lekcja w szkole trwa 45 minut.
(1.4) To będzie dla ciebie lekcja na przyszłość.
Wiktionary
IPA: ˈlɛkt͡sʲja, AS: lekcʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. lekcje lm nm., lekcjonarz mrz.
:: zdrobn. lekcyjka ż.
przym. lekcyjny
Wiktionary
(1.1) godzina lekcyjna
(1.4) nauczka, morał
(1.6) czytanie
Wiktionary
1. jednostka zajęć szkolnych, trwająca zwykle 45 minut;
2. doświadczenie, nauka otrzymana od kogoś;
3. materiał zadany do domu do nauczenia się;
4. fragment Biblii czytany na mszy
SJP.pl
zbiór perykop z różnych ksiąg biblijnych, ułożonych w porządku czytań na cały rok liturgiczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. księga liturgiczna zawierająca czytania mszalne;
Wiktionary
Lekcjonarz – księga liturgiczna używana w Kościele katolickim. Zawiera czytania biblijne, psalmy responsoryjne, śpiewy przed ewangelią, sekwencje i ewangelię na poszczególne dni roku liturgicznego.
Wikipedia
(1.1) Na pulpicie kościelny położył lekcjonarz w czerwonej oprawie.
Wiktionary
rzecz. lekcja ż., lekcje lm nm., lekcyjka ż.
przym. lekcyjny
Wiktionary
potocznie: odrabiać lekcje
SJP.pl
zdrobnienie od: lekcja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. lekcja
Wiktionary
rzecz. lekcjonarz mrz., lekcja
przym. lekcyjny
Wiktionary
→ lekcja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) eduk. związany z lekcjami w szkole
Wiktionary
rzecz. lekcyjka ż., lekcjonarz mrz., lekcja ż.
Wiktionary
1. uczucie bojaźni, trwogi, strachu; lęki (rzadziej);
2. środowiskowo: lęk klimatyczny - chorobliwy strach przed katastrofą klimatyczną
SJP.pl
Lęk (łac. anxietas) – nieprzyjemny stan emocjonalny związany z przewidywaniem nadchodzącego z zewnątrz lub pochodzącego z wewnątrz organizmu niebezpieczeństwa, objawiający się jako niepokój, uczucie napięcia, skrępowania, zagrożenia. W odróżnieniu od strachu jest on procesem wewnętrznym, niezwiązanym z bezpośrednim zagrożeniem lub bólem.
Wikipedia
1. mający niewielki ciężar;
2. o delikatnych kształtach, zwinny, nieociężały;
3. nieintensywny, słaby, nieznaczny, niewielki;
4. nietrudny, niewymagający dużego wysiłku
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) o małej wadze, małym ciężarze
(1.2) łatwy, np. do zaakceptowania, przyjęcia, zrobienia
(1.3) o słabej sile, niskim natężeniu
(1.4) o małej gęstości
Wiktionary
(1.1) Ania wydawała się być lekka jak piórko.
(1.2) Dla Polaka nauka hiszpańskiego jest lekka i przyjemna.
(1.3) Nie ma nic przyjemniejszego niż powiew lekkiego wiatru w twarz.
(1.4) Gorące powietrze jest lżejsze od chłodnego, dlatego unosi się ku górze.
Wiktionary
IPA: ˈlɛcːi, AS: le•ḱi
Wiktionary
rzecz. lżeń mrz., lekkość ż.
przym. leciutki, leciuteńki
przysł. lekce, lekko, leciutko, leciuteńko
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób znamionujący lekkość, zwinnie
(1.2) łatwo
(1.3) delikatnie
(1.4) w niewielkim natężeniu
Wiktionary
(1.1) Tancerka poruszała się lekko po parkiecie.
(1.2) Krzysiek nie docenia tego, co ma, bo wszystko mu lekko przychodzi.
(1.4) Lekko powiał wietrzyk, liście ledwo się poruszyły.
Wiktionary
IPA: ˈlɛkːɔ, AS: le•ko
Wiktionary
przysł. leciutko, lekce
rzecz. lżeń mrz., lekkość
przym. lekki
Wiktionary
sportowiec uprawiający lekkoatletykę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. sportowiec uprawiający lekkoatletykę
Wiktionary
Lekkoatletyka (także lekka atletyka) – jedna z najstarszych dyscyplin sportu, oparta na naturalnym ruchu.
Wikipedia
(1.1) Mogłem zostać lekkoatletą, ale wybrałem szermierkę.
Wiktionary
IPA: ˌlɛkːɔaˈtlɛta, AS: le•koatleta
Wiktionary
rzecz. lekkoatletyka ż.
:: fż. lekkoatletka ż.
przym. lekkoatletyczny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. sportsmenka, która uprawia jedną z dyscyplin lekkoatletyki
Wiktionary
Lekkoatletyka (także lekka atletyka) – jedna z najstarszych dyscyplin sportu, oparta na naturalnym ruchu.
Wikipedia
IPA: ˌlɛkːɔaˈtlɛtka, AS: le•koatletka
Wiktionary
rzecz. lekkoatletyka ż.
:: fm. lekkoatleta m.
przym. lekkoatletyczny
Wiktionary
związany z lekkoatletyką (np. stadion lekkoatletyczny, mityng lekkoatletyczny)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z lekką atletyką, dotyczący lekkiej atletyki
Wiktionary
rzecz. lekkoatleta m., lekkoatletka ż., lekkoatletyka ż., lekka atletyka ż.
Wiktionary
dziedzina sportu obejmująca biegi, skoki i rzuty; lekka atletyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. zespół konkurencji sportowych obejmujący biegi, skoki i rzuty;
Wiktionary
Lekkoatletyka (także lekka atletyka) – jedna z najstarszych dyscyplin sportu, oparta na naturalnym ruchu.
Wikipedia
(1.1) Lekkoatletyka nazywana jest królową sportu.
Wiktionary
IPA: ˌlɛkːɔaˈtlɛtɨka, AS: le•koatletyka
Wiktionary
rzecz. lekkoatleta m., lekkoatletka ż., lekka atletyka ż.
przym. lekkoatletyczny
Wiktionary
(1.1) lekka atletyka
Wiktionary
osoba lekkomyślna, nieodpowiedzialna; szaławiła, wietrznik, świszczypała, świszczypałka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba lekkomyślna
Wiktionary
Lekkoduch – amerykański film muzyczny z 1936 roku w reżyserii George’a Stevensa z Fredem Astaire’em oraz Ginger Rogers w rolach głównych.
Wikipedia
(1.1) Lekkoduch goni za przysmakami życia.
(1.1) Babka Anzelma uważała go za lekkoducha, często komentowała jego trzpiotowski styl życia.
Wiktionary
rzecz. lekkoduchostwo n.
przym. lekkoduszny
Wiktionary
lekkomyślny, nieodpowiedzialny, niepoważny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) szach. dotyczący pozycji, w których oprócz króla i pionów występują tylko lekkie figury, tj. skoczki i gońce
Wiktionary
(1.1) Z końcówek lekkofigurowych najłatwiejsze do wygrania są skoczkowe, a najtrudniejsze – z różnobarwnymi gońcami.
Wiktionary
konny lekko uzbrojony
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób lekkomyślny
Wiktionary
rzecz. lekkomyślnik m., lekkomyślność ż.
przym. lekkomyślny
Wiktionary
(1.1) beztrosko, niefrasobliwie, nieroztropnie, nierozważnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: lekkomyślnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: lekkomyślny; bardziej lekkomyślny
SJP.pl
rzadko: człowiek lekkomyślny
SJP.pl
cecha charakteryzująca się pochopnym działaniem, niezastanawianiem się nad konsekwencjami, beztroskim stosunkiem do życia; beztroska, nieodpowiedzialność, pochopność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha kogoś, kto jest lekkomyślny, niepoważny, zbyt lekko coś traktujący
Wiktionary
Lekkomyślność (łac. luxuria) – forma winy nieumyślnej (świadoma wina nieumyślna), polegająca na tym, iż sprawca przewiduje możliwość popełnienia czynu zabronionego, ale bezpodstawnie przypuszcza, że popełnienia tego czynu uniknie, świadomie łamiąc zasady ostrożności.
Wikipedia
IPA: ˌlɛkːɔ̃ˈmɨɕl̥nɔɕt͡ɕ, AS: le•kõmyśl̦ność
Wiktionary
przym. lekkomyślny
przysł. lekkomyślnie
Wiktionary
(1.1) beztroska, lekkoduchostwo, niefrasobliwość, nieroztropność, nierozwaga, pustota, trzpiotowatość; przest. płochość
Wiktionary
nierozważny, pochopny, nieprzemyślany;
1. działający pochopnie, bez zastanowienia nad konsekwencjami, np. lekkomyślna dziewczyna;
2. czyniony bez głębszego namysłu, np. lekkomyślna decyzja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o osobie: taki, który nie zdaje sobie sprawy z konsekwencji własnych poczynań
(1.2) czyniony bez głębszego namysłu
Wiktionary
rzecz. lekkomyślność ż.
przysł. lekkomyślnie
Wiktionary
(1.1) beztroski, niefrasobliwy, nieroztropny, nierozważny, płochy, trzpiotowaty
(1.2) beztroski, niefrasobliwy, nieroztropny, nieprzemyślany, nierozważny
Wiktionary
poruszający się lekko, zwinnie, zręcznie
SJP.pl
o zwierzęciu do jazdy wierzchem: płynnie poruszający się, niosący jeźdźca bez wstrząsów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co lekkie
Wiktionary
przym. lekki
przysł. lekko, leciutko
rzecz. lżeń mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który jest łatwo przyswajany przez organizm, szybko trawiony
(1.2) przen. łatwo przyswajalny, przystępny
Wiktionary
(1.1) Jest sycąca i lekkostrawna, doskonała na posiłek wieczorny. (z Internetu)
(1.2) Dziś po 12 będzie można wygrać bardzo przyjemną, lekkostrawną komedię w gwiazdorskiej obsadzie. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌlɛkːɔˈstravnɨ, AS: le•kostravny
Wiktionary
rzecz. lekkostrawność ż.
przysł. lekkostrawnie
Wiktionary
żołnierz mający lekkie, przystosowane do służby wymagającej ruchliwości uzbrojenie
SJP.pl
żołnierz mający lekkie, przystosowane do służby wymagającej ruchliwości uzbrojenie
SJP.pl
zdrobnienie od: lekki; lekuśki, lekkuśki, lekusi, lekkusi, lekuchny, lekutki, lekusieńki, lekkusieńki
SJP.pl
zdrobnienie od: lekki; lekuśki, lekkuśki, lekusi, lekutki, lekuchny, lekkuchny, lekusieńki, lekkusieńki
SJP.pl
zdrobnienie od: lekki; lekuśki, lekkuśki, lekusi, lekkusi, lekuchny, lekkuchny, lekusieńki, lekutki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: lekki
Wiktionary
IPA: ˌlɛkːuˈɕɛ̇̃ɲci, AS: le•kuśė̃ńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: lekki; lekuśki, lekutki, lekusi, lekkusi, lekuchny, lekkuchny, lekusieńki, lekkusieńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: lekki
Wiktionary
IPA: lɛkˈːuɕci, AS: le•kuśḱi
Wiktionary
krokiewka lękliwica - gatunek motyla z rodziny sówkowatych
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób lękliwy
Wiktionary
rzecz. lęk m., lękanie n., lękliwość ż.
Wiktionary
(1.1) tchórzliwie, bojaźliwie, strachliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: lękliwie
SJP.pl
→ lękliwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co lękliwe; cecha tych, którzy są lękliwi
Wiktionary
rzecz. lęk m., lękowiec m.
czas. lękać się
przym. lękliwy, lękowy
przysł. lękliwie, lękowo
Wiktionary
(1.1) trwożliwość, strachliwość, bojaźliwość, tchórzliwość
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: lękliwy
SJP.pl
1. skłonny do lękania się, bojący się byle czego; bojaźliwy, strachliwy, trwożliwy;
2. wyrażający lęk, np. lękliwy krok
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) (o osobach) skłonny do lęku, dający się łatwo nastraszyć
(1.2) książk. przelękniony, nieśmiały, niepewny
(1.3) książk. przen. niepewny, drżący
Wiktionary
(1.1) Konieczność nawet lękliwych przemienia w bohaterów.
(1.3) Słońce skłoniło się nad bory i pierwsze lękliwe cienie wyłoniły spod drzew, czołgając się ku zbożom.
Wiktionary
IPA: lɛ̃ŋkˈlʲivɨ, AS: lẽŋklʹivy
Wiktionary
zob. lęk.
Wiktionary
(1.1) tchórzliwy, bojaźliwy, strachliwy
(1.2) nieśmiały
Wiktionary
dawniej: lękać się, bać się; ląc się
SJP.pl
człowiek nałogowo zażywający leki
SJP.pl
uzależnienie się od leków; farmakomania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. uzależnienie od leków, nadużywanie leków;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌlɛkɔ̃ˈmãɲja, AS: lekõmãńi ̯a
Wiktionary
rzecz. lekoman m., lekomanka ż.
przym. lekomański
przysł. lekomańsko
Wiktionary
(1.1) lekozależność, zależność lekowa
Wiktionary
kobieta nałogowo zażywająca leki
SJP.pl
przymiotnik od: lekoman
SJP.pl
automat do leków i produktów aptecznych; aptekomat
SJP.pl
Lekomin – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Zagnańsk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 750.
Wikipedia
o drobnoustrojach: odporny na działanie leku; lekooporny
SJP.pl
Lekooporność – zmniejszona wrażliwość w czasie na te same stężenia leków w trakcie terapii, spowodowane na przykład ich zwiększonym metabolizmem.
Wikipedia
o drobnoustrojach: odporny na działanie leku; lekoodporny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest odporny na działanie leku
Wiktionary
(1.1) Z czasem w populacji komórek nowotworowych zaczynają przeważać komórki lekooporne o znacznie zwiększonej zawartości transporterów ABC.
Wiktionary
rzecz. lekooporność ż.
Wiktionary
urzędowy spis leków, ułożony alfabetycznie, podający obowiązujące normy ich składu, przyrządzania, dawkowania i przechowywania, aktualizowany co roku; farmakopea
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. zob. farmakopea.
Wiktionary
(1.1) Leki z listy negatywnej na razie nie zostały wykreślone z lekospisów, chociaż prawdopodobnie będą.
Wiktionary
(1.1) farmakopea
Wiktionary
będący przyczyną lęku
SJP.pl
osoba o skłonnościach do stanów lękowych, do odczuwania nieuzasadnionego lęku
SJP.pl
Wikipedia
o drobnoustrojach: wrażliwość na działanie leku
SJP.pl
o drobnoustrojach: wrażliwy na działanie leku
SJP.pl
przymiotnik od: lek (lekarstwo)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) psych. dotyczący lęku
Wiktionary
(1.1) Czas przyszły jest zawsze czasem nieznanym; nie wiemy, co w nim nas może spotkać, dlatego w zetknięciu z przyszłością zawsze można się doszukać komponentu lękowego.
Wiktionary
rzecz. lęk m., lękliwość ż.
czas. lękać się ndk.
przym. lękliwy
Wiktionary
uzależnienie od leków; lekomania
SJP.pl
Wikipedia
spowodowany zażywaniem leków, np. cukrzyca lekozależna
SJP.pl
specjalista w dziedzinie nauki o lekach; farmaceuta
SJP.pl
nauka o lekach; farmaceutyka, farmacja
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
tworzywo sztuczne, poliwęglan
SJP.pl
abstrakcyjna jednostka systemu języka reprezentowana w tekście przez formy wyrazowe (np. formy wyrazowe: pies, psa, psu, psa, psem, psie, psie, psy, psów, psom, psy, psami, psach, psy reprezentują w tekście leksem, który możemy oznaczyć jako PIES)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. zestaw form, jakie może przyjmować dany wyraz, nie tracąc swojego znaczenia;
Wiktionary
Leksem, wyraz słownikowy – wyraz rozumiany jako abstrakcyjna jednostka systemu słownikowego języka. Leksem niesie ze sobą określone znaczenie leksykalne (rzeczowe) oraz zasób funkcji gramatycznych wyrażanych przy użyciu form wyrazowych, które reprezentują leksem w tekście. Przykładowo wyrazy czytać, czytam, czytali, przeczytasz są formami tego samego leksemu. W słownikach z reguły nie podaje się dużej liczby form wyrazowych, lecz jedynie leksem w postaci podstawowej. Pokrewnym pojęciem jest lemma, czyli kanoniczna, podstawowa forma leksemu, która jest tradycyjnie wykorzystywana w słownikach (forma słownikowa). Lemma może być reprezentowana przez jeden wyraz tekstowy.
Wikipedia
(1.1) Formy „robię”, „zrobił”, „robić” stanowią jeden leksem; „robotnik” jest odrębnym leksemem.
Wiktionary
IPA: ˈlɛksɛ̃m, AS: leksẽm
Wiktionary
przym. leksykalny
Wiktionary
najmniejszy fragment hipertekstu; węzeł
SJP.pl
Leksja – najmniejszy fragment hipertekstu. Leksja powinna być zamkniętą całością, niezależną od innych fragmentów. Powinna również zawierać hiperłącza do innych leksji. Obecnie w tekstach technicznych częściej spotykanym określeniem jednostki hipertekstu jest węzeł (ang. node).
Wikipedia
rodzaj dinozaura z rodziny stegozaurów
SJP.pl
Leksowizaur (Lexovisaurus) – rodzaj dinozaura z rodziny stegozaurów (Stegosauridae), czworonożny, roślinożerny stegozaur spokrewniony z kentrozaurem.
Znaczenie jego nazwy - jaszczur Lexovii (celtyckie plemię Lexovii)
Wikipedia
potocznie: samochód marki Lexus
SJP.pl
ogół wyrazów wchodzących w skład jakiegoś języka; słownictwo, leksyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. zob. słownictwo.
Wiktionary
(1.1) Zasób wyrazów danego języka nazywamy leksykiem lub słownictwem.
Wiktionary
rzecz. leksyka ż., leksykon mrz.
przym. leksykalny
przysł. leksykalnie, leksykonowo
Wiktionary
(1.1) słownictwo
Wiktionary
1. zasób wyrazów jakiegoś języka; słownictwo;
2. zasób wyrazów i terminów dotyczących jakiejś dziedziny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. zbiór wszystkich wyrazów składających się na jakiś język
Wiktionary
Słownictwo, inaczej leksyka – ogół wyrazów danego języka; pojedyncza warstwa leksykalna (np. słownictwo neutralne, książkowe, ekspresywne itp.) lub zasób wyrazów właściwych dla danego autora lub utworu. Wyrazy służą do nazywania elementów rzeczywistości (ich cech oraz relacji między nimi), stanów wewnętrznych człowieka oraz stanów ekspresywnych (uczuć, emocji itp.). Leksyka tworzy złożony system, w którego skład wchodzą różne podsystemy stanowiące rozmaite warstwy słów. Poszczególne leksemy różnią się pod względem pochodzenia, sfer użycia, przynależności stylistycznej i stopnia bliskości znaczeniowej. Pewna grupa wyrazów nie odnosi się do rzeczywistości językowej, lecz pełni funkcję tekstową (spójniki, częściowo przyimki).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) leksyk, słownictwo, słownik
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. leksyk m., leksykon m., leksykalizacja ż.
przym. leksykalny
przysł. leksykonowo, leksykalnie
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Lexik. z etym|franc|lexique. z etym|gr|λεξικόν. (leksikón)
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|słownictwo.
* białoruski: (1.1) лексіка ż.
* bułgarski: (1.1) лексика ż.
* kaszubski: (1.1) leksyka ż.
* rosyjski: (1.1) лексика ż.
* ukraiński: (1.1) лексика ż.
* włoski: (1.1) lessico m.
źródła.
== leksyka (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. leksyka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈlɛksɨka, AS: leksyka
Wiktionary
rzecz. leksyk m., leksykon m., leksykalizacja ż.
przym. leksykalny
przysł. leksykonowo, leksykalnie
Wiktionary
(1.1) leksyk, słownictwo, słownik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. rozbieżność między znaczeniem wyrazu a jego morfologiczną strukturą, która była uformowana przez znaczenie pierwotne;
Wiktionary
Leksykalizacja – zjawisko językowe, które polega na rozbieżności między aktualnym znaczeniem wyrazu a jego morfologiczną strukturą, która była uformowana przez znaczenie pierwotne. Czasem rozbieżność ta jest tak silna, że związek między budową słowotwórczą a znaczeniem wyrazu ulega całkowitemu zatarciu.
Wikipedia
(1.1) Przykładem leksykalizacji jest transformacja skrótowców w samodzielnie funkcjonujące rzeczowniki, np. PC – pecet, WF – wuef, ND – endek.
Wiktionary
rzecz. leksyka ż.
przym. leksykalny
przysł. leksykalnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest leksykalne
Wiktionary
przym. leksykalny
przysł. leksykalnie
Wiktionary
odnoszący się do leksyki, związany ze słownictwem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. związany ze słownictwem, dotyczący słownictwa
Wiktionary
(1.1) Wymień rodzaje błędów leksykalnych.
Wiktionary
rzecz. leksykalizacja ż., leksyk mrz., leksyka ż., leksykon mrz., leksem mrz., leksykalność ż.
przysł. leksykalnie, leksykonowo
Wiktionary
(1.1) słownikowy
Wiktionary
specjalista w dziedzinie leksykografii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) jęz. badacz i znawca leksykografii
Wiktionary
Leksykografia (gr. leksikón „słownik” + gráphõ „piszę”), także słownikarstwo – dział językoznawstwa zajmujący się teorią i praktyką tworzenia różnego rodzaju słowników. Jest ściśle związany z leksykologią. Zakres badawczy leksykografii obejmuje metodologię gromadzenia i opracowania materiałów słownikowych, typologię słowników oraz teorię słownika jako materiału językoznawczego i wytworu kulturalnego. Niektórzy badacze uznają leksykografię za odrębną samodzielną dyscyplinę.
Wikipedia
(1.1) Profesor poświęcił swoją rozprawę temu wybitnemu leksykografowi polskiemu.
Wiktionary
rzecz. leksykografia ż.
:: fż. leksykografka ż.
przym. leksykograficzny, leksykonowy
Wiktionary
(1.1) słownikarz
Wiktionary
proces opracowywania słowników
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. nauka o opracowywaniu i układaniu słowników;
(1.2) tworzenie słowników, słownikarstwo
(1.3) zbiór słowników jakiegoś języka, regionu, okresu
Wiktionary
Leksykografia (gr. leksikón „słownik” + gráphõ „piszę”), także słownikarstwo – dział językoznawstwa zajmujący się teorią i praktyką tworzenia różnego rodzaju słowników. Jest ściśle związany z leksykologią. Zakres badawczy leksykografii obejmuje metodologię gromadzenia i opracowania materiałów słownikowych, typologię słowników oraz teorię słownika jako materiału językoznawczego i wytworu kulturalnego. Niektórzy badacze uznają leksykografię za odrębną samodzielną dyscyplinę.
Wikipedia
(1.1) Doroszewski przyczynił się do rozwoju polskiej leksykografii.
Wiktionary
rzecz. leksykograf m., leksykografka ż.
przym. leksykograficzny
Wiktionary
dotyczący procesu opracowywania słowników
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący leksykografii, właściwy leksykografii
Wiktionary
rzecz. leksykografia ż., leksykograf m., leksykografka ż.
przysł. leksykograficznie
Wiktionary
(1.1) słownikarski
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. badaczka i znawczyni leksykografii
Wiktionary
(1.1) Nasza Alma Mater postanowiła zaprosić z wykładem tę wybitną leksykografkę.
Wiktionary
rzecz. leksykografia ż.
:: fm. leksykograf m.
przym. leksykograficzny
Wiktionary
(1.1) leksykograf
Wiktionary
specjalista w zakresie leksykologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) jęz. badacz leksyki, zasobów wyrazów i związków wyrazowych
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) jęz. kobieta zajmująca się leksykologią
Wiktionary
(1.1) Kamila wzięła udział w zjeździe leksykologów polskich w Kórniku.
Wiktionary
rzecz. leksykologia ż.
:: fż. leksykolożka ż.
przym. leksykologiczny
przysł. leksykologicznie
Wiktionary
(2.1) pot. leksykolożka
Wiktionary
dział językoznawstwa zajmujący się słownictwem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. nauka o słownictwie, zasobie wyrazów i związków wyrazowych, badanie wyrazów ze względu na ich znaczenie i sposoby użycia;
Wiktionary
Leksykologia – dyscyplina językoznawcza badająca słownictwo języka w stanie współczesnym i jego rozwój historyczny. Leksykologia jest wymieniana w zestawieniu z leksykografią, dla której stanowi naukę pomocniczą.
Do zainteresowań leksykologii należą przede wszystkim: problematyka słowa jako podstawowej jednostki leksykalnej, określanie znaczenia leksykalnego słowa, problematyka związku między znaczeniem a pojęciem, badanie relacji między znaczeniem leksykalnym a gramatycznym oraz szereg pokrewnych zagadnień. Przedmiotem leksykologii są nie tylko pojedyncze słowa, ale również słownictwo języka jako pewna całość. W ramach leksykologii bada się słowa z perspektywy ich znaczenia, miejsca w systemie słownikowym, pochodzenia, właściwości gramatycznych, sfer użycia w komunikacji i cech stylistycznych. Jednym z podstawowych odłamów nauki o słowie jest semantyka, która bada semantyczny aspekt słowa.
Wikipedia
(1.1) Badacz opublikował pracę o leksykologii i leksykografii języków słowiańskich.
Wiktionary
rzecz. leksykolog ż./mos.
przym. leksykologiczny
przysł. leksykologicznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) jęz. w odniesieniu do leksykologii, zgodnie z regułami leksykologii
Wiktionary
rzecz. leksykologia ż., leksykolog m., leksykolożka ż.
przym. leksykologiczny
Wiktionary
dotyczący leksykologii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. odnoszący się do leksykologii, mający związek z leksykologią
Wiktionary
rzecz. leksykologia ż., leksykolog m., leksykolożka ż.
przysł. leksykologicznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kobieta leksykolog
Wiktionary
(1.1) Lora spotkała się z tą znaną leksykolożką w Cieszynie.
Wiktionary
rzecz. leksykologia ż.
:: fm. leksykolog m.
przym. leksykologiczny
przysł. leksykologicznie
Wiktionary
(1.1) leksykolog
Wiktionary
1. słownik zawierający wiadomości encyklopedyczne;
2. pierwotnie: uporządkowany zbiór objaśnionych wyrazów i terminów jednego języka (greckiego lub łacińskiego), dotyczących określonej dziedziny;
3. słownictwo, zwłaszcza jakiejś osoby lub grupy osób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) publikacja książkowa, niekiedy wielotomowa, będąca uporządkowanym zbiorem wiedzy w formie skondensowanej;
Wiktionary
Leksykon (z niem. Lexikon, z fr. lexikon, z stgr. λεξικόν lexikón, od λεξικὸν βιβλίον lexikón biblíon ‘słownik’) – uporządkowany zbiór wiedzy ujęty w formie haseł wraz z ich podstawowymi opisami, lub też zawierający wiedzę encyklopedyczną w formie skondensowanej. Jest formą pośrednią pomiędzy słownikiem opisującym hasła czysto definicyjnie, a encyklopedią, zawierającą artykuły bogato opisujące przedstawiane tematy.
Wikipedia
rzecz. leksyka ż., leksyk m.
przym. leksykonowy, leksykalny
przysł. leksykonowo, leksykalnie
Wiktionary
(1.1) słownik encyklopedyczny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) podobnie jak w leksykonie czy słowniku
Wiktionary
rzecz. leksykon m., leksyka ż., leksyk m.
przym. leksykalny
Wiktionary
(1.1) alfabetycznie, słownikowo
Wiktionary
dotyczący leksykonu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. odnoszący się do leksykonu, mający związek z leksykonem
Wiktionary
(1.1) Wśród 325 książek znalazły się powieści dla dzieci, tomiki wierszy, wydania leksykonowe i encyklopedyczne.
Wiktionary
rzecz. leksykon m., leksykograf mos.
Wiktionary
jedna z metod określania czasu rozpadu prajęzyka na odrębne języki
SJP.pl
Datowanie lingwistyczne – metoda datowania względnego, opiera się na studiach porównawczych języków pokrewnych. Wyróżnia się:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. rzad. swoista forma mowy
Wiktionary
Odmiana językowa (ang. language variety, speech variety), niekiedy również lekt (ang. lect) lub kod językowy – każda forma języka rozpatrywana jako systematycznie odrębna od innych. Odmianę językową można rozumieć jako zbiór środków językowych wyróżnionych na podstawie określonego kryterium – terytorialnego, społecznego lub funkcjonalnego. Mianem odmiany językowej, lektu lub kodu można określić pewien język, dialekt, styl lub odmianę standardową danego języka czy też każdy inaczej zdefiniowany byt językowy (związany z klasą społeczną, grupą wiekową, płcią, a nawet pojedynczą osobą).
Wikipedia
(1.1) Naukowiec dodaje, że zarazem pod względem funkcjonalnym, jak i ontologicznym są one bytami tylko częściowo samodzielnymi, co oznacza, że pomiędzy nimi a określonymi lektami ogólnymi w wielu przypadkach nie istnieje żadna czytelna granica.
Wiktionary
(1.1) odmiana językowa
Wiktionary
1. osoba czytająca komuś głośno, zajmująca się czytaniem;
2. osoba prowadząca lektorat języka obcego na wyższej uczelni;
3. osoba wygłaszająca odczyty; prelegent
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) eduk. nauczyciel języka obcego na uczelni lub w szkole językowej
(1.2) osoba czytająca teksty w programach radiowych
(1.3) rel. kleryk ze święceniami lektoratu
(1.4) rel. osoba uprawniona do czytania podczas mszy
(1.5) przest. osoba czytająca na głos
(1.6) hist. dawny stopień naukowy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) czytnik do mikrofilmów, mikrofisz
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. aleksja ż., lektorat mrz., lektura ż., lektorka ż.
przym. lektorski
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|lector.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) language teacher; (1.2) speaker, announcer
* esperanto: (1.1) lektoro; (1.6) lektoro
* hiszpański: (1.1) lector m.; (1.2) lector m.; (1.3) lector m.; (1.4) lector m.; (1.5) lector m.; (2.1) lector m.
* niemiecki: (1.1) Lektor m.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|lektor.}}
* węgierski: (1.1) lektor
* włoski: (1.2) lettore m.; (1.3) lettore m.; (1.4) lettore m.; (2.1) lettore m.
źródła.
== lektor (język krymskotatarski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) wykładowca
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈlɛktɔr, AS: lektor
Wiktionary
rzecz. aleksja ż., lektorat mrz., lektura ż., lektorka ż.
przym. lektorski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. aleksja ż., lektorat mrz., lektura ż., lektorka ż.
przym. lektorski
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|lector.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) language teacher; (1.2) speaker, announcer
* esperanto: (1.1) lektoro; (1.6) lektoro
* hiszpański: (1.1) lector m.; (1.2) lector m.; (1.3) lector m.; (1.4) lector m.; (1.5) lector m.; (2.1) lector m.
* niemiecki: (1.1) Lektor m.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|lektor.}}
* węgierski: (1.1) lektor
* włoski: (1.2) lettore m.; (1.3) lettore m.; (1.4) lettore m.; (2.1) lettore m.
źródła.
== lektor (język krymskotatarski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) wykładowca
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kurs języka obcego na uczelni
(1.2) komórka wyższej uczelni zajmująca się organizowaniem kursów języków obcych
(1.3) teol. jedna z posług w Kościele, udzielana wiernym świeckim;
(1.4) przest. zajęcie, zawód lektora, osoby czytającej na głos
Wiktionary
IPA: lɛkˈtɔrat, AS: lektorat
Wiktionary
rzecz. lektor m., lektorka ż., lektura ż.
przym. lektorski
Wiktionary
Lektorium – murowana lub drewniana przegroda oddzielająca w kościołach katedralnych i klasztornych przestrzeń przeznaczoną dla księży lub zakonników (prezbiterium) od części, w której mogły przebywać osoby świeckie (nawy głównej).
Lektorium stanowiło dalszą formę rozwojową wczesnochrześcijańskiej przegrody chórowej i najczęściej miało formę ażurowej ścianki z drzwiami pośrodku, na której znajdowało się miejsce do czytania ewangelii, wygłaszania kazań, oznajmiania zarządzeń oraz ukazywania wiernym relikwii.
Wikipedia
1. kobieta czytająca komuś głośno, zajmująca się czytaniem;
2. kobieta prowadząca lektorat języka obcego na wyższej uczelni;
3. kobieta wygłaszająca odczyty; prelegent
SJP.pl
wykonywać zawód lektora, czytać dialogi w filmie itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z lektorem, dotyczący lektora lub jego pracy
Wiktionary
rzecz. lektor mos., lektorat mrz.
Wiktionary
zajęcie lektora
SJP.pl
1. spis książek poleconych do przeczytania;
2. coś, co się czyta;
3. czytanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) czynność czytania
(1.2) to, co ktoś czyta lub będzie czytał
(1.3) eduk. pozycja książkowa przeznaczona czytania i omawiania w toku nauczania danego przedmiotu szkolnego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Ile osób liczy zespół układający kanon lektur szkolnych?
Wiktionary
rzecz. lektor m., lektorka ż., lektorat m., lektorium n.
:: zdrobn. lekturka ż.
przym. lekturowy
Wiktionary
przymiotnik od: lektura
SJP.pl
1. osłonięty fotel lub łoże, służące do noszenia ludzi przez tragarzy lub juczne zwierzęta;
2. dawniej: kryte nosze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łoże osłonięte baldachimem, ściankami i daszkiem;
Wiktionary
Lektyka – środek transportu lądowego do przemieszczania na nieduże odległości jednej lub dwóch osób, noszony przez tragarzy bądź zwierzęta juczne (basterna). Lektyki znane są od czasów starożytnych, używane były często przez monarchów i zamożnych ludzi. Lektyki w formie tronu (sedia gestatoria) transportowały również wielu papieży do czasu pontyfikatu Jana Pawła I.
Wikipedia
(1.1) Czy wiesz, że papieży noszono w lektyce?
(1.1) W Rzymie zrobiono pierwszą lektykę.
Wiktionary
IPA: ˈlɛktɨka, AS: lektyka
Wiktionary
dawniej: osoba niosąca lektykę
SJP.pl
białko wiążące węglowodany, biorące udział m.in. w obronie przed infekcjami u roślin
SJP.pl
Lektyny – białka lub glikoproteiny wiążące węglowodany dzięki czemu są w stanie wiązać się specyficznie z komórkami lub błonami komórkowymi i wywoływać stamtąd reakcje biochemiczne. Początkowo opisano je u roślin, jednak występują także i są produkowane przez zwierzęta i mikroorganizmy.
Wikipedia
zdrobnienie od: lekki; lekuśki, lekkuśki, lekusi, lekkusi, lekutki, lekkuchny, lekusieńki, lekkusieńki
SJP.pl
zdrobnienie od: lekki; lekuśki, lekkuśki, lekutki, lekkusi, lekuchny, lekkuchny, lekusieńki, lekkusieńki
SJP.pl
zdrobnienie od: lekki; lekuśki, lekkuśki, lekusi, lekkusi, lekuchny, lekkuchny, lekutki, lekkusieńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: lekki
Wiktionary
IPA: ˌlɛkuˈɕɛ̇̃ɲci, AS: lekuśė̃ńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: lekki; lekutki, lekkuśki, lekusi, lekkusi, lekuchny, lekkuchny, lekusieńki, lekkusieńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: lekki
Wiktionary
IPA: lɛˈkuɕci, AS: lekuśḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: lekki; lekuśki, lekkuśki, lekusi, lekkusi, lekuchny, lekkuchny, lekusieńki, lekkusieńki
SJP.pl
w starożytnej Grecji:
a) ceramiczne naczynie do przechowywania oliwy;
b) nagrobek w kształcie tego naczynia
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) reg. osoba słabo orientująca się w danej dziedzinie
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny lelkowatych
SJP.pl
nocny, owadożerny ptak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z podrodziny lelków (nazwa systematyczna|Caprimulginae|ref=tak.);
(1.2) ornit. pot. lelek kozodój
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) lelek zwyczajny / lelek kozodój • lelek chiński • lelek rdzawoszyi • lelek mandżurski • lelek indyjski • lelek koralowy • lelek białowąsy • lelek akacjowy • lelek egipski • lelek piaskowy • lelek pustynny • lelek złocisty • lelek ozdobny • lelek paskogłowy • lelek andamański • lelek sundajski • lelek filipiński • lelek celebeski • lelek samotny • lelek śniady • lelek górski • lelek krótkoskrzydły • lelek malgaski • lelek bagienny • lelek etiopski • lelek jasny • lelek cętkowany • lelek krótkosterny • lelek skalny • lelek sumatrzański • lelek jawajski • lelek kongijski • lelek dżunglowy • lelek ostrosterny • lelek wysmukły • lelek klinosterny • lelek dwuplamy
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. lelkowiec m., lelkowate lm nm., lelkowe lm nm., lelki lm nm., lelkowe lm nm.
przym. lelkowy, lelkowaty
frazeologia.
ślepy lelek
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.2) zobtłum|lelek kozodój.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈlɛlɛk, AS: lelek
Wiktionary
rzecz. lelkowiec m., lelkowate lm nm., lelkowe lm nm., lelki lm nm., lelkowe lm nm.
przym. lelkowy, lelkowaty
Wiktionary
Leleszki (do roku 1950 Leleski, niem. – Lehlesken) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Pasym. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
Wikipedia
roślina z rodziny storczykowatych
SJP.pl
Lelice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Gozdowo. Ma status sołectwa.
Do 1954 roku siedziba wiejskiej gminy Lelice. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Lelice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. lilia
Wiktionary
Lelija - ludowa melodia dudziarska pochodząca z Wielkopolski. W kraju znana jest lepiej w opracowaniu Jerzego Krzemińskiego, który użył jej w piosence Te opolskie dziouchy napisanej dla zespołu No To Co. Ze względu na tę aranżację, melodię często błędnie uważa się za śląską.Piosenka ma 2 znane teksty: wielkopolski i śląski.
Wikipedia
(1.1) Nie zawżdy, piękna Zofija, / Róża kwitnie i lelija (…)
Wiktionary
IPA: lɛˈlʲija, AS: lelʹii ̯a
Wiktionary
(1.1) reg. śl. leluja.
Wiktionary
minerał, arsenek żelaza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. rzadki minerał z grupy arsenków, FeAs2;
Wiktionary
Lelingit (Löllingit, Glaukopiryt) – rzadki minerał z grupy arsenków.
Nazwa pochodzi od miejscowości Lölling w Austrii, gdzie został odkryty.
Wikipedia
przym. lelingitowy
Wiktionary
(1.1) glaukopiryt
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Lelis – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie ostrołęckim, w gminie Lelis, w odległości 1 km od Rozogi na jej prawym brzegu. Siedziba gminy Lelis.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Lelis. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Lelis (wieś gminna w województwie mazowieckim)
SJP.pl
nocny, owadożerny ptak
SJP.pl
Lelki (Caprimulginae) – podrodzina ptaków z rodziny lelkowatych (Caprimulgidae).
Wikipedia
rodzina ptaków z rzędu lelkowych, występujących na całym świecie z wyjątkiem rejonów okołobiegunowych; kozodoje
SJP.pl
Lelkowate (Caprimulgidae) – rodzina ptaków z monotypowego rzędu lelkowych (Caprimulgiformes).
Wikipedia
o cechach lelkowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
rząd ptaków nowoczesnych, prowadzących nocny tryb życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Caprimulgiformes|Ridgway|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;
Wiktionary
Lelkowe (Caprimulgiformes) – monotypowy rząd ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes. Obejmuje gatunki prowadzące nocny tryb życia, spotykane zarówno w lasach, jak i na otwartych przestrzeniach, często w górach. Zamieszkują cały świat poza daleką północą i południem oraz Nową Zelandią.
Wikipedia
(1.1) Do rzędu lelkowych należy tylko jedna rodzina – lelkowate.
Wiktionary
rzecz. lelek mzw., lelkowate lm nm.
Wiktionary
rodzaj ptaków z podrodziny lelków
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Lelkowo (niem. Lichtenfeld) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Lelkowo. Miejscowość jest siedzibą gminy Lelkowo.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Lelkowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
We wsi istniała stacja kolejowa Lelkowo.
Na terenie Lelkowa działalność prowadzi parafia greckokatolicka św. Jerzego.
Wikipedia
przymiotnik od: Lelkowo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Lelkowem, dotyczący Lelkowa
Wiktionary
rzecz. Lelkowo n., lelkowianin m., lelkowianka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Lelonek (961 m), Wierch Lelonek (955 m) – szczyt w Gorcach, znajdujący się w długim, wschodnim (niżej zakręcającym na południowy wschód) grzbiecie Gorca, który poprzez przełęcz Wierchmłynne i Twarogi ciągnie się aż do Dunajca. Lelonek znajduje się w tym grzbiecie po zachodniej stronie przełęczy Wierch Młynne i sąsiaduje z Tokarką. Północne, strome i porośnięte lasem stoki Lelonka opadają do doliny Potoku Zasadnego. W południowo-wschodnim kierunku od Lelonka opada krótki grzbiet oddzielający główny ciek potoku Młynne od jego dopływu spod przełęczy Wierchmłynne. Należące do przysiółka Młynne w Ochotnicy Dolnej południowe stoki Lelonka są w dużym stopniu bezleśne. Dawniej w ich grzbietowej części oraz południowych stokach znajdowały się polany i pola uprawne. Obecnie w większości nie są już uprawiane i stopniowo zarastają lasem.
Wikipedia
[czytaj: löLUSZ albo leLUSZ] nazwisko
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. część miasta Bolesławiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim;
Wiktionary
Lelów (jid. לעלאוו, hebr. ללוב) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, siedziba gminy wiejskiej Lelów. Był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego.
Liczba mieszkańców w 2021 roku wynosiła około 1 118.
Wikipedia
(1.1) W tym czasie studiował chasydyzm pod kierunkiem Dawida ben Szlomy z Lelowa.
Wiktionary
IPA: ˈlɛluf, AS: leluf
Wiktionary
rzecz. lelowianin m., lelowianka ż.
przym. lelowski
Wiktionary
mieszkaniec Lelowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Lelowa
Wiktionary
IPA: ˌlɛlɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: lelovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Lelów m.
:: fż. lelowianka ż.
przym. lelowski
Wiktionary
mieszkanka Lelowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Lelowa
Wiktionary
IPA: ˌlɛlɔˈvʲjãnka, AS: lelovʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Lelów m.
:: fm. lelowianin m.
przym. lelowski
Wiktionary
przymiotnik od: Lelów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Lelowem, dotyczący Lelowa
Wiktionary
(1.1) Był bigos, grochówka i kiełbasa, które również za złotówkę, prosto z kuchni polowej, serwowali lelowscy harcerze.
Wiktionary
IPA: lɛˈlɔfsʲci, AS: lelofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Lelów m., lelowianin m., lelowianka ż.
Wiktionary
Leluchów (j. łemkowski Лелюхів) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Muszyna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Na jej terenie znajduje się cerkiew pw. św. Dymitra z 1861 roku z zachowanym wyposażeniem z XIX wieku. Cerkiew jest siedliskiem podkowca małego, nietoperza zagrożonego wyginięciem w Europie (kolonia liczy ok. 135 osobników).
Wikipedia
ludowy motyw dekoracyjny, stosowany na Podkarpaciu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. nieudacznik, ofiara losu, oferma; ktoś nieporadny, ale sympatyczny
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wysoki człowiek, tyka
(1.4) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pot. kwiat lilii
(1.5) szt. typ kurpiowskiej wycinanki
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jo żech nie wiedziała, że z Francika je tako leluja.
Wiktionary
(1.1) ciućmok, ciumciok, borok, boroczek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na Łotwie, powstająca z połączenia Niemenka i Muszy;
Wiktionary
Lelupa (łot. Lielupe (dosłownie „wielka rzeka”), niem. Kurländische Aa lub Kurische Aa) – rzeka na Łotwie, w Kurlandii, o długości 119 km (310 km razem z rzeką Niemenek) i zlewni o powierzchni 17 600 km².
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) astr. planetoida o numerze 3836 z głównego pasa asteroid;
Wiktionary
Wikipedia
w średniowieczu: lennik podległy bezpośrednio królowi
SJP.pl
Polska:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dawniej:
1. stosunek, jaki zachodził między lemanem a jego suwerenem, czyli królem;
2. to, co należało do lemana
SJP.pl
w matematyce twierdzenie, którego głównym zastosowaniem jest uproszczenie dowodów innych, bardziej istotnych twierdzeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. twierdzenie pomocnicze, używane do udowodnienia innego twierdzenia
Wiktionary
Lemat (z gr. λημμα, lēmma – założenie) – twierdzenie pomocnicze, którego głównym zastosowaniem jest uproszczenie dowodów innych, bardziej istotnych twierdzeń. Formalnie każdy lemat jest pełnoprawnym twierdzeniem, a zaklasyfikowanie pewnego twierdzenia jako lematu wynika jedynie ze sposobu jego użycia w innym, obszerniejszym kontekście.
Wikipedia
sprowadzanie formy fleksyjnej wyrazu do postaci słownikowej; hasłowanie
SJP.pl
Lematyzacja – dobór, forma, liczba haseł w słowniku.
Hasłami (lemami) w słowniku mogą być nie tylko wyrazy, ale też frazeologizmy, formy gramatyczne (np. stopień wyższy przymiotników, formy supletywne przysłówków: lepiej, besser. formy zaimków osobowych (mnie, mir), morfemy słowotwórcze: nad-, un-, -haft, nazwy własne (imiona, nazwy geograficzne). Do problemów związanych z lematyzacją należy też decyzja, w jakiej formie dane jednostki mają w słowniku występować jako hasła, np. czasowniki w formie bezokolicznika (pracować) czy 1. osoby liczby pojedynczej (pracuję), czy jako oddzielne hasła lematyzowane są formy czasu przeszłego niemieckich czasowników (np. ging, sprach). Lematyzację należy dostosować do wieku czy umiejętności użytkowników słownika. Powinna być inna w słownikach szkolnych przeznaczonych dla uczniów szkoły podstawowej a inna dla osób dorosłych.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. ostrze pługa krojące ziemię;
2. płaska kość tworząca tylną część przegrody nosowej u wielu kręgowców; u ryb i płazów bywa miejscem osadzenia zębów;
3. metalowa tarcza przy lawecie działa opierająca się o ziemię i zapobiegająca jego szarpnięciu po wystrzale
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. dolna część pługa odcinająca skibę;
(1.2) anat. płaska kość stanowiąca tylną część przegrody nosowej;
(1.3) techn. element roboczy spycharki lub równiarki;
(1.4) wojsk. płyta przy lawecie działa zapobiegająca odrzutowi przy wystrzale
Wiktionary
Lemiesz – robocza dolna część korpusu pługa odcinająca poziomo skibę od gleby (calizny) i przekazująca ją na odkładnicę.
Lemiesz składa się z trzech części: ostrza, grzbietu i dzioba. W lemieszach dzielonych dziób może być elementem wymiennym. Do wzmocnienia dzioba może dodatkowo służyć ścianka polowa lub dłuto.
Wikipedia
(1.1) Celtom zawdzięczamy żarna, pług z żelaznym lemieszem umożliwiający głęboką orkę, żelazne podkowy (hutnictwo żelaza i kowalstwo stało na wysokim poziomie).
Wiktionary
IPA: ˈlɛ̃mʲjɛʃ, AS: lẽmʹi ̯eš
Wiktionary
rzecz. lemieszka ż., Lemieszów m.
przym. lemieszowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. niewielki gryzoń z rodziny norników;
2. potocznie: osoba wierząca we wszystko, co usłyszy lub przeczyta;
3. lekceważąco: młody i dobrze wykształcony pracownik korporacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Lemmus|Link|ref=tak., niewielki gryzoń występujący licznie w tundrze północnej Europy, Azji i Ameryki Północnej;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) publ. pogard. młody człowiek zwykle pracujący w korporacji, zwykle wyborca liberalny, nieposiadający własnego zdania, lecz idący za tłumem, bezkrytycznie ufający popularnym mediom
Wiktionary
Leming (Lemmus) – rodzaj gryzonia z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Wikipedia
(1.1) W populacjach lemingów występują cykliczne zmiany liczebności.
(2.1) Co do orientacji światopoglądowej lemingom zarzuca się ślepe poddaństwo Platformie Obywatelskiej.
Wiktionary
IPA: ˈlɛ̃mʲĩŋk, AS: lẽmʹĩŋk
Wiktionary
rzecz. lemingoza ż.
Wiktionary
(2.1) mediota, polszewik, fajnopolak
Wiktionary
pogardliwie:
1. ogół młodych, dobrze zarabiających osób, uważanych za wywyższających się oraz niezdolnych do samodzielnego myślenia;
2. sposób myślenia charakterystyczny dla tej grupy osób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) neol. publ. pogard. określenie zachowań przypisywanych lemingowi (osobie), tj. nieposiadanie własnego zdania i bezkrytyczne zaufanie wobec mediów mainstreamowych
(1.2) neol. publ. pogard. grupa osób, której przypisuje się nieposiadanie własnego zdania i bezkrytyczne zaufanie wobec mediów mainstreamowych
Wiktionary
(1.2) Może są wyjątki, ale przeważa szara masa lemingozy, która żyje w absolutnym przekonaniu, że należy do światłej części społeczeństwa, do Europejczyków.
Wiktionary
rzecz. leming m.
Wiktionary
1. napis objaśniający alegoryczny sens rysunku lub obrazu
2. podtytuł odnoszący się do problematyki, treści utworu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. kanoniczna forma wyrazu, używana np. w słownikach;
Wiktionary
Forma słownikowa, także: forma hasłowa, lemma, lemat, hasło – ta spośród form gramatycznych wyrazu odmiennego, która jest tradycyjnie wykorzystywana w słownikach i reprezentuje tam w nagłówku artykułu hasłowego cały wyraz ze wszystkimi jego formami. Forma ta stanowi niejako „umowną etykietę zbioru form” i decyduje o umiejscowieniu artykułu hasłowego w słowniku.
Wikipedia
IPA: ˈlɛ̃mːa, AS: lẽ•ma
Wiktionary
(1.1) forma podstawowa
Wiktionary
Lemmon – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Dakota Południowa, w hrabstwie Perkins.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Lemnosem, dotyczący Lemnosu
Wiktionary
rzecz. Lemnos mrz. / n., Lemnijczyk mos.
Wiktionary
krzywa płaska będąca zbiorem punktów, dla których iloczyn odległości od dwóch ustalonych punktów jest stały
SJP.pl
Lemniskata – nazwa różnych figur geometrycznych przypominających kształtem symbol \infty . Czasem tym słowem określa się również symbol nieskończoności.
Do tego typu krzywych zalicza się:
Wikipedia
rodzaj komórki glejowej tworzącej osłonkę mielinową na aksonach komórek nerwowych
SJP.pl
Komórka Schwanna, także lemocyt, lemmocyt – komórka glejowa obwodowego układu nerwowego występująca w zespołach.
Wikipedia
podpórka na kierownicy rowerowej, stosowana głównie w triatlonie i kolarstwie torowym
SJP.pl
Lemondka - (ang. aerobars) dodatkowa podpórka na kierownicy roweru umożliwiająca przyjęcie bardziej aerodynamicznej pozycji.
Lemondki stosowane są w triatlonie, kolarstwie torowym oraz w etapach na czas szosowych wyścigów kolarskich.
Nazwa pochodzi od nazwiska Grega LeMonda, który w 1989 r. jako pierwszy w wyścigu szosowym zastosował ją w finałowym etapie na czas w Tour de France. Wcześniej tego typu podpórki używano w triatlonie.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) biochem. pozyskiwany z palczatki cytrynowej
Wiktionary
IPA: ˌlɛ̃mɔ̃ŋɡraˈsɔvɨ, AS: lẽmõŋgrasovy
Wiktionary
chłodzący napój z soku cytrynowego, cukru i wody, najczęściej gazowany i aromatyzowany; cytrynada
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. napój z cytryn;
(1.2) butelka, porcja lemoniady (1.1)
rzeczownik, rodzaj męski lub żeński
(2.1) przen. ktoś głupi
Wiktionary
Lemoniada – napój chłodzący o kwaskowatym smaku składający się z wody, cukru i soku cytrynowego, niekiedy gazowany.
Wikipedia
(1.1) Zimna lemoniada jest dobra w upał.
(1.1) Tylko raz u sąsiada leci z kranu lemoniada.
(1.2) Kupiłem po dwie lemoniady dla każdego.
Wiktionary
IPA: ˌlɛ̃mɔ̃ˈɲada, AS: lẽmõńada
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. lemoniadka ż.
przym. lemoniadowy
Wiktionary
zdrobnienie od: lemoniada
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z lemoniadą, dotyczący lemoniady
Wiktionary
rzecz. lemoniada ż., lemoniadka ż.
Wiktionary
taki jak u Lema, właściwy utworom Lema
SJP.pl
jednostka monetarna Hondurasu (1 lempira = 100 centavos)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) monet. waluta Hondurasu;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|hiszp. < od imienia wodza indiańskiego
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) lempira
* baskijski: (1.1) lempira
* kataloński: (1.1) lempira ż.
* ukraiński: (1.1) лемпіра
źródła.
== lempira (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. lempira
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: lɛ̃mˈpʲira, AS: lẽmpʹira
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|hiszp. < od imienia wodza indiańskiego
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) lempira
* baskijski: (1.1) lempira
* kataloński: (1.1) lempira ż.
* ukraiński: (1.1) лемпіра
źródła.
== lempira (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. lempira
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. ssak z podrzędu małpiatek o gęstym i puszystym futrze, wydłużonym pysku i długim ogonie, prowadzący nadrzewny, nocny tryb życia;
2. w wierzeniach starożytnych Rzymian: duch złego człowieka, upiór błądzący nocą wśród żywych; larwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Lemur|Linnaeus|ref=tak., madagaskarska ogoniasta małpiatka o puszystym futrze;
(1.2) mitrzym. (zwykle lm.) duch zmarłej osoby;
Wiktionary
Lemurowate (Lemuridae) – rodzina ssaków naczelnych z podrzędu lemurowych (Strepsirrhini) w rzędzie naczelnych (Primates), występujące na Madagaskarze i Komorach. Wszystkie sklasyfikowane w niej gatunki objęte są konwencją CITES.
Wikipedia
(1.1) Ogon pomaga również lemurowi utrzymać równowagę w trakcie wykonywania iście akrobatycznych skoków.
Wiktionary
IPA: ˈlɛ̃mur, AS: lẽmur
Wiktionary
rzecz. lemurowate nmos., lemurowce nmos., lemurowe nmos.
:: zdrobn. lemurek mzw.
:: fż. lemurzyca ż.
Wiktionary
Lemuralia (Lemuria) – święto obchodzone 9, 11 i 13 maja w starożytnym Rzymie ku czci Lemurów, złych duchów zmarłych.
Podczas lemuraliów wszystkie świątynie były zamknięte i obowiązywał zakaz zawierania małżeństw. Ojciec rodziny specjalnymi obrzędami magicznymi musiał chronić swój dom podczas tego nocnego święta.
Wikipedia
rodzaj ssaków z rodziny lemurkowatych
SJP.pl
Lemurek (Cheirogaleus) – rodzaj ssaków z rodziny lemurkowatych (Cheirogaleidae).
Wikipedia
święto ustanowione i obchodzone przez starożytnych Rzymian, mające na celu odwrócenie szkodliwego działania duchów morderców
SJP.pl
Wikipedia
rodzina małych ssaków naczelnych
SJP.pl
Lemurkowate (Cheirogaleidae) – rodzina małych ssaków z podrzędu lemurowych (Strepsirrhini) o nocnym trybie życia. Lemurki są najmniejszymi ssakami naczelnymi. Wcześniej były klasyfikowane jako podrodzina Cheirogaleinae w rodzinie lemurów (Lemuridae).
Wikipedia
o cechach lemurkowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Lemuriformes|J.E. Gray|ref=tak., infrarząd małpiatek z podrzędu lemurowych;
Wiktionary
Lemurokształtne (Lemuriformes) – infrarząd małpiatek z podrzędu lemurowych (Strepsirrhini) w rzędzie naczelnych (Primates), występujących na Madagaskarze i Komorach.
Wikipedia
(1.1) Do infrarzędu lemurokształtnych należą m.in. lemurowce.
Wiktionary
rzecz. lemur mzw., lemurek mzw., lemurowce nmos., lemurowe nmos., lemurzyca ż.
Wiktionary
rodzina niewielkich ssaków z podrzędu małpiatek, obejmująca gatunki prowadzące nadrzewny tryb życia w lasach Madagaskaru i Komory; lemury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Lemuridae|J.E. Gray|ref=tak., rodzina ssaków naczelnych z podrzędu lemurowych;
Wiktionary
Lemurowate (Lemuridae) – rodzina ssaków naczelnych z podrzędu lemurowych (Strepsirrhini) w rzędzie naczelnych (Primates), występujące na Madagaskarze i Komorach. Wszystkie sklasyfikowane w niej gatunki objęte są konwencją CITES.
Wikipedia
(1.1) W zależności od gatunku lemurowate żywią się roślinami lub owadami.
Wiktionary
rzecz. lemur mzw., lemurek mzw., lemurowce nmos., lemurowe nmos., lemurzyca ż.
Wiktionary
o cechach lemurowatych (lemurów; rodzina ssaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Lemuroidea|J.E. Gray|ref=tak., nadrodzina małpiatek z infrarzędu lemurokształtnych
Wiktionary
(1.1) Rodzina lemurowatych należy do nadrodziny lemurowców.
Wiktionary
rzecz. lemurokształtne nmos., lemur mzw., lemurek mzw., lemurowate nmos., lemurowe nmos., lemurzyca ż.
Wiktionary
podrząd ssaków z rzędu naczelnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Strepsirrhini|É. Geoffroy Saint-Hilaire|ref=tak., podrząd ssaków z rzędu naczelnych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Lemurokształtne zaliczane są do podrzędu lemurowych.
Wiktionary
rzecz. lemurokształtne nmos., lemur mzw., lemurek mzw., lemurowate nmos., lemurowce nmos., lemurzyca ż.
Wiktionary
o cechach lemurowych (podrząd ssaków)
SJP.pl
rodzina niewielkich ssaków z podrzędu małpiatek, obejmująca gatunki prowadzące nadrzewny tryb życia w lasach Madagaskaru i Komory; lemurowate
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. samica lemura
Wiktionary
(1.1) Jednak lata mijały, a lemurzyca miała się świetnie.
Wiktionary
rzecz. lemurek mzw., lemurowate nmos., lemurowce nmos., lemurowe nmos.
:: fm. lemur mzw.
Wiktionary
lemysz nadwodny - gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych; moczarnik południowy
SJP.pl
1. roślina zielna z rodziny lnowatych
2. nasienie tej rośliny (siemię lniane)
3. włókno lub przędza z tej rośliny; tkanina z włókna tej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek odpoczywający ponad potrzebę, unikający pracy
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) icht. zob. leń jeziorowy.
forma czasownika.
(3.1) 2. os. lp. rozk. od: lenić
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na tapczanie leży leń, nic nie robi cały dzień..
(2.1) Rybacy wyjęli z sieci dwa lenie.
Wiktionary
IPA: lɛ̃ɲ, AS: lẽń
Wiktionary
rzecz. lenistwo n., leniuchowanie n., leniwiec m., leniwe nmos., leniwienie n., poleniuchowanie n.
:: zdrobn. leniuszek m.
:: zgrub. leniuch m.
czas. leniwieć ndk., leniuchować ndk., poleniuchować ndk.
przym. leniwy
przysł. leniwie
Wiktionary
(1.1) nierób, wałkoń, obibok, próżniak, lewe ręce, leniuch, bumelant, nygus, darmozjad, leniwiec, leser; gw-pl|Górny Śląsk|lyń.
Wiktionary
1. imię żeńskie;
2. zdrobnienie od: Milena, Helena (imiona żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) geogr. rzeka w Rosji;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na te słowa podjęła się Lena prężnie i opuściwszy nogi przysiadła na łóżku.
(1.2) Leńsk leży na lewym brzegu rzeki Leny.
Wiktionary
IPA: ˈlɛ̃na, AS: lẽna
Wiktionary
(1.2)
:: rzecz. Lenin mos., leninówka ż., Leńsk mrz.
:: przym. leński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.2)
:: rzecz. Lenin mos., leninówka ż., Leńsk mrz.
:: przym. leński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* baskijski: (1.2) Lena, Lena ibaia
* czeski: (1.1) Lenka
* francuski: (1.1) Lena ż.
* górnołużycki: (1.1) Lejna ż., Lenka ż., Leńka ż.
* jakucki: (1.2) Өлүөнэ
* kaszubski: (1.1) Léna ż.; zdrobn. Lénka m.
* rosyjski: (1.2) Лена ż.
* słowacki: (1.2) Lena ż.
* szwedzki: (1.1) Lena
źródła.
== Lena (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż. Lena
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwa zwyczajowa herbicydu - pochodnej uracylu
SJP.pl
Wikipedia
Lenaje gr. Λήναια (Lḗnaia) – w starożytnej Grecji święta ku czci Dionizosa obchodzone w miesiącu Gamelion (styczeń–luty). W ich czasie odbywała się uroczysta procesja oraz zawody chórów komicznych i tragicznych; uczestniczące w obchodach kobiety wykonywały ekstatyczny taniec. W Atenach odbywał się agon dramatyczny, w czasie którego wystawiano dwie tragedie i pięć komedii.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Lenart v Slovenskih goricah – miasto w Słowenii, siedziba gminy Lenart. W 2018 roku liczba ludności miasta wynosiła 3191 mieszkańców.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
ländler;
1. austriacki i bawarski taniec ludowy, prototyp walca;
2. muzyka do tego tańca
SJP.pl
Lendler (niem. Ländler) – austriacki taniec ludowy w metrum 3/8 lub 3/4, w tempie umiarkowanym. Popularny pod koniec XVIII i na początku XIX wieku. Prototyp walca.
W XVIII wieku był najpopularniejszym tańcem ludowym w Austrii i południowych Niemczech, a także na terenach Czech, Moraw, Słowenii i północnych Włoch. Przed upowszechnieniem się jego nazwy na początku XIX wieku, określany był mianem Tanz (niem. taniec) z dookreśleniem regionu, np. Salzburger Tänze. Początkowo był tańcem typowo wiejskim, z przytupami, klaskaniem w dłonie i przyśpiewkami. Z upływem czasu nabrał elegancji i wchłonięty został przez walca.
Wikipedia
przymiotnik od: lendler
SJP.pl
przymiotnik od: Lengyel
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
jednoroczna roślina zielna z rodziny lnowatych
SJP.pl
Lenek stoziarn (Radiola linoides Roth) – gatunek roślin z rodziny lnowatych (Linaceae). Reprezentuje monotypowy rodzaj lenek (Radiola), ewentualnie bywa włączany do rodzaju len jako Linum radiola L. Występuje na rozległych obszarach Europy, na Bliskim Wschodzie i w górach afrykańskich (najdalej na południe sięgając Malawi). W Polsce występuje w rozproszeniu na terenie całego kraju.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Łódź. środ. długa bułka
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== lenga (język franko-prowansalski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) język (sposób porozumiewania)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: leniel] nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
ptak podczas zmiany upierzenia
SJP.pl
lenić się:
1. nie chcieć pracować, wykonywać różnych zajęć, być opieszałym
2. linieć
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w językoznawstwie: osłabienie artykulacyjno-akustyczne danego dźwięku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osłabienie artykulacyjno-akustyczne dźwięku;
Wiktionary
Lenicja (łac. lenio „łagodzę, zmiękczam”) – proces fonetyczny, zachodzący w wielu językach, w którym głoska ulega osłabieniu w określonych sytuacjach, jak na przykład spółgłoska pomiędzy samogłoskami czy w wygłosie, może także odgrywać rolę gramatyczną.
Wikipedia
(1.1) Po rzeczownikach rodzaju żeńskiego przymiotniki ulegają lenicji.
(1.1) Istnieje takie zjawisko, jak lenicja (z łac.: złagodnienie). Z czasem (to tak w uproszczeniu) samogłoski bezdźwięczne jak gdyby łagodnieją, przechodzą w dźwięczne.
Wiktionary
roślina górska
SJP.pl
Leniec (Thesium L.) – rodzaj roślin należący do rodziny sandałowcowatych (Santalaceae). Obejmuje ok. 340 gatunków, występujących w Europie, Azji, Afryce i Ameryce Południowej. W Polsce rosły cztery gatunki (jeden wymarł). Rośliny te są półpasożytami korzeniowymi traw. Thesium humile bywa, że na Bliskim Wschodzie powoduje straty w uprawach jęczmienia.
Wikipedia
lenik germański - gatunek pająka z rodziny lenikowatych (Zodariidae)
SJP.pl
o cechach lenikowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
o cechach lenikowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
nazwisko, np. Włodzimierz Lenin (Władimir Iljicz Uljanow), 1870-1924 - rosyjski działacz komunistyczny, przywódca rewolucji październikowej, pierwszy przywódca Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. polit. pseudonim Władimira Iljicza Uljanowa, rosyjskiego polityka i radzieckiego przywódcy;
Wiktionary
Włodzimierz Lenin (ros. Владимир Ленин), właśc. Władimir Iljicz Uljanow (ros. Владимир Ильич Ульянов; ur. 10 kwietnia?/22 kwietnia 1870 w Symbirsku, zm. 21 stycznia 1924 w Gorkach) – rosyjski polityk socjaldemokratyczny i komunistyczny, filozof marksistowski, organizator i przywódca rewolucji październikowej, a następnie pierwszy przywódca Rosji Radzieckiej (1917–1924) i ZSRR (1922–1924). Współzałożyciel i lider partii bolszewickiej (1903–1924). Teoretyk ideologii komunizmu i twórca idei leninizmu.
Wikipedia
(1.1) Lenin był przywódcą i ideologiem rewolucji proletariackiej w Rosji.
Wiktionary
IPA: ˈlɛ̃ɲĩn, AS: lẽńĩn
Wiktionary
rzecz. Lenino n., leniniana nmos., leninista m., leninizm m., leninowiec m., leninówka ż., Lena ż.
przym. leninowski, Leninowski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Lenino n., leniniana nmos., leninista m., leninizm m., leninowiec m., leninówka ż., Lena ż.
przym. leninowski, Leninowski
frazeologia.
Lenin wiecznie żywy
etymologia.
etym|ros|Ленин. < etym|ros|Лена. → Lena (rzeka w Rosji)
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) Ленин m.
* interlingua: (1.1) Lenin
* łotewski: (1.1) Ļeņins m.
* nowogrecki: (1.1) Λένιν m.
* rosyjski: (1.1) Ленин m.
* węgierski: (1.1) Lenin
źródła.
== Lenin (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) hist. polit. Lenin
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwa Petersburga (miasta w Rosji) w latach 1924-91
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. nazwa Petersburga w latach 1924–1991
Wiktionary
Petersburg, Sankt Petersburg (ros. Санкт-Петербург, Sankt-Pietierburg); dawniej: Piotrogród (ros. Петроград, Pietrograd), Leningrad (ros. Ленинград) – miasto w Rosji, położone w delcie Newy nad Zatoką Fińską. W latach 1712–1918 stolica Imperium Rosyjskiego. Powierzchnia 1439 km², liczba ludności 5 384 342.
Wikipedia
(1.1) W Leningradzie na rozkaz Kwatery Głównej umacniano rubież newską, na bazie newskiej grupy operacyjnej rozlokowywała się tam 67. Armia.
Wiktionary
IPA: lɛ̃ˈɲĩŋɡrat, AS: lẽńĩŋgrat
Wiktionary
rzecz. leningradczyk m., leningradka ż., leningrad m.
przym. leningradzki
Wiktionary
(1.1) współcz. Petersburg, Sankt Petersburg; hist. Piotrogród
Wiktionary
mieszkaniec Leningradu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. mieszkaniec Leningradu
Wiktionary
rzecz. Leningrad mrz.
:: fż. leningradka ż.
przym. leningradzki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. mieszkanka Leningradu
Wiktionary
rzecz. Leningrad mrz.
:: fm. leningradczyk mos.
przym. leningradzki
Wiktionary
przymiotnik od: Leningrad
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Leningradem, dotyczący Leningradu
Wiktionary
IPA: ˌlɛ̃ɲĩŋˈɡrat͡sʲci, AS: lẽńĩŋgracʹḱi
Wiktionary
rzecz. Leningrad m., leningradczyk m., leningradka ż.
Wiktionary
wszystko, co dotyczy życia i twórczości Lenina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przedmioty związane z Leninem
Wiktionary
IPA: ˌlɛ̃ɲĩˈɲãna, AS: lẽńĩńãna
Wiktionary
rzecz. Lenin, leninista, leninizm, leninowiec, leninówka
przym. leninowski, Leninowski
Wiktionary
przypisywana W. Leninowi odmiana marksizmu, w której kładzie się szczególny nacisk na zagadnienie metod przejęcia i sprawowania władzy, uwypuklając rolę partii komunistycznej w przygotowaniu i przeprowadzeniu rewolucji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. polit. doktryna polityczna stworzona przez Włodzimierza Lenina;
Wiktionary
Leninizm (ros. ленинизм) – koncepcja stworzona i rozwijana przez Włodzimierza Lenina jako teoria dostosowująca marksizm do nowej sytuacji historycznej, a następnie – w zmodyfikowanej formie – ideologia obowiązująca w państwach komunistycznych. Leninizm stanowił oficjalną ideologię państwową w ZSRR od dnia jego powstania aż po jego rozwiązanie.
Wikipedia
rzecz. Lenin mos., leniniana nmos., leninówka ż.
Wiktionary
wieś na Białorusi
SJP.pl
Wikipedia
zwolennik Lenina, leninizmu
SJP.pl
rodzaj czapki z daszkiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. czapka z daszkiem i sztywnym otokiem, podobna do tej, jaką nosił Lenin
Wiktionary
rzecz. Lenin m., leniniana nmos., Lenino n., leninista m., leninizm m., leninowiec m., Lena ż.
przym. leninowski, Leninowski
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Lenina lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) hist. polit. należący do Włodzimierza Lenina
Wiktionary
rzecz. Lenin mos., leniniana nmos., leninówka ż.
przym. leninowski
Wiktionary
nazwisko, np. Włodzimierz Lenin (Władimir Iljicz Uljanow), 1870-1924 - rosyjski działacz komunistyczny, przywódca rewolucji październikowej, pierwszy przywódca Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich
SJP.pl
rodzina niewielkich muchówek, których larwy żyją w glebie
SJP.pl
Leniowate (Bibionidae) – rodzina muchówek z podrzędu długorogich. Na świecie opisano około 700 gatunków tych owadów, z czego w Polsce występuje 19 gatunków.
Wikipedia
o cechach leniowatych
SJP.pl
niechęć do wysiłku, pracy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odpoczywanie ponad potrzebę, unikanie wysiłku
Wiktionary
Lenistwo – stan ducha, powodujący zaniechanie jakiegoś wymaganego działania lub działań i powodujący przedłużenie czasu wypoczynku pasywnego ponad uznane w danej chwili i dziedzinie normy.
Lenistwo w filozofii – pogoda ducha, uspokojenie duszy i myśli, wielu starożytnych filozofów uznawało tenże stan podobny do ataraksji za szczęście i cel życia.
Wikipedia
(1.1) To twoje lenistwo jest denerwujące!
Wiktionary
IPA: lɛ̃ˈɲistfɔ, AS: lẽńistfo
Wiktionary
rzecz. leń mos., leniuch mos.
czas. lenić się ndk., leniwieć ndk., leniuchować ndk.
przym. leniwy
przysł. leniwie
Wiktionary
(1.1) próżniactwo, nieróbstwo
Wiktionary
człowiek leniwy; leń; próżniak; nierób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zgrub. od: leń (czasem o zabarwieniu żartobliwym)
(1.2) pot. osoba bardzo leniwa (wyrażenie nacechowane emocjonalnie)
Wiktionary
(1.2) Tomek to prawdziwy leniuch, nie wykonał poleconego jemu prostego zadania.
Wiktionary
rzecz. leń mos., lenistwo n., leniwość ż., leniwiec m., leniuchowanie n.
:: zdrobn. leniuszek m.
czas. lenić się ndk., leniwieć ndk., leniuchować ndk., leniuchować się ndk.
przym. leniwy
przysł. leniwie
Wiktionary
(1.2) nierób, próżniak, wałkoń, bumelant, leser, nygus, obibok, leniwiec, ociężały
Wiktionary
potocznie: nic nie robić, spędzać bezczynnie czas; próżnować, obijać się, bumelować, próżniaczyć (się)
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) pot. oddawać się bezczynności
Wiktionary
rzecz. leniuch mos., leniuchowanie n.
:: zdrobn. leniuszek mos.
przym. leniuchowaty
Wiktionary
(1.1) bumelować, obijać się, próżnować, odpoczywać, wypoczywać, wylegiwać się
Wiktionary
skłonny do leniuchowania
SJP.pl
o cechach leniuchowcowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach leniuchowcowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
rodzaj szczerbaków z rodziny leniuchowcowatych
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: leniuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. leń, leniuch
Wiktionary
rzecz. leniuch mos., leń mzw./mos.
czas. leniuchować
przym. leniwy
Wiktionary
o cechach leniwcowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Bradypodidae|ref=tak., monotypowa rodzina lądowych, nadrzewnych ssaków z rzędu włochaczy;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Leniwiec karłowaty zalicza się do leniwcowatych.
Wiktionary
rzecz. leniwiec mzw.
Wiktionary
o cechach leniwcowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
potocznie: leniwe pierogi
SJP.pl
Leniwe pierogi (pierogi leniwe, potocznie: leniwe) – grube kluski przyrządzane z twarogu, jaj, mąki i ugotowanych ziemniaków (opcjonalny składnik), gotowane w lekko osolonej wodzie. Czasem dodatkowo podsmaża się je na patelni.
Według polskich podręczników do gastronomii, składniki na leniwe pierogi z ciasta ziemniaczanego są następujące: ser biały, gotowane ziemniaki, mąka pszenna, jaja, mąka ziemniaczana, sól do smaku. Ser i ziemniaki przepuszcza się przez maszynkę. Wyrobione ciasto dzieli się na części, z których formuje się wałki o średnicy 3 cm, które następnie się spłaszcza i kroi na ukośne kluski.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób leniwy
Wiktionary
(1.1) Wylegujący się leniwie pod ścianą domu pies, ulubieniec młodego Zgrzebskiego, ujrzawszy u progu swego pana, skoczył do niego z radosnym skowytem pomachując zwiniętym w znak zapytania ogonem, rzucił mu się do nóg (…)
Wiktionary
rzecz. leniwiec mzw./mos./mrz., leniwość ż., leń m., lenistwo n., leniuch mos.
przym. leniwy
czas. lenić się, leniwieć
Wiktionary
(1.1) ospale, sennie, w ślimaczym tempie, powoli, flegmatycznie, powolnie, letargicznie, opieszale, gnuśnie
Wiktionary
potocznie: człowiek leniwy; leń, leniuch, próżniak, nierób, truteń
SJP.pl
czasownik
(1.1) stawać się leniwym, opieszałym
Wiktionary
Wikipedia
IPA: lɛ̃ˈɲivʲjɛ̇t͡ɕ, AS: lẽńivʹi ̯ėć
Wiktionary
rzecz. lenistwo n., leń m., leniuch m., leniwiec m., leniwienie n.
przym. leniwy
przysł. leniwie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: leniwie, leniwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|leniwieć.
Wiktionary
czas. leniwieć
rzecz. leń mos./mzw.
Wiktionary
1. leniwka lunety - śruba umożliwiająca obrót lunety wokół osi poziomej
2. śruba mikrometryczna (element niektórych przyrządów pomiarowych)
SJP.pl
Wikipedia
rzadko: brak ochoty do działania, nieróbstwo, opieszałość; lenistwo, ospałość, ociężałość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co leniwe
Wiktionary
(1.1) Żeby nie poddać się leniwości, obecna konkubina zaprosiła mnie na frapujący serial.
Wiktionary
rzecz. leniuch mos.
przym. leniwy
przysł. leniwie
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: leniwy
SJP.pl
niechętnie pracujący, opieszały
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakteryzujący się lenistwem
(1.2) wolny, poruszający się bez pośpiechu
Wiktionary
(1.1) Kot był tak leniwy, że Ewa musiała mu przynosić miskę z karmą; sam nie chciał się ruszyć.
Wiktionary
IPA: lɛ̃ˈɲivɨ, AS: lẽńivy
Wiktionary
rzecz. leniwiec mzw./mos./mrz., leń mos., leniuch mos., leniuszek mos., lenistwo n., leniwość ż.
czas. leniwieć
przysł. leniwie, leniwo
Wiktionary
(1.1) bezczynny, gnuśny, leniuchowaty, urodzony w niedzielę
(1.2) nieśpieszny, opieszały, ospały, powolny, senny, ślimaczy, wolny, żółwi
Wiktionary
jednoroczna roślina zielna z rodziny lnowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. roln. odmiana marchwi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na wiosnę wysieję trochę lenki koło pomidorów.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w południowym Azerbejdżanie, na Nizinie Lenkorańskiej, port nad Morzem Kaspijskim;
Wiktionary
Lenkoran (azer. Lənkəran) – miasto w południowym Azerbejdżanie, na Nizinie Lenkorańskiej, port nad Morzem Kaspijskim. Lenkoran jest położony u stop Gór Tałyskich. Przez miasto płynie rzeka Lenkoranka (Lənkərançay), uchodząca tu do morza. Według danych z 2014 r. Lenkoran zamieszkuje około 52 tys. mieszkańców.
Wikipedia
zależność między lennikiem a seniorem; lenność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. system feudalny polegający na zależności wasala od seniora
Wiktionary
rzecz. lenniczka ż., lennik mos., lenno n.
przym. lenniczy, lenny
Wiktionary
w średniowieczu: kobieta, która za otrzymaną ziemię (lenno) lub pieniądze zobowiązana była do świadczenia usług dającemu to lenno; wasalka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. kobieta zobowiązana do płacenia lenna
Wiktionary
rzecz. lennictwo n., lenno n.
:: fm. lennik mos.
przym. lenniczy, lenny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z lennikiem lub lennictwem, dotyczący lennika lub lennictwa
Wiktionary
rzecz. lennictwo n., lenniczka ż., lennik mos., lenno n.
przym. lenny
Wiktionary
w średniowieczu: człowiek, który za otrzymaną ziemię (lenno) lub pieniądze zobowiązany był do świadczenia usług dającemu to lenno; wasal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. osoba zobowiązana do płacenia lenna
Wiktionary
Belgia:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Rzeczpospolita była lennikiem Imperium Osmańskiego w latach 1672−1673.
Wiktionary
rzecz. lennictwo n., lenno n.
:: fż. lenniczka ż.
przym. lenniczy, lenny
Wiktionary
(1.1) wasal
Wiktionary
w systemie feudalnym: określona wartość majątkowa (zwykle ziemia, rzadko renta pieniężna) nadawana wasalowi przez seniora w użytkowanie dożywotnie lub dziedziczne w zamian za wykonywanie określonych obowiązków (pomocy materialnej, dworskiej, wojskowej, w postaci rady itp.)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. w ustroju feudalnym / systemie lennym: dobra (najczęściej ziemskie) nadawane wasalowi przez seniora w użytkowanie;
(1.2) hist. w epoce feudalizmu: całokształt stosunków między seniorem a wasalem
Wiktionary
Lenno (łac. feudum) – w ustroju lennym majątek będący przedmiotem kontraktu lennego, czyli nadawany przez seniora wasalowi w użytkowanie i pobieranie części pożytków w zamian za wsparcie militarne lub finansowe. Później przez lenno rozumiano całość stosunków pomiędzy seniorem a wasalem typowych dla feudalizmu. W Europie instytucja ta wywodzi się z połączenia wczesnośredniowiecznych beneficjum i komendacji.
Wikipedia
(1.1) Pozbawione męskiego dziedzica lenno z mocy prawa i obyczaju stawało się ponownie nieograniczoną własnością seniora, który mógł nim dowolnie dysponować.
Wiktionary
IPA: ˈlɛ̃nːɔ, AS: lẽ•no
Wiktionary
rzecz. lennictwo n., lenniczka ż., lennik mos.
przym. lenny, lenniczy
Wiktionary
(1.1) feudum
Wiktionary
nazwisko angielskie, np. John Lennon (1940-1980) - muzyk, działacz ruchu pacyfistycznego, członek zespołu The Beatles
SJP.pl
Lennon – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Bretania, w departamencie Finistère.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 646 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 28 osób/km² (wśród 1269 gmin Bretanii Lennon plasuje się na 750. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 425.).
Wikipedia
okulary z okrągłymi, małymi szkiełkami w drucianej oprawie; lenonki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) rodzaj okularów z okrągłymi szkłami
Wiktionary
dawniej:
1. posiadłość lenna lub prawa oddane lennikowi przez seniora w zamian za lojalność, służbę dworską, pomoc materialną i wojskową lub rady; lenno;
2. zależność między lennikiem a seniorem; lennictwo
SJP.pl
przymiotnik od: lenno; dotyczący lenna, związany z lennem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z lennem, dotyczący lenna
Wiktionary
Lenny – amerykański film biograficzny z 1974 roku w reżyserii Boba Fosse, zrealizowany na podstawie sztuki Juliana Barry’ego. Oparta na faktach historia kontrowersyjnego komika Lenny’ego Bruce’a. Zdjęcia kręcono w Nowym Jorku i Miami.
Wikipedia
(1.1) Wasala zobowiązywano do składania hołdu lennego seniorowi.
Wiktionary
rzecz. lennictwo n., lenniczka ż., lennik mos., lenno n.
przym. lenniczy
Wiktionary
okulary z okrągłymi, małymi szkiełkami w drucianej oprawie; lennonki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. okulary z okrągłymi szkłami, takie jak nosił John Lennon
Wiktionary
Lenonki – wzór okularów o okrągłych oprawkach. Nazwa pochodzi od nazwiska brytyjskiego muzyka Johna Lennona (1940–1980), który wprowadził na całym świecie modę na noszenie tego wzoru oprawek. Były bardzo popularne w subkulturze hipisów, szczególnie z przyciemnianymi szkłami.
Wikipedia
IPA: lɛ̃ˈnɔ̃nʲci, AS: lẽnõnʹḱi
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Lenora – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Kansas, w hrabstwie Norton.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Lenory lub z nią związany
SJP.pl
firma, chiński producent komputerów
SJP.pl
Lenovo Group Limited (chiń. 联想集团有限公司; pinyin Liánxiǎng jítuán yǒuxiàn gōngsī) – chińskie przedsiębiorstwo informatyczne. Oferta korporacji obejmuje komputery osobiste, stacje robocze, serwery, pamięć masową, a także produkty mobilne, takie jak smartfony (w tym marki Motorola), tablety, aplikacje oraz rozwiązania z zakresu Smart Home. Firma jest liderem na rynku komputerów z udziałami powyżej 20%.
Wikipedia
Lens (wymowa) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Pas-de-Calais.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rosji;
Wiktionary
Lensk (ros. Ленск) – miasto w Rosji, w Jakucji; ośrodek administracyjny ułusu leńskiego.
Leży na Płaskowyżu Nadleńskim na lewym brzegu Leny, 90 km powyżej ujścia rzeki Niuja; ok. 780 km na zachód od Jakucka; współrzędne geograficzne 60°43′N 114°54′E; 25 tys. mieszkańców (2005); przemysł drzewny i materiałów budowlanych; duży port rzeczny; lotnisko. Miasto zagrożone powodziami powodowanymi przez wzbierające wody Leny.
Wikipedia
(1.1) Leńsk leży na lewym brzegu rzeki Leny.
Wiktionary
IPA: lɛ̃j̃sk, AS: lẽĩ ̯sk
Wiktionary
rzecz. Lena ż.
Wiktionary
→ Lena (rzeka w Azji)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. lenny
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z Leną, dotyczący Leny (rzeki w Rosji)
Wiktionary
IPA: ˈlɛ̃j̃sʲci, AS: lẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
(2.1)
:: rzecz. Lena ż.
Wiktionary
tkanina jutowo-lniana pokryta masą z tworzywa sztucznego; lentex
SJP.pl
tkanina jutowo-lniana pokryta masą z tworzywa sztucznego; lenteks
SJP.pl
Lentex S.A. – przedsiębiorstwo w Lublińcu, producent włóknin.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. soczewkowaty
Wiktionary
mały cukierek czekoladowy w twardej polewie; lentilka
SJP.pl
mały cukierek czekoladowy w twardej polewie; lentilka
SJP.pl
określenie wykonawcze: powoli
SJP.pl
Zobacz też:
Wikipedia
gatunek drzewa z rodziny nanerczowatych, z którego pozyskuje się żywicę mastyks; pistacja kleista, mastyksowe drzewo
SJP.pl
Pistacja kleista, pistacja lentyszek, lentyszek, mastyksowe drzewo (Pistacia lentiscus L.) – gatunek drzewa z rodziny nanerczowatych (Anacardiaceae). Występuje w basenie Morza Śródziemnego: w Afryce Północnej (Wyspy Kanaryjskie, Maroko, Algieria, Libia, Tunezja), w Europie Południowej (Hiszpania, Portugalia, Francja, Chorwacja, Grecja, Włochy) i Azji Zachodniej (Cypr, Izrael, Jordania, Liban, Syria, Turcja). Jest uprawiana w wielu krajach świata.
Wikipedia
Lentz – nazwisko.
Znani Lentzowie:
Wikipedia
[czytaj: lenc] nazwisko
SJP.pl
Dawna nazwa miejscowości:
Wikipedia
1. postać biblijna, pierwsza żona Jakuba;
2. imię żeńskie pochodzenia biblijnego
SJP.pl
Leo – (łac.) lew, drapieżnik z rodziny kotowatych
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Leodegar – imię męskie pochodzące od św. Leodegara (ok. 616-680), biskupa Autun.
Leodegar imieniny obchodzi 2 października.
Zobacz też:
Wikipedia
łacińska nazwa belgijskiego miasta Liege
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Liège;
Wiktionary
Liège (nld. Luik; niem. Lüttich; wal. Lidje; lb. Léck; ksh. Lück; la. Leodium, Leodicum; do 1949 Liége) – miasto we wschodniej Belgii, w Regionie Walońskim, siedziba administracyjna prowincji Liège, oraz okręgu Liège. Leży nad Mozą, w pobliżu granicy z Niderlandami i Niemcami. Największy ośrodek francuskiego obszaru językowego w Belgii. Pod względem liczby mieszkańców jest największym miastem w prowincji. Mieszkaniec miasta, prowincji lub okręgu to Leodyjczyk. Wytwarzane są tutaj tradycyjne gofry cukrowe.
Wikipedia
przym. leodyjski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Leodium (Liège)
Wiktionary
rzecz. Leodium n.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Leokadia – imię żeńskie pochodzenia greckiego, żeńska wersja męskiego imienia Leokadiusz. Oznacza „troszcząca się o lud”. W Polsce rozpowszechniło się w XIX wieku dzięki powieściom Stéphanie Félicité de Genlis. W XIX wieku było nowym i rzadkim imieniem wśród drobnej szlachty przasnyskiej, nadal obecne wśród starszego pokolenia, szczególnie na wschodzie kraju.
Wikipedia
(1.1) Pani Leokadia Kowalska z Krasnopola zamieniła balkon w kaktusowy ogród.
Wiktionary
IPA: ˌlɛɔˈkadʲja, AS: leokadʹi ̯a
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Lodzia ż., Loda ż., Lodka ż., Leosia ż.
:: fm. Leokadiusz m.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Leokadiusz – imię męskie pochodzenia greckiego, utworzone z wyrazów pospolitych laós (léos), oznaczającego lud oraz kedos (kados), oznaczającego troskę. Imię to oznacza zatem troszczący się o lud.
Żeński odpowiednik: Leokadia
Wikipedia
IPA: ˌlɛɔˈkadʲjuʃ, AS: leokadʹi ̯uš
Wiktionary
rzecz. Leokadia ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: Leokadiusz (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Leokadiuszka lub z nim związany
SJP.pl
Leokadiusz z małżonką; Leokadiuszowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Leokadiusza lub z nim związany
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Leokrycja – imię żeńskie pochodzenia greckiego, oznaczające „ukoronowana”, „królowa”. Patronką tego imienia jest św. Leokrycja z Kordowy.
Leokrycja imieniny obchodzi 15 marca.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Papieże o imieniu Leon:
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Leon i jestem muzykiem.
Wiktionary
IPA: ˈlɛɔ̃n, AS: leõn
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Leonek mos.
:: fż. Leona ż., Leonia ż.
przym. przest. gwara. Leonowy
Wiktionary
(1.1) war. Lew; zdrobn. Leonek
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Leona – imię żeńskie; żeński odpowiednik imienia Leon, które w starożytnej Grecji funkcjonowało jako zdrobnienie imion dwuczłonowych, zaczynających się lub kończących (jak Pantaleon) członem λεων (leon), pochodzącym albo od słowa oznaczającego po grecku "lud", albo "lew". Już od czasów starożytnych jednak powszechnie uważano to imię za oznaczające "lew". Imię to pojawiło się także u Rzymian, bądź jako zapożyczenie z Grecji, bądź niezależnie.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Leonard – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „silny jak lew”. W Polsce imię to poświadczone jest od 1193 roku, m.in. jako Lenart, Lenard, Leonhardus, Lenert, Lenhart i Lenhard.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje imię m.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. Leonardowski, leonardowski
frazeologia.
etymologia.
etym|germ.
uwagi.
(1.1) W dawnej polszczyźnie także w formie Lenart.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Leonard
* białoruski: (1.1) Леанард m.
* łotewski: (1.1) Leonards m.
* niemiecki: (1.1) Leonhard m.
* rosyjski: (1.1) Леонард m.
* słowacki: (1.1) Leonard m.
* węgierski: (1.1) Lénárd
* włoski: (1.1) Leonardo m.
źródła.
== Leonard (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|m. Leonard
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: lɛˈɔ̃nart, AS: leõnart
Wiktionary
przym. Leonardowski, leonardowski
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Leonarda – imię żeńskie pochodzenia łacińsko–germańskiego; żeński odpowiednik imienia Leonard. Pierwszy człon imienia stanowi wczesna pożyczka germańska z łaciny („lew” – stwniem. lēwo, lěwo; zachodniofrankońska, zromanizowana forma leon), natomiast drugi człon to stwniem. hart – „mocny, dzielny”.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
Leonard z małżonką; Leonardowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Leonarda lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) szt. należący do Leonarda da Vinci
Wiktionary
rzecz. Leonard mos., Leonarda ż.
przym. leonardowski
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Leonarda lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Leonardy lub z nią związany
SJP.pl
Leonberger – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie górskim, wyhodowana w XIX wieku w Niemczech.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Leoncin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, w gminie Leoncin.
Do 1952 roku miejscowość była siedzibą gminy Głusk. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Leoncin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Leoncin
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Leoncja – imię żeńskie pochodzenia greckiego; żeński odpowiednik imienia Leoncjusz, które to jest zdrobnieniem od imion, w których skład wchodziła cząstka leon-, takich jak Leontoménēs.
Imię to było nadawane w bizantyjskiej rodzinie królewskiej.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Leoncjusz – imię męskie pochodzenia greckiego.
Do języka polskiego imię to zostało zapożyczone z łaciny, gdzie miało formę Leontius. Natomiast do łaciny dostało się z greki: Λεόντιος Leóntios było tam zdrobnieniem różnych imion rozpoczynających się od członu Λεον- Leon-, a wywodzących się od wyrazu λέων léōn „lew”.
Wikipedia
Leoncjusz z małżonką; Leoncjuszowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Leoncjusza lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Leónu
Wiktionary
(1.1) W pierwszej bitwie Kastylijczycy pokonani, musieli ustąpić Leończykom (…).
(1.1) Zamieszkujący te obszary Leończycy, Estremadurczycy, a w szczególności Kastylijczycy, zbliżają się bardzo ku sobie pod względem swych zwyczajów, poczucia solidarności (…) oraz cech charakteru.
Wiktionary
rzecz. León m.
:: fż. Leonka ż.
przym. leoński
Wiktionary
jednostka monetarna Sierra Leone (1 leone = 100 centów)
SJP.pl
Leone – jednostka walutowa Sierra Leone od 1964 roku. W 2021 doszło do denominacji 1 SLE do 1000 SLL. 1 leone to 100 centów.W obiegu przed denominacją znajdowały się:
Po denominacji w obiegu znajdują się:
Wikipedia
zdrobnienie od: Leon (imię męskie); Leoś
SJP.pl
napis na dawnych mapach, oznaczający nieznane, niezbadane jeszcze krainy; hic sunt leones
SJP.pl
1. obce imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Leonia – żeński odpowiednik imienia Leon.
Leonia imieniny obchodzi:
Znane osoby noszące to imię:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Moja babcia ma na imię Leonia.
(1.1) Leonia Poznańska była łódzką filantropką pochodzenia żydowskiego.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Leosia ż., Leosieńka ż., Leośka ż.
:: fm. Leon m.
:: fż. Leona ż.
przym. Leonin
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Leosia, Leosieńka, Leośka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. odnoszący się do papieża Leona, związany z papieżem Leonem
Wiktionary
(1.1) Jeden z najdawniejszych formularzy liturgicznych, zwany sakramentarzem leoniańskim, posiada kilkanaście różnych tekstów na uroczystość św. Wawrzyńca.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Leonid – imię męskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa λέων oznaczającego „lew”.
W innych językach:
Wikipedia
(1.1) Leonid Teliga opłynął samotnie Ziemię na drewnianym jachcie "Opty" w latach 1967-1969.
Wiktionary
IPA: lɛˈɔ̃ɲit, AS: leõńit
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Leonida – żeński odpowiednik imienia Leonid. Istnieje szereg świętych katolickich o tym imieniu.
Leonida imieniny obchodzi: 22 kwietnia, 4 maja, 15 czerwca i 12 sierpnia.
Wikipedia
legendarny wódz spartański poległy w bitwie pod Termopilami w 480 roku przed naszą erą
SJP.pl
Wikipedia
rój meteorów obserwowany w gwiazdozbiorze Lwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) astr. rój meteorów widoczny w gwiazdozbiorze Lwa;
Wiktionary
Leonidy, LEO – rój meteorów aktywny od 10 do 23 listopada, którego maksimum przypada na 17/18 listopada każdego roku. Radiant roju znajduje się w pobliżu gwiazdy podwójnej Gamma Leonis (Algieba) o jasności 2,01m.
Jest to najszybszy znany rój meteorów – prędkość meteoroidów w ziemskiej atmosferze dochodzi do 72 km/s. W przeszłości rój tworzył spektakularne „deszcze meteorów”, np. w roku 1833 (w Ameryce Północnej odnotowano prawie 26 700 meteorów na godzinę), a w roku 1966 obfitość roju oszacowano na 140 000. Ze względu na powrót komety macierzystej z 1998 roku bardzo wysoką aktywność, sięgającą nawet 3000 meteorów na godzinę, notowano w latach 1998-2002.
Wikipedia
IPA: ˌlɛɔ̃ˈɲidɨ, AS: leõńidy
Wiktionary
średniowieczny łaciński wiersz rymowany
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: leonin
SJP.pl
średniowieczny łaciński wiersz rymowany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Leonka lub z nim związany
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Leonora – miasto w Australii, w stanie Australia Zachodnia.
Wikipedia
Leon z małżonką; Leonowie
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Leona lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Leonem (Leónem) (krainą historyczną w Hiszpanii)
(1.2) związany z imieniem Leon, pochodzący od Leona, dotyczący Leona
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do Leona
Wiktionary
rzecz. Leon mos. / mrz., León mrz., Leończyk mos., Leonka ż.
Wiktionary
(1.2) Leonowy
(2.1) Leonowy
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Leontyn – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa Leo oznaczającego lwa. Nosiło je kilku świętych wczesnego kościoła katolickiego: św. Leontyn z Bragi, św. Leontyn z Saintes, św. Leontyn (męczennik za Dioklecjana) i św. Leontyn z Cezarei.
Żeński odpowiednik: Leontyna
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Jakubów;
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: Leontyn
Wiktionary
Leontyna – żeński odpowiednik greckiego imienia Leontyn.
Leontyna imieniny obchodzi 19 kwietnia, jako wspomnienie św. Leontyny.
Imię rzadkie. W styczniu 2025 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 703 kobiety o imieniu Leontyna nadanym jako imię pierwsze oraz 470 kobiet noszące imię Leontyna jako imię drugie.
Wikipedia
(1.1) Kupiłem babci Leontynie bukiet frezji.
(1.2) Po powrocie z Leontyny zamówiliśmy przez Internet pizzę.
Wiktionary
zdrobnienie od: Leontyn (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Leontyny lub z nią związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Leontynka lub z nim związany
SJP.pl
Leontyn z małżonką; Leontynowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Leontyna lub z nim związany
SJP.pl
ssak z rodziny kotowatych; pantera, lampart (Panthera pardus)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. lampart
Wiktionary
Pojazdy:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) lampart, pantera, rysiec
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. leopardzi
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|lampart.
źródła.
== leopard (język angielski.) ==
thumb|leopard (1.1)
wymowa.
bryt. IPA|ˈlɛpəd.
audioUS|En-us-leopard.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zool. lampart, leopard
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: lɛˈɔpart, AS: leopart
Wiktionary
przym. leopardzi
Wiktionary
(1.1) lampart, pantera, rysiec
Wiktionary
środowiskowo: modernizacja polskich czołgów PT-91 i T-72 z zastosowaniem niemieckiej technologii
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Leopold – imię męskie pochodzenia germańskiego, wywodzące się od słów leut- 'lud, naród, plemię' i -bald 'odważny' (w formie południowoniemieckiej -pold).
W Polsce imię to występuje od 1265 r. w formach: Lupold (1265), Lupuld (1273), Leupold (1339), Lipold (1306), Leupuld (1369), Lipołt (1444) i jako nazwisko Libelt (1459).
Wikipedia
(1.1) Myśli, aforyzmy zaczerpnięte z wypowiedzi i listów św. Leopolda stawały się często powtarzanymi sentencjami.
Wiktionary
IPA: lɛˈɔpɔlt, AS: leopolt
Wiktionary
rzecz. Leopoldów m., Leopolda ż.
:: zdrobn. Poldek m., Poldzio m.
Wiktionary
(1.1) Poldek
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż., odpowiednik męskiego imienia Leopold;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Leopold
Wiktionary
Leopolda – imię żeńskie pochodzenia germańskiego; żeński odpowiednik imienia Leopold, które wywodzi się od słowa oznaczającego "lud".
Leopolda imieniny obchodzi 2 kwietnia i 30 lipca.
Znane osoby noszące to imię:
Wikipedia
(1.1) Spakowałam Leopoldzie: latarkę, kompas i mapę Beskidów.
Wiktionary
rzecz. Leopold m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Leopold m.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|Leopold|-a. < etym|swn.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* rosyjski: (1.1) Леопольда ż.
* słoweński: (1.1) Leopolda ż.
* włoski: (1.1) Leopolda ż.
źródła.
== Leopolda (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|słoweński|ż. Leopolda
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Leopold z małżonką; Leopoldowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Leopolda lub z nim związany
SJP.pl
stolica Konga Belgijskiego, obecnie Kinszasa
SJP.pl
Kinszasa (dawniej Léopoldville) – stolica i największe miasto Demokratycznej Republiki Konga, dawniej stolica Zairu. Jest to drugie co do wielkości miasto Afryki, po Lagos w Nigerii, położone na południe od równika. W 2020 roku miasto zamieszkane było przez 17,1 mln osób.
Kinszasa leży w zachodniej części państwa nad rzeką Kongo, w niewielkiej odległości od stolicy Republiki Konga – Brazzaville.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Leopoldyna – żeński odpowiednik imienia Leopold.
Leopoldyna imieniny obchodzi 15 listopada.
Znane osoby noszące imię Leopoldyna:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Leopoldyny lub z nią związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Leopoldyny lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Leopoldyna (imię żeńskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Leopoldy lub z nią związany
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Leon (imię męskie); Leonek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. Leon
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Leosia
Wiktionary
(1.1) Nie wiedziałam, że Leosiowi podobają się huzarskie szamerunki.
Wiktionary
rzecz. Leon mos.
Wiktionary
zdrobnienie od: Leonia (imię żeńskie)
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Leosi lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Leonarda (imię żeńskie); Leonia, Leonka
SJP.pl
lepka substancja różnego pochodzenia (służąca głównie do wabienia owadów); pasek papieru posmarowany tą substancją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. środek wabiący i łapiący owady
(1.2) pułapka na owady w postaci paska nasmarowanego lepką substancją wabiącą
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: lepić
Wiktionary
(1.1) Porozwieszałem w jadalni lepy, bo much mamy tego lata co niemiara.
Wiktionary
IPA: lɛp, AS: lep
Wiktionary
rzecz. polepa ż., lepiszcze n., oblepicha ż., lepidło n., zlepieniec mrz., lepienie n., lepa ż.
czas. lepić ndk., zlepić dk.
przym. lepowy, lepki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. hydrol. niestopiony śnieg na powierzchni wody,
(1.2) gatunek trawy
(1.3) coś ulepionego, tłustego (jak ciasto, kluchy)
(1.4) niedołęga, niezdara
(1.5) środ. uderzenie otwartą dłonią w kark
Wiktionary
Lepa (ang. snow slush) – śnieg, który pada na powierzchnię wody i nie topi się, gdyż woda ma temperaturę 0 °C bądź jest przechłodzona. Lepa jest prawie przezroczysta i można ją zobaczyć tylko będąc bezpośrednio nad wodą. Po zamarznięciu tworzy biały lód. Przy gwałtownym ochłodzeniu się powietrza zamienia się w lód śnieżny.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.5) dostać lepę
synonimy.
(1.5) karczycho
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. lepiszcze n., przylepa ż., przylepka ż., polepa ż., lep m., lepidło n., lepik m.
czas. lepić, przylepić, polepić, zlepić, oblepić
przym. lepiący, oblepiony, lepki
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) snow slush
źródła.
== lepa (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
forma przymiotnika|sl.
(1.1) ż. lp. od: lep
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈlɛpa, AS: lepa
Wiktionary
rzecz. lepiszcze n., przylepa ż., przylepka ż., polepa ż., lep m., lepidło n., lepik m.
czas. lepić, przylepić, polepić, zlepić, oblepić
przym. lepiący, oblepiony, lepki
Wiktionary
(1.5) karczycho
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) stpol. znowu
Wiktionary
Lepak – część wsi Kuczów w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie starachowickim, w gminie Brody.
W latach 1975–1998 Lepak administracyjnie należał do województwa kieleckiego.
Wikipedia
IPA: ˈlɛpak, AS: lepak
Wiktionary
miasto i port w Grecji
SJP.pl
Lepanto – miasto w Kostaryce, w prowincji Puntarenas.
Wikipedia
rodzaj dawnej strzelby myśliwskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łow. rodzaj francuskiej strzelby myśliwskiej
Wiktionary