1. wydawać niski odgłos;
2. potocznie: głośno płakać; beczeć, ryczeć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zabuczeć)
(1.1) wydawać niski, jednostajny dźwięk
(1.2) pot. głośno płakać
czasownik przechodni niedokonany (dk. wybuczeć)
(2.1) pot. okazywać komuś dezaprobatę poprzez wydawanie niskich, przeciągłych dźwięków
Wiktionary
rzecz. buczenie n.
Wiktionary
przymiotnik od: Buczek; bucki, buczkowski
SJP.pl
1. syrena, gwizdek fabryczny;
2. sygnał dźwiękowy;
3. młody buk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dendr. zdrobn. mały buk
(1.2) dendr. kij bukowy
(1.4) techn. gwizdek fabryczny, syrena
(1.5) telekom. silny sygnał dźwiękowy w urządzeniach telefonii automatycznej, alarmujący abonenta, który pomyłkowo nie odłożył słuchawki
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbut͡ʃɛk, AS: buček
Wiktionary
(1.1-2)
:: rzecz. buk m., buczyna ż.
:: przym. bukowy
(1.2-5)
:: rzecz. buczenie n.
:: czas. buczeć ndk., zabuczeć dk.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Buczkowice – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie bielskim, w gminie Buczkowice, której jest siedzibą od 1991 r. Poprzednio cały obszar gminy Buczkowice, należał administracyjnie do gminy Szczyrk. Powierzchnia sołectwa wynosi 653 ha, a liczba ludności 4102, co daje gęstość zaludnienia równą 628,2 os./km².
Wikipedia
→ Buczek; bucki, buczecki
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: jękliwy, żałosny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest buczne; cecha tych, którzy są buczni
Wiktionary
przym. buczny
przysł. bucznie
Wiktionary
potocznie:
1. las lub zagajnik, w którym liczebnie przeważają drzewa bukowe;
2. drewno z drzewa bukowego; buk;
3. owoce drzewa bukowego; bukiew
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) las bukowy
(1.2) owoce buku
(1.3) drewno bukowe
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. buk m., bukiew m., buczek m.
przym. bukowy
Wiktionary
(1.2) bukiew, orzeszek bukowy
Wiktionary
zdrobnienie od: buczyna
SJP.pl
Obiekty geograficzne:
Wikipedia
potwora buczynówka - gatunek ćmy z rodziny garbatkowatych
SJP.pl
związany z buczyną
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: budownictwo, budowniczy (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = budynek
Wiktionary
(1.1) Centrum Informacji i Biznesu działa na naszej uczelni od listopada 2021 r., a swoją siedzibę ma w bud. L-3.
Wiktionary
1. niewielki, sklecony z byle czego budynek, pomieszczenie dla zwierząt lub sprzętów;
2. potocznie: zakład pracy lub szkoła;
3. ruchome nakrycie pojazdu;
4. w czasie okupacji hitlerowskiej: kryty policyjny samochód niemiecki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. dawne miasto, dziś dzielnica Budapesztu;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) Budapeszt
synonimy.
(1.1) stpol. Budzyń
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. budzki, budański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* słowacki: (1.1) Budín m.
* węgierski: (1.1) Buda
źródła.
== Buda (język słoweński.) ==
thumb|Buda (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) hist. Budda
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbuda, AS: buda
Wiktionary
przym. budzki, budański
Wiktionary
(1.1) stpol. Budzyń
Wiktionary
→ Buda (część Budapesztu); budziański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Budą, dotyczący Budy
Wiktionary
rzecz. Buda ż.
Wiktionary
(1.1) budzki
Wiktionary
stolica Węgier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. urz. stolica Węgier;
Wiktionary
Budapeszt (węg. Budapest) – stolica i największe miasto Węgier, położone w północnej części kraju, nad Dunajem. Formalnie stworzony został w latach 1872–1873 z trzech połączonych ze sobą miast: Budy i Óbudy na prawym brzegu Dunaju (geograficznie – Średniogórze Zadunajskie) oraz Pesztu – na lewym (geograficznie – Średniogórze Północnowęgierskie i Wielka Nizina Węgierska).
Wikipedia
(1.1) Kiedy się urodziłem, stolica kraju, Budapeszt, właśnie pospiesznie się madziaryzowała, węgierskość błyszczała na niej jak jaskrawy kwiat, jak farba na świeżo malowanym domu.
Wiktionary
IPA: buˈdapɛʃt, AS: budapešt
Wiktionary
rzecz. budapeszteńczyk mos., budapesztenka ż.
przym. budapesztański, podbudapesztański, budapeszteński, podbudapeszteński
Wiktionary
mieszkaniec Budapesztu; budapeszteńczyk
SJP.pl
mieszkanka Budapesztu; budapesztenka
SJP.pl
dotyczący Budapesztu, związany z Budapesztem; budapeszteński
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Budapesztu (stolicy Węgier)
Wiktionary
(1.1) W trakcie pobytu w budapesztańskich przedszkolach zwróciłyśmy uwagę na wysoki poziom umiejętności artystycznych dzieci.
Wiktionary
IPA: ˌbudapɛˈʃtãj̃sʲci, AS: budapeštãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. budapeszteńczyk m., budapesztenka ż., Budapeszt
Wiktionary
(1.1) budapeszteński
Wiktionary
mieszkaniec Budapesztu; budapesztańczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Budapesztu
Wiktionary
IPA: ˌbudapɛˈʃtɛ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: budapeštẽĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Budapeszt mrz.
:: fż. budapesztenka ż.
przym. budapesztański, budapeszteński
Wiktionary
mieszkanka Budapesztu; budapesztanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Budapesztu
Wiktionary
IPA: ˌbudapɛˈʃtɛ̃nka, AS: budapeštẽnka
Wiktionary
rzecz. Budapeszt mrz.
:: fm. budapeszteńczyk mos.
przym. budapesztański, budapeszteński
Wiktionary
dotyczący Budapesztu, związany z Budapesztem; budapesztański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Budapesztu (stolicy Węgier)
Wiktionary
(1.1) Rethly jest dyrektorem budapeszteńskiego parku, gdzie zgromadzono pomniki z czasów komunizmu.
Wiktionary
IPA: ˌbudapɛˈʃtɛ̃j̃sʲci, AS: budapeštẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Budapeszt mrz., budapeszteńczyk mos., budapesztenka ż.
Wiktionary
(1.1) budapesztański
Wiktionary
w buddyzmie: osoba oświecona, człowiek posiadający najwyższą mądrość, wykraczający poza cierpienie ludzkiej egzystencji, osiągający po śmierci stan nirwany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. hist. założyciel buddyzmu;
Wiktionary
Budda (sanskr. Buddha „oświecony”, „przebudzony”, „nieuśpiony”), właśc. Siddhartha Gautama urodzony jako książę około 560 p.n.e. we wsi Lumbini na terenie współczesnego Nepalu. Pierwszą część swojego życia spędził na doświadczaniu przyjemności, otoczony zbytkiem i luksusem. Znudzony dotychczasowymi doświadczeniami wyszedł z pałacu i za jego murami zobaczył wiele cierpienia. To skłoniło go do tego, aby podjąć decyzję o porzuceniu dotychczasowego życia i staniu się wędrownym mnichem. Pewnego dnia pod drzewem Bodhi oddał się kilkudniowej medytacji, w trakcie której osiągnął oświecenie. Resztę życia poświęcił podróżom po Indiach i nauczaniu ludzi. Nadrzędnym celem nauk Buddy była pomoc ludzkości w uwolnieniu się z cierpienia. Budda określa oświeceniem uwolnienie się od permanentnego cyklu odradzania i śmierci (samsary) oraz od cierpienia, które jest immanentną cechą ludzkiej natury.
Wikipedia
(1.1) Posągi Buddy w odróżnieniu od bodhisattwów i innych postaci panteonu buddyjskiego rzeźbiono w prostych szatach, bez żadnych ozdób i klejnotów.
Wiktionary
IPA: ˈbudːa, AS: bu•da
Wiktionary
rzecz. budda m., buddysta m., buddystka ż., buddyjskość ż.
przym. buddyjski, buddystyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. budda m., buddysta m., buddystka ż., buddyjskość ż.
przym. buddyjski, buddystyczny
frazeologia.
ręka Buddy
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Buddha
* duński: (1.1) Buddha w.
* francuski: (1.1) Bouddha m.
* hiszpański: (1.1) Buda m.
* japoński: (1.1) 仏陀 (butsuda)
* mandżurski: (1.1) ᡶᡠᠴᡳᡥᡳ
* niemiecki: (1.1) Buddha m.
* pali: (1.1) Buddha m.
* rosyjski: (1.1) Бу́дда m.
* sanskryt: (1.1) बुद्ध m.
* ukraiński: (1.1) Бу́дда m.
* węgierski: (1.1) Buddha
źródła.
== Budda (język bawarski.) ==
thumb|Budda (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) spoż. masło
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z buddyzmem, Buddą; buddyjski
SJP.pl
buddyzm
SJP.pl
Buddenbrookowie. Dzieje upadku rodziny (niem. Buddenbrooks: Verfall einer Familie) – powieść Thomasa Manna, opublikowana w 1901 roku. Autor miał wtedy 26 lat. W 1903 roku ukazało się drugie wydanie powieści, które potwierdziło jej literacki sukces w Niemczech.
Wikipedia
wyznawczyni buddyzmu; buddystka
SJP.pl
związany z buddyzmem, Buddą; buddaistyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) filoz. rel. związany z buddyzmem
Wiktionary
(1.1) Mój przyjaciel, który jest buddystą, medytował kiedyś w prawdziwej świątyni buddyjskiej w Indiach.
Wiktionary
IPA: budˈːɨjsʲci, AS: bu•dyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Budda mos., buddysta mos., buddystka ż., buddyzm m.
Wiktionary
wyznawca buddyzmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. wyznawca buddyzmu
Wiktionary
Buddyzm (inna nazwa to: sanskr. Buddha Dharma; pāli. Buddha Dhamma lub Buddha Sasana – „Nauka Przebudzonego”) – nonteistyczny system filozoficzny i religijny, którego założycielem i twórcą jego podstawowych założeń był żyjący od około 560 do 480 roku p.n.e. Siddhārtha Gautama (pāli. Siddhattha Gotama), syn księcia z rodu Śākyów, władcy jednego z miast-państw w północnych Indiach. Buddyzm jest zaliczany do religii dharmicznych oraz do religii nieteistycznych.
Wikipedia
(1.1) Buddyści i hinduiści wierzą w reinkarnację.
Wiktionary
IPA: budˈːɨsta, AS: bu•dysta
Wiktionary
rzecz. buddyzm m., Budda m.
:: fż. buddystka ż., buddyjka ż.
przym. buddyjski
przysł. buddyjsko
Wiktionary
wyznawczyni buddyzmu; buddyjka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. kobieta, która wyznaje buddyzm
Wiktionary
IPA: budˈːɨstka, AS: bu•dystka
Wiktionary
rzecz. buddyzm m., buddyjka ż.
:: fm. buddysta mos.
przym. buddyjski
Wiktionary
(1.1) buddyjka
Wiktionary
jedna z wielkich religii, która rozwinęła się z systemu etyczno-soteriologicznego, stworzonego przez Buddę w V w. p.n.e.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. system filozoficzno-etyczny, którego założycielem był Siddhārtha Gautama;
Wiktionary
Buddyzm (inna nazwa to: sanskr. Buddha Dharma; pāli. Buddha Dhamma lub Buddha Sasana – „Nauka Przebudzonego”) – nonteistyczny system filozoficzny i religijny, którego założycielem i twórcą jego podstawowych założeń był żyjący od około 560 do 480 roku p.n.e. Siddhārtha Gautama (pāli. Siddhattha Gotama), syn księcia z rodu Śākyów, władcy jednego z miast-państw w północnych Indiach. Buddyzm jest zaliczany do religii dharmicznych oraz do religii nieteistycznych.
Wikipedia
(1.1) Moda na buddyzm kwitnie w Europie.
Wiktionary
IPA: ˈbudːɨsm̥, AS: bu•dysm̦
Wiktionary
rzecz. buddysta m., buddystka ż.
przym. buddyjski
Wiktionary
1. mała buda;
2. nieduże pomieszczenie lub część większego, przeznaczone do specjalnych zadań;
3. damski kapelusz popularny w XIX w.;
4. kiosk uliczny;
5. przestarzałe: futrzany kołnierz kobiecy wysoko zachodzący na szyję
SJP.pl
→ Budry (wieś w Polsce); budrski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Budrami, dotyczący Budr
Wiktionary
(1.1) Buderski samorząd ufundował stypendia dla najzdolniejszych uczniów gminy.
Wiktionary
rzecz. Budry nmos., budrzanin m., budrzanka ż.
Wiktionary
Budimex SA – polskie przedsiębiorstwo budowlane, którego większość akcji od 2000 roku należy do hiszpańskiej firmy Ferrovial. Siedzibą Budimex SA jest Warszawa.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odzież. hist. wojsk. spiczasta czapka używana w Armii Czerwonej w okresie międzywojennym;
Wiktionary
Budionnówka (budionówka, z ros. будёновка) – spiczasta czapka używana w Armii Czerwonej w okresie międzywojennym.
Regulaminowe nakrycie głowy przypominające wyglądem średniowieczne szyszaki ruskich wojów. Jako dostosowane również na okres zimowy wyposażone było w znane z innych rosyjskich czapek odwijane nauszniki. Czapka była wykonywana z bawełnianego drelichu w kolorze khaki, z płóciennymi podszewkami.
Wikipedia
rzecz. budionówka ż., Budionnowsk m.
przym. budionnowski
Wiktionary
(1.1) budionówka, bogatyrka, frunzetka
Wiktionary
dotyczący Siemiona Budionnego, marszałka ZSRR od 1935 roku
SJP.pl
nazwisko, m. in.: Siemion Budionny (1883-1973), współtwórca kawalerii bolszewickiej, marszałek ZSRR
SJP.pl
Wikipedia
1. mała buda;
2. nieduże pomieszczenie lub część większego, przeznaczone do specjalnych zadań;
3. damski kapelusz popularny w XIX w.;
4. kiosk uliczny;
5. przestarzałe: futrzany kołnierz kobiecy wysoko zachodzący na szyję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: buda
(1.2) mała, wolnostojąca budowla
(1.3) skrzynka lęgowa dla ptaków;
(1.4) kiosk handlowy
(1.5) kraw. rodzaj damskiego kapelusza zdobionego pasmanterią, używanego w XVIII-XIX wieku;
Wiktionary
Budka, kapotka – odmiana damskiego kapelusza używanego od XVIII wieku do lat 60. XX wieku.
W XVIII stuleciu był to rodzaj kapelusza noszonego podczas jazdy otwartym powozem konnym. Podczas podróży stwarzał pewne poczucie prywatności, osłaniał przed wiatrem, a także chronił przed środowiskowo niestosowną (kojarzoną ze wsią) opalenizną.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.2) budka telefoniczna
synonimy.
(1.3) budka lęgowa, skrzynka lęgowa, domek dla ptaków
(1.5) kapotka
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. budnik mos., buda ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* włoski: (1.4) baracchino m.
źródła.
== budka (slovio.) ==
ortografie. будка
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) budka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbutka, AS: butka
Wiktionary
rzecz. budnik mos., buda ż.
Wiktionary
(1.3) budka lęgowa, skrzynka lęgowa, domek dla ptaków
(1.5) kapotka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. kramarz, kupiec, handlarz miejski
(1.2) ktoś, kto mieszka w budzie, np. stróż przy lesie lub kolei
Wiktionary
IPA: ˈbutkaʃ, AS: butkaš
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Budkiewicz
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: budka
SJP.pl
roślina zielna, krzew lub niskie drzewo o fioletowych kwiatach; omżyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Buddleja|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny trędownikowatych;
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z budnikiem
Wiktionary
rzecz. budnik mos.
Wiktionary
1. ptak z rzędu wróblowych;
2. dawniej: budzik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. kramarz, właściciel „budy” kramarskiej
(1.2) daw. strażnik kolejowy mieszkający w budce
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbudʲɲik, AS: budʹńik
Wiktionary
rzecz. buda ż., budka ż.
przym. budniczy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) daw. także gw-pl|Lwów, Kresy. powszedni, zwykły
Wiktionary
(1.1) Lecz w dzień budny w polu głośno / I hukanie grzmi donośno (…)
Wiktionary
zbiór metod walk stosowanych w okresie feudalizmu japońskiego
SJP.pl
Budō (jap. 武道 budō) – droga walki, sztuka wojenna.
Termin budō jest bliski dwu innym: bujutsu (technika, sztuka walki) i bugei (ćwiczenie umysłu i ciała poprzez uprawianie sztuk walki).
Wikipedia
1. budowanie, tworzenie czegoś;
2. miejsce, na którym odbywają się prace budowlane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu
(1.2) miejsce wykonywania obiektu budowlanego, plac budowy (1.1)
(1.3) odbudowa, rozbudowa i nadbudowa obiektu budowlanego
(1.4) wzajemne powiązania i rozmieszczenie części składowych pełnej całości, struktura, kształt, proporcje przedmiotu, ciała, anatomia
(1.5) tworzenie i organizowanie czegoś
Wiktionary
Budowa – wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także jego odbudowa, rozbudowa i nadbudowa.
Wikipedia
(1.1) Czy ta budowa kiedyś się skończy? Nie, na tej budowie nikt się nie spieszy.
(1.2) Ale na tej budowie mają bałagan.
(1.3) Budowa tego stadionu zajęła im pięć lat.
(1.4) Anatomia człowieka opisuje budowę ludzkiego ciała.
(1.5) Oni nie mogą być razem, budowa wzajemnych relacji między nimi to kompletne fiasko.
Wiktionary
IPA: buˈdɔva, AS: budova
Wiktionary
rzecz. budowla ż., budowanie n., budynek m., budownictwo n., budowniczy m., budowlaniec m., budowlanka ż., budulec m., zabudowa ż., rozbudowa ż., budowlany mos., wybudowanie n., zbudowanie n., zabudowanie n., odbudowa ż.
przym. budowlany, budujący, budowniczy
czas. budować, wybudować, zbudować
przysł. budująco
Wiktionary
tworzyć, wznosić budynki
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) tworzyć, wznosić budynki albo inne konstrukcje
(1.2) ogólnie: tworzyć, kreować
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) składać się na coś; być budulcem, składnikiem czegoś
czasownik zwrotny niedokonany budować się (dk. brak)
(3.1) być budowanym (1.1)
(3.2) pot. wznosić sobie dom
Wiktionary
(1.1) Na razie mieszkam w bloku, ale – gdy zarobię dość pieniędzy – mam zamiar wybudować własny dom.
(1.2) Już na pierwszych etapach wyścigu lider zaczął budować dużą przewagę nad rywalami.
(1.2) Przyznając ten order liczę, że będzie pan w dalszym ciągu budował pokój i porozumienie pomiędzy naszymi narodami.
(2.1) Białka budują w organizmie człowieka mięśnie, włosy i paznokcie.
Wiktionary
IPA: buˈdɔvat͡ɕ, AS: budovać
Wiktionary
rzecz. zabudowa ż., budowa ż., budowla ż., budowanie n., budynek m., budownictwo n., budowlanka ż., budowlaniec m., budowniczy m., budulec m., budowlany mos., wybudowanie n., zbudowanie n., zabudowanie n., odbudowa ż.
czas. zbudować dk., wybudować dk., nadbudować dk., rozbudować dk., przebudować dk., odbudować dk.
przym. budujący, budowlany, budulcowy, budowniczy
przysł. budująco
Wiktionary
(1.1) wznosić, konstruować, stawiać, dźwigać, erygować
(1.2) stwarzać
Wiktionary
dający się budować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|budować.
Wiktionary
(1.1) Nasza firma zajmuje się budowaniem szerokiej gamy obiektów budowlanych. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌbudɔˈvãɲɛ, AS: budovãńe
Wiktionary
rzecz. budowlanka ż., zbudowanie n., wybudowanie ż., budowa ż., budowla ż., budulec m., budownictwo n., budowlany m., budowniczy m., budowlaniec m., zabudowanie n., odbudowa ż.
czas. budować ndk., zbudować dk., wybudować dk.
przym. budowlany, budulcowy, budujący, budowniczy
przysł. budująco
Wiktionary
(1.1) budowa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. coś, co zostało zbudowane
(1.2) praw. obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury
(1.3) łódź. budowa
Wiktionary
Budowla – obiekt, który został wybudowany.
Polska ustawa dotycząca prawa budowlanego z zakresu obiektów zwanych budowlami wyłącza budynki.
Budowlami są m.in.:
Wikipedia
(1.1) Była to budowla długa na pięćdziesiąt kroków, wysoka na trzy piętra, mająca z boku niby pięciopiętrową wieżę niezwykłej formy.
(1.2) Czy cmentarz jest budowlą w rozumieniu prawa budowlanego?
(1.3) On pracuje na budowli.
Wiktionary
IPA: buˈdɔvla, AS: budovla
Wiktionary
rzecz. budowa ż., budynek m., budownictwo n., budulec m., budowlany mos., budowniczy m., budowlaniec mos., budowlanka ż., budowanie n., zabudowanie n., zbudowanie n., wybudowanie n.
czas. budować ndk., wybudować dk., zbudować dk.
przym. budowlowy, budowlany, budowniczy, budulcowy, budujący
przysł. budująco
Wiktionary
osoba pracująca w branży budowlanej; budowlany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pracownik budowlany
Wiktionary
rzecz. budowa ż., budowla ż., budowlanka ż., budownictwo n., wybudowanie n., budowlany mos., zabudowanie n., zbudowanie n., budowanie n., budowniczy mos., budynek mrz.
czas. zbudować, wybudować, budować ndk.
przym. budowlany, budowniczy, budujący, budulcowy
przysł. budująco
Wiktionary
(1.1) robotnik budowlany
Wiktionary
potocznie o średniej szkole zawodowej o profilu budowlanym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. bud. ogół prac budowlanych
(1.2) pot. eduk. szkoła zawodowa kształcąca robotników budowlanych
Wiktionary
(1.1) Janek jest po samochodówce, ale się przekwalifikował i od lat pracuje w budowlance.
(1.2) Grzesiek skończył budowlankę, a nie potrafi zrobić zwykłej gipsówki.
Wiktionary
rzecz. budowla ż., budowa ż., budowlany mos., budownictwo n., budowniczy mos., budowlaniec mos., budowanie n., zbudowanie n., wybudowanie n.
czas. budować ndk., zbudować dk., wybudować dk.
przym. budowlany, budujący, budowlankowy, budowniczy
przysł. budująco
Wiktionary
dotyczący budowli lub budowy; służący do budowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający związek z budowaniem
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) robotnik pracujący w budownictwie
Wiktionary
(1.1) Nasza firma posiada doświadczenie w przygotowywaniu projektów budowlanych i wykonawczych.
Wiktionary
IPA: ˌbudɔvˈlãnɨ, AS: budovlãny
Wiktionary
rzecz. budowa ż., budowla ż., budowanie n., budynek m., budownictwo n., budowlanka ż., budulec m., budowniczy m., wybudowanie n., zbudowanie n., budowlaniec mos., przebudowanie n.
czas. zbudować, wybudować, budować ndk.
przym. budujący, budulcowy, budowniczy
przysł. budująco
Wiktionary
(2.1) budowlaniec, budowniczy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z budowlą lub budowaniem, dotyczący budowli lub budowania
Wiktionary
rzecz. budowla ż.
Wiktionary
(1.1) budowlany
Wiktionary
1. dział gospodarki zajmujący się budową domów i innych obiektów;
2. architektura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dział inżynierii zajmujący się wznoszeniem obiektów budowlanych
(1.2) ogół zabudowań według ustalonego projektu, formy
Wiktionary
Budownictwo – dziedzina działalności związanej ze wznoszeniem obiektów budowlanych. Jej podstawą jest wiedza teoretyczna z zakresu inżynierii lądowej. Jest to jednak również gałąź wiedzy praktycznej, techniki stosowanej przy budowaniu.
Głównym zadaniem budownictwa jest wznoszenie nowych obiektów budowlanych. Zajmuje się ono również przebudową, odbudową, modernizacją i konserwacją obiektów już istniejących. Ze względu na umiejscowienie tych obiektów wyróżnia się:
Wikipedia
(1.1) W budownictwie labradorytu używa się w celach dekoracyjnych.
(1.2) Gdy Teodozjusz Wielki ogłosił chrześcijaństwo religią panującą, dawne kulty zaczęto systematycznie zwalczać, a całą pogańską kulturę i budownictwo sakralne niszczyć.
Wiktionary
rzecz. budowlany mos., zbudowanie n., wybudowanie n., budowa ż., budowanie n., budowla ż., budowlaniec mos., budowlanka ż., budowniczy mos., budujący m., budulec m.
czas. budować, wybudować, zbudować
przym. budowlany, budulcowy, budujący, budowniczy
przysł. budująco
Wiktionary
(1.1) architektura
(1.2) budynki, zabudowa, architektonika, konstrukcja
Wiktionary
1. człowiek budujący budowlę, twórca budowli;
2. technik budowlany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która zajmuje się budowaniem, wznoszeniem budynków, budowli, infrastruktury
(1.2) osoba, która powoduje powstawanie czegoś
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z budownictwem, dotyczący budownictwa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Florian Kowalewski był budowniczym, który pracował przy montażu mostów, m.in.: w Wilnie przez Wilię, Grodnie przez Niemen, Warszawie przez Wisłę.
Wiktionary
IPA: ˌbudɔvʲˈɲit͡ʃɨ, AS: budovʹńičy
Wiktionary
rzecz. budowlaniec m., budowanie n., budowa ż., budowla ż., budowlany m., wybudowanie n., zbudowanie n., budownictwo n., przebudowywanie n., przebudowanie n., budowlanka ż., budynek m.
czas. budować ndk., wybudować dk., zbudować dk., przebudowywać ndk., przebudować dk.
przym. budowlany, budujący
przysł. budująco
Wiktionary
(1.1) budowlaniec
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. budowniczy
Wiktionary
Budaunik (biał. Будаўнік, ros. Будовник, Budownik) – wieś na Białorusi, w obwodzie homelskim, w rejonie chojnickim, w sielsowiecie Sudkowo. W 1921 roku w miejscu, gdzie dziś znajduje się wieś, nie było żadnych zabudowań. Obecnie miejscowość jest niezamieszkana, choć jeszcze w 2009 roku mieszkały w niej 2 osoby.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) stpol. dobrze budowany
(1.2) stpol. kształtny
(1.3) stpol. ozdobny
Wiktionary
IPA: buˈdɔvnɨ, AS: budovny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Budry (niem. Buddern) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Budry.
Wieś posiada kolonię (Kolonia Budry).
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Budry. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Budry.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
żartobliwie o Litwinie
SJP.pl
długa kurtka w stylu sportowym, z kapturem na głowę
SJP.pl
Budrysówka (oryginalnie duffle coat) – krótki, męski płaszcz (najczęściej przed kolana) uszyty z grubej, wełnianej tkaniny, posiadający kaptur. Jest strojem półformalnym. Zwykle występuje w beżu i granacie. Swój rodowód wywodzi z brytyjskiej marynarki wojennej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Budr
Wiktionary
(1.1) Zwycięzcą ostatniego turnieju szachowego w Pozedrzu został budrzanin Janusz Kowalczyk.
Wiktionary
rzecz. Budry nmos.
:: fż. budrzanka ż.
przym. buderski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Budr
Wiktionary
(1.1) Konkurs na najlepsze stoisko dożynkowe wygrały budrzanki.
Wiktionary
rzecz. Budry nmos.
:: fm. budrzanin m.
przym. buderski
Wiktionary
dawniej: wykwintny pokoik pani domu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. wytwornie urządzony pokój kobiecy;
(1.2) kulin. podłużny biszkopt pokryty skrystalizowanym cukrem
Wiktionary
Buduar (fr. boudoir) – wytwornie umeblowany i wykwintnie ozdobiony, niewielki pokój zajmowany przez panią domu.
Był to pokój niewielkich rozmiarów, którego umeblowanie stanowiły fotele, sofy, stoliki, biureczka. Umieszczony był zazwyczaj między salonem a sypialnią. Pełnił rolę gotowalni, miejsca wypoczynku pani domu, prywatnych spotkań, pisania listów i innych zajęć. Był odpowiednikiem gabinetu męskiego.
Wikipedia
(1.1) Poza hallem, jadalnią i gabinetem miało jednak dwie ogromne sypialnie z łazienką przy każdej, połączone rodzajem buduaru.
(1.2) Podłużny biszkopt pokryty skrystalizowanym cukrem to tzw. „buduar”, ten typ stosuje się np. do włoskiego deseru tiramisu.
Wiktionary
rzecz. buduarek m., buduarzyk m.
przym. buduarowy
Wiktionary
(1.2) koci języczek
Wiktionary
mały buduar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest buduarowe
Wiktionary
przym. buduarowy
przysł. buduarowo
Wiktionary
związany z buduarem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Buduchami, dotyczący Buduchów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język buduchyjski;
Wiktionary
rzecz. Buduchowie lm m.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób budujący
Wiktionary
IPA: ˌbuduˈjɔ̃nt͡sɔ, AS: budui ̯õnco
Wiktionary
rzecz. zabudowa ż., budowa ż., budowla ż., budowanie n., budynek m., budownictwo n., budowlanka ż., budowlaniec m., budowniczy m., budulec m., budowlany mos., wybudowanie n., zbudowanie n., zabudowanie n.
czas. budować ndk., zbudować dk., wybudować dk., nadbudować dk., rozbudować dk., przebudować dk., odbudować dk.
przym. budujący, budowlany, budulcowy, budowniczy
Wiktionary
(1.1) konstruktywnie
Wiktionary
wywołujący u kogoś uczucie podziwu, wpływający dodatnio na kogoś; dobry, pozytywny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący składnikiem, częścią czegoś
(1.2) pozytywny, cieszący
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: budować
Wiktionary
(1.1) Materiałem budującym Tatry jest głównie granit.
(1.2) To bardzo budujące, że również młodzi ludzie przyłączyli się do zbiórki na pomoc ofiarom katastrofy.
(2.1) Podziwiam ludzi budujących ten most w takim wielkim upale.
Wiktionary
IPA: ˌbuduˈjɔ̃nt͡sɨ, AS: budui ̯õncy
Wiktionary
rzecz. zabudowa ż., budowa ż., budowla ż., budowanie n., budynek m., budownictwo n., budowlanka ż., budowlaniec m., budowniczy m., budulec m., budowlany mos., wybudowanie n., zbudowanie n., zabudowanie n.
czas. budować ndk., zbudować dk., wybudować dk., nadbudować dk., rozbudować dk., przebudować dk., odbudować dk.
przym. budowlany, budulcowy, budowniczy
przysł. budująco
Wiktionary
(1.1) tworzący
(1.2) podnoszący na duchu
Wiktionary
przymiotnik od: budulec
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) z użyciem którego coś się buduje
Wiktionary
(1.1) To także ważny składnik budulcowy - wpływa na prawidłowy rozwój i mineralizację układu kostnego.
Wiktionary
IPA: ˌbudulˈt͡sɔvɨ, AS: budulcovy
Wiktionary
rzecz. budowanie n., budowla ż., budynek m., budowlaniec m., budulec m., budowlany mos., wybudowanie n., zbudowanie n., budownictwo n.
czas. budować, wybudować, przebudować, dobudować, zbudować
przym. budowlany, budujący
przysł. budująco
Wiktionary
1. materiał budowlany;
2. to, z czego coś powstaje; tworzywo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. materiał budowlany (szczególnie drewno)
(1.2) książk. istotny element czegoś
Wiktionary
(1.1) Leszczyna stanowi mierny budulec, gdyż jest miękka i łatwo ją zgiąć.
(1.2) Białka są podstawowym budulcem organizmu człowieka.
(1.2) Dzieci i młodzież w przyszłości będą stanowić budulec naszego społeczeństwa, dlatego w sposób szczególny należy się troszczyć o ich rozwój intelektualny.
Wiktionary
IPA: buˈdulɛt͡s, AS: budulec
Wiktionary
rzecz. budowla ż., budowa ż., budowanie n., budowlany mos., wybudowanie n., zbudowanie n., budownictwo n.
czas. budować, wybudować, zbudować
przym. budulcowy, budowlany, budujący
przysł. budująco
Wiktionary
(1.2) składnik
Wiktionary
[czytaj: budwajzer lub BADłajzer] piwo marki Budweiser
SJP.pl
Budweiser – marka piwa produkowanego przez kilka odrębnych browarów
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rodzaj gęstego deseru robionego na bazie mleka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. kisiel mleczny, deser sporządzany z mąki ziemniaczanej, cukru, mleka i innych dodatków;
(1.2) hand. spoż. gotowa mieszanka składników służących do przygotowania budyniu (1.1)
(1.3) hand. gastr. porcja budyniu (1.1) lub paczka budyniu (1.2)
(1.4) kulin. gotowana na parze lekkostrawna potrawa przyrządzana na podstawie żółtek jaj utartych z cukrem lub masłem oraz piany ubitej z białek;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbudɨ̃ɲ, AS: budỹń
Wiktionary
przym. budyniowy
Wiktionary
(1.1) techn. gastr. kisiel mleczny
Wiktionary
zdrobnienie od: budynek
SJP.pl
obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród, posiadający fundamenty i dach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. budowla naziemna o funkcji mieszkalnej lub użytkowej
Wiktionary
Budynek (także gmach) – rodzaj budowli lub jej część, w zakresie której wydzielono poprzez przegrody budowlane, takie jak ściany zewnętrzne i dach lub stropodach, przestrzeń użytkowaną przez człowieka w rozmaity sposób (funkcja mieszkalna, magazynowa, techniczna, produkcyjna, przechowywania zwierząt, przechowywania dzieł sztuki itp.). Przestrzeń ta może być wewnętrznie dzielona poprzez elementy budynku takie jak ściany stropy.
Wikipedia
(1.1) Ten budynek jest bardzo wysoki.
Wiktionary
IPA: buˈdɨ̃nɛk, AS: budỹnek
Wiktionary
rzecz. budowla ż., budowlaniec m., budowa ż., budowlany m., zabudowanie n., budowniczy mos.
czas. budować ndk.
przym. budulcowy, budowlany, budujący, budowniczy
przysł. budująco
Wiktionary
(1.1) gmach, dom
Wiktionary
podobny do budyniu
SJP.pl
związany z budyniem
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający smak, zapach, kolor lub konsystencję budyniu
Wiktionary
(1.1) W ogrodzie naszej babci rosły maciejki o budyniowym zapachu.
Wiktionary
rzecz. budyń m., budyniek m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w rejonie kozowskim obwodu tarnopolskiego;
Wiktionary
Wikipedia
przym. budyłowski
Wiktionary
1. przerywać czyjś sen;
2. wywoływać jakieś uczucia, np. niesmak, zazdrość; wzbudzać;
3. przenośnie: ożywiać;
4. budzić się:
a) przestawać spać;
b) o stanach uczuciowych: powstawać;
c) przenośnie: ożywiać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś, a dawniej miasto, w rejonie trembowelskim obwodu tarnopolskiego Ukrainy, położona nad rzeką Seret;
Wiktionary
Budzanów (ukr. Буданів, Budaniw, ros. Буданов, Budanow) – wieś na Ukrainie, w rejonie czortkowskim obwodu tarnopolskiego, w hromadzie Białobożnica, leżąca nad rzeką Seret w czworoboku pomiędzy Czortkowem, Buczaczem, Trembowlą a Kopyczyńcami. Ludność: 1634 osoby (2005).
Wikipedia
przym. budzanowski
Wiktionary
1. przerywać czyjś sen;
2. wywoływać jakieś uczucia, np. niesmak, zazdrość; wzbudzać;
3. przenośnie: ożywiać;
4. budzić się:
a) przestawać spać;
b) o stanach uczuciowych: powstawać;
c) przenośnie: ożywiać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przerywanie komuś snu
Wiktionary
(1.1) Budzenie mojego dziecka do szkoły wymaga ogromnej cierpliwości.
Wiktionary
IPA: buˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: buʒẽńe
Wiktionary
rzecz. zbudzenie n., obudzenie n., budzik m., pobudka ż.
czas. budzić ndk., zbudzić dk., obudzić dk., pobudzać ndk., pobudzić dk.
wykrz. pobudka
Wiktionary
[czytaj: bud-żet] plan przychodu i wydatków na jakiś okres, zwykle na następny rok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. plan dochodów i wydatków na jakiś okres, zwykle na następny rok;
Wiktionary
Budżet (z ang. budget, ze stfr. bougette) – zestawienie planowanych wpływów (cash flow in +) i wydatków (cash flow out -). Pojęć wpływy i wydatki, które są pojęciami finansowymi nie należy mylić z pojęciami przychody i koszty, które są pojęciami księgowymi, bowiem pojęcia finansowe oznaczają rzeczywiste przepływy pieniężne, które odbywają się przez kasę i rachunek bankowy, a pojęcia księgowe oznaczają tylko zapisy na kontach księgowych, które niekoniecznie muszą się pokrywać z rzeczywistymi przepływami pieniężnymi np. odpisy amortyzacyjne itp.
Wikipedia
(1.1) Szanowni ełczanie! Zapraszamy do głosowania w sprawie wyboru projektów w ramach budżetu obywatelskiego.
(1.1) Budżet szpitala nie pozwala na zakup antybiotyków.
Wiktionary
IPA: ˈbuḍʒɛt, AS: buḍžet
Wiktionary
rzecz. budżetowanie n., budżetówka ż., budżetowiec m.
czas. budżetować ndk.
przym. budżetowy
przysł. budżetowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ekon. planowanie, tworzenie i zatwierdzanie budżetu, a także jego późniejsze monitorowanie i kontrolowanie;
Wiktionary
Budżetowanie – jest jednym z instrumentów rachunkowości zarządczej, wspomagającym osiąganie celów przedsiębiorstw. Jest to proces obejmujący projektowanie, tworzenie i zatwierdzanie budżetu, a także jego późniejszą kontrolę. Budżetowanie jest wynikiem planowania zamierzeń rozwojowych przedsiębiorstwa, wskazującego cele i kierunki jego działania oraz sposób wykorzystania zasobów. Budżetowanie jest kwantyfikowaniem założeń przyjętych w planach, ich uszczegółowieniem i ma za zadanie przypisanie konkretnych środków i działań do miejsc i czasu ich wykonania oraz osób odpowiedzialnych, jak również ich kontrolę. Pomiędzy planowaniem, budżetowaniem a kontrolą istnieje związek dwukierunkowy. Wzajemna relacja powoduje potrzebę regularnego rewidowania przyjętych założeń.
Wikipedia
rzecz. budżet m., budżetówka ż., budżetowiec m.
czas. budżetować ndk.
przym. budżetowy
przysł. budżetowo
Wiktionary
[czytaj: bud-żetowiec]
1. potocznie: osoba otrzymująca wynagrodzenie z budżetu państwa;
2. środowiskowo: specjalista od budżetu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba zatrudniona w budżetówce
(1.2) środ. specjalista w sprawach budżetowych
Wiktionary
rzecz. budżet mrz., budżetowanie n., budżetówka ż.
czas. budżetować ndk.
przym. budżetowy
przysł. budżetowo
Wiktionary
[czytaj: bud-żetówka] potocznie: jednostki finansowane z kasy państwowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zakłady i firmy finansowane z budżetu państwa
Wiktionary
Państwowa sfera budżetowa (pot. budżetówka) – państwowe jednostki budżetowe, które prowadzą gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.
Wikipedia
(1.1) Sejm uchwalił w piątek tzw. ustawę okołobudżetową, która przewiduje m.in. zamrożenie płac w budżetówce, dofinansowanie staży lekarskich środkami z Funduszu Pracy i podwyżkę akcyzy na wyroby tytoniowe.
Wiktionary
rzecz. budżet mrz., budżetowanie n., budżetowiec mos., budżetowość ż.
czas. budżetować ndk.
przym. budżetowy
przysł. budżetowo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób budżetowy
Wiktionary
rzecz. budżet mrz., budżetowanie n., budżetówka ż., budżetowiec mos.
czas. budżetować ndk.
przym. budżetowy
Wiktionary
[czytaj: bud-żetowy]
1. → budżet;
2. tani, niedrogi; niskokosztowy, lowcostowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z budżetem, dotyczący budżetu
(1.2) pot. tani
Wiktionary
(1.1) Szczególnie kontrowersyjna jest kwestia wysokości deficytu budżetowego, który nie może przekroczyć 3 procent Produktu Krajowego Brutto.
Wiktionary
IPA: ˌbuḍʒɛˈtɔvɨ, AS: buḍžetovy
Wiktionary
rzecz. budżet mrz., budżetowanie n., budżetówka ż., budżetowiec mos.
czas. budżetować ndk.
przym. okołobudżetowy
przysł. budżetowo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Budziakiem, dotyczący Budziaku
Wiktionary
rzecz. Budziak mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna będąca częścią Besarabii, podzielona między Ukrainę a Mołdawię, rozciągająca się wzdłuż wybrzeża Morza Czarnego między Prutem , Dniestrem i dolnym Dunajem;
Wiktionary
Budziak (ukr. Буджак, rum. Bugeac, gag./tur. Bucak, cyr. Буӂак) – kraina historyczna będąca częścią historycznej Mołdawii, obecnie znajdująca się w granicach obwodu odeskiego Ukrainy oraz południowej Mołdawii.
Rozciąga się wzdłuż wybrzeża Morza Czarnego (na południowym wschodzie), między Prutem (na zachodzie), Dniestrem (na wschodzie) i dolnym Dunajem (na południu). Ma powierzchnię ok. 12 400 km². Północna granica Budziaku przebiega wzdłuż tzw. „górnego wału Trajana” – w przybliżeniu jest to linia łącząca miasto Leova nad Prutem z ujściem rzeki Botna do Dniestru (poniżej miasta Bendery, pomiędzy miejscowościami Merenești a Chițcani, na obszarze Naddniestrza). Tak więc w granicach Budziaku znajduje się również Terytorium Autonomiczne Gagauzja.
Wikipedia
(1.1) Tatarzy krymscy przekraczali Dniestr poniżej Tehinii i z Budziaku podążali pomiędzy Prutem i Dniestrem przez Mołdawię (…)
Wiktionary
przym. budziacki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. przerywać czyjś sen;
2. wywoływać jakieś uczucia, np. niesmak, zazdrość; wzbudzać;
3. przenośnie: ożywiać;
4. budzić się:
a) przestawać spać;
b) o stanach uczuciowych: powstawać;
c) przenośnie: ożywiać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. obudzić)
(1.1) przerywać czyjś sen
(1.2) wywoływać jakieś uczucia
czasownik zwrotny niedokonany budzić się (dk. brak)
(2.1) przestawać spać
Wiktionary
(1.1) Mama budzi mnie rano do szkoły.
(1.2) Ta sprawa budzi moje wątpliwości.
Wiktionary
IPA: ˈbud͡ʑit͡ɕ, AS: buʒ́ić
Wiktionary
rzecz. budzenie n., budziciel mos., budzicielka ż., budzik mrz., dobudzanie n., dobudzenie n., obudzanie n., obudzenie n., pobudka ż., pobudliwość ż., pobudzacz mrz., pobudzanie n., pobudzenie n., poprzebudzanie n., przebudzanie n., przebudzenie n., rozbudzanie n., rozbudzenie n., wybudzanie n., wybudzenie n., wzbudnica ż., wzbudnik mrz., wzbudność ż., wzbudzalnik mrz., wzbudzanie n., wzbudzenie n., zbudzanie n., zbudzenie n.
czas. dobudzać ndk., dobudzić dk., obudzać ndk., obudzić dk., pobudzać ndk., pobudzić dk., poprzebudzać dk., przebudzać ndk., przebudzić dk., rozbudzać ndk., rozbudzić dk., wybudzać ndk., wybudzić dk., wzbudzać ndk., wzbudzić dk., zbudzać ndk., zbudzić dk.
przym. pobudliwy, pobudzający, pobudzeniowy
wykrz. pobudka
Wiktionary
(1.2) wzbudzać, wywoływać
Wiktionary
ten, który budzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, który budzi (dosłownie i w przenośni)
Wiktionary
rzecz. budzik mrz.
czas. budzić
Wiktionary
kobieta, która budzi
SJP.pl
wieś w województwie małopolskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie proszowickim, w gminie Koniusza;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przed 1998 rokiem Budziejowice administracyjnie należały do województwa krakowskiego.
Wiktionary
rzecz. budziejowiczanin mos., budziejowiczanka ż.
przym. budziejowicki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z miastem Czeskie Budziejowice, dotyczący Czeskich Budziejowic
(1.2) związany z miastem Morawskie Budziejowice, dotyczący Morawskich Budziejowic
Wiktionary
rzecz. budziejowiczanin m., budziejowiczanka ż., Budziejowice nmos.
Wiktionary
(1.1) czeskobudziejowicki
(1.2) morawskobudziejowicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Budziejowic
(1.2) osoba pochodząca z Budziejowic, urodzona w Budziejowicach
Wiktionary
(1.2) Rodzice Baśki są budziejowiczanami z dziada pradziada.
Wiktionary
rzecz. Budziejowice mrz.
:: fż. budziejowiczanka ż.
przym. budziejowicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Budziejowic
(1.2) kobieta pochodząca z Budziejowic, urodzona w Budziejowicach
Wiktionary
(1.2) Matka Haliny była budziejowiczanką z krwi i kości.
Wiktionary
rzecz. Budziejowice mrz.
:: fm. budziejowiczanin mos.
przym. budziejowicki
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Budzigniew – imię męskie utworzone na wzór staropolskich, nienotowane w dawnych dokumentach.
Budzigniew imieniny obchodzi 15 września.
Wikipedia
a) zegar zaopatrzony w mechanizm wytwarzający sygnał dźwiękowy o godzinie, na którą był wcześniej nastawiony;
b) mechanizm wytwarzający taki sygnał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zegar, który dzwonkiem lub innym sygnałem dźwiękowym wskazuje nadejście określonej godziny, pory;
Wiktionary
Budzik – zegar zaprojektowany tak, aby o określonej przez użytkownika porze wydawał dźwięk.
Pomysł zegara sygnalizującego (zazwyczaj akustycznie) żądaną godzinę pochodzi ze starożytności. Według legendy, twórcą pierwszego budzika – zegara wodnego wyposażonego w gwizdek (uchodziło przezeń wypierane o określonej porze z wewnętrznego zbiornika powietrze) – miał być Platon (ok. 400 p.n.e.). W średniowiecznych Chinach stosowano zegary ogniowe z budzikiem – przepalenie nici powodowało upadek ciężarków na metalową tacę. Nowoczesne mechaniczne budziki domowe rozpowszechniły się szeroko w XIX w.
Wikipedia
(1.1) Muszę nastawić budzik na piątą, bo mam pociąg o szóstej.
(1.1) […] obudzony dzwonkiem budzika, […] Sołomin konstatował z goryczą: jeszcze nie […]
Wiktionary
IPA: ˈbud͡ʑik, AS: buʒ́ik
Wiktionary
rzecz. budzenie n., budziciel m., pobudka ż., obudzenie n.
:: zdrobn. budziczek mrz.
czas. budzić ndk., obudzić dk., pobudzać ndk., pobudzić dk.
wykrz. pobudka
Wiktionary
(1.1) przest. ekscytarz
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Budzimir – imię męskie utworzone na wzór staropolskich, nienotowane w dawnych dokumentach.
Budzimir imieniny obchodzi 16 marca i 16 czerwca.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
Budzisk – mała osada leśna w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Czarna Białostocka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wikipedia
wieś w Polsce w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Budzistowo (do 1948 niem. Altstadt) – wieś w północno-zachodniej Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Kołobrzeg, nad rzeką Parsętą, 4 km od jej ujścia do morza.
Tereny nad Parsętą oraz przyległe do północnej części wsi zostały objęte obszarem ochrony siedlisk „Dorzecze Parsęty”.
Wikipedia
1. przerywać czyjś sen;
2. wywoływać jakieś uczucia, np. niesmak, zazdrość; wzbudzać;
3. przenośnie: ożywiać;
4. budzić się:
a) przestawać spać;
b) o stanach uczuciowych: powstawać;
c) przenośnie: ożywiać się
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
miasto w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto we wschodnich Niemczech;
Wiktionary
Budziszyn (niem. Bautzen [ˈbaʊ̯t͡sən], górnołuż. Budyšin [ˈbudɨʃin], dolnołuż. Budyšyn [ˈbudɨʃɨn]) – miasto powiatowe w Niemczech, we wschodniej części kraju związkowego Saksonia, w okręgu administracyjnym Drezno, siedziba powiatu Budziszyn, nad rzeką Sprewą, liczy 38 690 mieszkańców (2019). Nazwa miasta pochodzi od n. os. Budzisz.
Wikipedia
(1.1) Król Bolesław Chrobry zawarł z Niemcami pokój w Budziszynie.
Wiktionary
IPA: buˈd͡ʑiʃɨ̃n, AS: buʒ́išỹn
Wiktionary
rzecz. budziszynianin mos., budziszynianka ż.
przym. budziszyński
Wiktionary
mieszkaniec Budziszyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Budziszyna
Wiktionary
rzecz. Budziszyn mrz.
:: fż. budziszynianka ż.
przym. budziszyński
Wiktionary
mieszkanka Budziszyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Budziszyna
Wiktionary
rzecz. Budziszyn mrz.
:: fm. budziszynianin mos.
przym. budziszyński
Wiktionary
związany z Budziszynem, dotyczący Budziszyna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Budziszynem
Wiktionary
IPA: ˌbud͡ʑiˈʃɨ̃j̃sʲci, AS: buʒ́išỹĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. budziszynianka ż., budziszynianin mos., Budziszyn
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Budzisława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Budzi- ("budzić") i -sława ("sława"). Mogło oznaczać "ta, która zyskuje sławę". Staropolskie zdrobnienie: Buchna. W źródłach polskich poświadczone w XIV wieku (1362 rok).
Forma żeńska imienia Budzisław.
Budzisława imieniny obchodzi 20 października i 2 grudnia.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Budziwoj, Budźwoj – staropolskie imię męskie, złożone z członów Budzi-, Budź- ("budzić") i -woj ("wojownik"). Oznacza "tego, który budzi wojowników, wzywa do walki".
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Budziwojów (do 1945 niem. Baudmannsdorf) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie legnickim, w gminie Chojnów.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa legnickiego.
W miejscowości był przystanek kolejowy Budziwojów.
Obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 12 listopada 1946.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Budą, dotyczący Budy
Wiktionary
rzecz. Buda ż.
Wiktionary
(1.1) budański
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Budzów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Budzyń (niem. Budsin) – miasto w Polsce położone w województwie wielkopolskim, w powiecie chodzieskim, w miejsko-wiejskiej gminie Budzyń. Siedziba gminy Budzyń.
Prawa miejskie uzyskał przed rokiem 1458. Pod koniec XVI wieku jako miasto królewskie należące do starostwa rogozińskiego leżało w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. 13 czerwca 1934 stracił prawa miejskie. Budzyń odzyskał status miasta 1 stycznia 2021 roku.
Wikipedia
mieszkaniec Budzynia (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Budzynia (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
→ Budzyń
SJP.pl
Wikipedia
Leo Buerger, lekarz, który opisał zakrzepowo-zrostowe zapalenie naczyń krwionośnych, nazwane potem chorobą Buergera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. turmalin żelazowy, minerał z gromady krzemianów;
Wiktionary
Buergeryt (burgeryt) – turmalin żelazowy, minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy turmalinów.
Nazwa pochodzi od nazwiska krystalografa Martina Juliana Buergera (1903-1986). Jest minerałem bardzo rzadkim.
Wikipedia
(1.1) burgeryt
Wiktionary
wypukłość utworzona z pasa tkaniny; bufka
SJP.pl
kobieta obsługująca klientów przy bufecie; bufetowa
SJP.pl
potocznie: osoba obsługująca przy bufecie; bufetowy
SJP.pl
zdrobnienie od: bufet
SJP.pl
1. miejsce sprzedaży przekąsek, napojów itp. przy instytucjach lub przedsiębiorstwach;
2. lada w restauracji, barze;
3. stół zastawiony przekąskami i napojami na przyjęciu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miejsce sprzedaży gotowych przekąsek, słodyczy i napojów, np. w teatrze, w budynku biurowym, na dworcu
(1.2) lada w lokalu gastronomicznym, czasem też w sklepie
(1.3) na przyjęciu: stół zastawiony przekąskami i napojami; również pomieszczenie z takim stołem
(1.4) niski, długi kredens; również szafki kuchenne ze wspólnym blatem
(1.5) pot. żart. duży biust
Wiktionary
(1.4) Był to pokój obszerny (…), w końcu jego dębowy rzeźbiony bufet zajmował ścianę całą, w nim były stare srebra.
Wiktionary
IPA: ˈbufɛt, AS: bufet
Wiktionary
rzecz. bufetowa ż., bufetowy m.
:: zdrobn. bufecik m.
przym. bufetowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bufetowa ż., bufetowy m.
:: zdrobn. bufecik m.
przym. bufetowy
frazeologia.
angielski bufet • sprawa oparła się o bufet • szwedzki bufet
etymologia.
(1.1-4) etym|franc|buffet.
(1.5) od (1.2)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) caffeteria, buffet; (1.2) bar counter, przy bufecie: at the bar; (1.3) buffet table
* arabski: (1.2) بوفيه (1.3) ;بوفيه
* białoruski: (1.1) буфет m.; (1.2) буфет m.; (1.3) буфет m.; (1.4) буфет m.
* francuski: (1.1) buffet m.
* hiszpański: (1.1) bufé m.; (1.3) bufé m.
* niemiecki: (1.1) Kantine ż., Imbiss m.; (1.2) Theke ż., Ladentisch m., Tresen m., Büfett n., Schanktisch m.; (1.3) Anrichtetisch m., Büfett n.
* nowogrecki: (1.1) μπουφές m.
* słowacki: (1.1) bufet m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kobieta obsługująca bufet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pracownica bufetu
forma przymiotnika.
(2.1) ż. od: bufetowy
Wiktionary
rzecz. bufet m., bufecik m.
:: fm. bufetowy m.
przym. bufetowy
Wiktionary
związany z bufetem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bufetem, dotyczący bufetu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) ktoś sprzedający w bufecie
Wiktionary
(2.1) Wieczorem, w granatowym cieniu, wysoki bufetowy w nicianych rękawiczkach wynosi na werandę lampę z jedwabnym abażurem.
Wiktionary
rzecz. bufet mrz., bufet mrz.,
:: fż. bufetowa ż.
Wiktionary
[czytaj: bafeloł] miasto w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Buffalo – miasto w Stanach Zjednoczonych, w zachodniej części stanu Nowy Jork, ośrodek administracyjny hrabstwa Erie, położone nad wschodnim krańcem jeziora Erie i wypływającą z niego rzeką Niagara, przy granicy z Kanadą. Jest to drugie pod względem wielkości miasto stanu, w 2020 roku zamieszkane przez 278 349 osób; obszar metropolitalny Buffalo–Cheektowaga liczył 1 166 902 mieszkańców.
Wikipedia
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Buffeting (ang. buffeting ‘trzepotanie’) – zjawisko aeroelastyczne związane z przekroczeniem prędkości dopuszczalnej, w wyniku którego dochodzi do wymuszonych drgań części statku powietrznego, zwykle sterów.
Wikipedia
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. określenie męskich ról komicznych w teatrze operowym (np. tenor buffo);
2. błazeński, komiczny (np. scena buffo)
SJP.pl
[czytaj: biFĄ] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
czasownik
(1.1) stpol. rozśmieszać
Wiktionary
IPA: bufˈːɔvat͡ɕ, AS: bu•fovać
Wiktionary
rzecz. buffowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|buffować.
Wiktionary
czas. buffować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bufiaste
Wiktionary
przym. bufiasty
przysł. bufiasto
Wiktionary
mający bufę lub bufy; tworzący bufę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający bufy lub kształt bufy, szeroki, obszerny
Wiktionary
(1.1) Co dzień inny kubraczek: krótki, długi, wcięty, puszczony wolno, bufiasty, porozpruwany…
Wiktionary
IPA: buˈfʲjastɨ, AS: bufʹi ̯asty
Wiktionary
rzecz. bufa ż., bufiastość ż.
przysł. bufiasto
Wiktionary
regionalnie: bufiasty - mający bufy
SJP.pl
wypukłość utworzona z pasa tkaniny; bufa
SJP.pl
Muminki (szw. Mumintrollen) – fikcyjne istoty o antropomorficznej budowie ciała (nieco podobne do hipopotamów, ale dwunożne), zamieszkujące pewną dolinę gdzieś w Finlandii, bohaterowie cyklu dziewięciu książek i dwudziestu dwóch komiksów fińskiej (piszącej po szwedzku) autorki Tove Jansson, oraz pięćdziesięciu dwóch komiksów brata Tove, Larsa Janssona. Pierwsza książka o Muminkach, Małe trolle i duża powódź, została opublikowana przez Tove Jansson w 1945 (pierwsza wersja powstała już zimą 1939 roku), a pierwszy komiks Mumintrollet och jordens undergång zaczął ukazywać się w częściach w 1947 roku w szwedzkojęzycznym lewicowym czasopiśmie „Ny Tid”.
Wikipedia
pyszałek, zarozumialec; buc, nadęciak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek zarozumiały, pyszny, pretensjonalny
Wiktionary
(1.1) Może on jest dobrym aktorem, ale to okropny bufon.
Wiktionary
IPA: ˈbufɔ̃n, AS: bufõn
Wiktionary
rzecz. bufonada
przym. bufoński, bufonowaty
Wiktionary
(1.1) fanfaron, pyszałek, samochwała, zarozumialec
Wiktionary
popisywanie się, efekciarstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrywanie się, pozowanie na kogoś
Wiktionary
(1.1) Nie zniosę kolejnej bufonady z jego strony.
Wiktionary
rzecz. bufon mos.
Wiktionary
(1.1) efekciarstwo, pozerstwo, samochwalstwo, fanfaronada
Wiktionary
dawniej: bufonada - popisywanie się, efekciarstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrywanie się, pozowanie na kogoś
Wiktionary
(1.1) Te jego bufonerie grają mi już na nerwach.
Wiktionary
(1.1) efekciarstwo, pozerstwo, samochwalstwo
Wiktionary
zachowujący się jak bufon, nadęty; bufonowaty
SJP.pl
ważniakowaty, pyszałkowaty;
1. uważający się za osobę ważniejszą i lepszą od innych;
2. świadczący o takich cechach, np. bufonowaty wyraz twarzy
SJP.pl
1. część pamięci komputera lub urządzenia peryferyjnego służąca do czasowego przechowywania danych;
2. urządzenie osłabiające siły uderzenia lub wstrząsu przy zderzeniu pojazdów szynowych; zderzak;
3. chemia: roztwór buforowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kolej. urządzenie służące do łagodzenia siły uderzenia lub wzajemnego nacisku pojazdów szynowych
(1.2) chem. roztwór zdolny do utrzymywania względnie stałego pH innego roztworu mieszanego z nim
(1.3) inform. obszar pamięci, gdzie tymczasowo przechowuje się dane przesyłane pomiędzy dwoma urządzeniami lub między urządzeniem a aplikacją
(1.4) przen. coś lub ktoś łagodzący konflikt
Wiktionary
W informatyce:
Wikipedia
rzecz. buforowanie n.
czas. buforować ndk., zbuforować dk.
przym. buforowy
Wiktionary
(1.1) zderzak
Wiktionary
1. informatyka: stosować bufory sprzętowe lub organizowane programowo;
2. łagodzić, stabilizować;
3. chemia: zmieniać roztwór w buforowy
SJP.pl
1. informatyka: stosować bufory sprzętowe lub organizowane programowo;
2. łagodzić, stabilizować;
3. chemia: zmieniać roztwór w buforowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zmniejszanie impetu czegoś, pochłanianie nadmiaru
(1.2) inform. wyrównywanie różnic prędkości przesyłania danych między różnymi urządzeniami;
Wiktionary
Buforowanie – technologia polegająca na stosowaniu buforów programowych lub sprzętowych, wykorzystywana najczęściej w celu wyrównania różnic prędkości przesyłania danych między różnymi urządzeniami. Działa on zazwyczaj wykorzystując zasadę FIFO.
Wikipedia
(1.2) Jak sprytnie obejść problem z buforowaniem się filmów?
Wiktionary
rzecz. bufor m., bufory nmos.
czas. buforować
przym. buforowy
Wiktionary
(1.1) amortyzowanie, stabilizowanie, łagodzenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest buforowe; cecha tych, którzy są buforowi
Wiktionary
przym. buforowy
przysł. buforowo
Wiktionary
przymiotnik od: bufor
SJP.pl
żartobliwie: duży biust; melony, balony
SJP.pl
W informatyce:
Wikipedia
[czytaj: bag] błąd w programie komputerowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka płynąca przez terytorium Polski, Ukrainy i Białorusi;
Wiktionary
Bug (biał. Заходні Буг, Zachodni Buh; ukr. Західний Буг, Zachidnyj Buh) – czwarta pod względem długości rzeka w Polsce, będąca dopływem Narwi, przepływająca przez zachodnią Ukrainę, zachodnią Białoruś i wschodnią Polskę.
Wikipedia
(1.1) Rodzina jego od pradziada, który przywędrował zza Buga, wrosła w krajobraz tutejszości.
Wiktionary
IPA: buk, AS: buk
Wiktionary
rzecz. Zabużanin m., Zabużanka ż., bużysko n.
przym. nadbużański, zabużański, bużański
Wiktionary
1. babka pieczona z utartych ziemniaków z mąką, cebulą, usmażonymi kawałkami boczku i innymi dodatkami; rejbak, nagus;
2. dawniej: skupisko krzewów lub młodych drzew
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Bugalski:
Wikipedia
samochód marki Bugatti
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) mot. marka samochodu
Wiktionary
Automobiles Ettore Bugatti – dawny niemiecki, a następnie francuski producent samochodów sportowych i wyścigowych z siedzibą w Molsheim działający w latach 1909–1963.
Wikipedia
(1.1) Firma kupiła samochody marki Bugatti.
Wiktionary
rzecz. bugatti n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
roślina z rodziny dziwaczkowatych; kącicierń
SJP.pl
Bugenwilla, kącicierń (Bougainvillea Comm. ex Juss.) – rodzaj roślin z rodziny nocnicowatych. Należy do niego 16 gatunków. Rośliny te naturalnie występują w Ameryce Południowej, ale introdukowane zostały w różne miejsca w strefie międzyzwrotnikowej. Rośliny uprawiane są jako ozdobne zwłaszcza bugenwilla okazała i gładka (także mieszańce między nimi), w ciepłym klimacie jako pnącza ogrodowe, w klimacie umiarkowanym tylko w szklarniach i doniczkach.
Wikipedia
[czytaj: bagi] otwarte nadwozie samochodu osobowego przystosowanego do jazdy terenowej
SJP.pl
Buggy – typ lekkiego samochodu rekreacyjnego wyposażonego w duże koła z grubymi oponami, wytrzymałe zawieszenie, otwarte nadwozie oraz odsłonięty silnik, umieszczony najczęściej z tyłu.
Wikipedia
[czytaj: bagikajting] sport ekstremalny polegający na poruszaniu się po lądzie specjalnym wózkiem z dołączonym latawcem
SJP.pl
Buggykiting (także kitesailing lub buggying) – sport ekstremalny, odmiana żeglarstwa lądowego polegająca na poruszaniu się po lądzie lub piasku przy pomocy specjalnego wózka, do którego dołączony jest latawiec pełniący rolę napędu wiatrowego. Według klasyfikacji International Federation of Sand and Land Yachting buggykiting jest VIII klasą. Klasy I-VII stanowią klasyczne jachty lądowe napędzane tradycyjnymi żaglami.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bugijczykami, dotyczący Bugijczyków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język bugijski;
Wiktionary
rzecz. Bugijczyk mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Bugla:
Inne:
Wikipedia
instrument dęty blaszany
SJP.pl
[czytaj: bagować] w informatyce: tworzyć wiele błędów w programie komputerowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w europejskiej części Rosji, w Tatarstanie;
Wiktionary
Bugulma (ros. Бугульма) – miasto w europejskiej części Rosji, w Tatarstanie, położone 333 km od Kazania.
Wikipedia
przym. bugulmijski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bugulmą, dotyczący Bugulmy
Wiktionary
rzecz. Bugulma ż.
Wiktionary
samiec rozpłodowy bydła domowego; stadnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zootechn. byk rozpłodowy;
(1.2) przen. pot. mężczyzna o dużej sprawności i potrzebach seksualnych
Wiktionary
Buhaj (stadnik lub potocznie byk) – przeznaczony do rozpłodu samiec bydła domowego oraz żubra, tura, bawołów i innych gatunków z rodziny wołowatych. Wybierany do rozpłodu z linii, która wykazywała największą przydatność użytkową (mleczność, dobre przyrosty i wysoki procent tłuszczu w mleku). W punktach kopulacyjnych oraz stacjach unasieniania buhaje użytkuje się do ukończenia przez nie 5 lat, choć zachowują płodność dłużej.
Wikipedia
(1.1) Nasz buhaj został brązowym medalistą na ostatniej wystawie rolniczej w Piotrkowie Trybunalskim.
Wiktionary
IPA: ˈbuxaj, AS: buχai ̯
Wiktionary
(1.2) kozak, ogier, wulg. obraź. jebak, wulg. obraź. ruchacz
Wiktionary
zdrobnienie od: buhaj
SJP.pl
buhund norweski - rasa psów pochodząca z Norwegii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. popis kawaleryjski, rodzaj parady oraz turnieju rycerskiego;
Wiktionary
Buhurt (łac. bagordia, fr. behourt) - zaczerpnięta z języka niemieckiego nazwa oznaczająca popis kawaleryjski. Niekiedy ograniczał się on wyłącznie do konnej parady rycerzy, choć chętnie uzupełniano go o starcia na tępą broń. Zawodnicy walczyli indywidualnie, parami lub w grupach, godzili w przeciwników kopiami zaopatrzonymi w tępe groty, zadawali ciosy stępionymi lub drewnianymi mieczami lub maczugami. Buhurty rozgrywano od XIII do XVI wieku.
Wikipedia
[czytaj: bjuik] samochód marki Buick
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mot. samochód marki Buick
Wiktionary
Buick – amerykański producent samochodów osobowych, SUV-ów i samochodów sportowych z siedzibą w Warren działający od 1903 roku. Należy do amerykańskiego koncernu General Motors.
Wikipedia
(1.1) Drogi na Sycylii były jeszcze bardzo złe i bałem się, że mój buick, choć solidny, ale stary, tych dróg nie wytrzyma.
(1.1) Ze stojącego przed wejściem czarnego buicka z amerykańską flagą na masce wysiadł szofer i otworzył drzwi przed panią Arendt.
Wiktionary
IPA: ˈbʲjujik, AS: bʹi ̯ui ̯ik
Wiktionary
1. kołysać, huśtać (się)
2. o roślinach: rosnąć
3. latać, unosić się w powietrzu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) kołysać, huśtać
(1.2) unosić się w powietrzu
(1.3) korzystać ze swobody, biegać swobodnie
(1.4) bujnie wysoko rosnąć
(1.5) slang. oszukiwać, opowiadać niestworzone historie
(1.6) gwara więzienna oszukiwać
czasownik zwrotny niedokonany bujać się
(2.1) poruszać się w tył i w przód
(2.2) pot. podkochiwać się
(2.3) slang. iść, odchodzić, pot. spadać
Wiktionary
(1.1) Zgasił światło, położył się i patrząc na firanki, którymi bujał wiatr wpadający przez otwarte okno, zasnął jak kamień.
(1.3) (…) jeździec stracił równowagę, pochylił się i upadł, a wolny rumak bujał już daleko po polu.
(2.1) Dziecko buja się na huśtawce.
(2.2) Adam buja się w Agnieszce od podstawówki.
(2.3) Bujaj się! – nie pożyczę ci pieniędzy.
Wiktionary
IPA: ˈbujät͡ɕ, AS: bui ̯äć
Wiktionary
rzecz. bujanie n., bujak m.
czas. zabujać, wybujać dk.
Wiktionary
(1.1) kołysać, huśtać
(1.2) fruwać, latać
(1.5) kłamać
Wiktionary
ktoś, kto zmyśla, buja; blagier
SJP.pl
bujany fotelik lub leżaczek dla dzieci; bujaczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od bujak
Wiktionary
rzecz. bujak m.
Wiktionary
bujany fotelik lub leżaczek dla dzieci; bujaczka
SJP.pl
bujawka, kiwak;
1. fotel na biegunach;
2. sprężyna z siedziskiem, na której można się huśtać
SJP.pl
Osoby o nazwisku Bujak
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bujać.
Wiktionary
(1.1) Rozpieściliście dziecko tym ciągłym bujaniem.
Wiktionary
IPA: buˈjä̃ɲɛ, AS: bui ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. bujać ndk.
rzecz. bujak m., bujda ż.
Wiktionary
owad z rodziny muchówek
SJP.pl
Wikipedia
o cechach bujankowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
Bujankowate (Bombyliidae) – rodzina owadów z rzędu muchówek licząca około 3000 gatunków. Owady z tej rodziny mają od 1 do 25 mm długości, krępe, pokryte włoskami ciało. Imagines żywią się nektarem pobieranym za pomocą ssawki, larwy są pasożytami innych owadów.
Wikipedia
o cechach bujankowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
fruczak bujankowiec - motyl z rodziny zawisakowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
bujak, kiwak;
1. wiszący fotel do bujania;
2. sprężyna z siedziskiem, na której można się huśtać
SJP.pl
fałsz, przekręt, coś mało sensownego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś zmyślonego, nieprawdziwego; bajka, kłamstwo
Wiktionary
Bujda (zapis stylizowany: BUJDA) – drugi minialbum polskiej piosenkarki Sanah. Wydawnictwo ukazało się 23 października 2020 nakładem wytwórni muzycznej Magic Records w dystrybucji Universal Music Polska.
Materiał zgromadzony na płycie składa się z ośmiu polskojęzycznych utworów. Na minialbumie pojawiły się wydane wcześniej single promocyjne: „Projekt nieznajomy nie kłamie” (medley utworów Dawida Podsiadły) i „Róże” (demo nagrane w domu podczas pandemii COVID-19). Wydawnictwo ukazało się na winylu i kasecie magnetofonowej.
Wikipedia
IPA: ˈbujda, AS: bui ̯da
Wiktionary
rzecz. bujanie n.
Wiktionary
(1.1) zmyślenie, bzdura, blaga; gw-pl|Górny Śląsk|bera.
Wiktionary
rozkołysać, rozhuśtać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób bujny
Wiktionary
rzecz. bujność ż.
przym. bujny
Wiktionary
rozkołysać, rozhuśtać
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówków: bujnie, bujno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: bujny
SJP.pl
mający bujną grzywę
SJP.pl
mający bujne, dorodne kłosy
SJP.pl
→ bujny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bujne; cecha tych, którzy są bujni
Wiktionary
przym. bujny
przysł. bujnie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
mający bujne włosy
SJP.pl
1. taki, który obficie się rozrasta;
2. taki, który odznacza się rozmachem lub charakteryzuje się niezwykłymi wydarzeniami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który się obficie rozrasta
(1.2) z rozmachem
(1.3) stpol. zuchwały
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Bujny Księże, Bujny Szlacheckie, Bujny-Biszewo
Wikipedia
(1.1) Ogromny podwójny krzyż na złotym łańcuchu kołysał się obiecująco między jej bujnymi, doskonale krągłymi piersiami, które niemal wyskakiwały z mocno wyciętego dekoltu.
Wiktionary
IPA: ˈbujnɨ, AS: bui ̯ny
Wiktionary
rzecz. bujność ż., bujnia ż.
przysł. bujnie, bujno
czas. bujnieć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wzburzone morze
Wiktionary
(1.1) Wiele baśni przepływa pod checzy niskimi powały o burzy nad niezgłębionym bujowiskiem.
Wiktionary
IPA: ˌbujɔˈvʲiskɔ, AS: bui ̯ovʹisko
Wiktionary
linka łącząca rzuconą na dno kotwicę z bojką wskazującą położenie rzuconej kotwicy; bojrep
SJP.pl
stolica Burundi; Bużumbura
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wysokie drzewo liściaste z rodziny bukowatych, o gładkiej, srebrzystej korze i twardym drewnie, rosnące w lasach strefy umiarkowanej półkuli północnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Buk (Fagus L.) – rodzaj drzew z rodziny bukowatych. Wyróżnianych jest w jego obrębie zwykle 10–11 gatunków. Występują one głównie w strefie umiarkowanej na półkuli północnej, najdalej na południe sięgając do Meksyku i Wietnamu. W Ameryce Północnej rośnie jeden gatunek – buk wielkolistny, w Europie obecne są dwa – buk zwyczajny i wschodni (w Polsce występuje w stanie naturalnym tylko ten pierwszy), pozostałe gatunki rosną w Azji Wschodniej. Są to ważne drzewa leśne w strefie umiarkowanej, w strefie międzyzwrotnikowej ograniczające się do występowania w lasach górskich.
Wikipedia
IPA: buk, AS: buk
Wiktionary
rzecz. bukowianin m., bukowianka ż.
przym. bukowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa na Pacyfiku należąca do Papui-Nowej Gwinei, w archipelagu Wysp Salomona;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie pomorskim, w gminie Debrzno;
(1.3) liter. fantastyczna postać z serii książek dla dzieci o perypetiach Muminków;
Wiktionary
Miejsca:
Wikipedia
budynek przystosowany do hodowli bukatów (typ bydła rzeźnego)
SJP.pl
dawny rodzaj pucharu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
drzewo lub krzew z rodziny bukowatych; notofagus
SJP.pl
Wikipedia
1. XVII-wieczny pirat pływający na Morzu Karaibskim;
2. korsarz wynajęty przez rządy Anglii, Francji i Holandii do walki z Hiszpanami w XVII wieku
SJP.pl
Bukanier – członek społeczności piratów i myśliwych, składającej się ze zbiegów pochodzenia angielskiego, francuskiego i holenderskiego, osiedlających się od początku XVII wieku na Wielkich Antylach, będących wówczas posiadłością Hiszpanii.
Ich nazwa pochodzi od francuskiego słowa boucan (zapożyczonego z języka mieszkańców Wielkich Antyli), oznaczającego rodzaj grilla, za pomocą którego wędzono mięso upolowanych zwierząt, którym handlowano. Używane zamiennie określenie filibustier (lub flibustier) wywodzi się z francuskiego przekształcenia holenderskiego wyrazu vrijbueter, czyli wolny łowca łupów (z tego samego źródłosłowu pochodzi angielskie słowo freebooter, synonim pirata).
Wikipedia
stolica Rumunii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Rumunii;
Wiktionary
Bukareszt (rum. București) (Miasto Bukareszt, Municipiul București) – stolica i największe miasto Rumunii oraz centrum przemysłowo-usługowe położone w południowo-wschodniej części kraju, nad rzeką Dymbowicą.
Wikipedia
(1.1) Bukareszt stał się Rumunii w tysiąc osiemset sześćdziesiątym drugim roku.
Wiktionary
IPA: buˈkarɛʃt, AS: bukarešt
Wiktionary
rzecz. bukareszteńczyk mos., bukaresztenka ż.
przym. bukareszteński, podbukareszteński, bukaresztański, podbukaresztański
Wiktionary
mieszkaniec Bukaresztu; bukareszteńczyk
SJP.pl
mieszkanka Bukaresztu; bukaresztenka
SJP.pl
dotyczący Bukaresztu, związany z Bukaresztem; bukareszteński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Bukareszt
Wiktionary
IPA: ˌbukarɛˈʃtãj̃sʲci, AS: bukareštãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. bukareszteńczyk mos., bukaresztenka ż., Bukareszt mrz.
Wiktionary
(1.1) bukareszteński
Wiktionary
mieszkaniec Bukaresztu; bukaresztańczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bukaresztu
Wiktionary
IPA: ˌbukarɛˈʃtɛ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: bukareštẽĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Bukareszt mrz.
:: fż. bukaresztenka ż.
przym. bukareszteński, bukaresztański
Wiktionary
mieszkanka Bukaresztu; bukaresztanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bukaresztu
Wiktionary
IPA: ˌbukarɛˈʃtɛ̃nka, AS: bukareštẽnka
Wiktionary
rzecz. Bukareszt mrz.
:: fm. bukareszteńczyk mos.
przym. bukareszteński, bukaresztański
Wiktionary
dotyczący Bukaresztu, związany z Bukaresztem; bukaresztański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Bukaresztu (stolicy Rumunii)
Wiktionary
(1.1) W bukareszteńskim zespole do 58. minuty grał polski obrońca Paweł Golański.
Wiktionary
IPA: ˌbukarɛˈʃtɛ̃j̃sʲci, AS: bukareštẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. bukareszteńczyk mos., bukaresztenka ż., Bukareszt mrz.
Wiktionary
(1.1) bukaresztański
Wiktionary
sztuka bydła rzeźniczego
SJP.pl
związany z bukatem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
osoba zajmująca się wyznaczaniem terminów sesji, występów dla piosenkarzy, modelek itp.; booker
SJP.pl
kobieta układająca bukiety, ozdoby z kwiatów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzem. ogrod. kobieta układająca wiązanki kwiatów
Wiktionary
rzecz. bukiet
:: fm. bukieciarz
przym. bukieciarski
przysł. bukieciarsko
Wiktionary
(1.1) florystka
Wiktionary
przymiotnik od: bukieciarz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bukieciarstwem, dotyczący bukieciarstwa
Wiktionary
(1.1) Jako materiał bukieciarski wykorzystywane są suche pałki wodne.
Wiktionary
rzecz. bukieciarstwo n., bukieciarka ż., bukieciarz mos., bukiecik mrz., bukiet mrz., bukietnica ż.
przysł. bukieciarsko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób bukieciarski
Wiktionary
rzecz. bukieciarstwo n., bukieciarka ż., bukieciarz mos., bukiecik mrz., bukiet mrz., bukietnica ż.
przym. bukieciarski
Wiktionary
sztuka układania bukietów; zawód bukieciarza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ogrod. sztuka układania kwiatów w kompozycje
Wiktionary
Bukieciarstwo, florystyka – sztuka układania kwiatów i innych elementów roślinnych w różnorodne kompozycje (bukiety, wiązanki, wieńce, girlandy, stroiki itp.). Tradycyjnie sztuka ta określana była mianem bukieciarstwa, a specjalistę układającym kompozycje roślinne zwano bukieciarzem. Współcześnie coraz częściej stosowane są określenia „florystyka” i „florysta”, preferowane ze względu na międzynarodową terminologię zawodową. Kompozycje kwiatowe mają różne przeznaczenie, zmieniają się wraz z modą, przyjmowanymi zasadami kompozycji, dostępnością materiałów i upodobaniami odbiorców. Łączą je walory artystyczne, oddziaływanie na estetykę otoczenia i psychikę odbiorców, czasem też symbolika (np. tzw. język kwiatów).
Wikipedia
(1.1) Niektóre gatunki ziół stosuje się w bukieciarstwie.
Wiktionary
rzecz. bukieciarka ż., bukieciarz mos., bukiecik mrz., bukiet mrz., bukietnica ż.
przym. bukieciarski
przysł. bukieciarsko
Wiktionary
(1.1) florystyka
Wiktionary
osoba zajmująca się układaniem bukietów, ozdób z kwiatów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. ogrod. osoba układająca kwiaty w bukiety
Wiktionary
(1.1) Na konkurs bukieciarzy ogrodnictwo dostarczyło kilka tysięcy róż, gerberów i frezji.
Wiktionary
rzecz. bukiecik mrz., bukiet mrz., bukietnica ż.
:: fż. bukieciarka ż.
przym. bukieciarski
przysł. bukieciarsko
Wiktionary
zdrobnienie od: bukiet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: bukiet
(1.2) mały bukiet
Wiktionary
rzecz. bukietnica ż., bukiet m., bukieciarz m., bukieciarka ż., bukieciarstwo n., bukietowanie n.
czas. bukietować ndk.
przym. bukietowy, bukieciarski
przysł. bukieciarsko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. wiązanka kwiatów;
2. aromat wina;
3. ogon sarny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wiązanka, pęk kwiatów;
(1.2) cechy wina zawarte w jego zapachu i smaku;
(1.3) łow. ogon sarny
(1.4) gwara. więz. choroba weneryczna
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) uczn. ktoś głupi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Podarowałem jej bukiet czerwonych goździków.
Wiktionary
IPA: ˈbucɛt, AS: buḱet
Wiktionary
rzecz. bukietnica ż., bukieciarz mos., bukieciarstwo n., bukiecik mrz., bukieciarka ż.
przym. bukietowy, bukieciarski
przysł. bukieciarsko
Wiktionary
(1.1) wiązanka
Wiktionary
pasożytnicza roślina z rejonów tropikalnych Azji; raflezja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. bezzieleniowa roślina zielna, wyspecjalizowany endopasożyt roślin
(1.2) daw. kobieta sprzedająca bukiety
Wiktionary
Bukietnica (Rafflesia) – rodzaj roślin z rodziny bukietnicowatych. Obejmuje 40 gatunków występujących w południowo-wschodniej Azji – w Tajlandii, Malezji, Filipinach i Indonezji. Nazwa naukowa rodzaju upamiętnia Sir Thomasa Stamforda Rafflesa – fundatora brytyjskiej kolonii w Singapurze. Bukietnica Arnolda (Rafflesia arnoldii) znana jest jako roślina o największych kwiatach na Ziemi, przez co stanowi atrakcję dla ekoturystów.
Wikipedia
rzecz. bukieciarka ż., bukieciarstwo n., bukieciarz mos., bukiecik mrz., bukiet mrz.
przym. bukieciarski
przysł. bukieciarsko
Wiktionary
(1.1) raflezja
Wiktionary
o cechach bukietnicowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach bukietnicowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rząd roślin okrytonasiennych z podklasy pieprzowych; Rafflesiales
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych z podklasy pieprzowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bukietowe
Wiktionary
przym. bukietowy
przysł. bukietowo
Wiktionary
przymiotnik od: bukiet
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący bukietu
Wiktionary
rzecz. bukiecik mrz., bukiet mrz., bukietowość ż.
Wiktionary
w botanice: owoce buka; buczyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. owoc/owoce buka;
(1.2) bot. lud. buk pospolity
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Z norki wysunęła się mała leśna myszka i pochwyciła leżącą na ziemi bukiew. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˈbucɛf, AS: buḱef
Wiktionary
rzecz. buk mrz., buczyna ż.
Wiktionary
(1.1) buczyna, orzeszek bukowy, orzeszek buczynowy
(1.2) buk, buk pospolity, lud. buczyna
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
booking;
1. działalność polegająca na rezerwowaniu, zamawianiu usług lub towarów;
2. dział hotelu, linii lotniczej itp. zajmujący się przyjmowaniem rezerwacji
SJP.pl
w prawie: umowa bukingowa - pisemna umowa o przewóz ładunku statkiem morskim
SJP.pl
człowiek handlujący starymi książkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uliczny sprzedawca starych książek, rycin i gazet, zwłaszcza we Francji;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌbucĩˈɲista, AS: buḱĩńista
Wiktionary
rzecz. bukinistyka ż.
:: fż. bukinistka ż.
przym. bukinistyczny
Wiktionary
(1.1) antykwariusz uliczny
Wiktionary
praktyka seksualna polegająca na ejakulacji grupy mężczyzn na ciało innej osoby, zazwyczaj na twarz
SJP.pl
Bukkake (jap. ブッカケ) – praktyka seksualna, polegająca na ejakulacji grupy mężczyzn na leżącą, siedzącą bądź klęczącą osobę, zazwyczaj na twarz bądź do ust. Praktyka ta może zawierać elementy seksualnego upokorzenia.
Wikipedia
rodzaj tkaniny z przędzy pętelkowej; bouclé
SJP.pl
osoba przyjmująca zakłady; bookmacher, bookmaker (rzadko)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba lub instytucja, która przyjmuje zakłady
Wiktionary
Wikipedia
działalność bukmachera
SJP.pl
mający cechy bukoliki (sielanki); idylliczny, sielankowy, sielski, pasterski
SJP.pl
utwór poetycki, zwykle o charakterze lirycznym przedstawiający w sposób wyidealizowany uroki życia wiejskiego; sielanka; idylla; pastorałka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. niewielki utwór liryczno-epiczny nawiązujący do życia pasterzy;
Wiktionary
Sielanka (bukolika, idylla, ekloga, skotopaska, pasterka) – gatunek literacki, utwór poetycki, przedstawiający w sposób wyidealizowany uroki życia wiejskiego.
Wikipedia
(1.1) Utwór ten pominięto w wyborze jego bukolik, opublikowanym po raz pierwszy w 1975.
(1.1) Rozczytywała się w bukolikach Wergiliusza.
Wiktionary
przym. bukoliczny
Wiktionary
(1.1) sielanka, ekloga, idylla, skotopaska
Wiktionary
1. o owcach, łosiach i jeleniach: zaspokajać popęd płciowy;
2. rezerwować miejsce w pociągu, samolocie, hotelu itp. lub potwierdzać zamówienie; bookować
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) pot. rezerwować miejsce w samolocie, pociągu, hotelu itp.
(1.2) środ. łow. o łosiach, jeleniach i owcach: odbywać okres godów, rui
(1.3) o owcach: doprowadzać im barany w celach prokreacyjnych
(1.4) roln. wyciskać nasiona koniczyny z główek lub oddzielać nasiona jęczmienia od wąsów
Wiktionary
IPA: buˈkɔvat͡ɕ, AS: bukovać
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. bukowanie n.
:: czas. zabukować dk.
(1.2)
:: rzecz. bukowanie n., bukowisko n.
(1.3)
:: rzecz. bukowanie n., bukownik m., reg. bukowiec
(1.4)
:: rzecz. bukowanie n., bukownik m., reg. bukowiec
Wiktionary
(1.1) rezerwować, zamawiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bukować.
Wiktionary
IPA: ˌbukɔˈvãɲɛ, AS: bukovãńe
Wiktionary
czas. bukować ndk., zabukować dk.
rzecz. bukowisko n.
Wiktionary
rodzina drzew dwuliściennych obejmująca ponad 400 gatunków, występujących w strefie umiarkowanej i tropikalnej
SJP.pl
Wikipedia
o cechach bukowatych (rodzina drzew)
SJP.pl
1. kozioróg bukowiec - chrząszcz z rodziny kózkowatych, objęty ścisłą ochroną gatunkową;
2. przedstawiciel rzędu roślin drzewiastych i krzewiastych, prawie wyłącznie wiatropylnych i jednopiennych
SJP.pl
Bukowce (Fagales Engl.) – grupa roślin okrytonasiennych stanowiąca klad wyróżniany w randze rzędu w różnych systemach klasyfikacyjnych. Rząd roślin drzewiastych i krzewiastych, prawie wyłącznie wiatropylnych i jednopiennych. Do tego rzędu należą najważniejsze drzewa liściaste strefy umiarkowanej.
Wikipedia
mieszkaniec Bukowiny Tatrzańskiej
SJP.pl
mieszkanka Bukowiny Tatrzańskiej
SJP.pl
przymiotnik od: Bukowina Tatrzańska
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Bukowiny Tatrzańskiej, związany z Bukowiną Tatrzańską, pochodzący z Bukowiny Tatrzańskiej
Wiktionary
(1.1) Do dyskusji zostaną zaproszeni radni, a także przedsiębiorcy, zainteresowani inwestycjami na terenie bukowiańskiej gminy.
Wiktionary
Wikipedia
1. kozioróg bukowiec - chrząszcz z rodziny kózkowatych, objęty ścisłą ochroną gatunkową;
2. przedstawiciel rzędu roślin drzewiastych i krzewiastych, prawie wyłącznie wiatropylnych i jednopiennych
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Bukowiec
SJP.pl
przymiotnik od: Bukowno; bukowiński
SJP.pl
przestarzale: las bukowy; buczyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna położona pomiędzy Karpatami Wschodnimi a środkowym Dniestrem, obecnie podzielona między Ukrainę a Rumunię;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Celina uwiodła Krzysia na wyjeździe w Bukowinie.
Wiktionary
rzecz. bukowina ż., Bukowinianin mos., Bukowińczyk mos., Bukowinianka ż., Bukowinka ż.
przym. bukowiński
Wiktionary
mieszkaniec Bukowiny (krainy); Bukowinianin
SJP.pl
mieszkaniec Bukowiny (krainy); Bukowińczyk
SJP.pl
mieszkanka Bukowiny (krainy); Bukowinka
SJP.pl
mieszkanka Bukowiny (krainy); Bukowinianka
SJP.pl
Wikipedia
1. przymiotnik od: Bukowina (kraina);
2. przymiotnik od: Bukowno; bukowieński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bukowiną, dotyczący Bukowiny
Wiktionary
rzecz. Bukowina ż.
Wiktionary
1. okres godowy jeleni i łosi; bukowanie;
2. miejsce, gdzie zbierają się łosie w okresie godowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) łow. okres godowy łosi i jeleni;
(1.2) łow. obszar, na którym odbywa się bukowisko (1.1)
Wiktionary
Bukowisko – okres godowy łosi, a także obszar, na którym przebywają łosie w tym okresie. Gody łosi rozpoczynają się we wrześniu i trwają do połowy października. Byki przebywają kilka dni z jedną klępą, która wykazuje objawy rui, po jej pokryciu odchodzą w poszukiwaniu kolejnej samicy. Byki nie staczają zaciętych walk o samice zwane klępami, nie tworzą również haremów samic, jak ma to miejsce u jeleni. W tym czasie łosie-byki wydają głos zwany stękaniem, buczeniem.
Wikipedia
IPA: ˌbukɔˈvʲiskɔ, AS: bukovʹisko
Wiktionary
rzecz. bukowanie n.
czas. bukować ndk.
Wiktionary
(1.1) bukowanie
Wiktionary
1. odmiana jabłoni;
2. motyl z rodziny sówek
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Bukowna (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Bukowna (miasta w Polsce)
SJP.pl
1. młocarnia do koniczyny;
2. baran; tryk
SJP.pl
Bukownik – maszyna rolnicza przeznaczona do wyłuskiwania ziaren koniczyny, prosa i lucerny. Ma cylindryczny kształt. Klepisko wykonane jest ze stalowej siatki. Cepy mają kształt spiralnej listwy.
Wrzucone do cylindra bukownika główki koniczyny cepy przecierają przez sito klepiska. Następnie należy wytarte nasiona oczyścić.
Bukownik napędzany był dawniej ręczną korbą, obecnie silnikiem elektrycznym.
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Bukowno (do 1962 Bukowno-Osiedle) – miasto i gmina miejska w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim.
Wieś biskupstwa krakowskiego w powiecie proszowickim w województwie krakowskim w końcu XVI wieku. Do 1975 r. miasto administracyjnie należało do województwa krakowskiego, a w latach 1975–1998 do katowickiego. W latach 1977–1991 miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Bukowno.
Wikipedia
IPA: buˈkɔvnɔ, AS: bukovno
Wiktionary
1. jezioro w Polsce;
2. wieś w Polsce położona w woj. zachodniopomorskim
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dosł. związany z Górami Bukowymi, dotyczący Gór Bukowych
(1.2) archeol. związany z kulturą bukowogórską;
Wiktionary
rzecz. Góry Bukowe nmos.
Wiktionary
przymiotnik od: Bukowo, Bukowsko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Bukowo, Bukowsko
SJP.pl
Bukowsko – wieś (w latach 1748–1934 miasto), siedziba gminy Bukowsko w powiecie sanockim województwa podkarpackiego. Ma status sołectwa.
Wieś leży nad potokiem Bukowiec oraz Sanoczek w dorzeczu Sanu, 16 km na południowy zachód od Sanoka, na Pogórzu Bukowskim.
Wikipedia
związany z bukiem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z buka
(1.2) wykonany z drewna lub innej części buka
(1.3) będący częścią buka
Wiktionary
IPA: buˈkɔvɨ, AS: bukovy
Wiktionary
rzecz. buk, buczyna, buczek
Wiktionary
grube płótno introligatorskie
SJP.pl
Bukram – płótno introligatorskie, bawełniane lub lniane, nasączone środkiem klejącym, takim jak pasta ze skrobi pszennej, klejem (takim jak klej PVA) lub piroksyliną, a następnie suszone. Po zwilżeniu lub ogrzaniu można je na nowo ukształtować, aby stworzyć wytrzymałą, twardą tkaninę na okładki książek (do opraw nakładowych, a czasem także bibliotecznych), kapelusze i elementy odzieży.
Wikipedia
architektoniczny element dekoracyjny w kształcie głowy lub czaszki byka, używany w sztuce antycznej na fryzach, metopach itp., spotykany również w sztuce renesansowej i klasycystycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) archit. szt. motyw dekoracyjny w formie głowy lub czaszki byka
Wiktionary
Bukranion (βουκράνιον, dosł. „czaszka byka”, z gr. boús – byk, kraníon – czaszka) – reliefowy motyw dekoracyjny w postaci byczej głowy lub czaszki, najczęściej dodatkowo zdobiony girlandami i wstęgami zawieszonymi na rogach zwierzęcia.
Wikipedia
przestarzale: panewka, w której obraca się koło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. cwaniak
Wiktionary
1. lina używana do holowania statku
2. przestarzale: buks
SJP.pl
Buksa – staw w Rykach (województwo lubelskie), na Wysoczyznie Żelechowskiej, w obrębie Starego Miasta.
Wikipedia
zegarek z mechanizmem bezkamieniowym
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. o kołach pojazdu lub maszyn: obracać się w miejscu;
2. w żeglarstwie: holować statek
SJP.pl
czasownik
(1.1) mot. o kołach: kręcić się w miejscu
Wiktionary
IPA: buˈksɔvat͡ɕ, AS: buksovać
Wiktionary
rzecz. buksowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|buksować.
Wiktionary
czas. buksować ndk.
Wiktionary
wiecznie zielony krzew z rodziny bukszpanowatych; rośnie w płd. i środk. Europie, płn. Afryce, Azji Mniejszej, na Kaukazie i w Himalajach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. głównie żywopłotowy krzew ozdobny o drobnych, odpornych na zimę liściach;
Wiktionary
Bukszpan (Buxus L.) – rodzaj zimozielonych drzew i krzewów z rodziny bukszpanowatych. W obrębie rodzaju wyróżnia się od ok. 90 do 100 gatunków. Na różnice wpływa m.in. włączanie tu lub wyodrębnianie kilku gatunków afrykańskich (rodzaj Notobuxus). Rodzaj ma dwa centra zróżnicowania – Antyle (ok. 50 gatunków, z czego na Kubie 34) i Azja Wschodnia w strefie klimatu umiarkowanego (ok. 40 gatunków). Poza tym gatunki z tego rodzaju występują w Ameryce Centralnej, na Madagaskarze i w Afryce Subsaharyjskiej, w zachodniej i południowej Europie oraz w basenie Morza Śródziemnego. Są to krzewy i niewielkie drzewa rosnące zwykle w podszycie suchych lasów na glebach przepuszczalnych. Zawierają alkaloidy o silnym działaniu przeczyszczającym.
Wikipedia
IPA: ˈbukʃpãn, AS: bukšpãn
Wiktionary
rzecz. bukszpanowate nmos., bukszpanowce nmos., bukszpanowate nmos.
przym. bukszpanowy, bukszpanowaty
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Poznań|gryczpan.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bot. mający liście jak bukszpan
Wiktionary
rodzina drzew i krzewów dwuliściennych o zimnotrwalych liściach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Buxaceae|Dumort.|ref=tak., rodzina roślin z monotypowego rzędu bukszpanowców;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Generalnie wśród bukszpanowatych dominują rośliny jednopienne.
Wiktionary
rzecz. bukszpan mrz., bukszpanowce lm. nmos.
Wiktionary
o cechach bukszpanowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Buxales|ref=tak., rząd roślin należący do klasy okrytonasiennych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Runiankę japońską zaliczamy do bukszpanowców.
Wiktionary
rzecz. bukszpan mrz., bukszpanowate lm. nmos.
Wiktionary
przymiotnik od: bukszpan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) bot. dotyczący bukszpanu, bukszpanów
Wiktionary
(1.1) Na jednej ze ścian i w miejscu widnym wisiał Kościuszko, wyobrażony czarną farbą i otoczony wieńcem z bukszpanowych gałązek.
Wiktionary
rzecz. bukszpan mrz.
Wiktionary
przedłużenie bukszprytu, przednia nastawa bukszprytu; bomstenga; kliwerbom; dziobak drugi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. zob. bomstenga.
Wiktionary
(1.1) bomstenga, kliwerbom
Wiktionary
drewniana lub metalowa belka umocowana do dziobnicy żaglowca, służąca do rozpinania lin i żagli; dziobak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. niemal poziomy maszt wystający na dziobie żaglowca;
Wiktionary
Bukszpryt (dziobak) – drzewce wystające do przodu z dziobu jednostki żaglowej, wyjątkowo mechanicznej (pancernik Potiomkin). Bukszpryt zorientowany jest poziomo, lub lekko wznosząco, najczęściej w linii wzniosu pokładu. Jego wynalezienie datuje się na XV w. a od XVII w. zaczęto go przedłużać stengą (nazywaną bomstengą lub bukszpirem) oraz bramstengą.
Wikipedia
IPA: ˈbukʃprɨt, AS: bukšpryt
Wiktionary
przym. bukszprytowy
Wiktionary
(1.1) dziobak
Wiktionary
1. inaczej: krążyna
2. wieża na kołach lub walcach używana dawniej podczas walk oblężniczych do robienia wyłomów w murach obronnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) konstrukcja wspierająca łukowe sklepienie podczas budowy
(1.2) daw. oblężnicza wieża na kołach lub walcach
Wiktionary
Buksztel – dawna osada śródleśna obecnie w obrębie Czarnej Białostockiej (województwo podlaskie). Położona przy drodze krajowej numer 19 (ulica Białostocka).
Wikipedia
IPA: ˈbukʃtɛl, AS: bukštel
Wiktionary
rzecz. buksztelunek m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) konstrukcja powstała z połączenia kilku buksztelów legarem i łatami
Wiktionary
IPA: ˌbukʃtɛˈlũnɛk, AS: bukštelũnek
Wiktionary
rzecz. buksztel m.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Buktyrmą, dotyczący Buktyrmy
Wiktionary
rzecz. Buktyrma ż.
Wiktionary
inaczej: litera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) litera cyrylicy
(1.2) litera głagolicy
Wiktionary
IPA: ˈbukfa, AS: bukfa
Wiktionary
Bukwałd (niem. Groß Buchwalde) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Dywity.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bukwałd, po jej zniesieniu w gromadzie Jonkowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
bylina z rodziny wargowych
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
zdrobnienie od: bukłak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od bukłak
Wiktionary
rzecz. bukłak m.
Wiktionary
naczynie do przechowywania płynów; łagiew
SJP.pl
Bukłak (tat. bokłak) – pojemnik wykonany ze skóry w formie zamykanego worka, przeznaczony do przewożenia płynów.
Bukłaki były pierwotnie powszechnie wykorzystywane przez ludy stepowe. W formie niewielkiego pojemnika pełniły funkcję analogiczną do manierki, zapewniając zapas napoju dla podróżnego. Na większą skalę wykorzystywano je również w transporcie handlowym do przewożenia takich towarów jak np. wino czy mleko.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) przypominający bukłak, w kształcie bukłaka
Wiktionary
rzecz. bukłak
Wiktionary
wyraz naśladujący odgłos gotującego się płynu lub zanurzania się kogoś, czegoś w wodzie
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) zob. bul bul.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== bul (język afrykanerski.) ==
thumb|bul (1.1)
wymowa.
audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-bul.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zool. byk
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
1. metalowa kula do gry w petankę;
2. wybrzuszenie jakiejś powierzchni;
3. w slangu młodzieżowym: wagary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. forma ukształtowania terenu;
(1.2) sport. element skoczni narciarskiej
(1.3) sport. kula do petanki;
Wiktionary
Bula (fr. la boule „kula”) – kula używana do gry w pétanque i w dyscyplinach pokrewnych.
Wikipedia
(1.1) Płaski wierzchołek Buli pod Rysami jest dogodnym lądowiskiem dla śmigłowców TOPR, wykorzystywanym podczas akcji ratunkowych w okolicy.
(1.3) Z geometrycznego punktu widzenia bula do gry w pétanque jest bardziej sferą niż kulą.
Wiktionary
IPA: ˈbula, AS: bula
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) wybrzuszenie
(1.2) wybrzuszenie
(1.3) kula
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.3) etym|franc|boule. → kula
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bulge; (1.2) curve; (1.3) boule
* francuski: (1.3) boule ż.
* włoski: (1.3) boccia ż.
źródła.
== bula (język buruszaski.) ==
wymowa.
IPA3|bula.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) ornit. kuropatwa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
okrągłe okienko w kajucie statku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Rumunii, na Bukowinie, w okręgu Suczawa
Wiktionary
Bulaj (z ang. bull’s eye – oko byka) – rodzaj iluminatora na jachcie, statku lub innej jednostce pływającej. To małe, okrągłe okienko umieszczone w burcie (często bardzo blisko linii wodnej) lub w ścianie (szocie) pokładówki lub nadbudówki. Bulaj może być otwierany lub stały. Powinien być nie tylko całkowicie wodoszczelny, ale także odporny mechanicznie na uderzenia nawet największych fal. Szkło bulaja, najczęściej przezroczyste, jest mocne a jego grubość może dochodzić do 30 mm. Bulaje są niewielkie, do 45 cm średnicy, osadzone w bardzo masywnych ramach. Te umieszczone bliżej wody mają dodatkowo możliwość szczelnego zamykania ich klapami (pokrywami sztormowymi, tzw. blindklapami) zakręcanymi na śruby, co stosuje się nie tylko w przypadku uszkodzenia szyby, ale także jako środek zapobiegawczy przed spodziewanymi silnymi sztormami.
Wikipedia
przym. bulajski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Bulak (arab: بولاق = Būlāq) – dzielnica Kairu w Egipcie, położona na północ od centrum. Nazwa pochodzi od koptyjskiego słowa oznaczającego bagna.
Zmieniające się koryto Nilu utworzyło piaszczystą mieliznę, która zamieniła się w wyspę, a po zamuleniu kanału połączyła się ze wschodnim brzegiem. W poł. XIV w. Bulak stał się portem przeładunkowym dla statków eksportujących przyprawy. W latach 20. XIX w. powstały tkalnie, stocznie, odlewnie i liczne inne manufaktury. Turcy osmańccy zakazali wolnego handlu, co doprowadziło do ich upadku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Bulanda, właśc. Tomasz Chlipała (ur. ok. 1830 w Szczawie, zm. 1912/1913 w Lubomierzu) – polski góral, słynny baca gorczański. Autentyczna postać z drugiej połowy XIX wieku, popularna w kulturze odnoszącej się do Gorców oraz w folklorze zagórzańskim.
Wikipedia
minerał, siarczek ołowiu i antymonu
SJP.pl
przymiotnik powstały od określenia: skała bulasta, np. wapień bulasty
SJP.pl
regionalnie: bulwa ziemniaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kresy. lwów. ziemniak
Wiktionary
długa płetwa jachtowa z obciążeniem na końcu
SJP.pl
Bulbkil – stała, smukła płetwa balastowa wystająca głęboko w głąb wody z dna jachtu i obciążona na końcu dużym balastem o charakterystycznym kształcie.
Zadaniem bulbkilu jest zwiększenie stateczności jednostki (poprzez balast), oraz sterowności (poprzez zwiększenie oporu bocznego części podwodnej).
Wikipedia
Bulbofylum, bulwolist (Bulbophyllum) – rodzaj roślin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Należy do niego co najmniej 1884 gatunków o nazwach zweryfikowanych i zaakceptowanych. Są to epifity występujące w strefie równikowej głównie Starego Świata, w mniejszej liczbie rodzajów w Nowym Świecie. Kwiaty są silnie pachnące, czasem odrażająco.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żart. pot. nieistniejące urządzenie wymyślone na potrzebę absurdalnych dowcipów, mające rzekomo sprawić, że woda bulgoce
Wiktionary
(1.1) Bez bulbulatora niemożliwa jest poprawna praca cycykatora do nabulgotnicy.
Wiktionary
wykrz. bul bul
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
ozdobny krzew parkowy, odmiana kaliny koralowej (odmiana "buldeneżów" przestarzała)
SJP.pl
Kalina koralowa (Viburnum opulus L.) – gatunek krzewu należący do rodziny piżmaczkowatych (Adoxaceae), czasem zaliczany do monotypowej rodziny kalinowatych (Viburnaceae), dawniej także do przewiertniowatych (Caprifoliaceae).
Wikipedia
konkretny problem w odmianie wspinania - bulderingu; określona droga do przejścia (w skałach bądź na panelu), czasem po wyznaczonych chwytach, często ekstremalnych trudności
SJP.pl
wspinaczka bez liny po wolno stojących, kilkumetrowych blokach skalnych; bouldering
SJP.pl
Bouldering (z ang. boulder „głaz”) – wspinaczka po zazwyczaj wolnostojących, kilkumetrowych blokach skalnych bez użycia asekuracji liną.
Bouldering, prowadzenie oraz wspinaczka na czas są konkurencjami sportowymi dyscypliny sportu, wspinaczki sportowej. Zawodnicy w trakcie zawodów sportowych wspinają się na szczyt ściany, której wysokość wynosi około 4,0 m. Sportowy charakter boulderingu wiąże się z częstymi, zazwyczaj niekontrolowanymi odpadnięciami od skały, stąd też podstawową metodą asekuracji jest stosowanie tzw. crashpadów, czyli przenośnych materaców oraz pomoc tzw. spottera, czyli partnera, który pomaga w kontrolowaniu lotu, zabezpieczając górną część ciała przed bezpośrednim uderzeniem o ziemię.
Wikipedia
związany z bulderingiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. uprawianie boulderingu
Wiktionary
czas. bulderować ndk.
Wiktionary
osoba wspinająca się bez liny po wolno stojących, kilkumetrowych blokach skalnych; boulderowiec
SJP.pl
przymiotnik od: bulder
SJP.pl
przedstawiciel rasy psów domowych znanej już w średniowiecznej Anglii; zwierzę o budowie krępej, wys. do 40 cm, waga ok. 24 kg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. typ psa mocnej budowy, z krótką kufą pierwotnie wykorzystywanego do walk z bykami, obecnie jako pies stróżujący lub do towarzystwa;
Wiktionary
Buldog (ang. bulldog) – ogólne określenie rasy psa, przeznaczonej za czasów historycznych do walk z bykami (ang. bull – byk) lub innymi zwierzętami, oraz do chwytania i trzymania zwierząt i ludzi.
Wikipedia
(1.1) Wyobraź sobie, czytelniku, buldoga ubranego w strój ludzki, a będziesz miał obraz owego człowieka.
Wiktionary
IPA: ˈbuldɔk, AS: buldok
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. buldożek m.
przym. buldogowaty
Wiktionary
(1.1) cwajnos
Wiktionary
podobny z wyglądu do buldoga
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) podobny do buldoga, mający cechy buldoga
Wiktionary
(1.1) Do okienka podszedł klient o wyglądzie dosyć buldogowatym i wycelował w kasjerkę ogromnego gnata.
Wiktionary
rzecz. buldog mzw., buldożek mzw.
Wiktionary
zdrobnienie od: buldog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: buldog
(1.2) kynol. mały buldog
Wiktionary
(1.1) Pan Zdzisław był inżynierem architektem, ale jego życiem całkowicie zawładnęły buldożki francuskie.
Wiktionary
rzecz. buldog m.
przym. buldogowaty
Wiktionary
dawniej: ruchomy pług na podwoziu gąsienicowym, służący do zgarniania ziemi, piasku, gruzu itp.; buldożer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. masz. pojazd z lemieszem, używany do równania terenu oraz niszczenia budynków;
Wiktionary
rzecz. buldożerysta m.
Wiktionary
(1.1) spychacz, spycharka, spychak; pot. spych
Wiktionary
należący do buldoga; charakterystyczny dla buldoga
SJP.pl
1. gra towarzyska z elementami zręcznościowymi, rozgrywana za pomocą metalowych bul na płaskim, nietrawiastym terenie; petanka, petanque, pétanque;
2. rada ustawodawcza w starożytnej Grecji
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bulić.
Wiktionary
czas. bulić
Wiktionary
w starożytnej Grecji: budynek będący miejscem zgromadzeń bule
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. archit. budowla w starożytnej Grecji, miejsce zebrań rady miejskiej;
Wiktionary
Buleuterion (gr. βουλευτήριον) – budowla w starożytnej Grecji (od VI wieku p.n.e.) oparta na planie prostokąta, poprzedzona dziedzińcem z kolumnowymi gankami oraz portalem wejściowym, w której odbywały się zebrania rady (bule). Miał on układ amfiteatralny, a jego dach dwuspadowy opierał się (najczęściej na czterech) kolumnach. Wewnątrz pod trzema ścianami stały ławy dla obradujących, później spiętrzone kamienne siedzenia. Na środku stał ołtarz i zapewne mównica.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bulganem, dotyczący Bulganu
Wiktionary
rzecz. Bulgan mrz.
Wiktionary
danie z kuchni koreańskiej, smażona wołowina z warzywami
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) kulin. spoż. koreańskie danie składające się ze smażonej wołowiny z dodatkami;
Wiktionary
Bulgogi (kor. 불고기) – popularne danie kuchni koreańskiej.
Przyrządzane jest z cienko pokrojonej w paski wołowiny, marynowanej przez minimum 2 godziny w sosie sojowym z dodatkiem czosnku, soli, cukru, oleju sezamowego, cebuli oraz sezamu. Opcjonalnie dodaje się czasami mirin oraz marchew. Tak przyrządzone mięso piecze się następnie na grillu.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|kor|불고기.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bulgogi
* koreański: (1.1) 불고기
źródła.
== bulgogi (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. bulgogi
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|kor|불고기.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bulgogi
* koreański: (1.1) 불고기
źródła.
== bulgogi (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. bulgogi
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. odgłos, który wydaje lejący się bądź gotujący się płyn;
2. odgłos wydawany przez indyki;
3. w łowiectwie: głos wydawany przez tokującego cietrzewia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dźwięk bąbli powietrza wydostających się na powierzchnię wody
Wiktionary
1. o płynach: wydawać dźwięki towarzyszące przelewaniu się lub gotowaniu;
2. potocznie: mówić coś niezrozumiale; bełkotać;
3. o cietrzewiach: wydawać charakterystyczny głos podczas toków
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zabulgotać)
(1.1) o płynach: wydawać dźwięki przy przelewaniu się lub gotowaniu
(1.2) pot. mówić coś niezrozumiale niskim głosem
(1.3) łow. o cietrzewiach: wydawać charakterystyczny głos w czasie toków
Wiktionary
IPA: bulˈɡɔtat͡ɕ, AS: bulgotać
Wiktionary
rzecz. bulgotanie n., zabulgotanie n., bulgot m.
czas. zabulgotać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bulgotać.
Wiktionary
rzecz. zabulgotanie n., bulgot m.
czas. bulgotać ndk., zabulgotać dk.
Wiktionary
(1.1) gulgotanie
Wiktionary
wydający dźwięk podobny do bulgotu
SJP.pl
rodzaj kaszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. produkt spożywczy produkowany z pszenicy, rodzaj kaszy stosowanej w kuchni tureckiej i bliskowschodniej;
(1.2) kulin. potrawa z bulguru (1.1)
Wiktionary
Bulgur (tur. bulgur; arab. برغل, burghul) – rodzaj kaszy z ziaren pszenicy, najczęściej pszenicy twardej, sporządzony z gotowanych i następnie wysuszonych ziaren zboża, często używany w kuchni tureckiej i bliskowschodniej. Z powodzeniem może zastępować kuskus lub ryż. Przez namoczenie w mleku i pokrycie mąką uzyskuje się z niego tradycyjny turecki kuskus.
Wikipedia
(1.1) Tureccy dietetycy twierdzą, że bulgur jest dużo zdrowszy od ryżu.
(1.2) Mój codzienny obiad to warzywa z rosołku, który zjadły dzieci, i do tego bulgur lub czerwona quinoa.
Wiktionary
przym. bulgurowy
Wiktionary
dużo płacić za coś
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) pot. płacić dużą sumę pieniędzy
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. płacić
Wiktionary
Bulić – wieś w Chorwacji, w żupanii zadarskiej, w mieście Benkovac. W 2011 roku liczyła 147 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Bulimy za te usługi ogromne pieniądze!
(1.2) Wiela musza bulić za tyn heft? → Ile muszę płacić za ten zeszyt?
Wiktionary
IPA: ˈbulʲit͡ɕ, AS: bulʹić
Wiktionary
rzecz. bulenie n.
czas. wybulić dk., zabulić dk.
Wiktionary
(1.1) słono płacić, wykosztowywać się
Wiktionary
dawniej: bojler
SJP.pl
punkt na lodowisku, w którym następuje wznowienie gry w meczu hokejowym
SJP.pl
Wznowienie w hokeju na lodzie ma miejsce po każdej przerwie w grze oraz przy rozpoczynaniu wszystkich trzech tercji. Wznowienie przeprowadza się na jednym z dziewięciu punktów wznowień, tzw. bulików (o tym, w którym punkcie będzie miało miejsce wznowienie decyduje to, co spowodowało tę przerwę). We wznowieniu bierze udział dwóch zawodników przeciwnej drużyny, którzy stoją zwróceni do siebie twarzami i walczą o krążek rzucony przez sędziego.
Wikipedia
związany z bulikiem
SJP.pl
choroba, która objawia się poprzez powtarzające i niekontrolowane spożywanie dużych ilości pokarmu, aż do pojawienia się nudności; wilczy głód
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zaburzenie odżywiania objawiające się chorobliwym uczuciem głodu;
Wiktionary
Bulimia (żarłoczność psychiczna; stgr. βουλῑμια, łac. būlīmia nervosa) – zaburzenie odżywiania charakteryzujące się napadami objadania się, po których występują zachowania kompensacyjne. Do najczęstszych zachowań należą: wywoływanie wymiotów, głodówki, użycie diuretyków, środków przeczyszczających, wykonywanie lewatyw, nadmierne ćwiczenia fizyczne.
Wikipedia
(1.1) Na pierwszy rzut oka symptomy bulimii mogą być niedostrzegalne, chora utrzymuje bowiem prawidłową wagę lub ma nieco nadwagi.
Wiktionary
IPA: buˈlʲĩmʲja, AS: bulʹĩmʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. bulimik m., bulimiczka ż.
przym. bulimiczny
przysł. bulimicznie
Wiktionary
(1.1) wilczy głód
Wiktionary
kobieta cierpiąca na bulimię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta cierpiąca na bulimię
Wiktionary
(1.1) Bulimiczka też żyje pod presją norm. Jedzenie jest dla niej formą słabości i ulegania. Jej choroba jest kompromisem między pragnieniem przyjemności („jedzenie jest takie dobre"), a obroną przed nim.
Wiktionary
rzecz. bulimia ż., bulimik m.
przym. bulimiczny
przysł. bulimicznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób bulimiczny
Wiktionary
rzecz. bulimiczność ż., bulimia ż., bulimik m., bulimiczka ż.
przym. bulimiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bulimiczne; cecha tych, którzy są bulimiczni
Wiktionary
przym. bulimiczny
przysł. bulimicznie
Wiktionary
→ bulimia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący bulimii lub bulimików, właściwy bulimii lub bulimikom
Wiktionary
(1.1) Sam atak bulimiczny może być wynikiem stresu, głodu czy nudy, może również nastąpić o dowolnej porze.
Wiktionary
rzecz. bulimia ż., bulimiczka ż., bulimik m., bulimiczność ż.
przysł. bulimicznie
Wiktionary
osoba cierpiąca na bulimię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna cierpiący na bulimię
Wiktionary
(1.1) Zazwyczaj w wyniku terapii osoba uzależniona od jedzenia jest cyklicznie i bulimikiem, i anorektykiem. Także inne uzależnienia – od jedzenia, ćwiczeń, zakupów lub pracy każą poszukiwać innych przyczyn nałogu.
Wiktionary
rzecz. bulimia ż.
:: fż. bulimiczka ż.
przym. bulimiczny
przysł. bulimicznie
Wiktionary
rodzaj liny do napinania żagli; odciąg
SJP.pl
Bulina (obciągarka) – lina pomocnicza stosowana w żeglarstwie do dodatkowego napinania żagli w sytuacjach, gdy podstawowe liny napinające pracują pod wyraźnie innym kątem niż powinny w danych warunkach wiatrowych, lub też nie można nimi nadać wymaganego kształtu żaglom.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
pożywny rosół z mięsa i jarzyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. wywar z mięsa i jarzyn
(1.2) spoż. koncentrat żywnościowy, służący do przygotowania rosołu
(1.3) przest. zwisająca ozdoba, drobny frędzel, sznureczek, na ogół złoty lub srebrny; częste obszycie oficerskich epoletów
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbulʲjɔ̃n, AS: bulʹi ̯õn
Wiktionary
rzecz. bulionizm m., bulionówka ż., bulionik mrz.
przym. bulionowy
Wiktionary
inwestor w monety z metalu szlachetnego bite na cele inwestycyjne
SJP.pl
zamknięty bulion o żelowej konsystencji, zastępujący kostki warzywne
SJP.pl
zdrobnienie od: bulion
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od bulion
Wiktionary
rzecz. bulion m.
Wiktionary
wczesny merkantylizm; doktryna ekonomiczna dostrzegająca źródło bogactwa państwa w nadwyżce zasobów kruszców szlachetnych w kraju, skupiająca się na jak najszybszych sposobach akumulacji kapitału pieniężnego
SJP.pl
Bulionizm – pochodzący od francuskiego słowa bullion (złoto lub srebro w sztabach) termin określający wczesny etap merkantylizmu powstałego w Europie XV i XVI w., propagowany w większości krajów europejskich.
Jego główną zasadą było utożsamianie bogactwa z gromadzeniem w kraju szlachetnych kruszców, przede wszystkim złota i srebra. Wierzono, że posiadanie tych kruszców ułatwia rozwój handlu i zwiększa dochody pieniężne państwa, toteż zakazywano ich wywozu poza granice kraju.
Wikipedia
filiżanka z dwoma uszkami, używana do bulionu
SJP.pl
Bulionówka – filiżanka z dwoma uszkami przeznaczona do serwowania zup.
Teoretycznie w bulionówkach podaje się wyłącznie zupy czyste i zupy kremy, a także niektóre chłodniki. Zupy czyste i kremy stygną szybciej niż inne zupy. Głębokie filiżanki lepiej zatrzymują ciepło potrawy w porównaniu do talerzy ale też lepiej utrzymują temperaturę zup zimnych. Zupy czyste podaje się w porcjach ok. 200 ml, w filiżankach o pojemności ok. 250 ml. Buliony typu consommé i zupy kremy natomiast w porcjach 150–200 ml. Jeśli zupa krem ma stanowić obfite danie główne, to podaje się ją w dużej bulionówce.
Wikipedia
1. → bulion;
2. moneta bulionowa - moneta z metalu szlachetnego bite na cele inwestycyjne; moneta lokacyjna, moneta inwestycyjna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kulin. dotyczący bulionu
(1.2) numizm. o monetach: bite ze szlachetnego kruszcu na cele inwestycyjne
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. bulion
(1.2)
:: rzecz. bulionizm
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. bańka płynu wydęta powietrzem
(1.2) rzad. kulka
(1.3) reg-pl|Kresy. kropla wody
Wiktionary
(1.1) pęcherzyk, banieczka, bąbelek
(1.2) kulka, kuleczka
Wiktionary
Bulkowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Bulkowo.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bulkowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Bulkowo oraz parafii pw. Świętej Trójcy.
Wikipedia
1. urzędowe pismo papieskie po łacinie, dotyczące spraw wielkiej wagi,
2. pierwotnie okrągła, metalowa pieczęć, dołączona do ważnych dokumentów, potem dokument opatrzony taką pieczęcią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) oficjalny dokument papieski;
(1.2) hist. okrągła metalowa pieczęć przytwierdzana niegdyś do bulli (1.1)
(1.3) hist. w starożytnym Rzymie medal noszony na szyi przez dzieci i dorastającą młodzież, także przez triumfatorów, dostojne kobiety;
Wiktionary
Bulla – list lub dokument papieski.
Od XV wieku mianem tym określano ważniejsze dokumenty papieskie, a więc np. decyzje kanonizacyjne i dyspensy. Decyzje o mniejszej wadze zamieszczano w tak zwanym papieskim brewe. Postać bulli przybierają na ogół konstytucje apostolskie.
Wikipedia
(1.1) Bulle papieskie były w użyciu co najmniej od szóstego stulecia.
Wiktionary
IPA: ˈbulːa, AS: bu•la
Wiktionary
zbiór bulli lub innych podobnych dokumentów
SJP.pl
[czytaj: bulmastif] bulmastif, bulmastyf, bull mastiff;
1. rasa psów obronnych z grupy dogów;
2. pies tej rasy
SJP.pl
Bulmastif (oryginalna nazwa bullmastiff) – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie mastifa (typ dogowaty), wyhodowana w XIX wieku w Anglii jako pies stróżujący. Obecnie pełni również funkcję psa-towarzysza.
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: BULszit] bulszit; potocznie:
1. kłamstwo, nieprawda;
2. wypowiedź pozbawiona sensu; bzdura
SJP.pl
pies obronny o krótkiej sierści białej lub pręgowanej, należący do grupy terierów; bulterier, bullterrier, bull terrier
SJP.pl
Bulterier (ang. bull terrier) – rasa psa, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do terierów w typie bull. Typ wilkowaty. Nie podlega próbom pracy.
Wikipedia
[czytaj: bulterierka] samica bullteriera (bulteriera); bulterierka
SJP.pl
pies obronny o krótkiej sierści białej lub pręgowanej, należący do grupy terierów; bullterier, bulterier, bull terrier
SJP.pl
Bulterier (ang. bull terrier) – rasa psa, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do terierów w typie bull. Typ wilkowaty. Nie podlega próbom pracy.
Wikipedia
[czytaj: buling] psychiczne i fizyczne znęcanie się nad uczniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) psych. socjol. powtarzalne zachowania o charakterze agresywnym jednego lub grupy sprawców wobec ofiary
Wiktionary
(1.1) Sprawcami bullyingu zwykle są osoby impulsywne, dominujące, bez empatii, postrzegające pozytywnie przemoc, łaknące społecznego prestiżu, z wysoką samooceną.
Wiktionary
IPA: ˈbulʲi.iŋk, AS: bulʹiiŋk
Wiktionary
(1.1) przemoc rówieśnicza, dręczenie, tyranizowanie, znęcanie się
Wiktionary
bullmastiff, bull mastiff, bulmastyf;
1. rasa psów obronnych z grupy dogów;
2. pies tej rasy
SJP.pl
Bulmastif (oryginalna nazwa bullmastiff) – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie mastifa (typ dogowaty), wyhodowana w XIX wieku w Anglii jako pies stróżujący. Obecnie pełni również funkcję psa-towarzysza.
Wikipedia
bullmastiff, bull mastiff, bulmastif;
1. rasa psów obronnych z grupy dogów;
2. pies tej rasy
SJP.pl
Bulmastif (oryginalna nazwa bullmastiff) – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie mastifa (typ dogowaty), wyhodowana w XIX wieku w Anglii jako pies stróżujący. Obecnie pełni również funkcję psa-towarzysza.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. urb. placyk albo ich kompleks do gry, w której wykorzystuje się bule, np. w petankę, bocce lub w grę prowansalską;
Wiktionary
Bulodrom (fr. boulodrome) – boisko lub zespół boisk do gry w pétanque, grę prowansalską lub w inne gry związane z bulami.
Wikipedia
(1.1) Gra jest niby spokojna, ale na bulodromie wybuchają często kłótnie o dokładność pomiaru.
Wiktionary
1. przymiotnik od: Las Buloński (park w Paryżu);
2. koń buloński - rasa zimnokrwistych koni z północnej Francji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Boulogne (współcz. ofic. Boulogne-Billancourt) (miejscowością we Francji)
(1.2) związany z Boulogne (współcz. ofic. Boulogne-sur-Mer) (miejscowością we Francji)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce;
Wiktionary
Bulowice – wieś sołecka o układzie łańcuchowym, położona wzdłuż drogi krajowej nr 52 biegnącej z Bielska-Białej w kierunku Krakowa, w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim, w gminie Kęty.
Znajduje się na obszarze Pogórza Śląskiego, u podnóży Beskidu Małego, w dolinie potoku Bulówka. Sołectwo Bulowice zajmuje 18,55 km² powierzchni.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
bullshit; potocznie:
1. kłamstwo, nieprawda;
2. wypowiedź pozbawiona sensu; bzdura
SJP.pl
pies obronny o krótkiej sierści białej lub pręgowanej, należący do grupy terierów; bullterier, bullterrier, bull terrier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. rasa mocno zbudowanych i umięśnionych psów z grupy terierów;
Wiktionary
Bulterier (ang. bull terrier) – rasa psa, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do terierów w typie bull. Typ wilkowaty. Nie podlega próbom pracy.
Wikipedia
IPA: bulˈtɛrʲjɛr, AS: bulterʹi ̯er
Wiktionary
(1.1) bulterier angielski
Wiktionary
samica bulteriera (bullteriera); bullterierka
SJP.pl
1. silnie zgrubiała, mięsista łodyga podziemna niektórych roślin
2. roślina wieloletnia z rodziny astrowatych; topinambur; słonecznik bulwiasty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. zgrubiała część korzenia lub pędu;
(1.2) białystok. reg-pl|Kresy. ziemniak
(1.3) bot. pot. słonecznik bulwiasty;
(1.4) pot. zgrubienie, wypukłość
wykrzyknik
(2.1) uczn. eufem. kurwa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Batat jest gatunkiem wilca z dużymi bulwami.
Wiktionary
IPA: ˈbulva, AS: bulva
Wiktionary
rzecz. bulwica ż., bulwiastość ż., bulwowanie n.
:: zdrobn. bulwka ż.
czas. bulwować ndk.
przym. bulwowy, bulwiasty
Wiktionary
(1.2) ziemniak, kartofel
(1.3) słonecznik bulwiasty, topinambur
(1.4) guz, zgrubienie, wypukłość
Wiktionary
pierwotnie portowe nabrzeże, również wytworna ulica nad brzegiem rzeki, jeziora lub morza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. szeroka, zadrzewiona ulica miejska o charakterze spacerowym lub komunikacyjnym
(1.2) obmurowanie zabezpieczające brzeg rzeki lub morza lub ulica nadbrzeżna koło tego obmurowania
(1.3) hist. element fortyfikacji stałej w postaci wysuniętej budowli ziemnej o kształcie pięciokątnym, wykorzystywanej jako stanowisko artylerii
Wiktionary
Bulwar – szeroka, zadrzewiona ulica nad brzegiem rzeki, jeziora lub morza.Termin używany również na określenie wielkich arterii komunikacyjnych (bulwary paryskie); nazwę Bulwar Peryferyjny Paryża nosi obwodnica miasta.
Dawniej słowo bulwar (fr. boulevard, z niderl. bulwerke „bastion”) oznaczało fortyfikacje w Paryżu, na których pobudowano w XIX wieku w czasie wielkiej przebudowy nowe drogi.
Wikipedia
(1.1) Musi Pan skręcić w lewo na bulwarze Montparnasse.
Wiktionary
IPA: ˈbulvar, AS: bulvar
Wiktionary
rzecz. bulwarowicz m., bulwarówka ż.
przym. bulwarowy
Wiktionary
(1.3) bastion
Wiktionary
potocznie:
1. sztuka w stylu lekkiej komedii lub farsy;
2. brukowiec, szmatławiec
SJP.pl
Tabloid (bulwarówka, brukowiec) – typ gazety, przeważnie dziennika o sensacyjnej treści i dużej liczbie ilustracji.
Wikipedia
1. przymiotnik od: bulwar;
2. pozbawiony większej wartości, brukowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z bulwarem
Wiktionary
rzecz. bulwar m., bulwarówka ż.
Wiktionary
potocznie: stan złości, oburzenia; bulwersacja, oburz
SJP.pl
potocznie: stan złości, oburzenia; bulwers, oburz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. stan złości, oburzenia
Wiktionary
IPA: ˌbulvɛrˈsat͡sʲja, AS: bulversacʹi ̯a
Wiktionary
czas. bulwersować (się), zbulwersować
przym. bulwersujący
przysł. bulwersująco
Wiktionary
wzbudzać gwałtowne, nieprzychylne emocje; wzburzać, gorszyć
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) oburzać, poruszać, wywoływać złość, niesmak
czasownik zwrotny niedokonany bulwersować się
(2.1) oburzać się, odczuwać złość, niesmak
Wiktionary
(1.1) Jednak kilka z nich do dzisiaj bulwersuje opinię publiczną i jest tematem wielu plotkaotek i domysłów.
Wiktionary
IPA: ˌbulvɛrˈsɔvat͡ɕ, AS: bulversovać
Wiktionary
czas. zbulwersować
rzecz. bulwersowanie n., bulwersacja
przym. bulwersujący
przysł. bulwersująco
Wiktionary
(1.1) oburzać, poruszać, podniecać, zdumiewać, zaskakiwać, złościć, wkurzać, szokować, denerwować, irytować
(2.1) oburzać się, zżymać się, denerwować się, złościć się, wkurzać się, irytować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bulwersować.
Wiktionary
czas. bulwersować ndk.
Wiktionary
poruszający, denerwujący, oburzający
SJP.pl
1. przypominający bulwę;
2. mający bulwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający bulwy, składający się z bulw
Wiktionary
rzecz. bulwa ż.
wykrz. bulwa
Wiktionary
1. zdrobnienie od: bulwa;
2. niewielka narośl na łodydze, korzeniu roślin
SJP.pl
Bulwka (łac. bulbillus, ang. bulbil) – u roślin cebulkowate rozmnóżki służące do rozmnażania wegetatywnego. Powstają z pąków. Zwykle mają postać niewielkich zgrubień na łodydze, zazwyczaj w kącie liści lub w obrębie rozgałęzień kwiatostanu. Po dojrzeniu bulwki odpadają od rośliny macierzystej i mogą się w sprzyjających warunkach ukorzenić.
Wikipedia
przypominający kształtem małą bulwę
SJP.pl
Wikipedia
przypominający kształtem bulwę
SJP.pl
przymiotnik od: bulwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. śrpol. torba do podróży zrobiona ze skóry; Gloger.
Wiktionary
(1.1) Gdy na Moskwę jedziecie, miejcie te potrzeby: namiot, pancerz, tarcz, drzewce, w bulzach sery, chleby.
Wiktionary
nagły wzrost koniunktury, szybki, ale nietrwały rozkwit życia gospodarczego; boom
SJP.pl
wykrzyknik onomatopeiczny
(1.1) dźwięk. odgłos uderzenia, upadku, wybuchu
Wiktionary
Bum – rosyjski zespół muzyczny grający dance, disco i pop. Składa się z trójki wykonawców.
Wylansował utwór Kanikuły (ros. Каникулы), który został hitem lata 2007 w wielu krajach Europy, w tym również i w Polsce. Decyzją słuchaczy radia Eska piosenka zajęła ósme miejsce w zestawieniu Gorąca 100 radia Eska. Utwór doczekał się również licznych przeróbek w wykonaniu m.in. Boys, Mega Dance, Code Red, Cliver oraz C-Bool.
Wikipedia
(1.1) Wiatr przewrócił to drzewo zeszłej nocy. Bum! Śmiertelnie mnie przestraszył.
Wiktionary
IPA: bũm, AS: bũm
Wiktionary
nieokreślony znaczeniowo wykrzyknik, występujący najczęściej w dziecięcych piosenkach i wyliczankach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. mot. BMW
Wiktionary
(1.1) Gdyby nie to że mam bumę, to prawdopodobnie bym się nawet mocniej uśmiechnął niż teraz
(1.1) […] też nie przepadałem za bumami, do czasu aż dane mi było ten sprzęt wypróbować. Żaden przednionapędowy dupowóz nie ma porównania. sic.
Wiktionary
IPA: ˈbũma, AS: bũma
Wiktionary
(1.1) beemka, bawarka
Wiktionary
żartobliwie: papier urzędowy, dokument
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. żart. dokument, pismo urzędowe, papier urzędowy
Wiktionary
(1.1) Nigdy nie widział prawdziwej legitymacji, więc nie miał pojęcia, czy ten dokument naprawdę tak wygląda. Stwierdził jednak, że bez większych problemów mógłby wyprodukować taką bumagę ze swoim imieniem i nazwiskiem.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. bumażka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Polski Holding Obronny sp. z o.o. (d. Bumar) – polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością należąca do branży obronnej.
PHO sp. z o.o. jest spółką handlową z ponad 45-letnim doświadczeniem w obrocie specjalnym, organizacji produkcji oraz prowadzeniu skomplikowanych wieloletnich programów strategicznych z zakresu modernizacji lub dostaw systemów uzbrojenia dla polskiej armii oraz na eksport. Jest największym polskim eksporterem sprzętu wojskowego.
Wikipedia
zdrobnienie od: bumaga (papier urzędowy, dokument)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. żart. dokument, pismo urzędowe, papier urzędowy
Wiktionary
(1.1) Przyniósł zrolowaną bumażkę i rzucił mi ją na środek biurka.
Wiktionary
rzecz. bumaga ż.
Wiktionary
potocznie: hulaszczy tryb życia; bomblerka, hulanka, pijatyka
SJP.pl
bomblować, bumlować; potocznie:
1. spędzać czas bezczynnie;
2. spędzać czas na pijatykach i hulankach; hulać, lumpować
SJP.pl
czasownik
(1.1) przest. hulać zob. bomblować.
(1.2) pot. leniuchować, próżnować
(1.3) daw. gw-pl|Galicja, Kresy. włóczyć się
Wiktionary
IPA: bũmˈblɔvat͡ɕ, AS: bũmblovać
Wiktionary
rzecz. bumblowanie n.
Wiktionary
(1.2) zob. próżnować.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bumblować.
Wiktionary
czas. bumblować ndk.
Wiktionary
unikanie pracy; nieróbstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wymigiwanie się od pracy, opuszczając ją bądź zaniedbując poprzez marnowanie na inne rzeczy czasu na nią przeznaczonego
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌbũmɛˈlãnt͡stfɔ, AS: bũmelãnctfo
Wiktionary
rzecz. bumelka ż., bumelowanie n., bumelant m., bumelantka ż.
czas. bumelować ndk.
Wiktionary
(1.1) bumelka, lenistwo, leserstwo, leserka, nieróbstwo, nygusostwo, próżniactwo
Wiktionary
człowiek unikający pracy, obibok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik zaniedbujący pracę poprzez nieprzychodzenie do niej lub marnowanie czasu w pracy na pozapracowe czynności
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bumelant to dezerter z frontu walki o pokój i silną Polskę.
Wiktionary
IPA: bũˈmɛlãnt, AS: bũmelãnt
Wiktionary
rzecz. bumelanctwo n., bumelka ż., bumelowanie n.
:: fż. bumelantka ż.
czas. bumelować
Wiktionary
(1.1) obibok, wałkoń, próżniak, leń
Wiktionary
→ bumelant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pracownica zaniedbująca pracę poprzez nieprzychodzenie do niej lub marnowanie czasu w pracy na pozapracowe czynności
Wiktionary
IPA: ˌbũmɛˈlãntka, AS: bũmelãntka
Wiktionary
rzecz. bumelanctwo n., bumelka ż., bumelowanie n.
:: fm. bumelant m.
czas. bumelować
Wiktionary
wymigiwanie się od pracy, lekceważenie obowiązków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. wymigiwanie się od pracy, opuszczając ją bądź zaniedbując poprzez marnowanie na inne rzeczy czasu na nią przeznaczonego
Wiktionary
IPA: bũˈmɛlka, AS: bũmelka
Wiktionary
rzecz. bumelanctwo n., bumelowanie n., bumelant m., bumelantka ż.
czas. bumelować
Wiktionary
potocznie: unikać pracy, pracować niedbale
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. wykonywać obowiązki niedbale lub nie wykonywać ich wcale
Wiktionary
(1.1) Trochę bumeluje, trochę pracuje na boku nosząc kontenery z rybami.
Wiktionary
IPA: ˌbũmɛˈlɔvat͡ɕ, AS: bũmelovać
Wiktionary
rzecz. bumelanctwo n., bumelka ż., bumelowanie n., bumelant m., bumelantka ż.
Wiktionary
(1.1) zob. próżnować.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bumelować.; wymigiwanie się od pracy, opuszczając ją bądź zaniedbując poprzez marnowanie na inne rzeczy czasu na nią przeznaczonego
Wiktionary
IPA: ˌbũmɛlɔˈvãɲɛ, AS: bũmelovãńe
Wiktionary
rzecz. bumelanctwo n., bumelka ż., bumelant m., bumelantka ż.
czas. bumelować
Wiktionary
zakrzywiony kij, który po rzuceniu wraca do rzucającego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) płaski, zakrzywiony przedmiot przeznaczony do rzucania, czerpiący siłę nośną z ruchu obrotowego wokół osi prostopadłej do kierunku rzutu, dawniej używany jako broń, dziś już tylko sportowo;
Wiktionary
Bumerang – rodzaj ręcznie miotanego pocisku, stosowanego do polowań lub do walki, obecnie służącego także do rywalizacji i sportowej rozrywki.
Wikipedia
IPA: bũˈmɛrãŋk, AS: bũmerãŋk
Wiktionary
przym. bumerangowy
Wiktionary
przymiotnik od: bumerang
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bumerangiem, dotyczący bumerangu
Wiktionary
rzecz. bumerang mrz.
Wiktionary
bomblować, bumblować; potocznie:
1. spędzać czas bezczynnie;
2. spędzać czas na pijatykach i hulankach; hulać, lumpować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. spędzanie czasu w sposób bezczynny
Wiktionary
czas. bumlować ndk.
Wiktionary
(1.1) bałamucenie, bomblowanie, bumelowanie, próżnowanie
Wiktionary
wykrzyknik wyrażający nagły ruch lub nagłą zmianę sytuacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) poznań. cukierki
Wiktionary
(1.1) W antrejce na ryczce stały bumsy w tytce.
Wiktionary
w żeglarstwie: dług drąg do manewrowania statkiem na płytkich wodach poprzez odpychanie się od dna
SJP.pl
Bumsztak (wspieracz) – długi, ok. pięciometrowy drąg o grubości ok. 18 cm, z jednej strony zakończony rączką, służący do tzw. „bumsztakowania”, czyli manewrowania statkiem na płytkich wodach poprzez odpychanie się od dna. Wykorzystuje się go również podczas postoju statku, jeździe w górę rzeki przy płytkiej wodzie i odpychania się od brzegu.
Wikipedia
kauczuk syntetyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. krótka rzeka w północnej Albanii i w południowej Czarnogórze, stanowiąca połączenie Jeziora Szkoderskiego z Morzem Adriatyckim;
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. bundz.
Wiktionary
Bundz, bunc, ser klagany – ser z mleka owczego, produkowany głównie na Podhalu, w Gorcach, Beskidzie Sądeckim i w zachodniej części Podbeskidzia i Beskidzie Śląskim.
Proces produkcji bundzu w pierwszej fazie wygląda tak samo jak wytwarzanie oscypków. Zlane do „puciery” mleko „klaguje” się, czyli doprowadza do ścięcia białka przez enzymy zawarte w podpuszczce (klagu), wyodrębnionej z żołądków cieląt. Powstały skrzep serowy parzy się następnie przez kilka minut w temperaturze około 70 °C. Ser odcedza się na płótnie w postaci dużych brył. Otrzymuje się ser o łagodnym smaku.
Wikipedia
IPA: bũnt͡s, AS: bũnc
Wiktionary
zdrobnienie od: bunt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: bunt
Wiktionary
rzecz. bunt mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kamionkowy garnek do kiszenia kapusty, żuru lub ogórków
Wiktionary
(1.1) kamionka
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: buńczucznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: buńczuczny
SJP.pl
pewność siebie, hardość, zuchwałość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest buńczuczne; cecha tych, którzy są buńczuczni
Wiktionary
przym. buńczuczny
przysł. buńczucznie
Wiktionary
dawniej: buńczuczny;
1. zbytnio pewny siebie, zuchwały, pełen werwy; świadczący o takim usposobieniu; czupurny, zawadiacki, zaczepny, junacki;
2. dawniej: związany z buńczukiem
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) wyzywający, zaczepny, czupurny, zawadiacki, nadmiernie pewny siebie
(1.2) daw. wojsk. epitet dostojnika lub dowódcy mającego prawo używania buńczuka jako oznaki godności i władzy
Wiktionary
(1.1) Mowa Hitlera w monachijskiej Löwenbraükeller jest buńczucznym, przeplatanym wulgarną ironią, usprawiedliwianiem się.
(1.1) Nawet dyplomacja pruska tak buńczuczna, zajmowała wobec Wielkiej Brytanii stanowisko niezmiernie ostrożne.
Wiktionary
IPA: bũj̃n͇ˈt͡ʃut͡ʃnɨ, AS: bũĩ ̯ṇčučny
Wiktionary
rzecz. buńczuk mrz., buńczuczność ż.
przysł. buńczucznie
Wiktionary
(1.1) wojowniczy, zadziorny, zadzierzysty, chwacki, junacki; war. buńdziuczny
Wiktionary
buńczuczyć się - zachowywać się buńczucznie; pysznić się, srożyć się
SJP.pl
1. dawniej: drzewce zakończone końskim włosiem będące symbolem władzy wojskowej na terenach ukraińskich;
2. pęk włosia doczepiany do zbroi rycerskiej lub końskiej;
3. rodzaj instrumentu perkusyjnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. drzewce zakończone kulą lub grotem, ozdobione końskim włosiem, stanowiły symbol władzy na dawnych kresach wschodnich;
(1.2) hist. pęk włosów, przyłączany do rycerskiego szyszaka bądź do uszu lub piersi konia
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbũj̃n͇t͡ʃuk, AS: bũĩ ̯ṇčuk
Wiktionary
przym. buńczuczny
Wiktionary
wierzchnie okrycie męskie, rodzaj długiego płaszcza z grubego sukna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) hist. polit. skrótowa nazwa Powszechnego Żydowskiego Związku Robotniczego na Litwie, w Polsce i Rosji;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po zakończeniu pierwszej wojny światowej w związku z rozpadem wielonarodowego Imperium Rosyjskiego i powstaniem odrodzonego państwa polskiego, Bund zmuszony był dostosować się do nowej rzeczywistości.
Wiktionary
IPA: bũnt, AS: bũnt
Wiktionary
rzecz. bundowiec m.
przym. bundowski
Wiktionary
wierzchnie okrycie męskie, rodzaj długiego płaszcza z grubego sukna
SJP.pl
Bunda – miasto w północnej Tanzanii w regionie Mara, w pobliżu Jeziora Wiktorii.
Wikipedia
Niemiecki Bank Federalny (niem. Deutsche Bundesbank, potocznie Buba od Bundesbank) – bank centralny Republiki Federalnej Niemiec. Siedzibę swoją ma we Frankfurcie nad Menem i jest częścią Europejskiego Systemu Banków Centralnych.
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: BUNdesrat];
1. wyższa izba parlamentu w RFN i w obecnych Niemczech;
2. izba wyższa parlamentu Austrii;
3. 1871-1918 organ Rzeszy Niemieckiej reprezentujący rządy krajowe;
4. rząd (Rada Związkowa) Szwajcarii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) izba wyższa parlamentu Niemiec;
(1.2) izba wyższa parlamentu Austrii;
(1.3) najwyższy organ wykonawczy w Szwajcarii
Wiktionary
Wikipedia
IPA: bũnˈdɛsrat, AS: bũndesrat
Wiktionary
[czytaj: BUNdestag] niższa izba parlamentu w RFN i w obecnych Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) polit. sejm federalny, sejm związkowy, izba niższa parlamentu Niemiec;
Wiktionary
Bundestag (pełna nazwa Deutscher Bundestag) – druga obok Bundesratu (Rady Federalnej) izba parlamentu Niemiec. Jest najwyższym organem konstytucyjnym Republiki Federalnej Niemiec i jedynym organem państwowym wybieranym bezpośrednio przez obywateli. Na płaszczyźnie federalnej jedynie on tworzy prawo, które obowiązuje na obszarze całego państwa.
Wikipedia
(1.1) Podczas oficjalnej konsultacji w Bundestagu eksperci nalegali na kompromis w sprawie ustawy imigracyjnej.
Wiktionary
IPA: bũnˈdɛstak, AS: bũndestak
Wiktionary
[czytaj: bundeswera] siły zbrojne Niemiec; bundeswera, Bundeswehra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) wojsk. ogólnie niemieckie siły zbrojne;
Wiktionary
Bundeswehra (niem. Bundeswehr; wym. MAF: [ˈbʊndəsˌveːɐ̯], posłuchaj) – siły zbrojne Republiki Federalnej Niemiec. Za datę utworzenia Bundeswehry uznaje się 5 maja 1955 roku. Bundeswehra wchodzi w skład sił zbrojnych NATO, uczestniczy więc w NATO-wskich akcjach (np. IFOR, SFOR, potem EUFOR w Bośni i Hercegowinie, KFOR w Kosowie i in.), a także w akcjach humanitarnych ONZ (np. UNOSOM w Somalii).
Wikipedia
(1.1) W końcu zdecydowano się amunicję rozbroić i złomować, gdyż ze względu na parametry i normy bezpieczeństwa nie nadawała się do wykorzystania w Bundeswehrze.
Wiktionary
przym. bundeswehrowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bundeswehrą, dotyczący Bundeswehry
Wiktionary
rzecz. Bundeswehra ż.
Wiktionary
(1.1) war. bundeswerowski
Wiktionary
siły zbrojne Niemiec; Bundeswehra, bundeswehra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. Bundeswehra.
Wiktionary
IPA: ˌbũndɛzˈvɛra, AS: bũndezvera
Wiktionary
rodzaj kurtki, model ten pochodzi z Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. polit. członek organizacji Bund
Wiktionary
(1.1) Obecność bundowców widoczna była właściwie na terenie całej guberni, najsilniej jednak organizacja działała w sąsiedztwie ośrodka białostockiego, silny punkt znajdował się także w Grajewie, trochę słabszy w Ostrowi.
Wiktionary
rzecz. Bund mrz., bundysta mos., bundystka ż., bundyzm mrz.
przym. bundowski
Wiktionary
→ Bund (partia)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. polit. związany z lewicowym, antysyjonistycznym stronnictwem żydowskim Bund
Wiktionary
rzecz. Bund mrz., bundowiec mos.
Wiktionary
masa serowa z mleka owczego przerabiana na bryndzę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj sera z owczego mleka przypominający twaróg;
Wiktionary
Bundz, bunc, ser klagany – ser z mleka owczego, produkowany głównie na Podhalu, w Gorcach, Beskidzie Sądeckim i w zachodniej części Podbeskidzia i Beskidzie Śląskim.
Proces produkcji bundzu w pierwszej fazie wygląda tak samo jak wytwarzanie oscypków. Zlane do „puciery” mleko „klaguje” się, czyli doprowadza do ścięcia białka przez enzymy zawarte w podpuszczce (klagu), wyodrębnionej z żołądków cieląt. Powstały skrzep serowy parzy się następnie przez kilka minut w temperaturze około 70 °C. Ser odcedza się na płótnie w postaci dużych brył. Otrzymuje się ser o łagodnym smaku.
Wikipedia
IPA: bũnt͡s, AS: bũnc
Wiktionary
regionalnie: buńczuczny
SJP.pl
impreza dla bogatych mężczyzn z udziałem atrakcyjnych kobiet świadczących usługi seksualne; bunga bunga
SJP.pl
parterowy budynek mieszkalny z werandami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski lub nijaki
(1.1) bud. jednokondygnacyjny, podmiejski dom mieszkalny, z werandami;
Wiktionary
Bungalow (hind. bangla) – jednokondygnacyjny, podmiejski dom mieszkalny, z werandami.
Wykonany najczęściej z drewna, o lekkiej konstrukcji. Budynek typowy dla budownictwa kolonialnego, szczególnie w Indiach i Indonezji.
Wikipedia
(1.1) Z dumą pokazywał grubym palcem długą listę atrakcji, jakie czekały na gości, którzy mieli szczęście znaleźć miejsce w jego bungalowach.
(1.1) Idą w stronę bungalowu, przed którym na werandzie buja się w hamaku Eryk.
(1.1) Tego dnia szczególnie źle się czuł i nawet godziny, które zwykle poświęcał na wędrówkę w głąb puszczy – od jedenastej do trzeciej – po raz pierwszy spędził w bungalowie.
Wiktionary
IPA: bũŋˈɡalɔf, AS: bũŋgalof
Wiktionary
[czytaj: bandżi] skakanie z dużej wysokości na długiej, elastycznej linie; lina używana podczas takich skoków; bungie; bandżi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) skok na elastycznej linie;
(1.2) elastyczna lina do skoków
Wiktionary
Bungee jumping (skok na bungee) to skakanie z dużej wysokości na długiej elastycznej linie wykonanej zwykle z około tysiąca gumowych włókien.
Pierwszymi skoczkami byli rdzenni mieszkańcy wysp Pentecost (Nowe Hebrydy) na Pacyfiku. Młodzi mężczyźni skakali z bambusowych wież, zabezpieczeni lianami przywiązanymi do kostek, żeby udowodnić swoją męskość oraz, według wierzeń, zapewnić plemieniu urodzaj.
Wikipedia
[czytaj: bandżi] skakanie z dużej wysokości na długiej, elastycznej linie; lina używana podczas takich skoków; bungee; bandżi
SJP.pl
Bungie – amerykański producent gier komputerowych. Firma została założona w maju 1991 roku przez Alexa Seropiana, do którego później dołączył Jason Jones. Firma, która pierwotnie miała siedzibę w Chicago w stanie Illinois, pierwotnie koncentrowała się na produkowaniu gier na komputery Macintosh i stworzyła dwie odnoszące sukcesy serie gier wideo o nazwie Marathon i Myth.
Wikipedia
pieszczotliwie o ukochanej lub atrakcyjnej kobiecie; bunieczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zoonim, imię dla psa
(1.2) geogr. adm. miasto w północno-wschodniej Demokratycznej Republice Konga;
Wiktionary
Bunia – miasto w Demokratycznej Republice Konga, stolica prowincji Ituri, na północ od góry Hoyo i na zachód od Jeziora Alberta.
Miasto stało się teatrem walk pomiędzy grupami etnicznymi Lendu i Hema. W celu zaprowadzenia porządku, do miasta skierowano siły międzynarodowe (Operacja Artemida).
Wikipedia
(1.1) Wziąłbym Bunię na spacer nad Prosnę.
Wiktionary
pieszczotliwie o ukochanej lub atrakcyjnej kobiecie; bunia
SJP.pl
pieszczotliwie o ukochanej lub atrakcyjnej kobiecie; bunia
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pieszczotliwie o ukochanym lub atrakcyjnym mężczyźnie; bunieczek
SJP.pl
rodzaj węgla opałowego przeznaczonego do opalania kotłów okrętowych
SJP.pl
Bunker – miasto w Stanach Zjednoczonych, w południowo-wschodniej części stanu Missouri.
Liczba mieszkańców w 2000 roku wynosiła 427.
Wikipedia
1. schron bojowy;
2. więzienna cela piwniczna w hitlerowskich obozach koncentracyjnych;
3. pomieszczenie na statku na paliwo stałe lub płynne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. archit. schron, zwykle żelbetowy
(1.2) hist. piwniczna cela w hitlerowskich obozach koncentracyjnych
(1.3) hist. budowla z ziemi, drewna i kamieni stanowiąca schronienie członków UPA
(1.4) mors. na statku pomieszczenie na paliwo;
(1.5) mors. paliwo statku na własny użytek (niebędące transportowanym ładunkiem)
(1.6) sport. na polu golfowym: piaszczysty obszar lub zagłębienie wypełnione piaskiem
(1.7) zbiornik do krótkiego przechowywania materiałów sypkich lub kruszywa
Wiktionary
pomieszczenie, zasobnia
Wikipedia
(1.1) Samolot zrzucił bomby na bunkier wroga.
Wiktionary
IPA: ˈbũŋʲcɛr, AS: bũŋʹḱer
Wiktionary
rzecz. bunkrowanie n., bunkrowiec m., bunkierka ż.
czas. bunkrować ndk., zabunkrować dk.
przym. bunkrowaty, bunkrowy
Wiktionary
(1.1) schron
(1.3) zasobnia
Wiktionary
statek wodny o niewielkim tonażu przystosowany do zaopatrywania innych statków w paliwo; bunkrowiec
SJP.pl
Bunkierka – niewielki zbiornikowiec lub barka zaopatrująca statki (okręty) w paliwo ciekłe, rzadziej wodę kotłową. Wyposażony jest w urządzenia do przeładunku cieczy: pompy, węże o dużych przekrojach na specjalnych wysięgnikach pozwalające na podanie paliwa na jednostkę zaopatrywaną. Swoje zadania realizuje na redzie w portach oraz na pełnym morzu.
Wikipedia
podobny do bunkra
SJP.pl
przyjmować na statek płynne lub stałe paliwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mors. dostarczanie na statek paliwa stałego lub płynnego
Wiktionary
Bunkier (zasobnia) – na dawnych parowcach: położone blisko kotłowni pomieszczenie na węgiel używany do palenia pod kotłami okrętowymi. Węgiel z bunkra zsypywał się do kotłowni przez małe otwory początkowo pod własnym ciężarem, a następnie był przerzucany przez trymera przed palenisko. Węgiel do paleniska wrzucał palacz.
Wikipedia
czas. bunkrować
rzecz. bunkier m.
Wiktionary
wyglądający jak bunkier
SJP.pl
statek wodny o niewielkim tonażu przystosowany do zaopatrywania innych statków w paliwo; bunkierka
SJP.pl
Bunkrowiec – portowy statek o niewielkiej pojemności zaopatrujący parowce w paliwo (węgiel kamienny) i wodę kotłową. Zadania swoje wykonywał zazwyczaj na redzie lub w porcie z dala od nabrzeża. Wyposażony był w specjalne urządzenia przeładunkowe dźwigi z chwytakami, taśmociągi. Nazwą tą potem określano i większe jednostki spełniające te same zadania na pełnym morzu.
Wikipedia
pomieszczenie na zasobniki z materiałami sypkimi
SJP.pl
przymiotnik od bunkier
SJP.pl
zgrubienie od: bunkier
SJP.pl
japońskie widowiska marionetkowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) teatr lalek wywodzący się z japońskiego teatru epickiego;
Wiktionary
Bunraku (jap. 文楽), używana także pierwotna nazwa ningyō-jōruri (人形浄瑠璃) – japoński teatr lalkowy, w którym narracji i dialogowi towarzyszy akompaniament shamisenu (okazyjnie innych instrumentów, jak np. taiko). Nazwa bunraku pojawiła się w XIX wieku.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. od nazwiska lalkarza Bunrakuken Uemura
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bunraku puppet show
* japoński: (1.1) furi|文楽|ぶんらく., furi|人形浄瑠璃|にんぎょうじょうるり.
* rosyjski: (1.1) бунраку n.
źródła.
== bunraku (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) szt. bunraku
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: bũnˈraku, AS: bũnraku
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. od nazwiska lalkarza Bunrakuken Uemura
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bunraku puppet show
* japoński: (1.1) furi|文楽|ぶんらく., furi|人形浄瑠璃|にんぎょうじょうるり.
* rosyjski: (1.1) бунраку n.
źródła.
== bunraku (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) szt. bunraku
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: bunzen] nazwisko
SJP.pl
wystąpienie przeciwko władzy; sprzeciw, protest, opór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wystąpienie przeciwko władzy lub autorytetowi np. państwa, innych ludzi
(1.2) sprzeciw, opór, protest
(1.3) daw. sojusz
Wiktionary
Bunt – zachowanie dewiacyjne wobec konformizmu.
W koncepcji Roberta Mertona oznacza sposób przystosowania jednostki poprzez odrzucenie zarówno celów społecznych grupy (wartości), jak i społecznie uznawanych środków realizacji tych celów (norm) oraz zastąpienie ich własnymi wartościami i normami. Zachowania tego typu pojawiać mogą się pod wpływem frustracji i niezadowolenia, ale bunt niesie w sobie propozycję alternatywy, jak przypadku odrzucania kultury dominującej i zastępowania jej kontrkulturą.
Wikipedia
(1.1) Marynarze podnieśli bunt na statku i zażądali powrotu do portu.
(1.2) Dorastanie to okres buntu przeciwko światu dorosłych.
Wiktionary
IPA: bũnt, AS: bũnt
Wiktionary
rzecz. buntowniczość ż., buntownictwo n., buntownik m., buntowniczka ż., buntowanie n., zbuntowanie n., podbuntowanie n.
:: zdrobn. buncik m.
czas. buntować ndk., zbuntować dk.
przym. buntowniczy, buntowny
przysł. buntowniczo
Wiktionary
(1.2) protest, sprzeciw, opór
Wiktionary
buntowny; dawniej: buntowniczy;
1. skłonny do buntowania się;
2. będący wyrazem buntu
SJP.pl
sprzeciwiać się czemuś, walczyć o swoje racje
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) zachęcać do buntu
(1.2) gw-pl|Bukowina. krzyczeć
czasownik zwrotny niedokonany buntować się
(2.1) przeciwstawiać się czemuś
(2.2) śrpol. sprzymierzać się
Wiktionary
IPA: bũnˈtɔvat͡ɕ, AS: bũntovać
Wiktionary
rzecz. bunt m., buntownik m., buntowniczka ż., buntowniczość ż., buntownictwo n., buntowanie n.
czas. zbuntować dk.
przym. buntowniczy, buntowny
przysł. buntowniczo
Wiktionary
(2.1) powstawać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|buntować.
Wiktionary
rzecz. bunt m., buntowniczość ż., buntownictwo n., buntownik m., buntowniczka ż.
czas. buntować ndk., zbuntować dk.
przym. buntowniczy, buntowny
przysł. buntowniczo
Wiktionary
kobieta występująca przeciwko jakiejś władzy, sprzeciwiająca się, stawiająca opór
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób buntowniczy
Wiktionary
rzecz. bunt m., buntownik m., buntowanie n., buntowniczość ż.
czas. buntować ndk., zbuntować dk.
przym. buntowniczy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha lub postawa charakteryzująca się oporem wobec autorytetów, norm społecznych lub tradycji
Wiktionary
(1.1) W pewnych sytuacjach buntowniczość prowadzi do zmian społecznych lub przełamywania opresji, a w innych – do chaosu lub destrukcji.
Wiktionary
rzecz. buntowanie n., bunt mrz., buntowniczka ż., buntownik mos.
przym. buntowniczy
przysł. buntowniczo
czas. buntować
Wiktionary
skory do buntu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) skłonny do buntu
(1.2) będący wyrazem buntu, sprzeciwu
Wiktionary
(1.1) Papież ekskomunikował buntowniczego króla i zwolnił jego poddanych ze złożonej mu przysięgi.
Wiktionary
rzecz. bunt mrz., buntowniczość ż., buntownictwo n., buntownik mos., buntowniczka ż., buntowanie n.
czas. buntować ndk.
przym. buntowny
przysł. buntowniczo
Wiktionary
(1.1) przest. buntowny
Wiktionary
osoba występująca przeciwko jakiejś władzy, sprzeciwiająca się, stawiająca opór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba buntująca się, uczestnicząca w buncie
Wiktionary
(1.1) Okrzyknięto mnie oszczercą, trucicielem, buntownikiem, zdrajcą, łotrem wszelkiego rodzaju i ostatecznie stałem się przestępcą winnym każdej odkrytej zbrodni.
Wiktionary
rzecz. bunt m., buntowanie n.
:: fż. buntowniczka ż.
czas. buntować ndk., zbuntować dk.
przym. buntowniczy
przysł. buntowniczo
Wiktionary
buntarski; dawniej: buntowniczy;
1. skłonny do buntowania się;
2. będący wyrazem buntu
SJP.pl
Michelangelo Buonarroti [czytaj: mikelANdżelo błonaroti]:
1. (1475-1564), włoski artysta: rzeźbiarz, malarz, architekt, poeta; Michał Anioł;
2. bratanek Michała Anioła, zwany Młodszym (1568-1646), pisarz włoski
SJP.pl
Osoby:
Inne:
Wikipedia
nazwa zwyczajowa fungicydu z grupy pirymidyn
SJP.pl
środek znieczulenia miejscowego z grupy amidów
SJP.pl
Bupiwakaina (łac. Bupivacainum) – organiczny związek chemiczny, środek znieczulenia miejscowego z grupy amidów.
Siła i czas działania są 4x większe niż w przypadku lidokainy. Dodanie adrenaliny niewiele wydłuża czas jego działania. Bupiwakaina stosowana jest we wszystkich rodzajach znieczuleń miejscowych. Maksymalna bezpieczna dawka jednorazowa bez dodatku adrenaliny wynosi 150 mg, a z adrenaliną 300 mg.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny stosowany jako lek antydepresyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. lek z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego noradrenaliny i dopaminy o wzorze sumarycznym wzór chemiczny|C13H18ClNO., stosowany w leczeniu depresji i uzależnienia od nikotyny;
Wiktionary
Bupropion – organiczny związek chemiczny z grupy katynonów. Lek powszechnie stosowany jako atypowy lek przeciwdepresyjny zarówno osobno, jak i w kombinacji do wspomagania leków z grup inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny, jako jedyny lek przeciw depresji sezonowej, a także do redukcji głodu nikotynowego i objawów ADHD, przy czym, jako nieliczny, nie powoduje przyrostu masy ciała ani dysfunkcji seksualnych.
Wikipedia
(1.1) Prof. Michael Fiore z University of Wisconsin twierdzi, że połączenie plasterastrów nikotynowych z zażywaniem bupropionu pomaga ponad połowie nałogowców.
Wiktionary
(1.1) nervosol
Wiktionary
[czytaj: buksza] czterdziesta część riala jemeńskiego; bugsha, bugshah
SJP.pl
potocznie: nagana, napomnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. potomek kolonistów, głównie holenderskich, osiadłych w południowej Afryce;
(1.2) hist. etn. członek germańskiego plemięemienia mieszkającego w starożytności na terenie Czech lub Polski
Wiktionary
Dania:
Iran:
Jemen:
Luksemburg:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.2) U źródeł Wisły Klaudiusz Ptolemeusz umieszcza Burów, których uznaje za jedno z plemięemion lugijskich.
Wiktionary
IPA: bur, AS: bur
Wiktionary
przym. burski
Wiktionary
(1.1) Afrykaner
Wiktionary
potocznie: nagana, napomnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. ostra uwaga, napomnienie, nagana
forma przymiotnika.
(2.1) M. ż. lp. od: bury
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nauczyciel dał burę chłopcu za złe zachowanie podczas lekcji.
Wiktionary
IPA: ˈbura, AS: bura
Wiktionary
rzecz. burka ż.
czas. burować ndk.
Wiktionary
(1.1) nagana, napomnienie, uwaga, wymówki, wyrzuty, łajanie
Wiktionary
potocznie: mający cechy człowieka niekulturalnego, prymitywnego
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób prostacki
Wiktionary
rzecz. buractwo n.
Wiktionary
potocznie: bycie burakiem (osobą niekulturalną, pochodzącą ze wsi)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pogard. osoby zachowujące się prostacko
(1.2) pogard. prostackie zachowanie
Wiktionary
(1.1) Wcale nie chodzi o jakichś troglodytów, dresiarzy czy karki. Współczesne buraki są salonowe. Buractwo nie jest zatem postchamskie, lecz raczej postinteligenckie. Współczesne buractwo jest uznawane za nowy rodzaj posłannictwa.
Wiktionary
rzecz. burak m.
przym. buracki, buraczany, buraczkowy, burakowaty
przysł. buracko
Wiktionary
(1.1) wiocha, wsiowi, wsioki, buraki, chamstwo
(1.2) chamstwo, obciach, siara, prostactwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. ciasto deserowe z buraka cukrowego; specjalność kuchni na Lubelszczyźnie
Wiktionary
rzecz. burak m., buraczek m.
przym. buraczany, buraczkowy
Wiktionary
wódka pędzona z buraków
SJP.pl
przymiotnik od: burak; burakowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z burakami, dotyczący buraków
Wiktionary
(1.1) Test wykazał szkodliwość mleka krowiego i cukru buraczanego, ale wynik testu z cukrem trzcinowym był ujemny.
Wiktionary
rzecz. burak m., buraczek m., buractwo n., buraczak mrz.
przym. burakowy, buraczkowy, burakowaty
przysł. buraczkowo
Wiktionary
1. magazyn buraków;
2. dział w cukrowni, gdzie odbywa się mycie i czyszczenie buraków
SJP.pl
środowiskowo:
1. hodowca buraków;
2. specjalista w zakresie przetwórstwa buraków
SJP.pl
zdrobnienie od: burak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od burak
(1.2) mały burak
Wiktionary
(1.1) Dorzuć do barszczu jeszcze ze dwa buraczki.
Wiktionary
IPA: buˈrat͡ʃɛk, AS: buraček
Wiktionary
zob. burak.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: burak
SJP.pl
potrawa z buraków ćwikłowych; buraki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kulin. dodatek w postaci tartych buraków ćwikłowych
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: buraczek
Wiktionary
Zajelnia (biał. Заельня; ros. Заельня) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie kleckim, w sielsowiecie Hrycewicze, przy drodze republikańskiej .
Obecna miejscowość obejmuje również dawną wieś Buraczki.
Wikipedia
(1.1) Na obiad były mielone z buraczkami.
Wiktionary
IPA: buˈrat͡ʃʲci, AS: buračʹḱi
Wiktionary
zob. burak.
Wiktionary
(1.1) buraki
Wiktionary
w kolorze lub odcieniu buraczkowym
SJP.pl
związany z buraczkiem
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) ciemny czerwony z fioletowym odcieniem
Wiktionary
(1.1) Ogromne biczysko, zdobne w buraczkowe pompony, insygnium fachu furmańskiego, groziło chłopcom zza Jaskuli dotkliwymi plagami.
Wiktionary
IPA: ˌburat͡ʃˈkɔvɨ, AS: buračkovy
Wiktionary
rzecz. burak m., buraczek m., buractwo n., buraczak mrz.
przym. buraczany
przysł. buraczkowo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
pole zasadzone burakami; pole buraczane
SJP.pl
Pole – obszar ziemi przeznaczony pod uprawę roślin, najczęściej obsiany lub obsadzony jedną rośliną, np. żytem, kukurydzą, ziemniakami. Pole jest sztucznym agroekosystemem kształtującym krajobraz rolniczy. Pole w płodozmianie przeznaczone pod jakąkolwiek roślinę nazywa się stanowiskiem.
Wikipedia
1. roślina dwuletnia, jadalna
2. korzeń tej rośliny
3. jarzyna z tej rośliny
4. potocznie o kimś bez taktu i kultury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Beta|L.|ref=Beta (Betoideae)., rodzaj roślin z rodziny komosowatych;
(1.2) bot. roln. ogrod. roślina z rodzaju buraków (1.1)
(1.3) spoż. kulin. jarzyna z uprawnej odmiany buraka (1.2)
(1.4) pot. wino owocowe kiepskiej marki
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pogard. obraź. człowiek niepotrafiący się odpowiednio zachować, często kompromitujący się, nieobyty, prymitywny, często niedouczony
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Buraki są pracochłonne w uprawie.
(1.3) Jacek kupił na bazarze buraki i młode ziemniaki na obiad.
(2.1) Nie gadaj z tym burakiem, i tak nie zrozumie.
Wiktionary
IPA: ˈburak, AS: burak
Wiktionary
rzecz. buraczki nmos., buraki nmos., buraczysko n., buraczarnia ż., buractwo n.
:: zdrobn. buraczek m.
przym. buraczany, buraczkowy, burakowaty, burakowy
Wiktionary
(1.2) lud. włóczęga
(2.1) prymityw, nieogar, cham
Wiktionary
1. roślina dwuletnia, jadalna
2. korzeń tej rośliny
3. jarzyna z tej rośliny
4. potocznie o kimś bez taktu i kultury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kulin. zob. buraczki.
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: burak
Wiktionary
Buraki (dodatkowa nazwa w j. litewskim Burokai) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Puńsk. Leży nad granicą z Litwą.
Wieś królewska ekonomii grodzieńskiej położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
IPA: buˈraci, AS: buraḱi
Wiktionary
zob. burak.
Wiktionary
1. przypominający bulwę buraka;
2. mający kolor ciemnoczerwony; buraczany;
3. potocznie: odznaczający się w pewnym stopniu prymitywnością i brakiem kultury
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. przypominający burak
(1.2) chamski, prostacki
Wiktionary
(1.2) Strasznie jest burakowaty, nie mogę się z nim pokazać w towarzystwie.
Wiktionary
rzecz. buractwo, burak
przym. buraczany, burakowy
przysł. burakowato
Wiktionary
ryjosz burakowiec - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik od: burak; buraczany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący buraka (roślin i jadalnych korzeni)
(1.2) przyrządzony z buraka, z dodatkiem buraka
(1.3) mający kolor dojrzałego korzenia buraka ćwikłowego; zob. buraczkowy.
Wiktionary
(1.2) Nastawić wodę z włoszczyzną, wlać rosołu burakowego, włożyć mięso, posolić i gotować szumując.
Wiktionary
IPA: ˌburaˈkɔvɨ, AS: burakovy
Wiktionary
rzecz. burak m., buraczek m.
przym. buraczany, burakowaty
Wiktionary
(1.1-2) buraczany
Wiktionary
zimny wiatr syberyjski
SJP.pl
Wikipedia
1. potocznie: coś burego lub ktoś bury
2. w gwarze środowiskowej: banknot pięćsetzłotowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. pot. dawny banknot pięćsetzłotowy
Wiktionary
Buras – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Luizjana, w parafii Plaquemines, nad Zatoką Meksykańską.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etymn|pol|bury|-as. – od koloru szaro-brązowego
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== buras (tetum.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) bujny
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈburas, AS: buras
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etymn|pol|bury|-as. – od koloru szaro-brązowego
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== buras (tetum.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) bujny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etymn|pol|bury|-as. – od koloru szaro-brązowego
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== buras (tetum.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) bujny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zbliżony do burego, nie do końca bury, prawie bury
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma bury odcień
Wiktionary
przym. bury
rzecz. bury mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: BERbery lub BARbery]
1. impregnowana, nieprzemakalna tkanina wełniana;
2. płaszcz z tej tkaniny
SJP.pl
Burberry Group PLC – ekskluzywny brytyjski dom mody, założony w 1856 roku przez Thomasa Burberry’ego, zajmujący się produkcją oraz sprzedażą odzieży, perfum i akcesoriów mody męskiej oraz damskiej.
Charakterystyczny wzór Burberry, jakim jest wielokolorowa kratka (tzw. haymarket check), jest najszerzej kopiowanym znakiem towarowym na świecie.
Wikipedia
amerykańska whiskey wyrabiana z kukurydzy z dodatkiem słodu żytniego i jęczmienia; bourbon
SJP.pl
Burbon albo bourbon – whiskey amerykańska, produkowana z kukurydzy i innych zbóż (żyto, słodowany jęczmień). Zawartość kukurydzy wynosi min. 51% (najczęściej ok. 70%). Burbon jest leżakowany w świeżych beczkach dębowych, co nadaje mu charakterystyczny smak. Produkowany jest od XVIII wieku.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna położona na terenie obecnych departamentów Aller i Cher;
Wiktionary
Burbonia (fr. Bourbonnais, oks. Borbonés lub Barbonés) – region historyczny położony na terenie obecnych departamentów Allier i Cher. Za stolicę krainy uznaje się miasto Moulins.
Wikipedia
rzecz. Burbon mos., Burbończyk mos., Burbonka ż.
przym. burboński
Wiktionary
dynastia francuska
SJP.pl
Burbonowie (fr. Bourbon, hiszp. Borbón) – dynastia królewska wywodząca się z Francji, boczna linia Kapetyngów.
Przedstawiciele rodu sprawują obecnie władzę w królestwie Hiszpanii i wielkim księstwie Luksemburga, dawniej również we Francji i na terenach dzisiejszych Włoch. Panowanie we Francji przypada na lata 1589–1830, z przerwą w okresie rewolucji francuskiej i napoleońskim. Główna francuska linia Burbonów wygasła, a istnieją dalej młodsze linie – hiszpańska linia Burbonów i Burbonów-Orleańskich.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Burbonią, dotyczący Burbonii (krainy we Francji)
(1.2) związany z Burbonami (dynastią)
Wiktionary
rzecz. Burbonia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. etn. kulista grzechotka na trzonku wyrabiana dawniej dla dzieci na pograniczu polsko-białoruskim
(1.2) gwara. bańka powietrza wypływająca na powierzchnię wody
Wiktionary
rzecz. barbul m., barbulowanie n.
czas. barbulować ndk.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Burchard – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słów burg znaczącego "ochronę" i hard oznaczającego "dzielny".
Burchard imieniny obchodzi 11 października i 14 października.
Znane osoby noszące imię Burchard:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) białystok. pęcherz
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
plujka burczało - muchówka z rodziny plujkowatych
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. burknąć)
(1.1) niedokonany od|burknąć.
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) marudzić, zrzędzić
(2.2) o brzuchu, jelitach: wydawać specyficzny dźwięk
(2.3) wydawać jednostajny, terkoczący odgłos
Wiktionary
rzecz. burczenie n., burknięcie n., burkot mrz., naburczenie n., oburknięcie n., odburczenie n., odburknięcie n., poburczenie n., wyburczenie n., zaburczenie n., zburczenie n., burkliwość ż.
czas. burknąć dk., naburczeć dk., oburknąć dk., odburczeć dk., odburknąć dk., poburczeć dk., wyburczeć dk., zaburczeć dk., zburczeć dk.
Wiktionary
drewniana beczułka z przeciągniętym przez denko ogonem z końskiego włosia
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
żartobliwie: gderliwy, zrzędliwy mężczyzna; zrzęda, maruda
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. kłótnia, awantura, bijatyka;
2. dawniej: turniej rycerski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) głośna, wulgarna awantura, często z bijatyką
Wiktionary
Burda (słow. Sedlo Burda, 1006 m n.p.m.) – wyraźna przełęcz w głównym grzbiecie Łańcucha Rudaw Słowackich, w Wewnętrznych Karpatach Zachodnich na Słowacji.
Przełęcz znajduje się w głównym grzbiecie wododziałowym łańcucha Rudaw, rozdzielającym w tym miejscu zlewisko Hronu (na północy) od zlewiska Rimavy (na południu). Stanowi granicę między Rudawami Weporskimi (a konkretnie masywem Fabowej Hali) na zachodzie, a Rudawami Gemerskimi (a konkretnie Krasem Murańskim) na wschodzie.
Wikipedia
(1.1) Młodzi bisurmanili się, urządzali psie figle, starsi pili alkohol, urządzali burdy.
Wiktionary
IPA: ˈburda, AS: burda
Wiktionary
(1.1) awantura, chryja, draka, granda
Wiktionary
dawniej: złote obramowanie, galon
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. związany z Burdegalą, dotyczący Burdegali (współcz. Bordeaux)
Wiktionary
rzecz. Burdegala ż.
Wiktionary
(1.1) współcz. bordoski
Wiktionary
1. wulgarnie: dom publiczny;
2. potocznie: miejsce, w którym panuje bałagan, nieporządek;
3. przenośnie: bałagan, nieporządek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) posp. dom publiczny
(1.2) posp. grub. brak porządku
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W tym burdelu są najtańsze dziwki.
(1.2) Masz posprzątać ten burdel w swoim pokoju!
Wiktionary
IPA: ˈburdɛl, AS: burdel
Wiktionary
rzecz. burdelówka ż.
:: zdrobn. burdelik m.
przym. burdelowy
Wiktionary
(1.1) wulg. burdelchata, jebankowo, jebodrom, jebalnia, jebadełkowo; pot. bajzel; iron. przybytek miłości; eufem. dom uciech, agencja towarzyska, salon masażu; przest. dom rozpusty, dom schadzek, lupanar, zamtuz
(1.2) bałagan, bajzel, śmietnik, nieporządek
Wiktionary
potocznie: dom publiczny; burdel, burdelówa, burdelówka, bajzel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. dom publiczny
Wiktionary
IPA: ˌburdɛlˈxata, AS: burdelχata
Wiktionary
(1.1) wulg. burdel, jebankowo, jebodrom, jebalnia, jebadełkowo; pot. bajzel; iron. przybytek miłości; eufem. dom uciech, agencja towarzyska, salon masażu; przest. dom rozpusty, dom schadzek, lupanar, zamtuz
Wiktionary
zdrobnienie od: burdel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od burdel
Wiktionary
rzecz. burdel m.
Wiktionary
kobieta prowadząca dom publiczny; bajzelmama
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) posp. właścicielka lub szefowa burdelu, domu publicznego
(1.2) grub. uczn. wychowawczynifakt.
Wiktionary
(1.2) Burdelmama jest chora, więc wracamy do domu wcześniej.
Wiktionary
(1.1) bajzelmama, rajfurka, kuplerka
Wiktionary
zgrubienie od: burdelówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. prostytutka
Wiktionary
IPA: ˌburdɛˈluva, AS: burdeluva
Wiktionary
(1.1) zob. prostytutka.
Wiktionary
środowiskowo:
1. prostytutka z domu publicznego;
2. dom publiczny; burdel, burdelówa, burdelchata, bajzel;
3. duża, sztywna czapka o charakterystycznym fasonie z daszkiem;
4. damskie pończochy czarnego koloru;
5. lampa lub żarówka dająca czerwone światło
SJP.pl
bajzeltata;
1. alfons, sutener, stręczyciel;
2. właściciel domu publicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. sztylet
Wiktionary
IPA: ˈburdɛʃ, AS: burdeš
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. sztylet
Wiktionary
IPA: ˈburdɛʃ, AS: burdeš
Wiktionary
bordun;
1. niski, długo brzmiący dźwięk, towarzyszący głównej melodii;
2. struna instrumentu z gryfem lub piszczałka organowa, na której można uzyskać taki dźwięk
SJP.pl
Burdon (fr. bourdon, wł. bordone) – stały, najczęściej basowy dźwięk, pełniący rolę prymitywnego akompaniamentu. Może występować również jako dwudźwięk.
Burdon oznacza także część instrumentu muzycznego, która wydaje stały, zazwyczaj niski dźwięk, np. jedna lub więcej piszczałek burdonowych w dudach i musette, oraz struna burdonowa w chordofonach szyjkowych – nieskracalna, rezonująca, poprowadzona obok podstrunnicy lub pod nią (lira korbowa, lira da braccio, lira da gamba, langspil, teorban, arcylutnie, setar, hardingfele).
Wikipedia
przymiotnik od: burdon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. pojedynek
Wiktionary
IPA: burˈdɨ̃nɛk, AS: burdỹnek
Wiktionary
osoba wszczynająca burdy; awanturnik, prowokator, złośnik
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) śrpol. skórzane naczynie średniego rozmiaru, w którym noszono wino lub wodę
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w azjatyckiej części Rosji, dopływ Amuru;
Wiktionary
Bureja (ros. Бурея) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, dopływ Amuru. Jest szóstym pod względem długości dopływem Amuru.
Wikipedia
przym. burejski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Burei (rzeki w azjatyckiej części Rosji)
Wiktionary
rzecz. Bureja ż.
Wiktionary
potocznie: kundel, nierasowy pies podwórzowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) zoonim, popularne imię dla psa
Wiktionary
Burek (także jako: byrek, börek, boereg, piroq) – rodzaj nadziewanego placka wykonanego z ciasta filo bądź yufka, rzadziej z ciasta francuskiego popularny w krajach śródziemnomorskich i arabskich. Nazwa pochodzi od tureckiego czasownika bur-, oznaczającego: zawijać, zakręcać. Sposób wyrabiania burka nawiązuje do znanej w starożytnym Rzymie placenty.
Wikipedia
(1.1) Brał ze sobą naszego Burka, wbijał kołek w ziemię i przywiązywał zwierzaka, żeby go pilnował przed handlarzami dusz.
Wiktionary
IPA: ˈburɛk, AS: burek
Wiktionary
rzecz. burek mzw./mrz., burość ż.
przym. burkowy, bury
przysł. buro
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. ciężka tkanina z portugalskiej wełny tkanej ręcznie z runa owiec lokalnej rasy hodowanej w Serra da Estrel
Wiktionary
(1.1) Baju to kobiecy ludowy kaftan uszyty z burelu.
Wiktionary
nieregularna przędza jedwabna
SJP.pl
Bureta – gmina w Hiszpanii, w prowincji Saragossa, w Aragonii, o powierzchni 11,91 km². W 2011 roku gmina liczyła 268 mieszkańców.
Wikipedia
związany z buretą
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej:
1. zamek warowny;
2. miasto, miasteczko
SJP.pl
Wikipedia
czasownik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. gruchać (o gołębiach)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Bułgarii nad Morzem Czarnym;
Wiktionary
Burgas (bułg. Бургас) – miasto w południowo-wschodniej Bułgarii, nad Zatoką Burgaską Morza Czarnego. Jest ośrodkiem administracyjnym obwodu Burgas i gminy Burgas.
Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 września 2023 roku miejscowość liczyła 210 027 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Wczoraj przyszła kartka Honoraty z Burgas.
(1.1) W Burgas stoi pomnik Adama Mickiewicza.
Wiktionary
przym. burgaski
Wiktionary
przymiotnik od: Burgas (miasto w Bułgarii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Burgas, związany z Burgas
Wiktionary
(1.1) Spotkaliśmy się na burgaskiej plażaaży.
Wiktionary
rzecz. Burgas m.
Wiktionary
mieszkaniec Burgasu
SJP.pl
mieszkanka Burgasu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. najbardziej wysunięty na wschód kraj związkowy Austrii;
Wiktionary
Burgenland (węg. Őrvidék, burg.-chorw. Gradišće) – najbardziej wysunięty na wschód i najmłodszy kraj związkowy Austrii.
Wikipedia
IPA: burˈɡɛ̃nlãnt, AS: burgẽnlãnt
Wiktionary
rzecz. Burgenlandczyk mos., Burgenlandka ż.
przym. burgenlandzki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Burgenlandem, dotyczący Burgenlandu
Wiktionary
rzecz. Burgenland mrz.
Wiktionary
1. płaski kotlet mięsny (rzadziej warzywny lub z mielonej ryby) smażony lub grillowany, podawany w bułce;
2. skrótowo: hamburger
SJP.pl
zdrobnienie od: burger
SJP.pl
potocznie:
1. przygotowywać lub podawać burgery;
2. jeść burgery
SJP.pl
punkt gastronomiczny, w którym sprzedaje się burgery
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. lokal gastronomiczny, w którym serwuje się głównie hamburgery
Wiktionary
(1.1) 10 czerwca zamykamy się na zawsze — powiadomili prowadzący burgerownię.
Wiktionary
rzecz. burger m.
przym. burgerowy
Wiktionary
(1.1) hamburgerownia
Wiktionary
[czytaj: berDŻYS] nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Geologia:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) daw. burgundzki
Wiktionary
czcionka drukarska dziewięciopunktowa; borgis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poligr. rodzaj czcionki drukarskiej
Wiktionary
Burgos – miasto w północnej Hiszpanii, położone na skraju Mesety Iberyjskiej nad rzeką Arlanzón, w regionie Kastylia i León, ośrodek administracyjny prowincji Burgos. Z liczbą 178 966 mieszkańców jest 37. miastem Hiszpanii i drugim (po Valladolid) miastem regionu Kastylia i León pod względem ludności.
Wikipedia
1. średniowieczny urzędnik niemiecki sprawujący funkcje wojskowe i sądownicze;
2. w Polsce w XIV w.: zastępca starosty lub kasztelana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. urzędnik wojskowy lub sądowy średniowiecznych Niemiec
(1.2) hist. zarządca zamku lub zastępca starosty w Polsce;
(1.3) hist. namiestnik króla w Prusach Królewskich
Wiktionary
Wikipedia
IPA: burˈɡrabʲja, AS: burgrabʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. burgrabina ż., burgrabiostwo n.
przym. burgrabiowski
Wiktionary
(1.1) murgrabia, burgraf
(1.2) murgrabia, burgraf
(1.3) murgrabia, burgraf
Wiktionary
Burgrabice (daw. Borkowice, niem. Borkendorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Głuchołazy. Historycznie leży na Dolnym Śląsku, na ziemi nyskiej. Położona jest na terenie Przedgórza Paczkowskiego, będącego częścią Przedgórza Sudeckiego. Przepływa przez nią rzeka Mora.
Wikipedia
żona burgrabiego
SJP.pl
inna nazwa burgrabiego (ale odnosząca się tylko do urzędu niemieckiego)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. burgrabia
Wiktionary
IPA: ˈburɡraf, AS: burgraf
Wiktionary
(1.1) burgrabia, murgrabia
Wiktionary
teatr w Wiedniu
SJP.pl
Burgtheater (tłum. Teatr Zamkowy; początkowo k.k. Theater nächst der Burg, później do 1920 k.u.k. Hofburgtheater) – budynek teatru w Wiedniu usytuowany przy Ringu. Został oficjalnie otwarty 14 marca 1741 roku.
Pierwotny gmach, wzniesiony za panowania Marii Teresy, zastąpiono pod koniec XIX wieku istniejącym do dziś budynkiem, w stylu włoskiego renesansu według projektu Karla von Hasenauera i Gottfrieda Sempera.
Wikipedia
gatunek francuskiego wina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. członek germańskiego plemięemienia Burgundów;
(1.2) rzad. mieszkaniec Burgundii
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jego wergeld (=główszczyzna) wynosił 160 solidów, nie był on zatem ani Rzymianinem z Burgundii (wergeld 100 solidów), ani tamtejszym Frankiem (wergeld 200 solidów). Był Burgundem.
(1.1) Prawo Gundobada całkowicie zrównywało Rzymian i Burgundów, stwierdzając dobitnie, że „Burgund lub Rzymianin mają być traktowani jednakowo"(…)
Wiktionary
IPA: ˈburɡũnt, AS: burgũnt
Wiktionary
rzecz. Burgundia ż., Burgundczyk mos., burgund mrz./mzw.
:: fż. Burgundka ż.
przym. burgundzki, burgundowy
Wiktionary
(1.2) Burgundczyk
Wiktionary
mieszkaniec Burgundii; Burgund (rzadziej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Burgundii
Wiktionary
rzecz. Burgundia ż., Burgund mos., burgund mrz./mzw.
:: fż. Burgundka ż.
przym. burgundzki, burgundowy
Wiktionary
(1.1) Burgund
Wiktionary
region i kraina historyczna we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna i region administracyjny położony w centralnej Francji;
Wiktionary
Burgundia (fr. Bourgogne, wymowa) – kraina historyczna w centralnej Francji. W przeszłości prowincja i region administracyjny.
Wikipedia
(1.1) Region Burgundii słynie z produkcji win.
Wiktionary
IPA: burˈɡũndʲja, AS: burgũndʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Burgund mos., burgund m., Burgundczyk m., Burgundka ż.
przym. burgundzki, burgundowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Burgund mos., burgund m., Burgundczyk m., Burgundka ż.
przym. burgundzki, burgundowy
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|Bourgogne.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Burgundy
* baskijski: (1.1) Borgoina
* białoruski: (1.1) Бургундыя ż.
* bułgarski: (1.1) Бургундия ż.
* czeski: (1.1) Burgundsko n.
* esperanto: (1.1) Burgundujo, Burgundio
* francuski: (1.1) Bourgogne
* hiszpański: (1.1) Borgoña ż.
* łotewski: (1.1) Burgundija ż.
* nowogrecki: (1.1) Βουργουνδία ż.
* rosyjski: (1.1) Бургундия ż.
* rumuński: (1.1) Burgogne ż.
* słowacki: (1.1) Burgundsko n.
* ukraiński: (1.1) Бургундія ż.
* włoski: (1.1) Borgogna ż.
źródła.
== Burgundia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) Burgundia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. region administracyjny Francji w środkowo-wschodniej części kraju, graniczący ze Szwajcarią;
Wiktionary
Burgundia-Franche-Comté (fr. Bourgogne-Franche-Comté, wymowa) – region administracyjny Francji. Stolicą administracyjną jest Dijon, siedziba rady regionalnej mieści się w Besançon.
Wikipedia
mieszkanka Burgundii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. członkini germańskiego plemięemienia Burgundów;
(1.2) mieszkanka Burgundii
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Burgundia ż., burgund mrz.
:: fm. Burgundczyk mos., Burgund mos.
przym. burgundzki, burgundowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Burgund.
(1.2) zobtłum rodz|Burgundczyk.
* czeski: (1.2) Burgunďanka ż., Burgundka ż.
* esperanto: (1.2) burgundino
* francuski: (1.1) Burgonde ż.; (1.2) Bourguignonne ż.
* niemiecki: (1.1) Burgundin ż., Burgunderin ż.; (1.2) Burgunderin ż.
* rosyjski: (1.2) бургундка ż.
* słowacki: (1.2) Burgunďanka ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Burgundia ż., burgund mrz.
:: fm. Burgundczyk mos., Burgund mos.
przym. burgundzki, burgundowy
Wiktionary
→ burgund
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kolor czerwonego wina, wiśni lub bakłażana
Wiktionary
rzecz. Burgundia ż., Burgund m., burgund m., Burgundczyk m., Burgundka ż.
przym. burgundzki
Wiktionary
(1.1) czerwień burgundzka
Wiktionary
przymiotnik od: Burgundia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Burgundią lub Burgundczykami, dotyczący Burgundii
(1.2) hist. związany z Księstwem Burgundii i jego dynastią panującą
(1.3) hist. w XV wieku, we Francji: związany ze stronnictwem Burgundczyków
(1.4) hist. związany z germańskim plemięemieniem Burgundów
Wiktionary
rzecz. Burgundia ż., Burgundczyk mos., Burgundka ż., Burgund mos., burgund mzw./mrz.
Wiktionary
(1.1) daw. burgoński
Wiktionary
terytorium autonomiczne w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. autonomiczna republika, wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej;
Wiktionary
Buriacja (buriacki Буряад Улас, ros. Республика Бурятия) – republika autonomiczna wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej.
Buriacja wchodzi w skład Dalekowschodniego Okręgu Federalnego, znajduje się w Syberii Wschodniej (Zabajkale). Od południa graniczy z Mongolią, od zachodu z obwodem irkuckim, a od wschodu z Krajem Zabajkalskim.
Najważniejsze miasta to Ułan Ude, Babuszkin, Gusinooziorsk, Zakamiensk, Kiachta i Siewierobajkalsk.
Wikipedia
(1.1) Buriacja jest jedną z dwudziestu jeden republik, które tworzą osiemdziesiąt trzy podmioty federalne Rosji.
Wiktionary
rzecz. buriacki mrz., Buriat, Buriatka
przym. buriacki
Wiktionary
(1.1) ofic. Republika Buriacji
Wiktionary
przymiotnik od: Buriat (przedstawiciel ludu mongolskiego)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Buriacją albo Buriatami
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język buriacki;
Wiktionary
rzecz. Buriacja ż., Buriat mos., Buriatka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Buriacji (terytorium autonomicznego w Rosji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Buriacji
Wiktionary
rzecz. Buriacja ż.
:: fż. Buriatka ż.
przym. buriacki
Wiktionary
mieszkanka Buriacji (terytorium autonomicznego w Rosji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Buriacji
Wiktionary
rzecz. Buriacja ż.
:: fm. Buriat mos.
przym. buriacki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zwiastun burzy (zbliżającej się rewolucji)
Wiktionary
IPA: ˌburʲjɛˈvʲjɛstʲɲik, AS: burʹi ̯evʹi ̯estʹńik
Wiktionary
pikantny naleśnik meksykański; burrito
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. potrawa meksykańska, pszenna tortilla z farszem na bazie fasoli
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Poproszę dwa burito i coca-colę bez cukru.
Wiktionary
rzecz. burrito n.
Wiktionary
długie, obszerne okrycie wierzchnie w formie peleryny z kapturem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odzież. etn. rel. wywodzący się z Afganistanu element stroju noszonego przez niektóre muzułmanki, zasłaniający całą głowę oprócz niewielkiego obszaru wokół oczu (czasem z siatką w tym miejscu) lub całe ciało;
(1.2) odzież. hist. długie okrycie wierzchnie z grubego, ciemnego sukna lub filcu, mające postać peleryny z kapturem, używane podczas podróży;
(1.3) odzież. etn. tradycyjna zimowa plisowanyisowana spódnica wykonana z wełny z domieszką lnu
Wiktionary
Burka (arab. برقع, burquʿ) – rodzaj nieprzezroczystego przykrycia głowy, noszonego dodatkowo oprócz chusty przez muzułmanki przestrzegające purdah oraz niektóre żydówki. Podobnie do nikabu, burka zasłania całą głowę oprócz małego obszaru wokół oczu. Tak zwana pełna burka lub burka afgańska to strój zakrywający całe ciało, w tym również oczy, które są zakryte siatką umożliwiającą widzenie. W czasie rządów talibów w Afganistanie, burka jest obowiązkowym strojem.
Wikipedia
(1.1) Podczas rządów talibów w Afganistanie burka była obowiązkowym strojem kobiet.
Wiktionary
IPA: ˈburka, AS: burka
Wiktionary
rzecz. bura ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. brokat
Wiktionary
IPA: ˌburkaˈtɛla, AS: burkatela
Wiktionary
Burkatów (niem. Burkersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Świdnica nad Bystrzycą.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego. Wieś położona na północnym krańcu Gór Sowich.
Wikipedia
Miejscowości w Stanach Zjednoczonych:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
obywatel Burkina Faso
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Burkiny Faso
Wiktionary
IPA: burʲˈcĩj̃n͇t͡ʃɨk, AS: burʹḱĩĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Burkina Faso ż./n.
:: fż. Burkinka ż.
przym. burkiński
Wiktionary
strój kąpielowy okrywający większość ciała, noszony przez muzułmanki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) strój kąpielowy dla kobiet, które nie chcą lub ze względów religijnych nie mogą nadmiernie odsłaniać ciała;
Wiktionary
Burkini (Burqini) – kostium kąpielowy przeznaczony dla muzułmanek i kobiet z innych kultur, których religia zabrania odsłaniania wielu części ciała. Kontaminacja rzeczowników burka i bikini.
Pomysł Ahedy Zanetti, Libanki mieszkającej w Australii. Na plażach Libanu można spotkać ratowniczki w burkini. Odsłonięte są tylko dłonie, stopy i twarz. Nie przylega zbyt mocno do ciała w wielu miejscach, dlatego opór wody jest większy niż w przypadku tradycyjnych kostiumów.
Wikipedia
IPA: burʲˈcĩɲi, AS: burʹḱĩńi
Wiktionary
obywatelka Burkina Faso
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Burkiny Faso
Wiktionary
IPA: burʲˈcĩŋka, AS: burʹḱĩŋka
Wiktionary
rzecz. Burkina Faso ż./n.
:: fm. Burkińczyk mos.
przym. burkiński
Wiktionary
przymiotnik od: Burkina Faso
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Burkiny Faso, państwa w Afryce
Wiktionary
(1.1) Burkińska flaga jest czerwona, żółta i zielona.
Wiktionary
IPA: burʲˈcĩj̃sʲci, AS: burʹḱĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Burkińczyk mos., Burkinka ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: burkliwie
SJP.pl
→ burkliwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest burkliwe; cecha tych, którzy są burkliwi
Wiktionary
rzecz. burczenie n.
czas. burczeć ndk.
przym. burkliwy
przysł. burkliwie
Wiktionary
(1.1) małomówność, milczkowatość, milkliwość, mrukliwość, mrukowatość
Wiktionary
odzywający się lub wypowiadany opryskliwie, niezbyt chętnie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. burczeć)
(1.1) powiedzieć coś opryskliwie
Wiktionary
rzecz. burczenie n., burknięcie n., burkot mrz., naburczenie n., oburknięcie n., odburczenie n., odburknięcie n., poburczenie n., wyburczenie n., zaburczenie n., zburczenie n.
czas. burczeć ndk., naburczeć dk., oburknąć dk., odburczeć dk., odburknąć dk., poburczeć dk., wyburczeć dk., zaburczeć dk., zburczeć dk.
Wiktionary
w łowiectwie: odgłos wydawany lotkami przez niektóre ptaki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. brukowy
(1.2) stpol. miejski
Wiktionary
IPA: burˈkɔvɨ, AS: burkovy
Wiktionary
rzecz. Burek ż./mos./mzw.
Wiktionary
rzadko o burlesce (1. utworze komicznym, w którym ulegają zderzeniu wzniosłość z wulgarnością, wykorzystującym środki karykatury, groteski, parodii, trawestacji;
2. gatunku filmowym o cechach z punktu
1.;
3. krótkim utworze instrumentalnym o żartobliwym charakterze)
SJP.pl
Wikipedia
1. utwór o żartobliwym i satyrycznym charakterze, zwykle operujący mało wyrafinowanym humorem;
2. burleska filmowa - gatunek filmowy o komicznym i satyrycznym charakterze, posługujący się slapstickiem, karykaturą, parodią i trawestacją; film slapstickowy
SJP.pl
Burleska – forma teatralna używająca w ograniczonym zakresie muzyki – głównie recitativo i pieśni, obecnie również muzyki nowoczesnej. Powstała w XVIII wieku jako parodia poważnych tematów, często dzieł operowych lub operetkowych. Słowo burleska wywodzi się od włoskiego burlesco, które z kolei wywodzi się od włoskiego burla – żart, kpina lub krotochwila. Jednym z najbardziej znanych klasycznych programów komediowych w stylu burleski jest Kto jest pierwszy? autorstwa Buda Abbotta i Lou Costello.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej: Birma (państwo w Azji)
SJP.pl
Wikipedia
kot burmański - rasa kota pochodząca z klasztorów i pałaców starożytnej Burmy; kot burmski
SJP.pl
rasa kota; kot azjatycki srebrzysty
SJP.pl
Burmilla – rasa kota z grupy azjatyckiej (ang. Asian Group). Nazywany jest również kotem azjatyckim cieniowanym (srebrzystym) (ang. Asian Shaded). Końcówki włosów kotów tej rasy, ok. 1/8 długości włosa, mają ciemniejsze zabarwienie, powodując złudzenie aureoli dookoła sylwetki.
Wikipedia
najwyższy urzędnik samorządu miejskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) adm. urzędnik na czele samorządu gminy miejskiej lub miejsko-wiejskiej;
(1.2) hist. urzędnik, który przewodniczył radzie miejskiej i był przez nią wybierany
Wiktionary
Burmistrz (śrwniem. burc-meister lub burger-meister „zwierzchnik gminy miejskiej lub wiejskiej”) – w wielu krajach najwyższy rangą urzędnik władz lokalnych, np. miasta lub gminy.
Na całym świecie istnieje duża rozbieżność lokalnych przepisów i zwyczajów dotyczących uprawnień i obowiązków burmistrza, a także procedur, zgodnie z którymi jest wybierany bądź nominowany. W zależności od systemu burmistrz może być zwierzchnikiem władz miejskich, przewodniczyć wieloosobowemu organowi zarządzającemu z niewielką lub żadną niezależną władzą albo też odgrywać wyłącznie funkcję reprezentacyjną.
Wikipedia
(1.1) Burmistrz nie uzyskał absolutorium od Rady Miasta.
Wiktionary
IPA: ˈburmʲisṭʃ, AS: burmʹisṭš
Wiktionary
rzecz. burmistrzowa ż., burmistrzyna ż., burmistrzanka ż., burmistrzówna ż., burmistrzostwo n., burmistrzowanie n.
:: fż. burmistrzyni ż.
czas. burmistrzować ndk.
przym. burmistrzowski
Wiktionary
dawniej: córka burmistrza; burmistrzówna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) córka burmistrza
Wiktionary
IPA: ˌburmʲiˈsṭʃãnka, AS: burmʹisṭšãnka
Wiktionary
rzecz. burmistrz m., burmistrzyni ż., burmistrzyna ż., burmistrzowa ż., burmistrzówna ż., burmistrzostwo n., burmistrzowanie n.
przym. burmistrzowski
czas. burmistrzować
Wiktionary
(1.1) burmistrzówna
Wiktionary
urząd, godność burmistrza
SJP.pl
żona burmistrza
SJP.pl
pełnić obowiązki burmistrza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pełnienie urzędu burmistrza
Wiktionary
rzecz. burmistrz m., burmistrzowa ż., burmistrzyna ż., burmistrzanka ż., burmistrzówna ż., burmistrzyni ż., burmistrzostwo n.
czas. burmistrzować
przym. burmistrzowski
Wiktionary
córka burmistrza; burmistrzanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) córka burmistrza
Wiktionary
(1.1) Na balu pojawiła się też burmistrzówna.
Wiktionary
rzecz. burmistrz m., burmistrzyni ż., burmistrzowa ż., burmistrzyna ż., burmistrzanka ż., burmistrzostwo n., burmistrzowanie n.
czas. burmistrzować ndk.
przym. burmistrzowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub urzędem burmistrza, dotyczący burmistrza
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do burmistrza
Wiktionary
rzecz. burmistrz mos., burmistrzyni ż., burmistrzowa ż., burmistrzyna ż., burmistrzanka ż., burmistrzówna ż., burmistrzostwo n., burmistrzowanie n.
czas. burmistrzować ndk.
Wiktionary
kobieta stojąca na czele władz miasta lub gminy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urzędniczka stojąca na czele samorządu gminy miejskiej lub miejsko-wiejskiej
Wiktionary
rzecz. burmistrzowa ż., burmistrzyna ż., burmistrzanka ż., burmistrzówna ż., burmistrzostwo n., burmistrzowanie n.
:: fm. burmistrz
czas. burmistrzować ndk.
przym. burmistrzowski
Wiktionary
kot burmski - rasa kota pochodząca z klasztorów i pałaców starożytnej Burmy; kot burmański
SJP.pl
potocznie: burmuszyć się - wyrażać swoje niezadowolenie, zły nastrój
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: BERnet] nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Burnett
Rzeki:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Burniszki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Wiżajny, nad jeziorem Wiżajny.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
W okresie międzywojennym stacjonowała tu strażnica Korpusu Ochrony Pogranicza.
Wikipedia
minerał, siarczek ołowiu, miedzi i antymonu; bournonit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. zob. bournonit.
Wiktionary
[czytaj: bernałt] określenie człowieka, któremu nie zależy na osiągnięciu sukcesu, wyczerpanego i zobojętniałego emocjonalnie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: bernz] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
długie, obszerne okrycie z kapturem, bez rękawów, zwykle z grubej białej wełny, noszone przez Arabów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj długiego, wierzchniego arabskiego okrycia wełnianego, rodzaj rozszerzonej peleryny z kapturem
(1.2) książk. płaszcz o kroju przypominającym burnus (1.1)
Wiktionary
(1.1) Okryty był sfatygowanym dziurawym burnusem, który ledwie osłaniał przed słońcem jego zbrązowiałe ciało.
(1.1) W środku na czele lecieli dwaj Beduini machając jak opętańcy rękoma i burnusami.
(1.2) Za okrycie zimowe służyły góralom również kurtki zwane „burkami” i „burnusami” , które na przełomie XIX/XX wieku zastąpiły gunie.
Wiktionary
IPA: ˈburnus, AS: burnus
Wiktionary
(1.2) peleryna
Wiktionary
kurtka z kapturem na wzór burnusa
SJP.pl
przymiotnik od: burnus
SJP.pl
brązowy o odcieniu burym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru brązowego o burym odcieniu
Wiktionary
fioletowy o odcieniu burym
SJP.pl
granatowy o odcieniu burym
SJP.pl
niebieski o odcieniu burym
SJP.pl
cecha, właściwość przedmiotów mających barwę ciemnoszarą z odcieniem brunatnym
SJP.pl
szary o burym odcieniu; brudnoszary
SJP.pl
1. Karl August von Burow (1809-1874), lekarz niemiecki;
2. woda (albo płyn) Burowa - roztwór zasadowego octanu glinu, substancja wykorzystywana jako lek, m.in. przy robieniu okładów na rany
SJP.pl
Burow – gmina w Niemczech, w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, w powiecie Mecklenburgische Seenplatte, wchodząca w skład Związku Gmin Treptower Tollensewinkel.
Dzielnice:
Wikipedia
nazwisko polskie
SJP.pl
Burowie (także Boerowie; w języku niderlandzkim boer, wym. [bur], oznacza chłopa, rolnika, farmera) – potomkowie głównie holenderskich, flamandzkich i fryzyjskich kalwinistów, niemieckich luteran i francuskich hugenotów, którzy osiedlali się w Afryce Południowej w XVII i XVIII wieku. W mniejszej liczbie mają korzenie skandynawskie, polskie, portugalskie, włoskie, hiszpańskie, szkockie, angielskie, irlandzkie i walijskie.
Wikipedia
zielonobrązowy o burym odcieniu
SJP.pl
zielony o odcieniu burym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru zielonego o odcieniu burym
Wiktionary
mało żyzny, stepowy rodzaj gleby
SJP.pl
Buroziemy (bure gleby półpustynne) – suche, zasadowe gleby półpustynne powstałe w suchej strefie klimatu umiarkowanego ciepłego.
Powstają one w obszarze klimatu kontynentalnego o rocznych sumach opadów ok. 150-200 mm, z maksimum opadów przypadającym późną wiosną. Porasta je bylicowo-ostnicowa roślinność półpustynna o niepełnym zwarciu.Buroziemy powstają na różnym podłożu, najczęściej na pyłach lessopodobnych, czasem na piaskach lub zwietrzelinie wapieni i łupków ilastych.
Wikipedia
[czytaj: BERpi lub BARpi] ćwiczenie polegające na wykonaniu bez przerwy przysiadu, deski, pompki i wyskoku
SJP.pl
włoski ser z mleka krowiego, wytwarzany z mozzarelli i śmietany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. tradycyjny włoski ser z mleka krowiego lub bawolego, wytwarzany z mozzarelli i śmietany;
Wiktionary
Burrata (wym. burˈrata) – włoski ser z mleka krowiego (czasem z mleka bawolego) wytwarzany z mozzarelli i śmietany, produkt typowy dla regionu Apulii.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) biały ser
hiponimy.
holonimy.
(1.1) kuchnia włoska
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|burrata.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) burrata
* włoski: (1.1) burrata ż.
źródła.
== burrata (język angielski.) ==
thumb|burrata (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) spoż. burrata
odmiana.
(1.1) lp. burrata; lm. burratas
przykłady.
Wiktionary
pikantny naleśnik meksykański; burito
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. potrawa meksykańska, pszenna tortilla z farszem na bazie fasoli;
Wiktionary
Burrito lub taco de harina – potrawa pochodząca z Meksyku i kuchni Tex-Mex. Składa się z pszennej tortilli (w odróżnieniu od tortilli do tacos robionych z mąki kukurydzianej), która jest zawinięta wokół farszu. Tortilla zwykle jest lekko zgrillowana lub podgrzana na parze w celu jej zmiękczenia i uelastycznienia. W Meksyku jedynym wypełnieniem jest zazwyczaj fasola, meksykański ryż lub mięso i tortilla jest mniejsza. W Stanach Zjednoczonych nadzienie zawiera bogatszą kombinację składników, takich jak meksykański ryż, fasola, sałata, salsa, mięso, guacamole, ser i śmietana, a rozmiary tortilli są różne, niektóre burritos są znacznie większe niż ich odpowiedniki meksykańskie.
Wikipedia
(1.1) Poproszę dwa burrito i coca-colę.
Wiktionary
rzecz. burito n.
Wiktionary
1. dawniej: internat (zakład zapewniający mieszkanie i wyżywienie młodzieży uczącej się poza miejscem zamieszkania);
2. w liturgii katolickiej: płaska torebka na korporał (chustę pod naczynia mszalne);
3. dawniej: giełda;
4. dawniej: woreczek, sakiewka;
5. potocznie: miejsce internowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) internat;
(1.2) przest. giełda
(1.3) daw. sakiewka;
(1.5) daw. gwara. składkowa zabawa zapustna;
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: ˈbursa, AS: bursa
Wiktionary
rzecz. bursianin
Wiktionary
przymiotnik od: bursa
SJP.pl
potocznie: mieszkaniec bursy; bursiarz, bursiak, bursista
SJP.pl
Bursche – rodzina ewangelików polskich, potomkowie tkacza Joachima Gotthelfa Bursche z Oppach w Saksonii, zamieszkałego w Turku.
Wikipedia
potocznie: mieszkaniec bursy; bursarz, bursiarz, bursista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. uczestnik bursy, zabawy zapustnej
Wiktionary
rzecz. bursa ż.
Wiktionary
potocznie: mieszkaniec bursy; bursarz, bursiak, bursista
SJP.pl
potocznie: mieszkaniec bursy; bursarz, bursiarz, bursiak
SJP.pl
przymiotnik od: Bur
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Burów, związany z Burami
Wiktionary
Osoby noszące nazwisko Burski/Burska:
Wikipedia
(1.1) Druga wojna burska rozpoczęła się w 1899 r.
Wiktionary
IPA: ˈbursʲci, AS: bursʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bur m.
Wiktionary
dotyczący bursy
SJP.pl
krótkotrwała, ale niezwykle intensywna kampania reklamowa, mająca bardzo szeroki zasięg; kampania uderzeniowa
SJP.pl
Belgia:
Inne:
Wikipedia
[czytaj: bursztajn] nazwisko
SJP.pl
student uniwersytetu niemieckiego należący do korporacji studenckiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. niemiecki student
(1.2) daw. gw-pl|Poznań. służący oficerski
Wiktionary
Bursz (niem. Bursch) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie działdowskim, w gminie Działdowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
IPA: burʃ, AS: burš
Wiktionary
rzecz. burszowanie n.
czas. burszować
przym. burszowski
Wiktionary
korporacja studentów niemieckich o charakterze politycznym
SJP.pl
Burschenschaft (niem.) – stowarzyszenie studentów niemieckich o charakterze samokształceniowym i politycznym.
Wikipedia
1. ogół burszów, studentów uniwersytetów niemieckich należących do korporacji studenckiej;
2. zawadiacki, beztroski, łobuzerski sposób bycia właściwy burszom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. prowadzenie hulaszczego życia
Wiktionary
rzecz. bursz m.
czas. burszować
przym. burszowski
Wiktionary
charakterystyczny dla bursza; beztroski, zawadiacki, łobuzerski
SJP.pl
kopalna żywica drzew iglastych z trzeciorzędu; jantar, sukcynit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto wydzielone z rejonu na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, położone nad rzeką Gniłą Lipą;
Wiktionary
Bursztyn, jantar, amber (łac. sucinum, czasem także elektrum z gr. ἤλεκτρον – elektron) – kopalna żywica drzew iglastych, a w rzadszych przypadkach żywicujących liściastych drzew z rzędu bobowców czy rodziny dwuskrzydłowatych.
Wikipedia
przym. bursztyński
rzecz. bursztyniarz mos., bursztynnik mos., bursztyn mrz.
Wiktionary
drobny ślimak płucodyszny, szkodnik roślin motylkowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: bursztyn
(1.2) niewielki bursztyn
Wiktionary
(1.2) Jola znalazła na plażaaży bursztynek.
Wiktionary
rzecz. bursztynnik mos., bursztyn m., bursztyniarstwo n., bursztyniarnia ż., bursztyniarz m., bursztynka ż.
przym. bursztynowy, bursztyniarski, bursztynny
przysł. bursztynowo
Wiktionary
zjonizowana forma kwasu bursztynowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. sól lub ester kwasu bursztynowego
Wiktionary
Kwas bursztynowy, kwas butanodiowy – związek organiczny z grupy kwasów dikarboksylowych. Jest rozpuszczalny w wodzie, etanolu i eterze. Dość powszechnie występuje w przyrodzie, jest obecny w większości owoców i warzyw. Stanowi produkt pośredni w cyklu Krebsa.
Wikipedia
(1.1) Inny produkt degradacji poliamin, pirolina, może być dalej metabolizowana do bursztynianu.
Wiktionary
rzecz. bursztyn mrz., bursztyniarz mos., bursztynnik mos.
przym. bursztynny, bursztynowy
Wiktionary
potocznie: kobieta trudniąca się zawodowo poszukiwaniem i zbieraniem bursztynu
SJP.pl
1. zakład produkujący przedmioty z bursztynu;
2. miejsce wydobycia bursztynu; kopalnia bursztynu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce wydobycia bursztynu
(1.2) warsztat obróbki bursztynu
Wiktionary
(1.1) Dwóch moich synów pracuje w bursztyniarni przy obróbce bursztynów.
Wiktionary
rzecz. bursztynnik mos., bursztyn mrz., bursztyniarstwo n., bursztyniarz mos., bursztynka ż., bursztynek m.
przym. bursztynowy, bursztyniarski, bursztynny
przysł. bursztynowo
Wiktionary
przymiotnik od: bursztyniarz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bursztyniarstwem albo bursztyniarzem, dotyczący bursztyniarstwa lub bursztyniarza
Wiktionary
rzecz. bursztynnictwo n., bursztyniarz mrz., bursztyn m., bursztyniarz m., bursztynnik mos., bursztyniarstwo n., bursztynek mrz., bursztyniarnia ż.
przym. bursztyni, bursztynowy, bursztynny
Wiktionary
wyrabianie ozdób i przedmiotów z bursztynu; bursztynnictwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. rzemiosło związane z obróbką bursztynu
Wiktionary
Bursztyniarstwo (albo bursztynnictwo) – dział rzemiosła obejmujący wyrabianie ozdób z bursztynu.
Rzemieślnik zajmujący się bursztyniarstwem to bursztynnik.
Wikipedia
(1.1) Gdzie twój ojciec uczył się bursztyniarstwa?
Wiktionary
IPA: ˌburʃtɨ̃ˈɲarstfɔ, AS: burštỹńarstfo
Wiktionary
rzecz. bursztynnictwo n., bursztyn m., bursztyniarz m., bursztynnik mos., bursztynek mrz., bursztyniarnia ż.
przym. bursztyniarski, bursztynowy, bursztynny
Wiktionary
(1.1) bursztynnictwo
Wiktionary
1. osoba zajmująca się wyrabianiem ozdób z bursztynu; bursztynnik;
2. potocznie: osoba trudniąca się zawodowo poszukiwaniem i zbieraniem bursztynu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto zajmuje się poszukiwaniem i wykopywaniem bursztynów z ziemi
(1.2) zob. bursztynnik.
Wiktionary
Bursztynnik – rzemieślnik zajmujący się bursztyniarstwem, czyli wyrobem przedmiotów z bursztynu. Zawód ten nie występuje w oficjalnym wykazie rzemiosł. Uprawiany był na południowym wybrzeżu Bałtyku już od początków ludzkiego osadnictwa. Osoby zajmujące się obróbką bursztynu powołały Międzynarodowe Stowarzyszenie Bursztynników, które przyznaje tytuły Bursztynnika Roku.
Wikipedia
IPA: burˈʃtɨ̃ɲaʃ, AS: burštỹńaš
Wiktionary
rzecz. bursztyn m., bursztynek m., bursztyniarstwo n., bursztynnik m., bursztyniarnia ż., bursztynnictwo n., bursztynka ż., bursztynkowate nmos., bursztynian m., Bursztyn m.
przym. bursztynowy, bursztyniarski, bursztynniczy, bursztynny
przysł. bursztynowo
Wiktionary
(1.2) bursztynnik
Wiktionary
drobny ślimak płucodyszny, szkodnik roślin motylkowych
SJP.pl
Wikipedia
rodzina ślimaków z rzędu trzonkoocznych
SJP.pl
Bursztynkowate (Succineidae) – rodzina wszystkożernych ślimaków płucodysznych z rzędu trzonkoocznych (Stylommatophora), o niemal kosmopolitycznym zasięgu występowania. Charakteryzują się dość dużym ciałem, którego nie mogą w całości ukryć w muszli, oraz obecnością 2 par czułków. Ich muszla ma najczęściej barwę bursztynu, a ciało jest żółtawo-szare lub prawie czarne. Występują w środowiskach bardzo wilgotnych, rzadko w suchych. Wśród przedstawicieli tej rodziny znane są przypadki kanibalizmu.
Wikipedia
wyrabianie ozdób i przedmiotów z bursztynu; bursztyniarstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. rzemiosło związane z obróbką bursztynu
Wiktionary
(1.1) Gdzie twój wuj uczył się bursztyniarstwa?
Wiktionary
rzecz. bursztyn m., bursztyniarz m., bursztynnik mos., bursztyniarstwo n.
przym. bursztyniarski, bursztynowy
Wiktionary
(1.1) bursztyniarstwo
Wiktionary
osoba zajmująca się wyrabianiem ozdób z bursztynu; bursztyniarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzemieślnik, który obrabia bursztyny;
Wiktionary
Bursztynnik – rzemieślnik zajmujący się bursztyniarstwem, czyli wyrobem przedmiotów z bursztynu. Zawód ten nie występuje w oficjalnym wykazie rzemiosł. Uprawiany był na południowym wybrzeżu Bałtyku już od początków ludzkiego osadnictwa. Osoby zajmujące się obróbką bursztynu powołały Międzynarodowe Stowarzyszenie Bursztynników, które przyznaje tytuły Bursztynnika Roku.
Wikipedia
IPA: burˈʃtɨ̃ɲːik, AS: burštỹ•ńik
Wiktionary
rzecz. bursztyn m., bursztynek m., bursztyniarstwo n., bursztyniarz m., bursztyniarnia ż., bursztynnictwo n., bursztynówka ż., bursztynka ż., bursztynkowate nmos., bursztynian m., Bursztyn m.
przym. bursztynowy, bursztyniarski, bursztynniczy, bursztynny
przysł. bursztynowo
Wiktionary
(1.1) bursztyniarz
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. związany z bursztynem, dotyczący bursztynu
(1.2) daw. zawierający bursztyn albo wykonany z bursztynu
Wiktionary
rzecz. bursztyn mrz., bursztynek mrz., bursztyniarstwo n., bursztyniarnia ż., bursztyniarz mos., bursztynnik mos., bursztyniarka ż., bursztynowość ż., bursztynność ż., bursztyniarskość ż., bursztynian m., bursztynowiec mzw./mrz., bursztynka ż., bursztynkowate nmos.
przym. bursztynowy, bursztyni, bursztyniarski
przysł. bursztynowo, bursztyniarsko
Wiktionary
(1.1-2) współcz. bursztynowy
Wiktionary
dostarczający bursztynu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stanowiący bogate źródło bursztynu
Wiktionary
obfitujący w bursztyn, dostarczający bursztynu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Bursztynowicz:
Wikipedia
drzewo z rodziny oczarowatych o wonnej żywicy używanej do wyrobu perfum i kadzideł; ambrowiec
SJP.pl
związany z bursztynem
SJP.pl
Wikipedia
żółty o bursztynowym odcieniu
SJP.pl
związany z bursztynem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) jubil. miner. dotyczący bursztynu, związany z bursztynem, wykonany z bursztynu, zawierający domieszkę bursztynu
(1.2) chem. farm. dotyczący kwasu bursztynowego lub jego pochodnych
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający kolor złocistożółty, taki jak kolor bursztynu lub przypominający kolor bursztynu
Wiktionary
(1.1) W Gdańsku kupiłam sobie bursztynową biżuterię.
(1.1) Smukłą szyję kobiety zdobił sznur bursztynowych korali.
(2.1) Muszle bursztynek są cienkie, przezroczyste i najczęściej bursztynowego koloru.
(2.1) Na stole lśniły ametystowe kieliszki i bursztynowa karafka.
(2.1) Wpatrywał się ukradkiem w jego oblicze, w wielkie bursztynowe oczy i gęste czarne włosy.
Wiktionary
IPA: ˌburʃtɨ̃ˈnɔvɨ, AS: burštỹnovy
Wiktionary
rzecz. bursztyn mrz., bursztynek mrz., bursztyniarstwo n., bursztyniarnia ż., bursztyniarz mos., bursztynnik mos., bursztyniarka ż., bursztynowość ż., bursztynność ż., bursztyniarskość ż., bursztynian m., bursztynowiec mzw./mrz., bursztynka ż., bursztynkowate nmos.
przym. bursztynny, bursztyni, bursztyniarski
przysł. bursztynowo, bursztyniarsko
Wiktionary
(1.1) przest. bursztynny; książk. jantarowy
(2.1) złocistożółty
Wiktionary
1. w żeglarstwie: boczna ściana kadłuba statku; burt;
2. w lotnictwie: bok samolotu;
3. duży, prostopadłościenny kamień okładzinowy, który stanowi brzeg chodników i ścieżek; przybrucze;
4. krawędź rowu, kanału, nasypu itp.;
5. dolna warstwa soli w kopalni;
6. rodzaj dźwigu na samochodzie dostawczym;
7. buda nakrywająca koło wodne; burtnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. żegl. bok statku
(1.2) daw. kraw. obszywka
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: burta
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
(1.1) Łódź stała zwrócona przodem do baryłki, a prawym burtem do matni.
Wiktionary
(1.1) burta
(1.2) borta, naszywka, lamówka
Wiktionary
1. w żeglarstwie: boczna ściana kadłuba statku; burt;
2. w lotnictwie: bok samolotu;
3. duży, prostopadłościenny kamień okładzinowy, który stanowi brzeg chodników i ścieżek; przybrucze;
4. krawędź rowu, kanału, nasypu itp.;
5. dolna warstwa soli w kopalni;
6. rodzaj dźwigu na samochodzie dostawczym;
7. buda nakrywająca koło wodne; burtnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. bok statku;
(1.2) lotn. bok samolotu
(1.3) mot. bok skrzyni ciężarówki
(1.4) daw. pionowy brzeg kanału wodnego
(1.5) daw. wykończony lamówką brzeg materiału
(1.6) daw. czary
Wiktionary
Burta – jedna z połówek statku wodnego, a także statku powietrznego, posiadającego symetrię kadłuba (np. samolot lub sterowiec, ale już nie balon). Pojęciem tym, w zależności od potrzeb, określa się bądź całą połowę kadłuba, bądź też tylko jego poszycie. Termin stosowany także w szeregu innych określeń, np. jako strona skrzyni ładunkowej w lądowym pojeździe transportowym, pionowy brzeg kanału wodnego, połowa śluzy wodnej itd.
Wikipedia
(1.1) Majtkowie przywdziali nowe kaftany; jedni myli pokład, inni czyścili mosiężne spojenia burt i okien, na maszcie wywieszono jedną chorągiew, a na tyle statku drugą, większą.
Wiktionary
IPA: ˈburta, AS: burta
Wiktionary
przym. burtowy, zaburtowy
Wiktionary
1. w żeglarstwie: pionowa lub półpionowa deska, którą zakończone są wewnętrzne brzegi pokładu i półpokładu jachtu, chroniąca częściowo łódź przed zalaniem przez fale; futrówka;
2. w żeglarstwie: ławka przeznaczona dla wioślarzy;
3. buda nakrywająca koło wodne; burta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. ława okrętowa
Wiktionary
IPA: burtʲˈɲit͡sa, AS: burtʹńica
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Wikipedia
przymiotnik od: burta
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z burtą, dotyczący burty
Wiktionary
rzecz. burta ż.
przym. zaburtowy
Wiktionary
państwo w Afryce ze stolicą w Bużumburze; Republika Burundi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Afryce;
Wiktionary
Burundi (wym. [buˈɾundi]), oficjalnie Republika Burundi (rundi Republika y’Uburundi; fr. République du Burundi) – państwo śródlądowe położone w Afryce Wschodniej. Graniczy z Rwandą od północy, Tanzanią od wschodu i południa, oraz z Demokratyczną Republiką Konga od zachodu.
Wikipedia
(1.1) 1 lipca 1962 r. Burundi zostało ogłoszone niezależnym państwem.
Wiktionary
IPA: buˈrũndʲi, AS: burũndʹi
Wiktionary
rzecz. Burundyjczyk mos., Burundyjka ż.
przym. burundyjski
Wiktionary
(1.1) Republika Burundi
Wiktionary
gryzoń z rodziny wiewiórek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Tamias sibiricus|ref=tak., gatunek wiewiórki, występujący w syberyjskiej tajdze;
Wiktionary
Burunduk syberyjski (Eutamias sibiricus) – gatunek ssaka z podrodziny afrowiórek (Xerinae) w rodzinie wiewiórkowatych (Sciuridae), jedyny przedstawiciel rodzaju burunduk (Eutamias).
Wikipedia
IPA: buˈrũnduk, AS: burũnduk
Wiktionary
(1.1) syberyjski burunduk
Wiktionary
obywatel Burundi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Burundi
Wiktionary
IPA: ˌburũnˈdɨjt͡ʃɨk, AS: burũndyi ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Burundi n.
:: fż. Burundyjka ż.
przym. burundyjski
Wiktionary
obywatelka Burundi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Burundi
Wiktionary
IPA: ˌburũnˈdɨjka, AS: burũndyi ̯ka
Wiktionary
rzecz. Burundi n.
:: fm. Burundyjczyk mos.
przym. burundyjski
Wiktionary
związany z Burundi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Burundi
Wiktionary
(1.1) Ponad 140 osób zginęło w ub. tygodniu podczas bitwy między armią burundyjską i antyrządowymi partyzantami w miasteczku Rumonge położonym nad jeziorem Tanganika.
Wiktionary
IPA: ˌburũnˈdɨjsʲci, AS: burũndyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Burundi, Burundyjczyk, Burundyjka
Wiktionary
członek ludu zamieszkującego górskie regiony północno-zachodniego Pakistanu oraz przyległe tereny Indii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek grupy etnicznej zamieszkującej dolinę rzeki Hunza;
Wiktionary
(1.1) Zobaczyli czterech Buruszów pasących kozy.
Wiktionary
przym. buruszaski
rzecz. buruszaski mrz.
Wiktionary
(1.1) Hunza, Hunzu, Buruszaski
Wiktionary
język buruszaski - język należący do grupy języków izolowanych, używany w dolinach północno-zachodnich Indii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z językiem używanym w północnym Pakistanie, niewykazującym bezspornego pokrewieństwa z jakimkolwiek innym językiem świata
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język buruszaski (1.1);
Wiktionary
rzecz. Burusz mos.
Wiktionary
członek ludu zamieszkującego górskie regiony północno-zachodniego Pakistanu oraz przyległe tereny Indii
SJP.pl
Buruszowie – grupa etniczna, której językiem jest buruszaski, zamieszkująca głównie środkową część doliny rzeki Hunzy, dolinę Yasin i dolinę rzeki Nagir (dopływu rzeki Hunzy), w autonomicznym rejonie administracyjnym Gilgit-Baltistan (do 2009 r. Obszary Północne) w północnym Pakistanie. Według danych z 1991 r. grupa ta liczyła niewiele ponad 90 tys. osób. Buruszowie, którzy opuścili Hunzę, mieszkają i/lub pracują w Gilgicie, Śrinagarze, Karaczi; wielu Buruszów pracuje za granicą, głównie w krajach Półwyspu Arabskiego, Afganistanie, Europie i w Ameryce Północnej, i studiuje w Chinach. Na temat przynależności genealogicznej języka Buruszów nie ma wśród językoznawców zgody, przeważnie uważany jest wciąż za język izolowany. Także pochodzenie jego użytkowników jest przedmiotem dociekań naukowych, przy czym podkreśla się brak podobieństw genetycznych między Buruszami a ludami zamieszkującymi w bezpośrednim sąsiedztwie. Na pochodzenie zarówno języka buruszaski, jak i jego użytkowników rzucają światło badania J.H. Holsta, wedle których buruszaski jest spokrewniony z południowo-gruzińskimi językami kartwelskimi, i tam prawdopodobnie należy szukać rdzennych ziem Buruszów. Udokumentowane jest istnienie niezawisłych księstw (państewek) zamieszkałych przez Buruszów: Hunza, Nagir i Yasin od co najmniej XV w. do 1891 r., kiedy to ich tereny weszły w skład Imperium Brytyjskiego, zachowując jednak wewnętrzną niezależność. Wraz z podziałem Indii Brytyjskich w 1947 r. księstwa Buruszów znalazły się w granicach Pakistanu; księstwa Hunzy i Nagiru pozostały samorządne aż do ich likwidacji w 1974 i 1972 r. Buruszowie zamieszkiwali płaskie dna wysoko położonych i trudno dostępnych dolin rzek (Hunzy i jej dopływów), gdzie warunki terenowe, gleby i klimat sprzyjały rolnictwu i pasterstwu; przez stulecia prac irygacyjnych i budowy tarasów na najniższych partiach zboczy górskich powiększali teren upraw i zasiedlenia. Do tradycyjnych zajęć w dalszym ciągu zaliczają się pasterstwo (głównie owce, kozy, jaki i bydło), sadownictwo (głównie jabłka, czereśnie, orzechy włoskie i morele) oraz w mniejszym zakresie uprawa pasz i zbóż. Tradycyjny model życia zmienia się stopniowo, szczególnie w konsekwencji budowy przez Dolinę Hunzy szosy Karakoram Highway (ukończonej w 1978 r.), emigracji zarobkowej i rozwoju turystyki. Od XVI w. Buruszowie wyznają islam: na terenie dystryktów Hunzy i Yasin są to przeważnie izmailici, w dystrykcie Nagir szyici.
Wikipedia
ciemnoszary o brązowym i brudnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ciemnoszary, mający brunatny odcień
(1.2) ciemnoszary z plamami
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. gwara. więz. stójkowy, policjant
forma rzeczownika.
(3.1) D. lp. oraz M., B. i W. lm. od: bura
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na błękitnym niebie zaczęły się pojawiać bure chmury, zapowiadające złą pogodę.
Wiktionary
IPA: ˈburɨ, AS: bury
Wiktionary
rzecz. burek m., Burek mzw.
przym. burawy
Wiktionary
(2.1) salceson, śledź
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kresy. wiertniczy
Wiktionary
intensywne opady deszczu lub deszczu i gradu, któremu towarzyszą wyładowania elektryczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. intensywne opady deszczu lub deszczu i gradu, któremu towarzyszą wyładowania elektryczne w atmosferze (błyskawice i grzmoty);
(1.2) przen. czynność, zjawisko o dużej intensywności lub o gwałtownym przebiegu (np. wydarzenie historyczne, wojna, rewolucja, bunt, także gwałtowna reakcja na coś, awantura)
(1.3) przen. namiętność, niepokój
(1.4) bezład, chaos
Wiktionary
Burza – zjawisko meteorologiczne związane z intensywnym rozwojem chmur o strukturze pionowej Cumulonimbus. Charakterystyczny dla burz jest intensywny opad deszczu, śniegu lub gradu, którym towarzyszą wyładowania elektryczne w atmosferze – najczęściej pioruny, dające charakterystyczne efekty świetlne (błyskawice) i dźwiękowe (grzmoty). Wyróżnia się błyskawice płaskie, liniowe, wstęgowe, paciorkowe.
Wikipedia
(1.1) Jacek, wracaj natychmiast do domu, bo zanosi się na burzę!
(1.2) Głowę Jacka okala burza długich, falujących włosów.
Wiktionary
IPA: ˈbuʒa, AS: buža
Wiktionary
rzecz. burzliwość ż., burzowiec m.
przym. burzowy, burzliwy, przedburzowy
przysł. burzliwie
Wiktionary
chwast stepowy tworzący bujną gęstwinę zarośli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zwarte zbiorowisko wysokiej roślinności stepowej, najczęściej łopianów i ostów;
(1.2) przen. zarośla, gąszcze
Wiktionary
Burzan (ukr. Бур'ян – burján) – wysokie, bujne zarośla roślin zielnych, złożone przede wszystkim z chwastów: ostów i łopianów, występujące dawniej na stepach ukraińskich.
O burzanie pisał Adam Mickiewicz w sonecie Stepy Akermańskie:
Wikipedia
(1.1) Najbystrzejszy wzrok nie mógłby odkryć jednej żywej duszy ani nawet żadnego ruchu w ciemnych, zeschniętych i zwiędłych burzanach.
(1.2) Już pilnuje cieląt, które szukają zielonej trawy w burzanach dzikiego bzu za wsią rosnących (…).
Wiktionary
rzecz. burzanka ż.
Wiktionary
(1.2) chaszcze
Wiktionary
roślina z rodziny dyniowatych, uprawiana w strefie śródziemnomorskiej dla owoców mających zastosowanie w lecznictwie jako środek przeczyszczający; kolokwinta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. bot. arbuz kolokwinta, nazwa systematyczna|Citrullus colocynthis|ref=tak.
Wiktionary
Burzanka – struga, na Żuławach Wiślanych w gminach Milejewo i Elbląg.
Długość Burzanki wynosi 13,8 km. Struga wypływa w okolicy Wilkowa na wysokości 150 m n.p.m. Dalej płynie na południe przez Sierpin, Przezmark, Czechowo i na południe od Gronowa Górnego uchodzi do jeziora Druzno.
Wikipedia
rzecz. burzan m.
Wiktionary
(1.1) kolokwinta, kolocynta, arbuz kolokwinta, kawon kolokwinta
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Burzec – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Wojcieszków.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w ziemi stężyckiej.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Burzec, po jej zniesieniu w gromadzie Wojcieszków. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa siedleckiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|burzyć.
Wiktionary
IPA: buˈʒɛ̃ɲɛ, AS: bužẽńe
Wiktionary
rzecz. burzycielstwo n., burzyciel m., burzycielka ż., zburzenie n., wzburzenie n.
czas. burzyć ndk., zburzyć dk.
przym. burzycielski
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Burzenin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Burzenin.
Siedziba gminy Burzenin. Dawniej miasto – uzyskał lokację miejską przed 1378 rokiem, zdegradowany w 1870 roku. Prywatne miasto szlacheckie położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sieradzkim województwa sieradzkiego. Do II rozbioru Polski w granicach województwa sieradzkiego. W 1827 roku jako miasto prywatne Królestwa Kongresowego, położone było w powiecie sieradzkim, obwodzie sieradzkim województwa kaliskiego.
Wikipedia
mieszkaniec wsi Burzenin
SJP.pl
mieszkanka Burzenina (wsi w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Burzenin, wieś gminna w województwie łódzkim
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób burzliwy
Wiktionary
(1.1) 15 sierpnia w Towarzystwie Patriotycznym Polskim dyskutowano burzliwie nad sytuacją.
Wiktionary
rzecz. burzliwość ż., burza ż.
przym. burzliwy
Wiktionary
przestarzałe: czlowiek o burzliwym charakterze albo prowadzący burzliwy, niespokojny, awanturniczy tryb życia; awanturnik
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: burzliwie
SJP.pl
→ burzliwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest burzliwe; cecha tego, kto jest burzliwy
Wiktionary
rzecz. burza ż.
przym. burzliwy
przysł. burzliwie
czas. burzyć ndk.
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: burzliwy
SJP.pl
1. charakteryzujący się burzami atmosferycznymi;
2. pełen niepokoju i niezwykłych wydarzeń;
3. wzburzony, zdolny do gwałtownych reakcji;
4. o gwałtownym przebiegu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakteryzujący się burzami atmosferycznymi
(1.2) przen. pełen niepokoju i niezwykłych wydarzeń
(1.3) wzburzony, zdolny do gwałtownych reakcji
(1.4) o gwałtownym przebiegu
Wiktionary
(1.1) Nie wypłynęliśmy w morze, bo pogoda była zbyt burzliwa.
(1.2) Żyjemy w burzliwych czasach, nawet kolega może być wrogiem.
(1.2) Zdiagnozowano u niej stwardnienie rozsiane. Po długiej rozmowie z Becky nie mogłem powstrzymać się od wniosku, że jej choroba była po części powiązana z jej emocjonalnie burzliwym życiem.
(1.3) Był on burzliwym człowiekiem, wściekał się o cokolwiek.
(1.4) Narady były bardzo burzliwe.
Wiktionary
IPA: buʒˈlʲivɨ, AS: bužlʹivy
Wiktionary
rzecz. burzliwość ż., burza ż., burzowiec mrz.
przym. burzowy
przysł. burzliwie
Wiktionary
(1.1) gwałtowny, intensywny, obfity, rzęsisty
(1.2) pamiętny, pełen wydarzeń
(1.3) gorący, gwałtowny, namiętny, nieopanowany, pot. wybuchowy
(1.4) gwałtowny, rozgorączkowany, zaciekły, zażarty
Wiktionary
kanał odprowadzający z sieci kanalizacyjnej nadmiar wód opadowych; kanał burzowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. bud. kanał burzowy
Wiktionary
3 cieki w Polsce:
Wikipedia
(1.1) Absolutną koniecznością jest skierowanie do oczyszczania wody z tzw. burzowców.
(1.1) W burzowcach leżą opony, podkłady kolejowe, a nawet części samochodów.
Wiktionary
rzecz. burza ż.
przym. burzliwy
Wiktionary
rzeczownik
(1.1) gw-pl|Poznań. piana, coś burzącego się
Wiktionary
czas. burzyć
Wiktionary
kanalizacja służąca do odprowadzania wód opadowych i roztopowych; kanalizacja burzowa, burzowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest burzowe
Wiktionary
przym. burzowy
przysł. burzowo
Wiktionary
związany z burzą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący burzy, związany z burzą, zwiastujący burzę
Wiktionary
(1.1) Pogoda kwietniowa, zmieniająca się zdecydowanie, niepewna, wietrzna, burzowa, zapowiadająca ocieplenie.
(1.1) W ten pamiętny dla wielu wtorek, około godz. 15.00 pojawiła się chmura burzowa, która pozostawiła po sobie 12 ofiar śmiertelnych i wielkie spustoszenie.
Wiktionary
IPA: buˈʒɔvɨ, AS: bužovy
Wiktionary
rzecz. burza ż., burzowość ż.
przym. burzliwy, przedburzowy
Wiktionary
bourgeois; burżuj:
1. przedstawiciel burżuazji; kapitalista;
2. potocznie: z niechęcią lub podziwem o bogatym człowieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. członek burżuazji
Wiktionary
rzecz. burżujka ż., burżuj mos., bourgeois mos., burżuazja ż.
Wiktionary
(1.1) burżuj
Wiktionary
górna, najzamożniejsza warstwa mieszczaństwa, składająca się z właścicieli przedsiębiorstw handlowych lub produkcyjnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogół przedsiębiorców i osób zamożnych od XV wieku;
(1.2) pot. rzecz luksusowa
Wiktionary
Burżuazja (z fr. bourgeoisie „mieszczaństwo”) – pierwotnie synonim mieszczaństwa, następnie ogółu przedsiębiorców i osób zamożnych. Od końca XV wieku jest to określenie górnych, zamożnych warstw mieszczaństwa, odróżniających się od szlachty, a także ludu żyjącego z pracy swoich rąk. Obecnie oznacza ogół ludzi posiadających kapitały i odpowiednio wysoką pozycję społeczną.
Wikipedia
(1.1) Towarzysze i towarzyszki, amerykańska burżuazja knuje podstępy przeciw ludowi pracującemu!
(1.2) Chyba pozwolę sobie dziś na odrobinę burżuazji i zjem sushi zamiast schabowego z ryżem.
Wiktionary
IPA: ˌburʒuˈwazʲja, AS: buržuu̯azʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. burżujstwo n., burżuj m., burżujka ż., burżua m., burżuazyjność ż.
przym. burżuazyjny, burżujski
Wiktionary
(1.1) mieszczaństwo, burżujstwo
Wiktionary
stawać się burżuazyjnym, przesiąkać wpływami burżuazji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest burżuazyjne; cecha tych, którzy są burżuazyjni
Wiktionary
rzecz. burżuazja ż., burżuj m., burżujka ż.
przym. burżuazyjny
przysł. burżuazyjnie
Wiktionary
dotyczący burżuazji, związany z burżuazją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. związany z burżuazją, dotyczący burżuazji
(1.2) w komunistycznej nowomowie związany z panowaniem burżuazji, z kapitalizmem
Wiktionary
rzecz. burżuj m., burżujka ż., burżuazja ż., burżuazyjność ż.
przysł. burżuazyjnie
Wiktionary
bourgeois; burżua:
1. przedstawiciel burżuazji; kapitalista;
2. potocznie: z niechęcią lub podziwem o bogatym człowieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. człowiek należący do burżuazji
(1.2) przen. pogard. bogacz
Wiktionary
(1.2) Patrz, jaki burżuj się z niego zrobił: co miesiąc nową komórkę do szkoły przynosi.
Wiktionary
IPA: ˈburʒuj, AS: buržui ̯
Wiktionary
rzecz. burżujstwo n., burżuazja ż., burżua m.
:: fż. burżujka ż.
przym. burżuazyjny, burżujski
Wiktionary
(1.1) kapitalista
Wiktionary
pogardliwie o człowieku bardzo bogatym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pogard. kobieta należąca do burżuazji
(1.2) przen. pogard. bogaczka
(1.3) pot. mały, żelazny piecyk opalany drewnem lub węglem, koza
Wiktionary
(1.2) Ta burżujka znowu przyszła w nowych butach.
Wiktionary
rzecz. burżujstwo n., burżuazja ż., burżua m.
:: fm. burżuj mos.
przym. burżuazyjny, burżujski
Wiktionary
→ burżuj; burżui
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) pogard. związany z burżujem, dotyczący burżuja
Wiktionary
(1.1) Jesteś głupia, burżujska świnia! Otumanili was kapitaliści i księża swoją faszystowską propagandą i zrobili z was dzikusów.
Wiktionary
rzecz. burżuazja ż., burżuj mos., burżujka ż.
Wiktionary
1. ogół burżujów;
2. styl życia właściwy burżujom
SJP.pl
1. powodować zniszczenie, rozpadanie się czegoś; niszczyć;
2. przenośnie: niszczyć jakiś ład;
3. powodować mieszanie się, mącenie;
4. burzyć się:
a) przenośnie: denerwować się;
b) buntować się;
c) musować;
d) wichrzyć się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zburzyć)
(1.1) powodować rozpad czegoś budowanego
czasownik przechodni niedokonany (dk. wzburzyć)
(2.1) powodować, że coś kłębi się, pieni się
(2.2) wprowadzać niepokój; tracić spokój
(2.3) gw-pl|Górny Śląsk. dobijać się, stukać, uderzać
czasownik zwrotny niedokonany (dk. zburzyć się)
(3.1) ulegać niszczeniu
(3.2) biol. chem. kulin. ulegać fermentacji, intensywnie wydzielając pianę
czasownik zwrotny niedokonany (dk. wzburzyć się)
(4.1) pienić się, kłębić się gwałtownie
(4.2) tracić równowagę, gotować się w zdenerwowaniu
(4.3) nie zgadzać się na co
Wiktionary
(1.1) Przypomnij, Panie, / synom Edomu, / dzień Jeruzalem, / kiedy oni mówili: «Burzcie, burzcie - / aż do jej fundamentów!».
Wiktionary
IPA: ˈbuʒɨt͡ɕ, AS: bužyć
Wiktionary
rzecz. burzliwość ż., burzycielstwo n., burzyciel m., burzycielka ż., zburzenie n., wzburzenie n., burzenie n., reg. pozn. burzowiny. nmos.
czas. zburzyć dk.
przym. burzycielski
Wiktionary
(1.1) demolować, niszczyć, roznosić, rozpirzać, rozwalać, rujnować, wyburzać
(2.1) targać, wzburzać
(2.2) naruszać, wzburzać
(3.1) niszczyć się
(3.2) fermentować, musować
(4.1) kipieć, kotłować się, wrzeć, wzburzać się
(4.2) gotować się, kipieć, wrzeć, wzburzać się
(4.3) buntować się
Wiktionary
ten, który burzy coś, niszczy
SJP.pl
kobieta wprowadzająca zniszczenie, zamęt, naruszająca jakieś zasady
SJP.pl
skłonność do burzenia, niszczenia czegoś
SJP.pl
ptak z rodziny burzyków, podobny do mewy; nawałnik
SJP.pl
rodzina ptaków z rzędu rurkonosych; petrelowate
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Procellariidae|Leach|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu rurkonosych;
Wiktionary
Burzykowate, petrelowate (Procellariidae) – rodzina ptaków z rzędu rurkonosych (Procellariiformes).
Wikipedia
(1.1) Rogowa pochwa dzioba burzykowatych składa się z płytek.
Wiktionary
rzecz. burzyk mzw.
Wiktionary
o cechach burzykowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Burzyński (forma żeńska: Burzyńska; liczba mnoga: Burzyńscy) – polskie nazwisko. Pod koniec XX wieku w Polsce nosiło je 9583 osób.
Mężczyźni o tym nazwisku:
Wikipedia
przenosić sprzęt pływający w miejscach, gdzie przepłynięcie jest niemożliwe
SJP.pl
robotnik rzeczny w dawnej Rosji
SJP.pl
Burłak (ros. бурлак) – robotnik transportu rzecznego w Rosji, pracujący przy wiosłach lub holowaniu statków na linie. Burłacy, znani od XVI wieku, utrzymali się do początku XX stulecia. Rekrutowali się z wiejskiej biedoty, włóczęgów i polskich zesłańców.
Wikipedia
potocznie: autobus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) mot. samochód półciężarowy do przewozu osób, mały autobus
Wiktionary
Czechy:
Francja:
Osoby:
Wikipedia
IPA: bus, AS: bus
Wiktionary
rzecz. busik mrz.
przyr. -bus
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Busak (cyr. Бусак) – wieś w Czarnogórze, w gminie Nikšić. W 2011 roku liczyła 11 mieszkańców.
Wikipedia
złożony preparat farmaceutyczny rozkurczający mięśnie gładkie; stosowany głównie w kolce wątrobowej i nerkowej oraz w chorobie wrzodowej
SJP.pl
mieszkaniec Buska Zdroju; buszczanin; buskowianin
SJP.pl
mieszkanka Buska Zdroju; buszczanka; buskowianka
SJP.pl
[czytaj: busz] nazwisko wielu wybitnych amerykańskich i kanadyjskich postaci, np. George Bush - prezydent USA
SJP.pl
Muzyka:
Osoby o nazwisku Bush:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) technika aktywnego wypoczynku polegającego na bytowaniu w naturalnych warunkach, z dala od cywilizacji
Wiktionary
rzecz. bushcraftowiec m.
przym. bushcraftowy
Wiktionary
w feudalnej Japonii: członek szlacheckiej warstwy rycerskiej; samuraj
SJP.pl
Bushi (jap. 武士) – w Japonii z okresu przed restauracją Meiji termin ten oznaczał wszystkich ludzi zajmujących się wojaczką. Od określenia bushi pochodzi nazwa kodeksu moralnego japońskich wojowników – Bushidō.
Często mylnie używa się określenia bushi jako synonimu samuraja. Tymczasem bushi było terminem szerszym.
Wikipedia
[czytaj: busido lub buszido] w dawnej Japonii: kodeks honorowy samurajów; busido
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: kierowca busa
SJP.pl
w dawnej Japonii: kodeks honorowy samurajów; bushido
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. kodeks honorowy samurajów w feudalnej Japonii;
Wiktionary
Bushidō (武士道) – ideologia, stanowiąca fundament etycznych, moralnych i wartościowych norm klasy samurajów w feudalnym społeczeństwie Japonii od czasów nowożytnych. Odnosi się to do ogólnego, charakterystycznego dla Japonii, sposobu myślenia.
Jednak nie ma jednoznacznej definicji, a interpretacja bushidō znacznie się różni w zależności od okresu historycznego, statusu społecznego i regionu. Istnieją również ideałowe, estetyczne i religijne aspekty, które mogą znacznie odbiegać od rzeczywistego praktykowania bushidō.
Wikipedia
(1.1) Surowe wskazania busido, żądające od Japończyków hartu ducha wobec katastrof żywiołowych, są chyba najcenniejszą puścizną, jaką dawna Japonia przekazała nowej.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gwara. bocian, bocian biały
Wiktionary
(1.1) bocian, pot. bociek; gwara. bocion, bociun, bocan, boción, bociąg, bocon, bocoń, boczoń, boć, boćko, buśko, busion, iwanko, klebocon, klobocon, ksiądz wojciech, mocian, pocian, staś, wojtek, wojtuś, wosio; białystok|klekotun.
Wiktionary
zdrobnienie od: bus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: bus
(1.2) mały bus lub autobus
Wiktionary
IPA: ˈbuɕik, AS: buśik
Wiktionary
rzecz. bus m., autobus m., autobusik m., autobusiarz m.
przym. busowy, autobusowy
Wiktionary
[czytaj: biznes] interes, przedsięwzięcie, handel; biznes
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bank. ekon. interes, przedsięwzięcie przynoszące zysk
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Otworzymy mały business, może jakoś się ułoży.
Wiktionary
rzecz. businessman mos., businesswoman ż., show-business mrz.
Wiktionary
(1.1) pot. interes
Wiktionary
[czytaj: BIznesmen lub bizNEsmen] biznesmen;
1. człowiek prowadzący interesy; przedsiębiorca, handlowiec, przemysłowiec;
2. właściciel firmy produkcyjnej, handlowej lub usługowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba prowadząca interesy
Wiktionary
Przedsiębiorca (fr. entrepreneur) – w potocznym ujęciu to osoba podejmująca się przedsięwzięcia dla celów zarobkowych.
W polskim systemie prawa nie ma jednolitej definicji przedsiębiorcy. Funkcjonujące definicje sprowadza się do tego, że przedsiębiorcą jest podmiot prawa, który prowadzi we własnym imieniu działalność gospodarczą (lub zawodową). W rozumieniu prawnym „przedsiębiorca” najczęściej nie jest synonimem przedsiębiorstwa, ani firmy.
Wikipedia
(1.1) Do Żanety zaczął dostawiać się jakiś businessman i Waldek mu lutnął.
Wiktionary
rzecz. business mrz.
:: fż. businesswoman ż.
Wiktionary
[czytaj: biznesmenka] kobieta prowadząca interesy; przedsiębiorczyni, businesswoman, biznesmenka
SJP.pl
przymiotnik od: business; biznesowy
SJP.pl
[czytaj: biznesłomen] kobieta prowadząca interesy; przedsiębiorczyni, biznesmenka, businessmanka
SJP.pl
[czytaj: bas-ing] przewożenie dzieci do i ze szkół, położonych daleko od miejsca zamieszkania uczniów, specjalnymi autobusami (zwłaszcza w USA)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gwara. bocian, bocian biały
Wiktionary
(1.1) bocian, pot. bociek; gwara. bocion, bociun, bocan, boción, bociąg, bocon, bocoń, boczoń, boć, boćko, busiek, buśko, iwanko, klebocon, klobocon, ksiądz wojciech, mocian, pocian, staś, wojtek, wojtuś, wosio; białystok|klekotun.
Wiktionary
miasto na Ukrainie
SJP.pl
Busk (ukr. Буськ, Buśk) – miasto na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, rejonie złoczowskim, nad Bugiem, do 17 lipca 2020 r. siedziba administracyjna rejonu buskiego. 8,3 tys. mieszkańców (2006). W Busku rzeka Bug łączy się z rzeką Pełtwią, ze względu na dużą liczbę odnóg Bugu i mostów miasto było nazywane galicyjską Wenecją.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
ktoś, kto zabawia przechodniów, zbierając pieniądze do kapelusza; kuglarz; mim; muzyk; clown
SJP.pl
Występy uliczne, pot. z ang. busking – występy różnego rodzaju artystów (busker): kuglarzy, grajków, aktorów, klaunów, muzyków, brzuchomówców, kataryniarzy, tancerzy, żonglerów, iluzjonistów itd. Występy są zwykle połączone ze zbieraniem datków od przechodniów.
Wikipedia
1. → Busko-Zdrój;
2. → Busk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przym. od: Busko-Zdrój
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Niedzielny protest piłkarzy AKS jest szeroko komentowany w buskim światku piłkarskim.
Wiktionary
IPA: ˈbusʲci, AS: busʹḱi
Wiktionary
rzecz. buszczanin mos., buszczanka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gwara. bocian, bocian biały
Wiktionary
Busko-Zdrój – miasto uzdrowiskowe w Polsce, w województwie świętokrzyskim, stolica powiatu buskiego, siedziba gminy Busko-Zdrój. Znane już w XII w. jako Bużsk, w XIII w. Busk. Pod względem liczby mieszkańców 7. w województwie świętokrzyskim. W latach 1975–1998 w województwie kieleckim.
Wikipedia
(1.1) bocian, pot. bociek; gwara. bocion, bociun, bocan, boción, bociąg, bocon, bocoń, boczoń, boć, boćko, busiek, busion, iwanko, klebocon, klobocon, ksiądz wojciech, mocian, pocian, staś, wojtek, wojtuś, wosio; białystok|klekotun.
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie świętokrzyskim;
Wiktionary
Busko-Zdrój – miasto uzdrowiskowe w Polsce, w województwie świętokrzyskim, stolica powiatu buskiego, siedziba gminy Busko-Zdrój. Znane już w XII w. jako Bużsk, w XIII w. Busk. Pod względem liczby mieszkańców 7. w województwie świętokrzyskim. W latach 1975–1998 w województwie kieleckim.
Wikipedia
IPA: buˈskɔ‿zdruj, AS: busko‿zdrui ̯
Wiktionary
mieszkaniec Buska Zdroju; busczanin; buszczanin
SJP.pl
mieszkanka Buska Zdroju; busczanka; buszczanka
SJP.pl
Buskowianka - uzdrowiskowa woda mineralna wytwarzana w Busku-Zdroju od 1960 r. w dwóch rodzajach: Buskowianka Zdrój i Buskowianka. W 2002 r. Buskowianka została wybrana w drodze przetargu i jest dostarczana na posiedzenia Rady Ministrów.
Wikipedia
1. przyrząd do wyznaczania kursu samolotu lub statku;
2. przestarzale: kompas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kompas służący do wskazywania stron świata
Wiktionary
Busola magnetyczna – urządzenie nawigacyjne służące do wyznaczania kierunku bieguna magnetycznego. Busola, podobnie jak kompas, jest wyposażona w igłę magnetyczną.
Wikipedia
(1.1) Oni jako pierwsi z Włochów mieli używać busoli, jakkolwiek przyrząd ten chyba zapożyczyli od Arabów.
Wiktionary
IPA: buˈsɔla, AS: busola
Wiktionary
przym. busolowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. busolowy
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|bussola. z etym|łac|buxida. od etym|łac|buxis.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) compass
* arabski: (1.1) بوصلة
* białoruski: (1.1) бусоль ż.
* chorwacki: (1.1) busola ż.
* francuski: (1.1) boussole ż.
* hiszpański: (1.1) brújula ż.
* interlingua: (1.1) bussola
* niemiecki: (1.1) Bussole ż.
* rosyjski: (1.1) буссоль ż.
* ukraiński: (1.1) бусоль ż.
* włoski: (1.1) bussola ż.
źródła.
== busola (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) busola, kompas
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) kompas
Wiktionary
zdrobnienie od: busola
SJP.pl
związany z busolą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z busolą, dotyczący busoli
Wiktionary
rzecz. busola ż.
Wiktionary
pas ruchu dla autobusów, rzadziej dla prywatnych busów i taksówek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pas ruchu dla autobusów
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbuspas, AS: buspas
Wiktionary
[czytaj: bast]
1. w grze w oczko: zdobycie liczby punktów większej niż 21; fura;
2. środowiskowo: kryzys finansowy
SJP.pl
Wikipedia
urządzenie zwiększające efekt działania maszyny, zwłaszcza w momencie wzrostu obciążenia; booster
SJP.pl
Zobacz też:
Wikipedia
pisanie kolejnych linijek tekstu na przemian od lewej ku prawej i od prawej ku lewej stronie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sposób pisania w kolejnych wierszach tekstu na przemian: raz od prawej do lewej, raz od lewej do prawej przy odwracaniu również samych liter;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌbustrɔˈfɛdɔ̃n, AS: bustrofedõn
Wiktionary
zarośla charakterystyczne dla suchych podzwrotnikowych obszarów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gęste zarośla, charakterystyczne dla suchych obszarów podzwrotnikowych, głównie południowej Afryki, Australii, w mniejszej skali wschodniej Afryki i Ameryki Południowej, składające się z kolczastych krzewów;
Wiktionary
Busz – formacja roślinna, charakterystyczna dla suchych obszarów podrównikowych, głównie Afryki południowej, Australii (lokalne określenie scrub), w mniejszej skali Afryki wschodniej i Ameryki Południowej. Przeważają w nim krzewy, często kolczaste, zrzucające liście na okres suszy.
Wikipedia
(1.1) Zabłądził i przez trzy dni błąkał się po buszu.
Wiktionary
IPA: buʃ, AS: buš
Wiktionary
przym. buszowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie jampolskim, obwodu winnickiego, przy ujściu rzeki Buszy do Morachwy;
Wiktionary
Busza (ukr. Буша́́) – wieś na Ukrainie w rejonie jampolskim, obwodu winnickiego, przy ujściu rzeki Buszy do Morachwy, na Podolu.
Wikipedia
przym. buszecki
Wiktionary
antylopa afrykańska zamieszkująca lasy na południe od Sahary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) grupa gatunków i podgatunków ssaków z rodziny krętorogich
Wiktionary
Buszbok subsaharyjski(Tragelaphus scriptus) – gatunek ssaka z rodziny wołowatych (Bovidae). Obejmuje osiem podgatunków.
Wikipedia
IPA: ˈbuʒbɔk, AS: bužbok
Wiktionary
mieszkaniec Buska Zdroju; busczanin; buskowianin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Buska-Zdroju
Wiktionary
IPA: buʃˈt͡ʃãɲĩn, AS: buščãńĩn
Wiktionary
rzecz. buszczanka ż.
przym. buski
Wiktionary
mieszkanka Buska Zdroju; busczanka; buskowianka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Buska-Zdroju
Wiktionary
IPA: buʃˈt͡ʃãnka, AS: buščãnka
Wiktionary
rzecz. buszczanin m.
przym. buski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w południowo-zachodnim Iranie, nad Zatoką Perską;
Wiktionary
Buszehr (perski: بوشهر, dawniej również Abu Szahr ابو شهر) – miasto w południowo-zachodnim Iranie, nad Zatoką Perską. Jest stolicą ostanu Buszehr.
Miasto założono w 1736. W mieście znajduje się port lotniczy Buszehr.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
jednostka objętości ciał sypkich w krajach anglosaskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miar. jednostka objętości, a także masy materiałów sypkich, stosowana zwłaszcza w krajach anglosaskich;
Wiktionary
Buszel (ang. bushel; skrót bu) – jednostka objętości materiałów sypkich stosowana w krajach anglosaskich.
Wikipedia
(1.1) Według obliczeń Pimentela sprzed mniej więcej 10 lat, z jednego buszla kukurydzy (buszel to w przybliżeniu 1/40 tony) wyprodukować można 2,5 galona etanolu (prawie 10 l).
(1.1) też tak pomyślałem, ale na buszle mierzy się rzeczy sypkie jak ziarno albo cukier. Na pewno nie tuczniki.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
członek ludu afrykańskiego, zamieszkującego pustynię Namib i kotlinę Kalahari; Buszmen
SJP.pl
członkini ludu afrykańskiego, zamieszkującego pustynię Namib i kotlinę Kalahari; Buszmenka
SJP.pl
członek ludu afrykańskiego, zamieszkującego pustynię Namib i kotlinę Kalahari; Buszman
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) antrop. członek ludu afrykańskiego zamieszkującego kotlinę Kalahari i pustynię Namib;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbuʃmɛ̃n, AS: bušmẽn
Wiktionary
przym. buszmeński
rzecz. Buszmenka ż.
Wiktionary
lud afrykański
SJP.pl
Buszmeni, zwani też San – lud negroidalny, wykazujący też pewne cechy rasy żółtej.
Uchodzi za jeden z najstarszych ludów świata. Niewykluczone, że jego przedstawiciele w epoce neolitu zamieszkiwali również tereny Europy.
Obecnie liczą około 82 tys. osób, zamieszkując tereny Kalahari i regiony sąsiednie w Namibii, Angoli, Zimbabwe i Botswanie. Jeszcze w XVIII w. zamieszkiwali całą Południową Afrykę, ale wyparci zostali przez Burów i ludy Bantu. Przypuszczalnie wcześniej Buszmeni przed ekspansją Bantu zamieszkiwali obszary wschodniej Afryki do Somalii, nieliczne obecnie tam ludy buszmeńskie to Sandawe i Kindiga (Hadza) w południowej Tanzanii, Dorobo (Wandorobo) w górach Kenii i Boni (Waboni) w Somalii.
Wikipedia
członkini ludu afrykańskiego, zamieszkującego pustynię Namib i kotlinę Kalahari; Buszmanka
SJP.pl
grasować, plądrować, rozbijać się, szperać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) przebierać w jakichś rzeczach, poruszać się, przeszukując coś
Wiktionary
(1.1) Basia często z upodobaniem buszuje w second handach.
Wiktionary
IPA: buˈʃɔvat͡ɕ, AS: bušovać
Wiktionary
rzecz. buszowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|buszować.
Wiktionary
IPA: ˌbuʃɔˈvãɲɛ, AS: bušovãńe
Wiktionary
czas. buszować
Wiktionary
rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny błędnikowatych
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny buszówkowatych
SJP.pl
o cechach buszówkowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Buszówkowate (Acanthizidae) – rodzina ptaków z podrzędu śpiewających (Oscines) w obrębie rzędu wróblowych (Passeriformes).
Wikipedia
o cechach buszówkowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. doktryna George'a Busha;
2. nieskładne wypowiedzi George'a Busha
SJP.pl
Wikipedia
1. okrycie stopy lub dolnej części nogi z mocną częścią spodnią
2. element podpory podtrzymującej statek w czasie budowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) część ubrania, noszona na stopie, chroniąca stopy człowieka, rzadko zwierzęcia;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od buta
Wiktionary
But – okrycie stopy, kończyny. Jeden z najbardziej istotnych elementów ubioru ludzkiego, czasem zwierzęcego (końskie buty, tzw. klumpy).
Zwyczajowo buty mają podeszwy i mogą mieć cholewki osłaniające łydki. Jeżeli cholewki sięgają maksymalnie tylko do kostek lub brak jest cholewki, to takie buty określa się mianem półbuty.
Wikipedia
(1.1) Emilian wrócił do domu w zabłoconych butach.
Wiktionary
IPA: but, AS: but
Wiktionary
rzecz. butowanie n., zbutowanie n.
:: zdrobn. bucik m., butek m.
:: zgrub. bucior m.
czas. butować ndk., zbutować dk.
przym. buciany
Wiktionary
(1.1) bucior, bucik, butek; reg. pozn. papeć, papuć.; gw-pl|Górny Śląsk|szczewik.
Wiktionary
skrót
(1.1) = butelka
Wiktionary
(1.1) Mąkę Szymanowską w 2-kilogramowym opakowaniu można kupić za 5,99 zł, zaś oliwę z oliwek [...] za 34,99 zł/but.
Wiktionary
zbytnia śmiałość, pewność siebie; arogancja, zuchwalstwo, tupet, wyniosłość, pycha, bezczelność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. zbytnia pewność siebie, pycha
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od but
Wiktionary
Buta – miasto w Demokratycznej Republice Konga, stolica prowincji Dolne Uele. Przez miasto przepływa rzeka Itimbiri. W mieście znajduje się także lokalne lotnisko oraz przebiega linia kolejowa łącząca Bumba z Isiro. Miasto jest zamieszkiwane przez 125 428 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈbuta, AS: buta
Wiktionary
rzecz. butność ż.
czas. bucić się ndk.
przym. butny
przysł. butnie
Wiktionary
ekstrawagancki żart, figlarny paradoks
SJP.pl
związek chemiczny, pochodna butanu o dwóch wiązaniach podwójnych w cząsteczce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: butadien
SJP.pl
rekwizyty używane w przedstawieniach teatralnych, będące imitacją przedmiotów
SJP.pl
przymiotnik od: butaforia
SJP.pl
czwarty w kolei związek chemiczny w szeregu homologicznym alkanów, gaz używany np. w zapalniczkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek organiczny z grupy alkanów, bezbarwny i bezwonny gaz, jego mieszanina z propanem znana jest jako LPG;
Wiktionary
Butan, C
4H
10 – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów nasyconych, czwarty homolog w szeregu homologicznym alkanów. Jego izomerem jest izobutan.
Wikipedia
(1.1) Butan występuje w dwóch formach izomerycznych: liniowej i rozgałęzionej.
Wiktionary
IPA: ˈbutãn, AS: butãn
Wiktionary
przym. butanowy
Wiktionary
alkohol butylowy (C4H9OH)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. alkohol alifatyczny o wzorze sumarycznym C4H9OH, używany głównie jako rozpuszczalnik oraz jako surowiec chemiczny;
Wiktionary
Butanol, alkohol butylowy, C
4H
9OH – organiczny związek chemiczny z grupy alkoholi. Jest używany głównie jako rozpuszczalnik oraz produkt przejściowy w reakcjach chemicznych, rozważa się jego stosowanie jako paliwa.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) alkohol butylowy
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* słowacki: (1.1) butanol m.
* szwedzki: (1.1) butanol w.
źródła.
== butanol (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chem. butanol
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: buˈtãnɔl, AS: butãnol
Wiktionary
(1.1) alkohol butylowy
Wiktionary
związany z butanem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z butanem, dotyczący butanu; zawierający butan
Wiktionary
rzecz. butan mrz.
Wiktionary
handlowa nazwa leku przeciwzapalnego, fenylobutazonu
SJP.pl
Fenylobutazon (łac. phenylbutazonum) – organiczny związek chemiczny, lek o bardzo silnym działaniu przeciwzapalnym, umiarkowanie przeciwbólowym i słabo przeciwgorączkowym oraz antyagregacyjnym, pochodna butylopirazolidyny, należąca do niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ).
Wikipedia
rodzaj mocnego kleju syntetycznego
SJP.pl
Butapren – nazwa handlowa kleju rozpuszczalnikowego, którego głównym składnikiem sklejającym jest kauczuk chloroprenowy.
Wikipedia
przymiotnik od: butapren
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. LGBT homoseksualna kobieta o męskiej ekspresji
Wiktionary
mały but; bucik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: but
(1.2) mały but
Wiktionary
rzecz. bucior mrz., but mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. pachołek
(1.2) stpol. oprawca
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) budel, butyr
(1.2) butyr
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. butelkowy
frazeologia.
etymologia.
etym|niem.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== butel (język wenecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) dziecko
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbutɛl, AS: butel
Wiktionary
przym. butelkowy
Wiktionary
(1.1) budel, butyr
(1.2) butyr
Wiktionary
potocznie, żartobliwie o butelce, głównie w kontekście spożywania napojów alkoholowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. żart. lub pogard. butelka (zwykle z trunkiem)
Wiktionary
(1.1) Widziałam go pod sklepem, z butelczyną w dłoni.
Wiktionary
IPA: ˌbutɛlˈt͡ʃɨ̃na, AS: butelčỹna
Wiktionary
rzecz. butelka ż., butla ż., buteleczka ż., butelkowiec m., butelkownica ż., butelkowanie n., zabutelkowanie n.
czas. zabutelkować dk., butelkować ndk.
przym. butelkowy
Wiktionary
(1.1) flacha
Wiktionary
zdrobnienie od: butelka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pieszcz. zdrobn. od butelka
(1.2) mała butelka
(1.3) pieszcz. zawartość buteleczki (1.1)
Wiktionary
(1.1) Heniuś przyniósł litrową buteleczkę wódeczki; napijmy się.
(1.2) W apteczce stała buteleczka z jakimiś kroplami.
Wiktionary
IPA: ˌbutɛˈlɛt͡ʃka, AS: butelečka
Wiktionary
rzecz. butelka ż., butla ż., butelczyna ż., butelkowiec m., butelkownica ż., butelkowanie n., zabutelkowanie n.
czas. zabutelkować dk., butelkować ndk.
przym. butelkowy
Wiktionary
(1.1) flaszeczka
Wiktionary
podobny do małej butelki
SJP.pl
a) naczynie z wąską szyjką i małym otworem do przechowywania płynów;
b) zawartość tego naczynia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szklany, plastikowy, ceramiczny lub metalowy pojemnik na wodę i inne płyny w kształcie walca o zwężającym się jednym z końców
Wiktionary
Butelka – rodzaj naczynia, szklanego lub z tworzywa sztucznego, rzadziej metalowego czy ceramicznego. Ma kształt walca zamkniętego u dołu, a u góry stożkowato zwężającego się tak, że otwarty wylot butelki - szyjka - ma znacznie mniejszą średnicę, niż średnica walca. Służy najczęściej do przechowywania różnego rodzaju płynów - napojów: wody, mleka, napojów alkoholowych itp. Butelki zatykane są metalowym kapslem, zakrętką lub korkiem, zapobiegającym wylewaniu się płynu z butelki podczas transportu, a także zabezpieczającym płyn przed kontaktem z powietrzem, który w większości przypadków wpływać może negatywnie na przechowywaną zawartość.
Wikipedia
(1.1) Pani dyrektor zauważyła grupę uczniów z papierosami i butelkami piwa.
Wiktionary
IPA: buˈtɛlka, AS: butelka
Wiktionary
rzecz. butelkowiec m., butelkownica ż., butelkowanie n., zabutelkowanie n.
:: zdrobn. butelczyna ż., buteleczka ż.
:: zgrub. butla ż.
czas. butelkować ndk., zabutelkować dk.
przym. butelkowy, butelkowaty
Wiktionary
(1.1) butla, flaszka
Wiktionary
automat do skupu zużytych butelek lub puszek
SJP.pl
Maszyna do skupu butelek, kaucjomat – urządzenie akceptujące puste opakowanie szklane bądź plastikowe w zamian za kwotę pieniężną w postaci bonu lub paragonu. Pierwszy patent dla tego typu urządzenia został zarejestrowany w 1920 w USA. Maszyna ta jest popularna w krajach, w których obowiązkowy jest recykling opakowań np. Norwegii, Niemczech czy Austrii.
Wikipedia
1. delfin butelkonosy - ssak z rzędu waleni, z rodziny delfinowatych, o wydłużonym pysku przypominającym kształtem butelkę, zamieszkujący wody przybrzeżne wszystkich oceanów; butlonos;
2. wal butelkonosy - ssak zaliczany do podrzędu zębowców, mający szczęki wyciągnięte w charakterystyczny dziób, zamieszkujący Morze Arktyczne i północną część Oceanu Atlantyckiego; wal butelkonosy północny, dogling
SJP.pl
rozlewać płyn do butelek
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zabutelkować)
(1.1) rozlewać płyn z większego naczynia do butelek
Wiktionary
(1.1) Wino nie znosi podróży, ważne jest więc, żeby było butelkowane w kraju, w którym powstało.
Wiktionary
rzecz. butla ż., butelkowanie n., butelka ż., buteleczka ż., zabutelkowanie n., butelczyna ż.
przym. butelkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nalewanie płynu do butelek, najczęściej przemysłowo
Wiktionary
rzecz. zabutelkowanie n., butelkownica ż., butelka ż., buteleczka ż., butla ż., butelczyna ż., butelkowiec m.
czas. butelkować ndk., zabutelkować dk.
przym. butelkowy
Wiktionary
przypominający kształtem butelkę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający kształtem butelkę
Wiktionary
(1.1) Do gry w kręgle używa się butelkowatych ciężkich pionów.
Wiktionary
rzecz. butelka ż., butla ż.
przym. butelkowy
Wiktionary
związany z butelką
SJP.pl
środowiskowo: powstaniec rzucający butelki z benzyną na czołgi niemieckie w okresie powstania warszawskiego
SJP.pl
miejsce zakładu produkcyjnego, w którym butelki są napełniane płynem
SJP.pl
ciemnozielony
SJP.pl
związany z butelką
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący butelki, związany z butelką
(1.2) mający kolor ciemnozielony, taki jak kolor szklanej butelki
(1.3) przypominający kształtem butelkę
Wiktionary
(1.2) Jesień świetnie wygląda w ciepłych zieleniach, od groszkowej, przez oliwkową, do butelkowej.
(1.3) Zdołał nawet wypatrzeć w pobliżu toru kolejowego sławne drzewo butelkowe o wypukłym pniu w kształcie flaszki.
Wiktionary
IPA: ˌbutɛlˈkɔvɨ, AS: butelkovy
Wiktionary
rzecz. butel mrz., butla ż., butelka ż., buteleczka ż., butelczyna ż., butelkowiec mos., butelkownica ż., butelkowość ż., butelkowatość ż., buteleczkowatość ż., butelkowe n., butelkownia ż., butelkowanie n., zabutelkowanie n.
czas. butelkować ndk., zabutelkować dk.
przym. butelkowaty, buteleczkowaty
Wiktionary
(1.3) flaszowy
Wiktionary
alken mający 4 atomy węgla w cząsteczce; butylen
SJP.pl
Buten (butylen) – węglowodór nienasycony z grupy alkenów (z jednym wiązaniem podwójnym) o wzorze sumarycznym C4H8. Występuje naturalnie w gazach otrzymywanych z przeróbki ropy naftowej. Jest stosowany do otrzymywania butadienu oraz tworzyw sztucznych. Najważniejsze zastosowanie w przemyśle ma metylopropen (do produkcji polimerów i kopolimerów poliizobutylenu).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bot. kaczeniec
Wiktionary
dawniej: kanapka z masłem i plasterkiem mięsa lub sera; butersznyt
SJP.pl
dawniej: kanapka z masłem i plasterkiem mięsa lub sera; butersznit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. obłożona serem lub wędliną kromka lub bułka
Wiktionary
IPA: buˈtɛrʃnɨt, AS: buteršnyt
Wiktionary
(1.1) kanapka
Wiktionary
mały sklep detaliczny, przeważnie z odzieżą oraz galanterią; boutique
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. mały sklep z odzieżą, galanterią, także z kosmetykami
Wiktionary
Butik (z franc. boutique) – niewielki sklep stacjonarny lub internetowy z modną lub ekskluzywną odzieżą bądź galanterią. Często sprzedający produkty jednej marki, w szczególności jednego projektanta.
Wikipedia
(1.1) Tę sukienkę kupiłam w tamtym butiku obok kina.
Wiktionary
IPA: ˈbutʲik, AS: butʹik
Wiktionary
przym. butikowy
Wiktionary
(1.1) sklepik
Wiktionary
przymiotnik od: butik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z butikiem, dotyczący butiku
Wiktionary
rzecz. butik mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. duża butelka, gąsior;
2. naczynie ze stali służące do przechowywania oraz transportu gazów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie turczańskim;
Wiktionary
Wikipedia
przym. butelecki
Wiktionary
nielegalnie nagrana płyta muzyczna; bootleg
SJP.pl
Bootleg, butleg – nagranie muzyczne rozpowszechniane zazwyczaj bez zgody autora; nagranie pirackie. Istnieją także oficjalne bootlegi, czyli nagrania koncertowe autoryzowane przez artystę lub grupę i będące w normalnej sprzedaży.
Do określenia nielegalnych nagrań z koncertów używa się także terminu ROIO (ang. recordings of indeterminate origin, czyli nagrania o nieokreślonym pochodzeniu).
Wikipedia
bootlegger, bootleger;
1. nielegalny producent lub przemytnik alkoholu w Ameryce Północnej w czasach prohibicji;
2. potocznie: szmugler, przemytnik, kontrabandzista
SJP.pl
kamerdyner; lokaj; służący
SJP.pl
Herb szlachecki:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
przymiotnik jakościowy
(1.1) śrpol. butny, pyszny
Wiktionary
IPA: buˈtlʲivɨ, AS: butlʹivy
Wiktionary
rodzaj walenia z rodziny zyfiowatych
SJP.pl
Butlogłów (Hyperoodon) – rodzaj ssaków morskich z rodziny zyfiowatych (Ziphiidae).
Wikipedia
ssak z rzędu waleni, z rodziny delfinowatych, o wydłużonym pysku przypominającym kształtem butelkę, zamieszkujący wody przybrzeżne wszystkich oceanów; delfin butelkonosy
SJP.pl
Butlonos (Tursiops) – rodzaj wodnych ssaków z podrodziny Delphininae w obrębie rodziny delfinowatych (Delphinidae).
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: butnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: butny
SJP.pl
dawniej: butnie
SJP.pl
zbytnia pewność siebie, hardość, pycha, buta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest butne; cecha tych, którzy są butni
Wiktionary
rzecz. buta ż.
przym. butny
przysł. butnie
Wiktionary
hardy, bezczelnie stawiający na swoim
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) książk. hardy, bezczelnie stawiający na swoim
Wiktionary
(1.1) Matka mówi o tym ze łzami w oczach, że traciła kontakt z córką, z którą do niedawna jeszcze miała całkiem dobre relacje. Pyskowała, stawała się butna, arogancka, kłamała, była opryskliwa.
Wiktionary
IPA: ˈbutnɨ, AS: butny
Wiktionary
rzecz. buta ż., butność ż.
czas. bucić się
przysł. butnie
Wiktionary
(1.1) dumny, hardy, wyniosły, bezczelny, arogancki, zuchwały, książk. nonszalancki, impertynencki
Wiktionary
rodzaj praktyki artystycznej i przedstawień łączących japońskie tradycje powiązane z duchowością buddyzmu zen oraz ekspresjonistyczny taniec zachodnioeuropejski
SJP.pl
Butō (jap. 暗黒舞踏 ankoku-butō; dosł. taniec mroku, ciemności, poza Japonią także pisownia butoh) – zbiorcza nazwa określająca różne rodzaje aktywności i technik tańca, inspirowanych przez ruch Ankoku-Buyō.
Wikipedia
kobieta nałogowo kupująca buty
SJP.pl
osoba uzależniona od kupowania butów
SJP.pl
uzależnienie od kupowania butów
SJP.pl
dawniej: duży kolczyk z brylantem lub ozdobny guzik
SJP.pl
Buton, także: Butung, Butuni – wyspa w Indonezji na morzu Banda u południowo-wschodniego wybrzeża Celebes; powierzchnia 4408 km², ok. 448 tys. mieszkańców (2010).
Na zachód od Buton leży wyspa Muna, na południowy wschód wyspy Tukangbesi, na północ wyspa Wowoni.
Wikipedia
1. mały flakonik na kwiatki przypinany do sukni balowej w XVIII i XIX w.;
2. dziura od guzika w klapie marynarki, żakietu, będąca miejscem wkładania kwiatu, miniaturki orderu itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraw. niewielki otwór na guzik w lewej klapie marynarki lub żakietu na wysokości obojczyka;
(1.2) kraw. niewielka, płytka kieszeń, umieszczona na wysokości piersi w marynarce lub żakiecie
(1.3) daw. niewielki flakonik na kwiaty, który przypinano do sukni balowej
Wiktionary
Butonierka (fr. boutonnière) – niewielki otwór na guzik w lewej klapie marynarki lub żakietu na wysokości obojczyka.
Dawniej zwany butonierą, służył do zapinania najwyższego guzika. Służył on zapinaniu pod szyję klap marynarki.
Wikipedia
(1.1) W dzisiejszych czasach butonierka nie pełni tej samej roli, co kiedyś.
(1.2) A w butonierkę wetknij sobie ozdobną chusteczkę.
(1.3) Dawniej kobiety nosiły butonierki przy eleganckich sukniach.
Wiktionary
AS: butońerka
Wiktionary
rzecz. butoniera ż.
Wiktionary
(1.2) brustasza
Wiktionary
Butor (ros. Бутор) – wieś w Mołdawii (Naddniestrzu), w rejonie Grigoriopol, siedziba gminy o tej samej nazwie. W 2004 roku liczyła 3042 mieszkańców.
Wikipedia
but z kółkami wbudowanymi w podeszwę
SJP.pl
1. żargonowo: uruchamiać komputer lub system operacyjny;
2. w gwarze uczniowskiej: kopać nogami
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Butrymowicz:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. [czytaj: butler] polski herb hrabiowski;
2. [czytaj: batler] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: baTN] rodzaj bannera zamieszczanego na stronach internetowym, po kliknięciu w obszar którego użytkownik zostaje przeniesiony na stronę reklamodawcy
SJP.pl
jednostka monetarna Gambii; 100 bututów = 1 dalasi
SJP.pl
Dalasi (kod ISO 4217: GMD) – jednostka monetarna Gambii. Dzieli się na 100 bututów.
W 1971 dalasi zastąpiło funta gambijskiego jako oficjalną walutę Gambii. Kursie wymiany ustalony został na poziomie: 1 GMD = 0,4 funta = 4 szylingi. Obecnie w obiegu znajdują się monety o nominale 25 i 50 bututów oraz 1 dalasi. Banknoty: 5, 10, 20, 25, 50, 100, 200 GMD.
Wikipedia
butwiak owłosiony - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych
SJP.pl
o substancjach organicznych: ulegać rozkładowi pod wpływem bakterii i grzybów; gnić, murszeć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zbutwieć)
(1.1) podlegać rozkładowi pod wpływem wilgoci i mikroorganizmów
Wiktionary
rzecz. butwiec m., butwielina ż., butwienie n., zbutwienie n.
czas. zbutwieć dk.
Wiktionary
1. rzadko: rozkład, zgnilizna;
2. dawniej: rodzaj grzybka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rozkładanie się pod wpływem wilgoci i mikroorganizmów
Wiktionary
Wikipedia
czas. butwieć
Wiktionary
próchnica
SJP.pl
Próchnica nadkładowa, ektopróchnica, podściółka, butwina, surowina – poziom organiczny pokrywający w lasach powierzchnię gleby mineralnej.
Próchnica nadkładowa zbudowana jest z resztek roślinnych w różnych stadiach mineralizacji i humifikacji. Grubość tej warstwy jest odwrotnie proporcjonalna do intensywności biologicznych procesów rozkładu (butwienia z udziałem tlenu i beztlenowego gnicia).
Wikipedia
1. jednowartościowy rodnik alkilowy wywodzący się od butanu;
2. bardzo odporny i wytrzymały rodzaj kauczuku syntetycznego do wyrobu kabli, izolacji i dętek
SJP.pl
Grupa butylowa (–CH2CH2CH2CH3 lub –C4H9) – alkilowa grupa funkcyjna pochodząca od butanu (C4H10), powstała wskutek oderwania od niego jednego atomu wodoru. Grupa butylowa oznaczana jest symbolem Bu.
Wyróżnia się cztery izomeryczne rodniki grupy butylowej:
Wikipedia
alken mający 4 atomy węgla w cząsteczce; buten
SJP.pl
związany z butylem
SJP.pl
alkin mający 4 atomy węgla w cząsteczce
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. pachołek
(1.2) stpol. oprawca
Wiktionary
IPA: ˈbutɨr, AS: butyr
Wiktionary
(1.1-2) butel
Wiktionary
przyrząd do oznaczania zawartości tłuszczu w mleku i produktach mlecznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przyrząd służący do pomiaru zawartości tłuszczu w produktach mlecznych;
Wiktionary
Butyrometr (tłuszczomierz) – przyrząd służący do pomiaru zawartości tłuszczu w mleku oraz mięsie oraz w przetworach mlecznych i mięsnych.
Z uwagi na przeznaczenie wyróżnia się:
Wikipedia
IPA: ˌbutɨˈrɔ̃mɛtr̥, AS: butyrõmetr̦
Wiktionary
(1.1) tłuszczomierz
Wiktionary
pułk butyrski - pułk piechoty okresu Imperium Rosyjskiego
SJP.pl
wyraz mający naśladować płacz lub buczenie; bu
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …naśladujący niski monotonny dźwięk, np. płacz lub buczenie
Wiktionary
Lista postaci występujących w Dragon Ball
Wikipedia
(1.1) bu
Wiktionary
Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = eduk. Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie
Wiktionary
przymiotnik od: BUW (Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego); BUW-owski
SJP.pl
Buxtehude – miasto w Niemczech w kraju związkowym Dolna Saksonia w powiecie Stade. Liczy około 39,5 tys. mieszkańców. Nazywane miastem bajek. Tutaj rozgrywa się akcja baśni Jeż i zając (niem. Der Hase und der Igel), znanej także w wersji Braci Grimm, chociaż oryginalna baśń dotyczyła jednak miejscowości Bexhövede.
Wikipedia
napój orzeźwiający sporządzany z mąki owsianej lub prosa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. napój z lekko sfermentowanej kaszy jaglanej z dodatkiem rodzynek, cytryny i cukru; specjał regionalny Podlasia;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) napój
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
war. boza
tłumaczenia.
źródła.
== -buza (język zulu.) ==
wymowa. IPA|ˈɓuːza.
znaczenia.
czasownik
(1.1) pytać, pytać się, zapytać, zadać / zadawać pytania
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) napój
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
war. boza
tłumaczenia.
źródła.
== -buza (język zulu.) ==
wymowa. IPA|ˈɓuːza.
znaczenia.
czasownik
(1.1) pytać, pytać się, zapytać, zadać / zadawać pytania
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
członek plemienia słowiańskiego zamieszkującego Wołyń i ziemię nad Bugiem
SJP.pl
przymiotnik od: Bug
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bugiem, dotyczący rzeki Bug
Wiktionary
rzecz. Bug mrz., bużysko n., Zabużanin mos., Zabużanka ż., zabużanin mos., zabużanka ż.
przym. nadbużański, zabużański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. używana najczęściej w warunkach polowych improwizowana grzałka złożona z metalowych elementów, zwykle żyletek, podłączonych do źródła prądu;
Wiktionary
Buzała (od buzować, gdyż jej działanie objawia się natychmiastowym bulgotaniem wody) – improwizowana grzałka, wykonana najczęściej z dwóch żyletek, oddzielonych zapałkami i podłączonych przewodami do źródła napięcia. Jest ona używana głównie w więzieniach, wojsku lub w warunkach polowych, gdy nie ma innego narzędzia do zagotowania wody.
Wikipedia
(1.1) Z braku sprzętu aresztanci gotują za pomocą aparatury własnej produkcji, zwanej buzałą, a to jest nielegalne i niebezpieczne.
Wiktionary
czas. buzować ndk.
Wiktionary
1. broń obuchowa, w Polsce używana do celów reprezentacyjnych
2. oznaka stopnia pułkownika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. wojsk. wschodnia broń obuchowa o stalowej głowicy;
Wiktionary
Buzdygan (węg. bozdogan - pałka, tur. – maczuga) – jednoręczna broń obuchowa pochodzenia wschodniego, składająca się ze styliska zakończonego głowicą wyposażoną w szereg wypustek - tzw. piór.
Metalowa głowica buzdyganu osadzona była na trzonku (stylisku) o długości ok. 60 cm. Trzonek wykonywany był z drewna, okuty blachą bądź całkowicie metalowy (w niektórych przypadkach z ukrytym wewnątrz sztyletem - odmiana perska). Metalowa głowica wyposażona była w pióra (najczęściej od 6 do 8, rzadziej w większej ilości) promieniście rozchodzące się od drzewca. Pióra w jej formie bojowej miały kształt trójkątny lub trapezowy, zwężający się ku dołowi. W wersji paradnej pióra bywały zaokrąglone, obite srebrną lub złotą blachą, niekiedy wysadzane klejnotami.
Wikipedia
(1.1) W jednym z czółen stał pan Skrzetuski, wyższy nad innych, dumny, spokojny, z porucznikowskim buzdyganem w ręku i z gołą głową, bo mu strzała tatarska zerwała czapkę.
Wiktionary
roślina zielna rosnąca w Afryce, Azji i Europie południowej; wrzęciołek
SJP.pl
Buzdyganek (Tribulus L.) – rodzaj rośliny z rodziny parolistowatych. Obejmuje 30 gatunków. Rośliny te występują naturalnie niemal w całym Starym Świecie oraz w Australii (brak ich w północnej Europie i Azji). Najbardziej zróżnicowane gatunkowo są na suchych obszarach w Afryce. Buzdyganek naziemny T. terrestris został szeroko rozprzestrzeniony poza swym pierwotnym zasięgiem i spotykany jest na obu kontynentach amerykańskich. We florze Polski rodzaj jest reprezentowany tylko przez ten przejściowo zawlekany gatunek (ma status efemerofita). Rośliny z tego rodzaju przeprowadzają fotosyntezę C4; rozprzestrzeniają się za pomocą owoców zaopatrzonych w ostre kolce, wbijające się w kończyny zwierząt (i raniące je).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Buzek (forma żeńska: Buzek/Buzkowa/Buzkówna; liczba mnoga: Buzkowie) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 206 osób.
Wikipedia
środowiskowo, pogardliwie: homoseksualista; homoś, pedał, pedzio, cieć, pedalarz, pedalista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) pot. środ. pijak
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) środ. uderzenie bili kijem trzymanym za plecyecami
wykrzyknik
(3.1) …wyrażający podziw
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk. homoseksualista
Wiktionary
środowiskowo: odbywać stosunek homoseksualny; cwelić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. uprawianie seksu homoseksualnego
Wiktionary
czas. buzerować
Wiktionary
zdrobniale o twarzy lub ustach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. pocałunek
Wiktionary
(1.1) Na pożegnanie dała mi buzi w policzek.
Wiktionary
IPA: ˈbuʑi, AS: buźi
Wiktionary
rzecz. buzia ż., buźka ż., buziak m., buziaczek m.
wykrz. buźka
Wiktionary
zdrobniale o twarzy lub ustach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. usta
(1.2) pot. twarz
Wiktionary
(1.1) Stojąc tam z rozdziawioną buzią, wyglądał jak dureń.
(1.2) Naprawdę masz śliczną trójkątną buzię ze spiczastym noskiem i rzeczywiście trochę przypominasz zaaferowaną myszkę. Cudowną myszkę, z ciekawymi świata ślepkami. Poza tym masz oryginalne, rudawe włosy i zupełnie przyzwoite, wcale nie mysie nóżki.
Wiktionary
IPA: ˈbuʑa, AS: buźa
Wiktionary
rzecz. buziak m.
:: zdrobn. buźka ż., buziuchna ż., buziulka ż., buziunia ż., buzieńka ż.
wykrz. buźka
Wiktionary
(1.1) pysio, usteczka
(1.2) twarzyczka
Wiktionary
zdrobnienie od: buziak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od buziak
Wiktionary
rzecz. buziak m., buzi n.
Wiktionary
1. pocałunek, cmoknięcie;
2. twarz dziecięca lub dziewczęca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. pocałunek, całus
Wiktionary
Pocałunek – akt polegający na kontakcie ust z ciałem innej osoby (np. ustami, policzkiem, dłonią) lub przedmiotem.
Wikipedia
(1.1) Ukochana dała mi buziaka na pożegnanie.
Wiktionary
IPA: ˈbuʑak, AS: buźak
Wiktionary
rzecz. buzia ż., buzi n.
:: zdrobn. buziaczek m.
wykrz. buźka
Wiktionary
pieszczotliwie o buzi; buziulka, buziunia, buziuchna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: buźka
Wiktionary
IPA: buˈʑɛt͡ʃka, AS: buźečka
Wiktionary
rzecz. buzia ż., buźka ż., buziak m.
wykrz. buźka
Wiktionary
buziak, całus
SJP.pl
pieszczotliwie o buzi; buziulka, buziunia, buzieczka
SJP.pl
pieszczotliwie o buzi; buziunia, buziuchna, buzieczka
SJP.pl
pieszczotliwie o buzi; buziulka, buziuchna, buzieczka
SJP.pl
pieszczotliwie o twarzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: buzia
wykrzyknik
(2.1) używane jako pozdrowienie lub pożegnanie
Wiktionary
(1.1) Czerwoną kredką narysowała uśmiechnięte usteczka i buźka była gotowa.
Wiktionary
rzecz. buzieczka ż., buzia ż., buziak mrz., buzi n.
Wiktionary
potocznie: palić się dużym płomieniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gwałtowne palenie się
Wiktionary
czas. buzować ndk.
Wiktionary
(1.1) hajcowanie
Wiktionary
grecki instrument muzyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. grecki instrument strunowy szarpany
(1.2) muz. irlandzki instrument strunowy szarpany
(1.3) choreogr. grecki taniec
Wiktionary
Buzuki, bouzouki – instrument muzyczny z grupy strunowych szarpanych wywodzący się z Azji Środkowej, popularny również w muzyce celtyckiej.
Wikipedia
(1.1) Krzysztof umie grać na buzuki.
Wiktionary
IPA: buˈzuci, AS: buzuḱi
Wiktionary
stolica Burundi; Bujumbura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. największe miasto Burundi, dawniej stolica tego państwa;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌbuʒũmˈbura, AS: bužũmbura
Wiktionary
rzecz. bużumburczyk mos., bużumburka ż.
przym. bużumburski
Wiktionary
(1.1) Bujumbura
Wiktionary
mieszkaniec Bużumbury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bużumbury
Wiktionary
IPA: ˌbuʒũmˈburt͡ʃɨk, AS: bužũmburčyk
Wiktionary
rzecz. Bużumbura ż.
:: fż. bużumburka ż.
przym. bużumburski
Wiktionary
mieszkanka Bużumbury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bużumbury
Wiktionary
IPA: ˌbuʒũmˈburka, AS: bužũmburka
Wiktionary
rzecz. Bużumbura ż.
:: fm. bużumburczyk mos.
przym. bużumburski
Wiktionary
przymiotnik od: Bużumbura (stolica Burundi)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Bużumbura
Wiktionary
IPA: ˌbuʒũmˈbursʲci, AS: bužũmbursʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bużumbura ż., bużumburka ż., bużumburczyk mos.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Buzułukiem, dotyczący Buzułuka
Wiktionary
rzecz. Buzułuk mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w obwodzie wołgogradzkim Rosji, lewy dopływ Chopra
(1.2) geogr. hydron. rzeka w obwodzie orenburskim Rosji, lewy dopływ Samary
(1.3) geogr. adm. miasto w europejskiej części Rosji, w obwodzie orenburskim, położone nad rzeką Samarą;
Wiktionary
Wikipedia
przym. buzułucki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) starorzecze, dawne koryto Bugu
Wiktionary
4 jeziora w Polsce:
Wikipedia
(1.1) To bużysko pełne jest ryb.
Wiktionary
IPA: buˈʒɨskɔ, AS: bužysko
Wiktionary
rzecz. Bug m., zabużanin m., zabużanka ż.
przym. bużański, zabużański
Wiktionary
1. zgrubienie od: bułka;
2. potocznie: biceps; bicek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od: bułka
(1.2) geol. kulista lub bochenkowata forma występowania niektórych skał w postaci okrągławych brył;
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. guz lub opuchlizna
(1.4) pot. pejor. epitet wobec człowieka niezgrabnego, otyłego, gapiowatego
(1.5) pot. kulista bryła czegoś albo zgrubienie
(1.6) slang. wspinaczkowy mięsień, siła mięśni
(1.7) stpol. bulla
forma czasownika.
(2.1) gw-pl|Mazury. 3. os. lp. cz. przeszłego, r. żeński od być
Wiktionary
Buła – nazwa kulistych lub bochenkowatych konkrecji, zazwyczaj dużych, tkwiących w skałach osadowych.
Wikipedia
(1.1) Na drugie śniadanie do szkoły dostałem ogromną bułę z żółtym serem.
(1.2) W formie buły występują często krzemienie i fosforyty.
(1.3) Jo mom buła.
(1.4) Jacek, ale z ciebie buła!
(1.5) Na poboczu porobiły się wielkie buły zmarzniętego błota śniegowego.
(1.6) Bularz to łojant, u którego nastąpił ucisk buły na przysadkę mózgową.
Wiktionary
rzecz. bułczanka, bułczarka, bułczak, bułkarz, bułkowanie, bułka, bułeczka, męczybuła
czas. bułkować
przym. bułczany, bułkowy, bułeczny
Wiktionary
(1.1) bułka, weka
(1.3) gula, gała, guz, bula
(1.4) gamoń, niezguła, niedorajda, gryncbuła
(1.5) bryła, gruda, kula, gała
(1.6) mięsień, muskuł, pot. muł
Wiktionary
Bułaków – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Pogorzela.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Krotoszyn w rejencji poznańskiej. Bułaków należał do okręgu borkowskiego tego powiatu i stanowił część majątku Borzęciczki, którego właścicielem był wówczas Juliusz Radoliński. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 305 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 30 dymów (domostw).
Wikipedia
koń maści bułanej; bułanek, bułany
SJP.pl
o koniu: mający maść płową, żółtobrązową, czarną grzywę i czarny ogon
SJP.pl
potocznie koń bułany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. koń maści bułanej
Wiktionary
(1.1) Myślałem przez chwilę, że nas z bułankiem wichura pogrzebie!
Wiktionary
rzecz.
:: fż. bułanka ż.
przym. bułany
Wiktionary
bułana klacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. klacz maści bułanej
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: bułanek
Wiktionary
(1.1) Wojak odjechał na bułance w stronę boru.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. bułanek m.
przym. bułany
Wiktionary
o koniu: mający maść płową, żółtobrązową, czarną grzywę i czarny ogon
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o koniu płowy, żółtawobrązowy, z czarną grzywą i ogonem
Wiktionary
(1.1) Biegnie konik bułany przez łąki i przez łany, przez kurze i przez kwiaty — w nieznane biegnie światy.
Wiktionary
rzecz. bułanek m., bułanka ż.
Wiktionary
(1.1) izabelowy
Wiktionary
1. miecz perski albo szabla turecka z szeroką głownią;
2. znakomita stal polerowana, z której na Wschodzie wyrabiano szable
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Niestety, Bułat nie uczył się baszkirskiego w szkole podstawowej.
Wiktionary
rzecz. bułat m.
przym. bułatowy, bułatny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
oznaka władzy hetmana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krótka laska zakończona ozdobną gałką, będąca dawniej symbolem władzy hetmańskiej, obecnie oznaką władzy marszałkowskiej
(1.2) urząd, godność, władza, których zewnętrzną oznaką jest buława (1.1)
(1.3) wojsk. broń obuchowa składająca się z trzonu zakończonego ciężką gałką;
Wiktionary
Buława (od st.rus. bulava, ‘pałka z głowicą’) – jednoręczna broń obuchowa, składająca się ze styliska zakończonego kulistą lub gruszkowatą głowicą.
Wikipedia
(1.1) Za oznakę rangi dano mu dubeltowy haft jeneralski, a na szlifach dwie buławy hetmańskie złożone na krzyż.
Wiktionary
IPA: buˈwava, AS: buu̯ava
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. buławka ż.
Wiktionary
rodzaj ryb z rzędu dorszokształtnych
SJP.pl
buławinka czerwona - grzyb z klasy workowców
SJP.pl
o cechach buławinkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Buławinkowate (Clavicipitaceae (Lindau) O.E. Erikss.) – rodzina grzybów z rzędu rozetkowców (Hypocreales).
Wikipedia
o cechach buławinkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
przedstawiciel rzędu workowców z podklasy jądrzaków
SJP.pl
1. zdrobnienie od: buława;
2. mała buława; coś małego w kształcie buławy;
3. grzyb z rodziny buławkowatych, o maczugowatym kształcie i zielonkawym miąższu;
4. buławka włosa - mieszek włosowy
SJP.pl
Wikipedia
1. podobny do małej buławy;
2. mułek buławkowaty - gatunek owada z rodziny szarańczowatych;
3. o cechach buławkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Buławkowate (Clavariadelphaceae Corner) – rodzina grzybów należąca do rzędu siatkolistkowców (Gomphales).
Wikipedia
1. podobny do małej buławy;
2. mułek buławkowaty - gatunek owada z rodziny szarańczowatych;
3. o cechach buławkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
roślina z rodziny storczykowatych
SJP.pl
Buławnik (Cephalanthera Rich.) – rodzaj roślin należący do rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Obejmuje 19 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje Eurazję, północno-zachodnią Afrykę i zachodnią Amerykę Północną. W Polsce występują trzy gatunki. Rośliny te zasiedlają zwykle żyzne lasy liściaste, rzadziej rosną na łąkach, preferują gleby wapienne.
Wikipedia
gatunek huby o drzewiastym kapeluszu, pasożytujący przeważnie na drzewach
SJP.pl
tradycyjna wędlina z miąższu bułki, krwi oraz podrobów w osłonce z jelita, przypominająca wyglądem kiełbasę, a konsystencją kaszankę; żymlok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. spoż. rodzaj wędliny; odpowiednik kaszanki, w której zamiast kaszy, jako nadzienie zastosowano bułkę
Wiktionary
(1.1) Nie jadłeś jeszcze bułczanki zrobionej przez pana Pawła.
(1.1) Lubię dobrze przyprawiona bułczankę z kiszoną kapustą i ziemniakami.
Wiktionary
IPA: buwˈt͡ʃãŋka, AS: buu̯čãŋka
Wiktionary
rzecz. buła ż., bułka ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk|żymlok, żemlok.
Wiktionary
1. urządzenie dzielące i zaokrąglające ciasta na bułki;
2. regionalnie: sprzedawczyni bułek
SJP.pl
ekspresywnie: bułka
SJP.pl
zdrobnienie od: bułka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: bułka
(1.2) mała bułka
(1.3) pot. eufem. srom
Wiktionary
Bułeczka – powieść dla dzieci autorstwa Jadwigi Korczakowskiej. Po raz pierwszy wydana w 1957 roku przez Naszą Księgarnię. W roku 1973 została zekranizowana.
Wikipedia
(1.1) Zjedz trochę bułeczki z marmoladką.
Wiktionary
IPA: buˈwɛt͡ʃka, AS: buu̯ečka
Wiktionary
rzecz. buła ż., bułka ż.
Wiktionary
potocznie: cecha kogoś łagodnego
SJP.pl
1. przypominający kształtem lub smakiem bułeczkę;
2. o sierści konia lub krowy: żółtawo-jasnobrązowy
SJP.pl
skrót od: bułgarski
SJP.pl
skrót
(1.1) = bułgarski
Wiktionary
Język bułgarski (bułg. български език, bylgarski ezik [ˈbɤ̞lɡɐrski ɛˈzik]) – język z grupy języków południowosłowiańskich oraz bałkańskiej ligi językowej. Posługuje się nim ok. 9 mln ludzi, głównie w Bułgarii, gdzie jest językiem urzędowym, ale także w Grecji, Kanadzie, Macedonii Północnej, Mołdawii, Rumunii, Serbii, USA, Turcji i Ukrainie.
Wikipedia
zob. bułgarski.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Nazwisko Bułgakow (ros. Булгаков) nosili:
Wikipedia
obywatel Bułgarii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek narodowości bułgarskiej, obywatel Bułgarii, mieszkaniec Bułgarii
(1.2) hist. członek plemięemienia pochodzenia huńskiego znad Morza Czarnego
(1.3) geogr. zob. Bułgar Wielki.
Wiktionary
Bułgarzy – naród z grupy południowych Słowian, zamieszkujący głównie Bułgarię, w mniejszej liczbie także Macedonię Północną, Grecję, Ukrainę i Mołdawię.
Etnos bułgarski ukształtował się w południowo-wschodnim zakątku Półwyspu Bałkańskiego, w Dobrudży, Mezji, Tracji i Macedonii.
Wikipedia
(1.1) Kiedy Bułgarzy potrząsają głową, to wtedy oznacza to "tak".
(1.2) Bo Stlawowie z Hunnami a Scyta z Bułgarem, • A z drugiej strony Med znów ze Scytą zmówiony…
Wiktionary
IPA: ˈbuwɡar, AS: buu̯gar
Wiktionary
rzecz. bułgarski mrz., Bułgaria ż., bułgarskość ż.
:: fż. Bułgarka ż.
przym. bułgarski
Wiktionary
(1.2) Protobułgar, Prabułgar
Wiktionary
państwo w Europie ze stolicą w Sofii; Republika Bułgarii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w południowej Europie ze stolicą w Sofii;
Wiktionary
Bułgaria, Republika Bułgarii (bułg. България, Република България) – państwo położone w południowo-wschodniej Europie, na Bałkanach. Graniczy z Serbią oraz Macedonią Północną od zachodu, Grecją i Turcją od południa, Morzem Czarnym od wschodu i Rumunią od północy.
Bułgaria jest członkiem: Organizacji Narodów Zjednoczonych (od 1955), Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego – NATO (od 2004) oraz Unii Europejskiej (od 2007).
Wikipedia
(1.1) Bułgaria jest krajem europejskim.
Wiktionary
IPA: buwˈɡarʲja, AS: buu̯garʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. bułgarski mrz., Bułgar mos./mrz., Bułgarka ż., bułgarskość ż., bułgaryzacja ż., bułgaryzowanie n., bułgarystyka ż., bułgarysta mos., bułgarystka ż., Protobułgarzy lm., protobułgarski m.
czas. bułgaryzować ndk.
przym. bułgarski, protobułgarski
Wiktionary
(1.1) nazwa oficjalna: Republika Bułgarii
Wiktionary
obywatelka Bułgarii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta lub dziewczyna narodowości bułgarskiej, obywatelka Bułgarii, mieszkanka Bułgarii
Wiktionary
Bułgarka – opowiadanie Iwana Wazowa, wydane pierwotnie na łamach czasopisma Byłgarska sbirka w listopadzie 1899 r. pod tytułem Czełopeszkata gora i zamieszczone następnie, już pod nowym tytułem, w tomie opowiadań Pystyr swjat (1902).
Wikipedia
IPA: buwˈɡarka, AS: buu̯garka
Wiktionary
rzecz. Bułgaria ż., bułgarski mrz., bułgarskość ż., bułgaryzacja ż., bułgaryzowanie n., bułgarystyka ż., bułgarysta m., bułgarystka ż., Protobułgarzy lm., protobułgarski m.
:: fm. Bułgar mos.
czas. bułgaryzować ndk.
przym. bułgarski, protobułgarski
Wiktionary
związany z Bułgarią
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Bułgarią lub Bułgarami
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urzędowy Bułgarii;
Wiktionary
Język bułgarski (bułg. български език, bylgarski ezik [ˈbɤ̞lɡɐrski ɛˈzik]) – język z grupy języków południowosłowiańskich oraz bałkańskiej ligi językowej. Posługuje się nim ok. 9 mln ludzi, głównie w Bułgarii, gdzie jest językiem urzędowym, ale także w Grecji, Kanadzie, Macedonii Północnej, Mołdawii, Rumunii, Serbii, USA, Turcji i Ukrainie.
Wikipedia
(1.1) Sozopol jest pięknym kurortem na bułgarskim wybrzeżu.
Wiktionary
IPA: buwˈɡarsʲci, AS: buu̯garsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bułgaria ż., Bułgar m., Bułgarka ż., bułgarszczyzna ż., bułgaryzowanie n.
Wiktionary
dotyczący Bułgarii i Polski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posługujący się językiem bułgarskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem bułgarskim
(1.3) spisany, stworzony w języku bułgarskim
Wiktionary
IPA: buwˈɡarskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: buu̯garskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. język bułgarski
(1.2) to, co bułgarskie
Wiktionary
przym. bułgarski
rzecz. bułgarski mrz.
Wiktionary
znawca języka, kultury i literatury bułgarskiej
SJP.pl
1. nauka zajmująca się badaniem języków, literatur, kultur i historii narodów bułgarskich;
2. wydział na uniwersytecie obejmujący tego typu studia
SJP.pl
Wikipedia
poddawanie wpływom bułgarskim, nadawanie czemuś cech typowo bułgarskich
SJP.pl
Bułgaryzacja (bułgarski: побългаряване) – termin oznaczający proces przyswajania języka bułgarskiego oraz kultury bułgarskiej przez jednostki lub grupy społeczne funkcjonujące wcześniej w ramach innych kultur. Bułgaryzacja może odbywać się zarówno dobrowolnie jak i pod przymusem.
W czasach współczesnych mianem tym określano próby asymilacji Turków zamieszkujących Bułgarię, podejmowane przez tamtejszy reżim komunistyczny.
Wikipedia
wyraz, zwrot lub konstrukcja składniowa wzorowane na języku bułgarskim albo z niego przejęte
SJP.pl
poddawać wpływom bułgarskim, rozszerzać wpływy bułgarskie, nadawać czemuś cechy typowo bułgarskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) narzucanie komuś języka, kultury i obyczajów bułgarskich
(1.2) nadawanie czemuś bułgarskiego charakteru
Wiktionary
rzecz. bułgaryzacja ż., Bułgaria ż., Bułgar m., Bułgarka ż., bułgarski mrz.
czas. bułgaryzować
przym. bułgarski
Wiktionary
(1.1-2) bułgaryzacja
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Bułhak:
Wikipedia
nazwisko, np. Michaił Afanasjewicz Bułhakow (1891-1940), rosyjski dramatopisarz i prozaik, z zawodu lekarz
SJP.pl
Nazwisko Bułgakow (ros. Булгаков) nosili:
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) liter. związany z twórczością Michaiła Bułhakowa
Wiktionary
rzecz. Bułhakow mos.
Wiktionary
białe pieczywo pszenne, okrągłe lub podłużne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wypiek o niewielkich rozmiarach;
(1.2) pot. daw. białe pieczywo pszenne, ciasto
(1.3) pot. fałda skóry wystająca spod biustonosza pod pachą
(1.4) slang. wspinaczkowy mięsień, siła mięśni
Wiktionary
Bułka – odmiana delikatnego pieczywa, najczęściej pszennego, żytniego lub kukurydzianego. Czasem bułka może być posypana mąką, makiem, sezamem, innymi ziarnami lub kruszonką. Może też zawierać słodkie nadzienie.
Wikipedia
(1.1) Poszedłem do sklepu kupić bułki na śniadanie.
Wiktionary
IPA: ˈbuw.ka, AS: buu̯ka
Wiktionary
rzecz. bułczanka ż., bułczarka ż., bułczak m., bułkarz m., bułkowanie n.
:: zdrobn. bułeczka ż.
:: zgrub. buła ż.
czas. bułkować ndk.
przym. bułczany, bułkowy, bułeczny
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński|żymła.
(1.4) mięsień, muskuł, pot. muł
Wiktionary
potocznie:
1. obtaczać w panierce produkt przeznaczony do smażenia;
2. o biuście: wypychać się poza niedobrany biustonosz; bułkować się
SJP.pl
przypominający kształtem lub smakiem bułkę
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: bułowato
SJP.pl
przypominający kształtem lub smakiem dużą bułkę
SJP.pl
skrót od: Bank Wschodni
SJP.pl
skrót od: Biuro Wystaw Artystycznych
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = szt. Biuro Wystaw Artystycznych
Wiktionary
(1.1) Mam zaproszenie do BWA na wernisaż.
Wiktionary
IPA: bɛ‿vu‿ˈa, AS: be‿vu‿a
Wiktionary
skrótowiec CBWA
Wiktionary
(1.1) BeWuA, bewua
Wiktionary
skrót od: Bank Współpracy Europejskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = wojsk. bojowy wóz piechoty;
Wiktionary
(skrót od: Boiling Water Reactor) - reaktor z wrzącą wodą, rodzaj reaktora wodnego
SJP.pl
skrót od: Biuro Współpracy z Zagranicą
SJP.pl
cząstka składowa form trybu warunkowego; spójnik (w znaczeniu: żeby, aby)
SJP.pl
spójnik
(1.1) …używany w zdaniach podrzędnych określających, w jakim celu (po co) wykonywana jest czynność
partykuła
(2.1) …tworząca tryb przypuszczający, pisana jako oddzielne słowo w formach bezosobowych
Wiktionary
By – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté, w departamencie Doubs.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 65 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 9 osób/km² (wśród 1786 gmin Franche-Comté By plasuje się na 678. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 623.).
Wikipedia
(1.1) Kupiłem sobie butelkę wody, by potem nie być spragnionym.
(2.1) Trzeba by coś z tym zrobić.
Wiktionary
IPA: bɨ, AS: by
Wiktionary
przyr. -by
Wiktionary
(1.1) aby, żeby
Wiktionary
[czytaj: bajpas] bajpas, bypass;
1. operacja chirurgiczna polegająca na wszczepieniu rurki z tworzywa sztucznego i skierowaniu przez nią biegu krwi w celu ominięcia niedrożnej tętnicy;
2. element wszczepiony w czasie tej operacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Byblosem, dotyczący Byblosu
Wiktionary
rzecz. Byblos mrz.
Wiktionary
miasto w Libanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w środkowym Libanie na wybrzeżu Morza Śródziemnego, centrum administracyjne dystryktu Dżubajl;
Wiktionary
Byblos (arab. جبيل, Dżubajl, dialekt libański: Dżbejl; fen. Gebal; asyr. Gubla) – miasto w środkowym Libanie na wybrzeżu Morza Śródziemnego, centrum administracyjne dystryktu Kada Dżubajl.
Liczy około 21 tys. mieszkańców (2006), głównie maronitów, istnieje też mniejszość szyicka.
Stałe osadnictwo istnieje tu od 8000 lat, co czyni Byblos jednym z najdłużej nieprzerwanie zamieszkałych miast na świecie.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. byblijski
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|Byblos. < etym|gr|Βύβλος. < etym|fen.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Byblos
* arabski: (1.1) جبيل, بيبلوس
* baskijski: (1.1) Biblos
* francuski: (1.1) Byblos, Jbeil
* hiszpański: (1.1) Biblos
* łaciński: (1.1) Byblos ż., Gibalium
* starogrecki: (1.1) Βύβλος ż.
* włoski: (1.1) Biblo
źródła.
== Byblos (język łaciński.) ==
thumb|Byblos (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. hist. Byblos
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. byblijski
Wiktionary
1. istnieć, żyć;
2. przebywać, znajdować się gdzieś;
3. trwać przez pewien czas, mieć miejsce, zdarzać się, odbywać się;
4. brać w czymś udział, uczestniczyć;
5. uczęszczać gdzieś, korzystać z czegoś, uczyć się;
6. sięgać, dostawać do jakiejś wysokości;
7. znajdować się w jakimś stanie, doznawać czegoś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) istnieć; trwać
(1.2) znajdować się w jakimś miejscu
(1.3) charakteryzować się jakąś cechą
(1.4) pracować jako ktoś, wykonywać jakiś zawód; zajmować się czymś z zainteresowań
(1.5) uczestniczyć w czymś
(1.6) należeć do jakiejś organizacji
czasownik posiłkowy używany do tworzenia…
(2.1) …form strony biernej
(2.2) będę, będziesz itd. …czasu przyszłego czasowników niedokonanych
(2.3) -m, -ś, -śmy, -ście …form 1. i 2. os. obu liczb czasu przeszłego i trybu przypuszczającego
(2.4) przest. byłem, byłeś itd. …czasu zaprzeszłego
Wiktionary
(1.1) Jutro będzie piątek.
(1.1) Od roku jestem na diecie.
(1.1) Obiad zaraz będzie gotowy.
(1.2) Cześć, kochanie! Już jestem w domu!
(1.2) Gdzie jest klucz od bramy?
(1.2) Byłem kiedyś w Chinach.
(1.3) Karol jest bardzo wysoki.
(1.4) Czy to pan jest sprzedawcą?
(1.5) Byłeś wczoraj na spotkaniu z tym reżyserem?
(1.6) Jerzy nigdy nie był w wojsku.
(2.1) Telewizor jest zepsuty.
(2.2) Jutro będę jechał do Warszawy; mam nadzieję, że dojadę.
(2.4) Jerzy kupił był już samochód, kiedy odkrył, że ma on niesprawny alternator.
Wiktionary
IPA: bɨt͡ɕ, AS: być
Wiktionary
(1.1) rzecz. byt
(1.2) czas. pobyć
Wiktionary
(1.1) istnieć
(1.2) znajdować się
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. polski herb szlachecki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Bychawa – miasto w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Bychawa. Położona na Wyżynie Lubelskiej, 30 km na południe od Lublina nad rzekami Gałęzówką i Kosarzewką. Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. Bychawa liczyła 4855 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: bɨˈxava, AS: byχava
Wiktionary
mieszkaniec Bychawy
SJP.pl
mieszkanka Bychawy
SJP.pl
przymiotnik od: Bychawa
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Zobacz też:
Wikipedia
spójnik
(1.1) stpol. abyśmy
Wiktionary
IPA: ˈbɨxɔ̃m, AS: byχõm
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Miejscowości na Białorusi
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Nazwisko Bychowski lub Bychowska nosiły m.in. następujące osoby:
Wikipedia
czasownik
(1.1) stpol. być
Wiktionary
IPA: ˈbɨt͡ɕi, AS: byći
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) istnienie
(1.2) znajdowanie się w jakimś miejscu
(1.3) charakteryzowanie się jakąś cechą
(1.4) wykonywanie jakiegoś zawodu
(1.5) uczestniczenie w czymś
(1.6) należenie do jakiejś organizacji
Wiktionary
(1.2) Masz oczy marzące, i styl bycia luźny. / Na pozór łagodny, okrutny jesteś i próżny.
(1.3) Rzekomo bycie uczciwym popłaca.
Wiktionary
IPA: ˈbɨt͡ɕɛ, AS: byće
Wiktionary
rzecz. obycie n., byt m., pobytówka ż., niebyt m., bywalec m.
czas. być / bywać, pobyć, ubyć / ubywać, odbyć / odbywać, zbyć / zbywać, nabyć / nabywać, wybyć / wybywać, przybyć / przybywać, obyć się, wyzbyć / wyzbywać
przym. bytowy, pobytowy
Wiktionary
(1.1) bytność
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Bycina (niem. Bitschin) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie gliwickim, w gminie Rudziniec.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Wikipedia
zdrobnienie od: byk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od byk
(1.2) pot. młody byk
(1.3) pot. icht. nazwa systematyczna|Ameiurus nebulosus|Lesueur|ref=tak., sumik karłowaty
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) iron. młody, silny mężczyzna
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) kraszanka
(3.2) zob. byczki.
Wiktionary
Byczek – jezioro w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. giżyckim, w południowej części gminy Miłki, we wsi Wyszowate, leżące na terenie Krainy Wielkich Jezior Mazurskich.
Według urzędowego spisu opracowanego przez Komisję Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych (KNMiOF) nazwa tego jeziora to Byczek. W różnych publikacjach i na mapach topograficznych jezioro to występuje pod nazwą Bycek.
Wikipedia
(1.2) Byczki z tej hodowli są bardzo cenione na wszystkich arenach.
Wiktionary
IPA: ˈbɨt͡ʃɛk, AS: byček
Wiktionary
rzecz. byk m., bykowiec m., byczenie n., byczuś m., bykowe n., Byk mos./mzw., wybyczenie n.
czas. byczyć się ndk., wybyczyć się dk.
przym. byczy
przysł. byczo
Wiktionary
(1.1) byczuś
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. okładanie bykowcem
Wiktionary
rzecz. byczek m., byk m.
czas. byczyć
przym. byczy
przysł. byczo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
konserwa z drobnych ryb słodkowodnych w ostrej zalewie pomidorowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przest. spoż. rodzaj konserwy rybnej w ostrej zalewie pomidorowej, sporządzonej z drobnych ryb słodkowodnych
Wiktionary
Byczki – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Godzianów.
Wieś Byczki powstała w 1345 roku i była własnością Ziemowita III.
Wieś arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w ziemi rawskiej województwa rawskiego w 1792 roku.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
(1.1) Kupiłam chleb, masło i byczki, więc z głodu nie umrzemy.
(1.1) Byczki sporządza się głównie z płoci, wzdręgi, okonia i jazgarza.
Wiktionary
IPA: ˈbɨt͡ʃʲci, AS: byčʹḱi
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik od: byczek
SJP.pl
chrząszcz z rodziny gnojarzowatych
SJP.pl
Bycznik (Typhaeus typhoeus) – gatunek chrząszcza z rodziny gnojarzowatych. Zamieszkuje Europę od Półwyspu Iberyjskiego po część środkowo-wschodnią oraz Afrykę Północną. Zarówno larwy, jak i postacie dorosłe są koprofagami, żerującymi na odchodach zwierząt roślinożernych. Postacie dorosłe aktywne są jesienią i wiosną, a często też zimą. Budują dochodzące do półtora metra głębokości gniazda, w których rozwijają się larwy.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) posp. wspaniale
(1.2) pot. ekon. wzrostowo
Wiktionary
(1.1) posp. Kaśka wygląda byczo w tej nowej kiecce.
Wiktionary
rzecz. byczek m., byczenie n., byk m., bykowiec mrz.
czas. byczyć ndk., byczyć się ndk.
przym. byczy
Wiktionary
(1.1) czadersko, ekstra, kapitalnie, super
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma głowę przypominającą byczą
(1.2) taki, który ma znamię w kształcie głowy byka
Wiktionary
potocznie: stan zadowolenia, beztroski, doskonałości
SJP.pl
1. dotyczący byka;
2. potocznie: wielki, potężny;
3. potocznie: wspaniały, wyśmienity; superancki
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) charakterystyczny dla byka; dotyczący, odnoszący się do byka
przymiotnik relacyjny
(2.1) pot. duży
(2.2) wywołujący wrażenie, budzący podziw
forma czasownika.
(3.1) 3. os. lp. ter. od: byczyć
Wiktionary
IPA: ˈbɨt͡ʃɨ, AS: byčy
Wiktionary
rzecz. byczek mzw., byk mzw., Byk mos./mzw.
przysł. byczo
Wiktionary
potocznie: byczyć się - próżnować, nic nie robić; leniuchować, lenić się, obijać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) daw. bić bykowcem
czasownik zwrotny niedokonany byczyć się (dk. brak)
(2.1) pot. próżnować
Wiktionary
(2.1) pot. Zbyszek byczył się cały ranek.
Wiktionary
rzecz. byczek m., byczenie n., byk m.
przym. byczy
przysł. byczo
Wiktionary
(2.1) lenić się, leniuchować, obijać się, próżnować, wałkonić się
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce;
3. dzielnica Jaworzna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Byczyna (niem. Pitschen) – miasto w Polsce, w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Byczyna.
Pod względem historycznym Byczyna położona jest na Dolnym Śląsku jako część dawnego księstwa brzeskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do starego woj. opolskiego.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 3353 mieszkańców.
Gminą partnerską jest gmina związkowa Deidesheim w Niemczech.
Wikipedia
IPA: bɨˈt͡ʃɨ̃na, AS: byčỹna
Wiktionary
mieszkaniec Byczyny
SJP.pl
mieszkanka Byczyny
SJP.pl
przymiotnik od: Byczyna
SJP.pl
1. zgrubienie od: byk;
2. potocznie: młody, zdrowy, dobrze zbudowany mężczyzna
SJP.pl
zdrobnienie od: bydło
SJP.pl
przymiotnik od: Bydgoszcz, Bydgoskie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Bydgoszczy, związany z Bydgoszczą, pochodzący z Bydgoszczy
Wiktionary
(1.1) Przed laty Gopło administracyjnie należało do województwa bydgoskiego.
Wiktionary
IPA: bɨdˈɡɔsʲci, AS: bydgosʹḱi
Wiktionary
rzecz. bydgoszczanka ż., bydgoszczanin m., Bydgoszcz ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Bydgoszcz, Bydgoskie
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. duże miasto w Polsce, stolica województwa kujawsko-pomorskiego;
(1.2) geogr. osada w Polsce, w województwie pomorskim, w gminie Lipnica;
Wiktionary
Bydgoszcz (łac. Bidgostia, niem. Bromberg) – miasto na prawach powiatu w północnej Polsce, siedziba wojewody i jednostek mu podporządkowanych oraz największe miasto województwa kujawsko-pomorskiego.
Stolica Księstwa bydgosko-wyszogrodzkiego, Obwodu Nadnoteckiego, Departamentu, Rejencji oraz województw: pomorskiego, bydgoskiego i ponownie bydgoskiego. Położone na styku czterech makroregionów Pojezierzy Południowobałtyckich, nad rzeką Brdą, Kanałem Bydgoskim i Wisłą, która poprzez Przełom Fordoński zwraca się ku Morzu Bałtyckiemu. Miasto położone jest częściowo w pradolinie rzeki Brdy. Ciągnie się od Łąk Nadnoteckich aż po Wisłę, gdzie Brda ma swoje ujście. Od strony południowej i północnej usytuowane są pasma wysoczyzn.
Wikipedia
(1.1) Przez Bydgoszcz przepływa Brda.
Wiktionary
IPA: ˈbɨdɡɔʃt͡ʃ, AS: bydgošč
Wiktionary
rzecz. bydgoszczanin m., bydgoszczanka ż., bydgoszczak m., Bydgoskie n.
przym. bydgoski, podbydgoski
Wiktionary
(1.1) pot. Bydzia; skr. BDG
(1.1) peryfr. miasto nad Brdą, gród nad Brdą, mały Berlin
Wiktionary
mieszkaniec Bydgoszczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bydgoszczy
(1.2) osoba pochodząca z Bydgoszczy, urodzona w Bydgoszczy
Wiktionary
(1.1) Jestem bydgoszczaninem i wiadomo, że chciałbym skończyć karierę w tym mieście.
Wiktionary
IPA: ˌbɨdɡɔʃˈt͡ʃãɲĩn, AS: bydgoščãńĩn
Wiktionary
rzecz. Bydgoszcz ż.
:: fż. bydgoszczanka ż.
przym. bydgoski
Wiktionary
mieszkanka Bydgoszczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bydgoszczy
(1.2) kobieta pochodząca z Bydgoszczy, urodzona w Bydgoszczy
Wiktionary
Bydgoszczanka – polski szybowiec amatorski, zbudowany w dwudziestoleciu międzywojennym.
Wikipedia
IPA: ˌbɨdɡɔʃˈt͡ʃãnka, AS: bydgoščãnka
Wiktionary
rzecz. Bydgoszcz ż.
:: fm. bydgoszczanin m.
przym. bydgoski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od bydlak
Wiktionary
rzecz. bydlak m.
Wiktionary
1. potocznie: bydlę (rogate, przeżuwające zwierzę hodowane przez ludzi; rzadziej: w ogóle zwierzę);
2. obelżywie: osoba o niskiej wartości moralnej, bezmyślna itp.; bydlę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. rogate zwierzę hodowlane
(1.2) pot. wyjątkowo duże zwierzę
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. pejor. o mężczyźnie, implikując jego prymitywność, podłość, brak kultury
Wiktionary
IPA: ˈbɨdlak, AS: bydlak
Wiktionary
rzecz. bydło n., bydlę n., bydlaczek m., bydełko n., bydlęctwo n., zbydlęcenie n.
:: zdrobn. bydlaczek m.
przym. bydlęcy, bydlacki
Wiktionary
(1.1) bydlę, bydlątko
(1.2) bydlę, potwór
(2.1) bydlę, cham
Wiktionary
potocznie:
1. postępujący nieetycznie; draniowaty, łachudrowaty, łajdakowaty;
2. duży, wielki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg. piosenka ludowa, którą śpiewa się przy pasaniu bydła
Wiktionary
rzecz. bydło, bydlarz
Wiktionary
pieszczotliwe zdrobnienie od: bydlę
SJP.pl
kojarzący się z bydlątkiem
SJP.pl
1. rogate, przeżuwające zwierzę hodowane przez ludzi (np. krowa, wół);
2. potocznie: zwierzę;
3. przenośnie, obelżywie: osoba o niskiej wartości moralnej, bezmyślna itp.; bydlak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. rogate hodowlane zwierzę
(1.2) pot. duże zwierzę
(1.3) pot. pogardliwie o nikczemnym człowieku
(1.4) stpol. dobytek
Wiktionary
IPA: ˈbɨdlɛ, AS: bydle
Wiktionary
przym. bydlęcy
rzecz. bydlak mos./mzw.
Wiktionary
(1.1) wół, krowa
(1.2) bestia
(1.3) bydlak
(1.4) wardęga
Wiktionary
czynić podobnym do bydlęcia; demoralizować
SJP.pl
stawać się podobnym do bydlęcia; zatracać godność ludzką; demoralizować się
SJP.pl
przysłówek
(1.1) jak u bydła, po bydlęcemu
Wiktionary
(1.1) W szczelinie zobaczył bydlęco wyglądający ogon.
(1.1) I szkoda zwać człowiekiem, kto bydlęco żyje.
Wiktionary
rzecz. bydlę n., bydlęcość ż., bydło n.
przym. bydlęcy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bydlęce
Wiktionary
przym. bydlęcy
przysł. bydlęco
Wiktionary
przymiotnik od: bydlę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od bydlę
(1.2) niegodny człowieka, byle jaki, bezwartościowy moralnie
Wiktionary
(1.1) Efektywność produkcji bydlęcej określa nadwyżkę uzyskanej wartości produkcji nad całkowitymi kosztami jej wytwarzania.
(1.2) Ja i mama załadowane byłyśmy do "bydlęcego", odkrytego wagonu, który po wielu godzinach doczepiono do innych; z łoskotem zasunięto drzwi i zablokowano żelaznymi sztabami.
Wiktionary
IPA: bɨˈdlɛ̃nt͡sɨ, AS: bydlẽncy
Wiktionary
rzecz. bydlę n., bydło n., bydlak mos./mzw.
Wiktionary
duży, owłosiony owad z rzędu muchówek; giez bydlęcy
SJP.pl
Giez bydlęcy duży, giez bydlęcy, bydleń (Hypoderma bovis) – owad z rodziny gzowatych.
Długość 12–15 mm, ciało barwy ciemnożółtej, gęsto owłosione. Posiada szeroką głowę, ciemniejszą w porównaniu z resztą ciała. Narządy gębowe uległy całkowitemu uwstecznieniu. Na głowie krótkie trójczłonowe czułki. Skrzydła przezroczyste, przydymione na brązowo, delikatne, szerokie. Krótkie nogi zakończone przylgami i pazurkami. Odwłok pięcioczłonowy, krótki, zaokrąglony u samca. Pokładełko stosunkowo krótkie, barwy czarnej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. byt
(1.2) stpol. postępowanie
Wiktionary
IPA: bɨˈdlɛ̃ɲɛ, AS: bydlẽńe
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wołowy
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) stpol. śrpol. przebywać, żyć
(1.2) stpol. postępować, żyć wedle praw
Wiktionary
IPA: ˈbɨdlʲit͡ɕ, AS: bydlʹić
Wiktionary
rzecz. bydło n., bydlątko n.
przym. bydlęcy
Wiktionary
Bydlin – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Klucze.
Wikipedia
ssaki pochodzące od tura, hodowane jako zwierzęta domowe dla mięsa, mleka, skór i siły pociągowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zootechn. ogólne określenie zwierząt hodowlanych wywodzących się od tura lub innych dzikich przedstawicieli rodziny krętorogich;
(1.2) zool. w polskiej systematyce biologicznej: udomowieni potomkowie tura
(1.3) przen. obraź. określenie ludzi zachowujących się w sposób przywodzący na myśl zachowanie stada bydła (1.1)
(1.4) stpol. mienie
(1.5) stpol. żywot, byt, istnienie
Wiktionary
Bydło, rogacizna – ogólna nazwa zwierząt hodowlanych z podrodziny bawołów hodowanych celem uzyskania mleka, mięsa, tłuszczu, skóry oraz wykorzystania ich siły pociągowej. Bydło zalicza się do przeżuwaczy, a co za tym idzie posiada charakterystyczną dla tej grupy zwierząt budowę i fizjologię układu pokarmowego.
Wikipedia
(1.1) Te ubogie pola z trudem żywiły niewielkie stadko bydła.
(1.2) Bydło domowe wywodzi się od tura Bos taurus.
(1.3) To bydło, nie ludzie… Tłocząc się przy wejściu, o mało nie stratowali się nawzajem…
Wiktionary
IPA: ˈbɨdwɔ, AS: bydu̯o
Wiktionary
rzecz. bydlak mos.
:: zdrobn. bydełko n.
przym. bydlęcy
czas. bydlić
przysł. bydlęco
Wiktionary
(1.1) rogacizna, krowy
(1.2) bydło domowe
(1.3) tłuszcza, tłum, dzicz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) reg-pl|Górny Śląsk. zob. bifyj.
Wiktionary
1. samiec bydła domowego; dorosły samiec wielkich przeżuwaczy (np. jaka);
2. potocznie: osoba silnie zbudowana;
3. potocznie: pomyłka, błąd;
4. potocznie: uderzenie głową;
5. dawny statek rzeczny, żaglowo-wiosłowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) astr. zodiakalny gwiazdozbiór nieba północnego, w Polsce widoczny jesienią i zimą;
(1.2) astr. astrol. drugi znak zodiaku, w którym Słońce znajduje się od 20 (21) kwietnia do 20 (21) maja
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(2.1) pot. osoba urodzona pod znakiem Byka (1.2)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) geogr. rzeka w środkowej Mołdawii, prawy dopływ Dniestru;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Byk bywa w legendach identyfikowany z bykiem, który porwał Europę na Kretę.
(1.1) Najjaśniejszą gwiazdą w gwiazdozbiorze Byka jest Aldebaran, zwany też Okiem Byka.
(1.1) Konstelacja Byka góruje o północy w listopadzie.
(1.1) W Byku leżą dwie z najjaśniejszych gromad gwiazd – Plejady i Hiady.
(1.2) Byk to jeden ze znaków zodiaku, który występuje po Baranie, a przed Bliźniętami.
(1.2) Pod koniec kwietnia Słońce wchodzi w znak Byka.
(1.2) Bykiem, jednym z wiosennych, ziemskich i stałych znaków zodiaku, rządzi planeta Wenus.
(2.1) Ona zachowuje się jak typowy Byk.
(2.1) Mój tata jest zodiakalnym Bykiem, a mama – zodiakalną Rybą.
Wiktionary
IPA: bɨk, AS: byk
Wiktionary
rzecz. byk mos./mzw., byczek mzw., byczysko n., bykowiec mzw., bykowe n., bykowość ż., bykowanie n.
czas. bykować ndk.
przym. byczy, bykowaty
Wiktionary
(1.1) skr. Tau
(1.2) symbol. ♉
Wiktionary
1. samiec bydła domowego; dorosły samiec wielkich przeżuwaczy (np. jaka);
2. potocznie: osoba silnie zbudowana;
3. potocznie: pomyłka, błąd;
4. potocznie: uderzenie głową;
5. dawny statek rzeczny, żaglowo-wiosłowy
SJP.pl
płacić bykowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) płacenie podatku od osób bezdzietnych, nieżonatych i niezamężnych (tzw. bykowego)
Wiktionary
rzecz. bykowe n., Byk mos./mzw.
czas. bykować
Wiktionary
potocznie o mężczyźnie: dobrze zbudowany
SJP.pl
podatek od mężczyzn niemających urzędowo zarejestrowanego małżeństwa; podatek bykowy
SJP.pl
Bykowe – określenie należności lub podatku, mające w różnych okresach historycznych odmienne znaczenie.
W XVI wieku bykowym nazywano opłatę wnoszoną właścicielowi byka za krycie krów. W ten sposób w XVI i XVII wieku określano także karę za spłodzenie nieślubnego dziecka. Na początku XX wieku słowniki odnotowują także bykowe w znaczeniu „datek pasterzowi za odchowanie krowy” oraz „opłata muzykantom na weselu, uiszczana przez tego, kto chce tańczyć z panną młodą”.
Wikipedia
bicz rzemienny; także cios zadany tym biczem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. bicz wykonany z rzemienia
(1.2) przest. cios zadany bykowcem (1.1)
(1.3) przest. wysuszony penis byka służący jako pejcz
(1.4) łow. kwiecień
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dostał przez plecy bykowcem.
(1.2) Za karę otrzymał 20 (= dwadzieścia) bykowców.
Wiktionary
IPA: bɨˈkɔvʲjɛt͡s, AS: bykovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. byk m., byczek m., Byk mos./mzw.
Wiktionary
(1.1) korbacz
(1.3) byczak
Wiktionary
dawna wieś na Ukrainie
SJP.pl
Bykownia (ukr. Биківня, ros. Быковня) – dawna wieś na Ukrainie, od 1923 roku w granicach Kijowa.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
podatek bykowy - podatek od mężczyzn niemających urzędowo zarejestrowanego małżeństwa; bykowe
SJP.pl
aby tylko
SJP.pl
spójnik
(1.1) …wyrażający warunek wykonania tego, o czym mówi zdanie podrzędne
(1.2) …wyrażający życzenie wykonania tego, o czym mówi zdanie podrzędne
(1.3) …wyrażający cel, którego minimalnym warunkiem osiągnięcia jest to, o czym mowa w zdaniu nadrzędnym
partykuła
(2.1) …występująca razem z rzeczownikiem, przysłówkiem lub zaimkiem, oznaczająca niską wartość omawianego przedmiotu, osoby czy zjawiska
(2.2) …wyrażająca życzenie mówiącego
Wiktionary
(1.1) Możesz gotować ryż parę minut dłużej, byle nie był rozgotowany.
(1.1) Chciałbym tam pracować, byle tylko było trochę czasu na odpoczynek.
(1.2) Byle doczekać do soboty!
(2.1) Podobał ci się ten film? Moim zdaniem był zupełnie byle jaki.
(2.1) Martwię się o mojego syna; spotyka się z byle kim i łazi po nocy byle gdzie.
Wiktionary
IPA: ˈbɨlɛ, AS: byle
Wiktionary
rzecz. bylejakość ż.
partyk. byleby
sp. byleby
Wiktionary
(1.1) aby, oby, aby tylko, żeby tylko
(2.1) jakikolwiek, ktokolwiek, gdziekolwiek, cokolwiek, lada
Wiktionary
spójnik łączący zdania lub ich części wyrażające cel lub skutek czynności ze zdania nadrzędnego
SJP.pl
zaimek
(1.1) zob. byle.
partykuła
(2.1) zob. byle.
Wiktionary
partyk. byle
sp. byle
Wiktionary
potocznie: ktoś lub coś o niskiej wartości (np. Jakieś takie byleco z tego ich syna.)
SJP.pl
potocznie:
1. brak jakiejkolwiek wartości; lichość, lipność, niesolidność;
2. robienie czegoś byle jak, niedbale
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brak staranności, niechlujność, robienie czegoś jakkolwiek, bez zwracania uwagi na jakość
Wiktionary
IPA: ˌbɨlɛˈjakɔɕt͡ɕ, AS: bylei ̯akość
Wiktionary
przym. byle jaki, byle jaki
partyk. byle
zaim. jaki
przysł. byle jak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mit. córka olbrzyma Aegira i bogini Ran
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* farerski: (1.1) Bylgja ż.
* islandzki: (1.1) Bylgja ż.
źródła.
== Bylgja (język farerski.) ==
wymowa.
IPA|ˈbɪldʒa.
:: homofony|bylgja.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|farerski|ż.
(1.2) mit. Bylgja
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbɨlʲɟja, AS: bylʹǵi ̯a
Wiktionary
roślina zielna lub krzew z rodziny złożonych; bielica pospolita; bylnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Artemisia|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodzaju astrowatych;
Wiktionary
Bylica (Artemisia L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Obejmuje od ok. 300 do 500 gatunków w zależności od ujęcia taksonomicznego (ujmowania taksonów w randze gatunków lub podgatunków). Według bazy Plants of the World online do rodzaju należy 475 gatunków. Rośliny te występują w większości na półkuli północnej – w Europie, Azji i Ameryce Północnej, ale mniej liczne lub introdukowane gatunki spotykane są niemal wszędzie poza Antarktydą. Niektóre gatunki dominują na stepach lub półpustyniach, tworząc tzw. pustynie bylicowe. W Polsce rodzimych jest 5 gatunków, jako antropofity zadomowione występuje 6, a przejściowo dziczejących są 4. Liczne gatunki są uprawiane.
Wikipedia
(1.1) Czy masz uczulenie na bylicę?
Wiktionary
(1.1) belica, bielica
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
ambrozja bylicolistna - gatunek rośliny z rodziny astrowatych
SJP.pl
1. wieloletnia, trwała roślina zielna;
2. stara rosyjska ludowa pieśń epicka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. wieloletnia roślina zielna o zimujących pąkach
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Z reguły nasiona drzew, krzewów i niektórych bylin są większe niż nasiona gatunków jednorocznych.
Wiktionary
byliniak rudawy, byliniak glinik - gatunki pluskwiaków z rodziny wysysowatych
SJP.pl
Wikipedia
związany z byliną
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Byliński (Łabędź Odmienny III) – polski herb szlachecki z nobilitacji, odmiana herbu Łabędź.
Wikipedia
1. partykuła wzmacniająca przeczenie w wypowiedzi, np.: Nie jest to problem bynajmniej prosty.; wcale, zupełnie, ani trochę;
2. wykrzyknienie będące przeczącą odpowiedzią na pytanie; ależ skąd, w żadnym razie, gdzie tam
SJP.pl
partykuła
(1.1) … wzmacniająca przeczenie: wcale, w najmniejszym stopniu, w żadnym razie
wykrzyknik
(2.1) … stanowiący przeczącą odpowiedź na pytanie: wcale nie, ani trochę, w ogóle, wręcz przeciwnie
Wiktionary
Bynajmniej – czwarty singel polskiej piosenkarki Margaret z jej piątego solowego albumu studyjnego, zatytułowanego Siniaki i cekiny. Singel został wydany 22 września 2023.
Kompozycja znalazła się na 8. miejscu listy OLiA, najczęściej odtwarzanych utworów w polskich rozgłośniach radiowych. Nagranie otrzymało w Polsce status złotego singla, przekraczając liczbę 25 tysięcy sprzedanych kopii.
Wikipedia
(1.1) Ona chciałaby mnie usidlić, ale ja bynajmniej nie mam zamiaru się żenić.
(2.1) Dostałeś podwyżkę? – Bynajmniej.
Wiktionary
IPA: bɨ̃ˈnajmʲɲɛ̇j, AS: bỹnai ̯mʹńėi ̯
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. Będzin
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma imienia Benon
Wiktionary
[czytaj: bajpas] bajpas, by-pass;
1. operacja chirurgiczna polegająca na wszczepieniu rurki z tworzywa sztucznego i skierowaniu przez nią biegu krwi w celu ominięcia niedrożnej tętnicy;
2. element wszczepiony w czasie tej operacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) med. by-pass
Wiktionary
Pomostowanie aortalno-wieńcowe (CABG – ang. coronary artery bypass grafting) – kardiochirurgiczna operacja wszczepienia pomostów naczyniowych (tzw. bajpasów) omijających miejsce zwężenia lub zamknięcia w tętnicy wieńcowej, które nie nadaje się do angioplastyki ze stentowaniem, stosowana w niektórych przypadkach zawału serca i zaawansowanej chorobie wieńcowej.
Wikipedia
IPA: ˈbajpas, AS: bai ̯pas
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: bert] nazwisko
SJP.pl
Gminy w USA:
Ludzie:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. żarówka
Wiktionary
(1.1) Wiela trza chopa, co by wkręcili byrna?
Wiktionary
nazwisko, m.in. George Gordon Byron [czytaj: dżordż gordon bajron], lord, poeta angielski (1788-1824)
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
[czytaj: bajroniczny] rzadko: tajemniczy, romantyczny, samotniczy; bajronowski (byronowski), bajroński (byroński), bajronistyczny, bajroniczny
SJP.pl
[czytaj: bajronizm] bajronizm;
1. postawa życiowa wzorująca się na bohaterach Byrona (poety angielskiego) - samotnych buntownikach skłóconych ze światem;
2. prąd literacki powstały pod wpływem twórczości Byrona (poety angielskiego)
SJP.pl
Bajronizm – termin użyty po raz pierwszy przez XIX-wieczną krytykę literacką na określenie kilku charakterystycznych cech wczesnej twórczości angielskiego poety, George’a Gordona Byrona.
Pojęcie to odnosi się głównie do literatury i związane jest ze stworzonym przez G.G. Byrona modelem bohatera romantycznego.
Wikipedia
[czytaj: bajronowski] rzadko: tajemniczy, romantyczny, samotniczy; bajronowski, bajroński (byroński), bajronistyczny, bajroniczny (byroniczny)
SJP.pl
[czytaj: bajronowy] przymiotnik dzierżawczy - należący do Byrona lub z nim związany; Bajronowy, Bajronowski, Byronowski
SJP.pl
[czytaj: bajroński] rzadko: tajemniczy, romantyczny, samotniczy; bajronowski (byronowski), bajroński, bajronistyczny, bajroniczny (byroniczny)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
spójnik, forma fleksyjna
(1.1) 2. os. lp. od: by
Wiktionary
(1.1) Ja jestem Dawid, jam jest pasterz – / Błagalną wiodę pieśń, / byś się zmiłować chciał nad Piastem, / byś żniwo zwolił zwieść.
Wiktionary
IPA: bɨɕ, AS: byś
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od byk
(1.2) etn. noworoczne kurpiowskie pieczywo obrzędowe w formie figurki, przygotowywane z mąki żytniej chlebowej i gorącej wody;
Wiktionary
(1.1) byczek, bysio, byczuś
Wiktionary
potocznie: duży, zwalisty mężczyzna; bysior, osiłek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od byk
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. umięśniony i silny fizycznie mężczyzna
Wiktionary
(1.1) Kiedy przyszedł sąsiad, wszystko poszło błyskawicznie. Po chwili na ściółce leżał śliczny, brązowo-biały byczek. Ludzie dostali zakaz wstępu do chlewni. Siedziałem i patrzyłem, jak bysio próbuje stawiać pierwsze kroki, jak sam z siebie zaczyna ssać.
Wiktionary
rzecz.
:: zgrub. bysior mos.
Wiktionary
(1.1) byczek, bysiek, byczuś
(2.1) bysior
Wiktionary
potocznie: duży, zwalisty mężczyzna; bysio, osiłek
SJP.pl
cienka, kosztowna tkanina lniana lub bawełniana, stosowana w starożytności jako materiał na szaty dla wysoko postawionych osób
SJP.pl
Poniższa lista przedstawia fikcyjne ciała niebieskie ze świata Gwiezdnych wojen.
Wikipedia
1. inteligentny, spostrzegawczy;
2. poruszający się szybko i zwinnie;
3. płynący szybko
SJP.pl
Wikipedia
1. inteligentny, spostrzegawczy;
2. poruszający się szybko i zwinnie;
3. płynący szybko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Bystrek – część wsi Kamień w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Ceków-Kolonia. Wchodzi w skład sołectwa Kamień.
W latach 1975–1998 Bystrek należał administracyjnie do województwa kaliskiego.
Wikipedia
Bystroń – polskie i czeskie (Czeski: Bystroň) nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 588 osoby, według nowszych, internetowych danych noszą je 619 osoby. Nazwisko pochodzi od słowa bystry i jest najbardziej rozpowszechnione w północnej środkowej i południowej środkowej Polsce.
Wikipedia
szybko i lekko biegający; chyży
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzad. poruszający się szybko
Wiktionary
Bystronogi (org. Chołstomier) – opowiadanie Lwa Tołstoja, opublikowane po raz pierwszy w 1885 r.
Pomysł na opowiadanie Tołstoj zaczerpnął od pisarza Michała Stachowicza. Stachowicz sam zamierzał napisać opowiadanie z perspektywy konia wyścigowego, jednak zmarł, nim zdołał pomysł zrealizować. W 1863 r. Tołstoj zrealizował jego zamiar. Tekst wydał dopiero 1885 r. w zbiorze swoich dzieł.
Wikipedia
(1.1) Dosiadł bystronogiego rumaka i pomknął w stronę Rawy.
Wiktionary
(1.1) rączy; poet. chyży
Wiktionary
mający dobry, przenikliwy wzrok
SJP.pl
1. prędkość, szybkość;
2. szybkość orientacji, żywość umysłu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) prędkość, szybkość
(1.2) szybkość orientacji, inteligencja, żywość umysłu
(1.3) czułość wzroku lub (rzadziej) słuchu
Wiktionary
(1.1) (…) miał wielką bystrość w chwytaniu i demaskowaniu podłości, kryjącej się pod maską filantropii, patryotyzmu, religii (…)
(1.2) Zaufawszy swojej znakomitej bystrości, pogardził radami przyjaciół i omal nie przypłacił tego życiem (…)
Wiktionary
przym. bystry
przysł. bystro
rzecz. bystrzak mos.
Wiktionary
(1.1) prędkość, szybkość
(1.2) inteligencja
Wiktionary
odcinek kanału, sztolni wodnej lub rurociągu o dużym spadku dna; bystrze
SJP.pl
1. inteligentny, spostrzegawczy;
2. poruszający się szybko i zwinnie;
3. płynący szybko
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) o osobie: mądry, inteligentny, taki, który szybko coś zrozumie
(1.2) o rzece, potoku: szybko płynący
(1.3) stpol. ostry
(1.4) stpol. niepohamowany
(1.5) gw-pl|Łowicz. o kolorze: żywy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten chłopak jest naprawdę bystry, myślę, że daleko zajdzie.
(1.2) Nurt rzeki jest w tym miejscu bystry.
Wiktionary
IPA: ˈbɨstrɨ, AS: bystry
Wiktionary
rzecz. bystrość ż., bystrze n., bystrzak m.
przysł. bystro
Wiktionary
potocznie: osoba bystra, rozgarnięta, błyskotliwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od bystrzak
Wiktionary
rzecz. bystrzak m.
Wiktionary
potocznie: bystra, zmyślna osoba; spryciarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek bystry, szybko orientujący się w sytuacji
(1.2) środ. młodz. iron. człowiek głupi lub wolno myślący, wolno orientujący się w sytuacji
Wiktionary
rzecz. bystrość ż., bystrzacha m., bystrze n.
:: zdrobn. bystrzaczek m.
przym. bystry
przysł. bystrze
Wiktionary
(1.1) spryciarz
Wiktionary
1. płycizna rzeki o stosunkowo szybkim prądzie; szypot
2. odcinek kanału, sztolni wodnej lub rurociągu o dużym spadku dna; bystrotok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hydrol. odcinek rzeki różniący się od sąsiednich szybszym prądem i mniejszą głębokością;
Wiktionary
Bystrze, także: bystrzyca, bystrzyna, szypot – miejsce na rzece, gdzie występuje lokalne przyspieszenie przepływu wody, mniejsze jednak niż w rafie.
Naturalne bystrza powstają w wypłyconej części koryta o zauważalnym, choć mniejszym niż w przypadku rafy, spadku podłużnym oraz prędkości wody. Ponieważ w skali lokalnej prędkość przepływu wzrasta, staje się on turbulentny. Nurt jest rwący i określany jako bulgoczący. Ze względu na występowanie krótkich fal, mogą one sprawiać wrażenie nieruchomych. Mają szklisty grzbiet. Dno w bystrzu zawiera wypukłości, zbudowane jest ze żwiru i niewielkich kamieni.
Wikipedia
IPA: ˈbɨsṭʃɛ, AS: bysṭše
Wiktionary
przym. bystry
rzecz. bystrzak mos.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: bystro
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: bystry
SJP.pl
miejsce bystrego, szybkiego prądu na rzece lub potoku; bystrzyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rumunii, położone w północno-wschodnim Siedmiogrodzie;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku wsi w Polsce, na Śląsku Cieszyńskim i na Ukrainie;
(1.3) geogr. rzeka na Ukrainie, w Karpatach Wschodnich, prawy dopływ Dniestru;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. bystrzyca m., bystrzyczanin m., bystrzyczanka ż.
przym. bystrzycki
Wiktionary
(1.1) Bystrzyca Siedmiogrodzka
Wiktionary
przymiotnik od: Bystrzyca, Bystrzyca Kłodzka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący toponimu Bystrzyca lub Bystrzyca Kłodzka
Wiktionary
rzecz. Bystrzyca ż., bystrzyczanin m., bystrzyczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Bystrzycy Kłodzkiej (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Bystrzycy Kłodzkiej (miasta w Polsce)
SJP.pl
ryba akwariowa
SJP.pl
Wikipedia
miejsce bystrego, szybkiego prądu na rzece lub potoku; bystrzyca
SJP.pl
2 cieki w Polsce:
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. sztućce
Wiktionary
Byszwałd (niem. Bischwalde) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Lubawa w zachodniej części Garbu Lubawskiego.
Na przełomie XVI i XVII wieku należał do dóbr stołowych biskupów chełmińskich.
Wikipedia
Byszyce – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie wielickim, w gminie Wieliczka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.
Wikipedia
Byszyno (niem. Boissin) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Białogard. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 204 mieszkańców.
Osada wchodząca w skład sołectwa: Przegonia.
Wikipedia
1. warunki materialne;
2. wszystko to, co istnieje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) istnienie, całokształt życia
(1.2) warunki materialne
(1.3) to, co istnieje (w jakikolwiek sposób)
Wiktionary
Byt (gr. το ον to on lub ουσια ousia; łac. ens) – podstawowe pojęcie filozoficzne z dziedziny ontologii i metafizyki, mające na celu określenie stanu istnienia rzeczy jako elementu życia i wszechświata. Byt rozumiany był przez filozofów w historii na wiele różnych sposobów.
Wikipedia
(1.2) Rodzice zawsze starają się zapewnić jak najlepszy byt swoim dzieciom.
Wiktionary
IPA: bɨt, AS: byt
Wiktionary
rzecz. bywalec mos., bytowość ż., bycie n., bytowanie n., niebyt m., pobyt m., pobytówka ż., bytność ż.
czas. bytować, być, bywać, pobyć, przybyć, odbyć
przym. bytowy, pobytowy
przysł. bytowo
Wiktionary
Bytków (niem. Bittkow) – dzielnica Siemianowic Śląskich, położona około 2 kilometry na południowy zachód od centrum, która graniczy z dzielnicą Michałkowice oraz miastami: Chorzowem i Katowicami.
Wikipedia
Bytkowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Rokietnica.
W Bytkowie znajdowało się pole golfowe.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Bytnica (niem. Beutnitz) – wieś gminna w powiecie krośnieńskim, w województwie lubuskim. Siedziba gminy Bytnica.
Leży pomiędzy jeziorami Kokno i Bytnickim ok. 12 km od Krosna Odrzańskiego, przy lokalnej drodze Krosno Odrzańskie – Świebodzin, około 2,5 km. od centrum wsi przystanek kolejowy Bytnica na linii Wrocław – Kostrzyn – Szczecin. W latach 1550–1627 miejscowość posiadała prawa miejskie.
Wikipedia
przymiotnik od: Bytnica
SJP.pl
mieszkaniec wsi Bytnica
SJP.pl
mieszkanka Bytnicy (wsi w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
znajdowanie się, czasowe przebywanie gdzieś; pobyt, bycie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. czasowe bycie gdzieś
(1.2) przest. egzystencja
Wiktionary
(1.1) Dziękujemy panu profesorowi, że zaszczycił nas swoją bytnością.
(1.1) Podczas bytności na Madagaskarze nabawił się syfilisu.
Wiktionary
czas. bytować, być ndk.
rzecz. bycie n., byt mrz., bytowość ż.
przysł. bytowo
przym. bytowy
Wiktionary
(1.1) pobyt, przebywanie
(1.2) bycie, istnienie
Wiktionary
1. warunki materialne;
2. wszystko to, co istnieje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowej Polsce, na Górnym Śląsku;
(1.2) geogr. zob. Bytom Odrzański.
(1.3) geogr. zob. Nowy Bytom.
Wiktionary
Bytom (niem. Beuthen, śl. Bytōm, Bytōń) – miasto w Polsce na prawach powiatu, położone w województwie śląskim, na Wyżynie Śląskiej, w centrum Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii.
Bytom to jedno z najstarszych miast historycznego Górnego Śląska. Był siedzibą książąt piastowskich Księstwa Bytomskiego. 7 kwietnia 1348 Bytom wraz z całym Śląskiem został formalnie włączony do I Rzeszy Niemieckiej, której częścią był do 1806 roku. Od 1526 r. własność dynastii Hohenzollernów, a od 1623 r. – rodu Donnersmarcków jako Wolne Państwo Stanowe. W latach 1742–1945 miasto znajdowało się w granicach Prus oraz Niemiec, pełniąc istotną rolę jako ośrodek gospodarczy i administracyjny lokalnego zagłębia przemysłowego.
Wikipedia
(1.1) Jak z Bytomia do Raciborza, tak z Raciborza do Opola okolica jest czysto polską.
Wiktionary
IPA: ˈbɨtɔ̃m, AS: bytõm
Wiktionary
rzecz. Bytomiak mos., bytomianin mos., bytomianka ż.
przym. bytomski, podbytomski
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Bytóń.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. etn. członek historycznej grupy etnicznej zamieszkującej Bytom i okolice;
Wiktionary
(1.1) Po II wojnie światowej obszar zamieszkiwany przez Bytomiaków zasiedlili przybysze z Lwowszczyzny i innych terenów Polski, przybywający na górniczy Górny Śląsk w poszukiwaniu zatrudnienia.
Wiktionary
rzecz. Bytom mrz., bytomianin mos., bytomianka ż.
przym. bytomski, podbytomski
Wiktionary
1. mieszkaniec Bytomia;
2. mieszkaniec Bytomia Odrzańskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bytomia lub Bytomia Odrzańskiego
(1.2) osoba pochodząca z Bytomia lub Bytomia Odrzańskiego, urodzona w Bytomiu lub Bytomiu Odrzańskim
Wiktionary
(1.2) Rafał urodził się w Bytomiu Odrzańskim, jest zatem rodowitym bytomianinem.
Wiktionary
IPA: ˌbɨtɔ̃ˈmʲjä̃ɲĩn, AS: bytõmʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Bytom m.
:: fż. bytomianka ż.
przym. bytomski
Wiktionary
1. mieszkanka Bytomia;
2. mieszkanka Bytomia Odrzańskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bytomia lub Bytomia Odrzańskiego
(1.2) kobieta pochodząca z Bytomia lub Bytomia Odrzańskiego, urodzona w Bytomiu lub Bytomiu Odrzańskim
Wiktionary
(1.2) Mira urodziła się w Bytomiu Odrzańskim, jest więc rodowitą bytomianką.
Wiktionary
IPA: ˌbɨtɔ̃ˈmʲjãnka, AS: bytõmʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Bytom m.
:: fm. bytomianin m.
przym. bytomski
Wiktionary
bielinek bytomkowiec - motyl z rodziny bielinkowatych
SJP.pl
przymiotnik od: Bytom, Bytom Odrzański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Bytomia
(1.2) dotyczący Bytomia Odrzańskiego
Wiktionary
(1.1) Poznali się w bytomskim magistracie.
(1.2) Dostarczał świeże ryby do bytomskich restauracji.
Wiktionary
IPA: bɨˈtɔ̃msʲci, AS: bytõmsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bytomiak mos., Bytom m., bytomianin m., bytomianka ż.
przym. podbytomski
Wiktionary
przymiotnik od: Bytom, Bytom Odrzański
SJP.pl
Bytomsko – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie bocheńskim, w gminie Żegocina.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. Bytom
Wiktionary
Bytoń – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie radziejowskim, w gminie Bytoń.
Wikipedia
1. warunki materialne;
2. wszystko to, co istnieje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce w województwie pomorskim;
Wiktionary
Bytów (kaszub. Bëtowò; niem. Bütow) – miasto w północnej Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Bytów, położone na Pojezierzu Bytowskim, nad rzekami Borują oraz Bytową i jeziorem Jeleń. Miasto stanowi lokalny węzeł drogowy (DK20, DW209, DW212, DW228).
Wikipedia
IPA: ˈbɨtuf, AS: bytuf
Wiktionary
rzecz. bytowianin m., bytowianka ż.
przym. bytowski
Wiktionary
1. żyć, być, trwać;
2. przebywać, mieszkać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) książk. żyć w konkretnych warunkach
Wiktionary
(1.1) Przeminął chyba bezpowrotnie statyczny okres dziejów, kiedy na rozległych i wolnych terenach mógł człowiek bytować niezależnie od technik i więzów organizacji.
Wiktionary
rzecz. bycie n., byt mrz., bytność ż., bytowanie n., bytowość ż.
przym. bytowy
przysł. bytowo
Wiktionary
(1.1) egzystować, istnieć, żyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. egzystowanie.
Wiktionary
rzecz. byt m., bytowość ż.
czas. bytować ndk.
przym. bytowy
przysł. bytowo
Wiktionary
(1.1) życie, egzystowanie
Wiktionary
mieszkaniec Bytowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bytowa
Wiktionary
IPA: ˌbɨtɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: bytovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Bytów m.
:: fż. bytowianka ż.
przym. bytowski
Wiktionary
mieszkanka Bytowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bytowa
Wiktionary
IPA: ˌbɨtɔˈvʲjãnka, AS: bytovʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Bytów, bytowianin
przym. bytowski
Wiktionary
minerał z grupy plagioklazów
SJP.pl
Bytownit – minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy plagioklazów. Należy do grupy minerałów pospolitych. Nazwa pochodzi od miasta Bytown (dawna nazwa Ottawy) w Kanadzie, gdzie w 1835 roku, po raz pierwszy go opisano.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) dotycząc bytowania
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pisarz powinien kochać swój zawód obyczajowo, powinien być zainteresowany tem wszystkiem, co bytowo zrośnięte jest z jego sposobem życia.
Wiktionary
rzecz. bycie n., byt mrz., bytność ż., bytowanie n., bytowość ż.
czas. bytować ndk.
przym. bytowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. zdolność istnienia będąca cechą bytu
Wiktionary
rzecz. bycie n., byt mrz., bytność ż., bytowanie n.
czas. bytować ndk.
przym. bytowy
przysł. bytowo
Wiktionary
(1.1) egzystencjalność
Wiktionary
→ Bytów (miasto w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Bytowa, związany z Bytowem
Wiktionary
IPA: bɨˈtɔfsʲci, AS: bytofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bytów m., bytowianin m., bytowianka ż.
Wiktionary
→ byt
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do bytu lub bytowania, mający związek z bytem lub bytowaniem
Wiktionary
(1.1) Naród jest związkiem psychiki z bytem: bytowe znaczenie jej jest w nim, z niego wyrasta.
Wiktionary
rzecz. bywalec mos., bycie n., byt mrz., bytność ż., bytowanie n., bytowość ż.
czas. bytować ndk.
przysł. bytowo
Wiktionary
Wikipedia
1. przebywać, znajdować się w jakimś miejscu;
2. znajdować się często w jakimś miejscu;
3. odwiedzać kogoś regularnie, co jakiś czas
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) książk. być często w jakimś miejscu, przebywać gdzieś, brać udział w czymś
(1.2) książk. znajdować się co jakiś czas w jakiejś sytuacji, w jakimś stanie
(1.3) książk. utrzymywać z kimś kontakty towarzyskie, odwiedzać go
(1.4) książk. zdarzać się
czasownik w funkcji niesamodzielnej
(2.1) książk. czasownik posiłkowy do tworzenia częstotliwej strony biernej (w czasie teraźniejszym i przeszłym)
(2.2) książk. łącznik w orzeczeniu imiennym
Wiktionary
(1.1) Maria bywała w kościele średnio raz w miesiącu.
(1.1) Odkąd zmieniłem pracę, często bywam w stolicy.
(1.2) Nieraz bywałem w kłopotach, ale przyjaciele zawsze mi pomogli.
(1.3) Bywamy u siebie kilka razy w roku.
(1.4) W czasie studiów bywało, że chodziłem spać nad ranem.
(1.4) Bywają tacy zapaleńcy, co kąpią się zimą w morzu.
(2.1) Często bywał namawiany do drobnych przekrętów, ale zawsze okazywał się uczciwy.
(2.2) Dzieci bywają nieznośne.
Wiktionary
IPA: ˈbɨvat͡ɕ, AS: byvać
Wiktionary
rzecz. bywalec m., bywalczyni ż., bywanie n., bycie n., byt m.
przym. bywały
Wiktionary
1. przebywać, znajdować się w jakimś miejscu;
2. znajdować się często w jakimś miejscu;
3. odwiedzać kogoś regularnie, co jakiś czas
SJP.pl
książkowo:
1. kobieta często bywający w danym miejscu, stały gość jakiegoś lokalu, teatru itp.; stały gość;
2. kobieta, która zwiedziła kawał świata, dużo widziała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: bywalec
Wiktionary
(1.1) Typowa bikejka jest zwykle stałą klientką solariów oraz bywalczynią dyskotek. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌbɨvalˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: byvalčỹńi
Wiktionary
rzecz. bywanie n.
:: fm. bywalec m.
czas. bywać ndk.
Wiktionary
1. osoba często bywająca w danym miejscu, stały gość jakiegoś lokalu, teatru itp.; stały gość;
2. osoba, która zwiedziła kawał świata, dużo widziała; światowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. człowiek, który często pojawia się, bywa w danym miejscu, lokalu, instytucji kulturalnej itp.
(1.2) książk. człowiek, który dużo podróżuje po świecie, dużo zwiedził
Wiktionary
(1.1) Służbowo czy prywatnie, porucznik był bywalcem warszawskich lokali. (z Internetu)
(1.2) Nie wiem, jak się pali sziszę. Spytaj Romka, on jest bywalcem.
Wiktionary
IPA: bɨˈvalɛt͡s, AS: byvalec
Wiktionary
rzecz. bywanie n., bycie n., ubywanie n., ubycie n., zbywanie n., zbycie n., przybywanie n., przybycie n., tubylec m., tambylec m., odbywanie n., odbycie n., byt m., niebyt m., pobyt m., pobytówka ż., ubytek m., nabytek m.
:: fż. bywalczyni ż.
czas. być ndk., bywać ndk., ubywać ndk., ubyć dk., zbywać ndk., zbyć dk., przybywać ndk., przybyć dk., odbywać ndk., odbyć dk.
przym. bywszy, bytowy, tubylczy, bywały, niebywały
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bywać.
Wiktionary
czas. bywać
rzecz. bywalec mos., bywalczyni ż.
Wiktionary
1. taki, który dużo podróżował, przebywał w jakimś miejscu;
2. taki, który zna się na wielu rzeczach; doświadczony, obyty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) doświadczony, obyty
Wiktionary
IPA: bɨˈvawɨ, AS: byvau̯y
Wiktionary
czas. bywać
rzecz. bywalec mos.
Wiktionary
gwarowo: były
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) prostytutka
Wiktionary
IPA: bɨˈʑufka, AS: byźufka
Wiktionary
(1.1) zob. prostytutka.
Wiktionary
dawniej: biznes
SJP.pl
dawniej: biznesmen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. odwiedziny
Wiktionary
dawna partnerka życiowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta lub dziewczyna, z którą zakończyło się związek na poziomie małżeństwa lub narzeczeństwa
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. ż. przesz. czasownika być
forma przymiotnika.
(3.1) M. i W. ż. lp. od były
Wiktionary
(1.1) fm. były
Wiktionary
partykuła
(1.1) stpol. …podkreślająca, że czynność, o której mowa w zdaniu, odbyła się w przeszłości
spójnik
(2.1) stpol. albo
forma czasownika.
(3.1) 3. os. lp. n. przesz. czasownika być
Wiktionary
o kimś, kto był (np. były uczeń) lub o czymś, co było (np. była dyskoteka)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który był i przestał istnieć lub przestał pełnić jakąś funkcję, występować w jakiejś roli
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. były (1.1) mąż, chłopak, narzeczony
forma czasownika.
(3.1) 3. os. lm. nmos. przesz. czasownika być
Wiktionary
(1.1) Jedynym w tym roku filmem, który poświęcony jest w całości wojnom na terenie byłej Jugosławii, jest chorwacki film „Świadkowie”.
(2.1) Dzwonił do mnie mój były, chce się spotkać.
(2.1) Jego były chłopak uprawiał capoeirę.
Wiktionary
IPA: ˈbɨwɨ, AS: byu̯y
Wiktionary
(2.1) fż. była
Wiktionary
(1.1) eks-
(2.1) eks
Wiktionary
"był" wzmocnione partykułą "-że", słowo występujące w zdaniach o formie pytającej (np. "Nie byłże on twoim kolegą?")
SJP.pl
tryb przypuszczający czasownika "być" w czasie przeszłym z dołączoną partykułą "-że"
SJP.pl
Bank Zachodni
SJP.pl
potocznie: źle grać lub śpiewać; fałszować
SJP.pl
z dezaprobatą, lekceważeniem o czymś mało wartościowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. sprawa o niewielkim znaczeniu, nic ważnego
(1.2) pot. rzecz o małej wartości
Wiktionary
(1.1) Nie przejmuj się takimi bzdetami!
Wiktionary
IPA: bzdɛt, AS: bzdet
Wiktionary
rzecz. bździna ż.
Wiktionary
(1.1) drobiazg
Wiktionary
potocznie: nieistotny, błahy, nieważny
SJP.pl
potocznie: grać nieumiejętnie na jakimś instrumencie; dyndolić, dryndolić, brząkać, pitolić, rzępolić
SJP.pl
1. coś, co nie ma sensu;
2. niepoważna sprawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś nieprawdziwego, niedorzecznego
(1.2) niepoważna rzecz lub sprawa
Wiktionary
(1.1) To kompletna bzdura, że w nocy jeżdżę pijany po mieście. Przecież nie mam samochodu.
(1.2) Ania od godziny paple jakieś bzdury przez telefon.
Wiktionary
IPA: ˈbzdura, AS: bzdura
Wiktionary
rzecz. bzdurnik m., bzdurność ż., bzdurstwo n.
:: zdrobn. bzdurka ż.
czas. ubzdurać, bzdurzyć
przym. bzdurny
przysł. bzdurnie
Wiktionary
(1.1) brednia, nonsens, niedorzeczność, absurd, kłamstwo, bzdurstwo, herezja, bujda, blaga, baja, bajka, zmyślenie
(1.2) błahostka, głupstwo, banialuka
Wiktionary
zdrobniale o bzdurze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od bzdura
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) […] chociaż bazgrolenie tych wszystkich bzdurek jest równie przyjemne co wypełnianie wniosku wizowego na wyjazd do Ameryki, to mam świadomość, że ta praca zadecyduje, jak moja muzyka zabrzmi ze sceny.
Wiktionary
rzecz. bzdura ż., bzdurność ż., bzdurstwo n.
czas. bzdurzyć ndk., ubzdurać dk., ubzdurzyć dk.
przym. bzdurny
przysł. bzdurnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: bzdurnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: bzdurny
SJP.pl
→ bzdurny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bzdurne; cecha tych, którzy są bzdurni
Wiktionary
przym. bzdurny
przysł. bzdurnie
rzecz. bzdurstwo n., bzdurka ż., bzdura ż.
Wiktionary
niepoważny, bez sensu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pot. taki, który nie ma sensu
(1.2) pot. taki, który nie jest ważny, którym nie warto się przejmować
Wiktionary
(1.1) Przeczytałem w Polsce wiele, najczęściej kompletnie bzdurnych, wypowiedzi o postmodernizmie.
(1.2) Cieszę się z takiego finału, ale jestem jednocześnie zbulwersowany, że sąd ponad rok musiał się zajmować tak bzdurną sprawą.
Wiktionary
rzecz. bzdura ż., bzdurka ż., bzdurność ż., bzdurstwo n.
czas. bzdurzyć ndk., ubzdurać dk., ubzdurzyć dk.
przysł. bzdurnie
Wiktionary
(1.1) absurdalny, bezsensowny, niedorzeczny, nonsensowny
(1.2) błahy, głupi, nieistotny, nieważny; posp. duperelny; książk. bagatelny, płochy
Wiktionary
dawniej: bzdura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pozbawione sensu stwierdzenie lub pomysł
(1.2) nieistotna rzecz lub sprawa
Wiktionary
(1.1) Prasa angielska, oczekując śmierci Hindenburga, wypisywała różne bzdurstwa, że prezydentem Rzeszy zostanie książę Brunszwicki, zięć Wilhelma II i bliski krewny brytyjskiej rodziny panującej.
(1.2) Przekonany o bluźnierstwo przed sądem biskupim zostaje zaraz żywcem spalony. Za liche bzdurstwo w tym rodzaju Cuthbert Simpson niedawno temu został pocięty na ćwierci i w koło wpleciony.
Wiktionary
rzecz. bzdura ż., bzdurka ż., bzdurność ż., bzdurzenie n., ubzduranie n., ubzdurzenie n.
czas. bzdurzyć ndk., ubzdurać dk., ubzdurzyć dk.
przym. bzdurny
przysł. bzdurnie
Wiktionary
(1.1) bzdura, brednia, nonsens, niedorzeczność, absurd, kłamstwo, herezja, bujda, blaga, baja, bajka, zmyślenie
(1.2) bzdura, błahostka, głupstwo, banialuka
Wiktionary
bredzić, bajać, paplać; potocznie:
1. mówić bzdury, głupstwa;
2. opowiadać o rzeczach nieistotnych
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) stpol. dziad
Wiktionary
IPA: bzdɨk, AS: bzdyk
Wiktionary
1. regionalnie: pluskwa;
2. pospolicie, obraźliwie o kobiecie, dziewczynie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pieszczotliwie, obraźliwie, lub z irytacją o kobiecie, zwłaszcza młodej
(1.2) gw-pl|Poznań. pluskwa
(1.3) gw-pl|Poznań. mała rzecz
Wiktionary
IPA: ˈbʲʑd͡ʑɔ̃ŋɡva, AS: bʹźʒ́õŋgva
Wiktionary
potocznie: oceniany negatywnie, budzący negatywne uczucia; parchaty
SJP.pl
pogardliwie o chłopaku; smarkacz, gnojek
SJP.pl
1. potocznie: wydalać gazy trawienne; smrodzić, puszczać bąka;
2. potocznie: mówić głupstwa; chrzanić, pieprzyć;
3. regionalnie: słabo świecić
SJP.pl
potocznie: rzecz o małej wartości, błahostka; drobnostka, drobiazg, bździna, bzdet
SJP.pl
potocznie:
1. gazy wypuszczane przez odbyt; bąk, pierd, bździoch, gaz;
2. rzecz o małej wartości, błahostka; drobnostka, drobiazg, bździdło, bzdet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) śmierdzący, gazowy efekt przemiany materii, odchodzący z tyłu z hałasem
Wiktionary
Szum (również: Bździna, dawniej: Strużka) – rzeka, prawy (północny) dopływ Tanwi o długości 22,29 km.
Szum płynie z północy na południe przez Roztocze Środkowe i Równinę Biłgorajską. Głównym dopływem (lewym) jest struga Niepryszka. Źródła Szumu znajdują się w lasach Puszczy Solskiej, na terenie uroczyska Międzyrzeki w Roztoczańskim Parku Narodowym.
Wikipedia
(1.1) Uważaj, żeby ci się z przeciwnego końca bździna nie wypsnęła, gdy ci portki z dupy ściągniemy i śpiewać wniebogłosy każemy.
Wiktionary
rzecz. bzdet m., bżdżenie n., nabżdżenie n., bździoch m., bździucha ż., bździak m.
:: zdrobn. bździnka ż.
czas. bździć ndk., bździeć ndk., nabździć dk.
Wiktionary
(1.1) pierd, bąk, pierdoła, bździoch, bździucha, bździak
Wiktionary
zdrobnienie od: bździna (rzecz o małej wartości)
SJP.pl
potocznie: gazy wypuszczane przez odbyt; bąk, pierd, bździna, gaz
SJP.pl
potocznie: gazy wypuszczane przez odbyt; bąk, pierd, bździna, gaz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kresy. osoba, od której czuć smród
(1.2) pot. osoba, która puszcza bąki
Wiktionary
czas. bździć ndk., nabździć dk.
Wiktionary
rzadko: krzak bzu
SJP.pl
1. wieś w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim;
2. wieś w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim
SJP.pl
2 cieki wodne w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. sołectwo w granicach miasta Jastrzębie-Zdrój;
(1.2) geogr. zob. Bzie Dolne.
(1.3) geogr. zob. Bzie Górne.
(1.4) geogr. zob. Bzie Zameckie.
Wiktionary
Bzie (niem. Goldmannsdorf) – sołectwo miasta Jastrzębie-Zdrój. Stanowi wschodni obszar miasta, graniczący z gminą Pawłowice. W 2015 r. sołectwo miało 3937 mieszkańców i zajmowało obszar o powierzchni 1728,73 ha, co stanowi 19% powierzchni miasta. Bzie położone jest nad potokiem Bzianką.
Wikipedia
1. potocznie: lekki obłęd, mania; fiś, hyś, hyź, fiks;
2. przestarzale: dziwak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. żart. mania, lekkie szaleństwo, dziwactwo
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przest. dziwak
Wiktionary
(1.1) Piotr ma bzika na punkcie znaczków pocztowych. Bez przerwy chodzi do sklepu filatelistycznego i zna chyba na pamięć katalog znaczków pocztowych.
(1.1) Każdy ma jakiegoś bzika, każdy jakieś hobby ma, / a ja w domu mam chomika, kota, rybki oraz psa.
Wiktionary
IPA: bʲʑik, AS: bʹźik
Wiktionary
rzecz. bzikostwo n., bzikowanie n., zbzikowanie n., bzowina ż.
czas. bzikować ndk., zbzikować dk.
przym. bzikowaty, zbzikowany
Wiktionary
(1.1) fioł, pot. fiksum, świr; wulg. pierdolec
Wiktionary
potocznie: dostawać bzika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. popadanie w obłęd, tracenie równowagi psychicznej
(1.2) pot. zachowywanie się w sposób niepoważny
Wiktionary
rzecz. zbzikowanie n., bzik m., bzikostwo n.
czas. bzikować ndk., zbzikować dk.
przym. bzikowaty
Wiktionary
(1.1-2) wariowanie
Wiktionary
dziwaczny, mający bzika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. drzewo bzowe, krzak bzowy
Wiktionary
rzecz. bez m., bzowina ż., bzówka ż.
przym. bzowy
Wiktionary
(1.1) bzowina
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) mitsłow. duch opiekuńczy broniący obejścia przed złymi czarami, mający postać małego człowieczka, żyjącego pod krzakiem bzu.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbʲʑɔ̃nɛk, AS: bʹźõnek
Wiktionary
bodzieniec bzowiak - gatunek motyla z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
potocznie:
1. bez czarny;
2. sok brzozowy; oskoła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) drzewo bzowe, krzak bzowy
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. bez m., bzina ż., bzówka ż., bzik m.
przym. bzowy
Wiktionary
(1.1) bzina
Wiktionary
szewnica bzówka - gatunek motyla z rodziny niedźwiedziówkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. jagoda bzu czarnego
(1.2) gwara. polewka z jagód bzu czarnego
Wiktionary
rzecz. bez m., bzowina ż., bzina ż.
przym. bzowy
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Bzowski:
Wikipedia
przymiotnik od: bez (w znaczeniu: lilak)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od: bez
Wiktionary
(1.1) Lubo sposób robienia powideł bzowych wcale nie jest trudnym, wielkiej przecież potrzebuje uwagi, żeby w przechowaniu prędkiemu nie uległy zepsuciu.
Wiktionary
rzecz. bez m., bzowina ż., bzina ż., bzówka ż.
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = ekol. biochemiczne zapotrzebowanie na tlen;
Wiktionary
rzeka w Polsce
SJP.pl
Bzura – rzeka na Nizinach Środkowopolskich, lewy dopływ Wisły o długości 166 km. Większa część biegu prowadzi wzdłuż północnego skraju Równiny Łowicko-Błońskiej. Maksymalna rozpiętość wahań stanów wody w dolnym biegu wynosi 4,5 m. Źródła znajdują się na wysokości 238 m n.p.m. w granicach Łodzi, a ujście do Wisły na wysokości 60 m n.p.m. Jest to typowa rzeka nizinna.
Wikipedia
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. kroić, ciąć
Wiktionary
czas. ubzybzać
rzecz. bzybzanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bzybzać.
Wiktionary
czas. bzybzać ndk.
Wiktionary
o niektórych owadach (np. musze), urządzeniach, lecących kulach: wydawać bzyk; bzykać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) o lecących owadach: wydawać przeciągły bzyk
Wiktionary
(1.1) Ni stąd, ni zowąd pojawiły się komary i złowróżbnie zaczęły bzyczeć nam nad głowami.
Wiktionary
IPA: ˈbzɨt͡ʃɛt͡ɕ, AS: bzyčeć
Wiktionary
rzecz. bzyczenie n., bzykanie n., bzyknięcie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bzyczeć.
Wiktionary
czas. bzyczeć
wykrz. bzz
Wiktionary
owad z rzędu muchówek, podobny do pszczoły; bzygi - rodzina tych owadów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zool. podobny z wyglądu do osy owad z rzędu muchówek;
Wiktionary
IPA: bzɨk, AS: bzyk
Wiktionary
rodzina dość dużych, rozpowszechnionych na całym świecie owadów z rzędu muchówek, z wyglądu podobnych do pszczołowatych, odgrywających ważną rolę w zapylaniu kwiatów; bzygi
SJP.pl
Bzygowate, bzygi (Syrphidae) – rodzina owadów z rzędu muchówek z wyglądu podobnych często do os lub pszczół (mimikra). Odgrywają ważną rolę w zapylaniu kwiatów. Dorosłe osobniki występują licznie, zwłaszcza na nasłonecznionych leśnych polanach.
Wikipedia
o cechach bzygowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
bzygówka wiosenna - gatunek błonkówki z rodziny bzygowatych
SJP.pl
dźwięk wydawany przez lecącego owada, kulę itp.; bzykot, bzyczenie, bzykanie
SJP.pl
1. o niektórych owadach (np. musze), urządzeniach, lecących kulach: wydawać bzyk; bzyczeć;
2. bzykać się - (pospolite) odbywać stosunek płciowy
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. bzyknąć)
(1.1) o owadzie: wydawać charakterystyczny dźwięk
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) wulg. pot. o mężczyźnie: odbywać stosunek seksualny
czasownik zwrotny niedokonany bzykać się (dk. brak)
(3.1) wulg. pot. uprawiać z kimś seks, odbywać stosunek seksualny
Wiktionary
(1.1) Pod wieczór na turystę, który chce się rozkoszować widokiem zachodzącego słońca, napadają miliony bzykających, złośliwych i krwiożerczych owadów.
(1.1) Zapada zamachał ogromnymi rękami, jakby chciał odgonić chmurę bzykających komarów.
Wiktionary
IPA: ˈbzɨkat͡ɕ, AS: bzykać
Wiktionary
rzecz. bzyknięcie n., bzykanie n., bzykanko n.
czas. pobzykać dk., bzyknąć dk.
wykrz. bzz
Wiktionary
(1.1) bzyczeć, brzęczeć
(2.1) posuwać
(3.1) kochać się, kopulować, uprawiać seks, wulg. ruchać, chędożyć, posuwać, pieprzyć, pierdolić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dźwięk wydawany przez owady, np. pszczoły
(1.2) pot. grub. odbywanie stosunku płciowego
Wiktionary
IPA: bzɨˈkãɲɛ, AS: bzykãńe
Wiktionary
rzecz. bzyk m., bzyknięcie n., bzykanko n.
czas. bzykać, bzykać się, bzyczeć, pobzykiwać, bzyknąć
wykrz. bzz
Wiktionary
(1.1) brzęczenie
Wiktionary
potocznie: seks; ruchanko, dymanko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. stosunek płciowy, współżycie seksualne
Wiktionary
(1.1) Że nie wspomnę już o nieziemskiej pokusie na bzykanko.
Wiktionary
rzecz. bzykanie n., bzyknięcie n.
czas. bzykać ndk.
Wiktionary
(1.1) bzykanie, dymanko, dupczenie, ruchanie, ruchanko, dymanie
Wiktionary
wydający bzyk; bzyczący
SJP.pl
1. o niektórych owadach (np. musze), urządzeniach, lecących kulach: wydać bzyk;
2. bzyknąć (kogoś) - (pospolite) odbyć stosunek płciowy (z kimś)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. bzykać)
(1.1) dokonany od|bzykać.
Wiktionary
(1.1) Zbiegli z nasypu, raz po raz targnęło powietrzem, ale w ciemności kule tylko bzyknęły mu gdzieś nad głową.
(1.1) Bzyknij ją to się lepiej poczujesz, obstawiam, że jej pierwszy „kochanek” był cienkim zawodnikiem.
Wiktionary
IPA: ˈbzɨknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: bzyknõńć
Wiktionary
rzecz. bzykanie n., bzyknięcie n.
czas. bzykać
wykrz. bzz
Wiktionary
1. o niektórych owadach (np. musze), urządzeniach, lecących kulach: wydać bzyk;
2. bzyknąć (kogoś) - (pospolite) odbyć stosunek płciowy (z kimś)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pojedynczy dźwięk wydany przez owada, np. pszczołę
(1.2) pot. grub. odbycie stosunku płciowego
Wiktionary
IPA: bzɨcˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: bzyḱńė̃ńće
Wiktionary
rzecz. bzykanie n., bzyk m., bzykanko n.
czas. bzyknąć dk., bzykać ndk., bzyczeć ndk.
Wiktionary
(1.1) bzykanko
Wiktionary
dźwięk wydawany przez lecącego owada, kulę itp.; bzyk, bzyczenie, bzykanie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. najdłuższa rzeka w Abchazji, uchodzi do Morza Czarnego;
Wiktionary
Bzyp (abchaski Бзыҧ, Bzyp; ros. Бзып, Bzyp; Бзыбь, Bzyb´; gruz. ბზიფი, Bzipi) – najdłuższa rzeka w Abchazji, mająca 110 km długości. Uchodzi do Morza Czarnego, a jej dorzecze zajmuje powierzchnię 1510 km².
Wikipedia
przym. bzypijski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bzypem, dotyczący Bzypu (rzeką w Gruzji)
Wiktionary
rzecz. Bzyp mrz.
Wiktionary
wyraz naśladujący odgłos bzyczenia; bz, bzzz
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. odgłos wydawany przez niektóre owady
Wiktionary
(1.1) Bzz, bzz, bzz- nad i pod i w. / Lata, lata, lata pszczoła / I zatacza wielkie koła.
Wiktionary
rzecz. bzyk, bzykanie, bzyczenie
czas. bzykać, bzyknąć
Wiktionary
wyraz naśladujący odgłos bzyczenia; bz, bzz
SJP.pl
skrót od: błogosławiony
SJP.pl
skrót
(1.1) = błogosławiony
(1.2) = błogosławiona
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Błach – nazwisko polskie.
Formy żeńskie: Błachowa, Błachówna. Liczba mnoga: Błachowie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. niezgodność z obowiązującymi normami; pomyłka,
2. złe, niewłaściwe postępowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niezgodność z zasadami, założeniami
(1.2) działanie, które przynosi złe skutki
(1.3) metrol. różnica między wynikiem pomiaru a wielkością mierzoną
(1.4) mat. w teorii estymacji różnica między wartością estymatora a wielkością estymowaną
(1.5) mat. we wnioskowaniu statystycznym odrzucenie hipotezy prawdziwej, bądź przyjęcie fałszywej
(1.6) stpol. złudzenie
(1.7) stpol. szaleństwo
wykrzyknik
(2.1) powiadomienie kogoś, że nie ma racji
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Publikacja roiła się od błędów.
(1.2) Nie zaprosiłem szefa na urodziny. To był błąd.
(2.1) Błąd! Byłem tam w czerwcu, a nie w maju!
Wiktionary
IPA: bwɔ̃nt, AS: bu̯õnt
Wiktionary
rzecz. błądzenie n.
czas. błądzić ndk., zabłądzić dk., pobłądzić dk.
przym. błędny
przysł. błędnie
Wiktionary
(1.1) byk, pomyłka, omyłka, reg. śl. abfal.
(1.3) niepewność
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Błądkowo – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Dobra.
Przez wieś przepływa struga Dobra. Przysiółkiem wsi jest Kościelnik.
W latach 1945–1954 istniała gmina Błądkowo.
Według danych z 1 stycznia 2011 roku wieś liczyła 164 mieszkańców.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|błądzić.
Wiktionary
rzecz. błąd mrz.
przym. błędny
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) poruszać się szukając właściwej drogi
(1.2) poruszać się bez celu
(1.3) postępować, myśleć mylnie
Wiktionary
(1.1) Staszek nie błądzi, odnajduje mnie prawie zaraz, chyba nawet nie dotyka bieli rajstop.
(1.2) Ręka powoli opada, głowa przechyla się w tył, wzrok błądzi po ścianie, wreszcie Vilbert przeciąga się i mówi dopełniając ironią półuśmiech do uśmiechu.
(1.3) Autor bowiem uważa niegodziwych za głupców, którzy błądzą, narażając się na zgubę.
Wiktionary
rzecz. błąd mrz.
przysł. błędnie
przym. błędny
Wiktionary
(1.2) błąkać się
Wiktionary
Błądzikowo (kaszb. Błądzëkòwò, niem. Blansekow) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Puck.
Wieś klasztoru kartuzów w Kartuzach w powiecie puckim województwa pomorskiego w II połowie XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
usilnie prosić o coś
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) żarliwie, usilnie prosić
Wiktionary
(1.1) Sandra, udając ciężko przestraszoną, od razu zaczęła przepraszać Stasia błagając, aby wszystko jej wybaczył.
Wiktionary
IPA: ˈbwaɡat͡ɕ, AS: bu̯agać
Wiktionary
rzecz. błaganie n., przebłaganie n., przebłagiwanie n., wybłaganie n., wybłagiwanie n., ubłaganie n., ubłagiwanie n.
przym. błagający, błagany, błagalny
czas. przebłagać dk., przebłagiwać ndk., ubłagać dk., ubłagiwać ndk., wybłagać dk., wybłagiwać ndk.
Wiktionary
(1.1) upraszać, nalegać
Wiktionary
w sposób wyrażający błaganie; błagalnie
SJP.pl
dawniej: kobieta, która o coś błaga, zanosi modły
SJP.pl
dawniej: ten, kto błaga, zanosi modły
SJP.pl
wyrażający błaganie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyrażający pokorną prośbę
(1.2) daw. miłosierny, skłonny do przebaczenia lub ofiarowania czegoś
Wiktionary
(1.1) Pokorny ludek wznosi swe błagalne pienia.
(1.1) Ja jestem Dawid, jam jest pasterz – / Błagalną wiodę pieśń, / byś się zmiłować chciał nad Piastem, / byś żniwo zwolił zwieść.
(1.2) Nasz dziedzic błagalny, przebaczy jak nic.
Wiktionary
rzecz. błaganie n., błagalnik m.
czas. błagać ndk.
przysł. błagalnie, błagająco
Wiktionary
(1.1) błagający, proszalny, przebłagalny
Wiktionary
usilnie prosić o coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|błagać.
(1.2) usilna prośba
Wiktionary
Deprecatio (łac. deprecatio, deprekacja) – figura retoryczna stanowiąca pokorne błaganie o odwrócenie zła.
Wikipedia
(1.2) Błagania matki skłoniły go do powrotu.
Wiktionary
IPA: bwaˈɡãɲɛ, AS: bu̯agãńe
Wiktionary
czas. błagać ndk.
przym. błagalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i uzdrowisko w południowo-zachodniej Bułgarii;
Wiktionary
Błagojewgrad (bułg. Благоевград – Błagoewgrad, do 1950 Gorna Dżumaja) – miasto i uzdrowisko w południowo-zachodniej Bułgarii, w regionie historyczno-geograficznym Macedonii. Ośrodek administracyjny obwodu Błagojewgrad i gminy Błagojewgrad, nad rzeką Strumą u podnóża gór Riła. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 września 2023 roku miejscowość liczyła 72 677 mieszkańców.
Wikipedia
przym. błagojewgradzki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Błagojewgradem, dotyczący Błagojewgradu
Wiktionary
rzecz. Błagojewgrad mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w azjatyckiej części Rosji, nad Amurem;
(1.2) geogr. miasto w Rosji, w Baszkirii;
Wiktionary
Błagowieszczeńsk (ros. Благовещенск) – miasto w azjatyckiej części Rosji, ośrodek administracyjny obwodu amurskiego, nad Amurem. Miasto leży naprzeciwko chińskiego miasta Heihe.
W mieście znajduje się port lotniczy i rzeczny. Ośrodek kulturalny (muzeum) i naukowy (cztery uczelnie).
Wikipedia
przym. błagowieszczeński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Błagowieszczeńskiem, dotyczący Błagowieszczeńska
Wiktionary
rzecz. Błagowieszczeńsk mrz.
Wiktionary
małe znaczenie, nieistotność; nieważność, nieważkość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest błahe
Wiktionary
rzecz. błahostka ż.
przym. błahy
przysł. błaho
Wiktionary
1. rzecz o małej wartości, drobnostka, drobiazg;
2. sprawa lub rzecz błaha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzecz błaha, mało istotna
Wiktionary
(1.1) Pokłóciliśmy/łyśmy się o błahostkę.
Wiktionary
przym. błahy
rzecz. błahość ż.
Wiktionary
(1.1) pot. pikuś
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: błahy
SJP.pl
bez większego znaczenia, niegodny uwagi; nieistotny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieistotny, nieznaczący, niemający dużej wartości, niegodny większej uwagi
(1.2) stpol. lichy
Wiktionary
(1.1) Urządziliście awanturę z tak błahego powodu?
Wiktionary
IPA: ˈbwaxɨ, AS: bu̯aχy
Wiktionary
rzecz. błahostka ż., błahość ż.
Wiktionary
(1.1) bagatelny, banalny, drobny, mało znaczący, nic nieznaczący, nieistotny, niepoważny; pot. bzdurny, głupi; posp. duperelny
Wiktionary
chodzić po różnych miejscach, nie mogąc znaleźć drogi; chodzić bez celu, wałęsać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) daw. wprowadzać w błąd
czasownik zwrotny niedokonany błąkać się
(2.1) chodzić bez celu
(2.2) chodzić tu i tam, nie mogąc odnaleźć drogi
Wiktionary
rzecz. błąkanie n., obłąkany mos.
przym. obłąkany
Wiktionary
(1.1) omamiać, oszukiwać, zwodzić
(2.1) błądzić, wałęsać się, włóczyć się
(2.2) błądzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|błąkać.
Wiktionary
rzecz. niebłąkanie n.
czas. błąkać ndk.
Wiktionary
błąkanie się; chodzenie bez celu; włóczęga
SJP.pl
brzegami zszyte kawałki skóry, służące do podszycia ubioru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) materiał kuśnierski ze zszytych brzegami skór futerkowych, służący m.in. do podszycia płaszcza lub uszycia futra; również sztuka futra pewnej miary
(1.2) przen. płat, płachta czegoś
Wiktionary
(1.1) A kiedy się wystrychnie w usarskim ubierze, / Po kołnierzu go poznasz, bo błam futra bierze.
(1.1) Na wór dla zagrzania ślicznych nóżek Wci serca mego posyłam wilczych ogonów samych błam, w których włożyłoby się sto takich nóżek, jako u Wci serca mego.
(1.2) Rozłożyła wiosna spódnicę zieloną, / Przykryła błota bury błam. / Pachnie ziemia ciałem młodym / Póki wiosna, póki trwa.
Wiktionary
IPA: bwãm, AS: bu̯ãm
Wiktionary
rzecz. błamowanie
czas. błamować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. guz
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Błaszak:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Błaszczyk:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Błaszczykowski:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Błaszki (niem. Schwarzau) – miasto w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Błaszki. Przez miasto przepływa rzeka Trojanówka. Błaszki uzyskały lokację miejską przed 1722.
Według danych GUS z 31 grudnia 2023 r. miasto liczyło 1987 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Przed II wojną światową prawie połowę mieszkańców Błaszek stanowili Żydzi.
Wiktionary
IPA: ˈbwaʃʲci, AS: bu̯ašʹḱi
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Błaszkiewicz:
Wikipedia
mieszkaniec Błaszek (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Błaszek (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Błaszki
SJP.pl
Błaszkowski (Błażkowski), Błaszkowska:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawna, kosztowna tkanina jedwabna, zwykle koloru błękitnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. zob. chaber.
(1.2) rodzaj jedwabnej tkaniny
Wiktionary
Bławat – kosztowna, błękitna tkanina jedwabna używana w średniowieczu.
Później nazywano tak każdą tkaninę jedwabną.
Wikipedia
IPA: ˈbwavat, AS: bu̯avat
Wiktionary
rzecz. bławatnik mos./mzw., bławatek mrz./mzw.
przym. bławatny, bławatowy, bławy
Wiktionary
(1.1) bławatek, chaber, modrak
Wiktionary
chaber bławatek - jednoroczna roślina z rodziny złożonych występująca w Europie jako pospolity chwast pól uprawnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. syst. nazwa systematyczna|Centaurea cyanus|L.|ref=tak., gatunek rośliny zielnej z rodziny astrowatych;
(1.2) bot. roślina z gatunku bławatków (1.1)
Wiktionary
Chaber bławatek, bławatek (Centaurea cyanus L., w niektórych ujęciach systematycznych Cyanus segetum Hill) – gatunek rośliny zielnej z rodziny astrowatych. Nazwy ludowe: białasy, głowacz, jasieniec, kardy, kwiatek wołoszek, macoszka, modrak, modrzeńczyk, samosiejka, wasilek, wawer. Występuje w Europie oraz na Syberii Zachodniej. W Polsce pospolity chwast polny, archeofit.
Wikipedia
(1.2) Nazrywałam na łące bławatków.
Wiktionary
rzecz. bławatnik mzw./mos.
przym. bławatkowy
Wiktionary
(1.1) chaber, chaber bławatek
(1.2) chaber, chaber bławatek, gw-pl|Poznań|modrak.
Wiktionary
1. → bławatek;
2. niebieskofioletowy; chabrowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) odnoszący się do bławatka
(1.2) koloru niebieskiego, chabrowy
Wiktionary
rzecz. bławatek m., bławatnik mos./mzw.
przym. bławatny
Wiktionary
przedstawiciel podrodziny małych ptaków z rzędu wróblowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. kupiec handlujący bławatami, właściciel sklepu, w którym sprzedaje się bławaty
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. niewielki ptak o barwnym upierzeniu;
Wiktionary
IPA: bwaˈvatʲɲik, AS: bu̯avatʹńik
Wiktionary
rzecz. bławat m., bławatek m.
przym. bławatny, bławatowy, bławatkowy
Wiktionary
właściciel sklepu bławatnego; kupiec handlujący bławatami
SJP.pl
Bławatniki (Cotinginae) – podrodzina ptaków z rodziny bławatnikowatych (Cotingidae).
Wikipedia
rodzina ptaków z rzędu wróblowych
SJP.pl
Bławatnikowate (Cotingidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), obejmująca ponad 60 gatunków. Występują w Ameryce Południowej i Centralnej oraz w Meksyku.
Długość ciała bławatników waha się od 8 do 50 cm, masa zaś wynosi 6–400 g. Upierzenie bardzo zróżnicowane, występuje wyraźny dymorfizm płciowy; u samców występują barwy czerwone, fioletowe i błękitne. W piórach pochodzących od 25 gatunków, ze wszystkich linii rozwojowych w rodzice, stwierdzono występowanie 16 różnych karotenoidów. Występują również ozdoby w postaci wyrostków skórnych, brodawek lub fragmentów nagiej skóry.
Wikipedia
o cechach bławatnikowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
1. dawniej: wykonany z kosztownej, jedwabnej tkaniny, przeważnie koloru błękitnego;
2. koloru bławatka; modry, chabrowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bławatem, dotyczący bławatu
Wiktionary
rzecz. bławat m., bławatek m., bławatnik mos./mzw.
przym. bławatkowy
Wiktionary
bladoniebieski, modrawy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) jasnoniebieski, bladoniebieski, modrawy
(1.2) blady, mdły
Wiktionary
(1.1) Płowe włosy Marty zalśniły na słońcu, jej bławe oczy i rozchylone usta stały się dziecięce, naiwne i cudne….
Wiktionary
rzecz. bławat mrz., bławatek mrz.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Błażej – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa „blaesus” oznaczającego „seplenić”.
Wikipedia
(1.1) Mój kolega ze szkolnej ławy ma na imię Błażej.
(1.1) Błażej Lipowski, pisarz wojskowy, uchodził za autora pierwszego w języku polskim regulaminu piechoty.
(1.1) W Kościele katolickim na 3 lutego przypada wspomnienie św. Błażeja z Sebasty, patrona mówców, śpiewaków, gręplarzy i kamieniarzy oraz chroniącego od chorób gardła.
(1.1) Błażejowie dzień swego patrona, czyli imieniny, obchodzą 3 lutego, a także 29 listopada.
Wiktionary
IPA: ˈbwaʒɛj, AS: bu̯ažei ̯
Wiktionary
rzecz. Błażejowa ż., Błażejówna ż., Błażejostwo lm m., błażejka ż., Błażejki nmos., Błażejowice nmos., Błażejów mrz.
:: zdrobn. Błażejek mos., Błażek mos.
:: fż. Błażeja ż.
przym. Błażejowy, Błażejkowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Błażejek, Błażek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Błażej
Wiktionary
Błażeja – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego "seplenić". Żeński odpowiednik imienia Błażej.
Wikipedia
(1.1) Na liście brakowało Błażei i jej brata.
Wiktionary
rzecz. Błażejowa ż., Błażejówna ż., Błażejostwo lm m., błażejka ż., Błażejki nmos., Błażejowice nmos., Błażejów mrz.
:: zdrobn. Błażejek mos., Błażek mos.
:: fm. Błażej mos.
przym. Błażejowy, Błażejkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Błażejewko (niem. Weißensee) – część wsi Błażejewo w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Kórnik, nad Jeziorem Bnińskim, 6 km na południe od Kórnika.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa poznańskiego.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Błażej z małżonką; Błażejowie
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Błażeja lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który odnosi się, należy do Błażeja; taki, którego właścicielem, autorem, twórcą jest Błażej
Wiktionary
(1.1) Przed Błażejowym domem rosną rosochate kasztany.
(1.1) Sad sąsiadował z Błażejową zagrodą z jednej strony i z Maciejowym polem z drugiej.
(1.1) Błażejowi synowie wyrośli na dorodnych mężczyzn.
(1.1) Gdy przeszukiwałem wczoraj strych, wpadły mi w ręce Błażejowe limeryki.
Wiktionary
rzecz. Błażej m., Błażeja ż.
Wiktionary
(1.1) Błażeja (D. lp. – po rzecz.)
Wiktionary
zdrobnienie od: Błażej (imię męskie)
SJP.pl
Błażek – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie janowskim, w gminie Batorz.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Błażek, po jej zniesieniu w gromadzie Batorz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 703 mieszkańców i była drugą co do wielkości miejscowością gminy Batorz. Wieś jest sołectwem.
Wikipedia
1. artysta cyrkowy występujący w roli komicznej;
2. człowiek ośmieszający się;
3. na dworach królewskich i wielkopańskich: osoba mająca zabawiać, rozweselać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) hist. zawodowy nadworny żartowniś i prześmiewca zabawiający króla;
(1.2) przen. ktoś, kto jest przesadnie wesoły lub nadmiernie dowcipkuje
Wiktionary
Błazen – nazwa rodzaju klauna, zwykle kojarzona ze średniowieczem. W Polsce zwany też wesołkiem. Charakterystycznym elementem stroju błazna była czapka o trzech rogach zakończonych dzwoneczkami – trzy rogi symbolizowały ośle uszy i ogon, przyczepiane przez błaznów we wcześniejszym okresie. Oprócz tego błaźni charakteryzowali się kolorowym strojem i specjalnym berłem z wyrzeźbioną głową na końcu.
Wikipedia
(1.1) Tylko błaznowi wolno żartować z króla.
(1.2) Jacek to klasowy błazen i kawalarz.
Wiktionary
IPA: ˈbwazɛ̃n, AS: bu̯azẽn
Wiktionary
rzecz. błazenada ż., błazeństwo n., błaznowanie n., błazno m., błazeniec m., błażen m.
:: zdrobn. błazenek m.
:: zgrub. błaźnisko n.
:: fż. błaźnica ż.
czas. zbłaźnić się, błaznować ndk., błaźnieć ndk., błaźnić ndk., zbłaźnić dk.; przest. błazenkować ndk.
przym. błazeński; przest. błaźniwy
przysł. błazeńsko
Wiktionary
(1.1) trefniś, wesołek, krotochwilnik; stpol. gąska; stpol. błazno, błazeniec, błażen; reg. śl. august.
(1.2) wesołek, klaun, pajac
Wiktionary
zachowanie niepoważne; błazeństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niedorzeczne zachowanie się
Wiktionary
(1.1) Skończ już z tymi błazenadami.
Wiktionary
rzecz. błazen mos., błaznowanie n.
czas. błaźnić, błaznować ndk.
przym. błazeński
Wiktionary
(1.1) błazeństwo, błaznowanie
Wiktionary
niewielka, egzotyczna ryba morska; amfiprion
SJP.pl
Amfiprion, ryba ukwiałowa, błazenek (Amphiprion percula) – gatunek morskiej ryby z rodziny garbikowatych (Pomacentridae).
Wikipedia
taki, który przypomina pajaca, błazna lub taki, który zachowuje się jak pajac; pajacowaty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podobny do błazna, charakterystyczny dla błazna
Wiktionary
IPA: bwaˈzɛ̃j̃sʲci, AS: bu̯azẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. błazeństwo n., błazen m., błaznowanie n., błazenada ż.
czas. błaznować ndk.
Wiktionary
(1.1) śmieszny, komiczny, groteskowy
Wiktionary
wygłupianie się, zachowywanie się jak błazen; błazenada; błaznowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) niedorzeczne zachowanie się
Wiktionary
Taktowny dowcip (gr. εὐτραπελία, eutrapelia) – w etyce Arystotelesa cnota stanowiąca złoty środek między błazeństwem a nieokrzesaniem. Wydaje się, że współcześnie taktowny dowcip, błazeństwo i nieokrzesanie uznaje się najczęściej za fakty pozaetyczne. Pojęcie taktownego dowcipu wywarło znaczny wpływ na średniowieczne i wczesnonowożytne pojęcie dworności, z którym było też w owych czasach utożsamiane.
Wikipedia
(1.1) Te jego błazeństwa już mnie nie bawią.
Wiktionary
rzecz. błazen mos., błaznowanie n.
czas. błaźnić, błaznować ndk.
przym. błazeński
Wiktionary
(1.1) błazenada, błaznowanie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Błażej (imię męskie)
SJP.pl
Błażków – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Wola Mysłowska.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wieś stanowi sołectwo w gminie Wola Mysłowska. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 57 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Wilczyskach.
Wikipedia
zdrobnienie od: Błażej (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Błażka lub z nim związany
SJP.pl
1. ośmieszać, kompromitować kogoś;
2. błaźnić się - ośmieszać się, kompromitować się
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. oszukiwać
(1.2) stpol. wygłupiać się
czasownik zwrotny niedokonany błaźnić się
(2.1) ośmieszać się, kompromitować się
Wiktionary
IPA: ˈbwaʑɲit͡ɕ, AS: bu̯aźńić
Wiktionary
rzecz. błaźnienie n., błazen, błazeństwo, błazenada, błaznowanie
czas. błaznować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|błaźnić.
Wiktionary
czas. błaźnić
Wiktionary
zgrubienie od: błazen
SJP.pl
zachowywać się niepoważnie, wygłupiać się; pajacować
SJP.pl
czasownik
(1.1) książk. wygłupiać się
Wiktionary
(1.1) Przestań wreszcie błaznować, to jest już irytujące!
Wiktionary
IPA: bwazˈnɔvat͡ɕ, AS: bu̯aznovać
Wiktionary
rzecz. błazen m., błazeństwo n., błaznowanie n., błazenada ż.
przym. błazeński
czas. błaźnić
Wiktionary
(1.1) pajacować, świrować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wygłupianie się, zachowywanie się w sposób niepoważny, błazeński
Wiktionary
rzecz. błazen m., błazeństwo n., błazenada ż.
czas. błaźnić, błaznować ndk.
przym. błazeński
Wiktionary
(1.1) pajacowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na zachodniej Ukrainie, w rejonie samborskim obwodu lwowskiego;
Wiktionary
Błażów – wieś w rejonie samborskim obwodu lwowskiego, założona w 1441 W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Błażów. Miejscowość liczy 862 mieszkańców.
Wikipedia
przym. błażowski
Wiktionary
miasto w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Błażowa – miasto w Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Błażowa, na Pogórzu Dynowskim, nad rzeką Ryjak (dopływ Strugu). Lokalny ośrodek handlowo-usługowy i drobnego przemysłu.
Błażowa położona jest w ziemi sanockiej. Uzyskała lokację miejską przed 1770.
Wikipedia
IPA: bwaˈʒɔva, AS: bu̯ažova
Wiktionary
mieszkaniec Błażowej (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Błażowej (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Błażowa
SJP.pl
Osoby o nazwisku Błażowski:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ent. pchła
Wiktionary
(1.1) Błecha bajsła Azora. → Pchła ugryzła Azora.
Wiktionary
(1.1) skoczka, wandzka, wancka
Wiktionary
1. błędnica trzaska - gatunek motyla;
2. w wierzeniach ludowych zjawa mamiąca ludzi zwłaszcza uwodząca podróżnych
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób błędny
Wiktionary
(1.1) Zachował się protokół z 8 i 9 stycznia 1941 r. (błędnie datowany w maszynopisie na rok 1940).
Wiktionary
IPA: ˈbwɛ̃ndʲɲɛ, AS: bu̯ẽndʹńe
Wiktionary
rzecz. błąd mrz., błędność ż.
czas. błądzić ndk.
przym. błędny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: błędnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: błędny; zwykle w wyrażeniu: nic błędniejszego - nic bardziej mylnego
SJP.pl
labirynt;
1. część ucha środkowego mieszcząca receptory zmysłu słuchu i równowagi;
2. w ogrodnictwie: układ krętych ścieżek okolonych żywopłotem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. część wewnętrzna ucha mieszcząca receptory zmysłu słuchu i równowagi;
Wiktionary
Wikipedia
rodzina słodkowodnych ryb okoniokształtnych; labiryntowate, łaźcowate
SJP.pl
Błędnikowate, łaźcowate, labiryntowate (Anabantidae) – rodzina słodkowodnych ryb okoniokształtnych zaliczana do błędnikowców. Ze względu na atrakcyjne ubarwienie i ciekawą biologię często spotykane w akwarystyce.
Wikipedia
podrząd okoniokształtnych ryb słodkowodnych, mających narząd skrzelowy służący do oddychania powietrzem atmosferycznym; labiryntowce; łaźcowate
SJP.pl
Błędnikowce (Anabantoidei) – podrząd słodkowodnych ryb okoniokształtnych wyposażonych w narząd błędnikowy zwany labiryntem.
Zaliczane są do nich m.in. łaźce, wielkopłetwy, skrzeczyki, gurami, bojowniki, prętniki, sandelie, buszowce i beloncje. Ze względu na ubarwienie, biologię rozrodu oraz zachowanie są często hodowane w akwariach.
Wikipedia
przedstawiciel podrzędu ryb słodkowodnych z rzędu okoniokształtnych; labiryntowiec
SJP.pl
przymiotnik od: błędnik
SJP.pl
znaczek pocztowy z błędem drukarskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) znaczek pocztowy z błędem drukarskim;
Wiktionary
Błędnodruk – nazwa znaczka lub całostki z błędem drukarskim, powstałym w wyniku nieprawidłowo wykonanej czynności w czasie produkcji, nie wykrytym przez kontrolę i wprowadzonego do sprzedaży. Najczęściej są to przesunięcia całości lub części nadruków i napisów. Zdarzają się też odwrócone rysunki lub napisy, a także błędy w: kolorystyce, rodzaju użytego papieru, perforacji i gumowaniu.
Wikipedia
(1.1) Nie mam w moich zbiorach żadnego błędnodruku.
Wiktionary
→ błędny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest błędne; cecha tych, którzy są błędni
Wiktionary
przym. błędny
przysł. błędnie
Wiktionary
1. niepoprawny, nieprawdziwy, zawierający błąd;
2. dawniej: błąkający się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający błąd, niewłaściwy, niepoprawny
(1.2) nieprzytomny, zdezorientowany
(1.3) stpol. zmienny
(1.4) stpol. grzeszny
Wiktionary
(1.1) Mylisz się, twoje rozumowanie jest błędne.
(1.2) Patrzył na mnie błędnym wzrokiem.
Wiktionary
IPA: ˈbwɛ̃ndnɨ, AS: bu̯ẽndny
Wiktionary
rzecz. błąd m., błądzenie n., błędność ż.
czas. błądzić ndk., pobłądzić dk.
przysł. błędnie
Wiktionary
(1.1) niepoprawny, niewłaściwy
Wiktionary
1. niezgodność z obowiązującymi normami; pomyłka,
2. złe, niewłaściwe postępowanie
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Błędowa
SJP.pl
mieszkanka Błędowa
SJP.pl
część Hawierzowa (miasta w Czechach)
SJP.pl
Błędowice (czes. Bludovice, niem. Bludowitz) – część miasta Hawierzowa w kraju morawsko-śląskim, w powiecie Karwina w Czechach, nad rzeką Łucyną. Wraz z Podlesiem i Żywocicami współtworzy gminę katastralną Bludovice. W 2009 r. liczba mieszkańców wynosiła 2566, zaś w 2010 odnotowano 850 adresów.
Wikipedia
przymiotnik od: Błędowice; błędowski
SJP.pl
Wikipedia
1. przymiotnik od: Błędowice; błędowicki
2. przymiotnik od: Błędów
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od błękit
Wiktionary
(1.1) To nie błękit, lecz tylko blady błękicik.
Wiktionary
rzecz. błękit m.
Wiktionary
1. niebieska barwa;
2. barwnik niebieskiego koloru;
3. przenośnie: niebo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kolor błękitny
(1.2) chem. błękitny lub niebieski barwnik, pigment; błękitna lub niebieska farba
(1.3) przen. zob. niebo.
Wiktionary
Błękit, lazur – kolor o odcieniu pomiędzy niebieskim a cyjanem, odpowiadający barwie czystego nieba w słoneczny dzień.
Błękit miał wiele znaczeń zmieniających się przez wieki. Symbolizował wierność, stałość uczuć, czystość i trwałość.
Słowo lazur jest pochodzenia francuskiego i często stosowane jest we Francji w odniesieniu do Morza Śródziemnego (także – Lazurowe Wybrzeże).
Wikipedia
(1.1) Błękit nieba o świcie jest magicznie piękny.
Wiktionary
IPA: ˈbwɛ̃ŋʲcit, AS: bu̯ẽŋʹḱit
Wiktionary
rzecz. błękitnienie n., błękitność ż., błękitek m., zbłękitnienie n., błękicik mrz.
czas. błękitnieć ndk., zbłękitnieć dk.
przym. błękitny, błękitnawy
:: zdrobn. błękitniutki
przysł. błękitnie, błękitno, błękitnawo
temsłow. błękitno-
Wiktionary
(1.1) lazur
(1.3) niebo
Wiktionary
atlantycka ryba podobna do śledzia i dorsza
SJP.pl
Wikipedia
zbliżony do błękitnego, nie do końca błękitny, prawie błękitny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor podobny do błękitnego; niezupełnie błękitny, prawie błękitny
Wiktionary
(1.1) Na koniec z lodu firnowego powstaje właściwy, twardy, błękitnawy, prawie pozbawiony powietrza lód lodowcowy, w którym poszczególne kryształy osiągają średnicę do 10 cm.
Wiktionary
IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitˈnavɨ, AS: bu̯ẽŋʹḱitnavy
Wiktionary
rzecz. błękit mrz., błękitność ż., błękitnienie n., błękitek m.
przym. błękitny
:: zdrobn. błękitniutki
przysł. błękitnawo, błękitnie
czas. błękitnieć
temsłow. błękitno-
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny tanagrowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. kosmetyk, błękitny barwnik do oznaczania delikatnych żyłek na skroniach
Wiktionary
zmieniać kolor na błękitny
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) stawać się błękitnym
(1.2) wydawać się błękitnym
Wiktionary
IPA: bwɛ̃ŋʲˈcitʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: bu̯ẽŋʹḱitʹńėć
Wiktionary
rzecz. błękit m., błękitnienie n.
przym. błękitny, błękitnawy
przysł. błękitnie, błękitno, błękitnawo
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: błękitnie, błękitno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: błękitny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nabieranie barwy błękitnej
Wiktionary
IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: bu̯ẽŋʹḱitʹńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. błękit m., błękitek m.
czas. błękitnieć
przym. błękitny, błękitnawy
przysł. błękitnie, błękitno, błękitnawo
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny drozdowatych
SJP.pl
zdrobnienie od: błękitny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: błękitny i biały
Wiktionary
(1.1) Patrząc pod słońce, błękitno-biała powierzchnia oceanu była zachwycająca.
Wiktionary
IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitnɔ‿ˈbʲjawɨ, AS: bu̯ẽŋʹḱitno‿bʹi ̯au̯y
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) jednocześnie błękitny i różowy
Wiktionary
(1.1) różowo-błękitny
Wiktionary
błękitny i złoty
SJP.pl
biały o odcieniu błękitnym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) biały o błękitnym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Błękitnobiałych kolanówek nigdy nie założę, więc nie proś mnie o to więcej.
Wiktionary
IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitnɔˈbʲjawɨ, AS: bu̯ẽŋʹḱitnobʹi ̯au̯y
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma błękitną głowę
Wiktionary
IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitnɔˈɡwɔvɨ, AS: bu̯ẽŋʹḱitnogu̯ovy
Wiktionary
mający błękitne oczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma błękitne oczy
Wiktionary
IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitnɔˈːci, AS: bu̯ẽŋʹḱitn•oḱi
Wiktionary
(1.1) niebieskooki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma błękitne pióra, pierze
Wiktionary
IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitnɔˈpʲjurɨ, AS: bu̯ẽŋʹḱitnopʹi ̯ury
Wiktionary
1. purpurowy o odcieniu błękitnym;
2. groch błękitnopurpurowy - jednoroczna roślina z rodziny bobowatych (motylkowatych), o czerwonofioletowych kwiatach i pierzastych liściach, uprawiana na paszę i zielony nawóz; groch polny, peluszka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) purpurowy o błękitnym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Pod krwawiącym renem śnieg zrobił się błękitnopurpurowy.
Wiktionary
IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitnɔpurpuˈrɔvɨ, AS: bu̯ẽŋʹḱitnopurpurovy
Wiktionary
mający błękitne skrzydła
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma błękitne skrzydła
Wiktionary
IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitnɔˈskʃɨdwɨ, AS: bu̯ẽŋʹḱitnoskšydu̯y
Wiktionary
szary o odcieniu błękitnym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szary o błękitnym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Czy te swetry są błękitnoszare czy szarobłękitne?
Wiktionary
IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitnɔˈʃarɨ, AS: bu̯ẽŋʹḱitnošary
Wiktionary
nieco zielony o błękitnym odcieniu
SJP.pl
zielony o odcieniu błękitnym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zielony o błękitnym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Nie spotkałam się jeszcze z błękitnozielonymi lakierami do paznokci.
Wiktionary
IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitnɔʑɛˈlɔ̃nɨ, AS: bu̯ẽŋʹḱitnoźelõny
Wiktionary
złoty o błękitnym odcieniu
SJP.pl
mający kolor nieba; niebieski
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor intensywnie niebieski
Wiktionary
Błękit, lazur – kolor o odcieniu pomiędzy niebieskim a cyjanem, odpowiadający barwie czystego nieba w słoneczny dzień.
Błękit miał wiele znaczeń zmieniających się przez wieki. Symbolizował wierność, stałość uczuć, czystość i trwałość.
Słowo lazur jest pochodzenia francuskiego i często stosowane jest we Francji w odniesieniu do Morza Śródziemnego (także – Lazurowe Wybrzeże).
Wikipedia
(1.1) Niebo jest błękitne.
Wiktionary
IPA: bwɛ̃ŋʲˈcitnɨ, AS: bu̯ẽŋʹḱitny
Wiktionary
rzecz. błękit mrz., błękitnienie n.
przysł. błękitnie, błękitno, błękitnawo
przym. błękitnawy
:: zdrobn. błękitniutki
czas. błękitnieć ndk., pobłękitnieć dk.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. błękitniutki; lazurowy
Wiktionary
1. niebieska barwa;
2. barwnik niebieskiego koloru;
3. przenośnie: niebo
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Błeszczyński – polski herb szlachecki znany z jedynego wizerunku pieczętnego, odmiana herbu Suchekomnaty.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. gw-pl|Śląsk Cieszyński. pchła
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Błeszyński – polski herb szlachecki, odmiana herbu Suchekomnaty.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zostawiać ślady błota na podłodze
SJP.pl
ekspresywnie: błoto; błotnisko
SJP.pl
Błociszewo – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Śrem.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wieś położona była w 1580 roku w powiecie kościańskim województwa poznańskiego.
Wikipedia
potocznie: błoto
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. od błoto
Wiktionary
Błocko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Wolsztyn.
Wikipedia
IPA: ˈbwɔt͡skɔ, AS: bu̯ocko
Wiktionary
rzecz. błotnik m., błoto n.
przym. błotnisty, błotny
Wiktionary
dający przyjemność; miły, rozkoszny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sprawiający zadowolenie lub przyjemność, świadczący o zadowoleniu lub przyjemności
Wiktionary
rzecz. błogość ż.
przysł. błogo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób błogi
Wiktionary
rzecz. błogość ż.
przym. błogi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. dzielnica Cieszyna;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w gminie Radziemice;
(1.3) geogr. przysiółek wsi Ścinawka Górna, w gminie Radków, w województwie dolnośląskim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zatwierdzono plan dla terenów Błogocic.
(1.2) W Błogocicach przyszła na świat jej babka.
(1.3) Z domu w Błogocicach został nam tylko ten stary kredens.
Wiktionary
rzecz. błogociczanin mos., błogociczanka ż.
przym. błogocicki, błogocki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Błogocic, związany z Błogocicami
Wiktionary
(1.1) Obecnie błogocki dwór stanowi własność prywatną.
Wiktionary
rzecz. Błogocice nmos.
Wiktionary
stan spokoju i zadowolenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przyjemny stan zadowolenia, spokoju
Wiktionary
przym. błogi
przysł. błogo
Wiktionary
(1.1) błogostan
Wiktionary
książkowo: stan błogości, szczęśliwości, zadowolenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stan błogości, szczęśliwości, zadowolenia
Wiktionary
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. błogostanik m.
Wiktionary
(1.1) błogość, euforia, rozkosz, szczęśliwość, uniesienie, upojenie, zadowolenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od błogostan
Wiktionary
rzecz. błogostan m.
Wiktionary
gatunek banana uprawiany powszechnie w krajach tropikalnych; banan zwyczajny, banan właściwy, banan zaostrzony, figa rajska, pizang
SJP.pl
1. w religii: udzielać błogosławieństwa;
2. wyrażać zadowolenie z czegoś, wdzięczność za coś;
3. życzyć komuś w czymś szczęścia, aprobować coś; pochwalać
SJP.pl
1. w religii: udzielać błogosławieństwa;
2. wyrażać zadowolenie z czegoś, wdzięczność za coś;
3. życzyć komuś w czymś szczęścia, aprobować coś; pochwalać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pobłogosławić)
(1.1) rel. udzielać błogosławieństwa
(1.2) książk. dziękować, wyrażać wdzięczność
(1.3) książk. dawać błogosławieństwo czemuś, akceptować coś
(1.4) przen. życzyć komuś szczęścia, pomyślności
(1.5) rel. sprzyjać komuś
Wiktionary
(1.1) Na koniec mszy ksiądz błogosławi wiernych.
(1.5) Niech Bóg mu błogosławi w jego poczynaniach!
Wiktionary
rzecz. błogosławieństwo n., błogosławiony mos., błogosławiona ż., błogosławienie n., pobłogosławienie n.
czas. pobłogosławić dk.
przym. błogosławiony
Wiktionary
(1.2) dziękować, wychwalać
(1.3) akceptować
Wiktionary
błogosławieństwo;
1. obrzęd polegający na przeżegnaniu kogoś krzyżem lub znakiem krzyża;
2. życzenie przychylności losu;
3. pomyślność, przychylność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) udzielanie błogosławieństwa
Wiktionary
rzecz. błogosławiona ż., błogosławiony mos., błogosławieństwo n., pobłogosławienie n.
czas. błogosławić ndk., pobłogosławić dk.
przym. błogosławiony
Wiktionary
1. w chrześcijaństwie: obrzęd powierzenia kogoś, czegoś boskiej opiece
2. sprzyjanie, przychylność, pomyślność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. obrzęd, gest powierzenia kogoś, czegoś boskiej opiece
(1.2) podn. życzenie pomyślności, przychylności losu
(1.3) sprzyjanie, przychylność, pomyślność
Wiktionary
Błogosławieństwo w Biblii – termin religijny oznaczający formułę lub gest wyrażenia życzenia udzielenia łaski przez Boga.Słowo błogosławieństwo pochodzi od łacińskiego bene-dictio (gr. eu-logein) – mówić dobrze, życzyć czegoś dobrego. Swymi korzeniami sięga do hebrajskiego źródłosłowu brk. Ten jeden rdzeń służy do określenia różnych form błogosławieństwa: beraka – błogosławieństwo; barek – błogosławić; baruk – błogosławiony.
Wikipedia
(1.1) Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo / ludy całej ziemi.
Wiktionary
IPA: ˌbwɔɡɔswaˈvʲjɛ̇̃j̃stfɔ, AS: bu̯ogosu̯avʹi ̯ė̃ĩ ̯stfo
Wiktionary
rzecz. pobłogosławienie n., błogosławiona ż., błogosławiony mos., błogosławienie n.
czas. błogosławić ndk., pobłogosławić dk.
przym. błogosławiony
Wiktionary
(1.1) błogosławienie
Wiktionary
kobieta zmarła, beatyfikowana przez papieża w Kościele katolickim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zmarła kobieta lub dziewczyna uznana przez kościół lub społeczność za godną kultu
forma przymiotnika.
(2.1) ż. lp. od: błogosławiony
forma czasownika.
(3.1) forma żeńska ims. przymiotnikowego biernego od: błogosławić
Wiktionary
Błogosławiony – w Kościele katolickim osoba zmarła, która za życia odznaczała się szczególnymi cnotami inspirowanymi doświadczeniem religijnym lub też która z powodu swojej religii poniosła śmierć męczeńską.
Kościół w akcie beatyfikacji zezwala na publiczny kult takiej osoby w skali lokalnej np. diecezji lub ograniczonej do pewnej grupy wiernych, np. zakonu czy zgromadzenia zakonnego.
Wikipedia
rzecz. błogosławieństwo n., błogosławienie n., pobłogosławienie n., błogosławieniec m.
:: fm. błogosławiony m.
czas. błogosławić ndk., pobłogosławić dk.
przym. błogosławny, błogosławiony
Wiktionary
w kościele katolickim: człowiek zmarły, będący przedmiotem oficjalnego kultu lokalnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kośc. ktoś zmarły uznany przez kościół lub społeczność za godnego kultu;
przymiotnik
(2.1) pot. przen. szczęśliwy
forma czasownika.
(3.1) ims. przymiotnikowy bierny od: błogosławić
Wiktionary
Błogosławiony – w Kościele katolickim osoba zmarła, która za życia odznaczała się szczególnymi cnotami inspirowanymi doświadczeniem religijnym lub też która z powodu swojej religii poniosła śmierć męczeńską.
Kościół w akcie beatyfikacji zezwala na publiczny kult takiej osoby w skali lokalnej np. diecezji lub ograniczonej do pewnej grupy wiernych, np. zakonu czy zgromadzenia zakonnego.
Wikipedia
(1.1) Błogosławiony Edmund Bojanowski założył żeńskie zgromadzenie zakonne.
(1.1) Leksykon zawiera hagiografie wszystkich świętych i błogosławionych.
(2.1) Kazik siedzi jak błogosławiony między dwiema niewiastami.
Wiktionary
rzecz. błogosławieństwo n., błogosławienie n., pobłogosławienie n., błogosławieniec m.
:: fż. błogosławiona ż.
czas. błogosławić ndk., pobłogosławić dk.
przym. błogosławny
Wiktionary
(1.1) beatyfikowany; skr. bł.
(2.1) szczęśliwy
(3.1) przest. błogosławion
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przestarzałe: błonie
SJP.pl
Błoń (błr. i ros. Блонь) – agromiasteczko na Białorusi, w rejonie puchowickim obwodu mińskiego, około 58 km na południowy wschód od Mińska, nad rzeką Citewką (dopływem Świsłoczy).
Wikipedia
1. cienka, zwykle elastyczna tkanka, spełniająca różne funkcje w organizmach żywych, np. okrywająca narządy;
2. cienka, elastyczna taśma z materiału sztucznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cienka, elastyczna powłoka lub taśma
(1.2) biol. cienka, zwykle elastyczna tkanka, spełniająca różne funkcje w organizmach żywych
(1.3) hist. daw. półprzejrzysty materiał pochodzenia zwierzęcego do wypełniania ram okiennych do XVII wieku;
Wiktionary
Biologia
Wikipedia
(1.1) Odkryłem na strychu pudełko starych błon negatywów fotograficznych mojego dziadka.
(1.2) Wydrze w pływaniu pomaga błona między palcami.
(1.3) Błona w oknie błękitniała, para nad garnkiem buchała, rdzawa od ognia, sina od świtu.
Wiktionary
IPA: ˈbwɔ̃na, AS: bu̯õna
Wiktionary
rzecz. nabłonek m., błonkówka ż.
:: zdrobn. błonka ż., błoneczka ż.
przym. błoniasty
Wiktionary
bylina cebulowa z rodziny amarylkowatych; ismena
SJP.pl
Błonczatka (Hymenocallis) – rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych. Obejmuje ok. 50 do co najmniej 64 gatunków w wąskim ujęciu taksonomicznym (w przypadku włączenia tu roślin z rodzaju ismena Ismene jest ich kilkanaście więcej). Rodzaj najbardziej zróżnicowany jest w Ameryce Środkowej, zwłaszcza w Meksyku. Na północy jego zasięg obejmuje południowo-wschodnią i południowo-centralną część Stanów Zjednoczonych (do tamtejszej flory należy 15 gatunków błonczatek), Antyle i północną część Ameryki Południowej, po Peru i Brazylię na południu (w Ameryce Południowej rosną tylko trzy gatunki). Jako rośliny introdukowane przedstawiciele rodzaju występują także w Afryce równikowej, na Półwyspie Indyjskim, w Azji Południowo-Wschodniej, w Australii i na wyspach Oceanii.
Wikipedia
bardzo cienka błonka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: błona
Wiktionary
(1.1) Te części każda z nich iest osobną błoneczką otulona: a każda błoneczka iest niby nitką do wierzchołka żołtka przymocowana. sic.
Wiktionary
IPA: bwɔ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: bu̯õnečka
Wiktionary
rzecz. błona ż., błonka ż., nabłonek m., błonkówka ż.
przym. błoniasty
Wiktionary
duża przestrzeń pokryta trawą, duże pastwisko, łąka
SJP.pl
Błonia (niem. Bürgerwiesen) – osiedle w Gdańsku, w dzielnicy Rudniki.
Wikipedia
mieszkaniec Błonia
SJP.pl
mieszkanka Błonia
SJP.pl
błoniasty i szklisty
SJP.pl
mający cechy błony; zrobiony z błony
SJP.pl
1. ostra choroba zakaźna wywołana zarazkiem maczugowca; dyfteria; dyfteryt;
2. glon morski z gromady zielenic, o plesze dochodzącej niejednokrotnie do 1 m długości, przytwierdzony do podłoża; ulwa, watka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. ostra choroba zakaźna, której objawami są zapalenie błon śluzowych gardła i szarawe, włókniste naloty;
(1.2) bot. glon morski, o dużych, płaskich liściowatych plechach
Wiktionary
Błonica – choroba zakaźna, najczęściej występująca u dzieci, wywoływana przez maczugowiec błonicy. Głównym czynnikiem chorobotwórczym jest wytwarzany przez niektóre szczepy tych bakterii jad: toksyna błonicza.
W Polsce wprowadzono obowiązkowe szczepienia ochronne (w postaci szczepionki Di-Per-Te, DPT/DTP).
Wikipedia
IPA: bwɔ̃ˈɲit͡sa, AS: bu̯õńica
Wiktionary
przym. błoniczny
Wiktionary
(1.1) dyfteryt
(1.2) ulwa
Wiktionary
związany z błonicą
SJP.pl
duża przestrzeń pokryta trawą, duże pastwisko, łąka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Błonie (jid. בלוינא Bloyna, hebr. בלוניה Blonye) – miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim (dawniej powiat błoński), siedziba gminy miejsko-wiejskiej Błonie. Miasto położone jest na Równinie Łowicko-Błońskiej nad rzeką Rokitnicą.
Wikipedia
(1.1) Pierwsze wzmianki o Błoniu pochodzą z XIII (= trzynastego) wieku.
Wiktionary
IPA: ˈbwɔ̃ɲɛ, AS: bu̯õńe
Wiktionary
rzecz. błonie n.
Wiktionary
delikatna przezroczysta skórka
SJP.pl
Wikipedia
rząd owadów, mających dwie pary błoniastych skrzydeł, występują w około dwustu osiemdziesięciu tysiącach gatunków; błonkówki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, liczba mnoga
(1.1) ent. rząd owadów obejmujący ponad 110 tysięcy gatunków występujących na całym świecie, oprócz rejonów polarnych;
Wiktionary
Błonkoskrzydłe, błonkówki (Hymenoptera) – rząd owadów obejmujący ponad 153 tys. opisanych gatunków występujących na całym świecie, z wyjątkiem rejonów polarnych. Najwięcej gatunków spotyka się w krajach tropikalnych. Do błonkówek należą m.in. pszczoły, osy, mrówki, pilarzowate, gąsieniczniki, bleskotki i trzpiennikowate.
Wikipedia
IPA: ˌbwɔ̃ŋkɔˈskʃɨdwɛ, AS: bu̯õŋkoskšydu̯e
Wiktionary
(1.1) błonkówki
Wiktionary
przedstawiciel jednego z rzędów owadów
SJP.pl
mający zdolność tworzenia błonki
SJP.pl
przypominający wyglądem błonkę
SJP.pl
owad liczący na świecie około 280 tysięcy gatunków
SJP.pl
rząd owadów, mających dwie pary błoniastych skrzydeł, występują w około dwustu osiemdziesięciu tysiącach gatunków; błonkoskrzydłe
SJP.pl
Błonkoskrzydłe, błonkówki (Hymenoptera) – rząd owadów obejmujący ponad 153 tys. opisanych gatunków występujących na całym świecie, z wyjątkiem rejonów polarnych. Najwięcej gatunków spotyka się w krajach tropikalnych. Do błonkówek należą m.in. pszczoły, osy, mrówki, pilarzowate, gąsieniczniki, bleskotki i trzpiennikowate.
Wikipedia
przymiotnik od: błonka
SJP.pl
chem. związek organiczny należący do wielocukrów, główny składnik błon komórkowych roślin; celuloza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. biochem. odgrywający ważną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu przewodu pokarmowego kompleks substancji pochodzenia roślinnego nieulegający trawieniu przez enzymy przewodu pokarmowego człowieka i zwierząt monogastrycznych;
(1.2) chem. związek organiczny z grupy polisacharydów
Wiktionary
Błonnik (błonnik pokarmowy, włókno pokarmowe) – różnorodne substancje, zazwyczaj pochodzenia roślinnego nieulegające trawieniu przez enzymy przewodu pokarmowego człowieka oraz zwierząt monogastrycznych. Jest to mieszanina substancji o charakterze polisacharydowym (celuloza, hemicelulozy, pektyny, gumy, śluzy) i niepolisacharydowym (ligniny, kutyny). Spożycie błonnika ma znaczenie dla funkcjonowania przewodu pokarmowego.
Wikipedia
(1.1) Osoby stosujące dietę wegetariańską spożywają więcej węglowodanów złożonych, a co za tym idzie więcej błonnika pokarmowego niż osoby odżywiające się w sposób tradycyjny. Spożywanie zalecanej ilości błonnika zmniejsza ryzyko powstania przewlekłych zaparć, uchyłkowatości jelit, raka jelita grubego i hemoroidów.
(1.1) Mąka razowa zawiera więcej błonnika niż biała.
Wiktionary
IPA: ˈbwɔ̃ɲːik, AS: bu̯õ•ńik
Wiktionary
(1.1) włókno pokarmowe
(1.2) celuloza
Wiktionary
związany z błonnikiem
SJP.pl
mający zdolność tworzenia błony
SJP.pl
przymiotnik od: błona
SJP.pl
przymiotnik od: Błonie
SJP.pl
ludzie:
Wikipedia
chleb pszenny z dodatkami
SJP.pl
1. rozmokła ziemia tworząca gęstą, lepką masę; bagno;
2. grząski, zarośnięty trawą obszar; bagno, moczar, mokradło, trzęsawisko;
3. negatywnie oceniany stan rzeczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) obszar bagienny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Te błota są pod ochroną, gdyż mieszka tu wiele zagrożonych gatunków zwierząt.
Wiktionary
IPA: ˈbwɔta, AS: bu̯ota
Wiktionary
czas. błocić ndk., ubłocić dk.
rzecz. błotnik m., błoto n.
przym. błotny, błotnisty
Wiktionary
(1.1) bagno
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. płotka
Wiktionary
Błotka – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Zławieś Wielka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Wikipedia
zdrobniale o błocie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od błoto
Wiktionary
Błotko – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Bobolice. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Nowe Łozice.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 171.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie koszalińskim.
Wikipedia
(1.1) Stajał marcowy śnieg na klombach. / Po błotku drepcesz krok za krokiem.
Wiktionary
rzecz. błoto n., błotniak mzw., błotnik mzw./mrz., błocenie n., ubłocenie n.
czas. błocić ndk., ubłocić dk., ubłocić się dk.
przym. błocisty, błotnisty, błotny
przysł. błotniście
Wiktionary
(1.1) daw. błocko
Wiktionary
drzewo z rodziny dereniowatych rosnące na bagnach Ameryki Północnej; nyssa
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Miejscowości w innych krajach:
Wikipedia
przedstawiciel błotniaków, rodzaju ptaków drapieżnych z rodziny jastrzębiowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Circus|ref=tak.;
Wiktionary
Błotniak – jednoosobowy pojazd podwodny, z mokrą kabiną, przeznaczony do zadań dywersyjnych. Przedprototypy i eksploatowane egzemplarze stacjonowały w torpedowni na Oksywiu, tzw. Formozie. Pozostałe jednostki przechowywano w magazynie. Nazwa pochodzi od kryptonimu projektu: „błotniak” – nazwa ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych. Wszystkie jednostki podwodne Marynarki Wojennej nazywane są nazwami ptaków drapieżnych, np. sęp, orzeł itp.
Wikipedia
(1.1) Błotniak jest ptakiem drapieżnym.
Wiktionary
IPA: ˈbwɔtʲɲak, AS: bu̯otʹńak
Wiktionary
rzecz. błoto n., błotko n.
Wiktionary
1. gatunek słodkowodnego ślimaka;
2. rodzaj barki; szalanda;
3. prasa do filtrowania soków cukrowych pod ciśnieniem
SJP.pl
Wikipedia
rodzina słodkowodnych ślimaków płucodysznych; błotniarkowate
SJP.pl
Błotniarkowate (Lymnaeidae) – rodzina słodkowodnych ślimaków płucodysznych (Pulmonata) z rzędu nasadoocznych (Basommatophora), obejmująca gatunki średnie i duże, charakteryzujące się dużą różnorodnością w budowie i ubarwieniu muszli – od stożkowatej, wieżyczkowatej, jajowatej do kulistej. Wykazują przy tym znaczną jednorodność w budowie anatomicznej.
Wikipedia
rodzina słodkowodnych ślimaków płucodysznych; błotniarki
SJP.pl
Błotniarkowate (Lymnaeidae) – rodzina słodkowodnych ślimaków płucodysznych (Pulmonata) z rzędu nasadoocznych (Basommatophora), obejmująca gatunki średnie i duże, charakteryzujące się dużą różnorodnością w budowie i ubarwieniu muszli – od stożkowatej, wieżyczkowatej, jajowatej do kulistej. Wykazują przy tym znaczną jednorodność w budowie anatomicznej.
Wikipedia
przymiotnik od: błotniarka
SJP.pl
1. nazw wielu wsi w Polsce;
2. rzeka, dopływ Morza Bałtyckiego;
3. struga, dopływ Grabowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. ornit. uszatka błotna
(1.2) stpol. geol. ruda błotna
Wiktionary
Wikipedia
IPA: bwɔtʲˈɲit͡sa, AS: bu̯otʹńica
Wiktionary
rzecz. błoto n., błotko n.
przym. błotny, błotnisty
Wiktionary
rodzina malutkich owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych, zasiedlających środowiska wodne
SJP.pl
Błotnicowate (Hebridae) – rodzina pluskwiaków różnoskrzydłych z infrarzędu półwodnych. Jedyna rodzina monotypowej nadrodziny Hebroidea.
Wikipedia
o cechach błotnicowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
osłona przed błotem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) część pojazdu osłaniająca koło i zabezpieczająca pojazd przed bryzgami wody/błota spod kół
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Muszę kupić błotnik, chyba poszukam najpierw na szrocie.
Wiktionary
IPA: ˈbwɔtʲɲik, AS: bu̯otʹńik
Wiktionary
rzecz. błoto n., błotko n., błocisko n., błocko n., błota nmos., błocenie n., ubłocenie n., zabłocenie n., Zabłocie n.
czas. błocić ndk., ubłocić dk., zabłocić dk.
przym. błotny, błotnisty, błotnikowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szusblech.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z błotnikem, dotyczący błotnika
Wiktionary
rzecz. błotnik mrz.
Wiktionary
ekspresywnie: błoto; błocisko
SJP.pl
pełen błota, rozmokły i grząski po deszczu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pokryty błotem, pełen błota
Wiktionary
(1.1) Kiedy szliśmy szeroką i błotnistą aleją kasztanową w stronę lasu, na przyległym polu pojawiła się sarna.
Wiktionary
IPA: bwɔtʲˈɲistɨ, AS: bu̯otʹńisty
Wiktionary
rzecz. błotko n., błoto n., błocko n., błota n., błotnica ż., błotnik m., błotnistość ż.
czas. ubłocić
przym. błotny
Wiktionary
błotniszka czosnkówka - gatunek owada z rodziny błotniszkowatych
SJP.pl
błotniszka czosnkówka - gatunek owada z rodziny błotniszkowatych
SJP.pl
1. rodzina muchówek;
2. rodzina mchów
SJP.pl
Wikipedia
o cechach błotniszkowatych (rodzina mchów i muchówek)
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: błoto
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. pełen błota, pokryty błotem, utworzony z błota
(1.2) biol. żyjący lub rosnący na terenach bagnistych, pełnych
Wiktionary
Błatnia (917 m n.p.m.) – szczyt górski w Paśmie Klimczoka i Szyndzielni w Beskidzie Śląskim.
Wikipedia
rzecz. błotko n., błoto n., błotnik mrz., błota lm nm., błotnica ż., błocko n.
czas. błocić ndk.
przym. błotnisty
Wiktionary
(1.1) bagnisty
Wiktionary
1. rozmokła ziemia tworząca gęstą, lepką masę; bagno;
2. grząski, zarośnięty trawą obszar; bagno, moczar, mokradło, trzęsawisko;
3. negatywnie oceniany stan rzeczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mieszanina ziemi i wody;
(1.2) bagno, obszar bagnisty
(1.3) przen. sytuacja lub środowisko dwuznaczne moralnie
(1.4) chem. osady strącone w procesie produkcji cukru w błotniarkach
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ktoś naniósł błota do mieszkania i nie posprzątał.
Wiktionary
IPA: ˈbwɔtɔ, AS: bu̯oto
Wiktionary
rzecz. błotnik m., błota nmos., błotnica ż., błotniarka ż., błocenie n., ubłocenie n., błotniak m., Błotnica ż., błotniarkowate nmos., Błota nmos.
:: zdrobn. błotko n.
:: zgrub. błocko n.
czas. błocić ndk., ubłocić dk.
przym. błotny, błotnisty
Wiktionary
(1.1) reg. śl. ciapryka, maras.; daw. kał
Wiktionary
gatunek ptaka z rodziny bekasowatych
SJP.pl
Błotowiec (Tringa semipalmata) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny bekasowatych (Scolopacidae), zamieszkujący Amerykę Północną, a zimą także Amerykę Południową. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na Ukrainie, lewy dopływ Strwiąża
Wiktionary
Błozewka (ukr. Болозівка Bołoziwka, hist. pol. Błożewka, a także pol. Błażewka) – rzeka na Ukrainie, płynąca przez rejon starosamborski i samborski obwodu lwowskiego. Lewy dopływ Strwiąża w dorzeczu Dniestru.
Wikipedia
(1.1) hist. Błażewka
Wiktionary
skrót od: błogosławionej pamięci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie halickim, położona nad rzeką Łomnicą;
Wiktionary
Błudniki (ukr. Блюдники) – wieś na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie halickim, do 1945 w Polsce, w województwie stanisławowskim, w powiecie stanisławowskim, siedziba gminy Błudniki.
Błudniki leżą nad Łomnicą.
Urodził się tu Marian Sigmund – polski architekt wnętrz, scenograf.
Wikipedia
przym. błudnicki
Wiktionary
Wikipedia
1. nagłe, krótkie, silne światło, błyśnięcie; odblask światła;
2. przenośnie: nagły przejaw czegoś, przebłysk;
3. przynęta imitującą rybę do łowienia na wędkę ryb drapieżnych; błystka; błyszczka; błyszcz; błyszczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nagłe, krótkie światło
(1.2) książk. przen. nagły przejaw czegoś
(1.3) rodzaj sztucznej przynęty na ryby
Wiktionary
Wikipedia
IPA: bwɨsk, AS: bu̯ysk
Wiktionary
rzecz. błyskawica ż., błyskotka ż., błystka ż., przebłysk m., rozbłysk m., błyszczyk mrz., błyskanie n.
przym. błyskowy, błyskawiczny, błyskotliwy
czas. błyskać, błysnąć, błyszczeć
przysł. błyskawicznie, błyszcząco
Wiktionary
(1.1) błyśnięcie, flesz
(1.2) przebłysk
Wiktionary
1. świecić czymś krótko, z przerwami;
2. jaśnieć, lśnić, wydając błysk;
3. olśniewać, wyróżniać się czymś; błyszczeć, brylować;
4. o zjawiskach psychicznych: uzewnętrzniać się, zjawiać się nagle;
5. błyskać się - o błyskawicach: chwilowo rozświetlać niebo
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. błysnąć)
(1.1) świecić z częstymi, krótkimi przerwami
(1.2) wydawać odblask przez krótki czas
(1.3) przen. wykazywać się czymś szczególnym w danym momencie
(1.4) pot. pojawiać się nagle i na chwilę
czasownik zwrotny niedokonany błyskać się (dk. błysnąć się)
(2.1) meteorol. ukazywać się jako błyskawica na niebie
Wiktionary
(1.1) Urządzenie wydawało wysoki pisk i błyskało niebieskimi światełkami.
Wiktionary
rzecz. błyskanie n., błysk mrz., błyskawica ż.
przym. błyskawiczny
Wiktionary
(1.1) migać, migotać, mrugać
(1.2) lśnić, mrugać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|błyskać.
Wiktionary
rzecz. błysk m., błyskawica ż.
czas. błyskać ndk.
przym. błyskawiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. zjawisko świetlne w postaci silnego błysku, towarzyszące piorunowi
Wiktionary
Piorun – w meteorologii bardzo silne wyładowanie elektrostatyczne w atmosferze powstające naturalnie, zwykle towarzyszące burzom. Piorunowi często towarzyszy grom dźwiękowy (grzmot) oraz zjawisko świetlne zwane błyskawicą. Może ono przybierać rozmaite kształty i rozciągłości, tworzyć linie proste lub rozgałęziać się do góry lub w dół. Występują błyskawice, które widoczne są jedynie jako rozjaśnienie powierzchni chmury, inne znów w ciągu ułamka sekundy przypominają swym kształtem świecący sznur pereł.
Wikipedia
(1.1) Po błyskawicy zawsze następuje grzmot.
Wiktionary
IPA: ˌbwɨskaˈvʲit͡sa, AS: bu̯yskavʹica
Wiktionary
rzecz. błysk m., błyskotka ż., błyskanie n., błyszczenie n., pobłyskiwanie n., błyskotliwość ż.
czas. błyskać ndk., błyszczeć ndk., pobłyskiwać ndk.
przym. błyskawiczny, błyskowy, błyskawicowy
przysł. błyskawicznie
Wiktionary
przymiotnik od: błyskawica
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) bardzo szybko, prędko
Wiktionary
(1.1) Epidemia groźnej śpiączki błyskawicznie się rozszerza, a władze przestrzegają przed histerią.
Wiktionary
IPA: ˌbwɨskaˈvʲit͡ʃʲɲɛ, AS: bu̯yskavʹičʹńe
Wiktionary
rzecz. błyskawica ż., błysk m.
przym. błyskawiczny
Wiktionary
(1.1) ekspresowo, lotem błyskawicy, migiem, galopem
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: błyskawicznie
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) niezwykle szybki
Wiktionary
(1.1) Ogień rozprzestrzenił się w błyskawicznym tempie.
Wiktionary
IPA: ˌbwɨskaˈvʲit͡ʃnɨ, AS: bu̯yskavʹičny
Wiktionary
rzecz. błyskawica ż., błysk m., błyskanie n., błyśnięcie n., błyskotka ż., błyszczyk m.
czas. błysnąć dk., błyskać ndk.
przysł. błyskawicznie
Wiktionary
rodzaj grzybów z rodziny szczeciniakowatych; włóknouszek
SJP.pl
Inonotus P. Karst. (błyskoporek) – rodzaj grzybów z rodziny szczeciniakowatych (Hymenochaetaceae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. światłość, jasność, blask
(1.2) zgrub. błyskotka
Wiktionary
rzecz. błyskotka
Wiktionary
rodzaj ptaków z podrodziny gołębi
SJP.pl
rodzaj ptaków z podrodziny gołębi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) drobiazg, który się błyszczy
Wiktionary
Fulgensia A. Massal. & De Not. (błyskotka) – rodzaj grzybów z rodziny złotorostowatych (Teloschistaceae). Ze względu na symbiozę z glonami zaliczany jest do porostów.
Wikipedia
rzecz. błyskotliwość ż., błyskotanie n., błysk mrz., błyskawica ż., błyskota ż., błyszczyk mrz.
czas. błyszczeć
przym. błyskawiczny
Wiktionary
(1.1) mruganka, świecidełko
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: błyskotliwie
SJP.pl
1. pojętność, lotność, rezolutność;
2. iskrzenie; blask, migotliwość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest błyskotliwe; cecha tych, którzy są błyskotliwi
Wiktionary
rzecz. błyskawica ż., błyskotka ż.
przym. błyskotliwy
przysł. błyskotliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: błyskotliwy
SJP.pl
1. inteligentnie dowcipny
2. dawniej: połyskujący, świecący, mieniący się
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) wyróżniający się inteligentnym przemyśleniem, dowcipem
(1.2) daw. taki, który się mieni
Wiktionary
rzecz. błyskotliwość ż., błysk mrz.
przysł. błyskotliwie
Wiktionary
(1.1) dowcipny, efektowny, inteligentny, olśniewający
(1.2) mieniący się, połyskujący, świecący
Wiktionary
związany z błyskiem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący błysku, generujący błyski
Wiktionary
rzecz. błysk m., błyskawica ż.
Wiktionary
1. zaświecić czymś krótko, z przerwami;
2. zajaśnieć, zalśnić, wydając błysk;
3. przenośnie: olśnić, wyróżnić się czymś;
4. przenośnie: uzewnętrznić się, zjawić się nagle
SJP.pl
1. zaświecić czymś krótko, z przerwami;
2. zajaśnieć, zalśnić, wydając błysk;
3. przenośnie: olśnić, wyróżnić się czymś;
4. przenośnie: uzewnętrznić się, zjawić się nagle
SJP.pl
przynęta imitującą rybę do łowienia na wędkę ryb drapieżnych; błyszcz; błyszczka; błyszczyk; błysk
SJP.pl
Błystka – sztuczna przynęta wędkarska na ryby drapieżne, potocznie nazywana blachą, od materiału, z jakiego jest zrobiona. Obecnie jednak wytwarza się je także z innych materiałów (np. muszli małży). Wyróżniamy kilka rodzajów błystek, w zależności od wykonania. Są to m.in.:
Wikipedia
roztwór stosowany w garbarstwie do nadawania połysku skórom
SJP.pl
Góry:
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) jaśniejąc blaskiem
(1.2) olśniewając to, co pozostaje
Wiktionary
(1.1) Zabrudziłaś jej błyszcząco czysty parkiet.
(1.2) Moje okna, przy tych umytych przez Oliwię, wypadają błyszcząco.
Wiktionary
rzecz. błysk mrz., błyszczyk mrz.
czas. błyszczeć ndk.
przym. błyszczący
Wiktionary
(1.1) lśniąco, połyskująco, szkliście
Wiktionary
mający mieniącą się powierzchnię
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) ims. przymiotnikowy czynny od: błyszczeć
przymiotnik jakościowy
(2.1) taki, który się błyszczy
Wiktionary
(2.1) Zawinęła prezenty w błyszczący papier.
(2.1) Te buty z błyszczącymi klamrami są bardzo wygodne.
(2.1) Powierzchnia płyty była gładka i błyszcząca.
Wiktionary
czas. błyszczeć ndk.
przysł. błyszcząco
Wiktionary
1. rodzaj ptaków z rodziny szpakowatych;
2. rodzaj ryb z rodziny żuwakowatych;
3. rodzaj grzybów z rodziny śluzowców
SJP.pl
Lamproderma Rostaf. (błyszczak) – rodzaj śluzowców z rodziny Stemonitidaceae.
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) jaśnieć blaskiem
(1.2) mieć zdolność odbijania światła
(1.3) przen. książk. wywoływać zachwyt, robić wrażenie, olśniewać
Wiktionary
(1.1) Gdy zapadła noc, widać było, jak po drugiej stronie jeziora błyszczą rozpalone niedawno ogniska.
(1.2) Śnieg tak mocno błyszczał w słońcu, że oczy zaczęły nam łzawić.
(1.2) Jej oczy błyszczały od łez.
(1.3) Opowiadając o swoich niezliczonych, egzotycznych podróżach, zawsze błyszczał w towarzystwie.
Wiktionary
IPA: ˈbwɨʃt͡ʃɛt͡ɕ, AS: bu̯yščeć
Wiktionary
rzecz. błyszcz m., błyszczenie n., błyszczka ż., błyszczyk m., nabłyszczacz m., błyskotka ż., błysk mrz., błyskawica ż.
czas. zabłyszczeć ndk., nabłyszczać ndk., nabłyszczyć dk.
przym. błyszczący
przysł. błyszcząco
Wiktionary
(1.1) świecić
(1.2) lśnić, połyskiwać, świecić
(1.3) olśniewać, brylować
Wiktionary
1. bezbarwna szminka do warg; błyszczyk;
2. rodzaj pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|błyszczeć.
Wiktionary
IPA: bwɨʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: bu̯yščẽńe
Wiktionary
rzecz. błyszcz m., błyszczka ż., błyszczyk m., błyskawica ż.
czas. błyszczeć
Wiktionary
przynęta imitującą rybę do łowienia na wędkę ryb drapieżnych; błyszczyk; błystka; błyszcz; błysk
SJP.pl
błyszczotka połyskliwa - gatunek ślimaka płucodysznego
SJP.pl
1. bezbarwna szminka do warg; błyszczek;
2. przynęta imitującą rybę do łowienia na wędkę ryb drapieżnych; błystka, błyszczka, błyszcz, błysk;
3. rodzaj ryb z rodziny kąsaczowatych;
4. rodzaj ryb z rodziny żuwakowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kosmet. bezbarwna lub kolorowa substancja nadająca ustom połysk;
(1.2) ryb. zob. błystka.
Wiktionary
Błyszczyk (Peprilus triacanthus) – gatunek ryby z rodziny żuwakowatych (Stromateidae).
Wikipedia
(1.1) Błyszczyk sprawia, że usta wydają się bardziej ponętne.
Wiktionary
IPA: ˈbwɨʃt͡ʃɨk, AS: bu̯yščyk
Wiktionary
czas. błyszczeć
rzecz. błysk m., błyskotka ż., błyszczenie n.
przysł. błyszcząco
przym. błyskawiczny
Wiktionary
(1.1) błyszczek
Wiktionary
1. litera odpowiadająca spółgłosce "ć";
2. spółgłoska zwarto-szczelinowa, środkowojęzykowa, bezdźwięczna, miękka, ustna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. majuskuła piątej litery alfabetu
Wiktionary
C z kreską (majuskuła: Ć; minuskuła: ć) – litera diakrytyzowana alfabetu łacińskiego powstała od litery c posiadająca akcent ostry; piąta litera alfabetu polskiego.
Wikipedia
IPA: t͡ɕɛ, AS: će
Wiktionary
w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali durowej, rozpoczynająca się od dźwięku "c"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. gama lub tonacja durowa zaczynająca się od dźwięku c (w zapisie nutowym bez znaków przykluczowych)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. akord durowy oparty na tonice tonacji C-dur (1.1)
Wiktionary
(1.1) Czy potrafisz zagrać ten utwór w innej gamie niż C-dur?
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) należący do klasy jakości C
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma kształt litery C
Wiktionary
w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali molowej, rozpoczynająca się od dźwięku "c"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. gama lub tonacja molowa zaczynająca się od dźwięku c (w zapisie nutowym z trzema bemolami)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. akord molowy oparty na tonice tonacji c-moll (1.1)
Wiktionary
skrót od: celownik
SJP.pl
skrót
(1.1) = gram. celownik
Wiktionary
skrót od: ciężar atomowy
SJP.pl
co było do okazania (tekst umieszczany po dowodzie twierdzenia)
SJP.pl
skrót
(1.1) = mat. co było do okazania (tekst umieszczany po dowodzie twierdzenia)
Wiktionary
IPA: ˌt͡sɛ‿bɛ‿dɛ‿ˈɔ, AS: ce‿be‿de‿o
Wiktionary
(1.1) cbdu., cnd.
Wiktionary
skrót od: cash in advance - płatne z góry (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót od: cesarsko-królewski; ck
SJP.pl
c.k., ck, c. i k. (niem. k. u. k., kaiserlich und königlich, lub k.-k., kaiserlich-königlich, węg. cs. és kir., császári és királyi) – skrót od określeń cesarsko-królewski oraz cesarski i królewski; pochodzi od tytułu władcy Austro-Węgier, który był cesarzem Austrii i królem Węgier jednocześnie. W przypadku wspólnych instytucji obu państw (Ministerstwo Wojny, Ministerstwo Spraw Zagranicznych i placówki dyplomatyczne, Ministerstwo Finansów, wspólny bank centralny i marynarka handlowa) stosowany był skrót zapisywany po polsku w formie: c. i k., będącej dosłownym tłumaczeniem z niemieckiego k. u k. (cesarski i królewski), natomiast w przypadku instytucji austriackiej części monarchii (Przedlitawii), w tym Galicji, stosowano skrót c.k. (z niemieckiego k.k., cesarsko-królewski). Skróty te w niemieckiej wersji zapisywane są także bez kropek: kuk i kk.
Wikipedia
skrót od: centralne ogrzewanie; CO, C.O.
SJP.pl
skrót od: curriculum vitae; CV
SJP.pl
skrót
(1.1) = praw. cum voto separato → ze zdaniem odrębnym;
Wiktionary
skrót od: ciężar właściwy
SJP.pl
skrót
(1.1) = ciężar właściwy
Wiktionary
IPA: ˈt͡ɕɛ̃w̃ʒar vwaɕˈt͡ɕivɨ, AS: ćẽũ̯žar vu̯aśćivy
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Combat 18 (organizacja neonazistowska);
Wiktionary
Wikipedia
circa
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = kolej. czuwak aktywny
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) czuwak
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== CA (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = California → Kalifornia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: t͡sɛ‿ˈa, AS: ce‿a
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== CA (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = California → Kalifornia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) czuwak
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== CA (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = California → Kalifornia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
suchy las złożony z palm i sukulentów, występuje w Gujanie i Brazylii; catinga; katinga
SJP.pl
Caatinga – formacja roślinna występująca na suchych obszarach północno-wschodniej Brazylii. Tworzą ją rzadko rosnące, suchoroślowe, niskie i zwykle cierniste drzewa i krzewy, zrzucające liście na okres suszy, często z dużym udziałem sukulentów, za to zwykle z niewielkim udziałem traw.
Wikipedia
[czytaj: käb] konny pojazd dwukołowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) powóz czterokołowy jako odmiana kabrioletu
(1.2) hist. dawny pojazd dwukołowy z obudowanym z trzech stron pudłem i wysokim kozłem dla woźnicy w tyle nadwozia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: kabaletta] krótka pieśń, spełniająca rolę wprowadzenia do utworu operowego
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj kawajero lub kawaljero]
1. hiszpański rycerz, jeździec, szlachcic;
2. hiszpański młody mężczyzna, kawaler
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. w średniowiecznej Hiszpanii: konny wojownik
(1.2) daw. grzecznościowe określenie szlachcica
Wiktionary
(1.1) rycerz, kawaler
(1.2) pan, szlachcic
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Filipinach nad rzeką Pampanga;
Wiktionary
Cabanatuan – miasto na Filipinach, w środkowej części wyspy Luzon, nad rzeką Pampanga, w regionie Luzon Środkowy, ośrodek administracyjny prowincji Nueva Ecija. W 2010 roku jego populacja liczyła 256 177 mieszkańców.
Ośrodek handlu w ważnym regionie rolniczym; głównie uprawa ryżu, trzciny cukrowej, bananów i kukurydzy, łuszczarnie ryżu. Rozwinięty przemysł spożywczy.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wykrzyknik używany na określenie szybkiego ruchu, jakim ktoś chwyta coś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: kaberNE] gatunek czerwonego francuskiego wina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odmiana winorośli z owocami o ciemnej skórce, pochodząca z terenów między Bordeaux a Krajem Basków;
(1.2) wino wyprodukowane z owoców cabernet (1.1)
Wiktionary
Cabernet – rodzina odmian winorośli o ciemnej skórce. Powszechnie uprawiane są szczepy cabernet sauvignon i cabernet franc, pochodzące z terenów między regionem Bordeaux a Krajem Basków.
W instytutach winiarskich uzyskano pokrewne odmiany, którym nadano nazwy związane z cabernetami:
Wikipedia
[czytaj: kabiuna] brazylijskie drzewo różane; palisander, dalbergia
SJP.pl
[czytaj: kaBOSZ] nazwisko francuski, np. postać z powieści Aleksandra Dumasa "Królowa Margot"
SJP.pl
[czytaj: kaboklo] Metys brazylijski; kaboklo
SJP.pl
Caboclo (caboco; z tupi kaa'boc – 'ten, który przyszedł z lasu') – określenie używane w stosunku do brazylijskich Metysów, będących potomkami miejscowych Indian i Europejczyków.
Nazwa ta nie odnosi się do wszystkich brazylijskich Metysów, ale do potomków tak zwanych "gumowych żołnierzy", czyli młodych, głównie białych, mężczyzn z południowo-wschodniej Brazylii, którzy wyjechali w głąb dżungli amazońskiej, aby pracować przy pozyskiwaniu kauczuku. Nie przysługiwały im urlopy, więc większość z nich za żony wzięło sobie lokalne, indiańskie kobiety. Dzieci z tych związków nazwano caboclos. Do dzisiejszego dnia społeczności caboclos żyją na terenie stanu Amazonas.
Wikipedia
[czytaj: Kaboto] nazwisko włoskie
SJP.pl
[czytaj: kabrio] kabrio; potocznie: kabriolet;
1. nadwozie samochodu osobowego ze składanym dachem;
2. samochód o takim nadwoziu
SJP.pl
Kabriolet – rodzaj nadwozia samochodu z odkrytą kabiną pasażerską, wyposażonego najczęściej w miękki składany dach z impregnowanego materiału.
Wikipedia
dawniej: targać, szarpać; combrzyć
SJP.pl
żartobliwie, zwykle w języku dziecięcym: dobry, ładny; dobrze, ładnie; cacy
SJP.pl
Cacá, właśc. Lucas de Deus Santos (ur. 9 października 1982 w Belo Horizonte) – brazylijski piłkarz występujący na pozycji pomocnika. Brat Leandro oraz Dedê.
Wikipedia
tylko w wyrażeniu: obiecanka cacanka - obietnica bez pokrycia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tylko we frazeologii
Wiktionary
IPA: t͡saˈt͡sãnka, AS: cacãnka
Wiktionary
przym. cacany, cacy
przysł. cacy, cacy-cacy, cacanie
Wiktionary
żartobliwie: dobry, doskonały, grzeczny, miły itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. ładny, piękny
(1.2) daw. miły, grzeczny
Wiktionary
(1.1) Ten model jest rzeczywiście bardzo cacany. Chyba dam mu najwyższą notę!
(1.2) Mój synek jest bardzo mądry, kulturalny oraz cacany.
Wiktionary
rzecz. cacanie m., cacanka ż.
przym. lub, cacy
przysł. cacy, cacy-cacy
Wiktionary
(1.1) cacy, cacy-cacy, ładny, piękny, śliczny
(1.2) cacy, cacy-cacy, miły, grzeczny, kulturalny, sympatyczny
Wiktionary
[czytaj: kaczczja albo kaczcza] wokalny kanon dwugłosowy
SJP.pl
Caccia – włoska forma wokalna, odpowiednik francuskiego chace, popularna od epoki trecenta do XVI wieku, związana tematycznie z polowaniem poprzez wykorzystanie licznych onomatopei. Zwykle w formie kanonu z akompaniamentem instrumentów dętych, zwłaszcza rogów.
Wśród twórców caccii znajdowali się m.in.: Gherardello da Firenze, Lorenzo da Firenze, Vincenzo da Rimini, Francesco Landini i Niccolò da Perugia.
Wikipedia
rzeczownik
(1.1) destylat z trzciny cukrowej, składnik popularnego brazylijskiego drinku o nazwie caipirinha (ortograficzny|kaipirinia.);
Wiktionary
Cachaça (wym. [ˌkaˈʃasɐ]) – popularny w Brazylii destylowany napój alkoholowy produkowany z fermentowanego soku trzcinowego, z zawartością alkoholu na poziomie 38 lub 48%, z dodatkiem sześciu gramów cukru na litr. Znany również jako aguardente i aguardiente, porównywany z wódką. Cachaça to alkohol, który uważany jest za tzw. dobro narodowe Brazylii, stanowi on jeden z głównych składników popularnego brazylijskiego drinka znanego jako Caipirinha. Cachaça jest nazwą unikalną, która zgodnie z obowiązującym w Brazylii prawem może być nadawana wyłącznie alkoholom produkowanym z cukru trzcinowego na terenie Brazylii
Wikipedia
[czytaj: kesz]
1. podręczna pamięć procesora
2. miejsce na dysku twardym, w którym przeglądarka internetowa przechowuje odwiedzone uprzednio strony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. pamięć podręczna; pamięć przechowująca dane po to, by dostęp do nich był szybszy;
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
czas. cache'ować ndk.
Wiktionary
[czytaj: kaszPO] rodzaj ozdobnego naczynia na doniczkę z kwiatami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ażurowy koszyk lub ceramiczne naczynie do dekorowania doniczki;
Wiktionary
(1.1) W sklepie z antykami znaleźliśmy piękne ceramiczne cache-pot z secesyjnym motywem kwiatowym.
(1.1) Na kuchennym parapecie stoją fiołki i pelargonie w kamionkowych cache-pot.
Wiktionary
IPA: kaʃ.'po
Wiktionary
(1.1) donica
Wiktionary
[czytaj: kaSZE] mała pieczęć królewska, używana we Francji do 1789 roku
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Cachurami, dotyczący Cachurów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język cachurski;
Wiktionary
rzecz. Cachurzy lm m.
Wiktionary
[czytaj: cac-iki] grecki sos ze świeżych, rozdrobnionych ogórków z czosnkiem i jogurtem albo śmietaną, zwykle dodawany do potraw mięsnych; tzatziki, tzatzyki, dzadziki, cacyki
SJP.pl
1. rzadko, czasem ironicznie: pieścić, bawić; ceckać, ciaćkać;
2. cackać się:
a) obchodzić się z czymś lub z kimś czule;
b) poświęcać zbyt wiele czasu na wykonywanie jakiejś czynności; ceckać się (regionalnie), ciećkać się (regionalnie), ciaćkać się (regionalnie)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) rzad. iron. pieścić, bawić
czasownik zwrotny niedokonany cackać się
(2.1) pot. obchodzić się z czymś zbyt delikatnie, poświęcać czemuś wiele czasu
Wiktionary
(2.1) Mój szef nie cacka się z nowymi pracownikami.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sat͡skat͡ɕ, AS: cackać
Wiktionary
rzecz. cackanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|cackać.
Wiktionary
IPA: t͡sat͡sˈkãɲɛ, AS: cackãńe
Wiktionary
czas. cackać
Wiktionary
żartobliwie: nadmiar ozdób, cacek
SJP.pl
1. drobny przedmiot o wartości artystycznej, precyzyjnie wykonany;
2. coś ślicznego, eleganckiego;
3. ozdoba choinkowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. coś atrakcyjnego, małego i cennego
Wiktionary
(1.1) Twoja komórka to niezłe cacko.
Wiktionary
IPA: ˈt͡sat͡skɔ, AS: cacko
Wiktionary
rzecz. cacuszko n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Caców – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Nagłowice.
1870–1954 w gminie Prząsław, 1954–1959 w gromadzie Cierno Żabieniec, 1959–1972 w gromadzie Prząsław, 1973–1976 w gminie Oksa, 1976–1991 w gminie Nagłowice-Oksa, od 1991 w gminie Nagłowice.
Wikipedia
[czytaj: kakojanis] obce nazwisko, m.in. Michael (Michalis) Cacoyannis (ur. 1922) - grecki reżyser filmowy i teatralny, sławny dzięki ekranizacji powieści "Grek Zorba"; Kakojanis
SJP.pl
1. małe, sprawiające miłe wrażenie dziecko;
2. pieszczotliwie o małym, nieagresywnym zwierzęciu
SJP.pl
1. rzecz dająca właścicielowi satysfakcję z jej posiadania;
2. coś nowego, nieużywanego;
3. coś, co zostało dobrze wykonane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od cacko
Wiktionary
rzecz. cacko n.
Wiktionary
potocznie, żartobliwie:
a) dobry, ładny;
b) dobrze, ładnie
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) pot. pieszcz. dobrze, w porządku, ładnie, przyjemnie
przymiotnik
(2.1) pot. pieszcz. dobry, świetny, ładny, przyjemny
Wiktionary
IPA: ˈt͡sat͡sɨ, AS: cacy
Wiktionary
rzecz. cacanka ż.
przym. cacany
Wiktionary
pieszczotliwie lub ironicznie: ładnie, uprzejmie
SJP.pl
grecki sos ze świeżych, rozdrobnionych ogórków z czosnkiem i jogurtem albo śmietaną, zwykle dodawany do potraw mięsnych; tzatziki, tzatzyki, dzadziki, caciki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kulin. grecki zimny sos z jogurtu i świeżego ogórka;
Wiktionary
Tzatziki (ngr. τζατζίκι, wym. dzadz-iki, cacyki) – dip (sos) grecki, podawany jako dodatek do dań z grilla, smażonych, pieczonych lub oddzielnie.
Jest najpopularniejszą przystawką w kuchni greckiej); spożywany też z zapieczonym pieczywem.
Wikipedia
(1.1) Bez cacyków nie wyobrażam sobie greckiej kuchni.
Wiktionary
IPA: t͡saˈt͡sɨci, AS: cacyḱi
Wiktionary
przym. cacykowy
Wiktionary
[czytaj: kad] skrót od: Computer Aided Design - projektowanie wspomagane komputerowo
SJP.pl
[czytaj: kadawer] z łaciny: ciało człowieka zmarłego lub śmiertelnie chorego, zatracające funkcje życiowe; kadawer
SJP.pl
[czytaj: kädi] osoba nosząca kije na polu golfowym (zwykle młody chłopak)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. pomocnik i doradca golfisty noszący kije golfowe
Wiktionary
IPA: ˈkadʲi, AS: kadʹi
Wiktionary
[czytaj: kadi] pojemniczek, do którego wkłada się płytę CD-ROM przez włożeniem jej do nagrywarki bez wysuwanej tacki
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kadenca] odcinek utworu muzycznego o charakterze wirtuozowskim, zazwyczaj w zakończeniu pierwszej części koncertu; kadencja
SJP.pl
[czytaj: kadencato] określenie wykonawcze: zdecydowanie, jak gdyby kończąc
SJP.pl
[czytaj: kadet] jacht klasy Cadet; kadet
SJP.pl
Cadet – monotypowa, międzynarodowa klasa jachtów dwuosobowych zaprojektowana przez Anglika, Jacka Holta w 1947 r. Kadłub skośnodenny ze ściętym dziobem, miecz szybrowy, ożaglowanie bermudzkie (grot i fok + spinaker). Klasa została zaprojektowana jako jacht dla młodzieży. Jachty często budowano samodzielnie (obecnie, przepisami klasowymi dopuszczone do regat są jedynie łodzie budowane przez licencjonowanych producentów). Znak klasy – litera C. Produkowane są już jedynie epoksydowe.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) rzad. mot. samochód marki Cadillac
Wiktionary
(1.1) Zaparkowała swojego cadilaca na naszym parkingu.
Wiktionary
rzecz. Cadillac mzw., cadillac mzw.
Wiktionary
(1.1) cadillac
Wiktionary
[czytaj: KAdilak] samochód marki Cadillac
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) mot. marka samochodu;
Wiktionary
Cadillac – amerykański producent luksusowych samochodów osobowych, SUV-ów i samochodów sportowych z siedzibą w Warren, działający od 1902 roku. Należy do amerykańskiego koncernu General Motors.
Wikipedia
(1.1) Prezydent używa samochodów marki Cadillac.
Wiktionary
rzecz. cadillac mzw., cadilac mzw.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Cadów – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Kobiele Wielkie.
przez wieś biegnie Łódzka Magistrala Rowerowa N-S
W latach 1975–1998 wierś administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
żydowski mędrzec utrzymywany przez rzeszę chasydów, którym udziela różnego rodzaju rad
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. przywódca duchowy chasydów;
(1.2) przen. dogmatyk, mędrek
Wiktionary
Cadyk, cadik, sadyk (z hebr. צדיק, sprawiedliwy) – charyzmatyczny przywódca jednej z form judaizmu – chasydyzmu, zwany także rebe (hebr. רבי) lub admor (hebr. אדמו״ר, akronim od nasz mistrz, nauczyciel i rabi).
Określenie wzięło się z biblijnej Księgi Przysłów i legendy o Trzydziestu Sześciu Sprawiedliwych (cadyków), którzy swoimi cnotami mają podtrzymywać istnienie świata. Sprawiedliwi mieli ujawnić się w momencie, gdy świat będzie gotowy na zbawienie.
Wikipedia
IPA: ˈt͡sadɨk, AS: cadyk
Wiktionary
[czytaj: ką] miasto północnej Francji, historyczna stolica Normandii
SJP.pl
Caen (wymowa) – miasto i gmina w północnej Francji, stolica historycznej Normandii i ośrodek administracyjny regionu Normandia oraz departamentu Calvados.
Wikipedia
klauzula w umowie handlowej, która reguluje warunki przewozu towaru statkiem, opłaty i ubezpieczenia (cena towaru zawiera wszystkie koszty przewozu)
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Centralna Agencja Fotograficzna;
(1.2) = Centralne Archiwum Filmowe
Wiktionary
(1.1) CAF zorganizowała kolejną wystawę.
(1.1) CAF zorganizował kolejną wystawę.
(1.2) CAF zgromadziło kopie wielu znakomitych filmów.
(1.2) CAF zgromadził kopie wielu znakomitych filmów.
(1.1-2) Jadwiga pracowała przez czterdzieści lat w CAF.
(1.1-2) Jadwiga pracowała przez czterdzieści lat w CAF-ie.
Wiktionary
[czytaj: kaFE] lokal gastronomiczny, w którym serwuje się gorące napoje, np. kawę, herbatę, gorącą czekoladę, a także wyroby cukiernicze, np. ciasta, wafelki; kawiarnia
SJP.pl
Luksemburg:
Osoby:
Inne:
Wikipedia
[czytaj: kafeteria] rzadko: niewielki lokal, w którym można coś zjeść i wypić; kafeteria
SJP.pl
[czytaj: kafuzo] potomek Indianina i Murzynki, bądź Murzyna i Indianki mieszkający w Ameryce Południowej
SJP.pl
[czytaj: kejdż] nazwisko angielskie
SJP.pl
Cage – singel zespołu Dir En Grey wydany w 1999 roku. Drugi utwór to remix piosenki "「S」" z minialbumu Missa.
Wikipedia
[czytaj: kaliari] miasto we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, stolica autonomicznego regionu Sardynia;
Wiktionary
Cagliari [czyt. 'kaljari] (sard. Casteddu – zamek) – miasto i gmina we Włoszech, stolica autonomicznego regionu Sardynia i miasta metropolitalnego Cagliari. Miasto Cagliari znajduje się na południowym wybrzeżu Sardynii, nad zatoką o tej samej nazwie i na równinie Campidano. Według danych na rok 2021 gminę zamieszkiwało 149 572 osób.
Wikipedia
(1.1) Burza posłużyła za pretekst, by zawinąć na Sardynię do Cagliari, dokąd nie chciano ich uprzednio wpuścić. Kiedy przybyli tutaj, minister sardyńskiego króla odrzucił prośbę Lucjana, by mógł wraz z rodziną opuścić statek.
(1.1) Podobnie gwałtowny antyariański polemista biskup Lucyferiusz z Cagliari na Sardynii w swoim pamflecie «O królach apostatach», skierowanym w latach 355-361 do cesarza Konstancjusza, pisze o „wierze spisanej w Nicei przez trzystu, a nawet więcej biskupów”.
Wiktionary
[czytaj: kaliostro] nazwisko włoskie, np. Alessandro di Cagliostro (1743 - 1795) włoski awanturnik, okultysta, alchemik, uzdrowiciel
SJP.pl
Alessandro di Cagliostro, Hrabia di Cagliostro, właściwie Giuseppe Balsamo (ur. 2 czerwca 1743 w Palermo, zm. 26 sierpnia 1795 w San Leo) – włoski awanturnik żyjący w XVIII wieku, okultysta, alchemik, uzdrowiciel, wolnomularz, założyciel Zakonu Masonerii Egipskiej i jego mistrz Wielki Kopta. Jeden z uczestników afery naszyjnikowej na dworze króla Francji Ludwika XVI.
Wikipedia
[czytaj: kaOR] francuskie wino o ciemnej barwie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kajŁA] nazwisko, m.in. Roger Caillois - francuski intelektualista, krytyk literacki, socjolog i filozof
SJP.pl
Roger Caillois fr: ʀɔʒe kajwa (ur. 3 marca 1913 w Reims, zm. 21 grudnia 1978 w Kremlin-Bicêtre) – francuski intelektualista, krytyk literacki, socjolog i filozof.
Wikipedia
[czytaj: kejn] nazwisko angielskie, np. Michael Caine, aktor brytyjski
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kajpiroska] koktajl alkoholowy z wódki, limonki i cukru trzcinowego
SJP.pl
Caipiroska, caipirovka – koktajl alkoholowy, odmiana caipirinhy. Jest przygotowywany z wódki zamiast stosowanej w caipirinhi cachaçy. Pozostałe składniki koktajlu to cząstki limonki, cukier trzcinowy oraz kruszony lód.
Caipiroska jest koktajlem szczególnie popularnym w Brazylii oraz Argentynie, Paragwaju i Urugwaju
Wikipedia
[czytaj: kern] potocznie: pies rasy cairn terrier
SJP.pl
mocna tkanina ubraniowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) włók. mocna bawełniana tkanina;
Wiktionary
Cajg (niem. Zeug - tkanina) – mocna tkanina bawełniana lub wełniana wykonywana w splocie skośnym łamanym. Zastosowanie tego splotu tworzy podłużne (wzdłuż osnowy) pasy. Była najtańszą tkaniną używaną na ubrania robocze. W Polsce produkowana od XVII wieku.
Wikipedia
IPA: t͡sajk, AS: cai ̯k
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. spodnie z kiepskiego materiału
Wiktionary
zrobiony z cajgu
SJP.pl
średniowieczna huta lub kuźnia, w której wyrabiano sztaby żelazne za pomocą kucia młotem; kleparnia
SJP.pl
[czytaj: kaHON] drewniany instrument perkusyjny pochodzący z Afryki
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Warmia. gazeta
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. gazeta
Wiktionary
[czytaj: kaŻĘ lub KEJdżyn]
1. muzyka ludowa francuskojęzycznej grupy etnicznej zamieszkującej wybrzeże Zatoki Meksykańskiej w USA;
2. odmiana języka francuskiego, dialekt używany przez tę grupę etniczną
SJP.pl
Cajun /ˈkeɪdʒən/ lub Cadien – osoba należąca do francuskojęzycznej grupy etnicznej („Cajuns”) zamieszkującej wybrzeże Zatoki Meksykańskiej w USA. W większości zamieszkują 22 południowe parafie stanu Luizjana (ten obszar nazywany jest Akadianą). „Cajun” to także nazwa dialektu, kultury i muzyki tej ludności.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: kejkłok] żywy, towarzyski taniec, powstały w drugiej połowie XIX wieku jako taniec Murzynów amerykańskich, na początku XX wieku popularny w Europie; cakewalk
SJP.pl
[czytaj: kejkłok] żywy, towarzyski taniec, powstały w drugiej połowie XIX wieku jako taniec Murzynów amerykańskich, na początku XX wieku popularny w Europie; cake-walk
SJP.pl
owca górska
SJP.pl
owca górska
SJP.pl
Cakle – jedna z ras owcy domowej, hodowana w Polsce.Jest to rasa owiec górskich, tradycyjnie chowana na Podhalu i w Karpatach. Najczęściej owce tej rasy utożsamia się z polską owcą górską, należy jednak zwrócić uwagę, że pierwotne cakle obecnie w Polsce prawie nie występują. Stało się tak, ponieważ przez wiele lat modyfikowano je przez krzyżowanie uszlachetniające z innymi rasami owiec. W 2007 roku opracowano program ochrony zasobów genetycznych tej rasy.
Wikipedia
w filozofii indyjskiej: jedno z centrów energetycznych mające wpływ na zdrowie fizyczne, mentalne, emocjonalne lub duchowe człowieka; czakram; czakra
SJP.pl
Ćakra, czakra, czakram (sanskryt: ćakra „koło”, „okrąg”) – jeden z wielu ośrodków psychiczno-energetycznych w ciele, ważnych w okultystycznych praktykach fizjologicznych niektórych odmian hinduizmu i buddyzmu. Czakry wykorzystywane są w różnych starożytnych praktykach medytacyjnych, określanych zbiorczo jako tantra. Są to miejsca, gdzie krzyżuje się wiele kanałów energetycznych (nadi) i gromadzi się energia prana. Ośrodek ten odbiera, magazynuje i promieniuje energię o wibracji właściwej dla swojej funkcji (zob. ćakry główne), która konieczna jest do życia istot (w szczególności ludzi). Rozwijanie ćakr prowadzi do rozwoju wewnętrznego i duchowego wyzwolenia.
Wikipedia
1. jednostka długości, dziś stosowana tylko w krajach anglosaskich (1 cal = 2,54 cm);
2. dawna polska jednostka długości równa 24 cm (cal staropolski), 24,8 cm (cal nowopolski), dla grubości desek - 16 cm;
3. we flisactwie: tylny koniec tratwy; tafla, plenica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pozaukładowa jednostka miary długości odpowiadająca szerokości kciuka, około 2,54 cm;
(1.2) jednostka grubości desek równa 1,6 cm
Wiktionary
Cal (ang. inch; skrót lub symbol: in albo ″) – pozaukładowa jednostka miary długości, odpowiadająca początkowo potrojonej długości średniego ziarna jęczmienia. Jedna z tzw. jednostek imperialnych. Stanowi 1/12 stopy. W USA cal jest podstawową jednostką miary, używaną m.in. w budownictwie, medycynie, policji (np. do pomiaru wzrostu człowieka), mechanice i wielu innych dziedzinach. W Polsce stosowany w hydraulice (średnica rur, złącz itp.), jako miara przekątnej ekranów monitorów, telewizorów i innych urządzeń wyświetlających obraz oraz w niektórych dyscyplinach sportowych, jak np. łucznictwo (ze względu na niewielką liczbę producentów profesjonalnego sprzętu, produkowanego w większości w USA).
Wikipedia
(1.1) Syn Jacka mierzy cztery stopy i dwa cale wzrostu.
(1.2) Mam tylko deski grubości cala, a na elementy nośne potrzebne są dwucalowe.
Wiktionary
IPA: t͡sal, AS: cal
Wiktionary
rzecz. calówka ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. calówka ż.
frazeologia.
w każdym calu
etymologia.
etymn|niem|Zoll.
uwagi.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) duim
* albański: (1.1) inç
* angielski: (1.1) inch
* arabski: (1.1) إنش
* asturyjski: (1.1) pulgada ż.
* baskijski: (1.1) hazbete
* białoruski: (1.1) цаля ż.
* bośniacki: (1.1) inč m.
* bretoński: (1.1) meutad ż.
* bułgarski: (1.1) инч m.
* chorwacki: (1.1) palac m., inč m.
* czeski: (1.1) palec m., coul m.
* duński: (1.1) tomme w.
* esperanto: (1.1) colo
* estoński: (1.1) toll
* farerski: (1.1) tummi m.
* fiński: (1.1) tuuma
* francuski: (1.1) pouce m.
* galicyjski: (1.1) polgada ż.
* gruziński: (1.1) დიუმი
* hiszpański: (1.1) pulgada ż.
* irlandzki: (1.1) orlach
* islandzki: (1.1) tomma ż.
* japoński: (1.1) 吋
* jidysz: (1.1) צאָל m. (col)
* kaszubski: (1.1) côl m.
* kataloński: (1.1) polzada ż.
* litewski: (1.1) colis m.
* łaciński: (1.1) uncia ż.
* łotewski: (1.1) colla
* macedoński: (1.1) инч
* maltański: (1.1) pulzier
* niderlandzki: (1.1) duim m.
* niemiecki: (1.1) Zoll m.
* norweski (bokmål): (1.1) tomme m.
* norweski (nynorsk): (1.1) tomme m.
* nowogrecki: (1.1) ίντσα ż.
* portugalski: (1.1) polegada ż.
* rosyjski: (1.1) дюйм m.
* rumuński: (1.1) țol m.
* serbski: (1.1) инч m.
* serbsko-chorwacki: (1.1) инч/inč m.
* słowacki: (1.1) palec m.
* słoweński: (1.1) palec m.
* staroangielski: (1.1) ynce
* szwedzki: (1.1) tum w.
* tigrinia: (1.1) ኢንች
* turecki: (1.1) inç
* tuvalu: (1.1) inisi
* ukraiński: (1.1) дюйм m.
* walijski: (1.1) modfedd ż.
* węgierski: (1.1) hüvelyk
* wilamowski: (1.1) cōl m.
* włoski: (1.1) pollice m.
źródła.
== cal (język arumuński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zool. koń
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: kalabar] miasto w Nigerii
SJP.pl
Zobacz też:
Wikipedia
[czytaj: kaLE] francuskie miasto portowe położone nad Cieśniną Kaletańską
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. adm. miasto portowe w północno-wschodniej Francji, nad Cieśniną Kaletańską;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jak twierdzi zarząd Eurotunnelu, każdej nocy w okolicach wjazdu do tunelu we francuskim Calais gromadzi się nawet do tysiąca amatorów pieszej wędrówki pod kanałem.
Wiktionary
przym. kaletański
Wiktionary
(1.1) daw. Kalet
Wiktionary
[czytaj: kalamian] grupa około 100 wysp w zachodnich Filipinach
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kalando] określenie wykonawcze: zwalniając, ściszając
SJP.pl
Calando – oznaczenie w notacji muzycznej nakazujące stopniowe zmniejszanie natężenia dźwięku (patrz dynamika) z jednoczesnym zmniejszaniem szybkości gry (patrz tempo). W partyturach pojawiło się w połowie XVIII wieku, m.in. w Kwartecie smyczkowym A-dur W.A. Mozarta.
Wikipedia
[czytaj: kalanetiks] rozciągająca gimnastyka dla kobiet, ćwiczenia wykonywane w wolnym tempie i wielokrotnie powtarzane; kalanetyka, callanetics, kalanetiks
SJP.pl
[czytaj: kalaszione] dawny instrument muzyczny, prymitywna forma lutni basowej; colascione
SJP.pl
[czytaj: kalata] starowłoski spokojny taniec
SJP.pl
Calata — taniec starowłoski (z początku XVI wieku), występujący w muzyce lutniowej. Pojawia się m.in. w Intavolatura de lauto Oktawiana Petrucciego.
Wikipedia
[czytaj: kalkando] określenie wykonawcze: jak gdyby ciężko stąpając, depcząc, ale równocześnie przyspieszając
SJP.pl
[czytaj: KALcei] rodzaj obuwia w starożytnym Rzymie
SJP.pl
[czytaj: kalcypiryna] handlowa nazwa leku przeciwbólowego
SJP.pl
[czytaj: kalcjum] łacińska nazwa wapnia (kalcjum)
SJP.pl
Calcium – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Jefferson.
Wikipedia
[czytaj: kaldarium] sala do gorących kąpieli w dawnych łaźniach rzymskich
SJP.pl
Caldarium (łac., także calidarium, cella caldaria, cella coctilium, od calor –„ciepło”) – pomieszczenie z basenem z gorącą wodą w starożytnych termach rzymskich. Było najcieplejszym z pomieszczeń w rzymskich łaźniach, z temperaturą uzyskiwaną za pomocą systemu podpodłogowego ogrzewania zwanego hypocaustum.
Wikipedia
Caldera (obecnie częściej pod nazwą The SCO Group) – amerykańska korporacja informatyczna. Powstała w 1994 założona przez Raya Noordę i Ransoma Love jako dystrybutor systemu GNU/Linux oraz dostarczyciel opartych na nim gotowych rozwiązań informatycznych i usług.
Wikipedia
nazwisko, np. Pedro Calderón de la Barca [czytaj: pedro kaldeRON de barka] (1600 - 1681), hiszpański poeta i dramaturg, ojciec hiszpańskiego teatru
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: koldłel] nazwisko angielskie
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) daw. całkowicie, całkiem, wcale
Wiktionary
Cale – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Arkansas, w hrabstwie Nevada.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== cale (język arumuński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) droga
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈt͡salɛ, AS: cale
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== cale (język arumuński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) droga
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== cale (język arumuński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) droga
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. twardy grunt pod warstwą orną; calizna;
2. jednolity masyw skały; pokład
SJP.pl
Calec, inaczej calizna – określenie warstwy ziemi lub skał nienaruszonych przez prace rolnicze, roboty górnicze. W słowniku archeologicznym jest to grunt jałowy archeologicznie niezawierający materiału kulturowego.
Wikipedia
[czytaj: kalendarium] kalendarium
SJP.pl
roślina z rodziny astrowatych; nagietek
SJP.pl
Nagietek (Calendula L.) – rodzaj roślin należący do rodziny astrowatych. Należy do niego 12 gatunków. Występują one w rejonie Morza Śródziemnego i południowo-zachodniej Azji, od Azorów i Wysp Kanaryjskich po Pakistan i Tadżykistan, poza tym na wielu obszarach rosną jako introdukowane. W Polsce rzadkim chwastem polnym jest nagietek polny C. arvensis, często uprawianym gatunkiem i przejściowo dziczejącym jest nagietek lekarski C. officinalis.
Wikipedia
[czytaj: KAlgary] miasto w Kanadzie, gdzie w 1988 roku zorganizowano zimowe igrzyska olimpijskie
SJP.pl
Calgary – największe miasto kanadyjskiej prowincji Alberta, leżące na przedgórzu Gór Skalistych u zbiegu rzek Bow i Elbow.
Wikipedia
1. jednostka długości, dziś stosowana tylko w krajach anglosaskich (1 cal = 2,54 cm);
2. dawna polska jednostka długości równa 24 cm (cal staropolski), 24,8 cm (cal nowopolski), dla grubości desek - 16 cm;
3. we flisactwie: tylny koniec tratwy; tafla, plenica
SJP.pl
Cali (Santiago de Cali) – miasto w zachodniej Kolumbii, w Andach Północnych. Jest stolicą departamentu Valle del Cauca. Według spisu ludności z 30 czerwca 2018 roku liczyło 2 172 527 mieszkańców, co czyniło je trzecim co do wielkości miastem kraju.
Wikipedia
[czytaj: KAlyber] samochód typu Dodge Caliber
SJP.pl
[czytaj: kalibra] samochód typu Opel Calibra
SJP.pl
Opel Calibra – samochód sportowy klasy średniej produkowany przez niemiecką markę Opel w latach 1989–1997.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
postać z bajki
SJP.pl
Calineczka, Calinka,Calóweczka, Paluszka, Odrobinka, Dziecię elfów – baśń Hansa Christiana Andersena, wydana po raz pierwszy w 1835 r. w drugim tomie zbioru Eventyr, fortalte for Børn (Baśnie dla dzieci) pod oryginalnym duńskim tytułem Tommelise.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: kalisja] pianino lub fortepian marki Calisia; kalisja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. fortepian marki Calisia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) kalisja
Wiktionary
1. twardy grunt pod warstwą orną; calec
2. gleba jeszcze nie zorana;
3. masyw pierwotny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. skała nienaruszona robotami górniczymi
(1.2) roln. niezaorana gleba
(1.3) część gruntu znajdująca się pod orną warstwą gleby
Wiktionary
Calizna to:
Wikipedia
IPA: t͡saˈlʲizna, AS: calʹizna
Wiktionary
przym. cały
Wiktionary
[czytaj: kolbek] usługa polegająca na połączeniu się z operatorem sieci telefonicznej, który oddzwania do użytkownika i koszt połączenia bierze na siebie; call back, callback
SJP.pl
[czytaj: kol gerl] prostytutka przyjmująca zlecenia na telefon; call girl
SJP.pl
[czytaj: kaJAMpas] dzielnica nędzy na peryferiach miast chilijskich; slumsy, slamsy, barriadas
SJP.pl
[czytaj: kalan] nazwisko angielskie, np. Curtis Callan, amerykański fizyk teoretyk, badacz solitonów, teorii strun i teorii cechowania
SJP.pl
Callan (irl. Callainn) – miasto w hrabstwie Kilkenny w Irlandii, leżące 16 km od miasta Kilkenny.
Wikipedia
[czytaj: kalanetiks] rozciągająca gimnastyka dla kobiet, ćwiczenia wykonywane w wolnym tempie i wielokrotnie powtarzane; kalanetyka, calanetics, kalanetiks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zestaw ćwiczeń gimnastycznych wyszczuplających i ujędrniających ciało
Wiktionary
(1.1) Od dwóch tygodni ćwiczę callanetics i czekam na efekty.
Wiktionary
IPA: ˌkalãˈnɛtʲiks, AS: kalãnetʹiks
Wiktionary
(1.1) kalanetyka
Wiktionary
[czytaj: KAjao] miasto w Peru
SJP.pl
Callao – największy i najważniejszy port w Peru położony 12 km na zachód od stolicy państwa, Limy.
Callao jest jednym z 25 regionów Peru, składającym się z pojedynczej prowincji, która obejmuje 7 dystryktów.
Wikipedia
[czytaj: KAlas] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kolbek] usługa polegająca na połączeniu się z operatorem sieci telefonicznej, który oddzwania do użytkownika i koszt połączenia bierze na siebie; call back, call-back
SJP.pl
Wywołanie zwrotne (ang. callback) jest to technika programowania będąca odwrotnością wywołania funkcji. Zwykle korzystanie z właściwości konkretnej biblioteki polega na wywołaniu funkcji (podprogramów) dostarczanych przez tę bibliotekę. W tym przypadku jest odwrotnie: użytkownik jedynie rejestruje funkcję do późniejszego wywołania, natomiast funkcje biblioteki wywołają ją w stosownym dla siebie czasie.
Wikipedia
Kallisto; satelita Jowisza, ósmy co do odległości od tej planety
SJP.pl
Callisto – fiński zespół muzyczny, wykonujący muzykę będącą wypadkową wpływów hardcore’a i doom metalu (zob. sludge metal). Brzmieniowo i kompozycyjnie utwory zespołu kojarzono z dokonaniami zespołów Isis, Cult of Luna i Pelican. Wczesne dokonania zespołu opisywano niekiedy jako atmosferyczny sludge metal, ale już muzyka z albumu Noir (2006) należy raczej do post metalu. Ze względu na teksty zespół zaliczany jest do zespołów chrześcijańskich.
Wikipedia
[czytaj: kalmato] określenie wykonawcze: spokojnie, łagodnie
SJP.pl
[czytaj: kaLON] nazwisko francuskie
SJP.pl
Belgia:
Francja:
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
linijka składana z podziałką calową i centymetrową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) składana linijka drewniana lub metalowa, z podziałką calową i centymetrową
(1.2) przedmiot o grubości, długości lub szerokości jednego cala
Wiktionary
rzecz. cal m.
Wiktionary
przymiotnik od: cal
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: cały (w znaczeniu: nienaruszony, nieuszkodzony)
SJP.pl
zdrobnienie o odcieniu intensywnym od: cały; calutki, caluśki
SJP.pl
zdrobnienie o odcieniu intensywnym od: caluśki; caluteńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: cały
Wiktionary
IPA: ˌt͡saluˈɕɛ̇̃ɲci, AS: caluśė̃ńḱi
Wiktionary
zdrobnienie o odcieniu intensywnym od: cały; calutki, caluchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: cały
Wiktionary
(1.1) Zmęczony był okrutnie, bo caluśki dzień owce z hal w doliny na zimę przepędzał.
Wiktionary
IPA: t͡saˈluɕci, AS: caluśḱi
Wiktionary
zdrobnienie o odcieniu intensywnym od: caluśki; calusieńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: cały
Wiktionary
(1.1) Bo ja przecież byłam przy tobie i w tobie też byłam, cała, caluteńka, do małego palca, do włosa w warkoczu.
Wiktionary
IPA: ˌt͡saluˈtɛ̃ɲci, AS: calutẽńḱi
Wiktionary
zdrobnienie o odcieniu intensywnym od: cały; caluśki, caluchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: cały
Wiktionary
IPA: t͡saˈlutʲci, AS: calutʹḱi
Wiktionary
(1.1) caluśki
Wiktionary
[czytaj: kalwaDOS] francuska wódka produkowana z jabłek, o charakterystycznym zapachu i smaku; kalwados
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kalwin lub kalWĘ] obce nazwisko, np. Jean Calvin (Jan Kalwin), francuski teolog, twórca kalwinizmu
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: kalipso] balladowa improwizacja w rytmach afrykańskich; kalipso
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. gatunek muzyczny pochodzenia afrykańskiego;
(1.2) choreogr. pochodzący z wysp Morza Karaibskiego taniec towarzyski, którego muzyka oparta jest na improwizowanej balladzie
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Jego ulubionym tańcem było calypso.
Wiktionary
IPA: kaˈlʲipsɔ, AS: kalʹipso
Wiktionary