czasownik przechodni dokonany (ndk. upominać)
(1.1) dokonany od|upominać.
czasownik zwrotny dokonany upomnieć się (ndk. upominać się)
(2.1) dokonany od|upominać się.
Wiktionary
rzecz. upominanie n., upominek mrz., upomnienie n.
czas. upominać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) karcąca uwaga
(1.2) adm. pismo przypominające albo zawierające ostrzeżenie czy naganę
Wiktionary
(1.1) Kierownik udzielił niesolidnemu pracownikowi upomnienia.
Wiktionary
IPA: ˌupɔ̃mʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: upõmʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. upominać ndk., upomnieć dk.
rzecz. upominek mrz.
Wiktionary
uporczywe trwanie przy własnym zdaniu; nieustępliwość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niezmienne zachowanie, ciągłe trwanie przy tych samych zasadach czy poglądach
Wiktionary
Upór – syndrom behawioralny ludzi jak i zwierząt, charakteryzujący się powtarzaniem tych samych zachowań, decyzji, próśb lub wyrażaniem tych samych poglądów niezależnie od zmieniających się warunków otoczenia, czy otrzymania nowych informacji lub wiedzy (np. nowych metod działania).
Wikipedia
(1.1) A z jak wielkim uporem Wandzia próbowała zjechać cały slalom i co rusz niestety upadała na stoku.
Wiktionary
rzecz. upartość ż., uparciuch m., uparciuszek m., upartus m., uporczywość ż.
czas. upierać się ndk., uprzeć się dk.
przym. uparty, uporczywy
przysł. uparcie, uporczywie
Wiktionary
poradzić sobie z czymś; doprowadzić dane przedsięwzięcie do końca
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób uporczywy; uparcie, zawzięcie
Wiktionary
IPA: ˌupɔrˈt͡ʃɨvʲjɛ, AS: uporčyvʹi ̯e
Wiktionary
przym. uporczywy
rzecz. upór mrz., uporczywość
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: uporczywie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest długotrwałe, powtarzalne i trudne do przezwyciężenia
Wiktionary
IPA: ˌupɔrˈt͡ʃɨvɔɕt͡ɕ, AS: uporčyvość
Wiktionary
przym. uporczywy
przysł. uporczywie
rzecz. upór mrz.
Wiktionary
(1.1) bezustanność, chroniczność, cykliczność, długotrwałość, nieustanność, permanentność, przewlekłość, stałość, ustawiczność; posp. upierdliwość
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: uporczywy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający ciągle, nie przerywany, nieustanny
Wiktionary
(1.1) Uporczywy ból zęba stał się nie do zniesienia.
Wiktionary
IPA: ˌupɔrˈt͡ʃɨvɨ, AS: uporčyvy
Wiktionary
rzecz. uporczywość ż., upór mrz.
przysł. uporczywie
Wiktionary
zdrobnienie od: upór
SJP.pl
czasownik
(1.1) dokonany od|uporządkowywać.
(1.2) dokonany od|porządkować.
Wiktionary
IPA: ˌupɔʒɔ̃ntˈkɔvat͡ɕ, AS: upožõntkovać
Wiktionary
czas. porządkować, uporządkowywać
przysł. porządnie
przym. porządny, uporządkowany
rzecz. porządek mrz., uporządkowanie n., porządność ż., porządki nmos.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|orychtować.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uporządkować.
Wiktionary
(1.1) Ile zajęło wam uporządkowanie piwnicy i strychu?
(1.1) Najbliższe tygodnie postanowił poświęcić uporządkowaniu swojego życia.
Wiktionary
czas. uporządkować dk.
przysł. porządnie
rzecz. porządek mrz., porządność ż.
przym. uporządkowany
Wiktionary
(1.1) klasyfikacja
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który wykazuje porządek, ład, dobrą organizację
(1.2) taki, który wykazuje porządek wewnętrzny, dyscyplinę, dobrą organizację siebie
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od uporządkować
Wiktionary
rzecz. uporządkowanie n.
czas. uporządkować dk., uporządkowywać ndk.
Wiktionary
(1.1) schludny
(1.2) porządny, zdyscyplinowany, zorganizowany
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) doprowadzać do ładu
(1.2) układać według określonego planu, np. w określonej kolejności
Wiktionary
rzecz. porządki nmos., porządność ż., porządkowanie n., porządek mrz., porządkowy
przym. porządkowy, porządny, uporządkowany
czas. uporządkować dk., porządkować ndk.
przysł. porządnie
Wiktionary
(1.1-2) porządkować
Wiktionary
dawniej: uporządkowywać
SJP.pl
dawniej: przygotowywać, sporządzać, uporządkowywać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uposażać.
Wiktionary
rzecz. uposażenie n., posag m.
czas. uposażać ndk., uposażyć dk.
przym. posażny
Wiktionary
stałe wynagrodzenie za pracę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uposażyć.
(1.2) wynagrodzenie za pracę
Wiktionary
rzecz. uposażanie n., posag mrz.
czas. uposażać ndk., uposażyć dk.
przym. uposażeniowy, posażny
Wiktionary
zabezpieczyć kogoś finansowo lub materialnie, np. zakładając fundusz, ofiarowując pewną sumę, zapisując majątek po swojej śmierci
SJP.pl
Uposażony – osoba imiennie oznaczona przez ubezpieczającego w umowie ubezpieczenia jako uprawniona do otrzymania od ubezpieczyciela świadczenia z tej umowy na wypadek zaistnienia zdarzenia ubezpieczeniowego. Jest to akademicki przykład osoby trzeciej, na korzyść której zostaje zawarta umowa.
Wikipedia
zabezpieczyć kogoś finansowo lub materialnie, np. zakładając fundusz, ofiarowując pewną sumę, zapisując majątek po swojej śmierci
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) stawiać w gorszej sytuacji, utrudniać lub uniemożliwiać działanie czegoś
(1.2) doprowadzać do upośledzenia, naruszać sprawność funkcjonowania czegoś
Wiktionary
(1.1) Sądzi się na ogół, iż przyczyną konfliktu społecznego jest taka dystrybucja dóbr rzadkich, której prawomocność jest kwestionowana przez tę stronę konfliktu, którą ta dystrybucja upośledza.
(1.2) W miejscach gojenia się krwiaka mogą powstawać blizny upośledzające czasowo lub na stałe funkcje uszkodzonej tkanki.
Wiktionary
rzecz. upośledzenie n., upośledzanie n.
czas. upośledzić dk.
przym. upośledzony
przysł. upośledzająco
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób zmniejszający sprawność funkcjonowania czegoś
Wiktionary
(1.1) To lek na przeziębienie, ale działa upośledzająco na ośrodek ruchowy, na kojarzenie.
Wiktionary
rzecz. upośledzenie n., upośledzanie n.
czas. upośledzać ndk., upośledzić dk.
przym. upośledzony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upośledzać.
Wiktionary
czas. upośledzać ndk.
rzecz. upośledzenie n.
przysł. upośledzająco
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upośledzić.
(1.2) stan ograniczenia w funkcjonowaniu jakiegoś narządu, organu ciała lub jego czynności
(1.3) zacofanie w danej dziedzinie
Wiktionary
IPA: ˌupɔɕlɛˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: upośleʒẽńe
Wiktionary
czas. upośledzić dk., upośledzać ndk.
rzecz. upośledzanie n.
przym. upośledzony
przysł. upośledzająco
Wiktionary
(1.2) kalectwo, niepełnosprawność
(1.3) zacofanie, ułomność
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wykazujący niedorozwój umysłowy jakiegoś stopnia
forma czasownika.
(2.1) ims. od upośledzić
Wiktionary
rzecz. upośledzenie n.
czas. upośledzać ndk., upośledzić dk.
przysł. upośledzająco
Wiktionary
(1.1) cofnięty, debilny, niedorozwinięty, niesprawny umysłowo, ociężały umysłowo, ograniczony umysłowo, opóźniony, specjalnej troski, zapóźniony
(2.1) niesprawny
Wiktionary
nadać kształt, formę; upostaciowić, ukształtować, uformować
SJP.pl
nadać kształt, formę; upostaciowić, ukształtować, uformować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upostaciowiać.
Wiktionary
rzecz. nieupostaciowianie n.
czas. upostaciowiać ndk.
Wiktionary
nadać kształt, formę; upostaciować, ukształtować, uformować
SJP.pl
figura retoryczna, przenośnia polegająca na nadaniu postaci rzeczom, które jej nie mają (np. siłom przyrody, zjawiskom psychicznym, pojęciom abstrakcyjnym); upostaciowanie, morfizacja
SJP.pl
Morfizacja (z gr. μορφή morphé ‘kształt, postać’), upostaciowienie – figura retoryczna, rodzaj przenośni. Polega na nadaniu materialnej postaci czemuś, co jej nie posiada, np. stanom psychicznym, pojęciom abstrakcyjnym, siłom przyrody.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. upoważnić)
(1.1) dawać komuś pełnomocnictwo do przeprowadzania czynności formalnych
Wiktionary
rzecz. upoważnianie n., upoważnienie n.
czas. upoważnić dk.
przym. upoważniony
Wiktionary
(1.1) uprawniać, upełnomocniać
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. upoważniać)
(1.1) dokonany od|upoważniać.
Wiktionary
(1.1) - Kto cię upoważnił do wypowiadania się w moim imieniu? - krzyczała.
Wiktionary
rzecz. upoważnianie n., upoważnienie n.
czas. upoważniać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upoważnić.
(1.2) dokument, który stwierdza czyjeś prawo do czynności reprezentowania kogoś
Wiktionary
Pełnomocnictwo, pot. upoważnienie – w doktrynie prawa terminem pełnomocnictwo określa się zarówno:
Wikipedia
rzecz. poważność ż., upoważnianie n.
czas. upoważnić dk., upoważniać ndk.
Wiktionary
członek Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. członek Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA)
Wiktionary
IPA: uˈpɔvʲjɛt͡s, AS: upovʹi ̯ec
Wiktionary
skr. UPA
przym. upowski
Wiktionary
przymiotnik od: UPA (Ukraińska Powstańcza Armia)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. odnoszący się, należący do UPA (Ukraińskiej Powstańczej Armii)
Wiktionary
skr. UPA
rzecz. upowiec mos.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. upowszechnić)
(1.1) czynić powszechnym, ogólnie stosowanym lub znanym
czasownik zwrotny niedokonany upowszechniać się (dk. upowszechnić się)
(2.1) stawać się ogólnie stosowanym lub znanym
Wiktionary
rzecz. upowszechnianie n.
Wiktionary
(1.1) krzewić, lansować, popularyzować, promować, propagować, rozkrzewiać, umasawiać
(2.1) krzewić się, popularyzować się, przyjmować się, rozkrzewiać się, ucierać się, umasawiać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upowszechniać.
Wiktionary
czas. upowszechniać ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: upowszechnienie
SJP.pl
zostawić ślady wskazujące na inne zdarzenie niż rzeczywiście zaistniałe, np. wypadek lub samobójstwo
SJP.pl
ułożyć w pewnej pozie
SJP.pl
[czytaj: upsala] miasto w Szwecji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Szwecji, w prowincji historycznej Uppland;
Wiktionary
Uppsala, do XIII wieku Östra Aros (starsza forma: Upsala) – miasto (tätort) w Szwecji, w prowincji historycznej (landskap) Uppland. Siedziba władz (residensstad) regionu administracyjnego (län) Uppsala. Ośrodek administracyjny (centralort) gminy Uppsala. Do 1970 roku Uppsala miała administracyjny status miasta.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Uppsali|Ms=Uppsali.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) miasto
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. uppsalczyk mos., uppsalka ż.
przym. uppsalski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Uppsala
* białoruski: (1.1) Упсала
* czeski: (1.1) Uppsala
* francuski: (1.1) Uppsala
* hiszpański: (1.1) Upsala
* kataloński: (1.1) Uppsala
* litewski: (1.1) Upsala
* niemiecki: (1.1) Uppsala
* rosyjski: (1.1) Уппсала ż.
* słowacki: (1.1) Uppsala
* słoweński: (1.1) Uppsala
* ukraiński: (1.1) Уппсала ż.
* włoski: (1.1) Uppsala
źródła.
== Uppsala (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Uppsala
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: upˈsala, AS: upsala
Wiktionary
rzecz. uppsalczyk mos., uppsalka ż.
przym. uppsalski
Wiktionary
mieszkaniec Uppsali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Uppsali
Wiktionary
rzecz. Uppsala mrz.
:: fż. uppsalka ż.
przym. uppsalski
Wiktionary
mieszkanka Uppsali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Uppsali
Wiktionary
rzecz. Uppsala ż.
:: fm. uppsalczyk mos.
przym. uppsalski
Wiktionary
przymiotnik od: Uppsala, miasto w Szwecji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Uppsalą, dotyczący Uppsali, pochodzący z Uppsali
Wiktionary
rzecz. uppsalka ż., uppsalczyk mos., Uppsala ż.
Wiktionary
skrót od: Unia Polityki Realnej (właściwie: Konserwatywno-Liberalna Partia "Unia Polityki Realnej"), polska partia polityczna
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Unia Polityki Realnej;
Wiktionary
IPA: u‿pɛ‿ˈːr, AS: u‿p•‿er
Wiktionary
uczynić coś czystym, w pralce lub ręcznie
SJP.pl
upracować się - przestarzale: zmęczyć się pracą; utrudzić się, spracować się, napracować się
SJP.pl
przestarzale: zmęczony pracą; spracowany, przepracowany
SJP.pl
1. dawniej: męczyć pracą; utrudzać;
2. upracowywać się - męczyć się pracą
SJP.pl
archaicznie: wielka chęć, pragnienie; dziś tylko w zwrocie: z upragnieniem - z utęsknieniem, z niecierpliwością
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) oczekiwany z dużym pragnieniem
Wiktionary
rzecz. upragnienie n.
czas. pragnąć, upragnąć dk.
Wiktionary
(1.1) pożądany, wymarzony, wyśniony, wytęskniony, mile widziany, stpol. żaducy
Wiktionary
uczynić bardziej praktycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uprać.
Wiktionary
czas. prać, uprać dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) usunąć, wygładzić zagniecenia na tkaninie gorącym żelazkiem
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wygładzenie zagnieceń na tkaninie gorącym żelazkiem
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. uprościć)
(1.1) sprawiać, że coś staje się prostsze, tłumaczyć coś prosto, w przystępny sposób
(1.2) pejor. sprawiać, że coś staje się trywialne, płytkie
(1.3) mat. sprowadzać do najprostszego zapisu
Wiktionary
(1.2) Ty wszystko upraszczasz, a tu naprawdę chodzi o rzeczy ważne!
(1.3) Dziś na lekcji matematyki uczyliśmy się upraszczać ułamki.
Wiktionary
rzecz. prosta ż., prostota ż., prostactwo n., prostak m., prostaczka ż., upraszczanie n., uproszczenie n., prostownica ż., prostownik m.
czas. uprościć dk.
przym. prosty, prostacki
przysł. prosto, prostacko, po prostu
Wiktionary
(1.2) spłycać, trywializować
(1.3) skracać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upraszczać.
Wiktionary
czas. uprościć, upraszczać ndk.
rzecz. uproszczenie n.
Wiktionary
1. szereg kolejnych działań od zasiewu lub zasadzenia rośliny do zbioru;
2. rośliny uprawiane; teren, na którym uprawiane są rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zespół zabiegów potrzebnych do zasiewu lub sadzenia
(1.2) cykl zabiegów od zasiewu do zbiorów
(1.3) rośliny hodowane na określonym terenie w danym czasie
(1.4) obszar hodowli określonych roślin
Wiktionary
Wikipedia
IPA: uˈprava, AS: uprava
Wiktionary
przym. uprawowy, uprawny
czas. uprawiać
rzecz. uprawianie n.
Wiktionary
1. zajmować się czymś, poświęcać się czemuś;
2. przygotowywać glebę przed posadzeniem roślin;
3. siać lub sadzić rośliny, dbając o nie w okresie rozwoju
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) zajmować się uprawą rośliny lub ziemi
(1.2) zajmować się regularnie jakąś czynnością
Wiktionary
(1.1) Na tym polu uprawialiśmy kartofle, ale teraz ziemia leży odłogiem.
(1.1) Gdy rolę tę będziesz uprawiał, nie da ci już ona więcej plonu.
(1.2) Od dziecka uprawiam szermierkę.
Wiktionary
IPA: uˈpravʲjät͡ɕ, AS: upravʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. uprawa ż., uprawianie n.
czas. uprawić dk.
przym. uprawny, uprawowy
Wiktionary
(1.1) hodować
(1.2) zajmować się, oddawać się, poświęcać się
Wiktionary
przestarzałe:
1. ten, kto uprawia glebę, rośliny;
2. ten, kto zajmuje się czymś, poświęca czemuś czas, np. uprawiacz żeglarstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uprawiać.
Wiktionary
IPA: ˌupraˈvʲjä̃ɲɛ, AS: upravʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
rzecz. uprawa ż.
czas. uprawiać
przym. uprawny, uprawowy
Wiktionary
przygotować glebę przed zasiewem lub sadzeniem roślin
SJP.pl
każda czynność uprawowa, wykonywana ręcznie lub za pomocą maszyn i narzędzi rolniczych, np. orka, bronowanie
SJP.pl
Uprawka – czynność wykonywana narzędziem uprawowym lub maszyną uprawową, np. orka, włókowanie, bronowanie, kultywatorowanie, wałowanie, gryzowanie.
Pojedyncza uprawka na ogół nie wystarcza do spełnienia określonych zadań. Dlatego też najczęściej wykonuje się kilka uprawek następujących po sobie bezpośrednio lub w pewnych odstępach czasu, aby wykorzystać naturalne procesy zachodzące w roli pod wpływem uprawek i czynników przyrodniczych. Szereg uprawek wykonywanych w określonej porze roku dla uzyskania zamierzonych celów nazywa się zespołem uprawek.
Wikipedia
1. upoważniać kogoś do czegoś;
2. nadawać czemuś moc prawną
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) nadawać prawo lub prawa
Wiktionary
rzecz. uprawnienie n., uprawniony m., uprawniona ż.
czas. uprawnić dk.
przym. uprawniony
Wiktionary
1. upoważnić kogoś do czegoś;
2. nadać czemuś moc prawną
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) nadać prawo lub prawa
Wiktionary
rzecz. uprawnienie n., uprawniony m., uprawniona ż.
czas. uprawniać ndk.
przym. uprawniony
Wiktionary
1. upoważnić kogoś do czegoś;
2. nadać czemuś moc prawną
SJP.pl
prawo do czegoś, możność działania w zakresie objętym prawnymi przepisami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) prawo do wykonywania czegoś przez daną osobę
(1.2) odczasownikowy od|uprawnić.
Wiktionary
Uprawnienie – określenie wyróżnionego w jakiś sposób elementu prawa podmiotowego – przeważnie chodzi o bliższe wyznaczenie zachowania objętego prawem podmiotowym.
Wśród uprawnień należy wyróżnić:
Wikipedia
(1.1) Uzyskanie uprawnień administratora na Wikisłowniku wymaga dużego stażu pracy, znajomości zasad oraz dyspozycyjności.
Wiktionary
IPA: ˌupravʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: upravʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. uprawniać ndk., uprawnić dk.
przym. uprawniony
rzecz. uprawniony mos.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) praw. mający prawo do czegoś
(1.2) praw. mający podstawy prawne
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) praw. człowiek, który posiada prawo do czegoś
forma czasownika.
(3.1) ims. przym. bierny od uprawnić
Wiktionary
(1.1) Czy nasi zagraniczni pracobiorcy również są uprawnieni do letniego urlopu?
Wiktionary
rzecz. uprawnienie n.
czas. uprawniać ndk., uprawnić dk.
Wiktionary
(1.1) upoważniony
(1.2) prawowity, legalny, uzasadniony
Wiktionary
1. służący pod uprawę, nadający się do uprawy, np. pole uprawne;
2. nadający się do uprawiania, hodowania, np. rośliny uprawne
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o ziemi: nadająca się do uprawy na niej roślin
(1.2) o roślinie: nadająca się do wykorzystania w rolnictwie
Wiktionary
(1.1-2) Jest to gatunek rośliny uprawnej.
Wiktionary
IPA: uˈpravnɨ, AS: upravny
Wiktionary
rzecz. uprawa, uprawianie
czas. uprawiać
Wiktionary
(1.1) orny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. uprawomocnić)
(1.1) praw. sprawiać, że coś zaczyna obowiązywać na mocy prawa
czasownik zwrotny niedokonany uprawomocniać się (dk. uprawomocnić się)
(2.1) praw. zaczynać obowiązywać na mocy prawa
Wiktionary
(1.1) Taka postawa pozwala uniknąć pułapki kryjącej się w trzeciej, absurdalnej wykładni konstytucji, ale ją uprawomocnia.
(2.1) Wszystkie wydane nam decyzje uprawomocniają się po dwóch tygodniach od ostatniej daty doręczenia ich wszystkim stronom w sprawie.
Wiktionary
czas. uprawomocnić dk.
rzecz. uprawomocnianie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uprawomocniać.
Wiktionary
rzecz. uprawomocnienie n.
czas. uprawomocniać ndk., uprawomocnić dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uprawomocniać)
(1.1) praw. sprawić, że coś zaczyna obowiązywać na mocy prawa
czasownik zwrotny dokonany uprawomocnić się (ndk. uprawomocniać się)
(2.1) praw. zacząć obowiązywać na mocy prawa
Wiktionary
(1.1) W przyszłorocznym portfelu zamówień stoczniowej grupy znajdują się uprawomocnione kontrakty na 12 statków.
(2.1) Po dwóch procesach sądowych zostali w pełni uniewinnieni i oczyszczeni, a wyroki się uprawomocniły.
Wiktionary
czas. uprawomocniać ndk.
rzecz. uprawomocnianie n.
przysł. prawomocnie
Wiktionary
przymiotnik od: uprawa
SJP.pl
przestarzale: opracować projekt; zaprojektować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) uczynić coś prostszym, mniej skomplikowanym
Wiktionary
IPA: uˈprɔɕt͡ɕit͡ɕ, AS: uprośćić
Wiktionary
czas. upraszczać ndk.
rzecz. prostactwo n., uproszczenie n., upraszczanie n., prostownica ż.
przysł. prostacko
Wiktionary
(1.1) ułatwić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynienie czegoś prostszym
(1.2) rezultat uproszczenia (1.1)
Wiktionary
(1.1) No i najważniejsze – uproszczenie procedur jest bezinwestycyjne, nic nie kosztuje.
(1.2) Na rysunkach wykonawczych nity rysuje się bez uproszczeń.
Wiktionary
IPA: ˌuprɔʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: uproščẽńe
Wiktionary
czas. uprościć dk., upraszczać ndk.
rzecz. upraszczanie n.
Wiktionary
porywać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uprowadzić)
(1.1) zmuszać kogoś do pójścia ze sobą lub porywać środek lokomocji
Wiktionary
(1.1) Jego piraci uprowadzali statki weneckie.
Wiktionary
rzecz. zaprowadzanie n., uprowadzanie
Wiktionary
(1.1) porywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uprowadzać.
Wiktionary
rzecz. zaprowadzenie n., prowadzenie n., prowadzanie n., prowadnica ż., prowadnik m., zaprowadzanie n., uprowadzenie n.
czas. zaprowadzać ndk., zaprowadzić dk., prowadzić ndk., prowadzać ndk., uprowadzać ndk., uprowadzić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uprowadzić.
Wiktionary
Wikipedia
czas. uprowadzić
rzecz. uprowadzanie n., zaprowadzanie n.
Wiktionary
porwać, uwieźć
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) zmusić kogoś do pójścia ze sobą lub porwać środek lokomocji
Wiktionary
(1.1) Jakiś Belg uprowadził dwie nastolatki i zażądał okupu.
(1.1) Sprzątaczka uprowadziła pociąg.
Wiktionary
rzecz. uprowadzenie n., uprowadzanie n., zaprowadzanie n.
Wiktionary
(1.1) porwać
Wiktionary
Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej – centralny organ administracji rządowej utworzony 28 grudnia 1918 r., właściwy w sprawach z zakresu własności przemysłowej. Zadania i organizacja UPRP zostały określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (art. 259-2651).
Siedziba Urzędu Patentowego RP znajduje się przy al. Niepodległości 188/192 w Warszawie.
Wikipedia
przypiec, zapiec w niewielkiej ilości tłuszczu lub wody
SJP.pl
rzadko: czynić prywatnym
SJP.pl
przędąc wykonać coś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uprzątnąć)
(1.1) doprowadzać do porządku usuwając coś
Wiktionary
IPA: uˈpʃɔ̃ntat͡ɕ, AS: upšõntać
Wiktionary
rzecz. uprzątanie n., uprzątnięcie n., sprzątanie n., sprzątacz m., sprzątaczka ż.
czas. uprzątnąć, sprzątać, sprzątnąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uprzątać.
Wiktionary
czas. uprzątać ndk.
rzecz. sprzątanie n.
Wiktionary
czasownik
(1.1) usunąć coś niewielkiego, oczyścić
Wiktionary
rzecz. sprzątanie n., sprzątaczka ż.
czas. sprzątać, uprzątać
Wiktionary
1. zespół połączonych ze sobą pasów rzemiennych lub parcianych, nakładanych na zwierzęta pociągowe w celu umożliwienia im ciągnięcia pojazdu;
2. taśmy połączone ze spadochronem, opasujące ciało skoczka lub ładunek, który ma być zrzucony z samolotu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. zespół lin, pasów, itp., umożliwiający sprężyste połączenie kogoś, czegoś
(1.2) zootechn. pasy zakładane na konia, dzięki którym możliwe jest użycie zwierzęcia do pracy w zaprzęgu
Wiktionary
Uprząż – urządzenie z zapinanych taśm lub pasów służące do sprzęgnięcia, połączenia ze sobą dwóch obiektów.
Przykłady zastosowania uprzęży:
Wikipedia
rzecz. uprzążka ż.
przym. uprzężny
Wiktionary
(1.2) rząd
Wiktionary
uprzeć się - pozostać przy swojej decyzji, pomyśle itp., nie dać się przekonać do ich zmiany
SJP.pl
uprzedmiotawiać, uprzedmiotowiać;
1. sprowadzać kogoś do roli przedmiotu;
2. nadawać czemuś realny kształt
SJP.pl
czasownik
(1.1) sprowadzać człowieka lub zwierzę do roli przedmiotu, traktować jak przedmiot
Wiktionary
(1.1) (…) może być trudno znaleźć etyczny aspekt w przemyśle, który uprzedmiotawia i wyzyskuje czujące istoty.
Wiktionary
IPA: ˌupʃɛdmʲjɔˈtavʲjät͡ɕ, AS: upšedmʹi ̯otavʹi ̯äć
Wiktionary
czas. uprzedmiotowiać ndk., uprzedmiotowić dk.
czas. przedmiot m., uprzedmiotowienie n.
przym. przedmiotowy
rzecz. uprzedmiotowienie n., uprzedmiotawianie n., przedmiot mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uprzedmiotawiać.
Wiktionary
czas. uprzedmiotawiać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uprzedmiotowić.
Wiktionary
IPA: ˌupʃɛdmʲjɔtɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: upšedmʹi ̯otovʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. uprzedmiotawiać, uprzedmiotowić
czas. przedmiot m.
przym. przedmiotowy
Wiktionary
poprzedni, poprzedzający
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który wystąpił, zachodził przed czymś
Wiktionary
(1.1) W związku z uprzednimi postulatami wystosowano pismo z rekomendacjami dla przedsiębiorców.
Wiktionary
rzecz. przodek mos./mrz., uprzedniość ż.
przysł. uprzednio
przym. przedni
Wiktionary
przysłówek
(1.1) przed danym momentem, wydarzeniem; wcześniej
Wiktionary
czas. uprzedzać, uprzedzić
rzecz. przodek mos./mrz., uprzedzanie n., uprzedzenie n., uprzedniość ż.
przym. uprzedni, uprzedzający, uprzedzony, przedni
Wiktionary
(1.1) do tego czasu, najpierw, poprzednio, przedtem, wcześniej, wprzód, zanim, zawczasu
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest uprzednie
Wiktionary
przym. uprzedni
przysł. uprzednio
rzecz. przodek mos./mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. uprzedzić)
(1.1) robić wcześniej
(1.2) zawiadamiać zawczasu
(1.3) powiadamiać o niebezpieczeństwie
(1.4) powodować nieprzychylność
czasownik zwrotny niedokonany uprzedzać się (dk. uprzedzić się)
(2.1) stawać się niechętnym, źle nastawionym
Wiktionary
rzecz. przodek mos./mrz., uprzedzenie n., uprzedzanie
czas. uprzedzić dk.
przym. uprzedni, uprzedzający, przedni
przysł. uprzednio, uprzedzająco
Wiktionary
(1.1) wyprzedzać
(1.2) informować
(1.3) ostrzegać
(1.4) zniechęcać, zrażać
(2.1) zniechęcać się, zrażać się
Wiktionary
zwykle negatywne opinie na temat danej rzeczy lub osoby przed jej poznaniem; stereotypy
SJP.pl
Antyspołeczne uprzedzenie – rodzaj postawy polegającej na odrzucaniu czegoś lub kogoś bez racjonalnych przesłanek.
Uprzedzenie do kogoś lub czegoś występuje wówczas, gdy jednostka podejmuje ocenę, wyraża negatywny osąd bez wcześniejszego doświadczenia z daną osobą czy zjawiskiem, najczęściej na podstawie fałszywych lub niekompletnych informacji. Uprzedzenia wynikają także z utrwalonych w danych społeczeństwach czy społecznościach stereotypów. W przypadku osób do czegoś uprzedzonych trudno je przekonać do pozbycia się uprzedzeń poprzez racjonalną argumentację.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uprzedzić.
(1.2) nieuzasadniona niechęć do kogoś lub czegoś, negatywne odczucia w stosunku do kogoś, czegoś
Wiktionary
Antyspołeczne uprzedzenie – rodzaj postawy polegającej na odrzucaniu czegoś lub kogoś bez racjonalnych przesłanek.
Uprzedzenie do kogoś lub czegoś występuje wówczas, gdy jednostka podejmuje ocenę, wyraża negatywny osąd bez wcześniejszego doświadczenia z daną osobą czy zjawiskiem, najczęściej na podstawie fałszywych lub niekompletnych informacji. Uprzedzenia wynikają także z utrwalonych w danych społeczeństwach czy społecznościach stereotypów. W przypadku osób do czegoś uprzedzonych trudno je przekonać do pozbycia się uprzedzeń poprzez racjonalną argumentację.
Wikipedia
IPA: ˌupʃɛˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: upšeʒẽńe
Wiktionary
rzecz. uprzedzanie n., przodek mos./mrz.
czas. uprzedzić dk., uprzedzać ndk.
przym. przedni
przysł. uprzednio
Wiktionary
(1.2) niechęć, awersja, antypatia, dyskryminacja, stereotyp, nietolerancja
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uprzedzać)
(1.1) dokonany od|uprzedzać.
Wiktionary
IPA: uˈpʃɛd͡ʑit͡ɕ, AS: upšeʒ́ić
Wiktionary
rzecz. uprzedzenie n., przodek mos./mrz.
przysł. uprzednio
czas. uprzedzać
przym. przedni
Wiktionary
środowiskowo: kierowca przesadnie uprzejmy wobec innych kierowców
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób uprzejmy
Wiktionary
IPA: uˈpʃɛjmʲjɛ, AS: upšei ̯mʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. uprzejmość ż.
przym. uprzejmy
Wiktionary
(1.1) grzecznie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: uprzejmie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: uprzejmy; bardziej uprzejmy
SJP.pl
życzliwy stosunek do ludzi, grzeczność, usłużność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uprzejmy, grzeczny i życzliwy stosunek do ludzi
(1.2) uprzejmy zwrot grzecznościowy, uprzejmy uczynek, gest, przysługa
Wiktionary
(1.2) […] po wymianie wstępnych uprzejmości milczeliśmy, patrząc jak przekłada karty.
Wiktionary
IPA: uˈpʃɛjmɔɕt͡ɕ, AS: upšei ̯mość
Wiktionary
przym. uprzejmy, uprzejmościowy
przysł. uprzejmie
Wiktionary
(1.1) gładkość, galanteria, kurtuazja
Wiktionary
dotyczący uprzejmości
SJP.pl
uprzejmość;
1. uprzejmy zwrot grzecznościowy;
2. drobna usługa będąca wyrazem życzliwości
SJP.pl
miły, życzliwy w stosunku do innych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zachowujący się zgodnie z zasadami dobrego wychowania
Wiktionary
(1.1) Jest pracownikiem uprzejmym, o wysokim poziomie kultury.
Wiktionary
IPA: uˈpʃɛjmɨ, AS: upšei ̯my
Wiktionary
rzecz. uprzejmość ż.
przysł. uprzejmie
Wiktionary
(1.1) gładki, układny
Wiktionary
uprzemysłowiać;
1. czynić jakąś działalność przemysłem, np. uprzemysławiać budownictwo;
2. rozwijać przemysł na jakimś obszarze, np. uprzemysławiać kraj; industrializować
SJP.pl
uprzemysławiać;
1. czynić jakąś działalność przemysłem, np. uprzemysłowiać budownictwo;
2. rozwijać przemysł na jakimś obszarze, np. uprzemysłowiać kraj; industrializować
SJP.pl
1. uczynić jakąś działalność przemysłem, np. uprzemysłowić budownictwo;
2. rozwinąć przemysł na jakimś obszarze, np. uprzemysłowić kraj; zindustrializować
SJP.pl
1. uczynić jakąś działalność przemysłem, np. uprzemysłowić budownictwo;
2. rozwinąć przemysł na jakimś obszarze, np. uprzemysłowić kraj; zindustrializować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) proces zwiększenia możliwości wytwórczych kraju poprzez rozwinięcie produkcji w fabrykach
(1.2) ekon. zwiększenie udziału przemysłu w gospodarce narodowej
(1.3) hist. społ. proces przejścia społeczeństwa rolniczego do przemysłowego
Wiktionary
Uprzemysłowienie, in. industrializacja (ang. industrialisation) – proces przekształcania się społeczeństwa tradycyjnego w społeczeństwo przemysłowe dzięki wprowadzeniu gospodarki opartej na mechanizacji produkcji, kierowanej planowo przy użyciu określonych metod zarządzania, charakteryzujący się zwiększaniem odsetka osób zatrudnionych w przemyśle, standaryzacją czasu pracy, wyraźnym podziałem pracy i wzrostem heterogeniczności społeczeństwa. Procesowi temu towarzyszą: przyspieszona urbanizacja, zwiększanie się liczby grup wtórnych w stosunku do grup pierwotnych, zmniejszanie się roli grup wspólnotowych.
Wikipedia
przym. przemysłowy
Wiktionary
industrializacja
Wiktionary
rzadko: uprząż
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uprzyjemniać)
(1.1) zob. uprzyjemniać.
Wiktionary
(1.1) Moim zdaniem, istnieją dwa powody, dla których ludzie słuchają muzyki: aby pomóc sobie w życiu lub aby je uprzyjemnić.
(1.1) Komisarz (…) tłumaczył, że kazał grać symfonię, by uprzyjemnić służbę policjantom.
Wiktionary
IPA: ˌupʃɨˈjɛ̃mʲɲit͡ɕ, AS: upšyi ̯ẽmʹńić
Wiktionary
rzecz. przyjemniaczek mos., przyjemność ż., uprzyjemnienie n.
przysł. przyjemnie
przym. przyjemny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uprzyjemnić.
Wiktionary
IPA: ˌupʃɨjɛ̃mʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: upšyi ̯ẽmʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. uprzyjemnić
rzecz. przyjemność ż.
przysł. przyjemnie
Wiktionary
1. czynić coś przykrym, uciążliwym;
2. uprzykrzać sobie coś - nabierać niechęci, nudzić się czymś;
3. potocznie: uprzykrzać się - stawać się przykrym, uciążliwym dla kogoś
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: uprzykrzony; bardziej uprzykrzony
SJP.pl
1. uczynić coś przykrym, uciążliwym;
2. uprzykrzyć sobie coś - nabrać niechęci, znudzić się czymś;
3. potocznie: uprzykrzyć się - stać się przykrym, uciążliwym dla kogoś
SJP.pl
1. uczynić coś przykrym, uciążliwym;
2. uprzykrzyć sobie coś - nabrać niechęci, znudzić się czymś;
3. potocznie: uprzykrzyć się - stać się przykrym, uciążliwym dla kogoś
SJP.pl
w językoznawstwie: przekształcać w przymiotnik
SJP.pl
w językoznawstwie: przekształcić w przymiotnik
SJP.pl
w językoznawstwie: przekształcić w przymiotnik
SJP.pl
w językoznawstwie: taki, który stał się przymiotnikiem; zadiektywizowany
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uprzywilejowywać)
(1.1) obdarzyć przywilejami, nadać szczególne uprawnienia
czasownik zwrotny dokonany uprzywilejować się (ndk. uprzywilejowywać się)
(2.1) rzad. stać się uprzywilejowanym; zyskać przywileje, uprawnienia
Wiktionary
rzecz. uprzywilejowanie n., uprzywilejowywanie n., uprzywilejowany mos., przywilej mrz.
przym. uprzywilejowany
czas. uprzywilejowywać ndk.
Wiktionary
(1.1) wyróżnić
(2.1) wyróżnić się
Wiktionary
kobieta wyróżniana, popierana przez kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uprzywilejować.
Wiktionary
rzecz. przywilej mrz., uprzywilejowany mos.
czas. uprzywilejować dk.
przym. uprzywilejowany
Wiktionary
taki, który ma szczególne uprawnienia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający szczególne przywileje, uprawnienia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba korzystająca z określonych przywilejów, uprawnień
(2.2) osoba popierana, wyróżniona przez kogoś
forma czasownika.
(3.1) ims. przymiotnikowy bierny od: uprzywilejować
Wiktionary
rzecz. uprzywilejowanie n., uprzywilejowywanie n., przywilej mrz.
czas. uprzywilejować dk., uprzywilejowywać ndk.
Wiktionary
(1.1) wyróżniony
Wiktionary
wykrzyknik wyrażający najczęściej zakłopotanie lub zaskoczenie; oj, ojej, jejku
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) inform. zasilacz mogący utrzymywać prawidłowe parametry pracy urządzenia elektronicznego, np. komputera po zaniku lub gwałtownym skoku napięcia w sieci zasilającej
Wiktionary
(1.1) Dzięki UPS-owi nie muszę martwić się o chwilowy brak prądu.
Wiktionary
IPA: u‿pɛ‿ˈːs, AS: u‿p•‿es
Wiktionary
(1.1) upees
Wiktionary
[czytaj: apskejling] poprawa rozdzielczości obrazu
SJP.pl
[czytaj: apskalować] konwertować sygnał wideo z niższej rozdzielczości na wyższą
SJP.pl
Upstream – kierunek przesyłu danych od klienta do serwera (upload). Kierunek ten jest przeciwieństwem downstream-u nie tylko w teorii ale i w zastosowaniu, dodatkowo oba terminy często znacznie różnią się prędkością. Downstream jest istotne dla przeciętnego użytkownika domowego w celu pobierania zawartości, gdyż dane są pobierane głównie z serwerów internetowych, w których wysyłanie danych ma kluczowe znaczenie. Upstream na wyższym poziomie ma również znaczenie dla użytkowników oprogramowania peer-to-peer (P2P).
Wikipedia
1. poplamić odchodami owadów;
2. pokryć coś pstrokatymi plamami
SJP.pl
1. poplamić odchodami owadów;
2. pokryć coś pstrokatymi plamami
SJP.pl
[czytaj: u-pe-TE] skrót od: Urząd Pocztowo-Telekomunikacyjny; UP
SJP.pl
[czytaj: apton]
1. obce imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: aptałn] czcionka komputerowa
SJP.pl
podawać do publicznej wiadomości
SJP.pl
podać do publicznej wiadomości; ujawnić
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|upubliczniać.
Wiktionary
(1.1) Na wielu użytkowników czekała nieprzyjemna niespodzianka, gdy ich prywatne wiadomości zostały upublicznione z powodu błędu technicznego.
Wiktionary
rzecz. upublicznianie n., upublicznienie n., publika ż., publiczność ż., publikacja ż.
czas. upubliczniać ndk.
przym. publiczny
przysł. publicznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) podanie do wiadomości publicznej
Wiktionary
rzecz. publika ż.
czas. upublicznić dk., upubliczniać ndk.
przym. publiczny
przysł. publicznie
Wiktionary
pokryć pudrem; zapudrować, napudrować, popudrować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pokrycie czegoś pudrem
Wiktionary
rzecz. pudreza ż., pudrowanie n., popudrowanie n., puder m., pudernica ż., puderniczka ż.
czas. upudrować dk., popudrować dk., pudrować ndk.
przym. pudrowy
Wiktionary
potocznie:
1. doprowadzać do tego, że ktoś ma kłopoty; urządzać, załatwiać;
2. rozgramiać, miażdżyć, rozprawiać się z kimś;
3. nie dopuszczać do załatwienia czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) pot. ośmieszać kogoś, szkodzić komuś
(1.2) pot. nie dopuszczać do załatwienia czegoś
Wiktionary
rzecz. upupianie n., pupcia ż.
czas. upupić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upupiać.
Wiktionary
rzecz. nieupupianie n., pupa ż., pupcia ż.
czas. upupiać ndk.
Wiktionary
potocznie:
1. skutecznie zaszkodzić komuś; urządzić, załatwić;
2. rozgromić, zmiażdżyć, rozprawić się z kimś;
3. nie dopuścić do załatwienia czegoś
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. upupiać)
(1.1) pot. ośmieszyć kogoś, zrobić z kogoś głupca, zaszkodzić mu
(1.2) pot. nie dopuścić do załatwienia czegoś
Wiktionary
(1.1) (…) naiwni i głupi, daliście się opętać ideałom, daliście się nabić w butelkę, „upupić" — ku swojej i narodowej krzywdzie. Nie ominęliście żadnej okazji poświęcenia się i umierania. Niech wam będzie, pleśćećcie sobie dalej o ideałach, ojczyznach (…).
Wiktionary
rzecz. upupienie n., pupa ż., pupcia ż., pupeczka ż., pupka ż.
czas. upupiać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upupić.
Wiktionary
rzecz. pupa ż., pupcia ż.
czas. upupić
Wiktionary
1. pozwolić na wysunięcie się czegoś z rąk;
2. odprowadzić skądś nadmiar cieczy lub gazu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. upuszczać)
(1.1) pozwolić wypaść z rąk
(1.2) odprowadzić skądś nadmiar płynu lub gazu
Wiktionary
rzecz. upuszczenie n.
czas. puszczać
Wiktionary
(1.2) utoczyć
Wiktionary
1. odprowadzanie nadmiaru cieczy lub gazu ze zbiornika;
2. urządzenie do spuszczania wody ze zbiornika;
3. obniżka ceny czegoś; opust, rabat
4. przenośnie: swoboda w ujawnianiu uczuć;
5. upust krwi - drastyczne zmniejszenie liczby osób z określonej grupy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odprowadzanie nadmiaru cieczy, pary lub gazu
(1.2) techn. urządzenie do odprowadzania wody ze zbiornika
(1.3) hand. obniżenie ceny
(1.4) przen. pokazanie skrywanego stanu wewnętrznego
Wiktionary
2 cieki w Polsce:
Zobacz też
Wikipedia
(1.1) opust, spust, upuszczanie
(1.3) obniżka, rabat, zniżka
(1.4) ujście
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. upuścić)
(1.1) pozwalać wypaść z rąk
(1.2) odprowadzać skądś nadmiar płynu lub gazu
Wiktionary
rzecz. spuścizna ż., upuszczanie n., puścizna ż.
czas. puszczać
Wiktionary
[czytaj: apwołt] środowiskowo: internetowe oznaczenie treści informujące, że przypadł nam do gustu lub że się z nim zgadzamy; like, łapka w górę, kciuk w górę
SJP.pl
[czytaj: ap łeling] w geologii: podnoszenie się głębinowych wód oceanicznych na powierzchnię
SJP.pl
Upwelling – zjawisko podnoszenia się oceanicznych wód głębinowych, zwykle z głębokości poniżej termokliny, na powierzchnię.Wyróżniamy upwelling przybrzeżny i upwelling równikowy.
Upwelling przybrzeżny występuje w strefie przybrzeżnej i jest generowany przede wszystkim przez wiatry wiejące wzdłuż brzegu, które powodują, zgodnie z teorią Ekmana, odpływanie od brzegu wody powierzchniowej i zastępowanie jej wodami z niższych warstw. Zjawisko upwellingu przybrzeżnego występuje głównie wzdłuż zachodnich wybrzeży kontynentów obu półkul i jest spowodowane wiatrami wiejącymi w kierunku równika.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Poznań. ubrudzić
czasownik zwrotny dokonany upypłać się
(2.1) gw-pl|Poznań. ubrudzić się
Wiktionary
rzecz. upypłanie n.
Wiktionary
(1.1) utytłać
(2.1) utytłać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upypłać.
Wiktionary
czas. upypłać dk.
Wiktionary
dawniej: upłakać się - mocno popłakać; spłakać się
SJP.pl
taki, który się upłakał
SJP.pl
wydzielina wydobywająca się w nadmiarze z pochwy
SJP.pl
Upławy – nieprawidłowa wydzielina z pochwy, świadcząca o infekcji bakteryjnej bądź grzybiczej pochwy. Upławy mogą być bezwonne lub o rybim i cuchnącym zapachu, obfite lub skąpe, ropne, wodniste, serowate, pieniste czy podbarwione krwią.
Wikipedia
rozległy, delikatnie nachylony trawiasty stok górski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. formacja skalna na Wyspie Króla Jerzego;
Wiktionary
Upłaz, upłaz skalny – forma ukształtowania powierzchni ziemi: poziome lub lekko nachylone spłaszczenie w obrębie ściany skalnej lub stoku, oddzielające od siebie części stoku o znacznie większym nachyleniu, często porośnięte roślinnością zielną. W podhalańskiej gwarze nazywano upłazem stosunkowo płaskie i trawiaste zbocze o różnej wielkości i różnym stopniu nachylenia. W Tatrach przykładem upłazów są np. Długi Upłaz, Skupniów Upłaz.
Wikipedia
(1.1) Członkowie ekspedycji weszli na Upłaz.
Wiktionary
rzecz. upłaz m.
Wiktionary
zdrobnienie od: upłaz
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. upływać)
(1.1) ulec przeminięciu
(1.2) płynąc, przebyć pewną odległość
(1.3) płynąc, ujść na zewnątrz
Wiktionary
rzecz. upłynięcie n., upływ mrz., upływanie n.
czas. upływać
Wiktionary
(1.1) minąć, przeminąć, ubiec, zejść
(1.2) przepłynąć
(1.3) spłynąć, wyciec, wypłynąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|upłynniać.
Wiktionary
czas. upłynniać ndk.
Wiktionary
1. o czasie, pewnym okresie: to, że się skończył, przeminął; przeminięcie, skończenie się;
2. przestarzałe: upłynięcie, odpływanie jakiejś wody, cieczy; odpływ, wypłynięcie, wypływ;
3. w technice: wypływanie, wydostawanie się czegoś na skutek nieszczelności, awarii itp., np. upływ gazu, prądu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) o odcinkach czasu: minięcie/mijanie czasu lub wydarzeń trwających w czasie
Wiktionary
czas. pływać, upływać ndk., upłynąć dk.
rzecz. upływanie n., upłynięcie n.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. upłynąć)
(1.1) trwając, zmierzać do swojego końca
(1.2) wydobywać się płynąc
Wiktionary
czas. upłynąć dk.
rzecz. upływ mrz., upływanie n., upłynięcie n.
Wiktionary
(1.1) biec, mijać, przemijać, ubiegać, wygasać
(1.2) wyciekać, wypływać, uchodzić
Wiktionary
starożytne państwo-miasto
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = eduk. Uniwersytet Rzeszowski
(1.2) = eduk. Uniwersytet Rolniczy w Krakowie
Wiktionary
Francja:
Indonezja:
Irak:
Niemcy:
Rosja:
Wikipedia
IPA: u‿ˈɛr, AS: u‿er
Wiktionary
skrót od: urodzony (czytany jako cały wyraz)
SJP.pl
skrót, forma czasownika.
(1.1) = urodzony / urodzona / rzad. urodzone
Wiktionary
(1.1) Leonardo Vitor Santiago (ur. 9 marca 1983 w Rio de Janeiro) – piłkarz brazylijski grający na pozycji napastnika lub lewoskrzydłowego.
Wiktionary
IPA: ˌurɔˈd͡zɔ̃nɨ|ˌurɔˈd͡zɔ̃na, AS: uroʒõny|uroʒõna
Wiktionary
rzecz. urodzenie n., urodzoność ż., urodzony mos.
czas. rodzić ndk., rodzić się ndk., urodzić dk., urodzić się dk.
przym. urodzony
Wiktionary
(1.1) symbol. *
Wiktionary
dawniej: okrzyk wzywający do ataku lub wyrażający radość, zwycięstwo; hura
SJP.pl
Ura – wieś w Estonii, w prowincji Parnawa, w gminie Koonga.
Wikipedia
1. zgromadzić przez rąbanie jakąś ilość czegoś, zwłaszcza drewna, gałęzi; narąbać;
2. oddzielić kawałek czegoś przez rąbanie; odrąbać, uciąć, odciąć;
3. pospolicie: ubrudzić;
4. urąbać się - pospolicie: ubrudzić się
SJP.pl
rodzaj mięczaków z gromady małży
SJP.pl
1. nadawać czemuś odpowiednią formę; kształtować;
2. kształtować czyjś rozwój;
3. jednać, przekonywać do swoich poglądów;
4. oddzielać kawałki skały od calizny;
5. urabiać się - nabierać kształtu; męczyć się pracą
SJP.pl
dający się formować; podatny na formowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|urabiać.
Wiktionary
czas. urabiać ndk.
rzecz. urobek mrz.
Wiktionary
rodzina małży z rzędu Veneroida, do której należy około 60 współcześnie żyjących gatunków
SJP.pl
Urąbkowate (Donacidae) – rodzina małży z rzędu Veneroida obejmująca około 60 współcześnie żyjących gatunków. Są to zwierzęta morskie, niewielkich rozmiarów, przeciętnie 20–40 mm, tylko nieliczne z nich dorastają do 150 mm długości. Muszle w kształcie trójkąta, o bokach spłaszczonych, mocne, połyskliwe. Szczyty muszli są położone blisko jej tylnej krawędzi. Ubarwienie periostrakum zwykle żółte lub fioletowe, u niektórych gatunków bardzo zmienne – w obrębie tego samego gatunku spotykane są muszle o barwie od śnieżnobiałej po ciemnofioletową. Zmienność barw i proporcji muszli nastręcza trudności taksonomicznych. Przykładowo, wykazano, że przedstawiciele dwóch gatunków współwystępujących w strefie upwellingu Prądu Peruwiańskiego wyróżnianych ze względu na różnice w proporcjach muszli – Donax marincovichi i Donax obesulus – nie różnią się od siebie genetycznie. Połówki pustych muszli często pozostają złączone. Noga urąbkowatych jest mocna i długa – umożliwia wykonywanie skoków lub szybkie zakopanie się w dnie.
Wikipedia
o cechach urąbkowatych (rodzina małży)
SJP.pl
japońskie święto ludowe poświęcone zmarłym, obchodzone od 13 do 15 lipca; obon, bon
SJP.pl
Urabon(e) (jap. 于蘭盆(会); Festiwal (Święta) Bon, Święto Zmarłych, Święto Lampionów, od sanskr. ullambana, również: O-bon, forma skrócona) – buddyjskie obrzędy w Japonii ku czci zmarłych.
Za ich początek uważa się ofiary złożone przez ucznia Buddy o imieniu Mokuren Sonja (sanskr. Maudgalyayana), mające uchronić jego zmarłą matkę od mąk piekielnych. Dzięki swojej mocy widział jej cierpienia i był bardzo nieszczęśliwy z tego powodu. Budda przykazał mu zatem przynieść dary dla mnichów. Kiedy uczeń to uczynił, jego matka została uwolniona od cierpień. Z radości zaczął tańczyć i stąd wziął się taniec bon-odori.
Wikipedia
uderzając czymś ostrym, oddzielać od całości; odrąbywać
SJP.pl
zasada azotowa, pirymidyna, występująca w RNA
SJP.pl
Uracyl (łac. urina „mocz”, acetum „ocet”) – organiczny związek chemiczny z grupy pirymidyn, jedna z pięciu zasad azotowych wchodzących w skład podstawowych nukleotydów kwasów nukleinowych (DNA i RNA). W RNA tworzy parę komplementarną z adeniną za pomocą dwóch wiązań wodorowych, podobnie jak tymina w DNA.
Wikipedia
częstować czymś; raczyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uraczyć.
Wiktionary
czas. uraczyć
Wiktionary
1. poczęstować kogoś czymś, dać jeść, ugościć
2. uraczyć się - poczęstować się, objeść się czymś ulubionym
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. raczyć)
(1.1) dokonany od|raczyć.
czasownik zwrotny dokonany uraczyć się (ndk. raczyć się)
(2.1) dokonany od|raczyć się.
Wiktionary
(1.1) Mlekiem ze swej baronowskiej piersi by go uraczyła, gdyby mogła.
Wiktionary
IPA: uˈrat͡ʃɨt͡ɕ, AS: uračyć
Wiktionary
rzecz. uraczenie n.
Wiktionary
1. sprawić komuś radość;
2. uradować się - ucieszyć się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. radować)
(1.1) dokonany od|radować.
czasownik zwrotny dokonany uradować się (ndk. radować się)
(2.1) doznać radości, dokonany od|radować się.
Wiktionary
rzecz. radocha ż.
przysł. radośnie
Wiktionary
1. potocznie: udźwignąć coś;
2. dawniej: uchwalić, ustalić; uraić
SJP.pl
ciężkie zatrucie organizmu produktami przemiany materii, wskutek niewydolności nerek; mocznica, uremia
SJP.pl
Przewlekła choroba nerek, PChN (łac. insufficientia renum chronica; ang. chronic kidney disease, CKD) – wieloobjawowy zespół chorobowy, który jest następstwem zmniejszenia się liczby czynnych nefronów wskutek procesu toczącego się w miąższu nerki. Według definicji KDIGO 2012 jest to utrzymująca się ponad 3 miesiące nieprawidłowość budowy lub czynności nerki mające znaczenie dla zdrowia. Szacuje się, że dotyka ona nawet 600 milionów ludzi na całym świecie, w tym około 4,3 mln w Polsce, można więc uznać, że jest to choroba cywilizacyjna.
Wikipedia
ptak z rzędu wróblowatych, mający zdolność naśladowania zasłyszanych głosów, występujący w Ameryce Północnej; przedrzeźniacz
SJP.pl
1. złorzeczyć, wymyślać komuś, szydzić, drwić;
2. przynosić ujmę
SJP.pl
stanowiący dla kogoś obrazę, przynoszący ujmę; ubliżający, znieważający, obrażający
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okazywanie złości, ubliżanie komuś
Wiktionary
(1.1) Dla Ciebie bowiem znoszę urąganie / i hańba twarz mi okrywa.
Wiktionary
czas. urągać ndk.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: urągliwie
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: urągliwy
SJP.pl
drwienie z kogoś, wyśmiewanie
SJP.pl
dawniej: uchwalić, ustalić; uradzić
SJP.pl
dawniej: radząc, postanawiać coś; uradzać
SJP.pl
1. motocykl marki Ural;
2. ciężarówka marki Ural
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. góry w Rosji;
(1.2) geogr. rzeka w Rosji i Kazachstanie;
Wiktionary
Ural (ros. Урал) – łańcuch górski w Rosji, którym biegnie umowna granica między Europą a Azją.
Wikipedia
(1.1) Najwyższym szczytem Uralu jest Narodnaja.
(1.2) Rzeka Ural uchodzi do Morza Kaspijskiego.
Wiktionary
IPA: ˈural, AS: ural
Wiktionary
rzecz. Uralsk m.
przym. uralski, przeduralski
Wiktionary
skrót od: uralsko-ałtajski
SJP.pl
minerał, zielona odmiana amfibolu, powstająca z piroksenów i innych minerałów
SJP.pl
miasto w Kazachstanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Kazachstanie, administracyjne centrum obwodu zachodniokazachstańskiego;
Wiktionary
Uralsk (kaz. Орал, Orał, ros. Уральск, Uralsk) – miasto w zachodnim Kazachstanie, nad rzeką Ural, położone na granicy dwóch kontynentów: Europy oraz Azji. Ośrodek administracyjny obwodu zachodniokazachstańskiego.
Uralsk założono w 1584 przez Kozaków jaickich jako Jaick. Od 1775 nosiło nazwę Uralsk, a wraz z uzyskaniem niepodległości Kazachstanu, nazwa kazachska została zmieniona na Orał.
Wikipedia
rzecz. Ural m.
przym. uralski
Wiktionary
(1.1) hist. Jaick (do 1584)
Wiktionary
→ Ural
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Uralu, związany z Uralem, pochodzący z Uralu
Wiktionary
(1.1) Znam ten ból, bo będąc blisko 3 lata w łagrach uralskich — przyszło mi dwie wigilie spędzić w łagrach.
Wiktionary
IPA: uˈralsʲci, AS: uralsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Ural m., Uralsk m., Pierwouralsk m.
Wiktionary
odmiana sushi, w której ryż umiejscowiony jest po zewnętrznej stronie wodorostów nori
SJP.pl
Uramaki-zushi (jap. 裏巻き寿司) − rodzaj maki-zushi, w którym ryż znajduje się na zewnątrz wodorostów nori; często obtoczone w ziarnie sezamowym.
Popularne głównie w krajach zachodnich. W Stanach Zjednoczonych powstała najbardziej znana odmiana uramaki-zushi o nazwie California Roll (zwane również "inside-out sushi rolls"), m.in. z: awokado, krabowymi paluszkami i ogórkiem.
Wikipedia
pierwiastek chemiczny o symbolu U
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. zob. Uranos.
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) astr. siódma według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego;
Wiktionary
Uran – gazowy olbrzym, siódma od Słońca planeta Układu Słonecznego, trzecia pod względem wielkości i czwarta pod względem masy. Nazwa planety pochodzi od Uranosa, greckiego boga, uosobienia nieba (klasyczna greka: Οὐρανός), ojca Kronosa (Saturna) i dziada Zeusa (Jowisza). Choć jest widoczny gołym okiem podobnie jak pięć innych planet, umknął uwadze starożytnych obserwatorów z powodu małej jasności i powolnego ruchu po sferze niebieskiej. William Herschel ogłosił odkrycie planety 13 marca 1781, po raz pierwszy w historii rozszerzając znane granice Układu Słonecznego. Uran to również pierwsza planeta odkryta przy pomocy teleskopu.
Wikipedia
(1.1) Gaja i Uran dali początek wielu pokoleniom bogów.
(1.1) Z nasienia Urana, które spadło na powierzchnię morza, zrodziła się Afrodyta, zwana stąd Uranią.
(1.1) Kronos obciął Uranowi genitalia i wrzucił je do morza.
(1.1) Z Uranem miała Gaja trzech hekatonchejrów, trzech cyklopów, sześciu tytanów i sześć tytanid.
(2.1) Uran ma wiele okruchowych pierścieni i 27 księżyców.
(2.1) Gęsta atmosfera Urana składa się głównie z wodoru, helu i metanu.
Wiktionary
IPA: ˈurãn, AS: urãn
Wiktionary
rzecz. uran mrz., Uranos mos., Urania ż., urania ż., uraninit mrz., uranizm mrz.
przym. uranowy
:: gwara. przest. Uranowy
Wiktionary
(1.1) Uranos, Uranus
(2.1) symbol. ⛢, ♅
Wiktionary
astronomiczna jednostka odległości równa drodze przebytej przez promień świetlny w ciągu roku; rok świetlny, rok światła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. muza astronomii (łącznie z astrologią), jedna z towarzyszek Apolla; córka Zeusa i Mnemosyne;
(1.2) mitgr. jedna z okeanid
(1.3) mitgr. przydomek Afrodyty
(1.4) astr. planetoida o numerze katalogowym 30, z pasa głównego planetoid, odkryta w 1854 r.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Urania i jej siostry uświetniały śpiewem biesiady bosko-ludzkie oraz uczty olimpijskie bogów.
(1.1) Atrybutami Uranii były: cyrkiel, globus gwiezdny (model sfery niebieskiej), pałeczka służącą do wskazywania czegoś na globusie (wskaźnik) i wieniec z gwiazd.
(1.4) Urania porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza.
Wiktionary
IPA: uˈrãɲja, AS: urãńi ̯a
Wiktionary
rzecz. urania ż., Uran mos./mzw., uran mrz.
przym. uranowy
Wiktionary
(1.3) Afrodyta, Afrogeneja, Cypryda, Kipryda, Wenus, Wenera
Wiktionary
sól kwasu uranowego
SJP.pl
bóstwa uraniczne - bóstwa przyrody nieożywionej władające niebem
SJP.pl
rodzina motyli różnoskrzydłych
SJP.pl
Uranidowate, uraniowate, ślicznotki (Uraniidae) – rodzina motyli z nadrodziny Geometroidea i infrarzędu Heteroneura. Obejmuje blisko 700 tropikalnych gatunków. Należą tu zarówno gatunki aktywne za dnia jak i nocne. Rodzinę charakteryzuje wyjątkowe wśród motyli położenie narządów słuchu u samców.
Wikipedia
o cechach uranidowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
barwnik syntetyczny z grupy ftalein
SJP.pl
Fluoresceina – organiczny związek chemiczny, pochodna ksantenu będąca barwnikiem ksantenowym. W roztworach zasadowych fluoresceina wykazuje zielonożółtą fluorescencję, widoczną nawet przy rozcieńczeniu jak jeden do kilkudziesięciu milionów.
Sól disodowa fluoresceiny zwana jest uraniną lub żółcienią kwasową 73.
Wikipedia
minerał, tlenek uranu
SJP.pl
Uraninit – minerał promieniotwórczy z gromady tlenków. Należy do minerałów rzadkich. Nazwa pochodzi od składnika uranu. Badania tego minerału doprowadziły Marię Skłodowską-Curie do odkrycia polonu i radu, za co otrzymała w 1911 r. drugą Nagrodę Nobla.
Wikipedia
z łaciny: uran (pierwiastek chemiczny)
SJP.pl
homoseksualizm męski; urania; pederastia
SJP.pl
Homoseksualność, homoseksualizm (z greki ὁμόιος homoios „taki sam, równy” oraz z łac. sexualis „płciowy”) – pociąg romantyczny, seksualny lub zachowanie seksualne pomiędzy osobami tej samej płci. Obok heteroseksualności i biseksualności jest jedną z trzech głównych orientacji psychoseksualnych w ramach kontinuum seksualnego.
Wikipedia
minerał promieniotwórczy, krzemian uranylu
SJP.pl
Uranofan – minerał promieniotwórczy z gromady krzemianów, uwodniony krzemian uranylu i wapnia (gromada VI-14 minerały uranylu). Nazwa pochodzi od składu chemicznego (pierwiastek uran, oraz gr. phanos – pojawiać się).
Substancja Ca(UO2)2[HSiO4]2·5H2O tworzy dwa jednoskośne warianty strukturalne, które traktowane są jako odrębne minerały (uranofan i β-uranofan).
Wikipedia
Wikipedia
mit. gr. personifikacja Nieba, syn i mąż Gai, ojciec tytanów, cyklopów i sturękich olbrzymów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. bóg i uosobienie nieba; syn i mąż Gai;
Wiktionary
Uranos (także Uran, Niebo; stgr. Οὐρανός Ouranós, łac. Uranus, Caelus ‘niebo’) – w mitologii greckiej bóg i uosobienie nieba.
Jedno z najstarszych bóstw (Protogenoi). Wyłonił się z Chaosu wraz z Gają (Ziemią), która stała się jego małżonką. Wspólnie spłodzili kolejne pokolenia bogów. Z ich związku na świat przyszli kolejno:
Wikipedia
(1.1) Gaja i Uranos dali początek wielu pokoleniom bogów.
(1.1) Z nasienia Uranosa, które spadło na powierzchnię morza, zrodziła się Afrodyta, zwana stąd Uranią.
(1.1) Kronos obciął Uranosowi genitalia i wrzucił je do morza.
(1.1) Z Uranosem miała Gaja trzech hekatonchejrów, trzech cyklopów, sześciu tytanów i sześć tytanid.
Wiktionary
IPA: uˈrãnɔs, AS: urãnos
Wiktionary
rzecz. Uran mos./mzw., uran mrz., Urania ż., urania ż., uraninit mrz., uranizm mrz.
przym. uranowy; przest. gwara. Uranosowy
Wiktionary
(1.1) Uran, Niebo
Wiktionary
minerał zaliczany do łyszczyków uranowych, z którego otrzymuje się uran i rad
SJP.pl
promieniotwórczy, ciężki pierwiastek chemiczny należący do aktynowców
SJP.pl
promieniotwórczy, ciężki pierwiastek chemiczny należący do aktynowców
SJP.pl
przymiotnik od: uran
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z uranem (pierwiastkiem), dotyczący uranu
Wiktionary
IPA: ˌurãˈnɔvɨ, AS: urãnovy
Wiktionary
rzecz. uran m., Uran m., Urania ż., uranista m., Uranos mos.
Wiktionary
rodzaj dinozaura z nadrodziny hadrozauroidów; ouranozaur
SJP.pl
Uranozaur (Ouranosaurus) – dinozaur ptasiomiedniczny należący do hadrozauroidów (Hadrosauroidea).
Formalnie opisany w 1976 roku przez Philippe Taquet'a, francuskiego paleontologa. Jeden ze szkieletów jest prezentowany od 1975 roku w Museo di Storia Naturale di Venezia – nie wiadomo, czy jest to paratyp, czy drugi szkielet, czy jeszcze inny, nie wyróżniony jeszcze przez piśmiennictwo okaz. Szczątki paratypu znaleziono w 1970 roku, a zdobyto dwa lata później, natomiast skamieniałości weneckiego okazu zostały odkryte w 1973 roku podczas wyprawy francusko-włoskiej ekspedycji P. Taqueta i Giancarlo Ligabue. Taquet jednak w swej pracy, w której to opisał nowy takson dinozaura, nie wspomniał o współcześnie prezentowanym okazie z Wenecji, a jedynie o paratypie i holotypie.
Wikipedia
grupa chemiczna zawierająca jeden atom uranu i dwa tlenu
SJP.pl
związany z uranylem
SJP.pl
historyczne państwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. starożytne państwo dawniej położone na Wyżynie Armeńskiej wokół jeziora Wan, założone około IX wieku p.n.e., podbite w VI wieku p.n.e. przez Medów;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Najlepiej widać je z murów starożytnej twierdzy Vankale — ruin Tuszpy, stolicy dawnego mocarstwa Urartu.
Wiktionary
rzecz. Urartyjczyk m., urartyjski m.
przym. urartyjski
Wiktionary
przymiotnik od: Urartu (starożytne państwo)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Urartu, dotyczący Urartu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urartyjski;
Wiktionary
rzecz. Urartu n.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Urazu
Wiktionary
rzecz. Uraz m., urazianin m., urazianka ż.
Wiktionary
1. o żywych organizmach: rosnąc, stawać się większym, wyższym lub dłuższym;
2. zwiększać się liczbowo, ilościowo, pod względem objętości itp.;
3. powstawać gdzieś, stopniowo się powiększając
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) ochronić, ocalić, pomóc komuś uniknąć nieszczęścia
(1.2) korzystnie zmienić bieg wydarzeń
Wiktionary
(1.1) Bohaterski chłopiec uratował matce życie.
(1.2) Rozmowa z nimi była niezręczna, ale gdy przyszłaś, uratowałaś sytuację.
Wiktionary
IPA: ˌuraˈtɔvat͡ɕ, AS: uratovać
Wiktionary
czas. poratować dk., ratować ndk.
rzecz. ratownictwo n., poratowanie n., odratowanie n., uratowanie n., ratownik, ratowniczka, ratunek, uratowany
przym. ratowniczy, ratunkowy
Wiktionary
(1.1) ochronić, ocalić, wybawić
(1.2) ochronić, ocalić, wybawić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uratować.
Wiktionary
czas. poratować, uratować dk., ratować ndk.
rzecz. ratunek mrz., odratowanie n., poratowanie n., ratownik mos., ratownictwo n.
przym. ratowniczy, ratunkowy
Wiktionary
jednakowe, często nieuzasadnione traktowanie wszystkich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nieuzasadnione i szkodliwe zrównywanie czegoś
Wiktionary
(1.1) Szkodliwa urawniłowka gwarancji depozytów
Wiktionary
IPA: ˌuravʲɲiˈwɔfka, AS: uravʹńiu̯ofka
Wiktionary
(1.1) glajchszaltowanie, ujednolicanie, uniformizacja, zrównywanie, unifikacja, asymilacja
Wiktionary
1. uszkodzenie ciała wskutek uderzenia, nacięcia itp.;
2. (psych.) nadmierne uwrażliwienie, przeczulenie na coś (lub kogoś) będące następstwem przykrych doświadczeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) uszkodzenie ciała
(1.2) niechęć w stosunku do osoby, obiektu lub zjawiska będąca konsekwencją krzywdy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Uraz nogi przeszkadza mi w chodzeniu.
(1.2) Od kiedy pani Jola przycięła mu ucho, ma uraz do wszystkich fryzjerek.
Wiktionary
IPA: ˈuras, AS: uras
Wiktionary
rzecz. raz mrz., uraza ż., urazowość ż., urazówka ż., urażenie n.
czas. urażać ndk., urazić dk.
przym. urazowy, pourazowy
liczgł. raz
Wiktionary
(1.1) kontuzja, obrażenie
(1.2) ansa, przeczulenie, szkoda, trauma
Wiktionary
niechęć, żal do kogoś; ansa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niechęć, żal do kogoś
Wiktionary
składnia.
(1.1) chować / cierpieć / mieć / zachowywać / żywić urazę do D. o / za B.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) ansa
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. rażenie n., raz mrz., zrażanie n., uraz m., urazowość ż., urazówka ż., urazowiec m., urażenie n., urażanie n.
czas. przerażać, przerazić, zrażać, urazić dk., urażać ndk.
przym. urazowy, pourazowy, przerażony
liczgł. raz
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) grudge
* francuski: (1.1) rancune ż.
* szwedzki: (1.1) agg n., groll n.
* tuvalu: (1.1) loto ita
* ukraiński: (1.1) образа ż.
źródła.
== uraza (język baskijski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q8752 (eus)-Estitxu27-uraza.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) sałata
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: uˈraza, AS: uraza
Wiktionary
rzecz. rażenie n., raz mrz., zrażanie n., uraz m., urazowość ż., urazówka ż., urazowiec m., urażenie n., urażanie n.
czas. przerażać, przerazić, zrażać, urazić dk., urażać ndk.
przym. urazowy, pourazowy, przerażony
liczgł. raz
Wiktionary
(1.1) ansa
Wiktionary
1. sprawiać ból;
2. kaleczyć, ranić, uszkadzać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. urazić)
(1.1) naruszać wrażliwe, bolące miejsce przez dotknięcie lub przez silniejszy bodziec
(1.2) wyrządzać przykrość
czasownik zwrotny niedokonany urażać się (dk. urazić się)
(2.1) urażać siebie samego
(2.2) poczuć się urażonym
Wiktionary
rzecz. uraz mrz., urażanie n., uraza ż.
czas. urazić
Wiktionary
(1.1) podrażniać, ranić, razić
(1.2) obrażać, znieważać
(2.1) ranić się
(2.2) obrażać się
Wiktionary
urazek czteroplamkowy - chrząszcz z rodziny łyszczykowatych, niszczący larwy i poczwarki korników
SJP.pl
Urazek (Glischrochilus) – rodzaj chrząszczy z rodziny łyszczynkowatych i podrodziny Cryptarchinae. Obejmuje 46 opisanych gatunków. Ma zasięg kosmopolityczny.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Urazu
Wiktionary
rzecz. Uraz m.
:: fż. urazianka ż.
przym. uraski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Urazu
Wiktionary
rzecz. Uraz m.
:: fm. urazianin m.
przym. uraski
Wiktionary
1. dotknąć, podrażnić zranione miejsce; zranić o coś;
2. sprawić komuś przykrość; obrazić, zranić;
3. urazić się:
a) dotknąć się w zranione miejsce, podrażnić własną ranę; zranić się o coś;
b) poczuć urazę; obrazić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. urażać)
(1.1) dokonany od|urażać.
czasownik zwrotny dokonany urazić się (ndk. urażać się)
(2.1) dokonany od|urażać się.
Wiktionary
czas. urażać ndk.
rzecz. uraza ż., raz mrz., uraz, urazowiec mos., urazówka ż., urażanie n., urażenie n.
przym. urazowy
przysł. urazowo
licz. raz
Wiktionary
dawniej: skłonność do obrażania się o byle co; drażliwość
SJP.pl
dawniej:
1. skłonny do obrażania się o byle co; drażliwy, przeczulony;
2. obraźliwy, obrażający
SJP.pl
oddział chirurgii urazowej dla ofiar wypadków
SJP.pl
przymiotnik od: uraz
SJP.pl
skrót od: urbanistyka, urbanistyczny, urbanizacja, urbanizacyjny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Urban, z zawodu jestem ogrodnikiem, z zamiłowania winogrodnikiem i winiarzem.
(1.1) Niektórzy rolnicy, jak na przykład pan Urban Kowalczyk, ukończyli kurs agroturystyczny.
(1.1) W Kościele katolickim na 19 maja przypada wspomnienie św. Urbana, patrona winogrodników, winiarzy, winnic i winnej latorośli.
(1.1) Urbanowie dzień swego patrona, czyli imieniny, obchodzą 19 maja, a także 25 maja, 31 października i 19 grudnia.
Wiktionary
IPA: ˈurbãn, AS: urbãn
Wiktionary
rzecz. Urbanowa ż., Urbanówna ż., Urbanostwo lm m., Urbanów mrz., Urbanowo n., Urbanówko n., Urbanowice nmos., Urbanki nmos., urbanistyka ż., urbanista mos., urbanistka ż., urbanizacja ż., urbanizm mrz., urbanizowanie n., zurbanizowanie n., urbanistyczność ż., urbanizacyjność ż.
:: zdrobn. Urbanek mos., Urbaś mos., Urbek mos.
czas. urbanizować ndk., urbanizować się ndk., zurbanizować dk., zurbanizować się dk.
przym. Urbanowy, Urbankowy, Urbasiowy, urbanistyczny, urbanizacyjny
przysł. urbanistycznie
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Urbanek, Urbaś, Urbek
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Urban (imię męskie)
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Urbaniak (forma żeńska: Urbaniak, liczba mnoga: Urbaniakowie) – patronimiczne nazwisko polskie pochodzące od imienia Urban.
Na początku lat 90. XX wieku nazwiskiem Urbaniak posługiwało się 22.539 osób żyjących, zarejestrowanych w bazie PESEL.
Wikipedia
Urbanice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Wieluń.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 481.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
osoby noszące nazwisko Urbanik:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) projektant przestrzeni miejskiej i rozplanowania zabudowy
Wiktionary
Urbanista (planista przestrzenny):
Wikipedia
IPA: ˌurbãˈɲista, AS: urbãńista
Wiktionary
rzecz. Urban mos., urbanistka, urbanistyka, urbanizm, urbarium, urbanizacja
przym. urbanistyczny, urbanizacyjny, Urbanowy
przysł. urbanistycznie
czas. urbanizować
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) projektantka przestrzeni miejskiej i rozplanowania zabudowy
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. urbanistyka ż., urbanizm mrz., urbarium n., urbanizacja ż.
:: fm. urbanista mos.
czas. urbanizować ndk., zurbanizować dk.
przym. urbanistyczny, urbanizacyjny
przysł. urbanistycznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|urbanista.
* francuski: (1.1) urbaniste ż.
* hiszpański: (1.1) urbanista ż.
* niemiecki: (1.1) Stadtplanerin ż., Urbanistin ż.
* słowacki: (1.1) urbanistka ż.
źródła.
== urbanistka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urbanistka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. urbanistyka ż., urbanizm mrz., urbarium n., urbanizacja ż.
:: fm. urbanista mos.
czas. urbanizować ndk., zurbanizować dk.
przym. urbanistyczny, urbanizacyjny
przysł. urbanistycznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. urbanistyka ż., urbanizm mrz., urbarium n., urbanizacja ż.
:: fm. urbanista mos.
czas. urbanizować ndk., zurbanizować dk.
przym. urbanistyczny, urbanizacyjny
przysł. urbanistycznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|urbanista.
* francuski: (1.1) urbaniste ż.
* hiszpański: (1.1) urbanista ż.
* niemiecki: (1.1) Stadtplanerin ż., Urbanistin ż.
* słowacki: (1.1) urbanistka ż.
źródła.
== urbanistka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urbanistka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący urbanistyki
Wiktionary
rzecz. urbanistyka ż., urbanista m., urbanistka ż., urbanizacja ż., Urban mos./ż.
przysł. urbanistycznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. nauka o planowanieanowaniu i budowie miast oraz osiedli;
Wiktionary
Urbanistyka – nauka o planowaniu miast i osiedli oraz ich powstawaniu i historii rozwoju; urbanistyka jest dyscypliną nauk technicznych.
Nazwa „urbanistyka” po raz pierwszy została użyta przez hiszpańskiego teoretyka architektury Ildefonsa Cerdę i pochodzi od łacińskiego słowa urbs, określającego miasto Rzym (w odróżnieniu od słowa civitas, które oznacza miasto w ogólności).
Wikipedia
rzecz. urbanista m., urbanistka ż., urbanizm mrz., urbarium n., urbanizacja ż., Urban m.
czas. urbanizować ndk., zurbanizować dk.
przym. urbanistyczny, urbanizacyjny
przysł. urbanistycznie
Wiktionary
powstawanie i rozwój miast, powiększanie się obszarów miejskich i ich znaczenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wzrost liczby ośrodków miejskich na jakimś obszarze, ich powiększenie i rozwój wiążący się z koncentracją, napływem ludności, wzrostem ich roli i znaczenia dla danego regionu;
Wiktionary
Urbanizacja – proces koncentracji ludności w punktach przestrzeni geograficznej, głównie na obszarach miejskich, określający także wzrost liczby ludności miejskiej i jej udziału w liczbie ludności danego obszaru, dzięki czynnikom społeczno-kulturowym, demograficznym i ekonomicznym. Urbanizacja oznacza także przestrzenny rozwój miast oraz zmianę stylu życia na miejski.
Wikipedia
IPA: ˌurbãɲiˈzat͡sʲja, AS: urbãńizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. urbanistyka ż., Urban mos., urbanizm m., urbarium n., urbanista m., urbanistka ż.
przym. urbanizacyjny, urbanistyczny, Urbanowy
czas. urbanizować ndk.
Wiktionary
dotyczący urbanizacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. liter. nurt w poezji z początków XX w., charakteryzujący się zafascynowaniem miastem
(1.2) książk. urb. rozwój miasta i zjawiska z tym związane
(1.3) urb. nauk. nauka badająca powstawanie miast i zajmująca się również tego planowaniem
Wiktionary
przym. urbanistyczny
rzecz. Urban mos., urbanizacja ż., urbanista m., urbanistka ż., urbanistyka ż.
czas. urbanizować ndk.
przysł. urbanistycznie
Wiktionary
(1.3) urbanistyka
Wiktionary
1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Urban (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Urbanka lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) publ. naśladowca Jerzego Urbana
Wiktionary
Urban z małżonką; Urbanowie
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
osoby o nazwisku Urbanowicz:
Wikipedia
Urban z małżonką; Urbanostwo
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Urbana lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, którego właścicielem, autorem, twórcą jest Urban
Wiktionary
(1.1) Sad Sąsiadował z Ambrożową zagrodą z jednej strony i z Urbanowym polem z drugiej.
(1.1) Obok Urbanowej winnicy stoi przydrożna figura św. Urbana.
(1.1) Urbanowi synowie wyrośli na dorodnych mężczyzn.
Wiktionary
zob. Urban.
Wiktionary
(1.1) Urbana (D. lp. – po rzecz.)
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Urbański (forma żeńska: Urbańska; liczba mnoga: Urbańscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku Polskę zamieszkiwało 31521 osób o tym nazwisku.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Urbańszczyzna – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Łowicz.
Wikipedia
dotyczący urbarium, odnoszący się do urbarium
SJP.pl
1. rejestr powinności gruntowych obowiązujących poddanych wobec pana
2. powinność zapisana w takim rejestrze
SJP.pl
Urbarz, urbariusz, urbarium (łac. urbarium) – księga zawierająca spis majątku właściciela ziemskiego oraz powinności, głównie pańszczyźnianych, jego poddanych.
Urbarze prowadziły cesarstwa, królestwa, księstwa, ziemie, ordynacje czy miasta. W Polsce występowały od XV wieku (Urbarz Trzebnicki z 1410) do końca XVIII. Urbarze są źródłami informacji dla historyków.
Wikipedia
dawniej: spis i opis posiadłości, inwentarza itp.; księga gospodarcza
SJP.pl
Urbarz, urbariusz, urbarium (łac. urbarium) – księga zawierająca spis majątku właściciela ziemskiego oraz powinności, głównie pańszczyźnianych, jego poddanych.
Urbarze prowadziły cesarstwa, królestwa, księstwa, ziemie, ordynacje czy miasta. W Polsce występowały od XV wieku (Urbarz Trzebnicki z 1410) do końca XVIII. Urbarze są źródłami informacji dla historyków.
Wikipedia
1. zdrobnienie od: Urban;
2. nazwisko
SJP.pl
eksploracja niedostępnych, niezamieszkanych obiektów miejskich, np. tuneli, kanałów, opuszczonych budynków itp.; urbeks, eksploracja miejska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pasjonat urbeksu
Wiktionary
rzecz. urbeks m., urbex m.
Wiktionary
osoba eksplorująca niedostępne, niezamieszkane obiekty urbanistyczne, np. tunele, kanały, opuszczone budynki; urbexowiec
SJP.pl
eksploracja niedostępnych, niezamieszkanych obiektów miejskich, np. tuneli, kanałów, opuszczonych budynków itp.; urbeks, eksploracja miejska
SJP.pl
Wikipedia
osoba eksplorująca niedostępne, niezamieszkane obiekty urbanistyczne, np. tunele, kanały, opuszczone budynki; urbeksowiec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Urbinem, dotyczący Urbina
Wiktionary
(1.1) Architektura Bramantego wydaje się wewnętrznie spokrewniona z malarstwem jego urbinackiego ziomka Rafaela Santi (1483–1520), który urodził się jako syn malarza Giovanniego.
(1.1) Ojciec wróci na tron, ale już w rok po śmierci syna odstąpi swoje księstwo papieżowi, co zamknie dzieje suwerennego państewka urbinackiego.
Wiktionary
rzecz. Urbino n., urbińczyk mos.
przym. urbiński
Wiktionary
(1.1) urbiński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Urbina, osoba rodem z Urbina (Urbino)
Wiktionary
(1.1) Nawet mimo to, że Rio krytykował pogańską zmysłowość niektórych artystów renesansu (…), sławiąc Rafaela jako ukoronowanie chwały sztuki chrześcijańskiej, Goethe zaś podziwiał twórczość Urbińczyka jako wcielenie greckiego sposobu myślenia i odczuwania, to oba te nurty „religii sztuki" ożywiało podobne pragnienie - restytucji momentu dziejowej i duchowej doskonałości.
(1.1) Na początku XVI wieku florentyńczyk Leonardo i urbińczyk Rafael malują kobiety, słynące z urody lub talentu, papieży, kardynałów, pisarzy, muzyków i uczonych, wytwornie ubranych z pięknie trefionymi włosami, w postawach spokojnych i reprezentacyjnych.
(1.1) Zakwitną sztuki piękne na łodydze modlitwy. Budownictwo stanie się wspaniałą modlitwą kamienną. Mojżesz Michała Anioła będzie się modlił o dobro narodów. Fra Angelico będzie malował, klęcząc. A od Giotta aż do szkoły weneckiej rozwinie się kilka pokoleń malarzy i opromieni, naród i Kościół, bo się modlić będą mężowie sztuki. W Palestrinie zaś aż do Mozarta modlitwa uwieńczy pochód tryumfalny narodów muzyką, jaką św. Cecylia słyszy na obrazie słynnego Urbińczyka. Chwalić się będą Włochy z nieśmiertelnego Danta, że tak pięknie modlić się umiał w Boskiej Komedii. A Polska nie mogłaby się szczycić największym poematem, gdyby Mickiewicz przed pisaniem nie zwrócił błagalnej modlitwy do Bogarodzicy.
Wiktionary
rzecz. Urbino n.
przym. urbiński, urbinacki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miejscowość i gmina w środkowych Włoszech, w regionie Marche, położona u podnóża Apeninu Umbryjsko-Marchijskiego;
Wiktionary
Urbino (łac. Urvinum Mataurense) – miejscowość u podnóża Apeninu Umbryjsko-Marchijskiego i gmina w środkowych Włoszech, w regionie Marche. Wraz z Pesaro jest stolicą prowincji Pesaro i Urbino. W 1998 roku centrum historyczne miasta zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. W latach 1212–1631 stanowiło siedzibę najpierw hrabstwa, a potem księstwa Urbino.
Wikipedia
(1.1) Rafael Santi urodził się w Urbino (środkowe Włochy) i już w wieku dziecięcym mógł korzystać z nauk i wskazówek ojca, malarza, także poety.
(1.1) Urbino jest miastem zamurowanym. Nie ma otwartych przestrzeni. Place przykryto lepiej lub gorzej skleconymi dachami, żeby nie dopuszczać słonecznego światła. Centrum miasta stało się jakby jednym wielkim zamkniętym budynkiem.
(1.1) Baldassare Castiglione : (…) W 1503 wstąpił na służby do margrabiego Francesca Gonzagi, wkrótce jednak opuścił Mantuę i przeniósł się do Urbina na słynący jako ośrodek kultury renesansowej dwór księcia Guidobalda Montefeltro.
Wiktionary
rzecz. urbińczyk mos.
przym. urbiński, urbinacki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Urbino, dotyczący Urbino
Wiktionary
(1.1) Walczyli i uciskali wojsko papieskie, znieważyli pod Bracciano papieskiego «condottiere», Guidobalda de Montefeltro, księcia urbińskiego, i syna papieża, księcia Gandii, posyłając im do obozu osła, który pod ogonem niósł ułożone w drwiących sonetach wezwanie do zawarcia pokoju.
(1.1) (…) bogata ornamentacja pilastrów, nietypowa w sztuce florenckiej, przypomina raczej dekoracje urbińskie, północnowłoskie i węgierskie.
(1.1) Z jej dziedzińca dobrze widać panoramę Urbina oraz otaczające je wzgórza, które w pochmurny dzień przybierają kolor dojrzałej śliwki węgierki. Na jednym z nich po drugiej stronie miasta (patrząc z twierdzy) położony jest urbiński cmentarz.
Wiktionary
rzecz. Urbino n., urbińczyk mos.
przym. urbinacki
Wiktionary
(1.1) urbinacki
Wiktionary
gatunek fasoli uprawianej przede wszystkim w Indiach dla jadalnych ziaren przeznaczanych na paszę dla zwierząt lub zielony nawóz
SJP.pl
Norny (Szepcące) – w mitologii nordyckiej trzy wieszczki z plemienia olbrzymów, tkaczki ludzkiego losu. Norny mieszkały w okolicach jednego z trzech korzeni wiecznie zielonego jesionu Yggdrasila, nieopodal mrocznej studni Urd (była ona źródłem siły drzewa). W pobliżu znajdowało się święte jezioro, z którego czerpały wodę, by podlewać korzeń.
Wikipedia
jeden z języków indyjskich, oficjalny język literacki Pakistanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jęz. język indoeuropejski używany przez ponad 50 milionów ludzi na subkontynencie indyjskim, język urzędowy w Pakistanie;
Wiktionary
Język urdu (اردو urdū), miejscowo znany jako lashkari (لشکری) – język indoeuropejski z grupy indoaryjskiej używany obecnie przez ponad 50 mln ludzi na subkontynencie indyjskim i przez ponad milion osób zamieszkujących poza Azją.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) język
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|urd|اردو. (urdū)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Urdu
* arabski: (1.1) أردوية ż. ('urdīyya)
* asturyjski: (1.1) urdu m.
* baskijski: (1.1) urdu
* czeski: (1.1) urdština ż.
* francuski: (1.1) ourdou m.
* hindi: (1.1) उर्दू ż. (urdū)
* koreański: (1.1) 우르두어 (u.reu.du.eo)
* niemiecki: (1.1) Urdu n.
* pendżabski: (1.1) ਉਰਦੂ
* rosyjski: (1.1) урду
* słowacki: (1.1) urdčina ż.
* słoweński: (1.1) urdujščina ż.
* szwedzki: (1.1) urdu w.
* tajski: (1.1) ภาษาอูรดู (paasăa uuduu)
* urdu: (1.1) اردو ż. (urdū)
źródła.
== urdu (język asturyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jęz. urdu
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈurdu, AS: urdu
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) język
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|urd|اردو. (urdū)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Urdu
* arabski: (1.1) أردوية ż. ('urdīyya)
* asturyjski: (1.1) urdu m.
* baskijski: (1.1) urdu
* czeski: (1.1) urdština ż.
* francuski: (1.1) ourdou m.
* hindi: (1.1) उर्दू ż. (urdū)
* koreański: (1.1) 우르두어 (u.reu.du.eo)
* niemiecki: (1.1) Urdu n.
* pendżabski: (1.1) ਉਰਦੂ
* rosyjski: (1.1) урду
* słowacki: (1.1) urdčina ż.
* słoweński: (1.1) urdujščina ż.
* szwedzki: (1.1) urdu w.
* tajski: (1.1) ภาษาอูรดู (paasăa uuduu)
* urdu: (1.1) اردو ż. (urdū)
źródła.
== urdu (język asturyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jęz. urdu
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
roślina górska z rodziny pierwiosnkowatych; jaślinek
SJP.pl
Urdzik (Soldanella L.) – rodzaj roślin należący do rodziny pierwiosnkowatych. Obejmuje 16 gatunków. Rośliny te występują w górach w Europie Środkowej i Południowej. W Polsce, w Tatrach, rosną trzy gatunki: urdzik górski (S. montana), karpacki (S. carpatica) i węgierski (S. hungarica). Szereg gatunków i mieszańców uprawianych jest jako rośliny ozdobne, zwłaszcza w ogrodach skalnych.
Wikipedia
Urząd Regulacji Energetyki
SJP.pl
Biografie:
Wikipedia
bezbarwna i bezwonna substancja krystaliczna powstająca w organizmie, występująca m.in. w moczu i w pocie, uzyskiwana syntetycznie w celu produkcji tworzyw sztucznych
SJP.pl
mineralny nawóz azotowy, produkt kondensacji mocznika z formaldehydem
SJP.pl
enzym z klasy hydrolaz, powodujący rozkład mocznika na amoniak i dwutlenek węgla
SJP.pl
Ureaza (EC 3.5.1.5) – enzym z klasy hydrolaz. Katalizuje reakcję hydrolitycznego rozkładu mocznika na amoniak i dwutlenek węgla:
Wikipedia
Urediniospora lub urediospora – rodzaj zarodnika konidialnego (konidium). Powstaje w wyniku podziału mitotycznego, należy więc do grupy mitospor. Zarodniki tego typu wytwarzają grzyby z rzędu rdzowców Pucciniales (dawniej zaliczanych do klasy Teliomycetes, nieistniejącej w najnowszej systematyce grzybów). Wytwarzane są przez strzępki diploidalnej grzybni, mają więc diploidalną liczbę chromosomów. Powstają w skupiskach zwanych urediniami.
Wikipedia
1. znaleźć rozstrzygnięcie jakiegoś problemu;
2. uiścić jakąś należność;
3. ująć coś w normy, przepisy;
4. skorygować działanie przyrządu, mechanizmu;
5. nadać korytu rzeki odpowiedni profil za pomocą obwałowań, tam itp.
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) rozstrzygnąć jakiś problem
(1.2) uiścić należność
(1.3) ująć w normy, przepisy
Wiktionary
rzecz. regulacja ż., uregulowanie n.
czas. regulować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. przepis prawny
(1.2) doprowadzenie do porządku według danych norm
Wiktionary
czas. regulować, uregulować dk.
rzecz. regulowanie n.
Wiktionary
(1.1) regulacja
Wiktionary
związek organiczny, pochodna mocznika, w którym atom wodoru mocznika został zastąpiony grupą organiczną - acylem
SJP.pl
Ureidy (gr. oúron - mocz + eídos postać) – grupa związków organicznych, pochodnych mocznika, w których atom wodoru mocznika został zastąpiony grupą organiczną - acylem. Ureidy ze względu na budowę można podzielić na ureidy alifatyczne (łańcuchowe) i ureidy cykliczne.
Wikipedia
meteoryt, oliwino-pigeonit achondrytu, odkryty w Australii
SJP.pl
polskiej produkcji, bezbarwny lakier poliuretanowy do łodzi
SJP.pl
ciężkie zatrucie organizmu produktami przemiany materii, wskutek niewydolności nerek; mocznica, uraemia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zobacz. mocznica
Wiktionary
Przewlekła choroba nerek, PChN (łac. insufficientia renum chronica; ang. chronic kidney disease, CKD) – wieloobjawowy zespół chorobowy, który jest następstwem zmniejszenia się liczby czynnych nefronów wskutek procesu toczącego się w miąższu nerki. Według definicji KDIGO 2012 jest to utrzymująca się ponad 3 miesiące nieprawidłowość budowy lub czynności nerki mające znaczenie dla zdrowia. Szacuje się, że dotyka ona nawet 600 milionów ludzi na całym świecie, w tym około 4,3 mln w Polsce, można więc uznać, że jest to choroba cywilizacyjna.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) mocznica, schyłkowa niewydolność nerek
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|uraemia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|mocznica.
źródła.
== uremia (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Sapaa-uremia.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med., amer. uremia, mocznica
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: uˈrɛ̃mʲja, AS: urẽmʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) mocznica, schyłkowa niewydolność nerek
Wiktionary
bylina z rodziny ślazowatych; czepiszcze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. osiedle typu miejskiego w azjatyckiej części Rosji, położone na północno-zachodniej Syberii;
Wiktionary
Urengoj (ros. Уренгой) – osiedle typu miejskiego w azjatyckiej części Rosji, we wchodzącym w skład tego państwa Jamalsko-Nienieckim Okręgu Autonomicznym, położonym w północno-zachodniej Syberii.
Osiedle liczy 9.450 mieszkańców (1 stycznia 2005 r.), głównie Rosjan i innych europejskich osadników. Niewielki udział w populacji miasta mają też rdzenni mieszkańcy Okręgu - Nieńcy.
Wikipedia
przym. urengojski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Urengojem, dotyczący Urengoju
Wiktionary
rzecz. Urengoj mrz.
Wiktionary
szereg enzymatycznych reakcji, w wyniku których przebiega synteza nietoksycznego mocznika z toksycznych produktów przemiany materii; mocznikowy cykl Krebsa
SJP.pl
wytwarzający mocznik jako produkt uboczny przemiany materii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. piękny
Wiktionary
IPA: uˈrɛ̃mpnɨ, AS: urẽmpny
Wiktionary
ester kwasu karbaminowego mający zastosowanie w lecznictwie i do produkcji tworzyw poliuretanowych
SJP.pl
Karbaminiany – grupa organicznych związków chemicznych – soli i estrów kwasu karbaminowego (H2NCOOH) lub N-podstawionych kwasów karbaminowych (R2NCOOR′).
Przykładem soli może być karbaminian amonu powstający w reakcji amoniaku i dwutlenku węgla:
Wikipedia
przymiotnik od: uretan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. chirurgiczne usunięcie części lub całego moczowodu
Wiktionary
(1.1) Iwona miała wykonaną lewostronną ureterektomię dwa lata temu.
Wiktionary
rzecz. nefroureterektomia ż.
Wiktionary
chirurgiczny zabieg polegający na usunięciu kamienia z moczowodu
SJP.pl
zabieg chirurgiczny polegający na wszczepieniu moczowodu do esicy
SJP.pl
w medycynie: aparat służący do oglądania cewki moczowej; wziernik cewkowy
SJP.pl
chirurgiczne nacięcie cewki moczowej w celu np. usunięcia zwężenia czy wydobycia ciał obcych
SJP.pl
w starożytnym Egipcie: wizerunek świętego węża, symbolu władzy faraonów, często zdobiący królewskie nakrycie głowy i stanowiący popularny motyw w sztuce egipskiej; ureusz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. zob. ureusz.
Wiktionary
Ureusz, także Ureus – w starożytnym Egipcie symbol władzy boskiej i królewskiej w postaci świętego węża – postać z głową sępa i tułowiem atakującej samicy kobry.
Ureusz umieszczony był na sarkofagu i miał za zadanie odstraszać intruzów zakłócających wieczny spoczynek faraona. Trzymał w szponach symbol Anch, znak wiecznego życia, uważano go też za symbol słonecznego oka boga Ra. Wizerunek Ureusza zdobił korony i diademy królewskie i boskie, występował jako amulet oraz motyw dekoracyjny fryzów architektonicznych, sprzętów, ubiorów, ozdób.
Wikipedia
IPA: ˈurɛws, AS: ureu̯s
Wiktionary
w starożytnym Egipcie: wizerunek świętego węża, symbolu władzy faraonów, często zdobiący królewskie nakrycie głowy i stanowiący popularny motyw w sztuce egipskiej; ureus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. w starożytnych królestwach, głównie Egipcie, symbol władzy boskiej i królewskiej w postaci świętego węża – stylizowanej kobry w pozycji ataku;
Wiktionary
Ureusz, także Ureus – w starożytnym Egipcie symbol władzy boskiej i królewskiej w postaci świętego węża – postać z głową sępa i tułowiem atakującej samicy kobry.
Ureusz umieszczony był na sarkofagu i miał za zadanie odstraszać intruzów zakłócających wieczny spoczynek faraona. Trzymał w szponach symbol Anch, znak wiecznego życia, uważano go też za symbol słonecznego oka boga Ra. Wizerunek Ureusza zdobił korony i diademy królewskie i boskie, występował jako amulet oraz motyw dekoracyjny fryzów architektonicznych, sprzętów, ubiorów, ozdób.
Wikipedia
(1.1) Święty dziad mój — mówił faraon — był ojcem królowej i w drodze łaski otrzymał prawo ozdabiania swej infuły ureuszem.
Wiktionary
IPA: uˈrɛwuʃ, AS: ureu̯uš
Wiktionary
(1.1) Wadżet
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Urgenczem, dotyczący Urgenczu
Wiktionary
rzecz. Urgencz mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w południowo-środkowym Uzbekistanie, w dolinie Amu-darii;
Wiktionary
Urgencz (uzb. Urganch, uzb. cyr. Урганч; ros. Ургенч, Urgiencz) – miasto w południowo-środkowym Uzbekistanie, w dolinie Amu-darii, nad kanałem Shovot, siedziba administracyjna wilajetu chorezmijskiego. W 2016 roku liczyło ok. 136,6 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu maszynowego, włókienniczego, jedwabniczego, odzieżowego, spożywczego i materiałów budowlanych. W mieście działa instytut pedagogiczny oraz teatr.
Wikipedia
przym. urgencki
Wiktionary
dawniej: pisemne ponaglenie, upomnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. pisemne ponaglenie
Wiktionary
(1.1) Równocześnie na kilkakrotny urgens, co mają robić ci z naszych drużyniaków, którzy znajdują się już w mundurach austriackich, otrzymaliśmy wyraźny zakaz samowolnego opuszczenia szeregów, bo zwolnienie nas z wojska austriackiego jest w toku.
Wiktionary
rzecz. urgowanie n.
czas. urgować ndk.
Wiktionary
(1.1) monit, napomnienie, ponaglenie, upomnienie
Wiktionary
urginia morska - śródziemnomorska bylina z rodziny hiacyntowatych (szparagowatych); cebula morska, oszloch morski, ckliwica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. alpejska facja osadów dolnej kredy pochodzenia morskiego, złożona głównie z wapieni rafowych;
Wiktionary
Urgon – morska, alpejska facja dolnej kredy (barrem, apt), złożona głównie z wapieni rafowych, wśród których występują koralowce, rudysty oraz otwornice orbitoliny.
W Polsce facja urgońska występuje wyłącznie w Tatrach w serii wierchowej.
Wikipedia
(1.1) W cześci północnej tego skrzydła urgon (malm jest tu wyciśnięty), zamiast nadal regularnie otaczać trias, przerywa się i poszarpanym końcem wnika w łupki gaultu, tak, że ostatnie otaczają go, zachodząc między trias a urgon.
Wiktionary
przestarzałe: dopominać się o przyspieszenie; naglić, przynaglać
SJP.pl
kanton w Szwajcarii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. kanton w Szwajcarii położony w środkowej części kraju;
Wiktionary
Indie:
Sudan:
Szwajcaria:
Wielka Brytania:
Włochy:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. urneński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Uri
* francuski: (1.1) Uri m.
* niemiecki: (1.1) Uri n.
źródła.
== Uri (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Uri.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. Uri
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. urneński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. urneński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Uri
* francuski: (1.1) Uri m.
* niemiecki: (1.1) Uri n.
źródła.
== Uri (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Uri.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. Uri
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
odmiana owcy stepowej
SJP.pl
Owca stepowa (Ovis aries orientalis) – podgatunek z rzędu parzystokopytnych, z rodziny wołowatych, jeden z gatunków owiec domowych. Pozycja taksonomiczna owcy stepowej jest dyskutowana i lokowana także w randze gatunku, jako Ovis orientalis.
Wikipedia
przymiotnik od: Uri
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. orientalny, wschodni, z Indii Wschodnich
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. imię|polski|m.
Wiktionary
Uriasz (hebr. Urijjah, Urijjahu, „moim światłem jest Jahwe”) – biblijne imię męskie. Nosił je Uriasz Hetyta, pierwszy mąż Batszeby.
Wikipedia
(1.1) Dawid pozbył się Uriasza rękami wrogów Izraela.
Wiktionary
przym. Uriaszowy
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Daleki krewny mojego znajomego ma na imię Uriel.
(1.1) Uriel Górka, kanclerz wielki koronny i biskup poznański, uchodził za mecenasa kultury humanistycznej.
(1.1) Urielowie dzień swego patrona, czyli imieniny, obchodzą 22 stycznia.
Wiktionary
rzecz. Urielowa ż., Urielówna ż., Urielostwo lm m.
:: zdrobn. Urielek mos.
:: stpol. przest. Uryjel mos.
przym. Urielowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Urielek; stpol. przest. Uryjel
Wiktionary
urim i tummim: święte przedmioty ukryte w pektorale arcykapłana, mające zastępować pogańskie wyrocznie
SJP.pl
Urim (hebr. אורים; pol. Światła; oficjalna pisownia w ang. Urim) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Eszkol, w Dystrykcie Południowym, w Izraelu. Członek Ruchu Kibuców (Ha-Tenu’a ha-Kibbucit).
Wikipedia
[czytaj: u-er-EL lub JU-ar-el] skrót od: Uniform Resource Locator - zunifikowany format adresowania zasobów, stosowany w Internecie i w sieciach lokalnych
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Urle – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie wołomińskim, w gminie Jadów. Ma status sołectwa.
W latach 1930–1939 siedziba gminy Urle. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie siedleckim.
Wieś została założona w drugiej połowie XVIII w. na uroczysku Orle w Puszczy Kamienieckiej. Od połowy XIX w była to popularna miejscowość letniskowa, położona nad rzeką Liwiec, w pobliżu Łochowa i Tłuszcza.Przystanek kolejowy obsługiwany obecnie przez Koleje Mazowieckie na linii kolejowej nr 6 Zielonka – Kuźnica Białostocka, powstały po otwarciu Kolei Warszawsko-Petersburskiej w 1862 r. pomagał w rozwoju tego letniska.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. ustawowo zagwarantowana płatna lub niepłatna przerwa w wykonywaniu pracy;
2. przerwa w służbie wojskowej, w odbywaniu kary pozbawienia wolności itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dni wolne od pracy przysługujące pracownikowi;
(1.2) przerwa w spełnianiu jakiegoś obowiązku, np. studiów, kary pozbawienia wolności, służby wojskowej
Wiktionary
Urlop – czas wolny od świadczenia pracy przez pracownika, przewidziany przepisami prawa. Pracownik może w tym okresie otrzymywać wynagrodzenie lub go nie otrzymywać, w zależności od rodzaju urlopu.
Słowo to pochodzi z niemieckiego Urlaub (od erlauben, pozwolić, zezwolić). Tak prawdopodobnie średniowieczni rycerze pytali swych władców lennych o pozwolenie, aby zaciągnąć się do bitwy.
Wikipedia
(1.1) W przyszłym tygodniu biorę urlop i jadę na Wyspy Kanaryjskie.
(1.2) Po wyrażeniu zgody na urlop dziekański przez odpowiedni organ student nie uczęszcza na zajęcia, nie bierze udziału w sesji, zachowując jednocześnie status studenta i uprawnienia z niego wynikające.
Wiktionary
IPA: ˈurlɔp, AS: urlop
Wiktionary
rzecz. urlopowicz mos., urlopowiczka ż.
:: zdrobn. urlopik mrz.
czas. urlopować dk./ndk.
przym. urlopowy, przedurlopowy, pourlopowy
przysł. urlopowo
Wiktionary
(1.1) wolne; reg. śl. orlab., gw-pl|Śląsk Cieszyński|orlap.
(1.2) przepustka
Wiktionary
zdrobnienie od: urlop
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: urlop
Wiktionary
rzecz. urlop mrz., urlopowicz m., urlopowiczka ż.
przysł. urlopowo
Wiktionary
żartobliwie: spędzanie gdzieś urlopu; urlopowanie
SJP.pl
urzędowo: udzielić, udzielać komuś urlopu
SJP.pl
osoba przebywająca na urlopie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba spędzająca urlop
Wiktionary
(1.1) W Sopocie, w lipcu bieżącego roku było jakoś mało urlopowiczów.
Wiktionary
IPA: ˌurlɔˈpɔvʲit͡ʃ, AS: urlopovʹič
Wiktionary
rzecz. urlop m., urlopik m.
:: fż. urlopowiczka ż.
czas. urlopować
przym. urlopowy, przedurlopowy, pourlopowy
przysł. urlopowo
Wiktionary
(1.1) wczasowicz, przest. letnik
Wiktionary
kobieta przebywająca na urlopie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: urlopowicz
Wiktionary
IPA: ˌurlɔpɔˈvʲit͡ʃka, AS: urlopovʹička
Wiktionary
rzecz. urlopowicz, urlop, urlopik
czas. urlopować
przym. urlopowy, przedurlopowy, pourlopowy
przysł. urlopowo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) tak jak na urlopie
Wiktionary
(1.1) Karol otworzył nam ubrany urlopowo, w koszuli à la Cejrowski i bermudach.
Wiktionary
rzecz. urlop mrz., urlopik mrz., urlopowicz mos., urlopowiczka ż.
czas. urlopować dk./ndk.
przym. urlopowy, przedurlopowy, pourlopowy
Wiktionary
przymiotnik od: urlop
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z urlopem, dotyczący urlopu
Wiktionary
(1.1) W okresie urlopowo-wakacyjnym kawiarnie otwarte są do dziesiątej.
(1.1) Z jednej strony bowiem termin wypłaty świadczenia urlopowego nie jest sztywno ustalony, jedynie ograniczony ostateczną datą, do kiedy świadczenie to należy wypłacić.
Wiktionary
rzecz. urlop mrz., urlopowicz mos., urlopowiczka ż.
przysł. urlopowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Ulryk – imię męskie pochodzenia germańskiego, jako skrócona, oboczna forma imienia Udalryk. Wywodzi się od słowa oznaczającego „pochodzący z bogatego rodu”. Łacińska wersja tego imienia to Udalricus.
Ulryk imieniny obchodzi 20 lutego i 14 lipca.
Żeński odpowiednik: Ulryka
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Urlyk i jestem stoczniowcem z Rostocku.
Wiktionary
[czytaj: urm albo u-er-EM] skrót od: Urząd Rady Ministrów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Iranie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przeprowadzamy się z Urmii do Teheranu.
Wiktionary
przym. urmijski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Urmii, związany z Urmią
Wiktionary
(1.1) Zwiedziliśmy kilka urmijskich meczetów.
Wiktionary
rzecz. Urmia ż.
Wiktionary
1. naczynie służące do przechowywania prochów zmarłego po spaleniu; popielnica
2. skrzynka z otworem w pokrywie, służąca do gromadzenia kartek wyborczych podczas tajnego głosowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pojemnik (zazwyczaj w kształcie wazy) do przechowywania prochów zmarłych po ich kremacji;
(1.2) polit. pojemnik, do którego wyborcy wrzucają swoje głosy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wiesz, że ta Agata pięć dni po pogrzebie sprzedała urnę z prochami swojego męża?
(1.2) Po zaznaczeniu nazwiska kandydata, kartę do głosowania należy wrzucić do urny.
Wiktionary
IPA: ˈurna, AS: urna
Wiktionary
przym. urnowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Uri, pochodzący z Uri, dotyczący Uri (kantonu w Szwajcarii)
Wiktionary
rzecz. Uri n.
Wiktionary
przymiotnik od: urna
SJP.pl
1. wydobywanie, urabianie kopaliny;
2. materiał skalny uzyskany w wyniku urabiania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) górn. wydobywanie (urabianie) surowca mineralnego, np. węgla, rudy, soli
(1.2) górn. materiał uzyskany w wyniku urabiania, wydobyty surowiec (kopalina);
Wiktionary
Urobek – kopalina pozyskana poprzez robotę górniczą, niezależnie od frakcji i zawartości skały płonnej.
Wikipedia
rzecz. urabianie n.
czas. urabiać ndk.
Wiktionary
(1.1) fedrunek, wydobycie, wydobywanie
(1.2) fedrunek, wydobycie
Wiktionary
1. nadać czemuś odpowiednią formę; ukształtować;
2. ukształtować czyjś rozwój;
3. zjednać, przekonać do swoich poglądów;
4. oddzielić kawałki skały od calizny;
5. urobić się - zostać ukształtowanym; zmęczyć się pracą
SJP.pl
pomarańczowożółty barwnik żółci powstający w jelicie wskutek utleniania urobilinogenu, wydalany z kałem i z moczem
SJP.pl
Urobilina – organiczny związek chemiczny, pochodna bilirubiny, zredukowana forma urobilinogenu, z którego powstaje w jelicie grubym pod wpływem enzymów bakteryjnych. Stanowi główny barwnik moczu.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny, pochodna bilirubiny
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: urobilina
SJP.pl
miejsce wydobywania żwiru i piasku budowlanego
SJP.pl
symbol określający wszechrzecz, jedność i nieskończoność, przedstawiany w postaci węża pożerającego swój ogon; ouroboros
SJP.pl
Uroboros (stgr. Οὐροβόρος; także Urobor) – symbol przedstawiający węża z ogonem w pysku, który bez przerwy pożera samego siebie i odradza się z siebie. Powstał najpóźniej w starożytnym Egipcie, w XIV w. p.n.e.; był potem używany w starożytnej Grecji, średniowieczu i nowożytności.
Wikipedia
żółty barwnik moczu, łatwo rozpuszczalny w wodzie i trudno rozpuszczalny w rozpuszczalnikach organicznych
SJP.pl
rodzaj ssaka z rodziny psowatych
SJP.pl
Urocjon (Urocyon) – rodzaj ssaków z rodziny psowatych (Canidae).
Wikipedia
Urocystografia - badanie diagnostyczne polegające na wprowadzeniu do pęcherza moczowego środka kontrastowego i następnie wykonanie badania radiologicznego.
Środek kontrastowy wprowadza się pęcherza moczowego przez cewnik wprowadzony przez cewkę moczową.
Wikipedia
czerwończyk uroczek - motyl z rodziny modraszkowatych
SJP.pl
dawny stopień wyższy od przysłówka: urocznie (uroczo)
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny gruboszowatych; Umbilicus
SJP.pl
dawniej:
1. odnoszący się do uroków, czarów;
2. uroczy
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w uroczy sposób, czarująco
Wiktionary
rzecz. urok m., urokliwość ż.
przym. uroczy
Wiktionary
pełen uroku, wdzięku; ujmujący, urzekający, czarujący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pełen uroku, atrakcyjny, pociągający, czarujący
Wiktionary
(1.1) Iga momentalnie przeistoczyła się z pochmurnego Stańczyka w uroczą Helenę.
Wiktionary
IPA: uˈrɔt͡ʃɨ, AS: uročy
Wiktionary
rzecz. urok m., urokliwość ż.
przysł. uroczo
Wiktionary
w wierzeniach ludowych: rzucić, rzucać czary na kogoś, na coś; urzec lub urzekać
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób odbiegający od zwyczajności czy codzienności
(1.2) muz. w nastroju majestatycznym, poważnym
Wiktionary
(1.1) I prawdziwek został uroczyście pokrojony na plasterekasterki, podsmażony na złoto na maśle i lekko posolony zgodnie ze wszystkimi zasadami sztuki kulinarnej. Smakował naprawdę królewsko.
Wiktionary
rzecz. uroczystość ż.
przym. uroczysty
Wiktionary
(1.1) ceremonialnie, dostojnie, galowo, niecodziennie, nieprzeciętnie, nietuzinkowo, niezwyczajnie, odświętnie, patetycznie, pompatycznie, poważnie, świątecznie, wspaniale, wyjątkowo
(1.2) maestoso
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: uroczyście
SJP.pl
1. wyodrębniona część lasu;
2. miejsce odludne, tajemnicze; pustkowie;
3. u dawnych Słowian: miejsce związane z kultem jakiegoś bóstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. trudno dostępny, odludny, bagnisty, mroczny i nieco tajemniczy obszar w lesie;
(1.2) część terenu otoczona naturalnymi granicami, wyodrębniona za pomocą nazwy topograficznej
(1.3) hist. etn. u dawnych Słowian: miejsce kultu bóstwa, ważnych narad czy sądów lub siedziba złych duchów, zwykle znajdujące się w głębi puszczy
Wiktionary
Uroczysko – część lasu (rzadziej pola lub łąki) o orientacyjnym znaczeniu, bez ściśle oznaczonych granic; jest to miejsce związane zwykle ze szczególnym wydarzeniem legendarnym, legendą, kurhanem, czy w którym występują charakterystyczne cechy przyrodnicze. Teren zwykle ciekawie ukształtowany geograficznie, niejednokrotnie tworzy niewielki obszar rezerwatu przyrody.
Wikipedia
(1.1) Motłoch utopił starą wiedźmę w bagienku na uroczysku.
Wiktionary
IPA: ˌurɔˈt͡ʃɨskɔ, AS: uročysko
Wiktionary
rzecz. urok m. uroczenie n.
czas. uroczyć ndk., zauroczyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uroczyste obchodzenie jakiegoś święta, wydarzenia itp.
(1.2) uroczysty charakter czegoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Uroczystość zakłóciły jakieś krzyki zza okna.
Wiktionary
IPA: ˌurɔˈt͡ʃɨstɔɕt͡ɕ, AS: uročystość
Wiktionary
rzecz. uroczystości nmos.
przym. uroczysty
przysł. uroczyście
Wiktionary
(1.1) ceremonia, celebracja, obchody, świętowanie, impreza, obrzęd, święto
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) oficjalne obchody rocznicowe
Wiktionary
(1.1) Jedziemy na uroczystości rocznicowe do Palmir.
(1.1) W Warszawie odbyły się w piątek uroczystości poprzedzające 76. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego.
Wiktionary
rzecz. uroczystość ż.
przym. uroczysty
Wiktionary
dotyczący uroczystości
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: uroczysty
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) obchodzony w sposób podniosły, odznaczający się okazałością
(1.2) będący wyrazem dostojeństwa, powagi
(1.3) stpol. coroczny
Wiktionary
(1.1) Świadectwa wręczono nam w niezmiernie uroczystej atmosferze.
Wiktionary
IPA: ˌurɔˈt͡ʃɨstɨ, AS: uročysty
Wiktionary
rzecz. uroczystości nmos., uroczystość ż.
przysł. uroczyście
Wiktionary
(1.1) świąteczny, odświętny, niecodzienny, wystawny, okazały, ceremonialny
(1.2) dostojny, poważny, podniosły, patetyczny
Wiktionary
zewnętrzne walory postaci, zespół cech składających się na piękny wygląd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zespół cech wyglądu człowieka, które pociągają, budzą zachwyt
(1.2) wygląd człowieka
(1.3) przen. zespół cech idei, sytuacji, itp., które uważane są za pociągające
(1.4) gw-pl|Bukowina. urodzaj
Wiktionary
Atrakcyjność fizyczna – zakres, w jakim cechy fizyczne danej osoby są uważane za estetyczne lub piękne. Termin ten często zakłada atrakcyjność seksualną lub pożądanie, ale może być również odrębny od któregokolwiek z nich. Istnieje wiele czynników, które wpływają na atrakcyjność jednej osoby dla drugiej, a aspekty fizyczne są jednym z nich. Atrakcja fizyczna zawiera w sobie uniwersalne percepcje wspólne dla wszystkich kultur ludzkich, takie jak symetria twarzy, uwarunkowania społeczno-kulturowe oraz osobiste preferencje unikalne dla danej jednostki.
Wikipedia
(1.2) Ten facet ma parszywą urodę.
Wiktionary
IPA: uˈrɔda, AS: uroda
Wiktionary
przym. urodziwy, urodny
Wiktionary
(1.1-2) piękno
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Asimina|ref=tak., rodzaj małych drzew lub krzewów z rodziny flaszowcowatych, asymina;
Wiktionary
Asymina, urodlin (Asimina Adans.) – rodzaj roślin z rodziny flaszowcowatych (Annonaceae). Obejmuje 8–9 gatunków. Rośliny te występują naturalnie we wschodniej części Ameryki Północnej – w klimacie od zwrotnikowego do umiarkowanego. Przy czym tylko jeden – asymina trójklapowa ma szeroki zasięg obejmujący tereny od Ontario po Florydę i Teksas, a reszta rośnie tylko na Florydzie i w sąsiedniej Georgii. Rośliny te rosną w lasach i zaroślach.
Wikipedia
(1.1) Tylko jeden gatunek urodlina można w Polsce uprawiać w gruncie.
Wiktionary
IPA: uˈrɔdlʲĩn, AS: urodlʹĩn
Wiktionary
(1.1) asymina
Wiktionary
dawny stopień wyższy od przysłówka: urodnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: urodny
SJP.pl
przestarzale: urodziwy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) daw. wyróżniający się urodą, urodziwy
Wiktionary
(1.1) Wydawało jej się kiedyś, że oboje z chłopem będą zawsze młodzi, silni i urodni, a tymczasem ciężkie pożycie małżeńskie wyssało krzepkość cielesną, odbarwiło krwiste policzki w bledziznę codziennych wyczerpań, pożarło ponętność urody.
Wiktionary
rzecz. uroda ż., urodziwość ż.
przym. urodziwy
Wiktionary
dobry wynik uprawy lub zasiewu; obfitość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fakt, że coś się dobrze rodzi; także. rezultat zasiewu i uprawy
(1.2) pot. obfitość, duża ilość czegoś
Wiktionary
(1.1) Urodzaj tego roku będzie dobry — i wiedziałem to z góry, bo jak mnie ma Bóg czem dotknąć, to mi zsyła znak.
Wiktionary
rzecz. narodziny nmos., urodzajność ż.
przym. urodzajny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: urodzajnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: urodzajny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzymiotnikowy od|urodzajny.
Wiktionary
Urodzajność gleby – zdolność gleby do zaspokajania potrzeb roślin i wydawania plonu. Jest to wypadkowa żyzności i zastosowanych przez rolnika zabiegów agrotechnicznych. Urodzajność jest cechą określającą wartość produkcyjną gleby.
Wyróżnia się:
Wikipedia
przym. urodzajny
rzecz. urodzaj m.
Wiktionary
(1.1) żyzność
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) roln. dający obfity plon
(1.2) taki, w którym zebrano wysokie plony
Wiktionary
(1.1) Tańska nie potrafi jednak oddać poetycko piękna przyrody, ogranicza się tylko do wyliczania wspaniałych lasów, kwiecistych łąk i urodzajnych pól.
Wiktionary
rzecz. urodzajność ż., urodzaj m., narodziny nmos.
Wiktionary
(1.1) chlebny, chlebodajny, płodny, produktywny, żyzny
(1.2) owocny, produktywny
Wiktionary
1. wydać na świat potomstwo;
2. urodzić się - przyjść na świat, powstać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|urodzić.
Wiktionary
(1.1) Chociaż nie jestem sorkwicianinem od urodzenia, to jednak bardzo dobrze znam problemy Sorkwit i dlatego kandyduję na wójta naszej gminy.
Wiktionary
IPA: ˌurɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: uroʒẽńe
Wiktionary
rzecz. ród mrz., rodzina ż., porodówka ż., urodziny nmos., rodzinka ż., narodziny nmos.
czas. urodzić dk.
przym. urodzinowy, urodzeniowy, urodzony
Wiktionary
1. wydać na świat potomstwo;
2. urodzić się - przyjść na świat, powstać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rodzić)
(1.1) dokonany od|rodzić.
czasownik zwrotny dokonany urodzić się (ndk. rodzić się)
(2.1) dokonany od|rodzić się.
Wiktionary
(1.1) A potem urodziła jeszcze Abla, jego brata.
Wiktionary
IPA: uˈrɔd͡ʑit͡ɕ, AS: uroʒ́ić
Wiktionary
rzecz. ród mrz., porodówka ż., urodzenie n., urodziny nmos., rodzina ż., narodzenie n., rodzinka ż., narodziny nmos.
czas. rodzić
przym. urodzony
Wiktionary
zdrobnienie od: urodziny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zdrobn. urodziny
Wiktionary
(1.1) Czarusiu, babcia nie zapomni o twoich urodzinkach.
Wiktionary
rzecz. urodziny lm nm.
Wiktionary
potocznie:
1. obchodzić urodziny;
2. bawić się na czyichś urodzinach
SJP.pl
przymiotnik od: urodziny (np. prezent urodzinowy)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z urodzinami, dotyczący urodzin
Wiktionary
(1.1) (…) podał mi rękę i powiedział: – „Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin, Panie Podchorąży, widzę, że WKU Kielce Śródmieście zrobiło Panu ciekawy prezent urodzinowy”.
(1.1) Cała urodzinowa uroczystość bliźniaków ograniczyła się do niedzielnego obiadu.
Wiktionary
IPA: ˌurɔd͡ʑĩˈnɔvɨ, AS: uroʒ́ĩnovy
Wiktionary
rzecz. narodziny nmos., urodzenie n., urodziny nmos.
przym. urodzony
Wiktionary
rocznica dnia, w którym się ktoś urodził
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) rocznica dnia narodzin
(1.2) fakt narodzenia się
Wiktionary
Urodziny – zwyczaj świątecznego obchodzenia (czasami hucznego) rocznicy dnia, w którym ktoś się urodził. Zwykle wiąże się ze składaniem życzeń i wręczaniem prezentów solenizantowi (osobie obchodzącej urodziny).
Tradycyjnym elementem obchodów urodzin w kulturze europejskiej jest tort urodzinowy, który ozdobiony jest specjalnymi świeczkami w liczbie odpowiadającej wiekowi solenizanta, który zwykle zdmuchuje świeczki, najlepiej wszystkie naraz. Innym zwyczajem jest śpiewanie na cześć solenizanta specjalnej rytualnej pieśni: w Polsce jest to „Sto lat”.
Wikipedia
(1.1) Ewelina, ku swojemu rozczarowaniu, dostała na urodziny książkę.
(1.1) Z okazji swoich urodzin Anita zorganizowała sutą, alkoholową imprezę dla kilkudziesięciu osób.
Wiktionary
IPA: ˌurɔˈd͡ʑĩnɨ, AS: uroʒ́ĩny
Wiktionary
rzecz. ród mrz., urodzenie n., narodziny lm nm., urodzinki lm nm.
czas. urodzić dk., narodzić dk., rodzić ndk.
przym. urodzinowy, urodzony
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|geburstag, gyburstag.
(1.2) narodziny
Wiktionary
rzadko: ktoś wyróżniający się urodą, przystojny; przystojniak
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: urodziwie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: urodziwy
SJP.pl
wyróżniający się urodą, ładnym wyglądem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający urodę w wyższym stopniu, dorodny
Wiktionary
(1.1) Dziewczyna jest miła, ale niezbyt urodziwa.
Wiktionary
IPA: ˌurɔˈd͡ʑivɨ, AS: uroʒ́ivy
Wiktionary
rzecz. uroda
przysł. urodziwie
przym. urodny
Wiktionary
(1.1) ładny, przystojny, kształtny; reg. śl. nadobny., reg. śl. szwarny., reg. śl. gryfny.
Wiktionary
dawniej: osoba nosząca tytuł urodzonego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. taki, który posiada skłonności i zamiłowanie do czegoś
(1.2) pochodzący z danego miejsca
(1.3) hist. tytuł stosowany przed imieniem i nazwiskiem osoby szlacheckiego pochodzenia
forma czasownika.
(2.1) ims. bierny od urodzić lub urodzić się
Wiktionary
IPA: ˌurɔˈd͡zɔ̃nɨ, AS: uroʒõny
Wiktionary
rzecz. urodzenie n., urodziny nmos.
czas. urodzić, urodzić się
przym. urodzinowy
Wiktionary
(1.1) zapalony, zawołany
(1.2) rdzenny, rodowity
(2.1) skr. ur.; symbol. *
Wiktionary
ceglasto-czerwony barwnik moczu
SJP.pl
aparat do badania cewkowego przepływu moczu
SJP.pl
badanie służące do oceny przepływu moczu przez cewkę moczową
SJP.pl
Uroflowmetria (UFM, UFL) – badanie tempa przepływu moczu przez cewkę moczową podczas mikcji. Służy do zobrazowania naturalnej mikcji pacjenta w postaci wykresu, a głównym celem badania jest wykrycie przeszkody podpęcherzowej w sposób nieinwazyjny. Technika badania została opisana przez Amerykanina Willarda M. Drakea juniora w 1948 roku.
Wikipedia
hormon wytwarzany w gruczołach podśluzowych dwunastnicy, hamujący produkcję kwasu solnego
SJP.pl
dotyczący układu moczopłciowego, np. zakażenia urogenitalne
SJP.pl
Urografia – badanie radiologiczne mające na celu uwidocznienie nerek i dróg moczowych oraz ocenę czynności nerek.
Badanie polega na dożylnym podaniu środków kontrastowych (np. Uropolinum, bądź nowocześniejszych i bezpieczniejszych niejonowych środków kontrastujących) i następowym wykonaniu zdjęć radiologicznych jamy brzusznej.
Wikipedia
roślinny lek odkażający i moczopędny
SJP.pl
barwnik pochodzenia zwierzęcego, składnik hemoglobiny, pochodna heminy
SJP.pl
1. uroić sobie coś - wyobrazić sobie coś, wymyślić sobie coś, co tak naprawdę nie istnieje, jest nierealne; wyfantazjować, wyimaginować, wydumać, ubzdurać;
2. uroić się (o czymś nieistniejącym) - przedstawić się w myślach, ukazać się, przywidzieć się
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) wyobrazić sobie coś nieprawdziwego lub niedorzecznego i przyjąć to jako rzeczywiste
Wiktionary
rzecz. urojenie n., rój mrz.
przym. urojony
Wiktionary
wymysł, pragnienie niemożliwe do zrealizowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) psych. med. objaw wytwórczy psychozy, zaburzenie treści myślenia polegające na nierzeczywistym osądzie, błędnym przekonaniu, niepodlegającym logicznej argumentacji
(1.2) myśl lub pomysł nie do zrealizowania
Wiktionary
Urojenia (łac. delusiones) – zaburzenia treści myślenia polegające na fałszywych przekonaniach, błędnych sądach, odpornych na wszelką argumentację i podtrzymywane mimo obecności dowodów wskazujących na ich nieprawdziwość. Obecne w wielu psychozach, w tym w przebiegu schizofrenii. Szczególnie rozbudowany system urojeń charakteryzuje schizofrenię paranoidalną. Treść urojeń często nie odpowiada poziomowi wiedzy chorego.
Wikipedia
czas. uroić dk.
przym. urojony
rzecz. rój mrz.
Wiktionary
(1.2) chimera, fantasmagoria, fantazmat, fantom, fikcja, iluzja, ułuda, wymysł, wytwór wyobraźni, złuda
Wiktionary
nieprawdziwy, nierzeczywisty, zmyślony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący wytworem wyobraźni, a nie rzeczywistości
Wiktionary
rzecz. urojenie n.
czas. uroić
Wiktionary
(1.1) nierealny, nierzeczywisty, wymyślony, zmyślony
Wiktionary
1. źródło zachwytu; wdzięk; czar; powab;
2. dawniej: zaklęcie mogące komuś zaszkodzić; urzeczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. to, co wywiera przyjemne wrażenie
(1.2) daw. według wierzeń ludowych: negatywna siła magiczna mogąca komuś lub czemuś szkodzić
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ta jednoaktówka dodała jeszcze uroku całemu przedstawieniu.
(1.2) Rzuciwszy urok czarownica rechocząc odleciała na miotle.
Wiktionary
IPA: ˈurɔk, AS: urok
Wiktionary
rzecz. uroczysko n., urokliwość ż.
przym. uroczy, urokliwy
przysł. uroczo, urokliwie
czas. zauroczyć dk.
Wiktionary
(1.1) czar; książk. charme, szarm, gracja, urokliwość, magiczność, powab, wdzięk
(1.2) czar, zło, magia
Wiktionary
enzym trypsynopodobny, bezpośredni aktywator plazminogenu
SJP.pl
Urokinaza (EC 3.4.21.73) – enzym należący do podklasy proteaz serynowych; katalizujący przemianę plazminogenu w plazminę; syntetyzowany w nerkach.
Aktywacja plazminy wywołuje kaskadę proteolityczną, która w zależności od lokalizacji bierze udział w trombolizie lub degradacji macierzy pozakomórkowej. Z tego powodu urokinaza ma znaczenie dla chorób naczyniowych oraz nowotworów.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: urokliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest urokliwe; cecha tych, którzy są urokliwi
Wiktionary
rzecz. urok m.
przym. urokliwy, uroczy
przysł. urokliwie, uroczo
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: urokliwy
SJP.pl
uwodzący, emanujący pięknem
SJP.pl
skrót od: urologia, urologiczny
SJP.pl
czerpanie satysfakcji seksualnej z patrzenia na inną osobę, która pije mocz
SJP.pl
skamielina zawierająca mocz niektórych dawnych gadów
SJP.pl
specjalista w dziedzinie urologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem i leczeniem chorób układu moczowo-płciowego
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarka specjalistka urologii
Wiktionary
Urologia – gałąź chirurgii zajmująca się budową, fizjologią i schorzeniami układu moczowo-płciowego u mężczyzn oraz układu moczowego u kobiet, a częściowo również żeńskim układem płciowym (uroginekologia).
Wikipedia
(1.1) Jeśli masz jakieś problemy z oddawaniem moczu, koniecznie musisz iść z wizytą do urologa.
Wiktionary
IPA: uˈrɔlɔk, AS: urolok
Wiktionary
rzecz. urologia ż.
przym. urologiczny
przysł. urologicznie
Wiktionary
1. dział medycyny zajmujący się badaniem przyczyn, rozpoznawaniem oraz leczeniem chorób i wad układu moczowo-płciowego u mężczyzn i układu moczowego u kobiet;
2. oddział urologiczny w szpitalu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. dział medycyny, który zajmuje się fizjologią i schorzeniami układu moczowo-płciowego;
(1.2) pot. środ. oddział szpitala, kliniki lub szkoły medycznej, który zajmuje się urologią (1.1)
Wiktionary
Urologia – gałąź chirurgii zajmująca się budową, fizjologią i schorzeniami układu moczowo-płciowego u mężczyzn oraz układu moczowego u kobiet, a częściowo również żeńskim układem płciowym (uroginekologia).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) urologia dziecięca / kliniczna • zajmować się urologią • katedra / klinika urologii • uroginekologia
(1.2) pielęgniarka oddziałowa / ordynator urologii • leżeć na urologii • pracować na urologii
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) medycyna
meronimy.
pokrewne.
rzecz. urolog m., urolożka ż.
przym. urologiczny
przysł. urologicznie
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|οὖρον|-λογία. → mocz + nauka
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) urologjia
* angielski: (1.1) urology
* baskijski: (1.1) urologia
* bengalski: (1.1) বৃক্কশল্যবিদ্যা
* białoruski: (1.1) уралогія ż.
* bułgarski: (1.1) урология ż.
* czeski: (1.1) urologie ż.
* duński: (1.1) urologi
* estoński: (1.1) uroloogia
* fiński: (1.1) virtsaelintautioppi, urologia
* francuski: (1.1) urologie ż.
* hebrajski: (1.1) אורולוגיה
* hiszpański: (1.1) urología ż.
* ido: (1.1) urologio
* japoński: (1.1) 泌尿器科
* kataloński: (1.1) urologia ż.
* koreański: (1.1) 비뇨기과
* kurmandżi: (1.1) ûrolojî
* niderlandzki: (1.1) urologie
* niemiecki: (1.1) Urologie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) urologi
* nowogrecki: (1.1) ουρολογία ż.
* ormiański: (1.1) Ուրոլոգիա
* portugalski: (1.1) urologia ż.
* prowansalski: (1.1) urologia ż.
* rosyjski: (1.1) урология ż.
* rumuński: (1.1) urologie ż.
* słowacki: (1.1) urológia ż.; (1.2) urológia ż.
* szwedzki: (1.1) urologi w.
* turecki: (1.1) üroloji
* ukraiński: (1.1) урологія ż.
* węgierski: (1.1) urológia
* włoski: (1.1) urologia ż.
źródła.
== urologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. urologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌurɔˈlɔɟja, AS: uroloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. urolog m., urolożka ż.
przym. urologiczny
przysł. urologicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) medycyna
meronimy.
pokrewne.
rzecz. urolog m., urolożka ż.
przym. urologiczny
przysł. urologicznie
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|οὖρον|-λογία. → mocz + nauka
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) urologjia
* angielski: (1.1) urology
* baskijski: (1.1) urologia
* bengalski: (1.1) বৃক্কশল্যবিদ্যা
* białoruski: (1.1) уралогія ż.
* bułgarski: (1.1) урология ż.
* czeski: (1.1) urologie ż.
* duński: (1.1) urologi
* estoński: (1.1) uroloogia
* fiński: (1.1) virtsaelintautioppi, urologia
* francuski: (1.1) urologie ż.
* hebrajski: (1.1) אורולוגיה
* hiszpański: (1.1) urología ż.
* ido: (1.1) urologio
* japoński: (1.1) 泌尿器科
* kataloński: (1.1) urologia ż.
* koreański: (1.1) 비뇨기과
* kurmandżi: (1.1) ûrolojî
* niderlandzki: (1.1) urologie
* niemiecki: (1.1) Urologie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) urologi
* nowogrecki: (1.1) ουρολογία ż.
* ormiański: (1.1) Ուրոլոգիա
* portugalski: (1.1) urologia ż.
* prowansalski: (1.1) urologia ż.
* rosyjski: (1.1) урология ż.
* rumuński: (1.1) urologie ż.
* słowacki: (1.1) urológia ż.; (1.2) urológia ż.
* szwedzki: (1.1) urologi w.
* turecki: (1.1) üroloji
* ukraiński: (1.1) урологія ż.
* węgierski: (1.1) urológia
* włoski: (1.1) urologia ż.
źródła.
== urologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. urologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
→ urologia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. związany z urologią
Wiktionary
IPA: ˌurɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: uroloǵičny
Wiktionary
rzecz. urologia ż., urolog m.
Wiktionary
przyrząd do badania gęstości moczu
SJP.pl
Urometr – przyrząd wykorzystywany w diagnostyce medycznej służący do określania gęstości (ciężaru właściwego moczu. Urometr jest densymetrem szklanym areometrem o parametrach:
Wikipedia
podniośle:
1. zgubić coś małego, stracić, upuścić itp. (w wyrażeniu "uronić łzę a. łzy" - zapłakać);
2. pominąć, przeoczyć (zwykle z przeczeniem, np. "Żaląc się, nie uronił żadnej przykrej sprawy.")
SJP.pl
kwas uronowy - pochodna monosacharydów, w której pierwszorzędowa grupa alkoholowa została utleniona na grupę karboksylową
SJP.pl
tylna część ciała skorupiaków
SJP.pl
organiczny związek chemiczny z grupy porfiryn
SJP.pl
Uroporfiryna – organiczny związek chemiczny z grupy porfiryn. Zawiera cztery heterocykliczne pierścienie pirolu, do których przyłączonych jest osiem podstawników – cztery reszty octanowe (A) i cztery propionianowe (P). Naturalnie występują dwa izomery podstawienia, oznaczane numerami I i III. Różnią się one położeniem podstawników przy jednym z pierścieni pirolowych, dla którego przyjmuje się numer IV. W uroporfirynie I wszystkie podstawniki A i P ułożone są naprzemiennie, natomiast w uroporfirynie III w pierścieniu IV podstawniki A i P są zamienione miejscami. Izomer ten dominuje w produktach naturalnych, m.in. tego typu szkielet występuje w hemie.
Wikipedia
częste oddawanie moczu, poprzedzane parciem; objaw chorób pęcherza moczowego, niekiedy występujący też na tle nerwowym; częstomocz
SJP.pl
przestarzałe: urosnąć
SJP.pl
zespół uogólnionej reakcji zapalnej w reakcji na zakażenie układu moczowego
SJP.pl
[czytaj: uroseps-is] w medycynie: ciężkie zapalenie układu moczowego; posocznica moczowa
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. rosnąć, urastać)
(1.1) stać się wyższym, powiększyć swoje rozmiary
(1.2) stać się dojrzałym
(1.3) zwiększyć się ilościowo lub liczbowo
(1.4) pojawić się gdzieś i rozwinąć
Wiktionary
rzecz. urośnięcie n., rośl ż.
przym. urośnięty, rosły
czas. rosnąć
Wiktionary
war. urość / uróść
Wiktionary
taki, który urósł; urosły
SJP.pl
wydłużona, sztabkowata kość będąca zakończeniem kręgosłupa płazów bezogonowych
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: pretensja, nieuzasadnione żądanie; roszczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odrzecz. od urościć
(1.2) przest. roszczenie, żądanie
Wiktionary
taki, który urósł; urośnięty
SJP.pl
heksametylenotetraamina; substancja stosowana w infekcji dróg moczowych
SJP.pl
Urotropina (heksametylenotetramina, HMTA) – organiczny związek chemiczny, wielopierścieniowa amina trzeciorzędowa.
Wikipedia
przestarzale: wyrównać, zrównać
SJP.pl
przestarzale: wyrównywać, zrównywać
SJP.pl
książkowo: wprowadzać różnorodność, czynić coś atrakcyjnym, mniej monotonnym; uatrakcyjniać, różnicować
SJP.pl
to, co wprowadza różnorodność, uatrakcyjnia coś; atrakcja, rozrywka, zabawa
SJP.pl
książkowo: wprowadzić różnorodność, uczynić coś atrakcyjnym, mniej monotonnym; uatrakcyjnić, zróżnicować
SJP.pl
książkowo: wprowadzić różnorodność, uczynić coś atrakcyjnym, mniej monotonnym; uatrakcyjnić, zróżnicować
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z różnorodnych elementów i dzięki temu nie wywołujący znużenia
Wiktionary
(1.1) Trasa biegnie szosą lokalną na pd. wsch. równolegle do doliny rz. Pokrzywnicy. Teren urozmaicony wzgórzami i lasami.
(1.1) Kamienista i urozmaicona zatrważającymi wyrwami droga mijała pewien rodzaj bramy i prowadziła przed dwór.
(1.1) Krajobraz regionu jest bardzo urozmaicony.
(1.1) Znawcy twierdzą, iż to jedno z najpiękniejszych polskich jezior: stanowi o tym niezwykle malownicza i urozmaicona linia brzegowa, pełna zatok, półwyspów, cypli.
(1.1) W Polsce działa teraz około stu dyskusyjnych klubów filmowych, a jeszcze w 1987 roku było ich 550 (oprócz nich są kina studyjne). Podobnie jak kluby za wschodnią granicą, nie mają dość pieniędzy na utrzymanie urozmaiconego repertuaru.
(1.1) Na pn. wsch. leży Puszcza Zielonka — duży kompleks leśny urozmaicony jeziorami i wzgórzami, popularny teren wycieczkowy z licznymi szlakami znakowanymi.
(1.1) Niektóre kamienie mogą być dwubarwne, trójbarwne, a nawet bardziej urozmaicone kolorystycznie.
Wiktionary
(1.1) różnorodny, atrakcyjny, różnokolorowy
Wiktionary
1. ubarwić różem (środkiem kosmetycznym); naróżować;
2. dawniej: pomalować usta na różowo
SJP.pl
skrótowiec literowy w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych;
Wiktionary
skrót od: Urząd Rzecznika Praw Obywatelskich
SJP.pl
obce imię męskie
SJP.pl
Urs – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Oksytania, w departamencie Ariège.
Według danych na rok 2010 gminę zamieszkiwało 46 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 50 osób/km².
Wikipedia
barwnik, amin aromatyczny stosowany do barwienia futer; futramina
SJP.pl
kwas ursolowy - organiczny związek chemiczny z grupy terpenów
SJP.pl
zwierzę podobne do jeżozwierza
SJP.pl
Urson (Erethizon) – rodzaj ssaka z podrodziny ursonów (Erethizontinae) w obrębie rodziny ursonowatych (Erethizontidae).
Wikipedia
rodzina nadrzewnych gryzoni
SJP.pl
Ursonowate (Erethizontidae) – rodzina nadrzewnych ssaków z podrzędu jeżozwierzowców (Hystricomorpha) w rzędzie gryzoni (Rodentia) zwana „nadrzewnymi jeżozwierzami”. Są blisko spokrewnione ze świnką morską, kapibarą i nutrią.
Wikipedia
o cechach ursonowatych (rodzina gryzoni)
SJP.pl
obce imię żeńskie
SJP.pl
ciągnik marki Ursus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
(1.2) geogr. dzielnica Warszawy;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) mot. marka samochodu i zakład produkujący jej modele
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sienkiewicz nazwał Ursusem jednego z bohaterów swej powieści.
(1.2) W lipcu przeprowadzamy się z Żoliborza do Ursusa.
(2.1) Pracowałem w Ursusie do 1980 roku.
Wiktionary
(1.1)
przym. Ursusowy
(1.2)
przym. ursuski
rzecz. ursusianin m., ursusianka ż.
(2.1)
przym. ursusowski
rzecz. ursus mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: Ursus (dzielnica Warszawy)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do dzielnicy Ursus, związany z dzielnicą Ursus
Wiktionary
(1.1) Nocował na ławce w jednym z ursuskich parków.
Wiktionary
rzecz. Ursyn mos., Ursus mrz., ursusianin m., ursusianka ż.
Wiktionary
przymiotnik od:
a) Ursus (zakłady mechaniczne), np. ursusowska załoga;
b) ursus (ciągnik), np. ursusowskie koło
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do fabryki Ursusa, związany z fabryką Ursusa
Wiktionary
(1.1) Za ciągnik zabrali się fachowcy z ursusowskiego serwisu.
Wiktionary
rzecz. Ursus mzw., ursus mrz., Ursyn mos.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Ursusa
Wiktionary
(1.1) Przed Ursusową chałupą rosną dwa stare dęby.
Wiktionary
rzecz. Ursus mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Ursycyn (łac. Ursicinus) – rzymski dowódca wojskowy z IV wieku n.e.
W pierwszej połowie lat 50. IV wieku Ursycyn dowodził rzymskimi siłami w Nisibis (dziś Nusaybin) na granicy z Persją, służąc w randze dowódcy jazdy (łac. magister equitum). W 353/354 r. został odwołany do Antiochii (dziś Antakya) przez cezara Gallusa panującego we wschodniej części Cesarstwa Rzymskiego. W tym czasie panował tam terror rozpętany przez obawiającego się o swą władzę Gallusa. Nie jest jasne, czy Ursycyn brał osobiście udział w wydawaniu wyroków śmierci na ofiary terroru, czy też był jedynie biernym obserwatorem wydarzeń.
Wikipedia
(1.1) Świętego Ursycyna czczą katolicy w Rawennie.
Wiktionary
rzecz. Ursyn mos., Urszula ż.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Ursyn – imię męskie, wtórne cognomen utworzone od łacińskiego ursus, czyli "niedźwiedź", przez dodanie przyrostka -inus. Patronem tego imienia jest św. Ursyn, pierwszy biskup Bourges (żył około 300 roku).
Pierwsze zapisy tego imienia w Polsce datują się na 1496 rok. Od Ursyna pochodzi nazwa warszawskiej dzielnicy Ursynów.
Wikipedia
rzecz. Ursynowa ż., Ursynówna ż., Ursynostwo lm m., Ursus mos./mrz., ursus mrz., Ursynów mrz., Ursydy nmos.
:: zdrobn. Ursynek mos.
przym. Ursynowy, Ursynkowy, ursuski, ursusowski, ursynowski
przysł. ursynowsko
zob. Ursycyn, Urszula.
Wiktionary
(1.1) war. Ursycyn; zdrobn. Ursynek
Wiktionary
Ursyn z małżonką; Ursynowie
SJP.pl
1. dzielnica Warszawy;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. dzielnica Warszawy;
Wiktionary
Ursynów – dzielnica Warszawy położona w lewobrzeżnej części miasta. Jest jedną z 18 jednostek pomocniczych m.st. Warszawy.
Obszar dzisiejszej dzielnicy Ursynów włączono do Warszawy w 1951. Graniczy z dzielnicami: Wilanów, Mokotów i Włochy oraz gminami: Piaseczno, Konstancin-Jeziorna, Raszyn i Lesznowola.
Wikipedia
(1.1) W 1982 liczba mieszkańców Ursynowa osiągnęła 75 tys..
Wiktionary
rzecz. ursus mzw., Ursyn mos., ursynowianin mos., ursynowianka ż.
przym. ursynowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ursynowa
Wiktionary
rzecz. Ursynów m.
:: fż. ursynowianka ż.
przym. ursynowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ursynowa
Wiktionary
rzecz. Ursynów m.
:: fm. ursynowianin m.
przym. ursynowski
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik od: Ursynów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ursynowa
Wiktionary
rzecz. ursus mzw., Ursynów m., ursynowianin m., ursynowianka ż., Ursyn mos.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ursyna lub z nim związany
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Urszula – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, od łacińskiego przydomka Ursula, który stanowi zdrobnienie od wyrazu pospolitego ursa (niedźwiedzica); można je zatem tłumaczyć jako „niedźwiedziczka”. W Polsce imię to notowano od XIV wieku w formie Urszula (od 1367) i Orszula (także od 1367), a także łacińskiej Ursula. Możliwe staropolskie zdrobnienia: Ula; z łac. przyrostkiem: Ulita, wschodniosł.: Ulicha. Przez stulecia imię Urszula było rzadkie, a w XIX wieku uchodziło za staromodne i pretensjonalne. Popularność zyskało w XX wieku.
Wikipedia
(1.1) Moja stryjeczna babka ma na imię Urszula.
(1.1) W Kościele katolickim na 21 października przypada wspomnienie św. Urszuli z Kolonii, patronki urszulanek.
(1.1) Urszule dzień swej patronki, czyli imieniny, obchodzą 21 października.
Wiktionary
IPA: urˈʃula, AS: uršula
Wiktionary
rzecz. urszulanka ż., urszulińskość ż., Urszulin mrz., Urszulewo n., Urszulanowice nmos., Orszula ż.
:: zdrobn. Urszulka ż., Ula ż., Ulka ż., Uleczka ż., Uleńka ż., Ulusia ż., Ulcia ż., Usia ż., Orszulka ż.
:: fm. Ursyn mos.
przym. Urszulin, Urszulowy, Urszulczyn, Urszulkowy, urszuliński, urszulewski, urszulański
przysł. urszulińsko
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Urszulka, Ula, Ulka, Uleczka, Uleńka, Ulusia, Ulcia, Usia; przest. Orszula, Warszula, Wirszula; zdrobn. przest. Orszulka
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego, nawiązującego swą działalnością do Towarzystwa Świętej Urszuli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zakonnica z jednego z trzech katolickich zgromadzeń urszulańskich;
Wiktionary
Urszulanka – kolonia wsi Osiek w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko-drezdeneckim, w gminie Dobiegniew.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
(1.1) Prowadzamy Józię do przedszkola urszulanek na Saską Kępę.
Wiktionary
rzecz. Ula ż., Urszula ż.
przym. urszulański
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego, nawiązującego swą działalnością do Towarzystwa Świętej Urszuli
SJP.pl
Urszulanki – zakony żeńskie, których członkinie – popularnie nazywane są urszulankami – nawiązują swą działalnością do Towarzystwa Świętej Urszuli powołanego do życia w XVI wieku przez tercjarkę franciszkańską św. Anielę Merici i kontynuują jego tradycję jako niezależne i samodzielne gałęzie rodziny urszulańskiej.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z urszulankami, dotyczący urszulanek
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do urszulanek, będący ich własnością
Wiktionary
(1.1) Danuta napisała doktorat o charyzmacie urszulańskim.
Wiktionary
rzecz. Urszula ż., urszulanka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: Urszula (imię żeńskie)
SJP.pl
Wikipedia
nazwa wielu wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Urszulina
Wiktionary
rzecz. Urszulin m.
:: fż. urszulinianka ż.
przym. urszuliński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Urszulina
Wiktionary
rzecz. Urszulin m.
:: fm. urszulinianin m.
przym. urszuliński
Wiktionary
przymiotnik od: Urszulin
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Urszulina
Wiktionary
rzecz. Urszulin m., urszulinianin m., urszulinianka ż., Urszula ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Urszuli lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Urszula (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Urszula
Wiktionary
(1.1) Pojedziemy z Urszulką do Chorzowa.
Wiktionary
rzecz. Urszula ż., Ula ż., Usia ż.
Wiktionary
(1.1) Ula, Uleńka, Usia
Wiktionary
dawniej: zagroda w polu na owce
SJP.pl
[czytaj: urtika] roślina zielna z rodziny pokrzywowatych o parzących włoskach na liściach i pędach, występująca w wielu gatunkach na całym świecie; pokrzywa
SJP.pl
Urtica to łacińska nazwa:
Wikipedia
[czytaj: utrikatio] z łaciny: zabieg medycyny naturalnej, polegający na biczowaniu się pokrzywami
SJP.pl
nefelinowa skała głębinowa
SJP.pl
urubitinga czubata - gatunek ptaka z rodziny jastrzębiowatych
SJP.pl
urubu różowogłowy - gatunek dużego ptaka z rodziny kondorowatych; sępnik różowogłowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. duży ptak padlinożerny z rodziny kondorowatych
Wiktionary
(1.1) W Ameryce wykorzystuje się urubu do wykrywania nieszczelności rurociągów.
Wiktionary
IPA: uˈrubu, AS: urubu
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) ptak
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) urubú m.
źródła.
== urubu (język portugalski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) ornit. sęp
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. uruchomić)
(1.1) wprawiać w ruch
(1.2) skłaniać do funkcjonowania
(1.3) włączać jakąś maszynę
(1.4) bank. zaczynać wykorzystywać jakieś środki finansowe
(1.5) inicjować, rozpoczynać, wprowadzać w życie jakiś proces
(1.6) oddawać do eksploatacji jakąś maszynę
Wiktionary
(1.2) Pacjent powinien w miarę szybko zacząć uruchamiać stawy po zabiegu.
(1.3) Wczoraj musiałam osiem razy uruchamiać komputer.
(1.4) Musimy powoli zacząć uruchamiać nasze rezerwy finansowe.
(1.5) W zeszłym kwartale firma ta zaczęła uruchamiać produkcję nowej generacji telefonów.
Wiktionary
IPA: ˌuruˈxãmʲjät͡ɕ, AS: uruχãmʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. uruchamianie n., uruchomienie n.
czas. uruchomić dk.
Wiktionary
1. możliwy do uruchomienia;
2. plik uruchamialny - plik, który może być uruchomiony bezpośrednio w środowisku systemu operacyjnego; plik wykonywalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uruchamiać.
Wiktionary
czas. uruchamiać ndk.
rzecz. uruchomienie n.
Wiktionary
wprawić w ruch
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uruchamiać)
(1.1) zob. uruchamiać.
Wiktionary
(1.1) W Wielkiej Brytanii w 1935 roku uruchomiono pierwszy radar na wschodnim wybrzeżu Anglii.
Wiktionary
IPA: ˌuruˈxɔ̃mʲit͡ɕ, AS: uruχõmʹić
Wiktionary
rzecz. uruchomienie n.
czas. uruchamiać ndk.
przym. ruchomy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uruchomić.
Wiktionary
IPA: ˌuruxɔ̃ˈmʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: uruχõmʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. uruchomić dk., uruchamiać ndk.
rzecz. uruchamianie n.
Wiktionary
1. państwo w Ameryce Południowej ze stolicą w Montevideo; Wschodnia Republika Urugwaju;
2. rzeka w Brazylii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Południowej;
(1.2) geogr. hydron. rzeka w Ameryce Południowej, wypływa z południowej części Wyżyny Brazylijskiej, uchodząc do Atlantyku wraz z Paraną tworzy La Platę;
Wiktionary
Urugwaj (Uruguay, Wschodnia Republika Urugwaju – República Oriental del Uruguay) – państwo w Ameryce Południowej, nad Atlantykiem, graniczące z Argentyną od zachodu i Brazylią od północy. Stolicą państwa jest Montevideo, port atlantycki u ujścia La Platy. Po drugiej stronie tego estuarium leży stolica Argentyny – Buenos Aires. Dawniej Urugwaj stanowił część Wicekrólestwa La Platy i nosił nazwę Banda Oriental (Brzeg Wschodni).
Wikipedia
(1.1) Pierwsze mistrzostwa świata w piłce nożnej rozegrano w 1930 r. w Urugwaju.
Wiktionary
IPA: uˈruɡvaj, AS: urugvai ̯
Wiktionary
rzecz. Urugwajczyk mos., Urugwajka ż.
przym. urugwajski
Wiktionary
obywatel Urugwaju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Urugwaju
Wiktionary
IPA: ˌuruɡˈvajt͡ʃɨk, AS: urugvai ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Urugwaj mrz.
:: fż. Urugwajka ż.
przym. urugwajski
Wiktionary
obywatelka Urugwaju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Urugwaju
Wiktionary
IPA: ˌuruɡˈvajka, AS: urugvai ̯ka
Wiktionary
rzecz. Urugwaj m.
:: fm. Urugwajczyk mos.
przym. urugwajski
Wiktionary
związany z Urugwajem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Urugwajem, dotyczący Urugwaju
Wiktionary
IPA: ˌuruɡˈvajsʲci, AS: urugvai ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Urugwaj m., Urugwajczyk m., Urugwajka ż.
Wiktionary
starożytne miasto
SJP.pl
Uruk (sum. unug/unuki; akad. Uruk; bibl. Erech) – starożytne miasto w południowej Mezopotamii, położone nad starym korytem Eufratu, współcześnie stanowisko archeologiczne Warka (też Al-Warka) w południowym Iraku, leżące ok. 35 km na wschód od obecnego koryta Eufratu i położonego nad nim miasta Samawa.
Wikipedia
miasto w Chinach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Regionu Autonomicznego Sinciang-Ujgur w Chinach;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Urumczi zatrzymała oraz przeszukała nas chińska policja.
(1.1) Dobrze po północy wjechaliśmy do Urumczi. Po tygodniach mongolskiej samotności spotkanie ze stolicą Sinciangu mnie przytłoczyło. W Urumczi mieszka więcej ludzi niż w całej Mongolii.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. język urumski;
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. zob. rundi.
Wiktionary
(1.1) Urundi jest językiem urzędowym w Burundi.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) język
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) inna pisownia rundi, kirundi
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|rundi.
źródła.
== urundi (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jęz. rundi
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Rosji, na północnym Kaukazie, lewy dopływ Kubania
Wiktionary
Wikipedia
język
SJP.pl
przestarzale:
1. ułożyć włosy w karby za pomocą rurek; wyrurkować;
2. ułożyć w fałdy; ufałdować, sfałdować, pofałdować
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
żararaka urutu - gatunek jadowitego węża z rodziny żmijowatych
SJP.pl
Wikipedia
1. ciągnąc, oddzielić część czegoś; oderwać;
2. pot. (np. o pieniądzach) zmniejszyć o jakąś część;
3. przestać mówić, grać itp.;
4. urwać się:
a) zostać oddzielonym; oderwać się
b) zostać zakłóconym
c) pot. wymknąć się skądś
d) skończyć się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. urywać)
(1.1) dokonany od|urywać.
Wiktionary
(1.1) Urwała, ujrzawszy, że Hania z dezaprobatą kiwa głową i cicho mruczy.
Wiktionary
IPA: ˈurvat͡ɕ, AS: urvać
Wiktionary
rzecz. urwisko n., urwanie n., urywanie n., urywek mrz., zrywka ż.
czas. urywać ndk.
przym. urwisty, urywany
Wiktionary
krótki, przerywany, nieciągły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|urwać.
Wiktionary
IPA: uˈrvãɲɛ, AS: urvãńe
Wiktionary
rzecz. urywanie n., rwanie n., urywek m., zrywka ż.
czas. rwać ndk., urywać ndk., urwać dk.
przym. urywkowy, urwany, urywany
Wiktionary
krótki, przerywany, nieciągły
SJP.pl
psotnik, nicpoń, łobuziak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. często żart. młody człowiek skłonny do psot
Wiktionary
(1.1) Znakomity uczony zmieniał się czasem w rozbrykanego urwipołcia, który wraz z Ewcią wywracał uczciwy dom do góry nogami.
Wiktionary
(1.1) drapichrust, hultaj, łobuz, nicpoń, psotnik, urwis
Wiktionary
figlarne dziecko, psotnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) chłopiec lubiący płatać figle
Wiktionary
Urwis (ang. Trouble dosłownie: kłopoty) – amerykańsko-kanadyjski film animowany z 2019 roku.
Wikipedia
(1.1) Powiedziałem temu urwisowi, żeby przestał rzucać w inne dzieci piachem.
Wiktionary
rzecz. urwiska ż., urwisko n., urwisostwo n., urwisz m.
:: zdrobn. urwisek m.
czas. urwiszować ndk.
przym. urwisowaty, urwisowski, urwisty
przysł. urwisowato, urwisto
Wiktionary
(1.1) ananas, andrus, diabełek, gagatek, gałgan, hultaj, huncwot, łobuz, łobuziak, nicpoń, psotnik, urwipołeć, urwisz, ziółko; reg. śl. łabisz., poznań. łata, szudrok, zbrój
Wiktionary
zdrobniale o urwisie
SJP.pl
stroma skalna ściana, przepaść
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stroma ściana skalna
(1.2) przepaść
(1.3) rozpadlina
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) I wtedy spróbowaliśmy zejść urwiskiem.
Wiktionary
IPA: urˈvʲiskɔ, AS: urvʹisko
Wiktionary
przym. urwisty, urwiskowy
czas. urwać
rzecz. urwis mos.
Wiktionary
(1.1) brzeg wysoki, faleza, klif, skarpa, reg. śl. grapa.
(1.2) bezdeń, czeluść
(1.3) uskok
Wiktionary
zachowujący się podobnie jak urwis
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) pojedyncza komórka glonu opleciona strzępkami grzybów, rozsypywana przez porosty w procesie rozmnażania bezpłciowego; soredium
SJP.pl
pełen przepaści, uskoków; stromy, spadzisty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bardzo stromy
Wiktionary
rzecz. urwisko n., urwis mos.
czas. urwać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. chłopiec płatający figle
Wiktionary
czas. urwiszować ndk.
przym. urwiszowski
rzecz. urwis mos.
Wiktionary
(1.1) ananas, andrus, diabełek, gagatek, gałgan, hultaj, huncwot, łobuz, łobuziak, nicpoń, psotnik, urwipołeć, ziółko; reg. śl. łabisz.; war. urwis
Wiktionary
dawniej:
1. ryjąc, wyrzeźbić, uformować;
2. ukopać
SJP.pl
organiczny związek chemiczny z grupy nukleozydów, wchodzący w skład łańcuchów RNA i biorący udział w procesie metabolizmu galaktozy
SJP.pl
Urydyna – organiczny związek chemiczny z grupy nukleozydów. Cząsteczka urydyny zbudowana jest z organicznej zasady pirymidynowej – uracylu, połączonej wiązaniem β-N1-glikozydowym z rybozą w formie rybofuranozy.
Wikipedia
Urydyno-5′-difosforan (UDP) – organiczny związek chemiczny, rybonukleotyd złożony z urydyny i dwóch grup fosforanowych. Fosforylacja UDP prowadzi do powstania UTP z utworzeniem wysokoenergetycznego wiązania bezwodnikowego. UDP powstaje z UTP w wyniku hydrolizy lub przeniesienia jednej reszty fosforanowej z UTP na akceptor (np. glukozę lub białko). Jest też produktem ubocznym biosyntezy glikogenu:
Wikipedia
bardzo rzadki związek chemiczny
SJP.pl
Urydyno-5′-monofosforan (UMP) – organiczny związek chemiczny, rybonukleotyd pirymidynowy wchodzących w skład RNA. Jest estrem kwasu fosforowego i urydyny.
Wikipedia
Urydyno-5′-trifosforan (UTP) – organiczny związek chemiczny, rybonukleotyd pirymidynowy pełniący funkcję przenośnika energii w komórce. Pełni on podobne funkcje do adenozynotrifosforanu (ATP), tj. bierze udział w reakcjach fosforylacji, a także dostarcza energię w procesie transkrypcji oraz translacji.Podobnie jak ATP, urydynotrifosforan zawiera dwa wysokoenergetyczne wiązania fosforanowe.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Uryga – nazwisko pochodzenia łacińskiego, od słowa auriga, co oznacza woźnicę lub parobka od koni.Nazwisko noszone przez około 1131 polskich obywateli, głównie na południu. kraju.
Wikipedia
mocz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. mocz
Wiktionary
Mocz (łac. urina) – uryna, płyn wytwarzany w nerkach i wydalany z organizmu, zawierający produkty metabolizmu bezużyteczne lub szkodliwe dla ustroju. Powstaje w nerkach podczas filtracji i resorpcji.
Dobowa ilość moczu wydalanego przez zdrowego człowieka waha się od 600 do 2500 ml. Zależy ona od wielu czynników, m.in. ilości spożytych płynów i temperatury otoczenia.
Wikipedia
IPA: uˈrɨ̃na, AS: urỹna
Wiktionary
rzecz. urynał m., urynalik m.
przym. urynowy, urynałowy
Wiktionary
dawniej o nocniku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. nocnik
(1.2) pisuar
Wiktionary
IPA: uˈrɨ̃naw, AS: urỹnau̯
Wiktionary
rzecz. uryna ż.
:: zdrobn. urynalik m.
przym. urynałowy, urynowy
Wiktionary
przymiotnik od: urynał
SJP.pl
etapowo wprowadzić elementy wolnego rynku do gospodarki
SJP.pl
w medycynie naturalnej: terapia polegająca na wykorzystaniu właściwości leczniczych moczu ludzkiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. terapia moczem;
Wiktionary
Urynoterapia – kontrowersyjna, zaliczana do medycyny niekonwencjonalnej, metoda leczenia moczem. Wykorzystywane są różne formy tej terapii, które można podzielić na stosowanie zewnętrzne i wewnętrzne. Nie istnieją wiarygodne badania naukowe potwierdzające leczniczą skuteczność urynoterapii.
Wikipedia
IPA: ˌurɨ̃nɔtɛˈrapʲja, AS: urỹnoterapʹi ̯a
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie:
1. ubrudzić; usyfić, uświnić, uwalić;
2. uciąć, ułamać
SJP.pl
1. ciągnąc, oddzielać część czegoś; odrywać;
2. potocznie, np. o pieniądzach: zmniejszać o jakąś część;
3. przestawać mówić, grać itp.;
4. urywać się:
a) oddzielać się; odrywać się;
b) ustawać;
c) potocznie: wymykać się skądś;
d) kończyć się
SJP.pl
przyrząd do chwytania i urywania rdzenia, umieszczony w dolnej części rdzeniówki
SJP.pl
o dźwięku: nieciągły, krótki, powtarzający się w pewnych odstępach czasu; przerywany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niepełny, nie trwający do końca, niedokończony i powtarzający się w pewnych odstępach czasu
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od urywać
Wiktionary
(1.1) Im bardziej się denerwowała, tym bardziej urywana stawała się jej wypowiedź.
(1.1) — No… no — zaczął chrapliwym, urywanym głosem.
(1.1) Odezwały się jęki rannych, nawoływania bliskich, krótkie urywane polecenia sanitariuszy, których nie brakło między pobożnymi i którzy rozpoczęli od razu ratowanie.
Wiktionary
rzecz. urywanie n., urwanie n., urywek mrz.
czas. urywać ndk., urwać dk.
przym. urwany
Wiktionary
krótki fragment tekstu lub utworu muzycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) część, fragment
Wiktionary
czas. urwać, urywać
rzecz. urwanie n., urywanie n.
przym. urwany, urywany
Wiktionary
(1.1) część, element, fragment, kawałek
Wiktionary
skrót od: Uniwersytet Rzeszowski
SJP.pl
skrót od: urząd, urzędowy
SJP.pl
organ władzy publicznej o określonym zakresie działania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) praw. zespół osób i środków potrzebnych do wykonywania zadań organu administracji publicznej;
(1.2) budynek, w którym mieści się urząd (1.1)
(1.3) stanowisko, funkcja, obowiązki pełnione przez kogoś w hierarchii państwowej lub innej
Wiktionary
Urząd – zespół osób i środków (finansowych, rzeczowych) zapewniających realizację zadań organów państwowych i samorządowych.
W prawie administracyjnym występuje w trzech znaczeniach:
Wikipedia
(1.3) Pełnił ten urząd od dnia 30 czerwca 2007 roku do dnia 1 maja 2016 roku włącznie.
Wiktionary
IPA: ˈuʒɔ̃nt, AS: užõnt
Wiktionary
rzecz. urzędnik m., urzędniczka ż., urzędas m., urzędniczyna m., urzędówka ż., urzędowanie n.
:: zdrobn. urzędzik m.
czas. urządzać ndk., urządzić dk., urzędować ndk.
przym. urzędowy, urzędniczy, wewnątrzurzędowy, wokółurzędowy
przysł. urzędowo, urzędniczo
Wiktionary
(1.3) godność, dostojeństwo
Wiktionary
Urządków – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie opolskim, w gminie Wilków.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lubelskim województwa lubelskiego. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. urządzić)
(1.1) niedokonany od|urządzić.
czasownik zwrotny niedokonany (dk. urządzić się)
(2.1) niedokonany od|urządzić się.
Wiktionary
(1.1) We wtorek urządzamy ognisko klasowe.
(1.1) Wszystkie pokoje są klimatyzowane, dobrze wyposażone i urządzone w typowo afrykańskim stylu.
Wiktionary
rzecz. urządzenie n., urządzanie n., urząd mrz.
czas. urządzić dk.
przym. urzędniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|urządzać.
Wiktionary
czas. urządzać, urządzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mechanizm służący do wykonywania określonych zadań / czynności
(1.2) sprawienie, że coś zostało urządzone, uporządkowane lub zorganizowane
(1.3) odczasownikowy od|urządzić.
Wiktionary
Urządzenie – przedmiot umożliwiający wykonanie określonego procesu, często stanowiący zespół połączonych ze sobą części stanowiących funkcjonalną całość, służący do określonych celów, np. do przetwarzania energii, wykonywania określonej pracy mechanicznej, przetwarzania informacji, mający określoną formę budowy w zależności od spełniających parametrów pracy i celu przeznaczenia.
Wikipedia
(1.1) W garażu były stare maszyny i urządzenia.
(1.1) Urządzenie wydawało wysoki pisk i błyskało niebieskimi światełkami.
(1.2) Piotr zajmował się urządzeniem sceny i nagłośnieniem.
Wiktionary
IPA: ˌuʒɔ̃nˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: užõnʒẽńe
Wiktionary
czas. urządzać, urządzić
Wiktionary
(1.1) aparat, maszyna
Wiktionary
przymiotnik od: urządzenie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. urządzać)
(1.1) wyposażyć coś w odpowiednie urządzenia, zorganizować wystrój
(1.2) zorganizować jakieś wydarzenie
(1.3) stworzyć komuś odpowiednie warunki
(1.4) ułożyć według planu, uregulować, ustanowić
(1.5) iron. pot. postawić kogoś w niewygodnym położeniu, źle się przysłużyć komuś
czasownik zwrotny dokonany urządzić się (ndk. urządzać się)
(2.1) zagospodarować się, zainstalować się gdzieś
(2.2) daw. przest. ustalić coś z kimś
(2.3) iron. pot. żart. narobić sobie kłopotu
Wiktionary
(1.1) Nowożeńcy urządzili swoje mieszkanie: pomalowali ściany, wstawili meble i kwiaty oraz położyli dywany.
(1.2) Mój znajomy urządzi prywatkę w przyszły weekend.
(1.3) Ten leniuch zawsze się dobrze urządza: dzisiaj wszyscy myśleli, że ciężko pracuje, a on tylko parzył kawę dla szefa.
(1.3) Spokojnie. My go urządzimy w tej Warszawie.
(1.4) (…) ja do rady młoda. / Co Pan urządzisz, na to całym sercem zgoda!
(1.5) Ale mnie urządziłeś! Teraz muszę wszystko wpisywać jeszcze raz!
(2.1) Jestem zadowolony z tego, jak się tu urządziliśmy.
(2.2) (…) Kostuś, przyjąwszy natychmiast rządcę i urządziwszy się z nim o regularne przysyłanie pieniędzy, (…) wziął całą gotówkę (…).
(2.3) Ale się tym urządziłem.
Wiktionary
rzecz. urządzenie n., urząd mrz., urządzanie n.
czas. urządzać ndk.
przym. urzędniczy
Wiktionary
(1.1) zaprojektować, wyposażyć
(1.2) zorganizować
(1.4) ustanowić, uregulować
(2.1) zagospodarować się, zainstalować się
(2.2) ustalić
Wiktionary
dawniej: osoba, która urządza, ustanawia coś
SJP.pl
dawniej: kobieta, która urządza, ustanawia coś
SJP.pl
zdrobnienie od: urządzenie
SJP.pl
mający dobrą sytuację życiową, zawodową
SJP.pl
1. wzbudzić podziw, wywrzeć pozytywne wrażenia;
2. rzucić urok, czar;
3. urzec się -
a) wzbudzić w sobie podziw, zachwyt;
b) wzbudzić w sobie wzajemny podziw, zachwyt
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. urzekać)
(1.1) dokonany od|urzekać.
Wiktionary
(1.1) Monika Heisig urzekła jurorów proporcjonalną budową, wysokim wzrostem, a przede wszystkim szczerym, naturalnym uśmiechem.
Wiktionary
IPA: ˈuʒɛt͡s, AS: užec
Wiktionary
czas. urzekać
Wiktionary
traktować istotę żywą lub ideę jako rzecz; urzeczowiać, reifikować
SJP.pl
1. wzbudzić podziw, wywrzeć pozytywne wrażenia;
2. rzucić urok, czar;
3. urzec się -
a) wzbudzić w sobie podziw, zachwyt;
b) wzbudzić w sobie wzajemny podziw, zachwyt
SJP.pl
Wikipedia
traktować istotę żywą lub ideę jako rzecz; urzeczawiać, reifikować
SJP.pl
potraktować istotę żywą lub ideę jako rzecz; zreifikować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. przejście jakiejś części mowy do kategorii rzeczowników
Wiktionary
IPA: ˌuʒɛt͡ʃɔvʲɲikɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: užečovʹńikovʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
(1.1) substantywizacja, substantywacja
Wiktionary
czasownik
(1.1) realizować coś
czasownik zwrotny urzeczywistniać się
(2.1) stawać się rzeczywistością
Wiktionary
(2.1) Moje marzenie urzeczywistniło się.
Wiktionary
IPA: ˌuʒɛt͡ʃɨˈvʲistʲɲät͡ɕ, AS: užečyvʹistʹńäć
Wiktionary
rzecz. urzeczywistnianie n., rzeczywistość
przym. rzeczywisty
przysł. rzeczywiście
partyk. rzeczywiście
Wiktionary
(1.1) ziszczać, spełniać
(2.1) realizować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|urzeczywistniać.
Wiktionary
IPA: ˌuʒɛt͡ʃɨvʲiˈstʲɲä̃ɲɛ, AS: užečyvʹistʹńä̃ńe
Wiktionary
czas. urzeczywistniać, urzeczywistnić
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|urzeczywistniać.
Wiktionary
IPA: ˌuʒɛt͡ʃɨˈvʲistʲɲit͡ɕ, AS: užečyvʹistʹńić
Wiktionary
rzecz. urzeczywistnienie, urzeczywistnianie
przym. rzeczywisty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spełnienie czegoś, uczynienie czegoś rzeczywistym
(1.2) rzecz lub osoba będąca wcieleniem marzeń, ideałów
Wiktionary
IPA: ˌuʒɛt͡ʃɨvʲiˈstʲɲɛ̇̃ɲɛ, AS: užečyvʹistʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. urzeczywistnić dk.
Wiktionary
(1.1) realizacja
Wiktionary
skrót od: urzędowość, urzędowy, urzędowo (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
pogardliwie: urzędnik - człowiek pracujący w urzędzie; urzędniczyna, urzędniczek, gryzipiórek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pogard. urzędnik
Wiktionary
(1.1) Dziś wydanie pozwolenia na budowę urzędas może sobie wydłużać pod różnymi pretekstami.
Wiktionary
IPA: uˈʒɛ̃ndas, AS: užẽndas
Wiktionary
rzecz. urząd m., urzędnik m., urzędniczyna m., urzędniczka ż., urzędowanie n., pourzędowanie n.
czas. urzędować ndk., pourzędować dk.
przym. urzędowy, urzędniczy
przysł. urzędowo, urzędniczo
Wiktionary
(1.1) pejor. urzędniczyna, gryzipiórek, biurokrata, skryba; książk. biuralista, człowiek zza biurka, czynownik
Wiktionary
pogardliwie: urzędniczka - kobieta pracująca w urzędzie; urzędniczyna
SJP.pl
przestarzale: ogół urzędników
SJP.pl
pogardliwie: urzędnik - człowiek pracujący w urzędzie; urzędas, urzędniczyna, gryzipiórek
SJP.pl
kobieta pracująca w urzędzie, zajmująca jakieś stanowisko w administracji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta pracująca w urzędzie
Wiktionary
(1.1) Byłam dziś w skarbówce i bardzo miła urzędniczka pomogła mi wypełnić PIT.
Wiktionary
IPA: ˌuʒɛ̃ndʲˈɲit͡ʃka, AS: užẽndʹńička
Wiktionary
rzecz. urząd m., urzędas m., urzędowanie n., urzędowość ż.
:: fm. urzędnik m.
czas. urzędować
przym. urzędniczy, urzędowy
przysł. urzędowo
Wiktionary
charakterystyczny dla urzędnika, związany z urzędnikiem, złożony z urzędników; biurowy, sekretarski
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do urzędnika
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z urzędnikiem, dotyczący urzędnika
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla urzędnika, mający cechy urzędnika
Wiktionary
(1.1) Przyjaciele przyjaciół rozpoczęli walkę o urzędnicze stanowiska w najróżniejszych resortach.
(2.1) Pan Zygmunt żyje z urzędniczej emerytury, dostając na rękę 3 tys. złotych.
(3.1) Epidemia urzędniczej niekompetencji rozlewa się na cały kraj od lat.
Wiktionary
rzecz. urząd mrz., urzędnik mos., urzędniczka ż., urzędas mos., urzędniczyna mos., urzędówka ż., urzędowanie n., urzędzik mrz.
czas. urządzać ndk., urządzić dk., urzędować ndk.
przym. urzędowy, wewnątrzurzędowy, wokółurzędowy
przysł. urzędowo, urzędniczo
Wiktionary
potocznie: pracować jako urzędnik; urzędować
SJP.pl
pogardliwie: urzędnik - człowiek pracujący w urzędzie; urzędas, urzędniczek, gryzipiórek
SJP.pl
osoba pracująca w jakimś urzędzie, zajmująca jakieś stanowisko w administracji; pracownik administracyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba pracująca w jakimś urzędzie, pełniąca jakąś funkcję w administracji; także: osoba sprawująca jakiś urząd;
Wiktionary
Urzędnik – najczęściej definiowany jest jako cywilny zawodowy funkcjonariusz publiczny zatrudniony w administracji publicznej na stanowisku urzędniczym, rozumianym typowo jako uczestniczące w wykonywaniu władzy publicznej na rzecz, w imieniu i z upoważnienia organu administracji, przy czym w przypadku szeregu określonych stanowisk w służbie cywilnej (powiatowego i wojewódzkiego lekarza weterynarii, wojewódzkiego inspektora jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, a także zastępców tych osób; ponadto dyrektora izby administracji skarbowej, naczelnika urzędu skarbowego, naczelnika urzędu celno-skarbowego, a także zastępców tych osób, o ile nie są funkcjonariuszami Służby Celno-Skarbowej) i służbie zagranicznej (pełnomocnego przedstawiciela Rzeczypospolitej Polskiej w innym państwie lub przy organizacji międzynarodowej i jego zastępcy) osoba je pełniąca wykonuje władzę publiczną w roli samodzielnego organu.
Wikipedia
(1.1) Na czele nomu stał urzędnik zwany strategiem, który jednak zatracił całkowicie funkcje wojskowe związane z tą nazwą.
(1.1) Niefortunna wypowiedź nieradzącego sobie z językiem obcym urzędnika państwowego była z jednej strony dyplomatycznym zgrzytem, z drugiej – obiektem kpin, żartów i niezliczonych memów.
Wiktionary
IPA: uˈʒɛ̃ndʲɲik, AS: užẽndʹńik
Wiktionary
rzecz. urząd m., urzędniczyna m., urzędowanie n.
:: zgrub. urzędas m.
:: fż. urzędniczka ż.
czas. urzędować ndk.
przym. urzędniczy, urzędowy
przysł. urzędowo, urzędniczo
Wiktionary
(1.1) biuralista, człowiek zza biurka, czynownik; pejor. gryzipiórek, skryba, urzędas, urzędniczyna; stpol. czestnik
Wiktionary
pogardliwie: urzędować - pełnić funkcje urzędowe, zajmować stanowisko w jakimś urzędzie
SJP.pl
przesadna, nadmierna biurokracja, zbytnie przejmowanie się ważnością urzędów i urzędników
SJP.pl
samoobsługowe urządzenie multimedialne do składania i drukowania dokumentów bez udziału urzędnika
SJP.pl
organ władzy publicznej o określonym zakresie działania
SJP.pl
Urzędów – miasto w województwie lubelskim, w powiecie kraśnickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Urzędów.
Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. Urzędów liczył 1694 mieszkańców.
Wikipedia
1. pracować jako urzędnik; urzędniczyć;
2. pracować w określonych godzinach
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (brak dk.)
(1.1) pełnić obowiązki urzędnika
(1.2) pracować w określonych godzinach
(1.3) pot. przebywać, pracować w jakimś miejscu
Wiktionary
rzecz. urzędnik mos., urzędowanie n., urząd mrz., urzędas mos., urzędniczka ż.
przym. urzędujący, urzędowy, urzędniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sprawowanie urzędu; wykonywanie obowiązków urzędnika
(1.2) pełnienie pracy, dyżuru
Wiktionary
Urzędowanie (ang. Clockwatchers) – amerykański komediodramat z 1997 roku wyreżyserowany przez Jilla Sprechera. Wyprodukowany przez Goldcrest Films International i John Flock Productions.
Premiera filmu miała miejsce 15 maja 1998 roku w Stanach Zjednoczonych.
Wikipedia
rzecz. urząd mrz., urzędnik mos., urzędas mos., urzędniczka ż.
czas. urzędować ndk.
przym. urzędniczy
Wiktionary
mieszkaniec Urzędowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Urzędowa
Wiktionary
rzecz. Urzędów m.
:: fż. urzędowianka ż.
przym. urzędowski
Wiktionary
mieszkanka Urzędowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Urzędowa
Wiktionary
rzecz. Urzędów m.
:: fm. urzędowianin m.
przym. urzędowski
Wiktionary
1. potocznie: sprawa prowadzona z urzędu;
2. potocznie: gazeta urzędowa
SJP.pl
Urzędówka – rzeka, prawy dopływ Wyżnicy o długości 29,95 km.
Rzeka przepływa przez gminy Wilkołaz i Urzędów w powiecie kraśnickim.
Wikipedia
przestarzale: urzędowy
SJP.pl
przymiotnik od: Urzędów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Urzędowa
Wiktionary
rzecz. Urzędów m., urzędowianin m., urzędowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: urząd
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący urzędu
(1.2) oficjalnie przyjęty
Wiktionary
(1.2) Językiem urzędowym Wielkiej Brytanii jest angielski.
Wiktionary
IPA: ˌuʒɛ̃nˈdɔvɨ, AS: užẽndovy
Wiktionary
rzecz. urzędas m., urzędowość ż., urzędnik m., urzędniczka ż., urząd mrz.
przysł. urzędowo
czas. urzędować ndk.
przym. urzędniczy
Wiktionary
zdrobnienie od: urząd
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Urzejowic
Wiktionary
rzecz. Urzejowice nmos., urzejowiczanin m., urzejowiczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Urzejowic
Wiktionary
rzecz. Urzejowice nmos.
:: fż. urzejowiczanka ż.
przym. urzejowicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Urzejowic
Wiktionary
rzecz. Urzejowice nmos.
:: fm. urzejowiczanin m.
przym. urzejowicki
Wiktionary
oczarowywać, zachwycać
SJP.pl
czasownik
(1.1) wzbudzać podziw
Wiktionary
(1.1) Latem okolica Nosala urzekała ciszą, spokojem, kwiatami na łąkach, gdzie pasły się owce, i pstrągami pływającymi w sztucznym jeziorku.
Wiktionary
IPA: uˈʒɛkat͡ɕ, AS: užekać
Wiktionary
czas. urzec
rzecz. urzekanie n.
Wiktionary
(1.1) oczarowywać, fascynować, olśniewać
Wiktionary
taki, który wzbudza podziw, zachwyt; czarujący, zachwycający, urokliwy, urzekliwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|urzekać.
Wiktionary
czas. urzekać ndk.
Wiktionary
rzadko: cecha tego, co jest czarujące, co wzbudza zachwyt; urok, czar, urokliwość
SJP.pl
urzec się; urzeknąć się -
1. wzbudzić w sobie podziw, zachwyt;
2. wzbudzić w sobie wzajemny podziw, zachwyt
SJP.pl
rzadko: urzęsić się - pokryć się włoskami, rzęskami; orzęsić się
SJP.pl
pokryty rzęskami; urzęszony
SJP.pl
rzadko: pokryty rzęskami; urzęsiony
SJP.pl
roślina z rodziny krzyżowatych, uprawiana dawniej jako roślina farbiarska
SJP.pl
Urzet (Isatis L.) – rodzaj roślin należący do rodziny kapustowatych. Należy do niego w zależności od ujęcia ok. 30, 50 lub nawet ok. 90 gatunków. Występują one w południowej i wschodniej Europie, północnej Afryce oraz w Azji, z wyjątkiem jej południowej, tropikalnej części. Centrum różnorodności rodzaju znajduje się w południowo-zachodniej i centralnej Azji. W Turcji występuje co najmniej 30 gatunków. W Polsce jako efemerofit spotykany jest urzet barwierski. Są to rośliny miejsc suchych, piaszczystych i skalistych.
Wikipedia
1. tnąc oddzielić coś od czegoś; urżnąć; odciąć;
2. urznąć się - potocznie: upić się; urżnąć się
SJP.pl
Urzut – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, w gminie Nadarzyn. Leży nad niewielką strugą Mrówka (zlewnia rzeki Utraty, głównego dopływu Bzury).
Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie błońskim ziemi warszawskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Wikipedia
broń palna z uciętą lufą; urzynek, obrzyn, obrzynek
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. urżnąć)
(1.1) oddzielać od całości ostrym narzędziem
(1.2) przest. dzielić ostrym narzędziem na drobne części
(1.3) przest. pot. energicznie grać na instrumencie jakiś utwór
czasownik zwrotny niedokonany urzynać się (dk. urżnąć się)
(2.1) pot. doprowadzać się do stanu upojenia
Wiktionary
rzecz. dorżnięcie n., wyrzynarka ż.
czas. dorżnąć, przerzynać, przerżnąć
Wiktionary
(1.1) rżnąć
(1.2) rżnąć, zrzynać
(1.3) ciąć, rżnąć, ucinać
(2.1) upijać się
Wiktionary
broń palna z uciętą lufą; urzyn, obrzyn, obrzynek
SJP.pl
[czytaj: u-ES] skrót od:
1. Uniwersytet Szczeciński;
2. urząd skarbowy; fiskus, skarbówka
SJP.pl
skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = eduk. Uniwersytet Śląski;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Studenci UŚ-u wzięli czynny udział w dyskusji.
Wiktionary
[czytaj: u-es-A] skrót od: United States of America - Stany Zjednoczone Ameryki
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju niemęskoosobowego, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) = ang. United States of America → Stany Zjednoczone Ameryki;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Serwery Wikisłownika umiejscowione są w USA.
(1.1) USA ze spokojem przyjęły opublikowanie przez Greenpeace poufnych dokumentów dotyczących negocjowanej umowy o wolnym handlu między UE a USA.
Wiktionary
IPA: u‿ɛs‿ˈa, AS: u‿es‿a
Wiktionary
(1.1) St. Zj.; Stany Zjednoczone Ameryki, Stany Zjednoczone; pot. Stany, Ameryka, Wuj Sam
Wiktionary
1. upić powoli, małymi łykami;
2. powoli ulać, utoczyć z czegoś trochę płynu
SJP.pl
posadawiać;
1. umieszczać, sadzać kogoś wygodnie; usadzać;
2. umieszczać, umiejscawiać coś gdzieś;
3. umieszczać kogoś na wysokim stanowisku w firmie
SJP.pl
rzadko: usadawiać;
1. umieszczać, sadzać kogoś wygodnie; usadzać;
2. umieszczać, umiejscawiać coś gdzieś;
3. umieszczać kogoś na wysokim stanowisku w firmie
SJP.pl
1. umieścić, posadzić kogoś wygodnie; usadzić;
2. umieścić, umiejscowić coś gdzieś;
3. umieścić kogoś na wysokim stanowisku w firmie
SJP.pl
nadać czemuś religijny charakter; uczynić religijnym, uświęcić, zsakralizować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. usamodzielniać)
(1.1) dokonany od|usamodzielniać.
Wiktionary
IPA: ˌusãmɔˈd͡ʑɛlʲɲit͡ɕ, AS: usãmoʒ́elʹńić
Wiktionary
rzecz. usamodzielnienie n.
czas. usamodzielniać ndk.
Wiktionary
taki, który się usamodzielnił; niezależny
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) autorytatywnie zatwierdzić, nadać moc prawną lub urzędową
(1.2) zaaprobować, przyzwolić na coś, uznać za dopuszczalne
Wiktionary
(1.1) Dekretem Rady Ministrów (5 VII 1946) usankcjonowano cenzurę.
(1.2) Bardzo słusznie, tylko że przy okazji sejm usankcjonował instytucję płatnego donosiciela.
Wiktionary
IPA: ˌusãŋkt͡sʲjɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: usãŋkcʹi ̯õnovać
Wiktionary
rzecz. usankcjonowanie n.
czas. sankcjonować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|usankcjonować.
Wiktionary
IPA: ˌusãŋkt͡sʲjɔ̃nɔˈvãɲɛ, AS: usãŋkcʹi ̯õnovãńe
Wiktionary
czas. usankcjonować
Wiktionary
husarski strój noszony w XVII wieku, aksamitna karmazynowa kurtka ze złotymi guzikami
SJP.pl
husarski strój noszony w XVII wieku, aksamitna karmazynowa kurtka ze złotymi guzikami
SJP.pl
dawny przymiotnik od: usarz, usar
SJP.pl
Usarzów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Lipnik.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Wikipedia
zaspokoić czyjeś ambicje, potrzeby, pragnienia; zadowolić, ukontentować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. satysfakcjonować)
(1.1) sprawić komuś satysfakcję; zaspokoić czyjeś oczekiwania, potrzeby lub uczucia
Wiktionary
(1.1) Chciał usatysfakcjonować klienta doskonałą obsługą.
Wiktionary
przym. satysfakcjonujący
Wiktionary
(1.1) zadowolić, zaspokoić
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odczuwający uczucie spełnienia z powodu osiągnięcia czegoś
Wiktionary
(1.1) Jestem usatysfakcjonowany z wyników mojej pracy.
Wiktionary
(1.1) zadowolony
Wiktionary
[czytaj: u-es-be]
1. skrót od: Universal Serial Bus, uniwersalna magistrala szeregowa umożliwiająca podłączenie do komputera wielu urządzeń peryferyjnych;
2. skrót od: Uniwersytet Stefana Batorego
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = elektron. ang. Universal Serial Bus → uniwersalna magistrala szeregowa; rodzaj portu komunikacyjnego w urządzeniach elektronicznych;
Wiktionary
USB (od ang. Universal Serial Bus), uniwersalna magistrala szeregowa – komputerowe złącze komunikacyjne (tak zwany port lub interfejs) zastępujące stare porty szeregowe i porty równoległe. Zostało opracowane przez firmy Microsoft, Intel, Compaq, IBM i DEC, które w celu rozwoju i wsparcia tego standardu powołały USB Implementers Forum, Inc..
Wikipedia
(1.1) Kupiłem klawiaturę pod USB.
Wiktionary
IPA: u‿ɛz‿ˈbɛ, AS: u‿ez‿be
Wiktionary
[czytaj: u-es-CE] skrót od: Urząd Stanu Cywilnego
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = adm. urząd stanu cywilnego
Wiktionary
IPA: u‿ɛs‿ˈt͡sɛ, AS: u‿es‿ce
Wiktionary
przygotowywać do wystawienia na scenie w postaci przedstawienia, nadawać formę dramatu; dramatyzować
SJP.pl
przygotować do wystawienia na scenie w postaci przedstawienia, nadać formę dramatu; udramatyzować
SJP.pl
o roślinach i ich częściach: obumrzeć, zasuszyć się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. usychać)
(1.1) bot. zginąć z braku wody
(1.2) przen. bardzo przeżyć
Wiktionary
rzecz. uschnięcie n.
Wiktionary
o roślinach i ich częściach: obumarły, zasuszony
SJP.pl
o roślinach i ich częściach: obumarły, zasuszony
SJP.pl
1. mieszkaniec Uścia (wsi w Polsce);
2. mieszkaniec Uścia Gorlickiego (wsi w Polsce);
3. mieszkaniec Uścia nad Łabą (miasta w Czechach);
4. mieszkaniec Uścia nad Orlicą (miasta w Czechach)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Uścia Gorlickiego
(1.2) mieszkaniec Uścia Solnego
Wiktionary
rzecz.
:: fż. uścianka ż.
przym. uściański
Wiktionary
1. mieszkanka Uścia (wsi w Polsce);
2. mieszkanka Uścia Gorlickiego (wsi w Polsce);
3. mieszkanka Uścia nad Łabą (miasta w Czechach);
4. mieszkanka Uścia nad Orlicą (miasta w Czechach)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Uścia Gorlickiego
(1.2) mieszkanka Uścia Solnego
Wiktionary
rzecz.
:: fm. uścianin m.
przym. uściański
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Uścia Gorlickiego
(1.2) dotyczący Uścia Solnego
Wiktionary
rzecz. uścianin m., uścianka ż.
Wiktionary
1. wieś w Polsce;
2. nazwa kilku wsi na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce w województwie lubuskim, w gminie Kolsko;
(1.2) geogr. hydron. rzeka na Ukrainie, prawy dopływ Horynia;
Wiktionary
Wikipedia
Uścięcice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, w gminie Opalenica. Ok. 1 km na zachód od Uścięcic przepływa Mogilnica Środkowa.
Po raz pierwszy miejscowość wzmiankowano w 1387 roku, pod nazwą Wszczanczice. Na przestrzeni lat była własnością znanych rodów: Nałęczów, Niegolewskich, Raczyńskich i do 1939 Mielżyńskich.
Wikipedia
regionalnie: usłać
SJP.pl
Uścikówiec – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Oborniki.
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Uścimowa
Wiktionary
rzecz. Uścimów m.
:: fż. uścimowianka ż.
przym. uścimowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Uścimowa
Wiktionary
rzecz. Uścimów m.
:: fm. uścimowianin m.
przym. uścimowski
Wiktionary
przymiotnik od: Uścimów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Uścimowa
Wiktionary
rzecz. Uścimów m., uścimowianin m., uścimowianka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. objęcie kogoś i przytulenie;
2. uchwycenie czegoś w dłoń i ściśnięcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) uchwycenie czegoś
(1.2) gest podania sobie rąk
(1.3) otoczenie kogoś ramionami i przytulenie
Wiktionary
IPA: ˈuɕt͡ɕisk, AS: uśćisk
Wiktionary
rzecz. uściśnięcie n., ścisk m.
czas. uścisnąć, uściskać, ścisnąć, ściskać
Wiktionary
mocno objąć, ująć
SJP.pl
sprecyzować
SJP.pl
sprecyzować
SJP.pl
[czytaj: u-es-DE] skrót od: ang. United States Dollar - dolar amerykański
SJP.pl
ogólnoświatowy system grup dyskusyjnych w internecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) inform. zob. usenet.;
Wiktionary
Usenet (ang. User Network) – ogólnoświatowy system grup dyskusyjnych, z którego można korzystać przez Internet.Składa się on z tysięcy grup tematycznych, ułożonych w strukturę hierarchiczną.Wiadomości przypominające pocztę elektroniczną użytkownicy wysyłają do serwerów Usenetu, a serwery tworzące sieć P2P automatycznie wymieniają je między sobą.Czasem wiadomości są nazywane postami, z angielskiego to post – wywiesić informację, skąd a post – wiadomość umieszczona w Usenet.
Wikipedia
[czytaj: jusnetowicz] użytkownik Usenetu
SJP.pl
[czytaj: jusnetowiczka] użytkowniczka Usenetu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) inform. pot. użytkownik
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈjuzɛr, AS: i ̯uzer
Wiktionary
skrót od: ultrasonografia, ultrasonograf (odczytywany jako cały, odmienny wyraz lub u-es-gie); usg.
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = techn. med. wet. ultrasonografia
(1.2) = techn. med. wet. ultrasonograf
Wiktionary
(1.1) W badaniu USG radiolog wykrył coś w rodzaju tętniaka, skierował więc mnie do angiologa.
Wiktionary
(1.1-2) usg.
Wiktionary
skrót od: ultrasonografia, ultrasonograf (odczytywany jako cały, odmienny wyraz lub u-es-gie); USG
SJP.pl
Usher, właśc. Usher Terry Raymond IV (ur. 14 października 1978) – amerykański wokalista, tancerz oraz aktor, uważany za współczesnego króla muzyki R&B. Popularność Ushera zapoczątkowana została pod koniec lat 90., wraz z premierą drugiego albumu, My Way i utworu „Nice and Slow”, który uplasował się na szczycie listy Billboard Hot 100. Z następnej płyty artysty, 8701, pochodziły kolejne single numer jeden w Stanach Zjednoczonych: „U Remind Me” i „U Got It Bad”. Każdy z tych albumów rozszedł się w ponad 8 milionach egzemplarzy na całym świecie, czyniąc Ushera jednym z najlepiej sprzedających się artystów R&B lat 90.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Urszula
Wiktionary
(1.1) Odwiedziłam ciocię Usię, gdy byłam w Katowicach.
Wiktionary
rzecz. Urszulka ż., Uleńka ż., Urszula ż., Ula ż., Ulka ż.
Wiktionary
(1.1) Ula, Ulka, Uleńka
Wiktionary
1. wystąpić gdzieś w dużej liczbie; upstrzyć;
2. przenośnie: pokryć jakąś przestrzeń dużą liczbą czegoś
SJP.pl
zajmować miejsce do siedzenia
SJP.pl
1. wystąpić gdzieś w dużej liczbie; upstrzyć;
2. przenośnie: pokryć jakąś przestrzeń dużą liczbą czegoś
SJP.pl
Usiany (biał. Усяны; ros. Усяны) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Mieżany.
Wikipedia
zająć miejsce siedzące
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. siadać)
(1.1) zająć miejsce siedzące, przejść do siedzenia
(1.2) o zwierzętach i maszynach latających wylądować
czasownik zwrotny dokonany usiąść się
(2.1) reg-pl|Poznań. usiąść (1.1)
Wiktionary
(1.1) Cała nasza rodzina usiadła w jadalni i zjedliśmy razem obiad.
(1.2) Marysi na ramieniu usiadła biedronka.
Wiktionary
IPA: ˈuɕɔ̃w̃ɕt͡ɕ, AS: uśõũ̯ść
Wiktionary
czas. wsiadać, siedzieć, ndk. siadać, dk. siąść
Wiktionary
borowik usiatkowany - gatunek grzybów z rodziny borowikowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|usidlać.
Wiktionary
czas. usidlać ndk.
Wiktionary
poddać kogoś swojemu wpływowi; omotać, zbałamucić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. usidlać)
(1.1) dokonany od|usidlać.
Wiktionary
rzecz. usidłanie n., usidlenie n., sidło ż., usidłać dk.
Wiktionary
1. dawniej: zabić bronią sieczną;
2. dawniej, dziś regionalnie: ukosić (skosić pewną ilość czegoś, np. trawy, zboża)
SJP.pl
połączyć łańcuchy polimerów w trójwymiarową sieć
SJP.pl
połączyć łańcuchy polimerów w trójwymiarową sieć
SJP.pl
Usieciowanie – częstość pojawiania się wiązań pentapeptydowych pomiędzy resztami kwasu N-acetylomuraminowego peptydoglikanu w ścianie komórkowej bakterii.
Przez wolną grupę karboksylową reszty kwasu N-acetylomuraminowego, łańcuch wielocukrowy łączy się z pentapeptydem o składzie aminokwasów charakterystycznym dla gatunku bakterii. Przykładowo w pentapeptydzie zidentyfikowanym u E. coli występują L-alanina, kwas D-glutaminowy, DAP i dwie reszty D-alaniny. W 3 pozycji zawsze występuje aminokwas zasadowy lub DAP.
Wikipedia
rzadko, przenośnie: pokrywać jakąś przestrzeń dużą liczbą czegoś, np. usiewać niebo gwiazdami
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) z wysiłkiem, uparcie, wytrwale, gorliwie
Wiktionary
(1.1) Starzec usilnie ostrzegał młodzieńca przed chęcią sprawdzenia tej legendy i narażenia swego szczęścia.
Wiktionary
IPA: uˈɕilʲɲɛ, AS: uśilʹńe
Wiktionary
rzecz. usilność ż., osiłek mos., wysilanie n., siła
czas. usiłować
przym. usilny, silny, bezsilny
przysł. silnie
licz. siła
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: usilnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: usilny
SJP.pl
dawniej: usilne staranie się o coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest usilne; cecha tych, którzy są usilni
Wiktionary
przym. usilny
przysł. usilnie
rzecz. siła ż.
licz. siła
Wiktionary
taki, w którego włożono wiele wysiłku; gorliwy; intensywny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, w który ktoś wkłada wiele wysiłku
Wiktionary
przysł. usilnie, siłą
rzecz. siła ż., osiłek mos., wysilanie n., usilność ż.
licz. siła
przym. bezsilny
Wiktionary
(1.1) gorliwy, niesłabnący, nieustający, wytężony
Wiktionary
usilnie próbować coś zrobić
SJP.pl
czasownik
(1.1) bardzo usilnie starać się; działać w celu osiągnięcia czegoś
Wiktionary
(1.1) Wielu autorów usiłowało pogrupować poszczególne zależności i ustalić czynniki najważniejsze.
Wiktionary
IPA: ˌuɕiˈwɔvat͡ɕ, AS: uśiu̯ovać
Wiktionary
rzecz. osiłek mos., wysilanie n., usiłowanie
przysł. usilnie
Wiktionary
(1.1) próbować, starać się
Wiktionary
usilnie próbować coś zrobić
SJP.pl
usilnie próbować coś zrobić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|usiłować.
Wiktionary
Usiłowanie – jedna z form stadialnych przestępstwa. Art. 13 § 1 k.k. z pojęciem usiłowania wiąże występowanie trzech przesłanek:
Wikipedia
IPA: ˌuɕiwɔˈvãɲɛ, AS: uśiu̯ovãńe
Wiktionary
czas. usiłować
rzecz. wysilanie n., osiłek mos.
Wiktionary
(1.1) próbowanie, staranie, dążenie
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Uniwersalny słownik języka polskiego
Wiktionary
skrót od: Urząd do Spraw Kombatantów
SJP.pl
Biografie:
Wikipedia
dawniej: skąpić, poskąpiać;
1. nie dawać komuś czego lub dać za mało;
2. obdarzać czymś w ograniczonym stopniu;
3. żałować czegoś sobie
SJP.pl
skrót od: Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych
SJP.pl
1. skok do tyłu, w bok;
2. pionowa ściana grani;
3. archit. załamanie się dwóch elementów o płaszczyznach równoległych do siebie;
4. przesunięcie się mas skalnych względem siebie i szczelina tak powstała; dyslokacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) skok do tyłu lub w bok wykonany w celu uniknięcia jakiegoś niebezpieczeństwa
(1.2) geol. pęknięcie mas skalnych, wzdłuż którego nastąpiło ich przesunięcie względem siebie;
Wiktionary
Uskok – struktura tektoniczna powstała w wyniku rozerwania mas skalnych i przemieszczenia ich wzdłuż powstałej powierzchni (lub wąskiej strefy zniszczenia), zwanej powierzchnią uskoku (lub strefą uskokową). Uskokom mogą towarzyszyć inne struktury tektoniczne (przyuskokowe podgięcia warstw, fałdy, fleksury).
Z uskokami związane jest powstawanie zrębów i zapadlisk (np. rowów tektonicznych).
Wikipedia
(1.1) Od uderzenia kamieniem uratował się zręcznym uskokiem.
Wiktionary
IPA: ˈuskɔk, AS: uskok
Wiktionary
rzecz. uskakiwanie n.
czas. skoczyć, uskakiwać ndk., uskoczyć dk.
przym. uskokowy
Wiktionary
przymiotnik od: uskok
SJP.pl
rzadko: pokryć, otoczyć skorupą; zaskorupić
SJP.pl
skrobiąc, obierać ze skórki
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gwara. kociewska posprzątać
Wiktionary
(1.1) I znówki żam nié zdónżyła uskrómnić ta chałupa. → I znowu nie zdążyłam posprzątać tej chałupy.
Wiktionary
rzecz. uskrómnienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uskrómnić.
Wiktionary
czas. uskrómnić
Wiktionary
nadawać czemuś lekkości, pędu
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) dodawać lekkości
(1.2) dawać energię, zapał i natchnienie
Wiktionary
rzecz. skrzydło n., skrzydełko n.
czas. uskrzydlić dk.
Wiktionary
nadawać czemuś lekkości, pędu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uskrzydlać)
(1.1) dokonany od|uskrzydlać.
Wiktionary
rzecz. skrzydło n., skrzydełko n.
czas. uskrzydlać ndk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posiada skrzydła lub skrzydełka
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy bierny od: uskrzydlać
(2.2) przen. taki, któremu coś dodało energii do działania
Wiktionary
IPA: ˌuskʃɨˈdlɔ̃nɨ, AS: uskšydlõny
Wiktionary
(1.1) skrzydlaty
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uskuteczniać)
(1.1) dokonany od|uskuteczniać.
Wiktionary
rzecz. uskutecznianie n., uskutecznienie n., skuteczność ż.
przym. skuteczny
przysł. skutecznie
Wiktionary
skrót od: Urzędowy Spis Leków
SJP.pl
czynić ślicznym, śliczniejszym; upiększać
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zapłakany
Wiktionary
mocno brudzić śliną; zaśliniać
SJP.pl
1. mocno zwilżyć, pobrudzić śliną; naślinić;
2. uślinić się -
a) mocno pobrudzić się własną śliną;
b) mocno pobrudzić się wzajemnie swoimi ślinami;
c) potocznie: zbyt otwarcie okazać ochotę na coś; naślinić się, poślinić się, oślinić się, obślinić się
SJP.pl
1. mocno zwilżyć, pobrudzić śliną; naślinić;
2. uślinić się -
a) mocno pobrudzić się własną śliną;
b) mocno pobrudzić się wzajemnie swoimi ślinami;
c) potocznie: zbyt otwarcie okazać ochotę na coś; naślinić się, poślinić się, oślinić się, obślinić się
SJP.pl
przesuniecie się koła pojazdu mechanicznego w kierunku poprzecznym do kierunku jazdy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|usmarkać.
Wiktionary
czas. usmarkać dk.
rzecz. smarkacz mos.
Wiktionary
potocznie: taki, który się usmarkał; zasmarkany
SJP.pl
potocznie:
1. brudzić coś czymś;
2. usmarowywać się - brudzić samego siebie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. smażyć)
(1.1) dokonany od|smażyć.
czasownik zwrotny dokonany usmażyć się (ndk. smażyć się)
(2.1) dokonany od|smażyć się.
Wiktionary
przym. smażony
rzecz. smażenie n., usmażenie n.
Wiktionary
uśmiać się - ubawić się, naśmiać się do rozpuku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zmiana wyrazu twarzy, która jest przejawem odczuwania radości, zadowolenia, rozbawienia, serdeczności lub ironii;
Wiktionary
Uśmiech – wyraz twarzy, grymas powstający przez napięcie mięśni po obu stronach ust, oraz (w pełniejszym uśmiechu) napięcie mięśni wokół oczu. Jest wspólnym dla wszystkich ludzi wyrazem takich emocji jak szczęście i rozbawienie, choć badania kultur pokazują, że sposób jego użycia jest bardzo różny w różnych kulturach.
Wikipedia
(1.1) Odchodząc posłał mi z daleka swój promienny uśmiech.
Wiktionary
IPA: ˈuɕmʲjɛx, AS: uśmʹi ̯eχ
Wiktionary
rzecz. uśmiechnięcie n., śmiech m., śmieszek m., śmieszka ż., półuśmiech m., podśmiechujka ż., uśmiechanie n., śmianie n., uśmianie n., wyśmiewanie n., wyśmianie n., obśmiewanie n., obśmianie n., ośmieszanie n., ośmieszenie n., prześmiewczość ż., śmieszność ż.
:: zdrobn. uśmieszek m.
czas. uśmiechać się ndk., śmiać się ndk., uśmiać się dk., wyśmiewać ndk., wyśmiać dk., obśmiewać ndk., obśmiać dk., ośmieszać ndk., ośmieszyć dk.
przym. prześmiewczy, śmieszny, śmiesznawy, roześmiany
przysł. śmiesznie, prześmiewczo, śmiesznawo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uśmiechać.
Wiktionary
rzecz. uśmiech m., uśmieszek m.
czas. uśmiechać ndk.
przym. uśmiechliwy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który się uśmiecha
Wiktionary
(1.1) Samochody kolejno zatrzymywały się na podjeździe, gdzie wysiadających witał uśmiechnięty kamerdyner.
(1.1) Tytułowe „spojrzenie turysty” (…) oznacza poszukiwanie przez nas znaków, które potwierdzą nasze wyobrażenia. Paryż ma być romantyczny, Anglicy dżentelmeńscy, Tajowie uśmiechnięci. Chcemy, żeby nasze wakacje były niepowtarzalne i wyjątkowe, z dala od pułapek turystycznych, ale to, czy uznamy je za udane, lub nie, zależy głównie od tego, czy potwierdzą się nasze wyobrażenia.
Wiktionary
IPA: ˌuɕmʲjɛxʲˈɲɛ̃ntɨ, AS: uśmʹi ̯eχʹńẽnty
Wiktionary
czas. uśmiechnąć się dk., uśmiechać się ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pozbawienie kogoś życia
Wiktionary
rzecz. uśmiercanie n., śmierć ż., śmiertelny mos.
czas. uśmiercić dk., uśmiercać ndk.
przym. śmiertelny
Wiktionary
(1.1) zabicie, zamordowanie; pot. ukatrupienie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uśmiercać)
(1.1) książk. powodować czyjąś śmierć
(1.2) książk. rozpowszechniać fałszywe informacje o czyjejś śmierci
(1.3) książk. powodować, że coś przestaje istnieć lub prawidłowo funkcjonować
Wiktionary
IPA: uɕˈmʲjɛrʲt͡ɕit͡ɕ, AS: uśmʹi ̯erʹćić
Wiktionary
rzecz. śmiertelny mos., uśmiercanie n., śmiertelniczka ż., śmierć ż., śmiertelnik m., śmiertelność ż., uśmiercenie n.
czas. uśmiercać ndk.
przysł. śmiertelnie
przym. śmiertelny
Wiktionary
(1.1) zabijać
(1.3) niszczyć
Wiktionary
1. czynić mniej dotkliwym, łagodzić, uspokajać, koić;
2. poskramiać, ukrócać, tłumić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uśmierzyć)
(1.1) med. zmniejszać bądź usuwać objawy
(1.2) powodować ustępowanie lub zakończenie
czasownik zwrotny niedokonany uśmierzać się (dk. uśmierzyć się)
(2.1) stawać się mniej dokuczliwym
Wiktionary
rzecz. uśmierzanie n., uśmierzenie n.
przym. uśmierzający
przysł. uśmierzająco
Wiktionary
(1.1) koić, łagodzić
(1.2) tłumić
Wiktionary
1. czynić mniej dotkliwym, łagodzić, uspokajać, koić;
2. poskramiać, ukrócać, tłumić
SJP.pl
1. uczynić mniej dotkliwym, załagodzić, uspokoić, ukoić;
2. poskromić, ukrócić, stłumić
SJP.pl
dawniej:
1. rozweselać, rozbawiać, rozśmieszać;
2. czynić śmiesznym, ośmieszać
SJP.pl
zdrobnienie od: uśmiech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niewyraźny uśmiech wyrażający często drwinę, ironię albo pogardę
Wiktionary
Emotikon – ideogram złożony z sekwencji znaków typograficznych, służący do wyrażania emocji. Zwykle przedstawia grymas twarzy, obrócony o 90° w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Wiele aplikacji przekształca emotikony w tzw. emoji, które to często są potocznie określane jako emotikony (obrazkowe), podczas gdy rzeczywiste emotikony określane są jako emotikony znakowe.
Wikipedia
IPA: uˈɕmʲjɛʃɛk, AS: uśmʹi ̯ešek
Wiktionary
rzecz. uśmiech m., śmiech m., uśmiechanie n.
Wiktionary
uśmiewać się - śmiać się do rozpuku
SJP.pl
gwarowo: skorupa utworzona m.in. z żywicy i ziemi na szczecinie dzika, powstała przy ocieraniu się zwierzęcia o drzewa
SJP.pl
rzadko: uczynić smukłym, szczupłym; wysmuklić
SJP.pl
pogrążyć się we śnie; zasnąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. usypiać)
(1.1) zasnąć, zacząć spać
(1.2) przen. o miejscu: stać się cichym, spokojnym
Wiktionary
(1.1) Po raz pierwszy doznała pewnej ulgi, po łzach obfitych i usnęła następnie na kilka godzin, ukołysana jak dziecko w ramionach Nataszki.
Wiktionary
(1.1) zasnąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Szudziałowo;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Afgańczycy z Usnarza okazali się być Irakijczykami sprowadzonymi przez Białorusinów.
Wiktionary
(1.1) Usnarz Górny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Uśnic
Wiktionary
rzecz. Uśnice nmos., uśniczanin m., uśniczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Uśnic
Wiktionary
rzecz. Uśnice nmos.
:: fż. uśniczanka ż.
przym. uśnicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Uśnic
Wiktionary
rzecz. Uśnice nmos.
:: fm. uśniczanin m.
przym. uśnicki
Wiktionary
chluśniem, bo uśniem - żartobliwe wyrażenie używane w celu zachęcenia do wypicia kolejnej porcji alkoholu
SJP.pl
dawniej: pokrywać śniegiem; ośnieżać
SJP.pl
stopień pokrycia śniegiem danego terenu
SJP.pl
rzadko: ośnieżyć, pokryć śniegiem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zakatarzony
Wiktionary
1. przędąc wytworzyć nitkę; uprząść;
2. zaplanować coś, ułożyć
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = inform. eduk. Uniwersytecki System Obsługi Studiów
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Unique Selling Proposition, unikatowa propozycja sprzedaży, rodzaj strategii stosowanej w reklamie, opartej na wyobrażeniu towaru, na wzbudzanych przez niego uczuciach i emocjach
SJP.pl
Wikipedia
czasownik dokonany
(1.1) położyć kogoś spać, ułożyć, utulić do snu
Wiktionary
(1.1) Muszę uspać dziecko.
(1.1) Uspałam syna i teraz smacznie śpi.
Wiktionary
uspokajać;
1. nakłaniać kogoś do spokoju, ciszy, wprowadzać ład;
2. przywracać komuś spokój, usunąć przyczyny zdenerwowania; ukoić;
3. uspakajać się:
a) stać się spokojnym, cichym;
b) pozbywać się niepokoju, obaw; wyciszać się;
c) o burzy, śnieżycy: ustać
SJP.pl
dawny język Indian w Gujanie
SJP.pl
drzewo liściaste z rodziny strzeligłogowatych
SJP.pl
1. sprawić, że ktoś zaśnie;
2. wytłumić, przygasić, osłabić;
3. wprowadzić w stan podobny do snu w celu przeprowadzenia operacji;
4. zabić zwierzę przez wstrzyknięcie środka usypiającego;
5. uśpić się - przestarzałe: zasnąć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. usypiać)
(1.1) dokonany od|usypiać.
czasownik zwrotny dokonany uśpić się (ndk. usypiać się)
(2.1) dokonany od|usypiać się.
Wiktionary
czas. spać
rzecz. uśpienie n.
Wiktionary
1. sprawić, że ktoś zaśnie;
2. wytłumić, przygasić, osłabić;
3. wprowadzić w stan podobny do snu w celu przeprowadzenia operacji;
4. zabić zwierzę przez wstrzyknięcie środka usypiającego;
5. uśpić się - przestarzałe: zasnąć
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
o tekście: sprawiać, że staje się spójny (logicznie powiązany)
SJP.pl
o tekście: sprawić, że stanie się spójny (logicznie powiązany)
SJP.pl
uspakajać;
1. nakłaniać kogoś do spokoju, ciszy, wprowadzać ład;
2. przywracać komuś spokój, usunąć przyczyny zdenerwowania; ukoić;
3. uspokajać się:
a) stać się spokojnym, cichym;
b) pozbywać się niepokoju, obaw; wyciszać się;
c) o burzy, śnieżycy: ustać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uspokoić)
(1.1) przywracać spokój, utulać, łagodzić, usuwać obawy, zdenerwowanie
(1.2) skłaniać, nawoływać do ciszy, milczenia, hamować, uciszać, wprowadzać ład, porządek
(1.4) daw. nasycać, zaspokajać
(1.5) rzad. załatwiać zadowalająco, regulować, spłacać
czasownik zwrotny niedokonany uspokajać się (dk. uspokoić się)
(2.1) odzyskiwać spokój, stawać się spokojnym
(2.2) wypogadzać się; o pogodzie, zjawiskach atmosferycznych
Wiktionary
(1.1) Utwory Chopina bardzo mnie uspokajają.
(1.2) Nauczycielka krzyczała na klasę. Uspokajała młodzież już od dłuższego czasu, jednak nie dawało to żadnych rezultatów.
(2.1) Powoli jednak zdawała się powracać do siebie i uspokajać się nieco, a ujmując mnie w swe ramiona, przycisnęła mnie do serca.
(2.2) – Patrz! Pogoda się uspokaja. – Rzeczywiście! Widać, że deszcz przestaje padać; jeszcze godzina i będzie sucho.
Wiktionary
IPA: ˌuspɔˈkajät͡ɕ, AS: uspokai ̯äć
Wiktionary
rzecz. pokój mrz., spokojny, spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokajający, uspokojony
Wiktionary
(1.1) łagodzić, lać oliwę na wzburzone morze
(1.2) uciszać, wyciszać
(1.3) opanowywać, radzić sobie z czymś, naprawiać, porządkować, uporządkować, pot. ogarniać
(1.4) nasycać, zaspokajać
(1.5) regulować, spłacać, naprawiać
(2.1) doznać spokoju, ostudzić emocje
(2.2) rozpogadzać się, wypogadzać się
Wiktionary
rzadko: środek uspokajający
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. ten, kto wprowadza spokój, ład, porządek
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. rzecz, która uspokaja
(2.2) pot. lek, środek uspokajający
Wiktionary
(1.1) Pfuel zaopatrzony w działa i w bagnety, przyjeżdżał jako rozjemca i uspokajacz i ażeby wedle nowo zdobytych przez swój naród zasad wolności i braterstwa kraj uspokoić i sprawiedliwość komu należało wymierzyć, ogłosił prawo doraźne, na mocy którego każdy Polak schwytany z bronią w ręku miał być natychmiast rozstrzelany [...].
(2.1) Dla różnych ludzi uspokajacz może mieć inną formę, jeden idzie na papierosa, drugi zagra w jakąś grę, trzeci będzie żuł gumę, kolejny pójdzie coś zjeść (choćby czekoladę), czegoś się napić. Jeszcze inny będzie medytował, słuchał swojego oddechu, powtarzał jakąś mantrę, słuchał jakiejś piosenki, modlił się, czy cokolwiek innego
Wiktionary
rzecz. spokojny, pokój mrz., spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
(1.1) uspokoiciel
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób uspokajający
Wiktionary
(1.1) Szum fal działa niezwykle uspokajająco.
Wiktionary
czas. uspokajać, uspokoić, spokoić
przym. uspokajający, spokojniuchny, spokojniusieńki, spokojniuteńki, spokojniutki, spokojno, spokojny
wykrz. spoczko, spoko, spokojnie, spox
partyk. spoczko, spoko
rzecz. uspokajacz mos./mrz., spokój mrz., spokojny, spokojność ż., spokojnik mos., spokojnica ż.
przysł. spokojnie, spokojniuchno, spokojniusieńko, spokojniuteńko, spokojniutko, spokojno
Wiktionary
uspakajać;
1. nakłaniać kogoś do spokoju, ciszy, wprowadzać ład;
2. przywracać komuś spokój, usunąć przyczyny zdenerwowania; ukoić;
3. uspokajać się:
a) stać się spokojnym, cichym;
b) pozbywać się niepokoju, obaw; wyciszać się;
c) o burzy, śnieżycy: ustać
SJP.pl
imiesłów przymiotnikowy czynny
(1.1) taki, który uspokaja
Wiktionary
rzecz. spokojny, spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniusieńki, spokojniuchny, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uspokajać.
Wiktionary
(1.1) Co działa na płaczące maluchy? Niektóre sposoby ich uspokajania i usypiania są co najmniej dziwne…
Wiktionary
IPA: ˌuspɔkaˈjä̃ɲɛ, AS: uspokai ̯ä̃ńe
Wiktionary
rzecz. spokojny, spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uspokajać)
(1.1) dokonany od|uspokajać.
czasownik zwrotny dokonany uspokoić się (ndk. uspokajać się)
(2.1) dokonany od|uspokajać się.
Wiktionary
(1.1) Już jednak znaleźli się mieszczanie, którzy starają się udobruchać i uspokoić ludzi. Udaje im się to w zupełności. Wnet jednak wyrusza tłum na odwach przy Bramie Świdnickiej, aby rozbroić znajdujących się tutaj żołnierzy.
(2.1) Dlaczego jesteś taki wściekły? Uspokój się wreszcie i powiedz, co się stało!
Wiktionary
IPA: ˌuspɔˈkɔjit͡ɕ, AS: uspokoi ̯ić
Wiktionary
rzecz. spokojny, pokój mrz., spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokajający, uspokojony
Wiktionary
(1.1) łagodzić
(2.1) doznać spokoju, ostudzić emocje
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. ten, kto uspokaja, uspokajający
Wiktionary
(1.1) Uspokoiciel świata, ożywiony duchem Ewangielji, wróci nadzieję wszystkim, walcząc błogosławionym orężem pokoju i religji.
Wiktionary
rzecz. spokojny, spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
(1.1) uspokajacz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. kobieta, która uspokaja
Wiktionary
(1.1) Oczy zaszły mu bielmem, lecz nogi kopały jeszcze czas jakiś ziemię, póki największa ludzka uspokoicielka, śmierć, nie pokryła mu nocą głowy i nie uspokoiła go na zawsze.
Wiktionary
rzecz. spokojny, spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przywrócenie spokoju, odczasownikowy od|uspokoić.
(1.2) spokój wewnętrzny, odprężenie po ustąpieniu niepokoju
Wiktionary
(1.1) Rok 2022 przyniesie uspokojenie na linii USA–Chiny. Pojawi się okno możliwości.
(1.3) Premier i szef MON na granicy polsko-białoruskiej. Mateusz Morawiecki: Jest szansa na uspokojenie.
Wiktionary
IPA: ˌuspɔkɔˈjɛ̇̃ɲɛ, AS: uspokoi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. pokój mrz., spokojny, spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
Wiktionary
imiesłów przymiotnikowy bierny
(1.1) taki, który pozbył się niepokoju, zdenerwowania
(1.2) niczym niezakłócony, nieruchomy i cichy
Wiktionary
rzecz. spokojny, spokój m., spokojność ż., spokojnik m., spokojnica ż., uspokojenie n., uspokajanie n., uspokajacz m., uspokoiciel m., uspokoicielka ż., zaspokojenie n., zaspokajanie n., zaspokajacz m.
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniusieńki, spokojniuchny, uspokajający, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokajający
Wiktionary
wychowywać w duchu sportowym
SJP.pl
wychować w duchu sportowym
SJP.pl
1. nastawiać kogoś na coś; wprowadzać w określony nastrój; nastrajać;
2. dawniej: czynić zdolnym do czegoś; dawniej: zaopatrywać, wyposażać w coś
SJP.pl
1. wpłynąć na kogoś w pewien sposób, uczynić skłonnym do czegoś;
2. uczynić podatnym na coś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. usposabiać)
(1.1) dokonany od|usposabiać.
Wiktionary
IPA: ˌuspɔˈsɔbʲit͡ɕ, AS: usposobʹić
Wiktionary
czas. sposobić
Wiktionary
książkowo:
1. cechy charakteru człowieka, sposób zachowywania się, reagowania; temperament, natura;
2. tymczasowy stan psychiczny; humor, nastrój
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) temperament, zespół stałych skłonności i cech psychicznych
(1.2) nastrój, chwilowy stan psychiczny
Wiktionary
(1.2) Nie jestem dziś w przyjaznym usposobieniu.
Wiktionary
(1.1) charakter
(1.2) nastrój
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sprawienie, że ktoś stanie się aktywny społecznie
(1.2) sprawienie, że coś stanie się własnością spółdzielczą, społeczną lub państwową
Wiktionary
Socjalizacja (łac. socialis = społeczny) – proces (oraz rezultat tego procesu) nabywania przez jednostkę systemu wartości, norm oraz wzorów zachowań (w wyniku oddziaływań otoczenia społecznego), obowiązujących w danej zbiorowości. Socjalizacja trwa przez całe życie człowieka, lecz w największym nasileniu występuje, gdy dziecko rozpoczyna życie w społeczeństwie. Największą rolę na tym etapie odgrywają jego rodzice, później także wychowawcy i rówieśnicy oraz instytucje (takie jak szkoła, przedszkole czy Kościół).
Wikipedia
czas. uspołeczniać ndk., uspołecznić dk.
przysł. społecznie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. usprawiedliwić)
(1.1) oczyszczać z zarzutów, podawać usprawiedliwienie
(1.2) wyjaśniać motywy działania
Wiktionary
IPA: ˌuspravʲjɛˈdlʲivʲjät͡ɕ, AS: uspravʹi ̯edlʹivʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. usprawiedliwienie n., sprawiedliwość ż., usprawiedliwianie n.
czas. usprawiedliwić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|usprawiedliwiać.
Wiktionary
czas. usprawiedliwiać ndk.
rzecz. sprawiedliwość ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. usprawiedliwiać)
(1.1) pokazać, że ktoś jest niewinny, uzasadniając jego postępowanie
(1.2) pokazać, że jakieś działanie lub decyzja są konieczne lub zasadne
czasownik zwrotny dokonany usprawiedliwić się (ndk. usprawiedliwiać się)
(2.1) wyjaśnić swoje postępowanie, starając się dowieść, że jest ono słuszne
Wiktionary
(1.1) Jeden usprawiedliwił nieobecność chorobą, drugi wyjazdem za granicę.
(1.2) W tłumie, jaki zebrał się samoczynnie wokół, przeważały nieprzyjazne nastroje, w pewnej mierze usprawiedliwione brakiem rzeczowej informacji.
(2.1) Zawsze usprawiedliwią się tym, że sprawa była nagła, a nie mieli możliwości zasięgnięcia jego opinii.
Wiktionary
rzecz. usprawiedliwienie n., sprawiedliwość ż.
czas. usprawiedliwiać ndk.
przysł. usprawiedliwiająco
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|usprawiedliwić.
Wiktionary
Wikipedia
czas. usprawiedliwiać, usprawiedliwić
rzecz. sprawiedliwość ż.
Wiktionary
przymiotnik od: usprawnienie
SJP.pl
zaopatrywać, wyposażać w sprzęt
SJP.pl
zaopatrzyć w sprzęt
SJP.pl
wulgarnie:
1. usrać sobie - ubzdurać sobie;
2. rozmieścić gdzieś dużo obiektów;
3. uczynić nieprzyjemnym, uprzykrzyć;
4. usrać się:
a) bardzo się zmęczyć;
b) zlekceważyć; olać, zlać;
c) ubrudzić się czymś;
d) zepsuć się; skopać się, schrzanić się;
e) uwziąć się, zawziąć się;
f) uprzeć się
SJP.pl
zasrany; wulgarnie:
1. ubrudzony własnymi odchodami;
2. nic niewart; kiepski, nędzny, marny;
3. budzący niechęć
SJP.pl
nadawać srebrny kolor; posrebrzać, srebrzyć
SJP.pl
nadać srebrzystą barwę, srebrzysty połysk; osrebrzyć, posrebrzyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uśredniać.
Wiktionary
rzecz. uśrednienie n., średnica ż.
czas. uśredniać ndk., uśrednić dk.
Wiktionary
usrywać się - wulgarnie:
a) bardzo się męczyć;
b) robić w jakiejś sprawie wszystko, co jest możliwe
SJP.pl
[czytaj: ju-es-ES] skrót od: United States Ship - Okręt Stanów Zjednoczonych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Azji płynąca przez Rosję i Chiny, uchodząca do Amuru;
Wiktionary
Ussuri (ros. Уссури; chiń. upr. 乌苏里江; chiń. trad. 烏蘇里江; pinyin Wūsūlǐ Jiāng) – rzeka w Azji. Płynie w Rosji i Chinach. Źródła na wysokości 1682 m n.p.m. na stokach góry Śnieżnej w górach fałdowych Sichote Aliń i uchodzi do Amuru, jako jego prawy dopływ. Długość 897 km przy powierzchni dorzecza 193 000 km². Przepływ w dolnym biegu 1150 m³/sek.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje rzeka|D=Ussuri|N=Ussuri.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Ussuryjsk mrz.
przym. usuryjski, ussuryjski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) Усуры ż.
* rosyjski: (1.1) Уссури
* słowacki: (1.1) Ussuri
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Ussuryjsk mrz.
przym. usuryjski, ussuryjski
Wiktionary
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w Kraju Nadmorskim, na Dalekim Wschodzie;
Wiktionary
Ussuryjsk (ros. Уссурийск) – miasto w Rosji (Daleki Wschód), centrum administracyjne Ussuryjskiego Okręgu Miejskiego w Kraju Nadmorskim, nad rzekami Razdolnaja, Komarowka i Rakowka. Miasto liczy 173 640 mieszkańców (2020). Położony 112 kilometrów na północ od Władywostoku.
Wikipedia
(1.1) W Ussuryjsku można zwiedzić zabytkowy monastyr.
Wiktionary
przym. ussuryjski
rzecz. Ussuri mrz.
Wiktionary
1. → Ussuryjsk (miasto w Rosji);
2. klon ussuryjski - gatunek drzewa z rodziny mydleńcowatych; klon koreański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do rzeki Ussuri, związany z rzeką Ussuri
(1.2) odnoszący się do Ussuryjska, związany z Ussuryjskiem
Wiktionary
(1.1) W czasie wojny domowej większość kozaków ussuryjskich poparła białych.
(1.2) Na ussuryjskim herbie widnieje sierp wbity w snop.
Wiktionary
(1.2) rzecz. Ussuryjsk m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie irkuckim, nad Angarą, w pobliżu ujścia Ilimu;
Wiktionary
Ust-Ilimsk (ros. Усть-Илимск, trb. Ust´-Ilimsk) – miasto w azjatyckiej części Rosji, obwodzie irkuckim, nad Angarą i Zbiornikiem Ust-Ilimskim, w pobliżu ujścia Ilimu. Około 80,4 tys. mieszkańców (2020). W mieście działa 1 linia tramwajowa. W pobliżu miasta znajduje się port lotniczy Ust-Ilimsk.
W mieście rozwinął się przemysł celulozowo-papierniczy oraz materiałów budowlanych.
Wikipedia
przym. ust-ilimski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ust-Ilimskiem, dotyczący Ust-Ilimska
Wiktionary
rzecz. Ust-Ilimsk mrz.
Wiktionary
miasto w Kazachstanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Kazachstanie, administracyjne centrum obwodu wschodniokazachstańskiego;
Wiktionary
Ust-Kamienogorsk (kaz. Өскемен, Öskemen; ros. Усть-Каменогорск, Ust´-Kamienogorsk) – miasto w Kazachstanie na przedgórzu Ałtaju, nad rzeką Irtysz. Stolica obwodu wschodniokazachstańskiego. Ludność: 347 480 mieszkańców (2020).
Nad Irtyszem znajduje się elektrownia wodna. W mieście działa przemysł metalurgiczny, metalowy, maszynowy, elektrotechniczny, spożywczy, materiałów budowlanych, meblarski.
Wikipedia
przym. ust-kamienogorski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. osiedle w Rosji, w obwodzie irkuckim;
Wiktionary
Ust-Ordyński (ros. Усть-Орды́нский, Ust´-Ordynskij) – osiedle w Rosji, w obwodzie irkuckim, ośrodek administracyjny Ust-Ordyńsko-Buriackiego Okręgu Autonomicznego.
Liczba mieszkańców w 2005 roku wynosiła ok. 14 300.
W mieście rozwinął się przemysł spożywczy oraz drzewny.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. osiedle w Rosji, w obwodzie leningradzkim, nad rzeką Ługą w pobliżu jej ujścia do Zatoki Fińskiej;
Wiktionary
Ust-Ługa (ros. Усть-Луга, Ust´-Ługa) – osiedle w Rosji, w obwodzie leningradzkim, nad rzeką Ługą w pobliżu jej ujścia do Łużskiej guby, części Zatoki Fińskiej. Znajduje się około 110 km od Petersburga. W 2007 roku liczyła 2173 mieszkańców.
Wikipedia
skrót od:
1. ustęp;
2. ustawa
SJP.pl
skrót
(1.1) = praw. ustęp
Wiktionary
(1.1) Stosowanie tymczasowych odstępstw, o których mowa w ust. 1, nie może powodować pogorszenia warunków pracy kierowców i poziomu bezpieczeństwa ruchu drogowego.
Wiktionary
rzecz. ustęp mrz.
Wiktionary
1. otwór gębowy człowieka;
2. wargi; * forma narzędnika "usty" przestarzała, używana głównie w języku literackim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) anat. część ciała służąca głównie do spożywania pokarmów oraz artykulacji głosek;
(1.2) dwie wargi ust (1.1), otworu gębowego człowieka;
Wiktionary
Jama ustna (łac. cavum oris, cavitas oris) – jama gębowa człowieka, początkowy odcinek przewodu pokarmowego, ograniczony od przodu przez wargi ust, po bokach przez policzki (opierające się na szczęce oraz żuchwie), od góry przez podniebienie twarde, natomiast od tyłu – przez podniebienie miękkie (wraz z języczkiem) oraz cieśń gardzieli. Przestrzeń pomiędzy wargami a zębami to przedsionek jamy ustnej, natomiast za zębami – jama ustna właściwa.
Wikipedia
(1.2) Ten chłopak ma bardzo zmysłowe usta.
Wiktionary
IPA: ˈusta, AS: usta
Wiktionary
rzecz. ustnik m., ustniczek m., ustność ż.
:: zdrobn. usteczka nmos.
przym. ustny, ustnikowy, doustny, bezusty, wewnątrzustny
przysł. ustnie, doustnie
temsłow. -usty, usto-
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ustabilizować.
Wiktionary
(1.1) Tak czy owak, dla sztuki miłość najwyraźniej przestaje być interesująca z chwilą ustabilizowania się związku.
Wiktionary
rzecz. stabilizowanie n., stabilizacja ż.
czas. ustabilizować dk., stabilizować ndk.
przym. stabilny
przysł. stabilnie
Wiktionary
1. utrzymać się na nogach w pozycji stojącej, np. ustać w miejscu;
2. wytrzymać określony czas w pozycji stojącej podczas jakiegoś ćwiczenia sportowego, np. ustać skok, lądowanie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. ustawać)
(1.1) przestać być czy dziać się
(1.2) opaść z sił; przestać działać z wyczerpania
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. stać)
(2.1) pozostać w pozycji siedzącej; nie przewrócić się
czasownik zwrotny dokonany
(3.1) będąc wpierw mętnym, stać się po pewnym czasie klarownym
Wiktionary
rzecz. ustanie n.
czas. postawić
Wiktionary
(1.1) zakończyć się
(3.1) sklarować się
Wiktionary
gad z rzędu żółwi zamieszkujący rzeki i jeziora Afryki, Ameryki Północnej i Azji, żywiący się małżami i rybami, opuszczający środowisko wodne na czas składania jaj; charakteryzuje się częściowo zredukowanym pancerzem; żółwiak, żółw trójpazurzasty
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ustalić)
(1.1) wybierać, wyznaczać, uzgadniać coś, jakąś wartość dla czegoś
(1.2) stwierdzać coś po zbadaniu
(2.2) stawać się stałym, nieruchomym
(2.3) zaczynać ustabilizowane życie, zagospodarowywać się
Wiktionary
(1.1) Wydawca ustalił cenę komiksu na siedem złotych.
(1.1) Dalej ustalacie, który z was jest mądrzejszy?
(1.2) W trakcie śledztwa prokuratura ustaliła, że podejrzany ukrył broń w stodole
Wiktionary
IPA: uˈstalat͡ɕ, AS: ustalać
Wiktionary
rzecz. ustalanie n., ustalenie
przym. ustalony
Wiktionary
(2.3) statkować się
Wiktionary
rodzaj urządzenia przytrzymującego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ustalać.
Wiktionary
IPA: ˌustaˈlãɲɛ, AS: ustalãńe
Wiktionary
czas. ustalać, ustalić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ustalić.
(1.2) wynik ustalania, decyzja
(1.3) ustalenia: wynik stwierdzenia stanu faktycznego
Wiktionary
IPA: ˌustaˈlɛ̃ɲɛ, AS: ustalẽńe
Wiktionary
czas. ustalić, ustalać
Wiktionary
(1.2) decyzja
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. ustalać)
(1.1) zob. ustalać.
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(2.1) daw. uczynić twardym jak stal
czasownik zwrotny dokonany ustalić się (ndk. ustalać się)
(3.1) zob. ustalać się.
Wiktionary
IPA: uˈstalʲit͡ɕ, AS: ustalʹić
Wiktionary
rzecz. ustalenie n., ustalanie n.
Wiktionary
1. otwór gębowy człowieka;
2. wargi; * forma narzędnika "usty" przestarzała, używana głównie w języku literackim
SJP.pl
przyimek
(1.1) za pośrednictwem kogoś, np. rzecznika lub adwokata
forma rzeczownika.
(2.1) N. lm. od: usta
Wiktionary
(1.1) Związkowcy ustami rzecznika zażądali podwyżki.
Wiktionary
IPA: uˈstãmʲi, AS: ustãmʹi
Wiktionary
1. wprowadzać jako prawo;
2. mianować, powoływać, np. organ władzy
SJP.pl
czasownik
(1.1) wprowadzać jako prawo
(1.2) mianować, powoływać jakiś organ władzy
Wiktionary
(1.2) Kazimierz Wielki wznosi tu potężny zamek i ustanawia starostwo międzyrzeckie.
Wiktionary
IPA: ˌustãˈnavʲjät͡ɕ, AS: ustãnavʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. ustawa ż., ustawka ż., ustawianie n., stacz m., stojak m., stojan m., ustanowienie n., ustanawianie n.
czas. stawiać, stać, ustawiać, wystać, ustanowić
przym. ustawowy, ustawny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ustanawiać.
Wiktionary
IPA: ˌustãnaˈvʲjä̃ɲɛ, AS: ustãnavʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. ustanawiać, ustanowić
rzecz. ustanowienie n., ustawa ż.
Wiktionary
dawniej: ustanie, zaprzestanie czegoś, dzisiaj przeważnie w zwrocie "bez ustanku": ciągle, bez przerwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ustać.
Wiktionary
czas. postawić, ustawać ndk., ustać dk.
rzecz. ustawanie n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. ustanawiać)
(1.1) dokonany od|ustanawiać.
Wiktionary
(1.1) Platon, który chciał ustanowić idealne państwo rządzone przez filozofów, uregulował wszystko – jak każdy totalitarysta – niezmiernie dokładnie.
Wiktionary
IPA: ˌustãˈnɔvʲit͡ɕ, AS: ustãnovʹić
Wiktionary
rzecz. ustanawianie n., ustanowienie n.
czas. ustanawiać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ustanowić.
Wiktionary
IPA: ˌustãnɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: ustãnovʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. ustanowić dk., ustanawiać ndk.
rzecz. ustanawianie n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. ustępować)
(1.1) dokonany od|ustępować.
Wiktionary
rzecz. ustępowanie n., ustąpienie n., ustęp m., ustępliwość ż., ustępstwo n.
czas. ustępować ndk.
przym. ustępliwy, nieustępliwy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ustąpić.
Wiktionary
rzecz. ustęp mrz., ustępstwo n., ustępliwość ż.
przym. ustępliwy
czas. ustąpić
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Ustarbowo (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Ùstarbòwò, kaszb. Ùstôrbòwò) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Wejherowo.
Wieś szlachecka położona była w II połowie XVI wieku w powiecie puckim województwa pomorskiego. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie gdańskim.
Wikipedia
członek chorwackiej, faszystowskiej organizacji Ustaša; ustasza
SJP.pl
członek chorwackiej, faszystowskiej organizacji Ustaša; ustasz
SJP.pl
nacjonalistyczno-terrorystyczne ugrupowanie chorwackie działające w latach 1929-1945
SJP.pl
Ustasze – Chorwacki Ruch Rewolucyjny (chorw. Ustaša – Hrvatski revolucionarni pokret) – chorwacki skrajnie prawicowy ruch ultranacjonalistyczny, faszystowski, ultrakonserwatywny i klerykalny. Ustasze popierali utworzenie Wielkiej Chorwacji, mającej rozciągać się od rzeki Driny do granicy z Belgradem. Podkreślali potrzebę budowy „czystej rasowo” Chorwacji, propagowali prześladowania i ludobójstwo Serbów, Żydów oraz Romów. Byli jednocześnie nacjonalistami i fanatycznymi katolikami. Jako drugą, obok katolicyzmu, religię Chorwatów postrzegali islam Boszniaków.
Wikipedia
Ustaszewo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Żnin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 154 mieszkańców. Jest 28. co do wielkości miejscowością gminy Żnin.
Wikipedia
nacjonalizm chorwacki w latach 1929-1945, oparty na faszyzmie
SJP.pl
1. nadawać czemuś równowagę; regulować;
2. dawniej: czynić poważnym i odpowiedzialnym
SJP.pl
1. nadać czemuś równowagę;
2. dawniej: uczynić poważnym i odpowiedzialnym
SJP.pl
ustabilizować;
1. uczynić kogoś statecznym, poważnym; utemperować;
2. uczynić coś spokojnym, uporządkowanym;
3. ustatkować się -
a) zacząć spokojne, ustabilizowane życie; utemperować się;
b) o sytuacji: stać się spokojnym, uporządkowanym
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rzad. ustatkowywać)
(1.1) przyczynić się do tego, że ktoś zaczyna prowadzić spokojne, obyczajne życie
(1.2) sprawiać, że pewna sytuacja staje się spokojniejsza i bardziej uporządkowana
czasownik zwrotny dokonany ustatkować się (ndk. ustatkowywać się)
(2.1) zacząć prowadzić spokojne, obyczajne życie
(2.2) o sytuacji: stawać się spokojniejszym i bardziej uporządkowanym
Wiktionary
(1.1) Ustatkować miało go małżeństwo z Sarą Ferguson, córką brytyjskiego majora Ronalda Fergusona.
(1.2) Ale uznał wkrótce, że życie wojaka jest zbyt spokojne i ustatkowane, toteż wystąpił z armii i zaczął podróżować, zwiedzając wybrzeże Morza Śródziemnego.
(2.1) Może nie będzie brykał, ustatkuje się i posłucha mądrzejszych w sprawach, na których się nie zna…
(2.2) Później świat miał się trochę ustatkować, bo nie było już wojny — przynajmniej w Europie — a zatem totalizmy uprawiały swój proceder bardziej dyskretnie […]
Wiktionary
rzecz. ustatkowanie n.
czas. ustatkowywać ndk.
Wiktionary
taki, który zaczął spokojne, ustabilizowane życie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) żegl. współczynnik równy ilorazowi sumy długości jednostek zacumowanych przy nabrzeżu do długości samego nabrzeża
Wiktionary
rzecz. statek m., stateczek m.
przym. statkowy
Wiktionary
1. dawniej:
a) czynić kogoś spokojnym, statecznym, rozsądnym;
b) ustalać coś;
2. rzadko: ustatkowywać się - zaczynać spokojne, ustabilizowane życie
SJP.pl
akt prawny o charakterze ogólnym, powszechnie obowiązujący, uchwalony przez parlament i prezydenta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. akt normatywny o charakterze powszechnie obowiązującym, najczęściej obecnie uchwalany przez parlament (w niektórych państwach zatwierdzany później przez organ władzy wykonawczej);
Wiktionary
Ustawa – akt normatywny o charakterze generalnym i abstrakcyjnym, powszechnie obowiązującym, uchwalany przez najwyższe organy państwowe, wyposażone we władzę ustawodawczą.
Wikipedia
(1.1) Komisja sejmowa rozpatrzyła projekt ustawy.
(1.1) Decyzja z 20 stycznia 1942 roku o tak zwanym ostatecznym rozwiązaniu stworzyła podstawę do rozpoczęcia masowej zagłady ludzi, których zgodnie z ustawami III Rzeszy zaliczano do narodowości żydowskiej.
Wiktionary
IPA: uˈstava, AS: ustava
Wiktionary
rzecz. ustawianie n., ustanawianie n.
czas. ustawiać ndk., ustanawiać ndk.
przym. ustawowy
przysł. ustawowo
Wiktionary
(1.1) zasada, prawo, reguła
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. ustać)
(1.1) podn. przestawać dziać się lub istnieć
(1.2) podn. przestawać wykonywać coś z powodu zmęczenia
Wiktionary
rzecz. ustawanie n., ustanie n.
czas. postawić
Wiktionary
(1.1) dogasać, kończyć się, odchodzić, przechodzić, przemijać, urywać się, wygasać
(1.2) padać, opadać z sił
Wiktionary
w technice: służący do ustawiania czegoś w określonej pozycji
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ustawić)
(1.1) umieszczać kogoś, coś w określonej pozycji
(1.2) stawiać w jakimś porządku
(1.3) powodować określone działanie mechanizmu, urządzenia
(1.4) o namiocie: rozbić
(1.5) pot. kierować czyimś postępowaniem
(1.6) środ. teatr. zinterpretować w jakiś sposób daną rolę
czasownik zwrotny niedokonany ustawiać się (dk. ustawić się)
(2.1) stanąć gdzieś w określony sposób, w pewnym porządku
(2.2) przyjąć określony kierunek, pozycję
(2.3) pot. ukierunkować swoje sprawy w sposób dający korzyść
(2.4) pot. umówić się z kimś
Wiktionary
(1.1) Aptekarz ustawiał lekarstwa na półkach.
(1.2) Poustawiaj porządnie te książki!
(1.3) Zastanawiam się, jak ustawić czas naświetlania i ostrość w tym aparacie.
(1.4) Tam nie ustawimy namiotu.
(1.5) Ta zołza ustawia każdego faceta w pracy.
Wiktionary
IPA: uˈstavʲjät͡ɕ, AS: ustavʹi ̯äć
Wiktionary
czas. stawiać, ustanawiać, postawić
rzecz. ustawa ż., ustawianie n., wystawienie n.
Wiktionary
Ustawiacz – osoba wykonująca i nadzorująca prace manewrowe na taborze kolejowym. Ustawiacz ma za zadanie łączenie i rozłączanie składu wagonów, kierowanie pracą drużyny manewrowej, manewrowanie przy użyciu lokomotywy oraz obsługę punktu ładunkowego.
Wikipedia
narzędzie służące do ustawiania położenia noża w obrabiarce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ustawiać.
Wiktionary
IPA: ˌustaˈvʲjä̃ɲɛ, AS: ustavʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. ustawiać, ustawić, ustanawiać, postawić
rzecz. ustawa ż., ustawienie n., ustawka ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. ustawiać)
(1.1) dokonany od|ustawiać.
czasownik zwrotny dokonany ustawić się (ndk. ustawiać się)
(2.1) dokonany od|ustawiać się.
Wiktionary
IPA: uˈstavʲit͡ɕ, AS: ustavʹić
Wiktionary
rzecz. ustawianie n., ustawienie n., wystawienie n.
przym. ustawiony
czas. postawić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. stałość
Wiktionary
IPA: ˌustaˈvʲit͡stfɔ, AS: ustavʹictfo
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) ciągle, nieprzerwanie, uporczywie
Wiktionary
(1.1) I ten proces trwa ustawicznie, z minuty na minutę, z dnia na dzień.
Wiktionary
IPA: ˌustaˈvʲit͡ʃʲɲɛ, AS: ustavʹičʹńe
Wiktionary
przym. ustawiczny
rzecz. ustawiczność ż.
Wiktionary
(1.1) uporczywie, reg. śl. furt.
Wiktionary
ciągłość, bezustanność, nieprzerwaność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ustawiczne; cecha tych, którzy są ustawiczni
Wiktionary
przym. ustawiczny
przysł. ustawicznie
Wiktionary
1. ciągły, nieprzerwany, bezustanny;
2. zachowujący się cały czas tak samo
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ciągle trwający
Wiktionary
rzecz. ustawiczność ż.
przysł. ustawicznie
Wiktionary
(1.1) ciągły, chroniczny, nieprzerwany, nieustanny, nieustający, notoryczny, przewlekły, permanentny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ustawić.
(1.2) sport. sposób rozmieszczenia graczy na boisku
(1.3) stan konfiguracji udządzenia lub programu
Wiktionary
(1.1) Teściowa zdecydowała o ustawieniu stołów na weselu.
Wiktionary
IPA: ˌustaˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: ustavʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. ustawić, postawić
rzecz. ustawianie
Wiktionary
potocznie:
1. taki, który zapewnił sobie dobre warunki materialne;
2. taki, którego wynik lub przebieg został zaplanowany
SJP.pl
potocznie:
1. zaplanowana wcześniej bójka, zwykle dwóch grup kibicowskich;
2. ustawiony mecz, przetarg itp.;
3. umówienie się na zakrapianą imprezę, pijatykę;
4. ekspresywnie: ustawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. bójka, do której doszło na skutek tego, że skonfliktowane grupy się umówiły na starcie lub jedna grupa zmówiła się w sprawie dokonania napaści na inną grupę;
(1.2) pot. zazwyczaj spontaniczne spotkanie, umowa, że ludzie gdzieś się widzą, żeby razem poimprezować
(1.3) pot. z góry umówiona, ustawiona sytuacja, demonstracja czegoś, zwykle o charakterze pokazówki, prowokacji, podstępu, fortelu
Wiktionary
Ustawka – starcie fizyczne dwóch grup ludzi bądź dwóch osób, zazwyczaj deklarujących przynależność do innych grup kibicowskich identyfikujących się głównie z klubami piłkarskimi, a także innych dyscyplin sportowych. Starcie zwykle oparte jest na określonych zasadach i odbywa się o ustalonej porze i w ustalonym miejscu.
Wikipedia
czas. ustanawiać
rzecz. ustawianie n.
Wiktionary
środowiskowo: kibic biorący udział w zaplanowanej wcześniej bójce
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ustawny; bardziej ustawny
SJP.pl
ustawnik pozycyjny - urządzenie sterujące używane w siłownikach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ustawne
Wiktionary
przym. ustawny
przysł. ustawnie
Wiktionary
o pomieszczeniu: takie, w którym można dobrze ustawić sprzęty, rozplanować wnętrze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. organ, który stanowi ustawy
Wiktionary
Władza ustawodawcza, legislatywa, władza prawodawcza – element teorii podziału władz Johna Locke'a, a następnie Monteskiusza. Domeną władzy ustawodawczej jest według nich stanowienie powszechnie obowiązującego prawa.
We współczesnych państwach demokratycznych, o ustroju parlamentarno-prezydenckim, tworzenie prawa jest podstawowym zadaniem parlamentu. Parlament jest wówczas jedynym organem upoważnionym do tworzenia najwyższych aktów prawnych – ustaw – na podstawie których ustala się inne akty prawne w państwie. W ten sposób parlament wpływa na zasady działania państwa i na życie obywateli.
Wikipedia
(1.1) Jeżeli u podstaw każdej wykładni przepisu prawnego tkwić winno założenie racjonalności ustawodawcy, to interpretator powinien dążyć do takiego tłumaczenia norm, które by stworzyło spójny z prakseologicznego punktu widzenia system.
Wiktionary
rzecz. ustawodawstwo n.
przym. ustawodawczy
przysł. ustawodawczo
Wiktionary
(1.1) prawodawca, legislator
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) praw. opracowujący i wydający ustawy; związany z wydawaniem ustaw
Wiktionary
rzecz. ustawodawca m., ustawodawstwo n.
Wiktionary
(1.1) prawodawczy
Wiktionary
kobieta wydająca ustawy, ustanawiająca prawa, przepisy, normy postępowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. całokształt ustaw, przepisów oraz uregulowań prawnych dotyczących danej dziedziny życia, w określonym państwie
(1.2) praw. opracowywanie i wydawanie ustaw
Wiktionary
Legislacja (fr. législation z łac. legis latio, legis lationis wniosek do prawa od łac. lex, legis prawo + latio przyniesienie) – ustawodawstwo, forma stanowienia prawa, w którym organy państwowe i samorządowe tworzą akty prawne powszechnie obowiązujące na danym terenie. Legislacja utożsamiana jest z kompetencjami parlamentu związanymi z uchwalaniem ustaw.
Wikipedia
rzecz. ustawodawca mos.
przym. ustawodawczy
przysł. ustawodawczo
Wiktionary
(1.1) prawo
(1.2) prawodawstwo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) zgodnie z ustawą, według ustawy
Wiktionary
rzecz. ustawa ż.
przym. ustawowy
Wiktionary
przymiotnik od: ustawa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) uregulowany ustawą
(1.2) dotyczący ustaw, związany z ustawą
Wiktionary
IPA: ˌustaˈvɔvɨ, AS: ustavovy
Wiktionary
rzecz. ustawa ż.
czas. ustanawiać
przysł. ustawowo
Wiktionary
1. przestać się dziać, zakończyć się, przeminąć;
2. przestać funkcjonować z powodu zmęczenia, opaść z sił
SJP.pl
mieszkaniec Ustki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ustki
(1.2) osoba pochodząca z Ustki, urodzona w Ustce
Wiktionary
(1.1) Ustczanie, otwórzcie szuflady i poszukajcie starych fotografii!
Wiktionary
rzecz. Ustka ż.
:: fż. ustczanka ż.
przym. ustecki
Wiktionary
mieszkanka Ustki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ustki
(1.2) kobieta pochodząca z Ustki, urodzona w Ustce
Wiktionary
rzecz. Ustka ż.
:: fm. ustczanin mos.
przym. ustecki
Wiktionary
przymiotnik od: Ustka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ustką, dotyczący Ustki
Wiktionary
(1.1) Prom pasażerski połączył ustecki port.
Wiktionary
rzecz. Ustka ż., ustczanin mos., ustczanka ż.
Wiktionary
pieszczotliwie o małych ustach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, liczba mnoga
(1.1) zdrobn. od usta
Wiktionary
(1.1) Czerwoną kredką narysowała uśmiechnięte usteczka i buźka była gotowa.
Wiktionary
IPA: uˈstɛt͡ʃka, AS: ustečka
Wiktionary
rzecz. usta nmos., ustnik mzw./mrz.
przym. doustny
Wiktionary
1. wydzielona część tekstu lub utworu muzycznego; fragment, urywek;
2. toaleta, ubikacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wydzielony fragment utworu muzycznego
(1.2) wydzielony fragment tekstu
(1.3) praw. jednostka redakcyjna tekstu prawnego, stanowiąca część paragrafu
(1.4) przest. ubikacja, zwłaszcza gdy publiczna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten trudniejszy ustęp skrzypek dość niedbale odegrał z partytury.
(1.2) Aplikant powoli odczytał zaznaczony ustęp.
(1.4) Wspólny ustęp mieścił się w samym końcu korytarza.
(1.5) Pani Mniszchowa młodszego brata wzięła dla wybadania na ustęp…
Wiktionary
rzecz. ustępstwo n., ustępowanie n., ustąpienie n.
:: skr. ustępik m.
czas. ustąpić, ustępowanie ndk., ustąpienie n.
przym. ustępowy, ustępliwy
skr. ust.
Wiktionary
(1.3) skr. ust.
(1.4) latryna, toaleta, ubikacja, wychodek; grub. kibel, sracz
Wiktionary
rzadki stopień wyższy od przysłówka: ustępliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co ustępliwe; cecha tych, którzy są ustępliwi
Wiktionary
rzecz. ustępstwo n., ustępowanie n., ustąpienie n.
czas. ustępować ndk., ustąpić dk.
przym. ustępliwy
przysł. ustępliwie
Wiktionary
(1.1) ugodowość, uległość
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: ustępliwy
SJP.pl
skłonny do ustępstw
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o człowieku, instytucji itp.: taki, który jest skłonny do ustępstw
Wiktionary
(1.1) Istnieje opinia, że nasz rząd jest zbyt ustępliwy wobec Brukseli.
Wiktionary
IPA: ˌustɛ̃mˈplʲivɨ, AS: ustẽmplʹivy
Wiktionary
rzecz. ustępstwo n., ustępliwość ż., ustęp m., ustąpienie n., ustępowanie n.
czas. ustępować ndk., ustąpić dk.
przysł. ustępliwie
Wiktionary
(1.1) ugodowy, uległy, spolegliwy
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. ustąpić)
(1.1) dawać wolne miejsce lub drogę
(1.2) rezygnować ze swoich korzyści lub praw, zrzekać się na czyjąś korzyść
(1.3) pod naciskiem zmieniać postępowanie lub stanowisko
(1.4) przestawać (lub coraz mniej) się objawiać lub występować
(1.5) być gorszym pod pewnym względem
Wiktionary
(1.1) Gdy nie ma chodnika, pieszy powinien iść lewą stroną drogi i ustępować miejsca nadjeżdżającym pojazdom.
(1.1) Jestem legalnie wybranym prezydentem i nie zamierzam ustępować z urzędu.
(1.2) W naturze kobiet leży nic nie ustępować ze swych praw.
(1.3) Nie będę ustępował przed szantażem.
(1.3) Osobniki słabsze, nieprzygotowane na walkę, ustępują albo giną.
(1.4) Ból łydki powoli ustępuje, jednak drętwienie stopy cały czas się utrzymuje.
(1.5) Urodą i wdziękiem nie ustępowała innym uczestniczkom konkursu.
Wiktionary
czas. ustąpić
rzecz. ustępliwość ż., ustępstwo n.
przym. ustępliwy, nieustępliwy
Wiktionary
(1.1) usuwać się, wycofywać się, zwalniać
(1.2) rezygnować, zrzekać się
(1.3) poddawać się, ulegać, zgadzać się, mięknąć, dawać za wygraną
(1.4) przemijać, przechodzić, cofać się, zanikać, łagodnieć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ustępować.
Wiktionary
rzecz. ustęp mrz., ustępstwo n., ustępliwość ż.
przym. ustępliwy
czas. ustąpić
Wiktionary
przymiotnik od: ustęp
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rezygnacja z własnych żądań na rzecz drugiej strony
Wiktionary
IPA: uˈstɛ̃mpstfɔ, AS: ustẽmpstfo
Wiktionary
rzecz. ustępowanie n., ustąpienie n., ustępliwość ż., ustęp mrz.
czas. ustępować ndk., ustąpić dk.
przym. ustępliwy
Wiktionary
(1.1) koncesja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. usterka
Wiktionary
(1.1) ustyrk
Wiktionary
1. niewielki błąd, defekt, brak; niedociągnięcie;
2. dawniej:
a) niewielkie wykroczenie, niewłaściwy postępek;
b) trudność, przeszkoda; dolegliwość;
c) kłótnia, zwada
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nieduża wada w urządzeniu
(1.2) niewielki błąd w tekście
Wiktionary
Usterka – polski program telewizyjny emitowany w latach 2002–2004 na antenie TVN, 2013–2023 w TTV oraz od 2025 na antenie TVN Turbo.
Wikipedia
(1.1) awaria, defekt, feler, niedociągnięcie, uszkodzenie
Wiktionary
dawniej: potykać się
SJP.pl
przymiotnik od: usterka
SJP.pl
Powierzchnie sterowe – ruchome elementy zewnętrzne statku powietrznego bądź statku kosmicznego pozwalające na sterowanie jego lotem. Zmieniając kierunek przepływu strumienia powietrza zmieniają siły i momenty aerodynamiczne, powodując obrót względem osi wzdłużnej, poprzecznej i pionowej samolotu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Iżewsk, nazwa oficjalna w latach 1985-1987
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ustjanowej
Wiktionary
rzecz. Ustjanowa ż.
:: fż. ustjanowianka ż.
przym. ustjanowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ustjanowej
Wiktionary
rzecz. Ustjanowa ż.
:: fm. ustjanowianin m.
przym. ustjanowski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ustjanowej
Wiktionary
rzecz. Ustjanowa ż., ustjanowianin m., ustjanowianka ż.
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Ustka (kaszub. Ùskô lub Ùszcz, niem. Stolpmünde) – miasto w północnej Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, siedziba gminy wiejskiej Ustka, na historycznym Pomorzu Zachodnim.
Ustka leży na Wybrzeżu Słowińskim, u ujścia rzeki Słupi do Morza Bałtyckiego. Jest miastem portowym, uzdrowiskiem klimatyczno-balneologicznym (solanka i borowina), kąpieliskiem morskim i ośrodkiem wypoczynkowym.
Wikipedia
(1.1) Remigiusz i ja byliśmy razem na plażaaży w Ustce.
Wiktionary
IPA: ˈustka, AS: ustka
Wiktionary
rzecz. ustczanin mos., ustczanka ż.
przym. ustecki
Wiktionary
Wikipedia
rodzaj morskich ryb z rodziny pomakantowatych
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) komunikując się słowami wymawianymi
Wiktionary
(1.1) Wywód apelacji składa się w sądzie, który wydał wyrok, bądź na piśmie, bądź ustnie do protokołu sekretarza sądowego.
Wiktionary
rzecz. usta nmos., ustnik mrz.
przym. ustny
Wiktionary
(1.1) słownie, werbalnie, w słowach
Wiktionary
1. trzymana w ustach część instrumentu muzycznego, aparatu do oddychania itp.;
2. część papierosa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) część papierosa lub fajki trzymana w ustach podczas palenia
(1.2) muz. część instrumentu dętego w postaci rurki trzymanej w ustach lub przykładanej do nich w celu wdmuchania powietrza;
(1.3) część aparatu służącego nurkowi do oddychania
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) icht. ryba z rodzaju nazwa systematyczna|Chaetodon|ref=tak.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten palił papierosa, gryząc jego ustnik i systematycznie wypluwając na odległość kawałki papieru.
Wiktionary
IPA: ˈustʲɲik, AS: ustʹńik
Wiktionary
rzecz. usta nmos., usteczka nmos.
:: zdrobn. ustniczek m.
przym. ustnikowy, ustny
przysł. ustnie, bezustny, ustnikowy
temsłow. -usty, usto-
Wiktionary
(1.2) dziób
Wiktionary
rodzina morskich ryb z rzędu okoniokształtnych; chetonikowate, szczeciozębowate, szczeciozęby, ryby motyle
SJP.pl
Chetonikowate, ustnikowate, szczeciozębowate, szczeciozęby, ryby motyle (Chaetodontidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych (Perciformes). Niektóre gatunki spotykane są w hodowlach akwariowych.
Wikipedia
przymiotnik od: ustnik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ustnikiem, dotyczący ustnika
Wiktionary
rzecz. ustnik m., usta nmos.
Wiktionary
w prawie: zasada na rozprawach sądowych, polegająca na bezpośrednim porozumiewaniu się ze sobą wszystkich stron
SJP.pl
dotyczący ust, związany z ustami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący ust, związany z ustami
(1.2) wyrażony, przekazany za pomocą ust
Wiktionary
(1.2) Jestem zdenerwowany, bo w piątek mam maturę ustną z polskiego.
Wiktionary
IPA: ˈustnɨ, AS: ustny
Wiktionary
rzecz. usta nmos., ustnik mrz.
przym. doustny
przysł. ustnie
Wiktionary
(1.1-2) oralny
(1.2) mówiony, słowny
Wiktionary
przestarzałe: to, co osiadło na dnie; osad, fusy, męty
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. przestań!
Wiktionary
morski skorupiak z gromady pancerzowców
SJP.pl
1. ująć coś w stosunku do czegoś lub w odpowiednim wzajemnym stosunku;
2. ustosunkować się - zająć, wyrazić określone stanowisko wobec kogoś lub czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ustosunkować.
Wiktionary
(1.1) Celem wolnokonkurencyjnej gospodarki prywatnej jest wyłącznie korzystne ustosunkowanie kosztów do wyników, a więc osiąganie zysków.
Wiktionary
rzecz. ustosunkowywanie n.
czas. ustosunkować dk., ustosunkowywać ndk.
przym. ustosunkowany
Wiktionary
1. ująć coś w stosunku do czegoś lub w odpowiednim wzajemnym stosunku;
2. ustosunkować się - zająć, wyrazić określone stanowisko wobec kogoś lub czegoś
SJP.pl
Ustowo (do 1945 Güstow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie polickim, w gminie Kołbaskowo.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie szczecińskim.
Wieś leży tuż przy południowej granicy Szczecina, nad Odrą Zachodnią (dokładniej, nad Kanałem Kurowskim stanowiącym jej odnogę). Badania archeologiczne wykazały, iż w neolicie znajdowała się tu osada kultury pucharów lejkowatych (do dziś zachowały się na tzw. „Gęsiej Górce”, pochodzące z tego okresu, jamy mieszkalne o wymiarach 2,5 × 3 m).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jedna z asan; klęk z prostymi udami i mocno wygiętymi do tyłu plecyecami oraz dłońmi chwytającymi za stopy
Wiktionary
(1.1) pozycja wielbłąda, wielbłąd
Wiktionary
dawniej: wystraszać, przerażać
SJP.pl
dawniej: wystraszyć, przerazić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ustrobnej
Wiktionary
rzecz. Ustrobna ż.
:: fż. ustrobnianka ż.
przym. ustrobniański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ustrobnej
Wiktionary
rzecz. Ustrobna ż.
:: fm. ustrobnianin m.
przym. ustrobniański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ustrobnej
Wiktionary
rzecz. Ustrobna ż., ustrobnianin m., ustrobnianka ż.
Wiktionary
1. system; organizacja;
2. organizm;
3. układ i wzajemne powiązanie elementów danej całości; struktura;
4. dawniej: strój, ubranie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. forma sprawowanej władzy publicznej w państwie, zbiór zasad określających funkcjonowanie państwa i społeczeństwa
(1.2) ogół norm prawnych regulujących procesy gospodarcze w państwie
(1.3) żywy organizm
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: ustroić
Wiktionary
Ustrój – wieloznaczne pojęcie, rozumiane w zależności od kontekstu jako:
Wikipedia
IPA: ˈustruj, AS: ustrui ̯
Wiktionary
przym. ustrojowy
czas. wystroić
rzecz. strój mrz.
Wiktionary
w prawie: podmiot uchwalający konstytucję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. podmiot, który uchwala konstytucję
Wiktionary
(1.1) W jakim celu ustrojodawca posługuje się preambułą do konstytucji?
Wiktionary
mający wpływ na kształtowanie się ustroju
SJP.pl
przymiotnik od: ustrój
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ustrojem, dotyczący ustroju
(1.2) związany z żywym organizmem, dotyczący tego organizmu
Wiktionary
rzecz. ustrój m., ustrojstwo n., ustrojenie n., ustrajanie n., strój m., stroik m.
Wiktionary
specjalista w zakresie wiedzy na temat ustrojów politycznych
SJP.pl
związany z wiedzą o ustrojach politycznych
SJP.pl
wiedza o ustrojach politycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. żart. o nieznanym, bliżej nieokreślonym mechanizmie, urządzeniu
Wiktionary
(1.1) W kabinie prysznicowej zamontowano takie ustrojstwo do dezynfekcji ozonowej.
Wiktionary
IPA: uˈstrɔjstfɔ, AS: ustroi ̯stfo
Wiktionary
przym. ustrojowy
Wiktionary
(r. męski, reg.) przestarzale: miejsce ustronne; zacisze; ustronie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa miasta i mniejszych miejscowości w Polsce i na Białorusi;
Wiktionary
Ustroń (wymowa, cz. Ustroň, niem. Ustron) – miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, uzdrowisko (jedno z dwóch w województwie), ośrodek wczasowy i wypoczynkowy.
Wikipedia
(1.1) Zgubiłam zegarek w domu wypoczynkowym w Ustroniu.
Wiktionary
IPA: ˈustrɔ̃ɲ, AS: ustrõń
Wiktionary
rzecz. ustronianin mos., ustronianka ż.
przym. ustroński, ustronny
Wiktionary
1. mieszkaniec Ustronia (miasta w Polsce;
2. mieszkaniec Ustronia Morskiego (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec miejscowości Ustronie
(1.2) mieszkaniec miejscowości Ustronie Morskie
(1.3) mieszkaniec miejscowości Ustroń
Wiktionary
rzecz. Ustronie n., Ustroń m.
:: fż. ustronianka ż.
przym. ustroński
Wiktionary
1. mieszkanka Ustronia (miasta w Polsce);
2. mieszkanka Ustronia Morskiego (wsi w Polsce);
3. woda mineralna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka miejscowości Ustronie
(1.2) mieszkanka miejscowości Ustronie Morskie
(1.3) mieszkanka miejscowości Ustroń
Wiktionary
Ustronianka sp. z o.o. – polskie przedsiębiorstwo z siedzibą w Ustroniu, zajmujące się produkcją i sprzedażą wód mineralnych i napojów bezalkoholowych.
Siedziba zarządu Ustronianki znajduje się w zakładzie produkcyjnym w Ustroniu przy ul. Jelenica 72. Przedsiębiorstwo posiada również zakład produkcyjny w Białej przy ul. Opolskiej 13.
Wikipedia
rzecz. Ustronie n., Ustroń m.
:: fm. ustronianin m.
przym. ustroński
Wiktionary
ustroń
SJP.pl
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: ustronnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ustronny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) położony z dala od czegoś lub kogoś
Wiktionary
rzecz. Ustronie n., Ustroń mrz., ustronie n.
przysł. ustronnie
Wiktionary
(1.1) dyskretny, odludny, odosobniony, zaciszny
Wiktionary
przymiotnik od: Ustroń, Ustronie Morskie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący miejscowości Ustronie
(1.2) dotyczący miejscowości Ustronie Morskie
(1.3) dotyczący miejscowości Ustroń
Wiktionary
rzecz. Ustronie n., Ustroń m., ustronianin m., ustronianka ż.
Wiktionary
1. formować coś za pomocą strugania; wystrugiwać;
2. rzadko: strugając, ujmować trochę czegoś; zestrugiwać
SJP.pl
wyodrębnić strukturę czegoś lub przypisywać czemuś jakąś strukturę - ściśle określony układ wynikający z połączenia elementów jakiejś całości; ustrukturyzować, zestrukturyzować
SJP.pl
wyodrębnić strukturę czegoś lub przypisywać czemuś jakąś strukturę - ściśle określony układ wynikający z połączenia elementów jakiejś całości; ustrukturyzować, zestrukturyzować
SJP.pl
wyodrębnić strukturę czegoś lub przypisywać czemuś jakąś strukturę - ściśle określony układ wynikający z połączenia elementów jakiejś całości; zestrukturyzować, ustrukturować
SJP.pl
1. strzegąc, nie dopuścić do tego, by komuś lub czemuś stało się coś złego;
2. ustrzec się - uchronić się przed czymś lub przed kimś stanowiącym zagrożenie, uniknąć czegoś
SJP.pl
1. strzegąc, ocalać, ratować przed czymś;
2. ustrzegać się - ratować się przed czymś lub przed kimś stanowiącym zagrożenie
SJP.pl
dawniej:
1. strzelając, zabijać; zestrzelać;
2. odrywać coś za pomocą strzału; odstrzelać, odstrzeliwać
SJP.pl
uciąć; odciąć; oddzielić coś cięciem
SJP.pl
przymiotnik od: Ustrzyki Dolne
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ustrzyk Dolnych
(1.2) dotyczący Ustrzyk Górnych
Wiktionary
rzecz. ustrzyczanin m., ustrzyczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Ustrzyk Dolnych (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ustrzyk Dolnych
(1.2) mieszkaniec Ustrzyk Górnych
Wiktionary
rzecz.
:: fż. ustrzyczanka ż.
przym. ustrzycki
Wiktionary
mieszkanka Ustrzyk Dolnych (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ustrzyk Dolnych
(1.2) mieszkanka Ustrzyk Górnych
Wiktionary
rzecz.
:: fm. ustrzyczanin m.
przym. ustrzycki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. usterka
Wiktionary
(1.1) usterk
Wiktionary
1. zabrać coś zajmującego miejsce; uprzątnąć;
2. oddalić kogoś skądś;
3. zwolnić, pozbawić stanowiska; wydalić;
4. zlikwidować, pozbyć się;
5. usunąć się:
a) oddalić się, odsunąć się;
b) przestać brać w czymś udział; wycofać się;
c) osunąć się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. usuwać)
(1.1) dokonany od|usuwać.
Wiktionary
(1.1) Wirus usunął mi wszystkie pliki z katalogu c:\windows!
(1.1) Pracownik został usunięty ze stanowiska z uwagi na swoją niską produktywność.
Wiktionary
IPA: uˈsũnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: usũnõńć
Wiktionary
rzecz. usunięcie n., usuwanie n., suw mrz.
przym. usuwalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|usunąć.
Wiktionary
IPA: ˌusũˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: usũńė̃ńće
Wiktionary
czas. usunąć dk., usuwać ndk.
rzecz. suw mrz., usuwanie
przym. usuwalny
Wiktionary
z łaciny: odsetek, pewna część
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do rzeki Ussuri, związany z rzeką Ussuri
Wiktionary
rzecz. Ussuri mrz.
Wiktionary
zwyczaj, praktyka; uzus
SJP.pl
[czytaj: ususfruktus] z łaciny: korzystanie z użytku; w prawie rzymskim: prawo do korzystania z czyjejś własności (zwykle ziemi) i z efektów tego użytku (zwykle zboża), z zachowaniem nienaruszonej substancji tej własności
SJP.pl
1. czynić suchym;
2. ususzać się - zostawać pozbawionym wilgoci
SJP.pl
w gwarze środowiskowej: obsunięcie się, zsunięcie się czegoś; usuwisko
SJP.pl
1. zabierać coś zajmującego miejsce; uprzątać;
2. oddalać kogoś skądś;
3. zwalniać, pozbawiać stanowiska; wydalać;
4. pozbywać się;
5. usuwać się:
a) oddalać się, odsuwać się;
b) przestawać brać w czymś udział; wycofywać się;
c) osuwać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) sprawiać, że coś nie znajduje się już w miejscu, w którym było
(1.2) inform. kasować dane z dysku itp.
czasownik zwrotny niedokonany usuwać się (dk. usunąć się)
(2.1) odsuwać się, oddalać się z jakiegoś miejsca, odstępować miejsca
(2.2) o ziemi, piasku itp.: osuwać się, zapadać się, osiadać
(2.3) książk. wycofywać się, przestawać brać w czymś udział, zrywać związki z czymś
Wiktionary
(1.1) Codziennie usuwam ulotki reklamowe ze skrzynki pocztowej.
(1.2) Wcisnąłem zły klawisz i przez pomyłkę usunąłem sobie ze skrzynki e-mailowej ważną wiadomość.
Wiktionary
IPA: uˈsuvat͡ɕ, AS: usuvać
Wiktionary
rzecz. usunięcie n., usuwanie n., suw mrz.
przym. usuwalny
Wiktionary
(1.1) kasować, wyrzucać, pozbywać się
(1.2) kasować
Wiktionary
substancja służąca do usuwania czegoś
SJP.pl
urządzenie do usuwania czegoś
SJP.pl
cecha czegoś dającego się usunąć
SJP.pl
rzadko: możliwy do usunięcia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który można usunąć; taki, którego można usunąć
Wiktionary
(1.1) Przeszkoda pokrewieństwa jest nieusuwalna, z powinowactwa – usuwalna w drodze zezwolenia sądu.
Wiktionary
rzecz. usuwalność ż., usuwak m., usuwisko n., usuw m., usuwanie n., usunięcie n.
czas. usuwać ndk., usunąć dk.
przym. usuwisty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|usuwać.
Wiktionary
IPA: ˌusuˈvãɲɛ, AS: usuvãńe
Wiktionary
czas. usuwać ndk., usunąć dk.
rzecz. usunięcie n., suw mrz.
przym. usuwalny
Wiktionary
1. obsunięcie się, zsunięcie się czegoś; osuwisko; zsuw;
2. miejsce, teren, na którym odbywa się zsuwanie ziemi i mas skalnych; osuwisko;
3. materiał skalny odrywający się od masy skalnej wskutek wietrzenia
SJP.pl
łatwo osuwający się, zwykle o ziemi, glebie, terenie; niestabilny
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uświadomić)
(1.1) czynić kogoś świadomym jakiegoś faktu, sytuacji, związku itp., uzmysławiać komuś coś
czasownik zwrotny niedokonany uświadamiać sobie (dk. uświadomić sobie)
(2.1) zdawać sobie sprawę z czegoś, uzmysławiać sobie coś
Wiktionary
przysł. świadomie
rzecz. świadomie n., świadomość ż.
przym. świadomy
Wiktionary
(1.1) uzmysławiać, uprzytamniać
(1.2) oświecać, edukować
(2.1) uzmysławiać sobie, uprzytamniać sobie, pojmować
(3.1) oświecać się, edukować się
Wiktionary
potocznie: osoba, dzięki której ktoś zaczyna zdawać sobie z czegoś sprawę, orientować się w czymś
SJP.pl
wyjaśniający sprawy związane z życiem seksualnym
SJP.pl
doświadczać czegoś regularnie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uświadamiać)
(1.1) dokonany od|uświadamiać.
Wiktionary
(1.1) Wygłosił monolog trwający 20 minut, w którym zapowiadał rewolucję w Niemczech, gdy tylko proletariat uświadomi sobie, jak jest wyzyskiwany.
Wiktionary
IPA: ˌuɕfʲjaˈdɔ̃mʲit͡ɕ, AS: uśfʹi ̯adõmʹić
Wiktionary
przym. świadomy, świadom
rzecz. świadomie n., świadomość ż., uświadomienie n., uświadamianie n.
przysł. świadomie
Wiktionary
rzadko:
1. czynić świątecznym;
2. uświąteczniać się - nabierać charakteru świątecznego, uroczystego
SJP.pl
rzadko:
1. uczynić świątecznym;
2. uświątecznić się - nabrać charakteru świątecznego, uroczystego
SJP.pl
gwarowo: zastawać, napotykać, znajdować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uświęcić)
(1.1) sprawiać, by ktoś lub coś stawało się święte
(1.2) czynić coś wznioślejszym, szlachetniejszym
Wiktionary
(1.1) Cóż bowiem jest ważniejsze, złoto czy przybytek, który uświęca złoto?
(1.1) Muszę zadbać o stan łaski uświęcającej, idę do spowiedzi.
Wiktionary
czas. uświęcić dk., święcić ndk.
rzecz. uświęcenie n., uświęcanie n.
przym. uświęcony
Wiktionary
(1.1) konsekrować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uświęcać.
Wiktionary
czas. uświęcać
Wiktionary
1. nadać komuś lub czemuś cechy świętości;
2. stać się ogólnie uznawanym, zgodnym z tradycją
SJP.pl
1. nadać komuś lub czemuś cechy świętości;
2. stać się ogólnie uznawanym, zgodnym z tradycją
SJP.pl
1. potocznie: przemarznąć;
2. potocznie: umrzeć
SJP.pl
1. potocznie: przemarznąć;
2. potocznie: umrzeć
SJP.pl
czynić okazałym, wspanialszym, przydawać splendoru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uświetniać.
Wiktionary
rzecz. uświetnienie n.
czas. uświetniać ndk., uświetnić dk.
przysł. świetnie
przym. świetny
Wiktionary
uczynić okazałym, wspanialszym, dodać splendoru
SJP.pl
potocznie:
1. ubrudzić, upaprać, powalać;
2. uświnić się - ubrudzić się, upaprać się, powalać się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) pot. ubrudzić
czasownik zwrotny dokonany uświnić się (ndk. brak)
(2.1) pot. ubrudzić się
Wiktionary
(1.1) Alberta uświniła cały stół.
(2.1) Gdzie on się tak uświnił?
Wiktionary
rzecz. świntuch mos., świnia ż., świniak mzw., świniarz mos.
czas. świnić ndk., naświnić dk.
Wiktionary
więdnąć, marnieć z braku wody
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. uschnąć)
(1.1) bot. ginąć z braku wody
(1.2) przen. bardzo przeżywać
Wiktionary
rzecz. usychanie n.
Wiktionary
potocznie: zanieczyszczać, zabrudzać czymś; zasyfiać, zapaprywać, zaświniać
SJP.pl
potocznie: ubrudzić; uświnić, uwalić, upaprać
SJP.pl
czasownik
(1.1) czynić synem
Wiktionary
rzecz. usynawianie n., usynowienie n., syn mos., synuś mos., synal mos., syneczek mos., synek mos., synulek mos., synalek mos.
czas. usynowić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|usynawiać.
Wiktionary
rzecz. usynowienie n., syn mos.
czas. usynawiać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. usynawiać)
(1.1) uznać kogoś za syna
Wiktionary
rzecz. usynowienie n., syn mos., synuś mos., syneczek mos., synek mos., synal mos., synulek mos., synalek mos.
czas. usynawiać
przym. synowski, synowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uznanie kogoś za syna
(1.2) odczasownikowy od|usynowić.
Wiktionary
czas. usynowić dk., usynawiać ndk.
rzecz. syn mos., usynawianie n.
przym. synowski, synowy
Wiktionary
1. w górnictwie: masa urobku przeznaczona do załadowania;
2. dawniej: usypanie, usypywanie;
3. dawniej: nasyp
SJP.pl
1. sypiąc, utworzyć coś, np. kopiec;
2. ująć czegoś poprzez sypanie; odsypać;
3. usypać się:
a) ulec odsypaniu, wysypać się w części;
b) rzadko: sypiąc się, odpaść
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. usypywać)
(1.1) dokonany od|usypywać.
Wiktionary
rzecz. usypywanie n., usypanie n., sypanie n.
czas. zasypywać, usypywać ndk., sypać ndk., nasypać dk., dosypać dk.
Wiktionary
powodować czasową utratę świadomości
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uśpić)
(1.1) powodować, że ktoś zasypia
(1.2) zasypiać, zapadać w sen
(1.3) wet. przeprowadzać eutanazję zwierzęcia poprzez podanie mu odpowiedniego środka
(1.4) med. poddawać narkozie
(1.5) książk. osłabiać, tłumić, pozbawiać coś siły
Wiktionary
(1.2) Zjedliśmy po kawałku czekolady, wypalili po papierosie i znowu usypiamy.
Wiktionary
IPA: uˈsɨpʲjät͡ɕ, AS: usypʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. usypianie n., uśpienie n.
czas. spać ndk.
Wiktionary
(1.2) książk. pogrążać się we śnie
Wiktionary
potocznie:
1. coś nudnego;
2. środek nasenny;
3. anestezjolog
SJP.pl
powodować czasową utratę świadomości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|usypiać.
Wiktionary
IPA: ˌusɨˈpʲjä̃ɲɛ, AS: usypʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. usypiać
rzecz. uśpienie n.
Wiktionary
1. piosenka śpiewana przy usypianiu dziecka; kołysanka;
2. urządzenie wytwarzające biały oraz różowy szum, pomagające dziecku zasnąć;
3. przytulanka do spania dla niemowląt
SJP.pl
rumowisko z materiału skalnego gromadzącego się u podnóża gór, powstałego w wyniku wietrzenia lub naniesionego ze spływającymi wodami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) usypane wzniesienie
(1.2) usypany w żlebach lub u podnóża góry materiał skalny
Wiktionary
(1.2) Po tej stronie, na samym skraju usypiska nad wodą, stała pobielona kamienna kapliczka, przykryta stążkowatym spiczastym dachem z ośniedziałej blachy, na którego szczycie sterczał czarny, zardzewiały, żelazny krzyż.
Wiktionary
przym. usypiskowy
Wiktionary
(1.2) rumowisko
Wiktionary
przymiotnik od: usypisko
SJP.pl
1. sypiąc, tworzyć coś, np. kopiec;
2. ujmować czegoś poprzez sypanie; odsypywać;
3. usypywać się:
a) wysypywać się;
b) rzadko: sypiąc się, odpadać
SJP.pl
ułożyć coś według ustalonych reguł, zgodnie z pewnym systemem; uporządkować, uładzić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) ułożyć według jakiegoś systemu
Wiktionary
(1.1) Człowiek uporządkował, usystematyzował, wymierzył, zważył, oszacował wszystko na świecie w sensie dosłownym – dwu- i trójwymiarowo – oraz w przenośni.
Wiktionary
rzecz. systematyzowanie n., usystematyzowanie n., systematyzacja ż., systematyka ż., systematyczność ż.
przym. systematyczny
przysł. systematycznie
czas. systematyzować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uporządkowanie według określonego systemu
Wiktionary
rzecz. systematyzowanie n., systematyka ż., systematyczność ż.
czas. systematyzować ndk., usystematyzować dk.
przym. systematyczny
przysł. systematycznie
Wiktionary
umieścić coś w jakimś miejscu; zlokalizować, umiejscowić
SJP.pl
czasownik
(1.1) dokonany od|sytuować.
Wiktionary
umieścić coś w jakimś miejscu; zlokalizować, umiejscowić
SJP.pl
umieszczać coś w jakimś miejscu; sytuować
SJP.pl
regionalne określenie ramy drzwi lub okna zamocowanej w ścianie
SJP.pl
Wikipedia
rodzina grzybów z klasy pieczarniaków
SJP.pl
Uszakowate (Auriculariaceae Fr.) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie uszakowców (Auriculariales).
Wikipedia
o cechach uszakowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
rząd grzybów z klasy pieczarniaków
SJP.pl
Auriculariomycetidae Jülich – podklasa grzybów należąca do klasy pieczarniaków (Agaricomycetes).
Wikipedia
przedstawiciel rzędu grzybów z klasy pieczarniaków
SJP.pl
potocznie: ciepła czapka z klapkami przykrywającymi uszy; uszatka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odzież. pot. ciepła czapka z klapami chroniącymi uszy od mrozu;
Wiktionary
Uszanka (ros. ушанка [uˈʂan.kə], czasami zwana żartobliwie czapką uszatką) – ciepłe zimowe nakrycie głowy, wykonane najczęściej z futra, z charakterystycznymi klapami chroniącymi uszy od mrozu. W XIX w. przy klapach pojawiły się troczki, które można zawiązać albo pod brodą (ulepszając ocieplenie uszu), albo na górze (odkrywając uszy).
Wikipedia
IPA: uˈʃãnka, AS: ušãnka
Wiktionary
rzecz. ucho n., uszko n., zausznica ż., uszatka ż.
przym. uszny, uszaty
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) okazać komuś lub czemuś należny szacunek
Wiktionary
rzecz. szacunek m., szanowanie n., uszanowanie n.
czas. szanować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczucie szacunku do kogoś lub do czegoś
Wiktionary
czas. uszanować dk.
Wiktionary
potoczna formuła powitalna; moje uszanowanko
SJP.pl
pobrudzić siebie lub coś
SJP.pl
potocznie:
1. szarpiąc, oderwać coś;
2. zyskać coś siłą, uporem lub podstępem;
3. uszarpać się - zmęczyć się czymś; oszarpać się, umęczyć się
SJP.pl
potocznie:
1. szarpiąc, odrywać coś;
2. zyskiwać coś siłą, uporem lub podstępem;
3. uszarpywać się - doprowadzać się do stanu wyczerpania; umęczać się
SJP.pl
w mitologii indyjskiej: bogini porannej zorzy
SJP.pl
Uszas (sanskryt उषस्) – w mitologii indyjskiej bogini jutrzenki (jej imię jest spokrewnione z rzymską Aurora i grecką Eos), jedyne bóstwo żeńskie do którego zwracane są całe hymny w Wedach, w których określana jest jako piękna, pełna wdzięku, a także dobroczynna i przynosząca pomyślność.
Wikipedia
mający duże uszy; uszaty
SJP.pl
rodzina dużych ssaków morskich z rzędu drapieżnych; uchatkowate, uchatki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) liter. film. fikcyjna postać literacka i filmowa, miś z klapniętym uszkiem;
Wiktionary
Uszatek (Glyphonycteris) – rodzaj ssaków z podrodziny Glyphonycterinae w obrębie rodziny liścionosowatych (Phyllostomidae).
Wikipedia
(1.1) Córeczka lubi opowiadania o Uszatku.
(1.1) Dobranocki z Uszatkiem miały ogromną oglądalność.
Wiktionary
rzecz. uszatek mos./mzw., uszatka ż.
przym. uszaty, uszny
Wiktionary
1. ssak z rzędu drapieżnych, podobny do foki, ale mający małżowiny uszne, żyjący w morzach południowych, subantarktycznych; uchatka;
2. sowa o długości ciała około 35 cm, mająca na głowie pęczki piór przypominające duże uszy, żyjąca w Eurazji i Ameryce Płn.; sowa uszata, uszatka zwyczajna;
3. potocznie: ciepła czapka z klapkami przykrywającymi uszy; uszanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Asio otus|ref=tak., gatunek średniej wielkości sowy;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: uszatek
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. ucho n., uszko n., uszatek m., Uszatek m., uszanka ż., uszak m., zausznik m., zausznica ż.
przym. uszaty, uszny
Wiktionary
(1.1) sowa uszata
Wiktionary
rodzina dużych ssaków morskich z rzędu drapieżnych; uchatkowate, uchatki
SJP.pl
Wikipedia
1. o przedmiocie: mający ucho lub ucha (uszy), np. uszaty dzban; uchaty;
2. o zwierzęciu, rzadko o człowieku: mający duże uszy (np. uszaty pies); uchaty;
3. sowa uszata - sowa o długości ciała około 35 cm, mająca na głowie pęczki piór przypominające duże uszy, żyjąca w Eurazji i Ameryce Północnej; uszatka, uszatka zwyczajna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o człowieku lub zwierzęciu: mający duże uszy
(1.2) o przedmiocie: mający ucho lub ucha
Wiktionary
rzecz. Uszatek mos., ucho n., uszatek m., uchatek mzw., uchatka ż., uszanka ż., uszatka ż., uszko n.
przym. uchaty, uszny
Wiktionary
(1.1-2) uchaty
Wiktionary
dawniej: oszczać, osikać
SJP.pl
taki, który się uszczał
SJP.pl
precyzować, uzupełniać
SJP.pl
czynić coś szczegółowym
SJP.pl
uczynić coś szczegółowym
SJP.pl
w językoznawstwie: przekształcać spółgłoskę zwartą w szczelinową
SJP.pl
w językoznawstwie: przekształcić spółgłoskę zwartą w szczelinową
SJP.pl
w językoznawstwie: przekształcić spółgłoskę zwartą w szczelinową
SJP.pl
w językoznawstwie: przekształcić spółgłoskę zwartą w szczelinową
SJP.pl
element z elastycznego materiału do wypełniania szczelin pomiędzy częściami jakiegoś urządzenia
SJP.pl
Uszczelka – rodzaj uszczelnienia, element o określonym kształcie i wymiarach w stanie swobodnym, umieszczany w miejscu połączenia innych elementów celem uzyskania szczelności połączenia. Uszczelki używane są do wykonywania uszczelnień statycznych oraz ruchowych.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. uszczelnić)
(1.1) techn. czynić szczelnym; powodować ścisłe przyleganie elementów czegoś poprzez wypełnienie luk
Wiktionary
(1.1) W sierpniu uszczelnialiśmy okna na drugim piętrze.
Wiktionary
rzecz. szczeliwo n., szczelność ż., uszczelka ż., uszczelniacz mrz., uszczelniak mrz., uszczelnianie n., uszczelnienie n.
czas. uszczelnić dk.
przym. szczelny
przysł. szczelnie
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|dichtować.
Wiktionary
Wikipedia
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|uszczelniać.
Wiktionary
rzecz. uszczelnianie n., uszczelnienie n., szczeliwo n.
czas. uszczelniać
przym. szczelny
Wiktionary
Uszczelnienie – w technice element lub zespół elementów o określonym kształcie i wymiarach w stanie swobodnym, umieszczany w miejscu połączenia innych elementów celem uzyskania szczelności połączenia. Uszczelnienia używane są do oddzielenia od siebie przestrzeni, w których znajdują się dwa czynniki o różnych ciśnieniach, temperaturach lub innych właściwościach fizyko-chemicznych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. poniesiona strata lub szkoda
Wiktionary
(1.1) Wypadek samochodowy pozostawił trwały uszczerbek na zdrowiu Marka.
Wiktionary
IPA: uʃˈt͡ʃɛrbɛk, AS: uščerbek
Wiktionary
rzecz. szczerba
przym. szczerbaty
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. uszczęśliwić)
(1.1) czynić szczęśliwym
czasownik zwrotny niedokonany uszczęśliwiać się (dk. uszczęśliwić się)
(2.1) uszczęśliwiać samego siebie
(2.2) uszczęśliwiać siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. szczęście n., szczęściara ż., uszczęśliwianie n., uszczęśliwienie n., szczęsność ż.
czas. szczęścić, uszczęśliwić dk.
przym. szczęśliwy
Wiktionary
1. osoba, która czyni kogoś szczęśliwym;
2. coś, co wywołuje uczucie szczęścia
SJP.pl
kobieta, która czyni kogoś szczęśliwym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynienie kogoś szczęśliwym
Wiktionary
(1.1) Kiedy się wreszcie wyleczysz z uszczęśliwienia wszystkich wokół?
Wiktionary
IPA: ˌuʃt͡ʃɛ̃w̃ɕlʲiˈvʲjä̃ɲɛ, AS: uščẽũ̯ślʹivʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
rzecz. szczęście n., szczęsność ż., szczęśliwość ż., szczęśliwiec m., uszczęśliwienie n.
czas. szczęścić, uszczęśliwiać ndk., uszczęśliwić dk.
przym. szczęśliwy, szczęsny
przysł. szczęśliwie
Wiktionary
(1.1) unieszczęśliwianie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uszczęśliwiać)
(1.1) dokonany od|uszczęśliwiać.
Wiktionary
IPA: ˌuʃt͡ʃɛ̃w̃ɕˈlʲivʲit͡ɕ, AS: uščẽũ̯ślʹivʹić
Wiktionary
rzecz. szczęście n., uszczęśliwianie n., uszczęśliwienie n., szczęściara ż., szczęsność ż.
przym. szczęśliwy
czas. uszczęśliwiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczynienie kogoś szczęśliwym
(1.2) stan szczęścia
Wiktionary
(1.1) Jednym miłym gestem spowodował uszczęśliwienie wszystkich swoich bliskich.
Wiktionary
IPA: ˌuʃt͡ʃɛ̃w̃ɕlʲiˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: uščẽũ̯ślʹivʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. szczęście n., szczęsność ż., szczęśliwość ż., szczęśliwiec m., szczęściarz m., szczęściara ż., uszczęśliwianie n.
czas. szczęścić, uszczęśliwić dk., uszczęśliwiać ndk.
przym. szczęśliwy, szczęsny
przysł. szczęśliwie
Wiktionary
(1.1) unieszczęśliwienie
Wiktionary
zabrać w tajemnicy niewielką ilość czegoś
SJP.pl
dawniej: polując, zabijać jakieś zwierzę
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób uszczypliwy, złośliwie
Wiktionary
rzecz. uszczypliwość ż.
przym. uszczypliwy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: uszczypliwie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: uszczypliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający na celu wyrządzenie komuś przykrości, złośliwy
Wiktionary
rzecz. uszczypliwość ż.
przysł. uszczypliwie
Wiktionary
1. ściskać krótko i boleśnie czyjąś skórę palcami, dziobem, kleszczami itp.; szczypać;
2. odrywać części rośliny, żeby spowodować jej rozkrzewienie lub nadać jej pożądany kształt;
3. dokuczać komuś nieprzychylnymi wypowiedziami
SJP.pl
starożytne egipskie figurki grobowe z gliny, fajansu lub drewna, o charakterze magicznym, będące prawdopodobnie sobowtórami zmarłego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) hist. rel. antropomorficzna figurka zapewniająca uwolnienie od pracy w świecie pozagrobowym w wierzeniach starożytnych Egipcjan;
Wiktionary
Uszebti (z egip., także szauabti, szabti – odpowiadający; uszebt - opiekować się) – w starożytnym Egipcie figurka w kształcie mumii, z dwiema motykami w rękach i workiem na plecach, wkładana do grobu wraz z ciałem zmarłego.
Wikipedia
(1.1) Przekształcenie figurek uszebti w ich rzeczywiste sobowtóry zapewniało zaklęcie (…).
Wiktionary
układać, ustawiać coś w szereg, porządkować coś według określonej kolejności; szeregować, klasyfikować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Uszwi
Wiktionary
rzecz. Uszew ż.
:: fż. uszewianka ż.
przym. uszewski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Uszwi
Wiktionary
rzecz. Uszew ż.
:: fm. uszewianin m.
przym. uszewski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Uszwi
Wiktionary
rzecz. Uszew ż., uszewianin m., uszewianka ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. uszkodzić)
(1.1) psuć coś
(1.2) niszczyć tkankę lub narząd
Wiktionary
(1.2) Stwardnienie zanikowe boczne to choroba, która uszkadza neurony motoryczne.
Wiktionary
rzecz. szkodnik mzw./mos.
Wiktionary
(1.1) psuć, niszczyć
(1.2) okaleczać
Wiktionary
zdrobnienie od: ucho
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. ucho
(1.2) kulin. nadziewany pierożek przypominający kształtem ucho
(1.3) typogr. element budowy niektórych liter, np. "g" lub "r"
(1.4) anat. twór w przedsionku serca, który podczas skurczu komór obficie wypełnia się krwią
Wiktionary
(1.1) Diabełek szeptał małej Zosi do uszka wszystko to, co chciała usłyszeć.
(1.2) Gospodyni wniosła ukraiński barszcz z uszkami.
Wiktionary
IPA: ˈuʃkɔ, AS: uško
Wiktionary
rzecz. uszatka ż., uszanka ż., ucho, nausznik, uszatek
przym. uszny, uszaty, douszny, nauszny, uchaty, uszkowaty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. awaria, usterka
(1.2) med. naruszenie tkanki organizmu lub jej nieprawidłowa zmiana pod wpływem choroby bądź czynników zewnętrznych np. promieniowania
Wiktionary
Uszkodzenie obiektu eksploatacji – utrata stanu zdatności elementu lub całego obiektu. Po dokonaniu remontu lub naprawy powraca się do pełnej lub częściowej zdatności. Uszkodzenie następuje wtedy, gdy wartości parametrów danego obiektu eksploatacji nie są w normie i przekraczają jego graniczne wartości wytrzymałości.
Wikipedia
(1.1) Nigdy nie próbuj przyspieszyć procesu rozmrażania przez odłupywanie lodu, ponieważ może to doprowadzić do uszkodzenia obudowy zamrażarki.
(1.2) Spożycie kadmu powoduje natychmiastowe zatrucie oraz uszkodzenie wątroby i nerek.
(1.2) Uszkodzenie jednego z głównych naczyń krwionośnych może być bardzo groźne w skutkach.
Wiktionary
IPA: ˌuʃkɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: uškoʒẽńe
Wiktionary
czas. uszkodzić, uszkadzać, uszkodzić się, uszkadzać się, szkodzić
przym. uszkodzony
rzecz. uszkadzanie n.
Wiktionary
(1.1) usterka, awaria, defekt, wada, feler
(1.2) zranienie, schorzenie, dysfunkcja, wada
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uszkadzać)
(1.1) dokonany od|uszkadzać.
Wiktionary
IPA: uˈʃkɔd͡ʑit͡ɕ, AS: uškoʒ́ić
Wiktionary
przym. szkodliwy, uszkodzony
rzecz. szkoda ż., uszkodzenie n., uszkadzanie n.
wykrz. szkoda
przysł. szkoda
czas. szkoda
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: uszkodzić
przymiotnik odczasownikowy
(2.1) taki, który uległ uszkodzeniu
Wiktionary
(2.1) Zawieź, proszę, uszkodzone wirniki do mechanika.
Wiktionary
rzecz. uszkadzanie n., uszkodzenie n.
czas. uszkadzać ndk., uszkodzić dk.
Wiktionary
(2.1) popsuty, zepsuty, zniszczony
Wiktionary
przypominający kształtem uszko, podobny do uszka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający uszko, w kształcie uszka
Wiktionary
rzecz. ucho, uszko
przym. uszny
przysł. uszkowato
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. uszlachetnić)
(1.1) czynić lepszym, podnosić moralnie
(1.2) ogrod. roln. zootechn. tworzyć lepsze odmiany hodowlane
(1.3) techn. poprawiać właściwość surowca lub wyrobu
czasownik zwrotny niedokonany uszlachetniać się (dk. uszlachetnić się)
(2.1) stawać się szlachetnym, lepszym
Wiktionary
rzecz. uszlachetnianie n., szlachetność ż.
przym. szlachecki
czas. uszlachetnić
Wiktionary
(1.1) doskonalić
(2.1) doskonalić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uszlachetniać.
Wiktionary
czas. uszlachetnić, uszlachetniać ndk.
przym. szlachecki
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uszlachetniać)
(1.1) dokonany od|uszlachetniać.
Wiktionary
rzecz. uszlachetnianie n., szlachetność ż.
czas. uszlachetniać ndk.
przym. szlachecki
Wiktionary
dawniej: dokonać uboju bydła; zaszlachtować, poszlachtować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uszminkować.
Wiktionary
rzecz. szminka ż., szminkowanie n.
czas. uszminkować dk., szminkować ndk.
przym. szminkowy
Wiktionary
planktoniczna larwa występująca w cyklu rozwojowym niektórych strzykw, mająca charakterystycznie pofałdowane pasmo rzęsek (przypominające kształtem uszka); aurikularia
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ubrudzony
Wiktionary
związany z uchem albo uszami (w znaczeniu narządu słuchu)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z uchem
Wiktionary
(1.1) Małżowina uszna stanowi zewnętrzną część ucha.
Wiktionary
IPA: ˈuʃnɨ, AS: ušny
Wiktionary
rzecz. uszatka ż., ucho n., uszanka ż., nausznik mrz., uszatek mos./mzw., uszko n.
przym. uszaty, douszny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
czasownik
(1.1) reg-pl|Poznań. zaoszczędzić (określoną sumę bejmów)
Wiktionary
rzecz. uszporanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uszporać.
Wiktionary
czas. uszporać dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. usztywniać)
(1.1) dokonany od|usztywniać.
Wiktionary
rzecz. sztywny mos., usztywnianie n., usztywnienie n., sztywność ż.,sztywniak m.
czas. usztywniać ndk.
przym. sztywny
przysł. sztywno, sztywnie
Wiktionary
rzeka w południowej Polsce
SJP.pl
Uszwica – rzeka w południowej Polsce, prawy dopływ Wisły o długości 67,4 km.
Wypływa z północnych zboczy Beskidu Wyspowego i Pogórza Wiśnickiego, spod wierzchołków Łopusza, Kobyły i Rogozowej z wysokości ok. 500 m n.p.m. Płynie początkowo przez Pogórze Wiśnickie, a poniżej Brzeska wpływa na Podgórze Bocheńskie. Do Wisły uchodzi na 151 km jej biegu. Powierzchnia dorzecza wynosi 323 km².
Wikipedia
zrobić, wykonać coś szyjąc
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. szyć)
(1.1) dokonany od|szyć.
Wiktionary
rzecz. szydło n., uszycie n.
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny żabieńcowatych; strzałka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na Ukrainie, lewy dopływ Dniestru;
Wiktionary
Uszyca, ukr. Ушиця
Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny żabieńcowatych; strzałka
SJP.pl
Uszyce (niem. Uschütz, w latach 1936-1946 Wittenau) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie oleskim, w gminie Gorzów Śląski.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa częstochowskiego.
Uszyce są największą miejscowością w gminie. Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 487 relacji Byczyna – Olesno.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. połączenie nicią kawałków materiału lub skóry
(1.2) kupienie ubrania przygotowanego dla konkretnej osoby
Wiktionary
(1.1) Celinie zajęło całe popołudnie uszycie kilkunastu flag.
(1.2) Teatru nie stać na zapłacenie za uszycie nowej kurtyny.
(1.2) Ile zapłaciliście za uszycie garniturka komunijnego dla Stasia?
Wiktionary
rzecz. szycie n., szydło n.
czas. szyć ndk., uszyć dk.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Uszyc
Wiktionary
rzecz. Uszyce nmos., uszyczanin m., uszyczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Uszyc
Wiktionary
rzecz. Uszyce nmos.
:: fż. uszyczanka ż.
przym. uszycki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Uszyc
Wiktionary
rzecz. Uszyce nmos.
:: fm. uszyczanin m.
przym. uszycki
Wiktionary
1. potocznie: wytworzyć ubranie przy pomocy szydełka; odszydełkować, uszydłować, wyszydełkować, wyszydłować;
2. środowiskowo: zapleść dredy od włosów przy pomocy szydełka fryzjerskiego; uszydłować, wyszydełkować, wyszydłować
SJP.pl
1. potocznie: wytworzyć ubranie przy pomocy szydełka; odszydełkować, uszydełkować, wyszydełkować, wyszydłować;
2. środowiskowo: zapleść dredy od włosów przy pomocy szydełka fryzjerskiego; uszydełkować, wyszydełkować, wyszydłować
SJP.pl
1. potocznie: przygotować, przyrządzić coś; przyszykować;
2. ustawić w szyku wojskowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uszykować.
Wiktionary
czas. uszykować dk.
rzecz. szyk mrz.
Wiktionary
uziemiać przez połączenie z szynami kolejowymi
SJP.pl
uziemić przez połączenie z szynami kolejowymi
SJP.pl
uziemić przez połączenie z szynami kolejowymi
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
oddzielić owoce (rzadziej kwiaty) od szypułek
SJP.pl
zgrubienie od: ucho
SJP.pl
ułożyć pościel, przygotować miejsce do spania
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. słać)
(1.1) pokryć czymś powierzchnię czegoś
Wiktionary
(1.1) Trzeba czekać, aż śnieg spadnie i sannę uściele, śniegu zaś nie było widać.
Wiktionary
rzecz. wysłannik mos.
Wiktionary
dawniej: okryta lasem południowa strona wzgórza lub góry
SJP.pl
wystawić na działanie promieni słonecznych; nasłonecznić
SJP.pl
ilość czasu w ciągu doby, miesiąca lub roku, w którym dane miejsce na powierzchni Ziemi jest poddane działaniu bezpośredniego promieniowania słonecznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) metrol. sumaryczny czas bezpośredniego padania promieni słonecznych na określone miejsce na powierzchni Ziemi;
Wiktionary
Usłonecznienie – sumaryczny czas (w godzinach) w danym okresie (w ciągu doby, miesiąca lub roku), podczas którego na określone miejsce na powierzchni Ziemi padają bezpośrednio promienie Słońca. Do pomiaru usłonecznienia służy urządzenie zwane heliografem.
Wikipedia
(1.1) Do pomiaru usłonecznienia służy urządzenie zwane heliografem.
Wiktionary
czas. usłonecznić dk.
Wiktionary
wystawiony na działanie promieni słonecznych; nasłoneczniony
SJP.pl
wykonywanie pracy służącej bezpośrednio zaspokajaniu potrzeb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) okazana pomoc
(1.2) działalność gospodarcza służąca zaspokajaniu potrzeb ludzi
Wiktionary
Usługi – działalność gospodarcza o charakterze nieprodukcyjnym, stanowiąca trzeci sektor gospodarki. Polega na działaniach podejmowanych w celu dostarczenia określonych korzyści lub zaspokojenia potrzeb.
Obejmują następujące działy gospodarki: transport, łączność, handel, gospodarkę komunalną, ochronę zdrowia, oświatę, administrację, wymiar sprawiedliwości, instytucje finansowe i ubezpieczeniowe oraz pozostałe, np. fryzjerstwo.
Wikipedia
(1.2) Za tę usługę nie musi Pan płacić.
Wiktionary
IPA: uˈswuɡa, AS: usu̯uga
Wiktionary
rzecz. usłużność ż., usługiwanie n., usłużenie n., służąca ż.
czas. usługiwać ndk., usłużyć dk.
przym. usługowy, usłużny
przysł. usługowo, usłużnie
Wiktionary
wykonywanie pracy służącej bezpośrednio zaspokajaniu potrzeb
SJP.pl
Usługi – działalność gospodarcza o charakterze nieprodukcyjnym, stanowiąca trzeci sektor gospodarki. Polega na działaniach podejmowanych w celu dostarczenia określonych korzyści lub zaspokojenia potrzeb.
Obejmują następujące działy gospodarki: transport, łączność, handel, gospodarkę komunalną, ochronę zdrowia, oświatę, administrację, wymiar sprawiedliwości, instytucje finansowe i ubezpieczeniowe oraz pozostałe, np. fryzjerstwo.
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. usłużyć)
(1.1) pełnić posługi przy kimś
(1.2) świadczyć przysługę
Wiktionary
rzecz. usłużność ż., usługa ż., sługa mos., służąca ż.
przym. usługowy, usłużny
Wiktionary
(1.1) obsługiwać, służyć
(1.2) pomagać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. ekon. osoba fizyczna lub prawna korzystająca z usług
Wiktionary
IPA: ˌuswuɡɔˈbʲjɔrt͡sa, AS: usu̯ugobʹi ̯orca
Wiktionary
(1.1) klient, świadczeniobiorca
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. ekon. osoba fizyczna lub prawna świadcząca usługi
Wiktionary
IPA: ˌuswuɡɔˈdaft͡sa, AS: usu̯ugodafca
Wiktionary
rzecz.
:: fż. usługodawczyni ż.
przym. usługodawczy
Wiktionary
(1.1) świadczeniodawca
Wiktionary
dawniej: pełnić posługi u kogoś, zajmując się domem, gospodarstwem itp.; posługiwać, sługiwać
SJP.pl
osoba zajmująca się usługami na rzecz klientów w jakimś warsztacie rzemieślniczym
SJP.pl
przymiotnik od: usługa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony do zaspokajania ludzkich potrzeb
Wiktionary
rzecz. służąca ż., usługa ż., usługi lm. nmos., usłużność ż., usługiwanie n.
czas. usługiwać ndk.
przym. usłużny
przysł. usługowo, usłużnie
Wiktionary
dawniej: pełnić posługi u kogoś, zajmując się domem, gospodarstwem itp.; posługiwać, sługiwać
SJP.pl
osoba, która pełni przy kimś posługi; służący
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) z gorliwym służeniem pomocą
Wiktionary
rzecz. usługa ż., służąca ż., usłużność ż.
czas. usłużyć dk.
przym. usłużny, usługowy
Wiktionary
(1.1) uczynnie, uprzejmie, uniżenie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: usłużnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: usłużny
SJP.pl
gotowość, chęć do przyjścia komuś z pomocą; uczynność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co usłużne; cecha tych, którzy są usłużni
Wiktionary
rzecz. usługa ż., usługiwanie n., usłużenie n.
czas. usługiwać ndk., usłużyć dk.
przym. usłużny, usługowy
przysł. usłużnie
Wiktionary
(1.1) uczynność, pomocność
Wiktionary
1. chętny, gotowy do przyjścia komuś z pomocą; uczynny;
2. świadczący o takiej chęci, gotowości, np. usłużny gest
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chętnie pomagający, świadczący usługi
(1.2) uniżony, uległy
Wiktionary
(1.1) Ona jest bardzo usłużna, na pewno ci pomoże.
(1.2) Chińczyk z usłużną radością zabrał się do żmudnej roboty.
Wiktionary
IPA: usˈwuʒnɨ, AS: usu̯užny
Wiktionary
rzecz. sługa mos., usługa ż., usłużność ż., usługiwanie n., usłużenie n., służąca ż.
czas. usługiwać ndk., usłużyć dk.
przysł. usłużnie
przym. usługowy
Wiktionary
(1.1) pomocny
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) dokonany od|słyszeć. - uchwycić uchem, uświadomić sobie, wziąć sobie do serca
czasownik zwrotny usłyszeć się
(2.1) (o rozmówcach lub o słuchaczach w mediach) sprawić, że kogoś lub coś się słyszy
Wiktionary
(1.1) W radiu usłyszałam strzęp znanej mi z dawnych czasów melodii i rozmarzyłam się.
(2.1) Mam nadzieję, że usłyszymy się jutro.
Wiktionary
IPA: uˈswɨʃɛt͡ɕ, AS: usu̯yšeć
Wiktionary
rzecz. usłyszenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|usłyszeć.
Wiktionary
IPA: ˌuswɨˈʃɛ̃ɲɛ, AS: usu̯yšẽńe
Wiktionary
czas. usłyszeć dk.
Wiktionary
dawniej: pierwszy stopień gamy C-dur; do
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. muz. dźwięk „do” (C)
Wiktionary
Indonezja:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ut
źródła.
== ut (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) daw. muz. dźwięk „do” (C)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ut, AS: ut
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ut
źródła.
== ut (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) daw. muz. dźwięk „do” (C)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) do
Wiktionary
utwór poetycki w literaturze japońskiej; tanka
SJP.pl
Uta – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Sardynia, w prowincji Cagliari.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 6676 osób, 49,8 os./km². Graniczy z Assemini, Capoterra, Decimomannu, Siliqua i Villaspeciosa.
Wikipedia
gatunek japońskiej poezji
SJP.pl
spuszczać, ściągać pewną ilość płynu
SJP.pl
[czytaj: juta]
1. stan w USA;
2. jezioro położone w stanie o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. stan w USA ze stolicą w Salt Lake City;
(1.2) geogr. adm. gmina w USA, w stanie Indiana
(1.3) geogr. jezioro w Wielkiej Kotlinie w USA;
Wiktionary
Utah (wymowa: /ˈjuːtɑː/) – stan na środkowym zachodzie Stanów Zjednoczonych, leżący na obszarze Wielkiej Kotliny (północno-zachodnia część stanu) i Wyżyny Kolorado (południowo-wschodnia część). Graniczy na północy z Idaho i Wyoming, na wschodzie z Kolorado, na południowym wschodzie z Nowym Meksykiem (w jednym punkcie), na południu z Arizoną i na zachodzie z Nevadą. W dniu 4 stycznia 1896 roku prezydent Grover Cleveland proklamował Utah jako czterdziesty piąty stan Stanów Zjednoczonych.
Wikipedia
(1.1) Abernathyit po raz pierwszy został wydobyty ze złóż uranu niedaleko Moab w stanie Utah.
Wiktionary
IPA: ˈjuta, AS: i ̯uta
Wiktionary
[czytaj: jutaraptor] teropod z rodziny dromeozaruów, żyjący we wczesnej kredzie około 125 milionów lat temu
SJP.pl
Utahraptor – rodzaj teropoda z rodziny dromeozaurów (Dromaeosauridae). Obejmuje jeden gatunek – Utahraptor ostrommaysi.
Wikipedia
utrzymać coś w tajemnicy; ukryć, zataić
SJP.pl
rzadkie: trzymać coś w tajemnicy; ukrywać, zatajać, taić
SJP.pl
otoczyć tajemnicą
SJP.pl
utrzymać coś w tajemnicy; ukryć, zataić
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący w utajeniu; trudny do zaobserwowania
Wiktionary
rzecz. utajenie n.
czas. utaić dk., utajać ndk.
Wiktionary
(1.1) latentny, niedostrzegalny, niewidoczny, ukryty
Wiktionary
rzadko: talent, uzdolnienie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) obdarzony talentem
Wiktionary
(1.1) Na festiwalu filmowym nagrodę otrzymała utalentowana aktorka.
Wiktionary
rzecz. talent mrz.
przym. talentowy, nieutalentowany
Wiktionary
(1.1) uzdolniony, zdolny
Wiktionary
bardzo mocno posypać coś białym pudrem (talkiem)
SJP.pl
Utamaro Kitagawa (jap. 喜多川 歌麿 Kitagawa Utamaro; ur. 1753, zm. 31 października 1806 w Edo) – japoński drzeworytnik i malarz z okresu Edo. Uważany za jednego z najlepszych twórców gatunku ukiyo-e. Najbardziej znany jest z tworzenia obrazów typu bijin ōkubi-e przedstawiających piękne kobiety.
Wikipedia
rzadko, potocznie: spędzić jakiś czas na tańczeniu; przetańczyć, przetańcować, przebalować
SJP.pl
1. nadawać czemuś charakter tańca;
2. sprawiać, że ktoś lepiej tańczy
SJP.pl
1. nadać czemuś charakter tańca;
2. sprawić, że ktoś lepiej tańczy
SJP.pl
1. nadać czemuś charakter tańca;
2. sprawić, że ktoś lepiej tańczy
SJP.pl
1. zbrojne starcie małych oddziałów wojskowych; potyczka;
2. sprzeczka, spór, kłótnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krótki, ostry konflikt słowny lub fizyczny
Wiktionary
(1.1) Po kilku utarczkach z sąsiadem przestał się z nim witać.
Wiktionary
(1.1) potyczka, spięcie, sprzeczka, starcie, kłótnia
Wiktionary
pieniądze uzyskane ze sprzedaży towarów w ciągu określonego czasu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. łączny dochód ze sprzedaży towarów lub usług w określonym czasie;
Wiktionary
Utarg – w ujęciu ekonomicznym to suma przychodów przedsiębiorstwa w pewnym okresie ze sprzedaży określonej ilości produktów (Q) po określonej cenie (P).
Utarg = cena x ilość sprzedanych produktów
W ujęciu rachunkowości utarg jest to suma wpływów gotówkowych brutto ze sprzedaży dóbr (towarów i usług) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w ustalonym okresie rozliczeniowym. Pojęcie utargu w rachunkowości nie jest tożsame z przychodem ze sprzedaży.
Wikipedia
IPA: ˈutark, AS: utark
Wiktionary
czas. utargować
Wiktionary
1. ciągnąc, urwać coś;
2. potocznie: udźwignąć i zanieść gdzieś z trudem coś ciężkiego;
3. potocznie: zdobyć coś dzięki staraniom lub w wyniku podstępu
SJP.pl
1. uzyskać pewną sumę pieniędzy ze sprzedaży towarów;
2. targując się uzyskać obniżenie ceny towaru
SJP.pl
zwyczajowy, uświęcony tradycją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) powszechnie przyjęty
Wiktionary
(1.1) Porzekadła często myli się z przysłowiami, które również są ogólnie definiowane jako utarte zwroty.
Wiktionary
rzecz. utarcie n.
czas. ucierać ndk., utrzeć dk.
Wiktionary
(1.1) konwencjonalny, uznany, zwyczajowy
Wiktionary
przewracając wiele razy, ubrudzić, unurzać w czymś
SJP.pl
dawniej: pobrudzić czymś, umazać; utytłać
SJP.pl
steatralizować;
1. przerobić utwór niesceniczny na widowisko teatralne;
2. nadać czemuś cechy teatralne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) rel. utensylia, naczynia liturgiczne
Wiktionary
Utensylia (dawniej utensilia) – przedmioty potrzebne do wykonywania jakiejś czynności lub zajęcia; współcześnie – szeroko rozumiane narzędzia, przybory, sprzęt – akcesoria.
Określenie pochodzące z łac. utensilia – sprzęty, naczynia, narzędzia (od utensilis – użyteczny).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) utensylia
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) naczynia
hiponimy.
(1.1) puszka (cyboria), patena, kielich, monstrancja, pacyfikał, łódka, kadzielnica (trybularz)
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|utensilia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|utensylia.
źródła.
== utensilia (język łaciński.) ==
thumb|utensilia (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) utensilia, utensylia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) utensylia
Wiktionary
przedmioty, przybory potrzebne do wykonywania czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) rel. naczynia liturgiczne
(1.2) współcz. posp. jakieś narzędzia, np. kuchenne
Wiktionary
Utensylia (dawniej utensilia) – przedmioty potrzebne do wykonywania jakiejś czynności lub zajęcia; współcześnie – szeroko rozumiane narzędzia, przybory, sprzęt – akcesoria.
Określenie pochodzące z łac. utensilia – sprzęty, naczynia, narzędzia (od utensilis – użyteczny).
Wikipedia
(1.1) utensilia
Wiktionary
domowy przyrząd, narzędzie
SJP.pl
dotyczący systemu pokrewieństwa opartego na zasadzie pochodzenia wyprowadzanego w linii żeńskiej; matrylinearny
SJP.pl
rodzaj cienkiej tkaniny noszonej w Polsce w XIV-XVII wieku; sukno uterfinowe
SJP.pl
w medycynie: ból macicy
SJP.pl
przyrząd umożliwiający badanie macicy
SJP.pl
badanie macicy
SJP.pl
przestarzałe: tęsknota, gorące pragnienie czegoś; niecierpliwość; dziś tylko w związku frazeologicznym: z utęsknieniem - z niecierpliwością, z upragnieniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. tęsknota za kimś lub czymś; niecierpliwość
(1.2) daw. odczasownikowy od|utęsknić.
Wiktionary
IPA: ˌutɛ̃w̃ˈsʲcɲɛ̇̃ɲɛ, AS: utẽũ̯sʹḱńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. tęsknica ż., tęsknota ż., tęsknienie n., tęsknotka ż.
czas. tęsknić ndk., zatęsknić dk., potęsknić dk., utęsknić dk.
przysł. tęsknie, tęskno
przym. tęskny
Wiktionary
(1.1) tęsknota
Wiktionary
dawniej, dziś poetycko: upragniony, wyczekiwany
SJP.pl
podgrupa języków kaukaskich
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = adm. Urząd Transportu Kolejowego;
(1.2) = eduk. urządzenia techniki komputerowej (przedmiot zajęć szkolnych)
Wiktionary
(1.1) Prezes UTK nałożył kary finansowe na przewoźników kolejowych.
(1.2) W poniedziałki po dwóch godzinach UTK mamy WF.
Wiktionary
IPA: u‿tɛ‿ˈka, AS: u‿te‿ka
Wiktionary
1. tkając, wykonać coś;
2. wypełnić dziury itp. w celu zabezpieczenia czegoś przed zimnem, wodą itp.; uszczelnić, zatkać;
3. potocznie: powtykać, poustawiać; upchać;
4. przestarzałe: poprzetykać czymś tkaninę
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|utykać.
(1.2) tkając stworzyć coś
Wiktionary
rzecz. utkanie n., tkacz mzw./mos.
Wiktionary
język nowoindoaryjski używany we wschodnich Indiach; orija; odri
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jedna z asan; pozycja stojąca, w której nogi są ugięte, pośladki nisko, ręce wyprostowane w górze, w jednej linii z kręgosłupem
Wiktionary
(1.1) pozycja krzesła, krzesło
Wiktionary
1. zatrzymać się, nie móc się dalej poruszać;
2. przenośnie: zaciąć się;
3. potocznie: osiąść, zatrzymać się gdzieś (zwłaszcza na przekór swoim ambicjom, planom itp.)
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. utykać)
(1.1) dokonany od|utykać.
Wiktionary
rzecz. odczas. utknięcie n.
Wiktionary
zaklinować się, uwięznąć, utknąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. tkwić)
(1.1) dokonany od|tkwić.
Wiktionary
rzecz. tkwienie n., utkwienie n.
czas. tkwić ndk.
Wiktionary
zaklinować się, uwięznąć, utknąć
SJP.pl
1. potocznie: farbować włosy na blond;
2. powodować przyłączanie się tlenu do związku chemicznego lub pierwiastka;
3. zwiększać wartościowość pierwiastka chemicznego wchodzącego w skład związku;
4. utleniać się - łączyć się chemicznie z tlenem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. utlenić)
(1.1) chem. powodować reakcję chemiczną poprzez łączenie z tlenem lub innym utleniaczem, który przyjmuje elektrony oddawane przez dany pierwiastek (zatem wzrasta wartościowość tego pierwiastka)
(1.2) fryzj. pot. rozjaśniać włosy utleniaczem
czasownik zwrotny niedokonany utleniać się (dk. utlenić się)
(2.1) chem. ulegać utlenianiu - łączyć się z tlenem w reakcji chemicznej
(2.2) fryzj. pot. rozjaśniać sobie włosy utleniaczem
Wiktionary
rzecz. tlenek mrz., utlenienie n., utleniacz mrz., utlenianie n., tlen mrz., utlenialność ż.
czas. dotleniać
przym. tlenowy
Wiktionary
związek chemiczny oddający łatwo tlen i powodujący utlenianie innych substancji; oksydant, środek utleniający
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. substancja chemiczna, która ma zdolność utleniania innych substancji (sama ulegając redukcji, czyli przyjmując elektrony)
Wiktionary
Utleniacz – pierwiastek lub związek chemiczny (oznaczany symbolem [O]), będący w analizowanej reakcji redoks akceptorem (przyjmującym) elektronów. Utleniacze w reakcjach zmniejszają swój stopień utlenienia (ulegają redukcji) i jednocześnie powodują jego wzrost w pozostałych produktach reakcji (ulegających utlenieniu).
Wikipedia
(1.1) W reakcji spalania węgla tlen jest utleniaczem: C + O₂ → CO₂.
Wiktionary
rzecz. tlenek mrz., utlenialność ż.
czas. utleniać, dotleniać
Wiktionary
(1.1) oksydant, środek utleniający
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest utlenialne
(1.2) ekol. ilość tlenu potrzebna do utlenienia substancji organicznych zawartych w wodzie
Wiktionary
rzecz. utleniacz m., utlenianie n., utlenienie n.
czas. utleniać ndk., utlenić dk.
przym. utlenialny, utleniony
Wiktionary
mający właściwość utleniania się; łączący się łatwo chemicznie z tlenem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|utleniać.
Wiktionary
Utlenianie, oksydacja – reakcja chemiczna, w której atom przechodzi z niższego stopnia utlenienia na wyższy, co jest równoważne z oddaniem elektronów.
Nazwa ta ma charakter umowny, gdyż każdej reakcji utleniania musi towarzyszyć reakcja redukcji. Łącznie taki proces nazywa się reakcją redoks (redukcja + oksydacja).
Wikipedia
IPA: ˌutlɛ̃ˈɲä̃ɲɛ, AS: utlẽńä̃ńe
Wiktionary
czas. utleniać ndk., utlenić dk., dotleniać
rzecz. utlenienie n., tlen m., utlenialność ż.
przym. tlenowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|utlenić.
Wiktionary
Utlenianie, oksydacja – reakcja chemiczna, w której atom przechodzi z niższego stopnia utlenienia na wyższy, co jest równoważne z oddaniem elektronów.
Nazwa ta ma charakter umowny, gdyż każdej reakcji utleniania musi towarzyszyć reakcja redukcji. Łącznie taki proces nazywa się reakcją redoks (redukcja + oksydacja).
Wikipedia
IPA: ˌutlɛ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: utlẽńė̃ńe
Wiktionary
czas. utlenić dk., utleniać ndk., dotleniać
rzecz. utlenianie n., utlenialność ż.
przym. tlenowy
Wiktionary
proces wysycenia krwi tlenem, w wyniku którego powstaje oksyhemoglobina
SJP.pl
nasycony tlenem
SJP.pl
Utniki – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie kozienickim, w gminie Grabów nad Pilicą. Dawniej w województwie Radomskim , Kieleckim i Sandomierskim
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętej Trójcy w Grabowie nad Pilicą.
Przypisy
Wikipedia
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = transp. urządzenie transportu osobistego
Wiktionary
Wikipedia
1. dawniej: wał w krośnie do nawijania utkanego materiału;
2. wątek tkaniny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. ucieczka
Wiktionary
IPA: ˈutɔk, AS: utok
Wiktionary
(1.1) utoka
Wiktionary
1. umrzeć przez zanurzenie w wodzie; utopić się;
2. zagłębić, skryć się w czymś;
3. zagubić się gdzieś;
4. zostać czymś zaabsorbowanym
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. tonąć)
(1.1) zginąć przez zanurzenie się w wodzie i uduszenie się
(1.2) opaść na dno
(1.3) zagłębić się w coś
(1.4) skryć się w czymś
(1.5) zagubić się w ogromie czegoś
(1.6) zostać czymś zafascynowanym lub zaabsorbowanym
(1.7) pławić się w czymś
Wiktionary
(1.1) Mężczyzna wyszedł pokąpać się w czasie sztormu i, niestety, utonął.
(1.2) Statek utonął w morzu o piątej z rana.
(1.6) Chodzi jej po głowie myśl o rozwodzie. Nie po to jednak, by utonąć w nowym związku.
Wiktionary
czas. tonąć ndk.
rzecz. utonięcie n., toniec mzw., toń ż.
Wiktionary
(1.1) utopić się
(1.6) wciągnąć się, zagłębić się
Wiktionary
1. umrzeć przez zanurzenie w wodzie; utopić się;
2. zagłębić, skryć się w czymś;
3. zagubić się gdzieś;
4. zostać czymś zaabsorbowanym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|utonąć.
Wiktionary
Utonięcie – rodzaj uduszenia gwałtownego, do którego dochodzi na skutek zablokowania dróg oddechowych płynem, najczęściej wodą.
Skutkiem tonięcia są zmiany w płucach (rozedma wodna płuc) oraz tzw. „grzybek piany” wydobywający się z ust lub nosa. W przypadku zwłok dłużej przebywających w wodzie naskórek staje się biały, pofałdowany i matowy (tzw. „skóra praczek”).
Wikipedia
IPA: ˌutɔ̃ˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: utõńė̃ńće
Wiktionary
czas. utonąć dk.
Wiktionary
podstępny demon wodny z wierzeń słowiańskich, często mylony z topielcem; utopiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. lud. utopiec
Wiktionary
Utopiec (lokalnie znany jako topic, topnik, topielec, utopnik, utoplec, utopek, topek, waserman) – zły i podstępny demon wodny z wierzeń słowiańskich, często utożsamiany z wodnikiem.
Wikipedia
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|utoplec.
Wiktionary
kiełbaska w marynacie podobna do serdelka, popularna czeska przekąska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. czeska przekąska, marynowana w zalewie octowej kiełbaska;
Wiktionary
Utopenec (cz. dosł. „topielec”, lm utopenci albo utopence) – popularna czeska przekąska, serdelkowate kiełbaski w marynacie.
Wikipedia
1. nierealny ideał szczęśliwego społeczeństwa;
2. ideologia głosząca utworzenie takiego społeczeństwa;
3. utwór fantastyczny opisujący życie idealnej społeczności;
4. pomysł niemożliwy do zrealizowania; mrzonka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. nie biorący pod uwagę możliwości realizacji ideał szczęśliwego społeczeństwa, ideał doskonałego ustroju politycznego
(1.2) pomysł, którego nie można zrealizować; coś nierealnego
(1.3) liter. film. szt. rodzaj konwencji dydaktyczno-fantastycznej w literaturze i innych dziedzinach sztuki
Wiktionary
Utopia – projekt lub przedstawienie idealnego ustroju politycznego, opierającego się na sprawiedliwości, solidarności i równości. Pierwsze utopie powstały w starożytności, np. dialog Państwo Platona.
Termin „utopia” pochodzi od łacińskiego tytułu eseju Utopia (1516) Tomasza More’a (Morusa). Tytuł dzieła Morusa nie jest jednoznaczny, ponieważ mógł zostać utworzony zarówno od greckiego outopos (gr. ou – „nie”, topos – „miejsce”, nie-miejsce, miejsce, którego nie ma, nieistniejące), jak i od eutopia (dobre miejsce). Można przypuszczać, że ta dwuznaczność była przez Morusa zamierzona.
Wikipedia
IPA: uˈtɔpʲja, AS: utopʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. utopizm mrz., utopista mos., utopistka ż., utopijność ż.
przym. utopijny, utopistyczny
przysł. utopijnie
Wiktionary
(1.2) mrzonka, chimera, marzenie ściętej głowy
Wiktionary
1. zabić przez zanurzenie w wodzie;
2. zagłębić coś w czymś;
3. książkowe: wbić głęboko, np. nóż; zatopić;
4. utopić się - umrzeć przez zanurzenie w wodzie; utonąć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. topić)
(1.1) dokonany od|topić.
czasownik zwrotny dokonany utopić się (ndk. topić się)
(2.1) dokonany od|topić się.
Wiktionary
rzecz. topiel ż., topielec mos./mzw.
Wiktionary
podstępny demon wodny z wierzeń słowiańskich, często mylony z topielcem; utopek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lud. mitsłow. demon wodny;
Wiktionary
Utopiec (lokalnie znany jako topic, topnik, topielec, utopnik, utoplec, utopek, topek, waserman) – zły i podstępny demon wodny z wierzeń słowiańskich, często utożsamiany z wodnikiem.
Wikipedia
(1.1) Wiara w utopce była na tyle mocno zakorzeniona, iż swój oddźwięk znalazła w folklorze chrześcijańskim.
Wiktionary
rzecz. topielica ż.
Wiktionary
(1.1) utopek, utopel, utoplec, utopnik, utoplaszek, utopluszek, besterman, czarny chłopek, czarny chopek, hasterman, jaroszek, łutopiec, waserman, wasermon, wasermun, rarek, topielec; gw-pl|Górny Śląsk|utopek, utoplec.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób utopijny
Wiktionary
(1.1) Postulat tutaj wysunięty może brzmieć i brzmi nieco utopijnie.
Wiktionary
rzecz. utopistka ż., utopia ż., utopista m., utopizm m., utopijność ż.
przym. utopistyczny, utopijny
Wiktionary
nierealność jakiejś idei, koncepcji itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co utopijne
Wiktionary
(1.1) Utopijność grozi nam zresztą, gdy do naszego ujmowania rzeczywistości wkradną się inne skazy, np. skaza absolutyzowania, skaza kształtowania wyodrębnień zamkniętych bądź sztywno otwartych, skaza scalania, zamiast zespalania itd.
Wiktionary
rzecz. utopia ż., utopista m., utopizm m., utopistka ż.
przym. utopistyczny, utopijny
przysł. utopijnie
Wiktionary
związany z utopią, mający cechy utopii
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) właściwy utopii, niemożliwy do urzeczywistnienia
Wiktionary
(1.1) Idea ta była równie utopijna, jak odgórne zadekretowanie realnego socjalizmu.
(1.1) Choć sumy neapolitańskie (barskie) weszły do potocznej polszczyzny jako synonim utopijnych mrzonek o wzbogaceniu się, faktycznie stanowiły stały element działania dyplomacji polskiej w Madrycie, absorbując 150 dyplomatów przez ponad 100 lat (ok. 1560–1674).
Wiktionary
rzecz. utopizm m., utopia ż., utopista m., utopistka ż., utopijność ż.
przysł. utopijnie
przym. utopistyczny
Wiktionary
1. marzyciel, fantasta;
2. zwolennik socjalizmu utopijnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek mający nierealne pomysły; marzyciel, fantasta
(1.2) zwolennik utopii z socjalizmu utopijnego
Wiktionary
IPA: ˌutɔˈpʲista, AS: utopʹista
Wiktionary
rzecz. utopia ż., utopijność ż.
:: fż. utopistka ż.
przym. utopijny
przysł. utopijnie
Wiktionary
1. marzycielka, fantastka;
2. zwolenniczka socjalizmu utopijnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca nierealne pomysły; marzycielka, fantastka
(1.2) zwolenniczka utopii
Wiktionary
rzecz. utopia ż., utopista m., utopizm m., utopijność ż.
przym. utopistyczny, utopijny
przysł. utopijnie
Wiktionary
dotyczący utopizmu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z utopizmem, charakteryzujący się utopizmem
Wiktionary
rzecz. utopizm m., utopia ż., utopistka ż., utopijność ż.
przym. utopijny
przysł. utopijnie
Wiktionary
1. skłonność do opierania życia na nierealnych, idealistycznych koncepcjach;
2. nierealistyczne poglądy, marzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) skłonność do opierania się na utopiach
(1.2) utopijne poglądy, plany i marzenia
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) utopizm społeczno-polityczny
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. utopia ż., utopistka ż., utopijność ż.
przym. utopistyczny, utopijny
przysł. utopijnie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) utopianism
* bułgarski: (1.1) утопизъм m.
* czeski: (1.1) utopismus m.
* duński: (1.2) utopisme w.
* esperanto: (1.1) utopiismo; (1.2) utopiismo
* francuski: (1.1) utopisme m.; (1.2) utopisme m.
* niderlandzki: (1.2) utopisme n.
* niemiecki: (1.1) Utopismus m.
* słowacki: (1.1) utopizmus m.
* uzbecki: (1.1) utopizm
* węgierski: (1.1) utópizmus
źródła.
== utopizm (język uzbecki.) ==
ortografie.
wymowa. dzielenie|u|to|pizm.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) utopizm
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. utopia ż., utopistka ż., utopijność ż.
przym. utopistyczny, utopijny
przysł. utopijnie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. utopia ż., utopistka ż., utopijność ż.
przym. utopistyczny, utopijny
przysł. utopijnie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) utopianism
* bułgarski: (1.1) утопизъм m.
* czeski: (1.1) utopismus m.
* duński: (1.2) utopisme w.
* esperanto: (1.1) utopiismo; (1.2) utopiismo
* francuski: (1.1) utopisme m.; (1.2) utopisme m.
* niderlandzki: (1.2) utopisme n.
* niemiecki: (1.1) Utopismus m.
* słowacki: (1.1) utopizmus m.
* uzbecki: (1.1) utopizm
* węgierski: (1.1) utópizmus
źródła.
== utopizm (język uzbecki.) ==
ortografie.
wymowa. dzielenie|u|to|pizm.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) utopizm
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. lud. utopiec
Wiktionary
Utopiec (lokalnie znany jako topic, topnik, topielec, utopnik, utoplec, utopek, topek, waserman) – zły i podstępny demon wodny z wierzeń słowiańskich, często utożsamiany z wodnikiem.
Wikipedia
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|utopek.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. torować)
(1.1) umożliwić przejście lub przejazd poprzez usunięcie przeszkód
(1.2) umożliwić osiągnięcie wyznaczonego celu
(1.3) przyczynić się do rozwoju lub zaistnienia czegoś
Wiktionary
(1.1) Ścieżkę przez gąszcze utorowali mężczyźni z maczetami.
(1.2) Drogę na szczyt utorowała łapówkami.
Wiktionary
rzecz. torowisko n., tor mrz., torowanie n., tory lm nm., utorowanie n.
czas. torować ndk.
przym. torowy
Wiktionary
dawniej: uznawać za towarzysza, zostawać współuczestnikiem czegoś
SJP.pl
1. stwierdzać tożsamość, identyczność kogoś lub czegoś z kimś albo czymś innym;
2. utożsamiać się:
a) uważać się za kogoś tożsamego z kimś innym; identyfikować się z kimś;
b) rzadko: być uznawanym za to samo
SJP.pl
czasownik
(1.1) stwierdzać tożsamość, identyczność; uznawać za przedstawiciela grupy, za tę samą osobę
czasownik zwrotny utożsamiać się
(2.1) …z czymś / kimś / grupą – myśleć, że się jest kimś, członkiem narodu, społeczności, grupy
Wiktionary
(2.1) Utożsamiam się z naszą firmą, bo czuję się w niej dobrze i zależy mi na jej sukcesie.
Wiktionary
IPA: ˌutɔʃˈsãmʲjät͡ɕ, AS: utošsãmʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. utożsamianie n., tożsamość
przym. tożsamy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|utożsamiać.
Wiktionary
IPA: ˌutɔʃsãˈmʲjä̃ɲɛ, AS: utošsãmʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. utożsamiać
Wiktionary
1. stwierdzić tożsamość, identyczność kogoś lub czegoś z kimś albo czymś innym;
2. utożsamić się:
a) uznać się za kogoś tożsamego z kimś innym; zidentyfikować się z kimś;
b) rzadko: być uznanym za to samo
SJP.pl
Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy imienia Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy
SJP.pl
dawniej: przestawać coś mieć, zostawać pozbawionym kogoś lub czegoś; tracić
SJP.pl
możliwy do utracenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|utrącać.
Wiktionary
czas. utrącać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|utracić.
Wiktionary
czas. utracić
rzecz. utrata ż., bezstratność ż.
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) przestać być posiadaczem jakiejś rzeczy
(1.2) przestać być posiadaczem jakiejś cechy
Wiktionary
(1.1) W czasie wyprawy wojennej w 1018 r. odbił te tereny Bolesław Chrobry podczas wyprawy na Kijów. Polska ponownie utraciła je w roku 1031. (Wikipedia)
(1.2) Roosevelt utracił władzę w nogach, ale dzięki rehabilitacji był w stanie utrzymać się na nich przez pewien czas (większość przemówień wygłaszał stojąc). (Wikipedia)
Wiktionary
IPA: uˈtrat͡ɕit͡ɕ, AS: utraćić
Wiktionary
czas. tracić
rzecz. utrata ż., utracenie n., bezstratność ż.
Wiktionary
(1.1) stracić
Wiktionary
człowiek lekkomyślnie wydający pieniądze; hulaka; lekkoduch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. rozrzutny i używający życia mężczyzna
Wiktionary
rzecz. utracjuszostwo n.
:: fż. utracjuszka ż.
przym. utracjuszowski
Wiktionary
kobieta lekkomyślnie wydająca pieniądze
SJP.pl
lekkomyślne szafowanie pieniędzmi, majątkiem
SJP.pl
związany z utracjuszem lub utracjuszostwem; rozrzutny (np. utracjuszowski sposób bycia)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nadawać cechy tragizmu, dramatyczności; dramatyzować
SJP.pl
nadać cechy tragizmu, dramatyczności; udramatyzować
SJP.pl
Utrakwiści, także kalikstyni (z łac. calix „kielich”) – pierwotnie określenie wszystkich husytów, później umiarkowany ich odłam z głównym ośrodkiem życia religijnego w Pradze.
Utrakwiści rekrutowali się z mieszczaństwa i rycerstwa. W odróżnieniu od radykalnych ruchów husyckich stawiali na umiarkowaną społecznie i politycznie reformę kościelną. Ich program zakładał:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. w katolicyzmie: zwolennik utrakwizmu, czyli komunii pod dwiema postaciami
(1.2) hist. pierwotnie każdy członek ruchu husyckiego, później tylko tych umiarkowanych
Wiktionary
Utrakwiści, także kalikstyni (z łac. calix „kielich”) – pierwotnie określenie wszystkich husytów, później umiarkowany ich odłam z głównym ośrodkiem życia religijnego w Pradze.
Utrakwiści rekrutowali się z mieszczaństwa i rycerstwa. W odróżnieniu od radykalnych ruchów husyckich stawiali na umiarkowaną społecznie i politycznie reformę kościelną. Ich program zakładał:
Wikipedia
rzecz. utrakwizm nmos., utrakwistka fż.
przym. utrakwistyczny
Wiktionary
(1.2) kalikstyn
Wiktionary
1. dwojaki;
2. posługujący się dwoma językami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dwojaki
(1.2) który posługuje się dwoma językami
(1.3) hist. rel. związany z utrakwistami
Wiktionary
rzecz. utrakwizm mrz., utrakwista ż.
Wiktionary
wprowadzać elementy utrakwizmu (systemu kształcenia lub doktryny religijnej)
SJP.pl
1. doktryna religijna i społeczna utrakwistów;
2. system nauczania z użyciem dwu języków wykładowych;
3. system kształcenia w dawnych pruskich gimnazjach, łączący nauczanie języków starożytnych i historii z przedmiotami matematyczno-przyrodniczymi
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. utransparentnić)
(1.1) sprawiać, że jakieś działanie staje się jawniejsze
Wiktionary
(1.1) Mówiąc inaczej, można sobie wyobrazić dość proste prawo utransparentniające lobbing.
Wiktionary
czas. utransparentnić dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. utransparentniać)
(1.1) sprawić, że jakieś działanie stało się jawniejsze
Wiktionary
(1.1) Dodatkowo spółka w pełni utransparentni te swoje struktury, które już na tamten moment były dość mocno rozbudowane, czyli wszystkie departamenty, procedury, menadżerów i tak dalej.
Wiktionary
czas. utransparentniać ndk.
Wiktionary
gnębić; dawniej:
1. przyprawiać kogoś o zmartwienie, troskę; trapić, zasmucać, martwić, przygnębiać;
2. sprawiać komuś cierpienie fizyczne lub psychiczne; udręczać, pognębiać;
3. utrapiać się:
a) pogrążać się w smutku, troskach; trapić się, zasmucać się, martwić się, troskać się;
b) doznawać cierpienia fizycznego lub psychicznego; udręczać się
SJP.pl
zgnębić; dawniej:
1. przyprawić kogoś o zmartwienie, troskę; strapić, zasmucić, zmartwić, przygnębić;
2. sprawić komuś cierpienie fizyczne lub psychiczne; udręczyć, pognębić;
3. utrapić się:
a) pogrążyć się w smutku, troskach; strapić się, zasmucić się, zmartwić się zatroskać się;
b) doznać cierpienia fizycznego lub psychicznego; udręczyć się
SJP.pl
kłopot, zmartwienie; troska, udręka, zgryzota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|utrapić.
(1.2) kłopot, problem, zgryzota, zmartwienie
Wiktionary
rzecz. trapienie n., strapienie n., utrapieniec mos.
czas. utrapić dk., trapić ndk., strapić dk.
Wiktionary
potocznie: człowiek przez którego ma się kłopoty, utrapienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba nieznośna, sprawiająca innym kłopoty
Wiktionary
rzecz. utrapienie n.
przym. utrapiony
Wiktionary
(1.1) nicpoń
Wiktionary
sprawiający ciągle kłopoty
SJP.pl
Utrapiony (stylizowany zapis uTRAPiony) – drugi album solowy polskiego rapera Buczera. Wydawnictwo ukazało się 20 września 2013 roku nakładem wytwórni muzycznej Step Records. Produkcji nagrań podjęli się Juicy, Świerzba, MeloBeats, Johnny Beats, AiFa, Aglofellaz oraz S.S.Z. Wśród gości na płycie znaleźli się m.in. Bonson, Kobra, Kroolik Underwood, Zeus, VNM oraz Bezczel.
Nagrania dotarły do 33. miejsca zestawienia OLiS.
Wikipedia
fakt, że się przestało coś posiadać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. fakt, że ktoś został pozbawiony kogoś lub czegoś
Wiktionary
Utrata – rzeka w województwie mazowieckim na Równinie Łowicko-Błońskiej, prawy dopływ Bzury. Ma około 76,5 km długości oraz powierzchnię dorzecza 792 km². Źródłami Utraty są dwie nikłe strugi na wysokości 160 m nad poziomem morza w okolicach Ojrzanowa (źródła w dolinie wsi Ojrzanów-Towarzystwo, Lisówek i Zaręby g. Żabia Wola). Ujście znajduje się na wysokości 69 m nad poziomem morza.
Nad rzeką rozegrała się bitwa pod Raszynem.
Wikipedia
(1.1) Alkoholizm to uzależnienie od alkoholu, silna potrzeba picia i utrata kontroli nad nawykami związanymi z piciem.
(1.1) Zazdrość to nie strach przed utratą – to strach przed dzieleniem się.
Wiktionary
IPA: uˈtrata, AS: utrata
Wiktionary
rzecz. utracenie n., bezstratność ż.
czas. utracić, tracić
Wiktionary
(1.1) strata
Wiktionary
dotyczący Utrechtu, miasta w Holandii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Utrechtem
Wiktionary
rzecz. Utrecht mrz., utrechtczyk mos., utrechtka ż.
Wiktionary
rodzaj aksamitu używany dawniej na obicia mebli
SJP.pl
Utrecht – miasto w środkowej Holandii nad kanałem Amsterdam-Ren, ośrodek administracyjny prowincji Utrecht.
Wikipedia
mieszkaniec Utrechtu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Utrechtu
Wiktionary
rzecz. Utrecht mrz.
:: fż. utrechtka ż.
przym. utrechcki
Wiktionary
mieszkanka Utrechtu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Utrechtu
Wiktionary
rzecz. Utrecht mrz.
:: fm. utrechtczyk mos.
przym. utrechcki
Wiktionary
dawniej: układać włosy w loki
SJP.pl
przestarzale: ułożyć włosy w loki, zrobić fryzurę; ufryzować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. staranie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. nieborak, oferma
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Utrówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Międzyrzec Podlaski.
Wieś była własnością starosty guzowskiego i nowomiejskiego Stanisława Opalińskiego, leżała w województwie podlaskim w 1673 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
stwarzać trudności, przeszkody, czynić trudnym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. utrudnić)
(1.1) sprawiać trudność, czynić coś trudniejszym
Wiktionary
(1.1) Błędy akcentowe mogą utrudniać zrozumienie wielu przekazów.
Wiktionary
IPA: uˈtrudʲɲät͡ɕ, AS: utrudʹńäć
Wiktionary
rzecz. trud m., trudność ż., utrudnianie n.
przym. trudny
czas. utrudnić
Wiktionary
(1.1) komplikować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|utrudniać.
Wiktionary
IPA: ˌutrudʲˈɲä̃ɲɛ, AS: utrudʹńä̃ńe
Wiktionary
czas. utrudniać
rzecz. utrudnienie n., trudność ż.
Wiktionary
stworzyć trudności, przeszkody, uczynić trudnym
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. utrudniać)
(1.1) dokonany od|utrudniać.
Wiktionary
IPA: uˈtrudʲɲit͡ɕ, AS: utrudʹńić
Wiktionary
czas. utrudniać ndk.
przym. trudny
rzecz. trud mrz., trudność ż., utrudnienie n.
Wiktionary
stworzyć trudności, przeszkody, uczynić trudnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) to, co utrudnia wykonanie czegoś
(1.2) odczasownikowy od|utrudnić.
Wiktionary
IPA: ˌutrudʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: utrudʹńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. utrudnianie n., trudność ż.
czas. utrudnić
przym. trudny
Wiktionary
(1.1) kłoda pod nogi, kłopot, kula u nogi, perturbacja, problem, przeciwność, przeszkoda, zator, zawada
Wiktionary
zmęczyć, znużyć
SJP.pl
zmęczyć, znużyć
SJP.pl
potocznie:
1. zabijać, uśmiercać;
2. niszczyć, zaprzepaszczać
SJP.pl
potocznie:
1. zabić, uśmiercić;
2. zniszczyć coś, zaprzepaścić
SJP.pl
potocznie:
1. utrzymać się przez pewien czas; przetrwać, wytrwać;
2. o czasie: upłynąć, minąć;
3. trwając, zająć pewien czas; potrwać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. utrwalić)
(1.1) nadawać trwałość, sprawiać że coś staje się trwałe, niezmienne
(1.2) techn. zapisywać na nośniku celem późniejszego odczytania lub odtworzenia
(1.3) przedstawiać w formach literatury lub sztuki wycinek rzeczywistości
(1.4) starać się dobrze zachować w pamięci, ucząc się, powtarzając materiał
(1.5) fot. nadawać trwałość zdjęciom poprzez zastosowanie właściwych odczynników
czasownik zwrotny niedokonany utrwalać się (dk. utrwalić się)
(2.1) stawać się trwalszym, ugruntowywać się, utwierdzać się
Wiktionary
rzecz. utrwalacz mrz. mos., utrwalanie n., trwałość ż., utrwalenie n.
przym. trwały
Wiktionary
(1.1) stabilizować, umacniać, utwierdzać, ugruntowywać
(1.2) nagrywać, rejestrować, zapisywać
(1.3) opisywać, upamiętniać, uwieczniać
(1.4) powtarzać, zapamiętywać, uczyć się na pamięć
(2.1) stabilizować się, ugruntowywać się, utwierdzać się
Wiktionary
1. substancja chemiczna służąca do utrwalania farb, perfum itp.;
2. w fotografice: roztwór do utrwalania naświetlonych i wywołanych materiałów fotograficznych;
3. we fryzjerstwie: płyn, którym się naciera włosy po trwałej ondulacji w celu jej utrwalenia;
4. żartobliwie o piwie pitym po wódce;
5. potocznie o kimś, kto utrwala, umacnia istniejący stan rzeczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) substancja, która utwala jakiś proces chemiczny lub fizyczny
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) rzad. osoba, która utwala jakiś proces społeczny
Wiktionary
Utrwalacz – kąpiel fotograficzna, w której następuje utrwalenie obrazu naświetlonego i wywołanego na materiale światłoczułym (np. filmie lub papierze fotograficznym) poprzez trwałe pozbawienie tego materiału właściwości światłoczułych, zapewniając obojętność na działanie promieniowania.
Wikipedia
rzecz. utrwalanie n., utrwalenie n., trwałość ż., nietrwałość ż., przetrwalnik m., trwanie n., wytrwanie n.
czas. utrwalać ndk., utrwalić dk., trwać ndk., wytrwać ndk.
przym. trwały, nietrwały
przysł. trwale, nietrwale
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|utrwalać.
Wiktionary
Utrwalanie – jeden z procesów fotograficznych sprawiający, że materiał fotograficzny nie będzie już reagował na światło.
Utrwalanie polega na rozpuszczeniu i usunięciu z materiału fotograficznego substancji światłoczułej, czyli chlorku, bromku i jodku srebra. Składniki utrwalacza tworzą z trudno rozpuszczalnymi solami srebra tak zwane związki zespolone – łatwo rozpuszczalne w wodzie. Istnieje wiele związków i mieszanin o działaniu utrwalającym, np. woda amoniakalna, która nadaje się jednak tylko do rozpuszczania chlorku srebra. Tak więc może być ona użyta jedynie do materiałów chlorosrebrowych, bez domieszek bromku i jodku srebra. Innym związkiem utrwalającym jest cyjanek potasu (lub sodu). Rozpuszcza on wszystkie trzy sole srebra, jednak nie jest powszechnie stosowany ze względu na niebezpieczeństwo zatrucia. Najpopularniejszym utrwalaczem jest roztwór tiosiarczanu sodu. Jego reakcja z bromkiem srebra (utrwalanie) wygląda następująco:
Wikipedia
czas. utrwalać ndk., utrwalić dk.
rzecz. utrwalenie n., utrwalacz mos./mrz.
przym. trwały
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|utrwalić.
Wiktionary
(1.1) W celu utrwalenia swego panowania francuscy kolonizatorzy starali się podtrzymywać fikcję odrębności poszczególnych części Wietnamu, zwłaszcza Kochinchiny.
Wiktionary
rzecz. utrwalacz mos./mrz., utrwalanie n., trwanie n., trwała ż., trwałość ż.
czas. utrwalać ndk., utrwalić dk., trwałość ż., trwać ndk.
przym. trwały
Wiktionary
1. nadać czemuś trwałość;
2. upamiętnić w utworze, dziele sztuki;
3. zarejestrować dźwięk lub obraz;
4. zachować w pamięci;
5. wypłukać materiał światłoczuły z bromku srebra
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. utrwalać)
(1.1) dokonany od|utrwalać.
czasownik zwrotny dokonany utrwalić się (ndk. utrwalać się)
(2.1) dokonany od|utrwalać się.
Wiktionary
(1.1) Któż zdoła utrwalić me słowa, / potrafi je w księdze umieścić?
Wiktionary
rzecz. utrwalacz mrz./mos., utrwalenie n., utrwalanie n.
przym. trwały
Wiktionary
maszyna introligatorska z wibratorem stosowana do wyrównywania zadrukowanych lub czystych arkuszy w stosie przed dalszą ich obróbką
SJP.pl
utrząsnąć;
1. trzęsąc, ścieśnić;
2. wstrząsając, zrzucić część czegoś;
3. zmęczyć trzęsieniem;
4. utrząść się:
a) ułożyć się ciaśniej wskutek trzęsienia;
b) zmęczyć się wstrząsami podczas jazdy;
c) przenośnie: unormować się, ułożyć się
SJP.pl
utrząść;
1. trzęsąc, ścieśnić;
2. wstrząsając, zrzucić część czegoś;
3. zmęczyć trzęsieniem;
4. utrząsnąć się:
a) ułożyć się ciaśniej wskutek trzęsienia;
b) zmęczyć się wstrząsami podczas jazdy;
c) przenośnie: unormować się, ułożyć się
SJP.pl
1. rozdrobnić za pomocą tarki; rozetrzeć
2. przestarzale: wyczyścić z brudu przez potarcie, wytrzeć, obetrzeć
3. dawniej: uczynić gładkim poprzez tarcie
4. utrzeć się:
a) stać się powszechnym; upowszechnić się
b) rzadko: zostać utartym
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ucierać)
(1.1) dokonany od|ucierać.
Wiktionary
rzecz. ucieranie n., utarcie n.
czas. trzeć
przym. utarty
Wiktionary
bijąc, trzepiąc, rozmieszać, rozbić na drobne cząsteczki; roztrzepać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|utrzepać.
Wiktionary
czas. utrzepać dk.
rzecz. trzepacz mos./mrz.
Wiktionary
potocznie: ubijać trzepaczką, np. białka jaj, śmietanę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|utrzepywać.
Wiktionary
czas. utrzepywać ndk.
rzecz. trzepacz mos./mrz.
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. obetrzeć
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. obetrzeć
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|utrzymywać.
Wiktionary
(1.1) Była ufna, jak każde dziecko. A ja pracowałam ciężko, żeby ją utrzymać, ubrać, wykształcić.
Wiktionary
IPA: uˈṭʃɨ̃mat͡ɕ, AS: uṭšỹmać
Wiktionary
rzecz. utrzymanie n., utrzymywanie n., utrzymanek m., utrzymanka ż.
czas. trzymać
Wiktionary
mężczyzna utrzymywany przez kochankę; amant, kochanek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna utrzymywany przez kobietę, kochankę
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: utrzymanka
Wiktionary
IPA: ˌuṭʃɨ̃ˈmãnɛk, AS: uṭšỹmãnek
Wiktionary
rzecz. utrzymanie n., utrzymywanie n.
:: fż. utrzymanka ż.
czas. utrzymać dk., utrzymywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|utrzymać.
(1.2) środki, pieniądze niezbędne do życia
(1.3) wyżywienie; czasem także: możliwość pobytu, noclegu
Wiktionary
(1.1) Utrzymanie tego ciężaru okazało się dla niego niemożliwe.
(1.2) Ta praca jest jedynym źródłem utrzymania całej naszej rodziny.
(1.2) Były mąż daje mi na utrzymanie zaledwie trzysta złotych.
(1.3) Opiekował się staruszką w zamian za utrzymanie.
Wiktionary
IPA: ˌuṭʃɨ̃ˈmãɲɛ, AS: uṭšỹmãńe
Wiktionary
czas. trzymać, utrzymać dk., utrzymywać ndk.
rzecz. utrzymywanie n., utrzymanek m., utrzymanka ż.
Wiktionary
kobieta utrzymywana przez kochanka; miłośnica, faworyta, metresa, kochanka, kochanica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pejor. kobieta utrzymywana przez kochanka
(1.2) środ. reg. żart. uchwyt umożliwiający trzymanie naczynia wypełnionego gorącym płynem
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: utrzymanek
Wiktionary
Koszyczek lub koszyk do szklanki, podstakannik lub podstakanka – podstawka z uchem (uchwytem na palec lub palce) do szklanki napełnionej gorącym napojem.
Używanie podstakanników do serwowania herbaty w szklankach było charakterystyczne dla kuchni rosyjskiej, współcześnie tradycja ta jest w kontynuowana w cateringu oferowanym w transporcie kolejowym. Podawanie gorącej herbaty lub kawy w szklankach umieszczonych w koszyczkach było popularne w Polsce w okresie PRL-u.
Wikipedia
IPA: ˌuṭʃɨ̃ˈmãnka, AS: uṭšỹmãnka
Wiktionary
rzecz. utrzymanie n., utrzymywanie n.
:: fm. utrzymanek m.
czas. utrzymać dk., utrzymywać ndk.
Wiktionary
(1.1) przest. kokota, kokotka
Wiktionary
zadbany
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. utrzymać)
(1.1) zachowywać coś w określonym stanie
(1.2) mieć kogoś lub coś na utrzymaniu
(1.3) popierać pogląd, powtarzać jakąś opinię
czasownik zwrotny niedokonany utrzymywać się (dk. utrzymać się)
(2.1) opłacać swoje potrzeby
Wiktionary
(1.1) Nadal utrzymujesz kontakt z Adamem?
(1.2) Jesteś dorosły, matka nie może cię dłużej utrzymywać.
(1.3) Wciąż utrzymuje, że nic nie ukradł.
(2.1) Ona utrzymuje się z własnych pieniędzy.
Wiktionary
IPA: ˌuṭʃɨ̃ˈmɨvat͡ɕ, AS: uṭšỹmyvać
Wiktionary
rzecz. utrzymywanie n., utrzymanie n., utrzymanek m., utrzymanka ż., trzymanie n.
czas. trzymać ndk.
Wiktionary
(1.1) podtrzymywać, zachowywać
(1.2) mieć na utrzymaniu, dbać, wspierać
(1.3) podtrzymywać, twierdzić, obstawać, pot. upierać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|utrzymywać.
Wiktionary
IPA: ˌuṭʃɨ̃mɨˈvãɲɛ, AS: uṭšỹmyvãńe
Wiktionary
czas. utrzymywać, utrzymać, trzymać
rzecz. utrzymanie n., utrzymanek m., utrzymanka ż.
Wiktionary
stan w Indiach; Uttar Pradeś
SJP.pl
karmić zbyt obficie, powodując tycie; tuczyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sprawienie, że człowiek lub zwierzę jest bardziej tęgie
Wiktionary
(1.1) Przykład Justyny odzwierciedla najpowszechniejszy model utuczenia dziecka: troskę dziadków, a zwykle babć, które w dzisiejszych domach wielopokoleniowych i przy wiecznie nieobecnych rodzicach rządzą w kuchni.
Wiktionary
czas. utuczyć
Wiktionary
karmiąc, spowodować utycie
SJP.pl
karmiąc, spowodować utycie
SJP.pl
czasownik dokonany (rzad. ndk. utuczać)
(1.1) uczynić tucznym, powiększyć wagę zwierzęcia
(1.2) pot. żart. o ludziach: uczynić opasłym, tęgim
(2.2) pot. żart. jedząc obficie, utyć
(2.3) pot. pejor. uzyskać co ze szkodą dla kogo innego
Wiktionary
(1.1) Utuczył świnię, mięsa wystarczy dla niego i żony na pół roku, resztę sprzeda.
(1.2) Klara ma pretensję do babci, że ją w młodości utuczyła — ale sama obecnie nic nie robi, żeby ten stan zmienić.
(2.1) Opiekunowie węży mieli nie lada problem z egzotycznymi gadami, które były przyzwyczajone wyłącznie do dań z myszy. Nadmiernie się nimi utuczyły i trzeba je było odchudzić.
(2.2) Przy odpowiedniej pojemności żołądka można się utuczyć pewnie wszystkim.
(2.3) Bogaczom wystarczy, jak jeden osobnik z dołów społecznych wyda 200 zł w ciągu miesiąca. Oni i tak się utuczą.
Wiktionary
przym. pot. utuczony
rzecz. tuk mrz., utuczenie
czas. tuczyć
Wiktionary
(2.2) upaść się
(2.3) upaść się
Wiktionary
tuląc do siebie uspokajać kogoś, pocieszać
SJP.pl
1. pocieszyć, przytulając;
2. utulić się - pocieszyć się, ukoić smutki
SJP.pl
1. taki, którego przytulenie wywołuje przyjemność i poczucie bezpieczeństwa;
2. o miejscu, pomieszczeniu: taki, w którym miło się przebywa, dobrze się czuje; przytulny
SJP.pl
pomalować tuszem; potuszować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. utwardzić)
(1.1) czynić twardym, twardszym
czasownik zwrotny niedokonany utwardzać się (dk. utwardzić się)
(2.1) stawać się twardszym
Wiktionary
rzecz. twardziel mzw./mos./mrz./ż., utwardzanie n., twardość ż.
czas. twardnieć
przym. twardy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) substancja, która zmieszana z innymi substancjami może wywołać ich utwardzenie
Wiktionary
czas. utwardzić
Wiktionary
część zakładu przemysłowego, w której utwardza się tłuszcze
SJP.pl
Utwardzalność – podatność stali na hartowanie. Jest to stosunek największej, możliwej do uzyskania po hartowaniu, twardości do warunków austenityzowania.
Wikipedia
dający się utwardzić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|utwardzać.
Wiktionary
Utwardzanie – proces polegający na przestrzennym sieciowaniu polimerów. Termin jest kojarzony przede wszystkim z duroplastami, ale może być używany dla wszystkich procesów sieciowania, w których z cieczy uzyskuje się stały produkt.
Wikipedia
rzecz. nieutwardzanie n., twardziel ż./mrz./mos./mzw.
czas. utwardzać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. utwardzać)
(1.1) uczynić twardym, twardszym
czasownik zwrotny dokonany utwardzić się (ndk. utwardzać się)
(2.1) stać się twardszym
Wiktionary
IPA: utˈfarʲd͡ʑit͡ɕ, AS: utfarʹʒ́ić
Wiktionary
rzecz. utwardzenie n., utwardzanie n., twardziel mos., utwardzacz mrz., twardość ż.
przym. twardy
czas. twardnieć ndk., utwardzać ndk.
Wiktionary
dawniej: tworzyć, kształtować; ukształtowywać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|utwierdzać.
Wiktionary
czas. utwierdzić, utwierdzać ndk.
rzecz. utwierdzenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zapewnienie, upewnienie kogoś
(1.2) zamocowanie czegoś
(1.3) oparcie czegoś na twardej podstawie
Wiktionary
czas. utwierdzić, utwierdzać, twierdzić
rzecz. twierdzenie n., utwierdzanie n., twierdza ż.
Wiktionary
1. upewnić kogoś w czymś; upewnić, podbudować, wesprzeć czyjąś wiarę, przekonanie itp.;
2. umocować coś trwale;
3. ugruntować, ustabilizować, wzmocnić coś, np. władzę, pozycję;
4. nadać czemuś moc prawną;
5. dawniej:
a) wzmocnić, rozbudować konstrukcje obronne; ufortyfikować;
b) uznać, usankcjonować, zatwierdzić;
6. utwierdzić się:
a) nabrać pewności co do czegoś; upewnić się;
b) stać się mocnym, trwałym
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|utwierdzać.
Wiktionary
IPA: uˈtfʲjɛrʲd͡ʑit͡ɕ, AS: utfʹi ̯erʹʒ́ić
Wiktionary
rzecz. utwierdzenie n., utwierdzanie n.
czas. utwierdzać ndk.
Wiktionary
rzecz utworzona, napisana, skomponowana przez kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dzieło literackie lub muzyczne
(1.2) geol., zwykle w lm., jakiekolwiek stałe tworzywo skorupy ziemskiej, będące produktem procesów geologicznych, posiadające tę samą budowę wewnętrzną lub inną wspólną cechę
Wiktionary
Utwór (dzieło) – dobro niematerialne istniejące niezależnie od rzeczy, na której zostało utrwalone (corpus mechanicum), rezultat twórczej pracy człowieka, przedmiot prawa autorskiego. W różnych państwach obowiązują różne definicje utworu, a prawo międzynarodowe określa tylko minimalne standardy.
Wikipedia
(1.1) „Pan Tadeusz” to wybitny utwór.
(1.2) Na obszarze Polski znaczną powierzchnię zajmują utwory lodowcowe.
Wiktionary
IPA: ˈutfur, AS: utfur
Wiktionary
rzecz. twór m., stwór m.
czas. utworzyć dk.
Wiktionary
(1.1) praca, dzieło
(1.2) formacja
Wiktionary
rzadkie zdrobnienie od: utwór (dzieło naukowe, literackie itp.)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zorganizowanie czegoś (stowarzyszenia, instytucji etc.)
(1.2) spowodowanie powstania czegoś
Wiktionary
IPA: ˌutfɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: utfožẽńe
Wiktionary
czas. utworzyć dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. tworzyć)
(1.1) dokonany od|tworzyć.
Wiktionary
(1.1) Kiedy utworzono dzielnicę żydowską, opuścił był swe mieszkanie i przeniósł się blisko, ku południowej stronie placu Krasińskich, do domu przy ulicy Długiej.
Wiktionary
IPA: uˈtfɔʒɨt͡ɕ, AS: utfožyć
Wiktionary
rzecz. utwór m., utworzenie n.
Wiktionary
przybrać na wadze, stać się grubym, otyłym
SJP.pl
przymiotnik od: Utyka (miasto starożytne)
SJP.pl
wypadnięcie maszyny elektrycznej z synchronizmu
SJP.pl
1. lekko kuleć, chromać;
2. zatrzymywać się, nie mogąc się dalej poruszać;
3. być przerywanym na skutek jakichś trudności; urywać się
SJP.pl
Utyka, Utica – starożytne miasto, największe ze znajdujących się pod kontrolą Kartaginy. Jedna z najstarszych kolonii fenickich założone około 1100 p.n.e., znajdujące się nad Morzem Śródziemnym, na wschód od Białego Przylądka. Współzawodniczyła jako osiedle kupieckie z Kartaginą. W wojnie kartagińczyków z najemnikami (238 p.n.e.) miasto opowiedziało się po stronie buntowników. Podczas trzeciej wojny punickiej Utyka uznała Kartaginę za przegraną. Żywiąc do niej starą nienawiść, stanęła po stronie zwycięskiego Rzymu i stała się stolicą prowincji Afryka.
Wikipedia
1. lekko kuleć, chromać;
2. zatrzymywać się, nie mogąc się dalej poruszać;
3. być przerywanym na skutek jakichś trudności; urywać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. utkać)
(1.1) wypełniać czymś szpary, aby coś nie przedostało się przez nie
(1.2) pot. układać coś gdzieś ciasno
(1.3) tkając, robić coś z przędzy
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. utknąć)
(2.1) stawać, nie mogąc poruszać się dalej
(2.2) być przerywanym z powodu jakichś trudności
(2.3) pot. zatrzymywać się na dłużej wbrew własnej woli
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(3.1) chodzić niepłynnie z przyczyn chorobowych
Wiktionary
(3.1) Nazywali go Kuternogą, ponieważ utykał na jedną nogę, i to utykał dość znacznie.
Wiktionary
rzecz. utykanie n.
Wiktionary
(1.1) uszczelniać, zatykać
(1.2) upychać, wtykać
(2.1) grzęznąć, więznąć, zatrzymywać się
(2.2) przerywać się, urywać się, zatrzymywać się
(3.1) kuleć, kuśtykać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest utylitarne
Wiktionary
rzecz. utylitaryzm m., utylitarysta m.
przym. utylitarny
przysł. utylitarnie
Wiktionary
(1.1) utylitaryzm, praktyczność
Wiktionary
użytkowy, konsumpcyjny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który dąży do niesienia praktycznej korzyści, pożytku; jest użyteczny
Wiktionary
IPA: ˌutɨlʲiˈtarnɨ, AS: utylʹitarny
Wiktionary
rzecz. utylitaryzm m., utylitarność ż.
przysł. utylitarnie
Wiktionary
(1.1) pożyteczny
Wiktionary
człowiek kierujący się względami praktycznymi
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) filoz. związany z utylitaryzmem, dotyczący utylitaryzmu, właściwy utylitaryzmowi
Wiktionary
(1.1) Antykoncepcja nieuchronnie generuje też swoistą mentalność utylitarystyczną — dążenie do maksymalizacji przyjemności.
Wiktionary
IPA: ˌutɨlʲitarɨˈstɨt͡ʃnɨ, AS: utylʹitarystyčny
Wiktionary
rzecz. utylitaryzm m., utylitarysta m., utylitarystka ż.
przysł. utylitarystycznie
Wiktionary
kierunek etyki głoszący, że najwyższym moralnym celem działalności człowieka jest bycie pożytecznym; dążenie do osiągnięcia celów praktycznych poprzez rezygnację z celów wyższych
SJP.pl
Utylitaryzm (łac. utilis – użyteczny) – kierunek etyki głoszący, że to, co jest pożyteczne, jest dobre, a miarą słuszności postępowania jest użyteczność jego skutków. Powstał w XVIII wieku.
Programem utylitarystów jest próba obiektywnego ustalenia zasad działań przynoszących pozytywne i negatywne efekty. Podstawowym kryterium rozróżniania działań pozytywnych i negatywnych stała się dla utylitarystów zasada użyteczności. Głosi ona, że postępowanie jest słuszne, jeśli prowadzi do uzyskania jak największej ilości szczęścia i jak najmniejszej ilości nieszczęścia, przy czym samo pojęcie szczęścia było różnie pojmowane przez różnych przedstawicieli tego kierunku filozofii, co prowadziło często do skrajnie różnych wniosków praktycznych. Wielu utylitarystów podkreśla wagę efektów postępowania. Ich zdaniem intencja czynu nie ma większego znaczenia etycznego – ważne jest tylko, czy daje on więcej efektów korzystnych czy szkodliwych.
Wikipedia
wykorzystanie, wykorzystywanie surowców odpadowych i produktów procesu przemysłowego jako surowców wtórnych do dalszej produkcji; głównym przykładem utylizacji jest recykling
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wykorzystywanie odpadów lub niepotrzebnych materiałów do dalszej produkcji, jako surowce wtórne;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌutɨlʲiˈzat͡sʲja, AS: utylʹizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. utylizator m., utylizowanie n.
czas. utylizować ndk., zutylizować dk.
przym. utylizacyjny
Wiktionary
związany z utylizacją - wykorzystywaniem surowców odpadowych i produktów procesu przemysłowego jako surowców wtórnych do dalszej produkcji
SJP.pl
w technice: urządzenie służące do ponownego uzdatniania wody użytej poprzednio, np. w procesach przemysłowych, lub pochodzącej ze ścieków; uzdatniacz
SJP.pl
zakład wytwarzający produkty użytkowe z surowców odpadowych
SJP.pl
wykorzystywać surowce odpadowe i produkty procesu przemysłowego jako surowce wtórne do dalszej produkcji; przetwarzać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|utylizować.
Wiktionary
rzecz. zutylizowanie n., utylizacja ż., utylizator m.
czas. utylizować ndk., zutylizować dk.
przym. utylizacyjny
Wiktionary
potocznie: utyrać się - bardzo się zmęczyć, utrudzić się czymś; natyrać się, zatyrać się, natrudzić się, spracować się
SJP.pl
potocznie: bardzo zmęczony, wyczerpany wykonywaniem ciężkiej pracy; wykończony, sterany, styrany, zatyrany, spracowany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odczuwający mocne zmęczenie, fizycznie wyczerpany
Wiktionary
(1.1) Jestem tak utyrany, że natychmiast muszę położyć się spać.
Wiktionary
IPA: ˌutɨˈrãnɨ, AS: utyrãny
Wiktionary
czas. tyrać
Wiktionary
(1.1) bardzo zmęczony, wyczerpany
Wiktionary
uskarżać się, użalać się na coś, wyrzekać na coś
SJP.pl
czasownik
(1.1) skarżyć się, narzekać, użalać się z jakiegoś powodu
Wiktionary
(1.1) Adam utyskuje na złe warunki pracy.
(1.1) Babcia utyskuje na kiepskie samopoczucie.
Wiktionary
IPA: ˌutɨˈsʲcivat͡ɕ, AS: utysʹḱivać
Wiktionary
rzecz. utyskiwanie n.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|szymrzikować.
Wiktionary
uskarżać się, użalać się na coś, wyrzekać na coś
SJP.pl
uskarżać się, użalać się na coś, wyrzekać na coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|utyskiwać.
Wiktionary
czas. utyskiwać ndk.
Wiktionary
dawniej: utytłać (pobrudzić, umazać)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nosi tytuł
(1.2) taki, który dużo osiągnął, wielokrotnie wygrywał, był wielokrotnie wyróżniany
Wiktionary
(1.2) Dziś na Łazienkowskiej pojawi się utytułowany Hiszpan Raul Bravo (32 l.), który ma za sobą występy w barwach Realu Madryt.
Wiktionary
IPA: ˌutɨtuwɔˈvãnɨ, AS: utytuu̯ovãny
Wiktionary
rzecz. tytulatura ż., tytuł
czas. utytułować, zatytułować
Wiktionary
taki, który utył
SJP.pl
1. potocznie: pobrudzić czymś, umazać;
2. utytłać się - pobrudzić się czymś, umazać się
SJP.pl
1. potocznie: pobrudzić czymś, umazać;
2. utytłać się - pobrudzić się czymś, umazać się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. ubrudzony, umazany czymś
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika utytłać
Wiktionary
(1.1) Czy ty w ogóle zajmowałeś się Jasiem? Zobacz, jaki on jest utytłany.
Wiktionary
czas. utytłać (się)
Wiktionary
(1.1) brudny, upaprany
Wiktionary
spłaszczać siłą lub specjalnymi narzędziami; ugniatać
SJP.pl
spłaszczyć siłą lub specjalnymi narzędziami; ugnieść
SJP.pl
uderzeniem utrącić część czegoś, odbić, obtłuc
SJP.pl
1. zabrudzać tłuszczem;
2. zatłuszczać się - zabrudzać się tłuszczem
SJP.pl
uuu;
1. wykrzyknik naśladujący zawodzenie, wycie;
2. wykrzyknik wyrażający zaskoczenie, czasem połączone z podziwem; hu
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja naśladująca wycie lub płacz
(1.2) wykrzyknik wyrażający zaskoczenie, czasem połączone z podziwem lub rozczarowaniem
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
uuu
Wiktionary
uu;
1. wykrzyknik naśladujący zawodzenie, wycie;
2. wykrzyknik wyrażający zaskoczenie, czasem połączone z podziwem; hu
SJP.pl
Roentgen (Rg, łac. roentgenium) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych o liczbie atomowej 111. Jest bardzo nietrwały i nie występuje naturalnie na Ziemi. Czas połowicznego rozpadu jego najstabilniejszego izotopu, 281Rg, wynosi 26 s. Po raz pierwszy został otrzymany w 1994 roku w Instytucie Badań Ciężkich Jonów w Darmstadt w Niemczech. Jego nazwa wywodzi się od nazwiska niemieckiego fizyka, Wilhelma Conrada Röntgena.
Wikipedia
[czytaj: u fał] skrót od: Ultra Violet; ultrafiolet, nadfiolet
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = ang. ultraviolet → ultrafiolet, nadfiolet
skrótowiec w funkcji przymiotnika
(2.1) = ang. ultraviolet → ultrafioletowy, nadfioletowy
Wiktionary
Portugalia:
Stany Zjednoczone:
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
[czytaj: u-WU] skrót od:
1. Uniwersytet Warszawski;
2. Unia Wolności;
3. Urząd Wojewódzki
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Uniwersytet Warszawski;
(1.2) = Urząd Wojewódzki
(1.3) = Unia Wolności;
Wiktionary
(1.3) Polski system partyjny zaczął przybierać cechy charakterystyczne dla dojrzałych i ustabilizowanych systemów zachodnioeuropejskich z dużymi blokami – prawicowym (AWS) i lewicowym (SLD) z dwoma partiami piwotalnymi (obrotowymi, zawiasowymi) – centrolewicowym PSL i centroprawicową UW
Wiktionary
IPA: u‿ˈvu, AS: u‿vu
Wiktionary
skrót od: uwaga
SJP.pl
w łowiectwie: oswajać, obłaskawiać ptaka łowczego
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. upilnować
Wiktionary
w chemii: przyłączać wodę do jakiejś substancji; uwodniać, dokonywać hydratacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uwadniać.
Wiktionary
czas. uwadniać ndk.
rzecz. wodniczka ż., wodowanie n., bezwodzie n., woda ż.
Wiktionary
1. potocznie: uderzać o coś w czasie ruchu;
2. potocznie: obrażać słowami;
3. potocznie: sprawiać dyskomfort;
4. w środowisku wędkarskim: zahaczać o coś przynętą
SJP.pl
1. potocznie: uderzyć o coś w czasie ruchu;
2. potocznie: obrazić słowami;
3. w środowisku wędkarskim: zahaczyć o coś przynętą;
4. uwadzić się -
a) w środowisku wędkarskim: złowić się, zahaczając o przynętę;
b) dawniej: zaczepić się
SJP.pl
1. silna koncentracja skupiająca się najczęściej na jakimś przedmiocie lub zjawisku, sprawie;
2. zastrzeżenia kierowane do czyichś zachowań, poczynań lub efektów działań;
3. dawniej o przyczynie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skupienie nad przedmiotem, zjawiskiem lub myślą
(1.2) spostrzeżenie, komentarz lub wypowiedź dotycząca czegoś
(1.3) pouczenie, upomnienie; krytyka czyjegoś zachowania
wykrzyknik
(2.1) uwaga! → okrzyk, mający na celu zwrócić czyjąś uwagę (1.1)
(2.2) uwaga! → okrzyk, mający na celu ostrzec przed niebezpieczeństwem
Wiktionary
Uwaga – elementarny proces poznawczy polegający na selektywnej koncentracji percepcji i myślenia na jednym zjawisku zewnętrznym lub wewnętrznym.
Istnienie uwagi wynika z ograniczonych zdolności do skutecznego przetwarzania. Bodźce można podzielić na:
Wikipedia
(1.1) Słuchał matki z uwagą i odezwał się dopiero, gdy skończyła mówić.
(1.2) Krnąbrny uczeń przerywał wypowiedzi wychowawczyni uszczypliwymi uwagami.
(1.3) Wychowawczyni wpisała uczennicy do dzienniczka uwagę za niegodne zachowanie na lekcji.
(2.1) Uwaga! Nastąpiła zmiana w regulaminie.
(2.2) Uwaga, samochód!
Wiktionary
IPA: uˈvaɡa, AS: uvaga
Wiktionary
rzecz. uważanie n., zauważanie n., zauważenie n.
czas. uważać ndk., zauważać ndk., zauważyć dk.
przym. uważny
przysł. uważnie
Wiktionary
(1.1) skupienie, koncentracja, atencja; reg. pozór
(1.2) komentarz, dopowiedzenie, przypis, docinek, spostrzeżenie, adnotacja, uzupełnienie
(1.3) upomnienie, napomnienie, reprymenda
Wiktionary
przestarzałe: ubrudzić, upaprać, umazać czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uwalać.
Wiktionary
czas. uwalać ndk.
Wiktionary
ubijać, ugniatać, wyrównywać walcem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uwalić.
Wiktionary
IPA: ˌuvaˈlɛ̃ɲɛ, AS: uvalẽńe
Wiktionary
czas. uwalić
Wiktionary
pospolite:
1. ubrudzić;
2. uwalić się:
a) powalić się na coś, położyć się na czymś;
b) ubrudzić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) ubrudzić czymś
(1.2) uwikłać (w jakąś sprawę)
Wiktionary
(1.1) Człowieku, ale jesteś uwalony błotem na spodniach.
(1.2) Ale zostałeś przez nich uwalony.
Wiktionary
IPA: uˈvalʲit͡ɕ, AS: uvalʹić
Wiktionary
rzecz. uwalenie n.
czas. uwalać ndk.
Wiktionary
(1.1) ujebać, upierdolić, upaprać
(1.2) wpakować, wwalić
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. uwolnić)
(1.1) niedokonany od|uwolnić.
Wiktionary
IPA: uˈvalʲɲät͡ɕ, AS: uvalʹńäć
Wiktionary
rzecz. samouwolnienie n., uwolnienie, uwalnianie
czas. uwolnić
przym. wolny
temsłow. wolno-
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uwalniać.
Wiktionary
IPA: ˌuvalʲˈɲä̃ɲɛ, AS: uvalʹńä̃ńe
Wiktionary
czas. uwalniać, uwolnić
rzecz. uwolnienie n., samouwolnienie n.
przym. wolny
temsłow. wolno-
Wiktionary
minerał z grupy granatów, krzemian wapnia i chromu
SJP.pl
Uwarowit – minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy granatów. Jest granatem chromowym, barwy szmaragdowozielonej lub ciemnozielonej. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwiska księcia Siergieja Uwarowa; rosyjskiego prezesa Akademii Petersburskiej, pisarza i ministra oświaty (1786–1855).
Wikipedia
1. ułożyć coś warstwami;
2. uwarstwić się - ułożyć się warstwami
SJP.pl
1. ułożyć coś warstwami;
2. uwarstwić się - ułożyć się warstwami
SJP.pl
1. ułożyć coś warstwami;
2. uwarstwić się - ułożyć się warstwami
SJP.pl
rzadko: uwarstwić
SJP.pl
1. uzależnić od jakichś warunków;
2. postawić jakiś warunek
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uwarunkowywać, warunkować)
(1.1) uczynić zależnym od określonych warunków
Wiktionary
rzecz. uwarunkowanie n., warunek mrz.
czas. warunkować
Wiktionary
(1.1) uzależnić
Wiktionary
1. uzależnić od jakichś warunków;
2. postawić jakiś warunek
SJP.pl
1. uzależnić od jakichś warunków;
2. postawić jakiś warunek
SJP.pl
1. uzależniać od jakichś warunków;
2. stawiać jakiś warunek
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ugotować
Wiktionary
dawniej: ugotować
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ugotować
Wiktionary
rzecz. warzywniak mrz., warzywniczy mrz., warzywnik mrz., warzywo n.
przym. warzywniczy
czas. warzyć
Wiktionary
1. koncentrować się na czymś;
2. pilnować kogoś lub czegoś;
3. zwracać uwagę na coś;
4. być ostrożnym i czujnym wobec kogoś lub czegoś; mieć się na baczności;
5. być jakiegoś zdania
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) zwracać szczególną uwagę na coś; być ostrożnym
(1.2) sądzić coś o kimś lub czymś
(1.3) mieć zdanie na jakiś temat; być zdania
(1.4) uznawać; poczytywać
(1.5) skupiać się
(1.6) kresy. szanować
(1.7) gw-pl|Górny Śląsk. akceptować, pochwalać
Wiktionary
(1.1) Uważaj na ten kamień, bo się potkniesz i upadniesz.
(1.2) Czy uważasz mnie za idiotę?!
(1.3) Twoją opinię uważam za słuszną.
(1.4) Uważałem cię zawsze za swojego przyjaciela.
(1.5) Musisz uważać na lekcjach, bo nic nie zapamiętasz.
(1.6) Bardzo uważam twojego ojca.
Wiktionary
IPA: uˈvaʒat͡ɕ, AS: uvažać
Wiktionary
rzecz. uwaga ż., uważanie n.
wykrz. uwaga
przym. uważny
przysł. uważnie
czas. zauważać/zauważyć
Wiktionary
(1.1) baczyć
(1.2-3) sądzić, być zdania, twierdzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uważać.
(1.2) przest. kresy. szacunek, poważanie
(1.3) przest. kresy. uznanie, opinia, wola
Wiktionary
(1.1) Uważanie na zajęciach zapewnia dobre oceny.
(1.2) Należy się mu za to wielkie uważanie.
(1.3) Burmistrz rozdał pieniądze organizacjom po uważaniu.
Wiktionary
IPA: ˌuvaˈʒãɲɛ, AS: uvažãńe
Wiktionary
czas. uważać
rzecz. uwaga ż.
wykrz. uwaga
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z uwagą, bacznie, ostrożnie
Wiktionary
(1.1) Uważnie wsłuchiwał się w każde słowo.
Wiktionary
IPA: uˈvaʒʲɲɛ, AS: uvažʹńe
Wiktionary
rzecz. uwaga ż., uważność
przym. uważny
czas. uważać, zauważać
wykrz. uwaga
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: uważnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: uważny; bardziej uważny
SJP.pl
skupiona uwaga, szczególna ostrożność; czujność, baczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto jest uważny
Wiktionary
Mindfulness lub uważność – proces psychologiczny koncentrowania uwagi na wewnętrznych i zewnętrznych bodźcach występujących w danej chwili, który może zostać rozwijany poprzez medytację lub inne ćwiczenia. Termin mindfulness (pol. uważność) to tłumaczenie z języka pali słowa sati, która jest istotnym elementem niektórych buddyjskich tradycji. Uważa się, że współczesna popularność mindfulness na zachodzie została zapoczątkowana przez Jona Kabat-Zinna.
Wikipedia
IPA: uˈvaʒnɔɕt͡ɕ, AS: uvažność
Wiktionary
przym. uważny
przysł. uważnie
Wiktionary
1. skupiający na czymś uwagę, posiadający zdolność uważania;
2. dokonany ze skupieniem i uwagą; czujny; skupiony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakteryzujący się uwagą, rozwagą, ostrożnością; taki, który czuwa, uważa
Wiktionary
IPA: uˈvaʒnɨ, AS: uvažny
Wiktionary
rzecz. uwaga
czas. uważać, zauważać (zauważyć)
przysł. uważnie
Wiktionary
(1.1) czujny, baczny, ostrożny, rozważny, skoncentrowany, skupiony
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. uszanować
Wiktionary
IPA: uˈvaʒɨt͡ɕ, AS: uvažyć
Wiktionary
przym. ważny
Wiktionary
zagłębienie bezodpływowe, forma rzeźby terenu typowa dla obszarów krasowych
SJP.pl
Uwał – forma krasowej rzeźby terenu, zagłębienie będące wynikiem połączenia kilku lejów krasowych, jednak mniejsze niż polje. W procesie rozwoju uwału następuje całkowita likwidacja grzęd oddzielających poszczególne leje oraz stopniowe wyrównywanie dna uwału.
Wikipedia
wyrównać ziemię wałem
SJP.pl
Uniwersytet w Białymstoku
SJP.pl
czynić wcześniejszym
SJP.pl
uczynić wcześniejszym
SJP.pl
uczynić wcześniejszym
SJP.pl
Hysteron-proteron (gr. ὕστερον πρότερον hýsteron próteron), histerologia (gr. ὑστερολογία hysterología, pol. uwcześnienie) – figura retoryczna polegająca na naruszeniu następstwa czasowego zdarzeń.
Przykłady:
Wikipedia
1. przemieniać substancje zwierzęce i roślinne w węgle kopalne;
2. uwęglać się - o substancjach zwierzęcych i roślinnych: przetwarzać się w węgle kopalne
SJP.pl
1. przemieniać substancje zwierzęce i roślinne w węgle kopalne;
2. uwęglać się - o substancjach zwierzęcych i roślinnych: przetwarzać się w węgle kopalne
SJP.pl
Uwęglenie – proces, w którym następuje stopniowy wzrost procentowy zawartości węgla, a zmniejsza się zawartość innych pierwiastków, np. tlenu i wodoru. Zmniejsza się także zawartość składników lotnych, następuje wzrost ciepła spalania. Z petrograficznego punktu widzenia następuje wzrost zdolności odbicia światła (refleksyjność witrynitu) – mierzy się ją na macerale kolotelinicie, a wartość wyraża się w Rr [%] (refleksyjność robocza). Następują wtedy zmiany fluorescencji oraz zanika jedna z grup macerałów – grupa liptynitu. Makroskopowo proces uwęglenia powoduje zmiany barwy (z brunatnej w różnym odcieniu do czarnego) wzrost intensywności połysku oraz wzrost ciężaru właściwego węgla. Proces uwęglenia jest procesem złożonym z przemian fizykochemicznych materii organicznej i mineralnej. Materiały wyjściowe i końcowe tego procesu to torf i grafit. Na proces uwęglenia wpływają następujące czynniki: ciśnienie, temperatura i czas. Dzieli się go także na dwie fazy:
Wikipedia
Karbonatyzacja (uwęglanowienie), twardnienie wapna – reakcja chemiczna między kwasem węglowym a minerałami.
Jest to jeden z najbardziej rozpowszechnionych procesów wietrzenia chemicznego ze względu na wszechobecność dwutlenku węgla rozpuszczonego w wodach mających kontakt z powietrzem. Dwutlenek węgla w wodzie tworzy kwas węglowy, co powoduje, że świeża woda deszczowa ma zawsze odczyn lekko kwaśny.
Wikipedia
1. przemienić substancje zwierzęce i roślinne w węgle kopalne;
2. uwęglić się - o substancjach zwierzęcych i roślinnych: przetworzyć się w węgle kopalne
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. uhonorować
Wiktionary
rzecz. uwenerowanie n.
Wiktionary
(1.1) uhonorować, uczcić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uwenerować.
Wiktionary
rzecz. wenerowanie n.
czas. uwenerować dk., wenerować ndk.
Wiktionary
utwór orkiestrowy będący wstępem do opery, oratorium itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teatr. muz. utwór orkiestrowy poprzedzający rozpoczęcie opery, oratorium lub baletu;
(1.2) książk. przen. wstęp poprzedzający coś, zapowiedź czegoś
Wiktionary
Uwertura (fr. ouverture – otwarcie, rozpoczęcie; także intrada, entrée, w XVII wieku: symfonia, sinfonia) – niecykliczna instrumentalna forma muzyczna, najczęściej w formie sonatowej stanowiąca wstęp do opery, oratorium, baletu, kantaty lub innego większego dzieła muzycznego, lecz również dramatów teatralnych wykonywana przez orkiestrę.
Wikipedia
(1.1) W radiu puścili uwerturę do „Cyrulika sewilskiego” Rossiniego.
Wiktionary
IPA: ˌuvɛrˈtura, AS: uvertura
Wiktionary
przym. uwerturowy
Wiktionary
przymiotnik od: uwertura
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) muz. związany z uwerturą, dotyczący uwertury
Wiktionary
rzecz. uwertura ż.
Wiktionary
dawniej: czynić wesołym; rozweselać, rozbawiać
SJP.pl
dawniej: uczynić wesołym; rozweselić, rozbawić
SJP.pl
stopniowy zanik tkanek lub narządów wskutek przewlekłej choroby lub posuniętych zmian starczych; wiąd
SJP.pl
Wyniszczenie (kacheksja, z gr. kakòs zły; héxis stan), przestarzale charłactwo (łac. marasmus, inanitio) – znaczny spadek masy ciała wskutek utraty tkanki tłuszczowej, tkanki mięśniowej oraz zwiększonego katabolizmu białek z powodu choroby podstawowej.
Wikipedia
poinformować, zawiadomić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uwiarygadniać, uwiarygodniać)
(1.1) sprawić, że coś stało się wiarygodne
Wiktionary
czas. uwiarygadniać ndk., uwiarygodniać ndk.
rzecz. uwiarygodnienie n., wiarygodność ż.
przym. wiarygodny
przysł. wiarygodnie
Wiktionary
sznur lub łańcuch do przywiązywania zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) linka lub łańcuch, którym przywiązane jest zwierzę
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uwiązywać)
(1.1) dokonany od|uwiązywać.
Wiktionary
IPA: uˈvʲjɔ̃w̃zat͡ɕ, AS: uvʹi ̯õũ̯zać
Wiktionary
rzecz. uwiązanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uwiązać.
Wiktionary
czas. uwiązać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uwiązywać.
Wiktionary
czas. uwiązywać ndk.
Wiktionary
upleść coś (np. wianek, gniazdo)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uwidocznić)
(1.1) pokazywać coś w sposób widoczny
Wiktionary
rzecz. uwidacznianie n., widok mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uwidaczniać.
Wiktionary
rzecz. uwidocznienie n., widok mrz.
czas. uwidaczniać ndk., uwidocznić dk.
Wiktionary
dawniej: kaprys, zachcianka; widzimisię
SJP.pl
dawniej, dziś gwarowo:
1. wymyślić sobie coś i uznać to za prawdziwe; ubzdurać coś sobie;
2. zobaczyć, spotkać;
3. uwidzieć się -
a) przywidzieć się, uroić się;
b) zobaczyć się, spotkać się z kimś
SJP.pl
1. opisując, malując, nagrywając itp., uczynić coś nieprzemijającym;
2. sfotografować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uwieczniać)
(1.1) dokonany od|uwieczniać.
Wiktionary
rzecz. uwiecznianie n., uwiecznienie n., wieczność ż.
czas. uwieczniać ndk.
Wiktionary
taki, który uwiędnął (zwiędnął); uwiędły
SJP.pl
taki, który uwiądł (zwiądł); uwiędnięty
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uwielbić)
(1.1) bardzo coś/kogoś lubić
(1.2) otaczać kogoś miłością
Wiktionary
(1.1) Uwielbiam lody truskawkowe z polewą czekoladową.
Wiktionary
IPA: uˈvʲjɛlbʲjät͡ɕ, AS: uvʹi ̯elbʹi ̯äć
Wiktionary
czas. wielbić ndk., uwielbić dk.
rzecz. wielebny mos., uwielbianie n., uwielbienie n., wielbiciel m., wielbicielka ż.
przym. wielebny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uwielbiać.
Wiktionary
IPA: ˌuvʲjɛlˈbʲjä̃ɲɛ, AS: uvʹi ̯elbʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. uwielbiać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uwielbić.
Wiktionary
Wikipedia
czas. uwielbiać
przym. wielebny
rzecz. wielebny mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Uwielin
Wiktionary
rzecz. Uwieliny nmos.
:: fż. uwielinianka ż.
przym. uwieliński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Uwielin
Wiktionary
rzecz. Uwieliny nmos.
:: fm. uwielinianin m.
przym. uwieliński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Uwielin
Wiktionary
rzecz. Uwieliny nmos., uwielinianin m., uwielinianka ż.
Wiktionary
rzadko: wieńczyć
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) gnieść, uciskać
Wiktionary
(1.1) Coś mnie całą drogę uwierało w prawym bucie.
(1.1) Półbuty mnie uwierają.
Wiktionary
rzecz. uwieranie n.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|zjimać.
Wiktionary
dawniej:
1. świdrując, wywiercać otwór;
2. wiercąc, utrzeć
SJP.pl
w technice: liczba odwierconych metrów otworu w przyjętej jednostce czasu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uwierzyć.
Wiktionary
IPA: ˌuvʲjɛˈʒɛ̃ɲɛ, AS: uvʹi ̯ežẽńe
Wiktionary
czas. uwierzyć
rzecz. wiara ż.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wierzyć)
(1.1) dokonany od|wierzyć.
Wiktionary
(1.1) Jako bardzo młody człowiek, student polonistyki w Krakowie, uwierzył w naukę i technikę, w postęp społeczny, w wiek dwudziesty, w "miasto, masę, maszynę".
Wiktionary
IPA: uˈvʲjɛʒɨt͡ɕ, AS: uvʹi ̯ežyć
Wiktionary
czas. wierzyć ndk.
rzecz. wiara ż., uwierzenie n., wierny m., wierność ż., wierna ż., wierzący mos.
przym. wierny
Wiktionary
Uwierzytelnienie – czynność polegająca na sprawdzeniu, stwierdzeniu i poświadczeniu, że przyrząd pomiarowy spełnia wymagania metrologiczne ustalone w przepisach, normach, zaleceniach międzynarodowych lub innych właściwych dokumentach, a jego wskazania zostały odniesione do państwowych wzorców jednostek miar i są z nimi zgodne w granicach określonych błędów pomiaru.
Wikipedia
1. uprowadzić, porwać;
2. oczarować, skłonić do romansu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uwodzić)
(1.1) dokonany od|uwodzić.
Wiktionary
(1.1) PRL uwiodła liczne zastępy intelektualistów, skłonnych do przesady, miłości od pierwszego wejrzenia, chroniących talenty pod różnymi pretekstami.
Wiktionary
IPA: ˈuvʲjɛ̇ɕt͡ɕ, AS: uvʹi ̯ėść
Wiktionary
rzecz. uwodzicielstwo n., uwodziciel m., uwodzicielka ż., uwiedzenie n., uwodzenie n.
czas. uwodzić ndk.
przym. uwodzicielski
przysł. uwodzicielsko
Wiktionary
potocznie: wieszając, umieścić coś na czymś lub pod czymś; zawiesić, powiesić
SJP.pl
potocznie: wieszając, umieszczać coś na czymś lub pod czymś; zawieszać
SJP.pl
dawniej: wiejąc, urabiać, formować, tworzyć
SJP.pl
to, co służy do uwiązania, skrępowania czegoś
SJP.pl
wywieźć kogoś w dalekie miejsce, zwłaszcza pod przymusem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. więzić)
(1.1) pozbawić wolności, zamknąć w więzieniu
(1.2) ograniczyć wolność
Wiktionary
(1.1) Wszyscy, którzy wzięli udział w demonstracji, zostali uwięzieni.
(1.2) Naukowcom z genewskiego CERN udało się uwięzić antymaterię.
Wiktionary
rzecz. uwięź ż., więzienie n., więzień mos., uwięzienie n.
czas. więzić ndk.
przym. więzienny
Wiktionary
(1.1) zapuszkować
(1.2) przykuć, unieruchomić, uziemić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pozbawienie kogoś wolności
Wiktionary
rzecz. uwięź ż., więzienie n., więzień m., więźniarka ż., więziennictwo n., więziennik m.
przym. więzienny, wokółwięzienny, przywięzienny, więźniarski, więzienniczy
czas. uwięzić dk., więzić ndk.
Wiktionary
taki, który uwiązł (utknął, ugrzęznął); uwięzły
SJP.pl
taki, który uwiązł (utknął, ugrzęznął); uwięźnięty
SJP.pl
uwijać się - potocznie:
1. wykonywać szybko jakąś czynność, śpieszyć się z czymś;
2. poruszać się żywo w różnych kierunkach;
3. przestarzałe: uwijać się koło kogoś:
a) usługiwać komuś;
b) zabiegać o czyjeś względy
SJP.pl
glon należący do klasy zielenic właściwych
SJP.pl
rząd glonów z klasy zielenic właściwych
SJP.pl
glon należący do klasy zielenic właściwych
SJP.pl
1. wciągać kogoś w coś nieprzyjemnego; wikłać;
2. uwikływać się - wdawać się w coś nieprzyjemnego; wikłać się
SJP.pl
skrót od: Uniwersytet Wileński
SJP.pl
rzadko: czynić wilgotnym, nasycać wilgocią; wilżyć, nawilżać, zwilżać, nawilgacać, zawilgacać
SJP.pl
rzadko: uczynić wilgotnym, nasycić wilgocią; nawilżyć, zwilżyć, nawilgocić, nawilgotnić, zawilgocić
SJP.pl
uwinąć się - potocznie: wykonać szybko jakąś czynność, pośpieszyć się z czymś
SJP.pl
czynić wirtualnym
SJP.pl
uczynić wirtualnym
SJP.pl
dawniej: zawisać na czym, uwieszać się
SJP.pl
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = eduk. Uniwersytet Warmińsko-Mazurski;
Wiktionary
(1.1) Matylda studiuje na UWM w Olsztynie.
Wiktionary
w chemii: przyłączać wodę do jakiejś substancji; uwadniać, dokonywać hydratacji
SJP.pl
w chemii: przyłączyć wodę do jakiejś substancji; dokonać hydratacji
SJP.pl
przyłączanie cząsteczek wody do cząsteczek innych substancji lub jonów, mogące zachodzić wskutek elektrostatycznego przyciągania dipolowych cząsteczek wody przez jony w wodnych roztworach elektrolitów; hydratacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. hydratacja, reakcja przyłączania wody do innych substancji
(1.2) roln. nawodnienie, stopień wilgotności gleby
Wiktionary
Hydratacja, uwodnienie – ogół procesów chemicznych lub fizycznych, w których związkiem chemicznym przyłączanym do innej substancji jest woda, przy czym woda ta jest przyłączana w całości (nie powstają dodatkowo produkty uboczne). Procesy hydratacji są szczególną postacią procesów solwatacji.
Wikipedia
rzecz. wodniczka ż., wodowanie n., uwodnianie n., bezwodzie n., woda ż.
czas. uwodnić dk., uwodniać ndk.
przym. uwodniony
Wiktionary
(1.1) hydratacja
(1.2) nawodnienie
Wiktionary
w chemii: przyłączyć wodę do jakiejś substancji; dokonać hydratacji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. utworzony przez przyłączenie cząsteczek wody
(1.2) roln. nawodniony
Wiktionary
(1.1) Uwodnione tlenki żelaza i manganu posiadają znacznie mniejszą wymienną pojemność sorpcyjną kationów.
(1.2) Bardziej uwodniony obszar dorzecza prowadzi do zmniejszenia obszaru intensywnych upraw.
Wiktionary
rzecz. uwodnienie n., uwodnianie n.
czas. uwodnić dk., uwadniać ndk.
Wiktionary
przyłączanie wodoru do cząsteczek związków chemicznych; hydrogenacja, hydrogenizacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odwracalna reakcja chemiczna polegająca na przyłączeniu wodoru do cząsteczek związków organicznych
Wiktionary
Uwodornianie, uwodornienie, hydrogenizacja, hydrogenacja, wodorowanie, hydrogenoliza – reakcja redukcji polegająca na przyłączaniu wodoru do danego związku chemicznego.
W chemii organicznej uwodornienie zachodzi zazwyczaj z częściowym rozerwaniem wiązania wielokrotnego węgiel-węgiel lub węgiel-heteroatom. Reakcja uwodarniania wymaga często stosowania wysokich ciśnień i stosowania katalizatorów, takich nikiel Raneya, żelazo, pallad, chrom, miedź oraz ich mieszane tlenki.
Wikipedia
rzecz. uwodornienie n., wod mrz., wodoczyn mrz., wodor mrz., wodorek mrz., wodorod mrz., wodoród mrz., wodór mrz., wodorodek mrz., wodorowanie n., zwodorowanie n.
czas. zwodorować, wodorować, uwodorniać ndk., uwodornić dk.
przym. uwodorniony, wodorodowy, wodorkowy, wodorodny, wodorowy
Wiktionary
(1.1) hydrogenizacja, hydrogenacja, hydrogenoliza
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uwodorniać)
(1.1) chem. poddać procesowi technologicznemu polegającemu na katalitycznej reakcji wodoru ze związkami organicznymi
czasownik zwrotny dokonany uwodornić się (ndk. uwodorniać się)
(2.1) chem. połączyć się w reakcji chemicznej z wodorem
Wiktionary
rzecz. uwodornianie n., uwodornienie n., wod mrz., wodoczyn mrz., wodor mrz., wodorek mrz., wodorod mrz., wodoród mrz., wodór mrz., wodorodek mrz., wodorowanie n., zwodorowanie n.
czas. zwodorować, wodorować, uwodorniać ndk.
przym. uwodorniony, wodorodowy, wodorodny, wodorowy, wodorkowy
Wiktionary
przyłączenie wodoru do cząsteczek związków chemicznych; hydrogenacja, hydrogenizacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hydrogenizacja, odczasownikowy od|uwodornić.
Wiktionary
Uwodornianie, uwodornienie, hydrogenizacja, hydrogenacja, wodorowanie, hydrogenoliza – reakcja redukcji polegająca na przyłączaniu wodoru do danego związku chemicznego.
W chemii organicznej uwodornienie zachodzi zazwyczaj z częściowym rozerwaniem wiązania wielokrotnego węgiel-węgiel lub węgiel-heteroatom. Reakcja uwodarniania wymaga często stosowania wysokich ciśnień i stosowania katalizatorów, takich nikiel Raneya, żelazo, pallad, chrom, miedź oraz ich mieszane tlenki.
Wikipedia
rzecz. uwodornianie n., wod mrz., wodoczyn mrz., wodor mrz., wodorek mrz., wodorod mrz., wodoród mrz., wodór mrz., wodorodek mrz., wodorowanie n., zwodorowanie n.
czas. zwodorować, wodorować, uwodorniać ndk., uwodornić dk.
przym. uwodorniony, wodorkowy, wodorodowy, wodorodny, wodorowy
Wiktionary
(1.1) hydrogenizacja, hydrogenacja, hydrogenoliza
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) chem. poddany uwodornieniu
Wiktionary
(1.1) Uwodorniony nitryl (HNBR) to syntetyczny polimer szeroko stosowany w przemyśle motoryzacyjnym
Wiktionary
rzecz. uwodornianie n., uwodornienie n.
czas. uwodorniać ndk., uwodornić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uwodzić.
Wiktionary
Uwodzenie – zachowanie mające na celu przyciągnięcie partnera/partnerki bez użycia przemocy. Może ono doprowadzić do stosunku płciowego lub utworzenia związku nieformalnego, niekiedy zakończonego małżeństwem.
Taktyki uwodzenia są rozważane w nurcie psychologii ewolucyjnej. W tym sensie pojęcie to może być używane także w odniesieniu do zwierząt.
Wikipedia
IPA: ˌuvɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: uvoʒẽńe
Wiktionary
rzecz. uwodzicielstwo n., uwodziciel m., uwodzicielka ż., uwiedzenie n.
czas. uwodzić ndk., uwieść dk.
przym. uwodzicielski
przysł. uwodzicielsko
Wiktionary
czarować, bałamucić, zalecać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) porywać, ujmować kogoś czymś; czarować, oczarować kogoś; pot. podrywać kogoś
(1.2) niepostrzeżenie, skrycie oszukiwać, mamić; wpływać na kogoś
Wiktionary
(1.1) Pan Jan uwodzi tylko mężatki.
(1.2) Dał się uwieść pozorom.
Wiktionary
IPA: uˈvɔd͡ʑit͡ɕ, AS: uvoʒ́ić
Wiktionary
rzecz. uwodzicielstwo n., uwodziciel m., uwodzicielka ż., uwiedzenie n., uwodzenie n.
czas. wodzić, uwieść dk.
przym. uwodzicielski
przysł. uwodzicielsko
Wiktionary
(1.1) podrywać, kokietować
(1.2) zwodzić
Wiktionary
mężczyzna uwodzący kobiety; amant, adorator, wielbiciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna uwodzący kogoś
Wiktionary
Uwodziciel (ang. Bel Ami) – amerykański film dramatyczny z 2012 roku w reżyserii Declana Donnellana i Nicka Ormeroda. Bazowany na podstawie francuskiej powieści Guya de Maupassanta pt. Bel Ami, który został wydany w 1885 roku. W filmie występują Robert Pattinson, Uma Thurman, Kristin Scott Thomas, Christina Ricci i Colm Meaney.
Film miał premierę 17 lutego 2012 roku podczas 62. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie. Jego budżet wynosił 9.000.000 milionów euro.
Wikipedia
(1.1) Hrabina została poinformowana o reputacji tego uwodziciela.
Wiktionary
IPA: ˌuvɔˈd͡ʑit͡ɕɛl, AS: uvoʒ́ićel
Wiktionary
rzecz. uwodzicielstwo n.
:: fż. uwodzicielka ż.
czas. uwodzić ndk., uwieść dk.
przym. uwodzicielski
przysł. uwodzicielsko
Wiktionary
(1.1) absztyfikant, bawidamek, casanova, donżuan, flirciarz, kobieciarz, kokiet, lew salonowy, lowelas, playboy; pot. babiarz, czaruś, kogut, podrywacz; żart. pożeracz niewieścich serc; posp. dziwkarz; wulg. kurwiarz; przest. bałamut, bałamutnik
Wiktionary
kobieta uwodząca mężczyzn; amantka, adoratorka, wielbicielka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta uwodząca kogoś
Wiktionary
(1.1) Znajdował go zazwyczaj pijaniuteńkiego w jakimś barłogu równych mu frantów albo wyciągał za bujną czuprynę z łóżka przygodnej uwodzicielki.
Wiktionary
IPA: ˌuvɔd͡ʑiˈt͡ɕɛlka, AS: uvoʒ́ićelka
Wiktionary
rzecz. uwodzicielstwo n., uwodzenie n., uwiedzenie n.
:: fm. uwodziciel m.
czas. uwodzić ndk., uwieść dk.
przym. uwodzicielski
przysł. uwodzicielsko
Wiktionary
(1.1) kusicielka, kokietka
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) właściwy uwodzicielowi lub uwodzicielce
Wiktionary
rzecz. uwodziciel m., uwiedzenie n., uwodzenie n., uwodzicielka ż.
czas. uwodzić ndk., uwieść dk.
Wiktionary
(1.1) zalotny, zmysłowy
Wiktionary
rzadko: postępowanie, proceder uwodziciela; kobieciarstwo
SJP.pl
pogardliwie: członek Unii Wolności
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uwalniać)
(1.1) wypuścić na wolność, oswobodzić
(1.2) usunąć więzy ograniczające ruchy
(1.3) oswobodzić kogoś z jakichś ograniczeń lub od czegoś nieprzyjemnego
(1.4) z zarzutów: oczyścić
czasownik zwrotny dokonany uwolnić się (ndk. uwalniać się)
(2.1) wyrwać się z zamknięcia
(2.2) usunąć więzy ograniczające swoje ruchy
(2.3) wyzwolić się z jakichś ograniczeń lub od czegoś nieprzyjemnego
(2.4) z zarzutów: oczyścić się
Wiktionary
(1.1) Porywacze uwolnili go tak jak uzgodniono.
(1.3) Panie, nie daj nam popaść w pokusę, lecz uwolnij nas ode złego.
Wiktionary
IPA: uˈvɔlʲɲit͡ɕ, AS: uvolʹńić
Wiktionary
rzecz. uwolnienie n., uwalnianie n., samouwolnienie n.
czas. uwalniać
przym. wolny
temsłow. wolno-
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uwolnić.
(1.2) wypuszczenie na wolność; wyzwolenie
(1.3) sport. (w hokeju) wybicie krążka z własnej tercji lub własnej połowy na połowę przeciwnika w taki sposób, że krążek minie linię bramkową po drugiej stronie tafli a żaden z zawodników nie będzie miał możliwości przejęcia go
Wiktionary
Uwolnienie (ang. Deliverance) – amerykański dreszczowiec z 1972 roku w reżyserii Johna Boormana i z scenariuszem Jamesa Dickeya na podst. jego powieści Wybawienie. W 2008 roku został wprowadzony do Narodowego Rejestru Filmowego Stanów Zjednoczonych jako film „znaczący kulturowo, historycznie bądź estetycznie”. Debiut filmowy Neda Beatty’ego i Ronny’ego Coxa.
Wikipedia
IPA: ˌuvɔlʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: uvolʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. uwolnić, uwalniać
rzecz. samouwolnienie n., uwalnianie ż.
przym. wolny
temsłow. wolno-
Wiktionary
rzadko: wywozić, zawozić kogoś lub coś
SJP.pl
skrót od: Uniwersytet Wrocławski (czytany jako całe, odmienne wyrażenie)
SJP.pl
Wikipedia
uwroć wodna - roślina z rodziny gruboszowatych, rosnąca na mulistych brzegach wód stojących; grubosz wodny
SJP.pl
Uwroć (Tillaea L.) – rodzaj roślin wyróżniany w niektórych ujęciach systematycznych w obrębie rodziny gruboszowatych (Crassulaceae). Rośliny tu zaliczane okazały się być zagnieżdżone w obrębie rodzaju grubosz Crassula i ostatecznie tam zostały zaliczone.
Wikipedia
uwroć wodna - roślina z rodziny gruboszowatych, rosnąca na mulistych brzegach wód stojących; grubosz wodny
SJP.pl
Uwrocie, poprzeczniak – w rolnictwie pas o jednakowej szerokości wyznaczony po obu stronach pola służący do zawracania podczas wykonywania zabiegów agrotechnicznych (np. orki, siewu). Uwrocia zaoruje się w jednym roku na skład, a w następnym na rozorywkę.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. bezodpływowe, słone jezioro na pograniczu Mongolii i Rosji
Wiktionary
przym. uwski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z jeziorem Uws-nur, dotyczący jeziora Uws-nur
(1.2) związany z Uwą, dotyczący Uwy
Wiktionary
(1.1)
rzecz. Uws-nur n.
(1.2)
rzecz. Uwa ż.
Wiktionary
czynić wspólnym
SJP.pl
uczynić wspólnym
SJP.pl
przekazać w kompetencje Unii Europejskiej
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) praw. przenieść w wyłączne kompetencje Unii Europejskiej (o sferach zarządzania państwowego)
Wiktionary
(1.1) Na mocy traktatu lizbońskiego uwspólnotowiono dawny III filar UE - Współpracę Policyjną i Sądową w Sprawach Karnych.
Wiktionary
IPA: ˌufspulnɔˈtɔvʲit͡ɕ, AS: ufspulnotovʹić
Wiktionary
rzecz. uwspólnotowienie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uwspólnotowić.
Wiktionary
IPA: ˌufspulnɔtɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: ufspulnotovʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. uwspólnotowić
Wiktionary
czynić współczesnym, nowoczesnym, dostosowywać do współczesności; aktualizować, uaktualniać, modernizować, unowocześniać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uwspółcześniać.
Wiktionary
czas. uwspółcześniać ndk.
Wiktionary
uczynić współczesnym, nowoczesnym, dostosować do współczesności; zaktualizować, uaktualnić, zmodernizować, unowocześnić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uwsteczniać.
Wiktionary
rzecz. uwstecznienie n.
czas. uwsteczniać ndk., uwstecznić dk.
przym. wsteczny
Wiktionary
1. zatrzymać lub cofnąć w rozwoju; uczynić zacofanym;
2. uwstecznić się - zatrzymać, opóźnić się w rozwoju; stać się zacofanym
SJP.pl
1. zatrzymać lub cofnąć w rozwoju; uczynić zacofanym;
2. uwstecznić się - zatrzymać, opóźnić się w rozwoju; stać się zacofanym
SJP.pl
niewielki mięsień znajdujący się nad językiem w tyle podniebienia miękkiego u ludzi i niektórych ssaków; języczek
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uwydatnić)
(1.1) pokazywać w sposób bardziej wyrazisty; wysuwać na pierwszy plan
czasownik zwrotny niedokonany uwydatniać się (dk. uwydatnić się)
(2.1) ujawniać się w sposób bardziej wyrazisty; wysuwać się na pierwszy plan
Wiktionary
rzecz. uwydatnianie n., uwydatnienie n.
czas. uwydatnić dk.
przysł. wydatnie
Wiktionary
(1.1) akcentować, eksponować, podkreślać, udobitniać, uwypuklać, uwyraźniać, zaznaczać
(2.1) odznaczać się, uwypuklać się, uwyraźniać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uwydatniać.
Wiktionary
czas. uwydatniać ndk., uwydatnić dk.
rzecz. uwydatnienie n.
przysł. wydatnie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uwydatniać)
(1.1) pokazać w sposób bardziej wyrazisty; wysunąć na pierwszy plan
czasownik zwrotny dokonany uwydatnić się (ndk. uwydatniać się)
(2.1) ujawnić się w sposób bardziej wyrazisty; wysunąć się na pierwszy plan
Wiktionary
rzecz. uwydatnienie n., uwydatnianie n.
czas. uwydatniać
przym. wydatny
przysł. wydatnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uwydatnić.
Wiktionary
czas. uwydatniać ndk., uwydatnić dk.
rzecz. uwydatnianie n.
przysł. wydatnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uwypuklać.
Wiktionary
rzecz. nieuwypuklanie n., uwypuklenie n.
czas. uwypuklać ndk.
Wiktionary
brać pod uwagę
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uwzględnić)
(1.1) brać pod uwagę
(1.2) prośbę, życzenie, wniosek: spełnić, przychylić się do
Wiktionary
rzecz. uwzględnianie n., uwzględnienie n., względność ż.
czas. uwzględnić dk.
Wiktionary
wziąć pod uwagę
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uwzględniać)
(1.1) dokonany od|uwzględniać.
Wiktionary
rzecz. uwzględnianie n., uwzględnienie n.
czas. uwzględniać
Wiktionary
uwziąć się - uprzeć się przy czymś; zawziąć się
SJP.pl
uchybiać czyjejś godności osobistej słowem lub czynem
SJP.pl
obraźliwy, przynoszący ujmę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przynoszący ujmę
Wiktionary
rzecz. uwłaczanie n., uwłoctwo n.
czas. uwłaczać ndk.
przysł. uwłaczająco
Wiktionary
(1.1) hańbiący, obelżywy, obraźliwy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uwłaczać.
Wiktionary
czas. uwłaczać ndk.
rzecz. uwłoctwo n.
przym. uwłaczający
Wiktionary
przynieść ujmę komuś lub czemuś; ubliżyć, obrazić
SJP.pl
rzadko: uwłaszać się - pokrywać się włosami; owłaszać się
SJP.pl
1. dawniej: nadawać chłopom prawo własności do użytkowanej przez nich ziemi oraz uwalniać od pańszczyzny;
2. zmieniać stosunki własnościowe poprzez nadanie tytułu własności użytkownikowi nieruchomości
SJP.pl
1. przekazać prawa własności do mienia;
2. dawniej: nadać chłopom na własność użytkowaną przez nich ziemię oraz znieść feudalne obciążenia na rzecz panów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. przekazanie prawa własności do mienia;
(1.2) hist. nadanie chłopom na własność użytkowanej przez nich ziemi
Wiktionary
Uwłaszczenie – przekazanie osobie prawnej bądź fizycznej prawa własności do mienia skarbu państwa, komunalnego lub spółdzielczego. Jest ono nieodpłatne lub częściowo płatne (w przeciwieństwie do prywatyzacji).
Uwłaszczenie dokonuje się na podstawie ustawy lub przepisów wykonawczych do niej. Stanowi ono przeciwieństwo nacjonalizacji.
Wikipedia
(1.2) Przed uwłaszczeniem chłopi mieli ciężko.
Wiktionary
rzecz. właścicielka ż., uwłaszczanie n., własność ż.
czas. uwłaszczać ndk., uwłaszczyć dk.
przym. uwłaszczeniowy
Wiktionary
środowiskowo: zwolennik nieodpłatnego przekazania obywatelom prawa własności do majątku skarbu państwa
SJP.pl
przymiotnik od: uwłaszczenie
SJP.pl
1. przekazać prawa własności do mienia;
2. dawniej: nadać chłopom na własność użytkowaną przez nich ziemię oraz znieść feudalne obciążenia na rzecz panów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. obelga
Wiktionary
IPA: uvˈwɔt͡stfɔ, AS: uvu̯octfo
Wiktionary
rzecz. uwłaczanie n., uwłoczenie n.
czas. uwłaczać ndk., uwłoczyć dk.
przym. uwłaczający
przysł. uwłaczająco
Wiktionary
(1.1) obelga
Wiktionary
rzadko: uwłosić się - pokryć się włosami; owłosić się
SJP.pl
rzadko: uwłosić się - pokryć się włosami; owłosić się
SJP.pl
pokryty włosami, szczeciną lub rzęskami; owłosiony, owłoszony, uwłoszony
SJP.pl
rzadko: pokryty włosami, szczeciną lub rzęskami; owłoszony, owłosiony, uwłosiony
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = inform. user experience, doświadczenie użytkownika; doświadczenia użytkownika z korzystania z programu komputerowego lub serwisu WWW
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Początki tradycyjnie rozumianego UX przypadają jednak na lata 70.
Wiktionary
IPA: ju.ɛks
Wiktionary
1. rzeka na Ukrainie i Słowacji, dopływ Laborca;
2. rzeka na Ukrainie, dopływ Prypeci; Usza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Ukrainie, płynąca przez Polesie, prawy dopływ Prypeci;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. hydron. rzeka w dorzeczu Dunaju, przepływająca przez Ukrainę i Słowację, uchodzi do Laborca;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Użok m.
przym. użański
Wiktionary
(1.1) hist. Usza
Wiktionary
zżąć, ściąć pewną ilość czegoś
SJP.pl
przysporzyć większej wartości, uświetnić, uszlachetnić
SJP.pl
o niektórych owadach: boleśnie ukłuć żądłem
SJP.pl
Użądlenie – wprowadzenie żądła niektórych owadów (np. os, pszczół, mrówkowatych, lub szerszeni) przez skórę, co w większości przypadków powiązane jest ze wstrzyknięciem jadu i pojawieniem się miejscowego odczynu anafilaktycznego. Użądlenie może okazać się śmiertelne w wyniku uczulenia na jad, wielokrotnych użądleń, uogólnionej reakcji alergicznej, w przypadku gdy miejscem użądlenia jest jama ustna (powstały obrzęk może uniemożliwiać oddychanie).
Wikipedia
o niektórych owadach: boleśnie ukłuć żądłem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) ent. wbić żądło
Wiktionary
(1.1) Osa użądliła ją w udo.
Wiktionary
rzecz. użądlenie n., żądło n.
Wiktionary
postawiać żagle
SJP.pl
postawić żagle; ożaglić
SJP.pl
postawić żagle; ożaglić
SJP.pl
czasownik
(1.1) neol. slang. ulepszyć, udoskonalić
Wiktionary
(1.1) Ale uzajebiściłeś tego grata!
Wiktionary
IPA: ˌuzajɛˈbʲiɕt͡ɕit͡ɕ, AS: uzai ̯ebʹiśćić
Wiktionary
rzecz. uzajebiszczenie n., jebak mzw./mos.
czas. uzajebistnić dk., zajebać dk.
przysł. zajebiście
Wiktionary
(1.1) neutr. ulepszyć, udoskonalić; pot. uzajebistnić
Wiktionary
czasownik
(1.1) neol. slang. ulepszyć, udoskonalić
Wiktionary
IPA: ˌuzajɛˈbʲistʲɲit͡ɕ, AS: uzai ̯ebʹistʹńić
Wiktionary
przysł. zajebiście
czas. uzajebiścić
rzecz. uzajebistnienie n., jebak mzw./mos.
Wiktionary
(1.1) ulepszyć, udoskonalić; pot. uzajebiścić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uzajebistnić.
Wiktionary
czas. uzajebistnić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uzajebiścić.
Wiktionary
czas. uzajebiścić
Wiktionary
1. użalać się - przedstawiać swoje żale; narzekać, żalić się;
2. użalać się (nad kimś) - okazywać komuś współczucie, litować się nad kimś
SJP.pl
potocznie: coś, co łatwo wywołuje uzależnienie lub silne przywiązanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynienie kogoś lub czegoś zależnym
Wiktionary
rzecz. uzależnienie n., uzależniony mos.
czas. uzależniać ndk., uzależnić dk.
Wiktionary
uczynić zależnym od kogoś lub czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) uczynić zależnym od kogoś lub czegoś
Wiktionary
(1.1) Życie z osobą uzależnioną bywa bardzo trudne i niestety często kończy się współuzależnieniem.
Wiktionary
IPA: ˌuzaˈlɛʒʲɲit͡ɕ, AS: uzaležʹńić
Wiktionary
rzecz. uzależnienie n., uzależnianie n., uzależniony mos.
Wiktionary
(1.1) podporządkować
Wiktionary
uczynić zależnym od kogoś lub czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) psych. chroniczna potrzeba dostarczania określonych, na ogół szkodliwych bodźców do organizmu człowieka, zwykle sprzeczna z jego wolą i intelektem
(1.2) uczynienie kogoś lub czegoś zależnym
Wiktionary
Uzależnienie – nabyty stan zaburzenia zdrowia psychicznego i fizycznego, który charakteryzuje się okresowym lub stałym przymusem wykonywania określonej czynności lub zażywania psychoaktywnej substancji chemicznej.
Termin „uzależnienie” jest stosowany m.in. w odniesieniu do takich zaburzeń psychicznych, jak uzależnienie od narkotyków (narkomanii), leków (lekomanii), alkoholu (alkoholizmu) czy papierosów (nikotynizmu). W szerszym rozumieniu termin „uzależnienie” stosowany także w odniesieniu do wielu innych przymusowych zachowań, m.in. kompulsywnych zakupów, oglądania telewizji, seksu, masturbacji, korzystania z gier hazardowych lub komputerowych czy też nadmiernego korzystania z internetu. Współczesna psychologia traktuje pojęcie „uzależnienie” szeroko i zakłada, że może ono obejmować także inne czynności, nad którymi dana osoba utraciła kontrolę.
Wikipedia
(1.1) Miałem niestety sposobność każdego dnia oglądać to, co uzależnienie robi z człowieka. W związku z tym nie mam obaw, że uzależnię się od alkoholu czy też innych używek. Zawsze miałem i mam nad tym pełną kontrolę. Uzależnienie od Clonazepamu to inna bajka. Wpadłem w jego sidła całkowicie nieświadomie, nie mając pojęcia o uzależniającym potencjale tego, bądź co bądź przez lekarzy zapisywanego leku.
Wiktionary
IPA: ˌuzalɛʒʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: uzaležʹńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. uzależnianie n., uzależniony mos.
czas. uzależnić dk., uzależniać ndk.
Wiktionary
(1.1) nałóg
Wiktionary
uczynić zależnym od kogoś lub czegoś
SJP.pl
uczynić zależnym od kogoś lub czegoś
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: uzależnić
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba, która popadła w nałóg
Wiktionary
Uzależniony – singiel polskiego wokalisty Smolastego, promujący jego album studyjny pt. Fake Love. Gościnnie w utworze udzielił się raper Otsochodzi. Wydawnictwo w formie digital download ukazało się 15 lutego 2018 roku na kanale artysty.
Za produkcję odpowiedzialny jest duet MIYO. Kompozycja była promowana teledyskiem, za reżyserię odpowiada studio H D S C V M.
Nagranie uzyskało certyfikat czterokrotnie platynowej płyty.
Wikipedia
rzecz. uzależnienie n., uzależnianie n.
czas. uzależnić dk., uzależniać ndk.
Wiktionary
(2.1) nałogowiec
Wiktionary
1. użalić się - przedstawić swoje żale; ponarzekać, pożalić się;
2. użalić się (nad kimś) - okazać komuś współczucie, ulitować się nad kimś
SJP.pl
zwyczaj handlowy, który został przyjęty przez pewną grupę ludzi lub instytucji i potwierdzony przez Izbę Handlową, jako zalecany do stosowania
SJP.pl
Wikipedia
→ Uż
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Użem (rzeką na Ukrainie i Słowacji)
Wiktionary
rzecz. Uż m.
Wiktionary
rzadko: uczynić żarliwym
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Uzarzewa
Wiktionary
rzecz. Uzarzewo n.
:: fż. uzarzewianka ż.
przym. uzarzewski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Uzarzewa
Wiktionary
rzecz. Uzarzewo n.
:: fm. uzarzewianin m.
przym. uzarzewski
Wiktionary
Uzarzewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Swarzędz, nad Jeziorem Uzarzewskim i rzeką Cybiną.
Wieś szlachecka Urzazowo położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie poznańskim.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Uzarzewa
Wiktionary
rzecz. Uzarzewo n., uzarzewianin m., uzarzewianka ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. uzasadnić)
(1.1) podawać argumenty, powody lub dowody na słuszność lub prawdziwość czegoś
Wiktionary
(1.1) Kto z was uzasadni sens badania obecności życia na takiej głębokości?
Wiktionary
IPA: ˌuzaˈsadʲɲät͡ɕ, AS: uzasadʹńäć
Wiktionary
rzecz. uzasadnienie n., uzasadnianie n.
czas. uzasadnić dk.
przym. uzasadniony
Wiktionary
(1.1) argumentować, dokumentować, dowodzić, legitymować, motywować, udowadniać, ugruntowywać, wykazywać, wywodzić
Wiktionary
dający się uzasadnić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uzasadniać.
Wiktionary
Uzasadnieniem danego poglądu jest zbiór racji bądź przekonań wspierających dany pogląd.
Wyróżniamy uzasadnienie epistemiczne (filozoficzne), pragmatyczne bądź religijne.
W filozofii wyróżniamy różne rodzaje i teorie uzasadnienia, jego konieczności bądź prawomocności.
Wikipedia
IPA: ˌuzasadʲˈɲä̃ɲɛ, AS: uzasadʹńä̃ńe
Wiktionary
rzecz. uzasadnienie n.
czas. uzasadniać ndk., uzasadnić dk.
przym. uzasadniony
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. uzasadniać)
(1.1) dokonany od|uzasadniać.
Wiktionary
IPA: ˌuzaˈsadʲɲit͡ɕ, AS: uzasadʹńić
Wiktionary
rzecz. uzasadnianie n., uzasadnienie n.
czas. uzasadniać ndk.
przym. uzasadniony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zbiór argumentów, powodów, motywów i dowodów wyjaśniających jakieś działanie
Wiktionary
Uzasadnieniem danego poglądu jest zbiór racji bądź przekonań wspierających dany pogląd.
Wyróżniamy uzasadnienie epistemiczne (filozoficzne), pragmatyczne bądź religijne.
W filozofii wyróżniamy różne rodzaje i teorie uzasadnienia, jego konieczności bądź prawomocności.
Wikipedia
IPA: ˌuzasadʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: uzasadʹńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. uzasadnianie n.
czas. uzasadniać ndk., uzasadnić dk.
przym. uzasadniony
Wiktionary
(1.1) usprawiedliwienie, argumentacja, motywacja
Wiktionary
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) oparty na słusznych podstawach, mający obiektywne uzasadnienie
Wiktionary
rzecz. uzasadnianie n., uzasadnienie n.
czas. uzasadniać ndk., uzasadnić dk.
Wiktionary
(1.1) słuszny, umotywowany, usprawiedliwiony, zasadny
Wiktionary
w rolnictwie: zżęte zboże, plon
SJP.pl
uzawodowiać;
1. nadawać czemuś charakter zawodowy;
2. uzawodawiać się - zaczynać wykonywać dane zajęcie zawodowo
SJP.pl
uzawodawiać;
1. nadawać czemuś charakter zawodowy;
2. uzawodowiać się - zaczynać wykonywać dane zajęcie zawodowo
SJP.pl
1. nadać czemuś charakter zawodowy;
2. uzawodowić się - zacząć wykonywać dane zajęcie zawodowo
SJP.pl
rzadko: nadanie czemuś charakteru zawodowego, profesjonalnego; profesjonalizacja
SJP.pl
przymiotnik od: Uzbekistan
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Uzbeków
(1.2) odnoszący się do Uzbekistanu lub jego obywateli (Uzbekistańczyków)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urzędowy Uzbekistanu;
Wiktionary
IPA: uzˈbɛt͡sʲci, AS: uzbecʹḱi
Wiktionary
rzecz. Uzbekistan m., Uzbek m., Uzbeczka ż., Uzbejka ż., Uzbekistańczyk mos., Uzbekistanka ż.
przym. uzbekistański
Wiktionary
(1.2) uzbekistański
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem uzbeckim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem uzbeckim
(1.3) spisany, stworzony w języku uzbeckim
Wiktionary
IPA: uzˈbɛt͡skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: uzbeckoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
obywatelka Uzbekistanu; Uzbejka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) członkini narodu Uzbeków
(1.2) przest. obywatelka Uzbekistanu
Wiktionary
IPA: uzˈbɛt͡ʃka, AS: uzbečka
Wiktionary
rzecz. uzbecki mrz., Uzbekistan mrz., Uzbek mos., Uzbejka ż., Uzbekistańczyk mos.
:: fm. Uzbek mos.
przym. uzbecki, uzbekistański
Wiktionary
(1.1) Uzbejka
(1.2) Uzbejka
Wiktionary
obywatelka Uzbekistanu; Uzbeczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) członek narodu Uzbeków
(1.2) przest. obywatelka Uzbekistanu
Wiktionary
rzecz. Uzbekistan mrz., Uzbeczka ż., Uzbekistańczyk mos.
:: fm. Uzbek mos.
przym. uzbecki, uzbekistański
Wiktionary
(1.2) Uzbekistanka, wcześniejsze zalecenie KSNG Uzbeczka
Wiktionary
obywatel Uzbekistanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek narodu Uzbeków;
(1.2) przest. obywatel Uzbekistanu
Wiktionary
(1.1) Rano w programie telewizyjnym goszczono Uzbeka, który już siedem lat mieszka w Warszawie.
Wiktionary
IPA: ˈuzbɛk, AS: uzbek
Wiktionary
rzecz. Uzbekistan mrz., Uzbekistańczyk mos., uzbecki mrz.
:: fż. Uzbeczka ż., Uzbejka ż.
przym. uzbecki, uzbekistański
Wiktionary
(1.2) Uzbekistańczyk
Wiktionary
państwo w Azji ze stolicą w Taszkencie; Republika Uzbekistanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Azji;
Wiktionary
Uzbekistan (uzb. Oʻzbekiston, Republika Uzbekistanu – Oʻzbekiston Respublikasi) – państwo położone w Azji Środkowej, członek Wspólnoty Niepodległych Państw. Jest krajem podwójnie śródlądowym.
Uzbekistan jest najludniejszym krajem Azji Środkowej (ponad 45% ludności regionu), a po gwałtownym spadku liczby ludności Ukrainy stał się w 2023 r. drugim po Rosji najludniejszym krajem powstałym po rozpadzie ZSRR.
Wikipedia
(1.1) Uzbekistan to państwo znajdujące się między Kazachstanem, Kirgistanem, Tadżykistanem, Afganistanem i Turkmenistanem.
Wiktionary
IPA: ˌuzbɛˈcistãn, AS: uzbeḱistãn
Wiktionary
rzecz. Uzbek mos., Uzbeczka ż., Uzbejka ż., Uzbekistańczyk mos., Uzbekistanka ż., uzbecki m.
przym. uzbecki, uzbekistański
Wiktionary
(1.1) Republika Uzbekistanu, hist. Uzbecka Socjalistyczna Republika Radziecka, Uzbecka SRR
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Uzbekistanu
Wiktionary
rzecz. Uzbekistan mrz.. Uzbek mos., Uzbeczka ż., Uzbejka ż.
:: fż. Uzbekistanka ż.
przym. uzbekistański, uzbecki
Wiktionary
(1.1) przest. Uzbek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Uzbekistanu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) przest. Uzbeczka, Uzbejka
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Uzbekistan mrz.. Uzbek mos., Uzbeczka ż., Uzbejka ż.
:: fm. Uzbekistańczyk mos.
przym. uzbekistański, uzbecki
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Uzbekistańczyk.
* słoweński: (1.1) Uzbekistanka ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Uzbekistan mrz.. Uzbek mos., Uzbeczka ż., Uzbejka ż.
:: fm. Uzbekistańczyk mos.
przym. uzbekistański, uzbecki
Wiktionary
(1.1) przest. Uzbeczka, Uzbejka
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z Uzbekistanem, dotyczący Uzbekistanu
Wiktionary
rzecz. Uzbekistańczyk mos., Uzbekistanka ż., Uzbek mos., Uzbejka ż., Uzbekistan mrz., uzbecki mrz., Uzbeczka ż.
przym. uzbecki
Wiktionary
(1.1) uzbecki
Wiktionary
1. wyposażać, zaopatrywać w narzędzia walki, w sprzęt wojskowy; zbroić;
2. zaopatrywać w narzędzia pracy;
3. wyposażać w maszyny, przyrządy, zakładać instalacje, urządzenia ochronne;
4. czynić bombę, minę, zapalnik gotowymi do działania
SJP.pl
1. wyposażyć, zaopatrzyć w narzędzia walki, w sprzęt wojskowy;
2. zaopatrzyć w narzędzia pracy;
3. wyposażyć w maszyny, przyrządy, założyć instalacje, urządzenia ochronne;
4. uczynić bombę, minę, zapalnik gotowymi do działania
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zbroić)
(1.1) dokonany od|zbroić.
Wiktionary
IPA: uˈzbrɔjit͡ɕ, AS: uzbroi ̯ić
Wiktionary
rzecz. zbroja ż., zbrojownia ż., uzbrojenie
przym. rozbrajający, uzbrojony
ims. rozbrajający
Wiktionary
1. wyposażyć, zaopatrzyć w narzędzia walki, w sprzęt wojskowy;
2. zaopatrzyć w narzędzia pracy;
3. wyposażyć w maszyny, przyrządy, założyć instalacje, urządzenia ochronne;
4. uczynić bombę, minę, zapalnik gotowymi do działania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uzbroić.
(1.2) sprzęt bojowy, w który wyposażone jest wojsko
(1.3) osprzęt, armatura
(1.4) bud. wyposażenie budynku lub terenu związane z doprowadzeniem mediów
(1.5) żegl. wyposażenie statku żaglowego, składające się z omasztowania, ożaglowania i olinowania
(1.6) ekon. zob. techniczne uzbrojenie pracy.
Wiktionary
Uzbrojenie – wszelkie techniczne środki walki umożliwiające zadanie przeciwnikowi strat w ludziach (sile żywej) i sprzęcie. Wyróżnianych jest wiele rodzajów uzbrojenia wykorzystywanego przez różne formacje wojskowe na przestrzeni dziejów. Podstawowy podział uzbrojenia wyróżnia uzbrojenie defensywne (obronne) oraz uzbrojenie ofensywne.
Wikipedia
(1.1) Poniesione wydatki na zakup pojazdu nie pozwoliły nam na pełne uzbrojenie go w sprzęt ratowniczo-gaśniczy. (z Internetu)
(1.2) Uzbrojenie tego oddziału ppanc. będzie składać się z 4 karabinów ppanc. pozwalających na penetrację pancerza grubości do 80 mm na lawetach trójnogich oraz 4 dział o penetracji do 100 mm w obudowach pancernych ale bez granatników w rodzaju Bazooki.
(1.4) Uzbrojenie sieci wodociągowej będzie składać się z 4 hydrantów podziemnych ppoż. DN 80 mm z zasuwami odcinającymi DN 80 mm na odejściach trójników oraz 4 zasuw liniowych DN 100 mm w obudowach teleskopowych i skrzynkach rodzaju B (wg PN-M-74081).
Wiktionary
IPA: ˌuzbrɔˈjɛ̇̃ɲɛ, AS: uzbroi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. uzbroić dk., uzbrajać ndk.
ims. uzbrojony
rzecz. uzbrajanie n., zbroja ż.
przym. uzbrojony, uzbrojeniowy
Wiktionary
przymiotnik od: uzbrojenie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z uzbrojeniem, dotyczący uzbrojenia
Wiktionary
rzecz. uzbrojenie n.
Wiktionary
1. wyposażyć, zaopatrzyć w narzędzia walki, w sprzęt wojskowy;
2. zaopatrzyć w narzędzia pracy;
3. wyposażyć w maszyny, przyrządy, założyć instalacje, urządzenia ochronne;
4. uczynić bombę, minę, zapalnik gotowymi do działania
SJP.pl
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) posiadający broń przy sobie
(1.2) mający wyposażenie służące bytowaniu, przetrwaniu lub rozwojowi
Wiktionary
rzecz. uzbrojenie n.
czas. uzbrajać ndk., uzbroić
Wiktionary
(1.1) zbrojny
(1.2) wyposażony
Wiktionary
część uprzęży lub rzędu końskiego nakładana na głowę zwierzęcia, pozwalająca na kierowanie nim; ogłowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jeźdz. zootechn. część uprzęży konia, muła lub osła;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. uździenica ż., uzdeczka ż.
Wiktionary
(1.1) ogłowie, kantar
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. spodobać
Wiktionary
w technice: czynić pełnowartościowym, dostosowywać do określonych wymogów, nadawać czemuś wymaganą jakość; oczyszczać
SJP.pl
w technice: urządzenie służące do ponownego uzdatniania wody użytej poprzednio, np. w procesach przemysłowych, lub pochodzącej ze ścieków; utylizator
SJP.pl
w technice: zespół urządzeń służących do dostosowania pobieranej ze źródeł naturalnych wody do wymagań stawianych wodzie pitnej lub wodzie wykorzystywanej w jakichś procesach technologicznych; oczyszczalnia
SJP.pl
w technice: uczynić pełnowartościowym, dostosować do określonych wymogów, nadać czemuś wymaganą jakość; oczyścić
SJP.pl
zdrobnienie od: uzda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od uzda
(1.2) anat. drobna, parzysta struktura w mózgu znajdująca się w pobliżu jego pnia;
Wiktionary
Uzdeczka (łac. habenula) – w anatomii kręgowców struktura należąca do ośrodkowego układu nerwowego. Uzdeczki wchodzą w skład nadwzgórza. Pojęcie to odnosi się zarówno do istoty białej, jak również do jąder (jądra uzdeczek). Uzdeczka jest to struktura parzysta, widoczna na preparacie pnia mózgu w części grzbietowej, pomiędzy wzgórzami.
Wikipedia
rzecz. uzda ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zespół cech umożliwiających komuś wykonywanie działania w danej dziedzinie na niezwykłym, wysokim poziomie
Wiktionary
Wikipedia
czas. uzdolnić
przym. uzdolniony, zdolny
rzecz. zdolność ż.
Wiktionary
(1.1) (przyrodzony) dar, talent, zdolności, iskra boża
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) obdarzony ponadprzeciętnymi umiejętnościami
Wiktionary
(1.1) Jako doświadczona i uzdolniona jasnowidzka Stella oferuje także telefoniczne stawianie tarota.
Wiktionary
rzecz. uzdolnienie n.
czas. uzdolnić
Wiktionary
(1.1) utalentowany, zdolny
Wiktionary
Uzdowo (dawniej niem. Usdau) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie działdowskim, w gminie Działdowo. W miejscowości tej znajduje się siedziba klubu sportowego UKS Uzdowo.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. uzdrowić)
(1.1) czynić kogoś zdrowym
Wiktionary
(1.1) Jezus uzdrawiał kalekich i chromych.
Wiktionary
rzecz. uzdrawiacz m., uzdrawianie n., uzdrowiciel m., uzdrowienie n.
przym. uzdrowiskowy
czas. uzdrowić
Wiktionary
(1.1) uleczać
Wiktionary
uzdrowiciel;
1. człowiek, który przywraca zdrowie chorym niekonwencjonalnymi, nieuznawanymi przez medycynę metodami; znachor;
2. przenośnie: człowiek, który przywraca pożądany stan czegoś, np. uzdrawiacz gospodarki;
3. ironicznie: zły lekarz
SJP.pl
Wikipedia
uzdrowicielka;
1. kobieta, która przywraca zdrowie chorym niekonwencjonalnymi, nieuznawanymi przez medycynę metodami; znachorka;
2. przenośnie: kobieta, która przywraca pożądany stan czegoś, np. uzdrawiaczka świata;
3. ironicznie: zła lekarka
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uzdrawiać)
(1.1) uczynić kogoś zdrowym
Wiktionary
(1.1) Jezus uzdrowił niewidomego od urodzenia.
Wiktionary
IPA: uzˈdrɔvʲit͡ɕ, AS: uzdrovʹić
Wiktionary
rzecz. uzdrowienie n., uzdrawianie n., uzdrowiciel m., uzdrowisko n.
czas. uzdrawiać
przym. uzdrowiskowy
Wiktionary
(1.1) uleczyć, wyleczyć
Wiktionary
uzdrawiacz;
1. człowiek, który przywraca zdrowie chorym niekonwencjonalnymi, nieuznawanymi przez medycynę metodami; znachor;
2. przenośnie: człowiek, który przywraca pożądany stan czegoś, np. uzdrowiciel gospodarki;
3. ironicznie: zły lekarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która posiada moc uzdrawiania i stosuje w tym celu metody niepraktykowane przez medycynę oficjalną; także. ten, kto kogoś uzdrowił
Wiktionary
(1.1) – Wszystkie nieszczęścia to sprawka szatana! Ja potrafię go wypędzić – a wtedy problemy się skończą – miarowo uderzając dłonią w stół skanduje Mieczysław Bartnik, uzdrowiciel – Nie muszę nawet rozmawiać z człowiekiem, żeby poznać, że jest opętany. Wiem od razu – mam doświadczenie. Uzdrowiciel twierdzi, że wystarczy tylko zlustrować człowieka i zapytać wahadełka. Stawia diagnozę i egzorcyzmuje nawet na podstawie zdjęcia.
Wiktionary
rzecz. uzdrawianie n., uzdrowienie n., zdrowie n., uzdrowisko n.
:: fż. uzdrowicielka ż.
czas. uzdrowić dk., uzdrawiać ndk.
przym. uzdrowicielski, uzdrowiskowy
Wiktionary
(1.1) znachor
Wiktionary
uzdrawiaczka, znachorka;
1. kobieta, która przywraca zdrowie chorym niekonwencjonalnymi, nieuznawanymi przez medycynę metodami;
2. ironicznie: zła lekarka
SJP.pl
przywracanie zdrowia chorym niekonwencjonalnymi, nieuznawanymi przez medycynę metodami; znachorstwo
SJP.pl
ozdrowieńczy;
1. odnoszący się do uzdrowieńca, osoby powracającej do zdrowia po długiej chorobie; rekonwalescencyjny;
2. w przenośni: taki, który niesie poprawę; uzdrawiający
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przywrócenie kogoś do zdrowia
(1.2) odczasownikowy od|uzdrowić.
Wiktionary
(1.1) W naszym kościele odnotowaliśmy już wiele cudownych uzdrowień.
Wiktionary
IPA: ˌuzdrɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: uzdrovʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. uzdrawianie n., uzdrowiciel m., uzdrowicielka ż., uzdrowisko n.
czas. uzdrawiać, uzdrowić
przym. uzdrowiskowy
Wiktionary
osoba powracająca do zdrowia; ozdrowieniec, rekonwalescent
SJP.pl
miejscowość służąca jako ośrodek leczniczy i wypoczynkowy ze względu na warunki klimatyczne, obecność źródeł leczniczych, pokładów borowiny itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejscowość mająca naturalne właściwości lecznicze
(1.2) miejscowość wypoczynkowa
Wiktionary
Uzdrowisko, kurort – miejscowość dysponująca naturalnymi czynnikami leczniczymi, do których zalicza się wody mineralne oraz właściwości klimatyczne. Warunkiempolankicy koniecznym do utworzenia uzdrowiska (lub uczynienia miejscowości uzdrowiskiem) jest występowanie walorów przyrodniczych. Wody mineralne służą do kąpieli leczniczych i do kuracji pitnej, a właściwości klimatyczne stosowane są w klimatoterapii.
Wikipedia
rzecz. wyzdrowienie n., zdrowienie n., uzdrowienie n., uzdrawianie n., uzdrowiciel m., uzdrowicielka ż.
:: zdrobn. zdróweczko n.
czas. zdrowieć ndk., wyzdrowieć dk., uzdrowić dk.
przym. zdrowy, zdrowotny, uzdrowiskowy
wykrz. zdrówko
przysł. zdrowo
Wiktionary
przymiotnik od: uzdrowisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z uzdrowiskiem, dotyczący uzdrowiska
Wiktionary
rzecz. zdrowie n., uzdrowisko n., uzdrowiciel m., uzdrowicielka ż., uzdrowieniec m., uzdrawianie n., uzdrowienie n.
czas. uzdrawiać ndk., uzdrowić dk.
przysł. uzdrowiskowo
wykrz. zdrówko
Wiktionary
(1.1) zdrojowy, kuracyjny
Wiktionary
1. część rzędu jeździeckiego lub uprzęży nakładana na głowę zwierzęcia, pozwalająca na kierowanie nim; uzda, ogłowie, tranzelka;
2. rodzaj kiełzna; munsztuk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jeźdz. część uprzęży przylegająca do głowy konia, służąca jako kantar i uzda
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. uzda ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. stomat. anat. zestaw wszystkich zębów u danego osobnika;
(1.2) techn. komplet zębów w określonych narzędziach
Wiktionary
Uzębienie (łac. dentitio) – zespół wszystkich zębów występujących w jamie ustnej jednego osobnika. Cechy uzębienia są charakterystycznymi cechami taksonów, szczególnie istotnymi w paleozoologii przy badaniach materiału kopalnego.
Wikipedia
(1.1) Siekacze, kły i zęby trzonowe uzębienia mlecznego zastępowane są zębami stałymi: siekaczami, kłami i zębami przedtrzonowymi.
Wiktionary
rzecz. uzębioność ż., ząb m., ząbek m., zębisko n., zębatka ż., zębacz m., ząbkowanie n., zazębianie n., zazębienie n.
czas. ząbkować ndk., zazębiać ndk., zazębić dk.
przym. uzębiony, zębaty
temsłow. -zębny
Wiktionary
(1.1) zęby, ząbki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) anat. mający zęby
(1.2) techn. wyposażony w zęby, opatrzony zębami
Wiktionary
rzecz. ząb mrz., uzębienie n.
Wiktionary
użerać się:
1. potocznie: kłócić się zawzięcie o coś;
2. potocznie: męczyć się z kimś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|użerać.
Wiktionary
czas. użerać ndk.
Wiktionary
wykonać zerowanie instalacji elektrycznej (zabezpieczenie przed porażeniem prądem)
SJP.pl
okazywać to, co się czuje
SJP.pl
okazać to, co się czuje, myśli
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uzewnętrzniać)
(1.1) zob. uzewnętrzniać.
Wiktionary
IPA: ˌuzɛvˈnɛ̃nṭʃʲɲit͡ɕ, AS: uzevnẽnṭšʹńić
Wiktionary
przym. zewnętrzny
przysł. zewnętrznie, zewnątrz
przyim. zewnątrz
rzecz. uzewnętrznienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uzewnętrznić.
Wiktionary
IPA: ˌuzɛvnɛ̃nˈṭʃʲɲɛ̇̃ɲɛ, AS: uzevnẽnṭšʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. uzewnętrznić
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) doprowadzać do zgody
(1.2) doprowadzać do zgodności
Wiktionary
IPA: uzˈɡadʲɲät͡ɕ, AS: uzgadʹńäć
Wiktionary
rzecz. uzgadnianie n., uzgodnienie n.
czas. uzgodnić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uzgadniać.
Wiktionary
czas. uzgadniać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|uzgadniać.
Wiktionary
IPA: uzˈɡɔdʲɲit͡ɕ, AS: uzgodʹńić
Wiktionary
czas. uzgadniać
rzecz. uzgodnienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uzgodnić.
Wiktionary
IPA: ˌuzɡɔdʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: uzgodʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. uzgodnić, uzgadniać
Wiktionary
miasto na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w obwodzie zakarpackim Ukrainy;
Wiktionary
Użhorod (ukr. Ужгород – Użhorod, rus. Ужгород – Užhorod, ros. Ужгород – Użgorod, węg. Ungvár, niem. Ungwar, na starych mapach Galicji również Wuhmar; jidysz אונגװיר, Ungwir) – miasto w zachodniej części Ukrainy, nad Użem, przy granicy ze Słowacją. Stolica obwodu zakarpackiego, a także historyczna stolica Rusi Zakarpackiej.
Wikipedia
przym. użhorodzki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Użhorodem, dotyczący Użhorodu
Wiktionary
rzecz. Użhorod mrz.
Wiktionary
[czytaj: uz-i] izraelski pistolet maszynowy
SJP.pl
Uzi – izraelski pistolet maszynowy produkowany przez Israel Military Industries (IMI), Israel Weapon Industries (IWI).
Wikipedia
Uziarnienie (skład granulometryczny, granulacja) – rozkład wielkości ziaren rozdrobnionego materiału. Uziarnienie określa się w laboratorium, badając procentową zawartość poszczególnych frakcji w stosunku do ciężaru całej próbki badanego kruszywa lub gruntu.
Wikipedia
dawniej: pokrywać zielenią; zazieleniać, umajać, ugajać
SJP.pl
1. łączyć część urządzenia elektrycznego z ziemią;
2. potocznie: uniemożliwiać lub ograniczać swobodne działanie;
3. potocznie: zabijać kogoś;
4. dawniej, w przenośni: sprowadzać kogoś na ziemię, do realiów
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uziemić)
(1.1) niedokonany od|uziemić.
Wiktionary
rzecz. uziemianie n., uziemienie n., uziom mrz., ziemianka ż.
czas. uziemić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uziemiać.
Wiktionary
rzecz. uziemienie n., nieuziemianie n., ziemianka ż.
czas. uziemić, uziemiać ndk.
Wiktionary
1. połączyć część urządzenia elektrycznego z ziemią;
2. potocznie: uniemożliwić lub ograniczyć swobodne działanie;
3. potocznie: zabić kogoś;
4. dawniej, w przenośni: sprowadzić kogoś na ziemię, do realiów
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uziemiać)
(1.1) elektr. połączyć części urządzenia elektrycznego z ziemią przy użyciu przewodu
(1.2) pot. uniemożliwić lub w znaczący sposób ograniczyć komuś działanie
(1.3) pot. iron. zabić kogoś
(1.4) daw. przen. sprowadzić kogoś na ziemię; uczynić realnym, ziemskim
Wiktionary
rzecz. ziemianka ż., uziemianie n., uziemienie n., uziom mrz., ziemia ż.
czas. uziemiać ndk.
Wiktionary
instalacja służąca do elektrycznego połączenia czegoś z ziemią za pomocą przewodu zakończonego elementem zagłębionym w gruncie; uziom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) elektr. instalacja odprowadzająca ładunki elektryczne do gruntu;
(1.2) pot. lotn. spowodowanie, że samolot nie wyleci
(1.3) odczas. nazwa czynności odprowadzenia ładunków elektrycznych do gruntu
Wiktionary
Uziemienie – przewód wykonany z przewodnika łączący ciało naelektryzowane z ziemią. W wyniku połączenia ciało naelektryzowane oddaje lub przyjmuje odpowiednią liczbę ładunków, ulegając zobojętnieniu (staje się elektrycznie obojętne).
W elektrotechnice i elektronice – połączenie określonego punktu obwodu elektrycznego z ziemią, celem zapewnienia bezpiecznej i prawidłowej pracy urządzeń elektrycznych.
Wikipedia
(1.3) Zamontowanie odgromnika powinno spowodować uziemienie każdego wyładowania atmosferycznego.
Wiktionary
rzecz. ziemianka ż., uziom mrz., uziemianie n., ziemia ż.
czas. uziemić dk., uziemiać ndk.
przym. uziomowy
Wiktionary
1. połączyć część urządzenia elektrycznego z ziemią;
2. potocznie: uniemożliwić lub ograniczyć swobodne działanie;
3. potocznie: zabić kogoś;
4. dawniej, w przenośni: sprowadzić kogoś na ziemię, do realiów
SJP.pl
Uziemnik (ang. earthing switch) – łącznik elektryczny przeznaczony do uziemiania torów prądowych.
Uziemniki inaczej noże uziemiające stosuje się ze względów eksploatacyjnych. Są przeznaczone do zwierania i uziemiania odłączonych obwodów i urządzeń. Podczas prac i napraw urządzeń SN, WN i NN obsługa stacji musi być zabezpieczona przed porażeniem. Miejsce pracy musi być uziemione. Na przykład bezpieczeństwo prac konserwacyjno-remontowych przy wyłączniku wymaga otwartych odłączników po obu stronach wyłącznikach i obustronne uziemienie wyłączonej części pola. Względy bezpieczeństwa uzasadniają zatem bezwzględną konieczność stosowania uziemników.
Wikipedia
instalacja służąca do elektrycznego połączenia czegoś z ziemią za pomocą przewodu zakończonego elementem zagłębionym w gruncie; uziemienie
SJP.pl
Uziom – metalowa elektroda lub zespół elektrod umieszczony w wilgotnej warstwie gruntu, zapewniający połączenie przedmiotów uziemianych i gruntu („ziemi”) z możliwie małą rezystancją.
W elektrotechnice uziomami nazywa się przedmioty metalowe (pręty, rury, płyty) nieizolowane, znajdujące się w ziemi i przeznaczone lub wykorzystywane do celów uziemienia.Uziomy w postaci pojedynczych prętów, drutów, płyt, pierścieni itd. nazywa się uziomami prostymi lub uziomami pojedynczymi.Natomiast uziomy składające się z połączonych ze sobą w ziemi lub nad ziemią dwóch lub większej liczby elementów (uziomów) prostych nazywamy układami uziomowymi lub uziomami wielokrotnymi. Elementy proste w układzie uziomowym są do siebie równoległe, prostopadłe lub tworzą ze sobą kąty ostre (zwykle nie mniejsze niż 60°).
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
wieś w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim
SJP.pl
Użmauda – wieś położona w Polsce, w woj. podlaskim, w pow. suwalskim w gminie Wiżajny, na granicy z woj. warmińsko-mazurskim.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Nazwa miejscowości najprawdopodobniej pochodzenia litewskiego od słów malda - modlitwa, oraz uż - za. Liczy ona 24 mieszkańców zamieszkałych w sześciu gospodarstwach rolnych. Oprócz rolnictwa, w miejscowości rozwija się agroturystyka. Posiada walory turystyczne i krajoznawcze. Przez wieś przebiegają piesze szlaki turystyczne oraz szlaki rowerowe.
Wikipedia
uzmysłowiać (rzadko);
1. czynić przedmiotem bezpośredniego wrażenia; unaoczniać, wyrażać;
2. sprawiać, żeby ktoś coś pojął, zrozumiał; uświadamiać, uprzytomniać (uprzytamniać)
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. uzmysłowić)
(1.1) czynić coś bezpośrednim wrażeniem
(1.2) sprawiać, że coś jest dla kogoś zrozumiałe
Wiktionary
(1.2) Tam drzewo przewróciło się na samochód, ale dopiero sam widok doszczętnie zniszczonego pojazdu i powalonego drzewa uzmysławiał powagę katastrofy.
Wiktionary
czas. uzmysłowić dk.
rzecz. uzmysłowienie n., uzmysławianie n.
Wiktionary
(1.2) unaoczniać
Wiktionary
rzadko: uzmysławiać;
1. czynić przedmiotem bezpośredniego wrażenia; unaoczniać, wyrażać;
2. sprawiać, żeby ktoś coś pojął, zrozumiał; uświadamiać, uprzytomniać (uprzytamniać)
SJP.pl
1. uczynić przedmiotem bezpośredniego wrażenia; unaocznić, wyrazić;
2. sprawić, żeby ktoś coś pojął, zrozumiał; uświadomić, uprzytomnić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uzmysławiać)
(1.1) dokonany od|uzmysławiać.
Wiktionary
(1.1) Wojna w Zatoce pokazała również, kto rządzi światem, uzmysłowiła daremność przeciwstawiania się Stanom Zjednoczonym.
(1.1) Dopiero lotnicze, kontrolne misje rozpoznawcze uzmysłowiły doskonałe wprost maskowanie sprzętu bojowego przez przebiegłych Irakijczyków.
Wiktionary
IPA: ˌuzmɨˈswɔvʲit͡ɕ, AS: uzmysu̯ovʹić
Wiktionary
rzecz. uzmysłowienie n.
czas. uzmysławiać
Wiktionary
1. dojść do przekonania, że coś jest właściwe;
2. stwierdzić jakiś fakt;
3. wziąć za kogoś, za coś itp.
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uznawać)
(1.1) zob. uznawać.
Wiktionary
(1.1) Zostało mi trochę farby po balkonie więc uznałem, że pomaluję sufit w łazience.
Wiktionary
IPA: ˈuznat͡ɕ, AS: uznać
Wiktionary
czas. uznawać ndk., znać ndk.
rzecz. znawstwo n.
Wiktionary
1. dojść do przekonania, że coś jest właściwe;
2. stwierdzić jakiś fakt;
3. wziąć za kogoś, za coś itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa przybrzeżna na Bałtyku zamykająca od północnego zachodu Zalew Szczeciński, podzielona między Polskę a Niemcy
(1.2) geogr. miasto leżące po niemieckiej stronie wyspy Uznam (1.1)
Wiktionary
Uznam (niem. Usedom) – wyspa przybrzeżna na Bałtyku na pograniczu Polski (województwo zachodniopomorskie) i Niemiec (powiat Vorpommern-Greifswald, Meklemburgia-Pomorze Przednie), zamykająca od północnego zachodu Zalew Szczeciński.
Wikipedia
(1.1) Świnoujście leży na wyspach Uznam i Wolin.
Wiktionary
przym. uznamski
Wiktionary
→ Uznam (wyspa na Morzu Bałtyckim)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Uznamu, związany z Uznamem
Wiktionary
IPA: uzˈnãmsʲci, AS: uznãmsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Uznam m.
Wiktionary
1. poważanie, poszanowanie, szacunek;
2. zdanie, opinia, sąd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szacunek, poważanie, podziw
(1.2) przyjęcie za prawdę
(1.3) ocena, wyczucie
(1.4) odczasownikowy od|uznać.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Decyzja o powrocie spotkała się z uznaniem.
Wiktionary
IPA: uˈznãɲɛ, AS: uznãńe
Wiktionary
czas. uznawać
rzecz. znawstwo n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest uznaniowe; cecha tych, którzy są uznaniowi
Wiktionary
przym. uznaniowy
przysł. uznaniowo
Wiktionary
przydzielany jako wyraz uznania za pracę, za zasługi (np. nagroda uznaniowa)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. dojść do przekonania, że coś jest właściwe;
2. stwierdzić jakiś fakt;
3. wziąć za kogoś, za coś itp.
SJP.pl
1. dochodzić do przekonania, że coś jest właściwe;
2. stwierdzać jakiś fakt;
3. brać za kogoś, za coś itp.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uznać)
(1.1) stwierdzać, że ktoś lub coś ma określone cechy
(1.2) stwierdzać, że ktoś lub coś jest kimś lub czymś innym
(1.3) zgadzać się z czymś
(1.4) potwierdzać czyjeś prawa, pozycję, suwerenność
(1.5) dochodzić do potwierdzenia czegoś
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. uznać)
(2.1) stwierdzać, dochodzić do wniosku
czasownik zwrotny uznawać się
(3.1) stwierdzać, że ma się określone cechy, prawa lub pozycję
(3.2) potwierdzać wzajemnie swoje prawa, pozycję, suwerenność
Wiktionary
(1.1) Nie uznawaj go za głupca tylko na podstawie pierwszego wrażenia.
(1.2) Długo uznawał ją za swoją zaginioną córkę.
(1.3) Szef nie uznawał moich argumentów.
(1.4) Póki co żaden kraj nie uznaje nowych władz Hondurasu.
(1.5) Audyt długo uznawał nasz bilans.
(3.1) Król Anglii Henryk VIII uznawał się zwierzchnikiem Kościoła w swoim królestwie.
(3.2) Obydwie loże wolnomularskie ustaliły, że uznają się wzajemnie.
Wiktionary
IPA: uzˈnavat͡ɕ, AS: uznavać
Wiktionary
rzecz. znawstwo n., uznanie, uznawanie, uznawalność
przym. uznany
czas. uznać, znać, poznawać, przyznawać, doznawać, wyznawać, zaznawać, zeznawać
Wiktionary
(1.1) uważać za, rozpoznać
(1.2) pomylić z, wziąć za
(1.3) przyjmować, przyznawać, dopuszczać, zgadzać się
(1.4) honorować; koncesjonować, pozwalać, zezwalać, potwierdzać
(3.1) uważać się
(3.2) honorować się
Wiktionary
dający się uznawać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uznawać.
Wiktionary
IPA: ˌuznaˈvãɲɛ, AS: uznavãńe
Wiktionary
czas. uznawać
rzecz. znawstwo n.
Wiktionary
bardzo zmęczyć, utrudzić, znużyć
SJP.pl
anyżowa wódka grecka; ouzo; ouzon
SJP.pl
Uzo (ngr. ούζο) – grecka wódka o smaku anyżowym i o zawartości alkoholu do 48%; zaliczana do aperitifów. Najpopularniejszy w Grecji napój alkoholowy.
Podawana zazwyczaj z wodą (w dodatkowej szklance); po rozcieńczeniu zmienia kolor na mleczny, podobnie jak inne aperitify wytwarzane na bazie anyżku (np. absynt).
Wikipedia
przymiotnik od: Uż (rzeka na Ukrainie i Słowacji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Użranek
Wiktionary
rzecz. Użranki nmos.
:: fż. użranczanka ż.
przym. użranecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Użranek
Wiktionary
rzecz. Użranki nmos.
:: fm. użranczanin m.
przym. użranecki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Użranek
Wiktionary
rzecz. Użranki nmos., użranczanin m., użranczanka ż.
Wiktionary
pospolicie:
1. ugryźć (zranić zębami, ukłuć żądłem);
2. użreć się - ugryźć się
SJP.pl
dotyczący zwyczaju; zwyczajny, zwykły
SJP.pl
skrót od: uzupełnienie, uzupełnił, uzupełniony
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uzupełnić)
(1.1) czynić coś kompletnym, dodawać czego brakuje
czasownik zwrotny niedokonany uzupełniać się (dk. uzupełnić się)
(2.1) dopełniać się wzajemnie
Wiktionary
IPA: ˌuzuˈpɛwʲɲät͡ɕ, AS: uzupeu̯ʹńäć
Wiktionary
czas. uzupełnić dk.
rzecz. zupełność ż., uzupełnienie n., uzupełnianie n.
przysł. zupełnie
przym. zupełny, pełny
Wiktionary
(1.1) dodawać, dołączać, dopisywać, dopowiadać, dorzucać
Wiktionary
1. uzupełniający wkład lub zapas;
2. przestarzale: osoba, która coś uzupełnia
SJP.pl
będący dopełnieniem czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uzupełniać.
Wiktionary
czas. uzupełniać ndk.
Wiktionary
zadanie polegające na wpisywaniu brakujących fragmentów w puste miejsca
SJP.pl
uczynić kompletnym; dopełnić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uzupełniać)
(1.1) dokonany od|uzupełniać.
Wiktionary
IPA: ˌuzuˈpɛwʲɲit͡ɕ, AS: uzupeu̯ʹńić
Wiktionary
rzecz. uzupełnienie n., zupełność ż.
przysł. zupełnie
przym. zupełny
czas. uzupełniać
Wiktionary
uczynić kompletnym; dopełnić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) to, co jest dopełnieniem, rozwinięciem, dodatkiem do czegoś
(1.2) odczasownikowy od|uzupełnić.
Wiktionary
IPA: ˌuzupɛwʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: uzupeu̯ʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. uzupełniać, uzupełnić
ims. uzupełniający
Wiktionary
(1.1) dodatek
Wiktionary
zagarnięcie władzy wbrew prawu, przywłaszczenie sobie cudzych praw do czegoś
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z uzurpacją, uzurpowaniem
Wiktionary
rzecz. uzurpowanie n., uzurpacja ż., uzurpatorstwo n., uzurpator mos., uzurpatorka ż.
czas. uzurpować ndk.
przym. uzurpatorski
przysł. uzurpatorsko
Wiktionary
osoba przejmująca bezprawnie władzę, tytuł lub stanowisko, często przez przemoc, podstęp lub manipulację
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek, który bezprawnie przywłaszcza sobie tytuł, władzę albo cudze prawa do czegoś
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) samozwaniec, przywłaszczyciel
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. uzurpowanie n., uzurpacja ż., uzurpatorstwo n.
:: fż. uzurpatorka ż.
czas. uzurpować ndk.
przym. uzurpatorski, uzurpacyjny
przysł. uzurpatorsko
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|usurpateur.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) usurper
* białoruski: (1.1) узурпатар m.
* esperanto: (1.1) uzurpanto, rzad. uzurpinto
* gruziński: (1.1) უზურპატორი
* rosyjski: (1.1) узурпатор m.
* serbski: (1.1) узурпатор m.
* słowacki: (1.1) uzurpátor m.
* ukraiński: (1.1) узурпатор m.
źródła.
== uzurpator (język serbsko-chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|uzǔrpaːtor.
dzielenie|u|zur|pa|tor.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) uzurpator
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌuzurˈpatɔr, AS: uzurpator
Wiktionary
rzecz. uzurpowanie n., uzurpacja ż., uzurpatorstwo n.
:: fż. uzurpatorka ż.
czas. uzurpować ndk.
przym. uzurpatorski, uzurpacyjny
przysł. uzurpatorsko
Wiktionary
(1.1) samozwaniec, przywłaszczyciel
Wiktionary
kobieta przejmująca władzę bez zgody otoczenia, samozwańczy dyktator
SJP.pl
Uzurpatorka (hiszp. La Usurpadora) – meksykańska telenowela wyprodukowana przez wytwórnię Televisa w 2019 roku. W roli tytułowej Sandra Echeverría. Nowa wersja Pauliny.
Polska premiera serialu odbyła się 1 października 2020 o godzinie 12.55 w TV4.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z uzurpatorem, dotyczący uzurpatora, właściwy uzurpatorowi
Wiktionary
rzecz. uzurpator mrz., uzurpatorka ż., uzurpowanie n., uzurpacja ż., uzurpatorstwo n.
czas. uzurpować ndk.
przym. uzurpacyjny
przysł. uzurpatorsko
Wiktionary
niesłuszne przywłaszczenie sobie praw do czegoś; uzurpacja
SJP.pl
1. zagarnąć, zgarniać władzę wbrew prawu;
2. przenośnie: zgłaszać, zgłosić niesłuszne pretensje do czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) bezprawnie, samowolnie zagarniać, przywłaszczać
Wiktionary
(1.1) Te słowa są skierowane do wszystkich, którzy uzurpują sobie prawo do decydowania w tej sprawie.
Wiktionary
IPA: ˌuzurˈpɔvat͡ɕ, AS: uzurpovać
Wiktionary
rzecz. uzurpator m., uzurpatorka ż., uzurpowanie n., uzurpacja ż.
przym. uzurpacyjny, uzurpatorski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uzurpować.
Wiktionary
IPA: ˌuzurpɔˈvãɲɛ, AS: uzurpovãńe
Wiktionary
czas. uzurpować
rzecz. uzurpator mos.
przym. uzurpacyjny, uzurpatorski
Wiktionary
zwyczaj, praktyka; usus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) utarty zwyczaj, ustalona praktyka
Wiktionary
Uzus językowy (od łac. usus „zwyczaj, praktyka”) – rzeczywisty stan w użyciu danego języka, pewnej odmiany językowej lub pewnego stylu. Pod pojęciem uzusu można rozumieć sposób użycia języka w danym środowisku (rodzina, zespół pracowniczy, instytucja, wydawnictwo itp.), sposób użycia jakiejś odmiany języka (np. języka literackiego), a według niektórych ujęć również zachowania językowe pojedynczej osoby (idiolekt).
Wikipedia
IPA: ˈuzus, AS: uzus
Wiktionary
przym. uzusowy
przysł. uzusowo
Wiktionary
(1.1) usus
Wiktionary
rozszerzenie danej przestrzeni topologicznej tak, by była ona przestrzenią zwartą
SJP.pl
Uzwarcenie, inaczej kompaktyfikacja, przedłużenie zwarte lub rozszerzenie zwarte – rozszerzenie danej przestrzeni topologicznej tak, by była ona przestrzenią zwartą.
Wikipedia
odsetek pracowników, którzy zrzeszeni są w związkach zawodowych
SJP.pl
nawinąć izolowany przewód elektryczny na określone części urządzenia elektrycznego
SJP.pl
nawinąć izolowany przewód elektryczny na określone części urządzenia elektrycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) elektr. część obwodu magnetycznego odpowiedzialna za wytwarzanie strumienia magnetycznego
Wiktionary
Uzwojenie jest to część obwodu magnetycznego odpowiedzialna za wytwarzanie strumienia magnetycznego. Uzwojenie może być elementem cewki, maszyny elektrycznej, transformatora, rezystora drutowego.
W celu uniknięcia wydzielania się ciepła i związanych z tym strat mocy uzwojenie przeważnie wykonywane jest z dobrego przewodnika elektrycznego, zazwyczaj z miedzi, którego poszczególne zwoje są odizolowane elektrycznie od siebie i od ewentualnego rdzenia magnetycznego.
Wikipedia
rzecz. zwojnica ż.
Wiktionary
1. posłużyć się czymś; zużytkować;
2. wyręczyć się kimś, skorzystać z czyichś usług;
3. wziąć coś jako lekarstwo, używkę, przyprawę itp.;
4. skorzystać z czegoś przyjemnego; zabawić się; pohulać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. używać)
(1.1) skorzystać z czegoś do zrobienia czegoś
(1.2) wykorzystać kogoś w jakimś celu
(1.3) skonsumować coś, zastosować coś
Wiktionary
(1.1) Jeśli (ty) użyjesz młotka, to będzie ci łatwiej.
(1.2) Na początku użyję pana jako mojego kierowcy, a potem zobaczymy.
(1.3) Zosia nie użyła dziś dezodorantu.
Wiktionary
IPA: ˈuʒɨt͡ɕ, AS: užyć
Wiktionary
rzecz. używka ż., użycie n., używanie n., użytkownik mos., użytkowniczka ż., użyteczność ż.
czas. używać ndk.
przym. używany, użytkowy
Wiktionary
zastosowanie, użytek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) skorzystanie z czegoś, zastosowanie, posłużenie się czymś
Wiktionary
(1.1) Specyficzną metodą pracy z autohipnozą jest użycie kaset z odpowiednio nagranymi sesjami.
(1.1) To słowo wyszło z użycia już dawno temu.
Wiktionary
IPA: uˈʒɨt͡ɕɛ, AS: užyće
Wiktionary
rzecz. używanie n., użytek m., użyteczność ż., używka ż., używalność ż.
czas. użyć dk., używać ndk.
przym. użytkowy, użyteczny, używany
Wiktionary
(1.1) zastosowanie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. użyczyć)
(1.1) dawać coś do użytku na czas określony, bez oczekiwania wynagrodzenia
Wiktionary
(1.1) Użycz mi trenażera na tydzień.
Wiktionary
osoba dająca coś komuś bezpłatnie do użytku na pewien czas
SJP.pl
pożyczyć; wypożyczyć
SJP.pl
Umowa użyczenia – umowa nazwana, regulowana przez przepisy Kodeksu cywilnego (art. 710–719), przez którą jedna z jej stron (użyczający) zapewnia drugiej stronie (biorący) bezpłatne używanie umówionej rzeczy przez czas określony lub nieokreślony.
Przedmiotem użyczenia może być zarówno rzecz ruchoma, jak i nieruchomość.
Wikipedia
pożyczyć; wypożyczyć
SJP.pl
1. odcinać;
2. upijać alkoholem
SJP.pl
ilość produktu uzyskanego po procesie produkcyjnym
SJP.pl
otrzymać coś, co było przedmiotem starań
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. uzyskiwać)
(1.1) zob. uzyskiwać.
Wiktionary
(1.1) Sportowiec uzyskał świetny wynik w biegu na sto metrów.
(1.1) Apple uzyskał patent na pionowy pasek przewijania.
Wiktionary
IPA: uˈzɨskat͡ɕ, AS: uzyskać
Wiktionary
rzecz. uzyskanie n., zysk m.
czas. uzyskiwać
Wiktionary
(1.1) zdobyć, osiągnąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uzyskać.
Wiktionary
IPA: ˌuzɨˈskãɲɛ, AS: uzyskãńe
Wiktionary
czas. uzyskać, uzyskiwać
Wiktionary
(1.1) zdobycie, pozyskanie
Wiktionary
czasownik
(1.1) otrzymywać coś o co się zabiegało, starało się otrzymać
Wiktionary
(1.1) Określić więc trzeba zasady postępowania, dzięki którym uzyskuje się wiedzę naukową.
Wiktionary
IPA: ˌuzɨˈsʲcivat͡ɕ, AS: uzysʹḱivać
Wiktionary
czas. uzyskać dk.
rzecz. uzyskanie n., uzyskiwanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|uzyskiwać.
Wiktionary
czas. uzyskiwać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) slang. inform. żart. (czasem pejor.) użytkownik
Wiktionary
IPA: ˌuʒɨˈʃkɔdʲɲik, AS: užyškodʹńik
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób użyteczny
Wiktionary
rzecz. użytkownik mos., użytkowniczka ż., użytek mrz., użyteczność ż., bezużyteczność ż.
przym. użyteczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: użytecznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: użyteczny; bardziej użyteczny
SJP.pl
subiektywnie odczuwane zadowolenie (korzyść) jakie daje komuś użytkowanie (korzystanie) czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha czegoś, co przynosi pożytek, zaspokaja czyjeś potrzeby
(1.2) inform. miara wydajności, efektywności i satysfakcji użytkownika w odniesieniu do interaktywnych urządzeń, aplikacji oraz stron internetowych;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌuʒɨˈtɛt͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: užytečność
Wiktionary
rzecz. użytek m., użytkowość ż., użytkownik m., użytkowniczka ż., użytkowanie n., używanie n., użycie n.
czas. używać ndk., użyć dk., użytkować ndk.
przym. użyteczny, użytkowy
przysł. użytecznie
Wiktionary
(1.1) pożyteczność, przydatność, zdatność
Wiktionary
przynoszący pożytek, potrzebny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przynoszący pożytek, przydatny
Wiktionary
IPA: ˌuʒɨˈtɛt͡ʃnɨ, AS: užytečny
Wiktionary
rzecz. użytek mrz., użyteczność ż., użytkownik m., użytkowniczka ż., użycie n., używanie n., użytkowanie n.
czas. użytkować ndk.
przysł. użytecznie
Wiktionary
(1.1) pożyteczny, pragmatyczny, praktyczny, przydatny, specjalistycznie utylitarny, użytkowy, wygodny
Wiktionary
1. (zwykle w liczbie mnogiej) obszar ziemi będący w uprawie lub nadający się do uprawy;
2. użycie, używanie, użytkowanie;
3. w poligrafii: kopia fragmentu lub całości pracy przeznaczonej do wydruku;
4. dawniej:
a) korzyść, pożytek;
b) zysk, dochód
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obszar ziemi będący w uprawie lub nadający się do uprawy
(1.2) użycie, używanie, użytkowanie
Wiktionary
IPA: uˈʒɨtɛk, AS: užytek
Wiktionary
rzecz. użytkownik m., użyteczność ż., użycie n., używanie n., używka ż., użytkowniczka ż.
przym. użytkowy, użyteczny, używany
przysł. użytecznie
czas. używać, użytkować
ims. używany
Wiktionary
(1.2) uzus, użycie, używanie, wykorzystanie, zastosowanie
Wiktionary
używać, robić z czegoś pożytek
SJP.pl
czasownik
(1.1) korzystać z czegoś (budynku, lokalu)
(1.2) korzystać z czegoś w sposób racjonalny, przynoszący korzyści
Wiktionary
IPA: ˌuʒɨtˈkɔvat͡ɕ, AS: užytkovać
Wiktionary
rzecz. użyteczność ż., użytkowniczka ż., użytkowanie, użytek, użytkownik, używka, używalność
przym. użytkowy, używany, użyteczny
czas. używać
ims. używany
Wiktionary
używać, robić z czegoś pożytek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. ograniczone prawo rzeczowe;
Wiktionary
Użytkowanie (łac. ususfructus) – jedno z ograniczonych praw rzeczowych, znane polskiemu prawu cywilnemu, wyrażające się w obciążeniu rzeczy prawem do jej używania i pobierania jej pożytków.
Przedmiotem użytkowania mogą być także zwierzęta. Przy wykonywaniu użytkowania zwierząt należy uwzględniać przepisy o ich ochronie.
Wikipedia
(1.1) Użytkowanie jest niezbywalne.
Wiktionary
IPA: ˌuʒɨtkɔˈvãɲɛ, AS: užytkovãńe
Wiktionary
czas. użytkować
przym. używany, użytkowy, użyteczny
rzecz. używka ż., użyteczność ż.
Wiktionary
(1.1) eksploatacja
Wiktionary
artysta będący autorem dzieł sztuki użytkowej
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która używa czegoś, użytkuje coś
Wiktionary
(1.1) Ta użytkowniczka jest początkującą wikipedystką i prosi o wyrozumiałość.
Wiktionary
rzecz. użytek m., używka ż., użyteczność ż.
:: fm. użytkownik m.
czas. użytkować ndk., używać ndk., użyć dk.
przym. użytkowy, użyteczny, używany
przysł. użytkowo, użytecznie
ims. używany
Wiktionary
osoba lub instytucja użytkująca coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która używa czegoś, użytkuje coś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sieci komputerowe opasują już cały świat, a każdy ich użytkownik nawiązuje kontakt z tysiącami innych użytkowników tego globalnego przekazu informacji.
(1.1) System haseł i uprawnień umożliwia pracę z programem tylko tym osobom, które wcześniej zostały wpisane na listę jego użytkowników.
Wiktionary
IPA: ˌuʒɨtˈkɔvʲɲik, AS: užytkovʹńik
Wiktionary
rzecz. użytek m., używka ż., użyteczność ż.
:: fż. użytkowniczka ż.
czas. zużywać, użytkować ndk., używać ndk., użyć dk.
przym. użytkowy, użyteczny, używany
przysł. użytkowo, użytecznie
ims. używany
Wiktionary
mający praktyczne zastosowanie, przeznaczony do użytku (np. drewno użytkowe)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony do użytku, dający się użytkować
Wiktionary
(1.1) Ta płyta to muzyka jak najbardziej użytkowa. Ale z pewnością nie do wind, jakby powiedzieli złośliwcy.
Wiktionary
rzecz. użytkowość ż., użytkownik mos., użytkowniczka ż., użytkowanie n., użycie n., użyteczność ż., użytek mrz., używka ż.
czas. użyć dk., użytkować ndk., zużyć dk., zużywać ndk.
przysł. użytkowo
przym. używany
Wiktionary
1. posługiwać się czymś; użytkować;
2. wyręczać się kimś, korzystać z czyichś usług;
3. brać coś jako lekarstwo, używkę, przyprawę itp.;
4. korzystać z czegoś przyjemnego; bawić się; hulać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. użyć)
(1.1) korzystać z czegoś do zrobienia czegoś
(1.2) wykorzystywać kogoś
(1.3) konsumować coś, stosować coś
(1.4) intensywnie bawić się czymś
(1.5) pejor. odbywać stosunek seksualny
Wiktionary
(1.1) Od tygodnia nie używam komputera i czuję się nieco zagubiony.
(1.4) Kiedy moi sąsiedzi sobie użyją, to całe schody są zarzygane.
(1.5) Ciekawe, czy pan Kazio naprawdę używał tej kobiety, czy tylko tak mówi.
Wiktionary
IPA: uˈʒɨvat͡ɕ, AS: užyvać
Wiktionary
rzecz. użytek m., używka ż., używalność ż., użyteczność ż., użytkownik m., użytkowniczka ż., użycie n., używanie n.
czas. użyć dk., użytkować ndk., zużywać ndk.
przym. używany
Wiktionary
(1.1) korzystać, posługiwać się
(1.2) wykorzystywać
(1.3) brać
(1.5) mieć
Wiktionary
potocznie: użytkownik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przydatność do używania
Wiktionary
czas. używać, użytkować
rzecz. użycie n., używanie n.
Wiktionary
nadający się do użytku
SJP.pl
1. posługiwać się czymś; użytkować;
2. wyręczać się kimś, korzystać z czyichś usług;
3. brać coś jako lekarstwo, używkę, przyprawę itp.;
4. korzystać z czegoś przyjemnego; bawić się; hulać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|używać.
Wiktionary
IPA: ˌuʒɨˈvãɲɛ, AS: užyvãńe
Wiktionary
rzecz. użycie n., używalność ż., użytek mrz., używka ż., użyteczność ż.
czas. używać ndk., użyć dk.
ims. używany
przym. używany, użyteczny
Wiktionary
1. posługiwać się czymś; użytkować;
2. wyręczać się kimś, korzystać z czyichś usług;
3. brać coś jako lekarstwo, używkę, przyprawę itp.;
4. korzystać z czegoś przyjemnego; bawić się; hulać
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: używać
przymiotnik
(2.1) mający wcześniej innego właściciela, noszący ślady użytkowania
Wiktionary
IPA: ˌuʒɨˈvãnɨ, AS: užyvãny
Wiktionary
rzecz. używanie n., użytkowanie n., użytkownik m., użytkowniczka ż., użytek m., używka ż., użycie n., zużywanie n., zużycie n., użytkowość ż.
czas. używać ndk., użyć dk., użytkować ndk., zużywać ndk., zużyć dk.
przym. użytkowy, używkowy
przysł. użytkowo
Wiktionary
(2.1) nienowy, z drugiej ręki
Wiktionary
dawniej: użytkownik
SJP.pl
dawniej:
1. wyżywić, wykarmić;
2. używić się - wyżywić się, wykarmić się
SJP.pl
1. produkt spożywczy działający pobudzająco na organizm ludzki;
2. potocznie: rzecz używana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) produkt spożywczy, zwykle nie mający wartości odżywczej, działający pobudzająco na organizm ludzki
(1.2) pot. coś, co było już używane
Wiktionary
Używka – substancja, niebędąca lekiem lub substancją mającą znaczenie farmakologiczne, ale wywierająca określony wpływ na organizm (najczęściej na ośrodkowy układ nerwowy) lub produkt zawierający takie substancje, na przykład:
Wikipedia
IPA: uˈʒɨfka, AS: užyfka
Wiktionary
rzecz. używanie n., użycie n., użytkownik m., użytkowniczka ż., użytek m., użytkowanie n.
czas. używać ndk., użyć dk., użytkować ndk.
przym. używkowy, użytkowy, używany
Wiktionary
dotyczący używki
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. użyźnić)
(1.1) czynić glebę bardziej urodzajną, zwiększać jej żyzność
Wiktionary
(1.1) Należy użyźniać regularnie te płowe ziemie dzięki guano.
Wiktionary
IPA: uˈʒɨʑɲät͡ɕ, AS: užyźńäć
Wiktionary
czas. użyźnić
rzecz. użyźnianie ndk., użyźnienie dk.
Wiktionary
(1.1) nawozić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|użyźniać.
Wiktionary
IPA: ˌuʒɨʑˈɲä̃ɲɛ, AS: užyźńä̃ńe
Wiktionary
czas. użyźniać
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. użyźniać)
(1.1) zwiększyć urodzajność ziemi
Wiktionary
(1.1) Babko, dziś wreszcie użyźniłem ogród nawozem mineralnym!
Wiktionary
czas. użyźniać
Wiktionary
(1.1) wzbogacić
Wiktionary
dawniej: oznaczyć w żyłki
SJP.pl
dawniej: oznaczyć w żyłki
SJP.pl
dawniej: oznaczyć w żyłki
SJP.pl
skrót od: Uniwersytet Ziem Zachodnich
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = hist. Uniwersytet Ziem Zachodnich;
Wiktionary
Uzza – postać biblijna ze Starego Testamentu, Izraelita, syn Abinadaba, brat Achio.
Wraz z bratem prowadził wóz z Arką Przymierza do Miasta Dawidowego. Kiedy przybyli na klepisko Nakona, woły szarpnęły wozem, a Uzza dotknął Arki, chcąc ją podtrzymać, za co został śmiertelnie porażony przez Jahwe.
Miejsce śmierci Uzzy zostało przez Dawida nazwanie Peres-Uzza, co znaczy Klęska Uzzy. Jego śmierć była również powodem tymczasowej zmiany miejsca przeniesienia Arki na dom Obed-Edoma.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) społ. objęcie dzieci opieką żłobkową
Wiktionary
(1.1) Naszym celem nie jest stuprocentowe użłobkowienie, że użyję takiego niezbyt eleganckiego słowa.
Wiktionary
rzecz. żłobek mrz.
przym. żłobkowy
Wiktionary
czynić złośliwym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w obwodzie tulskim;
Wiktionary
Uzłowaja, Uzłowa (ros. Узловая) – miasto w Rosji, w Obwodzie tulskim, w Podmoskiewskim Zagłębiu Węglowym.
Prawa miejskie posiada od 1938 roku.
W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, chemiczny oraz spożywczy.
Wikipedia
[czytaj: u-EŁ] skrót od: Uniwersytet Łódzki
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = eduk. Uniwersytet Łódzki;
Wiktionary
Uniwersytet Łódzki, skr. UŁ – polska uczelnia utworzona dekretem z 24 maja 1945 jako kontynuatorka dorobku i tradycji działających w okresie międzywojennym w Łodzi Instytutu Nauczycielskiego (1921–1928), Wyższej Szkoły Nauk Społecznych i Ekonomicznych (1924–1928) oraz oddziału Wolnej Wszechnicy Polskiej (1928–1939).
Wikipedia
(1.1) Ania studiuje anglistykę na UŁ.
(1.1) Wykopaliska prowadzili naukowcy z Instytutu Archeologii UŁ oraz Muzeum Regionalnego w Radomsku.
Wiktionary
1. uporządkować;
2. pogodzić się z samym sobą
SJP.pl
1. oddzielić część czegoś przez łamanie; odłamać;
2. ułamać się - zostać ułamanym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ułamać.
Wiktionary
rzecz. ułamywanie n., ułam m., ułamek m., ułamkowość ż., ułom m., ułomek m., ułomność ż., ułomnostka ż., ułomny mos.
czas. ułamywać ndk., ułamać dk.
przym. ułomny, ułamkowy
przysł. ułomnie, ułamkowo, ułamkowie
Wiktionary
1. iloraz dwóch liczb naturalnych, zapisywanych jedna nad drugą, oddzielonych poziomą kreską, lub w postaci dziesiętnej;
2. odłamana od całości część; odłamek; kawałek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. zapis dzielenia za pomocą poziomej kreski rozdzielającej dzielną od dzielnika (zwanych w tej sytuacji licznikiem i mianownikiem)
(1.2) fragment całości
Wiktionary
Ułamek – wyrażenie arytmetyczne lub algebraiczne postaci {\tfrac {a}{b}}, gdzie a i b są dowolnymi wyrażeniami tego typu. Wielkość a jest znana jako licznik, b jako mianownik, a oddzielająca je linia jako kreska ułamkowa. Wartością ułamka jest iloraz licznika przez mianownik, dlatego wartość ta istnieje tylko dla mianowników różnych od zera – dzielenie {\tfrac {a}{0}} nie jest określone.
Wikipedia
(1.1) 1/2 to ułamek właściwy, ponieważ jedność jest mniejsza od dwóch.
(1.2) Cena klawiatury to tylko niewielki ułamek ceny całego komputera.
Wiktionary
IPA: uˈwãmɛk, AS: uu̯ãmek
Wiktionary
rzecz. ułomny mos., ułam m., ułamkowość ż., ułom m., ułomek m., ułomność ż., ułomnostka ż., ułamywanie n., ułamanie n.
czas. ułamywać ndk., ułamać dk.
przym. ułomny, ułamkowy
przysł. ułomnie, ułamkowo, ułamkowie
Wiktionary
(1.2) część
Wiktionary
przymiotnik od: ułamek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mat. dotyczący ułamka
Wiktionary
rzecz. ułamek m., ułamanie n., ułamkowość ż., ułomność ż.
czas. ułamać dk.
Wiktionary
żołnierz lekkiej kawalerii utworzonej w Polsce w XVIII w.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. hist. żołnierz lekkiej kawalerii utworzonej w Polsce w XVIII w.; ; Gloger.
Wiktionary
Ułani – lekka jazda uzbrojona w lance, szable oraz broń palną, charakterystyczna głównie dla kawalerii polskiej. W niektórych państwach analogiczne formacje nosiły nazwę lansjerów.
Wikipedia
(1.1) Przybyli ułani pod okienko, • Pukają, wołają: – Puść, panienko!
(1.1) Serce struchlałego dziecka łomoce pod mundurem ułana i niewymowna trwoga żelaznymi obcęgi ściska piersi, gdy wchodzą tłumem szumnym w progi kościoła.
Wiktionary
IPA: ˈuwãn, AS: uu̯ãn
Wiktionary
rzecz. ułanka ż., Ułan m./ż., Ułanowicz m./ż., ułania ż.
przym. ułański
Wiktionary
(1.1) lansjer
Wiktionary
mieszkaniec Ułan Bator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ułan Batoru
Wiktionary
IPA: ˌuwãnbaˈtɔrt͡ʃɨk, AS: uu̯ãnbatorčyk
Wiktionary
rzecz. Ułan Bator n./mrz.
:: fż. ułanbatorka ż.
przym. ułanbatorski
Wiktionary
mieszkanka Ułan Bator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ułan Bator
Wiktionary
IPA: ˌuwãnbaˈtɔrka, AS: uu̯ãnbatorka
Wiktionary
rzecz. Ułan Bator n./mrz.
:: fm. ułanbatorczyk mos.
przym. ułanbatorski
Wiktionary
przymiotnik od: Ułan Bator (stolica Mongolii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Ułan Bator
Wiktionary
IPA: ˌuwãnbaˈtɔrsʲci, AS: uu̯ãnbatorsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Ułan Bator mrz./n., ułanbatorczyk m., ułanbatorka ż.
Wiktionary
krzew z rodziny wiesiołkowatych, o dwubarwnych, zwisających kwiatach, rosnący w Meksyku i Ameryce Południowej, hodowany jako roślina doniczkowa; fuksja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. pot. fuksja
(1.2) ułańska rogatywka
(1.3) kurtka ułańska
Wiktionary
Fuksja, ułanka (Fuchsia L.) – rodzaj roślin z rodziny wiesiołkowatych (Onagraceae). Obejmuje 108 gatunków. Rośliny te występują w naturze głównie w Ameryce Środkowej i Południowej z centrum zróżnicowania w Andach, tylko pojedyncze gatunki pochodzą spoza tego obszaru – cztery z Nowej Zelandii i jeden z Tahiti. Rośliny te występują głównie w formacjach leśnych i zaroślowych. Ich kwiaty zapylane są głównie przez kolibrowate (ornitogamiczne). Także nasiona są zwykle rozprzestrzeniane przez ptaki żywiące się soczystymi owocami zawierającymi drobne nasiona.
Wikipedia
rzecz. ułan m., ułańskość ż., Ułanowice nmos., Ułanowicz m./ż., Ułanowski m., Ułanowska ż.
przym. ułański
Wiktionary
Ułanowice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Klimontów.
Parafia Olbierzowice.
Część wsi położona wzdłuż bezimiennego dopływu Koprzywianki jest na planowanym obszarze Natura 2000 – Ostoja Żyznów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Ułanowo (niem. Uhlenhorst) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Kłecko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
dotyczący ułana
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ułanami, dotyczący ułanów
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający cechy przypisywane ułanom
Wiktionary
rzecz. ułan m., ułanka ż., ułańskość ż., Ułanowice nmos., Ułanowicz m./ż., Ułanowski m., Ułanowska ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Ułan Ude albo pochodzący z Ułan Ude, związany z Ułan Ude
Wiktionary
dawniej, dziś gwarowo:
1. ujmować, chwytać ręką; łapać;
2. łapać, zatrzymywać kogoś lub coś
SJP.pl
ucapić; dawniej, dziś gwarowo:
1. ująć, chwycić ręką; capnąć, złapać;
2. pojmać, złapać, zatrzymać kogoś lub coś
SJP.pl
azjatycki ptak z rodziny kurowatych
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|ułaskawiać.
Wiktionary
rzecz. łaskawość ż., łaskawca mos., ułaskawianie n., łaska ż., ułaskawienie n.
przym. łaskawy
Wiktionary
w terminologii prawniczej: ustawowy, powszechny akt łaski polegający na całkowitym lub częściowym darowaniu kary za pewne przestępstwa; amnestia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. całkowite lub częściowe darowanie skazanemu kary orzeczonej prawomocnie przez sąd lub zamiana takiej kary na łagodniejszą;
(1.2) pot. dokument, którego podpisanie skutkuje ułaskawieniem (1.1)
(1.3) odczasownikowy od|ułaskawić.
Wiktionary
Ułaskawienie – indywidualny akt ingerencji odpowiedniego organu władzy wykonawczej lub ustawodawczej w kompetencje władzy sądowniczej polegający najczęściej na całkowitym darowaniu kary lub też częściowym złagodzeniu postanowień wyroku sądowego.
Wikipedia
(1.1) Papież przebaczył mu, ale nigdy nie wystąpił z oficjalnym wnioskiem o ułaskawienie, pozostawiając sprawę władzom włoskim.
(1.2) Sędziowie skazali na śmierć Janosika i wyrok wykonali jak najspieszniej, a gdy z Wiednia od cesarza nadeszło ułaskawienie, już było za późno.
Wiktionary
IPA: ˌuwaskaˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: uu̯askavʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. łaska ż., łaskawca m., łaskawość ż., ułaskawianie n.
czas. ułaskawiać ndk., ułaskawić dk.
przym. łaskawy
rzecz. łaskawie
przysł. łaskawie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. ułatwić)
(1.1) sprawiać, że coś staje się dla kogoś łatwiejsze
Wiktionary
(1.1) Ręka zwilżona śliną, udo spocone, ułatwia odmienną fermentację, która decyduje o smaku cygara…
Wiktionary
IPA: uˈwatfʲjät͡ɕ, AS: uu̯atfʹi ̯äć
Wiktionary
czas. ułatwić dk.
rzecz. ułatwienie n., ułatwianie n., łatwość ż., łatwizna ż.
przym. łatwy
przysł. łatwo, łatwiutko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ułatwiać.
Wiktionary
IPA: ˌuwatˈfʲjä̃ɲɛ, AS: uu̯atfʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. ułatwiać
rzecz. łatwość ż., ułatwienie n.
przym. łatwy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. ułatwiać)
(1.1) dokonany od|ułatwiać.
Wiktionary
(1.1) Ale dziś właśnie i w tejże chwili postanawia zrobić wszystko, żeby ułatwić spotkanie szczęśliwej narzeczonej z jej nieszczęsnym szczęściem.
Wiktionary
IPA: uˈwatfʲit͡ɕ, AS: uu̯atfʹić
Wiktionary
czas. ułatwiać
przysł. łatwo, łatwiutko
rzecz. łatwość ż., łatwizna ż., ułatwienie n.
przym. łatwy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) to, co sprawia, że coś jest łatwiejsze
Wiktionary
czas. ułatwiać ndk., ułatwić dk.
rzecz. ułatwianie n., łatwość ż.
przysł. łatwo
przym. łatwy
Wiktionary
1. chwytać coś na wędkę, w sidła itp.;
2. zauważać, natężając uwagę
SJP.pl
rzadko o skałach: uławicić się - ułożyć się w postaci warstw o wyraźnie zaznaczonych granicach
SJP.pl
Ławica skalna to warstwa lub zespół warstw wchodzących w skład skały osadowej (niekiedy również innych skał), o zbliżonych cechach sensu lato, a szczególnie wyraźnie wyróżniających się od warstw sąsiednich. Ławica jest wyraźnie oddzielona od góry i dołu równoległymi płaszczyznami. Różni się od pozostałych barwą lub odmienną strukturą.
Wikipedia
rzadko o skałach: uławicić się - ułożyć się w postaci warstw o wyraźnie zaznaczonych granicach
SJP.pl
Ułazów (w latach 1977–1981 Łominy – przyczyny zmiany nazwy niewiadome) – wieś położona na Płaskowyżu Tarnogrodzkim, w województwie podkarpackim, w powiecie lubaczowskim, w gminie Stary Dzików. Leży nad rzeczką Wirową, 7 km na północny wschód od Starego Dzikowa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Wikipedia
dawniej: łechcąc, rozśmieszać kogoś
SJP.pl
przymiotnik od: Ułęż, gmina w województwie lubelskim
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Ułęża
Wiktionary
rzecz. Ułęż m., ułężanin m., ułężanka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Ułęż – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie ryckim, w gminie Ułęż. Leży na pograniczu Wysoczyzny Żelechowskiej i Pradoliny Wieprza. Historycznie położona w Ziemi Stężyckiej w Małopolsce.
Ceniona miejscowość wypoczynkowa. Wieś o charakterze ulicówki. Praktycznie doszczętnie zniszczona przez pożar w 1955. Jedno z nielicznych ocalałych zabudowań znajduje się przy posesji nr 132 - słabo zachowany budynek parnika. Drogi gminne w bardzo dobrym stanie - zdecydowanie najlepszym w całym powiecie. Na terenie gminy znajduje się lotnisko "Ułęż" - częste miejsce zlotów i wyścigów motorowych. We wrześniu 1939 stacjonowały tu 211. i 212. eskadry bombowe.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ułęża
Wiktionary
rzecz. Ułęż m.
:: fż. ułężanka ż.
przym. ułęski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ułęża
Wiktionary
rzecz. Ułęż m.
:: fm. ułężanin m.
przym. ułęski
Wiktionary
obraźliwie: osoba niepełnosprawna fizycznie lub intelektualnie; ułomek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. odłamany fragment
Wiktionary
rzecz. ułomny mos., ułamanie n., ułamek mrz., ułomnostka ż., ułomność ż.
czas. ułamać dk., ułamywać ndk.
przym. ułomny
przysł. ułomnie
Wiktionary
(1.1) odłamek, ułomek
Wiktionary
1. ułamany kawałek czegoś;
2. fragment czegoś;
3. obraźliwie: osoba niepełnosprawna fizycznie lub intelektualnie; ułom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. odłamany kawałek czegoś
(1.2) daw. mat. ułamek
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. ciamajda
Wiktionary
rzecz. ułamanie n., ułamek mrz., ułomność ż.
Wiktionary
1. mający jakąś wadę budowy; będący kaleką; niedołężny;
2. niedoskonały, słaby
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób niewystarczający
Wiktionary
rzecz. ułomny mos., ułamanie n., ułamek mrz., ułom mrz., ułomnostka ż., ułomność ż.
czas. ułamać dk., ułamywać ndk.
przym. ułomny
Wiktionary
(1.1) niedostatecznie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ułomnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ułomny
SJP.pl
1. bycie ułomnym, kalekim;
2. bycie niedoskonałym, słabym, nieudolnym;
3. wada, przywara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wada, negatywna cecha czegoś
(1.2) kalectwo
Wiktionary
IPA: uˈwɔ̃mnɔɕt͡ɕ, AS: uu̯õmność
Wiktionary
rzecz. ułam m., ułamek m., ułamkowość ż., ułom m., ułomek m., ułomnostka ż., ułamywanie n., ułamanie n., ułomny mos.
czas. ułamywać ndk., ułamać dk.
przym. ułomny, ułamkowy
przysł. ułomnie, ułamkowo, ułamkowie
Wiktionary
(1.1) defekt, wada
(1.2) kalectwo, inwalidztwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. ujemna cecha
Wiktionary
rzecz. ułomny mos., ułom mrz., ułamanie n., ułamek mrz., ułomność ż.
czas. ułamać dk., ułamywać ndk.
przym. ułomny
przysł. ułomnie
Wiktionary
1. mający jakąś wadę budowy; będący kaleką; niedołężny;
2. niedoskonały, słaby
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający wady budowy ciała
(1.2) zawierający braki, niedoskonałości
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) człowiek z wadami budowy
Wiktionary
rzecz. ułom mrz., ułamanie n., ułamek mrz., ułomnostka ż., ułomność ż.
przysł. ułomnie
Wiktionary
(1.1) kaleki, niepełnosprawny
(1.2) niedoskonały, niesprawny
(2.1) inwalida, kaleka, niepełnosprawny
Wiktionary
złapać zwierzę; złowić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ułożyć.
Wiktionary
IPA: ˌuwɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: uu̯ožẽńe
Wiktionary
rzecz. układanie n., układ m., układanka ż., układacz m., układaczka ż.
czas. ułożyć dk., układać ndk.
przym. układowy, złożony, układny
Wiktionary
1. uporządkować
2. stworzyć z mniejszych części; złożyć
3. nadać kształt
4. umieścić poziomo; położyć
5. stworzyć, np. mowę
6. ustalić, rozplanować
7. ułożyć się:
a) położyć się
b) przybrać kształt
c) mieć przebieg
d) dojść do porozumienia
SJP.pl
1. uporządkować
2. stworzyć z mniejszych części; złożyć
3. nadać kształt
4. umieścić poziomo; położyć
5. stworzyć, np. mowę
6. ustalić, rozplanować
7. ułożyć się:
a) położyć się
b) przybrać kształt
c) mieć przebieg
d) dojść do porozumienia
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. układać)
(1.1) dokonany od|układać.
Wiktionary
IPA: uˈwɔʒɨt͡ɕ, AS: uu̯ožyć
Wiktionary
rzecz. układanie n., układ m., ułożenie n., układanka ż.
czas. układać
przym. złożony, układny
Wiktionary
Ułtowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Bielsk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego. 1 stycznia 2003 będące dotychczasowymi częściami wsi Pofolwarczne i Stara Wieś zostały zlikwidowane jako osobne miejscowości.
Wikipedia
coś, co jest wytworem wyobraźni, nieprawdziwe wyobrażenie o kimś lub o czymś; złuda, złudzenie, urojenie, iluzja
SJP.pl
roślina ozdobna z rodziny szorstkolistnych
SJP.pl
Ułudka (Omphalodes Mill.) – rodzaj roślin z rodziny ogórecznikowatych. W tradycyjnym, szerokim ujęciu obejmował ponad 20 gatunków, ale po podziale zachowano tu tylko 11 gatunków. Zasięg rodzaju rozciąga się na południową Europę i południowo-zachodnią Azję – na obszarze od Portugalii po Pakistan. Rośliny te zasiedlają różne siedliska – piaszczyste, słoneczne murawy, cieniste lasy, tereny skaliste, w tym urwiska i wejścia do jaskiń. Jedyny rodzimy dla Polski przedstawiciel tego gatunku w tradycyjnym ujęciu – ułudka leśna przeklasyfikowany został do odrębnego rodzaju Memoremea.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: ułudnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ułudny
SJP.pl
cecha czegoś sprawiającego wrażenie prawdziwego; złudność, iluzoryczność, pozorność
SJP.pl
taki, który łudzi; istniejący tylko w wyobraźni; złudny
SJP.pl
rzadkie: porozbijać coś na kawałki, oddzielić coś od jakiejś całości poprzez łupanie, rąbanie, zwłaszcza przy pomocy siekiery
SJP.pl
łupiąc, rozbijać coś na kawałki
SJP.pl
1. jednostka organizacyjna i administracyjno-terytorialna tureckich i mongolskich koczowniczych plemion środkowej Azji i Syberii
2. dawna kozacka osada koczownicza lub stałe osiedle kozackie
SJP.pl
Ułus (ros.: улус; j. jakucki: улуус) – pierwotnie z tur. plemię, lud – ogół ludności u koczowników tureckich i mongolskich podporządkowanej jednemu władcy (kagan, chan), następnie jednostka organizacyjna, społeczna i terytorialna koczowników plemion w środkowej Azji i Syberii.
Wikipedia
[czytaj: fał]
1. litera alfabetu łacińskiego używana w różnych językach, odpowiadająca polskiej spółgłosce "w";
2. litera oznaczająca w numeracji porządkowej: dwudziesty trzeci; w numeracji liczbowej stosowana w celu odróżnienia przedmiotów oznaczanych tym samym numerem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. majuskuła dwudziestej drugiej litery alfabetu łacińskiego, spotykanej we wzorach matematycznych i nielicznych zapożyczeniach;
Wiktionary
V (minuskuła: v) (fał) – dwudziesta druga litera alfabetu łacińskiego. W ortografii polskiej używana przy zapisywaniu części zapożyczeń z innych języków, a także jako symbol lub skrót oraz w tak nietypowych zastosowaniach jak tablice rejestracyjne pojazdów. W dawnym języku polskim stosowana była niekiedy do zapisywania samogłoski u. Litera ta występuje w etnolekcie słowińskim, przez niektórych językoznawców uważanym za dialekt języka polskiego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|V.}}
źródła.
== V (język afrykanerski.) ==
ortografie.
odpowiednik arabski: ف
wymowa.
IPA|f., IPA|v.
znaczenia.
litera
(1.1) V, majuskuła dwudziestej drugiej litery alfabetu afrykanerskiego
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: faw, AS: fau̯
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|V.}}
źródła.
== V (język afrykanerski.) ==
ortografie.
odpowiednik arabski: ف
wymowa.
IPA|f., IPA|v.
znaczenia.
litera
(1.1) V, majuskuła dwudziestej drugiej litery alfabetu afrykanerskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: v; nazwa litery: vee
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|V.}}
źródła.
== V (język afrykanerski.) ==
ortografie.
odpowiednik arabski: ف
wymowa.
IPA|f., IPA|v.
znaczenia.
litera
(1.1) V, majuskuła dwudziestej drugiej litery alfabetu afrykanerskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: v; nazwa litery: vee
Wiktionary
[czytaj: fałbrejk] hamulec szczękowy używany zazwyczaj w rowerach górskich
SJP.pl
w kształcie litery V
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma kształt litery V
Wiktionary
typ rakietowego pocisku balistycznego
SJP.pl
1. skrót od: vide (czytany jako cały wyraz);
2. skrót od: vel (czytany jako cały wyraz);
3. skrót od: verte (czytany jako cały wyraz);
4. skrót od: voce (czytany jako cały wyraz);
5. skrót od: volta (czytany jako cały wyraz)
SJP.pl
V. – pierwsza i jedna z ważniejszych powieści Thomasa Pynchona z 1963 roku, stanowi swoisty wstęp do Tęczy grawitacji (Gravity’s Rainbow) tego samego autora. Zdobyła William Faulkner Foundation Award za najlepszą powieść roku 1963.
Wikipedia
skrót od: verbi gratia (z łaciny: na przykład)
SJP.pl
skrót od: vide infra (z łaciny: patrz niżej)
SJP.pl
z łaciny, skrót od: vicario nomine (z łaciny: w zastępstwie)
SJP.pl
1. z łaciny, skrót od:
a) veteris styli, starego stylu; używane w znaczeniu: według kalendarza juliańskiego;
b) vide supra, patrz wyżej (we wcześniejszym tekście);
2. z włoskiego, w muzyce, skrót od: volto subito, wskazówka w nutach, aby być przygotowanym na szybkie przewrócenie strony
SJP.pl
skrót od: very superior old pale - wysokogatunkowa stara czysta, napis na etykietach alkoholi różnego gatunku, informujący o ich najwyższej jakości; VSOP
SJP.pl
skrót od: vice versa (czytany jako całe wyrażenie)
SJP.pl
skrót
(1.1) = vice versa → na odwrót, odwrotnie, wzajemnie
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) v.v.
* portugalski: (1.1) v.v.
źródła.
== v.v. (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = vice-versa
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) v.v.
* portugalski: (1.1) v.v.
źródła.
== v.v. (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = vice-versa
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) v.v.
* portugalski: (1.1) v.v.
źródła.
== v.v. (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = vice-versa
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = ekon. polit. Grupa Wyszehradzka
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) V4
* słowacki: (1.1) V4
źródła.
== V4 (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = ekon. polit. Visegrádská skupina → V4, Grupa Wyszehradzka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) V4
* słowacki: (1.1) V4
źródła.
== V4 (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = ekon. polit. Visegrádská skupina → V4, Grupa Wyszehradzka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) mot. o silniku: widlasty, V-kształtny i ośmiocylindrowy
Wiktionary
V8 – oznaczenie silnika widlastego o ośmiu cylindrach umieszczonych w dwóch rzędach w skrzyni korbowej – kąt rozwarcia między nimi wynosi najczęściej 90°, istnieją także konstrukcje o mniejszym rozwarciu. Wszystkie osiem tłoków przekazuje siłę nacisku na wspólny wał korbowy. Niektóre z możliwych kolejności zapłonu dla czterosuwowego silnika V8 to 1-5-4-8-6-3-7-2, 1-5-4-2-6-3-7-8 (Ford), 1-3-7-2-6-5-4-8 (Ford), 1-8-4-3-6-5-7-2 (Chevrolet Small Block i Big Block), 1-8-7-2-6-5-4-3 (Chevrolet LS Engine).
Wikipedia
(1.1) Auto napędzał silnik V8 o mocy 350 koni mechanicznych.
(1.1) Największy rynek aut z silnikami V8 to USA, a następne to Kanada, Meksyk, Niemcy i Japonia.
Wiktionary
symbol woltoampera
SJP.pl
Belgia:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północnych Węgrzech, położone nad Dunajem;
Wiktionary
Vác (słow. Vacov, niem. Waitzen) – miasto (34,5 tys. mieszkańców w styczniu 2011 r.) położone nad Dunajem na północy Węgier.
Wikipedia
(1.1) Według relacji kroniki założycielem obu kościołów w Vácu miał być król Gejza w latach 1074 — 1077. Według niej miał on być również założycielem biskupstwa w Vácu.
(1.1) Wycofane spod Koszyc oddziały Czechów i dawnych weteranów Macieja rozłożyły się między Vácem i Egerem, łupiąc bezlitośnie otaczający kraj.
Wiktionary
(1.1) hist. Waców
Wiktionary
[czytaj: wakat] nieobsadzone stanowisko, wolna posada; wakat
SJP.pl
Sede vacante (od łac. sedes vacans – „nieobsadzona stolica” lub „pusty tron”; forma sede vacante to ablativus absolutus i znaczy: „przy nieobsadzonej stolicy”; pokr. sedis vacantia – „stan nieobsadzenia stolicy”) – w Kościele katolickim termin określający okres, w którym stolica biskupia jest nieobsadzona.
Wikipedia
[czytaj: waszlę] vacherin;
1. szwajcarski lub francuski ser;
2. beza z kremem albo z lodami
SJP.pl
[czytaj: waszrę] vachelin;
1. szwajcarski lub francuski ser;
2. beza z kremem albo z lodami
SJP.pl
[czytaj: waczillando] określenie wykonawcze: chwiejnie, wahliwie
SJP.pl
czeskie, słowackie albo rosyjskie imię męskie
SJP.pl
[czytaj: wakui] teza popularna w nauce starożytnych Greków, mówiąca o niemożności istnienia próżni w przyrodzie; horror vacui, obawa próżni
SJP.pl
Vacuum – album zespołu The Watch nagrany w 2004 roku.
Wikipedia
[czytaj: wademekum] wydawnictwo o charakterze informacyjno-praktycznym; zawierające podstawowe, niezbędne wiadomości z zakresu jednej dziedziny; wademekum, przewodnik, informator
SJP.pl
Vademecum, wademekum (łac. vade mecum – „pójdź ze mną”; wymowa: wademekum) – książka zawierająca zbiór podstawowych informacji z danej dziedziny, najczęściej o charakterze praktycznym, wydany w formie drukowanej.Kompendium, podręcznik, przewodnik.
Wikipedia
[czytaj: waDIM] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: faduc] stolica Liechtensteinu, europejskiego państewka
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. stolica Liechtensteinu;
Wiktionary
Vaduz (wymowa; IPA: [faˈdʊʦ]) – gmina (Politische Gemeinde) w Liechtensteinie oraz jego stolica, siedziba administracyjna regionu Oberland, Landtagu, rządu, Sądu Najwyższego i Rodziny Książęcej.
Wikipedia
przym. waduski
Wiktionary
czcionka komputerowa
SJP.pl
Vág – wieś i gmina w północno-zachodniej części Węgier, w pobliżu miasta Csorna. Miejscowość leży na obszarze Małej Niziny Węgierskiej, kilkanaście kilometrów od granic słowackiej i austriackiej. Administracyjnie należy do powiatu Csorna, wchodzącego w skład komitatu Győr-Moson-Sopron.
Gmina Vág liczy 513 mieszkańców (2009) i zajmuje obszar 14,03 km².
Wikipedia
końcowy odcinek dróg rodnych kobiety i samic ssaków, prowadzący do macicy; wagina, pochwa
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: waginektomia] operacyjne usunięcie pochwy; waginektomia
SJP.pl
zapalenie pochwy
SJP.pl
w medycynie: ból pochwy
SJP.pl
określenie wykonawcze: niejasno, niewyraźnie
SJP.pl
powinowactwo (np. leku) do nerwu błędnego
SJP.pl
[czytaj: wajaku] stolica Tuwalu
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Tuvalu;
Wiktionary
Vaiaku – miejscowość w Tuvalu położona na wyspie Fongafale, atol Funafuti. Jest administracyjnym centrum kraju i jego faktyczną stolicą (za stolicę bywa uznawany także cały atol Funafuti).
Powierzchnia miejscowości wynosi 0,11 km², w 2002 roku zamieszkiwało ją 498 osób, a w 2012 roku – 638. W Vaiaku znajdują się budynki rządowe, a także jedyny bank, port lotniczy i hotel.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa należąca do państwa Tuvalu;
Wiktionary
Vaitupu – największy atol archipelagu Tuvalu o powierzchni 5,6 km². W 2002 roku na atolu mieszkało 1591 osób. Pierwsi Europejczycy odkryli Vaitupu w 1825 roku.
Na Vaitupu znajduje się jedna szkoła średnia (Motufoua Secondary School), jedna szkoła podstawowa (Tolise Pimary School) i dwa przedszkola (Vaimele Pre-School, Lasagafou Pre-School) (stan na 2014 rok).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* tuvalu: (1.1) Vaitupu
źródła.
== Vaitupu (język tuvalu.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) Vaitupu
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* tuvalu: (1.1) Vaitupu
źródła.
== Vaitupu (język tuvalu.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) Vaitupu
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jedna z asan; siad, w którym kolana są połączone, pośladki spoczywają na piętach, tułów jest wyprostowany prostopadły do podłoża, a dłonie spoczywają na udach
Wiktionary
(1.1) pozycja pioruna, piorun
Wiktionary
obce imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
Valais (niem. Wallis, wł. Vallese, rm. Vallais, frp. Valês) – kanton w południowej Szwajcarii. Jego stolicą jest miasto Sion. Jest to trzeci pod względem powierzchni kanton Szwajcarii. Na całej długości kantonu rozciąga się dolina Rodanu, który wypływa z lodowca Rodanu, w pobliżu Oberwaldu. Od tej głównej doliny odchodzi wiele bocznych odgałęzień, wśród nich Vispertal, w której leży Zermatt – słynna miejscowość turystyczna u stóp Matterhornu (4478 m n.p.m.).
Wikipedia
wino hiszpańskie z regionu Valdepenas
SJP.pl
łac. bądź zdrów
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: walencja albo balensja]
1. jezioro i miasto w Wenezueli;
2. miasto i region w Hiszpanii
SJP.pl
Hiszpania:
Wikipedia
[czytaj: waląSJEN] miasto w północno-wschodniej Francji
SJP.pl
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Inne:
Wikipedia
Valeo – francuska firma produkująca części samochodowe na rynek pierwotny i wtórny. Posiada fabryki we Francji jak i poza krajem.
Firmę założył Eugène Buisson w 1923 roku w podparyskim Saint-Ouen jako fabrykę produkującą okładziny hamulcowe i tarcze sprzęgłowe na licencji angielskiej firmy Ferodo (UK). Od 1932 roku notowana na paryskiej giełdzie papierów wartościowych.
Przed II wojną światową firma uzyskała większość patentów w dziedzinie sprzęgieł.
Wikipedia
Valero – gmina w Hiszpanii, w prowincji Salamanka, w Kastylii i León, o powierzchni 26,27 km². W 2011 roku gmina liczyła 341 mieszkańców.
Wikipedia
[czytaj: waleRI] nazwisko francuskie, m.in. Paul Valéry (1871-1945) - pisarz
SJP.pl
handlowa nazwa leku o działaniu uspokajającym
SJP.pl
lek uspokajający, stosowany na bezsenność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) farm. zob. diazepam.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Znany jest też z produkcji witamin i valium — przez dziesięciolecia najczęściej używanego leku uspokajającego, który wynaleziony w 1963 r. przyniósł koncernowi miliardy.
Wiktionary
(1.1) diazepam, relanium; środ. rolki
Wiktionary
[czytaj: waljaDOlid] miasto w Hiszpanii
SJP.pl
Wikipedia
Vallejo – miasto w hrabstwie Solano, w stanie Kalifornia, w Stanach Zjednoczonych. Port przy ujściu rzeki Napa do zatoki San Pablo. Miejscowość liczy ok. 116 tys. mieszkańców.
W mieście rozwinął się przemysł młynarski oraz mięsny.
Miasto Elmore w serialu Niesamowity świat Gumballa jest wzorowane na Vallejo.
W 1929 r. w mieście została założona Akademia Morska.
Wikipedia
[czytaj: waleta] stolica Malty; La Valletta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Malty;
Wiktionary
Wikipedia
Hiszpania:
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
Francja:
Stany Zjednoczone:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
rodzaj garbnika
SJP.pl
[czytaj: walpaRAJzo]
1. miasto w stanie Floryda;
2. miasto w stanie Indiana;
3. wieś w stanie Nebraska
SJP.pl
Valparaíso (/balpaɾaˈiso/) – miasto w środkowym Chile położone u podnóża Andów, stolica regionu Valparaíso, port nad Oceanem Spokojnym. Założone w 1536. W okresie kolonialnym port i ośrodek gospodarczy Wicekrólestwa Peru. W XVIII-XX wieku wielokrotnie niszczone przez trzęsienia ziemi. W 1866 bombardowane przez flotę hiszpańską podczas wojny hiszpańsko-peruwiańskiej. W 1884 w Valparaíso zawarty układ chilijsko-boliwijski po wojnie o Pacyfik.
Wikipedia
Valpolicella – obszar produkcji win w prowincji Werona we Włoszech, posiadający apelację (Denominazione di origine controllata – DOC), produkujący wina czerwone.
Wikipedia
typ samochodu przeznaczony do przewozu większej liczby pasażerów; wan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) typ nadwozia samochodu osobowego do przewozu większej ilości osób;
Wiktionary
Van − typ pojazdu użytkowego, wielozadaniowego, służącego m.in. do przewozu większej liczby osób.
Jest to nadwozie jedno- lub dwubryłowe, z wyodrębnioną przednią bryłą. Samochody te mają różne konfiguracje siedzeń, zazwyczaj 1-4 rzędów, każdy po 2-4 siedzeń.
Jako pierwsze samochód typu van wyprodukowało amerykańskie przedsiębiorstwo pod marką Dodge.
Wikipedia
(1.1) Pojechaliśmy wszyscy moim siedmioosobowym vanem na plażaażę.
Wiktionary
IPA: vãn, AS: vãn
Wiktionary
[czytaj: wankuwer]
1. miasto w Kanadzie;
2. wyspa w Kanadzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Kanadzie;
(1.2) geogr. wyspa w Kanadzie na Oceanie Spokojnym;
(1.3) geogr. miasto w USA w stanie Waszyngton;
Wiktionary
Vancouver – miasto w zachodniej Kanadzie, w prowincji Kolumbia Brytyjska, przy ujściu rzeki Fraser do cieśniny Strait of Georgia (Ocean Spokojny).
Miasto ma 603,5 tys. mieszkańców (spis 2011) i jest ósmym co do wielkości miastem Kanady. Zespół miejski (Greater Vancouver Regional District) ma ponad 2,3 mln mieszkańców (spis 2011) i jest trzecim co do wielkości zespołem miejskim Kanady, po Toronto i Montrealu.
Wikipedia
(1.1) Władze Vancouver wprowadziły dzień bezmięsny, jest to poniedziałek.
Wiktionary
IPA: vãŋˈkuvɛr, AS: vãŋkuver
Wiktionary
przym. vancouverski
Wiktionary
→ Vancouver [czytaj: wankuwerski]
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Vancouverem, dotyczący Vancouveru
Wiktionary
rzecz. Vancouver mrz.
Wiktionary
samochód typu Mercedes Vaneo
SJP.pl
obce imię żeńskie
SJP.pl
Wanesa, Wanessa – żeńskie imię pochodzenia literackiego, stworzone przez irlandzkiego pisarza Jonathana Swifta od pierwszych sylab imienia i nazwiska jego przyjaciółki Esther Vanhomrigh. Nie ma męskiego odpowiednika. W Polsce imię zostało nadane po raz pierwszy w latach 60. XX wieku.
Wikipedia
greckie imię męskie
SJP.pl
Vangelis (gr. Βαγγέλης), właśc. Ewangelos Odiseas Papatanasiu (gr. Ευάγγελος Οδυσσέας Παπαθανασίου; ur. 29 marca 1943 w Agrii koło Wolos, zm. 17 maja 2022 w Paryżu) – grecki kompozytor muzyki elektronicznej i filmowej.
Wikipedia
Wikipedia
Vanini – miasto i gmina w Brazylii, w stanie Rio Grande do Sul. Znajduje się w mezoregionie Noroeste Rio-Grandense i mikroregionie Passo Fundo.
Wikipedia
[czytaj: wanseler] człowiek trudniący się handlem obwoźnym
SJP.pl
miasto i port lotniczy niedaleko Helsinek
SJP.pl
Vantaa (szw. Vanda) – miasto i gmina w Finlandii, w regionie Uusimaa nad rzeką Vantaanjoki. W 2022 miasto zamieszkiwało 242 819 osób, co dawało mu czwartą co do liczby ludności pozycję w kraju. Wraz z Espoo, Kauniainen i Helsinkami tworzy główny trzon aglomeracji helsińskiej (tak zwany Region Stołeczny, fiń. Pääkaupunkiseutu). W mieście znajduje się główny port lotniczy kraju – Helsinki-Vantaa.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Vanuatu
Wiktionary
IPA: ˌvãnuˈwat͡sʲci, AS: vãnuu̯acʹḱi
Wiktionary
rzecz. Vanuatu n., Vanuatczyk m., Vanuatka ż.
Wiktionary
(1.1) wanuacki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Vanuatu
Wiktionary
rzecz. Vanuatu n.
:: fż. Vanuatka ż.
przym. vanuacki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Vanuatu
Wiktionary
rzecz. Vanuatu mrz.
:: fm. Vanuatczyk mos.
przym. vanuacki
Wiktionary
państwo w Oceanii ze stolicą w Port Vila; Republika Vanuatu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. niewielki kraj wyspiarski w Oceanii;
Wiktionary
Republika Vanuatu (bisl. Ripablik blong Vanuatu) – państwo w Oceanii. Położone na 198 wyspach Nowych Hebrydów (dwie z nich – Matthew i Hunter – należą do Nowej Kaledonii, terytorium zamorskiego Francji), z których 65 jest zamieszkanych. Położone jest ok. 800 km na północny zachód od Fidżi i na północny wschód od Nowej Kaledonii. Dawniej terytorium kraju było kondominium francusko-brytyjskim znanym pod nazwą Nowe Hebrydy.
Wikipedia
(1.1) Aby dodzwonić się do Vanuatu, należy wybrać 67.
(1.1) Skoki bungee to stosunkowo nowy rodzaj sportu, którego tradycja wywodzi się z Vanuatu – małego państwa na południowo-zachodnim Pacyfiku, tysiąc km na zachód od wysp Fidżi i około 400 km na północ od Nowej Kaledonii.
Wiktionary
rzecz. Vanuatczyk mos., Vanuatka ż.
przym. vanuacki
Wiktionary
(1.1) Republika Vanuatu
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Vaporetto (l. mn. vaporetti) – tramwaj wodny w Wenecji. Najpopularniejsza linia 1 przebiega z Piazzale di Roma, Kanałem Grande, Kanałem św. Marka, do Lido. Ważniejsze przystanki: Ferrovia (Dworzec kolejowy) Santa Lucia, Rialto (Most Rialto), Accademia, San Marco (Piazzetta i plac św. Marka), Lido.
Wikipedia
Vaporware (z ang. vapor – para, opar) – oprogramowanie albo sprzęt komputerowy, które nie zostały jeszcze ukończone, ale których zapowiedziana data inauguracji została już dawno przekroczona.
Wikipedia
kosmetyczne urządzenie do oczyszczania skóry, pobudzające gruczoły łojowe i rozszerzające pory; wapozon
SJP.pl
palić papierosy elektroniczne; e-palić, wapować
SJP.pl
określenie pastucha bydła, kowboja używane na terenach południowo-zachodnich stanów USA i w Meksyku
SJP.pl
jednostka mocy elektrycznej biernej (1 war = 1 wat), legalna, nienależąca do układu SI; war
SJP.pl
Wikipedia
środowiskowo: sędzia obsługujący elektroniczny system pomocniczy do weryfikowania spornych sytuacji w czasie meczu; varowiec
SJP.pl
półwysep w północnej Norwegii
SJP.pl
Varanger (norw. Varangerhalvøya) – półwysep w północnej Norwegii, w okręgu Troms og Finnmark. Zajmuje powierzchnię 3300 km².
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: WARgas] nazwisko
SJP.pl
Vargas (hiszp. Estado Vargas) – jest jednym z 23 stanów Wenezueli. Nazwa stanu została mu nadana na cześć doktora José Maríi Vargasa, pierwszego cywilnego prezydenta Wenezueli. Stolicą stanu jest miasto La Guaira. Vargas leży w północnej części kraju i graniczy ze stanem Aragua od zachodu, Miranda od zachodu, Morzem Karaibskim od północy i Dystryktem Federalnym od południa.
Wikipedia
1. różne rzeczy, rozmaitości
2. w czasopiśmie (lub innej publikacji): dział zawierający różnorodne informacje, notatki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) książk. dokumenty lub przedmioty należące do różnych kategorii
(1.2) książk. bibliot. różne teksty zebrane w jednej publikacji lub rozdziale
Wiktionary
(1.1) Wśród variów znajdują się przedmioty wykonane z różnych tworzyw i przy użyciu rozmaitych technik, niemieszczące się w innych kolekcjach.
Wiktionary
(1.2) miscellanea
Wiktionary
[czytaj: warikos-is] rodzaj schorzenia żył; żylakowatość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. teatr. teatr variété lub przedstawienie w takim teatrze
Wiktionary
Variété – nowofalowa grupa muzyczna.
Wikipedia
(1.1) Otrzymawszy żądane papiery, udałem się niezwłocznie do variété, gdzie pracowały obie artystki.
Wiktionary
IPA: va.ʁje.te
Wiktionary
[czytaj: wariete]
1. przedstawienie wykorzystujące różne środki artystyczne, składające się z różnych scenek
2. teatr rozrywkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) teatr. rodzaj przedstawienia rozrywkowego składającego się z różnych form scenicznych: piosenek, monologów, tańców i popisów akrobatycznych
(1.2) teatr. teatr (instytucja) wystawiający variétés (1.1)
Wiktionary
(1.1) Czwarty uważany był za wielki talent pianistyczny. Został artystą variétés i wraz ze swoim partnerem zrobił tak naprawdę jedyną w okresie PRL prawdziwą karierę na zachodzie Europy.
(1.2) Mężczyźni, nie zdejmując kapeluszy ani płaszczy, rozpoczęli obserwację klientów variétés.
Wiktionary
(1.1-2) varietes
Wiktionary
tekst bądź wydanie, przede wszystkim autora klasycznego, posiadające przypisy, komentarze np. wydawcy
SJP.pl
środowiskowo: sędzia obsługujący elektroniczny system pomocniczy do weryfikowania spornych sytuacji w czasie meczu; VAR-owiec
SJP.pl
[czytaj: warroas-is] pasożytnicza choroba pszczół; warroza
SJP.pl
dokumenty, rękopisy, druki o Warszawie, dotyczące Warszawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) druk. księg. wydawnictwa związane z Warszawą
Wiktionary
Varsaviana (łac. varsaviana, od Varsavia – Warszawa) – dokumenty, rękopisy oraz druki dotyczące zagadnień związanych z Warszawą bądź jej dziejów.
Termin varsaviana obejmuje m.in. dokumenty urzędowe władz Warszawy: akty prawa miejscowego, sprawozdania, plany inwestycyjne, statystyki; publikacje naukowe i popularnonaukowe dotyczące miasta, jego mieszkańców, historii, wspomnienia bądź pamiętniki osób mieszkających w Warszawie. Są to także ogólnomiejskie i dzielnicowe czasopisma i gazety lokalne, jak również dokumenty życia społecznego, pocztówki, plakaty, ogłoszenia, druki ulotne oraz przedmioty materialne i inne artefakty związane z Warszawą.
Wikipedia
(1.1) Nasza książnica gromadzi varsaviana w języku polskim oraz wydawnictwa obce.
Wiktionary
IPA: ˌvarsaˈvʲjãna, AS: varsavʹi ̯ãna
Wiktionary
rzecz. Warszawa ż., warszawka ż., warszawianin mos., warszawianka ż.
przym. warszawski
Wiktionary
adept varsavianistyki; osoba znająca, badająca dzieje Warszawy; autor pozycji na temat Warszawy lub ich kolekcjoner
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) badacz dziejów Warszawy
Wiktionary
Varsaviana (łac. varsaviana, od Varsavia – Warszawa) – dokumenty, rękopisy oraz druki dotyczące zagadnień związanych z Warszawą bądź jej dziejów.
Termin varsaviana obejmuje m.in. dokumenty urzędowe władz Warszawy: akty prawa miejscowego, sprawozdania, plany inwestycyjne, statystyki; publikacje naukowe i popularnonaukowe dotyczące miasta, jego mieszkańców, historii, wspomnienia bądź pamiętniki osób mieszkających w Warszawie. Są to także ogólnomiejskie i dzielnicowe czasopisma i gazety lokalne, jak również dokumenty życia społecznego, pocztówki, plakaty, ogłoszenia, druki ulotne oraz przedmioty materialne i inne artefakty związane z Warszawą.
Wikipedia
adeptka varsavianistyki; kobieta znająca, badająca dzieje Warszawy; autorka pozycji na temat Warszawy lub ich kolekcjonerka
SJP.pl
związany z varsavianistyką
SJP.pl
nauka historyczna dotycząca dziejów Warszawy, poświęcona badaniom dziejów Warszawy
SJP.pl
[czytaj: warsowien] wolny taniec w rytmie 3/4, podobny do mazura
SJP.pl
[czytaj: waZAri] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: wazektomia] w medycynie: chirurgiczne podwiązanie nasieniowodów w celach antykoncepcyjnych, prowadzące do nieodwracalnej bezpłodności mężczyzny; wazektomia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jedna z asan; pozycja, w której ciężar ciała spoczywa na jednej ręce i jednej nodze, druga noga jest uniesiona do góry, a drugie ramię na przedłużeniu pierwszego, prostopadle do podłogi
Wiktionary
(1.1) boczna deska
Wiktionary
[czytaj: wat] (skrót od: value added tax) podatek od towarów i usług dodawany do ich ceny
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. zob. podatek od wartości dodanej.
Wiktionary
(1.1) Opodatkowaniu VAT-em podlegają wszyscy uczestnicy procesu produkcji danego towaru.
Wiktionary
przym. vatowski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) podatek
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. vatowski
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|VAT.
uwagi.
Formy miejscownika i wołacza liczby pojedynczej „źle|VAT-ie.”, „źle|VAC-ie.” oraz „źle|VAT-cie.” uznawane są za niepoprawne.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|podatek od wartości dodanej.
źródła.
== VAT (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = Value Added Tax → podatek od wartości dodanej
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
osoba lub firma płacąca VAT; vatowiec
SJP.pl
[czytaj: watowski] przymiotnik od: VAT (rodzaj podatku); vatowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekon. zob. vatowski.
Wiktionary
(1.1) Dowiedziono, że student za pomocą komputera fabrykował VAT-owskie faktury, a myszkowianin pełnił rolę dilera.
Wiktionary
[czytaj: fatermerder] wysoki kołnierzyk przy męskiej koszuli, mający sztywne, sterczące do góry rogi, charakterystyczny dla mody XIX wieku; fatermerder
SJP.pl
Vateryt – minerał z gromady węglanów, heksagonalna odmiana polimorficzna węglanu wapnia CaCO3. Jest minerałem bardzo rzadkim i nietrwałym w przyrodzie. Spotykany jest w pizolitach osadów biochemicznych oraz w skorupkach niektórych organizmów. Został także stwierdzony w Ballycraigy w Larne w Irlandii Północnej, gdzie powstał wskutek rozpadu larnitu - stąd też został opisany. Przekrystalizowuje się w kalcyt lub aragonit. Nazwa została nadana na cześć profesora mineralogii Heinricha Vatera z Tharand w Niemczech.
Wikipedia
w literaturze: utwór poetycki mający postać przepowiedni, proroctwa związanego z przyszłością świata lub jakiegoś narodu, charakteryzujący się patetycznym, podniosłym stylem oraz wieloznacznym, tajemniczym sposobem obrazowania
SJP.pl
osoba lub firma płacąca VAT; VAT-owiec
SJP.pl
[czytaj: watowski] przymiotnik od: VAT (rodzaj podatku); VAT-owski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekon. związany z podatkiem od wartości dodanej
Wiktionary
(1.1) Wyjaśnienia urzędu skarbowego w vatowskiej kwestii rozwiewają wszelkie wątpliwości dotyczące tej sprawy.
Wiktionary
skr. VAT
Wiktionary
[czytaj: wodewil] komediowy utwór sceniczny, łączący dialogi z tańcami oraz pantomimą; wodewil
SJP.pl
Vaudeville – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Grand Est, w departamencie Meurthe i Mozela.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 151 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 17 osób/km² (wśród 2335 gmin Lotaryngii Vaudeville plasuje się na 894. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 675.).W mieście tym znajduje się znany z czasów Juliusza Verne, Teatr Vaudeville
Wikipedia
[czytaj: won] nazwisko
SJP.pl
Vaughan – miasto (ang. city) w Kanadzie, w prowincji Ontario, w regionie York.
Liczba mieszkańców Vaughan wynosi 238 866. Język angielski jest językiem ojczystym dla 45,7%, francuski dla 0,7% mieszkańców (2006).
Wikipedia
[czytaj: woTRĘ] główny bohater "Komedii ludzkiej" Honoriusza Balzaka
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: woksl] samochód marki Vauxhall, brytyjska wersja opla
SJP.pl
Vauxhall Motors Ltd. – brytyjski producent samochodów osobowych i dostawczych z siedzibą w Luton działający od 1857 roku. Należy do międzynarodowego koncernu Stellantis.
Wikipedia
skrót od: Visual Basic for Applications, w informatyce: język makrodefinicji umożliwiający rozbudowę aplikacji
SJP.pl
w informatyce: język skryptowy stworzony przez Microsoft, uproszczona wersja języka Visual Basic
SJP.pl
skrót od: violoncello (wiolonczela)
SJP.pl
skrót od: Voltage Controlled Amplifier - wzmacniacz sterowany napięciem (rodzaj syntezatora)
SJP.pl
skrót od: Video Compact Disc - format będący poprzednikiem DVD, stworzony w 1993 roku
SJP.pl
skrót od: Voltage Controlled Oscilator - generator sterowany napięciem (rodzaj syntezatora)
SJP.pl
[czytaj: fał-ce-ER] skrót od: Video Cassette Recording - pierwszy europejski format kaset do magnetowidów
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Osoby o nazwisku Veblen
Wikipedia
[czytaj: wektra] samochód typu Opel Vectra
SJP.pl
Vectra S.A. – spółka akcyjna z siedzibą w Gdyni, jeden z największych w Polsce operatorów telewizji kablowej. Oferuje swoje usługi w 439 miastach i według danych Polskiej Izby Komunikacji Elektronicznej, w 2019 posiadała ponad milion abonentów, czyli 22,3% rynku, co dawało jej drugie miejsce pośród wszystkich operatorów kablowych w Polsce.
Wikipedia
[czytaj: weDETta] przestarzałe: popularna aktorka lub gwiazda filmowa; wedeta
SJP.pl
„Vedetta” – nazwa noszona na przestrzeni dziejów przez kilka okrętów Regia Marina i Marina Militare:
Wikipedia
Osoby o nazwisku Vega:
Wikipedia
lek stosowany przeciw skurczom przewodu pokarmowego, bolesnym miesiączkowaniom, napadom bólu w chorobie wrzodowej oraz przeciw kolce nerkowej i żółciowej
SJP.pl
mieszanka przypraw i suszonych warzyw używana do zup, dań mięsnych, warzywnych, duszonych i grillowanych; wegeta
SJP.pl
Wikipedia
albo, czyli (stosowane tylko przy zestawieniu określeń synonimicznych, przede wszystkim dwu nazwisk tej samej osoby); rzadziej: albo też, albo raczej; np. Pola Negri vel Apolonia Chałupiec
SJP.pl
spójnik
(1.1) książk. albo, czyli, albo też (używane tylko dla połączenia określeń synonimicznych, szczególnie nazwisk, pseudonimów tej samej osoby)
Wiktionary
Alias (inaczej zwany, znany jako), vel (łac. albo, czyli) – alternatywna nazwa służąca do identyfikacji obiektów, ludzi itp. (pseudonim). Zwykle z aliasem związana jest funkcja polegająca na skróceniu i uproszczeniu nazewnictwa.
Wikipedia
(1.1) Jednym z przedstawicieli pozytywizmu był Bolesław Prus vel Aleksander Głowacki.
Wiktionary
IPA: vɛl, AS: vel
Wiktionary
(1.1) skrót v.; AKA, alias
Wiktionary
łac. zasłona chroniąca widzów starożytnych rzymskich amfiteatrów przed gorącem bijącym od słońca
SJP.pl
Velarium (od łac. vēlŭm – żagiel, także płótno żaglowe) – w starożytnym Rzymie płócienna osłona rozpinana nad widowniami dla ochrony przed słońcem lub deszczem.
Stosowana przede wszystkim w amfiteatrach. Znana dobrze np. z Koloseum, gdzie na trzeciej kondygnacji stwierdzono pozostałości po otworach masztów rozmieszczonych wokół widowni (cavea) i podtrzymujących płaty cienkiego żaglowego płótna rozciągane w niepogodę bądź w nazbyt upalne dni nad widzami i areną widowisk. Dla rozpinania tej konstrukcji na linach wykorzystywano naturalne umiejętności marynarzy z załóg okrętów floty stacjonującej w Misenum (dzis. Miseno). Ustalenia współczesnych badaczy dowodzą istnienia 240 słupów wspornikowych (masztów) z linami podtrzymującymi wielki pierścień górujący 40 m nad areną, do którego przypinano płócienne płachty (przypuszczalnie z lnu). Całość, której ciężar prawdopodobnie sięgał 24 ton, do obsługi wymagała zatrudnienia aż tysiąca marynarzy z Misenum. Również w wielkim teatrze w Pompejach stwierdzono w murze zewnętrznym wokół korony budowli ponad najwyższą kondygnacją widowni istnienie bazaltowych konsoli będących gniazdami masztów służących do rozpinania velarium.
Wikipedia
płaski step w południowo-wschodniej Afryce, zwykle z rzadka porośnięty krzewami i drzewami; veldt, afrik
SJP.pl
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
[czytaj: weldszons] rodzaj butów z niewyprawionej skóry, podobny do mokasynów
SJP.pl
płaski step w południowo-wschodniej Afryce, zwykle z rzadka porośnięty krzewami i drzewami; veld, afrik
SJP.pl
veldt – nazwa zbiorowisk wysokich traw, typu sawanny wykształconych ponad górną granicą lasu w Afryce Południowej, na Wyżynie Weldów, a dokładnie na obszarze Wysokiego Weldu.
Zobacz też:
Wikipedia